text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อัศจรรย์ลั่นเลื่อนสะเทือนก้อง <bot>:ฟ้าก็ร้องเสียงสนั่นลั่นเวหา พิรุณโรยโปรยต้องท้องสุธา พื้นนภาน้ำย้อยเป็นฝอยฟอง
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระนิพพานเป็นสุขสิ้นทุกข์ร้อน <bot>:เปรียบเหมือนนอนหลับไม่ฝันท่านทั้งหลาย สิ้นถวิลสิ้นทุกข์เป็นสุขสบาย มีร่างกายอยู่ก็เหมือนเรือนโรคา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เคยเห็นพี่มิได้เห็นทุกเย็นเช้า <bot>:จะโศกเศร้าโศกาน่าสงสาร ทั้งเสียเมียเสียพงศ์ทั้งวงศ์วาน เพราะเสียการกลศึกไม่ตรึกตรา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหน่อไทได้สดับอภิวาท <bot>:ขอรองบาทภูวไนยดั่งในประสงค์ ลูกอาสากว่าชีวิตจะปลิดปลง อย่าได้ทรงพระวิตกสะทกสะท้าน
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นแม่นมั่นวันนี้จะมีข่าว <bot>:มาบอกกล่าวให้ประจักษ์ทิศทักษิณ แล้วอวยชัยให้พระองค์ทรงแผ่นดิน ได้เพิ่มภิญโญยศปรากฏไป
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุบันเยเพทุบายว่าฝ่ายท่าน <bot>:เป็นพวกพาลบ้านไร่ไพรพฤกษา รู้จักหน่อวรนาถราชธิดา หรือเดาว่าตานายจะคลายแคลง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โขนละครนอนโรงตีโกร่งซ่าว <bot>:เสียงเกรียวกราวกรุงไกรมไหศวรรย์ พวกโยธีชีพราหมณ์พรหมจรรย์ มาพร้อมกันสี่หมวดสวดพิธี
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำไมกับอ้ายแขกที่แปลกเพศ <bot>:คงสมเจตนาเราที่เศร้าหมอง จะพูดหลอกชอกใช้ในทำนอง ให้มันตรองแทบตายไล่ไม่ทัน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ทราบความสามพระองค์ซึ่งทรงพรต <bot>:เป็นดาบสสร้างสมพรหมวิหาร พระปิตุราชมาตุรงค์พระวงศ์วาน อยู่สำราญทั่วทั้งเมืองลังกา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ในเวลาเจ็ดทุ่มจะรุมรบ <bot>:จะต้องคบเพลิงใหญ่ในสนาม แกรู้แจ้งในวิถีพิธีพราหมณ์ ให้หาน้ำไว้ทุกคนบนเชิงเทิน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพาราการะเวกก็รับสัตย์ <bot>:โสมนัสตรัสชวนกันสรวลสันต์ ฝ่ายห้ามแหนแสนสุรางค์นางกำนัล ล้วนรู้ชั้นเชิงฉลาดราชการ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนลืมองค์สรงเสวยเลยเป็นโรค <bot>:ทุกข์กับโศกซ้ำให้รูปนั้นซูบผอม พวกข้าไม่เป็นสุขพลอยทุกข์ตรอม มาแวดล้อมพร้อมพรั่งฟังอาการ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝรั่งตายนายไพร่ที่ไม่ม้วย <bot>:บ้างเจ็บป่วยบอบช้ำโจนน้ำหนี พวกกองทัพจับได้เรือไพรี สองร้อยยี่สิบลำพอค่ำพลบ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้หิวโหยโรยกำลังเพราะนั่งนัก <bot>:ที่โรครักนั้นใครดูไม่รู้ถึง ต่างไล่เลียงเถียงกันสนั่นอึง บ้างนวดคลึงเส้นสายถวายยา
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตรัสสั่งเสร็จนางเสด็จยุรยาตร <bot>:ไปปรางค์มาศที่สำนักตำหนักขวา ฝ่ายพระหน่อนรินทร์รัตน์กษัตรา ภิปรายปราศรัยนุชพระบุตรี
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังคำรํ่าว่ายิ่งปรารภ <bot>:จะใคร่พบวรนุชสุดสงสาร ปลอบประโลมโฉมเฉลาเยาวมาลย์ แม้นพบพานภคินีของพี่ยา
|
สิงหไกรภพ
| 70 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ถึงย่านบ้านฝั่งข้าม <bot>:โขลงหลวง หมอเท่าเจ้าเล่ลวง ล่อคล้อง ไช้เล่นเช่นกับดวง เนตรนูทพี่เอย บ่วงรักดักพี่ต้อง ติดไห้ไช้แรง
|
นิราศสุพรรณ
| 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วลานางวางวิ่งมาหาพ่อ <bot>:เล่าคำข้อเคืองจิตขนิษฐา พระอภัยไม่รู้ที่จะเจรจา จะขืนพาไปก็เห็นไม่เป็นการ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้างสมุทรรุดผ่านชลาสินธุ์ <bot>:ลมก็กินใบจัดไม่ขัดขวาง พอวันครึ่งถึงเขตประเทศทาง ถนนขวางชายฝั่งเกาะลังกา
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกลับวังสั่งเหล่าพวกข้าหลวง <bot>:ทุกกระทรวงเร่งรัดไปจัดสรร มาพร้อมเสร็จนางเสด็จจรจรัล จากอนันต์อุทยาน์เข้าธานี
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอัยกีตีทรวงสะอื้นไห้ <bot>:ด้วยอาลัยลูกเขยเคยเห็นหน้า จะคลาดแคล้วแก้วเนตรเกษรา ต้องเป็นม่ายขายหน้าทั้งตาปี
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประเดี๋ยวนี้พี่ได้พบประสบน้อง <bot>:อย่าขุ่นข้องขาดรักหักประหาร จงเคลื่อนคลายหายเหือดที่เดือดดาล เชิญแม่ผ่านพาราให้ถาวร
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงทอดกำปั่นใหญ่ไว้แต่ห่าง <bot>:ประมาณทางโยชน์หนึ่งถึงกรุงศรี อังกุหร่าฝรั่งสั่งโยธี จะเข้าตีปากน้ำทำอุบาย
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่โกรธขึ้งหึงหวงล่อลวงน้อง <bot>:อย่าเศร้าหมองหมางจิตคิดไฉน จะร่วมรู้คู่ชีวิตร่วมจิตใจ เชิญแม่ไปบูรีกับพี่ยา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอัคเรศเกษราสารภาพ <bot>:พระไม่ทราบเหลือปัญญาจะว่าขาน เหมือนคเชนทร์เจนขอเหลือหมอควาญ กระหม่อมฉานวอนว่าสารพัน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนขอสู่ผู้ใหญ่ยกให้พร้อม <bot>:ยังไม่ยอมเป็นเมียต้องเสียหอ อายมนุษย์สุดกำลังไม่รั้งรอ จะผูกคอเสียให้ตายวายชีวา
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นเสียสัตย์ขัดขวางทางไมตรี <bot>:จึงตามตีให้กระทั่งถึงลังกา ฯ ศรีสุวรรณพรั่นจิตผิดสังเกต แลชม้ายชายเนตรดูเชษฐา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณกลั้นยิ้มพริ้มพระพักตร์ <bot>:เห็นหนักนักไปแล้วว่าน่าบัดสี หรือไปเห็นเป็นแก่ตัวต้องกลัวดี จะเลือกที่เป็นดอกบอกจริงจริง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับด้วยนางอสุรีนีรมิต <bot>:เป็นคู่ชิดเชยชมสมสมาน ต้องรักใคร่ไปตามยามกันดาร จนนางมารมีบุตรบุรุษชาย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกฝรั่งทั้งสิ้นเอาหินทิ้ง <bot>:บ้างยืนยิงปืนสั้นเกาทัณฑ์แผลง แต่หักหาญราญรอนจนอ่อนแรง ฝรั่งแทงล้มตายเสียหลายคน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่บุญน้อยถอยถดทั้งยศศักดิ์ <bot>:จะรับรักเหมือนหนึ่งตรัสน่าบัดสี ขอเป็นข้าฝ่าละอองรองธุลี อย่าเลื่อนที่ยศศักดิ์ขึ้นหนักเลย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ระทวยองค์ตรงบนบรรจถรณ์ <bot>:พอรอนรอนอ่อนแสงพระสุริย์ฉัน คิดถึงแก้วเกษราวิลาวัณย์ ให้ร้อนรัญจวนใจไม่ไสยา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทรงนั่งหลังสิงห์กั้นกลิ้งกลด <bot>:เผ่นพยศเยื้องไล่เช่นไกรสร ตำรวจเรียงเคียงข้างหนทางจร เข้านครเสด็จมาถึงหน้าวัง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยกสำรับกับข้าวเอามาตั้ง <bot>:ล้วนมังสังแพะแกะชำแหละถวาย มัสมั่นไก่ปิ้งกระทิงควาย มาตั้งรายเรียงเรียบเทียบประจำ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางเห็นจริงนิ่งดูพระภูวนาถ <bot>:ใจจะขาดน้อมนบซบเกศา ฝายโฉมยงองค์ละเวงวัณฬาสุดา จึงร้องว่าเหวยฝรั่งรอรั้งไว้
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันแยบยลกลหนูสู้พยัคฆ์ <bot>:เขารู้จักจึงไม่ได้ดังใจหมาย ที่แปลกอย่างต่างหากมีมากมาย จะยักย้ายแก้ไขผลาญไพรี
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกบวชเก่าเข้ากระดูกรู้ผูกศิล <bot>:ตามจะกินเป็ดไก่นกไข่หมู พวกชาวด่านพานซื่อเชื่อถือครู ขอเรียนรู้รักฤๅษีผู้ปรีชา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลว่าข้าแต่พระทรงภพ <bot>:แม้ปรารภข้อไรจงไต่ถาม ท้าวทศวงศ์โองการวิถารความ เล่าให้พราหมณ์ตามผู้หญิงมันชิงธง
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นไปถึงซึ่งเขตนิเวศน์สถาน <bot>:จะจัดแจงแต่งการภิเษกศรี ต้องจำใจไปลังกากับสามี มิรู้ที่จะคิดอ่านประการใด
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงท่านยายนายวิเสท <bot>:ครั้นสุริเยศบ่ายคล้อยก็คอยหา อีกระจงเป็นกระไรมิใคร่มา จึงสั่งข้าคนใช้ให้ไปตาม
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ทราบข่าวว่าแม่มาพาราพี่ <bot>:ได้เป็นที่ชื่นชิดสนิทสนอง ขอรักแม่สุจริตดั่งจิตปอง เหมือนกับน้องร่วมครรภ์ไม่ฉันทา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลากราบก้มประนมสนอง <bot>:โดยทำนองสารพัดไม่ขัดสน ศรีสุวรรณจึงประมูลทูลยุบล อันสิงหลลังกาพาราเดิม
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:สาลีวางรุ่งแจ้ง <bot>:จำอรรถ แปลงเจดเชงปฏิบัติ บ่เศร้า เบงจะจำเนียนวัด วันค่ำ ก็ดี สระชีพวางไว้เข้า เขตน้องอิษฐารมณ์
|
โคลงนิราศหริภุญชัย
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชื้อกินรงอนแง่ทั้งแก่สาว <bot>:จะมีคาวเคืองเข็ญไม่เป็นผล ฟังแม่ว่าอย่านะอย่าปะปน ใช้เป็นคนขนขยะจึงจะควร
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระยิ้มเยื้อนเอื้อนอรรถตรัสประภาษ <bot>:เราคิดคาดใจท้าวเจ้ากรุงศรี จะใส่ปีกหลีกพหลพลโยธี ไปบุรีคิดการมาราญรอน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นจะอยู่บุรีร่วมภิเษก <bot>:ไม่เป็นเอกอายหญิงชาวสิงหล ยิ่งตรึกตราอาวรณ์ยิ่งร้อนรน สายสุชลเนตรนางลงพร่างพราย
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ จะกล่าวข้างธิบดินทร์นรินทร์รัตน์ <bot>:ดึกสงัดโหยหวนรัญจวนหา ไม่เป็นอันบรรทมกรมอุรา ลงนิทราแล้วสะดุ้งจนรุ่งราง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระนุชบุษบงอนงค์นาฏ <bot>:ยุรยาตรขึ้นพลับพลาที่อาศัย พร้อมสุรางค์นางบำเรอเสนอใน สำหรับไทธิบดินทร์ปิ่นนคร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาน้ำเย็นลูบไล้พอให้เชื่อง <bot>:ครั้นสิ้นเรื่องกูก็เห็นไม่เป็นผล เองจงช่วยตรึกตรองทั้งสองคน จะแก้กลคิดกำจัดพวกศัตรู
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กะเลวรากซากศพอบระอุ <bot>:อัคคีคุลมรื้อกระพือโหม พอเที่ยงคืนฟืนสิ้นศพก็โทรม ทั้งสองโทมนัสนั่งระวังไฟ
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลูกละคนหล่นตายวายชีวา <bot>:จนเวลาแดดดับพยับไพร โจรมันไล่หลามทางมาข้างหลัง เหลือกำลังที่จะด้นไปหนไหน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบุตรีเห็นจริงทุกสิ่งสิ้น <bot>:ยิ่งขุ่นคิ่นคิดอายระคายเขิน จะหาญหักนักเล่าเขาคนเดิน นางนิ่งเมินพักตราไม่พาที ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอแดดร่มลมตกลงชายเขา <bot>:ขึ้นสำเภายนต์ใหญ่ดังใจหมาย ออกจากบ้านอ่านมนต์เรียกพระพาย แสนสบายบุกป่ามาบนดิน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์มังคลาราช <bot>:รับโอวาทท่านท้าวเจ้ากรุงศรี จึ่งตอบรสพจนาแล้วพาที ท่านปรานีแล้วก็คิดเหมือนบิดร
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอถึงกำปั่นใหญ่มิได้ช้า <bot>:นายเภตรารับขึ้นไปพลางไต่ถาม ถึงเรือเสียป่นแหลกกับแขกยาม เรามีความสงสารท่านทั้งปวง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้วายุพัฒน์ลัดล่องเรือสองร้อย <bot>:รีบไปคอยปิดทางอยู่ข้างขวา เจ้าหัสกันนั้นกำกับทัพโยธา สองร้อยห้าสิบถ้วนกระบวนรบ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาตามองค์มังคลาเจ้าฝาหรั่ง <bot>:ไปเที่ยวทั้งปากใต้ทั้งฝ่ายเหนือ พอมาพบรบรันกันเป็นเบือ จึ่งรอเรือคอยท่าในสาคร
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยังกลับมาว่าขานพาลทะเลาะ <bot>:อ้ายเจ้าเคราะห์วุ่นวายจะตายโหง ทุดอ้ายคนปากกล้าบ้าลำโพง มันโป้งโหยงอวดอ้างทางสำนวน
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรทรุดหมอบไม่ตอบโอษฐ์ <bot>:พระกริ้วโกรธตรัสขู่กระทู้ถาม หน่อนรินทร์ผินพักตร์พยักพราหมณ์ ให้ทูลตามสารศรีที่มีมา
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสอดกรช้อนอุ้มว่านุ่มนิ่ม <bot>:ดูจิ้มลิ้มลูกพ่อเจียวหนอหวา ไปด้วยกูอยู่ด้วยกันที่ศาลา แล้วอุ้มพามากุฎีพระชีไพร
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก็รู้แน่ว่าเขาฟ้องจะต้องถาม <bot>:แกล้งยกความศรีสุวรรณประกันแก้ พ่อพราหมณ์น้อยน่าชังทำรังแก จะมาแต่ไหนไหนมิให้มา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยตัวแม่แก่เฒ่าเฝ้าแต่ป่วย <bot>:พ่ออยู่ด้วยช่วยพิทักษ์ได้รักษา แม่หมายฝากซากผีฝากชีวา ช่วยมารดาว่าขานการนคร
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอจบคำสำเร็จเป็นเสร็จสิ้น <bot>:พวกทมิฬหัวเราะเยาะเย้ยหยัน ว่าศีลมีขี้ปดหมดทั้งนั้น ลวงให้กันเอากระบุงถุงย่ามมา
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายมัจฉานารีศรีสมร <bot>:จึ่งถามลูกสุดสาครจำเริญศรี ได้ลูกเมียสารพัดสวัสดี พอเป็นที่ปลูกฝังอยู่ลังกา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอได้ลมพัดกล้ามาริ้วริ้ว <bot>:จับธงปลิวใบสะบัดไม่ขัดขวาง เรือก็แล่นใบขาวตามราวทาง แลสล้างมิใช่น้อยกว่าร้อยพัน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แขกฝรั่งฟังนางต่างคำนับ <bot>:มากองทัพที่ริมท่าชลาไหล ทูลฉลองสองโอรสยศไกร เหมือนทรามวัยว่ามาสารพัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอพระองค์จงแต่งพระราชสาร <bot>:ไปว่าขานสู่ขอต่อมหา กษัตริย์เจ้าจอมวงศ์องค์บิดา แม้นเนิ่นช้านางนั้นจะบรรลัย
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บอกให้ยกพวกพหลพลรบ <bot>:เร่งสมทบนายไพร่ฝ่ายทหาร กรูกันเข้าโอบอ้อมล้อมปราการ เหล่าทหารพวกฝรั่งออกตั้งราย
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางอิงแอบแนบน้องประคองเคล้า <bot>:นางผลักเพลาพลิกปัดพระหัตถา แล้วว่าเบื่อเหลือล้ำคำสัญญา ยิ่งไม่ว่าก็ยิ่งทำให้ก้ำเกิน
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าแม้นพระจะรักษากาลวาศ <bot>:ไม่คืนราชนิเวศน์ประเทศสถาน จะทูลลาพาพงศ์พวกวงศ์วาน ยกทหารไปเที่ยวตามรามวงศ์ ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หมายว่าพระจะสำราญผ่านสมบัติ <bot>:แม้ข้องขัดคงจะแจ้งแถลงไข ครั้งนี้พระสวรรคครรไล ไม่เห็นใจเจ้าประคุณกรุณา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชะคราวขึ้นมึนตึงทำปึงปั้น <bot>:ให้นึกกลัวตัวสั่นหวาดหวั่นไหว ลองทะเลาะเยาะเล่นก็เป็นไร เลือดมิไหลโซมหน้าค่อยว่ากู ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใครขวางกีดดีดผางเอาคางโขก <bot>:สะบัดโบกหางหันผันผยอง แต่โยธีสี่เมืองมาเนืองนอง เข้าแซ่ซ้องสัประยุทธ์ยุทธนา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงจัดพลคนละกองฝ่ายน้องรัก <bot>:ไปรมจักรตามแต่จิตจะคิดไฉน สองนัดดาพาพลสกลไกร รีบยกไปเมืองผลึกเหมือนตรึกการ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:นางเชิญเครื่องเรียงรายทั้งซ้ายขวา ไปตึกทองห้องเทพกินรา เห็นผ่านฟ้าพึ่งจะฟื้นตื่นบรรทม
|
สิงหไกรภพ
| 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรือรักเราเจ้าไม่กลับจะรับเลี้ยง <bot>:อย่าทุ่มเถียงทะเลาะเขาเป็นเจ้าของ จงวันทาลาลีเป็นที่รอง จะเลี้ยงลองไว้สักครั้งที่ลังกา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เกรี่ยงลว้าหน้าไม้ส่อง <bot>:ย่องบัง ยิงแปรกแสกหน้าปั๋ง ป่วนร้อง งาหักปักกมับฉมัง หมุนป่วนซวนแฮ ฝูงเถื่อนเพื่อนพยุงซ้อง แซกแส้แปร๋แปร๋น
|
นิราศสุพรรณ
| 93 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ครั้งนี้พี่น้องพวกพ้องญาติ <bot>:อย่าได้ขาดความรักคงหักเห็น น้ำใจเราสุจริตเพราะจิตเย็น จะได้เห็นนับถือว่าซื่อตรง
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก็หายไปหลายปีไม่มีสุข <bot>:ไปรบรุกแว่นแคว้นแดนสิงหล อยู่แต่พวกเสนาประชาชน เพชรกำพลร้างกษัตริย์ขัตติยา
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระชื่นชอบตอบคำให้นำหน้า <bot>:ขอเฝ้าพามาปราสาทเหมือนมาดหมาย เห็นฤๅษีพี่เลี้ยงอยู่เรียงราย แกล้งเมียงม่ายมิให้รู้ว่าผู้ใด
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นอุปราชฝ่ายหน้าให้ว่าขาน <bot>:กึ่งสถานช่วยบำรุงซึ่งกรุงศรี ให้โหราหาฤกษ์ตั้งพิธี ตามคัมภีร์ไสยเวทวิเศษมนต์
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ค่อยมีแรงแข็งขืนยืนดำรง <bot>:พร้อมพี่เลี้ยงเคียงองค์ลีลามา ถึงเกยทองสองรถเรียงมณฑป รู้ว่าศพบิตุเรศกับเชษฐา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลุกจากห้องร้องว่าภาษาแขก <bot>:กูนึกแหลกประหลาดจิตคิดสงสัย ของเช่นนี้แต่ก่อนร่อนชะไร ก็ยังไม่เคยเห็นเหมือนเช่นนี้
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยจากกันนานนักหนาพึ่งมาเห็น <bot>:แลเขม้นแล้วพะวงนึกสงสัย ดูรูปร่างคล้ายกับบุตรบุรุษใด เห็นโตใหญ่คิดจะถามนามกร
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จัตุบททวิบาทประลาตหนี <bot>:กลัวโยธีวิ่งเตลิดระเสิดระสัง เที่ยวแอบเร้นพุ่มพฤกษาในป่ารัง พลสะพรั่งเดินดั้นอรัญวา
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงเร่งมาหาเราในคราวนี้ <bot>:จะช่วยชี้ช่วยชุบอุปถัมภ์ พระเป็นเจ้าจะมารับที่บาปกรรม จะได้นำไปสวรรค์เห็นทันตา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์ละเวงวัณฬาราช <bot>:ตรัสประภาษการศึกแล้วปรึกษา ซึ่งสงครามตามติดประชิดมา พวกเสนาจะคิดอ่านประการใด ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปเที่ยวเล่นเห็นอ้ายอะไรมิรู้ <bot>:ดำทั้งตัวหัวหูมันดูขัน ข้าเข้าจับกลับขบต้องรบกัน แต่กลางวันจนเดี๋ยวนี้ฉันหนีมา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วรับรัดจัดแจงแต่งสำรับ <bot>:น้ำผึ้งกับมันเผือกล้วนเลือกสรร ทั้งกล้วยอ้อยน้อยหน่าสารพัน ประเคนสองนักธรรม์ฉันสำราญ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นดาบสฤๅษีก็มิรู้ <bot>:พระเป็นคู่ของข้ามาแต่หลัง จะขืนจากบากบั่นดันทุรัง ก็ไม่ฟังคงจะเฝ้าอยู่เอาตัว
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ทราบข่าวเจ้าเมืองเหมราช <bot>:กษัตริย์ชาติเจ็ดพาราโกลาหล มาล้อมรอบขอบนิเวศน์เขตมณฑล ประชาชนออกไม่ได้หลายทิวา
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีห้องกั้นบัลลังก์ที่นั่งเล่น <bot>:ประดับเป็นช่องกั้นชั้นเฉลียง พวกเสนีรี้พลขนเสบียง ลงพร้อมเพรียงไพร่นายรายระวาง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาได้เมียได้ผัวทั่วพิภพ <bot>:เขาไม่หลบหลีกลี้ไม่หนีหาย ก็เห็นอยู่ผู้ใหญ่เขาไม่ตาย เราจะอายเขาไยเล่าไม่เข้ายา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงปากถ้ำกลำพันเห็นควันพลุ่ง <bot>:เป็นฝุ่นฟุ้งพวกผีวิ่งหนีหาย เสียงครึกครึ้นตื่นแตกต้องแยกย้าย ไม่กล้ำกรายกลัวตราบารมี
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกจึ่งว่าเช้าตรู่ดูให้แน่ <bot>:จะคิดแก้เวทมนตร์คนหรือผี แล้วเรียกศิษย์มาพลันในทันที ตำรามีต่างต่างข้างที่นอน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หยุดสิงห์ทรงตรงประตูเขารู้จัก <bot>:ต่างถามทักทุกคนเหมือนหนหลัง พระเรียกหาฝรั่งเฝ้าเล่าให้ฟัง เราออกนั่งหน้าพระลานชานชาลา
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้องเสียงานการวิวาห์จะว้าวุ่น <bot>:คงเคืองขุ่นไปทั้งในวังหลวง อีกไพร่ฟ้าข้าแผ่นดินสิ้นทั้งปวง จะเหงาง่วงเงียบเชียบยะเยียบเย็น
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับโล่เขนเกณฑ์แห่แต่เท่านั้น <bot>:ไปมากมันมาสิบเอ็ดเหมือนเข็ดขาม เสนาน้อมพร้อมพรั่งรับสั่งความ มาแต่งตามบัญชาพญามาร ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเพลิงไหม้ใบกลางสว่างฟ้า <bot>:อังกุหร่าแลเห็นลำเรือที่นั่ง ให้พลขึ้นยืนเยื้องยิงประดัง ถูกพลลังกาตายเสียหลายพัน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เคยชมเมืองเรืองระยับจะลับแล้ว <bot>:ไปชมแถวทุ่งนาล้วนป่าสวน เคยดูดีพี่ป้าหน้านวลนวล จะว่างเว้นเห็นล้วนแต่มอมแมม
|
นิราศเจ้าฟ้า
| 65 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.