text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใส่พานทองตองเจียนประจงปิด <bot>:ให้ทรงฤทธิ์รูปทองเป็นของหลวง ส่วนนารีพี่เลี้ยงสิ้นทั้งปวง ต่างร้อยพวงมาลัยให้เจ้าพราหมณ์
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทหารหน้ากล้าแข็งแทงด้วยกริช <bot>:กระชั้นชิดรบกันเสียงหวั่นไหว แข็งต่อแข็งแทงฟันกันเข้าไป พลไพร่ทั้งสองฝ่ายตายระเนน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระต่ายแต้มแจ่มรูปเฝ้าฟุบแฝง <bot>:กระจ่างแจ้งจรเร่ในเวหา มีดาวห้อมล้อมเดือนคล้อยเคลื่อนคลา ดูดาราเรียงตามอร่ามดวง
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายหน่อนาถอาจหาญออกผลาญศึก <bot>:เสียงสะทึกสะเทื้อนลั่นสนั่นไหว เหมือนคนตื่นยืนแลมาแต่ไกล เห็นไฟไหม้เวียงวังพลุ่งพลั่งโพลง
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเห็นชอบตอบว่าปัญญาน้อง <bot>:ช่างคิดต้องกันกับพี่จะมีไหน แล้วอ่าองค์ทรงเครื่องย่างเยื้องไป ออกนั่งในพระโรงรัตน์ชัชวาล
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงเผาศพทรงฤทธิ์พระบิตุเรศ <bot>:อย่าให้เวทนาไว้ในไพรสาณฑ์ จะโศกีพี่เห็นไม่เป็นการ คิดประหารห้ามรักหักฤทัย
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อวันนั้นมันมาบนอากาศ <bot>:ลอยลีลาศแลเขม้นเห็นฤๅษี พระรามวงศ์นงนุชเจ็ดบุตรี ที่สุดท้ายชายสีอินทนิล
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลลามาปราสาทฉลาดเลี่ยง <bot>:ทำส่งเสียงเรียกเหล่านางสาวศรี ใครอยู่บ้างนั่งยามตามอัคคี แกล้งพาทีเพทุบายภิปรายเปรย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตั้งพิธีสี่เสาเพดานดาด <bot>:ผ้าขาวลาดสุจหนี่แต่งที่สรง ราชวัติฉัตรสุวรรณให้กั้นองค์ พระเต้าสรงสังข์กลศรดวารี
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่เหลือตายหลายหลากมากนักหนา <bot>:จะพรรณานาก็มิอาจจะหวาดไหว ที่หนีลอดรอดตายที่หายไป ที่พวกไทยจับมัดไปอัดแอ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายยักษ์โถมโจมจับเข้ารับรบ <bot>:มันกลับกลบซบเสือกเกลือกเกศา เข้าจิกผมก้มตัวกลัวศักดา เดี๋ยวนี้พาเอาอ้ายยักษ์มากักไว้
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:นกแสกสกุณโทษเค้า <bot>:กู่กา ทิ้งทูดอูฐอีกลา ล่อร้อง เสียงประทุษฐภาษา หีนโหด ฟังบ่เพราะหูพร้อง ดุจถ้อยทรชน ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเช้าตรู่ดูค่ายทลายแหลก <bot>:ค่ายเรือแตกแยกย้ายไปซ้ายขวา เรือผลึกรมจักรนัครา ทั้งเรือการะเวกพร้อมห้อมล้อมรบ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น่าเอ็นดูผู้ใดเป็นพี่น้อง <bot>:นวลละอองรูปร่างเหมือนอย่างหุ่น ช่วยรบแขกแตกแตนจะแทนคุณ จงการุญราษฎรร้อนอุรา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงกลับม้าพาพหลพลไพร่ <bot>:มาเมืองใหม่พบพระน้องทั้งสองศรี ให้รวมรอมพร้อมสิ้นต่างยินดี เข้าอยู่ที่ตึกรามตามสำราญ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นเกิดศึกจงรำลึกถึงตัวข้า <bot>:จะอาสาไปให้สมอารมณ์หมาย ไม่ถอยหลังศัตรูจะสู้ตาย เหมือนมุ่งหมายคำมั่นดั่งสัญญา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รำพึงพายตามสายกระแสเชี่ยว <bot>:ยิ่งแสนเปลี่ยวเปล่าในฤไทยถวิล สักครู่หนึ่งก็มาถึงบางเกาะอิน กระแสสินธุ์สายชลเปนวนวัง
|
นิราศพระบาท
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนงเยาว์เสาวคนธ์วิมลโฉม <bot>:งามประโลมเลิศสตรีไม่มีสอง เมื่อจากพี่วิบัติพลัดพระน้อง พระพักตร์ผ่องมัวเหมือนเดือนพยับ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าข้าแต่ท่านครูผู้แม่ทัพ <bot>:จะบังคับก็จะฟังท่านสั่งสอน ไม่หลบลี้หนีแชท่าแง่งอน คงผันผ่อนตามท่านผู้บัญชา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายเรือตระเวนเจนสมุทร <bot>:เที่ยวแล่นรุดดูไปในทิศา ตามประเทศเขตแคว้นแดนลังกา ระวังข้าศึกอยู่ไม่รู้วาย
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:ให้เร่งรัดตีกระชั้นอย่าหันเห เห็นลมส่งคลื่นระดมสมคะเน แม้นเรือเหยิงกระหน่ำร่ำเข้าไป ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงแสร้งซักยักย้ายภิปรายเปรย <bot>:ว่าไม่เคยนั้นก็ควรของนวลนาง แต่หากว่าข้าศึกมาสิบแสน ถึงด้าวแดนดูถนัดไม่ขัดขวาง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตามพระวงศ์พงศาคณาญาติ <bot>:จะแต่งราชสารไปทุกไอศวรรย์ ไปเชิญเจ้านคเรศทุกเขตคัน มาพร้อมกันจะได้ช่วยอวยพระพร
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อนรินทร์สินสมุทรสุดสลด <bot>:โศกกำสรดโศกาเกศาสยาย พวกข้าเฝ้าเจ้าพราหมณ์ทั้งสามนาย ต่างฟูมฟายชลนาด้วยอาลัย
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้กองร้อยลอยล่อมาพอพลบ <bot>:ก็พอพบทัพพระอภัยมณี ด้วยมืดค่ำสำคัญว่าทัพหลวง ก็ล่องล่วงเลียบคุ้งเข้ากรุงศรี
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้านกแปลงแจ้งประจักษ์ว่ายักษา <bot>:ขึ้นภูผาไม่ได้ดังใจหมาย ที่ความกลัวกุมภัณฑ์นั้นค่อยคลาย ดำรงกายกินนํ้ามวกศิลา
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฝรั่งคั่งแค้นแสนสาหัส <bot>:จะตอบตัดตามติดก็คิดขาม จึงว่าทูตพูดอะไรฟังไม่งาม ลิ้นลมลามเหลือตัวไม่กลัวเกรง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นมิคิดนิดหนึ่งถึงสหาย <bot>:จะต้องตายตามโทษที่โฉดเขลา วิรุณพัฒนัดดาไปหาเรา เขาบอกเล่าล้วนจริงทุกสิ่งอัน
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปเอาหลานฉันมาอย่าเอาไว้ <bot>:พระกลับไปบำรุงอยู่กรุงศรี เมืองโกญจามารันทุกวันนี้ ก็เป็นที่พึ่งกันไม่ฉันทา ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างวางจอบตอบน้องแล้วย่องย่าง <bot>:เข้าใกล้นางกัลยาแล้วว่าขาน หม่อมทั้งสี่นี้หรือขาตระลาการ เมื่อเย็นวานนี้ให้พาฉันมาคุม
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเทวาอารักษ์ลักษมี <bot>:ออกจากที่แท่นจำลองแล้วร้องถาม ว่าจะไปไหนจงแจ้งแสดงความ ดั่งเราถามบอกไปเหมือนใจจง
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งทั้งหลายทั้งชายหญิง <bot>:จงพึ่งพิงผู้บำรุงซึ่งกรุงศรี ผู้เป็นใหญ่ได้เมตตาคิดปรานี ให้เปรมปรีดิ์ปราโมทย์ยกโทษกรณ์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่เลี้ยงฟังบังคมชมฉลาด <bot>:แม่คิดคาดเหลือดีจะมีไหน ต่างจับยามตามตำราประสาใจ เห็นจะได้คืนกลับไม่อับจน
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สู้กับท้าวจักรวรรดิไม่พลาดเพลี่ยง <bot>:ต่างหลบเลี่ยงแคล่วคล่องว่องหนักหนา ท้าวจักรวรรดิตีต้อนอ่อนระอา เห็นเสนาคนนี้มันดีครัน
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่นงนุชสุดแรงกันแสงซบ <bot>:เหลือจะรบอยู่ที่เกาะเหาะไม่ไหว พญายักษ์รักบุตรสุดอาลัย โจนลงไปอุ้มนางขึ้นช้างทรง
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝรั่งรับขับพลอลหม่าน <bot>:เข้าต่อต้านตีทัพกลับตลบ ทั้งหน้าหลังพรั่งพร้อมล้อมสมทบ ทหารรบรับกันสนั่นดัง
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่พราหมณ์จ๋าหาชาววังมั่งไหมเล่า <bot>:จะได้เฝ้าฟักฟูมเป็นภูมิฐาน ฉันจะพามาให้เห็นได้การ จะคิดอ่านการอื่นอื่นไม่ชื่นใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกโยธีตีกรรเชียงเข้าเคียงเขา <bot>:ทหารเอาถ่อรับอยู่สับสน ฝ่ายว่าองค์อุศเรนเจนประจญ จึงพาพลยุรยาตรขึ้นหาดทราย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ชำเลืองพิศพักตร์พระมเหสี ทั้งห้ามแหนแสนสวาทราชบุตรี แม้นชีวีวอดวายเสียดายนัก
|
สิงหไกรภพ
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกที่สองน้องชายไปฝ่ายใต้ <bot>:ที่สามไปปัศจิมทิศา ล้วนชายเฉิดเลิดลักษณ์ผ่องพักตรา เหมือนมังคลารูปงามทั้งสามองค์
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนเย็นยํ่าคํ่าพลบจุดคบส่อง <bot>:ต่างโห่ร้องรับกันเสียงหวั่นไหว ล้วนทัพท้าวเจ้าเมืองหนุนเนื่องไป จุดคบไต้ไฟสว่างดังกลางวัน
|
สิงหไกรภพ
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่มีมนตร์ดลศักดาอานุภาพ <bot>:ทูลให้ทราบแสนหอมเนื้อหม่อมฉาน[๖] ขอไปด้วยช่วยรักษาพยาบาล อย่าทัดทานทิ้งไว้ให้ได้อาย ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งลังกาล้วนกล้าหาญ <bot>:เห็นได้การเกิดลมพายุใหญ่ โห่สนั่นสัญญายิงปืนใหญ่ ต่างลดใบโบกธงเข้ายงยุทธ์
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ไม่ไหว้กราบตรัสฮึกให้สึกหา จึงว่าเราเข้ามาปักหลักศิลา ให้เป็นค่าของทางเดินกลางเมือง
|
สิงหไกรภพ
| 53 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตรัสว่าสาธุจงลุล่วง <bot>:ให้พ้นห่วงตัณหาทันตาเห็น แล้วเทศนาปราศรัยให้ใจเย็น จงละเว้นโทโสอย่าโกรธา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าโมราพาทหารเข้าด่านซ้าย <bot>:สานนนายอ้อมทางเข้าข้างขวา ต่างยิงปืนยืนยันเป็นสัญญา ขับโยธาแทงฟันประจัญบาน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันตัวกูผู้เป็นเจ้าเกาะเหล่านี้ <bot>:เองมานี่จะไปหนตำบลไหน จงบอกความตามจริงทุกสิ่งไป กูนี้ไซร้เป็นเจ้าของท้องทะเล
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบุตรีตีทรวงเข้าฮักฮัก <bot>:ดังใครควักชีวาให้อาสัญ ระทวยกายหายใจมิใคร่ทัน สะอื้นอั้นอ่อนนิ่งไม่ติงกาย
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงคิดอ่านการสะเดาะพระเคราะห์ด้วย <bot>:เหมือนชูช่วยเชิดชุบอุปถัมภ์ แล้วเข้าห้องของพระองค์นั่งทรงธรรม ชักประคำภาวนาสมาทาน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะขอตีที่กระดาษปีศาจอยู่ <bot>:ด้วยความรู้ราวกับไฟประลัยผลาญ ถึงยักษีผีสางปะรางควาน ขอประทานแต่กระดาษรูปวาดมา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะรบรับสัประยุทธ์สุดแต่เจ้า <bot>:อันพงศ์เผ่าใช่จะกลัวเอาตัวหนี ไม่ห้ามปรามตามแต่ใจเป็นไรมี จะราวีเคี่ยวขับก็รับรอง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทราบความขามขยาดว่าชาติยักษ์ <bot>:จะหาญหักรบพุ่งเอากรุงศรี จึงตรองตรึกปรึกษาเสนาบดี ศึกคราวนี้ห้าวหาญชาญฉกรรจ์
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สามวันนี้ถึงนกวิหคหงส์ <bot>:ไม่หาญลงจากถิ่นเที่ยวบินเหิน ต้องอาศัยแอบร่มพนมเนิน ถ้าบินเหินไปคงตายในนที ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปตามทางหว่างเนินเพลินประพาส <bot>:พนมมาศไม้งอกซอกสิงขร บ้างผลิดอกออกช่ออรชร หอมเกสรเสาวคนธ์ที่หล่นโรย
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ควรรับราชอาชญาถึงอาสัญ แต่ความจริงสิ่งสัตย์อัศจรรย์ ไม่หมายมั่นจะเป็นถึงเช่นนี้
|
สิงหไกรภพ
| 50 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหน่อน้อยคอยดูอยู่บนป้อม <bot>:เห็นพรั่งพร้อมทวยหาญชาญสนาม ทรงกระบี่ขี่ม้าสง่างาม ให้โห่สามลาออกนอกกำแพง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มิใช่ผัวตัวติดมากีดขวาง <bot>:พระว่าพลางกอดเกี่ยวให้เฉียวฉุน ขยำหยอกนอกเสื้อเหลือละมุน อิงแอบอุ่นอักอ่วนให้ยวนยี
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระกอดจูบลูบหลังแล้วฟังพลอด <bot>:ช่างฉอดฉอดฉอเลาะเสนาะเสียง อุ้มบุตรีพี่น้องประคองเคียง พิศเพียงพิมพ์เดียวแล้วเหลียวมา
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นกกาลิงจับกิ่งอุโลกเลียบ <bot>:ฝูงยูงเหยียบยอดยางพลางเรียกหา ประสานเสียงก้องสนั่นอรัญญา ถึงศาลาหยุดหย่อนผ่อนสบาย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท้าวนางต่างคำนับรับบรรหาร <bot>:ชุลีคลานลงจากปราสาทศรี มาเรียกเร่งกรมวังสั่งคดี ออกอึงมี่วุ่นวิ่งทั้งหญิงชาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมมังคลานราราช <bot>:ตรัสประภาษตามแต่ใจท่านไขขาน กระบี่ทวนถ้วนทุกอย่างทางชำนาญ จะรอนราญสิ่งใดตามใจจง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลดพระองค์ลงนั่งน้อมคำนับ <bot>:นางน้อมรับหัตถาอัชฌาสัย ศรีสุวรรณทูลความนางทรามวัย วันนี้ได้ฤกษ์ดีจะลีลา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงได้อยู่สู่สมภิรมย์รัก <bot>:มิใช่จักจู่ลู่มาสู่หา จนโฉมยงทรงครรภ์พรั่นวิญญาณ์ จึงจะพาไปอยู่พระบูรี
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเอนเอกเขนกนิ่งอิงเขนย <bot>:หอมระเหยหวนกลิ่นถวิลหวัง เห็นปรางค์ทองน้องนางอยู่กลางวัง คะนึงนั่งนึกหมายไม่วายครวญ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกท้าวนางต่างห้ามอย่าหยามหยาบ <bot>:ไม่กลัวบาปบ้างดอกหรือพระฤๅษี ต่างได้ดวงพวงบุปผาสุมาลี ของใครมีมาบูชาทั้งห้าองค์
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นจะนิ่งเสียเล่าใช่เต่าตุ่น <bot>:เขามีคุณควรจะให้ธิดาสนอง ไว้เป็นสัมพันธมิตรข้าคิดตรอง จึ่งจะต้องตามอย่างทางบุราณ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมมังคลาเจ้าฝาหรั่ง <bot>:เรือที่นั่งจัดไว้สมอารมณ์ถวิล เรียกให้มารับพระองค์ทรงธรณิน พร้อมกันสิ้นลำที่นั่งทั้งดั้งกัน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฤทธิ์พระขรรค์ฟันใครเป็นไฟติด <bot>:ต้องพระกฤษณาจนม้าสลบ รบทีไรไพร่นายตายทับทบ ยังต้องรบสู้กันประจัญบาน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์อัคเรศท้าว <bot>:ได้ทราบข่าวเขยน้อยละห้อยหา จะเริศร้างค้างงานการวิวาห์ วาสนาลูกแก้วช่างแคล้วกัน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งปังกลิมาวิชาเยนทร์ <bot>:สุรเหนมูรตานชาญกำแหง เห็นชาวเมืองออกมาตั้งอยู่กลางแปลง ล้วนเสื้อแดงสักหลาดดาษดา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงคนอยู่ผู้อื่นสักหมื่นแสน <bot>:ไม่เหมือนแม้นทูลกระหม่อมจอมเกศา จะเย็นเยียบเงียบทั้งเกาะลังกา กินน้ำตาต่างข้าวทุกเช้าเย็น
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นสมรจะไปนอนที่เรือนไหน <bot>:อย่าหลับไหลลืมกายจนสายสาง ใครเห็นเข้าเขาจะเล่านินทานาง ความกระจ่างออกกระจายเพราะกายตัว
|
สุภาษิตสอนหญิง
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:นางยิ่งจับพิรุธสุดสงสัย ยิ่งเซ้าซี้มิได้ตรัสยิ่งขัดใจ นางพิไรรํ่าว่าพระสามี
|
สิงหไกรภพ
| 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงข้าศึกมาแต่ไหนเขาไม่พรั่น <bot>:เพราะเขานั้นเป็นกำแพงดูแข็งขืน ตั้งหอไว้เป็นชั้นกันลูกปืน ในภูมิพื้นทำนาทั้งตาปี
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระขึ้นนั่งบัลลังก์ท้ายบาหลี <bot>:ผูกม่านสีซุ้มหลังคาฝาพระฉาย ชมมัจฉาคลาเคลื่อนลอยเลื่อนราย เห็นคล้ายคล้ายว่ายเคล้าสำเภาทอง
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังนางพลางว่าแน่แม่ปลาช่อน <bot>:งอนจริงจริงยิ่งกว่าช้อนกว่างอนไถ พาหนังเสือเหลือยากลำบากใจ แล้วก็ไม่สู้ดีเหมือนชีเปลือย
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าอยู่ด่านชานสมุทรเป็นสุดถิ่น <bot>:คุมทมิฬหมื่นเศษเฝ้าเขตขัณฑ์ ขึ้นไปนี้มีเมืองเนื่องเนื่องกัน ยี่สิบวันถึงพาราวาหุโลม
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเป่ามนต์สนจิตประสิทธิ์ประสาท <bot>:เสียวสวาทประดิพัทธ์ไม่ขัดขืน พลางทำเป็นเห็นฟางว่ากลางคืน พระมายืนอยู่ไยไม่ไสยา
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่เพลิงผลาญมารตายเสียหลายหมื่น <bot>:นภางค์พื้นควันกลุ้มคลุ้มโขมง บ้างพลัดตกอกฉีกถึงซีกโครง บ้างวิ่งโทงทัพแตกต่างแยกไป
|
สิงหไกรภพ
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรับรสพจนารถฉลาดฉลอง <bot>:พระคุณของทรงศักดิ์นั้นหนักหนา ด้วยรักใคร่ใช้ชิดเหมือนธิดา จึงอุตส่าห์สุจริตไม่ปิดบัง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เสียดายฉลาดแหลมหลักนั้นหนักหนา ช่วยเลี้ยงไว้ใช้สอยค่อยอัชฌา ตามประสาซื่อตรงเป็นวงศ์วาน
|
สิงหไกรภพ
| 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ จะขอกล่าวราวเรื่องการละเล่น <bot>:ด้วยว่าเป็นข้อความตามวิสัย ต้องชี้แจงแต่พอแจ้งประจักษ์ใจ โดยวิสัยบทเบื้องเรื่องบุราณ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยมุนินทร์ปิ่นฤๅษี <bot>:ฟังคดีทรามสงวนนวลหง จึ่งว่าพี่ละสมบัติญาติวงศ์ จึ่งออกทรงบรรพชิตถือกิจกรม
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเกาะรายท้ายลังกาแวะอาศัย <bot>:แอบเข้าไปชายตลิ่งริมสิงขร เห็นกำปั่นทอดท่าริมสาคร พวกคนนอนอยู่ในลำออกคล่ำไป
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พร้อมพระวงศ์พงศาคณาญาติ <bot>:สถิตอาสน์รจนามุกดาหาร พระมังคลากราบประณตบทมาลย์ เชิญพระผ่านรมจักรนครินทร์
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ง่อยเปลี้ยเสียขานัยน์ตาบอด <bot>:อุตส่าห์ลอดลงในตุ่มนั่งคลุมหัว บ้างฉวยผ้าคว้ามุ้งพันพุงพัว เห็นจวนตัวตกใจเข้าใต้เตียง
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หมายเกาะแก้วพิสดารข้างด้านใต้ <bot>:ตลอดไปจนมหิงขสิงขร ตามมหาสาคโรชโลธร พระเสด็จจรทางกสิณอภิญญาณ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวเรื่องเมืองด่านทหารเอก <bot>:ชื่อตรีเมฆคุมทมิฬสิ้นทั้งหลาย ครั้นรู้ว่าราหูคบผู้ร้าย ชวนหญิงชายภักดีด้วยชีไพร
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านครูผู้ประสิทธิ์ฤทธิเวท <bot>:ได้ทราบเหตุโดยอย่างรับสั่งถาม ก็คูณหารจันทร์ลัคน์ประจักษ์ความ แล้วทูลตามตำรับฉบับครู
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกชาวบ้านร้านถิ่นสิ้นทั้งนั้น <bot>:มาชมรำกำปั่นกัลปังหา เป็นแท่งเดียวเจียวดั่งนิลจินดา ต่างซ้องสาธุทั่วทุกตัวคน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนม้วยมอดรอดเป็นให้เห็นพักตร์ <bot>:พระยอดรักร่วมชีวามารศรี แม้นทรงฤทธิ์บิตุราชขาดไมตรี จะลอบหนีไปให้พบประสบองค์
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โฉมเฉลาเสาวคนธ์วิมลพักตร์ <bot>:องค์เอกอัครธิดาอัชฌาสัย จึงชวนเหล่าสาวสรรค์กำนัลใน เสด็จไปอัญชลีทั้งสี่องค์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งหน้าหลังสังข์แตรแห่เสด็จ <bot>:เหาะระเห็จห้อมล้อมพร้อมทหาร พวกตัวนายซ้ายขวาเสนามาร เชิญเครื่องอานต่างต่างตามช้างทรง
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะไปดูภูวไนยจะได้รู้ <bot>:ไปหลงอยู่อย่างนี้หรือผีสิง หรือต้องมนตร์ดลเสน่ห์ประเหว่ประวิง จึงทอดทิ้งเวียงวังไม่กังวล
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำพิธีพลีบวงสรวงพระเวท <bot>:ศักดาเดชดินฟ้าโกลาหล พิรุณร้องก้องกระหึ่มครึ้มคำรน เป็นสายฝนฟุ้งฟ้าลงมาดิน
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงภุชสุดสาครถาวรสวัสดิ์ <bot>:โสมนัสเปรมปรีดิ์จะมีไหน พาไปเฝ้าชนนีที่ข้างใน พลางกราบไหว้คำรพอภิวันท์
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านครูผู้ประสิทธิ์ฤทธิเวท <bot>:ทูลพระองค์ทรงเดชเจ้าเขตขัณฑ์ ข้าจะตั้งพิธีพลีกรรม์ ในค่ำวันนี้ให้สมอารมณ์ปอง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเรือพลัดซัดเข้าปากอ่าวใหญ่ <bot>:ขึ้นอาศัยอยู่กินตั้งถิ่นฐาน อังกฤษฝรั่งทั้งแขกแตกวงศ์วาน สืบลูกหลานหลายแสนอยู่แน่นนันต์
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เที่ยวแสวงจับสัตว์เป็นภักษา ตะวันบ่ายชายแสงพระสุริยา อสุรารีบกลับมาแท่นทอง
|
สิงหไกรภพ
| 50 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พ่อหิวโหยโรยกำลังจะพลั้งพลาด <bot>:ไม่แคล้วคลาดทรามสงวนนวลหง พี่หมายมาดคาดจิตบิตุรงค์ เคยรักองค์พระธิดาไม่ฆ่าฟัน
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.