text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วภิญโยโมทนาลาลีลาศ <bot>:ลงเลียบหาดปรีดิ์เปรมเกษมสันต์ ถึงปากช่องคลองน้ำเปนสำคัญ ตำแหน่งนั้นชื่อชวากปากลาวน | นิราศเมืองแกลง | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสององค์ลงเรือลำที่นั่ง <bot>:พร้อมสะพรั่งไพร่นายทั้งซ้ายขวา ออกกำปั่นลั่นปืนเป็นสัญญา เสียงโยธาเอิกเกริกเลิกไปตาม ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเกี้ยวบ้างอย่างพระอาบิดาเกี้ยว <bot>:แล้วหน่วงเหนี่ยวนึกคร้ามให้ขามเขิน แต่ยิ้มเยื้อนเอื้อนอายชม้ายเมิน ให้เผอิญอกใจดังไฟฮือ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อังกุหร่าว่าเรือเรากว้างขวาง <bot>:รบให้ห่างอย่าให้ถึงจึงจะได้ ฉวยรบรับสัประยุทธ์มันจุดไฟ จะแก้ไขขัดสนจนปัญญา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะตัณหาพาตนให้ทนทุกข์ <bot>:ไม่มีสุขอวิชชาพาฉิบหาย เป็นเชื้อไฟไม่ชั่วตัวอบาย ให้วุ่นวายโลภหลงเที่ยววงวน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระแย้มยิ้มพริ้มพักตร์พจมาน <bot>:เจ้าว่าขานเข้าแบบเห็นแยบคาย จะเลี้ยงไว้ได้เป็นที่ปรึกษา ช่วยตรึกตราตรองงานการทั้งหลาย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเฒ่าเข้าห้องนอนตรองตรึก <bot>:จะทำศึกเอาให้ได้ไอศวรรย์ ผลาญอ้ายพวกปัจจามิตรมาติดพัน เอาให้มันย่อยยับอัปรา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลูกรักเหมือนเพื่อนชีวิตไม่คิดแหนง <bot>:ใช่จะแสร้งทูลพระองค์อย่าสงสัย จะถนอมจอมขวัญจนบรรลัย ไม่ขอไกลจากขนิษฐ์ดั่งจิตปอง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าตัวเราจะเข้าไปในสิงหล <bot>:มิใช่กลข้าศึกอย่านึกหวัง ล้วนฤๅษีเป็นเจ้าของเคยครองวัง เพราะจิตหวังที่ในวงศ์พงศ์ประยูร | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระพี่ผีปากที่ฝากรัก <bot>:ก็แหลมหลักเหลือดีไม่มีเสมอ ผู้หญิงคงงงงวยลงอวยเออ จะฆ่าเธอที่ไหนได้คงไม่ตาย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูน้ำวิ่งกลิ้งเชี่ยวเปนเกลียวกลอก <bot>:กลับกระฉอกฉาดฉัดฉวัดเฉวียน บ้างพลุ่งพลุ่งวุ้งวงเหมือนกงเกวียน ดูเปลี่ยนเปลี่ยนคว้างคว้างเปนหว่างวน | นิราศภูเขาทอง | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะรักไหนก็ไม่รักสมัครมั่น <bot>:เล่นประชันเชิงรองทั้งสองข้าง ชู้ต่อชู้รู้เรื่องเคืองระคาง ก็ขัดขวางหึงสาจะฆ่าฟัน | สุภาษิตสอนหญิง | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ นางพี่เลี้ยงฟังสุบินไม่กินแหนง <bot>:ก็รู้แจ้งมั่นคงไม่สงสัย ตำราฝันว่าผู้ชายเขาใส่ใจ แม้นออกไปคงจะสมอารมณ์ตรอง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหวยเสนีที่มารบจงนบนอบ <bot>:การผิดชอบกูจะงดอดโทษา แม้นรักตัวกลัวตายวายชีวา ให้พระยาออกมาง้อขออภัย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหมองหมางจางจิตเห็นผิดประหลาด <bot>:ไปปราสาทสร้อยสุดามารศรี จะผันแปรแก้ไขอย่างไรดี ฝ่ายขินีตีอกนึกตกใจ | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านครูผู้ชำนาญในการเวท <bot>:ก็แจ้งเหตุต่อหายเร่งไต่สวน รู้ว่ามีผู้แก้ให้แปรปรวน แกใคร่ครวญในฉบับตำหรับตำรา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้อยหรือชะพระเสาร์เจ้าโมโห <bot>:พูดหยาบช้าพาโลเหลือโกหก ฟังคำเขาเฉาโฉดมาโกรธงก จะตกหลุ่มขุมนรกอเวจี ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นจับคงคาประลัยในปราสาท <bot>:กับอำมาตย์ที่มันตั้งขึ้นใหม่ใหม่ เอาฟาดฟันบั่นศีรษะฉะเสียบไว้ หวังมิให้ดูเยี่ยงเอาอย่างกัน | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลงอาบน้ำลำห้วยพอเหนื่อยหาย <bot>:แต่เส้นสายรุมรึงให้ขึงแขง สลดใจเห็นจะไม่ถึงเมืองแกลง แต่นายแสงวอนว่าให้คลาไคล | นิราศเมืองแกลง | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงเงือกงูดูราวบ้างขาวเขียว <bot>:ว่ายตามเกลียววังวนชลสาย ฝูงมังกรคาบแก้วดูแพรวพราย ขึ้นเรียงรายฟาดหางกลางสินธู | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอขาดคำกล้ำกลืนสะอื้นอก <bot>:น้ำตาตกซกโซมชโลมไหล สร้อยสุวรรณจันทร์สุดาเหลืออาลัย พระชลนัยน์ไหลหลั่งลงพรั่งพราย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเจ้าจอมหม่อมคุณตระกูลสูง <bot>:บ้างพยูงอยู่ข้างข้างไม่ห่างแห บ้างวิ่งวนจนหอบหมอบกระแต ที่เฒ่าแก่โก้งโค้งลากโครงคราง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่อกินนํ้ามวกผาจึงยาหาย <bot>:ราพณ์ร้ายปิดยาด้วยหินถม ออกเดินเดี่ยวเที่ยวในไพรพนม แสนภิรมย์เริงไล่มฤคิน | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกอีล้างศาสนาตำราตัด <bot>:ต้องกำจัดเสียให้ไกลไอศวรรย์ มิให้มึงอยู่ยืดสืบพืชพันธุ์ ในเขตคันพาราลังกาเดิม | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชมวิหคนกไม้ในวิถี <bot>:จำปาจำปีขึ้นชิดต้นกฤษณา ทั้งกาหลงชงโคโยทะกา มะลิลามะลิวัลย์พันประยงคุ์ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสุรางค์นางนั่งอยู่พรั่งพร้อม <bot>:ทำเพลงกล่อมมโหรีปี่ไฉน ขับอิเหนาเข้าถ้ำให้ช้ำใจ แล้วซ้ำใส่หน้าทับรับพระทอง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเทวสินธุ์ยินคำที่ร่ำกล่าว <bot>:ปรึกษาท้าวรายาเหมือนว่าขาน บาทหลวงพูดเพทุบายหลายประการ จะคิดอ่านเอามาครองเป็นของตัว | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นลูกสาวเจ้าลังกาวัณฬาราช <bot>:แสนฉลาดลูกเสือเหลือขยัน เมื่อล่าหนีตีทัพจับไม่ทัน จะฟาดฟันสับซ้ำให้หนำใจ ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงแกเดินดูตามภูผา <bot>:เห็นจินดาของวิเศษแจ้งเหตุผล แก่ไทท้าวเจ้าพาราจอมสากล ถ้าแม้นฝนแล้งไปให้บูชา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าทิ้งไว้เราไม่แจ้งแห่งสำคัญ <bot>:สุดจะผันผินหน้าไปหาใคร ฯ ฝ่ายตาเฒ่าทูลตอบให้ชอบโสต ซึ่งทรงโปรดปรึกษาจะอาศัย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จระเข้เหราหน้าต่างต่าง <bot>:มีเขากางเกะกะนั่นตะโขง ปลาวาฬใหญ่ไล่กระเพื่อมแลเลื่อมโล้ง ครีบกระโดงดูเป็นพืดยาวยืดครัน | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเกณฑ์ไพร่ไปสมทบช่วยรบพุ่ง <bot>:คืนเอากรุงลังกามหาสถาน ได้แก้แค้นแทนที่จับให้อัประมาณ ฝ่ายอาจารย์จึ่งว่าคิดนั้นผิดนัก | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงพูดกลบเกลื่อนให้เงื่อนหาย <bot>:กินข้าวสายเป็นทุกทีคนผีสาง พูดมิให้มังคลารู้ท่าทาง จะระคางเสียเพราะเมียจะเสียความ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้แว่วแว่วแจ้วโสตเจ้าพราหมณ์น้อย <bot>:พอเคลิ้มม่อยหวาดฟื้นตื่นผวา ฟังสำเนียงเสียงร้องต้องตำรา พราหมณ์จินดาดีใจใครจะปาน | สิงหไกรภพ | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งทรงยศทศวงศ์เห็นคงรับ <bot>:ให้สององค์คงกลับไปกรุงศรี ถึงลูกผิดคิดถึงพระชนนี กลัวแต่ที่เธอไม่วอนไม่อ่อนตาม ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:กทกรกกกกนากน้ำ <bot>:ใจใคร ราชดัตสลัดได ไข่เหน้า พิษนาดพาดไฉน นากกภดกรดเอย สอึกสอมซมเช้า ชิ่งช้าชาลี | นิราศสุพรรณ | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุลาลีปรีชานำหน้าเสด็จ <bot>:ไปตึกเจ็ดห้องฝาหลังคาเขียน ค่อยนำทางย่างย่องมือส่องเทียน แกล้งพาเวียนวนวงลงบันได | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่โลมลูบจูบจับจะปรับไหม <bot>:สักเท่าไรก็ไม่รู้จะสู้เสีย พลางพูดพลอดกอดคอเคล้าคลอเคลีย จูงมือเมียเข้าในห้องประคองเคียง ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดจะใคร่ไปดูให้รู้แน่ <bot>:จะอยู่แต่ลำพังกระมังหนา ได้รบสู้ดูฝีมือให้ลือชา เมื่อกรรมมาถึงกายก็วายปราณ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายทิศาปาโมกข์โลกเชษฐ์ <bot>:อ่านพระเวทวิทยาเป็นห่าฝน ให้ไฟดับลับตาประชาชน ต่างมืดมนไม่เห็นทางในกลางคืน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถวายไว้ในพระองค์จงช่วยบวช <bot>:ให้รู้สวดศักราชพระศาสนา ทั้งข้านี้มิได้ขัดอัธยา พระสิทธาสั่งสอนจะผ่อนตาม ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังนางพลางว่านิจจาเอ๋ย <bot>:ไม่เชื่อเลยแม่วัณฬามารศรี ถึงกองทัพกลับกล้าเข้าราวี จะผลาญชีวีมันให้บรรลัย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทิ้งอาวุธทรุดหมอบนบนอบน้อม <bot>:ต่างร้องยอมสาพิภักดิ์ด้วยหนักหนา พระอัคนีมีจิตคิดเมตตา เรียกโยธาถอยกลับทั้งทัพชัย | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำพูดจาปรานีแล้วชี้บอก <bot>:มึงเคยหลอกกินใครได้กี่หน ยักขินีกู่ก้องร้องคำรน กูกินคนในเภตราเสียกว่าพัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอได้ฤกษ์เบิกอรุณขุนทหาร <bot>:ตีฆ้องขานโห่ลั่นสนั่นเสียง ทั้งหน้าหลังสังข์แตรแซ่สำเนียง ออกรายเรียงลำสล้างมากลางชล | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กองดินปืนฟืนรอบเป็นขอบคอก <bot>:เอาเพลิงคลอกโยธาให้อาสัญ ถึงอยู่ปืนยืนยงคงกระพัน ก็เห็นมันจะไม่รอดคงวอดวาย ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกล้งเป็นหมอคอเดียวกันเจียวเจ้า <bot>:ใครเชิญเล่าเข้ามารุมกันคุมเหง สารพัดขัดคำไม่ยำเกรง วาสนาของข้าเองมันอาภัพ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้พระชนม์ยาวยืนหมื่นพรรษา <bot>:จงวัฒนาเรืองฤทธิ์ดั่งพิษศร ทั้งโรคาสารพัดกำจัดจร ให้ภูธรสุโขมโหฬาร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เตียวหุยฮ่องต่งไปกักด่าน <bot>:แล้วประจานหยาบคายอายพหล จิวยี่โกรธเต็มประดาเข้าตาจน ทุบอกตนรากโลหิตชีวิตวาย | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอเดชะพระเป็นเจ้าของเราช่วย <bot>:ทั้งเจ้าห้วยโตรกเตริ่นที่เนินผา อันสิงสู่อยู่ที่หว่างเกาะลังกา จงช่วยข้าครั้งนี้ให้มีชัย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอถวายหมายมาดว่าชาตินี้ <bot>:พระเป็นที่พึ่งพักจนตักษัย พลางนบนอบยอบองค์ตรงเข้าไป ชูดอกไม้ยื่นถวายชายชำเลือง ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกทหารสามพระองค์ทรงสวัสดิ์ <bot>:ต่างรีบรัดฟันค่ายเอาไม้ขอน กลิ้งเข้าไปไล่กระชั้นเข้าฟันฟอน พลนิกรโห่เร้าจะเอาชัย ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ อันบทเบื้องเรื่องนี้ยกไว้ก่อน <bot>:จะกล่าวย้อนถึงประเทศขอบเขตขัณฑ์ เมืองบุรำสำปะหนาสาละวัน เป็นจอมจันตประเทศเขตนคร | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อตะกี้นี้บรรทมลมปะทะ <bot>:ตื่นจึงจะทูลแจ้งแถลงไข แล้วนวลนางย่างย่องเข้าห้องใน พระอภัยพยักหน้าให้มาเคียง ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อสุรินทร์ยินขับกลับทหาร <bot>:อลหม่านมืดมากลุ้มหน้าหลัง จะเข้าจับกลับพรั่นขยั้นยั้ง ต่างเพลินฟังดังจะหลับเจื้อยจับใจ | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเหวี่ยงวัดขัดใจมิให้ต้อง <bot>:จนเหน็ดเหนื่อยเมื่อยสองพระหัตถา มันดื้อด้านทานทนพ้นปัญญา จึงแกล้งว่าวิงวอนให้อ่อนใจ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แนบสนิทชิดชมภิรมย์รัก <bot>:นางเบือนพักตร์ผ่อนตามไม่ห้ามหวง ดังมาลีคลี่คลายขยายดวง ระรื่นร่วงเรณูฟูขจร | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พาทั้งสองนุชนางสำอางพักตร์ <bot>:ประเสริฐศักดิ์สองมิ่งมเหสี บังคมลาสองกษัตริย์เจ้าปัถพี จรลีมาขึ้นรถบทจร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ล้วนเสือเฒ่าเจ้าความคิดบิดตะกูด <bot>:แต่ปากพูดกรุ้มกริ่มทั้งยิ้มหัว นึกหมายใจว่าจะได้เป็นของตัว แต่ล้วนมัวหลงงามทั้งสามชาย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพาชีหนีได้มาในน้ำ <bot>:พอพลบค่ำควบหนักดังจักรผัน ทั้งหลังเปล่าเบาแรงยิ่งแข็งครัน พอไก่ขันขึ้นละเมาะเกาะพนม | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสนารับบังคมประนมสนอง <bot>:มาแต่งกองทัพปล้นเร่งขวนขวาย คิดจัดแจงแต่พหลกลอุบาย ทั้งไพร่นายคอยรับเป็นทัพแซง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรหยุดพิศพินิจนึก <bot>:พวกข้าศึกมั่นคงไม่สงสัย ให้หาพราหมณ์สามนายก็หายไป ต่างตกใจวุ่นวิ่งเป็นสิงคลี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าเชยชื่นฟื้นตัวกลัวจะร้อง <bot>:ว่าพี่น้องเล้ารุมทำหยุมหยิม แต่มุ่งมองสองแก้มดูแย้มยิ้ม ค่อยจ่อจิ้มจุมพิตยิ่งติดใจ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งบอกกับเสวกาพวกข้าเฝ้า <bot>:ท่านเกณฑ์เหล่าพลขันธ์ให้สานแผง แล้ววงไว้ตามทางที่กลางแปลง เอาผ้าแดงทำธงปักลงกลาง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วิถีทางสิบเดือนไม่เคลื่อนคลาด <bot>:ด้วยอำนาจพระโยคีมีคาถา ไปวันครึ่งถึงเกาะเหมือนเหาะมา พระสิทธาลอยลงตรงกุฎี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเขียนเสร็จสั่งให้คนไปบนบก <bot>:ตามวิตกเย็นร้อนคิดผ่อนผัน พวกคนใช้ผู้ถือหนังสือพลัน ก็ชวนกันเข้าไปแจ้งแห่งคดี ฯ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงรู้เถิดเปิดด่านให้ท่านด้วย <bot>:จะได้ช่วยโปรดให้ไปสวรรค์ เราบอกความตามจริงทุกสิ่งอัน แม้ป้องกันกีดฤๅษีจะมีภัย ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสด็จขึ้นตำหนักแพเกณฑ์แห่พร้อม <bot>:ประณตน้อมบังคมสมถวิล ฝ่ายพระจอมมังคลาเจ้าธานินทร์ ขึ้นทรงสินธพดำนำไปพลัน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หนังสือครูผู้เป็นสังฆราช <bot>:ได้ชี้ขาดในเรื่องศาสนา ขอแจ้งจิตมาถึงศิษย์มังคลา เพราะความปรานีเหลือในเชื้อวงศ์ | พระอภัยมณี | 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกทัพหลังคั่งคับช่วยทัพหน้า <bot>:เที่ยวจุดไฟไหม้หลังคาติดฝาเฝือง เสียงผางโผงโพลงพลุ่งเพลิงรุ่งเรือง ชาวบ้านเมืองวุ่นวิ่งเป็นสิงคลี | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเกาะเมียเสียไม่รู้ทำหูหนวก <bot>:มันชาติพวกอ้ายขี้ข้ากะลาสี แม้นไม่เกรงไทท้าวเจ้าบุรี จะฆ่าตีให้มันตายวายชีวง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใส่กล้องเป่าขึ้นไปในอากาศ <bot>:เป็นหมอกกลาดยาปลิวคนหิวโหย กระทบกลิ่นยาพิษให้อิดโรย พอลมโชยอ่อนทั่วทั้งมัวเมา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีเครื่องอานพานพระศรีที่ลูกหลวง <bot>:ทุกกระทรวงเร่งรัดไปจัดสรร ตาบประดับทับทรวงสังวาลวรรณ ให้ครบครันเครื่องทรงอลงการ ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อยามอยู่คู่เคียงเคยเลี้ยงน้อง <bot>:ไม่จากห้องห่างเหเสน่หา มาสิ้นบุญสูญลับอัปรา ต้องน้อยหน้าสารพัดจะขัดเคือง | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่นุ่งผ้าคากรองครองหนังเสือ <bot>:ประหลาดเหลือโล่งโต้งโม่งโค่งขัน น่าเหียนรากปากมีแต่ขี้ฟัน กรนสนั่นนอนร้ายเหมือนป่ายปีน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางก็ชี้แถวทางกลางกระสินธุ์ <bot>:กลับไปถิ่นนคเรศประเทศสถาน ไปทางทิศข้างอุดรผ่อนสำราญ ไม่ช้านานก็จะถึงอย่าพึงแคลง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดำรัสพลางทางเยี่ยมพระแกลรัตน์ <bot>:โองการตรัสสั่งนนทยักษี จงตระเตรียมเภตราอย่าช้าที กูจะพาบุตรีไปชมชล ฯ | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกฝรั่งลังกามันมากลุ้ม <bot>:จะจับกุมแล้วพระพี่นี้ไปไหน อยู่ช่วยฉันมารดาเถิดอย่าไป พระหัสไชยจูบกอดพูดพลอดพลาง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่างเหมือนพ่อหนออ้ายหนูกูดูคล้าย <bot>:ประพิมพ์ประพายรูปจริตไม่ผิดหวา ทั้งเนื้อตัวหัวหูดูนัยน์ตา เหมือนมังคลาจิ้มลิ้มดั่งพิมพ์เดียว | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหัสไชยไปบนรถเลี้ยวลดหา <bot>:พวงบุปผามาลีให้พี่สาว มาห่างนางวังเวงคิดเพลงยาว เป็นเรื่องราวคราวนิราศเคลื่อนคลาดคลา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนขอสู่ผู้ใหญ่ยกให้พร้อม <bot>:ยังไม่ยอมเป็นเมียต้องเสียหอ อายมนุษย์สุดกำลังไม่รั้งรอ จะผูกคอเสียให้ตายวายชีวา | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่ไม่ได้ใจคอให้ท้อแท้ <bot>:ถึงจะแก้เล่าก็เห็นไม่เป็นผล ทั้งกลัวพระวิญญาณเหลือทานทน ต้องดั้นด้นไปแต่ตัวเพราะกลัวภัย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้ากับพี่นี้กุศลแต่หนหลัง <bot>:เห็นจริงจังเจียวนะแม่แน่หนักหนา ถึงพรากไปไว้ที่อื่นคงคืนมา เหมือนเขาว่าคู่แล้วไม่แคล้วเลย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอกลืนกายกลายเป็นนาคราช <bot>:ทำอำนาจเลื้อยไล่กันสับสน นัยน์ตาแดงแผลงฤทธิ์คำรามรณ ภาษาคนก็ยังรู้อยู่ในใจ | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเชยปรางทางว่านิจจาน้อง <bot>:อย่าเคืองข้องตัดรักเด็ดภักษ์ผล พลางประคองต้องเต้าเสาวคนธ์ ดั่งอุบลเผยกลีบรีบจะบาน | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รบคราวนี้มิชนะก็จะขัด <bot>:ด้วยความรักรึงรัดประหัตประหาร แค้นแต่ใจใครเขาวอนไม่รอนราญ คิดสงสารเสียแล้วใจไม่ได้ความ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกโยธาโห่ลั่นสนั่นก้อง <bot>:เห็นอ้ายย่องตอดนั่งยังไม่หนี บ้างหยอกยุดฉุดมือว่าชื่อดี พระบุตรีตรัสถามตามสงกา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถอนสมอช่อใบขึ้นใส่รอก <bot>:แล้วแล่นออกรีบไปข้างฝ่ายเหนือ ต้นหนดูเข็มใหญ่ในท้ายเรือ คัดหางเสือหมายมุ่งไปกรุงไกร | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายทั้งสามพราหมณ์สินสมุทรหลาน <bot>:แสนสงสารภูวไนยจิตใจหาย ครั้นจะกวนหวนหุนจะวุ่นวาย ต่างถวายอภิวันท์กลั้นน้ำตา | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างขึ้นค้นบนเขาเหล่าละเมาะ <bot>:ทุกแก่งเกาะยมนาชลาสินธุ์ บ้างค้นไปในนํ้าบ้างดำดิน อสุรินทร์แยกย้ายไปหลายทาง | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งตอบบ้างทางประชดอดไม่ได้ <bot>:เขาว่าไว้บวชผัวเพราะตัวหวง เอาโยมนั่งจ๋อก้อไว้ล่อลวง จะตัดห่วงตัดใยเป็นไรมี ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงฟันฝ่าข้าศึกสะอึกไล่ <bot>:เอาหัวไอ้ชาวพลไปคนละหัว แทนธูปเทียนดอกไม้ถวายตัว ให้เห็นทั่วจะได้ลือฝีมือเรา ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกเดินด่าเออมันไม่ใช่มนุษย์ <bot>:แล้วขากทุดเต็มระยำอ้ายซำสาม ท้าวกุลาพาซื่อไม่ถือความ พยายามแต่จะใคร่ได้อนงค์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปบอกตามาช่วยฉันด้วยเถิด <bot>:เหมือนพี่เกิดร่วมท้องกับน้องแก้ว ร้องเรียกร่ำน้ำพระเนตรลงนองแนว สลบแล้วคืนเล่าเฝ้าโศกา ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ล้วนเสือเฒ่าเจ้าความคิดบิดตะกูด <bot>:แต่ปากพูดกรุ้มกริ่มทั้งยิ้มหัว นึกหมายใจว่าจะได้เป็นของตัว แต่ล้วนมัวหลงงามทั้งสามชาย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงธารถ้ำลำเนาภูเขารุ้ง <bot>:ดูเรืองรุ่งราวกับลายระบายเขียน บ้างเขียวขาววาวแววแก้ววิเชียร ตะโล่งเลี่ยนเลื่องเหลืองเรืองระยับ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางยุพาว่าเมื่ออยู่กับครูเฒ่า <bot>:ได้เรียนเล่าโฉลกตั้งพระสั่งสอน ทายนิมิตมีตำราพยากรณ์ ตามอักษรซึ่งสุบินจินตนา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมลังกามหาสถาน <bot>:จึ่งโองการตามประสาอัชฌาสัย เสวยผลม่วงปรางมะทรางไทร มะเฟืองไฟอินจันทน์พรรณพะวา | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่เธอเป็นฤๅษีจะมีโทษ <bot>:จะถือโกรธใช่กิจผิดวิสัย ครั้นจะตอบไปให้มากกระดากใจ เอาแต่ได้การเราพอเบาทรวง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระชนกชนนีของพี่นั้น <bot>:มิใช่ท่านยากไร้จะไปหา แต่แจ้งการสารศรีที่มีมา ก็จำว่าเจ็บป่วยด้วยนิดน้อย | พระอภัยมณี | 55 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.