text
stringlengths 4
22.7k
| label
class label 2
classes |
|---|---|
In april 2003 heeft de rechtbank in Almelo de stichting FC Twente '65 failliet verklaard. FC Twente ging hier tegen in beroep, mocht (voorlopig) in competitieverband blijven uitkomen en zolang het faillissement niet onherroepelijk was, bleef de licentie betaald voetbal geldig. De stichting wist overeenstemming met de belastingdienst te bereiken en als gevolg daarvan werd het faillissement in juni 2003 weer opgeheven. Begin 2004 werd Joop Munsterman voorzitter en had grootste plannen met de club. Dit leidde er uiteindelijk toe dat FC Twente in 2010 voor het eerst in zijn bestaan het landskampioenschap kon vieren. Een jaar later waren ze dichtbij de prolongatie van de titel, maar op de laatste speeldag ging het mis. Om in de Nederlandse top te blijven, maar ook om tot de Europese top te behoren, ging FC Twente in 2013 een contract aan met de investeringsmaatschappij Doyen Sports. Dat is eigenlijk het moment waarop het fout ging, want een paar maanden later belandde de club in de zorgwekkende categorie 1. De schulden waren opgelopen en FC Twente had zich volgens de KNVB schuldig gemaakt aan creatief boekhouden. Wat hierop volgde is nagenoeg bekend, zeker bij hen die het voetbal volgen. De supporters van de club wezen de inmiddels oud-voorzitter Joop Munsterman, maar ook Aldo van der Laan, als zondebokken aan. Munsterman hield zich aanvankelijk op de vlakte, maar in april 2017 verscheen Rood bloed, zijn door Frank Krake opgetekende verhaal over de hele situatie en de aantijgingen aan zijn adres.
Munsterman begint zijn verhaal met hoe de oprichting van FC Twente '65 tot stand gekomen is. Verder vertelt hij hoe hij voorzitter is geworden, maar ook de sportieve prestaties van de club laat hij niet onderbelicht. Pas ver over de helft van het boek komen de zakelijke, dus vooral financiële, onderwerpen ter sprake. In feite moet dit deel gezien worden als het eigenlijke verhaal over de ontstane problemen. Dat neemt niet weg dat de voetbaltechnische zaken wel degelijk interessant zijn. Het geeft namelijk een summier, maar wel aardig, kijkje in de keuken van een betaald voetbalclub met ambitie.
Het relaas van Joop Munsterman, dat soms wel erg veel weg heeft van een biografie, wordt regelmatig afgewisseld met een aantal anekdotes over sommige oud-spelers en -trainers, maar ook worden enkele voorgevallen situaties beschreven. Deze korte stukken tekst zijn duidelijk herkenbaar omdat ze cursief zijn afgedrukt. Net als alle andere verhalen zeker interessant, maar wel verteld vanuit de eenzijdige visie van Munsterman. Voor een goede beeldvorming was het principe van hoor en wederhoor wellicht niet overbodig geweest.
De verschillende verhalen geven het boek overigens wel een wat rommelig karakter. Dit wordt vooral veroorzaakt doordat het niet altijd in chronologische volgorde is opgetekend. Het is daarom jammer dat boven de hoofdstukken geen tijdsaanduiding vermeld staat. Dit had hoe dan ook voor meer duidelijkheid gezorgd. Uit alles blijkt dat Munsterman zijn straatje schoon probeert te vegen en anderen de schuld van het debacle geeft. Aan de ene kant kun je denken dat hij gelijk heeft, maar aan de andere kant weet je het absoluut niet zeker. Een ding is in ieder geval wel duidelijk, wat in het, overigens prettig leesbare boek geschreven staat, is niets meer of minder dan alleen maar de waarheid van deze voormalig voorzitter. Die, naar hij zelf zegt en altijd gezegd heeft, alles in het belang van FC Twente gedaan heeft. | 1pos
|
Toen ik dit boekje toegestuurd kreeg was mijn eerste gedachte: wat
moet ik hier nu mee? Nadat ik toch wel een beetje nieuwsgierig
geworden was na het lezen van de achterkant, ben ik maar met goede
moed begonnen met lezen en ik werd aangenaam verrast. Het is een
luchtig, grappig boekje maar ook wel spannend. In plaats van het
opsplitsen van het boek in drie delen worden de drie zaken van
Bureau MaRiT in één boek verteld wat weer een hele belevenis op
zich is. De zaken die in dit deel worden behandeld zijn de zaak van
een overspelige echtgenoot, Een blauw speelgoedautootje en het
verdwenen kind. Alle zaken worden ook allemaal afgehandeld zodat je
niet met vragen achterblijft. Het boek is niet erg dik het bevat
maar 189 pagina's maar ik vond het lezen toch nog behoorlijk traag
gaan omdat er wel veel verhaal in zit, ik wil hier niet mee zeggen
dat de schrijfstijl moeilijk was, want het is best wel vlot
geschreven alleen wil je niets missen tijdens het lezen vandaar dat
het bij mij wat langer duurde om het boek uit te lezen. Al met al
een hele fijne leeservaring en ik ga snel beginnen met de volgende
3 zaken van Bureau MaRiT. | 1pos
|
Wat een heerlijk boek was dit,alleen veel te dun,en daarom 1 puntje minder.
Ik heb heel vaak met een glimlach van oor tot oor gezeten,omdat je gaat voelen wat er gaat komen.
Dit is ook mijn eerste kennismaking met Deborah Raney ,en het smaak naar heel wat meer. | 1pos
|
Meester Patrick kondigt aan dat de volgende maandsluiting een talentenjacht zal zijn. Svenja maakt zich hier grote zorgen over, want wat is dan eigenlijk haar talent? Alle kinderen in haar klas kunnen wel iets erg goed. Maar zij kan alles maar een beetje.
Dan begint een grappig en ook vrolijk beschreven zoektocht naar Svenja’s talent. Ze gaat zingen, maar dat is het toch niet helemaal. De kat Noppes moet kunstjes leren, maar ook dat gaat niet goed lukken. Svenja wordt er wanhopig van maar zet wél door. Ze krijgt veel hulp en steun van haar vader en de mensen om haar heen. Ook de nieuwe buurman helpt haar bij haar zoektocht.
Iedereen een ster (behalve ik) is een grappig boek waarin het fenomeen talentenjacht op een leuke manier aan de orde komt. Talentenjachten komen in deze tijd veel voor. Angelique van Dam gebruikt dit gegeven en geeft er in dit boek een positieve draai aan. Het is een positief en fijn boek over het ontdekken van je eigen vaardigheden.
Annet Schaap verzorgde de illustraties. Altijd weer grappig en ze vormen een mooie combinatie met de tekst. Op het omslag staat Svenja tobbend aan tafel afgebeeld. Om haar heen zijn er sterren met daarin verschillende figuurtjes die allemaal iets doen waar ze goed in zijn. De kat Noppes kijkt meelevend toe.
Er zijn 25 hoofdstukken waarin een belevenis wordt beschreven. De hoofdstuktitels geven al een indruk van de inhoud en maken ook nieuwsgierig, zoals ‘Ritmegevoel’, ‘Beroepsgeheim’, ‘Joekelboom’. Svenja vertelt in de ik-vorm over haar belevenissen en gedachten. Hierdoor leest het verhaal vlot en leef je ook erg met haar mee. Svenja’s moeder is overleden toen Svenja twee jaar was. Dit wordt even genoemd, maar er wordt niet zielig over gedaan. Het is gewoon zo, het wordt benoemd: verfrissend! De andere personen in het boek, zoals Svenja’s vader, meester en buurman, zijn ook leuk beschreven. Zij leven mee, maar dringen niets op.
Angelique van Dam schijft al vanaf dat zij een kind was. Haar eerste boek Joehoe! Ik wil een koe verscheen in 2016: een verhaal waarin de hoofdpersoon graag een koe wil en daarin ook doorzet. Van Dams nieuwste boek is geschikt voor de leeftijd van rond de 9-10 jaar. Voorlezen kan door de beeldende taal al een paar jaar eerder. De tekst is niet moeilijk en goed te volgen. Doordat het verhaal zich op school afspeelt is er ook voor hen veel in te herkennen. | 1pos
|
Vanaf de eerste zin denk je: Waar gaat dit heen? Wie is Tessa en wat is haar precies overkomen? In een zeer fijne, mooie schrijfstijl weet Nadine je mee te nemen door het verhaal. Met afwisselende perspectieven en een soort van dagboek-fragmenten wordt het verhaal verteld en krijg je afwisselend kippenvel en denk rimpels.
Tessa verandert regelmatig van identiteit en het hoe en waarom wordt subtiel en langzaam duidelijk. Nadine weet de angst, onrust en verwarring perfect te vangen.
Veel dingen blijven lang onduidelijk en je kan heerlijk fantaseren over wat daar dan precies gebeurd is. Als alle gedeeltes uiteindelijk bij elkaar komen en het plot zich ontvouwt zit je echt te genieten. Dit zit echt zo goed in elkaar, subliem!
Conclusie:
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 4
Leesplezier: 4
Plot: 5
Spanning: 4
Psychologie: 5
Vier en halve sterren voor Ken mij niet. | 1pos
|
Het Negende Gebod van Chris Houtman gaat over de strijd om een onbekende, eeuwenoude tekst van Plinius de Jongere.
Deze tekst wordt in Parijs onder geheimzinnige omstandigheden geveild. De inhoud van de tekst is van grote waarde voor de Katholieke Kerk, waardoor er een spannende strijd om de tekst ontstaat. Tegelijkertijd wordt de hoofdpersoon, Esther van Baerle, benaderd om een script voor een film over de tekst (codex) te schrijven. Zij wordt hierbij tegengewerkt door leden van de orthodoxe Katholieke Kerk, het Legioen van Christus, omdat de tekst informatie bevat over de onderdrukking van vrouwen binnen de Katholieke Kerk en over Maria Magdalena. Leden van de orthodoxe Katholieke Kerk schuwen bepaald geen geweld om het maken van de film tegen te gaan, en gaan daarbij over lijken.
De schrijver weet op een knappe manier het verleden af te wisselen met deze tijd. En spanning door droge informatie en actualiteit (Trump, fakenews) heeft verwerkt. Er komen veel bekende acteurs in het boek voor, wat het wel onwaarschijnlijk maakt. Het boek heeft veel weg van de Da Vinci Code van Dan Brown, maar kan daar naar mijn idee toch niet aan tippen.
Het begin is heel spannend, maar naar een aantal citaten uit de oude tekst begon mijn aandacht toch te verslappen. Een boek dat leest als een trein, maar waar je wel je hoofd bij moet houden vanwege de vele namen die erin voor komen. Ik twijfel tussen drie of vier sterren, maar het worden er toch 4 | 1pos
|
Indien je rekent op een autobiografische roman, wanneer je In het buitengebied van Adriaan van Dis leest, kom je bedrogen uit. Van Dis staat bekend vanwege autobiografische elementen in zijn werk, maar aan het eind van In het buitengebied vermeldt de schrijver expliciet dat "niet alle verbeelding autobiografisch is", dat wie zich herkent zich vergist en dat hij ook geen aambeien heeft. Waarvan akte.
Toch heeft de naamloze hoofdpersoon een aantal kenmerken, die wel aan de persoon Van Dis doen denken. Net als Van Dis is hij schrijver. Hij woont op een zeer stille plek in een afgelegen vallei bij een rivier, ver bij alles en iedereen vandaan, slechts in het gezelschap van zijn geiten en zijn kippen. Een keurige man is het, die zich omringt met mooie spullen, maar die ook een bepaalde fascinatie heeft met vuil en stank. De ode die in het boek gebracht wordt aan groene zeep is hilarisch en uniek.
Eenzaam is hij ook, de hoofdpersoon in het boek. In interviews heeft Van Dis onthuld dat hij dat zelf ook is geweest, eenzaam en depressief. In die zin was het voor hem een noodzakelijk boek, dat vertelt hoe de hoofdpersoon omgaat met eenzaamheid en dwangmatige gedachten.
Die gedachten worden in het boek verwoord door de dialoog met de Binnenstem, die al vanaf de jonge jeugd van de hoofdpersoon zeer kritisch commentaar levert op al diens gedachten en handelen. Vol zelfspot legt de Binnenstem genadeloos de gebreken van de schrijver bloot.
In het buitengebied heeft als ondertitel ‘roman in verhalen’. Je leert de hoofdpersoon kennen door zijn waarnemingen van en interactie met anderen, via een zestal verhalen over de weinigen die hij in zijn isolement ontmoet. Het zijn archetypische wezens, waarvan de som het wezen van de hoofdpersoon vormt. In zekere zin vormen zij allemaal op hun eigen manier het spiegelbeeld van de hoofdpersoon.
Zonder al te veel over haar te verklappen, is Akiko (Japans voor briljant kind) wel een heel bijzonder romanpersonage. Ze is zeer belezen en kent geen eenzaamheid. Ronnie is een aandoenlijke puber uit een achterstandsmilieu, Rivka een voorbeeldige, elegante en inmiddels oude dame, die van grote invloed is geweest op de hoofdpersoon toen hij volwassen werd. De nogal venijnig beschreven Claire is zelf schrijfster en lezer. Zij vertegenwoordigt de kunst en vormt eigenlijk het bestaansrecht van de schrijver. Victor is een vluchteling met verminkte vingers, die opvallend genoeg de naam aanneemt van de overleden vader van de hoofdpersoon en Werner tenslotte, schoolvriendje van de schrijver, pleegde op elfjarige leeftijd zelfmoord omdat zijn vader fout was in de oorlog. Dit laatste personage heeft misschien wel de grootste invloed gehad op de hoofdpersoon.
In dit compacte en helaas wel wat dunne boek is niets toevallig. Dood en verval zijn thema’s die in zeer diverse gedaantes met regelmaat terugkeren. Toch wordt het nergens zwaar; de ironische stijl van het boek blijft lichtvoetig en in de wat archaïsche woordkeuze van Van Dis hoor je als het ware zijn kenmerkende stemgeluid doorklinken. Of het boek autobiografisch of niet is, doet er niet toe. De zwarte humor van Van Dis is ongeëvenaard. | 1pos
|
Flip werkt aan zijn detective-imperium. Hij heeft Fiks, een ijsbeer, als partner aangenomen en is overtuigd van zijn eigen grootsheid. Helaas moet hij het in zijn leven stellen met zijn werkloze moeder, een oudtante die niets anders doet dan op schoenwielen overal naartoe racen en zijn saaie beste vriend Dennis. Wanneer hij het mysterie van de verdwenen wereldbol probeert op te lossen, wordt hij naar zijn mening tegengewerkt door zijn omgeving en besluit hij om het geheim koste wat kost op te lossen.
Wat nu weer? is het tweede boek uit de reeks rond Flip Fiasco. Het is bijzonder grappig om te lezen hoe Flip overtuigd is van zijn eigen gelijk en talent als detective. De lezer (7+) heeft al snel door dat Flip op het compleet verkeerde spoor zit en de hints van zijn vrienden het liefst in de wind slaat. Fiks de ijsbeer zorgt voor de nodige hilariteit door gewoon een slome ijsbeer te zijn.
Graphic novels zijn ondertussen geen nieuw gegeven meer in kinderboekenland. Soms lijkt het alsof ze aan de lopende band verschijnen. Hoewel ze allemaal op hun eigen manier origineel uit de hoek proberen te komen, lukt dat niet altijd. Wat Flip Fiasco van gelijkaardige boeken onderscheidt, is de droge humor en het feit dat auteur Stéphan Pastis die van de eerste tot de laatste pagina vol weet te houden. Hij zou dit element zelfs nog meer mogen versterken. De auteur moet hier niet subtiel of gedoseerd mee omgaan. Zijn hoofdpersonage staat immers zo zelfverzekerd in het leven dat hij wel wat kan hebben.
Pastis is een bekroond Grieks-Amerikaans cartoonist. Eigenlijk heeft hij rechten gestudeerd, maar hij haalde niet genoeg voldoening uit zijn werk als advocaat. Voor zijn stripreeks Pearls before Swine met onder andere een rat, een varken en een geit in de hoofdrol liet hij zich inspireren door Peanuts en Dilbert. Dat is ook terug te zien in de manier waarop Flip Fiasco is getekend. Hij maakt gebruik van een duidelijke, maar wat slordige zwarte lijnvoering. Zijn personages hebben een gedrongen lichaamsbouw en een hoofd dat eigenlijk te groot is voor de romp. De stijl van illustreren is prettig en overzichtelijk en de prenten versterken de humor in de tekst. Hetzelfde geldt voor de opmaak. Een voldoende groot lettertype en bondige hoofdstukken bevorderen het leesgemak.
Een leuke meevaller is dat Flip Fiasco 2 – Wat nu weer? ook nog eens een behoorlijke verhaallijn heeft. Het verhaal is niet flinterdun en verhoogt de amusementswaarde. Het feit dat het grootste deel van de plot ronduit absurd is, eigenlijk begint het al bij de ijsbeer, valt daardoor niet op. De lezer is bereid het universum van Flip te aanvaarden zoals het is. Flip heeft een missie en zal die ondanks alle obstakels ook uitvoeren. Daarnaast heeft hij last van een extreem luie partner en een geheime aanbidster of is het de misdadiger die de wereldbol gestolen heeft? Naast dit tweede deel kwamen er reeds een derde en een vierde deel uit. Hopelijk weet Pastis in deze boeken dezelfde troeven uit te spelen, want Flip Fiasco en zijn ambities als detective zijn echt vermakelijk. | 1pos
|
Sonny zit al jaren in de gevangenis, hij heeft het er niet slecht, kan zijn dosis heroine dagelijk spuiten, is niet lastig.
Sonny is de zoon van een politieagent die zelfmoord gepleegd heeft. Er werd gezegd dat hij corrupt was.
De voormalige partner van de politieagent is zelf nog rechercheur.
Op een dag ontsnapt Sonny en begint de wraak.
Heerlijk spannen boek, tot op het einde en eigenlijk nog tot erna.
vier en een halve ster waard. Ik heb trouwens Harry Hole geen seconde gemist. | 1pos
|
‘Pindakaas en sushi 1’ is het debuut van Roderick Leeuwenhart. Het is niet alleen een boek dat de lezer laat kennismaken met de wereld van de animecon, maar ook een verfrissend staaltje creativiteit. Hoezo?
Als eerste is dat de kader waarbinnen het verhaal zich afspeelt. Leeuwenhart geeft een realistische weergave van de sfeer, setting en de activiteiten van een comic con (of welke con dan ook). Vooral de trefzekerheid en passie waarmee de auteur de atmosfeer weet te beschrijven zijn erg sterk, omdat iedereen die een dergelijk event heeft bezocht, het verhaal als een film voor zich zal zien.
Daarom komen binnen deze sfeervolle omgeving de thema’s ontmoeting en vriendschap uitstekend tot hun recht. Het verhaal laat op verschillende manieren zien hoe een ontmoeting met de ander van invloed op iemand kan zijn. Verder komen verschillende soorten vriendschappen aan bod, die associaties oproepen met de filosofie van Aelred van Rievaulx.
Daarnaast is het verfrissend hoe de verschillende kleinere verhaallijnen samen een geheel vormen. Deze constructivistische visie versterkt niet alleen de realistisch beschreven sfeer van een con, waar veel (vaak oppervlakkige, maar ook echte) ontmoetingen plaatsvinden, maar ook de thematiek van de ontmoeting en haar effect. Want hoeveel mensen treffen elkaar niet tijdens een event, spreken elkaar en beginnen op deze wijze een vriendschap?
Tot slot is de spontane, lichte schrijfstijl erg prettig om te lezen. Leeuwenhart heeft ook een heerlijk gevoel voor humor, dat de lezer zal laten grinniken tijdens het lezen.
Kortom, door een creatieve constructivistische benadering van de thematiek, gecombineerd een lichte humoristische schrijfstel is ‘Pindakaas en sushi 1’ een mustread en een heerlijke leeservaring! | 1pos
|
‘Petra Kruijt reist het liefst zo veel en ver mogelijk’ vermeldt het achterplat van Laat me jou zijn. Petra is een jonge auteur en heeft iets met San Francisco. Petra wil er worden gewekt. ‘Wake me up in San Francisco’ is het begin van Laat me jou zijn. Het begin van een bijzondere reis. ‘Op mijn koffiebeker kan ik iedere dag iemand anders zijn. Vandaag ben ik Sascha, iets hoogs in de boom bij een internationale hotelketen.’ Sascha begint haar reis op Schiphol om naar Dubai te reizen. Sascha geniet op Schiphol van een Grande Soy Latte. Van die Latte geniet Sascha in de vertrekhal op Schiphol. Ik zie het voor mij. Dat ik dat voor mij zie komt omdat Petra Kruijt uiterst minutieus beschrijft wat zich waar afspeelt. Zij laat de lezer deelgenoot zijn van tijd, plaats en omstandigheden. Dat is een prettig deelgenootschap. Laat me jou zijn laat zich lastig recenseren binnen de maximaal toegestane hoeveelheid woorden. Laat me jou zijn is een voortreffelijk boek. Diverse personages worden uitgebreid voorgesteld en krijgen een eigen gezicht. Bijna letterlijk. Het boek laat de lezer ontmoetingen meemaken die bijna levensecht zijn. Ontmoetingen met herkenbare en soms minder herkenbare mensen. Dialogen worden perfect weergegeven en nader uitgediept. Situaties worden haarscherp beschreven. Laat me jou zijn gáát ergens over. Over léven. Over hét leven.
Práchtig…!
Práchtig en een regelrechte aanrader…
Een boek om voor te gaan zítten. Óók na de tweede druk! | 1pos
|
Een tijdje geleden alweer las ik dit boek samen met Hanneke en Prowisorio, en al krabbelend over en weer wisselden we onze indrukken uit. Die waren grotendeels wel positief, maar heel super vonden we het boek niet. Naar mijn idee is Mutsaers in haar essays - met name in Kersenbloed - beter op dreef. Daarin is ze net zo maf, eigenzinnig en grillig als in haar romans, maar het wordt - anders dan in Koetsier Herfst - nergens te veel. Misschien geven essaybundels beter de ruimte aan de beweeglijkheid van Mustaers geest. Misschien is Mutsares brein wel te springerig voor romans, omdat je in romans toch een plot verwacht en die plot bij haar al snel wordt verstoord door al die invallen die over elkaar heen buitelen. Ik weet het niet.
Toch heb ik mij met Koetsier Herfst ook wel weer vermaakt. Het boek draait naar mijn idee vooral om het recht op eigenzinnige verbeelding, hoe radicaal ook, en om hoe te handelen als je door die verbeelding en je overtuigingen buiten de consensus staat. De hoofdpersoon bijvoorbeeld was ooit in rouw gedompeld door de dood van zijn kat, en is bijna verliefd op zijn Nokia-telefoon. Allemaal volgens de conventies nogal ongewoon of zelfs belachelijk, en dat weet hij, maar hij claimt wel het recht te mogen voelen wat hij voelt. Zijn geliefde is fanatiek vegetarier en dierenactiviste, gaat daarom over haar nek bij elk conventioneel restaurant dat ze tegenkomt, en bewondert bepaalde gedichten van Bin Laden. Eveneens nogal ongewoon, evenals de plasseks die ze met haar manlief heeft en het voortdurende gemasturbeer van manlief, maar ook zij claimt het recht te mogen voelen wat ze voelt. En Mustaers zelf komt in al haar boeken steeds met behoorlijk onconventionele standpunten, zinnen en invalshoeken. Het ´gewone´ vindt ze te makkelijk en te weinig uitdagend, haar stijl is een voortdurend pleidooi voor het ongewone.
Die ongewoonheid en het radicale pleidooi daarvoor vond ik wel mooi. Ook mooi vond ik dat die ongewoonheid niet heilig wordt verklaard of als onproblematisch wordt geschetst. Het radicale dierenactivisme is bijvoorbeeld niet vol te houden voor de hoofdpersonen, de radicale vegetarische standpunten al evenmin. Ook de liefde tussen de hoofdpersonen kan in deze wereld geen stand houden, vermoedelijk o.a. omdat beide personages te zeer buiten de conventies staan en dat niet eindeloos kunnen volhouden. Maar aan de andere kant heeft die liefde ook wel iets bewonderenswaardigs, en dat radicale dierenactivisme eigenlijk ook wel. En de eindeloze plasseks en masturbatiepassages zijn vermoeiend om te lezen, maar het is voor de lezer weer eens wat anders dan conventionele seks, en in die zin wel weer een prettige afwisseling.
Ik heb mij kortom best vermaakt met dit boek, ook al werd de originaliteit ervan mij soms wat te veel. En het pleidooi voor onconventionele verbeeldingskracht beviel mij zelfs prima. Dus ik ben wel weer tevreden dat ik dit boek gelezen heb. | 1pos
|
Cryptische gedichten, een genootschap opgericht in 1765, een journaliste, een professor in de literatuurwetenschappen en tot slot een troonwisseling. Al deze ingrediënten zitten in De Wraak van Vondel, het debuut van duizendpoot Frank van Pamelen. Dit is zijn eerste literaire thriller maar eerder verschenen er al boeken voor kinderen en vol versen.
Als Willem Alexander op het punt staat zijn moeder Beatrix op te volgen, blijkt een dood gewaand genootschap springlevend. Journaliste Maaike de Reede, werkzaam bij nrc.next lijkt te zijn uitverkoren om aan de hand van cryptische gedichten een eeuwenoud geheim te openbaren. Hier is zij zich echter in het begin niet van bewust. Zij volgt haar journalistieke voelsprieten naar een spraakmakend verhaal.
Professor Olivier Huizinga wordt in Leiden, door zijn dochter Eline, opmerkzaam gemaakt voor de eerste vondst van Maaike en besluit richting Amsterdam te vertrekken. Zijn kennis van de historie van de literatuur heeft hem iets belangrijks doen beseffen, wat hij absoluut met Maaike moet delen.
Wat volgt is een bizarre tocht door het heden en verleden van Amsterdam en een van zijn beroemdste bewoners, Joost van der Vondel. Dichter en schrijver, maar vooral lid van het genootschap Het Wit Lavendel. De grote kennis van de professor samen met de drive van Maaike maken het een zeer boeiend boek om te lezen.
De Wraak van Vondel is het beste te omschrijven als fictie met een grote dosis feiten in de vorm van gedichten, maar ook gebeurtenissen uit het verleden. Op sommige momenten in het boek slaat deze balans een beetje door naar de feiten. Toch weet Frank van Pamelen de draad weer op de pakken en het verhaal verrassende twisten te geven.
Leuk is om bekende plekken in Amsterdam tegen te komen in het verhaal en daar meer bijzonderheden over te lezen. Het boek is tegelijkertijd informatief als spannend. Een vergelijking met de grote meester Dan Brown dringt zich uiteraard op. Frank van Pamelen weert zich echter kranig en is er in geslaagd de Amsterdamse/Nederlandse tegenhanger te schrijven op basis van de Nederlandse geschiedenis.
Als lezer voel je direct onderdeel van de zoektocht naar de waarheid. Je puzzelt als het ware mee. De functie van professor is zeer duidelijk, hij begeleid Maaike en de lezers met kennis over het literaire verleden. Hierin zit namelijk de boeiende ontknoping van het plot verstopt. De combinatie van de gedichten, schilderijen, associaties en anagrammen maken het een prachtig plot. Zoals Frank van Pamelen het omschrijft, Hart en Hoofd zijn een steengoede combi.
Frank van Pamelen heeft de spanning in het boek gecreëerd door de vraag, in het heden, wie bij wie hoort en wat hun drijfveren zijn. Hierin weet hij wederom met verrassingen op de proppen te komen. Daarnaast is er de continue onderhuidse spanning van dreigende gebeurtenissen. Tot en met het laatste hoofdstuk blijft de lezer in spanning.
Een compliment ook voor de cover, on-thrillerachtig, associatie met een roman, maar zeer passend bij het boek. | 1pos
|
goedgeschreven, echte literaire thriller. ,De boeken van Lieneke Dijkzeul blijven verrassen en de kwaliteit is constant. Dit lijkt een tegenstelling maar is het niet. In haar thrillerreeks over Paul Vegter is geen minder deel te vinden. Wel zijn het vier verschillende boeken wat betreft plotontwikkeling, onderwerpen en thema's.
Aan Paul Vegter en zijn collega's Talsma, Brink en Renée in Verloren zoon de taak om de gruwelijke moorden op twee weinig sympathieke slachtoffers op te lossen. De een is een gepensioneerde militair die obsessief bezig is om zijn lichaam in topconditie te houden. Zijn vrouw beschouwt hij als een huissloof. Het andere slachtoffer is een huisarts die zich meer bekommert om zichzelf, status en geld dan om zijn patiënten. Twee moorden in korte tijd in een kleine stad: toeval of is er een verband?
Elders in de stad wil Ferry zich ontworstelen aan het criminele web waarin hij verstrikt zit. Hij wil zijn leven weer in eigen hand nemen. Maar eerst wil hij wraak nemen.
In Verloren zoon vallen de complexe relaties op: tussen vader en zoon, man en een veel jongere vrouw, dominante man en onderdanige vrouw, vader en dochter.
De vader en de zoon raken elkaar kwijt in hun verdriet om het verlies van hun zoon/broer. Ze leven langs elkaar heen. Verachten elkaars manier van leven zonder te zien dat ze meer delen en meer op elkaar lijken dan ze denken.
Paul Vegter heeft iets van een relatie met collega Renée. Renée is net zo oud als zijn dochter. Vegter raakt in verwarring, zonder dat hij het in eerste instantie doorheeft. De relatie gaat wringen, want welke plek neemt Renée in. Een vervangster van zijn overleden vrouw? Een nieuwe dochter? Of toch een nieuwe relatie?
Lieneke Dijkzeul analyseert deze relaties heel nauwkeurig. Zakelijk zonder kil te worden. Warm en betrokken zonder sentiment. En precies genoeg woorden, niet te veel en niet te weinig. Het lijkt wel of Lieneke Dijkzeul alle woorden en zinnen zorgvuldig op een weegschaaltje weegt alvorens ze op te schrijven.
Er zijn thrillerauteurs die zo mooi schrijven dat de plot, het pageturnergehalte en de bijbehorende spanning in gevaar komt. Gelukkig is daar bij Lieneke Dijkzeul geen sprake van.
Verloren zoon roept een dubbele reactie op bij de lezer. Enerzijds snel door het verhaal heen willen jagen om te weten hoe het verder gaat. Anderzijds genieten van de mooie observaties, beschrijvingen en het taalgebruik.
Verloren zoon is een spannende, goedgeschreven, echte literaire thriller. Het zou mooi zijn na de vele nominaties voor haar eerdere boeken als Lieneke Dijkzeul voor Verloren zoon een mooie prijs in ontvangst zou kunnen nemen: de Gouden Strop of de Diamanten Kogel. Het boek verdient het zeker. | 1pos
|
Veelschrijver Clive Cussler en zijn vriend Justin Scott begonnen met De jacht en De saboteur aan een reeks thrillers rondom een nieuw hoofdpersonage: Isaac Bell, een rijzige man gekleed in een wit kostuum, zich elegant bewegend met zijn twee meter lange, slanke lichaam en een dikke snor die zijn bovenlip bedekt en dezelfde goudblonde kleur heeft als zijn dikke haardos. De inmiddels tachtigjarige Cussler bewijst met deze serie opnieuw dat hij de grootmeester van de avonturenroman is, en heeft met Justin Scott een maatje dat hem uitstekend aanvoelt en aanvult. De spion is het derde deel in een nu al zeer noemenswaardige reeks.
We schrijven het jaar 1908. De wereld lijkt af te stevenen op een (Eerste) Wereldoorlog. De grote landen willen internationale macht en de onderlinge spanningen lopen hoog op. Er is een marinewapenwedloop aan de gang, waarbij diverse machthebbende naties met elkaar rivaliseren om de modernste vloot te bouwen. Deze internationale concurrentiestrijd gaat zo ver dat er zelfs dodelijk geweld wordt gebruikt om de ontwikkelingen bij andere naties te stoppen. Er wordt gespioneerd om te zien hoe ver de bondgenoten en de vijanden staan wat betreft de bewapening, de bepantsering en de voortstuwing. Welke nieuwe uitvindingen kunnen een slagschip kwetsbaar maken? Welk geschut heeft een groter bereik? Welke torpedos komen verder?
Wanneer een aantal zeer belangrijke Amerikaanse marineleiders wordt vermoord, wordt het Van Dorn Detective Agency ingehuurd om deze omvangrijke zaak te onderzoeken. Privédetective Isaac Bell, de meest gelauwerde en gevreesde detective van Amerika, heeft de taak de moordenaars te vinden en de misdaden op te lossen. Hij komt daarbij een allesomvattend project op het spoor, waarin internationale spionage een grote rol speelt en een mysterieuze persoon, de spion, de touwtjes in handen lijkt te hebben. Wie dient hij, en met welk doel? En belangrijker nog: wie is hij?
Waar de populaire Cusslerreeksen met Dirk Pitt en Kurt Austin zich voornamelijk in het heden of de nabije toekomst afspelen, neemt Clive Cussler de lezers van deze serie aan de hand van Isaac Bell mee naar het begin van de twintigste eeuw. Het is de periode waarin diverse criminele organisaties de dienst uitmaken in bepaalde gebieden. Zo is Commodore Tommy Thompson de leider van de beruchte Ierse bende 'The Gophers'. Zijn kroeg, 'Hells Kitchen', is de gevreesde uitvalsbasis voor moordlustige schurken; in de toekomst zal zij uitgroeien tot een prominente buurt van de New Yorkse onderwereld. Cussler heeft duidelijk grondige research gedaan, komt met werkelijk bestaande locaties en personen, en geeft een filmisch beeld van een mistroostige, gevaarlijke en eigenaardige omgeving.
De spion vertelt het verhaal van grimmige scheepswerven, sterke slagschepen, krachtige torpedos en omvangrijke havenfiguren die alle een rol spelen in de heftige strijd om de beste marinevloot. Duitsland, Engeland en Japan beschikken over sterke slagschepen, dus als de Verenigde Staten nieuwe territoriale gebieden in de Grote Oceaan wil verdedigen, zullen ook zij met een krachtige vloot moeten komen. En dat is precies waar de Amerikanen mee bezig zijn. Maar spionnen van de concurrerende landen willen de Amerikaanse vlootopbouw saboteren, met zelfs moord als wapen. Zoals het een goede privédetective betaamt, is het aan Isaac Bell dit te voorkomen. Plaats hem gerust in het rijtje James Bond, Sherlock Holmes en Hercule Poirot, want hij bezit eenzelfde elegantie. Maar misschien is hij het best te vergelijken met Dick Tracy, een heldhaftige detective, bedacht door tekenaar Chester Gould en opererend in dezelfde periode als Bell. Beiden zijn koelbloedig, zelfverzekerd, onaantastbaar en ware meesters van een-op-eenduels.
Hoewel hij al een aantal succesvolle series op zijn naam heeft staan, behoort de Isaac Bellreeks tot het beste van Clive Cussler. Spannende avonturen in een interessant tijdperk vol technische uitvindingen en belangrijke ontwikkelingen, met daarbij leuke feitjes over het spoorverkeer, de scheepsbouw en de automobielindustrie. Geschikt voor zowel mannen als vrouwen, is ook De spion een garantie voor vermaak. Isaac Bell zal iedereen veroveren en het lijkt mij een kwestie van tijd voor we hem ook op het witte doek te zien zullen krijgen. Stap in op de Isaac Bell-locomotief en laat je meevoeren, maar pas op: de trein rijdt in een moordend tempo en stopt nergens! | 1pos
|
Het verleden kun je heel lang verborgen houden, soms voor altijd. Maar heel vaak komt het ook weer boven water en zul je er mee moeten afrekenen, goedschiks of kwaadschiks. In 'Verborgen verleden' gaat rechercheur Ava van Amstel op zoek naar de moordenaar van een jonge vrouw die bij graafwerkzaamheden in een tuin gevonden wordt. Zij is jaren geleden vermoord en onder een terras verstopt en Ava moet diep in het verleden duiken om het geheim van haar dood te ontrafelen.
Hierbij wordt ze op de hielen gevolgd door een onderzoekster die werkt aan een efficiëntie-evaluatie van de recherche en die Ava op de zenuwen werkt, en wordt ze gestalkt door iemand die iets schijnt te weten over Ava's verleden. Wat gebeurde er die snikhete dag in 1999; welk geheim houdt Ava verborgen?
'Verborgen verleden' is het tweede boek met Ava van Amstel en haar partner Rob Welsman in de hoofdrollen. Rob Welsman is weer aan het werk, nadat hij aan het eind van het vorige boek zwaargewond is geraakt. Ava is een krachtige persoonlijkheid met ruwe randjes maar ook met kwetsbare kanten en Rob is de ideale sidekick, rustig maar met genoeg pit om Ava in toom te kunnen houden. Het boek is vanaf het begin boeiend, onder andere door de intrigerende perspectiefwisselingen met steeds nieuwe stukjes informatie die het verhaal op tempo en afwisselend houden.
Geheimen; ze zijn slopend, ze zijn funest voor je gemoedsrust en ze maken eenzaam. Maar wanneer geheimen eenmaal niet meer verborgen zijn, bieden ze ook opluchting en de mogelijkheid tot vooruitkijken. Dat besef dringt langzaam door tot alle betrokkenen.
Ik heb 'Verborgen verleden' met veel plezier gelezen. Els Ruiters heeft bewezen in verschillende genres thuis te zijn, waaronder jeugdboeken en chicklits. Wat mij betreft mag ze haar schrijftalent op korte termijn weer botvieren op een nieuw avontuur van Ava en Rob!
(Dit boek heb ik in 2013 gelezen en dit verslag is toen al gemaakt voor een andere boekensite. Omdat ik nu deel drie in de serie met Ava van Amstel voor Hebban ga recenseren, heb ik dit verslag nog eens opgezocht en zag dat het niet hier op Hebban stond. Bij deze daarom alsnog) | 1pos
|
Meer dan een jaar geleden startte een kleine Vlaamse uitgever een prestigieus project: De Gentasia Awards. Aanvankelijk zonden er binnen een jaar 3 bundels uitgegeven worden voor kinderen, jeugd en volwassen geschreven door Nederlandse en Vlaamse beginnende en meer gevorderde auteurs. Daarnaast zou er een festival georganiseerd worden waar de Awards uitgereikt zouden worden.
Het duurde allemaal iets langer dan gepland en ipv 3 bundels verschenen er 6 bundels. De eerste Awarddag wordt in augustus van dit jaar voor het eerst in Gent gehouden.
Door het lange wachten is er een hechte groep van "Gentasianen" ontstaan van veelal beginnende auteurs die elkaar helpen in allerlei schrijfzaken.
Voor de 70 auteurs van de 6 bundels zijn de Gentasia Awards langzamerhand uitgegroeid tot veel meer dan een publicatie in een bundel. Enkelen onder hen publiceren bij Annibo een boek en Ik ikzelf mocht 2 bundels samenstellen die in augustus van dit jaar uit zullen komen onder de naam Gouden Pockets.
Antoine Bomon is een uitgever die kansen biedt aan vele genre auteurs. Ik vind het een sympathiek project. | 1pos
|
John Connolly is een van die auteurs die in Nederland helaas nog zwaar ondergewaardeerd wordt. In zijn geboorteland Ierland, maar ook in Engeland en Amerika is deze auteur, sinds het uitkomen van zijn eersteling Een dode ziel, een beroemdheid.
Eigenlijk krijgt de lezer met dit boek twéé verhalen voor de prijs van een. Deze kloeke uitstekende vertaling bevat 487 pagina´s, en halverwege wordt een van de begonnen verhaallijnen afgerond. Charlie Parker, gewezen politie-agent en weduwnaar, weet de samenhang te ontrafelen tussen enkele moorden die dertig jaar geleden plaatsvonden, en een aantal recente. Dit alles terwijl hij eigenlijk wanhopig op zoek is naar de moordenaar die zijn eigen vrouw en jonge kind heeft omgebracht. Charlie Parker krijgt te maken met enkele moordenaars in wel zeer onverwachte gedaantes
en dat kan zelfs van de slachtoffers gezegd worden. Om het leesplezier niet te bederven, zeg ik hierover verder niets.
Veel auteurs zouden het na het ´eerste verhaal´ al wel voor gezien houden. De rauwe emoties, indringende karakters en intelligente plot maken van dit eerste deel al een compleet boek. Een boek dat de lezer doet verlangen naar meer. Gelukkig wordt de lezer dus op zijn of haar wenken bediend, en mag hij of zij doorlezen tot ook de tweede verhaallijn is afgerond. Waarna je toch echt even letterlijk en figuurlijk moet uithijgen. Hoewel Een dode ziel gevolgd werd door nog drie delen Oud kwaad, Engelen der duisternis en De witte weg (verschijnt deze zomer), lijkt het me niet raadzaam om alle vier deze boeken achter elkaar uit te lezen. Daarvoor is de schrijfstijl van Connolly te indringend. | 1pos
|
Cathy Halmans is een pseudoniem. Ik kan er helaas niet achterkomen wie het is.
Het boek gaat voornamelijk over Laura en Simon. Laura valt op door haar rare petje en Simon omdat hij sjouwt met een onhandig pakket. Twee jonge mensen die op een late vrijdagavond voor kerst dezelfde trein naar huis nemen. Op dat moment weten ze niet dat ze beginnen aan een reis die hun leven zal veranderen. Laura Klein Olberdink is net kwaad weggelopen bij haar afspraakje na een volkomen mislukt avondje uit. En ze had het al zo moeilijk met haar leeftijd, overheersende moeder, bazige zuster, dominante vriendin, verkeerd gekozen vriendjes en werk dat haar maar matig bevalt. Simon van Brakel heeft net voor het laatst afscheid genomen van zijn collega's. Begin dertig: baan kwijt, een vriendin die hem in de steek heeft gelaten en hem zijn huis heeft afgetroggeld. Anderen verbazen zich erover dat hij zo laconiek blijft onder al die tegenslagen, maar dat komt doordat hij zich na die verschrikkelijke gebeurtenis in zijn jeugd heeft voorgenomen zich nergens meer boos over te maken. Tijdens een reis met hindernissen komen Laura en Simon erachter dat ze lotgenoten zijn. Ze vertellen elkaar hun geheimen als ze noodgedwongen een nacht en een dag samen doorbrengen. Dan maakt een dramatische gebeurtenis een abrupt einde aan die vertrouwelijkheid. Opeens staan ze er weer alleen voor en moeten ze keuzes maken, keuzes die niet alleen belangrijk zijn voor henzelf maar ook voor de ander.
Mocht je denken waarom leest ze nu pas een kerstverhaal? Ik heb er heel lang op moeten wachten bij de bieb. De cover is heel kerstig en hoort perfect bij de titel. Het is een heerlijke feelgood roman. Ik houd niet zo van dat zoetsappige, maar dat was dit verhaal helemaal niet. Het leest heerlijk weg! Ik geef het 4 sterren! | 1pos
|
Spanning, humor en ontroering wisselen elkaar snel af en wegleggen is nauwelijks een optie. Eenmaal begonnen met lezen wil je meer weten, hoe komt deze man in zo'n destructief leven terecht en hoe gaat hij zich hieruit redden?
De ik-persoon is Nik Speelman, (bij vlagen ongewenst) vader, verlaten door zijn vrouw en werken laat hij aan zijn personeel over. Lurkend aan een fles Shiraz gaat hij in op een 'unique business proposal' dat in zijn mailbox verschijnt, afkomstig van een van China's leidende ingenieursbureaus...althans zo beweert de Sales Director Mr. HongZang. Twee weken later, nuchter en klaar voor een nieuwe start zal de ontmoeting met deze HongZang zijn leven inderdaad voor altijd veranderen...
De vader/zoon relatie tussen zowel Nik en zijn zoon als Nik en zijn vader (en heel even ook tussen de vader en de opa van Nik) wordt ontroerend en treffend beschreven, bij vlagen adembenemend.
De schrijfstijl is snel, vol nietsontziende humor en pakkende reflecties ("Wazig beeld van de demonen die ik onder de tafel dronk").
Vanwege de levendige schrijfstijl, de voortrazende plot, en uiteindelijk het verrassende einde een 5 sterren boek. | 1pos
|
Neverwhere - Neil Gaiman
He had gone beyond the world of metaphor & simile into the place of things that are, and it was changing him ....
I have no clue what it is about Neverwhere that kept me reading, but I do know I really really enjoyed this book.
Eventhough the themes this tale touches upon are quit grown up, the way Neil Gaiman strings his words together read like a deliciously dark fairytale.
In this book the villains turned out to be far more interesting than even the protagonist. My favorite character will forever be Marquis de Carabas, in the book as well as in the tv series. Although he is a man of his word, he is also shady and sarcastic in the funniest way and you have to make sure he is not bamboozling you.
I think the reason I could not put the book down, is the fact that the plot was totally unpredictable and felt like it was all over the place ... In other words Neverwhere could end up just about anywhere. But in the end it turned out to not only have a decent plot but also one that wrapped up just enough to keep you wanting more ...
The writing is delightfully literary, but if you are not into batsh*t crazy ... this book might be hard to finish despite the magnificent words and phrases. However if you do not have a problem getting lost and are curious just how deep the rabbit hole goes ... by al means pick this one up. | 1pos
|
MIJN MENING OVER DE COVER:
Een foto van een eenzaam en verdrietig meisje die exact de inhoud weergeeft.
MIJN MENING OVER DE INHOUD:
Deze roman is geschreven vanuit de gedachten en waarneming van de zesjarige Mieke, die zeer slecht ziend is. Haar verhaal speelt zich af op een internaat in de jaren 50 en 60 waar voornamelijk nonnen de scepter zwaaien en het geloof een grote rol speelt. De nonnen kennen geen compassie, slaan er lustig op los, voor bijna niks volgen er zware straffen.
Mieke kan maar moeilijk wennen en huilt vaak. Gelukkig heeft ze al vlug vriendinnetjes. Ondanks het zware en trieste leven op het internaat proberen de meisjes er iets leuks van te maken, spoken ze van alles uit, is er een toneel- en muziekgroepje, gaan ze de stad in, krijgen ze dansles en wordt stiekem veel gelachen.
Mieke heeft het gevoel nergens meer thuis te horen. Ze is al te lang uit huis en als twee vriendinnen na het behalen van hun MULO diploma het internaat verlaten komt dit onbestendige gevoel keihard binnen. Ze zoekt een uitweg en denkt die gevonden te hebben.
Het verhaal wordt goed, realistisch en met humor beschreven. De auteur debuteerde met deze roman. Ze kon zich zeer goed inleven, omdat ze zelf een visuele beperking heeft.
Een prachtige roman voor de liefhebber van de vroegere kostschoolverhalen, maar dan in het echt. | 1pos
|
Het niet al te dikke boek van 230 pagina´s heeft mij verrast. Lotte Hendrickx was voor mij een onbekende auteur. De cover ziet er spannend uit. Het verhaal in dit boek wordt verteld door de hoofdpersoon Pieter L. Hij vertelt hoe de grafkelder geopend wordt en wat hij dan ontdekt. Dit wordt tot in detail verteld. Verder wordt de lezer ook getrakteerd op de gedachten van Pieter L. , die soms terug gaan naar het verleden. Op deze manier weet Lotte Hendrickx de lezer helemaal in het verhaal te betrekken. Zelf werd ik vanaf het allereerste begin helemaal geboeid. Door het hele verhaal heen worden allerlei korte geschiedenisfeiten verwerkt oa over de VOC en de WIC. Veel voorstudie zal Lotte ook gedaan hebben hierover, maar ook over andere zaken. O.a het mummificeren. Wat uitgebreid uitgelegd wordt. Door een flink stuk humor wat Lotte verwerkt in haar boek wordt het een heerlijk boek om te lezen. Vreselijk lachen moest ik om het stukje waarin Pieter vertelt over de meester die naar zijn bediende belde om te horen of er iets gebeurd was. Misschien voor een enkele lezer kan het lastig zijn dat er ook enkele Engelse en een zeer klein gedeelte Franse dialogen in verwerkt zijn. Maar goed. Ook al beheers je die talen niet, dan zijn er altijd nog woordenboeken. Maar met een beetje basiskennis kom je daar wel doorheen. Wat ook heel verleidelijk en smakelijk in dit boek was waren de extreem dure en luxe maaltijden die Pieter verorberde samen met de meest uiteenlopende dranken. De rijkdom van Pieter straalde daar van af. Ook de arrogantie van de rijke Pieter…gaf mij af en toe een glimlach.
Dit boek las als een trein en naarmate het eind van het boek naderde begon ik mij steeds meer af te vragen hoe dit boek ooit tot een eind zou komen en vond Pieter een antwoord op zijn vragen?
Om dit te weten te komen moet je echt het boek lezen…Heel verrassend eind. En als je dit eerste deel eenmaal gelezen hebt, weet ik zeker dat je ook het tweede deel wilt lezen wat in 2015 uit gaat komen.
Bij mij smaakte het boek naar meer. Zowel letterlijk als figuurlijk. Achterin het boek schrijft Lotte zelf dat zij bang was dat het boek te dik zou worden en dat ze het daarom maar in twee delen heeft verdeeld…..nou wat mij betreft is het zeker niet te dik en had ik het mooier gevonden als het boek in 1 deel uitgegeven zou worden. Maar ja, … ik wacht geduldig het tweede deel af en reken maar dat ik wil weten hoe het afloopt. | 1pos
|
Een heel mooi boek dat mij zeer ontroerde. Zeer de moeite waard om te lezen! | 1pos
|
Het is makkelijk en verleidelijk om dit boek te vergelijken met de andere twee. Als je het boek op zichzelf ziet dan is het heerlijk leesbaar en MOET het uit. Bijzonder aan dit boek is dat wanneer je het uit hebt je continue het gevoel hebt dat er op je wordt gelet. Ik heb het met veel plezier binnen een dag uitgelezen. | 1pos
|
Tess heeft prima gebruik gemaakt van haar schrijftalent. Het is een boek om lekker van te geniet en zo vlot geschreven is dat je het in een dag uitleest. Het thema en het gebruik van de historische feiten uit het Italië van de tweede wereld oorlog is erg goed gedaan. De ontwikkeling van het verhaal en het plot zijn leuk bedacht en prima verwerkt. Misschien alleen wel wat makkelijk te voorspellen. Het verhaal is dus eigenlijk te kort maar het doet niets af aan de 4-sterren die het zeker waard is. Je zal Tess er zeker in herkennen. | 1pos
|
Een boek dat je niet snel weglegt, een beetje gruwelijk, retespannend, soms ongelooflijk creepy en zelfs een vleugje romantisch. Zo hoort een echte thriller te zijn …. toch!!??
http://josesprakeloos.blogspot.nl/2014/07/jilliane-hoffman-de-snijkamer.html | 1pos
|
Cecilia vindt een brief van haar man, die aan haar gericht is, maar die ze pas mag openmaken als hij dood is.
Zal ze het nu vast lezen, of niet?
Tess verlaat samen met haar zoontje haar man, nadat hij bekend heeft verliefd te zijn op haar beste vriendin.
Rachel rouwt om haar dochter, die 25 jaar geleden op 17-jarige leeftijd is vermoord.
Alle drie de vrouwen hebben één ding gemeen: ze komen uit Sydney en hebben allemaal met het kleine buurtschooltje St.Angela’s te maken.
Ze kennen elkaar nauwelijks, maar door een samenloop van omstandigheden komen hun levens op een gegeven moment samen.
Het verhaal begint lekker luchtig met de verhaallijn van Cecilia; zij is Tupperware-consulente, voorzitter van de oudercommissie, heeft drie kinderen en haar man is een knappe vent die samen met zijn moeder en vijf broers veel aanzien heeft in de kleine buurtgemeenschap. Maar al snel wordt het spannend als Cecilia de brief van haar man besluit te lezen. Wat volgt zijn diverse geheimen en mysteries in het leven van de drie vrouwen.
Moriarty weet zich erg goed in haar personages te verplaatsen. De gedachtes van een 17-jarige worden net zo goed en realistisch verwoord als de daden en hersenspinsels van een 70-jarige.
Er is geen moment dat het verhaal inzakt of saai wordt. Zelfs niet, als halverwege het boek alle geheimen voor de lezer bekend zijn. Het is intrigerend om te lezen hoe de levens zich zullen ontwikkelen door alles wat er in het verleden is gebeurd en waar nu de gevolgen zichtbaar van worden.
Het zet je zelf ook aan het denken: wat zou ik doen in deze situatie?
Het plot is erg goed in elkaar gezet en mede door de humoristische stukjes en omschrijvingen is het een erg vermakelijk, spannend en onderhoudend verhaal geworden.
”Nu ze vlak voor hen stond, herinnerde Tess zich Cecilia’s gezicht heel goed. Ze had een klein, smal gezicht, de vlechten waren vervangen door zo’n vlotte, artistieke bob, een belangstellende, open blik, een opmerkelijke overbeet en twee belachelijke grote kuilen in haar wangen. Ze was net een mooie, kleine fret.”
Is het boek een thriller, een roman of misschien een chicklit? Het is moeilijk om in een hokje te stoppen en daarom toegankelijk voor vrijwel iedere enthousiaste lezer.
Liane Moriarty woont met haar man en kinderen in Sydney, waar ze is geboren als oudste van zes kinderen. “Het geheim van mijn man” is haar vijfde boek en deze belandde in twee weken tijd op nummer 1 op de New York Times bestsellerlijst. | 1pos
|
Heb het boek in adem uitgelezen fijne schrijfstijl en een heerlijk verhaal.
Het einde is open en hoop ook op een vervolg | 1pos
|
Een boek, dat je een inkijk geeft bij de gang van zaken rond de verkiezing van een nieuwe paus. Afkomst en herkomst zijn duidelijke keuzebepalingen, ook, althans hier in dit boek, bij de "heren" kardinalen. Want juist dit "heren" vormt een belangrijk thema voor de schrijver.
Het boek begint heel traag, maar naarmate de pagina's hogere nummers krijgen, wordt het boek steeds interessanter. Ik heb dit boek met veel plezier gelezen. | 1pos
|
Remus en Florencia ontmoetten elkaar eind jaren 80. Het zijn de tirannieke jaren van Roemenië. Florencia een zigeunerin en behoort tot de Romafamilie en Remus een Roemeen. Het is een verboden relatie tussen deze twee en ze tevens moeten ze oppassen voor de Securiate agenten . Deze zijn overal en luisteren met alles mee. Remus woont bij zijn grootmoeder omdat zijn ouders door de Securiaten zijn meegenomen en hij droomt ervan om een beroemd dichter te worden.
Het boek is opgebouwd in drie delen . Het eerste deel is het verhaal van beide werelden Rrom genoemd. Het zijn zeer verschillende werelden met o zo zeer verschillende regels en tradities. Beide werelden kijken op elkander neer. Maar ondanks alles worden deze twee mensen verliefd en smeden ze een plan om uit dit strenge regime van Roemenië te ontsnappen. Het eerste deel boeit enorm omdat je een kijk krijg in beide werelden. De schrijfstijl is prachtig en het verhaal raak je hoe twee o zo verschillende mensen samen naar een toekomst kijken en dromen hoe die eruit zal kan gaan zien.
Het tweede deel behandelt het leven dat ze proberen op te bouwen na de ontsnapping en hoe ze zelf ook veranderen. Beide doen hun uiterste best maar krijgen ook tegenslagen en groeien ze qua interesses iets uit elkaar,ondanks alles lees je tussen de regels door dat de liefde tussen hen beide blijft.
In het derde deel krijg je te zien hoe sterk je moet zijn om te kunnen overleven en niet bij de pakken neer moet zitten.
Drie delen die ieder zo hun eigen verhaal hebben en samen ÉÉN prachtig verhaal vormen. Je wordt het verhaal ingezogen en laat je niet meer los tot het uit is. Alle drie de delen hebben zo hun eigen ik voor het verhaal en het bevat verschillende ingrediënten zoals,drama,hoop,verlangen en tegenslagen dit alles bij elkaar is het een boeiend en prachtig boek . Boeiend en fascinerend geschreven en hierdoor leest het makkelijk een debuut om trots op te zijn. | 1pos
|
Zuur begint met het feit dat de dochter van plastisch chirurg Daphne den Hertog , Cara, op een feest wordt aangevallen met een bijtend zwavelzuur. Haar gezicht en hals worden voor het leven verminkt. Dit trekt een zware wissel op de psyche van Cara en daarom wordt psychologe Kathleen Verlinden gevraagd om Cara te begeleiden in haar herstel. Ondertussen worstelt Kathleen zelf ook met haar verleden en neemt een aantal drastische beslissingen..
Het boek start met een hele sterke proloog. Hiermee wordt Zuur direct op scherp gezet, de lezer heeft direct meer informatie als de personen in het verhaal. Deze leven nog in grote verwarring. Dit is heel sterk en geeft het boek zeer zeker extra spanning.
Anja Feliers heeft een vlotte pen en zet de personages heel sterk en beeldend neer. De worsteling van Cara met haar emoties, maakt dat je als lezer een arm om haar heen zou willen slaan. Wat heeft het meisje het zwaar met haar verminkte lichaam, maar ook met haar moeder.
De karakter van Daphne is sterk en tegelijkertijd tenenkrommend, je zou haar eens goed door de war willen schudden en haar vertellen wat echt belangrijk is in het leven. Anja Feliers is erin geslaagd een controversieel karakter neer te zetten, welke van de bladzijden spat..
In Zuur is er meer ruimte voor Kathleen persoonlijk, als in eerdere boeken. Anja Feliers vertelt ook dat ze vond dat dit nodig was en dit is zeker waar. Na een bijrol in eerdere boeken, krijgt Kathleen een menselijkere kant met de worsteling met haar verleden. Niet langer is zij de "perfecte" psychologe, welke voor alles een oplossing lijkt te hebben. De cliffhanger op de laatste bladzijden van Zuur maakt dat je verplicht wordt het volgende boek van Anja Feliers te gaan lezen. | 1pos
|
Dit boek gaat over de 2WO. Er worden 3 personen gevolgd die uiteindelijk via verschrikkelijke wegen bij elkaar komen.
Wat maakt de oorlog veel kapot bij Nazi-officier, de Joods meisje uit Polen en een meisje uit Roemenië wat in een Lebensborn-kliniek geplaatst wordt. Maar wat betekenen ze veel voor hun naaste.
3 totaal verschillende werelden maar allemaal uit op rechtvaardigheid en gevuld met liefde.
Een heftig boek maar met een prachtig einde! | 1pos
|
Echt een machtig boek. Een page turner van zeer groot formaat. Het heeft een spannend plot en het verhaal is zeer origineel. Mensen met een groot verbeeldingsvermogen zijn gewaarschuwd want het kan er zwaar aan toe gaan. Eén van de beste thrillers dat ik ooit gelezen heb. Een extra weetje: de filmrechten van dit boek zijn inmiddels verkocht. | 1pos
|
De zin : lezen is in iemands hoofd kijken ( pag. 169 ) vind ik mooi gevonden.
Het zit daar vol talent onder die dakpan van Van den Eeden, zonder poespas.
Tot deze conclusie kwam ik na het lezen van TWEE KEER STERVEN .
Dirk Van den Eede is een nieuw schrijftalent voor mij, waar heeft hij zich verborgen gehouden al die jaren???????
Aspe, Deflo etc. en zelfs sommige boeken van Geeraerts verbleken bij hem.
Waar het boek nogal chaotisch begint met verschillende personages en prachtige volzinnen ontwikkelt er zich een verhaal dat geschreven word met leuke verwijzingen, humor maar vooral getuigend van een groot inzicht in de menselijke psyche.
Prachtig taalgebruik, intriges en plots een citaat van Nietzche : Die Ewige Wiederkunft des Gleichen, het eeuwige herhalen, het herkennen van mensen in hun situaties en het ontdekken van nieuwe personages die reeds geprofileerd het verhaal mee instappen.
Geen enkel personage is een afkooksel of een minder dan een ander of word een mindere van zichzelf.
En zo herkenbaar in ons eigen leven, ons eigen streven en onze eigen verlangens.
Dat maakt dit boek zo leesbaar, er is geen held waar je je aan vergaapt of die je in zijn denken en doen moet volgen wil je het boek begrijpen.
Het is nooit een zoeken naar degene die de dader is maar een iets wetenschappelijkere en afstandelijkere manier van zoeken waroom de personages doen wat ze doen en hoe hun interactie zijn.
" Twee keer sterven " maakt ook belevingen en handelingen bespreekbaar die te vaak verdoken of met een grote bocht in ons leven vermeden worden en niet bespreekbaar zijn.
Hier doet Van den Eeden dat wel en dat maakt zijn personages menselijker en kwetsbaarder.
Dank je voor de unieke leeservaring en heeeeeeeeeeeeeeeeeeeel warm aanbevolen aan lezers van dit genre.
Rennen naar de boekhandel!
Je gaat van een prachtige Indian Summer genieten.
Echt doen.
Veel leesplezier en laat even weten wat jullie ervaren hebben bij het lezen.
Ingrid Geraerts | 1pos
|
De omslag van het boek sprak mij meteen aan. Het is een mooi ontwerp en het idee van dat je na het eerste leven nog een leven hebt en in je eerste leven al moest kiezen waar je heen wilde, leek me erg leuk.
Toch kwam ik de eerste 150/200 pagina's maar moeilijk in het verhaal. Tenley(de hoofdpersoon) vond ik eerst niet echt een heel interessant personage. Wel vond ik haar fascinatie voor getallen geweldig. Nooit geweten dat getallen bij zoveel dingen betrokken zijn en zoveel betekenissen hadden. Het is een leuk detail van Tenley. Maar dat soort details mis ik wel bij andere personages.
Pas nadat ik het eerste gedeelte heen was, kwam ik echt in het verhaal. Sommige dingen kwamen wel uit de lucht vallen(bijvoorbeeld de moeder die word vergiftigd En dat die nog een kind had gekregen terwijl er blijkbaar een eenkingwet is). Maar toch zat ik toen wel al in het verhaal en kon het me niet heel erg storen.
Het einde is best wel abrupt, maar toch had ik haar keuze al lang verwacht. Het duurde alleen lang voordat het zover was. Vooral omdat ik later wel in het verhaal kwam en het me toen wel boeide, krijgt het toch 4 sterren. | 1pos
|
Wat zou jij doen wanneer je een aanbieding zou krijgen waarbij je een geldbedrag in het vooruitzicht zou worden gesteld zonder dat je zelf een investering hoeft te doen?
Dit is de vraag die boven komt drijven wanneer je deze novelle van Elsschot leest, want hier wordt de verleiding waaraan Jack Peeters blootgesteld wordt wel heel erg groot.
Onderwerp van de verleiding is Het tankschip en boodschapper is Boorman, deze gewiekste zakenman is een bekend personage in Elsschots werk.
Dat het een voorstel met minstens één luchtje is wordt al snel duidelijk, het doel is belastingontduiking en de manier waarop de constructie geconstrueerd wordt is een typisch voorbeeld van hoe mazen in de wet misbruikt kunnen worden. Het tweede luchtje is het wensen van een oorlog zodat het schip meer waard zou worden.
Niets nieuws, dit is van alle tijden en ook nu nog dagelijkse gang van zaken.
Her verhaal wordt verteld in verschillende vertelperspectieven, het begin is de inleiding om bij de raamvertelling te komen waarin Peeters uitlegt hoe Boorman Peeters tracht te verleiden, paaien om mee te gaan in de deal.
De eigenaar van het tankschip blijft op de achtgrond.
Het verhaal heeft een open einde, er wordt niet precies verteld hoe de afloop is en dat is jammer. Er is gesuggereerd dat er een vervolg zou komen, maar dat is niet gebeurd.
Een interessant boek, om over na te denken, in de constructie te duiken en te genieten van het mooie proza en de bekende personages. | 1pos
|
Koude rivier is een prachtig horrorverhaal vol bovennatuurlijke elementen die steeds sterker worden naarmate het verhaal vordert.
De hoofdpersoon is een filmmaker op zijn retour die er van droomt om ooit nog eens een prachtig manuscript te schrijven waarmee hij alsnog kan doorbreken. Wanneer hij een aanbod krijgt om de familiegeschiedenis van een oude man uit te gaan zoeken ziet hij hier al snel een verhaal in waarmee hij hoopt zijn come-back te kunnen maken.
Eenmaal gearriveerd in de vroegere woonplaats van de oude man ontdekt hij gaandeweg dat hij het verleden beter had kunnen laten rusten, maar dan is het al te laat.
Verwacht geen politiethriller, want dan kom je bedrogen uit. Dit is een verhaal wat steeds meer gaat boeien naarmate het boek vordert en waar je de tijd voor moet nemen om het op je in te laten werken. Mooie sfeertekeningen, goede opbouw en een bevredigend einde. | 1pos
|
Bij "de tas van de leraar", haar eerdere boek,
wordt, gezien de 2 reacties erbij, flink gegeten.
Op de eerste blz in dit boek,Nakano's oude rommel, begint het ook
over sojasaus, gegrild vlees, gember, gekookte vis en curry met rijst.
Ben de laatste tijd af en toe geintresseerd in Japanners.
Ga dit nieuwe boek nu nog niet lezen, maar geef het een mooi plekje
tussen de andere nieuwe nog te lezen boeken. | 1pos
|
Syntopia is een origineel en spannend science fiction verhaal. Het begint vlot, je zit meteen in het verhaal.
De dialogen zijn levendig, je ziet ze zo voor je. Het is alsof je in het leven van echte mensen meekijkt. De personages zijn stuk voor stuk goed uitgewerkt en geloofwaardig.
Als lezer weet je al snel dat er iets niet klopt met het gebouw Syntopia. Maar wat precies, dat weet je niet, en dat maakt nieuwsgierig. Je wilt doorlezen en weten wat er aan de hand is. Je hoopt dat de hoofdpersonen niet in de problemen komen, maar daar lijkt het al snel op.
Het is dus al snel spannend.
Ongeveer halverwege het boek kom je er al achter wat er in Syntopia gebeurt, maar daar wordt het verhaal niet minder interessant door, alleen maar spannender.
Het is ook niet wat je verwacht, dus ik was verrast door de originaliteit.
De spanning is eigenlijk vanaf dat moment constant aanwezig, en bouwt zelfs langzaam op. Het enige minpunt voor mij was het einde. Dat vond ik vreemd. Voor mij voelt het alsof het verhaal nog niet af is. Alsof de drukker de laatste bladzijdes is vergeten toe te voegen. Dat is jammer, want verder is het echt een leuk boek. Behalve bovengenoemde elementen zitten er allerlei leuke technische foefjes in die iedereen weleens zou willen. Interessant om daarover te lezen.
Er viel me wel iets op aan dit boek. Het wordt als Young Adult bestempeld, maar het is echt een jeugdboek. De vertelwijze van de auteur, het gedrag, de gedachten en de manier van spreken van de hoofdpersonages, de hoofdstuktitels, de grootte van de letters, alles past bij een jeugdboek. Behalve misschien de cover. Mij maakt dat niets uit, ik vond het toch wel leuk. Maar als je niet van jeugdboeken houdt, kan je deze beter laten liggen.
Maakt het je niets uit, ga hem dan zeker lezen. Het is een boek dat heerlijk wegleest en waar veel spanning in zit.
Zelf heb ik Cyberboy van Tanja ook gekocht, nog voor ik Syntopia uit had. Ik verheug me al op het volgende avontuur van haar hand! (Al hoop ik wel dat haar andere boeken een meer bevredigend einde hebben.)
Vier sterren voor Syntopia en veel dank aan de uitgever voor het verstrekken van het recensie exemplaar. | 1pos
|
Dit e-book had ik al een poosje op mijn e-ereader. Destijds sprak het me aan door dat Naomi zorgeloos op de fiets overal naar toe gaat... Eerst nog op haar hoede maar later als ze vaker in dezelfde omgeving neemt ze meer risico's waaronder wel het tunneltje wat eigenlijk best eng is. Nadat ze is belaagt gaat het boek verder met de zoektocht naar de dader hier zitten bijzondere karakters bij die zo uit de samenleving komen. Het is echt een meeslepend verhaal die je vanaf begin meetrekt het verhaal in, een aanrader om te lezen. | 1pos
|
Dit boek heb ik dankzij een mail & win actie van Hebben.nl gewonnen en ik heb mij uitermate goed vermaakt met het lezen van dit boek.
Schim & Schaduw, het eerste deel van de trilogie van de auteur Leigh Bardugo is een geweldig origineel boek. De cover van het boek springt in het oog, het is zeker een boek wat nieuwsgierig maakt.
Leigh Bardugo is een meeslepende verteller van een verhaal wat alles in zich heeft: magie, romantiek, actie en avontuur, een bedachte wereld, iets wat geweldig weg leest. Ik kon het boek niet wegleggen, het verhaal had mij in zijn greep vanaf de eerste hoofdstukken. De wereld die wordt geschetst door Leigh Bardugo komt heel goed over, geweldig goed zelfs. Ik leefde mee met de originele karakters die worden opgevoerd. De vreemde termen en woorden stoorden totaal niet.
Het verhaal wordt verteld door de ogen van Alina, een weeskind dat opgroeit op een groot landgoed, samen met haar beste vriend Mal. Haar land is in oorlog en als Alina Mal redt door magie waarvan ze niet wist dat ze die in zich had, verandert haar hele omgeving. Zij kan wel de enige zijn die de haar land kan bevrijden van de duistere krachten die het land in zijn greep houdt. Ze wordt begeleid in het beheersen van haar magie door de Duisterling, een krachtige magiër. Maar is alles wel zo als het lijkt? Daarvoor moet je zeker dit boek gaan lezen.
Het is een fantasy verhaal, wat normaal gesproken niet echt mijn leesgenre is, maar door dit boek ben ik om. Ik ga zeker meer fantasy verhalen lezen en uiteraard ook de volgende twee delen van deze trilogie.
Het wordt aangeprezen als een Young Adult boek, maar ik weet zeker, dat lezers van alle leeftijden zich zullen vermaken met dit prachtige boek! | 1pos
|
Wederom een supergoed boek van Michael berg.
Moest even in het verhaal komen, het begin vond ik wat taai.
Maar daarna een in ruk uitgelezen. Wat een verhaal,wat een verhaal.
Nu weer geduldig wachten op boek 5 van deze fantastische auteur. | 1pos
|
Geweldig !! Het 4e boek van Preston&Child wat ik nu lees, na De onderwereld, Kraaienvoer en Hellevuur. De personages in dit boek zijn super en de spanning is gewoon te snijden. M'n vriendin moest soms diep in de nacht mij vertellen dat ik eens moest gaan slapen, maar elke keer toch even doorlezen om te zien wat er in het volgende hoofdstuk weer ging gebeuren. Het boek begint al gelijk spannend, dan zakt het even in, maar keert de spanning opeens het volgende hoofdstuk direct weer terug. Geweldige opbouw!! Vooral Nora Kelly en Bill Smitback zijn erg leuk in dit boek. Nu ga ik de Gruwelkamer lezen en dan Dans des doods, dan zit ik weer in de goede volgorde :). Ik hoop dat ze z.s.m. weer met een nieuw boek komen want denk dat ik de andere boeken ook in één ruk uit heb!! | 1pos
|
Het boek die laat je zien de weg naar gelukkig leven. Met mooie vethalen en interviews, zie je hoe de passie test maak je leven zo als je zou willen. Het is inspirerende boek die help leven van je dromen creëren. Het laat zien hoe universum is om ons te helpen. En verwijs naar meer boeken die als vervolg kan je lezen.
Ik heb boek heel snel uitgelezen en zelfs passie test 2 keer gedaan. Het heeft zo goed gevoel als je weet wat je wilt in je leven.
Zeker aanrader. | 1pos
|
De ideale schoonzoon, dat is wat Max aan haar ouders wil laten zien als ze langskomen. Haar vriend Mace, is nou niet bepaald de schoonzoon wat ze verwachten, maar dan ontmoet ze Cade.
En hij is perfect.
Het verhaal leest heerlijk weg, ieder hoofdstuk schakelt tussen Max en Cade, allebei met hun eigen problemen. Aantrekken en afstoten, de emoties worden ontzettend goed beschreven.Na ieder hoofdstuk wilde ik meer, wilde weten hoe het zou eindigen tussen die 2 en met hun problemen.
Een verhaal over verliefdheid, lief hebben en duidelijk met een boodschap: Jezelf zijn. | 1pos
|
Wat een spannend verhaal, wat heerlijk om brigadier Carl Mork te volgen, samen met zijn heerlijk grappige assistent Assad.
Een leuke mix van de rauwe werkelijkheid, crime, humor, mislukte liefdes, dagelijkse beslommeringen, te veel drank en ingewikkelde, slimme verhaallijnen.
Een aanrader! | 1pos
|
Dat je de vorige werken van de reeks van Nicholas Linnear niet hebt gelezen staat maar weinig in de weg om het hele verhaal toch mee te hebben. Van Lustbader is het zich trouwens verplicht om in dit boek af en toe kort te referen en samen te vatten wat er in 'De Ninja' en 'De Miko' iw gebeurd. Dit werk verschijnt immers zes jaar na het laatste. Zelfs de getrouwste Ninja-fanaat zal zich niet alles meer herinneren.
Gaandeweg groeit ook de figuur van Linnear in zijn kennis en kunde van de Oosterse filosofie/gevechtskunst. De werken van Eric Van Lustbader zijn dan ook een aangename en spannende manier om iets van die geheimzinnige maar intrigerende Japanse levenswijsheid en levenswijze te ontdekken. Soms doet het je denken aan de beschrijvingen van James Clavell.
Daarom blijkt het onmogelijke in het verhaal dan toch weer mogelijk (of niet?). Het is allemaal toch onbereikbaar voor ons.
Alleszins ook de moeite waard om van een spannende ontspanning te genieten. | 1pos
|
Yes, wat een fijn boek weer om gelezen te hebben! Vanaf de eerste pagina zit je er helemaal in en kan je het boek gewoon niet meer wegleggen. Dompel jezelf onder in de wondere wereld van Lize en Nate in het mooie Frankrijk en leef met ze mee.
Weer eentje voor op de favorieten lijst! | 1pos
|
“Dikke, donkergrijze wolken pakten zich samen boven de zee, die van een lugubere, onvergankelijke schoonheid werd. Vóór het vallen van de eerste druppels slaagde de zon er nog links en rechts in door een scheur in het wolkendek te dringen en brede lichtbundels over het zwarter wordende water uit te storten. Aan alle kanten braken bliksemstralen daverend het luchtruim open en snaterden de meeuwen hoog aan de hemel. De wolken sloten de rijen en dikke regendruppels, die als keien tegen de zinken daken kletterden, waren de voorboden van de eerste zware hoosbuien, die dagen en nachten konden aanhouden. De smorende hitte ging over in een droefgeestige, duistere kilte, en de wolken verloren hun loden aanschijn. Het leek of de aarde zich weer verenigd had met het water en er geen scheiding meer was tussen licht en donker.” Een bijzonder geslaagde passage uit dit verhaal, suggestief en dreigend. Of is ‘plastisch’ het juiste woord?
Eerst was hij barman in een nachtclub in Bogotá, vervolgens fietsenmaker in Miami. Hij woonde en werkte nadien lange tijd in New York. Na twintig jaar keerde hij uiteindelijk terug naar zijn thuisland Colombia. Tomás González (1950) schreef zijn debuutroman in 1983, maar deze werd pas onlangs uitgebracht in een Nederlandse vertaling. Eerst was er de zee; een oudje, ga je waarschijnlijk zeggen. Ja, maar nog lang niet versleten.
J. en Elena zijn twee jonge, hippe intellectuelen. Ze verlaten de stad om op een afgelegen tropisch eiland een nieuwe toekomst op te bouwen. Ze willen in hun finca (boerderij) een zelfvoorzienend leven leiden en bovenal terugkeren naar de natuur. Dit is alvast hun grote droom, maar die ultieme droom vertoont al snel barstjes. Hun paradijsje wordt een hel, vooral als noodweer, een oplopende schuldenberg, hun poreuze relatie en ook de zee het koppel dreigt te vernietigen. Tussen de keiharde realiteit en een levensdroom ligt er een wereldzee van verschil.
Tomás González schittert door de eenvoud en soberheid, zowel in zijn verhaal als in schrijfstijl. Dit betekent evenwel niet dat Eerst was er de zee een zwak of flauw verhaal is, het wordt alleen niet op een bombastische of opgeschroefde manier weergegeven. De schrijver dwaalt niet af in oeverloze onzin. Gewoon zoals het is, zonder enige vorm van opsmuk. In deze roman betekent ‘less’ inderdaad ook ‘more’. Deze Colombiaanse auteur heeft dit boek geschreven als een eerbetoon aan zijn overleden broer; met uiterste precisie neergezet. González had ruim drie jaar nodig om zijn debuutroman af te werken. Steeds maar verder polijsten totdat het echt naar zijn zin was. Hij is helemaal geen veelschrijver, maar wat hij neerzet mag door de grootste criticus gelezen worden. Je volgt als lezer op de voet de fatale ondergang van het hoofdpersonage. Machteloos kijk je toe hoe J. zichzelf in de vernieling stort.
Jos den Bekker, die de fraaie vertaling naar het Nederlands voor zijn rekening heeft genomen, verklaart in het nawoord meer over de historische achtergrond van het boek en de waargebeurde feiten. Tevens vertelt Den Bekker iets meer over de motivatie van González. Hij doet duidelijk uit de doeken waarom het zo lang heeft geduurd vooraleer het Westen mocht kennismaken met deze schrijver en zijn werk. Dit nawoord is een verhaal op zich. | 1pos
|
Een erg leuk boekje voor de kerst, met net niet die zoetsappige kerstverhalen, maar net even iets anders, vele dingen erg herkenbaar. Alle verhalen worden ondersteund door prachtige en kleurige prenten. Het boekje heeft 13 verschillende verhalen, die allemaal erg vlot lezen. | 1pos
|
Een bijzonder boek. Dat Stefan Brijs kan schrijven heeft hij al eerder bewezen. Ook dit boek weet je te grijpen en niet meer los te laten.
Eigenlijk gaat Maan en Zon over de drie generaties Tromp: Roy, Max en Sonny. Het verhaal wordt verteld door broeder Daniël, onderwijzer aan de school in Barber. Tussendoor wordt ook de geschiedenis van Curaçao beschreven en de sfeer van werkloosheid, armoede en criminaliteit die de kop op steekt.
In de zomer van 1961 dropt Roy Tromp zijn twaalfjarige zoon Max in de klas van broeder Daniel. Hij brengt zijn zoon in de taxi, een Dodge Matador die een belangrijke rol in hun leven blijft spelen. Max blijkt een pientere jongen die graag onderwijzer wil worden. Zijn vader ziet hem als zijn opvolger op de taxi. Roy Tromp is een man die een macho-imago heeft opgebouwd en probeert hoog te houden. Myrna, de moeder van Max is een hardwerkende vrouw die graag een goede toekomst voor haar zoon ziet. Zij krijgt daarbij hulp van Broeder Daniël. Ze woont samen met Max in een gammel huisje net buiten Barber. Als Roy ziek blijkt, neemt Myrna hem in huis om voor hem te zorgen. Voor Max zit er niks anders op dan te stoppen met zijn opleiding en als taxichauffeur een inkomen te verdienen. Maar Max is niet de gladde prater zoals zijn vader, tijden veranderen en het bestaan wordt steeds moeilijker. Later heeft Max zelf een zoon. Hij probeert een goede vader te zijn en Sonny te stimuleren om een goede opleiding te volgen. Zijn zoon lijkt meer op zijn grootvader, hij heeft een status hoog te houden en komt hierbij in de problemen.
Een prachtig woord uit dit boek is zelftrots. Max heeft het te weinig, Sonny heeft het teveel. | 1pos
|
Een mooi begin van het nieuwe jaar, Mieke Kosters gaat mij in 20 minuten van Xl naar S helpen…..helaas begreep ik de titel verkeerd toen ik het voorwoord las. Het is een kookboek met recepten die je binnen 20 minuten klaar kunt maken en bij elk recept staat het aantal Kcal per persoon aangegeven.
Daarnaast staat er bij elk recept een XS, S, M, L of XL en daarmee wordt aangegeven of het een mager of calorierijk recept is. Dus als je af wilt vallen neem je een gerecht met een S en als je gewoon lekker wilt eten, bv in het weekend dan neem je een M, L of XL. Je moet daarbij wel weten wat je anders gemiddeld eet. Anders kun je niet zien welke maat je nodig hebt om te minderen.
Het is een opvallende insteek maar dat maakt het juist een leuk kookboek om mee te spelen.
Door afwisselen hou je het afvallen langer vol. Dat is al jaren bekend.
Dus ik ga door naar de recepten.
Deze zijn gelukkig gemakkelijk uit te voeren, alles wordt duidelijk beschreven. Ik werd echter niet altijd blij van de boodschappenlijstjes.
Daar heeft Mieke wat op bedacht: kratjeslank.
Kratjeslank is een samenwerking van Mieke Kosters en De krat. Een maaltijd box met alle ingrediënten voor 3 maaltijden. en de informatie hierover staat op www.kratjeslank.nl Ik heb dit zelf nog niet uitgeprobeerd.
De foto’s bij de recepten zijn mooi en stijlvol. Mieke is een goed model Er is niet van elk gerecht een foto gemaakt dus je moet soms je fantasie gebruiken ( aan de andere kant zien mijn zelfgemaakte gerechten er niet altijd uit zoals op de foto)
Het is een leuk boek om door te bladeren, de recepten en bijbehorende verhalen te lezen en daarna aan de slag te gaan.
Veel lees- en kookplezier. | 1pos
|
Goed plot! Begint huiveringwekkend en spannend. Gelijk al mysterieus. Lekkere schrijfstijl gecombineerd met de wil om te weten "whodunnit" maakt dat je het boek snel uitleest.
Verrassende ontknoping. Ook leuk bedacht dat de kids een helpende rol gaan vervullen.
Zitten wel verwijzingen in naar vorige boeken, maar ook zonder die te lezen, kun je dit verhaal begrijpen. | 1pos
|
Dit is het 2de boek dat ik van Hilde Vandermeeren las en ozo spannend. Lang geleden dat ik nog op het puntje van mijn stoel zat om de uiteindelijke ontknoping te kennen.
Ze behandelt zelfs een actueel thema: pesterijen!
De personages zijn goed uitgewerkt. Het boek leest heel vlot, ik kon zelfs niet meer stoppen.
Het plot was goed gevonden maar ik had totaal niet gedacht dat het op die manier zou eindigen.
De 2de verhaallijn (cursieve druk) was in het begin moeilijk te begrijpen, vooral omdat niet alle personages met naam genoemd worden. Maar uiteindelijk komt alles mooi samen!
Een schitterend verhaal van een schitterende auteur! | 1pos
|
De handelsmaatschappij is een van de grootste machten in de wereld, mede dankzij de Bloedgezegenden, mannen en vrouwen die met behulp van drakenbloed bijzondere krachten hebben. Die macht wordt echter bedreigd door de onvermijdbare oorlog met het Corvantijnse Rijk. Het probleem is echter dat ze ook steeds minder magie kunnen inzetten, de drakenbloedlijnen zijn namelijk erg verzwakt. De oplossing ligt in het vinden van de witte draak, maar niemand weet of die echt bestaat of slechts een mythe is. Lizanne en dief Clee worden op de belangrijke missie gestuurd om de draak te vinden.
Het vuur van de draak volgt drie verhaallijnen: die van Lizanne, Clee en Heilmoer. Dit maakt het lastig om in het verhaal te komen, want er worden veel personages geïntroduceerd. Het is is bij dit boek goed opletten geblazen, want je krijgt veel informatie over je uit gestort. En het is nog allemaal belangrijk ook. De verhaallijnen van Lizanne en Clee vormen wel bruggetjes naar elkaar, waardoor dit meer een geheel wordt. Heilmoers perspectief hangt er wat dat betreft soms maar een beetje bij.
Ryan weet met dit verhaal een zeer boeiende en doordachte wereld te scheppen. Door de verschillende soorten draken en de verschillende soorten magie die zij leveren, is dit niet het zoveelste boek over draken. Het verhaal is daarbij ook erg spannend en weet de aandacht tot aan het einde toe vast te houden. Dit boek maakt zeker nieuwsgierig naar het volgende deel! | 1pos
|
John koopman is een kok. Als zijn restaurant word overvallen, gaat hij de overvaller achterna.
Jij breekt de overvaller zijn neus. Vervolgens word hij berecht omdat hij zijn eigen spullen verdedigde. 240 uur taakstraf! Ongelovelijk, maar je mag je eigen bedrijf en je spullen niet verdedigen in dit rechtsysteem. Het speelt zich allemaal vrijwel in de kop van NH af. Wat voor mij altijd erg spannend is…ik ken de plaatsen, mijn woonplaats kwam er zelfs even in voor…En ik Schagen en Den Helder (waar ik geboren ben) heb ik op school gezeten. De straten en plaatsen die in het verhaal voorkomen komen me dus heel bekend voor. Ik zie echt alles echt daar gebeuren.
John moet werken in een verzorgingshuis voor ouderen in Den Helder, de Zeemeeuw.
Hij moet er 6 weken werken. Hij word gek van het geroddel en geklets. Er overlijden bewoners onder vreemde omstandigheden. Waren dit ongelukken? Of is er meer aan de hand? John bemoeit zich er niet veel mee, hij blijft liever op de achtergrond. Zijn tijd uitzitten en dan weer naar huis. In zijn privé-leven gaat het ook helemaal niet goed. Hij voelt een enorme aantrekkingskracht naar de directrice van het huis Ageeth Vos. Ageeth heeft haar eigen problemen. Ze word lastig gevallen door iemand die haar nogal dreigende en seksuele brieven schrijft. Ze heeft geen idee wie het kan zijn.
Voor ze het weet loopt het allemaal uit de hand en voelt ze zich niet meer veilig.
Het wel en wee van het Huis vind ik ook mooi omschreven, zo gaat het echt in het echte leven. Ouderen moeten zo leven. Ik weet het uit eigen ervaring. Het is heel triest, al die eenzame mensen.
Het plot gaat in een sneltrein vaart vooruit, voor je het weet is het boek uit. Denk je te weten wie het heeft gedaan? Vergeet het maar! Je word weer verrast! Lekkere korte hoofdstukken, goed lettertype en een schrijwijze dat je meer MOET lezen! Ook dit keer heeft Loes me weer om de tuin geleidt. En ik viel er met open ogen in..Lol……Dus weer een verhaal wat sterk in elkaar zit! | 1pos
|
Ik had De forensische wetenschap van CSI gekregen met surprise, vanwege mijn interesse naar thrillers (boeken en series). Het boek behandelt het thema forensische wetenschap, een zich nog steeds vernieuwende discipline. Daardoor kan het natuurlijk zijn dat bepaalde zaken ondertussen alweer veranderd en/of verbeterd zijn. Maar dat maakt dit boek niet minder leuk om te lezen. Het is natuurlijk anders dan de boeken die ik normaal lees, het is indormatief en mist een precieze verhaallijn. In het boek worden verschillende onderdelen van de forensische wetenschap besproken met als leidraad de televisieserie CSI en is in principe verschenen voor mensen die zich afvroegen wat er nou precies van die serie klopte. Het lukt hen namelijk nogal vaak een zaak op te lossen door gewoon wat dingen onder een microscoop te leggen, en het lijkt dan alsof er dingen ontdekt worden die niet ontdekt zouden kunnen worden. Toch is kennis van de serie absoluut geen behoefte bij dit boek. Enige Beta-kennis is misschien wel handig, aangezien er soms nogal uitgebreid op bepaalde technieken, waaronder het identificeren van DNA wordt ingegaan. Enkele onderwerpen die besproken worden zijn: Hoe om te gaan met een plaats delict, welke sporen kan men vinden aan/op een lijk, hoe gebeurt de identificatie, maar ook criminele logica en vormen van misleiding komen aan de orde. Een interessant boek voor mensen die iets meer willen weten over deze, in boeken en op tv veelvuldig gebruikte, technieken. | 1pos
|
Er was een tijd dat Vichy bezocht werd door de welgestelden van Frankrijk. De bronnenbaden vormden een weldaad voor hen die dat betalen konden. Als je Vichy nu op internet opzoekt, kom je allereerst bij verzorgende crèmes en lotionnetjes. Wanneer je ‘Vichy Frankrijk’ intypt, vind je meer over de rol die de stad in de Tweede Wereldoorlog heeft gespeeld. Daar zetelde de met de Duitsers collaborerende regering Pétain namelijk. In het boek van Jan-Willem Anker (1978) speelt dat laatste feit geen rol. Water en vooral het gebrek daaraan wel. Het vormt zelfs een steeds weerkerend motief.
Elmar, aankomend docent Frans, gaat een week naar Vichy om door middel van een cursus zijn kennis van die taal naar een hoger plan te brengen. Hij laat daarvoor zijn vrouw Heleen, die zwanger is van hun eerste kind, thuis achter. Eenmaal in Frankrijk houdt hij zich nauwelijks meer met haar bezig. Hij verblijft in een Bed & Breakfast, met Alejandro, een jonge Argentijn en Liu, een Japanner.
Het is tropisch heet in het stadje, oude mensen bezwijken eraan en verkoeling, in de vorm van water, is schaars. Zelfs de bronnen vallen droog. Gastheer Thomas sluit de kraan af, zodat douchen ook al niet meer kan. Maar de hitte wordt voor Elmar pas laaiend als hij Julia ontmoet. Zij is blond, Italiaans, doet ook de cursus en palmt hem helemaal in. Hij laat het gebeuren en wordt niet gehinderd door schuldgevoelens ten opzichte van Heleen. Maar zoals vaak komt de schuld na de zonde.
De manier waarop de schrijver Elmar als een soort Boontje om zijn loontje laat komen, is werkelijk hilarisch. De ene tegenslag is nog groter dan de andere en de problemen stapelen zich op, waarbij een niet meer werkende telefoon en een boze vriend nog maar de minste zijn.
De kracht van Jan-Willem Anker zit hem vooral in de manier waarop hij het oordeel van zijn lezer over de hoofdpersoon beïnvloedt. Elmar wordt er niet sympathieker op naarmate het verhaal vordert, zou je kunnen zeggen. Echter, niet op een manier dat men het boek in een hoek zal gooien en het er verder bij zal laten. Integendeel, het verhaal houdt je aandacht vast.
Af en toe wil de schrijver zijn zinnen wel wat al te mooi en ingewikkeld maken, dat is jammer:
en zo gaat de zin nog even verder. Ook het gebruik van vreemde woorden, zoals ‘Paroxisme’ en ‘hirsuut’, kan wat minder.
Voor wie voorgaande (niet al te grote) bezwaren voor lief wil nemen, is Vichy echt een aanrader. De karakters zijn verrassend scherp neergezet. De humor doet de rest. | 1pos
|
Opgebouwd in vijf akten lijkt dit een Griekse tragedie. Een groep vrienden, bevriend sinds de middelbare school, ontmoet elkaar jaarlijks op een schitterende locatie in het Andirondackgebergte. Een blokhut is hun verblijfplaats, mooi gesitueerd aan een meer. Zeven vrienden, Maude, Lars, Jennifer, Jonathan, Megan, Jeffery en Jack vormen de groep . Beide thema's, groepsdynamiek en het horrorverhaal, versterken elkaar.
Motto van Stephen Hawking:
'I think it says something about human nature that the only form of life we created so far is purely destructive. We've created life in our own imagine'
Dit is één van de voortekenen. Een tweede is het enorme bijennest op het balkon van de hut. Jack zegt:
'Je moet de koningin doden om het nest te laten sterven'
De inleiding geeft een korte beschrijving van de personages en een aantal vreemde gebeurtenissen, zoals de beschadigde spiegel en het gebroken armpje van een porseleinen beeldje. Maude is werkzaam in de geestelijke gezondheidszorg en is de observator in het verhaal.
Het scifi-element, de gevolgen van voortschrijdende toegepaste technologie, wordt bedreigend wanneer er een complicatie optreedt in het gedrag van nanorobotten. Nieuw ontwikkelde technologie blijkt in staat te evolueren. Zucht naar geld, status en macht werken risicovol zaken doen in de hand. Jonathan werkt bij een farmaceutisch bedrijf en heeft snel door wat er gaande is na de eerste signalen van de catastrofe.
Behalve het horrorverhaal is er aandacht voor de karakters van de personages. Ze kennen elkaar vanaf de middelbare school. De verhoudingen onderling worden door flashbacks duidelijk gemaakt. Maude is de persoon die het gedrag van de anderen bewust of onbewust analyseert. Haar eigen coming of age loopt als een rode draad door het verhaal, zij ziet zichzelf gespiegeld in het gedrag van andere personen, niet alleen in haar werk, maar ook privé. Jack is een buitenbeentje in de groep, zondert zich af en heeft beelden in zijn hoofd die hem verwarren. Hij weet wat er komen gaat.
Een flink portie wantrouwen zorgt voor spanningen, niet iedereen vertelt de waarheid. Juist nu, in deze crisissituatie leidt dit tot verstoorde verhoudingen.
De kwalificatie psychologische thriller dekt de lading niet helemaal. Horror en scifi elementen zijn minstens zo aanwezig. Het ethisch dilemma is zeer actueel, denk aan het opzoeken van grenzen, overzien van de risico's, de hebzucht van de aandeelhouders en onderzoekers die de ultieme remedie tegen ziektes willen ontdekken. Een interessant boek met een geweldig plot. | 1pos
|
De platen zijn wat ouderwets, maar wat een mooi beeldend verhaal. Super mooi! Zo zou je veel meer boeken voor kleuters willen hebben. Zodat ze lekker 'zelf' kunnen lezen! | 1pos
|
Zeer spannend en verrassend boek. Kun je niet weg leggen. | 1pos
|
Langzaam schudde ze haar hoofd.
Ze zocht zijn ogen en zei: ‘De dood heeft blauwe ogen’.
Dat de dood blauwe ogen heeft, blijkt al snel als familierechercheur Loes de Koning erachter komt dat niet iedereen die onschuldig lijkt, ook daadwerkelijk nergens schuld aan heeft. Samen met haar collega Rob de Vries krijgt ze de vermissing van de vijftienjarige Hannah toegewezen.
Een zaak die op het eerste gezicht wordt afgedaan als een typisch geval van pubergedrag, blijkt al gauw een nare wending te krijgen als duidelijk wordt in welke nachtmerrie Hannah is beland.
Als zijn dochter niet thuis is gekomen na een feestje, gaat Jan van Dijk direct op onderzoek uit.
Hij ontdekt dat ze niet naar een verjaardagsfeest ging, zoals ze had gezegd, maar naar een schuurfeest waar seks, drank en drugs de boventoon voeren.
Zodra Jan beseft wat voor onmenselijke dingen er met zijn dochter zijn gebeurd, woedt er een onhoudbare strijdkracht in zijn lijf. Zijn vrouw Martine daarentegen trekt zich terug in onverschilligheid. De barsten in hun huwelijk worden zichtbaarder. De leugens waarop het gezin van Dijk is gebaseerd, sijpelen er langzaam doorheen.
De woede en onmacht van Jan zijn herkenbaar neergezet. Je voelt zijn strijd. Martine daarentegen doet je wenkbrauwen optrekken en intrigeert tegelijkertijd. Waarom reageert ze zo afstandelijk? Doordat het verhaal wordt verteld vanuit verschillende personages, ieder in een apart hoofdstuk, kom je steeds iets meer te weten over hun beweegredenen en de geheimen die ze herbergen.
Karin Hazendonk heeft een no-nonsense schrijfstijl. Geen ingewikkelde zinnen of moeilijke woorden, maar gewoon recht voor zijn raap. Dat maakt dat de dialoog natuurlijk verloopt, maar sommige scenes behoorlijk gruwelijk kunnen zijn. Grof taalgebruik wordt niet geschuwd, maar is niet storend.
De hoofdstukken zijn kort en de spanning wordt opgebouwd doordat er telkens een tipje van de sluier wordt oplicht en tegelijkertijd een vraagteken wordt gezet. Dit boek wil je daarom ook zo snel mogelijk uitlezen.
De plot ontvouwt zich geleidelijk en komt op het einde mooi bij elkaar. In ‘De dood heeft blauwe ogen’ wordt een rauwe wereld geschetst waarin seks, mensenhandel, drugs en corruptie orde van de dag zijn. Het tipt daarmee een aantal complexe thema’s aan. Tussen de regels ligt de vraag ‘wat zou jij doen als iemand alles wat je hebt, kapot maakt?’
Hoewel ‘De dood heeft blauwe ogen’ een afgerond verhaal is, is dit hopelijk niet de laatste keer dat we rechercheur Loes de Koning tegenkomen. Karin Hazendonk is een auteur die weet hoe ze een spannend verhaal moet opbouwen en hoe ze een personage van vlees en bloed kan neerzetten. | 1pos
|
Je kunt van Ellory vinden wat je wilt maar ontkennen dat hij een creatieve geest heeft, bevat een groot gebrek aan geloofwaardigheid. Ieder verhaal is anders dan het voorgaande, heeft andere onderwerpen en een volledig andersoortige spanningslijn. ‘Een circus van schimmen’ hoort wat betreft ook in dat zelfde rijtje thuis.
Volledig anders dan zijn voorgaande avonturen maar zeker niet minder interessant, eerder het tegenovergestelde is waar.
Het rondtrekkend circus Diablo van Edgar Doyle komt in de belangstelling te staan als onder de vloer van de carrousel een lijk wordt gevonden. Michael Travis, FBI-agent, wordt met het onderzoek belast en gaat naar de plaats delict in Seneca Falls.
Travis heeft zelf een behoorlijk roerige jeugd achter de rug en heeft de grootste moeite met het tonen van zijn emoties. Naast het onderzoek naar de moordenaar en zijn of haar motief, komt de FBI-agent in deze opdracht ook tegenover zichzelf te staan. Wie is hij en waarom is zijn leven zoveel anders dan van de meeste andere mensen die hij kent?
Deze twee onderwerpen vormen de basis van dit verhaal, aangevuld met belangrijke of minder belangrijke sub verhaallijntjes.
Beginnen aan een boek van Ellory is meestal ook beginnen aan een ingewikkeld maar interessant plot. In ‘Een circus van schimmen’ is het niet anders. Met een titel die voor meerdere uitleg geschikt is, duiken lezers in de complexe wereld van een aantal personages.
Een samengesteld circusteam dat verre van normaal te noemen is en waarvan niet altijd duidelijk is of ze mee werken aan het onderzoek of tegenwerken. Het maakt allemaal niets uit, zij het dat hierdoor het verhaal een mistige en troebele laag over zich heen krijgt. Uiteindelijk wordt het slachtoffer geïdentificeerd maar het brengt de verklaring voor het motief niet dichterbij. Nee, de afkomst van de vermoorde man, geeft het verhaal een twist die je voorheen niet kunt bedenken. Als lezer niet, als auteur met de naam R.J. Ellory wel, natuurlijk!
Moet wel gezegd zijn dat sommige scenes op het randje van geloofwaardigheid balanceren en ook te veel worden uitgediept om de vaart erin te houden. Sommige hebben ook niet altijd toegevoegde waarde voor het verhaal en lijken meer om de lezers te amuseren. Maar die delen even terzijde geplaatst, geven de andere voldoende ruimte om de primaire verhaallijnen in volle glorie voor het voetlicht te krijgen. De geheimzinnige Ellory is er dus weer in geslaagd om zijn naam eer aan te doen.
Eindoordeel: 4 sterren
Spanning: 3 sterren
Plot: 4 sterren
Leesplezier: 3 sterren
Schrijfstijl: 4 sterren
Originaliteit: 5 sterren
Psychologie: 4 sterren | 1pos
|
Linda is ten einde raad, haar echtgenoot houdt hun dochter Hanne zo ontzettend kort dat het ondragelijk geworden is. Ze gaat ten rade bij een vroegere schoolvriendin. Kathleen is psychologe en waarschijnlijk de geknipte persoon om manlief op andere gedachten te brengen. Maar Kathleen merkt al gauw dat Alex niet van de gemakkelijkste is. Er gaat iets donkers schuil in de ziel van die man, hij draagt iets mee wat het daglicht al lange tijd niet verdragen kan. Langzamerhand probeert Alex zich toch te verlossen van het drama uit zijn verleden. Kathleen helpt waar ze kan en ook een mysterieuze vrouw die haar charme's ten volle op hem inzet biedt het luisterend oor dat hij zo goed kan gebruiken. Maar misschien had Alex toch beter aan deze verleiding weerstaan want de vrouw blijkt niet zo maar een toevallige ontmoeting te zijn. Is zij de spil van het verhaal en kan Alex hiermee wel overweg? Het boek is heel erg goed en vlot geschreven. Tussendoor kan je stukken van een dagboek lezen, misschien lijkt dit niet zo belangrijk maar dit is het net wel. Anja Feliers weet de spanning goed op te bouwen en ook al weet je ongeveer wel in welke richting het uit zal gaan, het verhaal en de gedachte dat dit wel eens echt zou kunnen gebeuren bezorgde mij in elk geval kippenvel. Het is tevens een boek dat je niet zo maar eventjes aan de kant legt. Je wordt naar het einde gezogen en bij het omslaan van de laatste pagina denk je...Oh nee als dat maar goed komt. Anja Feliers heeft een fan bij! | 1pos
|
Max is enkele jaren geleden Nederland ontvlucht en heeft haar heil gezocht in een klein plaatsje op Sicilië. Hier heeft zij een rustig bestaan opgebouwd en geniet zij van de vriendschappen die zij inmiddels gesloten heeft met haar plaatsgenoten.
Wanneer rechercheur Will Heerema een gedwongen vakantie moet nemen, kiest hij voor het kleine plaatsje op Sicilië, dé plek waar niets te beleven valt.
Wanneer de Sirocco ofwel Moordenaarsstorm raast over het eiland, ontdekt Max op het strand het levenloze lichaam van een jonge vrouw.
Algemeen is bekend dat tijdens de Sirocco mensen tot waanzin gedreven worden, maar hier is toch duidelijk sprake van een moordenaar, maar wie heeft deze daad op zijn geweten? Een onderzoek waarbij de Carabinieri samenwerkt met Will Heerema volgt en de lezer wordt meegenomen van Sicilië naar Amsterdam, de plek waar Max een verleden heeft wat langzaam boven komt drijven.
Het boek is zeer sfeervol geschreven en bevat diverse interessante personages. Het leest vlot en je voelt de grimmige sfeer die heerst tijdens de Sirocco.
Het boek eindigt met een mooie cliffhanger die je doet verlangen naar het volgende deel in deze tweeluik, 4 sterren voor dit sfeervolle boek! | 1pos
|
Stad van meisjes door Elizabeth Gilbert
Wow, hier keek ik zo naar uit! (Zo blij dat ik het al voor de officiële releasedatum mocht lezen.)
Elizabeth is altijd goed, dat weten we. Maar in dit geval heeft ze zichzelf weer overtroffen. Net als in Het hart van alle dingen is dit het levensverhaal van een vrouw. In dit geval Vivian Morris die op 19-jarige leeftijd bij haar tante Peg (eigenaar van het Lily Playhouse) in New York moet gaan wonen. Het is 1940, de stad bruist en Vivian is jong en onervaren…
Stad van meisjes is geschreven in briefvorm, 521 pagina’s lang. Op het einde sla je het boek toe met een zucht; omdat het verhaal zo mooi was, omdat het zo lekker lang en allesomvattend was maar bovenal omdat het veel te kort is. Vanaf de eerste pagina neemt Vivian je mee in een wervelend avontuur, in een wereld die bruist en stuwt, glinstert en rauw is. De brief is vibrerend, inspirerend en bovenal vol leven. Naast een ode aan een groep uitzonderlijke vrouwen is het ook een ode aan New York (de stad is één van de hoofdpersonages), en bovenal een ode aan het leven zelf.
Waar Vivian aanvankelijk jong en onervaren is, foute keuzes maakt, verkeerde afslagen neemt (en ik maar vloeken achter mijn boek want waar zij gaat volgen wij en waar zij niet meer gaat slaat er ook voor ons een deur dicht) en niet altijd even sympathiek is wordt ze gaandeweg het boek (de brief) meer en meer innemend, wijs en inspirerend. (Aan het einde van het boek heb ik best veel levenslessen onderlijnd.)
Vivian verandert, de wereld ook. Waar WOII en de jaren erna voor vele mensen angstaanjagend zijn, is dat het voor haar nooit want zij kent al lesbische mensen, de vrije liefde heeft voor haar geen geheimen meer, feminisme zit in haar bloed en geweldloosheid woont bij haar in. Zij is een vrouw die midden in de wereld staat, die volop leeft en daardoor ook makkelijk met het leven mee beweegt (ook een wijze les).
Naast de geschiedenis van Vivian en haar vrienden en zelfgekozen familie is dit boek ook een ode aan de geschiedenis van de stad New York. En het geeft ons een andere inkijk in de theaterwereld en in WOII.
In Stad van meisjes zit zo veel, elke lezer gaat er ook iets anders uit halen. Ik ga het zeker herlezen en ik wil de film er van zien (die moet er komen). Want tijdens het lezen zie je alles voor je ogen, zo levendig is het geschreven. Het leest als een trein, het heeft diepgang en personages die je nooit meer vergeet. Je voelt je echt aanwezig in het boek en dat is een enorm verslavend gevoel. Vandaar het zwarte gat als het uit is.
Het leven is wat het is, je kan alleen maar zijn wie je bent. Het is niet zwart-wit. Dat leert Vivian, en jij ook, dankzij Elizabeth Gilbert. Dikke merci Elizabeth, u bent een mooi mens en u hebt een mooi mens geschapen.
Stad van meisjes is één van die boeken die met reden een hype zal worden; alle aandacht voor het verschijnen is terecht. Dit is een fonkelende parel, een schitterend papieren juweel! | 1pos
|
Wat een heerlijk, afschuwelijk verhaal. Isa zet het verhaal zeer goed uiteen. Een geweldig spannend plot. Hoe een persoon in haar korte leventje zoveel op haar bordje krijgt. Spanning en afschuw wisselen elkaar af.
Ook het eerdere werk van Isa vond ik heerlijk om te lezen. Ze is er eentje die zich langzaam maar zeker bij de top auteurs op thriller gebied gaat aansluiten.
Dus... hou deze dame, haar werk goed in de gaten. Een regelrechte aanrader!
Thanks Isa voor weer een mooi en goed verhaal.:redroses: | 1pos
|
Titel: In de familie
Auteur: Joyce Spijker
Uitgeverij: Boekerij
Publicatiedatum: Mei 2016
Aantal bladzijdes: 352
De cover van In de familie zou ik niet direct als een thriller bestempelen. Alleen het grote vleesmes op tafel doet anders vermoeden. Ik zou hem eerder bij de romans zoeken. Maar daardoor valt hij juist wel op tussen de thrillers met het vele wit. De kleur van de letters is wel toepasselijk bloedrood.
Joyce Spijker is naast auteur ook communicatieadviseur en persvoorlichter. Ze zou zich het liefst volledig op het schrijven willen richten. Spotlight was haar debuut binnen de romans. Met In de familie waagt ze zich aan het thrillergenre.
Spraakmakend familiedrama achter de schermen van politiek Den Haag.
Nina Satijn is een jonge fotografe, op zoek naar haar plek in het leven. Ze is single na een lange relatie en vindt steun bij haar oma Emma, die haar na de vroege dood van haar moeder voornamelijk heeft opgevoed. Nina’s vader Boudewijn, minister van Justitie en Veiligheid en bij een volgende kabinetsperiode in de race voor het premierschap, heeft zich tijdens de opvoeding nauwelijks om haar bekommerd en hertrouwde al snel met de mooie Marsala.
Als Nina op een dag bij Emma op bezoek gaat, vindt ze haar op de grond in de woonkamer in haar huis in Wassenaar. Vermoord. Ze besluit alles op alles te zetten om de dader te vinden en de dood van haar geliefde oma te wreken.
(Bron: achterflap boek)
“I cannot think of any need in childhood as strong as the need for a father’s protection.” Sigmund Freud
Wat mij meteen opviel waren de namen van twee van de (hoofd)personages: Merlot en Marsala, beide wijnsoorten. Leuk verzonnen om die op deze manier in het verhaal te verwerken, past goed bij het familiediner op de cover.
Een citaat uit het boek welke mij opviel en ik heel mooi beschreven vond is:
“Twee gigantische blauwpaarse ogen kijken Nina van een afstand aan. Ze werken hypnotiserend en bevatten meer magenta dat natuurlijk daglicht kan veroorzaken.”
De personages worden helder neergezet, waarbij je van ze houd of je vind er geen bal aan. Nina wordt het meest naar voren gebracht, waardoor je een heel duidelijk beeld van haar kunt vormen. Hierdoor kon ik mij ook het meest inleven in haar, ze komt over als de normaalste van het stel.
De schrijfstijl is vlot en soepel. Geen moeilijk taalgebruik, gewoon heerlijk leesbaar met op zijn tijd een grapje tussendoor.
“Daar zul je ze hebben, M&M, een onverwoestbare eenheid.”
De hoofdstukken variëren van lengte, waardoor het verhaal lekker leest.
Het verhaal is niet overal even spannend, af en toe zakt het wat in. Maar Joyce weet er ook een beetje romantiek en seksuele spanning in te verwerken. Want waar zouden we zijn zonder een overspelige partner? ;-) Hierdoor blijft het een prettig boek en zou ik het onder het kopje Vrouwenthriller willen plaatsen.
Leuk verwerkt is het politieke-tintje. Ik was hier eerst nogal huiverig over omdat ik hier niet zoveel mee heb, maar het past gewoon. Niet te veel, niet te overdreven, gewoon precies genoeg om het verhaal kloppend te maken.
De plotwendingen zitten goed in het verhaal verweven en je wordt hierdoor meer dan eens verrast.
Al met al denk ik dat Joyce een zeer goed te lezen en verrassende Vrouwenthriller heeft neergezet.
Wraak, hebzucht en macht voeren hier meer dan eens de boventoon binnen deze politieke familie thriller. Zeker het lezen waard!
Plot: 4
Schrijfstijl: 4
Leesplezier: 4
Originaliteit: 4
Psychologie: 4
Spanning: 3,5
Hiermee verdient Joyce Spijker 4 hele mooie sterren voor haar thrillerdebuut In de familie. | 1pos
|
Nadat ze haar studie aan het Hampshire College afgerond had, ging Elizabeth Brundage naar de New York University filmacademie, was ze scenarioschrijfster bij het Amerikaanse filminstituut, behaalde ze haar MFA (Master of Fine Art) en won tijdens haar studie de James Mitchener Award. Vervolgens heeft ze, voordat ze zich toelegde op schrijven, lesgegeven op een aantal hogescholen en universiteiten. In 2005 verscheen Een slecht geweten, dat haar thrillerdebuut was. Haar nieuwste boek, Alles houdt op te bestaan, is in mei 2016 uitgegeven en werd in de Verenigde Staten overladen met complimenten.
In de nawinter van 1979 staat George Clare bij zijn buren voor de deur. Hij draagt zijn driejarige dochter Franny in zijn armen. George vertelt dat hij, toen hij van zijn werk thuiskwam, zijn vrouw Catherine levenloos aantrof, vermoord. De politie neemt de zaak in onderzoek en ziet in George de hoofdverdachte. Er is echter geen enkel bewijs, dus rijst al snel de vraag wat zich in het huis heeft afgespeeld. Hoe was de relatie tussen George en Catherine en hadden ze geheimen die ze voor elkaar verborgen hielden?
Na een korte proloog die de boerderij van de familie Hale behelst, begint Alles houdt op te bestaan op een sneeuwachtige middag in februari 1979. De dag dat het levenloze lichaam van Catherine Clare werd gevonden. Hierna maakt het een kleine sprong terug in de tijd naar het najaar van 1978. Vanaf dan wordt ook duidelijk waarom de proloog over een boerderij ging, maar vertelt het ook het levensverhaal van de familie Hale en George en Catherine.
Met deze opzet heeft Brundage ervoor gekozen om langzaam naar een climax toe te werken. Daardoor neemt de psychologische spanning zienderogen toe en wordt de lezer ook steeds nieuwsgieriger naar de toedracht van de moord op Catherine. Dit alles wordt op een dusdanige manier verteld dat het boek nergens verveelt. Dat is natuurlijk ook te danken aan de bijzonder prettige schrijfstijl van Brundage. Hoewel je aanvankelijk wel even moet wennen aan het feit dat dialogen zonder aanhalingstekens zijn, is dat in het geheel niet storend.
Doordat uitgebreid beschreven wordt wat er in die korte periode tussen het najaar van 1978 en eind februari 1979 gebeurd is, zijn de personages bijzonder goed uitgewerkt. De lezer kan daardoor het gevoel krijgen hen te kennen. Ook de sfeer van die late jaren zeventig is goed door Brundage neergezet. De twijfel van de mensen is voelbaar. Want moeten ze, en dan vooral de vrouwen, nog blijven hangen in die jaren ervoor of gaan ze met de tijd mee en worden ze mondiger. Wat je ook proeft, is de beklemmende spanning in het huwelijk tussen George en Catherine. Het kon daarom ook bijna niet anders dan dat het mis zou gaan.
Alles houdt op te bestaan is, hoewel het onder het genre thriller valt, veel meer, maar dan ook écht veel meer, dan dat. Het boek heeft kenmerken van literatuur, van een roman, maar zeker ook van een thriller. Het is dan ook bijzonder moeilijk om het in een van deze hokjes te plaatsen. Maar een plek hoog op een verlanglijstje is het hoe dan ook wel degelijk waard. | 1pos
|
De meid is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van de Zeeuwse Neeltje Lokerse, die begin 20e eeuw als dienstbode wraak nam op haar werkgever.
Het boek bestaat uit drie delen, waarin telkens dieper word ingegaan op haar strijd en ervaringen.
Deel 1 handelt over haar leven in Goes 1890-1892, deel 2 over haar ervaringen in Amsterdam 1892-1895 en deel drie leidt naar de ontknoping in Den Haag 1898-1905.
Neeltje Lokerse was een fiere leergierige Zeeuwse jongedame. Bij het overlijden van haar vader moet ze gaan werken als dienstbode, al wil zij erg graag verder studeren. Maar in die tijd was het ondenkbaar dat meisjes verder konden studeren. Zij waren voorbestemd om brave huisvrouw, echtgenote en moeder te zijn.
Er moest echter geld in het laatje komen en Neeltje Lokerse gaat aan de slag als dienstbode. Toen waren de Zeeuwse meisjes erg gegeerd als dienstbode, o.a. omdat ze wisten wat hard werken was maar ook voor hun typische klederdracht.
Zij ervaart snel dat dienstbodes onrecht worden aangedaan, want zij wordt onterecht ontslagen en krijgt geen getuigschrift van haar werkgeefster. In Goes kan ze opnieuw aan de slag en wordt verliefd op Hendrik. Ondanks de waarschuwingen van mensen om haar heen komt ze er achter dat Hendrik haar heel veel beloofde maar haar toch bedroog. Wanneer Neeltje hier achter komt, is zij diep teleurgesteld, terecht woedend en stort haar wereld in.
Neeltje weet dan al dat ze andere meisjes – huispersoneel – wil behoeden voor de val waar ook zij intrapte, maar hoe begin je daaraan?
Neeltje ontvlucht Goes en gaat aan de slag in Amsterdam. Ze wordt opnieuw verliefd. Anton heet de gelukkig en met hem deelt ze haar wens om meisjes als zij te behoeden voor de val waar mannen hen naartoe leiden en hen niets meer of minder zien als een “hoer” waar zij hun lusten kunnen op botvieren, hen alles beloven, doch enkel aan zichzelf en hun goede naam denken. Deze meisjes hebben geen enkel toekomst eens ze in de val zijn getrapt en mogelijks zwanger geraken. Deze heren ontkennen steeds met klem de vader te zijn…want wie gaat er nu om met een dienstbode!
Enig lichtpuntje voor hen is dan een café, een café chantant of een huis van lichte zeden waar zij een bron van inkomsten hebben, doch hun eigenwaarde, hun fierheid en reden van zijn volledig verliezen.
Maar Anton vertoeft graag bij Neeltje, is verliefd op haar, maar blijkt gedwongen te moeten trouwen met iemand van zijn stand. Hij verzweeg dit voor Neeltje, wiens wereld en toekomstdromen opnieuw een knauw krijgen.
Neeltje vertrekt naar Den Haag als noodhulp. Dit geeft haar meer vrije tijd en een betere verloning.
Zo kan ze eindelijk verder werken aan haar boek “Studies van het leven” waarin ze de onrechtvaardigheid tegen huispersoneel en dienstbodes in het bijzonder aan de kaak wil stellen en op die manier betere arbeidsvoorwaarden en erkenning af wil dwingen.
Ze heeft nog steeds contact met haar “vriend” Anton die haar strijd tegenover ongelijkheid steunt en haar boeken over het onderwerp toestuurt.
Ze treedt in dienst bij zaakwaarnemer Burghoudt. Na een tijdje wordt ze verliefd op hem, vertrouwt hem haar geld toe en krijgt ze met hem een intieme relatie. Hij beloofde voor haar te zorgen en haar te huwen.
Wanneer blijkt dat ze zwanger van hem is gooit hij haar op straat, zonder verloning.
Opnieuw liep Neeltje in de val van heren van stand.
Neeltje is vastbesloten Burghoudt voor zijn verantwoordelijkheden te plaatsen en de slechte behandeling van dienstmeiden onder de aandacht van iedereen, maar vooral van beleidsmakers te brengen.
Ze wil Burghoudt voor de rechter brengen. In het gerechtsgebouw vuurt ze met een revolver een schot op hem af. Burghoudt overleeft de “aanslag” en Neeltje slaagt in haar opzet. Ze komt voor de rechter en met een genegen advocaat bepleit ze haar zaak en het onrecht dat haar en vele dienstbodes is aangedaan en wat niemand kon vermoeden…Neeltje wordt vrijgesproken.
Dan gaat alles in een stroomversnelling en kan ze haar strijd als activiste verder voeren wat uiteindelijk in 1909 resulteert in de goedkeuring van de Wet Loeff, waarin onderzoek naar het vaderschap en alimentatie werd geregel.(© Marlies Allewijn “De Meid” p.326)
Marlies Allewijn heeft voor dit boek degelijk en diepgaand onderzoek gedaan en dat voel je als lezer.
Je wordt al snel meegezogen met het personage en krijgt vlug sympathie voor het onrecht dat dienstbodes is aangedaan en de strijd die Neeltje voert en uitgroeit van een simpele meid tot een zelfzekere volwassen vrouw en ongehuwde moeder.
De auteur heeft gekozen om het verhaal op te delen in drie stukken, waar telkens gewerkt wordt met flashbacks.
Alles is verhelderend geschreven, in een vlotte aangename schrijfstijl, doorspekt met veel emoties en bedenkingen.
Het verhaal is goed opgebouwd, heeft diepgang, geeft een goed tijdsbeeld en is spannend naar de ontknoping toe.
Deze historische roman is zeker geslaagd en boeit van begin tot einde.
De auteur geeft in de inleiding en op het einde van het boek meer duiding bij het verhaal. Op deze manier blijf je als lezer bij de les en blijft het boek interessant, boeiend en leerrijk. | 1pos
|
Twee jaar geleden kwam met Did I Mention I Miss You een einde aan de bekende ‘DIMILY’-serie geschreven door Estelle Maskame, tot verdriet van vele fans van de romantische serie met een serieuze ondertoon. Maar de fans kunnen hun hart weer ophalen want Eden en Tyler zijn terug! In Just Don’t Mention It gaan we terug naar het begin, maar beleven we het verhaal nu vanuit Tylers oogpunt.
Voor de buitenwereld lijkt populaire Tyler het goed voor elkaar te hebben met zijn uitgebreide vriendengroep, mooie vriendin en dure auto. Maar wat Tyler voor iedereen verbergt, is dat hij vanbinnen gebroken is. Maar dan verschijnt zijn stiefzus Eden in zijn leven. Ze kijkt dwars door Tyler heen en heeft al snel door dat er meer achter zijn stoere façade zit. Langzaam groeien ze naar elkaar toe en leren steeds meer over elkaars verleden kennen.
Just Don’t Mention It gaat niet verder waar het derde deel is geëindigd, maar het is een herhaling van het eerste boek maar nu vanuit Tylers oogpunt. Dat roept voor het lezers de belangrijke vraag op of het niet saai en uitgekauwd zou zijn. Het is tenslotte hetzelfde verhaal. Dus als lezer van de serie weet je al wat er gaat gebeuren. Maar Maskame weet dit te voorkomen door een wisseling te maken tussen het heden en het verleden. Na elk hoofdstuk uit het heden volgt er een korte terugblik naar het leven van de twaalfjarige Tyler. Dit zorgt ervoor dat we veel meer over Tyler te weten komen. Natuurlijk is er al behoorlijk wat bekend geworden na de eerste drie delen, maar in dit boek gaat Maskame meer de diepte in. Hoe heftig de mishandeling door zijn vader was en wat voor invloed het op Tyler heeft gehad, zelfs nu het is gestopt en zijn vader in de gevangenis zit. Waar Tyler in de trilogie nogal eens te agressief kon overkomen, krijg je nu steeds meer begrip voor zijn hem en zijn acties.
Wat betreft de inhoud van het verhaal en de manier waarop het geschreven is, stijgt dit boek uit boven de eerdere drie boeken over Eden en Tyler. Het onderwerp is serieuzer en de nadruk ligt meer op de ontwikkeling van Tyler dan op de romantische relatie tussen Eden en Tyler. Ook is de manier waarop Maskame beschrijft welk leed Tyler is aangedaan, heel indrukwekkend en tragisch om te lezen. Ze beschrijft het zoals het is, maar zonder er te veel woorden aan te besteden. Wat ze erover schrijft, geeft een indruk van de situatie en bezorgt je een heel naar gevoel en zorgt soms voor een traan.
Just Don’t Mention It is origineel en heel sterk geschreven, ondanks dat het deels een herhaling van het eerste boek is. De emoties die het verhaal oproepen zijn sterk en dat maakt het verhaal van Tyler heftig om te lezen. De wisseling tussen het heden en verleden is wat dit verhaal zo krachtig en bijzonder om te lezen maakt. | 1pos
|
Heel spannend maar echt heel leuk ze gaan op avontuur je kan niet stoppen met lezen. Een heel erg leuk boek, zeker een aanrader. | 1pos
|
Een heel mooi, meeslepend verhaal over een moeder en een dochter. Het boek staat bol van de romantiek.Het verhaal laat zien hoe moeder en dochter groeien in hun relatie. Familiebanden zijn erg belangrijk voor Nora. Ook wordt mooi beschreven dat je niet rijk hoeft te zijn om een gelukkig mens te worden. Op een gegeven moment ontmoet Nora een rijke jongen en wordt verliefd op hem. Jaren later komt ze er achter dat de vriendschap die ze had met Llew alleen echte liefde is.Echt weer zo’n boek om in een ruk uit te lezen! Kan dit boek iedereen aanraden! | 1pos
|
Goed geschreven boek, korte dialogen, duidelijke karakter omschrijving en inspelend op de laatste (nieuws)ontwikkelingen. De dialogen zijn kort en dat laat je dit boek lezen in een sneltreinvaart, de hoofdstukken zijn 4 tot 8 bladzijden wat dit nog meer bevordert. Als daar de spanning en ontwikkeling van het verhaal bij opgeteld worden, krijg je eigenlijk alle ingrediënten van een pageturner. Het zal je dan ook niet verbazen dat ik het boek uit had binnen twee dagen. Daar komt bij dat Kava geniaal is in het verzinnen van de karakters, ze geeft een goede uitleg van de karakters en om het ons makkelijk te maken soms een verwijzing (bijvoorbeeld twee mannen als Casper en Hobbes(strip)). Wat ik persoonlijk een fantastische vondst vind, is een getuige met Alzheimer, zie bijvoorbeeld onderstaande conversatie;
'Mr. Racine?' vroeg ze naar een poosje 'Op wie leek hij?'
Geen reactie.
'Mr. Racine, hoe zag hij eruit?'
Toen hij zich naar haar toekeerde, bewogen zijn ogen onrustig heen en weer voordat hij haar aankeek.
'Neemt u mij niet kwalijk, maar wie zei u ook alweer dat u was?'
De vondsten van Kava zijn dus geweldig, alleen een paar kleine minpuntjes, ik had het gevoel dat het jammer is dat ik de eerdere boeken van haar niet gelezen heb. Het werd mij gedurende het boek duidelijk dat Maggie O'Dell al vaker de hoofdrol heeft gespeeld in haar boeken. Niet dat dat voor het verhaal wat uitmaakt, maar de verwijzing in de geschiedenis is er toch. Tevens vind ik dat het einde wel wat afgeraffeld is (of wou ik dat het boek eeuwig duurde?). Ineens is daar de dader en dat gaat wel heel makkelijk... (voor de rest moet je het lezen, anders verraad ik te veel).
Het boek is wel van nu, gebeurtenissen uit recent verleden worden vermeld bijvoorbeeld Antrax-brieven en 11 september. Ook bekende schrijvers hebben een verwijzing, Deaver, Clancy, Stephen King, Cornwell en Koontz, het lijkt wel of Kava haar eigen persoonlijke lijst met schrijvers vermeldt. Al met al veel goede ingrediënten voor een hap en klare thriller, door de kleine minpuntjes een dikke 4 sterren waard, en ik ga toch maar de eerdere boeken lezen want de schrijfstijl is uniek, ik zou persoonlijk geen schrijf(st)er weten die zo schrijft. Kava heeft een eigen genre ontwikkeld!! | 1pos
|
Dit verhaal speelt verder in de toekomst dan 'De oorlog van de grote scheuring'. Puc is ouder geworden, en zijn eerste vrouw is al lang geleden overleden. Hij is nu getrouwd met Miranda, de dochter van Macros. De hoofdrollen zijn echter vooral weggelegd voor hun zonen, Magus, een grote magiër, en Caleb, die geen magische geven heeft.
Er is iets vreemds aan de hand in Kesh. Nobelen worden er vermoord, en er gaan geruchten over een groep mensen die zich in de schaduw ophouden. Puc en zijn twee zoons werken samen om de geheimzinnige moordenaars (bekend als de Nachtraven) op te rollen.
In het begin loopt het boek wat langzaam, maar gaandeweg komt de vaart er in, een nieuwe personage, Bek, wordt geïntroduceerd, en hij is een interessante toevoeging.
Wat ik jammer vond, is dat de stiefzonen van Caleb, niet echt uit de verf kwamen, en we ze weinig in actie hebben gezien.
Die nieuwe Nederlandse vertaler heeft schijnbaar niet de eerdere boeken gelezen, want anders had deze vast de naam van Claudius Haviks aangehouden, in plaats van de Engelse naam. | 1pos
|
Dit is de eerst keer dat ik een sprookjesboek lees dat niet op kinderniveau geschreven is. Ik heb hier maar één woord voor WAAAAW. Wat een boek. Als ze me naar mijn kindertijd en jeugd vragen. zeg ik steeds. Wel ken je Assepoester? dat is zo goed als op mijn lijf geschreven. Toch blijft dit één van de beste sprookjes die er is voor mij. Het boek Cinder is het sprookje van Assepoester in een ander kleedje Wist echt niet wat ik er van moest denken. Ik had wat schrik om te beginnen, omdat ik niet wist wat mij te wachten stond. Het idee hoe kan een sprookjesboek nu zo leuk zijn om te lezen? ik ken….; meer info . http://infoboeken.blogspot.be/2017/03/marissa-meyer.html | 1pos
|
Alweer zo'n krachtpatser van een boek van Connelly; een zeer fraai plot, onderhoudend, nagelbijtend (om eens wat cliches te noemen) en vol vaart. Buitengewoon fraai zijn eerdere verhalen verweven in dit boek. Het is trouwens sowieso knap hoe Connelly Bosch's levensverhaal, en met name zijn afkomst en dat van zijn moeder, met regelmaat laat terugkeren, en het gebruikt om het karakter uit te diepen.
Jammer dat zo'n man maar een of twee boeken per jaar kan afleveren... | 1pos
|
Het is een spannend boek omdat de zeewolfjes op missie gaan. Bij die missie lopen dingen anders dan Anton wil. Zo worden er verschillende groepen gevangen genomen, maar gelukkig hoefde ze niet te vechten. | 1pos
|
Dit is het eerste boek dat ik gelezen heb van Harlan Coben en zal zeker niet de laatste zijn. Leest heel vloeiend en je verlangt om verder te lezen. | 1pos
|
De poorten van het paradijs (Madih al-karahiya) is de derde roman van Khaled Khalifa die in 1964 in Aleppo geboren werd. Twee jaar na de verschijning van de roman in 2006 werd de publicatie ervan in Syrië verboden nadat het de shortlist van de Arabische Bookerprize haalde. Niet zo verwonderlijk als je weet dat de roman onomwonden verhaalt van de gruweldaden die de seculiere Ba'ath-regering pleegde tijdens de opstand van de fundamentalistische Moslimbroederschap eind jaren 70 en begin jaren 80 van de 20e eeuw. Maar ook de Moslimbroederschap wordt niet gespaard. Tijdens een interview zegt de schrijver dat hij het boek geschreven heeft voor de verdediging van de bevolking van Syrië om te protesteren tegen al het lijden dat ze hebben meegemaakt, als resultaat van de religieuze en politieke dogma's die hun tienduizend jaar oude cultuur hebben proberen te vernietigen.
De hoofdpersoon is een meisje dat opgroeit bij haar drie tantes in Aleppo rond 1980 als de strijd tussen de Moslimbroederschap en de Ba'ath-regering op zijn hevigst is. Het meedogenloze optreden van de Syrische inlichtingendienst tegenover iedereen die kritiek op de regering heeft, drijft haar in de handen van de Moslimbroederschap. Op dat moment is de haat voor andersdenkenden de richtlijn in haar leven. Maar als ze gearresteerd wordt en in een cel beland met andere gevangen verandert langzaamaan haar perspectief. Er blijkt geen verschil te zijn tussen Moslimfundalisten, Marxisten en prostituees. Het zijn allemaal mensen die zo goed en zo kwaad iets van hun leven proberen te maken. Als ze na acht jaar eindelijk vrijgelaten wordt, pakt ze de draad van haar leven weer op. Ze begint opnieuw medicijnen te studeren en laat zich niet meer lijden door haat maar door liefde. Toch zal ze altijd de littekens met zich meedragen van haar tijd in de gevangenis, zowel de geestelijke als de lichamelijke.
Het verhaal is gebaseerd op Khalifa's jeugd in Aleppo die even oud was als de hoofdpersoon toen het geweld tussen het fundamentalisme en secularisme een hoogtepunt bereikte. Doordat de schrijver het zelf heeft meegemaakt, krijgt het boek een intensiteit die soms zo hevig is dat je het boek even moet wegleggen. In elke zin proef je het leven in Aleppo: de rituelen en tradities van het leven van alledag, de liefde die het 'ware' Islamitisch geloof kan hebben maar ook de haat die andersdenkenden ten opzichte van elkaar kunnen hebben. Zo schrijft de auteur gedetailleerd over de martelingen van de Syrische inlichtingendienst, de corruptie en de zelfverrijking van de leiders en de willekeur van de macht. Benen worden keer op keer gebroken, ogen worden uitgerukt en nooit weet je wanneer een eind aan je gevangenisstraf komt.
Maar het boek verteld niet alleen over de gebeurtenissen in de Syrië, het verteld tegelijkertijd over de rol die zowel de Amerikanen als de Russen ten tijde van het conflict hebben gespeeld. Zo wordt er zijdelings verhaald over de Russische inval in Afghanistan en de opkomst van de Taliban.
Een andere verhaallijn gaat over de verandering in een traditioneel moslimgezin door de opkomst van secularisatie. Sommigen, zoals de hoofdpersoon, radicaliseren, anderen proberen zo goed en zo kwaad het leven te lijden door vast te houden aan de eeuwenoude tradities en rituelen en anderen seculariseren en verwestelijken. En het is het coming of age verhaal van de schrijver, die zichzelf portretteert als een moslimmeisje in de pubertijd.
Door deze gelaagdheid is het geen makkelijk boek om te lezen. De indeling in slechts vier hoofdstukken zonder paragrafen maken het er ook niet makkelijker op. Maar wat een verrijking als je je hierdoor niet laat afschrikken. Dan maak je kennis met een schrijver met een grote poëtische zeggingskracht, die met liefde en empathie een testament heeft geschreven voor zijn eigen Syrische volk dat al zoveel heeft moeten lijden. | 1pos
|
Heerlijk tussendoor-boek. Het is zeker geen thriller, maar je wordt wel meegesleurd in het verhaal. Humoristisch en ontroerend.
Joanazinha schrijft zeer juist:" Wat is Régis een fantastische vent.
Hij lijkt heel simpel maar wel in prachtige dimensies.
Het Franse platteland ; wijngaarden...
een roman waar de wijn uitdruipt. | 1pos
|
Ik had de cursus op Coursera.org gevolgd. Ik heb erg genoten van deze cursus. Daarom wou ik dit boek ook eens lezen en zoals in het begin van het boek wordt aangegeven, komt alles uit de cursus terug in het boek. Ik vond het wel een verademing om het nu in het Nederlands te kunnen lezen, zodat enkele nuances toch duidelijker werden. | 1pos
|
Daan werkt als onderzoeksjournalist voor magazine ‘Laura’ en krijgt van de redactiechef de onverwachte opdracht om undercover te gaan in de wereld van het online-daten. De uitdaging is om binnen twee maanden met een goed stuk te komen over de site van SecondFlirt. Op deze site logt Daan in onder de naam Muurbloem, een bijnaam die ze van haar collega’s heeft gekregen. Daan is namelijk niet bepaald losbandig te noemen en heeft een braaf imago. Ze zal haar collega’s wel eens laten zien wie hier een muurbloem is! Al snel verdiept ze zich in het online gebeuren en komt in contact met een aantal mannen die op zoek zijn……naar, ja naar wat?? Daan vindt het allemaal machtig interessant maar heeft ook al snel in de gaten dat het allemaal anders is dan ze had gedacht. Ondanks haar voornemen om het zakelijk te benaderen raakt ze toch in gesprek met een man en al snel wordt het persoonlijk. Ze weet dat ze dit niet moet doen maar hoe gaaf is dit voor haar artikel? Nét iets meer achtergrondinformatie en een personal touch zorgen voor meer lezers. En dus zet ze door. Intussen kan Daan maar moeilijk de vinger leggen op een aantal gebeurtenissen die aan de zijlijn plaatsvinden in haar privéleven, waardoor ze met vrienden en bekenden aardig in de problemen komt.
Patrick maakt in zijn praktijk kennis met de nogal vreemde meneer Stevens. Deze man heeft meerdere aandachtspunten t.a.v. vrouwen maar Patrick heeft in eerste instantie vooral moeite om de man te peilen. Hij weet niet goed wat hij aan hem heeft en het bizarre gevoel voor humor dat Stevens heeft, maakt het er niet beter op. Neemt hij Patrick nou telkens in de maling of zit er een bron van waarheid achter zijn opmerkingen en heeft de man echt zijn hulp nodig? Patrick stelt een intensieve therapie voor waarmee hij Stevens kan helpen.
Het zal niemand ontgaan dat een groot deel van ons sociaal leven zich tegenwoordig online afspeelt. De mogelijkheden zijn legio en door de laagdrempeligheid, het veilig thuis achter je scherm zitten, is er niets dat weerhoudt om een stap in deze wereld te zetten, behalve misschien morele bezwaren. Rasters neemt je mee in het avontuur dat online daten heet. Op de site van SecondFlirt gebeurt het allemaal. Mensen die op zoek zijn naar contacten, naar partners, naar een goed gesprek. Ze beschrijft dat allemaal dusdanig dat er niet veel voorstellingsvermogen nodig is om te kunnen bedenken wat er allemaal mogelijk is, en dat is soms zowel verontrustend als grappig. Het verhaal heeft daardoor, op die bepaalde momenten, dan ook een luchtige en nieuwsgierige sfeer om zich heen hangen. Door de gedetailleerde omschrijvingen ontstaat het vermoeden dat Rasters zelf het nodige aan research heeft gedaan. Het komt allemaal in ieder geval overtuigend over. Ze heeft er ook voor gekozen om nét wat meer verdieping aan het verhaal te geven en in de psyche van de hoofdpersonages te duiken. Daar is de verhaallijn van Patrick voor. Dit komt goed uit vanwege de omslag in de sfeer die het verhaal ondergaat. Je voelt tijdens het lezen dat er namelijk verandering op til is maar waar je die precies moet verwachten is op dat moment nog niet duidelijk. Doordat Daan steeds verder gaat met haar onderzoek is daar het wachten op ‘iets meer’ maar ook bij Patrick zit daar ‘iets’. Je voelt intuïtief aan dat er wat staat te komen, dat kan niet anders. De sfeer wordt vervolgens ineens beklemmend, Rasters gooit de boel om. Er ontwikkelt zich een thrillerachtig verhaal dat ineens in een behoorlijk angstaanjagende scenario transformeert. Én er wordt duidelijk wat de twee verhaallijnen uiteindelijk met elkaar te maken hebben.
Toch zijn er een aantal kleine punten van kritiek, dingen die niet echt aannemelijk lijken of geloofwaardig zijn. Rasters weet ze goed te verbloemen maar onzichtbaar zijn ze daardoor niet. Er zijn wat toevalligheden en aannames nodig om het verhaal soms wat bij te sturen. Daarbij was de naïviteit van Daan niet altijd even geloofwaardig want die stond soms haaks op haar lef en acties. Dit alles wordt wel weer gecompenseerd door de vlotte schrijfstijl, de nu en dan aanwezige knipoog met perfecte zwartgallige humor en de diverse interessante ontwikkelingen. De manier waarop de personages het voor de kiezen krijgen is ook behoorlijk heftig. ‘Muurbloem’ is al bij al een verrassend geheel geworden met een plot die intens en heftig kan worden genoemd. Hoewel de titel in eerste instantie niet echt aanspreekt blijkt deze later wel treffend voor het verhaal.
‘Muurbloem’ kent vele disciplines zoals romantiek, vriendschap, vertrouwen, angst, obsessies en actuele maatschappelijke kwesties. Rasters heeft hier duidelijk goed over nagedacht en dat heeft goed uitgepakt.
Dit verhaal verdient het dan ook om vier sterren te krijgen, juist ook vanwege de onverwachte wending van roman naar een echt spannend verhaal. Heel verrassend en vooral origineel! | 1pos
|
De strijd van mijn moeder is een mooi en raak portret van een moeder die tegen de stroom in haar kinderen opvoedt en stimuleert en daarnaast de kans ziet zichzelf te ontwikkelen.
Het leven van een vrouw die vanuit Turkije naar Nederland
is gekomen haar leven vorm geeft. Een strijd die veel parallellen laat zien met dat van mijn eigen moeder, een Nederlandse vrouw geboren in 1921 die zich probeerde te ontworstelen aan de toen geldende rollen van echtgenote, huisvrouw en moeder. | 1pos
|
Dit grappige boekje heeft een aantal korte verhaaltjes, wat gemoderniseerde sprookjes met een twist zijn. Ik heb me af en toe echt rot gelachen, erg grappig boekje! Er zit een dosis sarcasme in de verhaaltjes (my favorite!) en de fantasie van de schrijver is soms echt wel wat aan de loop gegaan, maar toch kun je de originele sprookjes er wel uit halen. Mijn favoriet was absoluut Coal Black and the seven Dwarves, een retelling van Sneeuwwitje. Maar ook Golden Girl and Firebreath vond ik fantastisch!
"He even contemplated suicide, only there was that pesky problem of immortality." -Tails of Sins
"She grabbed the handsome prince by the collar, dragged him into bed, and did wild, wicked things with him that can't be discussed here because this is a fairy tale for all ages." -The enchanted Prince and the enchanting Girl | 1pos
|
Bervoets heeft een realistische roman geschreven dat zich afspeelt in de nabije toekomst. Dat wordt pas opgemerkt wanneer er gesproken wordt nieuwe technologieën die in de social media vanzelfsprekend zijn. Hoewel dit in het begin nog wat verwarrend is, heeft Bervoets het op een manier beschreven dat een ieder het op een gegeven moment begrijpt waar men het over heeft. Het is op een creatieve manier over nagedacht en uitgewerkt, ik vond een zekere versterking hebben op het verhaal.
Maar deze nieuwe technologieën kunnen niet alleen voor verwarring zorgen. Ook doordat het verhaal vanuit verschillende perspectieven is geschreven is het verhaal in het begin nog wat onsamenhangend. Welk personage heeft welke link met het verhaal? Naarmate het verhaal vordert verdwijnt deze verwarring als sneeuw voor de zon en wordt er met bepaalde personages een klik gemaakt.
Het verhaal is bizar maar daarentegen zo reëel. Wie wil nu niet zeker zijn van wederzijdse onvoorwaardelijke liefde? Geen relatie die is gebaseerd op overeengekomen afspraken, maar op pure liefde? Bervoets weet perfect te beschrijven waartoe mensen in staat zijn om hun eigen leven te verbeteren en meer zekerheid te kunnen geven. Soms ten koste van onschuldige mensen. In de huidige maatschappij een signaal dat we steeds meer terugzien, daarom is deze roman niet geheel onrealistisch en dat geeft een heleboel stof tot nadenken. Precies hetzelfde wat ik had met haar vorige roman ‘Alles wat er was’. Het zijn boeken die blijven in je hoofd rondspoken met de vraag ‘Wat zou ik doen?’.
Lees de hele recensie op www.boekenz.nl | 1pos
|
Super spannende thriller, vanaf het begin boeiend, je wilt door lezen en niet loslaten. Het verhaal zwakt iets af na ongeveer driekwart van het boek maar het blijft toch een topper! Lezen!! | 1pos
|
Ik mocht met het lezerspanel mee doen om dit misdaadverhaal te lezen. En wat een feest was dat. Bij hoofdstuk een wordt je meteen het verhaal in gesleurd. Iets wat ik heel fijn vond. Het hield me ook gelijk op het puntje van mijn stoel. De hoofdstuk indeling is iets wat daar ook aan meewerkt maar daarover verklap ik niet te veel want dan zou ik het verhaal teveel weggeven. In dit verhaal zitten meerdere invalshoeken en meerdere lagen informatie. Het is aan U (even op zijn Belgisch) om deze te ontrafelen. Heel fijn vond ik ook de zeer uitgebreide details in dit verhaal. Ik ben een beelddenker dus ik zag het hele boek als een film voor mij. Er zaten stukken in waar ik flink op mijn tanden moest bijten omdat sommige criminelen echt super irritant zijn....... en ook hierin ga ik niet verder. Het vader/dochter verhaal vond ik heel aangrijpend. Alhoewel er veel aan je fantasie wordt overgelaten in dit boek. Wie weet gaan we daarin verder in het komend boek van Arturo Dias en zijn dochter Sara....... Ik ben in ieder geval erg benieuwd naar meerdere lotgevallen van hen.
Ps. Raymond.... 4 sterren omdat er geen 4 en halve ster aan gegeven kan worden. Hoop voor het volgend verhaal een 5 sterren te kunnen geven. | 1pos
|
ik hou van deze serie. dit was alweer het laatste deel in deze serie. je begint met Aelin die gevangen genomen is door Maeve en opgesloten zit in een ijzeren kist. Rowan doet er alles aan om haar te vinden en te bevrijden maar hij staat er niet alleen voor. haar vrienden hebben allemaal een eigen missie. er gebeurt zo veel in dit boek, hij is ook bijna 1000 bladzijden dus een dik boek. dit boek is spannend en zat vol met wendingen die ik niet verwacht had. maar dit boek was ook ontroerend en romantisch. het einde was heel erg mooi. dit was een hele goede serie waar ik in het begin een aantal karakters niet mocht maar die ik aan het einde heel erg leuk vond, oa Manon. | 1pos
|
Door de vele positieve reacties ben ik dit boek gaan lezen. Het boek is zeker niet tegengevallen. Een spannende psychologische thriller tot het einde. Ik wist net als de hoofdpersoon op een gegeven moment niet meer wat de werkelijkheid was en wat fictie. De ontknoping is verrassend. Dat smaakt naar meer boeken van Fitzek. | 1pos
|
Ik geloof dat er geen een boek van karen rose is die niet geweldig was en is , en dit boek dus ook weer een mooie opbouw en veel bekende namen komen terug in het boek wat dus heel herkenbaar is, maar ook het verhaal is super spannend en het leest als een trein. Kan wel zeggen ben een echte fan van haar boeken kon eerst nog wel eens wachten op een tweede hands boek maar nu wil ik het vaak zo snel mogelijk nieuw hebben, zodat ik zo snel mogelijk kan gaan lezen. Ook zat bij het boek het bonus verhaal Verbroken stilte wat ook weer een spannend kort verhaal is en ook weer verder gaat met Daphne en Joseph.
Zou ook aanraden om al haar boeken te lezen echt super. | 1pos
|
'Everyone has a reason to fear the boy with the gun.'
Zo luidt de tagline van Marieke Nijkamps debuut This is where it ends. Het volgt vier tieners in de loop van 54 minuten terwijl een schietpartij op school aan de gang is. Claire is buiten op het atletiekveld wanneer het schieten begint. Tomás is in het kantoortje van de directrice stiekem door documenten aan het rommelen. Zijn zus Sylv en haar vriendin Autumn zitten opgesloten in het volle auditorium waar de schutter rondloopt. Ze hebben allemaal een link met deze schutter en dus een reden om hem te vrezen. Gedurende 54 minuten komt hun hele leven op hun kop te staan en het is nog maar de vraag of ze het er allemaal heelhuids vanaf zullen brengen.
Marieke Nijkamp, een geboren Nederlandse, schreef dit debuut in het Engels en liet het publiceren in de Verenigde Staten bij Sourcebooks Fire in 2016. Later in dat jaar kwam het boek ook uit in Nederland bij HarperCollins Holland onder de naam 54 minuten. Nijkamp is lid van We Need Diverse Books en oprichter van DiversifYA. Het is duidelijk dat ze waarde schenkt aan diversiteit in haar boeken en dat is zeker terug te zien in dit verhaal. Niet alleen ontmoeten we bijvoorbeeld Fareed, een jongen uit Afghanistan die bevriend is met de Spaanse Tomás, maar we komen ook homoseksuele studenten tegen. Nijkamp is er goed in geslaagd om diversiteit op een soepele, doodnormale manier te verwerken in haar verhaal en is een voorbeeld voor het Young Adult genre waar blanke, heteroseksuele tieners maar al te vaak lijken te domineren.
In het begin zijn de namen van de personages en hun onderlinge relaties lastig om te onthouden. We leren deze personages immers slechts kennen voor minder dan een uur in hun leven, wat er ook voor zorgt dat het een uitdaging voor de schrijver is om de personages op zo’n manier neer te zetten dat je om ze gaat geven. Na een tijdje heb je de namen wel door en kun je je op hun verhaal focussen zonder meer terug te hoeven bladeren.
Door middel van flashbacks kom je meer te weten over de hoofdpersonages en hun dromen en teleurstellingen, maar ook over hun relatie met de schutter – Tyler Browne. Door de flashbacks en de gedachten van de personages kan je langzaam maar zeker een beeld vormen waarom Tyler besloot die dag met een wapen en veel munitie naar school te gaan, maar er blijven veel gaten in het narratief zitten en door de korte tijdsspan van het boek blijft er een onoverkomelijke oppervlakkigheid. De flashbacks geven antwoorden, maar er blijven ook genoeg vragen over. We brengen te weinig tijd door met de personages om ze echt goed te leren kennen, maar Nijkamp heeft duidelijk haar best gedaan om ze genoeg substantie te geven dat je wel degelijk om hun welbevinden gaat geven.
Binnen de 54 minuten gebeurt er veel en door de vele perspectiefwisselingen wordt de spanning gestaag opgebouwd. Op het eind van elk hoofdstukje is een cliffhanger waardoor je door blijft lezen om erachter te komen wat er gaat gebeuren. Toch verandert het verhaal nooit in een ordinaire pageturner en blijft het een verhaal dat dicht bij de menselijkheid van de personages staat en nooit de grens van sensationeel overschrijdt.
This is where it ends is een verhaal dat je wakker zal schudden. Een schietpartij is misschien wel het ergste dat je op school kan meemaken en het verhaal laat dankzij meerdere perspectieven zien hoe verschillende mensen kunnen reageren. Het is een verhaal van angst en verdriet, maar ook van ontpoppende moed, vriendschap en liefde. Het boek romantiseert de schietpartij niet en toont een verhaal waarin de mensen en hun dromen centraal staan. De tijdsspan is te kort voor genoeg diepgang, maar het is een boek dat het lezen waard is. | 1pos
|
Dit is echt een boek dat je tussendoor leest of nadat je een heftig/emotioneel boek hebt gelezen, leest om bij te komen van het heftige verhaal, om je af te leiden. Het is in feite in dagboek-vorm geschreven, ook al staan er geen datums bij, maar je gaat steeds naar het volgende moment in Portugal en de gedeeltes uit Nederland worden hooguit in fragmenten als een korte terugblik beschreven. Storend is dat niet.
Je leert ondertussen een paar woordjes Portugees. Je leert een paar gewoontes kennen en ook krijg je een paar tips waar je op moet letten als je besluit om een huisje te kopen in Portugal, tevens leer je iets over geitenkaas maken.
Het boek mist wel diepte en er gebeurt niets schokkends, maar dat is in dit geval niet erg.
Ik bewonder Bart & Marjolein in ieder geval, zeker omdat ik niet weet of ik ook zo zou kunnen en willen leven, maar de plaatsen die ze bezoeken en waar ze later gaan wonen spreekt me zeker aan. Daar zou ik ook wel willen wonen, maar dan toch met iets meer luxe. | 1pos
|
De schrijfster van dit boek is geboren en getogen in een buitenwijk van Atlanta.
Wat zou Martin doen is haar eerste roman en losjes gebaseerd op een reeks waargebeurde incidenten waarbij ongewapende Afrikaans-Amerikaanse tieners werden doodgeschoten. Geschokt door de verschillende reacties op deze gebeurtenissen en op de ‘pro justice’-beweging die als gevolg daarvan ontstond begon Stone met het project in een poging de actualiteit te onderzoeken door de lens van de ideeën van Martin Luther King.
Justyce Mc Allistair is een afro Amerikaanse jongen van 17 jaar. Hij gaat naar een goede middelbare school en is daar een van de betere leerlingen. Ook doet hij het samen met SJ super in de debatclub. Hij heeft alles voor elkaar zou je denken.
Op een avond wordt hij, als hij zijn dronken vriendin wil helpen, zonder pardon in de boeien geslagen. Door dit etnisch profileren van de politie verandert zijn kijk op het leven. Hij hoort van alle kanten dat de blanken hem altijd als zwart zullen blijven zien. Wat hij ook doet, hij zal zich altijd extra moeten bewijzen. Aan de andere kant is er zijn moeder die vindt dat hij ver uit de buurt van de blanken moet blijven en een blank vriendinnetje past daar zeker niet bij.
Justyce leeft tussen twee werelden en heeft het daar heel moeilijk mee. Als experiment schrijft hij brieven aan Martin Luther King. Dit experiment geeft hem echter niet antwoord op zijn vragen.
Als er dan ook nog iets heel ergs gebeurt met zijn beste vriend weet hij het allemaal even niet meer. Hij staat op het punt om wat domme dingen te doen, maar dan vindt hij zichzelf terug en verzamelt de juiste mensen om zich heen.
Ik vind het boek vlot geschreven. Het stelt een problematiek aan de orde die helaas de harde werkelijkheid is. Er wordt niet geschuwd om bepaalde dingen op papier te zetten. Je voelt de worsteling van Justyce met zichzelf en zijn omgeving. | 1pos
|
Indridason haalt altijd een hoog niveau. Ook hier weer. Zijn personages zijn geen detectives die alles zo maar even oplosen. Ze zijn juist door het leven getekend en hebben hun zwakheden. Ook hier is dat weer zo. Dat maakt ze des te geloofwaardiger. In dit boek geen Erlendur overigens.
Het mooiste vind ik dat de auteur open laat of er nu werelijk sprake is van bovennatuurlijke elementen of niet, zonder dat het voor de plot en de oplossing van de moord belangrijk is. Een slechte schrijver had alles uitgelegd. Een strakke thriller. | 1pos
|
...
Ik voelde echt de angst, de wrijvingen tussen de verschillende personages, het onvermogen, de twijfel én de spanning die steeds meer toeneemt.
‘In de val’ is duidelijk een uithoudingstest voor de zenuwen en ik kon het dan ook erg moeilijk neerleggen. Iedere keer dat er iemand alleen door het complex dwaalt ben je benieuwd wat er zal gebeuren. Doordat de dader geen eigen perspectief heeft lijk je enkel het resultaat van zijn werk te zien te krijgen. Hierdoor is het boek minder voorspelbaar en blijven vrijwel alle opties lange tijd mogelijk.
Naarmate het wantrouwen stijgt verbrokkelt de luxe en maakt plaats voor wat schijnbaar een weerspiegeling van de hel is. Of eerder … de hel breekt ondergronds los – en de bewoners van het Sanctum zitten overduidelijk in de val. Het verhaal riep een bizar en beklijvend gevoel bij me op én het boek was misschien nog beter geweest indien de grote vraag – Wie is de schuldige – onbeantwoord bleef. Daardoor zou die beklijvende sfeer bewaard zijn en de lezer met een onwezenlijk gevoel achterblijven. | 1pos
|
Zustermoord is precies een verhaal zoals een verhaal van Tess Gerritsen behoort te zijn.
Spannend, snel, veel plotwendingen, af en toe een beetje bloederig en tot het einde toe verrassend.
Ook in dit boek is ze het allemaal weer zeer goed gelukt. En natuurlijk hebben Jane Rizzoli en Maura Isles weer een uitstekende hoofdrol toebedeeld gekregen die ze weer op een goede manier invullen. Na haar eerdere drie boeken verwacht je niet dat ze terugkomt met een vierde sterk verhaal met deze hoofdfiguren van hetzelfde niveau. Maar het is haar wonderwel weer gelukt en hoe.
Het enige zwakke en beetje ongelovig puntje zijn de jarenlange moordpartijen die hebben kunnen doorgaan zonder dat er bij iemand een lampje ging branden. Verder zal ik zeker niet uitweiden maar gun dat plezier graag aan alle lezers zelf.
Samengevat: Zustermoord is een gaaf boek dat lekker wegleest en waarin je moeilijk kunt stoppen als je eenmaal bent begonnen. Van mij een dikke vier sterren. | 1pos
|
Een verhaal dat me raakte over liefde en angst en met een glimlach terug kijken naar het verleden in Öland in Zweden. | 1pos
|
De geestenjager beschermt dorpen en boerderijen tegen de wezens van het duister. Thomas is de zevende zoon van een zevende zoon en gaat op zijn dertiende in de leer bij de geestenjager. Hij heeft immers de ‘gave van zeven keer zeven’ en ziet dingen die anderen niet zien, dingen die niet in de wereld thuishoren. Maar die gave kan soms ook een vloek zijn… Een keuze heeft hij echter niet, want Thomas is bijzonder. Hij is niet alleen zeven maal zeven, hij is ook de zoon van zijn moeder én de laatste leerling.
Wanneer de geestenjager alleen op missie moet en Thomas achterblijft wordt zijn kunnen sterk op de proef gesteld. Zeker wanneer de Oude Moeder Malden ontsnapt uit haar put die diende als gevangenis en de heksen van het dorp kinderen beginnen ontvoeren.
Thomas kan niet de andere kant opkijken en bindt de strijd aan. Maar is hij als leerling wel een partij voor de heksen? Heeft hij al voldoende kennis? En zal de geestenjager op tijd terug zijn om Thomas bij te staan in zijn eerste echte ontmoeting met het kwaad?
Eén ding staat vast: de winters worden langer en het duister sterker…
Het boek ‘De zevende zoon’ staat bij uitgeverij De Fontein gecatalogeerd onder de kinder- en jeugdboeken. Toch komen er een aantal scènes voor in het boek die best spannend en gruwelijk zijn, zeker voor jongere lezers. Maar dus ook een volwassen man met een jeugdig hart zoals ik kan met volle teugen genieten van de avonturen van de geestenjager. Het is spanning en lekker griezelen ten top.
Het verhaal leest vlot, is makkelijk te volgen en kent niet al te veel personages. Voor mij was het geen probleem, ik ben er aan gewend, maar voor sommige jonge lezers zijn de hoofdstukken misschien net wat te lang.
De auteur, Joseph Delaney, heeft niet ver moeten zoeken naar ideeën voor zijn boek. Als kind leefde hij in een huis in Preston waar hij steeds dezelfde terugkerende nachtmerrie had: hij zat bij zijn moeder in de woonkamer wanneer plots heel het huis doordrenkt werd van de koude en er een schaduw vanuit de kelder naar boven kroop en hem meesleurde naar de duisternis. Het echt angstaanjagende feit was echter niet de droom op zich, maar wel dat ook zijn broers allemaal steeds deze zelfde terugkerende nachtmerrie hadden. Voor Joseph was het duidelijk, hij woonde in een spookhuis.
De geestenjager-serie bestaat inmiddels al uit dertien boeken. ‘De zevende zoon’ bestaat uit de eerste twee delen van de serie, ‘De Laatste Leerling’ en ‘De Vloek’. Maar ik waarschuw je, lees ze en je bent er aan verslingerd! | 1pos
|
Subsets and Splits
No saved queries yet
Save your SQL queries to embed, download, and access them later. Queries will appear here once saved.