text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประทานเสร็จพระเสด็จยุรยาตร <bot>:ขึ้นปรางค์มาศมนเทียรวิเชียรฉาย สถิตนั่งยังพระแท่นแสนสบาย พระภิปรายโปรดแถลงแจ้งคดี
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนอกเราอกเขาก็เร่าร้อน <bot>:ต้องอาวรณ์หลงมาน่าสงสาร อย่าต้องซื้อต้องหาให้ช้าการ กับอาหารไม่กระไรจะให้ปัน
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนนางนำคำอักษรเมืองปากน้ำ <bot>:คำนับนำอ่านประมูลทูลถวาย พระทราบสิ้นแล้วเฉลยเปรยภิปราย เห็นดีร้ายพระฝรั่งพวกจังฑาล
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่เลี้ยงรับกลับออกไปนอกห้อง <bot>:ถามนายกองปืนแดงแถลงไข ว่าลำทรงองค์โอรสยศไกร จึงเข้าไปทูลแถลงแจ้งคดี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครร้อนตัวกลัวพระขรรค์ <bot>:จะแก้กันการศึกจึงปรึกษา พวกอยู่ค่ายฝ่ายฝรั่งมังคลา ก็กลัวม้ามังกรหยุดรอนราญ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฟังพี่ว่าอย่าสลดกำสรดจิต <bot>:พลางเชยชิดโฉมน้องประคองขวัญ เพราะขัดขวางต่างประเทศต่างเขตคัน พี่อัดอั้นอกซํ้าระกำใจ
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองกษัตริย์ตรัสว่าอย่าว้าวุ่น <bot>:เขามีคุณพระบิดามากับเขา ควรจะไปไต่ถามตามสำเนา จะด้นเดาดื้อไปนั้นไม่ดี
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งแสนรักสุดรักให้หนักอก <bot>:เหมือนหนึ่งยกเมรุไกรไศลหลวง โอ้อกใครในแผ่นดินสิ้นทั้งปวง ไม่เหมือนทรวงเจ้าละมานที่ลานรัก
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พัดกระพือฮือหวนป่วนระลอก <bot>:กระฉ่อนกระฉอกเรือปัดสะบัดหัน ต้นหนให้ลดใบลงฉับพลัน ฟ้าก็ลั่นเปรี้ยงเปรี้ยงเสียงคำรน
|
พระอภัยมณี
| 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลูกบอกความตามจริงไม่กริ่งจิต <bot>:ขอชีวิตไว้เป็นข้ามารศรี อองออยจำคำไว้ถือไม้ตี นางเทวีหวีดหวาดเพียงขาดใจ
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างรํ่าว่าข้าน้อยจะคอยท่า <bot>:จนชีวาม้วยมุดสุดถวิล มาพบปะจะขอบุญพระมุนนิน ขอรับศีลทรงพรตดาบสนี ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทุจริตจิตชั่วอ้ายตัวโลภ <bot>:หลงละโมบเรี่ยวแรงต้องแข็งขืน เกิดทิษฐิที่ในจิตดั่งพิษปืน ต้องแข็งขืนมานะในอารมณ์
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลงนั่งเซาเหงาหงอยคอยอาทิตย์ <bot>:ยังมืดมิดอยู่ไม่แจ้งส่งแสงฉาน ดูก็เป็นพยับฝนอนธการ ไม่เบิกบานแจ่มแจ้งแสงอุทัย
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ที่ต่อหรดีนั่นมีเกาะ <bot>:คนเหมือนเงาะงวงชดเหมือนคชสาร ประเทศที่มีต้นแตนทำแทนตาล ขยำดินกินหวานสำราญใจ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท้าวไทไพรชนเร่งพลรบ <bot>:เข้าสบทบแทงฟันผันผยอง แกว่งอาวุธฉาดฉับเข้ารับรอง เสียงกึกก้องล้มตายลงหลายคน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงนารีมีอื่นสักหมื่นแสน <bot>:ไม่เหมือนแม้นเมียหลวงดังดวงจิต พอหลับลงทรงพระสุบินนิมิต ว่านาคีมีฤทธิ์เผ่นทะยาน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางผลักพลิกหลีกเลี่ยงเบือนเบี่ยงบิด <bot>:พระชื่นชิดติดตามทรามสงวน นางว่าเบื่อเหลือห้ามยิ่งลามลวน หม่อมฉันข่วนนี้ก็ได้เลือดไหลนอง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หยิบกระบี่คู่นิเวศน์เขตจังหวัด <bot>:สำหรับกษัตริย์ขัตติยามหาศาล ประสิทธิ์ให้เขยขวัญมิทันนาน มอบสถานนคเรศนิเวศน์วัง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกต้นหนคนท้ายที่หมายทิศ <bot>:ทั้งมืดมิดไม่รู้แห่งตำแหน่งไหน เรือที่ตามมาก็ซัดพลัดกันไป พยุใหญ่ก็ไม่ซาถึงห้าคืน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างเกี้ยวสาวชาวลังกาที่มาเลี้ยง <bot>:เข้ายืนเคียงขอจูบแล้วลูบหลัง บ้างยื้อยุดฉุดคร่าทำน่าชัง นางฝรั่งร้องอึงคะนึงไป
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คือองค์พระมังคลาของข้าเจ้า <bot>:ไม่ได้ข่าวแจ้งการนานใจหาย จึ่งอุตส่าห์พยายามเที่ยวตามนาย จะดีร้ายมิได้แจ้งแต่งเนื้อความ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บรรดาเหล่าชาวทะเลพลัดเผลไพล่ <bot>:ต่างพลัดไปเขตแขวงทุกแห่งหน ทั้งทิศใต้ชายน้ำทุกตำบล จึ่งมีคนทะเลอยู่ทุกบูรี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อพลัดพรากยากเย็นเป็นไฉน <bot>:ลูกมิได้รู้ความเที่ยวตามหา ไฉนองค์ทรงฤทธิ์พระบิดา จึงได้มาเรือฝรั่งเป็นอย่างไร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้แต่ความทุกขังเกิดสังเวช <bot>:กองกิเลสผูกพันเพราะตัณหา เราเบื่อหน่ายในจิตคิดศรัทธา บรรพชาเสียให้พ้นทนทรมาน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกผู้ชายว่ายวนปนผู้หญิง <bot>:เที่ยวเกลือกกลิ้งกลางคลื่นลื่นไถล บ้างดำผุดสุดจะกลั้นก็บรรลัย ฝูงปลาใหญ่ได้กลิ่นขึ้นกินคน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขม้นดูรู้ว่าน้องร้องอุเหม่ <bot>:ช่างโว้เว้วิปริตผิดผู้หญิง เขาว่าไรให้มั่งจึงชังชิง มาลอบยิงแก้มเมียเขาเสียงาม ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดี๋ยวนี้นางจับไข้ไม่เป็นสุข <bot>:ประเดี๋ยวจุกประเดี๋ยวชักต้องรักษา ครั้นจะทอดทิ้งไว้ไม่นำพา ดูก็น่าเกลียดจ้านรำคาญจริง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนายโจรแต่งกายกรายกระบี่ <bot>:มาขึ้นขี่ม้าดำนำทหาร ยกพหลพลไกรอันชัยชาญ ออกจากด่านเมืองท่าชลาลัย
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ค่อยมีแรงแผลงฤทธิ์คำรนร้อง <bot>:ตะโกนก้องเรียกหาโยธาหาญ ฝ่ายปีศาจราชทูตภูตพรายพาล อลหม่านขึ้นมาหาในสาชล
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเชษฐาพามิ่งมเหสี <bot>:กับบุตรีลงที่นั่งบัลลังก์หงส์ หน่อนรินทร์สินสมุทรลงครุฑทรง เข้าซ่อนองค์อยู่สบายท้ายเภตรา
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่จะห้ามความรักให้หนักจิต <bot>:ก็ขืนคิดรักใคร่เฝ้าใฝ่ฝัน นึกจำนงองค์พระเหมวรรณ ให้ผูกพันพิศวาสไม่คลาดคลาย
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางกราบบาทมาตุรงค์ทรงกำสรด <bot>:อ่อนระทดระทวยองค์น่าสงสาร เฝ้าฝากฝังสั่งกำนัลพนักงาน ช่วยรักษาพยาบาลพระมารดา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยลูกผัวเขาฝากเป็นรากเหง้า <bot>:ต้องว่ากล่าวตามประสาอัชฌาสัย สอนให้บ่นภาวนารักษาใจ พอคุ้มภัยผีเสื้อเหลือรำคาญ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกไพรีตีด่านเข้าด้านหลัง <bot>:จะไปด้วยช่วยกำลังเจ้าทั้งสอง ฝ่ายข้างนี้มีชัยดังใจปอง พระตรึกตรองแล้วจึงตรัสสั่งหัสกัน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายอาจารย์ผู้ชำนาญทางกสิณ <bot>:เอาขมิ้นมาเสกลงเลขผา แจกไปทั่วตัวคนเป่ามนตรา ตามตำราที่ได้รู้ทั้งอยู่คง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันลูกเองเล่าก็ดีผีขยาด <bot>:กลัวอำนาจเรี่ยวแรงทุกแห่งหน ควรจะอยู่มั่วสุมประชุมพล ทำไกกลแล้วจะได้ไปลังกา
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:การรบพุ่งยุ่งยิ่งชิงสมบัติ <bot>:จะบัญญัติขู่ข่มอารมณ์เขา ถ้าแม้นเห็นชอบผิดเหมือนจิตเรา แม้นมิเอาข้อคำที่รำพัน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:มาถึงประเทศไท้ <bot>:บางไทร ทางทุรัศสถานใจ สุดซั้น สมรเดียวยิ่งมาไคล คลาจาก กงนา กงดั่งกงจักรกั้น กีดกั้นกันสมร
|
โคลงนิราศเจ้าฟ้าอภัย
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉันมีราชการมารักษาไข้ <bot>:คอยฟังให้รู้แน่ที่แก้ผวน พระก็มาด้วยธุระที่ประชวร หรือมากวนให้น้องไปห้องนอน
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระจอมนครินทร์ปิ่นกษัตริย์ <bot>:ให้แค้นขัดเคืองจิตพวกมิจฉา จึงเอื้อนอรรถตรัสสั่งขุนเสนา ให้รั้งราพวกพลสกลไกร
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระมังคลาสานุศิษย์ <bot>:สมคิดที่ในเล่ห์พลางเสสรวล มาขึ้นรถอย่างฝรั่งตั้งกระบวน เวลาจวนรีบไปในบุรินทร์
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเผ่าพงศ์วงศาคณาญาติ <bot>:จะผุดผาดวาสนาให้ปรากฏ เป็นเจ้าจอมหม่อมห้ามได้งามงด เหมือนราชรถเข้ามารับอย่ากลับกลัว ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางเรียกยักษ์ชักพระขรรค์ออกกวัดแกว่ง <bot>:เป็นสีแสงส่องสว่างกลางเวหา เป็นเปลวไฟไหม้พยนต์บนเมฆา ก็หนีมาจากที่เร็วรี่ไป ฯ
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นได้คู่บุรุษเกิดบุตรน้อย <bot>:เหมือนอองออยเป็นเปรตพงศ์เพศผี จึงสืบเหล่าเผ่าพันธุ์ทุกวันนี้ เรียกว่าผีตีนเดียวเที่ยวกลางดง ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ในราชสารสุมาลีศรีสวัสดิ์ <bot>:เชิญกษัตริย์ทรงยศโอรสา ให้รีบตามข้ามฝั่งไปลังกา ช่วยบิดาเหมือนได้แก้มาแต่เดิม
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านท้าวบิตุรงค์พงศ์กษัตริย์ <bot>:โองการตรัสว่าอาจารย์ท่านให้หา บาทหลวงเฒ่าจึ่งแถลงแจ้งกิจจา ว่าเรามาอยู่ก็นานทิ้งบ้านเมือง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอสว่างสร่างมนต์ไพร่พลตื่น <bot>:ต่างฉวยปืนหอกดาบกำซาบสาย ออกวิ่งตามถามข่าวลูกเจ้านาย เห็นศพตายหงายหน้ามีตาเดียว
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดจะใคร่ไปบวชจนหนวดขาว <bot>:ให้มันหนาวนอนสะอื้นไม่คืนสึก แต่ครวญคร่ำรำพึงคะนึงนึก จนจับไข้ให้สะทึกสะท้านองค์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าปากน้ำสำคัญให้ลั่นปืน <bot>:เสียงปึงปังดังครื้นทั้งธรณี พอเช้าตรู่ดูเรือเหนือปากอ่าว ออกแล่นก้าวคลาดเคลื่อนเหมือนจะหนี
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จัดกำปั่นแต่บรรดาโยธาหาญ <bot>:พระสั่งการเสร็จพลันด้วยหรรษา เสด็จเข้าข้างในที่ไสยา เรียกสุดาน้องนุชบุษบง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จัดกองหนุนขุนเสนาที่สามารถ <bot>:ทั้งแคล้วคลาดเชิงรู้ธนูศิลป์ พวกเกียกกายหลายหมู่สู้ไพริน จัดไว้สิ้นพร้อมถ้วนกระบวนแซง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายอัสดรเผ่นผงาดแล้วฟาดหาง <bot>:สะบัดย่างเผ่นโผนโจนถลา พงศ์กษัตริย์แกว่งไม้เท้าของเจ้าตา เสียงโกลากึกก้องท้องทะเล
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เจดีย์ชินธาตุเจ้า <bot>:ศรีสถาน ขามโสพิศพงาปราณ เกศเกล้า ทัศมนมิพอปาน พอคู่ คมเอย ฤาเลิศใต้ทิพเท้า เท่าเว้นอุบพาศรี
|
โคลงนิราศหริภุญชัย
| 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งพ่อแม่โกรธขึ้งจึงต้องเที่ยว <bot>:สันโดษเดี่ยวทุกข์ทนต้องหม่นหมอง แต่จนใจไม่รู้ที่จะปรองดอง เล่าให้น้องนุชฟังแต่หลังมา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นตัดไม้ไผ่เกลาทำเสาศาล <bot>:ดาดเพดานเสร็จไปให้ไพร่ขน ตั้งของกินเครื่องสรวงจะบวงบน ช่วยกันขนมาพร้อมหอมขจร
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกทหารด่านสมุทรเดินสุดท้าย <bot>:ทำตามนายหาบหามตามวิสัย เขาส่งตัวหัวเมืองเนื่องเนื่องไป พวกบ่าวไพร่ปลอมเข้าอยู่ทุกบูรี
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อีกกลดสังข์ทั้งพระแสงสำหรับยุทธ์ <bot>:ทีฆาวุธอัษฎาสถาผล ราชวัติฉัตรรอบขอบมณฑล ตั้งชั้นบนบังสาดดาดเพดาน
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายรำภาสะหรีชลีฉลอง <bot>:พระคุณของบาทมูลไม่สูญหาย ถึงเสียตัวชั่วช้าชีวาวาย จะสู้ตายมิได้ขัดพระอัชฌา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายพระหน่อธิบดินทร์นรินทร์ราช <bot>:ลงจากอาสน์มาประณตบทศรี สองมาตุรงค์องค์พระชนนี นางเปรมปรีดิ์ตรัสว่าด้วยอาวรณ์
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายเจ็ดองค์พงศ์กษัตริย์ <bot>:ให้ยกตัดทางมาไม่ฝ่าฝืน แล้วรีบรัดลัดทางมากลางคืน เสียงครึกครื้นโยธาพลากร
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายบาทหลวงมังคลาพระยาแม่ <bot>:เสียทีแพ้ศึกเศร้าง่วงเหงาหงอย ไม่หลอเหลือเรือใช้เรื่องใหญ่น้อย เที่ยวแล่นลอยลำเดียวเปล่าเปลี่ยวใจ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสวกามาถึงจึ่งคำนับ <bot>:ท้าวให้รับท่านไปดั่งใจหวัง บาทหลวงยิ้มอิ่มใจรีบไปวัง แล้วขึ้นนั่งคานหามคนตามพรู
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อรุณกลัวตัวสั่นซบกันแสง <bot>:ท้าวเธอแกล้งเมินพักตร์ด้วยรักหลาน เสด็จออกนอกห้องแล้วร้องพาล หลานของท่านยายสอนแต่ก่อนมา
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณรันทดถอนใจใหญ่ <bot>:กลัวจะไกลพระธิดามารศรี จึงแสแสร้งแกล้งเขาว่าปรานี พี่จะหนีหน่ายนางเสียอย่างไร
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:มาดูนักโทษหนุ่มต้องคุมขัง ทั้งยักษีที่สาวเป็นชาววัง มาคับคั่งพรั่งพรูดังดูงาน
|
สิงหไกรภพ
| 53 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอสององค์ทรงฟื้นลุกขึ้นนั่ง <bot>:เห็นพร้อมพรั่งเกี่ยวดองยิ่งหมองหมาง ท้าวถวายลายมือหนังสือนาง ให้อ่านกลางสุริย์วงศ์พงศ์ประยูร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นบุพเพสันนิวาสพาสนา <bot>:กษัตราจะได้คู่ที่สู่สม สำเภาน้อยลอยแล่นมาตามลม ลุอุดมรมจักรนครา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงช้าวันฉันคงจะคอยท่า <bot>:ให้เชษฐาสมจิตพิสมัย พลางสำรวลชวนสามพราหมณ์ครรไล เสด็จไปที่สำนักตำหนักจันทน์
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ถึงค่ำร่ำเรียกอยู่ริมรั้ว <bot>:ก็กลับกลัวว่าปีศาจไม่อาจรับ ที่เรือเสียเมียหมายตายเป็นผี จนเขามีผัวใหม่พอได้กลับ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วันนี้ที่สัญญาได้มาพบ <bot>:จะรอรบกันกับน้องแต่สองหรือ หรือจะขับทัพใหญ่ไล่กระพือ จึงไม่ถือศัสตรามาราวี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสั่งเสร็จกลับหลังขึ้นยังตึก <bot>:คิดการศึกร่ำไปจนไก่ขัน แล้วนึกแค้นมังคลาด่าเป็นควัน ควรหรือมันมาเจ็บเป็นเหน็บเย็น
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสามองค์ทรงราชรถา <bot>:พวกเสนาเดินเคียงเรียงไสว ทั้งฤๅษีเสนาพากันไป จากกรุงไกรลังกาพากันจร
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงสั่งแต่บรรดาโยธาหาญ <bot>:ให้เตรียมการตามลำเนาภูเขาเขิน ตั้งค่ายคูปิดระหว่างหนทางเดิน ที่หน้าเนินตั้งหอรบประจบกัน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประหลาดแท้แม่ละเวงยิ่งเกรงจิต <bot>:ยิ่งเบือนบิดห่างเหเสนหา จนค่ำพลบหลบไปเสียไม่มา เจ้าช่วยพาพ่อไปตามนางทรามวัย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายลูกสาวเจ้าเมืองเป็นแม่ทัพ <bot>:เห็นศึกกลับออกไปได้ยังไม่หนี ให้รีบร้อนต้อนเหล่าชาวบุรี ขึ้นหน้าที่พร้อมทหารเป็นการจวน
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สิงโตกัดพลัดพลาดมันฟาดสิงห์ <bot>:ลงเกลือกกลิ้งกลางแปลงด้วยแรงผี มันหลีกตัวกลัวว่าจะช้าที เข้าถึงที่หน่อไทเธอไสยา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะต้องเสกสองให้ครองคู่ <bot>:ฉวยให้อยู่ฟูมฟักมักโฉงเฉง เหมือนเปลวไฟใกล้เชื้อก็เหลือเกรง จะครื้นเครงอายเขาเหล่าประชา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาเรือเร็วรีบไปอย่าได้ช้า <bot>:วางศาลาเกณฑ์ให้ดั่งใจหวัง ทนายรับเรียกข้าละล้าละลัง รีบไปยังนคราเข้าธานี
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เกรี่ยงลว้าว่าไว่เจ้า <bot>:เฃาโพรง ช่วยขู่หมู่ช้างโขลง คลาศแคล้ว ไปถึงจึ่งรำโรง รินเล่าเจ้าเอย จวนค่ำร่ำว่าแล้ว หลอดเร้าเป่าถวาย
|
นิราศสุพรรณ
| 83 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งลมเข้าเราจะยกขึ้นบกนั้น <bot>:ถ้าแม้มันโอบอ้อมออกล้อมหลัง ระดมปืนฟืนไฟใส่ประดัง จะเสียเรือเหลือกำลังระวังภัย
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมมังคลานราราช <bot>:กับครูบาทหลวงขึ้นม้าดูกล้าแข็ง ให้ตั้งค่ายริมท่าหน้ากำแพง เอาทองแดงทำวิหลั่นกั้นลูกปืน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงเมียงหมอบลอบแลแต่พอเห็น <bot>:ไม่สมเป็นเจ้าข้าจึงว่าขาน หรือใจจิตคิดขลาดราชการ จะหนีบ้านบวชเรียนก็เพียรไป ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยมากมายหลายองค์วงศ์กษัตริย์ <bot>:สถิตรัตน์ปรางค์ปราสาทราชฐาน หน่อนรินทร์สินสมุทรเป็นแม่งาน คิดทำเมรุเกณฑ์งานการระดม
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นเมืองไหม้ไฟกลุ้มชอุ่มควัน <bot>:เห็นสำคัญคิดว่าจริงไม่กริ่งใจ ให้จอดฝั่งพรั่งพร้อมทหารรบ พอจวนพลบไฟฟางสว่างไสว
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:หลังคาขาดแล้วลุ่ย <bot>:ตามกัน ไป่หมั่นแซมนับวัน รั่วร้าง โคควายค่าคนมัน หนีหลบ ไปนา บ่ติดตามบนจ้าง ได้แล้วหมดตัว ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มิเชื่อสู้ดูลองสักสองยก <bot>:เศียรไม่ตกตามปากจึงถากถาง แล้วถาโถมโจมรบในนภางค์ ตัดคอช้างตกพลัดกับปัถพี
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนก้อนเมฆตั้งมาในอากาศ <bot>:แล้วเคลื่อนคลาดไปอยู่หนตำบลไหน เหมือนของข้าวเอาโยนในกองไฟ เพลิงก็ไหม้มอดม้วยด้วยกำลัง
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อพบพานบ้านเมืองที่ไหนมั่ง <bot>:พอประทังกายาหยุดอาศัย แล้วจัดแจงแปลงเปลื้องเครื่องอำไพ ทำเป็นไพร่ผ้านุ่งพะรุงพะรัง
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกนอกวังเคลื่อนคล้อยลอยลิบลิ่ว[๓] <bot>:เป็นแถวทิวปลิวฟ้าในราศี หน่อกระษัตริย์พลัดพรากจากบูรี ทุกข์ทวีเทวษให้อาลัยแล
|
สิงหไกรภพ
| 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบุตรีกราบก้มประนมหัตถ์ <bot>:สามกษัตริย์ทรงเดชผู้เชษฐา แล้วบังคมก้มกรานคลานเข้ามา เฝ้ามารดาอัยกีด้วยปรีดิ์เปรม
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:หวั่นหวั่นว่าวอยู่ใกล้ <bot>:ลมกวน ผมกับหวียียวน หย่งเกล้า วัดชีชิดบ้านชวน ชีบาป สามประการนี้เย้า ยั่วแท้ธรรมเนียม ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรียนเป็นแพทย์วิทยารักษาโรค <bot>:จะดับโศกสังเวชทุกเขตขัณฑ์ ประสงค์สิ่งสรรพยาจึงพากัน มาเลือกสรรสืบเสาะตามเกาะเกียน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อมือซ้ายฟันฟาดบาดมือขวา <bot>:ตัวต้องหายาแก้แผลจึงหาย ใครผลาญวงศ์พงศ์พันธุ์ให้อันตราย เหมือนมือซ้ายขาดด้วนไม่ควรคิด
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งซุ้มเสามณฑปกระจกแจ่ม <bot>:กระจังแซมปลายเสาเปนบัวหงาย มีดอกจันทน์ก้านแย่งสลับลาย กลางกระจายดอกจอกประจำทำ
|
นิราศพระบาท
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงกุเราล้วนกุเราว่ายเคล้าคู่ <bot>:เป็นหมู่หมู่ว่ายเรียงเคียงสลอน ปลาพิมพาพาพวกพิมพาจร ว่ายสลอนเคียงคู่หมู่พิมพา
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวกึงเจ้าพาราปตาหวี <bot>:ชื่อท้าวกุลามาลีมณีฉาย เป็นแขกเทศวิเศษสุดบุรุษชาย แสนสบายบ้านเมืองเรืองตระกูล
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งปี่กลองฆ้องแตรเซ็งแซ่เสียง <bot>:ไปยืนเรียงตามที่ขมีขมัน พอยานุมาศถึงประทับกับเกยพลัน ตีสนั่นส่งเสด็จสำเร็จการ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางโฉมยงทรงฟังให้สังเวช <bot>:มันถือเพศผีสางต่างวิสัย พลางปรึกษาว่าใครเห็นเป็นอย่างไร มันจะไปเป็นข้าเหมือนพาชี
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พร้อมกำปั่นพันร้อยออกลอยแล่น <bot>:ไปตามแผนที่ประจำออกน้ำเขียว ทั้งเรือรบเรือแห่แลเป็นเกลียว คงคาเชี่ยวลมเฉื่อยเรื่อยสบาย
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญท่านครูผู้ใหญ่ลงไปด้วย <bot>:จะได้ช่วยจัดแจงแต่งทหาร จงรีบรัดจัดกันให้ทันการ แม้นเนิ่นนานพวกศัตรูจะจู่มา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.