text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์ฟังน้องว่าน่าสงสาร <bot>:จึงคิดอ่านตอบตามความมุสา พี่กับเจ้าชาวเมืองมิถิลา แต่บิดาชนนีนั้นวายปราณ
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งผู้ดีขี้ข้าก็หน้าแห้ง <bot>:ออกเต้นแร้งเต้นกาเลือดตาไหล ทะเลาะพลางนางฝรั่งเข้าวังใน ตามกันไปปรางค์มาศปราสาททอง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วิเสทในไปเลี้ยงพวกหมื่นขุน <bot>:ทั้งนายมุลตามเสด็จพระเชษฐา เครื่องคาวหวานดีดีมีราคา สามเวลาเลี้ยงดูทุกผู้คน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายอนงค์องค์รำภานางฝาหรั่ง <bot>:ถวายบังคมพระมเหสี นางรับรสพจนาแล้วพาที เชิญไปที่ปรางค์มาศปราสาททอง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนเดี๋ยวนี้นึกกลัวยังตัวสั่น <bot>:อันความฝันพี่เห็นเป็นไฉน พี่เลี้ยงฟังนั่งนึกแต่ในใจ ยิ้มละไมในหน้าแล้วว่าพลัน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวกุมภัณฑ์รับขวัญแล้วทูนเกล้า <bot>:เป็นไรเจ้าดูพ่อแล้วร้องไห้ เจ้าพราหมณ์ว่าประสาเด็กไม่เกรงใจ ยักษ์ออกไปเสียอย่าต้องน้องฉันกลัว
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บนยอดเขาเหล่าชะนีผีโขมด <bot>:เสียงวิโรธร้องเพรียกร่ำเรียกผัว ลิงลมน้อยห้อยโหนหิ้วโยนตัว ฝูงค่างยั้วเยี้ยวิ่งไต่กิ่งรัง
|
สิงหไกรภพ
| 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางกอดเกี่ยวเกลียวกลมสมสังวาส <bot>:ไม่เคลื่อนคลาดเคล้าเคล้นเหมือนเช่นฝัน ดวงดาวเดือนเลื่อนสว่างออกกลางวัน อัศจรรย์จวนเที่ยงเหมือนเสียงโทน
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สมเด็จท้าวเจ้าพิภพสบสมัย <bot>:ตกพระทัยเต็มประดาเห็นฟ้าเหลือง คิดว่าโจรจุดไฟเข้าในเมือง ร้องเรียกเครื่องเตรียมที่จะหนีไป
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลความตามหมางระคางขัด <bot>:ต้องพ้อตัดเต็มเคืองเรื่องอักษร พระยินดีคลี่สารออกอ่านกลอน ชมสมรยิ่งเสมียนเขียนบรรจง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสระสรงทรงเครื่องพิชัยยุทธ์ <bot>:เหน็บอาวุธเนาวรัตน์จำรัสไข ทรงพระมาลาเบี่ยงคู่เวียงชัย เสด็จไปพระโรงรัตน์ชัชวาล
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่พระจอมมุนินทร์ปิ่นนักสิทธ์ <bot>:ถวายเครื่องบรรพชิตคล้ายกับสงฆ์ ตั้งเรียงรายแล้วถวายทุกทุกองค์ พระก็ทรงยถาตามบาลี
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลอยให้หญิงสิงหลปะปนเปื้อน <bot>:แต่เล่นเพื่อนแล้วมิหนำยังซ้ำผัว กูเป็นพระละชีวิตไม่คิดกลัว มึงจะคั่วหรือจะยำมิทำไย
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กุมาราม้าทรงเฝ้าหลงรบ <bot>:เที่ยวตลบไล่ผีไม่หนีหาย ถึงเจ็ดวันมันไม่แตกไม่แยกย้าย จนม้าว่ายน้ำเวียนจะเจียนจม
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ้มละไมในหน้าสมาบาป <bot>:คงตายราบน้องแล้วไม่แคล้วผัว ทำแกล้งเดินเมินหน้าเหมือนตามัว เข้ากอดตัวยุดไว้ว่าใครยืน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอัคนีมีจิตคิดสงสาร <bot>:ให้ทหารเรียกพหลพลขันธ์ ใครออกมาหาเราเข้าด้วยกัน ไม่ทำอันตรายสบายดี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะจุมพิตคิดขยับแล้วกลับยั้ง <bot>:แต่รอรั้งรวนจิตหวิดหวิดไหว พอเหลือบเหลียวเสียวซาบวาบฤทัย พระเคลิ้มใจจุมพิตนางหวีดดัง
|
พระอภัยมณี
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ก่อนมาพาชั่วให้มัวหมอง <bot>:ต้องจำจองเจียนจักถึงตักษัย หากหลบลี้หนีทันไม่บรรลัย เธอก็ไม่ช่วยแก้มาแต่เธอ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นคู่คู่งูเงือกขึ้นเกลือกกลิ้ง <bot>:มัติมิงคล์กอดกัดกินมัจฉา พระชี้บอกลูกน้อยสร้อยสุดา ให้ชมปลาทั้งสนมกรมใน
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะคิดข้อก่อกวนชวนวิวาท <bot>:เราก็ชาติชายใช่วิสัยหญิง มิฟังห้ามลามล่วงจะช่วงชิง ก็เห็นจริงทีจะขาดญาติวงศ์วาน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่พร้อมทั้งสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:เห็นผิดท่วงทีถามตามกังขา เจ้าหัสกันนั้นกับพระวลายุดา ไม่เห็นมาด้วยกันเป็นฉันใด
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่เห็นเรือลำทรงพงศ์กษัตริย์ <bot>:ก็ก้าวตัดข้ามคุ้งเข้ากรุงศรี ทูลโฉมยงองค์อัครเทวี ว่าบุตรีกรุงกษัตริย์นั้นพลัดไป ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายลูกสาวเจ้าลังการำภาสะหรี <bot>:สุลาลีนางผกาอัชฌาสัย ยกโยธามากับผัวไม่กลัวใคร ถึงค่ายใหญ่แยกหลีกเป็นปีกกา
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ทรงศีลมุนินทร์นาถ <bot>:ตื่นไสยาสน์ออกโรงฉันด้วยหรรษา สถิตแท่นแผ่นเผินเนินศิลา เห็นกษัตริย์สองรามาบังคม
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กุมาราว่าสมเด็จพระบิตุราช <bot>:คิดถึงญาติย่าปู่ซึ่งอยู่หลัง จะพาอาพาลูกไปเวียงวัง ต้องไปทั้งชนนีฉันดีใจ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวกุลาลืมวังแลสังฆราช <bot>:พระนุชนาฏลืมสุรางค์นางสนม สองพึ่งเคยเชยถนอมกล่อมอารมณ์ เปรียบเหมือนลมแรงจัดสะบัดใบ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลูกนั้นหรือชื่อว่านมพระธรณี <bot>:ถึงพันปีผุดขึ้นเหมือนปืนดัง ฝูงสัตว์ไพรได้ยินทั้งกลิ่นหอม มาพรั่งพร้อมเพราะจะกินถวิลหวัง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระองค์ผู้ดำรงนคเรศ <bot>:ครั้นทราบเหตุกับที่เป็นก็เห็นสม เชิญท่านแก้วิทยาแลอาคม ที่เตรียมตรมในอุราประชากร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ็ดกษัตริย์ทัศนาในป่าไม้ <bot>:ยกพลไปตามลำเนาภูเขาเขิน ระยะย่างทางไปพอใจเพลิน รีบดำเนินพลไปใกล้ลังกา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงปลดเปลื้องเครื่องทรงอลงการ์ <bot>:ประทานสานนพราหมณ์ด้วยความรัก ทั้งพวกไพร่ได้บำเหน็จแล้วเสร็จสรรพ ทูลลากลับล่องลมไปรมจักร
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้มิไปอัยกามาเดี๋ยวนี้ <bot>:จะหยิกตีย่อยยับไม่นับแผล แข็งฤทัยใจคออย่าท้อแท้ ไปกับแม่เถิดมาแม่อย่ากลัว
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างเห็นพร้อมยอมจิตเหมือนคิดอ่าน <bot>:วิชาการกลเรือเหลือขยัน จะแต่งไพร่ไว้บ้างข้างประจัญ ปรึกษากันตรวจตราในราตรี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าครั้งนี้เสียทีแล้วหนอหวา <bot>:เสียโยธาสารพัดจะขัดขวาง แต่ชีวิตแทบจะยับเจียนอับปาง ที่ในกลางสาคโรชโลธร
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าเมืองเซ็นเป็นทมิฬชื่อกบิลละ <bot>:ลักษณะเหมือนกระบี่ตามวิสัย นุ่งห่มดำน้ำเกลี้ยงทั้งเวียงชัย ผมนั้นไว้ไปล่เหมือนลิงทั้งหญิงชาย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พาโฉมยงลงยืนพื้นบรรพต <bot>:นางรันทดระทวยองค์ทรงกันแสง พอทัพถึงอึงอัดสะกัดสะแกง แล้วกวัดแกว่งพระแสงขรรค์คอยฟันฟอน
|
สิงหไกรภพ
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้างเบื้องท้ายวายุพัฒน์กระบวนหลัง <bot>:เดินคับคั่งมาในป่าพนาสณฑ์ ระรื่นร่มลมอ่อนอ่อนไม่ร้อนรน หอมเสาวคนธ์ตามทางข้างอรัญ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายในเมืองเห็นกองทัพ <bot>:มาคั่งคับแน่นหนาเหลือฝ่าฝืน ตั้งตีเกราะเคาะไม้ในกลางคืน แสงไฟฟืนกองรอบขอบกำแพง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หญิงเมืองเซ็นเช่นลิงก็จริงอยู่ <bot>:ใครสมสู่คู่คงลุ่มหลงใหล ลืมลังกานารีรูปวิไล ต้องติดใจสาวสาวชาวเมืองเซ็น
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่ที่นี่อีผู้หญิงชิงกันเกี้ยว <bot>:ยังโกรธเกรี้ยวกริ้วกราดไม่ปรารถนา ประเดี๋ยวนี้อีฝรั่งชาวลังกา มันชักพาเอาไปติดกับบิตุรงค์
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนถึงทางกลางป่าศาลาพัก <bot>:ก็พร้อมพรักน้ำท่าผลาหาร พวกที่คอยรักษาพยาบาล มากราบกรานปรนนิบัติกษัตรา
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ถ้าทิ้งไว้ชีวังจะสังขาร์ แม้นสององค์ทรงเดชเวทนา โปรดช่วยพาเดินทางไปกลางดง
|
สิงหไกรภพ
| 50 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่รอรักสักหน่อยค่อยค่อยรัก <bot>:มิใช่จักโหยหิวให้ผิวผอม ดูฤกษ์พานาทีให้ดีพร้อม น้องจะยอมอย่างประสงค์จำนงใน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าแม้ว่าข้าพเจ้าได้เข้าชิด <bot>:คงจะคิดแก้ไขเสียให้หาย นี่ยากนักจักใคร่วานให้ท่านยาย คิดอุบายแก้ไขเข้าในวัง
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงจากไปใช่ว่าจะผาสุก <bot>:เหมือนอุ้มทุกข์ไปสักเท่าภูเขาหลวง ไม่แกล้งกล่าวน้าวโน้มประโลมลวง สุดาดวงนัยนาจงปรานี
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เปิดประตูตรูตรงออกยงยุทธ์ <bot>:อุตลุดไล่ฟันเสียงหวั่นไหว ทั้งสิบทัพนับหมื่นยิงปืนไฟ ถูกนายไพร่ตายล้มไม่สมประดี
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระจอมวังฟังเล่าว่าข้าวมาก <bot>:ความยินลากขากดีจะมีไหน น้อมเคารพนบนอบว่าขอบใจ ข้าขอไปเป็นเสบียงพอเลี้ยงพล
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงกรุงไกรไม่เห็นพักตร์อัคเรศ <bot>:อนาถเนตรนึกในพระทัยหาย สงสารบุตรสุดแค้นแสนเสียดาย ระทวยกายลงบนอาสน์เพียงขาดใจ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สาวสุรางค์ต่างตามเสด็จหมด <bot>:รักษาพรตอดอารมณ์ได้ชมเขา อรุณน้อยพลอยคำนับลงกับเพลา ฉันจะเอาบุญบ้างเป็นนางชี
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สะกดจิตบิดกายไม่หายเหือด <bot>:ดูดังเลือดขึ้นหน้าเกศาสยอง อำมาตย์พามาริมพระโรงทอง เสียงแซ่ซ้องเสนาออกมารับ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงนัดดาวายุพัฒน์ <bot>:ผ่านสมบัติเป็นสุขไม่ยุคเข็ญ พ่อตาตั้งให้เป็นท้าวเจ้าเมืองเซ็น ทุกเช้าเย็นสถิตอาสน์ว่าราชการ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดชะแก้วแคล้วคลาดก็พลาดเพลี่ยง <bot>:พระเหนื่อยเพียงสิ้นแรงหยุดแผลงศร บ้างถูกเหน็บเจ็บป่วยบ้างม้วยมรณ์ มันยิ่งต้อนกันเข้าไปมิได้ลด
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฤๅษีทรงฟังสังรเสริญ <bot>:จงเจริญสุขสวัสดิ์พิพัฒน์ผล ทั่วประเทศเขตแคว้นแดนมณฑล ขอกุศลช่วยสัตว์ให้วัฒนา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วิปริตจิตใจให้ไหลเลื่อน <bot>:อยู่ก็เชือนเฟือนฟั่นเหมือนฝันเห็น แล้วตรัสกับอนุชาเวลาเย็น ไม้เท้าเป็นงูหายเสียดายนัก
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสร็จธุระจะสนองให้ต้องจิต <bot>:ประสงค์คิดสิ่งไรจะให้สม พระหน่อน้อยพลอยฟื้นกลับชื่นชม เหมือนนิยมยิ้มรับสั่งทั้งนํ้าตา
|
สิงหไกรภพ
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางมัจฉาฟังวาจาพระดาบส <bot>:พลางกระถดผินหลังเอาหางหัน แล้วหลับตามัธยัสถ์นิ่งกัดฟัน ในทรวงสั่นขวัญหนีดั่งตีปลา
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอมืดมัวทั่วถิ่นทั้งดินฟ้า <bot>:ไม่รู้ว่ามันไปหนตำบลไหน ลงเดินค้นวนวงในพงไพร ก็มิได้ร่องรอยอองออยเลย
|
สิงหไกรภพ
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายทิศาปาโมกข์อยู่ห้องท้าย <bot>:ข้างท่านยายเคียงข้างไม่ห่างแห เห็นกุ้งกั้งมังกรสลอนแล ประสาแก่กอดเข่านั่งเฝ้ามอง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงบ้านด่านลานแลเห็นแต่ค่าย <bot>:ทั้งไพร่นายหลากจิตคิดกังขา ให้เรือพายท้ายทอดจอดนาวา ขึ้นมาหาเห็นแต่ผีไม่มีคน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายบุตรท้าวเจ้าลังกาอาณาจักร <bot>:อารมณ์รักพระอภัยมิให้หมาง ให้อยู่ห้องช่องเรือระวางกลาง มีหน้าต่างเตียงตั้งที่นั่งนอน
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางลุกออกนำไปในประเทศ <bot>:เข้าขอบเขตพาราแล้วว่าขาน ท่านจงดูหนังสือชื่ออาจารย์ มีหลายบ้านบอกวิชาสารพัน
|
พระอภัยมณี
| 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอควันกลุ้มต่อต่อยไม่ถอยหนี <bot>:เสียงอู้อี้วนวิ่งทิ้งข้าวของ บาทหลวงเห็นแปลกจิตผิดทำนอง เห็นจะต้องเวทมนตร์พวกคนดี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอเดี๋ยวนี้เขาจะว่ามารยาผู้ใหญ่ <bot>:มาลูบไล้ให้บันเทิงละเลิงหลง แกล้งชักน้ำเข้าลึกนึกพะวง อย่าให้ลงโทษผู้ใหญ่ดูไม่ดี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่วยให้พ้นวนวังเหมือนดังหมาย <bot>:พอรอดตายคนในเรือช่วยเกื้อหนุน พอไปถึงเขตแดนจะแทนคุณ จงการุญข้าพเจ้าทั้งบ่าวนาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้นมันหมูหมูพากันมากัด <bot>:หมูสะบัดวิ่งพรูลูกหมูหลง บ้างก็เดินไปเป็นหมู่ล้วนหมูดง เที่ยววิ่งวงพลัดคู่เป็นหมูโทน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปหาท้าวเจ้าเมืองที่เรืองฤทธิ์ <bot>:มาช่วยคิดผันแปรช่วยแก้ไข นางครวญคร่ำร่ำว่าด้วยอาลัย พระชลนัยน์ไหลหลั่งลงพรั่งพราย
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายผีเสื้อเมื่อเขาบวงสรวงก็รู้ <bot>:มาสิงสู่ยอดมาลารักษาหลาน ถึงเวลาวายุพัฒน์มัสการ ก็บันดาลดั่งหนึ่งเช่นเป็นมนุษย์
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเหลือบเห็นสกุณินบินมาจับ <bot>:ฟังกิตติศัพท์หลากพระทัยตรัสไต่ถาม พวกเสนีทูลแถลงไม่แจ้งความ พลางลุกตามกันไปจนใกล้ตัว
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันโอรสบุตรีหามีไม่ <bot>:ท้าวเธอได้นางเกิดในบุปผา เลี้ยงเป็นบุตรสุดสวาทดังดวงตา ให้ชื่อนางสร้อยสุดาวิลาวัณย์
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์เกษราราช <bot>:นึกประหลาดหลากจิตคิดสงสัย ดูอรุณขุ่นหมองเข้าห้องใน ตั้งแต่ให้เริ่มงานการวิวาห์
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วชวนว่ามาไปเฝ้าเจ้านิเวศน์ <bot>:พึ่งพระเดชสารพัดไม่ขัดสน ไปทูลไทธิบดินทร์ปิ่นสกล นำยุบลเข้าไปแจ้งแสดงการ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระหวัดวงองค์เอวเสียงอึดอัด <bot>:ปากก็กัดกายเลี้ยวเกี่ยวกระสัน จนอาวุธหลุดหัตถ์รัดพัลวัน อังกาศฟันถูกศีรษะอสุรี
|
สิงหไกรภพ
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างชื่นแช่มแย้มยิ้มให้อิ่มจิต <bot>:ถนอมสนิทเนื้อน่วมร่วมเขนย จนน้ำค้างพร่างพรมลมรำเพย พระก่ายเกยกอดประทับจนหลับไป ฯ
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นปล่อยปละละวางไว้ข้างเขา <bot>:ที่ไหนเราจะได้สมอารมณ์หมาย เขาคงได้กันเป็นเมียกูเสียดาย เมื่อจะตายเพราะนางงามก็ตามที ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางลุกเดินมาดูประตูปิด <bot>:เห็นลิขิตปิดประตูดูสงสัย ประหลาดจิตผิดแล้วหวาไปหาไฟ มาส่องใกล้อ่านดูจึ่งรู้ความ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่ตึกใหญ่ในจังหวัดเป็นผู้เฒ่า <bot>:ด้วยเทือกเถาแกเป็นศิษย์อิสยมภู์ มาแต่ครั้งธาดามหาพรหม แต่ปฐมเหล่ากอต่อกันมา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่ขัดข้องล่องแล่นแสนเป็นสุข <bot>:เข้าห้องขลุกกินแต่เหล้าเมานักหนา ขึ้นสองชั้นตีกรับขับเสภา พวกกัญชากัดอ้อยอร่อยใจ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงเลือกหามาลีที่มีกลิ่น <bot>:ชุบวารินพรมให้พอใจชื่น ค่อยหายหิวริวริกพระพลิกฟื้น หอมระรื่นชื่นใจลืมนัยนา
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงเงือกงูดูราวบ้างขาวเขียว <bot>:ว่ายตามเกลียววังวนชลสาย ฝูงมังกรคาบแก้วดูแพรวพราย ขึ้นเรียงรายฟาดหางกลางสินธู
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จัดกำปั่นบรรทุกเสบียงไว้ <bot>:เร่งจัดใส่ข้าวปลากระยาหาร ทั้งล้าต้าต้นหนล้วนคนงาน เร่งจัดการให้สำเร็จในเจ็ดวัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ภูเขาอเนกล้ำ <bot>:หากมี บมิหนักแผ่นธรณี หน่อยไซร้ หนักนักแต่กระลี ลวงโลก อันจักทรงทานได้ แด่พื้นนรกานต์ ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แหวนวงนี้ที่ท่านวานฉันมาให้ <bot>:จงเก็บไว้ต่อว่าอย่าให้หาย ถ้าทีนี้มิรับยังกลับกลาย จะทวงสายสังวาลเก่าของเรามา
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งไพร่พลคนใช้ที่ในเรือ <bot>:มีห้องนอนหมอนเสื่อสบายใจ พอลมดีคลี่ใบขึ้นใส่รอก ต่างแล่นออกอ่าวมหาชลาไหล
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าสานนโมราก็ล่าหนี <bot>:มันตามตีกลอกกลับอยู่สับสน ต้องสู้พลางหนีพลางมากลางพล พวกพหลพัลวันสนั่นอึง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วพาเหล่าสาวสุรางค์ค่อยย่างย่อง <bot>:เข้าในห้องเห็นพระบาทไสยาสน์หลับ นางนบนอบหมอบเมียงเคียงคำนับ ค่อยขยับหยิบกระดาษรูปวาดมา
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าอยู่ด่านชานสมุทรเป็นสุดถิ่น <bot>:คุมทมิฬหมื่นเศษเฝ้าเขตขัณฑ์ ขึ้นไปนี้มีเมืองเนื่องเนื่องกัน ยี่สิบวันถึงพาราวาหุโลม
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรสุดสาครไล่ต้อนหลัง <bot>:ฟันฝรั่งตายยับกลับตลบ หัสกันนั้นลงวิ่งทิ้งสินธพ พอค่ำพลบรบรุมตะลุมบอน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนนางรับกลับหลังมาวังหลวง <bot>:เกณฑ์กระทรวงสองฝ่ายเป็นซ้ายขวา ผ้าขาวดาดราชวัติริมรัถยา ต่างตรวจตราเตรียมการตามบาญชี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ส่วนลูกผูกใจอาลัยหนัก <bot>:เคยเห็นพักตร์พี่น้องกันสองศรี ทั้งเป็นหญิงทิ้งขว้างเสียอย่างนี้ จะรู้ที่ผินหน้าไปหาใคร
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดึกสงัดผีคะนองรองกระหึม <bot>:เสียงพึมพำริมทางหว่างไศล ทั้งโป่งป่ากู่ก้องคะนองใน ร่ำพิไรครึมครางพลางตะโกน
|
พระอภัยมณี
| 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นน้องฉันคบหากับข้าหลวง <bot>:ผิดกระทรวงลามลวนควรประหาร ถ้าแม้นนางชาววังทำจังฑาล มาเกี้ยวพานเข้าบ้างจะอย่างไร
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเชษฐาพาทหารไปชานเขา <bot>:คอยจับเจ้ามังคลาจะล่าหนี พวกกองหน้าวาหุโลมเข้าโจมตี เหล่าเสนีน้อยใหญ่เข้าในเมือง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขนเสบียงอาหารลงบรรทุก <bot>:ทั้งดิบสุกจัดใส่ไปให้เหลือ อีกสามวันพร้อมกันจะออกเรือ บ้างเบิกเสื้อเบิกหมวกทุกพวกไป ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงขับม้ามาตรงนางแล้วพลางถาม <bot>:แม่น้องนามยุพาผกาหรือ ยิงเกาทัณฑ์สันทัดเคยหัดปรือ มีหนังสือมาถึงฉันเมื่อวันซืน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ผู้ดำรงอาณาเขต <bot>:ทอดพระเนตรเห็นพฤฒามาโดยหวัง กับเศรษฐีพัฒกามาในวัง พระจึ่งสั่งเสวกาให้มาเชิญ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระหน่อเทวสินธุ์นรินทร์รัช <bot>:สามกษัตริย์ชื่นชมสมประสงค์ สั่งต้นหนคลี่แผนแล่นให้ตรง ตามที่องค์เทพไทให้หนทาง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชีวิตข้าอย่าให้รอดจงมอดม้วย <bot>:ขอตายด้วยลูกรักที่ตักษัย แม้นบุญหลังยังจะรอดตลอดไป ขอจงให้ลูกน้อยข้าค่อยคลาย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางแต่งองค์ทรงเครื่องพิชัยยุทธ์ <bot>:เหน็บอาวุธพริ้งพรายทั้งซ้ายขวา พระหัตถ์กุมไม้เท้าของเจ้าตา ทรงมาลาหนังหมีล้วนสีดำ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทูลถวายลายมือหนังสือลับ <bot>:พระทรงรับรู้เหตุว่าเชษฐา ให้หมายสั่งตั้งงานการวิวาห์ จะคิดความตามปัญญานางวาลี
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเชยปรางทางว่านิจจาน้อง <bot>:ได้พบของชื่นใจในสวรรค์ ล้วนเครื่องทิพย์หยิบประทานทั้งหวานมัน พี่ไม่หันลงไปปองกินของคาว
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ริมก้อนหินนิลสีบริสุทธิ์ <bot>:นั่นก็บุษราคัมดูน้ำใส แต่ก้อนเหลี่ยมเรียมเรี่ยดังเจียระไน คือเพชรไพฑูรย์ขาวดูวาววับ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.