Datasets:
fibonacciai
/
shahname

Dataset card Data Studio Files Community
Chapter
int64
1
61
Part
int64
1
76
Bait
int64
1
890
Mesra
int64
1
2
Text
stringlengths
18
34
8
2
68
1
تو را دایه گر مرغ شاید همی
8
2
68
2
پس این پهلوانی چه باید همی
8
2
69
1
گر آهو است بر مرد موی سپید
8
2
69
2
تو را ریش و سر گشت چون خنگ بید
8
2
70
1
پس از آفریننده بیزار شو
8
2
70
2
که در تنتْ هر روز رنگیست نو
8
2
71
1
پسر گر به نزدیک تو بود خوار
8
2
71
2
کنون هست پروردهٔ کردگار
8
2
72
1
کز او مهربان‌تر ورا دایه نیست
8
2
72
2
تو را خود به مهر اندرون مایه نیست
8
2
73
1
به خواب اندرون بر خروشید سام
8
2
73
2
چو شیر ژیان کاندر آید به دام
8
2
74
1
چو بیدار شد بخردان را بخواند
8
2
74
2
سران سپه را همه برنشاند
8
2
75
1
بیامد دمان سوی آن کوهسار
8
2
75
2
که افگندگان را کند خواستار
8
2
76
1
سر اندر ثریا یکی کوه دید
8
2
76
2
که گفتی ستاره بخواهد کشید
8
2
77
1
نشیمی از او برکشیده بلند
8
2
77
2
که ناید ز کیوان بر او بر گزند
8
2
78
1
فرو برده از شیز و صندل عمود
8
2
78
2
یک اندر دگر ساخته چوب عود
8
2
79
1
بدان سنگ خارا نگه کرد سام
8
2
79
2
بدان هیبت مرغ و هول کنام
8
2
80
1
یکی کاخ بد تارک اندر سماک
8
2
80
2
نه از دست رنج و نه از آب و خاک
8
2
81
1
ره بر شدن جست و کی بود راه
8
2
81
2
دد و دام را بر چنان جایگاه
8
2
82
1
ابر آفریننده کرد آفرین
8
2
82
2
بمالید رخسارگان بر زمین
8
2
83
1
همی گفت کای برتر از جایگاه
8
2
83
2
ز روشن روان و ز خورشید و ماه
8
2
84
1
گر این کودک از پاک پشت من است
8
2
84
2
نه از تخم بد گوهر آهرمن است
8
2
85
1
از این بر شدن بنده را دست گیر
8
2
85
2
مر این پر گنه را تو اندر پذیر
8
2
86
1
چنین گفت سیمرغ با پور سام
8
2
86
2
که ای دیده رنج نشیم و کنام
8
2
87
1
پدر سام یل پهلوان جهان
8
2
87
2
سرافرازتر کس میان مهان
8
2
88
1
بدین کوه فرزند جوی آمدست
8
2
88
2
تو را نزد او آب روی آمدست
8
2
89
1
روا باشد اکنون که بردارمت
8
2
89
2
بی‌آزار نزدیک او آرمت
8
2
90
1
به سیمرغ بنگر که دستان چه گفت
8
2
90
2
که سیر آمدستی همانا ز جفت
8
2
91
1
نشیم تو رخشنده گاه من است
8
2
91
2
دو پرّ تو فرّ کلاه من است
8
2
92
1
چنین داد پاسخ که گر تاج و گاه
8
2
92
2
ببینی و رسم کیانی کلاه
8
2
93
1
مگر کاین نشیمت نیاید به کار
8
2
93
2
یکی آزمایش کن از روزگار
8
2
94
1
ابا خویشتن بر یکی پرّ من
8
2
94
2
خجسته بود سایهٔ فرّ من
8
2
95
1
گرت هیچ سختی به روی آورند
8
2
95
2
ور از نیک و بد گفت و گوی آورند
8
2
96
1
بر آتش برافگن یکی پرّ من
8
2
96
2
ببینی هم اندر زمان فرّ من
8
2
97
1
که در زیر پرت بپرورده‌ام
8
2
97
2
ابا بچّگانت برآورده‌ام
8
2
98
1
همان گه بیایم چو ابر سیاه
8
2
98
2
بی‌آزارت آرم بدین جایگاه
8
2
99
1
فرامش مکن مهر دایه ز دل
8
2
99
2
که در دل مرا مهر تو دلگسل
8
2
100
1
دلش کرد پدرام و برداشتش
8
2
100
2
گرازان به ابر اندر افراشتش
8
2
101
1
ز پروازش آورد نزد پدر
8
2
101
2
رسیده به زیر برش موی سر
8
2
102
1
تنش پیلوار و به رخ چون بهار
8
2
102
2
پدر چون بدیدش بنالید زار
8
2
103
1
فرو برد سر پیش سیمرغ زود
8
2
103
2
نیایش همی بآفرین برفزود
8
2
104
1
سراپای کودک همی بنگرید
8
2
104
2
همی تاج و تخت کئی را سزید
8
2
105
1
بر و بازوی شیر و خورشید روی
8
2
105
2
دل پهلوان دست شمشیر جوی
8
2
106
1
سپیدش مژه دیدگان قیرگون
8
2
106
2
چو بسد لب و رخ به مانند خون
8
2
107
1
دل سام شد چون بهشت برین
8
2
107
2
بر آن پاک فرزند کرد آفرین
8
2
108
1
به من ای پسر گفت دل نرم کن
8
2
108
2
گذشته مکن یاد و دل گرم کن
8
2
109
1
منم کم‌ترین بنده یزدان پرست
8
2
109
2
از آن پس که آوردمت باز دست
8
2
110
1
پذیرفته‌ام از خدای بزرگ
8
2
110
2
که دل بر تو هرگز ندارم سترگ
8
2
111
1
بجویم هوای تو از نیک و بد
8
2
111
2
از این پس چه خواهی تو چونان سزد
8
2
112
1
تنش را یکی پهلوانی قبای
8
2
112
2
بپوشید و از کوه بگزارد پای
8
2
113
1
فرود آمد از کوه و بالای خواست
8
2
113
2
همان جامهٔ خسرو آرای خواست
8
2
114
1
سپه یک‌سره پیش سام آمدند
8
2
114
2
گشاده دل و شادکام آمدند
8
2
115
1
تبیره‌زنان پیش بردند پیل
8
2
115
2
برآمد یکی گرد مانند نیل
8
2
116
1
خروشیدن کوس با کرّه‌نای
8
2
116
2
همان زنگ زرین و هندی درای
8
2
117
1
سواران همه نعره برداشتند
8
2
117
2
بدان خرّمی راه بگذاشتند