text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยใจเด็กเดือดดาลทะยานจิต <bot>:กำเริบฤทธิ์หาญฮึกไม่ปรึกษา จึงว่าเหวยอ้ายฝรั่งชาวลังกา เที่ยวหลับตาตามเปล่าไม่เข้าการ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะแต่งตัวก็อย่ามัวแต่การแต่ง <bot>:อย่าทาแป้งจับกระเหม่าเข้าจนเหลิง ใช่บ้านนอกขอกนามาแต่เยิง ทำเซอะเซิงเขาจะโห่วิ่งโร่ไป ฯ
|
สุภาษิตสอนหญิง
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดรุณพราหมณ์สามคนได้แจ้งอรรถ <bot>:ว่ากษัตริย์สุริย์วงศ์ไม่สงสัย ประณตนั่งบังคมขออภัย พระอย่าได้ถือความข้าสามคน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงว่าข้าแต่ท้าวเจ้าพิภพ <bot>:ไม่ปรารภที่จะปองเอาของเขา อันประเทศเขตแคว้นแดนของเรา ข้าจะเล่าให้ท่านฟังตั้งแต่เดิม
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งว่าแม่มาไปเฝ้าพระดาวบส <bot>:ให้ทรงยศทำนายทายเถิดหนา ทั้งสุวรรณมาลีชีวัณฬา ตามกันมาเฝ้าองค์พระทรงญาณ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมืองจีนจามพราหมณ์แขกเที่ยวแยกย้าย <bot>:เรือค้าขายแวะถามตามสงสัย เพราะว่าเป็นการร้อนไม่นอนใจ ทั้งเหนือใต้สืบเสาะตามเกาะเกียน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ในสาราว่าพระองค์ดำรงโลก <bot>:มาวิโยคแยกน้องที่ท้องสนาม เสน่ห์นุชสุจริตสู้ติดตาม ได้แต่ความโศกเศร้าทุกเช้าเย็น
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จัดพวกพ้องกองละพันสำคัญรบ <bot>:รู้หลีกหลบล้างศึกเคยฝึกฝน ค่อยแฝงฝั่งบังไฟทั้งไพร่พล ลอบขึ้นบนบกได้เหมือนใจนึก
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงอาสาเราไปในกำปั่น <bot>:คิดผ่อนผันเมื่อเข้ารบให้หลบหนี เราจะเลี้ยงให้เป็นสุขทุกเสนี ตั้งเป็นที่เสนาใหญ่ให้ถาวร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปเดือนครึ่งก็พอถึงรามราช <bot>:แต่ล้วนชาติพราหมณ์วิเศษเพศภาษา ฝ่ายท่านท้าวเจ้าบุรินทร์ปิ่นประชา เป็นพวกฝาหรั่งใหญ่ทั้งไพร่พล
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดี๋ยวนี้พี่เข้ารีตฝรั่งแล้ว <bot>:จะคลาดแคล้วเสาวคนธ์อย่าหม่นหมอง จะรับเจ้าเข้ามาเลี้ยงเคียงประคอง ฝรั่งสองเมียห้ามบอกตามจริง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ตามลูกแก้วจะคิดอ่านการไฉน แล้วพานางนัดดามาเวียงไชย พ่อจะได้ชมชื่นทุกคืนวัน
|
สิงหไกรภพ
| 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าคุมทัพรับท้าวเก้าประเทศ <bot>:ไม่เสียเขตแขกตายพลัดพรายหนี ทัพลังกาฝรั่งมาครั้งนี้ กลับเสียทีทั้งตัวจากผัวไป
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะแทงกระบือถือหอกทำกลอกกลับ <bot>:เขย่งขยับขยั้นเขยื้อนไม่เหมือนหมาย ได้ทีแทงแกล้งกระทุ้งถูกพุงควาย ทะลักทลายเลือดนองในท้องนา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บรรดาเหล่าเผ่าพงศ์วงศ์กษัตริย์ <bot>:ทั้งข้าเฝ้าเอามามัดแล้วตัดหัว เอาไพร่ไว้ใช้เล่นเหมือนเช่นวัว ตัวกับผัวจะได้อยู่เป็นคู่กัน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันพวกเหล่าโหราเหมือนตาโลก <bot>:รู้โฉลกเลขผาภาษาไสย จงหาหมอดูแลให้แน่ใจ เผื่อจะได้ข่าวองค์อนงค์นาง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสนีที่ถือหนังสือบอก <bot>:ขับม้าออกพักเดียวไม่เหลียวหลัง ถึงลังกาคลาไคลเข้าในวัง ถวายหนังสือตามเนื้อความมี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีราชครูผู้ชื่อโลกเชษฐ์ <bot>:ผู้วิเศษเวทมนตร์ดลคาถา ทหารเสือเมื่อครั้งรบลังกา ล้วนแกล้วกล้ากลางณรงค์อยู่คงทน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพ่อครัวหัวป่าก์หาแกล้มเหล้า <bot>:จะเลี้ยงเหล่าพวกยักษ์มักกะสัน สังหารแพะแกะควายลงหลายพัน เอาแม่ขันรองเชือดเลือดเอาไว้
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉวยขัดลมขัดน้ำก็จำช้า <bot>:ลูกไปมาเร็วพลันไม่หวั่นไหว แล้วก็ไม่หนักหน่วงเป็นห่วงใย แม้นรีบไปเบ็ดเสร็จสักเจ็ดวัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแต่งองค์ทรงเครื่องเรืองจำรัส <bot>:หนุ่มกำดัดดูงามตามภาษา ทรงเหน็บกริชฤทธิไกรแล้วไคลคลา แขกชวาวิ่งตามไปหลามทาง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หลงเชื่อฤทธิ์คิดเห็นว่าเป็นนก <bot>:จึงเจ็บอกอัปยศต้องอดสู ถึงดำดินบินบนไม่พ้นกู อ้ายเจ้าชู้กูจะทำให้หนำใจ
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:สำเรจรู้ผู่เถ้าช่วย <bot>:อวยภร สิบประการประกอบกลอน กล่าวไว้ ขอสวัดสัฐาวอร๐๐ ไว้ว่าลาเอย สองเท่าเฝ้าร้องไห้ ลเหี่ยลห้อยหงอยเหงา
|
นิราศสุพรรณ
| 82 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หม่อมฉันป่วยด้วยเป็นโรคให้โศกเศร้า <bot>:มิได้เฝ้าทรงศักดิ์นานหนักหนา นี่ดึกสามยามเศษเสด็จมา จะบัญชาใช้งานประการใด
|
สิงหไกรภพ
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงตีกลองรบสมทบทัพ <bot>:ตอนเข้ารับแต่บรรดาโยธาหาญ ปล่อยปืนใหญ่ตึงตังก้องกังวาน เสียงสะท้านเลื่อนลั่นสนั่นดัง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มัติมิงคล์กลิ้งเกลือกชลาสินธุ์ <bot>:ขึ้นโดดดิ้นเล่นระลอกกระฉอกฉาน ท้องทะเลเหราทั้งปลาวาฬ แข่งขนานว่ายวนชลธี
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถามไม่บอกหลอกกูกลับกู่ผัว <bot>:มึงไม่กลัวผีมือหรือไฉน สงสารนางอย่างชีวันจะบรรลัย ลงกราบไหว้แม่คุณกรุณา
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางวัณฬาว่าจะสู้เขาไม่ได้ <bot>:เมื่อนานไปก็เป็นเครื่องจะเคืองเข็ญ เพราะรบรุกฉุกเฉินเผอิญเป็น ก็เหมือนเช่นอกข้าเมื่อหย่าทัพ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระยิ้มพลางทางตอบสุนทรสนอง <bot>:น้อยหรือน้องห้ามรักหักประหาร แกล้งหนักหน่วงลวงหลอกบอกอาการ เพราะคิดอ่านออกตัวกลัวมลทิน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ทรงกระบี่แล้วลีลาศ <bot>:ธิดานาฏนำมาข้างหน้าฉาน ขึ้นประทับพลับพลาตรงปราการ พนักงานฆาตฆ้องกลองสัญญา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางกรีกุนขุ่นข้องจึ่งร้องวะ <bot>:น้อยหรือชะพระมหามเหสี ท้าคารมสมทบจะตบตี มิใช่ขี้ข้าครอกบอกจริงจริง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สร้างวัดวาต่างต่างอย่างฝรั่ง <bot>:หอระฆังยอดใส่ไม้กางเขน นั่งสอนศิษย์ชั้นเฉลียงเสียงออกเกน ในบริเวณราบเลี่ยนเตียนสบาย
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะสูบเลือดเชือดเนื้อหรือเถือแล่ <bot>:ก็ตามแต่ปรารถนาอัชฌาสัย อันชีวาตม์อาตมาไม่อาลัย อย่ากวนใจจู้จี้เลยสีกา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้อ้ายเฒ่าเจ้าพารามันปรากฏ <bot>:วิสัยมดมันก็มักรักแต่หวาน ความคิดกูรู้ทำเหมือนน้ำตาล เอาแต่การที่จะใช้เหมือนควายวัว ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้าพาราโรมพัฒน์ <bot>:ให้รีบรัดตัดข้ามสำปันหนา ถิ่นประเทศเขตแคว้นแดนพารา แต่บรรดาเรือรบสมทบกัน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันพวกมันที่มาไม่ปรากฏ <bot>:ดูเหมือนปดกันเล่นไม่เห็นหน เป็นแต่อ้ายคนทรงเดินวงวน แล้วขึ้นบนเก้าอี้นั่งชี้มือ
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเหินห่างว่างเว้นทุกเย็นเช้า <bot>:ให้น้องเอาใจช่วยฉันด้วยหนะ นางยอบองค์ลงคำนับรับพุคะ แต่ฝ่ายพระกฤษณาเหลืออาลัย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันสองท่านราชครูนั้นอยู่ตึก <bot>:จดจารึกอักขราไว้หน้าบ้าน เป็นข้อความตามมีวิชาการ แสนชำนาญเลิศลบภพไตร
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นพลับพลาหน้าประตูข้างบูรพทิศ <bot>:เสด็จสถิตราชัยไอศวรรย์ เข้าเฝ้าท้าวทศวงศ์ผู้ทรงธรรม์ อภิวันท์ทูลฉลองทำนองความ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นฤกษ์ดีเสด็จลงทรงกำปั่น <bot>:ให้โห่ลั่นไปทางข้างอิสาน ลำที่นั่งตั้งเข็มเต็มชำนาญ พวกทหารพร้อมพรั่งทั้งนั่งยืน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางราศีพี่ใหญ่ย่องไปปะ <bot>:โถมกอดพระพระก็กอดสอดประสาน นาสิกเสียดเฉียดชื่นรื่นสำราญ นางทัดทานทูลตามเป็นความใน
|
สิงหไกรภพ
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันไม่แน่แก่ชราทั้งตาหู <bot>:เนื้อหนังยู่เค็มประดาพาฉิบหาย ก็ย่อมเปนอนิจจังแก่ร่างกาย ยังไม่ตายดูสมเพชเวทนา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะขอกล่าวราวเรื่องเมืองโรมพัฒน์ <bot>:เจ้าจังหวัดแขกเทศเชื้อเศรษฐี เป็นเมืองใหญ่ในจังหวัดปัถพี เขามั่งมีมั่งคั่งทั้งนคร
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนเสนีที่มาทูลลากลับ <bot>:น้อมคำนับชวนกันรีบผันผาย ทูลแถลงแห่งยุบลทั้งต้นปลาย บรรยายทูลท้าวเล่าแผ่นดิน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะนับถือฤๅษีผู้วิเศษ <bot>:จะฟังเทศน์ถือพุทธไม่มุสา ถ้าชุบขึ้นคืนชีวิตให้บิดา จะเป็นข้าพระฤๅษีทั้งพี่น้อง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมรมจักรนัคเรศ <bot>:จึ่งเล่าเหตุเรื่องราวที่ราวฉาน บาทหลวงเฒ่าทำอุบายหลายประการ จนเกิดการรบราถึงฆ่าฟัน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลงจากตึกที่ประทับไม่ยับยั้ง <bot>:เห็นคนนั่งพร้อมกันรีบผันผาย แล้วอ่านมนต์ดลขลังกำบังกาย ค่อยแวดชายแอบดูปลอมผู้คน
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รักชีวิตอยู่แต่เจ้าคนเหล่านี้ <bot>:มันใช่ผีใช่ยักษ์มักกะสัน ก็จำเป็นจำสู้อยู่ด้วยกัน แต่เองนั้นกลัวตายคิดถ่ายเท
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างแกว่งกลอกหอกดาบกำซาบศร <bot>:เข้าราญรอนรับมือทั้งฤๅษี ฝ่ายทหารด่านสมุทรก็สุดดี ปะทะตีแทงฟันกระชั้นชิด
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:วิรุณพัฒนำทางมากลางหน ครั้นพลบคํ่าสำนักหยุดพักพล พอสุริยนเยี่ยมทวีปก็รีบไป
|
สิงหไกรภพ
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยได้รสโอสถสว่าง <bot>:ค่อยเสื่อมสร่างพลางเสวยเนยขนม พระทรวงเส้นเป็นเหน็บเจ็บระบม หมอบังคมก้มกรานอยู่งานพลาง
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กุมาราว่าการจะราญรบ <bot>:ลูกรู้จบการศึกได้ฝึกฝน พระโยคีวิเศษให้เวทมนตร์ ทั้งคงทนแทงฟันไม่บรรลัย
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพวกอยู่รู้แจ้งแต่งสำรับ <bot>:ไว้เสร็จสรรพเรียงรายทั้งซ้ายขวา พอพวกพ้องกองทัพถึงพลับพลา หุงข้าวปลากินตามความสบาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันทำผิดคิดมิชอบจะมอบให้ <bot>:จะเลี้ยงไว้หรือจะฆ่าให้อาสัญ ตามแต่ใจไม่ว่าปรึกษากัน ด้วยอุ้มท้องครองครรภ์เลี้ยงกันมา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรสุดฉลาดไม่อาจบอก <bot>:ยังซ้ำหลอกลวงแม่พูดแก้ไข มิใช่การมารดาจะคลาไคล ขอเชิญไปอยู่ในถ้ำให้สำราญ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปราศจากราคีไม่มีเมฆ <bot>:อดิเรกผ่องศรีฉวีเหลือง เป็นสิ้นทุกข์สุกใสในประเทือง ทูลถามเรื่องเสด็จไปในนที ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเทพินยินคำพี่เลี้ยงสนอง <bot>:สมที่ปองจิตนึกยิ่งฮึกเหิม พระพักตร์ผ่องเปล่งฉวีกว่าสีเดิม ยิ่งพูนเพิ่มดั่งได้ผ่านพิมานอินทร์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถูกตึกกว้านร้านโรงก็โพลงพลุ่ง <bot>:เป็นเปลวฟุ้งคงถูกกระดูกเหลว ปัญญากูคิดไว้มิใช่เลว เหมือนตกเหวขึ้นได้ดั่งใจปอง
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คงตายหมดมิได้เหลือเบื่อให้สิ้น <bot>:เพราะมันกินน้ำยาคงอาสัญ บาทหลวงเฒ่าเจ้าความคิดคอยติดพัน จะยกกันกรูเข้าเอาบุรินทร์
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดาบสินีชีสองประคองหัตถ์ <bot>:ฟังพระตรัสจึ่งประมูลทูลถวาย เหมือนพระองค์ทรงธรรม์บรรยาย ก็จะวายรบพุ่งทั้งกรุงไกร
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่นางไปไหนหนอจนดึกดื่น <bot>:เที่ยวกลางคืนคิดขึ้นมาก็น่าหึง แต่ชาติหงส์หรือจะลงเล่นบ่อบึง นอนคะนึงนึกหวังถึงบังอร
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อคราวครั้งสิ้นบุญคุณผู้ใหญ่ <bot>:เธอเที่ยวไปกลางป่าพนาสัณฑ์ จำไม่แน่แต่ประมาณก็นานครัน จึงผายผันพาพ่อลีลามา
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญเสด็จประเวศวังเข้าจังหวัด <bot>:ขึ้นรถรัตน์แห่แหนมาแน่นหนา กับทั้งราเมศพระอนุชา เข้าพาราพร้อมวงศ์พงศ์ประยูร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเอาตัวผัวลูกสาวของเรานั้น <bot>:ไปฆ่าฟันเสียก็ตามความรับสั่ง จะให้เจ้าเอาไปทำตามลำพัง แล้วแสร้งสั่งคนข้างนอกไปบอกมา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:สรงสหัสธาราดังห่าฝน นํ้าหอมฟุ้งปรุงประพระสุคนธ์ ทรงเครื่องต้นแต่งองค์อลงการ์
|
สิงหไกรภพ
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหน่อไทได้สดับก็รับสั่ง <bot>:ร้องเรียกอังกุหร่าแล้วว่าพี่ เร่งป่าวร้องกองทัพกลับวันนี้ ไปพร้อมที่เรือใหญ่ในคงคา
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าน้อยจิตคิดทำให้ลำบาก <bot>:ขอลาซากศพน้องอย่าหมองศรี พี่ตกยากอยู่ด้วยเจ้าถึงเก้าปี ช่วยส่งพี่เสียให้พ้นทนทรมาน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งปั่นป่วนรวนเรเสน่ห์รัก <bot>:สุดจะหักวิญญาณ์เหมือนบ้าหลัง อุตลุดผุดทะลึ่งขึ้นตึงตัง โดยกำลังโลดโผนโจนกระโจม
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งคอยดูอยู่พอเห็นเหมือนเช่นบอก <bot>:จึ่งเด็ดดอกมณฑาถือมาถวาย แม้นเอ็นดูอยู่ก็อยากจะฝากกาย ตามแต่ชายเชษฐาจะปรานี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับสามพราหมณ์ตามไปก็ถูกด้วย <bot>:เห็นจะม้วยชีวาไม่ฝ่าฝืน เหลือแต่พราหมณ์สานนเป็นคนยืน ไม่ถูกปืนถูกไฟพวกไพรี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่ใส่เกือกเลือกเพชรแล้วเตร็จยอก <bot>:จะช้ำชอกเช่นกับมีดขีดมังสา แล้วจะได้ไปสรงพระคงคา ที่เนินหน้าเขาใหญ่ไขวาริน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรู้สึกนึกอายระคายเขิน <bot>:ชม้ายเมินมัวหมองไม่ผ่องใส ขึ้นสู่แท่นแสนระทดสลดใจ เหลืออาลัยรำลึกนึกถึงนาง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:จึงให้จัดแท่นทองอันผ่องใส ให้นัดดานารีพี่สะใภ้ อยู่ห้องในปรางค์รัตน์ชัชวาล
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถือธนูดูทีตะลีตะลาน <bot>:มากราบกรานทูลพระอภัยมณี ว่าองค์ท้าวเจ้าเกาะลังกานั้น ถูกเกาทัณฑ์สามดอกแล้วออกหนี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเจ้าสาวดาวบสยังบวชอยู่ <bot>:จะเสกผู้ใดเล่าแม่เจ้าเอ๋ย แม่มาลีมีน้ำใจกระไรเลย ยังเฉยเมยเหมือนไม่รู้เลยดูเอา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายจอมพงศ์องค์อาอยู่หน้าป้อม <bot>:เห็นพรั่งพร้อมไพร่พหลพลขันธ์ สั่งหน่อนาถราชนัดดาอยู่ช้าพลัน ออกช่วยกันทันเห็นจะเป็นการ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดถึงเมียเสียดายตายเสียแล้ว <bot>:มาเสียแก้วกินรีเจ้าพี่เอ๋ย ติดตามพี่มิได้อยู่เป็นคู่เชย โอ้กรรมเอ๋ยเคยสร้างแต่ปางใด
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยคู่สร้างปางหลังแล้วอย่างนั้น <bot>:พอเห็นกันก็ให้คิดพิสมัย จนลืมองค์หลงแลตะลึงไป เหมือนนางในดุสิดาลงมาดิน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเฒ่าจึ่งว่าเจ้าจงอย่าอยู่ <bot>:ไปช่วยกูเร่งรัดจัดทหาร เองอย่าได้ทุกข์ร้อนผ่อนรำคาญ อันเมืองบ้านเท่านี้ตีให้พัง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วตัวเราจงจะไปต่อภายหลัง <bot>:เรียกฝรั่งเกณฑ์หัดจัดปืนผา ทั้งลูกดินน้อยใหญ่รีบไคลคลา ตามท่านตาครูไปในกระบวน
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งตัวสุดสาครก็อ่อนจิต <bot>:รำลึกคิดถึงเจ้าตาที่อาศรม พอเสียงดังหงั่งหง่างมากลางลม ปีศาจจมหายวับไปลับตา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันรุมกันฟันแทงทั้งแย้งยุทธ์ <bot>:รบจนสุดแรงเรี่ยวเหลือเคี่ยวขับ พวกคนใหม่ไพร่นายล้มตายยับ มันไล่จับกลับพลัดกระจัดกระจาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ตั้งค่ายใหญ่น้อยร้อยแปดค่าย <bot>:เป็นหลั่นรายเรียบไปในไพรสัณฑ์ แบ่งคนไว้ไพร่นายค่ายละพัน ธงสำคัญสัญญารบราวี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครเสาวคนธ์วิมลพักตร์ <bot>:กับน้องรักร่วมพลับพลาหลังคาสี สินสมุทรอยู่พลับพลาสุมาลี ต่างพาทีไต่ถามเนื้อความกัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันเมืองน้อยร้อยเอ็ดประเทศท้าว <bot>:ขี้เกียจกล่าวยาวเฟื้อยเหนื่อยใจหาย ขึ้นบนฝั่งตั้งเคียงเรียงเรียงราย เป็นหลายค่ายข้างฝั่งเกาะลังกา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งปรึกษาสังฆราชท่านบาทหลวง <bot>:ถูกกระทรวงหรือไม่ขอไต่ถาม พระคุณเห็นเป็นไฉนจะได้ตาม ด้วยเป็นความไกลตาต้องหารือ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ตัวฉันจะทูลลาช้าไม่ได้ <bot>:อันเวียงชัยขอบเขตประเทศสถาน นี้มักเกิดศึกเสือเหลือรำคาญ จึงอยู่นานไม่ใคร่ได้ให้อาวรณ์
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถูกขาแข้งแทงฟันมันไม่เข้า <bot>:มันก็เป่ายาระดมตามลมหวน พวกได้กลิ่นยาวิ่งทิ้งง้าวทวน เดินเซซวนหวนหิวหวิวหัวใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะขอกล่าวราวความไปตามเรื่อง <bot>:ถึงข่าวเมืองฝ่ายสยามตามภาษา นัครังจังหวัดกรุงรัตนา ด้วยพาราเริศร้างค้างมานาน
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยไปกับสินสมุทร <bot>:ไม่ยั้งหยุดแยกทางต่างทิศา ตามขอบคุ้งมุ่งหมายสายคงคา ทุกคืนค่ำร่ำมาไม่ราใบ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คนประจำลำละร้อยออกลอยแล่น <bot>:ตามแว่นแคว้นเกาะเกียนเที่ยวเหียนหัน เที่ยวปักธงทุกตำแหน่งแจ้งสำคัญ แล้วแยกกันรายทางไปกลางชล ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้มีใครไปถึงจึงจะเสก <bot>:นกการเวกการวิกให้จิกผี โลหิตออกนอกกายจึงหายดี แต่ไม่มีใครจะไปถึงในวัง
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกสำหรับที่จะแห่ก็แออัด <bot>:ทั้งรถรัตน์ลายจำหลักหักทองขวาง มีธงเทียวเขียวขำดูสำอาง ตามเยี่ยงอย่างแขกชวามลายู
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสั่งนุชบุษบงอนงค์นาฏ <bot>:ให้จัดราชนารีที่ประสงค์ ไปให้ท้าวเธอใช้ดั่งใจจง ร้อยอนงค์ปรนนิบัติกษัตรา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบิตุราชมาตุรงค์พงศ์กษัตริย์ <bot>:อย่าเคืองขัดขุ่นข้องให้หมองศรี มาหยุดยั้งตั้งทัพอยู่นับปี พระชนนีบิดาจะอาวรณ์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพวกพลบนกำแพงตำแหน่งป้อม <bot>:ตั้งโต๊ะล้อมเลี้ยงกันทำหรรษา พูดหยาบหยามตามเล่ห์เสียงเฮฮา บ้างเยี่ยมหน้ายืนมองดูกองทัพ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มิเสียทีพี่คบพอครบถ้วน <bot>:เป็นสี่ส่วนสมหน้าเจ้าข้าเอ๋ย อุปถัมภ์ทำคุณจนคุ้นเคย จึงล่วงเลยลามมาเป็นน่าชัง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:นักคุนแคนคู่ค้อง <bot>:สละไนย ไพโอฐสลายสลับไส ดอกสร้อย บางตูบาทบทไป แพงร่ำ รักเอย เสลยเยอยลหน้าช้อย ชอบด้วยโดยระบำ
|
โคลงนิราศหริภุญชัย
| 82 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ลูกหลานพาลผิดคิดขบถ <bot>:มันคนคดควรฆ่าให้อาสัญ จะเชิญองค์ทรงเดชคืนเขตคัน ทั้งกำนัลเสนาชาวธานี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อครั้งหนีผีเสื้อเหลือลำบาก <bot>:มาซ้ำจากลูกยานิจจาเอ๋ย ทั้งเก้าปีมิได้มีความเสบย ผู้ใดเลยที่จะเป็นเหมือนเช่นเรา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.