text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเสียทัพกับท่านรำคาญจิต <bot>:อยู่ไปคิดอดสูไม่รู้หาย จงฆ่าตีชีวิตให้วอดวาย จะสู้ตายเสียให้ลับอัประมาน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตำรวจแห่แตรสังข์สะพรั่งพร้อม <bot>:พอพระจอมขัตติยามหาศาล สองพระองค์ขึ้นทรงราชยาน จากสถานลงไปพักตำหนักแพ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทรงมงกุฎบุษราจินดาประดับ <bot>:กระจ่างจับพักตร์ผ่องละอองศรี พระญาติวงศ์พงศาบรรดามี มาพร้อมที่ปราสาทราชวัง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อำมาตย์ลามาสั่งชาวคลังหลวง <bot>:ตามกระทรวงสารพัดเร่งจัดสรร พร้อมสำเร็จเสร็จสรรพกำกับกัน ใส่เรือบัลลังก์ทองล่องลงมา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้างหน้าออกนอกประตูคนอยู่หลัง <bot>:ช่วยกันรั้งยุดยื้อล้วนมือเหนียว จอมกษัตริย์ขัดเขมรออกเป็นเกลียว หม่อมห้ามเหนี่ยวเหนื่อยหอบบอบเต็มที ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่กลัวพระบิตุรงค์จะส่งเจ้า <bot>:ไปให้เขาต่างประเทศเขตสถาน เช่นนั้นแน่แม่หมายจะวายปราณ แต่สงสารสายใจจะไกลกัน
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เคยได้ยินพิณพาทย์ระนาดฆ้อง <bot>:ประโคมกลองกลางคืนให้ชื่นโฉม อยู่ชายฝั่งฟังคลื่นเสียครื้นโครม เหมือนประโคมค่อนรุ่งในกรุงไกร
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งปริงปรางลางสาดประหลาดรส <bot>:ล้วนสุกสดเสวยพลันด้วยหรรษา ครั้นเสร็จสรรพกลับมานั่งฝั่งชลา พออาชาอิ่มกลับมารับองค์
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยมุนินทร์ปิ่นฤๅษี <bot>:จึ่งพาทีแจ้งอรรถแก่มัจฉา ว่าแรกเริ่มกำเนิดเกิดเป็นปลา ที่จะมาบวชอนงค์เป็นหลงชี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แพ้ชนะจะคงออกยงยุทธ์ <bot>:เจ้าสายสุดสวาทน้องอย่าหมองศรี เมื่อถึงกรรมจำตายวายชีวี ถึงอยู่ที่ไหนไหนก็ไม่พ้น
|
สิงหไกรภพ
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระสุดสาครบวรนาถ <bot>:อภิวาทออกมาแจ้งแถลงไข กับท่านครูผู้ประสิทธิ์ฤทธิไกร เสนาในทวยหาญชาญณรงค์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระน้องฟังคลั่งเคลิ้มเฉลิมฉลอง <bot>:จะจัดห้องนอนให้แล้วไปหาย พระเชษฐาว่าแต่พอผูกคอตาย ก็สมหมายเหมือนได้ผ่านพิมานพรหม
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เกือบจะถึงลังกาอาณาเขต <bot>:พอสุริเยศรอนรอนจะอ่อนสี พวกบรรดาข้าเฝ้าเหล่าเสนี บรรดาที่อยู่รอบขอบนคร
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อมิฟังยังคิดพิศวาส <bot>:เธอฉลาดตามแต่จะแก้ไข ไม่ทานทัดขัดห้ามจะตามใจ แต่อย่าไปโจนน้ำน่ารำคาญ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วถือปี่ที่ท่านอาจารย์ให้ <bot>:แข็งพระทัยออกจากชะวากผา ขึ้นหยุดยั้งนั่งแท่นแผ่นศิลา ภาวนาอาคมเรียกลมปราณ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พิเคราะห์ดูในตำรามหายุค <bot>:จะรบรุกยังสมอารมณ์ถวิล จำจะต้องทำวิชากู้ธานินทร์ ทางกสิณอาโปมโหฬาร
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:อารามรมเยศเมิ้น <bot>:มังราย นามคู่คำหลวงหลาย เช่นท้าว หกสิบเสียมผู้ยาย ยังรอด รามแฮ แปงคู่นุชน้องเหน้า นาทโอ้โรทา
|
โคลงนิราศหริภุญชัย
| 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวรายาพาลงเรือที่นั่ง <bot>:พร้อมสะพรั่งเครื่องกษัตริย์ที่จัดสรร แล้วโห่แห่แตรสังข์ทั้งดั้งกัน จากกำปั่นคืนหลังเข้าวังเวียง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เร่งถอยทัพกลับไปเสียให้พ้น <bot>:ไม่คบคนหือรือโหดพวกโฉดเฉา มิฟังว่าราหูอย่าดูเบา จะตัดเอาศีรษะเสียบประจาน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้อยู่วังฝังปลูกเหมือนลูกเต้า <bot>:เออก็เจ้าควรหรือกลับถือผี แต่พี่ยาอายังเห็นว่าเป็นดี เขามามีคู่ครองทั้งสองคน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝรั่งเป็นจอมเจิมเฉลิมภพ <bot>:ขจรจบเขาไม่ลือหรือไฉน จะมาพูดจองหองว่าของไทย ใครยกให้พวกมึงมาพึ่งพิง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองข้างทางนางแย้มแกมกุหลาบ <bot>:แก้วอังกาบพุดพะยอมหอมระเหย นางชมชื่นรื่นร่มลมรำเพย คิดถึงเคยคราวครั้งไปลังกา
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเจ้าป้าว่ากระไรฉันไหมจ๊ะ <bot>:วันนี้จะนอนนี่หรือที่ไหน กุมาราว่าฉันคอยน้อยเมื่อไร สักครู่ไปด้วยกันนะจ๊ะแม่น้อง
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงลูกเต้าเจ้าสิเลี้ยงดูเยี่ยงเจ้า <bot>:จึงผ่าเหล่าว่านเครือเหมือนเสือสิงห์ ลูกแม่อื่นสิเรามีดีจริงจริง ทั้งผู้หญิงผู้ชายไม่ร้ายรอง
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสนารับอภิวาทจอมกษัตริย์ <bot>:ต่างเดินลัดเลี้ยวไปเที่ยวไต่ถาม หาอีเฒ่าเจ้ามารยาพวกบ้ากาม จะได้ถามเรื่องราวให้เข้าใจ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เชิงฉลาดทูลแจ้งแถลงไข ด้วยเดชะพระเดชปกเกศไป อันเภทภัยไม่มีมาบีฑา
|
สิงหไกรภพ
| 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสั่งพวกพลนิกายฝ่ายททาร <bot>:จงเตรียมการดูแลคิดแก้ไข ทั้งแหลนหลาวง้าวทวนกระบวนใคร เร่งเตรียมไว้แต่เวลารุ่งราตรี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นเกิดศึกฮึกฮักมาหักโหม <bot>:เข้าจู่โจมเห็นจะได้ไอศวรรย์ จะไม่ต้องรบราถึงฆ่าฟัน เป็นแค่ชั้นเชิงหลอกเห็นออกมือ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกที่ถูกไฟกรดหมดทั้งนั้น <bot>:ก็พากันพลิกฟื้นตื่นผวา พร้อมทั้งหมดปลดปลอดรอดชีวา พระกฤษณาสองพราหมณ์พ้นความตาย
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งอังกุหร่าเวลาพลบ <bot>:พอหยุดรบจึงปรึกษาโยธาหาญ เรารอรั้งตั้งมั่นประจัญบาน คอยกุมารเผื่อจะมาในราตรี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเดิมทีตีได้ดังใจนึก <bot>:พวกข้าศึกเสียทีแตกหนีหาย ทหารเราเบาใจทั้งไพร่นาย จึงเสียค่ายเมืองใหม่แก่ไพรี
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เปิดอังแพลมแจ่มแจ้งเหมือนแสงคบ <bot>:เห็นแต่ศพเสียใจกระไรหนอ ชะรอยองค์พงศ์กษัตริย์เขาตัดคอ หยิบหัวห่อผ้าเปลื้องเอาเครื่องทรง
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทัพก็แตกแยกย้ายพลัดพรายหมด <bot>:นางกำสรดเศร้าใจมิใคร่หาย เราจึ่งเข้าปรนนิบัติไม่คลาดคลาย นางภิปรายปราศรัยเป็นไมตรี
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ พี่เลี้ยงหมอบตอบสนองขอรองบาท <bot>:มีโอกาสแล้วจะนำคำเฉลย ค่ำวันนี้จะอุบายภิปรายเปรย แม้นนางเผยพจมานสถานใด
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอจบสารจอมวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:โองการตรัสว่าเป็นจนพ้นวิสัย จะให้เราเอื้อเฟื้อเหลืออาลัย จึ่งสั่งให้เลี้ยงดูผู้ที่มา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นถึงวังลังกาอาณาเขต <bot>:เสร็จประเวศเก๋งทองอันผ่องใส พวกนักสิทธ์เสนาพากันไป อยู่ที่ในเคหสถานตามบ้านโยม ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ละครรำทำบทสุวรรณหงส์ <bot>:ถูกหอกองค์เอวสั่นหวั่นหวั่นไหว ทำคลุกคลีหนีหน้าถลาไป คนร้องไห้สะอื้นขึ้นยืนฮา
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไหนจะอดข้าวปลากระยาหาร <bot>:ทั้งรำคาญที่ไม่สมอารมณ์ประสงค์ บังเกิดลมอาเจียนให้เวียนวง จะนั่งตรงเรือก็แคลงดั่งแกว่งไกว
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นพลบค่ำคล้ำฟ้าสุธาวาส <bot>:พระนุชนาฏหวนคิดจิตถวิล จันทร์กระจ่างกลางเวหาหมดราคิน ยุพาพินเผยพระแกลแลตะลึง
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สามกษัตริย์ขัตติย์วงศ์ประจงเสวย <bot>:นางรำเพยพัดประคองให้ผ่องใส ฟังขับลำคำร้องทำนองใน เพลินพระทัยทุกองค์พระวงศ์วาน
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่ไต่ถามความจริงมากริ่งโกรธ <bot>:จะลงโทษถึงขบถผิดกฎหมาย น่าน้อยใจไม่เอาเป็นเจ้านาย ขอสู้ตายอยู่กับเท้าของเจ้าคุณ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนต้นไม้ใบงอกออกไม่รอด <bot>:ดูกรองกรอดเกรียนกร่องกรองกรอยโกร๋น ลมกระทั่งรังกระจาบระยาบโยน ตัวมันโหนหวงคู่คอยขู่คน
|
นิราศเจ้าฟ้า
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วผูกม้ามาประทับรับเสด็จ <bot>:เตรียมสำเร็จรอไว้พอไก่ขัน พระหน่อน้อยคอยดูสุริยัน พอตะวันส่องฟ้าจะคลาไคล ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกฝรั่งฟังพระสังฆราช <bot>:ชมฉลาดเหลือดีจะมีไหน ต่างกราบลาพากันไปทันใด ตระเตรียมไว้พร้อมเสร็จสำเร็จการ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระสุดสาครบวรนาถ <bot>:สั่งอำมาตย์โยธาทั้งหน้าหลัง รถสุวรรณพรรณรายพระฉายบัง ทั้งที่นั่งราชยานพุดตานทอง
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำร่ำว่าประสาซื่อ <bot>:สุดจะถือความแค้นแสนสงสาร จึงโอนอ่อนผ่อนตามความโบราณ แม้แต่งงานเสาวคนธ์สุมณฑา
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญเสด็จทุกพระองค์ขึ้นทรงรถ <bot>:พร้อมกันหมดวงศาปรีชาเฉลิม เดินกระบวนพร้อมพรั่งเหมือนอย่างเดิม เครื่องเฉลิมเกียรติยศหมดทุกองค์
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันตัวกูก็ชราจะหาสุข <bot>:ได้นั่งลุกพอสบายหายเจ็บหลัง เองช่วยเอาเป็นธุระปะทะปะทัง จะได้ตั้งศาสนาให้ถาวร
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าว่าแต่พาราปตาหวี <bot>:มันจะดีมากมูลสักปูนไหน ถึงสังฆราชจะมาทำให้หนำใจ เราก็ไม่นึกพรั่นหวั่นอุรา
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถูกหอกหัตถ์ตัดขาดตกราชรถ <bot>:ระทวยระทดแทบชีวาจะอาสัญ พวกเกียกกายนายกองเข้าป้องกัน พระซํ้าฟันถูกสี่เสนีตาย
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จอมกษัตริย์ตรัสชวนมเหสี <bot>:กับบุตรีชมดาวทั้งสาวสรรค์ เหมือนโคมเคียงเรียงรอบเป็นขอบคัน ล้อมพระจันทร์แจ่มฟ้านภาลัย
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ออกจากห้องปรางค์มาศปราสาทศรี เหาะข้ามหมู่อสุรินด้วยยินดี มาลงที่สำนักพักโยธา
|
สิงหไกรภพ
| 51 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุริยงทรงรถขึ้นหมดเมฆ <bot>:อดิเรกรุ่งฟ้าเวลาสาย พนักงานคลานเคียงมาเรียงราย น้อมถวายเครื่องต้นสุคนธา
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้มิได้ไม่กลับกองทัพแล้ว <bot>:ไม่ละแก้วนัยน์เนตรของเชษฐา ถึงยงยุทธ์สุดคิดสิ้นฤทธา เกาะลังกานั้นเหมือนกับเรือนตาย
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระอภัยคุมไพร่พร้อม <bot>:เที่ยวอ้อมค้อมค้นหามารศรี คบสว่างกลางป่าในราตรี เห็นแต่ผีพลตายเรี่ยรายไป
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าไม่อยากฝากตัวผัวมนุษย์ <bot>:จึงโศกสุดเศร้าทรวงคิดหน่วงหนัก แม้นชุบได้มิให้น้องมัวหมองพักตร์ จะให้พรักพร้อมหน้าสิ้นอาลัย ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราถือศิลจินตนารักษากิจ <bot>:มิได้คิดการบาปที่หยาบหยาม เจ้าของท่านไม่ควรทำลวนลาม นายด่านห้ามก็ไม่ฟังอหังการ์
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะขอขึ้นไปพบในพลบค่ำ <bot>:มันก็กำกับให้เข้าไปหา ให้ค่าลดปลดเปลื้องเครื่องขื่อคา พอเห็นหน้าครูขับให้กลับไป
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พราหมณ์จินดาได้ยินสิ้นสติ <bot>:มิได้ปริปากพูดแล้วผินผัน กลัวน้องรักจักรู้เรื่องสำคัญ จึงเสกสรรตอบตามเรื่องความไป
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่เหนื่อยเหน็ดเข็ดขามแก่ความยาก <bot>:หวังจะฝากชีวิตขนิษฐา สนองพลางนางชม้ายทำชายตา พอสบหน้านางยิ้มยิ่งอิ่มใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงตรัสแก่เสนาที่ข้าเฝ้า <bot>:อุระเราร้อนดังจะพังผาง เสียสวาทมาดหมายเหมือนวายวาง จะตามนางกว่าจะพบประสบกัน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กราบทูลความตามเรื่องรบเมืองได้ <bot>:องค์ท้าวไทมาทั้งพระมเหสี พระกฤษณาข้าเฝ้าชาวบุรี มาตามตีแตกยับถอยกลับไป ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เทพเจ้าเข้าประคองสองกษัตริย์ <bot>:ใส่พระหัตถ์เหาะเร่ขึ้นเวหา มาส่งถึงในวังเมืองลังกา ให้สองรารักใคร่เป็นไมตรี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รมจักรนัคราลังกาผลึก <bot>:เหมือนทองปึกเดียวดีตามวิสัย แม้ปลดเปลื้องเคืองขัดตัดอาลัย จะขืนให้หักโหมรุกโรมรัน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทศวงศ์ทรงนั่งบัลลังก์อาสน์ <bot>:ได้ยินฆาตกลองศึกนึกสงสัย ออกพระแกลแซ่เสียงเสนาใน ทูลว่าไพรีมาถึงธานี
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์ท้าวเจ้าชวารายากษัตริย์ <bot>:โองการตรัสให้ไปหามเหสี กับโฉมยงนงนุชพระบุตรี กุมารีหลานขวัญกัลยา
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท้าวนางต่างเข้าไปเฝ้าแหน <bot>:แล้วทูลแทนคำแจ้งแถลงไข สุดสาครกับกษัตริย์หัสไชย สั่งมาให้ทูลเนื้อความตามกิจจา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นท่วงทีมีฤทธิ์อิทธิเวท <bot>:กำบังเนตรพลนิกายทั้งซ้ายขวา มาลอบชมสมเพชเวทนา จึงว่าน่าแค้นสุดอย่ายุดมือ
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะควรฟังหนังสือในมือเสื้อ <bot>:หรือจะเชื่อสังฆราชอันอาจหาญ ขอฟังคำรำภาตุลาการ ช่วยว่าขานขาดคำจะทำตาม ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเรือแขกเรือไทยเพลาใบหัก <bot>:ไม่รู้จักโดนกันตรงเสียงโผงผาง บ้างกราบแตกแยกยับเจียนอับปาง ตีไปทางทักษิณสิ้นกองเรือ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยกพหลพลไพร่มาในค่ำ <bot>:ช่วยกันทำศึกสิหวาดั่งว่าขาน คงสมคิดศิษย์หายใจกูบาน ดูอาการท้าวทั้งสองก็ว่องไว
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนถอดหน่อวรนาถราชโอรส <bot>:ให้เสียยศเยี่ยงอย่างแต่ปางหลัง ข้าทูลห้ามปรามไว้พระไม่ฟัง โทษข้าทั้งปวงนี้ถึงที่ตาย
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก็ไหนเล่าสาวรักสาวจะกอด <bot>:หรือมาทอดทิ้งเล่าแม่เจ้าเอ๋ย ชื่อว่ารักจักเลี้ยงไว้เคียงเชย แล้วจะเลยล่อลวงให้ทรวงตรม ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเย็นย่ำคล้ำฟ้าบนอากาศ <bot>:น้ำค้างสาดเยือกเย็นกระเซ็นใส เดือนก็ขึ้นรางรางเห็นทางไป แล่นมาใกล้นคเรศเขตลังกา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรับสั่งบังคมก้มศิโรตม์ <bot>:สมประโยชน์ยินดีจะมีไหน ออกที่นั่งสั่งมหาเสนาใน จงเตรียมพลสกลไกรจะไคลคลา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่เถิดเจ้าเราจะไปมิใช่ผัว <bot>:จงตั้งตัวตามถนัดไม่ขัดขวาง ทำผินหลังยั้งยืนสะอื้นพลาง สงสารนางนึกว่าพระสามี
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างอำนวยอวยพรถาวรสวัสดิ์ <bot>:ทั้งกษัตริย์สุริย์วงศ์เผ่าพงศา พอฤกษ์ดีตีฆ้องสองพฤฒา นำธิดาลงบัลลังก์ที่นั่งครุฑ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะสู้ตายวายวางในปรางค์รัตน์ <bot>:ไม่วางหัตถ์โฉมยงอย่าสงสัย จะกอดนุชสุดสวาทจนขาดใจ จึงจะได้ละวางให้ห่างกาย ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งอิศวรภูวไนยเจ้าไกรลาส <bot>:ขอโอกาสมาช่วยชุบอุปถัมภ์ แล้วเสกน้ำแปดหม้อบริกรรม พวกประจำยกธงอลงกรณ์
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ที่เคยเฝ้าภูวนาถไม่ปรารถนา นึกว่าพระมเหสีองค์นี้มา จะโสภาสักเพียงไหนจะใคร่ชม
|
สิงหไกรภพ
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางอิงแอบแนบชิดจุมพิตพักตร์ <bot>:นางพลิกผลักพระหัตถ์คอยขัดขวาง แล้วว่าพระจะมาคิดให้ผิดทาง อายผีสางเทวดาหนักหนานัก ฯ
|
พระอภัยมณี
| 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างแกว่งง้าวหลาวแหลนโล่แพนโผน <bot>:เด็กมันโจนจับศีรษะฉะด้วยขวาน บ้างตายกลิ้งวิ่งซุกบ้างคลุกคลาน พลกุมารมีแรงไล่แทงฟัน
|
พระอภัยมณี
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายราษฎรพวกมอญแขก <bot>:ต่างตื่นแตกพากันไปดั่งใจหวัง เที่ยวดูเล่นงานใหญ่ที่ในวัง บ้างยืนนั่งกันเป็นหมู่ดูละคร
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เก็บอาวุธสาตราเอามามัด <bot>:แล้วรีบรัดพร้อมพรั่งทั้งพหล ตรงเข้าหาท้าวไทผู้นายพล แจ้งยุบลงอนง้อขอชีวัง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลตามความหลังตั้งแต่ต้น <bot>:ตลอดจนมาประณตบทศรี ขอพระคุณบุญญาฝ่าธุลี โปรดเป็นที่พึ่งให้พ้นภัยพาล
|
สิงหไกรภพ
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายนายหมวดตรวจพหล <bot>:เอารถต้นมาประทับกับทหาร ที่นั่งทองรองเรืองจัดเครื่องอาน พนักงานทุกตำแหน่งแต่งกระบวน
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันน่าเกลียดเต็มประดาเหมือนบ้าเลือด <bot>:ไม่รู้เหือดน่าชังยังเผยอ แกพูดจาเบียดเสียดขี้เกียจเออ ครั้นหาวเรอตามไปก็ใช่ทาง
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนิกรพรหเมศแกเห็นชอบ <bot>:ตามระบอบสมจิตที่คิดหวัง พวกข้าศึกจะค่อยคลายวายระวัง ยกเข้าตั้งอยู่ในนี้มีอุบาย
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายในพารารู้ว่าทัพ <bot>:มาคั่งคับเรียกลูกจัดฟูกหมอน มีข้าวของสารพัดจัดหาบคอน ราษฎรหวั่นไหวเพราะไม่เคย
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับพวกศิษย์ชิดเชื้อสำหรับใช้ <bot>:พากันไปโดยนิยมสมถวิล เรือประทับถึงท่าหน้าบุรินทร์ พร้อมกันสิ้นแห่ไปในนคร
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังสี่พี่เลี้ยงประโลมปลอบ <bot>:ค่อยชื่นชอบชี้ทางสว่างไสว พอเช้าตรู่สุริโยอโณทัย สั่งให้ไขสินธุพุละออง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลูกจะไปครั้งนี้ถึงศีรษะ <bot>:ใครจะฉะเสียให้เด็ดไม่เข็ดขาม แม้การนี้มิเสร็จสำเร็จความ มิขอข้ามคืนมายังธานี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นสาวสาวชาวเมืองการะเวก <bot>:ที่เอี่ยมเอกต้องใจจนใฝ่ฝัน แกล้งพูดพลอดทอดสนิทเข้าติดพัน ทำเชิงชั้นชักชวนให้ยวนใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงพาราผาสุกสนุกสนาน <bot>:พระกุมารบันเทิงละเลิงหลง ลืมนักสิทธ์บิตุราชมาตุรงค์ ใจพะวงอยู่ด้วยเล่นไม่เว้นวัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เร่งถือธรรมจำศิลสิ้นโทโส <bot>:ได้ภิญโญยศบำรุงชาวกรุงศรี เดิมราหูผู้เฒ่ากับเรานี้ ออกต้านตีแตกทัพได้อับอาย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจัดเสื้อเครือกระหนกเกราะหมวกเพชร <bot>:กลเม็ดสอนสั่งให้ทั้งสอง ครั้นสำเร็จเสร็จมานั่งบรรลังก์ทอง ให้หาย่องตอดมาแล้วพาที
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงว่าครั้งนี้เสียทีแท้ <bot>:จะคิดแก้จริงหนาวะค่อยสะสม กูเสียรู้ก็เพราะจิตคิดนิยม ไม่ล่มจมดอกอย่ากลัวช่างหัวมัน
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกผู้หญิงวิ่งเพรียกร้องเรียกหมอ <bot>:ให้ผูกคอกรมวังกำลังหลง บ้างไปทูลพระโอรสยศยง ทราบถึงองค์พระอภัยไหววิญญาณ์
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วองค์สุดสาครบวรนาถ <bot>:ออกนั่งอาสน์สั่งช่างทั้งซ้ายขวา ต่อเรือใช้ไพร่ประจำลำนาวา ให้คืนคลาไปนิเวศน์ฟังเหตุการณ์
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงพระอภัยวิไลลักษณ์ <bot>:เสด็จสำนักกุฏิ์ใหญ่ในไพรสณฑ์ บำเพ็ญเพียรมัธยัสถ์ตัดกังวล ทั้งสวดมนต์ภาวนาสมาทาน
|
พระอภัยมณี
| 71 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.