Dataset Viewer
Chapter
int64 1
61
| Part
int64 1
76
| Bait
int64 1
890
| Mesra
int64 1
2
| Text
stringlengths 18
34
|
|---|---|---|---|---|
1 | 1 | 1 | 1 | به نام خداوند جان و خرد |
1 | 1 | 1 | 2 | کز این برتر اندیشه بر نگذرد |
1 | 1 | 2 | 1 | خداوند نام و خداوند جای |
1 | 1 | 2 | 2 | خداوند روزی ده رهنمای |
1 | 1 | 3 | 1 | خداوند کیوان و گَردان سپهر |
1 | 1 | 3 | 2 | فروزندهٔ ماه و ناهید و مهر |
1 | 1 | 4 | 1 | ز نام و نشان و گمان برتر است |
1 | 1 | 4 | 2 | نگارندهٔ بر شده پیکر است |
1 | 1 | 5 | 1 | به بینندگان آفریننده را |
1 | 1 | 5 | 2 | نبینی مرنجان دو بیننده را |
1 | 1 | 6 | 1 | نیابد بدو نیز اندیشه راه |
1 | 1 | 6 | 2 | که او برتر از نام و از جایگاه |
1 | 1 | 7 | 1 | سخن هر چه زین گوهران بگذرد |
1 | 1 | 7 | 2 | نیابد بدو راه جان و خرد |
1 | 1 | 8 | 1 | خرد گر سخن برگزیند همی |
1 | 1 | 8 | 2 | همان را گزیند، که بیند همی |
1 | 1 | 9 | 1 | ستودن نداند کس، او را چو هست |
1 | 1 | 9 | 2 | میان بندگی را ببایدت بست |
1 | 1 | 10 | 1 | خرد را و جان را همی سنجد اوی |
1 | 1 | 10 | 2 | در اندیشهٔ سخته کی گنجد اوی |
1 | 1 | 11 | 1 | بدین آلت رای و جان و زبان |
1 | 1 | 11 | 2 | ستود آفریننده را کی توان |
1 | 1 | 12 | 1 | به هستیش باید که خستو شوی |
1 | 1 | 12 | 2 | ز گفتار بی‌کار یک‌سو شوی |
1 | 1 | 13 | 1 | پرستنده باشی و جوینده راه |
1 | 1 | 13 | 2 | به ژرفی به فرمانش کردن نگاه |
1 | 1 | 14 | 1 | توانا بود هر که دانا بود |
1 | 1 | 14 | 2 | ز دانش دل پیر برنا بود |
1 | 1 | 15 | 1 | از این پرده برتر سخن‌گاه نیست |
1 | 1 | 15 | 2 | ز هستی مر اندیشه را راه نیست |
1 | 2 | 1 | 1 | کنون ای خردمند وصف خرد |
1 | 2 | 1 | 2 | بدین جایگه گفتن اندر خورد |
1 | 2 | 2 | 1 | کنون تا چه داری بیار از خرد |
1 | 2 | 2 | 2 | که گوش نیوشنده ز او بر خورد |
1 | 2 | 3 | 1 | خرد بهتر از هر چه ایزد بداد |
1 | 2 | 3 | 2 | ستایش خرد را به از راه داد |
1 | 2 | 4 | 1 | خرد رهنمای و خرد دلگشای |
1 | 2 | 4 | 2 | خرد دست گیرد به هر دو سرای |
1 | 2 | 5 | 1 | از او شادمانی و ز اویت غمی است |
1 | 2 | 5 | 2 | و ز اویت فزونی و ز اویت کمی است |
1 | 2 | 6 | 1 | خرد تیره و مرد روشن روان |
1 | 2 | 6 | 2 | نباشد همی شادمان یک زمان |
1 | 2 | 7 | 1 | چه گفت آن خردمند مرد خرد |
1 | 2 | 7 | 2 | که دانا ز گفتار او بر خورد |
1 | 2 | 8 | 1 | کسی کو خرد را ندارد ز پیش |
1 | 2 | 8 | 2 | دلش گردد از کردهٔ خویش ریش |
1 | 2 | 9 | 1 | هشیوار دیوانه خواند ورا |
1 | 2 | 9 | 2 | همان خویش بیگانه داند ورا |
1 | 2 | 10 | 1 | از اویی به هر دو سرای ارجمند |
1 | 2 | 10 | 2 | گسسته خرد پای دارد به بند |
1 | 2 | 11 | 1 | خرد چشم جان است چون بنگری |
1 | 2 | 11 | 2 | تو بی‌چشم شادان جهان نسپری |
1 | 2 | 12 | 1 | نخست آفرینش خرد را شناس |
1 | 2 | 12 | 2 | نگهبان جان است و آن سه پاس |
1 | 2 | 13 | 1 | سه پاس تو چشم است و گوش و زبان |
1 | 2 | 13 | 2 | کز این سه رسد نیک و بد بی‌گمان |
1 | 2 | 14 | 1 | خرد را و جان را که یارد ستود |
1 | 2 | 14 | 2 | و گر من ستایم که یارد شنود |
1 | 2 | 15 | 1 | حکیما چو کس نیست گفتن چه سود |
1 | 2 | 15 | 2 | از این پس بگو کآفرینش چه بود |
1 | 2 | 16 | 1 | تویی کردهٔ کردگار جهان |
1 | 2 | 16 | 2 | ببینی همی آشکار و نهان |
1 | 2 | 17 | 1 | به گفتار دانندگان راه جوی |
1 | 2 | 17 | 2 | به گیتی بپوی و به هر کس بگوی |
1 | 2 | 18 | 1 | ز هر دانشی چون سخن بشنوی |
1 | 2 | 18 | 2 | از آموختن یک زمان نغنوی |
1 | 2 | 19 | 1 | چو دیدار یابی به شاخ سخن |
1 | 2 | 19 | 2 | بدانی که دانش نیاید به بن |
1 | 3 | 1 | 1 | از آغاز باید که دانی درست |
1 | 3 | 1 | 2 | سر مایهٔ گوهران از نخست |
1 | 3 | 2 | 1 | که یزدان ز ناچیز چیز آفرید |
1 | 3 | 2 | 2 | بدان تا توانایی آرد پدید |
1 | 3 | 3 | 1 | سرِ مایهٔ گوهران این چهار |
1 | 3 | 3 | 2 | بر آورده بی‌رنج و بی‌روزگار |
1 | 3 | 4 | 1 | یکی آتشی بر شده تابناک |
1 | 3 | 4 | 2 | میان آب و باد از بر تیره خاک |
1 | 3 | 5 | 1 | نخستین که آتش به جنبش دمید |
1 | 3 | 5 | 2 | ز گرمیش پس خشکی آمد پدید |
1 | 3 | 6 | 1 | و زان پس ز آرام سردی نمود |
1 | 3 | 6 | 2 | ز سردی همان باز تری فزود |
1 | 3 | 7 | 1 | چو این چار گوهر به جای آمدند |
1 | 3 | 7 | 2 | ز بهر سپنجی سرای آمدند |
1 | 3 | 8 | 1 | گهرها یک اندر دگر ساخته |
1 | 3 | 8 | 2 | ز هر گونه گردن برافراخته |
1 | 3 | 9 | 1 | پدید آمد این گنبد تیز رو |
1 | 3 | 9 | 2 | شگفتی نمایندهٔ نو به نو |
1 | 3 | 10 | 1 | ابر ده و دو هفت شد کدخدای |
1 | 3 | 10 | 2 | گرفتند هر یک سزاوار جای |
1 | 3 | 11 | 1 | در بخشش و دادن آمد پدید |
1 | 3 | 11 | 2 | ببخشید دانا چنان چون سزید |
1 | 3 | 12 | 1 | فلک‌ها یک اندر دگر بسته شد |
1 | 3 | 12 | 2 | بجنبید چون کار پیوسته شد |
1 | 3 | 13 | 1 | چو دریا و چون کوه و چون دشت و راغ |
1 | 3 | 13 | 2 | زمین شد به کردار روشن چراغ |
1 | 3 | 14 | 1 | ببالید کوه آب‌ها بر دمید |
1 | 3 | 14 | 2 | سر رستنی سوی بالا کشید |
1 | 3 | 15 | 1 | زمین را بلندی نبد جایگاه |
1 | 3 | 15 | 2 | یکی مرکزی تیره بود و سیاه |
1 | 3 | 16 | 1 | ستاره بر او بر شگفتی نمود |
1 | 3 | 16 | 2 | به خاک اندرون روشنایی فزود |
End of preview. Expand
in Data Studio
README.md exists but content is empty.
- Downloads last month
- 41