text
stringlengths 4
22.7k
| label
class label 2
classes |
|---|---|
Tosti’s en andere gegrilde broodjes zijn een ‘comfort food’ in de winter en herfstachtige periode. Iets warms en vullends met een creatieve slag. Mijn man was wellicht nog enthousiaster dan ikzelf toen dit kookboek op tafel lag. Voor een tosti mag ik hem wakker maken. Het boek is met 64 pagina’s niet overdreven dik maar er staan leuke en verrassende combinaties in voor tosti’s en andere warme broodjes. Ieder recept heeft een leuke, hongeropwekkende, foto erbij. Er wordt bij verschillende recepten gebruik gemaakt van chutney’s om het gerecht een beetje meer bite te geven. Deze recepten staan ook opgenomen. De gerechten zijn onderverdeeld in de hoofdstukken ‘eenvoud’, ‘culinair’ en ‘werelds’.
Ik heb de Tosti Brie & Appel-Cranberrysaus gemaakt:
(voor 2 personen)
180 gr. rijpe gekoelde brie, zonder korst, in dunne plakjes
4-8 sneden walnotenbrood, afhankelijk van de maat van het brood
Ongezouten zachte boter
Voor de Appel-Cranberrysaus:
300 gr. Cranberry’s, verse of uit de vriezer
Het sap van 1 sinaasappel
1 kleine appel, bijvoorbeeld een cox, geschild en in kleine blokjes
3 eetlepels fijne kristalsuiker of naar smaak meer.
Doe voor de appel-cranberrysaus alle ingredienten in een steelpan op een laag vuur. Roer het mengsel regelmatig om totdat de suiker is opgelost en de cranberry’s openbarsten en uit elkaar vallen. Voeg, als het mengsel te droog wordt, een beetje water toe. Doe een deksel op de pan en laat de cranberry’s zachtjes pruttelen totdat ze gaar zijn en het mengsel een jamachtige substantie is geworden. Blijf controleren of het mengsel niet te droog wordt – als dat het geval is, voeg je water in kleine hoeveelheden tegelijk toe om te voorkomen dat het mengsel indikt en aanbrandt. Proef en voeg naar smaak suiker toe. Zet apart.
Besmeer de sneden brood aan één kant met boter en zet apart.
Leg zonder het vuur aan te doen twee sneden brood in een grote koekenpan met dikke bodem en met antiaanbaklaag, met de beboterde kant onder. Als je pan niet groot genoeg is voor twee sneden bak je één tosti per keer. Schep royaal wat cranberrysaus op de sneden en leg daar een paar plakjes brie op. Leg op elke snee een andere snee brood, met de beboterde kant boven en druk licht aan.
Zet het vuur op matig en laat de eerste van de tosti’s gedurende 3-5 minuten bakken totdat deze goudbruin zijn geworden, waarbij je met een spatel licht druk uitoefent. Keer de tosti’s met de spatel voorzichtig om en laat de andere kant gedurende 2-3 minuten bakken totdat de tosti’s goudbruin zijn. Haal de tosti’s uit de pan, leg ze op een bord en snijd ze in tweeën. Laat ze een paar minuten afkoelen voordat je ze serveert met wat extra appel-cranberrysaus.
Walnoten doen het uitstekend in combinatie met brie en cranberry’s. Aangezien dit ook voor de meeste andere nootsoorten geldt, kun je gerust iets anders kiezen als walnotenbrood niet verkrijgbaar is. Ee tip voor de bereiding van deze tosti: dunne plakken brie smelten makkelijker; houdt de brie daarom goed koud, omdat hij dan beter te snijden is. Verwijder ook de korst omdat deze niet goed smelt.
De hoeveelheid is precies goed voor 2 personen. Belangrijk is om echt bij de pan te blijven tijdens het bakken. Je wilt wel dat de brie smelt maar niet dat de tosti verbrand. Ik ga zeker nog wat andere dingen proberen uit het boek. Door de eenvoudig te maken recepten is het een handig kookboek om te hebben voor als je snel tussendoor toch nog even iets warms wilt voor de lunch of zo. Ingrediënten zijn makkelijk verkrijgbaar bij iedere supermarkt. | 1pos
|
Waan je een schelm in dit meesterlijke avontuur van Jack Vance. In de toekomst, ten tijde van de stervende aarde, volgen wij een oplichter, een bedrieger, een ongeluksvogel: Cugel ‘de slimme’. Een boek om van te smullen.
Bijzonder
Oorspronkelijk gepubliceerd in het Engels, is dit scifi en fantasy verhaal van de Amerikaanse schrijver Jack Vance (1916-2013) één van de twee delen uit de Cugel-saga. De oude uitgaves van Vance boeken bemachtigen is een hele uitdaging, met meer vraag dan aanbod, waarbij de vertalingen naar het Nederlands het meest geliefd en ook het schaarst waren. Die zoektocht wordt nu vergemakkelijkt doordat uitgeverij Spatterlight op de behoefte inspeelt en alle werken van Vance opnieuw uitgeeft.
Het Verhaal
Ogen van de Overwereld is het eerste deel van de Cugel-saga en wordt gevolgd door Cugel Gewroken. De lezer volgt protagonist Cugel, een jongeman met sluik zwart haar die er niet voor terugdeinst om anderen op te lichten. Aan het begin van het boek gaat hij zelfs zo ver om van een tovenaar te willen stelen. Iets dat niet goed uitpakt: Cugel wordt met een spreuk weggezonden naar de andere kant van de wereld met de opdracht violette hemisferen te bemachtigen. Deze ‘ogen van de overwereld’ tonen de wereld in een ander licht en de tovenaar, Iucounu, dwingt Cugel deze naar hem toe te brengen. Vergezeld door Firx, een wezentje omschreven als één en al klauwen, scharen en weerhaken, die zijn lever regelmatig toetakelt, heeft Cugel geen andere keus dan de hemisferen te zoeken en zijn weg terug te vinden naar Almery, de woonplaats van de tovenaar.
De Sfeer
Ogen van de Overwereld is vooral een reisverhaal. Wij volgen Cugel als hij wordt weggestuurd vanuit Almery en zich begeeft langs de meest buitengewone dorpen en woeste vlaktes. We zien hoe hij mensen te slim af denkt te zijn, en hoe anderen denken hem te kunnen oplichten. En wanneer het lijkt dat er iemand succes heeft met zijn snode daden blijkt dat een andere ze overtroeft. Verwacht dus een reis over een stervende aarde. Verwacht tovenaars en magie, maar ook pelgrims en rovers.
De fantasy is zo verwerkt in het boek dat het niet de overhand heeft; het overheerst niet en daardoor is de reis van Cugel geloofwaardig en ook aantrekkelijk voor degene die niet zo houden van tovenarij. Denk aan schelmen zoals Loki; zo’n anti-held kan je verwachten maar dan met minder superkrachten. En de tovenaars doen dan denken aan het beeld dat we hebben via Tolkien, al neigt de toon van het verhaal meer naar Pratchett’s schrijfstijl van de Discworld boeken. Dus voor fans van fantasy die een realistische wereld willen met een schepje humor is dit een uitermate geschikt boek.
De vreemde wezens die voorkomen in het boek zijn veelal genetisch gemanipuleerd van oorsprong. Cugel is geen lieverdje en zeker niet een metgezel waar je mee op reis zou willen in het echte leven, maar daar staat tegenover dat de mensen die hij ontmoet vaak net zulke streken leveren als hijzelf. Hierdoor blijft het spannend om te lezen: wie komt er deze keer het beste vanaf?
Rijk Taalgebruik
“Na een poos kreeg hij honger, en hij dacht aan de amulet die Iucounu hem had verschaft. Hij raapte een stuk drijfhout op en wreef er met de amulet over, in de hoop een transformatie te zien in een blad bonbons of een geroosterde fazant. Maar het drijfhout werd alleen maar zachter tot het de consistentie van kaas had, en het behield de smaak van drijfhout. Cugel at er met lange tanden van, zonder te kauwen. Een nieuwe grief tegen Iucounu!”(p 13)
Dit boek is een heruitgave van de oorspronkelijke Nederlandse vertaling en nog net zo rijk aan woordenschat als voorheen. Heerlijk voor de taalliefhebber. Eén van de charmes van de werken van Vance is ook de beleefdheid van de karakters wanneer er een onenigheid is of iemand beledigd wordt. Schelden komt niet voor met grove woorden, alles is netjes ingepakt.
Derwe Coreme haalde onverschillig haar schouders op. “Zoals u wenst. Ik lijk mij uw gezicht te herinneren. U lijkt op een vagebond die ik onlangs heb laten afronselen.”
“Ik ben die vagebond,” zei Cugel. “Ik kan niet zeggen dat uw gedrag geen restant wrok heeft achtergelaten en nu ben ik hier om uitleg te eisen.” (p 52)
Karakters doen zich mooier voor dan ze werkelijk zijn (zo zijn er meerdere personages die hun eigen familie ‘opofferen’ om er zelf beter van te worden, maar alles op uiterst beschaafde wijze natuurlijk). Door het rijke taalgebruik is het ook een goed boek om voor te lezen of te laten lezen door een jonger publiek; veel van de gruwelijkheden die geïmpliceerd worden kunnen je makkelijk ontgaan als kind. Daardoor heeft het boek een dubbele laag: een spannend avontuur vol ondeugd en een serieuzere laag die ernstiger is en waarbij blijkt dat het veel van de karakters niet goed verloopt.
De omschrijvingen van omgevingen én de persoonlijkheden en uiterlijke kenmerken van de karakters tonen dat Vance een goed bereisde man was.
Cosplay
Uniek zijn de illustraties van Stephen Fabian. Deze tekeningen geven een beeld van Cugel en zijn metgezellen en kunnen als basis dienen voor cosplay. Er zijn meerdere beschrijvingen in het boek en vooral Cugel als hoofdpersonage, maar ook andere zoals Derwe Coreme, nodigen uit tot cosplay. Derwe, een vrouwelijk karakter met voorname rol, wordt omschreven als een mooie vrouw in een rijtuig op zwanenpoten. Dus ook voor de knutselaar zijn er leuke attributen om na te maken. Naast beeldschone wezens ontmoet Cugel ook oude tovenaars en vieze rovers. Voor ieder wat wils dus en uitnodigend voor groep cosplays. Verder gaat het gerucht dat er wellicht een verfilming van de Cugel saga zal komen.
Aanrader
Een boek zoals deze vind je niet vaak. De combinatie van het type verhaal, de schrijfstijl, de vertaling, de rijke taal maken dit avontuur tot een heerlijk leeswerk voor zowel thuis als op vakantie. De hoofdstukken waren ooit als aparte stukken gepubliceerd en dat maakt het makkelijker om het even aan de kant te leggen en later verder te lezen. Met een duidelijk begin, goede opbouw en duidelijk eind (maar niet het officiële einde) is dit een verhaal om van te genieten. Houd je van avonturen, van schelmen, van streken en van reizen? Ben je een liefhebber van fantasy? Dan is dit boek zeker wat voor jou.
[ Uitgegeven door Spatterlight: http://www.spatterlight.nl/ Beschikbaar als paperback (14,98,-), als Kindle- en als ePub E-boek. Oorspronkelijke uitgaves: 1966, 2005, deze versie 2017. Recensie door Vanne ] | 1pos
|
'Wat je bent' van Hanna Jameson. Ik vond het een indrukwekkend boek m.n. door de heftige gewelddadige scenes maar ook door de uitwerking van de dieperliggende menselijke aspecten van de personages. Je zit meteen in het verhaal. Vele korte hoofdstukjes maken dat het boek lekker vlot doorleest. Knap gedaan van deze jonge (22 Jaar) schrijfster. | 1pos
|
Jo blijft 1 van mij favoriete schrijvers ... Geweldig ! Ik ga nu het nieuwe boek lezen van Jo Nesbo " de zoon" . En dit keer zonder onze inspecteur Harry Hole ... Ben erg benieuwd ! | 1pos
|
Bij het zien van de schitterende cover van Denken aan Bandoeng van Annelies Oldeman wil je weten wie het meisje is dat bij haar vader of iemand anders op schoot zit en wie die man is. Het doet nostalgisch aan. Het doet verlangen naar de warme zomer waar je op een terrasje zit met iets fris of bij een zwembad waar je lekker in kan afkoelen en daarna opdrogen in de zon op het grasveld. De titel maakt nieuwsgierig.
Denken aan Bandoeng van Annelies Oldeman gaat over drie generaties die ieder op hun eigen manier hun tijd in het voormalig Nederlands - Indië hebben beleefd, hoe de grootouders naar Nederlands - Indië vertrokken, de tijd dat de drie generaties daar woonden en werkten, de tijd in de kampen en hun uiteindelijke terugkeer naar Nederland, hoe ze dat hebben ervaren. Ondertussen werden er vanuit Nederlands - Indië brieven en vaak meer zoals foto's naar de familie in Nederland en andersom gestuurd. Het zijn vaak ontroerende, liefdevolle brieven, zeker die van een zusje aan haar oudere zus zijn ontroerend, maar ook vermakelijk. In het boek kan je lezen waar het de familie vooral om ging als ze elkaar brieven schreven. Het zal voor diegenen die voor het computertijdperk zijn geboren bekend voor komen.
Lees verder op https://surfingann.blogspot.com/2019/04/denken-aan-bandoeng-annelies-oldeman.html | 1pos
|
Preta is ondertussen het tiende deel in de Rani Diaz-reeks die ontsproten is aan Sterre Carrons brein.
Na een avondje stappen wordt het levenloze lichaam van Sammy teruggevonden in een maïsveld. Hierbij komt Sammy’s adoptiebroer Tristan in het vizier.
Niet veel later valt er een volgend slachtoffer en probeert Rani Diaz en haar team de rode draad in deze twee afgrijselijke moorden te vinden.
Ondertussen beschrijft Sterre Carron de verkiezingsperikelen die momenteel in de stad woeden.
En dit is toch iets totaal anders dan in haar andere boeken, dus het was voor mij een beetje aanpassen omdat ik niet direct de link kon leggen. Maar zoals steeds past alles naadloos in elkaar.
De Rani Diaz-reeks is niet geschikt voor teergevoelige zieltjes zoals we reeds van deze auteur gewoon zijn. Maar zouden we het anders willen? Nee, hoegenaamd niet, want iedere fan van deze reeks likt zijn vingers reeds af als er een nieuwe aankondiging is van een volgend boek.
Steeds nagelbijtend maar ook psychologisch onder de huid kruipend schrijft Sterre haar diepste en donkerste fantasieën van zich af wat steeds resulteert in een nieuwe topthriller. | 1pos
|
3, 5 sterren
In Vintage brengt Stenger een, om diverse redenen uit het verleden als het heden, getroebleerde familie in beeld. Gebrek aan onderlinge communicatie door angst voor negatieve reacties of afwijzing brengen sommige personages ertoe zich bij situaties neer te leggen en zaken te laten doorsudderen.
Dit ligt wat genuanceerder bij Cecile, de controlfreak die met ijzeren hand de designwinkel van haar vader probeert te leiden. Wanneer haar zoon Jord, na een aantal mislukte studies, wil participeren in het bedrijf geeft zij niet thuis. Wat weet zo'n jongen nou van zakendoen? Deze bijna minachtende houding wordt haar niet in dank afgenomen, maar gelukkig toont Jord over ruggengraat te beschikken en laat zich niet met een kluitje in het riet sturen.
Dat er sprake is van frictie tussen Cecile en haar kinderen (ze heeft ook een dochter met wie het contact niet florissant verloopt) kun je wel verwachten met haar vrij stugge en alwetende houding, waar ze zich overigens niet van bewust blijkt te zijn. In haar ogen doet ze er alles aan de banden aan te halen. Als lezer zou je haar wel even flink door elkaar willen schudden, maar tegelijkertijd wekt ze ook sympathie op.
Dit schijnt Cecile overigens niet van een vreemde te hebben, blijkens haar vaders gedrag. Wanneer ze hem noodgedwongen, vanwege gezondheidsredenen, in huis neemt, komt hun relatie als in een dampend sissende snelkookpan onder druk te staan. Dat dit uiteindelijk resulteert in een oververhitte ontlading voel je al aankomen. De passages over Anton die met zijn ziekte worstelt en zijn ogen voor de waarheid sluit zijn indringend en intens.
Doordat Stenger vanuit zijn belevingswereld schrijft voel je zijn chaos en de paniekerige angst voor het onbekende dat steeds vaker vat op hem krijgt en zijn karakter aantast. Hierin belicht Stenger een actueel maatschappelijk thema waar mensen in soortgelijke situaties zich in zullen kunnen herkennen.
Ondanks dat dit thema niet nieuw is en ik dit concept al in tal van andere romans heb zien voorbijkomen. Maar door haar schrijfstijl en humor heeft ze me, over de hele linie genomen, weten te boeien met deze getroebleerde familieleden die allemaal zo hun eigen geheimpjes hebben, de een groter en met meer impact dan de ander. | 1pos
|
Ook van dit deel heb ik weer ontzettend genoten. Val voor mij gaat over Roxy en de sexy Reece! Ze hebben een verleden, alleen weet alleen Roxy wat er echt is gebeurd. Naast de standaard problemen in new adult en de seksuele spanning, pakt Armentrout het altijd nog een beetje dieper aan dan een gemiddelde New Adult.
Ze gooit er andere problemen bij en zorgt ervoor dat het boek net wat meer diepgang heeft. De spanning wordt goed opgebouwd en de karakters ontwikkelen zich. Roxy ontwikkeld zich we het minst vergeleken de rest van de serie, maar ik denk dat juist in de andere boeken ze zich al wat meer heeft ontwikkeld. Wel missen hier en daar wat steekjes met betrekking tot haar beste vriend. Dit vind ik erg jammer.
Al met al heb ik ontzettend genoten van het verhaal. Ik kon mij makkelijk verplaatsen in de karakters en vond het een heerlijke read. Ik had hem dan ook in no-time uit!! :) Ik zou hem dan ook zeker aanraden. Hij verdiend dan ook een dikke 4 sterren! | 1pos
|
Topthriller over de bijna perfecte topcrimineel Leo Duvnjac. Voortdurend spannend. Aan te raden om eerst 'made in sweden' te lezen. | 1pos
|
Heerlijk. Het begin beloofd meteen een goed vervolg op de eerste 2 delen. Ik heb er weer van genoten. Snel, spannend top. | 1pos
|
een debuutroman van een jonge man uit Friesland, die maar liefst ruim 5 jaar geschaafd heeft aan een boek die je van het begin tot het eind boeit. Het verhaal Eland begint met een baby van 10 maanden die uit zijn bedje kruipt, naar de doka van zijn vader en daar een bijtende vloeistof drinkt. Gelukkig wordt snel ontdekt dat hij door het openstaande raam naar buiten kroop en wat er daarna gebeurde. Hij komt op tijd in het ziekenhuis en dokter Goetmakers verricht een gewaagde operatie, waardoor de jongen Daniel gered wordt.
We volgen Daniel in zijn opgroeien, waarbij hij totdat hij naar de basisschool gaat erg aan zijn moeder hangt en je langzaam ziet dat zijn ouders van elkaar vervreemden. Tegelijkertijd volgt er een2e verhaallijn over dokter Goetmakers.
Om en om volgt er een gedeelte over het opgroeien van Daniel, leren zijn familie en vrienden kennen en het verhaal van dokter Goetmakers, zijn gedragingen tijdens zijn laatste werkzame jaren en hoe hij zijn pensioen beleefd en zijn vrouw die problemen heeft met ouder worden.
Tijdens de puberteit van Daniel komen de 2 verhaallijnen samen en zien we hoe Daniel worstelt met verliefd zijn, seks en vriendschappen. Een mooie zin in de zoektocht naar seks is Niemand ruimt zo snel zijn troep op als een man die seks verwacht.
Het boek is opgebouwd in 6 delen, waar na elk deel een paginagrote foto verschijnt. Erg mooi.
In elk deel is Daniel ouder en het laatste deel is een mooie ontknoping.
Een boek met kleurrijke personen en zeker ook geschikt voor de Young Adult lezer.
Er komen onderwerpen aan de orde zoals schuld en vergeving, opgroeien, fouten maken, liefde en trouw, ontrouw, liegen, bedriegen. Een fascinerende kijk op menselijke relaties. Het zou zo maar over echte mensen kunnen gaan. ;-) | 1pos
|
Dit is op vele vlakken een typische Agatha Christie: een moordmysterie waarin de befaamde detective Poirot op zijn eigen speciale wijze op onderzoek uitgaat om de schuldige op te sporen.
Het speciale aan dit boek is dat Mr. Poirot deze keer niet ná de moord wordt opgeroepen, maar vooraf...
Ook dit boek leest weer als een trein. Het boek neemt je als het ware als getuige mee tijdens het onderzoek van Hercule Poirot. Hierdoor kom je -samen met de meesterdetective- stap voor stap meer informatie te weten over de omstandigheden van de moord, de achtergrond van de verschillende personages, enzoverder.
Hierdoor ga je als lezer onvermijdelijk zelf ook denken als detective, probeer je de moord zelf, aan de hand van de vele tips die je worden toegespeeld, op te lossen.
Helaas echter... ik betwijfel of in dit verhaal veel lezers het bij het rechte eind zullen hebben. Enkel Mr. Poirot beschikt volgens mij over de juiste 'grijze celletjes' om hier tot de correcte conclusie te komen.
Dat maakt het boek echter niet minder leuk om te lezen. Een aangenaam 'licht en luchtig' tussendoortje wat mij betreft. | 1pos
|
Op 16 maart zat er in De Prael tijdens de Literaire Thriller Salon weer een geïnteresseerd publiek met open monden en ogen te luisteren en te kijken naar de presentatie van Noodtoestand, de derde thriller van Ellen den Hollander. Naast het “normale” publiek zaten ook een aantal winnaars van de Hebban|Crimezone leesclub te popelen om een gesigneerd exemplaar van Noodtoestand uit handen van de auteur te ontvangen. Noodtoestand is een politiek getint verhaal over hoe kwetsbaar een land kan worden als enkele personen verkeerd willen. Minister Ivo Opstelten kan zich een gewaarschuwd mens voelen.
Staatssecretaris Veiligheid & Justitie, Wim Paardenkoper wordt dood gevonden. De regering heeft op dat moment al veel problemen en er moet snel een opvolger worden gevonden. Die lijkt gevonden te zijn in de persoon van Joost van Bronckhorst. Na enige twijfel besluit Joost de uitdaging aan te nemen en met groot enthousiasme stort hij zich op zijn nieuwe baan. Vrij snel daarna wordt hij geconfronteerd met hacking van overheidssystemen waardoor het dagelijkse leven danig wordt verstoord. Ook ontvangt de nieuwe staatssecretaris signalen dat de dood van zijn voorganger weleens moord zou kunnen zijn. Joost besluit om beide problemen ter hand te nemen en voor oplossingen te zorgen.
Met Noodtoestand heeft Ellen den Hollander een vermakelijke thriller geschreven die ook nog een boodschap met zich meedraagt. In een helder, volledig en transparant verhaal schetst de auteur hoe kwetsbaar een land kan zijn en hoe makkelijk het dagelijks leven volledig kan worden ontworteld. In een brede cast is ze zelfs voor de koning nog een rol weggelegd dus mocht het boek ooit worden verfilmd dan mag WA zich ook de titel van filmster toedichten.
Het verhaal ontwikkelt zich snel en afwisselend waarbij zo nu en dan op het randje van geloofwaardigheid wordt gebalanceerd. Met wat gezonde humor en passend sarcasme krijgt Ellen den Hollander alles echter weer snel in het gelid. Aan het einde heeft ze voor een toch wel verrassende ontknoping gezorgd waarin het geheel even in een serieuze context wordt geplaatst. Een compliment mag voor de auteur wel gegeven worden voor de research die ze heeft gedaan naar een aantal, toch wel specifieke onderwerpen. Dit alles zorgt voor een ruime dosis leesplezier en een nuttig kijkje in de Nederlandse politieke keuken tijdens het lezen van Noodtoestand.
Eindoordeel: 4 sterren
Spanning: 3 sterren
Plot: 4 sterren
Leesplezier: 4 sterren
Schrijfstijl: 3 sterren
Originaliteit: 4 sterren
Psychologie: 3 sterren | 1pos
|
Ewert Grens is een oude Zweedse politieman. Hij is eenzaam en heeft nauwelijks vrienden. Zijn werk is zijn leven. Hij is het kloppend hart van zijn team, maar moeilijk benaderbaar. Ewerts hele bestaan staat in het teken van een voorval dat 25 jaar geleden plaats vond. Het leven van een geliefde collega is een puinhoop geworden en Ewert zint nog steeds op wraak. Die kans krijgt hij want de dader is een psychopaat die vrij komt.
Veel verhaallijn weggeven doet afbreuk aan de bijzondere opbouw van dit boek waarin gedwongen prostitutie en vrouwenhandel een centraal thema vormen. De titel dekt de lading. Kluis 21 vormt een substantieel onderdeel van het verhaal en houdt verband met jonge vrouwen, meisjes, die vanuit de Baltische staten verhandeld worden. Er wordt hen een gouden toekomst in het rijke Zweden voorgespiegeld. De realiteit is anders. Hen wacht een bestaan vol vernedering, verlies en schaamte. Deze verhaallijn is ingeweven in een spannende, soms ontroerende, goed gecomponeerde misdaadroman.
Kluis 21 is een boek over hoe schaamte een mensenleven kan verwoesten, hoe schuldgevoel kan verlammen en hoe blindelings vertrouwen verkeerd kan uitpakken.
De personages zijn aansprekend en van diverse pluimage. Soms zijn ze aandoenlijk, innemend of merkwaardig. Soms zijn het hufters.
Het Zweedse schrijversduo schetst geen land waar je vrolijk van wordt. Beschaving is vernis, politiewerk is zwaar dankzij snotterende junks, corruptie, vrouwenhandel en psychopaten die kwetsbaarheden haarfijn aanvoelen. Kluis 21 zit ingenieus in elkaar en is spannend tot het einde. Zelfs op de laatste bladzijde volgt nog een onthulling die cruciaal is en die tot nadenken stemt over de impact op het verhaal.
Op de achterflap prijst Maj Sjöwall dit schrijverduo aan. Terecht! Want het is een beklemmend, schrijnend en realistisch boek over een actueel thema. | 1pos
|
Prachtig boek echt weer een pareltje van Dan Brown. Ik zelf ben bekend met Barcelona, dan herken je veel van het boek terug in je eigen beleving. Ik raad het iedereen aan dit boek. | 1pos
|
Menig jeugdboek beslaat het thema oorlog. Vooral de Tweede Wereldoorlog blijft een geliefd onderwerp. Je kunt er immers spannende en goede boeken over schrijven. Het onderwerp raakt daarmee misschien wat dood geschreven, zowel in de jeugdliteratuur als in de volwassenenromans. Ria Lazoe waagt zich toch aan dit overbekende onderwerp en brengt bij Clavis Het pistool uit. Het boek richt zich anders dan vele andere oorlogsboeken op een andere periode uit oorlogstijd: de tijd vlak na de bevrijding. Daarmee is Lazoe vernieuwend en kan ze tóch een spannend boek schrijven.
‘Het wapen lag in zijn handen alsof het ervoor gemaakt was, en hij had nog maar jongenshanden. Wat een machtig gevoel…’ Het is een paar dagen na de officiële bevrijding van Nederland wanneer Jan een wapen in een holster aantreft. Hij vermoedt dat het van de Canadees Charlie is en besluit het te verstoppen. Charlie neemt het immers toch niet mee: ‘Hij, de kleine Jan Prinsen, was nu de baas over drie kogels.’ Met dit wapen kan hij misschien weerstand bieden aan de grotere Kees en Wouter en wordt hij niet langer als ‘soft’ of ‘klein’ gezien.
Aan de andere kant van Nederland zitten Ziska en Loes in een kamp. Ze zijn gevangen genomen omdat ze kinderen zijn van NSB’ers. Wanneer de meiden horen dat ze misschien naar een ander kamp overgebracht zullen worden, besluiten ze dat dit het moment is om het kamp te verlaten. Ze vluchten en beginnen aan hun reis naar de vrijheid.
Met veel oog voor detail leidt Lazoe haar verhaal in. Ze besteedt veel aandacht aan de kleine dingen, waaronder aan de manier waarop Jan het wapen bestudeert, en schetst zo een scenische omgeving voor de lezer. Tegelijkertijd zet ze met de drie hoofdpersonen interessante figuren neer. Jan valt op vanwege zijn toekomstplannen. Zou hij wraak kunnen nemen op Franschman, de man die zijn vader van hem wegnam? Zou hij stoerder worden nu hij een wapen heeft? De meiden zijn daarentegen zo ‘fout’ als het maar kan. Toch? Ze zijn immers kinderen van NSB’ers. Lazoe doorbreekt dat taboe direct en maakt van de meisjes dames die je hart stelen. Ze laat zien dat kinderen van NSB’ers er niet voor gekozen hebben en misschien beter verdienen. Ziska en Loes brengen spanning in het verhaal: lukt het hun te ontsnappen? En wat doen ze daarna?
Middels veel korte, spannende gebeurtenissen houdt Lazoe haar plot aantrekkelijk. Haar taalgebruik is simpel, maar direct. Het past bij de jeugdige doelgroep: geen lange ingewikkelde zinnen, maar heldere beschrijvingen en veel dialogen. Ziska en Loes komen in aanraking met Jan en zijn vrienden en mogen bij de opoe en moeder van Jan blijven, ondanks hun achtergrond: ‘Nee, zulke meisjes konden geen NSB’ers zijn, anders was opoe toch niet zo aardig tegen hen geweest.’ Daar komen de twee verhalen samen en ontstaat een nieuw, interessant en spannend verhaal met het pistool in de hoofdrol. Regelmatig geeft Lazoe de lezer, door de perspectiefwisseling tussen Jan en Loes, een informatievoorsprong. Tegelijkertijd rijzen vragen over de afloop. Vakkundig stelt Lazoe de antwoorden uit; je moet het boek tot de laatste bladzijde lezen om echt álles te weten en regelmatig beland je op het verkeerde spoor.
Het pistool bevat een verhaal over de periode net ná de oorlog. Lazoe nuanceert het beeld over NSB’ers en hun kinderen: ‘O, maar als je NSB’er bent, hoef je toch niet slecht te zijn?’ Ze laat NSB-kinderen aan het woord en verwerkt hun belevingen, alsmede de belevenissen van een Nederlandse jongen in de periode kort na de oorlog, in een super spannend verhaal voor jeugd. Daarmee onderscheidt ze zich nét van menig ander oorlogsboek. | 1pos
|
Eindelijk is het weer rustiger tussen de benedelingen en de schaduwjagers. Totdat er allemaal soorten benedelingen worden vermoord. Benedelingen denken dat het de schaduwjagers zijn en de schaduwjagers weten van niks. Ook Jace wordt steeds afstandelijker en niemand weet wat er aan de hand is.
En Cassandra Clare doet het weer. Weer een fantastisch waar je je helemaal in kunt verliezen. Haar schrijfstijl leest zo lekker weg en is zo spannend. Het blijft spannend met name ook door de onverwachte gebeurtenissen. Ook is het leuk dat ze de hele tijd van perspectief wisselt, ook al is dat af en toe wat verwarrend. | 1pos
|
Op de achterflap van dit boekje staat: na 25 jaar heeft de schrijfster haar eindscriptie 'Martelaressen in de vroegchristelijke kerk' in proza omgezet. Meteen was mijn nieuwsgierigheid geprikkeld. Als derdejaars studente Geschiedenis, die binnenkort gaat beginnen aan haar bachelorscriptie, kan ik niet anders dan geïntrigeerd andermans historische onderzoeken lezen (zowel om van te leren als om van te genieten). En dan ook nog een onderzoek naar een zeer dynamische periode in de geschiedenis. Een periode waarin de polytheïstische wereld van de Grieken en Romeinen plaats ging maken voor de monotheïstische van de Christenen. Een periode van gruwelijke martelingen, decadentie, tirannie en de val van wereldrijken. De verwachtingen waren dus hoog en ze zijn geen moment teleurgesteld!
In het boek volgen we Aurelia Decimus, dochter van de consul van Carthago. De hoofdpersoon is vervelend, verwend, arrogant, egoïstisch en lelijk op elk vlak. En toch weet Nienke Pool haar interessant te maken! Ik heb nog nooit een boek gelezen, waarin ik zo'n hekel had aan de hoofdpersoon, maar toch benieuwd was wat er met haar ging gebeuren. Dat is op zich al een applaus waard.
Naast de hoofdpersoon zijn de gebeurtenissen in het boek ook zeer waarheidsgetrouw. Van de arena waarin de Christenen, overgoten met dierenbloed, bestookt worden met allerlei wilde dieren tot de Christenen die als menselijke fakkels dienen aan het begin van de avond als het feestmaal plaatsvind. Weerzinwekkend, maar zeer waarheidsgetrouw.
Behalve de gebeurtenissen zijn de geloofsovertuigingen van zowel de Romeinen als de Christenen op een prachtige manier in het boek verwerkt. De huisgod die voor iedere familie in de Oudheid een belangrijk onderdeel was van het dagelijks leven wordt in het verhaal als een echt persoon voorgesteld. In het begin heb je het idee dat de man gewoon een bediende is, maar al vrij snel wordt duidelijk dat Lares geen mens is. Ook de godheid Pan, die de Christenen als model hebben gebruikt voor de duivel, heeft een grote rol in het verhaal en wordt zonder moeite in de rest van het verhaal verweven. Deze versmelting van godenwereld en normale wereld was in de Oudheid een normaal gegeven en dat wordt in dit verhaal gerespecteerd en op geniale wijze gebruikt.
Het allerknapste aan het verhaal is echter de toon. Nienke hanteert een simpele, duidelijke verteltoon die voor zowel volwassenen als de jeugd makkelijk te lezen en begrijpen is en vat zo een complex en interessant stukje geschiedenis en fictie in een vorm die bedrieglijk eenvoudig is.
De begeleidende tekeningen van Gidion van de Swaluw zijn een prachtige aanvulling op het verhaal en doen denken aan de manier waarop de mythologische verhalen uit de Oudheid werden uitgebeeld op vazen en in fresco's. De tekeningen vertellen net als deze kunstwerken een eigen verhaal en zijn een wezenlijke toevoeging op de tekst. Wederom een prachtig voorbeeld van hoe literatuur en kunst elkaar aanvullen en versterken.
Het enige nadeel aan dit verhaal is de lengte. Sommige scènes hadden kunnen profiteren van een groter woordental. Vooral bij de eerste scène in de arena miste ik een omgevingsschets. Zowel de arena als het grote Carthago blijven een onduidelijke 'geest' op de achtergrond, terwijl ze in een langer verhaal sfeermaker hadden kunnen zijn. Het verhaal is er absoluut niet minder om, maar er zit nog meer in.
Het verhaal is en blijft echter een klein meesterwerk dat geschreven is met respect en aandacht voor de geschiedenis (zowel qua gebeurtenissen als belevingswereld), een prettige toon heeft en een akelige hoofdpersoon die op briljante wijze is neergezet. | 1pos
|
Nog nooit eerder heb ik een boek gelezen die in een boek mij zo gefascineerd kan maken met restaurant zijn en tegelijkertijd zoveel afkeer kan oproepen over restaurants. Daar, ik heb het gezegd. Is dat een slecht iets? Niet bepaald. Het verteld hoe de verschillende facetten aan bod komt. Het verteld hoe volledig eerlijk dit boek is.
In het restaurant neemt je mee in het verhaal achter hoe restaurants ontstonden en ontwikkelen, en dit doet het niet door de ogen van de schrijver maar door de ogen van de mensen die daar waren en het allemaal mee maakten. De serveerster die eigenlijk sociologe is. De schrijver in spe in nood voor een baan. De startende kok. De kok die het zat is. Nog meer sociologen. Zelfs overlevenden van 9/11.Het praat over de koks maar ook de kelners, het praat over mensen die op verschillende manieren met restaurants te maken hadden.
Wat het ook doet is zelfs vertellen over wat de effect was van fictie op het restaurant en restaurant op fictie. Het bekijkt en belicht het allemaal van verschillende kanten. Dit betekend ook de negatieve kanten. Het verhaal schroomt niet om racisme, en dingen achter de schermen te noemen die wij niet altijd zouden willen horen over onze favoriete plekken.
Dit boek is voor zij die interesse hebben in non fictie en het verhaal van restaurants, want het is een goed geschreven stuk non fictie en weet je aandacht goed vast te houden. Geniet dus van het smakelijk verhaal wat de schrijver je oren voorschotel, en een verhaal die alle aspecten belicht. Tenslotte is dat wat we verwachten van onze non fictie. De waarheid, verteld zoals het is en niet zoals het zou moeten zijn. En zal ik nog wat vertellen? Wat ik eerlijk moet bekennen? Hoe kan een boek die mij de echte naam geeft van George Orwell mij niet verassen. Hoe kan een boek die ons een kijkje geeft in de keuken niet hetgene zijn wat we allemaal stiekem willen lezen? | 1pos
|
Het bizarre verhaal van een Deens gezin, gezien door de ogen van de elfjarige zoon die de waarheid op zijn manier vertelt.
window.addEvent("domready", function(){var FO1260711922 = { movie:"http://www.youtube.com/v/H8Q5MOR0qR8", width:"300", height:"247", majorversion:"8", build:"0", xi:"true" };UFO.create(FO1260711922, "divID1260711922");});
Goed verzonnen, zou je zeggen. Maar als blijkt dat het verhaal min of meer autobiografisch is krijg je er toch wel een heel ander gevoel over. | 1pos
|
Volledig eens met Lutetia!!
Een prachtig, spannend boek! | 1pos
|
Lissa Dragomir is een Moroi Prinses. Ze is een sterfelijke vampier die beschermd moet worden tegen de Strigoi.
strigoi zijn onsterfelijke vampiers die heel kwaadaardig en slecht zijn. Rhose Hathaway is de beste vriendin van Lissa en zij is een Dhampier. Half mens en half vampier. Dhampiers beschermen vampiers tegen de Strigoi.
De strigoi willen Lissa namelijk veranderen in een Strigoi.
Het verhaal begint bij dat Lissa en Rose terug worden gebracht naar de academy. Ze waren ervan weg gelopen.
Rose leert Dimitri kennen.Hij gaat haar trainen. Er loeren allerlei gevaren op Lissa. Kan zij Lissa beschermen? Ze gaat verder met haar opleiding tot beschermer van Lissa. Dhampiers liggen op de loer................. | 1pos
|
De cover doet oosters aan en na het lezen van het boek begrijp je ook waarom dat is. De titel geeft al aan waar het boek over kan gaan.
Het is heel interessant om te lezen hoe in het verleden de moslims, de christenen en de joden hebben kunnen samenleven, hoe ze elkaar respecteerden, maar toch hun geloof hielden. Hoe ze aan de wieg hebben gestaan van bijvoorbeeld de scheepvaart, cultuur, geneeskunde en in Nederland het Delfts Blauw.
Toch blijkt ook in dit boek, net zoals er al zoveel over is geschreven, eens in de zoveel tijd een tijd te zijn dat dat niet mogelijk is, dat men elkaar naar het leven staat en dat alleen door de hogere machten die bepalen dat een bepaald geloof niet meer mag worden geloofd, dat alleen een bepaald geloof mag worden geloofd. Dat de hogere machten elkaar ook vaak naar het leven staan met alle gevolgen van dien. Iets wat heel gek is, want uiteindelijk blijken de geloven meer met elkaar gemeen te hebben dan men vaak denkt of dat wel weet, maar het (even) niet meer wil weten. Toch lijkt het wel of de geschiedenis zich jammer genoeg steeds blijft herhalen.
Je komt erachter hoe Cordoba is ontstaan, wie de naam heeft bedacht, hoe het eruit zag, hoe men daar vroeger leefde.
Lees verder op https://surfingann.blogspot.nl/2018/01/cordoba-p-van-heijnsbergen.html. | 1pos
|
Bijzonder indrukwekkend hoe een krijgsgevangene met eigen ogen wilt zien hoe het in Auschwitz er aan toe gaat.
Toen ik dit boek las werd ik echt in de situatie meegetrokken.
En hoe dapper is het van deze man om te ruilen met een Joodse gevangene.
Ik raad dit boek zeker aan vooral aan mensen die zeer geïnteresseerd zijn in waargebeurde oorlogsverhalen. | 1pos
|
Een nieuwe schrijver voor de Nederlands markt. In Noorwegen (woonplaatst van de auteur) is het boek schijndood een bestseller. Het is het eerste deel van een serie van boeken, waarvan ik aanneem dat Henning Juul de hoofdrol speelt. De schrijfstijl is zeer aangenaam, korte duidelijke zinnen en korte min of meer afgeronde hoofdstukken. De spanningsopbouw is, na een wat traag begin, heel goed en de plot gewoon weg geweldig. Ik verwacht dat in de verdere delen het nog meer genieten wordt, aangezien de hoofdrolspeler dan al bekend is en nog meer uitgediept kan worden. Het onbekende van de hoofdrolsspeler in dit eerste deel is voor mij de voornaamste reden dat ik het begin een beetje traag op gang vond komen. | 1pos
|
Rachel neemt dagelijks dezelfde trein...Ze kijkt door het raam en fantaseert dat de levens van de mensen in de huizen die ze iedere dag ziet perfect zijn. Ooit had zij ook het perfecte geluk...Op een dag ziet ze iets onverwacht in een van de tuinen...Het perfecte koppel "Jess en Jason" (zo heeft ze de mensen genoemd in haar fantasie) zijn misschien iets minder perfect dan ze aanvankelijk dacht. Als Jess dan nog eens vermist wordt kan ze het niet laten om zich met de zaak te moeien...Maar wie kan je nog geloven...Wat heeft ze echt gezien?
Rachel is een echte "anti-held", moeilijk om sympathie voor te krijgen, vol zelfbeklag en een zekere drang naar zelfvernietiging, maar ook de andere personages hebben meer geheimen dan je op het eerste zicht zou denken.
Je wordt een aantal keer op het verkeerde been gezet, en dat is knap.
Ik vind de manier van vertellen, door 3 verschillende personages, een leuke en verassende manier om in het verhaal te komen...Maakt het in het begin wel wat verwarrend, omdat de tijdlijn helemaal verstoord raakt, maar eenmaal je daar in mee bent vind ik het een schitterende vondst.
Misschien geeft dit net die bijzondere twist aan het verhaal. Het verhaal leest het als een "trein" ...ik begrijp de heisa en de aandacht die het boek kreeg. | 1pos
|
Esther Gerritsen kende ik eerlijk gezegd niet. Ik had wel eens een column van haar gelezen, maar dat was het dan ook. Door haar opvallende televisie optreden in de DWDD werd ik nieuwsgierig naar dit boekenweekgeschenk.
Ik heb het boekje in een ruk uitgelezen. Esther schrijft veelal korte pakkende zinnen. Soms zitten er hele mooie tussen, zoals " hoe kon ze een been missen van de man die ze in z'n geheel nooit miste". Het is een boek dat je even aan het denken zet, want wie zit het lekkerst in z'n vel en heeft het uiteindelijk het beste voor elkaar? Mooi boekenweekgeschenk, ik ga zeker nog iets van haar lezen. | 1pos
|
In het land van de heilige piramides, zo begint de beschrijving op de kaft. Het is een verhaal dat zindert van spanning, waarin gruweldaden worden beschreven en waar mensen te kampen hebben met gevolgen van iets dat helemaal fout is gegaan en waardoor er een vloek over het volk heerst. Vanuit verschillende gezichtspunten en personages wordt het verhaal verteld, steeds weer passend bij de persoon. Het was even wennen aan de personages en de plaatsen waar het verhaal zich afspeelt, maar dit is echt een heel knap geschreven boek. Vooral met het jongetje, Airick, heb ik meegeleefd. Ik vind het jammer dat het verhaal geen gesloten einde heeft, maar dat komt doordat het een eerste deel is. Nu ben ik nieuwsgierig naar het vervolg! | 1pos
|
Minder goed dan het tweede deel, maar zeker een boek dat de moeite waard is! Nins fantastische wereld vol magie is prachtig en de schrijfster heeft een heerlijke schrijfstijl! | 1pos
|
Oh Colleen Hoover, wat doe je toch met me? Ik las eerder Sterrenhemel en Sterrenregen, boeken waar ik uiteindelijk heel hard om heb moeten huilen. Colleen Hoover weet altijd precies een snaar te raken met haar verhaallijnen en ook tijdens het lezen van ‘Onvoorwaardelijk’ heb ik regelmatig een traantje weg moeten pinken.
Wat ik zo knap vind van de verhalen van Colleen Hoover is dat het dan wel chicklit is, maar niet de standaard. Ze heeft altijd onderwerpen in haar boeken die controversieel zijn en ook in ‘Onvoorwaardelijk’ is dat weer het geval. Je blijft tijdens het lezen raden naar wat er gebeurd is met Miles en je vraagt je gelijk af wie Rachel is. Dat zorgt ervoor dat je wilt blijven lezen.
Het enige minpuntje (ja echt!) vond ik tijdens het lezen van dit boek, dat het me soms iets te lang duurde. Aan het verhaal was echt niets mis, de sexscenes waren niet te expliciet, maar wat mij betreft had er wel iets meer tempo in mogen zitten. De flashbacks die je leest vanuit het oogpunt van Miles zorgen ervoor dat je blijft lezen, je wilt net als Tate graag weten wat er nou precies met Miles is gebeurd, maar soms dacht ik ‘ja, nu weet ik het wel’.
Wat ik wel echt goed gedaan vind, is dat de flashbacks van Miles beginnen als een normaal hoofdstuk, maar op een gegeven moment zegt hij ‘in het midden van een pagina’ en is de tekst van Miles vanaf dat moment gecentreerd op de pagina, tot het einde van het boek. Echt een tof stukje ontwerp. Complimenten aan de uitgeverij hiervoor. | 1pos
|
Je kunt gerust stellen dat de vijftienjarige Milly een getraumatiseerde jeugd heeft gehad. Alles wat haar is overkomen en wat is gebeurd heeft zware sporen bij het meisje achtergelaten en dat is merkbaar in haar doen en laten. Wanneer ze in een pleeggezin wordt opgenomen, met een nieuwe identiteit om haar te beschermen, is het al snel duidelijk dat ze enorm veel moeite heeft met vertrouwen, ongeacht met wie ze te maken heeft. Milly is belast met het ondenkbare gegeven dat haar moeder een seriemoordenaar is en dat zijzelf verantwoordelijk is voor het feit dat haar moeder nu achter de tralies zit en haar proces afwacht. Ze wordt verscheurd door twijfel als het aankomt op haar loyaliteit richting moeder. Want hoe je het ook wendt of keert, het is wel haar moeder, en zij is haar dochter.
Het pleeggezin waar ze terecht is gekomen is allesbehalve de stabiele omgeving waar Milly behoefte aan heeft om zich voor te bereiden op de zware rechtszaak én haar toekomst. Ondanks dat ze nu bij haar moeder weg is krijgt ze nu met andere, ernstige omstandigheden te maken die emotioneel veel van haar vragen. Milly kiest uiteindelijk voor een aanpak die je niet direct van haar leeftijd zou verwachten. Ze weet heel goed het verschil tussen goed en slecht, en het wordt haar hier ook wel heel moeilijk gemaakt. En bij moeder was het al zo bizar…..
‘Goed of slecht’ is hartverscheurend gezien vanuit het perspectief van Milly. Zo’n jong meisje dat nog zo pril in haar ontwikkeling staat en de meest ondenkbare keuzes moet maken. Als kind wil je van je moeder niets liever dan erkenning en liefde en zelfs wanneer je op een leeftijd komt en weet dat het fout is, doe je alles om die bevestiging van haar te krijgen. Milly’s moeder blijkt echter onverzadigbaar en dat heeft ernstige gevolgen voor de ontwikkeling van haar dochter die daardoor in de meest vreselijke omstandigheden opgroeit. Het enige dat Milly wil is dat haar moeder van haar houdt…..
Hoe kan een moeder in staat zijn tot daden ten opzichte van haar slachtoffers terwijl ze daar ijskoud haar dochter dupeert en erbij betrekt. Dat wakkert gevoelens aan bij Milly, geboren als Annie, die er niet om liegen. Die emoties lijken onder controle wanneer ze bij haar moeder weg is en in het pleeggezin terechtkomt. Maar het geluk zit het meisje niet mee, het pleeggezin is allesbehalve hartverwarmend en stabiel en vooral een van de kinderen maakt het leven van Milly nagenoeg onmogelijk. Hoe is het mogelijk om tot rust te komen, om vrienden te maken en te leren wat het is om iemand te vertrouwen wanneer je continu met het tegendeel te maken krijgt? Het kan wel zijn dat je met een nieuwe identiteit en in betrekkelijke anonimiteit ‘opnieuw’ kunt beginnen maar verandert dat de persoon? En dan is het de vraag, hoe ver valt de appel van de boom?
De gedachten van Milly zijn op bepaalde momenten zo zwaar en begrijpelijk verwarrend dat het onmogelijk is om geen medelijden met het meisje te krijgen. Omdat het ook in een stijl is geschreven alsof een vijftienjarige alles verwoordt komt het extra authentiek over. Nagenoeg alle betrokken personages staan als een huis waar dat nodig is. Het enige minpunt was de ongeloofwaardigheid m.b.t. het pleeggezin, dat in die samenstelling wellicht net wat te veel van het ‘slechte’ was en daardoor overdreven aandeed. Daar was niet alles in dienst van het verhaal van Milly en boette daar in aan geloofwaardigheid. De auteur maakt het gelukkig wel weer goed en zet je vervolgens verschillende keren flink op het verkeerde spoor. Omdat ze ook sommige zaken niet helemaal uittekent gaat je fantasie overuren draaien. Je kunt gerust zeggen dat je, of het nu goed of slecht is, je écht in het verhaal zit.
Doordat er gekozen is voor diverse lettertypes en groottes heb je zichtbare manieren waardoor haar gedachten, het vertellen (aan haar moeder en aan jou als lezer) en haar ervaringen duidelijk benadrukt worden. Dat Milly vanuit ‘ik’ spreekt, verhoogt dat gevoel ook nog eens. Het is alsof zijzelf Milly is geworden en vanuit dat perspectief het verhaal heeft neergezet.
Ali Land, de auteur, heeft dit ongekend goed en vooral origineel aangepakt. De auteur is jarenlang professioneel betrokken geweest bij kinderen met ernstige psychische problemen en die kennis en ervaring is merkbaar in dit indringende verhaal en maakt het geheel tot een waarheidsgetrouwe, beklemmende thriller. Ali Land beschikt over een genadige pen in een ongenadig hard verhaal. Het is duister, schokkend en een zwaar psychologisch drama. Ondanks die beladenheid is het bijzonder vlot geschreven. ‘Goed of slecht’ is een bijzonder sterk debuut. Een aanrader voor iedereen die van de wat zwaardere verhalen houdt, want het is een pittig verhaal dat ook bij jou als lezer zomaar eens een heftige indruk kan achterlaten.
Vier dikke sterren voor dit indrukwekkend debuut! | 1pos
|
De Amersfoortse auteur Marja Postema schreef eerder al het boek; Emoties wat moet ik ermee? Hierin beschreef ze diverse strategieën die mensen gebruiken om emoties te vermijden en wat dat voor impact heeft. In haar nieuwe boek; ABC van emoties gaat ze dieper in op de complexiteit van onze emoties. Marja Postema is oprichter van de Emotionele Intelligentie Academie, waar ze al ruim twintig jaar coaching en training geeft.
‘Emoties hebben veel invloed gehad op mijn ontwikkeling. In eerste instantie door het gebrek aan emoties. Ze leken in het gezin waarin ik ben opgegroeid en later op school, geen enkele rol te spelen. Toen op mijn twintigste mijn dochter geboren werd, ontdekte ik dat een mens een emotievol wezen is. Tegelijkertijd had ik geen idee hoe ik zelf dat contact kon herstellen. Het was een lange zoektocht waarin ik enerzijds mezelf ten diepste heb ervaren en anderzijds een rijkdom aan methodieken heb geleerd.’ Aldus Marja Postema.
In ABC van 15 emoties neemt de auteur je mee door de wereld van emoties, met als uitgangspunt de vier basis emoties bang, boos, blij en bedroefd, volgens Marja Postema leiden alle emoties terug naar deze vier. Ze gaat uitgebreid in op de complexiteit van alle emoties en bespreekt onder andere compassie, eenzaamheid, jaloezie, machteloosheid en zelfvertrouwen. In ieder hoofdstuk wordt een specifieke emotie volledig uitgewerkt. Hierbij is een indeling gemaakt in constructieve en destructieve aspecten en worden de diverse mogelijkheden besproken om op een zinvolle manier om te gaan met deze emoties. Al lezende krijg je meer inzicht in jezelf en de emoties waar je mee worstelt. Je krijgt meer inzicht over wat de emoties voor jou persoonlijk betekenen, wat ze je willen zeggen en wat je er mee kunt doen. Je leert je valkuilen te zien en de effecten die je emoties (en hoe je er mee om gaat) hebben op je omgeving. Daarnaast wordt er uitgebreid gekeken naar de mogelijk oorzaken van patroonmatig gedrag, de invloed die de emoties fysiek op je kunnen hebben, etc.
Het ABC van emoties in een leerzaam boek vol praktische tips. Een fijn naslagwerk dat je inzicht kan geven in jezelf en je emoties. Het boek kan helpen om je een duidelijk beeld te geven van de overtuigingen die je hebt over jezelf en geeft je een duwtje in de juiste richting om patroonmatig gedrag los te leren laten. | 1pos
|
Ik kan me niet herinneren ooit iets van Stephen King gelezen te hebben, maar met deze titel kreeg hij mijn aandacht. En daar heb ik geen spijt van! Wat een heerlijk verhaal om je in te verliezen. Ook ik werd gestimuleerd meer over het onderwerp te lezen. In Europa is het toch minder 'groot' dan in Amerika. Gewoonweg fascinerend dit boek! | 1pos
|
De dode kamer is het eerste deel van een trilogie en het debuut van Bronja Hoffschlag.
De schrijfstijl van Bronja Hoffschlag is gemakkelijk, vloeiend en zij heeft een groot inlevingsvermogen. Je leest over de onmacht van Lennart en Misha en je wordt als het ware in hun hoofd getrokken waar je alles leest en hoort over hun meningen en denkwijze. Ook de personen in de nabijheid van de broers zoals Maren, Ilse, Russell, Jamie, en Donald worden uitstekend beschreven en zijn echte personen.
De dode kamer leest als een trein, eenmaal in het boek begonnen kun je niet meer stoppen met lezen en ben je verloren voor alles en nog wat. De film is begonnen en je maakt het mee, je staat erbij en kijkt ernaar. Misha en Lennart gaan onder je huid zitten, je hebt kippenvel van een aantal beschrijvingen en hoofdstukken en ik was totaal overdonderd . Het boek is een sneltrein die doordendert en eenmaal op het eindstation dendert de echo nog na. Ik was totaal onder de indruk en droomde s nacht over dit boek.
De dode kamer is een psychologische thriller die ik zeer kan aanraden. En ik kan niet wachten op deel twee van deze trilogie | 1pos
|
Ik las het boek omdat dat het enigste was dat we meehadden op vakantie. Maar vanaf het moment dat 'k begon kon ik niet meer stoppen. Het is mijn 1e boek van haar maar ik denk dat ik eens naar de bieb ga, om de rest te lezen. Het was een dikke pil, maar voor mij kon hij niet dik genoeg zijn. 'k vond het jammer toen ik aan de laaste bladzijde was. Een van de hele leuke dingen aan het boek was dat je iedereeen aan het woord zag. Zo had je een breed perspectief op het verhaal. 'k vond het einde echt droevig maar ook wel realistisch. | 1pos
|
Laat je niet van de wijs brengen door het tienerdrama in het begin van het boek, want wat volgt stemt tot nadenken. De Zweedse Maria Nygren heeft een jeugdroman geschreven waarvan je wel onder de indruk moet zijn. Wat gebeurt er wanneer een tienermeisje de technieken van Hitler gaat bestuderen om zo de hele school achter zich te krijgen ?
Dit soort boeken mag gerust op de verplichte literatuurlijst, aanrader voor 15+. | 1pos
|
Iedereen kent de verhalen over de leefomstandigheden in de kampen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Er zijn al talloze boeken over geschreven en films over gemaakt. Tevens zijn documentaires waarin daadwerkelijke beelden te zien zijn. Zo gruwelijk dat het bijna niet te bevatten is dat zoiets daadwerkelijk heeft kunnen gebeuren. Toch is het bewijs er en je kunt er niet omheen. Hoe ver zou jij gaan om te overleven in de meest gruwelijke omstandigheden? Hoe houd je hoop als je niet zeker bent of je de volgende dag wel zal halen? Hoe bescherm je de liefde van je leven als je al moeite hebt om jezelf te beschermen?
Het is April 1943 als de vierentwintig jarige Lale, een Slowaakse jood, op transport wordt gezet naar Auschwitz. Op dat moment denkt Lale nog dat hij simpelweg arbeid moet verrichten voor de Duitsers. Na een lange treinreis komt hij er achter dat er veel meer achter schuil gaat. Hij wordt geconfronteerd met mishandelingen, ziekte, dood en verderf. De SS regeert met ijzeren hand en niemand wordt gespaard. De Duitsers hebben hem alles afgenomen. Zijn bezittingen, zijn kleren, zelfs zijn haren en zijn identiteit. Niet langer is hij Lale, maar slechts een nummer. Nummer 32407. Ondanks de barre omstandigheden geeft deze jongeman de hoop niet op. Voor de Duitsers is hij dan misschien een nummer, maar hij is nog altijd Lale. Hij heeft hoop dat hij op een dag uit Auschwitz zal vertrekken en terug zal kunnen keren naar zijn familie. Overleven wordt echter steeds zwaarder. Dan krijgt hij de kans om de assistent te worden van de 'Tätowierer', de man die de gevangenen bij aankomst tot een nummer reduceert. Aangezien Lale geen andere optie heeft moet hij het baantje wel aannemen. Het drukt zwaar op zijn geweten om mensen tot een nummer te reduceren, maar hij doet het toch. Hij probeert er maar niet te veel bij na te denken. Hij kijkt altijd naar de arm die hij moet brandmerken, zelden naar de gezichten en spreekt geen woord tegen ze. Maar dan moet hij een groep vrouwen tatoeëren. Een jonge vrouw trekt onverhoopt toch zijn aandacht en hij is direct onder de indruk van haar. Als de Tätowierer verdwijnt wordt Lale gedwongen zijn plaats in te nemen. Hierdoor krijgt hij echter wel iets meer vrijheid binnen het kamp. Hierdoor weet hij zelfs zijn bewaker, een jonge SS-er, zover te krijgen om een briefje naar het meisje te sturen dat zijn aandacht heeft getrokken. Dit leidt uiteindelijk tot een ontmoeting. Langzaam maar zeker bloeit er een liefde op, al kijken ze er beiden verschillend tegen aan. Lale is positief en droomt over een toekomst met zijn Gita, gevangene 34902. Hij houdt vol dat ze op een dag samen het kamp zullen verlaten, kunnen trouwen en een gezin kunnen stichten. Gita is terughoudender en durft daar niet op te hopen. Maar door hun liefde voor elkaar groeit die hoop. Ze zien dood en verderf om hun heen, maar als ze samen zijn vergeten ze voor even al die ellende. Er dreigt echter gevaar van alle kanten en op sommige dagen kost het hun enorm veel energie om positief proberen te blijven denken. In 1945 verlaten Gita en Lale beiden het kamp, maar onder verschillende omstandigheden. Ze worden gescheiden en weten niet of de ander nog leeft. Hun beproeving is in de maanden en zelfs jaren daarna nog niet voorbij. Gaat het hun toch lukken om elkaar terug te vinden? Kan Lale zijn droom, een gelukkig leven met Gita, waar maken?
De meeste waargebeurde verhalen over de Tweede Wereldoorlog zijn eigenlijk altijd in de eerste persoon geschreven en in verleden tijd. De Tatoeëerder van Auschwitz onderscheidt zich hierin, aangezien het in de derde persoon geschreven is en in de tegenwoordige tijd. Hierdoor krijgt het verhaal een net iets andere dimensie; Je beleeft het alsof het vandaag gebeurd en niet als iets wat al lang is geweest.
Het boek volgt in de eerste instantie voornamelijk Lale, maar schakelt steeds iets vaker over naar Gita. Hierdoor krijg je een goed beeld hoe het er in het mannenkamp én vrouwenkamp aan ging. Tevens biedt het ook een blik aan in hoe verschillend Gita en Lale in het leven staan. Lale is hoopvol en positief terwijl Gita daar toch duidelijk meer moeite mee heeft. Waar Lale relatief veel vrijheid heeft, is dat bij Gita wel anders. Door het heen en weer switchen tussen deze twee personages is ook goed te zien hoe de ander daar mee om gaat. Het enige minpuntje is dat dit nogal abrupt gebeurd. De ene alinea zit je nog in de gedachtegang van Lale en het volgende moment, zonder aankondiging, schakel je ineens over naar Gita. In het begin is dat best even wennen, maar naarmate je verder leest wordt het steeds gemakkelijker om over te schakelen. Het verhaal begint in 1943 en eindigt in 1945 als de oorlog eindigt. Naarmate het boek vordert is wel te merken dat de personages het mentaal steeds zwaarder krijgen en het steeds moeilijker is voor hen om te overleven. De manier waarop schrijfster Heather Morris het waargebeurde verhaal van iemand anders verteld is indrukwekkend. Ze weet je mee te slepen in het lugubere wereldje van Auschwitz en de gedachten en gevoelens van de personages uitstekend te verwoorden. Je hoopt met hen mee op hun beste dagen en voelt hun verdriet en wanhoop tijdens hun slechtste dagen. Hoe onwerkelijk dit verhaal ook lijkt; het is onmogelijk om je af te sluiten voor alle emoties die deze twee jonge mensen gevoeld moeten hebben tijdens deze beproeving.
Dit boek is dan ook zeker een aanrader. Het is een stuk geschiedenis dat nooit vergeten mag worden of verloren mag gaan. Dit boek draagt daar zijn steentje aan bij. Beide hoofdpersonages zijn inmiddels al overleden, maar dit is een waardig eerbetoon aan hun nagedachtenis. Heather Morris heeft hiermee zowel prachtige als gruwelijke herinneringen van een oude man en diens vrouw op papier gezet. Bijzonder is ook het nawoord dat door de zoon van Lale en Gita is geschreven. Hij gunt je als toegift nog een kijkje in het leven van zijn ouders op latere leeftijd en hoe zij met deze herinneringen altijd zijn om gegaan. Het is prachtig dat hij op deze manier iets kan toevoegen aan het eerbetoon aan zijn ouders.
Quote uit het boek:
'Hij bukt zich en plukt voorzichtig de klaproos. Morgen zal hij een manier vinden om hem aan Gita te geven. Terug in zijn kamer legt hij de kostbare bloem voorzichtig naast zijn bed, voordat hij in een droomloze slaap valt, maar de volgende ochtend als hij wakker wordt, hebben de bloemblaadjes losgelaten en liggen ze opgekruld naast het zwarte hartje. Alleen de dood houdt stand op deze plek.' | 1pos
|
'Het Joshuaprofiel' is het boek dat over het leven van Max Rhode, zijn vrouw Kim en hun pleegdochter Jola gaat. Max is een thrillerauteur van het meest bloedstollende type met een debuutroman de Bloedschool. Daarna ging het echter een stuk minder goed met de schrijver zowel in het schrijven als in zijn privé leven. Max krijgt een telefoontje van een man die op sterven ligt in het ziekenhuis en hem een raadselachtige boodschap geeft.. Vanaf dat moment start er een reeks gebeurtenissen die tot de laatste pagina als een op hol geslagen trein door denderen. Helaas blijft zijn 10-jarige dochter niet gevrijwaard van alle ellende die voorbij komt en heel veel te maken heeft met het verleden van Max.
In het eerste hoofdstuk dacht ik heel even 'is dit dezelfde schrijver van 'Passagier 23'. Het boek begint zo kalmpjes. Had ik dat maar niet gedacht want twee pagina's verder en je wilt het boek echt niet meer weg leggen! Het leest heerlijk door omdat de hoofdstukken relatief kort zijn en er heel veel ontwikkelingen zijn die vanuit de verschillende perspectieven beschreven worden. Hierdoor kom je steeds dichter bij de oplossing, denk je tenminste, tot je nog 15% te gaan hebt en er een enorme twist in het verhaal komt. Ben je al nieuwsgierig?
Conclusie: (Buiten)Gewone super thriller van een geweldig soepele schrijver die er niet voor schroomt om aan het einde van het boek ook nog toe te lichten waarom hij bepaalde thema's in het boek verwerkt heeft en op welke wijze hij hier zelf tegen aankijkt. Ik mag dit. | 1pos
|
Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant (maart 2016) en op www.alexhoogendoorn.nl
Wat zou jij doen als een asteroïde dreigt de wereld te vernietigen? Met een knal zo heftig als 100.000 atoombommen zal ze de aarde raken. Door die dreiging verandert het leven van high school-studenten Eliza, Peter, Anita en Andy drastisch. Wat hebben de zelfopgelegde regels nog voor zin als je over twee maanden dood bent?
In We keken allemaal op van Tommy Wallach gaan de hoofdpersonen op zoek naar een zinvolle invulling van hun leven. Hoe dichter de komeet bij de aarde lijkt te komen, des te meer neemt de chaos op aarde toe. Huizen worden afgebrand, winkels geplunderd. De grondvesten van de beschaving zijn ingestort. De naderende dreiging dwingt de vier tieners na te denken over hun waarden en normen, hun toekomst, maar vooral het heden.
We keken allemaal op wordt afwisselend beleefd vanuit de ogen van Eliza, Peter, Anita en Andy. Die verschillende perspectieven zorgen ervoor dat je alle hoofdpersonen steeds beter leert kennen; het komt wel eens voor dat je als lezer doorhebt waarom een van de personages bepaald gedrag vertoont, terwijl er onderling nog veel onbegrip heerst. Zoals waarom de stoere Peter het buitenbeentje Eliza zoent, of überhaupt opmerkte in de eerste plaats, en waarom die zoen het begin was van de transformatie die Eliza doormaakte van meisje naar vrouw.
Wallach heeft een boek geschreven dat niet volledig chronologisch is: steeds wordt een hoofdstuk vanuit één perspectief verteld en vaak haakt het in op een gebeurtenis in het voorgaande deel. Op die manier worden dezelfde gebeurtenissen vanuit verschillende hoeken belicht. Deze overlap is erg origineel en maakt dat de hoofdstukken in elkaar haken als de ketting van een stevig hangslot. De wisselende perspectieven en wrijvende verhoudingen maken het verhaal boeiend en speels.
Vanaf het begin weet je al dat de komeet immense gevolgen zal hebben. Dit kun je voorspelbaar noemen, maar laat je niet misleiden: het boek draait niet zozeer om de dreiging zelf, maar om wat de dreiging teweeg brengt bij de hoofdpersonen. Zij hebben allemaal een eigen verhaal met verleden en beoogde toekomst. Wallach gaat daar best ver in: zelfs buiten de dialogen laat hij op subtiele wijze merken om welk perspectief het gaat, zonder dat hij zijn eigen schrijfstijl uit het oog verliest.
Het is opvallend hoeveel wijsheden in het boek zitten. Het gedachtegoed van grote filosofen is op een toegankelijke manier in het verhaal verweven. Maar ook Wallach zelf komt met rake punten die de lezer aan het denken zetten. Toch is het nergens een zwaarmoedig boek door die typisch Amerikaanse high school-humor met alle sarcasme en baldadigheid. Je kunt niet anders dan om de zoveel pagina’s grinniken. Het maakt van We keken allemaal op niet alleen een diepgaande, maar ook een dolkomische young adult-roman waarvan de schrijfstijl origineel is en het verhaal denkstof biedt. | 1pos
|
Aminatta Forna heeft met De paradox van geluk een fijngevoelige en intelligente roman geschreven die tevens een beeld geeft van het huidige tijdsgewricht. Het is de derde roman die in Nederland is verschenen en net als de vorige boeken Het huis met de schaduw en Fantoomliefde van hoge kwaliteit.
De uitstekende vertaling van het onderhavige boek was in handen van Aleid van Eekelen-Benders en Mariella Duindam.
De twee hoofdpersonen van De paradox van geluk zijn de Amerikaanse stadsbiologe Jean Turane en de Ghanese psychiater Attila Asare. Hun levens raken verknoopt met elkaar in de wereldstad Londen. Die stad herbergt een kleur aan nationaliteiten, dieren en (ook letterlijk) vogels van diverse pluimage. Langzaam maar zeker is de stoet aan levende wezens in de stad een metafoor voor de vluchtelingen, immigranten die in het Westen een nieuw bestaan proberen op te bouwen.
Zowel Asare als Turane hebben wonden opgelopen in het leven. Attila kampt met de verwerking van het verlies van twee vrouwen die hij liefhad en Jean mist haar zoon, die voor zijn vader lijkt te hebben gekozen. Ze strijdt tegen de vooroordelen die er zijn over het vermeende gevaar van de stadsvos in Londen. In die strijd herken ik de reactie op de vluchtelingen als zouden zij de Westerse maatschappij bedreigen. Terwijl, de vos niet voor overlast zorgt, maar een klein plekje inneemt, haast onopgemerkt.
Asare, die mij qua figuur deed denken aan de hoofdrolspeler van de Britse crimeserie Luther zal spreken op een congres over PTSS, posttraumatische stress stoornis. Uiteindelijk zullen zijn woorden de titel van het boek op een bijzonder mooie en ontroerende wijze duiden. Hij geeft duiding aan de kracht en betekenis van hoop, ja meer nog dan geluk. En dat lijden niet per definitie schade hoeft te betekenen.
Ik waardeer het boek met vijf sterren. Prachtig, zijn de verhalen over de zoektocht van Jean naar de coyotes in de Verenigde Staten. Hoe ze met geduld en volharding een van de coyotes uiteindelijk tena komt.
Jammer, dat die verhaallijn schuingedrukt is, dat verhoogde bij mij de leesbaarheid niet. Desalniettemin, wederom een wonderschoon boek van een bijzonder getalenteerde en begaafde schrijfster. | 1pos
|
Van Italiaanse thrillerauteurs lusten we steeds meer pap. Andrea Camilleri, Donna Leon, Monaldi & Sorti: wie kent ze inmiddels niet? Aan dit illustere gezelschap mag stilaan een nieuwe auteur worden toegevoegd. Zijn naam: Luca Di Fulvio. Een begrip in de Italiaanse theater- en filmwereld wiens eerste naar het Nederlands vertaalde boek, De Tinseltown-maffia, werd bejubeld door recensenten. Nu in de schappen: De trap naar Dionysos. Een meesterwerk dat al na een paar hoofdstukken een diepe buiging verdient.
Di Fulvio heeft een voorliefde voor het jaar 1900. Dit bleek reeds uit De Tinseltown-maffia en zien we nu nogmaals bevestigd in De trap naar Dionysos. De zeer gerespecteerde inspecteur Milton Germinal wordt op de vooravond van de 20e eeuw betrapt op het gebruik van heroïne. Hij wordt onmiddellijk in rang teruggezet en overgeplaatst naar een Londense sloppenwijk. Een moordenaar heeft het uitgerekend in die wijk voorzien op vrouwen van rijke aandeelhouders van een suikerfabriek. Eerst wordt het personeel omgebracht waarna de dame des huizes een veel bruter einde wacht. Germinal vermoedt een verband met een eerder gepleegde moord op een smid. Voor de opstandige arbeiders, wier socialistische denkbeelden sterk botsen met de kapitalistische levensstijl van de elite, zijn de moorden een zegen. Ze maken zich veel meer zorgen over een circustent met duistere figuren die zonder vooraankondiging is neergestreken in hun wijk. Germinal valt direct op de bloedmooie ballerina, naar wie hij steeds meer toegroeit. Tegelijkertijd sluit hij vriendschap met de zwaar mismaakte dokter Noverre van het Instituut der Misvormingen, die de autopsies leidt op de vermoorde vrouwen. Germinal leert het nodige van hem al twijfelt hij er steeds meer aan of Noverre is wie hij zich voordoet.
Wie van een weelderige, diepzinnige schrijfstijl houdt zal zijn vingers aflikken bij dit boek. Di Fulvio's fijngevoelige pen doet denken aan die van Carlos Ruiz Zafón. Hij verstaat de kunst zijn lezers te raken. Vooral op de momenten dat dokter Noverre als belangrijke pion naar voren wordt geschoven. Hij lijdt aan focomelie, een aangeboren afwijking waarbij ledematen onderontwikkeld zijn, of zelfs ontbreken. Er ontstaat een ontroerende symbiose tussen hem en de lichamelijk gezonde maar geestelijk onderontwikkelde Zola. Het samenspel tussen de dokter en zijn reusachtige bediende wordt zeer intens omschreven. Heel langzaam voel je hun innerlijke schoonheid door de monsterlijke buitenlaag heen breken. Het gevaar van vooroordelen wordt zelden zo sterk benadrukt als in De trap naar Dionysos.
Wie meer begaan is met het werk van Poe en Doyle komt minstens zo goed aan zijn trekken. Iedere scène ademt een donker sfeertje uit. Duisternis en ellende omringen je tot het einde toe. Aan obscure personages eveneens geen tekort. Neem bijvoorbeeld De Chemicus die zich verplaatst in de zogenaamde Kakkerlak, een op een doodskist gelijkend rijtuigje, of de Mechanische man, een reus vervaardigd uit vlees en messing die duels aangaat met toeschouwers van het circus. Om vooral niet De Graaf zonder mouwen te vergeten, de bijnaam van de focomolielijder Noverre die directeur is van de Stad der Beesten, een instituut voor zwaar mismaakte mensen die op de meest onverwachte momenten bloeddorstig gedrag vertonen.
Zodra het boek ten einde lijkt wacht zowaar een nog grotere verrassing. In een uitvoerige terugblik op het leven van Noverre wordt de verwantschap tussen de personages ontsluierd. Datgene wat hen in hun jonge jaren uit elkaar heeft gedreven of tot elkaar heeft gebracht. Een vleugje minder bloedstollend dan het voorafgaande maar des te aangrijpend. Een sluitstuk dat tot je diepste vezels doordringt. Passend bij een eye-opener van grote klasse. | 1pos
|
Planeet Paranoia is een bijzonder boek. De cover heeft een hele rustige uitstraling met lichte kleuren. Dit is niet zomaar gekozen. Na het lezen van het boek kon ik niet anders dan beamen dat deze uitermate goed past.
Matt Haig is een auteur die zijn eigen depressie heeft gedeeld in het boek Redenen om te blijven leven. Dit boek kun je zien als een vervolg op.
De kern van het boek is simpel en iedereen weet het stiekem ook wel. Jij kunt alleen de regie van je leven bepalen en niemand anders. Je mag er zijn zoals je bent met of zonder een kanttekening. Dat de wereld zo snel leeft en een 24-uurs economie kent, wil niet zeggen dat jij hieraan deel moet nemen of in mee moet gaan. Leef je eigen leven op je eigen wijze en eigen tempo.
Het boek Planeet Paranoia kent 18 hoofdstukken, met naast deze hoofdstukken ook sub-hoofstukken. Deze zijn over het algemeen kort, waarbij de kortste 1 regel kent.
Matt heeft legio voorbeelden aangekaart in zijn boek. Zo benoemt hij het gebruik van de mobiele telefoon, Social Media en drijft hij ook de spot met de technologische wereld; Een therapiesessie in 2049 met een robottherapeut. “Want ja alles wordt straks door robotten overgenomen”.
Als je het leest kunnen we het ons ook nog niet voorstellen, maar het is wel een gegeven dat het zomaar waarheid kan zijn tegen die tijd.
Is het zo belangrijk hoe vaak je op vakantie gaat, veel spullen moet kopen, veel vrienden moet hebben en hoeveel likes je krijgt op Instagram? Maakt je dit tot een gelukkig mens? Ben je dan een doorsnee persoon? Moet je leven zoals onze planeet bepaald?
Nadeel van zijn schrijfstijl is dat hij ervoor gekozen heeft om bij voorbeelden soms ellelange opsommingen te gebruiken. Dit heeft in mijn ogen geen meerwaarde en ik las er zelfs overheen. Ik hoef niet tientallen keren te lezen ‘je zult gelukkig zijn’………….
Het boek is overzichtelijk en begrijpelijk. Er staan geen moeilijke zinnen in en door de korte hoofdstukken legt het makkelijk weg. Het voordeel hiervan is ook, dat als je iets snel terug wilt zoeken, het ook makkelijk even leest.
De boodschap die Matt Haig de lezer geeft is niet uniek maar door zijn persoonlijke verhaal geeft dit het boek wel een bepaalde herkenning, Het is niet vreemd, gek, ligt niet aan jou, enzovoort.
Planeet paranoia is een fijn, overzichtelijk boek om te lezen die de lezer bewust maakt van hoe de wereld ons leven lijkt te bepalen maar dat jij altijd de regie en keuze hebt hoe je deze wilt invullen. Accepteer wie en hoe je bent!
Ik heb genoten van het boek en geeft het 4 sterren.
Gelezen voor het blog In de boekenkast. | 1pos
|
Wat moet een lam zonder haar leeuw. Het meest gekende van de Twilight Saga maar toen ik het boek dicht sloeg moest ik meteen daar aan denken. Gewoon om de reden: Luca die niet voor zijn angsten opzij gaat en Fallon de vrouw die zonder haar beschermer ongewild in de problemen komt.
Hoewel er een tijd verstreken is tussen beide delen, lijkt er geen vervreemding aanwezig te zijn. De lezer neemt de draad snel terug op, en door de vlotte tempo en aangename schrijfstijl is het boek een echte page-turner. De actie, liefde, verdriet, pijn en lust zorgt voor heel wat emoties voor de hoofdpersonages. Piepende traantjes en slikmomenten blijven niet afwezig bij de trouwe fans van Luca en Fallon. Wat nog soft wordt uitgedrukt in Fallon, gaan de remmen volledig los in Luca.
Halverwege het verhaal worden twee verhaallijnen in elkaar geweven. Terwijl Fallon de zoektocht naar de oplossing voor al haar problemen zoekt en Luca zijn weg in zijn leven op een rij wilt zetten zonder zijn grote liefde, ontstaat een nieuwe gebeurtenis. De lezers moeten helaas wachten want na de startschot in Luca, moeten ze jammer genoeg wachten op deel drie.
Tevens is Luca het laatste deel omtrent het stomende koppel Fallon en Luca. Ze zullen niet uit de spotlights verdwijnen maar hun hoofdrollers kroontje zullen ze doorgeven aan iemand anders. En de lezers zullen weten wie. | 1pos
|
Geniek (spreek uit Guenjek, Duitse gu) Janowski is een geboren en getogen Limburger. Zijn Duitse moeder sterft terwijl Geniek elf jaar is, waarna hij opgroeit met zijn Poolse vader. Het fundament van die relatie is er een van overleven, een toestand waarin geen plaats is voor emoties, ze worden weggestopt en zo diep begraven dat men ze niet meer herkent. Als Geniek volwassen is, verhuist vader naar Haarlem waar hij met een nieuwe vrouw gaat wonen. Geniek blijft in Limburg.
In Heerlen is Geniek lid van de C-ploeg van de lokale brandweer. Niemand noemt hem bij zijn naam, voor de mannen is hij de Pool. Die Pool is getrouwd met Wendela (‘Wen’). Samen hebben zij twee zonen, Borys en de tien jaar jongere Jurek. Borys is een probleemkind dat vaak wordt gepest op de lagere school. Hij plast in zijn broek, en later poept hij zichzelf onder. Zijn klasgenoten haten hem en inmiddels kunnen ook de leerkrachten hem niet luchten. In groep 8 wil Borys niet meer naar school. Hij klampt zich vast aan lantaarnpalen en bomen als de Pool hem weg brengt. De ouders voelen zich machteloos, maar als zij Borys op diens verzoek een pony voor zijn verjaardag geven, blijkt de jongen zich ineens te kunnen uiten. Tegen pony Manja. En hij bevuilt zich niet meer, want doet zijn behoefte in het stro, achter de pony. Dat oude beest is gestald bij een nukkige bejaarde boer, die zijn vrouw boven vastgebonden heeft, “omdat zij zich daar prettig bij voelt.” De boerenknecht, die zich ‘het menselijk verlengstuk’ noemt, helpt de boer. Borys ontpopt zich tot paardenfluisteraar.
‘Ik heb geen vrienden. Ik zal nooit vrienden hebben. Ik heb nooit vrienden gehad,’ staat er op het briefje in zijn bureaula. Er daalt een diepe duisternis over het gezin nadat Borys zelfmoord heeft gepleegd. Tegen beter weten in houdt Geniek de pony aan, de kreupele pony wiens acupunctuurbehandelingen inmiddels kapitalen kosten en het budget voor de gezinsvakantie naar Griekenland doet verdampen. Voor de Pool leeft Borys voort in pony Manja en ook Geniek begint tegen het paard te praten. De vrouw van brandweercollega Beckers biedt eveneens troost. De steun van die vrouw neemt bizarre vormen aan, waarbij de Pool steeds vaker ‘troost’ verwart met ‘pijn’. Als het paardje ten slotte moet worden afgemaakt en Geniek zijn verhouding met de vrouw van Beckers opbiecht aan Wen, slaat het noodlot in het gezin toe: Wendela vertelt de Pool dat zij hem gaat verlaten, nota bene voor ‘het menselijk verlengstuk’. Daarop vertrekt Geniek naar een klooster, op zoek naar liefde, de Ultieme Liefde.
Geniek is gedurende de gehele roman op zoek naar liefde en denkt die te kunnen vinden door zichzelf volledig weg te cijferen en aldus ‘goed’ te zijn/doen. Maar wat is dat, ‘goed’? Als je jezelf tekort doet. Wat houdt ‘liefde’ in? Nadat de Pool de liefde van de Heer gevonden denkt te hebben, komt hij tot zinnen en neemt de zorg voor tiener Jurek op zich. Hij mist de liefde echter, gaat ernaar op zoek, en denkt die te vinden via een date. De Oekraïense lijkt inderdaad de weg naar een goede afloop, maar dat kan natuurlijk niet in een roman van Grunberg. Het eindigt dramatisch.
Goede mannen is een typische Grunberg: mensen die de wereld om zich heen onvoldoende begrijpen en zichzélf nauwelijks kennen, mannen met onbereikbare idealen; vreemde gewoontes of verlangens houden zij erop na en je wilt hen continu waarschuwen. Het eerste deel van deze roman is uitmuntend. De uitgesproken sfeer van de jongens-onder-elkaar in een brandweerkazerne (toestanden die nu spelen in Amsterdam indachtig), het naderend noodlot van Borys, de troost die een wanhopig mens bij een dier kan vinden. Het deel in het klooster en Intermezzo had achterwege mogen blijven (ook al komt de Heer aan het einde weer als uitvlucht ter sprake). De reis naar Oekraïne had ingekort kunnen worden tot maximaal dertig pagina’s. Blijft staan: Goede mannen is een uitstekende roman, waarmee Grunberg weer eens bewijst de beste hedendaagse Nederlandstalige schrijver te zijn. | 1pos
|
Het bloed van het stervende meisje stroomde golvend over haar keel, borst en buik. Het droop op het hoogpolige tapijt. Ze stuiptrekte. Haar bloedeloze lippen gaven geen krimp. In het centrum van de aura, boven het hoofd van het meisje, brandde een niets verhullend aardedonker.
Bovenstaand fragment zet de toon van dit verhaal.
Rechercheur Suzan en Bill leiden een onderzoek naar de moorden in Central Park. Het raadsel wordt nog groter als een gezin; vader, moeder en dochter op gruwelijke wijze worden vermoord. De enige overeenkomst tussen de moorden is: er zijn geen getuigen en er is een overvloed aan sporen.
Zouden er twee moordenaars aan het werk zijn?
De ambitieuze Suzan bijt zich vast in de zaak en voelt bij elke stap die zij zet de ogen van hoofdcommissaris Nicholson in haar rug. Hoewel hij haar constant op de vingers tikt, gaat ze onverwoestbaar verder, volgt haar gevoel en noteert wat ze waarneemt in haar nachtmerries. Zijn het wel nachtmerries?
Ongeduld beheerste zijn emoties. Prettig ongeduld.
Vrij snel gaat het realistische thrillerachtige verhaal over in Horror en Fantasy. De lezer wordt meegenomen naar een duistere wereld vol demonen en engelen. Suzan trekt de conclusie dat een aantal gebeurtenissen in strijd is met de natuurwetten. Tijdens haar zoektocht belandt Suzan in een bloederige onderwereld.
Kan ze hieruit ontsnappen en hoe?
Toby heeft van zijn meester een heldere opdracht gekregen; hij moet uitzoeken wie de ‘wreker’ is. Tijdens deze zoektocht gaat hij niks of niemand uit de weg. Zijn drijfveer kent geen grens. Geen ‘witte’ is nog veilig voor hem.
‘Een onmenselijke kreun klinkt uit de verschrompelde mond, waarna het hoofd moeizaam vervolgt: ‘Er is een rechercheur Suzan Maryot. Bij deze agent vind je antwoorden.’
Bij het horen van haar naam scherpt Toby zijn plannen aan. Als het lukt zal zijn meester hem zeker belonen. Suzan valt in handen van Toby.
De man keek haar recht in het gezicht. Bruine ogen onder een blonde haardos. Bruine ogen die ze fanatiek verafschuwde en waar ze met felle tegenzin naar verlangde.
Silewe, de zus van Toby, raakt bevriend met Suzan en neemt haar mee naar de bron van het leven. Ze laat Suzan zien dat de inschatbare waarde van liefde, bekrompen normen altijd overtroeft. Heeft Silewe het echt goed voor met Suzan? Of speelt ze een dubbelrol?
Een niet alledaags luguber verhaal dat veel plotwendingen heeft en de liefhebber op het puntje van zijn stoel laat zitten. De spanning is merkbaar en Toby en Suzan groeien mee in het verhaal. Hier en daar is het verhaal spiritueel. In fijnzinnig taalgebruik worden de hoofdpersonages sterk neergezet; gebeurtenissen beeldend verwoord. Van de lezer wordt uiterste concentratie gevraagd. De dialogen zijn levendig en geven de lezer het gevoel erbij te zijn.
Van alle personages kun je houden om ze later te verafschuwen. Uiteindelijk zijn ze allemaal op de een of andere manier slachtoffer en kennen hun eigen angsten.
Een verhaal over goed en kwaad dat menig lezer nog lang bij zal blijven.
Hij zweefde, tijdloos, ontastbaar. Het water voelde verdund aan. Hij gleed. Viel. | 1pos
|
Toen ik deze bundel onder ogen kreeg, was ik aangenaam verrast door de diversiteit van de gedichten. Er is nog iets wat deze dichtbundel bijzonder maakt; de gedichten blijken jongeren aan te spreken, ook jongeren die totaal niet geïnteresseerd zijn in gedichten. Wat ikzelf ook leuk vind is dat deze dichteres nieuw is. Je ziet jarenlang dezelfde bekende dichters in de boekhandel 'liggen'. Op zich niets op tegen, maar je wilt ook wel 'ns werk van een nieuwe dichter(es) lezen. | 1pos
|
Heerlijk boek van René van Rijckevorsel. Terecht dat Tomas Ross dit boek aanbeveelt. Hij weet immers als geen ander hoe je faction moet schrijven. Tunis is daar een voorbeeld van. Een moord op een diplomaat moet ten koste van de machtswellust en politieke carrière in de doofpot gestopt worden. Wapensmokkel, pedofilie, de duistere praktijken van de politiek, waar eigenbelang en ego zo belangrijk zijn, het is allemaal in deze roman terug te vinden. Hoogmoed komt voor de val. Het zou zo maar echt gebeurd kunnen zijn. Maar waarom is Robert Jan Akkerman nu echt vermoord? Wie lost dat op? Of blijft het voor altijd een geheim?
Lezen dit boek! | 1pos
|
De cactus is de debuutroman van Sarah Haywood. De Britse auteur werkte eerst als advocaat voordat ze zich volledig op het schrijven is gaan richten. Dit zie je terug in het verhaal en de hoofdpersoon. De vijfenveertigjarige Susan Green heeft rechten gestudeerd, maar heeft zich neergelegd bij een vaste baan waarbij ze zich kan richten op het analyseren van cijfers en systemen. Dit past goed bij haar liefde voor regelmaat en een geordend leven. Daarnaast heeft ze ook een regeling met een leuke man die haar niet alleen meeneemt op allerlei culturele uitstapjes, maar ook voorziet in haar lichamelijke behoeften zonder een vaste relatie. Susan is meer dan tevreden over haar leven totdat haar moeder overlijdt en ze erachter komt dat ze zwanger is. Twee ingrijpende gebeurtenissen met een grote impact op haar gestructureerde leventje. In haar testament laat de moeder van Susan het huis aan haar broer Edward na. Hier neemt Susan geen genoegen mee. De zwangerschap en de strijd tegen het testament pakt ze aan op haar eigen georganiseerde manier, maar ze kan niet voorkomen dat haar leven op het punt staat om volledig te veranderen.
In De cactus draait het volledig om Susan en haar ontwikkeling. Haywood hanteert de schrijfstijl waarbij de lezer direct wordt aangesproken. Susan vertelt het verhaal aan de lezer wat het heel persoonlijk maakt. Dit persoonlijke aspect betekent niet dat je als lezer meteen begrip voor Susan voelt. In het eerste deel van het verhaal maakt ze zich niet erg geliefd en moet je wennen aan haar persoonlijkheid. Het is niet moeilijk om de gedachtegang van haar collega’s te volgen als ze weer eens een hele directe opmerking maakt en sociaal moeilijk in de omgang is. Maar geleidelijk krijg je steeds meer begrip voor Susan. Je begrijpt hoe het in haar hoofd werkt en haar logica gaat zelfs de lezer logisch in de oren klinken.
Daarnaast krijg je ook af en toe een kijkje in het verleden van Susan. Hoe ze opgroeit met een vader die aan alcohol verslaafd is, een moeder die moeilijk met Susan om kan gaan en een broertje die haar de hele tijd dwars zit. Aan de hand van de gebeurtenissen die zich voordoen, vertelt Susan meer over het verleden en het ontstaan van een bewust situatie. Dit zorgt ervoor dat je geleidelijk in het verhaal komt en Susan nog beter kan begrijpen.
Met deze opbouw en de langzame ontwikkeling die Susan doormaakt heeft Haywood een hoofdpersoon gecreëerd waar je van gaat houden. Ondanks haar eigenaardigheden zijn er ook punten te vinden waarin je je als lezer kunt herkennen. We hebben tenslotte allemaal wel bijzondere trekjes en dat zorgt ook voor een gezonde dosis humor in het verhaal. Susan is al snel niet meer een vreemd en irritant personage, maar een bijzondere vrouw die is gevormd door haar verleden en tegen haar geloof in toch in staat is om te veranderen en lief te hebben. Sarah Haywood heeft een verhaal en personages gecreëerd waar je alleen maar van kan gaan houden.
De cactus is een heerlijk, herkenbaar, grappig en vertederend verhaal. Met haar prachtige schrijfstijl heeft Haywood een geloofwaardig, bijzonder en origineel personage neergezet zoals je ze niet vaak tegenkomt. | 1pos
|
Weer een spannende boek over de eigenzinnige journaliste Annika Bengtzon. Dit boek borduurt voor een gedeelte voort op de gebeurtenissen in 'Levenslang'. Als je 'Levenslang' niet gelezen hebt, is de verhaallijn in dit boek denk ik moeilijk te volgen. | 1pos
|
De cover:
De VanDiesel Company in actie tegen een duister samenzwering om de macht van Europa, das een hele mond vol voor een titel. Op de voorkant is een wat wazige afbeelding van een auto op klinkers, niet meteen een echte cover welke ik gelijk geweldig vind en waar ik persoonlijk als vrouw warm voor loop . Maar ik ken de Vandiesel Company en daarom alleen al zou het boek gewoon oppakken om de flap aan de achterkant even te lezen want ik ben benieuwd naar hoe alle relaties van de company waar ik deel drie al van heb gelezen, zich hebben ontwikkeld naar mijn eerder gelezen deel.
Het verhaal:
“Volgens mij is deze moord het begin van iets waarvan wij op dit moment de omvang nog niet kunnen vermoeden: zei de baas”
Wanneer de voorzitter van de Europese Centrale Bank, Jorg Kohn, onherkenbaar verminkt en vermoord wordt de Van Diesel company erbij geroepen. Hij is Brussel vermoord op zijn lichaam hebben ze een bizarre tekening gevonden welke niet compleet is, de moord op Jorg Kohn is slechts de eerste in een reeks van meer welke de cirkel gesloten maakt. Om de zaak stil te houden en de dader te vangen zetten ze een dubbelganger in. Walker of te wel Jacques Vanderstappen, de nieuwkomer in het team, gaat de rol van Jorg Kohn spelen om achter de dader te komen.
“Het scenario is als het volgt opgebouwd. De auto waar jij met je persoonlijke assistent inzit, zal uit de bocht gaan en tegen de brug knallen. Het wordt een zwaar ongeluk zodat je op intensieve zorgen moet worden opgenomen. Dit geeft ons tijd om uit te vissen wie lastige vragen gaat stellen of probeert tot bij jou te geraken”
Zal het de Van Diesel Company op deze manier lukken om erger te voorkomen en kunnen ze de dader vinden welke de moeite neemt om een van de topfiguren van de Europese Unie uit de weg te ruimen en er bovendien nog een statement van maakt door hem op gruwelijke wijze te verminken en ten tweede een boodschap achter te laten??
Mijn mening:
“Dan zou kunnen dat de moord op Jorg Kohn niet het eindpunt is want… de tekening is verre van volledig”
Voor ik aan het eerste deel begin heb ik al even gechat met Dirk Vanderlinden, en hij vertelde een klein beetje achtergrond informatie over het eerste hoofdstuk van het boek over Stolzenfels. Nu ben ik natuurlijk helemaal gepakt, want ik ga kijken welk gedeelte echt is gebeurt en welke tien % Dirk erbij heeft verzonnen.
Vanaf hoofdstuk één herken ik weer de schrijfstijl van Dirk, en brengt het een glimlach rond mijn mond, de Belgische bewoordingen heerlijk en dan de humor en gelijk ook weer de seks in het eerste hoofdstuk maakt dat ik me gelijk weer thuis voel in het boek. Het is herkenbaar Nadat ik het derde boek had gelezen was dat iets waar ik gecharmeerd van was alles precies binnen de proporties, niet grof maar juist goed. Ik kan zeggen dat ik er wel achter ben welk gedeelte hij verzonnen heeft, haha, sorry Dirk maar volgens mij sloegen je fantasieën een beetje op hol.
Ook de personages voelen gelijk weer bekent aan, en het is dus niet lastig om de boeken niet op volgorde te lezen, want de leden van het team worden in de proloog aan je voorgesteld en dat maakt dat je niet steeds moet nadenken wie ook alweer wie was. Het maakt het juist overzichtelijk en laat je niet verdwalen in het bos van Personages.
Het ongeluk wat in scene is gezet, doet mij persoonlijk denken aan het ongeval van Lady Di en Dodi, dit zal waarschijnlijk komen door het boek Koninklijk Complot, maar ik vraag me af of Dirk dit ongeluk heeft gebruikt voor zijn verhaal?
Het geheim van Stolzenfels is niet echt een boek als je van wat romantische thrillers houd maar ik weet zeker dat als je wel van wat krachtige termen, humor, goede personages, verhaallijn en spanning houd je dit boek kan waarderen, ik heb het met enorm veel plezier weg gelezen en kon het eigenlijk bijna niet weg leggen want de onderlinge verhoudingen tussen de leden van de VanDiesel Company zijn zo enorm goed beschreven dat je bijna een team lid bent. Dit is echt een boek waar je je man ook even moet attenderen ik weet zeker dat hij ook fan word. Voor mij maken de leden VanDiesel Company zelfs een boek met veel termen uit de commando`s, en de regering enorm fijn leesbaar en meestal houd ik daar echt niet van maar de Vandiesel Company hebben er een fan bij.
Het plot is niet heel verrassend als wel goed uitgewerkt, je blijft tot het einde nieuwsgierig naar wat er meer gebeuren gaat, en ook het open einde maakt al duidelijk dat ik dus ook het tweede deel
“De Fiandre Broederschap” ga lezen.
Moon | 1pos
|
Dit prachtige boek is opgebouwd uit hoofdstukken die gaan over de twee verhaallijnen in het verhaal, te weten het leven van Juan Guillermo in Mexico-Stad en de jacht op een wolf van een Inuit in het noorden van Canada. Je hebt in het begin niet door waarom je deze twee verhaallijnen voorgeschoteld krijgt, maar dit lost zich weldra op en op het laatst wordt het je helemaal duidelijk. Tussen deze hoofdstukken in staan korte hoofdstukjes met feitjes en wetenswaardigheden die nuttig zijn in het hoofdstuk dat erna komt. Het verhaal speelt zich niet chronologisch af, maar dat is in dit boek helemaal niet erg. Het is ondanks dat goed te volgen. Juan Guillermo’s leven is hard en doorspekt met de dood. Na de dood van zijn ongeboren tweelingbroer sterven in korte tijd zijn broer, zijn ouders, zijn oma, haar kanaries en zijn hond. Dit wordt rauw en beeldend geschreven, bijna als een film. Dat is ook niet zo gek, want Arriaga is scenarioschrijver en filmregisseur. Door de beeldende beschrijvingen leest het heel erg vlot. Ik heb nog nooit zo’n dik boek zo snel uitgelezen. Ik kon het echt met moeite wegleggen. Af en toe als het te heftig werd ging ik even iets anders doen, maar het verhaal lonkte iedere keer naar me en ik moest gewoon weer verder lezen. Ik heb het in recordtempo gelezen en ik heb er enorm van genoten. | 1pos
|
Mijn eerste boek van dit jaar, en echt een GEWELDIG boek! Alleen al over de cover kan ik wel even doorgaan, heb je die kleuren gezien? Heb je de tekenstijl gezien? AWESOME! En dan de hoofdpersoon, ALICE! Als ik een boek lees met de hoofdpersoon Alice, dan denk ik gelijk aan Alice in Wonderland, en wat voor een Wonderlijk land kwam deze Alice terecht zeg. Prachtig! Mooi hoe de gehele omgeving zo omschreven is dat ik me het echt kan voorstellen, ik kan er zijn, ik kan er naartoe dromen! Het voelde, voornamelijk door de schrijfstijl, echt alsof ik met Alice daar was. Ik wist wat ze voelde en hoe ze het meemaakte, ik herkende haar manier van denken. Gesproken over de schrijfstijl, wat is het mooi om te zien dat er elke zoveel hoofdstukken even een pagina zit met een opmerking van Tahereh! Soms las ik ze even voor en dan moest zelfs Patrick lachen, terwijl hij het boek niet aan het lezen is. En oh! De inleiding is zo mooi! Het einde daarentegen leek erg gehaast geschreven, maar het was wel logisch verklaard en ik stoorde me er totaal niet aan. READ THIS AND LIVE ON IN FURTHERMORE.
http://readingjournal.princesssam.nl | 1pos
|
Het begin is heel aangrijpend en ijzersterk. Daarna zwakt het wat af en het is jammer dat het einde wat onbevredigend is. | 1pos
|
Morgan Sheppard wil als kind maar een ding en dat is beroemd worden. Als hij de moord op zijn wiskundeleraar oplost is het begin gemaakt.
Vijf en twintig jaar later, beroemd, berucht en verslaafd wordt hij totaal versuft wakker in een hotelkamer geboeid aan het bed.
Als zijn hoofd weer wat helder is blijken er nog vijf mensen in de kamer aanwezig te zijn en ligt er een lijk in de badkuip. Morgan Sheppard is de enige die geboeid is. De deur is op slot, de ramen kunnen niet open en de telefoon werkt niet. Dan gaat de T.V. aan en komt er een man met een paardenmasker te voorschijn die aangeeft dat zij drie uur te tijd hebben om de moordenaar te vinden. Lukt het hen niet dan wordt het hele hotel opgeblazen.
De klok tikt door en de tijd dringt.
Wie is de moordenaar? Wie zit hierachter? Hoe komen we hieruit.
Het is prachtig om te lezen hoe al deze mensen die elkaar niet kennen toch iets gezamenlijk hebben. De spanning stijgt, de verwijten nemen toe en de oplossing niet zo snel voorhanden.
Het verhaal zit subliem in elkaar en aan het eind wat heel verrassend is komt alles samen.
Een knap stukje schrijfwerk van deze nog jonge en voor mij onbekende schrijver: Chris McGeorge.
Het boek geef ik 4 sterren. | 1pos
|
De zus van Moira vraagt haar en hun broer om mee te doen aan een ritueel met Halloween, maar ze hadden nooit verwacht dat het ritueel ook echt zou werken. Hoewel er niet gebeurde waar ze op gehoopt hadden. Ze worden in een droomwereld gezogen waar ze Hayko ontmoeten. Moira weet dat zij hem moet helpen bij wat later zijn zoektocht naar het verleden blijkt te zijn.
Sinds dat ritueel ontmoet ze de jongen bijna elke nacht en al snel wordt ze verlieft op hem. Niet erg handig om verlieft te worden op een jongen die niet bestaat. Of bestaat hij wel?
Het kostte me erg veel moeite om in het verhaal te komen na het lezen van mijn vorige boek. Daardoor had ik de eerste 2 hoofdstukken steeds de neiging om hem weg te leggen. Maar ik ben erg blij dat ik dat niet gedaan heb, want het bleek een geweldig verhaal. Al snel werd ik, net als Moira, de droomwereld ingezogen en ook ik werd stiekem een beetje verlieft op Hayko.
Het boek is vlot geschreven en het gebruik van een zeer onbekende religie maakt het ook nog eens interessant om te lezen.
Tijdens het lezen leefde ik erg mee met Moira en Hayko. Ik zou de jongen dolgraag willen ontmoeten. | 1pos
|
Masterplan; Pjotr Vreeswijk
Een Bond verhaal in een nieuw jasje, zonder de dames en de opsmuk. Een goed verhaal zonder teveel technische details en diepgang, eigenlijk best wel fijn.
De geheime diensten en de mega destructieve kracht van een antiek modern wapen maken er een spannend kleurrijk geheel van.
Het is een lekker vlot lezend verhaal met matige spanning. Het heeft alle ingrediënten van een thriller. Een meesterlijk werkje wat je met plezier leest. | 1pos
|
Oorspronkelijke titel = 'The Quality of silence ' , vertaald naar ' Dochter '. Op de titel afgaande, draait het eigenlijk om Ruth, die een speciale band met haar papa heeft. Haar liefde voor haar ouders en hoe deze omgaan met hun dove dochter. Daarover moet je echt lezen.Erg pakkend. Yasmin gaat samen met hun 10-jarige dochter op zoek naar Matt, haar dood gewaande echtgenoot. Ze heeft schuldgevoelens tegenover haar dochter omdat ze haar meegenomen heeft op deze barre tocht. doorheen Alaska....men voelt zo de kou..
Ik heb toch even de wenkbrauwen gefronst : Yasmin kruipt achter het stuur van een achttien-wieler, 40 ton, om hun reis op de Dalton Highway te vervolgen ????
Maar bon dit is fictie hé ! Door research van de schrijfster krijgen we weer een realistischer beeld.
De lezer wordt hier geconfronteerd met de wreedheden waartoe sommige mensen in staat zijn. Natuur, dier en mens vallen ten prooi aan crimineel geweld.
Vreselijk ! Een aanval op het milieu. Een dapper einde. Spannend boek dat ik in één trek uitgelezen heb. Doe de test.. | 1pos
|
Ongelofelijk dat een zo jong persoon zo kan schrijven over de aantrekkingskracht en het afstoten van een grote liefde.
Lang geleden dat ik nog tot tranen geroerd was door een boek. | 1pos
|
Bij de vooraankondiging van "Gevangen" vond ik het onderwerp al meteen intrigerend; een dorp gevangen in een koepel. Ik was nieuwsgierig naar twee dingen; wat gebeurt er met de bewoners, en hoe is die koepel daar gekomen. King heeft zich in het boek voornamleijk gericht op het eerste. De oorzaak van de koepel wordt uiteindelijk wel verklaard, maar die verklaring vond ik wat zwak en (geheel á la King) nogal bizar. Dat vond ik jammer. De gebeurtenissen ín de koepel zijn wel bijzonder gedetailleerd uitgelicht, de (vele) karakters zijn goed uitgewerkt en zijn een "mooie" afspiegeling van de maatschappij. Enkelen die onmiddellijk de macht grijpen en hun eigen wetten en regels scheppen, een aantal moedige tegenstanders en wat bijzondere figuren zoals Sam Slobber, de "dorpsborrel" die later nog een belangrijke rol zal spelen. Deze dikke pil leest lekker weg en blijft boeien, is spannend op zijn tijd en het is fascinerend wat er met een dorpsgemeenschap gebeurt als ze met z'n allen nergens heen kunnen. Hier en daar wat ongeloofwaardig; na enkele dagen waren er al bewoners die zelfmoord pleegden. Dat doe je niet zo snel. Maar goed, een koepel om je dorp is ook niet bepaald geloofwaardig. Maar al met al vond ik het een heerlijk boek met een interessant onderwerp. | 1pos
|
Robin Hobb, oftewel Megan Lindholm, is mijn favoriete schrijfster sinds dat ik een jaar of 15 was. De boeken van de Zieners, haar eerste serie over Fits, greep me en liet me niet meer los. Geweldig gedetailleerd, een middeleeuws aandoende setting en zeer goed uitgediepte personages. De boeken van de Nar vond ik zelfs nog beter en na jaren van wachten op nieuwe avonturen met Fitz en de Nar is de droom werkelijkheid geworden! Een derde serie waar ik weer zo van kan genieten. Het eerste deel is fantastisch, langzaam wordt je weer verwelkomt in die vertrouwde wereld. Eerst wat onwennig, Fitz is ouder en dat merk je, maar dan voelt het als thuiskomen van een lange reis. Ik kan niet wachten op de volgende delen! Vragen jullie je ook wel eens af waarom De boeken van de Zieners en opvolgers nog niet zijn verfilmd? Dit verhaal levert toch een prachtige trilogie of tv-serie op? | 1pos
|
Een voor mij onbekende schrijfster, wel een mooie voorkant en titel... de geschiedenis van het Delfts Blauw gaf mij de doorslag. Gelukkig maar, want dit mooie verhaal had ik echt niet willen missen. Het deed me een beetje denken aan de film Girl with a pearl earring uit 2003 en in het verhaal wordt ook een beetje gesuggereerd dat dit meisje van Vermeer de hoofdfiguur is van dit verhaal. Hoe het leven van een burgermeisje er in die tijd uit had kunnen zien, kwam bij mij door het lezen van dit boek tot leven. Ik vond het mooi dat er een liefdesverhaal aan vastgeknoopt zat en dat de hoofdpersoon talentvol was. | 1pos
|
Stil, héél stil werd ik toen dit delicaat schrijfsel van amper 170 pagina’s dichtsloeg. Nog stiller werd ik toen ik las dat Alan Kent Haruf de dag nadat zijn manuscript bij de uitgever lag onverwacht stierf.
Dit verhaal over twee oude mensen raakte mij diep in het hart broos, ongenaakbaar mooi en toch wreedaardig.
Addie, zeventig en al een hele tijd weduwe staat op een dag plots aan de voordeur bij Louis. Louis is ook al geruime tijd alleen nadat zijn vrouw na een slepende ziekte overleed. Hij woont slechts een eindje verderop in dezelfde straat. Ze wonen er beiden al tientallen jaren zonder echt veel met elkaar in contact te komen. Addie valt prompt met deur in huis en vraagt of hij bij haar wil komen slapen om de eenzaamheid te verdrijven. Niet voor de seks maar om samen in bed te praten met elkaar en in slaap te vallen. Louis vraagt bedenktijd maar stapt ‘avonds door het donker met zijn tandenborstel en pyjama in een bruine, onopvallende zak langs de tuin naar Addie. Hij wil niet dat de buren erover spreken. Maar dit is buiten Addie gerekend die zich op haar oude dag een rebelsheid aanmeet en zich niks meer wil aantrekken van de buren. Dat ze maar praten … Ze doen toch niks verkeerd. Ach, Haruf kan het zo mooi en zo eenvoudig omschrijven, die tederheid tussen twee mensen die intimiteit misten. In het begin zien ze elkaar alleen ’s avonds als Louis, nu langs de voordeur komt. Ze drinken een glas en gaan naar bed, houden elkaars hand vast en praten. Ze praten over hun leven, ze vinden troost bij elkaar. Uiteraard gaan hun escapades over de tong van de gemeenschap maar Haruf laat ze zoet en ondeugend wraak nemen. Ze verschijnen in het openbaar en snoeren met brio de roddelaars de mond. Via hun kleine gesprekjes krijg je langzamerhand een beeld van hun leven en verschijnen de karakters voor jou alsof je hen zomaar in je eigen straat tegenkomt. Woorden van menselijkheid maar onderhuids voel je de teleurstellingen en de dromen uit hun leven. Alles loopt soepel, ze proeven van hun nieuwe relatie die eigenlijk alsmaar ondeugender wordt. Ze genieten van elkaar en ook van de kleinzoon van Addie die een hele zomer bij haar komt logeren omdat haar zoon zijn relatie op de klippen is gelopen. Ze zorgen zo zacht en liefdevol voor dat jongetje, zoals alleen grootouders dat kunnen. Helaas stelt haar zoon zijn wetten. En krijgt dit liefdevolle verhaal een wrede wending. Wreedheid en onbegrip zoals alleen mensen elkaar kunnen aandoen en er worden hartverscheurende keuzes gemaakt. Keuzes die zich opdringen als je ouder wordt en die je botweg worden voorgeschoteld zonder ook maar enige vorm van empathie. Maar het zou de eigenwijze Addie niet zijn die er opnieuw een wending aangeeft want lichamen kunnen van elkaar gescheiden worden maar zielsgenoten niet.
Deze leesparel over ouder wordende eenzaamheid en warme liefde is in mijn huid gekropen. Mocht ik ooit ergens een “Addie en Louis “ tegenkomen dan gaf ik hen een dikke knuffel en zou zachtjes zeggen: “ Laat je niet doen!”
Zie http://www.boekensite.gent/node/2540 | 1pos
|
In haar thuisland Polen is de oorspronkelijk uit Wit-Rusland afkomstige Katarzyna Bonda de best verkopende en ook meest populaire misdaadauteur. De meer dan een miljoen verkochte boeken zijn hiervan een bewijs. Op de middelbare school begon Bonda's interesse in journalistiek waarna ze enkele jaren later voor lokale kranten begon te schrijven. Daarnaast studeerde ze aan de filmschool waar ze een graad in scenarioschrijven behaalde en gaf ze les in creatief schrijven. In 2007 debuteerde ze met de roman Sprawa Niny Frank, waarvoor ze de debuutprijs won. Het meisje uit het noorden is haar eerste boek dat in het Nederlands is vertaald.
In de winter van 1993 wordt in een hotel in Gdansk een meisje gevonden die aan een overdosis overleden is. Niet veel later verongelukt haar broer. Omdat de politie deze twee sterfgevallen los van elkaar ziet, hebben ze geen reden ze verder te onderzoeken. Profiler Sasza Zaluska keert in 2013, na een verblijf van zeven jaar in Engeland, terug naar Polen. Ze wil daar samen met haar dochter een rustig leven opbouwen. Een voormalige politiechef haalt haar echter over om een opdracht aan te nemen. Ze mag een profielschets maken van de dader van een moord in een nachtclub. Tijdens haar onderzoek merkt Sasza dat deze misdaad te maken heeft met de maffia, maar ook dat er een connectie is met de sterfgevallen van twintig jaar eerder.
Het eerste dat opvalt als je het boek openslaat, is de anderhalve pagina tellende opsomming van de belangrijkste personages. Een goede aanvulling, want het is een handig hulpmiddel om naar terug te grijpen wanneer je het personagespoor eventueel bijster bent. Na deze korte introductie begint het verhaal dat aanvankelijk een kennismaking met een aantal personages is en, hoewel in mindere mate, ook laat zien wat hun dagelijkse bezigheden zijn, waar ze zich zoal mee bezig houden. Hierdoor heeft het boek in beginsel veel weg van een roman.
Deze gekozen opzet geeft het verhaal diepgang mee en maakt ook dat de lezer zich meer met de personages kan identificeren. Gedurende het verhaal word je regelmatig op het verkeerde been gezet, je weet niet altijd waar je aan toe bent. Dat, en ook de gestaag toenemende spanning zorgen ervoor dat het verhaal intrigeert en blijft boeien. De ontknoping, die gecompliceerd is, mondt uit in een onverwachte climax. Hieruit valt overigens op te maken dat Het meisje uit het noorden een vervolg lijkt te krijgen.
In dat volgende boek zal Sasza Zaluska opnieuw het belangrijkste personage zijn. Niet erg, want ze heeft alles in zich om uit te groeien tot een nog interessantere en intrigerendere persoonlijkheid. Bonda zal zich er dan overigens wel op moeten richten om haar werkzaamheden als profiler meer uit te lichten. Dat wil niet zeggen dat Zaluska's privé-omstandigheden onderbelicht moeten blijven. In een volgend boek zal dit wat gedoseerder moeten zijn.
Na het lezen van Het meisje uit het noorden is het voor de lezer niet moeilijk zich voor te stellen dat Bonda de meest populaire misdaadauteur van Polen is. Ze schrijft kundig en verzorgd, weet hoe ze de lezer aandachtig kan houden en creëert een goede mix van spannende en literaire elementen. Hoewel het dus niet haar debuut is, is het dat voor Nederland in feite wel. Maar het kan in feite niet anders dan dat het hier niet bij zal blijven. | 1pos
|
Een ontzettend goede schrijver, die op een voortreffelijke manier, scherp, met goede zwartgallige humor, en in een heldere schrijfstijl, zware onderwerpen niet schuwt. Juist omdat zijn schrijfstijl kort en helder is, heeft het verhaal in al zijn boeken zo veel zeggenskracht voor mij. Het Deense platteland, Jutland, is het decor van al zijn boeken en ik ken het inmiddels, doordat mijn schoonfamilie daar woont, vrij goed. Waarom ik verslingerd ben geraakt aan deze schrijver, is omdat hij zo treffend beelden kan vormen van mensen, een omgeving en een situatie/ gebeurtenis. Dit boek in het bijzonder, heeft een plekje in mijn hart! De hoodpersoon in dit verhaal, een jongetje, ontroerde mij werkelijk zeer. | 1pos
|
Zoals de titel al doet vermoeden gaat dit over een single man die Thom heet.
Thom is 35 jaar en heeft nog steeds de 'ware' niet ontmoet. Nu is hij ook niet naargeestig op zoek omdat hij absoluut geen minuut langer meer alleen wil zijn. Maar iemand hebben om mee op vakantie te gaan, naar de film of gewoon goede gesprekken mee te kunnen voeren mist hij toch wel een beetje in zijn leven. Aan de andere kant kleven er ook een hoop voordelen aan het single leven. Ga mee in de wereld van Thom. Dat is weer eens wat anders!
Wat ik hier verfrissend aan vond is dat het een boek is over een single man van 35, en hoe hij het leven en gebeurtenissen ervaart. Bij 'vrouwen boeken' gaat het eeuwig over een vrouw van begin 30, die gedumpt wordt door een vreemdgaand vriendje, ontslag krijg bij haar baan en besluit om haar leven radicaal om te gooien. Hier gaat het over Thom. Thom vind het single leven heerlijk. Hij heeft veel verschillende vriendschappen met mannen maar voornamelijk met vrouwen. Thom heeft veel interesse in het vrouwelijk schoon. Dit heeft hem vaak in de nesten gewerkt. Maar als je ouder wordt krijg je ook andere behoeftes. Kinderen bijvoorbeeld. Hoe gaat een single man daarmee om? Het boek is in een soort dagboekvorm geschreven. Het is dus geen verhaal, maar echt een soort autobiografie over de columnist Thom Arisman, op een zeer humoristische manier geschreven. Aanrader! | 1pos
|
Simon is een man met een normaal, bijna saai, leven. Tot zijn jeugdliefde Neva terugkeert naar het dorp en dit alles gelijk verandert. Verschillende geheimen komen boven, geheimen van nu en geheimen van vroeger. Simon komt dingen te weten die zijn leven totaal op zijn kop gooien en die hem doet denken aan hoe het had kunnen zijn en hoe het wellicht nog kan zijn.
Op de kaft van het boek zie je een grote, zwarte aalscholver. De titel van het boek staat in witte en oranje letters bovenaan. De titel van het boek en de aalscholver komen beide voor in het boek en vooral de titel geeft heel goed weer waar het verhaal over gaat. Zelf zou ik het boek niet zo snel oppakken in de winkel, omdat de voorkant mij niet trekt. Maar beoordeel een boek niet aan de hand van zijn voorkant, want als je de tekst op de achterkant leest word je toch wel erg nieuwsgierig. In dit geval trekt dus niet de kaft mij naar het boek, maar juist de korte schets van het verhaal maakt dat ik het boek wil lezen.
Het verhaal speelt zich af in het verleden en in het heden. Dit is duidelijk aangegeven door het jaartal en daarnaast wordt het heden aangeduid met cijfers en het verleden met letters. Het geeft het verhaal een extra dimensie, extra spanning naar het einde toe. Hoe hebben de dingen in het verleden een connectie met de gebeurtenissen in het heden? Komt alles bij elkaar op het eind? Deze vragen stel je jezelf als je steeds iets meer komt te weten over het verleden van Simon en wat er in de tussentijd allemaal gebeurt en is voorgevallen.
De schrijfster heeft een fijne schrijfstijl; niet te moeilijke worden en lange zinnen. Het leest makkelijk weg en dat is ook een reden dat je door wil blijven lezen in het boek en hem moeilijk aan de kant kan leggen.
Een klein minpuntje vind ik wel dat het af en toe een beetje onrealistisch is. Het lijkt erop alsof Van Leest er net iets teveel aan heeft gedaan om alles aan elkaar te knopen. Het zijn zeker verrassende wendingen, maar het moet wel een beetje reëel blijven. Met dit boek had ik zo nu en dan het idee dat het net een beetje te ver ging.
Het boek geef ik dan ook 4 sterren. Het is een boek dat makkelijk wegleest en dat langzaamaan naar de clou toe dobbert. Wel vind ik sommige dingen net een beetje te gemaakt om het verhaal passend te maken. Goed debuut en zeker het lezen waard! | 1pos
|
Zeer boek boek met voelbare spanning. Uiteraard met de bekende hoofdpersonen Olivia, Tom, Mette en Abbas. Sterk opgebouwd. Centraal staan een bomaanslag op een gezin in Stockholm enerzijds en Tom, die op bezoek is bij zijn halfzus in Thailand zoekt anderzijds voor een invalide vrouw uit wie de man is waarvan ze hem een foto heeft gegeven. Het verhaal stipt actuele zaken aan die te maken hebben met misbruik in diverse vormen en de gevolgen ervan. Cover past goed bij het boek. | 1pos
|
Het verhaal gaat over Suus, een gescheiden vrouw, die met haar drie jaar oude dochter Sterre een nieuw leven wil beginnen in Portugal. Haar zus Anouk gaat mee naar een prachtige boerderij in het zuiden van Portugal. Als ze er nog maar net zitten en er wat kennissen over zijn gekomen om te helpen met uitpakken, verdwijnt Sterre ineens spoorloos. Suus is wanhopig, het verhaal van het verdwenen Britse meisje Maddie McCann staat nog in haar geheugen gegrift…Haar ex, Niels, komt meteen naar Portugal. Hij verwijt Suus van alles. Iedereen is verdacht, wie kan ze vertrouwen? Gaat de Portugese politie Sterre vinden?
Dit verhaal, dat deels geïnspireerd is op de verdwijning van Maddie McCann, pakt je vanaf de eerste letter. Het gevoel, dat Suus heeft, is zo beangstigend en levensecht, je moet gewoon weten wat er is gebeurd. Wie heeft er belang bij een kind te laten verdwijnen? Wat heeft ze over het hoofd gezien? Zijn de dingen die gebeuren toeval? Allemaal vragen waar je een antwoord op wilt weten.
Het karakter van Suus is goed beschreven, je kan je goed in haar inleven. Het karakter van Anouk is iets minder maar is wel van groot belang in het verhaal. De overige karakters zijn minder uitgediept, maar genoeg om je in de persoon te kunnen verplaatsen.
In het begin is het wat onduidelijk hoe de verhaallijn is opgebouwd, er lijkt een parallelle verhaallijn te zijn waarvan pas later duidelijk wordt wat dit er mee te maken heeft. Dit vind ik goed gevonden van de schrijfster.
De opbouw naar het plot is goed, pas op het eind weet je hoe de vork in de steel zit.
Dit boek is het tiende boek van Marelle Boersma, die sinds kort ook in Portugal woont.
Wat mij betreft een aanrader. 4,5 sterren. | 1pos
|
Had al goede verhalen gehoord over dit boek ennehhh.. Ik heb bij deze mijn nieuwe favoriete boek gevonden. WAUW, wat een ontzettend gaaf boek was dit! Toen ik hem uit had moest ik eerst even een nachtje slapen om dit verhaal te verwerken. Ik heb echt genoten! Prachtig verteld, prachtige worldbuilding en geweldige personages. Ik wil meer! :D | 1pos
|
Een superspannende thriller die zeer vlot vooruitleest, met een beetje een paranormaal tintje aan. I love it! :D | 1pos
|
In het genre van spannende boeken vond ik Bezeten van mij niet echt passend. Ik vond het pas spannend worden naar het einde toe, en dan nog.
Toch heb ik het boek zeer graag gelezen, het leest vlot en is helemaal niet moeilijk. Het thema vond ik zeer goed; een gewone relatie die misschien zeer sterk is en verbroken wordt voor een relatie met een onbekende, met meer passie…. Ik werd helemaal in het verhaal meegesleurd, ik was teleurgesteld toen ze al haar vrienden in de steek liet voor die ene man, hoe ze bijna alles opgaf. Alles word op een geweldige manier geschreven, zodat je altijd steeds verder wil en alle details van haar onderzoek in het verleden van haar nieuwe vlam meteen wil weten en probeert mee te achterhalen.
Kortom, ik vind Bezeten van mij zeker een aanrader, ook voor wie niet graag leest, omdat het zo makkelijk en meeslepend is.
Na het lezen van dit prachtige boek, ben ik zeker van plan nog andere boeken van Nicci French te gaan lezen. | 1pos
|
Auteur de Winter gebruikt een zeer ongewone constructie bij de opbouw van zijn roman, die in sommige hoofdstukken zwaar aanleunt bij het thrillergenre. De aanhef tot de hallucinante verhaal is een behoor-lijk lang(dradig) telefoongesprek tussen het hoofdpersonage en zijn ex, die samen een erg traumatisch gebeuren proberen te verwerken. De eind-faze van dit verhaal eindigt weer in een beklijvend intercontinentaal telefoongesprek, waar nog enkele duistere knelpunten schoorvoetend worden bijgelegd. De auteur hanteert een magistrale schrijfstijl en leidt de lezer onopvallend door exotische landschappen waarin onvoorstelbare wreedheden gebeuren door gewetenloze bendes naam van God en Allah en andere tijdloze vedetten.
Inderdaad, zoals diverse recensenten stellen, is deze roman fascinerend en op een speciale manier ook bijzonder ontroerend. | 1pos
|
Het debuut van Lars Rambe is naar mijn mening een aanrader.
Rambe beschrijft zijn personages en de gebeurtenissen op een wijze waardoor je als lezer echt in het verhaal zit. Een verhaal dat zich afspeelt in 2 verschillende periodes, die door de gebeurtenissen met elkaar gelinkt zijn. Ik vond dat de twee verhaallijnen die hierdoor onstonden vlot in elkaar overvloeiden.
Het eerste deel van het boek loopt niet over van spanning maar dit wordt ruimschoots goed gemaakt in het tweede deel.
Ik gaf dit boek een 8 op het lezersforum.
Ik kijk uit naar een volgend boek van Lars Rambe! | 1pos
|
Na 72 uur vond ik al echt een goed boek, ook met Manon Bradshaw in de hoofdrol, en nu weet ik weer precies waarom. Een onbekend leven is prima los te lezen maar het is vooral weer de wijze ook hoe personages neergezet worden wat indruk maakt.
Aan thrillerelementen geen gebrek, het verhaal wordt vanuit meerdere en zeer gevarieerde personages neergezet en het is wederom een rijke aanvulling hoe de privélevens verweven worden in die spannende onderlijn. Deze wijze van neerzetten laat je als lezer alle hoeken van het verhaal zien, hoeken die later allemaal in elkaar zullen haken. Dit leidt dan wel niet naar een uiteindelijke dikke climax, maar het maakt het plot in zijn geheel niet minder goed.
De schrijfstijl is beeldend en Steiner weet een bedrukte sfeer te creëren. Want naast moord en onderzoek, waarbij thema’s als escort, afpersing, fraude of bedrog uitstekend neergezet worden, gaat het de personages nou niet bepaald altijd voor de wind zowel zakelijk als privé. De tegenhanger is de humor die gebruikt wordt, af en toe lekker scherp ook en daar hou ik zo van.
Manon Bradshaw is op alle fronten een personage dat zich ontwikkelt. Ze is gecompliceerd, intelligent en gewoon een heul bijzonder iemand waarom ik alleen al graag een deel drie zou willen zien. Plus daar de andere personages en haar familie bij op en dan ben je gewoon weer fan van een nieuwe thrillerserie.
Conclusie:
Schrijfstijl: 4
Plot: 4
Spanning: 3.5
Leesplezier: 4
Originaliteit: 3.5
Psychologie: 4.5
Vier sterren voor Een onbekend leven.
Karin Meinen - Samenlezenisleuker | 1pos
|
Stel je voor: je woont in een beveiligde wereld waar niets reëel is. Alles is voorgeprogrammeerd en perfect; er is geen pijn en geen angst. Welkom in de wereld van Aria. Samen met haar vrienden en moeder woont ze in een Bolster, een grote overkoepelde ruimte die door verschillende servicekoepels wordt bevoorraad van voedsel, water en zuurstof. Buiten de koepels bevindt zich de werkelijke wereld. In deze wereld wonen de Uitlanders of Wildlingen. Ze leven in stammen en kunnen enkel overleven door middel van jacht.
Wanneer Aria en haar vrienden zich in één van de servicekoepels begeven, gebeurt er iets verschrikkelijks. Haar beste vriendin en twee andere jongens komen om in een brand. Aria wordt net op tijd gered door…Perry, een Wildling.
Ze krijgt onmiddellijk de schuld van de brand en wordt als straf buiten de veilige koepels gezet. Ze heeft geen contact meer met haar moeder of andere mensen binnen de Bolster. Aria houdt het niet lang uit in de Wildernis, totdat ze opnieuw Perry tegenkomt… De eerste dagen kunnen ze elkaar niet uitstaan maar Aria groeit uit tot een heel sterk en zelfzeker meisje en dat bevalt Perry wel !
Vanaf het eerste hoofdstuk werd ik meegetrokken in het verhaal. Ik raakte al vlug gewoon aan de woorden en de rare namen van de personages. Op twee weken tijd had ik de drie delen uit, wat me raar of zelden lukt ! Het tweede deel is De Eindeloze Nacht en het eerste deel Een Wereld zonder Hemel. | 1pos
|
Ruud en Lysanne zijn op verzoek van Lex (een lid van de Illuminati) voor een weekend naar zijn kasteel in België vertrokken. Als ze aankomen lijkt het wel of ze dromen van alle pracht en praal maar dan breekt de hel los....
Ze zijn getuigen van verschrikkelijke gebeurtenissen om daarna te worden aangesteld als de beheerders van het kasteel.
De twee rechercheurs Daan en Teun houden Ruud en Lysanne in de gaten omdat ze worden verdacht als betrokkenen van moord. Gedurende het onderzoek raken Ruud en Lysanne vermist en tijdens de zoektocht naar hun stuiten ze op de geheimen van de Illuminati en personen die betrokken zijn bij het satanisme.
De hel van Octagon is het vervolg op “De verscheurde vrouw”. Je kan dit boek goed afzonderlijk van elkaar lezen maar het is een pre als je “De verscheurde vrouw” heb gelezen zodat je de personen kent en beter begrijpt.
In De hel van Octagon wordt de nadruk meer op de Illuminati en het satanisme gelegd. Tijdens het lezen val je van de ene verbazing in de andere over hoe mensen zich kunnen gedragen en elkaars handen boven het hoofd weten te houden. Dit wordt op een bijzondere mooie wijze beschreven maar ook de gruweldaden die worden gepleegd worden niet uit de weggegaan en tijdens het plegen ervan vroeg ik mezelf af hoe is dit toch mogelijk dat mensen dit kunnen doen.
Is het fictie of non fictie wat je allemaal te lezen krijg van deze groepering is een gedachte dat bij me opkwam.
De twee verhaallijnen worden goed afgewisseld en gecombineerd waardoor het een heel mooi geheel is .
De hel van Octagon is een boek dat je van verbazing van wat er allemaal gebeurd in één adem uitleest. | 1pos
|
Tegengif is een kort, spannend en romantisch verhaal met een aangename schrijfstijl. Helaas was voor mij als lezer al duidelijk wie al het leed van Jazzlyn heeft veroorzaakt. Desondanks heeft het verhaal verrassende wendingen. Daarnaast had Tegengif een open einde. Waardoor je nu als lezer met vragen in je hoofd ronddwaalt. Ondanks deze mindere punten, is Tegengif een verhaal waar je lekker in kunt wegdromen. | 1pos
|
Een prachtig en ontroerend boek. In een keer uitgelezen en geen seconde weg kunnen leggen. Ontzettend mooi geschreven waarbij alle emoties echt tot leven komen en een prachtig verhaal. Een absolute aanrader! | 1pos
|
Wat een mooi boek! Zo puur beschreven vanuit de gedachtengang van een elfjarige jongen. Zijn moeder had het waarschijnlijk te druk met haar eigen problemen om wakker geschud te worden... | 1pos
|
Dit boek speelt zich af in Primoria, een wereld met 8 koninkrijken. Vier Seizoen koninkrijken en vier Ritme koninkrijken. Het boek volgt de 16-jarige Meira, een van de overgebleven rebellen. De rebellen zijn ontsnapt toen Angra, dictator van het Lente koninkrijk, Winter binnenviel en overnam. Samen zetten ze alles op alles om hun koninkrijk terug te winnen en Angra van zijn troon te stoten.
Een van de rebellen is Mather, zoon van de gedode koningin van Winter en nu dus de koning van Winter. Mather is alles. Het magische medaillon van Winter is gebroken en de overgebleven winterianen zetten alles op het spel om het medaillon terug te krijgen. Mather is de enige die een erfgenaam kan produceren die het gebroken medaillon kan hanteren. Dit moet namelijk een vrouw zijn. Ondanks de gevoelens die Meira heeft voor Mather weet ze dat ze nooit goed genoeg zal zijn voor Mather.
Het boek begint met een tweestrijd tussen Mather en Meira in het rebellenkamp. Meneer vindt dat Meira niet sterk en goed genoeg is om op missies te gaan en Meira wil bewijzen dat ze dit wel is. Helaas verliest ze het gevecht en moet ze tot haar grote ergernis weer in het kamp blijven terwijl de rest zijn leven riskeert voor Winter. Alles wat Meira wil is strijden voor Winter. Iets betekenen, een verbinding voelen met Winter. Toen ze ontsnapte uit de klauwen van Angra was ze maar een baby en de verhalen van de rest van de rebellen zijn de enige echte verbinding die ze met Winter heeft.
Meira is een kickass chick. Ze vecht, is sterk en wil niet in het kamp zitten. Ze gedraagt zich als een krijger en is ook een krijger. Haar kracht komt voort uit ijzeren wil en het besef dat ze samen met de 7 andere rebellen, de enige hoop is voor de gevangen Winterianen die tot slaaf zijn gemaakt en zich bevinden in het Lente koninkrijk.
Het boek is geschreven vanuit haar oogpunt en actie wordt goed afgewisseld met haar eigen emoties en gedachten daarbij. Van de andere rebellen zijn Mather en Meneer het meest aanwezig in haar leven. Meneer fungeert als een soort vaderfiguur en Mather is een onmogelijke liefde.
Magie komt eigenlijk mondjesmaat voor. De magie die elk koninkrijk bezit heeft een vreemd effect. Het beïnvloed het hele volk van dat koninkrijk en waar de koninkrijken het gebruiken om de talenten en mogelijkheden van hun burgers te versterken, gebruikt Angra het om zijn volk te onderdrukken. Ik zelf vond de magie in het boek een beetje slap.
Er zit geen nare love triangle in! Hoera! De liefdesverhoudingen in dit boek zijn heel realistisch maar voeren absoluut niet de boventoon. Het gaat om hoe Meira de beste rol voor het koninkrijk kan vervullen en niet om zoetsappige liefdevolle gevoelens. Als je niet van love triangles houdt kun je je hart ophalen bij dit boek!
Tegen het einde van het boek zit een heftige plottwist waardoor je razendsnel door het einde heen leest. Ik zag hem aankomen maar stond toch in mijn woonkamer te springen toen het daadwerkelijk gebeurde! “Ik wist het, ik wist het, ik wist het!!!” roepend.
Je gaat van Meira houden. Haar kracht en persoonlijkheid zullen iedereen aanspreken die niet van zeurende, mooie jurken dragende, preppy meisjes houden. Haar dilemma’s zetten je aan het denken en hoe ze omgaat met de obstakels die ze tegen komt is bewonderenswaardig. Lezers van Hof van Doorns en Rozen en Throne of Glass, zoek niet verder, lees deze serie. Dit boek is absoluut een aanrader! | 1pos
|
St. Aiden de Grote School (S.T.A.G.S) is een prestigieuze school voor rijke jongeren die tradities hoog in het vaandel hebben staan. Greer is minder goed bedeeld, maar door een studiebeurs heeft ze de mogelijkheid op deze fameuze school te studeren. ‘Oud geld’ voert hier de boventoon, dus Greer is al meteen het buitenbeentje en mikpunt van spot. Op een dag krijgt ze een uitnodiging voor een jaarlijks jachtevenement, dat alleen voor de populaire jongeren bedoeld is. Zal hoopt hierdoor te kunnen toetreden tot de elite van deze school, alleen ze komt al snel van een koude kermis thuis. Ze is niet uitgenodigd tot de rol van jager, maar als menselijk prooi. Weet ze te ontsnappen aan de jagers?
S.T.A.G.S is echt een boek waarbij je meteen in het verhaal zit. Je komt binnen op het hoogtepunt: Greer verteld dat ze een moord heeft gepleegd. In de daarop volgende bladzijden begint het verhaal bij het begin. Hoe is Greer tot deze moord gekomen, wat is er aan vooraf gegaan? Doordat het boek zo’n goede start heeft, is het niet moeilijk het boek verder te willen lezen. M.A Bennett heeft ook een goede dosis humor in het verhaal gestopt, ik heb om sommige opmerkingen wel even moeten lachen.
Ondanks dat het geen uniek verhaal is, de rol van menselijke prooi is zeker niet nieuw, stoorde dit me totaal niet. Het enige wat ik wel erg jammer vond, was de beschrijving van de jacht. De jacht op het wild en het verhaal eromheen, is goed beschreven, alleen de jacht op de mensen is slechts kort verteld. Hier had zeker meer van gemaakt kunnen worden. Doordat dit zo kort is beschreven, komt het einde ook te snel en te afgeraffeld over. Er komen ook geen plot-twists of verrassende wendingen meer. Dit doet wel een beetje afbreuk aan het verhaal. Desondanks een goed boek en zeker het lezen waard. | 1pos
|
Ellery verhuist samen met haar tweelingbroer Ezra naar Echo Ridge nadat hun moeder is opgenomen in een afkickkliniek. Ze wonen bij hun oma en in het stadje waar jaren geleden hun tante is vermoord en jaren later een ander meisje. En raadt eens... de moordenaar is weer terug! Opnieuw worden de inwoners van Echo Ridge getroffen door een moord en verdwijning.
Het duurde even om erin te komen maar na een paar hoofdstukken begon het boek voor mij erg spannend te worden. Dat het even duurde kwam mede doordat er in het begin, bij het eerste hoofdstuk van Malcolm zoveel personages tegelijk werden geïntroduceerd. Ook niet alle personages kwamen allemaal goed uit de verf. De sfeer is wel gelijk geheimzinnig en donker en er lijkt veel te gebeuren in het dorpje. Ik was erg tevreden dat er al meteen in het boek iemand wordt vermoord. Daarna is het even stil totdat Brooke verdwijnt. Al was het boek zeker spannend, ik ben van mening dat er volgens mij nog wel meer had mogen gebeuren. Vooral bij de titel en de samenvatting op de achterkant had ik toch wat meer verwacht.
Ellery en Malcolm zijn de twee hoofdpersonages en je leest vanuit allebei hun oogpunt. De twee verschillende perspectieven waren leuk en zorgde goed voor afwisseling. Mcmanus heeft hun twee op een bijzondere manier bij elkaar gebracht. In het boek valt de “chemestry” me niet echt op maar gaat het meer om een diepere band die Malcolm en Ellery te lijken hebben. Ze begrijpen elkaar en hebben veel gemeen. Alle intriges en de verwikkelingen waar de personages in waren gewikkeld vond ik erg interessant! Er speelde veel mee onder andere met de broer van Malcolm. Het was voor het einde, namelijk nooit helemaal duidelijk of zijn broer nou onschuldig was of niet.
Ellery is het hele boek bezig om de verdwijning en dood van Brooke op te lossen. Mcmanus heeft dat naar mijn mening een beetje te overdreven aangepakt. Vooral naarmate we verder in het verhaal komen. Ellery springt een beetje van de hak op de tak en leidt me een beetje af van alles. Alsof alles wat ze denkt er snel is tussen gepropt. Toch heeft Mcmanus wel een fijne en vlotte schrijfstijl.
De identiteit van de moordenaar kwam onverwacht. De schrijfster heeft de moordenaar niet erg aanwezig laten zijn in het verhaal zoals het moet zonder snel te weten wie het is. Het einde was misschien erg snel en had van mij wat langer en spannender mogen zijn. De echte plottwist was de laatste zin in het boek. Die laatste zin zorgde ervoor dat ik het boek enthousiast dichtsloeg. Al met al vond ik het boek zeker erg leuk! Ik kan niet beloven dat ik me het boek over een jaar nog herinner maar het was het lezen zeker waard. | 1pos
|
Een zeer indrukwekkend boek, door het verhaal vanuit het meisje zelf te laten vertellen heeft het mij nog meer geraakt. Soms moest ik het even wegleggen, zo grepen de scenes mij aan, hoewel het allemaal " luchtig" wordt beschreven, raakte het mij meerden normaal.
Het einde vond ik niet helemaal zoals verwacht, maar blijft er een zeer indrukwekkend boek over | 1pos
|
Opnieuw een spannend boek van Carlos Ruiz Zafón. Het verhaal speelt zich af in de jaren twintig van de twintigste eeuw. De persoon waar het om draait in het boek is David Martín, die als jongen verweesd achterblijft, omdat zijn vader op dubieuze wijze omkomt en zijn moeder zich niets aan hem gelegen laat liggen. Hij vindt al vroeg een baantje op de redactie van een krant, maar David heeft ambities om zich te ontwikkelen tot schrijver.
Via boekhandelaar Sempere, die hem als jongen opgevangen heeft, maakt hij kennis met een meisje waarnaar zijn aandacht getrokken wordt en maakt hij ook kennis met het Kerkhof der Vergeten Boeken. Daar kiest hij een boek en vanaf dat moment neemt het verhaal van zijn leven allerlei onvoorziene wendingen.
Van het begin af aan werd ik het boek ingezógen. Hoewel “het spel van de engel” een ander boek is als “de schaduw van de wind”, en bijvoorbeeld ook veel humor bevat in het eerste stuk, vergeleek ik automatisch beide boeken en herkende opnieuw de bloemrijke en beeldende taal, bijzondere zinsconstructies, prachtig gekozen woorden, de luchtige toonzetting, de speciale sfeer en beschrijvingen waardoor je een beeld krijgt van Barcelona als een stad met een imposante architectuur, die als achtergrond mee bepalend is voor de mysterieuze sfeer.
De ene wending in het boek volgt op de andere, maar elke wending begint onopvallend. Telkens wordt je daarna zodanig afgeleid van een eerdere situatie dat je bijna zaken vergeet die later ineens weer terugkomen en een belangrijke rol blijken te spelen. Wanneer ik de indruk kreeg dat het verhaal zich mogelijk voort zou gaan slepen was dat feitelijk al het begin van een nieuwe wending. Zo werd ik onophoudelijk vastgehouden en meegenomen naar steeds spannender hoogten. Ik heb weer genoten van de boeiende schrijftrant van Zafón en het mysterieuze, spannende en ook romantische verhaal. | 1pos
|
In de keuken stond de afwas opgestapeld en de vloer lag bezaaid met speelgoed. Twee jongetjes van een jaar of vijf kwamen de kamer binnengestormd. Ze renden om het kookeiland heen, slipten over het vloerkleed en voor Charlie ze kon begroeten waren ze al weer weg.
“Goed opgevoed he?” zei Susanne glimlachend.
“Een tweeling?”
Susanne knikte. “Dubbel plezier, dubbel zo veel werk”
“Hoe heten ze?”
“AD en HD”
De stoere Charlie -Charline- Lager wordt voor haar werk als rechercheur samen met haar collega Anders naar het plaatsje Gullspång gestuurd om onderzoek te doen naar de verdwenen tiener Annabelle. Wat niemand echter weet is dat Charlie in Gullspång geboren is en dat zij daar op 14-jarige leeftijd zonder van iemand afscheid te nemen is vertrokken om nooit meer terug te keren. Tot nu.
Charlie zelf is niet echt een “doorsnee” dame en haar leven verloopt op dat moment niet geheel vlekkeloos. Ook de samenwerking met haar collega Anders is wat moeizaam, wat duidelijk wordt aan de hand van de vele discussies die ze met elkaar hebben over van alles en nog wat.
Aangekomen in het dorpje Gullspång, waar het leven stil lijkt te hebben gestaan, nemen ze hun intrek in het lokale motel en starten ze hun onderzoek naar de verdwijning van Annabelle.
We maken kennis met de ouders van Annabelle: de overbezorgde, labiele moeder Nora en haar zachtaardige man Fredrik. De politie van Gullspång die niet staat te juichen dat ze hulp krijgen uit Stockholm. Haar beste vriendin Rebecka en de rest van de vriendenclub van Annabelle waarmee ze een feestje vierde op de avond van haar verdwijning.
En dan is er ook nog de vroegere hartsvriendin van Charlie: Susanne, die inmiddels is getrouwd en vier kinderen heeft rondlopen. Gaandeweg worden de geheimen rondom de verdwijning van Annabelle ontrafeld, waarbij het verleden van Charlie zelf ook weer bovenkomt en misschien zelfs raakvlakken heeft met de huidige verdwijning.
In het boek volgen we als lezer verschillende verhaallijnen: “de bewuste nacht” waar we de gebeurtenissen van Annabelle op de avond van haar verdwijning in omgekeerde volgorde volgen; “daar en toen” waar we kennismaken met de twee meisjes Alice en Rosa én de speurtocht van de beide rechercheurs naar Annabelle, waarbij we regelmatig flash-backs naar de jeugd van Charlie voorgeschoteld krijgen. Waar op het eerste oog de verhalen volledig los staan van elkaar, lopen ze gaandeweg het boek langzaam naar elkaar toe en vallen bijna alle puzzelstukjes op zijn plaats. Dat ene stukje dat overblijft, geeft zeker genoeg prikkels voor een vervolg op dit debuut van Bengtsdotter.
De hoofdpersoon Charlie wordt goed uitgewerkt door de schrijver: een vrouw die zeker niet perfect is, die worstelt met issues uit het verleden en ook in het heden wat dingen heeft die beter zouden kunnen. Ondanks dat -of misschien juist wel daarom- komt Charlie sympathiek over en sluit je haar snel in je hart. Hoe dan ook: van een schrijfster die tevens docent psychologie is, mag je ook een volwaardige hoofdpersoon verwachten en Bengtsdotter stelt op dit vlak dan ook niet teleur.
De dialogen in het boek worden soms wat bijzonder weergegeven waardoor je als lezer af en toe gedwongen wordt stukken tekst te herlezen. Niet in de laatste plaats doordat er regelmatig woorden ontbreken alsof dit bij de vertaling van het boek even fout is gegaan. Dit is overigens het enige minpuntje van deze heerlijke thriller.
Lina Bengtsdotter is zeker geen Karen Slaughter, maar “De vrouw die terug moest” smaakt zeker naar meer. | 1pos
|
Stel je eens voor dat je op een willekeurig moment zomaar zou kunnen veranderen in een dier. Je hebt er geen controle over, het gebeurt gewoon. Dat is precies wat er aan de hand is met Kasper Verhoeven, een verder normale jongen van negen. Samen met zijn drie vrienden probeert hij dit mysterie te ontrafelen en dat zorgt voor hilarische taferelen.
Samir, Hogan en Flora helpen Kasper op een uiterst wetenschappelijke manier om erachter te komen hoe en wanneer Kasper verandert. Ze brengen Kasper in de problemen en sommige experimenten zijn ronduit gevaarlijk, maar ze bedoelen het goed. Van je vrienden moet je het hebben, en ook Dylan, Kaspers aartsvijand, maakt het leven niet makkelijker.
Het boek nodigt ontzettend uit om te lezen, door de aantrekkelijke gele kaft, met alvast een voorproefje van de prachtige illustraties van Sarah Horne. Het lijkt misschien een dikke pil, met 272 pagina's, maar dat valt reuze mee, je merkt al snel dat het verhaal loopt als een trein. Ook wordt het verhaal regelmatig even onderbroken door mooie tekeningen, grappige voetnootjes en zelfs een intermezzo.
Kasper wordt een kip is een echt kinderboek, maar zelfs ouders zullen zich prima vermaken met de humor, die regelmatig boven poepgrapjes uitstijgt. Ik las het boek samen met mijn oudste zoon van (bijna) acht, maar onze driejarige pikte ook stukken van het verhaal op, en ook hij lag regelmatig in een deuk.
Quote van Flora: Wat er in je leven gebeurt, bepaalt niet wie je bent - hoe je ermee omgaat, dát is wat telt.
Er zit duidelijk een wat zwaardere lading aan het verhaal, want het draait eigenlijk om Kaspers stress en angst, die hij voornamelijk voelt vanwege zijn grote broer die in het ziekenhuis ligt. Copeland weet op een luchtige manier over te brengen hoe Kasper zich voelt, zonder dat het afdoet aan de heftigheid van het onderwerp.
Dit boek is een goede keuze voor kinderen die geen fan zijn van lezen, zoals de mijne, hij vroeg me zelfs wanneer we weer verder zouden lezen. Er gaat geen pagina voorbij zonder een portie humor, ideaal voor een achtjarige die snel afgeleid is. Er komen nog meer boeken over Kasper, dus er is alvast iets om naar uit te kijken als je dit boek hebt uitgelezen. | 1pos
|
De Noorse schrijver Tarjei Vesaas (1897-1970) heeft in zijn leven veel romans en poëzie over de menselijke conditie geschreven. Zijn toon was bitterzoet en door zijn eenvoudige stijl vonden andere schrijvers zijn teksten vaak mysterieus van aard. Vandaag de dag wordt Vesaas een van de meest belangrijke Scandinavische schrijvers genoemd. Zijn populairste roman is The Birds (1957). Het verhaal gaat over een man die een bijzondere fascinatie voor een vogel heeft. Wanneer de vogel wordt doodgeschoten, verandert het leven van de verdrietige man volledig. In 2018 verscheen een Nederlandse vertaling van Marin Mars bij uitgeverij Lebowski.
Hoofdpersoon van De vogels is Mattis. Volgens hem is de wereld een vijandige plaats waarin mensen niet zeggen wat ze echt bedoelen. Op het eerste gezicht lijkt Mattis een kind dat moeite heeft met de volwassen wereld, maar in werkelijkheid is hij een volwassen man die constant mijmert over zijn positie in de kleine gemeenschap waar hij met zijn zus Hege woont. Mattis heeft moeite om een baan te vinden omdat hij traag van begrip is en veel gebrek aan sociale vaardigheden heeft. Tegelijkertijd weet hij wat zijn positie is en wil hij er alles aan doen om zijn hardwerkende zus te verlichten. Vesaas beschrijft een wereld waarin een eigenzinnige man zichzelf wanhopig probeert te veranderen zodat hij wel in de gemeenschap past.
Door de alledaagse thematiek zal de lezer zich herkennen in het verhaal en in het personage Mattis. Iedereen heeft namelijk wensen en verlangens, maar door de harde omstandigheden kunnen die niet altijd worden vervuld. Daarnaast beschrijft Vesaas soms een overweldigende droefheid en doordat alles door de ogen van de verwarde Mattis bekeken wordt, zal de omschreven wereld als chaotisch overkomen. De schrijver heeft het dus voor elkaar gekregen om zijn lezers de wereld vanuit verschillende perspectieven te laten bekijken. Vesaas is ook in staat zijn zware woorden regelmatig af te wisselen met humoristische gebeurtenissen, zoals de avonturen die Mattis beleeft op het water met de twee meisjes. Het mooiste element aan de roman is echter dat er menselijke onderwerpen worden aangekaart en dat het verhaal van Mattis iedereen op verschillende manieren zal raken.
Het verhaal gaat voornamelijk over de manieren waarop men betekenis aan de wereld geeft. Het zien van de vogel is voor Mattis een belangrijk en betekenisvol moment, terwijl zijn zus de wereld op een hele andere manier interpreteert. Voor haar is een vleugje vreugde en romantiek genoeg om haar leven te verbeteren. Naast de mooie passages over de dieren, de indrukwekkende beschrijvingen van het landschap en het bijzondere innerlijke leven van Mattis, heeft Vesaas een ontroerend portret geschilderd van twee mensen die zielsveel van elkaar houden maar elkaar toch niet begrijpen. Zowel Mattis als zijn zus zitten gevangen in hun eigen leefwereld.
De vogels van Tarjei Vesaas is een klassieker waarbij ieder woord ertoe doet. De lezer wordt bijna geforceerd om na te denken over de soms absurde maar mooie dialogen die de zoektocht naar je eigen ik benadrukken. Hoe is het om in je eigen hoofd zo druk en ongelukkig te zijn, terwijl je tegelijkertijd een groot verlangen hebt om je volledig te integreren met de wereld die moeilijk valt te begrijpen? Vesaas geeft geen antwoord, maar ontroert iedereen met een zeer bijzonder verhaal. | 1pos
|
Ik vond het boeiend tot op het einde. Ik dacht enkele keren: nu heb ik wel door hoe het in elkaar zit, en toch was er telkens weer een verrassing, en zat het anders in mekaar. | 1pos
|
"De horlogemaker van Londen" van Natasha Pulley is een ongewoon en buitengewoon delicaat liefdesverhaal. Verfijnd en ingewikkeld als het binnenwerk van een ouderwets handgemaakt zakhorloge. Het verhaal speelt zich af in de Victoriaanse tijd en door de buitengewone fascinatie voor raderwerkjes en machines en door het wetenschappelijke onderzoek naar de bekende en onbekende werking van elektriciteit leunt de roman sterk naar het zogenaamde Steampunk genre. Het geeft het boek een moeilijk te duiden en net niet bovennatuurlijk karakter, wat misschien in het bijzonder lezers van Carlos Ruiz Záfon zal aanspreken. Tussen de excentrieke Japanse horlogemaker Mori, de eenzelvige telegrafist Thaniel en de eigenzinnige studente Grace ontstaat een moeizame driehoeksverhouding die zich tegen een achtergrond van Oosterse en Ierse onlusten in Londen ontvouwt en tot een extreme uitbarsting komt. Atypische personages, intrigerende voorvallen en het fraai geschilderde oude Londen zijn ingrediënten om van te genieten. Een bijna wis-, natuur- en scheikundig doordacht boek, waarvan de plot haast paradoxaal spannend en de onverwachte uitkomst des te meer hartroerend is. Prachtig. | 1pos
|
Napoleon, een belangrijk stukje geschiedenis waar veel over is geschreven, maar Bart van Loo weet de feitelijke namen en jaartallen te verweven tot een zeer prettig leesbaar verhaal. Een verhaal dat zich veelal laat lezen als roman. Niet alleen de veroveringen en veldslagen komen aan bod, ook de liefdes en onzekerheden van Napoleon hebben een duidelijke plaats in het boek. De hoofdstukken zijn duidelijk, de totale lay-out overzichtelijk. De kaarten en afbeeldigen achterin het boek hebben wat mij betreft zeker een toegevoegde waarde. | 1pos
|
Dit is het eerste boek dat ik lees van Robotham. Ik moet toegeven dat het een spannend boek is en dat het vlot leest. Vlug even de voorgaande halen en verslinden... | 1pos
|
Prachtig boek over heel gewone en herkenbare mensen op het Amerikaanse platteland; over hun leven, liefdes, geluk, zorgen, teleurstellingen, verdriet en ellende. Een verhaal waarin heel weinig gebeurt, maar wat heel erg ontroert. De personages zijn zo echt. Je kent ze en herkent hun emoties. En dat alles zo mooi beschreven dat het gewone bijzonder wordt. | 1pos
|
Zo word je verliefd
Zo word je verliefd is een heerlijke roman met een niet alledaags onderwerp. En hoewel zelfmoord niet iets luchtigs is, wordt het in dit boek wel zo omschreven dat het onderwerp niet te zwaar wordt. De schrijfstijl van Cecelia Ahern is wederom fijn en gemakkelijk weg te lezen. Het verhaal begint gelijk best heftig omdat de hoofdpersoon Christine gelijk getuige is van een zelfmoordpoging die ze helaas niet kon voorkomen. Hier probeert ze op haar manier mee om te gaan echter komt ze na krap een maand wederom iemand tegen die op het punt staat om zelfmoord te plegen. Adam krijgt ze wel overtuigd om het niet te doen en ze sluiten een pact, twee weken krijgt ze om ervoor te zorgen dat hij weer verliefd wordt op het leven. De vraag is of dit haar zal lukken?
Het is goed in het verhaal verwerkt welke emoties er los komen en in een persoon omgaan die de dood alleen nog als uitweg ziet, dit heeft ze mooi omschreven. Verder is het een leuk boek door de dingen die ze meemaken met de nodige romantiek erom heen. Al met al een heerlijke roman met een toch wel enigszins serieus onderwerp op de achtergrond en met de soms hoogoplopende emoties. Hou je van een makkelijk weg te lezen verhaal met een spatje romantiek dan is dit boek zeker een aanrader.
Al had voor mij het verhaal nog iets langer mogen duren. | 1pos
|
Het mysterieuze verleden van 2 mensen zorgt voor veel pijn, leed en moord in het heden. Al eerder een boek van Charlotte Link gelezen en zij schrijft heel prettig. Gooedleesbaar en toch spannend. Ik had deze al een keer gepakt en zag toen tegen de dikte van het boek op (752blz) maar dit bleek geen enkel probleem! | 1pos
|
Ik had het boek al in de catalogus van HarperCollins Holland gezien en de korte inhoud sprak me al heel erg aan. Een boek met een gevoelig onderwerp. Dit zijn boeken die ik meestal wel interessant vind. Dus toen ik een persmail kreeg met de vraag of ik een vooruitleesexemplaar wilde lezen… hoefde ik natuurlijk geen twee keer na te denken. Dit was een boek wat ik wilde lezen.
Het verhaal begint vrolijk. Dylan en Griff zitten met de ouders in de auto op de terugweg van vakantie. En zoals elke puber vinden Dylan en Griff het niks dat hun ouders gek doen. Dylan ziet het ongeluk gebeuren en vanaf dat moment is het een boek over rouw. Maar toch, ondanks dit heftige onderwerp, is dit boek luchtig en humoristisch geschreven. En dat maakt een schrijver voor mij een top schrijver als een schrijver dit voor elkaar krijgt. De verschillende emoties die je tijdens een rouwproces doorloopt komen ook in dit boek allemaal heel realistisch aan bod. En dat maakt het boek zo goed.
Op een bepaald moment had ik wel een gevoel er klopt iets niet… En even later bleek inderdaad dat mijn gevoel goed zat. Dit zorgde er eigenlijk voor dat je nog meer meeleefde met Dylan en Griff en de verschillende emoties nog beter snapte. Als je van boeken houdt met een gevoelig onderwerp, waarbij de schrijver het gelukt is het niet te zwaar beladen te maken dan kan ik je dit boek echt aanraden. Een erg mooi boek wat nog een tijdje in je hoofd blijft hangen. | 1pos
|
Ik ben niet iemand die voor zijn plezier een tuinboek zal lezen, hoewel ik wel erg van bloemen houd.
Dit boek is echter een juweeltje dat je langzaam deelgenoot maakt van de wilde tuin van Meir Shalev, die met zoveel liefde over de bloemen en de dieren in zijn tuin schrijft, dat het een boek is om met een glimlach te lezen.
Je gaat houden van de woelmuizen, de ajuin, de vijgenboom, de bijen en bovenal van de schrijver die zijn filosofische gedachten vol humor met je deelt.
Voor biologen die meer over de natuur in Israël willen lezen, zal het ook een geweldig boekenpareltje zijn! | 1pos
|
De cover is heel mooi, een vrouw met een heel indringende blik. Ik denk dat het ook niet zo simpel is om een andere geschikte coverfoto te vinden voor dit boek. Dit lijkt mij de beste keus, het hoofdpersonage neerzetten. Sterk maar tegelijkertijd ook iets diep verborgen in haar ogen. De schrijfstijl van Monique vind ik heel direct, ze gaat onmiddellijk op haar doel af met haar woordgebruik, zonder twijfel. Als lezer weet je dus waar je aan toe bent. Waarschijnlijk omdat ze zeer goed weet waarover ze het heeft met het onderwerp van de NSS. Het boek is opgebouwd uit korte hoofdstukken die een chronologische tijdlijn volgen. Eerst liggen de data nog verder uit mekaar om dan te gaan naar de dag voor de Nucleaire Veiligheidsstop waarop de minuten vooruit tikken en de spanning wordt opgedreven. Vooral dat laatste stuk deed mij denken aan _24_, waarbij elke minuut belangrijk is. Een hoofdpersonage met een zeer complex verleden dat je als lezer beetje bij beetje voorgeschoteld krijgt. Je krijgt zicht op gebeurtenissen die ze persoonlijk te verwerken kreeg en niet van de poes zijn. Ze vecht met haar verleden als kind en met haar professioneel verleden. Het hele boek is n strijd. Een strijd voor gerechtigheid, opheldering en vrede op allerlei gebieden. Ze moet beslissingen nemen die als vrouw en moeder niet vanzelfsprekend zijn. De emoties die Myrthe daarbij voelt zijn pakkend. Toch kan ze als het erop aan komt zeer hard zijn als getrainde Mossad-agente. Het plot zit heel mooi in mekaar en zaken uit haar persoonlijk verleden spelen een grote rol in het geheel van de nucleaire top. Wie speelt welke rol, wie is te vertrouwen en wie niet? Het is lang verborgen hoe het allemaal zit en dat houdt natuurlijk de spanning erin. Een spanning die soms wel echt flitst. Knap hoe ze over een actueel onderwerp een thriller weet te schrijven. Het moest maar eens echt zijn, zet een mens wel aan het denken. Ik heb genoten van deze faction thriller. | 1pos
|
De Boekendief van Markus Zusak wordt door bibliotheken aangeboden bij de volwassenen en/of 14+ boeken. In de bibliotheek waar ik werk staat het boek alleen bij de 14+ boeken. Als ik even de kans krijg raad ik het boek ook aan aan volwassenen. De schrijfstijl wordt wel eens ietwat kinderachtig genoemd, maar als je even doorleest ben je al gauw verkocht.
Het verhaal wordt verteld door de Dood, een originele invalshoek.
Liesel, die samen met haar broertje en moeder op weg is naar een pleeggezin, moet haar broertje afstaan aan de verteller. Hun moeder kan niet meer voor hen zorgen, hun vader zit waarschijnlijk in een concentratiekamp of is hij al om het leven gekomen. Liesel komt alleen aan bij het pleeggezin en koestert een boek dat ze bij de begrafenis gevonden heeft.
Het duurt lang voordat haar nieuwe ouders het vertrouwen van het meisje weten te winnen. Vader Hans zit tijdens haar nachtmerries geduldig naast haar bed, en leert haar bovendien lezen en schrijven. Ze wil zo graag lezen dat ze boeken steelt. Het eerste boek nog bijna onbewust, voor latere boeken breekt ze doelbewust in.
Op een dag de jonge jood Max op de stoep staat. Hans Hubermann stond in de schuld bij zijn vader door iets wat in de Eerste Wereldoorlog gebeurd en laat Max bij hen onderduiken.
Er ontstaat een mooie vriendschapsband tussen Liesel en Max.
Het verhaal laat je op een andere manier kijken naar de vele miljoenen doden in de Tweede Wereldoorlog. Erg meeslepend en dramatisch, maar op een verrassende manier verteld.
Het boek is ook erg mooi verfilmd. Toch ben ik dan blij dat ik zoals altijd eerst het boek heb gelezen. | 1pos
|
scherp en uitstekend,Dashiell Hammett verliet school op zijn veertiende, vervulde allerlei baantjes en werd uiteindelijk privédetective. Tijdens de Eerste Wereldoorlog kreeg hij tbc. Het verhaal gaat dat we hieraan een literaire revolutie te danken hebben. Hammett was niet gecharmeerd van dat wat hij op zijn ziekbed las en ging met vrienden de weddenschap aan dat hij dat een stuk beter zou kunnen. Met uiteindelijk de geboorte van een klassiek geworden hard-boiled detectiveverhaal tot gevolg.
In De Maltezer valk (taalzeuristen spreken liever over De Maltese valk, maar dat terzijde) maken we kennis met privédetective Sam Spade. Hij probeert de moordenaar van zijn zakenpartner te vinden en belandt in een samenzwering die alles te maken heeft met de speurtocht naar het mysterieus beeldje waaraan het boek zijn titel te danken heeft.
Hammett deelt met tijdgenoot James M. Cain de kwaliteit om in korte en krachtige bewoordingen een sterk en geloofwaardig verhaal neer te zetten. Door de scherpe tekening van het criminele milieu en de misdaad, maar vooral door de uitstekende plot, is De Maltezer valk een mijlpaal in de wereld van het spannende boek. De ruige Sam Spade en de vileine slechterik Caspar Gutman zijn prototypes geworden van de personages die we in veel misdaadverhalen tot op de dag van vandaag terugzien.
Net als opvallend veel van zijn collegas heeft Hammett zijn onvergetelijke oeuvre in slechts korte tijd opgebouwd. Tussen het verschijnen van zijn eerste en laatste roman zitten slechts ruim vier jaren. Zijn reputatie als uitvinder van het Amerikaanse misdaadverhaal zal echter eeuwig blijven bestaan. Wie over detectives wil kunnen meepraten, moet Hammett gelezen hebben. En dat is nu opnieuw binnen ieders handbereik, dankzij de uitgave van de reeks Crimezone Classics. | 1pos
|
‘Albino’ kreeg ik van uitgeverij Callenbach als recensie exemplaar. De flaptekst sprak me heel erg aan en ik was echt nieuwsgierig geworden.
Die nieuwsgierigheid heeft het verhaal ook de hele tijd vast gehouden. Het eerste hoofdstuk is al vrij mysterieus. Er worden al best veel vragen opgewekt, waarbij je al weet: “Die zijn niet,1,2,3 te beantwoorden.”
En gedurende het hele verhaal wordt er af en toe een antwoord gegeven, maar worden er ook nieuwe vragen opgewekt. En de grootste vraag is ook: wat is dé tragedie?
Elizabeth Laban leidt je langs de intense weg van Duncan en Tim (de twee hoofdpersonen) op weg naar de tragedie… Wat is er nou gebeurd?
Die vraag kwam het vaakst in mij op.
Het verhaal is in twee vormen verteld:
De derde vorm vanuit het perspectief van Duncan en de eerste vorm vanuit het perspectief van Tim. Hoe dat mogelijk is? Er zijn eigenlijk twee verhaallijnen die achtereenvolgend zijn, maar toch enorm in elkaar zijn verweven. De eerste kan niet zonder de tweede.
De eerste lijn is het verhaal van Duncan, welke dus in de derde vorm wordt verteld. Duncan is (lichtelijk) getraumatiseerd door iets wat er vorig schooljaar is gebeurd. Hij heeft er een enorm schuldgevoel over en ziet er tegenop om weer aan het nieuwe schooljaar te beginnen als senior.
De tweede lijn is het verhaal van Tim, die hij door middel van cd-opnames aan Duncan vertelt. De twee kennen elkaar niet goed, maar weten van elkaars bestaan af.
Tim vertelt via de cd-opnames eigenlijk de hele aanloop naar de tragedie toe, aan Duncan.
95% van het verhaal bestaat dan ook uit deze tweede verhaallijn, die wordt verteld door Tim. De andere 5% lees je wat het verhaal van Tim met Duncan doet, of deze een impact heeft.
Persoonlijk vond ik dit erg prettig lezen. Op deze twee manieren leer je Duncan én Tim erg goed kennen. Bij Duncan heb je niet dezelfde diepgang als bij Tim, maar als je leest wat het verhaal van Tim met Duncan doet, dan raakt het je wel. Dat komt ook grotendeels doordat het verhaal van Tim jou als lezer direct raakt. Omdat Tims verhaal zo is geschreven dat hij tegen Duncan praat -de lezer is in dit verhaal dus eigenlijk Duncan- raak je er direct op de eerste rij bij betrokken.
Zoals ik al zei: het lijkt alsof Tim tegen jou praat, alsof jij Duncan bent en dat is erg mooi om mee te maken.
De spanningsopbouw is ook erg goed. Het begint dus met Duncan die weer naar school gaat na de hele happening en de cd-opnames cadeau krijgt van Tim. Eerst wil Duncan het niet weten, want hij weet waar Tim het over gaat hebben… En als lezer denk je dan al: wat is er gebeurd dat zó erg is dat je er niet meer over wilt praten? En wat had jíj er mee te maken?
Toch gaat Duncan er naar luisteren en raakt op een gegeven moment geobsedeerd. Als lezer trekt hij mij mee in die obsessie. Iedere keer als Duncan dacht: “Ik moet weten hoe het verder gaat, ik kan het niet wegleggen”, dan dacht ik precies hetzelfde!!
Elizabeth Laban heeft met ‘Albino’ een prachtig boek neergezet, dat je vanaf de eerste rij meetrekt in het verhaal. Tim en Duncans verhalen maken zo’n impact, dat het je tot nadenken zet!
Met mij heeft Laban er een fan bij! | 1pos
|
Subsets and Splits
No saved queries yet
Save your SQL queries to embed, download, and access them later. Queries will appear here once saved.