text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คือองค์พระสังฆราชผู้ปราดเปรื่อง <bot>:ได้แจ้งเรื่องมรรคาเกาะกาหวี ตั้งแต่กูจากมาสิบห้าปี ก็ยินดีจะได้พบประสบกัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะออกไปเฝ้ามุนินทร์พระปิ่นเกศ <bot>:ไปทูลเหตุแม่สุพรรณมัจฉา ครั้นจะให้ไปเฝ้าเล่าพึ่งมา ในดงป่าเป็นอย่างไรยังไม่เคย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงชวนลูกออกมานั่งบัลลังก์นอก <bot>:เป็นที่ออกว่าขานการทั้งหลาย พอพระอามาลงเรือหลานชาย นางโฉมฉายเชิญให้นั่งบัลลังก์รัตน์
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้ลูกเอ๋ยเคยเห็นอยู่เย็นเช้า <bot>:มาเปลี่ยวเปล่าปลดปลงน่าสงสาร สะอื้นอ้อนร้อนฤทัยดังไฟกาล พระยามารหมอบซบสลบลง
|
สิงหไกรภพ
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วมิหนำซ้ำสมเด็จพระบิดา <bot>:แก่ชราก็มาถูกลูกเกาทัณฑ์ แสนระกำช้ำอกเหมือนตกเหว อีหญิงเลวแลเหมือนเงาะมาเยาะหยัน
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยฤทธิ์แก้วแววตาทั้งตราแก้ว <bot>:ต่างคลาดแคล้วพลาดเพลี่ยงหลีกเลี่ยงหลบ ม้าต่อม้าสามารถชาติสินธพ ต่างดีดขบคางโขกกระโชกชิด
|
พระอภัยมณี
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วก็รู้อยู่ว่ามึงไม่ถึงไหน <bot>:ไม่เข้าได้ในกำแพงจึงแกล้งเฉย เขาเกลียดเห็นเป็นว่ากลัวพูดยั่วเย้ย อ้ายลูกเชลยลืมพ่อคิดล่อลวง
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางชักกริชพระธิดาวัณฬายุด <bot>:ชิงอาวุธวอนว่าอย่าอาสัญ ทำถอยทัพกลับไปตามใจมัน จะฆ่าฟันหรือจะยังรอรั้งไว้
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางอำพันนั้นเป็นน้องรองที่สี่ <bot>:ทรงโศกีมิใคร่ฟื้นสะอื้นไห้ โอ้ชาตินี้มีกรรมทำกระไร จะได้ไปเป็นข้าฝ่ายุคล
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ตักน้ำใส่ถังขึ้นตั้งไว้ <bot>:คอยดับไฟสารพัดเร่งจัดหา พระสั่งให้ครูพักตร์จักรา เชิญท่านอาจารย์ช่วยด้วยสักคราว
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะต้องป้องกันด่านปากน้ำ <bot>:เกณฑ์กันทำป้อมรายชายถนน ให้มั่นคงเรียบร้อยคอยประจญ จะได้ขนปืนใหญ่ไปรายเรียง
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นึกถึงเช่นเคล้นคลำเมื่อปล้ำปลัก <bot>:กระดากกระดักสารยำแล้วกรรมเอ๋ย เป็นท่าทางอย่างไรด้วยไม่เคย จะก่ายเกยกอดรัดอึดอัดใจ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจึงเรียกศิษย์หามาไปด้วย <bot>:จะได้ช่วยกันสิหวาหากุศล ให้ศิษย์ยกโอใหญ่ใส่น้ำมนต์ ไปตามก้นแกวิตกเดินงกงัน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วนางตีที่ตรงน่องนั้นสองแปะ <bot>:เข้ากอดแกะยุดยื้อทำมือเหนียว พลางหยิกเพลาเบาบิดนิดนิดเดียว ทำเข่นเขี้ยวขู่ทีนี้กลัวมิกลัว ฯ
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อยามยิ้มยิ้มไว้แต่ในพักตร์ <bot>:อย่ายิ้มนักเสียสง่าพาสลาย อย่าท้าวแขนท้าวคางให้ห่างกาย อย่ากรีดกรายกรอมเพลาะเที่ยวเราะเริง
|
สุภาษิตสอนหญิง
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงองค์ดาบสละเวงวัณฬาราช <bot>:ก็สิ้นชาติเชื้ออังกฤษอย่าคิดหมาย ไม่นับถือคนขี้ข้าบ้าน้ำลาย ท่านมุ่งหมายแต่สวรรค์ชั้นวิมาน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่พบคนขึ้นบนเคหาห้อง <bot>:เห็นผ้าทองผูกอู่รู้ประจักษ์ เข้านั่งชิดแล้วพิศเพ่งพระพักตร์ นรลักษณ์ผุดผ่องต้องตำรา
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเสกสองครองกรุงให้ฟุ้งเฟื่อง <bot>:เป็นเจ้าเมืองปรากฏด้วยยศถา เสร็จออกนั่งยังแท่นรจนา เรียกโหราเข้ามาฟังสั่งคดี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วพระองค์ทรงสั่งกรมท่า <bot>:จัดเภตราทั้งพหลพลขันธ์ เราจะไปเฝ้าองค์พระทรงธรรม์ ในเจ็ดวันจะข้ามฝั่งไปลังกา
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงพูดปากสั่นอยู่งันงก <bot>:กูจะยกฝ่าเท้าก้าวไม่ไหว เหวยอีตาเจ้ากรรมทำกระไร จึ่งจะไปพ้นหมู่ศัตรูปอง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนทองคำชัมพูรู่กระเบื้อง <bot>:จะลือเลื่องชั่วกัลปาวสาน จงรอรั้งฟังกิจค่อยคิดการ พรุ่งนี้ฉานจะขอเข้าไปเฝ้าฟัง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หัสกันหันหุนด้วยรุ่นหนุ่ม <bot>:ดังเพลิงสุมทรวงแค้นนั้นแสนสา ให้จับจำอำมาตย์ลงอาชญา สั่งเสนาฝรั่งทั่วทุกตัวนาย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวพระมังคลามาในน้ำ <bot>:ทุกคืนค่ำข้ามมหาชลาไหล ได้เจ็ดเดือนเหมือนกำหนดไม่ลดใบ ถึงทิศใต้ฟากฝั่งข้างลังกา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจึ่งว่าฮ้าเฮ้ยอย่าเพ่ยก่อน <bot>:พูดแคะค่อนสารพัดจะจัดสรร เองจะมาดูถูกคิดผูกพัน กูรู้ทันมึงดอกบอกจริงจริง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นบนเกยเผยมณฑปศพบิดา <bot>:ยังเต็มหน้าหนวดเคราไม่เน่าพอง นางทรุดองค์ลงเคารพอภิวาท กราบพระบาทบิดาบูชาฉลอง
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายครูพักตร์จักราพฤฒาเฒ่า <bot>:จึงก้มเกล้าทูลแถลงแจ้งนุสนธิ์ คงจะเป็นการร้ายอุบายกล จงเตรียมพลออกไปค่ายระไวระวัง
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนลมปลิวฉิวถึงมิทันช้า <bot>:เห็นเมายาเข้าจมูกทั้งลูกหลาน แม้นมิเข้าคนทรงให้วงศ์วาน มันแจ้งการจะไม่แก้ที่แพ้ยา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สมเด็จพระอภัยวิไลลักษณ์ <bot>:เสียดายศักดิ์กษัตรานราสรรค์ จึงเอื้อนอรรถตรัสโปรดยกโทษทัณฑ์ อ้ายเหล่านี้ชีวันถึงบรรลัย
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ดีแล้วจ๊ะจะได้ถือเป็นฤๅษี แล้วนำนางย่างเดินเนินคีรี ขึ้นนั่งที่แท่นใต้ต้นไทรทอง
|
สิงหไกรภพ
| 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เกิดเรียงปีพี่น้องสองสังเขป <bot>:ชื่อนางเทพเทพินนิลกัณฐี อนุชาอายุสิบสี่ปี ชื่อเจ้าตรีพลำมีกำลัง
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับพระมิ่งมังคลาบิดานาถ <bot>:ขึ้นปราสาทพร้อมประยูรสกูลสนอง พวกโต๊ะแขกพร้อมสะพรั่งนั่งเป็นกอง เสียงแซ่ซ้องสวดหนังสือถือว่าดี
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คือพระจอมนครินทร์รมจักร <bot>:พระลูกรักในประยูรสกูลหงส์ คือทรงฤทธิ์กฤษณานราพงศ์ กับเอกองค์ตรีพลำเขยสำคัญ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงประตูบูรพาตรงหน้าศาล <bot>:สมมติท่านเทวาสถาผล นางยั้งหยุดจุดเทียนเวียนมณฑล เจิมสุคนธ์จวงจันทน์แล้ววันทา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าโศกีพี่ไม่ครรไลลับ <bot>:แล้วจะกลับคืนหลังมาวังหลวง ทั้งห้ามแหนแสนสุรางค์นางทั้งปวง อย่าเศร้าทรวงเสียใจพี่ไม่ทิ้ง
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่วนชายปลอมพร้อมหมดไม่อดอยาก <bot>:มีโยมมากเหมือนหมายสบายเรื่อย จนหนวดงอกออกขาวดูยาวเฟื้อย ทั้งผมเลื้อยลากส้นอยู่คนเดียว ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วกราบลาพาสองพี่น้องหญิง <bot>:ค่อยเลียบสิงขรเขินเนินไศล เห็นรถเรืองเครื่องบุปผาสุมาลัย ทั้งชาวไพรพร้อมกันอัญชลี
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พนักงานคลานเข้ามาเปิดเครื่อง <bot>:ขนัดเนื่องสาวสำอางดั่งนางหงส์ บำเรอไทภูวนาถบาทบงสุ์ เหล่าอนงค์โบกปัดพัชนี
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรับขวัญขวัญอ่อนสมรมิตร <bot>:พี่ไม่คิดว่าเป็นข้าแม่อย่าหมาง เพราะความรักถึงจะตายไม่วายวาง สู้แรมร้างนคราไม่อาวรณ์
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางอิงแอบแนบน้องประคองเคล้า <bot>:นางผลักเพลาพลิกปัดพระหัตถา แล้วว่าเบื่อเหลือล้ำคำสัญญา ยิ่งไม่ว่าก็ยิ่งทำให้ก้ำเกิน
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะชักรถลดเลี้ยวเที่ยวถึงไหน <bot>:จะชักไปเช่นข้ามารศรี กว่าจะหาม้าได้ไซร้เทวี มาอยู่ที่ถ้ำธารสำราญใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงปลอบพลางทางว่าเจ้าอย่าม้วย <bot>:พี่จะช่วยปกป้องครองสงวน แม่น้องหญิงมิ่งขวัญอย่ารัญจวน เจ้าสมควรเป็นใหญ่อยู่ในวัง
|
สิงหไกรภพ
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ยินเสียงสินสมุทรยังพูดจ้อ <bot>:ประหลาดหนอนางไปไหนไม่ประจักษ์ แสนสงสัยใจช้ำละล่ำละลัก แกล้งร้องทักสินสมุทรด้วยสุดคิด
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บรรดาคนพลนิกายทั้งนายไพร่ <bot>:ตื่นตกใจจับศัสตราเหลียวหน้าหลัง ทุกหมู่หมวดตรวจไตรระไวระวัง พอเสียงดังผลุงลงตรงพลับพลา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างชมงามความยินดีเป็นที่สุด <bot>:ล้ำบุรุษในจังหวัดประภัสสร พลางพากันอวยชัยถวายพร จงถาวรในสมบัติกษัตรา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางว่าชะพระองค์ช่างทรงสัตย์ <bot>:ไม่อาจขัดแต่งแก้ให้แปรผัน ถ้ามิเลี้ยงเที่ยงแท้แน่กระนั้น ให้สาวสรรค์ไปเอาสารมาอ่านฟัง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระหน่อบดินทร์ปิ่นกษัตริย์ <bot>:ยังข้องขัดไม่สมอารมณ์ประสงค์ ครั้นเวลาสายัณห์พยับลง พระจันทร์ส่งแสงสว่างดังกลางวัน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงฟังเดือดด่าว่าอุเหม่ <bot>:อ้ายเจ้าเล่ห์จะกระจุยเป็นผุยผง อย่าพูดจาสามารถทำอาจอง ลังกาคงแรกเริ่มเดิมของใคร
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยกไม่ไหวไพร่พลเกลื่อนกล่นกลุ้ม <bot>:ฉุดประชุมเชือกขาดประหลาดหนัก จะยกหินสิ้นปัญญาบรรดายักษ์ ศิลาหลักมิได้ตรงคิดสงกา
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงศีลยินดีเป็นที่ยิ่ง <bot>:ประหลาดจริงผิดนักพลางซักถาม ของอย่างนี้ไม่มีใครกล่าวความ ตั้งแต่ตามก่อนเก่าคราวบุราณ
|
พระอภัยมณี
| 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยได้เห็นพักตร์อัคเรศ <bot>:ยังชื่นเนตรนึกคิดสนิทสนม พอลูกสาวเจ้าลังกาเป่าอาคม เคลิ้มอารมณ์รื้อค้อนว่างอนเกิน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่มีจริงชิงเอาของเราเสีย <bot>:ยกแต่ตัวผัวเมียมารักษา ชะเจ้าของครองสมบัติกษัตรา ยังมีหน้าว่าได้ช่างไม่อาย
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สร้างตึกใหญ่ไว้ที่ข้างหนทางเดิน <bot>:ได้เจริญรักษาตามบาลี อันลูกเต้าชาวป่าเอามาฝาก ประมาณมากเหมือนคณะพระฤๅษี
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สิ้นสติความกลัวขนหัวลุก <bot>:ทั้งเจ็บจุกเต็มประดาเหลือฝ่าฝืน ไหนจะหนาวเหน็บเย็นเป็นกลางคืน ทั้งลมคลื่นก็ไม่ซาระอาใจ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วชวนนางย่างเยื้องยุรยาตร <bot>:มาทรงราชยานทองอันผ่องใส นางทรงวอช่อฟ้าตามคลาไคล กำนัลในนางห้ามตามลีลา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหลือจะทนรนร้อนพระกรบาท <bot>:กระเด็นขาดจากกายทั้งซ้ายขวา สะดุ้งตื่นฟื้นองค์คิดสงกา พอเวลารุ่งรางสว่างวัน
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นนั่งเตียงเคียงประโลมโฉมลูกน้อย <bot>:พลางค่อยค่อยเล่าแจ้งแถลงไข จริงจริงเจียวเดี๋ยวนี้พระภูวไนย ขอเจ้าให้กับโอรสยศยง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางคำนับรับหวายกับสายเชือก <bot>:วิ่งเสลือกสลนมาหน้าสนาม ขึ้นทรงสิงห์วิ่งตรงออกสงคราม ทหารตามตีฝรั่งไม่รั้งรอ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นดีดสีปี่กลองก้องสนั่น <bot>:บันลือลั่นไพเราะเสียงเหมาะเหมง ในเวลากลางคืนเสียงครื้นเครง ฟังวังเวงพริ้งเพราะเสนาะครวญ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่บรรดาข้าศึกไม่นึกร้าย <bot>:ทั้งสองฝ่ายเหลือทนปนกันได้ ด้วยเพลิงอุ่นรุนเบียดเสียดเข้าไป ทั้งนายไพร่ล้อมรอบขอบคิรี
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวเรื่องเมืองวะลำสำปันหนา <bot>:ท้าวรายาเสวยสวัสดิ์พิพัฒน์ผล บริบูรณ์พูนสุขทุกตำบล ทั้งฟ้าฝนตกงามต้องตามปี
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระพักตร์ผ่องต้องเดือนดังเยื้อนยิ้ม <bot>:ดูนุ่มนิ่มนอนหลับน่ารับขวัญ ยิ่งหอมหวนนวลเนื้อด้วยเจือจันทน์ สุดจะกลั้นสุดจะกลัวด้วยมัวเมา
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านท้าวเจ้าชวาอาณาจักร <bot>:ว่าหลานรักร่วมชีวังอย่ากังขา พ่อไปไหนไปด้วยกันไม่ฉันทา อย่าได้ปรารมภ์ไปใจพะวง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงไปเรือนเพื่อนพราหมณ์สามสหาย <bot>:บอกอุบายพรายแพร่งแถลงไข เหมือนทำใบ้ไต่ถามบอกความใน ว่าบ้านใกล้นัทีมีสะพาน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดจะตามยามเย็นไม่เห็นฝั่ง <bot>:จึงรอรั้งริมตลิ่งลงสิงขร เห็นสิงหไกรภพเสือกซบซอน เอะน้องนอนหรือสวรรคครรไล
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอรุ่งแจ้งแสงตะวันสุบันเย <bot>:สมคะเนไม่พักโหมหักหาญ เข้าพาราพาพี่น้องสองกุมาร ขึ้นปราสาทราชฐานสำราญใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กราบทูลความตามที่ชนนีนาถ <bot>:มาถอดราชโอรสจากยศถา ขุนนางเก่าเขาไม่ขัดพระอัธยา แต่พวกข้าคนใหม่มิให้รับ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พราหมณ์สุทัตฟังตรัสแล้วดูสอบ <bot>:ตามระบอบในตำราภาษาสยาม พิเคราะห์ดูลัคน์จันทร์ทั้งวันยาม เห็นต้องตามบทบังคับสำหรับครู
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พญายักษ์พักตร์สลดกำสรดสะอื้น <bot>:อุตส่าห์ขืนฝืนฤทัยมิใคร่หาย จึงว่าพี่มิรบจะหลบกาย ก็อับอายอสุราทั้งธานี
|
สิงหไกรภพ
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอลาท่านกลับไปบอกนายข้า <bot>:ให้ขึ้นมาหาผู้รู้เป็นครูสอน ได้กลับหลังไปยังฝั่งนคร เป็นการร้อนจะรีบลาท่านคลาไคล
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระจึ่งหยิบปี่แก้วอันแพรวพร้อย <bot>:มานั่งคอยในระหว่างหนทางหลวง ครั้นดาวขึ้นเด่นแดงเห็นแสงดวง พระบวงสรวงเทพไทในวิมาน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างอบนํ้ารํ่าผ้าหาแป้งผัด <bot>:ให้ข้าขัดขมิ้นให้ใส่ส้มมะขาม นุ่งผ้าไหมใส่แหวนทองแต่สองยาม จะคอยตามเสด็จท้าวเจ้าพารา ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอให้ท้าวปตาหวีเห็นดีเหลือ <bot>:ได้เป็นเชื้อร่วมรักสมศักดิ์ศรี ถึงเมียอ้ายมังคลาชมว่าดี กับอีนี่มันก็ไม่กระไรกัน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างบ่นว่าถ้าทราบถึงทรงเดช <bot>:พวกเรานี้มิวิเสทก็โรงสี บางคนว่าน่าชมสมกันดี เราจะมีผิดไยมิใช่การ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสร็จธุระจะได้ไปเสียให้ลับ <bot>:จึงสึกกลับแปลงนามให้ความหาย อยู่ที่นี่มีผู้รู้ระคาย จะได้อายอัประมานรำคาญใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่วนพวกไพร่ใหญ่น้อยจะพลอยตาย <bot>:แต่ตัวนายนั้นจะอยู่เป็นคู่เคียง พอขาดคำร่ำว่าฝูงกาตื่น ในกลางคืนบอกข่าวกระส่าวเสียง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ดงโอบจักโอบอุ้ม <bot>:แอบใคร เล่านา ถนัดทุมาลย์หมู่ไสว ว่างว้าง เสนาะจักรจั่นไพร เพรียกยอด ยางเอย เสียงสนั่นดงกว้าง เพรียกก้องกลางไพร
|
นิราศวัดรวก
| 84 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณกุมารชาญฉลาด <bot>:ยุรยาตรเยื้องย่างมาข้างตึก เห็นภูมิฐานเคหาโอฬารึก ทั้งที่ฝึกสอนสานุศิษย์มี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทศวงศ์สงสารพระหลานรัก <bot>:ลงซบพักตร์ถอยกำลังแทบสังขาร์ มเหสีมิทันจำนรรจา กอดธิดาซวนซบสลบไป ฯ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายกษัตริย์ขัตติยาสิบห้ากษัตริย์ <bot>:ต่างจบหัตถ์สาธุสะพระฤๅษี โปรดปรึกษาว่าให้เป็นไมตรี ข้าเห็นดีพร้อมพรักจะรักกัน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลำที่นั่งเหรายาวห้าเส้น <bot>:สลักเป็นเกล็ดกระหนกแผ่นผกผัน ล้วนหุ้มทองรองเรืองเครื่องสุบรรณ เป็นช่องชั้นบัลลังก์ล้วนฝังพลอย
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สามกษัตริย์อัศจรรย์ให้หวั่นหวาด <bot>:เห็นหน่อนาถนิ่งไปก็ใจหาย ช่วยแก้ไขพอค่อยทรงดำรงกาย แกล้งอุบายบ่นว่าเคยมาพบ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เห็นรับผิดพูดลึกนึกสงสัย ดูท่วงทีกิริยายังอาลัย เห็นจะไม่สู้เสียดอกเมียเรา
|
สิงหไกรภพ
| 49 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สวมพระมาลาสลับประดับเพชร <bot>:แต่ละเม็ดเก็จกะรัตจำรัสฉาย ใส่เกือกเพชรเก็จแก้วแพรวพรอยพราย กระสันสายรัดองค์อลงการ์
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยองค์ท้าวเจ้าประเทศเนตรเป็นกรด <bot>:หัวเมืองหมดจะโมโหด้วยโอหัง คงยกมาอย่าประมาทจะพลาดพลั้ง สงครามครั้งนี้รบหลีกหลบกาย
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เวลารุ่งพรุ่งนี้คงมีทัพ <bot>:เราคอยรับรบประจัญให้ขันแข็ง วันนี้ให้ไพร่พลได้ผ่อนแรง จะได้แบ่งรบเขาชาวนคร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครถอนสะอื้นสู้กลืนกล้ำ <bot>:สุดจะร่ำเรื่องต้นแต่หนหลัง จึงว่าพี่นี้อาลัยถึงในวัง คิดถึงทั้งบิตุราชมาตุรงค์
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ขึ้นป้อมล้อมระวังเผื่อพลั้งพลาด <bot>:แต่งออกลาดตระเวนเกณฑ์อาสา สะพรักพร้อมซ้อมหัดเพลงศัสตรา ทั้งคอยท่าทัพท้าวทุกด้าวแดน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อแรกล่มสมเพชพวกมนุษย์ <bot>:มาม้วยมุดมรณาหนักหนาหลาน พลไพร่ไม่น้อยสักร้อยล้าน อดอาหารหิวตายจึงร้ายแรง
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันคนธรรพ์คันธรรพเทพบุตร <bot>:เกรงอาวุธของพี่ต้องหนีหาย อันแก้วเตร็จเพชรพระขรรค์ถือกันกาย แต่พี่ชายเจ้าจะฟาดคงขาดรอน
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางพระยาว่าวอนพระนอนนิ่ง <bot>:นางก็ยิ่งวอนว่าน้ำตาไหล พระฮึดฮัดตรัสว่าระอาใจ เฝ้าแคะไค้ค่อนว่าดูน่าชัง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเสร็จสรรพกลับรู้ว่าโอรส <bot>:พระทรงยศหยุดอยู่ท่าที่หน้าฉาน ศรีสุวรรณครั้นถึงท่าพากุมาร มากราบกรานพระบิดาพาเข้าวัง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะทำตามพระประสงค์จำนงสนอง <bot>:ด้วยหวังสองทรงเดชเป็นเชษฐา แม้ตามไปได้องค์ธิดามา จะวิวาห์เสกสองให้ครองกัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางแล่นลัดตัดมาถึงหน้าด่าน <bot>:เอาข้อการขึ้นไปแจ้งแถลงไข กับนายมุลขุนสมุทรวุฒิไกร กำปั่นใบกำปั่นรบสมทบกัน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกจดหมายถ้อยคำเป็นความชอบ <bot>:ตามระบอบที่แสดงแถลงไข ได้เห็นกันยามนี้กูดีใจ ออโกสัยนี้หนอก็พ่อตา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้ำตาตกอกโอ้อนาถเหนื่อย <bot>:ให้มึนเมื่อยขัดข้องทั้งสองขา ลงหยุดหย่อนผ่อนนั่งที่ศาลา ต่างระอาอ่อนจิตรระอิดแรง
|
นิราศเมืองแกลง
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูเครื่องทรงมงกุฎอาวุธหาย <bot>:คงผู้ร้ายมาลักแน่หนักหนา นางตรองตรึกนึกพรั่นหวั่นวิญญาณ์ เสด็จมาปราสาทราชบุตรี
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ยักษีพี่น้องสองกระษัตริย์ <bot>:ไล่ฟาดฟัดฟันตายลงหลายแสน ฆ่าเท่าไรไม่หมดมาทดแทน อเนกแน่นหน้าหลังประดังกัน
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ทรงโฉมประโลมสวาท <bot>:เชิงฉลาดแลชม้ายดูซ้ายขวา เห็นห้ามแหนแสนสุรางค์สำอางตา แต่ละหน้านวลละอองเป็นยองใย
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ลุดน๐ชนบทบ้าน <bot>:ขนมจีน โรงเจ๊กตั้งริมตีน ท่าน้ำ นั่งนับทรัพสิ่งสีน สยายเพ่าเล่าแฮ เมียช่างสางสลวยล้ำ สลับผู้หูหนาง
|
นิราศสุพรรณ
| 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปพาราเห็นว่าหลานเปิดด่านรับ <bot>:ด้วยใจนับถือว่าจะอุปถัมภ์ ครั้นเข้าได้ในบุรีได้ทีทำ ทลายกำแพงเข้าเผาพารา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.