Datasets:

itserr
/

latin_dataset_1.0

Dataset card Data Studio Files Files and versions Community

Split (3)

train · 10.4M rows

Search is not available for this dataset

text stringlengths 0 31.2k	en stringlengths 1 6.69k ⌀	id stringlengths 1 36	dataset_id stringclasses 4 values	source null	filename stringlengths 4 78	title stringclasses 360 values	author stringclasses 53 values
vel adhuc exstirpandis, seu cum omnibus quae dici vel nominari possunt utensilibus, et de nostro imperiali jure in ejus jus ac dominium omnino transfundimus, ea quippe ratione ut praedictus abbas suique successores exinde liberam habeant potestatem tenendi, commutandi, vel quicquid eis in usum praedictorum fratrum agere libuerit. Et ut haec nostrae donationis auctoritas omnium hominum contradictione remota, stabilis et firma constet, hanc chartam ex nostra jussione conscriptam ac signatam manu propria subtus firmavimus. Data VII Idus Aprilis, indict. II, anno Dominicae incarnationis 1019, anno vero domini Henrici secundi regnantis XVII, imperii anno VI. Actum Merseburg feliciter. Amen. CXII. #Concessio Heinrici II imperatoris de moneta et mercatu.@# (Anno 1019, 1 Julii.)[Dronke, #Cod. diplom. Fuld.,@# p. 346.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia Romanorum imperator Augustus. Venerabilia divinae religionis coenobia munificentiae nostrae donis exaltare, ac servorum dei utilitates misericorditer adtendere nobis aeternae remunerationis spe necessarium esse ducimus. Proinde omnibus Christi nostrique fidelibus notum esse volumus qualiter nos, per interventum dilectae conjugis nostrae Chunigundae imperatricis Augustae, in loco qui Fulda dicitur, ubi monasterium sub regula monachica in honore sanctae Dei genitricis Mariae ac beati Bonefacii martiris in pago Pochonia constructum est, cui etiam venerabilem ac religiosum virum Richardum praefecimus, legitimam monetam ac publicum mercatum concedimus ac statuimus, omnibusque quibus placet vendendi et emendi facultatem et potestatem tribuimus, omnium hominum contradictione et inquietudine remota. Theloneum etiam ac districtum omniaque de eodem mercatu et moneta nos ex regali et imperiali jure respicientia praenominatae Fuldensi ecclesiae per hanc imperialem paginam in proprium donamus et largimur; ea scilicet ratione ut praedictus Richardus abbas suique successores liberam exinde habeant potestatem quidquid eis placuerit faciendi ad utilitatem tantummodo fratrum et Ecclesiae ibidem sub regula sancti Benedicti Deo servientium. Et ut haec nostrae concessionis ac donationis auctoritas stabilis et inconvulsa omni permaneat aevo, hoc praeceptum inde couscriptum sigilli nostri impressione jussimus insigniri. #Signum domni Heinrici invictissimi Romanorum imperatoris et Augusti.@# Guntherius cancellarius ad vicem Erkenbaldi archicapellani recognovi. Data Kal. Jul., anno Dominicae incarnationis 1014, anno vero domni Heinrici Romanorum imper. Aug. regnantis XVIII, imperii vero VI. Actum Coloniae feliciter. Amen. CXIII. #S. Heinricus Ecclesiae Paderbornensi curtem Hammonstedi donat.@# (Anno 1020.)[ #Cod. diplom. Hist. Westph.,@# p. 79.] C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS, divina favente clementia, Romanorum imperator Augustus. Saluberrimis sacri eloquii institutionibus erudimur, exemplisque religiosorum excellentissimis admonemur ut, temporalia et terrena pro Dei amore donantes commoda, aeterna et sine fine manentia studeamus adipisci bona. Quapropter noverint omnes Christi fideles praesentes scilicet atque futuri qualiter nos, per interventum spiritalis patris nostri domni videlicet papae Benedicti, dilectissimaeque conjugis nostrae Chunigundae, nec non venerabilis Mogontinensis ecclesiae archiepiscopi Erchanbaldi, dilectissimique nostri Babenbergensis episcopi Eberhardi, Frisingensis quoque episcopi Egilberti, maximeque ob juge et indefessum servicium venerandi Meginwerchi episcopi, ut ille nullius aemuli obprobriis subjaceat, quin plus omnibus nobis serviens, praemia honoresque plures a nobis accipiat, exemplisque nostri emolumenti, alios ad nostrum fidele provocet servicium, ad Paderburnensem ecclesiam in honore sanctae Dei genitricis Mariae sanctique Kiliani martyris, nec non sancti Liborii confessoris constructae, cui praedictus venerabilis Mechinwerchus episcopus praeesse dinoscitur, quandam nostri juris curtem Hammonstedi dictam, in pago Rittega et in comitatu Utonis comitis sitam, una cum omnibus ejus pertinentiis sive adhaerentiis, in quocunque pago vel comitatu sita sint, videlicet cum vicis, villis, ecclesiis, servis et ancillis, areis, aedificiis, terris cultis et incultis, viis, inviis, exitibus et reditibus, quaesitis et inquirendis, silvis, forestibus, venationibus, aquis, piscationibus, molis, molendinis, rebus mobilibus et immobilibus, ac caeteris omnibus quae rite scribi vel quoquolibet modo dici possunt utilitatibus, hac nostrae auctoritatis imperiali pagina donamus ac omnium contradictione remota proprietamus, praecipientes ut in Deo dilectus nobis saepe dictus M. episcopus liberam dehinc habeat potestatem, suique successores, eandem curtem Hammonstedi cum omnibus appendiciis suis tenendi, possidendi, seu quicquid sibi inde libeat in usum episcopatus faciendi. Et ut haec traditio nostra ab omnibus incorrupta permaneat, hanc chartam inde conscriptam manu propria confirmantes, sigilli nostri impressione insigniri	null	9c489359-9555-46bb-95d5-e4e99821b076	latin_170m_raw	null	None	None	None
jussimus. #Signum domni Heinrici Romanorum@# (L. M.) #imperatoris Augusti.@# Guntherius cancellarius ad vicem Erchanbaldi archicapellani recognovi. Data IX. Kal. Maii, in festivitate sancti Georgii martyris, indictione III, anno Dominicae incarnationis 1020, anno vero domni Heinrici secundi regnantis XIX, imperii autem VII. Actum Babenberc. CXIV. #Item « quamdam nostrae proprietatis forestim.@# » (Anno eodem.)[ #Ibid.,@# p. 80.] C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia Romanorum imperator Augustus. Si sanctarum Dei ecclesiarum loca bonis nobis a Deo donatis ditando extollimus, non solum vitae nostrae longanimitatem, verum etiam regni nos prosperitatem augere speramus. Quapropter noverit omnium sanctae Dei ecclesiae fidelium nostrorumque universitas praesentium scilicet ac futurorum qualiter nos, pro animae nostrae remedio nostrorumque antecessorum, nec non et pro salute dilectae conjugis nostrae Cunigundae imperatricis videlicet augustae, atque per interventum Geronis Magedeburgensis archiepiscopi Dutichonisque comitis, quandam nostrae proprietatis forestim in comitatu ejusdem Dutichonis sitam, quae inicium sumit de Rothalmingahusun, rectoque tramite protenditur in Vuisaram fluvium, sicque ascensum ducit in fluvium Fulda dictum, inde vero continuatim servat sui ascensus tenorem juxta eundem fluvium Fulde usque in rivum qui dicitur Grumelbichi, nec non ad oppidum quod Holthusun vocatur viam tendit, simul graditur in Othilanham et in Rechinherishusun atque ad Rothiereshusun, mox pergit ad Rikillahusun atque ad Beverbiki, sicque protenditur in viam quae tendit ad Vulfredeskirchun, itemque in alteram viam quae extenditur ad Gunnesburin et ad Vuicmonneshusun, sicque girando circuit quandam viam quae pervenit usque ad praedictum oppidum Rothalmingahusun, sanctae Paderbrunnensi ecclesiae, cui venerabilis nobisque dilectus praesul Meinwerchus praeesse videtur, ad altare et reliquias sanctae Dei genitricis Mariae sanctique martyris et episcopi Kiliani ac sancti Liborii confessoris, cum omni utilitate quae ab eadem ullatenus provenire possit, firmiter et perpetuo habendam tradimus atque concedimus, ac de nostro jure et dominio in ejusdem sanctae Paderbrunnensis ecclesiae jus et dominium transfundimus et delegamus; eo videlicet ordine ut nullus episcopum jam dictae ecclesiae ejusque successores de praedicta foresti disvestire vel inquietare praesumat. Et ut haec nostrae auctoritatis pagina stabilis et inconvulsa permaneat, eam manu propria roborantes, sigilli nostri impressione insigniri jussimus. #Signum domni Heinrici serenissimi et invictissimi Romanorum imperatoris Augusti@# (L. M.). Guntarius cancellarius vice Ercumbaldi archiepiscopi et archicancellarii recognovit. Anno Dominicae incarnationis 1020, indictione III, anno vero domni Heinrici imperatoris Augusti secundi regnantis XVIIII, imperii autem VII. Actum XI. Kal. Junii Chuofunga feliciter. Amen. CXV. #Praeceptum Henrici imperatoris pro abbatia Prataliae.@# (Anno 1020, III Kal. Decembris.)[ #Annal. Camaldul,@# I.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS, divina favente clementia, Romanorum imperator Augustus. Si locis Domino sanctisque ejus dicatis bona nostra damus, et ab antecessoribus nostris data confirmamus, in aeternum animae nostrae profuturum non dubitamus. Quapropter notum esse volumus omnibus fidelibus nostris, praesentibus scilicet atque futuris, qualiter, interventu Theuzonis monachi nostri fidelis, pro remedio animae nostrae largimur atque concedimus, prout juste atque legaliter possumus, monasterio Sanctae Mariae et Sancti Benedicti, quod ut [est] situm Alpibus, qui dicuntur Pratalia, juxta rivum nomine Bidentem, ad radicem montis, nomine Acuti, qui dividit Thusciam et Romaniam, quosdam mansos de jure nostri regni, mansum videlicet unum, qui vulgo dicitur Nibli de Soci, et aliam quem tenet filius presbyteri Alprandi de Soci, et Leo de Soci, et piscariam et Barricule de Soci, quem Hugo marchio per libellum dederat praedicto monasterio; alterum vero mansum, qui dicitur Theuzonis Brussati, quem idem marchio similiter dedit; mansum quoque de sexta, unde marchio libellum fecit Winizoni Castaldo; item mansum de Ventrina, quem Leoni marchio per libellum dederat cum tribus mansis de Caprena, mansum etiam de Linaro, unum libellum habuit Bonizo; mansum quoque de Tejano, quem Winizo habet, per libellum, cum parte illius vineae de regni nostri jure ac dominio donamus atque transfundimus in jus atque dominium praedicti monasterii de Pratalia sanctae Mariae et sancti Benedicti, ac Bidentem, in perpetuum, cum omnibus eorum pertinentiis, quae dici vel nominari possunt, cum terris, campis, casis, vineis, pratis, pascuis, silvis, aquis aquarumque decursibus,	null	78cc4230-90ad-49d5-bacb-43e348bd6296	latin_170m_raw	null	None	None	None
et omnibus rebus mobilibus et immobilibus; tali tenore ut praedictus Teuzo rector ipsius monasterii suique successores abbates inde potestatem habeant ad utilitatem ipsius monasterii faciendi quidquid lex praecipiat. Praecipientes itaque jubemus ut nullus dux, marchio, comes, vicecomes, episcopus, castaldus, vel aliqua nostri regni magna vel parva persona, praedicti monasterii rectorem vel suos successores abbates, de omnibus quae supra scripta sunt, divertire seu inquietare sine legali judicio praesumat. Si quis igitur hujus nostri praecepti violator exstiterit, sciat se compositurnm auri optimi libras centum, medietatem camerae nostrae, et medietatem praefato monasterio. Quod ut verius credatur, et diligentius ab omnibus in aeternum observetur, hanc nostrae donationis paginam manu propria confirmantes sigilli nostri impressione jussimus insigniri. #Signum domni Henrici Romanorum invictissimi imperatoris Augusti.@# Piligrinus cancellarius vice Egerardi episcopi et archicancellarii recognovit Data tertio Kal. Novembris, indictione tertia, anno Dominicae incarnationis 1021, anno autem domni Henrici secundi regnantis XVIII, imperii ejus VII. Actum Amersten. CXVI. #Praeceptum domni Henrici imperatoris Augusti, quo praedium Butenhart Hilderado abbati Prumensis monasterii concedit.@# (Anno 1020.)[Marten., #Ampliss. Collect.@# I, 380, ex chartario Prumiensi.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS, divina favente clementia, imperator Augustus. Si nostrae liberalitatis munere locis Deo dicatis quiddam beneficii conferimus, et necessitates ecclesiasticas nostro juvamine relevamus, id nobis et ad mortalem vitam temporaliter transigendam et ad aeternam vitam feliciter obtinendam profuturum liquido credimus. Unde pateat notitiae omnium Christi fidelium, praesentium scilicet atque futurorum, qualiter nos, pro remedio animae nostrae ac dilectae conjugis nostrae Cunegundae, et per interventum Hilderadi abbatis nostri dilecti, praedium nomine #Butenhart,@# in pago Hulpiae, in comitatu Hezelinl comitis situm, quod post obitum Epponis viri, et legis jure et lege, ad nostras regales et imperiales manus devenit, cum utriusque sexus mancipiis et omnibus utensilibus, terris, cultis et incultis, agris, pratis, campis, pascuis, silvis, aquis aquarumve decursibus, piscationibus, molendinis, viis et inviis, exitibus et reditibus, et omnibus appertinentiis, quaesitis et inquirendis, quae dici poterunt aut nominari, ad monasterium S. Salvatoris mundi, situm in loco qui dicitur Prumea, in usus fratrum Deo inibi sub regula S. Benedicti servientium, concessimus et in proprietatem donavimus, ut per omnia succedentium temporum curricula eidem monasterio absque omnium mortalium contradictione firmum atque stabile in aeternum permaneat. Et ut haec nostrae concessionis traditio omni tempore stabilis et inconvulsa permaneat, hanc imperialis praecepti paginam inde conscribi, et, manu propria confirmantes, propria sigilli nostri impressione jussimus insigniri. Signum domni Henrici Romanorum invictissimi imperatoris Augusti. Witharius cancellarius vice Erchanbaldi archiepiscopi recognovi. Data V Kalendas Octobris, indictione III, anno Dominicae incarnationis 1020, anno autem domni Henrici secundi regnantis XVIII, imperii vero ejus VII. Actum #Hamerstein@# feliciter. Amen. CXVII. #Immunitas Heinrici II imperatoris.@# (Anno 1020, 3 Maii.)[Dronke, #Cod. diplom. Fuld.,@# p. 347.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia Romanorum imperator Augustus. Constat nos, divina dispensante gratia, caeteris supereminere mortalibus: unde oportet ut, cujus praecellimus munere, ejus studeamus modis omnibus parere voluntati. Quapropter comperiat industria atque utilitas omnium fidelium nostrorum, praesentium scilicet et futurorum, quia vir venerabilis Richardus abba ex monasterio quod dicitur Fulda, quod est situm in pago Grapfeld, constructum in honore sancti Bonifacii martiris Christi, ubi idem gloriosus martyr corpore quiescit, adiens excellentiam culminis nostri, obtulit nobis quandam antecessorum nostrorum, Pipini videlicet, Ludewici et Chuonradi, Heinrici, necnon et Ottonis imperatoris Augusti auctoritatem, in qua continebatur qualiter idem principes clarissimi praefatum monasterium cum monachis ibidem Deo famulantibus, et cum rebus vel hominibus ad se juste pertinentibus, sub sua constituissent defensione et munitatis tuicione. Obsecravit namque praescriptus abba ut similiter ipsum monasterium cum monachis ibidem Deo famulantibus et cum rebus et hominibus sibi legaliter pertinentibus sub nostra constitueremus defensione, et paternae auctoritati nostram jungeremus auctoritatem. Cujus petitionem quia justam imo rationabilem esse judicavimus, libenter accommodavimus et beneficio quod postulavit assensum praebuimus. Et ideo hanc auctoritatem, propter divinum amorem et venerationem ipsius sancti loci tranquillitatemque fratrum ibidem consistentium, circa ipsum	null	b4db49dd-5e62-429b-abb2-df8a51780bc7	latin_170m_raw	null	None	None	None
monasterium fieri decrevimus. Per quam in futurum sanccimus atque jubemus ut nullus judex publicus vel quilibet ex judiciaria potestate in ecclesias, villas, loca, vel agros, possessiones, quas moderno tempore juste et rationabiliter infra regnum divinitus nobis concessum praefatum possidet monasterium, vel quae deinceps in jus ipsius loci voluerit divina pietas augeri, ad causas judiciario more audiendas vel freda undecumque exigenda aut mansiones vel paratas faciendas aut fidejussores tollendos aut homines ipsius monasterii tam ingenuos quam et servos super terram ipsius commanentes distringendos, nec ullas redibitiones aut inlicitas occasiones requirendas, nostris futurisque temporibus ingredi audeat, vel ea quae supra memorata sunt exigere praesumat. Sed liceat praefato abbati suisque successoribus res praedicti monasterii cum omnibus sibi subjectis sub immunitatis nostrae defensione possidere et nostro fideliter parere imperio. Et quicquid de praedictis rebus jus fisci exigere poterat, pro aeterna remuneratione praefato monasterio et monachis concessimus. Et si quando divina vocatione jam fatus abba vel successores ejus de hac luce migraverint, quamdiu ipsi monachi inter se tales invenire possint qui ipsam congregationem secundum regulam pii patris Benedicti regere valeant, per hanc nostram auctoritatem consensum et licentiam habeant eligendi abbates. Haec vero auctoritas ut pleniorem in Dei nomine optineat firmitatem, manu propria subtus eam firmavimus, sigilloque nostro insigniri jussimus. Signum domni Heinrici Romanorum invictissimi (M) imperatoris Augusti. (S) Guntherius vice Erkanbaldi archicappellani recognovit. Data V Non. Mai., indictione III, anno Dominicae incarnationis 1020, anno vero domni Heinrici secundi regnantis XIX, imperii autem VII. Actum Fulda. CXVIII. #S. Henricus ecclesiae Paderbornensi praedia quaedam confert.@# (Anno 1021.)[ #Cod. diplom. Hist. Westph.,@# p. 80.] XP. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina gratia Romanorum imperator Augustus. Divinae pietatis clementia, quae nos ad culmen imperatoriae majestatis perduxit, ad hoc voluit imperare, ut ecclesiarum ordini firmando atque corroborando subveniamus. Hiis autem maxime locis quae, ab antecessoribus nostris regibus et imperatoribus fundata, sed jam peccatis exigentibus pene videbantur annullata. Quapropter omnium fidelium nostrorum praesentium scilicet ac futurorum industriae notum esse volumus qualiter nos, divini amoris instinctu, pro remedio animae nostrae seu parentum nostrorum, nec non et tertii Ottonis bonae memoriae imperatoris, dilectaeque conjugis nostrae Chunigundae Augustae interventu, atque Meginwerc sanctae Padrebrunnensis ecclesiae venerabilis episcopi rogatu, sibi sanctaeque suae ecclesiae a Karolo magno imperatore olim fundatae, nostris vero temporibus incendium passae, in honore enim sanctae Dei genitricis Mariae semper virginis et sancti Kyliani martyris Liboriique confessoris dedicatae, comitatum quem Dodico comes dum vixit tenuit, situm scilicet in locis Hessiga, Netga, Nihterga, cum omni legalitate in proprium concedimus atque largimur per hanc nostram imperialem paginam; eo videlicet tenore rationis ut praefatus episcopus M. suique successores prescriptae ecclesiae praesidentes dehinc liberam habeant potestatem de eodem comitatu ejusque utilitatibus quicquid eis placuerit faciendi, ad eorum tamen utilitatem ecclesiae, omnium videlicet inquietudine remota. Et ut haec nostrae traditionis seu confirmationis auctoritas stabilis et inconvulsa omni habeatur tempore, hoc praeceptum inde conscriptum manu propria firmavimus et nostro sigillo repercusso insigniri jussimus. #Signum domni Heinrici victoriosissimi@# (L. M.) #imperatoris Augusti.@# Guntherius cancellarius ad vicem Herkembaldi Mogontini archiepiscopi et archicapellani recognovit. Data XIV. Kal. Marcii, indictione IV, anno Dominicae incarnationis 1021, anno vero domni Heinrici secundi regnantis XVIIII, imperii autem VIII. Actum Podrebrun feliciter. Amen. CXIX. #S. Henricus confirmat monasterio Sancti Emmerami omnia bona aeneratim, ablata epo aliisque alienandi facultate.@# (Anno 1021, 3 Julii.)[Ried, #Codex diplom. Ratisb.,@# I, 135.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia Rom. imp. Aug. Imperialem nostri nominis excellentiam hoc scimus exigere, imo ad statum regni et ad salutem animae nostrae multum proficere, quosque divini servitii amatores, ut sine querela in Dei persistant laude, liberalitatis nostrae sustentaculo confortare, maxime autem eos quorum laboris devotio divino prae caeteris invigilat obsequio. Proinde noverit omnium Christi nostrique fidelium universitas qualiter nos, divinae remunerationis spe incitati, interventu etiam dilectae conjugis nostrae Cunigundae imperatricis Augustae et venerandi Richolfi abbatis commoniti, cuidam Ecclesiae Dei infra civitatem Ratesponensem in honorem pretiosi Dei martyris Heimmerami constructae, ubi venerabile corpus ejus miraculis declarantibus requiescere comprobatur	null	af7a2f38-fdb5-4ac7-82e3-f1ca6f756b91	latin_170m_raw	null	None	None	None
, omnia, quae ab antecessoribus nostris, regibus vel imperatoribus, omnibusque Christi fidelibus vel infra ipsam Ratesponensem civitatem, vel in suburbio ejus, vel ubicunque locorum hactenus tradita sunt et collata, per hanc imperialem paginam in perpetuum confirmamus, et absque omnium hominum contradictione in proprium largimur; ea videlicet ratione ut nec episcopus ejusdem loci, nullaque judiciaria vel ecclesiastica persona aliquam habeat potestatem praenominata bona praefatae ecclesiae auferre, vel usibus fratrum ibidem sub monachica institutione Deo servientium abalienare, sed praedictus Richolfus ejusdem loci abbas suique successores liberam exinde habeant potestatem quicquid eis placuerit faciendi, ad utilitatem tantummodo fratrum ibidem sub regula sancti Benedicti Deo sanctoque Heimmeramo famulantium. Et ut haec nostrae confirmationis et largitionis auctoritas stabilis et inconvulsa omni permaneat aevo, hoc praeceptum inde conscriptum propria manu corroborantes, sigilli nostri impressione jussimus insigniri. #Signum domni Henrici invictissimi Romanorum imperatoris Augusti. (Monogramma.@# ) Guntherius cancellarius ad vicem Erkenbaldi archicapellani recognovi. Data V Nonas Julii, indictione III, anno Dominicae incarnationis 1021, anno vero Domni Henrici secundi regnantis XX, imperantis VIII. Actum Coloniae feliciter. Amen. #Sigillum majestat. integrum exstat.@# CXX. #S. Henricus confirmat monasterio Sancti Emmerami traditionem curtis Ruitae (Vogtareut) factam a comite Warmundo.@# (Anno 1021, 3 Julii.)[Ried #ubi supra,@# p. 136.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS divina favente clementia Rom. imp. Augustus. Imperialem nostri nominis excellentiam hoc scimus exigere, imo ad statum regni et ad salutem animae nostrae multum proficere, quosque divini servitii amatores, ut sine querela in Dei persistant laude, liberalitatis nostrae sustentaculo confortare, maxime autem eos quorum laboris devotio divino prae caeteris invigilat obsequio. Proinde noverit omnium Christi nostrique fidelium universitas qualiter nos, divinae remunerationis spe incitati, interventu etiam dilectae conjugis nostrae Chunigundae imperatricis Augustae et venerandi Richolfi abbatis commoniti, cuidam Ecclesiae Dei infra civitatem Ratisponen. in honorem pretiosi Dei martyris Heimmerami constructae, ubi venerabile corpus ejus miraculis declarantibus requiescere comprobatur, quamdam nostri juris curtem Riute dictam, in pago Chymengowe, in comitatu Pabonis comitis sitam, quam quidam nobilis homo Warmundus comes eidem coenobio contulit, cum omnibus appendiciis, villis scilicet, areis, agris, pratis, pascuis, aquis aquarumve desursibus, vadis, molendinis, piscationibus, exitibus et reditibus, viis et inviis, quaesitis et inquirendis, silvis, venationibus, familiis etiam utriusque sexus, caeterisque, quae quolibet modo dici aut scribi possunt, utilitatibus ad eamdem curtem jure et legaliter pertinentibus, per hanc imperialem paginam in proprium largimur, et ejusdem Warmundi comitis traditionem perpetuo jure praedictae ecclesiae confirmamus; ea videlicet ratione ut nec episcopus ejusdem loci, nullaque ecclesiastica vel judiciaria persona aliquam habeat potestatem, praenominatam curtem praenominatae Ecclesiae auferre vel usibus fratrum ibidem sub monachica institutione Deo servientium abalienare, sed praedictus Richolfus ejusdem loci abbas suique successores liberam exinde habeant potestatem quicquid eis placuerit faciendi, ad utilitatem tantummodo fratrum ibidem sub regula sancti Benedicti Deo sanctoque Heimmeramo famulantium, omnium hominum contradictione remota. Et ut haec nostrae largitionis et confirmationis auctoritas stabilis et inconvulsa omni permaneat aevo, hoc praeceptum inde conscriptum manu propria corroborantes, sigilli nostri impressione jussimus insigniri. #Signum domni Henrici invictissimi Rom. imp. Augusti. (Monogramma.@# ) Guntherius cancellarius ad vicem Erkenbaldi archicapellani recognovi. Data V Nonas Julii, indict. III, anno Dominicae incarnat. 1021, anno vero domni Henrici II regnantis XX, imperantis VIII, Actum Coloniae feliciter, Amen. #Sigillum nonnihil laesum exstat.@# CXXI. #S. Henricus confirmat monasterio sancti Emmerami curtem Eiterhoven.@# (Anno 1021, 3 Julii.)[Ried, #ubi supra,@# p. 137.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS, etc., #ut num. praec.@# --quamdam nostri juris curtem, Eitterhoven dictam, in pago Tunegowe, in comitatu Adalberti marchionis sitam, quam avus noster piae recordationis dux Henricus eidem coenobio antea contulit, cum omnibus appendiciis, villis scilicet, areis, agris, pratis, pascuis, aquis, aquarumve decursibus, molendinis, piscationibus, exitibus et reditibus, quaesitis et inquirendis, silvis, venationibus, familiis etiam utriusque sexus, caeterisque, quae quolibet modo dici aut scribi possunt, utilitatibus ad eamdem curtem jure et legaliter	null	eef97074-0234-4d4a-9ffb-b1bdec9602d4	latin_170m_raw	null	None	None	None
pertinentibus, per hanc imperialem paginam in proprium largimur, concedimus et perpetualiter confirmamus; ea videlicet ratione ut nec Episcopus ejusdem loci, nullaque Ecclesia vel judiciaria persona aliquam habeat potestatem, praenominatam curtem Ecclesiae praefatae auferre, vel usibus fratrum ibidem sub monachica institutione Deo servientium abalienare, sed praedictus Richolfus ejusdem loci abbas suique successores liberam exinde habeant potestatem quidquid eis placuerit faciendi, ad utilitatem tantummodo fratrum ibidem sub regula sancti Benedicti Deo sanctoque Heimmeramo famulantium, omnium hominum contradictione remota. Et ut haec nostrae largitionis, concessionis et confirmationis auctoritas stabilis et inconvulsa omni permaneat aevo, hoc praeceptum inde conscriptum propria manu corroborantes, sigilli nostri impressione jussimus insigniri. #Signum domni Henrici invictissimi Romanorun: imp. Augusti. (Monogramma.@# ) Guntherius cancellarius ad vicem Erkenbaldi Archicapellani recognovi. Data V Nonas Julii, indict. III, anno Dominicae incarnationis 1021, anno vero domni Henrici II regnantis XX, imperantis autem VIII. Actum Coloniae feliciter. Amen. #Sigillum majest. integrum exstat.@# CXXII. #S. Henricus donat monasterio superiori duas terras (plaetze) intra et extra moenia civitatis Ratisbonensis versus meridiem.@# (Anno 1021, 12. Nov.)[Ried, #ubi supra,@# p. 138.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS, Romanorum imperator Augustus. Si Christianae religionis et angelicae conversationis amatores nostrae liberalitatis beneficio, quo securius Deo servire possint, consolari studuerimus, et aeternorum praemiorum una cum illis nos participes fieri spe certa confidimus, proinde omnibus Christi nostrique fidelibus innotescat qualiter nos, per interventum Henrici ducis Bawariae cuidam ecclesiae in honorem sanctae Dei genitricis semperque virginis Mariae infra Ratisponensem civitatem constructae, quae vulgo Obrenmunsture dicitur, ubi venerabilis abbatissa Wichpurg virginibus sub regula monachica Deo servientibus praeesse videtur, quamdam infra praedictum monasterium terram, confinalem atrio ejus, et infra publicam plateam jacentem, quae de porta sancti Hemmerami ducit ad ecclesiam, quae vulgariter Ahachiricha dicitur, intra civitatem, in longitudine habentem perticas XX, et in latitudine X, aliam vero, foras murum proxime adjacentem, in longitudine similiter habentem perticas XX, et in latitudine VIII, in comitatu Ruodperti comitis, per hanc imperialem paginam cum omni legalitate in proprium largimur atque concedimus; ea scilicet ratione ut praedicta abbatissa et omnes quae sibi in loco eodem ordine et dignitate succedunt, liberam exinde habeant potestatem quidquid eis libuerit faciendi ad utilitatem praenominati monasterii ac sororum ibidem monastice conversantium. Et, ut haec nostrae auctoritatis charta stabilis et inconvulsa omni permaneat aevo, hoc praeceptum inde conscriptum propria manu confirmantes, sigilli nostri impressione jussimus insigniri. #Signum domni Henrici invictissimi Romanorum imp. Aug. (Monogramma.@# ) Guntherius cancellarius ad vicem Aribonis archicapellani recognovi. Data II Idus Novembris, anno Dominicae incarnationis 1021, anno vero Domni Henrici imperatoris regnantis XXII, imperii autem VIII. Actum Augustae feliciter. Amen. #Sigillum majestat. media parte est deperditum.@# CXXIII. #S. Henrici diploma concessum Amato II archiepiscopo Salernitano, per quod ei confirmat omnia jura.@# (Anno 1022.)[Muratori, #Antiq. Ital.,@# I, 193.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS, divina favente clementia, Romanorum imperator Augustus. Si justis Deoque divinis locis non solum praeesse sed etiam prodesse studuerimus, praesentis vitae suffragium et aeternae remedium invenire non titubamus; et si in pristinum gradum erigere conamur, nostri imperii culmen sublimare procul dubio credimus. Quapropter omnium fidelium sacrae Dei Ecclesiae, nostrorumque, praesentium ac futurorum, comprehendat universitas qualiter, interventu ac petitione Theoderici nostri dilecti cancellarii, per hanc nostri praecepti praesentem paginam, prout juste et legaliter possumus, sanctae sedis ecclesiae in beati apostoli Matthaei sitae honore, ubi quotidie summae Trinitati debitae canuntur laudes, atque inviolabiliter et perpetualiter Amato ipsius praefatae Ecclesiae archiepiscopo, nostroque fideli, de novo concedimus et confirmamus omnes res et proprietates ab antiquis principibus ipsius civitatis praedictae huic concessas ecclesiae, seu ea quae Gisulfus Princeps cum uxore sua Gemma ibi obtulit pro suarum remedio animarum, tam ea quae intra eamdem civitatem habere videntur quam extra, cum terris illis quae ultra fluvium Tuscianum praefatae ecclesiae pertinere videntur usque ad fluvium qui dicitur Siler, seu in comitatu Capuaci et Dulicaria, et in caeteris locis jam dictae eclesiae pertinentibus, quae dici vel nominari possunt. Insuper etiam concedimus castrum	null	539c2069-047d-4469-80fd-2635e5224f56	latin_170m_raw	null	None	None	None
Libani cum omnibus adjacentibus sibi, quemadmodum illud antiquitus ipsa ecclesia tenuit et dominata est per praecepta et quascunque scriptiones, castrum videlicet Libani, quod a Grimoaldo et Alfano germanis injuste invasum est. Concedimus denique et confirmamus eidem ecclesiae omnes mortuorum res quae in ipso episcopio vel in rebus suis sunt aut erunt ad futurum, omnesque res mobiles sive immobiles quae ab antiquitus Deum timentibus hominibus oblatae ibi sunt, ac omnes concessiones ejusdem sanctae ecclesiae concessas a principibus et ducibus seu regibus. Censiles namque omnes ejusdem Ecclesiae, ut pars praefati episcopii dominetur, jubemus, nullo contradicente, sicut antiquitus fecerat. Nostra namque imperiali auctoritate ei concedimus confirmationes, ut pars ejusdem episcopi habeat potestatem ad ecclesiae ejusdem jus ordinare infra eamdem civitatem quinque macellatores, ubi voluerit, ad carnes vendendas. Statuentes siquidem illi concedimus et confirmamus omnes illas res quae ab ejusdem episcopi jure sine ratione et justitia, post obitum sanctae recordationis Petri, ejusdem ecclesiae venerabilis episcopi ablatae sunt per Joannem episcopum, qui inordinate eamdem tenuit sedem. Ut si qua ante scriptio per manus ejusdem Joannis facta, ostensa fuerit, dijudicamus eam pro munere irritam et inanem, eo quod contra canonicam auctoritatem suam deseruit sedem, et ad aliam accessit: quod omnino fieri non potuit secundum auctoritatis canonum instituta. Statuimus ut pars praefati episcopi distringat omnes forenses presbyteros sibi pertinentes ac clericos, omnesque eorumdem familias, scilicet illos qui in dioecesi ejusdem episcopii habitant: Volumus ut judicet et distringat sine ulla partis publicae contrarietate, et in suo servitio habeat, ut canones jubent. Omnes quippe supradictas res illi confirmamus una cum terris, vineis, campis, pratis, silvis, pascuis, montibus, vallibus, planitiebus, aquis aquarumque decursibus, ripis, molendinis, piscationibus, forestis, venationibus, servis, ancillis, aldiis, aldiabus, ancariis, censibus, pensionibus, capellis, castellis, villis, ac omnibus quae dici aut nominari possunt, praefatae ecclesiae juste et legaliter pertinentibus, in integrum. Praecipientes igitur omnino jubemus ut nullus dominus, princeps, straticho, marchio, episcopus, comes, vicecomes, nullaque nostri regni magna vel parva persona praefatae ecclesiae res, vel episcopum inquietare, molestare, aut in aliquo sine legali judicio disvestire praesumat. Sed liceat eidem Amato archiepiscopo praefati episcopii res tenere, possidere, atque per hoc nostrum praeceptum praedictas res ad utilitatem suae ecclesiae acquirere, omnium hominum contradictione remota. Si quis autem, quod absit! hujus nostrae auctoritatis praesumtuosus violator extiterit, sciat se compositurum auri purissimi libras mille, medietatem camerae nostrae, et medietatem ejusdem episcopii regentibus. Quod ut verius credatur, diligenterque ab omnibus observetur, manu propria roborantes hanc paginam nostro sigillo insigniri jussimus. #Signum domni Henrici serenissimi imperatoris Augusti.@# Theodoricus cancellarius vice Eberardi episcopi et archicancellarii. . . . . . . Data pridie Kalendas Junii, anno incarnationis Domini M. . . . . . . indictione V, anno vero Domni Henrici II regnantis. . . . . . . . . imperii vero 9. Actum Trojae feliciter. Amen. CXXIV. #S. Henricus D. Romualdo, eremitarum Camaldulensium conditori, abbatiam S. Benedicti in Alpibus ad Bifurcum sitam confirmat.@# (Anno 1022.)[Ughelli, #Italia sacra,@# II, 493.] In nomine Patris, et Filii, et Spiritus sancti, HENRICUS Romanorum imperator Augustus. Dignum videtur nostrae imperiali clementiae religiosorum virorum congruis petitionibus juste ac rationabiliter acquiescere. Quapropter noverit omnium Ecclesiae sanctae Dei nostrorumque fidelium, praesentium videlicet et futurorum, industria qualiter nos, pro remedio animae nostrae seu parentum nostrorum, nostraque salute ac dilectissimae conjugis nostrae Cunegundis imperatricis Augustae, atque pro interventu religiosi viri D. Romualdi monachi et eremitae, quamdam abbatiam ad honorem S. Benedicti super res nostri juris constructam in Alpe quae dicitur Bifurco, tantum regibus vel imperatoribus solitam investiri, constituimus, eamque permanere in provisu et disciplina ejusdem venerabilis viri D. Romualdi suorumque successorum in ipsa eremo persistentium, vitam et religionem ejusdem servantium; modo ipsa tamen provisio et disciplina contra regulam B. Benedicti non fiat. Confirmantes ecclesiae S. Benedicti ejusdem monasterii illas terras quas nunc tenet, quarum nomina sunt haec: ecclesiam cum tribus molendinis et tres mansos in Domicuicrolo; in Galiano mansos duos et ecclesiam unam; in Partisidia	null	fd51b288-61d8-49f7-bbdc-07c9aeaa464e	latin_170m_raw	null	None	None	None
ecclesiam unam, et mansos duos, et molendinum unum; in Casale mansos duos; in Mistriano mansum unum; in Drimano mansum unum; in Dipidano mansum unum; in monte Martino mansum unum; in Africo mansos duos; in montanis S. Gaudentii mansos quinque; et omnia quaecunque juste et legaliter nunc habet, aut in antea habiturus est, aut acquisiturus est, aut acquisivit, ut ea habeat ac teneat cum omnibus suis pertinentiis in integrum; proprietario jure possideat, eo modo ut nec isti qui nunc superest abbati, nec suis successoribus, liceat terras Ecclesiae vendere, aut alienare, aut precarium facere absque nostra licentia, sed tantum ad usum monachorum ibidem servientium juxta regulam S. Benedicti permaneant. Insuper confirmamus omnem haereditatem honorum ipsius monasterii et monachorum, ut tali modo habeat quo nunc ipse habet. Constituimus igitur ut supradictum monasterium nulli marchioni, nulli comiti, nulli archiepiscopo, nulli episcopo, nullique singulari personae subjaceat, nisi sit in imperiali et regali potestate. Volumus itaque et disponimus ut liceat D. Romualdo suisque successoribus, et abbati ipsius monasterii suisque successoribus, advocare quemcunque episcopum ad ecclesias consecrandas et ad omnem consecrationem faciendam. Volumus etiam ut per circuitum monasterii et eremi ecclesia possideat ab oriente a rivo de lacu, ab occidente a jugo Alpium, a septentrione a Ceresio, a meridie, collina de Gimellis. Inviolabiliter igitur jubemus ut non dux, non marchio, non comes, non qualiscunque magna vel parva persona hoc nostrum imperiale praeceptum violare pertentet. Si vero, quod absit! aliquis illud infringere tentaverit, sciat se compositurum ducentas libras auri cotti: medietatem nobis, et medietatem dicto monasterio. Et ut hoc verius credatur, et inconvulsum servetur, manu propria subscribentes, nostro sigillo inferius insigniri praecepimus. #Sign. D. Henrici imperatoris invictissimi Augusti.@# Theodoricus cancellarius recognovi. Datum anno Dom. Incarn. 1022, Indict. X., anno vero D. Henrici II, regnantis 21, imperantis vero 8. Actum pridie Kal. Januarii Ravennae feciliter. Amen. CXXV. #S. Henrici privilegium pro monasterio S. Sophiae. Beneventano.@# (Anno 1022.)[Ughelli, #Italia sacra,@# VIII, 76.] In nomine Sanctae individuaeque Trinitatis, HENRICUS divina favente clementia Romanorum imperator semper Augustus. Si tanto sanctorum Dei ecclesiis omnium adnixu institimus, ad nostri imperii profectum venire non diffidimus. Quocirca omnium fidelium sanctae Dei Ecclesiae nostrorumque solers agnoscet universitas praesentium et futurorum, Henricum venerabilem, Parmensis Ecclesiae episcopum, culminis nostri sublimitatem adiisse, obnixe postulando quatenus, pro Dei amore facinorumque nostrorum solutione, coenobio in honore S. Sophiae ecclesiae dedicato, in civitate quae dicitur Beneventum constructo, in quo Gregorius venerabilis abbas praeesse videtur, confirmare ac omnino corroborare dignaremur omnia quae ab antecessoribus nostris ac hominibus caeteris Dominum colentibus eidem coenobio concessa sunt atque idem monasterium tenuit, ex quo fundatum est, tam per praecepta praedecessorum nostrorum, sed etiam per precariam, et absolutiones, et oblationes, et per investituram, seu etiam per quaecunque instrumenta chartarum, sive uniuscujusque scriptionis titulum. Nos quoque grata mente petitionem considerantes animo inclinato precibus ipsius per hoc nostrum praeceptum, prout juste aut legaliter possumus, confirmamus aut roboramus omnes res et proprietates ipsius monasterii, scilicet in loco qui nominatur Pentano cum suis pertinentiis, et cum capella in honore sancti Benedicti; alia vero in honore sancti Vitalis cum omnibus suis pertinentiis; altera vero in honore sancti Michaelis archangeli, quae dicitur ad Holibola cum omnibus suis pertinentiis, et in Pallaria capella una, quae est in honore sanctae Mariae; sed et ecclesiam sancti Bartholomaei in collina; et curtem de Nuriano in Petra furmina cum casis, ac silvis; et curtem de Lapiso haereditatem; et ecclesiam S. Felicis de Burto; in Cortiano capellam in honore sancti Petri; in Cerreto capellam in honore S. Martiani cum pertinentiis suis; capellam in honore sancti Silvestri de Corneto in comitatu Capuano in loco Juliano cum capella in honore sanctae Mariae in Bivine in Beletro flumine; in civitate capellam in honore sancti Martini; infra civitatem Asculensem ecclesias, et foris omnem haereditatem; in finibus Cauni ecclesiam sancti Juliani; in comitatu Franensi cortem de Pazano cum olivetis suis; in comitatu Sipontino piscariam; in comitatu Lesinensi piscariam;	null	0de8dc0c-cbbe-4474-9834-01592b135ec3	latin_170m_raw	null	None	None	None
curtem Delaniensem; curtem de Calaza: S. Roseo cum Sessa, et territoriis suis; in finibus Capuae ad sanctum Paulum et sanctum Stephanum cum territoriis suis; in campo Marrini, in finibus Tremonensibus ad S. Adjutorem erga flumen Vulturnum cum territoriis suis. Sed etiam, sicut supra legitur, confirmamus eidem monasterio ecclesiam sancti Magni in castello Magno cum pertinentiis suis; ecclesiam sancti Angeli in altissimo super flumen Bisernum in finibus campi Morani cum eadem ecclesia: nec non ecclesiam S. Joannis cum omnibus rebus suis in casa Pollucis, haereditatem, quae est in longitudine duo milliaria, latitudine milliare unum; et ecclesiam sancti Petri in finibus de Laureto cum omnibus pertinentiis suis; sanctum Angelum in Palumbara, cum omnibus pertinentiis suis; sanctum Michaelem de Sessola, cum omnibus pertinentiis suis; sanctam Crucem intus in civitate Neapolitana, cum omnibus suis pertinentiis; in campo Sinarcumi terram milliaria tria in longitudine, et unum in latitudine; ecclesiam S. Trinitatis juxta fluvium Bisernum, cum omnibus suis pertinentiis; et ecclesiam sancti Marciani in castello Mosano, cum omnibus suis pertinentiis; et ecclesiam S. Joannis in monte Tabenna, cum omnibus suis pertinentiis; nec non ecclesiam sancti Bartholomaei, quae est juxta ecclesiam sancti Joannis, cum omnibus suis pertinentiis; et cellam sancti Angeli, juxta urbem Trianensem, cum omnibus pertinentiis suis; et cellam S. Gregorii in comitatu Frigenti, cum omnibus pertinentiis; et ecclesiam S. Bitti in comitatu Vulturario; et ecclesiam S. Stephani protomartyris intus in civitate Cuceri, cum omnibus pertinentiis suis; et ecclesiam S. Donati in Leone cubantem, cum omnibus suis pertinentiis; et ecclesiam S. Crucis in Nola cum omnibus suis pertinentiis, videlicet cum omnibus in integrum terris, aedificiis sub se habentibus, vineis, pratis, campis, aquis, aquarumque decursibus, molendinis, piscationibus, casis, dominicatis, castellis, villis, et capellis, servis et ancillis, montibus, et planitiebus, hasulis, frascariis, cultis et incultis, rebus mobilibus et immobilibus, aldionis et aldiebus, commeatis eorumque supellectilibus, cum omnibus adjacentiis ad hanc etiam nominatam ecclesiam S. Sophiae vere et legitime pertinentibus vel aspicientibus, integre, tam intra Italicum regnum quam etiam in Apuliae partibus. Praecipientes itaque jubemus ut nullus marchio, dux, princeps, archiepiscopus, episcopus, comes, seu ullus homo magnus sive parvus de omnibus quae pertinent ad praefatum monasterium et pertinere videntur, tam res quam familiae, se intromittere, calumniare aut molestare praesumat jam dictum Gregorium abbatem aut suos successores. Si quis vero hoc praeceptum in aliquo violaverit, sciat se compositurum auri libras centum . . . . . . ex auro purissimo, medietatem camerae nostrae, et medietatem praedicto abbati aut nostris suisque successoribus. Quod ut certum esse videatur, et ab omnibus observetur, hanc paginam manu propria corroborantes sigillari praecepimus. Theodoricus cancellarius vice Ethardi papae Bregiensis Ecclesiae episcopi et archicapellani notavi. Datum VI. Id. Mart., anno 1022, Ind. XV, anno regni Domini Henrici 12, imperii vero 9. Actum Beneventi feliciter. CXXVI. #Scrittura di Arrigo santo indiritta a papa Benedetto a favore della badia di Monte-Casino.@# (Anno 1022.)[ #Tosti, Storia della badia di Monte Casino,@# I, 253.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS divina favente clementia imperator Augustus, BENEDICTO urbis Romae sanctissimo papae, ejusque successoribus canonice in apostolicam sedem substituendis in perpetuum. Ad Romani imperii curam attinet per totum orbem Romanorum constitutis ecclesiis imperiali potestate defensionis auxilia ministrare, ut ejus juvamine ab hominum infidelium seu pravorum tueatur impetu. Proinde Casinensi Ecclesiae providentes, Benedicte sedis apostolicae pontifex, quae specialius ad Romanum spectat imperium, et praedecessorum nostrorum camera ab ipso suae constructionis exordio exstitit, quaeque ab omnium mortalium dominatu immunis permansit et libera; eamdem Ecclesiam ditaverant imperiali munificentia; paternitati tuae commendamus ne qua vi cujuscumque potestatis quidlibet injustum patiatur, salvo eo quod specialiter et singulariter prae caeteris aliis Ecclesiis ad Romanum imperium spectare videtur. Nam cum omnis Ecclesia ab omni conditionali seu servili nexu sit libera, specialius autem post sedis Romanae dignitatem libera Casinensis Ecclesia, quae per patrem Benedictum legis monasticae principatum tenet, et quoniam omnes nostri praedecessores imperatores, videlicet Pipinus, Carolus, Ludovicus	null	0f74eeac-6e84-4322-84f1-dd10a8a6fd31	latin_170m_raw	null	None	None	None
, Lotharius, Otto ac reliqui imperatores suam specialem cameram habuerunt, libertatis debet potiri insigne. Igitur praefatum coenobium paternitati tuae commendamus, ut illius cooperatores exsistatis, et ab omnibus infestationibus defendatis, non ut exterminetis, salvo eo quod ad nostrum imperium spectat. Concedimus etiam tibi tuisque successoribus consecrationem abbatis Casinensis, et de ejusdem loci redditibus, in eundo et redeundo Beneventum, ut unum prandium apostolicae sedis pontifici praeparent constituimus, nullamque aliam potestatem vel dominium de Casinensi coenobio Romanum pontificem habere volumus, sed sicut semper singulariter et specialiter sub imperatoris jura a suae constructionis mansit exordio, ita illam perenniter manere volumus. Obeunte autem Casinensi abbate, juxta tenorem regulae et sanctorum canonum praeceptum, abbas vitae merito et doctrina scientiae ex omnibus eligatur, et catholice, non simoniace ordinetur, moxque nobis innotescat, ipsique per pragmaticae sanctionis edictum assensum praebeant, sicque demum Romano pontifici absque omni venalitate consecrandus exhibeatur. Quod si aliter actum fuerit, prohibeant pravorum valere consensum, et in ejusdem loci regimine imperator, qui pro tempore fuerit, cum fratribus ejusdem coenobii dignum praeficiat abbatem qualem meliorem et dignorem Romanoque imperio fidelem invenerit, absque cujuslibet inquietudine ac contradictione. Si autem quispiam huic nostrae constitutioni violare praesumpserit, sciat se compositurum auri purissimi libras mille, medietatem camerae nostrae, et medietatem praedicto monasterio, et haec concessio firma permaneat semper. Quod ut verius credatur, manu nostra roborare, et annuli nostri impressione subter illam insignire decrevimus. #Signum domni Henrici serenissimi Romanorum imperatoris Augusti.@# Ego Chonradus dux domni imperatoris consobrinus subscripsi.--Theodoricus cancellarius vice Edonis Papendegrensis episcopi et archicancellarii recognovit. Anno ab incarnatione Domini 1022, indictione quinta, anno vero domni Henrici excellentissimi ac invictisimi Romanorum imperatoris augusti, regni 22, imperantis autem nono. Actum in monte Casino feliciter. Amen. CXXVII. #S. Henricus II imp. Ecclesiae Bambergensi donat praedium Hormunze in archidioecesi Trevirensi, quod a Poppone archiepiscopo acceperat.@# (Anno 1022, 11 #Nov.@# )[Hontheims, #Hist. Trevir. diplom.@# I, 357.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS Dei favente clementia Rom. imperator Augustus. Quoniam, temporalium amissione bonorum, sine fine manentium debemus sperare remunerationem, notum sit omnibus fidelibus nostris qualiter et nos, pro remedio animae nostrae nostrorumque antecessorum, nec non pro salute dilectissimae conjugis nostrae C. scilicet imperatricis Augustae, tale praedium quale Poppo Trevirensis archiepiscopus nobis dedit, in Hormunze situm, in pago . . . . . . in comitatu . . . . . . comitis, cum areis, aedificiis, agris, vinetis, pratis, pascuis, silvis, aquis aquarumque decursibus, piscationibus, viis et inviis, exitibus et reditibus, mancipiis utriusque sexus, quaesitis et inquirendis, cumque omnibus utensilibus, quae vel scribi vel nominari possunt, ad altare S. Petri apostolorum principis, in usum episcopi episcopalem sedem Babenbergensis Ecclesiae possidentis, perpetualiter habendum donamus, et de nostro jure in ejus jus omnino transfundimus. Unde eadem imperiali potestate, qua caeteri ante nos reges vel imperatores hucusque sunt usi, praecipimus ne quis hanc traditionem nostram audeat violare. Et ut haec nostra auctoritas stabilis et inconvulsa maneat, hanc paginam inde conscribi, manu propria roborantes, signo nostro imperiali jussimus insigniri. Data III. idus Novembris indict. V. Anno Dominicae incarnationis 1024 (potius 1022). Anno domni H. secundi regnantis XXI, imperii vero VIII. Actum Augustae feliciter. Amen. CXXVIII. #S. Henricus II imp. monasterio Epternacensi confirmat jus monetae@# (Anno 1023 18 #junii.@# )[Hontheim, #Hist. Trevir. diplom.@# I, 858.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS divina favente clementia Romanorum imperator Augustus. Noverit omnium Christi nostrorumque fidelium universitas qualiter nos, pro remedio animae nostrae parentumque nostrorum, nec non per interventum Henrici Boariorum ducis inclyti, monasterio Epternach dicto, monetam a seniore nepote et antecessore nostro, tertio videlicet Ottone imperatore Augusto, concessam, in qua nummi probabiles, sicut in aliis locis regiae potestati subditis, percutiantur, ad usum Ecclesiae et monachorum Deo sanctoque Willibrordo confessori die nocteque servientium, per hanc nostram imperialem paginam concedimus, renovamus atque confirmamus; et ut eadem moneta deinceps sub perpetuo jure Ecclesiae supradictae, et abbatis	null	c691032b-6595-42da-91ac-2f7174e097ac	latin_170m_raw	null	None	None	None
adhuc in carne viventis successorumque illius, sine beneficiario usu consistat; nullaque persona magna sive parva, clericalis aut laicalis, super eam dehinc aliquam potestatem habeat, nisi ejusdem Ecclesiae abbas suique successores, et monachi ibi Deo et sancto Willibrordo servituri, ad Ecclesiae ornamentum, et praebendae suae augmentum; ea videlicet ratione ut eos pro nostra salute et remedio animarum parentum nostrorum omniumque fidelium defunctorum Deum amplius delectet exorare. Et ut haec nostrae confirmationis praeceptum inde conscriptum ( #hic aliquid omissum@# ) sigilli nostri impressione signari jussimus, manuque propria, ut infra videtur, corroboravimus. #Signum domini Heinrici Romanorum invictissimi imperatoris augusti.@# Guntherius cancellarius vice Aribonis archicapellani recognovit. Data XIV Kalend. Julii, indict. VI, anno Dominicae incarnationis 1023. Anno domini Heinrici secundi regnantis XXII, imperii vero X. Actum Nuiss. feliciter. Amen. CXXIX. #S. Henricus II. imp. 6650 mansos ab abbate S. Maximini in beneficium accipit, quos Ezzoni comiti palatino, et Heinrico duci, nec non Otthoni comiti beneficiavit.@# (Anno 1023, 10 #Decemb.@# )[ #Ubi supra.@# ] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia Romanorum imperator Augustus. Quamvis ab ecclesiasticis institutionibus et a paternis praejudiciis nulli sit licitum deviare, nostri tamen juris est prae caeteris id solum et speciale, ut, unde fideles nostri infra regnum nostrum gravantur, aut unde Ecclesiae Dei detrimentum magis quam commodum patiuntur, in melius debeamus commutare. Idcirco fidelium nostrorum, tam praesentium quam futurorum, solertiae notum fieri cupimus qualiter nos ex abbatia S. Joannis evangelistae et S. Maximini, quae in suburbio Trevirorum sita est, ubi Haricho abbas praeesse videtur, quasdam curtes et territoria, villas et possessiones, scilicet sex millia sexcentos quinquaginta sex mansos, ut verius computari potuit, a praefato abbate in beneficium accepimus, et his fidelibus nostris, Ezzoni videlicet Palatino comiti, et Heinrico duci, nec non Otthoni comiti, ea conditione beneficiamus, ut, quia praefatus abbas jam senio confectus commode nobis domi militiaeque servire non poterat, ipse, et haeredes, qui haec beneficia habent, pro eodem abbate suisque successoribus curiam regalem petant et in expeditionem eant, abbas vero suique successores a curia regia et ab omni expeditione omnino sint liberi, nisi in Mogontinensem, sive Metensem, aut Coloniensem civitatem ad generale concilium sive colloquium, aliqua necessitate cogente, fuerint invitati. Et ne animae nostrae detrimentum inde patiamur, si ea quae a fidelibus Christi eidem sacratissimo loco tradita sunt aut collata, nos injuste auferre videamur, servitium quod nobis et quibusdam praedecessoribus nostris in secundo semper anno de eadem abbatia traditum est, pro timore Dei et veneratione S. Joannis ac S. Maximini, et ob interventum Aribonis Moguntiacensis ac Piligrini Coloniensis, et Popponis Trevirensis venerabilium archiepiscoporum, aliorumque fidelium nostrorum, Deo sanctoque Joanni, et beato Maximino cunctisque per eos inibi abbatibus in perpetuum indulgendo ignovimus et ignoscendo indulsimus. Et ne quis successorum nostrorum regum vel imperatorum idem servitium in periculum animae nostrae ac suae inde ulterius exigat, nisi eadem bona, quae nos non tam in nostrum quam in eorum servitium, inde distraximus, ex integro reddat aut restituat, nostra imperiali auctoritate constituendo praecipimus, et praecipiendo confirmamus. Jubemus etiam atque interdicimus praefato abbati suisque successoribus in perpetuum, ne de reliquis curtibus, ecclesiis ac possessionibus, quae ad peculiarem praebendam fratrum Deo ibi famulantium a nostris praedecessoribus regibus et imperatoribus, Dagoberto videlicet, Pippino, Carolo, Ludovico, Arnolfo; item Karolo, Zientiboldo, nec non a tribus Ottonibus, in nostra usque tempora, et per nos etiam delegata sunt et concessa alicui de majoribus, sive liberis hominibus, aut alterius Ecclesiae vel alienae familiae quibuslibet servitoribus, quidquam beneficiare, vel ab eorum jure quoquo modo alienare praesumant: hoc est in his locis, Suabheim, Hesinesheim, Brizinheim, Eversheim, Weldinstein, Albucha, Gosolvesheim, Bingin, Holzhusa, Apula, Alsontia, Sceringesfelt, Hakinesheim, Bukinheim, Siemera, Mannendal, Karheim, Folemaresbach, Proverstervoth, Gracha, Decima, Vallis cum suis pertinentibus, Rateresdorff, Bikendorff, Meisbrath, Ebeno, Arnolfesbere, Lieznich, Okisheim, Rivenacha, Loavia, Windingis, Lukesingis; et in pago Sallingowe, Dincriche, Juolkurt	null	a9b7ca07-ba78-4544-9ebd-eb951b8264de	latin_170m_raw	null	None	None	None
, Bisangis; et in civitate Metensi et circum circa, domos, vineas, agros et areolas; et in his locis, Diedenhown, Wilare, Besiaco, Luzelenkiricha, Tavena, Druhdilingis, et Murmiringa; Meroldivilla, Wimareskiricha, Straza, Crufta, Seranna, Markidith, Krische, Billich, Curmiringun, Brunnacha, Haniwileri; insuper etiam in pago Drachere locus qui vocatur Gunthereshusun, nec non in pago Einriche locus alius, vocabulo Prichina, cum omnibus ad se juste et legaliter pertinentibus vel aspicientibus rebus. Has duas curtes ad sagimen, et ad femoralia, mantelas etiam, et mensalia fratrum, nec non ad infirmorum curam et debilium, et ad susceptionem hospitum, nec non ad recreationem pauperum et peregrinorum, sicut antecessores nostri constituerunt, ita et nos specialiter constituimus atque confirmamus; et ut ex his locis et ecclesiis nullus abbas, nulla alia persona, magna sive parva, alicui libero, et alieno homini, ut antea diximus, aliquid beneficiare, vel a praebenda fratrum quoquo modo abalienare praesumat, firmissime praecepimus; sed liceat inde abbati suisque successoribus luminaria ecclesiae restaurare, aedificia recuperare, et, quae necessaria tantummodo fratribus sunt, procurare. De ecclesiis vero et de omnibus per totam abbatiam salicis decimationibus, nulli omnino beneficium aliquod concedi permittimus, sed in usus hospitum, pauperum, et peregrinorum perpetualiter constituimus atque sancimus. Constituimus praeterea hoc, et hac nostra imperiali auctoritate firmamus, ut, si quis fortasse illorum, aut filii filiorum suorum, quibus bona et possessiones S. Maximini beneficiavimus, sine haerede fuerit defunctus, beneficium, vel quidquid ab eodem loco habere visus est, sub jus et dominium praefatorum sanctorum et abbatis ac fratrum ipsius monasterii redeat et transeat, et ad amplicandam congregationem, nec non ad regale servitium, quantum abbas inde sine detrimento aliarum rerum ecclesiae bene perficere possit, absque omni contradictione permaneat. Insuper etiam concedimus atque praecepimus ut idem abbas suique successores potestatem habeant advocatias omnes monasterii sui, cui velint, dandi, justo judicio tollendi. Et ut advocati nullum post se ponere audeant, qui vocetur proadvocatus, nullumque placitum praeter tria jure debita in abbatia tenere praesumant, nec cuiquam illorum liceat aliqua violentia hominem gravare, aut vi paraveredos eorum, aut pecora tollere, vel quidquam super officiales aut ministros sive mansionarios seu omnia jura abbatis constituere. Et ut hoc auctoritatis nostrae praeceptum inde conscriptum firmum et stabile semper permaneat, non solum hoc manu propria firmavimus, et sigilli nostri impressione insigniri jussimus, verum etiam, ut firmiori auctoritate polleret, beatissimi Patris nostri domni videlicet Benedicti, sedis apostolicae praesulis privilegium inde conscriptum, et apostolica auctoritate roboratum, praefato coenobio obtinere meruimus: ut, si, quod absit! aliquis successorum nostrorum regum vel imperatorum, diabolica aviditate corruptus, quidquam de his quae praefati saepe monasterii fratribus ad quietem illorum constituimus, imminuere tentaverit, abbas qui tunc ibi praeesse videbitur, ac fratres, libere apostolicam sedem, cui idem locus sacratissimus sub antiquis temporibus Constantini imperatoris et Helenae matris illius addictus esse dignoscitur, fiducialiter appellent, et ad eam quasi filii ad matrem confugiant, ut ab ea, sicuti dignum est, fulciti, aut ea quae inde abstulimus bona sua recipiant, aut quod nos pro tantis bonis et possessionibus S. Joannis et S. Maximini inde ablatis ad quietudinem illorum ordinavimus atque firmavimus, apostolica auctoritate roborati, obtinere praevaleant. #Signum domni Heinrici Romanorum invictissimi imperatoris Augusti.@# Guntherius cancellarius vice Aribonis archicapellani recognovi. Data IV. Id. Decemb., indictione VI, anno Dominicae incarnationis 1023, anno vero domni secundi Heinrici regnantis XXIII, imperii autem X. Actum in Triburia, regia villa, palatio publico, in Dei nomine. Amen. Amen. CXXX. #S. Henrici II imperatoris diploma pro abbatia Mosomagensi.@# (Anno 1023.)[ #Hist. ecclésiastique et civile du diocèse de Laon,@# pag. 602.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS, divina favente clementia, Romanorum imperator Augustus. Regalis excellentiae et imperialis sublimitatis benevolentiam decet ut ecclesias per orbem terrarum longe lateque Dei honore constructas donis ingentibus amplificet, et maxime S. Benedicti norma insignitas per omnia adjuvet, ac vigore regalis potentiae a pervasoribus impiis secundum suum posse defendat; et ideo scire volo tam praesentes quam futuros	null	7f0565bf-3c14-4bcb-bd99-316905227949	latin_170m_raw	null	None	None	None
Ecclesiae fideles quod quidam venerabilis Mosomagensis ecclesiae abbas, nuncupatus Boso, adiit praesentiam nostrae serenitatis, humiliter rogans et petens quatenus praedia quae in regno, Dei clementia, nostrae potestatis sita habentur, et a fidelibus Dei loco sanctae Mariae Mosomagensis ecclesiae praefato fideli devotione tradita noscuntur, auctoritate nostri praecepti prohiberemus ne ab infidelibus Dei, quod absit! distraherentur, vel injuste opprimerentur. Nos vero praedecessorum nostrorum videlicet Romanorum imperatorum Augustorum morem sequentes, ejus petitionibus assensum praebuimus, et per praeceptum nostrae auctoritatis quamvis parvissimae ad praefatum sanctae Mariae ecclesiae locum Dei a fidelibus in nomine Domini data confirmamus, et ut perpetualiter quiete et absque ulla repetitione ecclesia sanctae Mariae teneret corroboravimus: videlicet tres ecclesias in honore sancti Dionysii, sancti Martini et sanctae Genovefae in ejusdem monasterii villa sitas, cum terris et omnibus appendiciis suis, et medietatem mercati ejusdem loci, et districtum et bannum eorum hominum et feminarum qui in eadem villa ad ipsius loci monasterium pertinent de capite, et quatuor villas quarum haec sunt nomina: Breveliacum cum ecclesia, Seciam cum ecclesia, Odunt cum ecclesia, Remiliacum cum silvis et omnibus appendiciis suis; in villa Allicurt mansum cum omnibus appendiciis suis. In villa Duziaco ecclesiam cum duabus capellis et duobus mansis. In Titania unum mansum; in villa Hercumbre ecclesiam cum tribus capellis; in monte S. Remigii ecclesiam, in Hermannisve ecclesiam cum capella una; in villare ecclesiam unam; in villa Sedens tres partes ecclesiae cum terris; in Butoni curte ecclesiam cum capella; in Rudini monte dimidiam ecclesiam; in Amblini monte ecclesiam unam; in Givunna quatuor mansos et tertiam partem ecclesiae; in Purione superiori ecclesiam unam; in Evrini monte mansum unum; in villa Hannonia alodium cum molendino, silvis et omnibus appendiciis suis, quem dedit Helgodus; in Bertoldi curte alodium cum molendino, silvis et omnibus appendiciis suis, quem dedit Amalricus pro anima fratris Olonis; et in loco qui dicitur Villa, alodium, quem dedit jam dictus Amalricus pro matre sua; et in villa Falisia alodium cum molendino, silvis et omnibus appendiciis suis, quem dedit Wiricus clericus; et in villa quae dicitur Nonas, alodium cum molendino, silvis et appendiciis suis, quem dedit Jozbertus clericus; et in Eomloncare alodium cum molendinis, vineis et omnibus appendiciis suis, quem dedit Emma, uxor Dudonis; et in villa Hairicurte alodium cum dimidia ecclesia et omnibus appendiciis suis, quem dedit Hanno filius jam dicti Dudonis; in eadem villa alodium, quem dedit Dada cum quadam parte ecclesiae, in villa quae dicitur Bar, cum omnibus appendiciis suis. Et in villa Sommoya alodium, quem dedit Lieltherus pro filio suo Heriberto, cum omnibus appendiciis suis. Et in Gunhericurte alodium cum molendinis et silvis et omnibus appendiciis suis, quem dedit Fulcradus et Hamedeus; et in jam dicta villa Secia unum mansum, quem dedit Hilbertus; et in villa Flaveio ecclesiam unam cum alodio, quem dedit Hamedeus et neptis ejus Molimdis cum omnibus appendiciis suis; et in villa quae dicitur Urgan unum fiscalem mansum, quem dedit dux Fredericus pro anima Ottonis, cum omnibus appendiciis suis; et in villa nuncupata Ouvelais unum mansum; et in villa Enemente unum mansum; super fluvium Mosellae in villa Rozerolax mansos decem; in villa quae dicitur Castellum mansos duos. Insuper confirmavimus praedicto monasterio praedia quae Godefridus comes et conjux sua Mathildis pro anima sui fratris constituit, et pro animae suae suorumque parentum remedio concessit et tradidit, scilicet in villa Madringas, quinque mansos cum manso indominicato et dimidiam ecclesiam; in Rotela mansos septem et tertiam partem molendini, cum terris cultis et incultis; et in Bretenaco mansos sexdecim et quamdam partem ecclesiae, cum omnibus praedictarum ecclesiarum, mansorum, praediorum, pertinenciis suis, pascuis, campis, vineis, pratis, mancipiis, silvis, piscationibus, molendinis, terris cultis et incultis, et cum omnibus quae dici vel nominari possunt, quae jam dicto monasterio nunc pertinent, aut in futurum, a quibuscunque, Deo favente [data pertinebunt]; suique in eodem monasterio successores omnia praescripta habeant, teneant ut secure Deo servire valeant, remota inquietatione omnium hominum. Si quis tamen, quod absit! hujus nostrae confirmationis violator exstiterit, sciat se compositurum mille libras auri, medietatem palatio, et medietatem praedicti monasterii fratribus	null	412ad6ae-f770-40a1-9336-2f8717b684d8	latin_170m_raw	null	None	None	None
. Quod ut verius credatur, manu propria confirmavimus, nostroque sigillo sigillari jussimus. #Signum Henrici Romanorum invictissimi imperatoris Augusti.@# Guntherius cancellarius vice Aribonis archicapellani recognovit. Data indictione VI, anno Dominicae incarnationis millesimo vicesimo tertio. Anno vero domini Henrici II regnantis vicesimo secundo, imperantis autem undecimo. Actum Evodii feliciter. Amen. Fiat. CXXXI. #S. Henricus Ecclesiae Pergamensis, petente Ambrosio episcopo, privilegia confirmat.@# (Anno 1023.)[Ughelli, #Italia sacra,@# IV, 441.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia Romanorum imperator Augustus. Omnium sanctae Dei Ecclesiae nostrorumque fidelium, praesentium videlicet ac futurorum, sagacitas noverit Ambrosium, sanctae Pergamensis Ecclesiae venerabilem episcopum, nostrae obtulisse clementiae praecepta atque auctoritates piissimorum Augustorum vel regum seu praedecessorum nostrorum omnium, quotquot a tempore divae memoriae Magni Caroli regnaverunt usque ad praesens tempus nostrum, qui omnes immunitatis suae ac liberalitatis munimine praefatam Ecclesiam exaltarunt et corroborarunt; petiitque, ut eorumdem auctoritatibus nostram superadderemus auctoritatem. Cujus devotionis precibus libentissime assensum praebentes, hos apices inscribi jussimus, per quos decernimus ut quidquid antiqui imperatores, et reges imperatrices quoque et reginae Romanorum, Longobardorum, seu Francorum, nec non et reliqui Deum timentes, memoratae sanctae Pergamensis ecclesiae suis praeceptis et testamentis contulerunt, et postmodum praecellentissimi reges atque Augusti sua auctoritate confirmaverunt, stabile atque inconvulsum nostris futurisque temporibus in ipsius jure et potestate perpetualiter maneat. Et nullus comes, vel publicae partis judex et gastaldio, vel alia quaelibet persona in monasteriis, xenodochiis, vel ecclesiis baptismalibus, aut cardinalibus, seu oraculis, vel cunctis possessionibus quas, ut praediximus, a tempore Magni Caroli usque in praesens undecunque infra regnum Italicum saepedicta Pergamensis ecclesia habere dignoscitur, vel quas deinceps inibi divina pietas augmentare voluerit, nemo superioris aut inferioris reipublicae procurator ad causas judiciario more audiendas conventum facere, vel freda exigere, aut mansionaticum vel paratas requirere, parafredos aut fidejussores violenter tollere, clericos ejusdem ecclesiae in personis vel domibus suis laedere, vel homines tam ingenuos, libellarios, quamque servos in possessionibus vel mansionibus ipsius ecclesiae commanentes, potestative distringere, nec ullas publicas redhibitiones, vel illicitas occasiones, sive angarias superimponere audeat, vel inferre praesumat, quatenus pro nostra incolumitate statuque regni nostri altissimum Dominum jugiter quiete valeant exorare. Insuper praecipimus atque statuimus ut, undecunque a tempore praefati Magni Caroli legalem investituram habere dignoscitur jam dicta ecclesia, nullam deminorationem quislibet facere praesumat, nisi prius ante nostri praesentiam judiciario more diffiniatur. Jubemus praeterea atque sancimus ut universas commutationes, quas cum parte palatii nostri, seu cum reliquis episcopiis, abbatiis, comitatibus, xenodochiis publicis, Pergamensis Ecclesia a tempore praelibati magni imperatoris Caroli usque in praesens legaliter factas habeat, inconvulsa ( #sic@# ) retineat, perpetualiterque possideat absque ulla in posterum contradictione, seu publica repetitione salvo inviolatoque jure ipsius ecclesiae. Quicunque autem hujus nostri praecepti praevaricator inventus fuerit, ac comprobatus, immunitatis poenam eidem ecclesiae in triginta libris auri futuram concedimus persolvere simibet cogatur. Et ut haec nostrae confirmationis seu concessionis atque immunitatis futuris temporibus illibatum obtineat robur, manu propria firmantes, sigillo nostro sigillari jussimus. CXXXII. #Praeceptum S. Henrici imperatoris Degenhario abbati Morbacensi concessum.--Monasterii privilegia et jus eligendi abbatis confirmat.@# (Anno 1023.)[Marten., #Thesaur. Anecd.@# I, 143, #ex chartario Morbacensi.@# ] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, Henricus, divina favente clementia, Romanorum imperator Augustus. Si loca divinis cultibus mancipata propter amorem Dei ditamus, et in eisdem locis sibi famulantibus beneficia opportuna largimur, praemium nobis apud Deum aeternae remunerationis rependi confidimus. Proinde omnium fidelium nostrorum, tam praesentium quam et futurorum, noverit industria quia vir venerabilis Degenhardus abbas ex monasterio Morbach, quod est constructum in honore sanctae Dei genetricis semperque virginis Mariae, sanctique Petri principis apostolorum, et sancti Leodegarii martyris et episcopi, detulit obtutibus nostris auctoritates immunitatum domni Ottonis secundi Romanorum imperatoris, in quibus continebatur insertum qualiter ipsum monasterium cum rebus et hominibus sibi juste subjectis, ob amorem Dei, tranquillitatem fratrum ibidem consistentium, sub plenissima defensione eorum et immunitatis tuitione haberetur; et pro rei totius firmitate charissima nostra contectalis Cunigunda, Argentinae civitatis Verenhario episcopo comite, nos postulavit ut hujuscemodi nostrae auctoritatis immunitatem erga ipsum monasterium, ob reverentiam	null	55eb5ae6-2ff3-4d51-99ce-39d43688a324	latin_170m_raw	null	None	None	None
ipsius sancti loci, hac nostra renovaremus atque confirmaremus auctoritate. Nos vero petitioni, pro Dei amore et nostrae mercedis augmento, libenter annuimus, et hoc praeceptum inde conscribi jussimus, per quod eis omnia loca quae, vel tempore Eberhardi et Luidefridi, usibus eorum concessa sunt, et modo in eorum vestitura tenentur, ad suum peculiare; et quae injuste abstracta noscuntur, nostra imperiali auctoritate omnia eis concedimus ac roboramus; eisque inter se eligendi abbatem qui eisdem rebus fratrum praeesse possit, quandocunque necesse sit, liberum concedimus arbitrium. Insuper etiam imperiali sceptro sancimus ut nullus comes, aut judex, seu quaelibet praepotens persona, mansiones in illis locis habere, aut paratas exquirere praesumat, sed eis liceat quieto ordine degere, et regulariter Domino militari; teloneum videlicet, juxta antiquas antecessorum nostrorum concessiones, ab eis vel eorum hominibus per omnes regni nostri fines, neque in urbe, neque in via, neque ad pontes, seu aliquae stricturae nullomodo accipiantur vel quaerantur. Et, ut hoc nostrae confirmationis praeceptum firmum stabileque permaneat, manu nostra illud subterfirmavimus, sigillique nostri impressione ingniri praecepimus. #Signum domni Henrici Romanorum invictissimi imperatoris Augusti.@# Guntherius cancellarius, vice Aribonis archicapellani, recognovit. Data VII Kal. Octobris, indict. VI, anno Dominicae incarnationis 1023, anno vero domni Henrici secundi, regnantis 22, imperii autem 11. Actum Basileae feliciter. Amen. CXXXIII. #S. Henrici imp. praeceptum, per quod gravi dissidio inter Wormatiensem Ecclesiam et Lauritheimense coenobium suborto finem imponit.@# (Anno 1023.)[Schannat, #Episcopatus Wormat.,@# II, 43.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS, divina favente clementia imperator Augustus. Notum sit et qualiter assidua proclamatio nostras aures inquietabat, ob inveteratas et frequentes contentiones et ob immarcidas inimicitias quae semper erant inter Wormatiensem episcopum et Laureshamensem abbatem, et inter familias utrarumque Ecclesiarum; quae jam in tantum invaluerunt, ut etiam innumerabilia inter se fierent homicidia, et in hoc maximum detrimentum utraque pateretur Ecclesia. Quapropter cum consilio meorum fidelium id ordinare disposui; in primis praecepi, et ad hoc peragendum meos nuntios misi, ut omnis injustitia, quae jam per multa tempora ex utraque parte incorrecta permanserat, ab advocatis illorum utrinque pleniter corrigeretur; et de hinc provideant ne talia apud illos sic inveterescant; et, si aliqua nova contentio, quob absit! inter illos remaneret, istud constitui decretum: si quis ex familia sancti Petri Wormatiensis aliquem ex familia sancti Nazary, vel e contrario aliquis ex familia sancti Nazary quemquam servorum sancti Petri insequatur, et ausu temerario et armata manu aliquem ad occidendum, vel ad depraedandum ejus curtem, sive ejus domum infregerit, et eum impugnaverit, et si ille effugerit vel quoquo modo ab ejus impugnatore se liberaverit; illi, qui hujus audaciae et invasionis dux et princeps fuerit, tollantur coriarium et capilli, et insuper in utraque maxilla ferro ad hoc facto etiam candenti cratetur et comburatur; reliqui ejus sequaces cute et capillis priventur. Si autem ibi occiderit, omnes qui hujusmodi homicidii vel invasionis participes sunt, cute et capillis perditis, supradicta combustione signentur, ac weregeldum occisi domino suo auctor homicidii persolvat, et cum proximis ejusdem interfecti componat, etc. Guntherus cancellarius, vice Aribonis archicapellani recognovi. Data IV Decemb. Jud. VI, anno Dominicae Incarn. 1023. Actum Triburi, regia villa, feliciter. Amen. CXXXIV. #S. Henricus Ecclesiae Paderbonensi praedium Steini donat.@# (Anno 1023.)[ #Cod. diplom., Hist. Westph.,@# p. 87.] C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS divina favente clementia Romanorum imperator Augustus. Si venerabilia ecclesiarum Dei loca ditare ac sublimare studuerimus, nobis id animaeque nostrae remedio parentumque nostrorum nec non regni nostri statui profuturum esse minime dubitamus. Quapropter noverit omnium Christi fidelium nostrorumque universitas qualiter nos, inspicientes interventum dilectissimae conjugis nostrae Cunigundae imperatricis Augustae, assidue monentis atque incessabiliter nobis in memoriam reducentis quod Meinwercus Paderbrunnensis ecclesiae venerabilis episcopus plus caeteris fidelibus nostris in servitute nostra jugi devotione sudavit, eidem Paderbrunnensi ecclesiae, in honorem sanctae Dei genitricis Mariae sanctique Kiliani martiris nec non preciosi confessoris Liborii dedicatae, cui idem nobis dilectus antistes praeesse videtur, quoddam praedium nostrum Steini dictum, situm in pago Westfalon,	null	fb0d9751-8cff-47fb-a06a-77eed1c60ff8	latin_170m_raw	null	None	None	None
in comitatu vero Bernhardi comitis, cum omnibus ejusdem praedii pertinentiis, terris videlicet cultis et incultis, curtificiis, areis, aedificiis, mancipiis utriusque sexus, pratis, pascuis, silvis, venationibus, aquis aquarumque decursibus, piscationibus, molendinis, viis et inviis, exitibus et reditibus, quaesitis vel inquirendis, caeterisque omnibus, quae quomodocunque dici sive scribi aut nominari possunt, utilitatibus ad ipsum praedium pertinentibus, per hanc nostram imperialem paginam concedimus atque largimur, et de nostro jure ac dominio in ejus jus et dominium omnino transfundimus; ea videlicet ratione ut praedictus M. episcopus sibique posthinc succedentes liberam habeant de eodem praedio ejusque pertinentiis potestatem quidquid eis placuerit ad usum ecclesiae faciendi, omnium hominum regni nostri contradictione remota. Et ut haec nostrae ingenuitatis auctoritas stabilis et inconvulsa omni posthinc permaneat tempore, hoc imperiale praeceptum inde conscriptum manu propria confirmantes, sigilli nostri impressione jussimus insigniri. #Signum domni Henrici Romanorum invictissimi@# (L. M.) #imperatoris Augusti.@# Guntherius cancellarius vice Aribonis archicapellani recognovit. Data XIX Kal. Febr., indictione VI, anno Dominicae incarnationis 1023, anno vero domni Heinrici secundi regnantis XXI, imperii autem IX. Actum Poderbrunnon feliciter. Amen. CXXXV. #S. Henrici privilegium pro eadem Ecclesia.@# (Anno eodem.)[ #Ibid.,@# p. 83.] C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia Romanorum imperator Augustus. Quoniam divinae dignationis clementia ad regendum totius rei publicae statum nos provexit suae immensae pietatis magnificentia, ante omnia ad hoc laborare debemus ut, qui corona terreni imperii gloriamur, illa inestimabilis gaudii gloria non privemur. Quod certissime posse fieri creditur, si loca ecclesiasticis obsequiis a christianis viris deputata, nostra auctoritate confirmentur et corroborentur, ut, omni exteriori inquietudine remota, divinis laudibus in eis mancipati in pace et quiete domino servire delectentur, et, qui curis et negotiis saecularibus gravamur, eorum qui in lege ejus die ac nocte meditantur precibus a peccatorum nostrorum nexibus liberemur. Quapropter omnium fidelium Christi nostrorumque noverit universitas qualiter dilectus nobis venerabilisque Meginwercus Potherbrunnensis Ecclesiae antistes, celsitudinem nostram adiit, suppliciter exorans ut monasterium, in occidentali parte Potherbrunnensis suburbii ab eo in honore sanctae Dei genitricis et perpetuae Virginis Mariae omniumque sanctorum fundatum, nostra imperiali auctoritate confirmaretur, quatenus fratres ipsius monasterii, in divino servitio jugiter permansuri, ab omni saeculari violentia et molestia remoti et muniti, tanto expeditius viam mandatorum Dei currerent, quanto eis terrenae incommoditatis impedimenta nulla obstarent. Cujus laudabilis studii intentione congaudentes, et per interventum dilectissimae conjugis nostrae Cunigundae videlicet imperatricis Augustae, aliorumque fidelium nostrorum justis petitionibus gratuito assentientes, imperiali auctoritate decrevimus ut omnia a nobis vel ab ipso venerabili episcopo de sua haereditate, vel aliunde per commutationem aut precariam, vel ab illis Dei cultoribus eidem monasterio collata, videlicet in territoriis, villis, areis, curtis, aedificiis, mancipiis utriusque sexus, terris cultis et incultis, pratis, pascuis, campis, aquis aquarumque decursibus, molis, molendinis, piscationibus, silvis, venationibus, exitibus et reditibus, viis et inviis, quaesitis et inquirendis, cum omni utilitate et integritate quae ullo modo ex eis provenire poterit, ipsius monasterii abbas cum suis fratribus proprietario jure potestative habeat atque possideat, et cum episcopi licentia quidquid illis placuerit ad communem usum Ecclesiae faciat. Insuper etiam firmiter et stabile perpetuo jure sancimus ut nullus dux aut comes, aut aliqua persona parva vel magna, quemlibet abbatum ipsius monasterii cum suis fratribus super eisdem bonis inquietare, molestare aut divestire, aut aliqua judiciaria potestate se intromittere praesumat, nisi advocatus ecclesiae ab abbate et fratribus in defensorem electus et ab episcopo constitutus; eo videlicet tenore ut, jure contentus ecclesiae, cum praecepto et consilio abbatis omnia faciat atque disponat. Si quis autem hoc nostrae imperialis confirmationis edictum aliqua praesumptione infringere tentaverit, centum librarum examinati auri ad nostrum pondus compositione multetur, ut quinquaginta nostrae camerae persolvat, quinquaginta eidem Ecclesiae quam ausu temerario inquietare praesumpsit. Et, ut haec confirmatio verius credatur stabilisque et inconvulsa omni tempore habeatur, hanc imperialis edicti paginam inde conscribi, et manu propria confirmantes, sigillo nostro insigniri jussimus. #Signum domni Henrici@# (L. M.) #Romanorum invictissimi imperatoris Angusti.@# Guntherius cancellarius vice Aribonis archicappellani recognovit. Datum XVIII. Kal	null	5aae3d3c-d4a9-42b9-a60a-d6fce832ee91	latin_170m_raw	null	None	None	None
. Feb., indict. VI, anno Dominicae incarnationis 1023, anno vero domni Henrici secundi regnantis XXI, imperii autem ejus IX. Actum Paderbrunnon feliciter. Amen. CXXXVI. #S. Heinricus Paderbornensi Ecclesiae praedia quaedam confert.@# (Anno eodem.)[ #Ibid.,@# p. 84.] C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS, divina favente clementia, Romanorum imperator Augustus. Si venerabilia Ecclesiarum Dei loca ditare ac sublimare studuerimus, nobis id regnique nostri statui profuturum esse minime dubitamus. Quapropter noverit omnium Christi fidelium nostrorumque universitas qualiter nos, pro remedio animae nostrae dilectissimaeque conjugis nostrae Cunigundae videlicet imperatricis Augustae atque parentum nostrorum, nec non pro animabus fidelium nostrorum quorum ibi corpora requiescunt, Erphonis scilicet comitis atque Cononis, monasterio nostro Cofunga nominato, in honorem Domini Salvatoris sanctaeque ejus Genitricis, nec non victoriosissimae crucis atque beati Petri apostolorum principis constructo, ad usum sanctimonialium ibidem Deo servientium, quoddam nostri juris praedium Hardinghuson dictum, situm in pago . . . . in comitatu vero . . . . comitis, cum omnibus ejusdem praedii pertinentiis, terris videlicet cultis et incultis, curtificiis, areis, aedificiis, mancipiis utriusque sexus, pratis, pascuis, silvis, venationibus, aquis aquarumque decursibus, piscationibus, molendinis, viis et inviis, exitibus et reditibus, quaesitis vel inquirendis, caeterisque omnibus, quae quomodocumque dici sive scribi possunt, utilitatibus ad ipsum praedium pertinentibus, per hanc nostram imperialem paginam concedimus atque largimur, et de nostro jure ac dominio in ejus jus et dominium omnino transfundimus; ea videlicet ratione ut ipsius ecclesiae venerabilis abbatissa Ota sibique posthinc succedentes liberam habeant de eadem proprietate ejusque pertinentiis quidquid eis placuerit ad usum ecclesiae faciendi potestatem, omnium hominum regni nostri contradictione remota. Et, ut haec nostrae ingenuitatis auctoritas stabilis ac inconvulsa omni posthinc permaneat tempore, hoc imperiale praeceptum inde conscriptum manu propria confirmantes, sigilli nostri impressione jussimus insigniri. #Signum domni Heinrici Romanorum invictissimi@# (L. M.) #imperatoris Augusti.@# Guntherius cancellarius vice Aribonis archicappellani recognovit. Datum XIX Kal. Febr., indict. VI, anno Dominicae incarnationis 1023; anno vero domni Henrici secundi regnantis XXI, imperii autem ejus IX. Actum Paderbrunnon feliciter. Amen. CXXXVII. #Decretum S. Henrici II imperatoris.@# (Anno 1024, 9 Mart.)[Dronke, #Cod. diplom. Fuld.,@# p. 348.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia Romanorum imperator Augustus. Omnibus fidelibus, tam praesentibus quam futuris, notum fore cupimus qualiter assidua proclamatio nostras aures inquietabat ob innumeras et frequentes contentiones quae semper erant inter Vuldensem et Herveldensem familiam, quae in tantum convaluerunt ut etiam innumerabilia inter se fierent homicidia, et inde maximum detrimentum utraque pateretur Ecclesia. Quapropter ne talis ac tantae praesumptionis audacia sine digna ultione inter utrasque familias diutius remaneret, cum consensu et consilio utrorumque abbatum, Richardi Vuldensis et Arnolti Herveldensis, aliorumque fidelium nostrorum, per hujus chartulae praeceptum tale constituimus decretum: ut primum omnis injustitia quae jam per multa tempora ex utraque parte incorrecta remanserat, ab advocatis et praepositis illorum utrimque pleniter corrigatur; et deinceps, si quis ex familia utriusque ecclesiae aliquem servorum vel sancti Bonifacii vel sancti wigberti insequitur, et ausu temerario et armata manu ad occidendum vel ad depraedandum ejus curtem sive domum infregerit et eum impugnaverit, et si ille aut aufugerit aut si forte domi non fuerit vel quoquomodo ab ejus potestate sive impugnatione se liberaverit, illi qui hujus audaciae et invasionis dux et princeps fuerit, tollantur corium et capilli, et insuper in utraque maxilla ferro ad hoc facto etiam candenti bene cratetur et comburatur, reliqui ejus sequaces cute et capillis priventur. Si autem ibi occiditur, omnes qui hujus homicidii seu invasionis participes sunt supradictae poenae subjaceant. Et si ex una familia sunt ille qui occiditur et illi qui occidunt, omnes singulariter weregeldum occisi et omne debitum, sicut hactenus fecerunt, propriae Ecclesiae persolvant. Si autem ille qui occiditur ex una familia est et illi qui occidunt ex alia, auctor homicidii solus pro omnibus weregeldum persolvat. Et in quocumque loco aut ex una aut ex alia familia aliquis occiditur, nisi ille qui homicidium facit probabiles testes habeat aut per ferrum candens hoc probare valeat, quod ob aliam causam non fecisset	null	03d26248-5e95-418d-b651-4868db8cb040	latin_170m_raw	null	None	None	None
nisi quod de in pugnatione ipsius aliter vivus effugere non potuisset, supradictae poenae subjaceat. Si autem hoc probare potest, nihil patiatur nisi quod hactenus ipsa Ecclesia pro lege habuit. Istud constitutum advocatus in cujus advocatione hoc evenerit, cum scientia utrorumque abbatum, in praesentia nuntiorum illorum fideliter adimpleat. Si vero advocatus, aut mercede conductus aut misericordia motus, aliqua calliditate hoc decretum avertere voluerit, gratia nostra et advocatione careat, nisi supra sacras reliquias hoc adfirmare audeat quod homicidam seu invasorem nusquam adquirere possit, et tamen quam citissime poterit adquirat. Et si ipse in cujus advocatione hoc evenerit reum adquirere non poterit vel noluerit, fideles alterius abbatis, si possint, adquirant et ad praedictam poenam, praesentibus nuntiis utrorumque abbatum, adpraesentent. De camerariis vero et pincernis aliisque honoratis utrorumque abbatum servitoribus hoc constituimus, ut, si quid tale aliquis illorum fecerit praedictae poenae subjaceat secundum arbitrium abbatis vel X libris denariorum redimatur. Et hoc volo firmiterque praecipio ut rem semel bene ac recte diffinitam nullus iterare audeat vel renovare. Si autem praedicti abbates hoc decretum adnullare cupiunt, mihi vel meo successori II libras auri uterque persolvat, conatum tamen suum non perficiant. Et, ut haec constitutio stabilis et inconvulsa permaneat, sigilli nostri inpressione hanc chartam insigniri jussimus. #Signum domni Henrici Romanorum invictissimi imperatoris (M) Augusti (S@# ) Odalricus cancellarius vice Aribonis archicapellani recognovit. Data est anno Dominicae incarnationis 1024, regnante Heinricho imperatore Augusto annos XXII, imperii vero ejus anno XI, indictione VII. Data in VII Idus Martii. Actum feliciter Babenberc. CXXXVIII. 738. #Traditio Heinrici II imperatoris.@# (Anno 1024, 26 Junii.)[Dronke, #ubi supra,@# p. 349.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS, divinae favente gratiae clementia, Romanorum imperator Augustus. Quoniam nostrum est de bonis nobis divinitus collatis praecipue sanctas ditare ecclesias, eidem devotioni licet perpauca munera, pia tamen, nostra praesto est voluntas in Domino qui dat praemia pro bona voluntate. Quapropter Christi [fidelium] nostrique noverit universitas qualiter nos, pro remedio animae nostrae, per interventum ac petitionem dilectae conjugis nostrae Cunigundae imperatricis Augustae, necnon et fidelis nostri Richardi Fuldensis abbatis, comitatum Stoddenstat situm in pago Moyngowe Fuldae ad altare sancti Bonifacii tali jure talique constitutione quali et debet, et a principio ab omnibus sibi placitis praelatis hucusque est habitus in potestate praedicti abbatis, sine alicujus contradictione donavimus; ea videlicet ratione ut ipsi suique successores, sicut de caeteris ejusdem abbatiae bonis, dehinc liberum habeant arbitrium quoquomodo desuper praecipiendi seu quodlibet utile praedictae ecclesiae inde faciendi. Hoc tantum caveant abbates praefati monasterii, ne vel religio monasticae consuetudinis suis temporibus cassetur, vel cura animarum sibi commissarum periclitetur, vel alimenta Deo ibidem servientium rarescant, ob hoc maxime quod Deo collata patrimonia et decimationes ecclesiarum laicorum manibus tradita polluuntur, illique Deo culpabiles inveniuntur qui pro nihilo habent quod peccata hominum super se oneraverunt. Illi enim qui terrena patrimonia Deo et sanctis conferunt, de peccatis suis exonerantur: illi vero qui oblationes fidelium recipiunt, et ea quae Deo debentur et ad Dei servitium traduntur rursus ad saecularem pompam et superbiam exercendam concedunt, oneraria peccata super se duplicant. Unde consulimus et praecipimus ut modus his ponatur et terminus. Inter haec tamen unum medium est. Oportet ut in ecclesiis multae sint facultates et maxime in Fuldensi, quia, cui plus committitur, plus ab eo exigitur. Multa enim debet dare servitia et Romanae et regali curiae propter quod scriptum est: #Reddite quae sunt Caesaris Caesari, et quae sunt Dei Deo.@# Quapropter consulant sibi et praeveniant scandala antequam fiant, habeantque secum quae Deo offeruntur, nec abjiciant incassum; quia cito veniet tempus quando mundus recipit quod Deo dedit, et monasteria quae jam sunt in abundantia prima erunt in rapina, ut fiat quod Salvator ait: #Abundante iniquitate, refrigescet charitas multorum.@# Praecipimus ergo sub districtione divini judicii ut omnes traditiones regum et decreta apostolicorum atque oblationes fidelium sub tuta custodia teneantur et fideliter observentur. Et, ut haec traditionis et praeceptionis auctoritas stabilis et inconvulsa omni tempore permaneat, hanc paginam conscribi et sigillo nostro eam jussimus insigniri. #Signum domni Heinrici invictissimi Romanorum Augusti imperatoris.@# Datum VI Jul., indict. VI Actum Goslariae	null	8ba1e767-a206-48e7-9a8f-ef92f343f0a2	latin_170m_raw	null	None	None	None
feliciter. Amen. CXXXIX. #S. Henricus Ecclesiae Novariensis privilegia et possessiones confirmat et auget.@# (Anno 1024.)[Apud Baronium, #Annal. eccles.@# ad an. 1014.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS, divina ordinante clementia, Romanorum imperator Augustus. Dum fidelium petitionibus nostrae imperialis celsitudinis assensum praebuerimus, eos nostro servitio promptiores ac devotiores esse minime dubitamus. Quapropter cunctorum Ecclesiae catholicae fidelium nostrorumque, tam praesentium quam futurorum, solertia recognoscat Petrum, venerabilem virum, sanctae Novariensis Ecclesiae episcopum, nostrumque fidelem, qui nostrae fidelitatis causa multa sustinuit, famem videlicet, sitim, aestus et frigus, et insuper et glaciosas rupes collesque satis asperos, nudis pedibus, persequentibus inimicis fugiendo superavit; qui etiam nunc praesentialiter multa damna, Harduico devastante recepit: nam ecclesiae illius sunt depraedatae, castra disrupta, domus eversae, vineae incisae, arbores decorticatae, insuper plebes ipsius et curtes ab Harduico pro beneficio suisque inimicis datae sunt; nostram imperialem adisse excellentiam, quatenus, pro sui laboris recompensatione et suorum, damnatorum restauratione, quemdam comitatulum, qui in valle Auxula infra ipsius episcopatus parochiam adjacere dignoscitur, praedictae ecclesiae Novariensi, cum omnibus functionibus quae de ipso comitatulo publicae parti pertinent, concederemus. Nec non etiam deprecatus est nos ut quamdam plebem, quam olim malo ordine et injusta ratione sua perdidit ecclesia, quae sita est in villa quae nominatur Trecate, non adeo procul a civitate, curtem quoque, quae Gravanola dicitur, quondam ipsius episcopi continentem, sed nunc injuste pervasa esse dignoscitur, suae Ecclesiae restitueremus. Itaque dignum est ut sui laboris praenominatus praesul retributionem a nobis suscipiat. Et, quoniam justum est ut supra nominata plebs atque curs jam dicta suo restituatur episcopatui; et ut alii nostri fideles, hoc cognoscentes, nostrae fidelitati amplius stabiliantur: ejus precibus annuentes, jam dictum comitatulum a nostro jure in ejus ecclesiae potestatem omnino transfundimus et perdonamus, et praefatam plebem atque curtem per hoc nostrae auctoritatis praeceptum jam supradictae Novariensi ecclesiae reddimus et concedimus, cum omni districtu et teloneis, piscationibus, quae in flumine Toxo, in illis scilicet locis ubi ipsa Ecclesia ex utraque fluminis tenet parte; et cum venationibus, seu omnibus rebus quae ad publicam partem ex eodem comitatulo exigi possunt, cum capellis, domo, curtili, massaritiis, casis, sediminibus, campis, pratis vineis, pascuis, silvis, stallariis, salicetis, paludibus, aquis, aquarum decursibus, molendinis, piscationibus, cultis et incultis, divisis et indivisis, terminis, concessionibus, piscariis, compariciis aliisque universis redhibitionibus, cum servis et ancillis, et aldianibus, et aldianis utriusque sexus, cum omnibus, quae dici aut vocari possunt, ad jam dictam plebem vel curtem pertinentibus vel respicientibus. Nec non et portum de Bestagno eidem plebi pertinentem, quem gloriosissimus avunculus noster Otto major supradictae sedi per praeceptum concessit; ita ut nullus marchio, comes, vicecomes, schuldasius ejus, seu quaelibet magna parvaque persona homines jam dicti comitatus, seu plebis, vel curtis audeat distringere, aut intra ipsum comitatum aliquid praesumat exigere, vel paratos facere, nec ullas redhibitiones acquirere, sed liceat memorato praesuli suisque successoribus jam saepe dictum comitatum cum supradicta plebe vel curte tenere, et omnes homines ipsius comitatus, sive ipsius plebis seu curtis, per se vel suum legatum distringere, sicut per nos vel nostrum missum distringendi essent, et omnia quae de ipso comitatu ad publicam partem pertinent, vel inde exigi possunt, et praetaxatam plebem de Trecate, atque curtem de Gravalona cum omnibus suis appendiciis vel pertinentiis habeat, teneat firmiterque possideat, tam ipse quam successores illius, qui illam, Deo favente et disponente, ipsius sedis cathedram suscepturi sunt, omni nostra nostrorumque successorum regum et imperatorum et omni hominum contradictione vel diminutione remota. Si quis igitur hoc nostrae concessionis praeceptum nefarie ausu temerario violare praesumpserit, centum libras auri optimi componere cogatur, medietatem palatio nostro, et medietatem Novariensi ecclesiae, ejusque rectori, qui pro tempore inibi habebitur. Et hoc ut verius credatur, diligentiusque ab omnibus observetur, manu propria subter confirmantes, sigillique nostri impressione jussimus insigniri. #Signum Domini Henrici, serenissimi invictissimi imperatoris Augusti.@# Datum anno incarnationis Dominicae 1024, indictione duodecima, anno vero regni domini Henrici imperatoris Augusti 13	null	81d2521f-ad39-46cc-972f-f7d3ed0c728f	latin_170m_raw	null	None	None	None
, imperii anno primo. Actum Trucutanae faciliter. Amen. I. #Praeceptum Henrici Germaniae regis coenobitis Remigianis concessum.@# (Anno 1002.)[Marlot, #Metropol. Rem.@# II, 58.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS divina favente clementia, rex. Quoniam regiae dignitatis officium esse constat ut monasteria Deo et sanctis ejus dicata, ob conservandum sanctae religionis statum, novis semper privilegiis contra omnes infestantum incursiones muniantur; idcirco nos, interventu dilectae conjugis nostrae, reginae videlicet Cunegundis, fidelis etiam nostri episcopi Notheri, regiae nostrae auctoritatis scriptum sive praeceptum monachis Deo sanctoque Remigio eximio Francorum doctori sub regulari disciplina in suburbio Remorum militantibus, a magno Ottone concessum, regii etiam nominis auctoritate a Deo nobis collata roborare decrevimus. Unde volumus et firmiter jubemus ut curtem Coslam vocatam cum omnibus appenditiis suis ad jus et proprietatem ejusdem beati Remigii pertinentem, infra regni nostri terminos constitutam, quam omnibus retro temporibus sub antecessoribus nostris beneficiariam, pro statu et incolumitate regni vel imperii sui, idem magnus Otto ad usum praedicti coenobii sicut et nos modo remisit, et absolvit, monachi ibidem Deo sanctoque Remigio famulantes absque ullius contradictione teneant et possideant, et quidquid utilitatis exinde provenerit, suis et ut libuerit usibus adjungant. Nullus etiam judex vel advocatus hinc aliquid exigendi habeat potestatem, nisi quantum abbas aut monachi ejusdem coenobii dederint vel permiserint. Et ut hoc nostrae auctoritatis praeceptum firmum et stabile permaneat, hanc chartam conscribi et annuli nostri impressione signari jussimus quam et propria manu subter firmamus. #Signum domni Henrici invictissimi regis.@# Egilbertus cancellarius vice Willigisi archicancellarii recognovi. Data V Idus Septemb., anno Dominicae incarnationis 1002, indictione I, anno vero Domini Henrici regis primo. Actum Aquisgrani. II. #Rex Henricus II donat Godehardo abbati Niederaltacensi aream Ratisbonae sitam.@# (Anno 1002, 13 Jul.)[Ried, #Cod. diplom.,@# I, 115.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Notum sit omnibus nostris fidelibus, praesentibus scilicet et futuris, qualiter nos, piam Godehardi abbatis intendentes petitionem, quia nobis fideliter servivit, et dignus quam beneficiaremur, fuit, quandam nostri juris aream infra muros urbis Radesponensis sitam, habentem in latitudine pedes Xl et in longitudine lXXX, quae ex una parte plateae quae ducit ad flumen, ex altera vero parte areae cujusdam hominis nomine Ruozi collimitat, monasterio sancti Mauritii martyris, cui idem venerabilis abbas in loco qui dicitur Altaha, praeesse dinoscitur, jure perpetuo retinendam per hoc regale praeceptum contulimus cum terminis suis, exitibus quoque et reditibus, sive caeteris, quae quolibet modo vocari juste et legaliter possunt, appendiciis, ea ratione quatinus praelatus abbas Godehardus sive successores ejus liberam deinceps de eadem area habeant potestatem possidendi, vel quidquid pro utilitatibus monasterii illis libeat potestative faciendi. Et ut haec nostrae traditionis auctoritas stabilis et inconvulsa permaneat, manu propria eam roborantes sigillari nostra imagine jussimus. #Signum domni Heinrici regis invictissimi. (Monogramma.@# ) Engilbertus cancellarius vice Willegisi archicapellani recognovi. Data III Idus Julii, anno Dominicae incarnationis 1002, indictione XV, anno vero domini Heinrici regis I. Actum Babenbere in Dei nomine feliciter. Amen. #Cum sigillo majestat. illaeso, intus impresso.@# #Rex Henricus II donat monasterio Tegernseensi aream Ratisbonae sitam.@# (Anno 1002, 12 Nov.)[Ried, #ubi supra,@# p. 116, #ex Mon. Boic.@# VI, 156.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS coelica imperante clementia rex electus. Dum cunctis mortalibus a Deo concessum sit, secundum proprium arbitrium uniuscujusque, pro felicitate et spe mansura sibi praecavenda posse thesaurizare futura bona, idcirco notum volumus esse cunctis fidelibus, praesentibus et futuris, quod, ad prosperitatem regni nostri et vitam perennem promerendam, impetrante venerabili viro Ebarhardo abbate, ad monasterium sancti Quirini dedimus unum curtile in Ratisponensi civitate, situm juxta mercatum, vicinum loco qui dicitur Ahachircha, in comitatu Ruodperti. Et ut haec nostra regalis traditio absque ulla contradictione ad idem monasterium firmiter permaneat jure perpetuo, propria manu in hac charta subnotavimus signum, et sigilli nostri impressione jussimus imaginari. #Signum domni Heinrici regis invictissimi. (Monogramma.@# ) Egilbertus cancellarius vice Willigisi archicapellani recognovi. Data II Idus Nov., anno Dominicae	null	f7653102-03b0-4d4e-accd-7a38c0a08d52	latin_170m_raw	null	None	None	None
incarnationis 1002, indictione I, anno vero domni Heinrici regis primo. Actum in urbe Radesbona. IV. #Rex Heinricus donat regiae capellae Veteri a se restauratae villam sui juris Duveninga cum ejusdem pertinentiis.@# (Anno 1002, 16 Nov.)[Ried, #ubi supra,@# pag. 116.] C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Si collapsa vetustate aut negligentia sanctorum loca reparamus, et ibi divino cultui mancipatis aliqua vivendi solatia devoti conferimus, et in hac et in aeterna vita nobis hoc profuturum esse minime dubitamus. Proinde notum sit omnibus Christi nostrisque fidelibus, praesentibus scilicet et futuris, qualiter nos una cum dilecta conjuge nostra, Cunigunda videlicet regina, intus in urbe Radesponensi in curte regia quamdam capellam, quam olim Veterem vocabant, in honore sanctae Dei genitricis Mariae, a fundamentis in matrem ecclesiam ereximus, dataque ei per praeceptum libertate regali, institutae ibi in Dei servitio canonicorum congregationi sub abbate vel praeposito nomine Tagini, pro stipendiis inter caetera dono contulimus, et per hoc regiae majestatis insigne confirmavimus quandam nostri juris villam, nomine Dweninga in Kelesgowe et in comitatu Magenes sitam, cum omnibus ejusdem villae legalibus pertinentiis, mobilibus et immobilibus, servis et ancillis, areis, aedificiis, terris cultis et incultis, pratis, pascuis sive compascuis, silvis, venationibus, aquis aquarumque decursibus, piscationibus, molendinis, viis et inviis, exitibus et reditibus, quaesitis et inquirendis, ac caeteris quae quolibet modo rite vocari possunt, utensilibus et appendiciis, eo tenore quatinus praefati loci congregatio liberam de eodem praedio deinceps habeat potestatem quidquid sibi decreto communi pro suis et praefatae matris ecclesiae necessitatibus libeat faciendi. Et ut haec nostra traditio stabilis et inconvulsa permaneat, hanc nostri praecepti paginam manu propria roborantes, sigillo nostro imprimi jussimus. #Signum domni Heinrici regis invictissimi. (Monogramma.@# ) Egilbertus cancellarius vice Willigisi archicapellani recognovi. Data XVI Kal. Decembr, anno incarnationis Dom. 1002, indict. I, anno vero domini Heinrici reg. I. Actum in ipsa urbe Radespona. #Sigillum intus impressum integrum exstat.@# C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Si collapsa vetustate aut negligentia sanctorum loca reparamus, et ibi divino cultui mancipatis aliqua vivendi solatia devoti conferimus, et in hac et in aeterna vita nobis hoc profuturum esse minime dubitamus. Proinde notum sit omnibus Christi nostrisque fidelibus, praesentibus scilicet et futuris, qualiter nos una cum dilecta conjuge nostra, Cunigunda videlicet regina, intus in urbe Radesponensi in curte regia quamdam capellam, quam olim Veterem vocabant, in honore sanctae Dei genitricis Mariae, a fundamentis in matrem ecclesiam ereximus, dataque ei per praeceptum libertate regali, institutae ibi in Dei servitio canonicorum congregationi sub abbate vel praeposito nomine Tagini, pro stipendiis inter caetera dono contulimus, et per hoc regiae majestatis insigne confirmavimus quandam nostri juris villam, nomine Dweninga in Kelesgowe et in comitatu Magenes sitam, cum omnibus ejusdem villae legalibus pertinentiis, mobilibus et immobilibus, servis et ancillis, areis, aedificiis, terris cultis et incultis, pratis, pascuis sive compascuis, silvis, venationibus, aquis aquarumque decursibus, piscationibus, molendinis, viis et inviis, exitibus et reditibus, quaesitis et inquirendis, ac caeteris quae quolibet modo rite vocari possunt, utensilibus et appendiciis, eo tenore quatinus praefati loci congregatio liberam de eodem praedio deinceps habeat potestatem quidquid sibi decreto communi pro suis et praefatae matris ecclesiae necessitatibus libeat faciendi. Et ut haec nostra traditio stabilis et inconvulsa permaneat, hanc nostri praecepti paginam manu propria roborantes, sigillo nostro imprimi jussimus. #Signum domni Heinrici regis invictissimi. (Monogramma.@# ) Egilbertus cancellarius vice Willigisi archicapellani recognovi. Data XVI Kal. Decembr, anno incarnationis Dom. 1002, indict. I, anno vero domini Heinrici reg. I. Actum in ipsa urbe Radespona. #Sigillum intus impressum integrum exstat.@# V. #Rex Henricus II donat episcopo Brixinensi aream Ratisbonae sitam.@# (Anno 1002, 16 Nov.)[Ried, #ubi supra,@# ex Reschii #Annalibus Ecclesiae Sabion. III,@# 701.] C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente gratia rex. Notum esse volumus omnibus nostris fidelibus, praesentibus et futuris,	null	8aa43ced-bff4-43d6-8380-be2c38443209	latin_170m_raw	null	None	None	None
qualiter nos, ob interventum devotumque obsequium fidelis nostri Sabionensis venerabilis episcopi Albwini, ad ecclesiam sancti Ingenuwini curtiferum unum in provincia Bajoariorum in civitate Radespona, in comitatu Ruotperti situm, possessum a tribus viris ita vocitatis Azo, lanzo, Gotti, habens in longitudine perticas XI et demidiam, et in latitudine VI, in proprium dedimus, cum exitibus et reditibus omnibusque rebus jure legitimeque ad idem curtiferum pertinentibus, eo scilicet tenore ut idem praetitulatus antistes omnesque sui successores ex eodem curtifero ad usum praelibatae ecclesiae potestatem habeant sine omni malivolorum contradictione habendi, commutandi, et quidquid sibi libuerit, exinde faciendi. Et ut haec traditio nostrae auctoritatis, quae in Dei voluntate et ob remedium animae nostrae facta est, firmior, stabilior diuturniorque fiat, hanc paginam nostra manu propria corroborantes sigillari jussimus. #Signum domni Heinrici regis invictissimi. (Monogramma.@# ) Egilbertus cancellarius vice Willigisi archicapellani recognovi. Data XVI Kalendas Decembris, anno incarnationis Dominicae 1002, indictione I, anno vero domni Heinrici regnantis I. Actum in urbe Radespona. #Cum sigillo majestat. integro.@# C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente gratia rex. Notum esse volumus omnibus nostris fidelibus, praesentibus et futuris, qualiter nos, ob interventum devotumque obsequium fidelis nostri Sabionensis venerabilis episcopi Albwini, ad ecclesiam sancti Ingenuwini curtiferum unum in provincia Bajoariorum in civitate Radespona, in comitatu Ruotperti situm, possessum a tribus viris ita vocitatis Azo, lanzo, Gotti, habens in longitudine perticas XI et demidiam, et in latitudine VI, in proprium dedimus, cum exitibus et reditibus omnibusque rebus jure legitimeque ad idem curtiferum pertinentibus, eo scilicet tenore ut idem praetitulatus antistes omnesque sui successores ex eodem curtifero ad usum praelibatae ecclesiae potestatem habeant sine omni malivolorum contradictione habendi, commutandi, et quidquid sibi libuerit, exinde faciendi. Et ut haec traditio nostrae auctoritatis, quae in Dei voluntate et ob remedium animae nostrae facta est, firmior, stabilior diuturniorque fiat, hanc paginam nostra manu propria corroborantes sigillari jussimus. #Signum domni Heinrici regis invictissimi. (Monogramma.@# ) Egilbertus cancellarius vice Willigisi archicapellani recognovi. Data XVI Kalendas Decembris, anno incarnationis Dominicae 1002, indictione I, anno vero domni Heinrici regnantis I. Actum in urbe Radespona. #Cum sigillo majestat. integro.@# VI. #Mundiburdium regis Henrici II monasterio inferiori concessum.@# (Anno 1002, 20 Nov.)[Ried, #ubi supra,@# p. 118.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Justa regum et religiosa cogitatio debet ecclesiis Dei, ubicunque facultas suppetit, aliquid accommodare, ut inde proclivius mercedis aeternae praemia consequantur. Proinde notum sit omnibus fidelibus nostris, praesentibus scilicet et futuris, qualiter venerabilis abbatissa Ouda, per interventum dilectae conjugis nostrae, Cunigundae videlicet reginae, nostram adiit majestatem, suppliciter rogitans ut monasterium sanctimonialium, cui ipsa tunc temporis intra Radesponensem civitatem praesidere videtur, quod divae memoriae avia nostra Juditha olim in honore sanctae Dei genitricis Mariae a fundamentis in abbatiam erexit, et donis praediorum inter alia pro loco ditavit, in nostrum mundiburdium et regiae immunitatis tuitionem reciperemus cum omnibus pertinentiis ejus. Nos ergo, ob divinum amorem piae ejus annuentes petitioni, per hoc nostrae majestatis insigne, praefatum monasterium nostrae nostrorumque post nos successorum regiae et imperiali perpetuo defensioni subjicimus, et insuper optima ea libertate donamus, qua caetera monasteria regalia ubicunque terrarum nostri regni perfrui videbuntur, quatinus ibi sanctimoniales monasticae vitae sub regula sancti Benedicti mancipatae, liberius et devotius illam, quam aggressae sunt, vitam absque inquietudine regalium exactorum et subintroeuntium personarum dehinc conservare valeant. Regio igitur verbo et praecepto jubemus et firmiter interdicimus ut nullus dux, marchio, comes, vicecomes, episcopus, vel aliquis sub episcopo, aut judex publicus sive regius exactor, seu quaelibet judiciaria persona major aut minor deinceps in praedicto monasterio intus vel foris, et in locis aut hominibus, vel omnibus ibi pertinentibus aliquam publici juris exerceat potestatem, aut quicquam de rebus monacharum sibi ipsi vel nobis aut successoribus nostris usurpare praesumat sine advocato, quem praesens abbatissa, et quae ei succedant, in hunc usum elegerint et constituerint, qui etiam in ipso monasterio et in locis ejus aliud sibi non imponat potestatis officium aut exigat servitium, nisi quod abbatissa cum sacris sororibus	null	5335b6dc-c553-40df-a045-43198e95d1f4	latin_170m_raw	null	None	None	None
illi praescripserit. Confirmamus etiam eidem monasterio quidquid ibi unquam per reges et imperatores praeceptoria lege, sive per duces vel alios Christi fideles in quocunque pago vel comitatu aliqua traditum vel concessum est oblatione, cum curtibus et curtilibus, aedificiis, mancipiis, molendinis, aquimolis in utraque parte fluminis Danubii urbem praecurrentis, pariter cum omnibus utensilibus et appendiciis locorum ibi pertinentium, quorum haec pro parte sunt nomina: Schirelinga, lirundorf, Roggingun, Biberbahe, linthart, Heroldeslinthart cum omnibus appenditiis illorum, Hardkiricha cum decimis suis undecunque villarum conferendis, Salla cum Foresto, aqua, molendinis et caeteris pertinentiis, in Sinzingun omnem illam, quae ibi praescripto monasterio pertinet, utilitatem, Deggindorf cum decimis et usibus suis, Berge, quod situm est juxta flumen Philisa, et Budelshuson cum aquis, aquimolis, molendinis et areis in fluviis Isara et Walechenesbah cum pontibus suis vel totis eorum adjacentiis. Habeant etiam monachae potestatem liberam per decessiones inter se eligendi abbatissam, quam probabilis vitae et morum regula Deo propitio composuerit, omnium potestatum vel personarum contradictione remota. Et ut haec nostra traditio, confirmatio sive libertas stabilis et inconeussa permaneat, hanc nostri praecepti paginam manu propria roborantes sigillo nostro imprimi jussimus. #Signum domni Heinrici, regis invictissimi. (Monogramma.@# ) Egilbertus cancellarius vice Willigisi archicapellani recognovit. Data XII Kalend. Decembris, anno incarnationis Dominicae 1002, indictione I, anno vero domni Heinrici regnantis I. Actum in ipsa urbe Radesponensi. #Cum sigillo majestat. illaeso.@# VII. #Rex Henricus donat collegiatae ad Veterem capellam Ratisbonae villam Walchina in pago Nordgowe sitam.@# (Anno 1003, 20 Nov.)[Ried, #ubi supra,@# p. 120.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Si collapsa vetustate aut negligentia sanctorum loca reparamus, et ibi divino cultui mancipatis aliqua vivendi solatia devoti conferimus, et in hac et in aeterna vita nobis hoc profuturum esse minime dubitamus. Proinde notum sit omnibus Xpi nostrisque fidelibus, praesentibus scilicet et futuris, qualiter nos una cum dilecta conjuge nostra, Cunigunda videlicet regina, intus in urbe Ratesponensi, in curte videlicet regia, quandam capellam, quam olim Veterem vocabant, in honore sanctae Dei genitricis Mariae a fundamentis in matrem ecclesiam ereximus, dataque ei per praeceptum regali libertate, institutae ibi in Dei servitio canonicorum congregationi sub abbate vel praeposito nomine Tagini, pro stipendiis inter caetera dona contulimus et per hoc regiae majestatis insigne confirmavimus unam nostri juris villam Walehinga, in pago Nordgowe, in comitatu Heinrici sitam, cum omnibus ejusdem legalibus pertinentiis, mobilibus et immobilibus, servis et ancillis, areis, aedificiis, terris cultis et incultis, pratis, pascuis sive conpascuis, silvis, venationibus, aquis, aquarumque decursibus, piscationibus, molendinis, viis et inviis, exitibus et reditibus, quaesitis et inquirendis, ac caeteris, quae quolibet modo rite vocari possunt, utensilibus et appendiciis, eo tenore quatinus praefati loci congregatio liberam de eodem praedio deinceps habeat potestatem, quidquid sibi communi decreto pro suis et praedictae matris ecclesiae necessitatibus libeat, faciendi. Et ut haec nostra traditio stabilis et inconvulsa permaneat, hanc nostri praecepti paginam manu propria roborantes, sigillo nostro imprimi jussimus. #Signum domni Heinrici regis invictissimi. (Monogramma.@# ) Egilbertus cancellarius vice Willigisi archicapellani recognovit. Data XII Kal. Decembris, anno incarnationis Dominicae 1002, indictione I, anno vero domni Heinrici regn. I. Actum in ipsa urbe Radesponensi. #Sigillum majest. intus impressum integrum exstat.@# VIII. #Rex Heinricus II donat episcopo Brixinensi villam Teign prope Ratisbonam.@# (Anno 1002, 24 nov.)[Ried, pag. 121, ex Reschii #Annal. Ecclesiae Sabion@# III, 704.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Notum sit omnibus nostris fidelibus, praesentibus scilicet et futuris, qualiter nos, per interventum dilectae conjugis nostrae, Chunigundae videlicet reginae, fideli nostro Albuvino Sabiniensis Ecclesiae episcopo quoddam nostri juris praedium, id est quidquid in villa Tiginga pro nostra parte hactenus visi sumus possidere, cum omnibus ad id legaliter pertinentibus, mobilibus et immobilibus, servis et ancillis, ecclesia, decimis, areis, aedificiis, terris cultis et incultis, pratis, pascuis sive conpascuis, silvis, aquis	null	dd1752b0-038a-49d6-b8bf-18a7e7ca7862	latin_170m_raw	null	None	None	None
aquarumve decursibus, viis et inviis, exitibus et reditibus, quaesitis et inquirendis, et, quae quolibet modo rite vocari possunt, appendiciis et utensilibus tradidimus, eo tenore quatenus praefatus venerabilis episcopus Albuvinus suique successores praedictum praedium deinceps libera potestate teneant atque in perpetuos Ecclesiae suae usus absque omnium personarum sive potestatum contradictione convertant atque possideant, habentes inde licentiam commutandi, et quidquid sibi libeat faciendi. Et ut haec nostra traditio stabilis et inconvulsa permaneat, hanc praecepti nostri paginam manu propria roborantes sigillari praecepimus. #Signum domni Heinrici regis invictissimi. (Monogramma.@# ) Egilbertus cancellarius vice Willigisi archicapellani recognovit. Data VIII Kalendas Decembris, anno Dominicae incarnationis 1002, indictione I, anno vero domni Heinrici regnantis I. Actum Radasponae. #Cum sigillo majestat. intus impresso.@# IX. #Henrici II regis praeceptum per quod Burchardo Wormatiensi episcopo attribuit omne praedium quod Otto dux in ipsa civitate obtinebat.@# (Anno 1002.)[Schannat, #Episcopatus Wormat.,@# p. 35.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, Heinricus divina favente clementia rex. Si ecclesias Dei ex aliquibus divino nutu nobis concessis rebus ditamus, non solum ad regni nostri feliciorem stabilioremque statum nobis prodesse sapimus, verum etiam ad aeterna paradisi gaudia capienda multum nos inde juvari minime dubitamus. Quapropter noverint omnes nostri fideles, praesentes scilicet et futuri, qualiter nos, pro remedio animae dilectissimi senioris nostri bonae memoriae Ottonis videlicet imperatoris Augusti, et etiam pro Wormatiensi Ecclesia, per interventum Cunigundae, dilectae conjugis nostrae, et per ejusdem Ecclesiae venerabilis episcopi, scilicet Burchardi, dignas postulationes, totum praedium, omniumque proprietatem, quam nos per dilecti consanguinei nostri Ottonis quoque ducis firmam traditionem in proprium jus accepimus, sicut ipse visus est habere infra eamdem civitatem, hoc est Wormatiam, praedictae ecclesiae in honore sancti Petri consecratae, et venerabili praenominatae Ecclesiae episcopo, ejusque successoribus per hoc regium praeceptum in proprium jus tradidimus cum omnibus ad eamdem proprietatem juste et legaliter pertinentibus, id est areis, aedificiis, viis et inviis, exitibus et reditibus, aquis aquarumque decursibus, piscationibus, molendinis, mancipiis utriusque sexus, exceptis tribus supradicti ducis Ottonis servientibus videlicet: Syggelone, Ebone, Hezilino, cum uxoribus et filiis filiabusque eorum, eo videlicet tenore ut idem praenominatus episcopus Burkardus suique successores de his supra scriptis rebus ad utilitatem Ecclesiae liberam potestatem habeant faciendi quod velint. Et ut haec nostrae traditionis auctoritas stabilis et inconvulsa permaneat, hanc praecepti paginam inde conscriptam manu propria roborantes, sigilli nostri impressione signari jussimus. Egilbertus cancellarius, vice Willigisi archicapellani recognovi. Data V Non. Octobris, anno Dominicae incarnationis 1002, indict. I; anno vero domini Heinrici regis primo. Actum Bruochsale. X. #Henrici II regis praeceptum per quod regium bannum concedit Wormatiensi Ecclesiae in silva Forehichi.@# (Anno 1002.)[Schannat #ubi supra,@# p. 34.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS divina favente clementia rex. Quidquid pro divino amore Ecclesiis Dei concedimus et donamus, id procul dubio ad praesentem et futuram vitam nobis profuturum fore credimus; quapropter omnium fidelium nostrorum, tam praesentium quam et futurorum, sciat industria qualiter nos, ob interventum Willigisi Moguntinae sedis venerandi archipraesulis, et Heinrici Wirchiburgensis Ecclesiae illustris antistitis, nec non et per petitionem dilecti nepotis nostri Ottonis ducis, fideli nostro Burchardo Wormatiensis Ecclesiae venerabili episcopo, pro eo quod nobis devoto animo saepius servivit, concessimus regium bannum in forestu Forehahi nuncupato: a villa, Elmeresbach nominata, juxta Rhenum sita, inde usque Heriveldon; hinc etiam ad Bibiloz; inde per rectam plateam ad Otterestat; illinc rectam plateam ad Ecclesiam, quae est in Bezcingun sita; hinc rectam montanam plateam ad Herbestat; ab Herbestat, per rectam montanam plateam ad Bosinesheim; inde per totam montanam plateam ad Winenheim; ab Winenheim per rectam montanam plateam ad Sericzesheim in lobotunaha; hinc deorsum usque in fluvium Neccarum, a fluvio Neccaro usque ad Rhenum; inde per universa Rheni littora deorsum usque ad Elmersbach; omnia haec loca ab Elmersbach usque ad Winenheim, sunt in Rinecgovve sita, in comitatu Gerungi comitis; reliqua vero loca jacent in lobotungovve in comitatu Mezingozi comitis; hunc praefatum Forestum cum tota integritate et universis utilitatibus ad se pertinentibus concedimus nostra regia potestate ad sanctum Petrum Wormatiensis Ecclesiae, ut nulla	null	d7214ed2-60bd-4182-89df-d54844199e0d	latin_170m_raw	null	None	None	None
de eo forestu persona parva sive magna aliquam feram vel bestiam ibi venari vel capere aut insequi praesumat, sine licentia superius jam dicti episcopi Burchardi, sive successorum ejus: et si hoc agere, quod absit! praesumpserit, quem regio fisco solvere debuit regium bannum et pacem, adhuc in carne viventi episcopo suisque successoribus invitus persolvat, et bannus et pax, sicut aliis forestibus a regibus vel imperatoribus jam concessum est, sub perpetuo jure Ecclesiae Wormatiensis et episcoporum ei praesidentium consistat. Et ut haec nostrae concessionis donatio per futura temporum curricula firma permaneat, hujus praeceptionis tenorem inde conscriptum sigillo nostro signare jussimus, manuque propria, ut infra videtur, corroboravimus. #Signum domni Henrici regis invictissimi.@# Egilbertus concellarius vice Willigisi archiepiscopi recognovit. Data anno incarn. Dominicae 1002, indict. XV, IV Idus Junii, anno vero domini Heinrici regis primo. Actum Wormatiae feliciter. XI. #S. Henrici privilegium domnae Godesdihui Herifurdensis monasterii abbatissae concessum.@# (Anno 1002.)[Dronke, #Cod. diplom. Fuld.,@# p. 57.] C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Si Ecclesias Dei nostra regali potentia sublimare conamur, hoc procul dubio et ad praesentis nostri regni statum et aeternae beatitudinis praemium nobis profuturum esse credimus. Quapropter omnibus fidelibus nostris, praesentibus scilicet atque futuris, notum esse volumus quomodo nos, per interventum dilectae conjugis nostrae et reginae Cunigundae, una cum consilio Willigisi Mogontiacensis Aecclesiae archiepiscopi honorandi, ac Berenhardi ducis, aliorumque fidelium nostrorum, vota et petitiones domnae Godesdhivi Herifurdensis monasterii venerabilis abbatissae cunctaeque congregationis sanctae Mariae sibi commissae sequentes, nostra regia auctoritate tres Ecclesias in pagis Bursibant et Scopingon nominatis, in villis quoque Hreini, Wadiringas et Stochheim constructas, cum omnibus rebus et decimationibus suis a Hludowico imperatore ob remedium animae suae ad praefatum Herifurtense monasterium traditis, eidem monasterio more antecessorum nostrorum confirmamus, eo tenore ut jam dicta domna Godesdhu abbatissa omnesque in eodem honore sibi succedentes cum praedictis ecclesiasticis rebus aliisque omnibus a regibus et imperatoribus per praecepti paginam illuc traditis liberam dehinc potestatem habeant cum suis ministris ecclesiastico ordine disponere atque gubernare, remota omnium hominum contradictione. Insuper sub eadem corroboratione concludimus quidquid a religiosis et Deum timentibus personis ad saepe jam dictum monasterium Herifurtense in praesenti traditum est vel in futuro tradendum erit. Et ut haec nostrae regiae donationis corroboratio ab hac hora in antea firma et inconvulsa permaneat, hanc nostrae donationis confirmationem inde conscriptam sigilli nostri impressione signare jussimus manuque propria, ut infra videtur, corroboravimus. #Signum domni Heinrici@# (l. M.) #regis invictissimi.@# Egilbertus cancellarius vice Willigisi archicapellani recog. Data II Id. Aug., anno Dominicae incarnationis 1002, indict. XV, anno vero domni Heinrici regis I. Actum Aruitdi. C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Si Ecclesias Dei nostra regali potentia sublimare conamur, hoc procul dubio et ad praesentis nostri regni statum et aeternae beatitudinis praemium nobis profuturum esse credimus. Quapropter omnibus fidelibus nostris, praesentibus scilicet atque futuris, notum esse volumus quomodo nos, per interventum dilectae conjugis nostrae et reginae Cunigundae, una cum consilio Willigisi Mogontiacensis Aecclesiae archiepiscopi honorandi, ac Berenhardi ducis, aliorumque fidelium nostrorum, vota et petitiones domnae Godesdhivi Herifurdensis monasterii venerabilis abbatissae cunctaeque congregationis sanctae Mariae sibi commissae sequentes, nostra regia auctoritate tres Ecclesias in pagis Bursibant et Scopingon nominatis, in villis quoque Hreini, Wadiringas et Stochheim constructas, cum omnibus rebus et decimationibus suis a Hludowico imperatore ob remedium animae suae ad praefatum Herifurtense monasterium traditis, eidem monasterio more antecessorum nostrorum confirmamus, eo tenore ut jam dicta domna Godesdhu abbatissa omnesque in eodem honore sibi succedentes cum praedictis ecclesiasticis rebus aliisque omnibus a regibus et imperatoribus per praecepti paginam illuc traditis liberam dehinc potestatem habeant cum suis ministris ecclesiastico ordine disponere atque gubernare, remota omnium hominum contradictione. Insuper sub eadem corroboratione concludimus quidquid a religiosis et Deum timentibus personis ad saepe jam dictum monasterium Herifurtense in praesenti traditum est vel in futuro tradendum erit. Et ut haec nostrae regiae donationis corroboratio ab hac hora in antea firma et inconvulsa permaneat, hanc nostrae donationis confirmationem inde conscriptam sigilli nostri impressione signare jussimus manuque propria, ut infra videtur, corroboravimus. #Signum domni Heinrici@# (l. M	null	0caf268b-9eb0-47a1-b356-69402d4b59b8	latin_170m_raw	null	None	None	None
.) #regis invictissimi.@# Egilbertus cancellarius vice Willigisi archicapellani recog. Data II Id. Aug., anno Dominicae incarnationis 1002, indict. XV, anno vero domni Heinrici regis I. Actum Aruitdi. XII. #S. Henrici privilegium pro Nova Corbeia.@# (Anno 1002.)[Dronke, #ubi supra,@# p. 58.] C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Notum sit omnibus fidelibus nostris, praesentibus scilicet et futuris, qualiter venerabilis abbas nomine Hosat nostram adiit excellentiam, suppliciter orans ut nostra magnifica munificentia prospiceremus monasterio cui presidere videretur, quod est constructum super fluvium Vuisera in loco qui dicitur Nova Corbeia in honorem Dei et sancti protomartyris Stephani, ubi et sancti Viti martyris pretiosa pignora servari noscuntur. Cujus petitioni rationabili propter divinum amorem et venerationem beatorum martyrum assensum prebentes, hos apices serenitatis nostrae circa ipsum monasterium fieri jussimus, per quos decernimus atque jubemus ut nullus judex publicus vel quilibet ex judiciaria potestate, nisi solus illius loci provisor et advocatus praedicti monasterii, in Ecclesias aut loca vel agros seu reliquas possessiones prefati monasterii, quas moderno tempore juste et rationabiliter possidere videtur, in quibuslibet episcopiis, pagis vel territoriis, vel quidquid ibidem propter divinum amorem et illius sancti loci venerationem collatum fuerit, ad causas audiendas vel freda exigenda aut mansiones vel paratas faciendas aut fidejussores tollendos, aut ullas reddibitiones vel illicitas occasiones requirendas, aut homines ipsius monasterii tam ingenuos quam et servos vel latos injuste distringendos, ullo unquam tempore ingredi audeat, vel ea quae supra memorata sunt penitus exigere aut exactitare presumat; sed liceat ibidem Deo famulantibus, sub nostrae immunitatis tuitione quieto ordine vivere ac residere, quatinus melius illos delectet omni tempore pro nobis et conjuge nostra atque stabilitate totius regni a Deo nobis collati, Domini misericordiam attentius exorare. Insuper etiam decimas vel decimales ecclesias in quibusque episcopiis ita teneant atque disponant, sicut sub antecessoribus nostris regibus videlicet et imperatoribus tenere per precepta visi sunt atque disponere. Episcopis vero quibus servitium et mansionatica debent tempore circuitus sui, secundum scripta sua, singulis annis persolvant. Et ut haec auctoritas concessionis atque confirmationis nostrae firmior habeatur, et per futura tempora a cunctis fidelibus sanctae Dei Ecclesiae nostrisque praesentibus et futuris melius credatur atque diligentius conservetur, manu propria subter eam firmavimus et sigilli nostri impressione assignari jussimus. #Signum domni Heinrici@# (l. M.) #regis invictissimi.@# Egilbertus cancellarius vice Willigisi archicapellani recogn. Data VIII Kal. Sept., anno Dominicae incarnationis 1002, indictione XV, anno vero domni Heinrici regis I. Actum Noviomago. C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. XIII. #S. Henrici privilegium pro ecclesia Paderbornensi.@# (Anno 1002.)[Dronke, #ibid.@# ] C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Notum sit omnibus fidelibus nostris, praesentibus scilicet et futuris, qualiter nos, incendio Paderburnensis ecclesiae miserabili condolentes, peticionique nostri fidelis Retharii venerabilis episcopi, qui eidem sedi modo praeesse videtur, ut oportuit, annuentes, in supplementum jam dictae ecclesiae in jus concedimus, et per hoc regale preceptum corroboramus forestum quod incipit de luthera flumine et tendit per Osnig et Sinidi usque in viam quae ducit ad Horohusen, et de hominibus predicti episcopi tam liberis quam et servis nulla judiciaria potestate constringendis, nisi coram advocato quem ipse episcopus elegerit, nostra omniumque nostrorum successorum et omnium mortalium contradictione remota. Et ut haec confirmatio stabilior cunctis permaneat temporibus, hanc paginam manu propria corroboravimus et sigilli nostri impressione insigniri precepimus. #Signum domni Heinrici@# (l. M.) #regis invictissimi.@# Egilbertus cancellarius vice Willigisi archicapellani recognovi. Data XVII Kal. Octobr., anno incarnationis Dominicae 1002, indictione I, anno vero domni H. regnantis I. Actum Bochbardon. C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Notum sit omnibus fidelibus nostris, praesentibus scilicet et futuris, qualiter nos, incendio Paderburnensis ecclesiae miserabili condolentes, peticionique nostri fidelis Retharii venerabilis episcopi, qui eidem sedi modo praeesse videtur, ut oportuit, annuentes, in supplementum jam dictae ecclesiae in jus concedimus, et per hoc regale preceptum corroboramus forestum quod incipit de luthera flumine et tendit per Osnig et	null	3d6b7587-a1b9-44e7-8d27-8d0111e23fa2	latin_170m_raw	null	None	None	None
Sinidi usque in viam quae ducit ad Horohusen, et de hominibus predicti episcopi tam liberis quam et servis nulla judiciaria potestate constringendis, nisi coram advocato quem ipse episcopus elegerit, nostra omniumque nostrorum successorum et omnium mortalium contradictione remota. Et ut haec confirmatio stabilior cunctis permaneat temporibus, hanc paginam manu propria corroboravimus et sigilli nostri impressione insigniri precepimus. #Signum domni Heinrici@# (l. M.) #regis invictissimi.@# Egilbertus cancellarius vice Willigisi archicapellani recognovi. Data XVII Kal. Octobr., anno incarnationis Dominicae 1002, indictione I, anno vero domni H. regnantis I. Actum Bochbardon. XIV. #S. Henrici privilegium pro eadem ecclesia.@# (Anno 1003.)[Apud Dronke, #Codex diplomaticus Fuld.,@# p. 59.] C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS superna favente clementia rex. Si locum divino cultui mancipatum igneque subitaneo cum ornatu et corroborationum paginis concrematum restaurare, ornare et iterum sublimare videbimur, scimus et certi sumus id non solum laude humana praedicandum, verum etiam divina mercede remunerandum. Cunctis igitur Ecclesiae Dei fidelibus nostrisque astantibus et succedentibus compertum fore volumus quod, de incendio Paterbrunnensis aecclesiae nimium condolentes, praecepta antecessorum nostrorum et oblationes fidelium memoratae sedi hac praeceptali pagina renovamus iterumque confirmamus, de quibus unum est de episcopatus statu, dehinc de tuitione atque mundiburdio ejusdem aecclesiae, et de omni proprietate ad eamdem aecclesiam pertinenti, et de ejus hominibus tam liberis quam et servis nulla judiciaria persona constringendis, nisi coram advocato, quem ipse episcopus elegerit. Insuper renovamus et confirmamus jam habitae sedi comitatus super pagos Paterga, Aga, Threveresga, Auga, Sorehtfeld, datos pro decimis novae Corbeiae ad monasterium pertinentibus, et de proprietate clericorum, si quis sine haerede illorum abierit, eidem aecclesiae concessa, et de tribus mansis in Tuisburcg et in Trutmannia, et de foresto quod incipit de Delhna flumine et tendit per Ardennam et Sinedi usque in viam quae ducit ad Herisi. Haec igitur omnia quae supra scripta habentur, et quae illa die tenere et possidere videbatur quando combusta fuit, saepe nominatae sedi Paterbrunnensi in jus proprietarium donamus et firmissima traditione restauramus, ea scilicet serie ut domnus Retharius memoratae sedis venerabilis antistes omnesque sui successores universa quae ad episcopium aliqua legali datione pertinent, securiter obtineant, nostra omniumque nostrorum successorum et omnium mortalium contradictione remota. Et ut haec renovatio et confirmatio stabilior cunctis permaneat temporibus, hanc paginam manu propria roboramus et sigilli nostri impressione insigniri precepimus. #Signum domni Heinrici@# (l. N.) #regis invictissimi.@# Egilbertus cancellarius vice Willigisi archicapellani recog. Data III Non. April., anno Dominicae incarnationis 1003, indictione I, anno vero domni Heinrici regis I. Actum Quidlingaburc. C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS superna favente clementia rex. Si locum divino cultui mancipatum igneque subitaneo cum ornatu et corroborationum paginis concrematum restaurare, ornare et iterum sublimare videbimur, scimus et certi sumus id non solum laude humana praedicandum, verum etiam divina mercede remunerandum. Cunctis igitur Ecclesiae Dei fidelibus nostrisque astantibus et succedentibus compertum fore volumus quod, de incendio Paterbrunnensis aecclesiae nimium condolentes, praecepta antecessorum nostrorum et oblationes fidelium memoratae sedi hac praeceptali pagina renovamus iterumque confirmamus, de quibus unum est de episcopatus statu, dehinc de tuitione atque mundiburdio ejusdem aecclesiae, et de omni proprietate ad eamdem aecclesiam pertinenti, et de ejus hominibus tam liberis quam et servis nulla judiciaria persona constringendis, nisi coram advocato, quem ipse episcopus elegerit. Insuper renovamus et confirmamus jam habitae sedi comitatus super pagos Paterga, Aga, Threveresga, Auga, Sorehtfeld, datos pro decimis novae Corbeiae ad monasterium pertinentibus, et de proprietate clericorum, si quis sine haerede illorum abierit, eidem aecclesiae concessa, et de tribus mansis in Tuisburcg et in Trutmannia, et de foresto quod incipit de Delhna flumine et tendit per Ardennam et Sinedi usque in viam quae ducit ad Herisi. Haec igitur omnia quae supra scripta habentur, et quae illa die tenere et possidere videbatur quando combusta fuit, saepe nominatae sedi Paterbrunnensi in jus proprietarium donamus et firmissima traditione restauramus, ea scilicet serie ut domnus Retharius memoratae sedis venerabilis antistes omnesque sui successores universa quae ad episcopium aliqua legali datione pertinent, securiter obtineant, nostra omniumque nostrorum successorum et omnium mortalium contradictione remota.	null	d213bf18-3505-4de5-83b6-2b054794d549	latin_170m_raw	null	None	None	None
Et ut haec renovatio et confirmatio stabilior cunctis permaneat temporibus, hanc paginam manu propria roboramus et sigilli nostri impressione insigniri precepimus. #Signum domni Heinrici@# (l. N.) #regis invictissimi.@# Egilbertus cancellarius vice Willigisi archicapellani recog. Data III Non. April., anno Dominicae incarnationis 1003, indictione I, anno vero domni Heinrici regis I. Actum Quidlingaburc. XV. #S. Henricus Sigifredo episcopo Parmensi abbatiam Nonantulanam largitur.@# (Anno 1003.)[Ughelli, #Italia sacra,@# II, 161.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS divina favente clementia rex. Omnibus fidelibus notum fieri volumus quod Sigifredus venerabilis S. Parmensis Ecclesiae episcopus fidelis noster, et per interventum nostri fidelis Theobaldi marchionis adiit nostram clementiam jam dictus Sigifredus episcopus S. Parmensis Ecclesiae, quatenus firmatus in fide acriter deserviret nobis, et ab aeterno remuneratore, qui omnibus abundat bonis, retributionem aeternae remunerationis. . . ut nos abbatiam monasterii, quod dicitur Nonantula, in honorem S. Sylvestri confessoris Dei atque pontificis, sibi suaeque ecclesiae Parmensi jure proprietario cum omnibus adjacentiis et pertinentiis ejus in integrum perpetuis temporibus concederemus, praeter illam terram quam concessimus Huberto episcopo nostro fideli, et illa terra sita est juxta Athesim flumen. Cujus precibus benignitatis nostrae aures accommodantes, ejusque erga nos devotissimam fidelitatem intendentes, jussimus ei, suaeque Parmensi ecclesiae in honorem S. Mariae Dei genitricis dedicatae, hoc imperialis nostrae auctoritatis conscribi praeceptum, per quod concedimus ei, donamus atque largimur praelibatam abbatiam, quae dicitur Nonantula S. Sylvestri confessoris atque pontificis, cum omnibus adjacentiis et pertinentiis, curtibus, capellis atque aedificiis earum, terris, campis, pratis, vineis, silvis, servis et ancillis utriusque sexus, mobilibus et immobilibus, cum integritate eorum et universis, quae dici et nominari possunt, ad praedictam abbatiam pertinentibus nostra imperiali concessione, ut habeat, teneat et fruatur perenniter, tam ille quam et successores ejus, ad partem saepe nominatae suae ecclesiae, faciantque exinde quidquid secundum aeternum arbitrium melius eis praevisum fuerit. Quicunque vero contra hanc nostram donationem, etc. #Signum D. Henrici invictissimi regis.@# Aubertus cancellarius Videchi archiepiscopi recognovi. Data II Martii, anno incarnationis Dominicae 1003, indict. 1, anno vero D. Henrici regis I. Actum Noviomagi. XVI. #S. Henrici privilegium pro Ecclesia Hamburgensi.@# (Anno 1003, Maii 25.)[Lappenberg, #Hamburgische Urkundenburch,@# p. 62.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis HEINRICUS, divina favente clementia rex. Si pias petitiones sacerdotum prona devotione ad effectum duxerimus, id procul dubio ad statum praesentis vitae et aeternae beatitudinis praemla capescenda nobis profuturum credimus. Quapropter omnium fidelium nostrorum praesentium et futurorum noverit industria, qualiter vir venerabilis liebizo, sanctae Hammaburgensis Ecclesiae archiepiscopus, nostris obtutibus praesentari fecit praeceptum beatae memoriae senioris et antecessoris nostri, Ottonis tertii, imperatoris Augusti, in quibus continebatur quomodo ipse, pro divino amore, monasteriis in ejus episcopio consistentibus imperiali auctoritate libertatem et tuitionem concessisset, rogavitque celsitudinem nostram ut nos denno nostra praeceptione eadem monasteria et omnia illuc aspicientia confirmaremus. Nos vero ejus justae et rationabili petitioni assensum prebentes, interveniente dilecta conjuge nostra et regnorum consorte Cunigunda, ad honorem sanctae Dei genitricis Mariae cui locus ille Hammaburg est consecratus, idem loco supradicto concedimus omnes concessiones quas concesserant piae memoriae imperatores, avus scilicet et genitor noster, caeterisque monasteriis ad hanc dioecesim pertinentibus, id est Bremun, Bukkiun, Ramaslaun, Birchisinun, Hasalinge, Ripesholt, ea videlicet conditione ut semper sub tuitione nostra sint perpetualiter, et quidquid modo habeant, vel deinceps aliquo modo adquirere possint, eis eorumque episcopo libere serviant, omni judiciaria potestate remota. Concedimus insuper praefato archiepiscopo ejusque successoribus licentiam construendi mercatum in loco Bremun nuncupato, bannum et theloneum. nec non monetam publici ponderis et puri argenti, totumque. . . potestatem eligendi inter se, sive aliunde, si necessitas exposcat, episcopum, aequo tamen regis consensu. Et ut hoc. . . roboratam sigilli nostri impressione insigniri jussimus. #Signum domni Heinrici@# (M.) #regis invictissimi.@# Egilbertus cancellarius vice Willigisi archicapellani recognovit. Data VIII Kalendas Junii, anno Dominicae incarnationis 1003, indictione I, anno vero domni Heinrici regis I. Actum Gebehildehuson. XVII.	null	06c9be9f-716c-4041-b6dc-254921d6ed96	latin_170m_raw	null	None	None	None
#Diploma S. Henrici regis Romanorum pro parthenone Mulenbechano, quo privilegia eidem ab Arnulfo et Ottone II imperatoribus concessa confirmat, liberam eligendae abbatissae potestatem tribuit,@# etc. (Anno 1003.)[Martene, #Ampl. Collect.@# I, 363.) In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS divina favente clementia rex. Si loca divino cultui dicata nostro studuerimus amplificare subsidio, aeterni regni portionem nos ob hoc adepturos esse liquido confidimus. Quapropter noveritomnium fidelium nostrorum, praesentium scilicet atque futurorum, industria, qualiter quaedam venerabilis abbatissa, nomine Bertheid, quaedam imperialia nostris obtutibus repraesentavit praecepta, per nostros antecessores Arnolfum et Ottonem secundum pro immunitate suo collata monasterio, a quibusdam nobilibus personis Hildiburga et presbytero Folcharto a fundamentis olim in loco Mulinbeche constructo, nostramque suppliciter precata est clementiam, ut et nos ipsum locum cum suis pertinentiis in nostrum mundibrium et defensionem, pro redemptione animae nostrae susciperemus, et eam, quae in suis scriptis inventa est, convenientiam et oblationem nostrae auctoritatis scripto corroboraremus. Nos itaque, intervenientibus Bernhardo duce et episcopo Thiederico, in cujus hoc monasterium puellare constructum est dioecesi, pro divinae mercedis augmento, ipsum monasterii locum cum suis adjacentiis et omnibus pertinentiis in nostrum mundiburdum suscepimus, et ad ordinem priorum praeceptorum in omnibus confirmavimus, hoc regio insigni roboravimus. Hoc firmiter sancientes, ut sanctimoniales ibi Deo devote per decessionis tempora quam meliorem noverint, inter se eligant licenter, et sibi praeponant abbatissam, communicato episcopi sui consensu. Insuper etiam in nostri memoriam nominis concessimus, ut ab hominibus praedictae ecclesiae usibus et servituti ancillarum Dei subditis regalis vel imperialis census, qui inde solebat persolvi, a nullo comite, vel judiciali, sive regiae exactionis persona deinceps exigatur; et ut nullus comes, vel judex publicus, aut aliqua potens persona homines praefatae ecclesiae in suo judicio, bannum eis imponendo, aut justitiam ab eis nullam aliquatenus exigendo, audeat inquietare, excepta solummodo lege illa quam advocatus episcopi qui praesidet eidem ecclesiae, solito more ab eis debet reposcere, et illa juris sanctione, si quid necessario propter capitale crimen in praesentia ducis opus habet finiri judicialiter et determinari. Et ut haec nostrae concessionis auctoritas firmior habeatur, hoc nostrae dominationis praeceptum manu propria roboratum, nostrae imaginis signo jussimus insigniri. #Signum domni Henrici regis in Christo invictissimi.@# Egilbertus cancellarius vice Willigisi archicapellani notavi. #locus sigilli quod est integerrimum.@# Data III Idus Martii anno incarnationis Domini 1003, indictione I, anno vero domni Henrici regnantis adhuc primo Actum Mindae. XVIII. #S. Henricus imperator confirmat possessiones monasterii S. Bavonis Gandensis, ordinis S. Benedicti.@# (Anno 1003.)[Miraeus, #Opp. diplom.,@# I, 347.] HENRICUS divina favente clementia rex. Si ea quae fideles nostri . . . Idcirco noverit omnium fidelium sanctae Dei Ecclesiae, nostrorumque, praesentium scilicet et futurorum industria, quod vir venerabilis Eremboldus abba, ex monasterio Gandensi, quod est situm ubi Scaldis fluvius legiae fluvio jungitur, constructum a B. Amando pontifice in honore S. Petri principis apostolorum, ubi etiam insignis Bavo confessor Christi quiescit, obtulit nobis auctoritatem immunitatis domni antecessoris nostri, scilicet Ottonis invictissimi imperatoris. In qua continebatur insertum qualiter ipse, ob amorem Dei et praemium aeternae retributionis, proprietates rerum, quorumdam tyrannica invasione injuste praereptas, eidem monasterio restituerit, hocque suae confirmationis scripto roboraverit, et quod gratiam fraternae societatis in eodem monasterio sibi concessam habuerit, vel qualiter omnium exactiones teloneorum indulserit. Pro firmitatis namque studio rogavit nos praedictus Eremboldus abba eam renovari, scilicet ut, tantae firmitatis gratia, nostram quoque superadderemus auctoritatem. Cujus petitioni libenter assensum annuentes, decrevimus regiae dignitatis praeceptum fieri, videlicet ut idem monasterium res suas quiete possideat, quarum haec sunt vocabula: Hoc est in pago Baagbatensi villam Suolmam cum ecclesiis duabus et omnibus adjacentiis suis, et villam Holthem cum ecclesia ac silva, et Mereshem, et Fliethersele cum ecclesiis et omnibus appendiciis eorum, et in eodem pago villas his nominibus dictas, Merem et lietheka et Setteka et Cranihom, et in #Rien Boholt@#. Cum ecclesiis singulis, silvis et omnibus appendiciis propriis; quas quidem villas cum aliis rebus, quorumdam hostili praedatione injuste abreptas, dominus antecessor noster gloriosus imperator jure ac pie redonavit. Et in Rien villam Frunethe	null	5a3d4c83-b6bc-4ed5-a9d9-add2e3cd265f	latin_170m_raw	null	None	None	None
, cum ecclesia et omnibus appenditiis propriis. Et nemus Summi Gerotha et in Wilrika ecclesiam cum appenditiis. In pago quoque Scaldis possessionem vocabulo Erika, et Papingolant cum ecclesia et omnibus appenditiis propriis, et super Odrorstiet terram, in qua possunt ali oves quingentae, et quidquid ex ditione S. Bavonis in Bevelanda et in Walacra, et in Bruinsela contineri dignoscitur, et in Essperia terram in qua possunt pasci verveces CCCC, et in alio loco CC et in Holfcols super fluvium lora CCCC. Hoc ergo, cum omni rerum ad se pertinentium summa integritate, confirmamus perenniter usibus fratrum praefati coenobii, sub perpetua immunitatis defensione, ac nostrae celsitudinis facto testamento. Per quod jubemus atque praecepimus ut nullus comes aut judex publicus, vicarius, advocatus, seu quilibet ex judiciaria potestate in ecclesias, aut loca vel agros, seu reliquas possessiones praefati monasterii, quas moderno tempore in quibuslibet plagis ac territoriis, infra ditionem imperii nostri, juste ac legaliter possidet, vel quae deinceps in jure ipsius sancti loci voluerit divina pietas augeri, ad causas audiendas, vel freda exigenda, aut mansiones vel paratas faciendas, aut fidejussores tollendos, aut homines illius loci, tam ingenuos quam servos, super terram ipsius commanentes distringendos, nec ullas redhibitiones aut illicitas occasiones requirendas, nostris ac futuris temporibus ingredi audeat, vel ea quae supra memorata sunt penitus exigere praesumat. Sed et memorato monasterio, spe beatitudinis aeternae, ut ad salutem animae meae in aeterna quiete proveniat, cum cessis fredis, omnium teloniorum exactiones indultas esse volumus ac remissas, sicut in praecepto antecessoris mei continetur: ita ut quoties pro utilitate monasterii ac fratrum aliquas dirigi contigerit, per diversa loca imperii nostri euntibus et revertentibus, absque ulla sollicitationis inquietudine, negotium suum liceat exercere, quatenus ipsos servos Dei ibidem famulantes, pro me atque statu regni a Deo mihi concessi, jugiter misericordiam Dei exorare delectet. Ut autem hujus renovationis ac confirmationis auctoritas majorem in Dei nomine obtineat vigorem, manu propria subter confirmavi, annulique impressione assignari jussi. #Signum Domini Henrici regis invictissimi@# Egilbertus cancellarius, vice Willigisi archicapellani, recognovit. Data Nonis Februarii, anno Dominicae incarnationis millesimo tertio, indictione prima, anno secundo domni Henrici regis II. Actum in Aquisgrano palatio feliciter. XIX. #Diploma regis Henrici II, concedentis Adalberoni comiti bannum super agrestes feras.@# (Anno 1003, 30 Jun.)[Ried, #ubi supra,@# p. 122.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Notum sit omnibus nostris fidelibus, praesentibus scilicet et futuris, qualiter nos, fidele per omnia servitium dilecti nobis comitis videlicet Adalberonis intuentes, atque ipsius supplicationem per interventum venerandi praesulis Gotescalchi attendentes, sibi, prout ipse postulaverat, quia legaliter potuimus, regalis potentiae bannum super agrestes feras concessimus inter duos fluvios Ysara et liubasa tam super propriam ipsius, qui praefatus est, Adalberonis terram, quam super domorum pontificalium vel monasteriorum in abbaciis, quae ibi nobis pertinent, terras, sive omnium illorum hominum terras, qui in presenti vel in futuro hujusmodi rem cum eo collaudabunt in comitatu Friderici, qui judicat in Hachingun, in pago Sundergowe: primum ab hostio praedictorum fluviorum, Ysaram sursum versus usque ad Hohenberg; inde ad Huggenberg, ad Cumizdorf; inde ad Carphse et Winidowe, secundum vero decursum fluminis Liubase ( #Loisach@# ) usque ad Wolveradeshusun. Nostra igitur regali, ut praescriptum est, auctoritate, inter praenominatos fluvios et terminos bannum agrestium ferarum ei tradidimus et per hoc praeceptum largiti sumus, regio verbo omnimode interdicentes quatenus, hoc ambitu, sine sua ipsius licentia, feras illas, quae in aliis dominicalibus forestis in banno sunt positae, nullus aliquo ingenio vel genere venandi audeat deinceps captare. Et ut haec nostrae concessionis auctoritas stabilis et inconvulsa permaneat, hanc praecepti nostri paginam manu propria roborantes, signo nostrae imaginis imprimi jussimus. #Signum domni Henrici regis invictissimi. (Monogramma.@# ) Egilbertus cancellarius vice Willigisi archicapellani recognovi. Data II Kal. Julii, anno Dominicae incarnationis 1003, indict. I, anno vero domni Heinrici secundi regn. secundo. Actum Radespone. #Cum sigillo maxima ex parte fracto.@# XX. #S. Heinrici privilegium Frederunae abbatissae concessum.@# (Anno 1004.)[Dronke, #	null	e16cc85a-e213-4b34-a354-2f98c9797354	latin_170m_raw	null	None	None	None
ubi supra,@# p. 60.] C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Omnium sanctae Dei Ecclesiae nostrorumque fidelium praesentium ac futurorum comperiat universitas, qualiter domna Frederuna venerabilis abbatissa ejusque soror Imma comitissa, Gerone comite adjuvante, construxerunt quoddam monasterium ad honorem sanctae Dei genitricis et perpetuae virginis Mariae dedicatum, ad quod omnem haereditatem, hoc est Keminetan, Haegen, Barigi, Tundiriun, Othere, haec sunt in Tilithi, Varstan in Auga, Rothe in Wikanavelde, Bardenwic, Hotmannessun, Witthorp, Britlingi, Biangibudiburg, Addunesthorp, Hatherbiki, Bodanhuson, Sutherburg, in Bardanga, Claniki, in Drevani, Wigmannesburstal, Bennedestorp, in Mosidi, Widila, Waldersidi, Kokerbiki, in Heilanga, Holana, Aun, Setila, in Hogtrunga, Hepstidi, Sinigas, cunctaque earum hic prememorata predia gratissima voluntate tradiderunt, quae vero sita sunt in comitatu Bernhardi ducis, unde, nostram regalem aggressae majestatem, supplices rogaverunt ut ipsum monasterium in nostri mundiburdio susciperemus, talisque libertatis ac legis primatum concederemus, qualem Gandesheim, Quitilinburg, Heriwurti tenere videntur. Quod nos petitione Theodrici Mimidonensis episcopi fecisse, omnium noscat universitas fidelium. Ad haec statuimus ut in prefatae abbatissae suaeque sororis comitissae potestate predictum monasterium et abbatia nostro persistat concessu diebus vitae earum; post obitum vero utrarumque earum ad nostrum publicum eadem abbatia jus in perpetuum pertineat. Insuper autem volumus ut nulla major sive minor regni nostri persona in eadem abbatia placitum facere aut aliquam sibi molestiam inferre vel publicam funccionem exercere, nisi advocatus abbatissae sanctarumque monialium. Hoc etiam nostra regali auctoritate eidem concedimus abbatiae, ut sanctae moniales ejusdem monasterii, abbatissa defuncta, licentiam habeant eligendi aliam ad hoc idoneam. Et ut hujus nostrae auctoritatis praeceptum firmius omni tempore perseveret, hanc paginam manu propria roborantes, sigillo nostro jussimus insigniri. #Signum domni Heinrici@# (L. M.) #regis invictissimi.@# Egilbertus cancellarius vice Willigisi archicapellani notavi. Data IIII. Non. Novembr., anno Dominicae incarnationis 1004, indictione II, anno vero domni Heinrici II regis III. Actum Magadeburc. C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Omnium sanctae Dei Ecclesiae nostrorumque fidelium praesentium ac futurorum comperiat universitas, qualiter domna Frederuna venerabilis abbatissa ejusque soror Imma comitissa, Gerone comite adjuvante, construxerunt quoddam monasterium ad honorem sanctae Dei genitricis et perpetuae virginis Mariae dedicatum, ad quod omnem haereditatem, hoc est Keminetan, Haegen, Barigi, Tundiriun, Othere, haec sunt in Tilithi, Varstan in Auga, Rothe in Wikanavelde, Bardenwic, Hotmannessun, Witthorp, Britlingi, Biangibudiburg, Addunesthorp, Hatherbiki, Bodanhuson, Sutherburg, in Bardanga, Claniki, in Drevani, Wigmannesburstal, Bennedestorp, in Mosidi, Widila, Waldersidi, Kokerbiki, in Heilanga, Holana, Aun, Setila, in Hogtrunga, Hepstidi, Sinigas, cunctaque earum hic prememorata predia gratissima voluntate tradiderunt, quae vero sita sunt in comitatu Bernhardi ducis, unde, nostram regalem aggressae majestatem, supplices rogaverunt ut ipsum monasterium in nostri mundiburdio susciperemus, talisque libertatis ac legis primatum concederemus, qualem Gandesheim, Quitilinburg, Heriwurti tenere videntur. Quod nos petitione Theodrici Mimidonensis episcopi fecisse, omnium noscat universitas fidelium. Ad haec statuimus ut in prefatae abbatissae suaeque sororis comitissae potestate predictum monasterium et abbatia nostro persistat concessu diebus vitae earum; post obitum vero utrarumque earum ad nostrum publicum eadem abbatia jus in perpetuum pertineat. Insuper autem volumus ut nulla major sive minor regni nostri persona in eadem abbatia placitum facere aut aliquam sibi molestiam inferre vel publicam funccionem exercere, nisi advocatus abbatissae sanctarumque monialium. Hoc etiam nostra regali auctoritate eidem concedimus abbatiae, ut sanctae moniales ejusdem monasterii, abbatissa defuncta, licentiam habeant eligendi aliam ad hoc idoneam. Et ut hujus nostrae auctoritatis praeceptum firmius omni tempore perseveret, hanc paginam manu propria roborantes, sigillo nostro jussimus insigniri. #Signum domni Heinrici@# (L. M.) #regis invictissimi.@# Egilbertus cancellarius vice Willigisi archicapellani notavi. Data IIII. Non. Novembr., anno Dominicae incarnationis 1004, indictione II, anno vero domni Heinrici II regis III. Actum Magadeburc. XXI. #Diploma S. Henrici Keminadensi virginum monasterio concessum@# (Anno 1004.) #Monasterium sub sua protectione suscipit, et monialibus	null	bd7f3a46-bb2e-4bff-9b4a-172126c76d06	latin_170m_raw	null	None	None	None
potestatem eligendae abbatissae concedit.@# [Martene, #Ampl. Collect.@# I, 365.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS divina favente clementia rex. Omnium sanctae Dei Ecclesiae nostrorumque fidelium, praesentium ac futurorum, comperiat universitas qualiter domna Frideruna necnon abbatissa, ejusque soror Imma comitissa, Gerone comite adjuvante, construxerunt quoddam monasterium in honorem sanctae Dei genitricis et perpetuae virginis Mariae dedicatum, ad quod omnem haereditatem, hoc est Keminadam, Hogen, Barigi, Tundivium, Othere; haec sunt in Tilichi Warstan, in Auga Rohten, in Wakenafalde Bardewik, Hottmannessum, Wintorp, Britlingi, Biangi, Budiburg, Addunestorp, Hatterbiki, Bodenhusen, Suterburg, in Gardanga Clomkey; in Drevan Wigmannesburgscal, Bennestorp; in Mosidi Widila, Waldersidi, Kokerbiki; in Heilanga Holana, Aunsetila; in Hostrunga Hepenstidi, Sungad, cunctaque eorum hic praememorata praedia gratissima voluntate tradiderunt. Quae vero sita sunt in comitatu Bevardi ducis, unde, nostram regalem aggressae majestatem, supplices rogaverunt, ut ipsum monasterium in nostro mundiburgio susciperemus, talisque libertatis ac legis primatum concederemus, qualem Gaudersheim, Guintiliburg, Gernivisti tenere viderunt. Quod nos petitione Theoderici Mindonensis episcopi fecisse omnino noscat universitas fidelium. Ad hoc statuimus ut in praefatae abbatissae suaeque sororis comitissae praedictum monasterium et abbatia nostro persistat consensu diebus vitae eorum; post obitum vero utrarumque earum ad nostrum publicum eadem abbatia jus in perpetuum pertineat. Insuper autem volumus ut nulla major aut minor regni nostri persona in eadem abbatia placitum facere, aut aliquam sibi molestiam inferre, vel publicam functionem exigere [ #suppl.,@# praesumat], nisi advocatus abbatissae cunctarumque monialium. Hoc etiam nostra regali auctoritate ad hoc concedimus abbatiae, ut sanctimoniales ejusdem monasterii, abbatissa defuncta, licentiam habeant eligendi aliam ad hoc idoneam. Et ut nostrae auctoritatis praeceptum firmius omni tempore perseveret, hanc paginam manu propria roborantes signo nostro jussimus insigniri. #Signum domni Henrici regis invictissimi.@# Egibertus cancellarius vice Willigisi archicapellani notavi. Data IV Nonas Novembris, anno Dominicae incarnationis 1004, indictione II, anno vero domni Henrici regis. . . . Actum Magadeburg. XXII. #S. Henricus Ecclesiae Comensis privilegia confirmat et possessiones auget.@# (Anno 1004.)[Ughelli, #Italia sacra,@# V, 280.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS Francorum pariterque Longobardorum divina favente clementia rex. Notum sit omnibus nostris fidelibus quia, interventu Everardi Cumali episcopi divino respectu, et remedio gloriosissimorum antecessorum nostrorum imperatorum, et propagatione regni nostri, dedimus in integrum ac in perpetuum S. Abundio omnem illam partem de castro Berinzona, quae ad nostram publicam pertinuit tam intus quam foris, cum omnibus appendiciis et pertinentiis suis, cum mercatis, theloneis, cum omnibus publicis reditibus et functionibus, cum ipsa quoque porta, quae publico usui hactenus deservivit, ut libere, secure, quiete, pacifice cum omni potestate; et idem Everardus episcopus Cumanus, pro integritate suae fidei et puritate servitii, et omnes sui successores habeant et teneant, et quidquid eorum voluntas decreverit, ad cultum divinum faciant; quia praedictum castrum Birinzona, cum omnibus quae ad illud intus aut foris pertinuerunt, a nostro jure et dominio, et ab omni publica repetitione, in jus et dominium S. Abundii omnino transfundimus, dedimus, donavimus, ut, absque ullo respectu et sine omni publica inquietudine, omnia supradicta pertinentia cum servis et ancillis ita teneant, judicent, ordinent, sicut caetera loca, quae ante centum annos ecclesia S. Abundii acquisivit, et tenuit. Decet enim et regno nostro est incrementum de iis quae Deus dedit, donare, et ei honorem retribuere qui gratis honorat, et a quo omnis honor procedit. Honoremus ergo sanctos, ditemus loca sanctorum, et ipsos apud Deum adjutores habeamus et intercessores. Per hoc enim praedecessores nostri multum Deo placuerunt, per hoc et nos speramus et vitae salutem et regni augmentum, et pacis prosperitatisque honorem. Jubemus igitur, ut nullus dux, marchio, comes, vicecomes, nullus Latinus, nullus Theutonicus, nulla regni nostri magna vel parva persona deinceps de praedicto castro Birinzona, aut de aliqua ejus pertinentia, aut intus, aut foris ullo in tempore per aliquod ingenium se intromittere audeat, nec unquam ecclesiam S. Abundii inde disvestire praesumat, aut Everardum nostrum	null	29f9133a-ec9f-4eda-acbd-609747a31895	latin_170m_raw	null	None	None	None
fidelissimum episcopum Cumanum, aut ejus ullum successorem inde inquietare, molestare, aut per illum placitum fatigare contendat. Si quis autem fecerit, mille libras probatissimi auri componat, medietatem nobis, et S. Abundio alteram; et hoc praeceptum temporibus omnibus in sua maneat firmitate. Quod ut verius credatur, et diligentius observetur, hoc praeceptum scribi jussimus, manu nostra firmavimus, et nostro sigillo insigniri praecepimus. #Signum D. Henrici invictissimi regis.@# Egilbertus cancellarius ad vicem Villigisii archicapellani recognovit. Dat. II Id. Junii, anno Dominicae incarnationis millesimo quarto, indictione secunda, anno vero D. Henrici II regis tertio. Actum in Lacunavara in Dei nomine feliciter. Amen. XXIII. #S. Henrici diploma per quod praedium Pipinesdorff Ecclesiae Wormatiensi liberaliter confert.@# (Anno 1004.)[Schannat, #Episcopatus Wormat., II,@# 36.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Si loca sanctorum munificientiae regalis largitate sublimamus, hoc nobis tam in praesentis vitae decursu quam in futurae gloriae statu prodesse liquido profitemur. Proinde noverit omnium sanctae Dei Ecclesiae nostrorumque fidelium industria, qualiter Burchardus sanctae Wormatiensis Ecclesiae venerabilis praesul, nostram regiam adiit humiliter obsecrans excellentiam, ut praedium quod habere in villa nuncupante Pipinesdorff videmur, suo episcopio ac sanctae Wormatiensi Ecclesiae in honorem sancti Petri apostolorum principis dedicatae, largiri, nostrae pro remedio animae, dignaremur. Cujus itaque petitioni, per interventum Cunigundae nostrae dilectae conjugis videlicet reginae, ac pro futurae remunerationis augmento, assensum praebentes, praefatum praedium, quod est situm in villa Pipinesdorff, in pago Mulselgowe in comitatu vero . . . . . integre cum cunctis suis pertinentiis, hoc est areis, aedificiis, servis et ancillis, terris cultis et incultis, pratis, pascuis, silvis, venationibus, etc., jam praememoratae ecclesiae sancti Petri, ejusque rectoribus, qui pro tempore ibi ordinati fuerint, regali et praeceptali hac pagina concesssimus, et de nostro jure in ejus jus . . . . . . ut haec auctoritas nostra inviolabilem in Dei nomine obtineat stabilitatem, manu nostra roborantes, eam sigillo nostro subter jussimus insigniri. #Signum domni Heinrici invictissimi regis.@# Egilbertus cancellarius vice Willigisi archicapellani recognovit. Dat. V Kalend. Januarii, anno Dominicae incarnat. 1004, indict. II, anno vero domni Heinrici secundi regni III. Actum Dhornburg in Dei nomine feliciter, amen. XXIV. #Super emunitate.@# (Anno 1004.)[Apud Ludewig, #Script. rer. Germ.@# I, 330.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia, rex. Quia si piis Dei famulantium flagitationibus accommodamus benignum auditum, summae salutis inde provenire nobis incunctanter credimus remedium: idcirco omnium sanctae Dei Ecclesiae fidelium noverit religiositas, quoniam, tam animae nostrae consulentes, quam etiam dilecti nostri Godehardi abbatis petitionibus obtemperantes, venerabilem Mauritii martyris abbatiam Altaha nuncupatam, sub nostrae defensionis mundiburdium ac tuitionem, cum omnibus eidem praefatae abbatiae aliquo modo adhaerentibus, villis vero Iserahoff, Suartzaha, Coella, Gunzia, Munichdorff, Puechoff, Oberanhaus, Usterlingen, Gotzzolting, Otilingen, Richerisdorff, Boltheringa nuncupatis, seu etiam caeteris cujuslibet utilitatis commoditatibus, familiis, tributis, tributariis, rebus mobilibus et immobilibus, viis, inviis, silvis, saginis, aquis, piscationibus, molis, molendinis, pascuis, compascuis, sive apium pascuis, quaesitis et inquirendis, nec non justa acquisitione eidem praefatae abbatiae pertinentiis. Praecipientes igitur regali summitate edicimus ut nullus dux, marchio, comes, vicecomes, schuldasio, scapio, seu aliqua magna vel parva persona, eumdem jam dictum abbatem suosque successores praescriptis rebus inquietare, molestare, vel disvestire praesumat. Si quis vero hujus praescripti nostri, quod absit! violator exstiterit, sciat se compositurum auri optimi libras centum. Quod ut verius credatur, diligentiusque ab omnibus observetur, hanc chartam inde conscriptam manu propria roborantes sigillique nostri impressione jussimus insigniri. Datum VI Kal. Febr., ind. II, anno Dominicae incarnationis 1004; anno vero domni Henrici II regis III. Actum Altisteri, in Dei nomine feliciter. Amen. XXV. #Rex Henricus donat veteri capellae quoddam sui juris praedium in Nortgowe, et quidquid in duobus villis Durnin et Mantalahi possidebat.@# (Anno 1004.)[Ried, #	null	abf5a98b-eb52-42e5-8bc4-4dc9bcce2ee2	latin_170m_raw	null	None	None	None
ubi supra@# p. 123.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Notum sit omnibus fidelibus nostris, praesentibus scilicet et futuris, qualiter nos ad regiam capellam intus in civitate Radesponensi in honorem sacratissimae Virginis, Dei genitricis Mariae, a nobis reparatam quoddam nostri juris praedium in Nortgowe et in comitatu Oudalscalchi comitis situm, item quidquid in duabus villis nomine Durnin et Mantalahi possidere visi sumus, interveniente Taginone Magedeburgensis Aecclesiae archiepiscopo, quondam ejusdem capellae praeposito, per hoc regale praeceptum perpetua lege tradidimus cum omnibus pertinentiis et utilitatibus suis, hoc est areis, aedificiis, servis et ancillis, agris, campis, terris cultis et incultis, pratis, pascuis sive compascuis, silvis, venationibus, aquis, aquarumque decursibus, molendinis, piscationibus, viis et inviis, exitibus et reditibus, quaesitis et inquirendis, seu caeteris quibuscunque pertinentiis in perpetuos aecclesiae et congregationis ibidem Deo canonice militantis usus. Et ut haec nostra traditio stabilis et inconvulsa permaneat, hanc cartam manu propria roboratam, sigillo nostro imprimi jussimus. #Signum domni Heinrici regis invictissimi. (Monogramma.@# ) Egilbertus cancellarius vice Willigisi archicapellani recognovi. Data VI Id. Febr. anno incarnat. Domin. 1004, indict. I, anno vero domni Heinrici secundi regn. II. Actum in Vuarim. #Sigillum illaesum, intus impressum.@# XXVI. #Rex Henricus II donat monasterio inferiori praedium in curtibus Ratisbon. id est in Regensburger Burgfrieden.@# (Anno 1005.)[Ried, #ibid.,@# p. 124.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Si piis Dei famulantium petitionibus praebemus assensum, aeternae remunerationis procul dubio inde oboriri nobis speramus remedium. Idcirco omnium sanctae Dei Ecclesiae fidelium, praesentium scilicet et futurorum, noverit industria qualiter nos, tam pro animae nostrae consultu quam etiam pro dilectissimae contectalis nostrae, Cunigundae videlicet reginae, dulci appetitu, nec non venerabilis Radesponensis abbatissae, Outae videlicet nuncupatae, sedulo interventu, quoddam nostrijuris praedium, quod Macelinus clericus vivens in curtibus Radesponens. Ekmulla condicta et in comitatu Roudberti comitis visus est investitura potestatis possidere, Radesponensi sanctae Mariae monasterio, quod differenter inferius dicitur, tradentes in proprium donavimus atque in augmentum victus monialium inibi degentium sub regula sancti Benedicti firmissima donatione proprietavimus cum omnibus ejusdem praedii utensilibus et appendiciis, rebus scilicet mobilibus et immobilibus, familiis utriusque sexus, areis, aedificiis, terris cultis et incultis, pratis, pascuis sive compascuis, viis, inviis, exitibus et reditibus, quaesitis et inquirendis, aquis aquarumve decursibus, seu cum omnibus, quae rite dici vel scribi possunt quolibet modo, utilitatibus, eo videlicet donantes tenore quatinus jam dicta abbatissa ejusque succestrices liberam dehinc habeant potestatem possidendi, commutandi, colendi, precariandi, seu quicquid sibi libeat omnibus modis de eodem praedio ad utilitatem Sanctimonialium faciendi. Et ut haec traditionis auctoritas stabilis et inconvulsa in aeternum permaneat, hanc cartam inde conscriptam manu propria roborantes sigilli nostri impressione insigniri jussimus. #Signum domni Heinrici regis invictissimi. (Monogramma.@# ) Eberhardus cancellarius vice Willigisi archicapellani recognovi. Data IV Idus Junii, indict. III, anno Dominicae incarnat. 1005, anno V domni Heinrici II regnantis. Actum Puozinesheim feliciter. Amen. #Cum sigillo majestat.@# XXVII. #Monasterium Steinense, ex Duellio translatum, ab Heinrico II R. R. dotatur, et Ecclesiae Bambergensi subjicitur.@# (Anno 1005, 1 Octob.)[Newgart, #Cod. diplom. Alemanniae,@# ex originali archivi reipublicae Turicensis]. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Quoniam principem ac defensorem aecclesiarum nos fecit Dominus, ne ejus gratiae ingrati esse videamur, servicium ipsius augmentare, aecclesias multiplicare, bene et opportune structas defendere, destructas vero nos oportet restaurare. Unde moderno tempore constructionem non ignobilis monasterii in istis Alemanniae partibus juxta ripam Rheni loco Steine dicto disposuimus fieri, in honore videlicet Sanctae Mariae et Storum martyrum Georgii et Cyrilli. Ipsorum enim reliquiae illuc noscuntur translatae de monte Duello, antiquioris scilicet monasterii loco. Prius quidem illic, patratu ducis Purchardi ejusque conjugis Hadewigae, satis honorifica monachorum habitacula sed non multae commoditatis erant constructa. At postquam res eorum nostrae dominationi cessere, habita cum episcopis et regni principibus deliberatione, visum est nobis	null	933696aa-192d-4c4e-82be-cdbe36fc7793	latin_170m_raw	null	None	None	None
oportunius locum monasterii transmutare, secundum quod ipsius loci coenobitas et accolas montis perardui difficultatem culpando audivimus desiderare. Nunc igitur ut commemoratio et honor priorum ejusdem loci dominorum, nostri scilicet fidelium et cognatorum stabiliatur, placuit serenitati nostrae opera religionis ipsorum regia nostri auctoritate taliter adjuvare, ut famuli Dei per nostram dispositionem optati loci oportunioris adipiscantur tranquillitatem. Notum sit ergo omnibus Ecclesiae Dei quia, praesentaneo nostrorum episcoporum videlicet et abbatum favore, sed praecipue Augiensi abbate Warinherio et duce Herimanno adnitente aliisque Sueviae principibus, ad idem monasterium Steine nuncupatum nostrae haereditatis praedia contradimus quae in diversis pagis et comitatibus sita sunt ac locis Arola, Ezzewilare, Hiltesinga Nagelta, Epfendorf, Phisgina cum fonte salis, Vfeninga, Affraninga, Rahtfelda, Sindelstetta, Hoenstetta Rieden, Suaninga, Purch, nominatis cum ecclesiis et decimis, villis et censualibus, hominibus ac mancipiis utriusque sexus, cum terris cultis et incultis, pascuis, pratis, silvis, cum quaesitis et inquirendis, mobilibus et immobilibus, cum vassallis ministerialibus omnibusque ipsorum possessionibus. Ista igitur cum omnibus appendiciis suis, et quaecunque adhuc nominari possunt, concedimus et legitime confirmamus ad reliquias sanctorum Steinensis ecclesiae, ut per successuras etates ille abbas illis dominetur qui ad ejusdem ecclesiae regimen et curam promoveatur, et cum suis monachis pro nobis et antecessoribus nostris divinam pietatem assidue implorare non pigritetur. Ad haec quoque omnium hominum fidelitati volumus notificare quia castrum Babinberch dictum, in Austrifranciae parte situm, jam molimur in sedem episcopatus sublimare, quare necesse est nos prediorum donationibus et rerum copiis undecunque provenientibus ditando amplificare. Decrevimus ergo et certum animo posuimus ea predia illuc contradere quae nobis hereditario jure contigerunt in istis partibus Alemanniae post mortem Hadewige Purchardi ducis viduae. Ipsum quoque monasterium Steine, de cujus statu et modificatione jam egimus, Babinbergensis sedis episcopis subjicere volumus. Eo tamen pacto et ratione ut nullus vel ipsorum episcoporum aut aliorum potentum praesumat alicujus iniquae exactionis vel constructionis gravamina vel damna ipsi loco aut ejus abbatibus vel procuratoribus seu rebus inferre, et nec censum exigere nec quicquam eorum usibus detrahere. Tantummodo enim concedimus, ut, defuncto ipsius congregationis abbate, quicunque a monachis vel inter se vel de alio quoque noto monasterio canonice successurus eligatur, huic per praedictae sedis episcopum cura monasterii commendetur. Cui etiam ad bene vivendum ac regulariter suos regendum ac perinde omnia disponendum idem deinceps obediat, a quo et metum habeat, ne res ecclesiae suae dissipare, vel liberis aut quibuslibet alienis hominibus beneficia ex possessionibus imprudenter concedere praesumat. Praeterea audivimus pterosque eorum qui ecclesiarum constituuntur advocati debita potestate multum abuti, ut, qui deberent esse modesti defensores, impudenter effecti sint rapaces et injuriosi exactores. Idcirco nostrae placuit providentiae in abbatis illius et fratrum suorum hoc perpetualiter ponere potestate, ut, sapientum usi consiliis, ex eis quos inter potentes saeculi noverint esse aequitatis et modestiae amantiores eligant suis competenter locis advocatos et defensores. Nec aliter quisquam omnium sibi hanc potestatem presumat vindicare vel quasi hereditarium invadere, nisi ex abbatis constitutione. Ministerialibus quoque vassallis quos tradidimus eidem aecclesiae, liceat, cum his quos ad episcopatum praedictum dare decrevimus, consueto honestae societatis more vitam agere, mutuo filias suas in conjugium dare secundum communem libitum, et accipere; sobolesque earum apud alterutros stabiliter in illius ecclesiae permaneant proprietate, ad cujus partes ipsae per matrimonii dantur copulationem. Haec igitur decreta nostrae traditionis, et corroboratio nostrae autoritatis, ut firmior in succedentibus habeatur annis et diligentius observetur, propria manu eam confirmavimus, et sigillo nostro sigillari jussimus. #Signum domini Henrici imperatoris secundi.@# Sigefridus cancellarius in vice Brunonis archicancellarii recogn. Data Kal. Oct. indict. III, anno Dnicae incarn. IV, anno domni regis Heinrici IV. Actum est Ulma feliciter. XXVIII. #S. Henricus imperator confirmat fundationem collegii canonicorum in ecclesia Sanctae Crucis Leodii, facta per Notgerum episcopum Leodiensem.@# (Anno 1005.)[Miraeus, #Opp. diplom.,@# II, 808.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS divina disponente clementia a Deo coronatus, et ab omni plebe in regnum gloriose exaltatus. Quicunque catholicorum . . . . . . Quapropter notum esse cupimus . . . . . qualiter vir magnae sanctitatis et satis dignae reverentiae, domnus Notgerus episcopus Ecclesiae S. Mariae, sanctique Lamberti martyris provisor et custos, studio	null	28be2468-ed06-464b-b797-39fd6e55c137	latin_170m_raw	null	None	None	None
divini amoris succensus, ecclesiam quamdam in urbe Leodio a fundamentis extruxit, in memoriam videlicet et laudem ligni S. Crucis, et canonicorum coenobium ibidem instituit, et, pro promerenda aeterna vita, ex sumptibus suis in eodem loco Deo militantibus struendam decenter ornavit; ut, sanctorum Patrum instituta sequentes, die noctuque serviant pro pace regni nostri, et incolumitate nostra et dilectissimae conjugis nostrae, et pro unanimitate Christianae fidei, ad Deum indesinenter preces fundant, una cibum capiant, pariter dormiant, totosque se divino cultui mancipent. Quare idem praefatus antistes adiit praesentiam dignitatis nostrae, humiliter supplicans ut id quod industria pontificalis sagaciter disposuerat, regalis manus firmitate inconvulsum et indissolubile permaneat. Assignavimus autem eidem Ecclesiae per interventum ejusdem praesulis loca quaedam congregationi pro opportunitate administranda, videlicet in pago Arduennae Berthoniam villam, etc. . . . . Et ut haec collatio Divinae servituti addicta secundum praefatam definitionem inviolabilis et indissolubilis jure permaneat, edicto banni nostri confirmari jussimus, et hos apices majestatis nostrae inde fieri praecepimus, per quos decernimus atque jubemus ne quis in posterum, aliquo stimulo malitiae tactus, huic praecepti nostri traditioni audeat contraire. Sed sicut a praefato praesule secundum Dei placitum est ordinatum, sic in omni succedente posteritate indiscussum et immutilatum, decreto firmitatis nostrae irrevocabilem in Dei nomine obtineat stabilitatem, dextera regali consignavimus, et sigilli nostri impressione jussimus insigniri. Data Nonis Aprilis, anno Dominicae incarnationis millesimo quinto, indictione tertia, anno domni Henrici secundi regis tertio. Actum Aquisgrani in Dei nomine feliciter. Amen. XXIX. #S. Henricus praedia quaedam donat monasterio Altahensi, petente Godehardo abbate.@# (Anno 1005.)[Apud Ludewig, #Script. rer. Germ.@# III, 331.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Regalis enim excellentiae decet majestatem rationabilibus sibi a Domino supplicationibus misericorditer concedere perpetrationem, quatenus eorum assiduis precibus et seculariter tranquilliterque et aeternaliter coelestis bravii diademate coronetur. Quocirca universalis fidelium nostrorum, praesentium scilicet et futurorum, noverit industria, qualiter quidam venerabilis Godehardus abbas, provisor vero Altahensis monasterii, celsitudinem potentiae nobis a Deo concessae subiit, humiliter implorans ut nos quamdam villam, Flinspach dictam, in pago Sweinichgouin sitam et in comitatu Tiemonis comitis, olim praedicto monasterio suo pertinentem, dolore non parvo tactus perdere quod juste visus est habere debere, eo restituere dignaremur. Cujus nos condignae petitioni assentiendum fore existimantes, eamdem jam dictam villam nostra regali traditione atque pagina, ad ante dictum S. Mauritii monasterium in Altaha constructum concedentes restituimus, restauravimus, donavimus, atque firmissime subscribentes eo consolidavimus ad aedificandum, restaurandum, maceriandumque praefatum monasterium, cum aliis ecclesiis coenobiumque fratrum, quia ob hoc praedictus abbas requisivit, quoniam terra arenosa est maceriaeque utilis. Tradentes igitur in proprium S. Mauritii subscriptoque abbati nec non et suis successoribus, quidquid inter Winter et Hoffkirchen videtur jacere, vel etiam ad ante scriptum monasterium inibi respicere, cum omnibus rebus mobilibus et immobilibus, terris cultis vel incultis, vineis, vinetis, molendinis, viis, inviis, aedificiis, exitibus et reditibus, sylvis, venationibus, pratis pascuis, compascuis, sive apium pascuis, aquis, aquarumque decursibus, piscationibus, familiis utriusque sexus, quaesitis et inquirendis, seu omnibus, quae dici vel scribi intrinsecus seu extrinsecus possint, pertinentiis et utilitatibus. Et ut haec nostrae traditionis auctoritas stabilis et inconvulsa permaneat, hanc chartam inde conscriptam manu propria roborantes sigillique nostri impressione insigniri jussimus. Data Nonis Novembris, indict. I, anno Dominicae incarnationis 1005, anno vero domini Heinrici secundi regis IV. Actum Werdae in Dei nomine feliciter. XXX. #S. Henricus II imperator innovat praedecessorum immunitates et privilegia, monasterio S. Maximini concessa.@# (Anno 1005, 9 April.)[Hontheim, #Hist. Trevir. diplom.@# I, 350.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Quoniam regalis antecessorum nostrorum providentia et sollicitudo in construendis constructisve stabiliendis Dei ecclesiis pie jugiter invigilavit, idcirco Christi benignissima miseratione, in cujus manu regum corda vel jura consistunt, regni illorum diuturnitas pacificata viguit et effloruit. Unde nos pie salubriterque de nostri statu regni tractantes, devotamque illorum sollicitudinem imitari cupientes, privilegia antecessorum nostrorum regum sive imperatorum coenobio S. Maximini, qui	null	36e448cd-0217-41e1-896c-4a465e844f69	latin_170m_raw	null	None	None	None
in suburbio Trevirorum requiescit, concessa vel attributa, ob interventum dilectissimae conjugis nostrae, Cunigundae videlicet reginae, nostra etiam auctoritate roborare decrevimus, ut et antecessorum nostrorum benevola pietas non a nobis neglecta debilitetur, et monachorum inibi Deo servientium tranquillitas ab aliqua subintroducenda persona non inquietetur; ea siquidem ratione ut idem coenobium, ubi praenotatus sanctus pontifex requiescit, cui venerandus abbas Ofderath nunc praeesse videtur, sicut sub antecessorum nostrorum, sic sub nostro quoque jure, mundiburdio et defensione consistat, nec alicui sedi aut ecclesiae, excepto nostrae regali potestate ( #sic@# ), successorumque nostrorum, famulum, aut appendex, vel beneficiarium subjaceat. Concedimus etiam eis liberum arbitrium inter se eligendi abbatem tali honore dignum, et ad id officium idoneum, ut eo securius divinum ab illis impleatur ministerium, summaeque propensius majestatis pro nobis implorent auxilium. Insuper etiam concedimus ut idem abbas sibique commissa congregatio eorumque successores potestatem habeant advocatias monasterii sui, cui velint, dandi, cuique velint, tollendi. Et ut nulla cujuslibet judiciariae dignitatis persona in curtibus eorum placidum habere praesumat, telonium a navibus eorum nullus exigat, familiaque eorum bannum et fraedae nulli nisi abbati persolvat, nulliusque nisi abbatis vel ab eo constitutorum placidum attendat, et in singulis civitatibus regalibus vel praefectoriis liberam potestatem habeant intrandi et exeundi, vendendi et emendi, pascendi et adaquandi, eique opera regalia vel comitialia funditus perdonamus. Et ut hoc auctoritatis nostrum praeceptum firmum et stabile permaneat, manu propria corroborantes, sigilli nostri impressione signiri jussimus. #Signum domni Heinrici regis invictissimi.@# Egilbertus cancellarius, vice Willigisi archicapellani, recognovi. Data V Id. April., anno Dominicae incarnationis 1005, indictione III, anno vero domini Heinrici secundi regis III. Actum Aquisgrani in Dei nomine feliciter. Amen. XXXI. #S. Henricus Ecclesiae Comensis privilegia confirmat et possessiones auget.@# (Anno 1006.)[Ughelli, #Italia sacra,@# V, 281.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS divina favente clementia rex. Cum nostrorum fidelium petitionibus ad augmentum nostrae fidelitatis pietatis nostrae aures accommodamus, multo melius esse inducimus si Dei ecclesiis aliquid ex nostris libentius donaverimus, quarum juvamine majus nobis incrementum praestatur, nostrique regni celsitudo solidatur. Noscat itaque omnium fidelium praesens et futura collectio, nos pro remedio animae nostrae nostraeque conjugis, ac regni nostri stabilitate, interventu Egilberti Frisingensis episcopi, donasse Eberardo Cumano episcopo, suisque successoribus ad partem S. Mariae S. Abundii omnem medietatem vicecomitatus de Valletellina, et omnino transfudisse quidquid ad illam medietatem pertinet, aut citra lacum Cumanum, aut Belasium ab omni nostro publico, et dedisse ad proprietatem supradicto episcopo, et successoribus ejus tam in districto, quam in precantia et erimarias, atque in omni pertinentia, quae nunc ad nos pertinere videtur, transfundimus et largimur Eberardo Gumano episcopo, suisque successoribus a nostra parte ad partem S. Mariae et S. Abundii. Praecipientes ergo deliberamus ut nullus nostrae potestati subjectus, aut subjiciendus, scilicet dux, marchio, episcopus, comes, vicecomes, nullaque maxima vel parva persona audeant inquietare vel molestare aut disvestire praefatum episcopum vel ejus successores. Si quis vero facere praesumpserit, sciat se compositurum auri purissimi libr. 100, medietatem nostrae parti, et medietatem supradicto praesuli, suisque successoribus. Quod ut verius credatur, manu propria corroborantes, nostri sigilli impressione signari praecipimus hanc paginam. #Signum domini Henrici + regis invictissimi.@# Anno Dominicae incarnationis 1006. XXXII. #S. Henrici II praeceptum, per quod universas Ecclesiae Wormatiensis possessiones eidem confirmat aliasque superaddit.@# (Anno 1006.)[Schannat, #Episcopatus Wormat.,@# II, 36.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Nihil commodius ad nostrae sublimitatis honorem, nostrique regiminis corroborationem posse facere credimus, quam si, sanctarum Dei Ecclesiarum habentes sollicitudinem, earum dotes inconvulsas servare studuerimus. Ob hoc omnium sanctae Dei Ecclesiae fidelium noverit industria, praesentium scilicet et futurorum, quatenus divinae recompensationis emolumento, nec non [ad] beatis simi apostolorum principis Petri venerationem, in cujus honorem Vuormatiensis episcopatus fundatus esse dignoscitur, sive ad monitionem et petitionem Burchardi, ejusdem sedis devotissimi praesulis, praememoratae Ecclesiae per hujus nostrae concessionis paginam confirmamus omnia quae reges et imperatores nostri quoque antecessores, sive nos, eidem Ecclesiae contulerunt;	null	5054aaeb-1ab1-48f6-b067-9125a20b1261	latin_170m_raw	null	None	None	None
ea videlicet ratione ut praefatus episcopus suique successores universa suae Ecclesiae, ut diximus, collata habeant, teneant, firmiterque possideant, omnium hominum molestatione et contradictione remota, quod ut verus credatur, diligentiusque ab omnibus observetur, hanc cartam inde conscriptam, manu propria roborantes, sigillique nostri impressione, ut subtus videtur, insigniri jussimus, et ex proprio Ecclesiam sitam in suburbio, alteram uno ab urbe milliario . . . . . ad usum praebendae fratrum contradimus. #Signum domini Heinrici regis invictissimi.@# Eberhardus cancellarius vice Vuilligii archicapellani recognovi. Data II Non. Martii, indict. III, anno Dom. incarnat. 1006, anno vero domini Heinrici secundi regnantis V. Actum Laudenburc feliciter. Amen. XXXIII. #S. Henricus II imp. B. Notgero Leodiensi episcopo ejusque successoribus confirmat abbatias et ecclesias collegiatas, Lobiensem, S. Huberti, Broniensem, Gemblacensem, Fossensem, Maloniensem, Namurcensem, Dionantensem, Eichensem, Mechliniensem, Tungrensem, Huiensem et Trajectensem.@# (Anno 1006.)[Miraeus, #Opp. diplom.@# III, 11.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS divina favente clementia rex. Nobis profuturum et ad vitam praesentem transigendam, et ad futuram feliciter obtinendam, credimus et scimus, si, secundum fidelium nostrorum justas petitiones, ecclesiasticas facultates, et cujusque potestatis judiciaria jurisdictione liberaverimus, et liberatas augmentaverimus, et augmentatas regali praecepti munimine tuendas esse firmaverimus. Quapropter notum esse volumus omnibus nostris fidelibus, tam futuris quam praesentibus, quia vir venerabilis Notkerus Tungrensis seu Leodiensis episcopus, quoddam praeceptum nostris obtulit obtutibus, quod erat secundi Ottonis, imperatoris et consanguinei nostri, et manu firmatum, et sigillo signatum; in quo dicebatur quod non solum ipse et pater suus, primus videlicet Otto imperator virtute et nomine, sed antecessores eorum, reges scilicet Francorum, Pipinus, Carolus, Ludovicus, Lotharius et item Carolus, et etiam caeteri reges antecessores et successores eorum, eidem Ecclesiae sanctae Mariae et sancti Lamberti, cui auctore Deo idem episcopus praeest, per auctoritatis suae praecepta contulerant, ut et ipsa et suae appenditiae, quae sunt videlicet: Lobiis, et in loco qui dicitur ad Sanctum Hubertum, Bronio, Gembluos, Fossis, in Malonia, Namurco, Dionanto, Ceumaco, Edla, Tungris, Hoyo. Trajecto, Malinas, vel in caeteris locis, cum omnibus rebus vel hominibus ad se pertinentibus, libere per se consisterent, et ab omni inquietudine judiciariae potestatis defensae et securae manerent. Hujus securitatis auctoritatem, sic ab antecessoribus nostris promulgatam, ut, ob amorem Dei et reverentiam ejusdem ecclesiae, assensus nostri adjectione firmaremus, petiit praedictus venerabilis episcopus. Cujus justae et rationabili petitioni aurem libenter accommodavimus, et hoc nostrae auctoritatis praeceptum; erga ipsam Ecclesiam tuitionis gratia, pro divini cultus amore, et animae nostrae salute, fieri decrevimus, per quod firmissime jubemus ut deinceps nullus comes, nullus judex, nisi cui episcopus commiserit, in praedicta loca, vel eorum territoria, quae in quibuslibet pagis infra regni nostri ditionem, et nunc habent, et in futuro habenda sunt, ad causas audiendas, vel ad freda, aut banna, aut tributa, aut de statione navium, vel de qualibet alia re, telonia exigenda, aut aliqua districtionis negotia super homines, tam ingenuos quam servos in eis manentes, exercenda, nostris et futuris temporibus ingredi audeat, vel quidquam in eis contra voluntatem episcopi successorumque ejus attentare audeat. Sed ipsi praesuli successoribusque suis et nunc et semper liceat res praedictae Ecclesiae, et illi subditarum, sub tuitionis atque immunitatis nostrae defensione, remota totius judiciariae potestatis inquietudine, quietas possidere, et nostro imperio parere, atque pro incolumitate nostri et nostrae conjugis, et pro statu ac diuturnitate regni nostri, una cum clero et populo sibi subjecto, clementiam Dei jugiter exorare, et quidquid de praefatis rebus Ecclesiarum, jus fisci exigere poterat, praedictae ecclesiae esset, ut deinceps ad peragendum Dei servitium augmentum et supplementum fiat. Hujus itaque praecepti auctoritatem, ut nomine ipsius, qui nobis praecipiendi concessit potestatem, pleniorem obtineat vigorem, et a fidelibus sanctae Dei Ecclesiae, ac nostris diligentius conservetur, et manu propria firmavimus, et sigilli nostri impressione, signari jussimus. + #Sigillum domini Henrici regis invictissimi.@# XXXIV.	null	d30bf122-d12c-4276-9432-445817a7f1d5	latin_170m_raw	null	None	None	None
#Henricus II, Germaniae et Italiae rex, sub suo mundiburdio suscipit Landulphum Cremonensem episcopum.@# (Anno 1007.)[Muratori, #Antiq. Ital.@# I, 991.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS divinae dignationis providentia rex. Regalis dignitatis providentiam semper oportet Ecclesiarum Dei, etc. Noverit universitas quod nos, comperientes in Italia Ecclesiarum facultates defuncto earum Praesule depraedari, sanctamque Cremonensem Ecclesiam hoc quoque noviter passam defuncto Pastore, sub nostri mundiburdi defensionem recepimus domnum Landulfum venerabilem praesulem ejusdem sanctae Cremonensis Ecclesiae, nostrumque dilectissimum capellanum, cum omnibus clericis suis ac familiis. Praecipientes insimul ut nulla nostri regni magna parvaque persona post, obitum ejus suorumque successorum, praedictam Ecclesiam, clericos et famulos inquietare vel molestare audeat. Si quis vero, quod non credimus, hujus nostri mundiburdi violator exstiterit, si miles ipsius Ecclesiae fuerit, omni beneficio quod ex parte ipsius ecclesiae tenuerit, ipse et ejus haeredes in aeternum priventur, et centum libras puri argenti, medietatem nostrae reipublicae, et medietatem praenominatae ecclesiae se compositurum procul dubio cognoscat. Si vero civis aut suburbanus, sciat se perditurum omnia praedia et possessiones suas, medietatem a parte publica, et medietatem praedictae Ecclesiae. Si vero aliqua regni persona contra fecerit, centum libras optimi auri, medietatem nobis et medietatem praefatae ecclesiae procul dubio componat. Quod ut verius credatur, etc. #Non adest monogramma Henrici.@# Everardus cancellarius vicem Villigisi Archicapellani recognovi.. . . . . Anno Dominicae incarnationis 1007, indictione V, anno regni domni Henrici regis secundi regnantis VI. Actum Polede feliciter. Amen. XXXV. #S. Henricus II imp. monasterio Steinensi donat locum Kircheim.@# (Anno 1007, 1 Novemb.)[Newgart, #Cod. diplom. Alem., ex originali archivi reipublicae Turicensis.@# ] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Salutaribus sacri eloquii instructionibus erudimur et admonemur ut, temporalia parvipendentes commoda, aeterna et semper mansura in coelis studeamus adipisci consistoria. Quapropter nos Dominicis non surdum auditum praebentes praeceptis, locum quendam nostrae haereditatis Babinberch dictum in sedem episcopatus sublimando proveximus praediisque et variis rerum donationibus magnifice sublimavimus. Injunximus quoque praedictae sedis pontifici gubernationem et moderamina quorundam monasteriorum, inter quae unum quoddam in Alemannia, juxta ripam Rheni situm, Steine vocitatum, nostra dispositione constructum et moderatum, ejus commendationi volumus subjectum. Hujus igitur monasterii procuratores et praelati serenitatis nostrae praesentiam adiere, et, de praedicti loci inopia ac possessionum illuc pertinentium parvitate conquerentes, aliquod sublementum et auctionem praediorum illuc concedi et superaddi suppliciter postulavere. Ipsorum quoque obnixe petitioni cum fidelium nostrorum episcoporum videlicet et abbatum ducum et comitum favor et suadela accessisset, nos vota illorum benigne suscepimus et petitioni eorum ob divinae mercedis augmentum adimpleri decrevimus. Proinde noverit omnium nostri fidelium, praesentium scilicet ac futurorum industria, quia nos quendam nostri juris ac proprietatis locum Chilichheim dictum, in pago Prisichgowe et in comitatu Adelberonis comitis situm, tradimus ad supradictum monasterium, quod est consecratum honori S. Dei Genetricis ac SS. Georgii et Cyrilli martyrum, cum omnibus ejus pertinentiis, videlicet ecclesiis, villis, servis, ancillis, areis, aedificiis, cum hominibus terrisque censualibus, cum tributis et teloniis de navibus per Rhenum discurrentibus vel undecumque noster fiscus circumquaque illuc aliquod jus exigere aut sperare deberet. Haec igitur, cum omnibus caeteris appendiciis quae adhuc dici possent, perpetua firmitate ad idem monasterium contradimus et transfundimus, ut quilibet abbas ibidem successurus absque contradictione habeat ea in sua potestate, nec ipsi liceat cuiquam libero homini potenti aliquam exinde partem pro beneficio concedere, vel ullo modo ab usu fratrum Deo illuc servientium alienare. Et ut haec auctoritatis nostrae largitio firmior habeatur et ab omnibus fidelibus nostris verius credatur et diligentius conservetur, manu propria nostra subter eam confirmavimus, et sigillo nostro sigillari jussimus. Si quis dictae, quod absit! huic nostrae sanctioni contrarius exstiterit, et quae donavimus abstulerit, vel fraude aliqua detraxerit, Judae proditoris consors, nisi resipiscat, igne inextinguibili perpetualiter ardeat. #Signum domni Heinrici regis invictissimi.@# Eberhardus cancell, vice Willegisi recognovi. Data Kl. Nov., indict. V, anno Dnicae incarn. 1007, anno II domni HEINRICI. XXXVI. #Diploma S. Henrici II imperatoris, quo Ecclesiae metropolitanae Cameracensi ac Herluino	null	ebfccf8b-1120-4550-bb32-3676ad02ed68	latin_170m_raw	null	None	None	None
episcopo ejusque successoribus donat comitatum Cameracensem.@# (Anno 1007.)[ #Gall. Christ.@# III, #instrum.,@# p. 1.] HEINRICUS divina clementia favente rex. Omnibus fidelibus notum fieri volumus qualiter nos, tam animae nostrae consultu quam venerabilis Heriberti archiepiscopi Coloniensis interventu, Cameracensi Ecclesiae, in honore S. Mariae constructae, comitatum Cameracensem hac nostrae auctoritatis praeceptali pagina in proprium donavimus: praecipientes ut praelibatae sedis Erluinus episcopus, suique successores liberam dehinc habeant potestatem, eumdem comitatum in usum Ecclesiae supradictae tenendi, comitem eligendi, bannos habendi, seu quidquid sibi libeat, modis omnibus inde faciendi. #Signum domini Henrici regis invictissimi.@# Eberhardus cancellarius, vice Willegisi archicapellani, recognovit. Data XI Kalendas Novembris, indictione V, anno 1007, domini Henrici secundi regni VI. Actum Aquisgranensi palatio. XXXVII. #Litterae S. Henrici de erecto ab se episcopatu Bambergensi.@# (Anno 1007.)[Ludewig, #Script. rer. Germ.,@# 282.] HENRICUS divina praeordinante clementia rex, omnibus Ecclesiae filiis tam futuris quam praesentibus. Saluberrimis sacri eloquii institutionibus erudimur et praemonemur ut, temporalia relinquentes, bona et terrena postponentes commoda, aeterna et sine fine mansura in coelis studeamus adipisci consistoria. Gloria enim praesens fugitiva est et vana, dum possidetur, nisi in ea aliquid de coelesti aeternitate cogitetur. Sed Dei miseratio humano generi providit remedium, quando partem coelestis patriae, terrenae substantiae fecit esse pretium. Hujus ergo nos clementiae non immemores, nec ignorantes nos gratuito divinae miserationis respectu regali dignitate sublimatos, congruum esse ducimus non solum ecclesias ab antecessoribus nostris constructas ampliare, sed ad majorem gloriam Dei novas aedificare, easque devotionis nostrae donis gratissimis exaltare. Quapropter Dominicis non surdum auditum praebentes praeceptis, et deificis obtemperando intendentes suasionibus, thesauros divinae largitatis munificentia nobis collatos in coelo desideramus reponere, ubi neque fures effodiunt nec furantur, neque aerugo vel tinea demolitur, ubi et dum omnia nunc congesta recolimus, cor nostrum desiderio et amore saepius versetur. Proinde patere volumus omnium fidelium universitati, quod quemdam paternae haereditatis nostrae locum, Babenberc dictum, in sedem et culmen episcopatus proveximus, et Romanae sedis auctoritate firmatum, atque venerabilis Henrici Wirzburgensis episcopi consensu, et dilectae conjugis nostrae Chunegundae voluntate, ac pari communique omnium nostri fidelium, tam archiepiscoporum quam episcoporum, abbatum, nec non et ducum et comitum consulto decretoque, ac totius regni nostri principumque concordi devotione laudatum, ad honorem omnipotentis Dei, et beatae Mariae semper virginis, et sanctorum apostolorum Petri et Pauli, nec non sanctorum Kiliani et Georgii, fundavimus, stabilivimus, et corroboravimus, ut inibi nostrum, parentumque nostrorum, et Ottonis tertii imperatoris, videlicet antecessoris nostri, celebre habeatur memoriale, et jugis pro omnibus orthodoxis mactetui hostia salutaris. Oblatis igitur Deo in eadem dilecta nobis Ecclesia, ad honorem et decorem domus Dei, ex metallis lapidibusque pretiosis, in varios usus sanctuarii, vasis seu vestibus aliisque ornamentis ecclesiasticis, contulimus praeterea ad supra dictam sedem episcopalem praedia, ecclesias, vicos, villas, cum omnibus suis pertinentiis sive adhaerentibus, videlicet utriusque sexus mancipiis, areis, aedificiis, terris cultis et incultis, viis et inviis, exitibus et reditibus. quaesitis et inquirendis, silvis, sagenis, venationibus, pratis, pascuis, campis, forestis, (praestariis) forestariis, cellariis, censibus, aquis, aquarumve decursibus, molendinis, mobilibus et immobilibus et caeteris omnibus, quam rite scribi aut appellari possunt, quomodolibet utilitatibus, praesenti nostrae authoritatis edicto statuentes ut in Deo nobis dilectus saepe dictae sedis episcopus, Eberhardus, suique successores liberam dehinc habeant potestatem, eadem praescripta bona, cum omnibus appendiciis suis tenendi, possidendi, seu in quoslibet usus episcopatus convertendi; fratribus autem canonicis Deo ibidem famulantibus, ad quotidiana temporalis vitae subsidia, possessiones, quas tradidimus, nostra imperiali auctoritate proprietative possidenda confirmamus, ea videlicet ratione ut praefati canonici, et eorum per successionem praepositi, liberam dehinc, cum ipsorum canonicorum consensu et consilio, potestatem habeant in meliores usus commutandi, augmentandi, et ad utilitatem suam quoquomodo redigendi; quatenus et ipsi, nostri benigne memores apud Deum, ac dilectissimae conjugis nostrae atque consortis regni, Chunegundae, parentumque nostrorum, versa vice beneficiis nostris pia atque assidua intercessione respondeant. Si quis autem, quod absit!	null	32dc59f3-d1f0-4eca-8366-3ca088a91a66	latin_170m_raw	null	None	None	None
hujus nostrae munificentiam donationis atque institutum, apostolicae sedis, et tot venerabilium Patrum auctoritate firmatum, destruere seu violare tentaverit, in die judicii coram oculis Dei tormento inextinguibili aeternaliter luat. Quod ne eveniat, sed haec traditio atque decretum ab omnibus perpetualiter inviolabilis permaneat, hanc chartam inde conscriptam manu propria roborantes, sigilli nostri impressione insigniri jussimus. XXXVIII. #S. Henricus II imperator benefacit Thorensi virginum nobilium canonicarum collegio ad Mosam, petente Notgero Leodicensi episcopo.@# (Anno 1007.)[Miraeus, Opp. diplom. I, 507.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS divina favente clementia rex. Nobis profuturum et ad vitam praesentem transigendam, et ad futuram feliciter obtinendam credimus et scimus, si, secundum fidelium nostrorum justas petitiones, ecclesiasticas facultates augmentatas et augmentandas, regalis praecepti munimine tuendas esse firmaverimus. Quapropter notum esse volumus omnibus nostris fidelibus, tam futuris quam praesentibus, quod per intercessionem venerabilis viri Notgeri, Tungrensis seu Leodicensis episcopi, Thornensi monasterio, ejusdem episcopi episcopatui subjecto, mercatum ejusdem loci, telonium et districtum concessimus. Insuper Ecclesias de #Britte@# et #Chamaritte@# et #Avesate,@# quasque idem episcopus, in amplificationem ecclesiasticae facultatis et aggregationem remunerationis supernae, eidem monasterio concessit, per interventum ejusdem venerabilis episcopi, ad pertinentiam dicti monasterii auctoritate nostri consensus assignavimus; et hujus praecepti auctoritatem, ut in nomine ipsius qui nobis praecipiendi concessit potestatem, pleniorem obtineat vigorem, et a fidelibus sanctae Dei Ecclesiae ac nostris conservetur, more antecessorum nostrorum, et manu propria firmavimus, et sigilli nostri impressione signari jussimus. #Signum domini Henrici regis invictissimi.@# Heribertus cancellarius, vice Villigisi archicapellani, recognovi. Data XI Nonas Junii, indictione V, anno Dominicae incarnationis millesimo septimo, anno vero domini Henrici II regnorum quinto. Actum Moguntiae feliciter. Amen. XXXIX. #Henricus II imperator donat abbatiam Kitzingensem archiepiscopatui Bambergensi.@# (Anno 1007.)[Ludewig, #Script. rer. Germ.,@# p. 1112.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Saluberrimis igitur sacri eloquii institutionibus erudimur et admonemur ut, temporalia relinquentes bona, et terrena postponentes commoda, aeterna sine fine mansura in coelis studeamus adipisci consistoria. Quapropter nos dominicis non surdum auditum praebentes praeceptis, et deificis obtemperando intendentes suasionibus, quemdam nostrae paternae haereditatis locum, #Babenberg@# dictum, in sedem et culmen episcopatus sublimando perveximus, et Romana auctoritate atque venerabilis Henrici Wurciburgensis episcopi, ac puro communique omnium nostri fidelium, tam archiepiscoporum quam episcoporum abbatumque, nec non ducum et comitum consultu decretoque, in honore sanctae Dei genitricis Mariae sanctorumque apostolorum Petri et Pauli, nec non martyrum Kiliani et Georgii, stabilivimus atque corroboravimus, ut et inibi nostrum parentumque nostrorum, [ #et@# ] Ottonis senioris nostri, celebre haberetur memoriale, et jugis pro omnibus orthodoxis hostia mactaretur salutaris. Proinde noverit omnium nostri fidelium tam praesens aetas quam et successura posteritas, quia nos nostri quondam juris abbatiam, Kitzingum dictam, in pago Gotzfeld sitam, ad eamdem supra dictam episcopalem sedem, cum omnibus ejus pertinentiis sive adhaerentiis, videlicet ecclesiis, decimationibus, silvis, venationibus, seu omnibus, quae quolibet modo dici vel scribi possunt, utilitatibus, hac nostrae auctoritatis praeceptali pagina, prout firmius possumus, donamus atque proprietamus, omnium contradictione remota. Praecipientes igitur ut in Domino dilectus saepe dictae sedis Eberhardus episcopus liberam dehinc habeat potestatem eamdem abbatiam cum omnibus ejus appendiciis tenendi, possidendi, seu quidquid sibi libeat modis omnibus inde faciendi, ac sui successores. Si quis igitur, quod absit! hujus nostrae donationis munificentiam destruere sive violare praesumat, in novissimo die tormento inextinguibili coram oculis Dei luat. Quod ne fiat, sed haec traditio nostra ab omnibus incorrupta permaneat, hanc chartam inde conscriptam manu propria roborantes sigilli nostri impressione insigniri jussimus. Data Kalend. Novemb., ind. V, anno Dominicae incarnat. 1007, anno vero domini Henrici II regis VI. Actum Frankenfurt feliciter. Amen. XL. #Fundatio Henrici sancti imperatoris super Furth, Francofurti in comitiis.@# ( #Kal.@# Nov. 1007.)[Ludewig, #Scrip. rer. Germ.,@# 1281-82.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS divina favente clementia rex. Saluberrimis igitur sacri eloquii institutionibus erudimur	null	8a2ec5f1-00e1-4916-8a22-5f0930a7f378	latin_170m_raw	null	None	None	None
et admonemur ut, temporalia relinquentes commoda, aeterna et sine fine mansura in coelis studeamus adipisci consistoria. Quapropter nos, Dominicis non surdum auditum praebentes praeceptis, et deificis obtemperando intendentes suasionibus, quemdam nostrae paternae haereditatis locum, #Babenberg@# dictum, in sedem et culmen episcopatus sublimando proveximus, et Romana auctoritate, atque venerabilis Henrici Wurtburgensis episcopi consensu, ac pari communique omnium nostri fidelium, tam archiepiscoporum quam episcoporum abbatumque, nec non ducum et comitum consultu decretoque, in honorem sanctae Dei genitricis Mariae, sanctorumque apostolorum Petri et Pauli, nec non martyrum Kiliani atque Georgii, stabilivimus et corroboravimus, ut et inibi nostrum parentumque nostrorum. et Ottonis tertii videlicet, imperatoris antecessoris et senioris nostri, celebre haberet memoriale et jugis pro omnibus orthodoxis hostia mactaretur salutaris. Proinde noverit omnium nostrorum fidelium tam praesens aetas, quam etiam successura posteritas, quod nos nostrae quondam proprietatis locum, #Furth@# dictum, in pago Nordgoau, in comitatu Berengeri comitis situm, ad stipendium canonicorum in eadem supradicta episcopali sede coenobice Deo servientium, una cum omnibus ejus pertinentiis sive adhaerentiis, videlicet vicis, villis, ecclesiis, servis et ancillis, areis, terris, cultis et incultis, viis, inviis, exitibus et reditibus, quaesitis et inquirendis, sylvis, forestibus, saginis, venationibus, aquis, piscationibus, molis, molendinis, rebus mobilibus et immobilibus, et caeteris omnibus, quae rite scribi aut appellari possunt, quolibet modo, utilitatibus, ac nostra auctoritatis pagina praeceptali, prout firmiter possumus, donamus atque proprietamus, omnium contradictione remota. Praecipientes igitur ut dulcissimi in Christo #Banbergenses@# fratres nostri, ex nostro jure liberam dehinc habeant potestatem eumdem locum, #Furth@# nuncupatum, cum omnibus appenditiis possidendi, vel etiam sibi commodum #advocatum@# ipsi loco supradicto super eligendi, seu quidquid illis libeat, modis omnibus in usum coenobitatae fraternitatis faciendi. Si quis igitur, quod absit! hujus nostrae donationis munificentiam destruere sive violare praesumat, in die judicii coram oculis Dei tormento inextinguibili aeternaliter luat. Quod ne eveniat, sed haec traditio nostra ab omnibus perpetualiter inviolabilis permaneat, hanc cartam inde conscriptam manu propria roborantes, sigilli nostri impressione insigniri jussimus. XLI. #Rex Henricus II quendam suae proprietatis locum, Pferingun dictum, in pago Chelesgouve, et in comitatu Berengeri comitis situm, ad stipendium canonicorum in epli sede Babenbergensi a se erecta Deo servientium, una cum omnibus ejus pertinentiis sive adhaerentiis, videlicet vicis, villis, Ecclesiis, servis et ancillis, areis, aedificiis, terris cultis et incultis, viis, inviis, exitibus et reditibus, quaesitis vel inquirendis, silvis, forestibus, saginis, venationibus, aquis, piscationibus, molis, molendinis, rebus mobilibus et immobilibus, ac caeteris omnibus, quae rite scribi aut appellari possunt quovis modo, utilitatibus donat atque proprietat, omnium contradictione remota, ea ratione ut praedicti canonici liberam dehinc habeant potestatem, eundem locum Pferingun cum omnibus appenditiis suis tenendi, possidendi, vel etiam sibi commodum advocatum super loco dicto eligendi, seu quidquid illis libeat inde faciendi.@# (Anno 1007.)[Ried, #ibid.@# p. 125.] Ut haec traditio nostra ab omnibus perpetualiter inviolabilis permaneat, hanc chartam inde conscriptam manu propria roborantes sigilli nostri impressione jussimus insigniri. Insuper Ratisponae tres areas infra urbem juxta Danubium, duas Brunnelaite, duas Reginhusen dedimus et confirmamus in usum fratrum (canonicorum Bamberg.). #Signum domni Heinrici regis invictissimi. (Monogramma.@# ) Eberhardus cancellarius vice Willigisi archicapellani recognovi. Data Kal. Nov., indictione V, anno Dominicae incarnationis 1007, anno vero domni Heinrici secundi regnantis sexto. Actum Frankonofurt feliciter. Amen. XLII. #Rex Henricus abbatiam sui juris seu veterem capellam in proprium dat Ecclesiae Babenbergensi a se erectae.@# (Anno 1008.)[Ried, #ibid.@# p. 126.] C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Divinis et salutaribus sacrarum Scripturarum admonemur documentis et erudimur ut ecclesias Dei cum larga benivolentia ditemus, et summa devotione amplificare non cessemus. Proinde noverit omnium Christi nostrique fidelium industria, quia nos per interventum nostrae dilectissimae conjugis Chunigundae quandam nostri juris capellam sive abbatiam, infra urbem Radesponam in pago Tuonocgowe, et in comitatu Ruodperti comitis sitam,	null	65860137-03e8-45e7-8023-c4f5c6919326	latin_170m_raw	null	None	None	None
sanctae Babenbergensi ecclesiae in honorem beati Petri principis apostolorum et sancti Georgii martyris consecratae, cum omnibus appenditiis, scilicet exitibus et reditibus, terris cultis et incultis, et cum omnibus utilitatibus quae ullo modo aut scribi aut nominari possunt, summa et liberali devotione in proprium donamus, ea videlicet conditione quatenus ejusdem supradictae ecclesiae Babenbergensis venerabilis episcopus Eberhardus, suique successores, deinceps liberam exinde habeant potestatem tenendi, possidendi, et quidquid ad usum praedictae ecclesiae pertineat faciendi, omnium contradictione remota. Et ut hujus nostrae donationis auctoritas stabilis et inconvulsa permaneat, praeceptum istud inde conscriptum propria manu corroborantes, sigilli nostri impressione jussimus insigniri. #Signum domni Heinrici regis invictissimi. (Monogramma.@# ) Guntherus cancellarius ad vicem Willigisi archicapellani recognovi. Data Kal. Junii, indict. VI, anno Dominicae incarnat. 1008, anno vero domni Heinrici secundi regn. VII. Actum Merseburg feliciter. #Sigillum intus impressum.@# C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Divinis et salutaribus sacrarum Scripturarum admonemur documentis et erudimur ut ecclesias Dei cum larga benivolentia ditemus, et summa devotione amplificare non cessemus. Proinde noverit omnium Christi nostrique fidelium industria, quia nos per interventum nostrae dilectissimae conjugis Chunigundae quandam nostri juris capellam sive abbatiam, infra urbem Radesponam in pago Tuonocgowe, et in comitatu Ruodperti comitis sitam, sanctae Babenbergensi ecclesiae in honorem beati Petri principis apostolorum et sancti Georgii martyris consecratae, cum omnibus appenditiis, scilicet exitibus et reditibus, terris cultis et incultis, et cum omnibus utilitatibus quae ullo modo aut scribi aut nominari possunt, summa et liberali devotione in proprium donamus, ea videlicet conditione quatenus ejusdem supradictae ecclesiae Babenbergensis venerabilis episcopus Eberhardus, suique successores, deinceps liberam exinde habeant potestatem tenendi, possidendi, et quidquid ad usum praedictae ecclesiae pertineat faciendi, omnium contradictione remota. Et ut hujus nostrae donationis auctoritas stabilis et inconvulsa permaneat, praeceptum istud inde conscriptum propria manu corroborantes, sigilli nostri impressione jussimus insigniri. #Signum domni Heinrici regis invictissimi. (Monogramma.@# ) Guntherus cancellarius ad vicem Willigisi archicapellani recognovi. Data Kal. Junii, indict. VI, anno Dominicae incarnat. 1008, anno vero domni Heinrici secundi regn. VII. Actum Merseburg feliciter. #Sigillum intus impressum.@# XLIII. #S. Henrici praeceptum, per quod Ecclesiae Wormatiensi attribuit quidquid Becelinus comes in beneficium possedit.@# (Anno 1008.)[Schannat, #Episcopatus Wormat.@# II. 37. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Si Ecclesiarum Dei loca alicujus commoditatis incremento meliorare studuerimus, nobis hoc proficere minime diffidimus. Quapropter omnium Christi fidelium, praesentium scilicet et futurorum, noverit universitas qualiter nos, ob remedium animae tertii Ottonis imperatoris nec non nostrae parentumque nostrorum seu Cunigundae, dilectissimae contectalis nostrae ejusdemque interventu, atque petitione Burchardi venerabilis episcopi, Wormaciensi episcopio et Ecclesiae, in honorem sancti Petri apostolorum principis constructae ac dedicatae, quidquid Becelinus comes in beneficium nostri ex parte hactenus habuit et tenuit,cum omnibus ejus pertinentiis sive appendiciis vel, quae quolibet modo dici aut scribi possunt, utilitatibus, situm in pago Laginahi, in comitatu vero Gerlai comitis, hac nostra praeceptali pagina integre concedimus atque largimur, ac de nostro jure in ejus jus et dominium omnino transfundimus: ea videlicet ratione ut praescriptus Burchardus, sanctae Wormaciensis sedis antistes, de praenominato praedio ejusque pertinentiis, ipse suique successores dehinc liberam habeant potestatem habendi, possidendi, vel quidquid eis libitum fuerit faciendi, omni, omnium contradictione remota. Et ut hanc nostrae donationis auctoritas stabilis et inconvulsa omni permaneat tempore, hoc praeceptum inde conscriptum manu propria corroborantes, sigilli nostri impressione insigniri jussimus. #Signum domni Heinrici regis invictissimi.@# Eberhardus cancellarius vice Wuilligisi archicapellani recognovi. Data V Idus Maii, anno Dominicae incarnationis millesimo VIII, indict. V, anno vero domni Heinrici regni VI. Actum Triburi feliciter. Amen. XLIV. #Diploma Henrici II imp., quo Ecclesiae Wirceburgensi tradit Meinungen et Walldorf pro aliis bonis in pago Ratenzgau novo Bambergensi episcopatui permissis.@# (Anno 1008, Maii 7.)[Ussermann, #Germania sacra@# III, #Preuves,@# p. 16.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clemencia rex. Omnibus Christi fidelibus, praesentibus scilicet atque futuris, notum	null	b71da456-7b7b-4507-b383-3975aab8423d	latin_170m_raw	null	None	None	None
esse volumus quia nos, ob divinae remuneracionis spem Dominum nobis instituentes haeredem, et ex nostris rebus haereditarium quendam nostri juris locum Babenperc dietum in culmen et caput episcopatus, honore sancti Petri principis apostolorum insigniti, erigentes et sublimantes, quandam Wirzeburgensis dioceseos partem, comitatum videlicet Ratenzgouin dictum, exceptis tribus ecclesiis Wahenrod et Mulinhusen ac Lonerstat cum capellis ad easdem ecclesias respincientibus, et quandam partem pagi Volckfelt dicti, videlicet a loco ubi flumen Vraha dictum influit Ratenzam, et per descensum Ratenzae usque in fluvium Moin, et per descensum Moin usque in locum Fiheriet dictum, et per ascensum rivuli, qui eandem villam dividendo praeterfluit, usque in ejusdem rivuli caput et ortum, et a capite illius rivuli secundum quod rectius et vicinius potest veniri in supra dictum flumen Vraha, ab Heinrico ejusdem ecclesiae episcopo, consentiente et collaudante clero et populo, firma ac legali commutacione acquisivimus. Tradentes e contra eidem Hainrico episcopo suaeque ecclesiae jure proprietatis loca in pago Grapfeld, in comitatu vero Ottonis comitis sita, Maynunga, et Maynungero marcha et Walahdorf dicta, cum omnibus eorum pertinenciis, villis scilicet et utriusque sexus mancipiis, ecclesiis, decimacionibus, silvis, venationibus, aquis aquarumve decursibus, piscacionibus, molendinis, pratis, pascuis, terris cultis vel incultis, quaesitis vel inquirendis, viis et inviis, existentibus [exitibus] et reditibus, et cum omnibus, quae dici aut nominari possunt, utilitatibus, jure nostro in jus praedictae ecclesiae transfundendo, ea videlicet racione ut, praefatus episcopus Hainricus suique successores de praenominatis locis dehinc liberam habeant potestatem possidendi, commutandi, vel quicquid eis inde libitum sit faciendi, omni omnium contradictione remota. Et ut haec nostrae commutacionis sive donacionis auctoritas stabilis et inconvulsa permaneat [omni] tempore, hoc praeceptum inde conscriptum manu propria corroborantes, sigilli nostri impressione insigniri jussimus. #Signum domni Hainrici regis invictissimi.@# Eberhardus episcopus et cancellarius vice Willigisi archicapellani recognovi. Data Nonis Maii, anno Dominicae incarnationis millesimo VIII, indictione V, anno vero domni Hainrici secundi regni sexto. Actum Wirzeburge feliciter. Amen. XLV. #S. Henrici privilegium pro Ecclesia Vicentina.@# (Anno 1008.)[Ughelli, #Italia Sacra,@# V, 1 40.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS divina favente clementia rex. Si Ecclesiarum Dei curam gerimus, easque dilatare studuerimus, nostri regni statum augmentari minime dubitamus. Quo circa omnium S. Dei Ecclesiae, praesentium scilicet et futurorum, noscat universitas qualiter Hieronymus S. Vicentinae Ecclesiae episcopus noster familiaris nostram adiit clementiam postulans ut, pro Dei amore animaeque nostrae remedio, castella sui episcopii Vicent. qui fodri detrimento usque modo vastabantur et conculcabantur, nostrae regiae auctoritatis largitione perdonaremus et concederemus. Cujus petitionibus annuentes, prout juste et legaliter possumus, jam dicto Hieronymo episcopo suisque successoribus, sicut sibi concessum est et perdonatum a bon. me. D. Othone Caesare Augusto, perdonamus ut de omnibus castellis ad suum jam dictum Episcopatum pertinentibus, scilicet Barbarano, Salvatiano, Nosceta, Albetine, Aureliano, Custodia, Grancona, Grumodo, Vincentia-Brendulis, Altavilla, Montedigno, Corvedo, et de Valle Coturnica, Cucullo, Vello, Arserio, et omnibus famulis super terram jam dicti episcopatus habitantibus vel residentibus, non alicui homini tam ducibus quam marchionibus, comitibus, seu alicui magnae parvaeque personae fodrum persolvatur, vel concedatur; sed liceat per hoc praeceptum jam dicto Hieronymo episcopo suisque successoribus, sicut superius scriptum habetur, quiete et pacifice omnia praenominata castella, eorumque habitatores ad jam dictum episcopatum pertinentes, vel super terram ejus residentes, de omnibus fodris defendere, et protegere, omni contradictione remota. Si vero contigerit ut nos in eas partes veniamus, ipse jam dictus Hieronymus episcopus, vel sui successores per se vel eorum missos fideles fodrum colligant, nobisque servitia secundum posse praeparent, eo videlicet ordine ut nullus dux, patriarcha, marchio, comes, vicecomes, sculdasius, gastaldio, nullaque nostri regni magna parvaque persona praedictum Hieronymum episcopum suosque successores de perdonatione et concessione fodrum subscriptorum castrorum inquietare, molestare, fatigare audeat vel praesumat. Si vero, quod non credimus, hoc nostrum praeceptum infringere tentaverit, sciat se compositurum auri purissimi libras quingentas, medietatem camerae nostrae, et medietatem praedicto Hieronymo episcopo suisque successoribus. Quod ut verius	null	d03e17e0-78ec-4dac-a0af-5bc1f3ff70f5	latin_170m_raw	null	None	None	None
habeatur, manu propria hanc paginam roborantes sigillo nostro jussimus insigniri. #Signum D Henrici + regis invictissimi.@# Eberardus archicapellanus recognovit. Datum XXX. . . Anno Dominicae incarnationis millesimo VIII, indict. VI, anno quinto [vero] D. Henrici regni [regis] VI. Actum Mulind. . . feliciter. Amen. XLVI. #S. Henricus Imperator Baldrico episcopo Leodicensi, et Baldrico comiti dat bannum bestiarum in silvis quas possidebant.@# (Anno 1008.)[Miraeus, #Opp. diplom.,@# II, 53.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS divina favente clementia rex. Notum sit omnibus nostris fidelibus, praesentibus scilicet et futuris qualiter nos, interventu atque petitione Heriberti Coloniensis archiepiscopi, bannum nostrum bestiarum Baldrico sanctae Leodicensis Ecclesiae praesuli, nec non Baldrico comiti, super eorum proprias silvas, quae sunt, inter illa duo flumina, quae ambo Nithe vocantur, et tertium quod Thila nominatur, sitae, et quae pertinent ad illas villas Heiste et Heisten, ac Badfride, nec non Maclines, nominatas, quod tamen totum Waverwald appellatur, in comitatu vero Gozilonis comitis, qui Antewerf dicitur, sitnm, perhanc nostram praeceptalem paginam concedimus atque largimur, et de nostro jure in eorum jus ac dominium transfundimus: ea videlicet ratione ut, praescripti Baldrici de praenominato banno ejusque utilitate dehinc liberam habeant, quidquid sibi placuerit, potestatem faciendi, omnium hominum contradictione remota. Et ut haec donationis nostrae auctoritas stabilis et inconvulsa omni permaneat tempore, hoc praeceptum inde conscriptum, manu propria corroborantes, sigillo nostro insigniri jussimus. #Signum domini Henrici regis invictissimi.@# Eberhardus cancellarius, vice Willigisi archicapellani, recognovit. Datum pridie Idus Septembris, indictione sexta, anno Dominicae incarnationis millesimo octavo, anno vero domini Henrici secundi regnantis septimo. Actum Treviris feliciter. Amen. XLVII. #Rex Henricus II donat monasterio Niederaltacensi ecclesiam parochialem in Mundraching cum decimis, et mansum ibidem, tres mansos in Siffenkofen, et molendinum in Mangolting.@# (Anno 1009, 6 April.)[Ried, #Cod. episc. Ratisbon., ex Mon. Boic.@# XI, 137.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Si Ecclesias Dei alicujus doni incremento ditare vel sublimare studuerimus, nobis id profuturum esse minime dubitamus. Quapropter noverit omnium Christi fidelium nostrorumque industria qualiter, ob remedium animae nostrae et interventum dilecti abbatis nostri Godehardi, suum juge devotumque servitiam inspicientes, monasterio suo Altaha dicto, ad servitium et ad usum fratrum Deo ibidem servientium, in villa Mundrichinga dicta unam Ecclesiam cum dotali manso et duabus partibus decimationis ad eandem Ecclesiam pertinentibus, et in villa eadem alium mansum cum mancipiis Frudun et uxore ipsius et filiis eorum. In Siffinchoven autem tres mansos cum mancipiis in his habitantibus, in Mangoltingen vero superius molendinarium cum molendino, in pago Duonagouue, in comitatu vero Ruotberti comitis sitis, cum omnibus appendiciis sive utilitatibus quae dici aut nominari possunt, per hanc nostri praecepti paginam concedimus atque largimur, et de nostro jure ac dominio in eorum jus ac dominium omnino transfundimus, ea quippe ratione ut, praedictus abbas suique successores una cum fratribus inibi Deo famulantibus de praenominato bono et ejus utensibilibus dehinc liberam potestatem ad communem usum fratrum, quicquid eis placuerit, faciendi, omnium hominum contradictione remota. Et ut haec nostrae donationis auctoritas stabilis et inconvulsa permaneat omni tempore, hoc praeceptum inde conscriptum manu propria roborantes sigilli nostri impressione insigniri jussimus. #Signum domni Heinrici, regis invictissimi. (Monogramma.) @# Guntherus cancellarius vice Willigisi archicapellani recognovi. Data VIII Idus Aprilis, indictione VIII, anno ab incarnatione Domini 1009, anno vero domni Heinrici secundi regnantis octavo. Actum Reganesburg feliciter. Amen. XLVIII. #Rex Henricus II donat monasterio prül prope Ratisbonam mansum regalem in villa Genstall.@# (Anno 1009, 20 Maii.)[Ried, #ubi supra,@# pag. 128.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Si Ecclesiarum Dei loca alicujus doni incremento sublimare studuerimus, nobis nostrique regni statui id proficere minime diffidimus. Quapropter omnium Christi fidelium, praesentium scilicet ac futurorum, noverit universitas qualiter nos, divini amoris instinctu, pro remedio animae nostrae, ob interventum et petitionem Bonifacii, Prulensis abbatis, sibi suoque monasterio in	null	515c72c5-b9e5-420a-a18a-121c82bc92ef	latin_170m_raw	null	None	None	None
honorem sancti Bartholomaei apostoli constructo atque dedicato unum regalem mansum, quem antea Waltrico concessum habuimus, in villa Genstall dicta, in pago Tunahgouue, in comitatu Ruperti situm, cum omnibus ejus appendiciis, viis et inviis, cultis et incultis, exitibus et reditibus, quaesitis sive inquirendis, seu cum omnibus utilitatibus quae quolibet modo dici aut scribi possunt, per hanc nostram regalem paginam concedimus atque largimur, et de nostro jure et dominio in ejus jus et dominium omnino transfundimus, ea videlicet ratione ut, si quis Ratisponen. Ecclesiae episcopus, quod absit! idem monasterium destruere vel monachicam vitam inibi violare praesumpserit, praescriptus mansus iterum ad regales redeat manus; si autem firmum et inviolatum praescriptum monasterium permanserit, jam dictus abbas Bonifacius suique successores liberam potestatem habeant, exinde, quidquid eis placuerit, faciendi ad eorum utilitatem Ecclesiae, omni videlicet hominum contradictione remota. Et ut haec nostrae donationis auctoritas stabilis et inconvulsa ita permaneat, hoc praeceptum inde conscriptum manu propria corroboravimus et sigillo nostro insigniri jussimus. #Signum domni Heinrici regis invictissimi. (Monogramma.@# ) Guntherus cancellarius vice Willigisi archicapellani recognovi. Data XIII Kal. Junii, indict, VII, anno Dominicae incarnationis 1009, anno vero domni Hienrici regis secundi regnantis septimo. Actum Ratisponae feliciter. Amen. XLIX. #Rex Henricus II donat Ecclesiae Bambergensi locum Lichtowa in pago Nordgov. situm.@# (Anno 1009, 2 Julii.)[Ried, #Codex episcop. Ratisb.@# 1, 129.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Dominicis non surdum praebentes auditum praeceptis et deificis obtemperando suasionibus, quendam nostrae paternae haereditatis locum Babenberc dictum in sedem et culmen episcopatus proveximus, et romana auctoritate in honore sanctae Dei genitricis Mariae, sanctorumque apostolorum Petri et Pauli stabilivimus et corroboravimus, ut inibi nostrum nostrorumque parentum, et Ottonis tercii, videlicet imperatoris et antecessoris nostri, celebre nomen haberetur, et jugis pro omnibus orthodoxis hostia mactaretur. Proinde noverit omnium nostrorum fidelium tam praesens aetas, quam et futura posteritas, qualiter nos quendam nostrae proprietatis locum Lihtowa dictum, in pago Nortgowe et in comitatu Heinrici comitis situm, ad eandem supradictam episcopalem sedem, una cum omnibus ejus appendiciis sive adhaerentibus, videlicet rebus mobilibus et immobilibus, ac caeteris omnibus, quae scribi aut appellari possunt quolibet modo, utilitatibus, hac nostra praeceptali pagina, prout firmius possumus, donamus atque proprietamus, omnium contradictione remota. Et ut haec nostrae auctoritatis traditio firma et inconvulsa permaneat, hanc paginam inde conscriptam sigilli nostri impressione manu propria roborantes jussimus insigniri. #Signum domni Heinrici secundi regis invictissimi. (Monogramma.@# ) Guntherus cancellarius vice Erchanbaldi archicancellarii recognovi. Data VI. Non. Julii, indictione VIII, anno Dominicae incarnationis 1009, anno vero domni Heinrici regn. IX. Actum Hingelenheim feliciter. #Sigillum majestat. intus impressum exstat.@# L. #S. Henrici praeceptum pro Ecclesia Cremonensi.@# (Anno 1009.)[Ughelli, #Italia sacra,@# IV, 594.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS divina favente misericordia Francorum et Longobardorum rex. Si sacrarum Dei Ecclesiarum miseriis et oppressionibus studuerimus subvenire, et nostrae majestatis sublevamen laboraverimus impendere, procul dubio regni nostri statum stabiliri, et aeternae remunerationis praemium nobis rependi non ambigimus. Quapropter notum sit omnibus nostris fidelibus, tam praesentibus quam futuris, quod vir venerabilis Landulphus S. Cremonensis Ecclesiae episcopus, et per omnia noster fidelissimus, modestiae nostrae retulit quod quaedam abbatia suo episcopatui subdita, et in honore S. Laurentii dedicata, et juxta civitatem suam sita, a quodam abbate Lamperto nomine diminueretur in beneficium dando, et malas inscriptiones faciendo, et hac occasione victualia fratrum subtrahebantur, et sic orationes et eleemosynae, quae pro anima illius qui eam construxit, et pro animabus omnium Christianorum, fieri debebant, diminui videbantur. Cujus rei causa, dolore cordis tacti intrinsecus, quid inde fieret cogitare coepimus. Divina namque gratia inspirante, et dilectissimae conjugis nostrae Chunicundae consilio saluberrimo interveniente, nostrae regalis auctoritatis praeceptum, quod inviolabile perpetualiter teneatur, fieri percepimus, ea videlicet ratione ut, tam praesens abbas quam futuri nullam potestatem deinceps habeant de rebus ad praedictam Abbatiam pertinentibus diminuere, neque in beneficium dando, nec commutationes, seu precarias, atque libellarias faciendo sine licentia praesentis	null	03019a15-121f-44be-a774-7c0f6cb38989	latin_170m_raw	null	None	None	None
episcopi, et successorum ejus, qui pro tempore fuerint. Si quis vero abbas contra hanc nostram auctoritatem et praeceptionem deinceps facere praesumpserit, scripta et investitura quae fecerit, irrita et vacua et sine robore permaneant, et abbas proprio honore et dignitate privetur, et illi qui investituram aut aliquid scriptum suscipere praesumpserint, sciant se composituros auri optimi libras centum, medietatem camerae nostrae, et medietatem abbatiae, cui damnum et diminutionem inferre tentavit. Quod ut verius credatur, diligentiusque ab omnibus observetur, manu propria roborantes sigilli nostri impressione jussimus insigniri. #Signum. . . domini Henrici gloriosissimi et invictissimi regis.@# Egilbertus cancellarius ad vicem Wilibisi episcopi et archicancellarii recognovi. Datum VII Id. Octob., anno ab incarnatione Domini 1009, anno vero Henrici I regis VII. Actum Maideburgh feliciter. Amen. LI. #Praeceptum Henrici II regis pro abbatia Classensi sancti Apollinaris.@# (Anno 1009, VII Kal. Maii.)[ #Annal. Camaldul.@# I, 190, ex autographo Classensi.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS divina favente clementia rex. Si nostrorum fidelium petitionibus aures nostrae serenitatis accommodaverimus, promptiores ac devotiores eos in nostro obsequio fore nullatenus titubamus. Omnium sanctae Dei igitur Ecclesiae nostrorumque fidelium, praesentium scilicet ac futurorum, noverit sollertia, Bonum presbyterum et monachum atque abbatem Ravennatem monasterii sancti Apollinaris, quod asserunt fundatum dudum in civitate cognominata Classis, nostrumque devotissimum fidelem, nostram in omnibus exorasse celsitudinem, quatenus pro Dei amore, animaeque nostrae perpetua salute, corroboraremus atque firmaremus et ex nostra benignissima largitione conderemus et deliberaremus in perpetuum confirmandam per haec nostri praecepti atque pragmatici scripti inviolabilem paginam omnes res et possessiones quascunque praefata Ecclesia praelibati monasterii quibuscunque cautionibus vel deliberationibus visum est possidere in integrum. Cujus sacris petitionibus justisque desideriis devote et libenter annuentes et assensum praebentes corroboramus atque confirmamus, et ex nostro jure et dominio in ejus jus et dominium transfundimus, videlicet quaecunque conjacent monasterii tam in monarchia quamque per singula loca nostri regni. In comitatu Fonensi et Pensauriani seu Ariminensi, villam quae dicitur Sala cum suis appendiciis in integrum, et titulum Ecclesiae ipsius monasterii in latere parietis situm in honore sanctae Feliculae et sanctorum martyrum Marci et Marcelliani, et Ecclesiam sanctae Mariae Dei genitricis in praedicta villa et cortecella Salae, et ecclesiam sancti Martini, quae nominatur Aqualonga. Haec omnia in integrum cum omnibus suis pertinentiis et cohaerentiis atque sub jacentiis cui praetaxatae Salae cohaerentes undique sunt, a primo latere fluvius, qui dicitur Pisciatellus, secundo lateri Vedrita et Paverianus, tertio lateri limes, qui dicitur Arzer, percurrens' a Paveriano usque in stratellam, et rivus qui vocatur de Fabrica desinens et derivans usque in mare, et ipsum littus maris quantulumcunque mihi pertinere videtur in integrum. Concedimus etiam Salam novam in integrum cum omnibus appendiciis suis, et quidquid regale est in Castancto et Bulgaria et Branchisi. Iterum concedimus ut liceat sibi, in civitate facere, quae dicitur Phono, posterulam in publico muro in loco illo ubi propriam terram infra et extra habeant, et juxta murum qui vocatur Dapenna, ecclesiam aedificare. Concedimus etiam praecipientesque statuimus ut nullus dux aut archiepiscopus, marchio, comes, vicecomes, sculdasius, gastaldio, aut aliquis publicus exactor in aliquibus praediis et possessionibus per quaecunque nostri regni loca conjacentibus et residentibus, aut hominibus supra sedentibus vel inhabitantibus theloneum, aut aliquam publicam functionem per alicujus tituli districtionem audeat exigere vel exquirere, nec aliquam invasionem, vel diminorationem, ant temerariam praesumptionem quoquomodo agere vel inferre praesumendo pertentet. Si quis igitur hanc nostrae semper et ubique inviolandae cautionis, definitionis, deliberationis, et concessionis, et voluntariae distributionis paginam, quod absit! quoquomodo temerario ausu infringere conatus fuerit, sciat se compositurum centum libras auri aut mille [argenti], medietatem camerae nostrae, et medietatem praelibato monasterio sancti Apollinaris. Quod ut melius credatur, diligentiusque ab omnibus observetur, manu propria praesentem paginam roborantes nostri sigilli impressione inferius insigniri jussimus. #Signum domni Heinrici regis invictissimi.@# Eberhardus cancellarius vice Willigisi archicapellani recognovi. Data VII Kalendas Maii, indictione septima, anno Dominicae incarnationis millesimo nono, anno vero domni Henrici secundi regnantis VII. Actum Niven . . . . feliciter. Amen. LII. #S. Henrici privilegium Godehardo abbati concessum.@# (Anno 1009.)[Ludewig, #	null	b50f07f8-58c0-4c8d-a5fa-f9db1cb8cf95	latin_170m_raw	null	None	None	None
Script. rer. Germ.,@# 333-34.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Si Ecclesias Dei alicujus doni incremento ditare vel sublimare studuerimus, nobis id profuturum esse minime dubitamus. Quapropter noverit omnium Christi fidelium nostrorumque industria qualiter, ob remedium animae nostrae et interventum dilecti abbatis nostri Godehardi, suum juge devotumque servitium inspicientes, monasterio suo, Altaha dicto, ad servitium et ad usum fratrum Deo ibidem famulantium, in villa Mundrichinga dicta unam ecclesiam, cum dotali manso et duabus partibus decimationis ad eamdem ecclesiam pertinentibus, et in villa eadem alium mansum, cum mancipiis Frundun et uxore ipsius et filiis eorum; in Siffenchoven autem tres mansos cum mancipiis in his habitantibus; in Mangoltingen vero superius molendinarium cum molendino, in pago Wonaulgowe, in comitatu vero Ruotberti comitis sitis, cum omnibus appenditiis sive utilitatibus quae dici aut nominari possunt, per hanc nostri praecepti paginam concedimus atque largimur. Et de nostro jure ac dominio in eorum jus ac dominium omnium transfundimus, ea quippe ratione ut, praedictus abbas suique successores, una cum fratribus inibi Deo famulantibus, de praenominato bono ejusque utensilibus dehinc liberam habeant potestatem, ad communem usum fratrum, quidquid eis libuerit faciendi, omnium hominum contradictione remota. Et ut haec auctoritas nostrae donationis stabilis et inconvulsa permaneat omni tempore, hoc praeceptum inde conscriptum manu propria roborantes sigilli nostri impressione insigniri jussimus. Data octavo Idus Aprilis, indict. VII, anno ab incarnatione Domini 1009, anno vero domini Heinrici secundi regnantis VIII. Actum Regenspurg. Amen. LIII. #S. Henrici privilegium pro eodem.@# (Anno codem.)[Ludewig, #ubi supra.@# ] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Si quid nos Ecclesias Dei, vel in eisdem servientes, de nostris ditare studuerimus, procul dubio immarcescibile praemium in futuro capessere credimus. Qua de re cunctis fidelibus nostris, praesentibus scilicet et futuris, notum esse volumus qualiter nos, aeternae vitae desiderio inflammati, tam pro remedio animae nostrae quam parentum nostrorum, nec non et interventu dilectae (uxoris) contectalis nostrae Chunigundae, et pro dilectissimi Altahensis abbatis Godehardi gratissimo obsequio, eidem Ecclesiae cui ipse praeesse videtur, in usum monachorum inibi Deo famulantium, in comitatu Thiemonis praesidis, prope monasterium, in villa Helnigerimperk dicta, mercatum habenti; telonium tam viantium quam navigantium exigendi jus perpetuum per hoc regale praeceptum contulimus atque concessimus. Quod si qua persona eidem loco abstulerit, in futuro judicio examinanda erit. Et ut hac nostrae traditionis auctoritas stabilis et inconvulsa permaneat, manu propria eam roborantes sigillari nostra imagine jussimus. Data VII Idus Junii, indictione VII, anno Dominicae incarnationis 1009, anno vero domini Heinrici regis secundi regnantis VIII. Actum Merseburg feliciter. Amen. LIV. #Ecclesiae Northwald, « sitae in eremo, » multa praedia confert.@# (Anno 1009.)[Ludewig, #ubi supra,@# p. 331-32.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente gratia rex. Plantationis cujusque surculus trunco viridi imputatus, quanto saepiu saquis circumfusis irrigatur, tanto citius, crescentibus [ramis] in arborem erigitur. Ecclesias igitur Dei comparationi eidem nos recompensantes, ubicunque locorum noviter plantatas, si bonis nostris aliquanto benignius adhibitis sublevamus, tanto eas citius in divina laude feliciter excrescere, tantoque nos firmius imperii nostri culmen stabilire fideliter confidimus. Quapropter omnium Dei nostrique fidelium universitati notum volumus qualiter nos, ob interventum ac petitionem dilectae conjugis nostrae Chunigundae imperatricis augustae, et Brunonis Augustensis Ecclesiae praesulis, et caeterorum fidelium nostrorum, Eberhardi Ratisponensis, Bennonis Pataviensis episcoporum, ad Ecclesiam sitam in eremo, quae vocatur Nortwald, a Guntherio monacho, et inibi primitus eremeticam vitam ducente, constructam, in honore victoriosissimae crucis sanctaeque Dei genitricis Mariae, nec non B. Joannis Baptistae, in usum fratrum ibi Deo sub regula S. Benedicti servientium; quidquid habuimus, a fonte aquae quae vocatur Leipfliusa, usque ad locum qui vocatur Swartawinchill, et inde usque ad montem qui vocatur Ekkirischbuch, et ita usque ad aquam quae vocatur Forchenbach, et inde ad Holerenberch, usque dum venias Plecentenstein, et inde ad Grachenbach, et sic ad fontem ipsius aquae, et ita per aquam quae dicitur Flinsbach, et hinc, ut	null	5c416b36-5668-43c4-abc7-fd18a3099668	latin_170m_raw	null	None	None	None
subterminatum est, ad flumen Regin, et per descensum Regin fluminis usque in villam illam Piberach, quae duarum Piberach media interfluit, et sic sursum per eamdem Piberach, usque ad locum qui est in monte Hanawich, et inde per decursum aquae quae vocatur Sebach, et sic inde, ut modo terminatum est, usque ad locum ubi Kelbirbach cadit in album Regin, usque in Aflaltresbach, et inde ad magnum lapidem qui ex orientali plaga prope stratam jacet quae Bavariam tendit, et sic per stratam usque ad nigrum Regin, et sursum per eumdem fluvium, ad locum ubi interfluit aqua Fladinz, et inde ad fontem ejusdem aquae, et ita usque ad Nauffinna, cum omnibus utensilibus, cum areis, aedificiis, agris, terris, cultis et incultis, pratis, pascuis, sylvis, venationibus, aquis, aquarumve decursibus, piscationibus, molis, molendinis, viis et inviis, exitibus et reditibus, quaesitis et inquirendis, seu cum omni utilitate quae ullo modo inde provenire poterit, per hoc nostrum praeceptum, in proprium donavimus atque confirmavimus, ea videlicet ratione ut nemo ulterius, absque ejusdem cellae provisoris suorumque successorum licentia, potestatem habeat novalia faciendi, piscandi, aut nullo ingenio feras decipiendi, aut quamlibet potestatem, infra praescriptum terminum exercendi. Et ut haec donationis nostrae auctoritas stabilis atque inconvulsa omni permaneat aevo, hanc chartam, inde conscriptam, subtusque manu propria roboratam, sigilli nostri [jussimus] impressione insigniri. Data VII Idus Junii, indict. VII, anno Domini 1009, anno vero domini Heinrici secundi VII. Actum Merseburg in Dei nomine feliciter. LV. #Rex Henricus II donat parthenoni Obermunster per ipsum a fundamento perfecto et in praesentia sua 17 Apr. consecrato quamdam sui juris curtem Salach.@# (Anno 1010, April. 17.)[Ried, #Cod. episcop. Ratisb.@# I, 130.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Si Ecclesiarum Dei loca alicujus doni incremento sublimare vel meliorare studuerimus, nobis nostrique regni statui id proficere minime diffidimus. Quapropter omnium Christi fidelium, praesentium scilicet ac futurorum, agnoscat industria qualiter nos, divini amoris instinctu, pro remedio animae nostrae, ac senioris nostri, videlicet Ottonis imperatoris, dilectaeque conjugis nostrae Chunigundae reginae, seu parentum nostrorum, nec non et pro regni nostri, statu monasterio Ratisponensi, quod ibi vocatur Oberenmunester, in honore sanctae Dei Genitricis semperque Virginis Mariae dedicato, ipsa die qua illud, per nos a fundamento perfectum, in praesentia nostri XV Kal. Maii consecrari fecimus, quandam nostri juris curtem nomine Salaht, in comitatu Ruotperti comitis, in pago Duonochgowe cum omnibus suis pertinentiis seu appendiciis, villis, vicis, cum familiis utriusque sexus, areis, aedificiis, campis, pratis, pascuis, silvis, venationibus, aquis aquarumve decursibus, piscationibus, molendinis, exitibus et reditibus, viis et inviis, quaesitis sive inquirendis, cum omnibus quae quolibet modo dici aut nominari possunt utilitatibus, per hanc nostram regalem paginam eidem monasterio ad usum et stipendia sanctimonialium inibi Deo famulantium integre concessimus atque tradidimus, et de nostro jure ac dominio in ejus jus et dominium omnino transfundimus, ea quippe ratione ut abbatissa Wicpurg, quae nunc praefato monasterio praeesse videtur, eique succedentes abbatissae de eadem proprietate, ad usum tamen monasterii et sanctimonialium ibidem Deo servientium, dehinc liberam habeant potestatem, quicquid eis placuerit faciendi, omnium hominum contradictione sive inquietudine remota. Et ut haec nostrae donationis seu confirmationis auctoritas stabilis et inconvulsa omni permaneat tempore, hoc praeceptum inde conscriptum manu propria corroborantes atque confirmantes, sigilli nostri impressione insigniri jussimus. #Signum domni Heinrici regis invictissimi. (Monogramma.) @# Guntherius cancellarius vice Willigisi archicapellani notavi. Data XV Kal. Maii, indict. VIII, anno Dominicae nativitatis 1010, anno vero domni secundi Henrici regnantis VIII. Actum Regenesburg feliciter. Amen. #Sigillum majest. intus impressum magna ex parte fractum.@# LVI. #Henricus II rex praedium Tharissa Ecclesiae Bambergensi donat.@# (Anno 1010, 1 Junii.)[Ussermann, #Germania sacra@# III, #Preuves,@# p. 16] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina ordinante providentia rex. Notum sit omnibus Christi fidelibus, praesentibus scilicet ac futuris, quia,	null	55bb689b-c4ab-4187-9cb0-4333fe1613ba	latin_170m_raw	null	None	None	None
postquam nos, divina inspirante gratia et Romana auctorante potentia omniumque nostri fidelium in medium consulente concordi sententia, nostrae proprietatis locum Bavenberc dictum in sedem et culmen episcopatus proveximus, consensu et petitione nobis dilectissimae conjugis Cunigundae videlicet reginae quoddam praedium, quod a modernis Tareisa, ab antiquioribus vero Sinthorishusun est nuncupatum, in pago Volcfelt et in comitatu Tietmari comitis situm, ad eandem supradictam episcopalem sedem Bavenbere cum omnibus eorum appertinentiis, videlicet villis, vicis, ecclesiis, capellis, servis et ancillis, areis, aedificiis, terris cultis et incultis, viis, inviis, exitibus et reditibus, quaesitis vel inquirendis, silvis, saginis, venationibus, aquis, piscationibus, molis, molendinis, rebus mobilibus et immobilibus ac caeteris omnibus, quae rite scribi aut appellari possunt quolibet modo, utilitatibus hac nostrae auctoritatis praeceptali pagina prout firmius possumus, donamus, atque omnium contradictione remota proprietamus, praecipientes ut in Deo dilectus nobis saepe dictae sedis Eberhardus primus episcopus liberam dehinc habeat potestatem suique successores, idem supradictum praedium cum omnibus suis appendiciis tenendi, possidendi, seu quidquid sibi libeat modis omnibus in usum episcopatus inde faciendi. Si quis igitur, quod absit! hujus nostrae donationis munificentiam destruere seu violare praesumit, in die judicii coram oculis Dei tormento inextinguibili luat. Quod ne fiat, sed haec nostra traditio perpetualiter inviolabilis permaneat, hanc chartam inde conscriptam manu propria roborantes sigilli nostri impressione insigniri jussimus. #Signum domini secundi Heinrici regis invictissimi.@# Guntherius cancellarius vice Willigisi archicappellani notavi. Data Kl. Junii indictione VIII, anno Dominicae incarnationis millesimo X, anno vero domni secundi Heinrici regnantis VIII. Actum Mogontiae feliciter. Amen. LVII. #S. Henrici privilegium pro ecclesia Altahensi@# (Anno 1011.)[Ludewig, #Script. rer. Germ.,@# I, 335-36.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Si quid nos Ecclesias Dei, vel in eisdem servientes, de nostris ditare studuerimus, procul dubio immarcessibile praemium in futuro capessere credimus. Qua de re cunctis fidelibus nostris, praesentibus scilicet atque futuris, notum esse volumus qualiter nos, aeternae vitae desiderio inflammati, tam pro remedio animae nostrae quam parentum nostrorum, nec non et interventu dilectae contectalis nostrae Chunegundae, et pro dilecti Altahensis Godehardi gratissimo obsequio, eidem Ecclesiae cui ipse praeesse videtur, in usum monachorum inibi Deo famulantium, in marcha et comitatu Heinrici marchionis, decem regales mansos, inter hos terminos suos, item in orientali plaga de illo vallo et duabus arboribus, vulgo Felevun dictis, subtus villam Abbatorf dictam, usque fluvium Danubii, et inde rursum in latitudine, usque in occidentalem plagam, ad terminum ministerii Sigimares Weride, in longitudine vero, de Danubio usque ad Wagreim ad aquilonem terminantur, per hanc nostram praecepti paginam concedimus atque largimur, cum omnibus appendiciis ad eosdem pertinentiis, areis, aedificiis, terris cultis et incultis, pratis, pascuis, aquarumve decursibus, molendinis, piscationibus, venationibus, sylvis extirpatis, vel adhuc extirpandis, seu cum omnibus, quae dici aut nominari possunt, utensilibus, et de nostro jure ac dominio in ejus jus ac dominium omnino transfundimus. Ea quippe ratione ut praedictus abbas suique successores exinde liberam habeant potestatem tenendi, commutandi, vel quidquid eis in usum praedictorum fratrum agere libuerit. Et ut haec nostrae donationis auctoritas, omnium hominum contradictione remota, stabilis et firma constet, hanc chartam ex nostra jussione conscriptam ac signatam, propria manu subtus firmavimus. Data VII Kalend. Julii, indict. IX, anno Dominicae incarnationis 1011, anno vero domini Heinrici secundi regnantis X. Actum Regenspurg. LVIII. #S. Henrici imp. diploma datum pro monasterio Tegernseensi.@# (Anno 1011.)[Pez, #Cod. diplom. hist. epist.,@# ex bibl. Tegerns.] In nomine sanctae et inviduae Trinitatis, HENRICUS Divina favente clementia rex. Cunctis nostris fidelibus notum esse volumus. praesentibus scilicet atque futuris, qualiter nos, ob animae nostrae nostrorumque parentum remedium, aeternaeque vitae desiderium, interventu quoque dilecti nostri Godehardi, abbatis Altachensis, praedia quaedam cujusdam artificis Perengarii, quae ad monasterium S. Quirini M. ad Tegernsee pertinebant, eo quod idem servus ejusdem esset Ecclesiae, ab Imperatore Ottone, nostro antecessore in Francia et in Turingia	null	e05c33cf-c4e4-49cf-beb5-562ab3962b1a	latin_170m_raw	null	None	None	None
sibi concessa in nostrum jus cambiendo recipimus: econtra vero ultra fluvium Ainzim in comitatu Henrici marchionis in opportuno loco juxta praedium ejusdem Ecclesiae, Creberbach dictum, in meridiana plaga interjacentis stratae publicae, quae Hochenstrassa vulgo nuncupatur, partem silvae, Enisiwalt dictae, hobas regales sexaginta ad supradictum coenobium Tegernsee in usum monachorum inibi Deo famulantium, per hanc nostri praecepti paginam concedimus, et de nostro jure in jus ac dominium eorum, cum omnibus utensilibus quae ibi inveniri vel aptari possunt, prorsus transfundimus, et si ibi in integrum inventae non fuerint, in proximo loco nostro suppleantur, eo videlicet tenore ut illius loci abbates exinde liberam habeant potestatem in usum eorundem monachorum, quicquid eis inde faciendi placuerit, omnium hominum contradictione remota. Et ut haec nostrae donationis auctoritas firma et stabilis constet, hanc chartam ex nostra jussione scriptam et signatam manu propria firmavimus. Guntherius cancellarius vice Erchambaldi archicapellani recognovi. Data XIV Kal. Julii, indict. IX, anno Dominicae incarnationis 1011, anno vero domini Henrici II regnantis X. Actum Randesburae LIX. #S. Henrici diploma per quod integrum comitatum in pago Lobedengouve reliquis Ecclesiae Wormatiensis ditionibus adjicit.@# (Anno 1011.)[Schannat, #episcopatus Wormat.,@# II, p. 38.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, Heinricus divina ordinante providentia rex. Omnium itaque sanctae Dei Ecclesiae utriusque sexus fidelium sub regni nostri ditione degentium, nosse volumus solertiam qualiter Burchardus, venerabilis episcopus sanctae ecclesiae Wormatiensis, nobis in omnibus fidelissimus, dominationem nostram adiens rogavit ut fidelitatis variique laboris semper pro nostra dilectione impensi recordaremur. Cujus vero petitioni nos assensum praebentes, fideique sibi promissae memoriam tenentes, interventu scilicet ac petitione dilectae conjugis nostrae Cunigundae reginae, comitatum in pago Lobedengouve situm, cum omnibus sibi pertinentibus, per hanc nostram regalem paginam cessimus, et de nostro jure ac dominio in suae ditionis manum transmisimus, eo videlicet rationis tenore ut jam dictus episcopus de praedicto comitatu et ejus utilitatibus dehinc habeat potestatem fruendi, habendi, vel quidquid sibi placuerit faciendi, omnium hominum contradictione remota. Quod ut verius credatur, diligentiusque observetur ab omnibus, propriis manibus roborantes, sigillo nostro insigniri jussimus. #Signum domini Heinrici regis invictissimi.@# Guntherus cancellarius, ad vicem Erkambaldi archicapellani, notavi. Data VII Idus Maii, indict. VIII, anno Dominicae incarnat. millesimo XI, anno vero domni secundi Heinrici X. Actum Bavenberc feliciter. Amen. LX. #S. Henrici privilegium pro Ecclesia Paderbornensi.@# (Anno 1011.)[ #Codex diplomaticus Hist. Westph.,@# p. 61.] C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina ordinante providentia rex. Divinae pietatis clementia, quae nos ad culmen regiae majestatis perduxit, ad hoc voluit regnare ut ecclesiarum ordini firmando atque corroborando subveniamus; his autem maxime locis, quae ab antecessoribus nostris regibus imperatoribus fundata, sed jam peccatis exigentibus pene videbantur annullata. Quapropter omnium fidelium nostrorum praesentium scilicet ac futurorum industriae notum esse volumus qualiter, nos divini amoris instinctu, pro remedio animae nostrae seu parentum nostrorum, nec non et tertii Ottonis bonae memoriae imperatoris, dilectaeque conjugis nostrae Cunigundae reginae interventu, atque Meginwerc sanctae Podrebronnensis Ecclesiae venerabilis episcopi rogatu, sibi sanctaeque suae Ecclesiae a Karolo magno imperatore olim fundatae, nostris vero temporibus incendium passae, in honore enim sanctae Dei genitricis semperque virginis Mariae et sancti Kiliani martiris Liboriique confessoris dedicatae, comitatum quem Hahold comes dum vixit tenuit, situm scilicet in locis Haverga, Limga, Thiatmalli, Aga, Patherga, Treveresga, Langaneka, Erpesfeld, Silbiki, Matfeld, Nihterga, Sinatfeld, Ballevan prope Spriada, Lambiki, Lession, Sewardeshusun, cum omni legalitate in proprium concedimus atque largimur per hanc nostram regalem paginam, eo videlicet rationis tenore ut praefatus episcopus Meginwerc suique successores praescriptae ecclesiae praesidentes dehinc liberam habeant potestatem, de eodem comitatu ejusque utilitatibus quidquid eis placuerit faciendi, ad eorum tamen utilitatem ecclesiae, omni videlicet inquietudine remota. Et ut haec nostrae traditionis seu confirmationis auctoritas stabilis et inconvulsa omni habeatur tempore, hoc praeceptum inde conscriptum manu propria firmare curavimus, et sigillo nostro insigniri jussimus. #Signum domni Heinrici@# (L. M.) #regis invictissimi.@# Guntherius cancellarius ad vicem Erkambaldi archicapellani recognovi. Datum IV Idus April., indictione IX, anno Dominicae incarnationis millesimo XImº	null	ff2ba17b-0afe-455c-9c6c-2736df0790d5	latin_170m_raw	null	None	None	None
. Anno vero domni secundi Henrici regnantis IX. Actum Triburaregia villa feliciter. Amen. C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina ordinante providentia rex. LXI. #Traditio Henrici regis.@# (Anno 1012.)[Dronke, #Cod. Diplom. Fuld.@# p. 343.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia Romanorum rex. Constat nos divina disponente gratia caeteris supereminere mortalibus, ideoque convenit ut, cujus praecellimus munere, ejus voluntati parere in omnibus studeamus; ideoque omnibus Christianae fidei cultoribus nostrisque fidelibus, tam praesentibus quam futuris, cupimus esse notum qualiter venerabilis abba Branthoh de monasterio sancti Bonefacii quod Fultha vocatur una cum monachis suis supplicavit celsitudini nostrae ut homines Romano quondam imperio attinentes, qui super terras monasterii eorum commanent, quos olim divae memoriae domnus Lodewicus rex itemque dominus Ottho imperator, hujus nominis primus, contulerunt et confirmaverunt scholasticis monasterii Fuldensis et eorum successoribus pro pueris nutriendis et disciplinis scholasticis imbuendis ad cultum divinum uberius augmentandum: nos quoque ipsis ac monasterio eorum tradere et confirmare auctoritate regia dignaremur una cum provincia Sarowe dicta et quadam villa sita in Thuringia Holzhus nuncupata, quae eis quidam comes de Boemenia nomine Thacholf in testamento contulit, aput ipsos eligens sepulturam: insuper alia bona quae eis nostri antecessores imperatores reges principes ac alii fideles infra Romanum imperium devotionis intuitu optulerunt. Nos igitur ob divinum amorem et ipsius sancti loci reverentiam omnia bona tam mobilia quam immobilia cum abbatiis, comiciis, centis, judiciis, theloneis, monetis, bannis, districtibus, wiltbannis, jurisdicionibus quibuscunque, quae idem Fulthense monasterium possidet infra regnum divinitus nobis datum, vel quae in futurum adipisci poterit Domino concedente, una cum hominibus imperii antedictis et cum omnibus super terras ipsorum residentibus, qui pro condicione sua ad fiscum regium censum solvere deberent, nec non et praedicti Thacholfi comitis testamentum ipsi abbati Branthoo ejusque successoribus et monasterio Fulthensi per hos apices serenitatis nostrae tradimus et auctoritate regia in perpetuum confirmamus. Praeterea districtissime prohibemus ne missi nostri vel ballivi imperii aliquid tollant, rapiant vel invadant de suppellectili aut rebus abbatum decedentium, sed successori omnia reserventur: nec pro investitura, quae per sceptrum regium fieri debet, ab abbate de novo creato aliquid expetatur; sed sic omnia pro libertate ejusdem sancti loci taliter ordinentur ut ibidem cultus Domini perpetuo stare possit. Et ne quisquam hominum futuris temporibus contra hanc nostram traditionem seu confirmationem venire audeat, hos apices inde conscriptos manu propria roborantes sigillo nostro fecimus insigniri. #Signum domni Heinrici@# (M) #regis invictissimi.@# Erkanbaldus archicapellanus recognovi. Data XVII Kal. Januar. indictione XI, anno vero domni millesimo XII. Item anno domni Heinrici secundi regnantis XI. Actum Fultha monasterio in nomine Domini feliciter. Amen. LXII. #Traditio Heinrici regis de foresti Zunderenhart.@# (1012, 29 decemb.)[Dronke, #ubi supra.@# In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia rex. Si ecclesiarum Dei loca alicujus doni incremento sublimare vel meliorare studuerimus, nobis nostrique regni statui id proficere minime dubitamus. Quapropter omnium fidelium nostrorum, praesentium scilicet ac futurorum, industriae notum esse volumus qualiter nos divini amoris instinctu, interventu quoque ac peticione Branthoy abbatis, quandam juris nostri regni forestim infra istos fines adjacentem hisque terminis praecinctam: de Biberaho scilicet usque ad Wolfeshart, ac inde recte transcurrendo Rodenmannum et Byochineberge usque ad Calbaho et Fliedenu; hinc autem ad Langenaho et Widenaho; hinc vero in Guncenaho et in Mosebrunnen, et inde sic recte transiendo loca Ufecreginfelt, Warmuntessneida, Iliwineshusun et Heribrahteshusun, necnon Slierefa deorsum in Slidesa, et sic per deorsum usque in Fuldam, sibi suaeque sanctae ecclesiae in honore Dei genitricis sanctique Bonifacii archiepiscopi et martyris consecratae ac constructae, cum banno et cum suis omnibus pertinentiis, per hanc nostram regalem paginam in proprium concedimus atque largimur, et de nostro jure ac dominio in ejus jus et dominium omnino transfundimus, ea scilicet ratione ut praedictus abbas Brantho suique successores de praedicta foresti et ejus pertinentiis liberam dehinc potestatem habeant quicquid sibi inde placuerit faciendi, ad usum tamen ecclesiae, omnium hominum contradictione remota. Et ut haec nostrae traditionis auctoritas stabilis et inconvulsa per futura permaneat tempora, hoc praeceptum inde conscriptum manu propria corroborantes sigillo nostro insigniri jussimus. #Signum domni Heinrici@# (	null	bcfb8189-3cf9-41af-927e-bff037035846	latin_170m_raw	null	None	None	None
M) #regis invictissimi.@# Guntherius cancellarius vice Erchambaldi archicapellani recognovi. (S) Data IV Kal. Januarii, indictione X, anno Dominicae incarnationis millesimo XIII. Anno vero domni secundi Heinrici regnantis XI. Actum Polida feliciter. Amen. LXIII. #Traditio Heinrici II regis de Lupence marca.@# (Anno 1012? 30 dec.)[Dronke, #ubi supra.@# ] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS, divina favente clementia Romanorum imperator augustus, omnibus fidelibus nostris praesentibus scilicet et futuris gratiam et salutem in Christo. Notum esse volumus omnium catholicae fidei memoriae qualiter, interventu ac peticione Chunigundae imperatricis augustae nostrae dilectae conjugis, per hanc nostri imperialis praecepti paginam concedimus sanctae Fuldensi ecclesiae et domno Bopponi abbati ejusque successoribus in perpetuum bannum nostrum super diversi generis feras inter fines et terminos Lupencemarcha quaquaversum eadem Lupencemarcha extenditur, ex consensu et voluntate Erkenbaldi Mogontinensis archiepiscopi necnon et Arnoldi abbatis Herfeldensis et Willehelmi comitis et fratris ejus Bopponis. Sigimari quoque advocati et omnium circa habitantium qui ibi juxta praedia habere noscuntur, eo vicelicet tenore quatenus eadem prae nominata, sancta scilicet Fuldensis ecclesia, nosterque fidelis Boppo ejusdem ecclesiae venerabilis abbas, omnesque qui in praesenti Fuldensi ecclesia sibi pro futuris temporibus successuri sunt, infra praefatos fines forestandos hac nostra imperiali traditione talem pacem et securitatem amodo et deinceps de caeteris comprovincialibus et circum sedentibus obtineant, qualem haec eadem caeteraeque ecclesiae hactenus habere visae sunt, quae nostra sive praedecessorum nostrorum imperatorum videlicet et regum de hujusmodi forestibus forestandis praecepta susceperunt. Et ut haec banni nostri concessio stabilis semper et inconvulsa permaneat, hoc praeceptum inde conscriptum manu propria corroborantes sigilli nostri impressione jussimus insigniri et nominis nostri caractere confirmari. #Signum Heinrici gloriosissimi imperatoris augusti.@# Ego Guntherius cancellarius recognovi. Datum III Kal. Januar. Actum Fulde feliciter. Notum sit omnibus fidelibus qualiter nos, cum ecclesia Fuldensi concambium facientes, dedimus sancto Bonifacio locum proprietatis nostrae in Lupence marcha, et recepimus alia loca, hoc est Wazerlosen et Eibingen. Hi sunt autem fines et termini Lupence marcha: Truchenebach inde ad Steinenbrunnen, inde ad Birkinen solen, inde ad Holcbiberen, inde ad alterum Biberen, inde ad Hattenbach, inde ad Leingruben, inde ad Cumbelum, inde ad Lyopbergun, inde ad Horsuerzum, inde ad Brestinesbrunnen, inde ad Hohen eihcholcen, inde ad Merenlinden, inde ad Habechental, inde Steininen strazen, inde ad Weidenbrunnen et Nazaha inferius ad Steinenbrunnen, inde ad Widinen solen, inde ad Marcsteinen, inde ad Neptale sursum et Neptale infra, inde ad Setensteten per capellam, de capella ad Hurselen, inde ad Ottereswag, inde ad Horwiden, inde ad Lachweige, inde Kabenbuhele, inde ad Wartbergen in fontem, inde ad Zugenturnen, inde ad Madungen, inde ad Gerwinessteinen, inde ad Alviges sol., inde ad Suarzbach, inde ad Alinde, et Alinde inferius ad Merrith, inde ad Liggenhoug, inde ad Drinhougen, inde ad Rotensolen, inde ad Gotdedah, inde ad Ahorne, inde ad Kubach, et de Kubach infra in Werraha, et de Werra inferius in praedictum Truckenebach. LXIV. #Heinrici regis praeceptum, per quod Wormaticensem Ecclesiam [inter] et coenobium Laurisheimense controversiam, ratione Forestis Odenwalt dirimit.@# (Anno 1012.)[Schannat, #Episcopatus Wormat.,@# II, 38.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS, divina ordinante clementia, rex. Omni itaque sanctae Dei Ecclesiae fidelium in regno nostro degentium nosse volumus sollertiam quomodo vir venerabilis, et nobis in omnibus fidelis, Burchardus, Wormatiensis ecclesiae episcopus, dominationem nostram adiit sese reclamando, ob frequentem contentionem habitam inter suam Ecclesiam, et Laureshamensis ecclesiae abbatem, de quibusdam utilitatibus quae sunt in pago Lobedungowe, eo quod praefatus abbas Wormatiensis Ecclesiae omne silvaticum in silva Odenwalt potestativa manu velit abdicare, suaeque per integrum vendicare. Ob hanc igitur altercationem nostrae excellentiae porrexit praeceptum Dagoberti famosissimi regis Francorum relegendum, in quo scriptum habetur qualiter ipse Dagobertus rex ad basilicam sancti Petri apostoli Wormatiae constructam tradidit castellum Ladinburg in pago Lobedungowe situm cum omnibus utensilibus illuc pertinentibus et omni silvatico in silva Odenwalt; ad hoc etiam nostris visibus obtulit praecepta successorum illius, videlicet Pipini, Karoli, Ludowici; Ottonis primi, clarissimorum scilicet regum vel imperatorum Francorum, in quibus scriptum invenitur quomodo ipsi traditionem et confirmationem praescripti	null	63ac7fc0-977f-4519-8c10-1e4fc29d509d	latin_170m_raw	null	None	None	None
regis suis praeceptionibus a novo confirmarunt; sed pro rei firmitate precatus est nostram clementiam ut frequenti litigio finem statueremus. Cujus petitionibus, ob Dei amorem, ejusque fidele servitium libenter annuentes, Bopponem supradicti pagi comitem a culmine nostri imperii ad destruendam litem vetustam misimus, et ut Sigebodo Wormaticensis miles, et Wernerus Laureshamensis miles, nec non scabinei praenominati comitis, cum juramento marcam Lobedunburgensem, pro qua contenderunt, a marca quae respicit ad Epfenheim distinguerent, praecepimus. Isti sunt qui pro eadem marca juraverunt: Sibodo, Siguin, Wazzo, Auduom, Reolfreging, item Siguin. Hartmann, Hetzel, Eskrih. Et istis terminis supradictas marcas distinxerunt. Hegisurum usque in Flichenbach, et sic usque in possessam Homathoni, et sic sursum possessam usque ad Enthelen Wichelstein, inde ad orientalem bornen, inde ad spumosum stagnum, et sic in Ulmenam; et inde usque ad intonen Egkam; inde a dunen Wichental, inde in orientalem Ulmenam, et sic usque ad Richeresvindam. Inde in Nevarum et sic Nevarum deorsum usque in Niwenheim, et in ea nihil speciale dixerunt, excepto Colegenberg et Forestem quae Eugizunforste nominatur. Quapropter hoc nostrae auctoritatis praeceptum eidem Ecclesiae fieri decrevimus, per quod jubemus ut praefato episcopo Burchardo, aut successoribus suis, nullum impedimentum praedictis Ecclesiae facultatibus ab aliqua persona occurrat; et hoc adjicimus: si qui superbiendo istud pactum vel praeceptum violaverit, tres libras auri ad cameram nostram vel successoris nostri tribuat, et quod inceperit irritum habeatur. Et, ut haec auctoritas nostrae confirmationis firma stabilisque permaneat, annuli nostri impressione eam insigniri jussimus, manuque propria subtus annotavimus. Guntherus cancellarius, ad vicem Erkanbaldi archicapellani recognovi. Data XV Kalend. Septemb., anno incarnat. Dom. millesimo duodecimo, indictione decima, anno vero domini Heinrici secundi decimo. Actum Nerstein feliciter. Amen. LXV. #Abbatia Florinensis, quae est Benedictinorum in dioecesi Leodiensi, a Gerardo I Cameracensi et Atrebatensi episcopo fundata, confirmatur diplomate S. Henrici.@# (Anno 1012.)[Miraeus, #Opp. diplom.,@# I, 675.] ( #Initium deest.@# ) Quapropter innotescimus omnibus Christifidelibus, et nostris, tam futuris quam praesentibus, quia Gerardus vir venerabilis in primis, noster capellanus, postea vero, Dei gratia annuente, et me dante, Cameracensis episcopus effectus, et fratres sui Godefridus, et Arnulfus, abbatiam quamdam in pago Lomacensi sitam pro salute animarum suarum, et suorum parentum Florines construxerunt. Quorum interventu ipsam abbatiam cum omnibus bonis ad eamdem pertinentibus, futuris et praesentibus, in nostro mundiburnio et tuitione perpetuo conservandam suscepimus. Communi igitur fratrum assensu, hujus constructae ab eis abbatiae, Godefrido cessit advocatio. Et ne aliqua inter ipsam et abbatiam suscitaretur altercatio, idem Godefridus jus advocationis, quod retinuit, in nostra praesentia sic exposuit. De singulis foris . . . . . Si quis autem posterorum hujus advocationis ultra haec adversus ecclesiam quidquam molestum arroganter intulerit, Baldrico Leodicensium episcopo nunc nobis assistenti, et successoribus ejus, ut nostra vigeat concessio, loco nostri ut judices et vindices arctius appareant, auctoritate potiore. . . . . Jubemus ergo publice, et in pleno colloquio, quatenus impensius labor non periret, sed securum et defensum maneret monasterium in honore beati Joannis Baptistae constructum; et inibi habitantes pro incolumitate nostra, et conjugis nostrae, et pro statu imperii nostri Dei clementiam jugiter exorarent, hoc nostrae auctoritatis praeceptum fieri decrevimus. Haec sunt autem ingenuorum testium nomina: Burchardus Wormaciae episcopus. Heribertus Coloniensis archiepiscopus. Deodoricus Metensis episcopus, frater Cunegundis imperatricis. Adelboldus Ultrajectensis episcopus. Godefridus dux, etc. Frater ejus Ethelo. Otto dux Lotharingiae. Albero dux Mosellanorum Data decima septima Maii, anno Dominicae incarnationis millesimo duodecimo, indictione decima, concurrente secundo, epacta vicesima quarta, anno autem Henrici imperatoris undecimo. Actum Leodiciifeliciter. Amen. LXVI. #Imperator Henricus donat Ecclesiae Bambergensi locum Irnsing in pago Kelesgowe et in comitatu Ottonis de Wittelspach situm.@# (Anno 1012, 1 Nov.)[Ried, #Cod. episc. Ratisb.,@# I, 130.] C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS, divina favente clementia, Romanorum imperator Augustus. Omnium Xpi nostrique fidelium noverit industria qualiter nos. ob remedium animae et per interventum nostrae dilectissimae conjugis Chunigundae imperatricis	null	d9880620-382b-4542-8305-807fd457e5f1	latin_170m_raw	null	None	None	None
Augustae, quendam nostri juris locum Eringesingun (Irnsing) dictum, in pago Kelesgowe et in comitatu Ottonis comitis situm, sanctae Babenbergensi ecclesiae in honorem beati Petri principis apostolorum et sancti Georgii martyris constructae et consecratae, cum omnibus appendiciis scilicet terris cultis et incultis, villis, vineis, agris, pratis, pascuis. aquis aquarumque decursibus, molendinis, areis, aedificiis, utriusque sexus mancipiis, exitibus et reditibus, et cum omnibus utilitatibus quae vel scribi vel nominari possunt, summo et liberali devotionis studio in proprium concedimus et donamus; ea videlicet condicione quatenus ejusdem supradictae sanctae Babenbergensis ecclesiae venerabilis episcopus Eberhardus suique successores deinceps liberam exinde habeant potestatem tenendi, possidendi, et quicquid ad usum praedictae ecclesiae pertineat faciendi, omnium remoto contradictionis obstaculo. Si quis, quod absit! hujus nostrae donationis munificentiam destruere praesumat, inextinguibili tormento in die judicii luat; id ne fiat, sed ut hujus nostrae donationis auctoritas stabilis et inconvulsa permaneat, hoc praeceptum inde conscriptum propria manu corroborantes, sigilli nostri impressione jussimus insigniri. #Signum domni Heinrici invictissimi Romanorum imperatoris Augusti. (Monogramma.@# ) Guntherius cancellarius vice Erchanbaldi archicapellani recognovi. Data Kal. Novembris, indict. III, anno Dominicae incarnationis 1012, anno vero domni Heinrici secundi regnantis XII, imperii autem I. Actum Merseburc feliciter. Amen. #Cum sigillo majestat.@# C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS, divina favente clementia, Romanorum imperator Augustus. Omnium Xpi nostrique fidelium noverit industria qualiter nos. ob remedium animae et per interventum nostrae dilectissimae conjugis Chunigundae imperatricis Augustae, quendam nostri juris locum Eringesingun (Irnsing) dictum, in pago Kelesgowe et in comitatu Ottonis comitis situm, sanctae Babenbergensi ecclesiae in honorem beati Petri principis apostolorum et sancti Georgii martyris constructae et consecratae, cum omnibus appendiciis scilicet terris cultis et incultis, villis, vineis, agris, pratis, pascuis. aquis aquarumque decursibus, molendinis, areis, aedificiis, utriusque sexus mancipiis, exitibus et reditibus, et cum omnibus utilitatibus quae vel scribi vel nominari possunt, summo et liberali devotionis studio in proprium concedimus et donamus; ea videlicet condicione quatenus ejusdem supradictae sanctae Babenbergensis ecclesiae venerabilis episcopus Eberhardus suique successores deinceps liberam exinde habeant potestatem tenendi, possidendi, et quicquid ad usum praedictae ecclesiae pertineat faciendi, omnium remoto contradictionis obstaculo. Si quis, quod absit! hujus nostrae donationis munificentiam destruere praesumat, inextinguibili tormento in die judicii luat; id ne fiat, sed ut hujus nostrae donationis auctoritas stabilis et inconvulsa permaneat, hoc praeceptum inde conscriptum propria manu corroborantes, sigilli nostri impressione jussimus insigniri. #Signum domni Heinrici invictissimi Romanorum imperatoris Augusti. (Monogramma.@# ) Guntherius cancellarius vice Erchanbaldi archicapellani recognovi. Data Kal. Novembris, indict. III, anno Dominicae incarnationis 1012, anno vero domni Heinrici secundi regnantis XII, imperii autem I. Actum Merseburc feliciter. Amen. #Cum sigillo majestat.@# LXVII. #S. Henrici privilegium pro monasterio S. Benedicti Montis Casini.@# (Anno 1013.)[Tosti, #Storia della badia Casini,@# I, 249.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS, divina favente clementia, Romanorum imperator Augustus. Oportet imperiali magnitudine praelatis Deo famulantium preces obaudire, et quod petierint, amore sanctorum quorum veneratione loca dicata sunt, ubi greges Dei, divina militatione, et exequi procurant, libenter obtemperare, quaeque munera erga eadem loca, ad percipiendam divinam retributionem, conferre. Quanto studiosius hoc quis procurare contendit, tanto, ejus misericordia fultus, et praesentia facilius transilire, et aeternam beatitudinem facilius capessere promerebitur. Igitur cunctorum fidelium sanctae Dei Ecclesiae nostrorumque, praesentium videlicet ac futurorum, cognoscat soltertia quia vir venerabilis abbas Atinulfus, eruditus regularibus disciplinis, et rector coenobii Sancti Benedicti, qui est situm in castro Casino, ubi ipse sui corporis sepulturae locum veneratione dicavit, cum cuncta congregatione quam in eodem loco sub regula almifici confessoris omnipotenti Deo Benedicti veraciter deservire cognovimus, per quos ipse venerabilis abbas pecientes ( #sic@# ) celsitudinem nostram, ut ob honorem Dei et reverentiam ejusdem sancti loci, animaeque nostrae augmentum, nec non stabilitatem nostri regni, secundum praedecessorum nostrorum imperatorum praecepta, augustorum scilicet Caroli, Lotharii, Ottonis, per hoc nostrae auctoritatis imo confirmationis praeceptum circa ipsum venerabilem locum ea quae	null	92a9b57e-1187-4e38-865f-895399841835	latin_170m_raw	null	None	None	None
subter scripta decernunt confirmare et corroborare dignaremur; omnes res et possessiones et mancipias et aldianas, cartulatos, vel offertos servos et ancillas, cum terris et vineis, silvis, montibus, planis, planitiebus, aquis aquarumque decursibus, atque piscariis posita infra fines Pandulphi principatus Capuano et Pandulphi Beneventano principi, cum universis pertinenciis quae esse videntur infra hos fines quae inferius declaramus, et quod antiquis temporibus possessus est. Incipiente a prima fine ab ipso Carnello et quomodo salit per ipsa contra usque in rivo sicco . . . . . ( #seguono i nomi di terre, chiese ed altre suggette alla badia@# ) . . . . . in integrum, quibuscunque nostri regni finibus positi sunt, et quae ad eumdem venerabile monasterium beati Benedicti Christi confessoris pervenerunt et possessae fuerunt, vel quolibet modo tenuerunt, per hanc nostrae confirmationis auctoritatem nostris futurisque temporibus abbates ipsius monasterii ipsius sancti Benedicti firmiter inviolabiliter teneat et possideat, ut facultas vel utilitas ipsius venerabilis monasterii exigerit; ita ut nullus judex, publice quislibet ex judiciali potestate in cellas et villas, aut agros, seu loca, sive reliquas possessiones supra scripti coenobii Sancti Benedicti quas moderno ipse in quibuscunque pagis et territoriis infra nostri regni ditione juste et legaliter possidet, vel quicquid et deinceps divina pietas ipsi sancto loco voluerit augere, ad causas audiendas vel fredi aut tributa exigendi, vel mansiones aut paratas faciendas, vel servos, seu cartulatos vel offertos, et qui super terram ipsius monasterii resident nullatenus distringendos, nec ullas redhibitiones aut illicitas occasiones requirendas, nostris futurisque temporibus ingredi audeat, nec ea quae superius memorata sunt penitus exigere praesumat, sed liceat praesentem Altinulfus venerabilis abbas ejusque successores, una cum congregatione, ibidem Deo famulantem sub nostrae munitatis defensionis quietos ordine vivere et residere, et Deum pro nostra anima supplicare: et quidquid fiscus ex jure jam praefati monasterii pars publica sperare poterat, pro animae nostrae mercede luminaribus ipsi sanctissimo monasterio nostra maneat auctoritate concessum. Nec non etiam a nobis adiit, atque confirmari placuit, ut ex omnibus rebus vel mancipiis ex ipso sancto monasterio pertinentibus cartulatis vel offertis, liberis atque servis ubi pars ipsius monasterii sancti citius valeat suam justitiam consequi: ita post facta inquisitione rem quem clamaverint per praedictos veraces homines jam praedicto pertinere sancto monasterio in palatio quorumcunque taliter respondere, aut de sacramento compelluntur. Si vero de servis aut ancillis, vel de quibuslibet rebus orta contentio fuerit, liceat monachis eidem sancti monasterii ipsos retinere quousque in nostram seu eorumdem successorum nostrorum praesentiam veniant, et ibidem coram nobis positis deliberentur. Quicunque [contra] hanc nostram imperialem institutionem ire tentaverit, aut ea quae supra memorata incomprehensa sunt minime observare, quin fortasse violare aut dirumpere tentaverit, sciat se poena persolviturum auri optimi libras mille, medietatem camerae nostrae, et medietatem domno Atenulfo venerabili abbati, vel suisque successoribus, vel ecclesiae sancti Benedicti. Praecipimus etiam, ubicunque repertus fuerit ex rebus ipsius sancti monasterii, vel cellis illicitas atque damnosas seu inutiles quas scriptiones vel contumationes, evacuentur, vel ad ejus potestatem sancti Benedicti restituantur. Ut autem haec nostra imperialis praeceptio per futurum temporum firmiorem obtineat vigorem, manus nostras subter firmavimus, et annulo nostro sigillari jussimus ( #fortasse@# insigniri). #Signum domni Heinrici serenissimi et invictissimi imperatoris Augusti.@# Heinricus cancellarius vice Everardi episcopi et archicapellani recognovi. Datum anno Dominicae incarnationis millesimo XIII, indictione XII, anno vero domni Heinrici imperatoris Augusti regnantis duodecimo, imperii ejus primo. Actum Romae feliciter. Amen. LXVIII. #S. Henricus Ecclesiae Bergomensis, a Reginfredo episcopo male habitae, possessiones et privilegia confirmat.@# (Anno 1013.)[Ughelli, #Italia sacra,@# IV, 438.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS, divina favente clementia, rex. Congruit excellentiae nostrae venerabilia sanctorum loca intuitu pietatis respicere, atque ne inibi Deo servientes aliquam injuriam patiantur, solicita consideratione providere. Quocirca omnium sanctae Dei Ecclesiae, nostrorumque fidelium, praesentium scilicet ac futurorum, volumus pateat industriae qualiter Theoderulfus archidiaconus [pro] se, et pro caeteris omnibus eidem Ecclesiae servientibus praesentiam nostram tristissimi adierunt, et nunciantes nobis adversa quae de territoriis rebus canonicae suae a Reginfredo episcopo aliisque malis hominibus passi fuerant, misericordiam nostram supplices oraverunt ut, propter remedium et salutem animae nostrae, universa praedia	null	19db1631-e496-4cd7-9355-25f4b91992c8	latin_170m_raw	null	None	None	None
et res canonicae facultatis beatorum martyrum Alexandri atque Vincentii, duo scilicet mercata ab Adelberto reverendissimo pastore collata, et quaecunque alia sunt ab ipso donata: nec non et omnia, quae ab Azone venerando pontifice, seu caeteris viris Deum timentibus sunt concessa, secundum voluntatem donatorum, per auctoritatem nostrae defensionis et praecepti nostri paginam eis liceat obtinere. Quorum petitionibus, ut justum est, misericorditer annuentes, per hanc nostri praecepti paginam confirmamus et corroboramus eis, salvo honore episcopi, omnes res et facultates praedictae canonicae, sicut superius comprehensae sunt; eo videlicet ordine ut amodo in antea, ad usum et utilitatem sanctae Ecclesiae servientium, tam ipsi quam et successores eorum habeant, teneant firmiterque possideant, omnium hominum contradictione et repetitione remota. Praecipientes itaque sancimus ut nullus dux, archiepiscopus, episcopus, marchio, comes, vicecomes, gastaldio, nec ullus reipublicae exactor, seu aliqua regni nostri magna parvaque persona praedictos canonicos, vel successores eorum, qui pro tempore ad praefata venerabilium sanctorum loca Deo servituri sunt, de suprascriptis rebus disvestire, molestare, vel inquietare praesumat. Si quis vero, quod futurum non credimus, hujus nostrae praeceptionis violator extiterit, sciat se compositurum libras centum auri optimi, medietatem scilicet camerae nostrae, et memoratis canonicis vel eorum successoribus alteram. Quod ut verius credatur, diligentiusque ab omnibus observetur, hoc praeceptum inde conscriptum, manu propria confirmantes, sigilli nostri impressione jussimus insigniri. #Signum D. Henrici regis invictissimi.@# Henricus vice Everardi episcopi et archicapellani recognovit. Actum anno incarnationis Dominicae 1013, indictione undecima, anno vero domini Henrici regis secundi, regnantis XI. Actum Magedeburch feliciter. Amen. LXIX. #S. Henricus Ecclesiae Paderbornensi curtem Berneshuson concedit.@# (Anno 1013.)[ #Cod. diplom. Hist. Westph.,@# p. 62.] C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS, divina favente clementia, rex. Quoniam divinae dispositionis providentia nos ad summum reipublicae culmen regendum provexit et universitati multorum, quamvis merito inferiores, tamen eminentiore quadam nominis praerogativa praeesse disposuit, ejus, cujus misericordia sumus sublimati, in omnibus oportet obedire praeceptis, ut, utilitati subditorum providentes, quanto plus prae caeteris sub specie honoris ascendisse cernimur, tanto magis interius humiliati, his qui sub umbra regiminis deserviunt, debitum retributionis exhibendo, familiari compassione condescendamus. Nam si, qualitates servientium nobis piae discrecionis intuitu examinantes, unicuique pro qualitate meritorum recompensare studuerimus, debitum persolvendo Dominicum praeceptum implemus, et excellentiam regiae dignitatis. * Studere vidimus, quandam cortem nostrae proprietatis Berneshuson dictam, in pago Lisga, in comitatu Udonis sitam, quam ab Unewano Bremonense archiepiscopo donante per advocatum suum Udonem absque omni contradictione legitima traditione accepimus, sanctae Paderbrunnensi ecclesiae in honore sanctae Dei genitricis Mariae sanctorumque Kiliani martiris et Liborii confessoris consecratae, pro remedio animarum divae memoriae Ottonis imperatoris tercii senioris scilicet nostri, omniumque parentum nostrorum, simul ac dilectissimae conjugis nostrae, et stabilitate regni, proprietario jure concedimus cum omnibus appertinentiis, rebus, territoriis, villis, mancipiis utriusque sexus, silvis, venationibus, aquis aquarumve decursibus, molendinis, piscationibus, viis et inviis, exitibus et reditibus, pratis et pascuis, et cum omnibus acquisitis vel inquirendis; ea ratione ut prenominatus episcopus ejusque successores liberam potestatem in ejusdem ecclesiae utilitatem vertendi habeant. Si quis autem in posterum, quod absit! prefatam ecclesiam inquietare contendat de eisdem prediis, perpetuo anathemate condemnetur. Insuper c libras auri optimi componat, dimidietatem regiae camerae, et reliquam partem eidem ecclesiae quam inquietare presumpsit. Et, ut haec nostrae tradicionis auctoritas stabilis permaneat, hanc regalis precepti paginam conscribi ac, manu propria confirmantes, sigillo nostro jussimus insigniri. #Signum domni Heinrici secundi regis@# (L. M.) #invictissimi.@# Guntherius cancellarius vice Ercambaldi archicappellani . . . C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS, divina favente clementia, rex. Quoniam divinae dispositionis providentia nos ad summum reipublicae culmen regendum provexit et universitati multorum, quamvis merito inferiores, tamen eminentiore quadam nominis praerogativa praeesse disposuit, ejus, cujus misericordia sumus sublimati, in omnibus oportet obedire praeceptis, ut, utilitati subditorum providentes, quanto plus prae caeteris sub specie honoris ascendisse cernimur, tanto magis interius humiliati, his qui sub umbra regiminis deserviunt, debitum retributionis	null	3cfeeab9-e996-4116-ba44-b8ef5733c362	latin_170m_raw	null	None	None	None
exhibendo, familiari compassione condescendamus. Nam si, qualitates servientium nobis piae discrecionis intuitu examinantes, unicuique pro qualitate meritorum recompensare studuerimus, debitum persolvendo Dominicum praeceptum implemus, et excellentiam regiae dignitatis. * Studere vidimus, quandam cortem nostrae proprietatis Berneshuson dictam, in pago Lisga, in comitatu Udonis sitam, quam ab Unewano Bremonense archiepiscopo donante per advocatum suum Udonem absque omni contradictione legitima traditione accepimus, sanctae Paderbrunnensi ecclesiae in honore sanctae Dei genitricis Mariae sanctorumque Kiliani martiris et Liborii confessoris consecratae, pro remedio animarum divae memoriae Ottonis imperatoris tercii senioris scilicet nostri, omniumque parentum nostrorum, simul ac dilectissimae conjugis nostrae, et stabilitate regni, proprietario jure concedimus cum omnibus appertinentiis, rebus, territoriis, villis, mancipiis utriusque sexus, silvis, venationibus, aquis aquarumve decursibus, molendinis, piscationibus, viis et inviis, exitibus et reditibus, pratis et pascuis, et cum omnibus acquisitis vel inquirendis; ea ratione ut prenominatus episcopus ejusque successores liberam potestatem in ejusdem ecclesiae utilitatem vertendi habeant. Si quis autem in posterum, quod absit! prefatam ecclesiam inquietare contendat de eisdem prediis, perpetuo anathemate condemnetur. Insuper c libras auri optimi componat, dimidietatem regiae camerae, et reliquam partem eidem ecclesiae quam inquietare presumpsit. Et, ut haec nostrae tradicionis auctoritas stabilis permaneat, hanc regalis precepti paginam conscribi ac, manu propria confirmantes, sigillo nostro jussimus insigniri. #Signum domni Heinrici secundi regis@# (L. M.) #invictissimi.@# Guntherius cancellarius vice Ercambaldi archicappellani . . . LXX. #S. Henricus Ecclesiae Paderbornensis privilegia et possessiones confirmat.@# (Anno 1014)[ #Cod. diplom. Hist. Westph.,@# pag 63.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS, divina favente clementia, Romanorum imperator Augustus. Quoniam divinae dipositionis providentia nos ad regendum tocius reipublicae monarchiam apostolica benedictione provexit, ante omnia autem hoc laborare debemus ut, qui coronam terreni imperii concessit, post emensum hujus vitae spacium ea etiam coronari permittat quae non auferatur in aeternum. Quod potissimum fieri decernimus, si loca ecclesiasticis obsequiis deputata nostra auctoritate corroborentur, ut omni exteriori inquietudine remota in tranquilitate permaneant, quatinus eorum precibus adjuvemur qui ibi die noctuque orationibus in Dei servicio vacare debentur, et quod per nos, utputo consciencia trepidi, querere non praesumimus, sanctae Dei Ecclesiae servientium pia intercessione impetremus. Quapropter universitati fidelium nostrorum patere volumus qualiter Megenuvercus, Paterbrunnensis Ecclesiae venerabilis episcopus, pro ecclesiastica utilitate arduum laborem aggressus, nobiscum limina beatorum apostolorum Petri et Pauli pia intentione quaesivit, devote supplicaturus ut Ecclesia cui ipse pastorali cura praesidet, in primis apostolica, deinde nostra imperiali auctoritate corroboretur, pro eo maxime quia, quando ecclesia fuit concremata, omnia ejusdem ecclesiae praecepta atque privilegia incendio perierunt. Cujus peticioni, quia rationabilis videtur, gratuito adsentientes, quidquid eadem ecclesia per justiciam obtinere debet antecessorum nostrorum vel nostra oblatione, caeterisque fidelibus ibi collatum in rebus, territoriis, vel in comitatibus ac districtu, vel quibuscumque utensilibus, ac quicquid ipse episcopus praedictus Megenuvercus de sua haereditate ibi contulit, vel aliunde per commutationem aut precariam legaliter adquisivit, denuo stabili dono concedimus et imperiali auctoritate confirmamus. Si quis autem nostrae confirmationis edictum ulterius aliqua presumptione infringere temptaverit, centum librarum auri ad nostrum pondus compositione multetur, ac dimidium camerae nostrae persolvat, reliquum vero eidem ecclesiae, quam temerarie inquietare praesumpsit. Et, ut haec confirmatio per successiones temporum stabilis et inconvulsa permaneat, hanc imperialis praecepti paginam inde conscribi ac manu propria confirmantes sigillo nostro jussimus insigniri. #Signum domni Heinrici serenissimi et invictissimi imperatoris@# (L. M.). Gunterius cancellarius vice Ercanbaldi archicapellani recognovi. Data indictione XI, anno Dominicae incarnationis 1014, anno vero domni Heinrici secundi regnantis XII, imperii vero I. Actum Papiae feliciter. Amen. LXXI. #Sanctus Henricus, Petro episcopo et abbati S. Michaelis in Porcariana, bona sua et jura confirmat, anno 1013, post profligatum Arduinum Italiae regni invasorem; vel certe anno 1014, ante Pascha, quo die acceptis a Romano pontifice imperii insignibus coepit esse imperator.@# [Apud Acherium, #Spicileg.,@# III, 386, e veteri membrana archivi ecclesiae Bisuntinae]. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS, divina favente clementia, rex. Dum uniuscujusque regimen oportet rectitudinis moderari habenis, regalis culmen	null	8f082e00-3346-4fbf-86fa-5eb5dc7f62c5	latin_170m_raw	null	None	None	None
honoris tanto liberalius atque prolixius operam suae desudationis justitiae impendere debet, et maxime in statu catholicae Ecclesiae, quanto se videt a Domino divinitus sublimari. Proinde omnium sanctae Dei Ecclesiae nostrorumque praesentium ac futurorum fidelium comperiat solertia domnum Petrum, religiosum episcopum, et abbatem monasterii sancti Michaelis, in loco Porcariana dicto constructi, nostrae pietatis clementiam et misericorditer adiisse, quatenus, ob aeternae remunerationis praemium, nostraeque animae remedium, jam dictum monasterium in cacumine montis situm nostra praeceptali auctoritate et stabilitate corroboraremus et confirmaremus. Cujusque sacris precibus, spe futuri emolumenti prospicientes atque faventes, propositum coenobium cum Alpibus et omnibus silvis, campis, aedificiis, caeterisque appendiciis per tria milliaria in circuitu ipsius ex omni parte positis, seu cum castello et corte de Clavasce, quam Ugo marchio ad eumdem sanctum et venerabilem locum pro suae animae remedio dedit et tradidit cum omnibus suis pertinentiis charta propriae donationis, atque Castaneto, Cacia, Breteneso; Villarez quae dicitur Castello, Curtes, Maliasco, Sablonem, caeterisque rebus quas Arduinus marchio filius Otonis dedit ad monasterium jam praefatum, cum cellulis, et ecclesiis, et universis aliis rebus mobilibus et immobilibus, quae nunc habere videntur, et in sequenti ibidem Deus augere voluerit, praefato abbati et sanctae congregationi in eodem loco Deo famulanti, suisque successoribus nostra praeceptali corroboratione confirmamus atque (prout juste et legaliter possumus) stabilimus et corroboramus; eo videlicet ordine quo ipse abbas et congregatio sibi commissa, suorumque successores monasterium cum omni integritate intrinsecus et extrinsecus habeant, teneant firmiterque possideant; nostra nostrorumque successorum, et omnium hominum semota inquietudine, et contradictione, seu diminoratione. Concedimus insuper et largimur ipsius sancti loci congregationi habendi licentiam eligendi abbatem moribus probatum, praeceptis Christi et regula sancti Benedicti adornatum. Praecipientes igitur jubemus, et hac nostra praeceptali auctoritate sancimus ut nullus dux, archiepiscopus, episcopus, marchio, comes, vicecomes, sculdascius, gastaldio, nullaque nostri regni magna parvaque persona praedictum monasterium, aut abbates, seu congregationem inquietare, molestare, disvestire, aut fodrum tollere, seu legem facere, aut placitum tenere, nisi abbas ejusdem loci aut suis missis praesumat. Si quis autem hujus nostrae corroborationis paginae violator exstiterit, sciat se compositurum auri optimi libras mille, medietatem camerae nostrae, et medietatem abbati suisque successoribus. Quod ut verius credatur, et nunc, et in posteris ab omnibus . . . . . . . et manu propria roborantes, sigilli nostri impressione jussimus insigniri. LXXII. #Henrici II imperatoris diploma pro monasterio S. Salvatoris Fontanae Taonis.@# (Anno 1014.)[Zaccaria, bibliothecae Estensi praefectus, #Anecdota medii aevi,@# pars III, pag. 218, ex archivo P. P. Vallumbrosanorum Pistoriensium.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS, divina largiente clementia, Romanorum imperator Augustus. Justum et rationabile nobis videtur in venerabilia sanctorum Dei loca quae ab a bonis hominibus intuitu pietatis et spe alternae remunerationis conferuntur atque nostro juri et dominio traduntur, nostra auctoritate fieri jussimus. Quocirca omnium sanctae Dei Ecclesiae nostrorumque fidelium, praesentium scilicet et futurorum, volumus universitati pateat qualiter nos recepisse monasterium Sancti Salvatoris, quod est situm in Fontana Tanoni, quod Bonifacius marchio pro remedio animae suae sibi praedia, quod vocatur Cafadia Bonifacinga, proprietario jure eidem concessit, et villam quae vocatur Stazano cum omnibus suis pertinentiis, et in badio omnia quae habuit, et sibi similiter condonavit, sub nostri mundi furdii tuitione recepimus haec et alia quae in antea Deo auxiliante acquirere potuerit, volumus ut sub nostra defensione quiete ac pacifice perpetuo permaneat sine molestatione alicujus. Quod vero praecipimus, et ab hac hora in antea nullus dux, marchio, episcopus, comes, vicecomes, gastaldio, sculdascio, decano seu aliqua nostri imperii magna parvaque persona audeat Joannem monachum abbatem qui ibi Deo servit, atque alios monachos, qui modo sunt aut pro tempore inibi Deo famulentur, disvestire, molestare aut inquietare praesumat sine legati judicio. Si quis igitur hujus nostri mundi burdii violator exstiterit, sciat se compositurum auri optimi libras centum, medietatem camerae nostrae, et medietatem praefatum Joannem abbatem, atque fratribus, atque suis successoribus. Quod ut verius credatur diligentiusque ab omnibus observetur, sigillo nostro jussimus insigniri. Heinricus cancellarius vice Everadi episcopi et archicancellarii recognovit. #Locus sigilli.@# Datum	null	abdbeeab-7bab-4306-b1eb-38952ea1d029	latin_170m_raw	null	None	None	None
anno Dominicae incarnationis 1014, indict. XII, anno domini Heinrici imperatoris Augusti regni XII, imperii ejus I. Actum in Papiano feliciter. Amen. LXXIII. #Henricus II Germaniae rex Arimannis Mantuanis privilegia confirmat.@# (Anno 1014.)[Muratori, #Antiq. Ital.,@# IV, 13.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS, divina favente clementia, rex. Omnium sanctorum Dei nostrorumque fidelium, praesentium scilicet ac futurorum, noverit sagacitatis industria qualiter nos, pro Dei amore, animaeque nostrae remedio, cunctos Arimannos in civitate Mantuae, sive in castro qui dicitur Portus, sive in vicoras quae nominantur Sancto Georgio, Cepada, Formigosa, seu et in comitatu Mantuano habitantes, cum omni eorum haereditate, paterno vel materno jure, proprietate, communaliis, sive omnibus rebus quae ab eorum parentibus possessa fuerunt, et eorum acquisita sive acquirenda, nominative silva Armanore, Carpeneta, Succa, Septingenti, sive per caetera loca in comitatu Mantuanense rejacentibus, piscationibus, fluminibus et paludibus, sine aliquo scriptionis titulo, quod juste et legaliter eis pertinente, cum familiis utriusque sexus, servis et ancillis, libellariis, precariis, et cum omnibus rebus eorum mobilibus et immobilibus, per hujus nostri praecepti paginam, prout juste et legaliter possumus, concessimus et corroboramus, scilicet utrasque ripas fluminis Tartari, deinde sursum usque ad flumen Olei; de alia parte Fossa alta; de tertia parte ecclesia Sancti Faustini in caput Variana, et inde seorsum usque in Agricia majore; ea videlicet ratione concedimus eis omnem teloneum et ripaticum, quod pro negotio exercent in Garda, et in Lasese, et in summo Lacu, vel in Brixiana, et in Ferraria, vel in Comaclu, et in Ravenna, ipsi, suisque filiis, ac hominibus qui illorum causam laborantes negotiantur, licentiam habeant potestative negotiandi per jam dictum Lacum absque omnium hominum contradictione, vel publica functione, vel alicujus telonei vel ripatici reddita. Praecipientes itaque jubemus ut nullus dux, episcopus, marchio, comes, vicemomes, gastaldio, sculdascio, decanus, vel aliqua nostri regni magna parvaque persona de hinc praefatos Arimannos de suis personis, sive etiam de omnibus praedictis rebus iuquietare, disvestire, molestare, nullusque in eorum mansionibus eis invitis hospitium facere, vel ad aliquam publicam functionem, nisi ad eam quam sui antecessores secundum legem fecerunt, cogere, sine legali judicio facere praesumat. Si quis autem, quod futurum non credimus, contra hoc nostrum praeceptum insurgerit, aut illud infringere tentaverit, sciat se compositurum auri optimi libras mille, medietatem camerae nostrae, et medietatem praedictis Arimannis, in jam dicta Mantua civitate, sive in castro Portu, vel in comitatu Mantuano residentibus habitantibus. Quod ut verius credatur, et diligentius ab omnibus observetur, nostri sigilli impressione subter insigniri jussimus. #Signum domini Henrici regis invictissimi.@# Henricus cancellarius vice Everardi episcopi et archicapellani recognovi. Datum anno Dominicae incarnationis 1014, indictione XII, anno vero domni Henrici regis secundi regnantis XII. Actum Ravennae feliciter. Amen. LXXIV. #S. Henricus Ecclesiae Hamburgensis privilegia confirmat et auget.@# (Anno 1014.)[Apud Lappenberg, #Hamburgische Urkund.,@# p. 64.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS, divina favente clementia, Romanorum imperator Augustus. Si petitiones sacerdotum pias prona devotione ad effectum duxerimus, id procul dubio ad statum praesentis vitae et aeternae beatitudinis praemia capessenda nobis profuturum credimus. Quapropter omnium fidelium nostrorum praesentium et futurorum noverit industria qualiter vir venerabilis Unaco, Hammaburgensis Ecclesiae archipraesul, quem nos eidem praefecimus, nostris obtutibus praesentari fecit praecepta beatae memoriae senioris et antecessoris Ottonis tertii, imperatoris Augusti, in quibus continebatur quomodo ipse, pro Dei amore, monasteriis in ejus episcopio consistentibus imperiali auctoritate libertatem et tuitionem concessisset, rogavitque celsitudinem nostram ut nos denuo nostra praeceptione eadem monasteria et omnia illuc pertinentia confirmaremus. Nos vero, ejus justae et rationabili petitioni assensum praebentes, dilectae contectalis nostrae, Chunigundae videlicet imperatricis Augustae, interventione, ad honorem sanctae Dei genitricis Mariae, cui locus ille Hammaburg est consecratus, eidem loco Hammaburgensi concedimus, caeterisque monasteriis ad hanc dioecesim pertinentibus, id est Bremun, Buckiun, Ramaslaun, Birchsinun, Haeslinga, Ripesholt, quidquid senior et antecessor meus suique antecessores, reges videlicet et imperatores, eisdem monasteriis donando	null	a7d3f217-5ae2-46e8-8412-06f37f1ce039	latin_170m_raw	null	None	None	None
aut roborando concesserant; ea videlicet conditione ut semper sub tuitione nostra sint perpetualiter, cum omnibus pertinentiis suis, quaesitis vel inquirendis. Concedimus insuper praefato archiepiscopo ejusque successoribus licentiam construendi mercatum in loco Bremun nuncupato, in quo nunc archiepiscopatus consistit, cum banno et teloneo atque moneta publici ponderis et puri argenti, totumque quod inde ad fiscum nostrum pertinere dignoscitur, praelibatae Bremensi conferimus sedi. Quin etiam negotiatores, ejusdem incolas loci, nostrae tuitionis patrocinio condonamus, praecipientes hoc imperialis auctoritatis praecepto, quo in omnibus tali tutela et jure potiantur, quali majorum videlicet civitatum institores per nostrum regnum potiri noscuntur, nemoque inibi aliquam sibi vindicet potestatem, nisi praefatae sedis archiepiscopus, et advocatus quem ipse elegerit. Ad haec imperiali edicto jubemus ut nullus dux, neque marchio vel comes, aut alia quaelibet judiciaria potestas in supradictorum monasteriorum hominibus, Hammaburg, Bremun, Buckiun, Ramaslaun, Birchsinun, Haeslinga, Ripesholt, vel in caeteris pertinentiis eorumdem aliquam potestatem sibi usurpet, seu in litis, colonis atque jamundlingis, vel eos aliquis capitis banno ob capitis furtum vel alio aliquo banno constringat, aut aliquam justitiam cogat facere, nisi advocati archiepiscopi praenominatiquos ipse velit, et constituat advocatos. Ipsi vero advocati homines praefatos banno nostro constringant ad omnem justitiam faciendam. Et ut haec nostra donatio a Dei nostrique fidelibus verior esse credatur ac per successura tempora inconvulsa diligentius observetur, hanc chartam conscribi manuque nostra corroboratam sigilli nostri impressione insigniri jussimus. #Signum domni Heinrici secundi@# (M.) #gloriosissimi imperatoris Augusti.@# Guntherius cancellarius vice Gumbaldi archicapellani recognovi. (S.) Data XII Kalendas Decembris, indictione XII, anno Dominicae incarnationis 1014, anno autem domni Heinrici secundi regnantis XIII, imperii vero I. Altstedi actum feliciter. LXXV. #S. Henricus Tarvisinae Ecclesiae privilegia confirmat.@# (Anno 1014.)[Ughelli, #Italia sacra,@# V, 508.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS, divina favente clementia, imperator Augustus. Si, Ecclesiis devote famulantes, eis quae petierint contulerimus aeternae recompensationis praemium procul dubio accipere non ambigimus. Quapropter omnium sanctae Dei Ecclesiae fidelium nostrorumque, praesentium scilicet ac futurorum, agnoscat multitudo, Arnaldum sanctae Tarvisiensis venerabilem episcopum, interventu et petitione Egilberti Frisingensis Ecclesiae antistitis, nostram imperialem implorasse celsitudinem quatenus, pro Dei amore nostraeque animae remedio, sibi suaeque Ecclesiae confirmare dignaremur per hoc nostrum praeceptum cuncta praecepta a nostris praedecessoribus constituta atque confirmata. Cujus dignis postulationibus assensum praebentes, et nostrorum antecessorum praecepta observantes, confirmamus et corroboramus sibi suaeque ecclesiae omnia praedecessorum nostrorumque regum vel imperatorum praecepta et ea quae in illis continentur, scilicet duas partes telonei et mercati de Tarvisiensi portu cum districtu et legali querela ceu et duas portiones publicae monetae nec non et teloneum praedictae civitatis interius et exterius sicut hactenus nostrae pervenit ditioni, tam de Christianis quamque et Judaeis qui ibidem negotia exercere studuerint, in integrum praefatae Tarvisiensi ecclesiae confirmamus; etiam Sanctam Mariam cum castello Asylo et omnibus suis pertinentibus, ac monasterium Crespulinum seu abbatiam sancti Hilarii cum ecclesiastico districtu, nec non et decimas de bladino et ceresaria, et omnia alia quae per instrumenta chartarum a Deum timentibus praefatae sanctae ecclesiae donata et concessa esse noscuntur, etiam si imminente incendii periculo vel aliquo infortunio jam dicta ecclesia chartas vel aliquas scriptiones per negligentiam perdidit, confirmamus atque corroboramus illi per hoc nostrae auctoritatis praeceptum, ut ipsas res pontifex ipsius Ecclesiae teneat, ordinet atque disponat cum omnibus suis rebus mobilibus et immobilibus remota omnium hominum contradictione vel molestatione. Si quis igitur nostrae confirmationis praeceptum nefario ausu infringere tentaverit, sciat se compositurum auri optimi libras centum, medietatem camerae nostrae, et medietatem praelibatae ecclesiae suisque rectoribus. Quod ut verius credatur diligentiusque observetur, manu propria roboratum sigillo nostro jussimus insigniri. #Signum domini Heinrici invictissimi imperatoris Augusti.@# Gumherius cancellarius vice Harconbaldi archicapp. notavi.. . . . . . Dominicae incarnationis 1014, ind. XI, anno domini Heinrici serenissimi imperatoris regni XII, imperii vero I. Actum in villa Dulceri . . . . . #Locus sigilli.@# LXXVI. #S. Henricus Petro episcopo Novariensi jura Ecclesiae suae restituit, ab Arduino marchione ablata.@# (Anno 1014.)[Ughelli, #Italia sacra,@# IV, 700.] In nomime sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS, divina ordinante clementia,	null	5924b9dc-e53e-49e6-bf48-239b306c646c	latin_170m_raw	null	None	None	None
Romanorum imperator Augustus. Dum fidelium petitionibus nostrae imperialis celsitudinis assensum praebuerimus, eos nostro servitio promptiores ac devotiores esse minime dubitamus. Quapropter cunctorum Ecclesiae catholicae fidelium, nostrorumque tam praesentium quam futurorum solertia recognoscat Petrum, venerab. virum, sanctae Novariensis Ecclesiae episcopum, nostrorumque fidelem, qui nostrae fidelitatis causa multa sustinuit, famem videlicet, sitim, aestus et frigus, et insuper glaciosas rupes collesque satis asperos, nudis pedibus, persequentibus inimicis, fugiendo superavit, qui etiam nunc praesentialiter multa damna, Arduino devastante, recepit (nam ecclesiae illius sunt depraedatae, castra disrupta, domus eversae, vineae incisae, arbores decorticatae, insuper plebes ipsius et curtes ab Arduino pro beneficio suisque inimicis datae sunt), nostram imperialem adisse excellentiam, quatenus pro sui laboris compensatione, et suorum damnorum restauratione, quemdam comitatulum, qui in valle Ausula infra ipsius episcopatus parochiam adjacere dignoscitur, praedictae ecclesiae Novariensi, cum omnibus functionibus quae de ipso comitatulo publicae parti pertinent, concederemus. Nec non etiam deprecatus est nos ut quamdam plebem sui episcopatus, quam olim malo ordine et injusta ratione sua perdidit ecclesia, quae sita est in villa quae nominatur Trecate, non adeo procul a civitate, curtem quoque quae Gravalona dicitur, quondam ipsius episcopi continentem, sed quae nunc injuste pervasa esse dignoscitur, suae Ecclesiae restitueremus. Itaque dignum est ut sui laboris praenominatus praesul retributionem a nobis suscipiat. Et quoniam justum est ut supra nominata plebs atque chors jam dicta suo restituatur episcopatui, et ut alii nostri fideles, hoc cognoscentes, nostrae fidelitati amplius stabiliantur; ejus precibus annuentes, jam dictum comitatulum a nostro jure in ejus ecclesiae potestatem omnino transfundimus et perdonamus, et praefatam plebem atque chortem per hoc nostrae auctoritatis praeceptum jam supradictae Novariensi ecclesiae reddimus et concedimus cum omni districtu, et teloneis ac piscationibus quae in flumine Toxo sunt, in illis scilicet locis ubi ipsa Ecclesia ex utraque fluminis tenet parte, et cum venationibus, seu omnibus rebus quae ad publicam partem ex eodem comitatulo exigi possunt, cum capellis, domo, curtili, massaritiis, casis, sediminibus, campis, pratis, vineis, pascuis, silvis, stalariis, saletis, paludibus, aquis, aquarum decursibus, molendinis, piscationibus, cultis et incultis, divisis et indivisis, terminis concessionis, piscariis, campariciis aliisque universis redhibitionibus, cum servis et ancillis, aldianibus et aldianis utriusque sexus, cum omnibus, quae dici aut vocari possunt, ad jam dictam plebem vel chortem pertinentibus vel respicientibus; nec non et portum de Bestamo eidem plebi pertinentem, quem gloriosissimus avunculus noster Otho Major supradictae sedi per praeceptum concessit: ita ut nullus marchio, comes, vicecomes, sculdatius ejus, seu quaelibet magna parvaque persona, homines jam dicti comitatus seu plebis vel chortis audeat distringere, aut infra ipsum comitatum aliquid praesumat exigere, vel paratas facere, nec ullas redhibitiones acquirere; sed liceat memorato praesuli suisque successoribus, jam saepedictum comitatum cum supradicta plebe vel chorte tenere, et omnes homines ipsius comitatus sive ipsius plebis vel chortis per se vel suum legatum distringere, sicut per nos, vel nostrum missum distringendi essent, et omnia quae de ipso comitatu ad publicam partem pertinent vel inde exigi possunt, et praetaxatam plebem de Trecate, atque chortem de Gravalona cum omnibus suis appendiciis vel pertinentiis habeat, teneat firmiterque possideat tam ipse quam successores illius, qui, Deo favente, dispositionem ipsius sedis et cathedram suscepturi sunt, omni nostra nostrorumque successorum regum et imperatorum, omni hominum contradictione vel diminutione remota. Si quis igitur hoc nostrae concessionis et confirmationis praeceptum nefarie ausu temerario violare praesumpserit, centum libras auri optimi componere cogatur, medietatem palatio nostro, et medietatem Novariensi ecclesiae ejusque rectori qui pro tempore inibi habetur. Et ut hoc verius credatur diligentiusque ab omnibus observetur, manu propria subter confirmantes, sigilli nostri impressione jussimus insigniri. #Signum D. Henrici serenissimi et invictissimi imperatoris Augusti.@# Dat. anno incarnationis Dominicae 1014, indict XII, anno vero regni D. Henrici imperatoris Aug. XIII. imperii primo. Actum Trucuianae feliciter. Amen. LXXVII. #S. Henricus Ecclesiae Savonensis possessiones confirmat et auget.@# (Anno 1014.)[Ughelli, #Italia sacra,@# IV, 732.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS, divina favente clementia, Romanorum imperator	null	715b6edf-f53b-458d-ad99-9b6621024c37	latin_170m_raw	null	None	None	None
semper Augustus. Ad hoc nos divinae pietatis provisio ad imperiale decus provexit, et tantae potestatis culmine decoravit, ut erga divinum cultum sollicite, et circa Ecclesiae Christi munimen et custodiam atque auctoritatem simus semper pervigiles intenti. Idcirco omnium fidelium sanctae Dei Ecclesiae nostrorumque praesentium scilicet et futurorum noverit industria qualiter Ardemanus, Savonensis episcopus, imperialibus nostris obtutibus praeceptum scilicet ac mundiburdium antecessorum nostrorum Othonum nobilissimorum imperatorum obtulit, quomodo ipsi praefatae Ecclesiae Savonae res, ac praedia immunitates contulerunt. Unde nos eorum confirmationes praeceptum scilicet ac mundiburdium considerantes, pro Dei amore nostraeque animae remedio, confirmamus, et firmiter in perpetuum corroboramus per hoc nostrum imperiale praeceptum, domum cum turri et curte et mansionibus, porta ripa ipsius castelli Savonensis, insuper lacum rotundum Cardeto, Manduculo de Callo, Cairo, Casale grasso, Eremana, Aqua Marcia, et terra de Ponte quanta ad sanctum Eugenium pertinent, Monte Curro valla in Aste, tunicella una, plebem sancti Donati, plebem Melosinae, plebem sanctae Mariae in Gugada, et plebem Manarate, Sale, Monte Bar, Cario, Corgenio, Leone, Scrunito, Lavaniola quae dicitur Gausa sicca, Saliceto, Camariana, sanctae Julae, Viniale, Cinglo, Cruce ferie, Boile, Cairo, Deco, Salsole, Plana, et Bruvio, atque easdem curtes, plebes, proprietates cum decimationibus, et capellis, vineis, famulis utriusque sexus, terris, pratis, campis, pascuis, silvis, et cum omnibus curtis propriis vel decimationibus, redditibus, Aldemanio, Savonensi episcopo, et ejus successoribus omnino confirmamus. Praecipientes itaque jubemus ut nullus dux, marchio, comes, seu aliqua imperii nostri magna parvaque persona praedictam sedem Savonensem de praefatis rebus disvestire aut molestare praesumat. Si quis hoc fecerit, centum libras auri componat, medietatem camerae nostrae, et medietatem praedicto Aldemano episcopo et successoribus. Quod ut verius credatur, hanc paginam manu propria corroborantes sigillari praecepimus. #Signum domini Henrici serenissimi et invictissimi imperat. Augusti.@# Henricus canc. vice Everardi episcopi et archicapellani recognovit. Datum anno incarnationis Dominicae millesimo decimo quarto, indict. XII, anno vero domini Henrici imperatoris Augusti regnantis V. Actum Papiae feliciter. Amen. LXXVIII. #Henricus, intuitu Ardemani episcopi, Savonensium possessiones confirmat.@# (Anno 1014.)[Ughelli, #Italia sacra,@# IV, 734.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS, divina favente clementia, Romanorum imperator Augustus. Omnibus nostris fidelibus tam praesentibus quam futuris notum esse volumus qualiter, interventu Ardemani, episcopi Savonensis, nostri dilecti fidelis, concedimus et confirmamus ex nostra praeceptali auctoritate, corroboramus omnibus hominibus majoribus habitantibus in marchium Savonensi in castello omnes res et proprietates a Jugo Maris quam extra, et villas libellarias, piscationes, venationes quae habere soliti sunt. Insuper etiam jubemus ut in his praescriptis confinibus castella non aedificentur, neque aliqua superimposita a marchionibus, vel a suis comitibus, vel vicecomitibus praedictis hominibus fiat, scilicet de fodro, de apprehensione hominum vel saltu domorum; qua propter commendamus et firmiter in perpetuum stabilimus ut nullus dux, marchio, episcopus, comes, vicecomes, gastaldio, venator, seu quaelibet nostri imperii magna parvaque persona praedictos homines habitantes in castello Savonae de praescriptis rebus inquietare vel molestare praesumat. Si quis igitur hoc nostrum imperiale praeceptum violare seu frangere tentaverit, sciat se compositurum mille libras auri optimi, medietatem camerae nostrae, medietatem nobilioribus hominibus praescriptis habitantibus in castello Savonensi. Quod ut verius credatur et diligentius ab omnibus observetur, manu propria corroboravimus, nostro sigillo imperiali jussimus insigniri. #Signum domini Henrici serenissimi et invictissimi imp. Augusti.@# Henricus cancell. vice Everardi episcopi et nostri capellani recognovit. Datum anno Dominicae incarnationis 1014, ind. XII, anno V domini Henrici imp. Aug. regnantis XII, imperii ejus primo. Actum in palatio Papiae feliciter. LXXIX. #S. Henrici privilegium pro monasterio SS. Petri, Laurentii et Columbani, « quod vocatur Bromiades.@# » (Anno 1014.)[Ughelli, #Italia sacra,@# 983.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS, divina favente clementia, Romanorum imp. Augustus. Si ad petitionem servorum Dei ecclesiasticas necessitates nostro relevamus juvamine atque imperiali tuemur munimine, id nobis et ad mortalem vitam temporaliter transigendam et ad aeternam	null	f809be70-5d06-417e-9a54-ab9b02b5e683	latin_170m_raw	null	None	None	None
feliciter obtinendam pro futuro fideliter credimus. Igitur notum sit omnibus fidelibus nostris, praesentibus scilicet et futuris, qualiter vir venerabilis Constantius abbas monasterii sanctorum Petri, Laurentii et Columbani, quod vocatur Bromiades, adiit serenitatem culminis nostri, deprecans ut res ejusdem monasterii cum hominibus sibi subjectis sub immunitate nostrae defensionis consistere, et ab omni publica functione, et judiciaria exactione immune liberumque reddidissemus, cujus petitione, ob amorem dicti, et reverentiam B. Petri apostoli, Laurentii et Columbani, libenter assensum praebuimus, ac per hanc nostrae auctoritatis paginam secundum praecepta praedecessorum nostrorum regum videlicet et imperatorum, id est Caroli, Ludovici, Lotharii, Ugonis et trium Othonorum, decernimus ut omnes res praefati monasterii, cum cellulis, et hominibus sibi subjectis, sub nostrae defentionis munimine modis omnibus consistant. Denique confirmamus et corroboramus jam dicto monasterio omnes res, chortes, villas, ecclesias, cellas, massaritias, et familias utriusque sexus, nec non primitias et decimationes cunctorum hominum terram ipsius abbatiae laborantium, sicut per privilegia Romanorum pontificum, seu per praecepta regum et imperatorum ibidem concessa et confirmata sunt, una cum terra quam habet in comitatu Mutinensi in loco et fundo qui vocatur Plagassano, cum capella S. Columbani inibi constructa, seu et emolumenta habet, atque in salsina. Et in comitatu Parmensi loco qui vocatur Caselle, et in Beneseto, et in Farigari, et Galemano, atque in Solignano. In comitatu quoque Voloterensi, chorticellam unam quae vocatur Frigesimum, cum omnibus suis pertinentiis sive in aliis quibuscunque comitatibus vel locis, simul cum casis, sediminibus, campis, vineis, pratis, pascuis, silvis ac stallariis, aquis, aquarumque decursibus, molendinis, piscationibus, venationibus, montibus, vallibus, alpibus, planitiebus, rupis, rupinis, servis et ancillis, aldionibus, aldianis, mercatis, teloneis, cunctisque rebus ad praefatam abbatiam pertinentibus tam ea quae nunc habere videtur quamque ea quae deinceps divina pietas voluerit addere vel amplificare, sicut praedecessores nostri hoc idem monasterium semper tutaverunt, ita et nostra nos imperiali tuitione defensum atque munitum ab omnibus inimicis et invasoribus alienatum esse praecipimus. Statuentes ergo jubemus atque praecipimus ut nullus judex publicus, aut quilibet superioris ordinis reipublicae procurator ad causas judiciario more audiendas in ecclesias, aut villas, seu reliquas possessiones, quas moderno tempore in quibuslibet provinciis aut territoriis imperii nostri juste et legaliter tenet, ingredi praesumat, nec feuda nec tributa, aut mansiones, aut teloneum, aut fidejussores tollere, aut homines tam ingenuos quam servos super terram ipsius monasterii commanentes distringere, nec ullas publicas functiones aut redhibitiones vel illicitas occasiones inquirere audeat; sed, remota omnium hominum contradictione et inquietudine, liceat memorato abbati suisque successoribus res praedicti monasterii, et hominibus ad se pertinentibus sub tuitionis nostrae defensione quieto ordine possidere, aut pro incolumitate nostra, seu statu imperii nostri una cum clero et monachis sibi commissis Domini immensam clementiam jugiter exorare. Et ut haec auctoritas nostra futuris temporibus inviolabilem atque inconvulsam obtineat firmitatem, manu propria subter firmavimus, et annuli nostri impressione insigniri jussimus. Quam si quis violare praesumpserit, sciat se compositurum auri optimi libras centum, medietatem praedicto monasterio, cui violentiam intulit, et medietatem camerae nostrae, hac nostra inscriptione inconvulsa manente. #Signum + domini Henrici serenissimi et invictissimi imp. Augusti.@# Henricus cancellarius vice Luitardi episcopi et archicancellarii recognovit. Datum Nonas Maii, anno Dominicae incarnationis 1014, indict. XII, anno vero domini Henrici imp. Augusti regnantis XII, imperii autem ejus I. Actum Papiae in palatio Ticinense feliciter, in Dei nomine. Amen. LXXX. #S. Henrici praeceptum per quod Wormatiensem Ecclesiam adversus iniquas comitum provincialium impetitiones tuetur.@# (Anno 1014.)[Schannat, #Episcopatus Wormat.,@# II, 40.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS, divina praeordinante clementia, imperator Augustus. Si petionibus sacerdotum Dei, quod ad nostram notitiam de necessitatibus Ecclesiarum sibi commissarum pertulerint, ad effectum perducimus, hoc nobis incunctanter, et ad temporalis regni statum, et ad aeternae beatitudinis incrementum proficere confidimus. Ideoque omnium Dei nostrique fidelium, praesentium scilicet et futurorum, noverit industria quomodo venerabilis vir Burchardus, sanctae Wormatiensis Ecclesiae episcopus, communi lamentatione pontificum et abbatum ejusdem provinciae, celsitudinem nostram adiit sese reclamando ob frequentem injuriam ac	null	a4a5a5f6-408c-4a06-aeae-314e9f15d371	latin_170m_raw	null	None	None	None
legem injustam, a comitibus nostris, familiae suae Ecclesiae toti, praesumptione impositam, ut quisquis ex eadem familia in furto, vel pugna, aut aliqua criminali causa culpabilis inventus fuisset, seu magna vel parva res esset, 60 solidos comiti semper componere debuisset; inter haec, etiam praecepta immunitatis, quae Christianissimus Francorum rex Dagobertus Deo sanctisque suis apostolis Petro et Paulo primitus condonavit, visibus nostris relegenda praesentavit, in quibus scriptum est quomodo ipse Dagobertus constituit ut nullus comes aliquam in causis audiendis super eamdem familiam potestatem haberet; insuper confirmationes successorum illius: videlicet Pippini, Caroli, Ludovici, Arnolfi, Henrici, trium Ottonum, clarissimorum regum vel imperatorum, antecessorum nostrorum, nobis nostrisque fidelibus demonstravit, in quibus reperimus quod ipsi constitutionem praedicti regis Dagoberti suis praeceptionibus a novo confirmaverunt, et ne haec lex injusta ulterius procederet, precatus est clementiam nostram ut insultantem comitum praesumptionem nostra dominatione coerceremus, remque suae ecclesiae nostra auctoritate denuo confirmaremus. Cujus petitionibus ob divini cultus amorem, ejusque voluntariam servitutem, acquiescentes, hoc nostri culminis praeceptum eidem ecclesiae fieri decrevimus, per quod jubemus ut praefatus antistes Burchardus, ejusque successores, sicut a praenominatis regibus vel imperatoribus constitutum est et confirmatum, omnem rem suae ecclesiae quiete possideant, et comites nostri nullam familiae suae ecclesiae injuriam vel injustitiam poshac inferre praesumant. Praeterea, ob aeternae beatitudunis remunerationem, et beatorum Petri et Pauli venerationem, istud imperiale praeceptum constituimus, hocque in sempiternum stabile firmumque praecipimus: ut, si quis deinceps ex familia Wormatiensis ecclesiae furtum vel pugnam aut ullam aliam criminalem causam in eadem familia perpetraverit, ad manus episcopi suo advocato componat; si autem extra familiam cum extraneo aliquo rixam habuerit, advocatus suus comiti pro eo justitiam faciat, et si alicui libero homini ullam injustitiam fecerit, vel cum eo pugnaverit, vel si extra familiam raptum aliquem peregerit, advocatus suus similiter pro eo justitiam faciat; si autem infra septa cujuslicet furtum aliquod commiserit, reddat quod abstulit, restituat, et insuper V solidos persolvat; si extra, iterum quod abstulit restituat, et insuper unam unciam tantummodo componat, et nunquam majus vadimonium promereatur quam V solidos. Comites autem nullam penitus habeant potestatem super familiam praedictae Ecclesiae, nisi in legali placito, cum judicio scabinorum et juramento liberorum hominum, aliquis in ea fur esse convincatur; et si palam in furto deprehendatur, in compede comitis interea reservetur, donec scabinionum judicio, in suo placito juste dijudicetur: illos vero 60 solidos, quos usque nunc injusta et irrationabili lege receperant, omnino interdicimus, nisi in publicis civitatibus. Et si quis hujus confirmationis praecepta violaverit, vel nostrae constitutionis transgressor exstiterit, si liber est, III lib. auri ad nostram cameram persolvat, sin autem servus, corium et capillos amittat. Sed ut haec auctoritas firma stabilisque in perpetuum maneat, manu propria subtus annotavimus, nostrique sigilli impressione consignare praecepimus. Data V. Kal. Angusti, indict. XII, anno Dom. incarnationis 1014, anno vero domni Heinrici secundi regni XIII, imperii autem I. Actum Mersfelt in Dei nomine feliciter. LXXXI. #Litterae S. Henrici quibus abbatiam de Schwarzach tradit possidendam Werenhario episcopo Argentinensi et successoribus ejus.@# (Anno 1014.)[ #Gall. Christ.,@# V, #Instrum.,@# 469.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS, divina favente clementia, rex. Cum ex rationabili ordine omnipotentis Dei corporis humani forma eo modo sit condita ut quaelibet minora membra capiti sint subjecta, et ab eo veluti sub quodam duce regantur, non incongruum putavimus ad hanc imitationem, quasdam minores ecclesias in regno nostro subdere majoribus, et id voluntati regis regum nihil obstare arbitrati sumus, qui coelestes atque terrenos principatus miro ordine novit distinguere. Proinde nos etiam, qui ad tempus sub aeterno Rege electi sumus regnare, in primis pro amore Dei, ejusque genitricis, nec non pro assiduis petitionibus dilectae conjugis nostrae Cunegundae, atque fidis persuasionibus Hereberti Coloniensis archiepiscopi, et fratris sui Becelonis episcopi Wurceburgensis, et simul fratris nostri Brunonis Augustensis consiliis, caeterorumque fidelium nostrorum rogatu et assensione, quin vero propter juge servitium Werenharii Argentinensis episcopi, quamdam abbatiam monachorum, quae dicitur #Suazaha,@# sanctae Argentinensis ecclesiae in honore Dei Genitricis fundatae, in nostram nostrorumque successorum memoriam tradidimus perpetualiter possidendam,	null	45f894df-6585-42f3-87cd-5f8dc48e790f	latin_170m_raw	null	None	None	None
cum omnibus ad eamdem abbatiam legaliter pertinentibus, in quibuscunque provinciis, mobilibus et immobilibus, areis, aedificiis, servis, ancillis, terris cultis et incultis, agris, campis, pascuis sive compascuis, vineis vel vinetis, silvis, forestis, venationibus, aquis aquarumque decursibus, molendinis, piscationibus, viis et inviis, exitibus et reditibus, caeterisque utensilibus eo tenore quatenus praefatus episcopus Verenharius suique successores liberam de eadem abbatia deinceps habeant potestatem absque omni personarum contradictione et molestatione possidendi, et in usus ecclesiae quidquid inde sibi libeat omnibus modis faciendi. Et ut haec nostrae traditionis auctoritas stabilis et inconvulsa permaneat, hanc praecepti nostri paginam regio more. . . . . et post conscriptam manu propria roborantes, sigilli nostri impressione insigniri jussimus. #Signum domini Henrici regis invictissimi.@# Suncelinus cancellarius vice archicapellani Erchanboldi recognovi. Data XVI Kal. Februarii, feria III, luna IV, anno ab incarnatione Dominica 1014, indict. XII, anno vero domini Henrici regis XII. Actum Papiae. LXXXII #S. Henrici sententia contra comites et marchiones Estenses, ipsius imperio obtemperare recusantes.@# (Anno 1014.)[Lunig, #Cod. diplom.,@# I, 1523.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS, favente divina clementia, Romanorum imperator Augustus. Notum esse volumus universis sanctae Dei Ecclesiae fidelibus Ubertum comitem, filium Hildeprandi, Otbertum marchionem et filium ejus, et Albertum nepotem illius, postquam nos in regem et imperatorem elegerunt, et post manus nobis datas et sacramenta nobis facta, cum Dei nostroque inimico Arduino regnum nostrum invasisse; rapinas, praedas, devastationes ubique fecisse; et, quod sine luctu non est dicendum, territoria et pertinentias omnium ecclesiarum miserabiliter bonis omnibus exspoliasse. Magnus dolor, nimius luctus, inaudita intus et foris desolatio! Si ergo ita destructis ecclesiis subevenitur, quod Deo placebit, nulli bonorum displicendum erit. Consilio ergo cum amicis Dei habito, scrutata et inventa est lex Longobardorum, quae ita jubet: « Si quis contra animam regis cogitaverit, aut consiliatus fuerit animae suae, incurrat periculum et res illius infiscentur. » Secundum igitur legem eorum, nostra propria sunt omnia bona ipsorum, quia manifestum est ipsos contra nos non solum cogitasse aut consiliatos fuisse, sed etiam ausus nefarios et conatus impuros opere exercuisse, et publice bella contra nos praeparasse. Quia ergo legibus eorum nostra sunt bona ipsorum, ecclesiae Sancti Cyri episcopi Ticinensis, quam ipsi in suis pertinentiis igne et rapinis vehementer devastaverunt, de praediis eorum partem dare volumus, ut sic vel in aliquo recompensatione facta tolerabilius illata valeat sustinere dispendia, donec Deo donante commoda sibi succrescant majora. Juste igitur et legaliter damus sibi de rebus Uberti filii Hildeprandi castellum de Cerreto et Vulparia, cum omnibus eorum adjacentiis ad jugera millia cum suo toto districtu; de rebus Uberti [ #lege@# Oberti] et filiorum ejus, et Alberti nepotis ipsorum marchionis, quidquid habuisse visi sunt in Scadrampo prope castrum de Balbiano et in territorio sancti Martini in Strata et in Casale ad jugera quingenta: quatenus ecclesia beatissimi confessoris Domini Cyri, et pastor qui per tempora ibi fuerit, omnia quae supra nominata sunt, cum suis pertinentiis, aquis scilicet aquarumve decursibus, ripis, molendinis, piscationibus, terris cultis et incultis, silvis, cursibus, vadis, venationibus, stallareis, servis et ancillis, capellis, montibus et vallibus, rupibus et pratis, mercatis et districtibus, et cum omnibus quae nominari possunt, in aeternum jure proprietario habeat atque disponat, nostra, nostrorumque successorum et omnium hominum contradictione et molestatione et diminoratione remota. Concedimus insuper Sancto Cyro patrono nostro districtum de Secema ad milliaria octo in omni parte in circuitu, sicut ad nostram partem pertinere videtur, pro pace et quiete ipsius Ecclesiae, remedio et salute animae nostrae, nostrorumque successorum regum et imperatorum. Si quis igitur contra hoc nostrum praeceptum, in aeternum Deo propitio valiturum, ire tentaverit, et ecclesiam beati Cyri vel pastorem suum disvestire vel in aliquo molestare de praedictis rebus praesumpserit, componat mille libras auri purissimi, medietatem sanctae Ticinensi Ecclesiae, et camerae nostrae alteram medietatem. Quod ut verius credatur, et ab omnibus inviolabiliter conservetur, hoc praeceptum manu nostra firmavimus et nostro sigillo insigniri praecepimus. #Signum domini Henrici invictissimi imperatoris Augusti.@#	null	1d814460-cec9-4e4e-a087-cf5ecff7860e	latin_170m_raw	null	None	None	None
Henricus cancellarius vice Evrardi episcopi et archicapellani recognovit. Factum anno incarnationis Dominicae 1013, indictione XII, anno vero domini Henrici imperatoris Augusti, regni XIII, imperii vero primo. Actum Soleya. LXXXIII. #S. Henricus imperator donat abbatiae S. Michaelis praedia quaedam extra urbem Bambergensem sita.@# (Anno 1015.)[Ludewig #Script. rer. Germ.,@# 1118.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS, divina favente clementia, secundus, Romanorum imperator Augustus. Nosse volumus industriam Christifidelium, tam futurorum quam praesentium, quod imperiali sancimus edicto ut in praediis quae, divinae intuitu pietatis, ecclesiae S. Michaelis Bambergensis una cum dilecta conjuge nostra Cunegunda, pro nostrarum, eorumque quorum debitores sumus, remedio animarum, imperiali contulimus munificentia, tredecim videlicet principalis curtes, Ratelsdorf, Ezelkirchen, Rodeheim, Belbenhusen, Werde, Wofurte, Dorffling, Ebelsfeld, Leitterbach, Elsendorff, et circa Wederedam, Scheistein, Husen et Budensheim, cum omnibus villis attinentibus in praediis etiam ubicunque conquisitis vel conquirendis, dictae procuratores ecclesiae locandi, instituendi, destituendi, ac in melius commutandi, mansos, feuda, areas, prata, vineas, silvas, caeteraque mobilia et immobilia, ad placitum sui abbatis ac praeceptoris, liberam habeant potestatem: quibus etiam placationes offensarum, satisfactionum vel emendas excessuum, vel inviarum in omnibus causis civilibus, tam in tribus placitis Maii, Autumni et Februarii, quam in omnibus plane negotiis, ab universis ecclesiae colonis volumus exhiberi. Caeterum si coloni in litibus causarum decidendis inter se dissentiunt, ad proximam curti marchiam eos pro sententiis ferendis statuimus habere recursum, si vero casus perplexus fuerit ac difficilis, ad caput claustri, id est abbatis praesentiam recurrant. Sicque abbas, majoribus et melioribus suae familiae convocatis, ipsorum consilio quod justum est ordinet ac disponat. Debita officia aratrorum tribus vicibus in anno, ovorum in Pascha, caseorum in Pentecosten, pullorum in carnis privio, et hebdomadalia servitia dictae nostrae ecclesiae, ab omnibus, ut condecet, impendantur. Censum autem ultimum, per quem utique omissa vel neglecta supplentur servitia, jus videlicet capitale, a viris descendentibus optimum equum, vel, si equo carent, optimum caput pecoris, et a feminis induvias et exuvias transmitti ad ecclesiam ordinamus, ut cum famulis ecclesiae in divinis servitiis communionem plenariam consequantur. Hujus instituti auctoritas ut omni aevo stabilis inconvulsa permaneat, et inviolabiliter ab omnibus observetur, hanc chartam inde conscriptam, sicut inferius apparet, sigilli nostri impressione jussimus insigniri. Data Nonis Februariis, indictione XII, anno Dominicae incarnationis 1015, anno domini Henrici secundi regnantis decimo sexto, imperii autem quarto. Actum Francofordiae feliciter. Amen. LXXXIV. #S. Henricus abbatiae S. Vitoni possessiones confirmat.@# (Anno 1015.)[D. Calmet, #Histoire de Lorraine, Preuves,@# p. 398.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS, divina disponente clementia, imperator Augustus. Celebre est, etc. Quare noverint omnes consecretales palatii caeterique fideles nostri qualiter, per interventum Heymonis fidelis nostri, sanctae Virdunensis Ecclesiae episcopi, expetiti sumus ut res ecclesiae suae, antea per apostolicum privilegium, et per divae memoriae antecessoris nostri Ottonis praeceptum, ecclesiae et monasterio beati Petri collatas, ubi Berengarius beatae recordationis episcopus regulam beati Benedicti abbatis sacra devotione incoeptam, pro posse monachali, ordine decoravit, suisque successoribus perdonandam reliquit, per praeceptum confirmationis, uti imperatoribus et regibus decessoribus nostris moris fuerat; insuper, quae ipsi monasterio condonaverat, offerremus, nostraque astipulatione corroboraremus. Quod devote expostulatum est, et regali auctoritate concessum. Damus ergo et in jus Ecclesiae jam dictae conferimus abbatiam ipsam quae S. Vitoni dicitur, cum omnibus ad se pertinentibus, etc. Dono Gerardi comitis ad S. Julianum mansum cum dimidio, et vineam, etc. Noster vero fidelis comes Godefridus quasdam res ad praefatum locum subnotatas dedit in villa quae Borbat nuncupatur, mansa XX cum ecclesia, etc. Hermannus quoque venerabilis comes in comitatu Bracbantinense in praedio quod Haslud vocatur, XXX eidem contulit mansa, etc. Comes etiam Lutardus in eodem monasterio monachus factus, dedit in pago Vaprensi in comitatu Decasteri praedium Balliodium, ecclesiam scilicet cum dote, et mansum indominicatum cum aliis XL, etc. Nos autem praedictae Ecclesiae pro remedio animae nostrae	null	6ee1c878-91d5-4944-a23b-9adbb99959fa	latin_170m_raw	null	None	None	None
, et dilectissimae conjugis nostrae Cunegundae, et pro commemoratione omnium parentum, quorum memoriae debitores existimus, dimidiam partem telonei, monetae, et totius debiti quod inde ad nostrum jus respicit in loco qui dicitur Mosomum, in proprium damus. Haec per interventum Herimanni comitis, cujus beneficium antea fuit, tradimus ac imperiali auctoritate corroboramus, etc. #Signum domini Henrici invictissimi imperatoris Augusti.@# Gontherius cancellarius vice Herimbaldi archicancellarii recognovi. Data anno Dominicae incarnationis 1015, anno vero domini Henrici II, regni XIV, imperii autem II. Actum Noviomago. LXXXV. #Confirmatio jurium ac privilegiorum asceterii sacrarum virginum Lucensium S. Salvatoris, facta Alpergae abbatissae ab S. Henrico inter Augustos primo.@# (Anno 1015.)[Muratori, #Antiquit. Italic.@# tom. I, 1007.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS, divina favente clementia, Romanorum imperator Augustus. Quidquid locis divino cultui mancipatis nostrae liberalitatis munere conferimus, id nobis ad aeternae retributionis remunerationem prodesse minime diffidimus. Cognoscat igitur omnium fidelium sanctae Dei Ecclesiae, seu nostrorum, praesentium scilicet futurorumque, solertia qualiter nos, interventu ac petitione Cunegundae imperatricis, nostraeque dilectae conjugis, per hanc nostri praecepti paginam, prout juste et legaliter possumus, confirmamus et corroboramus monasterium Sancti Salvatoris, quod est infra muros urbis Lucae constructum, una cum abbatissa nomine Alperga, cum omnibus sanctaemoniales ibi Deo famulantibus, quomodo sunt, aut pro tempore Deo inibi famulantibus, cum omnibus eorum rebus et proprietatibus, scilicet et terris, vineis, pratis, pascuis, silvis, pascentes pascuationibus, ac omnia substantia quae idem locus meretur habere, confirmamus per nostrae augustalis potentiae [praeceptum], per quod monasterium illud, res habitas et adhuc in jure ipsius monasterii juste manentes, possint in futurum contineri. Statuimus ergo, ac per hoc nostrae confirmationis praeceptum, ut ab hinc et in futurum praefatum monasterium, una cum rebus vel familiis inibi juste pertinentibus, vel quaecunque in antea per dationem religiosorum virorum seu devotarum feminarum collatum exstiterit, sub nostri praecepti confirmationem permaneat, et nullus quislibet de praedictis rebus, quas tunc tenere quiete ac legaliter videbantur, aliquam inquietudinem ullo unquam in tempore facere praesumat; sed per hanc nostram auctoritatem omnes res ipsius monasterii sint defensatae sub nostri praecepti confirmationem. Volumus etiam ut sub nostra immunitatem idem praedictum monasterium nostris et futuris temporibus existat una cum omnibus rebus ac familiis ad eum juste pertinentibus. Et si quando abbatissa obierit, de suis ipsis eligant, quam bonae conversationis invenerint meliorem abbatissam. Praecipientes quoque jubemus et jubendo praecipimus ut nullus judex publicus, aut aliquis ex judiciaria potestate infra ipsum monasterium, seu ecclesias aut villas, aut agros, etc. Quod ut verius credatur, etc. #Signum domni Heinrici serenissimi invictissimi imperatoris Augusti.@# Heinricus cancellarius vice Everardi episcopi et archicancellarii recognovit. Datum anno Dominicae incarnationis 1015, indictione XII, anno domni Heinrici imperatoris Augusti regnantis XII, imperii ejus primo. Actum in comitatu Pisano, in villa quae nuncupatur Fasiano, feliciter. Amen. #Pendebat bulla, quae modo desideratur.@# LXXXVI. #S. Henrici praeceptum, quo Ecclesiae S. Alexandri Bergamensi restituit comitatum Alamanni, cujus Atto comes ecclesiam illam haeredem instituerat.@# (Anno 1015.)[Ughelli, #Italia sacra,@# IV, 439.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS, divina favente clementia, Romanorum imperator Augustus. Si ecclesiarum Dei aliquid supplementum tribuimus, inde nobis meritum fore non dubitamus. Quocirca sanctae Dei Ecclesiae nostrorumque fidelium, praesentium scilicet ac futurorum, volumus universitati pateat quatenus, amore Dei et beati Alexandri martyris accensi, cujus adminiculo credimus bene valere perpetuo, auctoritatis nostrae praeceptum imperiale, prout juste et legaliter possumus, illi competenter concessimus et corroboramus, sicut olim credidimus per regalem investituram videlicet curtem Lemen, cum omnibus castellis sibi pertinentibus, videlicet Brivio et Lavello, sicut Atto comes et Ferlinda sua conjux episcopatui praefati Alexandri martyris per paginam testamenti tradidit, scilicet cum terris sibi pertinentibus, cum vineis, pratis, pascuis, silvis, molendinis, piscationibus, aquis aquarumque decursibus, nec non cum servis, et ancillis, aldiis, et aldianis. Statuimus ergo per hoc nostrae confirmationis praeceptum, sicut statuit praefatus comes et ejus conjux, ut abhinc et in futurum episcopatum beati Alexandri martyris, qui	null	d283c0c5-c3d6-42a9-bbba-b194a191d457	latin_170m_raw	null	None	None	None
Pergamum vocatur, habeat, teneat, firmiterque possideat absque omnium hominum contradictione remota. Quapropter praecipimus ut nullus dux, marchio, comes, archiepiscopus, episcopus, vicecomes, gastaldio, decano, aut aliqua nostri imperii magna parvaque persona praenominatum episcopatum beati Alexandri martyris, seu episcopum qui nunc est, aut alios qui ibidem pro tempore fuerint, audeat molestare, aut inquietare praesumat sine legali judicio. Si quis vero hujus nostri praecepti quandoque, quod non credimus, violator exstiterit, sciat se compositurum auri optimi libras mille, medietatem camerae nostrae, et medietatem praedicto episcopatui. Quod ut verius credatur, et diligentius ab omnibus observetur, manu propria roborantes, sigilli nostri impressione jussimus insigniri. #Signum. . D. Henrici serenissimi et invictissimi imp. Augusti.@# Dat. an. Dom. incarnat. 1015, an. D. Henrici imp. Aug. regnantis XII, imperii ejus primo. Actum in comitatu Pisano, in villa quae dicitur Fasiona feliciter. Amen. LXXXVII. #S. Henricus Bernardo comiti Parmensi curtis Neronianae possessionem asserit.@# (Anno 1015.)[Ughelli, #Italia sacra,@# II, 161.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS, divina favente clementia, Romanorum imperator Augustus. Quia divinae, etc. Quocirca fidelium nostrorum, praesentium scilicet et futurorum, universitati pateat quoniam, senioris nostri Othonis praedecessoris imperatoris cognoscentes hujus remunerationis fautricem gratiam, Bernardo Parmensi comiti fidelissimo nostro curtem Neironem, cum capellis, castris domnicatis, massaritiis, villis, et terris, omnibusque ad candem pertinentiis; curtem Rocham etiam et castrum de valle Visenerina cum omnibus ibi pertinentiis vel adjacentiis, et quod dici vel nominari possit, et sicut quondam Hugo Tusciae marchio per omnia tenuit, in integrum, per interventum et petitionem Conigundae imperatricis Augustae conjugis nostrae donamus, concedimus atque largimur. Quoniam senior noster Otho imperator eam, quam praefati sumus, praedicto Bernardo comiti pro digno ejus servitio donavit, concessit, suoque imperiali jure in proprietarium jus et dominium tribuit et largitus est, nos quoque pro futuris temporibus amodo et deinceps donatione et concessione tribuimus et confirmamus, atque perpetua stabilitate corroboramus in integrum, sicut superius legitur, cum servis et ancillis, aldionibus, aldianis, montanis, planiciebus, montibus et collibus, rupibus, pascuis, silvis, aquis, piscationibus, cum usibus, aquarumque decursibus, molendinis, omnibusque ejusdem curtis utilitatibus: ea videlicet ratione ut ab hac hora in antea praedictus Bernardus comes omnia supradicta ejusdem curtis habeat, teneat, firmiterque possideat ex nostra donatione, concessione, atque corrroboratione; habeatque liberam facultatem per hujus nostri praecepti paginam tam ipse Bernardus comes omnia superius deprehensa ejusdem curtis Neironis, quam sui haeredes et prohaeredes, vel cui dederit vel habenda statuerit, tenendi, possidendi, donandi, aut commutandi, sive quod animus ejus de ea decreverit faciendum [ #sic@# ], omnium hominum regni imperiique nostri contradictione vel molestatione remota. Praecipientes itaque jubemus, ut nullus rex, marchio, episcopus, comes, vicecomes, seu quaelibet nostri imperii et regni magna parvaque persona, praedictum Bernardum comitem, ejusque haeredes ac prohaeredes de supradictis rebus ejusdem curtis molestare, inquietare, vel disvestire praesumat. Si quis vero hujus nostrae donationis, etc. #Sign. D. Henrici gloriosissimi atque invi tiss. imp. Augusti.@# Henricus episcopus et cancellarius vice Everardi episcopi et archicancellarii recognovit. Anno Dom. incarn. 1015, indict. XIV, anno D. Henrici imperatoris Augusti regni XIV, imperii vero ejus II. Actum Maresbuch feliciter. Amen. LXXXVIII. #S. Henricus ecclesiae Paderbornensi curtem Honstede donat.@# Anno 1015.[ #Cod. diplom. Hist. Westph.,@# pag. 64.] C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS, divina favente clementia, Romanorum imperator Augustus. Necesse est ut cum res bona agitur, prius ejus . . . in corde vincatur. Ne, si a radice miserae intentionisprodeat, amaros nequiciae fructus producat. Ea propter non surdi auditores evangelicae Marthae, cujus more Meinwercus episcopus nobis frequenti ministerio satagit deservire, ob interventum Cunegundae imperatricis augustae, contectalis videlicet nostrae, nec non Everhardi sanctae Babenbergensis sedis episcopi, sed Egilberti Frisingensis ecclesiae pontificis, sacrosanctae Patherbrunnensi ecclesiae in honore S. Mariae mundi dominae sanctique	null	fde761b2-b805-409c-bc48-c940ca28c985	latin_170m_raw	null	None	None	None
Kyliani martyris atque Lyborii confessoris Domini consecratae, curtem Honstede dictam cum omnibus pertinentiis, terris videlicet cultis et incultis, mancipiis utriusque sexus, molendinis, piscationibus, aquis aquarumve decursibus, quibus scilicet archiepiscopus Onwan eam possedit nobisque legaliter tradidit, in pago Rittiga, in comitatu Bernhardi comitis, perpetuo jure possidendam tradidimus. Et ut haec nostrae imperialis traditionis auctoritas firma et inconvulsa permaneat, sigilli nostri impressione hanc paginam manu propria corroborando super bullari jussimus. #Signum domini Heinrici@# (L. M.) #imperatoris invictissimi.@# Gunterius concellarius vice Erchanbaldi archicapellani notavi. Data XVIII Kal. Febr., anno Dominicae incarnationis mill. XV, indictione XIII, anno autem domni Heinrici secundi regnantis XIII, imperii vero primo. Actum Mulinhusen feliciter. Amen. C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS, divina favente clementia, Romanorum imperator Augustus. Necesse est ut cum res bona agitur, prius ejus . . . in corde vincatur. Ne, si a radice miserae intentionisprodeat, amaros nequiciae fructus producat. Ea propter non surdi auditores evangelicae Marthae, cujus more Meinwercus episcopus nobis frequenti ministerio satagit deservire, ob interventum Cunegundae imperatricis augustae, contectalis videlicet nostrae, nec non Everhardi sanctae Babenbergensis sedis episcopi, sed Egilberti Frisingensis ecclesiae pontificis, sacrosanctae Patherbrunnensi ecclesiae in honore S. Mariae mundi dominae sanctique Kyliani martyris atque Lyborii confessoris Domini consecratae, curtem Honstede dictam cum omnibus pertinentiis, terris videlicet cultis et incultis, mancipiis utriusque sexus, molendinis, piscationibus, aquis aquarumve decursibus, quibus scilicet archiepiscopus Onwan eam possedit nobisque legaliter tradidit, in pago Rittiga, in comitatu Bernhardi comitis, perpetuo jure possidendam tradidimus. Et ut haec nostrae imperialis traditionis auctoritas firma et inconvulsa permaneat, sigilli nostri impressione hanc paginam manu propria corroborando super bullari jussimus. #Signum domini Heinrici@# (L. M.) #imperatoris invictissimi.@# Gunterius concellarius vice Erchanbaldi archicapellani notavi. Data XVIII Kal. Febr., anno Dominicae incarnationis mill. XV, indictione XIII, anno autem domni Heinrici secundi regnantis XIII, imperii vero primo. Actum Mulinhusen feliciter. Amen. LXXXIX. #Concambium Heinrici II imperatoris cum Bobbone abbate.@# (Anno 1015, 11 Mai.)[Dronke, #Cod. diplom. Fuld.,@# p. 346.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS, divina favente clementia, Romanorum imperator Augustus. Omnium fidelium nostrorum, praesentium scilicet ac futurorum, universitati pateat qualiter nobis quoddam concambium cum Bobbone Vultensi abbate, consensu ac collaudatione Bernhardi advocati sui, nec non monachorum, militum servorumque suorum facere placuit: accipientes ab eo in proprium duas cortes, Ratolfesdorf et Ezelenkyricha, cum cunctis earum pertinentiis, villis, utriusque sexus mancipiis, agris, campis, pratis, pascuis, silvis, venationibus, aquis aquarumque decursibus, molendinis, piscationibus, viis vel inviis, exitibus et reditibus, cultis et incultis, quaesitis seu inquirendis, sive cum omnibus quae quolibet modo dici aut nominari possunt utilitatibus. Econtra praedicto abbati suaeque abbatiae in honorem sancti Bonifatii constructae duas nostrae proprietatis cortes, quarum una Waraha altera vero Bereskyez nuncupatur, cum cunctis earum pertinentiis, additis simul IV ministerialibus meis, Alwino et Rodolfo dapiferis, Folcoldo et Erkengero marescalcis meis, caeterisque utriusque sexus mancipiis, agris, campis, pratis, pascuis, silvi, venationibus, aquis aquarumque decursibus, molendinis, piscationibus, viis et inviis, exitibus et reditibus, cultis vel incultis, quaesitis seu inquirendis, sive cum omnibus quae quolibet modo dici aut nominari possunt utilitatibus, per hanc nostram imperialem paginam in proprium concedimus atque largimur, et de nostro jure ac dominio in ejus jus et dominium omnino transfundimus: ea videlicet ratione ut praedictus abbas Bobbo suique successores ad praescriptae ecclesiae utilitatem de jam dictis cortibus earumque pertinentiis dehinc liberam habeant potestatem quicquid eis placuerit faciendi, omnium hominum contradictione remota. Et, ut haec nostri concambii sive donationis auctoritas stabilis et inconvulsa omni permaneat tempore, hoc imperiale praeceptum inde conscriptum manu propria corroborantes sigilli nostri inpressione insigniri jussimus. #Signum domni Heinrici serenissimi@# (M) #et invictissimi imperatoris Augusti@# (S). Guntherius cancellarius vice Erchanbaldi archicapellani recognovi. Data V Idus Maias, anno Dominicae incarnationis millesimo XV, indictione XII, anno vero domni Heinrici secundi regnantis XIII, imperii autem II. Actum	null	ebbae26d-d0b1-481f-b935-8af9902f206e	latin_170m_raw	null	None	None	None
Chofunga feliciter. Amen. XC. #Imperator Henricus donat Ecclesiae Bamberg. duo loca Schwarzenfeld et Weilendorf in pago Nordgov.@# (Anno 1015, 17 April.)[Ried, #Cod. episcop. Ratisbon.,@# I, 132.] C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS, divina favente clementia, Romanorum imperator Augustus. Si venerabilia Ecclesiarum Dei loca alicujus doni commodo ditare sive meliorare studuerimus, nobis id regnique nostri statui proficere minime dubitamus. Quapropter omnium Xpi nostrorumque fidelium noverit universitas qualiter nos, pro remedio animae nostrae parentumque nostrorum, Babenbergensi Ecclesiae, quam in episcopatus sedem sub honore beatae Dei genitricis Mariae sanctique Petri apostolorum principis ex nostra haereditate sublimando proveximus, interventu et peticione Eberhardi ejusdem Ecclesiae venerandi praesulis, quaedam nostrae proprietatis loca, nomine Swarzinvelt et Weilindorfin pago Nordgowa, et in comitatu Heinrici comitis cum omnibus pertinentiis eorum, terris cultis et incultis, mancipiis utriusque sexus, aedificiis, areis, silvis, venationibus, aquis aquarumve decursibus, molendinis, piscationibus, pascuis, pratis, exitibus et reditibus, quaesitis et inquirendis, caeterisque omnibus, quae quolibet modo nominari possunt, utilitatibus Swarzinvelt pertinentibus per hanc nostram imperialem paginam concedimus atque largimur, et de nostro jure ac dominio in ejus jus atque dominium transfundimus: ea videlicet racione ut idem jam dictus Eberhardus episcopus suique successores liberam dehinc habeant potestatem, ad usum ecclesiae Babinpere, quicquid eis libuerit faciendi, omnium hominum regni nostri contradictione remota. Et, ut haec nostrae traditionis auctoritas per futuras successiones temporum stabilis et inconvulsa permaneat, hanc nostri praecepti paginam manu propria corroborantes, sigilii nostri impressione jussimus insigniri. #Signum domni Heinrici serenissimi atque invictissimi Romanorum imperatoris Augusti. (Monogramma.@# ) Guntherius cancell. ad vicem Erchanbaldi archicapellani recognovi. Data XV Kal. Maii, anno Dominicae incarnationis 1015, indictione XIV, anno vero domni Heinrici secundi regnantis XIV, imperii autem ipsius II Actum Merseburg feliciter. #Cum sigillo majest.@# C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS, divina favente clementia, Romanorum imperator Augustus. Si venerabilia Ecclesiarum Dei loca alicujus doni commodo ditare sive meliorare studuerimus, nobis id regnique nostri statui proficere minime dubitamus. Quapropter omnium Xpi nostrorumque fidelium noverit universitas qualiter nos, pro remedio animae nostrae parentumque nostrorum, Babenbergensi Ecclesiae, quam in episcopatus sedem sub honore beatae Dei genitricis Mariae sanctique Petri apostolorum principis ex nostra haereditate sublimando proveximus, interventu et peticione Eberhardi ejusdem Ecclesiae venerandi praesulis, quaedam nostrae proprietatis loca, nomine Swarzinvelt et Weilindorfin pago Nordgowa, et in comitatu Heinrici comitis cum omnibus pertinentiis eorum, terris cultis et incultis, mancipiis utriusque sexus, aedificiis, areis, silvis, venationibus, aquis aquarumve decursibus, molendinis, piscationibus, pascuis, pratis, exitibus et reditibus, quaesitis et inquirendis, caeterisque omnibus, quae quolibet modo nominari possunt, utilitatibus Swarzinvelt pertinentibus per hanc nostram imperialem paginam concedimus atque largimur, et de nostro jure ac dominio in ejus jus atque dominium transfundimus: ea videlicet racione ut idem jam dictus Eberhardus episcopus suique successores liberam dehinc habeant potestatem, ad usum ecclesiae Babinpere, quicquid eis libuerit faciendi, omnium hominum regni nostri contradictione remota. Et, ut haec nostrae traditionis auctoritas per futuras successiones temporum stabilis et inconvulsa permaneat, hanc nostri praecepti paginam manu propria corroborantes, sigilii nostri impressione jussimus insigniri. #Signum domni Heinrici serenissimi atque invictissimi Romanorum imperatoris Augusti. (Monogramma.@# ) Guntherius cancell. ad vicem Erchanbaldi archicapellani recognovi. Data XV Kal. Maii, anno Dominicae incarnationis 1015, indictione XIV, anno vero domni Heinrici secundi regnantis XIV, imperii autem ipsius II Actum Merseburg feliciter. #Cum sigillo majest.@# XCI. #S. Henricus Alberico episcopo Comensi curtem seu villam Barzanorum, olim Berengarii et Ugonis. Sigifredi comitis filiorum, et Caesareae majestati rebellium largitur.@# (Anno 1015.)[Ughelli, #Italia sacra,@# V, 282.] In nomine Domini Dei, et Salvatoris nostri Jesu Christi, HENRICUS superna clementia Romanorum imperator Augustus. Si petitionibus nostrorum fidelium nobisque debite famulantium aures nostrae pietatis inclinaverimus, promptiores eos fore in nostro servitio non dubitamus. Universitatem igitur omnium nobis obsequentium, praesentium scilicet et futurorum, nequaquam latere volumus quod Albericus S. Cumanae Ecclesiae venerabilis et noster dilectus episcopus nostrae pietatis celsitudinem adiit suppliciter postulans, et	null	498e4eee-552a-41d6-bdfa-556284d26917	latin_170m_raw	null	None	None	None
pro sempiterni retributoris amore, et salute animae nostrae, ejusque collato et conferendo servitio, nostroque imperio sublimando, eidem S. matrici ecclesiae ad honorem Dei Genitricis et Virginis Mariae dicatae quandam curtem, cum omnibus suis pertinentiis, quae dicitur villa Branzanorum, quae fuit haereditas et proprietas filiorum comitis Sigifredi, Berengarii, Ugonis, concedere et donare dignaremur; quorum, quoniam in nos nimis offendentes contra nostrum imperium male tractaverunt, et perjuri atque rei in nostram majestatem publice exstiterunt, jure ac legaliter non solum haec, sed et omnia quae habuerunt, ad nostrum publicum devenerunt, unde sua omnia merito perdunt, qui se ipsos gratis perdiderunt, dum, fidei debitae obliviscentes, in nostra fidelitate minime duraverunt, et nostro inimico jurantes adhaeserunt. Hanc ergo postulationem dignam et ratam prospicientes, et ullo [ #sic@# ] modo negare volentes ipsius precibus libenter acquievimus. Concedentes atque confirmantes eidem Cumano venerabili et dilecto episcopo, omnibusque suis successoribus supradictam curtem Berzanorum nominatam, cum omnibus suis appendiciis, cum omnibus redditibus et exhibitionibus, et impensionibus, et functionibus, cum servis et ancillis, aldiis et aldiabus tam in montibus quam quae in planitie, terris cultis et incultis, vineis, campis, pascuis, silvis, mansis, massaritiis, aquis, aquarum decursibus, molendinis, casis, rebus omnibus mobilibus et immobilibus, et cum omnibus, quae adhuc dici vel nominari possunt, ad eamdem curtem pertinentibus, atque omnino in integrum largimur, et a nostro jure, et dominio, in jus et dominium, et proprietatem praedictae sanctae ecclesiae transfundimus et delegamus: ut qui nunc praesens episcopus, omnesque sui successores potestatem habeant, jam dictam curtem, cum omnibus quae ad eam pertinent, tenere, possidere, commutare, sicut hactenus praelibatis perjuris visa sunt pertinere, et ipsi haereditates possederunt; et facient iidem episcopi de eadem curte, et omnibus quae deinde solvi possunt, quidquid sibi placuerit ad laudem et honorem Dei et S. Mariae ex nostra plenissima auctoritate. Jubentes ergo sancimus ut nostris vel futuris temporibus nullus dux, marchio, comes, vicecomes, nullaque magna vel parva persona, cujusque dignitatis aut ordinis, supra memoratum Albericum episcopum suosque successores de praedicta curte, cum omni sua pertinentia, disvestire, inquietare, molestare, vel in aliquo minorare praesumat; sed liceat illis quiete et pacifice tenere, possidere firmiterque habere, remota omni contradictione. Si vero, quod minime creditur, contra hujus nostri praecepti statuta aliquis violator extiterit, sciat se certissime compositurum auri libras mille, unam partem camerae nostrae, alteram praenotato episcopo, suisque successoribus. Et ut hoc verius credatur, firmiusque ac inconvulsum ab omnibus observetur, manu propria confirmantes nostri nominis inscripto caractere . . . . . nostri sigilli impressione. #Signum dom. Henrici + gloriosissimi imperatoris semper Augusti.@# Heinricus Parmensis episcopus et cancellarius vice Everardi episcopi et archicancellarii recognovit. Dat. IV Non. Octobr., an. Dominicae incarnationis 1015, ind. XIIII, regni vero D. Henrici imperatoris Augusti XIV, imperii autem ejus II. Actum Meresburg feliciter. Amen. XCII. #Si Henricus Ecclesiae Paderbornensi praedia quaedam donat.@# (Anno 1016.)[ #Cod. diplom. Hist. Westph.,@# p. 7.] C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS Dei gratia Romanorum imperator Augustus. Si ecclesiarum Dei sublimationibus omni studio inservimus, aeternae retributionis praemia nobis affutura esse speramus. Quapropter omnium fidelium Christi, praesentium scilicet ac futurorum, noverit universitas qualiter Meinuverccus, sanctae Paterbrunnensis ecclesiae venerabilis episcopus, omnia praedia quae haereditario jure possederat matri suae Adalae contradidit. Dehinc ipsa cum manu mariti et advocati sui Balderici comitis, consensu etiam haeredum, eadem praedia potestative nobis donavit. At nos perpetuae beatitudinis spe, ac pia praefati episcopi dilectique nepotis nostri, qui se omniaque sua divino servicio mancipare gaudet, prece et devotione commoniti, praedia eadem legitime nobis tradita, inter quae principales cortes sunt istae, Immideshusun, Walmonthem, Havurlon, Hukilhem, Mandelbiki, Golthbiki, Doddonhusun, Hokinneslevo, Wakereslevo, cum appertinentibus villis, mancipiis utriusque sexus, silvis, viis et inviis, exitibus et reditibus, molendinis, piscationibus, pascuis, venationibus, quaesitis et inquirendis, omnibusque utensilibus quae quolibet modo dici vel nominari possunt, sanctae	null	0cba009b-fe23-414d-9c33-d26babccf2ee	latin_170m_raw	null	None	None	None
Paterbrunnensi ecclesiae in honorem sanctae Dei genitricis Mariae sanctique Kiliani martiris ac beati Liborii confessoris constructae, per hanc imperialem paginam largimur, omnium hominum contradictione remota. Insuper etiam, imperiali auctoritate praecipimus ut nulla major minorve persona aliqua judiciaria potestate in eisdem praediis se intromittat, nisi advocatus quem ejusdem ecclesiae episcopus sibi eligat. Si quis autem, quod absit! hoc nostrae donacionis praeceptum infringere ausus fuerit, centum libras auri persolvat, L eidem ecclesiae, et L nostrae camerae. Et ut haec nostrae largicionis auctoritas firma et inconvulsa permaneat, hoc praeceptum inde conscriptum manu propria corroborantes sigillo nostro jussimus insigniri. #Signum Heinrici Romanorum invictissimi@# (L. M.) #imperatoris.@# Guntherius cancellarius vice Ercambaldi archicapellani recognovit. Data IV Idus Jan., indictione XIII, anno Dominicae incarnationis 1016, anno vero domni Heinrici secundi regnantis XIV, imperii autem II. Actum Drodmannia feliciter. Amen. C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS Dei gratia Romanorum imperator Augustus. Si ecclesiarum Dei sublimationibus omni studio inservimus, aeternae retributionis praemia nobis affutura esse speramus. Quapropter omnium fidelium Christi, praesentium scilicet ac futurorum, noverit universitas qualiter Meinuverccus, sanctae Paterbrunnensis ecclesiae venerabilis episcopus, omnia praedia quae haereditario jure possederat matri suae Adalae contradidit. Dehinc ipsa cum manu mariti et advocati sui Balderici comitis, consensu etiam haeredum, eadem praedia potestative nobis donavit. At nos perpetuae beatitudinis spe, ac pia praefati episcopi dilectique nepotis nostri, qui se omniaque sua divino servicio mancipare gaudet, prece et devotione commoniti, praedia eadem legitime nobis tradita, inter quae principales cortes sunt istae, Immideshusun, Walmonthem, Havurlon, Hukilhem, Mandelbiki, Golthbiki, Doddonhusun, Hokinneslevo, Wakereslevo, cum appertinentibus villis, mancipiis utriusque sexus, silvis, viis et inviis, exitibus et reditibus, molendinis, piscationibus, pascuis, venationibus, quaesitis et inquirendis, omnibusque utensilibus quae quolibet modo dici vel nominari possunt, sanctae Paterbrunnensi ecclesiae in honorem sanctae Dei genitricis Mariae sanctique Kiliani martiris ac beati Liborii confessoris constructae, per hanc imperialem paginam largimur, omnium hominum contradictione remota. Insuper etiam, imperiali auctoritate praecipimus ut nulla major minorve persona aliqua judiciaria potestate in eisdem praediis se intromittat, nisi advocatus quem ejusdem ecclesiae episcopus sibi eligat. Si quis autem, quod absit! hoc nostrae donacionis praeceptum infringere ausus fuerit, centum libras auri persolvat, L eidem ecclesiae, et L nostrae camerae. Et ut haec nostrae largicionis auctoritas firma et inconvulsa permaneat, hoc praeceptum inde conscriptum manu propria corroborantes sigillo nostro jussimus insigniri. #Signum Heinrici Romanorum invictissimi@# (L. M.) #imperatoris.@# Guntherius cancellarius vice Ercambaldi archicapellani recognovit. Data IV Idus Jan., indictione XIII, anno Dominicae incarnationis 1016, anno vero domni Heinrici secundi regnantis XIV, imperii autem II. Actum Drodmannia feliciter. Amen. XCIII. #S. Henricus Ecclesiae Paderbornensi curtem Moronga largitur.@# (Anno 1016.)[ #Cod. diplom. Hist. Westph.,@# p. 72.] C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia Romanorum imperator Augustus. Ecclesias Christi ampliare servorumque ejus necessitatibus pie ac clementer subvenire imperialis promotionis ordo deposcit. Proinde fidelium Christi noverit industria qualiter, divino instinctu ammoniti, et interventu dilectissimae conjugis nostrae Cunigundae imperatricis Augustae, in id ipsum fraterna caritate collaborantibus Heriberto Coloniensi archiepiscopo, Theoderico Mimegardevordensi, Adelbaldo Trajectensi, Theoderico Metensi, Wiggero Verdensi, Thietmaro Ossenbrugensi, Erico Havelbergensi, sanctae Patherburnensi ecclesiae in honorem sanctae Dei genitricis Mariae sanctique Kiliani martyris et sancti Liborii confessoris constructae, cui etiam Meinuverchus venerabilis episcopus praesidet, quandam nostram curtem Moronga dictam, in pago Morongano in comitatu Bennonis comitis sitam, quam nobis Unowanus Bremonensis archiepiscopus cum manu advocati sui Udonis tradidit, omnium hominum contradictione remota, pro remedio animae senioris nostri tercii Ottonis divae scilicet memoriae imperatoris Augusti, et incolumitate vitae nostrae praesentis ac spe futurae, per hanc imperialem paginam concedimus atque largimur, cum omnibus appendiciis, areis, villis, pascuis, aquis aquarumve decursibus, piscationibus, molendinis, silvis, venationibus, cunctisque qualicunque modo nominari possint utensilibus, ea videlicet ratione ut praedictus Meinuverchus episcopus eandem curtem, quamdiu vivat, in usus proprios potestative possideat, post finem vero vitae suae ad vestitum canonicorum in eadem Deo sanctaeque genitrici ejus Mariae nec non	null	f9c793a4-0384-4c19-aa90-abbb3110254c	latin_170m_raw	null	None	None	None
beatis Kiliano ac Liborio servientium annuatim meliorandum pertineat. Si quis vero hanc nostram donationem infringere praesumpserit, centum libras auri persolvat, L eidem ecclesiae, L vero nostrae camerae. Et ut haec nostrae liberalitatis auctoritas stabilis et inconvulsa permaneat, hanc cartam inde conscriptam manu propria roborantes, sigillo nostro jussimus insigniri. #Signum domni Heinrici imperatoris invictissimi.@# (L. M.) Guntherius cancellarius vice Erchanbaldi archicapellani recognovi. Data IV Id. Januar., indictione XIII, anno Dominicae incarnationis 1016, anno vero domni Heinrici secundi regnantis XIV, imperii autem II. Actum Drodmannia feliciter. Amen. C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia Romanorum imperator Augustus. Ecclesias Christi ampliare servorumque ejus necessitatibus pie ac clementer subvenire imperialis promotionis ordo deposcit. Proinde fidelium Christi noverit industria qualiter, divino instinctu ammoniti, et interventu dilectissimae conjugis nostrae Cunigundae imperatricis Augustae, in id ipsum fraterna caritate collaborantibus Heriberto Coloniensi archiepiscopo, Theoderico Mimegardevordensi, Adelbaldo Trajectensi, Theoderico Metensi, Wiggero Verdensi, Thietmaro Ossenbrugensi, Erico Havelbergensi, sanctae Patherburnensi ecclesiae in honorem sanctae Dei genitricis Mariae sanctique Kiliani martyris et sancti Liborii confessoris constructae, cui etiam Meinuverchus venerabilis episcopus praesidet, quandam nostram curtem Moronga dictam, in pago Morongano in comitatu Bennonis comitis sitam, quam nobis Unowanus Bremonensis archiepiscopus cum manu advocati sui Udonis tradidit, omnium hominum contradictione remota, pro remedio animae senioris nostri tercii Ottonis divae scilicet memoriae imperatoris Augusti, et incolumitate vitae nostrae praesentis ac spe futurae, per hanc imperialem paginam concedimus atque largimur, cum omnibus appendiciis, areis, villis, pascuis, aquis aquarumve decursibus, piscationibus, molendinis, silvis, venationibus, cunctisque qualicunque modo nominari possint utensilibus, ea videlicet ratione ut praedictus Meinuverchus episcopus eandem curtem, quamdiu vivat, in usus proprios potestative possideat, post finem vero vitae suae ad vestitum canonicorum in eadem Deo sanctaeque genitrici ejus Mariae nec non beatis Kiliano ac Liborio servientium annuatim meliorandum pertineat. Si quis vero hanc nostram donationem infringere praesumpserit, centum libras auri persolvat, L eidem ecclesiae, L vero nostrae camerae. Et ut haec nostrae liberalitatis auctoritas stabilis et inconvulsa permaneat, hanc cartam inde conscriptam manu propria roborantes, sigillo nostro jussimus insigniri. #Signum domni Heinrici imperatoris invictissimi.@# (L. M.) Guntherius cancellarius vice Erchanbaldi archicapellani recognovi. Data IV Id. Januar., indictione XIII, anno Dominicae incarnationis 1016, anno vero domni Heinrici secundi regnantis XIV, imperii autem II. Actum Drodmannia feliciter. Amen. XCIV. #Item curtem Berneshusen.@# (Anno eodem.)[ #Ibid.@# ] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia Romanorum imperator Augustus. Tribunal animae dilatamus, si ecclesias Christi cum sibi subjectis ampliamus. Qua de re fidelium Dei universitati pateat quod hac intentione. interventu dilectissimae contectalis nostrae Cunigundae imperatricis Augustae, nec non et Heriberti archiepiscopi Coloniensis, Adalbaldi Trajectensis, Theoderici Mimigardevurdensis, Theodorici Metensis, Wiggeri Verdensis, Thietmari Osenburgensis, Erici Havelbergensis, sanctae Paderburnensi ecclesiae, in honore sanctae Dei genitricis Mariae sanctique Kyliani martyris et sancti Liborii consecratae, cui etiam Meinuvercus venerandus episcopus praesidet, quandam curtem nostrae proprietatis Berneshusen dictam, in pago Lisga in comitatu Udonis sitam, quam ab Unwano Bremonense archiepiscopo donante, et per advocatum suum Udonem legitima traditione accepimus, pro remedio animarum divae memoriae Ottonis imperatoris tercii, senioris scilicet nostri, et incolomitate vitae nostrae utriusque praesentis videlicet ac futurae, conjugisque nostrae dilectissimae, nec minus pro stabilitate regni, proprietario jure concedimus, cum omnibus appertinenciis, rebus territoriis, villis, mancipiis utriusque sexus, silvis, venationibus, aquis aquarumve decursibus, molendinis, piscationibus, viis et inviis, exitibus et reditibus, pratis et pascuis, et cum omnibus acquisitis vel inquirendis; ea ratione ut praenominatus episcopus ejusque successores liberam potestatem in ejusdem ecclesiae utilitatem vertendi habeant. Si quis autem in posterum, quod absit! praefatam ecclesiam inquietare contendat de eisdem praediis, perpetuo anathemate condempnetur. Insuper C libras auri optimi componat, dimidietatem regiae camerae, et reliquam partem eidem ecclesiae quam inquietare praesumpsit. Et ut haec nostrae traditionis auctoritas stabilis et inconvulsa permaneat, hanc cartam inde conscriptam manu propria roborantes, sigillo nostro jussimus insigniri. #Signum domni Heinrici imperatoris Augusti@# (L. M.). Guntherius cancellarius vice Erkenbaldi archicapellani recognovit	null	7b8857f4-94cb-44a3-9ef6-6108be86bda5	latin_170m_raw	null	None	None	None
. Data XVI Kal. Febr. Indictione XIII, anno Domin. incarn. 1016, anno vero domni Heinrici secundi regnantis XIV, imperii autem secundo. Actum Drodmanniae. XCV. #Item possessiones Haholdi comitis defuncti.@# (Anno eodem.)[ #Ibid.,@# p. 73.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS Dei gracia Romanorum imperator Augustus. Divinae pietatis clemencia, quae nos ad culmen imperialis majestatis perduxit, ad hoc voluit regnare, ut ecclesiarum ordini firmando atque corroborando subveniamus, hiis autem maxime locis, quae ab antecessoribus nostris regibus vel imperatoribus fundata, sed jam peccatis exigentibus pene videbantur annullata. Quapropter omnium fidelium nostrorum praesentium scilicet ac futurorum industriae notum esse volumus qualiter nos, divini amoris instinctu, pro remedio animae nostrae seu parentum nostrorum, nec non et tercii Ottonis bonae memoriae imperatoris, dilectaeque conjugis nostrae Cunigundae imperatricis Augustae interventu, atque Meginuverc sanctae Padrebronnensis ecclesiae venerabilis episcopi rogatu, sibi sanctaeque suae ecclesiae a Karolo magno imperatore olim fundatae, nostris vero temporibus incendium passae, in honore enim sanctae Dei genitricis semperque virginis Mariae et sancti Kiliani martiris Liboriique confessoris dedicatae, comitatum quem Hahold comes dum vixit tenuit, situm scilicet in locis Haverga, Limga, Thiatmalli, Aga, Patherga, Treveresga, Langaneka, Erpesfeld, Silbike, Matfelt, Nihterga, Sinatfelt, Ballevan prope Spriada, Bambiki, Gession, Seuvardeshuson, cum omni legalitate in proprium concedimus atque largimur per hanc nostram imperialem paginam, eo videlicet racionis tenore ut praefatus episcopus Meginuverc suique successores praescriptae ecclesiae praesidentes dehinc liberam habeant potestatem de eodem comitatu ejusque utilitatibus quicquid eis placuerit faciendi ad eorum tamen utilitatem ecclesiae, omnium videlicet inquietudine remota. Et ut haec nostrae tradicionis seu confirmacionis auctoritas stabilis et inconcussa omni habeatur tempore, hoc praeceptum inde conscriptum manu propria firmare curavimus, et sigillo nostro insignire jussimus. #Signum domni Heinrici imperatoris Augusti@# (L. M.). Guntherius cancellarius vice Erkinbaldi archicapellani recognovi. Data XVIX Kal. Febr., indict. XIII, anno Dominicae incarnationis 1016, anno vero domni Heinrici secundi regnantis XIII, imperii II. XCVI. #Item praedia nonnulla.@# (Anno eodem.[ #Ibid.,@# p. 74.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS Dei gracia Romanorum imperator Augustus. Omnium Christifidelium industria noverit qualiter nos, divini amoris respectu, et dilectissimae conjugis nostrae, qui duo sumus in carne una, Cunigundae videlicet imperatricis augustae rogatu et instinctu, sanctae Paterbrunnensi ecclesiae in honore sanctae Dei genitricis Mariae et sancti Kiliani martiris sanctique Liborii ter beati confessoris dedicatae, tale praedium proprietavimus, quale nobis, omnium hominum contradictione remota, tradidit Helmicus, videlicet, in comitatu Herimanni comitis: in Dulmine mansum unum, in Nienhem mansum I, in Situnne mansum I, Halostron mansum I, in Berthalostron mansum I, in Lehembeke mansum I, in Horlon mansum I; in comitatu Ottonis comitis: in Elvepo mansum I, in Ricoldinchuson mansum I; cum L mancipiis utriusque sexus, areis, villis, pascuis, aquis aquarumve decursibus, piscationibus, molendinis, silvis, venationibus et omnibus appendiciis, cunctisque, qualicumque modo nominari possint, utensilibus; ea scilicet ratione ut uterque nostrum tam vestitura quam victu stipendialem amodo ab episcopo sedis subscriptae, nunc vero a domno Meginwerco praesule et post a successoribus ipsius, communi canonicorum consensu, cum perpetua orationum participatione, plenarie inibi sicut unus fratrum accipiat et potestative possideat. Et ut haec traditio nostrae liberalitatis stabilis et inconcussa permaneat, hanc cartam inde conscriptam manu propria roborantes, sigillo nostro subter bullari jussimus. #Signum domni Heinrici Romanorum invictissimi imperatoris Augusti@# (L. M.). Guntherius cancellarius vice Archanbaldi archicapellani recognovit. Data IV Id. Junii, indictione XII, anno Dominicae incarnationis 1017, anno vero domni Heinrici secundi regnantis XVI, imperii IV. Actum Patherbrunnon. XCVII. #S. Henricus II imp. Popponi de immunitate Ecclesiae trevirensis cavet.@# (Anno 1016).[Hontheim, #Hist. Trevir. diplom.,@# I, 351.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis. HENRICUS divina favente clementia rex. Si locis Deo dicatis quoddam beneficii juxta petitiones Dei servorum et nostrae liberalitatis munere conferimus, id nobis profuturum liquido credimus, et ad mortalem vitam temporaliter transigendam, et ad aeternam feliciter obtinendam. Proinde volumus intimari	null	2ffae1a8-ab60-443e-8721-c7eac9298b08	latin_170m_raw	null	None	None	None
nostris fidelibus, tam futuris quam praesentibus, quod vir venerabilis Poppo sanctae Trevirensis Ecclesiae archiepiscopus nos saepe monuit, nostramque sublimitatem petiit, ut multitatem rerum et familiae sancti Petri, quam nostri praedecessores, reges videlicet et imperatores, Trevericae sedi pro divinae contemplationis intuitu delegaverunt, suique auctoritate praecepti confirmaverunt, hanc dignaremur revocare, nostrisque stabiliendo sceptris confirmare. Cujus petitioni libenter consentientes, et hoc nostrae auctoritatis praeceptum erga ipsius Ecclesiam pro Dei timore ejusque amore fieri decernentes, firmiter praecipimus et statuimus ut in facultates vel res ad ecclesiam sancti Petri Trevericae urbis pertinentes, scilicet in monasteria, basilicas, castella, vicos, agros, vineas, silvas, homines, vel reliquas possessiones, seu omnia quae deinceps in jure ipsius loci divina augeri voluerit clementia, nullus comes vel aliquis ex judiciali potestate ad causas audiendas vel freda aut tributa seu aliquos conjectos exigendos, aut mansiones vel paratas faciendas, aut homines ecclesiae distringendos, aut injustas exactiones requirendas, vel theloneum exigendum, nostris temporibus et futuris ingredi audeat, nec ea quae praedicta sunt penitus exigere praesumat; sed omnia sub jure sancti Petri Trevericae sedis ejusque pontificis, et cui ipse commiserit, permaneant; et monetas et thelonea, quae memoratus pontifex in vestitura suae Ecclesiae invenerat, aut postmodum a nostris praedecessoribus acquisierat, legaliter in perpetuum teneat. Ad hoc ut juxta nostri antecessorum praecepta, et pro nostra nostrique parentum eleemosyna omnino interdicimus, ne in villa Theodonis theloneum exigatur a bonis fratrum Treveriren. principi apostolorum servientium, vel a suis hominibus, aut ibi, aut in villa Madert manentibus, eo scilicet tenore ut gratuita nostra invigilent oratione. Hoc, et quidquid de praefatae rebus ecclesiae laudavimus, nostri auctoritate sceptri firmavimus; quod [ut] praesenti et futuro tempore viris credatur, nostrisque successoribus diligentius custodiatur, id manu propria confirmavimus, nostrique impressione sigilli signari jussimus. #Signum domini Henrici III regis invictissimi.@# XCVIII. #Praeceptum S. Henrici II imperatoris, Werenherio episcopo Argentino concessum.@# (Anno 1017).[ #Gall. Christ.@# V, 469 #Instrum.@# ] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS Dei gratia, Romanorum Augustus. Notum sit omnibus Christi fidelibus quod interventu dilectae conjugis nostrae Cunigundae, videlicet imperatricis Augustae, sed et Brunonis Augustensis episcopi, fratris scilicet nostri, nec non Popponis Laurasamensis venerabilis abbatis, sacrae sedis Argentinae Wereherio venerabili episcopo, tum pro Dei genitricis Mariae speciali amore, tunc etiam propter ejus tam spiritualiter quam carnaliter juge servitium, liberalissime nobis saepius impensum, forestem in determinando proprietavimus: de littore Rheni contra Wizwilare ad vadum Hugonis; et de vado Hugonis ad Seerovillare; et de Seerovillare ad Dabechneinsten; et de Dabechneinsten ultra Pruscam usque ad Roraham rivum; de Rohaha ultra Sormam fluvium; deinde usque ad Matram fluvium, ad illum locum qui dicitur Phaffenhovend; deinceps per Matram deorsum usque ubi Matra intrat Rhenum; et deinde sursum per totum limitem Rheni cum insulis omnibus adjacentibus usque Wicenwilare. Jus igitur forestae ei suisque successoribus nostrum, regum quoque et imperatorum more antecessorum per bannum nostrum imperialem firmavimus. Ita vero ut nullus ibi cervum vel cervam, ursum vel ursam, aprum vel . . . . capros vel capras sine licentia ipsius quoquomodo capiat. Et ut haec nostrae donationis auctoritas stabilis et inconvulsa omni tempore permaneat, hanc paginam inde conscriptam manu propria signantes sigilli nostri impressione insigniri jussimus. #Signum domni Henrici invictissimi.@# Guntherius cancellarius vice Erchanbaldi archicapellani notavit. Data VII Idus Maii, anno Dominicae incarnationis 1017, indict. XV, anno vero domni Henrici secundi regnantis XVI, imperii IV. Actum Franchoneford feliciter. XCVIII #bis. S. Henricus ecclesiae Paderbonensi abbatiam Helmwardeshusen concedit.@# (Anno 1017.)[ #Cod. diplom. Hist. Westph.,@# p. 74.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS Dei gratia Romanorum imperator Augustus. Canonum statuta non ore hominum sed spiritu Dei condita praecipiunt ut episcopi frequenter claustra monachorum visitent, et si qua extra regulam illic invenerint, abscidant et corrigant. Haec vigilanter interius contemplantes, et in hujus vitae itinere onera nostra episcopis imponendo levigantes, caritatis causa, sine qua dives pauper est, cum interventu amantissimae conjugis nostrae Cunigundae videlicet imperatricis Augustae, cum archiepiscoporum Erchanbaldi Moguntinensis, Popponis Treverensis, Geronis Magedeburgensis, Unwani Bremensis, et	null	d9570075-31b7-4c1f-a037-9f3aeed41a74	latin_170m_raw	null	None	None	None
episcoporum Arnoldi Halverstadensis, Epponis Babenbergensis, Theoderici Mettensis, Heinrici Wirceburgensis, Theoderici Mimigardevurdensis, Heinrici Parmensis, Theoderici Mindensis, Thiemonis Mersburgensis, Erici Havelbergensis, laicorum quoque, Bernhardi ducis, Sigifridi atque Ezziconis comitum, abbatiam nomine Helmwardeshusen, cum omnibus suis appendiciis mobilibus et immobilibus, sedi Paderbornensi in honore sanctae Mariae sanctorumque Kyliani atque Liborii constructae, cui insignis acquisitionis praesul Meynwerchus in praesentiarum praeest, in proprium dedimus, nostroque jure et dominio in jus et dominium ipsius amodo potestative et juxta regulam sancti Benedicti episcopaliter disponendam atque possidendam tradidimus. Et ut haec nostrae traditionis pagina firma et inconvulsa permaneat, manu propria corroborantes atque confirmantes, sigilli nostri impressione subter eam sigillari jussimus. #Signum domni Heinrici invictissimi Romanorum imperatoris Augusti@# (L. M.). Guntherius cancellarius vice Erchanbaldi archicapellani notavit. Data V Idus Julii, indictione XII, anno Dominicae incarnationis 1017, anno vero domni Heinrici secundi regnantis XVI, imperii IV. Actum Lietzo. Hi sunt testes: Thietmer, Ekkica, Ludier, Ekkica, Raedig, Walhem, Widukin, Benna, Kiza, Amulag, Volcbal, Thietmer, Immed, Gerbraht, Wiking, Thiedric, Ibo, Aeica, Heriward, Burchard, Dodica, Tiaza, Vretheric, Lefherd, Eschulf, Ova, Widula, Fronca, Heriman, Thiaza, Bova. Episcopus Thieodericus. Dux Bernhardus. De abbatia Helmuwrdesh. XCIX. #Diploma S. Henrici pro abbatia S. Petri de Piro.@# (Anno 1017.)[Ughelli, #Italia Sacra,@# X, 207.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS, divina favente clementia, Romanorum imperator Augustus. Si Ecclesiarum Dei vel monachorum loca alicujus confirmationis seu defensionis dono meliorare studuerimus, id nobis profuturum esse minime dubitamus. Quapropter omnium Christi fidelium, praesentium scilicet et futurorum notum esse volumus qualiter nos, divini amoris instinctu, quoddam monasterium vel abbatiam a praedecessoribus nostris. . . . . in loco qui dicitur Pirus sitam, in comitatu Tarvisino, in honore S. Petri apostolorum principis dedicatam, cum omnibus suis pertinentiis qui olim sibi pertinuerunt ex donatione praedecessorum nostrorum, et quae in praesentiarum praefatae abbatiae habet, offerimus etiam et donamus praefatae . . . . . abbatiae, pro remedio peccaminum nostrorum, . . . . . . et rogatu etiam dilecti fidelis nostri Joannis. . . . . . Aquilegiensis patriarchae . . . . . . villam sancti Pauli cum suis pertinentiis et capellam sancti Marini cum suis appendentiis, videlicet cum mansis, domibus, terris, vineis, pratis, pascuis, silvis, venationibus, piscationibus, molendinis, viis et vi . . .. . exitibus et redditibus quaesitis seu inquirendis, vel cum omnibus, quae quolibet modo dici aut nominari possunt, utilitatibus, per hoc nostrum praeceptum confirmamus et corroboramus. Insuper et praedictam abbatiam cum ejusdem monasterii abbate, Adalberto nomine, suisque successoribus sub nostrae tuitionis . . . defensionis mundiburgio recipimus cum cunctis praenominatis utensilibus et bonis; ea videlicet ratione ut nullus dux, comes, vicecomes, vel aliqua regni nostri magna parvaque persona, ecclesiastica vel saecularis potestas jam dictum monasterium atque abbatem de suprascriptis bonis disvestire, inquietare, molestare, vel deinceps absque legali vel imperiali judicio audeat. Si quis autem, quod absit! hujus nostrae confirmationis et corroborationis praecepti seu defensionis mundiburgio violator exstiterit, sciat se compositurum auri optimi libras centum, medietatem camerae nostrae, et medietatem praefato monasterio ejusque abbatibus. Et ut hujus nostrae confirmationis seu defensionis auctoritas stabilis [et] inconvulsa omni permaneat tempore hanc paginam inde conscriptam manu propria corroborantes sigillo nostro subtus insigniri jussimus. #Signum D. Henrici invictissimi et serenissimi imperatoris Aug.@# Ego Joannes nunc Aquilegiensis ecclesiae patriarcha, laudo et confirmo. Ego Peregrinus sacri palatii cancellarius, laudo et confirmo. Ego . . . . brandus episcopus et invictissimi imperatoris archicancellarius, laudo et confirmo. Anno Dominicae incarnationis 1017, ind. prima, anno dom. Henrici secundi, regis 14, imperii anno IV . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . feliciter. Amen. XCIX #bis. Fundatio collegiatae ecclesiae Prumiensis firmata auctoritate Henrici II imp.@# (Anno 1017, 17 Octob.)[Hontheim, #Hist. Trevir. diplom.,@# I	null	ccfb8e79-4866-4151-8a74-686767727681	latin_170m_raw	null	None	None	None
, 253.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS Dei gratia imperator Romanorum. Omnibus episcopis, abbatibus, comitibus caeterisque fidelibus nostris, tam praesentibus quam futuris, notum esse volumus quia Viroldus Prumiensis abbas, noster fidelis, nostra licentia et consensu quoddam monasterium a fundamentis construens, et in honore sancti Salvatoris Domini nostri Jesu Christi, sanctaeque Dei genitricis semper virginis Mariae, nec non victoriosissimae crucis, et sancti Stephani protomartyris, inclytique martyris S. Nazarii dicari faciens, imperiali nostra tuitione defendendum commendavit; insuper etiam narravit nobis praedictus venerabilis abbas qualiter Deo annuente, nostraque gratia consentiente, praefatum monasterium canonicis voluisset locare, eisque, ex proprietatibus quas ipse jure precario acquisivit, absque omni monachorum sibi subditorum detrimento, praebendam adhibere, quorum nomina haec sunt: Wittenbach, Stadtfeld, Ludtscheim. Cujus petitioni caeterorumque nostrorum fidelium sibi comprecantium, hoc est, archiepiscopi Trevirensis Popponis, Hereberti Coloniensis, Areckenbodi Moguntinensis, Eberhardi Bambergensis, Brunonis Augustensis, Hehelini Wurtenbergensis, Burchardi Wormatiensis; comitumque Gerlaci, Gebhardi, Bebenhardi, Brunungi; nec non abbatum Poponis Fuldensis, Winnerichi Trevirensis, Luthardi Munchenbergensis, Richardi Amarbachensis, assensum praebentes, praedicta loca sub nostrae tuitionis immunitatem suscepimus, mercatum publicum cum omni jure ejusdem, annuale similiter et hebdomadale, ad stipendium fratrum ibidem legitime instituimus; et per hanc imperialem chartam imperamus et praecipimus ut nullus de praedictis rebus alienandum fratribus jam dictis aliquid sibi usurpet, quatenus illos, quiete et pacifice quae Deus dedit vel daturus erit possidentes, pro nostra incolumitate regnique nostri stabilitate Dei misericordiam exorare delectet. Et ut haec jussionis nostrae donationisque auctoritas verius credatur et diligentius ab omnibus observetur, hanc chartam inde jussimus scribi, manusque propriae subscriptione confirmari, et sigillo nostro insigniri. #Signum domini Henrici Romanorum imp.@# Guntherus ( #postea archiep. Salisburgensis@# ) cancellarius N et vicearchicancellarius, Ludu archicancellarius. Data XVI Kalend. Novemb., indict. XV, anno Dominicae incarnationis 1017, anno vero domini Henrici II regnante [ #sic@# ] XV, imperii autem III. Actum Franconefort feliciter. Amen. C. #S. Henricus II imp. Poppom et ecclesiae Trevirensi confert curtem Confluentiam cum omnibus pertinentiis.@# (Anno 1018.)[Hontheim, #Hist. Trevir. diplom.,@# I, 354.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS divina favente clementia Romanorum imperator Augustus. Si venerabilia ecclesiarum Dei loca alicujus doni commodo sublimare studuerimus, nobis id regnique nostri statui profuturum esse, minime dubitamus. Quapropter noverit omnium Christi fidelium nostrorumque universitas qualiter nos, pro remedio animae nostrae, nec non dilectissimae conjugis nostrae, Cunigundae videlicet imperatricis Augustae, Trevirensi Ecclesiae, cui venerabilis archiepiscopus Poppo praeesse videtur, quamdam nostri juris curtem nomine Confluentiam et abbatiam sitam in pago Trichire, in comitatu vero Bertholdi comitis, cum theloneo et moneta, et cum omnibus eorum pertinentiis, areis, aedificiis, mancipiis utriusque sexus, agris, pascuis, vineis, pratis, silvis, venationibus, aquis aquarumve decursibus, molendinis, viis et inviis, exitibus et reditibus, mobilibus et immobilibus, seu cum omni utilitate quae ullatenus aut scribi aut notari possit, tradimus atque firmiter donamus. Et ut haec nostrae auctoritatis pagina stabilis et inconvulsa omni permaneat aevo, eam manu propria roborantes, sigilli impressione jussimus insigniri. #Signum domini Henrici Romanorum invictissimi imperatoris Augusti.@# Guntherius cancellarius vice Erchenbaldi archicapellani recognovi. Anno incarnationis Domini nostri Jesu Christi 1018, indict. I, anno regni domini Henrici Romanorum invictissimi imperatoris Augusti XVII, imperii autem v. Actum Boderebrunnen feliciter. Amen. CI. #S. Henricus ecclesiae Paderbornensi praedium quoddam donat.@# (Anno 1018.)[ #Cod. diplom. Hist. Westph,@# p. 75.] C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia Romanorum imperator Augustus. Noverit omnium Dei fidelium nostrorumque tam praesentiam quam subsequentium industria qualiter nos, interventu dilectae conjugis nostrae, Cunigundae videlicet imperatricis augustae, fideliumque nostrorum, Popponis Treverensis archiepiscopi, Erkanbaldi Mogontini archiepiscopi, Eberhardi Babenbergensis episcopi, Adelbaldi Trajectensis episcopi, item Popponis abbatis Vultensis, Godefridi ducis, Bernhardi ducis, Becelini comitis, ecclesiae Paterbrunnensi, cui venerandus episcopus Meinwercus nostrae videlicet servitutis paratissimus praesidet, sub honore agiae Dei genitricis Mariae sanctique martiris Kiliani nec non et beatissimi confessorum sancti Liborii	null	2f0120f6-62d0-4099-a3d2-64aff5e4373d	latin_170m_raw	null	None	None	None
episcopi constructae atque dedicatae, tale praedium quale Willa per manum nobis dedit et consensum conjugis et advocati sui Ottonis, in loco Siburgohusun nominato, in comitatu Udonis comitis, in pago Hemmerveldun, cum omnibus pertinentiis suis, possessionibus, mancipiis utriusque sexus, agris, aedificiis, terris cultis et incultis, aquis aquarumque decursibus, pratis, pascuis sive compascuis, molendinis, piscationibus, silvis, viis et inviis, cunctisque quaesitis vel inquirendis, in proprium jure perenni tradidimus. Et ut haec tradicio praecepti nostri firma et inconvulsa permaneat, hanc paginam inde conscriptam manu propria roborantes sigilli nostri subterbullari jussimus impressione. #Signum domni Heinrici Romanorum@# (L. M.) #invictissimi imperatoris Augusti.@# Guntherius cancellarius vice Ercambaldi archicappellani recognovit. Data I Id. Apr., indictione I, anno Dominicae incarnationis 1018, anno vero domni Heinrici secundi regnantis XVI, imperii autem v. Actum Noviomago. C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia Romanorum imperator Augustus. Noverit omnium Dei fidelium nostrorumque tam praesentiam quam subsequentium industria qualiter nos, interventu dilectae conjugis nostrae, Cunigundae videlicet imperatricis augustae, fideliumque nostrorum, Popponis Treverensis archiepiscopi, Erkanbaldi Mogontini archiepiscopi, Eberhardi Babenbergensis episcopi, Adelbaldi Trajectensis episcopi, item Popponis abbatis Vultensis, Godefridi ducis, Bernhardi ducis, Becelini comitis, ecclesiae Paterbrunnensi, cui venerandus episcopus Meinwercus nostrae videlicet servitutis paratissimus praesidet, sub honore agiae Dei genitricis Mariae sanctique martiris Kiliani nec non et beatissimi confessorum sancti Liborii episcopi constructae atque dedicatae, tale praedium quale Willa per manum nobis dedit et consensum conjugis et advocati sui Ottonis, in loco Siburgohusun nominato, in comitatu Udonis comitis, in pago Hemmerveldun, cum omnibus pertinentiis suis, possessionibus, mancipiis utriusque sexus, agris, aedificiis, terris cultis et incultis, aquis aquarumque decursibus, pratis, pascuis sive compascuis, molendinis, piscationibus, silvis, viis et inviis, cunctisque quaesitis vel inquirendis, in proprium jure perenni tradidimus. Et ut haec tradicio praecepti nostri firma et inconvulsa permaneat, hanc paginam inde conscriptam manu propria roborantes sigilli nostri subterbullari jussimus impressione. #Signum domni Heinrici Romanorum@# (L. M.) #invictissimi imperatoris Augusti.@# Guntherius cancellarius vice Ercambaldi archicappellani recognovit. Data I Id. Apr., indictione I, anno Dominicae incarnationis 1018, anno vero domni Heinrici secundi regnantis XVI, imperii autem v. Actum Noviomago. CII. #S. Henricus, imperator, Aquisgranense canonicorum S. Adelberti collegium fundat ac dotat@# . (Anno 1018:)[Miraeus, #Opp. diplom.,@# I, 149.] Quoniam indubitanter scimus in conspectu Dei placere sanctorum loca instituere et sublimare, spe divinae remunerationis, pro remedio animae nostrae, conjugisque nostrae dilectae, Cunegundis videlicet imperatricis Augustae, nec non parentum nostrorum, tunc etiam pro confirmando sub divina protectione regni nostri statu, ecclesiam in honore S. Adelberti martyris et episcopi, in monte contermino sedi nostrae Aquensi a nobis fundatam, omni libertate donamus, eidemque ecclesiae omnem possessionem quae est infra murum, quae dicitur #Bruell,@# cum areis, aedificiis, agris, silvis, pratis, pascuis, aquis aquarumque decursibus, exitibus, reditibus, viis et inviis, seu cum omni utilitate quae ullatenus vel nominari vel scribi posset, tradimus. . . . . Anno Incarnationis Domini millesimo decimo octavo, indictione prima, regni nostri decimo septimo, imperii autem quinto. Actum Aquisgrani feliciter. Amen. CIII. #S. Henricus imperator possessiones abbatiae Sancti Gisleni in Hannonia confirmat, Gerardo I, Cameracensi episcopo, et Roginero IV, Hannoniae comite, postulantibus.@# (Anno 1018.)[Miraeus #ubi supra,@# 508.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS divina favente clementia Romanorum imperator Augustus. Ubicunque locorum ecclesias a Christi fidelibus constitutas si vel aliquid addendo vel addito juvamus confirmando, nobis id regnique nostri stabilitati prodesse non dubitamus. Quapropter noverit omnium fidelium nostrorum universitas qualiter nos, pro remedio animae nostrae, seniorisque et nepotis nostri, tertii videlicet Ottonis imperatoris Augusti, qui ipsum venerabilem locum, ad Dei servitium ibi confirmandum, in tuitionem suae imperatoriae auctoritatis suscepit: interventu etiam Reinharii comitis, ac petitione #Gerardi@# Cameracensis Ecclesiae venerandi praesulis, pauperi monasterio, in honore S. Petri apostolorum principis constructo, ubi pretiosus confessor	null	30fd93d9-2261-4d37-a825-4364cd9190b4	latin_170m_raw	null	None	None	None
Christi Gislenus corporaliter jacere videtur, praedia a Christi fidelibus concessa, vel adhuc concedenda, praecinctum etiam loci ipsius in gyro, a flumine videlicet Wamy usque ad viam ubi magna crux statuta est, et inde ad alterum fluviolum qui #Aneton@# appellatur, et ut ipsum praecinctum in circuitu loci totum cum districto et comitatu teneat, quo usque ad flumen magnum #Hagnam@# perveniat. In villa #Hornud,@# quae infra praecinctum eumdem esse dignoscitur, quam largit one Dagoberti regis beatus Gislenus perpetuo possidet, omni quarta feria mercatum esse, per hanc nostram imperialem paginam confirmamus, nec non etiam villae Alemannis duas partes, quae sita est in territorio Suessionico.. . . . Hanc #Alemannis@# ex donatione Clephontis ejusdem loci abbatis, qui fuit propinquus Caroli regis, ab antiquo possidet haereditario jure idem sanctus. In #Durno@# ecclesiam unam, in #Lismonte@# ecclesiam unam. . . . . Haec ergo omnia, more antecessorum nostrorum, in nostram tuitionem accipimus. Praecipiendo itaque praecipimus ut nullus dux, marchio, comes, sive aliqua major minorve judiciaria persona ipsum monasterium inquietare, aut aliquibus de rebus sibi pertinentibus auferre praesumat. Et ut nostra ingenuitatis auctoritas stabilis et inconvulsa omni post hinc permaneat tempore, hoc praeceptum inde conscriptum manu propria confirmavimus, et sigilli nostri impressione praecipimus insigniri. #Signum domini Henrici Romanorum invictissimi imperatoris Augusti.@# Guntherius cancellarius, vice Ercanboldi archicapellani, recognovi. Data indictione prima, anno Dominicae incarnationis millesimo decimo octavo, anno vero domini Henrici secundi regnantis XVI, imperii autem V. Actum Noviomago feliciter. Amen, amen, amen. CIV. #Imp. Henricus donat locum Berga, qui olim ad veterem capellam spectabat, Ecclesiae Babenbergensi.@# (Anno 1019, 10 Maii.)[Ried, #Cod. episc. Ratisbon.,@# I, 133.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS gratia Dei Romanorum imperator Augustus. Gloria praesens fugitiva et inanis est, dum possidetur, nisi aliquid in ea de coelesti aeternitate cogitetur. Sed Dei miseratio humano generi utile providit remedium, quando partem coelestis patriae terrenae substantiae fecit esse pretium. Hujus ergo nos clementiae memores quendam haereditatis nostrae locum Babenberc dictum auctoritate apostolica firmatum, nec non dilectae contectalis nostrae Chunigundae, et venerabilis Heinrici Wirciburgensis episcopi, ac omnium fidelium nostrorum, episcoporum, abbatum, totiusque regni nostri principum concordi devotione collaudatum, in culmen et sedem episcopatus proveximus, ad honorem videlicet omnipotentis Dei, et beatae Mariae semper virginis, sanctorumque apostolorum Petri et Pauli, nec non sanctorum martyrum Kiliani atque Georgii, et omnium sanctorum pia veneratione fundavimus, ut inibi tam pro antecessoris nostri, tertii videlicet Ottonis imperatoris, quam pro omnium fidelium vivorum atque defunctorum memoria jugiter hostia mactaretur salutaris. Preinde noverit omnium Dei nostrique fidelium tam praesens aetas quam successura posteritas qualiter nos, pro Dei amore nostraeque salutis acquisitione, praefatae sedi, tot venerabilium virorum attestatione fundatae, quendam nostri juris locum Berga dictum, in pago Tuonocgowe dicto, et in comitatu Adalberti comitis situm, qui a quibusdam abbatia nuncupatur, hac imperiali et praeceptali pagina, sive abbatia sive alio quolibet modo praedium sit, cum omnibus rebus ibidem pertinentibus, mobilibus vel immobilibus, cultis vel incultis, et cunctis, quae ullo modo scribi aut nominari possunt, utilitatibus, prout firmius possumus, concedimus, donamus et proprietamus, omnium contradictione remota. Praecipimus igitur ut nobis in Deo dilectus Eberhardus, ejusdem sedis primus episcopus, ejusque successores liberam dehinc habeant potestatem de praedicta seu abbatia seu, praedio tenendi, possidendi, commutandi, seu, quicquid sibi libet, modis omnibus in usum Episcopatus faciendi. Ut autem haec nostrae ingenuitatis traditio stabilis et inconvulsa permaneat nunc et in futurum, hanc paginam inde conscriptam manu propria roborantes, sigilli nostri impressione insigniri jussimus. #Signum domni Heinrici invictissimi imperatoris Augusti. (Monogramma.@# ) Guntherius cancellarius vice Erchanbaldi archicapellani recognovi. Data VI Idus Maii, anno Dominicae incarnationis 1019, indict. II, anno vero domni Henrici secundi regn. XVII, imperii autem V. Actum Altsteti feliciter. #Cum sigillo intus impresso.@# CV. #S. Henrici diploma, quo monasterio Tegernseensi duos regales mansos, in Liupana seu Leuben sitos, condonat.@# (Anno 1019.)[Pez, #Codex diplom.-	null	e3cf2c09-f00d-4f73-a46e-118a722a5692	latin_170m_raw	null	None	None	None
hist.-epist., ex bibl., Tegerns.@# ] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS Dei gratia Romanorum imperator Augustus. Si dignis nostrorum fidelium petitionibus assensum praebere decreverimus, his scilicet qui, pro statu regni omniumque Ecclesiarum Dei et pro nostrae animae remedio atque nostrorum parentum nostram adeuntes clementiam, deprecantur quatenus ecclesias monasteriorum Dei sublimare, exaltare atque ditare studeamus, non solum nos ab ipso retributionem accepturos speramus, sed etiam statum regni sublimari putamus. Proinde cunctorum sanctae Dei Ecclesiae nostrorumque fidelium recognoscat auctoritas, qualiter per interventum ac petitionem #Chunegundae,@# nostrae dilectissimae conjugis et imperatricis, atque #Gotehardi@# nostri dilecti abbatis, monasterio #S. Quirini,@# quod situm est in loco qui nominatur #Tegernsee,@# duos regales mansos, sitos in loco qui dicitur #Liupana,@# inter duos lapides #Watstein@# et #Hollinstein,@# donamus et proprio jure concedimus, cum aedificiis, cultis et incultis, pratis, pascuis, silvis, viis et inviis, exitibus et reditibus, aquis aquarumve cursibus, piscationibus, quaesitis et inquirendis: quatenus ejusdem praedicti monasterii abbas ad utilitatem ibidem Deo servientium liberam habeat potestatem commutandi atque ordinandi, omni contradictione remota. Si quis igitur hanc nostri praecepti paginam violare vel spernere praesumpserit, sciat se redditurum rationem Omnipotenti Deo in die judicii, et nostri gratiam in praesenti saeculo nunquam consecuturum. Et ut haec verius credantur, diligentiusque ab omnibus observentur, manu propria corroborantes, sigilli nostri impressione jussimus insigniri. #Signum domini Henrici Romanorum imperatoris Augusti invictissimi et serenissimi.@# Guntherius cancellarius ad vicem Erchenbaldi archiepiscopi et archicapellani recognovi. Datum anno Dominicae incarnationis 1019, indict. II, V Idus Januarii, anno vero domini Henrici regnantis XVII, imperii vero ejus V. Actum #Chuofunge@# feliciter. Amen. CVI. #Privilegium imperatoris Heinrici pro duobus mansis sitis juxta Liupana.@# (Anno 1019.[Ludewig, #Script. rer. Germ.,@# 336] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS Dei gratia Romanorum imperator Augustus. Si dignis nostrorum fidelium petitionibus assensum praebere decreverimus, his scilicet qui, pro statu regni omniumque Ecclesiarum Dei et pro nostrae animae remedio atque nostrorum parentum nostram adeuntes clementiam, deprecantur quatenus ecclesias monasteriorum Dei sublimare, exaltare atque ditare studeamus; non solum nos ab ipso retributionem accepturos speramus, sed etiam statum regni sublimari putamus. Proinde cunctorum sanctae Dei Ecclesiae nostrorumque fidelium recognoscat industria, qualiter, per interventum ac petitionem #Chunigundae@# nostrae dilectissimae conjugis et imperatricis, atque #Godehardi@# nostri dilecti abbatis, monasterio #sancti@# Quirini, quod situm est in loco qui nominatur #Tegrinse,@# duos regales mansos, sitos in loco qui dicitur #Liupana,@# inter duos lapides #Watstein@# et #Holinstein,@# donamus et proprio jure concedimus, cum aedificiis, cultis et incultis, pratis, pascuis, silvis, viis et inviis, exitibus et reditibus, aquis aquarumve decursibus, piscationibus, quaesitis et inquirendis: quatenus ejusdem praedicti monasterii abbas ad utilitatem ibidem Deo servientium liberam habeat potestatem commutandi atque ordinandi, omni contradictione remota. Siquis igitur hanc nostri praecepti paginam violare vel spernere praesumpserit, sciat se redditurum rationem omnipotenti Deo in die judicii et nostri gratiam in praesenti saeculo nunquam consecuturum. Et ut haec verius credantur, diligentiusque ab omnibus observentur, manu propria corroborantes, sigilli nostri impressione jussimus insigniri. Guntherius cancellarius, ad vicem Erchanbaldi archiepiscopi et archicapellani recognovi. Datum anno Dominicae incarnationis 1019, indict. II, V Id. Jan., anno vero Domini Heinrici regnantis XVII, imperii vero ejus V. Actum Chuofunge feliciter. Amen CVII. #S. Henrici privilegium pro Ecclesia Mimigardefordensi.@# (Anno 1019.)[ #Cod. diplom. Hist. Westph.,@# p. 77.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia Romanorum imperator Augustus. Ubi ecclesiarum venerabilia loca a nostris praedecessoribus nobiliter adaucta, ut in suo vigore persistant, nostra auctoritate sancimus, ab omnipotente Deo, quem in suis sanctis honoramus, aeternae retributionis praemium recipere fideliter et veraciter speramus. Quocirca sanctae Dei ecclesiae omniumque fidelium nostrorum praesentium videlicet et futurorum universitati volumus pateat qualiter Thiedericus, sanctae Mimigardevordensis ecclesiae venerabilis episcopus, nostrae celsitudinis adiit clementiam, petens ut suae ecclesiae per nostri praecepti paginam concederemus et confirmaremus unam abbatiam Liesbern nominatam, quam	null	1c5f3bbb-611b-4751-83f3-731b9d8b12f2	latin_170m_raw	null	None	None	None
antea praefata Mimigardevordensis ecclesia habere videbatur etsi sine scripto, sitam in pago Dreni ac in comitatu Herimanni comitis. Cujus peticionibus ut justum est annuentes, interventu etiam ac petitione Cunigundae imperatricis Augustae nostraeque contectalis dilectissimae, aliorumque fidelium nostrorum qui inibi praesentes fuerunt, Everhardi Bavenbergensis et Meinwerki Podilbrunnensis, Adalboldi Trajectensis episcoporum, ducisque Godefridi; per hanc nostri praecepti paginam, praelibatae sedi episcopali sibique suisque successoribus in perpetuum confirmamus et corroboramus, ut in praescripto loco Liesbern dicto nostra imperiali auctoritate dehinc liberam habeant facultatem servitium Dei ordinandi penes divinum amorem atque timorem. Praeter haec etiam de advocatis in praedicto loco episcopis liceat agere et ordinare secundum eorum voluntatem advocationem in ipsorum militia, juxta quod illis melius visum fuerit ad utilitatem ecclesiae praetitulatae. Et ut haec nostrae praeceptionis auctoritas omni tempore stabilis et inconvulsa permaneat, hanc paginam manu propria confirmantes, sigilli nostri impressione jussimus insigniri. #Signum domni Heinrici serenissimi@# (L. M.) #et invictissimi imperatoris Augusti.@# Guntarius cancellarius vice Archenbaldi archiepiscopi et archicapellani recognovit. Datum anno Dominicae incarnationis 1019, indictione II, anno domni Heinrici regnantis XVIII, imperii vero ejus VI, XVII Kal. Aprilis. Actum Goslariae feliciter. CVIII. #S. Henricus Ecclesiae Paderbornensi abbatiam Sceldice donat.@# (Anno eodem.)[ #Idid.,@# p. 78.] C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS Dei gratia Romanorum imperator Augustus. Quoniam praedecessores nostros reges vel imperatores operatos esse in summo capite quod est Christus non ignoramus, quos scimus in ejus membris per fidem operatos haberi augmentando ecclesias Deo vel sanctis sacratas, et pro ea ipsa re aeternae recompensationis praemia adeptos fore, non secus si sanctam Dei Ecclesiam ad honorem sanctorum suorum crescere et multiplicare donis vel augmentis studuerimus, perpetuae remunerationis exsultationem nos nancisci speramus. Quapropter universali Ecclesiae praesenti videlicet et futurae manifestum esse optando desideramus qualiter Meginwerchus Paterbrunnensis episcopus, nostrae imperiali excellentiae dilectissimus, sublimitatem nostram convenit, postulans ecclesiae suae unam abbatiam Sceldice vocatam dari, cujus continuis petitionibus non immerito faventes, interventu Chunigundae imperatricis nostrae videlicet dilectissimae conjugis, episcoporum quoque Geronis, Unuani, Arnoldi, Dietrici, Hiltiwardi et Erici, optimatumque nostri regni, Pernhardi ducis, Sigifridi comitis, Herimanni et Eggihardi consilii ventilatione, supradictam abbatiam sitam in pago Wessaga et in comitatu Friderici comitis sibi nec non suae ecclesiae Paterbrunnensi suisque successoribus omni concedimus jure deinceps possidendam. Ut vero haec praecepti pagina stabilis et inconvulsa futuris vel praesentibus temporibus permanere valeat, propriae manus cautione firmamus, et nostri sigilli impressione ratum ducentes signari jussimus. #Signum domni Heinrici serenissimi@# (L. M.) #et invictissimi imperatoris.@# Guntherius cancellarius vice Erchanbaldi archicapellani recognovit. Datum anno Dominicae incarnationis 1018, indictione II, anno domni Heinrici regnantis XVII, imperii vero ejus VI, XIII. Kal. Apr. Actum ad Gosilare feliciter. Amen. C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS Dei gratia Romanorum imperator Augustus. Quoniam praedecessores nostros reges vel imperatores operatos esse in summo capite quod est Christus non ignoramus, quos scimus in ejus membris per fidem operatos haberi augmentando ecclesias Deo vel sanctis sacratas, et pro ea ipsa re aeternae recompensationis praemia adeptos fore, non secus si sanctam Dei Ecclesiam ad honorem sanctorum suorum crescere et multiplicare donis vel augmentis studuerimus, perpetuae remunerationis exsultationem nos nancisci speramus. Quapropter universali Ecclesiae praesenti videlicet et futurae manifestum esse optando desideramus qualiter Meginwerchus Paterbrunnensis episcopus, nostrae imperiali excellentiae dilectissimus, sublimitatem nostram convenit, postulans ecclesiae suae unam abbatiam Sceldice vocatam dari, cujus continuis petitionibus non immerito faventes, interventu Chunigundae imperatricis nostrae videlicet dilectissimae conjugis, episcoporum quoque Geronis, Unuani, Arnoldi, Dietrici, Hiltiwardi et Erici, optimatumque nostri regni, Pernhardi ducis, Sigifridi comitis, Herimanni et Eggihardi consilii ventilatione, supradictam abbatiam sitam in pago Wessaga et in comitatu Friderici comitis sibi nec non suae ecclesiae Paterbrunnensi suisque successoribus omni concedimus jure deinceps possidendam. Ut vero haec praecepti pagina stabilis et inconvulsa futuris vel praesentibus temporibus permanere valeat, propriae manus cautione firmamus, et nostri sigilli impressione ratum ducentes signari jussimus. #Signum domni Heinrici serenissimi@# (L. M.) #et invictissimi imperatoris.@# Guntherius cancellarius vice Erchanbaldi archicapellani recognovit. Datum anno Dominicae incarnationis 1018, indictione II, anno domni Heinrici regnantis XVII, imperii vero ejus VI	null	678714a9-e8de-4bc9-9746-9ac53abec245	latin_170m_raw	null	None	None	None
, XIII. Kal. Apr. Actum ad Gosilare feliciter. Amen. CIX. #Item « quamdam nostrae proprietatis forestim.@# » (Anno 1019.)[ #Cod. diplom. Hist. Westph.,@# p. 78.] C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia Romanorum imperator Augustus. Ubicunque sancta Dei loca bonis nobis a Deo donatis extollimus, non solum vitae nostrae longanimitatem, verum etiam regni nos prosperitatem augere speramus. Quapropter noverit omnium Christi nostrorumque fidelium universitas qualiter nos, pro remedio animae nostrae antecessorumque nostrorum, nec non pro salute dilectae conjugis nostrae, Cunigundae imperatricis videlicet augustae, atque per interventum Geronis Magedeburgensis archiepiscopi, Dotichonisque comitis, quandam nostrae proprietatis forestim in comitatu ejusdem Dotichonis sitam; quae, terminum juxta fluviolum Fulda nominatum sumens, prope Reginhereshuson et Utenhuson atque Biberbach et Rotbrehteshuson, in quoddam flumen Wisera vocatum usque protenditur; inde sursum directa, quandam villam nomine Gimundin attingit; abinde, circulum prosecuta, iterum in Fuldam, et sic sursum usque jam praedictam villam scilicet Reginhereshuson pergiratur, sanctae Paderbrunnensi ecclesiae, cui venerabilis et nobis dilectus praesul Meinwercus praeesse videtur, ad altare et reliquias sanctae Dei genitricis Mariae, sanctique martyris et episcopi Kiliani et sancti Liborii confessoris, cum omni utilitate quae ab eadem provenire ullatenus possit, firmiter et perpetuo habendam tradimus atque concedimus. Et ut haec nostra auctoritas stabilis et inconvulsa permaneat, eam manu propria roborantes, sigilli nostri impressione jussimus insigniri. #Signum domni Heinrici Romanorum@# (L. M.) #invictissimi imperatoris Augusti.@# Guntherius cancellarius vice Erchembaldi archiepiscopi ac archicappellani recognovit. Anno Dominicae incarnationis 1018, indictione II, anno vero domni Heinrici Romanorum imperatoris Augusti secundi regnantis XVIII, imperii autem VI. Actum XVIII. Kal. Januarii Mulinhuson feliciter. Amen. C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia Romanorum imperator Augustus. Ubicunque sancta Dei loca bonis nobis a Deo donatis extollimus, non solum vitae nostrae longanimitatem, verum etiam regni nos prosperitatem augere speramus. Quapropter noverit omnium Christi nostrorumque fidelium universitas qualiter nos, pro remedio animae nostrae antecessorumque nostrorum, nec non pro salute dilectae conjugis nostrae, Cunigundae imperatricis videlicet augustae, atque per interventum Geronis Magedeburgensis archiepiscopi, Dotichonisque comitis, quandam nostrae proprietatis forestim in comitatu ejusdem Dotichonis sitam; quae, terminum juxta fluviolum Fulda nominatum sumens, prope Reginhereshuson et Utenhuson atque Biberbach et Rotbrehteshuson, in quoddam flumen Wisera vocatum usque protenditur; inde sursum directa, quandam villam nomine Gimundin attingit; abinde, circulum prosecuta, iterum in Fuldam, et sic sursum usque jam praedictam villam scilicet Reginhereshuson pergiratur, sanctae Paderbrunnensi ecclesiae, cui venerabilis et nobis dilectus praesul Meinwercus praeesse videtur, ad altare et reliquias sanctae Dei genitricis Mariae, sanctique martyris et episcopi Kiliani et sancti Liborii confessoris, cum omni utilitate quae ab eadem provenire ullatenus possit, firmiter et perpetuo habendam tradimus atque concedimus. Et ut haec nostra auctoritas stabilis et inconvulsa permaneat, eam manu propria roborantes, sigilli nostri impressione jussimus insigniri. #Signum domni Heinrici Romanorum@# (L. M.) #invictissimi imperatoris Augusti.@# Guntherius cancellarius vice Erchembaldi archiepiscopi ac archicappellani recognovit. Anno Dominicae incarnationis 1018, indictione II, anno vero domni Heinrici Romanorum imperatoris Augusti secundi regnantis XVIII, imperii autem VI. Actum XVIII. Kal. Januarii Mulinhuson feliciter. Amen. CX. #S. Henricus imperator monasterio Farfensi S. Mariae res noviter ab ipsis monachis acquisitas, quarum nomina recensentur, suo diplomate confirmat.@# (Anno 1019.)[Muratori, #Rer. Ital. Script.@# II, II, 513.] HENRICUS divina clementia imperator Romanorum Angustus. Notum sit omnibus fidelibus sanctae Dei Ecclesiae, et omnium nostrorum, fidelium praesentium seu futurorum, noverit universitas qualiter Hugo, monasterii quod dicitur Pharpha, venerandae genitricis ac virginis Dei Mariae, venerabilis abbas, nostram adiens clementiam, deprecatus est quatenus ipsius effusis precibus nostrae pietatis accomodaremus aures, scilicet ut res noviter, Deo favente, acquisitas, seu a pravorum hominum ditione excussas, nostra imperiali ac praeceptali pagina confirmaremus. Nos vero quia cunctis justa poscentibus praebere debemus assensum, nostrae tuitionis praecepto nominatas et subscriptas sancto confirmamus monasterio. Res itaque, quas Ginizo filius Hildeprandi comitis contulit eidem monasterio, sicut in chartula donationis illius continetur,	null	1f20a6ea-87fa-453a-888a-d048ec296f89	latin_170m_raw	null	None	None	None
quae sunt in comitatu Firmano sit ( #sic@# ), simulque addidimus pro redemptione animae nostrae ex nostra largitate eidem sancto loco districtum monasterii Spazzani cum omnibus pertinentiis, et cum campo Arsicio, quod praedium Ginizo hactenus tenuit, ut, quemadmodum ille dominam nostram sanctam Mariam constituit haeredem de proprio, ita et nos facimus de nostro ministeriolo publico, ne forte, si alicui saeculari concederemus illud, ea occasione praedictas invaderent res. Et in praedicto comitatu novae Casae castellum, quod sibi contulit Atto filius Aderadi, cum suis pertinentiis, veluti in charta concessionis illius leguntur; et in alio loco ipsius comitatus castellum de Anganello, vel alia loca quae ibi condonavit Alkerius comes, quatenus in sua charta referunt, vel aliae res quae moderno tempore in ipso comitatu acquisitae sunt. In comitatu Sabinensi, in loco Ortelle, et res quas contulit ibi Joannes presbyter cum suis consortibus. Et quas Octavianus cum Rogata conjuge sua in jam dicto comitatu saepedicto monasterio obtulit, ut in sua concessione habetur. Et quas Leo filius Rezonis condonavit in Mojano. Insuper et imperiali praeceptione jubemus sub omni contestatione ut omnia scripta quae Gratianus, invasor rerum ecclesiae sanctae Mariae de Minione, quod pertinet ad praefatum monasterium, fecit, confringantur et annullentur, et ad ipsum monasterium redeant sine obligatione. In comitatu quoque Balbensi ecclesias sancti Peregrini et sanctae Mariae, cum pertinentiis earum, in quibus comes Oderisius noviter monachos locavit, quae antiquitus ipsius monasterii fuerunt, et modo reacquisitae sunt, quas fideles Christi inibi contulerunt; seu quas praedictus quomodolibet recuperavit. Item in comitatu Sabinensi castellum de Tribuco, et alterum de Bucciniano cum suis pertinentiis, quemadmodum domnus Benedictus summus Romanus pontifex nosterque spiritualis pater nostro rogatu eidem monasterio restituit. Simili modo illa loca quae praedictus papa per pontificale praeceptum pro animae suae remedio contulit, quae sunt in Assa de supradicto Bucciniano cum suis omnibus pertinentiis, de ecclesia quoque sanctae Mariae sita in fundo Massae de Vestiario, cum praediis illis quae in ipso continentur praecepto. Nec non ecclesiam sancti Sebastiani in Collina de Flagiano, cum terris et vineis, sicut ipse praesul universalis aliique sanctae Dei genitrici per chartulas concesserunt. Pari modo monasterium sancti Laurentii in finibus Campanis, ubi dicitur Mac . . . , quod idem venerabilis pater sub dicto loco obtulit. Et in comitatu Sabinensi terra ( #sic@# ) Ortella Joannis presbyteri cum ecclesiis, olivetis atque vinetis. In comitatu Reatino terra ( #sic@# ), quam Transaricus sanctae Mariae largitus est. In suburbanis Tiburtinae civitatis monasterium sancti Adriani cum omnibus suis pertinentiis. In comitatu Firmano res Ottonis filii Anderadi cum ecclesia Domini Salvatoris, et res quas Adelmodus filius Hildemodis, et quaecunque ab aliquibus eidem sanctae Mariae in Pharpha data sunt. In civitate Ortana monasterium sancti Theodori cum ecclesiis et omnibus pertinentiis suis, monasterium sanctae Mariae de Minione cum omnibus suis pertinentiis, quod beatae memoriae senior noster Otto ibi restituit. In Assisio duae ecclesiae ( #sic@# ), quae super terram ipsius monasterii positae sunt. In Summati ecclesia ( #sic@# ) sancti Silvestri, et curtes de flumine et de monasteriolo et Porscia. In comitatu Balbensi monasterium sancti Peregrini cum omnibus suis pertinentiis. Haec igitur omnia, et quaecunque nostri praedecessores reges vel imperatores eidem ecclesiae beatae Mariae de Pharpha contulerunt, nos per hanc paginam confirmamus, etc. Piligrinus cancellarius in vicem Eberhardi Bambergensis episcopi et archicapellani recognovi. Data anno Dominicae incarnationis 1019, anno domni Henrici regnantis XVII, imperii vero 6, indict. II, loco Menesburgh, V Idus Aprilis. CXI. #S. Henricus Godehardo abbati Altahensi praedia quaedam confert.@# (Anno 1019.)[Ludewig, #Script. rer. Germ.,@# p. 337-38.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS, divina clementia favente, Romanorum imperator Augustus. Si quid Ecclesias Dei vel in eisdem servientes de nostris ditare studuerimus, procul dubio immarcessibilem praemium in futuro capessere credimus. Qua de re cunctis fidelibus nostris praesentibus scilicet et futuris notum esse volumus qualiter nos, aeternae vitae desiderio inflammati, tam pro remedio animae nostrae quam parentum nostrorum, nec non et interventu dilectae contectalis nostrae Chunigundae, et pro dilecti Altahensis abbatis Godehardi gratissimo obsequio, eidem Ecclesiae cui ipse praeesse videtur, in usum monachorum inibi Deo famulantium,	null	3b8d9890-2a9a-464b-86f1-467bb2387f0c	latin_170m_raw	null	None	None	None
in marcha et comitatu Adalberti marchionis, decem regales mansos inter hos terminos sitos, ab occidentali videlicet plaga super villam quae Abstorf nuncupatur, de medio Danubis alveo usque in rivulum qui vocatur Smidaha, longitudine ad orientalem plagam, longitudine vero contra Wagrein vergente in locis probabilibus usuique semper aptis. Insuper etiam parvulam insulam in Danubio, contra eamdem villam jacentem, per hanc nostri praecepti paginam concedimus atque largimur, cum omnibus appendiciis ad eosdem pertinentibus, areis, aedificiis, terris cultis et incultis, pratis, pascuis et compascuis, viis et inviis, aquis, aquarumve decursibus, molendinis, piscationibus, venationibus silvis exstirpatis vel adhuc exstirpandis, seu cum omnibus quae dici vel nominari possunt utensilibus, et de nostro imperiali jure in ejus jus ac dominium omnino transfundimus, ea quippe ratione ut praedictus abbas suique successores exinde liberam habeant potestatem tenendi, commutandi, vel quicquid eis in usum praedictorum fratrum agere libuerit. Et ut haec nostrae donationis auctoritas omnium hominum contradictione remota, stabilis et firma constet, hanc chartam ex nostra jussione conscriptam ac signatam manu propria subtus firmavimus. Data VII Idus Aprilis, indict. II, anno Dominicae incarnationis 1019, anno vero domini Henrici secundi regnantis XVII, imperii anno VI. Actum Merseburg feliciter. Amen. CXII. #Concessio Heinrici II imperatoris de moneta et mercatu.@# (Anno 1019, 1 Julii.)[Dronke, #Cod. diplom. Fuld.,@# p. 346.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia Romanorum imperator Augustus. Venerabilia divinae religionis coenobia munificentiae nostrae donis exaltare, ac servorum dei utilitates misericorditer adtendere nobis aeternae remunerationis spe necessarium esse ducimus. Proinde omnibus Christi nostrique fidelibus notum esse volumus qualiter nos, per interventum dilectae conjugis nostrae Chunigundae imperatricis Augustae, in loco qui Fulda dicitur, ubi monasterium sub regula monachica in honore sanctae Dei genitricis Mariae ac beati Bonefacii martiris in pago Pochonia constructum est, cui etiam venerabilem ac religiosum virum Richardum praefecimus, legitimam monetam ac publicum mercatum concedimus ac statuimus, omnibusque quibus placet vendendi et emendi facultatem et potestatem tribuimus, omnium hominum contradictione et inquietudine remota. Theloneum etiam ac districtum omniaque de eodem mercatu et moneta nos ex regali et imperiali jure respicientia praenominatae Fuldensi ecclesiae per hanc imperialem paginam in proprium donamus et largimur; ea scilicet ratione ut praedictus Richardus abbas suique successores liberam exinde habeant potestatem quidquid eis placuerit faciendi ad utilitatem tantummodo fratrum et Ecclesiae ibidem sub regula sancti Benedicti Deo servientium. Et ut haec nostrae concessionis ac donationis auctoritas stabilis et inconvulsa omni permaneat aevo, hoc praeceptum inde couscriptum sigilli nostri impressione jussimus insigniri. #Signum domni Heinrici invictissimi Romanorum imperatoris et Augusti.@# Guntherius cancellarius ad vicem Erkenbaldi archicapellani recognovi. Data Kal. Jul., anno Dominicae incarnationis 1014, anno vero domni Heinrici Romanorum imper. Aug. regnantis XVIII, imperii vero VI. Actum Coloniae feliciter. Amen. CXIII. #S. Heinricus Ecclesiae Paderbornensi curtem Hammonstedi donat.@# (Anno 1020.)[ #Cod. diplom. Hist. Westph.,@# p. 79.] C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS, divina favente clementia, Romanorum imperator Augustus. Saluberrimis sacri eloquii institutionibus erudimur, exemplisque religiosorum excellentissimis admonemur ut, temporalia et terrena pro Dei amore donantes commoda, aeterna et sine fine manentia studeamus adipisci bona. Quapropter noverint omnes Christi fideles praesentes scilicet atque futuri qualiter nos, per interventum spiritalis patris nostri domni videlicet papae Benedicti, dilectissimaeque conjugis nostrae Chunigundae, nec non venerabilis Mogontinensis ecclesiae archiepiscopi Erchanbaldi, dilectissimique nostri Babenbergensis episcopi Eberhardi, Frisingensis quoque episcopi Egilberti, maximeque ob juge et indefessum servicium venerandi Meginwerchi episcopi, ut ille nullius aemuli obprobriis subjaceat, quin plus omnibus nobis serviens, praemia honoresque plures a nobis accipiat, exemplisque nostri emolumenti, alios ad nostrum fidele provocet servicium, ad Paderburnensem ecclesiam in honore sanctae Dei genitricis Mariae sanctique Kiliani martyris, nec non sancti Liborii confessoris constructae, cui praedictus venerabilis Mechinwerchus episcopus praeesse dinoscitur, quandam nostri juris curtem Hammonstedi dictam, in pago Rittega et in comitatu Utonis comitis sitam, una cum omnibus ejus pertinentiis sive adhaerentiis, in quocunque pago vel comitatu sita sint, videlicet cum vicis, villis, ecclesiis, servis et ancillis, areis, aedificiis, terris cultis et incultis, viis, inviis, exitibus et	null	2b91439c-1b43-48e8-89c5-e0f65a988682	latin_170m_raw	null	None	None	None
reditibus, quaesitis et inquirendis, silvis, forestibus, venationibus, aquis, piscationibus, molis, molendinis, rebus mobilibus et immobilibus, ac caeteris omnibus quae rite scribi vel quoquolibet modo dici possunt utilitatibus, hac nostrae auctoritatis imperiali pagina donamus ac omnium contradictione remota proprietamus, praecipientes ut in Deo dilectus nobis saepe dictus M. episcopus liberam dehinc habeat potestatem, suique successores, eandem curtem Hammonstedi cum omnibus appendiciis suis tenendi, possidendi, seu quicquid sibi inde libeat in usum episcopatus faciendi. Et ut haec traditio nostra ab omnibus incorrupta permaneat, hanc chartam inde conscriptam manu propria confirmantes, sigilli nostri impressione insigniri jussimus. #Signum domni Heinrici Romanorum@# (L. M.) #imperatoris Augusti.@# Guntherius cancellarius ad vicem Erchanbaldi archicapellani recognovi. Data IX. Kal. Maii, in festivitate sancti Georgii martyris, indictione III, anno Dominicae incarnationis 1020, anno vero domni Heinrici secundi regnantis XIX, imperii autem VII. Actum Babenberc. C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS, divina favente clementia, Romanorum imperator Augustus. Saluberrimis sacri eloquii institutionibus erudimur, exemplisque religiosorum excellentissimis admonemur ut, temporalia et terrena pro Dei amore donantes commoda, aeterna et sine fine manentia studeamus adipisci bona. Quapropter noverint omnes Christi fideles praesentes scilicet atque futuri qualiter nos, per interventum spiritalis patris nostri domni videlicet papae Benedicti, dilectissimaeque conjugis nostrae Chunigundae, nec non venerabilis Mogontinensis ecclesiae archiepiscopi Erchanbaldi, dilectissimique nostri Babenbergensis episcopi Eberhardi, Frisingensis quoque episcopi Egilberti, maximeque ob juge et indefessum servicium venerandi Meginwerchi episcopi, ut ille nullius aemuli obprobriis subjaceat, quin plus omnibus nobis serviens, praemia honoresque plures a nobis accipiat, exemplisque nostri emolumenti, alios ad nostrum fidele provocet servicium, ad Paderburnensem ecclesiam in honore sanctae Dei genitricis Mariae sanctique Kiliani martyris, nec non sancti Liborii confessoris constructae, cui praedictus venerabilis Mechinwerchus episcopus praeesse dinoscitur, quandam nostri juris curtem Hammonstedi dictam, in pago Rittega et in comitatu Utonis comitis sitam, una cum omnibus ejus pertinentiis sive adhaerentiis, in quocunque pago vel comitatu sita sint, videlicet cum vicis, villis, ecclesiis, servis et ancillis, areis, aedificiis, terris cultis et incultis, viis, inviis, exitibus et reditibus, quaesitis et inquirendis, silvis, forestibus, venationibus, aquis, piscationibus, molis, molendinis, rebus mobilibus et immobilibus, ac caeteris omnibus quae rite scribi vel quoquolibet modo dici possunt utilitatibus, hac nostrae auctoritatis imperiali pagina donamus ac omnium contradictione remota proprietamus, praecipientes ut in Deo dilectus nobis saepe dictus M. episcopus liberam dehinc habeat potestatem, suique successores, eandem curtem Hammonstedi cum omnibus appendiciis suis tenendi, possidendi, seu quicquid sibi inde libeat in usum episcopatus faciendi. Et ut haec traditio nostra ab omnibus incorrupta permaneat, hanc chartam inde conscriptam manu propria confirmantes, sigilli nostri impressione insigniri jussimus. #Signum domni Heinrici Romanorum@# (L. M.) #imperatoris Augusti.@# Guntherius cancellarius ad vicem Erchanbaldi archicapellani recognovi. Data IX. Kal. Maii, in festivitate sancti Georgii martyris, indictione III, anno Dominicae incarnationis 1020, anno vero domni Heinrici secundi regnantis XIX, imperii autem VII. Actum Babenberc. CXIV. #Item « quamdam nostrae proprietatis forestim.@# » (Anno eodem.)[ #Ibid.,@# p. 80.] C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia Romanorum imperator Augustus. Si sanctarum Dei ecclesiarum loca bonis nobis a Deo donatis ditando extollimus, non solum vitae nostrae longanimitatem, verum etiam regni nos prosperitatem augere speramus. Quapropter noverit omnium sanctae Dei ecclesiae fidelium nostrorumque universitas praesentium scilicet ac futurorum qualiter nos, pro animae nostrae remedio nostrorumque antecessorum, nec non et pro salute dilectae conjugis nostrae Cunigundae imperatricis videlicet augustae, atque per interventum Geronis Magedeburgensis archiepiscopi Dutichonisque comitis, quandam nostrae proprietatis forestim in comitatu ejusdem Dutichonis sitam, quae inicium sumit de Rothalmingahusun, rectoque tramite protenditur in Vuisaram fluvium, sicque ascensum ducit in fluvium Fulda dictum, inde vero continuatim servat sui ascensus tenorem juxta eundem fluvium Fulde usque in rivum qui dicitur Grumelbichi, nec non ad oppidum quod Holthusun vocatur viam tendit, simul graditur in Othilanham et in Rechinherishusun atque ad Rothiereshusun, mox pergit ad Rikillahusun atque ad Beverbiki, sicque protenditur in viam quae tendit ad Vulfredeskirchun,	null	49bdac63-60a0-48d0-864b-77cec79397a7	latin_170m_raw	null	None	None	None
itemque in alteram viam quae extenditur ad Gunnesburin et ad Vuicmonneshusun, sicque girando circuit quandam viam quae pervenit usque ad praedictum oppidum Rothalmingahusun, sanctae Paderbrunnensi ecclesiae, cui venerabilis nobisque dilectus praesul Meinwerchus praeesse videtur, ad altare et reliquias sanctae Dei genitricis Mariae sanctique martyris et episcopi Kiliani ac sancti Liborii confessoris, cum omni utilitate quae ab eadem ullatenus provenire possit, firmiter et perpetuo habendam tradimus atque concedimus, ac de nostro jure et dominio in ejusdem sanctae Paderbrunnensis ecclesiae jus et dominium transfundimus et delegamus; eo videlicet ordine ut nullus episcopum jam dictae ecclesiae ejusque successores de praedicta foresti disvestire vel inquietare praesumat. Et ut haec nostrae auctoritatis pagina stabilis et inconvulsa permaneat, eam manu propria roborantes, sigilli nostri impressione insigniri jussimus. #Signum domni Heinrici serenissimi et invictissimi Romanorum imperatoris Augusti@# (L. M.). Guntarius cancellarius vice Ercumbaldi archiepiscopi et archicancellarii recognovit. Anno Dominicae incarnationis 1020, indictione III, anno vero domni Heinrici imperatoris Augusti secundi regnantis XVIIII, imperii autem VII. Actum XI. Kal. Junii Chuofunga feliciter. Amen. C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia Romanorum imperator Augustus. Si sanctarum Dei ecclesiarum loca bonis nobis a Deo donatis ditando extollimus, non solum vitae nostrae longanimitatem, verum etiam regni nos prosperitatem augere speramus. Quapropter noverit omnium sanctae Dei ecclesiae fidelium nostrorumque universitas praesentium scilicet ac futurorum qualiter nos, pro animae nostrae remedio nostrorumque antecessorum, nec non et pro salute dilectae conjugis nostrae Cunigundae imperatricis videlicet augustae, atque per interventum Geronis Magedeburgensis archiepiscopi Dutichonisque comitis, quandam nostrae proprietatis forestim in comitatu ejusdem Dutichonis sitam, quae inicium sumit de Rothalmingahusun, rectoque tramite protenditur in Vuisaram fluvium, sicque ascensum ducit in fluvium Fulda dictum, inde vero continuatim servat sui ascensus tenorem juxta eundem fluvium Fulde usque in rivum qui dicitur Grumelbichi, nec non ad oppidum quod Holthusun vocatur viam tendit, simul graditur in Othilanham et in Rechinherishusun atque ad Rothiereshusun, mox pergit ad Rikillahusun atque ad Beverbiki, sicque protenditur in viam quae tendit ad Vulfredeskirchun, itemque in alteram viam quae extenditur ad Gunnesburin et ad Vuicmonneshusun, sicque girando circuit quandam viam quae pervenit usque ad praedictum oppidum Rothalmingahusun, sanctae Paderbrunnensi ecclesiae, cui venerabilis nobisque dilectus praesul Meinwerchus praeesse videtur, ad altare et reliquias sanctae Dei genitricis Mariae sanctique martyris et episcopi Kiliani ac sancti Liborii confessoris, cum omni utilitate quae ab eadem ullatenus provenire possit, firmiter et perpetuo habendam tradimus atque concedimus, ac de nostro jure et dominio in ejusdem sanctae Paderbrunnensis ecclesiae jus et dominium transfundimus et delegamus; eo videlicet ordine ut nullus episcopum jam dictae ecclesiae ejusque successores de praedicta foresti disvestire vel inquietare praesumat. Et ut haec nostrae auctoritatis pagina stabilis et inconvulsa permaneat, eam manu propria roborantes, sigilli nostri impressione insigniri jussimus. #Signum domni Heinrici serenissimi et invictissimi Romanorum imperatoris Augusti@# (L. M.). Guntarius cancellarius vice Ercumbaldi archiepiscopi et archicancellarii recognovit. Anno Dominicae incarnationis 1020, indictione III, anno vero domni Heinrici imperatoris Augusti secundi regnantis XVIIII, imperii autem VII. Actum XI. Kal. Junii Chuofunga feliciter. Amen. CXV. #Praeceptum Henrici imperatoris pro abbatia Prataliae.@# (Anno 1020, III Kal. Decembris.)[ #Annal. Camaldul,@# I.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS, divina favente clementia, Romanorum imperator Augustus. Si locis Domino sanctisque ejus dicatis bona nostra damus, et ab antecessoribus nostris data confirmamus, in aeternum animae nostrae profuturum non dubitamus. Quapropter notum esse volumus omnibus fidelibus nostris, praesentibus scilicet atque futuris, qualiter, interventu Theuzonis monachi nostri fidelis, pro remedio animae nostrae largimur atque concedimus, prout juste atque legaliter possumus, monasterio Sanctae Mariae et Sancti Benedicti, quod ut [est] situm Alpibus, qui dicuntur Pratalia, juxta rivum nomine Bidentem, ad radicem montis, nomine Acuti, qui dividit Thusciam et Romaniam, quosdam mansos de jure nostri regni, mansum videlicet unum, qui vulgo dicitur Nibli de Soci, et aliam quem tenet filius presbyteri Alprandi de Soci, et Leo de Soci, et piscariam et Barricule de Soci, quem Hugo marchio per libellum dederat praedicto monasterio; alterum vero mansum, qui dicitur Theuzonis Brussati, quem idem marchio similiter dedit; mansum quoque de sexta, unde	null	370771be-0b97-4a83-804f-b6920c80359f	latin_170m_raw	null	None	None	None
marchio libellum fecit Winizoni Castaldo; item mansum de Ventrina, quem Leoni marchio per libellum dederat cum tribus mansis de Caprena, mansum etiam de Linaro, unum libellum habuit Bonizo; mansum quoque de Tejano, quem Winizo habet, per libellum, cum parte illius vineae de regni nostri jure ac dominio donamus atque transfundimus in jus atque dominium praedicti monasterii de Pratalia sanctae Mariae et sancti Benedicti, ac Bidentem, in perpetuum, cum omnibus eorum pertinentiis, quae dici vel nominari possunt, cum terris, campis, casis, vineis, pratis, pascuis, silvis, aquis aquarumque decursibus, et omnibus rebus mobilibus et immobilibus; tali tenore ut praedictus Teuzo rector ipsius monasterii suique successores abbates inde potestatem habeant ad utilitatem ipsius monasterii faciendi quidquid lex praecipiat. Praecipientes itaque jubemus ut nullus dux, marchio, comes, vicecomes, episcopus, castaldus, vel aliqua nostri regni magna vel parva persona, praedicti monasterii rectorem vel suos successores abbates, de omnibus quae supra scripta sunt, divertire seu inquietare sine legali judicio praesumat. Si quis igitur hujus nostri praecepti violator exstiterit, sciat se compositurnm auri optimi libras centum, medietatem camerae nostrae, et medietatem praefato monasterio. Quod ut verius credatur, et diligentius ab omnibus in aeternum observetur, hanc nostrae donationis paginam manu propria confirmantes sigilli nostri impressione jussimus insigniri. #Signum domni Henrici Romanorum invictissimi imperatoris Augusti.@# Piligrinus cancellarius vice Egerardi episcopi et archicancellarii recognovit Data tertio Kal. Novembris, indictione tertia, anno Dominicae incarnationis 1021, anno autem domni Henrici secundi regnantis XVIII, imperii ejus VII. Actum Amersten. CXVI. #Praeceptum domni Henrici imperatoris Augusti, quo praedium Butenhart Hilderado abbati Prumensis monasterii concedit.@# (Anno 1020.)[Marten., #Ampliss. Collect.@# I, 380, ex chartario Prumiensi.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS, divina favente clementia, imperator Augustus. Si nostrae liberalitatis munere locis Deo dicatis quiddam beneficii conferimus, et necessitates ecclesiasticas nostro juvamine relevamus, id nobis et ad mortalem vitam temporaliter transigendam et ad aeternam vitam feliciter obtinendam profuturum liquido credimus. Unde pateat notitiae omnium Christi fidelium, praesentium scilicet atque futurorum, qualiter nos, pro remedio animae nostrae ac dilectae conjugis nostrae Cunegundae, et per interventum Hilderadi abbatis nostri dilecti, praedium nomine #Butenhart,@# in pago Hulpiae, in comitatu Hezelinl comitis situm, quod post obitum Epponis viri, et legis jure et lege, ad nostras regales et imperiales manus devenit, cum utriusque sexus mancipiis et omnibus utensilibus, terris, cultis et incultis, agris, pratis, campis, pascuis, silvis, aquis aquarumve decursibus, piscationibus, molendinis, viis et inviis, exitibus et reditibus, et omnibus appertinentiis, quaesitis et inquirendis, quae dici poterunt aut nominari, ad monasterium S. Salvatoris mundi, situm in loco qui dicitur Prumea, in usus fratrum Deo inibi sub regula S. Benedicti servientium, concessimus et in proprietatem donavimus, ut per omnia succedentium temporum curricula eidem monasterio absque omnium mortalium contradictione firmum atque stabile in aeternum permaneat. Et ut haec nostrae concessionis traditio omni tempore stabilis et inconvulsa permaneat, hanc imperialis praecepti paginam inde conscribi, et, manu propria confirmantes, propria sigilli nostri impressione jussimus insigniri. Signum domni Henrici Romanorum invictissimi imperatoris Augusti. Witharius cancellarius vice Erchanbaldi archiepiscopi recognovi. Data V Kalendas Octobris, indictione III, anno Dominicae incarnationis 1020, anno autem domni Henrici secundi regnantis XVIII, imperii vero ejus VII. Actum #Hamerstein@# feliciter. Amen. CXVII. #Immunitas Heinrici II imperatoris.@# (Anno 1020, 3 Maii.)[Dronke, #Cod. diplom. Fuld.,@# p. 347.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia Romanorum imperator Augustus. Constat nos, divina dispensante gratia, caeteris supereminere mortalibus: unde oportet ut, cujus praecellimus munere, ejus studeamus modis omnibus parere voluntati. Quapropter comperiat industria atque utilitas omnium fidelium nostrorum, praesentium scilicet et futurorum, quia vir venerabilis Richardus abba ex monasterio quod dicitur Fulda, quod est situm in pago Grapfeld, constructum in honore sancti Bonifacii martiris Christi, ubi idem gloriosus martyr corpore quiescit, adiens excellentiam culminis nostri, obtulit nobis quandam antecessorum nostrorum, Pipini videlicet, Ludewici et Chuonradi, Heinrici, necnon et Ottonis	null	21b7395a-7f6c-4063-8f52-6453ac4e0392	latin_170m_raw	null	None	None	None
imperatoris Augusti auctoritatem, in qua continebatur qualiter idem principes clarissimi praefatum monasterium cum monachis ibidem Deo famulantibus, et cum rebus vel hominibus ad se juste pertinentibus, sub sua constituissent defensione et munitatis tuicione. Obsecravit namque praescriptus abba ut similiter ipsum monasterium cum monachis ibidem Deo famulantibus et cum rebus et hominibus sibi legaliter pertinentibus sub nostra constitueremus defensione, et paternae auctoritati nostram jungeremus auctoritatem. Cujus petitionem quia justam imo rationabilem esse judicavimus, libenter accommodavimus et beneficio quod postulavit assensum praebuimus. Et ideo hanc auctoritatem, propter divinum amorem et venerationem ipsius sancti loci tranquillitatemque fratrum ibidem consistentium, circa ipsum monasterium fieri decrevimus. Per quam in futurum sanccimus atque jubemus ut nullus judex publicus vel quilibet ex judiciaria potestate in ecclesias, villas, loca, vel agros, possessiones, quas moderno tempore juste et rationabiliter infra regnum divinitus nobis concessum praefatum possidet monasterium, vel quae deinceps in jus ipsius loci voluerit divina pietas augeri, ad causas judiciario more audiendas vel freda undecumque exigenda aut mansiones vel paratas faciendas aut fidejussores tollendos aut homines ipsius monasterii tam ingenuos quam et servos super terram ipsius commanentes distringendos, nec ullas redibitiones aut inlicitas occasiones requirendas, nostris futurisque temporibus ingredi audeat, vel ea quae supra memorata sunt exigere praesumat. Sed liceat praefato abbati suisque successoribus res praedicti monasterii cum omnibus sibi subjectis sub immunitatis nostrae defensione possidere et nostro fideliter parere imperio. Et quicquid de praedictis rebus jus fisci exigere poterat, pro aeterna remuneratione praefato monasterio et monachis concessimus. Et si quando divina vocatione jam fatus abba vel successores ejus de hac luce migraverint, quamdiu ipsi monachi inter se tales invenire possint qui ipsam congregationem secundum regulam pii patris Benedicti regere valeant, per hanc nostram auctoritatem consensum et licentiam habeant eligendi abbates. Haec vero auctoritas ut pleniorem in Dei nomine optineat firmitatem, manu propria subtus eam firmavimus, sigilloque nostro insigniri jussimus. Signum domni Heinrici Romanorum invictissimi (M) imperatoris Augusti. (S) Guntherius vice Erkanbaldi archicappellani recognovit. Data V Non. Mai., indictione III, anno Dominicae incarnationis 1020, anno vero domni Heinrici secundi regnantis XIX, imperii autem VII. Actum Fulda. CXVIII. #S. Henricus ecclesiae Paderbornensi praedia quaedam confert.@# (Anno 1021.)[ #Cod. diplom. Hist. Westph.,@# p. 80.] XP. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina gratia Romanorum imperator Augustus. Divinae pietatis clementia, quae nos ad culmen imperatoriae majestatis perduxit, ad hoc voluit imperare, ut ecclesiarum ordini firmando atque corroborando subveniamus. Hiis autem maxime locis quae, ab antecessoribus nostris regibus et imperatoribus fundata, sed jam peccatis exigentibus pene videbantur annullata. Quapropter omnium fidelium nostrorum praesentium scilicet ac futurorum industriae notum esse volumus qualiter nos, divini amoris instinctu, pro remedio animae nostrae seu parentum nostrorum, nec non et tertii Ottonis bonae memoriae imperatoris, dilectaeque conjugis nostrae Chunigundae Augustae interventu, atque Meginwerc sanctae Padrebrunnensis ecclesiae venerabilis episcopi rogatu, sibi sanctaeque suae ecclesiae a Karolo magno imperatore olim fundatae, nostris vero temporibus incendium passae, in honore enim sanctae Dei genitricis Mariae semper virginis et sancti Kyliani martyris Liboriique confessoris dedicatae, comitatum quem Dodico comes dum vixit tenuit, situm scilicet in locis Hessiga, Netga, Nihterga, cum omni legalitate in proprium concedimus atque largimur per hanc nostram imperialem paginam; eo videlicet tenore rationis ut praefatus episcopus M. suique successores prescriptae ecclesiae praesidentes dehinc liberam habeant potestatem de eodem comitatu ejusque utilitatibus quicquid eis placuerit faciendi, ad eorum tamen utilitatem ecclesiae, omnium videlicet inquietudine remota. Et ut haec nostrae traditionis seu confirmationis auctoritas stabilis et inconvulsa omni habeatur tempore, hoc praeceptum inde conscriptum manu propria firmavimus et nostro sigillo repercusso insigniri jussimus. #Signum domni Heinrici victoriosissimi@# (L. M.) #imperatoris Augusti.@# Guntherius cancellarius ad vicem Herkembaldi Mogontini archiepiscopi et archicapellani recognovit. Data XIV. Kal. Marcii, indictione IV, anno Dominicae incarnationis 1021, anno vero domni Heinrici secundi regnantis XVIIII, imperii autem VIII. Actum Podrebrun feliciter. Amen. CXIX. #S. Henricus confirmat monasterio Sancti Emmerami omnia bona aeneratim, ablata epo aliisque alienandi facultate.@# (Anno 1021, 3 Julii.)[Ried, #Codex diplom. Ratisb.,@# I, 135.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente	null	b824d413-c7c6-4d29-84dd-0f059635ba80	latin_170m_raw	null	None	None	None
clementia Rom. imp. Aug. Imperialem nostri nominis excellentiam hoc scimus exigere, imo ad statum regni et ad salutem animae nostrae multum proficere, quosque divini servitii amatores, ut sine querela in Dei persistant laude, liberalitatis nostrae sustentaculo confortare, maxime autem eos quorum laboris devotio divino prae caeteris invigilat obsequio. Proinde noverit omnium Christi nostrique fidelium universitas qualiter nos, divinae remunerationis spe incitati, interventu etiam dilectae conjugis nostrae Cunigundae imperatricis Augustae et venerandi Richolfi abbatis commoniti, cuidam Ecclesiae Dei infra civitatem Ratesponensem in honorem pretiosi Dei martyris Heimmerami constructae, ubi venerabile corpus ejus miraculis declarantibus requiescere comprobatur, omnia, quae ab antecessoribus nostris, regibus vel imperatoribus, omnibusque Christi fidelibus vel infra ipsam Ratesponensem civitatem, vel in suburbio ejus, vel ubicunque locorum hactenus tradita sunt et collata, per hanc imperialem paginam in perpetuum confirmamus, et absque omnium hominum contradictione in proprium largimur; ea videlicet ratione ut nec episcopus ejusdem loci, nullaque judiciaria vel ecclesiastica persona aliquam habeat potestatem praenominata bona praefatae ecclesiae auferre, vel usibus fratrum ibidem sub monachica institutione Deo servientium abalienare, sed praedictus Richolfus ejusdem loci abbas suique successores liberam exinde habeant potestatem quicquid eis placuerit faciendi, ad utilitatem tantummodo fratrum ibidem sub regula sancti Benedicti Deo sanctoque Heimmeramo famulantium. Et ut haec nostrae confirmationis et largitionis auctoritas stabilis et inconvulsa omni permaneat aevo, hoc praeceptum inde conscriptum propria manu corroborantes, sigilli nostri impressione jussimus insigniri. #Signum domni Henrici invictissimi Romanorum imperatoris Augusti. (Monogramma.@# ) Guntherius cancellarius ad vicem Erkenbaldi archicapellani recognovi. Data V Nonas Julii, indictione III, anno Dominicae incarnationis 1021, anno vero Domni Henrici secundi regnantis XX, imperantis VIII. Actum Coloniae feliciter. Amen. #Sigillum majestat. integrum exstat.@# CXX. #S. Henricus confirmat monasterio Sancti Emmerami traditionem curtis Ruitae (Vogtareut) factam a comite Warmundo.@# (Anno 1021, 3 Julii.)[Ried #ubi supra,@# p. 136.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS divina favente clementia Rom. imp. Augustus. Imperialem nostri nominis excellentiam hoc scimus exigere, imo ad statum regni et ad salutem animae nostrae multum proficere, quosque divini servitii amatores, ut sine querela in Dei persistant laude, liberalitatis nostrae sustentaculo confortare, maxime autem eos quorum laboris devotio divino prae caeteris invigilat obsequio. Proinde noverit omnium Christi nostrique fidelium universitas qualiter nos, divinae remunerationis spe incitati, interventu etiam dilectae conjugis nostrae Chunigundae imperatricis Augustae et venerandi Richolfi abbatis commoniti, cuidam Ecclesiae Dei infra civitatem Ratisponen. in honorem pretiosi Dei martyris Heimmerami constructae, ubi venerabile corpus ejus miraculis declarantibus requiescere comprobatur, quamdam nostri juris curtem Riute dictam, in pago Chymengowe, in comitatu Pabonis comitis sitam, quam quidam nobilis homo Warmundus comes eidem coenobio contulit, cum omnibus appendiciis, villis scilicet, areis, agris, pratis, pascuis, aquis aquarumve desursibus, vadis, molendinis, piscationibus, exitibus et reditibus, viis et inviis, quaesitis et inquirendis, silvis, venationibus, familiis etiam utriusque sexus, caeterisque, quae quolibet modo dici aut scribi possunt, utilitatibus ad eamdem curtem jure et legaliter pertinentibus, per hanc imperialem paginam in proprium largimur, et ejusdem Warmundi comitis traditionem perpetuo jure praedictae ecclesiae confirmamus; ea videlicet ratione ut nec episcopus ejusdem loci, nullaque ecclesiastica vel judiciaria persona aliquam habeat potestatem, praenominatam curtem praenominatae Ecclesiae auferre vel usibus fratrum ibidem sub monachica institutione Deo servientium abalienare, sed praedictus Richolfus ejusdem loci abbas suique successores liberam exinde habeant potestatem quicquid eis placuerit faciendi, ad utilitatem tantummodo fratrum ibidem sub regula sancti Benedicti Deo sanctoque Heimmeramo famulantium, omnium hominum contradictione remota. Et ut haec nostrae largitionis et confirmationis auctoritas stabilis et inconvulsa omni permaneat aevo, hoc praeceptum inde conscriptum manu propria corroborantes, sigilli nostri impressione jussimus insigniri. #Signum domni Henrici invictissimi Rom. imp. Augusti. (Monogramma.@# ) Guntherius cancellarius ad vicem Erkenbaldi archicapellani recognovi. Data V Nonas Julii, indict. III, anno Dominicae incarnat. 1021, anno vero domni Henrici II regnantis XX, imperantis VIII, Actum Coloniae feliciter, Amen. #Sigillum nonnihil laesum exstat.@# CXXI. #S. Henricus confirmat monasterio sancti Emmerami curtem Eiterhoven.@# (Anno 1021, 3 Julii.)[Ried, #ubi supra,@# p.	null	ba220d85-3d81-4b2f-b19d-917f84881991	latin_170m_raw	null	None	None	None
137.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS, etc., #ut num. praec.@# --quamdam nostri juris curtem, Eitterhoven dictam, in pago Tunegowe, in comitatu Adalberti marchionis sitam, quam avus noster piae recordationis dux Henricus eidem coenobio antea contulit, cum omnibus appendiciis, villis scilicet, areis, agris, pratis, pascuis, aquis, aquarumve decursibus, molendinis, piscationibus, exitibus et reditibus, quaesitis et inquirendis, silvis, venationibus, familiis etiam utriusque sexus, caeterisque, quae quolibet modo dici aut scribi possunt, utilitatibus ad eamdem curtem jure et legaliter pertinentibus, per hanc imperialem paginam in proprium largimur, concedimus et perpetualiter confirmamus; ea videlicet ratione ut nec Episcopus ejusdem loci, nullaque Ecclesia vel judiciaria persona aliquam habeat potestatem, praenominatam curtem Ecclesiae praefatae auferre, vel usibus fratrum ibidem sub monachica institutione Deo servientium abalienare, sed praedictus Richolfus ejusdem loci abbas suique successores liberam exinde habeant potestatem quidquid eis placuerit faciendi, ad utilitatem tantummodo fratrum ibidem sub regula sancti Benedicti Deo sanctoque Heimmeramo famulantium, omnium hominum contradictione remota. Et ut haec nostrae largitionis, concessionis et confirmationis auctoritas stabilis et inconvulsa omni permaneat aevo, hoc praeceptum inde conscriptum propria manu corroborantes, sigilli nostri impressione jussimus insigniri. #Signum domni Henrici invictissimi Romanorun: imp. Augusti. (Monogramma.@# ) Guntherius cancellarius ad vicem Erkenbaldi Archicapellani recognovi. Data V Nonas Julii, indict. III, anno Dominicae incarnationis 1021, anno vero domni Henrici II regnantis XX, imperantis autem VIII. Actum Coloniae feliciter. Amen. #Sigillum majest. integrum exstat.@# CXXII. #S. Henricus donat monasterio superiori duas terras (plaetze) intra et extra moenia civitatis Ratisbonensis versus meridiem.@# (Anno 1021, 12. Nov.)[Ried, #ubi supra,@# p. 138.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS, Romanorum imperator Augustus. Si Christianae religionis et angelicae conversationis amatores nostrae liberalitatis beneficio, quo securius Deo servire possint, consolari studuerimus, et aeternorum praemiorum una cum illis nos participes fieri spe certa confidimus, proinde omnibus Christi nostrique fidelibus innotescat qualiter nos, per interventum Henrici ducis Bawariae cuidam ecclesiae in honorem sanctae Dei genitricis semperque virginis Mariae infra Ratisponensem civitatem constructae, quae vulgo Obrenmunsture dicitur, ubi venerabilis abbatissa Wichpurg virginibus sub regula monachica Deo servientibus praeesse videtur, quamdam infra praedictum monasterium terram, confinalem atrio ejus, et infra publicam plateam jacentem, quae de porta sancti Hemmerami ducit ad ecclesiam, quae vulgariter Ahachiricha dicitur, intra civitatem, in longitudine habentem perticas XX, et in latitudine X, aliam vero, foras murum proxime adjacentem, in longitudine similiter habentem perticas XX, et in latitudine VIII, in comitatu Ruodperti comitis, per hanc imperialem paginam cum omni legalitate in proprium largimur atque concedimus; ea scilicet ratione ut praedicta abbatissa et omnes quae sibi in loco eodem ordine et dignitate succedunt, liberam exinde habeant potestatem quidquid eis libuerit faciendi ad utilitatem praenominati monasterii ac sororum ibidem monastice conversantium. Et, ut haec nostrae auctoritatis charta stabilis et inconvulsa omni permaneat aevo, hoc praeceptum inde conscriptum propria manu confirmantes, sigilli nostri impressione jussimus insigniri. #Signum domni Henrici invictissimi Romanorum imp. Aug. (Monogramma.@# ) Guntherius cancellarius ad vicem Aribonis archicapellani recognovi. Data II Idus Novembris, anno Dominicae incarnationis 1021, anno vero Domni Henrici imperatoris regnantis XXII, imperii autem VIII. Actum Augustae feliciter. Amen. #Sigillum majestat. media parte est deperditum.@# CXXIII. #S. Henrici diploma concessum Amato II archiepiscopo Salernitano, per quod ei confirmat omnia jura.@# (Anno 1022.)[Muratori, #Antiq. Ital.,@# I, 193.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS, divina favente clementia, Romanorum imperator Augustus. Si justis Deoque divinis locis non solum praeesse sed etiam prodesse studuerimus, praesentis vitae suffragium et aeternae remedium invenire non titubamus; et si in pristinum gradum erigere conamur, nostri imperii culmen sublimare procul dubio credimus. Quapropter omnium fidelium sacrae Dei Ecclesiae, nostrorumque, praesentium ac futurorum, comprehendat universitas qualiter, interventu ac petitione Theoderici nostri dilecti cancellarii, per hanc nostri praecepti praesentem paginam, prout juste et legaliter possumus, sanctae sedis ecclesiae in beati apostoli Matthaei sitae honore, ubi quotidie summae	null	f655e883-173d-4409-b6fa-7a2c6a70b2f4	latin_170m_raw	null	None	None	None
Trinitati debitae canuntur laudes, atque inviolabiliter et perpetualiter Amato ipsius praefatae Ecclesiae archiepiscopo, nostroque fideli, de novo concedimus et confirmamus omnes res et proprietates ab antiquis principibus ipsius civitatis praedictae huic concessas ecclesiae, seu ea quae Gisulfus Princeps cum uxore sua Gemma ibi obtulit pro suarum remedio animarum, tam ea quae intra eamdem civitatem habere videntur quam extra, cum terris illis quae ultra fluvium Tuscianum praefatae ecclesiae pertinere videntur usque ad fluvium qui dicitur Siler, seu in comitatu Capuaci et Dulicaria, et in caeteris locis jam dictae eclesiae pertinentibus, quae dici vel nominari possunt. Insuper etiam concedimus castrum Libani cum omnibus adjacentibus sibi, quemadmodum illud antiquitus ipsa ecclesia tenuit et dominata est per praecepta et quascunque scriptiones, castrum videlicet Libani, quod a Grimoaldo et Alfano germanis injuste invasum est. Concedimus denique et confirmamus eidem ecclesiae omnes mortuorum res quae in ipso episcopio vel in rebus suis sunt aut erunt ad futurum, omnesque res mobiles sive immobiles quae ab antiquitus Deum timentibus hominibus oblatae ibi sunt, ac omnes concessiones ejusdem sanctae ecclesiae concessas a principibus et ducibus seu regibus. Censiles namque omnes ejusdem Ecclesiae, ut pars praefati episcopii dominetur, jubemus, nullo contradicente, sicut antiquitus fecerat. Nostra namque imperiali auctoritate ei concedimus confirmationes, ut pars ejusdem episcopi habeat potestatem ad ecclesiae ejusdem jus ordinare infra eamdem civitatem quinque macellatores, ubi voluerit, ad carnes vendendas. Statuentes siquidem illi concedimus et confirmamus omnes illas res quae ab ejusdem episcopi jure sine ratione et justitia, post obitum sanctae recordationis Petri, ejusdem ecclesiae venerabilis episcopi ablatae sunt per Joannem episcopum, qui inordinate eamdem tenuit sedem. Ut si qua ante scriptio per manus ejusdem Joannis facta, ostensa fuerit, dijudicamus eam pro munere irritam et inanem, eo quod contra canonicam auctoritatem suam deseruit sedem, et ad aliam accessit: quod omnino fieri non potuit secundum auctoritatis canonum instituta. Statuimus ut pars praefati episcopi distringat omnes forenses presbyteros sibi pertinentes ac clericos, omnesque eorumdem familias, scilicet illos qui in dioecesi ejusdem episcopii habitant: Volumus ut judicet et distringat sine ulla partis publicae contrarietate, et in suo servitio habeat, ut canones jubent. Omnes quippe supradictas res illi confirmamus una cum terris, vineis, campis, pratis, silvis, pascuis, montibus, vallibus, planitiebus, aquis aquarumque decursibus, ripis, molendinis, piscationibus, forestis, venationibus, servis, ancillis, aldiis, aldiabus, ancariis, censibus, pensionibus, capellis, castellis, villis, ac omnibus quae dici aut nominari possunt, praefatae ecclesiae juste et legaliter pertinentibus, in integrum. Praecipientes igitur omnino jubemus ut nullus dominus, princeps, straticho, marchio, episcopus, comes, vicecomes, nullaque nostri regni magna vel parva persona praefatae ecclesiae res, vel episcopum inquietare, molestare, aut in aliquo sine legali judicio disvestire praesumat. Sed liceat eidem Amato archiepiscopo praefati episcopii res tenere, possidere, atque per hoc nostrum praeceptum praedictas res ad utilitatem suae ecclesiae acquirere, omnium hominum contradictione remota. Si quis autem, quod absit! hujus nostrae auctoritatis praesumtuosus violator extiterit, sciat se compositurum auri purissimi libras mille, medietatem camerae nostrae, et medietatem ejusdem episcopii regentibus. Quod ut verius credatur, diligenterque ab omnibus observetur, manu propria roborantes hanc paginam nostro sigillo insigniri jussimus. #Signum domni Henrici serenissimi imperatoris Augusti.@# Theodoricus cancellarius vice Eberardi episcopi et archicancellarii. . . . . . . Data pridie Kalendas Junii, anno incarnationis Domini M. . . . . . . indictione V, anno vero Domni Henrici II regnantis. . . . . . . . . imperii vero 9. Actum Trojae feliciter. Amen. CXXIV. #S. Henricus D. Romualdo, eremitarum Camaldulensium conditori, abbatiam S. Benedicti in Alpibus ad Bifurcum sitam confirmat.@# (Anno 1022.)[Ughelli, #Italia sacra,@# II, 493.] In nomine Patris, et Filii, et Spiritus sancti, HENRICUS Romanorum imperator Augustus. Dignum videtur nostrae imperiali clementiae religiosorum virorum congruis petitionibus juste ac rationabiliter acquiescere. Quapropter noverit omnium Ecclesiae sanctae Dei nostrorumque fidelium, praesentium videlicet et futurorum, industria qualiter nos, pro remedio animae nostrae seu parentum nostrorum, nostraque salute ac dilectissimae conjugis nostrae Cunegundis imperatricis Augustae, atque pro interventu religiosi viri D. Romualdi	null	a9ee3450-1588-4365-86ed-8206251d7c7c	latin_170m_raw	null	None	None	None
monachi et eremitae, quamdam abbatiam ad honorem S. Benedicti super res nostri juris constructam in Alpe quae dicitur Bifurco, tantum regibus vel imperatoribus solitam investiri, constituimus, eamque permanere in provisu et disciplina ejusdem venerabilis viri D. Romualdi suorumque successorum in ipsa eremo persistentium, vitam et religionem ejusdem servantium; modo ipsa tamen provisio et disciplina contra regulam B. Benedicti non fiat. Confirmantes ecclesiae S. Benedicti ejusdem monasterii illas terras quas nunc tenet, quarum nomina sunt haec: ecclesiam cum tribus molendinis et tres mansos in Domicuicrolo; in Galiano mansos duos et ecclesiam unam; in Partisidia ecclesiam unam, et mansos duos, et molendinum unum; in Casale mansos duos; in Mistriano mansum unum; in Drimano mansum unum; in Dipidano mansum unum; in monte Martino mansum unum; in Africo mansos duos; in montanis S. Gaudentii mansos quinque; et omnia quaecunque juste et legaliter nunc habet, aut in antea habiturus est, aut acquisiturus est, aut acquisivit, ut ea habeat ac teneat cum omnibus suis pertinentiis in integrum; proprietario jure possideat, eo modo ut nec isti qui nunc superest abbati, nec suis successoribus, liceat terras Ecclesiae vendere, aut alienare, aut precarium facere absque nostra licentia, sed tantum ad usum monachorum ibidem servientium juxta regulam S. Benedicti permaneant. Insuper confirmamus omnem haereditatem honorum ipsius monasterii et monachorum, ut tali modo habeat quo nunc ipse habet. Constituimus igitur ut supradictum monasterium nulli marchioni, nulli comiti, nulli archiepiscopo, nulli episcopo, nullique singulari personae subjaceat, nisi sit in imperiali et regali potestate. Volumus itaque et disponimus ut liceat D. Romualdo suisque successoribus, et abbati ipsius monasterii suisque successoribus, advocare quemcunque episcopum ad ecclesias consecrandas et ad omnem consecrationem faciendam. Volumus etiam ut per circuitum monasterii et eremi ecclesia possideat ab oriente a rivo de lacu, ab occidente a jugo Alpium, a septentrione a Ceresio, a meridie, collina de Gimellis. Inviolabiliter igitur jubemus ut non dux, non marchio, non comes, non qualiscunque magna vel parva persona hoc nostrum imperiale praeceptum violare pertentet. Si vero, quod absit! aliquis illud infringere tentaverit, sciat se compositurum ducentas libras auri cotti: medietatem nobis, et medietatem dicto monasterio. Et ut hoc verius credatur, et inconvulsum servetur, manu propria subscribentes, nostro sigillo inferius insigniri praecepimus. #Sign. D. Henrici imperatoris invictissimi Augusti.@# Theodoricus cancellarius recognovi. Datum anno Dom. Incarn. 1022, Indict. X., anno vero D. Henrici II, regnantis 21, imperantis vero 8. Actum pridie Kal. Januarii Ravennae feciliter. Amen. CXXV. #S. Henrici privilegium pro monasterio S. Sophiae. Beneventano.@# (Anno 1022.)[Ughelli, #Italia sacra,@# VIII, 76.] In nomine Sanctae individuaeque Trinitatis, HENRICUS divina favente clementia Romanorum imperator semper Augustus. Si tanto sanctorum Dei ecclesiis omnium adnixu institimus, ad nostri imperii profectum venire non diffidimus. Quocirca omnium fidelium sanctae Dei Ecclesiae nostrorumque solers agnoscet universitas praesentium et futurorum, Henricum venerabilem, Parmensis Ecclesiae episcopum, culminis nostri sublimitatem adiisse, obnixe postulando quatenus, pro Dei amore facinorumque nostrorum solutione, coenobio in honore S. Sophiae ecclesiae dedicato, in civitate quae dicitur Beneventum constructo, in quo Gregorius venerabilis abbas praeesse videtur, confirmare ac omnino corroborare dignaremur omnia quae ab antecessoribus nostris ac hominibus caeteris Dominum colentibus eidem coenobio concessa sunt atque idem monasterium tenuit, ex quo fundatum est, tam per praecepta praedecessorum nostrorum, sed etiam per precariam, et absolutiones, et oblationes, et per investituram, seu etiam per quaecunque instrumenta chartarum, sive uniuscujusque scriptionis titulum. Nos quoque grata mente petitionem considerantes animo inclinato precibus ipsius per hoc nostrum praeceptum, prout juste aut legaliter possumus, confirmamus aut roboramus omnes res et proprietates ipsius monasterii, scilicet in loco qui nominatur Pentano cum suis pertinentiis, et cum capella in honore sancti Benedicti; alia vero in honore sancti Vitalis cum omnibus suis pertinentiis; altera vero in honore sancti Michaelis archangeli, quae dicitur ad Holibola cum omnibus suis pertinentiis, et in Pallaria capella una, quae est in honore sanctae Mariae; sed et ecclesiam sancti Bartholomaei in collina; et curtem de Nuriano in Petra furmina cum casis	null	27840640-7eb4-4057-a24a-c3fb96dfa16a	latin_170m_raw	null	None	None	None
, ac silvis; et curtem de Lapiso haereditatem; et ecclesiam S. Felicis de Burto; in Cortiano capellam in honore sancti Petri; in Cerreto capellam in honore S. Martiani cum pertinentiis suis; capellam in honore sancti Silvestri de Corneto in comitatu Capuano in loco Juliano cum capella in honore sanctae Mariae in Bivine in Beletro flumine; in civitate capellam in honore sancti Martini; infra civitatem Asculensem ecclesias, et foris omnem haereditatem; in finibus Cauni ecclesiam sancti Juliani; in comitatu Franensi cortem de Pazano cum olivetis suis; in comitatu Sipontino piscariam; in comitatu Lesinensi piscariam; curtem Delaniensem; curtem de Calaza: S. Roseo cum Sessa, et territoriis suis; in finibus Capuae ad sanctum Paulum et sanctum Stephanum cum territoriis suis; in campo Marrini, in finibus Tremonensibus ad S. Adjutorem erga flumen Vulturnum cum territoriis suis. Sed etiam, sicut supra legitur, confirmamus eidem monasterio ecclesiam sancti Magni in castello Magno cum pertinentiis suis; ecclesiam sancti Angeli in altissimo super flumen Bisernum in finibus campi Morani cum eadem ecclesia: nec non ecclesiam S. Joannis cum omnibus rebus suis in casa Pollucis, haereditatem, quae est in longitudine duo milliaria, latitudine milliare unum; et ecclesiam sancti Petri in finibus de Laureto cum omnibus pertinentiis suis; sanctum Angelum in Palumbara, cum omnibus pertinentiis suis; sanctum Michaelem de Sessola, cum omnibus pertinentiis suis; sanctam Crucem intus in civitate Neapolitana, cum omnibus suis pertinentiis; in campo Sinarcumi terram milliaria tria in longitudine, et unum in latitudine; ecclesiam S. Trinitatis juxta fluvium Bisernum, cum omnibus suis pertinentiis; et ecclesiam sancti Marciani in castello Mosano, cum omnibus suis pertinentiis; et ecclesiam S. Joannis in monte Tabenna, cum omnibus suis pertinentiis; nec non ecclesiam sancti Bartholomaei, quae est juxta ecclesiam sancti Joannis, cum omnibus suis pertinentiis; et cellam sancti Angeli, juxta urbem Trianensem, cum omnibus pertinentiis suis; et cellam S. Gregorii in comitatu Frigenti, cum omnibus pertinentiis; et ecclesiam S. Bitti in comitatu Vulturario; et ecclesiam S. Stephani protomartyris intus in civitate Cuceri, cum omnibus pertinentiis suis; et ecclesiam S. Donati in Leone cubantem, cum omnibus suis pertinentiis; et ecclesiam S. Crucis in Nola cum omnibus suis pertinentiis, videlicet cum omnibus in integrum terris, aedificiis sub se habentibus, vineis, pratis, campis, aquis, aquarumque decursibus, molendinis, piscationibus, casis, dominicatis, castellis, villis, et capellis, servis et ancillis, montibus, et planitiebus, hasulis, frascariis, cultis et incultis, rebus mobilibus et immobilibus, aldionis et aldiebus, commeatis eorumque supellectilibus, cum omnibus adjacentiis ad hanc etiam nominatam ecclesiam S. Sophiae vere et legitime pertinentibus vel aspicientibus, integre, tam intra Italicum regnum quam etiam in Apuliae partibus. Praecipientes itaque jubemus ut nullus marchio, dux, princeps, archiepiscopus, episcopus, comes, seu ullus homo magnus sive parvus de omnibus quae pertinent ad praefatum monasterium et pertinere videntur, tam res quam familiae, se intromittere, calumniare aut molestare praesumat jam dictum Gregorium abbatem aut suos successores. Si quis vero hoc praeceptum in aliquo violaverit, sciat se compositurum auri libras centum . . . . . . ex auro purissimo, medietatem camerae nostrae, et medietatem praedicto abbati aut nostris suisque successoribus. Quod ut certum esse videatur, et ab omnibus observetur, hanc paginam manu propria corroborantes sigillari praecepimus. Theodoricus cancellarius vice Ethardi papae Bregiensis Ecclesiae episcopi et archicapellani notavi. Datum VI. Id. Mart., anno 1022, Ind. XV, anno regni Domini Henrici 12, imperii vero 9. Actum Beneventi feliciter. CXXVI. #Scrittura di Arrigo santo indiritta a papa Benedetto a favore della badia di Monte-Casino.@# (Anno 1022.)[ #Tosti, Storia della badia di Monte Casino,@# I, 253.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS divina favente clementia imperator Augustus, BENEDICTO urbis Romae sanctissimo papae, ejusque successoribus canonice in apostolicam sedem substituendis in perpetuum. Ad Romani imperii curam attinet per totum orbem Romanorum constitutis ecclesiis imperiali potestate defensionis auxilia ministrare, ut ejus juvamine ab hominum infidelium seu pravorum tueatur impetu. Proinde Casinensi Ecclesiae providentes, Benedicte sedis apostolicae pontifex	null	15dbc957-503a-4ea4-af58-e8ca217520f0	latin_170m_raw	null	None	None	None
, quae specialius ad Romanum spectat imperium, et praedecessorum nostrorum camera ab ipso suae constructionis exordio exstitit, quaeque ab omnium mortalium dominatu immunis permansit et libera; eamdem Ecclesiam ditaverant imperiali munificentia; paternitati tuae commendamus ne qua vi cujuscumque potestatis quidlibet injustum patiatur, salvo eo quod specialiter et singulariter prae caeteris aliis Ecclesiis ad Romanum imperium spectare videtur. Nam cum omnis Ecclesia ab omni conditionali seu servili nexu sit libera, specialius autem post sedis Romanae dignitatem libera Casinensis Ecclesia, quae per patrem Benedictum legis monasticae principatum tenet, et quoniam omnes nostri praedecessores imperatores, videlicet Pipinus, Carolus, Ludovicus, Lotharius, Otto ac reliqui imperatores suam specialem cameram habuerunt, libertatis debet potiri insigne. Igitur praefatum coenobium paternitati tuae commendamus, ut illius cooperatores exsistatis, et ab omnibus infestationibus defendatis, non ut exterminetis, salvo eo quod ad nostrum imperium spectat. Concedimus etiam tibi tuisque successoribus consecrationem abbatis Casinensis, et de ejusdem loci redditibus, in eundo et redeundo Beneventum, ut unum prandium apostolicae sedis pontifici praeparent constituimus, nullamque aliam potestatem vel dominium de Casinensi coenobio Romanum pontificem habere volumus, sed sicut semper singulariter et specialiter sub imperatoris jura a suae constructionis mansit exordio, ita illam perenniter manere volumus. Obeunte autem Casinensi abbate, juxta tenorem regulae et sanctorum canonum praeceptum, abbas vitae merito et doctrina scientiae ex omnibus eligatur, et catholice, non simoniace ordinetur, moxque nobis innotescat, ipsique per pragmaticae sanctionis edictum assensum praebeant, sicque demum Romano pontifici absque omni venalitate consecrandus exhibeatur. Quod si aliter actum fuerit, prohibeant pravorum valere consensum, et in ejusdem loci regimine imperator, qui pro tempore fuerit, cum fratribus ejusdem coenobii dignum praeficiat abbatem qualem meliorem et dignorem Romanoque imperio fidelem invenerit, absque cujuslibet inquietudine ac contradictione. Si autem quispiam huic nostrae constitutioni violare praesumpserit, sciat se compositurum auri purissimi libras mille, medietatem camerae nostrae, et medietatem praedicto monasterio, et haec concessio firma permaneat semper. Quod ut verius credatur, manu nostra roborare, et annuli nostri impressione subter illam insignire decrevimus. #Signum domni Henrici serenissimi Romanorum imperatoris Augusti.@# Ego Chonradus dux domni imperatoris consobrinus subscripsi.--Theodoricus cancellarius vice Edonis Papendegrensis episcopi et archicancellarii recognovit. Anno ab incarnatione Domini 1022, indictione quinta, anno vero domni Henrici excellentissimi ac invictisimi Romanorum imperatoris augusti, regni 22, imperantis autem nono. Actum in monte Casino feliciter. Amen. CXXVII. #S. Henricus II imp. Ecclesiae Bambergensi donat praedium Hormunze in archidioecesi Trevirensi, quod a Poppone archiepiscopo acceperat.@# (Anno 1022, 11 #Nov.@# )[Hontheims, #Hist. Trevir. diplom.@# I, 357.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS Dei favente clementia Rom. imperator Augustus. Quoniam, temporalium amissione bonorum, sine fine manentium debemus sperare remunerationem, notum sit omnibus fidelibus nostris qualiter et nos, pro remedio animae nostrae nostrorumque antecessorum, nec non pro salute dilectissimae conjugis nostrae C. scilicet imperatricis Augustae, tale praedium quale Poppo Trevirensis archiepiscopus nobis dedit, in Hormunze situm, in pago . . . . . . in comitatu . . . . . . comitis, cum areis, aedificiis, agris, vinetis, pratis, pascuis, silvis, aquis aquarumque decursibus, piscationibus, viis et inviis, exitibus et reditibus, mancipiis utriusque sexus, quaesitis et inquirendis, cumque omnibus utensilibus, quae vel scribi vel nominari possunt, ad altare S. Petri apostolorum principis, in usum episcopi episcopalem sedem Babenbergensis Ecclesiae possidentis, perpetualiter habendum donamus, et de nostro jure in ejus jus omnino transfundimus. Unde eadem imperiali potestate, qua caeteri ante nos reges vel imperatores hucusque sunt usi, praecipimus ne quis hanc traditionem nostram audeat violare. Et ut haec nostra auctoritas stabilis et inconvulsa maneat, hanc paginam inde conscribi, manu propria roborantes, signo nostro imperiali jussimus insigniri. Data III. idus Novembris indict. V. Anno Dominicae incarnationis 1024 (potius 1022). Anno domni H. secundi regnantis XXI, imperii vero VIII. Actum Augustae feliciter. Amen. CXXVIII. #S. Henricus II imp. monasterio Epternacensi confirmat jus monetae@# (Anno 1023 18 #junii.@# )[Hontheim, #Hist. Trevir. diplom.@# I, 858.] In nomine sanctae et	null	8e649d0a-087e-4583-87dc-a9e5cfc4241b	latin_170m_raw	null	None	None	None
individuae Trinitatis, HENRICUS divina favente clementia Romanorum imperator Augustus. Noverit omnium Christi nostrorumque fidelium universitas qualiter nos, pro remedio animae nostrae parentumque nostrorum, nec non per interventum Henrici Boariorum ducis inclyti, monasterio Epternach dicto, monetam a seniore nepote et antecessore nostro, tertio videlicet Ottone imperatore Augusto, concessam, in qua nummi probabiles, sicut in aliis locis regiae potestati subditis, percutiantur, ad usum Ecclesiae et monachorum Deo sanctoque Willibrordo confessori die nocteque servientium, per hanc nostram imperialem paginam concedimus, renovamus atque confirmamus; et ut eadem moneta deinceps sub perpetuo jure Ecclesiae supradictae, et abbatis adhuc in carne viventis successorumque illius, sine beneficiario usu consistat; nullaque persona magna sive parva, clericalis aut laicalis, super eam dehinc aliquam potestatem habeat, nisi ejusdem Ecclesiae abbas suique successores, et monachi ibi Deo et sancto Willibrordo servituri, ad Ecclesiae ornamentum, et praebendae suae augmentum; ea videlicet ratione ut eos pro nostra salute et remedio animarum parentum nostrorum omniumque fidelium defunctorum Deum amplius delectet exorare. Et ut haec nostrae confirmationis praeceptum inde conscriptum ( #hic aliquid omissum@# ) sigilli nostri impressione signari jussimus, manuque propria, ut infra videtur, corroboravimus. #Signum domini Heinrici Romanorum invictissimi imperatoris augusti.@# Guntherius cancellarius vice Aribonis archicapellani recognovit. Data XIV Kalend. Julii, indict. VI, anno Dominicae incarnationis 1023. Anno domini Heinrici secundi regnantis XXII, imperii vero X. Actum Nuiss. feliciter. Amen. CXXIX. #S. Henricus II. imp. 6650 mansos ab abbate S. Maximini in beneficium accipit, quos Ezzoni comiti palatino, et Heinrico duci, nec non Otthoni comiti beneficiavit.@# (Anno 1023, 10 #Decemb.@# )[ #Ubi supra.@# ] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia Romanorum imperator Augustus. Quamvis ab ecclesiasticis institutionibus et a paternis praejudiciis nulli sit licitum deviare, nostri tamen juris est prae caeteris id solum et speciale, ut, unde fideles nostri infra regnum nostrum gravantur, aut unde Ecclesiae Dei detrimentum magis quam commodum patiuntur, in melius debeamus commutare. Idcirco fidelium nostrorum, tam praesentium quam futurorum, solertiae notum fieri cupimus qualiter nos ex abbatia S. Joannis evangelistae et S. Maximini, quae in suburbio Trevirorum sita est, ubi Haricho abbas praeesse videtur, quasdam curtes et territoria, villas et possessiones, scilicet sex millia sexcentos quinquaginta sex mansos, ut verius computari potuit, a praefato abbate in beneficium accepimus, et his fidelibus nostris, Ezzoni videlicet Palatino comiti, et Heinrico duci, nec non Otthoni comiti, ea conditione beneficiamus, ut, quia praefatus abbas jam senio confectus commode nobis domi militiaeque servire non poterat, ipse, et haeredes, qui haec beneficia habent, pro eodem abbate suisque successoribus curiam regalem petant et in expeditionem eant, abbas vero suique successores a curia regia et ab omni expeditione omnino sint liberi, nisi in Mogontinensem, sive Metensem, aut Coloniensem civitatem ad generale concilium sive colloquium, aliqua necessitate cogente, fuerint invitati. Et ne animae nostrae detrimentum inde patiamur, si ea quae a fidelibus Christi eidem sacratissimo loco tradita sunt aut collata, nos injuste auferre videamur, servitium quod nobis et quibusdam praedecessoribus nostris in secundo semper anno de eadem abbatia traditum est, pro timore Dei et veneratione S. Joannis ac S. Maximini, et ob interventum Aribonis Moguntiacensis ac Piligrini Coloniensis, et Popponis Trevirensis venerabilium archiepiscoporum, aliorumque fidelium nostrorum, Deo sanctoque Joanni, et beato Maximino cunctisque per eos inibi abbatibus in perpetuum indulgendo ignovimus et ignoscendo indulsimus. Et ne quis successorum nostrorum regum vel imperatorum idem servitium in periculum animae nostrae ac suae inde ulterius exigat, nisi eadem bona, quae nos non tam in nostrum quam in eorum servitium, inde distraximus, ex integro reddat aut restituat, nostra imperiali auctoritate constituendo praecipimus, et praecipiendo confirmamus. Jubemus etiam atque interdicimus praefato abbati suisque successoribus in perpetuum, ne de reliquis curtibus, ecclesiis ac possessionibus, quae ad peculiarem praebendam fratrum Deo ibi famulantium a nostris praedecessoribus regibus et imperatoribus, Dagoberto videlicet, Pippino, Carolo, Ludovico, Arnolfo; item Karolo, Zientiboldo, nec non a tribus Ottonibus, in nostra usque tempora, et per nos etiam delegata sunt et concessa alicui de majoribus,	null	938d9b0d-374b-48e6-a9a2-0ebd58b2811e	latin_170m_raw	null	None	None	None
sive liberis hominibus, aut alterius Ecclesiae vel alienae familiae quibuslibet servitoribus, quidquam beneficiare, vel ab eorum jure quoquo modo alienare praesumant: hoc est in his locis, Suabheim, Hesinesheim, Brizinheim, Eversheim, Weldinstein, Albucha, Gosolvesheim, Bingin, Holzhusa, Apula, Alsontia, Sceringesfelt, Hakinesheim, Bukinheim, Siemera, Mannendal, Karheim, Folemaresbach, Proverstervoth, Gracha, Decima, Vallis cum suis pertinentibus, Rateresdorff, Bikendorff, Meisbrath, Ebeno, Arnolfesbere, Lieznich, Okisheim, Rivenacha, Loavia, Windingis, Lukesingis; et in pago Sallingowe, Dincriche, Juolkurt, Bisangis; et in civitate Metensi et circum circa, domos, vineas, agros et areolas; et in his locis, Diedenhown, Wilare, Besiaco, Luzelenkiricha, Tavena, Druhdilingis, et Murmiringa; Meroldivilla, Wimareskiricha, Straza, Crufta, Seranna, Markidith, Krische, Billich, Curmiringun, Brunnacha, Haniwileri; insuper etiam in pago Drachere locus qui vocatur Gunthereshusun, nec non in pago Einriche locus alius, vocabulo Prichina, cum omnibus ad se juste et legaliter pertinentibus vel aspicientibus rebus. Has duas curtes ad sagimen, et ad femoralia, mantelas etiam, et mensalia fratrum, nec non ad infirmorum curam et debilium, et ad susceptionem hospitum, nec non ad recreationem pauperum et peregrinorum, sicut antecessores nostri constituerunt, ita et nos specialiter constituimus atque confirmamus; et ut ex his locis et ecclesiis nullus abbas, nulla alia persona, magna sive parva, alicui libero, et alieno homini, ut antea diximus, aliquid beneficiare, vel a praebenda fratrum quoquo modo abalienare praesumat, firmissime praecepimus; sed liceat inde abbati suisque successoribus luminaria ecclesiae restaurare, aedificia recuperare, et, quae necessaria tantummodo fratribus sunt, procurare. De ecclesiis vero et de omnibus per totam abbatiam salicis decimationibus, nulli omnino beneficium aliquod concedi permittimus, sed in usus hospitum, pauperum, et peregrinorum perpetualiter constituimus atque sancimus. Constituimus praeterea hoc, et hac nostra imperiali auctoritate firmamus, ut, si quis fortasse illorum, aut filii filiorum suorum, quibus bona et possessiones S. Maximini beneficiavimus, sine haerede fuerit defunctus, beneficium, vel quidquid ab eodem loco habere visus est, sub jus et dominium praefatorum sanctorum et abbatis ac fratrum ipsius monasterii redeat et transeat, et ad amplicandam congregationem, nec non ad regale servitium, quantum abbas inde sine detrimento aliarum rerum ecclesiae bene perficere possit, absque omni contradictione permaneat. Insuper etiam concedimus atque praecepimus ut idem abbas suique successores potestatem habeant advocatias omnes monasterii sui, cui velint, dandi, justo judicio tollendi. Et ut advocati nullum post se ponere audeant, qui vocetur proadvocatus, nullumque placitum praeter tria jure debita in abbatia tenere praesumant, nec cuiquam illorum liceat aliqua violentia hominem gravare, aut vi paraveredos eorum, aut pecora tollere, vel quidquam super officiales aut ministros sive mansionarios seu omnia jura abbatis constituere. Et ut hoc auctoritatis nostrae praeceptum inde conscriptum firmum et stabile semper permaneat, non solum hoc manu propria firmavimus, et sigilli nostri impressione insigniri jussimus, verum etiam, ut firmiori auctoritate polleret, beatissimi Patris nostri domni videlicet Benedicti, sedis apostolicae praesulis privilegium inde conscriptum, et apostolica auctoritate roboratum, praefato coenobio obtinere meruimus: ut, si, quod absit! aliquis successorum nostrorum regum vel imperatorum, diabolica aviditate corruptus, quidquam de his quae praefati saepe monasterii fratribus ad quietem illorum constituimus, imminuere tentaverit, abbas qui tunc ibi praeesse videbitur, ac fratres, libere apostolicam sedem, cui idem locus sacratissimus sub antiquis temporibus Constantini imperatoris et Helenae matris illius addictus esse dignoscitur, fiducialiter appellent, et ad eam quasi filii ad matrem confugiant, ut ab ea, sicuti dignum est, fulciti, aut ea quae inde abstulimus bona sua recipiant, aut quod nos pro tantis bonis et possessionibus S. Joannis et S. Maximini inde ablatis ad quietudinem illorum ordinavimus atque firmavimus, apostolica auctoritate roborati, obtinere praevaleant. #Signum domni Heinrici Romanorum invictissimi imperatoris Augusti.@# Guntherius cancellarius vice Aribonis archicapellani recognovi. Data IV. Id. Decemb., indictione VI, anno Dominicae incarnationis 1023, anno vero domni secundi Heinrici regnantis XXIII, imperii autem X. Actum in Triburia, regia villa, palatio publico, in	null	f186fc93-3823-4191-8bfa-ece86de08b6b	latin_170m_raw	null	None	None	None
Dei nomine. Amen. Amen. CXXX. #S. Henrici II imperatoris diploma pro abbatia Mosomagensi.@# (Anno 1023.)[ #Hist. ecclésiastique et civile du diocèse de Laon,@# pag. 602.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS, divina favente clementia, Romanorum imperator Augustus. Regalis excellentiae et imperialis sublimitatis benevolentiam decet ut ecclesias per orbem terrarum longe lateque Dei honore constructas donis ingentibus amplificet, et maxime S. Benedicti norma insignitas per omnia adjuvet, ac vigore regalis potentiae a pervasoribus impiis secundum suum posse defendat; et ideo scire volo tam praesentes quam futuros Ecclesiae fideles quod quidam venerabilis Mosomagensis ecclesiae abbas, nuncupatus Boso, adiit praesentiam nostrae serenitatis, humiliter rogans et petens quatenus praedia quae in regno, Dei clementia, nostrae potestatis sita habentur, et a fidelibus Dei loco sanctae Mariae Mosomagensis ecclesiae praefato fideli devotione tradita noscuntur, auctoritate nostri praecepti prohiberemus ne ab infidelibus Dei, quod absit! distraherentur, vel injuste opprimerentur. Nos vero praedecessorum nostrorum videlicet Romanorum imperatorum Augustorum morem sequentes, ejus petitionibus assensum praebuimus, et per praeceptum nostrae auctoritatis quamvis parvissimae ad praefatum sanctae Mariae ecclesiae locum Dei a fidelibus in nomine Domini data confirmamus, et ut perpetualiter quiete et absque ulla repetitione ecclesia sanctae Mariae teneret corroboravimus: videlicet tres ecclesias in honore sancti Dionysii, sancti Martini et sanctae Genovefae in ejusdem monasterii villa sitas, cum terris et omnibus appendiciis suis, et medietatem mercati ejusdem loci, et districtum et bannum eorum hominum et feminarum qui in eadem villa ad ipsius loci monasterium pertinent de capite, et quatuor villas quarum haec sunt nomina: Breveliacum cum ecclesia, Seciam cum ecclesia, Odunt cum ecclesia, Remiliacum cum silvis et omnibus appendiciis suis; in villa Allicurt mansum cum omnibus appendiciis suis. In villa Duziaco ecclesiam cum duabus capellis et duobus mansis. In Titania unum mansum; in villa Hercumbre ecclesiam cum tribus capellis; in monte S. Remigii ecclesiam, in Hermannisve ecclesiam cum capella una; in villare ecclesiam unam; in villa Sedens tres partes ecclesiae cum terris; in Butoni curte ecclesiam cum capella; in Rudini monte dimidiam ecclesiam; in Amblini monte ecclesiam unam; in Givunna quatuor mansos et tertiam partem ecclesiae; in Purione superiori ecclesiam unam; in Evrini monte mansum unum; in villa Hannonia alodium cum molendino, silvis et omnibus appendiciis suis, quem dedit Helgodus; in Bertoldi curte alodium cum molendino, silvis et omnibus appendiciis suis, quem dedit Amalricus pro anima fratris Olonis; et in loco qui dicitur Villa, alodium, quem dedit jam dictus Amalricus pro matre sua; et in villa Falisia alodium cum molendino, silvis et omnibus appendiciis suis, quem dedit Wiricus clericus; et in villa quae dicitur Nonas, alodium cum molendino, silvis et appendiciis suis, quem dedit Jozbertus clericus; et in Eomloncare alodium cum molendinis, vineis et omnibus appendiciis suis, quem dedit Emma, uxor Dudonis; et in villa Hairicurte alodium cum dimidia ecclesia et omnibus appendiciis suis, quem dedit Hanno filius jam dicti Dudonis; in eadem villa alodium, quem dedit Dada cum quadam parte ecclesiae, in villa quae dicitur Bar, cum omnibus appendiciis suis. Et in villa Sommoya alodium, quem dedit Lieltherus pro filio suo Heriberto, cum omnibus appendiciis suis. Et in Gunhericurte alodium cum molendinis et silvis et omnibus appendiciis suis, quem dedit Fulcradus et Hamedeus; et in jam dicta villa Secia unum mansum, quem dedit Hilbertus; et in villa Flaveio ecclesiam unam cum alodio, quem dedit Hamedeus et neptis ejus Molimdis cum omnibus appendiciis suis; et in villa quae dicitur Urgan unum fiscalem mansum, quem dedit dux Fredericus pro anima Ottonis, cum omnibus appendiciis suis; et in villa nuncupata Ouvelais unum mansum; et in villa Enemente unum mansum; super fluvium Mosellae in villa Rozerolax mansos decem; in villa quae dicitur Castellum mansos duos. Insuper confirmavimus praedicto monasterio praedia quae Godefridus comes et conjux sua Mathildis pro anima sui fratris constituit, et pro animae suae suorumque parentum remedio concessit et tradidit, scilicet in villa Madringas, quinque mansos cum manso indominicato et dimidiam ecclesiam; in Rotela mansos septem et tertiam partem molendini, cum terris cultis et incultis; et in Bretenaco mansos sexdecim et quamdam partem ecclesiae, cum omnibus praedictarum	null	23b68a44-5e1b-483a-88cc-80993a0c0d92	latin_170m_raw	null	None	None	None
ecclesiarum, mansorum, praediorum, pertinenciis suis, pascuis, campis, vineis, pratis, mancipiis, silvis, piscationibus, molendinis, terris cultis et incultis, et cum omnibus quae dici vel nominari possunt, quae jam dicto monasterio nunc pertinent, aut in futurum, a quibuscunque, Deo favente [data pertinebunt]; suique in eodem monasterio successores omnia praescripta habeant, teneant ut secure Deo servire valeant, remota inquietatione omnium hominum. Si quis tamen, quod absit! hujus nostrae confirmationis violator exstiterit, sciat se compositurum mille libras auri, medietatem palatio, et medietatem praedicti monasterii fratribus. Quod ut verius credatur, manu propria confirmavimus, nostroque sigillo sigillari jussimus. #Signum Henrici Romanorum invictissimi imperatoris Augusti.@# Guntherius cancellarius vice Aribonis archicapellani recognovit. Data indictione VI, anno Dominicae incarnationis millesimo vicesimo tertio. Anno vero domini Henrici II regnantis vicesimo secundo, imperantis autem undecimo. Actum Evodii feliciter. Amen. Fiat. CXXXI. #S. Henricus Ecclesiae Pergamensis, petente Ambrosio episcopo, privilegia confirmat.@# (Anno 1023.)[Ughelli, #Italia sacra,@# IV, 441.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HEINRICUS divina favente clementia Romanorum imperator Augustus. Omnium sanctae Dei Ecclesiae nostrorumque fidelium, praesentium videlicet ac futurorum, sagacitas noverit Ambrosium, sanctae Pergamensis Ecclesiae venerabilem episcopum, nostrae obtulisse clementiae praecepta atque auctoritates piissimorum Augustorum vel regum seu praedecessorum nostrorum omnium, quotquot a tempore divae memoriae Magni Caroli regnaverunt usque ad praesens tempus nostrum, qui omnes immunitatis suae ac liberalitatis munimine praefatam Ecclesiam exaltarunt et corroborarunt; petiitque, ut eorumdem auctoritatibus nostram superadderemus auctoritatem. Cujus devotionis precibus libentissime assensum praebentes, hos apices inscribi jussimus, per quos decernimus ut quidquid antiqui imperatores, et reges imperatrices quoque et reginae Romanorum, Longobardorum, seu Francorum, nec non et reliqui Deum timentes, memoratae sanctae Pergamensis ecclesiae suis praeceptis et testamentis contulerunt, et postmodum praecellentissimi reges atque Augusti sua auctoritate confirmaverunt, stabile atque inconvulsum nostris futurisque temporibus in ipsius jure et potestate perpetualiter maneat. Et nullus comes, vel publicae partis judex et gastaldio, vel alia quaelibet persona in monasteriis, xenodochiis, vel ecclesiis baptismalibus, aut cardinalibus, seu oraculis, vel cunctis possessionibus quas, ut praediximus, a tempore Magni Caroli usque in praesens undecunque infra regnum Italicum saepedicta Pergamensis ecclesia habere dignoscitur, vel quas deinceps inibi divina pietas augmentare voluerit, nemo superioris aut inferioris reipublicae procurator ad causas judiciario more audiendas conventum facere, vel freda exigere, aut mansionaticum vel paratas requirere, parafredos aut fidejussores violenter tollere, clericos ejusdem ecclesiae in personis vel domibus suis laedere, vel homines tam ingenuos, libellarios, quamque servos in possessionibus vel mansionibus ipsius ecclesiae commanentes, potestative distringere, nec ullas publicas redhibitiones, vel illicitas occasiones, sive angarias superimponere audeat, vel inferre praesumat, quatenus pro nostra incolumitate statuque regni nostri altissimum Dominum jugiter quiete valeant exorare. Insuper praecipimus atque statuimus ut, undecunque a tempore praefati Magni Caroli legalem investituram habere dignoscitur jam dicta ecclesia, nullam deminorationem quislibet facere praesumat, nisi prius ante nostri praesentiam judiciario more diffiniatur. Jubemus praeterea atque sancimus ut universas commutationes, quas cum parte palatii nostri, seu cum reliquis episcopiis, abbatiis, comitatibus, xenodochiis publicis, Pergamensis Ecclesia a tempore praelibati magni imperatoris Caroli usque in praesens legaliter factas habeat, inconvulsa ( #sic@# ) retineat, perpetualiterque possideat absque ulla in posterum contradictione, seu publica repetitione salvo inviolatoque jure ipsius ecclesiae. Quicunque autem hujus nostri praecepti praevaricator inventus fuerit, ac comprobatus, immunitatis poenam eidem ecclesiae in triginta libris auri futuram concedimus persolvere simibet cogatur. Et ut haec nostrae confirmationis seu concessionis atque immunitatis futuris temporibus illibatum obtineat robur, manu propria firmantes, sigillo nostro sigillari jussimus. CXXXII. #Praeceptum S. Henrici imperatoris Degenhario abbati Morbacensi concessum.--Monasterii privilegia et jus eligendi abbatis confirmat.@# (Anno 1023.)[Marten., #Thesaur. Anecd.@# I, 143, #ex chartario Morbacensi.@# ] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, Henricus, divina favente clementia, Romanorum imperator Augustus. Si loca divinis cultibus mancipata propter amorem Dei ditamus, et in eisdem locis sibi famulantibus beneficia opportuna largimur, praemium nobis apud Deum aeternae remunerationis rependi confidimus. Proinde omnium fidelium nostrorum, tam praesentium quam et futurorum,	null	150dffae-da00-4459-962f-ad96ef927eeb	latin_170m_raw	null	None	None	None
noverit industria quia vir venerabilis Degenhardus abbas ex monasterio Morbach, quod est constructum in honore sanctae Dei genetricis semperque virginis Mariae, sanctique Petri principis apostolorum, et sancti Leodegarii martyris et episcopi, detulit obtutibus nostris auctoritates immunitatum domni Ottonis secundi Romanorum imperatoris, in quibus continebatur insertum qualiter ipsum monasterium cum rebus et hominibus sibi juste subjectis, ob amorem Dei, tranquillitatem fratrum ibidem consistentium, sub plenissima defensione eorum et immunitatis tuitione haberetur; et pro rei totius firmitate charissima nostra contectalis Cunigunda, Argentinae civitatis Verenhario episcopo comite, nos postulavit ut hujuscemodi nostrae auctoritatis immunitatem erga ipsum monasterium, ob reverentiam ipsius sancti loci, hac nostra renovaremus atque confirmaremus auctoritate. Nos vero petitioni, pro Dei amore et nostrae mercedis augmento, libenter annuimus, et hoc praeceptum inde conscribi jussimus, per quod eis omnia loca quae, vel tempore Eberhardi et Luidefridi, usibus eorum concessa sunt, et modo in eorum vestitura tenentur, ad suum peculiare; et quae injuste abstracta noscuntur, nostra imperiali auctoritate omnia eis concedimus ac roboramus; eisque inter se eligendi abbatem qui eisdem rebus fratrum praeesse possit, quandocunque necesse sit, liberum concedimus arbitrium. Insuper etiam imperiali sceptro sancimus ut nullus comes, aut judex, seu quaelibet praepotens persona, mansiones in illis locis habere, aut paratas exquirere praesumat, sed eis liceat quieto ordine degere, et regulariter Domino militari; teloneum videlicet, juxta antiquas antecessorum nostrorum concessiones, ab eis vel eorum hominibus per omnes regni nostri fines, neque in urbe, neque in via, neque ad pontes, seu aliquae stricturae nullomodo accipiantur vel quaerantur. Et, ut hoc nostrae confirmationis praeceptum firmum stabileque permaneat, manu nostra illud subterfirmavimus, sigillique nostri impressione ingniri praecepimus. #Signum domni Henrici Romanorum invictissimi imperatoris Augusti.@# Guntherius cancellarius, vice Aribonis archicapellani, recognovit. Data VII Kal. Octobris, indict. VI, anno Dominicae incarnationis 1023, anno vero domni Henrici secundi, regnantis 22, imperii autem 11. Actum Basileae feliciter. Amen. CXXXIII. #S. Henrici imp. praeceptum, per quod gravi dissidio inter Wormatiensem Ecclesiam et Lauritheimense coenobium suborto finem imponit.@# (Anno 1023.)[Schannat, #Episcopatus Wormat.,@# II, 43.] In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS, divina favente clementia imperator Augustus. Notum sit et qualiter assidua proclamatio nostras aures inquietabat, ob inveteratas et frequentes contentiones et ob immarcidas inimicitias quae semper erant inter Wormatiensem episcopum et Laureshamensem abbatem, et inter familias utrarumque Ecclesiarum; quae jam in tantum invaluerunt, ut etiam innumerabilia inter se fierent homicidia, et in hoc maximum detrimentum utraque pateretur Ecclesia. Quapropter cum consilio meorum fidelium id ordinare disposui; in primis praecepi, et ad hoc peragendum meos nuntios misi, ut omnis injustitia, quae jam per multa tempora ex utraque parte incorrecta permanserat, ab advocatis illorum utrinque pleniter corrigeretur; et de hinc provideant ne talia apud illos sic inveterescant; et, si aliqua nova contentio, quob absit! inter illos remaneret, istud constitui decretum: si quis ex familia sancti Petri Wormatiensis aliquem ex familia sancti Nazary, vel e contrario aliquis ex familia sancti Nazary quemquam servorum sancti Petri insequatur, et ausu temerario et armata manu aliquem ad occidendum, vel ad depraedandum ejus curtem, sive ejus domum infregerit, et eum impugnaverit, et si ille effugerit vel quoquo modo ab ejus impugnatore se liberaverit; illi, qui hujus audaciae et invasionis dux et princeps fuerit, tollantur coriarium et capilli, et insuper in utraque maxilla ferro ad hoc facto etiam candenti cratetur et comburatur; reliqui ejus sequaces cute et capillis priventur. Si autem ibi occiderit, omnes qui hujusmodi homicidii vel invasionis participes sunt, cute et capillis perditis, supradicta combustione signentur, ac weregeldum occisi domino suo auctor homicidii persolvat, et cum proximis ejusdem interfecti componat, etc. Guntherus cancellarius, vice Aribonis archicapellani recognovi. Data IV Decemb. Jud. VI, anno Dominicae Incarn. 1023. Actum Triburi, regia villa, feliciter. Amen. CXXXIV. #S. Henricus Ecclesiae Paderbonensi praedium Steini donat.@# (Anno 1023.)[ #Cod. diplom., Hist. Westph.,@# p. 87.] C. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, HENRICUS divina favente clementia Romanorum imperator Augustus. Si venerabilia	null	86e5fec2-7ead-4cf8-8d13-3273b1a9ce68	latin_170m_raw	null	None	None	None

Subsets and Splits

No community queries yet

The top public SQL queries from the community will appear here once available.