text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วตรัสกับท่านครูหมอผู้เฒ่า <bot>:โรคข้าเจ้านี้ท่านเห็นเป็นไฉน รับประทานหยูกยามาแต่ไร มันก็ไม่ถูกต้องหรือกองกรรม
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางอิงแอบแนบชิดจุมพิตพักตร์ <bot>:นางพลิกผลักพลางว่าน่าบัดสี พระสวมสอดกอดกวนให้ยวนยี นางจะหนีให้พ้นก็จนใจ
|
สิงหไกรภพ
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้สมยศเจ้าพาราปตาหวี <bot>:ไปให้ขี่จากเภตรามาทั้งสอง กับสังฆราชรีบไปรับประคับประคอง อย่าให้ข้องเคืองขัดอัธยา
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรยุดมือนางรื้อร้อง <bot>:เขม้นมองเห็นผัวทรุดตัวนั่ง นางน้อยน้อยถอยออกจากที่ฉากบัง ยุพาตั้งพานสลาแล้วพาที
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นข้าตายฝ่ายเจ้าเอาตัวรอด <bot>:คิดเล็ดลอดหลีกไปอยู่ไพรสัณฑ์ นางครวญครํ่ารํ่าว่าแล้วจาบัลย์ สะอื้นอั้นอารมณ์ไม่สมประดี
|
สิงหไกรภพ
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่รอรั้งตั้งมั่นหลายวันนัก <bot>:ไม่เห็นพักตร์เผ่าพงศ์พวกวงศา จึงให้ไพร่ไปตะโกนโพนทนา ประกาศก้องร้องว่าหน้าประตู
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรำภาหาพวกรมจักร <bot>:จะหาญหักเกษรามารศรี นางวัณฬาหาสุวรรณมาลี เที่ยวไล่ตีไพร่พลอยู่จนเช้า
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกเร่งพวกเป่ายาเข้ามาพร้อม <bot>:สั่งให้อ้อมหลีกไปข้างฝ่ายเหนือ แม้นลมล่องเป่าประสานให้จานเจือ ขึ้นข้างเหนือน้ำร่ำกระหน่ำไป
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปุโรหิตติดเทียนให้เวียนแว่น <bot>:มาข้างแท่นถวายท้าวเจ้ากรุงศรี ท้าวทศวงศ์ส่งให้พระอัยกี สุมาลีเกษราธิดาดวง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนจะรู้อยู่ว่าโศกเพราะโรครัก <bot>:สงสารนักนั่งชิดกนิษฐา เห็นสาวน้อยพลอยสะอื้นฝืนพักตรา พระชลนาคลอคลองประคองเคียง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นุ่งสุหรัดจัดกลีบจีบตะบอย <bot>:ให้เรียบร้อยแลราวกับชาววัง แล้วก็ห่มชมพูมีพู่ติด เห็นมิดชิดชื่นชมด้วยสมหวัง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรับคำร่ำว่าประสาซื่อ <bot>:มิได้ถือทำสงครามตามวิสัย ไม่ดูถูกลูกผู้หญิงอย่ากริ่งใจ จะรักใคร่ให้เหมือนเพื่อนชีวี
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อทินนาทานาว่าด้วยทรัพย์ <bot>:อย่าสับปลับฉกลักเสียศักดิ์ศรี อันกาเมสุมิจฉามีสามี อย่ายินดีกับผู้อื่นชื่นอารมณ์
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์ธิดาพระยาหญิง <bot>:สมรมิ่งโสรจสรงทรงภูษา ประดับเครื่องเรืองงามอร่ามตา ทรงมหาเนาวรัตน์จำรัสเรือง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เริ่มการตรองตรึงไว้ <bot>:ในใจ การจะลุจึงไข ข่าวแจ้ง เดื่อดอกออกห่อนใคร เห็นดอก ผลผลิตติดแล้วแผร้ง แพร่ให้คนเห็น ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คุณคะนึงถึงโยมอยู่บ้างหรือ <bot>:หรือเพลินถือธรรมขันธ์ไม่หวั่นไหว ตัดสวาทขาดเด็ดสำเร็จไป เจียวหรือใจเจ้าคุณพระมุนี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มเหสีรับสั่งฟังกระแส <bot>:ชำเลืองแลน้อมคำนับรับบรรหาร แล้วสั่งเล่าสาวสวรรค์พนักงาน แต่งเครื่องอานออกถวายพระมังคลา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระยิ้มพลางทางว่าสิกขาบท <bot>:พี่รู้หมดมิใช่ว่าเป็นบ้าหลัง แม้รักใคร่ใจจริงไม่ชิงชัง จะจับมั่งก็ไม่บาปไม่หยาบคาย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรือยุขันนั้นล่มจมสมุทร <bot>:ลำมะหุดรับได้ไพร่ทั้งหลาย เรือพี่น้องสองกษัตริย์แตกพลัดพราย ทั้งไพร่นายว่ายวนปะปนกัน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายอัคเรศเกษราพระยาหญิง <bot>:ไม่มีสิ่งโกรธขึ้งที่หึงสา รับคำนับรับคำนางรำภา แล้วพูดจาปราศรัยเป็นไมตรี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นรุ่งเช้าท้าวออกพระโรงรัตน์ <bot>:แกล้งทรงตรัสไต่ถามความกรุงศรี ศรีสุวรรณนั้นเฝ้าฟังคดี ถึงสิบสี่สิบห้าทิวาวัน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโยคีมิใคร่จะให้รู้ <bot>:หากเอ็นดูด้วยเป็นศิษย์คิดสงสาร จึงบอกไว้ให้เห็นเป็นสะพาน จะได้การอยู่ก็ที่ตรงสีกา
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นคู่เคียงเรียงหมอนแต่ก่อนสร้าง <bot>:อย่าให้ร้างเชยชิดพิสมัย ให้เหมือนพวงบุปผาสุมาลัย มาสวมใส่หัตถาศิลาลอย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกคนเก่าเหล่าขุนนางแต่ปางก่อน <bot>:เคยราญรอนรู้เห็นเป็นไฉน ที่ยกเพิ่มเติมมาคือว่าใคร หมวกเสื้อใส่ปีกปกเหมือนนกกา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางโฉมยงทรงห่มมาชมสวน <bot>:ยังหวนหวนหอมกรุ่นอุ่นหนักหนา พลางหัวเราะเยาะหยันจำนรรจา ไหนสาราเล่าพ่อจะขอชม ฯ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก็เงียบอยู่มิได้รู้ว่าสลบ <bot>:แกปรารภเวทนาน้ำตาไหล แล้วมานึกตรึกตราให้อาลัย คิดขึ้นได้จำจะดูให้รู้การ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วคิดถึงคุณยักษ์ที่รักใคร่ <bot>:แต่มดไรมิให้ตอมถนอมขวัญ ค่อยคลายหายโกรธาปรึกษากัน ถ้ากระนั้นเราจะอยู่ไปไยมี
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:สุริยนลี้เลื่อนใกล้ <bot>:อัษฎางค์ พอพี่ถับถึงบาง โขมดเข้า แซ่เสียงนิกรนาง นาริศ เรียมคำนึงถึงเจ้า จากเจ้าจำไกล
|
โคลงนิราศเจ้าฟ้าอภัย
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งมุ่งมาดปรารถนาของวาลี <bot>:จะเป็นที่อัคเรศเกศสุรางค์ แต่ความรู้ผู้ใดยังไม่เห็น จะเสกเป็นปิ่นกษัตริย์ยังขัดขวาง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จัดนายรองสองคนคิดกลคึก <bot>:ฉลาดลึกหลอกหลอนคิดผ่อนผัน กับบ่าวไพร่ไปเป็นโจทก์กล่าวโทษทัณฑ์ ว่าฆ่าฟันเสนีทั้งสี่นาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปลอมไปด้วยฉวยฉุกมีทุกข์ร้อน <bot>:เอาอักษรดูแลคิดแก้ไข ทหารดีที่สำหรับกำกับไป นางสอนให้รู้ทั่วทุกตัวคน
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมนครินทร์ปิ่นกษัตริย์ <bot>:โองการตรัสปลอบประโลมนางโฉมศรี พี่นี้หรือคือผีเสื้ออยู่วารี ซึ่งเป็นพี่สะใภ้ข้าอย่าอาดูร
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:การะเวกวาหุโลมเมืองผลึก <bot>:ออกให้ลึกข้ามมหาชลาไหล จึ่งจะเร็วรีบพากันคลาไคล เสนาในกราบก้มบังคมลา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายเพิกพรานพาอำมาตย์มาขึ้นทับ <bot>:ก็เห็นหับประตูมิดคิดสงสัย จึงแหกฝาให้เป็นช่องมองเข้าไป เห็นห้าวไทเธอเอาหนังมาบังกาย
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระจอมธิบดินทร์มุนินทร์นาถ <bot>:โปรดประภาษพรประสิทธิ์สนิทสนอง นึกสิ่งใดขอให้สมอารมณ์ปอง อย่ารู้ข้องเคืองขัดกำจัดภัย
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้เงินทองข้าวของทรัพย์สิ่งสิน <bot>:ของเจ๊กจีนแขกไทยทั้งใต้เหนือ ไม่อับจนขนเอาทั้งข้าวเกลือ จนเหลือเฟือเพราะว่าทำแต่ลำพัง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสั่งนุชบุษบงอนงค์สมร <bot>:จงวายร้อนเถิดจะสมอารมณ์ถวิล สั่งพี่เลี้ยงกนิษฐายุพาพิน กว่าจะสิ้นสุริยนสนธยา
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทหารรับอภิวาทประกาศก้อง <bot>:ทั้งโห่ร้องครึกครื้นยิงปืนผา ฝ่ายยุพินปิ่นอนงค์องค์รำภา ทูลพระสามีพลันมิทันนาน
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแลไปในมหาชลาสินธุ์ <bot>:เห็นวารินสีผิดคิดฉงน เอะมาตกขุมขังในวังวน คงสิ้นชนม์สิ้นเชื้อทั้งเรือแพ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะขืนอยู่ดูดังไม่ฟังห้าม <bot>:จะมีความแคลงจิตคิดสงสัย ให้ขัดสนอ้นอั้นตันพระทัย จึงเกลี่ยไกล่กล่าวคำเป็นท่ามกลาง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงจับได้จะประหารผลาญชีวิต <bot>:ก็ยังคิดพูนเทวษถึงเชษฐา ทั้งโฉมยงองค์ฤๅษีพี่วัณฬา จะเข่นฆ่ามันไม่ได้ดั่งใจปอง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งอาลัยในลูกสาวเจ้าผลึก <bot>:จวนสมนึกจะได้ชิดกนิษฐา จะเหินห่างร้างรักไปนัครา ยิ่งโศกาตรอมจิตดังพิษปืน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทัพฝรั่งทั้งสิบสองกองสมทบ <bot>:ตีตลบไล่ล้างมากลางหน ฝ่ายเสือป่าฝรั่งริมฝั่งชล เห็นทัพบนบกตื่นเสียงครื้นครึก
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มะม่วงมันจันทน์อินลูกลิ้นจี่ <bot>:จะกินดีกว่าฝรั่งกระมังหนา แม้ขืนจิตติดพันนางวัณฬา จะต้องฆ่าคนตายลงก่ายกัน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนเสนีที่ตำแหน่งมาแต่งเสร็จ <bot>:พอเช้าเจ็ดนาฬิกาสถาผล พระจอมวังย่างเยื้องจรดล จากไพชยนต์ลงกำปั่นให้ลั่นปืน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วยิงปืนจังกาประดาใส่ <bot>:พลไพร่ถ้วนทั่วตัวทหาร โดดขึ้นฝั่งไล่ฟันประจัญบาน ตีเอาด่านเสียให้ได้ดังใจปอง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ให้รีบเขียนพร้อมพรักด้วยยักษา ครั้นเสร็จสรรพพับผนิดแล้วปิดตรา สั่งให้ม้าใช้รับคำนับนาย
|
สิงหไกรภพ
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปลูกโรงยาวเก้าห้องสิบเอ็ดหลัง <bot>:ไว้รับทั้งไพร่นายซ้ายและขวา ครั้นสำเร็จเสร็จสถานการพารา ไว้คอยรับกษัตราต่างเวียงชัย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อังกุหร่าทูลฉลองสองกษัตริย์ <bot>:เห็นจะขัดสนเสบียงเลี้ยงทหาร ไปข้างหน้าสารพันจะกันดาร จะโปรดเกล้าเหล่าทหารประการใด ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราก็รู้มารยาแห่งข้าศึก <bot>:แต่ตรองตรึกที่ในการแห่งสารศรี ครั้นมิรับมันเข้ามาจะฆ่าตี ก็เป็นที่น่าชังไม่บังควร
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางวัณฬาอาวรณ์ถอนสะอื้น <bot>:สุดจะขืนข่มรักหักประหาร คิดจะฆ่าพระอภัยเห็นได้การ แต่สงสารสาราที่อาวรณ์
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาขอเราเราก็ขอต่อเขาบ้าง <bot>:ตามเยี่ยงอย่างต่างบำรุงซึ่งกรุงศรี ขอพระองค์ทรงจังหวัดปถพี อย่าให้มีเสี้ยนศึกจงตรึกการ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจึ่งเรียกเสมียนมาเขียนสาร <bot>:เป็นข้อขานหยาบคายร้ายนักหนา แล้วให้ห่อเสร็จสรรพประทับตรา เอาหีบงาใส่สารมีพานรอง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:แรมผลูทุเรศด้าว <bot>:ดงดอน จิตเจ็บเจียนคมศร เสียดเนื้อ บำราศรักร้างจร ใจห่วง หลังฮา หิวสวาดิอิ่มเอื้อ โศกซั้นทรวงหมอง
|
นิราศวัดรวก
| 80 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่เดี๋ยวนี้จำเพาะพระเคราะห์ร้าย <bot>:จะอุบายไม่สมมาดปรารถนา ต่อข้างขึ้นเดินสี่ปีระกา ให้โหรามาประมวลใคร่ครวญดู ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วฉุนแค้นแสนอายไม่หายแค้น <bot>:จะตอบแทนให้จงได้เพราะไกหึง คงจะไม่พ้นฝีมืออย่าอื้ออึง ตีให้ถึงลังกาดาประดัง
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อเอวองค์ทรงฤทธิ์นิดเท่านั้น <bot>:จะประจัญกับศัตรูดูไม่สม เข้ารบกันมันผลักก็จักล้ม น้องปรารมภ์ร้อยอย่างไม่วางใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางตรัสพลางทางเรียกมานั่งใกล้ <bot>:แล้วลูบไล้พี่น้องทั้งสองศรี จะคอยท่ากว่าพระจะจรลี มากุฎีจะได้ขอต่ออาจารย์
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ทุกตำบลบ้านกรำล้วนน้ำไหล ยิ่งง่วงเหงาเศร้าช้ำระกำใจ จนล้มไข้คิดว่ากายจะวายชนม์
|
นิราศเมืองแกลง
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้เนื้ออุ่นบุญจารีของพี่เอ๋ย <bot>:เป็นบุญเคยวาสนาให้มาปะ เมื่อเข้าไปในโบสถ์สมโภชพระ เหมือนเจ้าจะรับรักจึงหักอาย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พายุพยับอับฟ้าเวหาหาว <bot>:ทั้งเดือนดาวมืดมัวทั่ววิถี ฟ้าก็ร้องเปรี้ยงเปรี้ยงเสียงสุนี สะเทือนที่โลกาสุธาดล
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่างหัวมันเป็นไรกับอ้ายแขก <bot>:อ้ายพวกแปลกศาสนาฆ่าฤๅษี ไม่บาปดอกหนาหวาใครฆ่าตี แม้นมึงมิไล่ไปกูไม่ฟัง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เลี้ยงมันไว้ไม่เห็นเป็นประโยชน์ <bot>:อ้ายคนโฉดตาเหลืองเปลืองข้าวสาร เอาไปทัพทีไรไม่ได้การ อยู่ไปนานเปลืองไก่ให้มันกิน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนเพลิงพลามลามไหม้ในพิภพ <bot>:ย่องตอดหลบหลีกโลดกระโดดโหยง ทั้งม้านางต่างเต้นเผ่นตะโพง ฉุดชโลงลากไว้มิใคร่ฟัง
|
พระอภัยมณี
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราพวกพ้องกองตระเวนเมืองผลึก <bot>:นี่ข้าศึกหรือนาวามาแต่ไหน สมคะเนเสนีก็ดีใจ จึงสั่งให้ทอดสมอลงรอรา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปลูกโรงราชพิธีสิบสี่ห้อง <bot>:ลดชั้นช่องฉากฉายลายเลขา ยอดมรกตนพเก้าแก้วจินดา มีช่อฟ้าหน้าบันบราลี
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางเสาวคนธ์กับอรุณรัศมี <bot>:สถิตที่ห้องทองม่านสองไข สินสมุทรสุดสาครกับหัสไชย อยู่ตึกใหญ่ร่วมเตียงเคียงบรรทม
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้ากรุงยักษ์พักตร์นิ่วโกรธกริ้วกราด <bot>:กระทืบบาทบนบัลลังก์เวียงวังไหว เหวยเสนาอย่าให้หนีพวกชีไพร จับเป็นไปใส่คุกให้ทุกคน
|
สิงหไกรภพ
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่องค์ท่านจะกังวลไปหนใด <bot>:ยังมิได้แจ้งจิตในกิจจา ฯ นางทรงฟังสั่งเหล่าพวกชาวบ้าน จงสำราญเรียนท่านให้หรรษา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงพบเพื่อนที่รู้จักเคยรักใคร่ <bot>:ก็เฉยไปเสียมิได้จะทักถาม แต่คอยฟังเทวราชประภาษความ เมื่อไรจะคืนอารามวัดระฆัง
|
นิราศพระบาท
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่เดี๋ยวนี้มีแต่งามกับความคิด <bot>:หรือมีฤทธิ์อยู่กระมังยังไม่แผลง หรือพระแม่แก่หัดแต่จัดแจง แล้วเสแสร้งสรวลสันต์จำนรรจา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะให้หญิงวิ่งไปอยู่กับผู้ชาย <bot>:ช่างเปรียบปรายปรึกษาไม่ปรานี หรือเชื่อจิตคิดว่าจะชนะศึก อย่าเพ่อนึกก่อนว่าหญิงจะวิ่งหนี
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กองหน้าหลังคั่งคับนับสมุทร <bot>:ฤทธิรุทรรบสู้ไม่รู้หนี ทังเกียกกายซ้ายขวาเคยราวี ขุนเสนีนายทัพกำกับพล
|
สิงหไกรภพ
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชะจะเชือดเลือดเนื้อเถือกระดูก <bot>:อย่าดูถูกชาวลังกาไม่ล่าถอย สักหน่อยหนึ่งก็จะพาเลือดตาย้อย กูก็คอยจะใคร่เชือดเอาเลือดเนื้อ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดี๋ยวนี้ไทยมาริบเอาเป็นเจ้าของ <bot>:ฝรั่งต้องซุกซนเที่ยวด้นหนี ข้าขอบุญเจ้าจังหวัดปัถพี ช่วยต่อตีให้มันยับอัปรา
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังดูรู้ว่าเขารู้เท่าถึง <bot>:ที่รุมรึงทรวงเศร้าเล่าแถลง เอาความลับทับทวีออกชี้แจง จะแอบแฝงอยู่ก็เห็นไม่เป็นการ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกษัตริย์ตรัสสั่งให้ตั้งเข็ม <bot>:ออกแล่นเล็มจะไปเข้าอ่าวผลึก พอแดดลบพลบค่ำออกน้ำลึก เรือสะทึกสะท้านเลื่อนสะเทื้อนคลอน
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วออกจากศาลใหญ่เข้าในตึก <bot>:อึกทึกปากโป้งพูดโฉงเฉง อ้ายนี่มันพาลจะตื่นทำครื้นเครง ต้องตามเพลงของมันกันสำนวน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นรามวงศ์หลงอยู่จะรู้เรื่อง <bot>:หรือขัดเคืองเกิดเข็ญเป็นไฉน ครั้นสั่งเสร็จเสด็จขึ้นปราสาทไชย เข้านั่งในแท่นที่ศรีไสยา
|
สิงหไกรภพ
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสั่งเสร็จพระเสด็จยุรยาตร <bot>:จากปรางค์มาศเร็วพลันด้วยหรรษา ขึ้นทรงรถภูวนาถให้ยาตรา พวกเสนาแหนแห่ออกแจจัน
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรู้สึกนึกวิตกเอ๊ะนกแก้ว <bot>:หายเสียแล้วแลไม่เห็นเป็นไฉน พระว่าพี่นี้แล้วแก้วกลอยใจ นางซักไซ้ซํ้าถามตามสงกา
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทุกข้อคำร่ำว่าน่าสมเพช <bot>:ชลเนตรหยดเหยาะลงเผาะผ็อย พระละห้อยคอยน้องน้องก็คอย โอ้บุญน้อยน้อยใจกระไรเลย
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระจอมนัคเรศเกศกษัตริย์ <bot>:โองการตรัสสั่งพหลพลอาสา ทั้งทัพหน้าทัพหนุนขุนเสนา แต่บรรดาหมื่นขุนทั้งมุลนาย
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กุฏิ์น้อยน้อยร้อยเศษสังเกตนับ <bot>:เครื่องสำหรับกุฎีก็มีพร้อม ต้นไม้ดอกออกลูกปลูกริมกุฏิ์ ต้นสายหยุดพุดลำดวนให้หวลหอม
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นิจจาเอ๋ยเคยอยู่แม้นกูม้วย <bot>:ใครจะช่วยสร้างเสริมเฉลิมศรี จะเยือกเย็นเป็นป่าพนาลี เขตบูรีรั้ววังเป็นรังกา
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางจัดแจงแต่งเครี่องสุพรรณภาชน์ <bot>:ถวายบาทบงกชบทศรี ทั้งสามองค์พงศ์กษัตริย์สวัสดี เลี้ยงฤๅษีเสนาที่มาตาม
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาร่วมเรียงเคียงข้างอยู่อย่างนี้ <bot>:ยังว่ามีน้ำใจจะไม่เกี่ยว น่าอดสูผู้หญิงเสียจริงเจียว พลางกลมเกลียวกอดรัดกษัตรา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะยกให้ฝ่ายหน้าวายุพัฒน์ <bot>:สืบกษัตริย์อัติเรกภิเษกศรี ดูน่าชมสมกันขยันดี ให้บุตรีมียศปรากฏไป
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อุตส่าห์มาหมายจะใคร่ได้ความรู้ <bot>:เที่ยวหาครูรู้หลักทำจักรหัน อยู่บ้านใดในประเทศขอบเขตคัน โปรดดีฉันนำไปให้อาจารย์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประเดี๋ยวใจได้ยินเสียงสนั่น <bot>:พิลึกลั่นดังพายุพยับฝน พสุธาอากาศก็มัวมน สุริยนเมฆกลุ้มชอุ่มบัง
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนโกสุมภุมเรศประเวศถวิล <bot>:ได้เสียกลิ่นเสาวรสที่สดใส เสียดายดวงพวงผกาสุมาลัย มากรายใกล้แล้วจะกลับลิบลับตา
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้อิงแอบแนบกายค่อยคลายโศก <bot>:เหมือนคนโรคซึ่งได้รสโอสถโสม มาซึมซาบอาบอุราประชโลม ที่ทรุดโทรมหนักนั้นค่อยบรรเทา
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นแบบอย่างมาแต่ครั้งเรื่องสามก๊ก <bot>:อาจารย์ฮกหลงกล่าวเล่าขยาย เอาไว้เป็นแบบฉบับสำหรับทาย อธิบายข้อคำเป็นตำรา
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:แขกเต้าดุเหว่าแก้ว <bot>:โกญจา หงส์วิหคมยุรา ร่ำร้อง เฉกนรชาติวาจา เอมโอช ฟังเสนาะเพราะพร้อง มฤธุถ้อยวาที ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นโศกออกดอกอร่ามเมื่อยามโศก <bot>:แสนวิโยคโศกทรวงให้ง่วงเหงา ถึงดอกงามยามโศกเหมือนโรคเรา มีแต่เศร้าโศกซํ้านั้นรํ่าไป
|
สิงหไกรภพ
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสนาในไปให้ถึงจึงจะชอบ <bot>:ช่วยโต้ตอบตามโบราณอย่าหาญหัก แม้นโอรสอุตส่าห์มาสาพิภักดิ์ ให้ลูกรักอยู่ที่ด่านชานนคร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งพิศเพ่งเปล่งปลั่งกำลังรุ่น <bot>:เนื้อละมุนน่าอุ้มดูนุ่มนิ่ม อันน้องนางอย่างพี่ดังตีพิมพ์ นึกอะลิ้มเอลี่ยนั่งเคลียคลอ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดชะบุญทูลกระหม่อมอยู่พร้อมพรั่ง <bot>:คิดความหลังแล้วก็ให้จิตใจหาย ไม่หึงหวงจ้วงจาบให้หยาบคาย ขอถวายความสัตย์ปฏิญาณ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปุโรหิตติดเทียนคอยเวียนแว่น <bot>:พลูคะแนนจันทน์เจิมเฉลิมศรี โหรคอยท่าหาฤกษ์เบิกบัตรพลี ระวังตีฆ้องสำคัญเป็นสัญญา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปรนนิบัติวัดวาทิพาวาส <bot>:มิได้ขาดขอถวายฝ่ายกุศล พระตรัสว่าสาธุช่างบวชทน จะนิมนต์ไว้เสียเจียวประเดี๋ยวนี้
|
พระอภัยมณี
| 67 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.