text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:คนพาลพวกหนึ่งน้ำ <bot>:ใจหาญ รู้ว่าตนเป็นพาล กระด้าง พวกนี้วัจนาจารย์ จัดใช่ พาลพ่อ นับว่าปราชญ์ได้บ้าง เพื่อรู้สึกตน ฯ | โคลงโลกนิติ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะพรายแพร่งแจ้งรหัสที่ขัดข้อง <bot>:ให้ทั้งสองพราหมณ์แก่คิดแก้ไข การเพียงนี้ทีเห็นไม่เป็นไร คงจะได้ด้วยปัญญาท่านอาจารย์ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นมันพูดดื้อดึงเองจึงกลับ <bot>:มาเกณฑ์ทัพออกไปต้อนให้อ่อนหู จะขัดขวางอย่างไรออกไปดู ฟังให้รู้แยบยลอ้ายคนโกง ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พายุหวนป่วนคลื่นเสียงครื้นครึก <bot>:ลั่นพิลึกโกลามาข้างหลัง ยังดึกดื่นคลื่นลั่นสนั่นดัง เพียงจะพังแผ่นผาสุธาธาร | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยังกลับมาหาสู่ทำจู้จี้ <bot>:ประเดี๋ยวนี้ก็ได้วุ่นจะหุนหัน มาทำเทียมเลียมเล่นเหมือนเช่นนั้น ผิดก็ฉันเชือดคอให้มรณา ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เคยได้ยินพิณพาทย์ระนาดฆ้อง <bot>:ประโคมกลองกลางคืนให้ชื่นโฉม อยู่ชายฝั่งฟังคลื่นเสียครื้นโครม เหมือนประโคมค่อนรุ่งในกรุงไกร | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มึงก็มาเจ็บไข้ให้ลำบาก <bot>:กูเหนื่อยยากเต็มประดาเหลือฝ่าฝืน เพราะหมายมึงเป็นที่หวังได้ยั่งยืน จะได้คืนเมืองลังกาของตายาย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งรำภาสะหรีโศกีร่ำ <bot>:เรียกเอาน้ำหอมชโลมโสรจโซมสรง เกสรสดรสรื่นค่อยฟื้นองค์ ต่างดำรงหฤทัยให้ประทัง | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดอกคัดเค้าสายหยุดพุทธชาติ <bot>:ระดาดาษราวกับไม้ในกระถาง พิกุลแก้วแถวทับทิมริมหนทาง ต้นสล้างดอกผลหล่นกระจาย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะออกไปให้พระน้องเลิกกองทัพ <bot>:พากันกลับไปประเทศเขตสถาน ที่สัญญาว่ากันไว้วันวาน เยาวมาลย์แม่อย่าลืมนะปลื้มใจ ฯ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหล่าฉลามล้วนฉลามว่ายตามคลื่น <bot>:ดูดาษดื่นล้วนฉลามตามภาษา ฝูงปลาวาฬอยู่ในวนพ่นธารา สายคงคาดูก็ขาวเท่าต้นตาล | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระราชบุตรฉุดลากลำบากเหลือ <bot>:ดังหนังเนื้อนี้จะแยกแตกสลาย ทั้งลูกเต้าเผ่าพงศ์ก็พลัดพราย ยังแต่กายเกือบจะดิ้นสิ้นชีวัน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระว่าพลางทางเสด็จออกข้างหน้า <bot>:พวกเสนาน้อมประณตบทศรี พระผู้ผ่านสวรรยาเจ้าธานี สั่งมนตรีท่านอยู่หลังระวังภัย | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประโลมลูบจูบจอมถนอมแนบ <bot>:น้อยหรือแทบย่าปู่ไม่รู้จัก ล้วนละม้ายคล้ายพ่อนรลักษณ์ พลางเชยพักตร์พิศวาสนาถนัดดา | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวเรื่องเมืองลังกาพวกฝรั่ง <bot>:นิเวศน์วังนางวัณฬามารศรี ทั้งรำภานางยุพาสุลาลี ตั้งแต่ปีผัวกลับกองทัพไป | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กองตระเวนเจนสมุทรออกไปถาม <bot>:เขาแจ้งความว่าภูมินทร์ปิ่นมหา ว่าพระจอมนรินทร์รัตน์องค์นัดดา มีสารามาประนมบังคมคัล ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณชั้นเชิงฉลาดแหลม <bot>:จะเหน็บแนมเคี่ยวเข็ญเป็นฤๅษี ก็บาปกรรมใครเขารู้ดูไม่ดี จะเป็นที่ติฉินคนนินทา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรับคำนํ้าพระเนตรลงพรากพราก <bot>:โอ้ความยากท้าวพระยาน่าสงสาร ครั้นอุทัยไตรตรัสชัชวาล อ้ายเพิกพรานจะเข้าป่าหาหมากพลู | สิงหไกรภพ | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงฟังสังรเสริญเจริญยศ <bot>:จะปรากฏทั่วไปในทิศา มิเสียทีที่เองเป็นพ่อตา ทั้งพูดจาพอฟังเหมือนอย่างใจ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าอยู่ไปใครจะเลี้ยงเจ้าเพียงแม่ <bot>:จะร้องแซ่แลหาน่าสงสาร ไม่มีเหล่าเผ่าพงศ์ไร้วงศ์วาน จะทรมานนานช้าอยู่ว่าไร | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนรุ่งแจ้งแสงทองส่องสว่าง <bot>:แจ่มกระจ่างเด่นดวงพระสุริย์ฉาน พลางเล้าโลมโฉมเฉลาลำเพาพาล เยาวมาลย์แม่จงคิดทำบิดเบือน | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่ยายยิ้มอิ่มอารมณ์ชมลูกเขย <bot>:ของนมเนยหวานคาวลูกสาวหา เลี้ยงวลายุดาพราหมณ์สามเวลา พวกบ่าวข้ามาสมัครด้วยภักดี ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่นายเองห้ามไว้จงไปบอก <bot>:ไม่ตีดอกบ้านช่องอย่าหมองหมาง กูมิใช่พวกบ้านัยน์ตาฟาง จะมากางรั้วกั้นเอาชั้นเชิง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะได้ลือชื่อไปทั้งแปดทิศ <bot>:ประจามิตรก็จะกลัวทั่วทิศา ทั้งจะได้กุศลผลผลา เป็นที่ตั้งศาสนาเหมือนมาเดิม | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ล่อลวงกูรู้เท่าอ้ายเจ้าเล่ห์ <bot>:ทำโว้เว้วิปริตผิดหนักหนา จึงสั่งให้ไปประหารผลาญชีวา มึงกลับท้าทายนั้นด้วยอันใด ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำซ้ำเหน็บให้เจ็บอก <bot>:จนเหื่อตกหมกมุ่นให้ฉุนเฉียว ผ้าคาดอกถกเขมรออกเป็นเกลียว ฉวยไม้เรียวไล่ตีนางกรีกุน | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสองข้างทางขยับขับสินธพ <bot>:ออกรับรบกลางแปลงด้วยแข็งขัน มังคลาถาโถมโจมประจัญ ต่างตีรันฟันฟอนราญรอนรบ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ล้วนหยาบคายร้ายกาจชาติอสูร ต่างอยากได้ผู้หญิงชิงกันทูล จะขอพูนเพิ่มพระยศให้งดงาม | สิงหไกรภพ | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางวัณฬาว่าเพราะพระสังฆราช <bot>:สอนให้ขาดญาติวงศ์จึงหลงใหล น่าแค้นเหลือเชื่อพระจำจะไป ต่อว่าให้ขาดกันเสียวันนี้ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิงปืนผึงตึงตังประดังเสียง <bot>:ก้องสำเนียงโกลาสุธาไหว ถูกพวกแขกแตกตายกระจายไป เข้าลุยไล่แทงฟันประจัญบาน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเสแสร้งแกล้งว่าประจามิตร <bot>:ถึงจะคิดทำร้ายต้องไต่สวน ข้าเป่าปัดอยู่ในใจหลายกระบวน คิดใคร่ครวญที่ในการจะราญรอน | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งสังฆราชตาบาทหลวง <bot>:ครั้นตีล่วงเลยทางมากลางหน ไม่ยับยั้งรั้งราพลาพล หมายจะปล้นให้กระทั่งถึงลังกา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงพาสองน้องรักรีบไปช่วย <bot>:อย่าเข้าด้วยพวกฝรั่งนะฟังสอน สนองบาทราชการพระมารดร ดูผันผ่อนหน้าหลังระวังภัย | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โจรสุหรั่งอังกฤษติดจะโง่ <bot>:เห็นนางโกรธาเถียงจนเสียงแข็ง ฉวยเฉินฉุกจุกจิกจะพลิกแพลง ทำยิ้มแห้งห้ามว่าเจ้าอย่าอึง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่โฉมยงจงอุตส่าห์สวามิภักดิ์ <bot>:บำรุงรักภัสดาอัชฌาสัย อันชายอื่นหมื่นแสนทั้งแดนไตร จะหาสู้ภูวไนยไม่ได้แล้ว | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จอมกษัตริย์ทัศนาเห็นลูกแก้ว <bot>:เหมือนตายแล้วเกิดใหม่ให้ใจหาย พระชลนัยน์ไหลหลั่งลงพรั่งพราย ประคองกายกอดแอบไว้แนบองค์ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนางนาฏมาตุรงค์ทรงสดับ <bot>:เห็นความลับแกล้งถามตามสงสัย จะบวชตัวผัวจะอยู่กับผู้ใด เมื่อจะใกล้แต่งงานการวิวาห์ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วหยุดหย่อนผ่อนพักสำนักนั่ง <bot>:ใต้ร่มรังตั้งพักตร์ดูยักษี ฝ่ายเจ็ดองค์นงนุชพระบุตรี ปรนนิบัติพัดวีให้ปรีดา ฯ | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกขอเฝ้าเข้ายุดฉุดชะโลง <bot>:ปีศาจโหงฮึดฮาดประกาศร้อง ไม่รู้หรือคืออุศเรนราช พยาบาทอีผู้หญิงหยิ่งจองหอง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลงอาบน้ำชำระแล้วพระเสาร์ <bot>:ร้องเรียกเหล่าบ่าวไพร่ที่ใช้สอย ออกเรือใหญ่ใบแตนค่อยแล่นลอย ไปตามรอยร่องทางหว่างวารี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเชษฐาว่าจริงแล้วน้องรัก <bot>:เจ้าแหลมหลักตักเตือนสติพี่ กระนั้นแต่งองค์ไปทำไมมี ให้เป็นที่กังขาประชาชน | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสั่งเสร็จแล้วเสด็จยุรยาตร <bot>:จากปราสาทรจนามุกดาหาร มาพร้อมทั้งหกองค์พระวงศ์วาน จากสถานขึ้นทรงรถบทจร | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงเขียนคำกำจัดพวกสัตว์บาป <bot>:ประสิทธิ์สาปตราบกลาปาวสาน ใครครองเมืองเปลื้องพันธุ์เป็นอันธพาล ให้ตรธานกาลสัตอปะรา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:โองการตรัสถามไต่อย่างไรหนา จะปล่อยไปในทะเลตามเวรา แต่ฝั่งฝาก็ไม่เห็นเป็นแต่ควัน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระมิ่งมังคลาปรีชาเฉลิม <bot>:ให้เพิ่มเติมเครื่องเสบียงเลี้ยงทหาร ตั้งโรงใหญ่ในวังอลังการ ทำคาวหวานเป็ดไก่ใช้พ่อครัว | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรกับสามพราหมณ์คำนับ <bot>:มาจัดทัพธงทิวปลิวไสว โห่สนั่นลั่นฆ้องทั้งกลองชัย ต่างขับไพร่พลหลามไปตามกัน ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เก๋งสำหรับรับแขกทำแปลกอย่าง <bot>:เลือกล้วนช่างที่ฉลาดมาวาดเขียน มีคนรู้ผู้ดำริคอยติเตียน ให้แปลงเปลี่ยนปลูกสร้างสำอางตา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประทมเถิดให้สำราญพระผ่านเกล้า <bot>:จะอยู่เฝ้านวดฟั้นไม่ผันผาย แล้วนั่งแนบแอบองค์พงศ์นารายณ์ พระเอนกายกอดประทับไว้กับทรวง | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ในตำราว่าไว้คงจะกลับ <bot>:อยู่คอยรับดีกว่าไปไพรระหง พอรุ่งรางสว่างแสงพระสุริยง เห็นพระองค์คงจะมาไม่ช้านาน | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรู้เท่าเซ้าซี้ทีจะวุ่น <bot>:จึงสั่งขุนเสนาอัชฌาสัย จงคุมขังทั้งสองอยู่ห้องใน แต่ว่าให้กินอยู่ดูระวัง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงมังคลานราราช <bot>:กับครูบาทหลวงเฒ่าเมาออกหงำ ทั้งเรือรบเรือลำเลียงแล่นเรียงลำ ทุกคืนค่ำมิได้หยุดสุดอาวรณ์ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางแลดูภูธรเห็นกรขาด <bot>:อเนจอนาถในวิญญาณ์มารศรี สะอึกสะอื้นฝืนอารมณ์ไม่สมประดี วิสัญญีอยู่กับอาสน์เพียงขาดใจ ฯ | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเมืองกำพลเพชรเพศพิสัย <bot>:จำเพาะให้คู่ครองกันสองศรี แต่เป็นคู่อยู่มากว่าห้าสิบปี มิได้มีหน่อนาถราชธิดา ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงว่าตามกูไปอย่าได้นิ่ง <bot>:ให้เห็นจริงเหมือนกูว่าอีตาผี ท้าวโกสัยว่าพลันไปทันที ไปตามที่เรื่องราวแกกล่าวพลัน ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะหาไหนได้เหมือนเจ้าเยาวมิ่ง <bot>:เป็นยอดยิ่งในมนุษย์สุดสงวน ไม่ทอดทิ้งมิ่งขวัญอย่ารัญจวน เหมือนเพชรล้วนควรบำรุงให้รุ่งเรือง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ฮึดฮัดกัดฟันคันคะเยอ <bot>:ยิ่งหาวเรอโรครุมกลุ้มอุรา ด้วยตัวเราเขาจับมาอัปยศ ทั้งเสียยศเสียศักดิ์เสียนักหนา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:แต่งประดับผิวพรรณในสัณฐาน ประกอบผูกลูกสะกดสร้อยสังวาล แลละลานล้วนสุวรรณอันลออ | สุภาษิตสอนหญิง | 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างนุ่งห่มสมทรงประจงจัด <bot>:ล้วนเกณฑ์หัดทรงเครื่องยาตรเยื้องย่าง พึ่งรุ่นราวสาวสลวยสวยสำอาง ไปตามทางเข้าสถิตที่พิธี | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ค่ำที่ไหนให้ประทับคนรับสิ้น <bot>:ทุกบ้านถิ่นนับถือเหมือนฤๅษี บ้างช่วยหามตามมาในธานี ชาวบูรีพรูวิ่งทั้งหญิงชาย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองกษัตริย์ทัศนานาวาคล้อย <bot>:หวนละห้อยโหยไห้พระทัยหาย ทั้งแสนสาวท้าวนางท่านขรัวนาย ต่างฟูมฟายชลนาด้วยอาลัย | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่ช้านักจักมาพาราเจ้า <bot>:โฉมเฉลาเนื้อละมุนอย่าขุ่นหมอง พอเสร็จสรรพพี่จะกลับมาประคอง นุชน้องเจ้าอย่าหมางจงวางใจ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วผัดหน้าทาจันทน์กระแจะแป้ง <bot>:นุ่งยกแย่งพื้นตองปักทองถม ทั้งกรองทองรองปิดให้ชิดชม ดูสวยสมเป็นบัลลังก์ที่นั่งรอง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คนนี้คือนัดดาข้าพระบาท <bot>:รู้ไสยศาสตร์ล้ำเลิศประเสริฐศรี เป็นลูกศิษย์ท่านครูรู้คัมภีร์ ปัญญาดีเคยรักษาพยาบาล | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นท้าวตายฝ่ายพระมเหสี <bot>:จะแทนที่บังคับคนนับถือ จะรบหญิงชิงเมืองให้เลื่องลือ เห็นเหลือมือจะไม่ได้ดังใจปอง | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สร้อยสะอิ้งสิ่งหนึ่งซึ่งทรงใส่ <bot>:กับสไบริ้วทองของประสงค์ ใส่หีบทองลายกุดั่นอันบรรจง เรียกอนงค์นารีคนที่เคย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านนี้หรือชื่อว่าเทพาสูร <bot>:จะพาวงศ์พงศ์ประยูรให้สูญหาย เพราะเป็นชายหมายมาดประมาทชาย จะต้องตายตามนิสัยน้ำใจพาล | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางดีใจไปจริงนะลูกแก้ว <bot>:แม่อายแล้วชาตินี้ไม่มีผัว ไม่แต่งองค์สรงน้ำให้คล้ำมัว นางแต่งตัวให้โอรสยศยง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อุศเรนเห็นลำกำปั่นใหญ่ <bot>:มีต้นไม้หมากมะพร้าวราวกับสวน จะจาบจ้วงล่วงไปก็ไม่ควร ฉวยการจวนรบรับจะอับจน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประทานโทษโปรดเกล้าด้วยเบาจิต <bot>:มิได้คิดเห็นเหตุข้างเขตขัณฑ์ ซึ่งน้อยหน้าวายุพัฒน์หัสกัน กระหม่อมฉันจะขอต่อสงคราม | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครให้คนปรนนิบัติ <bot>:สารพัดโดยจริตกิจฤๅษี ทั้งฟืนไฟจุดไว้หน้ากุฎี ด้วยเป็นที่ก่อนเก่าคราวบุราณ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เองลงไปกำปันสักวันหนึ่ง <bot>:ที่รำพึงนำไว้ได้ปรึกษา มันก็เป็นคนดีมีปัญญา ดีดอกหวาพันผูกลูกผู้ชาย | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ล้วนเหล่ากอหน่อเนื้อในเชื้อชาติ <bot>:บำรุงราชนราชัยมไหศวรรย์ เหตุไฉนไม่ดำรงรักพงศ์พันธุ์ โดยทางธรรม์ทศพิธผิดโบราณ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงกระไรให้พบกับบิตุเรศ <bot>:พระโปรดเกศก็จะได้ไม่อดสู นี่พ่อมาบอกให้อ้ายศัตรู มันล่วงรู้ความลับน่าอับอาย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่จ๋าพี่ที่พระแกลตุ๊กแกร้อง <bot>:ทำบ่วงคล้องมันเสียทีเถิดพี่จ๋า กุมารอุ้มจุมพิตพระธิดา แล้วว่าอย่ากลัวตุ๊กแกเลยแม่น้อง | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยักขินีมิอาจจะเข้าใกล้ <bot>:เห็นเปลวไฟหลากจิตคิดถวิล ให้ร้อนแรงแสงกล้าติดกายิน ยักษ์ทมิฬอ่านมนต์เป็นฝนมา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายทมิฬจีนตั๋งฝรั่งร้าย <bot>:เห็นวุ่นวายเวหาเป็นฟ้าฝน ทั้งหนาวเหน็บเจ็บตาอุตส่าห์ทน ออกตรวจพลถ้วนทั่วทุกตัวนาย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหน่อนาถฆาตกลองหยุดกองทัพ <bot>:ต่างตีรับเรียกกันเข้าบรรจบ ทอดสมอรอรั้งตั้งสมทบ ตามขนบนาคราชไม่คลาดคลา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงด่านเขาเจ้าประจัญพากันเข้า <bot>:ไปที่เฝ้านางวัณฬาอัชฌาสัย ดูรูปกายคล้ายครุฑวุฒิไกร ทั้งสูงใหญ่จ้ำม้ำเหมือนน้ำรัก | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้หาฤกษ์ที่สวัสดิ์พิพัฒน์ผล <bot>:การมงคลอดิเรกภิเษกศรี จงพิเคราะห์ฤกษ์ยามตามคัมภีร์ เอาที่ดีจะทำงานการมงคล ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางสาวสาวชาววังนั่งชะแง้ <bot>:ตะลึงแลเกาะแก่งทุกแห่งหน ให้เปล่าตาว้าเหว่ทะเลวน ดูมัวมนหมอกกลุ้มชอุ่มควัน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครร้อนจิตคิดมานะ <bot>:บอกองค์พระมเหสีที่ปรึกษา ยืมเอาแก้วแคล้วคลาดคาดกายา เหน็บสาตราชื่อภุขรรค์อันเป็นเพชร | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตรัสกับพระเจ้าหลานชาญสมร <bot>:ให้เร่งต้อนพวกพหลพลอาสา ทั้งปลัดหัสกันวิลันดา ข้างพวกฝาหรั่งเก่าเหล่าทมิฬ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เห็นเมฆคลุ้มคลํ้าฟ้าในราศี เป็นลิงน้อยลอยแฝงแสงอัคคี มาลงที่ปรางค์ทองห้องบัญชร | สิงหไกรภพ | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะตายร้ายตายดีก็ทีหนึ่ง <bot>:โมโหหึงหมกมุ่นให้หุนหัน จึงแต่งองค์นงเยาว์ถือเกาทัณฑ์ ออกยืนยันหน้ารถไม่ลดละ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทรงเป่าปี่แก้วให้แจ้วเสียง <bot>:สอดสำเนียงนิ้วเอกวิเวกหวาน พวกโยธีผีสางทั้งนางมาร ให้เสียวซ่านซับซาบวาบหัวใจ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นมิถอดเสื้อผ้าออกมาเผา <bot>:พระเป็นเจ้าท่านจะริบมึงฉิบหาย เหมือนเราว่าจะสะเดาะให้เคราะห์คลาย ตามอุบายมีไว้ในตำรา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกษัตริย์หัสไชยตกใจวิ่ง <bot>:ด้วยรักจริงอยากจะใคร่ได้เป็นเขย มาสั่งให้ไขประตูเขารู้เคย ไม่ห้ามเผยให้เธอออกนอกกำแพง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นจะมาลาไปยังถิ่นฐาน <bot>:จึ่งโองการชี้แจงแถลงไข จงร่วมรสรักกันจนบรรลัย มิใช่ใครแต่ล้วนวงศ์พงศ์ประยูร | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ยักษีพิเรนเวนตำรวจ <bot>:ตัวเร็วรวดร้ายกาจอาจอาสา ขึ้นเหาะเหินเดินทางกลางเมฆา ได้เดือนหนึ่งถึงพาราลงธานี | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สร้อยสุวรรณจันทร์สุดาว่าพระพี่ <bot>:แล้วอย่าหนีน้องรักให้ตักษัย สุมาลีศรีสวัสดิ์กอดหัสไชย ไม่เห็นใครแล้วพ่อคุณกรุณา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ผู้ดำรงรมจักร <bot>:เห็นหลานรักมาประณตบทศรี กับลูกยามาภิวันท์อัญชุลี พระเปรมปรีดิ์ปราศรัยในพระวงศ์ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเฒ่าถือกระบี่ขึ้นขี่รถ <bot>:ที่ชั้นลดมีเสนาเป็นสารถี ใส่หมวกทองลงยาราชาวดี ฝังมณีเนาวรัตน์จำรัสเรือง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอสิ้นแสงสุริยันจันทร์กระจ่าง <bot>:ส่องสว่างกลางทะเลพระเวหา ต้องพระพายชายพัดกระพือพา สำเภาหญ้าฝ่าคลื่นมากลางชล | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอออกจากปากน้ำก็ค่ำพลบ <bot>:จุดเพลิงคบโคมรายขึ้นปลายเสา เป็นเดือนสามยามหนาวลมข้าวเบา พัดเพลาเพลาพอได้ใช้ใบสบาย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้าพาราปตาหวี <bot>:การกระบี่เป็นของต้องประสงค์ เขาคงสู้เราไม่ได้ดั่งใจจง นึกทะนงอยู่ในใจบอกไปพลัน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงอีลุ้มจับพุ่มอุโลกเลียบ <bot>:กระทาเหยียบกิ่งกระถินแล้วผินผัน ควักข้าวตากฝากตาภาษามัน สำเนียงขันฟังชัดฝูงสัตว์ดง ฯ | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้อาศัยในแผ่นดินทำกินสบาย <bot>:ทั้งหญิงชายฉลองคุณอย่าสูญใจ แต่เรานี้มิให้พบจะหลบหน้า ผู้ใดอย่าบอกแจ้งแถลงไข | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หลุดจากแก่งแสงสว่างกระจ่างหาย <bot>:พระพายชายพัดส่งตรงวิถี ไปทักษิณถิ่นประเทศเขตบุรี ลมก็ตีเรือแล่นแสนสบาย ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสวยยาสารพัดจัดถวาย <bot>:ไม่เหือดหายคลายโรคที่โศกศัลย์ พี่เลี้ยงน้อมพร้อมหน้าปรึกษากัน ด้วยพระชันษายี่สิบห้าปี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:มิได้คิดคุณท่านเท่าเกศี เห็นพ่อแม่ยากไร้ไม่ไยดี ดูเป็นที่อายเพื่อนเบือนอารมณ์ | สุภาษิตสอนหญิง | 49 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.