text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอมืดค่ำย่ำฆ้องยกกองทัพ <bot>:ออกคั่งคับเข้าประชิดข้างทิศใต้ บ้างโห่เร้าเข้ารบพุ่งคบไฟ พาดบันไดไต่ตีนปีนกำแพง | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเร่งลากปืนใหญ่ขึ้นใส่ป้อม <bot>:ยิงค่ายอ้อมเสียให้ยับยกทัพไล่ สกัดสะแกงแทงฟันให้บรรลัย แม้ถอยไปกองซุ่มเร่งรุมรบ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ห้ามอย่าหาปรอดแหร้ <bot>:แชเชือน สืบทร่างทางบุญเบือน แบ่งบ้าง ยายืนหมื่นปีเฟือน ฝ่ายว่าบ้าแฮ อย่าอยู่จู่หนีช้าง ช่วยให้ไปดี | นิราศสุพรรณ | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสั่งเวรเกณฑ์คนพลผลึก <bot>:ที่เคยศึกสามารถองอาจหาญ ไปด้วยสุดสาครช่วยรอนราญ แล้วประทานเสื้อหมวกพวกโยธา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสนาฝรั่งได้ฟังตรัส <bot>:บ้างทูลขัดจะให้อางขนางหนี อันรูปทรงองค์พระอภัยมณี ดูท่วงทีเธอทายาดชาติเจ้าชู้ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่น้องดูรู้ว่าอารู้ว่าพ่อ <bot>:แกล้งลวงล่อเคลือบแคลงแถลงไข ท่านแลดูรู้จักแกล้งซักไซ้ จงบอกให้รู้บ้างอย่าพรางนาม ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้หยุดยั้งนั่งอยู่กระทู้ถาม <bot>:จะหยิบความข้อผิดพูดบิดผัน มายกเสาขึ้นได้ให้รางวัล ไม่รับนั้นขัดเราเป็นเจ้านาย | สิงหไกรภพ | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้ผ่านเกล้าเจ้าประคุณเคยอุ่นเกศ <bot>:พึ่งพระเดชดับเข็ญให้เย็นใส แม้นสิ้นบุญทูลกระหม่อมจะตรอมใจ เมียก็ไม่ขออยู่ในบูรี | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถูกที่ถันวัณฬาผวาหวีด <bot>:แต่เกราะกีดขีดเชือดพอเลือดไหล ครั้นยิงซ้ำนางรำภาฉวยคว้าไว้ ละเวงได้สมประดีดูที่ทรวง | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สำเภาเป็นเช่นกับหินสิ้นทั้งนั้น <bot>:ดูเรียงรันไปตามแนวแถวถนน เหมือนโขดเขาเสาสล้างอยู่กลางชล ไกลเขตคนเขานั้นอยู่ข้างบูรพา | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครอ่อนแรงกันแสงสะอื้น <bot>:สู้กล้ำกลืนกราบประณตบทศรี ทูลกระหม่อมจอมจังหวัดปัถพี เคยเป็นที่พึ่งลูกคิดผูกพัน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กันแสงพลางต่างสะอึกสะอื้นไห้ <bot>:กำนัลในใหญ่น้อยพลอยโศกศัลย์ ทั้งองค์แก้วเกษราวิลาวัณย์ นางก้มกันแสงให้พิไรทูล | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงว่าอย่าวิตกจะยกให้ <bot>:กูว่าไว้แม้นเองไปมิได้เหมือน ถ้ามิได้สมคิดจะบิดเบีอน พูดแชเชือนยกเข้าเอาบุรี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระบวนแห่แตรสังข์มโหระทึก <bot>:เสียงก้องกึกเป็นลำดับสลับสลอน อเนกแน่นแสนยาพลากร ประทับร้อนมาในไพรพนม | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเย็นพยับกลับมาหน้าสิงขร <bot>:ประทับร้อนริมทะเลเทวฐาน คนที่เขาเข้าเป็นศิษย์สิทธาจารย์ มากประมาณพันเศษหลายเพศพรรณ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพวกพลบนปราการชานสมุทร <bot>:อุตลุดเรียกกันเสียงหวั่นไหว ถืออาวุธนับหมื่นทั้งปืนไฟ ทั้งหน้าไม้เสโลอีกโตมร | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นน้ำลงตรงออกไปนอกอ่าว <bot>:เวลาเช้าน้ำขึ้นจะคืนที่ คงมาได้ในรุ่งวันพรุ่งนี้ ถ้าแม้นมิเหมือนสัญญาให้ฆ่าฟัน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสุวรรณมาลีอยู่ที่รถ <bot>:ได้ยินหมดเมื่อวัณฬาร้องว่าขาน จะฆ่าเราเอาโทษตัวโปรดปราน มันคิดอ่านแอบรับสั่งสิ้นทั้งนั้น | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งเกิดวุ่นขุนนางต่างต้องถอด <bot>:บ้างเล็ดลอดหลีกหลบไม่คบหา ฝ่ายตัวเราบ่าวไพร่จึงได้มา อยู่บ้านป่าหากินตามถิ่นไพร | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางกรีดก้องร้องทูลพระบิตุเรศ <bot>:พระทรงเดชโปรดด้วยช่วยหม่อมฉัน เร็วเร็วพระชนนีสิ้นชีวัน พลางทรงกันแสงสงสารพระมารดา ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ทูตถือสารามาประณต <bot>:พระทรงยศโดยหวังดังประสงค์ ฝ่ายพระจอมสินสมุทรภุชพงศ์ สั่งให้ลงไปรับสารามา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลความตามที่เสียทีทัพ <bot>:มิทันรับเรือกลพหลทหาร มันข้ามเขาเข้าไปได้ในปราการ จึงเสียด่านด้วยไม่ทันป้องกันพล ฯ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ทรงเดชเกศกษัตริย์ <bot>:โสมนัสในอารมณ์ด้วยสมหมาย จึงตรองตรึกปรึกษาเสนานาย ทหารฝ่ายฟันเสี้ยมเห็นเหี้ยมครัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สถิตแท่นแว่นฟ้าในปราสาท <bot>:ดูผุดผาดเล็งแลดั่งแขไข ดั่งสุริยันจันทรอ่อนละไม ร่วมฤทัยเดียวกันไม่ฉันทา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายหกกษัตริย์ตัดเข้าอ่าว <bot>:พอฟ้าขาวเห็นกรุงไกรไอศวรรย์ พวกกล้าต้าต้นหนคนสำคัญ ดูแม่นมั่นแจ้งเรื่องว่าเมืองเซ็น | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกที่มาว่าฝรั่งต่างประเทศ <bot>:เสียขอบเขตซัดมาอยู่อาศัย อยากจะใคร่เรียนของที่ต้องใจ ขออาศัยอยู่เป็นศิษย์ไม่บิดเบือน ฯ | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่วนตาเฒ่าเหย่าย่างมาข้างสระ <bot>:เห็นระยะหญ้าแพรกแตกไสว จึงวัดวาหน้าที่ให้ทันใด ใครทำให้ค้างอยู่กูไม่ฟัง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอจวนเย็นเจนธนูครูมาถึง <bot>:พูดจาจึงบอกแจ้งแถลงไข ให้รู้ความตามประสงค์จำนงใน ได้บอกใบ้ใช้ปัญญาน่าเสียดาย | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทศวงศ์ทรงพระสรวลสำรวลร่า <bot>:นี่ยายบ้าวิ่งแร่มาแต่ไหน แล้วนำนางย่างเยื้องชำเลืองไป ชมดอกไม้ต่างต่างริมทางเดิน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำทำเป็นว่าถ้าเช่นนั้น <bot>:ต้องแยกกันทำสงครามตามประสา คงจะคิดบิดผันจำนรรจา พิฆาตฆ่าพระอภัยเสียให้ตาย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยังซูบทรงสงสารต่างคลานเข้า <bot>:ไปกราบเพลาพี่ชายทั้งซ้ายขวา ทั้งแสนแค้นแสนรักซบพักตรา ชลนาไหลหลั่งลงพรั่งพราย ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงกูตายภายหน้ากรรมมาถึง <bot>:พวกของมึงจึงจะตายเมื่อภายหลัง กูซื่อตรงหลงประมาทจึงพลาดพลั้ง มึงระวังหัวเถิดวะอ้ายพระกาล ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแผลงทำอำนาจประกาศก้อง <bot>:เหวยพวกพ้องอสุรินสิ้นทั้งหลาย ขืนล้อมอยู่กูจะล้างให้วางวาย อย่าใกล้กรายกลับไปเสียให้พ้น | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสามนายใจร้อนดั่งศรพิษ <bot>:มาปักจิตเหมือนชีวังจะสังขาร์ พลางเกณฑ์พลคนละพันสั่งภรรยา แล้วขึ้นม้ารีบมาพบประสบกัน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นึกจะใคร่สะเดาะพระเคราะห์เจ้า <bot>:พอบรรเทาโทษาที่อาสัญ เหมือนงอนง้อขอชีวิตแก่เทวัญ กลัวแต่ขวัญเนตรพี่จะมิทำ ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งปากถ้ำทำลายลงเสียหมด <bot>:ให้โอรสยกตั้งบังคูหา ข้าเห็นอย่างนางมารจะนานมา จะอาสาเกลี่ยทรายเสียให้ดี | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งนงลักษณ์จักใคร่ไปด้วยพี่ <bot>:เกรงเป็นที่ครหาจะว่าขาน ด้วยสตรีที่จะไปมิใช่การ อันหนึ่งหลานพี่นางจะหมางใจ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โฉมมัจฉาฟังคำค่อยฉ่ำชื่น <bot>:ทุกค่ำคืนฉันก็คิดพิสมัย พระคุณล้ำดินฟ้าสุราลัย ทั้งรักใคร่ในบุตรสุดสาคร | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณอัญชลีว่าดีเหลือ <bot>:ด้วยเหล่ากอหน่อเนื้อในเชื้อไข ให้หามาถ้ามันขัดตัดอาลัย จึงฆ่าให้สิ้นโคตรตามโทษกรณ์ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางโฉมยงทรงฟังให้คั่งแค้น <bot>:จึงว่าแสนสารพัดจะบัดสี ถ้าว่าเป็นอย่างนั้นแล้ววันนี้ ให้ฟ้าผี่เถิดสินะไม่ละกัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุลาลีดีใจจบใส่ผม <bot>:พระปรารมภ์ทุกข์ร้อนสั่งสอนหลาน แล้วให้จัดเสื้อผ้ามาประทาน ให้ชาวบ้านน้าป้าพวกย่ายาย ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่างฉ่ำเฉื่อยเจื้อยแจ้วถึงแก้วหู <bot>:หลับไม่รู้สึกกายทั้งชายหญิง แต่แรกไม่ได้ฟังยังประวิง ที่นี้จริงของเจ้าคุณพระมุนี | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางนบนอบตอบสนองขอรองบาท <bot>:ภูวนาถอัยกาจนอาสัญ แล้วนางจึ่งกราบก้มบังคมคัล พระทรงธรรม์อวยชัยให้เจริญ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปลูกโรงราชพิธีสิบสี่ห้อง <bot>:เป็นชั้นช่องช่อฟ้ามุกดาหาร ทุกซุ้มเสาเนาวรัตน์ชัชวาล พื้นเพดานดาวรายพรอยพรายแพรว | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้เห็นแต่แม่วัณฬาพอมาถึง <bot>:ก็โกรธขึ้งทิ้งขว้างให้ห่างหาย ชีวิตพ่อก็ไม่รอดจะวอดวาย พลางฟูมฟายชลนาโศกาลัย ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าสานนคนฉลาดเฉลยถ้อย <bot>:ให้เรียบร้อยตอบคำที่ร่ำถาม อันพวกเราเผ่าปราณสังวาลนาม อยู่บ้านคามวาสีล้วนพี่น้อง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้าจังหวัดจึ่งตรัสสั่ง <bot>:ให้ไปยังพระอาจารย์แล้วขานไข ว่าเราเชิญให้เข้ามารีบคลาไคล พามาในนคเรศนิเวศน์วัง ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณสุดสาครไปส่งเสด็จ <bot>:ท้าวเธอเสร็จขึ้นราชรถา ฝ่ายพระจอมนรินทร์รัตน์ผู้นัดดา ก็ตามมาส่งท้าวเจ้านคร | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งทั้งหลายวิ่งพรายพลัด <bot>:พราหมณ์สกัดเข่นฆ่าให้อาสัญ ฝ่ายยุพารำภาสุลาลีวัน พบวิรุญกุนตันขุนยันตัง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงถอยลงมาหลังคอยรั้งท้าย <bot>:ทหารรายเดินแซงล้วนแข็งขืน พวกชวากล้าหาญชำนาญปืน ยิ่งครึกครื้นเสียงดังก้องกังวาน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เร่งคืนองค์ส่งสองกษัตริย์กลับ <bot>:จะล่าทัพถอยหนีพ้นที่ไหน แม้มิส่งองค์พระภูวไนย จะจุดไฟเผาเรือไม่เหลือตาย ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เธอทราบความตามเรื่องในเมืองสิ้น <bot>:สมถวิลเหมือนหนึ่งในพระทัยหวัง จงจัดเหล่าเสนมีกำลัง ยกขนตั้งชายด่านชานบุรี | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าราเมศน้องชายไปไว้ด้วย <bot>:พอชูช่วยรักษาวังดังถวิล เป็นเพื่อนกันพี่น้องครองแผ่นดิน พระภูมินทร์จะโปรดปรานสถานใด | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โขนละครมอญรำระบำหุ่น <bot>:ชุลมุนร้องรับกรับประสาน ทั้งหญิงชายเจ้าชู้เที่ยวดูงาน แสนสำราญรื่นเริงบันเทิงใจ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์ละเวงเกรงจะวุ่น <bot>:จึงใช้ขุนนางนายฝ่ายทหาร เปิดประตูพรูออกนอกปราการ ช่วยว่าขานแขกฝรั่งไม่ฟังกัน ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าอุ้มชูดูหลานสงสารนัก <bot>:ไม่รู้จักเจรจาตาแจ๋วแหวว แต่ลักษณะจะฉลาดไม่คลาดแคล้ว ดูผ่องแผ้วเหมือนพ่อหนอสีกา ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประทับท่าหน้าด่านเมืองปากน้ำ <bot>:ลอยเรียงลำที่นั่งหงส์ปักธงศรี มาเตรียมพร้อมทั้งพหลแลมนตรี กะลาสีลงประจำลำละพัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บนเขาสูงฝูงหงส์บุหรงร้อง <bot>:ดังพิณก้องกังวานประสานเสียง ระวังไพรไก่แก้วแจ้วจำเรียง วิเวกเพียงพิณพาทย์สวาทวอน ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างได้ผลหล่นร่วงได้ดวงดอก <bot>:บ้างเยาะหยอกพูดจาประสาหญิง เก็บมะไฟได้มะทรางมะปรางปริง เป็นกิ่งกิ่งเลียบสล้างไปข้างรถ | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วลุกเดินเลยไปท้ายบาหลี <bot>:ขึ้นเก้าอี้ดูตำรายาขนาน จำจะแก้อ้ายขี้เค้าจะเอาการ พอชื่นบานมันจะได้ใช้ไพร่พล | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายนายด่านถึงบ้านไหน <bot>:เกลี้ยกล่อมได้เพื่อนสนิทคิดขบถ เป็นหลายร้อยพลอยสมัครด้วยรักยศ ล้วนคนคดเขาไม่เอาเข้าบาญชี | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เป็นคนคิดแล้วจึ่ง <bot>:เจรจา อย่ามลนหลับตา แต่ได้ เลือกสรรหมั่นปัญญา ตรองตรึก สติริรอบให้ ถูกแล้วจึงทำ ฯ | โคลงโลกนิติ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นกำปั่นนั้นก็มากที่ปากน้ำ <bot>:ทอดประจำรายเรียงเคียงไสว เราหยุดยั้งฟังดูอยู่แต่ไกล ฉวยเข้าไปปัวเปียจะเสียเชิง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งปรึกษากับท่านครูผู้ประสิทธิ์ <bot>:เราจะคิดฉันใดไฉนหนา จึ่งจะได้ยุพยงองค์ธิดา ขอปัญญาท่านช่วยตรองทำนองใน ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาเรียกน้องสองครั้งฟังไม่แน่ <bot>:ไปดูแลเถิดคงรู้อยู่ที่ไหน นางพี่เลี้ยงจุดเทียนเที่ยวเวียนไป ไม่พบใครกลับมาทูลมูลความ ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กุมาราเห็นแม่แปรเป็นแขก <bot>:เจียนจะแปลกประหลาดหนอหัวร่อได้ ฉันค้นคว้าหาแม่จนอ่อนใจ เที่ยวเลียบไปหารอบจนขอบเรือ ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกษัตริย์ขัตติย์วงศ์ทรงสดับ <bot>:น้อมคำนับเล่าแจ้งแถลงไข พระบิดาข้าบำรุงซึ่งกรุงไกร บัญชาให้เที่ยวหาวิชาการ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองกษัตริย์จัดแจงแต่งประดับ <bot>:ใส่สร้อยทับทรวงสังวาลประสานสาย คาดปั้นเหน่งเปล่งเม็ดเพชรเพทาย สะอิ้งพรายพลอยวามอร่ามเรือง | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยได้สดับอภิวาทน์ <bot>:ขอลาบาทเจ้าประคุณการุญสนอง พอเที่ยงคืนหลานจะลาฝ่าละออง ไปโดยท้องนภางค์กลางอัมพร | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเฒ่าเจ้าเล่ห์ออกชิงพูด <bot>:บิดตะกูดร่ำไรทั้งใส่สี อึงคนเดียวเคี่ยวขับทับทวี เที่ยวเดินชี้นิ้วอวดตรวจขุนนาง ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะลมกล้าสาหัสตะปัดตะป่อง <bot>:เรือจึงต้องติดวนเหมือนก้นหอย จะชิดเฉียดเกลียดกลัวมดตัวน้อย มันจะต่อยเท้งเต้งวังเวงใจ | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บรรดาเหล่าเสนาประชาราษฎร์ <bot>:ใครขัดขาดก็ช่วยชุบอุปถัมภ์ ไม่คุมเหงเกรงกลัวเห็นตัวกรรม อาจารย์พร่ำชี้แจงให้แจ้งใจ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เวชายันวันทาคารวะ <bot>:ตามแต่พระจะประสงค์จำนงไฉน น้องนึกหวังดั่งบิดาด้วยอาลัย จะขอไปตามเสด็จจนเสร็จการ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หมวกของเจ้าเอาไว้จะได้ชื่น <bot>:แล้วจะคืนให้กับมิตรกนิษฐา พลางใช้ไพร่ให้กลับไปพลับพลา เอาหมวกมาจูบต้องประคองเชย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอสินคำหกกษัตริย์อธิษฐาน <bot>:ลมบันดาลเบาบางกลางเวหา ฝนก็ค่อยน้อยลงทั้งคงคา เป็นคลื่นกล้าก็ค่อยเบาบรรเทาลง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสององค์ทรงพรตดาบสสมร <bot>:ถวายพระพรโดยธรรมกรรมฐาน เจริญเรียนไตรลักษณ์มรรคญาณ หมายนิพพานเกษมสุขสิ้นทุกข์ภัย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าแผ่นดินสิ้นทุกข์สิ้นยุคเข็ญ <bot>:บ้านเมืองเป็นผาสุกสนุกสนาน ได้ไปลาตาที่เกาะพิสดาร กระหม่อมฉานจึงจะสึกเหมือนตรึกตรอง ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วออกเดินจูงม้าล้อมหน้าหลัง <bot>:มันนึกหวังสมในใจถวิล พลางลงจากเนินผาหน้าคีรินทร์ พร้อมกันสิ้นตุ่มไหไม่ต้องการ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันลังกาตาลุงบำรุงราษฎร์ <bot>:จนถึงมาตุรงค์แจ้งแถลงไข เพราะบิดามาดำรงเป็นวงศ์ไทย เธอก็ไปบรรชิตใช่กิจการ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าเช่นนั้นฉันจะอยู่อย่าขู่ฉัน <bot>:นางรับขวัญยิ่งรักขึ้นนักหนา ชวนสำรวลสรวลสันต์จำนรรจา จนหลับใหลไสยาในราตรี ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะตามเจ้าเข้ารีตฝรั่งด้วย <bot>:จนมอดม้วยมิได้คิดเป็นจิตสอง ลูกก็ดีเมียก็ดีทั้งพี่น้อง ไม่เกี่ยวข้องขาดรักจึงหักมา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่เสนาราหูยังสู้รบ <bot>:เลี้ยวตลบหลีกลัดสกัดกั้น ขับกิเลนเผ่นโผนโจนประจัญ ไล่แทงฟันหันคว้างอยู่กลางพล | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทราบสารหวานชื่นไม่ขืนขัด <bot>:พอรู้ชัดชุบน้ำแล้วทำเฉย เจ้าพราหมณ์คิดผิดใจกระไรเลย ไม่เหมือนเคยทูลถามตามสงกา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะชักรถลดเลี้ยวเที่ยวถึงไหน <bot>:จะชักไปเช่นข้ามารศรี กว่าจะหาม้าได้ไซร้เทวี มาอยู่ที่ถ้ำธารสำราญใจ ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรจึงถามความประสงค์ <bot>:มาตุรงค์เห็นอย่างไรไฉนหนอ มังคลาสรรเสริญเจริญยอ ให้มาง้อรับผิดโดยจิตปอง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฤๅษีดีใจปราศรัยถาม <bot>:ถึงชื่อนามนัคเรศขอบเขตขัณฑ์ สามิภักดิ์จักได้ไปด้วยกัน แต่กำปั่นเล็กไปจะไม่สบาย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระจอมเทวสินธุ์นรินทร์ราช <bot>:ตื่นไสยาสน์กับสองสนองไข จึ่งเชิญองค์ท้าวชวาให้คลาไคล เสด็จไปพระที่นั่งบัลลังก์ทอง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พงศ์กษัตริย์ตรัสตอบว่าชอบอยู่ <bot>:จะใคร่รู้ดีร้ายให้หายฉงน ดำริพลางทางใช้พวกไพร่พล ช่วยกันขนฟืนมาอย่าช้าที | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครอ่อนน้อมว่าหม่อมฉัน <bot>:ถึงทุกวันนี้ยังทรงหนังเสือเหลือง เหมือนหนึ่งเณรเจนจิตคิดเนืองเนือง มิได้เปลื้องกาสาของอาจารย์ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อาจารย์เฒ่าท่านจะเอาสิ่งใดบ้าง <bot>:อย่าขัดขวางหาให้สมอารมณ์หมาย รีบไปทำตามสั่งทั้งสี่นาย เร่งจับจ่ายของข้าวขนเอาไป | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้องตั้งค่ายชายหาดที่ลาดเลี่ยน <bot>:ตามแผนเขียนสารพัดต้องจัดหา ของที่เขาว่าไว้ในตำรา ทั้งเนื้อปลาหลายอย่างต่างต่างกัน | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกพยนต์พลทรายกายสิทธิ์ <bot>:ต่างตามติดตีทัพสัประยุทธ์ เหยียบกุมภัณฑ์ฟันแทงด้วยแรงรุด อุตลุดจับกุมตะลุมบอน | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระคุณล้ำดินฟ้ามหาสถาน <bot>:ท้าวต้องการสิ่งไรมิได้หวง ทั้งวิชาสารพันการทั้งปวง ไม่แหนหวงแต่พระองค์อย่าสงกา ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บรรดาเหล่าชาวเมืองเดินเนืองแน่น <bot>:นับหมื่นแสนสาวแก่แซ่ซ้ายขวา เห็นนักสิทธ์พิศวาสเพียงบาดตา น้อยน้อยน่ารักเรียงเดินเคียงกัน | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ปลาบปลื้มลืมอื่นบ้างยืนนั่ง <bot>:โยธาทั้งสามทัพเคลิ้มหลับใหล แต่องค์พระมังคลาคาดตราไว้ ตกพระทัยวิ่งมาเข้าหาครู | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าดอกเดียวเจียวมาให้วางในหัตถ์ <bot>:เหมือนแกล้งตรัสปริศนาจะมาสม จะยอมตัวกลัวแต่พระจะไม่ชม จะนิยมอย่างแม่ด้วยแก่เกิน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่กลัวความครหานินทาหรือ <bot>:พระจะถือเอาแต่ได้เหมือนใจหมาย ฉันอดสูดูเป็นน่าระอาอาย อย่าวุ่นวายเลยพระองค์เหมือนวงศ์วาน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้บอกกล่าวท้าวไทเธอไม่หยุด <bot>:จนสิ้นสุดเสียองค์น่าสงสาร ได้สวดทั้งบังสุกุลทำบุญทาน ช่วยทำการปลูกมณฑปสวมศพไว้ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าโมราอานุภาพเอาดาบฉะ <bot>:ตัดศีรษะสุรเหนกระเดนหาย วิเชียรนั้นฟันมูรตานตาย สานนนายพราหมณ์ฆ่าวิชาเยนทร์ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พ่ออุตส่าห์หาหมอมาดูแม่ <bot>:แม้นเขาแก้โรคามารดาหาย พอเดินเหินลุกนั่งประทังกาย ไม่เสียดายเงินทองจะปองปูน ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.