Search is not available for this dataset
text
stringlengths 0
31.2k
| en
stringlengths 1
6.69k
⌀ | id
stringlengths 1
36
| dataset_id
stringclasses 4
values | source
null | filename
stringlengths 4
78
| title
stringclasses 360
values | author
stringclasses 53
values |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
, tonsoratus in monasterium
mittitur.
751. Lantfridus mortuus est.
752. Grifo obiit.
753. Stephanus papa ad Pippinum
veniens, defensionem petit
contra Haistolfum regem.
754. Stephanus papa duos filios
Pippini, Karolum et Karlmannum,
unxit in reges.
755. Sanctus Bonifacius martyrio
coronatur.
756.
757. Organum venit in Frantiam.
758. Pippinus Saxonibus superatis
tributum imposuit, ut 300
equos singulis annis persolvant.
759.
760.
761. 762. 763.
764. Pippinus rex magnum conventum
habuit in Carisiago; fuitque
hibernus durus.
765. Ruotgangus episcopus corpora
sanctorum Gordiani, Naboris
et Nazarii de Roma adduxit.
766. Victi sunt Sclavi a Francis.
767.
768. Pippinus rex adquisivit
Aquitaniam totam. Eodem anno
Pippinus rex ab Aquitania revertens
ad sanctum Dionisium, 8
Kal. Oct. obiit, Karlo et Karlmanno
regnum relinquens.
769.
770. Berhta regina venit de Italia,
et Desiderii regis filiam adduxit
in Franciam.
771. Karlomannus rex defunctus
est. Karlmannus obiit,
fratri Karlo regnum relinquens.
772. Karolus in Saxonia Eresburg
expugnavit, et fanum eorum,
quod vocabatur Irminsul, destruxit.
773. Karolus ab Adriano papa
Romam vocatus, Italiam ingrediens
regem Desiderium in Papia obsedit.
774. Karolus Papiam cepit, et
Desiderium regem in Franciam
duxit. Eodem anno Saxones ecclesiam
in Frideslare lignis et igne
implentes incendere volebant; sed
minime valebant.
775.
776. Saxones, Christiani effecti,
sunt Francis subditi.
777
778. Karolus pugnavit contra
Saracenos. Saxones Logonahi vastant.
779.
780.
781. Karolus Romam perrexit,
ibique baptizatus est Karlmannus
filius ejus, quem Adrianus papa
mutato nomine Pippinum vocavit.
Ibi quoque desponsata est Ruotdrudis,
filia ejus, Constantino.
782. Karoli comites occisi sunt
a Saxonibus in loco qui dicitur
Sundal.
783. Hildigart regina obiit, cui
Fastrad successit.
784.
785.
786. Sanctus Lullus archiepiscopus
obiit, et Karolus ad Italiam
venit; multa quoque visa sunt prodigia.
Signum enim crucis in vestimentis
hominum apparuit, et sanguis
de coelo terraque profluxit.
787. Karolus Romam veniens,
Beneventum profectus est, monasterium
sancti Benedicti adiit; et
eclipsis solis facta est.
788.
789. Karolus subegit gentem
Wilzorum.
790.
791 (790). Karolus perrexit in
Pannoniam. (791.) Karolus subegit
gentem Avarorum.
792. Conjuratio Pippini contra
patrem suum, quae per Faldolfum
publicata est; unde et Pippinus
attonsus in monasterium mittitur,
ceterique omnes perditi, alii decollati,
alii suspensi miserabiliter
sunt mortui, et ipsi Fardalfo datum
est cenobium sancti Dionisii.
793.
794.
795. Adrianus papa obiit in nativitate
Domini.
796.
797.
798.
799. Leo papa lingua truncata
et cecatus et de pontificatu ejectus,
videns et loquens in Saxoniam
venit ad Karolum, in locum
qui dicitur Heristelli.
800.
801 (800). Karolus a Romanis
Augustus appellatus est.
802 (801). Amarmurmultus rex
Persarum elefantem unum misit
cum aliis muneribus Karlo, qui
primus Francorum Augusti nomen
promeruit.
803.
804 (803). Leo papa iterum venit
in Frantiam, et Saxones
Transalbani translati sunt in Frantiam.
805. Karlus, Karoli filius, Beheimos
vastavit.
806. Karolus divisit regnum cum
testamento inter filios, Ludovicum,
Pippinum et Karlum.
807. Mortalitas maxima facta
est in Fulda.
808.
809.
810. Maxima mortalitas bovum
.
811.
812.
813. Pons apud Mogontiam incendio
periit.
814. Karolus imperator obiit;
cui Ludowicus successit.
815. Decretum est, ut omnes monachi cursum
sancti Benedicti cantarent.
816.
817.
818. Ludowicus imperator in Brittannia Mormannum
regem vicit.
819. Ludowicus caesar Judit, filiam Welphi, uxorem
accepit.
820.
821.
822.
823.
824. Ludowicus Augustus contra Wiomarcum regem
pugnavit, et Brittanniam vastavit.
825. Wiomarcus occidebatur in domo propria.
826. Hildewinus ossa sancti Sebastiani in Galliam
transtulit.
827.
828.
829.
LAMBERTI ANNALES.
ANNO D. INC.
702. 703. 704.
705. [Aldfridus rex Nordanembrorum,
filius Oswi fratris
sancti Oswaldi regis, obiit. 3--6]
706. [Inicium monasterii sancti
Petri | null | fad3c856-937c-4dfe-8bf4-a0c00f1c0368 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
in Erphesfurdt, quod construxit
Tagebertus rex Francorum in
monte qui antea Merwigisburgk
vocabatur, sed ab ipso Tagaberto
mons sancti Petri nuncupatus est
4--6]
707.
708. Cunrat rex de Brittannia
Romam perrexit, ibique attonsus
ac monachus factus, in jejuniis
et precibus ad diem pervenit ultimum.
709.
710. Pibbinus major domus regni
Francorum perrexit in Alemanniam.
711.
712. Mortuus est Heribertus,
rex Langobardorum.
713.
714. Mortuus est Pippinus
major domus, cui successit Karolus
filius ejus.
715. Mortuus est Dagobertus rex;
fuitque pugna Francorum.
716. Pugnavit Karolus contra regem
Ratbodum.
717. Pugnavit Karolus contra
Francos in dominica die ante pascha.
718. Vastavit Karolus Saxoniam
plaga magna. Sanctus Bonifacius
ordinatur episcopus 2. Kal.
Decembris.
719. Occisio Francorum ad Suessionis
civitatem.
720. Pugnavit Karolus contra
Saxones.
721.
722. Magna fertilitas facta est.
723. Karolus infirmatur.
724.
725. Karolus perrexit Andegavis.
726.
727. Sanctus Egbertus migravit
ad Christum.
728.
729. Cometae stellae apparuerunt.
730.
731. Karolus vastavit ultra Liguram.
732. Karolus pugnavit contra
Sarracenos.
733. Eclipsis facta est solis.
734. Karolus perrexit in Fresiam.
735. Karolus vastavit Wascones.
(736). Beda nobilis et praeclarus
doctor obiit.
736. Initium Herveldensis monasterii.
737 (738). Karolus pugnavit contra
Sarracenos in Gothia.
738 (739). Karolus Saxoniam
iterum intravit, et fecit eos tributarios.
739 (740). Karolus Provinciam
intravit usque in Massiliam.
740.
741. Karolus obiit, major domus
regni Francorum, cui successerunt
Karlmannus et Pippinus
filii ejus. Initium Altahensis monasterii.
742. Karolus magnus natus
est. Sanctus Bonifacius cum
Karlomanno magnam sinodum habuit
.
743.
744. Initium Fuldensis monasterii.
745.
746. Sanctus Burchardus ordinatus
est episcopus primus in
Wirziburg.
747. Sanctus Wigbertus migravit
a seculo. Karlmannus Romae
monachus factus est.
748.
749.
750. Pippinus decreto Zachariae
papae per unctionem sancti
Bonifacii archiepiscopi rex appellatus
est, qui antea major domus
vocatus est; et Hildericus rex tonsoratus
in monasterium mittitur.
751. Zacharias papa obiit. Stephanus
electus est atque occisus;
et alter Stephanus electus atque
consecratus est.
752.
753. Stephanus papa ad Pippinum
veniens, defensionem petiit
contra Haistulfum regem.
754. Stephanus papa duos filios
Pippini Karolum et Karlmannum
unxit in reges.
755. Sanctus Bonifacius martyrio
coronatur anno peregrinationis
suae 40º.
756.
757. (756). Organa primum missa
sunt Pippino de Graecia.
758. Pippinus Saxonibus superatis
tributum imposuit, ut 300
equos singulis annis persolverent.
759.
760.
761. 762. 763.
764. Pippinus magnum conventum
habuit in Carisiago; fuitque
hyems durissima.
765. Ruotgangus episcopus corpora
sanctorum Gorgonii, Naboris
et Nazarii de Roma advexit.
766. Victi sunt Sclavi in Weidahaburc
a Francis.
767.
768. Pippinus rex acquisivit
Equitaniam totam, et inde revertens
ad sanctum Dionysium, 8.
Kal. Octobris obiit, Karolo magno
et Karlmanno regnum relinquens.
769.
770. Berhta regina venit de Italia,
et Desiderii regis filiam adduxit
in Franciam.
771. Karlmannus obiit, fratri
Karolo regnum relinquens.
772. Karolus in Saxonia Eresburg
expugnavit, et fanum, quod
vocabatur Irminsul, destruxit.
773. Karolus ab Adriano papa
invitatus, Desiderium regem in
Papia obsedit.
774. Karolus Papiam cepit, et
Desiderium regem in Franciam
duxit. Eodem anno Saxones ecclesiam
in Friteslare lignis et igne
implentes incendere volebant; sed
minime valebant.
775.
776. Saxones Christiani effecti
sunt.
777. Dedicatio ecclesiae in
Ordorf a beato Lullo in honore
sancti Petri.
778. Karolus pugnavit contra
Sarracenos, et Saxones Loganichi
vastant.
779. Sturm, abbas Fuldensis
cenobii, obiit.
780.
781. Karolus Romam perrexit,
ibique baptizatus est Karlomannus
filius ejus, quem Adrianus papa
mutato nomine vocavit Pippinum.
Ibi quoque desponsata est Ruodrut,
filia ejus, Constantino imperatori.
Karolus divisit terram inter episcopos
in Saxonia.
782. Karoli comites occisi sunt
a Saxonibus in loco qui dicitur
Suntal.
783. Hildigart regina obiit, cui
Fastrat successit.
784.
785 | null | ac59b14a-3b3b-4f69-b849-79e784ab8e64 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
.
786. Sanctus Lullus archiepiscopus
obiit, cui Richolfus successit,
et Karolus ad Italiam venit.
Multa quoque visa sunt prodigia.
Signum enim crucis in vestimentis
hominum apparuit, et sanguis e
coelo terraque profluxit.
787. Karolus Romam veniens,
Beneventum profectus est, et monasterium
sancti Benedicti adiit.
Et eclipsis facta est solis.
788.
789. Karolus subegit gentem
Wilzorum.
790.
791 (790). Karolus perrexit in
Pannoniam. (791). Karolus subegit
gentem Avarorum. Et fundata
est ecclesia sancti Bonifacii
in Fulda.
792. Conjuratio Pippini contra
patrem suum, quae per Fardolfum
publicata est. Unde Pippinus attonsus
in monasterium mittitur,
ceterique omnes perditi, alii decollati,
alii suspensi, miserabiliter
sunt mortui. Et ipsi Fardolfo datum
est coenobium sancti Dionysii.
793.
794. Haeresis Feliciana dampnata
est in synodo Frankenefurt; et
Vastrath regina obiit.
795. Adrianus papa obiit in nativitate
Domini.
796.
797.
798. Balthart abbas Herveldensis
obiit.
799. Leo papa, lingua truncata,
excaecatus et de pontificatu ejectus,
videns et loquens in Franciam
venit ad Karolum, in locum
qui dicitur Heristelle.
800.
801 (800). Karolus a Romanis
Augustus est appellatus.
802 (801). Amarmurmulus rex
Persarum elephantem unum cum
aliis muneribus Karolo misit.
803. Leo papa iterum venit in
Franciam, et Saxones Transalbiani
translati sunt in Franciam.
804.
805. Karolus, Karoli filius, Becheimos
vastavit.
806.
807. Mortalitas maxima facta
est in Fulda.
808.
809.
810. Hohenburg castellum impositum
est Albiae flumini ab imperatore
Karolo contra Danos.
811. Depositio Liutgeri episcopi.
812.
813. Richolfus archiepiscopus
Moguntinensis obiit, cui Haistolfus
successit; et pons apud
Magontiam incendio periit.
814 Karolus magnus imperator
obiit; cui Ludowicus successit,
qui episcopatum in Hiltinesheim
construxit.
815. Baugolfus abbas Fuldensis obiit. Et praeceptum
est ut omnes monachi cantarent cursum
sancti Benedicti.
816.
817. Ludowicus imperator Aquisgrani habuit synodum,
ibique ordinavit vitam monachorum.
818. Ludowicus imperator in Britannia Normannum
regem vicit.
819. Ludowicus Judith, filiam Welfi, in uxorem
accepit; et in Fulda dedicata est ecclesia
820.
821.
822. Inchoatio monasterii novae Corbeiae.
823.
824. Lodowicus contra Wivomarcum regem pugnavit,
et Britanniam vastavit.
825. Wivomarcus occisus est in domo propria;
et Haistolfus Moguntiae archiepiscopus obiit, cui
Otgarius successit.
826. Hiltwinus ossa sancti Sebastiani in Galliam
transtulit.
827.
828.
829. Ludowicus imperator depositus est a filiis
suis Lothario, Ludowico et Karolo.
ANNALES HILDESHEIMENSES.
815. Anno 3 Hludowici factum est concilium magnum
in Aquisgrani in mense Augusto, et praeceptum
est ut monachi omnes cursum sancti Benedicti
cantarent ordine regulari. Et duo codices
scripti sunt, unus de vita clericorum, et alter de
vita nonnarum. Eo anno Leo papa obiit, et ordinatus
est Stephanus pro eo in episcopatum Romane
Ecclesie; qui in mense Octimbre venit ad Hludowicum
imperatorem civitatem Remis, et reversus
est in pace. Bicgo de amicis regis, qui et filiam
imperatoris nomine Elpheid duxit uxorem, eo tempore
defunctus est.
816. Anno 4, conventum suum habuit Hludowicus
imperator cum Francis, in Aquisgrani palacii mense
Junio, et jejunio indicto ordinatus est filius Hlotharius
in imperatorem, ut consors regni fieret cum
patre. Eo anno Stephanus papa decessit, cui successit
Paschalis in pontificatu.
817. Bernardus quoque, rex Italie, sedicionem
levavit contra imperatorem; et Hludowicus Augustus
Italiam cum exercitu perrexit.
818. Anno 6 Hludowici imperatoris, hoc est anno
Dominicae Incarnationis 818 in Brittannia Mormaxnum
regem vicit.
819. Imperator anno 7 regni sui Judith, filiam
Welphi, duxit in uxorem; et basilica Fuldensis
coenobii dedicata est. Post hec annis quattuor requievit,
et nihil historiae factum est.
820.
821.
822.
823.
824. Anno vero 12 regni imperatoris, hoc est
anno 824 Dominicae Incarnationis, secunda expedicio
facta est contra Wiomarcum regem, et Brittaniam
vastat.
825. Wiomarcus anno 13 imperatoris in domo
propria occisus est ab hominibus Landberti; et
Heistolfus archiepiscopus obiit.
826. Anno 14 Hludowici Hiltwinus abbas ossa
sancti Sebastiani in Galliam transtulit.
827. Imperatoris anno 15 | null | ce577340-29e1-4264-99c1-f6b5c6f05673 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
, et Incarnationis Dominicae
827, Sarraceni fines Barcinonensium et Gerundensium
vastant.
828.
829.
PARS ALTERA GENUINA A. 830-973
ANNALES QUEDLINBURGENSES.
830. Ludovicus imperator depositus est de solio
a filiis suis, Lothario, Ludovico, Carolo.
831.
832. Conjuratio Ludovici contra patrem suum.
833. Regnum Francorum ad Lotharium imperatorem
conversum est.
834. Pippinus et Ludovicus, frater ejus, in regnum
ejus restituerunt patrem suum.
835.
836.
837.
838. Item conjuratio apud Frankenfort Ludovici,
et conversum est regnum ad patrem ejus.
839. Ventus ingens innumera subvertit aedificia,
et multa damna effecta sunt in 4 Novembris.
840. Ludovicus imperator insequendo filium venit
Herolfesfeld monasterium in 6 Id. Aprilis. Statim
eodem anno in 12 Calend. Jul. obiit, cui Ludovicus
filius ejus successit. Thiatgrimus episcopus
obiit, cui Heinmo successit.
841. Adelbertus comes est occisus; et infelix bellum
Lotarii contra fratres suos Ludovicum et Carolum
factum est.
842. Rabonus, Fuldensis coenobii abbas, expulsus
est de monasterio, et Lotharius de regno.
843. Hoc anno facta est pax inter Lotharium, et
Ludovicum et Carolum, fratres suos.
844. Lotharius rex cum orientalibus Francis venit in
Sclaviam, et regem eorum Gestimulum occidit, caeterosque
sibi subegit. Dedicatio ecclesiae novae Corbeiae.
845. Hoc anno monachi de Herolfesfelde cum
Otkario episcopo reconciliati sunt. Hoc etiam anno
Ludovicus rex ad idem monasterium venit 2 Cal.
Novembris, et privilegia et immunitates monachis
donavit, et suo sigillo munivit.
846. Ludovicus rex, filius Ludovici, Pannoniam
subegit, et Bohemos domum rediens vastavit.
847. Otker archiepiscopus obiit; cui Rabanus,
abbas Fuldensis monasterii, successit.
848. Ludovicus rex apud Moguntiam habet concilium
synodale, ibique Ghodeschalck haereticus
convictus est et damnatus.
849.
850. (849). Basilica sancti Wicberti confessoris
dedicata est.
851.
852. Inchoatio Gandesheimensis monasterii in
antiquiori loco, et adventus sanctorum confessorum
Anastasii atque Innocentii.
853. Haymo episcopus obiit; cui Hildegrimus
junior successit.
854.
855. Ecclesia sancti Kiliani in Wirtzeburg fulminibus
exusta est. Lotharius rex tonsuram et monachicum
habitum suscepit moriturus.
856. Leo papa obiit, et Rabonus archiepiscopus,
cui Carolus successit.
857. Carolus archiepiscopus apud Moguntiam
magnam synodum congregavit.
858. Ludovicus filium suum Ludovicum cum
magno exercitu misit ad Abodritos.
859. Ludovicus et Carolus et Lotharius, filii Lotharii
fratris ejus, cum juramento invicem
pacem affirmaverunt.
860. Maginradus heremita martirizatus est.
861.
862. Fames magna et morbus in Germania et in
aliis partibus Europae.
863. Carolus archiepiscopus obiit. Cui Lutbertus
successit.
864.
865. Subitaneum diluvium et vehemens grando
fruges absumpsit; Anscarius episcopus obiit.
866. Nicolaus papa obiit.
867. Ventus ingens cum turbine multa aedificia
stravit.
868. Fames valida et vehemens tam Germaniam
quam caeteras Europae provincias nimium afflixit.
869. Lutheri rex a Benevento reversus, quo ob
fratris sui discordiam Ludovici perrexit, Romam
venit, ibique ab Hadriano papa damnatus, domum
rediens cum suis pene omnibus periit.
870.
871.
872. Ictu fulminis Wormatia comburitur.
Aestatis fervor immanis et siccitas nimia totos pene
perdidit fructus, plurimaeque domus cum hominibus
et animalibus, fulminibus incensae, exustae sunt.
Dedicatio ecclesiae sanctae Mariae in Hildesheim per
Altfridum episcopum.
873. Fames magna invaluit in Germania, et incredibilis
multitudo locustarum venit.
874.
875.
876.
877.
878.
879.
880.
881. 882. 883. 884.
885.
886.
887.
888.
889
890.
891.
892.
893.
894. 895.
896.
897. 898.
899.
900.
901.
902.
903.
904.
905.
906.
907.
908.
909.
910. Franci ab Ungaris occisi et fugati sunt.
911. Ludovicus rex obiit; cui Conradus successit.
912. Ungari vastaverunt Franciam et Thuringiam.
Et cometae apparuerunt. Hatto archiepiscopus obiit.
913. Otto ducum praecipuus, de quo, velut fertilissimo
quodam stemmate, imperatoria illa Ottonum
propago, totius Europae terminis non modicum profutura,
processit, onus limosae molis abjecit. Domina
Oda | null | aadc9da1-e2e1-4673-a9df-c38521490343 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
, mater scilicet ipsius, obiit anno 107.
vitae suae. Otto rex et imperator futurus natus est.
914.
915.
916. Ungari, Saxonia vastata et cunctis circumquaque
direptis, venerunt usque ad Fuldam.
917. Erchancharius, Berthardus, et Lutfridus
capite plectuntur.
918. Einhardus episcopus occiditur.
919. Conradus rex moriens, quem non propinquitatis
suae jura, sed invictae fidei eximiaeque virtutis
munia prae caeteris admodum commendaverant,
sceptris ac regno Heinricum feliciter potiturum, sibi
succedere deliberavit, hisque rite per omnia dispositis,
viam totius carnis ingreditur.
920. Post excessum Conradi regis praefatus Saxoniae
ducis filius ac Franciae dominus Heinricus,
communi senatus ac plebis assensu electus et unctus
in regem, quanta terra marique victoria deinde nituerit,
quanta domi militiaeque subjectos industria
rexerit, dictis ac scriptis inexplicabile constat.
921. 922.
923. Sigismundus Halverstadensis episcopus obiit.
Cui Bernhardus in episcopatu successit, ejusque
successor Hildewardus nascitur.
924. Hermannus Coloniae archiepiscopus obiit.
925.
926.
927.
928.
929. Otto rex Editham, filiam regis Anglorum,
matrimonio sibi jungendam Saxoniae advexit.
930. Facta est pugna valida adversum Sclavos
juxta Albiam prope Lunkini, in qua Saxones gloriosissime
vicerunt, prostratis Sclavorum 120 milibus, in captivitatem vero 800 ductis; suorum autem duobus
comitibus Luthariis cum quibusdam aliis amissis non multis, plurimis autem vulneratis.
931. Rex Heinricus cum exercitu suo profectus
est in Abodritos, subiciens eos sibi.
932.
933. Ungarorum exercitus a rege Heinrico devictus
est.
934. Rex Heinricus in Wucronin profectus est
subjiciens eos sibi.
935.
936 (935). Magna sinodus fuit in Erphesfurt.
(937). Heinricus rex obiit 6. Non. Julii; cujus filius
Otto pacificus, Saxoniae decus, jure haereditario paternis
eligitur succedere regnis. Mechtild inclita
regina, obeunte conjuge suo, praefato scilicet rege Heinrico, coenobium in monte Quedelingensi, ut
ipse prius decreverat, sancta devotione construere coepit. Hoc regnum gentibus esse voluit, hoc totis
viribus fovet. Ibi, quia bene nata raro ac difficillime degenerare noverat, non vilis personae, sed summae
ingenuitatis, tirunculas canonicae religioni rite deservituras collegit, easque usque ad extrema vitae
istius caducae, materno more, spiritualium nec non carnalium copiis commodorum enutrire non destitit.
937. Everhardus dux Francorum, et Wigmannus
Saxonicus, atque improbus Thancmer, inani consensu
conspiravere in regem: sed Dei gratia cito
revelante regi, illa iniqua conspiratio sapienter oppressa est. Nam Tancmer miserabiliter occisus, alii
autem truncati, suspensi sunt. Everhardus privatus honore, degradatus est; Wigman vero supplicando
pedibus regis, reconciliatus est. In eadem tempestate venientes Ungari, vastaverunt Thuringiam;
deinde in Saxoniam, ibique in paludibus caeterisque difficultatibus perierunt. Alia autem pars nefandi
exercitus fugiendo in terram suam reversi sunt. Eodem anno Hildebertus archiepiscopus Moguntinus
obiit, eique Fridericus successit.
938. Eburhardus comes Heinricum, filium Heinrici
regis, captum projecit in vincula.
939. Hoc anno cum esset rex in superioribus
partibus Rheni fluminis, Heinricus frater regis,
Eburhardus dux Francorum, atque Gisilbrachtus comes Luthariorum, congregato nefando exercitu
transeuntes Rhenum, maximam partem regni depopulati sunt. Cum autem reversi sunt gratulabundi,
nunciatum est Udoni amico regis; qui cum suis repetente irruens in eos, Eburhardum in ipsa ripa
fluminis hostiliter, uti dignus erat, occiderunt; Gisilbrecht autem in brevi fluminis voragine dimersus,
et qui cum illo erant, simul interierunt. Heinricus autem, frater ejus, assumptis adjutoribus supplicando
regi, gratiam suam recepit.
940. Dedicatio Gandeshemensis ecclesiae.
941. Otto rex de insidiis conjuratorum contra se
liberatus, statim pascha in Quedelingensi civitate
quosdam quorum nomina sunt Erik, Reinward,
Varin, Ascheric, Bacco, Hermon, occidi, quosdam
vero exilio relegari jussit.
942.
943.
944. Graecorum rex Ottoni regi xenia misit.
945.
946. Edith regina, contectalis magni Ottonis regis,
amarum mortis poculum degustavit, relictis
post se duobus liberis Liudolfo et Liutgarde.
947. Privilegium a papa Agapito Quedlinburgensi
congregationique sancti Servatii defertur.
948. Synodus ad Eggilenheim congregata est, cui
Marinus legatus apostolicus praesedit.
949. Conradus dux Liutgardam, filiam Ottonis
regis et Edittae, sibi in uxorem duxit. Eodem anno
venerunt secundo nuncii | null | 4493c810-e14b-4760-877b-e4ce979d980f | latin_170m_raw | null | None | None | None |
Graecorum ad regem Ottonem
cum muneribus.
950. Bellum magnum factum est inter Bavaros et
Ungaros.
951. Otto rex perrexit in Italiam, et cum eo ejus
filius Liudolfus pius et Conradus audacissimus, gener
ipsius regis, atque Fridericus archiepiscopus
Moguntiacensis ecclesiae caeterorumque innumerabilis
multitudo ex omni regno suo. Ibique ipse rex
invictissimus Otto Adelheidam reginam, vultu decoram,
consilio providam, et universa morum honestate
valde praeclaram, et regali avorum atavorumque
prosapia ortam, conjuge illustrissimo, Lothario
scilicet rege, jam tunc viduatam, connubiali
sibi vinculo sociandam adquisivit; cujus etiam consilio
regnum Longobardiae, quod illi haereditario jure
cesserat, cum Beringero tiranno ditioni suae subjugatur.
Eodem anno Heinricus, filius Heinrici ducis,
natus est.
952.
953. Satis acerba et nimis crudelis dissensio exorta
est inter Liudolfum, filium regis, et patruum ejus
Heinricum, ipso rege partes fratris sui juvante;
mansitque per duos annos in incendiis, caedibus et
depopulationibus, multique non solum de populo, sed
etiam de optimatibus occubuerunt. Hoc etiam anno
Moguntia obsessa est, et castellum quod Rosodal
nominatur; factumque est magnum bellum in illo
loco.
954. Fridericus archiepiscopus Moguntiacensis
ecclesiae obiit, vir summae abstinentiae, in religione
sancta et doctrina probatus; et Wilhelmus, filius
regis, successit in locum suum. Obiit Liutgard, regia
proles.
955. Otto rex Ungaros cum magno periculo sui
suorumque magna et cruenta caede prostravit; in
quo tamen bello Conradus dux cum aliis multis
occisus est. Et Heinricus dux Bajowariorum, frater
regis Ottonis, obiit. Cono dux fortis, mortem gustavit
ab Ungariis. Sed et rex Otto periculosissime
contra Abodritos conflixit, quos filius materterae
ejus Egbertus contra illum congregavit. Mechtild,
gemma praelucida e medio coronae imperialis,
decori suis et gaudio cunctis nascendo enituit. Otwinus
episcopus ordinatur.
956. Liudolfus, filius regis, perrexit Italiam,
eamque subegit imperio suo.
957. Liudolfus, filius Ottonis regis, in Italia
mortuus est, et inde ad Moguntiam transportatus,
ad sanctum Albanum sepultus est.
958. Signum crucis in vestimentis hominum apparuit,
illis qui derisui illud habebant, mortem inferens;
illis qui pie et religiose illud venerabantur,
nihil mali intulit.
959.
960. Venerunt legati Rusciae gentis ad regem Ottonem,
et deprecati sunt eum ut aliquem suorum
episcoporum transmitteret, qui eis ostenderet viam
veritatis; et professi sunt se velle recedere a paganismo,
et accipere nomen et religionem christianitatis.
Et ille consensit deprecationi eorum, et transmisit
Adalbertum episcopum fide catholicum. Illique
per omnia mentiti sunt, sicut postea rei probavit
eventus; quia nec ille praedictus episcopus evasit
lethale periculum ab insidiis eorum.
961. Venerunt nuncii Johannis papae, vocantes
illum Romam.
962
963.
964
965.
966.
967.
968.
969.
970.
971.
972.
973.
ANNALES WEISSEMBURGENSES.
830.
831.
832. Conjuratio Ludowici contra patrem suum.
833. Regnum Francorum ad Lotharium est conversum.
834. Pippinus et Ludowicus patrem suum constituerunt
in regnum.
835.
836.
837.
838. Conjuratio Ludowici iterum ad Franconofurt,
et conversum est regnum ad patrem ejus.
839.
840. Ludowicus imperator insequendo filium venit
ad Herolfesfelt.
841. Lutharius bellavit contra fratres suos Ludovicum
et Karlum, et Adelbertus comes occisus est
842. Lutheri expulsus est a regno.
843. Lutharius, Ludowicus et Karlus pacem fecerunt.
844. Lutharius rex regem Sclavorum Gestimulum
occidit, caeterosque sibi subegit.
845. Ludovicus imperator venit ad Herolfesfelt,
et privilegia monachis dedit, suoque sigillo munivit.
846. Ludowicus, filius Ludowici, Pannoniam
subegit, et Beheimos domum rediens vastavit.
847. Otgarius archiepiscopus obiit; cui Rabanus
successit.
848. Ludowico ad Mogontiam habito sinodali
concilio, Godescalcus hereticus est dampnatus.
849.
850
851. Irmingardis regina obiit.
852.
853.
854.
855. Ludowicus rex cum exercitu magno perrexit
contra Ratzidum regem Marahensum. Lutharius
etiam rex tonsuram et monachicum habitum
suscepit mortuus.
856. Rabanus archiepiscopus obiit; cui Karlus
successit.
857. Karlus archiepiscopus in Mogontia sinodum
magnam habuit.
858. Ludowicus rex Ludowicum, filium suum,
cum exercitu magno misit ad Habitritos.
859. Ludowicus et Karolus atque Lutharius, filius
Lutharii fratris | null | 7e5a6e89-ddbe-4827-86c7-c1ed53882672 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
eorum, cum juramento pacem fecerunt.
860. Hiemps magna et mortalitas animalium.
861. Udo, Berenger atque Ernost depositi honoribus.
862.
863. Karlus episcopus obiit, et Liutberthus successit.
864. Ludowicus rex Radzidum, regem Marahensium,
sibi subegit.
865.
866.
867.
868.
869. Lutheri rex a Benevento reversus Romam
venit, ibique ab Adriano dampnatus, domum rediens
pene cum suis omnibus periit. Eodem anno Thiodo,
abbas Fuldensis, depositus, et Sigihardus electus
est valde religiosus.
870.
871.
872.
873.
874.
875. Ludowicus rex, filius Lotharii, obiit.
876. Bellum juxta Andarnacha factum est inter
Karlum et Lodowicum, Ludowici filium, successorem
regni.
877.
878.
879. Ludowicus, filius Karli, obiit.
880.
881. 882. 883. 884.
885.
886.
887. Karlus est de regno ejectus, atque Arnoldus
electus.
888. Karlus obiit.
889.
890. Liutpertus archiepiscopus obiit, et Sunderoldus
successit.
891. Sunderoldus, archiepiscopus occisus est, et
Fridericus successit.
892. Arn episcopus est occisus, et Haltrat
abbas obiit.
893.
894. 895.
896. Arnoldus imperator est appellatus.
897. 898.
899. Arnoldus rex obiit, cui Ludowicus, filius
ejus, successit.
900.
901.
902.
903.
904.
905. Cuonrat comes occisus est ab Adelberto.
906. Ungarii vastaverunt Saxoniam.
907. Adelbertus comes decollatus est, jubente Ludowico
rege.
908. Liutboldus dux occisus est ab Ungariis.
909. Burghardus, dux Thuringorum, occisus est
ab Ungariis.
910. Ludowicus rex pugnavit cum Ungariis.
911. Ungarii vastaverunt Franciam.
912. Ludowicus rex obiit; cui Conradus successit.
913.
914. Otto Saxonicus dux obiit.
915. Ungarii vastando venerunt usque Fuldam.
916.
917.
918.
919. Cuonradus rex obiit, cui Heinricus successit.
920.
921. 922.
923.
924.
925.
926.
927.
928.
929.
930.
931. Heinricus rex Abatritos subegit.
932. Heinricus rex fuit in Losicin.
933.
934. Heinricus rex in Wocronin cum exercitu
fuit.
935.
936 (935). Magna sinodus fuit in Erpesfurt. Eodem
anno Heinricus rex obiit; cui filius ejus Otto successit.
937 (936). Otto rex fuit in Horolfesfelt; et ecclesia
sancti Bonifacii exusta est.
938 (937). Eberhardus comes Heinricum, filium
Heinrici regis, captum projecit in vincula.
939 (938). Eberhart et Sigibertus occisi sunt.
940.
941.
942.
943. Sinodus ad Bunnam congregata est.
944.
945.
946 (947). Etheid regina obiit, cui Adelheid successit.
947.
948. Sinodus ad Ingileheim congregata, cui Marinus
legatus apostolicus praesedit.
949. Iterum nuntii Grecorum ad regem Ottonem
cum praeciosissimis muneribus venerunt in memoria
omnium sanctorum; et Otto rex dedit filiam suam
Conrado duci.
950. #Reginbold episcopus obiit. Godefrid.
successit.@#
951. Otto rex perrexit in Italiam, et adquisivit
Adelheidam reginam; et Berengerum regem subdidit
sibi.
952.
953. Satis acerba et nimis crudelis dissensio
exorta est inter Liutolfum, regis filium, et Heinricum
patruum suum. Eodem anno obsessa est Mogontia
et Rossad.
954. Fridericus archiepiscopus obiit et Willihelmus
successit.
955. Otto rex Ungarios cum magno periculo sui
suorumque magna cede prostravit juxta fluvium
Lech in nativitate sancti Laurentii; in quo etiam
bello dux Cuonradus cum aliis occisus est.
956. Liutolfus in Italiam perrexit, eamque sibi
subegit.
957. Liutolfus in Italia est mortuus, et inde ad
Mogontiam portatus, et ad sanctum Albanum sepultus.
958. Signum crucis in vestimentis apparuit.
959. Patriarcha de Aquileia venit in Herisfelt.
960.
961. Venerunt legati domni apostolici ad regem
Ottonem, et rogaverunt eum Romam pergere in
adjutorium Johannis pape.
962.
963.
964. Berengerus rex obsessus est in monte sancti
Leonis, ibique captus et in Babenberg deductus.
965. Otto imperator de Italia revertendo venit ad
Franconofurt.
966. Otto imperator tertia vice ad Italiam pergendo
Romam pervenit.
967.
968. | null | 76b46f71-ca15-4e11-905c-005832ed7960 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
Willihelmus archiepiscopus obiit, cui Hatto
successit.
969. Hatto archiepiscopus obiit; cui Ruotbertus
successit.
970. #Otgerus episcopus obiit. Baldericus episcopus
ordinatur.@#
971. Exustum et famosum templum in Thornburg.
972. Domno Ottoni juniori imperatori missa et
filia imperatoris de Grecia.
973.
LAMBERTI ANNALES.
830.
831. Bun et Raban abbates fundamentum
ecclesiae sancti Wigberti foderunt 6 Idus Julii,
secunda feria.
832. [Corpus sancti Aurelii in Germaniam delatum
est, et Hirsaugia fundata.] Conjuratio Ludowici
contra patrem suum.
833. Regnum Francorum ad Lotharium est conversum.
834. Pippinus et Ludowicus patrem suum restituerunt
in regnum.
835.
836. [Otgarius archiep. ossa S. Severi episcopi
sibi delata transtulit in Erphesfurt, Thuringiae civitatem,
et in alto monasterio reposuit 11 Kal. Nov. 3.]
837.
838. Conjuratio Ludowici iterum ad Franconefurt,
et conversum est regnum ad patrem ejus.
839.
840. Ludowicus insequendo filium venit ad Herolfesfelt
monasterium 6 Idus Aprilis. Ludowicus
imperator obiit; cui filius ejus Ludowicus successit.
841. Lutharius bellavit contra fratres suos Ludowicum
et Karolum; in quo praelio pene ad internecionem
deleti sunt Franci, et Lutharius victus est;
ubi et Adelbertus comes occisus est.
842. Lutheri expulsus est a regno, et Raban abbas
de monasterio.
843. Lutheri, Ludowicus, et Karolus pacem fecerunt.
844. Lutharius rex regem Sclavorum Gestimulum
occidit.
845. Ludowicus venit ad Herolfesfelt 2 Kalendas
Novembris, et privilegia monachis dedit suoque sigillo
munivit. Monachi quoque ejusdem Herveldensis
monasterii reconciliati sunt cum Otgario archiepiscopo
de decimis frugum et porcorum ex terra
Thuringorum per fideles legatos domni Ludowici
Augusti, episcopos videlicet et praesides.
846. Ludowicus, filius Ludowici, Pannoniam
subegit, et Beheimos domum rediens vastavit. Bun
abbas Herveldensis obiit, cui Brunwart successit.
847. Otgarius archiepiscopus Moguntie obiit, cui
abbas Fuldensis Rabanus successit. Abbatiam Waldo
suscepit.
848. Ad Mogontiam habito sinodali concilio, Gotescale
haereticus dampnatus est.
849.
850. Dedicata est ecclesia sancti Wigberti
5. Kalendas Novembris a Rabano Mogontiacensi archiepiscopo.
851.
852. Translatio sancti Lulli in coena Domini.
853.
854.
855. Ludowicus rex cum magno exercitu perrexit
contra Ratzidum regem Maruhensium. Lutharius
etiam rex tonsuram et monachicum habitum
suscepit moriturus in Promia.
856. Rabanus archiepiscopus Mogontiacensis
obiit; cui Karolus successit.
857. Karolus archiepiscopus, in Mogontia magnam
synodum habuit.
858. Ludowicus rex Ludowicum filium suum
misit cum exercitu magno ad Abitritos. [Karolus
archiepiscopus quandam partem de reliquiis sanctae
Innocentiae transtulit ad Erphesphurt. 1 3.]
859. Ludowicus et Karolus atque Lutharius,
filius Lutharii fratris eorum, cum juramento pacem
fecerunt.
860.
861. Udo, Ernost, Berngerus, comites, et Waldo,
abbas Fuldensis, honoribus depositi sunt; Thiodo
abbas successit.
862.
863. Karolus archiepiscopus [Mogontiacensis 3
4. 5.] obiit; cui Liutbertus successit.
864. Ludowicus rex Ratzidum, regem Marahensium,
sibi subegit.
865.
866.
867.
868.
869. Lutheri rex a Benevento reversus Romam
venit, ibique ab Adriano dampnatus est. Qui domum
rediens, pene cum suis omnibus periit. Eodem anno
Thiodo, abbas Fuldensis, depositus, et Sigehardus
electus est, vir religiosus.
870.
871.
872.
873.
874.
875. Ludowicus rex obiit; cui filius ejus Ludowicus
successit. Brunwart Herveldensis abbas obiit;
cui Druogo successit.
876. Pugna juxta Andarnaha facta est inter Karolum
et Ludowicum, Ludowici regis filium.
877.
878.
879. Ludowicus rex, filius Ludowici regis, obiit;
cui frater ejus Karolus successit.
880.
881. 882. 883. 884.
885.
886.
887. Karolus de regno est ejectus, et Arnoldus
electus.
888. Karolus obiit.
889.
890. Liutbertus archiepiscopus [Mogontiacensis
3. 4. 5.] obiit; cui Sunderolt successit.
891. Sunderolt, archiepiscopus Mogontiae, occisus
est; cui Hatto successit.
892. Arn episcopus [Herbipolensis 3. 4. 6.] occisus
est. Et Druogo abbas Herveldensis obiit; cui
Harderat successit.
893. Praelium magnum factum est inter Bajoarios
et Ungarios | null | 8ce4b3b9-d448-4a04-9f7e-b34dc2f29f1d | latin_170m_raw | null | None | None | None |
.
894. 895.
896. Arnoldus Romae imperator factus est.
897. 898.
899. Arnoldus imperator obiit; cui Ludowicus,
filius ejus, successit.
900.
901. Harderat, abbas Herveldensis, obiit; cui
Diethart successit.
902. Sclavi vastaverunt Saxoniam.
903. Adelbrath, et Eberhart, et Heinrich occisi
sunt.
904.
905. Cuonrat comes occisus est ab Adelberto.
906. Ungarii vastaverunt Saxoniam.
907. Adelbertus comes occisus est, jubente Ludowico
rege.
908. Liutboldus dux occisus est ab Ungariis.
909. Burchardus, dux Thuringorum, occisus est
ab Ungariis.
910. Ludowicus rex pugnavit cum Ungariis, et
victus est.
911. Ungarii vastaverunt Franciam.
912. Ludowicus rex obiit; cui Cuonradus successit.
Hatto archiepiscopus Mogontiacensis obiit; cui
Hereger successit.
913.
914. Otto Saxonicus comes obiit.
915. Ungarii vastando venerunt usque in Fuldam.
916.
917.
918. Cuonradus rex fuit in Herolfesfelde.
919. Cuonradus rex obiit; cui Heinricus Saxo
successit.
920.
921. 922.
923.
924. Hereger archiepiscopus Mogontiacensis
obiit; cui Hildibertus [abbas Fuldensis I. 4. 5.] successit.
[Abbatiam suscepit Hadamarus I. 4. 5.]
925.
926.
927. Diethardus junior abbas Herveldensis factus
est, cum senioris Diothardi consilio.
928. Diethardus abbas junior [Herveldensis 4. 5.]
episcopus [Hildesemensis 4. 5.] ordinatus, et Burchardus
abbas electus est.
929.
930. Diothardus senior obiit.
931. Heinricus rex Abotritos subegit.
932. Diedo episcopus [Wirczeburgensis 3. 4. 5. 6.]
obiit; cui Burchardus abbas Herveldensis successit.
933. Megingoz abbas Herveldensis electus est.
934. Heinricus rex Wucronin cum exercitu fuit.
935.
936 (935). Magna synodus fuit in Erphesfurt.
Eodem anno Heinricus rex obiit; cui
filius ejus Otto successit.
937 (936). Otto rex fuit in Herolfesfelde. Eodem
anno ecclesia sancti Bonifacii exusta est
938 (937). Eberhardus comes Heinricum, filium
Heinrici regis, captum projecit in vincula.
939 (938). Eberhardus et Gisilbertus occisi sunt.
Hildibertus archiepiscopus Mogontiacensis obiit, cui
Fridericus successit.
940.
941.
942. Dedicata est ecclesia sancti Maximini in
Treveris.
943. Synodus ad Bunnam congregata est.
944.
945. Nuntii Graecorum ad regem Ottonem venerunt
cum magnis muneribus in vigilia omnium sanctorum.
946 (947). Etheit regina obiit; cui Adelheit successit.
947.
948. Synodus ad Ingelemheim congregata est, cui
Marinus legatus apostolicus praesedit.
949. Iterum nuncii Graecorum ad regem Ottonem
cum preciosissimis muneribus venerunt in
memoria omnium sanctorum; et Otto rex dedit filiam
Cuonrado duci.
950. Factum est magnum proelium inter Bajoarios
et Ungarios.
951. Otto rex perrexit in Italiam, et adquisivit
Adelheidam reginam; et Berngerum regem subdidit
sibi.
952.
953. Nimis crudelis dissensio exorta est inter
Liudolfum, regis filium, et Heinricum patruum suum.
Eodem anno obsessa Mogontia et Rossadal castellum,
factaque est in illo loco magna pugna.
954. Fridericus acchiepiscopus Mogontiacensis
obiit, cui Wilhelmus, filius regis, successit.
955. Otto rex Ungarios cum magno periculo sui
suorumque magna caede prostravit in Lechfelt in
natali sancti Laurentii; in quo etiam bello dux
Cuonradus cum aliis multis occisus est. Heinricus
quoque, dux Bajoariorum, obiit.
956. Ruodbertus archiepiscopus Treverensis obiit,
cui Heinricus successit; et Hadamarus Fuldensis
abbas obiit, cui Hatto successit. Eodem anno Liudolfus
in Italiam perrexit, eamque sibi subegit.
Et Megingoz Herveldensis abbas obiit, cui Hagano
successit.
957. Liudolfus in Italia est mortuus, et inde ad
Mogontiam portatus, et ad sanctum Albanum sepultus.
958. Signum crucis in vestimentis apparuit.
959. Hagano, abbas Herveldensis, potestatem suam
reliquit ob infirmitatem corporis sui; eoque vivente,
Guntherus electus est in locum ejus.
960. Venerunt legati Rusciae gentis ad regem
Ottonem, deprecantes, ut aliquem suorum
episcoporum transmitteret, qui ostenderet eis viam
veritatis. Qui consensit deprecationi eorum, mittens
Adelbertum episcopum fide catholicum, qui etiam
vix evasit manus eorum.
961. Venerunt legati domni apostolici ad regem
Ottonem, vocantes eum Romam | null | ef63e09d-ff6d-4a78-8e80-29695a0c1da0 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
in adjutorium Johannis
papae. Filius ejus Otto secundus in regem ungitur
Aquisgrani.
962. Otto rex perrexit Romam, eumque Johannes
papa gratanter suscipiens, honorifice sup
cathedram augustalem posuit, et benedictione atque
consecratione sua imperatorem fecit. Guntherus
Herveldensis abbas obiit; cui Egilolf successit.
963. Magna synodus facta est Romae, cui Otto
imperator praesidebat, cum multitudine magna episcoporum,
abbatum, sacerdotum, clericorum ac monachorum;
ibique dejectus est Benedictus a sede
apostolica.
964. Berngerus rex obsessus est in monte sancti
Leonis, ibique captus atque in Babenberg ductus est
cum Willa uxore sua.
965. Otto imperator de Italia venit. Brun archiepiscopus
[Coloniensis 4. 5. 6. #et m. rec.@# 3.] obiit,
cui Folcmarus successit.
966. Otto imperator tertia vice Romam venit.
967. Otto imperator misit legatos suos ad
Willihelmum archiepiscopum et alios principes, ut
Ottonem filium suum cum omni dignitate regali ad
Italiam mitterent. Quem ipse suscipiens, Romam
perduxit, ut papa Johannes posterior imperatorem
faceret; quod et libentur fecit.
968. Willihelmus archiepiscopus [Mogontiacensis
4. 5. 6.] obiit, cui Hatto [abbas Fuldensis 2. 3. 6.]
successit. Abbatiam vero suscepit Wernherus.
969. Hatto archiepiscopus Mogontiacensis
obiit; cui Rutbertus successit.
970. Egilolfus Herveldensis abbas obiit; cui Gozberdus
successit.
971. Exustum est famosum templum in Dornburg.
972. Ottoni juniori imperatori missa est
Theophanu ab imperatore de Graecia. Eodem anno
Otto senior imperator cum juniore Ottone de
Italia perrexit in Franciam.
973. Otto imperator senior cum juniore venit
Quidelinburg, ibique celebravit sanctum pascha 10.
Kalendas Aprilis. Illucque venerunt legati plurimarum
gentium, id est Romanorum, Graecorum, Beneventorum,
Italorum, Ungariorum, Danorum, Sclavorum.
Bulgariorum, atque Ruscorum, cum magnis
muneribus. Eodem anno Otto imperator senior obiit
in Mimelieba Nonis Maii; cui filius ejus
secundus Otto successit. #[Sanctus Oudalricus episcopus
obiit 3. 5.]@#
ANNALES HILDESHEIMENSES.
830.
831 Incarnationis Dominicae, et 19 regni Ludowici,
Bun abba Herfeldensis, et Rabanus abba Fuldensis,
fundamentum ecclesiae sancti Wigberti fodere ceperunt
in 6 Id. Jul. in 2 feria.
832. Ludowicus filius imperatoris anno regni
ejus 20 conjurationem fecit contra patrem suum
apud Longobardonheim.
833. Regnum Francorum ad Lotharium imperatorem
conversum est.
834. Anno 22 regni Ludowici, Pippinus et
Ludowicus frater ejus restituerunt patrem suum in
regnum ejus.
835.
836.
837.
838, regni vero Ludowici 26, iterum conjuratio
apud Franconofort Ludowici junioris; et conversum
est regnum ad patrem ejus.
839, imperatoris anno 27, ventus ingens innumera
aedificia subvertit, et multa dampna effecta sunt in
6 Non. Novembris.
840. Ludowicus imperator insequendo filium venit
ad Herolfesfeldi monasterium in 6 Idus Aprilis,
statimque eodem anno in 12 Kal. Julii obiit, regni
videlicet ipsius 28. Cui Ludowicus filius ejus successit.
841, regni vero Ludowici junioris 2, Adalbertus
comes occisus est: et infelix bellum Lotharii contra
fratres suos Ludowicum et Karolum.
842. Rabanus, abba Fuldensis coenobii, expulsus
de monasterio, et Lotharius de regno, anno Ludowici.
. .
843. Hoc anno facta est pax inter Lotharium, et
Ludowicum et Karolum, fratres suos.
844. Lotharius rex cum orientalibus Francis
venit in Sclaviam, et eorum regem Gestimulum
occidit ceterosque sibi subegit.
845. Hoc anno monachi de Herolfesfelde cum
Otgario episcopo reconciliati sunt, et eodem anno
Ludowicus imperator ad idem monasterium
venit in 2 Kal. Novembris, et privilegia et munitates
monachis donavit et sigillo munivit.
846. Ludowicus, filius Ludowici, Pannoniam
subegit, et Behemos domum rediens vastavit.
847. Otger archiepiscopus obiit, cui Rabanus
abbas Fuldensis successit.
848. Ludowicus apud Mogontiam habito concilio
sinodali, ibique Godescalcus hereticus convictus et
dampnatus est.
849.
850. Hoc anno 5 Kal. Novembris ecclesia sancti
Wigberti dedicata est a Rabano, Mogontiacensis
ecclesiae archiepiscopo.
851
852
853.
854.
855. Ludowicus rex cum magno exercitu perrexit
contra Ratzidum regem Marahensium; et eodem
anno ecclesia sancti Kiliani in Wirzeburg fulminibus
exusta est. Lutharius rex tonsuram et
monachicum habitum suscepit moriturus.
856. Rabanus archiepiscopus obiit; cui | null | bd4edce0-d818-41b1-bef2-8c9df0515644 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
Karolus
successit.
857. Karolus apud Mogontiam magnam sinodum
congregavit.
858. Ludowicus filium suum Ludowicum cum
magno exercitu misit ad Abotritos.
859. Ludowicus, Karolus, et Lutharius cum juramento
invicem pacem firmaverunt.
860.
861. Udo, Ernust, Bernger, comites, et Waldo
abba, honoribus depositi.
862. Fames magna et morbus in Germania et in
aliis partibus Europae.
863. Karolus archiepiscopus obiit; cui Luitbertus
successit.
864. Ludowicus rex Francorum Ratzidum regem
Marahensium sibi subegit.
865. Subitaneum diluvium et vehemens grando
fruges assumpsit.
866.
867. Ventus ingens cum turbine multa edificia
stravit.
868. Fames valida et vehemens tam Germaniam
quam ceteras Europae provincias nimium afflixit.
869. Lutheri rex a Benevento reversus, qui ob
fratris sui discordiam Ludowici perrexit, Romam
venit, ibique ab Adriano papa dampnatus, domum
rediens cum suis pene omnibus periit. Et eodem
anno Thiodo, abba Fuldensis monasterii, depositus,
et vir venerabilis et religiosus Sigihart electus est.
870.
871. Thiodo abba supradictus obiit.
872. Aestatis fervor inmanis et siccitas nimia
totos pene perdidit fructus, plurimaeque domus cum
hominibus et animalibus fulminibus incensae et exustae
sunt. #Obiit Adrianus papa, Johannes successit@#.
Et eodem anno indictione 5. in Kalendas
Novembris dedicata est aecclesia sanctae Mariae in
Hildenesheim a venerabilibus episcopis, Alfrido
ejusdem aecclesiae episcopo, et Rimberto,
atque Theodrico, sed et Liuthardo, cum
interventione religiosi abbatis Adalgarii monachorumque
et canonicorum.
873. Fames magna invaluit in Germania, et incredibilis
multitudo locustarum venit.
874.
875 Ludowicus rex obiit anno regni sui 35. Alfridus
episcopus obiit. #Post Alfridum Ludolfus
monachus Chorbeiensis eligitur, set subitanea morte
aufertur. Post hunc Marcwardus successit, qui, a
Sclavis interfectus, quarto anno decessit.@#
876. Bellum juxta Andarnacha inter Karolum et
Ludowicum, fratris sui Ludowici filium, successorem
regni.
877.
878. Hoc anno eclipsis solis fiebat.
879. Ludowicus, filius Ludowici obiit anno quinto
regni sui, cui successit Karolus. Et eodem anno
Karlomannus paralisis morbo periit.
880. #Wicbertus episcopus eligitur.@#
881. 882. 883. 884.
885. Hoc anno Vulferi episcopus cum aliis
multis occisus est a Sclavis.
886.
887. Karolus veniens in Triburias; et cum placitum
haberet post festivitatem sancti Martini, conspiratione
facta adversus eum, orientales Franci
reliquerunt eum, et elegerunt Arnulfum in regem,
et Karolus subjicit se Arnulfo.
888. Karolus obiit, et Arnulfus rex electus.
889.
890. Liutbertus archiepiscopus obiit, cui Sunderolt
successit.
891. Sunderolt archiepiscopus occisus est, cui
Hatto successit.
892. Arn episcopus occisus est.
893. Factum est bellum magnum inter Bawarios
et Ungarios.
894. 895.
896. Arnulfus rex Romam veniens, imperator
factus est.
897. 898.
899. Arnulfus imperator obiit, cui Ludowicus,
filius ejus, successit.
900.
901. Hardarat abba obiit, cui Thiothart successit.
902. Sclavi vastaverunt Saxoniam.
903. Eberhart et Adalhart atque Heinric occisi
sunt.
904.
905. Cuonradus comes occisus est cum aliis
multis.
906. Ungarii vastaverunt Saxoniam.
907. Adalbertus decollatus est a Ludowico rege.
908. Liudboldus dux cum aliis multis interfectus
est ab Ungariis.
909. Burghart, dux Thuringorum, occisus est ab
Ungariis.
910. Ludowicus rex pugnavit contra Ungarios.
911. Ungarii vastaverunt Franciam et Thuringiam.
912. #Luodewicus rex obiit; cui Chounradus,
dux Francorum, in regnum successit.@#
913.
914. Otto comes Saxonicus obiit.
915. Ungarii vastantes omnia, venerunt usque
ad Fuldam.
916.
917.
918.
919. Kuonradus rex obiit, et Heinricus Saxonicus
successit in regnum.
920.
921. 922.
923. Haicho abba obiit, et Hildibrat electus
est.
924. #Herigerus archiepiscopus cessit; Hildibertus
successit.@#
925.
926. #Turris Gandesheim dedicata est a Sehardo
episcopo.@#
927. Thiothart junior abba electus est cum consensu
senioris; #et Rothsuit Gandesheim
abbatissa obiit; cui Wildigrat mediante Sehardo episcopo
successit.@#
928. Idem Thiathart junior episcopus ordinatus
est #post Sehardum,@# et Burghart abba electus.
929.
930. | null | c6d5ba0c-0710-4a16-84a0-38f6a915fa7e | latin_170m_raw | null | None | None | None |
Thiothart senior abba obiit.
931. Heinricus rex Abotritos subegit.
932. Heinricus rex fuit in Lonsicin. Et
Thiodo obiit, cui Burchart successit.
933. Meingoz abba eligebatur.
934. Heinricus rex in Wocronin cum exercitu
fuit.
935.
936 (935). Magna sinodus fuit in Erpesfort.
Et in eodem anno Heinricus rex obiit; cui Otto,
filius ejus, successit in regnum.
937 (936). Otto rex fuit in Herolfesfelde; et aecclesia
sancti Bonifacii exusta est.
938 (937). Eberhart comes Heinricum, filium
Heinrici regis, captum projecit in vincula.
939 (938). Eberhart et Gisilbrat interfecti sunt.
940.
941.
942. Treveri dedicata est basilica sancti Maximini
a Ruotberto archiepiscopo.
943. Sinodus ad Bunnam congregata est.
944.
945. Legati Grecorum venerunt ad regem Ottonem
cum muneribus.
946. (947). Etheid regina obiit 7. Kal. Febr.
947.
948. Sinodus ad Engilenheim congregata est, cui
Marinus legatus apostolicus presedit.
949. Cuonradus dux sibi conduxit filiam regis Ottonis
in habitatricem: et nuncii Grecorum venerunt
secundo ad regem Ottonem cum muneribus.
950. Bellum magnum factum est inter Bawarios
et Ungarios.
951. Otto rex in Italiam perrexit, et cum eo Liudulfus
filius ejus, et Cuonradus dux, atque Frithuricus
archiepiscopus Mogonciacensis aecclesiae. Ibique
Otto rex adquisivit sibi ad societatem Adalheidam
reginam, et Berengerum regem de Langobardis
sibi subegit.
952.
953. Satis acerba et nimium crudelis dissensio
exorta est inter Liudulfum, filium regis, et patruum
ejus Heinricum, ipso rege partes fratris sui adjuvante;
mansitque per duos annos in incendiis, caedibus
et depopulationibus, multique non solum de
populo, sed etiam de optimatibus occubuerunt. Hoc
etiam anno Mogontia obsessa est, et castellum quod
Rossadal nominatur; factumque est magnum
bellum in illo loco.
954. Frithuricus archiepiscopus Mogontiacensis
ecclesiae obiit, vir summae abstinentiae, in religione
sancta et doctrina probatus; et Willihelmus, filius
regis, successit in locum suum. Thiothardus piae
memoriae episcopus obiit; cui Otwinus successit.
955. Otto rex Ungarios cum magno periculo sui
suorumque magna et cruenta cede prostravit; in
quo tamen bello Cuonradus dux, gener regis, cum
aliis multis occisus est. Et Heinricus dux Bajowariorum,
frater regis Ottonis, obiit. Et eodem anno
rex Otto periculosissime con Abotritos conflixit,
quos filius matertere ejus Egberht contra illium
congregavit.
956. Ruodbertus Trevericus archiepiscopus, et
Hadamarus abba Fuldensis coenobii obierunt. Quibus
Heinricus episcopus et Hatto abba successerunt.
In eodem anno Liudulfus, filius regis, perrexit in
Italiam, eamque subegit.
957. Liudulfus in Italia mortuus est; et inde ad
Mogontiam transportatus, et ad sanctum Albanum
est sepultus.
958. Signum crucis in vestimentis hominum apparuit,
illis qui derisui illud habebant, mortem inferens;
illis autem qui pie et religiose illud venerabant,
nihil mali intulit.
959. Hagono abba reliquit dominium sui honoris.
960. Venerunt legati Rusciae gentis ad regem Ottonem,
et deprecati sunt eum ut aliquem suorum
episcoporum transmitteret, qui eis ostenderet viam
veritatis; et professi sunt se velle recedere a paganico
ritu, et accipere religionem christianitatis. Et
ille consensit deprecationi eorum, et transmisit
Adalbertum episcopum fide catholicum; illique per
omnia mentiti sunt, sicut postea eventus rei probavit.
961. Isto anno venerunt nuncii ad regem Ottonem,
et vocaverunt eum Romam in adjutorium Johannis
papae, ut mitigaret severitatem Adalberti regis,
quam exercuit super monarchiam.
962 (961). Illeque apostolicus gratanter eum suscepit,
et honorifice collocavit super cathedram
augustalis principatus, auxitque super eum augustalem
benedictionem, ut imperator augustus vocaretur
et esset. (962.) Guntheri abba obiit; cui successit
Egillolfus.
963. Hoc anno magnum sinodale concilium factum
est Roma in ecclesia sancti Petri; ibique praesidebat
Otto imperator augustus, cum magna multitudine
episcoporum, abbatum, monachorum, ac
clericorum. Illicque Benedictus papa ab apostolica
sede dejectus est, eo quod injuste vindicavit sublimitatem
Romani imperii, et Adaldago archiepiscopo
commissus, in Saxoniamque deductus, illicque vitam
finivit. Et in ipso anno seva mortalitas invasit
exercitum imperatoris, et in ea Heinricus, archiepiscopus
Trevericae civitatis, et dux Godefridus
vitam perdiderunt, ceterique non pauci.
964. Isto | null | e6f662ea-dd9e-4b7b-bc13-f273356d59e2 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
anno Berengarius rex Langobardorum
obsessus in monte sancti Leonis, ibique captus et
cum vi deductus una cum regina ejus cohabitatrice
Willa in Bajoariam ad castellum Bavenberg, ibique
novissimum diem praesentis vitae dimisit.
965. Otto imperator de Langobardia venit ad
Franconofort, et illum annum integrum in regno
Saxonum manebat, interimque omnes suos adunavit
ad pacem et ad concordiam. Et Brun archiepiscopus
Agrippinae civitatis, frater imperatoris, vitam
cum pace finivit.
966. Iterum tercia vice abiit Otto imperator ad
Italiam, et inde adiens limina sancti Petri, ibique
Deo et sancto Petro supplicando, gratiarum actiones
referens, eo quod cuncta erga eum prospero cursu
agebantur.
967. Hoc anno transmisit imperator legatos suos
ad Willihelmum archiepiscopum, et ad alios principes
ejus, ut Ottonem, filium suum aequivocumque
ejus, cum omni regali dignitate proveherent ad
Italiam. Illicque ipse Otto senior suscepit eum, et
secum deduxit Romam: commendavitque illum
apostolico Johanni posteriore, ut ab eo augustalem
benedictionem recepisset, ut imperator augustus foret
appellatus a cunctis, qui eum agnovissent, veluti
pater ejus.
968. Willihelmus archiepiscopus migravit a seculo.
Egillulfus Herveldensis abba transmissus est ex
parte imperatoris de Italia, ut fratres Fuldenses
Wirinharium eligerent ad abbatem. Indeque adiit
Mogontiam, ut ille clerus simulque totus populus
Hattonem virum venerabilem sibi constituerent in
dominum pontificalis honoris. Et eodem anno Adalbertus
archiepiscopus constitutus est in Magadaburg.
969. Hatto archiepiscopus obiit; cui Ruodbertus
successit.
970. Egillulfus abba obiit; cui Gozbertus successit.
971. Hoc anno exustum est palatium in Thornburg.
972. Ottoni imperatori juniori venit imperatrix
Romam de Constantinopoli 18. Kal. Mai. octaba
pascae. Eodem anno idem Otto junior cum seniore
venit de Italia.
973. Otto senior imperator cum juniore venit
Quidelingaburg, ibique celebraverunt pascha 10.
Kal. Aprilis, et illuc venerunt ad eos legati Grecorum,
Beneventanorum, Ungariorum, Bulgariorum.
Danorum, Sclavorum, cum regiis muneribus: ac non
longe post Otto senior pius imperator Non. Mai.
obiit; cui domnus Otto successit.
#Hucusque Annales Herolfes feldenses pertinuisse videntur.@#
ANNALES QUEDLINBURGENSES
974.
975.
976.
977.
978.
979.
980.
981.
982.
983.
984. Filiolus imperatoris, tertius videlicet Otto,
per unctionem Johannis, Ravennatis archiepiscopi,
Aquisgrani in die natalis Domini unctus est in
regem. Sed postea, comperta morte imperatoris,
Heinricus quondam dux de exilio regressus, cum
sibi faventibus Agrippinam civitatem intravit; simulans
se primo ob jus propinquitatis partibus regis
infantis fidelissime patrocinaturum, regem tenuit;
dein accrescentis avaritiae stimulis agitatus, quorundam
etiam persuasione male illectus, regnum tyrannice
invasit, atque in id elationis usque prorupit,
ut et rex dici et in regem benedici appeteret. Sed
rex dici a paucis obtinuit; in regem vero benedici,
prohibente Deo, prohibente fidelium sibi non consentientium,
sed regi electo et uncto jure faventium
decertatione non meruit. Missis interim probatis
ad regis aviam in Longobardiam, scilicet ad imperatricem augustam Adelheidam,
legatis, hi qui partes regis adjuturi jurisjurandi vinculo in hoc firmiter perduraturos sese
constrinxerant, hanc perturbationem ordine intimantes, si quid de regno ac nepote curaret,
adventus sui et consilii ope suis ut cito succurreret, obnixius rogavere. Illa vero,
conciliato primitus sibi divino subsidio, accelerato admodum itinere, cum nuru sua imperatrice
Theophanu, matre regis, nec non illustri abbatissa Machtilde filia sua, amita ejusdem
regis infantis, comitantibus fratre suo rege Burgundiae Conrado, et duce Francorum
ejus aequivoco, cum totius Italiae, Galliae, Sueviae, Franciae, Lotharingiae primis; occursu
quoque Saxonum, Thuringorum, Sclavorum, cum universis optimatibus; qui unitis animorum
nisibus aut pro rege fideliter morituri, aut, quod Dei gratia factum est, victuri,
Roza convenere. Habitoque inibi consilio maximo, mirandum memorandumque
posteris signum, stella videlicet perlucida in ipso partium conflictu, medio coeli axe,
media ultra morem die, quasi divinum regi capto praebitura juvamem, cunctis qui aderant
cernentibus stupentibusque radiavit. Qua visa, perterrita moxque cedente parte injusta,
Heinricus praefatus, usurpato nomine et regno jure privatus, regem aviae, matri et amitae
praesentare cogitur; interventuque regis Conradi soceri sui ac principum qualicunque gratia
donatus, in patriam moestus abcessit. Accepto itaque pignore unico, | null | 69fda21e-65f7-4e8d-a29d-7d6cf79e9b2e | latin_170m_raw | null | None | None | None |
praedictae imperiales
dominae Saxoniam adierunt: ac primo saepe jam dictam Quedelingensis monticuli vertice
eminentem usque civitatem una pervenientes, dulcisona laudum melodia, cleri scilicet ac
populi Christoque inibi famulantium virginum occursu gemino, gaudiorum affectu et
pro optato spiritalis matris adventu et pro triumphali regis eventu pie gratulantium,
officiosissime susceptae, quod reliquum erat viae summo cum honore transiere.
( #Hucusque Annalium Herolfesfeldensium continuatio pertinuisse videtur.@# )
985. Saxones Sclaviam invase
runt, quibus ad supplementum
Misacho cum magno exercitu venit;
qui totam terram illam incendiis
et caedibus devastaverunt. Interim
memoratus ille Heinricus,
divino instinctu ad se reversus,
quid egerit, in quantum se plus
aequo et honesto extulerit, et ex
quanto deciderit, anxie secum non
semel pertractans, juxta evangelicam
veritatis vocem sua se exaltatione
humiliatum conspiciens, dedecoris conscientia pungitur, culpae penitentia cruciatur.
Veniente in Frankanafurd rege infante tertio Othone, ibidem et ipse adveniens humiliavit
se juste, quo poenam evaderet elationis injustae, regique puerulo, quem orbatum captivaverat,
cujus regnum tyrannice invaserat, praesentibus dominis imperialibus, quas regni
cura penes, avia, matre et amita regis ejusdem infantis, humilis habitu, humilis et actu,
totius in aspectu populi, ambabus in unum complicatis manibus, militem se et vera ulterius
fide militaturum tradere non erubuit, nil paciscendo nisi vitam, nil orando nisi gratiam.
At dominae, quarum, ut diximus, cura regnum regisque regebatur infantia, tanti
viri summissa deditione admodum gratulabundae,--quia piorum moris est non solum
mala pro bonis non reddere, sed etiam pro malis bona rependere,--digno eum honore
susceptum, gratia fideli donatum, ductoria itidem dignitate sublimatum, deinde non
tantum inter amicos, sed etiam inter amicissimos, uti jus propinquitatis exigebat, debito
dilectionis venerantur affectu. Thidericus et Ricdach marchiones praeclari obierunt.
986. Otto rex adhuc puerulus
cum magno exercitu Saxonum
perrrexit in Sclaviam, ibique ad
eum venit Misacho cum multitudine
nimia, obtulitque ei unum
camelum et alia xenia multa, se
ipsum etiam subdidit potestati
illius. Qui simul progredientes, devastaverunt
totam terram illam
incendiis et populationibus multis.
Eodem anno monasterium in monte
occidentali Quedelingensi in honore sanctae Dei genitricis Mariae, ob monimentum
unici et dilecti germani fratris sui, sub religione regulae sancti Benedicti a Mechtilde,
imperiali gemma et filia, studiosissime constructum est. Ida quoque regalis domina, contectalis
Liudolfi, filii magni Ottonis imperatoris, obiit.
987. Saxones Sclaviam iterum
invaserunt, et ad ultimum ipsi
Sclavi regis ditioni subduntur, et
castella juxta Albiam flumen denuo
restaurata sunt. Et in proxima
hyeme aquae nimium inundaverunt,
et ventus ingens multa aedificia
stravit.
988. Aestatis fervor immanis
pene cunctos fructus consumpsit.
Mox grandis mortalitas hominum
subsecuta est
989. Cometae apparuerunt, quas
pestilentia subsequuta est grandis
hominum et jumentorum, et maxime
boum. Osdag quoque episcopus
moritur, cui Gerdagus successit.
990. Eclipsis solis facta est 12
Kalend. Novemb. hora quinta diei.
991. Theophanu imperatrix cum
filio suo imperatore tertio Ottone
paschale festum imperiali gloria
apud Quedelingensem peregit civitatem;
ubi etiam marchio Tuscanorum
Hugo et dux Sclavonicus Misico cum caeteris
Europae primis ibidem confluentibus affuere, ad obsequium
imperatorii honoris, quae quilibet pretiosissima
possederat, pro xeniis deferendo; e quibus
Misico aliique quam plurimi honorifice donati in
patriam redierunt. Hugo vero cum eadem imperatrice
filioque suo, quocunque regni vel imperando
vel regendo proficiscuntur, famulando prosequitur,
usque dum Niumagon perventum est. Ibi ergo, dum
quadam quasi compede totum sua ditione colligasset
imperium, Theophanu imperatrix consummato
in bonis vitae suae cursu, proh dolor! quod est
miserabile dictu, immatura dissolvitur morte 17
Kal. Julii; indeque lugubri imperatoris,, filii scilicet
sui, caeterorumque suorum fidelium comitatu evecta,
ad urbem defertur Agrippinam, inque ecclesia
sancti Pantaleonis martyris, ut ipsa decreverat, stipante
episcoporum, monachorum virginumque coetu,
astante etiam omni clero ac populo, ultimo flebiliter
tumulatur honore. Eodem anno Ercanbaldus,
Biligrimus episcopi, Frithuricus archiepiscopus
Saltzburgensis obierunt, et Emnild filia Brunonis.
Manogold quoque, non infimus Sueviae matris filius,
Saxoniae obiit, ac propter fidele servitium imperatrici
Adelheidae per se exhibitum, ipsa comitante
Quedelingensem advehitur civitatem, ibique
honorifice sepelitur.
992. Gloriosissima et famosissima
dedicatio sanctae Halverstadensis
ecclesiae facta est 17. Calend.
Novemb. a | null | f0176522-446d-4c52-bdfb-aee27c9f8d11 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
venerabili suo provisore
Hildewardo episcopo, anno
suae ordinationis 24, quam secum
in typo apostolicae dignitatis duodenario
numero 11 episcopi consecraverunt,
videlicet Willigisus archiepiscopus Moguntinus,
Gisilharius Magdeburgensis archiepiscopus,
Lievitzo Hamburgensis archiepiscopus, Liudolfus
Augustanus episcopus, Hildeboldus Wormatiensis
episcopus, Retharius Padarburnensis episcopus,
Erp Fardunensis episcopus, Ursus Paduanus
episcopus, Hug Citizensis episcopus, Raginbratus
Mikilanburgensis episcopus. Ad haec Agio
Capuanus archiepiscopus, Reinvardus Tridentinus
episcopus, Manso Cassinus abbas, Thiatmarus abbas
Corbejus, Luzo Lunaburgensis abbas,
Othradus abbas Mersburgensis, Lantbrecht Longhelus
abbas, praesente rege sereno tertio Ottone,
suaque avia Adelheide augusta praeclara, et
filia sua gemma regiae stirpis praelucida Machtilda,
et nepte sua Hadwi veneranda abbatissa,
duce quoque Bernhardo, et Leidulfo
comite Capuano, et praefectis atque proceribus
plurimis, et innumera atque inaequiparabili multitudine
cleri ac populi in laudem Dei conclamantibus,
dedicantes praefatam ecclesiam orando juverunt.
12. Calend. Novembris totum coelum ter in nocte visum est rubrum fuisse. Hoc eodem anno Gerdagus Hildeshemensis
episcopus orationis causa Romam perrexit, et inde, reversus, in Longobardia obivit, et
presbyter suus Suideboldus, et diaconus suus Bodo, ejusque frater Hroprecht et camerarius suus. Successit
autem sibi Berwardus episcopus.
993. In nocte natalis sancti
Stephani protomartyris, id est
7. Calend. Januarii, inauditum seculis miraculum vidimus,
videlicet circa primum gallicinium tantam
lucem subito ex aquilone effulsisse, ut plurimi dicerent
diem oriri. Stetit autem unam plenam horam;
postea, rubente aliquantulum coelo, in solitum conversum
est colorem. Dodo episcopus obiit, cui
Suigerus vir illustris, sanctae Halverstadensis ecclesiae
coenobita, successit. Egbertus Trevirensis
archiepiscopus obiit.
994. Liuldolfus Trevirensis ecclesiae ordinatur
episcopus. Erp Fardunensis episcopus obiit, cui
Bernhardus successit. Hiems durissima 3. Non.
Novembr. exorta, usque 3. Non. Maii stetit, rarissimis
intermissa diebus. Deinde pestiferis et frigidis
flantibus ventis, noctibus plurimis pro rore hibernum
cecidit frigus. Ad ultimum Non. Julii grande
est factum gelu, tantaque siccitas fluminum et penuria
facta est pluviarum, ut in plerisque stagnis et
pisces morerentur, et in terris arbores plurimae penitus
arescerent, et fruges perirent et linum. Subsequuta
quoque et grandis pestilentia hominum,
porcorum, boum et ovium; prata etiam in plerisque
locis ita exaruerunt, veluti igne exusta fuissent.
Sclavi insuper omnes, exceptis Sorabis, a Saxonibus
defecerunt, Liutpold Bajoarici limitis marchio clarus,
in civitate Wirtzburg in hospitio suo per fenestram
cum sagitta improvise vulneratus, 7 Non. Junii obiit.
Egbertus comes, prudentibus sapientior et fortibus
audacior, Non. Aprilis e medio excessit. Heinricus,
Sifridus et Udo fratres cum suis navali praelio dimicantes
contra Nordemannos, victi sunt et capti; ex
quibus Udo cum plurimis bello occisus occubuit,
caeteri cum septem milibus talentorum redemti sunt.
Fames etiam hoc anno magna facta est pluribus in
locis Saxoniae.
995. Saxonibus pejor annus priore exoritur. Nam
tanta in eos qui vocantur Osterludi, pestilentia
exarsit, ut eorum non solum domus, sed etiam
villae plurimae mortuis habitatoribus vacuae remanerent.
Fame insuper magna compressi, tam assiduis
Sclavorum incursionibus fatigabantur, ut peccatis
suis promerentibus juste de eis illud propheticum
dictum videatur: #Mittam super eos tria judicia pessima,
pestem, gladium et famem.@# Rex quoque tertius
Otto cum magno exercitu Apodritos et quasdam
Wlotaborum terras invadens, incendiis et depraedationibus
plurimis vastavit, licet motum eorum
nullo modo compresserit. Reversus denique ab illa
expeditione, in Quedelingensi civitate a memorata
et semper memoranda amita sua, Mechtilde abbatissa,
regalis praeconio laudis digne suscipitur. Ibi
Adelheid germana illius soror, aequivoca scilicet
aviae suae imperatricis Adelheide, spretis pro Christi
amore regibus procis et eorum nunciis, promissisque
non solum thesauris, sed etiam ultra valentiam
aureis montibus et urbibus, sub jugo regulari canonice
degendum, astante germano fratre suo imperatore
tertio Ottone, totius in aspectu senatus ac plebis,
sanctorum Dionysii et Servatii obsequiis sese
pro patria dicavit, eademque hora sacri velaminis arrabone
Christo, sponso coelesti, ab antistite ejusdem
ecclesiae Hildewardo, caeteris etiam archiepiscopis et
episcopis coram astantibus, consignata est. Hoc
etiam anno Bajoariae regionis dux Heinricus secundus
immatura morte obivit Hic enim, mortuo imperatore
Ottone secundo, aliena potius quam propria
voluntate ad invadendum regnum eotenus illectus
est, ut, comprehenso imperatoris filio | null | 8e31f9ce-a8bc-407a-894a-132d295e2cc5 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
, ipse rex eligeretur;
sed ante consecrationem poenitentia abductus,
regnum respuit; et regi humiliter subjectus,
Bajoarico honorifice donatus est regno. In quo pro
componenda pace ita ultra priores effloruit, ut ab
illius incolis regni Heinricus pacificus et pater patriae
appellaretur. Quo mortuo, filius suus Heinricus,
rex futurus, Bajoaricum ducatum, rege Ottone
tertio donante, suscepit. Ghevehardus Constantiensis
ecclesiae episcopus venerandus obiit, cui
Landbertus successit. Hildewardus venerabilis episcopus
in Stitterlingheburg civitate cenobium
construxit virginum 12. Calend. Augusti.
In Halberstadensis territorio ecclesiae, Hordorpio
nomine, natus est infans, nihil corporis habens a
posteribus deorsum, nec crura, nec membrum virile
aut muliebre, sed tantummodo dimidius homo, habens
posteriora quasi avis sine plumis, aurem dextram
majorem sinistra, et oculum similiter sinistro
majorem; dentibus vero crocei coloris horribilis,
sinistro brachio absque quatuor digitis solo cum
pollice integer, dextro penitus erat brachio privatus;
qui ante baptismum attonitus videns oculis, post baptismum
autem oculos nunquam aperiens,
quarto suae nativitatis die infandum moritur monstrum.
Commune damnum in pestilentia porcorum
et boum omnem Germaniam vexat. Theodoricus comes
Palatinus, et frater ejus Sigibertus, Saxones
praeclari obierunt.
996. Lux clara sanctae Augustensis ecclesiae Liudolphus
episcopus 8. Calend. Augusti huic mundo
subtractus, coelesti adnumeratur familiae; cui Gevehardus,
inter egregios abbates praecipuus,
subordinatur episcopus. Dehinc praecurrente tempore,
cum multos a sanctuario Domini divinum raperet
judicium, gemma etiam sacerdotum et episcopalis
aureum decus dignitatis, venerandae Halverstadensis
ecclesiae Hildewardus episcopus 7. Calend.
Decembris ab hujus vanitate seculi solutus, verae
caritatis, quae Christus est, praesentatur obtutibus,
illius humilitatis et dilectionis, super quam credi
potest, pie imitator effectus. Cui successit
Arnolfus, illustri valde prosapia exortus, sed moribus
nobilior et sincera largitate praeclarus. Hujus etiam
anni vernali tempore praefatus rex Otto, compacta
inter Saxones et Sclavos pace, Italiam perrexit, et
dominicam resurrectionem Papiae paschali
more celebravit. Dehinc omni regno potenter potitus
Italico, Romam veniens beatae memoriae Johannem
papam defunctum invenit. Cui nepotem
suum Brunonem, virum valde praeclarum, non
solum cleri sed et omnium Romanorum unanimi
voto civium pontificem electum, subrogari pie consensit,
quem Romani, dempto Brunonis nomine,
Gregorium vocaverunt. Hic ergo sede intronizatus
apostolica domnum Ottonem, huc usque vocatum
regem, non solum Romano, sed et pene totius Europae
populo acclamante, 12 Calend. Junii, in ipsa
ascensionis Christi festivitate veneranda, indictione
9, imperatorem consecravit augustum. Post haec
Italico rite disposito regno, Franciam revertitur, et
in Agrippina Colonia summi imperatoris condigno
honore diem celebrat natalem. Adalbertus episcopus
de Praga civitate a Prucis glorioso martyrio 9. Calend.
Maii coronatur. Bernhardus, Wirtzburgensis
episcopus ecclesiae, imperatoria legatione
Constantinopolim missus, in Achaia provincia moritur.
Cui Heinricus, clarissimi cancellarii Hiriberti
frater, clarus et ipse, substituitur episcopus.
997. Sclavi innata sibi perfidia tacti, pacis fregerunt
pactum, terminosque Saxonices latrociniis
corroserunt furtivis. Quos contra commotus imperator
Ztodoraniam. quam vulgo Heveldum vocant,
egregiam inter Sclavanicas terram, magno invasit
exercitu, vicit, praedavit, victorque in Magadeburch,
praecipuam Saxoniae urbem, gloriose subintravit.
Interim autem dum imperator augustus, tertius videlicet
Otto, Heveldum devastando percurrit, congregati
Wlotabi Bardangao provinciam improvisi
rapinis multis aggressi sunt et incendiis. Quod videntes
Westfalai, quos praefatus imperator in expeditionem
pergens ad custodiendam reliquerat provinciam,
celeriter Liuticos fortiter excipiunt, ipsique
cum pauci essent, innumeram paganorum multitudinem
tanta caede prosternunt, tantamque ab iis
praedam diripiunt, ut nec caedis illius nec praedae
numerus ullo modo humano possit explicari sermone.
Hoc anno instauratio sanctae Metropolitanensis ecclesiae.
Quedelingnensi castello, jussu imperialis filiae
Machtildis abbatissae, omni studio peragitur. Quam
cum ab avo aviaque, regibus scilicet Heinrico et
Machtilde constructam, arctiorem quam tantae celsitudinis
jus exigebat, propter confluentis populi frequentiam
cerneret, innata ac concreta sibi benevolentia,
ad augmentum ejusdem in honore sancti Servatii
archiepiscopi et confessoris, latioris et altioris
structurae aedificium apponere curavit, quod etiam
totius conventu cleri ac populi ab Arnulfo, Halberstadensi
episcopo nuper ordinato, cum aliis archipraesulibus
et episcopis, quos modo nominatim evolvere
longum est, congruenti ad decorandam Dei
domum 6. Idus Martii dedicari fecit. Et non longo
post tempore constructam in brevi Walbicensem
ecclesiam | null | 5e5f2c1b-5816-461d-a899-e44ac73e74dc | latin_170m_raw | null | None | None | None |
, in ipso augusti patris sui Ottonis die anniversario,
ab eodem Arnulfo episcopo, eodem etiam
anno cum maximo cleri plebisque tripudio, Nonis
Mai honorifice dedicavit. Hoc etiam anno Crescentius
quidam, diabolica fraude deceptus, Romam absente
papa Gregorio invasit, Johannemque quendam
Calabritanum, quem domnus imperator Otto ob
Graeci imperatoris filiam sibi matrimonio adquirendam
cum Bernwardo episcopo Constantinopolim
miserat, inde cum Graecorum revertentem legatis,
se indigno excepit honore, illumque non tam papam
quam apostatam constituens, legatos imperatorios
sub custodia Romae retinuit. Hic ergo Johannes
natione Graecus, conditione servus, astu callidissisimus,
imperatorem augustum piae memoriae secundum
Ottonem sub paupere adiens habitu, ob interventum
dilectae suae contectalis Theophanu imperatricis
augustae, regia primum est alitus stipe; dehinc
procurrente tempore, vulpina, qua nimium callebat,
versutia praefatum eotenus circumvenit augustum,
ut pro loco et tempore satis clementi ab eo gratia
habitus, pene inter primos usque ad defunctionem
suam clarus haberetur. Post dormitionem vero secundi
Ottonis augusti, regnante jam filio suo tertio
videlicet Ottone, quem ab ipso matris utero, divina
subsecuta miseratione, Romano sublimavit imperio,
praefatus Johannes ingenita sibi eo securius valuit
versutia, quo regis infantia et primatum illius permittebatur
incuria. Ad haec defuncto Placentinae ecclesiae
episcopo, vir bonae indolis illi subeligitur; quo
indigne ejecto, praefatus Johannes, non pastor sed
lupus, eandem non regendam sed devastandam suscepit
ecclesiam. Quam cum aliquot annis teneret,
avaritiae diabolico inebriatus veneno, in tantum se
elevavit super se, ut ipsam Romae beati Petri apostoli
sedem, ut praedictum est, antichristi membrum vere
effectus, fornicando potius caccaret, quam venerando
insideret.
998. His auditis, dominus imperator secundam
profectionem paravit in Italiam. Cui venerabilis papa
Gregorius Papiae obviam veniens, dum ei pessima
Johannis et Crescentii gesta narrasset, divino commotus
zelo, quantocius una cum apostolico properat
Romam. Quod audientes praefati Satanae ministri,
Johannes quidem fugam iniit, Crescentius vero praesidio,
quod veterem Romam et Leonianum conjungit
castellum, se cum suis inclusit. Tunc quidam non
tantum imperatoris quantum Christi amici insequentes
Johannem, comprehenderunt eum, et timentes
ne, si eum ad augustum destinarent, impunitus
abiret, linguam ei et nares pariter absciderunt
oculosque illi penitus eruerunt. Hoc ita divinitus
mulctato, domnus papa Gregorius sedem apostolicam
honorifice recepit, eamque usque ad obitum sui libere
insedit. Imperator igitur augustus Romam adveniens,
sanctissimam illic Christi resurrectionem
celebravit, statimque post albas scalis et machinis
arcem quam Crescentius insederat, hactenus
omnibus inexpugnabilem, fortiter expugnat, illumque
captum decollari, et e summo arcis praecipitatum
in patibulo pedibus suspendi jussit. Mense Julio terrae
motus factus est horribilis per totam Saxoniam,
duoque lapides igniti ex tonitru ceciderunt, unus in
ipsa civitate Magdeburgensi, alter ultra Albiam fluvium.
Quorum inusitata delapsio dirum omni populo
exitium minando portendit; quod in sequentibus
evidentissime apparere conspeximus; tunc scilicet,
cum mundus iste insanabilis plagae ictibus ter cerebro
tenus percussus, ipsa ut ita dicam vitalia amisit.
999. Nam insignissima imperatoriae prolis gemma
Mechtild, magni Ottonis augusti filia, quae, ut saepe
memoravimus, sceptrigeris edita parentibus, virescentis
rudimenta infantiae, bonae indolis utpote ipsius
coronae filia, honesta decenter nutricum sub
cura descendit; quae florida dehinc vacillantis
tempora juventutis, corpore sensibusque plus caeteris
id aetatis maturescens, nilque sibi commissi extra
regiminis disciplinam errabundum relinquens, amabilis,
affabilis, pia, cunctis largior quam sibi degebat;
undecimo ortus sui anno Metropolitae sibi
haereditariae, licet tantis impar oneribus, imperatorum
tamen consulto patrum nec non communi electione,
antistitum benedictione perpetua regendo
praeficitur. Cum vero ad Pytagoricae bivium perventum
est litterae, sine mora, sine taedio, angustiori
semita, spei quae non confundit fiducia arrepta, tota
animi diligentia se suaque ab non esse ad verum
conata est esse transferre. Haec fratruele suo, largo
scilicet Ottone, Romam proficiscente, imperatoria
vice commissa sibi regna non levitate feminea gubernans,
barbarorum etiam induratos vertices regum
artificioso aviti paternique ritu ingenii ita placabiles
subjugabilesque reddiderat, ut hujuscemodi pacis
fundamenta, qua nunc sancta Dei ecclesia pro parte
fruitur, post tantarum devastationem provinciarum,
post effrenem barbariae motum, non gladio, non
armis, non ullis bellicorum instrumentis apparatuum,
licet et ad haec praecipienda satis esset idonea, continua
vigiliarum, orationum, inediaeque instantia,
soli Deo | null | f2b7cdc0-1226-46d5-b994-414622e17592 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
intenta, illius docente et confortante subsidio,
prima posuerit, ponendo construxerit, eoque
usque struere non destiterit, quo non laborando sed
ejus laboribus subintrando, succedentes postmodum
reges tanto facilius summa ejusdem pacis attingerent,
quanto ipsa imis primitus construendis vigilantius
insudasset. Novissimis namque temporibus suis, colloquio
apud Parthenopolim habito, conventu episcoporum
cum duce Bernhardo, comitum ac totius
senatus plebisque concursu, confluentibus quoque
ibidem omni ex natione legatis, undiquesecus
vallata, qualis fuerit, quam inreprehensibilem se
exhibuerit, quam mira discretione cuique sua tribuerit,
quanta veneratione praesulum personas prae
caeteris cunctis tractaverit, quanta solertia optimates,
judices, aliosque, quorum id curae relinquitur, pro
consolidanda re publica, pro privatis etiam usibus
confirmandis monuerit, quanta lenitate pios permulserit,
quanta districtione reos terruerit, quantaque
industria patriam conservaverit adjuverit et
auxerit, nec notis intellectum nec etiam vocum
cuiquam edicibile reor. Hisque ibi dispositissime
ordinatis, oviculas quibus singulari praeerat cura,
adventus sui expectatione suspensas, materna dilectione
revisit, dignoque ab illis honore suscepta,
pauculis posthaec superstes diebus, modica febre
pulsata, inopinata cunctis sed sibimet ipsi longe ante
provisa morte, quippe et diem illum et horam precibus
assidue praevenire cupierat, 7. Id. Februarii
resoluto, quod ex hoc compactum necessario
solubile erat, corpusculo, ei qui est, quod est, quod
unum est suum, quo ejus participatione tam honorifice
usa est, gratulabunda reddidit; atque in medio
basilicae sancti Petri et sancti Stephani juxta tumulos
regum, avi et aviae suae Heinrici et Mechtildis, ejulatu
nimio planctuque suorum, diem futurae resurrectionis
feliciter expectatura, reconditur. Quis igitur, licet
adamantino rigore praecordialiter induratus, huic
miserando spectaculo siccis poterat interesse oculis,
cum orba sanctorum Dionysii et Servatii praesulum
catervula, nec non sanctae Dei genitricis maxime ex
monte occidentali, ac sancti Andreae ex Walbicensi
coenobio vernulae, quarum ipsa ab initio, ut praediximus,
fundatrix extiterat, cum caeteris sanctae Pusinnae
in Winathusen, sanctoque Wicberto in plano
juxta curtem regiam famulantibus, quarum licet
primaeva nequaquam constructrix fuerit, postquam
haereditati aviae suae Mechtildis jure propinquitatis
successit, materno eas more ad id temporis omni
sollertia foverat--tunc dico, cum matrem, quam
pridie valentem, viventem, ac populis imperantem
noverant, inopine subtractam, suisque nusquam nisi
in aeterna visione obtutibus redituram, sarcophago
includi ac tumulo recondi deflerent, seque
cum ea mori quam superesse malle, amenti quadam
vociferatione clamarent? Quid plura? His tandem flebiliter
peractis, praefatae sanctimoniales feminae cum
episcopis quos divina clementia illius exequiis
improvisos adesse disposuerat, Arnulfo et Bernwardo,
nec non duce Bernhardo convenientes, fratruelem
ipsius domnae Mechtildis Adelheidam, quam sibi
adoptaverat, quam unice dilexerat, quam pro filia
delicate nutrierat, hoc solum inflictis vulneribus remedium
restare cernentes, in dominam ac matrem
sibi unanimiter eligunt; legatosque haec primo Franciae
ad imperatricem Adelheidam, matrem illius
Mechtildis, deinde ad imperatorem Romanum Ottonem,
fratruelem videlicet ipsius, Romae deportaturos
omni sub celeritate transmittunt. Qui festinato pergentes,
ad augustam in brevi veniunt, eamque, licet
ante praesaga mente aliquid sibi intolerabile eventurum
praescierit, nuncio illo infelici viscere tenus
sauciant; assumptisque aliis ibi secum imperatricis
ejusdem legatis, Romam perveniunt, imperatorem
augustum recenti nepotis sui papae Brunonis, qui
Romana lingua Gregorius vocatur, obitu admodum
moestum reperiunt, ac priori posteriorem multo
graviorem adjiciendo dolorem, ob excessum suae illustrissimae
amitae ex moesto moestissimum reddunt.
Non solum itaque imperator augustus ejusque sequaces
Mechthildis praeclarae corporalem interitum
lugent, sed quocumque per vicos, per plateas, per
compita, per avia, necis illius fama sonuit, pectora
tundendo, crines lacerando, luctum prae gaudiis
amando, ipsum aera lachrimosis vocibus pulsant.
Resumptis ergo demum post tantam perturbationem
animi viribus, imperator praefatus pro obsequiis venerandae
suae amitae exhibitis, et pro electione sororis,
grates sanctae congregationi remandat innumeras,
eamque honori et oneri matris spiritalis,
non ut potuit imperando, sed ut pium docuit postulando,
succedere deliberavit. Quod et divina ordinante
clementia sine mora peragitur. In solenni
namque Michaelis archangeli festo electione iterata,
ab Arnulfo ejusdem ecclesiae episcopo, astantibus
aliis episcopis et domna regali Sophia, sorore sua
majore, et nepte sua illustri abbatissa Hathwiga,
cunctisque regni primatibus utriusque sexus, coram
altari sancti Petri apostolorum principis et sancti
Stephani protomartyris honore congruo benedicitur | null | e56905fe-47c2-499c-aadd-e1c098546aef | latin_170m_raw | null | None | None | None |
,
throno domnae matris sublimatur, regulae commissione,
in qua se sibique subjectarum vitam quasi in
speculo spectare omniumque solertia regere discat,
non modicum oneratur; quidque spatii miseratio
deinde Omnipotentis concesserit, dignitate eximia et
gaudio, non tamen sine cura pervigili, transactura.
Modici igitur intervalli spatio Adelheida, praefatae
Mechtildis genitrix, inclita Romanorum imperatrix
augusta, quae statum imperii terra marique sibi subacti
una cum suo consorte, augusto scilicet magno
et pacifico Ottone, non minus meritis moribusque
insignierat egregiis, quam ille viribus et triumphis
consolidasset eximiis; post obitum itaque ejus et
ipsa per totum seculo moriens, quasi non sibi nata
sed inopum usibus tantum divinitus esset provisa,
quidquid habere potuit, regni videlicet censum toto
orbe tributario jure vel etiam donario quaesitum,
inter caetera virtutum insignia manibus pauperum in
coelestes deportandum thesauros hilari mente et
facie commendare non destitit. Vidimus namque eam
creberrime, sed secretissime, more rusticarum ad
id desiderabile sui opus succinctam, ne vel ipsa
vestium prolixitas ullam sibi ingerere posset morulam,
ambabus pro dextra manibus usam, tam diu pio
huic institisse labori, quousque vacillante incessu non
largitate sed corpore deficiens, necessario quietura
vel modicum sese reclinaverit; id tamen in voto
habens, ne vel sedendo, vel stando, vel quibuslicet
occupationibus detenta, unquam a familiarissimo
sibi misericordiarum opere cessaret. Haec igitur postpositis
quae esse videntur, non quod sint, quia
transeunt, sed quod nobis sensuum qualitate degentibus
esse videantur, ut dixi nobili illa hominis
praerogativa ad ea quae vere sunt, quia nec ortum
sui respiciunt nec finem, totam sese erigens nisu
ac meliori oculo superna semper intuens, tamdem
emeritae admodum aetatis, ad eum quem medulletenus
sitiverat 16. Cal. Januar. laborum suorum centuplicatam
receptura mercedem, angelico stipata
coetu, gloriosa migravit, atque in basilica Salisensi
,
quam ipsa in honore sancti Petri principis
apostolorum pio labore construxerat, honorifice
tumulatur.
1000. Cujus obitu post modicum comperto,
imperator augustus ultra quam credi potest moeroris
nimietate afficitur; sanctam Dei ecclesiam, quae continuato
trium lapsu columnarum, quibus mira firmitate
subnixa hactenus inconcussa steterat domni scilicet
apostolici, aviaeque suae praefatae imperatricis
augustae, nec non amitae suae imperialis abbatissae
Mechtildis, discessibus vacillare, sibique jam soli
inniti conspiciens, curarum pondere gravatur.
His tamen, quae ibidem vel in ecclesiasticis vel etiam
in publicis rebus agenda erant, rite dispositis, patriam
desolatam quasi consolaturus citato cursu
adeundam deliberat; quod et acceleratissime facit,
non paucis ex Romano senatu una secum pergentibus.
Transscensa vero Alpium difficultate, ut primo
bisce partibus pedem inferre potuit, tota ei
Gallia, Francia, Suevia, equestri et pedestri agmine
turmatim obviam ruit. Dominae etiam imperiales,
germanae suae sorores, Sophia et Adelheida, cum
Saxoniae et Thuringiae utriusque sexus primis occurrendo,
velut unicum unice dilectum hac merito diligendum,
ipso, ut ita dicam, corridente mundo, unanimi
gratulatione suscipiunt, ac cum eo pariter,
quamdiu destinati itineris acceleratio patiebatur,
debita caritate morantur. Ille vero evangelici non
immemor praecepti, quo dicitur: #Primum quaerite
regnum Dei,@# juxta morem parentum suorum imperatorum,
omnia sua divina regi ac meliorari exoptans
clementia, humili devotione in Sclaviam sanctum
Adalbertum nuper pro Christo laureatum adiit,
ejusque interventum obnixius petiit. Ibi summo
conanime a duce Sclavonico Bolizlavone susceptus,
xeniis omnigeni census ubique terrarum studiosissime
quaesitis obsequialiter donatur; licet nihil tunc
temporis ex his acceperit, quippe qui non rapiendi
nec sumendi, sed dandi et orandi causa eo loci adventasset.
In patriam revertitur, ac Quedelingnensi
civitate sanctum pascha celebraturus, in ipso monte,
ubi sanctimonalies feminae ritu canonico regulariter
Christo deserviunt, per amorem dilectae suae sororis
Adelheidae abbatissae coenam Domini, parasceven
quoque et sabbatum sanctum, nec non dominicam
noctem resurrectionis,--si tamen illa jure nox dici
vel appellari queat, quam triumphali luce Redemptoris
omnium per totum mundum miro atque ineffabili
modo splendere constat,--debitae venerationis
obsequiis festive peregit. Unde in ipsis horis
matutinalibus ad curtem suam totius senatus ac
plebis expectationi satisfacturus redit, illamque septimanam
regalibus impendens officiis, regendo, indulgendo,
largiendo ac remunerando transegit; ac in
octava pascae inde profectus, sororem suam Moguntiae,
Coloniae, Aquisgrani, quam etiam cunctis tunc
post Romam urbibus praeferre moliebatur, una
secum summa veneratione fraternaque caritate comitante,
remunerato Bolizlavone | null | 2eb7a3f5-070c-4b77-ad73-64a2bfc1bac8 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
, perducens, aliquantulum
temporis, quae coepto itineri congruere
videbantur ibi parando, quievit. Sed dum nec cursum
longius protrahere deliberatum, nec sororem
quam intime diligebat, praefatam Adelheidam, praesentialiter
amittere posset, promisso tandem
post se Romam veniendi firmiter inter se compacto,
paululum lenito moerore, ille, ut decreverat, in Italiam
ultima, proh dolor! profectione acceleraturus,
illa monasterium cui specialiter praeerat revisura,
utrique cassa spe ulterius sese in hac luce videndi,
discedunt. At imperator augustus immensis iterato
Alpibus, peragrata Italia, Papiae aliquamdiu remoratur.
1001. Inde, Romam proficiscens, sacrosanctum
dominicae resurrectionis festum debita ibi veneratione
celebrare instituit. Interim callidus nequitiae
auctor totiusque doli repertor mille ut est nocendi
artibus instructus, reinduto quem, primos decepturus
homines, quondam sibi aptaverat colubrino
amictu, inter Romanorum praecordia serpit, venena
inflat linguis trisulcis, ut manus improbas sui causa
ipso caesari inferre moliantur, persuadet. Sed dum
opposito illi divinae pietatis clypeo a laesione imperatoris
sese repelli coelitus conspicerent, quoscunque
parti justae faventes reperire poterant, cruenta caede
mulctabant; nec ab illa seditione nefanda aliquo
modo sedari valebant, donec invito furioso tumultu
imperator, collectus suorum viribus, ab urbe prius
prae caeteris amata sed ulterius prae cunctis detestanda
decederet. Moestus, ut ferunt, in cujusdam
castelli munimina transvolat, ibique pro ulciscendae
assiduo tractatu injuriae instantem penitus
consummavit annum.
1002. Verum in ipso posterioris introitu, toto
pene legendus orbi, et ultionum crimine destinatarum
et aerumnis vitae hujus caducae 9 Kalend.
Februarii exemptus, in gremio Abrahae patriarchae
magni, tempore futurae resurrectionis in melius coronandus
ac felicius regnaturus, angelicis transvectus
manibus collocatur. Cujus infortunii eventum,
ne procacitati hostium citius intimaretur, hi
qui aderant, occultando tegebant, quousque convocatis
qui per castella dispersi vagabantur sociis,
domini sui corpus efferentes, improvisi prorumpunt,
pluribus tamen ibi ob penuriam equorum, heu sine
spe vivendi! relictis. Cum vero res tanta diutius
latere nequiret, hostes Romani his mature compertis,
indebito ausu execranda omni aevo commovent
bella. Armis instructi velut pro vita patriaque certaturi,
defuncti corpus imperatoris,--qui dum supera
vesceretur aura, ignorata etiamnum doli immanitate
latentis, cunctis eos populis quasi privilegio quodam
specialis praeposuerat amoris--impudenter distrahere,
mirisque injuriae modis sine mora mortuum
excruciare, cui vivo nocere nequiverant, tetra
belligerando invasione pertentant; quos divina pietas
totiens repelli, totiens nece crudeli multari permisit,
adeo ut vix pauci, latibulis fugae sese dedentes,
inglorii discederent. Nostri vero, felici ubique victoria
usi, depositum pretiosi ponderis thesaurum fideli
devotione trans Alpium nivosa cacumina, jam tandem
securi, deferunt. Quo comperto, Heinricus dux,
ad quem summa imperii pertinebat, maxima comitante
caterva, funeri miserando omnibusque digne
plangendo admodum tristis occurrit, et ad Aquasgrani,
quo vivens sitiverat, gemitibus multis mortuum
corpus tandem perducit. Nec mora, itur in
templum; magno, ut ita dicam, hujusmodi honore,
mixto scilicet intolerabili dolore, terrae commendatur
suum plurimum solatium; sed et omnium,
ut credimus, qui aderant unanimi oratione spiritus
coeli recipitur palatio. Interea modo multi diversa
sentientes, dum quique sibi pro sua parte jus imperii
raptum ire moliretur, Eghardus marchio in Palithi
a Sigifrido et Udone pessime occisus est, plurimique
suorum cum illo 2 Cal. Maii. Dehinc 3 Cal.
Julii praefatus Heinricus, nepos regalis, a Francis in
regnum eligitur, insciisque Saxonibus Moguntiae a
Willichiso unctus coronatur. Fama volat super his,
dicens pariter in Mersburgiam illum quam citissime
venturum; quod et factum est. Illo Bernhardus dux
et Saxonum primates cum decore suorum convenientes,
benigne ab eo sucepti sunt, moxque dominum
sibi illum ac regem elegerunt. Sed et Bolizlavonem
Poloniae ducem occurrisse et regis gratiam
sibi supplicasse, foedere pacis promisso, reperiunt;
quae quia firma non fuit, postmodum patuit. Inde
digressus, per urbes et loca provinciae aliquamdiu
commoratus, quae agenda erant, prout tempus et res
poscebant, prudenter disponebat. Dominae quoque
imperiales filiae, Sophia et Adelheida, honorifice
tanti nominis novitatem excipientes, quanta potuerunt
caritate occurrerunt. Congaudent regi nepoti,
quia non licuit fratri. Quas secum digno honore ducens,
Cunigunda contectali sua una secum comitante,
Patherbrunensem ventum est civitatem; quo
periculosa inter Boiarios et Saxones orta est | null | f36f1fc5-b2e4-414d-9fb3-9ad16e53c0f1 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
seditio,
multorum morte subsequuta. In natali autem sancti
martyris Laurentii imponitur corona benedictionis
Cunigundae reginae; datur etiam Sophiae, imperatoris
filiae, abbatiae benedictio Gandeshemensis.
Quibus peractis, rege Rhenum transmeante, quisque
in sua rediere. Herimannus dux cum Suevis regi
restitit, et Francorum pars quaedam refragari coepit,
multa inutilia perpetrantes, sancta loca exurentes,
aliaque devastantes; quos tamen Dominus citissime
humiliavit.
1003. Heinricus rex Sclavos Milkianos hyemali
tempore invasit, et cruenta caede devastans, sibi
subjugavit. Thangmarus cum aliis interfectus
est. Quadragesimali autem tempore Parthenopolim
venit, diem palmarum ibidem acturus. Inde quam
celerrime Quidelingnensem Metropolim, more avorum
atavorumque priorum regum, pergens, cum
optimatibus suis et populi confluentia paschalia festa
peregit. Paucis interpositis diebus, Adelheidae domnae
ac matris ejusdem precibus exoratus, cum regina
iterum veniens, sancti Servatii gaudet interesse
festis; postea Halverstadensi civitate sanctum pentecosten
celebraturus. Hermannus dux ad extrema
pervenit, et discordia a Suevis quievit.
1004. Rex Heinricus de Francia in Italiam veniens,
sanctum pascha ibi acturus. Sed adempto
gaudio, rebellium multa milia jussit interimere gladio,
omnibus simul aedificiis Papiae exustis, quae veterum
instruxerat industria illustris. Fulgura et tonitrua
eodem anno simul cum nimia et terribili turbine
venerunt, perterritis ubique terrarum populis.
Et rex de Italia regressus, parvo post tempore Bohemiam,
quam Bolizlavus Polinensis injuste possederat,
pugnaturus intravit. Sed tamen, Deo adjuvante,
tota illa gens sese cum pace suaque omnia
regi dedere, et ille tyrannus Bolizlavus contumeliose
evasit; rex vero, Deo gratias, victor cum suis exivit.
Herolfesfeldense monasterium a rege, antiquo
patrum jure destitutum, magnum patitur damnum,
spoliatur bonis, orbatur filiis suis; et quos congregarat
atque educaverat regnante Carolo Pippini filio,
170 ac novenis annorum circulis, peccatis exigentibus,
perdidit istis temporibus.
1005. Interim ipse rex, ira permanente contra
Bolizlavonem, reparato agmine Poloniam accelerans,
fugientem insequitur, suam injuriam quasi defensurus,
sed, proh dolor! multos perditurus. Bernhard
et Isi, Thiedbern et Bernhard, cum aliis
occisi. Rex vero, quamvis dolens, assumpta non
bona pace, cum lachrimabili revertitur exercitu,
portans secum corpora mortuorum. Obiit Kiesut.
1006. Balduinus in Gallia elevatur contra regem
cum Landberto in Valentia, civitate non sua.
Quod rex aegre ferens, eo in expeditiorem properat,
plurimo sudore suorum longo tempore frustra
ibi commoratus, sicque ficta pace
revertens.
1007. Ad civitatem Ratispona pervenit, dominicam
resurrectionem ibidem concelebrans; simul
etiam recenti suorum caede corde tenus tactus, mittit
legatos ad Bolizlavonem, bellum se sitire, bellum
demandat contra se parare: sed fama iterum de
Balduino non bona percrebuit, quae, id ne fieri posset,
prohibuit. Quo celeriter reversus, et sanctae
ecclesiae precibus adjutus, quem reliquerat hostem,
gaudet recepisse inbellem, adversariis in pace sibi
reconciliatis. Bolizlavus interim dux, incursu Saxonum
ex legatione regis concitus, audaci bello
elatus prope Parthenopolim pergens, omnem Sclavoniae
eo loci provinciam vastat, incolas aut neci
tradidit aut captivos colligari praecepit, donec ripam
Albiae fluminis attigit; ubi superba quaedam jactans
verba, obstante summi regis milite sancto Mauricio,
suae non compos voluntatis, revertitur in propria,
ducens secum in vinculis fortes viros Saxonum,
Liudolfum, Tadilan et Tadi. Rex talia audiens, animo
dolet; hortatur suos, ne id inultum ferrent. Sed
ejusmodi affectum, nescio quo obstaculo, nullus
etiamnum sequitur effectus. Calend. Junii obiit Hermannus
comes, frater Arnulfi episcopi.
1008. Bertlalis, humilis ancilla ancillarum sancti
Servatii, induxit animum adire limina apostolorum
Petri et Pauli, pro se et domnae Mechtildae animae
absolutione suorumque salute profecta. Itaque 8
Idus Januarii, postposita omni adversitate, per abrupta
montium, per convalles terrarum, non modice
laborabat in transmeatione fluminum, dommodo,
quod amabat, videre contigerit. Tandem
Romam pervenit gaudens. Ergo accessit, amplectitur
sancti Petri sepulchrum, deosculatur, et quorum
causa advenerat, flebiliter ibi peroratis, nec non
aliorum sanctorum patrociniis salutatis, Deo gratias
referens, incolumis cum suis revisit patriam.
Stella paschalis hebdomadae feria secunda media die
visa est 6 Idus Aprilis. Obiit Liudolfus Trevirensis
archiepiscopus, cui successit Magingoz. Obiit Notgerus
Laudovicensis episcopus, cui successit
Baldricus, moribus praeclarus. Eodem | null | 60aa3c26-2557-450f-98e8-cea933c4cda8 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
anno Atalpero
clericus, reginae frater, regi adversarius abominationes
multas concitavit, contra omne jus et fas
Treverim cum suis sibi mancipavit, sicque discessit.
Compertum cumque id regi foret, ilico suas copias
colligens advenit; Lutharios sibi resistentes
palatio obsedit, 16 hebdomadas ibi habens. Illi tandem
fame coacti, falso dextras dedere, regem et
suos remeare fecere, in sua perfidia nihilominus
permanentes. Obiit Hildericus Havelbergensis episcopus,
cui successit Ericus.
1009. Subita et nostris temporibus insolita aquarum
refusio facta est 3 Id. Januarii, feria secunda,
luna 10, multis damnum inferens, 7 diebus in sua
rabie perstitit. Obiit Retharius Patherbrunensis episcopus,
cui successit Meginwerck. Sanctus Bruno,
qui cognominatur Bonifacius, archiepiscopus et monachus,
11 suae conversionis anno in confinio
Rusciae et Lituae a paganis capite plexus, cum suis
18, 7 Id. Martii petiit coelos. Obiit Wigbertus Merseburgensis
episcopus, cui successit Thiatmarus.
Sed et dominica die Palmarum guttae sanguinis in
quibusdam locis vestimentis hominum instillabant.
Sol nebula horribili et colore stupendo mutatus,
mirantibus intuentium oculis velut sanguineus ac
minor se visus terrorem incussit 3 Kal. Maii, feria
6, luna 1; duobus diebus tales minas ostendens,
tertio die vix proprio lumine vestitur. Pestilentia
et mortalitas graviter secutae sunt. Rex iterum magno
dolore simul et ira commotus, in Franciam
revertitur, et in pluribus locis multa damna perpetrata
sunt: ibique peracta aestate rediit in Saxoniam
sine pace. Dedit comes iter agens a Werinzone
et Friderico patruele ejus de improviso
cum dolo interfectus est. Incendia plurima facta
sunt per loca, ita ut et homines in quodam vico
exusti interirent. Fecit Fricherum comes.
Machtildis, regiae sororis filia, obdormivit in Domino.
Moguntiae quoque basilica nova cum omnibus
aedificiis cohaerentibus miserabiliter consumitur
igne, sola veteri ecclesia remanente, 4 Cal. Septembris,
feria secunda, luna 6. Tonitrua et coruscationes
hiemali tempore saepe fiebant.
1010. Ansfridus episcopus, meritis praeclarus,
primum imperatori terreno armatam militiam fideliter
administrando, deinde creatori humiliter obediendo,
divinis se mancipavit praeceptis. Ideo virtutibus
enituit insignis; calcatis terrenis, intra angelicos
jam laetus choros aeternis fruitur bonis. Eodem
anno rex in expeditionem suas contrahens copias,
Poloniam Sclavoniae quaesiturus, sed quo velle
ducebat, minime perventurus, cum paucis media
revertitur via, gravi ingruente aegritudine; caeteris,
ut erant bello parati, plurima devastantibus loca
multamque praedam secum reportantibus. Basilica in
Vongerestorp fulmine terribiliter interiit.
Sed etenim cometae visi sunt.
1011. Bernhardus dux, a rege secundus, multigenis
sapientiae scientiae pietatisque donis fecundus,
invehitur coelos, sanctae ecclesiae multa tempora
lugendus. Quem lamentatione dignum, 18 die moriens
secutus est Liudgerus comes, frater suus. Pestilentia
et mortalitas, inaudita tempestate ubique
gentium monasteria, castella et oppida devastantes,
desaeviunt. Hiems insolita pruinarum asperitate importune
longa, ita ut solis calore insolubilem multum
temporis glaciem retineret, ac multa corpora
hominum languida redderet. Obiit Willigisus archiepiscopus,
cujus loco subrogatur Erkenboldus
Fuldensis abbas, merito gaudens, patris nomine retento,
et pastoralis culminis honore suscepto. Obiit
Asico presbiter inclusus. Eodem anno 3 Calend.
Augusti, feria secunda, luna 26, cecidit glacialis
grando ingens et horrenda. Thietdivus abba
et . . . monachus, Adhela Romae inclusa; coeli
conscendunt secreta. Hoc etiam anno saeva mors de
obitu Hildegardis ductricis miserabile lamentum
intulit, dum reliquit, quod doluit. Abstulit et de
regali stemmate gemmam Machtildam abbatissam,
Liudolfi filiam. Suithgerus episcopus migravit
ad Christum, cujus loco subrogatur Thietricus.
Ventus ingens plurima aedificia subito turbine subvertit,
et multa alia damna commisit. Ipso anno rex
Triburiam venit, et nova caede suorum merito gemit;
inter quos, quasi pacis gratia irruentibus adversariis
regis, Heinrico et caeteris, capto Thiedrico
duce patruele suo, alii gladio interiere, alii vero vix
poterant evadere.
1012. Obiit Erluinus Camerinus episcopus,
cujus loco ordinatur Gerhardus. Obiit Hermannus
puer et dux, regis consobrinus. Eodem
anno quadragesimali tempore monacho cuidam in
extasi rapto ostensa est visio mirabilis, quae quantum
terribilis impiis, tantum praedicatur laudabilis piis.
In Bavanbergensi castello Franciae dedicatio ecclesiae
facta est, 10 anno regni Heinrici regis, 2
Non. Maii, 36 episcopis in id operis destinatis. Intererant
etiam regio | null | 6dbf7f90-cc16-4c78-9a92-320229e1ace4 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
gaudio dominae sorores abbatissae,
Sophia et Adelheida, quod erat insigne decus
imperatoriae aulae. Aderat et incredibilis frequentia
cleri ac populi, inter quos multis reis indulgentia
a rege donata est, aliis venia repromissa.
Obiit Tagino archiepiscopus Parthenopolensis, meritis
praeclarus, cui successit Walthardus, sapientiae
scientiaeque luce fulgidus, pietate nulli secundus.
Obiit Vunger episcopus. Obiit Thietmer presbyter
et monachus. In quadam villa Saxonicae Sueviae,
Cocstede nomine, nati sunt gemini fratres cum
dentibus, os habentes quasi aves, alter vero
dextrum brachium dimidium, ut ala avis.
Tertia nativitatis die dicuntur inter se risisse. Quos
civili contigit consensu mori, quia eos diu vivere
erat omnibus timor. Eodem anno in Francia, vero
non longe a Colonia, viro cuidam dira miserae mortis
inducitur ultio, quod muribus invisibiliter incredibili
modo corrosus, multis suorum curationibus
frustratus, ad extrema usque pervenit. Magna etiam
a piratis devastationis clades facta est in partibus
aquilonis in provincia una, ita ut multis interfectis,
aliis miserabiliter captis, exustis insuper
plurimorum aedificiis cum pertinentibus bonis, pauci
vix veluti nudi evaderent. Terrae motus per loca fiebant.
Hoc etiam anno commotio aeris cum tonitru et
fulgure et inundantia pluviarum tanta facta est 4
Id. Augusti, ut biduo perseverans, perplurima damna
perageret, domos multas cum suis utensilibus,
nec non acervos frugum pessundaret; homines quoque
periclitarentur. Waldhardus archiepiscopus extrema
sortitus, cum Christo felicius victurus, vixit
post obitum Taginonis antistitis ter terno hebdomadarum
numero et nocte una. Sedit autem in episcopatu
septem septimanas noctesque binas, trinum et
unum Deum ore praedicando, unctus Spiritu sancto,
pacem in invicem et in omnes ecclesias Dei in dilectione
Dei et proximi praeparando. Post ejus mortem
Bolizlawo, multis milibus suorum contractis,
Dalmantiae ** terminos occupavit, urbem Coloci,
noviter instauratam dolose expugnat, et utrinque
magna strage peracta, cum captivis nostris domi
reversus est. Conradus dux regiae stirpis humanum
debitum exolvit. Heinricus rex ad festa sancti Martini
Confluentiae veniens, magnam synodum habuit,
Thiedoricum Metensem episcopum caeterosque sibi
rebelles causa damnandi, si nollent converti, et alia
perplura ibi acturus. Quod regis decretum illi
quantulum timentes, legatos de pace miserunt veniam
precando. Quorum voluntati rex, recenti vulnere
saucius, non satisfecit, sed consilio tamen fidelium
suorum Moguntiae se videndi licentiam dedit.
Quo quidam ex illis venire neglexerunt; alii regis
imperio, ut decuit, paruerunt; inde non integrae pacis
gaudia reportantes, sed firmandae adhuc suspendia
expectantes, reversi sunt in sua. Expulsio Judaeorum
facta est a rege in Moguntia; sed et quorundam
haereticorum refutata est insania.
1013. Duae lucernae ardentes, mundo subtractae,
reconduntur coelo, Lievitzo Hammaburgensis archiepiscopus,
et Wonleph presbyter et monachus solitarius.
Episcopus autem vi febrium correptus, cum
laboris sui praemium imminente jam morte a Deo
speraret, ut erat nimiae caritatis, providebat suis portum
salutis. Erat ei quidam vicarius inter clericos
specialius familiaris, quia nobiliter fidelis, Odda,
quem divinae humanaeque legis scientia adprime
eruditum, episcopatu dignissimum praedicans, ipse
primus sancta oratione in id operis elegit; deinde
cleri ac populi unanimiter acclamantis eadem vota
persensit, ac sic laetus obdormivit in Christo.
Sed regis animus immitis, et habendi misera
sitis, renuit supplicantium preces, contemnendo
flentium voces. Succedit huic honori Unwanus archiepiscopus;
iste vero Dei gratia servatur melioribus
vel locis vel temporibus. Heinricus rex
a Bolizlavone multis obsecrationibus exoratus, Parthenopolim
venit, ubi isdem Bolizlavo filium suum
cum variis donis in occursum regis honorifice misit;
et utrimque pace compacta, filium laetus recepit,
jussus regem quantocius ipse videre. Inde rex Werla
divertens, aliquandiu ibi commoratus, ut moris est,
multa disposuit. Statuit et se sanctum pascha Aquisgrani
acturum; quod ne fieret, repentina et gravis
infirmitas distulit, quae divinitus tantum ei timorem
mortis incussit, ut alios dignitate exutos, alios suae
gratiae dulcedine injuste privatos, remittendo priori
redderet loco. Convalescens autem, necessitate cogente
Patherbrunensi monasterio festa paschalia celebravit,
quod eatenus regibus insolitum fuit. Tempestatis
validae horrida tenebrositas homines subito
perterruit; quam fragor et ignis subsequuntur, et
in locis quibusdam ecclesias subvertentes multa alia
damna commoverunt, Idus Maii luna 1, feria 6.
Heinricus in sancto Pentecosten, maxima confluente
caterva, Meresburg se colligens, obvium | null | ffd24f9d-de4e-4758-bc5f-88adf37c5174 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
habet Bolizlavonem
cum magno apparatu diversorum munerum,
pacis gratia sua omnia seque dedentem;
quem benigne suscipiens, paucos dies secum morantem,
ut par erat regiae dignitati, claro honore
adauctum, non tamen sine sui regni detrimento, permisit
remeare. De Sclavonia et multi nuncii venerunt,
quibus interfuit Othelricus de Bohemia cum
donis etiam honorans faciem regis; cui, licet inter
se et fratrem suum Geramirum et praefatum Bolizlavonem
ira permanente, laeta succedunt, dato honore
patriae, misso in exilium suo fratre. Obiit Eguardus
presbyter et monachus in claustris. Rex sapiens
Heinricus, stultorum forsitan depravatus consilio,
Fuldensis monasterii bona miserabiliter diripuit,
dum sibi fratrum vita displicuit. Data occasione
corrigendi, invaluit potestas destruendi. Diffugiunt
hac et illac vagantes, qui erant coenobitae, jugum
Christi portantes. 270 annis a Carolo primo eo loci
serviebant Deo; nunc nostris temporibus, proh dolor!
spectaculum facti mundo, et sibimet dolori et
aliis manent timori. Commotio quoque aeris valida
et hoc anno fiebat, ut per plurima loca aedificia ruerent,
et res quaedam pretiosae a fulmine tactae interirent.
In monte etiam Luniburgensi horribilis hiatus
terrae patuit, ipsi templo minas ruendi praebens,
et incolis timore perterritis spem confugii funditus
ad tempus auferens. Rebus in Saxonia rite dispositis,
rex Italiam secundo intravit. Eodem anno
inundatio aquarum nimia facta est, multa damna
ferens 18 Calend. Januarii, luna nona, feria 3;
quod rex parvipendens, iter quod coeperat peregit,
natalem Domini Papiae honorifice celebravit. Hoc
etiam anno 1013, contentio magna facta est in monasterio
Geronis magni marchionis inter Arnulfum
episcopum et Geronem comitem, ita ut ex parte
episcopi quidam periculum pugnae vix evaderent meritis
sancti Cyriaci martyris, cujus festis intererant,
praesente Hatewiga abbatissa.
1014. Item diluvium venit. Rex Ravenna properans,
habita sinodo Arnoldum fratrem suum, episcopali
dignitate prius donatum et quorundam vi redire
coactum, auctoritate papae ac cuncti senatus consilio
revocat, archipraesulem digno honore stabilivit,
aliisque ibidem rite ordinatis discedens, Romam
pervenit. Ivit obviam tota civitas; licet dissono voto,
tamen, ut par erat, suo domino dant laudum praeconia,
extollentes ad sidera. Quo sibi et contectali
imperatorium nomen obtinuit. Paucos ibi habens
dies, publica re, ut putabat, bene disposita, et immensa
pecunia ubivis locorum congesta, accelerat
iter ad patriam, non sine damno multorum. Multi
autem obsides et alii Romanorum custodiae traditi,
imperatore redeunte callide fugam inierunt, violantes
pacem et belli rursus consilia captantes. Hoc
etiam anno sol et luna aliaque sidera dant metum
tristium signorum, quae mox pestilentia saeva et
mors subitanea sequuntur. Sed et Misico, Bolizlavi
filius, ab Othelrico Bohemico capitur, dolo caesis
ejus comitibus; ac imperatori praesentatus, custodiae
traditur, sicque patris dolor renovatur. Bonae memoriae
Hatwiga abbatissa obiit. Obiit et Bernharius
episcopus Fardensis, cui successit Wikkier
praepositus Coloniensis. Hoc anno imperator Corbeie
venit ad visitandos fratres, quorum vita sibi displicuit,
et eam imperiali auctoritate corrigere voluit.
Unde plures illorum instituta patrum defendentes,
et plus justo contra jus imperii saevientes, heu misere
desipiunt, cum percussi in maxillam, non praebent
alteram, ut monachi, sed sine consilio rebelles
male parant pugnam. Quid deinceps actum sit, nostris
temporibus magis est stupendum quam stilo
commendandum. 17 tamen ex illis capti custodiae
traduntur; caeteri vero imperatoris jussa sectantur.
Eodem etiam anno imperatoris caritas domnae Adelheidae
tradidit duas sorores cum filiabus suis
et pertinentibus bonis, Gheronis quondam marchionis
monasterium Cal. Novembr. feria secunda,
quod ob monumentum suae animae suique filii construxerat,
ac nurum suam, Hatuwigam videlicet,
religiose conversantem congregationi sanctimonialium
praeposuit; et Frethunensium nobilem congregationem
4 Non. ejusdem, feria 3. Quibus acceptis,
ut decuit tanto nomini, nobiliter enutrit, amplectitur,
fovet; et egregiae matris ac amitae sapientia,
qua se instruxerat, informata, ne vel merito
vel exemplo cuiquam in id institutionis inferiores
viderentur, omni pietatis studio diligenter edocet.
Imperator quorundam precibus persuasus, Bolizlavoni
remisit filium suum incolumen. In Bohemia,
jubente Othelrico, multi innocenter occisi sunt.
Res miseranda nimiumque stupenda contigit in
partibus occidentalium regionum 3 Calend. Octobris
feria quarta Walachri et Flanderi. Horrendae nubes
apparuerunt, quae per tres noctes, miro modo immobiles, | null | 44b3e76e-4380-4e9f-84d9-88762bab19cc | latin_170m_raw | null | None | None | None |
minas intuentibus dederunt; tertia vero
die tonitrui inauditus fragor adveniens, turbavit
maria, ut terribiliter intumescerent, et incredibiliter
crescendo nubibus inhaererent. Cumque gementes
incolae repentinae calamitatis miseriam in tantae
inundationis mole conspicerent, et sicut post mortem
Juliani Apostatae naves ad praerupta montium penderent
vel in antiquum chaos omnia redirent, timore
mortis percussi, terga vertere coeperant; sed peccatis
praepedientibus multa milia hominum subito
fluctibus interierunt, quia vultum Domini iratum
effugere non potuerunt. Heinricus imperator Meresburgiae
paschale festum peregit. Ibi Bolizlavo omnia
munera quae illi miserat, simul cum gratia perdidit,
dum illum legatione superba infestum reddidit.
1015. Etiam hic in Walbeki diem palmarum
agens, nuncios de Italia sibi in sacramenta constrinxit;
et inde digressus Ernestus dux in
venando periit a suis incaute. Commotio quoque
aeris et ictus fulminis eodem anno damna periculosa
intulerunt quibusdam partibus monasterii
sanctae Mariae in monte occidentali. Imperator igitur
iterum Corbeienses invisens, privilegia et consuetudines
aliquas priorum, quas 239 annos, Ludovico
pio dante, habuerant, potestative mutavit, et amoto
monasterii patre, ignotum et bonum fortasse illis
aduxit, qui quasi doctior errata corrigeret, et devios
sanctae regulae tramitem cautius incedere doceret.
Inde illi nimium moerentes, vitam suam, quae
cunctis pene monachis exemplo claruerat, vilescere
ingemiscunt, seseque mutuo hortantur, potius discedere
quam injuriae subjacere. Sicque factum est, ut
pauci admodum superessent, caeteris seculo, miserabiliter
vagando, occupatis. Sed multis iterum Dei
gratia conversis, placuit se subdere regulae quam
vana diligere. Addidit etiam imperator hoc anno legationem
mittere ad Bolizlavum pro restituendis regionibus,
quas abstulerat. Ille, ut solebat, superbe
respondit, se non solum propria retinere velle, quin
potius non sua diripere malle. Ad haec imperator
merito indignatus, bella parat, fortiaque virorum
milia vocat in arma, cum quibus haud mora Poloniae
attigit fines. Cum in primo aditu divina adsunt
solatia; hostes terga vertere, alibi nongentos gladio
succumbere, ipsum quoque Bolizlavum a facie ejus
eminus evadere. Sicque gaudet animo, suo satellite
etiamnum salvo, excepto Hodone juvene egregio,
qui viribus imbellis cum paucis, fortibus tamen, intrepida
morte laudabiliter occubuit; cujus cadaver,
ut ferunt, a Misicone filio Bolizlavi lachrimabiliter
sublatum, omnibus necessariis diligenter appositis,
suis redditur reportandum. Imperator vero dolet,
sibi quemque periisse, cui prius contigerat triumphasse.
Unde consilio suorum admonitus, collectis
copiis exercitum jubet redire. Illi ut erant
ignari viarum, per silvam quandam tendunt ad locum,
qui vix tantae multitudinis capax, undique
interfluente palude et frondium cingente corona,
brevem praebet lassis quietem. Conveniunt primates
caeteraque juventus, suis viribus victoriam jactantes,
et pro iteranda strage absentibus inaniter minitantes.
Nullus, ut decuit, Deum coelorum et regem regum
studet laudibus extollere, et pro collatis beneficiis
dignas ei grates referre, vel de futuris preces
effundere; ideo contigit nobis deflere. Cingitur
interim miles collectus subita formidine belli, assunt
hostes de insidiarum latibulis, memores injuriae
civium. Hos recessus gladiis, illos spiculis jaculisque
excludunt. Exoritur clamor, et si quod erat gaudium,
moerore confunditur, dum utrimque dure
pugnatur; et pars inimica cessisset, si nostra peccata
non revocassent. Sarcina cujusdam Friderici
periclitabatur; et ipse, dum vult succurere suis,
coram cunctis prosternitur. Iterum redintegrato dolore
Gero comes miserans casum morientis amici,
medios fertur in hostes; nunc hos valida dextra
ruinae, nunc illos frementi proterit equo. Tandem
nimia caede lassatus, gloriosae mortis pocula inter
multos degustavit primus. Ceteri vero, ut se in arcto
positos vident, Deum sibi poscunt placatum gementes
quem cognoscunt iratum. Sed non poterat sententia
avelli, quia constat illos pro Christo mori.
Non erat locus evadendi vel ulla spes vitam sperandi,
se mortalia sua indubitanter illi voverunt, qui
et mortificare solusque potest vivificare. Certant
deinde quam plurimi pro patria fratribusque, et
maxime milites Mauriciani, sectatores Domini,
procumbunt fortiter, illi obsequendo, ut conspiraverant
constanti animo. Adelheid, Ira, Thietmer et
Gera, Doda et Volcmer, cum aliis multis felicius
vivant in coelis. Eido Miseniensis episcopus depositum
fidele reddidit coelo; cui successit Agilwardus.
Megingoz Treverensis archiepiscopus obiit; cui
Poppo successit.
1016. 3 Id. Februarii, luna 30, sabatho collisiones
nubium horrisonae, cum | null | ca18fda3-b4f9-4c86-8919-e27ab08d8402 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
crebra coruscatione et
imbrium nimietate, plurima subruunt aedificia. Imperator
in Padarbrunnan, paschalia festa rite celebravit.
Heinricus comes bonae memoriae obiit. Wigman
comes occidentalis Saxoniae, inter se et Baldricum
comitem reconciliata pace, persuadente callida
perfida et avara conjuge ejusdem, insidiis pessimorum
in itinere dolose peremptus occubuit.
1017. Heinricus imperator hoc anno in Ingilaheim
paschalibus gaudiis festivus interfuit. Eodem anno
in coenobio monacharum 8 Cal. Martii dedicata
est ecclesia sanctae Mariae semper virginis, et in
Magadeburch exusta est ecclesia sancti Johannis
Baptistae cum monasterio et uno monacho. Imperator
etiam hoc anno iterum castra movit contra Bolizlavum,
sed nimia pestilentia et mortalitate populi
obstante, sine belli effectu rediit in patriam. Cui ilico
nunciatur, Gerhardum in Francia, plurimis civili
gladio peremptis, multa mala concitare. Unde turbatus,
illo ire paravit. Eclypsis lunae facta est 7
Idus Novembris. Obiit Thaetdeg Pragensis episcopus,
cui succeseit Eghardus Nianburgensis abbas.
1018. Imperator Heinricus natalis Domini festum
agit in Franconofurt, et sanctum Pascha in Niumagun.
Et hoc anno Bolitzlavo, per nuncios reconciliata
pace, imperatoris gratiam recepit. Cometa etiam
eodem anno diu visus est, qui luctum nimiae devastationis
per Thiadricum Galliae partibus, pestilentiam
insuper et mortalitatem misero mundo nunciavit.
Qua clade obiit Baldricus Leodicensis episcopus, cui
Fulmodo successit. Heinricus Wirtzeburgensis episcopus,
Thiatmarus Mersburgensis episcopus, Arnoldus
archiepiscopus Ravennatus, Odda venerabilis
Magadaburgensis presbyter, Athilger Halberstatensis
praepositus, aliique perplurimi nobiles utriusque
sexus de hac luce abstracti sunt. Thiatburg
Bernhardi marchionis filia seculi onere abjecto, pie
conversa, coelesti locatur in aura.
1019. Imperator natale Domini Pathelburgensi
civitate celebrato, Gosleri quadragesimale tempus
transegit. Inde Walbiki iter agens, comitante imperatrice
et venerabili sua nepte Adelheida Quedelingensi
abbatissa, una cum episcopis ac collecto utroque
sexu familiae Dei, laudes divinas studiosus alternante,
diem palmarum laetus solenniter celebravit.
Deinde Mersburg paschalia gaudia celebraturus pervenit,
quo multorum nequitia manifestata, digna est
poena mulctata. Hoc ipso anno Fridericus, frater
Cunigundae imperatricis, defunctus est. Sed et praefatus
Bolitzlavus Ruciam auxilio Saxonum sibi subegit.
In ipso anno consobrini imperatoris, filii Hermanni
comitis, cum Thiatmaro Bernhardi ducis
filio rebellare coeperunt; qui tamen comprehensi
custodiae deputantur. Interim Thiatmarus fuga
elapsus patriam repetit; sed statim non post multos
dies omnes pariter imperatoris gratia condonantur.
Haec igitur perturbatio ad tempus sedata.
1020º Anno Bernhardus junior dux, frater Thiat
mari, congregato occidentali exercitu imperatori
rebellaturus, Schalkesburg intravit; quam
idem imperator cum suis obsedit. Sed Bernhardus
justitia cedens, interpellante imperatrice, gratiam
imperatoris pariter cum beneficio patris obtinuit.
Eodem anno hiems solito asperior atque diuturnior
inhorruit, dura adeo, ut ipsa vi algoris plerique extincti
occumberent; quam etiam prius inaudita clades
mortalitasque subsecuta totum pene orbem subitaneo
vastans occasu, in momento inque oculi ictu
incolumes, ac sua quasi de sospitate certissimos, in
ipsis nec non epulis laetissimos, inopinato subtraxit.
Inter haec ergo communia ac metuenda dispendia Metropolis
nostra, judicio divino nunquam injusto, gravi
viscere tenus percutitur ulcere, quatuor sororibus--Emerita
una, in famulitio Christi Sisu nominata,
duabus caeteris, Othellulda marchionis Thiedrici
filia et Thiedan, dignitatem generis morum probitate
vincentibus, Hennikin quoque, quae minima
aetate licet esset et ordine, optimae tamen indolis--una
velut horula subtractis; ante quas, ipsa sanctae
parasceves illucente aurora, Lucia, devota pauperum
ministra, emenso mundi istius pelago, portum ad
usque beatae quietis, Dei gratia duce, provehitur.
Hoc igitur in tempore, quod nullis retro seculis
compertum novimus, papa apostolicus cum Heinrico
imperatore augusto coenam dominicam festumque
paschale in Pabenberg decenti fertur excoluisse
ministerio; ibique imperatoris ac principum debito
obsequiorum ritu aliquandiu honorifice tractatus,
multiplici opum copia donatus, dominam mundi,
Romam scilicet, apostolica sibi sorte commissam,
laetus, locuples revisit ac sospes. Deinde in 15 Calend.
Augusti, feria 2, luna 23, incipiente hora
diei 3 usque post 6, apparuit circulus magnus circa
solem, colorem Iris habens, quem alii quatuor lucidiores
circuli binis locis in modum crucis complexi
sunt. Attamen tribus rarescentibus, duo, id est medius
et aquilonaris, diutissime perstiterunt. Interim
Otto quidam, nobilium satus prosapia Francorum,
illicito sibimet matrimonio incaute ascito, dum ab
Arkanbaldo, Moguntinae sedis archiepiscopo, saepius | null | 5f98de35-368a-4a5e-a8af-49e9851e6d16 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
ecclesiastico more pro hoc eodem corriperetur incestu,
coeco furibundus amore, dispositis circumquaque
insidiis, nefandam eidem christo Domini parat
inferre manum. Sed divina id sceleris prohibente
clementia, elapso frustratus antistite, socios qui
navali eundem sequebantur itinere invadit, capit,
custodiae tradit, multisque inhumane injuriis tractat;
eo ferociorque, quo sibi, quem ultra jus et fas sitiverat
praesulis sanguinem ablatum dolet. Quod
cum imperatori augusto celeri legatione defertur,
habita cum episcopis totiusque regni primatibus
deliberatione, primo per nuncios, deinde per amicos
perque semetipsum, ab hac inani tentat revocare
vesania; quibus omnibus rebellem refragantemque
communi assensu anathematis damno subigunt, ut
vel sic jam timore poenali tactus, civibus matris ecclesiae,
dignis poenitentia lamentis, reddi studeret.
Quae ille omnimodis despectui habens, copias suas
cum conjuge in quandam arcem Hammerstein vocatam
contrahit, quam naturae ope, non hominum arte,
saxigenis undique molibus muratam Rhenique circumferentia
adeo munitam ferunt, ut difficilem cuilibet
vel obsidendi, vel quoquo modo oppugnandi
pandat accessum. Hunc ergo locum imperator augustus,
justitiae fidens, omnigeno obsidionum genere
circumligat, nec ullo rebellibus vel aditu vel exitu
concesso, ipsum, dominici natalis diem ibidem agens,
adeo minuit, ut qui semet non armis, non armatorum
milibus cessuros meminerant, famis injuria
tandem perempti, sola hujus vitae suspiria paciscendo,
instante celebri per orbem Stephani protomartiyris
festo, se suaque omnia imperatoriae dedunt
potestati. Dignum namque erat et justum, ut qui
eodem die pro inimicis inter cruentos lapidantium
ictus pie exoraverat, amicis, matris videlicet ecclesiae
filiis, pacem suo reconciliaret interventu.--Res
mira cunctisque inaudita seculis, incolis septentrionalis
plagae accidisse dicitur. Nam Albis ac Wisara
fluvii insolita inundationis mole non solum alveos
suos egressi, sed ab ipso imotenus fundo qua
nescio immani ventorum violentia evulsi, oppida,
rura, cuncta circumjacentium late confinia terrarum,
ipsis quoque collibus ac montibus, quos natura
quadam prae ceteris sublimitate munierat, altius insurgendo,
mersisse, et quod his miserabilius ac
omni incredibilius est auditui, villas integras, nequaquam
soluta aedificiorum compage, cum inibi
degentibus de alia in aliam transvehendo ripam,
eadem qua prius positione constituisse. Inter haec
ecclesiam quandam, pia majorum diligentia olim
constructam, opulentis fidelium ibidem confluentium
votis rite ditatam, eodem quo et caetera impetu,
pristino omnimodis statu evulsam, alibi translatam
affirmant. Supra dicti quoque fluvii, Wisara et Albis,
ternis dierum vicibus ac noctium, flammivomis
contra naturam superficietenus visi sunt arsisse vaporibus.
Quid de cadaveribus referam? quorum
numerositas, omni humanae aestimationi difficilis in
plures quasi aggerum cumulos concreta, decrescente
diluvio dum pia quorundam solertia debitum
humandi praebere studeret affectum, tantis tamque
tenacibus serpentium, colubrorum, cunctarumque
id genus pestium involucris ita connexa reperiuntur,
ut nec ferro nec cujuslibet artis instrumento ea
dissolvendi ullam timida mortalitas viam invenire
quivisset. Sed de his quid fuerit, sit, vel fiat, Christo,
qui eandem gentium pressuram pro confusione sonitus
maris ac fluctuum futuram praedixerat, discutiendum
relinquimus.
1021. His peractis imperator augustus, concessae
sibi victoriae prosperitatisque causa gratias divinae
pietati rependens, alacri tripudio Saxoniae partes
aggreditur. Interim procurrente tempore, cum Saxoniam
properaret revisere, palmisque Walbekae iterato
rite peracturus, festaque paschalia Meresburgae
deinceps debita celebraturus veneratione; inter ipsa
itinera venerabilem Heribertum archiepiscopum humanis
excessisse rebus, imperatorias pervenit ad
aures. Hic siquidem divae memoriae praesul quam
assiduus in oratione, quam pernox in vigiliis, quamque
in procuratione pauperum sollicitus, quamque
in omni religione ecclesiastica studiosus extiterit;
quia humana facundia proferre non sufficit, acta divinitus
miracula ad tumulum ejus protestantur.
Emensa itaque imperator quam coeperat via, cunctis,
ut ita dicam, Europae primis ibidem confluentibus,
diversarumque gentium missaticis ad imperiale
ejus obsequium undique properantibus
sacrosanctum dominicae resurrectionis gaudium,
toto jam corridente mundo, prout docuit talem, eximia
celebravit gloria. Hisque festis paschalibus
magno tripudio peractis, Parthenopolim hinc proficiscendo
perveniens, sacros dies Pentecostes apud famosissimum
ejusdem civitatis archiepiscopum Geronem,
non inferiori gaudiorum dignaeque venerationis
studio, verum ut gloriosissime valuit, peregit. Proinde
curtem repetens regiam Alstedi dictam, habitoque
inibi cum totius senatus plebisque concursu
colloquio pios lenitate permulcendo praedulci, reos
districtione terrendo severa, totaque industria patriam
muniendo inter hujus provinciae civitates
totum illum feliciter perduxit annum. Post haec
Halberstadensem ecclesiam aggrediens, sancta Thebaeorum
martyrum | null | e37febfe-0df7-4a03-811e-d30a0c58dff8 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
solennia, Arnulfo praesule administrante,
honore celebravit dignissimo. Dehinc
neptem suam, herilem dominam Adelheidam invisere,
Quedelingnensis dedicationemque basilicae,
licet improvisa inopinataque brevi tamen deliberatione
quam familiariter instituens, eandem Metropolim
adeundo pervenit. Quis ille sit, caesare augusto
adventante, eorum nobilium tam comitum
quam praesulum et abbatum comitatus, quaeve illa
prolis regiae in susceptione imperatoria diligentia,
quantaque cleri plebisque tripudiantis occursio,
quamque misticis angelicisque ornatibus plebs sacerdotalis
compta procederet, quaeve Deo sacratarum
confluentia virginum doli fellisque carentium simplicitateque
columbina pleniter nitentium, qualis
quamque laudabilis illarum sit sonus quamque parilis
illarum sit conventus, quis habitus quisve ipse
sit incessus, nec stili officio nec viva voce potis est
explicare. Et quid de victoriosissimi imperatoris referam
gratulatione? cui cuncta mundi climata colla
subdendo inserviunt, quique eo magis super accumulata
gloria merito gaudet, quo se, Deo donante,
altiorem caeteris, praeminentem laetatur universis.
Sed ne audientiam aures diutina verbositatis prolixitate
protraham, qualiter haec sacrosancta dedicatio,
ipso jubente, fuerit effecta, paucis perstringam.
Anno incarnationis Domini 1021, indictione 4, 8
Calend. Octobris, dominica die, luna 13, anno vero
domni Heinrici secundi regnantis 20, imperantis 8,
ipso praesente cum conjuge, imperatrice scilicet Cunigunda,
totiusque regni episcoporum ac optimatum
conventu ab Arnulfo, Halberstadensis ecclesiae episcopo,
dedicatum est hoc templum et altare supremum
in honore sanctae et individuae Trinitatis, et
sanctae Mariae matris Domini, sanctique Johannis
Baptistae, et sancti Petri principis apostolorum,
sancti Stephani protomartyris, sancti Dionysii et
sociorum ejus, ac sancti Servatii confessoris. In hoc
vero continentur reliquiae sancti confessoris Servatii,
sancti Anastasii, sancti Vitalis, sancti Pantaleonis,
sanctorum Aquilae et Priscillae, sancti Nicolai, digitus
sancti Marci evangelistae, sancti Pancratii, Mauricii
et sociorum ejus, sancti Clementis, Cornelii et
Cypriani, sancti Candidi, sancti Stephani papae et
martyris, sancti Viti martyris, sanctae Justae virginis,
sancti Valentini, sancti Johannis martyris,
sancti Alexandri papae et martyris, et aliorum plurimorum
sanctorum. Altare in medio ecclesiae dedicatum
est a Gerone, archiepiscopo Magadeburgensi, in
honore sanctae et victoriosissimae crucis, et sanctorum
martyrum Laurentii et Pergentini fratrum,
sancti Laurentii et Vincentii, sancti Blasii, sancti
Christophori, sancti Erasmi martyris, sanctorum
Cosmae et Damiani, sancti Clementis, sancti Mauricii
et sociorum ejus. Et in hoc altari continetur lignum
sanctae crucis spinea corona. Et in hoc ipso continentur
reliquiae sanctorum martyrum Laurentini et
Pergentini, sancti Mauritii sociorumque ejus, sancti
Vitalis, sancti Georgii, sancti Vincentii, sancti Blasii,
sancti Fabiani et Sebastiani, sancti Christophori,
sanctorum Cosmae et Damiani, sancti Eustachii,
sancti Quintini, sancti Libori confessoris.
Altare australe dedicatum est a Meinwerco Pathelburnensi
episcopo in honore sancti Libori, omnium
sanctorum et electorum Dei, Victoris, Candidi,
Exuperii, aliorum sociorum, sancti Mauricii, sancti
Hippoliti, sancti Pantaleonis, sancti Cyriaci, sancti
Adriani, et aliorum plurimorum sanctorum. Altare
aquilonare dedicatum est ab Eilvardo Misnensi episcopo
in honore sancti Bartholomaei apostoli et omnium
apostolorum et evangelistarum et discipulorum
Domini. Et in hoc ipso altari continentur reliquiae
sancti Petri principis apostolorum, sancti Pauli,
sancti Andreae, sancti Jacobi, sancti Thomae, sancti
Bartholomaei, sancti Philippi, sancti Matthaei, sanctorum
Simonis et Judae, sancti Barnabae, sancti Viti,
sancti Marci evangelistae. In occidentali parte altare
australe in honore sancti Remigii, sancti Cyriaci
martyris et sociorum ejus, sancti Sisti papae et
martyris, sanctorum Joannis et Pauli, sanctorum 4
Coronatorum, sancti Bonifacii et sociorum ejus,
sancti Kiliani sociorumque ejus, sancti Donati martyris,
sancti Wenceslavi martyris, sancti Anastasii
papae, sancti Innocentii, sancti Magni martyris,
sancti Lamberti martyris, sancti Magni confessoris,
sancti Odalrici, sancti Sixti, sancti Arnulfi, sancti
Meinulfi, sancti Gundulfi, sancti Liutgeri,
sancti Wigberti martyris, sancti Maximini,
sancti Valerii, sancti Eucharii, sancti Ludovici,
sancti Paulini Treverensis, sancti Paulini Nolanae
civitatis episcopi, qui pro filio viduae se tradidit servituti,
sancti Ethelberti, sancti Martini confessoris,
sancti Metroni, sancti Zenonis. In hoc ipso altari
continentur reliquiae sancti Donati martyris, sancti
Quintini martyris, sancti Materniani confessoris,
sancti Adulfi confessoris, sancti Germani confessoris,
sanctarum virginum de Colonia. In occidentali
parte altare | null | 3cd8cb73-5639-42bb-b698-d2c4f5fc1e55 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
aquilonare in honore sanctarum virginum,
sanctae Stephanae, Laurentiae, Justae, Pusinnae,
sanctae Ceciliae, sanctae Petronellae, sanctae Gertrudis,
sanctae Walburgae, sanctae Agnetis, sanctae
Aghatae, sanctae Teclae, sanctae Barbarae, sanctae
Afrae, sanctarum virginum Coloniensium, sanctae
Mariae Magdalenae, sanctae Mariae Zozimae, sanctae
Felicitatis, septem filiorum ejus, sanctae Odiliae,
sanctae Luciae, sanctae Adeldridae, sanctae Margarethae,
omnium sanctarum virginum. Et in hoc ipso
altari continentur reliquiae sanctarum virginum,
sanctae Laurentiae, sanctae Justae, sanctae Agathae,
sanctae Walburgae, sanctae Margaretae, sanctae Luciae,
sanctae Julianae, sanctae Columbanae, sanctae Ceciliae,
sanctae Sophiae, sanctae Felicitatis, sanctae Afrae,
sanctae Praxedis, sanctae Gertrudis. Hac denique regali
aula pretiosis reliquiis venerabiliter suffulta,
imperator Romanorum eximius, contectali
sua imperatrice Cunigunda pignoreque regali,
herili videlicet domina Adelheida, quae decus dignoscitur
sanctimonialium, una cum sorore sua Sophia,
cunctisque regni optimatibus, cum communi
consensu cleri ac populi astantibus, illud apostolicum
inhianter desiderans promissum: #Qui seminat
in benedictione, in benedictionibus et metet,@# pluribus
auri sericorumque donariis doteque haereditaria
quam maxime hanc laudabilem basilicam honorifice
ditavit. Deinde sacro dedicationis hujusce die octavo
Meresburgensis ecclesiae dedicationem--pro corruptibilibus
incorruptibilia, pro temporalibus aeterna,
quae oculus non vidit nec auris audivit nec in corda
ascenderant humana quae Deus praeparavit diligentibus
se--viscere tenus sitiendo, non impari tripudiavit
gloria. Perfectis itaque consummatisque, ut
praediximus, dedicationum gaudimoniis, imperator
augustus locum quendam regni saepius supra memoratum,
Alstedi dictum, via aggrediens accelerata,
conductisque Germaniae primis, prout censura exigerat
imperialis, magnum ibidem peregit consilium.
Rebus namque regalibus, prout sagacis sui ingenii
industria docuerat, sapienter compositis, se suaque
omnia aureae Saxonum, saxea corda gerentium,
fidei commendans, in quibus patres, sceptrigeri imperatores
videlicet, vincendo regnantes, regnando
fructuose imperantes, firmissimam spei infixerant
anchoram; quosque regni columnam profitendo
munimenque egregium congaudendo, paciferumque
heroum germen inclitum, veste togata, sed
nunquam vel sero scissura continuo indutum gratulando,
nil illis excepto Deo cognatoque bidiademate,
praeferre studendo, paterno dilexerant affectu--quo
facto, sic rei eventu exigente idque regni optimatibus
inhianter poscentibus, Alpium devia transvolandum
proficisci inchoat. Quarum difficultate enisa, cunctas
regionis illius provincias vincendo, regnando, imperandoque
transmeans, natale Domini more imperatorio
horis Italicis gloriose potestativeque perduxit.
1022. Post haec de loco in locum proficiscendo,
urbis munitissimae, Trojae videlicet, moenibus,
cujus indigenas provincialium legatione ditione
regiae recognoverat rebelles, bellicosam invexit
aciem; quam etiam, licet obsidione longa suorumque
sudore plurimo, more avorum atavorumque regum
namque victoriosissime devincens, incolasque
hujuscemodi aut neci tradens aut captos colligari
praecipiens, quos antea animo contumaci sibi ingemuerat
renitentes, suo postmodum dominio,
Deo cooperante, gaudebat subjugatos. Sed his prosperitatibus
non elatus, verum sapientia scientiaque
Dei praeditus, hujuscemodi victoriam non sibi sed
pietati divinae apostolicisque imputans meritis, Romanae
apicem sedis gaudendo supplicans, glorificando
adorans, accelerat. Ibique aliquantulum moratus,
regni illius optimatibus pace gratiaque sui
redimitis, nivosa Alpium cacumina citato transgreditur
cursu; tanta videlicet mortalitate subsecuta,
quae vix aut nullatenus vocum nutibus, vel etiam
officiis stili valeat enucleari. Quam imperator augustus
coelitus evadens adumbratus, sed raro milite
comitatus, exceptis his quos sibi mater Europa occurrendo
admiserat, Germanicas pervenit ad oras,
magnumque mox synodale consilium, confluentibus
undique diversarum regionum episcopis aliisque populis
quam plurimis, in partibus peregit occidentalibus.
Hisque, prout res tempusque poscebant, peractis,
Grona vocabulo dictum quendam perventum
est locum, quo regali in praesentia inter geminos
praesules, Geronem videlicet et Arnulfum, nefanda
omnique pio execranda exoritur seditio; dico nefanda,
quia periculosa, periculosa, quia non peritura,
sed, ut vereor, illos perditura; amborumque
necem perdurabat, proh dolor! expectatum.
Dehinc Bernwardum Hildeshemensem antistitem
humanis divulgatur excessisse rebus.
Erispa, beatae memoriae sanctimonialis foemina,
subtracta seculo, coeli connumeratur palatio. Liudulfus
praepositus corpore resolutus, laetum Deo
tradidit spiritum. Ricdagi marchionis praeclara filia,
Gerburg nomine dicta, studiis liberalibus a primaevo
juventutis flore honestissima exercitatione irretita
omnigenisque virtutum gemmata insigniis, 3 Calend.
Novembris terrae quod suum, Deo quod proprium,
praesentavit.
1023. Oda religiosissima domina, primogenita
marchionis Theodorici, homine exuta redditur coelo | null | e89d6822-dfbc-4a26-b596-4d9ea808c6d0 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
.
Burgareda licet aetate tenella, magistrorum tamen
diligentia optime sudata, tam morum probitate quam
generis dignitate pollens, morte praevenitur immatura.
Heinricus imperator augustus albas festaque
paschalia, principibus turmatim undique confluentibus,
Meresburgae rite peragens, quod rarum vel penitus
videtur inauditum, terna unius ejusdem
templi dedicatione gratificatur. Gerburg, dum
sancta religio optime viguit a prioribus canonice
nutrita, sed jam emerita, rebus eximitur humanis,
Arnulfus Halberstadensis episcopus, sapientia
divina praeditus, scientia humana facundus, cunctis
perpetim seclis lugendus, coeli collocatur palatio,
postque hujus dormitionem clerus totusque populus
quendam Hermannum, natu nobilem sed morum artiumque
probitate nobiliorem, seniorem suum, antistiti
eligunt vicarium; maxime proceres, beato
protomartyri Stephano habitu militari deservientes,
centies centuplicata pecuniarum praebentes munera,
quo velle suum, praefata videlicet electio, eo firmius
staret, haereditates proprias potestati regiae subdere
non differunt. Nam quo id ordine fieri nequiverit
nescientes, utrum id nostra praepedierint crimina,
quibus suae cordi esset subesse parochiae, an
illum pietas divina virtutibus auctum perfectioremque
ad id opus aliis servaverit temporibus, divino
relinquimus arbitrio. Fridericus regalis camerarius,
herili procerum stemmate natus . . . . . imperiali
nimium auctus affluentiae nobilius conversatus,
prior primatibus familiaribus . . . . . eadem quam horis
susceperat Italicis aegrimonia depressus, onus limosae
molis dormiendo obiit. Cujus morte imperator
non modice sauciatus, pauperum sustentando inopiam . . . . .
regionis hujuscemodi coenobia pro adipiscenda
animae ipsius salute maximis ditavit opulentiis.
Ghero archiepiscopus, multis doloribus affectus,
suos post se non sine . . . . . relinquendo, seculo
moriens sed Christo vivens, obiit. Ailwardus episcopus,
rebus . . . . . uti parcumque sciens modum
servare fruendo, non modicis a suis, ut decuit
talem, deploratus gemitibus, inopinata praevenitur
morte. Eodem anno Bernhardus Mekilinburgensis
episcopus, et Eilhardus, Pragonensis episcopus,
aliique antistites quam plurimi obierunt. Ergo extinctis
tot tantisque sanctae Ecclesiae doctoribus,
Heinricus imperator augustus, tanto comperto casu,
non mediocriter sed anxie tristeque dolens, aliquantum
temporis his regionibus moestus duxit. Interim
dominicae nativitatis festa digna celebraturus reverentia,
regio comitatu, prout decuit, Bavanberg
profectus, inibi turba desolata diversis episcopis
catervatim illum convenerat, unusquisque pastoris
sui nece corde tenus sauciatus. Cujus providentiae
cura, imperiali potestate, committerentur regendi,
omnes trepida curarum ambage suspensi manebant.
Verum imperator inito destinationis decreto cum
his quos summos habuit in consiliis, induxit animum,
Hunfrithum Geronis archiepiscopi vicarium
constare. Eadem die Brandagus, Vuldensi abbatia
antea sublimatus, Arnulphi antistitis successor
existens, sacri ordinis honore constat sublimatus.
Huprecht, vir summae industriae, Ailwardi praesulis
in loco jura episcopatus obtinuit. Hiza sacerdotali
officio ordinatus, Eghardi Pragensis ecclesiae episcopi
vice successit, aliique quamplures ad eundem
ordinati honorem, quibus sancta ecclesia mira firmitate
manet subnixa; quos nominatim perstringere
longum videtur.
1024. Post haec imperator diversis doloribus cruciatus,
eodem loco crebra infirmitate diutinas protraxit
moras, resumptisque demum post tantae gravedinis
molem animi viribus, citato cursu, si id
quod voto tenuit effectu perfici possit, Parthenopolim
ire instituit. Tandem post longam deliberationem,
laboriosi itineris difficultate emensa, diem
palmarum in loco Alstede dicto festive peregit; die
vero reconciliationis, exigente infirmitatis gravedine,
remota a se quae convenerat turba, paucis secum
comitantibus, in Nuwanburg coenam Domini
nec non parasceuen egregie celebravit. In sabbato
ergo sancto, contracto senatus conventu, contectali
sua Cunigunda una comitante, Parthenopolim
adeundo pervenit. In susceptione imperatoria qua
auctoritate cuncta sunt rite disposita, ordinatim exponere,
longa est series. Verum redeamus ad rem.
Siquidem dominicae resurrectionis gaudio celebri
honore peracto, imperator augustus, ab ejusdem
loci antistite auri sericorumque varietate plurimum
donatus, Halverstadensem metropolim ire contendit.
Ergo athletae sancti Stephani regularis normae
religiositate choros ducentes, ac pari concentu quaeque
dulcisona canendo caesari augusto, regiae adventanti
aulae quali quantoque occurrerint tripudio,
insuper etiam praeclari proceres militari jure protomartyri
Stephano servientes qua diligentia victoriosissimo
imperatori Heinrico omnigenarum affluentia
divitiarum assisterent ministrando; quamque in
donariis auri gemmarumque mira haberetur species,
quae imperatoria dignitate ibidem constat donata,
in humanis mentibus nec excogitari, nec litteris
valet comprehendi. Quid plura? Remota morositate,
Gosleri aggreditur, peractisque inibi decem
diebus, quendam locum Grone dictum festive approperat,
ibique diuturna aegrimonia per longa temporum | null | 1cf028c9-cbd9-4f79-8c34-96855476ccd0 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
fatigatur curricula. Tandemque amarae mortis
deebriatus poculo, quod summi Arcitenensis dono
acceperat, homine deposito, coeli intulit palatio.
Dehinc flebili quaerimonia, incredibili frequentia
comitante, juxta id quod ipse decreverat, Bavenbergensi
castello defertur, et qui vivus sanctae
Ecclesiae magnum extiterat solatium, perpetuo lugendus,
ingenti honore, mixto etiam fletu ac moerore,
terrae deponitur. Facto autem in brevi totius senatus
conventu, Conradus, inclyta regum prosapia ortus,
in regnum eligitur, atque a Moguntinae ecclesiae
archiepiscopo Aribone unctus, coronatur. Parvo
dierum intervallo etiam Gisila, divinitus jam praeelecta,
jussu et advocatione regis, ipso ibidem persistente,
Moguntiam convenit, praesenteque imperatrice
Cunigunda omniaque ad haec pertinentia honeste,
ut decuit, administrante, a praefato episcopo
sub multo cleri senatusque conventu honore regio
benedicitur ac coronatur. Inde progressus rex, una
comitante regina, Neomagum deveniunt, ibique
aliquandiu demorati, postea occidentalia peragrantes
loca, Frethennam praeclaram subintrant; ubi imperiales
filiae ac sorores, Sophia videlicet et Adelheida,
laetae occurrunt, laetioresque, uti jus consanguineum
exegerat, ambos suscipiunt. Inde Trutmoniam pervenientes,
convenientibus ibidem occidentalibus
episcopis ac primoribus, aliquantum temporis peragunt.
Inde Mindensem urbem, festum dominici natalis
celebraturi, conveniunt.
1025. Epiphaniam Domini apud Patharburnenses
festive ducunt; multa disposuit. Postposita ergo
omni dilatione progressus, insigne decus
sanctimonialium, Quedelingnensi metropoli, celeriter
properat. Inde digressus, Parthenopolitanae urbis
moenibus purificationem sanctae Mariae summa perficiens
diligentia, Mersburgum laetus aggreditur. Inde
per urbes et loca provinciarum profectus diversarum,
regiones nationum suae ditionis imperando subjugaverat.
Ros admiranda nostrisque temporibus vehementer
stupenda 2 Non. Februarii contigit; siquidem
sol aureis invectus quadrigis, dum mediam
poli arcem mira sui splendoris claritate perfunderet,
subito sub terna figura visus est fulsisse; quod
mirabile prodigium rei eventu postea constat probatum.
Rex dominicae resurrectionis festa in civitate
Augusta paschali gaudio solenniter erat celebraturus.
Eodem anno fames praevaluit, et multa
loca incendio perierunt. Bolizlawo dux Poloniae,
obitu Heinrici imperatoris augusti comperto, elatus
animo viscere tenus superbiae veneno perfunditur,
adeo ut uncto etiam sibi imponi coronam temere
sit usurpatus. Quam animi sui praesumptionis audaciam
divina mox subsecuta est ultio. In brevi namque
tristem mortis sententiam compulsus subit.
Post hunc filius ejus Misuka, natu major, haut
dissimili superbia tumens, virus arrogantiae longe
lateque diffundit. Rex vero, dispositis apud Saxoniam
rei publicae necessariis, Franciam ingressus,
apud Augustam more regio pascha celebravit, atque
non multo post pro adipiscendo honore imperiali
ac Romanorum regno Italiam iturus, Triburiam
devenit; ibique sub multo populi conventu, ordinatis
sapientissime rebus, iter destinatum, una comitante
regina, aggreditur; filiamque unicam unice dilectam,
dilectae ac adoptivae sibimet sorori, Adelheidae videlicet
abbatissae, nutriendam transmittunt. Mox quoque
probato domnae Beatricis adventu, praefata
imperialis abbatissa Trobiki cum suis occurrens,
laeta Quidelingaburgensem metropolim secum
duxit. Quo vero honore, ut regiam decuit prolem,
quove caritatis affectu, quave diligentia ab ipsa, ac
sanctimonialibus in loco praememorato consistentibus,
omnibusque sibi subditis, suscipiatur ac postmodum
nutriatur, vel qua morum, verborum actuum;
que indole per singula aetatis incrementa profecerit,
scire aut facundia in dicendo nulla suppetit. Qua
namque laude proferam, quod inter prima . . . . .
( #Reliqua exciderunt.@# )
ANNALES WEISSEMBURGENSES.
974. Domnus Otto junior imperator perrexit ad
castellum quod dicitur Bossuth, et concremavit
illud, atque custodes apprehendit secumque adduxit.
975. Domnus Otto imperator habuit magnum
conventum in Welmare. Eodem anno imperator
Beheimos vastavit et concremavit, et revertendo
venit in Herisfelt.
976.
977. Domnus Otto imperator cum magno exercitu
perrexit ad Beheim, et maximam partem terrae illius
concremavit.
978.
979.
980. Domnus Otto imperator perrexit ad Italiam.
981. Adelbertus archiepiscopus Magadaburgensis
et abba Wicenburgensis obiit, cui Sandraldus successit.
982. Destructus est episcopatus in Mersiburg; et
mire magnitudinis edificium cecidit in Magadeburg.
983. Branthoh abbas Fuldensis constituitur; et
piae memoriae Otto imperator secundus obiit.
984. Domnus Otto puer iterum rex constitutus est,
qui domnum Bernharium abbatem fecit fratrum
Hersfeldensium.
985. Otto dux, filius Cuonradi ducis, istud cenobium,
id est Wicenburg, vi invasit, loca distribuit.
986. #Baldericus episcopus obiit Ruoppertus episcopus
ordinatur.@#
989 | null | c6fc4124-1f5a-4d34-bdeb-7d2fe1e83b5b | latin_170m_raw | null | None | None | None |
. Gisilharius abbas obiit, cui Gerricus successit.
993. Synodus Aquis facta per Dominicum, Romanae
aecclesiae episcopum.
1000. Adelgeid imperatrix obiit.
1001. Gerricus abbaciam reddidit, et Sigebodonem
elegit.
1002. Otto tertius imperator obiit, cui Heinricus
successit. Sigebodo abbas obiit, cui Luithardus successit.
1004. #Waltherus episcopus ordinatur.@# Monasterium
istud combustum est.
1007. Gerricus pius abbas obiit.
1009. Brun episcopus martyrio coronatur.
1014. Heinricus Romae appellatus est cesar.
1024. #Cuonradus secundus rex efficitur. 6 Idus
Sept@#
1025. Heinricus imperator obiit, cui Cuonradus
successit.
1026. Domnus Brunicho presbyter et monachus
obiit.
1033. Dedicatum est oratorium sancti Petri in
Wizenburg a Reginboldo, Spirensi episcopo, et
eclipsis facta est in nativitate apostolorum.
1038. Dissentio facta est de adventu Domini per
Willihelmum, Argentinensium episcopum.
1039. Cuonradus imperator obiit, cui Heinricus
filius successit.
1042. Ungarii regem suum expulerunt.
1043. Gisila imperatrix obiit. Folmarus abbas
obiit, cui Arnoldus successit. Heinricus rex Agnetem
duxit reginam.
1044. Rex Heinricus cum exercitu Ungarios invasit
et praelium committens devicit, regemque eis
restituit. In ipso bello fuit ipse, et Gebehardus Radixponensis
episcopus, et Brun Wirzeburgensis
episcopus, et caeteri multi.
1045. #Brun episcopus obiit@#.
1047. Heinricus rex conventum magnum Romae
habuit, ibique dejectus papa, et Swidegerus Babenbergensis
episcopus in sede apostolica collocatur, a
quo rex ipse augustus, Agnes quoque imperatrix
sunt appellati.
1048. Swidegerus papa obiit; cui Puppo episcopus
Brissanus successit.
1050. Domnus Brun Tullensis episcopus in sedem
apostolicam elevatur.
1052. Magna sinodus congregata est in Mogontia,
cui Leo papa et Heinricus imperator praesidebant.
1053. Domnus Brun, qui et Leo papa, cum magna
manu Francorum atque Latinorum pugnavit contra
Nortmannos; set heu pro dolor! pene sui omnes deciderunt
pugnando, et ipse vix urbium monitione
salvatus.
1054. Domnus Leo papa nonus obiit in Christo.
Sigebodo Spirensis episcopus obiit.
1055. Conjuratio Welphi ducis Karendinorum
contra imperatorem.
1056. Domnus papa Gebehardus, qui et Victor,
Goslaria venit, ibique Heinricus Romanorum imperator
augustus tertius obiit; cui Heinricus filius
ejus successit.
1058. Heinricus comes Palatinus, mentis insania
captus, tonsuram et monachicum habitum accepit,
ac monasterium Gorziae sub specie religionis intravit;
sed eum quem ingressum vitae posuit pedem
retraxit, seseque in eum quem despexit mundum
male sanus injecit, insuper et domnam Mathildam,
Gozelini ducis filiam, que sibi in matrimonio juncta
fuit, heu infelix parracida peremit. Eodem anno
Liutboldus archiepiscopus obiit.
1059. Heinricus comes iterum penitentia ductus
monasterium ingressus est.
1060. Cuonradus episcopus Spirensis obiit, cui
Einhardus successit.
1061. Cuono dux Karendinorum obiit. Agnes velamen
testimonii accepit.
1062. Anno Coloniensis episcopus regem Heinricum
matri subripuit, seseque illi magistrum praefecit.
Eodem quoque anno Romam directi sunt papae duo,
Parmensis epicopus et Lucensis, inter quos usque
ad sanguinis effusionem certatum est.
1065. Heinricus quartus in tertia feria paschae
gradium cinxit Wormaciae, Heberhardo archiepiscopo
Treverensi benedicente.
1066. Cometa aparuit. Adalbertus Bremensis
episcopus, homo nequam, consiliarius Heinrici regis,
inter mala quae operatus est plura, abbatias,
praeposituras et omne quod de sanctorum domibus
abradere potuit, suae nequitiae fautoribus per manus
regis tradi fecit, insuper duas abbacias Corbeiam et
Laurissam sibi vendicavit. Milites autem Laurissamensis
abbatis illud egre ferentes, ad resistendum
edificabant munitiones, ponentes in illis custodias.
Similiter episcopus Mogontiae Sigifridus, ceterique
episcopi, duces et principes, omnesque
sectatores justiciae conspirantes apud Triburiam,
hortati sunt regem ut quecumque consilio episcopi
acta fuissent irrita faceret, et ab eo cessaret; quod
episcopum non latuit; nam nocte nemine persequente
aufugit. Sic per gratiam Dei sacer ille locus
sancti Nazarii cum ceteris locis equae legis salvatus
est. Eodem anno Heinricus rex Bertam reginam
duxit, Ottonis marchionis filiam. Pie recordationis
Eberhardus Treverensis archiepiscopus obiit; in
cujus locum cum electus esset Cuono, Coloniae praepositus,
populi Treverorum indignantes noluerunt
eum suscipere, sed magna manu armatorum collecta
nocte eum aggressi, omnes sibi resistentes
percusserunt, ipsum domnum et regis missum,
Spirensem episcopum Enhardum, omnesque optimos
et res eorum secum duxerunt, et non | null | 1b3547d2-d426-4fa7-9fe3-c2c0b9fcfc79 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
post
longe Spirensem episcopum et suos libertati dantes,
praefatum seniorem Cuononem miserabili tormento
heu infelices percusserunt. Comes Willihelmus, qui
et Basthart, Anglossaxones et regem illorum occidit,
regnumque obtinuit.
1067. Ad sepulchrum Cuononis martyris plura
Deus misericordiae suae sygna cepit operari. Heinhardus
Spirensis episcopus obiit, cui Heinricus
successit. Godefridus Loutariorum dux periclitantem
Romam et hostium incursus timentem defendere
mittitur.
1068. Aquae inundaverunt. Magna et ante inaudita
sterilitas vini et pomi facta est.
1069. Hyemps magna et aspera, et rex Heinricus
barbaros trans Alpiam flumen constitutos cum
exercitu invasit, populum multum occidit, civitates
destruxit, fana cum simulachris succendit, captivitatem
magnam cum victoria reportavit. Eodem anno
Dedi, marchio Saxonicus, levavit manum contra
regem, et nichil praevaluit. Adalheid conjux Ruodolfi
ducis, quod castitatem non servaverit falso accusata,
et marito et honore privata est.
1070. Godefridus Luothariorum dux, vir mirae
audaciae, in natali Domini obiit. Item dominus
Deus dilecti sui Sebaldi merita per virtutum opera
mundo revelavit.
1071. Ruodolfus Suevorum dux conjugem suam,
quam per malam famam abjecit, coram Alexandro
papa expurgatam iterum recepit. Monachi et familia
Stabulensis cenobii patroni sui sancti Remacli auxilio
de magnis periculis liberati sunt. Magna sinodus
habita est in Mogontia, cui Heinricus rex et archiepiscopus,
legati vero domni apostolici, et diversarum
provinciarum episcopi et abbates praesidebant.
Ibi Karlus episcopus Constantinensis aecclesiae, nondum
tamen ordinatus, quod non per ostium set per
symoniacam heresim, id est pecuniam, in ovile intraverit,
accusatus et convictus, ab episcopatu
ejicitur. Otto Bajuvariorum dux, quasi conjurasset
in regem Heinricum, hostis judicatus est, et honor
ejus ad alios translatus.
1072. Sigifridus Mogontiae archiepiscopus, ductus
spriritu, Cluniense cenobium ingressus est; qui, reductus
a civibus, in voto non permansit.
1073. Heinricus rex cum in multis offendisset
principes regni ejus, oderant eum, quin immo tota
Saxonia quasi vir unus recessit ab eo et rebellavit.
1074. Heinricus rex coangustatus nimis, oravit
Dominum intente, promisitque penitentiam, et regnum
ejus confirmatum est. Eodem anno dissipata
sunt castella quae rex fecit in offendiculum Saxoniae.
Ipse est rex Heinricus, qui excluso episcopo sedem
sibi fecit Wormaciae.
1075. Heinricus rex universam regni sui contraxit
militiam, ingentem scilicet exercitum, et juxta
Unstrot fluvium bellum intulit Saxonibus; ibi multis
milibus utrimque interemptis, rex tandem victor
effectus est. Herimannus Babenbergensis episcopus,
vir mendax et avariciae deditus, postquam sedit
annos 10, sub Gregorio papa digna damnacione
depositus est. Iterum rex Heinricus cum armato
milite Saxoniam ingressus, Saxones quoque pacem
petentes suscepit, set sevicia magis quam gratia
insecutus est universos.
1076, 1077, 1078, 1079, 1080, 1081, 1082, 1083,
1084, 1085, 1086.
1087. #Bertha imperatrix obiit. Counradus factus
est rex 3. Kal. Junii Aquisgrani.@#
1088. 1089.--1146.
#Manu saeculi XII tandem subjecta est ultima nota:@#
1147. Rex Cunradus crucem suscepit ad expedicionem
Iherosolimorum.
LAMBERTI ANNALES.
974. Heinricus, dux Bajoariorum, et Abraham
episcopus cum Bolisclaione et Misichone inierunt
contra imperatorem pravum consilium. At imperator
tali nefando comperto consilio, congregavit omnes
principes suos, et quid inde faceret, consilium petiit.
Qui dederunt ei consilium ut mitteret ad ducem
Heinricum et Bopponem episcopum et Gebehardum
comitem, eosque ad placitum invitaret per
edictum. Qui sine dilatione, Deo donante, dedit se
in potestatem imperatoris. Eodem quoque anno perrexit
imperator contra Haraldum in Scleoswig.
975. Otto imperator habuit magnum conventum
in Wehmare. Eodem anno imperator Beheimos
vastavit et concremavit.
976. Otto imperator perrexit ad Bajoariam, atque
Heinricum ducem expulit, Ottonique duci Bajoariam
commendavit.
977. Imperator cum magno exercitu perrexit ad
Beheimos, et maximam partem terrae illius incendio
concremavit. Ipse quoque Heinricus cum altero
Heinrico invaserant Bazowam. Quod imperator
ut audivit, festinato exercitum illo movit, urbemque
obsedit, et Heinricum ducem ad suam graciam
recepit, atque in Franciam perrexit.
978. Ad imperatorem Ottonem venit in pascha
Bolislawo; qui honorifice susceptus magnisque muneribus
ab imperatore oneratus, rediit domum. Aderat et Heinricus cum altero Heinrico, qui comprehensi
in exilium missi sunt. Eodem anno Liutheri rex cum | null | b37f6155-930f-4ef3-b09b-b32559eac8cf | latin_170m_raw | null | None | None | None |
electo numero militum repente invasit
Aquisgrani palatium, seditque ibi tribus diebus. At Otto imperator festinato cum exercitu insecutus est
Liutharium usque in Sigonem fluvium et usque ad sancti Dionisii coenobium; eumque non adprehendit,
quia fugiendo evasit.
979. Gero comes a Waldone quodam accusatus,
dum eum in singulari certamine occidisset, ipse tamen
ab imperatore decollatus est.
980. Otto imperator perrexit in Italiam, et Gozbertus
abbas ecclesiam construxit in Ordorf.
981. Adelbertus Magadaburgensis archiepiscopus
obiit, cui Hisillarius successit. Imperator natalem
Domini Romae celebravit.
982. Destructus est episcopatus in Mersiburg;
miraeque magnitudinis aedificium cecidit in Magadaburg.
Eodem anno Otto imperator valde periculosum
habuit proelium cum Sarracenis in Calabria, in
quo proelio occisus est Heinricus, Augustensis ecclesiae episcopus, cum aliis plurimis episcopis. In quo
etiam proelio Idus Julii occisi sunt milites fortissimi, id est Udo, Gebehardus, Guntherus, Bertholdus,
cum aliis multis, et Otto dux atque Wernher abbas Fuldensis. Ipse imperator vita comite vix
evasit.
983. Otto secundus imperator Romam post male
gestas res regressus [6 Idus Decembris #cod.@# 3] obiit,
ibidemque sepultus est. Heinricus dux Bajoariae regnum
invasit; sed a principibus est reprobatus.
984. Filius imperatoris, tertius Otto, Patri successit
in regnum, unctus in regem Aquisgrani a Johanne
Ravennati episcopo.
985. Gozberdus [Hirsfeldensem
5. 6.] abbatiam reddidit, cui Bernharius
successit.
986. Otto rex puer Bohemios
vastavit, set Misichonem cum muneribus
obviam suscepit.
987. Iterum rex Bohemiam intravit,
et eam ad deditionem coegit.
988. Aestatis fervor nimius. Rupertus
archiepiscopus Mogontiacensis
obiit; cui Willigisus
successit.
989. Theophanu imperatrix Romam
perrexit, omnemque illam
regionem regi subdidit?
990.
991. Theophanu imperatrix obiit.
Ignis de Reno ascendit, et villas
proximas absumpsit. Gotehardus
monachus factus est.
992. Otto rex Brandeburg obsedit.
Gerdah Hildesheimensis episcopus
obiit; domnus Bernwardus
regius cancellarius, in divinis
et humanis rebus sollertissimus,
successit, 18 Kalend.
Februar. ordinatus.
993.
994. Wolfgangus Ratisponensis episcopus
obiit, cui Gebehardus successit. Filii Henrici comitis,
Henricus, Uoto, Sigifridus, contra piratas
pugnant; quorum unus occisus, duo sunt capti
995. Majolus abbas obiit.
996. Otto rex contra Crescentium Romam venit,
ubi et Brunonem in sede apostolica constituit, a quo
et ipse imperator factus est. Gotehardus abbas
factus est in Altaha.
997. Johannes, Placentinus episcopus, sedem
apostolicam invasit consilio Crescentii. Adalbertus
episcopus martirizatur.
998. Crescentius ab imperatore decollatus, cum
duodecim suis ante Urbem suspenditur. Joannes
pseudopapa caecatur.
999. Bruno papa, qui et Gregorius, obiit; cui
Gerbertus, qui et Silvester, successit. Adelhelt imperatrix
obiit.
1000. Imperator ossa Karoli Magni Aquisgrani, a
pluribus eo usque ignorata, invenit. Gaudentius,
frater Adalbeti martiris, in Praga archiepiscopus
constituitur.
1001. Imperator natalem Domini Romae celebravit.
1002. Otto III. imperator obiit; cui Heinricus
Bajoarius successit. Eggihardus marchio, regni
usurpator, Poledi occisus est.
1003. Plerique principes a rege deficiunt; sed
post modicum correcti, in gratiam recipiuntur.
1004. Miserandum Papiae incendium. Brun, frater
regis, qui electioni ejus aliquamdiu restiterat,
in gratiam ejus rediit.
1005. Bernharius abbas Herveldensis obiit, cui
Gotehardus successit.
1006. Guntherus, nobilis vir de Thuringia, monachus
factus est Herveldiae; sed postea ad Altaha
transivit, consilio Gotehardi abbatis. Fames
valida.
1007
1008. Nothger Leodiensis episcopus obiit; cui
Baldaricus successit. Guntherus monachus heremum
petivit.
1009. Ecclesia major Mogontiae, quam Willigisus
construxerat, incensa est ipso die consecrationis
suae.
1010. Ansfridus Trajectensis episcopus obiit; cui
Adelboldus successit.
1011. Willigisus Mogontiae archiepiscopus obiit;
cui Erkenbaldus [Fuldensis abbas 4. 5. 6.] successit.
Abbatiam Brantho suscepit.
1012. Ecclesia major in Babenberg ab Eberhardo,
primo ejusdem sedis episcopo, consecrata est. Gotehardus
abbatiam Herveldensem reliquit; cui Arnoldus
successit.
1013.
1014. Heinricus rex cum Cunigunda regina imperiale
nomen suscepit.
1015. Imperator ad Polenos cum exercitu
abiit.
1016. Grando magna fuit, et multi fulmine exusti
sunt.
1017. Megingoz Treverorum | null | 41b41167-6330-40f2-bcaf-257a44860508 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
episcopus obiit; cui
Boppo successit. Imperator contra Polenos
iterum exercitum duxit.
1018.
1019. Imperator papam Babenberg suscepit hospitio.
1020. Heribertus Coloniensis archiepiscopus obiit,
cui Pilegrinus successit. Erkenbaldus Mogontiae
archiepiscopus obiit; cui Aribo successit.
1021. Ingens terrae motus factus est in Bajoaria.
1022. Domnus Bernwardus Hildenesheimensis
episcopus obiit [12. Kal. Decembris 4. 5.]; cui
Gothehardus Altaha abbas successit [4. Non.
Decembris ordinatus 4. 6.]
1023. Gero episcopus Madagaburgensis obiit; cui
Hunfridus successit. Brantho abbas Fuldensis,
episcopus factus est Halberstatensis; Richardus
factus est abbas Fuldensis.
1024. Heinricus secundus rex imperator obiit;
cui successit Cuonradus.
1025.
1026.
1027. Cuonradus rex imperator factus est in pascha.
Gevehardus, frater imperatoris, coactus est
ex laico clericus fieri
1028. Heinricus, imperatoris filius, rex factus
est Aquisgrani per Pilegrinum Coloniensem archiepiscopum.
1029. Bruno Augustensis episcopus obiit, cui
Eppo successit. Wernherus Argentinae episcopus
obiit, cui Willihelmus successit.
1030. Cuonradus imperator Ungariam cum exercitu
intravit.
1031. Arnoldus abbatiam Herveldensem perdidit:
cui Bardo successit. Sed is post dimidium annum
Ariboni, Mogontino archiepiscopo, defuncto successit;
Rudolfus vero abbatiam iterum suscepit.
1032. Arnoldus, amissa abbatia Herveldensi, obiit
in Gellingin.
1033. Cunigund imperatrix obiit. Imperator
exercitum duxit in Burgundiam contra Uodonem.
1034. Albuwinus, praepositus Herveldensis, abbas
factus in Niunburg.
1035. Rodulfus, abbas Herveldensis, ordinatur
episcopus Podelbrunnon - cui Meginherus, vir venerabilis,
successit.
1036. Piligrinus Coloniensis archiepiscopus obiit;
cui Herimannus successit. [Eodem anno aedificatum
est monasterium Scothorum in Erfordia per
domnum Waltherum de Glisberg; ibidem sepultus.
4. 5.]
1037. Incensum est monasterium Herveldense.
Gozelo dux Odonem comitem occidit, et cum eo ad
sex milia homines.
1038. Gotehardus Hildenesheimensis episcopus
obiit; cui Diotmarus successit.
1039. Cuonradus imperator obiit Trajecti
feria secunda in pentecoste; cui Heinricus tertius,
filius ejus, successit. Richardus abbas Fuldensis
obiit, cui Sigewart successit. Regenbolt Spirensis
episcopus obiit; cui Sibicho successit.
ANNALES HILDESHEIMENSES.
974. Heinricus dux Bajowariorum est captus, et
ad Engilenheim missus.
975. Hibernus fuit longus, durus, et siccus, et Id.
Mai. magna nix cecidit; ac in eodem anno Ruodbertus
archiepiscopus obiit, cui Willigisus successit.
976. Heinricus dux Bajowariorum, sua potestate
depositus, et excommunicatus, degit cum Sclavis.
977. Idem Heinricus cum consilio minoris Heinrici
Pataviam civitatem invasit, ibique ab imperatore
obsessus, et coactus sese subdidit imperatori.
978. Heinricus quondam dux cum Heinrico minore
et Ekbertus comes jussu imperatoris comprehensi
sunt et exilio deputati. Eodem anno imperator cum
magno exercitu Galliam invasit ac devastavit.
979. Infidelitas Geronis comitis per Waldonem
publicata est; unde et ipsi extra civitatem Magadaburg
in campo juxta Albiam dimicantes, ab invicem
interfecti sunt; et ad ultimum infidelitatis reus Gero
comes decollatus est.
980. Lotharius rex cum magnis muneribus ad
imperatorem veniens, sese cum filio suo subjicit
voluntati imperatoris; et eodem anno firmata pace
imperator Italiam penetravit.
981. Imperator pascha celebravit Rome.
982. Otto imperator pugnavit periculosissime contra
Sarracenos in Calabrorum partibus, ibique non
pauci de optimatibus occubuerunt. Et in ipso anno
Otto, dux Bajowariorum, obiit.
983. Imperator Verone placitum habuit, ibique
Heinricus minor de exilio ductus, dux Bajowariorum
constitutus est. Et eodem anno Sclavi rebelles effecti
sunt. Ac non longe post 8. Id. Decembris Otto benignissimus
imperator obiit, filio et equivoco ejus
regna relinquens.
984. Filiolus imperatoris, tercius videlicet Otto,
per unctionem Johannis, Ravennatis archiepiscopi,
Aquisgrani in die natalis Domini unctus est in regem.
Sed postea, comperta nece imperatoris, Heinricus
quondam dux de exilio regressus, cum sibi
faventibus Agrippinam civitatem intravit, ac regem
retinuit; regnumque ejus invadendo plurimos sibi
de Saxonibus associavit, qui eum in proximo pascha
Quidelingaburg ad regem elegerunt. Unde
quidam de optimatibus huic electioni non consentientes,
sed regis vicem magis dolentes, e contra
haut modicum decertaverunt, et regem in regnum
suum restituerunt, et Heinricum ducem Bajowariorem
denuo effecerunt. Et eodem anno laudandae
memoriae Otwinus pius presul vitam finivit | null | d3884afe-62f1-43af-8bc1-bb91cdb6b9b3 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
.
985. Osdagus, vir summae caritatis
ac castitatis, in sancta religione
probatus, cum magno consensu
cleri ac plebis ad pontificalem
honorem promotus est. Et
eodem anno Saxones Sclaviam
invaserunt, quibus ad supplementum
Misaco cum magno exercitu
venit; qui totam terram illam incendiis
et caedibus multis devastaverunt.
986. Otto rex adhuc puerulus
cum magno exercitu Saxonum
venit in Sclaviam, ibique venit ad
eum Misaco cum multitudine nimia,
obtulitque ei unum camelum
et alia xenia multa, et se ipsum
etiam subdidit potestati illius. Qui
simul pergentes, devastaverunt
totam terram illam incendiis et
depopulationibus multis.
987. Iterum Saxones Sclaviam
vastant, unde illi compulsi, regis
ditioni se subdunt, et castella juxta
Albiam restaurantur. Aque quoque
exundabant; nihilominus et ventus
plura edificia stravit.
988. Aestatis fervor nimius ac
repentinus Id. Julii usque Id. Augusti
immanissime exardescens,
fruges absumpsit. Rex in Engilenheim
Pascha celebravit.
989. Theophanu imperatrix,
mater regis, Romam perrexit, ibique
natalem Domini celebravit, et
omnem regionem regi subdidit. Et
eodem anno Osdagus episcopus
obiit.
990. Gerdagus ordinatur episcopus
14 Kal. Februar. Hoc anno
Saxones Abotritos bis grandi irruptione
vastabant. Multi quoque
illorum et penitus nominatissimi interempti sunt, alii in flumine necati. Saxones Dei gratia cum pace
et victoria redierunt. Misacho et Bolizlawo, duces Sclavorum, gravibus inimicitiis inter se conflixerant.
Et eodem anno eclypsis solis fiebat, quo non modica subsequebatur mortalitas hominum atque jumentorum
12 Kalend. Novembris.
991. Theophanu imperatrix obiit.
Ignisque de Hreno ascendens villas
prope positas combussit. Piratae
etiam Staverun depredando
vastaverunt, aliaque in litore loca
perdiderunt. Otto rex cum magno
exercitu Saxonum ac supplemento
Misacon Brennanburg obsedit et
vicit. Illo autem inde digrediente,
Saxonicus quidam Kizo eandem
urbem Liutizorum auxilio audacter
satis contra regis imperium invasit,
atque praedictorum Sclavorum
pertinatia adversum jus fasque
omne injuste ditioni suae subegit;
crebras latrociniarum irruptiones
in Saxoniam juxta Albiam flumen
molitus est, a quibus Dei gratia
non victor, sed veluti fugitivus
predo, latitando aufugit
992. Otto rex cum valida suorum
manu iterum Brennanburg
adiit, venitque ad eum Heinricus
dux Bajariorum, et Bolizlao Boemanorum
princeps, cum ingenti
multitudine in auxilium regi. Bolizlao
vero, Misachonis filius, per
seipsum ad dominum regem venire
nequaquam valens--imminebat
quippe illi grande contra Ruscianos
bellum--suos sibi satis
fideliter milites in ministerium
regis direxerat. Verum dominus
rex, bonis Sclavorum promissionibus
confidens, suisque principibus
resistere nolens, pacem illis
iterum concessit, et inde in patriam
remeavit. Sed illi more solito
mentiti sunt per omnia. Eodem
anno Gerdagus episcopus Rome
limina sancti Petri orationis causa
adiit; indeque revertens Cumis
obiit 7 Id. Decembris. Qui sedit
in episcopatu annos duos, menses
2, dies 14. #Misaco obiit,
successitque ei filius illius Bolizlavo.@#
993. Bernwardus, regius capellanus,
sanctae Hildineshemensi aecclesiae
ordinatur episcopus 18.
Kal. Febr. Kizo, qui antea rebellis
extiterat et refuga, fidem Sclavis
jampridem promissam evacuans,
seipsum cum suis et cum
predicta urbe Brennanburg regis
ditioni subdidit. Rex vero sanctum
diem paschae in Engilenheim
celebravit. Et inde a nativitate sancti Johannis baptistae usque in 5. Id. Novembris pene per omnem
aestatem et autumnum siccitas nimia et fervor inmanis fuit; ita ut innumerabiles fruges non pervenirent
ad temporaneam maturitatem propter solis ardorem; quo non modicum subsequebatur frigus, et magna
nix cecidit, magnaque pestis simul et mortalitas hominum atque jumentorum evenit. Et eo anno Saxones
tribus vicibus expeditionem paraverunt in Sclavos, et nihil profecerunt; e contra Sclavi #crebris latrociniis
Saxoniam fatigabant.@#
994. Filii Henrici comitis, Henricus, Udo, Sigiffridus
contra pyratas jussu imperatoris dimicantes.
Ex quibus [unus occisus, duo sunt capti.]
Ilseneburg castrum fit habitacio monachorum
.
995. Rex Abodritos vastavit, urbes et oppida disjecit;
occurritque in auxilium Bolizlau filius Misaco
cum magno exercitu, nec non Boemani cum filio alterius Bolizlau venerunt. Recepitque se rex in
Saxoniam cum exercitu incolumi. Baldricus Trajectensis episcopus obiit, successitque Ansfridus
laicus et comes bonae famae vitaeque honestae, ut de eo, apud quos vixerat, testati sunt. Johannes quoque
Placentinus et Bernwardus Wirciburgensis episcopi, Constantinopolim ex latere regis, ut sponsam
illi inde peterent, directi sunt | null | 8b29ec12-d7af-4fa3-b15e-c6a0c9221fc8 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
. Legati etiam apostolicae sedis cum unanimitate Romanorum atque
Langobardorum regem Romam invitant. Heinricus potentissimus dux Bajoariorum, cum germanam
suam dominam Gerbirgam diuturno languore probatam visitaret Gandeshem, 5 Kal. Septembris
cum magno dolore omnium obiit. Sclavi frequenti irruptione Saxoniam vastant. Bernwardus quoque
Wirciburgensis episcopus, morbo gravi affectus, inter maris pericula obiit.
996. Indict. 9. Johannes papa obiit. Unde imperator,
in Italia jam positus, rumore incitatus, praemissis
quibus principibus publico consensu et
electione fecit in apostolicam sedem ordinari suum
nepotem dominum Brunonem, Ottonis filium qui
marcham Veronensem servabat, imposito nomine
Gregorii; a quo et ipse proximo sollemni pentecostes imperator et patricius consecratur. Habitoque
cum Romanis placito, quendam Crescentium, quia priorem papam injuriis sepe laceravit, exilio
statuit deportari. Sed ad preces novi apostolici imperator omnia remisit. Sed non multo post imperatore
Urbe excedente, idem Crescentius dominum apostolicum, nudum omnium rerum, Urbe expulit.
Imperator in Francia hiemavit. Sacellum sancte Crucis dedicatur.
997. Papa Ticini, adunato complurium episcoporum
concilio, prefatum Crescentium anathemate
perculit. Interea Johannes Placentinus episcopus
Constantinopoli remeans, Romam intromissus,
apostolicam sedem factione Crescentii invaderat.
Unde ab universis episcopis Italiae, Germaniae, Franciae et Galliae excommunicatur. Imperator quoque,
ut Romanorum sentinam purgaret, Italiam perrexit, summa rerum dominae Mathildae amitae suae,
Quidilingaburgensi abbatissae, delegata; in qua ultra sexum mira prudentia enituit.
998. Predictus invasor Johannes ab imperatore,
caecatus et naribus truncatus, deponitur, et Crescentius
decollatus cum 12 suis ante Urbem suspenditur.
Eodem anno quaedam mulier in Bajoaria
in uno partu quinque filios enixa est.
999. #Mathilda abbatissa,@# soror imperatoris
#Ottonis secundi, obiit. Gregorius papa obiit; cui
Gerbertus,@#
idem et Silvester, successit. Aedelheid
quoque imperatrix obivit.
Tertio Ottone imperante millesimus annus supercrescens
statuit computationis numerum, secundum
illud quod legitur scriptum: #Millesimus exsuperat
et transcendit omnia annus.@# Imperator Otto tertius
causa orationis ad sanctum Adalberdum episcopum
et martirem quadragesimae tempore Sclaviam intravit. Ibique coadunata sinodo episcopia septem
disposuit, et Gaudentium, fratrem beati Adalberti, in principali urbe Sclavorum Praga ordinari fecit
archiepiscopum, licentia Romani pontificis, causa petitionis Bolizlavonis Boemiorum ducis, ob amorem
pocius et honorem sui venerandi fratris, digni pontificis et martyris. Inde reveniens, palmarum
sollemnitatem Parthenopoli festive peregit. Paschalia vero tempora votive Quidilingaburh celebravit.
Pentecostes autem celebritatem digna devocione Aquisgrani feriavit. Quo tunc ammirationis causa
magni imperatoris Karoli ossa contra divine religionis ecclesiastica effodere praecepit, qua tunc in abdito
sepulture mirificas rerum varietates invenit. Sed de hoc, ut postea claruit, ulcionem aeterni vindicis
incurrit. Nam praedictus ei imperator post tantae commissionis facinus comparuit, et ei praedixit.
1001. Ind. 14. Imperator natalem Christi
Rome celebravit, et illo Bernwardus episcopus in
epiphaniis super multis infestacionibus archiepiscopi Willigisi, et maxime de sinodo, quam in sua
id est Gandeshemensi, ecclesia cum extraneis episcopis habuit, conquestus advenit: totamque ejusdem
metropolitani illicitam usurpationem in praesentia Gerberti pape et imperatoris tertii Ottonis
sinodali auctoritate prorsus adnullavit. Gerberhga Gandesmensis abbatissa Idus Novembris obiit.
Ottone III imperante, ind. 15. 1002. Imperator
Otto natalem Tudertine cum domno
apostolico celebravit; inde Romam tendens, Salernum
oppidum adiit; sed febre et Italico morbo graviter correptus, cum generali omnium contristatione
10 Kal. Februarii, proh dolor! ex hac vita morte inmatura discessit. Cui Heinricus dux Noricorum,
vir in omni aecclesiastica perfeccione praecipuus, Willigiso Mogontiacensi archiepiscopo
ordinante, successit. Eodem vero anno novus rex Heinricus sancti Laurentii natalem Parderbrunne
celebravit. Et ibi domna Gunigund regalem benediccionem et coronae imposicionem a predicto
metropolitano suscepit. Sed et Sophia ad Gandeshemense regimen electa, optentu principum domni
Bernwardi licenciam a palligero benedicendi ibidem optinuit.
Anno 2. regnante Henricho, ind. I. 1003. rex natalem
Domini Frankanaworde, pascha autem Quidelingaburh
celebravit. Herimannus Alemanorum
dux regis eleccioni aliquandiu resistens, regie se
potestati subdidit, et interventu reginae et principum in suo honore permansit. Heinricus Berhthaldi comitis
filius, et Bruno frater regis, et ambo Bolizlavones, Polianicus videlicet ac Boemicus, a rege infideliter
majestatis rei deficiunt. Sed Heinricus ad regem veniens et refugiens, in Givekanstin
custodiae mancipatur. Stephanus rex Ungaricus super avunculum suum regem lulum | null | d2625823-27e4-4ba0-9e51-6c56de6d582d | latin_170m_raw | null | None | None | None |
cum exercitu
venit; quem cum conprehendisset cum uxore et filiis duobus, regnum ejus vi ad christianitatem compunt.
Sacellum sancti Martini dedicatur.
Anno 3. ind. 2. 1004. rex nativitatem Domin.
Palidi mansit; illo ad eum episcopus Veronensis ac
alii quidam primores Italici regni venerunt cum
regiis muneribus. Et Bruno frater regis, optentu
domnae Gislae matris, ejus acquisivit gratiam. Incendium
miserabile civitatis Papiae.
Anno ejusdem 4. rege gloriosissimo, ind. 3.
1005. rex natalem Domini Thornburh feriavit, et
in partibus Saxoniae usque ad tempus quadragesimae
habitavit, quadragesima Thielae, pascha vero Aquisgrani celebravit. Bernharius abbas Herveldensis
obiit; cui Godehardus, monachicae vitae, vir in sancta conversatione probatissimus, successit.
Regni vero Henrici 5. ind. 4. 1006. rex natalem
Domini Palithi egit: celebritatem namque pascalis
sollemnitatis Nuvimago feliciter tripudiavit. Guntherus
divina pietate instinctus, renuntians seculo et
pompis ejus, monachus est factus. Fames valida pene
in universa terra.
Henricho regnante 6. ind. 5. 1007. rex natalem
item Palithi celebravit. Epiphaniam vero Gandesheim
venit, et odibilem dissensionem inter Willigisum archiepiscopum et Bernwardum antistitem de
eadem ecclesia prudenti ingenio sapienter diremit. Domnus vero Bernwardus in praesentia regis et archiepiscopi
ceterorumque regni primorum eandem ecclesiam dedicavit, et omnem ibidem episcopalem
provisionem sine cujusquam interdictione potestative celebravit.
Regni autem Heinrici 7. ind. 6. 1008 rex natalem
Domini Palidi, pascha Merseburgh, pentecosten
vero Agrippine feriavit. Liudolfus Treverensis metropolitanus
obiit; cui Meinzoz primiscrinius regis
successit. Nohtgerus prepositus monasterii beati Galli, Leodicensis praesul, ad Christum migravit.
Post quem Baldericus Radasponensis vicidomnus subintravit. Gunterus monachus sancta conversatione
in monasterio probatus, heremita est effectus.
Et nondum imperante 8. ind. 7. 1009. rex nativitatem
Christi Salzburgh, pascha vero Augustburg
peregit. Retharius Paderbrunnensis episcopus 2. Non.
Marcii obiit; cui Meinwercus regis capellanus successit.
Monasterium quoque Mogonciacense praetitulatum divino honore et reliquiis beati Martini futura
consecratione, constructum a Willigiso maximo decoris studio, 3. Kal. Septembris miserabili
periit incendio.
Anno regni ejus 9. ind. 8. 1010. natalem Domini
rex Palidi, pascha Radisbone celebravit. Ansfridus
Trajectensis ecclesiae antistes obiit; cujus loco Adelboldus
successit.
Regnante eo 10. anno, ind. 9. 1011. rex natalem
Domini Frankenavord celebravit, et in capite jejunii
Corbeiam venit. Ibi Bernhardus pius dux 5. Id. Februarii
obiit, et in Luniburg cenobio beati Michahelis
magno exequiarum planctu sepultus, quod ipse a fundamento construxerat, et in qua monachorum
congregacionem adunaverat. Post quem vero filius ejus Bernhardus ducatum obtinuit. His etiam
temporibus Willigisus Mongontinus metropolitanus ad Christum migravit; in cujus locum Erkanbaldus
Fuldensium abbas subintravit, quem noster episcopus Bernwardus Kal. Aprilis consecravit.
Heinrici anno regni ejus 11. ind. 10. 1012. rex
nativitatem Christi Thornburg, pasca autem Laodicie
celebravit. Inde vero cum summa regalis
reverentia Babenberg progressus est. Ibi venerabile
monasterium, ipsius domni regis nobile ac speciale
studium, ab Eberhardo, primo ejusdem sedis episcopo,
cum consensu et conventu omnium cisalpinorum praesulum 2 Non. Maii consecratum est
ad laudem et honorem Domini nostri Jesu Christi, et preciosissimi martyris ejus Georii, et
ad patrocinium omnium sanctorum Dei. Dagano Parthenopolitanae urbis archipraesul obiit
cui Walthardus ejusdem ecclesiae praepositus successit. Sed et huic post 7 tantum epdomadas
defuncto successit Gero, vir perfectus in omni aecclesiastico studio. Godehardus, relicta
Herfeldensi abbacia, iterum remeavit ad Altaha.
Regnante Heinricho 12. anno, ind. 11. 1013. incarnacionem
Domini rex Palidi feriavit. Postea 12
Kal. Febr. peccatis agentibus principale templum Hildineshemensis ecclesiae diabolo insidiante
per noctem igne succensum, sed solo divinae miserationis subsidio velociter, Deo
gratias! est exstinctum. Sed hoc, ah! ah! nobis restat lugendum, quia in eodem incendio
cum preciosissimo missali ornamento inexplicabilis et inrecuperabilis copia periit librorum.
Et rex purgationem sanctae Mariae Parthenopoli egit. Inde Werla veniens, gravi languore
correptus epdomadarum 5 spatio decubuit. Christyanus Pataviensis episcopus obiit; cui
Beringerus ejus loci decanus successit. Godescalcus presbiter, nostre congregacionis praepositus,
obiit 17. Kalend. Augusti.
Heinricho regnante 13. anno, ind. 12. 1014. natalem
Domini rex Papie | null | 45f661f9-a907-476b-aba1-800edb040ae5 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
celebravit. Inde commitatu
regali Romam pergens, imperialis coronae diadema
a sancti Petri vicario Benedicto 6. Kal. Martias cum generali electione suscepit. Ejusque
contectalis domna Cunigunda idem Deo annuente promeruit. Sic imperator Dei gratia
factus Papiam rediit. Ibi sanctum pascha feriavit. Inde namque regrediens, pentecosten
Babenberhg festive peregit. Quo tunc privilegia ejusdem loci res continentia jussit
inscribere, firmata vel sigillo sue auctoritatis, et roborata apostolica jure Romani
pontificis, ut essent illorum banno firmata, regnante Christo Regi regum in eternum et
ultra.
Anno regni ejus 14. et imperii ejus 2. ind. 13. 1015.
imperator nativitatem Christi Palidi egit. Et duces
Oudalricum Boemiorum et Bolizlavum Polianorum in
pascha Mersburg ad se venturos determinavit. Oudalricus vero die statuto se pro criminis
accusati innocentia expurgandum praesentavit. Et hoc quia Bolizlavus neglexit, estatis
illius tempore cum valida suorum manu Polianiam imperator intravit. Ernost dux ex improviso
in venatione a suo milite Adalberhdo sagitta percussus, miserabili morte periit.
Lantbertus praeliator occubuit. Hoc anno, videlicet Incarnationis Domini nostri Jesu Christi
1015. Henrico 12 annos regnante, 2. jam Dei gratia imperante, cripta nostri monasterii
indict. 13. 3. Kal. Octobr. dedicata est a Bernwardo ejusdem ecclesiae venerabillimo
presule, et Tidericho Mimigardivurdensis ecclesiae dignissimo antistite, et ab
Ekkihardo Slieswicensis civitatis venerabili episcopo, in honore Salvatoris Domini nostri
Jesu Christi, et ejus Genitricis perpetuaeque Virginis, et ad singulare patrocinium beati
archangeli Michahelis tociusque miliciae coelestis.
Regnante eo 15. et imperante 3. anno, ind. 14.
1016. imperator Christi nativitatem Patherbrunne
celebravit. Magnae molis grando venit, et plurimi
fulmine exusti perierunt. Wigmannus comes 2. Nonas Octobris est occisus.
1017. ind. 15. imperator natalem Domini Palidi
egit. Eodem anno rursum Polianiam cum exercitu
intravit. Meingoz Treverensis episcopus obiit; cui
Boppo successit. Aeid Misnicensis praesul obdormivit;
post quem Hildivardus subintravit. Liudolfus presbiter 4. Non. Aug., Godescalcus
presbiter et decanus 9. Kal. Octobris obierunt.
Imperante 5. sui imperii anno ind. 1. 1018. imperator
natalem Christi Patherbrunnem, pascha Babenberg
egit. Heinrichus marchio Bajoariorum subitanea morte praeventus obiit. Eo anno
domnus Bernwardus episcopus tempore quadragesimae Goslare, praesente imperatore cum
episcopis ceterisque regni primoribus sinodo habita, Godescalcum, Eggihardi praesidis
filium, et Gerdrudam, Egberhdi comitis filiam, separavit. Maccho presbiter 6. Kal. Maii
obiit.
Inperante Heinricho 6. sui inperii anno, ind. 2.
1019. imperator natalem Domini Werziburg celebravit;
postea cum exercitu contra Bernhardum
ducem ad castellum Scalcaburg perrexit, ibique, Deo gratias! omnia in pace constituit.
Eo anno in pascha papam de Roma Bavenberg hospicio suscepit.
1020. ind. 3. imperator nativitatem Domini Hamerstein
egit. Heriberhtus archiepiscopus Coloniae
mortalem vitam 17. Kal. Aprilis in angelicam mutavit;
in cujus locum Biligrimus subintravit. Erkembaldus
Mogontiae metropolitanus 15. Kal. Septembris sustollitur, post quem Aribo, vir
sanctae ecclesiae probatissimus, substituitur.
Anno imperii Heinrici 8. ind. 4. 1021. incarnacionem
Domini imperator Regenesburg feriavit.
Ingens terre motus in Bajoariae partibus 4. Id. Maii, hora 10. diei, feria 6. post ascensionem
Domini contigit.
Imperii anno 9, ind. 5. 1022. natalem Domini
imperator Thorneburh quievit. Thiedricus Mimigardivordensis
episcopus 10. Kal. Febr. obiit; cui
Sigifridus Parthenopolitanus abbas successit. Thiedricus
Mindensis praesul 11. Kal. Mart. discessit.
Post quem Alberichus, ejusdem loci praepositus, est electus, sed morte praeventus nec
consecrationem accepit, nec in cathedram pervenit. Sigiberhdus vero in epischopatum
intravit. Domnus Bernwardus Hildenesheimensium venerabilis antistes 12. Kal. Decembris
ad Christum migravit:
Cui Deus eterni praestet consortia regn.,
Vivens arce poli sit socius Lazari. Amen.
In cujus loco domnum Godehardum, Herfeldensium et Altahensium prius abbatem, sancta
ecclesia sibi suisque utiliter subrogavit.
Hoc anno, videlicet incorporati verbi 1022. regni vero Heinrici imperatoris 21.
ordinatione autem domni Bernwardi hujus ecclesiae presulis venerandi 31. indiccione 5. 3.
Kal. Octobris, hujus monasterii oratorium a praefato antistite cum summo decoris studio
ad utilitatem monachicae vitae constructum foras muros Hildinesheimensis urbis situm,
dedicatum est, insuper cum omni | null | dc491dfb-43d2-4257-95b4-ab1f9c3527a4 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
devocione ecclesiasticae religionis consecratum, in honore
Salvatoris Domini nostri Jesu Christi et ejus Genitricis semperque Virginis Mariae, ac salutiferi
ligni adorandae et vivificae crucis, et ad speciale patrocinium sancti Michahelis
archangeli, totiusque miliciae coeli, et ad laudem veneracionis omnium sanctorum Dei, a
venerando ejusdem ecclesie provisore Bernvardo, et ab honorabili Unewano archipraesule
Hamaburgensis ecclesiae, ab Ekkihardo quoque Sliesviccensi episcopo, ab Bernhardo
quidem Aldenburgensis ecclesiae reverentissimo antistite, ad ecclesiasticae pacis munimen
et ad christianitatis salutem et defensionem. Et in tantum predia et res eodem loco pertinentia
sunt banno auctoritatis eorum stabilita, ut si quis inde vi aut sponte aliqua diriperet,
perpetua damnacione subjaceret, et perpetuo anathemate damnatus, et de terra viventium
deletus, qui huic loco esset in aliquo obnoxius et contrarius. Fiat, fiat, fiat.
Hoc fiat verum Christo regnante per evum.
Sed mox ejusdem monasterii habitaculum commissum est ad regendum abbatis officio
Goderamno, cenobii sancti Pantaleonis preposito.
Quod pie nam rexit hoc mundo quamdiu vixit.
1023. ind. 6. Mersiburg imperator Christi incarnationem
solemniter celebravit. Gero Parthenopolitanus
archipraesul obiit. Cui Hunfrithus, vir per
omnia ad usum sancte ecclesiae probatissimus, successit.
Arnolfus Halberstatensis episcopus obiit; cui
Branthog Fuldensium olim abbas successit. Bernhardus Haldenburgensis antistes
abstollitur; post quem Reinoldus subinfertur. Domnus Godehardus prima post ordinacionem
suam aestati pulcrum monasterium in australi parte principalis nostrae ecclesiae
honorifice fundendo inchoavit. Wolframnus de eadem congregacione electus domno Godehardo
successit. Liudolfus comes obiit.
1024. ind. 7. Heinrichus imperator nativitatem
Christi Babenberg, pascha Parthenopoli, pentecosten
vero Goslare honorifice celebravit. Qui postea
Gruna venit, et ibi languore correptus decubuit: et cum tocius regni merore, ah! ah! 3.
Idus Julii hominem deposuit. Sed 22 annis, epdomadis 5 et 1. diem regnavit. Anima ejus
requiescat in pace.
Det requiem anime, qui cuncta gubernat ubique!
Huic namque 6. Idus Septembris Cuonradus regnum subintravit. Senior noster Godehardus
curtem suam ad orientalem partem nostre civitatis, in loco qui dicitur Sulza
fabricavit.
1025. ind. 8. Cuonradus rex natalem Christi
Mindo cum ingenti gloria et leticia peregit. Ibi
etiam plurimos, qui praedicte ejus electioni non intererant, obvios habuit, omnesque sibi
devotos in gratiam recepit. Pascha vero Regenesburh celebravit. Domnus Godehardus
montem spetiosum in occidentali parte civitatis nostre incolere cepit, quem postea titulo
ac nomini sancti Mauricii summi sui patroni dedicavit.
1026. ind. 9. Cuonradus rex natalem Christi
Lindburg celebriter feriavit. Wolframmus Altahensis
abbas obiit. Cujus in locum Ratmundus est electus, et Dei gratia consecratus. Pater Godehardus
hoc anno praedictum novum nostrum monasterium in occidentali parte nostrae
principalis ecclesiae 17. Kal. Septembris in honore passionis, resurrectionis, ascensionis
Christi sollemniter consecravit. Ekkihardus Sliesvicensis episcopus obiit. Cui Rodulfus, de
Coloniensi clero electus, successit.
1027. ind. 10. Cuonradus rex in pascha Romae
imperator factus est. Et filius ejus Heinricus rex
dux Bajariae esse cepit. Sinodus generalis in Franconovurdi
episcoporum 22. praesente Cuonrado imperatore,
in qua domnus Godehardus diocesim suam super Gandeshemensse territorium
canonice retinuit, testimonio 7 episcoporum, Brunonis Augustensis, Eberhardi Bavenbergensis,
Meginwreci Paterbrunnensis, Meginhardi Werziburgensis, Hildiwardi Citicensis,
Sigiberthi Mindensis, Brunonis Mersiburgensis. In hac sinodo Gebehardus juvenis, frater
imperatoris, arma conpulsus deposuit, et clericalem tonsuram accepit. Wiggerus presbiter
nostrae congregationis obiit.
1028. ind. 11. Imperator incarnationem Domini
Regenesburg celebravit. Mogontinus archiepiscopus
Aribo in Geizlethe sinodum generalem cum
suis suffraganeis episcopis habuit, in qua inter
cetera ecclesiastica quidam homo ingenuus de homicidio Sigefridi comitis incusatus, candenti
se ferro expurgavit, qui ex decreto synodali post duas noctes probatus, illesus
apparuit. Misako, qui jam per aliquot annos regnum Sclavorum tyrannice sibi contra
imperialem usurpabat majestatem, orientales partes Saxoniae cum valido suorum exercitu
violenter invasit, et incendiis ac depraedationibus peractis, viros quosque trucidavit, mulieres
plurimas captivavit, parvulorum innumerabilem prorsus multitudinem miserabili
inauditaque mortificatione cruentavit, et per semetipsum suosque, immo diaboli satellites,
nimiam crudelitatis sevitiam in Christianorum finibus Deo inspiciente exercuit.
1029. ind. 12. Imperator natalem Christi Inglenheim
peregit. Brun Augustae civitatis, frater Heinrici
imperatoris, obiit. Cui Eppo regius capellanus
successit. Generalis sinodus in Palithi praesidente
imperatore cum | null | 4daa8285-ed25-44a1-b485-fc562d878c55 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
episcopis 11, in qua iterum Mogontinus archipraesul domnum Godehardum
super Gandesheim inquietare cepit. Werinherus Argentinae praesul e mundo migravit;
post quem Willehaelmus reginae archicapellanus subintravit. Legati Liutiziorum Palithi ad
imperatorem venientes, ejus juvamen contra Misakonem tirannum petierunt, seque ei
fideliter servituros promiserunt. Et mentita est iniquitas sibi.
1030. ind. 13. Cuonradus imperator cum exercitu
fuit in Ungaria. Goderamnus primus Hildeneshemensium
abbas 2. Kal. Julii obiit, cui Aedelberhdus
Herocampiae montis sancti Johannis Baptistae praepositus, juste conversationis monachus,
successit; et in proximis 8. Kalend. Januarii consecratus est a domno Godehardo ad
principale altare sanctae Hildinesheimensis ecclesiae. Hoc anno domnus Godehardus episcopus
et Aribo metropolitanus Mogontiae inter se invicem super Gandeshem reconciliati
sunt. Nam ipse metropolitanus patrem Godehardum secreto convenit, seque super eadem
parrochia errasse confitendo nuntiavit, et omnem fraternam satisfactionem, sed et de
praeterita lite perpetuam taciturnitatem sub vero Christi et ecclesiae testimonio promisit;
sibi priora errata per Deum remitti suppliciter petiit. Istud ergo hic ideo veraciter inscribitur,
quia ipso domino Godehardo sepius idem in suo sermone publice protestante verum
esse comprobatur. Unewanus Hammaburgensis archiepiscopus obiit; cui suus praepositus
Liebizo successit. Aecclesiam etiam pulchram in Holthunon in honore sancti Benedict
abbatis, monachiae conversationi aptam, fundavit.
1031. ind. 14. Cuonradus imperator natalem Domini
Patherbrunnen et pascha Nuvimago feriavit.
Eodem anno imperatoris filius Heinrichus rex et
ipse dux Bajoariae, et Stephanus rex Ungaricus, cum
juramento invicem firmaverunt pacem. Et Heinricus,
Stephani regis filius, dux Ruizorum, in venatione
ab apro discissus, periit flebiliter mortuus. Imperator cum parvo Saxonum exercitu
Sclavos autumnali tempore invasit, et Mysachonem diu sibi resistentem regionem Lusizi
cum aliquot urbibus et praeda, quae prioribus annis in Saxonia facta est, restituere
pacemque juramento firmare coegit. Qui Mysecho post mensis tantum spatium a fratre
suo Bezbriemo subita invasione proturbatus, et ad Oudalricum in Beheim fugere est conpulsus.
Sed idem Bezbrimo imperatori coronam cum aliis regalibus, quae sibi frater ejus
injuste usurpaverat, transmisit, ac semet humili mandamine per legatos suos imperatori
subditurum promisit.
Arnolfus pater monasterii Herveldensis, precipuus in divinis et humanis rebus,
quorundam fratrum eo loci cujusdam criminis objectione accusatus, miserabiliter proprio
honore est privatus. In cujus loci vicissitudinem subrogatur Bardo, procurator coenobii
Wirdunensis, suggestione Gislae imperatricis. Eidem vero Bardoni successit Geroldus
Fuldensis monachus. Wiggerus Vardensis episcopus obiit, post quem Thietmarus intravit.
Eodem anno piae et venerabilis memoriae Aribo Mogontiacensis archiepiscopus causa
orationis Romam adiit; indeque digrediens, Cumis 8. Id. Aprilis, ah! ah! ex hac vita
migravit; cujus honoris principatum optinuit Bardo, tunc nuper praelatus abbas Herfeldensi
monasterio. Sed huic quoque mox successit ad abbatiae dignitatem Roudolfus
Bopponis monachus, coenobii Stabulon praepositus, a quo imperatoris decreto inibi mutata
est monachica consuetudo.
1032. ind. 15. Chuonradus imperator natale Domini
Gosleri, pascha vero Seliganstad celebravit.
Hoc anno Bezbriem ob inmanissimam tirannidis
suae sevitiam a suis, et etiam non sine fratrum suorum machinatione, interfectus est. Sed
Miseko statim domum rediit; qui cognoscens sibi propter inmoderatam sui insolentiam,
quam prioribus annis exercuit, omnia quae perpessus est, merito evenisse, legatos suos ad
imperatorem destinavit, tempusque semet praesentandi condigneque satisfaciendi postulavit.
Et postmodum imperatore consentiente Mersburg venit, et semet Non. Julii in imperatoriam
potestatem, coronae scilicet ac tocius raegalis ornamenti oblitus, humiliter dedit. Quem
imperator clementius, quam ipse opinaretur, suscepit, eique et ejus patrueli cuidam
Thiedrico regnum, quod ipse solus ante possederat, divisit; quod ipse tamen postea solus
iterum sibi usurpavit. Oudalricus vero, eodem regali jussione invitatus, venire contempsit.
Quem imperator postea Wirbeni, ubi contra Liutizios pacificandi regni gratia consedit,
ad se venientem et etiam ratione convictum, de insidiis quoque, quas ipsi imperatori
fecit, ante biennium confessum, in exilium transmissit. Sigifrithus Mimigardevordensis
ecclesiae praesul 5. Kalend. Decembris obiit, cui Herimannus Coloniae praepositus successit.
Liebizo Hammaburgensis archiepiscopus 8. Kalend. Septembris obiit, cui Herimannus
Halberstatensis cenobii praepositus successit. Arnolfus abbas Herocampiae 5. Kalend
Januarii obiit, et ad Gellingae sepultus, qua tunc gratia manendi habitavit; sed inde post
tres dies totidemque noctes deductus, et de terra effossus, ex praecepto Roudolfi sui | null | 8033a1b0-ef36-4e47-a229-6ec166d668ef | latin_170m_raw | null | None | None | None |
successoris, Herfeldiae in ecclesia sancti Michahelis est tumulatus. Wiggerus presbyter et
praepositus 5. Kalend. Aprilis obiit.
1033. ind. I. Imperator natale Domini Patherbrune,
pascha Neumago egit. Et aestivo tempore
Burgundiam cum exercitu properans, Oudonem diu
sibi resistentem, qui eandem regionem sibi contra
imperatoris voluntatem tyrannice usurpaverat, obvium suscepit; acceptisque ab eo de pace
juramentis et obsidibus, pacifice rediit. Eodem etiam anno ad castellum Wirbine Liudgerus
comes, et Thiedof, et Wolveradus, cum aliis 40 occisi sunt. Piae memoriae Cunigund imperatrix
5. Non. Marcii obiit. Eclipsis solis 3. Kal. Julii, feria 6. natali sancti Petri apostoli,
hora diei 6. accidit, imperatore tunc placitum cum primoribus regni tractante in
Merseburg civitate. Dedicatio monasterii sancti Michahelis archangeli in Hildenesheim 3.
Kal. Octobris per Godehardum, ejusdem loci episcopum, cum maxima frequentia populorum.
Incendium Altahensis monasterii 6. Kal. Martii.
1034. ind. 2. Imperator nativitatem Christi Mindo,
et pascha Reinesburg feriavit. In natale Domini ad
eum legati diversarum gentium cum optimis multimodisque
muneribus venerunt; ibique Hildericho, qui Altmannum interfecit, intercessione
imperatricis et episcopi Halberstatensis, incolomitas vitae et repeticio patriae conceditur.
In pascali vero festivitate Oudalricus Boemiorum dux, optentu imperatricis et principum,
in gratia de exilio domum redire promeruit, et ducatus sui medietatem, suo fratre Germiro
medietatem retinente, suscepit. Udo juvenis, filius Ottonis comitis de Hamerstein, obiit.
Imperator iterum hoc anno Burgundiam cum grandi exercitu intravit, et Oudonem item
resistentem fugavit, eandemque regionem fidelibus suis, qui ei fidem juramento firmabant,
commendavit. Meginhardus Werziburgensis praesul ad Christum migravit, post quem
Bruno, patruelis imperatoris, subintravit, a Deo datus. Warmundus Constantiae antistes
obiit; cui frater ejus Eppo, regius capellanus, successit. Plura et insolita bella inter
Lvitizios et nostrates ad oppidum Wirbini exorta sunt, in quibus de nostris quidam interfecti
sunt, et plerique sauciati. Peccatis etiam nostris ah! ah! coram Deo promerentibus,
laudandum et honorabile exercitium venerabilis viri Bernwardi episcopi, monasterium
scilicet sancti Michahelis archangeli, Kal. Junii in vigilia pentecosten ad vesperam fulmine
combustum, et miserabiliter est deterioratum. Misacho Polianorum dux inmatura morte
interiit, et cristianitas ibidem a suis prioribus bene inchoata et a se melius roborata, flebiliter
proh dolor! disperiit. Praedictus quoque Oudalrichus Boemicus dux, post reversionem
fratre caecato, filio fugato, item sacramenta refringens infidelitati institit, et tandem
in cena residens, cibo potuque suffocatus extabuit. Quia ergo jus fasque contempsit, et
post tam plura juramenta priscis iterum insidiis consensit, unde fidelibus Christi salubris
providetur refectio, inde illi justa pro pravis suis meritis venit interfectio. Eodem anno
Thietmarus Vardensis episcopus 7. Kal. Julii ad Christum migravit.
Post quem Bruno, frater Friderici comitis, Nienburgensis et Maegetheburgensis
abbas subintravit. Eidem vero Brunoni in Nienburg Albwinus in philosophica arte eruditissimus,
Herfeldiae praepositus, qui fuit ibidem antea scolae magister famosissimus, successit.
In Maegetheburg autem Sidaec de eadem ecclesia electus substituitur. Eodem anno
Thiedricus comes Orientalium a militibus Aeggihardi marchionis in proprio cubiculo ficta
salutatione circumventus, in dolo 13. Kal. Decembris occiditur. Cujus dignitatem honoris
Daedi, filius ejus, obtinuit, qui postea Oudam, Willihelmi Turingorum praetoris viduam, in
conjugium ascivit. Hezo Palatinus comes a sua concubina nomine Tiethburga veneni poculo,
ut fertur, defraudatus, periit flebiliter mortuus, et ad Augustam transportatus et in
ecclesia sancti Oudalrici est sepultus 16. Kal. Junii. Ekberthus comes 5. Kal. Appril.
obiit.
1035. ind. 3. Chounradus imperator nativitatem
Christi cum decentissima suorum frequentatione
Goslare celebravit; quo ad eum diversarum gentium
legati cum muneribus convenerunt; qui inde,
ut imperatoriam majestatem oportebat remunerati, abierunt. Ubi etiam praedicto domno
Albwino abbatiae dignitatem in ipsis Kal. Januarii commendavit. Et Chuonradum Alberici
filium exilio reum majestatis deputavit. Tempore quadragesimali urbs Wirbini a Luitiziis
capitur, et praesidium Daedi comitis captivum diducitur. Incendium Degarensis monasterii
5. Kal. Marcii. Imperator pascha Paderbrunne feriavit; ascensionem Domini Seli
ganstad, pentecosten vero Bavenberg egit. Unde expeditionem suam in Liutizios serie
mandavit. Ibi etiam Heinricho regi, filio imperatoris, filia Chnut regis Danorum juramentis | null | 656437c5-3008-485d-89d5-e7bcb3a0280a | latin_170m_raw | null | None | None | None |
desponsatur; et Otto de Suinvourdi ibidem Mathildem, filiam Bolezlavonis Polianorum
ducis, sibi desponsavit. Imperator cum validissimo exercitu regionem Liutiziorum intravit;
quam longe lateque incendiis et populationis devastavit. Eodem anno Herimannus
Hammaburgensis metropolitanus ex hac vita migravit. In cujus locum Adelbrandus
regius capellanus intravit; qui cum summo suorum suique conprovintialium gaudio a suis
suffraganeis episcopis sabbato ante nativitatem Christi, in vigilia sancti Thomae apostoli,
prespiterii honorem, et in crastinum pontificalem promotionem accepit honorifice. Opperthus
Elewangensium abbas obiit; cui Rihhardus Fuldensis monachus successit. Maerksuit
Wongerestorpiensium abbatissa 2. Kal. Novemb. obiit; post quam Alberad, Molinbechiensis
prius abbatissa, machinatione Sigiberhti Mindensis episcopi idem regimen suscepit, tota
congregatione nimium renitente. Hiemali tempore Chnuht, rex Danorum et Anglorum,
inmatura morte praeventus obivit, et christiana religio ab ipso fideliter exculta periclitari
coepit. Sed filius ejus junior, Haerdechunt nomine, regnum ipsius post eum consensu provincialium
obtinuit. Outa sanctae commemorationis abbatissa de Confengon obiit 14.
Kal. Octob. Bruno comes obiit 14. Kal. Jun.
1036. ind. 4. Imperator cum summa suorum principum
frequentia nativitatem Christi Argentine
magnifice celebravit; purificationem vero sanctae
Mariae Augustburg egit, ubi et publicum cum cunctis
circumjacentium regionum primoribus conventum
habuit, in quo patrueli suo Chuonrado ducatum
Carentinorum commisit. Adaelberonem majestatis reum priori anno dimovit. Histem diebus
idem Adalbero Willehelmum comitem interfecit, et postea in castellum Eresburgh causa
latendi confugit. Imperator pascha Engilenheim feriavit. Deinde Triburiam tendens, generali
ibidem sinodo praesedit, in qua germanitas episcoporum priora decreta redintegravit,
et etiam quedam ad firmamentum sanctae ecclesiae necessaria conformavit. Ibidem etiam
praedictus Otto cogente sinodo Mahthildem sibi desponsatam juramento a se abaligenavit.
Ascensionem Domini imperator Paderbrunne peregit; pentecosten vero nativitatemque
sancti Johannis Niumago, et ibi filio imperatoris Heinrico regi venit regina, Cunihild nomine,
quae ibidem in natali apostolorum regalem coronam accepit, et mutato nomine in
benedictione Cunigund dicta est. Aestivo etiam tempore imperator regionem Liutiziorum
cum exercitu intravit. Sed Dei gratia omnibus pro suo velle dispositis, acceptis obsidibus
et innumerabili pecunia, in pace remeavit. Meinwercus Patherbrunensis episcopus Non.
Junii obiit. Cui Ruodolfus Herveldiae abbas successit. Sed domnus Meginherus ejusdem loci
decanus, plurali utilitatis studio imbutus, sanctae quidem conversationis monachus, Herfeldiae
primatum ejusdem dignitatis obtinuit. Bruno Mersburgensis praesul Id. Aug. sustollitur,
post quem Hunoldus Halberstatensis praepositus subinfertur. Thiedricus de eodem
ibi coenobio praeponitur. Sanctae Agrippinensis ecclesiae metropolitanus venerandae memoriae
Biligrinus, ad omnia in divinis et humanis perstrenuus, 9. Kal. Septembris ad Christum
migravit. In cujus locum nobilissimae indolis juvenis Herimannus, ejusdem aecclesiae archidiaconus,
sed regius capellanus et Cisalpinus cancellarius, cum inenarrabili gaudio piorum
omnium intravit. Branthohus Halberstatensis pontifex 6. Kal. Septembris discessit,
cui Burghardus imperialis cancellarius honorifice successit. Sigeberhtus Mindensium praesul
spiritum efflavit 6. Idus Octobris; post quem nobilis prosapiae tyro Bruno nomine, regalis
capellanus, cum generali congratulatione quorumque Christi fidelium idem antisticium
coelesti benedictione accepit. Gozmarus Asneburgensis episcopus 4. Id. Decembris obiit,
cui Albericus regius postsequetaneus successit. Domnus Godehardus, Hildeseimensis episcopus,
Brunonem Mindonensium praesulem, et Burghardum Halberstatensem pontificem, 15.
Kal. Januar. sabato ante natalem Domini in Halberstat presbiteros ordinavit.
1037. ind. 5. Imperator natalem Christi
Verone honorifice celebravit. Et imperatrix cum
filio rege et nuru eosdem dies Imbripoli feriavit.
Tunc in natali sancti Stephani protomartyris Burghardus
praesul Halberstatensis pontificalem benedictionem a Bardone Mogontiaco metropolitano
suisque suffraganeis Heliganstedi honorifice percepit. Imperator post natalem Domini
in Salerno opido generalem conventum de re publica cum Cisalpinis nostrisque primoribus
habuit; in quo Mediolanensis archiepiscopus imperatori contrarius comprehenditur,
et Bopponi Aquilegensi patriarchae servandus committitur; a quo fuga lapsus, palam
rebellare cepit. Quem imperator e vestigio cum exercitu insequutus, urbem per totum
subsequentem annum cum tocius periculo exercitus obsedit. Bruno Mindensis praesul in
sancto die pentecosten epischopalem unctionem ab Herimanno Agrippinensi metropolitano
in campo juxta Mediolanum, astantibus imperatore et rege cum quampluribus regni primoribus,
condigne suscepit. Eodem die inibi magna tonitrus fulgurisque exorta collisio hora
diei sexta, de exercitu imperatoris non minus 60 viros, ut dicitur, cum inenumerabili equorum
armentorumque multitudine peremit; sed et sequenti die hora eadem etiam aliquos ademit.
Plurimos quidem varios et etiam insolitos difficilium rerum | null | f63ca6b7-d969-42d7-85f6-287573e1b601 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
eventus per hanc aestatem
exercitus noster in multis ibidem sustinuit.
Placentinus, Cremonensis, Vercellensis, alii etiam episcopi, quidam majestatis rei, quia
cum praedicto archiepiscopo et Oudone tyranno saepe memorato contra imperatorem consenserant,
captivi ad nos in diversa loca exiliati sunt. Prenominatus ergo Oudo, imperatore
Italiae partes procurante, Luthuringiam juxta marcam Gazelonis ducis ejusque filii Godefridi
tirannice invasit, et civitatem, quae Bera dicitur, injusta praesumptione occupavit;
juxta quam ab hisdem ducibus occupatus, consertoque praelio inter primos inglorius occubuit,
justasque divinae ultioni post effracta juramenta penas exsolvit. Ab ipsis sane victoribus
ignoratus, in crastinum inter vulgus inventus est nudus, vitam pariter et regno,
quod sibi usurpans affectabat, spoliatus. Nostrae aeclesiae daecanus Tadilo 1) Kal. Februar.
obiit, pater in Christo venerabilis et piis omnibus semper memorabilis. Hagano diaconus,
regius capellanus, 10. Kal. Marc. moritur, et in Herveldia sepelitur. Sigifridus
comes et Dangmarus comes obierunt.
1038. Imperator cum nobilissima sui familia nativitatem
Christi Parmae celebravit; qui urbani ex
levi causa sancto die nativitatis Domini ad vesperam
certamen inierunt, in quo de exercitu quamplures, sed praecipue tres ex clientibus regiis,
Chonon, Magnum, Suiegerum, peremerunt. Pro qua ergo insolentiae temeritate in crastinum
diluculo ipsi simul cum civitate omnibusque suis, preda, igne, ferro perierunt. Pascha
vero imperator sine quavis molestia in castello Spella pacifice feriavit. Predictus
quoque Mediolanensium metropolitanus ab apostolico pontifice post justas crebras ammoniciones
communi episcoporum decreto in paschis anathematizatus, et a cetu fidelium est
segregatus. Qui nihilominus in sua obstinatione perduravit, et imperatori pro posse in
omnibus per praesentem et etiam subsequentem annum incommodavit.
Eo tempore venerandae memoriae sanctus noster pontifex Godehardus 3. Non. Maii, videlicet
feria 6. post ascensionem Domini ex hac vita subtractus, ad eternam cum Christo perenniter
victurus migravit, nobisque miseris inmensam mesticiam discessu suo contulit.
Quem vere ad Deum precessisse non discredimus; hoc tamen, quod sancta ejus ammonitione
fructiferaque virtutum praeostentatione praesentialiter privamur, merito semper ingemimus.
Qualis namque meriti esset, unusquisque in suo fine cognoscere potest; quia, sicut scriptum
est, unusquisque in suo fine cognoscitur. Satis quoque est apertum, illum habere magna
praeconia meritorum, cum in ejus obitu tam mirifica signorum gesta patefecit Deus in miraculo.
Illud vero quamquam sit cunctis Christi fidelibus notum, vera experientia relationum
tamen ob ejus sanctitatis testimonium hic continetur inscriptum.
In cujus locum domnus Thietmarus regius capellanus successit, ad omnia in divinis et humanis
feliciter perstrenuus, a Bardone metropolitano Mogontiae 13. Kal. Septembris Laresheim
est consecratus. Liudolfus comes, privignus imperatoris, 9. Kal. Maii inmatura
morte obiit. Et ejus frater Herimannus, Alaemanniae dux, subita infirmitate praeventus,
bonis flebilis omnibus 16. Kal. Julii denotavit. Nobilis etiam nostra regina Gunhild 15. Kal.
Augusti ex hoc mundo migravit; cujus intempestativus obitus quam plurimos cujusque
ordinis per christianum imperium contristavit. Sigifrithus praetor Palatinus, frater
Brunonis episcopi Mindonensis, 7. Kal. Mai moritur, et in Wimilabure tumulatur.
1039. ind. 7. Imperator natalem Domini Goslare
cum reverentissima principum sui congratulatione
decentissime tripudiavit, ubi et legatos cunctarum
adjacentium regionum cum debitis vectigalium professionibus
in aucmentum suae magnificentiae suscepit,
quosque, ut imperialem munificentiam decebat,
tam sui quam optabant gratia, quam et rerum habundantia donatos pacifice remisit. Ibi
etiam inter cetera institutionis suae decreta Alberadae abbatissae de Molinbach abbatiam
Wongeresthorph invito Brunoni episcopo resignari praecepit. Quam tamen idem episcopus
post pascha vel spontaneam vel invitam ab eadem dignitate sub abrenuntiacione publica
desistere fecit.
Purificationem sanctae-Mariae imperator Alstedi egit, sicque compendioso itinere peragrata
Origentali Saxonia, rebusque pacificatis, Nuvimagon tetendit; ibique tempus quadragesimae
et sanctum pascha et ascensionem Domini, podagra laborando, consedit. Inde ad
celebrandum pentecosten Trajectum venit, et ibi quidem in summa laeticia sanctum diem,
scilicet in regalis diadematis decore procedendo, peregit. Sed sequenti die, feria 2. hora
diei 6. 2. Non. Jun. mense reficiendi gratia assidens, subita defeccione praereptus, vixdum
confessionis sententia prolata, flebiliter exspiravit. O ergo occulta divinae dispensationis
judicia, admiranda pariter et metuenda, qui priori die maximo mundialis pompae tripudio
rex et imperator orbis coronatus processit, | null | 64bb3a08-86e6-4ad9-9ba7-8bc74785c086 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
posteriori ah! ah! die viam universae carnis
ingressus, cinis vermisque futurus, discessit; nisi quod vere speramus, quia quicquid
carnaliter contraxit neglegentiae, pro hoc in defensionem animae supplicatio intervenit ecclesiae.
Sed ut quidam ait:
O nil gnara sui mortalia pectora fati!
Verum ut verius dicamus, o dura, et ut in pace loquar, prorsus insensibilia humani generis
corda! quia in quo viro pene tocius orbis capud virtusque concidit, ad ejus obitum tam
subitum tamque periculosum sane nullus ingemuit.
Hunc rector regum Dominus soletur in evum,
Cum pueris Habrahe vivat et in requie.
Sed filius ejus domnus Heinrichus, in omni quidem virtutum exhibitione perstrennuus,
ante scilicet in specialem regni monarchiam generali cleri populique praelectione coronatus,
nunc autem sine quavis contradictionis molestia, summa christianismi concordia,
solio patris, Deo gratias! est intronizatus.
Quem Deus in finem conservet rite senilem,
Et placidus placito sit pius ipse suo.
Chonradus Carentinorum dux, patruelis Chonradi imperatoris, 13. Kal. Aug. immatura
morte, regio morbo diu fatigatus, discessit. Eodem die venerandae memoriae Rihhardus
abbas Fuldensis obiit; in cujus locum Sigewardus juvenis, ab ipso eo loci in divino servimine
regulariter et etiam sapienter enutritus insedit. Hisdem diebus Radulfus abbas de
Diuzi obivit. Pie in Christo venerabilis memoriae domna Sophia 6 Kal. Februarii obiit.
Sed huic in Gandeshein soror ejus Adalheiht Quidelingensis domna successit, et abbatiam
Aesnidi Theophanu neptis earum obtinuit.
Senior noster Thietmarus episcopus post obitum praedictae domnae Sophiae decimas super
Gandeshem circumjacentesque villulas, quas ipsa a nostris senioribus in beneficium habuit,
in suam vestituram recipi jussit. Cui Bezoca preposita cum suis fautoribus frivola machinatione
restitit. Hasmet decimas ipse modo, abbatissa adveniente, pontificali auctoritate
repetivit, easque per manum advocati Christiani comitis cum digna satisfactione in pro
prium sine quavis interdictione 5 Kal. Octob. recipit in choro aquilonali; quas poste
eidem altari et abbatisse beneficii gratia, quandiu ipse vivat, repraestitit, pro eo scilicet
censu, quem sancte memorie Bernwardus episcopus ibidem instituit. Testes Herimannus
archiepiscopus Colonie cum suis quatuor clericis, Bodo noster decanus, Aellio, Wolfherus
Volcawardus, Reinbertus, Wolferus, Liudierus, Merkbardus, Werinus, Rihdagus, Thietmarus,
Imezi, Adeldagus, Liudierus, Warmund, Wolferus, cum aliis multis laicis, Thietmarus
comes, Uodo comes, Tiedricus comes.
1040. ind. 8. Novus rex noster incarnationem Domini Radisbone decenter egit, et
purificationem sancte Marie Auguste degens, placitum habuit cum Cisalpinis primoribus
de rei publice stabilitate.
1041. ind. 9. Heinricus rex ducem Boemiae Fratislaum
bello petit; sed multis proceribus et militibus
in praestructione silvae citra et ultra occisis vel
captis, nil dignum efficere potuit. Petrus quoque,
Ungariorum rex, eidem duci contra Heinricum
regem auxilia misit.
1042. ind. 10. Ungarii quendam Ovonem regem
sibi eligentes, Petrum regem suum expellunt. Qui
profugus et exul, Heinrici regis, cui priori anno
rebellaverat, gratiam quaerit et invenit. Heinricus
rex Boemiam ingressus, igne praedaque cuncta devastat,
et rebellem ducem obsides dare, et ipsum
post se Radisponam ad deditionem humiliter venire,
sibique jurejurando fidelitatem servitiumque confirmare
coartat. Ovo rex Ungariorum, ob susceptum
ab Heinrico rege Petrum a se expulsum, fines Bajoariae
praedis et incendiis depopulatur; set magna
pars exercitus ejus ab Atbelherone marchione deleta
est.
1043. ind. 11. Heinricus rex Pannoniam ingressus,
duas populosissimas civitates evertit, plures
deditione subjecit. Set cum Petrum regem, quem
secum ducebat, provinciales recipere nollent, alium
quem petebant, ducem eis constituit; quem Ovo
post discessum ejus in Boemiam reppulit. Gisla imperatrix,
mater Heinrici regis, obiit 16 Kal. Martii,
et apud Spiram sepelitur.
1044. ind. 12. Heinricus rex iterum Pannonias invadens,
satisfactionem, obsides, munera, pacis per
jusjurandum confirmationem accipiens, discessit.
Inde reversus, Constantiensi synodo affuit, ubi cunctis
debita dimisit, destructisque omnibus inimicitiis,
pacem hactenus inauditam, tam in tota Suevia
quam in aliis sui regni provinciis, regia censura per
edictum confirmavit. Deinde Agneten, Willehelmi
Pictaviensis principis filiam, reginam apud Mogontiam
ungui faciens, regalibus sibi nuptiis in Hingelenheim
copulavit; unde infinitam histrionum et
joculatorum multitudinem sine cibo et muneribus
vacuam et | null | 4e34afc0-8d1e-409e-b290-4ab676a33fe8 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
merentem abire permisit. Liupoldus
marchio, Adalberti filius, maxima Ungariorum clades,
inmature obiit. Thietmarus episcopus obiit,
Azelinus eligitur.
1045. ind. 13. Heinricus rex tercio Pannonias iratus
ingrediens, Dei favente clementia, et beato Oudalrico
episcopo impetrante, victor factus, Ovonem
cum uxore et filiis cognatisque, quibus locus evadendi
erat, effugabat, Petrum in regnum restituit;
subditoque sibi Ungariorum regno, summo cum
honore revertitur.
1046. ind. 14. Heinricus rex Italiam ingressus,
pacifice a Romanis suscipitur. Papas tres non digne
constitutos synodaliter deposuit, et Suidegerum
Babenbergensem episcopum papam constituit, ipseque
et conjux ejus Agnes regina eadem die imperiali
benedictione sublimantur.
1047. ind. 15. Petrus rex Ungariorum a quodam
tyranno Pannonico captus est caecatus, ille qui
eum expulerat regnare coepit. Suidegerus papa obiit
eodem quo constituitur anno, pro quo Boppo ordinatur.
Ottho dux Suevorum obiit, pro quo Ottho de
Siunvurdi surrexit.
1048. ind. 1. Boppo papa obiit, anno quo constituitur;
pro quo Bruno, qui et Leo, Tullensium
antistes, papa ordinatur. Heinricus imperator nascitur.
1049. ind. 2.
1050. ind. 3. Bartho archiepiscopus obiit; pro
quo Liupoldus ordinatur.
1051. ind. 4.
1052. ind. 5.
1053. ind. 6. Leo papa exercitum ducens per
Apuliam contra Nortmannos infinita utrobique cede
peracta, absque victoria regreditur, et 2 Kal. Julii
eodem anno obiit.
1054. ind. 7. Leoni pape Gebehardus, qui et Victor,
successit. Athalbertus marchio obiit. Fames magna
fuit. Welf dux Carinthiorum obiit. Counradus dux
antea Noricus ab imperatore expulsus, in Pannonia
exul male moritur. Hezil comes de Oberestenvelt
obiit 6 Kal. Febr. Azelinus episcopus obiit, Hettelo
eligitur.
1055. ind. 8. Herimannus Coloniensis archiepiscopus
obiit; pro quo domnus Anno ordinatur.
1056. ind. 9. Magna cedes a barbaris qui Liuttici
dicuntur in Christianos facta est; quorum quidam
gladio, quidam fugientes in aqua perierunt; inter
quos Willehalm marchyo occiditur. Hisdem temporibus
multi diversarum provinciarum principes perierunt.
Fames multas provintias afflixit. Egestas
et penuria undique praevaluit; multa mala tunc temporis
facta sunt. Heinricus imperator his doloribus
cordetenus compunctus, infirmari coepit; et perduchis
usque ad mortem, sapienti tamen usus consilio,
ab omnibus quibus potuit veniam petens, quibusdam
praedia quae abstulit restituens, cunctis qui contra
eum culpas dampnabiles fecerunt relaxans, filium
suum Heinricum Romani pontificis ceterorumque
pontificum et principum electione regem constituit,
His et aliis, prout possibilitas vitae admisit, bene
dispositis, 3 Non. Octobris hanc vitam presentem in
Deo finivit.
Anno Domini 1057. ind. 9. Heinricus, filius Heinrici
imperatoris, admodum puer coepit regnare.
Agnes imperatrix, mater ipsius Heinrici, ducatum
suscepit Bajoariae. Victor papa multis in Germania
bene dispositis, Romam rediit, et eodem anno vitam
finivit; pro quo Fridericus, qui et Stephanus, frater
Godefridi ducis, jam monachus in monte Cassino
factus, a Romanis pontifex constituitur. Hic etiam
eodem anno obiit. Item obierunt Adelbero Babenbergensis
episcopus et Ottho dux de Suinvurdi.
1058 ind. 10.
1059. ind. 11. Liuppoldus Mogontiacensis archiepiscopus
obiit; pro quo Sifridus Fuldensis constituitur.
Sanctus Couno Trevirorum episcopus martyrizatur;
in deserto loco a scopuloso monte ter praecipitatus
est a Theodorico comite, eo quod absque
electione constitutus est, et sepultus est Doleia; ibi
per illum Dominus multa signa tunc temporis fecit.
Ipse comes postmodum poenitentiam agens, et Hierosolymam
pergens, vitam finivit, et omnes consentanei
ejus maia morte perierunt; pro quo Oudo constituitur.
1060. ind. 12. 1061. ind. 13. 1062. ind. 14.
1063. ind. 15. 1064. ind. 1.
1065. ind. 2. Guntherus Babenbergensis episcopus
obiit; pro quo Herimannus constituitur. Gozwinus
comes, ob exercitatam in episcopio Wirceburgensi
injuriam, a militibus Adalberonis episcopi occiditur.
1066. ind. 3. Cometa videtur, et Anglia a Nortmannis
subicitur.
1067. ind. 4. 1068. ind. 5. 1069. ind. 6.
1070. ind. 7. Dedi marchio regi Heinrico rebellat. | null | d32162df-306f-4683-b186-be99866af8d2 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
1071. ind. 8. Ottho, dux Bajoariae, regi Heinrico
rebellat.
1072. ind. 9. Conjurant principes regni contra
Heinricum regem.
1073. ind. 10. Saxones Hartesburg destruunt;
ubi regis filii sepulchrum violant, ossaque dispergunt.
1074. ind. 11. Alexandro papae Hildibrandus successit.
1075. ind. 12. Bellum juxta Unstrhut committitur
5 Id. Junii contra regem Heinricum, ubi multi potentes
ex utraque parte ceciderunt, et Saxones
fugam inierunt.
1076. ind. 13. Concilium Wormaciae congregatur,
ubi Hildibrandus papa abdicatur.
1077. ind. 14. Domnus Anno Coloniensis archiepiscopus
obiit 2 Non. Decembr. Qui ex fundamento
5 congregationes fecit, duas in Colonia, unam
in honore sanctae Mariae, aliam in honore sancti
Georgii martyris, et extra unam in loco qui vocatur
Grascabf, et in alio loco qui vocatur Salevelt, et unam
in monte qui vocatur Sigeberg, in quo feliciter requiescit;
pro quo Hildolfus episcopus ordinatur.
Agnes imperatrix obiit. Roudolfus rex constitutus
est in loco qui dicitur Vorhheim, et in med a quadragesima
apud Mogontiam unctus est in regem a
Sifrido archiepiscopo. #Discordia inter papam et regem
Heinricum renovata pro regis inobedientia@#.
1078. ind. 15. Bellum juxta Strowi commissum
est. 7 Id. August Hildolfus episcopus Coloniensis
obiit; pro quo Sigewinus ordinatur.
1079. ind. 1. Bellum juxta Flatecheim commissum
est 5 Kal. Febr. Hettilo episcopus Hildinesheimensis
obiit. #Sedit in episcopatu annis 25 . . . dies@# . . .
Cui successit Udo, nobilis ejus canonicus.
1080. ind. 2. Apud Brixinam Noricam 30 episcoporum
magnaeque partis optimatum regni conventus
contra Hildibrandum habetur. Bellum juxta Elstret
committitur Idibus Octobris; in quo Roudolfus rex,
qui et dux, occiditur.
1081. ind. 3. Heinricus rex Romam obsedit. Bellum
inter Liupoldum marchionem, et Counradum fratrem
ducis Boemiae 4 Id. Maii. Item bellum inter
Suevos et Bajoarios juxta Danubium, loco qui vocatur
Hohstetin, 3 Idus Aug. Heinricus rex natus
est, junior filius.
1082. ind. 4. Herimannus regnum invadit, #et a
Sigefrido Mogontino ordinatur.@#
1083. ind. 5. Roma capta est #et Hildebrandus
papa expulsus@# ab Heinrico rege, et pestilentia magna
facta est. Herimannus, qui regnum invaserat, orientalem
Franciam hostiliter ingreditur.
1084. ind. 6. Heinricus imperator de Italia revertitur,
et Augusta ab eo obsidetur et capitur. Herimannus
Babenbergensis episcopus obiit, qui ab episcopio
expulsus est. Sigefridus archiepiscopus obiit
in Thuringia, et apud Hasungun sepelitur, pro quo
Wezelinus constituitur.
1085. ind. 7. Synodus Mogontiae apud sanctum
Albanum habetur. Obierunt Gregorius papa, qui
et Hildibrandus, Tietmarus Wormatiae episcopus,
Herimannus Palatinus comes. Heinricus rex Saxoniam
vastat.
1086. ind. 8. #Saxones cum Suevis Werceburch obsederunt,
ad cujus liberationem imperator cum magna
manu venit et@# bellum juxta Bleihfelt committitur 3
Id Aug. #Set rege fugato, Saxones urbem ceperunt.@#
Herimannus nomen regium deponit, et ipse mox
perit. Wirceburch a Saxonibus capta est, et mox
ab imperatore acquisita.
1087. ind. 9. Bertha imperatrix obiit. Pestilentia
facta est . . . .
1088. ind. 10. Wezil Mogonciacensis archiepiscopus
obiit. Bucco Harberstadensis episcopus Gozlariae
occiditur.
1089. ind. 11. #Eggibertus marchio Hildenesheim
obsedit, ubi Udonem episcopum diu obsessum cepit@#.
Bellum juxta Glicho castellum in Thuringia
juxta Erpesfort situm, inter imperatorem
Heinricum et Ecgibertum marchionem in vigilia
Domini, die Dominica, in quo Burchardus Losannae
episcopus occisus est. Obierunt episcopi, Sigewinus
Coloniensis, Ottho Radisponensis. Constituuntur
episcopi, Herimannus Coloniensis, Routhardus Mogontiacensis,
Emehardus Wirceburgensis, 8 Kal.
Augusti.
1090. ind. 12. Imperator Italiam petiit. Herimannus
Mettensis episcopus, Liudolfus dux, et Bertolfus
dux, filius Roudolfi, obierunt. Eggibertus marchyo
occisus est. Domnus Athelbero, vicesimus post
beatum Burchardum sacrosanctae Wirceburgensis
aecclesiae episcopus 3 Kal. Julii constitutus, vixit in
episcopatu annos 45, menses 3, dies 7; obiit 2 Nonas
Octobris.
1091. ind. 13. Mahthilt de Longobardia Heinrico
regi rebellat. #Visi sunt per | null | 437f5f01-8640-4235-a53a-96e82f8e10aa | latin_170m_raw | null | None | None | None |
regiones multas vermiculi
nimis ignoti@#.
1092. ind. 14. Conradus comes a Fresonibus occisus
est cum aliis multis 12 Kal. Aug. Et pestilentia
magna hominum et pecorum facta est.
1093. ind. 15. Magnus dux Saxonum Sclavos rebellantes,
14 urbibus captis, subegit. 5 #Kal. Aug.
circa vesperam@# eclypsis solis facta est 3 hora diei, et
draco visus est. Fratislaus dux Boemiae in venatu
de equo cadens, subitanea morte discessit . . . #per
totum . . . aquilon . . . are.@#
1094. ind. 1. Pestilentia magna facta est.
1095. ind. 2. Ladizlaus rex Pannoniae, vir piae
memoriae, item Liuppoldus marchyo et Heinricus
Palatinus comes obierunt.
1096. ind. 3. Populus innumerabilis 12 #fere
milia@# ex diversarum gentium partibus, #duce quodam
monacho Petro nomine@# armatus Hierosolimam tendens,
Judaeos baptizari compulit, rennuentes immensa
cede profligavit. Apud Mogontiam Judei
numero virorum ac mulierum et infantum mille et
quatuordecim interfecti sunt, et maxima pars civitatis
exusta est. Judei per diversas provincias Christiani
facti sunt, et iterum a christianitate recesserunt.
1097. ind. 4. Imperator de Italia, #ubi jam septem
annis manserat,@# rediit. Counradus patri suo Heinrico
rebellat; et ob hanc injuriam juniori filio suo regnum
injungit. #Hoc anno . . . totius i . . . es
cu . . . mul . . . ner . . . serunt@# . . .
1098. ind. 5. Counradus comes de Hohenburch
regi rebellat, et idcirco expulsus est. #Cum capta
Nicea civitate exercitus Christianorum inde discederet,
in quo plus quam 300,000 armatorum fuerunt, cum
tanta plenitudine conduxit vitae necessaria Deus,
ut de ariete nummus et de bove vix duodecim acciperentur.
Sicque ad obsidendam Antiochyam venerunt.
Que per novem menses obsessa et capta est . . . .
aliisque commilitonibus suis. Qui etiam post aliquod
tempus intra obsessi sunt a paganis; set afflicti fame
nimis et siti, in tantum ut multi ex ipsis cruciferis
equos et asinos comederent, et vix ab humanis
dapibus se quidam continerent. Clamaverunt ad Dominum,
ne traderet Christianos in manus gentilium@#
.
. . .
1099. ind. 6. Imperator Radisponae pascha celebravit;
ubi iisdem diebus magna mortalitas facta
est; in qua Rabbodo Palatinus comes cum aliis innumerabilibus
moritur. Counradus Trajectensis
episcopus 4. feria paschae a negotiatore Fresico
crudeliter occiditur. Obierunt episcopi, Oudalricus
Eichstadensis, Herimannus Coloniensis, pro quo
Fridericus constituitur. Urbanus papa qui et Otto
obiit; #Paschalis succedit.@# Hierosolima a Christianis
capitur. Godefrido duce exercitum regente et in.
. . . . . . . . . . . . . . #milia Maurorum occiderunt, et thesauros regis Babiloniae
occupaverunt. Filius imperatoris Heynricus
levatur in regem
Aquisgrani, Counrado rege
cum inimicis patris sui in Ytalia consistente et consentiente.@#
1100. ind. 7. Hiemps dura, et fames magna. Udo
marchio et plures Saxonum, barbaros qui et Liuttici
vocantur invasit, et honorifice triumphavit.
Athela marchya, Romam pergens, mortua est. Godefridus
dux obiit apud Hierosolymam; #et non longe
a sancto sepulchro conditus jacet,@# qui exercitum
Christianorum regebat; pro quo frater ejus #Baldewinus@#
constituitur.
1101. ind. 8. Imperator natalem Domini apud
Mogontiam celebravit. Ubi multi principes convenerunt,
et consilium imperatori dederunt, ut Romam
mitteret nuntios propter unitatem aecclesiae,
et papam constitueret secundum electionem Romanorum
et omnium aecclesiarum. Comes Heinricus
gratiam imperatoris acquisivit, et ipse imperator
marchyam Fresonum sibi tradidit. Qui statim illuc
pergens cum uxore sua, ipse interfectus est, et illa
vix evasit.
1102. ind. 9. Imperator natalem Domini Mogontiae
celebravit, ubi Henricus comes de Lintburch
dux effectus est.
1103. ind. 10. Imperator natalem Domini Mogontie
celebravit, ubi principes convenerunt. Et in
epyphania Domini Emehardus Wirceburgensis episcopus
apud sanctum Martinum missam cantavit;
et inter missarum sollempnia, quando episcopus
populum monebat, imperator quasi corde compunctus
Deo promittebat pro delictis suis Hierosolymam
pergere, sicque optimates regni decipiebat.
Cumque principes ad ejus curiam sepe convenirent,
nihil de re publica agebant, praeter quod
sua ibi consummarent | null | 5915f8b6-a68c-4ae7-a1ab-6a644f3fafc0 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
; propterea secum ficta fide
versabantur, et adversus eum conspirabant. Sicque
omnes regni principes decipiebat, ut nihil rerum
veritatis in re publica ageret, nisi quod suis temporibus
cuncta vilescerent. Multae urbes et oppida
ejus bello sunt destructae et aecclesiarum Dei erat
raptor, scilicet causa reconciliandi principes, illarum
praedia distribuendo. Quid multa? nemo umquam
talia in antiquis voluminibus repperit scripta,
qualia inaudita perpetrarat facinora; et nisi mira
Dei clementia eum sufferret, et ad poenitentiam
distulisset, terra eum vivum, sicut Dathan, obsorbuisset.
1104. ind. 9. Erat in Radisbona in natali
Domini imperatoris curia, ubi comes Sigehardus
quoddam judicium super clientes injuste judicavit;
ex qua causa ab eis est occisus. Unde orta est
maxima persecutio imperatori a cognatis illius et
a cunctis principibus regni; quia si vellet ei subvenire,
nequaquam esset interfectus. Cum vero ob
id factum non paucos habere sentiret adversarios,
circumquaque ab insidiis eorum vallatus, aptum
evadendi coepit inquirere locum. Tandem discessit,
et ut sanctum pascha celebraret cum suis Mogontiacum
venit. Sancto igitur pascha inibi solempniter
peracto, Leodium venit. Quo venire debuerunt
comes Herimannus et Magedeburgensis ecclesiae
praepositus vocabulo Hartwigus, comitis Eggelberti
filius, episcopus ibi constituendus. Cumque simul
in via essent directi, ipsi suaque omnia a Teodorico
comite de Saxonia sunt captivitate detenti, et ne
ad curiam pervenirent impediti. Talia autem ab
imperatore comperta, nimis indignatus, circa
festum sancti Andreae congregato exercitu et filio
suo comitante, venit usque Fridislare; nam abinde
debuit in Saxoniam pergere. Ibi nocte quadam
filius quosdam de patris sui familiaribus, Herimannum
scilicet et alios assumens, quod est 2 Id. Decembr.
clam abscessit, et Bajoariam ire contendit.
Comperto igitur discidio filii a patre a Thiepaldo
marchione, supra nominati comitis Sigehardi nepote,
gaudens cum cunctis regionis illius primatibus
obviam venit, et honorifice suscepit, optimumque
duxit ut natalem Domini Radispone celebrarent.
Post natalem vero Domini nuncios Romam
direxit, querens consilium ab apostolico propter
juramentum, quod patri juraverat, numquam se
regnum sine ejus licentia et consensu invasurum.
Apostolicus autem ut audivit inter patrem et filium
discidium, sperans haec a Deo evenisse, mandavit
ei apostolicam benedictionem per Gebehardum
Constantiensem episcopum, de tali commisso sibi
promittens absolutionem in judicio futuro, si vellet
justus rex, gubernator esse aecclesiae, quae per negligentiam
patris sui deturbata est multo tempore.
Mox ut apostolicae consolacionis verba percepit et
banni solationem a praedicto episcopo, castellum,
quod vocatur Nuorenbere, obsedit et suae ditioni
subegit. At pater, mane comperto se privatum
filio, nimio dolore constringitur, et Mogontiae natalem
Domini celebraturus revertitur. Obiit Joannes
Spirensis episcopus.
1105. #Rex Halverstad venit, et canonicos,
quos Fridericus episcopus injuste expulerat, locis
et rebus suis restituit; ceterique canonici banno solvuntur,
eo quod regis Heinrici anathematizati episcopo
consenserant. Inde rex adiit Hildenesheim.
Cumque urbi appropinquaret, Udo episcopus cum
paucis abiit. Canonici banno solvuntur; ordinati
sicut et ordinator ab officio suspenduntur. Post vero
episcopus canonicorum consilio revocatus rediit, et
banno solutus gratiam regis optinuit. Eo . . . . .
Northuson, juvene rege praesidente, Rothardus Mogontinus
archiepiscopus, et Givehardus Constantiensis
episcopus s. . . . . . . . multis capitulis recitatis,
symoniacos a sancta aecclesia eliminandos esse censuerunt.
Jejunium quatuor temporum.@# . . . . . ..
. . . . . . . . . . . . . Statim post epiphaniam
legatos direxit Bawariam, Coloniensem videlicet
et Treverensem archiepiscopos, et ducem Fridericum,
et Erlolfum cancellarium, si quo modo
possent reconciliare eum. Filius vero respondens,
fatetur, nulla ratione ei communicare posse, nisi
prius purgaretur excommunicationis noxa, qua diu
tenebatur sedis apostolicae censura. Nunciis vero
reversis, iter suum multa comitante caterva direxit
Turingiam, ad locum qui dicitur Erphesfurt, ubi
decenter a Ruthardo Mogontinae sedis archiepiscopo
suscipitur, et ibidem diem palmarum, et sanctum
pascha in Quidelenburc caelebravit. Eo siquidem
tempore advenit patriarcha de Aquileia, eos si fieri
posset complacandi gratia, dicens, non audere sibi
communicare, nisi se vellet Deo reum recognoscere,
et omni regno humiliare, insuper et Romanae sedi
in omnibus obedire. Timebat enim, ne et ipsum
ejus astutis sermonibus deciperet, sicuti ceteros
antea saepe | null | a958fb30-9401-4405-86c3-c064b083696f | latin_170m_raw | null | None | None | None |
delusit. Idem patriarcha sanctum pascha
Mogontiae celebravit, et post pascha, muneribus ab
eo susceptis, ad propria remeavit. Post pascha vero
filius Goslare venit, et ibi generale colloquium cum
Saxoniae principibus habuit, qualiter Dei adjutorio
et eorum omnium consilio sua deberet ordinare, et
aecclesiam modis omnibus violatam purgare et a
scissione ad unionem redintegrare. Affuit etiam supradictus
Constantiensis episcopus, domni papae
cooperator fidelissimus, qui regem et omnes suos
ab excommunicationis vinculo solverat, et quendam
praesulem nomine Widelonem, qui omnium
scelerum et inmundiciarum quae pater egerat spurcissimus
auctor existerat, ex apostolica auctoritate
deposuerat, et alium in locum ejus, quem rex et
clerus ejusdem loci elegit, constituerat. Interim vero
visum est eidem Gebehardo apostolicae sedis legato,
et Ruothardo pontifici Mogontino, in ebdomada ante
pentecosten habere concilium in Turingia, in loco
qui dicitur Northusum, et aecclesiam quantum potuissent
ad pristinum revocare statum, et antiquam
patrum regulam ibi recitare; scilicet invasores
episcopos, nec non et eos qui tunc temporis intraverant
symoniace, vivos deponere, et sepultos
effodere, et ab eis ordinatos manus inposicionem a
catholicis recipere, et uxoratos clericos nullum divinum
officium celebrare. His ita divina inspirante
gratia rite dispositis, rex, assumptis Saxonibus et
Ruothardo archipraesule Mogontino, qui diu a
patre suo erat expulsus, post nativitatem sancti
Johannis Baptistae, ad Rheni fluminis ripam usque
perveniunt. E contra vero pater, qui tunc Mogontiae
cum suis mansit, transitum negavit, et os
omnes, maxime comitem Palatinum, qui filio transmeandi
promiserat apparatum, mercede corrupit,
classemque navium ad portum tanstulit Mogontinum,
manuque militum et civium, ne transiret,
prohibuit. At filius, videns se patris potencia
praeventum et se non posse transmeare, Mogontinus
antistes Turingiam revertitur; ipse vero Werzeburc
adivit, et episcopum Erlolfum, quem pater
suus ibidem constituit, deposuit, et Ruopertum,
ejusdem monasterii praepositum, fecit episcopum.
Cumque per dies aliquod inibi moraretur, ad Radisbonam
iterum revertitur. Ad vincula vero sancti
Petri pater ejus collecto exercitu insequitur eum;
per Bawariam iter suum direxit, et os omnes, quos
poterat, qui filio adherebant, vastando et igne cremando
consumit, et sic ad Radisbonam ire contendit,
ubi filium esse cognovit. Ut autem filius audivit
patrem ex inproviso urbi appropinquare, vix
abcessit, et fluvium qui dicitur Regen cum suis
transvadavit. Cum vero uterque eorum paulatim
suos congregaret, et dux Boemiae patri in auxilium
adveniret, nuncii inter eos diriguntur, si quo modo
possent ad pacem reduci. Set cum nulla spes recuperande
pacis vel concordie foret, et pars suae multitudinis
pugnare non auderet, et filio nullo modo
posset resistere, nocte cum paucis fidelissimis elabitur,
et per Boemiam Saxoniamque cum magna
difficultate saltuum et fluminum transcurrens revertitur
Moguntiam, si forte transvadandi portum,
ut antea, prohibere valeret. Statim filius cum suis
patrem insequitur, et Spirae venit ad Rhenum, praefectumque
Spirensem mercede conduxit, et in vigilia
omnium sanctorum navium apparatum sibi
accommodavit, et manu militum, ne quis obsistere
posset donec portum transmearet, obtinuit. In die
autem omnium sanctorum abbatem Hirsowecensem
sublimavit in episcopum Spirensem. Ut autem
compertum est patri filium Spire ad Renum venisse,
continuo illuc de Moguntia properans, sibi
transitum praepedire jam sperans, illum cum suis
transvadasse nimium stupefactus audivit, et mox
eadem die nimio perculsus timore rediens, jejunus
et nimis fatigatus Mogontiam venit. Altera vero
die abbatem de sancto Albano, nomine Theodericum,
Spire dirigit ad eum, obtestans eum per Deum,
ut recordaretur se patrem ejus esse, et ne tam pertinaciter
eum a regno vellet repellere. Ille audire
distulit, set hoc ille mandavit, ut ab urbe vellet
citus digredi, ne occuparetur ab inimicis. At ille
quantocius urbem egressus, ad castellum Hamersten
venit, ibique aliquandiu commoratur. Filius vero
Mogontiam venit, legatos Turingiam post episcopum
mittit, et cum gloriosae sanctae aecclesiae, a qua depulsus
fuerat a patre, restituit. Post haec pater videns
multitudinem principum ex omni regno Mogontiam
confluere, et apostolici nuncios #debere@#
interesse, et pro certo sciens, quia filius generale
colloquium ibi vellet habere, cogitans si forte posset
aliqua racione eorum voluntatem interrumpere,
praemisit Palatinum Sigefridum et comitem Willehelmum,
qui adhuc conducti mercede secum remanserant,
si forte potuissent condictum | null | 99fab3ae-08e7-4ed1-8333-a9197f157ffd | latin_170m_raw | null | None | None | None |
placitum
filii impedire; ipsumque post eos praedixit esse clam
venturum. Cumque ad silvam, quae vocatur San,
advenissent, et filium cum magno exercitu
alia parte reperissent, eique minime resistere potuissent,
media nocte fugam inierunt. Ipse autem
eos insecutus, ad Confluentiam venit. Ibi patrem ex
alia parte fluminis invenit. Cumque ambo inibi convenissent,
pater nuncios misit ad filium, rogans ea
quae pacis sunt. Filius vero trans flumen ad patrem
veniens, se pedibus filii sui advolvit, et quia filius
et sanguis ejus esset recordari vellet, #pre@# monuit.
At contra filius patris genibus advolutus,
rogabat, ut apostolico et omni regno vellet obedire;
quod si nollet coelestem Deum patrem habere, et
sibi terreno patri penitus ibi in praesentiarum vellet
renunciare, promisit, set minime complevit. Cumque
talia et his similia de statu aecclesiae et de salute
animae ejus sermocinaretur per totum diem,
vespertino tempore uterque eorum ad hospicium
redierunt. Pater quidem incumbentibus noctis tenebris
temptabat aufugere; set vallatus undique
ab inimicis, nequaquam poterat. Mane vero patre
assumpto ad castellum Pinguiam venerunt, et ibi
illa nocte pernoctaverunt, et altera die quasi invitum
in Bekelenheim deduxit castellum, et in
vigilia natalis Domini Spirensi episcopo diligenter
custodiendum commisit. Non balneatus, et intonsus,
et ab omni Dei servitio privatus, ibi per omnes
sacros dies permansit. Sicque filius natalem Domini
celebraturus Mogontiam revertitur. #Heinricus
imperator Leodii moratus somnium relatu
dignum vidit. Putabat se quasi in viridario proceris
arboribus consito deambulare, quarum quae eminentior
videbatur, ad terram corruens unam arborum
oppressit et terrae secum prostravit. Deinde ceterae arbores
paulatim lapsae sunt. Quod postea rei exitus
comprobavit. Imperator enim non longe post octo
diebus egrotans, nono moritur, et in aecclesia sancti
Lamberti coram altari sanctae Mariae tumulatur.
Quinto ab hinc die comes Theodericus de Embike
Aquisgrani moritur. Dux Magnus Saxonum moritur,
et ducatus Liutgero de Supelingeburg commendatur.@#
Romanorum 96u
s Heinricus rex, patre expulso,
cepit regnare anno 1106. ind. 13. Imperator vero
nimis cepit lacrimare, et mestus esse, et de peccatis
suis sibi talia evenisse; timens sibi multo pejora
a principibus futura, rogat episcopum Spirensem
se praesentari, seseque consilio ejus et magnatum
regni cuncta facturum promittit: regalia et castella,
que optima et munitissima habebat, filio tradere,
ut saltem sibi praedia ad usus necessaria impenderet.
Episcopus vero in nativitate sancti Johannis
evangelistae Mogontiam venit; ipse et Wirzeburgensis
episcopus sacrae unctionis ordinem a Ruothardo
archiepiscopo acceperunt, et post missarum
sollempnia cuncta, quae a patre audierat, filio et
cunctis principibus enarravit. Cumque regni principes
hoc audissent, condixerant convenire ad Ingeleheim
2 Kalendarum Jan. Ibique imperator est
praesentatus. Regnum filio tradidit, atque omnium
pedibus provolutus, praecipue cardinali legato apostolicae
sedis, veniam et absolutionem banni
precabatur, confitens se multo tempore anathematizatum
esse a papa Hildibrando, et injuste super
eum constituisse Wicbertum papam, et suis temporibus
rem publicam nimis esse turbatam; et cuncta,
quae sibi objecerant, confessus est, excepto
quod idola non adoraret. Cardinalis autem, qui inopinate
ad haec facta convenerat, dicens se nullo
modo tam magnam personam suscipere, propter
quem tanta mala in toto regno sunt perpetrata, nisi
ipsemet apostolicus adveniret. Deposito vero patre,
filius Mogontiam cum regni principibus revertitur,
et propter regalia Werinherum comitem Hamersten
misit et nequissimum Volcmarum, qui fuit consiliarius
patris et omnium scelerum conscius; et in
vigilia epiphaniae ea attulit, et a Ruothardo archiepiscopo
et omni clero et populo honorifice suscipiuntur;
et ea coram principibus filio tradidit,
ita dicens: « Si non justus regni gubernator extitisset
et aecclesiarum Dei defensator, ut ei sicut
patri suo evenisset. » Imperator autem, ut vidit
sibi denegatam esse veniam, cogitans secum, quomodo
excitaret vindictam erga rem publicam, Coloniam
venit cum paucis qui secum remanserant;
civibus illis omnia quae eis acciderant flebiliter enarravit.
Deinde venit Leodio, ibique honorifice ab
episcopo et civibus est susceptus et consolatus.
Convocavit ad se ducem Heinricum et alios plures
optimates; eorum pedibus se advolvit, petivitque
ab eis auxilium, eventumque suum eis per omnia
enarravit. Illi vero ut audierunt ejus querimoniam,
misericordia moti super eum, fidele sibi adjutorium
promiserunt, optimumque duxerunt, ut pascha Domini | null | 3da385f0-d4ae-4eb1-ab54-711664139837 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
cum eis ibidem caelebraret. Filius autem
ut hoc audivit, nunciavit regni principibus ibidem
convenire et placitum cum patre habiturum; movit
exercitum magnum, venit ad Aquasgrani, praemisitque
quosdam de exercitu ad flumen qui vocatur
Mosa, pontum sibi optinere. Hoc vero audientes qui
patri auxilium promiserunt, scilicet filius ducis,
ex altera parte fluminis convenerunt. Instigante
diabolo, in coena Domini magna caedes facta est
inter eos; multi etiam per emersionem fluminis
perierunt. Rex vero, ut comperit hoc factum, timuit
ne inimici irruerent super eum. Declinavit inde, et
ad castellum Bunna venit, ibique sanctum pascha,
prout potuit, caelebravit. Deinde vero visum est ei
apud Wangionem civitatem placitum habere pentecosten;
ibique Heinricum ducem rebus publicis
privavit. Pater autem cum gaudio magno Leodio
pascha Domini cum suis caelebravit, et post sanctum
pascha iterum Coloniam revertitur; civesque illi
cum juramento urbem sibi custodire promiserunt,
ac deinde, sicut docti fuerant ab eo, intus et foris
se optime munire ceperunt. Rex vero, ut vidit versutiam
patris, et antiquam exercere maliciam adversus
rem publicam, magnum congregavit
exercitum de omni regno, et post festivitatem sanctorum
Petri et Pauli ad partes Confluentiae venit;
ibique collecto exercitu, Coloniam venit, eamque
obsedit. Colonienses vero ut boni milites stabant
inperterriti, fortiter ei resistentes, et strennuissime,
qualiter numquam antea est visum, decertantes, et
quidam genus hominum, qui vocantur Gelduni, quos
dux Heinricus eis in auxilium miserat, viri bellatores
et strennui et nimis docti ad praelia. Idcirco
ceciderunt multi vulnerati, et regis exercitus minime
eis poterat praevalere. Cumque per tres ebdomadas
ibi resideret, et nulla spes sibi acquirendi
esset, amovit exercitum ad Aquasgrani. Erat enim
estas magna, et prae nimio fetore non poterat exercitus
amplius sustinere laborem. Contigit autem interim
imperatorem Leodio egrotasse; et perductus
terim imperatorem Leodio egrotasse; et perductus
usque ad mortem, Kalendis Augusti diem ultimum
clausit. Gladium et diadema, quae adhuc secum habebat,
filio suo misit cum Erkenbaldo, fidelissimo
camerario suo, et Burchardo episcopo de Monestere,
quam tunc vinctum tenebat; mandavitque ei,
ut omnibus veniam daret et indulgeret, qui secum
in angustiis suis permanerent; et rogans eum etiam
Spire juxta parentes suos sepelire. Rex vero statim
convocavit ad se principes regni, et querit ab eis
consilium, quid de patris exequiis esset facturus.
Erat enim humatus, sicut regem decebat, si aput
Deum meruisset, aput sanctum Lantbertum Leodio,
honorifice, ab episcopo qui semper sibi extitit
fidelis in omnibus. Tunc principes regni
sibi dederunt consilium, ut praeciperet eum effodi,
ne esset in eadem sentencia, qua pater, si ullas sibi
faceret exequias; et in aedem non consecratam illum
poneret, et Romam nuncios mitteret, et ab
apostolico banni solucionem, si fieri posset, sibi impetraret.
Sicque factum est, ut praediximus, et in
quandam Mosae insulam est positus, nullumque divinum
officium ulterius super eum est factum, nisi
Jerosolimitanus quidam monachus casu venit, et sibi
die noctuque, usque dum ibi stabat, indesinenter
psalmodiam cantabat. Proh dolor! quod umquam
talis persona ita meruit tractari a filio suo et a regni
principibus, et nisi adesset ulcio divina, nequaquam
in extremis suis ei sic evenire. Post haec placuit
regi, ut patrem suum Spiram deferret, et praecepit
de aliquibus familiaribus suis maxime Erkanbaldo,
qui semper in angustiis suis sibi adherebat,
ut sibi illuc praeberet famulatum. Cumque 3 Non.
Sept. illuc allatus esset, solito more defunctorum
exequiis honorifice a clero et populo suscipitur et in
basilicam sanctae Mariae, quam summo studio construxerat,
portabatur. Idcirco episcopus interdixit
ullum divinum ibi celebrare officium, donec purgarentur
ab hoc facto. Et sic extra monasterium
fecit corpus statui in capella nondum consecrata.
Unde factus est tumultus et planctus magnus in populo,
quia dilexit locum et populum prae omnibus.
Post haec multo tempore inhumatum corpus ab incolis
ibi frequentabatur. Leodicensis vero episcopus,
cum aliis qui regi rebellaverant, cum viderent
se esse destitutos morte imperatoris, Aquasgrani ad
dedicionem venerunt; excepto duce Heinrico, qui
in rebellione permansit. His expletis, rex cum magna
ira reversus est Coloniam, praecepitque per
omnes civitates Regno adjacentes congregare exercitum,
ut sibi in adjutorium navigio | null | c0994a2a-99b4-46ed-9f86-8b78c649c847 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
venirent, ut se
vindicaret in eis. Colonienses hoc audientes, nimis
inde stupefacti et perterriti, et undique ab inimicis
vallati, et in nullo spem habentes, promiserunt se
regi daturos sex milia thalentorum argenti. Rex
vero, dolens quod multi cecidissent in obsidione,
diu denegavit; tandem Deo inspirante concessit;
et sic exercitus elabitur, et unusquisque cum gaudio
ad propria revertitur.
1107, ind. 14. #Papa ex synodi sententia apud
Trecas Routhardum Mogontinensem episcopum ab
officio suspendit, eo quod Udonem Hildenesheimensem
sine aecclesiae consensu restituit, et quia Reynhardum
contra jura canonum Halverstadensi aecclesiae ordinavit.
Similis sententia de Givehardo Constantiensi
datur@#, #quia his consensit qui Godescalcum
Mindensi aecclesiae loco episcopi intruserunt, et quia
Heynricum Magedeburgensem ordinavit. Omnibus ibi
ecclesiis apostolicus libertatem, ut ex praecepto canonum
praelatos sibi eligant, quos dignos viderint, restituit.@#
Rex Heinricus obviam papae Radisponam venit,
set papa non veniente, ibidem natalem Domini caelebravit;
pascha vero Mogonciae caelebravit, indeque
obviam papae in confinio Lotharingiae et Franciae;
per triduumque legatis invicem missis, infecto, pro
quo venerant, negocio, discesserunt; et rex Mettis
in pentecoste fuit. Inde Saxoniam veniens, invenit
ibi ducem Boemiae patria pulsum, quem reduci jussit
in ducatum per comitem Wicbertum. His diebus,
cum rex esset Goslariae, tonitrium cum fragore
super eum dormientem veniens, nocte excitatum
perterruit, fulmenque secutum umbonem clipei ad
caput ipsius positi, partemque gladii juxta latus ejus
jacentis liquefecit, ipso illeso permanente. Deinde
circa festivitatem omnium sanctorum cum exercitu
Flandriam petiit, et pacto cum comite illius provintiae
Rouperto confirmato, Aquisgrani venit, ibique
natalem Domini celebravit.
1108, ind. 15. Rex de Ungaria contra legem conspirare
cepit. Quod cum audisset rex, collecto exercitu,
circa festivitatem sancti Michahelis bello eum
petit. Eodem anno rex Palatinum comitem Sifridum
retrusit in custodiam.
1109, ind. 1. #Eclypsis solis facta est 2 Kal.
Jun. Plures fulmine perierunt.@# Heinricus rex natalem
Domini Mogontiae celebravit, et post pentecosten
regem de Boulena bello petit, eumque
nimis coartat. Eodem anno desponsavit filiam regis
de Anglica terra. Routhardus archiepiscopus
obiit.
1109. Archiepiscopus Coloniae Fridericus, Bruno
Treverensis, cancellarius Adelbertus, comes Herimannus
de Winceburch, aliique principes satis clari,
Romam cum pompa non parva vadunt, inter domnum
apostolicum et regem concordiam facturi. Domnus
apostolicus omni paternitate, omni mansuetudine
eum se excepturum spondet, si ipse se ut regem
catholicum, ut aecclesiae filium et defensorem, ut
justiciae amatorem, sanctae Romanae sedi exhiberet.
1110, ind. 2. Non. Martii synodus gloriosa in Lateranensi
aecclesia, praesidente domno papa Paschali,
celebratur. Praedicti legati Leodium ad regem veniunt,
responsum papae referentes. Ibi rex Anglici
regis filiam sponsam suscepit, quam in pascha apud
Trajectum regio more dotavit. Expeditio in Italiam
ab universis occidentis principibus Trajecti collaudatur.
Circa 5 Non. Jun., stella adulta jam nocte
apparuit, radios admodum longos versus austrum
de se effundens. Eclypsis lunae facta est 2
Non. Mai. Slavi regionem Albianorum irrumpunt,
multisque occisis et captis redeunt. Inde dux
Liutgerus permotus terram Slavorum hostiliter
invadit, regionem praedabundus perambulat, novem
urbes munitiores et opulentiores capit, obsidibusque
ab ipsis acceptis victor redit. Circa assumptionem
sanctae Mariae rex regio apparatu Italiam ingreditur.
Omnes civitates munitae, omnia castella regi subduntur.
1111, ind. 3. Rex natalem Domini apud Florentiam
celebrat. Quo peracto, 2 Idus Februarii Rome
ab apostolico honorifice excipitur. Datis autem utrimque
obsidibus, in aecclesia beati Petri consident,
super negociis aecclesiasticis tractaturi. Dum haec
aguntur, factione quorundam tumultus in aecclesiae
gradibus oritur. Vulnerantur plures, quidam trucidantur.
Quo audito, a rege concilium disturbatur;
apostolicus cum cardinalibus regiae custodiae deputatur.
Romani trans pontem ultra Tyberim diffugiunt.
Eadem nocte tota civitas Lateranensis tumultu
bellico concutitur. Orto mane, erectis signis,
Lateranensis unanimiter regem ex improviso
invadunt. Cubicularii vero regis arma corripiunt,
multitudini viriliter resistunt. Rex vero
et acies sua jam adaucta, quae prius rara, venientes
audacter invadit, occursantes multos obtruncat,
ceteros fugat; plenaque victoria potitus, adducto
secum apostolico cum cardinalibus, versus Albam
civitatem tendit; castra in campis urbi adjacentibus
figit, ubi per totam | null | e4918dee-7a91-445f-a874-7f49f13b3d2d | latin_170m_raw | null | None | None | None |
quadragesimam moratur. His
ita gestis, regis optimates quidam, communicato
consilio, papam, qui adhuc in custodia regia detinebatur,
adeunt, monent, orant, ut super regis negocio
mitius agat, injuriae, si quam adversus regem
habeat, obliviscatur, fedus cum rege ineat; regis sibi
fidelitatem et oboedientiam proponunt; omnimodo
sollicitant, ut quae pacis et concordiae sunt, cum primoribus
regni disponere dignetur. Rex ipse pedibus
ejus humiliter profusus, veniam postulat, oboedientiam
spondet, dummodo ei in regia potestate jure
antecessorum suorum catholicorum regum uti concedat.
Sicque sepius domnum papam, ut animi rigorem
aliquantisper temperaret, attemptavit. Tandem
papa vincitur et cedit, et sic Romam honorifice
redire permittitur. Igitur cum cardinalibus ceterisque
personis ad tale negocium dignis de consecratione
regis tractat. Statuta autem die, scilicet Idus
Aprilis, in aecclesia beati Petri regem imperatorem
consecrat. Cumque usque ad communicandum missae
sollempnitas esset celebrata, apostolicus dato silentio
regem sic alloquitur: #Hoc corpus Domini nostri Jesu
Christi, natum ex Maria virgine, passum pro salute
generis humani, sit confirmatio verae pacis et concordiae
inter me et te.@# Et communicantes, invicem
osculati sunt. Post haec imperator apostolicum regiis
muneribus donat, a quo tamquam filius a patre salutatus
dimittitur. Pentecosten Verone celebrat. 7
Id. Augusti cum frequentissimo episcoporum aliorumque
principum conventu patrem suum regio
more Spire sepelit.
In assumptione sanctae Mariae apud Mogontiam
Adelbertus, omnium cancellariorum qui ante eum
fuerant in aula regis celeberrimus, praesente imperatore
et consentiente, unanimi aecclesiae electione
Mogontinus archiepiscopus constituitur. Palatinus
comes Sifridus solutus, honori suo restituitur.
1112. Imperator natalem Domini Goslariae celebrat.
Dissensio Liutgeri et marchionis Roudolfi cum
imperatore. Unde principum sententia utrique
dampnantur. Ducatus Ottoni de Ballenstad committitur,
marchia Elperico. Imperator Saltwidele obsidet,
ipsi non longe, cum imperatore pugnaturi, cum
exercitu manent. Set bellica tandem rabie dissipata,
praedicti principes gratia imperatoris utuntur.
Adelbertus Mogonciensis electus regiae custodiae
mancipatur.
1113. Reynhardus episcopus Halberstadensis, et
Wicbertus, infidelitatis apud imperatorem secundo
denotantur. Imperator absente episcopo Halverstad
venit; Horneburch obsidet. Episcopus vero et Palatinus
comes Sifridus, Wicbertus et comes Lothowicus,
cum imperatore pugnaturi castris haud
longe fixis manent; set deditione urbis facta, ipsique
episcopo die statuta, ut se, si posset, de objectis
excusaret, bellicus ille tumultus solutus est.
Imperator vero versus Rhenum vadit. Dum haec
aguntur, Wicbertus ab amicis imperatoris capitur.
Sifridus Palatinus comes occiditur. Quae res imperatori
non modicam laeticiam contulit. Imperator
Wormacie pascha celebrat. Eo adducitur episcopus
Mogontinus; Triveles imperatori redditur; denuo
custodiae mancipatur. Post pascha imperator Goslariam
regreditur; Reynhardus episcopus interventu
principum gratiam imperatoris obtinet; Horneburch
concrematur.
1114. Imperator natalem Domini Bavenberg celebrat.
Altera die post epiphaniam collectis totius
regni principibus, nuptias filiae regis Anglici cum
ingenti gloria consummat, quales ante eum nemo
regum longo ex tempore disposuit. Ibi Lothowicus,
qui se putabat bene in gratia imperatoris esse,
jussu ejus comprehenditur et custodiae mancipatur.
Quae res multos principum contra regem exacuit.
Udo Hildesheimensis episcopus obiit.
1115. Imperator natalem Domini Goslariae celebrat.
Duci Liutgero, episcopo Halverstadensi, Palatino
comiti Fritherico, marchioni Roudolfo, ut
curiae huic intersint, edicit. Non veniunt; in praesidio
interim Walbike commorantur. Imperator
Bruneswich occupat, Halverstad devastat. Orlagemunden
ab amicis ejus obsidione vallatur. Contra
quos dux Liutgerus et principes praedicti, adjunctis
sibi Fritherico comite Westfaliae, Heynrico fratre
suo, Heinricho de Lindburch, Herimanno de Cavelage,
tendunt. Imperator vero eis in loco qui dicitur
Welpesholt occurrit. Ibique 3 Idus Februarii
acriter cum eo congrediuntur, et victoria
plena potiuntur. In nativitate sanctae Mariae
Theodericus, sanctae Romanae aecclesiae cardinalis
presbyter, cum frequenti Saxoniae principum conventu
Goslariam venit, et quaedam de aecclesiasticis
negociis utilia disseruit. Paucis diebus interjectis,
idem ante festum omnium sanctorum Frideslar conveniunt,
quae ad honorem regni et utilitatem sunt,
tractaturi. Sub eodem tempore imperator Mogontiam
venit, cum subito ejusdem urbis familia; tam
nobiles, tam ministeriales, ipsum adeunt, orant, ad
omne servitium suum fidelissimos se amodo promittunt,
dum episcopum, quem jam triennio captum
tenuit, eis reddat. Tandem precibus eorum victus,
tum etiam quasi vi pro temporis articulo coactus, | null | e9d5a47e-6c01-4857-8d62-254326e56627 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
episcopum eis reddidit.
1116. Theodericus cardinalis moritur, Coloniae
sepelitur, astantibus episcopis 14 cum Liutgero duce
multisque aliis principibus. In nativitate sancti
Stephani Mogontinus electus ab Ottone venerabili
Bavenbergensi episcopo ordinatur. Magna aeris
inequalitas facta est. Circa natalem Domini luna
clare fulgente, alia orta est ab occidente. Qua diu
cum naturali luna congressa, modo assultus, modo
fugam utrisque simulantibus, obscurissima tandem
nube tectae sunt; qua recedente, naturalis
luna sola fulgebat. Similis quoque conflictus in stellis
visus est.
1117. In octava sancti Joannis evangelistae ate
per orbem terribili et inaudito hactenus terremotu
terra concutitur; maxime vero in Ytalia minax hoc
periculum per multos dies continue desevit, adeo
ut montium collisione et subversione Aedissae
fluminis meatus per aliquot dies obstrueretur. Verona
civitas Italiae nobilissima, edificiis concussis, multis
quoque mortalibus obrutis, corruit. Similiter in
Parma et in Venetia aliisque urbibus, oppidis, et
castellis, non pauca hominum milia interierunt.
Unstrot fluvius, alvei sui profundo scisso, ex toto
absortus est terrae motu. Repleto autem ipso hyatu,
licet post multa horarum spacia, solito fluebat
lapsu. Abbas Corbeiensis Erkembaldus pluresque
de Saxonia Iherosolymam vadunt. Paucis ante natalem
Domini diebus coelum post solis occasum
igneo colore late resplenduit, nec longe post quasi
radius solis late emicuit, luna quoque prodigiale
intuentibus signum edidit.
1118. Domnus papa Paschalis feliciter ad Dominum
migravit. Successor ei eligitur Joannes, ipsius
antea cancellarius, qui et Gelasius dictus est. Imperator
vero alium surrogat, Bacarensem scilicet
episcopum, quem Gregorium vocaverunt. Quo
facto, Johannes electus apostolicus Beneventum secedit;
imperatorem cum ydolo suo,--hoc enim
nomine, quem ipse substituit vocatus est,--omnesque
huic parti consentientes excommunicavit.
Mogontini archiepiscopi milites, comesque Heremannus
praesidium ducis Friderici in Oppenheim
diruunt, concremant, multique igni absumpti sunt.
Baldewinus rex Iherosolimitanus post multos pro
Christiana religione labores moritur, et juxta fratrem
suum Godefridum sepelitur. Iherosolimitani
alium Baldewinum, nepotem suum, in locum ejus
substituunt.
1119. Domnus apostolicus Gelasius synodum in
Francia celebraturus, apud Cluniacum moritur, ibique
sepelitur. Cui archiepiscopus Viennae, vir religiosus,
succedit, Kalistus nomine. Imperator et
principes regni in festivitate sancti Johannis Baptistae
conveniunt, et in concordiam redeunt, ita tamen,
ut omnis causa quae hactenus aecclesiam disturbaverat
et inter eos fomitem discordiae ministraverat,
in praesentiam domni apostolici Kalisti differretur.
Multi mortalium a lupis devorantur. Calistus papa
synodum Remis circa festum sancti Lucae celebrat,
cui Adelbertus Mogontinus archiepiscopus, pluresque
episcopi Germaniae interfuerunt. Imperator non
longe cum suis consistit, auditurus super synodalibus
decretis; sed nichil quod ad reconciliationem
pertineret, actum est; immo imperator anathematizatus
est.
1120. Dux Liutgerus, Fridericus Palatinus comes,
Roudolfus, et plures alii imperatori reconciliantur
Goslariae. Fames valida: modius siliginis
duobus solidis venit.
1121. Dux Liutgerus, comes Herimannus de Winceburch,
numerosa et forti manu Monasterium vadunt
pro restituendo Theoderico episcopo. In qua
restitutione incaute sancti Pauli templum nobiliter
constructum incendio conflagrant cum omni fere
urbis loco. Praedictus dux omnes fere urbis defensores,
tam nobiles quam ministeriales, captos abducit.
His actis, Dulmene urbem munitam in deditionem
accepit. Circa festum sancti Michahelis in
sede episcopali Werciburch imperator et totius regni
principes conveniunt, et in concordiam redeunt, judicio
et consilio domni apostolici causam imperatoris
determinandam reservantes.
1122. In festo natalis Domini vehementes turbines
ventorum innumera edificia et arbores a radicibus
subruerunt, et inundatio aquarum ex ymbrium
distillatione, supra quam cuiquam mortalium credibile
sit, evenit; multisque mortalibus summersis,
his qui evaserant, diuturni doloris causa extitit.
Circa festum sanctae Mariae Spire conventus principum
fit. Ibi episcopus Ostiensis, vir religiosus,
sanctae Romanae aecclesiae legatus, consulente papa
Calisto, imperatorem banno absolvit. Imperator
vero, ut aecclesiasticae justiciae satisfaceret, investituras
aecclesiasticarum dignitatum sancto Petro remisit;
ita dumtaxat, ut libera electione praecedente,
et canonum gravitate conservata, imperialis autoritas,
quod sui juris est, in constituendis episcopis
sive abbatibus vel abbatissis non amitteret; et si
in constituendis his dignitatibus discordia, ut saepe
fit, oboriretur, imperialis potestas consilio sapientum
contrairet.
1123. Adelbero Bremensis archiepiscopus canonice
electus pro reposcenda pallii dignitate Romam
vadit; ibi a domno apostolico Calisto honorifice
suscipitur, in archiepiscopum ab eo | null | b0d96577-d6a4-4241-8dfc-de01bf9f0241 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
consecratur,
habitaque synodo canonico et judiciario ordine
pallium obtinuit, negligentia duorum antecessorum
suorum amissum et in Danos translatum.
1124. Eclypsis lunae facta est Kal. Februarii.
Magnae molis grando cecidit 9 Kal. Augusti. Eclypsis
solis facta est 3 Idus Augusti. Magna fames
accidit. Calistus papa obiit, cui Honorius successit.
1125. Imperator Trajecti infra ebdomadam pentecosten
obiit; corpus ejus Spiram defertur. In
festo sancti Bartholomei omnes totius imperii principes
Moguntiae conveniunt, omnes unanimiter
ducem Liutgerum in regem eligentes.
1126. Novus rex natalem Domini apud Argentinam
celebrat, dehinc ad patriam redit. Rotgerus
Parthenopolitanus episcopus obiit, cui Northbertus
succedit. Rex, rapta acie admodum parva, in
Boemiam pro restituendo Ottone, qui injuste privatum
se honore praedictae provinciae querebatur,
tendit, incaute quidem. Tria enim milia, non plus,
secum assumpsit; hostium vero 20 milia aut amplius
erant. Ducenti vero expeditiores regem praecedebant,
ad praecidendas indagines silvae, quae
Boemiam a Saxonia disterminant, dispositi. Cumque
hi per invia et abrupta silvae quasi repentes
laborarent, tum nivium magnitudine, tum indaginum
incisione fatigati, hostium insidiis ex improviso
circumveniuntur. Obtruncantur ibi plerique
terrae meliores, viri fortes et nobiles, domi militiaque
clari. Rex expeditionem movet super Fridericum
ducem Sueviae vel Alsaciae; set eo in munitiora
terrae se recipiente, rex infecto negocio redit. Treveris
apud sanctum Eucharium reperitur corpus
sancti Matthiae apostoli subtus altare Johannis
baptistae. Quo digne locato, deinceps ab omni
populo Teutonico maxima devotione colitur.
1127. Rex Norinberch urbem munitissimam obsidione
premit; set nil relatu dignum actum est ibi,
set sine effectu cum dampno suorum inde rediit.
Heynricus Patherbrunnensis episcopus obiit, cui
Bernhardus succedit.
1128. Circa festum sancti Johannis Baptistae rex
expeditionem contra Counradum fratrem Friderici
ducis movit, obseditque urbem Spire; acceptisque
obsidibus, circa festum sancti Martini discessit.
1129. Post pentecosten rex urbem Spire iterum
obsidione vallat, quia fidem, quam superiori anno
dederant, infregerunt.
1130. Rex natalem Domini cum multa frequentia
principum circa urbem Spire in tentoriis celebrat.
Tandem Spirenses videntes constantiam regis, fame
coacti, sese cum ipsa urbe regi tradiderunt in festo
sanctorum innocentum. Honorius papa obiit, cui Innocentius
successit. Burkardus de Lucca occiditur;
unde rex contristatus et iratus, Winceburch,
castrum Herimanni comitis, cui hujus cedis consilium
et jussum imponebatur, obsidione circumdat.
1131. Rex natalem Domini Gaudersem celebrat.
Herimannus consilio principum cum praedicto castro
regis se potestati tradit. Quem rex custodiae deputat;
castrum vero everti solo tenus imperat.
1132. Vehementissima vis ventorum innumera
edificia subvertit. Eclipsis lunae facta est 5 Non.
Marcii. Translatio sancti Godehardi facta est.
Circa assumptionem sanctae Mariae profectio regis
in Italiam pro consecratione sua ab apostolico apud
Romam in cesarem. In quo itinere cum ad urbem
Augustanam venisset, eam pacifice ingressus est.
Set quorundam civium factione seditio contra regis
homines exorta est; et hac de causa repentino igne,
ut in tali tumultu fieri solet, civitas fere tota conflagravit,
et multi tam gladiis quam flammis perierunt.
1133. Rex natalem Domini in Longobardia apud
villam, Medicinam dictam, celebrat. Per Italiam
pleraque loca munita sibi resistentia c pit.
Tandem 2 Kal. Maii Romam cum summo favore
ingreditur; ibique 2 Non. Junii, quo tunc dies
Dominica extitit, Lateranis in basilica sancti Johannis
Baptistae a domno apostolico Innocentio in imperatorem
consecratur. Bernhardus Patherbrunnensis
episcopus, qui tunc cum rege aderat, usum rationalis
in celebrationibus missarum, constitutis
temporibus, et dedicationibus aecclesiarum, seu ordinationibus
aecclesiasticorum graduum, in proprio
tantum episcopatu sibi suisque successoribus a
praedicto papa Innocentio promeruit. Post haec imperator
cum suis in reditu cum ad locum
quendam venisset, qui propter situs angustiam
Clus, quasi praeclusus vocatur--quippe ex
una parte excelsissimo monte adjacente, ex altera
parte profundissimo flumine currente, via in
medio, quatuor seu quinque itinerantium simul
spacio, patente--et cum ibidem transitus imperatori
ab incolis negaretur, ipse miro eventu et perspicuo
Dei auxilio eundem locum celeriter irrumpendo,
fugatis hostibus cum suis pertransiit, et
urbem in supercilio ipsius excelsissimi montis
positam repentino assultu cepit, et principem ejusdem
urbis captivum secum abduxit. Duo circuli,
major et minor, circa solem apparuerunt 3 Kal. | null | 3f94949c-8e5f-4d9f-a896-cae572cfb451 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
Julii circa horam terciam; minor circulus ambiens
principale templum Patherbrunnensis sedis, et
major circumdans civitatem, ibidem consistentibus
videbatur. Ipsa die, hora 9, ipsum templum cum
omni fere civitate, proh dolor! incendio conflagravit.
Eclypsis solis facta est 4 Non. Augusti circa
horam sextam, in tantum ut stellae in coelo apparerent.
Magna inaequalitas aeris et pluviarum inundatio
per totum tempus messis subsecuta est. Rex
Danorum pluribus advenis Teutonicis terram suam
incolentibus truncationes membrorum facit. Hac
de causa imperator super eum expeditionem movere
intendit.
1134. Imperator pascha Halverstad peragit. Ibi
rex Danorum veniens, sese in potestatem imperatoris
tradit, obsidesque dat, juramentum facit, se
sucessoresque suos nonnisi permissu imperatoris
successorumque suorum regnum adepturum; et
pulchro spectaculo, nullis retro temporibus audito,
ipso sancto die paschae idem rex Danorum, regio
more coronatus, coram coronato de more imperatore
gladium ipsius portat. Et sic in gratia imperatoris
repatriavit. Nortbertus Magedeburgensis archiepiscopus
obiit, cui Conradus successit.
1135. Dominica ante mediam quadragesimam,
scilicet, 16 Kal. Aprilis, frequens principum fere
totius regni conventus fit apud Bavenberg, imperatore
praesente. Ibi Dei gratia aspirante, Fridericus
dux Suevorum comitantibus principibus in concordiam
cum imperatore sociatur. In festo pentecosten
apud Magadeburgum primum principes regni
coram imperatore firmissimam pacem domi forisque
ad 10 annos juraverunt. In festo sancti Michaelis,
in loco qui dicitur Mulenhusen, Conradus, frater
Friderici ducis, imperatori reconciliatur.
1136. Irruptio Slavorum in partes Saxoniae.
Contra quos Adelbertus marchio exercitum movens,
terram eorum non semel hostiliter invasit et depopulatus
est. Circa assumptionem sanctae Mariae
expeditio imperatoris in Ytaliam.
1137. Imperator natalem Domini, similiter et
pascha, in Italia celebrat, pentecosten vero apud
Barum cum generali Italicorum principum. Ibi Bruno
Coloniensis archiepiscopus obiit; cui Hugo decanus
sancti Petri successit, qui et ipse post paucos dies
ibidem obiit. Ibi ambo conditi jacent. Princeps
Apuliae Rozir nomine, ob cujus insolentiam maxime
imperator Italiam intraverat, statuit castrum satis
munitum in ipso latere civitatis Barae; in quod
castrum multitudinem praedonum collocaverat, qui
terra marique, quicquid attingere poterant, inauditis
miseriis et calamitatibus regiones opprimebant.
Simili modo per totam fere Italiam fecerat. Pentecoste
celebrato imperator castrum cum exercitu
circumdat; quod nimio sudore expugnans, igni
tradit soloque coequat. Praedones comprehensi
suspensi sunt circa turrim exustam, numero quingenti
vel eo amplius. Quo terrore omnis civitas,
omnis munitio, regiae se potestati tradit. Exin imperator
in Calabriam transivit. Ibi legati Graecorum
ad eum magnifice veniunt, quos ipse magnificentius
suscepit ac dimisit. Adelbertus Mogontinus archiepiscopus
obiit; post cujus obitum civitas una cum
principali templo igne concremata est. Marchyo
Adelbertus, collecta valida manu, hyemali tempore
terram Slavorum praedabundus perambulat. Imperator,
rebus in Italia compositis, in ipso reditu 2
Non. Decembris obiit; corpusque ejus delatum in
patriam sepelitur regio more in hereditate paterna,
in loco qui dicitur Lutheron.
ANNALES HILDESHEIMENSES.
#Incipit liber de ordine temporum.@# Brevem temporum
per generationes et regna primus ex nostris
Julius Africanus, etc. . . . . ac latere lineam annorum.
Cujus indicio summa praetentorum temporum cognoscatur.
Sex diebus rerum omnium creaturum Deus formavit;
primo die, etc.
Antoninus Caracalla . . . Neapolis fundatur.
Theodosius cum Archadio et Honorio filiis . . . . .
Augustinus claruit.
Anastasius . . . . . Boecius consularis claruit.
Tiberius annos 6. Langobardi pulsis Romanis Italiam
adeunt. Gothi in Spania bifarie divisi, mutua
cede vastantur. BENNOPOLIM FUNDATUR, HILDENESHEIM
CIVITAS.
Mauricius . . . . . Gregorius moritur.
Eraclonus cum matre sua Martina . . . . . Cenobium
Floriacense fundatur.
Constantinus filius Eraclii regnavit menses 6.
Constantinus Constantini filius regnavit ann. 27.
Eugenius papa flore coepit anno Constantini 6, et
ipse sedit ann. 2. m. 9, d. 24. Vitalianus, etc.--Sergius
sedit ann. 13, m. 8 d. 14. Hucusque Romanorum
principum gesta et pontificum Romanae
aecclesie enarravimus. Pippinus dux, filius Anschisi,
etc.
ANNALES QUEDLINBURGENSES.
Prima aetas ab Adam usque ad Noe, continens
generationes 10, annos vero 1656. Quae tota
periit diluvio, sicut infantiam mergere solet oblivio.
Secunda a Noe usque | null | 1b16b021-eaa7-40c6-ace9-35c87be8c2c5 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
ad Abraham, similiter complexa
generationes 10, annos autem 292. In qua
aetate lingua est Hebraea inventa. A puericia namque
homo incipit loqui nosse post infantiam, quae
inde nomen accepit, quia fari, id est loqui, non
potest.
Tertia aetas ab Abraham usque ad David, generationes
14, annos vero 942 continens. Et quia ab
adolescentia incipit homo posse generare, Matheus
ab Abraham generationum sumpsit exordium. Qui
etiam pater multarum gentium constitutus est,
quoniam mutatum nomen accepit.
Quarta aetas a David usque ad transmigrationem
Babilonis, generationibus aeque juxta Mattheum 14,
annis autem 484 porrecta, a qua regum tempora
ceperunt. Aetas enim juvenilis regno est habilis.
Quinta deinde usque ad adventum Salvatoris in
carne, et ipsa generationibus 14 porrecta, annis
autem 586 extenta, in qua, ut senectute gravi fessa,
malis crebrioribus plebs Hebraea quassatur.
Sexta, quae nunc agitur, nulla generationum vel
temporum serie certa, sed ut aetas decrepita ipsa
totius seculi morte finienda. Secula, quod se sequantur.
Abeuntibus enim aliis alia succedunt, quorum
decursus per generationes et regna ita inscribitur.
Prima aetas in exordio sui continet creationem
mundi. Primo enim die Deus in lucis nomine condidit
angelos. Secundo in firmamenti appellatione
creavit coelos. Tertio in discretionis vocabulo speciem
aquarum et terrae. Quarto luminaria coeli. Quinto
animantia ex aquis. Sexto animantia ex terra et
hominem, quem appellavit Adam.
Adam anno 130 genuit Seth, qui post Abel natus
est, a quo filii Dei. Seth anno 105 genuit Enos, qui
coepit invocare nomen Domini. Enos anno 90 genuit
Cainan. Cainan anno 70 genuit Malalehel, qui interpretatur
plantatio Domini. Malalehel anno 62 genuit
Jareth. Jareth anno 162 genuit Enoch. Hunc Enoch
nonnulla divina scripsisse Juda apostolo attestante
comperimus. Enoch anno 65 genuit Matusalem; post
cujus ortum translatus est a Domino. Matusalem
anno 187 genuit Lamech. Gigantes nati sunt, et
concupiscunt filii Dei filias hominum. Lamech anno
182 genuit Noe qui arcam aedificavit. Noe anno 600
venit diluvium. Sunt autem ab Adam usque ad cataclismum
anni 1650.
Secunda aetas continet annos 2 . . .
#Spatium paginae unius et dimidiae vacuum.@#
. . . primum Phoenices invenerunt. Deinde
Cadmus Agenoris filius Graecas litteras 10 et 7 a
Phaenicia in Graeciam primus attulit. Latinas literas
Carmentis nympha primum Italis tradidit. Carmentis
autem dicta, eo quod carminibus futura canebat,
caeterum proprie vocata est Nicostrata.
Jephte annis 6. Hercules se flammis injecit. Abessa
annis 7. Bellum Trojae decennale surrexit. Achialon
annis 10. Hic in LXX interpretibus non habetur.
Jabdo annis 8. Capta Troja, Aeneas venit in Italiam.
Samson annis 20. Ascanius Albam civitatem condidit.
Heli sacerdos annis 40. Archa testamenti capitur.
Regnum Siciniorum finitur. Samuel et Saul
annis 32. Lacedaemoniorum regnum exoritur, et
Homerus fuisse probatur.
Quarta aetas continet annos 483. David annis 40.
Carthago a Didone conditur. Gath, Nathan et Asaph
prophetaverunt. Salomon annis 40. Templum aedificatur
Jerosolimis, annis 480 egressionis Judaeorum
ex Aegypto impletis. Ex quo apparet, Samuel et
Saul 32 annos, et non 40 praefuisse. Roboam annis
17. Regnum Israel et Juda dividitur. Abia annis
3. Pontifex Abymelech insignis habetur. Asa
annis 40. Aggeus, Amos, Johel, Jehu prophetaverunt,
et Azarias. Josaphat annis 25. Elias, Elizeus,
Abdias, Micheasque prophetant. Joram annis 8.
Edom recessit a Juda, et constituit sibi regem.
Ochozias anno 1. Helias rapitur. Athalia annis 7.
Jonadab, filius Rechab, sacerdos claruit. Joas annis
40. Zacharias, Joiadae filius, lapidatur. Amazias
annis 28. Amos propheta in Israel. Ozias annis 52.
Regnum Assyriorum transfertur in Medos, quod a
Beli principio steterat annis 1305. Et Olimpias a
Graecis instituitur. Joatham annis 16. Oseas, Johel
Esaiasque prophetant, et Romulus nascitur. Achas
annis 16. Roma conditur, et Israel in Medos transfertur.
Ezechias annis 29. Romulus centum senatores
instituit. Temporibus Romuli acciderat
solis defectio, quam certa sui cursus ratione effectam
imperita nesciens multitudo, meritis Romuli
tribuebat, quasi vero, si luctus ille solis fuisset, non
magis ideo credi | null | 00c8e869-7f37-4c22-89c9-6ed11f5dc42c | latin_170m_raw | null | None | None | None |
deberet occisus, ipsumque scelus
aversione etiam diurni luminis indicatum, sicut re
vera factum est, cum Dominus crucifixus est crudelitate
atque impietate Judaeorum, quam solis obscurationem
non ex canonico siderum cursu accidisse,
satis ostendit quod tunc esset pascha Judaeorum.
Nam plena luna solenniter agitur, regularis autem
solis defectio non nisi lunae contingit exordio. Patet
profecto, ut alii scriptores addunt, per subitam tempestatem
atque solis obscurationem caedis et facinoris
ejus secretum justum commeruisse interitum.
In Christi vero morte ipsius solis defectum claruit
elementi esse luctum, quo suo creatori merito habuit,
condolere.
Manasses annis 55. Numa duos menses adjecit, et
Sybylla claruit. Amon annis 2. Tullius in re publica
censum exegit. Josias annis 31. Thales physicus
claruit. Joachim annis 11. Hujus anno 3. Nabuchdonosor,
qui 7 annis inter feras amens habitavit,
cepit Judaeam. Sedechias annis 11. Templum
Jerosolymis incensum est.
Sunt autem ab origine mundi usque ad terminum
regni Judacei anni 3363.
Quinta aetas continet annos 589. Hebraeorum captivitas
annis 70. Judith historia conscribitur sub
secundo Nabuchdonosor, qui alio nomine Cambises
vocatur. Non enim fuit ille magnus Nabuchdonosor,
qui Jerosolymam cepit, quia post eversam
Jerusalem non amplius quam 25 annos vixit. Darius
filius Histaspis annis 36. Hujus secundo anno templum
Hierosolymis construitur, finitis 70 annis Judaicae
captivitatis. Secundo anno Darii apud
Romanos septimus a Romulo Tarquinius superbus
regnabat 27 annos, ac deinde rempublicam per annos
464 usque ad Julium Caesarem consules administraverunt.
Xerxes annis 21. Herodotus historiographus agnoscitur. Artaxerxes annis 40. Esras
legem incensam renovavit, et Nehemias Jerusalem restauravit. Darius, qui et Nothus, annis 19. Haec
aetas habuit Platonem. Artaxerxes, qui et Ochus, annis 26. Demosthenes et Aristoteles praedicantur.
Xerxes, Ochi filius, annis 4. Xenocrates claruit. Darius annis 6. Alexander Jerosolymam cepit. Huc
usque regnum Persarum, dehinc Graecorum.
Alexander Philippi Macedo annis 12 Asiam obtinuit.
Ptolomeus, Lagi filius, annis 40. Machabeorum
liber primus inchoat. Philadelphus annis 38.
LXX interpretes claruerunt. . . . . Evergetes
annis 29. Brutus Hispaniam subegit. Soter annis 17.
Thraces Romanis subjiciuntur. Varro et Cicero nascuntur.
Alexander annis 10. Siria per Gabinium
subjicitur Romanis. Ptolomeus, Cleopatrae filius, annis
S. Salustius historiographus nascitur. Dionisius
annis 30. Pompeius Judaeam cepit. Cleopatra annis
2. Aegyptus Romanis subditur. Hucusque regnum
Graecorum, nunc Romanorum.
Julius Caesar annis 5. Hic primus monarchiam
tenuit, et ab hoc caesares appellati sunt. Ab orbe
condito usque ad urbem conditam, id est Romam
sunt anni 4484. Ab urbe autem condita usque ad nativitatem Christi sunt anni 715, quorum summa
quinque milia 199.
Octavianus Augustus annis 56. Hujus anno 42º
Dominus nascitur, completis ab Adam annis 4952 et
juxta alios 5199.
Tiberius annis 23. Hujus anno 17º Dominus crucifigitur.
Caius annis 4. Matheus evangelium scripsit.
Claudius annis 14. Petrus et Paulus Romam, Marcus
Alexandriam petit.
Nero annis 14 paene. Petrus et Paulus cruci gladioque
traduntur.
Vespasianus annis 10. Hujus anno secundo Titus
Jerosolymam subvertit, templum solo prostravit,
post annos primae aedificationis 1089, Dominicae autem
incarnationis 71º. Colossus Romae erigitur,
habens altitudinis pedes 107.
Titus annis 2. Hic facundus et pius fuit, et vir
omnium virtutum genere mirabilis, adeo ut amor et
deliciae humani generis diceretur.
Domicianus, frater Titi, annis 16. Hic Johannem
evangelistam in fervens oleum misit, quem postea
in Pathmos insulam exilio relegavit, ubi apocalipsin
Deo revelante cognovit. Idem Domicianus templum Pantheon Romae aedificat, quod Bonifacius papa
postea in honore sanctae Mariae semper virginis omniumque matrum Christi consecravit.
Nerva annum 1, menses 4, dies 8. Hic primo
edicto suo cunctos exules revocavit, et quicquid
Domicianus Nero, qui ante eum regnaverat, per
crudelitatem et petulantiam, qua nimium exarsit, statuerat, totius populi rogatu et consilio disrupit.
Unde et Johannes apostolus hac generali indulgentia liberatus, Ephesum rediit, et quia concussam se
absente per haereticos vidit ecclesiae fidem, confestim hac descriptam in evangelio suo verbi Dei
aeternitate stabilivit.
Trajanus annis 19. Johannes apostolus 68 annos
post passionem Domini, aetatis autem suae | null | eee611f1-9c5c-4426-9950-4aa380c65fc4 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
98, Ephesi
placida morte quievit. Simon Cleophae filius Hierosolymorum
episcopus 126 aetatis suae anno crucifigitur.
Adrianus annis 20. Hic Judaeos ultima caede perdomuit,
et Jerosolymam funditus eversam aratris
complanavit, ut impleretur quod scriptum est: #Sion quasi ager arabitur;@# qui postea in loco Calvariae, ubi
Christus crucifixus est, civitatem construxit, quam ablato Jerosolymae nomine Heliam de suo nomine
vocari jussit, quia Aelius Adrianus vocabatur; sed antiquus usus praevaluit.
Antoninus Pius cum filiis suis Aurelio et Lucio
annis 22. Hic benignus erga christianos fuit. Valentinus
et Marcion agnoscuntur.
M. Antoninus Verus cum fratre Lucio Aurelio
Commodo annis 16. Hi primum jure aequo imperium
administraverunt, cum usque ad hoc tempus
singuli augusti fuerint.
Commodus junior annis 13. Hic colossi capite sublato,
suae imaginis caput ei jussit imponi. Theodocion
interpres habetur.
Aelius . . . .. . . . Pertinax annis 18. Symmachus interpres
habetur.
Antoninus Caracalla annis 7. Quinta editio Jerusalem
invenitur.
Macrinus anno uno. M. Aurelius Antoninus annis
4. Sexta editio Nicopoli reperitur, et Sabellius infelix
exoritur.
Aurelius Alexander annis 13. Origenes Alexandriae
imo toto orbe clarus habetur.
Maximinus annis 3. Hic persequitur christianos.
Gordianus annis 6. Fabianus episcopus Romae claruit.
Philippus cum Philippo filio annis 8. Hic primus
christianus imperator fuit, et filius ejus similiter.
Decius annis 3. Hic cum ambos Philippos, seniorem
Romae, juniorem Veronae occidisset, ob odium
eorum persecutionem in christianos movet. Antonius
monachus in Aegypto claruit.
Gallus et Volusianus annis 2. Novatiana haeresis
oritur.
Valerianus cum Gallieno annis 15. Hic Valerianus,
in christianos persecutione commota, statim a Sapore
Persarum rege capitur: ibique luminibus orbatus,
servitute miserabili consenescit, quem etiam
secum quocunque pergebat ducens, ad injuriam Romanorum
solo tenus inclinatum pedibus calcans,
ascendit in equum. Unde Gallienus tam claro Dei
judicio territus, pacem Christianis reddit.
Claudius annos 2. Iste Gothos jam per annos 15
Illiricum Macedoniamque vastantes superat et expellit.
Aurelianus annos 5. Hic etiam persequitur christianos.
Tacitus menses 6. Quo apud Pontum occiso, obtinuit
Florianus imperium diebus 88, et sic apud
Tharsum interficitur.
Probus annis 6. Manicheorum haeresis exorta est.
Carus cum filiis Carino et Numeriano annos 2.
Iste de Persis triumphavit.
Diocletianus cum Herculeo Maximiano, quem olim
sibi commilitonem consortem imperii fecerat, annos
20. Isti divinis libris exustis, vastari ecclesias, affligi
et interfici christianos jusserunt; 20 autem regni
sui anno Diocletianus Nicomediae, Maximianus Mediolani
purpuram deposuerunt, et privatam vitam
elegerunt. Attamen coepta semel persecutio usque
ad septimum Constantini annum fervere non cessat.
Constantius, Constantini pater, 17 imperii anno,
summae mansuetudinis et civilitatis vir, in Britannia
obiit Eboraci. Hic cum multos haberet in suo palatio
christianos, volens probare si essent deo suo vere
fideles, promisit iis, si a fide exciderent, multa se
dona largiturum, sin autem, poenas se illaturum.
Qui cum videret quosdam a Christo defecisse,
quosdam immobiles permansisse, permanentes muneribus
donavit sibique amicos et consiliarios fecit:
deficientes vero contumeliose de palatio expulit, dicens
se illis nunquam crediturum qui deo suo infideles
essent. In hac tempestate Galerius Maximianus
cum Constantio imperator est factus. Mortuo vero
Constantio, Maximinus et Severus a Galerio anno 1
caesares creantur. Ab anno persecutionis 4 Maxentius,
Herculei Maximiani filius, Romae augustus appellatur.
Licinius, Constantiae sororis Constantini
vir, Carnuti imperator creatur.
Constantinus vero, Constantii ex concubina Helena
filius, in Britannia factus imperator, regnavit
annis 30 et mensibus 10. Qui occiso Maxentio et
fugato Licinio, solus monarchiam tenuit. Hic de
persecutore christianus beato Silvestro baptisante
effectus, fabricavit in suo palatio Jesu Christo sanctoque
baptistae Johanni basilicam, quam appellant
ex suo nomine Constantinianam. Alteram beato Petro
et Paulo in templo Apollinis, utrorumque corpora
circumfundens aere cypro quinque pedes grosso.
Multas quoque alias Romae construens ecclesias et
baptisterium miro opere factum, tradidit ipsam
sancto Petro civitatem cum innumeris possessionibus
aliis, jubens per omnem mundum cunctos
episcopos ita pro capite habere Romanum pontificem,
sicut reges caeteraeque potestates imperatorem.
Tunc in orientem transiens, sui nominis urbem
in Thratia regione construxit, eam Romani
sedem imperii totiusque Orientis caput esse constituit, | null | 490bfa4f-a773-4739-bc19-f617e86e1178 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
cujus etiam industria sinodus Nicena decimo
Calend. Jul. die collectione 318 patrum celebratur,
anno dominicae incarnationis 318.
Mortuo Constantino, tres filii sui, Constantinus,
Constans et Constantius, imperatores creantur;
defunctis vero duobus, solus Constantius monarchiam
obtinuit, impie Arrianus effectus. Maximinus
Trevirensis episcopus clarus habetur. Anthonius
monachus 105. aetatis suae anno in heremo
moritur.
Julianus annis 2 et mensibus 8. Hic ex christiano
paganus effectus, persequitur crudeliter christianos.
Jovinianus anno fere uno regnavit. Iste cum omni
exercitu christianus efficitur, sed ejus pia laetaque
principia mors immatura corrupit.
Valentinianus cum fratre Valente annos II. Valentiniano ergo in fide catholica fideliter permanente,
frater suus Valens ab Eudoxio Arriano episcopo rebaptisatus, christianos persequitur, in tantum ut suae
potestatis decreto monachos militare, nolentesque fustibus juberet interfici. Hoc tempore gens Hunorum,
diu inaccessis seclusa montibus, repentina rabie percita exarsit in Gothos, eosque sparsim conturbatos, ab
antiquis sedibus ultra Danubium expulit. Qui a Valente imperatore sine armorum depositione suscepti,
mox fame per avaritiam illius ad rebellandum coacti sunt, victoque imperatoris exercitu, per Thraciam
discurrentes, omnia caedibus, incendiis, rapinisque vastarunt. Ambrosius et Martinus episcopi claruerunt,
et Gothi haeretici facti sunt. Eo tempore gens Alamannorum prava ac pessima rebellaverunt contra
Valentinianum imperatorem. Qui victi ab eo, super Danubium fluvium fugerunt, et intraverunt Meotidas
paludes. Dixit autem imperator: #Quicunque potuerit introire in paludes istas, et gentem istam pravam
ejecerit, concedam eis tributa donaria annis@# 10. Quod audientes Trojani, qui reliquiae erant exercitus Antenoris
fugientis de Troja, et eum sequi non valentes, 12 milia ingressi Meotidas paludes, juxta terminos
Pannoniae aedificaverunt civitatem nomine Sicambriam, habitaveruntque illic multis annis, donec creverunt
in gentem magnam. Ingressi propter remissionem decennium tributorum post Alamannos, interfecerunt
eos. Tunc appellavit illos Trojanos Valentinianus imperator Attica lingua Francos, hoc est feros, a duritia
vel audacia cordis eorum. Postea egressi a Sicambria, venerunt in Germaniam juxta Rhenum fluvium,
habentes super se duos principes, Priamum et Antenorem. Qui rebellantes contra Romanos, victi sunt ab
Aristarcho principe militiae et tributo subjecti, occisis utrisque praedictis principibus. Mortuo autem Sunnone
filio Antenoris, et Marchomire filio Priami, qui super Francos defunctis patribus regnaverunt,
elegerunt Faramundum Marcomiris filium, et elevaverunt eum super se regem crinitum. Exhinc Franci crinitos
reges habere coeperunt usque ad Hildericum regem, cujus Pippinus, magni Caroli, qui major domus
vocabatur, pater, regnum simul cum nomine rapuit. Mortuo Faramundo, regnavit Chlodio. Post Clodionem
Meroingus, a quo Franci Meroingi vocati sunt. Post Meroingum filius suus Heldericus, pater
Chlodovei regis incliti, regnavit. Hic Chlodoveus a beato Remigio primus Francorum regum cum omni
exercitu baptisatus, expulit Egidium consulem Romanum, filiumque ejus Siagrium occidit, tulitque Martiano
imperatori quidquid Romani intra Rhenum et Ligerem fluvios possidebant. Post mortem Chlodovei
quatuor filii ejus regnum ejus inter se diviserunt aequaliter, id est Chlodomirus, Hildibertus, Lotharius, et
Hugo Theodoricus, de concubina genitus, qui, data terra Thuringorum maxima ex parte Saxonibus, qui
remanserant Thuringos regiis territoriis fecit tributarios in porcis. Mortuo Theodorico, regnavit Theobertus.
Post illum Theobaldus. Mortuo Theobaldo, regnavit Lotharius. Post hunc Helpericus. Post hunc
Lotharius pater Dagoberti regis. Hic Lotharius, occiso Bertholdo duce Saxonum, et pervagata omni terra
eorum, nullum hominem longiorem in ea viventem reliquit, quam gladius suus fuerat, quem spatam vocant.
Mortuo Dagoberto, regnavit post eum filius ejus Sigobertus et Clodoveus. Post Clodoveum Lotharius.
Post eum fratres ejus Theodoricus et Hildericus. Erat enim ipse Hildericus levis nimis, sub cujus tempore
Pippinus, filius Ansgisi, major domus erat. Post hunc administrationem aulae Carolus, filius ejus, procurabat.
Quo mortuo, ultimo Meroingorum Hilderico regno sublato, Pippinus, Caroli filius, decreto Zachariae
papae ex palatino comite in regem ungitur; qui genuit Carolum Magnum.
Post Valentinianum Gratianus imperator annis 6 regnavit, cum Valentiniano fratre.
Valentinianus cum Theodosio annis 9.
Theodosius cum Arcadio filio annis 11. Hieronymus presbiter apud Bethlehem super omnes historiographos
enituit.
Arcadius, filius Theodosii, cum fratre Honorio annis 13. Honorius cum Theodosio minore, fratris sui
Arcadii filio, annis 12. Alaricus | null | f4ecdc76-1240-491e-a83b-e036dff4af3c | latin_170m_raw | null | None | None | None |
rex Gothorum Romam invasit; et septimo Honorii regnantis anno revelavit
Deus Luciano presbitero venerabili corpora sanctorum, sancti Stephani protomartyris, et Gamalielis
qui doctor apostoli Pauli erat, et filii ejus Abihon, et Nicodemi, qui venit ad Jesum nocte primum; quae
Johannes Hierosolymitanus episcopus in sanctam cum maximo honore transtulit ecclesiam Sion. Hieronimus
presbiter 12º Honorii anno apud Bethlehem obiit, anno aetatis suae 91.
Theodosius minor, Arcadii filius, annis 26. Augustinus, Hypponensis episcopus et sanctae ecclesiae doctor
eximius, obiit. Hujus Theodosii tempore Bleda et Attila fratres in Hunis regnaverunt et Illiricum Thraciamque
depopulati sunt.
Martianus cum Valentiniano, Placidiae filio, annos 7. Angli terram quam nunc Dani possident relinquentes,
cum rege suo Anglingo, invitante et conducente eos rege Vertigerno, contra Scotos et Pictos
Britanniam petunt. Calcedonense concilium sub Leone papa collocutione 630 patrum agitur. Mortuo Bleda,
Attila ejus frater omnem pene Galliam devastavit, quo usque, Deo annuente, per Egidium patritium et
Thurismodum, Remensis civitatis principem Gothicum, fugatus est. Eo tempore Ermanricus super
omnes Gothos regnavit, astutior in dolo, largior in dono, qui post mortem Friderici unici filii sui, sua
perpetrata voluntate, patrueles suos Embricam et Fritlam patibulo suspendit. Theodoricum similiter,
patruelem suum, instimulante Odoacro patruele suo, de Verona pulsum apud Attilam exulare coegit. Aetius
patricius, magna occidentalis rei publicae salus et regi Attilae etiam terror, a Valentiniano juniore occiditur.
Cum quo Hesperium cecidit regnum, neque hactenus valuit relevari.
Leo major annis 17. Egyptius errore Dioscori latrat.
Leo minor annum 1.
Zenon annos 17. Odoacar, rex Gothorum, Romam obtinuit.
Anastasius annos 27. Fulgentius episcopus praedicatur. Ermanrici regis Gothorum, a fratribus Hemido
et Serila et Adaccaro, quorum patrem interfecerat, amputatis manibus et pedibus turpiter, uti dignus
erat, occisio, Amulung Theoderic dicitur; proavus suus Amul vocabatur, qui Gothorum potissimus
censebatur. Et iste fuit Thideric de Berne, de quo cantabant rustici olim. Theodoricus Attilae regis auxilio
in regnum Gothorum reductus, suum patruelem Odoacrum in Ravenna civitate expugnatum, interveniente
Attila, ne occideretur, exilio deputatum, paucis villis juxta confluentiam Albiae et Salae fluminum donavit.
Anastasius autem imperator, haereticis favens, fulmine interiit.
Justinus annis 9. Theodoricus Roma potitus, sanctum Johannem Romanum pontificem in Ravenna carcere
tentum, ad mortem usque perducens, praeclaros quoque consules Symmachum et Boetium occidit.
Ipse vero Theodoricus, 98. die postquam Johannes papa defunctus est, subitanea morte interiit; cujus
regnum nepos suus Athalaricus suscepit. Eodem tempore sanctus Benedictus in monte Cassino velut
sol emicuit.
Justinianus imperator annis 39. Hujus 6 anno quinta synodus celebratur. Primus Dionysii circulus inchoat
anno dominicae incarnationis 532, et codex Justinianeus de legibus Romano orbi promulgatus est.
Eodem anno Hugo Theodoricus rex, Chlodovei regis filius ex concubina natus, cum patri successisset in
regnum, ad electionem suam Irminfridum regem Thuringorum honorifice invitavit. Hugo Theodoricus iste
dicitur, id est Francus, quia olim omnes Franci Hugones vocabantur a suo quodam duce Hugone. Qui
quamvis nothus esset, a patre Chlodoveo propter sapientiam et fortitudinem sibi divinitus collatam caeteris
filiis suis plus dilectus, suo jussu totiusque populi consensu inter fratres suos nobiles, id est Clodomirum,
Hildebertum, et Lotharium, aequalem regni partem suscepit. Cujus parti cum Thuringia cessisset,
Irminfridus, gener ejus, hortatu uxoris suae Amelburgae invitationem regis respuit, dicens, Theodoricum
uxoris suae, quae soror erat Theodorici, potius esse debere servum, quam sibi vel aliis regem vel dominum. #Veniat primum,@#
dixit ad nuncium, #ferens secum multiformis pecuniae cumulum, ut emat ab uxore mea, ab
utroque parente nobili, me jubente, libertatis testamentum.@# Quo responso, unanimi Francorum furore,
commotus Theodoricus, remandavit ei dicens: #Veniam, ut jussisti. Et si aurum mihi non suffecerit, pro
libertate mea Thuringorum Francorumque capita tibi dabo numero inexplicabilia.@# Statimque collecto
exercitu, venit in regionem Maerstem vocatam, et Irminfridum illic sibi bello occurrentem multa caede
suorum vicit et fugavit. Quem insecutus usque ad Ovaccram fluvium, juxta villam Arhen vocatam
maximo praelio fudit; illoque fugato, propter suorum casum et viventium vulnera amplius eum persequi
destitit, seque ob curationem dolentium statutis | null | c8a095d2-02f2-4a72-aa60-889c4f986927 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
munierat castris. Audiens autem Theodoricus, Saxones,
quorum jam fortitudo per totum pene divulgabatur mundum, in loco Hadalaon dicto applicuisse, in suum
eos convocavit auxilium, promittens eis cum suo suorumque 12 nobilissimorum juramento, si Thuringos
sibi adversantes vincerent, omnem illis eorum terram daturum, usque ad confluentiam Salae et Unstradae
fluviorum. Qui nihil morantes, venerunt ad eum, et persequentes Irminfridum, pugnaverunt contra eum
super Unstradan fluvium, tantamque Thuringorum stragem illic dederunt, ut ipse fluvius eorum cadaveribus
repletus, pontem illis praeberet. Irminfridus autem cum uxore et filiis, et uno milite Iringo nomine,
capta a Saxonibus noctu civitate Schidinga qua se concluserat, vix evasit. Tunc Theodoricus, accepto
consilio, victoribus tradidit Saxonibus omnem terram Thuringorum, excepta quam Louvia et Haertz
sylvae concludunt, absque tributo perpetuo possidendam. Thuringos vero qui caedi superfuerant, cum porcis
tributum regis stipendiis solvere jussit. Post haec Theodoricus data fide Irminfrido, in Zulpiaco civitate
illum dolo perimi jussit. Attila, rex Hunorum et totius Europae terror, a puella quadam, quam a patre occiso
vi rapuit, cultello perfossus, interiit.
Justinus minor imperator annis 11 regnavit. Armenii Christi fidem suscipiunt.
Tiberius annis 6. Longobardi Italiam vastant.
Mauricius annis 11. Gregorius Magnus Romae floruit. Iste universae probitatis ornamento praeclarus,
Augustinum episcopum cum monachis in Britanniam misit, ut genti Anglorum verbum Dei evangelizarent,
anno incarnationis dominicae 596.
Phocas annis 8. Angli Saxones in Britannia fidem percipiunt.
Heraclius annis 36. Judaei in Hispania christiani efficiuntur.
Heraclonas cum matre sua Martina annis 2. Pyrrus, regiae urbis episcopus, a Theodoro papa in basilica
beati Petri apostoli damnatur.
Constantinus, Constantini filius, annis 17. Hic sextam synodum composuit cujus rogatu Agatho papa
misit in regiam urbem legatos suos, in quibus erat Johannes Romanae ecclesiae tunc diaconus, non longe
post episcopus, pro adunatione facienda sanctarum Dei ecclesiarum; qui benignissime suscepti a reverendissimo
fidei catholicae defensore Constantino, jussi sunt, remissis disputationibus philosophicis, pacifico
colloquio de fide vera perquirere, datis eis de bibliotheca Constantinopolitana cunctis antiquorum patrum,
quosquos petebant, libellis. Affuerunt autem et episcopi 150, praesidente Georgio patriarcha urbis
regiae, et Antiochiae Machario, et convicti sunt, qui unam voluntatem et operationem astruebant in
Christo, falsasse patrum catholicorum dicta perplurima. Finito autem conflictu, Georgius correctus est;
Macharius vero cum suis sequacibus simul et praecessoribus, Cyro, Sergio, Honorio, Pyrrho, et Paulo, et
Petro, anathematizatus, et in locum ejus Theophanius, abba de Sicilia, Antiochiae episcopus factus; tantaque
gratia legatos catholicae pacis comitata est, ut Johannes Portuensis episcopus, qui erat ex ipsis unus,
dominica octavarum pascae missas publice in ecclesia sanctae Sophiae, coram principe et patriarcha, latine
celebraret. Haec est sexta synodus Constantinopoli celebrata.
LAMBERTI ANNALES.
Prima aetas ab Adam usque ad Noe, continens
generationes 10, annos vero 1656. Quae tota
periit diluvio, sicut infantiam mergere solet oblivio.
Secunda a Noe usque ad Abraham, generationes
similiter complexa 10, annos autem 292. In qua
linguarum facta est divisio. A pueritia namque homo
incipit loqui posse post infantiam, quae et inde
nomen accepit, quia fari, id est loqui, non
potest.
Tertia ab Abraham usque ad David, generationes
14, annos quoque 942 continens. Et quia ab adolescentia
incipit homo posse generare, Matheus ab
Abraham generationum sumpsit exordium.
Quarta a David usque ad transmigrationem
Babylonis, generationibus aeque juxta Matheum 14,
annis autem 483 porrecta. De qua regum tempora
coeperunt, quia dignitas juvenilis regno est
habilis
Quinta deinde usque ad adventum Salvatoris in
carne, generationibus et ipsa 14, porro annis 588
extenta. In qua, ut gravi senectute fessa, malis crebrioribus
plebs Hebraea quassatur.
Sexta, quae nunc agitur, nulla generationum vel
temporum serie certa, sed ut aetas decrepita ipsa
totius seculi morte finienda. Secula generationibus
constant. Inde dicuntur secula, quod se sequantur.
Abeuntibus enim aliis alia succedunt, quorum
decursus per generationes et regna ita scribitur.
Prima aetas continet creationem mundi. Primo
enim die Deus in lucis nomine condidit angelos.
Secundo in firmamenti appellatione creavit coelos.
Tertio in discretionis vocabulo speciem aquarum
et terrae. Quarto luminaria coeli | null | 80659dbe-4ae8-4fe0-92e4-10a83e371105 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
. Quinto animantia
ex aqua. Sexto animantia ex terra, et primum hominem
Adam.
Adam 130 anno genuit Seth, a quo filii Dei. Seth
anno 105 genuit Enos, qui coepit invocare nomen
Domini. Enos anno 90 genuit Cainan. Cainan anno
70 genuit Malalehel, qui interpretatur plantatio Domini.
Malalehel anno 72 genuit Jareth. Jareth anno
162 genuit Enoch. Hunc nonnulla divina scripsisse
Juda apostolo testante comperimus. Enoch
anno 65 genuit Matusalam; post cujus ortum translatus
est a Deo. Matusalam anno 187 genuit Lamech.
Gigantes nati sunt. Et concupierunt filii Dei id est
Seth, filias hominum, id est Cain. Lamech anno 182
genuit Noe, qui archam aedificavit. Noe anno 600
venit diluvium. Fuerunt autem ab Adam usque ad
cataclismum, id est diluvium anni 1656.
Secunda aetas continet annos 292. Sem anno 2
post diluvium genuit Arphaxat, a quo Chaldei. Arfaxat
anno 35 genuit. Sela, a quo Samaritae et
Indi. Selae anno 30 genuit Heber, a quo Hebraei.
Heber anno 34 genuit Falech. Turris aedificabatur.
Falech anno 30 genuit Reu. Dii primum
adorantur. Reu anno 32 genuit Saruch. Regnum
Scytharum inchoat. Saruch anno 30 genuit Nachor.
Regnum Aegyptiorum nascitur. Nachor anno 39
genuit Tare. Regnum Assiriorum et Sicioniorum
oritur. Tare anno 70 genuit Abraham. Semiramis
condidit Babiloniam et Zoroastres magicam reperit.
Fuerunt autem anni ab Adam usque ad Abraham
1947.
Tertia aetas continet annos 942. Abraham anno 75
propter imperium Dei venit in terram Chanaan.
Abraham anno 86 genuit Ismael, a quo Ismaelitae.
Abraham anno 100 genuit Isaac. Isaac anno 60 genuit
Jacob. Jacob anno 90 genuit Joseph. Memphis
in Aegypto conditur. Joseph annis 110 vixit. Graecia
segetes habere coepit. Hebraeorum servitus in Aegypto
annis 147, et Cecrops Athenas condidit. Moyses annis
40 rexit Israel, sub quo Hebraei litteras habere
coeperunt. Josue annis 26 rexit Israel. Ericthonius
in Graecia primus junxit quadrigam. Judices a Moyse
usque ad Samuel praefuerunt annis 305. Othoniel
annis 40 praefuit. Cathmus Thebanorum rex Graecas
litteras invenit. Aoth annis 80 praefuit. Amphion
musicus claruit. Debbora annis 40. Primus Latinis
regnavit Picus. Et Apollo medicinae autem invenit.
Gedeon annis 40. Orpheus Binusque musici claruerunt.
Abimelech annis 3. Iste 70 fratres suos occidit,
Thola annis 30. Priamus regnavit in Troja. Jair
annis 22. Carmentis latinas litteras reperit. Jepte
annis 6. Hercules flammis se injecit. Abessa annis
7. Bellum decennale Trojae surrexit. Ajalon annis
10. Hic in LXX interpretibus non habetur. Labdo
annis 8. Capta Troja, Aeneas venit in Italiam.
Samson annis 20. Ascanius Albam condidit. Heli
sacerdos anni 40. Archa testamenti capitur, et regnum
Siciniorum finitur. Samuel et Saul annis 32.
Regnum Lacedaemoniorum exoritur, et Homerus
fuisse probatur.
Quarta aetas continet annos 473. David annis 40
regnavit. Cartago a Didone conditur. Gath, Nathan
et Asaph prophetaverunt. Salomon annis 40. Templum
Hierosolimis aedificatur, annis 480 egressionis
ex Aegypto expletis. Ex quo apparet, Samuelem et
Saulem 32 annos, et non 40 praefuisse. Roboam 17
annis regnavit. Regnum Israel et Juda dividitur.
Abia annis 3. Pontifex Abimelech insignis habetur.
Asa annis 41. Aggeus, Amos, Johel et Jehu prophetaverunt,
et Azarias. Josaphat annis 25. Helias,
Helizeus, Abdias et Micheas prophetaverunt. Joram
annis 8. Edom recessit a Juda et constituit sibi
regem. Ochozias anno 1. Helias rapitur. Athalia
annis 7. Jonadab, filius Rechab, sacerdos claruit.
Joas annis 40. Zacharias, filius Joiadae, lapidatur.
Amazias annis 28. Amos propheta claruit in Israel.
Ozias annis 52. Olimpias prima a Graecis constituitur.
Joatham annis 16. Ezaias, Osee et Johel prophetaverunt,
et Romulus nascitur. Achaz annis 16.
Roma conditur, et Israel in Medos transfertur.
Ezechias annis 29. Romulus 100 senatores constituit.
Manasses annis 55. Numa duos menses adjecit, et
Sibilla Samia claruit. Ammon annis 2. Tullus in re
publica censum exegit. Josias annis 31. Thales phisicus
claruit. Joachim annis 11. Hujus tertio anno
Nabuchodonosor Judaeam cepit. Sedechias | null | 9f195ca7-295e-4fd1-9409-513d375b27d6 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
annis 11.
Templum Hierosolimis incensum est. Fuerunt autem
ab origine mundi usque ad terminum Judaici
regni anni 3363.
Quinta aetas continet annos 588. Hebraeorum captivitas
annis 70. Judith historia conscribitur. Darius
annis 36. Hujus secundo anno templum Hierosolimis
construitur, finitis 70 annis Judaicae captivitatis.
Xerses annis 21, Herodotus historiographus agnoscitur.
Artaxerses annis 40. Ezdras legem incensam
renovavit. Et Neemias Hierusalem restauravit. Darius,
qui et Nothus, annis 19. Haec aetas habuit Platonem.
Artarxerses, qui et Ochus, annis 26. Demostenes
et Aristotiles praedicantur. Xerses, Ochi
filius, annis 4. Xenocrates claruit. Darius annis 6.
Alexander Macedo annis 12, qui Hierosolimam
cepit. Huc usque regnum Persarum, dehinc Graecorum.
Alexander anno 5º Asiam obtinuit. Ptolomeus,
Lagi filius, annis 40. Machabeorum liber primus inchoavit.
Philadelphus annis 38. LXX interpretes
claruerunt. Evergetes annis 26. Jesus sapientiae
librum composuit. Philopater annis 17. Machabaeorum
liber secundus inchoavit. Epiphanes annis 24.
Romani Graecos obtinuerunt. Philometor annis 35.
Hunc Antiochus superans, Judaeos oppressit. Et
Scipio Africam vicit. Evergetes annis 29. Brutus
Hispaniam subegit. Sother annis 17. Traces Romanis
subjiciuntur. Varro et Cicero nascuntur. Alexander
annis 10. Siria per Gabinium Romanis subjicitur.
Ptolomeus, Cleopatrae filius, annis 8. Salustius
historiographus nascitur. Dionisius annis 30. Pompeius
Judaeam cepit. Cleopatra annis 2. Aegiptus
Romanis subditur. Huc usque regnum Graecorum
nunc Romanorum.
Julius Caesar annis 5. Hic primus monarchiam
tenuit, et ab hoc caesares appellati sunt.
Octavianus annis 56. Hujus anno 42, Dominus
noster Jesus Christus nascitur, completis ab Adam
juxta Hieronimum annis 5199.
Tiberius Augustus annis 23. Hujus anno 18, Dominus
noster Jesus Christus crucifixus est.
Gaius annis 4. Matheus evangelium scripsit.
Claudius annis 14. Petrus Romam, et Marcus
Alexandriam petierunt.
Nero annis 14º. Petrus et Paulus cruci gladioque
traditi sunt.
Vespasianus annis 10. Hujus anno secundo Titus
Hierosolimam subvertit, templum solo stravit, post
annos primae aedificationis 1189, Dominicae autem
incarnationis 71.
Titus annis 2. Hic facundus et pius fuit.
Domicianus annis 16. Joannes apostolus in Pathmos
relegatur.
Nerva anno uno. Joonnes Ephesum rediit et evangelium
scripsit.
Trajanus annis 19. Simeon Hierosolimorum episcopus
crucifigitur, et Joannes apostolus requiescit.
Adrianus annis 21. Aquila interpres oritur.
Antoninus Pius annis 24. Valentinianus et Marcion
heretici agnoscuntur.
Antoninus minor annis 19. Montanus Catafrigarum
auctor oritur.
Commodus annis 13. Theodotion interpres apparuit.
Aelius Pertinax annum 1. Nihil historiae habet.
Severus Pertinax annis 18. Simachus interpres
agnoscitur.
Antonius Caracalla annis 7. Quinta editio Hierusalem
invenitur.
Macrinus anno uno vel Marcus Aurelius Antonius
annis 4. Sexta editio Nicapoli reperitur, et Sabellius
infelix oritur.
Alexander annis 13. Origenes Alexandriae claruit.
Maximianus vel Maximus annis 3. Hic persecutus
est cristianos.
Gordianus annis 7. Fabianus episcopus Romae claruit.
Philippus annis 7. Hic primus imperator cristianus
fuit.
Decius anno 1. Antonius monachus oritur.
Gallienus et filius ejus Volusianus annis 2. Novatiana
heresis oritur.
Valerianus cum Gallieno annis 5. Ciprianus et
Cornelius martirio coronantur.
Claudius annis 2. Iste Gothos ab Illirico expulit.
Aurelianus annis 5. Hic etiam persecutus est cristianos.
Tacitus annum 1.
Probus annis 6. Manicheorum heresis oritur.
Carus annis 2. Iste de Persis triumphavit.
Diocletianus et Maximianus annis 20. Isti divinis
libris exustis, vastari ecclesias, affligi et interfici
cristianos jusserunt.
Maximinus, filius Maximiani, Severus, et Galerius
annum 1.
Constantinus annis 31. Cujus 16 anno Nicena
sinodus congregatur, dominicae incarnationis anno
318.
Constantius et Constans annis 27. Reliquiae sancti
Andreae sanctique Lucae evangelistae Constantinopolim
transferuntur, et anthropomorphitarum heresis
oritur. Per idem tempus Athanasius et Maximinus,
Treverorum archiepiscopus, atque Hilarius doctrina
et fide clari habebantur.
Julianus annis 2. Hic ex monacho paganus factus,
cristianos persecutus est.
Jovianus anno 1. Iste cum omni exercitu cristianus
efficitur.
Valentinianus annis 11, qui a Juliano ob fidem
Christi militia fuerat privatus. Et Gothi heretici
facti sunt.
Gratianus cum fratre Valentiniano annis 6. Ambrosius
et Martinus episcopi claruerunt. | null | 6e219867-b8bb-4894-8409-b90d7a666c71 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
Valentinianus cum Theodosio annis 9. Hieronimus
in Bethleem toto mundo claruit.
Theodosius annis 11. Sanctus Joannes anachorita
claruit.
Archadius cum fratre Honorio annis 13.
Johannes Crisostomus et Augustinus episcopi claruerunt.
Honorius cum Theodosio minore annis 15. Cyrillus
Alexandriae episcopus claruit.
Theodosius minor, Archadii filius, annis 26. Ephesina
sinodus Nestorium cum suis fautoribus Pelagianis
damnat, sub Celestino papa
Marcianus annis 7. Calcedonense concilium sub
Leone papa 630 patrum agitur.
Leo major cum Leone minore annis 17. Aegiptus
ab errore Dioscori liberatur.
Zenon annis 17. Corpus Barnabae apostoli reperitur,
et azephalorum heresis oritur.
Anastasius 26 annis. Fulgentius episcopus claruit.
Justinus major annis 9. Azephalorum heresis
abdicatur.
Justinianus annis 39. Hujus sexto anno primus
cyclus Dionisii inchoavit, dominicae incarnationis
anno 532.
Justinus minor annis II. Armenii fidem Christi
susceperunt.
Tiberius annis 6. Erminigildus rex Gothorum
martirio coronatur.
Mauricius annis 21. Gregorius papa Augustinum
archiepiscopum cum monachis Britanniam misit, ut
genti Anglorum verbum Dei evangelizarent, dominicae
incarnationis anno 596.
Focas annis 8. Angli-Saxones fidem Christi susceperunt.
Eraclius annis 36. Judaei in Hispania cristiani
facti sunt.
Eraclonas cum matre sua Martina annis 2. Pirrus
regiae urbis episcopus a Theodoro papa damnatur.
Constantinus, Eraclii filius, menses 6. Paulus,
Pirri successor, ob eandem vesanam doctrinam damnatus
est.
Constantinus, Constantini filius annis 17. Hic
sextam sinodum congregavit. Cujus rogatu Agatho
papa misit in regiam urbem legatos suos, in quibus
fuit Johannes, Romanae ecclesiae tunc diaconus, non
longe post episcopus, pro adunatione facienda sanctae
ecclesiae. Haec sexta sinodus Constantinopolim
acta est. Ubi affuerunt episcopi 150, praesidente
Georgio patriarcha urbis regiae, et Machario urbis
Antiochiae, et convicti sunt, qui unam voluntatem
et operationem astruebant in Christo, falsasse patrum
catholicorum dicta perplurima.
Tagobertus rex Francorum monasterium in Wizenburck
construxit anno Domini 623. regni sui 23.
Huc usque Beda.
( #Continuationem v. col.@# 466.)
PARS PRIOR. ANNI 702--829.
ANNALES QUEDLINBURGENSES.
DOMINICAE
INCARNATIONIS
ANNO
702. 703. 704. 705.
706.
707.
708. Conradus rex de Britannia
Romam perrexit, ibique attonsus
ac monachus factus, in jejuniis et
orationibus usque ad diem permansit
ultimum. Eodem anno mortuus
est Druogo.
709. Durus, et deficiens fructus.
710. Pippinus rex perrexit in Alamanniam.
711. Aquae inundaverunt valde.
712. Mors Heriberti, regis Longobardorum.
713.
714. Mors Pippini regis, qui fuit
filius Ansgisi; post quem Carolus
ejus filius regnavit.
715. Pugna Francorum; et mors
Dagoberti regis.
716. Pugnavit Carolus contra
Ratbodum regem.
717. Pugnavit Carolus contra
Francos in dominica die ante pasca.
718. Vastavit Carolus Saxoniam
plaga.
719. Occisio Francorum ad Suessionis
civitatem, et mors Ratbodi
regis.
720. Pugnavit Carolus contra Saxones.
721.
722. (721). Magna fertilitas facta
est.
723.
724.
725 (724). Sarraceni primitus
Italiam ingrediuntur.
726.
727. Sanctus Egbertus migravit
ad Christum.
728.
729. Cometae apparuerunt.
730.
731. Carolus vastavit ultra Ligerim;
et Raginfridus mortuus est.
732. Carolus pugnavit contra Saracenos
die sabatho.
733. Eclipsis solis facta est.
734. Carolus perrexit in Fresiam.
735. Carolus Wascones vastavit.
Beda nobilis presbiter et praeclarus
doctor obiit.
736. Initium Herolfesfeldensis
monasterii. Audoinus episcopus
obiit.
737. Carolus pugnavit contra Saracenos
in Gothia.
738. Carolus Saxoniam iterum
introivit, et fecit eos tributarios.
739. Carolus Provinciam intravit
usque in Massiliam.
740. Pax sine ulla hostilitate.
741. Carolus moritur, filius Pippini;
post quem Carolomannus et
Pippinus filii ejus regnaverunt.
742.
743.
744. Initium Fuldensis monasterii.
745.
746. Carolomannus Alamanniam
ingreditur. Sanctus Burcardus ordinatus
est primus episcopus in
Wirzburck. Eodem anno sanctus
Wigbertus migravit ad Christum.
747. Carolomannus Romam pergens
tonsoratur, fratri regnum relinquens.
748. Gripho fugit in Saxoniam.
749. Gripho reversus est de
Saxonia.
750. Pippinus decreto Zachariae
papae per unctionem sancti Bonifacii
archiepiscopi rex appellatur,
et Hildericus, falso rex vocatus,
tonsoratus in monasterium | null | 40e4218b-6353-48c5-bc04-fdd0a0675d7c | latin_170m_raw | null | None | None | None |
remittitur.
751. Landfridus obiit.
752. Gripho moritur.
753. Stephanus papa ad Pippinum
in Franciam veniens, defensionem
petit contra Haistulfum
regem.
754. Stephanus papa duos filios
Pippini, Carolum et Carolomannum,
unxit in reges.
755. Bonifacius archiepiscopus
pro Christi nomine martyrio coronatur,
cui Lull successit.
756.
757. Organa venerunt in Franciam.
758. Pippinus Saxonibus superatis
tributum imposuit, ut 300
equos singulis solverent annis.
759.
760. Pippinus in Wasconiam
venit.
761. 762. 763.
764. Hiems grandis.
765.
766.
767.
768. Pippinus rex acquisivit
omnem partem Aquitaniae, et Wifarius
est interfectus. Eodem anno
Pippinus rex revertens ab Aquitania
ad sanctum Dionysium 8 Kal.
Octob. obiit, filiis suis Carolomanno
et Carolo, qui cognominatur
Magnus, regnum relinquens.
769.
770. Hoc anno Berthrad, mater
Caroli, filiam Desiderii regis de
Italia adduxit in Franciam.
771. Carolomannus frater Caroli
obiit, regnum relinquens fratri
suo Carolo Magno.
772. Carolus in Saxonia Heresburg
expugnat, et fanum eorum,
quod vocatur Irminsul, subvertit.
773. Carolus invitatus ab Hadriano
papa, Italiam ingrediens
Desiderium regem in Papia obsedit.
774. Carolus Papiam cepit, et
Desiderium regem in Franciam
duxit. Eodem anno Saxones ecclesiam
in Fridislare, quam sanctus
Bonifacius aedificavit et dedicavit,
lignis et igne implentes incendere
volebant; sed minime valebant.
775. Carolus Siburck cepit, et
juxta Brunesberch Saxones bello
vicit; qui postea Francos in castris
juxta Lidbiki nimia caede prosternunt.
Regi vero juxta Ovaccram,
Hessi cum suis supplex occurrit.
776. Saxones, Christiani effecti,
Francorum ditioni subduntur. Sed
prius Heresburg ceperunt, militibus
regis, qui intus erant, interfectis.
777. Carolus publicum habuit
conventum Padarburnon.
778. Carolo pugnante contra
Saracenos, Saxones Longana vastantes,
inde Ducciam et Confluentiam,
in ecclesiis Dei et sanctimonialibus
multa crimina commiserunt.
779. Carolus contra Saxones
juxta Bocholt pugnavit et vicit.
780. Carolus inter Arae
et Albiae confluentiam Saxones baptisari
praecepit.
781. Carolus Romam perrexit,
et ibi baptisatus est filius ejus Carolomannus,
quem Hadrianus papa
mutato nomine vocavit Pippinum;
et ibi desponsata est filia ejus Ruodrud
Constantino imperatori. Eodem
anno Carolus de Roma
reversus in Franciam, terram
Saxonum inter episcopos divisit,
et terminos episcopis constituit; et
sancto Stephano protomartyri in loco qui dicitur Seliganstedi monasterium construxit, quod postea in
locum translatum est qui dicitur Halverstede, ubi nunc est sedes episcopalis. Idque ad corrigendum et
propagandum Cathalaunensi episcopo Hildegrimo, qui frater erat beati Liudgeri confessoris, commendavit;
hujusque episcopii terminos constituit fluvios Albiam, Salam, Unstradam, fossam juxta Gronighe, altitudinem
sylvae quae vocatur Haertz, Ovaccram, Schuntram, Dasanek, Drichterbiki, Aeleram, Isunnam
paludem, quae dividit Bardangaos et Huutangaos, Aram, Millam, Bimam, et Precekinam, et iterum
Albiam.
782. Widekind cum Saxonibus
quatuor praefectos Caroli, totumque
ejus, paucis evadentibus, exercitum
in loco qui dicitur Suntal interfecit.
783. Obiit Hildegard regina, pro
qua rex Vastradam duxit. Mater
regis Bertrad obiit. (784.) Carolus
pugnavit contra Saxones in Thiatmelli
et iterum juxta Hasa fluvium.
784 (785). Carolus per Thuringiam
intravit Saxoniam, rebelles
sibi devastans usque ad villam quae
dicitur Schenighe; et filius ejus
Carolus interim pugnavit contra
Westfalos in pago qui dicitur
Dreini.
785. Postea rex totum illum annum
in Saxonia cum exercitu sedens,
omnia exercitui necessaria Saxones sibi ministrare praecepit. Inde rex Attiniacum reversus, Widikindum
sibi huc usque rebellem, et Abbonem, cum sociis eorum, datis sibi obsidibus, in eadem regia villa
baptizari praecepit. Quibus baptizatis, tota Saxonia domno Carolo subjugata est. Conjuratio Hardradi comitis
et orientalium Francorum sapienter oppressa est.
786. Carolus perrexit in Italiam,
et inde Romam. Eclipsis solis facta
est 15 Calend. Octobris ab hora
diei prima usque ad horam quintam.
Multa etiam referuntur signa eodem
tempore apparuisse. Signum enim
crucis in vestimentis hominum apparuit.
Lull archiepiscopus obiit,
cui Richolfus successit.
787. Carolus omnem pene Calabriam
atque Apuliam in ditionem
suscepit.
788. Carolus per Alamanniam
pervenit ad fines Bajovariae, et
Tassilo dux Bajoariorum ob infidelitatem
de principatu ejicitur et | null | c4e6a563-14a8-4160-86f8-e04cd7463364 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
tonsoratur, et Thiado filius ejus
similiter, uterque monachi facti.
789. Carolus gentem Vulzorum
subegit, qui Lutici vocantur, duobus
super Albiae flumen pontibus
factis.
790. Palatium Wormatiae ignis
consumpsit.
791. Carolus Avarorum, id est
Hunorum, gentem subegit. Carolus
habuit quatuor filios: primum
Carolum, Pippinum regem Italiae,
Luothowicum regem Aquitaniae,
Drogonem Metensis ecclesiae episcopum.
Iste vero Pippinus qui in
eum conjuraverat, filius illius erat
de obscuri generis matre, non ille
Pippinus rex.
792. Conjuratio Pippini contra
patrem suum Carolum per Fardulfum
publicata est; unde ipse
Pippinus attonsus in monasterium
recluditur, caeterique omnes, alii
decollati, alii patibulo suspensi
sunt. Et Fardolfo commendavit
monasterium sancti Dionysii pro
remuneratione.
793. Saxones iterum rebellaverunt,
deficientes a fide.
794. Haeresis Feliciana synodo
apud Francofort habita damnata
est. Vastrad regina obiit; pro qua
rex Liudgardam in conjugium duxit.
Et aequivocus ejus pugnavit
contra Saxones in Sinadevelde.
795. Carolus in Bardenwick cum
exercitu venit.
796. Hadrianus papa Romanus
obiit, cui Leo successit. Et Carolus
Saxoniam vastat.
797. Carolus iterum cum exercitu
Saxoniam invadit, totamque
hiemem in Herestelli ducit.
798. Carolus Nordelingos,
legatorum suorum interfectores,
multa caede prostravit.
799. Leo papa lingua truncata
et caecatus a Romanis et de pontificatu
ejectus, videns et loquens
venit ad Carolum in Saxoniam,
ad locum qui vocatur Padarburnon;
quem rex honorifice susceptum
Romam reduci, et omnia
sua sibi restitui jubet. Eodem anno
Gherald Bajoariae marchio clarus,
et Ericus dux Forojulensis, ab
Hunis interfecti sunt.
800. Carolus dum Thuronicam
venisset ad urbem, Liutgard uxor
sua praeclara illic mortua est.
Inde reversus in Franciam, perrexit
Romam ad vindicandum
Leonem papam.
801. In die natalis Domini ad
missam Carolus, imposita sibi a
Leone papa corona, imperator et
Augustus a Romanis appellatus
est, patricii nomine dempto.
802. Aaron rex Persarum Jerosolymam
subjecit Carolo, et
misit ei elephantum unum.
803. Carolus conventu habito in
palatio Saltz, Saxones antiqua
libertate donavit, eosque pro conservanda
fide catholica ab omni
solvit tributo, excepto quod illos
omnes, divites ac pauperes, totius
suae culturae ac nutriturae decimas
Christo et sacerdotibus ejus fideliter
reddere jussit.
804. Leo papa iterum venit in
Franciam. Carolus Saxones Transalbinos,
et qui in Wimadi habitabant,
transtulit in Franciam,
eorumque pagos Abodritis dedit.
805. Carolus, filius Caroli, Bohemos
cum Francis et Saxonibus
devastavit, regemque eorum, Lechonem
nomine, occidens, victor
ad patrem revertitur.
806. Carolus regnum divisit tribus
filiis, Pippino, Luthowico,
Carolo.
807. Mortalitas maxima facta
est in Fulda.
808. Carolus junior Linos et
Schmeldingos expugnans, victor
revertitur ad patrem.
809. Depositio sancti Liudgeri
episcopi et confessoris.
810. Hoc anno castellum Haboki
Albiae flumini impositum est, et
Pippinus filius Caroli imperatoris,
rex Italiae, 8 Id. Jul. obiit, filio
suo Bernhardo regnum relinquens.
Et filia Caroli Ruotrudis obiit.
811. Carolus, filius Caroli imperatoris,
inter alios sui filios et
natu major et patri acceptior, 2
Non. Decemb. obiit.
812. Eclipsis solis post meridiem
fuit.
813. Pons apud Mogontiam
mense Maio repentino flagravit incendio.
Richolfus archiepiscopus
obiit, cui Hastulfus successit. Et
imperator filium suum Ludovicum,
imposita sibi corona, totius consortem
sibi imperii fecit.
814. Carolus imperator magnus
et Saxonum apostolus 5 Calend.
Februarii obiit, aetatis suae
anno 71, regni autem 47, imperii
vero 14; cui filius suus Ludovicus,
qui cognominatur Pius, successit
in regnum.
815. Consilio episcoporum Ludewicus praecepit
ut omnes monachi cursum sancti Benedicti cantarent.
816. Ludovicus imperator Aquisgrani magnam
habuit synodum. ibique constituit regulam canonicorum.
817. Conjuratio Bernhardi, fratuelis sui, contra
regem Ludovicum.
818. Ludowicus imperator Bernhardum regem,
fratris sui Pippini filium, excaecari jussit; deinde
compunctus, publicam egit poenitentiam. Irmingard
quoque uxor sua 5 Non. Octobr. obiit., Ecclipsis
solis 8 Id. Jul. facta est. Vuldensis basilica dedicatur.
819. Imperator Ludovicus Judith, filiam Welphi,
duxit in uxorem.
820. Isto anno aeris intemperies hominibus et jumentis
pestem infudit | null | f3ff4082-50c8-408f-96b0-e13eedcac4d3 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
, omnesque pene fructus
consumpsit.
821.
822.
823. Ludovicus imperator fratrem suum Drugonem
Metensis ecclesiae episcopum supposuit. Inchoatio
Corbeiae novae monasterii.
824. In territorio Tullense puella quaedam annorum
12 post eucharistiam, quam in pascha perceperat,
primo pane, deinde omni cibo potuque pleno
triennio abstinuit; et in Saxonia in pago
Virsedi 26 villas fulgur consumpsit. In territorio
Augustodunense ingens fragmentum ex glacie simul
cum grandine decidit, cujus longitudo 15, latitudo
7, crassitudo duos pedes habuisse dicitur.
825. Haistolfus archiepiscopus obiit, cui Othgerus
successit.
826
827. Hildegrimus episcopus senior obiit. Cui
Thiatgrimus successit.
828.
829. Pretiosa corpora sancti Valentis et Senesii
in Augeam insulam venerunt 5 Id. Aprilis.
ANNALES WEISSEMBURGENSES.
ANNO
INCARNATIONIS
DOMINICAE
702. 703. 704. 705.
706.
707.
708. Cuonrat rex de Brittannia
Romam perrexit, ibique attonsus
ac monachus factus, in jejuniis et
precibus ad diem pervenit ultimum.
Eodem anno mortuus est Druogo.
709. Durus et deficiens fructus
fuit.
710. Bibbinus rex perrexit in Alamannia.
711.. Aque inundaverunt
valde.
712. Mortuus est Heribertus, rex
Langobardorum.
713.
714. Mortuus est Pippinus rex;
post quem regnavit Karolus filius
ejus annis 27.
715. Dagobertus rex moritur;
fuitque pugna Francorum.
716. Pugnavit rex Karolus contra
regem Ratbodum.
717. Pugnavit Karolus contra
Francos in dominica ante pascha.
718. Vastavit Karolus Saxoniam
plaga magna.
719. Occisio Francorum ad Suessionis
civitatem.
720. Pugnavit Karolus contra
Saxones.
721.
722. Magna fertilitas facta est.
723. Duo filii Drugonis ligati. et
Karolus infirmatur.
724.
725. Karolus perrexit Andegavis.
726.
727. Sanctus Egbertus migravit
ad Christum.
728.
729. Cometae stelle apparuerunt.
730.
731. Karolus vastavit ultra Ligoram.
732. Karolus pugnavit contra
Sarecenos.
733. Eclipsis solis facta est.
734. Karolus perrexit in Fresiam.
735. Karolus vastavit Wascones.
(736). Beda nobilis et praeclarus
doctor obiit.
736 (737). Initium Herveldensis
monasterii.
737 (738) Karolus pugnavit contra
Saracenos in Gothia.
738 (739). Karolus Saxoniam
iterum intravit, et fecit eos tributarios.
739 (740). Karolus Provinciam
intravit usque in Massaliam.
740.
741. Karolus moritur 24º regni
sui anno, post quem Karlmannus
et Pippinus filii ejus annis 6 regnaverunt.
742.
743.
744. Inicium Fuldensis monasterii.
745.
746. Sanctus Burgehardus ordinatur
episcopus in Wirzeburg.
747. Sanctus Wibertus migravit
a seculo, quem sanctus Bonifacius
de Brittannia advocavit sibi
in solatium praedicationis, et quia
eo major natu fuit, summa veneratione
illum habuit.
748. Grifo fugit in Saxoniam.
749. Idem reversus de Saxonia.
750. Pippinus ex decreto Zachariae
pape per unctionem sancti
Bonifacii archiepiscopi rex appellatur;
et Hildiricus, falso vocatus
rex, tonsoratus in monasterium
mittitur.
751. Lantfridus mortuus est.
752. Grifo obiit.
753. Stephanus papa ad Pippinum
veniens, defensionem petit
contra Haistolfum regem.
754. Stephanus papa duos filios
Pippini, Karolum et Karlmannum,
unxit in reges.
755. Sanctus Bonifacius martyrio
coronatur.
756.
757. Organum venit in Frantiam.
758. Pippinus Saxonibus superatis
tributum imposuit, ut 300
equos singulis annis persolvant.
759.
760.
761. 762. 763.
764. Pippinus rex magnum conventum
habuit in Carisiago; fuitque
hibernus durus.
765. Ruotgangus episcopus corpora
sanctorum Gordiani, Naboris
et Nazarii de Roma adduxit.
766. Victi sunt Sclavi a Francis.
767.
768. Pippinus rex adquisivit
Aquitaniam totam. Eodem anno
Pippinus rex ab Aquitania revertens
ad sanctum Dionisium, 8
Kal. Oct. obiit, Karlo et Karlmanno
regnum relinquens.
769.
770. Berhta regina venit de Italia,
et Desiderii regis filiam adduxit
in Franciam.
771. Karlomannus rex defunctus
est. Karlmannus obiit,
fratri Karlo regnum relinquens.
772. Karolus in Saxonia Eresburg
expugnavit, et fanum eorum,
quod vocabatur Irminsul, destruxit.
773. Karolus ab Adriano papa
Romam vocatus, Italiam ingrediens
regem Desiderium in Papia obsedit.
774. Karolus Papiam cepit, et
Desiderium regem in Franciam
duxit. Eodem | null | ba06627d-2e0c-4fec-8b1a-c45371d789d0 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
anno Saxones ecclesiam
in Frideslare lignis et igne
implentes incendere volebant; sed
minime valebant.
775.
776. Saxones, Christiani effecti,
sunt Francis subditi.
777
778. Karolus pugnavit contra
Saracenos. Saxones Logonahi vastant.
779.
780.
781. Karolus Romam perrexit,
ibique baptizatus est Karlmannus
filius ejus, quem Adrianus papa
mutato nomine Pippinum vocavit.
Ibi quoque desponsata est Ruotdrudis,
filia ejus, Constantino.
782. Karoli comites occisi sunt
a Saxonibus in loco qui dicitur
Sundal.
783. Hildigart regina obiit, cui
Fastrad successit.
784.
785.
786. Sanctus Lullus archiepiscopus
obiit, et Karolus ad Italiam
venit; multa quoque visa sunt prodigia.
Signum enim crucis in vestimentis
hominum apparuit, et sanguis
de coelo terraque profluxit.
787. Karolus Romam veniens,
Beneventum profectus est, monasterium
sancti Benedicti adiit; et
eclipsis solis facta est.
788.
789. Karolus subegit gentem
Wilzorum.
790.
791 (790). Karolus perrexit in
Pannoniam. (791.) Karolus subegit
gentem Avarorum.
792. Conjuratio Pippini contra
patrem suum, quae per Faldolfum
publicata est; unde et Pippinus
attonsus in monasterium mittitur,
ceterique omnes perditi, alii decollati,
alii suspensi miserabiliter
sunt mortui, et ipsi Fardalfo datum
est cenobium sancti Dionisii.
793.
794.
795. Adrianus papa obiit in nativitate
Domini.
796.
797.
798.
799. Leo papa lingua truncata
et cecatus et de pontificatu ejectus,
videns et loquens in Saxoniam
venit ad Karolum, in locum
qui dicitur Heristelli.
800.
801 (800). Karolus a Romanis
Augustus appellatus est.
802 (801). Amarmurmultus rex
Persarum elefantem unum misit
cum aliis muneribus Karlo, qui
primus Francorum Augusti nomen
promeruit.
803.
804 (803). Leo papa iterum venit
in Frantiam, et Saxones
Transalbani translati sunt in Frantiam.
805. Karlus, Karoli filius, Beheimos
vastavit.
806. Karolus divisit regnum cum
testamento inter filios, Ludovicum,
Pippinum et Karlum.
807. Mortalitas maxima facta
est in Fulda.
808.
809.
810. Maxima mortalitas bovum
.
811.
812.
813. Pons apud Mogontiam incendio
periit.
814. Karolus imperator obiit;
cui Ludowicus successit.
815. Decretum est, ut omnes monachi cursum
sancti Benedicti cantarent.
816.
817.
818. Ludowicus imperator in Brittannia Mormannum
regem vicit.
819. Ludowicus caesar Judit, filiam Welphi, uxorem
accepit.
820.
821.
822.
823.
824. Ludowicus Augustus contra Wiomarcum regem
pugnavit, et Brittanniam vastavit.
825. Wiomarcus occidebatur in domo propria.
826. Hildewinus ossa sancti Sebastiani in Galliam
transtulit.
827.
828.
829.
LAMBERTI ANNALES.
ANNO D. INC.
702. 703. 704.
705. [Aldfridus rex Nordanembrorum,
filius Oswi fratris
sancti Oswaldi regis, obiit. 3--6]
706. [Inicium monasterii sancti
Petri in Erphesfurdt, quod construxit
Tagebertus rex Francorum in
monte qui antea Merwigisburgk
vocabatur, sed ab ipso Tagaberto
mons sancti Petri nuncupatus est
4--6]
707.
708. Cunrat rex de Brittannia
Romam perrexit, ibique attonsus
ac monachus factus, in jejuniis
et precibus ad diem pervenit ultimum.
709.
710. Pibbinus major domus regni
Francorum perrexit in Alemanniam.
711.
712. Mortuus est Heribertus,
rex Langobardorum.
713.
714. Mortuus est Pippinus
major domus, cui successit Karolus
filius ejus.
715. Mortuus est Dagobertus rex;
fuitque pugna Francorum.
716. Pugnavit Karolus contra regem
Ratbodum.
717. Pugnavit Karolus contra
Francos in dominica die ante pascha.
718. Vastavit Karolus Saxoniam
plaga magna. Sanctus Bonifacius
ordinatur episcopus 2. Kal.
Decembris.
719. Occisio Francorum ad Suessionis
civitatem.
720. Pugnavit Karolus contra
Saxones.
721.
722. Magna fertilitas facta est.
723. Karolus infirmatur.
724.
725. Karolus perrexit Andegavis.
726.
727. Sanctus Egbertus migravit
ad Christum.
728.
729. Cometae stellae apparuerunt.
730.
731. Karolus vastavit ultra Liguram.
732. Karolus pugnavit contra
Sarracenos.
733. Eclipsis facta est solis.
734. Karolus perrexit in Fresiam.
735. Karolus vastavit Wascones.
(736). Beda nobilis et praeclarus | null | f5b4a9e1-b7d8-4d86-9c50-572407b1aadc | latin_170m_raw | null | None | None | None |
doctor obiit.
736. Initium Herveldensis monasterii.
737 (738). Karolus pugnavit contra
Sarracenos in Gothia.
738 (739). Karolus Saxoniam
iterum intravit, et fecit eos tributarios.
739 (740). Karolus Provinciam
intravit usque in Massiliam.
740.
741. Karolus obiit, major domus
regni Francorum, cui successerunt
Karlmannus et Pippinus
filii ejus. Initium Altahensis monasterii.
742. Karolus magnus natus
est. Sanctus Bonifacius cum
Karlomanno magnam sinodum habuit
.
743.
744. Initium Fuldensis monasterii.
745.
746. Sanctus Burchardus ordinatus
est episcopus primus in
Wirziburg.
747. Sanctus Wigbertus migravit
a seculo. Karlmannus Romae
monachus factus est.
748.
749.
750. Pippinus decreto Zachariae
papae per unctionem sancti
Bonifacii archiepiscopi rex appellatus
est, qui antea major domus
vocatus est; et Hildericus rex tonsoratus
in monasterium mittitur.
751. Zacharias papa obiit. Stephanus
electus est atque occisus;
et alter Stephanus electus atque
consecratus est.
752.
753. Stephanus papa ad Pippinum
veniens, defensionem petiit
contra Haistulfum regem.
754. Stephanus papa duos filios
Pippini Karolum et Karlmannum
unxit in reges.
755. Sanctus Bonifacius martyrio
coronatur anno peregrinationis
suae 40º.
756.
757. (756). Organa primum missa
sunt Pippino de Graecia.
758. Pippinus Saxonibus superatis
tributum imposuit, ut 300
equos singulis annis persolverent.
759.
760.
761. 762. 763.
764. Pippinus magnum conventum
habuit in Carisiago; fuitque
hyems durissima.
765. Ruotgangus episcopus corpora
sanctorum Gorgonii, Naboris
et Nazarii de Roma advexit.
766. Victi sunt Sclavi in Weidahaburc
a Francis.
767.
768. Pippinus rex acquisivit
Equitaniam totam, et inde revertens
ad sanctum Dionysium, 8.
Kal. Octobris obiit, Karolo magno
et Karlmanno regnum relinquens.
769.
770. Berhta regina venit de Italia,
et Desiderii regis filiam adduxit
in Franciam.
771. Karlmannus obiit, fratri
Karolo regnum relinquens.
772. Karolus in Saxonia Eresburg
expugnavit, et fanum, quod
vocabatur Irminsul, destruxit.
773. Karolus ab Adriano papa
invitatus, Desiderium regem in
Papia obsedit.
774. Karolus Papiam cepit, et
Desiderium regem in Franciam
duxit. Eodem anno Saxones ecclesiam
in Friteslare lignis et igne
implentes incendere volebant; sed
minime valebant.
775.
776. Saxones Christiani effecti
sunt.
777. Dedicatio ecclesiae in
Ordorf a beato Lullo in honore
sancti Petri.
778. Karolus pugnavit contra
Sarracenos, et Saxones Loganichi
vastant.
779. Sturm, abbas Fuldensis
cenobii, obiit.
780.
781. Karolus Romam perrexit,
ibique baptizatus est Karlomannus
filius ejus, quem Adrianus papa
mutato nomine vocavit Pippinum.
Ibi quoque desponsata est Ruodrut,
filia ejus, Constantino imperatori.
Karolus divisit terram inter episcopos
in Saxonia.
782. Karoli comites occisi sunt
a Saxonibus in loco qui dicitur
Suntal.
783. Hildigart regina obiit, cui
Fastrat successit.
784.
785.
786. Sanctus Lullus archiepiscopus
obiit, cui Richolfus successit,
et Karolus ad Italiam venit.
Multa quoque visa sunt prodigia.
Signum enim crucis in vestimentis
hominum apparuit, et sanguis e
coelo terraque profluxit.
787. Karolus Romam veniens,
Beneventum profectus est, et monasterium
sancti Benedicti adiit.
Et eclipsis facta est solis.
788.
789. Karolus subegit gentem
Wilzorum.
790.
791 (790). Karolus perrexit in
Pannoniam. (791). Karolus subegit
gentem Avarorum. Et fundata
est ecclesia sancti Bonifacii
in Fulda.
792. Conjuratio Pippini contra
patrem suum, quae per Fardolfum
publicata est. Unde Pippinus attonsus
in monasterium mittitur,
ceterique omnes perditi, alii decollati,
alii suspensi, miserabiliter
sunt mortui. Et ipsi Fardolfo datum
est coenobium sancti Dionysii.
793.
794. Haeresis Feliciana dampnata
est in synodo Frankenefurt; et
Vastrath regina obiit.
795. Adrianus papa obiit in nativitate
Domini.
796.
797.
798. Balthart abbas Herveldensis
obiit.
799. Leo papa, lingua truncata,
excaecatus et de pontificatu ejectus,
videns et loquens in Franciam
venit ad Karolum, in locum
qui dicitur Heristelle.
800.
801 (800). Karolus a Romanis
Augustus est appellatus.
802 (801). Amarmurmulus rex
Persarum elephantem unum cum
aliis muneribus Karolo misit.
803. Leo papa iterum | null | 89d3ec6a-3929-42bd-80d7-71d86be6c795 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
venit in
Franciam, et Saxones Transalbiani
translati sunt in Franciam.
804.
805. Karolus, Karoli filius, Becheimos
vastavit.
806.
807. Mortalitas maxima facta
est in Fulda.
808.
809.
810. Hohenburg castellum impositum
est Albiae flumini ab imperatore
Karolo contra Danos.
811. Depositio Liutgeri episcopi.
812.
813. Richolfus archiepiscopus
Moguntinensis obiit, cui Haistolfus
successit; et pons apud
Magontiam incendio periit.
814 Karolus magnus imperator
obiit; cui Ludowicus successit,
qui episcopatum in Hiltinesheim
construxit.
815. Baugolfus abbas Fuldensis obiit. Et praeceptum
est ut omnes monachi cantarent cursum
sancti Benedicti.
816.
817. Ludowicus imperator Aquisgrani habuit synodum,
ibique ordinavit vitam monachorum.
818. Ludowicus imperator in Britannia Normannum
regem vicit.
819. Ludowicus Judith, filiam Welfi, in uxorem
accepit; et in Fulda dedicata est ecclesia
820.
821.
822. Inchoatio monasterii novae Corbeiae.
823.
824. Lodowicus contra Wivomarcum regem pugnavit,
et Britanniam vastavit.
825. Wivomarcus occisus est in domo propria;
et Haistolfus Moguntiae archiepiscopus obiit, cui
Otgarius successit.
826. Hiltwinus ossa sancti Sebastiani in Galliam
transtulit.
827.
828.
829. Ludowicus imperator depositus est a filiis
suis Lothario, Ludowico et Karolo.
ANNALES HILDESHEIMENSES.
815. Anno 3 Hludowici factum est concilium magnum
in Aquisgrani in mense Augusto, et praeceptum
est ut monachi omnes cursum sancti Benedicti
cantarent ordine regulari. Et duo codices
scripti sunt, unus de vita clericorum, et alter de
vita nonnarum. Eo anno Leo papa obiit, et ordinatus
est Stephanus pro eo in episcopatum Romane
Ecclesie; qui in mense Octimbre venit ad Hludowicum
imperatorem civitatem Remis, et reversus
est in pace. Bicgo de amicis regis, qui et filiam
imperatoris nomine Elpheid duxit uxorem, eo tempore
defunctus est.
816. Anno 4, conventum suum habuit Hludowicus
imperator cum Francis, in Aquisgrani palacii mense
Junio, et jejunio indicto ordinatus est filius Hlotharius
in imperatorem, ut consors regni fieret cum
patre. Eo anno Stephanus papa decessit, cui successit
Paschalis in pontificatu.
817. Bernardus quoque, rex Italie, sedicionem
levavit contra imperatorem; et Hludowicus Augustus
Italiam cum exercitu perrexit.
818. Anno 6 Hludowici imperatoris, hoc est anno
Dominicae Incarnationis 818 in Brittannia Mormaxnum
regem vicit.
819. Imperator anno 7 regni sui Judith, filiam
Welphi, duxit in uxorem; et basilica Fuldensis
coenobii dedicata est. Post hec annis quattuor requievit,
et nihil historiae factum est.
820.
821.
822.
823.
824. Anno vero 12 regni imperatoris, hoc est
anno 824 Dominicae Incarnationis, secunda expedicio
facta est contra Wiomarcum regem, et Brittaniam
vastat.
825. Wiomarcus anno 13 imperatoris in domo
propria occisus est ab hominibus Landberti; et
Heistolfus archiepiscopus obiit.
826. Anno 14 Hludowici Hiltwinus abbas ossa
sancti Sebastiani in Galliam transtulit.
827. Imperatoris anno 15, et Incarnationis Dominicae
827, Sarraceni fines Barcinonensium et Gerundensium
vastant.
828.
829.
PARS ALTERA GENUINA A. 830-973
ANNALES QUEDLINBURGENSES.
830. Ludovicus imperator depositus est de solio
a filiis suis, Lothario, Ludovico, Carolo.
831.
832. Conjuratio Ludovici contra patrem suum.
833. Regnum Francorum ad Lotharium imperatorem
conversum est.
834. Pippinus et Ludovicus, frater ejus, in regnum
ejus restituerunt patrem suum.
835.
836.
837.
838. Item conjuratio apud Frankenfort Ludovici,
et conversum est regnum ad patrem ejus.
839. Ventus ingens innumera subvertit aedificia,
et multa damna effecta sunt in 4 Novembris.
840. Ludovicus imperator insequendo filium venit
Herolfesfeld monasterium in 6 Id. Aprilis. Statim
eodem anno in 12 Calend. Jul. obiit, cui Ludovicus
filius ejus successit. Thiatgrimus episcopus
obiit, cui Heinmo successit.
841. Adelbertus comes est occisus; et infelix bellum
Lotarii contra fratres suos Ludovicum et Carolum
factum est.
842. Rabonus, Fuldensis coenobii abbas, expulsus
est de monasterio, et Lotharius de regno.
843. Hoc anno facta est pax inter Lotharium, et
Ludovicum et Carolum, fratres suos.
844. Lotharius rex cum orientalibus Francis venit in
Sclaviam, et regem eorum Gestimulum occidit, caeterosque
sibi subegit. Dedicatio ecclesiae novae | null | 6d570884-1953-4a5e-992b-c3c9d9fbb441 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
Corbeiae.
845. Hoc anno monachi de Herolfesfelde cum
Otkario episcopo reconciliati sunt. Hoc etiam anno
Ludovicus rex ad idem monasterium venit 2 Cal.
Novembris, et privilegia et immunitates monachis
donavit, et suo sigillo munivit.
846. Ludovicus rex, filius Ludovici, Pannoniam
subegit, et Bohemos domum rediens vastavit.
847. Otker archiepiscopus obiit; cui Rabanus,
abbas Fuldensis monasterii, successit.
848. Ludovicus rex apud Moguntiam habet concilium
synodale, ibique Ghodeschalck haereticus
convictus est et damnatus.
849.
850. (849). Basilica sancti Wicberti confessoris
dedicata est.
851.
852. Inchoatio Gandesheimensis monasterii in
antiquiori loco, et adventus sanctorum confessorum
Anastasii atque Innocentii.
853. Haymo episcopus obiit; cui Hildegrimus
junior successit.
854.
855. Ecclesia sancti Kiliani in Wirtzeburg fulminibus
exusta est. Lotharius rex tonsuram et monachicum
habitum suscepit moriturus.
856. Leo papa obiit, et Rabonus archiepiscopus,
cui Carolus successit.
857. Carolus archiepiscopus apud Moguntiam
magnam synodum congregavit.
858. Ludovicus filium suum Ludovicum cum
magno exercitu misit ad Abodritos.
859. Ludovicus et Carolus et Lotharius, filii Lotharii
fratris ejus, cum juramento invicem
pacem affirmaverunt.
860. Maginradus heremita martirizatus est.
861.
862. Fames magna et morbus in Germania et in
aliis partibus Europae.
863. Carolus archiepiscopus obiit. Cui Lutbertus
successit.
864.
865. Subitaneum diluvium et vehemens grando
fruges absumpsit; Anscarius episcopus obiit.
866. Nicolaus papa obiit.
867. Ventus ingens cum turbine multa aedificia
stravit.
868. Fames valida et vehemens tam Germaniam
quam caeteras Europae provincias nimium afflixit.
869. Lutheri rex a Benevento reversus, quo ob
fratris sui discordiam Ludovici perrexit, Romam
venit, ibique ab Hadriano papa damnatus, domum
rediens cum suis pene omnibus periit.
870.
871.
872. Ictu fulminis Wormatia comburitur.
Aestatis fervor immanis et siccitas nimia totos pene
perdidit fructus, plurimaeque domus cum hominibus
et animalibus, fulminibus incensae, exustae sunt.
Dedicatio ecclesiae sanctae Mariae in Hildesheim per
Altfridum episcopum.
873. Fames magna invaluit in Germania, et incredibilis
multitudo locustarum venit.
874.
875.
876.
877.
878.
879.
880.
881. 882. 883. 884.
885.
886.
887.
888.
889
890.
891.
892.
893.
894. 895.
896.
897. 898.
899.
900.
901.
902.
903.
904.
905.
906.
907.
908.
909.
910. Franci ab Ungaris occisi et fugati sunt.
911. Ludovicus rex obiit; cui Conradus successit.
912. Ungari vastaverunt Franciam et Thuringiam.
Et cometae apparuerunt. Hatto archiepiscopus obiit.
913. Otto ducum praecipuus, de quo, velut fertilissimo
quodam stemmate, imperatoria illa Ottonum
propago, totius Europae terminis non modicum profutura,
processit, onus limosae molis abjecit. Domina
Oda, mater scilicet ipsius, obiit anno 107.
vitae suae. Otto rex et imperator futurus natus est.
914.
915.
916. Ungari, Saxonia vastata et cunctis circumquaque
direptis, venerunt usque ad Fuldam.
917. Erchancharius, Berthardus, et Lutfridus
capite plectuntur.
918. Einhardus episcopus occiditur.
919. Conradus rex moriens, quem non propinquitatis
suae jura, sed invictae fidei eximiaeque virtutis
munia prae caeteris admodum commendaverant,
sceptris ac regno Heinricum feliciter potiturum, sibi
succedere deliberavit, hisque rite per omnia dispositis,
viam totius carnis ingreditur.
920. Post excessum Conradi regis praefatus Saxoniae
ducis filius ac Franciae dominus Heinricus,
communi senatus ac plebis assensu electus et unctus
in regem, quanta terra marique victoria deinde nituerit,
quanta domi militiaeque subjectos industria
rexerit, dictis ac scriptis inexplicabile constat.
921. 922.
923. Sigismundus Halverstadensis episcopus obiit.
Cui Bernhardus in episcopatu successit, ejusque
successor Hildewardus nascitur.
924. Hermannus Coloniae archiepiscopus obiit.
925.
926.
927.
928.
929. Otto rex Editham, filiam regis Anglorum,
matrimonio sibi jungendam Saxoniae advexit.
930. Facta est pugna valida adversum Sclavos
juxta Albiam prope Lunkini, in qua Saxones gloriosissime
vicerunt, prostratis Sclavorum 120 milibus, in captivitatem vero 800 ductis; suorum autem duobus
comitibus Luthariis cum quibusdam aliis amissis non | null | ffdc2cd1-bb6a-4e94-80cc-ff2380bed48c | latin_170m_raw | null | None | None | None |
multis, plurimis autem vulneratis.
931. Rex Heinricus cum exercitu suo profectus
est in Abodritos, subiciens eos sibi.
932.
933. Ungarorum exercitus a rege Heinrico devictus
est.
934. Rex Heinricus in Wucronin profectus est
subjiciens eos sibi.
935.
936 (935). Magna sinodus fuit in Erphesfurt.
(937). Heinricus rex obiit 6. Non. Julii; cujus filius
Otto pacificus, Saxoniae decus, jure haereditario paternis
eligitur succedere regnis. Mechtild inclita
regina, obeunte conjuge suo, praefato scilicet rege Heinrico, coenobium in monte Quedelingensi, ut
ipse prius decreverat, sancta devotione construere coepit. Hoc regnum gentibus esse voluit, hoc totis
viribus fovet. Ibi, quia bene nata raro ac difficillime degenerare noverat, non vilis personae, sed summae
ingenuitatis, tirunculas canonicae religioni rite deservituras collegit, easque usque ad extrema vitae
istius caducae, materno more, spiritualium nec non carnalium copiis commodorum enutrire non destitit.
937. Everhardus dux Francorum, et Wigmannus
Saxonicus, atque improbus Thancmer, inani consensu
conspiravere in regem: sed Dei gratia cito
revelante regi, illa iniqua conspiratio sapienter oppressa est. Nam Tancmer miserabiliter occisus, alii
autem truncati, suspensi sunt. Everhardus privatus honore, degradatus est; Wigman vero supplicando
pedibus regis, reconciliatus est. In eadem tempestate venientes Ungari, vastaverunt Thuringiam;
deinde in Saxoniam, ibique in paludibus caeterisque difficultatibus perierunt. Alia autem pars nefandi
exercitus fugiendo in terram suam reversi sunt. Eodem anno Hildebertus archiepiscopus Moguntinus
obiit, eique Fridericus successit.
938. Eburhardus comes Heinricum, filium Heinrici
regis, captum projecit in vincula.
939. Hoc anno cum esset rex in superioribus
partibus Rheni fluminis, Heinricus frater regis,
Eburhardus dux Francorum, atque Gisilbrachtus comes Luthariorum, congregato nefando exercitu
transeuntes Rhenum, maximam partem regni depopulati sunt. Cum autem reversi sunt gratulabundi,
nunciatum est Udoni amico regis; qui cum suis repetente irruens in eos, Eburhardum in ipsa ripa
fluminis hostiliter, uti dignus erat, occiderunt; Gisilbrecht autem in brevi fluminis voragine dimersus,
et qui cum illo erant, simul interierunt. Heinricus autem, frater ejus, assumptis adjutoribus supplicando
regi, gratiam suam recepit.
940. Dedicatio Gandeshemensis ecclesiae.
941. Otto rex de insidiis conjuratorum contra se
liberatus, statim pascha in Quedelingensi civitate
quosdam quorum nomina sunt Erik, Reinward,
Varin, Ascheric, Bacco, Hermon, occidi, quosdam
vero exilio relegari jussit.
942.
943.
944. Graecorum rex Ottoni regi xenia misit.
945.
946. Edith regina, contectalis magni Ottonis regis,
amarum mortis poculum degustavit, relictis
post se duobus liberis Liudolfo et Liutgarde.
947. Privilegium a papa Agapito Quedlinburgensi
congregationique sancti Servatii defertur.
948. Synodus ad Eggilenheim congregata est, cui
Marinus legatus apostolicus praesedit.
949. Conradus dux Liutgardam, filiam Ottonis
regis et Edittae, sibi in uxorem duxit. Eodem anno
venerunt secundo nuncii Graecorum ad regem Ottonem
cum muneribus.
950. Bellum magnum factum est inter Bavaros et
Ungaros.
951. Otto rex perrexit in Italiam, et cum eo ejus
filius Liudolfus pius et Conradus audacissimus, gener
ipsius regis, atque Fridericus archiepiscopus
Moguntiacensis ecclesiae caeterorumque innumerabilis
multitudo ex omni regno suo. Ibique ipse rex
invictissimus Otto Adelheidam reginam, vultu decoram,
consilio providam, et universa morum honestate
valde praeclaram, et regali avorum atavorumque
prosapia ortam, conjuge illustrissimo, Lothario
scilicet rege, jam tunc viduatam, connubiali
sibi vinculo sociandam adquisivit; cujus etiam consilio
regnum Longobardiae, quod illi haereditario jure
cesserat, cum Beringero tiranno ditioni suae subjugatur.
Eodem anno Heinricus, filius Heinrici ducis,
natus est.
952.
953. Satis acerba et nimis crudelis dissensio exorta
est inter Liudolfum, filium regis, et patruum ejus
Heinricum, ipso rege partes fratris sui juvante;
mansitque per duos annos in incendiis, caedibus et
depopulationibus, multique non solum de populo, sed
etiam de optimatibus occubuerunt. Hoc etiam anno
Moguntia obsessa est, et castellum quod Rosodal
nominatur; factumque est magnum bellum in illo
loco.
954. Fridericus archiepiscopus Moguntiacensis
ecclesiae obiit, vir summae abstinentiae, in religione
sancta et doctrina probatus; et Wilhelmus, filius
regis, successit in locum suum. Obiit Liutgard, regia
proles.
955. | null | 218d92b8-daef-46f0-9657-2433fc5b2a05 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
Otto rex Ungaros cum magno periculo sui
suorumque magna et cruenta caede prostravit; in
quo tamen bello Conradus dux cum aliis multis
occisus est. Et Heinricus dux Bajowariorum, frater
regis Ottonis, obiit. Cono dux fortis, mortem gustavit
ab Ungariis. Sed et rex Otto periculosissime
contra Abodritos conflixit, quos filius materterae
ejus Egbertus contra illum congregavit. Mechtild,
gemma praelucida e medio coronae imperialis,
decori suis et gaudio cunctis nascendo enituit. Otwinus
episcopus ordinatur.
956. Liudolfus, filius regis, perrexit Italiam,
eamque subegit imperio suo.
957. Liudolfus, filius Ottonis regis, in Italia
mortuus est, et inde ad Moguntiam transportatus,
ad sanctum Albanum sepultus est.
958. Signum crucis in vestimentis hominum apparuit,
illis qui derisui illud habebant, mortem inferens;
illis qui pie et religiose illud venerabantur,
nihil mali intulit.
959.
960. Venerunt legati Rusciae gentis ad regem Ottonem,
et deprecati sunt eum ut aliquem suorum
episcoporum transmitteret, qui eis ostenderet viam
veritatis; et professi sunt se velle recedere a paganismo,
et accipere nomen et religionem christianitatis.
Et ille consensit deprecationi eorum, et transmisit
Adalbertum episcopum fide catholicum. Illique
per omnia mentiti sunt, sicut postea rei probavit
eventus; quia nec ille praedictus episcopus evasit
lethale periculum ab insidiis eorum.
961. Venerunt nuncii Johannis papae, vocantes
illum Romam.
962
963.
964
965.
966.
967.
968.
969.
970.
971.
972.
973.
ANNALES WEISSEMBURGENSES.
830.
831.
832. Conjuratio Ludowici contra patrem suum.
833. Regnum Francorum ad Lotharium est conversum.
834. Pippinus et Ludowicus patrem suum constituerunt
in regnum.
835.
836.
837.
838. Conjuratio Ludowici iterum ad Franconofurt,
et conversum est regnum ad patrem ejus.
839.
840. Ludowicus imperator insequendo filium venit
ad Herolfesfelt.
841. Lutharius bellavit contra fratres suos Ludovicum
et Karlum, et Adelbertus comes occisus est
842. Lutheri expulsus est a regno.
843. Lutharius, Ludowicus et Karlus pacem fecerunt.
844. Lutharius rex regem Sclavorum Gestimulum
occidit, caeterosque sibi subegit.
845. Ludovicus imperator venit ad Herolfesfelt,
et privilegia monachis dedit, suoque sigillo munivit.
846. Ludowicus, filius Ludowici, Pannoniam
subegit, et Beheimos domum rediens vastavit.
847. Otgarius archiepiscopus obiit; cui Rabanus
successit.
848. Ludowico ad Mogontiam habito sinodali
concilio, Godescalcus hereticus est dampnatus.
849.
850
851. Irmingardis regina obiit.
852.
853.
854.
855. Ludowicus rex cum exercitu magno perrexit
contra Ratzidum regem Marahensum. Lutharius
etiam rex tonsuram et monachicum habitum
suscepit mortuus.
856. Rabanus archiepiscopus obiit; cui Karlus
successit.
857. Karlus archiepiscopus in Mogontia sinodum
magnam habuit.
858. Ludowicus rex Ludowicum, filium suum,
cum exercitu magno misit ad Habitritos.
859. Ludowicus et Karolus atque Lutharius, filius
Lutharii fratris eorum, cum juramento pacem fecerunt.
860. Hiemps magna et mortalitas animalium.
861. Udo, Berenger atque Ernost depositi honoribus.
862.
863. Karlus episcopus obiit, et Liutberthus successit.
864. Ludowicus rex Radzidum, regem Marahensium,
sibi subegit.
865.
866.
867.
868.
869. Lutheri rex a Benevento reversus Romam
venit, ibique ab Adriano dampnatus, domum rediens
pene cum suis omnibus periit. Eodem anno Thiodo,
abbas Fuldensis, depositus, et Sigihardus electus
est valde religiosus.
870.
871.
872.
873.
874.
875. Ludowicus rex, filius Lotharii, obiit.
876. Bellum juxta Andarnacha factum est inter
Karlum et Lodowicum, Ludowici filium, successorem
regni.
877.
878.
879. Ludowicus, filius Karli, obiit.
880.
881. 882. 883. 884.
885.
886.
887. Karlus est de regno ejectus, atque Arnoldus
electus.
888. Karlus obiit.
889.
890. Liutpertus archiepiscopus obiit, et Sunderoldus
successit.
891. Sunderoldus, archiepiscopus occisus est, et
Fridericus successit.
892. Arn episcopus est occisus, et Haltrat
abbas obiit.
893.
894. 895.
896. Arnoldus imperator est appellatus.
897. 898.
899. Arnoldus rex obiit, cui Ludowicus, filius | null | 8eb74db2-884f-43ba-b07e-f5400d1da2b3 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
ejus, successit.
900.
901.
902.
903.
904.
905. Cuonrat comes occisus est ab Adelberto.
906. Ungarii vastaverunt Saxoniam.
907. Adelbertus comes decollatus est, jubente Ludowico
rege.
908. Liutboldus dux occisus est ab Ungariis.
909. Burghardus, dux Thuringorum, occisus est
ab Ungariis.
910. Ludowicus rex pugnavit cum Ungariis.
911. Ungarii vastaverunt Franciam.
912. Ludowicus rex obiit; cui Conradus successit.
913.
914. Otto Saxonicus dux obiit.
915. Ungarii vastando venerunt usque Fuldam.
916.
917.
918.
919. Cuonradus rex obiit, cui Heinricus successit.
920.
921. 922.
923.
924.
925.
926.
927.
928.
929.
930.
931. Heinricus rex Abatritos subegit.
932. Heinricus rex fuit in Losicin.
933.
934. Heinricus rex in Wocronin cum exercitu
fuit.
935.
936 (935). Magna sinodus fuit in Erpesfurt. Eodem
anno Heinricus rex obiit; cui filius ejus Otto successit.
937 (936). Otto rex fuit in Horolfesfelt; et ecclesia
sancti Bonifacii exusta est.
938 (937). Eberhardus comes Heinricum, filium
Heinrici regis, captum projecit in vincula.
939 (938). Eberhart et Sigibertus occisi sunt.
940.
941.
942.
943. Sinodus ad Bunnam congregata est.
944.
945.
946 (947). Etheid regina obiit, cui Adelheid successit.
947.
948. Sinodus ad Ingileheim congregata, cui Marinus
legatus apostolicus praesedit.
949. Iterum nuntii Grecorum ad regem Ottonem
cum praeciosissimis muneribus venerunt in memoria
omnium sanctorum; et Otto rex dedit filiam suam
Conrado duci.
950. #Reginbold episcopus obiit. Godefrid.
successit.@#
951. Otto rex perrexit in Italiam, et adquisivit
Adelheidam reginam; et Berengerum regem subdidit
sibi.
952.
953. Satis acerba et nimis crudelis dissensio
exorta est inter Liutolfum, regis filium, et Heinricum
patruum suum. Eodem anno obsessa est Mogontia
et Rossad.
954. Fridericus archiepiscopus obiit et Willihelmus
successit.
955. Otto rex Ungarios cum magno periculo sui
suorumque magna cede prostravit juxta fluvium
Lech in nativitate sancti Laurentii; in quo etiam
bello dux Cuonradus cum aliis occisus est.
956. Liutolfus in Italiam perrexit, eamque sibi
subegit.
957. Liutolfus in Italia est mortuus, et inde ad
Mogontiam portatus, et ad sanctum Albanum sepultus.
958. Signum crucis in vestimentis apparuit.
959. Patriarcha de Aquileia venit in Herisfelt.
960.
961. Venerunt legati domni apostolici ad regem
Ottonem, et rogaverunt eum Romam pergere in
adjutorium Johannis pape.
962.
963.
964. Berengerus rex obsessus est in monte sancti
Leonis, ibique captus et in Babenberg deductus.
965. Otto imperator de Italia revertendo venit ad
Franconofurt.
966. Otto imperator tertia vice ad Italiam pergendo
Romam pervenit.
967.
968. Willihelmus archiepiscopus obiit, cui Hatto
successit.
969. Hatto archiepiscopus obiit; cui Ruotbertus
successit.
970. #Otgerus episcopus obiit. Baldericus episcopus
ordinatur.@#
971. Exustum et famosum templum in Thornburg.
972. Domno Ottoni juniori imperatori missa et
filia imperatoris de Grecia.
973.
LAMBERTI ANNALES.
830.
831. Bun et Raban abbates fundamentum
ecclesiae sancti Wigberti foderunt 6 Idus Julii,
secunda feria.
832. [Corpus sancti Aurelii in Germaniam delatum
est, et Hirsaugia fundata.] Conjuratio Ludowici
contra patrem suum.
833. Regnum Francorum ad Lotharium est conversum.
834. Pippinus et Ludowicus patrem suum restituerunt
in regnum.
835.
836. [Otgarius archiep. ossa S. Severi episcopi
sibi delata transtulit in Erphesfurt, Thuringiae civitatem,
et in alto monasterio reposuit 11 Kal. Nov. 3.]
837.
838. Conjuratio Ludowici iterum ad Franconefurt,
et conversum est regnum ad patrem ejus.
839.
840. Ludowicus insequendo filium venit ad Herolfesfelt
monasterium 6 Idus Aprilis. Ludowicus
imperator obiit; cui filius ejus Ludowicus successit.
841. Lutharius bellavit contra fratres suos Ludowicum
et Karolum; in quo praelio pene ad internecionem
deleti sunt Franci, et Lutharius victus est;
ubi et Adelbertus comes occisus est.
842. Lutheri expulsus est a regno, et Raban abbas
de monasterio. | null | 12f91c8a-aa85-422f-9969-2283635660be | latin_170m_raw | null | None | None | None |
843. Lutheri, Ludowicus, et Karolus pacem fecerunt.
844. Lutharius rex regem Sclavorum Gestimulum
occidit.
845. Ludowicus venit ad Herolfesfelt 2 Kalendas
Novembris, et privilegia monachis dedit suoque sigillo
munivit. Monachi quoque ejusdem Herveldensis
monasterii reconciliati sunt cum Otgario archiepiscopo
de decimis frugum et porcorum ex terra
Thuringorum per fideles legatos domni Ludowici
Augusti, episcopos videlicet et praesides.
846. Ludowicus, filius Ludowici, Pannoniam
subegit, et Beheimos domum rediens vastavit. Bun
abbas Herveldensis obiit, cui Brunwart successit.
847. Otgarius archiepiscopus Moguntie obiit, cui
abbas Fuldensis Rabanus successit. Abbatiam Waldo
suscepit.
848. Ad Mogontiam habito sinodali concilio, Gotescale
haereticus dampnatus est.
849.
850. Dedicata est ecclesia sancti Wigberti
5. Kalendas Novembris a Rabano Mogontiacensi archiepiscopo.
851.
852. Translatio sancti Lulli in coena Domini.
853.
854.
855. Ludowicus rex cum magno exercitu perrexit
contra Ratzidum regem Maruhensium. Lutharius
etiam rex tonsuram et monachicum habitum
suscepit moriturus in Promia.
856. Rabanus archiepiscopus Mogontiacensis
obiit; cui Karolus successit.
857. Karolus archiepiscopus, in Mogontia magnam
synodum habuit.
858. Ludowicus rex Ludowicum filium suum
misit cum exercitu magno ad Abitritos. [Karolus
archiepiscopus quandam partem de reliquiis sanctae
Innocentiae transtulit ad Erphesphurt. 1 3.]
859. Ludowicus et Karolus atque Lutharius,
filius Lutharii fratris eorum, cum juramento pacem
fecerunt.
860.
861. Udo, Ernost, Berngerus, comites, et Waldo,
abbas Fuldensis, honoribus depositi sunt; Thiodo
abbas successit.
862.
863. Karolus archiepiscopus [Mogontiacensis 3
4. 5.] obiit; cui Liutbertus successit.
864. Ludowicus rex Ratzidum, regem Marahensium,
sibi subegit.
865.
866.
867.
868.
869. Lutheri rex a Benevento reversus Romam
venit, ibique ab Adriano dampnatus est. Qui domum
rediens, pene cum suis omnibus periit. Eodem anno
Thiodo, abbas Fuldensis, depositus, et Sigehardus
electus est, vir religiosus.
870.
871.
872.
873.
874.
875. Ludowicus rex obiit; cui filius ejus Ludowicus
successit. Brunwart Herveldensis abbas obiit;
cui Druogo successit.
876. Pugna juxta Andarnaha facta est inter Karolum
et Ludowicum, Ludowici regis filium.
877.
878.
879. Ludowicus rex, filius Ludowici regis, obiit;
cui frater ejus Karolus successit.
880.
881. 882. 883. 884.
885.
886.
887. Karolus de regno est ejectus, et Arnoldus
electus.
888. Karolus obiit.
889.
890. Liutbertus archiepiscopus [Mogontiacensis
3. 4. 5.] obiit; cui Sunderolt successit.
891. Sunderolt, archiepiscopus Mogontiae, occisus
est; cui Hatto successit.
892. Arn episcopus [Herbipolensis 3. 4. 6.] occisus
est. Et Druogo abbas Herveldensis obiit; cui
Harderat successit.
893. Praelium magnum factum est inter Bajoarios
et Ungarios.
894. 895.
896. Arnoldus Romae imperator factus est.
897. 898.
899. Arnoldus imperator obiit; cui Ludowicus,
filius ejus, successit.
900.
901. Harderat, abbas Herveldensis, obiit; cui
Diethart successit.
902. Sclavi vastaverunt Saxoniam.
903. Adelbrath, et Eberhart, et Heinrich occisi
sunt.
904.
905. Cuonrat comes occisus est ab Adelberto.
906. Ungarii vastaverunt Saxoniam.
907. Adelbertus comes occisus est, jubente Ludowico
rege.
908. Liutboldus dux occisus est ab Ungariis.
909. Burchardus, dux Thuringorum, occisus est
ab Ungariis.
910. Ludowicus rex pugnavit cum Ungariis, et
victus est.
911. Ungarii vastaverunt Franciam.
912. Ludowicus rex obiit; cui Cuonradus successit.
Hatto archiepiscopus Mogontiacensis obiit; cui
Hereger successit.
913.
914. Otto Saxonicus comes obiit.
915. Ungarii vastando venerunt usque in Fuldam.
916.
917.
918. Cuonradus rex fuit in Herolfesfelde.
919. Cuonradus rex obiit; cui Heinricus Saxo
successit.
920.
921. 922.
923.
924. Hereger archiepiscopus Mogontiacensis
obiit; cui Hildibertus [abbas Fuldensis I. 4. 5.] successit.
[Abbatiam suscepit Hadamarus I. 4. 5.]
925.
926.
927. Diethardus junior abbas Herveldensis factus
est | null | c40b0f78-f00e-4dbc-a3e1-d632b3581d7c | latin_170m_raw | null | None | None | None |
, cum senioris Diothardi consilio.
928. Diethardus abbas junior [Herveldensis 4. 5.]
episcopus [Hildesemensis 4. 5.] ordinatus, et Burchardus
abbas electus est.
929.
930. Diothardus senior obiit.
931. Heinricus rex Abotritos subegit.
932. Diedo episcopus [Wirczeburgensis 3. 4. 5. 6.]
obiit; cui Burchardus abbas Herveldensis successit.
933. Megingoz abbas Herveldensis electus est.
934. Heinricus rex Wucronin cum exercitu fuit.
935.
936 (935). Magna synodus fuit in Erphesfurt.
Eodem anno Heinricus rex obiit; cui
filius ejus Otto successit.
937 (936). Otto rex fuit in Herolfesfelde. Eodem
anno ecclesia sancti Bonifacii exusta est
938 (937). Eberhardus comes Heinricum, filium
Heinrici regis, captum projecit in vincula.
939 (938). Eberhardus et Gisilbertus occisi sunt.
Hildibertus archiepiscopus Mogontiacensis obiit, cui
Fridericus successit.
940.
941.
942. Dedicata est ecclesia sancti Maximini in
Treveris.
943. Synodus ad Bunnam congregata est.
944.
945. Nuntii Graecorum ad regem Ottonem venerunt
cum magnis muneribus in vigilia omnium sanctorum.
946 (947). Etheit regina obiit; cui Adelheit successit.
947.
948. Synodus ad Ingelemheim congregata est, cui
Marinus legatus apostolicus praesedit.
949. Iterum nuncii Graecorum ad regem Ottonem
cum preciosissimis muneribus venerunt in
memoria omnium sanctorum; et Otto rex dedit filiam
Cuonrado duci.
950. Factum est magnum proelium inter Bajoarios
et Ungarios.
951. Otto rex perrexit in Italiam, et adquisivit
Adelheidam reginam; et Berngerum regem subdidit
sibi.
952.
953. Nimis crudelis dissensio exorta est inter
Liudolfum, regis filium, et Heinricum patruum suum.
Eodem anno obsessa Mogontia et Rossadal castellum,
factaque est in illo loco magna pugna.
954. Fridericus acchiepiscopus Mogontiacensis
obiit, cui Wilhelmus, filius regis, successit.
955. Otto rex Ungarios cum magno periculo sui
suorumque magna caede prostravit in Lechfelt in
natali sancti Laurentii; in quo etiam bello dux
Cuonradus cum aliis multis occisus est. Heinricus
quoque, dux Bajoariorum, obiit.
956. Ruodbertus archiepiscopus Treverensis obiit,
cui Heinricus successit; et Hadamarus Fuldensis
abbas obiit, cui Hatto successit. Eodem anno Liudolfus
in Italiam perrexit, eamque sibi subegit.
Et Megingoz Herveldensis abbas obiit, cui Hagano
successit.
957. Liudolfus in Italia est mortuus, et inde ad
Mogontiam portatus, et ad sanctum Albanum sepultus.
958. Signum crucis in vestimentis apparuit.
959. Hagano, abbas Herveldensis, potestatem suam
reliquit ob infirmitatem corporis sui; eoque vivente,
Guntherus electus est in locum ejus.
960. Venerunt legati Rusciae gentis ad regem
Ottonem, deprecantes, ut aliquem suorum
episcoporum transmitteret, qui ostenderet eis viam
veritatis. Qui consensit deprecationi eorum, mittens
Adelbertum episcopum fide catholicum, qui etiam
vix evasit manus eorum.
961. Venerunt legati domni apostolici ad regem
Ottonem, vocantes eum Romam in adjutorium Johannis
papae. Filius ejus Otto secundus in regem ungitur
Aquisgrani.
962. Otto rex perrexit Romam, eumque Johannes
papa gratanter suscipiens, honorifice sup
cathedram augustalem posuit, et benedictione atque
consecratione sua imperatorem fecit. Guntherus
Herveldensis abbas obiit; cui Egilolf successit.
963. Magna synodus facta est Romae, cui Otto
imperator praesidebat, cum multitudine magna episcoporum,
abbatum, sacerdotum, clericorum ac monachorum;
ibique dejectus est Benedictus a sede
apostolica.
964. Berngerus rex obsessus est in monte sancti
Leonis, ibique captus atque in Babenberg ductus est
cum Willa uxore sua.
965. Otto imperator de Italia venit. Brun archiepiscopus
[Coloniensis 4. 5. 6. #et m. rec.@# 3.] obiit,
cui Folcmarus successit.
966. Otto imperator tertia vice Romam venit.
967. Otto imperator misit legatos suos ad
Willihelmum archiepiscopum et alios principes, ut
Ottonem filium suum cum omni dignitate regali ad
Italiam mitterent. Quem ipse suscipiens, Romam
perduxit, ut papa Johannes posterior imperatorem
faceret; quod et libentur fecit.
968. Willihelmus archiepiscopus [Mogontiacensis
4. 5. 6.] obiit, cui Hatto [abbas Fuldensis 2. 3. 6.]
successit. Abbatiam vero suscepit Wernherus.
969. Hatto archiepiscopus Mogontiacensis
obiit; cui Rutbertus successit.
970. Egilolfus Herveldensis abbas | null | a7899100-da31-45b7-a342-47a4b2d1c446 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
obiit; cui Gozberdus
successit.
971. Exustum est famosum templum in Dornburg.
972. Ottoni juniori imperatori missa est
Theophanu ab imperatore de Graecia. Eodem anno
Otto senior imperator cum juniore Ottone de
Italia perrexit in Franciam.
973. Otto imperator senior cum juniore venit
Quidelinburg, ibique celebravit sanctum pascha 10.
Kalendas Aprilis. Illucque venerunt legati plurimarum
gentium, id est Romanorum, Graecorum, Beneventorum,
Italorum, Ungariorum, Danorum, Sclavorum.
Bulgariorum, atque Ruscorum, cum magnis
muneribus. Eodem anno Otto imperator senior obiit
in Mimelieba Nonis Maii; cui filius ejus
secundus Otto successit. #[Sanctus Oudalricus episcopus
obiit 3. 5.]@#
ANNALES HILDESHEIMENSES.
830.
831 Incarnationis Dominicae, et 19 regni Ludowici,
Bun abba Herfeldensis, et Rabanus abba Fuldensis,
fundamentum ecclesiae sancti Wigberti fodere ceperunt
in 6 Id. Jul. in 2 feria.
832. Ludowicus filius imperatoris anno regni
ejus 20 conjurationem fecit contra patrem suum
apud Longobardonheim.
833. Regnum Francorum ad Lotharium imperatorem
conversum est.
834. Anno 22 regni Ludowici, Pippinus et
Ludowicus frater ejus restituerunt patrem suum in
regnum ejus.
835.
836.
837.
838, regni vero Ludowici 26, iterum conjuratio
apud Franconofort Ludowici junioris; et conversum
est regnum ad patrem ejus.
839, imperatoris anno 27, ventus ingens innumera
aedificia subvertit, et multa dampna effecta sunt in
6 Non. Novembris.
840. Ludowicus imperator insequendo filium venit
ad Herolfesfeldi monasterium in 6 Idus Aprilis,
statimque eodem anno in 12 Kal. Julii obiit, regni
videlicet ipsius 28. Cui Ludowicus filius ejus successit.
841, regni vero Ludowici junioris 2, Adalbertus
comes occisus est: et infelix bellum Lotharii contra
fratres suos Ludowicum et Karolum.
842. Rabanus, abba Fuldensis coenobii, expulsus
de monasterio, et Lotharius de regno, anno Ludowici.
. .
843. Hoc anno facta est pax inter Lotharium, et
Ludowicum et Karolum, fratres suos.
844. Lotharius rex cum orientalibus Francis
venit in Sclaviam, et eorum regem Gestimulum
occidit ceterosque sibi subegit.
845. Hoc anno monachi de Herolfesfelde cum
Otgario episcopo reconciliati sunt, et eodem anno
Ludowicus imperator ad idem monasterium
venit in 2 Kal. Novembris, et privilegia et munitates
monachis donavit et sigillo munivit.
846. Ludowicus, filius Ludowici, Pannoniam
subegit, et Behemos domum rediens vastavit.
847. Otger archiepiscopus obiit, cui Rabanus
abbas Fuldensis successit.
848. Ludowicus apud Mogontiam habito concilio
sinodali, ibique Godescalcus hereticus convictus et
dampnatus est.
849.
850. Hoc anno 5 Kal. Novembris ecclesia sancti
Wigberti dedicata est a Rabano, Mogontiacensis
ecclesiae archiepiscopo.
851
852
853.
854.
855. Ludowicus rex cum magno exercitu perrexit
contra Ratzidum regem Marahensium; et eodem
anno ecclesia sancti Kiliani in Wirzeburg fulminibus
exusta est. Lutharius rex tonsuram et
monachicum habitum suscepit moriturus.
856. Rabanus archiepiscopus obiit; cui Karolus
successit.
857. Karolus apud Mogontiam magnam sinodum
congregavit.
858. Ludowicus filium suum Ludowicum cum
magno exercitu misit ad Abotritos.
859. Ludowicus, Karolus, et Lutharius cum juramento
invicem pacem firmaverunt.
860.
861. Udo, Ernust, Bernger, comites, et Waldo
abba, honoribus depositi.
862. Fames magna et morbus in Germania et in
aliis partibus Europae.
863. Karolus archiepiscopus obiit; cui Luitbertus
successit.
864. Ludowicus rex Francorum Ratzidum regem
Marahensium sibi subegit.
865. Subitaneum diluvium et vehemens grando
fruges assumpsit.
866.
867. Ventus ingens cum turbine multa edificia
stravit.
868. Fames valida et vehemens tam Germaniam
quam ceteras Europae provincias nimium afflixit.
869. Lutheri rex a Benevento reversus, qui ob
fratris sui discordiam Ludowici perrexit, Romam
venit, ibique ab Adriano papa dampnatus, domum
rediens cum suis pene omnibus periit. Et eodem
anno Thiodo, abba Fuldensis monasterii, depositus,
et vir venerabilis et religiosus Sigihart electus est.
870.
871. Thiodo abba supradictus obiit.
872. Aestatis fervor inmanis et siccitas nimia
totos pene perdidit fructus, plurimaeque domus cum
hominibus et animalibus fulminibus incensae et exustae
sunt. #Obiit Adrianus papa, Johannes successit@#.
Et eodem anno indictione 5. in Kalendas
Novembris dedicata est aecclesia sanctae Mariae in
Hildenesheim | null | 32e42325-820f-4452-97c4-03c8a13b5bcd | latin_170m_raw | null | None | None | None |
a venerabilibus episcopis, Alfrido
ejusdem aecclesiae episcopo, et Rimberto,
atque Theodrico, sed et Liuthardo, cum
interventione religiosi abbatis Adalgarii monachorumque
et canonicorum.
873. Fames magna invaluit in Germania, et incredibilis
multitudo locustarum venit.
874.
875 Ludowicus rex obiit anno regni sui 35. Alfridus
episcopus obiit. #Post Alfridum Ludolfus
monachus Chorbeiensis eligitur, set subitanea morte
aufertur. Post hunc Marcwardus successit, qui, a
Sclavis interfectus, quarto anno decessit.@#
876. Bellum juxta Andarnacha inter Karolum et
Ludowicum, fratris sui Ludowici filium, successorem
regni.
877.
878. Hoc anno eclipsis solis fiebat.
879. Ludowicus, filius Ludowici obiit anno quinto
regni sui, cui successit Karolus. Et eodem anno
Karlomannus paralisis morbo periit.
880. #Wicbertus episcopus eligitur.@#
881. 882. 883. 884.
885. Hoc anno Vulferi episcopus cum aliis
multis occisus est a Sclavis.
886.
887. Karolus veniens in Triburias; et cum placitum
haberet post festivitatem sancti Martini, conspiratione
facta adversus eum, orientales Franci
reliquerunt eum, et elegerunt Arnulfum in regem,
et Karolus subjicit se Arnulfo.
888. Karolus obiit, et Arnulfus rex electus.
889.
890. Liutbertus archiepiscopus obiit, cui Sunderolt
successit.
891. Sunderolt archiepiscopus occisus est, cui
Hatto successit.
892. Arn episcopus occisus est.
893. Factum est bellum magnum inter Bawarios
et Ungarios.
894. 895.
896. Arnulfus rex Romam veniens, imperator
factus est.
897. 898.
899. Arnulfus imperator obiit, cui Ludowicus,
filius ejus, successit.
900.
901. Hardarat abba obiit, cui Thiothart successit.
902. Sclavi vastaverunt Saxoniam.
903. Eberhart et Adalhart atque Heinric occisi
sunt.
904.
905. Cuonradus comes occisus est cum aliis
multis.
906. Ungarii vastaverunt Saxoniam.
907. Adalbertus decollatus est a Ludowico rege.
908. Liudboldus dux cum aliis multis interfectus
est ab Ungariis.
909. Burghart, dux Thuringorum, occisus est ab
Ungariis.
910. Ludowicus rex pugnavit contra Ungarios.
911. Ungarii vastaverunt Franciam et Thuringiam.
912. #Luodewicus rex obiit; cui Chounradus,
dux Francorum, in regnum successit.@#
913.
914. Otto comes Saxonicus obiit.
915. Ungarii vastantes omnia, venerunt usque
ad Fuldam.
916.
917.
918.
919. Kuonradus rex obiit, et Heinricus Saxonicus
successit in regnum.
920.
921. 922.
923. Haicho abba obiit, et Hildibrat electus
est.
924. #Herigerus archiepiscopus cessit; Hildibertus
successit.@#
925.
926. #Turris Gandesheim dedicata est a Sehardo
episcopo.@#
927. Thiothart junior abba electus est cum consensu
senioris; #et Rothsuit Gandesheim
abbatissa obiit; cui Wildigrat mediante Sehardo episcopo
successit.@#
928. Idem Thiathart junior episcopus ordinatus
est #post Sehardum,@# et Burghart abba electus.
929.
930. Thiothart senior abba obiit.
931. Heinricus rex Abotritos subegit.
932. Heinricus rex fuit in Lonsicin. Et
Thiodo obiit, cui Burchart successit.
933. Meingoz abba eligebatur.
934. Heinricus rex in Wocronin cum exercitu
fuit.
935.
936 (935). Magna sinodus fuit in Erpesfort.
Et in eodem anno Heinricus rex obiit; cui Otto,
filius ejus, successit in regnum.
937 (936). Otto rex fuit in Herolfesfelde; et aecclesia
sancti Bonifacii exusta est.
938 (937). Eberhart comes Heinricum, filium
Heinrici regis, captum projecit in vincula.
939 (938). Eberhart et Gisilbrat interfecti sunt.
940.
941.
942. Treveri dedicata est basilica sancti Maximini
a Ruotberto archiepiscopo.
943. Sinodus ad Bunnam congregata est.
944.
945. Legati Grecorum venerunt ad regem Ottonem
cum muneribus.
946. (947). Etheid regina obiit 7. Kal. Febr.
947.
948. Sinodus ad Engilenheim congregata est, cui
Marinus legatus apostolicus presedit.
949. Cuonradus dux sibi conduxit filiam regis Ottonis
in habitatricem: et nuncii Grecorum venerunt
secundo ad regem Ottonem cum muneribus.
950. Bellum magnum factum est inter Bawarios
et Ungarios.
951. Otto rex in Italiam perrexit, et cum eo Liudulfus
filius ejus, et Cuonradus dux, atque Frithuricus
archiepiscopus | null | c4172bf9-0302-4144-a9ba-75d7dce18371 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
Mogonciacensis aecclesiae. Ibique
Otto rex adquisivit sibi ad societatem Adalheidam
reginam, et Berengerum regem de Langobardis
sibi subegit.
952.
953. Satis acerba et nimium crudelis dissensio
exorta est inter Liudulfum, filium regis, et patruum
ejus Heinricum, ipso rege partes fratris sui adjuvante;
mansitque per duos annos in incendiis, caedibus
et depopulationibus, multique non solum de
populo, sed etiam de optimatibus occubuerunt. Hoc
etiam anno Mogontia obsessa est, et castellum quod
Rossadal nominatur; factumque est magnum
bellum in illo loco.
954. Frithuricus archiepiscopus Mogontiacensis
ecclesiae obiit, vir summae abstinentiae, in religione
sancta et doctrina probatus; et Willihelmus, filius
regis, successit in locum suum. Thiothardus piae
memoriae episcopus obiit; cui Otwinus successit.
955. Otto rex Ungarios cum magno periculo sui
suorumque magna et cruenta cede prostravit; in
quo tamen bello Cuonradus dux, gener regis, cum
aliis multis occisus est. Et Heinricus dux Bajowariorum,
frater regis Ottonis, obiit. Et eodem anno
rex Otto periculosissime con Abotritos conflixit,
quos filius matertere ejus Egberht contra illium
congregavit.
956. Ruodbertus Trevericus archiepiscopus, et
Hadamarus abba Fuldensis coenobii obierunt. Quibus
Heinricus episcopus et Hatto abba successerunt.
In eodem anno Liudulfus, filius regis, perrexit in
Italiam, eamque subegit.
957. Liudulfus in Italia mortuus est; et inde ad
Mogontiam transportatus, et ad sanctum Albanum
est sepultus.
958. Signum crucis in vestimentis hominum apparuit,
illis qui derisui illud habebant, mortem inferens;
illis autem qui pie et religiose illud venerabant,
nihil mali intulit.
959. Hagono abba reliquit dominium sui honoris.
960. Venerunt legati Rusciae gentis ad regem Ottonem,
et deprecati sunt eum ut aliquem suorum
episcoporum transmitteret, qui eis ostenderet viam
veritatis; et professi sunt se velle recedere a paganico
ritu, et accipere religionem christianitatis. Et
ille consensit deprecationi eorum, et transmisit
Adalbertum episcopum fide catholicum; illique per
omnia mentiti sunt, sicut postea eventus rei probavit.
961. Isto anno venerunt nuncii ad regem Ottonem,
et vocaverunt eum Romam in adjutorium Johannis
papae, ut mitigaret severitatem Adalberti regis,
quam exercuit super monarchiam.
962 (961). Illeque apostolicus gratanter eum suscepit,
et honorifice collocavit super cathedram
augustalis principatus, auxitque super eum augustalem
benedictionem, ut imperator augustus vocaretur
et esset. (962.) Guntheri abba obiit; cui successit
Egillolfus.
963. Hoc anno magnum sinodale concilium factum
est Roma in ecclesia sancti Petri; ibique praesidebat
Otto imperator augustus, cum magna multitudine
episcoporum, abbatum, monachorum, ac
clericorum. Illicque Benedictus papa ab apostolica
sede dejectus est, eo quod injuste vindicavit sublimitatem
Romani imperii, et Adaldago archiepiscopo
commissus, in Saxoniamque deductus, illicque vitam
finivit. Et in ipso anno seva mortalitas invasit
exercitum imperatoris, et in ea Heinricus, archiepiscopus
Trevericae civitatis, et dux Godefridus
vitam perdiderunt, ceterique non pauci.
964. Isto anno Berengarius rex Langobardorum
obsessus in monte sancti Leonis, ibique captus et
cum vi deductus una cum regina ejus cohabitatrice
Willa in Bajoariam ad castellum Bavenberg, ibique
novissimum diem praesentis vitae dimisit.
965. Otto imperator de Langobardia venit ad
Franconofort, et illum annum integrum in regno
Saxonum manebat, interimque omnes suos adunavit
ad pacem et ad concordiam. Et Brun archiepiscopus
Agrippinae civitatis, frater imperatoris, vitam
cum pace finivit.
966. Iterum tercia vice abiit Otto imperator ad
Italiam, et inde adiens limina sancti Petri, ibique
Deo et sancto Petro supplicando, gratiarum actiones
referens, eo quod cuncta erga eum prospero cursu
agebantur.
967. Hoc anno transmisit imperator legatos suos
ad Willihelmum archiepiscopum, et ad alios principes
ejus, ut Ottonem, filium suum aequivocumque
ejus, cum omni regali dignitate proveherent ad
Italiam. Illicque ipse Otto senior suscepit eum, et
secum deduxit Romam: commendavitque illum
apostolico Johanni posteriore, ut ab eo augustalem
benedictionem recepisset, ut imperator augustus foret
appellatus a cunctis, qui eum agnovissent, veluti
pater ejus.
968. Willihelmus archiepiscopus migravit a seculo.
Egillulfus Herveldensis abba transmissus est ex
parte imperatoris de Italia, ut fratres Fuldenses
Wirinharium eligerent ad abbatem. Indeque adiit
Mogontiam, ut ille clerus simulque totus populus
Hattonem virum venerabilem sibi constituerent in
dominum pontificalis honoris. Et eodem anno | null | 611384fa-6cdd-4d59-8820-d485192a15b6 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
Adalbertus
archiepiscopus constitutus est in Magadaburg.
969. Hatto archiepiscopus obiit; cui Ruodbertus
successit.
970. Egillulfus abba obiit; cui Gozbertus successit.
971. Hoc anno exustum est palatium in Thornburg.
972. Ottoni imperatori juniori venit imperatrix
Romam de Constantinopoli 18. Kal. Mai. octaba
pascae. Eodem anno idem Otto junior cum seniore
venit de Italia.
973. Otto senior imperator cum juniore venit
Quidelingaburg, ibique celebraverunt pascha 10.
Kal. Aprilis, et illuc venerunt ad eos legati Grecorum,
Beneventanorum, Ungariorum, Bulgariorum.
Danorum, Sclavorum, cum regiis muneribus: ac non
longe post Otto senior pius imperator Non. Mai.
obiit; cui domnus Otto successit.
#Hucusque Annales Herolfes feldenses pertinuisse videntur.@#
ANNALES QUEDLINBURGENSES.
830. Ludovicus imperator depositus est de solio
a filiis suis, Lothario, Ludovico, Carolo.
831.
832. Conjuratio Ludovici contra patrem suum.
833. Regnum Francorum ad Lotharium imperatorem
conversum est.
834. Pippinus et Ludovicus, frater ejus, in regnum
ejus restituerunt patrem suum.
835.
836.
837.
838. Item conjuratio apud Frankenfort Ludovici,
et conversum est regnum ad patrem ejus.
839. Ventus ingens innumera subvertit aedificia,
et multa damna effecta sunt in 4 Novembris.
840. Ludovicus imperator insequendo filium venit
Herolfesfeld monasterium in 6 Id. Aprilis. Statim
eodem anno in 12 Calend. Jul. obiit, cui Ludovicus
filius ejus successit. Thiatgrimus episcopus
obiit, cui Heinmo successit.
841. Adelbertus comes est occisus; et infelix bellum
Lotarii contra fratres suos Ludovicum et Carolum
factum est.
842. Rabonus, Fuldensis coenobii abbas, expulsus
est de monasterio, et Lotharius de regno.
843. Hoc anno facta est pax inter Lotharium, et
Ludovicum et Carolum, fratres suos.
844. Lotharius rex cum orientalibus Francis venit in
Sclaviam, et regem eorum Gestimulum occidit, caeterosque
sibi subegit. Dedicatio ecclesiae novae Corbeiae.
845. Hoc anno monachi de Herolfesfelde cum
Otkario episcopo reconciliati sunt. Hoc etiam anno
Ludovicus rex ad idem monasterium venit 2 Cal.
Novembris, et privilegia et immunitates monachis
donavit, et suo sigillo munivit.
846. Ludovicus rex, filius Ludovici, Pannoniam
subegit, et Bohemos domum rediens vastavit.
847. Otker archiepiscopus obiit; cui Rabanus,
abbas Fuldensis monasterii, successit.
848. Ludovicus rex apud Moguntiam habet concilium
synodale, ibique Ghodeschalck haereticus
convictus est et damnatus.
849.
850. (849). Basilica sancti Wicberti confessoris
dedicata est.
851.
852. Inchoatio Gandesheimensis monasterii in
antiquiori loco, et adventus sanctorum confessorum
Anastasii atque Innocentii.
853. Haymo episcopus obiit; cui Hildegrimus
junior successit.
854.
855. Ecclesia sancti Kiliani in Wirtzeburg fulminibus
exusta est. Lotharius rex tonsuram et monachicum
habitum suscepit moriturus.
856. Leo papa obiit, et Rabonus archiepiscopus,
cui Carolus successit.
857. Carolus archiepiscopus apud Moguntiam
magnam synodum congregavit.
858. Ludovicus filium suum Ludovicum cum
magno exercitu misit ad Abodritos.
859. Ludovicus et Carolus et Lotharius, filii Lotharii
fratris ejus, cum juramento invicem
pacem affirmaverunt.
860. Maginradus heremita martirizatus est.
861.
862. Fames magna et morbus in Germania et in
aliis partibus Europae.
863. Carolus archiepiscopus obiit. Cui Lutbertus
successit.
864.
865. Subitaneum diluvium et vehemens grando
fruges absumpsit; Anscarius episcopus obiit.
866. Nicolaus papa obiit.
867. Ventus ingens cum turbine multa aedificia
stravit.
868. Fames valida et vehemens tam Germaniam
quam caeteras Europae provincias nimium afflixit.
869. Lutheri rex a Benevento reversus, quo ob
fratris sui discordiam Ludovici perrexit, Romam
venit, ibique ab Hadriano papa damnatus, domum
rediens cum suis pene omnibus periit.
870.
871.
872. Ictu fulminis Wormatia comburitur.
Aestatis fervor immanis et siccitas nimia totos pene
perdidit fructus, plurimaeque domus cum hominibus
et animalibus, fulminibus incensae, exustae sunt.
Dedicatio ecclesiae sanctae Mariae in Hildesheim per
Altfridum episcopum.
873. Fames magna invaluit in Germania, et incredibilis
multitudo locustarum venit.
874.
875.
876.
877.
878.
879.
880.
881. 882. 883. 884.
885.
886.
887.
888.
889
890 | null | 84603b4a-7906-4e71-84d3-0c0b361dd531 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
.
891.
892.
893.
894. 895.
896.
897. 898.
899.
900.
901.
902.
903.
904.
905.
906.
907.
908.
909.
910. Franci ab Ungaris occisi et fugati sunt.
911. Ludovicus rex obiit; cui Conradus successit.
912. Ungari vastaverunt Franciam et Thuringiam.
Et cometae apparuerunt. Hatto archiepiscopus obiit.
913. Otto ducum praecipuus, de quo, velut fertilissimo
quodam stemmate, imperatoria illa Ottonum
propago, totius Europae terminis non modicum profutura,
processit, onus limosae molis abjecit. Domina
Oda, mater scilicet ipsius, obiit anno 107.
vitae suae. Otto rex et imperator futurus natus est.
914.
915.
916. Ungari, Saxonia vastata et cunctis circumquaque
direptis, venerunt usque ad Fuldam.
917. Erchancharius, Berthardus, et Lutfridus
capite plectuntur.
918. Einhardus episcopus occiditur.
919. Conradus rex moriens, quem non propinquitatis
suae jura, sed invictae fidei eximiaeque virtutis
munia prae caeteris admodum commendaverant,
sceptris ac regno Heinricum feliciter potiturum, sibi
succedere deliberavit, hisque rite per omnia dispositis,
viam totius carnis ingreditur.
920. Post excessum Conradi regis praefatus Saxoniae
ducis filius ac Franciae dominus Heinricus,
communi senatus ac plebis assensu electus et unctus
in regem, quanta terra marique victoria deinde nituerit,
quanta domi militiaeque subjectos industria
rexerit, dictis ac scriptis inexplicabile constat.
921. 922.
923. Sigismundus Halverstadensis episcopus obiit.
Cui Bernhardus in episcopatu successit, ejusque
successor Hildewardus nascitur.
924. Hermannus Coloniae archiepiscopus obiit.
925.
926.
927.
928.
929. Otto rex Editham, filiam regis Anglorum,
matrimonio sibi jungendam Saxoniae advexit.
930. Facta est pugna valida adversum Sclavos
juxta Albiam prope Lunkini, in qua Saxones gloriosissime
vicerunt, prostratis Sclavorum 120 milibus, in captivitatem vero 800 ductis; suorum autem duobus
comitibus Luthariis cum quibusdam aliis amissis non multis, plurimis autem vulneratis.
931. Rex Heinricus cum exercitu suo profectus
est in Abodritos, subiciens eos sibi.
932.
933. Ungarorum exercitus a rege Heinrico devictus
est.
934. Rex Heinricus in Wucronin profectus est
subjiciens eos sibi.
935.
936 (935). Magna sinodus fuit in Erphesfurt.
(937). Heinricus rex obiit 6. Non. Julii; cujus filius
Otto pacificus, Saxoniae decus, jure haereditario paternis
eligitur succedere regnis. Mechtild inclita
regina, obeunte conjuge suo, praefato scilicet rege Heinrico, coenobium in monte Quedelingensi, ut
ipse prius decreverat, sancta devotione construere coepit. Hoc regnum gentibus esse voluit, hoc totis
viribus fovet. Ibi, quia bene nata raro ac difficillime degenerare noverat, non vilis personae, sed summae
ingenuitatis, tirunculas canonicae religioni rite deservituras collegit, easque usque ad extrema vitae
istius caducae, materno more, spiritualium nec non carnalium copiis commodorum enutrire non destitit.
937. Everhardus dux Francorum, et Wigmannus
Saxonicus, atque improbus Thancmer, inani consensu
conspiravere in regem: sed Dei gratia cito
revelante regi, illa iniqua conspiratio sapienter oppressa est. Nam Tancmer miserabiliter occisus, alii
autem truncati, suspensi sunt. Everhardus privatus honore, degradatus est; Wigman vero supplicando
pedibus regis, reconciliatus est. In eadem tempestate venientes Ungari, vastaverunt Thuringiam;
deinde in Saxoniam, ibique in paludibus caeterisque difficultatibus perierunt. Alia autem pars nefandi
exercitus fugiendo in terram suam reversi sunt. Eodem anno Hildebertus archiepiscopus Moguntinus
obiit, eique Fridericus successit.
938. Eburhardus comes Heinricum, filium Heinrici
regis, captum projecit in vincula.
939. Hoc anno cum esset rex in superioribus
partibus Rheni fluminis, Heinricus frater regis,
Eburhardus dux Francorum, atque Gisilbrachtus comes Luthariorum, congregato nefando exercitu
transeuntes Rhenum, maximam partem regni depopulati sunt. Cum autem reversi sunt gratulabundi,
nunciatum est Udoni amico regis; qui cum suis repetente irruens in eos, Eburhardum in ipsa ripa
fluminis hostiliter, uti dignus erat, occiderunt; Gisilbrecht autem in brevi fluminis voragine dimersus,
et qui cum illo erant, simul interierunt. Heinricus autem, frater ejus, assumptis adjutoribus supplicando
regi, gratiam suam recepit.
940. Dedicatio Gandeshemensis ecclesiae.
941. Otto rex de insidiis conjuratorum contra se
liberatus, statim pascha in Quedelingensi civitate
quosdam | null | 0b3fd42e-4105-4539-a6cb-7f1a579d9521 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
quorum nomina sunt Erik, Reinward,
Varin, Ascheric, Bacco, Hermon, occidi, quosdam
vero exilio relegari jussit.
942.
943.
944. Graecorum rex Ottoni regi xenia misit.
945.
946. Edith regina, contectalis magni Ottonis regis,
amarum mortis poculum degustavit, relictis
post se duobus liberis Liudolfo et Liutgarde.
947. Privilegium a papa Agapito Quedlinburgensi
congregationique sancti Servatii defertur.
948. Synodus ad Eggilenheim congregata est, cui
Marinus legatus apostolicus praesedit.
949. Conradus dux Liutgardam, filiam Ottonis
regis et Edittae, sibi in uxorem duxit. Eodem anno
venerunt secundo nuncii Graecorum ad regem Ottonem
cum muneribus.
950. Bellum magnum factum est inter Bavaros et
Ungaros.
951. Otto rex perrexit in Italiam, et cum eo ejus
filius Liudolfus pius et Conradus audacissimus, gener
ipsius regis, atque Fridericus archiepiscopus
Moguntiacensis ecclesiae caeterorumque innumerabilis
multitudo ex omni regno suo. Ibique ipse rex
invictissimus Otto Adelheidam reginam, vultu decoram,
consilio providam, et universa morum honestate
valde praeclaram, et regali avorum atavorumque
prosapia ortam, conjuge illustrissimo, Lothario
scilicet rege, jam tunc viduatam, connubiali
sibi vinculo sociandam adquisivit; cujus etiam consilio
regnum Longobardiae, quod illi haereditario jure
cesserat, cum Beringero tiranno ditioni suae subjugatur.
Eodem anno Heinricus, filius Heinrici ducis,
natus est.
952.
953. Satis acerba et nimis crudelis dissensio exorta
est inter Liudolfum, filium regis, et patruum ejus
Heinricum, ipso rege partes fratris sui juvante;
mansitque per duos annos in incendiis, caedibus et
depopulationibus, multique non solum de populo, sed
etiam de optimatibus occubuerunt. Hoc etiam anno
Moguntia obsessa est, et castellum quod Rosodal
nominatur; factumque est magnum bellum in illo
loco.
954. Fridericus archiepiscopus Moguntiacensis
ecclesiae obiit, vir summae abstinentiae, in religione
sancta et doctrina probatus; et Wilhelmus, filius
regis, successit in locum suum. Obiit Liutgard, regia
proles.
955. Otto rex Ungaros cum magno periculo sui
suorumque magna et cruenta caede prostravit; in
quo tamen bello Conradus dux cum aliis multis
occisus est. Et Heinricus dux Bajowariorum, frater
regis Ottonis, obiit. Cono dux fortis, mortem gustavit
ab Ungariis. Sed et rex Otto periculosissime
contra Abodritos conflixit, quos filius materterae
ejus Egbertus contra illum congregavit. Mechtild,
gemma praelucida e medio coronae imperialis,
decori suis et gaudio cunctis nascendo enituit. Otwinus
episcopus ordinatur.
956. Liudolfus, filius regis, perrexit Italiam,
eamque subegit imperio suo.
957. Liudolfus, filius Ottonis regis, in Italia
mortuus est, et inde ad Moguntiam transportatus,
ad sanctum Albanum sepultus est.
958. Signum crucis in vestimentis hominum apparuit,
illis qui derisui illud habebant, mortem inferens;
illis qui pie et religiose illud venerabantur,
nihil mali intulit.
959.
960. Venerunt legati Rusciae gentis ad regem Ottonem,
et deprecati sunt eum ut aliquem suorum
episcoporum transmitteret, qui eis ostenderet viam
veritatis; et professi sunt se velle recedere a paganismo,
et accipere nomen et religionem christianitatis.
Et ille consensit deprecationi eorum, et transmisit
Adalbertum episcopum fide catholicum. Illique
per omnia mentiti sunt, sicut postea rei probavit
eventus; quia nec ille praedictus episcopus evasit
lethale periculum ab insidiis eorum.
961. Venerunt nuncii Johannis papae, vocantes
illum Romam.
962
963.
964
965.
966.
967.
968.
969.
970.
971.
972.
973.
ANNALES WEISSEMBURGENSES.
830.
831.
832. Conjuratio Ludowici contra patrem suum.
833. Regnum Francorum ad Lotharium est conversum.
834. Pippinus et Ludowicus patrem suum constituerunt
in regnum.
835.
836.
837.
838. Conjuratio Ludowici iterum ad Franconofurt,
et conversum est regnum ad patrem ejus.
839.
840. Ludowicus imperator insequendo filium venit
ad Herolfesfelt.
841. Lutharius bellavit contra fratres suos Ludovicum
et Karlum, et Adelbertus comes occisus est
842. Lutheri expulsus est a regno.
843. Lutharius, Ludowicus et Karlus pacem fecerunt.
844. Lutharius rex regem Sclavorum Gestimulum
occidit, caeterosque sibi subegit.
845. Ludovicus imperator venit ad Herolfesfelt,
et privilegia monachis dedit, suoque sigillo munivit.
846. Ludowicus, filius Ludowici, Pannoniam
subegit, et Beheimos domum rediens vastavit | null | 1c858649-a1b7-4ef6-bf71-733a2b42fec8 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
.
847. Otgarius archiepiscopus obiit; cui Rabanus
successit.
848. Ludowico ad Mogontiam habito sinodali
concilio, Godescalcus hereticus est dampnatus.
849.
850
851. Irmingardis regina obiit.
852.
853.
854.
855. Ludowicus rex cum exercitu magno perrexit
contra Ratzidum regem Marahensum. Lutharius
etiam rex tonsuram et monachicum habitum
suscepit mortuus.
856. Rabanus archiepiscopus obiit; cui Karlus
successit.
857. Karlus archiepiscopus in Mogontia sinodum
magnam habuit.
858. Ludowicus rex Ludowicum, filium suum,
cum exercitu magno misit ad Habitritos.
859. Ludowicus et Karolus atque Lutharius, filius
Lutharii fratris eorum, cum juramento pacem fecerunt.
860. Hiemps magna et mortalitas animalium.
861. Udo, Berenger atque Ernost depositi honoribus.
862.
863. Karlus episcopus obiit, et Liutberthus successit.
864. Ludowicus rex Radzidum, regem Marahensium,
sibi subegit.
865.
866.
867.
868.
869. Lutheri rex a Benevento reversus Romam
venit, ibique ab Adriano dampnatus, domum rediens
pene cum suis omnibus periit. Eodem anno Thiodo,
abbas Fuldensis, depositus, et Sigihardus electus
est valde religiosus.
870.
871.
872.
873.
874.
875. Ludowicus rex, filius Lotharii, obiit.
876. Bellum juxta Andarnacha factum est inter
Karlum et Lodowicum, Ludowici filium, successorem
regni.
877.
878.
879. Ludowicus, filius Karli, obiit.
880.
881. 882. 883. 884.
885.
886.
887. Karlus est de regno ejectus, atque Arnoldus
electus.
888. Karlus obiit.
889.
890. Liutpertus archiepiscopus obiit, et Sunderoldus
successit.
891. Sunderoldus, archiepiscopus occisus est, et
Fridericus successit.
892. Arn episcopus est occisus, et Haltrat
abbas obiit.
893.
894. 895.
896. Arnoldus imperator est appellatus.
897. 898.
899. Arnoldus rex obiit, cui Ludowicus, filius
ejus, successit.
900.
901.
902.
903.
904.
905. Cuonrat comes occisus est ab Adelberto.
906. Ungarii vastaverunt Saxoniam.
907. Adelbertus comes decollatus est, jubente Ludowico
rege.
908. Liutboldus dux occisus est ab Ungariis.
909. Burghardus, dux Thuringorum, occisus est
ab Ungariis.
910. Ludowicus rex pugnavit cum Ungariis.
911. Ungarii vastaverunt Franciam.
912. Ludowicus rex obiit; cui Conradus successit.
913.
914. Otto Saxonicus dux obiit.
915. Ungarii vastando venerunt usque Fuldam.
916.
917.
918.
919. Cuonradus rex obiit, cui Heinricus successit.
920.
921. 922.
923.
924.
925.
926.
927.
928.
929.
930.
931. Heinricus rex Abatritos subegit.
932. Heinricus rex fuit in Losicin.
933.
934. Heinricus rex in Wocronin cum exercitu
fuit.
935.
936 (935). Magna sinodus fuit in Erpesfurt. Eodem
anno Heinricus rex obiit; cui filius ejus Otto successit.
937 (936). Otto rex fuit in Horolfesfelt; et ecclesia
sancti Bonifacii exusta est.
938 (937). Eberhardus comes Heinricum, filium
Heinrici regis, captum projecit in vincula.
939 (938). Eberhart et Sigibertus occisi sunt.
940.
941.
942.
943. Sinodus ad Bunnam congregata est.
944.
945.
946 (947). Etheid regina obiit, cui Adelheid successit.
947.
948. Sinodus ad Ingileheim congregata, cui Marinus
legatus apostolicus praesedit.
949. Iterum nuntii Grecorum ad regem Ottonem
cum praeciosissimis muneribus venerunt in memoria
omnium sanctorum; et Otto rex dedit filiam suam
Conrado duci.
950. #Reginbold episcopus obiit. Godefrid.
successit.@#
951. Otto rex perrexit in Italiam, et adquisivit
Adelheidam reginam; et Berengerum regem subdidit
sibi.
952.
953. Satis acerba et nimis crudelis dissensio
exorta est inter Liutolfum, regis filium, et Heinricum
patruum suum. Eodem anno obsessa est Mogontia
et Rossad.
954. Fridericus archiepiscopus obiit et Willihelmus
successit.
955. Otto rex Ungarios cum magno periculo sui
suorumque magna cede prostravit juxta fluvium
Lech in nativitate sancti Laurentii; in quo etiam
bello dux Cuonradus cum aliis occisus est.
956. Liutolfus in Italiam perrexit, eamque sibi | null | ac0267e8-9c3a-4bff-9fb0-d68e08ff6b14 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
subegit.
957. Liutolfus in Italia est mortuus, et inde ad
Mogontiam portatus, et ad sanctum Albanum sepultus.
958. Signum crucis in vestimentis apparuit.
959. Patriarcha de Aquileia venit in Herisfelt.
960.
961. Venerunt legati domni apostolici ad regem
Ottonem, et rogaverunt eum Romam pergere in
adjutorium Johannis pape.
962.
963.
964. Berengerus rex obsessus est in monte sancti
Leonis, ibique captus et in Babenberg deductus.
965. Otto imperator de Italia revertendo venit ad
Franconofurt.
966. Otto imperator tertia vice ad Italiam pergendo
Romam pervenit.
967.
968. Willihelmus archiepiscopus obiit, cui Hatto
successit.
969. Hatto archiepiscopus obiit; cui Ruotbertus
successit.
970. #Otgerus episcopus obiit. Baldericus episcopus
ordinatur.@#
971. Exustum et famosum templum in Thornburg.
972. Domno Ottoni juniori imperatori missa et
filia imperatoris de Grecia.
973.
LAMBERTI ANNALES.
830.
831. Bun et Raban abbates fundamentum
ecclesiae sancti Wigberti foderunt 6 Idus Julii,
secunda feria.
832. [Corpus sancti Aurelii in Germaniam delatum
est, et Hirsaugia fundata.] Conjuratio Ludowici
contra patrem suum.
833. Regnum Francorum ad Lotharium est conversum.
834. Pippinus et Ludowicus patrem suum restituerunt
in regnum.
835.
836. [Otgarius archiep. ossa S. Severi episcopi
sibi delata transtulit in Erphesfurt, Thuringiae civitatem,
et in alto monasterio reposuit 11 Kal. Nov. 3.]
837.
838. Conjuratio Ludowici iterum ad Franconefurt,
et conversum est regnum ad patrem ejus.
839.
840. Ludowicus insequendo filium venit ad Herolfesfelt
monasterium 6 Idus Aprilis. Ludowicus
imperator obiit; cui filius ejus Ludowicus successit.
841. Lutharius bellavit contra fratres suos Ludowicum
et Karolum; in quo praelio pene ad internecionem
deleti sunt Franci, et Lutharius victus est;
ubi et Adelbertus comes occisus est.
842. Lutheri expulsus est a regno, et Raban abbas
de monasterio.
843. Lutheri, Ludowicus, et Karolus pacem fecerunt.
844. Lutharius rex regem Sclavorum Gestimulum
occidit.
845. Ludowicus venit ad Herolfesfelt 2 Kalendas
Novembris, et privilegia monachis dedit suoque sigillo
munivit. Monachi quoque ejusdem Herveldensis
monasterii reconciliati sunt cum Otgario archiepiscopo
de decimis frugum et porcorum ex terra
Thuringorum per fideles legatos domni Ludowici
Augusti, episcopos videlicet et praesides.
846. Ludowicus, filius Ludowici, Pannoniam
subegit, et Beheimos domum rediens vastavit. Bun
abbas Herveldensis obiit, cui Brunwart successit.
847. Otgarius archiepiscopus Moguntie obiit, cui
abbas Fuldensis Rabanus successit. Abbatiam Waldo
suscepit.
848. Ad Mogontiam habito sinodali concilio, Gotescale
haereticus dampnatus est.
849.
850. Dedicata est ecclesia sancti Wigberti
5. Kalendas Novembris a Rabano Mogontiacensi archiepiscopo.
851.
852. Translatio sancti Lulli in coena Domini.
853.
854.
855. Ludowicus rex cum magno exercitu perrexit
contra Ratzidum regem Maruhensium. Lutharius
etiam rex tonsuram et monachicum habitum
suscepit moriturus in Promia.
856. Rabanus archiepiscopus Mogontiacensis
obiit; cui Karolus successit.
857. Karolus archiepiscopus, in Mogontia magnam
synodum habuit.
858. Ludowicus rex Ludowicum filium suum
misit cum exercitu magno ad Abitritos. [Karolus
archiepiscopus quandam partem de reliquiis sanctae
Innocentiae transtulit ad Erphesphurt. 1 3.]
859. Ludowicus et Karolus atque Lutharius,
filius Lutharii fratris eorum, cum juramento pacem
fecerunt.
860.
861. Udo, Ernost, Berngerus, comites, et Waldo,
abbas Fuldensis, honoribus depositi sunt; Thiodo
abbas successit.
862.
863. Karolus archiepiscopus [Mogontiacensis 3
4. 5.] obiit; cui Liutbertus successit.
864. Ludowicus rex Ratzidum, regem Marahensium,
sibi subegit.
865.
866.
867.
868.
869. Lutheri rex a Benevento reversus Romam
venit, ibique ab Adriano dampnatus est. Qui domum
rediens, pene cum suis omnibus periit. Eodem anno
Thiodo, abbas Fuldensis, depositus, et Sigehardus
electus est, vir religiosus.
870.
871.
872.
873.
874.
875. Ludowicus rex obiit; cui filius ejus Ludowicus
successit. Brunwart Herveldensis abbas obiit;
cui Druogo successit.
876. Pugna juxta Andarnaha facta est inter Karolum
et Ludowicum, Ludowici regis filium.
877.
878.
879. Ludowicus rex, filius Ludowici | null | 54971cf8-4890-418d-92d9-3a6dd47f94b9 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
regis, obiit;
cui frater ejus Karolus successit.
880.
881. 882. 883. 884.
885.
886.
887. Karolus de regno est ejectus, et Arnoldus
electus.
888. Karolus obiit.
889.
890. Liutbertus archiepiscopus [Mogontiacensis
3. 4. 5.] obiit; cui Sunderolt successit.
891. Sunderolt, archiepiscopus Mogontiae, occisus
est; cui Hatto successit.
892. Arn episcopus [Herbipolensis 3. 4. 6.] occisus
est. Et Druogo abbas Herveldensis obiit; cui
Harderat successit.
893. Praelium magnum factum est inter Bajoarios
et Ungarios.
894. 895.
896. Arnoldus Romae imperator factus est.
897. 898.
899. Arnoldus imperator obiit; cui Ludowicus,
filius ejus, successit.
900.
901. Harderat, abbas Herveldensis, obiit; cui
Diethart successit.
902. Sclavi vastaverunt Saxoniam.
903. Adelbrath, et Eberhart, et Heinrich occisi
sunt.
904.
905. Cuonrat comes occisus est ab Adelberto.
906. Ungarii vastaverunt Saxoniam.
907. Adelbertus comes occisus est, jubente Ludowico
rege.
908. Liutboldus dux occisus est ab Ungariis.
909. Burchardus, dux Thuringorum, occisus est
ab Ungariis.
910. Ludowicus rex pugnavit cum Ungariis, et
victus est.
911. Ungarii vastaverunt Franciam.
912. Ludowicus rex obiit; cui Cuonradus successit.
Hatto archiepiscopus Mogontiacensis obiit; cui
Hereger successit.
913.
914. Otto Saxonicus comes obiit.
915. Ungarii vastando venerunt usque in Fuldam.
916.
917.
918. Cuonradus rex fuit in Herolfesfelde.
919. Cuonradus rex obiit; cui Heinricus Saxo
successit.
920.
921. 922.
923.
924. Hereger archiepiscopus Mogontiacensis
obiit; cui Hildibertus [abbas Fuldensis I. 4. 5.] successit.
[Abbatiam suscepit Hadamarus I. 4. 5.]
925.
926.
927. Diethardus junior abbas Herveldensis factus
est, cum senioris Diothardi consilio.
928. Diethardus abbas junior [Herveldensis 4. 5.]
episcopus [Hildesemensis 4. 5.] ordinatus, et Burchardus
abbas electus est.
929.
930. Diothardus senior obiit.
931. Heinricus rex Abotritos subegit.
932. Diedo episcopus [Wirczeburgensis 3. 4. 5. 6.]
obiit; cui Burchardus abbas Herveldensis successit.
933. Megingoz abbas Herveldensis electus est.
934. Heinricus rex Wucronin cum exercitu fuit.
935.
936 (935). Magna synodus fuit in Erphesfurt.
Eodem anno Heinricus rex obiit; cui
filius ejus Otto successit.
937 (936). Otto rex fuit in Herolfesfelde. Eodem
anno ecclesia sancti Bonifacii exusta est
938 (937). Eberhardus comes Heinricum, filium
Heinrici regis, captum projecit in vincula.
939 (938). Eberhardus et Gisilbertus occisi sunt.
Hildibertus archiepiscopus Mogontiacensis obiit, cui
Fridericus successit.
940.
941.
942. Dedicata est ecclesia sancti Maximini in
Treveris.
943. Synodus ad Bunnam congregata est.
944.
945. Nuntii Graecorum ad regem Ottonem venerunt
cum magnis muneribus in vigilia omnium sanctorum.
946 (947). Etheit regina obiit; cui Adelheit successit.
947.
948. Synodus ad Ingelemheim congregata est, cui
Marinus legatus apostolicus praesedit.
949. Iterum nuncii Graecorum ad regem Ottonem
cum preciosissimis muneribus venerunt in
memoria omnium sanctorum; et Otto rex dedit filiam
Cuonrado duci.
950. Factum est magnum proelium inter Bajoarios
et Ungarios.
951. Otto rex perrexit in Italiam, et adquisivit
Adelheidam reginam; et Berngerum regem subdidit
sibi.
952.
953. Nimis crudelis dissensio exorta est inter
Liudolfum, regis filium, et Heinricum patruum suum.
Eodem anno obsessa Mogontia et Rossadal castellum,
factaque est in illo loco magna pugna.
954. Fridericus acchiepiscopus Mogontiacensis
obiit, cui Wilhelmus, filius regis, successit.
955. Otto rex Ungarios cum magno periculo sui
suorumque magna caede prostravit in Lechfelt in
natali sancti Laurentii; in quo etiam bello dux
Cuonradus cum aliis multis occisus est. Heinricus
quoque, dux Bajoariorum, obiit.
956. Ruodbertus archiepiscopus Treverensis obiit,
cui Heinricus successit; et Hadamarus Fuldensis
abbas obiit, cui Hatto successit. Eodem anno Liudolfus
in Italiam perrexit, eamque sibi subegit.
Et Megingoz Herveldensis abbas obiit, cui Hagano | null | f95fcac2-4246-423c-9462-b51f83a31d49 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
successit.
957. Liudolfus in Italia est mortuus, et inde ad
Mogontiam portatus, et ad sanctum Albanum sepultus.
958. Signum crucis in vestimentis apparuit.
959. Hagano, abbas Herveldensis, potestatem suam
reliquit ob infirmitatem corporis sui; eoque vivente,
Guntherus electus est in locum ejus.
960. Venerunt legati Rusciae gentis ad regem
Ottonem, deprecantes, ut aliquem suorum
episcoporum transmitteret, qui ostenderet eis viam
veritatis. Qui consensit deprecationi eorum, mittens
Adelbertum episcopum fide catholicum, qui etiam
vix evasit manus eorum.
961. Venerunt legati domni apostolici ad regem
Ottonem, vocantes eum Romam in adjutorium Johannis
papae. Filius ejus Otto secundus in regem ungitur
Aquisgrani.
962. Otto rex perrexit Romam, eumque Johannes
papa gratanter suscipiens, honorifice sup
cathedram augustalem posuit, et benedictione atque
consecratione sua imperatorem fecit. Guntherus
Herveldensis abbas obiit; cui Egilolf successit.
963. Magna synodus facta est Romae, cui Otto
imperator praesidebat, cum multitudine magna episcoporum,
abbatum, sacerdotum, clericorum ac monachorum;
ibique dejectus est Benedictus a sede
apostolica.
964. Berngerus rex obsessus est in monte sancti
Leonis, ibique captus atque in Babenberg ductus est
cum Willa uxore sua.
965. Otto imperator de Italia venit. Brun archiepiscopus
[Coloniensis 4. 5. 6. #et m. rec.@# 3.] obiit,
cui Folcmarus successit.
966. Otto imperator tertia vice Romam venit.
967. Otto imperator misit legatos suos ad
Willihelmum archiepiscopum et alios principes, ut
Ottonem filium suum cum omni dignitate regali ad
Italiam mitterent. Quem ipse suscipiens, Romam
perduxit, ut papa Johannes posterior imperatorem
faceret; quod et libentur fecit.
968. Willihelmus archiepiscopus [Mogontiacensis
4. 5. 6.] obiit, cui Hatto [abbas Fuldensis 2. 3. 6.]
successit. Abbatiam vero suscepit Wernherus.
969. Hatto archiepiscopus Mogontiacensis
obiit; cui Rutbertus successit.
970. Egilolfus Herveldensis abbas obiit; cui Gozberdus
successit.
971. Exustum est famosum templum in Dornburg.
972. Ottoni juniori imperatori missa est
Theophanu ab imperatore de Graecia. Eodem anno
Otto senior imperator cum juniore Ottone de
Italia perrexit in Franciam.
973. Otto imperator senior cum juniore venit
Quidelinburg, ibique celebravit sanctum pascha 10.
Kalendas Aprilis. Illucque venerunt legati plurimarum
gentium, id est Romanorum, Graecorum, Beneventorum,
Italorum, Ungariorum, Danorum, Sclavorum.
Bulgariorum, atque Ruscorum, cum magnis
muneribus. Eodem anno Otto imperator senior obiit
in Mimelieba Nonis Maii; cui filius ejus
secundus Otto successit. #[Sanctus Oudalricus episcopus
obiit 3. 5.]@#
ANNALES HILDESHEIMENSES.
830.
831 Incarnationis Dominicae, et 19 regni Ludowici,
Bun abba Herfeldensis, et Rabanus abba Fuldensis,
fundamentum ecclesiae sancti Wigberti fodere ceperunt
in 6 Id. Jul. in 2 feria.
832. Ludowicus filius imperatoris anno regni
ejus 20 conjurationem fecit contra patrem suum
apud Longobardonheim.
833. Regnum Francorum ad Lotharium imperatorem
conversum est.
834. Anno 22 regni Ludowici, Pippinus et
Ludowicus frater ejus restituerunt patrem suum in
regnum ejus.
835.
836.
837.
838, regni vero Ludowici 26, iterum conjuratio
apud Franconofort Ludowici junioris; et conversum
est regnum ad patrem ejus.
839, imperatoris anno 27, ventus ingens innumera
aedificia subvertit, et multa dampna effecta sunt in
6 Non. Novembris.
840. Ludowicus imperator insequendo filium venit
ad Herolfesfeldi monasterium in 6 Idus Aprilis,
statimque eodem anno in 12 Kal. Julii obiit, regni
videlicet ipsius 28. Cui Ludowicus filius ejus successit.
841, regni vero Ludowici junioris 2, Adalbertus
comes occisus est: et infelix bellum Lotharii contra
fratres suos Ludowicum et Karolum.
842. Rabanus, abba Fuldensis coenobii, expulsus
de monasterio, et Lotharius de regno, anno Ludowici.
. .
843. Hoc anno facta est pax inter Lotharium, et
Ludowicum et Karolum, fratres suos.
844. Lotharius rex cum orientalibus Francis
venit in Sclaviam, et eorum regem Gestimulum
occidit ceterosque sibi subegit.
845. Hoc anno monachi de Herolfesfelde cum
Otgario episcopo reconciliati sunt, et eodem anno
Ludowicus imperator ad idem monasterium
venit in 2 Kal. Novembris, et privilegia et munitates
monachis donavit et sigillo munivit.
846. Ludowicus, | null | aa57d94d-5b90-4d1d-8604-a8127642646a | latin_170m_raw | null | None | None | None |
filius Ludowici, Pannoniam
subegit, et Behemos domum rediens vastavit.
847. Otger archiepiscopus obiit, cui Rabanus
abbas Fuldensis successit.
848. Ludowicus apud Mogontiam habito concilio
sinodali, ibique Godescalcus hereticus convictus et
dampnatus est.
849.
850. Hoc anno 5 Kal. Novembris ecclesia sancti
Wigberti dedicata est a Rabano, Mogontiacensis
ecclesiae archiepiscopo.
851
852
853.
854.
855. Ludowicus rex cum magno exercitu perrexit
contra Ratzidum regem Marahensium; et eodem
anno ecclesia sancti Kiliani in Wirzeburg fulminibus
exusta est. Lutharius rex tonsuram et
monachicum habitum suscepit moriturus.
856. Rabanus archiepiscopus obiit; cui Karolus
successit.
857. Karolus apud Mogontiam magnam sinodum
congregavit.
858. Ludowicus filium suum Ludowicum cum
magno exercitu misit ad Abotritos.
859. Ludowicus, Karolus, et Lutharius cum juramento
invicem pacem firmaverunt.
860.
861. Udo, Ernust, Bernger, comites, et Waldo
abba, honoribus depositi.
862. Fames magna et morbus in Germania et in
aliis partibus Europae.
863. Karolus archiepiscopus obiit; cui Luitbertus
successit.
864. Ludowicus rex Francorum Ratzidum regem
Marahensium sibi subegit.
865. Subitaneum diluvium et vehemens grando
fruges assumpsit.
866.
867. Ventus ingens cum turbine multa edificia
stravit.
868. Fames valida et vehemens tam Germaniam
quam ceteras Europae provincias nimium afflixit.
869. Lutheri rex a Benevento reversus, qui ob
fratris sui discordiam Ludowici perrexit, Romam
venit, ibique ab Adriano papa dampnatus, domum
rediens cum suis pene omnibus periit. Et eodem
anno Thiodo, abba Fuldensis monasterii, depositus,
et vir venerabilis et religiosus Sigihart electus est.
870.
871. Thiodo abba supradictus obiit.
872. Aestatis fervor inmanis et siccitas nimia
totos pene perdidit fructus, plurimaeque domus cum
hominibus et animalibus fulminibus incensae et exustae
sunt. #Obiit Adrianus papa, Johannes successit@#.
Et eodem anno indictione 5. in Kalendas
Novembris dedicata est aecclesia sanctae Mariae in
Hildenesheim a venerabilibus episcopis, Alfrido
ejusdem aecclesiae episcopo, et Rimberto,
atque Theodrico, sed et Liuthardo, cum
interventione religiosi abbatis Adalgarii monachorumque
et canonicorum.
873. Fames magna invaluit in Germania, et incredibilis
multitudo locustarum venit.
874.
875 Ludowicus rex obiit anno regni sui 35. Alfridus
episcopus obiit. #Post Alfridum Ludolfus
monachus Chorbeiensis eligitur, set subitanea morte
aufertur. Post hunc Marcwardus successit, qui, a
Sclavis interfectus, quarto anno decessit.@#
876. Bellum juxta Andarnacha inter Karolum et
Ludowicum, fratris sui Ludowici filium, successorem
regni.
877.
878. Hoc anno eclipsis solis fiebat.
879. Ludowicus, filius Ludowici obiit anno quinto
regni sui, cui successit Karolus. Et eodem anno
Karlomannus paralisis morbo periit.
880. #Wicbertus episcopus eligitur.@#
881. 882. 883. 884.
885. Hoc anno Vulferi episcopus cum aliis
multis occisus est a Sclavis.
886.
887. Karolus veniens in Triburias; et cum placitum
haberet post festivitatem sancti Martini, conspiratione
facta adversus eum, orientales Franci
reliquerunt eum, et elegerunt Arnulfum in regem,
et Karolus subjicit se Arnulfo.
888. Karolus obiit, et Arnulfus rex electus.
889.
890. Liutbertus archiepiscopus obiit, cui Sunderolt
successit.
891. Sunderolt archiepiscopus occisus est, cui
Hatto successit.
892. Arn episcopus occisus est.
893. Factum est bellum magnum inter Bawarios
et Ungarios.
894. 895.
896. Arnulfus rex Romam veniens, imperator
factus est.
897. 898.
899. Arnulfus imperator obiit, cui Ludowicus,
filius ejus, successit.
900.
901. Hardarat abba obiit, cui Thiothart successit.
902. Sclavi vastaverunt Saxoniam.
903. Eberhart et Adalhart atque Heinric occisi
sunt.
904.
905. Cuonradus comes occisus est cum aliis
multis.
906. Ungarii vastaverunt Saxoniam.
907. Adalbertus decollatus est a Ludowico rege.
908. Liudboldus dux cum aliis multis interfectus
est ab Ungariis.
909. Burghart, dux Thuringorum, occisus est ab
Ungariis.
910. Ludowicus rex pugnavit contra Ungarios.
911. Ungarii vastaverunt Franciam et Thuringiam.
912. #Luodewicus rex obiit; cui Chounradus,
dux Francorum, in regnum successit.@#
913.
914. Otto comes Saxonicus obiit.
915. Ungarii vastantes omnia, | null | 487019dd-14ff-49f9-a8a5-cbbf81ee70a9 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
venerunt usque
ad Fuldam.
916.
917.
918.
919. Kuonradus rex obiit, et Heinricus Saxonicus
successit in regnum.
920.
921. 922.
923. Haicho abba obiit, et Hildibrat electus
est.
924. #Herigerus archiepiscopus cessit; Hildibertus
successit.@#
925.
926. #Turris Gandesheim dedicata est a Sehardo
episcopo.@#
927. Thiothart junior abba electus est cum consensu
senioris; #et Rothsuit Gandesheim
abbatissa obiit; cui Wildigrat mediante Sehardo episcopo
successit.@#
928. Idem Thiathart junior episcopus ordinatus
est #post Sehardum,@# et Burghart abba electus.
929.
930. Thiothart senior abba obiit.
931. Heinricus rex Abotritos subegit.
932. Heinricus rex fuit in Lonsicin. Et
Thiodo obiit, cui Burchart successit.
933. Meingoz abba eligebatur.
934. Heinricus rex in Wocronin cum exercitu
fuit.
935.
936 (935). Magna sinodus fuit in Erpesfort.
Et in eodem anno Heinricus rex obiit; cui Otto,
filius ejus, successit in regnum.
937 (936). Otto rex fuit in Herolfesfelde; et aecclesia
sancti Bonifacii exusta est.
938 (937). Eberhart comes Heinricum, filium
Heinrici regis, captum projecit in vincula.
939 (938). Eberhart et Gisilbrat interfecti sunt.
940.
941.
942. Treveri dedicata est basilica sancti Maximini
a Ruotberto archiepiscopo.
943. Sinodus ad Bunnam congregata est.
944.
945. Legati Grecorum venerunt ad regem Ottonem
cum muneribus.
946. (947). Etheid regina obiit 7. Kal. Febr.
947.
948. Sinodus ad Engilenheim congregata est, cui
Marinus legatus apostolicus presedit.
949. Cuonradus dux sibi conduxit filiam regis Ottonis
in habitatricem: et nuncii Grecorum venerunt
secundo ad regem Ottonem cum muneribus.
950. Bellum magnum factum est inter Bawarios
et Ungarios.
951. Otto rex in Italiam perrexit, et cum eo Liudulfus
filius ejus, et Cuonradus dux, atque Frithuricus
archiepiscopus Mogonciacensis aecclesiae. Ibique
Otto rex adquisivit sibi ad societatem Adalheidam
reginam, et Berengerum regem de Langobardis
sibi subegit.
952.
953. Satis acerba et nimium crudelis dissensio
exorta est inter Liudulfum, filium regis, et patruum
ejus Heinricum, ipso rege partes fratris sui adjuvante;
mansitque per duos annos in incendiis, caedibus
et depopulationibus, multique non solum de
populo, sed etiam de optimatibus occubuerunt. Hoc
etiam anno Mogontia obsessa est, et castellum quod
Rossadal nominatur; factumque est magnum
bellum in illo loco.
954. Frithuricus archiepiscopus Mogontiacensis
ecclesiae obiit, vir summae abstinentiae, in religione
sancta et doctrina probatus; et Willihelmus, filius
regis, successit in locum suum. Thiothardus piae
memoriae episcopus obiit; cui Otwinus successit.
955. Otto rex Ungarios cum magno periculo sui
suorumque magna et cruenta cede prostravit; in
quo tamen bello Cuonradus dux, gener regis, cum
aliis multis occisus est. Et Heinricus dux Bajowariorum,
frater regis Ottonis, obiit. Et eodem anno
rex Otto periculosissime con Abotritos conflixit,
quos filius matertere ejus Egberht contra illium
congregavit.
956. Ruodbertus Trevericus archiepiscopus, et
Hadamarus abba Fuldensis coenobii obierunt. Quibus
Heinricus episcopus et Hatto abba successerunt.
In eodem anno Liudulfus, filius regis, perrexit in
Italiam, eamque subegit.
957. Liudulfus in Italia mortuus est; et inde ad
Mogontiam transportatus, et ad sanctum Albanum
est sepultus.
958. Signum crucis in vestimentis hominum apparuit,
illis qui derisui illud habebant, mortem inferens;
illis autem qui pie et religiose illud venerabant,
nihil mali intulit.
959. Hagono abba reliquit dominium sui honoris.
960. Venerunt legati Rusciae gentis ad regem Ottonem,
et deprecati sunt eum ut aliquem suorum
episcoporum transmitteret, qui eis ostenderet viam
veritatis; et professi sunt se velle recedere a paganico
ritu, et accipere religionem christianitatis. Et
ille consensit deprecationi eorum, et transmisit
Adalbertum episcopum fide catholicum; illique per
omnia mentiti sunt, sicut postea eventus rei probavit.
961. Isto anno venerunt nuncii ad regem Ottonem,
et vocaverunt eum Romam in adjutorium Johannis
papae, ut mitigaret severitatem Adalberti regis,
quam exercuit super monarchiam.
962 (961). Illeque apostolicus gratanter eum suscepit,
et honorifice collocavit super cathedram
augustalis principatus, auxitque super eum augustalem
benedictionem, ut imperator augustus | null | 0b80cc9c-776d-4de3-a018-356b3ba0776f | latin_170m_raw | null | None | None | None |
vocaretur
et esset. (962.) Guntheri abba obiit; cui successit
Egillolfus.
963. Hoc anno magnum sinodale concilium factum
est Roma in ecclesia sancti Petri; ibique praesidebat
Otto imperator augustus, cum magna multitudine
episcoporum, abbatum, monachorum, ac
clericorum. Illicque Benedictus papa ab apostolica
sede dejectus est, eo quod injuste vindicavit sublimitatem
Romani imperii, et Adaldago archiepiscopo
commissus, in Saxoniamque deductus, illicque vitam
finivit. Et in ipso anno seva mortalitas invasit
exercitum imperatoris, et in ea Heinricus, archiepiscopus
Trevericae civitatis, et dux Godefridus
vitam perdiderunt, ceterique non pauci.
964. Isto anno Berengarius rex Langobardorum
obsessus in monte sancti Leonis, ibique captus et
cum vi deductus una cum regina ejus cohabitatrice
Willa in Bajoariam ad castellum Bavenberg, ibique
novissimum diem praesentis vitae dimisit.
965. Otto imperator de Langobardia venit ad
Franconofort, et illum annum integrum in regno
Saxonum manebat, interimque omnes suos adunavit
ad pacem et ad concordiam. Et Brun archiepiscopus
Agrippinae civitatis, frater imperatoris, vitam
cum pace finivit.
966. Iterum tercia vice abiit Otto imperator ad
Italiam, et inde adiens limina sancti Petri, ibique
Deo et sancto Petro supplicando, gratiarum actiones
referens, eo quod cuncta erga eum prospero cursu
agebantur.
967. Hoc anno transmisit imperator legatos suos
ad Willihelmum archiepiscopum, et ad alios principes
ejus, ut Ottonem, filium suum aequivocumque
ejus, cum omni regali dignitate proveherent ad
Italiam. Illicque ipse Otto senior suscepit eum, et
secum deduxit Romam: commendavitque illum
apostolico Johanni posteriore, ut ab eo augustalem
benedictionem recepisset, ut imperator augustus foret
appellatus a cunctis, qui eum agnovissent, veluti
pater ejus.
968. Willihelmus archiepiscopus migravit a seculo.
Egillulfus Herveldensis abba transmissus est ex
parte imperatoris de Italia, ut fratres Fuldenses
Wirinharium eligerent ad abbatem. Indeque adiit
Mogontiam, ut ille clerus simulque totus populus
Hattonem virum venerabilem sibi constituerent in
dominum pontificalis honoris. Et eodem anno Adalbertus
archiepiscopus constitutus est in Magadaburg.
969. Hatto archiepiscopus obiit; cui Ruodbertus
successit.
970. Egillulfus abba obiit; cui Gozbertus successit.
971. Hoc anno exustum est palatium in Thornburg.
972. Ottoni imperatori juniori venit imperatrix
Romam de Constantinopoli 18. Kal. Mai. octaba
pascae. Eodem anno idem Otto junior cum seniore
venit de Italia.
973. Otto senior imperator cum juniore venit
Quidelingaburg, ibique celebraverunt pascha 10.
Kal. Aprilis, et illuc venerunt ad eos legati Grecorum,
Beneventanorum, Ungariorum, Bulgariorum.
Danorum, Sclavorum, cum regiis muneribus: ac non
longe post Otto senior pius imperator Non. Mai.
obiit; cui domnus Otto successit.
#Hucusque Annales Herolfes feldenses pertinuisse videntur.@#
ANNALES QUEDLINBURGENSES
974.
975.
976.
977.
978.
979.
980.
981.
982.
983.
984. Filiolus imperatoris, tertius videlicet Otto,
per unctionem Johannis, Ravennatis archiepiscopi,
Aquisgrani in die natalis Domini unctus est in
regem. Sed postea, comperta morte imperatoris,
Heinricus quondam dux de exilio regressus, cum
sibi faventibus Agrippinam civitatem intravit; simulans
se primo ob jus propinquitatis partibus regis
infantis fidelissime patrocinaturum, regem tenuit;
dein accrescentis avaritiae stimulis agitatus, quorundam
etiam persuasione male illectus, regnum tyrannice
invasit, atque in id elationis usque prorupit,
ut et rex dici et in regem benedici appeteret. Sed
rex dici a paucis obtinuit; in regem vero benedici,
prohibente Deo, prohibente fidelium sibi non consentientium,
sed regi electo et uncto jure faventium
decertatione non meruit. Missis interim probatis
ad regis aviam in Longobardiam, scilicet ad imperatricem augustam Adelheidam,
legatis, hi qui partes regis adjuturi jurisjurandi vinculo in hoc firmiter perduraturos sese
constrinxerant, hanc perturbationem ordine intimantes, si quid de regno ac nepote curaret,
adventus sui et consilii ope suis ut cito succurreret, obnixius rogavere. Illa vero,
conciliato primitus sibi divino subsidio, accelerato admodum itinere, cum nuru sua imperatrice
Theophanu, matre regis, nec non illustri abbatissa Machtilde filia sua, amita ejusdem
regis infantis, comitantibus fratre suo rege Burgundiae Conrado, et duce Francorum
ejus aequivoco, cum totius Italiae, Galliae, Sueviae, Franciae, Lotharingiae primis; occursu
quoque Saxonum, Thuringorum, Sclavorum, cum universis optimatibus; qui unitis animorum | null | 1c41ba7c-1200-4326-b967-f2053c65c5e8 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
nisibus aut pro rege fideliter morituri, aut, quod Dei gratia factum est, victuri,
Roza convenere. Habitoque inibi consilio maximo, mirandum memorandumque
posteris signum, stella videlicet perlucida in ipso partium conflictu, medio coeli axe,
media ultra morem die, quasi divinum regi capto praebitura juvamem, cunctis qui aderant
cernentibus stupentibusque radiavit. Qua visa, perterrita moxque cedente parte injusta,
Heinricus praefatus, usurpato nomine et regno jure privatus, regem aviae, matri et amitae
praesentare cogitur; interventuque regis Conradi soceri sui ac principum qualicunque gratia
donatus, in patriam moestus abcessit. Accepto itaque pignore unico, praedictae imperiales
dominae Saxoniam adierunt: ac primo saepe jam dictam Quedelingensis monticuli vertice
eminentem usque civitatem una pervenientes, dulcisona laudum melodia, cleri scilicet ac
populi Christoque inibi famulantium virginum occursu gemino, gaudiorum affectu et
pro optato spiritalis matris adventu et pro triumphali regis eventu pie gratulantium,
officiosissime susceptae, quod reliquum erat viae summo cum honore transiere.
( #Hucusque Annalium Herolfesfeldensium continuatio pertinuisse videtur.@# )
985. Saxones Sclaviam invase
runt, quibus ad supplementum
Misacho cum magno exercitu venit;
qui totam terram illam incendiis
et caedibus devastaverunt. Interim
memoratus ille Heinricus,
divino instinctu ad se reversus,
quid egerit, in quantum se plus
aequo et honesto extulerit, et ex
quanto deciderit, anxie secum non
semel pertractans, juxta evangelicam
veritatis vocem sua se exaltatione
humiliatum conspiciens, dedecoris conscientia pungitur, culpae penitentia cruciatur.
Veniente in Frankanafurd rege infante tertio Othone, ibidem et ipse adveniens humiliavit
se juste, quo poenam evaderet elationis injustae, regique puerulo, quem orbatum captivaverat,
cujus regnum tyrannice invaserat, praesentibus dominis imperialibus, quas regni
cura penes, avia, matre et amita regis ejusdem infantis, humilis habitu, humilis et actu,
totius in aspectu populi, ambabus in unum complicatis manibus, militem se et vera ulterius
fide militaturum tradere non erubuit, nil paciscendo nisi vitam, nil orando nisi gratiam.
At dominae, quarum, ut diximus, cura regnum regisque regebatur infantia, tanti
viri summissa deditione admodum gratulabundae,--quia piorum moris est non solum
mala pro bonis non reddere, sed etiam pro malis bona rependere,--digno eum honore
susceptum, gratia fideli donatum, ductoria itidem dignitate sublimatum, deinde non
tantum inter amicos, sed etiam inter amicissimos, uti jus propinquitatis exigebat, debito
dilectionis venerantur affectu. Thidericus et Ricdach marchiones praeclari obierunt.
986. Otto rex adhuc puerulus
cum magno exercitu Saxonum
perrrexit in Sclaviam, ibique ad
eum venit Misacho cum multitudine
nimia, obtulitque ei unum
camelum et alia xenia multa, se
ipsum etiam subdidit potestati
illius. Qui simul progredientes, devastaverunt
totam terram illam
incendiis et populationibus multis.
Eodem anno monasterium in monte
occidentali Quedelingensi in honore sanctae Dei genitricis Mariae, ob monimentum
unici et dilecti germani fratris sui, sub religione regulae sancti Benedicti a Mechtilde,
imperiali gemma et filia, studiosissime constructum est. Ida quoque regalis domina, contectalis
Liudolfi, filii magni Ottonis imperatoris, obiit.
987. Saxones Sclaviam iterum
invaserunt, et ad ultimum ipsi
Sclavi regis ditioni subduntur, et
castella juxta Albiam flumen denuo
restaurata sunt. Et in proxima
hyeme aquae nimium inundaverunt,
et ventus ingens multa aedificia
stravit.
988. Aestatis fervor immanis
pene cunctos fructus consumpsit.
Mox grandis mortalitas hominum
subsecuta est
989. Cometae apparuerunt, quas
pestilentia subsequuta est grandis
hominum et jumentorum, et maxime
boum. Osdag quoque episcopus
moritur, cui Gerdagus successit.
990. Eclipsis solis facta est 12
Kalend. Novemb. hora quinta diei.
991. Theophanu imperatrix cum
filio suo imperatore tertio Ottone
paschale festum imperiali gloria
apud Quedelingensem peregit civitatem;
ubi etiam marchio Tuscanorum
Hugo et dux Sclavonicus Misico cum caeteris
Europae primis ibidem confluentibus affuere, ad obsequium
imperatorii honoris, quae quilibet pretiosissima
possederat, pro xeniis deferendo; e quibus
Misico aliique quam plurimi honorifice donati in
patriam redierunt. Hugo vero cum eadem imperatrice
filioque suo, quocunque regni vel imperando
vel regendo proficiscuntur, famulando prosequitur,
usque dum Niumagon perventum est. Ibi ergo, dum
quadam quasi compede totum sua ditione colligasset
imperium, Theophanu imperatrix consummato
in bonis vitae suae cursu, proh dolor! quod est
miserabile dictu, immatura dissolvitur morte 17
Kal. Julii; indeque lugubri imperatoris,, filii | null | cff292d7-a837-4031-896d-df17fcea56c8 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
scilicet
sui, caeterorumque suorum fidelium comitatu evecta,
ad urbem defertur Agrippinam, inque ecclesia
sancti Pantaleonis martyris, ut ipsa decreverat, stipante
episcoporum, monachorum virginumque coetu,
astante etiam omni clero ac populo, ultimo flebiliter
tumulatur honore. Eodem anno Ercanbaldus,
Biligrimus episcopi, Frithuricus archiepiscopus
Saltzburgensis obierunt, et Emnild filia Brunonis.
Manogold quoque, non infimus Sueviae matris filius,
Saxoniae obiit, ac propter fidele servitium imperatrici
Adelheidae per se exhibitum, ipsa comitante
Quedelingensem advehitur civitatem, ibique
honorifice sepelitur.
992. Gloriosissima et famosissima
dedicatio sanctae Halverstadensis
ecclesiae facta est 17. Calend.
Novemb. a venerabili suo provisore
Hildewardo episcopo, anno
suae ordinationis 24, quam secum
in typo apostolicae dignitatis duodenario
numero 11 episcopi consecraverunt,
videlicet Willigisus archiepiscopus Moguntinus,
Gisilharius Magdeburgensis archiepiscopus,
Lievitzo Hamburgensis archiepiscopus, Liudolfus
Augustanus episcopus, Hildeboldus Wormatiensis
episcopus, Retharius Padarburnensis episcopus,
Erp Fardunensis episcopus, Ursus Paduanus
episcopus, Hug Citizensis episcopus, Raginbratus
Mikilanburgensis episcopus. Ad haec Agio
Capuanus archiepiscopus, Reinvardus Tridentinus
episcopus, Manso Cassinus abbas, Thiatmarus abbas
Corbejus, Luzo Lunaburgensis abbas,
Othradus abbas Mersburgensis, Lantbrecht Longhelus
abbas, praesente rege sereno tertio Ottone,
suaque avia Adelheide augusta praeclara, et
filia sua gemma regiae stirpis praelucida Machtilda,
et nepte sua Hadwi veneranda abbatissa,
duce quoque Bernhardo, et Leidulfo
comite Capuano, et praefectis atque proceribus
plurimis, et innumera atque inaequiparabili multitudine
cleri ac populi in laudem Dei conclamantibus,
dedicantes praefatam ecclesiam orando juverunt.
12. Calend. Novembris totum coelum ter in nocte visum est rubrum fuisse. Hoc eodem anno Gerdagus Hildeshemensis
episcopus orationis causa Romam perrexit, et inde, reversus, in Longobardia obivit, et
presbyter suus Suideboldus, et diaconus suus Bodo, ejusque frater Hroprecht et camerarius suus. Successit
autem sibi Berwardus episcopus.
993. In nocte natalis sancti
Stephani protomartyris, id est
7. Calend. Januarii, inauditum seculis miraculum vidimus,
videlicet circa primum gallicinium tantam
lucem subito ex aquilone effulsisse, ut plurimi dicerent
diem oriri. Stetit autem unam plenam horam;
postea, rubente aliquantulum coelo, in solitum conversum
est colorem. Dodo episcopus obiit, cui
Suigerus vir illustris, sanctae Halverstadensis ecclesiae
coenobita, successit. Egbertus Trevirensis
archiepiscopus obiit.
994. Liuldolfus Trevirensis ecclesiae ordinatur
episcopus. Erp Fardunensis episcopus obiit, cui
Bernhardus successit. Hiems durissima 3. Non.
Novembr. exorta, usque 3. Non. Maii stetit, rarissimis
intermissa diebus. Deinde pestiferis et frigidis
flantibus ventis, noctibus plurimis pro rore hibernum
cecidit frigus. Ad ultimum Non. Julii grande
est factum gelu, tantaque siccitas fluminum et penuria
facta est pluviarum, ut in plerisque stagnis et
pisces morerentur, et in terris arbores plurimae penitus
arescerent, et fruges perirent et linum. Subsequuta
quoque et grandis pestilentia hominum,
porcorum, boum et ovium; prata etiam in plerisque
locis ita exaruerunt, veluti igne exusta fuissent.
Sclavi insuper omnes, exceptis Sorabis, a Saxonibus
defecerunt, Liutpold Bajoarici limitis marchio clarus,
in civitate Wirtzburg in hospitio suo per fenestram
cum sagitta improvise vulneratus, 7 Non. Junii obiit.
Egbertus comes, prudentibus sapientior et fortibus
audacior, Non. Aprilis e medio excessit. Heinricus,
Sifridus et Udo fratres cum suis navali praelio dimicantes
contra Nordemannos, victi sunt et capti; ex
quibus Udo cum plurimis bello occisus occubuit,
caeteri cum septem milibus talentorum redemti sunt.
Fames etiam hoc anno magna facta est pluribus in
locis Saxoniae.
995. Saxonibus pejor annus priore exoritur. Nam
tanta in eos qui vocantur Osterludi, pestilentia
exarsit, ut eorum non solum domus, sed etiam
villae plurimae mortuis habitatoribus vacuae remanerent.
Fame insuper magna compressi, tam assiduis
Sclavorum incursionibus fatigabantur, ut peccatis
suis promerentibus juste de eis illud propheticum
dictum videatur: #Mittam super eos tria judicia pessima,
pestem, gladium et famem.@# Rex quoque tertius
Otto cum magno exercitu Apodritos et quasdam
Wlotaborum terras invadens, incendiis et depraedationibus
plurimis vastavit, licet motum eorum
nullo modo compresserit. Reversus denique ab illa
expeditione, in Quedelingensi civitate a memorata
et semper memoranda amita sua, Mechtilde abbatissa,
regalis praeconio laudis digne suscipitur. Ibi
Adelheid germana illius soror, aequivoca scilicet
aviae suae imperatricis Adelheide, spretis pro Christi
amore regibus procis et eorum | null | 511c8713-40ca-495a-a775-c8164abbebf9 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
nunciis, promissisque
non solum thesauris, sed etiam ultra valentiam
aureis montibus et urbibus, sub jugo regulari canonice
degendum, astante germano fratre suo imperatore
tertio Ottone, totius in aspectu senatus ac plebis,
sanctorum Dionysii et Servatii obsequiis sese
pro patria dicavit, eademque hora sacri velaminis arrabone
Christo, sponso coelesti, ab antistite ejusdem
ecclesiae Hildewardo, caeteris etiam archiepiscopis et
episcopis coram astantibus, consignata est. Hoc
etiam anno Bajoariae regionis dux Heinricus secundus
immatura morte obivit Hic enim, mortuo imperatore
Ottone secundo, aliena potius quam propria
voluntate ad invadendum regnum eotenus illectus
est, ut, comprehenso imperatoris filio, ipse rex eligeretur;
sed ante consecrationem poenitentia abductus,
regnum respuit; et regi humiliter subjectus,
Bajoarico honorifice donatus est regno. In quo pro
componenda pace ita ultra priores effloruit, ut ab
illius incolis regni Heinricus pacificus et pater patriae
appellaretur. Quo mortuo, filius suus Heinricus,
rex futurus, Bajoaricum ducatum, rege Ottone
tertio donante, suscepit. Ghevehardus Constantiensis
ecclesiae episcopus venerandus obiit, cui
Landbertus successit. Hildewardus venerabilis episcopus
in Stitterlingheburg civitate cenobium
construxit virginum 12. Calend. Augusti.
In Halberstadensis territorio ecclesiae, Hordorpio
nomine, natus est infans, nihil corporis habens a
posteribus deorsum, nec crura, nec membrum virile
aut muliebre, sed tantummodo dimidius homo, habens
posteriora quasi avis sine plumis, aurem dextram
majorem sinistra, et oculum similiter sinistro
majorem; dentibus vero crocei coloris horribilis,
sinistro brachio absque quatuor digitis solo cum
pollice integer, dextro penitus erat brachio privatus;
qui ante baptismum attonitus videns oculis, post baptismum
autem oculos nunquam aperiens,
quarto suae nativitatis die infandum moritur monstrum.
Commune damnum in pestilentia porcorum
et boum omnem Germaniam vexat. Theodoricus comes
Palatinus, et frater ejus Sigibertus, Saxones
praeclari obierunt.
996. Lux clara sanctae Augustensis ecclesiae Liudolphus
episcopus 8. Calend. Augusti huic mundo
subtractus, coelesti adnumeratur familiae; cui Gevehardus,
inter egregios abbates praecipuus,
subordinatur episcopus. Dehinc praecurrente tempore,
cum multos a sanctuario Domini divinum raperet
judicium, gemma etiam sacerdotum et episcopalis
aureum decus dignitatis, venerandae Halverstadensis
ecclesiae Hildewardus episcopus 7. Calend.
Decembris ab hujus vanitate seculi solutus, verae
caritatis, quae Christus est, praesentatur obtutibus,
illius humilitatis et dilectionis, super quam credi
potest, pie imitator effectus. Cui successit
Arnolfus, illustri valde prosapia exortus, sed moribus
nobilior et sincera largitate praeclarus. Hujus etiam
anni vernali tempore praefatus rex Otto, compacta
inter Saxones et Sclavos pace, Italiam perrexit, et
dominicam resurrectionem Papiae paschali
more celebravit. Dehinc omni regno potenter potitus
Italico, Romam veniens beatae memoriae Johannem
papam defunctum invenit. Cui nepotem
suum Brunonem, virum valde praeclarum, non
solum cleri sed et omnium Romanorum unanimi
voto civium pontificem electum, subrogari pie consensit,
quem Romani, dempto Brunonis nomine,
Gregorium vocaverunt. Hic ergo sede intronizatus
apostolica domnum Ottonem, huc usque vocatum
regem, non solum Romano, sed et pene totius Europae
populo acclamante, 12 Calend. Junii, in ipsa
ascensionis Christi festivitate veneranda, indictione
9, imperatorem consecravit augustum. Post haec
Italico rite disposito regno, Franciam revertitur, et
in Agrippina Colonia summi imperatoris condigno
honore diem celebrat natalem. Adalbertus episcopus
de Praga civitate a Prucis glorioso martyrio 9. Calend.
Maii coronatur. Bernhardus, Wirtzburgensis
episcopus ecclesiae, imperatoria legatione
Constantinopolim missus, in Achaia provincia moritur.
Cui Heinricus, clarissimi cancellarii Hiriberti
frater, clarus et ipse, substituitur episcopus.
997. Sclavi innata sibi perfidia tacti, pacis fregerunt
pactum, terminosque Saxonices latrociniis
corroserunt furtivis. Quos contra commotus imperator
Ztodoraniam. quam vulgo Heveldum vocant,
egregiam inter Sclavanicas terram, magno invasit
exercitu, vicit, praedavit, victorque in Magadeburch,
praecipuam Saxoniae urbem, gloriose subintravit.
Interim autem dum imperator augustus, tertius videlicet
Otto, Heveldum devastando percurrit, congregati
Wlotabi Bardangao provinciam improvisi
rapinis multis aggressi sunt et incendiis. Quod videntes
Westfalai, quos praefatus imperator in expeditionem
pergens ad custodiendam reliquerat provinciam,
celeriter Liuticos fortiter excipiunt, ipsique
cum pauci essent, innumeram paganorum multitudinem
tanta caede prosternunt, tantamque ab iis
praedam diripiunt, ut nec caedis illius nec praedae
numerus ullo modo humano possit explicari sermone.
Hoc anno instauratio sanctae Metropolitanensis ecclesiae.
Quedelingnensi castello, jussu | null | 5d0f3e14-80b4-43b3-8246-adf16b8ade4e | latin_170m_raw | null | None | None | None |
imperialis filiae
Machtildis abbatissae, omni studio peragitur. Quam
cum ab avo aviaque, regibus scilicet Heinrico et
Machtilde constructam, arctiorem quam tantae celsitudinis
jus exigebat, propter confluentis populi frequentiam
cerneret, innata ac concreta sibi benevolentia,
ad augmentum ejusdem in honore sancti Servatii
archiepiscopi et confessoris, latioris et altioris
structurae aedificium apponere curavit, quod etiam
totius conventu cleri ac populi ab Arnulfo, Halberstadensi
episcopo nuper ordinato, cum aliis archipraesulibus
et episcopis, quos modo nominatim evolvere
longum est, congruenti ad decorandam Dei
domum 6. Idus Martii dedicari fecit. Et non longo
post tempore constructam in brevi Walbicensem
ecclesiam, in ipso augusti patris sui Ottonis die anniversario,
ab eodem Arnulfo episcopo, eodem etiam
anno cum maximo cleri plebisque tripudio, Nonis
Mai honorifice dedicavit. Hoc etiam anno Crescentius
quidam, diabolica fraude deceptus, Romam absente
papa Gregorio invasit, Johannemque quendam
Calabritanum, quem domnus imperator Otto ob
Graeci imperatoris filiam sibi matrimonio adquirendam
cum Bernwardo episcopo Constantinopolim
miserat, inde cum Graecorum revertentem legatis,
se indigno excepit honore, illumque non tam papam
quam apostatam constituens, legatos imperatorios
sub custodia Romae retinuit. Hic ergo Johannes
natione Graecus, conditione servus, astu callidissisimus,
imperatorem augustum piae memoriae secundum
Ottonem sub paupere adiens habitu, ob interventum
dilectae suae contectalis Theophanu imperatricis
augustae, regia primum est alitus stipe; dehinc
procurrente tempore, vulpina, qua nimium callebat,
versutia praefatum eotenus circumvenit augustum,
ut pro loco et tempore satis clementi ab eo gratia
habitus, pene inter primos usque ad defunctionem
suam clarus haberetur. Post dormitionem vero secundi
Ottonis augusti, regnante jam filio suo tertio
videlicet Ottone, quem ab ipso matris utero, divina
subsecuta miseratione, Romano sublimavit imperio,
praefatus Johannes ingenita sibi eo securius valuit
versutia, quo regis infantia et primatum illius permittebatur
incuria. Ad haec defuncto Placentinae ecclesiae
episcopo, vir bonae indolis illi subeligitur; quo
indigne ejecto, praefatus Johannes, non pastor sed
lupus, eandem non regendam sed devastandam suscepit
ecclesiam. Quam cum aliquot annis teneret,
avaritiae diabolico inebriatus veneno, in tantum se
elevavit super se, ut ipsam Romae beati Petri apostoli
sedem, ut praedictum est, antichristi membrum vere
effectus, fornicando potius caccaret, quam venerando
insideret.
998. His auditis, dominus imperator secundam
profectionem paravit in Italiam. Cui venerabilis papa
Gregorius Papiae obviam veniens, dum ei pessima
Johannis et Crescentii gesta narrasset, divino commotus
zelo, quantocius una cum apostolico properat
Romam. Quod audientes praefati Satanae ministri,
Johannes quidem fugam iniit, Crescentius vero praesidio,
quod veterem Romam et Leonianum conjungit
castellum, se cum suis inclusit. Tunc quidam non
tantum imperatoris quantum Christi amici insequentes
Johannem, comprehenderunt eum, et timentes
ne, si eum ad augustum destinarent, impunitus
abiret, linguam ei et nares pariter absciderunt
oculosque illi penitus eruerunt. Hoc ita divinitus
mulctato, domnus papa Gregorius sedem apostolicam
honorifice recepit, eamque usque ad obitum sui libere
insedit. Imperator igitur augustus Romam adveniens,
sanctissimam illic Christi resurrectionem
celebravit, statimque post albas scalis et machinis
arcem quam Crescentius insederat, hactenus
omnibus inexpugnabilem, fortiter expugnat, illumque
captum decollari, et e summo arcis praecipitatum
in patibulo pedibus suspendi jussit. Mense Julio terrae
motus factus est horribilis per totam Saxoniam,
duoque lapides igniti ex tonitru ceciderunt, unus in
ipsa civitate Magdeburgensi, alter ultra Albiam fluvium.
Quorum inusitata delapsio dirum omni populo
exitium minando portendit; quod in sequentibus
evidentissime apparere conspeximus; tunc scilicet,
cum mundus iste insanabilis plagae ictibus ter cerebro
tenus percussus, ipsa ut ita dicam vitalia amisit.
999. Nam insignissima imperatoriae prolis gemma
Mechtild, magni Ottonis augusti filia, quae, ut saepe
memoravimus, sceptrigeris edita parentibus, virescentis
rudimenta infantiae, bonae indolis utpote ipsius
coronae filia, honesta decenter nutricum sub
cura descendit; quae florida dehinc vacillantis
tempora juventutis, corpore sensibusque plus caeteris
id aetatis maturescens, nilque sibi commissi extra
regiminis disciplinam errabundum relinquens, amabilis,
affabilis, pia, cunctis largior quam sibi degebat;
undecimo ortus sui anno Metropolitae sibi
haereditariae, licet tantis impar oneribus, imperatorum
tamen consulto patrum nec non communi electione,
antistitum benedictione perpetua regendo
praeficitur. Cum vero ad Pytagoricae bivium perventum
est litterae, sine mora, sine taedio, angustiori
semita, spei quae non | null | 2a3d8627-509d-4ca7-9ca9-69fddb247f2e | latin_170m_raw | null | None | None | None |
confundit fiducia arrepta, tota
animi diligentia se suaque ab non esse ad verum
conata est esse transferre. Haec fratruele suo, largo
scilicet Ottone, Romam proficiscente, imperatoria
vice commissa sibi regna non levitate feminea gubernans,
barbarorum etiam induratos vertices regum
artificioso aviti paternique ritu ingenii ita placabiles
subjugabilesque reddiderat, ut hujuscemodi pacis
fundamenta, qua nunc sancta Dei ecclesia pro parte
fruitur, post tantarum devastationem provinciarum,
post effrenem barbariae motum, non gladio, non
armis, non ullis bellicorum instrumentis apparatuum,
licet et ad haec praecipienda satis esset idonea, continua
vigiliarum, orationum, inediaeque instantia,
soli Deo intenta, illius docente et confortante subsidio,
prima posuerit, ponendo construxerit, eoque
usque struere non destiterit, quo non laborando sed
ejus laboribus subintrando, succedentes postmodum
reges tanto facilius summa ejusdem pacis attingerent,
quanto ipsa imis primitus construendis vigilantius
insudasset. Novissimis namque temporibus suis, colloquio
apud Parthenopolim habito, conventu episcoporum
cum duce Bernhardo, comitum ac totius
senatus plebisque concursu, confluentibus quoque
ibidem omni ex natione legatis, undiquesecus
vallata, qualis fuerit, quam inreprehensibilem se
exhibuerit, quam mira discretione cuique sua tribuerit,
quanta veneratione praesulum personas prae
caeteris cunctis tractaverit, quanta solertia optimates,
judices, aliosque, quorum id curae relinquitur, pro
consolidanda re publica, pro privatis etiam usibus
confirmandis monuerit, quanta lenitate pios permulserit,
quanta districtione reos terruerit, quantaque
industria patriam conservaverit adjuverit et
auxerit, nec notis intellectum nec etiam vocum
cuiquam edicibile reor. Hisque ibi dispositissime
ordinatis, oviculas quibus singulari praeerat cura,
adventus sui expectatione suspensas, materna dilectione
revisit, dignoque ab illis honore suscepta,
pauculis posthaec superstes diebus, modica febre
pulsata, inopinata cunctis sed sibimet ipsi longe ante
provisa morte, quippe et diem illum et horam precibus
assidue praevenire cupierat, 7. Id. Februarii
resoluto, quod ex hoc compactum necessario
solubile erat, corpusculo, ei qui est, quod est, quod
unum est suum, quo ejus participatione tam honorifice
usa est, gratulabunda reddidit; atque in medio
basilicae sancti Petri et sancti Stephani juxta tumulos
regum, avi et aviae suae Heinrici et Mechtildis, ejulatu
nimio planctuque suorum, diem futurae resurrectionis
feliciter expectatura, reconditur. Quis igitur, licet
adamantino rigore praecordialiter induratus, huic
miserando spectaculo siccis poterat interesse oculis,
cum orba sanctorum Dionysii et Servatii praesulum
catervula, nec non sanctae Dei genitricis maxime ex
monte occidentali, ac sancti Andreae ex Walbicensi
coenobio vernulae, quarum ipsa ab initio, ut praediximus,
fundatrix extiterat, cum caeteris sanctae Pusinnae
in Winathusen, sanctoque Wicberto in plano
juxta curtem regiam famulantibus, quarum licet
primaeva nequaquam constructrix fuerit, postquam
haereditati aviae suae Mechtildis jure propinquitatis
successit, materno eas more ad id temporis omni
sollertia foverat--tunc dico, cum matrem, quam
pridie valentem, viventem, ac populis imperantem
noverant, inopine subtractam, suisque nusquam nisi
in aeterna visione obtutibus redituram, sarcophago
includi ac tumulo recondi deflerent, seque
cum ea mori quam superesse malle, amenti quadam
vociferatione clamarent? Quid plura? His tandem flebiliter
peractis, praefatae sanctimoniales feminae cum
episcopis quos divina clementia illius exequiis
improvisos adesse disposuerat, Arnulfo et Bernwardo,
nec non duce Bernhardo convenientes, fratruelem
ipsius domnae Mechtildis Adelheidam, quam sibi
adoptaverat, quam unice dilexerat, quam pro filia
delicate nutrierat, hoc solum inflictis vulneribus remedium
restare cernentes, in dominam ac matrem
sibi unanimiter eligunt; legatosque haec primo Franciae
ad imperatricem Adelheidam, matrem illius
Mechtildis, deinde ad imperatorem Romanum Ottonem,
fratruelem videlicet ipsius, Romae deportaturos
omni sub celeritate transmittunt. Qui festinato pergentes,
ad augustam in brevi veniunt, eamque, licet
ante praesaga mente aliquid sibi intolerabile eventurum
praescierit, nuncio illo infelici viscere tenus
sauciant; assumptisque aliis ibi secum imperatricis
ejusdem legatis, Romam perveniunt, imperatorem
augustum recenti nepotis sui papae Brunonis, qui
Romana lingua Gregorius vocatur, obitu admodum
moestum reperiunt, ac priori posteriorem multo
graviorem adjiciendo dolorem, ob excessum suae illustrissimae
amitae ex moesto moestissimum reddunt.
Non solum itaque imperator augustus ejusque sequaces
Mechthildis praeclarae corporalem interitum
lugent, sed quocumque per vicos, per plateas, per
compita, per avia, necis illius fama sonuit, pectora
tundendo, crines lacerando, luctum prae gaudiis
amando, ipsum aera lachrimosis vocibus pulsant.
Resumptis ergo | null | 51e9e5d7-a1b0-4541-8f14-6843f90551c6 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
demum post tantam perturbationem
animi viribus, imperator praefatus pro obsequiis venerandae
suae amitae exhibitis, et pro electione sororis,
grates sanctae congregationi remandat innumeras,
eamque honori et oneri matris spiritalis,
non ut potuit imperando, sed ut pium docuit postulando,
succedere deliberavit. Quod et divina ordinante
clementia sine mora peragitur. In solenni
namque Michaelis archangeli festo electione iterata,
ab Arnulfo ejusdem ecclesiae episcopo, astantibus
aliis episcopis et domna regali Sophia, sorore sua
majore, et nepte sua illustri abbatissa Hathwiga,
cunctisque regni primatibus utriusque sexus, coram
altari sancti Petri apostolorum principis et sancti
Stephani protomartyris honore congruo benedicitur,
throno domnae matris sublimatur, regulae commissione,
in qua se sibique subjectarum vitam quasi in
speculo spectare omniumque solertia regere discat,
non modicum oneratur; quidque spatii miseratio
deinde Omnipotentis concesserit, dignitate eximia et
gaudio, non tamen sine cura pervigili, transactura.
Modici igitur intervalli spatio Adelheida, praefatae
Mechtildis genitrix, inclita Romanorum imperatrix
augusta, quae statum imperii terra marique sibi subacti
una cum suo consorte, augusto scilicet magno
et pacifico Ottone, non minus meritis moribusque
insignierat egregiis, quam ille viribus et triumphis
consolidasset eximiis; post obitum itaque ejus et
ipsa per totum seculo moriens, quasi non sibi nata
sed inopum usibus tantum divinitus esset provisa,
quidquid habere potuit, regni videlicet censum toto
orbe tributario jure vel etiam donario quaesitum,
inter caetera virtutum insignia manibus pauperum in
coelestes deportandum thesauros hilari mente et
facie commendare non destitit. Vidimus namque eam
creberrime, sed secretissime, more rusticarum ad
id desiderabile sui opus succinctam, ne vel ipsa
vestium prolixitas ullam sibi ingerere posset morulam,
ambabus pro dextra manibus usam, tam diu pio
huic institisse labori, quousque vacillante incessu non
largitate sed corpore deficiens, necessario quietura
vel modicum sese reclinaverit; id tamen in voto
habens, ne vel sedendo, vel stando, vel quibuslicet
occupationibus detenta, unquam a familiarissimo
sibi misericordiarum opere cessaret. Haec igitur postpositis
quae esse videntur, non quod sint, quia
transeunt, sed quod nobis sensuum qualitate degentibus
esse videantur, ut dixi nobili illa hominis
praerogativa ad ea quae vere sunt, quia nec ortum
sui respiciunt nec finem, totam sese erigens nisu
ac meliori oculo superna semper intuens, tamdem
emeritae admodum aetatis, ad eum quem medulletenus
sitiverat 16. Cal. Januar. laborum suorum centuplicatam
receptura mercedem, angelico stipata
coetu, gloriosa migravit, atque in basilica Salisensi
,
quam ipsa in honore sancti Petri principis
apostolorum pio labore construxerat, honorifice
tumulatur.
1000. Cujus obitu post modicum comperto,
imperator augustus ultra quam credi potest moeroris
nimietate afficitur; sanctam Dei ecclesiam, quae continuato
trium lapsu columnarum, quibus mira firmitate
subnixa hactenus inconcussa steterat domni scilicet
apostolici, aviaeque suae praefatae imperatricis
augustae, nec non amitae suae imperialis abbatissae
Mechtildis, discessibus vacillare, sibique jam soli
inniti conspiciens, curarum pondere gravatur.
His tamen, quae ibidem vel in ecclesiasticis vel etiam
in publicis rebus agenda erant, rite dispositis, patriam
desolatam quasi consolaturus citato cursu
adeundam deliberat; quod et acceleratissime facit,
non paucis ex Romano senatu una secum pergentibus.
Transscensa vero Alpium difficultate, ut primo
bisce partibus pedem inferre potuit, tota ei
Gallia, Francia, Suevia, equestri et pedestri agmine
turmatim obviam ruit. Dominae etiam imperiales,
germanae suae sorores, Sophia et Adelheida, cum
Saxoniae et Thuringiae utriusque sexus primis occurrendo,
velut unicum unice dilectum hac merito diligendum,
ipso, ut ita dicam, corridente mundo, unanimi
gratulatione suscipiunt, ac cum eo pariter,
quamdiu destinati itineris acceleratio patiebatur,
debita caritate morantur. Ille vero evangelici non
immemor praecepti, quo dicitur: #Primum quaerite
regnum Dei,@# juxta morem parentum suorum imperatorum,
omnia sua divina regi ac meliorari exoptans
clementia, humili devotione in Sclaviam sanctum
Adalbertum nuper pro Christo laureatum adiit,
ejusque interventum obnixius petiit. Ibi summo
conanime a duce Sclavonico Bolizlavone susceptus,
xeniis omnigeni census ubique terrarum studiosissime
quaesitis obsequialiter donatur; licet nihil tunc
temporis ex his acceperit, quippe qui non rapiendi
nec sumendi, sed dandi et orandi causa eo loci adventasset.
In patriam revertitur, ac Quedelingnensi
civitate sanctum pascha celebraturus, in ipso monte,
ubi sanctimonalies feminae ritu canonico regulariter
Christo deserviunt, per amorem dilectae suae sororis
Adelheidae abbatissae coenam Domini | null | f5f45fbc-b67d-4a6c-b496-48b4f07832ba | latin_170m_raw | null | None | None | None |
, parasceven
quoque et sabbatum sanctum, nec non dominicam
noctem resurrectionis,--si tamen illa jure nox dici
vel appellari queat, quam triumphali luce Redemptoris
omnium per totum mundum miro atque ineffabili
modo splendere constat,--debitae venerationis
obsequiis festive peregit. Unde in ipsis horis
matutinalibus ad curtem suam totius senatus ac
plebis expectationi satisfacturus redit, illamque septimanam
regalibus impendens officiis, regendo, indulgendo,
largiendo ac remunerando transegit; ac in
octava pascae inde profectus, sororem suam Moguntiae,
Coloniae, Aquisgrani, quam etiam cunctis tunc
post Romam urbibus praeferre moliebatur, una
secum summa veneratione fraternaque caritate comitante,
remunerato Bolizlavone, perducens, aliquantulum
temporis, quae coepto itineri congruere
videbantur ibi parando, quievit. Sed dum nec cursum
longius protrahere deliberatum, nec sororem
quam intime diligebat, praefatam Adelheidam, praesentialiter
amittere posset, promisso tandem
post se Romam veniendi firmiter inter se compacto,
paululum lenito moerore, ille, ut decreverat, in Italiam
ultima, proh dolor! profectione acceleraturus,
illa monasterium cui specialiter praeerat revisura,
utrique cassa spe ulterius sese in hac luce videndi,
discedunt. At imperator augustus immensis iterato
Alpibus, peragrata Italia, Papiae aliquamdiu remoratur.
1001. Inde, Romam proficiscens, sacrosanctum
dominicae resurrectionis festum debita ibi veneratione
celebrare instituit. Interim callidus nequitiae
auctor totiusque doli repertor mille ut est nocendi
artibus instructus, reinduto quem, primos decepturus
homines, quondam sibi aptaverat colubrino
amictu, inter Romanorum praecordia serpit, venena
inflat linguis trisulcis, ut manus improbas sui causa
ipso caesari inferre moliantur, persuadet. Sed dum
opposito illi divinae pietatis clypeo a laesione imperatoris
sese repelli coelitus conspicerent, quoscunque
parti justae faventes reperire poterant, cruenta caede
mulctabant; nec ab illa seditione nefanda aliquo
modo sedari valebant, donec invito furioso tumultu
imperator, collectus suorum viribus, ab urbe prius
prae caeteris amata sed ulterius prae cunctis detestanda
decederet. Moestus, ut ferunt, in cujusdam
castelli munimina transvolat, ibique pro ulciscendae
assiduo tractatu injuriae instantem penitus
consummavit annum.
1002. Verum in ipso posterioris introitu, toto
pene legendus orbi, et ultionum crimine destinatarum
et aerumnis vitae hujus caducae 9 Kalend.
Februarii exemptus, in gremio Abrahae patriarchae
magni, tempore futurae resurrectionis in melius coronandus
ac felicius regnaturus, angelicis transvectus
manibus collocatur. Cujus infortunii eventum,
ne procacitati hostium citius intimaretur, hi
qui aderant, occultando tegebant, quousque convocatis
qui per castella dispersi vagabantur sociis,
domini sui corpus efferentes, improvisi prorumpunt,
pluribus tamen ibi ob penuriam equorum, heu sine
spe vivendi! relictis. Cum vero res tanta diutius
latere nequiret, hostes Romani his mature compertis,
indebito ausu execranda omni aevo commovent
bella. Armis instructi velut pro vita patriaque certaturi,
defuncti corpus imperatoris,--qui dum supera
vesceretur aura, ignorata etiamnum doli immanitate
latentis, cunctis eos populis quasi privilegio quodam
specialis praeposuerat amoris--impudenter distrahere,
mirisque injuriae modis sine mora mortuum
excruciare, cui vivo nocere nequiverant, tetra
belligerando invasione pertentant; quos divina pietas
totiens repelli, totiens nece crudeli multari permisit,
adeo ut vix pauci, latibulis fugae sese dedentes,
inglorii discederent. Nostri vero, felici ubique victoria
usi, depositum pretiosi ponderis thesaurum fideli
devotione trans Alpium nivosa cacumina, jam tandem
securi, deferunt. Quo comperto, Heinricus dux,
ad quem summa imperii pertinebat, maxima comitante
caterva, funeri miserando omnibusque digne
plangendo admodum tristis occurrit, et ad Aquasgrani,
quo vivens sitiverat, gemitibus multis mortuum
corpus tandem perducit. Nec mora, itur in
templum; magno, ut ita dicam, hujusmodi honore,
mixto scilicet intolerabili dolore, terrae commendatur
suum plurimum solatium; sed et omnium,
ut credimus, qui aderant unanimi oratione spiritus
coeli recipitur palatio. Interea modo multi diversa
sentientes, dum quique sibi pro sua parte jus imperii
raptum ire moliretur, Eghardus marchio in Palithi
a Sigifrido et Udone pessime occisus est, plurimique
suorum cum illo 2 Cal. Maii. Dehinc 3 Cal.
Julii praefatus Heinricus, nepos regalis, a Francis in
regnum eligitur, insciisque Saxonibus Moguntiae a
Willichiso unctus coronatur. Fama volat super his,
dicens pariter in Mersburgiam illum quam citissime
venturum; quod et factum est. Illo Bernhardus dux
et Saxonum primates cum decore suorum convenientes,
benigne ab eo sucepti sunt, moxque dominum
sibi illum | null | 258b557f-0c19-4640-a401-f2258f3245f3 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
ac regem elegerunt. Sed et Bolizlavonem
Poloniae ducem occurrisse et regis gratiam
sibi supplicasse, foedere pacis promisso, reperiunt;
quae quia firma non fuit, postmodum patuit. Inde
digressus, per urbes et loca provinciae aliquamdiu
commoratus, quae agenda erant, prout tempus et res
poscebant, prudenter disponebat. Dominae quoque
imperiales filiae, Sophia et Adelheida, honorifice
tanti nominis novitatem excipientes, quanta potuerunt
caritate occurrerunt. Congaudent regi nepoti,
quia non licuit fratri. Quas secum digno honore ducens,
Cunigunda contectali sua una secum comitante,
Patherbrunensem ventum est civitatem; quo
periculosa inter Boiarios et Saxones orta est seditio,
multorum morte subsequuta. In natali autem sancti
martyris Laurentii imponitur corona benedictionis
Cunigundae reginae; datur etiam Sophiae, imperatoris
filiae, abbatiae benedictio Gandeshemensis.
Quibus peractis, rege Rhenum transmeante, quisque
in sua rediere. Herimannus dux cum Suevis regi
restitit, et Francorum pars quaedam refragari coepit,
multa inutilia perpetrantes, sancta loca exurentes,
aliaque devastantes; quos tamen Dominus citissime
humiliavit.
1003. Heinricus rex Sclavos Milkianos hyemali
tempore invasit, et cruenta caede devastans, sibi
subjugavit. Thangmarus cum aliis interfectus
est. Quadragesimali autem tempore Parthenopolim
venit, diem palmarum ibidem acturus. Inde quam
celerrime Quidelingnensem Metropolim, more avorum
atavorumque priorum regum, pergens, cum
optimatibus suis et populi confluentia paschalia festa
peregit. Paucis interpositis diebus, Adelheidae domnae
ac matris ejusdem precibus exoratus, cum regina
iterum veniens, sancti Servatii gaudet interesse
festis; postea Halverstadensi civitate sanctum pentecosten
celebraturus. Hermannus dux ad extrema
pervenit, et discordia a Suevis quievit.
1004. Rex Heinricus de Francia in Italiam veniens,
sanctum pascha ibi acturus. Sed adempto
gaudio, rebellium multa milia jussit interimere gladio,
omnibus simul aedificiis Papiae exustis, quae veterum
instruxerat industria illustris. Fulgura et tonitrua
eodem anno simul cum nimia et terribili turbine
venerunt, perterritis ubique terrarum populis.
Et rex de Italia regressus, parvo post tempore Bohemiam,
quam Bolizlavus Polinensis injuste possederat,
pugnaturus intravit. Sed tamen, Deo adjuvante,
tota illa gens sese cum pace suaque omnia
regi dedere, et ille tyrannus Bolizlavus contumeliose
evasit; rex vero, Deo gratias, victor cum suis exivit.
Herolfesfeldense monasterium a rege, antiquo
patrum jure destitutum, magnum patitur damnum,
spoliatur bonis, orbatur filiis suis; et quos congregarat
atque educaverat regnante Carolo Pippini filio,
170 ac novenis annorum circulis, peccatis exigentibus,
perdidit istis temporibus.
1005. Interim ipse rex, ira permanente contra
Bolizlavonem, reparato agmine Poloniam accelerans,
fugientem insequitur, suam injuriam quasi defensurus,
sed, proh dolor! multos perditurus. Bernhard
et Isi, Thiedbern et Bernhard, cum aliis
occisi. Rex vero, quamvis dolens, assumpta non
bona pace, cum lachrimabili revertitur exercitu,
portans secum corpora mortuorum. Obiit Kiesut.
1006. Balduinus in Gallia elevatur contra regem
cum Landberto in Valentia, civitate non sua.
Quod rex aegre ferens, eo in expeditiorem properat,
plurimo sudore suorum longo tempore frustra
ibi commoratus, sicque ficta pace
revertens.
1007. Ad civitatem Ratispona pervenit, dominicam
resurrectionem ibidem concelebrans; simul
etiam recenti suorum caede corde tenus tactus, mittit
legatos ad Bolizlavonem, bellum se sitire, bellum
demandat contra se parare: sed fama iterum de
Balduino non bona percrebuit, quae, id ne fieri posset,
prohibuit. Quo celeriter reversus, et sanctae
ecclesiae precibus adjutus, quem reliquerat hostem,
gaudet recepisse inbellem, adversariis in pace sibi
reconciliatis. Bolizlavus interim dux, incursu Saxonum
ex legatione regis concitus, audaci bello
elatus prope Parthenopolim pergens, omnem Sclavoniae
eo loci provinciam vastat, incolas aut neci
tradidit aut captivos colligari praecepit, donec ripam
Albiae fluminis attigit; ubi superba quaedam jactans
verba, obstante summi regis milite sancto Mauricio,
suae non compos voluntatis, revertitur in propria,
ducens secum in vinculis fortes viros Saxonum,
Liudolfum, Tadilan et Tadi. Rex talia audiens, animo
dolet; hortatur suos, ne id inultum ferrent. Sed
ejusmodi affectum, nescio quo obstaculo, nullus
etiamnum sequitur effectus. Calend. Junii obiit Hermannus
comes, frater Arnulfi episcopi.
1008. Bertlalis, humilis ancilla ancillarum sancti
Servatii, induxit animum adire limina apostolorum
Petri et Pauli, pro se et domnae Mechtildae animae
absolutione suorumque salute | null | 3be2e9cc-1125-4932-9975-c6929ede37c7 | latin_170m_raw | null | None | None | None |
profecta. Itaque 8
Idus Januarii, postposita omni adversitate, per abrupta
montium, per convalles terrarum, non modice
laborabat in transmeatione fluminum, dommodo,
quod amabat, videre contigerit. Tandem
Romam pervenit gaudens. Ergo accessit, amplectitur
sancti Petri sepulchrum, deosculatur, et quorum
causa advenerat, flebiliter ibi peroratis, nec non
aliorum sanctorum patrociniis salutatis, Deo gratias
referens, incolumis cum suis revisit patriam.
Stella paschalis hebdomadae feria secunda media die
visa est 6 Idus Aprilis. Obiit Liudolfus Trevirensis
archiepiscopus, cui successit Magingoz. Obiit Notgerus
Laudovicensis episcopus, cui successit
Baldricus, moribus praeclarus. Eodem anno Atalpero
clericus, reginae frater, regi adversarius abominationes
multas concitavit, contra omne jus et fas
Treverim cum suis sibi mancipavit, sicque discessit.
Compertum cumque id regi foret, ilico suas copias
colligens advenit; Lutharios sibi resistentes
palatio obsedit, 16 hebdomadas ibi habens. Illi tandem
fame coacti, falso dextras dedere, regem et
suos remeare fecere, in sua perfidia nihilominus
permanentes. Obiit Hildericus Havelbergensis episcopus,
cui successit Ericus.
1009. Subita et nostris temporibus insolita aquarum
refusio facta est 3 Id. Januarii, feria secunda,
luna 10, multis damnum inferens, 7 diebus in sua
rabie perstitit. Obiit Retharius Patherbrunensis episcopus,
cui successit Meginwerck. Sanctus Bruno,
qui cognominatur Bonifacius, archiepiscopus et monachus,
11 suae conversionis anno in confinio
Rusciae et Lituae a paganis capite plexus, cum suis
18, 7 Id. Martii petiit coelos. Obiit Wigbertus Merseburgensis
episcopus, cui successit Thiatmarus.
Sed et dominica die Palmarum guttae sanguinis in
quibusdam locis vestimentis hominum instillabant.
Sol nebula horribili et colore stupendo mutatus,
mirantibus intuentium oculis velut sanguineus ac
minor se visus terrorem incussit 3 Kal. Maii, feria
6, luna 1; duobus diebus tales minas ostendens,
tertio die vix proprio lumine vestitur. Pestilentia
et mortalitas graviter secutae sunt. Rex iterum magno
dolore simul et ira commotus, in Franciam
revertitur, et in pluribus locis multa damna perpetrata
sunt: ibique peracta aestate rediit in Saxoniam
sine pace. Dedit comes iter agens a Werinzone
et Friderico patruele ejus de improviso
cum dolo interfectus est. Incendia plurima facta
sunt per loca, ita ut et homines in quodam vico
exusti interirent. Fecit Fricherum comes.
Machtildis, regiae sororis filia, obdormivit in Domino.
Moguntiae quoque basilica nova cum omnibus
aedificiis cohaerentibus miserabiliter consumitur
igne, sola veteri ecclesia remanente, 4 Cal. Septembris,
feria secunda, luna 6. Tonitrua et coruscationes
hiemali tempore saepe fiebant.
1010. Ansfridus episcopus, meritis praeclarus,
primum imperatori terreno armatam militiam fideliter
administrando, deinde creatori humiliter obediendo,
divinis se mancipavit praeceptis. Ideo virtutibus
enituit insignis; calcatis terrenis, intra angelicos
jam laetus choros aeternis fruitur bonis. Eodem
anno rex in expeditionem suas contrahens copias,
Poloniam Sclavoniae quaesiturus, sed quo velle
ducebat, minime perventurus, cum paucis media
revertitur via, gravi ingruente aegritudine; caeteris,
ut erant bello parati, plurima devastantibus loca
multamque praedam secum reportantibus. Basilica in
Vongerestorp fulmine terribiliter interiit.
Sed etenim cometae visi sunt.
1011. Bernhardus dux, a rege secundus, multigenis
sapientiae scientiae pietatisque donis fecundus,
invehitur coelos, sanctae ecclesiae multa tempora
lugendus. Quem lamentatione dignum, 18 die moriens
secutus est Liudgerus comes, frater suus. Pestilentia
et mortalitas, inaudita tempestate ubique
gentium monasteria, castella et oppida devastantes,
desaeviunt. Hiems insolita pruinarum asperitate importune
longa, ita ut solis calore insolubilem multum
temporis glaciem retineret, ac multa corpora
hominum languida redderet. Obiit Willigisus archiepiscopus,
cujus loco subrogatur Erkenboldus
Fuldensis abbas, merito gaudens, patris nomine retento,
et pastoralis culminis honore suscepto. Obiit
Asico presbiter inclusus. Eodem anno 3 Calend.
Augusti, feria secunda, luna 26, cecidit glacialis
grando ingens et horrenda. Thietdivus abba
et . . . monachus, Adhela Romae inclusa; coeli
conscendunt secreta. Hoc etiam anno saeva mors de
obitu Hildegardis ductricis miserabile lamentum
intulit, dum reliquit, quod doluit. Abstulit et de
regali stemmate gemmam Machtildam abbatissam,
Liudolfi filiam. Suithgerus episcopus migravit
ad Christum, cujus loco subrogatur Thietricus.
Ventus ingens plurima aedificia subito turbine subvertit,
et multa alia damna commisit. Ipso anno rex
Triburiam venit, et nova | null | a1854e39-f2d4-4eb3-9ba7-a6a7db55a29d | latin_170m_raw | null | None | None | None |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.