text
stringlengths 4
22.7k
| label
class label 2
classes |
|---|---|
Inspecteur Villani, hoofd van de afdeling moordzaken van Victoria, Australië, heeft het niet makkelijk. Hij wordt geconfronteerd met de moord op een onbekend jong meisje in het gloednieuwe prestigieuze Prosilio gebouw, waar de echte rijken een appartement bezitten. Op veel medewerking hoeft hij niet te rekenen: de moord op het meisje, waarschijnlijk een hoertje, is economisch aanmerkelijk minder belangrijk dan het image van het peperdure nieuwe gebouw. Via zijn superieuren wordt hij door de eigenaar onder druk gezet om de zaak uiterst low profile aan te pakken, publiciteit is uit den boze. Binnen een paar dagen volgt een uiterst bloederige moord op drie bekende criminelen, die alle kenmerken vertoont van een afrekening in het criminele circuit. Ook bij deze moorden lijken zijn bazen niet erg geïnteresseerd te zijn in het vinden van de daders: als hij weet wat goed voor hem is stelt hij niet te veel vragen, want dan komt zijn bevordering tot hoofdinspecteur niet in gevaar.
Zijn huwelijk is zo goed als gestrand, zijn oudste zoon zit ergens in Schotland, zijn jongste dochter zit in de drugsscene, en van zijn oudste dochter vraagt hij zich af of hun verhouding wel echt zo goed is als hij altijd gedacht heeft. Ondertussen woeden er overal in Australië ernstige bosbranden, die onder andere zijn ouderlijk huis, waar zijn oude vader nog woont die niet van wijken wil weten, bedreigt. Alles in zijn omgeving: zijn huwelijk, problemen met zijn vrouw en jongste dochter, met zijn superieuren en met zijn liefdesleven escaleren. Met de verkiezingen op komst neemt ook de politieke druk op zijn werk toe. Villani is gedwongen voorzichtig te manoeuvreren maar is niet het type dat voor druk van hoger hand het bijltje erbij neer gooit. Beide moordzaken waaraan hij werkt lijken stuk te lopen, totdat ten koste van zijn privéleven hij in beide een doorbaak bereikt.
Waarheid is de eerste thriller in de Australische literaire geschiedenis die de belangrijkste literaire prijs, de Miles Franklin Literary Award, heeft gewonnen. Wat mij betreft volkomen verdiend. De kreet literaire thriller wordt tegenwoordig te pas en te onpas gebruikt - en niet zelden uitsluitend voor PR doeleinden - waarbij vaak volstrekt onduidelijk is wat er nou zo literair aan is.
Bij deze thriller van Peter Temple hoef je je niet te verliezen in de vraag wat nou wel, en wat nou niet, en waarom dan wel, of niet, literatuur is. Dit is literatuur en steekt met kop en schouders uit boven bijna alles wat onder de term literaire thriller te koop wordt aangeboden. Zonder zwaarwichtig te worden gaat het over themas als goed vaderschap, eerlijkheid en corruptie, moreel handelen versus een beetje sjoemelen, politiek opportunisme, goede bedoelingen en menselijk falen, het menselijk tekort. En over uitstijgen boven jezelf, risicos nemen die je nog nooit genomen hebt. Voeg daarbij een snel en strak geschreven verhaal met prachtige dialogen en onweerstaanbare oneliners, en je hebt een boek waarvan het vooral jammer is dat het maar 443 paginas heeft, je wilt er graag nog minstens 500 bij.
Een absolute ***** thriller! | 1pos
|
“Wraak smaakt zoet als je er zo lang op hebt gewacht”
Een nieuwe BOEK10 avontuur dit maal van Nienke Pool, wanneer je kennis maakt met de Stympha`s is het even wennen voor mij omdat het genre is wat ik normaal lees. Maar ik merk dat ik al gauw geboeid ben door deze wereld , er zit naast deze vreemdsoortige trouwe vogels een flinke dosis onderhuidse spanning in die maakt dat je als lezer wel geboeid moet zijn. De Vogelheks Swanetta geeft mij al vrij snel de griebels wat is haar motief en wat gaat er nog meer allemaal gebeuren. Waarom zijn al die gevangenen voor nodig.. Deze vraagtekens voeren in de eerste hoofdstukken al flink de boventoon, wat mij als lezer erg nieuwsgierig maakt
“Je moet mensen een reden geven om te leven dan sterven ze niet”
Wanneer het verhaal verder gaat en je als lezer kennismaakt met Falco, worden de vraagtekens niet minder maar, overheerst de bezorgdheid over de nog jonge Vogeljongen. Hij neemt een lood zware taak op zich, nadat hij niet gelooft wordt door zijn eigen vader en zijn eigen volk. Een dappere jongen is het eerst wat door mijn hoofd schiet. In het verhaal zijn veel dialogen verwikkeld, wat het verhaal diepgang geeft. Je leeft als ware mee met Falco en zijn ideeën welke bij de meeste bij het Vogelvolk uit de Moerassen van het Oosten , als Fantasie wordt afgedaan. Je reist als ware mee met Falco en Tycho, in hun zoektocht naar de waarheid, en de gestolen Stympha`s terug te brengen naar hun volk.. En dat is een indrukwekkende reis welke zeer gedetailleerd beschreven is. De jongens reizen door verschillende werelden en komen in aanraking met allerlei verschillende volken en alle volken hebben zo hun eigenaardigheden
De avonturen zijn gedeeltelijk gebaseerd op Sage`s wat ik erg origineel vind het geeft het verhaal een extra dimensie Gebeurtenissen die je zelf moet gaan lezen, maar als lezer merk je dat sommige gebeurtenissen je emotioneren. Falco en de gestolen Stympha`s is voor zowel YA, als voor de volwassen lezers een prachtige reis, zoals hierboven word beschreven een reis waar in je leert, leert over echte Vriendschap, Geloofwaardigheid, Keuzes, Kracht en Lef. De gevoelens van de karakters zijn heel tastbaar beschreven dit staat mij erg aan, als lezer krijg je hierdoor een goed beeld van de karakters, maar ook zet het je aan het denken.
Aangenaam verrast ben ik door Nienke Pool haar doortastende schrijfstijl, en de heerlijke avontuurlijke verhaallijn. Tot het einde aan toe houdt Nienke je gevangen in haar web. Meerdere malen word je verrast door de nieuwe gebeurtenissen, je vertrouwen wordt meerdere malen op de proef gesteld, wie kun je in dit verhaal vertrouwen en wie niet. Het is een levensles op zich waarbij er een zware taak voor de karakters is weggelegd.
Een boek waarbij er zich meer afspeelt dan het verhaal alleen . Ik sluit het boek dan ook met een zucht, ik ben onder de indruk. Een boek met een kern van Waarheid, wanneer je het als lezer wilt zien !!
• Plot 4 ****
• Schrijfstijl 4 ****
• Leesplezier 4 ****
• Spanning 4 ****
• Psychologie 5 *****
• Originaliteit 5 *****
4 ½ ster voor dit boek waar je wel even stil van wordt. Waardoor je hoopt dat je na het lezen van dit verhaal, ook zulke vrienden hebt.
“Ik ben pas verslagen als ik geen adem meer haal. Ik ben pas dood als mijn vrienden mij niet meer kennen Tot die tijd…..” | 1pos
|
Het schrijven van een verhaal staat of valt met de balans die de auteur kan aanbrengen in de mate van geweld die hij of zij in het boek wil gebruiken. Is het geweld puur gericht om aan te brengen of is het gebruikte geweld dermate proportioneel gebracht, zodat dit alleen het verhaal maar ten goede komt, wetende dat deze balans heel erg dun kan zijn. In het geval van Verminkte toekomst, het vierde deel van de 'VT-cyclus' van Melissa Skaye, is deze tot in perfectie uitgewerkt. Zij heeft met dit deel een geweldige prestatie geleverd en een verhaal verteld dat rauw, hard, soms onvoorstelbaar is, maar met veel gevoel is opgeschreven.
Sanne Philips is vanaf haar tiende jaar opgevoed door haar grootouders omdat haar moeder spoorloos is verdwenen. Van beroep is Sanne rechercheur en in deze hoedanigheid ontvangt zij 24 jaar na de verdwijning van haar moeder een enveloppe met een ketting. Haar moeder is verdwenen in een periode waarin meerdere vermissingen plaatsvonden in de regio Hoorn. Als blijkt dat meerdere ouders van vermiste kinderen enveloppen ontvangen, vraagt Sanne om de cold cases te mogen heropenen. Doordat zij bezig is met een zaak van mogelijke kindermishandeling, heeft ze haar handen vol om ook nog aan de oudere zaken te werken. Als dan een nieuwe vermissing wordt gemeld, wordt de druk op haar en haar collega Luca Borra hoog.
Het boek bestaat uit drie verhaallijnen. Als een rode draad door het verhaal is de geschiedenis van Emma, die ontvoerd is in 1987 en jaren als slaaf wordt gebruikt door haar ontvoerders. Dit is het meest rauwe en grove gedeelte van het boek. Hierin kan Skaye haar kunsten in volle omvang tonen en laat ze zien dat ze geweldig kan balanceren om het geweld niet de overhand te laten nemen. De tweede verhaallijn draait om de vermeende kindermishandeling. Hierin laat de auteur de zachtere kant van Sanne boven komen. Tot slot is er een verhaallijn rond de vermiste vrouwen uit het verleden. Wat de verhaallijnen met elkaar te maken hebben is in eerste instantie niet gelijk duidelijk maar naarmate het boek vordert, wordt dit rechtgetrokken.
Verminkte toekomst heeft een aantal personages die het verhaal draagt. Zo is Sanne Philips een stoere vrouw, die de hulp die ze aangeboden krijgt van de paragnost Will met veel argwaan aanvaart maar toch telkens weer naar hem terug keert. Het geeft aan dat ze naast haar stoerheid, toch onzeker is en de stoerheid slechts een dun schilletje is. Haar collega in het rechercheteam, Luca Borra, is met name een aanvullende factor in hun samenwerking en de aantrekkingskracht tussen beide is door het hele boek voelbaar. Ze trekken elkaar aan, maar tot op zekere hoogte. De rol van de paragnost is in het begin van het boek wat onduidelijk en naarmate het boek vordert is vooral zijn hulp bij de oudere zaken zeer behulpzaam. De argwaan die Sanne heeft, is door de auteur gedurende het verhaal meegenomen waardoor de lezer ook het wantrouwen in deze persoon houdt.
Melissa Skaye weet haar personages goed in het verhaal neer te zetten. Vooral de ontvoerders heeft ze zo geschetst dat er, terecht, ook geen enkele compassie kan zijn voor deze personen. Ze creëert deze sfeer vanaf het begin van het verhaal zodat de lezer de haat van Skaye voelt. Het geweld in het boek is soms hard, maar nooit bedoeld om te scoren. De auteur weet heel goed binnen de lijnen van haar balans te blijven en dat is knap.
Verminkte toekomst is een boek dat als Nederlandse thriller op grote hoogte staat. Uitgeverij LetterRijn heeft met Melissa Skaye een groeibriljant in huis. | 1pos
|
Ik vind het moeilijk om te zeggen hoe ik dit verhaal moet omschrijven. Het is een plot dat verschillende personages verbindt, die allemaal één ding gemeenschappelijk hebben: ze werken voor eenzelfde bedrijf of hebben connecties met iemand uit dat bedrijf.
Het verhaal is luchtig geschreven, leest vlot en is origineel.
Op het einde zie je de ontknoping niet aankomen. Misschien een minpunt dat ik als lezer toch ergens wat in het ongewisse blijf met hoe het met bepaalde personages afloopt. | 1pos
|
Wauw, dit boek van 373 blz. heb ik in één ruk uitgelezen. Wat mij betreft de beste van Esther Verhoef tot nu toe. Volop spanning die het hele verhaal standhoudt. Personages die levensecht zijn, met hun goede en slechte eigenschappen. Prachtige voorkant, welke je nieuwsgierig maakt. De titel is goed gekozen, verklapt niks over het verhaal. “Lieve mama” staat voor brieven die Helen aan haar overleden moeder schrijft. Hierin verteld ze haar grootste geheimen. Dit noem ik nou een echte psychologische thriller.
Hoe ver ga je om je gezin te beschermen? Wat zou ík doen? Je denkt dat je je grenzen kent, maar als je gezin in gevaar is….hoe ver ga je dan? Dit zijn vragen die je jezelf gaat stellen tijdens het lezen van dit verhaal.
Het gezin Möhring, vader Werner horecaondernemer, moeder Helen verkoever verpleegkundige, drie kinderen Sara 17, Thom 15 en de benjamin Emma 13. Lijken gelukkig in hun droomhuis. Dan slaat het noodlot toe en veranderd alles. Een geldoverval met een dodelijk slachtoffer, een jongen van 21. Hoe hou je dit verborgen voor de politie, media en vooral je kinderen?
Brain 21 jaar “Sommige vrienden hadden hem gewaarschuwd voor Brain. Ze waren gewoon bang voor hem. Brain was zijn vriend. Hij was oké”. Ralf 18 jaar een goede jongen met foute vrienden. Naomi, vriendin van Brain, lief, grote donkere ogen, sluik goudbruin haar, heimelijk is Ralf verliefd op haar. Vriendin van Sara.
Brain is drugsverslaafd, wanneer hij van de aardbodem verdwijnt komt Mikey, zijn drugsdealer achter Ralf en Naomi aan.
Dit verhaal is goed in elkaar gezet, niet over the top. Steeds meer geheimen komen uit, de ene nog erger dan de ander. | 1pos
|
Edward Hendriks heeft hier een kort verhaal geschreven dat je na het lezen even moet laten bezinken. En dan moet ik zeggen hoedje af voor deze auteur.
*Jane Diks 41 jaar zit in haar bad, geen man, geen kinderen, geen geld, misnoegd in het leven en de liefde. Jarenlang aan het lijntje gehouden door Marcel. Dan ziet ze de afvoer wat als ze terug in de tijd kon? Wat als ze andere beslissingen had genomen? Wat als ze Marcel had laten staan? Wat als...…..en dan gebeurd het ze glijdt door de afvoer.....
Een echt wat als je de tijd kon terugdraaien? Denk dat elke mens in zijn leven, deze vraag wel eens stelt, zou ik dezelfde beslissingen nemen, dit verhaal geeft je daar een beeld van, een verhaal met kort zinnen en zeer vlot leesbaar, geschreven vanuit het ik-perspectief maar ook even door de ogen van haar beste vriendin. | 1pos
|
Zoals de titel al zegt, gaat het nieuwe boek van Juan Gabriel Vásquez over de reputatie van spotprenttekenaar Javier Mallarino. Iedere dag worden zijn tekeningen in de krant door vele mensen bekeken. Maar zijn zorgeloze leventje verandert wanneer hij onverwacht bezoek krijgt. Herinneringen uit het verleden worden weer opgehaald en zijn reputatie komt op het spel te staan...
In het eerste hoofdstuk word je als lezer goed in het verhaal geleid; je leert Mallarino kennen. Mallarino is de vijfenzestig gepasseerd en woont in een afgelegen huis in de bergen. Onverwacht krijgt hij bezoek van een jonge vrouw die beweert dat ze journalist is. Maar Samantha Leal schijnt met hele andere bedoelingen te komen en vraagt Mallarino in gedachten terug te gaan naar een nacht uit het verleden. Ook de gevolgen daarvan moet hij weer overzien.
De Reputaties is geschreven vanuit het perspectief van de alwetende verteller. Het verhaal wordt boeiend verteld, en is erg beeldend geschreven zodat je goed kan meeleven met hoofdpersonage Mallarino. De zinnen zijn erg lang en hebben veel inhoud. Daardoor zijn ze soms wat ingewikkeld en moest ik een zin herlezen. Door deze lengte is het verhaal soms een beetje aan de langdradige kant. Ook door de lange flashbacks dwaalt het verhaal soms af. Toch zijn Mallarino's gedachten zo beeldend beschreven dat het zich wel in het nu lijkt af te spelen. Als het verhaal daarna weer terug komt op waar het gebleven was, wordt het verhaal weer spannend. Vanaf Samantha's komst werd het verhaal sowieso veel minder langdradig, spannend en vooral interessanter.
Al met al vind ik De Reputaties een knap geschreven boek met een goed verhaal dat Mallarino én de lezer aan het denken zet. | 1pos
|
Chilbury is een dorpje in Kent, dat me erg deed denken aan de tv-serie 'Verborgen dorpen' die onlangs werd uitgezonden en waarin actrice Penelope Keith schilderachtige, vriendelijke Britse dorpjes afreisde. De dorpjes zien en zagen er uit, of er nauwelijks ooit iets gebeurt.
Dit verhaal speelt zich af in zo'n dorpje, in augustus 1940. De slag om Engeland woedt. De meeste mannen zijn vertrokken naar het leger en de vrouwen moeten zien, het alleen op te lossen. Mannen en zonen worden gemist, de eerste slachtoffers zijn gemeld.
Toch wordt het voorstel om van het kerkkoor een dameskoor te maken, niet begroet met algemene instemming: dat kan toch niet, zonder mannen zingen. Wat zouden anderen daar wel van denken? Het klonk toch niet, zonder mannenstemmen? Gelukkig werd doorgezet, en het zingen gaf een hoeveelheid verbondenheid en later ook steun, die verbazingwekkend was. Het gaf de dames van het koor de moed om door te gaan, ook als de omstandigheden moeilijk waren.
Het koor heeft een enthousiaste dirigente, Prim, die algemeen geliefd wordt en het koor tot nog grotere hoogte leidt.
Het dorp is echter niet zo vriendelijk als het er op afstand uitziet: net als overal zijn er de botsende karakters, de tegenstellingen. De vrouwen zijn zo verschillend. Zo is er de zorgzame, de hebberige en onbetrouwbare, de heerszuchtige, de piepjonge en de iets oudere, wufte dochter van de lokale 'belangrijke familie'. De heer des huizes daarvan heeft een hoge militaire titel, maar doet niets. Behalve zijn vrouw en dochters terroriseren.
De karakters ontwikkelen zich tijdens het verhaal: de schuchtere Mrs. Tilling, die alleen woont nadat haar zoon het leger in ging, krijgt inkwartiering. Een vreemde man in de kamer van haar zoon. Ze heeft het er moeilijk mee. Langzamerhand krijgt ze meer moed. Ze observeert prima en onderneemt actie. Ze durft zelfs de leiding op zich te nemen van het koor, wanneer dat nodig is. En ook durft ze in opstand te komen tegen de vreselijk, tirannieke landheer.
De lezer krijgt al deze gebeurtenissen te lezen via brieven en dagboekfragmenten van de betreffende dames. Aan het begin van de oorlog was er in Engeland een organisatie voor Mass Observation, die burgers aanmoedigde dagboeken bij te houden en op te sturen naar het hoofdkwartier. De schrijfster heeft uit deze dagboeken geput. Dit geeft een zeer realistisch beeld van hoe het moet zijn geweest bij dit 'thuisfront'. | 1pos
|
Even een greep uit de ingredienten op een rijtje: Mensenhandel, sekte, tv bekendheid,verdwijning van een tiener. Alles is niet wat het lijkt. Er verdwijnt een 19 jarige tiener die in de we...ekends bij haar opvoedster(haar oma) verblijft. Oma is in de veronderstelling dat haar kleindochter in de grote stad haar opleiding doet. Niets blijkt minder waar. De kleindochter Evy komt niet opdagen. Oma is er gelijk van overtuigd dat haar kleindochter iets erg is over komen.
Ze schakelt via haar overburen de politie in die in eerste instantie nog geen aktie wil ondernemen. Hiermee heeft onze naaste buur een lekker pittige thriller met vaart geschreven, met tevens een goed plot. Ik geef deze thriller dan ook een 8.
Dank je wel Danny voor deze heerlijk spannende thriller.Ga gauw ook eens je andere 3 thrillers lezen. | 1pos
|
Voormalig gevechtspiloot Alex Calder is een eigen vliegschool begonnen. Op een dag besluiten zijn oude jeugdliefde Kim en haar man Todd hem aldaar te bezoeken. Ze vragen om zijn hulp. Martha, de moeder van Todd, werd bijna twintig jaar geleden doodgeschoten in haar thuisland Zuid-Afrika. Men ging er destijds vanuit dat verzetsstrijders van het ANC verantwoordelijk waren. Er is echter twijfel gerezen omtrent een brief die Martha vlak voor haar dood schreef. Daarin beweert ze dat ze in haar dagboek belangrijke aantekeningen heeft gemaakt waarboven Lagerbond staat. Het dagboek lijkt echter onvindbaar. Todd vraagt Alex een bankier te benaderen die meer over de doodsoorzaak kan weten. Alex heeft echter een hekel aan de bankier en ziet de klus niet zitten.
De man van Martha, een krantenmagnaat die Zuid-Afrika na de dood van zijn vrouw heeft verlaten, voelt er eveneens weinig voor opnieuw in de zaak te spitten. Hij heeft het al druk genoeg met een mogelijke overname van de krant The Times.
Als Alex zijn nieuwsgierigheid niet helemaal meer in bedwang heeft, loopt alles uit de hand. Hij is een doelwit voor aanslagen en moet strijden om te overleven.
Broederbond is een financiële thriller die rijkelijk voorzien is van politiek. De Britse auteur Michael Ridpath realiseert zich als geen ander dat deze onderwerpen geen hosanna zijn voor thrillerlezers. Zodoende probeert hij met de Alex Calder-serie het slechte imago teniet te doen. Oud-bankier Ridpath streeft ernaar financiële en politieke schandalen boven water te halen en voert er een aantal op in Broederbond. Dit doet hij mooi gedoseerd en in een begrijpelijke taal. Trustfonds, aandelen, obligaties en zelfs miljardendeals zijn alom present, maar niet dusdanig overheersend dat ze de plot om zeep helpen.
Doordat de apartheid en het ANC veelvuldig ter sprake komen, lijkt het er even op dat je een boek van de Zuid-Afrikaanse auteur Deon Meyer in handen hebt. Het is dan ook geen wonder dat Ridpath adviezen van deze schrijver ter harte heeft genomen.
Toch brengt Ridpath nog wat meer variatie aan. Zo legt hij de link met een geheim genootschap dat echt heeft bestaan en worden de hoofdstukken afgewisseld met passages uit het dagboek van de overleden Martha. Stapsgewijze kom je zo meer te weten over de raadselachtige gebeurtenissen die uiteindelijk tot de dood van deze vrouw hebben geleid.
Een sterk punt van Ridpath is dat hij personages schetst met totaal andere belangen. Hij plaatst carrière- en geldwolven tegenover mensen met een onbekommerd leven. Het wederzijdse onbegrip is groot. Pas als de nood echt aan de man is, lijken sommige personages tot inkeer te komen en enige sympathie te tonen.
Ridpath is er kortom prima in geslaagd van Broederbond een veelzijdige thriller te maken. Hij beheerst de techniek om van een gortdroog genre een lekkernij te maken. Zijn fans noemen hem dan ook volkomen terecht de meester van de financiële thriller. | 1pos
|
Het is bijna met geen pen te beschrijven wat Fitzek gepresteerd heeft met zijn boek De Therapie. Het verhaal is op een hele vlotte manier geschreven die heel makkelijk wegleest. Daarnaast lopen het begin en het midden vloeiend en met een sterk stijgende spanningscurve in elkaar over. Het einde zorgt voor een climax waar je U tegen zegt.
Al direct op de eerste pagina word je het verhaal ingezogen om er pas helemaal op de laatste pagina weer uitgespuugd te worden. Na ieder hoofdstuk zit je eigenlijk met nog meer vragen dan je aan het begin van het hoofdstuk al had. En op het moment dan je denkt door te hebben hoe het zit neemt het verhaal een heel andere wending. En dat gebeurt echt meerdere malen in het boek. Briljant ook hoe hij elk hoofdstuk zo weet af te sluiten dat je jezelf haast gedwongen voelt het volgende hoofdstuk direct te lezen. Het begin-, het midden-en het eindstuk zijn eigenlijk allemaal van een niveau waarop maar weinig boeken geschreven zijn, subliem! | 1pos
|
Over Alles van James Brown & Richard Platt
Wat een fantastisch mooi en groot boek! De kaft in reliëf met afbeeldingen van o.a. knopen, muziekinstrumenten en de aarde nodigt uit om het op te pakken en te gaan lezen. Elke bladzijde behandelt een thema, zoals de anatomie van een fiets, alfabetten in morse en hoe werkt het menselijk oog? Inhoudelijk is het best pittig, er wordt veel informatie in een pagina gestopt. Voor kinderen gaat dat bij sommige onderwerpen te snel. Ik heb zelf het boek ook als uitgangspunt gebruikt om samen te bekijken, stukken tekst te lezen en er soms andere boeken of internet bij te halen voor meer informatie. Maar ook als volwassene had ik wel behoefte om dingen extra op te zoeken. Sommige onderwerpen zijn ook wel erg lastig voor kinderen: Het periodiek systeem van de elementen bijvoorbeeld.
Qua vormgeving ben ik helemaal verliefd op het boek. Ik blijf het oppakken en bekijken. Het enorme formaat is een statement! Fantastisch! De consequente doorvoering van één kleur per onderwerp, per pagina in mooie vergrijsde vintage kleuren is erg mooi. En ook in de illustraties is veel informatie verwerkt, terwijl ze wel heel helder en duidelijk zijn. Enig minpuntje vind ik de illustratie bij potloden en penselen. Prachtige overzichtelijke illustratie, maar een kleurencirkel uitleggen zonder de verschillende kleuren is wel erg lastig…
Het boek is een aanrader. Met name voor oudere kinderen vanaf een jaar of 10/12 en stiekem gewoon een heel erg leuk en mooi boek voor iedere volwassene…
Dank Hebban.nl en uitgeverij Lemniscaat voor het mooie boek! | 1pos
|
Associatieve schrijfstijl, een eclectisch werk waar de klassieke oudheid sterk doorheen schijnt. Een van mijn lievelingsboeken van een geweldige schrijver. | 1pos
|
Het is alweer enkele maanden geleden dat ik voor het eerst de debuutroman van dichter Erik Lindner heb gelezen. Ik kende Erik Lindner niet als dichter, maar de prachtige boekenkaft en de beschrijving van de inhoud , spraken me zo sterk aan dat ik het boek wilde lezen. Het boek is lange tijd bij me blijven nazinderen en begin deze maand kwam het door een vergissing van de uitgeverij De Bezige Bij, die het eigenlijk naar een andere recensent van ons team had moeten verzenden, terug in mijn handen. Daar ik leef volgens het motto: “er komt op je pad wat er op moet komen en wat er niet op komt is niet voor je bestemd” moest ik deze roman wel opnieuw lezen. Nu ja, moest ….Ik wilde het ook heel graag een tweede maal lezen, het was immers zo mooi geschreven.
Het hoofdpersonage en tevens de ik-verteller in deze roman is een ‘niet bij naam genoemde’ jongen die samen met zijn grootmoeder in Nederland woont. De moeder van de jongen, Elizabeth, is manisch-depressief. Zij leeft samen met haar vriend Steve in Schotland op een landgoed Dell Estate. Zij wonen in een cottage eigendom van een Engelse graaf voor wie Steve ook werkt. Als lezer leer je de jongen kennen als hij in barre weersomstandigheden op weg is naar zijn moeder.
Al snel verneem je hoe het er met de moeder voorstaat en welke verantwoordelijkheid er bij de jongen wordt gelegd om de psychische toestand van zijn moeder onder controle te krijgen en - wat nog veel belangrijker is - deze zo te houden. Een taak, een belasting, veel te zwaar voor een jongen van zijn leeftijd. De jongen is, zoals wel vaker bij kinderen met een zieke ouder, wat vroegwijs. Hij kent de risico’s van zijn moeders ziekte, hij kent de verhalen en de wanen waarin zij kan terecht komen, een gedrag en handelswijze waar geen rem meer op staat. Om daarna weer in een groot zwart gat terecht te komen waaruit je niet gemakkelijk klimmen kan. Een ding weet de jongen heel zeker, niet alleen Elisabeth, want zo is hij zijn moeder gaan noemen, verzint verhalen, elke volwassenen doet het. Hij zal zich hier nooit ofte nimmer aan bezondigen. Maar al gaande weg vernemen we dat ook de jongen niet vrij is van het maken en vertellen van zijn verhaal.
Erik Lindner kan als schrijver niet verbergen, laat staan ontkennen dat hij ook een dichter is, daarvoor is zijn stijl te poëtisch. Maar door deze stijl creëert hij wel prachtig de stille, mysterieuze, ook wel wat sombere sfeer, die zowel bij het Schotse landschap als bij de leefwereld van de jongen hoort. De schrijver gebruikt korte, eerder afgemeten zinnen, die heel goed de manier van denken, redeneren van een opgroeiende jongen weergeven. Het boek voelt aan als één grote monoloog van de jongen. Hierdoor dwingt het, als het ware, de lezer de roman regelmatig ter zijde te leggen om alles wat te laten bezinken, in beschouwing te nemen en diep tot je te laten doordringen. Het geeft je als volwassen lezer ook de tijd en ruimte om je te blijven focussen in de gedachtewereld van een opgroeiende jongen. Dit heb ik bij de tweede lezing nog meer moeten doen dan toen ik het boek voor de eerste maal las. Bij een eerste lezing was ik nog te vaak bezig met het zoeken, het wachten op het samenvallen van de nevenverhalen, de gebeurtenissen welke zich voordoen in de leefwereld van de jongen. Ook als je als lezer niet weet dat de schrijver uit eigen ervaring weet hoe het is te leven met een moeder die aan een bipolair stoornis lijdt; ga je het gaandeweg het lezen vermoeden gezien de zeer rake beschrijvingen. Net als de jongen zonder naam hou ik van objectiviteit en verkies ik de waarheid boven fabels, verhalen en mysteries. Maar ik weet -gezien mijn leeftijd- dat elkeen verkiest van zijn eigen leven een verhaal te maken, vaak ter bescherming van de eigen persoon. Ik laat het aan u, de toekomstige lezers van deze roman, over om te oordelen in hoeverre ik met deze recensie mijn eigen verhaal heb gemaakt van de roman “Naar Whitebridge”. | 1pos
|
Een onverwachte kerst was een heerlijk warm verhaal dat zo vaak een glimlach op mijn gezicht toverde. Dit boek maakt je dag beter. Het was perfect zoals het was, en ik ben zo dankbaar dat ik de kans had om het te lezen.
Als je op zoek bent naar een goed kerst/feeling good boek, dan raad ik je ten zeerste aan om “Een onverwachte Kerst” te lezen, want het zal een glimlach op je gezicht toveren en je hart verwarmen, net zoals het mijne. | 1pos
|
De 44-jarige bankier en nieuwkomer in de auteurswereld Bjorn Stibbe profileert zich met pittige uitspraken. Hij is van mening dat de mensheid belegt in glimmend verpakte fondsen die hoog rendement beloven zonder zich iets van de risicos aan te trekken. Diezelfde mensheid spendeert veel geld aan gokken waarvan algemeen bekend is dat de kans op een prijs miniem is. Iedereen kent wel voorbeelden in zijn directe omgeving die deze stelling bevestigen. Verder stelt Bjorn Stibbe dat het lijkt alsof mensen bedrogen willen worden. Sterker nog, de mensheid is bereid door een winnaar bedrogen te worden. We hebben er bijna alles voor over om dicht in de buurt van succes te verpozen. Zeldzaam talent fascineert altijd en overal. Volgens Stibbe is de illusie soms interessanter dan de werkelijkheid.
Deze ingrediënten, zijn kennis van de financiële markt en ervaring binnen het bankwezen zijn de basis geweest voor zijn debuutthriller, De zwendelaar.
Het Nederlandse miljonairsdorpje Rietschoten, herbergt de Acorn Brothers, een Engels bankconsortium dat driftig aan het bezuinigen is. Een klein deel van de vermogende bevolking heeft haar geld aan deze bank gegund en dat is te weinig om de zware personeelslasten te kunnen dragen. Victor van Zanten dreigt een van de vele slachtoffers te worden. Hij weet dit trieste vooruitzicht te voorkomen door het verpauperde landgoed De Eendenhorst voor tien jaar te verhuren aan de puisant rijke William Scarborough. Na een grondige verbouwing sticht hij op die plek het beleggingsfonds De Imperiumbouwer en haalt Victor over om, na hem, de grootste bezitter van het fonds te worden. De doelstelling om vele miljoenen binnen te halen wordt ruimschoots gehaald waarbij de verlieslijdende bank Acorn Brothers, ook uit de problemen lijkt te raken.
Fondsdirecteuren, beleggers, bankdirecteuren, iedereen in Rietschoten is gelukkig met het resultaat waarbij de toekomst van het nageslacht ruimschoots verzekerd lijkt te zijn. Tot de poffer keihard aankomt bij de achterblijvers wanneer blijkt dat Scaborough verdwenen is en dat er niets terecht zal komen van de beloftes die door hem gedaan zijn.
Victor van Zanten bedenkt een list om de vele honderden miljoenen te vinden en gelijktijdig William Scaraborough uit zijn schuilplaats te lokken. Want hij is er vast van overtuigd dat hij nog in leven is. Samen met Jessica Dobson, een kunstlerares probeert hij het tij te keren.
Bjorn Stibbe heeft in zijn eigen werkomgeving voldoende voeding gekregen voor zijn debuut. Als bankier weet hij als geen ander wat bij de vermogende medemens aanspreekt. Kunst en cultuur in de vorm van waardevolle schilderijen en/of beroemde muziekstukken, dat zijn de voorwerpen waar de miljonair zijn vingers bij aflikt en niet alleen omdat hij er zo van houdt maar nog meer om er zijn financiële vermogen mee te kunnen laten groeien.
Met kennis van zaken beschrijft Stibbe wat de waarde is van het in bezit hebben van deze stukken. Daartoe duikt hij in de geschiedenis en beschrijft hij waarom dergelijk bezit zo interessant is. Dit gekoppeld aan de hebzucht en jaloezie van de Rietschootse miljonairs levert een verhaal op met tal van elementen die een garantie zijn voor succes.
Het succes van het investeringsfonds accentueert het graaivermogen van de rijke bevolking.
Het is de zoveelste bevestiging. Voorbeelden als de affaires rond Ahold en Palminvest onderstrepen dit eens te meer.
Stibbe beschikt over een groot schrijverstalent. Hij beschrijft het gedrag en de hongerige blikken van de hebzuchtige miljonairs zodanig beeldend dat dit boek zonder meer een succes genoemd mag worden. En omdat de financiële wereld een mondiaal gebeuren vormt, is een internationaal succes van dit debuut niet helemaal uit te sluiten. Mocht dat gebeuren dan zal dat waarschijnlijk het laatste zijn waar Stibbe zich erg druk om hoeft te maken. | 1pos
|
Lisa Unger wordt de koningin van de psycologische thriller genoemd. Deze titel komt haar wel toe, maar ze gaat hem wel delen. Lisa Unger kruipt met verdronken hart onder je huid en ze laat je niet meer los. Na een stroef begin met veel, heel veel personages kom je in een verhaal terecht wat loopt naar een geweldig plot.
De familie Burke heeft een privé eiland, Heart Island, hierop wonen ze de hele zomer. Het eiland is al verschillende generaties in het bezit van de familie Burke. Birdie Burke, oma en moeder, van de familie is helemaal weg van haar eiland en de rest zit er toch mee in hun maag. Familie problemen worden groot en klein gehouden.
Kate, de dochter van Birdie, gaat elk jaar één week met haar gezin naar Heart Island. Wat een leuke familie vakantie moet worden loopt al voor vertrek in het water. Kate wil toch gaan, maar is dit wel de juiste keuze.
Als Emily haar vriend, Dean, leert kennen gaat haar leven berg afwaarts. Ze heeft geen contact met haar vader en dat merkt ze aan alles. Ze maakt keuzes die ze niet kan terug draaien. Kan ze de klok stoppen.
Lisa Unger schrijft boeiend, makkelijk en zeer losjes. Ze laat een eigen fantasie open en je droomt weg naar een mooi eiland ergens op de aarde. Iedereen wil een privé eiland met hangmat en heel veel zon. | 1pos
|
Triptiek is mijn eerste boek van karin Slaughter en zeker niet mijn laatste. Hoewel het boek een redelijk dikke turf is (450blz.) en je al vrij vroeg weet wie de dader is verveelt het boek geen seconde! Door de spannende schrijfstijl van Slaughter en de zeer boeiende personages is dit boek een absolute aanrader. Het einde is gruwelijk maar het blijft geloofwaardig. Een absolute aanrader. | 1pos
|
Deze dubuutroman vertelt het waargebeurde levensverhaal van het Surinaamse meisje Luma (Lydia). Al op zeer jonge leeftijd krijgt ze te maken met misbruik en andere rottigheid. In haar leven worstelt ze daardoor met opgroeien, het juist interpreteren van relaties en haar zelfvertrouwen. Een moeilijke weg wordt beschreven waarin een mooie vrouw vecht om wat van haar leven te maken.
Ik kreeg het indrukwekkende boek Luma als E-book en toen ik het voor het eerst zag dacht ik door de afbeelding, leuk: een Young adult roman met een luchtig verhaal. De cover toont immers een mooi tropische afbeelding van een jonge vrouw onder de palmbomen in Suriname.
Als je dan de introductie leest dan wordt het direct duidelijk dat het hier toch echt niet gaat om een luchtig verhaal, maar nog steeds had ik hoge verwachtingen.
Zodra ik in het verhaal begon viel me op dat het wel even zal duren om in het verhaal te komen. Het autobiografische verhaal is wel vloeiend en soepel geschreven alleen het thema is best zware kost. De rode draad in het verhaal is het misbruik en de foute mannen waarmee Luma in aanraking komt.
Op een soort van kinderlijke, eenvoudige manier beschrijft Luma hoe het haar is vergaan en dat grijpt je wel bij de keel. Hoofdstukken worden hier en daar onderbroken met een soort sprookjesvertelling over een prinses die zich moet behoeden voor het kwaad. Dat sprookjesverhaal zet de lezer aan tot nadenken en uiteindelijk kom je tot de conclusie dat dat heel mooi gedaan is. En kan je bijna niet anders dan de conclusie trekken dat er echt een levensles uit het verhaal te halen valt.
Het sprookje vordert en in het echte leven met Luma gaat dat ook zo. De mythe waarschuwt de lezer voor wat komen gaat en het echte verhaal vertelt je vervolgens hoe het Lydia verging.
Af en toe heb je als lezer de neiging om echt uit te schreeuwen: Meid sta op en vecht voor jezelf! Dat verdient ze. Menigmaal wordt er misbruik gemaakt van de situatie en dat beschrijft de schrijfster zeer gedetailleerd en omdat het haar persoonlijke verhaal is ook vol emotie.
Voordat je het weet is het boek alweer uit. Van begin tot eind houdt het verhaal je in zijn greep en lees je het met een brok in je keel uit.
Kortom een zeer mooi verhaal vol emotie en levenslessen.
Ik geef dit boek 4 sterren.
Geschreven als recensent voor het blog in de boekenkast. | 1pos
|
Deze verhalenbundel geeft 8 verhalen van verschillende schrijvers. Elk van hen heeft een eigen onderdeeltje van psychiatrische aandoeningen voor zijn/haar rekening genomen. Bv anorexia, suïcidaliteit, depressiviteit en dwangstoornissen komen aan de orde. De verhalen zijn heel verschillend qua heftigheid maar door de verschillende onderwerpen is het een mooi en respectvol geheel geworden. Bovendien zijn de verhalen heel toegankelijk en leef je mee met de personen. De verhalen zijn goed leesbaar en in sommige gevallen confronterend.
Het lijkt me heel moeilijk om in een kort verhaal spanning op te bouwen, spanning wat weergeeft wat het voor die persoon betekend om dit mee te maken. Dit is in de meeste gevallen echter zeker gelukt. Ik kon heel veel meevoelen. Positieve uitschieters vond ik “Mijn engel en mijn duivel” van ervaringsdeskundige Mandy Verleijsdonk en “Amanda” van Karin Hazendonk. Hun verhalen raakten me het meest.
In mijn werk als verpleegkundige in de psychiatrie kom ik verschillende aandoeningen tegen en ik was vooral benieuwd hoe het boek voelde. Ik denk dat dit boek heel goed verschillende aspecten aangeeft maar ook dat het duidelijk is dat deze aandoeningen iedereen kan overkomen en dat de scheidslijn tussen “gezond en ziek” soms heel dun is. Dat vind ik erg knap in dit boek.
Ik geef dit boek 4 sterren omdat ik het zeker een bijdrage vind om psychiatrische aandoeningen uit de taboesfeer te halen.
Scelta Publishing en haar deelnemende auteurs willen graag de Psychische Gezondheid steunen door de opbrengsten van deze verhalenbundel te doneren aan het Fonds Psychische Gezondheid. FPG financiert wetenschappelijk onderzoek en zorgprojecten. Hun doel is nieuwe en betere behandelmethoden mogelijk te maken. Zij willen mensen met psychiatrische problemen en hun naasten uitzicht bieden op een beter leven. | 1pos
|
Rosie en Don krijgen een baby!
Dit komt onverwachts voor Don en gooit zijn schema's en systemen aardig in de war.
Don (en de mensen om hem heen) twijfelen aan zijn kundigheden als vader.
Wat doe je dan als je Don Tillman heet? Juist, je gaat op onderzoek uit, leest er een hoop boeken over en maakt schema's.
Het resultaat is dat hij Rosie overlaadt met informatie waar zij niet op zit te wachten.
Dat ook vriend Gene bij Rosie en Don in hun appartement in new York komt wonen nadat zijn huwelijk is gestrand helpt ook niet mee.
Door de onderzoeken komt Don regelmatig in een lastig parket terecht en komt hij zelfs met de politie in aanraking wat weer tot de nodige hilarische situaties leidt.
Kan Rosie alle bemoeienis van Don behappen en kan Don het aan om vader te worden?
Naast grappige momenten zit er ook een serieuzere ondertoon in het verhaal. Don en Rosie worden beide geconfronteerd met het feit dat Don anders is dan anderen.
"Ik was defect, gehandicapt zelfs, niet in staat dingen te voelen die nodig waren voor normaal gedrag"
Voor mij de mooiste zin uit het boek, dit geeft perfect weer hoe Don soms worstelt met het "anders" zijn.
Het is al weer even geleden dat ik het Rosie project heb gelezen maar werd direct in het verhaal gezogen.
Het boek leest, net als het Rosie Project, lekker weg. Korte hoofdstukken en fijn taalgebruik.
Conclusie: een fijne feelgood roman die je hartelijk kan laten lachen maar ook een iets serieuzere ondertoon heeft. | 1pos
|
Prachtig geschreven boek. Je voelt mee met de band die opgroeit en ook zeker met alle moeilijke momenten. Je voelt de frustratie die wordt ervaren bij de verschillende mensen.
Je zit gelijk in het boek, er is meteen interactie waardoor je er goed in zit. Je blijft doorlezen en het boek leest makkelijk weg.
De enige reden waarom ik 4 sterren heb gegeven zijn de losse stukjes vanuit 1 van de andere personen geschreven. Dit voegde mijn inziens niks toe aan het verhaal en had van mij achterwege gelaten mogen worden. | 1pos
|
Spannende thrillers met inspecteur Lou Boldt en politiepsycholoog Daphne Matthews en hun team in de hoofdrol. Ik vind dat er in al de boeken van Ridley Pearson ook een mooie verhaallijn zit over het persoonlijke leven van de hoofdrolspelers en dat zit door al zijn boeken verweven.
Z'n boeken lezen heerlijk weg en gaan over interessante onderwerpen. Het zijn boeken die je niet weg kan leggen, zo spannend zijn ze. En dat geld zeker ook voor De kinderlokker. | 1pos
|
Crime & summer staat op de cover. Dat zijn woorden die goed bij dit boek passen.
Het is een spannend, erotisch, zinnenprikkelend verhaal om van te genieten in de (na)zomer. De cover laat een vrouw of meisje zien die op een koffer zit. Niet spannend, zou je zeggen. Maar laat deze cover je niet misleiden.
Het boek is niet zo verschrikkelijk spannend dat je niet alleen durft te gaan slapen, maar het is een heerlijk spannend verhaal. Dit verhaal laat je niet los en je wilt verder lezen om het het naadje van de kous te weten. De korte zinnen, zonder poespas zorgen er voor dat het boek gemakkelijk leest. De erotiek die aanwezig is past helemaal in het verhaal en is niet vunzig, maar wel heftig te noemen.
Jessica gaat op onderzoek uit nadat iets vreselijks is gebeurd. Ze zoekt naar antwoorden, maar krijgt alleen maar meer vragen te verwerken;
'Ik wrijf over mijn voorhoofd. Hier begrijp ik helemaal niets van. Wat heeft een camping met een galerie te maken? Het raadsel wordt er alleen maar groter door, en toch moet het een betekenis hebben.'
De personages zijn duidelijk beschreven. Je leert ze gaandeweg het verhaal goed kennen. Met name het personage Danielle wordt steeds duidelijker doordat je haar verhaallijn leest, naast de verhaallijn van Jessica. De verhaallijnen zijn in een ander lettertype gedrukt waardoor je meteen merkt dat de verhaallijn veranderd is van personage. De verhaallijnen komen steeds dichter bij elkaar naarmate je verder leest in het boek.
Ik heb het boek in de tuin gelezen, lekker in de zon.
Het verhaal eindigt op een hier bijzonder passende manier; met een knal! | 1pos
|
De 26 jarige New Yorkse vrouw, die het hoofdpersonage is in Ottessa Moshfeghs roman Mijn jaar van rust en kalmte is in de zomer van 2000 begonnen aan wat ze zelf een winterslaap noemt. Ze wil zich geestelijk afzijdig houden,niets voelen en niks doen. Alleen maar koffie drinken, films kijken en onder invloed van een halve apotheek aan pillen( die zijn voorgeschreven door een dubieuze en twijfelachtige dokter)slapen, slapen en slapen en dit maandenlang. Een soort therapeutische winterslaap.
Haar uiteindelijke doel: een nieuw mens worden.
Mijn jaar van rust en kalmte is geschreven als een terugblik, dus in de verleden tijd,en daardoor begrijp je steeds beter waarom deze jonge vrouw deze keuze maakt om te verdwijnen.
Er zitten ontzettend veel lagen in dit boek, het gaat over oppervlakkig en uiterlijk vertoon, de narcistische kunstwereld, Amerika voor de 9/11 aanslagen ,materialisme ,verwaarloosd zijn als kind en de psychiatrie.
Het boek laat ook zien dat "beste" vriendin Reva en scharrel Trevor hun eigen manier van verdoving hebben. Reva door zich dwangmatig te richten op haar uiterlijk, teveel te drinken en overmatig eten/ boulimia.
Je hebt te doen met de hoofdpersonage en het verhaal leest prettig . Veel dingen zijn herkenbaar en uiteindelijk hoop je dat het hoofdpersonage haar leven weer op orde kan brengen.
Eenmaal het boek uitgelezen gaat het boek met moeite weer terug in de boekenkast. | 1pos
|
Heel toevallig ben ik met de boeken van Linda Jansma in aanraking gekomen en meteen helemaal 'verslaafd' geraakt .
Ieder boek heeft weer een verrassend verhaal, maar allemaal zo verschrikkelijk spannend.
Zoals Doelwit beschreven is, zo levensecht, zo treffend. Het geeft een heel dubbel gevoel.
Als boek, geweldig, spannend, niet weg kunnen leggen, het moet uit!
Zeer triest dat het verhaal op waarheid gebaseerd is en het leven beschrijft van veel meisjes en vrouwen en dat anno 2014. | 1pos
|
De personages kwamen echt tot leven. Met herkenbare problemen, mooie dialogen echt een boek om bij weg te dromen. Daar houd ik wel van!
Een verhaal vol verrassingen en wat je het liefst in één keer uitleest. | 1pos
|
Engelsman Lysander Rief heeft een vreemde aandoening, genaamd anorgasmie, hij bezoekt daarvoor een kundig arts in Wenen en ontmoet een andere patient Hettie Bulle, die hem echt obsedeert ondanks een verloofde thuis, het begint dus als een roman, maar wel heel boeiend geschreven.
Hij moet noodgedwongen (geldgebrek) naar huis, en meldt zich bij het leger, het is oorlogstijd; binnen no-time wordt hij tot spion gevormd, en onstaat er een heerlijk spannend spionageverhaal, waarbij het verleden ook af en toe om de hoek heen komt kijken.
Het boek kun je dus samenvatten als een spannende spionageroman, eentje waar ik erg van heb genoten, boeiend tot de laatste letter.
De Times noemt het de beste roman van het jaar, of dat zo is weet ik niet, maar hij is wel heel erg goed, dat is althans mijn mening. | 1pos
|
Dit was het eerste boek wat ik van Goddard las en het heeft me van de eerste tot de laatste pagina geboeid. Voor mij was dit boek een echte 'pageturner', vol verrassende wendingen. Het eind had voor mij geloofwaardiger mogen zijn, maar desalniettemin heb ik er een favoriete schrijver bij! | 1pos
|
Recensie Nacht op de rivier
Nacht op de rivier is een onvergetelijke, must read thriller voor liefhebbers van Ruth Ware.
Wini heeft geen behoefte aan een avontuur. Na een moeizame scheiding en het verlies van haar geliefde broer wil ze alleen maar samen zijn met haar drie beste vriendinnen. Maar de energieke Pia heeft andere plannen.
Plannen voor een weekendje adrenalineverhogend, adembenemend wildwaterkanoën in de wildernis van Maine. Vijfduizend vierkante kilometer afgelegen natuur. Alleen maar bergen, rivieren en frisse lucht.
Geen telefoonbereik. Geen mensen. Geen hulp…
Met helder getekende personages (die tegen elkaar worden uitgespeeld), een rake stijl en met de snelheid van de razende rivier zelf is Nacht op de rivier een onvergetelijke thriller.
Dit geweldige boek mocht ik lezen via een leesclub. Wat heb ik er enorm van genoten.
De cover is duidelijk voor mij. Het water van de rivier met de mooie duidelijk gekleurde tekst van de titel. De titel Nacht op de rivier is perfect gekozen bij het verhaal.
4 Vriendinnen die een weekend samen op vakantie gaan. Sommige met tegenzin maar ze gaan raften over de rivier.
Zelf nog nooit geraft maar na het lezen van het boek denk ik ook niet dat dit ooit gaat gebeuren. De omgeving en de personages worden heel sterk uitgewerkt. Je leert ze allemaal ook erg goed kennen. Tijdens het lezen voel je de vriendschapsband, de angst en de vechtlust om te overleven.
Af en toe echt kippenvel
Voor mij was Erica Ferencik nog totaal onbekend maar dit gaat snel veranderen.
Wat een goed en spannend geschreven thriller. De schrijfstijl is erg prettig en het heeft mooie korte hoofdstukken. Een boek met voor mij een duidelijke boodschap. Dat vriendschap erg belangrijk is en dat je tevreden moet zijn met wat je hebt.
Een mustread en een boek dat ik bijna niet kon weg leggen.
Voor mij krijgt het 5 sterren | 1pos
|
Zo fijn een magazine over thrillers. Ik heb er echt van fenoteb. Vond het zonde om het in 1 keer uit te lezen. Zo kon 8k meerdere dagen heerlijk wegdromen. Het magazine is ook perfect om te zoeken naar boeken voor de reading challenge. In het magazine zijn nog eens 12 categoriën opgenomen.
Wanneer komt het volgende nummer? | 1pos
|
'Mijn geheime vader' is een fijn kinderboek, waarin alles draait om de elfjarige Harm en zijn klasgenoten. De titel maakt natuurlijk benieuwd naar die papa van Harm, heeft hij er nu één of niet, en waarom zou die geheim zijn ? Het boek geeft een inkijkje in het leven van jonge kinderen, zowel verdriet als geluk passeren de revue. Wat als je ouders niet altijd binnen de lijntjes kleuren, en wat als ze dat wel doen maar nooit tijd voor je hebben ?
Schrijfster Hilde Vandermeeren timmert momenteel flink aan de weg met haar thrillers, je zou haast vergeten dat haar carrière begon met een veertigtal kinderboeken, vele ervan bekroond en/of vertaald. 'Mijn geheime papa' heeft bijvoorbeeld een Deense vertaling gekregen onder de titel 'Min hemmelige far'. Het is die vertaling die ik gelezen heb (mijn allereerste 'echte' boek in het Deens), en wat opvalt is dat de vertaalster ervoor gekozen heeft een aantal (te Vlaamse ?) namen te vervangen. Juf Klaar heet b.v. Klara en Harm heet Hans, Brittany wordt ingekort tot Britta en de Deense Sneyers heet Schrøder. | 1pos
|
Inspecteur Dave Robicheaux, zijn vrouw en zijn vriend, privédetective Clete Purcel, brengen hun vakantie door in het landelijke Montana. De mooie natuur, puurheid en heldere lucht staan echter in schril contrast met de misdaden die er gepleegd worden: de moord op twee studenten en twee toeristen. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en ondanks hun vakantie gaan Robicheaux en Purcel op onderzoek uit. Met krachtige, bijna agressieve beschrijvingen worden de twee vrienden gevolgd in hun zoektocht naar de dader. Wat heeft de rijke familie Wellstone waarover ze vanaf de eerste pagina ruzie hebben, met dit alles te maken?
Door dit alles heen speelt de zoektocht van de eigenaar van een particuliere gevangenis naar een ontsnapte gevangene, die zich in de buurt op zou houden. Ook hier lijkt weer een lijntje te lopen naar de Wellstones.
De verschillende verhaallijnen komen in een zinderend einde bij elkaar en laten de lezer naar adem happend achter. Gelukkig volgt er nog een epiloog waarbij je tot rust kunt komen, zodat het boek met een normale hartslag weggelegd kan worden.
Burke verstaat als geen ander de kunst om de zekerheden en onzekerheden, de goede en de slechte kanten van zijn personages vorm te geven. De scheidslijnen tussen goed en slecht zijn af en toe heel dun; bewondering en afschuw wisselen elkaar af. Hier is geen sprake van papieren helden, maar van mensen van vlees en bloed met al hun goede en minder goede kanten. Een schrijver die me dat voor ogen kan toveren, is zijn 5 sterren uit de VN-thrillergids meer dan waard. Burke is erin geslaagd het genre politieroman naar een eenzame hoogte te tillen. En door de prachtige, haast poëtisch gecomponeerde zinnen waarmee hij de omgeving en de karakters beschrijft, is dit een van de weinige boeken waar de betiteling literair voor 100% terecht op het boek staat. Kortom: een juweeltje. | 1pos
|
Een boek met een prachtig eind. Dat eind alleen is het al waard om je door de bijna 500 pagina's heen te worstelen. Want dat was het wel, een worsteling. Het begin van dit boek is bijzonder, maar na een paar hoofdstukken lijkt het verhaal helemaal nergens heen te gaan. Omdat ik van een andere lezer begreep dat ik echt nog even vol moest houden, heb ik dat maar gedaan. En gelukkig maar, want het eind... Ja, dat eind, dat is prachtig! | 1pos
|
Heel mooi boekje, dat je toch wel nog even bijblijft.
Over mevrouw Verona, die vind dat een leven niet langer dan liefdeslang zou mogen duren. Over het dorpje Oucwege, en de dagdagelijkse kleine of grote dingen des levens.
Geschreven met bijna poëtische zinnen, zoals alleen Dimitri Verhulst dat kan. Welke andere schrijver doet je anders glimlachen met zelf bedachte woorden zoals "geëndimancheerd"?
Het voordeel van een dun boekje als dit, ...het is elke letter waard. | 1pos
|
Ik heb dit boek bij toeval in handen gekregen en
dit bleek een aangename verrassing. Ik zou "De
gebroeders Sisters" niet een thriller noemen maar
een western noir. De sfeer is duidelijk Coen
brothers/Quentin Tarantino. Denk bijvoorbeeld aan
de film "No Country For Old Men". Liefhebbers
daarvan zullen zich niet vervelen.
Het verhaal speelt zich af rond 1850 in het
(wilde) westen van Amerika ten tijde van de
goudkoorts. Twee van elkaar verschillende broers
Charlie en Eli krijgen van een mysterieuze
opdrachtgever, de Commodore, het dringende
verzoek een huurmoord te plegen. De schrijfstijl
is soms slapstick-achtig en de meest gruwelijke
gebeurtenissen worden achteloos en koel
beschreven alsof het de gewoonste zaak van de
wereld is voor de broers. Eli is de ik-figuur en
eigenlijk te goed voor het vak van huurmoordenaar
terwijl Charlie voor de snelle onverbiddelijke
afhandeling van de zaken gaat. Onderweg naar de
vervulling van hun opdracht komen ze veel
uiteenlopende en bizarre figuren tegen die voor
veel avontuur zorgen. Patrick deWitt heeft geen
gebrek aan fantasie. Het boek leest zeer vlot
door de prettige en mooie schrijfstijl en met
krap 300 bladzijden zul je hier niet een vakantie
mee doen. Er zijn wat mij betreft wel wat
onduidelijkheden in het verhaal maar dat mag de
totale pret niet drukken. Zeker een aanrader. | 1pos
|
Het motto van performancekunstenaar Marina Abramovic zegt bijna alles over de themathiek van dit boek: “ I really like that moment when the performance becomes life itself.”
Het boek gaat over de kunstenaar Minnie Panis, over hoe zij in de kunst terecht komt en hoe haar kunst zich ontwikkelt. Ondanks zichzelf wordt zij een performancekunstenaar. Haar minnaar fotografeert haar naakt en tegen haar weten in voor het modemerk Lavin: commerciële reklame dus. Als Minnie daarachter komt draait ze het zo dat het haar eigen project is, een soort zelfportret.
‘Het was een spel en zij was zojuist degene geweest, die de regels had herschreven.’ (p. 47)
Weijers gaat uitgebreid in op kunstenaars als Marina Abramovic, Bas Jan Ader, maar ook op de opvattingen van de schrijver Albert Camus, mn zijn essay over Syssiphus. Het verhaal van Bas Jan Ader wordt als afzonderlijk hoofdstuk toegevoegd; dat lijkt wel een beetje een stijlbreuk. Mij persoonlijk stoort het niet. Abramovic en Camus komen op verschillende plekken ter sprake.
Motieven zijn oa: vis (ook het ichtus van de vroege christelijke kerk), water, ijs, schaatsen, zwemmen, zeilen (die horen tot hetzelfde domein natuurlijk). Zo verbindt Weijers mooi de inhoud van haar boek: vrijheid, zinloosheid, bezinning, zingeving (?).
Voor een groot deel gaat het boek over Minnies grote project: zij betaalt de fotograaf, haar voormalige minnaar die stiekem foto’s van hhar maakte, om bewust ongemerkt foto’s van haar te maken. Zij mogen elkaar niet ontmoeten. Dus als zij door het ijs zakt, mag hij haar niet redden.
Het tweede deel van het boek is wat ‘normaler’ en gaat over Minnies jeugd en ouders. Dat vind ik een beetje jammer; het eerste deel was zo heerlijk ongewoon en creatief.
Weijers schrijft heel goed: goed van stijl, goed van motieven, goed van ideeën, intelligent.
Het is wel makkelijk als je iets van de kunst van Abramovic en Ader weet, en van Camus, maar helemaal noodzakelijk is het niet. Je moet je kunnen overgeven aan zeer ongewone ideeën en concepten van kunstenaars. Het gaat ook over kunst en werkelijkheid; wat is kunst, wat is werkelijkheid, wat is het verschil ertussen, wat zijn de overeenkomsten; is er wel verschil. Is kunst een manier om met je leven om te gaan? Zie vooral het motto: “ I really like that moment when the performance becomes life itself.” | 1pos
|
In De Hondendief, het 2e boek van Maaike van Poelje, is Melle ook de hoofdpersoon. Weer terug na zijn Spaanse avontuur, ziet hij dat er in Nederland geen zwerfhonden zijn. Integendeel! De mensen kopen vaak een echte rashond bij een fokker. En daar betalen ze veel geld voor!
Als hij hoort dat er een rashond, een chihuahua, gestolen is omdat die veel waard zou zijn, gaat hij met zijn Spaanse hond Stakker en een paar vrienden op pad om de hond te bevrijden.
Dit levert een spannend verhaal op voor kinderen, waarin tevens het onrecht jegens honden aan de kaak wordt gesteld.
Het boek is te koop via bol.com en ook te leen in de bibliotheek. | 1pos
|
Nadat ik de succesvolle serie: The darkest powers heb gelezen van Kelley Armstrong vond ik het hoog tijd voor dit eerste deel van een nieuwe serie. In dit boek maken we voor het eerst kennis met: Maya, een indiaans meisje die door Canadese mensen is geadopteerd. In het besloten dorpje waar ze woont gebeuren in korte tijd hele vreemde dingen, houden ze verband met elkaar. En waarom toont de mysterieuze nieuweling Rafi zoveel interesse voor haar moedervlek in de vorm van een pootafdruk?
Ontzettend leuk en interessant begin van een nieuwe reeks! Bijzondere verhaallijn waarvan je graag wilt weten hoe het verder zal gaan verlopen. Kom maar op met deel 2! | 1pos
|
Wat een bloedstollend verhaal. De scenes volgen elkaar vlot op en het verhaal verveelt geen enkel moment. Heel mooi debuut. | 1pos
|
December is de maand van het terugkijken, van de nostalgie. Vroeger was alles beter, inclusief de boeken die we lazen. Redacteur Anne Oerlemans vertelt over haar lievelingsboek als kind: Minoes van Annie M.G. Schmidt. Het boek, oorspronkelijk uitgegeven in 1970, is ondertussen een ware klassieker te noemen in de kinderliteratuur.
Het herlezen van een boek waar je als kind groot fan van was, is niet zonder risico’s. Wat als het tegenvalt? Maar gelukkig valt Minoes nooit tegen, wordt het boek nog steeds herdrukt en is de film ook bij de nieuwe generatie nog steeds mateloos populair. De film uit 2001 is een stuk spannender dan het boek, maar ook dat is na ruim vijfenveertig jaar nog steeds heerlijk om te lezen.
Kat Minoes eet uit de vuilnisbak van het Instituut voor Biochemisch onderzoek en wordt een juffrouw. Ze trekt in bij de verlegen Tibbe, redacteur bij de Killendoornse Courant. Minoes kan nog steeds met katten praten en zorgt ervoor dat Tibbe als eerste op de hoogte is van nieuwtjes. Samen ontmaskeren ze zo fabrieksdirecteur en voorzitter van de Vereniging van Dierenvrienden, die niet blijkt wie hij beweert te zijn. Dan komt Minoes’ zus met de oplossing om haar weer kat te maken, maar wil Minoes dat wel?
Kattenliefde
Katten en literatuur gaan goed samen, maar Annie M.G. Schmidt gaat een stapje verder. Ze geeft katten menselijke eigenschappen en juffrouw Minoes juist katse eigenschappen. Het is bizar en tegelijkertijd volkomen geloofwaardig. Als kind hoopte ik stiekem al iemand als Minoes ooit tegen te komen en nu, na herlezing, eigenlijk gewoon weer. Nog steeds ongelooflijk grappig is ook de manier waarop Tibbe Minoes probeert af te richten: ‘Ik wou liever niet dat u de haringman kopjes geeft.’
Tibbe & Minoes
Een gouden combinatie blijken Tibbe en Minoes. De verlegen Tibbe en eigenwijze Minoes zijn vanaf het allereerste moment personages om van te houden. Ze accepteren elkaar zoals ze zijn, uiteindelijk, en geven meer om elkaar dan ze aan zichzelf toe willen geven. Een herlezing zou verschillende analyses kunnen oproepen over een onderliggende betekenis, maar daar waag ik me niet aan. Ik wil me gewoon nog een keer vermaken met het heerlijke feelgood-verhaal over de kat die en vrouw werd en ervoor koost dat te blijven.
[Deze recensie verscheen eerder (2015) op CLEEFT] | 1pos
|
Na de teleurstelling van Aasvlieg is Sporen weer een ouderwets goeie Cornwell! In een adem uitgelezen. Zo lust ik er nog wel eentje! | 1pos
|
In dit boek volgen we twee verhaallijnen: ten eerste dat van Kees, een Nederlandse muzikant die als kind werd geadopteerd, als Juan wordt herboren in Colombia en daar op zoek gaat naar zijn biologische familie. Maar nog voor hij verder trekt naar zijn geboortestad heeft hij kennis gemaakt met een groepje muzikanten die zijn vrienden worden en hem laten meespelen in een concert van een bijzonder bekende Colombiaanse band, zelfs over de grenzen heen. Nadat hij hiervan deel heeft uitgemaakt, reist hij verder naar de regio waar hij vandaan komt en met veel geluk zijn familie terug vindt. Dit gebeurt net op de begrafenis van een jongere broer die hij zo niet meer kan leren kennen. Ook zijn moeder kan hij niet meer in de armen sluiten omdat deze al heel wat jaren geleden gestorven is. Hij leert trouwens niet één maar twee uitgebreide Colombiaanse families kennen omdat zijn vader er vandoor is gegaan en nog een tweede familie stichtte. Neem er dus maar een papiertje bij als je de familiestamboom niet helemaal zo goed kan volgen.
Twee families in Colombia en één familie in Nederland: je emoties zouden voor minder dooreengeschud worden. Kees/Juan probeert zijn roots terug te vinden en er tegelijkertijd achter te komen waarom hij werd afgestaan. De gekende factoren speelden uiteraard allemaal mee, en zijn groottante Dolores kan hem nog heel wat vertellen over zijn moeder, maar de échte reden kan hij zijn eigen moeder jammer genoeg niet meer zelf vragen. Je voelt met hem mee als hij op een rollercoaster vol emoties zit. Stilletjesaan door zichzelf terug te vinden in zijn muziek maakt hij zich klaar om als Kees terug te keren naar Nederland.
Tegelijkertijd word je in deze chronologisch eerste verhaallijn ondergedompeld in de Colombiaanse sfeer en is het verhaal van Juan doordrenkt van de muziek. Van het optreden met de beroemde band, het zoeken van de stampende Colombiaanse ritmes, het oefenen in een muziekschool en een prachtig jazz afscheidsoptreden voor zijn uitgebreide familie en de hele stad vooraleer hij terug naar Nederland reist dat culmineert in een fantastisch latijns feest. Je kan het ritme zo meevoelen...
Een tweede verhaallijn is die van zijn zus Charlie, die een jaar later samen met haar ouders haar broer in Colombia achterna reist. Haar verhaal lees je tegelijkertijd in aparte hoofdstukken afwisselend met de verhaallijn van Kees/Juan. Ze willen zien hoe hun zoon en broer in zijn tweede land past en zijn teruggevonden Colombiaanse familie leren kennen. De reis is fantastisch en confronterend want ze zien waar hun zoon/broer was opgegroeid als hij niet bij hen terecht was gekomen... Net op de terugweg als ze willen terugvliegen naar Nederland, gebeurt er een verschrikkelijke tegenslag: vader Gerard wordt onderweg door een paramilitaire groepering onder hun neus meegenomen. De familie vertrekt dan niet terug naar Nederland en wordt ondergebracht bij tante Dolores, die hen zo goed mogelijk probeert bij te staan. En dan begint het zoeken naar contacten door alle nieuwe familieleden en vrienden van Juan om te vinden waar Gerard zich bevindt en om hem vrij te krijgen. Zo word je tevens meegetrokken in de Colombiaanse problemen van ontvoeringen en afpersingen door de FARC, de ELN, en vele andere paramilitaire groeperingen actief in de Colombiaanse jungle. Als je al niet voldoende hebt aan een emotioneel verhaal van een teruggekeerde zoon en de thematiek van adoptie, krijg je er dus ook nog eens een spannend verhaal bovenop, die op zich ook weer veel gevoelens los maakt.
Het maakt het geheel enorm boeiend maar ook wel wat chaotisch. In het begin is het wat moeilijk om erin te komen, maar nadien komt de vaart erin en neemt mijn interesse toe. De vertelster, Charlie, komt in de tweede verhaallijn sterk naar voor. Ze vertelt meeslepend en emotioneel over haar eigen reis maar ze springt ook wel wat van de hak op de tak en beschouwt zichzelf soms zelfs van bovenaf, met een soort van zelfrelativerende toon. Ook word je meegezogen in de Colombiaanse atmosfeer van muziek, eten, de voor Colombia zeer belangrijke koffieteelt, chaotische drukte, enz. Je maakt ook een paar feestjes mee die er bepaald niet Vlaams of Nederlands stijf aan toe gaan.... De schrijfstijl is eveneens persoonlijk en emotioneel en maakt soms plaats voor wat krachttermen. Het leest wel wat zoals jij en ik met elkaar zouden spreken als we elkaar goed zouden kennen. Het is dus geen echt literair werk, maar wel een verhaal met heel wat gebeurtenissen en actie! Het is zeker een aanrader voor diegenen die van een mooi emotioneel verhaal houden!
Maartje Pierhagen is de schrijfster van dit debuut dat in 2014 uit kwam. Op haar Facebookpagina vermeldt ze in één van haar laatste posts dat ze haar boek mocht insturen voor de Anton Wachterprijs voor debutanten van dit jaar. Ook laat ze haar personages daar mee meningen spuien over wat er allemaal met haar boek gebeurd en aan het gebeuren is. Interessant om lezen!
Voor de categorieën: een boek met een kleur in de titel + een boek van een selfpubber | 1pos
|
Jaren geleden kwam na het verplichte lezen voor het VWO mijn plezier in lezen weer terug door dit duo. Internet bestond nog bijna niet en de mevrouw van de bieb printten op mijn verzoek wat meer info voor mij over dit duo. Deze info was ook alleen nog maar in het engels te vinden en was tevens zeer beknopt.
Maar ik had mijn leesplezier weer terug en ik was fan.
De laatste 2 boeken van dit duo vielen mij helaas erg tegen en ik kon me bij deze boeken ook in het geheel niet in de hoofdpersoon verplaatsen.
Gelukkig was dit boek mijns inziens bijna weer zo goed als vanouds. Ik kon me wel heel goed in de hoofdpersoon Ellie verplaatsen want ik zou het ook niet accepteren als mijn man van overspel wordt beticht terwijl hij zich niet meer kan verdedigen.
Wel had ik mij van de ontknoping meer voorgesteld. Het motief voor de moorden vond ik ook erg zwakjes.
Ondanks deze mindere ontknoping denk ik dat mijn favoriete duo wel weer de goede weg is ingeslagen en hoop ik gauw weer een nieuwe literaire thriller van hun hand te kunnen lezen.
Ik ben fan en ik blijf fan (2 mindere boeken houden mij niet tegen) en na "Wat te doen als iemand sterft" weet ik dat het weer gaat worden als vanouds. | 1pos
|
Veel boeken gelezen en soms denk je dat die oudjes er niet meer helemaal bijhoren. Ik heb dit boek origineel in de tijd gelezen en pas geleden weer opnieuw, wat een geweldig boek, dit is de standaard voor het spannende boek! Een must om te lezen, ook als je bij de jongere generatie hoort. | 1pos
|
“However, in the end it all comes all down to one thing: the desire for power. The question arises: should world politics still merely revolve around this? It might have been logical in the time of Pharaohs, but today? Back then, ages before Christ, there were only a few states. But how many are there today? Since the Second World War colonies have freed themselves from oppression. The United Nation has 193 members. Therefore there are 193 states that have nuclear weapons at their disposal. I believe there are 193 states to many. If we ever want to end this desire for power we can do nothing but eliminating the system of states. It needs to be replaced by a global governance that puts an end to all militarism. Militarism does not belong to this day and age. Is has become an anachronism. Merely a new world order states can ensure civilization,” a very powerfull thought of Dago Steenis from the book A World Without States.
Steenis has an accessible writing style. I loved his book very much. I thought that books about history were boring but Steenis shows us with his book that history is anything but boring. The book is very good. He teaches the readers history in a very cool way. This is a very philosophic book. In 133 pages you get to know his very intelligent vision about the world.
This book has seven chapters. The first chapter is dedicated to ‘The age in which we live.’ Steenis tells about the current polital system, the growth of the humanitarism, violence is never the answer, empathy: us and the other and the existence: from nature to culture. The second chapter is dedicated the The emergence of the state. The third chapter is dedicated to The final crisis of the transitium. The last four chapters tells us about The United States enforces its standards on the World, Terror and Anti-terror, Counter-moment: growth of humanity and the Evolution and progress.
This is one of my favourite books about the history of mankind. This books shows us history in a different way ( positive). In a very interesting way. Steenis tells us about the First World War, gladiators, slavery, states, nationalism, sovereignty, globalization, inhumanity, Second World War etc. It’s a very addictive book, once you start to read it you cannot stop reading. I would definitely recommend this book to everyone. This is definitely one of the best books I have ever read.
Dago Steenis (1925) wrote a remarkably positive book something that is actually more than a book, it is a thought that can be passed on. Not like a pamphlet, but based on his speech. According to Steenis history cannot be a linear concept, not a static process, without progress. On the contrary. History precisely demonstrates that we have a reason to be optimistic. The developments of mankind are evolutionary, and an increasing form of human growth nd potency. Since the emergence of culture man gradually replaced natural evolution by cultural evolution. | 1pos
|
'Het geluid van de nacht'. Wat een geweldig mooi boek!!
Ik kan me dan ook helemaal vinden in de reactie van Claar.
In een tijdschrift zag ik het boek en op de reactie van haar ben ik het boek gaan kopen. (dus bedankt Claar)
De sfeer van Madrid en Marokko en de tijd waarin het verhaal zich afspeelt zijn zo bescheven dat ik me er zelf waande.
De hoofdpersoon Sira is een sterke vrouw die haar hart volgt.
Toch is het niet zomaar een roman. Het geeft ook een goed beeld van wat er zich in de jaren 30 en 40 in Spanje en Marokko heeft afgespeeld.
Het boek verdient dan ook een plaats in mijn top tien, op nummer 4!. | 1pos
|
Heerlijk, makkelijk lezend boek dat je aan het denken zet. Doe je wat je doet omdat je wilt dat anderen goed over je denken of wil je zelf goed over jezelf denken?
Het speelt zich af in een mistroostig dorpje waar Dumplin opgroeit en zichzelf kan zijn bij haar hartsvriendin. Maar zoals wel vaker als je opgroeit, verschuift dit evenwicht en zie je haar worstelen met haar zelfbeeld, haar uiterlijk en vriendschappen. Mooi en herkenbaar om haar worsteling te lezen, vooral omdat ze uiteindelijk bij zichzelf terecht komt en zichzelf weet neer te zetten in haar eigen volle overtuiging!
(genre YA) | 1pos
|
Dit is een ontzettend mooi boek over iets waar maar weinig over bekend is. ik kan me ook niet herinneren ooit een boek gelezen te hebben die over eerwraak gaat behalve die van (ik geloof) Heleen Vreeswijk en een paar auto-biografische boeken. Ik heb geen ervaring met eerwraak en ik heb nooit geweten dat dit soort dingen hier gewoon in Nederland afspeelt. Het verhaal er omheen is ook erg spannend, want wie heeft het jongetje Cem meegenomen? En waar is hij? Aan het eind was ik verbaasd over wat er zich precies heeft afgespeeld. Dat was heel onverwachts. Dit boek is een aanrader! | 1pos
|
Sarah Morgans boeken zijn in de Verenigde Staten ware bestsellers. Ondertussen heeft ze al meer dan 70 boeken geschreven en haar werk kenmerkt zich door de combinatie van humor en sensualiteit. Sarah woont in de buurt van Londen en ze houdt ervan aan de dagelijkse sleur te ontsnappen door heerlijk naar een ontspannend vakantieoord te gaan. Sarah is in haar dagelijks leven erg druk in het contact met haar lezers. Met hen onderhoudt ze contact via e-mail, Facebook en Twitter en dit maakt haar erg geliefd.
In Winters Paradijs haat Kayla Green Kerstmis. Elk jaar is ze onder het werk bedolven om zichzelf maar niet eenzaam te voelen tijdens deze tijd van het jaar. Wanneer ze op haar werk een klus krijgt aangeboden om naar het ijskoude Vermont af te reizen voor een lastige marketingcampagne, grijpt ze deze kans dan ook met beide handen aan. Jackson is leider van diverse goedlopende hotels in Zwitserland, maar wanneer het familiebedrijf in Vermont failliet dreigt te gaan, besluit hij terug te keren. Hij benadert het bureau van Kayla Green en haalt deze ijverige vrouw naar Vermont. Langzaam bloeit er liefde op tussen Kayla en Jackson, maar het verleden van Kayla zorgt voor veel tegenslagen.
Winters Paradijs is een in het oog springend boek, volop versierd met feestelijke glitters en een winters aandoende kaft. Daarbij is het thema Kerstmis natuurlijk een perfect onderwerp voor deze tijd van het jaar.
Het begin van Winters Paradijs is even inkomen; het verhaal heeft je nog niet direct te pakken. Maar daarna pakt het boek je in en goed ook. Het verhaal is te volgen vanuit het oogpunt van Kayla en Jackson, dit maakt het voor de lezer interessant om te lezen en zo weet je wat deze twee hoofdpersonages over elkaar denken. Halverwege het boek worden er nog twee verhaallijnen toegevoegd en zie je ook ineens vanuit deze personages de gebeurtenissen. Dit maakt het verhaal wel erg verwarrend en het was dan ook beter geweest als Sarah Morgan zich alleen had gefocust op Kayla en Jackson.
Een heerlijk vlot leesbare schrijfstijl zorgt er wel voor dat je bijna door het boek heen vliegt. Helaas is er af en toe sprake van flauwe humor die niet helemaal overkomt op de lezer. Ook de redelijk lange hoofdstukken maken dat je uitkijkt naar het eind van het hoofdstuk, naar het moment waarop je het boek even aan de kant kunt leggen. De spanning tussen Kayla en Jackson is in het hele verhaal haast voelbaar. Soms kan dit als ‘too much’ ervaren worden en dit kan ervoor zorgen dat je deze stukken liever overslaat.
Wanneer je kiest voor Winters Paradijs, dan krijg je een leesbare liefdesroman, die ideaal past bij deze tijd van het jaar. Met daarin leuke, afwisselende verhaallijnen waarbij je steeds meer over de hoofdpersonen, Kayla en Jackson, te weten komt. Kortom, Kerst is in aantocht en daarom is dit boek een ‘must-read’ om vast in de stemming te komen. | 1pos
|
De Amerikaanse auteur Michael Connelly is vooral bekend geworden door zijn boeken met rechercheur Harry Bosch in de hoofdrol. Een ander personage in een aantal van zijn thrillers is Mickey Haller. Voordat hij zich op zijn schrijverschap richtte, heeft hij ongeveer tien jaar als misdaadverslaggever gewerkt. Hij debuteerde in 1992 met Tunnelrat en heeft sindsdien 31 boeken geschreven en diverse belangrijke prijzen gewonnen. De nachtploeg is zijn meest recente boek, waarin hij Renée Ballard presenteert. Dit boek is in 2018 door de jury van de VN Detective en Thriller Gids tot VN-thriller van het jaar is uitgeroepen.
Renée Ballard, rechercheur bij de LAPD, heeft het lef gehad een inspecteur wegens seksuele intimidatie aan te klagen. Omdat deze zaak niet bewezen kon worden, wordt ze als represaille alleen maar ingezet voor nachtdiensten. Tijdens een van deze diensten krijgt ze met twee misdaden te maken die haar niet loslaten. De mishandeling van een transgender en enkele moorden in een nachtclub. Hoewel ze beide zaken heeft moeten overdragen, blijft ze zich ermee bezig houden. In haar eigen tijd doet ze onderzoek en ontdekt ze dat beide zaken met elkaar te maken hebben. Daarbij komt ook haar eigen leven in gevaar.
In tegenstelling tot in de meeste boeken, hanteert Connelly een andere benaderwijze om de personages aan de lezer voor te stellen. Omdat De nachtploeg meteen begint met wat zich in nachtelijk Los Angeles kan afspelen, vangt het verhaal niet aan met een uitgebreide kennismaking waardoor de lezer de personages al redelijk goed leert kennen. De auteur heeft ervoor gekozen om gedurende het verhaal steeds meer van en over hen, en in het bijzonder Ballard, te onthullen. Dit creëert een licht spanningsveld, maakt tegelijkertijd nieuwsgierig en heeft tot gevolg dat eventuele vragen steeds meer beantwoord worden. Hoewel Ballard een nieuw personage is, kan de lezer soms wel de indruk krijgen dat ze in voorgaande verhalen haar opwachting heeft gemaakt. Op die momenten wordt er verwezen naar eerdere situaties en wordt er geen uitleg gegeven. Later in het verhaal komt de auteur er dan op terug en begrijpt de lezer wat er destijds voorgevallen is.
Doordat je al in het begin van het verhaal met een aantal misdaden wordt geconfronteerd, zit je direct in het verhaal, leeft het heel snel en hoef je in feite geen enkele moeite te doen om je met de belangrijkste personages te vereenzelvigen. Connelly heeft tot in detail beschreven wat het nachtelijk politiewerk inhoudt, maar ook wat er gedaan moet worden om de diverse zaken administratief af te wikkelen. Hij zorgt er daarbij wel voor dat het niet alleen maar een opsomming van feiten wordt. Deze aspecten maken gewoon deel uit van het verhaal en maken het er hoe dan ook geloofwaardiger op.
De nachtploeg is geen thriller die het moet hebben van zijn actie. Dat heeft tot gevolg dat het aantal verrassende plotwendingen beperkt is, maar ook dat een zinderende spanning ontbreekt. Dat houdt niet in dat er geen spanningsboog is. Die is er en soms zelfs in wat hogere mate. In de ontknoping, waarin het tempo wat hoger wordt, weet de auteur de lezer zelfs nog even op het verkeerde been te zetten. Dat neemt niet weg dat deze eerste Ballard vooral een thriller is die zonder al te veel omwegen rechtstreeks op zijn doel afgaat. Daar is, ondanks de soms wat zakelijkere schrijfstijl, niets op tegen. Want van begin tot eind is het boeiend.
Hoewel het verhaal zelf een afgerond geheel vormt, blijven er met betrekking tot Renée Ballard nog wel wat vragen onbeantwoord. Omdat dit het eerste boek uit een serie is, zullen deze in de volgende boeken ongetwijfeld een antwoord krijgen. Wat betreft De nachtploeg heeft Connelly in ieder geval alvast een veelbelovend begin met een interessant en boeiend seriepersonage gemaakt. | 1pos
|
Zojuist mijn derde Dirk Pitt achter de kiezen. Heb in een vorige eeuw al de boeken van Alistair MacLean gelezen. Deze waren razend spannend en... spijtig genoeg heb ik nu pas Clive Cussler ontdekt, zijn opvolger in feite. Ik heb juist de 12 laatste Dirk Pitt boeken aangekocht die als ebook zijn uitgekomen.
Kan niet stoppen met lezen, zo plezierig en ontspannend... | 1pos
|
Geen slecht idee van Pieter Eckhardt en Marscha Holman om kinderen die het beleefden, een oordeel over de Tweede Wereldoorlog te laten geven. In dit geval meisjes in de tienerleeftijd. Zij hielden een dagboek bij. In de volksmond heet het niet zo maar: 'Kinderen en gekken zeggen de waarheid'. De auteurs mochten uit 47 van die dagboeken citeren. Toegegeven, van die 47 zijn er enkele veelvuldig aan het woord en moeten andere dagboekschrijfster het met een paar losse citaten doen.
Geertje uit Bunnk, die aan het begin van de oorlog 19 jaar is, komt liefst 39 keer aan bod; Meta uit Huizen ontmoeten we 21 maal en uit het dagboek van To uit Sneek wordt 19 maal 'geplukt'. Niet zo verwonderlijk dat de Jodenvervolging een grote plaats inneemt. Lang is beweerd dat de slachtoffers zich niet bewust waren welk lot hen in de concentratiekampen wachtte. Geertje schrijft al in 1942 dat honderdduizenden joden in Polen worden vermoord en vergast. Ze spreekt de verschrikking uit over duizenden joden die in zelfmoord de enige uitweg zien. Maar Esther, zelf Jodin, legt de nadruk op een ander aspect: dat van de fierheid, het volgzame: "We moeten binnenkort naar Polen." Ze doet er verontwaardigd over als mensen suggereren dat joden verzet bieden. Meta zegt het op haar manier: "Eerst naar het voorportaal Westerbork en dan de zekere dood in Polen tegemoet."’
Sommige impressies bezorgen de lezer koude rillingen. Wanneer een jong meisje ziet hoe een jongetje van acht met een kar terugkomt waarop een levenloos 7-jarig broertje ligt. De kinderen zijn er in de Hongerwinter op uit gestuurd om aardappels te halen. Een bombardement heeft ze verrast. Een ander kind beschrijft hoe een kind voor de ogen van haar vader in een politiebureau wordt doodgeslagen. Ze heeft tegen een Duitse soldaat, die haar omver reed, rotmof gezegd. De man mag kiezen tussen een half jaar strafkamp Vught of een pak slaag voor het kind. Ook hem is het niet gegeven in de duistere ziel van een nazi te kijken.
Humor ligt er ook in opgesloten. Buren doden de kippen van een NSBer. Alleen de haan laten ze in leven. Die draagt een touw met daarop de tekst 'Ausweis'. Niet ieder kind is de Engelse taal machtig. Als een Duitser met enige regelmaat haar moeder mother-inlaw noemt, verstaat ze mother-in-love en is boos op mams... Sommige al wat oudere meisjes hebben een vooruitziende blik: "Ik hoop maar dat de Tommies opschieten, want de Russen gaan snel in Polen en daar heb ik niet zoveel mee op." Kinderen nemen waar en gebruiken de pen als verlengstuk van die waarneming. In de Hongerwinter komen zoveel mensen om dat er een tekort aan doodskisten ontstaat. Ze zien bij een begrafenis dat de deksel uit de kist valt, het lijk in de losse aarde achterblijft omdat de kist dringend nodig is voor hergebruik.
De auteurs laten doorschemeren dat er nog zoveel dagboeken in archieven rusten dat bijvoorbeeld ook te meten valt hoe de jongens deze jaren van verschrikking ondergingen. Het zou zelfs te regionaliseren zijn en vergelijkingsmogelijkheden bieden. In dit boek is gekozen voor de chronologische volgorde, hetgeen de bevattelijkheid bevordert. Geen illustraties. Niet nodig want in dit geval geldt dat woorden uit een kindermond beeldend genoeg zijn. | 1pos
|
Zoals de cover belooft is geen vraag te gek voor dokter Corrie. Dokter Corrie geeft antwoord is een boek boordevol informatie over puberteit, seksualiteit en relaties. Wat is zoenen? Is seks moeilijk? Hoe ziet een vagina er uit? Hoe vraag je verkering? Is seksuele geaardheid aangeboren of een keuze?
Wie een eerste keer probeert om Dokter Corrie geeft antwoord nietsvermoedend op een willekeurige bladzijde open te slaan, doet dat waarschijnlijk op de bladzijde waar een kartonnen uitklappiemel zijn opwachting maakt. Dat schept verwachtingen. En jawel, Corrie maakt die waar. Er komt een ware storm aan informatie op de lezer (10+) af. Er is plaats voor talloze vragen, ook vragen die op televisie niet beantwoord werden, weetjes, checklists, tips en het puberpanel komt aan het woord op het einde van een onderdeel.
Het boek werd geschreven door Niki Padidar die de Dokter Corrie Show mee heeft uitgewerkt en als scenariste en regisseur achter de schermen werkte. Martine Sandifort, die dokter Corrie op televisie vertolkt, siert uiteraard de cover en natuurlijk duikt de dokter doorheen heel het boek op om uitleg te geven of de lezer met een scherpe, maar grappige blik bij de les te houden. Het is best een dikke pil. In een twintigtal goedgevulde hoofdstukken neemt Corrie je op duidelijke en openhartige wijze mee langs onderwerpen als verliefd zijn, homoseksualiteit, zelfbevrediging, voorbehoedsmiddelen en er is ook een niet onbelangrijk deel over grenzen. Verder staat het boek bijvoorbeeld even stil bij sexting en schaamtegevoel.
De vormgeving sluit mooi aan bij de doelgroep en neemt zichzelf niet te serieus. Kadertjes, frisse kleuren en bergen afbeeldingen vullen de pagina’s op. Die afbeeldingen zijn niet alleen bladvulling of sfeerbeeld. Ze dragen bij aan het onderwerp dat wordt behandeld. Soms op ludieke wijze en soms zijn ze gewoon informatief.
Helemaal achteraan zit een envelop met een blootmemory, stickers en glazen voor een nog te knutselen roze bril, maar het boek bevat eveneens een pin-up Corrie, een kast om uit te komen en een bijlage voor ouders die tips geeft over hoe een puber best benaderd wordt.
Doordat de informatie in korte tekstblokken wordt gepresenteerd en de woordkeuze helder en vlot is, blijven de onderwerpen behapbaar. Op deze manier wordt het boeiend en to the point gebracht. Minpuntje is dat de tekst redelijk klein gedrukt is en op bepaalde pagina’s heel dicht op elkaar gepakt werd.
Auteur Niki Padidar zorgt ervoor dat pubers antwoorden krijgen op hun meest prangende vragen. Ze geeft een hoop informatie zonder dat het encyclopedisch aanvoelt. Hoewel de aanpak wat speels is, wordt er op een respectvolle manier met de onderwerpen omgegaan en wordt er geen enkele mening aan de lezer opgedrongen. Oudere tieners kunnen dit boek zonder problemen zelfstandig lezen, aan jongere tieners biedt het de mogelijkheid om er thuis het gesprek over aan te gaan en de ontluikende nieuwsgierigheid te bevredigen. | 1pos
|
Recensie : Heksenjacht- Marijn Adelmund en Iris Compiet
2016
ISBN : 9789492099204
Quasis Uitgeverij (Splinter Young Adult)
Dit dunne boekje, een Splinter, is mijn eerste kennismaking met Martijn Adelmund en Iris Compiet. Het is een compleet verhaal van slechts 36 pagina’s . De illustraties van Iris Compiet zijn prachtig.
Max is negen en hij woont in Keulen. Wat hij nog niet weet , is dat hij een Sleutelkind is … Als hij op een dag uit school gehaald wordt door Nikkie Zeevenslooten, een jonge vrouw met ravenzwart haar, heeft hij geen idee wat er gaat gebeuren en waarom zij hem meeneemt “op een uitje”. Nikkie moet Max beschermen tegen de nornir. Het is het begin van een spannende tocht door het ondergrondse Keulen. Zal Max zijn moeder ooit weer terug zien?
Het verhaal is te kort om de personages goed te leren kennen maar je kan je wel in hen verplaatsen, zeker in Max… hij wordt zomaar meegenomen door een onbekende, dat moet geen pretje zijn. Hij heeft nog nooit zoveel dingen meegemaakt als nu. En hij is helemaal niet bang.
Je komt er in de loop van het verhaal achter waarom juist Max is uitgekozen door Nikkie.
Het verhaal leest vlot en heeft een goede opbouw naar het plot… dat zag ik niet aankomen, goed gevonden.
Ik ben benieuwd naar de andere boeken van dit duo , die ga ik zeker lezen. | 1pos
|
Hoe mooi kan het zijn! De knappe schrijver komt in de boekwinkel waar je werkt en het klikt. Dan kom je hem ook nog tegen tijdens je vakantie en dan is het helemaal raak. Goede ingrediënten van een liefdesroman.
Het is heel bijzonder om te lezen dan beiden er onafhankelijk van elkaar voor gekozen hebben om recreatiewerk en evangelisatie te gaan doen in Luxemburg. Daar komen ze elkaar weer tegen. Daar bloeit de romance op en beleven ze een leuke tijd met elkaar en de teams waarin ze werken. Het is mooi om te zien dat ze zich niet verliezen in elkaar en aandacht voor de omgeving blijven houden en de reden van hun verblijf in Luxemburg niet uit het oog verliezen. Het kost Rodante uiteindelijk een vriendin omdat deze jaloers blijkt te zijn.
Als het meer dan een vakantieliefde blijkt te zijn is het tijd geworden om kennis te maken met elkaars families en vrienden. Dat valt echter wel een beetje tegen; ze worden niet door iedereen even enthousiast ontvangen en het kost zelfs vriendschappen. Het blijft door het hele boek een beetje een raadsel waarom het precies zo gaat.
Halewijn en Rhodante blijven voor elkaar kiezen en willen ook liever trouwen dan samenwonen, het is voor de lezer duidelijk beschreven waarom ze deze keuze maken. Dat kan omdat Halewijn vanuit zijn geloof en overtuiging duidelijk probeert te maken aan Rhodante waarom hij niet wil samenwonen.
In een liefdesroman hoort natuurlijk ook een moment waarop het slechter gaat tussen het aanstaande echtpaar, en als de geliefden zich op een moment helemaal laten gaan wordt het moeilijk voor beiden omdat dit niet zonder gevolgen blijft. Het haalt een beetje van de rozengeur en maneschijn van het verhaal weg waardoor het realistisch en actueler wordt. Gelukkig, ze zijn niet perfect, ze zijn twee verliefde mensen.
Rodanthe heeft helemaal afgedaan bij de familie van Halewijn en Halewijn moet opnieuw kiezen. De opbloeiende liefde tussen deze twee personen is de rode draad in het verhaal waar elke vrouwelijke lezer van zal genieten.
Saskia Schouten heeft bijzondere namen en karaktereigenschappen gekozen voor haar personages. Ze heeft een boodschap over het geloof in het verhaal verweven en er worden teksten uit de bijbel aangehaald. De schrijfster is erin geslaagd een bijzonder boek te schrijven, met dank aan de opvattingen van de hoofdpersonen, het verhaal van de moeder van Rhodante die tot geloof komt, en de vooroordelen die de ouders van Halewijn uiten tegen alles wat tegen hun normen ingaat. Een roman die net wat extra’s geeft aan de lezer. | 1pos
|
In de meeste boeken die Arnaldur Indridason geschreven heeft, heeft rechercheur Erlendur Sveinsson de belangrijkste, of in sommige gevallen een wat minder belangrijke, rol. Naast de boeken met dit seriepersonage verschenen er van zijn hand ook een paar stand-alones. Kenmerkend in al zijn boeken is dat hij er, gevoed door zijn achtergrond als historicus, een stuk IJslandse geschiedenis in verwerkt. Dat geldt dus ook voor Operatie Napoleon, waarin teruggegrepen wordt naar 1945, wanneer de Tweede Wereldoorlog zo goed als beëindigd is. Het boek is overigens al in 1999 geschreven, maar pas in 2017 vertaald.
Tijdens een vlucht van Duitsland naar de Verenigde Staten stort een Duits vliegtuig met zes Amerikaanse en Duitse officieren neer op een IJslandse gletsjer waar een flinke sneeuwstorm tekeergaat. Een van de Duitsers wil niet in het wrak achterblijven en gaat ondanks de barre weersomstandigheden op zoek naar hulp. Ruim vijftig jaar later onderneemt het Amerikaanse leger een nieuwe poging om de resten van het vliegtuig te bergen. Een jonge vrijwilliger van de IJslandse reddingsbrigade wordt onbedoeld getuige van deze operatie en is op een dag plotseling verdwenen. Zijn zus, met wie hij vlak daarvoor nog contact heeft gehad, wil achterhalen wat er gebeurd is.
Het verhaal begint met de gebeurtenissen die zich in 1945, vlak voor het einde van de Tweede Wereldoorlog afspelen. Vervolgens maakt het een flinke sprong in de tijd naar 1999, dat gezien kan worden als het heden. Over het algemeen begint dan een nadere kennismaking met de verschillende personages, maar Indridason laat deze zo goed als achterwege. Dat hij daarvoor gekozen heeft, wil niet zeggen dat de lezer niets over die personages te weten komt. Integendeel, want gedurende het verhaal kom je ruim voldoende over hen te weten. Een groot voordeel van deze opzet is dat de actie niet lang op zich laat wachten, maar ook dat je meteen in het verhaal zit.
Zoals in al Indridasons boeken wordt het IJslandse landschap in Operatie Napoleon zorgvuldig en uitermate beeldend beschreven. Van de barre weersomstandigheden kan iedereen die het boek leest zich eveneens een erg goede voorstelling maken. Ook de dialogen zijn een natuurgetrouwe weergave van hoe een tweegesprek zich vaak voordoet. Ondanks dat dit eigenlijk pas het derde boek is dat de auteur geschreven heeft, is het al te merken dat zijn eigen stijl al duidelijk vorm begint te krijgen. In zijn latere werk heeft hij dit echter wel verfijnd, maar de typische Indridason-sfeer is al overduidelijk aanwezig.
Hoewel de boeken van Indridason alle fictie zijn, is het min of meer wel zijn handelsmerk geworden om geschiedkundige feiten in de verhalen te verwerken. Dit doet hij niet zonder een kritische ondertoon en lijkt hij zijn eigen opvatting, en wellicht ook die van de IJslandse bevolking, over de aanwezigheid van Amerikaanse militairen op IJslands grondgebied verkapt te reflecteren. Daarnaast laat hij doorschemeren dat de Amerikaanse militaire inlichtingendienst, maar ook het Amerikaanse leger, zaken verborgen hebben gehouden waardoor de diplomatieke betrekking tussen IJsland en de Verenigde Staten in zwaar weer terecht zou kunnen komen.
Operatie Napoleon is een thriller die meer actie, en dus meer tempo, heeft dan de boeken in de Erlendur-serie. Daarnaast kent het een aantal verrassende plotwendingen, heeft het ruim voldoende spannende momenten en een ontknoping die zowel verwacht als onverwacht is. Waarom de uitgever zo lang gewacht heeft om het boek, dat door Jan Willem Reitsma in het Nederlands vertaald is, uit te brengen is niet bekend. Wat echter wel duidelijk is, is dat Indridason in de late jaren negentig al kwaliteit leverde. | 1pos
|
Na een traumatiserende ervaring in haar jeugd op de Bradley school neemt Ani FaNelli een drastisch besluit en gooit haar leven volledig om. Ze neemt een nieuwe naam, gaat wonen in New York en besluit zich volledig te storen op het streven naar een succesvolle carrière en een fantastisch privéleven. Ze lijkt hierin volledig geslaagd te zijn. Ze is nu volwassen, heeft een goedbetaalde droombaan, dure tassen, hippe vrienden, een uitpuilende garderobekast en een rijke verloofde. Wanneer ze gevraagd wordt voor een documentaire over een drama dat zich langgeleden op haar school afspeelde wordt het haar al snel duidelijk dat je niet kunt weglopen voor je verleden….
Het gelukkigste meisje ter wereld vertelt het tragische verhaal van een getraumatiseerde vrouw. De schrijfstijl komt hier en daar wat rommelig over en de auteur Jessica Knoll springt regelmatig terug van het heden naar het verleden. Het boek leest daardoor vooral in het eerste gedeelte moeizaam. De verbanden tussen heden en verleden zijn dan nog niet volledig duidelijk en het is wat lastig om affiniteit te voelen voor de arrogante jonge vrouw die er een iets wat eigenaardige gedachtegang op na lijkt te houden. Naarmate je als lezer verder in het verhaal komt vallen de dingen op hun plek en begin je door te krijgen waar haar gedachtekronkels en arrogantie vandaan komen. Dan blijkt Het gelukkigste meisje ter wereld plots een spannend en ontroerend boek dat zich niet gemakkelijk laat wegleggen. Ontroerend, zeker wanneer je in je achterhoofd houdt dat er een autobiografische link is tussen het leven van de auteur en de traumatische gebeurtenissen die de hoofdpersonage Ani Fanelli in het boek beleefd. Zo werd Jessica Knoll – net als haar personage in het boek – zelf ook op jonge leeftijd slachtoffer van een brute groepsverkrachting tijdens een uit de hand gelopen studentenfeest.
Dit debuut is wat de schrijfstijl betreft ongetwijfeld niet het beste boek van 2016, maar wanneer je als lezer even de tijd neemt om jezelf door het eerste gedeelte heen te worstelen kom je vermoedelijk uiteindelijk tot dezelfde conclusie: dit is een pakkend verhaal, een boek dat je raakt, één die nog wel even in je gedachten zal blijven ronddwalen en het verdient om gelezen te worden. | 1pos
|
Alan Parker schrikt zich een hoedje, als de buurvrouw van zijn moeder hem verteld, dat zijn moeder in het ziekenhuis ligt. Hij besluit direct naar haar toe te gaan, al is de afstand 160km. Hij moet wel liften, want zijn eigen auto heeft de geest gegeven. De eerste lift die hij krijgt is va een oude, vieze man met enge praatjes. Het stikt erg in de auto en de manieren van die viezerik zijn ook niet wat het zijn moet. Dus dan maar opnieuw liften, na eerst een stuk gelopen te hebben en op een begraafplaats uitgekomen te zijn. Door omstandigheden, die ik niet uit de doeken zal doen, krijgt hij dan z.g. weer een lift van een bij elkaar genaaide jonge man, die Alan een keuze laat doen. Dit kan natuurlijk allemaal niet echt. Hij wordt dan ook weer op de begraafplaats wakker en heeft alles waarschijnlijk gedroomd. Maar dan komen er langzamerhand dingen te voorschijn die helemaal niet kunnen. Hij komt met een nieuwe lift bij zijn moeder terecht en heeft hevige gewetensnood door de keuze, die hij in zijn droom heeft gemaakt. Een en ander wordt wel op de speciale Steven King manier verteld. En dat is dan ook het bijzondere aan het verhaal. Verder kan je bij alles hevige bedenkingen hebben en je afvragen, waarom dit nou één van de beste boeken(jes) van hem is. | 1pos
|
Het boek begint met een korte samenvatting van de eerdere delen uit deze serie, mocht je deze niet gelezen hebben.
Jessica Haider gaat in dit deel voor een missie naar Mexico voor een ultieme opdracht. Er sterven kinderen aan een virus dat zich snel verspreid in Mexico aan de grens met Texas. Vooral kinderen krijgen hier mee te maken en Jessy heeft als opdracht de veroorzaker uit te schakelen. Ze neemt de opdracht aan , al is het soms lastig wie ze wel en niet kan vertrouwen. Als ze terug is in Schotland, kan ze de kinderen in Mexico niet vergeten. Maarr dat is van latere zorg…Ze wordt gearresteerd op verdenking van moord. Nu ze in de bak zit overdenkt ze haar zonden, haar leven, alles passeert de revue. Het is een kwestie van overleven of sterven…
Het verhaal pakt je meteen vanaf het begin. De hoofstukken zijn redelijk kort, dus je kan lekker doorlezen, de schrijfwijze is goed. De verhaallijn zit goed in elkaar, steeds als je denkt dat het nu wel voorbij is met de ellende, gebeurt er weert iets waardoor je door wilt lezen. Op sommige momenten zit je echt op het puntje van stoel.
Het personage Jessica is niet echt mijn type, vanwege haar drank-en drugsgebruik, (daar hou ik niet van ) maar ze is wel een sterk personage met een enorme overlevingsdrang. Je leeft met haar mee en wilt haar continue waarschuwen. Sem vind ik wel een interessant persoon. Ze is een meisje de nodige bagage maar is erg slim.
De cover vind ik als spinnenhater erg eng. Deze spin, George, speelt in het verhaal een rol waardoor ik ze iets minder eng vind.
In de loop van het verhaal ga je de titel begrijpen.
Het plot is erg goed, zonder spoilers weg te geven, het is absoluut anders dan ik gedacht had.5 dik verdiende sterren. | 1pos
|
‘Hazer’ begint in 1978 als de 18-jarige Rogier Pardoen aanbelt bij het kraakpand Hazer, een voormalig politiebureau, in Haarlem. Hij is op zoek naar woonruimte, omdat zijn hippie-ouders zonder hem naar Ierland emigreren. Hij verandert zijn naam in Rogi, begint vol goede moed aan een studie Nederlands en knoopt een relatie aan met medebewoonster Tanja, een labiele jonge vrouw die het met de liefde niet zo nauw neemt. Hij vecht mee bij de Vondelstraat en het Kroningsoproer, maar langzaam maar zeker slaat de twijfel toe als de krakersbeweging steeds extremer wordt. Als een van de eerste bewoners ontpopt hij zich van lieverlee van klusjesman tot een van bestuurders van het Huiskommittee. Langzaam maar zeker verandert de Hazer van een bijna onbewoonbaar verklaard krot tot een, met de hulp van de gemeente, gestructureerde woongemeenschap. Als rode draad door het verhaal loopt de familiegeschiedenis van Rogi. Er speelt een voor Rogi geheimgehouden oorlogsgeschiedenis in zowel de familie van zijn vaders- als zijn moederskant. Tijdens de bezoeken aan zijn ouders in Ierland en zijn enige nog levende oma in Haarlem ontrafelt Rogi wat er al die jaren geleden is gebeurd en nog steeds een grote stempel drukt op de onderlinge relaties in zijn familie.
Jeroen Thijssen heeft een zeer prettige, beeldende schrijfstijl, die bijna melancholisch is. Prachtig hoe hij de manier van leven en het weer in Ierland beschrijft. Maar ook de woningnood, de werkeloosheid, de economische malaise die zorgt voor een bijna uitzichtloos bestaan en de krakersrellen weet hij zonder verbale agressie te verwoorden. Hij schetst een mooi tijdbeeld, waarin je de keuzes van de krakers, ook als je het er misschien niet helemaal mee eens bent, kunt begrijpen. Sommige zinnen zijn echte pareltjes, zoals op pagina 35 als Rogi voor het eerst van zijn leven jenever drinkt: "De smaak, het was geen smaak, het was een brand, koudvuur, een breekijzer dat deuren openwrikte in zijn binnenste en een valluik naar een donker, geurend, geborgen hol ergens onder in zijn buik". Door deze beschrijving kan je je helemaal voorstellen hoe de jenever door zijn keel en slokdarm brandt. Of deze als hij het niet zo plezierige karakter van Rogi’s oma beschrijft op pagina 237: "Carla liet niets van zich horen en alle vrienden en vriendinnen waren weggeërodeerd op haar zure karakter". Wat een plezier om te lezen.
Het is een prachtig verhaal over keuzes van zowel Rogi, zijn ouders als zijn grootouders en de krakersbeweging met een hele dunne scheidslijn tussen wat goed en fout is. Gedurende de twee jaar die Jeroen Thijssen in ‘Hazer’ beschrijft zie je Rogi groeien van een bijna naïeve jongen naar volwassen man, die keuzes durft te maken en daar ook de verantwoordelijkheid voor neemt. Kortom: een prachtig geschreven roman over gestoorde familierelaties in het decor van een turbulente tijd. | 1pos
|
Een leuk zelfhulpboek: eenvoudig geschreven, humoristisch, het leest als een trein. En als je het leest denk je, is het ZO EENVOUDIG om een leuker leven te bereiken? JA!
Het boek heeft heel veel praktische tips, die je zelf kan toepassen. Wanneer mindfulnes je aanspreekt, dan houd je ook van dit boek en haal je er zeker tips uit! | 1pos
|
Het leest niet makkelijk weg; want Madeleine Albright beschrijft zo veel waar je over moet nadenken terwijl je dit boekt leest. Niet dat je het daarom maar niet moet lezen; in tegendeel!
Haar boek gaat in op recente Europese geschiedenis, inclusief landen die pas kort geleden los kwamen van de Russische "invloedssfeer". Albright traceert de ontwikkelingen van verschillende vormen van fascisme en het wordt duidelijk dat het vele gezichten heeft.
Ze beschrijft de opkomst en ondergang van bijvoorbeeld Mussolini, Hitler, Stalin en behandeld de verschillen tussen hen. Natuurlijk doet Albright hetzelfde voor een flink aantal figuren die nu huishouden en aan de macht zijn.
Momenteel is Albright hoogleraar; maar ze was natuurlijk een schrandere Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken. Dus sommige figuren, zoals Putin en Kim, heeft ze persoonlijk ontmoet. Een van de vele factoren, die haar boek interessant maken.
Ze was (meermaals) een vluchtelinge. Sommige problemen, zoals dat rond politieke versus economische vluchtelingen, beschrijft zij haarfijn. Ze analyseert ook goed het onvermogen en de verplichting, een internationale, om met oplossingen te komen voor zule figuren.
Daarnaast, groeide ze op in Europa en heeft daarom misschien een iets betere kijk op de geschiedenis en ontwikkelingen hier, dan de meeste van haar landgenoten.
Albright heeft groot gelijk, als zij waarschuwt dat de meeste democratieën, de meeste stemgerechtigden, zich niet bewust zijn van de dreigingen van populistische of fascistische leiders. Ze citeert tegen het eind van haar boek een niet-zo-politiek-geïnteresseerde Duitse(r) die de opkomst van Hitler meemaakte. Het ging zo sluipend.
Ze begint haar boek met een bijeenkomst met haar studenten, waar ze proberen te definiëren wat fascisme is. Ze probeert een aantal gemeenschappelijke kenmerken te bepalen.
Uiteraard worden er bladzijden aan het "fenomeen" Trump besteed. Die zijn vrij actueel; maar de ontwikkelingen gaan razendsnel. Een boek schrijven kost tijd; het uitgeven kost tijd; het moment dat het in de winkel ligt - daar gaat tijd overheen.
Maar dit boek dat een ernstige waarschuwing is; gaat niet alleen over Trump en de bedreiging van wereldformaat die hij en de lui die hij aanbidt zijn.
Albright ziet de toekomst somber en terecht. Maar ze eindigt haar "waarschuwing" met diezelfde groep jonge mensen van het begin. Zij lijken de dreiging beter te begrijpen, er beter op voorbereid te zijn en die wellicht beter het hoofd te kunnen bieden.
Eigenlijk is dit één van die boeken die verplichte kost zouden moeten zijn; maar ja - het eist wel wat van de lezer en die is geneigd om net als Trump, liever een broodje bal te verorberen dan te worstelen met moeilijke vragen. | 1pos
|
Ik vond het op zich wel een mooi verhaal. Historische thrillers zijn niet zo zeer mijn keus boeken. Maar zeker als je daar wel van houd is dit een mooi boek. Heden en verleden goed samen gebracht.
Het is een verhaal dat wel erg langzaam op gang komt. Ik vond eigenlijk alleen maar een beetje spanning aan het eind. Politiek correct geschreven.
Thanks Danielle | 1pos
|
Wat een heerlijk boek. Ron heeft er al enkele huwelijken opzitten, hij is gek op jonge vrouwen en heeft een enorme sexdrift. Ron is de 70 al gepasseerd en heeft een bedrijf. Door zijn gedrag draait hij er al het geld van het bedrijf en zijn kinderen zijn het zat. De kinderen kunnen niet al te best met elkaar opschieten en hun partners of zijzelf nemen het niet zo nauw met de huwelijkse trouw.
Een van de kinderen vindt dat het tijd is dat vader gaat hemelen. Daar schrikken ze toch wel van.
Ondertussen krijg je in het boek stukjes te lezen waaruit blijkt dat iemand actie ondernomen heeft, maar wie? Wie heeft het heft in handen genomen?
De titel van een boek is belangrijk, dit is een uitstekend gekozen titel, echt een vondst. | 1pos
|
DEEL 1:
Ken je het moment waarop je op het randje van je stoel zit tijdens een spannend moment in je boek? Je had je voorgenomen na dit hoofdstuk te gaan slapen maar je kan gewoon niet stoppen met lezen? Je wordt vanaf het begin in het verhaal gesleept? Ik ken dat gevoel maar al te goed. En door “Wat te doen als iemand sterft” van Nicci French te lezen, is het me alweer overkomen.
De schrijver van het boek, Nicci French, is niet één persoon maar twee. Achter de naam Nicci French zit het Britse schrijverspaar Nicci Gerrard en Sean French. Ze brachten hun eerste boek in 1997 uit, dat meteen een bestseller was. Met “Wat te doen als iemand sterft”, dat verscheen in 2008, brachten ze hun elfde thriller op de markt. Hiermee won het duo jammer genoeg geen prijzen maar met een van hun andere boeken wel, nl. de Zilveren Vingerafdruk, de prijs voor het beste spannende boek van 2003. Natuurlijk is “Wat te doen als iemand sterft” ook een spannend boek; het is niet voor niets een thriller. Het boek gaat over een jonge vrouw, Ellie, die onverwacht haar man, Greg, verliest door een auto-ongeluk. Het vreemde hieraan is dat haar man niet alleen in de auto zat. Naast hem zat een vrouw, een zekere Milena, en niemand weet wie zij is. Iedereen denkt meteen dat Greg en zij een geheime relatie hadden maar dit was volgens Ellie onmogelijk. Vanaf toen werd haar leven een en al chaos. Ze zou niet rusten vooraleer ze alles over Milena zou weten. Daarom start ze op haar eentje een zoektocht aangezien het dossier voor de politie al lang gesloten was. Langzaamaan gaat Ellie verder en verder in haar zoektocht en raakt ze geobsedeerd door Milena. Ze zit daardoor verwikkeld in een web van leugens. Wanneer ze een heleboel grote ontdekkingen doet, wil niemand haar geloven. Dit drijft haar tot het uiterste; ze zoekt een manier om haar omgeving van de onschuld van Greg te overtuigen. Maar is hij wel echt onschuldig? Uiteindelijk kent Ellie de waarheid, maar maakt dit haar nu gelukkig? | 1pos
|
Aukelien Weverling (1977) is schrijfster, columniste en journalist. Tijdens haar studentenjaren kwam ze er al snel achter dat journalistiek eigenlijk niets voor haar was. In een artikel van Vrij Nederland schrijft ze: ‘Ik ben nu eenmaal niet zo van de waarheid’. Als student hoopte ze op ontmoetingen met ‘grote geesten’ en mensen die de wereld gingen veranderen of er een visie op nahielden. Dit gebeurde niet en ze werd zelfs door haar omgeving als mislukking gezien. Gelukkig kon Weverling haar energie kwijt in het schrijven. Haar succesvolle debuutroman Liever gekust (2002) was slechts een voorproefje op haar geweldige schrijfkunsten. Weverlings tweede roman, Politiek gevangene, dateert uit 2006 en in deze roman experimenteert ze met verschillende personages. Van de politiek correcte overgevoelige moeder naar de gevoelsarme meedogenloosheid van de vader. Weverling richt zich in deze roman op haar eigen generatie en voornamelijk op mensen die zichzelf buiten de maatschappij hebben geplaatst en zich niet meer kunnen aarden in de realiteit. De recensies benadrukken de harde toon van de roman, maar soms heeft een boek de hardheid nodig om lezers aan het denken te zetten.
In haar nieuwe roman In alle steden (2017) staat het leven van Bennie centraal. Bennie woont in een toekomstige samenleving waarin de wijken van de stad zijn opgedeeld naar inkomen. Wijk A is het rijkste deel van de stad en wijk G de armste. Bennie is geboren in wijk F, maar hij werkt zich op naar wijk C waar alles beter is en de gezondheidszorg mensen beter maakt. Bennie’s probleem is echter dat hij in het bezit is van een goed verstand en dat hij kritisch over zijn omgeving is. Bennie pleit voor een samenleving waarin iedereen bij elkaar woont en waar inkomen geen grote rol speelt. Zijn werkgever tolereert deze visie niet, met als gevolg dat Bennie weer in wijk F moet wonen. Deze benarde positie geeft Bennie echter motivatie om zichzelf zo snel mogelijk weer op been te krijgen. Hij neemt allerlei baantjes aan en in die periode ontmoet hij verschillende mensen die hem op allerlei manieren aan het denken zetten.
‘Ik schreef dat armoede de enige maatschappelijke spiegel is die ertoe doet en dat ziekte nooit een verantwoordelijkheid kan zijn, zolang niet iedereen precies hetzelfde heeft en bij machte is de juiste keuzes te maken. En dat vrijheid met duizenden beperkingen komt door achtergrond en overtuiging en daardoor voor niemand gelijk is en ook nooit zal zijn…’
De vergelijking tussen de geschetste toekomstige maatschappij in de roman en onze eigen maatschappij is al snel gemaakt. Neem bijvoorbeeld de gemonitorde burgers in de roman. Iedereen wordt in de gaten gehouden en mocht je iets verkeerd doen, dan staat ‘De verbetering’ al snel voor je deur. In realiteit hebben we te maken met de digitale revolutie waarin computers monitoren wat iemand online koopt, welke websites iemand bezoekt of zelfs wat iemand aan het doen is. Het lijkt alsof Weverling ons waarschuwt voor een toekomstige maatschappij waarin privacy geen enkele rol meer speelt. De stad die ze in de roman uiterst gedetailleerd beschrijft, is een voorbode voor wat ons eventueel te wachten staat.
Daarnaast focust het verhaal zich op de kloof tussen arm en rijk. Ondanks dat Bennie over een goed stel hersenen beschikt, werkt zijn achtergrond hem tegen. Geboren in een lage wijk betekent namelijk automatisch minder kansen om zijn dromen waar te maken. De oneerlijke verdeling in de maatschappij komt des te meer naar voren als Basel, de beste vriend van Bennie, op een onoprechte manier de studiebeurs ontvangt die Bennie door hard werken eigenlijk had verdiend. Hoeveel invloed deze gebeurtenis op het leven van Bennie heeft, wordt akelig duidelijk zodra de twee vrienden elkaar na jaren weer zien.
‘Een mens kan ook heel blij zijn om wat ie niet te verduren krijgt. Dat zijn ook zegeningen. Sommige mensen tellen ze niet, maar de afwezigheid van zaken die het leven bitter maken, ook dat zijn zegeningen’.
De uitwerking van personage Bennie is uitstekend door Weverling gedaan. We hebben al veel boeken kunnen lezen over personages dat lijden in een dystopische wereld, maar een dystopie met een optimistisch personage is nog weinig vertoond. Bennie heeft eigenlijk maar weinig redenen tot hoop: hij gaat van onzinnig baantje naar baantjes die hem zo weinig inkomen geven dat hij nauwelijks kan overleven, hij heeft een drankprobleem en de vrouw waar hij verliefd op is laat hem in de steek. Maar Bennie slaat zich er altijd doorheen. Zijn taalgebruik is zeer bijzonder en het is duidelijk dat Weverling daar veel tijd in heeft gestoken.
De dystopische samenleving die in de roman wordt geschetst, staat in contrast met het moedige en positieve karakter van Bennie. Het zware gemoed dat de lezer soms voelt, wordt gelukkig al snel afgewisseld met de positieve gedachten van de moedige Bennie die zich niet kapot laat maken door zijn omstandigheden. De boodschap van de roman lijkt dan ook dat niet de samenleving maar het individu de grootste invloed heeft op zijn of haar leven. Wees niet zo negatief en cynisch, maar richt je op de positieve aspecten uit het leven. Breng dus je eigen licht in de duistere wereld om je heen.
‘Zo kan het je dan toch maar gebeuren dat je als mens opeens gelukkig bent, want uiteindelijk is het weinig hoor, dat je ervoor nodig hebt. Een zonnetje, een bordje met eten en een plek waar ze er niet allemaal omheen staan’. | 1pos
|
Vergeten manuscripten en notities teruggevonden door de Pablo Neruda-stichting, en vertaald door Catharina Blaauwendraad. Geen afgewerkte gedichten, maar ze bespelen dezelfde poëtische klanken en thema's als in zijn hele oeuvre. Zeer mooi, maar niettemin soms ook moeilijk te begrijpen/interpreteren.
3
Waar was je Wat heb je gedaan
Ach mijn lief
toen door deze deur
niet jij binnenkwam maar de schaduw,
de dag
die verstreek, alles
dat wat jij niet bent,
ging ik naar je op zoek
in alle hoeken,
het scheen me toe
dat je in de klok was, dat je je misschien
in de spiegel verborg,
dat je je waanzinnige lach samenvouwde
en hem
achterliet
opdat hij achter een asbak
vandaan zou springen
je was er niet, noch je lach
noch je haar
noch je snelle voetstappen
die rennen | 1pos
|
Graniet verhuist met zijn familie naar een klein plaatsje Carousel. Zijn moeder zit in een rolstoel en als zijn vader geen werkt blijkt te vinden in het plaatsje, moet hij steeds verder reizen om geld te verdienen. Dat zorgt voor geruzie en spanning in het gezin. Graniet, nu hij in Carousel woont omgetoverd tot Gran, neemt de zorg voor zijn zusje op zich.
Bij een nieuwe woonplaats, hoort ook een nieuwe school. En daar gaat het wat anders aan toe. Net als in het hele dorp overigens. Er wordt nauwelijks gesproken, en het geheel doet nogal somber aan. En dan zijn er ook nog de aardbevingen die het dorpje op zijn grondvesten doet schudden en inwoners in rep en roer brengt.
Als Gran op een dag zijn vriendinnetje Catalina Catalan volgt en ze met een deurklink een opening maakt in de aarde, komt hij erachter dat zich onder het dorp een enorm stelsel aan gangen bevindt dat elk moment kan instorten...
Cover
Net als veel jeugdliteratuur heeft ook dit 349 tellende boek een harde omslag. Prachtige gebonden met op de voorkant een van de nachtelijke avonturen van Catalina Catalan en Gran Bloempjes. Het donkerblauw van de nacht en de aarde contrasteert met de zaklamp van Gran en de gele letters van de titel en auteur. De fijne tekeningetjes en het gangenstelsel nodigen je uit te kijken en in de tunnels te verdwijnen.
Personages
Het tafereel is bijzonder, de namen van de personages zijn bijzonder en ook de personages op zich zijn bijzonder. Gran voelt zich anders dan de andere kinderen en voelt zich in eerste instantie niet zo op zijn gemak in zijn nieuwe omgeving. Toch voelt hij snel aantrekkingskracht tot Catalina en sluiten ze vriendschap. Ook met de conciërge heeft hij een klik en ontstaat een bijzondere band.
Thema
In het boek draait het om anders zijn. Opnieuw beginnen, volhouden en samenwerken. Angstig zijn is een gevoel dat iedereen kent, en is ook heel normaal. Het hele dorp is enigszins somber. Maar door erin te blijven hangen worden zaken niet anders. De schouders eronder en met elkaar kom je een heel eind.
Illustraties
De tekeningen van Aaron Reinier binnenin het boek bestaan uit zwart/wit schetsen. De auteur vertelt in het dankwoord dat de illustrator een voorliefde heeft voor het gebruik van houtskool. De vegen die het materiaal maakt zijn terug te zien in de illustraties in het boek. De afbeeldingen bevatten veel tinten grijs en zijn daardoor wat donker en somber. Wel zijn ze heel herkenbaar en illustreren ze perfect het beschreven verhaal. Elk hoofdstuk wordt voorafgegaan met een kleine illustratie van een deel van de ondergrondse tunnels. Opvallend in het boek is de zwarte omlijning van de pagina's.
Schrijfstijl
Enerzijds is het boek serieus van toon. Bang zijn, maar toch ook boel willen redden is een serieus gebeuren. Ook iets onwerkelijks als de tunnels en de heersende kracht daarbinnen wordt door Eggers heel serieus beschreven. Toch bevat deze serieuze toon ook genoeg humor. Na een aantal weken op zijn nieuwe school is de werklast van Gran zo groot geworden dat zijn boeken niet meer in een rugtas passen maar moet hij een tas met wieltjes gebruiken om al zijn spullen mee te kunnen nemen. Ik zie hem al lopen!
Conclusie
Hoewel in het begin hard wordt getracht het mysterie van het dorp hoog te houden, is alleen al door de titel en omslag snel duidelijk dat alles draait om tunnels. Het boek is serieus maar ook een beetje gek en bijzonder. De korte hoofdstukken maken het gemakkelijk leesbaar. Een fijn boek om in te verdwijnen, maar echt adembenemend spannend is het niet. | 1pos
|
Een geweldig mooi romantisch boek. Vooral Sean stal mijn hart door zijn moeizame jeugd en het dan toch voor elkaar krijgen om je dromen waar te maken. Het boek gaat om een onvoorwwardelijke vriendschap die uitbloeit tot iets moois. De schrijfstijl zorgde af en toe voor een kriebel in mijn buik zo goed geschreven. | 1pos
|
Alleen Woody Allen kan je laten lachen bij het voorlezen van bv een waslijstje. Omschrijven van het boek heeft weinig zin, als je van flauwe gekke humor houdt moet je dit zeker lezen. | 1pos
|
Manzanilla is een thriller die zich afspeelt in Spanje, in Andalucía, Sanlucár de Barrameda. Oud-commisaris Wolfgang wordt gevraagd om voorzichtig te infiltreren in de urbanisatie El Paraiso, een exclusieve woonwijk voor de rijken waar de privacy hoog in het vaandel staat. Er zijn namelijk vermoedens van grootscheepse drugshandel waar een aantal van deze rijken maar wellicht ook de Policia Nacional bij is betrokken. Wolfgang gaat niet zo heel subtiel te werk en vestigt al gauw de aandacht van het hoofd van de Policia Nacional, Gordillo op zich. Als dan tijdens de Feria de la Manzanilla, ook nog eens een klein meisje verdwijnt en Gordillo een persoonlijke vriend van de familie (de bodegafamilie Velasquez) blijkt te zijn, gaan de hersencellen van Wolfgang op volle toeren werken. Hij vraagt en krijgt assistentie van zijn geliefde Julia en enkele andere vrienden uit het verleden. Ook in Sanlucár krijgt Wolfgang hulp van Javier, het hoofd van de Guardia Civil, maar ook van onverwachte medestanders. Het plot kent vele verhaallijnen die in het begin van het boek niets met elkaar te maken hebben, zo lijkt het. Ellen Gerritzen heeft een prettige schrijfstijl, als lezer ben je zo het verhaal ingetrokken en beleef je de vele verhaallijnen mee totdat ze op het einde van het boek samenvallen. De ontknoping is verrassend, als lezer wil je heel graag door naar het volgende avontuur van Wolfgang. | 1pos
|
Dit boek is G E W E L D I G
Ik volg wendy al een tijdje via social media en wou dit boek al snel hebben, want ik was enorm nieuwsgierig erna!
Ik kan je vertellen ze heeft mijn verwachtingen overtroffen!
Wat een rollercoaster dit boek. Gelachen, genoten en gehuild.
Ik leefde enorm mee met alle personages door haar super schrijfstijl! ❤️
Ik hoop dat er snel weer een nieuw boek komt, maar wat ik het liefst zou willen is dit boek op het doek!! ❤️ | 1pos
|
Het verhaal begint met de ziekenhuisopname van Remy. Gebroken rug na een nachtelijke vechtpartij. Hoe dat zover gekomen is en wie daar schuldig aan is wordt verder in het verhaal duidelijk.
Na de zelfgekozen dood van zijn zus Estee (lees eerst “Het Boek Estee” van Alex Boogers) weet Remy even niet meer wat hij moet doen. Wat hij wel weet is dat hij vechtkunstenaar wil worden. Hij gaat naar een taekwondo school om de kunst te leren. Maar dan valt zijn oog op Nadia, de zus van Said, een thaibokser, die hij ziet op een vechtgala in de stad.
Remy sluit zich aan bij Said’s club en komt in de wereld van het thaiboksen terecht. Hij krijgt ‘iets’ met Nadia (wat niemand mag weten) en doet mee met de andere sportschool jongens op hun nachtelijke schop en vechtpartijen.
De kracht van Boogers is zijn taalgebruik. Remy is kwaad op zijn zus, zeg maar woedend. En die woede voel je door het hele boek. Maar Remy is ook een romanticus, een stylist, een zachtaardige jongen die zijn verdriet opkropt en eruit slaat, schreeuwt en vloekt. En die balans maakt deze roman zo bijzonder aangrijpend.
Het verhaal ontroert, maakt blij en boos en is gewoon weergaloos geschreven. Weer een aanrader van Alex Boogers. | 1pos
|
Ik had eerst het idee dat dit boek voor mij te sf-achtig zou zijn want daar hou ik niet zo van. Maar dat viel enorm mee. Ik heb van dit boek genoten van het begin tot het eind. Echt een geweldig verhaal! En hoewel het weinig op elkaar lijkt deed het me toch denken aan de serie Revolution die momenteel op de tv word uitgezonden. Heel goed boek dus! | 1pos
|
Heb dit boek gisteren uitgelezen en vond het een spannend en mooi boek.
Eva Berger,direkteur van een energiebedrijf,krijgt heel wat te verwerken als er een nieuwe bestuursvoorzitter komt.
Aan alle kanten wordt Eva afgekraakt,en uiteindelijk wordt ze eruit gewerkt.
Waarheidsgetrouw wordt het verteld,heel goed kan ik me indenken dat zulke dingen ook werkelijk zouden kunnen gebeuren. | 1pos
|
Al sinds hij als kind voor het eerst in de bibliotheek kwam, was Geir Tangen gefascineerd geraakt door boeken. Zijn eerste spannende verhalen schreef hij toen hij ongeveer twaalf jaar oud was en als tiener schreef hij gedichten die in de lokale krant werden gepubliceerd. Rond zijn vijfentwintigste droomde hij ervan om een roman te schrijven, maar pas in 2001, toen hij zijn huidige vrouw ontmoette, ging hij ermee aan de slag. Toch heeft het nog ruim vijftien jaar geduurd voordat zijn debuut Het meesterwerk verscheen. Dit eerste deel van een trilogie is begin 2018 in Nederland uitgegeven.
De ooit gerenommeerde journalist Viljar Ravn Gudmundsson krijgt een e-mail waarin een onbekende aangeeft een vrouw te zullen vermoorden. Hij besteedt er geen aandacht aan, maar een dag later wordt het dreigement uitgevoerd. De bewuste vrouw wordt vermoord aangetroffen. Omdat Viljar de e-mail toch naar de politie doorgestuurd heeft, wordt hij ondervraagd. Kort daarna ontvangt hij een nieuw bericht. Inspecteur Lotte Skeisvoll onderzoekt de zaak en moet jacht maken op, naar wat lijkt, een seriemoordenaar. Deze lijkt een spel met de politie te spelen en zijn slachtoffers willekeurig uit te zoeken. Maar is dit wel zo?
Het verhaal speelt zich af in verschillende periodes, het heden (2014) en het verleden, dat ongeveer vier á vijf jaar eerder is. Verder wordt het vanuit het perspectief van verschillende personages verteld. Het ene is dat van Viljar, het andere en dat is een veel korter verhaal van Jonas. Daarnaast is er nog, in cursief, het relaas van de ‘onbekende’, die zich Stein Amli noemt. Van het verhaal van Viljar en dat van Amli is vanaf het begin al duidelijk dat die een verband met elkaar hebben, maar dat van Jonas lijkt er niets mee te maken te hebben. Pas aan het eind van het boek wordt helder wat dit met het geheel te maken heeft. Dat zorg voor een spanningsveld dat door het hele boek voelbaar is.
Vanaf het begin is het sowieso al intrigerend, het maakt nieuwsgierig. Daardoor zit de lezer in feite al meteen in het verhaal, ondanks dat er nog helemaal geen sprake is van spanning. Die spanning komt er gedurende de plot overigens wel degelijk. Halverwege het gemakkelijk leesbare verhaal neemt het aantal plotwendingen zienderogen toe en dat zorgt voor een steeds grotere spanningsboog. Door de vele beeldende beschrijvingen, het gebruik van namen van bekende auteurs, maar ook door bekende muzieknummers in het verhaal te verwerken komt alles erg realistisch over. Daar heeft Tangen goed over nagedacht.
Hoewel het in het begin nog wel eens lastig was om alle personages in de juiste context te plaatsen, levert dat al snel geen enkel probleem meer op. De plot is subtiel en erg goed uitgewerkt en de ontknoping is ronduit verrassend. Toch bevat het verhaal, dat overigens bijzonder origineel is, wel wat kleine clichés, die het eigenlijk niet waard zijn genoemd te worden. Het meesterwerk is een prima begin van de trilogie en met Lotte Skeisvoll heeft Tangen een krachtig en interessant seriepersonage gecreëerd. | 1pos
|
Wat een prachtig boek. Rauw, eerlijk, ontroerend beschrijft Dominique haar worsteling met het leren omgaan met haar ziekte epilepsie en meer nog het omgaan met het leven en de worstelingen die daarbij horen. Met humor ook ,waardoor een meeslepend boek je laat huilen en lachen. Beste boek dat ik in lange tijd heb gelezen! | 1pos
|
Leeswaarschuwing : Het boek is niet geschikt om in bed te lezen, het weegt ongeveer 1 kg.
In 1269 bladzijden wordt het familieverhaal van de Georgische familie Jasji verteld, vanaf 1900 tot nu. Het verhaal van zes generaties. In een interview in Trouw Letter & Geest staat dat Nino Haratischwili 4 jaar aan het boek heeft gewerkt. Dat wil ik wel geloven. Als lezer zijn we getuige van revoluties en bloedige oorlogen zoals bijvoorbeeld het Beleg van Leningrad. De schrijver heeft duidelijk veel onderzoek gedaan.
Het boek begint met een krachtige proloog. Hier worden de fundamenten gelegd voor het verdere verhaal. Je maakt kennis met de belangrijkste personages van het boek. Je wordt nieuwsgierig gemaakt wat al het begint bij de eerste zin: “Eigenlijk heeft dit verhaal meer dan één begin”. Het verhaal begint ook bij Brilka die besluit in haar eentje naar Wenen te reizen (waarom?) en bij Nitsa (haar tante) die door haar moeder (de oma van Brilka) wordt opgedragen haar op te halen vlakbij Wenen. En het is Nitsa die het verhaal van haar familie (door)verteld aan Brilka.
Het Achtste leven is verdeeld in 8 hoofdstukken – boeken. Ieder boek verteld het verhaal van een familielid beginnend bij Stasia en het eindigt bij boek 8 Brilka. Nitsa is de alwetende verteller in het verhaal (ik-perspectief). De 8 boeken vormen verhalen op zich maar zijn toch onderling met elkaar verbonden, met elkaar verweven zoals de draden van een wandtapijt. Zie blz. 32 van de Proloog waar het prachtig is beschreven. Het is te lang om hier te citeren. Echt geluk kent de familie niet. Het lijkt of ze niet gelukkig mogen zijn. Even hebben ze het in handen om het dan te verliezen. Zoals Kostja en zijn Ida, of zijn zus Kitty en haar Andro. Het leven is voor hen niet makkelijk.
Er gebeurt heel veel in het boek. De schrijfstijl is prettig en zover ik het kan beoordelen goed vertaald. Het Achtste Leven is op sommige momenten zelfs spannend en het leest vrij vlot weg. Maar het zou jammer zijn om het te snel te lezen. Neem de tijd. Er is zo veel in te ontdekken. Laat je onderdompelen in het verhaal. Het is verslavend net als de chocolade. | 1pos
|
Op de valreep van 2017 lees ik de nieuwe vertaling van 'Do androids dream of electric sheep?' van Philip K. Dick. Vertaler Irving Pardoen boog zich over deze briljante toekomstroman uit 1968 en leverde een comfortabele, soepele vertaling af bij uitgeverij Lebowski. Het boek onderzoekt de verhouding tussen mens en machine, tussen leven en dode materie. Dick roept vragen op als: zal de mensheid tenonder gaan aan haar empathie of vernietigingsdrang? wanneer is een machine of een androïde robot humaan genoeg om er liefdevol mee om te kunnen gaan? kunnen androiden tot mensachtige emoties in staat zijn of zijn dit synthetische substituten voor emoties? Kortom: deze roman van Philip Kindred Dick is bijna 50 jaar na verschijnen nog steeds een fantastisch boek. | 1pos
|
ZELDZAAM GOEDE THRILLER VAN EIGENBODEM!
3 totaal verschillende leven komen op een bizarre wijze tot elkaar.
Hun diverse achtergronden, stoornissen en traumas komen samen in een zeer spannend en turbulent verhaal dat zich afspeelt in de Amsterdamse Pijp. ...Het lot brengt hen samen en ze zullen alle drie voor hun leven moeten vrezen.
Deze MOET je echt lezen als je van een echt goede thriller hou. Grens overschrijdend! Een verhaal dat je niet snel zal vergeten.
Lekker vlot geschreven in fijne kleine hoofdstuken. Waar haalt ze het vandaan?
Bedankt Suzanne voor dit kippevel verhaal. Zelf bij 30 o graden heerlijk verkoelend.Kom maar gauw met een nieuwe! | 1pos
|
Er breken moeilijke tijden aan voor Maya en haar vrienden. Ze worden achtervolgd en er zijn niet genoeg schuilplaatsen. En ze kunnen ook niet naar de autoriteiten voor hulp, want iedereen denkt dat ze zijn omgekomen in een helikoptercrash. Alles wat ze hebben is de naam en het nummer van iemand die hun misschien een paar antwoorden kan geven. Maya is echter niet voorbereid op de waarheid. Maar ze kan niet op de vlucht blijven en moet nu voorgoed met de demonen uit haar verleden afrekenen...
Let op! Deze recensie bevat spoilers uit deel 1 en 2 van de Darkness Rising trilogie.
De jongeren van Salmon Creek zijn er nog maar net achter dat zij een onderdeel uitmaken van een proef: Project Phoenix. Met dit project proberen rijke zakenmannen uitgestorven bovennatuurlijken weer tot leven te wekken. Een aantal jongeren hebben nog maar net ontdekt dat ze gaven hebben, als een rivaliserende bende hen wil hebben. Sindsdien zijn Maya en haar vrienden op de vlucht om uit handen te blijven van organisaties die het slecht met hen voor hebben.
Maya, Daniel en Corey zijn de enige proefpersonen van Project Phoenix die nog op de vlucht zijn. De anderen zijn inmiddels opgepakt. Ze doen er alles aan om hun vrienden weer te bevrijden, maar ze hebben geen idee waar ze moeten beginnen. Het enige dat ze hebben is een naam, maar waar ze deze persoon kunnen vinden is een raadsel. Uiteindelijk weten ze deze persoon toch te vinden, maar diegene blijkt overlijden te zijn. Toch krijgen Maya en haar vrienden een dag later een e-mail waarin staat dat iemand ze wil ontmoeten. Degene die hen opwacht zet Maya’s wereld op zijn kop. Het is iemand uit haar verleden waarvan ze gedacht had nooit met diegene geconfronteerd te worden. Ondertussen wordt de klopjacht op hen nog altijd voorgezet. Hoe blijven ze uit handen van de organisaties en is degene die hen zegt te willen helpen wel echt te vertrouwen?
Verrijzing is een waardige afsluiter van de Darkness Rising trilogie. Armstrong, bekend van de Darkest Powers trilogie, heeft zichzelf niet zozeer overtroffen met deze opvolger, wel laat ze zien hoe het met de personages uit de Powers trilogie afloopt door het geheel in een nieuw jasje te steken. Wat zo nu en dan mist is de vaart die wel te vinden is in haar eerdere werk. Toch heeft de auteur de gave om een bovennatuurlijk element realistisch neer te zetten. Hoe is het als je altijd dacht normaal te zijn en als je er ineens achterkomt dat je een bovennatuurlijk wezen bent? Maar dat niet alleen. Je leven is geen moment meer zeker. Met de nodige psychologische aspecten heeft zij met Verrijzing weer een krachtige young adult neer weten te zetten. | 1pos
|
Gewoon weer 5 punten,omdat ik er weer van heb genoten.
heerlijk veel humor en zeker ook liefde.
leest makkelijk en luchtig weg. | 1pos
|
Dit is een liefdes verhaal maar wel heel bijzonder... Liefde die zorgt voor het verwerken van het verleden. Dat geldt voor allebei Avery en Cam..Avery ontvlucht haar geboorteplaats omdat er daar iets is gebeurt.... en niemand staat achter haar of geeft haar de steun en hulp die ze zo hard nodig heeft. Dus ze vlucht naar een universiteit heel ver van haar huis..zodat niemand weet daar wat haar is overkomen. Erg is dat haar ouders, juist zij, die moeten en kunnen helpen dit juist hebben tegen gewerkt...heel triest.. Daar komt ze de verleidelijke en knappe Cam tegen die in de korte tijd een oogje op haar heeft. Ze houdt afstand ..maar komen elkaar toch dikwijls tegen. Zo heeft Cam ook een geheim dat hij meedraagt. Maar zijn ouders steunen hem juist en hij neemt dan ook Avery mee naar zijn thuis. Ze wordt daar met open armen ontvangen en zie dat het ook anders kan. Zo liefdeloos en kil haar ouders zijn..zo warm zijn de ouders van Cam. Avery wil zich niet blootgeven en Cam ook niet..zo blijft de afstand tussen hen bestaan. Toch komen ze uiteindelijk bij elkaar... en horen ze van elkaar wat ze meegemaakt hebben. En al die tijd heeft Cam gewacht op haar.. daarom ook de titel.
Een prachtig boek met een meeslepend verhaal...een topboek! Echt een aanrader voor iedereen om dit boek te lezen!! | 1pos
|
Mooi boek van een dappere vrouw die door haar 'naïeviteit' in de gevangenis terecht komt. Het laat vooral zien hoe de cultuur in Iran is. Het is schrijnend om te lezen dat een jonge vrouw met een van het regime afwijkende mening zomaar opgepakt kan worden en vervolgens niet te horen krijgt waarom en wat er met je gaat gebeuren. Jammer dat je niet meer te lezen krijgt over wat er allemaal met Zarah gebeurd is nadat ze vrijgekomen is. | 1pos
|
Vanuit Florida reist een Amerikaanse journaliste mee op een boot die hen naar Europa brengt. Ze wil de zomer daar doorbrengen. Op de boot bevindt zich een bonte verzameling van andere nationaliteiten. Daar ontmoet ze het Britse echtpaar Devon dat in Londen woont. Vanaf de eerste avond merkt ze al dat het echtpaar in een of andere crisis zit. Algauw hebben Nora en zij een vriendschapsband. De man, Eric Devon, bekent aan haar dat hij niet voor een bronchitis naar Jamaica is gegaan maar dat hij is ingestort en dat niemand hem kan helpen. Als er nog een Duitser aan boord komt ontwijkt Eric hem want hij kan de man niet uitstaan en daar heeft hij zo zijn redenen voor.
Eric heeft jarenlang in ballingschap geleefd, heeft een nieuwe nationaliteit en dus ook een nieuwe naam en achtergrond. Hij is als vluchteling naar Londen gekomen in 1934. Nora, zijn vrouw, is heel opgetogen dat hij eindelijk hun geheim aan de Amerikaanse heeft verteld. Het zijn al slopende jaren geweest en het is hard om continu in angst te moeten leven. De Amerikaanse journaliste stelt voor om samen met hen naar Berlijn te gaan. Hopelijk kan hij op een dag met een objectieve blik de goede maar ook de destructieve kant bekijken van zijn vaderland.
Aangekomen in Berlijn vinden ze een adres in een telefoonboek en meer bepaald in Grünewald waar zijn tante Rosie woont. Daar gaan ze naartoe en daar zal hij geconfronteerd worden met de dingen die tijdens en na de oorlog zijn gebeurd. Gaat Eric nu eindelijk de innerlijke rust en moed vinden om alles onder ogen te komen?
“Na jaren het verleden onderdrukt te hebben, overvielen alle herinneringen hem met bijzondere martelende scherpte: mensen, taferelen, gebeurtenissen uit zijn jeugd stonden hem zo helder voor ogen dat hij zelfs de kamers waar het allemaal was gebeurd voor zich zag, tot aan de ‘laatste treurige roos op het behang’ toe”
Conclusie
‘Terug naar Berlijn’ is een klassieker die in 1956 werd uitgebracht. Het werd onlangs per toeval herontdekt en is nu terug uitgegeven. Het vertelt het verhaal van Eric Devon die jaren in ballingschap heeft geleefd en die niet met zichzelf in het reine kan komen. Het verhaal wordt door een naamloze Amerikaanse journaliste verteld. Ze neemt je mee naar Duitsland en meer bepaald naar het Berlijn van 1956. Haarfijn beschrijft ze de situatie die zich daar afspeelt. Een stad die nog gebukt gaat onder de oorlog na ‘De slag om Berlijn’, waar nog veel moet worden herbouwd en vooral hoe de mensen er emotioneel aan toe zijn. Alles wordt haarfijn beschreven zodat je een beeld kunt vormen hoe het er in die tijd aan toeging. Er zijn nog allerlei conflicten aan de gang en het beschrijft de andere kant van de medaille: hoe Duitsers de oorlog hebben doorstaan en wat het ook vooral voor de Duitse Joden betekend heeft. Duitsers die pro- of anti nazistische gedachten hebben, en nog allerlei situaties waar het land mee af te rekenen heeft.
Het is een literair reisverslag van een Duitser die uiteindelijk alles onder ogen moet komen, te beginnen met zijn familie, zijn onbezonnen jeugd en hoe hij nu verder moet gaan. Hij krijgt schok na schok te verwerken en kan zijn kop niet in het zand blijven steken. Hij moet uiteindelijk beslissen of hij blijft of hij verder gaat als Eric Devon of als Erich Dalburg. Hij heeft alles zo onderdrukt en verborgen gehouden, zelfs zijn vrouw Nora weet bij lange na nog niet alles. Het verhaal heeft een hoog psychologisch gehalte en de auteur is er meer dan in geslaagd om alle emoties van de personages goed te verwoorden. Het is heel beklijvend en het geeft je met tijden een somber gevoel. Niettegenstaande dat het zo’n bedroefd verhaal is, is het zeker de moeite waard om te lezen!
Vera B. Carleton heeft met veel precisie een allesomvattend verhaal neergepend waar menig lezer echt zal van genieten. Het portretteert een Duitsland vanuit een ander perspectief bekeken. 4 sterren voor dit literair pareltje! | 1pos
|
Het boek "Fatale Vriendschap" van de Vlaamse auteur Paul de Bruyn vertelt het verhaal van de Belgische politicus Philippe Colman. Op de dag dat hij hoort dat hij een belangrijke rol krijgt bij de komende verkiezingen verdwijnt zijn zoon Jasper spoorloos en onder verdachte omstandigheden.
In een spannende thriller beleven we de gevolgen van deze verdwijning (vooral) vanuit het perspectief van Phillipe. We zien als lezer wat het voor hem betekent als vader en als politicus. De Bruyn weet dit uitstekend te verwoorden. Ook zien we vaak leuke en originele perspectiefwisselingen, waardoor de lezer regelmatig op het verkeerde been gezet wordt.
Minder sterk is de plot. Deze is niet bijster origineel en voor een ervaren thrillerlezer te vroeg voorspelbaar.
Al met al is het lezen van deze thriller de moeite waard, omdat er genoeg te beleven valt en de technische aspecten veel vergoeden. Waardering: 4 sterren. | 1pos
|
‘Maar terwijl ik bij het hekje stond en over de waterval naar de schim van mijn verleden keek brak mijn hart voor het arme, kleine, wilde kind dat ik vroeger was.’
Karen Dionne schreef voor ‘Dochter van het moeras’ al enkele boeken, maar het was ‘The Mash King’s Daughter’ wat zorgde dat ze doorbrak. Vandaar dat dit boek wordt gezien als haar debuut.
Het boek werd in 25 talen vertaald en ook de filmrechten zijn al verkocht. Karen Dionne woonde jarenlang met haar gezin in de wildernis van Upper Peninsula Michigan. Een schiereiland wat ook een zeer belangrijke rol speelt in haar bloedstollende thriller. Dat zij zichzelf ‘de wetten van de wildernis’ eigen heeft gemaakt, bleek van grote waarde voor het verhaal.
Het was een gewone dag. Een dag waarop Helena’s moeder met een vriendin een verlaten gebouw betrad. Iets wat tieners wel vaker doen. Helena was alleen op het verkeerde moment op de verkeerde plaats. Ze wordt ontvoerd en meegenomen naar een verlaten hut in het moeras. Er is geen stromend water of elektriciteit.
Op deze vreselijke plek wordt twee jaar later een meisje geboren, Helena. Haar vader leert haar te overleven in het moeras. Helena is dol op het leven daar: jagen, vissen en één zijn met de natuur.
Het enige wat haar steeds meer ging tegenstaan was het gewelddadige karakter van haar vader.
Vijftien jaar later heeft Helena haar leven weer op de rit. Ze weet hoe ze mee kan draaien in de maatschappij en hoe een ‘normaal’ iemand zich behoort te gedragen. Ze geniet van haar nieuwe leven in Upper Peninsula.
Tot ze op de radio hoort dat er een enorm gevaarlijke man ontsnapt is uit de gevangenis. Het blijkt haar vader te zijn. Met gevaar voor eigen leven en dat van haar gezin begint ze aan deze laatste speurtocht. Want zij is de enige die haar vader kan vinden…
‘Als hij op zijn rug ploft ruk ik mijn hand weg alsof ik me heb gebrand. Zijn overhemd is opengescheurd. Er staat met bloed iets op zijn borst geschreven: Voor H.
Wat een eer was het om mee te mogen doen aan de Hebban Buzz. Het boek arriveerde iets later dan gepland, maar daardoor was de drang om dit boek te lezen, alleen maar groter geworden.
De spanning in het boek wordt al snel opgebouwd en daardoor pakt dit boek je meteen om je vervolgens niet meer los te laten.
De hoofdstukken zijn niet al te lang en worden af en toe onderbroken door een fragment uit een sprookje van Hans Christian Andersen. Deze fragmenten lazen een stuk minder fijn dan de rest van het boek, maar achteraf gezien zijn het goede toevoegingen aan het boek.
Het boek vertelt het verhaal van Helena en het is alles behalve mooi. Het is bizar hoe sommige acties als ‘normaal’ worden beschouwd als men hier mee opgegroeid is.
De auteur schrijft zo ontzettend geloofwaardig en gooit hier en daar een ‘bommetje’; Sommige bizarre situaties worden zo luchtig beschreven, want voor Helena is het ‘normaal’, dat je af en toe denkt: ‘Lees ik dit nou goed?’ Dit effect wordt vergroot doordat het zo realistisch en beeldend beschreven is. Karen Dionne heeft haar ervaring in de wildernis echt goed in detail weten te beschrijven en dit was van grote waarde voor het boek. Ook de Indiaanse termen waren een toevoeging, waardoor het verhaal nog geloofwaardiger werd. Het zou zo door kunnen gaan voor een waargebeurd verhaal. Een vreselijk en soms luguber verhaal. Het boek blijft spannend tot het eind en is absoluut niet voorspelbaar. Met recht de beste thriller van het moment!
Hebban en Uitgeverij de Fontein: Heel erg bedankt voor dit fenomenale boek. | 1pos
|
Net als deel 1 van de serie komen er aan het eind een aantal verhaallijnen bij elkaar met de al bekende en onbekende personages. Knap geconstrueerd, prettig geschreven met meer vaart dan deel 1, maar al met al komen er wel veel toevalligheden in voor. Niettemin, weer zeer lezenswaardig. | 1pos
|
North and South van Elizabeth Gaskell (ik heb het boek in het Engels gelezen) stamt uit 1855. Het speelt voor het grootste deel in een fictieve industriestad in het noorden van Engeland, in de periode dat de grote textielindustrieën daar opbloeiden en veel arbeiders naar deze steden trok.
De domineesdochter Margaret Hale gaat met haar vader en moeder in Milton wonen, nadat haar vader zijn domineespost in een zuidelijk dorpje heeft opgegeven vanwege gewetensbezwaren. Zij komen terecht in een ruwe, harde en vieze stad, een grote tegenstelling met het mooie, rustieke en landelijk gelegen Helstone waar zij eerder woonden.
In deze stad probeert meneer Hale de kost te verdienen door les te geven aan diverse mensen, onder andere aan de eigenaar van een textielfabriek, meneer Thornton. Hij is een selfmade man, zonder veel klassieke opleiding, en met een grote drang om zich te bewijzen.
Margaret heeft in eerste instantie een hekel aan hem en aan andere fabriekseigenaren, om hun manieren, hun drang om geld te verdienen, hun enorme focus op resultaat en hun gebrek aan waardering voor andere zaken in het leven. Ook leert zijn arbeiders en hun gezinnen kennen, die aan de andere kant van het sociale spectrum wonen en proberen te overleven.
Het verhaal speelt grotendeels om het overleven in deze stad en haar inwoners, maar uiteindelijk is het ook 'gewoon' een liefdesverhaal.
Het is geschreven in een goed leesbaar Engels en leest heel prettig. Het boek is niet zwaar romantisch, maar maakt de worsteling van de hoofdrolspelers met hun gevoelens goed duidelijk. De personages worden mooi neergezet en hun motieven zijn goed uitgewerkt. | 1pos
|
Indrukwekkend boek! Blijft zeker hangen ook. Wel een verhaal die mij heeft geraakt dus knap dat Judith Visser dit met dit verhaal kan losmaken. Ik was heel benieuwd hoe een boek van haar in een ander genre zou zijn en het is zeker geslaagd, zou graag meer van haar in dit genre wel willen lezen.
Ze schrijft over een beladen onderwerp en slopende ziekte en weet dit sterk neer te zetten door haar gedetailleerde beschrijvingen. | 1pos
|
Ik twijfel tussen zeer goed en goed. Ik heb 4 sterren geven. Het hadden er even goed 3 kunnen zijn. Waarom? Het is een financiele thriller over risico´s, ambities en bedrog. Zeer deskundig geschreven. Voor mij soms te deskundig en daarom mijn twijfel. De deskundigheid is soms een nadeel voor de verhaallijn. Zij die thuis zijn in het bankwezen, de werking op de beurs zullen hier een mooi boek vinden. De schrijver heeft gestudeerd aan de London of Economics en werkte daarna als valuta-hadelaar bij Exco in Sidney. Dit zegt genoeg om te kunnen spreken over deskundigheid. Besluit: Toch de moeite waard om het boek te lezen. | 1pos
|
Mooi hoe alle verhalen van Sarah lark starten met personages die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben, maar doorheen het verhaal allemaal verbonden raken.
Ook dit boek sleept je onmiddellijk mee. De nieuw zeeland verhalen van Sarah lark vervelen nooit! Ik kijk uit naar de vertaling van de volgende deel. | 1pos
|
Dit boek heeft een grote indruk op mij gemaakt, wat fantastisch geschreven.
Het verhaal heeft twee verschillende lijnen die wel bij elkaar horen. Je glipt van York 1575, het leven van Hawise Aske, met de heksenvervolging en de pestepidemie zo terug in het leven van Grace Trewe, vier eeuwen later, die een huis in York heeft geërfd van haar peettante. Vanaf het begint dat Grace dit huis betreedt krijgt ze visioenen van het leven dat Hawise leefde. Ik heb vaker boeken gelezen met overgangen naar andere tijden, maar geen één daarvan liep zo vloeiend over als dit verhaal. Geweldig een top 10 plaats! | 1pos
|
Wow !! Prachtig boek! Ik hou wel van historische romans, maar de één is niet met de ander te vergelijken.
Dit boek is gewoon fantastisch! Ik ken de schrijfstijl van Simone vd Vlugt en ik hou veel van haar boeken.
Totzover heb ik alle thrillers van haar gelezen, maar ook in dit verhaal kan je je helemaal verliezen.
Het verleden wordt tot leven geroepen, de manier van leven, de waarde van geld en je leest hoe het Delftsblauw is ontstaan….
Heel interessant! Een product wat zo puur Hollands is en wat zeer geliefd is bij de buitenlanders.
Het verhaal verteld dat Catrijn, die getrouwd is met Govert een zwaar leven heeft. Ze wordt door haar man mishandeld, ook tijdens haar zwangerschap en als gevolg daarvan moest ze haar kindje verliezen. Als hij doodgaat, mede door dronkenschap, vlucht ze naar een andere plaats om daar een nieuw leven op te bouwen. Maar, het verleden blijft haar achtervolgen in de persoon van Jacob. Hij chanteert haar, want hij schijnt gezien te hebben hoe Govert overleden is..Dit is het begin van een prachtig verhaal. Ik kon met geen mogelijkheid het boek weg leggen en heb hem in één dag uitgelezen.
Heel erg jammer dat het boek uit is. Een passend einde, wat bij het verhaal hoort. Wat mij betreft is dit boek een dikke aanrader!!
Aanraders 2015
Aanraders 2014
Aanraders 2013
Wow !! Prachtig boek! Ik hou wel van historische romans, maar de één is niet met de ander te vergelijken.
Dit boek is gewoon fantastisch! Ik ken de schrijfstijl van Simone vd Vlugt en ik hou veel van haar boeken.
Totzover heb ik alle thrillers van haar gelezen, maar ook in dit verhaal kan je je helemaal verliezen.
Het verleden wordt tot leven geroepen, de manier van leven, de waarde van geld en je leest hoe het Delftsblauw is ontstaan….
Heel interessant! Een product wat zo puur Hollands is en wat zeer geliefd is bij de buitenlanders.
Het verhaal verteld dat Catrijn, die getrouwd is met Govert een zwaar leven heeft. Ze wordt door haar man mishandeld, ook tijdens haar zwangerschap en als gevolg daarvan moest ze haar kindje verliezen. Als hij doodgaat, mede door dronkenschap, vlucht ze naar een andere plaats om daar een nieuw leven op te bouwen. Maar, het verleden blijft haar achtervolgen in de persoon van Jacob. Hij chanteert haar, want hij schijnt gezien te hebben hoe Govert overleden is..Dit is het begin van een prachtig verhaal. Ik kon met geen mogelijkheid het boek weg leggen en heb hem in één dag uitgelezen.
Heel erg jammer dat het boek uit is. Een passend einde, wat bij het verhaal hoort. Wat mij betreft is dit boek een dikke aanrader!! | 1pos
|
Zo'n boek MOET je wel 5 punten geven: het is scherp geschreven, het geeft een heel goed en interessant beeld van Zuid-Afrika in de fifties, de hoofdpersoon is een man om van te houden en de personen om hem heen - zwart, gekleurd, Boer, jood - komen helemaal tot leven. Ook de intrige is heel interessant. Dat ik altjd de weg kwijt raak in boeken met voor mij TE veel detectivewerk en dat ik die stukken ook nogal saai vind, misschien door mijn onbegrip: daar kan Malla Nunn niets aan doen. Het verhindert me echter om opname van het boek in mijn top 10 te overwegen. | 1pos
|
Na het lezen van Wat jij niet ziet, een thriller voor volwassenen van Sarah Pinborough, was ik extra benieuwd naar deze Young Adult. Ik ben de uitgeverij dus heel dankbaar dat ik hem mocht bespreken op mijn blog! Was het wat ik ervan verwachtte?
Natasha, “Tasha”, ligt in coma nadat ze 13 minuten dood is geweest, ze werd door een voorbijganger gevonden in het ijskoude water van de rivier. Als ze bijkomt kan ze zich niets herinneren van die bewuste avond. Wat is er gebeurd? En waarom? Of was het een dom ongeluk? De politie ziet in ieder geval geen reden het als een misdrijf te behandelen.
Na het ongeluk ontstaan er duidelijk barstjes in de vriendschap van Tasha en haar twee BFF’s Hayley en Jenny. Zij doen ergens heel geheimzinnig over. Het ongeluk?
Tasha zoekt weer toenadering tot haar vroegere beste vriendin Becca en samen bedenken ze een plannetje om Hayley en Jenny uit de tent te lokken.
Langzaam wordt duidelijk wat er die nacht gebeurd is. Maar wiens verhaal kun je nou echt geloven?
Duidelijk aan het begin van het verhaal is dat Hayley en Jenny iets weten, maar wat is dat? En wie kun je vertrouwen? Dat is wel het hele verhaal lang de vraag, want iemand liegt… Er wordt een gevaarlijk psychologisch spelletje gespeeld!
De personages, tieners met ieder hun eigen karakter, hun geheimen, hun leugens, komen erg realistisch over. En ondanks dat Tasha slachtoffer is, kun je haar niet erg sympathiek vinden, ze is namelijk een onwijs egoïstisch kreng en wil altijd haar zin krijgen. En dan Becca, keihard aan de kant gezet door Tasha, nu weer toegelaten in haar koninkrijk, maar moet ze dat wel willen?
Dit verhaal is mega broeierig en super spannend van begin tot eind en er zitten een hoop twists in, waardoor je op het puntje van je stoel blijft zitten. Ik vond het iets minder verrassend dan Wat jij niet ziet, maar misschien is het ook niet helemaal eerlijk om een boek voor volwassenen te vergelijken met een boek voor jongvolwassenen. Wel heeft deze auteur me duidelijk bewezen dat ze een kei is in spannende twists bedenken en heerlijk spannende psychologische verhalen neerzetten met eindes waar je nog even over na moet denken. Ik wil meer!! | 1pos
|
Het boek van maarten die enkele jaren undercover als moslim door het leven ging. In duidelijke taal beschrijft hij wat hij en zijn vrouw mee maakten.
Onbevooroordeeld en vol feiten en informatieve weetjes. Zo geeft Maarten inkijk in hoe het nu echt zit in de islam en ook natuurlijk welke stromingen en verschillen er zijn. We hebben allemaal een mening en oordelen allemaal maar weten we nu eigenlijk echt veel over het geloof. Nee dat denk ik niet , ik denk dat we oordelen op de gegevens die ons toekomen via media en bijvoorbeeld openbare sprekers die hun mening verkondiggen.
Ik heb echt met grote interesse dit boek gelezen omdat het je echt een idee geeft van wat het geloof nou daadwerkelijk inhoud. Er word ook een hoop respect en liefde onderling beschreven en dat hoor je dus nooit in de media. Ook hoe ze omgaan met die vooroordelen en het racisme komt aan bod en het geeft mij aan dat het een sterke groep mensen is die dagelijks hier mee om moet gaan.
Ja natuurlijk zijn er rotte appels maar die zijn er bij andere bevolkingsgroepen ook.
Kortom een heel informatief boek wat je op een prettige leesbare en goede manier inkijk geeft in een andere cultuur. | 1pos
|
In dit Engelstalige boek beschrijft de Britse historica Lucy Worsley het wonen in Groot Brittannië vanaf het Tudor tijdperk to nu. Ze vertelt over de woonkamer, de keuken, de slaapkamer en de badkamer (zoals we die tegenwoordig noemen).
Er komen een heleboel onderwerpen aan de orde waar we nu niet meer bij stil staan. Bijvoorbeeld de functie van vuur. Sommige vuren in huizen brandden generaties lang, om te warmen, om te koken, maar ook om licht te geven; er zijn tijden geweest dat er belasting over ramen betaald moest worden. Maar ook persoonlijke hygiëne, eten, kleding en nog veel meer onderwerpen komen in dit boek voor.
Elk onderwerp wordt beschreven vanaf ongeveer de 16e eeuw tot het heden. Zo hadden de mensen uit de Victoriaanse tijd heel andere gewoontes dan wij maar ook heel verschillend in vergelijking met de eeuwen daarvoor. Ook wordt verteld wat het gevolg was van bijvoorbeeld stank; in sommige televisieseries is de Victoriaanse keuken het warme hart van het huis, in werkelijkheid was de stank vaak niet te harden, door bijvoorbeeld de afvoer.
Het boek bevat heel veel informatie. Zoveel dat het niet te onthouden is en zeker niet in een recensie past.
Lucy Worsley heeft een levendige stijl vans schrijven, heel beeldend. Daardoor wordt weleens vergeten het een boek is over de geschiedenis van Groot Brittannië en niet over Nederland. Als zullen sommige gewoontes en huizen in beide landen grote overeenkomsten hebben gehad.
Het is een geweldig boek en als klap op de vuurpijl heeft de BBC er ook nog een televisieserie van gemaakt waarin Lucy Worsley over de huizen en gewoonten vertelt en het laat zien. | 1pos
|
Ik heb dit boek al eens eerder gelezen in de brugklas, toen ik een boekverslag moest maken. Ik vond het een heel mooi boek, maar ik vond het einde niet echt leuk. Het was niet af. Dit jaar kwam ik er achter dat er nog 2 delen zijn van deze serie en ik wou er goed mee beginnen door eerst het 1e boek opnieuw te lezen. Het was toch wel weer anders om het boek weer opnieuw te lezen. Misschien komt het doordat ik ouder ben geworden en nu een beetje anders tegen dingen aankijk, maar ik vond de boodschap van het boek mooier. Ook zag ik de ernst van de situaties beter in en vond ik het boek niet meer zo kinderlijk en relatief vrolijk als ik in de brugklas dacht. | 1pos
|
Subsets and Splits
No saved queries yet
Save your SQL queries to embed, download, and access them later. Queries will appear here once saved.