text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระกอดเกยเชยปรางว่านางอื่น <bot>:ไม่ชุ่มชื่นเหมือนกับกลิ่นดินถนัน เจ้าจากไปไกลพักตร์เพียงสักวัน เหมือนจากกันร้อยปีไม่มีสบาย
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างจำใจไปเฝ้าให้เศร้าสร้อย <bot>:ทั้งใหญ่น้อยแน่นปราสาทราชฐาน พวกท้าวนางต่างประณตบทมาลย์ ถวายบาญชีสนมกรมใน
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งให้ล่ามส่งภาษาว่าพระเดช <bot>:เจ้านิเวศน์ซื่อตรงเหมือนธงขาว พระคุณล้ำเขตแคว้นทั่วแดนดาว สมเป็นเจ้าจอมจังหวัดปัถพี
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอกำปั่นแล่นมาถึงหน้าหาด <bot>:พวกปีศาจปรีดิ์เปรมเกษมศรี มันลุยน้ำลงมาไม่ช้าที ร้องเรียกผีปีศาจตามหาดทราย
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางเสาวคนธ์วนไล่พวกไพร่หนี <bot>:เห็นลาลีไล่รันด้วยคันศร สุลาลีหนีปนพลนิกร สุดสาครขับม้าขวางหน้าน้อง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างหัวเราะเยาะหยอกว่านอกส่วน <bot>:เราก็ควรจะประมูลทูลถวาย แล้วสรวลเสเฮฮาประสาชาย พระยิ้มพรายอายใจด้วยไม่เคย
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดินมาทางนางชีกุฎีราย <bot>:เที่ยวถวายธูปเทียนเวียนลงมา ศรีสุวรรณนั้นเด็ดดอกรักไว้ เที่ยวเลือกให้ดาบสที่หมดหน้า
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งภูธรกรบาทเด็ดขาดนั้น <bot>:จะโศกศัลย์เสียวงศ์เผ่าพงศา ขอพระองค์ทรงฤทธิ์อิศรา จงบูชาราหูพระสุรกาล
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญพระองค์จงกลับไปยับยั้ง <bot>:อยู่ในวังอย่าได้พรั่นประหวั่นไหว แล้วกราบกรานมารดาลาครรไล มาตรวจไพร่พลรบยังครบครัน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทางปรึกษาปรารมภ์ระทมทุกข์ <bot>:ไม่มีสุขเศร้าสร้อยละห้อยหวน เขาชิงรักหักหาญเป็นการจวน จะก่อกวนการศึกให้นึกกลัว
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งลมฝนจนใจมิได้หยุด <bot>:เห็นจะสุดสิ้นปัญญาต้องล่าหนี คิดจะน้อมยอมใจเป็นไมตรี เห็นชีวีก็จะรอดตลอดไป ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงสินสมุทรบุตรนางยักษ์ <bot>:กำลังรักพระธิดามารศรี เมื่อเรือแตกแบกมาในวารี ไม่มีที่หยุดหย่อนจนอ่อนแรง
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านข้างในไปฉลองละอองบาท <bot>:อยู่ปราสาทพร้อมพรั่งกันทั้งสาม ศรีสุวรรณนั้นว่าเขาไม่เบาความ ไปสั่งพราหมณ์เสียให้ชัดเถิดนัดดา
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่จำเป็นจำอยู่ไม่รู้เรื่อง <bot>:ว่าบ้านเมืองหนแห่งตำแหน่งไหน สู้กรากกรำลำบากด้วยยากใจ ให้เขาใช้สอยมาถึงห้าปี
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเจ็ดวันเจ็ดคืนแต่คลื่นซัด <bot>:นางกษัตริย์โศกศัลย์เฝ้ากันแสง เห็นมัจฉาปลาร้ายขึ้นว่ายแซง ยิ่งแสยงสยองเกล้าเยาวมาลย์
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งลังกาพวกข้าเฝ้า <bot>:จึงว่าเราถือกำหนดพระกฎหมาย แม้จะเข้าเฝ้าข้างในได้แต่นาย ไพร่ทั้งหลายนั้นให้อยู่นอกบูรี
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกกองทัพกลับมาโยธาหาญ <bot>:ต่างไปบ้านเรือนตนแบกขนของ ทั้งหนุ่มสาวเฒ่าแก่เสียงแซ่ซ้อง ทุกบ้านช่องชุลมุนวิ่งวุ่นวาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสององค์ทรงพรตดาบสสมร <bot>:ถวายพระพรโดยธรรมกรรมฐาน เจริญเรียนไตรลักษณ์มรรคญาณ หมายนิพพานเกษมสุขสิ้นทุกข์ภัย
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระหน่อนฤบาลชาญสนาม <bot>:เห็นสมความมุ่งมาดปรารถนา ทั้งท่านครูผู้ประสิทธิ์วิทยา สนทนากันทั้งสามตามสบาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเทวามารุตก็ผุดพุ่ง <bot>:เป็นควันพลุ่งโพลงสว่างขึ้นกลางหาว เสียงครึกครื้นพื้นแผ่นดินทั้งแดนดาว อากาศราวกับจะพังกำลังมนต์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ราชวัติฉัตรสุวรรณเป็นหลั่นลด <bot>:พระเต้าทั้งสังข์กลศเตรียมสำหรับ บายศรีแก้วบายศรีทองสองสำรับ เครื่องคำนับเทวาบูชายัญ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้เดือนครึ่งจึงเข้าอ่าวรมจักร <bot>:หยุดผ่อนพักพลนิกายกองซ้ายขวา ให้ปลอมแปลงแต่งเป็นเหล่าชาวชวา ใครถามว่าข้าเฝ้าท้าวอุเทน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพาราวาหุโลมเหงื่อโซมเสื้อ <bot>:เที่ยวขับเสืออยู่แต่องค์น่าสงสาร จนรุ่งเช้าท้าวไปปะกับพระกาล หาทหารนายไพร่ก็ไม่มี
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนอำมาตย์รับราชบรรหาร <bot>:มาจัดการปรางค์มาศปราสาทศรี ให้ซ่อมแซมเขียนวาดสะอาดดี ทั้งทาสีปิดทองละอองตา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สาคเรศเขตแคว้นแดนสมุทร <bot>:แล้วไม่หยุดพาทีแล้วมิหนำ กูนี้คือเทวดามาประจำ รักษาลำสาคโรชโลธร
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงให้ทอดสะพานกระดานเรียบ <bot>:พอคนเหยียบขึ้นไปได้เอาไม้ขวาง เอาเหล็กแผ่นบังกายวิ่งไปพลาง ขึ้นไปทางชายหาดดาษดา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวโกสัยเธอจึ่งให้แยกทหาร <bot>:เป็นสองด้านเกียกกายรายพหล แล้วให้พวกกองหนุนทั้งขุนพล เดินพหลเรียงรายทนายปืน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจียระบาดตาดม่วงดวงประดับ <bot>:ปั้นเหน่งทับเพราเพริศดูเฉิดฉิน ธำมรงค์ล้วนจินดาค่าบุรินทร์ สังวาลนิลนพเก้าดูพราวพราย
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วร้องว่าอย่าเพ่อไปจะได้ลาภ <bot>:ช่วยกันปราบอสุรีพวกผีเสื้อ มันหยาบคายร้ายกาจเป็นชาติเชื้อ กินชาวเรือค้าขายมาหลายพัน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นดื้อดึงเหมือนแต่ก่อนมิหย่อนหา <bot>:จะจับฆ่าฟันเสียทั้งเมียผัว ถ้าแม้นมันรู้สึกสำนึกตัว ที่ทำชั่วมาแต่ก่อนคิดผ่อนปรน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนหิ่งห้อยน้อยแสงจะแข่งแข <bot>:จะมีแต่อัปภาคย์ยากหนักหนา ถึงได้อยู่สู่สมภิรมยา เหมือนเป็นข้าเมียตัวย่อมกลัวเกรง
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระสุดสาครถาวรสวัสดิ์ <bot>:ฟังกษัตริย์เกี่ยวดองค่อยผ่องใส จึ่งตรัสว่าถ้ากระนั้นจงรีบไป อย่านอนใจแก่ศัตรูหมู่อรินทร์
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ไม่เสียแรงลูกรักดีหนักหนา ได้แก้แค้นแทนที่มันพันธนา ด้วยปรีชาสามารถเป็นชาติชาย
|
สิงหไกรภพ
| 49 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายตำมะหงงเสนาที่กล้าหาญ <bot>:มาจัดการพร้อมพรั่งดังถวิล ให้แปลงตัวเสียเหมือนเหล่าชาวบุรินทร์ พร้อมกันสิ้นยกไปดั่งใจปอง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอฤกษ์ดีตีฆ้องกลองสนั่น <bot>:ออกกำปั่นแล่นเรียงเคียงไสว พวกต้นหนชักสายระบายใบ แล่นออกไปตามทันพ้นสันดอน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าเฝ้าองค์ผู้ดำรงรมจักร <bot>:พระทรงศักดิ์ออกแท่นรัตน์ตรัสเรียกพา พวกขุนนางนายด่านชานชลา พลางโอภาถามไต่ในนคร
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำยศอย่างนางพญากาลวาศ <bot>:ขึ้นร่วมอาสน์แอบเอียงบนเตียงตึก แม้นมิกีดนิดหนึ่งอย่าพึงนึก จะรู้สึกตัวดอกบอกให้รู้ ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายห้ามแหนแสนสุรางค์นางสนม <bot>:ทุกหมู่กรมเตรียมจัดเครื่องรถา ให้บ่าวไพร่ไปกำกับกำชับกำชา ทั้งหีบผ้าเครื่องแต่งแป้งน้ำมัน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยทิศาปาโมกข์เมืองการะเวก <bot>:เป็นองค์เอกอาจรู้หลบสู้ฝน สำหรับฝึกศึกกษัตริย์ให้จัดพล รู้ผ่อนปรนปราบยุคทุกทุกองค์
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระมังคลานราราช <bot>:ไล่พิฆาตพลรบตลบหลัง ต้อนพหลมนตรีตีประดัง ดูคับคั่งแน่นหนาพลากร
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกแสนสาวชาวแม่วิ่งแซ่ซ้อง <bot>:ขึ้นตึกทองมองหาเหลียวหน้าหลัง ไม่พบปะชะเง้อละเล้อละลัง ไม่เห็นทั้งปีกทองที่ห้องใน
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสด็จเข้าวังลังกาอาณาจักร <bot>:อยู่พร้อมพรักกันที่ในไอศวรรย์ วลายุดาวายุพัฒน์หัสกัน มาพร้อมกันทูลลาไปธานี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างนอบนบซบพักตร์กับตักพี่ <bot>:กราบลงที่บาทาเกศาสยาย พระสวมสอดกอดน้องประคองกาย สงสารสายสุดสวาทจะคลาดคลา
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นมิไปให้พบประสบหน้า <bot>:อยู่เนิ่นช้าโฉมเฉลาจะเศร้าสร้อย หนึ่งเสนาข้าไทยทั้งใหญ่น้อย เขาจะพลอยโทษว่าช้าเพราะเรา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันแกล้งทำสำออยตะบอยว่า <bot>:จะแกล้งฆ่าน้องแก้วเสียแล้วหรือ ส่วนเมียเก่าเขาชัดเคยหัดปรือ จึงนับถือมีชู้ก็สู้ตาม
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าขี้เกียจขืนเที่ยวเกี้ยวชู้สาว <bot>:ทำฉาวฉาวเช่นนั้นฉันบัดสี ให้เจ้านายขายหน้าทั้งตาปี ก็จะมีคนว่าชั่วฉันกลัวอาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทัพลังกากล้าหาญในการรบ <bot>:เร่งสมทบพวกพหลพลขันธ์ พุ่งอาวุธแหลนหลาวทั้งเกาทัณฑ์ บ้างแทงฟันฝรั่งตายลงหลายคน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสำเร็จเสร็จการอภิเษก <bot>:อติเรกปรากฏด้วยยศถา พระมุนินทร์กลับไปที่ไสยา พระวงศาเสด็จยั้งอยู่วังใน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าหมูแพะแกะเล่าเก้ากะสิบ <bot>:มันกินดิบดูเหมือนเช่นเป็นกระสือ ฝ่ายทหารการศึกได้ฝึกปรือ จะแก้มือเมืองผลึกยังตรึกความ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายกษัตริย์ต้องอาวุธสุดจะเจ็บ <bot>:ให้เมื่อยเหน็บในอุรานิจจาเอ๋ย ทั้งเจ็บช้ำระกำใจเพราะไม่เคย ก็แตกเลยไปไม่ยั้งกระทั่งเวียง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น่าน้อยจิตธิดาช่างพาซื่อ <bot>:ขืนเชื่อถือรักมนุษย์นั้นสุดแสน หน่อกระษัตริย์ทุกนิเวศน์ทั่วเขตแคว้น ถ้ามาตรแม้นรักใคร่ก็ไม่อาย
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เทียบเกยข้างปรางค์มาศราชฐาน <bot>:เหมือนวิมานเมืองฟ้าในราศี โยธาทัพนับแสนแน่นธานี ในราตรีเตรียมเสร็จสำเร็จการ
|
สิงหไกรภพ
| 59 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:รู้หลบ พบเศิกเสี้ยน <bot>:กลัวไกล เป็นปีก ป้องกันภัย ผ่อนช้า รู้หลีก เล็ดลอดไป สุดเนตร เป็นหาง ไกลกล่าวกล้า ต่อด้วยดัสกร ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสั่งเสร็จแล้วเสด็จยุรยาตร <bot>:จากปรางค์มาศไปเฝ้าท้าวโกสัย ปรึกษาการต่างต่างทุกอย่างไป ตามที่ในสังฆราชพูดพาดพิง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นเคืองขัดตัดรอนวิงวอนไหว้ <bot>:น้องสงสัยว่ามนุษย์สุดบัดสี แม้นองค์พระภัสดาจงปรานี อย่าราคีคิดแหนงแคลงฤทัย
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระนักพรตลดองค์ลงจากรถ <bot>:พร้อมกันหมดสามพระองค์ทรงผายผัน ขึ้นสถิตเก๋งใหญ่ใต้ต้นจันทน์ พร้อมด้วยกันนักพรตดาบสินี
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นม่อยหลับกลับหลังมายังอาสน์ <bot>:อิงเขนยเผยสิงหาสน์ให้กว้างขวาง เล่าแถลงแจ้งความให้พราหมณ์พลาง พระนุชนางน้องน้อยเห็นค่อยคลาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะได้ลือชื่อไปทั้งแปดทิศ <bot>:ประจามิตรก็จะกลัวทั่วทิศา ทั้งจะได้กุศลผลผลา เป็นที่ตั้งศาสนาเหมือนมาเดิม
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วผัดหน้าทาจันทน์กระแจะฟุ้ง <bot>:ต่างคนนุ่งยกทองล้วนผ่องใส ห่มกรองทองรองแสดเป็นซับใน เรียกสาวใช้คนรักมาชักชวน
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอออกจากปากน้ำก็ค่ำพลบ <bot>:จุดเพลิงคบโคมรายขึ้นปลายเสา เป็นเดือนสามยามหนาวลมข้าวเบา พัดเพลาเพลาพอได้ใช้ใบสบาย
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นลูกมีศีรษะมันเหมือนพ่อ <bot>:ตัวตีนต่อจะเหมือนแม่ช่างแปรผัน หางเป็นนาคมาข้างพ่อมันต่อพันธุ์ พระนักธรรม์แจ้งกระจ่างด้วยทางฌาน
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คุณของเขาคราวนี้เป็นที่ยิ่ง <bot>:จะหาสิ่งไรให้สมปรารถนา ทั้งเงินทองสิ่งใดในพารา ต้องจัดหาให้เขาสมอารมณ์ปอง
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกสูบฝิ่นกินเหล้าพลอยเข้าปล้น <bot>:บ่าแบกขนของชำทำคุมเหง ที่ผ้าผ่อนล่อนโล่งวิ่งโทงเทง โดนกันเองอื้ออึงคะนึงไป ฯ
|
พระอภัยมณี
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่างว่ากล่าวราวกับกูไม่รู้เท่า <bot>:มาพูดเอาเปรียบผู้ใหญ่ทำไพล่เผล เอาบิดรซ่อนไว้ในทะเล ทำโว้เว้ว่ากล่าวให้ยาวความ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ครองพารากาลวาศราชฐาน คีรีรอบขอบเขื่อนเหมือนปราการ พลมารมากพ้นคณนา
|
สิงหไกรภพ
| 50 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยกโยธาห้าร้อยเหาะลอยเลื่อน <bot>:ข้ามโขดเขื่อนเขาเคียงเรียงสลับ แสงเดือนหงายหมายจิตทิศพายัพ หวังจะจับพระกุมารผลาญชีวัน ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อุประมา[๕]ราหูเข้าจู่จับ <bot>:เหมือนเมฆทับกลับเกลื่อนดวงเดือนหาย เคี้ยวขม้ำกลํ้ากลืนไม่คืนคาย ฝูงหญิงชายต่างตื่นเสียงครื้นเครง
|
สิงหไกรภพ
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้พวกเราตีประดาล้อมหน้าหลัง <bot>:อย่าให้ตั้งติดแยกแตกตลบ พรุ่งนี้เช้าเราจะยกทัพสมทบ ออกประจบจับไว้ทั้งไพร่พล ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วคนทรงล้มหงายตัวหายสั่น <bot>:เหมือนหนึ่งฝันมิได้แจ้งแห่งภาษา ฝ่ายพระจอมรมจักรนัครา ให้ตรวจตราพลขันธ์ไว้มั่นคง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กุมารีที่รินสุราถวาย <bot>:ล้วนแยบคายหวีผมก็คมสัน งามละม่อมพร้อมพริ้งทุกสิ่งอัน ดูผิวพรรณผุดผ่องทั้งสองรา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นจะนิ่งไว้ช้าปัจจามิตร <bot>:มันจะคิดหมกมุ่นทำหุนหวน ฉวยเสียทีการใหญ่ต้องใคร่ครวญ การก็จวนเข้าวสันต์จะกันดาร
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กรุงกษัตริย์ตรัสกับสามพราหมณ์พี่เลี้ยง <bot>:เดี๋ยวนี้เล่าเราเสบียงลำเลียงหมด จะรบรับขับเคี่ยวเที่ยวเลี้ยวลด จะมิอดหรือจะไปข้างไหนดี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระจอมวังทรงฟังศุภสาร <bot>:เธอชื่นบานที่ในจิตอดิศร จึงตรัสสั่งเสนาประชากร เราจะจรไปนิเวศน์เขตชวา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กรมวังบังคมบรมนาถ <bot>:ทูลเบิกราชทูตถือหนังสือสาร มาเฝ้าพร้อมน้อมประณตบทมาลย์ อาลักษณ์อ่านออกความตามกิจจา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเกลี้ยกล่อมพร้อมจิตว่าคิดชอบ <bot>:เที่ยวไปรอบรั้วแขวงทุกแห่งหน นำเสนาพาไปเที่ยวไล่ค้น ว่าคบคนสาวหนุ่มเกาะกุมกัน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีศาลาท่าน้ำดูฉ่ำชื่น <bot>:ร่มระรื่นรุกขาน่าอาไศรย บิดาพร่ำร่ำเล่าให้เข้าใจ ว่าพระใหญ่อย่างเยี่ยงที่เสี่ยงทาย
|
นิราศเจ้าฟ้า
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระอัคนีที่ตีทัพ <bot>:ขึ้นหยุดยับยั้งอยู่บนภูผา ครั้นอุทัยไตรตรัดทัศนา เห็นโยธาทัพล้อมอยู่พร้อมกัน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเชษฐาน่าจะเคืองว่าเยื้องยัก <bot>:ทั้งหลานรักมัวหมองไม่ผ่องใส หรือนงเยาว์เจ้าเห็นเป็นอย่างไร จึงตามใจธิดาน่ารำคาญ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับเพดานม่านกั้นทั้งสี่ทิศ <bot>:ครอบสำริดสำหรับศาลอ่านคาถา พระทรงฟังยินดีทั้งปรีดา จึงชงคาสั่งเสนีทั้งสี่นาย
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถามถึงการบ้านเมืองตามเรื่องหลัง <bot>:เมื่อฝรั่งรบพุ่งเผากรุงศรี อนึ่งพระชนกชนนี ยังกริ้วพี่นักหรือจะค่อยประทัง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่เป็นหญิงจริงอยู่แลแต่ตระกูล <bot>:สืบประยูรปกเกล้าชาวลังกา แม้นเมืองน้อยร้อยเอ็ดไม่เข็ดขาม จะปราบปรามข้าศึกทรงปรึกษา
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันกรุงไกรไปทางทิศพายัพ <bot>:จะลวงจับรามวงศ์ส่งยักษา อีกเจ็ดวันมันจะไปกรุงโกญจา จะคิดพาแยกเยื้องไปเมืองมาร
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายลูกสาวเจ้าลังกาเวลาดึก <bot>:เห็นข้าศึกสามทัพจะหลับใหล พอฤกษ์ดีตีฆ้องฆาตกลองชัย ยิงปืนใหญ่เป็นสัญญาเข้าราวี
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดจัดแจงแต่งพยนต์พลรบ <bot>:ไว้สมทบชายรุกขาป่าระหง กับทหารเกณฑ์หัดจัตุรงค์ ให้ล้อมวงไปในป่าดาประดัง
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงถามเหล่าท้าวนางแต่ปางหลัง <bot>:เมื่อคุมขังรามวงศ์ลงโทษา เหตุไฉนได้สนิทกับธิดา เดี๋ยวนี้พากันไปหนตำบลใด ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างตั้งสัตย์ตัดบ่วงไม่ห่วงใย <bot>:แล้วครองไตรบริบูรณ์มุ่นชฎา ประณตนั่งตั้งนโมได้สามจบ ขอเคารพรับบัญญัติซึ่งสิกขา
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงลูกเป็นใบ้บ้านัยน์ตาบอด <bot>:ก็ไม่ทอดทิ้งลูกช่วยปลูกฝัง แต่ลูกร้ายคล้ายกับเสือเหลือกำลัง ไม่ฟังสั่งสอนแสนแค้นรำคาญ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันวารีที่ไหลออกจากปาก <bot>:คือแรงรากษสซ่านเหมือนธารไหล ใครกินน้ำกำลังจะเกรียงไกร ทั้งโรคภัยมิได้มีมาบีฑา
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะต้องให้เสนาพากันกลับ <bot>:ฉวยเกิดทัพศึกมาตาจะเหลือง ต้องให้กลับไปพารารักษาเมือง แม้นฝืดเคืองจะได้ถือหนังสือมา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดินกระบวนถ้วนทั่วตัวทหาร <bot>:ก้องสะท้านเต็มประดาทัพหน้าหลัง ออกจากเขาเจ้าประจันสนั่นดัง บาทหลวงนั่งบนรถบทจร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับนางรัชฎาสูรประยูรยักษ์ <bot>:เป็นที่รักร่วมจิตพิสมัย อสุรีมีโอรสยศไกร ให้ชื่อชัยสุริยาปรีชาชาญ
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นสมควรในสกูลประยูรหงส์ <bot>:จะร่วมวงศ์ร่วมคู่สู่สมร เสมอเหมือนสุริยันกับจันทร ก็ต้องผ่อนผันตามความบุราณ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสาวคนธ์มณฑายุพาพักตร์ <bot>:มิงามนักแล้วหรือหนอน้องขอถาม สุดสาครร้อนใจดังไฟลาม มันออกนามกนิษฐาต้องพาที ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แข็งพระทัยกราบก้มประนมสนอง <bot>:มเหสีทั้งสองตามซ้ายขวา อภิวาทบาทมูลขอทูลลา ไปพาราเขตนครเพราะร้อนรน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งข่วนผลักสักเท่าไรก็ไม่เจ็บ <bot>:จนเสียเล็บหักหมดกำสรดกันแสง พระสวมสอดกอดกระหวัดนางวัดแวง จนสิ้นแรงอ่อนพับนิ่งหลับตา
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังความถามทักเห็นรักใคร่ <bot>:จึงขานไขความจริงทุกสิ่งสรรพ์ เราชื่ออภัยมณีศรีสุวรรณ เป็นพงศ์พันธุ์จักรพรรดิสวัสดี
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่มืดมนอนธการบันดาลหาย <bot>:ทั้งไพร่นายปรีดิ์เปรมเกษมสันต์ พลางแล่นลัดตัดมาได้ห้าวัน ถึงเขตคันนคเรศประเทศตน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างล้มตายนายไพร่ตกใจจริง <bot>:กระเจิงวิ่งเวียนวนด้วยจนใจ จะลงเรือเชื้อเพลิงก็โพลงผลาญ เหล่าทหารเห็นไม่มีที่อาศัย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พญายักษ์กวักหัตถ์ตรัสประภาษ <bot>:สุดสวาทของพ่อจะผายผัน พ่อจะตายวายชีพสิ้นชีวัน เจ้าพากันลงมาหาบิดร
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วไต่ถามท้าวรายาชวาแขก <bot>:เมื่อเริ่มแรกมากี่ลำจากน้ำเขียว ค่อยมีสุขทุกสิ่งจริงจริงเจียว หรือเปล่าเปลี่ยววิญญาณ์เอกากาย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.