text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำร่ำว่าน่าสังเวช <bot>:ชลเนตรฟูมฟายไม่อายเหนียม ประณตนอบตอบความตามธรรมเนียม น้องทุกข์เทียมเท่าฟ้าสุธาธาร
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรียกธิดามาใกล้ไหว้คำนับ <bot>:แล้วตรัสกับพี่น้องทั้งสองศรี พระโอรสอุสาห์มาถึงธานี แม่ยินดีได้เห็นหน้าสุดสาคร
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลงเอนอิงพิงเอกเขนกเขนย <bot>:พระกรเกยพระนลาฏไม่หวาดไหว ศรีสุวรรณกลั้นยิ้มอยู่ในใจ ด้วยรู้ในท่วงทีพระพี่ยา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระองค์ทรงศิลมุนินทร์นาถ <bot>:ได้ทราบบาทบพิตรอดิศร จึงเอื้อนอรรถตรัสว่าด้วยอาวรณ์ การนครแล้วแต่น้องจะตรองไป
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ทั้งสังข์แตรพร้อมพรั่งกันทั้งหมด อีกจามรชอนตะวันเป็นหลั่นลด เชิญกรรฉิ่งกลิ้งกลดให้บดบัง
|
สิงหไกรภพ
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอแสงทองส่องสว่างกระจ่างฟ้า <bot>:อังกุหร่าเรียกพหลพลขันธ์ ลงประจำลำที่นั่งทั้งดั้งกัน เป็นคู่คั่นเคียงเคียงเรียงเรียงราย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งมังคลาซึ่งล่าทัพ <bot>:คอยรอรับเรือพหลพลขันธ์ ถึงเกาะใหญ่ใต้ลังกาทางห้าวัน จึงหยุดจอดทอดกำปั่นเป็นหลั่นลอย
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระแย้มยิ้มพริ้มพรายสบายจิต <bot>:ขึ้นสถิตแท่นวิเชียรมนเทียรสถาน พราหมณ์พี่เลี้ยงเคียงสำรวลชวนสำราญ พระโปรดปรานเปรื่องนักหนานุชาเรา
|
พระอภัยมณี
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บัดนี้เล่าเจ้าก็พาอามาพบ <bot>:ทั้งรุกรบมีชัยดังใจหวัง ไปพาราย่าปู่ขึ้นสู่วัง ให้พร้อมพรั่งวงศาเสนาใน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีนงลักษณ์อัคเรศมเหสี <bot>:ชื่อบุปผามาลีฉวีเหลือง ดั่งดวงจันทร์เพ็ญบูรณ์จำรูญเรือง เป็นศรีเมืองเหมราในธานินทร์
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างชื่นชอบตอบสนองทั้งสองข้าง <bot>:ไม่จืดจางห่างเหเสน่หา ต่างคลึงเคล้าเซ้าซี้ด้วยปรีดา จนเวลารุ่งแจ้งสิ้นแสงดาว
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายทัพพระอภัยมาในป่า <bot>:ตามทัพหน้านำเดินเนินสิงขร ทั้งเสาวคนธ์มนฑาสุดสาคร ยกมาก่อนถึงด่านดงตาลราย
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมรมจักรนัคเรศ <bot>:ครั้นทราบเหตุสั่งพหลพลอาสา ให้ไปเที่ยวบอกกล่าวชาวพารา เอากิจจานี้แจ้งทุกแห่งไป
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะแก้ไขให้พระองค์ลุ่มหลงรัก <bot>:มาชวนชอบปลอบปลักสมัครสมาน ในสามวันสัญญาไม่ช้าการ เยาวมาลย์แม่อย่ารํ่าจาบัลย์ ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นอยู่ป้อมพร้อมพรั่งกันทั้งสี่ <bot>:คิดแต่ที่ทำศึกต่างปรึกษา ฝ่ายนายหมวดตรวจกำกับกำชับกำชา บอกกิจจาแจ้งทั่วทุกตัวคน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เทพบุตรครุฑาลงมาเล่น <bot>:ก็กินเป็นภักษาให้อาสัญ พระเจ้าปู่ผู้ผ่านกรุงมารัน ให้กุมภัณฑ์เสนามาราวี
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นถึงตรงส่งให้เสนารับ <bot>:ฉีกฉบับออกอ่านสารอักษร พอพระจอมนคเรศเกศนคร เสด็จจรออกที่นั่งบัลลังก์พราย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นเจ้ากรรมทำลายให้วายวอด <bot>:เห็นยิ่งยอดยินดีจะมีไหน นางครวญคร่ำร่ำว่าโศกาลัย พระชลนัยน์ไหลหลั่งลงพรั่งพราย
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่เตี้ยค่อมน้อมกิ่งเก็บไม่ได้ <bot>:ขอดอกไม้ลูกบ้างเถิดแม่เอ๋ย เขาวิ่งหนีน้อยใจกระไรเลย ต่างเยาะเย้ยก็ยิ่งอายซังตายเดิน ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พินิจดูรู้ว่าพวกการะเวก <bot>:ทหารเอกองอาจดังราชสีห์ จึงปรึกษาฝรั่งว่าครั้งนี้ พวกไพรีรบสันทัดล้วนจัดเจน
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระสุดสาครบวรนาถ <bot>:จึ่งกราบบาทซ้ำกล่าวเล่าเฉลย พระคุณช่างลืมไปกระไรเลย ฉันก็เคยอยู่ในบรรณศาลา
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นถึงองค์มังคลานราราช <bot>:บังคมบาทแล้วประมูลทูลฉลอง ถวายสารโดยกิจดั่งจิตปอง พระรับรองทรงอ่านสารแสดง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงฟังสังรเสริญเจริญยศ <bot>:จงปรากฏอิทธิฤทธิ์ทุกทิศา พระคุณท่านเหลือล้นคณนา ขอกราบลาไปบุรินทร์ถิ่นนคร
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่จงจิตติดตามข้ามสมุทร <bot>:มาด้วยสุดแสนสวาทปรารถนา จะถมชลจนกระทั่งถึงลังกา เป็นสุธาแผ่นเดียวเจียวจริงจริง
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะไว้ใจไกนั้นยากเป็นขวากหนาม <bot>:ฉวยลุกลามต่อแย้งจะแข็งขืน เหมือนกินข้าวแค้นน้ำต้องกล้ำกลืน สุดจะฝืนเหมือนอย่างเก่าเพราะร้าวราน
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์ละเวงฟังเพลงปี่ <bot>:เห็นได้ทีกลัวจะหลับที่ตรับเสียง รีบเรียกเหล่าสาวใช้อยู่ใกล้เคียง ค่อยหลีกเลี่ยงหลบองค์ไปทรงรถ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าวิเชียรฆ่ามูรหุ่มตาย <bot>:พลทั้งหลายอ่อนจิตไม่คิดสู้ พวกผลึกไล่หลังอยู่พรั่งพรู กระโจมจู่ฟันฆ่าชีวาวาย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กลสตรีวิสัยในมนุษย์ <bot>:ให้สิ้นสุดสอนสั่งเหมือนดังหลาน แล้วเขียนหนังสือลับพับเหล็กลาน กลการลึกล้ำที่สำคัญ
|
พระอภัยมณี
| 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ค่อยย่างเหยียบเลียบริมทะเลลึก <bot>:ถึงร่มพฤกษาไทรดังใจหวัง ทั้งสองราล้าเลื่อยเหนื่อยกำลัง ลงหยุดนั่งนอนเล่นเย็นสบาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คล้ายทับทิมริมแววแก้วตานั้น <bot>:กลมเป็นมันดำดีเป็นสีแสง แต่ฟันเหลืองเรืองรองเป็นทองแดง ใครทิ่มแทงมิได้ลงคงกระพัน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คงเลิกทัพกลับหมดเพราะอดอยาก <bot>:จะกรำกรากแรมปีอยู่ที่ไหน แต่ตัวพี่ชีวันมิบรรลัย ก็มิให้นิ่มน้องเจ้าหมองนวล
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรือหนีนอนซ่อนกายเพราะอายเหนียม <bot>:ไม่ไปเยี่ยมเผ่าพงศ์พระวงศา นิ่งฉะนี้มิควรจวนเวลา จะไปว่าวิงวอนให้อ่อนใจ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นิจจาเอ๋ยเคยเห็นทุกเย็นเช้า <bot>:เมื่อไรเจ้าสายใจจะได้กลับ โอ้อนาถวาสนาแม่อาภัพ ได้ลูกแก้วแล้วจะกลับครรไลไป
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าก็รู้อยู่ว่าพวกฝรั่ง <bot>:เขาชิงชังพระอภัยนี่ใจหาย จะให้ห้ามปรามทัพมากลับกลาย มิวุ่นวายขึ้นแล้วเห็นเป็นอย่างไร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:ฟังพระนัดดาหลานชาญสมร จึงเรียกพวกโหรมาพยากรณ์ แล้วสุนทรถามไต่ในคดี
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างเทียบรถกลดกั้นสุวรรณรัตน์ <bot>:เกณฑ์แห่หัดเดินกระบวนล้วนทหาร ทำแถวทางพ่างพื้นรื่นสำราญ ที่โปรยทานเรียบรอบขอบบุรี
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสนารับรีบเดินไปเชิญเสด็จ <bot>:ทั้งสองเสร็จมาพลันด้วยหรรษา ประณตนอบหมอบกรานคลานเข้ามา พระเชษฐาเทวสินธุ์นรินทร
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางยิ้มย่องร้องว่าพญายักษ์ <bot>:มาไกลนักเหนื่อยองค์น่าสงสาร จงหยุดยั้งรั้งรอพอสำราญ พระลูกหลานอยู่ดีหรือมีภัย ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ตักน้ำลำเลียงเสบียงเบิก <bot>:เสียงเอิกเกริกเตรียมพหลพลขันธ์ ลงประจำลำที่นั่งทั้งดั้งกัน ลำละพันเภตราทั้งห้าร้อย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงอ่าองค์ทรงเครื่องเรืองจำรัส <bot>:ออกแท่นรัตน์รจนามุกดาหาร พอผันแปรแลเห็นโหราจารย์ เอื้อนโองการเรียกเข้ามาเล่าความ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผียิ่งหลามตามไปจนใกล้สว่าง <bot>:ทั้งตัวนางผีเสื้อน้ำซ้ำมาถึง ทำอำนาจผาดเสียงสำเนียงอึง โลดทะลึ่งเลี้ยวลัดสกัดทาง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางทราบสิ้นผินพักตร์มาซักถาม <bot>:ให้มีความรักใคร่ไม่หน่ายหนี เสน่หาอาวรณ์ร้อนฤดี นางเทวีหันกลับขึ้นพลับพลา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระแสสินธุ์หินดาษสอาดเอี่ยม <bot>:วารีเปี่ยมปริ่มไหลในละหาน เห็นหญิงชายว่ายคล่ำในลำธาร เสียงประสานสรวลสันต์สนั่นอึง
|
นิราศพระบาท
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งเชิญท้าวโกสัยให้ไปด้วย <bot>:จะได้ช่วยผ่อนผันคิดหันเห ทั้งสององค์ลงไปชายทะเล พอเห็นเภตราทอดมาจอดคอย
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายเสาวคนธ์มณฑาสุลาลี <bot>:ต่างเปรมปรีดิ์ชื่นชมภิรมย์ขวัญ เชิญเสวยของตระการเครื่องหวานมัน เหมือนพงศ์พันธุ์กันเองอย่างเกรงใจ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โน่นดาวลูกไก่ใกล้กันกับดาวฆะ <bot>:ต้องชนะข้าศึกอย่านึกแหนง พลางบอกกล่าวเล่าคดีแล้วชี้แจง ตามตำแหน่งโหรทายร้ายแลดี
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระคุณของทรงฤทธิ์เหมือนบิตุเรศ <bot>:ทั้งประเทศดินฟ้าจะหาไหน ขอรองเบื้องบาทาเหมือนข้าไท จะไปไหนมิได้ขัดพระอัธยา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นสูงลิ่วปลิวเมฆวิเวกจิต <bot>:สังเกตทิศที่ในไพรระหง ครั้นเหนื่อยอ่อนร้อนแสงพระสุริยง ลงเดินดงรื่นร่มพนมเนิน
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ใครเห็นจะเมตตานั้นหายาก <bot>:มีแต่ปากแช่งอนงค์ส่งสลอน เพราะเหตุตัวชั่วชื่อลือขจร ที่เคยนอนนั่งสบายว่าไม่ดี
|
สุภาษิตสอนหญิง
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังดั่งว่าถ้าเช่นนั้น <bot>:จะผ่อนผันอนุกูลให้สูญหาย จงกลับไปหลับนอนผ่อนสบาย เวลาสายจะพาไปในบุรี
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ระลอกคลื่นครื้นครึกเสียงกึกก้อง <bot>:กระทบท้องกำปั่นให้หันเห นายท้ายบ่ายหัวทิศาอาคเนย์ ข้ามทะเลลอยแล่นแสนสำราญ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งโยธาห้าร้อยลอยลงป่า <bot>:ด้วยลมกล้าเหลือจะต้านทานไมไหว แต่พี่เลี้ยงเคียงคลอพระหน่อไท ร้องเรียกไพร่พลมาพร้อมหน้ากัน ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่วยกำชับลับหลังสั่งพระน้อง <bot>:อย่าให้ย่องหนีออกไปนอกฝา จะซื่อสัตย์ปฏิญาณเหมือนมารดา อยู่ลังกากับพระชนนี
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอสบเนตรมังคลานราราช <bot>:อภิวาทร้อนเริงดั่งเพลิงผลาญ ทั้งความรักความอายหลายประการ เยาวมาลย์นิ่งนั่งฟังสุนทร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายยุพาผกาก้มหน้ายิ้ม <bot>:ด้วยนึกอิ่มอารมณ์ที่สมหวัง จึงว่าพี่รำภาดูน่าชัง จะเหมือนดังเรื่องราวท่านกล่าวไว้
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อแตกกิ่งแตกก้านขึ้นร้านเขา <bot>:บุราณเล่าเป็นตำราไม่ฝ่าฝืน อันความอายหลายซ้ำต้องกล้ำกลืน จำจะขืนใจทำไปตามเกิน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:รีบจากบ่อโศกไคล้ <bot>:คลาเดิน นึกอกเรียมแรมเหิน ห่างน้อง ขวัญเนตรแม่เคยเชิญ ชวนพี่ เพื่อนฮา เคยประคองเข้าห้อง ทุกเมื้อยามนอน
|
นิราศวัดรวก
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางปีศาจชาติเชื้อผีเสื้อสมุทร <bot>:จึงยั้งหยุดเล่าแจ้งแถลงไข ออกจากคนทรงพลันด้วยทันใด สำแดงให้เห็นกายทั้งใหญ่โต
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาถึงที่พร้อมพรักตำหนักน้ำ <bot>:ตำรวจนำไปถึงท่าหน้าฉนวน กรมแสงถือเสน่าทั้งง้าวทวน โดยกระบวนยาตราพลากร
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะขึ้งโกรธโทษผู้ใหญ่ว่าไม่รัก <bot>:เพราะเราคิดผิดนักไม่เหมาะเหมง ชั้นพ่อแม่ของตัวไม่กลัวเกรง ใจตัวเองพาหลงไปลงตม
|
สุภาษิตสอนหญิง
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประดู่ดอกออกเรืองเหลืองระย้า <bot>:ตะโกนาคุดคู้ดูอย่างเขียน ขนุนขนันกันเกรากระเบากระเบียน ต้นทุเรียนลำไยมะไฟมะเฟือง
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสมียนหยิบกระบี่ที่ผู้ใหญ่ <bot>:มาส่งให้ถือเชิดให้เปิดเผย อาญาสิทธิ์ปราบปรามไปตามเคย เสร็จแล้วเลยเลี้ยงดูทุกผู้คน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางลีวันนั้นเอาเครื่องมาเทียบถวาย <bot>:ไม่สบายพระทัยก็ไม่เสวย เขาวอนเตือนเชือนแชไม่แลเลย อิงเขนยนั่งภาวนาไป ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วคิดกลับดับเดือดให้เหือดหาย <bot>:จึงอุบายวิงวอนด้วยอ่อนหวาน นี่แน่นางอสุรีขินีมาร ไม่ต้องการที่จะแกล้งมาแปลงกาย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสวมสอดกอดแอบแนบถนอม <bot>:งามละม่อมแม่อย่าหมองเลยน้องเอ๋ย สักแสนปีมิได้ร้างให้ห่างเชย ไม่ละเลยลืมสัตย์ปฏิญาณ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวข้างสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:แกอิ่มทรวงอิ่มใจใครจะเหมือน ถึงวันนัดท้าวไทจะไปเตือน จะบิดเบือนเป็นไฉนจะไปฟัง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใส่ห้อยหน้าตาชุนชายกระหนก <bot>:ชายแครงปกเพลาพรายปลายสะบัด คาดปั้นเหน่งเปล่งเม็ดเพชรรัตน์ ประจงจัดเจียระบาดตาดเงินงาม
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารแสงแขงข้อไม่ท้อถอย <bot>:พุ่มกับน้อยแทรกกลางเสียงผางโผง ถ้วยชามกลิ้งฉิ่งฉ่างเสียงกร่างโกรง นาวาโคลงโคลนเลอะตลอดแคม
|
นิราศเมืองแกลง
| 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มึงว่าแก้วกินรีมามีชู้ <bot>:แกล้งลวงกูกล่าวร้ายให้หน่ายแหนง มึงใจบาปหยาบคายตัวร้ายแรง แกล้งปลอมแปลงหลอกหลอนแต่ก่อนมา
|
สิงหไกรภพ
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวกลับทัพสุดสาครรีบ <bot>:ถึงทวีปลังกาเวลาสาย เห็นเพลิงไหม้ไฟกรุ่นดูวุ่นวาย เรือทลายล่มลอยล้วนรอยไฟ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอฤกษ์ดีตีฆ้องเรือสองร้อย <bot>:ออกเรียงลอยแล่นสล้างไปกลางหน เห็นกองทัพคับคั่งที่วังวน ให้ไพร่พลร้องถามตามอุบาย
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดกำลังตั้งจิตอธิษฐาน <bot>:ขอพึ่งท่านเทวาทุกราศี ข้าจะใคร่ได้บุญเป็นมุนี แต่ไม่มีหนังเหลืองเครื่องสิทธา
|
สิงหไกรภพ
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบรรทมสมสนิทนิมิตฝัน <bot>:ว่าเพลิงนั้นไหม้ตึกดูฮึกโหม แล้วมียักษ์เหาะมาทางกลางโพยม เจ้าวาโหมจับได้ดังใจปอง
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีถ้อยความสารพัดเธอตัดสิน <bot>:ให้เพิ่มภิญโญยศตามกฎหมาย ไม่เคืองเข็ญเป็นสุขสนุกสบาย ทั้งหญิงชายชมชื่นทุกคืนวัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ค่อยเปรมปรีดิ์ลีลาศขึ้นจากสระ <bot>:มาทรงพระภูษาจุฑากระสัน จงจำนองครองเครื่องเข้าครบครัน แล้วผูกพันโพกชฎาน่าเอ็นดู
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรามวงศ์องอาจว่าชาติชั่ว <bot>:เป็นบ้าผัวผีดิบอีฉิบหาย หฤโหดโทษมึงจะถึงตาย หากเสียดายคมศัสตราฆ่าสตรี
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วขว้างไปในนภางค์กลางเวหา <bot>:พยนต์หญ้ารับไปดั่งใจหมาย แล้วลอยลิ่วปลิววับไปลับกาย ก็สูญหายในนภางค์กลางโพยม ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนด่านเร่งม้าใช้ไปนิเวศน์ <bot>:ทูลทรงเดชบพิตรอดิศร พวกม้าใช้รีบไปถึงนคร พอภูธรออกที่นั่งบัลลังก์ชัย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกนักสิทธ์นั่งตรับสดับโสต <bot>:พระเทศน์โปรดจบลงไม่สงสัย ฝ่ายพระองค์ทรงศีลปิ่นอภัย ชำเลืองไปเห็นบุตรสุดสาคร
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอพบกับทัพพระมเหสี <bot>:เข้ารุมตีซ้ายขวาทั้งหน้าหลัง เสียงครึกครื้นปืนตึงปึงปึงปัง เพียงจะพังแผ่นพิภพด้วยรบกัน
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางยินดีที่ได้สมอารมณ์คิด <bot>:ด้วยทรงฤทธิ์ร่านรักเป็นหนักหนา เคารพรับอภิวันท์จำนรรจา พระสัญญาล้นเหลือลูกเชื่อฟัง
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายพระจอมมุนินทร์ปิ่นนักสิทธ์ <bot>:สำรวมจิตประทานศิลพระชินศรี แล้วก็สวดพร้อมกันหมดดาบสินี เจริญศรีศุภผลพระมนตรา
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท้าวไทเจ้าพาราเห็นหน้าบุตร <bot>:ยิ่งแสนสุดโศกเศร้าเท่าสิงขร แต่แข็งขืนยุรยาตรลีลาศจร สะท้อนถอนฤทัยไม่สบาย
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วลุกลามาถึงพระนุชนาฏ <bot>:อภิวาททูลแต่พอที่ข้อขำ ทั้งพูดจาสารภาพว่าหลาบจำ ให้พี่นำกราบทูลมูลคดี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้สินสมุทรกับพระน้องเป็นกองหน้า <bot>:ยกโยธาธงทิวปลิวไสว พอแลลับทัพหลวงล่วงครรไล พระอภัยคุมทัพกำกับมา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสด็จยังข้างหน้าเสนาพร้อม <bot>:ประณตน้อมหมอบเรียงเคียงไสว ฝ่ายอาชาม้าที่นั่งเพราะตั้งใจ ตรงเข้าไปถึงที่เฝ้าเจ้าบุรินทร์
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นตัวกูไปเองแล้วที่ไหน <bot>:คงสมใจมุ่งมาดปรารถนา จะปลิ้นปลอกหลอกลวงทวงพารา ด้วยมารยาต่างต่างทางสำนวน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเรือโจรโยนโซ่เอาขอสับ <bot>:ทหารรับบนกำปั่นสุวรรณหงส์ พวกฝรั่งเคยประจญรณรงค์ ให้ชักธงรบขึ้นปืนสัญญา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเจ้าสัวนายอากรทำเกาเหลา <bot>:จัดซื้อเหล้าหมูไก่ไข่อาหนี พวกฝรั่งต่างตั้งเตาอัคคี ทั้งปิ้งจี่เป็ดไก่วางในจาน
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสายัณห์ร่วมสุพรรณภาชน์เสวย <bot>:แล้วชมเชยพระกุมารด้วยหรรษา พอราตรีพี่เลี้ยงพระนมมา ประคองพาหน่อไทไปบรรทม ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พ่อรักใคร่ไปอยู่ไม่รู้อิ่ม <bot>:เพราะหลงชิมชาววังไม่ฟังสอน น้อยหรือแผลแลลายทั้งกายกร ชะเล็บหล่อนแหลมเหลือเสือในวัง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันตัวเรานี้หนาจะลาแล้ว <bot>:ไปจากแถวถิ่นนี้พ้นที่ขัง เป็นสิ้นกรรมพัวพ้นอนันตัง คนทรงนั่งผีออกไปนอกกาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระปราศรัยเจ้าพาราเมืองวาโหม <bot>:มาทุกข์โทมอยู่ลังกานิจจาเอ๋ย เราขอบใจได้การุญเหมือนคุ้นเคย ไม่เฉยเมยรักใคร่เหมือนใจปอง
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้อยหรือมันแกล้งจำเพาะมาเยาะเย้ย <bot>:นิจจาเอ๋ยแค้นใจกระไรหนา แกจึ่งรับหนังสือที่ถือมา แล้วฉีกตราอ่านไปตามใจความ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมืองทมิฬถิ่นประเทศทุกเขตแคว้น <bot>:ในภูมิแผนที่มีกี่ภาษา ได้ฟังถามพราหมณ์เฒ่าเจ้าตำรา จึงวันทาทูลความตามโบราณ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุมาลีมิได้วายเสียดายสุด <bot>:รักเหมือนบุตรเกิดกับกายสายสมร สาพิภักดิ์หักหาญช่วยราญรอน จะจำจรจากแม่ไปแลลับ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาให้สมปรารถนาเหมือนยาแก้ <bot>:ที่บาดแผลใส่จำเพาะให้เหมาะเหมง ปัญญามีอยู่กับตัวอย่ากลัวเกรง คิดย้ายเพลงย้ายท่าหาในกล
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วว่าชะประหลาดแท้แม่อรุณ <bot>:ช่างเฉียวฉุนหงุดหงิดผิดผู้หญิง นี่แน่ะจ๊ะจะขอถามแต่ตามจริง โกรธแค้นสิ่งใดหรือจะดื้อตาย
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระจอมวังสั่งเสนาพฤฒามาตย์ <bot>:ไปส่งบาทหลวงพลให้ล้นเหลือ แม้นขัดสนขนเอาทั้งข้าวเกลือ ไปส่งเรือเครื่องเสบียงได้เลี้ยงคน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเชษฐาว่าถ้าแม้เหมือนแต่ก่อน <bot>:ยังเด็กอ่อนก็ไม่ห้ามตามวิสัย ประเดี๋ยวนี้ว่าพี่มิพาไป ใครใช้ให้เป็นสาวขึ้นเล่าน้อง
|
พระอภัยมณี
| 58 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.