text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดก็เป็นอนิจจังน่าสังเวช <bot>:กองกิเลสนี้หนอเรามันเผาผลาญ แต่พลัดพรากจากพงศ์จากวงศ์วาน ทรมานกายาในสามัญ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สำรวมจิตกิจอย่างทางกสิณ <bot>:เป็นสุดสิ้นมุ่งมาดปรารถนา ไม่โลภหลงปลงขันธ์ด้วยปัญญา สังขาราอนิจจังไม่ยั่งยืน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล่วแต่งให้เรือช่วงล่วงไปถาม <bot>:ครั้นแจ้งความให้ผู้ถือหนังสือสาร รีบไปเขาเจ้าประจันมิทันนาน เอาเรื่องสารไปแถลงแจ้งเนื้อความ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงวิ่งผลุนหมุนมวยพวยขึ้นป้อม <bot>:เห็นคนล้อมแต่ล้วนเหล่านางสาวศรี ถึงปะทะกะเกะปะเตะตี ชิงกระบี่ฟันตายลงก่ายกัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายพระหน่อบพิตรอิศเรศ <bot>:องค์ราเมศกับท่านครูรู้นิสัย เห็นได้ช่องตรองตริดำริไป จะอาสาท้าวไทผลาญทมิฬ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สกัดฆ่าฝรั่งสิ้นทั้งหลาย <bot>:ถึงมิตายรอดบ้างก็คางเหลือง พอจวนแจ้งแสงทองขึ้นรองเรือง ต่างยกเนื่องหนุนตามกันหลามไป
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อุศเรนเห็นจริงนิ่งอนาถ <bot>:ใจจะขาดเสียเพราะแค้นนั้นแสนสา ทั้งเสียดายสายสมรร้อนอุรา จึงตอบว่าเสียเมียเหมือนเสียกาย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประโคมฆ้องกลองแตรเซ็งแซ่เสียง <bot>:เครื่องสูงเรียงแลระยับสลับสี ถึงกองทัพยับยั้งฟังคดี พอโยธีออกมาถามตามสงกา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางโฉมยงองค์ละเวงเกรงจะฉาว <bot>:จึงว่ากล่าวไกล่เกลี่ยเสียให้หาย แม้ฆ่าตีชีวันเป็นอันตราย รู้ระคายเคืองแค้นจะแทนทด
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หมายจะทำซ้ำเติมพูดเหิมฮึก <bot>:อย่าพึงนึกว่าจะสมอารมณ์หมาย แม้ซึ่งหน้ามาที่ไหนทั้งไพร่นาย จะต้องตายอยู่ที่ด่านชานชลา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่กำปั่นนั้นก็ลอยคลาดคล้อยเคลื่อน <bot>:ไปสามเดือนเฟื่อนถิ่นกระสินธุ์สาย สิ้นเสบียงเลี้ยงคนกระวนกระวาย ทั้งไพร่นายนิ่งนอนทอดถอนใจ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อกลางคืนปืนฝรั่งยิงพังค่าย <bot>:เสียงเหมือนสายฟ้าผ่าสุธาไหว พระมังคลาให้พะว้าพะวังใจ ถอยทหารราญไล่รุกรบมา
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอสายแสงสุริยามาถึงสวน <bot>:ต้นลำดวนที่ประทับก็คับคั่ง พวกตำรวจตรวจไตรระไวระวัง ออกรายนั่งล้อมรอบเป็นขอบคัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาหัวมุดผลุดออกข้างนอกได้ <bot>:วิ่งหลงใหลแลเตลิดระเสิดระสัง พวกหมอฉวยถ้วยยาละล้าละลัง ออกวิ่งมั่งเสียงอึงคะนึงไป
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:สามเพงเลงสะล่างไม้ <bot>:ไพรสน๐ ป่าใหญ่ใช่เขดคน ฃาดบ้าน ร่มรื่นชื่นชมชล ชุ่มแต่แร่เอย ปลาว่ายสายสินสอ้าน สอาดตื้นพื้นทราย
|
นิราศสุพรรณ
| 81 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสั่งเสร็จแต่บรรดาข้าหลวงใหญ่ <bot>:ให้เลี้ยงไพร่เลี้ยงพหลคนทั้งผอง ทั้งขุนนางน้อยใหญ่ดั่งใจปอง อย่าให้ข้องเคืองขัดอัธยา
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กอดกระหวัดรัดแน่นรวบแขนเข้า <bot>:จะทึ้งเถาวัลย์มัดรัดกระสัน พอนางสุนีที่มาด้วยเข้าช่วยทัน พ่นเป็นควันออกมาจากปากสตรี
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะหาไหนได้เหมือนพ่อเพื่อนยาก <bot>:สู้ลำบากแบกพามารดาหนี ไม่ม้วยมอดรอดมาในวารี จนถึงที่หยุดแล้วเจียวแก้วตา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหน่อนาถภัทวงศ์ทรงสดับ <bot>:น้อมคำนับทูลแจ้งแถลงไข อายุได้สิบห้าปีต้องที่ไป บังคมไทเทวฤทธิ์พระอิศรา
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วให้ตั้งโต๊ะใหญ่ในปราสาท <bot>:เอาผ้าลาดปัดป้องละอองผง ตั้งเก้าอี้ลายสุวรรณอันบรรจง ถ้วนทุกองค์แต่บรรดามาด้วยกัน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นอำลาดาบสจึงบอกให้ <bot>:ประทานไม้เท้าทรงลงอักษร ได้ปราบผีขี่พระยาม้ามังกร จึงลาจรจากท่านมารดามา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้แยกย้ายรายไปทั้งใต้เหนือ <bot>:เที่ยวถามเรือลูกค้าแขกฝาหรั่ง ถึงการะเวกแวะเข้าเล่าให้ฟัง กราบทูลทั้งรมจักรนัครา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สั่งให้อ่านสารว่าเจ้าการะเวก <bot>:เสวยเอกฉัตรชัยไอศวรรย์ บังคมองค์ทรงยศทศธรรม์ ซึ่งร่วมสุวรรณจังหวัดปถพี
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แอบดูเหล่าชาววังบ้างสิหลาน <bot>:เขางามปานกินราพระยาหงส์ แต่ออกไปเสียให้ไกลเขาล้อมวง ที่ในดงคัดเค้าเหล่าต้นจันทน์
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อีกสามวันเราจะยกเข้านิเวศน์ <bot>:ชิงขอบเขตโห่ร้องให้ก้องเสียง ทำบันไดพาดป้อมให้พร้อมเพรียง ฟังสำเนียงปืนสัญญาเข้าราวี
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พาเข้าเฝ้าเยาวมาลย์สงสารไพร่ <bot>:ให้รับไว้ไม่รังเกียจคิดเดียดฉันท์ แล้วนางนาฏมาตุรงค์สามองค์นั้น ปรึกษากันแต่งสารเตรียมการไว้
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางเงือกน้อยสร้อยเศร้าเข้ามาผลัด <bot>:แบกกษัตริย์ว่ายเสือกเสลือกสลน กำลังสาวคราวด่วนด้วยจวนจน ออกกลางชลโบกหางผางผางไป ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอกลองหยุดจุดดอกไม้ไฟสว่าง <bot>:แสงกระจ่างแจ่มเหมือนดังเดือนหงาย ดอกไม้กลคนชิงกันวิ่งควาย พวกผู้ชายสรวลเสเสียงเฮฮา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวไพรชนขัดใจเธอไสช้าง <bot>:เข้าไปกลางร้องขู่หมู่พหล เหวยอ้ายพวกช้างเราเข้าประจญ ใครถอยร่นลงมาเสนานาย
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงเจ็บจิตคิดแค้นแม้นจะอยู่ <bot>:ก็อดสูเสียสัตย์ต้องตัดษัย กันแสงพลางทางสะอื้นขืนอาลัย พระชลนัยน์ไหลซาบอาบพักตรา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรับขวัญขวัญตานิจจาเอ๋ย <bot>:ไม่ละเลยนุชน้องอย่าหมองหมาง จนสิ้นแดนแผ่นฟ้านภาภางค์ พี่ไม่ร้างรักแม่จนแดดาล
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายเสนาข้างฝาหรั่ง <bot>:ยกไปตั้งรายเรียงเคียงสิงขร เที่ยวสืบข่าวราชการด่านนคร ราษฎรมิได้ตายวายชีวา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คงตายหมดมิได้เหลือเบื่อให้สิ้น <bot>:เพราะมันกินน้ำยาคงอาสัญ บาทหลวงเฒ่าเจ้าความคิดคอยติดพัน จะยกกันกรูเข้าเอาบุรินทร์
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนด่านไล่ไพร่พลที่บนป้อม <bot>:ลงพรักพร้อมนายไพร่ไล่ฤๅษี ฝ่ายโฉมยงนงลักษณ์พระอัคนี เห็นเสียทีถอยมาริมสาชล ฯ
|
พระอภัยมณี
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นรุ่งเช้าท้าวตื่นค่อยฝืนเนตร <bot>:เห็นอัคเรศที่รักของยักษา จึงเล่าความตามทัพอัปรา จะกลับมาเกณฑ์ทหารไปราญรอน
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ไปอยู่กับอาจารย์นานหนักหนา <bot>:ไม่เห็นว่าเมียมีเป็นที่หวง จึงพาพวกเหล่าพหลคนทั้งปวง เที่ยวแล่นล่วงเรือมาในสาคร
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระอภัยไปกองหน้า <bot>:ถึงลังกาเข้าเขตนิเวศน์สถาน แล้วเชิญเหล่าเผ่าพงศ์พระวงศ์วาน อยู่ตึกกว้านพร้อมสิ้นต่างยินดี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระนั้นหรือพระอาจารย์ชาญฉลาด <bot>:ให้ทิ้งญาติทิ้งวงศ์เผ่าพงศา นั่นหรือเป็นคนดีมีปัญญา พระมังคลาไปสวรรค์อยู่ชั้นใด ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุบันเยจึงว่าเสนาทั้งหลาย <bot>:รักเจ้านายภักดีจะมีไหน จะภิเษกเอกฉัตรกำจัดภัย ตามวิสัยสุริย์วงศ์ดำรงวัง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใครยกไปไพรีก็ตีแตก <bot>:ช่างเหลวแหลกหลายหมื่นไม่คืนกลับ สิบเก้าเมืองเปลื้องปลดกำหนดนับ เดี๋ยวนี้ทัพข้ามมาถึงธานี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรือสำหรับทัพละร้อยทั้งน้อยใหญ่ <bot>:บรรจุไพร่พร้อมเพียบเงียบสงบ เมื่อฤกษ์ดีมีลมให้สมทบ แล่นตลบเข้าบูรีทั้งสี่นาย
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่กับกูเถิดสูอย่ากลัวเสือ <bot>:เที่ยวยิงเนื้อยิงช้างมาย่างขาย อยู่บ้านเมืองเคืองใจไม่สบาย อ้ายมุลนายเบียดเบียนทั้งตาปี
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสนโศกสักเสียดขึ้นเยียดยัด <bot>:ใบระบัดหลายหลากดั่งฉากเขียน กระแบกกระเบาเหล่าชะโอนใบโกร๋นเกรียน เหล่ากระเบียนปนกระบากซากพุมเรียง
|
พระอภัยมณี
| 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คาดปั้นเหน่งเปล่งเม็ดเพชรรัตน์ <bot>:แจ่มจำรัสแพรวพราววาวเวหา ฉลององค์ตาดแดงแย่งนาคา ทรงมาลาขนวิหคนกอินทรี
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สะดุ้งดิ้นสิ้นแรงตะแคงนอน <bot>:สะอื้นอ้อนอ่อนอารมณ์ค่อยสมประดี แลเห็นองค์พระอภัยวิไลลักษณ์ ทั้งองค์อัครชายามารศรี
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเอื้อนโอษฐ์โปรดเรียกมาริมอาสน์ <bot>:ตรัสประภาษพูดจาด้วยมารศรี ที่เพลินฟังวังเวงเพลงดนตรี เหมือนจะมีศุภลักษณ์ช่วยชักจูง
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระราชบุตรฉุดลากลำบากเหลือ <bot>:ดังหนังเนื้อนี้จะแยกแตกสลาย ทั้งลูกเต้าเผ่าพงศ์ก็พลัดพราย ยังแต่กายเกือบจะดิ้นสิ้นชีวัน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ถึงชีปฃาวย่านบ้าน <bot>:โบรำ ชีไม่เห็นกาดำ ดื่นร้อง เชาบ้านย่านนั้นทำ แทงพวกฉมวกแฮ ซาวแต่คำพร่ำพร้อง ชื่อนี้ชีปฃาว
|
นิราศสุพรรณ
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสด็จออกนอกวังขุนนางกราบ <bot>:ถือหอกดาบตามเสด็จไม่เข็ดขาม ลงที่นั่งเสนาสง่างาม ให้โห่สามลาลั่นสนั่นดัง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่ปรางค์ทองห้องกั้นชั้นเฉลียง <bot>:บำรุงเลี้ยงเพียงองค์โอรสา แล้วสั่งให้จ่ายเสบียงเลี้ยงโยธา ยังรอท่าพระโอรสต้องงดงาน ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อสงครามทรามสวาทเจ้าคลาดแคล้ว <bot>:เหมือนเสียแก้วนัยเนตรของเชษฐา ต้องจากนุชสุดรักไปนครา กินนํ้าตาต่างเข้าทุกเช้าเย็น
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำฮึดฮัดโกรธาตั้งท่าหยิก <bot>:นางกระซิกกำสรดกราบบทศรี ท้าวรับขวัญกัลยาด้วยปรานี พ่อไม่ตีดอกจงไปอยู่ในวัง
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทมิฬจีนตั๋งขึ้นหลังม้า <bot>:พอสุดสาครถึงทะลึ่งไล่ กระโจนจับกลับพลาดมันฟาดไฟ ถูกกายไหม้ม้วนซบสลบลง
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วปลอบว่ามาไปเถิดเจ้าพราหมณ์ <bot>:อย่าพูดตามตาคนนั้นมันจองหอง แล้วพาเข้าวังในดังใจปอง ส่วนนายกองปากน้ำก็ตามมา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรสุดเขม้นเห็นพระแม่ <bot>:จำได้แน่นอบนบซบเกศา แล้วคลับคล้ายหายไปกับนัยนา พอเพลามือเขม้นไม่เห็นกัน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระลูบหลังทั้งสองว่าน้องรัก <bot>:สามิภักดิ์รักพี่จะมีไหน ช่วยรบสู้คู่ชีวิตร่วมจิตใจ จะรักใครให้เหมือนน้องทั้งสองรา
|
สิงหไกรภพ
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:พระอย่าพักลดเลี้ยวไปเที่ยวหา เขามีชู้รู้แน่เห็นแก่ตา ขืนจะมาเรียกรํ่าเฝ้าครํ่าครวญ
|
สิงหไกรภพ
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนงเยาว์เสาวคนธ์วิมลฉวี <bot>:สุลาลีวายวิโยคที่โศกศัลย์ พลางชวนพวกสาวสุรางค์นางกำนัล มาพร้อมกันรีบออกไปนอกวัง
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกทหารจับมัดรัดเอาแขน <bot>:ผูกไว้แม่นคุมไว้มิให้หนี จับได้ทั่วตัวนายไพร่ผู้ดี ตะโหงกมีทำไว้ใส่ทุกคน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะละวางบ้างอยู่ไม่ขู่เข็ญ <bot>:มิให้เป็นโทษกรณ์ช่วยผ่อนผัน มิตามคำสำรองของกำนัล ได้เกาะกันวันนี้ไม่มีรอ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกกองทัพกลับมาโยธาหาญ <bot>:ต่างไปบ้านเรือนตนแบกขนของ ทั้งหนุ่มสาวเฒ่าแก่เสียงแซ่ซ้อง ทุกบ้านช่องชุลมุนวิ่งวุ่นวาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายวลาวายุพัฒน์หัสกัน <bot>:ลงกำปั่นพร้อมพหลพลอาสา เสียงพิลึกกึกก้องกลองสัญญา ออกนาวาจากอ่าวแล่นก้าวไป
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายพวกเภตรารักษาอ่าว <bot>:เวลาเช้าแล่นไปแต่ไก่ขัน เห็นเภตรามามากสักห้าพัน ล้วนกำปั่นรบเรียงเคียงกันไป
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:กับเพื่อนรักเร่งรัดจัดทหาร หมายจะตรงลงหยุดอุทยาน พอหมู่มารกองนอกมาบอกความ
|
สิงหไกรภพ
| 48 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงสำเพ็งเก๋งตั้งริมฝั่งน้ำ <bot>:แพประจำจอดเรียงเคียงขนาน มีซุ้มซอกตรอกนางจ้างประจาน ยังสำราญร้องขับไม่หลับลง
|
นิราศเมืองแกลง
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสั่งให้ไพร่จำตัวนายด่าน <bot>:ห้าประการมั่นคงใส่กรงขัง ทหารตามสามร้อยคอยระวัง ทั้งบอกหนังสือสำหรับกำกับไป
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกฝรั่งพรั่งพร้อมล้อมสกัด <bot>:ต่างพุ่งซัดศัสตราดังห่าฝน พระหัสไชยไสสิงห์วิ่งเวียนวน เห็นนายพลเผ่นโผนโจนทะยาน
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะต้องผูกสมัครไม่หักหาญ <bot>:ดูอาการกิริยาอัชฌาสัย แล้วออกจากปรางค์มาศปราสาทชัย กำนัลในแวดล้อมมาพร้อมเพรียง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางแม่ม่ายหมายจะใคร่ได้ความชอบ <bot>:เห็นเธอรอบรู้เหลือก็เชื่อถือ เคยคิดอ่านการศึกเคยฝึกปรือ เขาออกชื่อลือทั้งเมืองลังกา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งชายหญิงทิ้งบ้านสถานถิ่น <bot>:กลัวไพรินรีบมุ่งมากรุงศรี พอมืดมนสนธยาเป็นราตรี พวกโจรตีด่านได้พอใกล้พลบ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนยามดึกครึกครื้นเสียงคลื่นซัด <bot>:พงศ์กษัตริย์เศร้าสร้อยละห้อยหา ชลีหัตถ์อธิษฐานถึงเทวา ฉ้อกามาเมืองสวรรค์ถึงชั้นพรหม
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาทักถามขามเขินทำเมินเฉย <bot>:ลีลาเลยเลี้ยวไปเข้าในห้อง ทอดพระองค์ลงบรรทมบนเตียงทอง กรประคองกอดหมอนถอนฤทัย
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายกษัตริย์ทุกพารามาอภิเษก <bot>:มีของเอกจัดหามาทำขวัญ ทั้งหลานตัวหลานสะใภ้ให้เหมือนกัน ล้วนจัดสรรเลือกหามาที่ดี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรพูดจาประสาจิต <bot>:ฉันไม่คิดห้ามบิดาหามิได้ ผัวเมียกันนั้นสุดแท้แต่น้ำใจ กลัวจะไปหยิกหยอกดอกขอรับ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโยคีมีญาณว่าหลานแก้ว <bot>:จะคลาดแคล้วกลับไปดั่งใจหวัง ที่กลางย่านยักขินีมีระวัง อยู่ฟากฝั่งชายชลาข้างขวามือ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนพวกมึงพึ่งพาเข้ามาอยู่ <bot>:คิดว่าผู้วิเศษเป็นเปรตผี ให้แพ้เขาเอาสิเหวยเฮ้ยเสนี จับอ้ายสี่คนจำตรากตรำไว้
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูโพลงพลุ่งรุ่งโรจน์โชติสว่าง <bot>:อยู่ท่ามกลางเกลียวมหาชลาสินธุ์ จะแลซ้ายฝ่ายขวาล้วนนาคิน ขึ้นไล่กินกุ้งปลาในสาชล
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:วังยางค่างคุ้งสะล่าง <bot>:ยางยูง โตล่งตลิ่งยิ่งสูงสูง ฉโงกง้ำ นกแลแต่ลฝูงลฝูง ฟุบสพั่งรังเอย ร่มรื่นชื่นชายน้ำ นั่งเหล้นเยนสบาย
|
นิราศสุพรรณ
| 85 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหล่าพวกพลคนธรรพ์ป่วนปั่นวิ่ง <bot>:เพลิงก็ยิ่งพลุ่งโพลงเสียงโผงผึง ดินที่ใส่ในตุ่มร้อนรุมรึง แตกตูมตึงกึงกังประดังกัน
|
พระอภัยมณี
| 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้พึงบุญทูลกระหม่อมจอมกษัตริย์ <bot>:ดังชั้นฉัตรกั้นเกศประเทศสถาน ฤกษ์ใดดีวิวาห์ปรึกษาการ โปรดให้ฉานทราบความจะตามไป
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระญาติวงศ์พงศาทั้งข้าเฝ้า <bot>:กำสรดเศร้าแซ่ซ้องร่ำร้องไห้ หน่อกษัตริย์จัดโกศแก้วประไพ เชิญศพใส่ไว้ปราสาทกั้นราชวัติ
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วชวนองค์นงนาฏขึ้นราชรถ <bot>:มีกลิ้งกลดเคียงข้างไม่ห่างแห เดินกระบวนพร้อมพรั่งกระทั่งแตร เสียงเซ็งแซ่เข้านิเวศน์เขตนคร
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปทูลสุดสาครบวรนาถ <bot>:กับพวกญาติรู้ความได้ตามหา จงรีบไปโดยด่วนจวนเวลา ให้ออกมาจะได้เล่าให้เข้าใจ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วคิดความสามเมืองจะเคืองขัด <bot>:จึงจัดหัสเกนฝ่ายนายทหาร เป็นกองคอยร้อยลำล้วนชำนาญ ตระเวนด่านในมหาชลาลัย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเทวาอารักษ์ที่ในเกาะ <bot>:ระเห็จเหาะลงมาสิ้นทุกถิ่นฐาน ช่วยแก้ไขได้เวลากฤดาการ คลอดกุมารเป็นมนุษย์บุรุษชาย
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระหน่อบพิตรอดิศร <bot>:ฟังบิดรยินดีจะมีไหน จึงทูลว่าอย่าประหวั่นพรั่นพระทัย ลูกมิให้พระบิดรร้อนรำคาญ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คอยระวังนั่งยามตามอัคคี <bot>:อย่าให้มีเภทภัยสิ่งใดพาน แล้วชวนพระอนุชาโยธาทัพ เข้าหยุดยับยั้งอาศัยในสถาน
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสั่งเสร็จพระเสด็จขึ้นจากอาสน์ <bot>:ขุนอำมาตย์สั่งความตามประสงค์ จ่ายทหารชาวป้อมพวกล้อมวง เกณฑ์ให้ลงเรือที่นั่งตั้งบาญชี
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียที่ถิ่นสิ้นญาติสิ้นชาติเชื้อ <bot>:เห็นแต่เสือซ่อนเล็บคนเหน็บกริช ปากปราศรัยใจประสงค์ปลงชีวิต ทั้งโคตรคิดเข้าเป็นหมู่เราผู้เดียว ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้างพวกพ้องน้องสาวพุ่งหลาวแหลน <bot>:ทั้งโล่แพนทวนหอกดูกลอกกลับ ข้างพวกพี่ตีตลบเข้ารอรับ เอาปากงับแหลมหลาวลูกเกาทัณฑ์
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครร้อนจิตถึงบิตุเรศ <bot>:ไม่แจ้งเหตุเห็นจะคอยละห้อยหา จึงพรายแพร่งแจ้งความพราหมณ์พฤฒา อันหยูกยาของมันขลังทั้งรังควาน
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระจึ่งสั่งเสนีปรีชาฉลาด <bot>:ให้เอาราชรถรัตน์ประภัสสร ไปรับองค์ขัตติยามานคร จะพาจรไปลำเนาเขาโมรา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะรักหญิงจริงจังคนทั้งนั้น <bot>:ว่าโศกศัลย์โศกีถึงพี่สาว ฝ่ายองค์พระอภัยทูลไทท้าว พรุ่งนี้เช้าฉันจะใช้ใบเภตรา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านครูดูหน้าพระฝาหรั่ง <bot>:เรียกให้นั่งแล้วจึ่งถามด้วยความฉงน ท่านมาหาเรานี้มีกังวล หรือร้อนรนด้วยมีการสถานใด ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกระษัตริย์ตรัสถามเจ้าพราหมณ์พี่ <bot>:ว่าเดี๋ยวนี้น้องฟังยังกังขา แต่ข้าจำความได้จนใหญ่มา ได้เห็นหน้าก็แต่พ่อกับพี่พราหมณ์
|
สิงหไกรภพ
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:แกแล่นล่วงคุ้งแควพอแลเห็น ถึงชะวากปากน้ำพอย่ำเย็น เดือนก็เด่นแสงสว่างกลางอัมพร
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นวาลีที่พระองค์ทรงเมตตา <bot>:ต่างนึกว่าจะใคร่พบประสบองค์ ทั้งห้ามแหนแผ่นดินท้าวสิลราช แสนสวาทพระอภัยจนใหลหลง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะโปรดให้หรือไม่ให้ไม่ได้ข่าว <bot>:ไปเฝ้าท้าวเธอก็ชวนแต่สรวลสันต์ เสด็จขึ้นคืนมาปรึกษากัน ศรีสุวรรณว่าฉันเห็นไม่เป็นการ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ค่อยสั่งสองน้องน้อยละห้อยละเหี่ย <bot>:ต่างสั่งเสียเศร้าหมองไม่ผ่องใส นางให้ลูกตุ๊กตากับผ้าสไบ พระหัสไชยให้แหวนทดแทนกัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดชะบุญคุณพระมาปะพบ <bot>:ไม่ต้องรบชิงช่วงดวงสมร คงได้คู่สู่สมสยมพร อย่าทุกข์ร้อนเลยพระองค์จงสำราญ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.