text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันลูกสาวท้าวไทถ้าใครเห็น <bot>:ไม่วายเว้นหวังสวาทปรารถนา แต่พราหมณ์น้อยน่ารักลักขณา สมกับแก้วเกษราวิลาวัณย์
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำร่ำบอกยิ่งชอกช้ำ <bot>:ทั้งแค้นคำค่อนคิดเป็นปริศนา จึงวิงวอนผ่อนผันด้วยปัญญา เจ้าคุณด่าดีใจเหมือนให้พร
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หนึ่งบิตุราชมาตุรงค์ของทรงฤทธิ์ <bot>:อย่าควรคิดขัดข้องให้หมองศรี จงฝากองค์วงศาสวามี ได้เป็นที่พึ่งพาให้ถาวร
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้ารบรับกับพระยาปตาหวี <bot>:ดูท่วงทีเขาก็รู้ตามครูสอน พลางรับรองว่องไวกรีดกรายกร เข้าราญรอนปิดป้องคล่องด้วยกัน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสององค์ลงเรือลำที่นั่ง <bot>:พร้อมสะพรั่งไพร่นายทั้งซ้ายขวา ออกกำปั่นลั่นปืนเป็นสัญญา เสียงโยธาเอิกเกริกเลิกไปตาม ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูนงเยาว์เศร้าสร้อยเป็นรอยเล็บ <bot>:ที่แผลเจ็บย่อยยับไม่นับแผล แล้วหวนหุนฉุนชังด้วยรังแก จึงว่าแน่งามน้อยสร้อยสุดา
|
สิงหไกรภพ
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งได้แก้วแล้วประทานธิดาราช <bot>:จะสังวาสสืบวงศ์ดำรงศักดิ์ มิเหมือนคำทำนายที่ทายทัก จึงปักหลักลงแล้วเฆี่ยนให้เจียนตาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างชัยม้าถาโถมเข้าโจมจับ <bot>:กุมารรับรุกไล่มิได้ขยาย ฟาดพระขรรค์ฟันต้องทั้งสองนาย คอขาดตายตกม้าไล่ฆ่าพล
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหัสไชยไปบนรถเลี้ยวลดหา <bot>:พวงบุปผามาลีให้พี่สาว มาห่างนางวังเวงคิดเพลงยาว เป็นเรื่องราวคราวนิราศเคลื่อนคลาดคลา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะไต่ถามความอะไรจงไขขาน <bot>:จะบนบานเอาอะไรมาให้เขา หรือจะถามหรือจะซักการหนักเบา เฮ้ยออเจ้าว่าไปจะใคร่ฟัง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาอาลัยกลับได้คิด <bot>:ทำความผิดผู้วิเศษนึกเข็ดขาม ยิ่งมานะจะณรงค์ทำสงคราม จึงสั่งความหมื่นขุนพวกมุลนาย
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นั่นแลน้องนี้จะได้ออกไปเฝ้า <bot>:จงโปรดเกล้าให้เหมือนรับอย่ากลับถ้อย น้องจะได้ไปนั่งระวังคอย ให้ใช้สอยข้างที่ทุกวี่วัน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลงอาบน้ำชำระแล้วพระเสาร์ <bot>:ร้องเรียกเหล่าบ่าวไพร่ที่ใช้สอย ออกเรือใหญ่ใบแตนค่อยแล่นลอย ไปตามรอยร่องทางหว่างวารี
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมนุชบุษบงอนงค์สมร <bot>:นำสุนทรแล้วค่อยย่องจากห้องผัว ไปทูลท้าวทั้งสองทำหมองมัว โปรดตามตัวหมอเข้าไปข้างในพลัน
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงชายป่าหยุดยั้งให้ตั้งค่าย <bot>:โดยพิชัยสงครามตามประสงค์ พยัคฆ์นามสามค่ายริมชายดง ปักเทียวธงเสือคำรามตามตำรา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบุตรีกราบก้มบังคมบาท <bot>:นุชนาฏเล่าแจ้งแถลงไข ได้โอสถรสรื่นค่อยชื่นใจ แต่ยังให้หิวโหยโรยกำลัง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หอมอบเชยเหมือนเมื่อเคยเชยกลิ่นอบ <bot>:หอมตรลบอบกลิ่นไม่สิ้นหอม พะยอมเอ๋ยเคยใจมิใคร่ยอม ให้ต้องออมอกชํ้าทุกคํ่าเช้า
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จริงจริงนะจะขอถามทรามสงวน <bot>:จะกระบวนให้ตะบึงไปถึงไหน ฝีปากพี่นี้ยอมแพ้มาแต่ไร เคยลวงได้หลายหนแต่ต้นมือ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นได้ตัวสังฆราชอ้ายบาทหลวง <bot>:จะเบาทรวงราวกับทิ้งก้อนสิงขร อายนี่ตัวไฟเก่าเผานคร ราษฎรเหนื่อยยากลำบากครัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเสียงฆ้องกลองรบนั้นเร่งเร้า <bot>:ยิ่งมืดเข้าเสียงลั่นควันโขมง ที่ค่ายโจรเสียงเกราะยังเคาะโกรง แขกในโรงนั้นก็หายไปหลายพัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เข้านั่งชิดโฉมฉายสายสมร น้อมบังคมชนนีชุลีกร พระมารดรจงโปรดที่โทษทัณฑ์
|
สิงหไกรภพ
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจึงสั่งพวกทหารชำนาญครบ <bot>:ปืนจะรบประจุไว้ใส่ดินหู พอพลบค่ำย่ำระฆังพังประตู พากันกรูยกเข้าด่านชานบุรินทร์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาคำนับจับมือเชิญไปนั่ง <bot>:ที่โต๊ะตั้งเก้าอี้ที่ปรึกษา ราชการบ้านเมืองเรื่องนานา ตั้งน้ำชากล้วยขนมทั้งนมเนย
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนเสนีที่รับสั่งมาตั้งหมาย <bot>:ให้จับจ่ายเหล่าพหลพลขันธ์ เครื่องใช้สอยเงินทองของสำคัญ เอาลงบรรทุกเสร็จสำเร็จดี
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทอดพระองค์ลงที่ทุ่งผลุงสนั่น <bot>:แก้วพระกรรณแตกเกลือกกลิ้งเสือกสน ฟังเสียงพิณสิ้นใจทั้งไพร่พล ตกเกลื่อนกล่นกลิ้งกลาดดาษดา
|
สิงหไกรภพ
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชาวประโคมก็ประโคมเสียงโครมครึก <bot>:มโหระทึกทั้งดนตรีปี่ไฉน เป่าสังข์แตรแซ่ซ้องลั่นฆ้องชัย ตามวิสัยเสกกษัตริย์ขัตติยา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าจับปลาสองหัตถ์จะพลัดพลาด <bot>:จับให้คงลงให้ขาดว่าเป็นผัว จึงนับว่าคนดีไม่มีมัว ถ้าชายชั่วร้างไปมิใช่ชาย
|
สุภาษิตสอนหญิง
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงว่าข้าพเจ้าก็ซ้ำขัด <bot>:เกิดอุบัติหลงมาได้อาศัย จะกลับหลังยังนครก็อ่อนใจ ด้วยมิได้รู้แห่งตำแหน่งทาง
|
พระอภัยมณี
| 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่ลืมคุณทูลกระหม่อมถนอมจิต <bot>:มิได้คิดโหยกเหยกอุเบกขา น้องนึกหวังดังสมเด็จพระบิดา ด้วยสัจจาจนชีวันจะบรรลัย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนสำเภาเสาหักจะชักฉุด <bot>:ถึงบุรุษเรี่ยวแรงที่แข็งขัน จะถ่อค้ำลำบากเห็นยากครัน พระทรงธรรม์ตรองตรึกนึกอาวรณ์
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมาถึงจึงไม่ตรัสดูอัดอั้น <bot>:เพราะผูกพันพิศวาสที่มาดหมาย เหมือนหนึ่งน้องรองรังเป็นซังตาย เปรียบเหมือนปลายอ้อยจืดออกชืดชื้อ ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเรือใช้ไปถึงกรุงพอรุ่งเช้า <bot>:กราบทูลท้าวไทธิราชนาถนาถา ว่าหัสกันนั้นเป็นเจ้าชาวลังกา จะเข้ามาห้ามไว้ก็ไม่ฟัง
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บรรดาเหล่าชาวด่านไม่หาญรบ <bot>:ต่างหลีกหลบขึ้นตลิ่งวิ่งถลา พอรุ่งเช้าเหล่าฝรั่งคับคั่งมา ชาวพาราเรี่ยรายพลัดพรายกัน
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสี่นางต่างรู้ว่าขู่หยอก <bot>:จึงว่านอกจากสมเด็จพระเชษฐา สุดจะฝืนขืนขัดพระอัชฌา เสด็จมาแล้วก็เห็นจะเป็นการ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วกลับมาโดยบังคับแม่ทัพสั่ง <bot>:บาทหลวงนั่งเร่งรัดให้จัดของ เครื่องอาวุธยุทธนาขนมากอง ขุนนางรองแจกทั่วทุกตัวคน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วันนี้กลับอับแสงไม่แจ้งแจ่ม <bot>:นิราแรมรสลับนางอัปสร เหมือนโศกรักหนักยิ่งยุคันธร ด้วยอาวรณ์หวังสวาทมาคลาดคลา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งส้มสูกลูกฝรั่งแลมังคุด <bot>:อีกละมุดสีดาหาไว้ถม เจ้าแก้วเอ๋ยลงมาอย่าปรารมภ์ น้องจะชมเชยแก้วเจ้าแววตา ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่สานนนั้นไฟมิได้ต้อง <bot>:นิ่งตรึกตรองผันแปรคิดแก้ไข พระสุริยงเย็นพยับลงลับไพร ต่างเลิกไปมิได้รบพอพลบลง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาขึ้นรถกลับหลังเข้าวังราช <bot>:พระหน่อนาถขุ่นข้องให้หมองศรี พอพลบค่ำคล้ำฟ้าในราตรี พระภูมีเยื้องย่างเข้าปรางค์ทอง
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายแม่ทัพทั้งสี่เสนีใหญ่ <bot>:ต่างสอดใส่เสื้อแดงดูแข็งขัน คาดเข็มขัดรัดผ้าเช็ดหน้าพัน สวมเกราะกันอาวุธยุทธนา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คราวโน้นมาว่าเมียนั้นมอดม้วย <bot>:เดี๋ยวนี้ตัวตายด้วยเจียวอกเอ๋ย เราพลอยโศกเสียใจไม่เสบย บุญไม่เคยเผากันเมื่อวันตาย
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเดินตัดลัดมาหน้าอาศรม <bot>:ระรื่นร่มรุกขาคณาขนาน ขนันขนุนครุนเครือเหลือประมาณ มะพร้าวตาลตูมตาดดาษดา
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสั่งเสร็จพระเสด็จลุกจากอาสน์ <bot>:ขุนอำมาตย์ได้ฟังรับสั่งสนอง มาบาดหมายเตรียมตรวจทุกหมวดกอง ให้ถูกต้องตามประสงค์พระโองการ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่วยทูลพระมเหสีพรุ่งนี้เช้า <bot>:จะไปเฝ้าฟังพระโรคที่โศกศัลย์ จงมาคอยหน่อยหนึ่งนะให้ปะกัน พอตะวันสายเราจะเข้าไป ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่ธุระจะไปห้ามปราบปรามญาติ <bot>:เกิดวิวาทว้าวุ่นขุ่นหนักหนา จะยืมพลคนของพ่อกับเภตรา ไปลังกาพระน้องสักสองปี
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วกวักมือพูดจาประสาแขก <bot>:บ้างร้องแรกว่าจะไปในวิถี จงหยุดก่อนอย่าเพิ่งไปภัยจะมี ยักขีนีมันลงมาจับปลาวาฬ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้เชยชิมลิ้มลองที่ของสด <bot>:โอชารสซาบเนื้อเหลือขยัน ไม่ห่างองค์พงศ์กษัตริย์หัสกัน อยู่บนบรรรถรณ์สบายท้ายเภตรา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เงือกประคองสององค์ลงจากฝั่ง <bot>:มีกำลังลีลาศค่อยวาดหาง ค่อยฟูฟ่องล่องน้ำไปท่ามกลาง ลูกสาวนางเงือกงามตามลีลา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสามพราหมณ์ห้ามว่าช้าก่อนพ่อ <bot>:เขาลวงล่อเลียมลามตามวิสัย ซึ่งการศึกตรึกตรองทำนองใน พี่จะได้ตอบโต้ข้างโลกีย์
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เที่ยวจุดจ่อต่อไปจนใกล้รุ่ง <bot>:เสียงผางโผงโพลงพลุ่งไหม้ยุ้งฉาง ทุกถิ่นฐานบ้านช่องวิ่งร้องคราง บ้างตายบ้างล้มลุกตะคลุกคลาน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะรบรับสัประยุทธ์สุดแต่เจ้า <bot>:อันพงศ์เผ่าใช่จะกลัวเอาตัวหนี ไม่ห้ามปรามตามแต่ใจเป็นไรมี จะราวีเคี่ยวขับก็รับรอง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะบูชาผ้าต้นกำพลรัต <bot>:โขมพัตถ์ลายทองอันผ่องใส สร้อยเสมาปะวะหล่ำแลกำไล โยมจะให้งามงามตามจำนง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายตาเฒ่าสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:ให้แล่นล่วงเลียบมหาชลาสินธุ์ ถึงเมืองไหนให้เข้าอ่าวบุรินทร์ ประเทศถิ่นแต่บรรดาชายสาคร
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายทั้งสี่พี่เลี้ยงเคียงบรรจถรณ์ <bot>:ต่างว่าวอนทรงฤทธิ์ด้วยคิดขาม เข้าฟูมฟักรักษาชะล่าลาม ท้าวทราบความเคืองขุ่นจะวุ่นวาย
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พบพระน้องสองหลานสำราญจิต <bot>:แล้วทรงคิดการศึกนั่งปรึกษา บาทหลวงถามสามองค์ด้วยสงกา เจ้ามาลอยคอยท่าอยู่ช้านาน
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเสกพัดปัดลมให้เย็นเฉื่อย <bot>:แต่เรื่อยเรื่อยจับใจพอหายหมอง แล้วนั่งลงเรียกไปดังใจปอง อย่าหม่นหมองเลยคงได้ดังใจจง
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาแผนที่คลี่ดูไม่รู้แน่ <bot>:จะผันแปรแล่นลัดยังขัดขวาง จะดูเข็มเต็มทนด้วยหนทาง ต่อสว่างจึ่งจะรู้ดูคะเน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เตรียมเครื่องอาวุธทั้งชุดคบ <bot>:สำหรับรอบยิงแย้งให้แข็งขัน ปีกนกสับคาบศิลาสักห้าพัน ระบองสั้นแหลนหลาวทั้งง้าวทวน
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มองเขม้นเห็นสินสมุทรหลับ <bot>:กระโจนจับยึดแน่นทั้งแขนขา กุมารตื่นฟื้นตนด้วยมนตรา มันรีบพาออกไปพ้นพลรบ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระว่าพี่นี้ไม่เข้ากับเขาดอก <bot>:เขามันนอกรีตฝรั่งไม่ฟังสอน เฝ้ารบกวนจวนจะแก่ยิ่งแง่งอน เจ้าคิดค่อนขอดว่าให้สาใจ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พนาสูรฉุนเฉียวเข่นเขี้ยวขู่ <bot>:ช่างสู่รู้รักใคร่มันไม่หาย น่าหยิกปากลากลิ้นอีสิ้นอาย ขืนรักชายชั่วช้าว่าไม่ฟัง
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระหน่อบพิตรอดิศร <bot>:สุดสาครได้สมอารมณ์หวัง ถือไม้เท้าก้าวย่างมากลางวัง เห็นคนนั่งแซ่ซ้องจึงร้องไป
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมมังคลาปรีชาฉลาด <bot>:เล่าให้บาทหลวงฟังยังไม่หาย เวลาเย็นเจ็บไข้ไม่สบาย ต้องวุ่นวายนั่งระวังเป็นกังวล
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้นึกทุกข์ลุกออกมานอกป้อม <bot>:เที่ยวเดินด้อมดูทหารการทั้งหลาย ให้ตีฆ้องกองไฟทั้งไพร่นาย เอาปืนรายเรียงรอบขอบเสมา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงผู้อยู่ป่าพนาวาศ <bot>:เป็นเชื้อปราชญ์มาแต่ก่อนรู้ผ่อนผัน เรื่องวิชาสามารถฉลาดครัน เป็นพงศ์พันธุ์ประโรหิตติดกันมา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วก็พระจะได้ด่าให้สาหัส <bot>:สารพัดจ้วงจาบทำหยาบหยาม ยังเจ็บอกฟกช้ำดังน้ำคราม อย่าลวนลามเลียมล้อไม่พอใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างทูลว่าข้าพเจ้าคนเฒ่าแก่ <bot>:ยังก็แต่จะตายกลายเป็นผี เห็นทหารท่านมาไล่ฆ่าตี ชาวบุรีใหญ่น้อยก็พลอยตาย
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอฝากแต่กนิษฐานุชาน้อย <bot>:จะเศร้าสร้อยโศกาหาหม่อมฉาน ช่วยว่ากล่าวน้าวโน้มประโลมลาน อย่ารุกรานรับขวัญจนฉันมา
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสนาว่าท่านอันเมืองนี้ <bot>:ไพร่ผู้ดีมิได้ห้ามตามวิสัย อย่าช้าเลยมาเรารีบเข้าไป ในกรุงไกรเฝ้าท้าวเจ้าบุรินทร์
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระนบนอบตอบรสพจนารถ <bot>:คุณพระบาทบิดาจะหาไหน ด้วยเดชะพระเดชปกเกศไป คงมิให้ได้อายขายบาทา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่รบราฆ่าฟันกันทั้งนี้ <bot>:เล่าก็มิใช่ศัตรูหมู่มิจฉา คือวงศ์ญาติเหล่ากอต่อกันมา ทั้งพี่อาหลานน้องพวกพ้องกัน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระพลอยว่าถ้าสู้สองต่อสอง <bot>:คงแพ้น้องมั่นคงไม่สงสัย จะฟังคำทำตามน้องทรามวัย ให้ใครไปรับสารมาอ่านดู ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันบทเบื้องเรื่องนี้ของดไว้ <bot>:จะกล่าวไปในนิเวศน์ขอบเขตขัณฑ์ เหมรารังสีรวีวรรณ จัดแจงกันปลูกโรงงานการพิธี
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สไบทองรองนอนขอนเขนย <bot>:ถนอมเชยชื่นชิดสนิทสนม นางนบนอบหมอบเมียงเคียงบรรทม ระรื่นร่มเรื่อยหลับระงับไป ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะสมทบรบพ่อโกงต่อผัว <bot>:เข้าพันพัวปัวเปียเสียวิสัย พลอยพวกพลคนธรรพ์มาบรรลัย แต่แรกรู้กูก็ไม่พอใจมา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มอบนิเวศน์เขตแคว้นแดนจังหวัด <bot>:ตามกษัตริย์สืบสกุลประยูรหงส์ แล้วประทานนารีสิบสี่อนงค์ พระแสงทรงอัษฎาค่าบุรินทร์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตัวชนะจะสมอารมณ์แน่ <bot>:ฆ่าพ่อแม่พี่น้องครองสิงหล เราชนะจะผูกคอทรชน ลากไปขว้างกลางวนพ้นแผ่นดิน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญท้าวไทอัยการเจ้าตาเลี้ยง <bot>:มานั่งเคียงตรองตรึกพลางปรึกษา พอรุ่งแจ้งแสงสว่างกระจ่างตา เราจะพาขึ้นไปบนชายเนิน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วายุพัฒน์กราบก้มประนมหัตถ์ <bot>:แล้วมาจัดรถสุวรรณผันผยอง ทั้งเกณฑ์แห่แตรสังข์นั่งสำรอง โดยทำนองพร้อมพรั่งเหมือนอย่างเดิม
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสององค์ทรงรับพระพรแล้ว <bot>:ก็ผ่องแผ้วแสนโสมนัสา ศิโรราบกราบก้มบังคมลา พากันมาปรางค์ทางทั้งสององค์
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้าพ่อตาเธอปราโมทย์ <bot>:สมประโยชน์ในพระปิ่นบดินทร์สูร ข้าจะต้องไปรับคอยกราบทูล เชิญประยูรมาวังบังคมคัล
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งลูกเลี้ยงหลานเลี้ยงอยู่เคียงข้าง <bot>:นางนอนกลางจูบเกล้าทั้งเผ้าผม ล้วนลูกเต้าเขาอื่นได้ชื่นชม จนบรรทมหลับไปในราตรี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แสนสงสารปานฉะนี้พระพี่เจ้า <bot>:จะโศกเศร้าสืบความเที่ยวตามหา จะซูบผอมตรอมตรองถึงน้องยา เวทนาน่าสงสารรำคาญใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งพิศเพ่งเปล่งปลั่งกำลังรุ่น <bot>:เนื้อละมุนน่าอุ้มดูนุ่มนิ่ม อันน้องนางอย่างพี่ดังตีพิมพ์ นึกอะลิ้มเอลี่ยนั่งเคลียคลอ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระลูกรักจักสืบวงศ์กษัตริย์ <bot>:จงรีบรัดเสาะแสวงแห่งสถาน หาทิศาปาโมกข์ชำนาญชาญ เป็นอาจารย์พากเพียรเรียนวิชา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยน้องได้ท่านครูเป็นผู้ใหญ่ <bot>:มาคุ้มภัยไม่วิตกกลัวหกหาย สุดสาครร้อนจิตให้คิดอาย แกล้งกลับกลายเกลี่ยไกล่เสียให้ดี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันฤๅษีดีอย่างไรเราไม่รู้ <bot>:จะลองดูให้เห็นจริงเป็นทุกสิ่งสรรพ์ จึงจัดแจงแต่งธรรมาสน์อาสน์สุวรรณ แล้วชวนกันหามมาหน้าประตู
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงแกจึ่งด่าอ้ายตาเหลือง <bot>:พอไฟเรืองก็จะไปใครเขาหา ให้เองตั้งหม้อข้าวเองเผาปลา มันพูดจาเอาแต่ได้ข้างใช้ครู
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางนบนอบหมอบกรานประทานโทษ <bot>:ด้วยมาโนชญ์นั่งชิดสนิทสนม กรีดพระหัตถ์ดัชนีพัดวีลม จนบรรทมหลับไปในไสยา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งชาตินี้มีสุขไม่ทุกข์ร้อน <bot>:เมื่อม้วยมรณ์ก็จะได้ไปสวรรค์ เป็นผัวเมียเสียตัวได้พัวพัน จงรักกันเถิดสีกาดีกว่าชัง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อแรกพามาเล่าเราไม่แจ้ง <bot>:ว่าศักดิ์แห่งสุริย์วงศ์พระองค์ไหน พิเคราะห์ดูกุมารเมื่อนานไป คงจะได้สืบกระษัตริย์ในปัถพี
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เลียบรอบขอบเขตฃ้ำ <bot>:ย่ำเยน มาที่เจดีเหน แห่งถ้ำ น้ำภุปรุะซ่านเซน สาดปิดมิดแฮ ต่อนั่งหลังรับน้ำ ภุไว้ได้เหน
|
นิราศสุพรรณ
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระบวนหน้าตามเสด็จมาเตรียมพร้อม <bot>:ป่างพระจอมนครินทร์ปิ่นมหา เสด็จทรงรถที่นั่งอลังการ์ ตำรวจหน้านำริ้วเป็นทิวไป
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปลังกาพาลูกน้อยฉันไปด้วย <bot>:จะได้ช่วยด่าวัณฬามารศรี คงได้ปะพระอภัยเป็นไรมี มะรืนนี้ลูกจะลาพระคลาไคล ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ธรรมดานารีที่มีคู่ <bot>:แม้นผัวชู้ห่างห้องมักหมองหมาง ชอบเคล้าคลึงจึงจะยืดไม่จืดจาง ถ้าเริศร้างนางเมียมักเสียการ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอรู้สึกดึกสามยามสงัด <bot>:ศรีสวัสดิ์นึกพรั่นประหวั่นไหว ปลุกพราหมณ์น้อยค่อยเล่าให้เข้าใจ เหมือนที่ในความฝันบรรยาย
|
สิงหไกรภพ
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรือก็แล่นลมเฉื่อยระเรื่อยลิ่ว <bot>:ธงก็ปลิวใบสล้างมากลางหน เกือบถึงด่านชานชลาในสาชล พวกต้นหนแขกชวาให้ชาใบ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาจิตตั้งทางกสิณแผ่นดินไหว <bot>:บังเกิดไฟแจ่มกระจ่างกลางเวหา เป็นควันพลุ่งรุ่งโรจน์โชตินา พื้นสุธาร้อนแรงแสงอัคคี
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยพวกพ้องของพระองค์ประสงค์ทรัพย์ <bot>:จึงเคี่ยวขับรบพุ่งเอากรุงศรี ข้างฝ่ายพระจะมาชวนให้ยวนยี ทำเช่นนี้นึกดูเหมือนรู้กัน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอพระองค์จงเสด็จขึ้นบนฝั่ง <bot>:กลับไปสั่งสารยักษ์ที่ตักษัย ให้ใจนางอสุรินทร์สิ้นอาลัย ก็จะได้ไปสบายหายสำราญ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.