text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อียายท้าวเอาผ้าแดงมานุ่ง <bot>:ทาแป้งปรุงห่มชมพูขึ้นอยู่ศาล ถือธูปเทียนสารภาพพลางกราบกราน พวกตีนศาลตีโทนโยนเป็นเพลง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:มาถึงเขตเขาไม้ไพรพฤกษา เลือดชโลมโซมซาบอาบอุรา ต้องสาตรายับย่อยเป็นรอยราย
|
สิงหไกรภพ
| 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เที่ยวกู่นางกลางดงทุกพงพุ่ม <bot>:เสียงแต่ภุมราร้องก้องกระหึ่ม ที่หว่างเวิ้งเชิงเขาเป็นเงางึ้ม โขมดพึมผิวกู่เสียงวู่โวย
|
สิงหไกรภพ
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:ครั้นหายง่วงออกมาแลดูแขไข จวนจะรุ่งสุริโยอโณทัย แกดูในนภางค์กลางโพยม
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงยิ้มอิ่มเอมเปรมในจิต <bot>:ว่ากูคิดครั้งนี้ดีขยัน จะได้ช่วยรุกรบสมทบกัน เอาให้มันลือกูผู้อาจารย์
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่วยชีวิตขนิษฐาของอาไว้ <bot>:ให้คืนได้ดวงสวาทเหมือนมาดหมาย ไม่ลืมคุณหลานขวัญจนวันตาย พลางแนบกายกอดจูบลูบกุมาร
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาพระเมรุเอนอ่อนชะง่อนชะโงก <bot>:เขยื้อนโยกวายุพัดเสียงฉัดฉาน ระรื่นเรื่อยเฉื่อยฉ่ำพอสำราญ ต่างชื่นบานในอุราที่อาวรณ์
|
พระอภัยมณี
| 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก็ควรจะสังหารผลาญชีวิต <bot>:พระทรงฤทธิ์งดโทษโปรดเกศา ไม่มีของฉลองคุณมุลิกา ขอเป็นข้าบาทบงสุ์พระทรงชัย
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะได้เดินเชิญพระองค์ไปส่งด่าน <bot>:เป็นทหารแล้วจึงจะเป็นสนม พลางแอบองค์ทรงธรรม์ให้บรรทม เคลิ้มหลับในไพรพนมใต้ร่มรัง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:สองกระษัตริย์ฟื้นองค์สรงสนาน ประดับเครื่องเรืององค์อลงการ สร้อยสังวาลอินทรธนูชมพูนุท
|
สิงหไกรภพ
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงฟังคั่งแค้นแสนพิโรธ <bot>:กำลังโกรธเช่นเขาเล่าท้าวสิงหล ลุกขึ้นยืนชี้หน้าด่าออกลน ชะเจ้าคนเปรื่องปราดฉลาดดี
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายนายด่านเมืองปากน้ำ <bot>:ครั้นพลบค่ำสิ้นแสงพระสุริย์ฉาน ให้ตีฆ้องกองไฟไวปราการ ทหารขานยามให้ระไวระวัง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงนางมัจฉามารดาท้าว <bot>:อยู่ในอ่าวเขตวัดไม่ขัดสน จำเริญศีลภาวนาประสาตน อยู่ในวนวังเวิ้งเชิงคิรี
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:สั่งให้จัดแจงเหล่านางสาวศรี ที่แรกรุ่นชันษาสิบห้าปี ลูกผู้ดีมิใช่คนพลเมือง
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเห็นเงือกฟังคำซ้ำสงสาร <bot>:จึงวอนท่านโยคีมีคาถา นางเงือกนี้มีคุณแก่ข้ามา ขอฝากฝ่าบาทบงสุ์พระทรงธรรม์
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกลับกล่าวชาวบ้านด่านสิงหล <bot>:มันเป็นคนขี้อายผู้ชายเขลา ชื่อย่องตอดยอดเบอะซมเซอะเซา แต่เป็นเหล่าลูกเศรษฐีมีเงินตรา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงนิเวศน์เวียงวังแล้วยั้งหยุด <bot>:ฝ่ายทรงภุชนครินทร์ปิ่นมหา อิศเรศเกศเกล้าพระเจ้าอา เรียกโหรามาแถลงแจ้งคดี
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วนึกว่าถ้าแม้จะมากอด <bot>:จะทำทอดทับตักพลิกผลักไส เมื่อเคล้าเคล้นเน้นน้องจะร้องไฮ้ เลยหลงใหลควักค้อนข่วนหมอนอิง
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสั่งเสร็จแล้วเสด็จยุรยาตร <bot>:ขึ้นจากอาสน์เคืองขุ่นให้หุนหัน เป็นไรมีที่จะเป็นได้เล่นกัน เราก็ชั้นเชิงชายใช่สตรี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสด็จไปใครเล่าจะเฝ้าแหน <bot>:ให้เหมือนแม้นสาวสุรางค์นางสนม จะต้องแดดแผดต้องละอองลม น้องปรารมภ์ร้อยอย่างไม่วางใจ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันที่ทางกว้างขวางเป็นไหนไหน <bot>:เอ็งอยู่ได้ผัวเมียเกษมศรี ทั้งที่นอนหมอนใหม่ล้วนดีดี เอ็งกับอีนางเมียนั้นชื่อไร ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งจัดแจงแต่งองค์สรงสนาน <bot>:ออกจากด่านรีบไปพระทัยถวิล รับสมเด็จพระเชษฐาเข้าธานินทร์ ออกไปสิ้นพร้อมพระวงศ์พงศ์ประยูร
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สอนให้นั่งตั้งอารมณ์ประนมหัตถ์ <bot>:มันผลักพลัดผลุงลงไปตรงเหว ถูกหินผาหักพังทั้งองค์เอว เจียนจะเหลวแหลกลงผงคลี
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:มณฑกทำเทียบท้าว <bot>:สีหะ แมวว่ากูพยัคฆะ คาบเนื้อ นกกระจอกมีมานะ ว่ายิ่ง ครุฑนา เชิญใจมีข้าเกื้อ หยิ่งหยิ้งแสนทวี ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเชิญองค์ทรงเดชเกศกระษัตริย์ <bot>:ขึ้นปรางค์รัตน์รจนามุกดาหาร ทัพพยนต์พลฤทธิ์พิสดาร อยู่แวดล้อมป้อมปราการทวารวัง
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระแค้นคั่งสั่งพหลพลรบ <bot>:ให้เตรียมคบครบทั่วตัวทหาร เตือนยุขันนั้นให้คิดในกิจการ เจ้าพราหมณ์อ่านอาคมเรียกลมพลัน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหตุไฉนไม่คิดถึงบิตุราช <bot>:มาองอาจรบพุ่งถึงกรุงศรี ตัวเราหรือชื่อสุวรรณมาลี นี่บุตรีสร้อยสุวรรณจันทร์สุดา
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเสร็จสรงทรงผลัดพระภูษา <bot>:พวกโหราคั่งคับสลับสลอน ถวายสุคนธ์ปนปรุงฟุ้งขจร กลิ่นเกสรจับสีฉวีวรรณ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อลูกสาวเจ้าพาราการะเวก <bot>:เอาเพชรเอกออกจากหินแผ่นดินไหว จึงเมืองเราเศร้าหมองเสียของไป เขาเอาไว้เมืองเขาเกิดเนาวรัตน์
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระขึ้นบนมนเทียรวิเชียรรัตน์ <bot>:จึงปลดเปลื้องเครื่องกษัตริย์ประภัสสร ทรงเครื่องขาวดาวบสประณตกร อุทุมพรทับเฉียงเฉวียงองค์
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เงื้อมตลิ่งงิ้วงามตระหง่านยอด <bot>:ระกะกอดเกะกะกิ่งไสว พยุยวบกิ่งเยือกเขยื้อนใบ ถึงวังตะไลเห็นบ้านละลานแล
|
นิราศพระบาท
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เวลาเย็นเล่นคะนองแยกสองทัพ <bot>:พี่เลี้ยงกับหน่อไทไล่ทหาร เข้าหักโหมโรมรันประจัญบาน ต่างรอนราญรับรองด้วยว่องไว
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอมีไข่กินผัวของตัวหมด <bot>:ทรยศสิ้นประตูเจียวปูเอ๋ย สัตว์จัญไรแพศยาไม่น่าเชย แล้วก็เลยลอยแพไปแต่ตัว
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์อัคเรศท้าว <bot>:ได้ทราบข่าวเขยน้อยละห้อยหา จะเริศร้างค้างงานการวิวาห์ วาสนาลูกแก้วช่างแคล้วกัน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรือกำปั่นพันถ้วนเชือกพวนขาด <bot>:ขึ้นค้างหาดฟาดฝั่งหลังถนน น้ำท่วมทั้งวังใหม่นายไพร่พล ขึ้นอยู่บนเนินเขาอดข้าวปลา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระจอมธิบดินทร์มุนินทร์นาถ <bot>:ตรัสประภาษชี้แจงแถลงไข ธุระเจ้าเล่าก็ร้อนอย่านอนใจ จงรีบไปพาราอย่าช้าที
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเลิกทัพกลับไปอย่างไรรอด <bot>:รักแม่ยอดเยาวมิ่งเมืองสิงหล แม้ชีวีพี่ชายมิวายชนม์ มิให้คนอื่นต้องแม่น้องเลย
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไก่พะแนงแกงเผ็ดกับเป็ดหั่น <bot>:ห่อหมกมันจันลอนสุกรหัน ทั้งแกงส้มต้มขิงทุกสิ่งอัน กุ้งทอดมันม้าอ้วนแกงบวนเนื้อ
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางทูลตอบหมอบก้มว่าลมปะทะ <bot>:ปวดศีรษะริ้วริ้วร้อนผิวหนัง พิมเสนฝนปนยาทาประทัง แต่หิวโหยโรยกำลังยังไม่มี
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์พระศรีสุวรรณราช <bot>:ออกจากอาสน์รจนาท้ายบาหลี กับรำภาฝรั่งสั่งคดี ให้เร่งตีทัพโจรโยนสาตรา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโยคีมียศพจนารถ <bot>:ให้โอวาทนางยักษ์ไม่หักหาญ จงตัดบ่วงห่วงใยอาลัยลาน อย่าปองผลาญลูกผัวของตัวเลย
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งข้าน้อยพลอยได้ไปเป็นเขย <bot>:ไม่ละเลยลืมพระคุณอย่าหุนหัน พระบิตุรงค์จงโปรดซึ่งโทษทัณฑ์ ให้พาขวัญนัยนาไปธานี
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่คูหานารีสตรีนั้น <bot>:เป็นพงศ์พันธุ์เงือกปลามาแต่ไหน สมาทานถือศีลกินแต่ไคล สำรวมใจกัลยาโยมปรานี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระนุชบุตรีในนิเวศน์ <bot>:แต่ลับเนตรหน่อกษัตริย์ประหวัดหวัง กับทั้งสี่พี่เลี้ยงเคียงบัลลังก์ ไม่นอนนั่งสนทนาด้วยอาลัย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระนุชบุตรีศรีสวัสดิ์ <bot>:จึงทรงผลัดเครื่องทรงสรงสนาน ไม่เรียกเหล่าสาวสรรค์พนักงาน ชวนกุมารเข้าในห้องไสยา
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้ยามนี้ที่ตรงนึกรำฦกถึง <bot>:มาเหมือนหนึ่งใจจิตรที่คิดเห็น จะคลอเคียงเรียงตามเมื่อยามเย็น เที่ยวเลียบเล่นแลเพลินจำเริญตา
|
นิราศเจ้าฟ้า
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงหนีมาอาศัยกูให้อยู่ <bot>:มิใช่กูรู้เห็นเท่าเส้นผม มาตีชาว่ากูผิดในกิจกรม จะให้สมน้ำหน้าสาแก่ใจ
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกชาวเมืองตีอ้อมล้อมสกัด <bot>:ดึกสงัดแหกเข้าได้ดั่งใจถวิล โจรก็ถอยลงมาค่ายชายวาริน พร้อมกันสิ้นหนาวนักให้พักพล
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางวัณฬาแอบมองตามช่องฉาก <bot>:พอเห็นหลากจิตพรั่นประหวั่นไหว เข้าชิงธงที่องค์พระอภัย มาหักให้ย่อยยับสำทับความ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยุพยงทรงฟังรับสั่งตรัส <bot>:สุดจะขัดคับทรวงดวงสมร กราบกษัตริย์ภัสดาให้อาวรณ์ สะอื้นอ้อนอาดูรแล้วทูลพลาง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางอาบน้ำซ้ำอาบกุหลาบด้วย <bot>:ดูสำรวยสวยสมนุ่งห่มขาว แก้เกศีคลี่คลายขยายยาว ดังนางดาวบสนีศรีโสภา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงฟังคำร่ำว่ารักษาศิล <bot>:จะเพิ่มภิญโญไปเหมือนใจหวัง รูปขอลาวาโหมโยมชาววัง กลับไปยังฝั่งทะเลลงเภตรา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้หอมเนื้อเหลืออดซึ่งรสราค <bot>:เหมือนเด็กอยากนมแม่ชะแง้หา ค่ำวันนี้อียุพาผกาสุลา จงเอายาพาย่องตอดดอดออกไป
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางประคองต้องเต้าเต็มพระหัตถ์ <bot>:นางป้องปัดพอประจักษ์ไม่หักหาญ ค่อยผันผ่อนหย่อนตามความสำราญ ปทุมมาลย์พึ่งพ้นชลธี
|
พระอภัยมณี
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำทำเป็นว่าฉาพระพี่ <bot>:พูดเช่นนี้แค้นน่าเลือดตาไหล พระอนุชามารับจะกลับไป พอเข้าใจอยู่ดอกอย่าพักพาที
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใช่ธุระคะขาเจ้ากาฝาก <bot>:อย่าพูดมากไปจะริบให้ฉิบหาย ทั้งพหลพลไกรทั้งไพร่นาย ตัวจะตายเสียด้วยง้าวที่ขาวคม
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองสนิทชิดชมอารมณ์ชื่น <bot>:ระเริงรื่นเริ่มแรกแปลกภาษา พระลืมองค์พงศ์พันธุ์สวรรยา นางลืมวังลังกาไม่อาลัย
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพื่อนรักกูอยู่ในถํ้านางไกรสร <bot>:แม่ลูกอ่อนมีนมสมประสงค์ จะขอไปให้ลูกกูกลางดง นึกจำนงแล้วก็เหาะระเห็จมา
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยใจหายเสียดายบุตร <bot>:คิดถึงสุดสาครถอนสะอื้น แต่ข่าวทัพขับขันต้องกลั้นกลืน ทุกวันคืนคิดการจะราญรอน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายมะหุดบุตรท้าวเจ้าฝรั่ง <bot>:เธอเคลิ้มคลั่งลืมองค์ให้หลงใหล แต่เช้าตรู่จู่มาด้วยอาลัย หมายจะได้ดูลูกสาวเจ้าลังกา
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงถอยทัพกลับมาตั้งอยู่ตีนเขา <bot>:ครั้นรุ่งเช้ามืดมัวทั่ววิถี ยังมีพวกโจรป่ามาราวี แต่มันมีปีกหางมาทางบน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้างเทียนดับกลับกลัวให้มัวมืด <bot>:พยุหืดฮือมาเปนห่าฝน ถูกลูกเห็บเจ็บแสบแปลบสกนธ์ เหลือจะทนทานลมลงก้มกราน
|
นิราศเจ้าฟ้า
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายล้าต้าต้นหนค้นแผนที่ <bot>:ออกมาคลี่ดูประเทศทุกเขตขัณฑ์ รู้ว่าเข้าเขตลังกาไม่ช้าพลัน ทูลพระองค์ทรงธรรม์โดยคดี
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พราหมณ์พี่เลี้ยงเมียงมองเห็นน้องรัก <bot>:รบกับยักษ์แรงน้อยต้องถอยหนี แล้วกินใบไม้ยาเป็นพาลี ได้ท่วงทีโถมจับกับกุมภัณฑ์
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสามพราหมณ์ถามข่าวถึงคู่ชื่น <bot>:สำราญรื่นหรือว่าน้องไม่ผ่องใส ศรีสุดาว่าข้าเจ้าไม่เข้าใจ ว่าข้างในจะอยู่สุขหรือทุกข์ร้อน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายตัวท่านสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:พร้อมกระทรวงสมนึกให้ฮึกเหิม จึงว่าเฮ้ยคนงานทหารเดิม คิดเพิ่มเติมกองแซงแต่งกระบวน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ็ดกษัตริย์มัสการแล้วกรานกราบ <bot>:ศิโรราบพระมุนินทร์ปิ่นสยาม แล้วพระองค์ทรงตรัสตัดเนื้อความ ไม่ห้ามปรามหลานบุตรสุดแต่ใจ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางผกากล้าปากมิอยากลด <bot>:ทูลประชดชี้แจงแถลงไข ซึ่งนอบน้อมยอมอยู่ด้วยภูวไนย เพราะชิงชัยเพลี่ยงพล้ำต้องจำเป็น
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงปลงจิตคิดในพระไตรลักษณ์ <bot>:จะประจักษ์มั่นคงในองค์สาม นิราศทุกข์สุขาพยายาม คงมีความวัฒนาในสามัญ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าพเจ้าเล่าก็เป็นแต่ลูกค้า <bot>:เกิดรบราพวกน้อยต้องถอยหลัง ขอลาท่านไปให้พ้นจากวนวัง แล้วถอยหลังเรือออกนอกสันดอน
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นรถทองน้องนอนค่อยอ่อนแอบ <bot>:ถนอมแนบอนุชานิทราหลับ ดำริพลางทางสั่งให้ตั้งทัพ ลงเรือกลับข้ามคุ้งไปกรุงไกร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อาลักษณ์รับอภิวาทราชสาร <bot>:พลางคลี่อ่านจะแจ้งแถลงไข ว่าสารทรงองค์โอรสยศไกร ให้ทราบใต้ฝ่าพระบาทมาตุรงค์
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นผู้หญิงชิงผัวเขายั่วเย้า <bot>:เหมือนแกงข้าวขอชิมไม่อิ่มหนำ ต้องเจ็บอกยกครัวตัวเจ้ากรรม ต้องระยำยุ่งเก๋เหมือนเทครัว
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์ว่ายาอยู่ในภูเขา <bot>:ก็เสียเปล่าจริงแล้วนะแก้วพี่ ถ้าแม้นเราเอาไปในบูรี คุณนั้นมีถ้าจะรํ่าสักลำเรือ
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทหารโจรแจ้งความขามขยาด <bot>:เห็นเกินวาสนาตนพ้นวิสัย แต่เสียดายหมายว่าจะพาไป ให้นายใหญ่ของเราเอารางวัล
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเลียนล้อตอแยนี่แน่น้อง <bot>:นึกว่าร้องดอกสร้อยลอยเวหา พลางฉวยมือหรือจะรักเล่นสักรวา เพลงไก่ป่ากันเถิดนะเห็นจะเพราะ
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านจะไปให้สมอารมณ์คิด <bot>:เราประสิทธิ์วัฒนาสถาผล พอขาดคำเห็นสว่างอยู่กลางวน เป็นน้ำล้นหนุนกำปั่นมาทันที
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยุดหางเสือเรือเอียงเพียงจะคว่ำ <bot>:พอคลื่นซ้ำซัดกระแทกก็แตกผาง คนกระจัดพลัดพรายบ้างวายวาง เสียงสุรางค์ร้องอึงคะนึงไป
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายทรงฤทธิ์อิศราพระยาแขก <bot>:สั่งให้แจกหมายการทุกด่านขนอน ครั้นสั่งเสร็จแล้วเสด็จบทจร สู่แท่นรัตน์ปัจถรณ์พอสายัณห์
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันกินหมดรสรื่นค่อยชื่นจิต <bot>:มิได้คิดทำร้ายหายโมโห พระเป่ามนต์ประสมจิตอิศโร เรียกสิงโตเต้นเข้ามาหาทุกตัว
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางหยิบลงตรงไหนพระหยิบมั่ง <bot>:นางหยุดยั้งยิ้มพรายชม้ายหนี พระซักถามนามกับข้าวแกล้งเซ้าซี้ นางทูลชี้ถวายพลางต่างต่างกัน
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ยกทัพนับแสนไปแดนด่าน <bot>:สังหารผลาญผู้ผิดคิดขบถ เหตุไฉนใจจิตจึงคิดคด ทรยศยกมาจะราวี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บุปผาพวงจวงจันทน์คันธรส <bot>:ทั้งเครื่องสดของเราทั้งคาวหวาน ขอศักดิ์สิทธิ์ฤทธิรงค์องค์พระกาฬ มาสิงศาลสำหรับช่วยดับร้อน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เกือบจะถึงลังกาอาณาเขต <bot>:พอสุริเยศรอนรอนจะอ่อนสี พวกบรรดาข้าเฝ้าเหล่าเสนี บรรดาที่อยู่รอบขอบนคร
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วันหนึ่งนางอสุรีผีเสื้อน้ำ <bot>:ออกจากถ้ำเที่ยวหาภักษาหาร จับกระโห้โลมากุมภาพาล กินสำราญรื่นเริงบันเทิงใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เล็งเพื่อนริมท่าท้อง <bot>:ธารสินธุ์ ชลเนตรเรียมไหลริน ร่วงหน้า ทบทอดฤทัยถวิล ถอนเทวษ วายฤๅ รํ่าโศกเห็นจะช้า ไป่สิ้นทรวงกระสัน
|
นิราศวัดรวก
| 81 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ราชสีห์จึงว่าดีแล้วสหาย <bot>:ได้สืบสายยศศักดิ์ของยักษา ที่นํ้านมอย่าปรารมภ์เลยอสุรา หมดแล้วมาเราจะให้ดังใจปอง
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนเช่นเราแล้วไม่ต้องให้ตีตบ <bot>:คงสู้รบโต้เต็มให้เข้มขัน จะถีบถองเสียให้ยับไล่ขับกัน ร้างหย่ามันเสียให้ค้างอยู่กลางคัน ฯ
|
สุภาษิตสอนหญิง
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหัสไชยได้สดับอภิวาท <bot>:เชิงฉลาดทูลฉลองด้วยหมองศรี ซึ่งข้าคิดผิดพลั้งไปทั้งนี้ ก็ควรที่ถึงตายวายชีวัน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายผีป่าตาบอดดอดมาด้วย <bot>:ฆ่าไม่ม้วยมรณามันกล้าหาญ ขอความคิดวิทยาคุณอาจารย์ ให้หลานผลาญตาบอดให้วอดวาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอออกจากปากอ่าวดูเปล่าโว้ง <bot>:เห็นเสากระโดงดังหนึ่งแขมแซมไสว แลพิลึกตึกตั้งบังต้นไม้ กำปั่นใหญ่อย่างนิเวศน์เขตนคร
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลืมระวังพลั้งเพลี่ยงมันเหวี่ยงขลุบ <bot>:ถูกอกอุบจุกอัดขัดไม่หาย พอพระอามาทันเข้ากันกาย ช่วยหลานชายชิงชัยไวกระบอง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระลืมองค์หลงเสียด้วยเมียยักษ์ <bot>:ไปฟูมฟักเฝ้าประคองเพราะต้องผี แต่เดือนห้ามาเข้าเดือนเก้านี้ นี่หากพี่พราหมณ์จินดาเมืองมารัน
|
สิงหไกรภพ
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พ่ออย่ารํ่ากำสรดกันแสงไห้ <bot>:จะเจ็บไข้พาตัวนั้นมัวหมอง ทางยังไกลไปบ้านเถิดหนอน้อง ถึงบ้านช่องจะได้เล่นให้เย็นใจ
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผู้ที่มาอ่าวใหญ่เขียนใบบอก <bot>:เสมียนลอกลงสาราเลขขำ แล้วสั่งให้เสนีที่ประจำ เร่งให้นำกราบทูลซึ่งมูลความ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเสด็จจากแท่นที่มณีรัตน์ <bot>:แล้วทรงผลัดภูษาทรงสรงกระสินธุ์ ไขสุหร่ายสายชลหมดมลทิน ชโลมกลิ่นเจือปนสุคนธาร
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ พระชนนีตอบคำเขาร่ำว่า <bot>:มีแต่พร้าขัดหลังเขายังให้ จะหาวงศ์เทวดาหรืออย่างไร จึ่งจะให้ลูกสาวของเจ้าครอง
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เปรี้ยงเปรี้ยงเสียงสุนีสนั่นครื้น <bot>:นภางค์พื้นฝนเย็นกระเซ็นสาย พวกโจรถูกลูกเห็บเจ็บทั้งกาย พวกบ่าวนายชวนกันวิ่งทิ้งสาตรา
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายปีศาจจึงว่าจะลาก่อน <bot>:เมื่อจะจรยกไปในสิงหล เราจะไปเนินคิรีจัดรี้พล แล้วขึ้นบนชายตลิ่งต่างวิ่งไป ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จังหรีดร้องลองไนก้องไพรสัณฑ์ <bot>:จักจั่นเจื้อยแจ้วแว่วแว่วเสียง ไก่กระชั้นขันเร้าริมเขาเคียง เสียงผึ้งเพียงฆ้องลั่นหวั่นวิญญาณ์
|
พระอภัยมณี
| 73 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.