text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เรารีบยกพลนิกายจะผายผัน มาถึงนี่วิบัติอัศจรรย์ จะป้องกันคิดอ่านประการใด
|
สิงหไกรภพ
| 52 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะออกไปเฝ้ามุนินทร์พระปิ่นเกศ <bot>:ไปทูลเหตุแม่สุพรรณมัจฉา ครั้นจะให้ไปเฝ้าเล่าพึ่งมา ในดงป่าเป็นอย่างไรยังไม่เคย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝรั่งใหญ่ไพร่ฟ้าประชาราษฎร์ <bot>:เกรงพระบาทบุญฤทธิ์อดิศร ทั้งเมืองน้อยร้อยเอ็ดเขตนคร เจริญพรผาสุกทุกตำบล
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเหนื่อยพักจักลงสรงสนาน <bot>:ไปสู่ธารริมเวิ้งเชิงไคล แลเห็นนางกลางหาดประหลาดใจ หรือบรรลัยลอยมาตามสาคร
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเชิญภูวไนยไปกำปั่น <bot>:ให้ผายผันลงลำเรือสามเสา แกนำหน้าพาองค์นางนงเยาว์ กับทั้งท้าวโกสัยลงไปเรือ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสั่งเสร็จแล้วเสด็จยูรยาตร <bot>:จากปราสาทออกบัลลังก์ที่นั่งโถง พร้อมเสนาแน่นนองท้องพระโรง พอสองโมงเธอก็ออกนอกบุรี
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงชวนท้าวเจ้าพาราปตาหวี <bot>:ไปดูอีหญิงงอนให้อ่อนหู แม้นชอบใจลุกมานอกจงบอกกู เองไปดูเล่นพลางพอสร่างทรวง
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแต่งองค์ทรงเครื่องเรืองจรัส <bot>:เพชรรัตน์รุ้งพร่างสว่างไสว ทูลลามาพาพหลพลไกร รีบกลับไปพาราเมืองมารัน
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกนิ่งนึกตรึกตราขึ้นมาได้ <bot>:จำจะให้คนเก่าจัดข้าวของ ไปให้ทันจะใคร่รู้ดูทำนอง อันสิ่งของกับหนังสือให้ถือไป
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียงลิงค่างบ่างชะนีวิเวกโหวย <bot>:ระโอดโอยรับแสงพระสุริย์ฉัน ท้าวฟื้นองค์เห็นแต่ดงแดนอรัญ สิงขรคั่นโขดเขตภูเขาเคียง
|
สิงหไกรภพ
| 75 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ฝั่งซ้ายฝ่ายฟากโพ้น <bot>:พิศดาร มีวัดพระรูปบูราณ ท่านสร้าง ที่ถัดวัดประตูสาร สง๐สู่อยู่เอย หย่อมย้านบ้านขุนช้าง ชิดข้างสวนบันลัง
|
นิราศสุพรรณ
| 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นฝรั่งลังกามาประจญ <bot>:จะซ้อนกลการศึกให้ลึกซึ้ง แล้วพระองค์ทรงสำราญผ่านสมบัติ แต่นางกษัตริย์มเหสีนั้นขี้หึง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังลาอาลัยใจจะขาด <bot>:ด้วยหน่อนาถเปลี่ยวองค์น่าสงสาร สะอื้นพลางนางกษัตริย์ก็ทัดทาน พ่อฟังมารดาว่าอย่าเพ่อรบ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีโองการโปรดบังคับให้รับสาร <bot>:เข้ามาอ่านทูลถวายลายอักษร กับพวกทูตตัวขุนนางต่างนคร ให้รีบจรไปประนมบังคมคัล
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หยิบแผนที่คลี่ดูทางต่างสังเกต <bot>:ถิ่นประเทศเขตแดนตามแผนเขียน ที่สงสัยไม่รู้ถามครูเรียน ไม่ผิดเพี้ยนพอสังเกตขอบเขตคัน
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกทหารบุกบั่นกระชั้นไล่ <bot>:พลไพร่แตกยับวิ่งสับสน ต่างก็วิ่งทิ้งนายกลัววายชนม์ เที่ยวเสือกสนผ้าเสื้อไม่เหลือเลย
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจนธนูรู้เหตุว่าเศรษฐี <bot>:เขามั่งมีแม้นได้สมอารมณ์หมาย ได้พึ่งทรัพย์ยับยั้งพอตั้งกาย ถึงมากมายมันระวังก็ช่างมัน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งคลังเงินคลังทองมูลนองมาก <bot>:เพชรนิลนากเนาวรัตน์เครื่องวัตถา ทั้งแก้วแหวนแสนสมบัติกษัตรา พระมังคลาแลเพลินเที่ยวเดินชม
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรือพระมีที่รักไม่พักเรียก <bot>:เคยสำเหนียกนึกได้ทันใจหรือ น้องจนใจไม่สันทัดได้หัดปรือ ต้องดึงดื้อด้วยวิบากกระดากกระเด็น ฯ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังนางช่างพลอดกอดพระหัตถ์ <bot>:เห็นข้องขัดตัดรักเสียหนักหนา จึงว่าพี่นี้มิได้เวียนไปมา เพราะธุระพระบิดานิคาลัย
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่มีญาติขาดสูญประยูรศักดิ์ <bot>:บาทหลวงรักเลี้ยงไว้มิให้หมอง ข้าสิบสี่ปีปลายข้างฝ่ายน้อง ได้สิบสองปีเศษสังเกตใจ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งจะรับอับอายเป็นม่ายผัว <bot>:เหมือนหญิงชั่วอกช้ำเป็นน้ำหนอง นางครวญคร่ำร่ำว่าน้ำตานอง พระประคองเคียงปลอบด้วยขอบใจ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยกไปตั้งกำพลเพชรประเทศถิ่น <bot>:สมถวิลคงได้สมอารมณ์หวัง สตรีงามมีอยู่องค์ดำรงวัง ทั้งเปล่งปลั่งชันษาสิบห้าปี
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นศึกมาตาขาวทิ้งเจ้าเสีย <bot>:นอนกอดเมียมุดหัวกลัวฝรั่ง เลี้ยงไว้เสียเบี้ยหวัดไม่สัจจัง ดีแต่บังเลกกินเงินสินบน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหตุไฉนมันจึ่งรู้ว่าอยู่นี่ <bot>:ยกมาตีรบพุ่งยุ่งหนักหนา ไหนจะรู้ว่ากูกับมังคลา เกิดเข่นฆ่ารบพุ่งกันรุงรัง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สนิทแนบแอบนางสำอางพักตร์ <bot>:ภิรมย์รักเยาวมิตรสนิทสนม สุมาลัยได้น้ำค้างลงพร่างพรม ทั้งต้องลมกลิ่นกล้าผกากาญจน์
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางเดินทัพขับม้าเข้าหน้าค่าย <bot>:ท้าวโกสัยออกมารับอยู่สับสน เชิญบาทหลวงเข้าในห้องอยู่สองคน แล้วคิดกลที่จะรับกองทัพไทย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผัวจะพูดความลับระงับไว้ <bot>:แต่ในใจใครประจบอย่าคบหา จะถามไต่แม่อย่าได้ออกเจรจา จงรักสามีสนิทเหมือนบิดร
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใส่หมวกดำกำมะหยี่ล้วนมียอด <bot>:ขนนกสอดแซมใส่ทั้งซ้ายขวา ครั้นเสร็จสรรพจับกระบี่ขึ้นขี่ม้า ให้โยธาเดินธงตรงออกไป
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงบ้านไหนได้คำนับธงรับสั่ง <bot>:เรียกเอาทั้งเหล้าข้าวของคาวหวาน ข่มเหงเล่นเป็นโสดด้วยโปรดปราน จะไปด่านคิดสู้กับภูมินทร์
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหน่อไทได้ฟังรับสั่งถาม <bot>:จึงตอบความตามจริตกิจฤๅษี อาตมาอายุได้สามปี พระชนนีชื่อมัจฉาวิลาวัลย์
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนงเยาว์เสาวคนธ์วิมลพักตร์ <bot>:รู้ประจักษ์แจ้งเหตุว่าเชษฐา ออกมาได้ไปอยู่ห้องสองพฤฒา อยากเห็นหน้าพระพี่ด้วยดีใจ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าสานนคนฉลาดเฉลยถ้อย <bot>:ให้เรียบร้อยตอบคำที่ร่ำถาม อันพวกเราเผ่าปราณสังวาลนาม อยู่บ้านคามวาสีล้วนพี่น้อง
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันองค์ท้าวเจ้าบุรินทร์ปิ่นพิภพ <bot>:ขจรจบทุกประเทศเขตสถาน ก็เลื่องลือชื่อเสียงมานมนาน ทุกถิ่นฐานเกรงเดชทุกเขตคัน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดถึงลางนางนึกเกรงศึกใหญ่ <bot>:จะรบพุ่งกรุงไกรไอศวรรย์ เรียกรำภานางยุพาสุลาลีวัน มาเคียงบรรจถรณ์นางที่ข้างใน
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสามองค์ทรงผนวชบวชเสียสิ้น <bot>:ให้ลูกกินแต่น้ำตานิจจาเอ๋ย ไปเฝ้าพระจะไม่เห็นเหมือนเช่นเคย จะแลเลยลิบลับไปนับปี
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ทรงศักดิ์ประจักษ์เหตุ <bot>:ซึ่งเทเวศร์บอกแจ้งแถลงไข จึงเวยวารีด้วยดีใจ ทั้งพวกไพร่พลอยกินสิ้นทุกคน
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกนายท้ายไต้ก๋งหลงประเทศ <bot>:ไม่แจ้งเหตุว่าจะไปข้างใต้เหนือ ชลธีท่วมนองในท้องเรือ ลงจานเจือชื่นชุ่มทุกพุ่มพวง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันตัวเราเจ้านายฝ่ายฝรั่ง <bot>:ครองเมืองลังกาจิตคิดเลื่อมใส ละสมบัติวัตถาไม่อาลัย ไปอยู่ไพรสร้างสมพรหมจรรย์
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สว่างช่วงร่วงรุ้งพุ่งออกจาก <bot>:เชิงชะวากยอดลำเนาภูเขาเขิน ดูรูปการคล้ายกับหุ่นรุ่นจำเริญ ลอยมาเดินอยู่ที่เสาบนเพลาใบ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตรงขึ้นบนมนเทียรทูลฉลอง <bot>:ให้ทราบสองกษัตริย์ตามเนื้อความหลัง ไม่ให้เฝ้าคราวนี้ก็มิฟัง จะรบพังประตูเข้าบูรี
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่างพูดเพราะเหมาะเหมงข่มเหงเล่น <bot>:มิใช่เช่นหญิงตะกลามมาตามสวย แต่ฝีปากถากถางทางสำรวย เราไม่งวยงงดอกบอกจริงจริง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลอบชวนนางข้างแท่นที่แสนฉลาด <bot>:ให้นำทางปรางค์มาศมเหสี ออกจากห้องย่องแฝงแสงอัคคี สองนารีชี้ทางไปกลางวัง
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งพระชงฆ์องค์อุศเรนหัก <bot>:เลือดทะลักล้มถลาแทบอาสัญ พอเกิดคลื่นลมกล้าสลาตัน ตีกำปั่นพลัดพรายกระจายไป
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันลังกาฝาหรั่งแต่ครั้งก่อน <bot>:จะเย็นร้อนขาดเหลือกูเกื้อหนุน มาเสียทีอีวัณฬาบ้ากามคุณ จึงเกิดวุ่นเสียเมืองเคืองระคาย
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ต่างก้มเกล้าทูลพลันด้วยหรรษา ตั้งแต่คงคาประลัยได้พารา อันพวกข้ามิได้อยู่ในบูรี
|
สิงหไกรภพ
| 53 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันสองท้าวสาวสรรค์กำนัลนาฏ <bot>:ก็นับญาติอยากให้รักให้หนักหนา พาไปไว้ให้สนิทจนบิดา เสด็จมานคเรศนิเวศน์วัง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กรรมของแม่แน่แล้วลูกแก้วเอ๋ย <bot>:ไม่ควรเลยสารพัดจะบัดสี เขาเลื่องลืออื้ออึงถึงเพียงนี้ ตายเสียดีกว่าอยู่รับอัประมาน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนคนบอกสักวาหาอักษร <bot>:สัมผัสกลอนพริ้งเพริศให้เปิดเผย แม้นมิได้สมประสงค์ไม่ลงเอย ที่จะเลยละให้ค้างในทางกลอน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ม้วยมอดวอดวายตัวนายต้อน <bot>:เข้าราญรอนรำหอกแกว่งกลอกขวาน บ้างฉวยคว้าพร้าโต้โย้ทะยาน ถอนต้นตาลตีรุมตะลุมบอน
|
สิงหไกรภพ
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แสนวิโยคโศกทรวงให้ง่วงเหงา <bot>:จนซูบเศร้าศรีหมองไม่ผ่องใส ทั้งข้าเฝ้าท้าวพระยาเสนาใน พลอยหม่นไหม้ใจเศร้าด้วยเจ้านาย
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งน้ำท่าหามาตั้งให้นั่งเสวย <bot>:เหมือนอย่างเคยแต่งตั้งในวังหลวง เจ็ดกษัตริย์เสวยลองของทั้งปวง ผลมะม่วงหวานมันขยันดี
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงมังกรคาบแก้วแววสว่าง <bot>:บ้างฟาดหางเรียงรายบ้างว่ายโผ ที่เลื้อยไล่ในมหาสาคโร ตัวโตโตมิใช่น้อยนับร้อยพัน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:องค์สมเด็จพระเจ้าอาเชษฐาด้วย <bot>:ขอเชิญช่วยยกทหารชาญสมร ข้างฝ่ายเราก็จะเข้าไปราญรอน ตีนครเมืองด่านชานบุรี
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วยกมือพูดไปก็ไม่รู้ <bot>:สังเกตดูส่งภาษานักหนาหนอ ไม่เข้าใจในทีแต่รีรอ มันพูดจ้อแต่ไม่รู้สักผู้คน
|
พระอภัยมณี
| 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าช้าอยู่รู้เรื่องเมืองผลึก <bot>:จะเหิมฮึกคึกคักมาหนักหนา แล้วลุกไปท้ายกำปั่นฉันน้ำชา สวดภาษาฝรั่งลำพังใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผู้ใดฟังนั่งหลับลืมสติ <bot>:มีลัทธิหลายหลากมากนักหนา เป็นหน่อท้าวเจ้าบุรีรัตนา เราสองราร่วมท้องพี่น้องกัน
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านยายว่าตาเอ๋ยเคยเงยหงอย <bot>:เหมือนกับหอยกับทากปูลากก้าม คนมันเรียวเดี๋ยวนี้ตะกลีตะกลาม อย่าไปถามไปถ้อยมันหน่อยเลย
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเรือใหญ่สั่งให้ลงเรือรบ <bot>:เร่งสมทบกันให้ทั่วตัวทหาร ประจุปืนยืนยันประจัญบาน ต้อนทหารกองหน้าเข้าราวี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้ากินนํ้าสิ้นสีเสมอเก่า <bot>:ทั้งสองเจ้าแจ้งกลต้นพฤกษา จึงซักถามพราหมณ์เทพจินดา เหมือนต้นยานี้ก็เห็นไม่เป็นการ
|
สิงหไกรภพ
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกผู้หญิงวิ่งตลบเข้ารบพุ่ง <bot>:เหลือผ้านุ่งมาไม่ถึงสักครึ่งผืน ตกประหม่าข้าศึกเสียงครึกครื้น ด้วยเสียงปืนทัพฝรั่งดังระดม ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก็ฝ่ายลูกผูกชฎารักษากิจ <bot>:ศีลประสิทธิ์ศักราชไม่ขาดหรือ ทุกถิ่นฐานบ้านเมืองจะเลื่องลือ คนเดียวถือสองฝ่ายน่าอายจริง
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะไทท้าวเทวาชักมาให้ <bot>:พี่จึงได้พานพบประสบศรี ขอเสียเถิดแก้วตาอย่าราคี ยุพินพี่ผินมาอย่าจาบัลย์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วกลับแกล้งแปลงกายกลายเป็นนก <bot>:ประคองยกปีกประนมก้มเกศา พลางเผ่นโผนโจนบินขึ้นเมฆา ตรงไปสู่บูรพาพนาลัย ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:จนตะวันส่องกล้าเวลาสาย นึกมานะพระมหาปรีชาชาย ตรัสภิปรายปลอบอัครชายา
|
สิงหไกรภพ
| 52 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนมนต์ดลคาถาวิชาหมด <bot>:เพราะกลิ่นรสมเหสีดีขยัน จนความรู้วิชาสารพัน ไม่เป็นอันที่จะทำระยำไป
|
พระอภัยมณี
| 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทหารโห่โกลาดั่งฟ้าลั่น <bot>:เสียงครื้นครั่นดั่งสุนีคะนองสาย พวกพหลพลไกรทั้งไพร่นาย ต่างวุ่นวายฆ่าฟันสนั่นดัง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งถามไต่ไปด้วยกันในวันนี้ <bot>:เห็นบุตรีท้าวไทหรือไม่หลาน จะชอบใจหรือไม่ชอบอย่าหมอบกราน จงแจ้งการไปเถิดพ่อลุงขอฟัง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงจะบอกออกอรรถกระจัดแจ้ง <bot>:ที่ตำแหน่งมิ่งมิตรพิสมัย แม้นห่างเหินเนิ่นช้าจะลาไป พระมิได้พบองค์นางนงคราญ
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นจนใจไม่รู้ที่จะชี้ชอบ <bot>:จะต้องตอบตามประสามารยาหญิง จึงว่าชะพระช่างกล่าวล้วนเพราพริ้ง ว่าไม่ทิ้งความสัตย์ซึ่งปฏิญาณ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นพฤกษาไม้มะค่ามะขามข่อย <bot>:ทั้งไทรย้อยยอดโยนโดนตะโขง เหมือนไม้ดัดจัดวางข้างพระโรง เปนพุ่มโพรงสาขาน่าเสียดาย
|
นิราศเมืองแกลง
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ฤกษ์พาวันไรในตำหรับ <bot>:ขอคำนับท่านช่วยคิดตามดิถี จะได้จัดราชฐานการพิธี เครื่องพลีเทวาให้ถาวร
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงสระยอพอได้เวลาเสด็จ <bot>:ก็ตามเสร็จแวดล้อมพร้อมสลอน กำดัดแดดแผดเที่ยงทินกร รีบกุญชรช้างที่นั่งขนัดตาม
|
นิราศพระบาท
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอยับยั้งสั่งสอนพวกศิษย์หา <bot>:แล้วจะลาจากประเทศเขตไศล เที่ยวไปตามยมนาคงคาลัย ตามวิสัยเพศพันธุ์ดั่งสัญญา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบิตุรงค์ทรงศักดิ์ก็รักใคร่ <bot>:ด้วยเนื้อไขมิได้คิดริษยา เฝ้าเลี้ยงลูกผูกเปลแล้วเห่ช้า จนใหญ่กล้าอายุได้แปดปี
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายกองเกณฑ์ที่ตระเวน[๔]อยู่นอกอ่าว <bot>:ได้ยินข่าวลูกค้าเขาว่าขาน ก็เร่งรัดจัดกันให้ทันการ ล้วนชำนาญนาวาในสาคร
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งห้ามพี่มิให้ต้องแม่น้องหญิง <bot>:จะสู้นิ่งนั่งเพียงเคียงเขนย ถ้าถูกบ้างพลั้งมืออย่าถือเลย ขอชมเชยแต่สไบพอใจคลาย
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเจ็ดวันท่ายโยคีมุนีเฒ่า <bot>:มาที่อ่าวโดยเมตตามารศรี เคาะระฆังดังสนั่นขึ้นทันที ฝ่ายนารีนางมัจฉาแหวกวาริน
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรสุดแสนแค้นบาทหลวง <bot>:มันจาบจ้วงโยโสทั้งโอหัง เมื่อคราวโน้นแทบจะตายวายชีวัง หนีไปทั้งไพร่พลอ้ายคนโกง
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ทรงโฉมประโลมโลก <bot>:ค่อยสร่างโศกสร่างทุกข์เป็นสุขา สถิตแท่นแสนสบายท้ายเภตรา เรียกลูกยาเข้ามาถามถึงความนาง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่นั่งหงส์องอาจดูผาดเผ่น <bot>:เหมือนอย่างเป็นปีกหางระยางไสว ผ้าโมรีสีชาดเอาดาดใบ มีปืนใหญ่หน้าท้ายปืนรายเรียง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายมะหุดบุตรท้าวเจ้าฝรั่ง <bot>:ตีระฆังขานรับทัพซ้ายขวา แล้วตั้งโห่โล้หลีกเป็นปีกกา ตามสัญญายิงปืนเสียงครื้นครึก
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจะกลับมายังปรางค์ปราสาท <bot>:สังฆราชแกสั่งไว้ให้ไปหา ครั้นจะมิลงไปแม้นไกมา จะด่าว่าอายเขาชาวบุรินทร์
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสั่งเสร็จท้าวเสด็จยุรยาตร <bot>:ขึ้นปราสาทเนาวรัตน์ประภัสสร จึงตรัสเรียกมเหสีมีสุนทร ว่าดูก่อนอัคเรศเกศสุรางค์
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าปรารมภ์ไปเลยหวาอีตาเฒ่า <bot>:แต่ลูกเราให้มันดีอย่าขี้หึง เฮ้ยอ้ายท้าวเจ้าโกสัยใจของมึง จะคิดซึ่งการงานสถานใด
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์ท้าวสหัสนัยน์เจ้าไตรภพ <bot>:สมปรารภตัดหางนางมัจฉา แล้วลาองค์ทรงศีลอภิญญา เสด็จคืนฟากฟ้าดาวดึงส์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปัจจุสมัยไก่แก้วจะแจ้วเจื้อย <bot>:เรไรเรื่อยท้องทุ่งพอรุ่งสาง พิรุณโรยโปรยชื้นพื้นนภางค์ ทั้งน้ำค้างหยดย้อยลงพรอยพราย
|
พระอภัยมณี
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วให้หาข้าเฝ้าเหล่าทหาร <bot>:มาคิดการแก้ไขไอศวรรย์ เมืองผลึกฮึกโหมเข้าโรมรัน จะป้องกันแก้ไขฉันใดดี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงผิดพลั้งอย่างไรไม่ถือโทษ <bot>:มีแต่โปรดชุบย้อมถนอมขวัญ ได้เป็นสุขทุกเวลาทิวาวัน ยังมิทันแทนพระคุณมาวุ่นวาย
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระชัยสุริยาก้มบังคมกราบ <bot>:แสนสุภาพพจนาอัชฌาสัย ด้วยเดชะพระเดชปกเกศไป อันโรคภัยมิได้มีมาบีฑา
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แพงไม่เบาเขายังกล้าอุตส่าห์ซื้อ <bot>:ผูกข้อมือแลงามอร่ามเหลือง ถึงจนยากอยากบำรุงให้รุ่งเรือง จนทองเหลืองไม่ละจะกละงาม
|
สุภาษิตสอนหญิง
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับนงนุชบุตรีศรีสะใภ้ <bot>:เครื่องรับไหว้ล้วนจำเนียรวิเชียรฉาย มงกุฎเก็จเพชรรัตน์จำรัสพราย สังวาลสายสร้อยสะอิ้งทุกสิ่งอัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางอ่านดูรู้โฉลกโลกเชษฐ์ <bot>:ที่เขาเขตขวางแควกระแสสินธุ์ ว่าไหลมาแต่สวรรค์ชั้นพระอินทร์ ผู้ใดกินแก้บาปอาบก็ดี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ชัยสุริยายังอยู่วังหน้า <bot>:เป็นไข้สาระบิดให้โศกศัลย์ แกล้งรั้งรอจะขอพระเหมวรรณ ด้วยผูกพันพิศวาสไม่คลาดคลา
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งพลโล่โตมรศรกำซาบ <bot>:ทหารดาบสองเล่มล้วนเข้มขัน กับทวนทองกองหน้าทั้งห้าพัน ช้างน้ำมันกล้างานั่นห้าร้อย
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถือว่าเราเจ้าของไม่ต้องห้าม <bot>:ถึงถ้อยความสู้กันกระนั้นแหละ พลางอิงแอบแนบหลังนั่งกระแซะ ปะเหลาะปะแหละลูบต้องทำนองใน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งโคมคั่นชั้นเฉลียงตะเกียงราย <bot>:นางแวดชายชมเพลินเจริญใจ ไม่เห็นพระจะเข้าหาเวลาค่ำ ก็ผิดธรรมดาหญิงสิ่งสงสัย
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:รถทองเทียมแทบเอื้อม <bot>:อุสภา มิอาจจักคณนา เนกได้ หางยูงเยื่อนอาภา เพยเพิก งามเอย ลางช่อปักหื้อให้ กล่อมเกี้ยวเวถี
|
โคลงนิราศหริภุญชัย
| 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตะเพียนทองล่องลอยไปตามคลื่น <bot>:เสียงโครมครื้นหางฟาดฉาดฉาดฉาน ฝูงม้าน้ำทำท่าม้าทะยาน ทั้งดำผ่านคล้ายม้าอาชาไนย
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าวาโหมโสมนัสจัดปีกหาง <bot>:บินไปทางอากาศกลาดไสว ถลาลงรับรองด้วยว่องไว พยนต์ไล่ฟาดฟันประจัญบาน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.