text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยหนุ่มแก่แลเห็นคราวเหลนหลาน <bot>:ดูเกินการห่างเหินเกินสงสัย แต่ฝ่ายชายหมายเอาของที่ต้องใจ หญิงจะใคร่ได้ผัวจึ่งพัวพัน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งรถรัตน์อัสดรกุญชรชาติ <bot>:ให้ยุรยาตรลงไปท่าชลาไหล รับเสด็จกับพหลพลไกร เชิญท้าวไทเสด็จมาพาราเรา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ผู้ดำรงนคเรศ <bot>:มีพระเดชแผ่ไปทั้งไอศูรย์ ได้ทรงฟังทุกกรมบังคมทูล พระเพิ่มพูนเปรมปราสถาพร
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตามเยี่ยงอย่างทางบุราณอย่าให้ขาด <bot>:เร่งหมายบาดไปให้จนครบสิ่งของ เครื่องจะรับราชสารเอาพานทอง ทั้งปี่กลองฉัตรสุวรรณพรรณราย
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแต่งองค์ทรงเสื้อสีม่วงอ่อน <bot>:ธงทองซ่อนไปกับกายทั้งซ้ายขวา สังวาลวงทรงประดับทับอุรา เหน็บสาตรากริชสั้นไว้ชั้นใน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสุวรรณมาลีศรีสมร <bot>:เผยบัญชรฉากฉายทั้งซ้ายขวา ชวนลูกน้อยสร้อยสุวรรณจันทร์สุดา ชมฝูงปลาแปลกอย่างต่างต่างกัน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกพหลพลไพร่ในกำปั่น <bot>:เกษมสันต์พร้อมกันสิ้นกินขนม เจ้าพวกคิดถึงเมียเสียอารมณ์ ลงนั่งตรมตรอมอุรานัยน์ตาปรอย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บังคมทูลข้อความตามประสงค์ <bot>:โดยจำนงที่ในมิตรขนิษฐา ขออภิวาทบาทมูลจะทูลลา ไปพาราโดยประสงค์จำนงปอง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์มิ่งมเหสี <bot>:โอนเมาลีคำนับรับบรรหาร เพราะพาซื่อถือตรงเหมือนวงศ์วาน จึงเกิดการชู้สาวเพราะท้าวไท
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งได้มาเห็นหน้าแม่ทั้งสอง <bot>:บุญสนองส่งให้เหมือนใจหมาย ใช่ชาติเชื้อเนื้อทองเป็นของกลาย อย่าวุ่นวายเลี้ยงไว้พอได้บุญ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสองแก้มแต้มจันทร์กระแจะลูบ <bot>:เมื่อส่งตัวผัวจะจูบจะได้หอม ใส่เสื้อทองรองนวมให้กรวมกรอม ผ้าห่มห้อมหุ้มเฉลียงเฉวียงองค์
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เองไปแจ้งแห่งขุนนางในเมืองด่าน <bot>:แต่โดยการจริงแจ้งแถลงไข ให้รีบลงมารับกูฉับไว จะขึ้นไปถิ่นฐานชมบ้านเมือง
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเนื้อนางอย่างกลิ่นสุคนธ์รื่น <bot>:เป็นที่ชื่นชมโฉมประโลมขวัญ เมื่อเดือนสี่ปีก่อนนั้นโสกันต์ เดี๋ยวนี้นั้นชันษาสิบห้าปี
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายครูเฒ่าผู้ชำนาญในการเวท <bot>:แกรู้เหตุโดยวิธีคัมภีร์ไสย อันฝรั่งตั้งสาดน้ำมันไฟ จะแก้ไขด้วยมนต์ให้ฝนมี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ก้มเงยเลยดูเป็นครู่พัก <bot>:มีแต่ฝักไม่มีใบใหญ่หนักหนา จึงตรัสถามสามองค์ด้วยสงกา กุมารารู้บ้างหรือไม้ชื่อไร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นายประตูรู้ว่าหน่อวรนาถ <bot>:นึกขยาดยำเยงด้วยเกรงขาม ไม่รู้จักซักไซ้ได้พระนาม ไปแจ้งความกับท้าวนางที่ข้างใน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น่าหัวร่อพ่อเจ้าเธอเคล่าคล่อง <bot>:เห็นได้ช่องแล้วก็เกี้ยวเอาเฉยเฉย ถ้าทีหลังสั่งความพ่อทรามเชย อย่ารับเลยทีเดียวนะแม่จะตี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชาวประโคมก็ประโคมเสียงโครมครึก <bot>:มโหระทึกปี่ชวาก้องกาหล ทั้งสังข์แตรจำเรียงเสียงระคน พระสรงชลมุรธาสถาพร
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนนางทูตขี่รถกั้นกลดระย้า <bot>:เทียมด้วยม้าพาชีล้วนสีเหลือง ประโคมแตรแห่แหนมาแน่นเนือง พร้อมทั้งเครื่องทวนธงอลงกรณ์
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงนั่งฟังหัวร่อแล้วขอโทษ <bot>:อย่ากริ้วโกรธตรองตรึกหมั่นศึกษา นางจดจำคำนับรับตำรา ทั้งผืนผ้าแผนที่ด้วยดีใจ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่วนเจ้าพี่ชี้พนมชมนกไม้ <bot>:นางซักไซ้เสียงเพราะเสนาะสนอง พระเชษฐาว่านกเงือกเลือกคู่ครอง ครั้นคลอดฟองของตัวให้ผัวฟัก
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางยิ้มพลางทางคลี่ดูลิขิต <bot>:นิ่งพินิจนึกในพระทัยหวัง กุมาราว่าพระแม่อ่านให้ดัง นางผินหลังคลี่สารออกอ่านกลอน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วายุพัฒน์ตัดสินเหมือนสินสมุทร <bot>:แม้นไม่หยุดยับยั้งเราทั้งสาม จะขืดขาดญาติวงศ์ทำสงคราม ก็อย่าตามเธอจะทำกระไรใคร
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาบอกกล่าวข่าวไข้มิไปเยี่ยม <bot>:ผิดธรรมเนียมเยี่ยงอย่างแต่ปางหลัง พรุ่งนี้เช้าจะเข้าไปที่ในวัง เจ้าอยู่หลังค่ายคูจงดูแล
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเข้าค่ายได้สมอารมณ์คิด <bot>:ปรึกษาศิษย์ปรีดิ์เปรมเกษมสรวล คงเห็นหลังข้าศึกอย่านึกครวญ แกสำรวลเริงรื่นชื่นกมล ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ในเจ็ดวันไม่ช้าจะมาถึง <bot>:เหมือนคำนึงทูลไทเจ้าไอศูรย์ ตามตำรับขับไล่ในตระกูล นเรนทร์สูรจงทราบคำข้าทำนาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วนางนั่งหลังศิลาตรงหน้าถ้ำ <bot>:ร้องลำนำฉ่ำเสียงสำเนียงหวาน แลละห้อยคอยหาอยู่ช้านาน เมื่อไรจะพานพบพระมังคลา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นไปแจ้งราชการด่านปากน้ำ <bot>:ท่านช่วยนำข่าวศึกไปปรึกษา องค์พระจอมนครินทร์ปิ่นลังกา ให้ทราบฝ่าบาทบงสุ์พระทรงธรรม์
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นเดือนสี่นี้จะสั่งตั้งอภิเษก <bot>:เป็นองค์เอกอัคเรศพระเชษฐา ถ้าตัวเปล่าเล่าก็ตามแต่ศรัทธา นี่เดือนหน้าก็จะอยู่กับคู่ครอง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระลดองค์ลงจากที่ชุลีหัตถ์ <bot>:ทูลฉลองสองกระษัตริย์ซึ่งตรัสถาม ลูกเหนื่อยอ่อนหย่อนกำลังครั้งสงคราม ด้วยยักษ์ตามติดพันกระชั้นมา
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยใหลหลงทรงพิโรธ <bot>:ตรัสคาดโทษน้องรักโอรสา มายืนดูอยู่ด้วยกันไม่วันทา หรือจะมารบพุ่งเอากรุงไกร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เวลาค่ำสำนักนอนเนินเขา <bot>:ขอเทพเจ้าจงพิทักษ์ช่วยรักษา จนดึกดื่นรื่นรินกลิ่นผกา ทั้งสองรามาเหนื่อยเรื่อยหลับไป ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ผู้ดำรงเหมราช <bot>:ขึ้นปรางค์มาศเนาวรัตน์ประภัสสร พร้อมอนงค์นารีชุลีกร มีสุนทรตรัสสั่งให้ตั้งการ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระมิ่งมังคลานราราช <bot>:สถิตอาสน์พลางประโลมนางโฉมฉาย ฝ่ายนงนุชทูลพลันบรรยาย ขอฝากกายฝากตัวกลัวอาญา
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหลียวดูองค์นงลักษณ์อัคเรศ <bot>:ไม่ปะเนตรเอะนางไปข้างไหน ประหลาดจริงนิ่งอึ้งตะลึงตะไล จะลุกไปศรีฟ้ายุดผ้าทรง
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสวยพลางทางป้อนมังกรม้า <bot>:ทั้งอาชาชื่นชมสมถวิล แล้วแล่นลงคงคาเที่ยวหากิน หน่อนรินทร์แรงรื่นค่อยชื่นใจ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตำรวจเวรเกณฑ์แห่ทั้งดาบหอก <bot>:อยู่ริ้วนอกเรียงรายทั้งซ้ายขวา เสียงเซ็งแซ่แออัดรัถยา ออกนำหน้าด่วนเดินบนเนินดิน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังรางวัลให้โหรเฒ่า <bot>:พวกข้าเฝ้าพลขันธ์ต่างหรรษา พอผู้ถือหนังสือสารพระมารดา มาวันทาถวายองค์พระทรงยศ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสองนางต่างคนปรนนิบัติ <bot>:หน่อกระษัตริย์สัญญานึกว่าผัว เชื่อฟังคำยำเยงทั้งเกรงกลัว รักษาตัวตามพรตดาบสนี
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสุริยงลงลับพยับพลบ <bot>:คลื่นกระทบนาวาคงคาใส จันทร์กระจ่างกลางมหานภาลัย ต่างแล่นใบรีบมาในวาริน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครหัสไชยเป็นปีกขวา <bot>:วลายุดาวายุพัฒน์กษัตริย์สี่ เป็นปีกซ้ายยกออกนอกบุรี องค์พระศรีสุวรรณวงศ์ทรงกระบอง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายพระจอมภพไกรยังไม่หวัง <bot>:จึ่งตรัสสั่งสามนต์คนทั้งหลาย ให้ไปหามดท้าวลงเจ้านาย จะได้ทายให้ตระหนักประจักษ์ความ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นเมืองไหนเขาไม่รับไม่นับถือ <bot>:แกเขียนชื่อแช่งชักไว้หนักหนา ทำเป็นธงปักไว้ชายคงคา ใครไปมาจะได้ดูให้รู้การ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระจันทร์อับลับดวงล่วงลีลาศ <bot>:ภาณุมาศส่องฟ้าเวหาเหิน ไขแสงทองส่องสว่างกระจ่างเนิน วิหคเหินบินออกมานอกรัง
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มึงนี้ชาติชายกระเบนสตรีแท้ <bot>:จะสู้แต่พวกผู้หญิงในสิงหล ก็ไม่ได้จริงหนาหวาเข้าตาจน อย่ามาบ่นร่ำไรกูไม่ฟัง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีหนวดเขาราวกะกวางหางเป็นตุ่ม <bot>:หน้าเป็นปุ่มตัวเป็นเกล็ดเพศมันขัน จับไปให้นายเราเอารางวัล อ้ายนี่ขันพึ่งจะเห็นเป็นอะไร
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยังเคืองแค้นแม้นว่าจะลงโทษ <bot>:ไม่ถือโกรธเลยสักนิดผิดหนักหนา ฉันไม่มีที่เห็นเป็นกำพร้า จงเมตตาหลานรักอีกสักครั้ง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วลืมองค์ทรงกระแอมแล้วแย้มเยื้อน <bot>:แม่งามเหมือนเดือนเพ็งช่างเปล่งผิว ดังลอยฟ้ามาให้ชมตามลมปลิว แล้วลอยลิ่วลับไปเสียไกลตา
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนพระรามข้ามสมุทรไปหยุดทัพ <bot>:ไมยราพณ์จับจำขังแทบสังขาร์ ต้องสะเดาะเคราห์ชำระพระชาตา ตามตำราแก้ไขพอให้คลาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วตรัสสั่งเสวกาพวกข้าเฝ้า <bot>:ไปพาเอาอ้ายผู้ร้ายใจโมหันธ์ พระสั่งให้พวกล่ามมาถามพลัน ว่าโทษทัณฑ์ผิดพลั้งแต่หลังมา
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมารดาอย่าพะวงทรงวิตก <bot>:ลูกจะยกทัพไปไล่สังหาร มิให้เขาเข้าล้อมป้อมปราการ เชิญพระมารดาไปอยู่ในวัง
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเดิมได้มาในสายสมุทร <bot>:เลี้ยงเป็นบุตรบุญธรรมเสน่หา เจ้าองอาจตามชาติกระษัตรา ชื่อคงคาประลัยเหมือนใจจง
|
สิงหไกรภพ
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตะโกนแก้วกินรีเจ้าพี่เอ๋ย <bot>:แม่ทรามเชยไปหนตำบลไหน สงัดเงียบเยียบเย็นไม่เห็นใคร ทุกก้านกิ่งมิ่งไม้พระไทรครึ้ม
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระปลอบนางทางว่านิจจานุช <bot>:พี่แสนสุดรักมิตรกนิษฐา ขอฝากกายกว่าจะวายชีวาลา เป็นสัจจาของพี่แท้ไม่แปรปรวน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสุบันเยเวลาสักห้าทุ่ม <bot>:เห็นผู้คุมกำกับเกือบหลับใหล จึ่งร่ายมนตร์ดลขลังกำบังไฟ แล้วเป่าไปแปดทิศด้วยวิทยา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถามอำมาตย์มาตยาว่าหน้าหนาว <bot>:แก่กับสาวเหล่าขุนนางรักข้างไหน เขาทูลตอบชอบที่รุ่นอุ่นฤทัย พระว่าไม่ถูกต้องทำนองความ
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่านสุลานารีบุตรีน้อย <bot>:สะกดรอยฟังความตามกระแส เห็นโศกศัลย์ฟั่นเฟือนเที่ยวเชือนแช ด้วยของแก้อิทธิฤทธิ์ไม่ติดตัว
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกอีเจ้าราคาตัณหาสด <bot>:ให้ขบถข้าศึกพลอยฮึกเหิม จนเสียชาติศาสนาพาราเดิม อย่าพักเหิมไปเลยเองไม่เกรงกลัว
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งครูเฒ่าเผาเพลิงตะเกิงแสง <bot>:จะโกรธแรงราวกับไฟมิใคร่หาย แล้วอวยผลมนต์พร่ำรำพันท้าย น้อมถวายพรนบอภิวันท์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังดังจะเห็นเหมือนเช่นกล่าว <bot>:จึงว่าสาวสมรักแล้วซักถาม ชอบแต่พามาให้กูได้ดูงาม ผัวจะตามติดมาหรือว่าไร
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุดานั้นไม่ได้ดอกไม้ด้วย <bot>:ดูเขินขวยคิดเห็นไม่เป็นผล นางค้อนเพื่อนเคืองพราหมณ์ทั้งสามคน ออกเดินบ่นเบือนหน้าไม่พาที
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะสู้ตายวายวางในปรางค์รัตน์ <bot>:ไม่วางหัตถ์โฉมยงอย่าสงสัย จะกอดนุชสุดสวาทจนขาดใจ จึงจะได้ละวางให้ห่างกาย ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระปราศรัยไต่ถามตามประสงค์ <bot>:ในเชื้อวงศ์ชื่นชมสมถวิล ยังอิ่มเอมเปรมปราหรือราคิน ทั่วแผ่นดินนคเรศเขตนคร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงทูลลาพาพระน้องสองกษัตริย์ <bot>:มาทรงอัศวราชผาดผยอง ต่างคุมพลคนละทัพออกรับรอง ให้ตีฆ้องแข่งหน้าเข้าราวี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งหัดชายนายทหารชาญกำแหง <bot>:ให้เข้มแข็งการศึกเฝ้าฝึกฝน ทุกคืนวันหมั่นระวังเป็นกังวล กว่าพวกพลจะได้คล่องถึงสองปี
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เห็นนางสร้อยสุดารำนำสนม ประไพพักตร์ลักษณ์ลํ้าทั้งขำคม สมที่ห่มตาดปิดช่างบิดเบือน
|
สิงหไกรภพ
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กูกินเมียเสียหมดอดตัวไว้ <bot>:เพราะหมายใจจะเคล้าเอาเป็นผัว จนรักใคร่ได้เป็นเมียเสียเนื้อตัว กลับว่าชั่วมัดคร่าทั้งด่าตี
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งหวาดจิตรคิดคุณพระชินสีห์ <bot>:กับชนนีบิตุเรศบังเกิดหัว ข้าตั้งใจไปหาบิดาตัว ให้พ้นชั่วที่ชื่อว่าไภยันต์
|
นิราศเมืองแกลง
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์พงศ์นรินทร์สินสมุทร <bot>:แกว่งอาวุธครื้นครั่นสนั่นไหว กับวายุพัฒน์ราชบุตรวุฒิไกร เข้าลุยไล่ทัพฝรั่งไม่รั้งรอ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าดูราฝรั่งทั้งออแขก <bot>:เองจะแยกไปข้างใต้หรือฝ่ายเหนือ กูขอบใจเองให้เหล้าทั้งข้าวเกลือ อีกเนื้อเบื้อแกะไก่ให้กูกิน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:คราวดีมีเพื่อนพ้อง <bot>:พรูตาม ยืนนั่งไต่ตอมถาม ถี่ถ้อย คราวทุกข์ฉุกเฉินความ มีโทษ เพื่อนเล่นเจรจาน้อย หนึ่งนั้นฤๅมี ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสำเร็จเสร็จสั่งขุนอำมาตย์ <bot>:ไปเฝ้าบาทพระนักสิทธ์ดั่งจิตหมาย กับฤๅษีที่กุฎาเสนานาย เชิญผันผายตามเสด็จมาเขตคัน
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้คนใช้ไปสืบพอได้ข่าว <bot>:ว่าจอมเจ้ากรุงไกรไอศวรรย์ มารบรับทัพโจรเมื่อสายัณห์ ตีกำปั่นล้อมไล่พวกไพรี
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางผลักพลิกหยิกหัตถ์แล้วตรัสว่า <bot>:อนิจจาใจพระองค์ผู้ทรงศร มาแย่งยุดฉุดลากกระชากกร พระภูธรอย่าเพ่อต้องให้น้องอาย
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วายุพัฒน์ตัดความจะห้ามมั่ง <bot>:จะมาตั้งรบพุ่งเอากรุงศรี ไปกราบไหว้อัยกาหาอัยกี รู้จักพี่เผ่าพงศ์พวกวงศ์วาน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่หากว่าพระสหายเสียดายหญิง <bot>:จะพลอยมิ่งเมียรักเขาตักษัย แม้นมิคิดนิดเดียวประเดี๋ยวใจ จะบรรลัยแหลกลงเป็นผงคลี
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นตามไปได้พบจะรบสู้ <bot>:จะเสียหมู่มาตยาโยธาหาญ อันโฉมยงองค์ธิดายุพาพาล ต่อเนิ่นนานนางจะมายังธานี ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:พระสมุทรไหวหวาดห้วย <bot>:คลองสรวล เมรุพลวกปลวกสำรวล ร่าเร้า สีหราชร่ำคร่ำครวญ สุนัขเยาะ หยันนา สุริยส่องยามเย็นเข้า หิ่งห้อยยินดี ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 80 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เสียงคึกคักคิดพรั่นประหวั่นไหว พระองค์สั่นขวัญหนีไม่มีใจ นางวิ่งไปปิดทวารบานบัญชร
|
สิงหไกรภพ
| 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยางพะยอมค้อมคู้ฤดูดอก <bot>:บ้างแตกงอกขึ้นเรียงเคียงไสว กระแบกกระบากซากซึกมะสังไทร ทั้งกรดไกรหูกวางนางตะเคียน
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายวลายุดาเจ้าวายุพัฒน์ <bot>:ต่างรีบรัดจะไปชิงเอาสิงหล ให้จุดคบครบทั่วทุกตัวคน ออกเดินพลทัพละหมื่นเสียงครื้นเครง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงจะกลับมาประนมบังคมบาท <bot>:ขอลานาฏนวลละอองอันผ่องใส ด้วยเป็นเพื่อนยากเย็นเคยเห็นใจ ขอลาไปนครินทร์เป็นปิ่นวัง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงโลมากาสิกผุดพลิกโพล่ง <bot>:ที่ใหญ่โล่งงวงโง้งกระโทงเหง ฮุบกันติดบิดสะบัดฟัดกันเอง ดูน่าเกรงกลัวปลาในสาชล
|
พระอภัยมณี
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสรรพเสร็จเสด็จออกมานอกห้อง <bot>:นั่งแท่นทองที่พระแกลเหลือบแลหา มเหสีพี่น้องสองธิดา มาวันทาทรงศักดิ์ตรัสทักทาย
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จังหรีดร้องลองไนเรไรเรื่อย <bot>:สำเนียงเฉื่อยเหมือนดนตรีดีดสีสังข์ ดุเหว่าแว่วแจ้วเจื้อยระเรื่อยดัง วิเวกวังเวงรื่นชื่นกมล
|
พระอภัยมณี
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เที่ยวซ่องสุมคุมคนเป็นกองทัพ <bot>:แล้วยกกลับคืนไปในกรุงศรี สังหารพวกโจรร้ายวายชีวี แล้วจึงกรีธาทัพเที่ยวติดตาม
|
สิงหไกรภพ
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งชีพราหมณ์สมณาประชาราษฎร์ <bot>:ในอาวาสพวกสงฆ์ที่ทรงศีล ใครได้ความทุกขาเป็นราคิน หรือเพิ่มภิญโญอยู่หมู่ประชา
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางกษัตริย์ตรัสตอบว่าชอบอยู่ <bot>:ยายจะรู้กันกับแม่ช่วยแก้ไข แล้วแกล้งว่าน่าเบื่อล้วนเหงื่อไคล มาแม่ไปสรงน้ำให้สำราญ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทุกถิ่นฐานบ้านช่องเสียงซ้องแซ่ <bot>:ทั้งหนุ่มแก่แลดูกันวิ่งหันเห ถึงสามวันปั่นป่วนต้องรวนเร เดินซวนเซซานซมล้มระเนน
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนกับอีวัณฬาอีบ้าผัว <bot>:ไปเมามัวนับถือเป็นฤๅษี มึงก็ชาติพาลาคนกาลี นับถืออีแขกขี้ข้าอ้ายบ้ากาม
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนนางรับจับจอกกรอกไปหมด <bot>:พอได้รสต่างผงกบ้างยกหัว บ้างที่ลุกขึ้นเซายังเมามัว กินกันทั่วหายหมดไม่ปลดปลง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยองค์ท้าวเจ้าประเทศเนตรเป็นกรด <bot>:หัวเมืองหมดจะโมโหด้วยโอหัง คงยกมาอย่าประมาทจะพลาดพลั้ง สงครามครั้งนี้รบหลีกหลบกาย
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาว่าพี่ชายไม่อายปาก <bot>:พูดสำรากอุตริมาติฉิน ทวีปวังลังกาในวาริน เป็นที่ถิ่นท้าวไทยอัยกา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะวายเว้นเป็นคนอื่นทุกคืนวัน <bot>:จนสิ้นกัลป์สิ้นกัปไม่กลับมา แม้นวาลีมีทุกข์ไปทางอื่น ถึงทางหมื่นแสนไกลจะไปหา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อรุณฟังนั่งคิดว่าผิดเหลือ <bot>:ดีร้ายเรือทรงเดชพระเชษฐา พี่ไปถามความเขาเหล่าเสนา นี่เภตราลำทรงพระองค์ใด
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงเรียกสี่พี่เลี้ยงมาเคียงข้าง <bot>:นุชนางเล่าแจ้งแถลงไข ฉันฝันว่าวาสุกรีอันเกรียงไกร เข้าในแท่นสุวรรณอันบรรจง
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงรับกลับมาเวลาพลบ <bot>:ถึงหอรบเรียกฝ่ายนายทหาร นางละเวงวัณฬายุพาพาล คิดรำคาญขัดข้องไม่คล่องใจ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยมณีฤๅษีสิทธ์ <bot>:สำรวมจิตแจ้งเหตุเทศนา พระไตรลักษณ์ชักเรื่องเนื่องกันมา อนิจจาทุกขังไม่ยั่งยืน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อโยธาฝรั่งเข้าวังนั้น <bot>:เห็นหมอกควันมืดสิ้นทุกถิ่นฐาน ไม่สังเกตเหตุผลแก้กลการณ์ ทั้งทหารไม่เห็นทางตาฟางเฟือน
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สมคะเนเทครัวเข้ามั่วสุม <bot>:เป็นรักรุมรวมรักเฝ้าปลักปลื้ม เที่ยวชิงรักหักดิบไม่หยิบยืม จะทำลืมเสียแล้วหรือด้วยถือตัว
|
พระอภัยมณี
| 69 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.