text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตำมะหงงถือรับสั่งไปยังสถาน <bot>:แล้วแจ้งการว่าท้าวไทในกรุงศรี ให้นิมนต์เข้าไปในบุรี วันพรุ่งนี้จะสนานการมงคล ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระอภัยวิไลลักษณ์ <bot>:ด้วยความรักเสาวคนธ์วิมลสมร จะห้ามปรามทรามวัยมิให้จร จะอาวรณ์ด้วยยังกำลังเยาว์ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาเออองค์ทรงนั่งเกรินหลังกระหนก <bot>:ฝากระจกแจ่มกายไม่อายเหนียม น่าสงสารผ่านเกล้าเธอเฝ้าเฟี้ยม ตามธรรมเนียมพนักงานพานสำอาง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะรบสู้ดูดีอีฝรั่ง <bot>:ไม่เชื่อฟังเชษฐาอย่ามาสอน แล้วโถมไล่ลาลีวันจะฟันฟอน สุดสาครขวางน้องคอยป้องกัน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้สำเร็จเสร็จสรรพแล้วกลับคืน <bot>:จะเป็นฟืนเช่นเขาว่าผ่าโผงโผง อันวิสัยใจเราเสากระโดง ใครคดโกงเขาก็รู้อยู่ทุกคน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอผันแปรแลเห็นทั้งสองท้าว <bot>:พวกหนุ่มสาวแหงนเบิ่งละเลิงหลง ดูขาวผ่องเป็นละอองระโอดองค์ ทั้งทรวดทรงเล็บก้านก็ยาวยาว | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รู้ว่าองค์ทรงเดชเสด็จออก <bot>:พระโรงนอกสมคะเนมเหสี เรียกสาวสรรค์บรรดาฝูงนารี มาพร้อมที่หน้าพระลานชานชลา | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอสิ้นสารอ่านจบแล้วนบนอบ <bot>:พระชื่นชอบสรวลสันต์ด้วยหรรษา จึงตรัสสั่งทั้งอำมาตย์ชาติเสนา เร่งตรวจตราเตรียมกำปั่นสักพันลำ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงอื้ออึงถึงหูรู้ถนัด <bot>:อย่าควรปัดบอกตามเนื้อความขำ แม้นยอกย้อนซ่อนเงื่อนทำเอื้อนอำ ก็จะจำจืดจางทางอาลัย | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าก็กลับจับจ้วงมาล่วงกล่าว <bot>:ในเรื่องราวคึกคักพูดหักหาญ เมื่อไม่คิดจิตเจ้าเอาแต่พาล ก็ตามกาลแต่จะเป็นจะเห็นดี ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:บางม่วงห้วงหาดตื้น <bot>:ติดเรือ ทรายเกลี่ยเรี่ยรอยเสือ ซับซ้อน ซึ้งซึกพฤกษครุมเครือ ค่างโครกโฮกแฮ โปรยแต่ใบไม้หว้อน วิ่งร้องพองขน | นิราศสุพรรณ | 82 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนเสนามาสั่งให้บาดหมาย <bot>:ทั้งขวาซ้ายแต่งกำปั่นสุวรรณหงส์ เบิกเข้มขาบอย่างใหม่ทำใบธง ที่ปากหงส์ห้อยพู่ดูวิไล | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้องค์พระเยซูผู้เป็นเจ้า <bot>:เอาไม้เท้ามาขยี้ตีหัวขอ ทั้งเชือกหนังมามัดรัดเอาคอ ให้ตกหม้อแกงตายวายชีวี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เที่ยวตีเรือเหนือใต้เก็บได้ของ <bot>:เอาเงินทองผู้คนไปหนไหน จงบอกเล่าทุกสิ่งที่จริงใจ หรือใครใช้บอกกูให้รู้ความ ฯ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหล่าทหารราญรณประจญศึก <bot>:กระหึมฮึกโห่ก้องท้องสนาม ให้หยุดยั้งตั้งที่สีหนาม เรียงไปตามรัถยาหน้ากำแพง ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วยกกล้องส่องดูรู้ว่าเกาะ <bot>:เห็นละเมาะเรียงกันเป็นชั้นฉาย ที่วังเวิ้งเชิงผาศิลาลาย ดูคล้ายคล้ายหรุบหรู่เหมือนผู้คน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้พระนุชบุตรีเจ้าพี่เอ๋ย <bot>:มิควรเลยนวลหงจะสงสัย แม้นพี่ส่งนงเยาว์ให้เขาไป ก็ที่ไหนนุชน้องจะต้องรบ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนอาลักษณ์กราบงามลงสามหน <bot>:อ่านยุบลทูลถวายลายเลขา ศุภสารรมจักรนัครา องค์พระอาอวยพรอักษรทรง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้ยามนี้พี่เคยเกยก่ายกอด <bot>:กระซิบพลอดเพลินใจเมื่อไก่ขัน เคยหอมหวนนวลเนื้อเหมือนเจือจันทน์ จนทรงครรภ์คราวเคราะห์จำเพาะเป็น | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะคิดอยู่บูรีหามิได้ <bot>:ช่วยแผ้วภัยให้พอเตียนที่เสี้ยนหนาม ให้คนดีมีเมตตาสง่างาม จะไปตามความสบายเหมือนหมายใจ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่วนผู้รู้ผู้วิเศษเห็นเหตุใหญ่ <bot>:ผิดวิสัยในมนุษย์สุดอาสา จะสู้พ่อต่อต้านผลาญมารดา จะนินทาทั่วจังหวัดปัถพี | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงว่าฮ้าเฮ้ยเองเจ็บไข้ <bot>:เป็นอย่างไรไม่รู้มาอยู่เขา หรือจะเป็นปีศาจมันกราดเอา แต่ก่อนเก่าอยู่เป็นสุขทุกเวลา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ค่อยดั้นดัดลัดทางมากลางป่า <bot>:พวกเสนานายทัพวิ่งสับสน ถูกอาวุธล้มตายทั้งไพร่พล ที่วิ่งวนจับได้ก็หลายพัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบิตุรงค์ทรงเจิมเฉลิมพักตร์ <bot>:ให้ลูกรักทั้งสองอย่าหมองศรี ทั้งสององค์ลงจากแท่นมณี พระบุตรีกราบกรานเข้าม่านทอง ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์พระกฤษณา <bot>:จึงพรรณาทูลแจ้งแถลงไข พระบิตุลาป้าบวชผนวชใน แล้วก็ไปอยู่สิงคุตรที่กุฎี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ลางคนขนของไปกองทิ้ง <bot>:แต่ตัววิ่งเวียนวงด้วยหลงใหล บ้างแบกเบาะเมาะฟูกหิ้วหูกไน ได้โอ่งไหใส่แสรกแบกกระบุง | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่รู้จักหลักแหล่งก็แจ้งเหตุ <bot>:ผู้วิเศษเกาะพนมอาคมขลัง อาราธนาว่าเจ้าคุณการุณัง นิมนต์ยั้งหยุดก่อนผ่อนสบาย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นเหาะเหินเดินฟ้าเป็นหน้าหลัง <bot>:พร้อมสะพรั่งดังนกยูงแลฝูงหงส์ ไปหลายเดือนเพื่อนทางที่กลางดง พอเย็นลงแลเพลินเนินพนม | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แสงโคมเวียนเทียนสว่างอยู่กลางห้อง <bot>:มีแท่นทองช่องชั้นฉากกั้นฝา จึงว่าพ่อหน่อไทจงไสยา นางยุพาปรนนิบัติคอยพัดวี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านครูผู้เฒ่าเอาดอกไม้ <bot>:มาเสกให้เป็นนกบินผกผัน ส่งสำเนียงเสียงเพราะเสนาะครัน แต่ตัวนั้นกระจิ๋วหริวเท่านิ้วมือ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้ไม่ถือดื้อดุลุแก่โทษ <bot>:จะปล่อยโปรดเสียไม่ฆ่าให้อาสัญ มิฟังว่าถ้าแม้มึงดึงดื้อดัน จะห้ำหั่นฟันศีรษะเสียบประจาน ฯ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วลงมาท่าน้ำสั่งตำมะหงง <bot>:ให้ยกธงทัพชวาโยธาไสว พร้อมพหลพลรบสงบไว้ ทั้งนายไพร่พร้อมพรั่งริมฝั่งชล ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองพระหน่อนฤบาลชาญสนาม <bot>:พาท่านพราหมณ์ไปประณตบทศรี พระปราศรัยไปพลันด้วยทันที โดยคดีสงครามตามทำนอง ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงแจ้งความตามในน้ำใจพี่ <bot>:ไม่ราคีเคืองข้องแม่น้องหญิง อย่าเคลือบแคลงแหนงจิตคิดประวิง สมรมิ่งแม่วัณฬาจงปรานี ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราโกรธขึ้งหึงคู่เพราะผู้หญิง <bot>:ไม่เหมือนชิงผัวเขาเถียงเจ้าผัว ไม่อดสูรู้สึกสำนึกตัว เขาลือชั่วชาติทมิฬลิ้นลังกา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ลว้าเถือเนื้อสดให้ <bot>:ไส่กระบุง หนุ่มแต่งแกงเผ็ดปรุง เปราะพร้อม กินเค่าเหล่าเกรี่ยงมุง มองปากอยากแฮ เสจสับกับเกรี่ยงล้อม กทะลี้มชิมแกง | นิราศสุพรรณ | 81 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วกราบศพซบทรงกันแสงสะอื้น <bot>:พระเนตรชื้นไปด้วยชลนัยน์ไหล แต่รอรั้งยั้งหยุดไม่จุดไฟ เป็นห่วงใยยักษ์ร้ายที่วายปราณ | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พร้อมทหารขานโห่จะเอาฤกษ์ <bot>:เสียงเอิกเกริกคั่งคับทัพทั้งสอง ยิงปืนใหญ่เตรียมตรวจทุกหมวดกอง แล้วลั่นฆ้องชักใบขึ้นใส่เรียว | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันเทวัญนั้นคือมัจจุราช <bot>:จะหมายมาดเอาชีวิตริษยา แล้วเสแสร้งแกล้งทำบีบน้ำตา อนิจจาใจหายเจียวสายใจ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นความสัตย์วัฒนาของข้าบาท <bot>:จนสิ้นชาติเหมือนจิตไม่คิดขาม ถึงยากเย็นเข็ญใจจะไปตาม พยายามกว่าชีวิตจะปลิดปลง ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นมิไปให้พบประสบหน้า <bot>:อยู่เนิ่นช้าโฉมเฉลาจะเศร้าสร้อย หนึ่งเสนาข้าไทยทั้งใหญ่น้อย เขาจะพลอยโทษว่าช้าเพราะเรา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทราบว่าพระภัสดาต้องอาวุธ <bot>:พระกรหลุดล่าทัพไม่กลับหลัง พวกข้าเฝ้าสาวสนมกรมวัง ไปพร้อมพรั่งสามิภักดิ์รักมนุษย์ | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วกรุงกษัตริย์จัดเลือกลูกน้อยน้อย <bot>:ได้ห้าร้อยร่วมวันชันษา ล้วนไว้จุกลูกผู้ดีมีปัญญา ให้ตามเล่นเป็นข้าสุดสาคร | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดว่าหยอกดอกมาเล่นถึงเช่นนี้ <bot>:คิดบัดสีพระมาทำเคราะห์กรรมเอ๋ย ไม่พูดจาพาทีโดยดีเลย ขืนก่ายเกยปลุกปล้ำด้วยกำลัง ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางยิ้มพลางทางว่าเป็นขากลับ <bot>:ต่างเดินทัพจะสมทบไม่ขบขัน ทั้งคราวนี้มิใช่ว่ามาด้วยกัน เชิญไปบรรทมตามความสบาย | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะไกล่เกลี่ยเสียให้นายค่อยหายผิด <bot>:อย่าควรคิดนับถือพวกฤๅษี เร่งเปิดรับทัพเราเข้าบุรี จะพ้นที่โทษทัณฑ์ไม่บรรลัย ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะได้ดูรู้จักกษัตริย์ชาติ <bot>:มัทราชเชื้อพราหมณ์จะงามไฉน พระตรัสว่าเราจะหามาข้างใน เจ้าปราศรัยให้งามตามบุราณ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มิเสียทีดีครันในการศึก <bot>:เห็นตรองตรึกรู้ตำราอัชฌาสัย ถึงเป็นแขกดูมันคล่องทำนองใน เห็นจะได้สิงหลไม่พ้นเรา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้องค์พระอภัยก็ไปลับ <bot>:ไม่เห็นกลับคืนมานิจจาเอ๋ย จะคลอดบุตรสุดใจเมียไม่เคย ที่ไหนเลยจะตลอดรอดชีวา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเชษฐาลาเสาวคนธ์น้อง <bot>:อย่าขัดข้องเคืองค้อนให้พรฉัน พี่จะไปไม่ช้าสิบห้าวัน จะพากันกลับมายังธานี ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมียของเจ้าเสาวคนธ์ขโมยเพชร <bot>:เอาแก้วเก็จของเราไว้จึ่งไปจับ ยายมาลีมิใช่การแต่งสารลับ มาพลอยรับสมอ้างเอากลางคัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรได้ฟังรับสั่งถาม <bot>:จึงตอบตามคำแขกแปลกภาษา เมื่อเรือแตกแหลกไปในคงคา ลมก็กล้ากลางคืนเพราะคลื่นตี | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้สืบดูรู้ว่าปัจจามิตร <bot>:มาตั้งติดรบพุ่งถึงกรุงศรี ต่างตกใจไปเฝ้าพระเสาวนีย์ ทูลคดีที่ได้แจ้งยังแคลงใจ ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกโหรพราหมณ์ตามข้างไสยเวท <bot>:ก็ก้มเกศกล่าวคำนำเฉลย เชิญเทวฤทธิ์ที่ประสิทธิ์มาสังเวย ตามที่เคยสถิตอยู่แต่บูราณ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกพหลบนเชิงเทินช่วยกันดับ <bot>:เปลวไฟวับร้อนรนทนไม่ไหว พลางขนน้ำคอยสาดรดราดไป คนข้างในช่วยกันดับแต่รับรอง ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่ปราบแดนแผ่นดินสิ้นพิภพ <bot>:อย่าปรารภร้อนจิตขนิษฐา แล้วแกล้งเดินเมินเฉยมาเกยชลา ขึ้นรถแก้วแววฟ้าให้คลาไคล | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใส่เกราะนวมสวมกระสันกันอาวุธ <bot>:สังวาลบุษย์น้ำทองละอองศรี ธำมรงค์ลงยาราชาวดี ฝังมณีนิลแนมแกมไพฑูรย์ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันเรื่องราวที่มากล่าวสถาผล <bot>:การมงคลในบุตรีศรีสมร ขอทราบความตามประสงค์องค์บังอร จะผันผ่อนโปรดปรานสถานใด ฯ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ตื่นไสยาสน์อ่าองค์ทรงสนาน ประดับเครื่องเรืององค์อลงการ แก้วประพาฬเพชรพลอยแพรวพราวพราย | สิงหไกรภพ | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะประสงค์สิ่งใดพ่อไม่ขัด <bot>:ในจังหวัดเหมราชเหมือนหมาดหมาย ขอแทนคุณพี่น้องทั้งสองชาย เหมือนอภิปรายคำบิดาอย่าอาวรณ์ ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกพหลพลรบให้ครบถ้วน <bot>:ตามกระบวนแต่บรรดาโยธาหาญ ครั้นจัดแจงแต่งเสร็จสำเร็จการ ไปทูลสารโดยคดีทั้งสี่องค์ ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงทราบเรื่องต้นแต่หนหลัง <bot>:จึงตรัสสั่งเสนาบดีศรี ให้เร่งเตรียมพวกพหลแลมนตรี วันพรุ่งนี้เราจะไปดั่งใจจง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่พ้นพระอนิจจังยังไม่ลุ <bot>:ถึงอายุยืนยงอสงไขย เหมือนแผ่นดินถิ่นทะเลเมรุไกร เพลิงประลัยมาทำลายก็วายปราณ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:โพพระระยะหญ้าน <bot>:หญ่อมไพร โพชื่นรื่นร่มใบ โบกรย้า โปรดด้วยช่วยคุ้มไภย พยัฆพยศคดเอย โพพระอนุเคราะห์ข้า พระเจ้าคราวเขน | นิราศสุพรรณ | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบิดาข้าบาทจะขาดจิต <bot>:ด้วยสุดคิดสารพัดจะขัดขวาง พระแม่ตรัสตัดสวาทให้ขาดทาง ไปรักข้างฝ่ายฝรั่งเมืองลังกา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดว่าดีพี่เลี้ยงก็เพียงพี่ <bot>:ทีนี้ดีแตกหมดน่าอดสู แกล้งรู้เห็นเป็นใจทำไม่รู้ ให้จู่ลู่ลามลวนไม่ควรเป็น ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กูเป็นพระอนุชานรารักษ์ <bot>:ประเสริฐศักดิ์กษัตรามหาศาล ย่อมทรงรถคชบาทราชยาน มีทหารแห่เข้าไปถึงในวัง | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรำภาสามีคลุกคลีเคล้า <bot>:เหมือนถ่านเก่าเพลิงพลุ่งสิ้นสุ้งเสียง เข้าอิงแอบแนบข้างอยู่กลางเตียง เหมือนนกเอี้ยงเลี้ยงควายตะกายเลน | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แขกฝรั่งทั้งองค์พระทรงยศ <bot>:ต่างกำสรดเศร้าหมองไม่ผ่องใส พิไรร่ำพร่ำว่าด้วยอาลัย พระอภัยว่าพระองค์อยู่จงดี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระหน่อบพิตรอดิศร <bot>:ฟังบิดรยินดีจะมีไหน จึงทูลว่าอย่าประหวั่นพรั่นพระทัย ลูกมิให้พระบิดรร้อนรำคาญ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝรั่งว่าข้ากลับบังคับเจ้า <bot>:ช่างโฉดเฉาชั่วช้ากะลาสี จะตรงไปให้ถึงท้าวเจ้าธานี อย่าพาทีทุ่มเถียงหลีกเลี่ยงทาง ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นจะรู้ว่าอยู่กำพลเพชร <bot>:จึงลอดเล็ดมาทำร้ายเมื่อภายหลัง ไหนจะมาช่วยกันดันทุรัง มันชิงชังกันสาหัสเป็นศัตรู | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อัศจรรย์หวั่นไหวในกำปั่น <bot>:พิลึกลั่นตลอดดงทั้งหงส์เหม เที่ยวมามั่วบัวฝักเกสรเต็ม พออิ่มเอมร่อนปีกตีหลีกลา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกต้นหนคนเหล่านั้นหันมาถาม <bot>:ว่าเคราะห์นามใครลำคุณเจ้าขา กระผมเป็นพลไพร่เขาใช้มา อันเสื้อผ้าของท่านเล่าเผาเหมือนกัน | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงให้อ่านสารศรีสุวรรณราช <bot>:ว่าอุปราชลังกามหาสถาน แจ้งพี่นางต่างมีรสพจมาน ด้วยหม่อมฉานฉุนคิดอนิจจัง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่พวกข้าโดดหนีลงเรือน้อย <bot>:คลื่นก็พลอยซัดเข้าฝั่งที่ยังเหลือ ทั้งอดข้าวกินแต่หวานพอจานเจือ ของในเรือเล่าก็จมล่มทลาย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ร้องเรียกลมสมทบจบจังหวัด <bot>:ให้กลับพัดเข้าตลิ่งข้างสิงหล เสียงครึกครึกครื้นโครมโพยมบน ให้พวกพลโห่สนั่นเป็นสัญญา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศึกมาติดลังกาอาณาเขต <bot>:บังเกิดเหตุทุกข์ใจเป็นใหญ่หลวง จะต้องไปปราบปรามตามกระทรวง เจ้าพุ่มพวงอยู่พาราจงถาวร | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ดวงเดียวดีซ่อนไว้ <bot>:หว่างวรรค เขาะขอดหทัยลักษณ์ หล่อน้อง หทยังมียังฝัก ฝังพี่ ทิพเอย เห็นแห่งอวรโน้นข้อง ขอดผี้พัทมาร | โคลงนิราศหริภุญชัย | 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้อิงแอบแนบชิดสนิทสนม <bot>:ถนอมชมร้อยชั่งในวังหลวง จะอุ่นเหลือเนื้อนุ่มเจ้าพุ่มพวง กระเพื่อมทรวงแสนจะชื่นทุกคืนวัน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงบางจากจากวัดพลัดพี่น้อง <bot>:มามัวหมองม้วนหน้าไม่ฝ่าฝืน เพราะรักใคร่ใจจืดไม่ยืดยืน จึงต้องขืนใจพรากมาจากเมือง | นิราศภูเขาทอง | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่โงหัวออกรบสลบนิ่ง <bot>:เหมือนขอนทิ้งกลิ้งอยู่ดูเกลื่อนค่าย ด้วยฤทธิ์ยาพาหลับเหมือนกับตาย เพราะอุบายกูแน่ไม่แพ้คน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลัดตกช้างพลางสะบัดสลัดหลุด <bot>:ทิ้งอาวุธไว้ทั้งเกราะแล้วเหาะหนี พวกกรุงไกรไล่โถมกระโจมตี ทั้งโยธีแตกตายพลัดพรายกัน ฯ | สิงหไกรภพ | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสนาในใหญ่น้อยก็พลอยแค้น <bot>:ต่างลุกแล่นเที่ยวหาตามหน้าฉาน เห็นเหนื่อยหมอบหอบโครงโก้งโค้งคลาน ดูซมซานซุ่มซ่ามด้วยความกลัว | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอหัวร่อก็เข้ารัดกระหวัดกอด <bot>:ไม่มีรอดเริศร้างไปห่างแห บ้างทูลว่าถ้าแม้เกี้ยวไม่เหลียวแล ต้องตอแยยักคิ้วยุดนิ้วมือ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะต้องลองดูเมื่อสู้ศึก <bot>:แม้นสมนึกก็จะได้ทั้งไอศูรย์ จึงเสแสรังแกล้งกล่าวเป็นเค้ามูล ให้เพิ่มพูนทางอุบายให้ตายใจ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระแม่ฉันท่านไม่เคยถูกข่มเหง <bot>:หม่อมฉันเกรงต้องไปอยู่ดูกำกับ พระสงสารหลานไม่รู้ในความลับ กอดประทับไต่ถามดูตามแคลง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยุพยงสงสารรำคาญจิต <bot>:รู้ว่าฤทธิ์รสสุคนธ์คุณมนต์ขลัง เธอผูกพันฟั่นเฝือเหลือกำลัง มิผ่อนมั่งเหมือนอย่างหมายเห็นวายวาง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารโอ้โนรีอยู่ที่คอน <bot>:เคยชูช้อนชื่นอารมณ์ได้ชมเชย เคยชมสวนล้วนแต่สรรทุกพรรณไม้ มาชมไพรพฤกษานิจจาเอ๋ย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คนประจำลำละร้อยลอยสล้าง <bot>:มีขุนนางนายหมวดตรวจกำกับ ปีกซ้ายขวาหน้าหลังแลคั่งคับ เรือสำหรับรองทรงใส่ธงทอง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เที่ยวค้นรอบขอบเขตประเทศถิ่น <bot>:พื้นแผ่นดินดงดอนสิงขรขวาง ต่างโห่ร้องก้องกู่ตะโกนพลาง สนั่นกลางกลีบเมฆวิเวกใจ | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งตรึกตราอาดูรพูนเทวษ <bot>:น้ำพระเนตรหยดเหยาะลงเผาะผอย จนฟ้าขาวดาวเดือนก็เคลื่อนคล้อย น้ำค้างพร้อยพรมพรำทั้งอัมพร | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางสงสัยให้เคลื่อนรถพระที่นั่ง <bot>:ไปหยุดยั้งใกล้พลับพลาหลังคาสี เห็นประจักษ์พักตราพระสามี อัญชลีแล้วสะอื้นกลืนน้ำตา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่กลางวันนั้นจะไปปราศรัยบ้าง <bot>:ก็เมินหมางมัวหมองปิดห้องหับ แรกลงเรืออยู่แต่สองในห้องลับ ฉวยมีดพับมาจะขอเชือดคอเอง | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนนางรับบัญชาเรียกม้าใช้ <bot>:รีบลงไปเล่าแถลงแห่งนุสนธิ์ พวกม้าใช้รีบรัดไปบัดดล นำยุบลลงไปท่าชลาพลัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้รู้ข่าวมังคลามาอยู่นี่ <bot>:ตรงเข้าตีทำศึกเหมือนนึกหมาย อย่าให้รู้เหตุผลกลอุบาย คิดแยบคายให้รู้สึกสำนึกตัว | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโยคีมีจิตคิดสงสาร <bot>:เอะเกิดการขุ่นเข็ญเป็นไฉน ได้ยินพูดอยู่ทีเดียวประเดี๋ยวใจ เสียงร้องไห้โฮโฮพาโลตาย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเจ้านายของเราเล่าก็หลง <bot>:ไปเข้าดงตัณหาเจ้าข้าเอ๋ย ถูกลิ้นลมพาลามันพาเลย เข้าดงเตยติดกับเห็นยับจริง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ระทวยองค์ลงที่แท่นด้วยแสนโศก <bot>:ยามวิโยคแรมรักพักตร์สลด สุดจะขืนฝืนองค์พระทรงยศ โศกกำสรดเสือกซบสลบไป | สิงหไกรภพ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อไรเลยจันทราดวงดารก <bot>:จะร่วงตกลงมาบ้างเห็นห่างเหิน ขอเสี่ยงบุญหนุนนำให้จำเจริญ เป็นที่เยินยอยศปรากฏไป | พระอภัยมณี | 61 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.