text
stringlengths 4
22.7k
| label
class label 2
classes |
|---|---|
Wauw zeg wat een heerlijk boek is dit! Het leest als een trein en is ook nog eens ontzettend goed! Het verhaal zit echt heel knap in elkaar, het is een tikje paranormaal, daar moet je van houden natuurlijk, maar ik vond het geweldig. Buiten het paranormale om is het gewoon een mooi verhaal over twee vrouwen Lauren en Jessica, je volgt hun beide levens voor een tijdje. Ik ga er verder niets over verklappen maar als je benieuwd bent naar hoe het leven van Lauren en dat van Jessica verloopt zou ik dit boek zeker lezen. Bij mij heeft ie in ieder geval een plaatsje in mijn top tien verdiend! | 1pos
|
Komkommertijd in de misdaad. Het team van Liese lijdt aan verveling. Ze hebben geen zaak, een Masson die na zijn revalidatie is teruggekeerd en waar gedrevenheid plaats gemaakt heeft voor desinteresse en hoofdinspecteur Sofie Jacobs die een jaar onbetaald verlof heeft genomen. Als ze via via vernemen dat in Italië een lijk is gevonden en dat het om een Antwerpenaar gaat nemen ze contact op met commissaris Massimo Molinari. Ook al wijst alles op zelfmoord toch is het motto van Molinari: 'Dat alles stinkt tot het tegendeel bewezen is'. Hoewel het geen zaak voor Liese en haar team is besluit ze dat een beetje onderzoek geen kwaad kan.
Werner Thielens, de dode die in de catacomben gevonden werd, blijkt een onbeschreven blad. De man heeft een onberispelijke staat van dienst, is eerder asociaal dan sociaal en is bovendien gelukkig getrouwd. Zijn vrouw Aline begrijpt er niets van.
Liese en Masson krijgen het voor elkaar van hoofdcommissaris Torfs en trekken naar Bolsena waar ze een afspraak hebben met Molinari. Als tijdens de autopsie niets speciaals wordt gevonden is het voor de Italiaan duidelijk dat het om zelfmoord gaat. Toch heeft Liese haar twijfels. Als ze in de catacomben van de basiliek een kijkje gaat nemen om te zien waar Thielens gevonden is, is het voor haar bijna onmogelijk dat hij daar zelfmoord heeft gepleegd. Het klopt niet!
Dan wordt er in België, aan de oever van de Schelde een koffertje gevonden. Na onderzoek blijkt dit de koffer te zijn van Kim, een meisje dat een dikke twintig jaar geleden daar in de buurt vermoord is toen ze onderweg was naar haar vader. Al snel blijkt dat de zelfmoord van Thielens en de vondst van het koffertje iets met elkaar te maken hebben. Aan Liese om uit te spitten wat.
Deze Liese Meerhout draait voor een groot stuk rond Masson. Hij is na zijn revalidatie (Masson werd neergeschoten in de vorige Liese Meerhout thriller) op zoek naar zichzelf, de zin van zijn leven en het feit dat hij 'ineens' vader is van een volwassen zoon die dan ook nog eens de vriend van Liese is. Coppers heeft deze mijmeringen op een mooie manier verweven in het hele verhaal.
Ook de tweestrijd die Liese voert, wat betreft Masson, weet Coppers goed neer te zetten. Hij is niet alleen haar collega, maar ook haar goede vriend. Dit maakt het voor haar erg moeilijk om objectief te oordelen over zijn gedrag en daar een gulden middenweg in te vinden. Wat zeker ook in het oog springt is dat Laurent per boek 'groeit'. Dat hij dat te danken heeft aan zijn mentor Masson zit er wel voor iets tussen. Opvolging verzekerd?
Het blijft een feit: als je een Coppers dichtslaat, kijk je al uit naar een volgend deel met Liese Meerhout, want Coppers beheerst de kunst om verschillende draadjes open te houden. Je wilt gewoon weten hoe alles verder gaat; Lieses relatie met Matthias, krijgt Masson zijn leven terug 'op de rails' en zal het nieuwe teamlid Noureddine zijn draai vinden?
Coppers is Coppers en hij is er weer in geslaagd een vlot lezend verhaal neer te zetten. Zoals we gewend zijn van hem is zijn schrijfstijl soepel, duidelijk en met gedoseerde spanning op het juiste moment. Door zijn detail voor sfeerbeelden is ook dit boek weer zeer filmisch neergezet. Hij schrijft met kennis van zaken en weet waarover hij het heeft. De subtiele humor tovert op geregelde tijdstippen een lach op je gezicht. Ook zijn geraffineerde uitspraken over het luchtverkeer boven Deurne, de stank in de stad, de onmenselijke verkeersdrukte,......... Op zijn gekende manier benoemt hij het allemaal.
'Ze wist dat als ze ooit zou weggaan uit Antwerpen, het alleen maar daarom zou zijn: voor de simpele, schone lucht, om vrij te kunnen ademen. Een vlucht uit de stank en de vervuiling'
Met 'De zomer van de doden' heeft Coppers weer een mooie Liese Meerhout neergezet, voor mij een van de betere. Kan de man zichzelf nog overtreffen? We zullen het zien. 4,5 ster voor deze kanjer. | 1pos
|
Een verhaal dat me vanaf de allereerste bladzijde in zijn greep hield. Het zorgde al voor koude rillingen door de prachtige manier van de sfeer beschrijven op een boot die in de nevelige duisternis door de schuimkoppen manoeuvreerde. Het was begonnen…
Het hield niet meer op; deze ontzagwekkende beschrijvingen van alles wat er gebeurt in dit verhaal over geheimen, mysteries, haat, verraad, mededogen en vergiffenis, maar vooral over liefde.
Zelden heb ik 496 bladzijden bijna aan een stuk door gelezen. Het bleef zo enorm boeiend dat ik het boek ook niet weg wilde leggen. Vaak heb ik mijn adem ingehouden onder het lezen om dan later met een glimlach uit te ademen of even slikken en dan weer verder lezen. Ik kan bijna niet ophouden met vertellen hoe geweldig goed ik dit verhaal vind.
'Zijn maag draaide zich om en hij moest zich schrap zetten om niet flauw te vallen. De vlam van de kaars flakkerde in zijn trillende hand. Hoe kon het dat de pijn hem niet had gewekt? Hij beklopte zijn beide benen en ontdekte tot zijn ontsteltenis dat hij niks voelde. Hij probeerde ze te bewegen, maar dat ging niet. Het koude zweet brak hem uit. Er ging iets mis. Verschrikkelijk mis.'
De titel van het boek wordt al snel duidelijk tijdens het lezen, maar wat het geheim inhoudt was daarmee nog niet duidelijk. Daar moest ik bijna het boek voor uitlezen.
Het boek bestaat uit 80 indrukwekkende hoofdstukken die beschrijven wat er in Barcelona gebeurt tijdens vierentwintig dagen voorafgaande aan de Wereldtentoonstelling 1888 en twee weken daarna.
De hoofdstukken zijn genummerd en worden begeleid door een kennisgeving aan de lezer die aangeeft waar in het verhaal de lezer zich bevindt. Voorzien van een passende titel. Bijvoorbeeld op pagina elf: 'Terugkeer'- Nog vierentwintig dagen tot de opening van de Wereldtentoonstelling.
De gevoelens van de personages worden ook goed beschreven, ze zijn soms zelfs herkenbaar.
'Hij liep het kantoor uit, doof voor het gebrul van de directeur, terwijl hij zijn trillende handen probeerde te verbergen. Zonder iets te zien beende hij tussen de burelen van de redactie door, zich bewust van de blikken van zijn collega's. Hij wist niet hoe het zover was gekomen. Erger nog, hij wist niet eens wat hij nu verdorie moest doen.'
Deze historische roman laat je kennismaken met het Barcelona van 1888, de gebruiken van die tijd en het enorme verschil tussen man en vrouw en arm en rijk.
Het verhaal bleef één groot mysterie totdat ik op een bepaald moment dacht dat ik wist hoe de vork in de steel zat, maar dat bleek anders. Ik werd zelfs nog een paar keer verrast. Wat een geweldig goed auteur is dit! Er is helemaal niets te vinden wat niet klopte in het verhaal, niets is ongeloofwaardig, de personages zijn duidelijk beschreven en ik heb er van genoten ondanks dat het soms afschuwelijk was wat ik las! Dit was niet buitensporig, maar passend in het verhaal.
Een waanzinnig goede plot en een einde waar geen plaats is voor rancune. Dit geldt zowel voor de personages als voor mijzelf.
In een paar woorden: ik heb deze debuutroman enorm graag gelezen en hoop meer van deze auteur te kunnen lezen.
'Het geheim van Vesalius' is een heuse aanrader! | 1pos
|
Dit boek vond ik zo spannend dat ik het in een stuk heb uitgelezen, echt een pageturner. Je wilt heel graag weten hoe het eindigt. | 1pos
|
Justine (Anne-Laure Van Neer)
Een oud dametje met een vilten hoedje en Mary Poppins allures heeft een geniaal plan om niet naar een rusthuis te moeten. Met haar 75 jaar en mooie herinneringen en goede buren wil ze echt niet weg uit haar vertrouwde huis. Wanneer er niets anders opzit besluit ze dan ook om zelf te kiezen. Justine stapt naar de commissaris en deze schuift Justine met haar verhaal door naar inspecteur Verbeke. Verbeke, nogal temperamentvol, moet haar met geduld en compassie verhoren als getuige. De inspecteur beseft al snel dat dit slaapverwekkende verhoor interessante feiten naar boven brengt. Het kranige mevrouwtje zegt namelijk dat ze een moordenares is maar bewijs komt er niet. De vraag is natuurlijk of de 75 jarige echt een moord begaan heeft of ze niet allemaal meer op een rijtje heeft.
Justine is een komisch,vlot geschreven boek met originele wendingen en een debuut van formaat. Een thriller waarbij je op het puntje van je stoel zit,is Justine niet. Nee zoals op de cover staat is het een suspense thriller. Mij deed het verhaal aan de vroegere misdaadreeksen als Miss Marple denken . Alleen is daar de onderzoeker een kranige dame en hier de vermeende moordenares.
Het boek is heerlijk geschreven en je leert de karakters echt kennen met al hun onhebbelijkheden. Of er echt iets gebeurt is of alles zich in haar fantasie afspeelt lees je in dit boek.
Het was genomineerd voor de Hercule Poirotprijs en verdient echt meer aandacht!
Mijn mama won dit boek, maar warhoofd als ik ben,ben ik haar recensie verloren. Zij vond het wel een heerlijk anders dan anders boek en genoot van de humor die erin verwerkt zit.Voor haar was dit een top boek en zij geeft Justine dus 5 sterren.
Ik ben het dus ook gaan lezen en heb ook genoten. Tijdens het lezen dacht ik :”Ja,ik wil ook niet naar zo een plaats waar je op je dood wacht “ en ik vond haar beeld van een rusthuis angstaanjagend maar wel begrijpbaar voor velen. Wijzelf denken hier misschien anders over maar je moet er maar terecht komen…
5 sterren geef ik zelden aan een boek maar Justine krijgt toch 4 sterren omdat ik het zo grappig en origineel bedacht vond.
Mijn mama won dit boek, maar warhoofd als ik ben,ben ik haar recensie verloren. Zij vond het wel een heerlijk anders dan anders boek en genoot van de humor die erin verwerkt zit. Voor haar was dit een top boek en zij geeft Justine dus 5 sterren.
Wij gaan beiden uitkijken naar nieuwe boeken van deze schrijfster!
Bedankt om ons dit boek te laten ontdekken en sorry voor het lange wachten... | 1pos
|
Ik sla het boek net dicht en ben nog helemaal onder de indruk van dit boek.
Het zal niet zo gauw gebeuren dat er tranen vloeien bij een boek lezen, maar in dit geval is het wel gebeurd. Het verhaal heeft mij diep geraakt en laat mij ook niet direct weer los. Wat een ontroerend boek..deze hakt er meer in als haar naam was sarah, wat natuurlijk ook een heftig en ontroerend boek is, maar deze raakt mij meer. Moeilijk om nu weer met een ander boek te beginnen. | 1pos
|
Kaylee Dunham krijgt een mailtje waarin ze uitgenodigd wordt voor een anonieme socialmediasite, alleen voor leerlingen van het Nottawa college, NODIG. Aan ieder lid van de site wordt gevraagd wat hij of zij nodig heeft. Wat Kaylee nodig heeft? Een nier voor haar zieke broer. Ze heeft veel actie gevoerd, maar heeft nog geen geschikte donor gevonden. Een van de weinige vrienden die ze nog heeft is Nate, een jongen die er altijd voor haar lijkt te zijn. Ook hij is al lid van NODIG, net als vele anderen jongeren uit Nottawa, ook hij heeft al een verzoek gedaan. Het enige dat hij hoefde te doen om te krijgen wat hij wilde, is anderen mensen uitnodigen. En zo gaat het bij iedereen, tot er niemand meer over blijft om uitgenodigd te worden. Dan gaat de site meer vragen...
De hoofdpersonage en ik-persoon in NODIG is Kaylee, maar ook krijg je in het boek een beeld van wat er in de andere personages omgaat. In elk hoofdstuk wordt namelijk vanuit een andere personage geschreven, al zijn de hoofdstukken van Kaylee wel het langst. Hierdoor zie je wat de motieven voor de daden van andere personages zijn, dat maakt het boek interessant.
Ook houd Joelle Carbonneau telkens net wat informatie achter, waardoor je graag door zou willen lezen. Een echte page-turner daardoor, ik heb het ook in een ruime dag uitgelezen.
Het verhaal is goed bedacht. Ik ga natuurlijk niet verklappen wat er precies gebeurt, maar het is in ieder geval de moeite waard om door te blijven lezen, als je het moeilijk vind om aan het begin goed in het boek te komen.
Want dat vind ik een klein minpuntje. De eerste paar hoofdstukken wordt je nog niet helemaal gepakt door het boek, al gebeurd dat later wel.
Nog een andere aanrader: de Test-trilogie, ook van Joelle Carbonneau, is ook leuk. De schrijfstijl lijkt op dit boek, dus als je NODIG een leuk boek vond, zijn De test, Het examen en De studie misschien ook wat voor jou.
Roos van Herrewegen, 13 jaar. | 1pos
|
Een Zuid-Amerikaanse roman met, zoals we gewend zijn van Garcia Márquez, levensthema’s als liefde, ziekte en dood.
Florentino Arizo wacht 51 jaar op zijn grote liefde Fermina. Nadat zij hem op achttienjarige leeftijd heeft afgewezen, geeft hij zijn leven invulling door het opbouwen van een carrière bij de Riviervaart Maatschappij van zijn oom. Fermina intussen huwt de alom gerespecteerde dokter Juvenal Urbino en beweegt zich in het officiële, openbare leven van de stad. Als ze Florentino daarbij weleens tegenkomt denkt ze: ‘Het is net of hij geen mens is, maar een schaduw. En zo was het: de schaduw van iemand die niemand ooit leerde kennen. ‘
Arizo gaat in zijn privéleven achter de vrouwen aan, vooral weduwen genieten zijn aandacht. ‘Hij was ervan overtuigd dat een ongetrooste weduwe, meer dan welke vrouw ook, het zaadje van geluk in zich kon dragen’. Niet bepaald een aantrekkelijk en aangenaam personage deze man. Tegen het einde van zijn 51-jarige wachtperiode krijgt hij zelfs een seksuele relatie met een 14-jarig nichtje waarop hij geacht wordt een beetje te passen….. Dat maakte het voor mij helemaal onmogelijk om nog een greintje sympathie voor hem op te brengen.
Het verhaal springt heen en weer door de tijd, leest hier en daar wat traag en is niet zo betoverend als ‘Honderd jaar eenzaamheid’. Maar de vertelkunst van Garcia Marquez is er natuurlijk wel! Een voorbeeldje wanneer Urbino over zijn vrouw, nieuwkomer in het deftige milieu bedenkt: ‘toch zwom ze met krachtige slagen door bossen van messcherpe koralen zonder met iemand in botsing te komen en met een beheersing van de situatie die niet anders dan een bovennatuurlijk instinct kon zijn.’
De afloop van dit langdurige liefdesverhaal was niet geheel naar mijn persoonlijke zin maar wel bijzonder beschreven. De slotzinnen zijn heel symbolisch en toch wel onvergetelijk. | 1pos
|
Super geestig en verslavend. Na elke bladzijde wil je blijven doorlezen, je bent steeds nieuwsgierig welke keuzes Don gaat maken in zijn wetenschappelijke zoektocht naar zijn toekomstige echtgenote. | 1pos
|
De maatschappij waarin Jonas opgroeid lijkt perfect. Er is geen oorlog of pijn. Iedereen krijgt een duidelijke taak en er hoeven geen keuzes te worden gemaakt. Wanneer Jonas 12 is wordt hij uitverkoren. Jonas wordt Bewaker van Herinneringen: hij ziet toe op het geheugen van de samenleving. Hij wordt door de Gever ingewijd in de geheimen van anderen. Zo ontdekt hij stap voor stap de verschrikkelijke waarheid over de maatschappij waarin hij leeft. En een weg terug is er niet. Het boek leest echt als een trein! Ik ben benieuwd naar de andere delen! | 1pos
|
Zit een weekje Portugal er deze zomervakantie niet in? Koop dan het boek Een Portugese droom van Marieke Woudstra. Voor €15,00 waan je je een lekker-lui-leesweekend-lang in een gezellig ouderwets dorpje in Portugal. Wil je je vakantie op eigen balkon verlengen? Lees dan ook het eerste deel, "huis in Portugal"!
Bart en Marjolein zijn enkele jaren geleden geëmigreerd naar het prachtige dorpje Aldeio dos Anjos. Inmiddels zijn ze helemaal ingeburgerd. Als echte plattelanders verbouwen ze hun eigen groenten en kruiden. Ook hebben ze een olijfgaard en maken ze heerlijke geitenkaasjes. Ondanks dat zij hard moeten werken is hun Portugese droom helemaal uitgekomen.
Dan verschijnen er plotseling donkere wolken boven het dorp. Regen in september kondigt de komst van de olijfvliegen aan en een mislukte oogst kunnen ze financieel echt niet aan. Of dit niet genoeg is, meldt zich ook een geheimzinnige man aan de deur die beweert de rechtmatige eigenaar van hun boerderij te zijn. Belanden Bart en Marjolein nu in een Portugese nachtmerrie?
Marieke Woudstra studeerde vroeger Portugees en woont, net als Bart en Marjolein, al jaren in Portugal. Het leuke aan dit boek is dat Marieke niet alleen een mooi verhaal vertelt, maar haar lezers ook veel informatie over het land geeft. Tijdens het lezen kom je de heerlijkste Portugese gerechten tegen. Je ruikt de gebakken vis en de geroosterde stukken varken. Ook kun je de wijn en de kruidenthee al bijna proeven. Het verhaal is overigens niet alleen om van te smullen, het is ook nog eens heel leerzaam. Marieke geeft haar lezers informatie over de werking van kruiden en een lesje Portugese taal, muziek en economie. Mocht je vakantie naar Portugal volgend jaar wel doorgaan, dan ben je dankzij Marieke Woudstra goed voorbereid!
In Portugal zijn er veel gezegden over olie en olijven. Eén ervan is: ‘L’olio e la verità tornano a galla’. De betekenis ervan is dat olie en de waarheid altijd aan de oppervlakte komen. Net als olijfolie altijd boven komt drijven als je het mengt met water, komt de waarheid altijd aan het licht. Als Marjolein deze uitdrukking had gekend, zou ze veel minder bang geweest zijn voor de man die haar geliefde boerderij kwam opeisen.
Bart neemt Marjolein mee naar het concert van Carminho, een bekende Fado-zangeres https://www.youtube.com/watch?v=u8NkR2csotg. | 1pos
|
Vanaf de eerste pagina hield dit boek me in zijn greep. Ik vond het vooral leuk dat het over een niet zo'n alledaags onderwerp gaat. Erg interessant om te lezen over het hebben van zogenoemde alters. Echt spannend is dit boek niet te noemen maar gedurende heel het boek broeit er iets. Eigenlijk had ik wel al snel in de gaten wie er goed en wie er slecht is, maar dat doet totaal geen afbreuk aan het verhaal, het verhaal is boeiend genoeg om door te willen lezen. Spannend was ook om te lezen wie er nu achter de tweede verteller zat, en waarom dan. Ja sommige dingen zijn inderdaad wat onrealistisch maar dat stoorde me niet zo. Al met al vond ik dit een heerlijk en vooral orgineel boek om te lezen. | 1pos
|
Prachtig boek van een zoon over zijn moeder, opgetekend aan de hand van haar verhalen in ruil voor zijn hulp bij haar sterven. | 1pos
|
Kan het echt? Ja het kan echt! Je kan in de voetsporen van de grote meester Dan Brown treden, al is dat maar voor weinigen weggelegd. Dat Arjen Lubach deze kwaliteiten wel bezit, bewijst hij eens temeer met zijn nieuwste thriller IV. Een boek dat zich laat kenmerken door veel actie, veel puzzelwerk en een zeer grote tijdsdruk. Een boek dat je constant in zijn greep houdt en je leidt naar een spectaculaire en zeer verrassende finale. Laat je meevoeren in de zoektocht naar een vondst die ervoor zorgt dat Nederland nooit meer hetzelfde zal zijn.
Helaas kwam het slotstuk een heel klein beetje teleurstellend op mij over. Het was net een beetje té veel van het goeie. Vandaar dat dit boek net niet de status briljant krijgt, maar dat het er dicht tegen aan zit lijkt me duidelijk. IV mag zich met recht een ware pageturner noemen. Ik hoop dat het vijfde boek van Arjen H. Lubach niet lang op zich zal laten wachten en wederom een thriller van dit niveau zal zijn. Hulde!
Plot: 4 sterren
Spanning: 4 sterren
Leesplezier: 5 sterren
Schrijfstijl: 5 sterren
Originaliteit: 4 sterren
Psychologie: 3 sterren | 1pos
|
Gisteren las ik mijn tweede van Joël Dicker uit, getiteld ‘Het boek van de Baltimores’. Na zijn prachtige eerste boek ‘De waarheid achter de zaak Harry Quebert’ waren mijn verwachtingen hoog. En ik werd niet teleurgesteld! Wat zet Dicker zijn personages toch goed neer. Hij neemt de ruimte om de levensloop, gevoelens en beslissingen van elk personage te beschrijven en verklaren, waardoor je je als lezer goed kunt inleven in hen. Bij een enkeling had het van mij uitgebreider gemogen, maar ik snap ook dat je als schrijver ergens een grens moet stellen. Daarnaast blijft Dicker de lezer boeien door veel details achter te houden, maar deze gaandeweg het verhaal steeds meer prijs te geven. Ik houd van dat vleugje mysterie! Ondanks het feit dat Marcus Goldman ook in het tweede boek weer één van de hoofdpersonages was, verveelde de hoofdpersoon niet. Misschien heeft dit ook te maken met het feit dat het verhaal geen vervolg is op het eerste boek en ook op zichzelf staand kan worden gelezen. Dit boek heeft mij in elk geval de nodige uurtjes plezier op geleverd! | 1pos
|
Het 2de deel met als hoofdpersonage Michele Balistreri. Maar het is niet nodig om eerst het 1e deel te lezen. Je kunt het goed volgen.
Het is een spannend boek, waarbij je moeite hebt om het weg teleggen. Je wilt weten wie de moordenaar is, vaak wordt je op een verkeerd been gezet. Waardoor het spannend blijft.
Alle personages en gebeurtenissen worden goed beschreven zodat je je helemaal kunt inleven in het verhaal.
Zal zeker deel 1 nog gaan lezen en wacht met spanning op deel 3.
Een echte aanrader. | 1pos
|
Heerlijk boek. In het begin weer wennen aan de hoeveelheid namen en het verspringen naar de
verschillende personages, maar als je daar doorheen bent zit je er helemaal in. Moeilijk om dit boek weg te leggen. Vol verwachting kijk ik uit naar de volgende! | 1pos
|
Nog nooit van deze schrijver gehoord. Maar wat een fantastisch boek. Ik kon het niet wegleggen en heb het snel uitgelezen.
Nu op zoek naar andere boeken van deze schrijver. | 1pos
|
Laatste boek (60e boek) voor boekenbingo 2016!
Leuk boek over Linda die in groep 8 zit en niet meer zo goed weet wie ze is en wil zijn. Ze zit in de puberteit en eigenlijk wil ze liever Lynn zijn. Die is veel stoerder dan Linda. Gedurende het boek leren we haar kennen en ook de problemen waar puberende kinderen mee kampen. Lekker herkenbaar voor meiden in die leeftijd. Leuk ook dat er een tweede en derde deel in deze serie zijn verschenen. | 1pos
|
Door val van een hoog balkon komt Lydia (een van een identieke tweeling) om. Haar zusje Kristie zegt later dat Kristie is omgekomen en zij in werkelijkheid Lydia is! Een enorm dilema voor de ouders. Is dit een rouwfase of is zij echt Lydia. En hoe heeft het ongeluk nu kunnen gebeuren.
Dit drama heeft een enorm effect op de gezinsleden. Wie spreekt de waarheid Agnus (vader), Sarah (moeder) of de overgebleven tweeling. En dan heeft het eiland met vuurtoren ook nog een spooky verleden.
Het boek blijft tot het einde spannend.
Wel vind ik jammer dat de nederlandse Cover lichtelijk is gewijzigd ten opzichte van de Cover in andere talen. De overleden tweelingzusje in de buitenlandse cover aan het vervagen in de mist. En dat dekt beter de lading van het verhaal, dan zonder de mist. | 1pos
|
Een vader kan het niet meer aan en besluit zijn eigen zoon om te brengen. Hellekind vertelt het verhaal vanuit het standpunt van een moegetergde vader die geen andere oplossing meer ziet.
Het verhaal
Sam is de zoon van huisarts Chris Walschap en Charlotte maar hij is niet zoals elk ander kind. Zijn ouders hebben dit al snel in de gaten en weten er in het begin ook goed mee om te gaan. Wanneer hij op de leeftijd komt dat hij naar school moet wordt zijn gedrag echter onhandelbaar en is zijn agressie niet meer tegen te houden. Niemand weet raad met Sam, die meer en meer op een psychopaat begint te lijken. Zijn vader is de wanhoop nabij en vreest dat zijn zoon op een dag de pedalen volledig zal verliezen en zo een bloedbad zal aanrichten. Hij besluit daarom het ontdekbare te doen, hetgeen geen enkele vader zichzelf toe in staat ziet… Zijn zoon ombrengen.
Blijft in je hoofd rondspoken
Je vraag het jezelf vaak af, wat gaat er in ouders hun hoofd om dat ze zover gedreven worden om hun bloedeigen kind om te brengen. Doordat het verhaal een psychologische kant heeft en medisch onderbouwd is, kruipt het echt onder de huid. Het verhaal blijft in je hoofd rondspoken en roept verschillende vragen op, worden psychopaten echt zo geboren of ligt de oorzaak deels bij de opvoeding?
Niet zo psychopathisch, maar wel geloofwaardig
In het begin was ik benieuwd naar het psychopatisch gedrag van Sam, maar bij het leven was dit wat teleurstellend. Het leek eerder een jongen die aandacht nodig had en die lichtjes gestoord was, maar niet om te spreken over een psychopaat. Daardoor lijken de reacties van Chris soms wat overdreven, misschien zou het gedrag van Sam nog wat beter tot uiting komen als het verhaal wat uitgebreid werd, maar dan loop je natuurlijk weer het risico dat het ongeloofwaardig overkomt.
Algemeen besluit
Wie houdt van thriller zal zeker houden van Hellekind. Het verhaal bevat een origineel plot en een wel heel verrassend einde. Ook al lijk je het verhaal al volledig te kennen, toch is het verhaal onverwachts spannend.
Positief:
- Geloofwaardig
- Zet je aan het denken
- Spannend
Negatief:
- Mocht wat uitgebreider | 1pos
|
De personages in dit boek zijn goed beschreven
De karakters zijn goed uitgewerkt en passen goed bij de personages.
De auteur van dit boek kende ik nog niet, dus echt verwachtingen van haar had ik niet.
Ik verwachte dat het boek spannend zou zijn en dat is zeker waar.
Het boek heeft mij van begin tot eind zo geboeid, dat ik vaak moeite had om het boek weg leggen.
Het was zodanig spannend dat er weinig momenten tussen zijn die saai zijn.
De schrijfstijl van deze schrijfster past helemaal in het plaatje van dit boek.
Het verhaal groeit langzaam aan naar het plot,
Je hebt het alleen niet zo in de gaten, het loopt naadloos over in het verhaal.
Het plot blijkt zeer verrassend uit te pakken!
Ik vond het een zeer spannend boek wat mij elke seconde van het lezen heeft geboeid.
De schrijfstijl was voor mij erg prettig,waardoor het boek lekker weg leest. | 1pos
|
Incendio is een snel, makkelijk maar spannend boekje. Het verhaal verrast, is onderhoudend en origineel qua opzet. Het einde heeft een onverwachte twist en maakt nieuwsgierig naar het boek Speel met vuur.
Julia raakt verstrikt in een oud Italiaans geheim en hersenspinsels.
Het is meer een spannende roman, dan een thriller. | 1pos
|
Ook van dit vierde deel heb ik weer heel erg genoten. Het zijn lekkere tussendoor boeken. Niet ingewikkeld alleen lekker ontspannend lezen. Echt heerlijke boeken dit. Vooral het feit dat het zich ver in de toekomst afspeelt. Je kunt alleen wel merken dat J.D. Robb (Nora Roberts) dit boek al in 1996 heeft geschreven. Wat haar toen al een heel technisch hoogstandje leek, is nu eigenlijk al heel ouderwets. Als wij nu zeggen dat we een nieuwe video hebben gekeken worden we voor gek verklaard. Bijna iedereen kijkt nu Blue Ray en 3D, of in ieder geval DVD maar toch echt geen video meer. Best wel grappig als je zulk soort dingen tegenkomt. | 1pos
|
Zoals altijd stelt Patterson mij wederom niet teleur, een heerlijk spannende, snelle thriller. De serie met Cross vind ik zowiezo al heel goed. Ook weer aanwezig: de korte hoofdstukken en het kijkje in zijn priveleven. | 1pos
|
Ellen ontvlucht haar leven in de groot stad, haar moeder en ook haar verloofde. Waarom dat weet ze ook niet precies, maar ze wil gewoon weg. Ze vertrekt naar Ierland naar de tante die ze nog nooit heeft ontmoet en waarvan haar moeder ook niet weet dat ze weet dat deze bestaat.
In Ierland ontdekt ze dat er nog meer familie is, die ze nooit heeft onmoet en waarover haar moeder nooit heeft gepraat. (Natuurlijk) ontmoet ze ook een man (Conor) die haar integreert. Zal Ellen in Ierland blijven? Ontdekt haar moeder waar ze is? Wordt het verleden opgerakeld? Wie is Caitlin?
Een romantisch boek, perfect voor in de zomer in de tuin of op het strand. | 1pos
|
Ik zou dit boek 4,5 ster hebben gegeven, maar dat kan niet en aangezien nog bijna niemand de volle vijf sterren had uitgereikt bij deze dan maar.
Dit is het eerste boek dat ik van Koos van Zomeren heb gelezen en ik weet nu al dat ik ga proberen zijn andere werk - fictie zowel als non-fictie - te pakken te krijgen. Wat een ontdekking, wat een taalvirtuoos.
Dit complete Rekelboek is een verzameling stukken uit de krant, fragmenten en dagboeknotities die allemaal gaan over zijn hond Rekel. Wie zelf wel eens een hond heeft gehad (of nog heeft) zal hier veel herkenbaars in ontdekken. Dat alleen al is leuk. Maar Van Zomeren heeft het talent om ook andere zaken treffend neer te zetten. En verdomd als het niet waar is: op iedere bladzijde staat minstens één zin, die de aanschaf van dit boek rechtvaardigt.
Benieuwd of dat voor zijn andere boeken ook gaat gelden. Denk eigenlijk van wel. | 1pos
|
Een leuk boek met ontzettend veel humor uit een gemiddeld gezin. Een echte aanrader. Ik heb enorm om de nuchtere moeder moeten lachen. | 1pos
|
Voor fans van George R.R. Martin was het heugelijk nieuws toen bekend werd dat er een nieuw boek uit zou komen. Het bleek echter niet te gaan om het vervolg in de Het lied van ijs en vuur serie, maar om een losstaand deel over het huis Targaryen. Wie zich over deze teleurstelling heen kan zetten, wacht echter een fascinerend boek.
Vuur & bloed start vanaf het moment dat het huis Targaryen zich op Drakensteen vestigt, zo’n 300 jaar voor Het lied van ijs en vuur zich afspeelt. Aegon, ook wel bekend als de veroveraar, neemt de koninkrijken van Westeros over en weet deze als eerste tot één geheel te smeden. Hij bouwt ook de ons inmiddels welbekende IJzeren Troon. Het behouden van deze troon blijkt ook nu al niet zo eenvoudig en er volgen heel wat intriges, familievetes en veldslagen. Het verhaal eindigt met koning Aegon de derde. Vuur & bloed zal een tweeluik worden en de volgende koningen zullen dus in het tweede deel aan bod komen.
De schrijfstijl in Vuur & bloed is even wennen, want het is niet zozeer als een verhaal geschreven, maar als een door een aartsmaester opgetekende geschiedenis. Het leest dus ook als een geschiedenisboek, zij het dan een heel toegankelijk exemplaar. Martin geeft de geschiedenis met ontzettend veel details weer, alles lijkt goed doordacht, en ook voor fans die al meer over de achtergronden weten is er weer wat nieuws te ontdekken. Een aantal hoofdstukken zijn wat langdradig, maar over het algemeen weet Martin de lezer te boeien met alle intriges, draken en veldslagen.
Een nadeel is dat er soms een enorme opsomming van namen over de lezer heen wordt gegoten. Het is hierdoor in verschillende hoofdstukken een behoorlijke opgave om alle personen uit elkaar te houden. Daarbij komt dat als een lezer niet bekend is met Het lied van ijs en vuur, het helemaal lastig wordt om alles goed te volgen. Alle bekende huizen uit deze serie komen namelijk ook weer terug in Vuur & bloed en worden wel min of meer bekend verondersteld. Bovendien is het veel interessanter om de voorgeschiedenis te lezen, als je weet wat er daarna zal gebeuren. Dit boek is dus vooral boeiend voor de fan.
Het boek bevat meer dan 80 zwart-wit illustraties, vaak paginagroot, van Doug Wheatley. Dit zijn prachtige tekeningen en een fantastische aanvulling op het verhaal. Net als het verhaal zijn de tekeningen gedetailleerd. Ze weten de sfeer van het verhaal ook goed neer te zetten.
Met Vuur & bloed heeft Martin de boeiende geschiedenis van de Targaryens neergezet die nieuwsgierig maakt naar het volgende deel. De vorm waarin het boek gegoten is, is verrassend, maar toch zeer goed leesbaar. De vele namen in het boek maken het wel soms lastig om alles goed te blijven volgen en maken ook dat het verhaal meer geschikt is voor de lezer die al bekend is met Martins andere boeken. Het verhaal krijgt drie sterren, dankzij de fantastische tekeningen krijgt het Vuur & bloed een extra ster. | 1pos
|
Bij de titel van het boek kreeg ik associaties van een gezin met
veel kinderen, die allemaal goed terecht komen. De titel heeft
echter een totaal andere betekenis, waarin ik me goed kan vinden
vanwege de dubbele lading. Ik had in het verleden al eens een boek
gelezen van Tessa de Loo, maar ik was er niet enthousiast over. Ik
begon daarom met enige reserve aan dit boek. In tegenstelling tot
destijds, werd ik nu meteen gepakt door dit boek. Twee zussen die
heel verschillend zijn, overigens niet ongewoon in een gezin, zien
elkaar nauwelijks. Dan meldt de ene zus aan de andere dat zij het
weekend op bezoek wil komen. Ze heeft wat leuks te vertellen over
haar dochter. Hoewel met frisse tegenzin, gaat de zus akkoord omdat
haar man een golfweekend heeft met vrienden. Het is het begin van
zelfreflectie van de zussen over hun relatie, de onderlinge
verhouding, hun jaloezie, hun verschillen, kortom alles wat ze
bindt maar ook onderscheid. Als de ene zus dan haar geheim vertelt,
ontstaat er een nieuwe situatie die beide een plaats moeten geven.
Blijft het een geheim? Ik las het boek bijna in één adem uit, omdat
het prachtig is geschreven. De twee vrouwen worden zeer
geloofwaardig beschreven. Je kan hun dilemma’s invoelen en leeft
vanaf de eerste tot de laatste bladzijde met ze mee. Tessa de Loo
heeft me met dit boek verrast. Ik ga toch maar weer op zoek naar
meer titels van haar hand. | 1pos
|
Dit was het eerste boek wat ik van Gustaaf Peek las maar zeker niet het laatste.
Elke keer twijfelde ik of ik dit boek nu wel of niet wilde lezen omdat ik bang was dat ik het te ingewikkeld zou vinden.
Gustaaf Peek staat er oa om bekend dat zijn boeken niet al te makkelijk zijn.
Ik ben blij dat ik dit boek gelezen heb want schrijven kan Gustaaf als de beste.
In het begin dacht ik wel wat hebben al deze personen met elkaar te maken maar ik heb gewoon rustig doorgelezen en hoe verder je in het boek komt des te beter kan je de personen en verhaallijnen plaatsen.
"Ik was Amerika" is een boek dat ik zeker nog eens ga herlezen. | 1pos
|
...
De vrij rustige opbouw van dit boek is een goede zaak – er zijn namelijk vrij veel nieuwe personages en samen met de niet alledaagse samenstelling van Anne Bishop’s wereld zou deze verse aanvoer van namen en feiten een grote overrompeling kunnen zijn. Doordat de schrijfster voor dit geleidelijke verloop heeft gekozen wordt je als lezer niet bedolven. Het word niet één grote onduidelijke chaos. Al is er uiteraard wel iets meer concentratie vereist dan bij een luchtige chicklit.
Ik ben heel blij dat er nog steeds geen sprake is van een instant-love. Meg krijgt de tijd om een weg voor zichzelf te zoeken in deze nieuwe manier van leven, ze krijgt de kans om zichzelf te leren kennen en Simon kan die tijd goed gebruiken om alle verwarrende signalen te ontcijferen. Wat voor hem vanzelfsprekend lijkt is dat niet voor Meg en omgekeerd is dit evengoed van toepassing.
Niet altijd even handig voor hen beide, maar het zorgt wel voor grappige situaties en maakt de ontwikkeling van hun relatie geloofwaardiger.
....
Ik hou van Anne Bishop’s schrijfstijl, van de nieuwe wereld die ze heeft uitgewerkt, van het feit dat in dit verhaal de liefde niet primeert, van de verschillende perspectieven waardoor je zowel de Anderen, als Mensen en Meg beter leert kennen, … Dat het boek veel te kort leek en ik me nu reeds afvraag wanneer de vertaling van het volgende deel zal verschijnen bewijst het al … ‘Zwarte veren’ heeft ervoor gezorgd dat ik een nog grotere fan ben geworden. | 1pos
|
Ik heb wel iets met Hugo Borst. Vele jaren geleden las ik zijn columns in AD al en natuurlijk zag ik hem later op tv en hoorde ik hem ook op de radio, als presentator van Langs de lijn. Maar ik kende hem ook al als schrijver: zijn boek over vaders en hun zonen is een pareltje. En ook 'Ma' is prachtig.
'Ma' is een ontroerend verslag van een zoon die voor zijn aftakelende moeder zorgt. De verhaaltjes zijn de ene keer heftig en de andere keer komisch, maar vrijwel altijd ontroerend. Dit is liefde in optima forma. En Borst is een meester in het beschrijven van 'de kleine dingen die het doen'.
Verder moet je niet te veel over dit boek zeggen. Je moet het gewoon lezen. | 1pos
|
Maandagskinderen is het 1ste boek in de serie met rechercheurs Erlendur Sveinsson en zijn collega Sigurdur Oli in de hoofdrollen. Dit eerste deel leest vlot, de personages worden mooi uitgewerkt, de auteur Arnaldur Indridason neemt er zijn tijd voor. Kenmerkend voor Indridason is dat hij onderliggend maatschappelijke problemen in zijn verhalen verwerkt. Eén van die ethische vraagstukken vormt de finale van dit boek, maar het thema wordt ietwat geforceerd in het verhaal geduwd. Goed verhaal, mooi uitgewerkt, 4 sterren. | 1pos
|
Voor de Epic Reads #1 leesclub van Hebban heb ik het debuut van Sara Holland mogen lezen. ‘Everless’ is een YA fantasy. Toen ik het boek binnen kreeg viel mij gelijk al de bijzonder mooie cover op. Die erg gedetailleerd is en hoe langer je er aandacht aanbesteed hoe meer je ziet. Het onderschrift ‘Time is a prison. She is the key’ en de achterflaptekst inclusief quote van de bestsellerauteur Stephanie Garber doen vermoeden dat het een spannend intrigerend verhaal gaat zijn.
Tijd is geld is wat duidelijk naar voren komt in dit verhaal. In het verleden is er op bijzondere wijze uitgevonden hoe men bloed kan omzetten in munten. Bij inname van deze munten ontstaat er levensverlenging maar uiteraard alleen bij diegene die het kunnen betalen. Juist voor de minderbedeelde is dit het enige middel om aan geld te komen, hun eigen bloed afstaan en daarmee hun leven verkorten. Ook de jonge Jules zal er alles aan doen om haar papa te redden. Zelfs als ze daarvoor terug moet gaan naar het hol van de leeuw.
Ondanks de ietwat tragere start krijgt het verhaal gauw genoeg vaart. De ontwikkelingen volgen zich snel op waardoor je als lezer geïntrigeerd door wil blijven lezen. Het aantal “vraagtekens” bij het hoe en waarom, het verleden van Jules en vooral ook haar toekomst zorgen voor een tof YA verhaal. De verrassende plottwist doet voor menig lezer vast en zeker de mond openvallen van verbazing. Dit was bij mijzelf niet het geval doordat ik het toch enigszins aan zag komen, puur op een soort ervaren lezer onderbuikgevoel. Maar dit deed voor mij niks af aan het leesplezier van het gehele verhaal. De schrijfstijl is passend in het Young Adult genre. Niet doorspekt van moeilijke bewoording maar zo hier en daar wel van mooie zinnen die blijven hangen in je gedachte.
“My whole life stretches out in my mind, seventeen years filled with memories and pain and everything that makes me who I am.”
Nog niet alle karakters krijgen in dit boek de aandacht die zij naar mijn idee verdienen. Maar mijn verwachting is dat dit in het volgende deel helemaal goed komt. Ik kijk ernaar uit hoe het Jules verder zal vergaan op haar, zoals het nu lijkt, nog veel grootser geworden zoektocht naar wie zij nou eigenlijk is.
Ik geef dit boek 4 sterren.
Spanning: 7
Plot: 7
Leesplezier: 8
Schrijfstijl: 7,5
Originaliteit: 8
Psychologie: 6 | 1pos
|
Luisterserie in het kader van de Storytel Originals. Een origineel verhaal dat je blijft pakken! Ik heb de hele serie in drie dagen tijd geluisterd... | 1pos
|
Stefan heeft een (vecht) scheiding achter de rug en begint langzaam aan zijn nieuwe leven te wennen.
dan wordt hij gearresteerd omdat zijn kinderen hem beschuldigdnhebben van sexueel misbruik.
na 7 maanden hechtenis wordt hij eindelijk vrij gelaten, vooral door de steun van zijn advocate Lev.
hij is onschuldig verklaard, maar zijn ex vrouw blijft leugens rondstrooien en het duurt dan ook jaren voor zij daar eindelijk voor opgepakt wordt.
ik dit boek wordt erg duidelijk wat een valse aangifte, zeker van een zedendelict, teweeg kan brengen | 1pos
|
Ik heb het boek gelezen voor de #hebbanbuzz.
Na haar traumatiserende tienerjaren op de prestigieuze Bradley School bouwt Ani FaNelli zorgvuldig een nieuwe identiteit op. Met haar glamoureuze baan, goedgevulde kleerkast en succesvolle verloofde lacht het leven haar toe.
Het boek begint een beetje moeizaam, maar zodra de gebeurtenissen uit het verleden in de vorm van flashbacks aan het licht komen, wil je eigenlijk alleen maar doorlezen. Het geeft meer vaart in het verhaal.
Is Ani het gelukkigste meisje van de wereld omdat ze nu een goede baan, echtgenoot, en een goddelijk lichaam heeft of moet ze eerst de traumas uit het verleden verwerken doormiddel van een documentaire die over de gebeurtenis uit haar schoolleven gemaakt gaat worden?
Het einde ging toch toch net iets anders dan ik gedacht had, dus ik kon niets anders dan doorlezen.
De schrijfster woont ook in NY, dat kan je merken:de verwachtingen die iemand van je heeft om zogenaamd alles te hebben wat je nodig hebt om het gelukkigste meisje van de wereld te hebben, zijn wel erg Amerikaans.
Snelle vlotte schrijfstijl. | 1pos
|
De jonge Wallander is het laatste boek van Henning Mankell dat uitkomt in Nederland over inspecteur Wallander. Het handelt over wat er allemaal met Wallander is gebeurd voor het begin van de reeks die startte met Moordenaar zonder gezicht. In dit boek zijn vijf verhalen opgenomen die in chronologische volgorde gaan over het doen en laten van Wallander tussen 1969 en 1990. Elk verhaal kent een eigen politiezaak en tussendoor krijgen we een beeld van de levensloop van Wallander. Het zijn zelfstandig leesbare verhalen en tezamen geven ze een mooi beeld van de ontwikkeling van Kurt Wallander van politieagent in Malmö tot inspecteur in Ystad. Het laatste verhaal, De piramide, ligt het meest dicht aan tegen de eerdere boeken, zowel qua plot, qua achtergrond als qua personages. De laatste bladzijde is zelfs letterlijk een kopie van één van de eerste bladzijden van Moordenaar zonder gezicht, het eerste boek van Mankell over Wallander.
Het lezen van De jonge Wallander stemt mij als verstokte Wallander fan zowel blij als droevig. Het is heerlijk om maar liefst vijf verhalen te lezen met geweldige intriges waarin mijn favoriete inspecteur de hoofdrol speelt. Maar bij elke omgeslagen bladzijde komt het verdrietige gevoel naderbij: dit is echt het laatste boek
.. Alle verhalen zijn stuk voor stuk de moeite waard en het laatste verhaal is een echte uitsmijter. Langer dan de andere verhalen en toewerkend naar de Wallander zoals we die kennen. Bovendien is het weer erg spannend, zoals we gewend zijn van Mankell.
Ik kan me zo voorstellen dat dit boek echter ook een mooie kennismaking kan zijn voor lezers die niet bekend zijn met de Wallander-reeks. De verhalen geven een goed beeld van de stijl van Mankell. Doordat de verhalen vooraf gaan aan de andere delen, vormen ze als het ware een mooi startpunt. Zo kan dit laatste boek voor vele anderen misschien het eerste boek zijn. In zijn voorwoord geeft Henning Mankell aan dat dit boek voor hem definitief de afsluiting is van zijn Wallander-reeks. Hij noemt het een uitroepteken na de punt die hij gezet heeft. Deze stukjes horen er nog bij en de rest is en blijft stilte wat hem betreft. Het stemt mij droevig, maar wat heb ik genoten van de hele reeks. Ik ga ze vast allemaal ooit nog eens herlezen. Voor deze afsluiting krijgt Mankell van mij vijf sterren. Het is een waardig afscheid van een geweldig hoofdpersoon. Dag Kurt. | 1pos
|
Mara, Tirtha, Matsya waren de eerste drie delen in de Rani Diaz-reeks die me kennis hebben laten maken met thrillerschrijfster Sterre Carron. En waarbij ik zeker was van haar kunnen.
Omdat ik toen zoveel boeken te lezen kreeg voor mijn blog zijn de volgende vijf achterop geraakt, terwijl ik wel heel veel zin had om ze te lezen. Tot Sterre me vroeg of ik geïnteresseerd was in Puta. Natuurlijk wel!
Eerst vreesde ik ervoor de verhaallijn niet meer te kunnen volgen maar dit bleek snel geen probleem te zijn want je kan de boeken best apart lezen.
En zoals verwacht had het hoofdpersonage (en de auteur) me vanaf de eerste pagina volledig in hun macht.
Vanaf het eerste hoofdstuk versmelt je met de angstige wereld van Manon die aan angstfobieën lijdt. De auteur beschrijft deze angsten zo levensecht dat je aan jezelf begint te twijfelen of je niets raar hoort.
En dan komen de verschrikkelijke moorden aan bod. Wie is die blonde meid van op de cover? Waar wordt Puta door getergd? Waarom heeft ze het op lesbiennes gemunt? Wie is Puta?
Ik denk dat er weinig Vlaamse vrouwelijke auteurs zijn die een thriller zo perfect op papier zetten als Sterre. Bij de presentatie van haar vorige boek Carta kreeg ik de indruk dat Sterre echt wel geniet van haar sadistisch kantje en daar maakt ze je graag genoot van. Ook in Puta.
Dus als je houdt van een lekkere spannende thriller die ook nog eens gruwelijk geschreven is, kan ik jullie alleen maar het negende boek (en de vorige acht) in de Rani Diaz-reeks aanbevelen. | 1pos
|
Weer een boek gelezen van deze fantastische auteur. Tess is echt een van mijn favorieten en deze vond ik in een woord super. Direct vanaf de eerste pagina heeft dit boek mij naar binnen gezogen. | 1pos
|
Weeral een spannend verhaal waarvan je wil weten hoe het zal aflopen. Ik had helemaal in het begin een vermoeden, maar je moet echt tot op het eind wachten om te weten hoe de vork aan de steel zit. Mijn vermoeden zat er gedeeltelijk naast. Sommige zaken hou je echt niet voor mogelijk en zie je totaal niet aankomen. | 1pos
|
Het verhaal is uit. Helaas. Prachtig.
De reis dwars door onherbergzaam gebied van de VS is teneinde. Een reis te voet, liftend, met impulsiviteit, angst, verdriet, smerigheid, oplossingen zoekend, vluchten, een paard, dorst, met pakken wat je pakken kunt, divers pluimage, altijd honger.
Vijftien jaar en gewoon van een thuis dromen, naar school gaan en zo dolgraag op football willen. Ergens in de middle of nowhere woont een tante.
Ergens. De VS is groot. Wie er ooit is geweest, weet dat je een dag naar een berg kunt rijden. Het landschap kan leeg zijn. Heet. Extreem koud. Uren zonder dat je een levend wezen ziet. Van Portland, Maine naar Wyoming met een omweg.
En dat voor een jongen van vijftien, moeder ooit vertrokken, vader die hem aan zijn lot overlaat, telkens verhuizen, een baantje bij een louche paardentrainer en dan sluit hij vriendschap met het renpaard Lean on Pete. Tegen die tijd zit Charley totaal onder je huid. Je houdt van het jong.
Je wilt hem vooruit praten, moed geven, de juiste antwoorden laten geven in de dialogen.
Juist die dialogen zitten vol antwoorden waarvan je als lezer weet dat ze niet kloppen. Het is overleven. Een doel bereiken. Een rauwe wereld. De ruwe weg.
Ik hoop dit ontroerende verhaal in deze uitgave een keer in mijn kast te kunnen zetten. Ja gewoon om te herlezen, stukken op te pakken. Niet om de poëtische taal maar omdat het leest. Even weer in het ruige land te zijn. | 1pos
|
Met het boek Verwarring is een mooi derde deel verschenen in de serie over de familie Cazalet.
Het is Tweede Wereldoorlog en er is veel verandering in de levens van de familieleden. Het verhaal wordt verteld vanuit meerdere perspectieven, familie maar vooral van de meisjes Polly, Clary en Louise. De laatste is ongelukkig getrouwd met een veel oudere man en raakt al snel zwanger. De andere meisjes zijn naar Londen verhuisd om cursussen te doen en nemen daarna diverse baantjes. Er is nog steeds geen nieuws over de jongste zoon Rupert en zijn vrouw Zoe begint een affaire met een Amerikaanse oorlogsfotograaf. Er ontstaan nog meer liefdesrelaties, Edward en Diana zetten hun relatie voort en ook de jongere generatie wordt verliefd.
De sfeer in dit boek dan in Lichte jaren en Aftellen. De vooroorlogse onbezorgdheid is weg. Er wordt niet meer uitgebreid gewinkeld in Londen en de maaltijden zijn kariger geworden. Dus geen beschrijvingen meer van heerlijke gerechten die zo overvloedig werden geserveerd in de delen 1 en 2.
Aan het einde van het boek is de oorlog voorbij en vernemen we hoe het de mannen is vergaan die naar de oorlog zijn gegaan. Het boek eindigt met een prachtige cliffhanger. | 1pos
|
Met de betiteling van de Dan Brown van de lage landen ben ik heel geïnteresseerd geraakt in een boek van Jeroen Windmeijer.
Met Het pilgrim fatherscomplot heb ik met plezier kennis met deze schrijver gemaakt.
Een leraar (Peter) uit Leiden raakt betrokken bij een moordonderzoek. Mede door zijn vriendin heeft Peter ook veel interesse in de pilgrim fathers en vrijmetselarij. Door de gebeurtenissen en eigen onderzoek komt Peter in aanraking de complottheorieën en komt steeds meer te weten over de geheimen van het verleden.
Onbedoeld raakt Peter ook meer en meer verstrikt in het moordonderzoek.
Wat Peter ontdekt en welke gevolgen dit heeft zijn op een aangename manier omschreven. Jeroen WIndmeijer combineert de moorden en het complot op een manier waardoor het constant interessant blijft. De schakelingen tussen Peter en het onderzoek naar de moord volgen elkaar goed op waardoor geen van beide onderwerpen te overheerst.
Voor fans van Dan Brown en David Hewson is Het pilgrim fathers complot zeker een aanrader. In mijn ogen heeft Jeroen Windmeijer met dit boek Dan Brown's oorsprong zeker verslagen. | 1pos
|
Ow my....... ik heb geen idee hoe ik dit boek moet reviewen zonder ook maar iets weg te geven over het plot.
Dus daarom geen review.... ik ga alleen maar zeggen dat het een geweldig verhaal is! Sci-fi, wetenschappelijk, maar ook een prachtig liefdesverhaal dat heel wat diepe vragen oproept.
Ik wou het trouwens eerst vier sterren geven, maar toen merkte ik op dat ik al vier dagen lang iedereen die ik tegen kwam aan het bestoken was met dit boek.... Dat zijn dus duidelijk vijf sterren he. Een boek dat me niet loslaat en dat ik in minder dan 6 uur uitlas omdat ik gewoon niet kon stoppen.......
Go read it! Go read it now!!!!!!!!! | 1pos
|
Melkbloed is de debuutthriller van de Duitse Clara Weiss. In een mum van tijd zit je in het verhaal en ben je aan het boek gekluisterd, zodanig dat je je bijna één voelt met Elvira, het enige perspectief. Weiss heeft een unieke, intense manier van schrijven: traag, gedetailleerd en desondanks niet saai. Een en al leesgenot, zó meeslepend en goed, zó sfeervol, een boek als dit zou eindeloos mogen doorgaan.
En dan de locatie: die wordt niet exact aangegeven, maar afgaande op een verwijzing naar de Soiernspitze is het Karwendelgebergte in Beieren (Duitsland), tegen de Oostenrijkse grens aan, het meest voor de hand liggend. Grüß Gott-gebied, in de bergen, in een gehucht waar iedereen elkaar kent en waar je in plaats van afgrijselijke misdrijven slechts lieflijkheid, vriendelijkheid, maar ook bekrompenheid verwacht. Die bekrompenheid vormt een wezenlijk bestanddeel van Melkbloed en wordt door Weiss met precisie en een vleugje cynisme beschreven.
Elvira woont met haar vader, man en zoon in een boerderij op de berg. Zij heeft geen baan buitenshuis, gezin en boerderij – tevens bed and breakfast – zijn haar leven. Als zij haar buurvrouw wil spreken, blijkt deze niet thuis te zijn. Elvira vertrouwt het niet, gaat op nader onderzoek uit en treft een lijk aan, zwaar verminkt en vastgebonden op een rad. Hier wordt meteen duidelijk dat Melkbloed niet geschikt is voor tere zielen. Er volgen meerdere doden, de ene moord is nog weerzinwekkender dan de andere. De onophoudelijke sneeuwval sluit het dorp en de berg van de buitenwereld af, hetgeen betekent dat de moordenaar zich in de kring van bekenden moet bevinden. Er is geen politie ter plaatse. Elvira is bang, maar zet alles op alles om de misdrijven te ontraadselen. Daarbij stuit ze op de legende van de heilige Catharina, waarmee de moorden overeenkomsten vertonen. De religieuze elementen ontgaan ook meneer pastoor niet, al is Elvira niet zo van zijn hulp gecharmeerd. Welke rol speelt de pastoor? Is de gast in Elvira’s bed and breakfast niet een beetje typisch? Koestert Elvira’s vader geheimen? Elvira wenst op elke vraag een antwoord. Die antwoorden krijgt ze niet zonder risico’s te nemen.
Het verhaal steekt schitterend in elkaar. Zelfs al vermoed je wie er niet deugt/deugen, dan nog weet je niet waarom en hoe. Spookt het op de berg? Elk eng geluid maakt nerveus: is het de moordenaar of een rat of de krakende vloer? Wie is te vertrouwen en wie niet? Clara Weiss tovert een alledaags bergdorp om tot een oord vol spanning. De afloop is verrassend.
Dat je het maar weet: van 25 november tot Driekoningen is het verboden te dansen. Hoe dat zit, legt de pastoor in Melkbloed haarfijn uit. | 1pos
|
Holland debuteert met Everless, het eerste deel van een fantasyserie. Het boek heeft alle ingrediënten van een goed fantasyboek. Al biedt de eerlijkheid om te bekennen dat de grote lijn vergelijkbaar is met die van successeries zoals The Hunger Games.
In het land waarin levenstijd een geldig betaalmiddel is, is Everless de plaats om je staande te houden. Jules besluit er te gaan werken - in de hoop haar vader te kunnen helpen. Dit ondanks de situaties uit het verleden. Liam voor wie ze vreest niet veilig te zijn door wat ze weet over hem in het verleden. Toch gaat ze. Wanneer haar vader overlijdt komt ze er achter dat niets is wat het lijkt. Jules blijkt niet de persoon die ze altijd dacht te zijn.
Jules heeft maar één keuze... om te weten wie ze is en waar ze vandaan komt heeft ze haar werk op Everless nodig. Ze gaat tot het uiterste om achter de waarheid te komen... Maar wie kan ze vertrouwen? Wie zijn haar vijanden? En blijkt alles te zijn wat het lijkt.
"Slowly, something takes hold of me again: the feeling that I'm trapped on the board of a game I can't begin to undestand. The thing sickens me and calls me at the same time."
Wat volgt is een vlot en prettig leesbaar boek , erg toegankelijk geschreven - ook voor de beginnende lezer van Engelstalige boeken. Verrassend goed in elkaar gezet met hier en daar bekende ingrediënten. Een sprookjesachtig verhaal met een luguber randje! | 1pos
|
Titel: Zomerliefde
Auteur: Erica James
Genre: Feelgood
Uitgever: De Fontein Romans en Spanning
Verschijningsdatum: 24-04-2018 (opnieuw uitgebracht)
Blz.: 496
Over de auteur:
Erica James (1960) is een Britse bestsellerauteur. Ze werkte als als secretaresse bij verschillende bedrijven. Na een cursus creatief schrijven was ze gemotiveerd genoeg om op die weg door te gaan. In 1996 debuteerde ze met A breath of fresh air en sindsdien leeft ze van het schrijven. Haar roman Gardens of delight werd bekroond met de Romantic Novel of the Year Award 2006. Erica James wordt vooral geprezen om haar meeslepende manier van schrijven. Haar werk behoort tot het genre van de romantische suspense, maar in haar geval met de nadruk op het romantische.
Achterflap:
Izzy zit er even helemaal doorheen. Haar baan gaat nergens heen, haar vriend heeft haar gedumpt, en ze weet eigenlijk nog steeds niet wat ze wil met haar leven, ook al is ze nu 31. Als vrienden haar uitnodigen om de zomer door te brengen in hun vakantiehuis op Corfu, is ze daar dan ook echt wel aan toe.
Een zonovergoten eiland, een knappe Griekse buurman, een intrigerende thrillerschrijver die op het eiland een nieuwe bestseller wil schrijven – alle ingrediënten voor een onvergetelijke zomer.
Mijn mening:
Izzy Jordan besluit na een nare tijd in te gaan op het aanbod van haar beste vrienden om de zomermaanden bij hun, in hun vakantiehuis, op Corfu door te brengen. Laura en Max Sinclair hebben Izzy op een bijzondere manier ontmoet waarna er een vriendschap voor het leven is ontstaan.
Op Corfu zou Izzy lekker moeten genieten en vooral tot rust moeten komen zodat ze na de grote vakantie weer als de slag kan als lerares, een baan die ze met hart en ziel vervult. Het is de bedoeling dat ze alle sores even loslaat en geniet zonder teveel over alles na te denken.
Helaas loopt het anders en ontmoet Izzy de knappe buurman Theo Vlamakis en zijn bijzondere vriend Mark St.. James. Vooral in het eerste gedeelte van het verhaal draait alles om de vriendschappen van de hoofdpersonen, in dit gedeelte gebeurt er verder niet zo veel maar leer je de hoofdpersonen goed kennen. Erica James heeft er veel aandacht aan besteed oom de hoofdpersonages zodanig uit te werken dat je als lezer enorm meeleeft hoe het komt dat ze zijn geworden tot wie ze nu zijn.
Veel terugblikken naar het verleden maken de personen stuk voor stuk bijzondere mensen, ieder draagt op zijn eigen manier een berg balast uit zijn verleden met zich mee.
Op Corfu wordt vooral genoten van de rust, de vrijheid en de vriendschappen die er al waren en die gesloten worden. Sommige gaan zelfs nog verder dan dat…..
Dit lees je met een glimlach op je gezicht, vervolgens geeft Erica het verhaal een bijzondere wending en verplaatst het onderwerp vriendschap en liefde zich naar spanning en onrust.
Een van de hoofdpersonen lijkt ingehaald te worden door zijn verleden met verstrekkende gevolgen, dit zet direct ook alle vriendschappen op scherp en je wordt als lezer zeer nieuwsgierig waar dit zal eindigen.
Zomerliefde eindigt zoals een goede feelgood hoort te eindigen, dat is ook niet het belangrijkste van het verhaal.
Het gaat om de gevoelens en emoties die de schrijver in haar boek heeft weten te leggen waardoor ik het boek met veel plezier heb gelezen.
Toepasselijk in deze warme vakantieperiode kan ik zeker iedereen aanraden dit boek op te pakken mocht je graag een paar uur lekker willen weg zwijmelen in een toch wel indrukwekkend verhaal.
Zomerliefde krijgt van mij 4 sterren.
Bianca | 1pos
|
Stella is dertig, werkt als econometrist en heeft Asperger. Hierdoor is ze sociaal wat onhandig en van seks moet ze eigenlijk niet zo veel hebben. Toch vindt haar moeder dat het tijd is voor kleinkinderen. Ook Stella heeft door dat ze meer ervaring zal moeten op doen op het gebied van seks, wil ze ooit een man scoren. Ze besluit een escort in te huren: Michael. Deze weet ten slotte alles op dit gebied en kan haar wat vaardigheden leren.
Michael is gewend vooral met oudere dames af te spreken en kijkt vreemd op als Stella zijn cliënt blijkt te zijn. Ze vertelt dat ze graag van alles wil leren, maar Michael kan zich niet voorstellen dat Stella echt hulp nodig heeft. Er ontstaan van beide kanten gevoelens, maar ze hebben ook elk hun issues. Kunnen ze deze overwinnen om elkaar toe te laten in elkaars leven?
Dit boek heeft een prachtige kaft en heeft een bijzondere inslag doordat de hoofdpersoon Asperger heeft. Dit maakt het verhaal origineel, grappig en aandoenlijk. Door haar Asperger is ze namelijk goudeerlijk, ze zegt alles wat ze denkt, en is ze ook wat onhandig. Ze doet alles op gevoel en kan tegelijkertijd de gevoelens van anderen niet zo goed peilen. Toch doet ze heel erg haar best en is ze ontzettend lief. Je kunt dan ook niet anders dan van deze hoofdpersoon gaan houden. Ze stelt zich steeds meer open voor Michael en durft zichzelf steeds meer te geven. Dit is best wel emotioneel, omdat ze hiermee ook leert van zichzelf te houden en te accepteren wie ze is en wat ze heeft. Deze groei is heel mooi weergegeven door de schrijfster.
Het perspectief wisselt steeds tussen Stella en Michael. Michael lijkt in het begin heel zelfverzekerd, maar al snel komen we erachter dat hij evengoed zijn issues heeft. Wanneer hij Stella beter leert kennen, begint hij al snel gevoelens voor haar te krijgen. Toch denkt hij dat hij het niet waard is om zo’n meisje te verdienen en is hij ervan overtuigt dat de gevoelens niet wederzijds zijn en denkt hij dat Stella hem alleen maar nodig heeft om van te leren en niet omdat ze hem nodig heeft om de persoon die hij is. Ze draaien lange tijd om elkaar heen waarbij ze allebei van alles aannemen en dingen voor elkaar invullen. Ook Michael maakt een groei door en leert uiteindelijk voor zichzelf te kiezen en zijn dromen achterna te jagen.
De hoofdpersonen zijn goed uitgewerkt, de seksscènes lezen prettig weg, het boek bevat humor en een flinke dosis schattigheid. Het is niet echt een oppervlakkig liefdesverhaal, omdat er ook nog wat boodschappen in zitten met goed uitgewerkte thema’s. Wel had ik nog meer willen weten over de vader van Michael en het neefje dat ook autistisch zou moeten zijn. Dit wordt een keer genoemd en daarna niet meer aangehaald in het boek. De hoofdpersonen draaien iets te lang om elkaar heen waardoor het verhaal op een gegeven moment een klein beetje indut, maar het is wat mij betreft een heerlijk verhaal. Net even anders dan andere verhalen met wat diversiteit erin en een fijne schrijfstijl. | 1pos
|
Didi Stevens is net bevallen van dochter Indy. Het is een zware zwangerschap en een zware bevalling geweest. Echtgenoot Oscar heeft veel moeite om zich aan te passen.
Kraamverzorgster Hennequin Smith komt de eerste dagen het gezin bijstaan in de nieuwe situatie. Maar is Hennequin wel wie ze zegt dat ze is? En wat heeft politieagente Miriam met de kraamverzorgster te maken? En waarom zit ze achter Hennequin aan?
De Kraamhulp is het beste boek van Esther Verhoef dat ik gelezen heb. Het kruipt onder je huid.
Mocht je zwanger zijn of nog zwanger willen worden, dan zul je na dit boek altijd een beetje wantrouwend naar je kraamverzorgende kijken, kan ik mij zo voorstellen.
Het boek volgt 2 verhaallijnen. Dat van Hennequin en dat van Miriam, de politieagente. Die om persoonlijke redenen achter Hennequin aanzit. Langzaam maar zeker wordt het verleden van Hennequin ontrafeld...Een verleden dat haar gemaakt heeft tot wie ze nu is. En ergens begreep ik haar keuzes en wraakgevoelens ook nog. Hoe ver ze ook van mijzelf afstaan.
En al is het werkelijk een verschrikkelijk mens, aan het einde voelde ik toch medelijden met haar...
De ontknoping was een draai die je ergens wel zag aankomen, maar toch verraste. Mij wel tenminste.
Het is meer dan terecht dat Esther Verhoef voor dit boek al meerdere nominaties en prijzen gewonnen heeft.
Het is voor mij niet het beste boek van 2014, maar staat wel hoog in mijn ranglijst! | 1pos
|
Dit is mijn eerste kennismaking met Alice LaPlante. Deze voor mij nog onbekende auteur, zorgt zelf een week per maand voor haar moeder die aan Alzheimer lijdt. Dit gegeven maakt het boek zeer geloofwaardig.
Hersenspinsels is het aangrijpende verhaal van de 64 jarige Jennifer die lijdt aan de ziekte van Alzheimer. Ze is een gepensioneerd orthopedisch chirurg, je maakt kennis met haar kinderen Mark en Fiona. Haar huwelijk met James en haar vriendschap met Amanda en Peter. Het is geen boek dat je snel leest, het is geschreven in korte alineas . Door alle flashbacks en visioenen krijg je een kijkje in het leven van Jennifer en langzamerhand worden steeds meer dingen duidelijk. Het boek was best moeilijk om te lezen, vaak moes ik het verhaal een poosje laten bezinken.
Het boek begint als Amanda is vermoordt en blijkt dat er vier vingers van haar hand zijn verwijderd. De verdenking naar Jennifer is dan snel gemaakt. Pas aan het einde van het boek kom je er achter hoe het allemaal zit en wat de reden is van deze moord.
Ik vond het niet echt een thriller maar meer een roman, spannend was het verhaal niet.
Ik heb het boek een 9 gegeven. Het is een verhaal dat me lang zal bijblijven, ook heb ik me door dit boek een beetje kunnen inleven wat iemand met Alzheimer moet meemaken. Hier had ik nog nooit zo bij stilgestaan en realiseer me veel meer dan voorheen hoe het is om voor zo iemand te moeten zorgen. | 1pos
|
Anaïd Haen ten top. Heerlijk, zo beeldend als ze allerlei komische situaties beschrijft. Je kunt je goed inleven. Je ziet als het ware jezelf onderste boven in die fles zitten met die irritante voet in je gezichtsveld. Lekker rap tempo dat voor geen moment verveeld. Ik heb het boek gelezen op een beurs waar het herhaaldelijk gebeurde dat mensen mij vreemd aan zaten te kijken omdat ik plotseling in lachen uitbarstte. Tranen in mijn ogen.
Kortom, een heerlijk boek om eens lekker te ontspannen en te genieten.
Als schrijfster kan ik alleen maar zeggen: 'Een echte aanrader.' | 1pos
|
Heerlijk de boeken van Stephen King, ik lees ze erg graag, altijd erg spannend.
:) | 1pos
|
Een vlot lekker lezend verhaal. Alleen in het begin door de korte alinea's een haperige start. Een mooi verhaal over de kracht van de jeugd die op staat tegen de bevroren angsten en gewoontes van de ouderen, waar zal het ze heen leiden? Dit verhaal laat ook nog dingen onbeantwoord, komt er nog een vervolg? | 1pos
|
Marina is een boek dat zich niet in één hokje laat stoppen. Oorspronkelijk door de auteur bedoeld als Young Adult, is het ook voor volwassenen perfect te lezen. Zafón neemt, zoals gebruikelijk, de lezer mee op een reis door het oude Barcelona, zoals de Catalaanse stad vroeger geweest is. Romance speelt hier zoals altijd een grote rol bij. Ditmaal tussen een stille jongen, Oscar, die op een internaat verblijft en een eenzaam meisje, Marina, die samen met haar artistieke vader in een vervallen villa woont. Samen gaan zij op een avontuur die hun naar de meeste duistere plekken van Barcelona voert.
Marina is daarom allerminst eentonig te noemen. Zafón combineert zijn romance namelijk met een flinke dosis lugubere horror. Zijn hoofdpersonen komen namelijk op het spoor van een van de meest gruwelijke geheimen die Barcelona ooit gekend heeft. Een dokter, genaamd Michaël Kolwenik, experimenteert in het uiterste geheim door poppen te combineren met menselijke ledematen, om hiermee een macaber leger van marionetten te creëren. Wie eenmaal kennis genomen heeft van dit geheim, zal tot het laatst worden opgejaagd.
Deze situaties doen bijna denken aan de morbide experimenten die nazi arts Mengele uitvoerde in de concentratiekampen. Zijn beweegredenen staan echter haaks op die van de Tsjechische Kolwenik, die in zijn leven teveel dierbaren verloren is en wil proberen de dood te slim af te zijn, om zichzelf en zijn vrouw te behoeden voor meer verdriet. Zijn experimenten hebben uiteindelijk een averechts effect en maakt hij zichzelf daarmee juist een gevaar tegen iedereen die hem lief is.
Uiteindelijk blijkt het doorheen het hele boek een constante strijd te zijn, waarbij enerzijds liefde en anderzijds de altijd onvermijdelijke dood elkaar constant afwisselen… Tot het einde aan toe blijft het gissen welke van de twee zal prevaleren. Zafón heeft daarmee een confronterende Young Adult geschreven, waaruit maar weer blijkt hoe hard het leven kan zijn en dat in het leven er geen enkele zekerheid bestaat. Geschreven in de heerlijke literaire volzinnen die we van de Spanjaard gewend zijn en met een einde die weinig onberoerd zal laten, is Marina het beste werk voor jongeren én volwassenen dat hij tot op heden geschreven heeft. | 1pos
|
Het verhaal speelt zich af in 1975, een tijd waarin we nog geen mobiele telefoons hebben. Het boek is echter zeker niet gedateerd en je mist de moderne technologie geen moment. Een verhaal als Neem mijn hand over de onvoorwaardelijke vriendschap tussen kinderen is universeel en tijdloos en heeft geen internet nodig.
Voor de volledige recensie ga naar: http://www.chicklit.nl/boekrecensies/161644/recensie-neem-mijn-hand | 1pos
|
Wat een warm Engels bad is dit boek…. Ik heb ervan genoten! Schrijfster Veronica Henry neemt je mee in het leven van Emilia en haar vader Julius. Op een heel natuurlijke manier beschrijft zij de struggle van Emilia om de boekwinkel van haar vader open te houden nadat hij is overleden. Zij wordt geholpen door allerlei vrienden van haar vader en deze vrienden hebben ook allemaal weer hun eigen persoonlijke verhaal welke ook in dit heerlijk weglezende boek worden beschreven. De schrijfster laat de verschillende verhaallijnen en flashbacks mooi door elkaar heen lopen en ik heb van het begin tot het einde gesmuld van dit boek! | 1pos
|
Arnaldur Idridason is historicus en schrijver en voornamelijk bekend vanwege de serie boeken (14) met in de hoofdrol Erlendur Sveinsson, een politiespeurder. In dit boek echter spelen rechercheur Flóvent en Thorson van de militaire politie de speurdersrol. Het verhaal speelt in de Tweede Wereldoorlog. IJsland is overspoeld met Britse en Amerikaanse soldaten die uiteraard ook weleens een (vrouwelijk) verzetje willen. Heel wat IJslandse vrouwen zien dat wel zitten in belanden in de Situatie, iets wat de rest van de IJslandse bevolking een doorn in het oog is. Dan wordt er een handelsreiziger, Eyvindur, vermoord en al snel wordt duidelijk dat de man met een Amerikaans pistool om het leven is gebracht. Inspecteur Flóvent van de IJslandse politie wordt daarom bijgestaan door Thorson een West-IJslander van de militaire politie. Zijn ouders zijn vanuit IJsland naar Canada geëmigreerd en Thorson spreekt vloeiend IJslands. Al speurende ontdekken ze dat de vriendin van de handelsreiziger bij hem weg is gegaan. Ze heeft nu een relatie met een Britse militair. Eyvindur is gevonden in het appartement van een andere handelsreiziger, Felix Lunden. Deze is spoorloos verdwenen en is een van de hoofdverdachten. Flóvent en Thorson gaan op jacht, de raadsels worden steeds groter, spionage lijkt een rol te spelen. Felix heeft een nazi-achtergrond, maar is hij slachtoffer of dader? De rol van de buitenlandse militairen wordt uitstekend beschreven, hun gedrag liet zeker te wensen over. Welke motief had een van hen? En wat is de rol van de ex-geliefde van Eyvindur, in haar verleden blijkt ook een en ander gebeurd te zijn wat niet door de beugel kan. Arnaldur Idridason bouwt het verhaal vakkundig op en leidt je naar de ontknoping.
Mijn mening:
De auteur laat ons kennismaken met de Situatie, iets wat voor mij een nieuw element aan de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog toevoegt. Hij heeft een heerlijk stijl van schrijven, je snuift echt een stukje IJslandse sfeer op. Heel spannend wordt het nergens, het verhaal kabbelt rustig door en de ontknoping is niet echt verrassend. Al met al wel een echte Arnaldur Idridason maar minder spannend dan ik van hem gewend ben. 4 sterren is deze literaire thriller naar mijn mening waard. | 1pos
|
De Da Vinci code van Dan Brown is één van de beste thrillers die ik ooit heb gelezen! Het is zeer puntig niet literair geschreven en de karakters zijn iets meer dan bordkarton. Toch krijgt deze thriller van mij vijf dikke sterren. Dat komt omdat dit boek werkelijk van begin tot het eind snijdend spannend is en elk hoofdstuk een cliffhanger heeft. Het plot is bijzonder origineel en ligt eng dicht tegen de waarheid. Ook het thema vind ik zeer boeiend (veel interessanter dan een doorsnee computercode of simpele afrekening). Dan Brown pakt het hele Christendom op, smijt het in een hoek, trekt er één voor één de grote leugens uit en zet daarmee de kerk vierkant in de hoek waar de klappen vallen.Enkele kerkbestuurders en types als Andries Knevel hebben het boek afgedaan als een ´spannend onzinboek´. Hiervoor werden theologen opgevoerd waar ik in geen honderd jaar van gehoord had. Enfin, laten we het erop houden dat Brown de werkelijkheid en de fictie briljant gemengd heeft tot een bloedstollende thriller. Er zullen wat elementen uit hun verband getrokken zijn maar zeer veel zaken zijn wel degelijk trouw aan de historie.
De kunstgeschiedenis, de architectuur en de historie van Parijs en London zijn (als het je interesse heeft) werkelijk om je vingers bij af te likken. Daarom zal ik iedereen adviseren de luxe editie van De Da Vinci code te kopen. Je ziet meteen bij elke historische onthulling (en dat zijn er nogal wat) de juiste illustraties van kunstwerken en gebouwen. Behalve oerspannend is het boek ook buitengewoon leerzaam en ik kan me voorstellen dat iedereen die dit boek gelezen heeft en nog eens in Parijs of Londen verblijft een bijzondere belangstelling zal hebben voor kunst en kerken. Kortom: een briljante topper aan het thrillerfront! Het zal wel even duren eer we een gelijkwaardige opvolger hebben. | 1pos
|
Doema was lid van een groep artiesten die optraden in Het Witte Paard, een zaal waar men elke zomer kan genieten van een dynamisch spektakel door middel van zang en dans. Naast de moord op het meisje worden Van In en Versavel geconfronteerd met het drugsmilieu dat zich in Blankenberge vestigt. Er is een lading drugs met giftige, zelfs dodelijke samenstelling op komst via de haven. Van In wil verhinderen dat deze lading nog meer slachtoffers maakt. Het onderzoek verloopt echter niet van een leien dakje. Van In komt in contact met de geheime drugsdienst met aan het hoofd Eagle One, alias Dirk Mus. Bij aanvang loopt de samenwerking stroef, na een nadere kennismaking is er toch verbetering waar te nemen. Pieter krijgt hem zelfs zo ver op een morgen een Duvel te bestellen in het café The Place to Be, een plaats die opduikt tijdens de zoektocht naar de dader. Van In is dan ook verlekkerd op Duvels en sigaretten. Hogere machten treden op tijdens het onderzoek, iets waar Pieter Van In een hekel aan heeft. De man die het lichaam van Doema heeft gevonden, blijkt een vriend te zijn van procureur Beekman. Dit bemoeilijkt de situatie. Van In schakelt Hannelore Martens, zijn echtgenote, in om meer te bereiken. Haar charmes weten procureur Beekman te verleiden. | 1pos
|
Een prachtige coming of age-roman in de context van de verpauperende Bijlmer. Het boek zuigt je mee in het leven van Metin en de moeizame relatie met zijn vader. Nergens is het gekunsteld en het leest als een trein.
De beelden zijn sterk en emoties voelbaar. Met mooie verwijzingen naar de muziek, cultuur en tv-programma's uit die tijd.
De levendige beschrijvingen van het dagelijks leven in de Bijlmer, maakt je bovendien hongerig naar meer informatie over een wijk die in die tijd enorm tot de verbeelding sprak, maar waarvan je nooit een echt inkijkje kreeg. Dit boek doet dat wel.
Terwijl Metin opgroeit en uiteindelijk onder het juk van zijn vader uit komt. Aan het begin van een heel ander leven.
Ik won dit boek via Hebban en hij pronkt nu in mijn boekenkast om nog eens herlezen te worden. | 1pos
|
Een boek wat niet is voor degene met een zwak hart. Ontzettend hard en kleingeestig naar de karakters op een manier die realistisch is. Als je een echt volwassen fantasie boek wilt lezen moet je The Poppy War oppakken | 1pos
|
Ondanks het feit dat dit boek echt één van de dikste is die ik ooit heb gelezen (mijn versie had overigens 994 blz.) en onmogelijk was om gemakkelijk te lezen (veel te zwaar, zeker als je de rug niet wilt breken!), heb ik van begin tot eind genoten. De achterflap deed me denken aan 'I am Legend', die film met Will Smith. Die film intrigeerde mij al heel erg, dus het boek sprak me ook aan. Natuurlijk had het een stuk dunner gekund, maar ik vond de gedetailleerdheid van de passages juist prachtig!
Ik lees zojuist dat het een triologie is, dus ik kan nog meer verwachten. Ik hoop dat die boeken wel wat handzamer zullen zijn...
Kan overigens iemand mij uitleggen waarom de titel 'De Oversteek' is? Misschien heb ik iets overduidelijks gemist, maar ik kan hem echt niet goed plaatsen... | 1pos
|
De Noorse schrijver Jørn Lier Horst heeft een politieserie opgebouwd rondom inspecteur William Wisting en zijn dochter, de journaliste Line Wisting.
De vorige twee delen die in Nederland verschenen (in Noorwegen deel 7 en deel 8) waren op zich wel aardig, maar toch een stuk minder spannend dan dit meer dan voortreffelijke deel. Kortom, ik was aangenaam verrast.
Het verhaal moet een beetje op gang komen. William en Line zijn beiden bezig met een eigen onderzoek. Een eenzame man die al vier maanden alleen en dood in een huis ligt, is een journalistiek onderwerp voor Line. William heeft een onderzoek rondom een dode man in een bos, die ook al enige tijd dood is. Gaandeweg bekruipt je een bijzonder onaangenaam gevoel.
Dan komt het verhaal in een stroomversnelling. Zoals zo vaak bij Scandinavische boeken. De adrenaline van de lezer gaat beduidend omhoog, als hij de impact leest van wat hij of zij leest. Echt, de haren rijzen je te berge. Terwijl, Horst dit helder en onderkoeld opschrijft, klopt het hart in je keel. Het kan behoorlijk duister zijn in de ongerepte sneeuw van Noorwegen. En als eenmaal de put opengaat...
Horst heeft met De Kluizenaar een prachtig plot bedacht met een oplopende spanningsboog. Het verhaal zou een goed uitgangspunt zijn voor een spannende Scandinavische serie. En misschien komt hij er ook wel. Voor thriller en detective liefhebbers is dit boek een onverwachte maar echte aanrader.
Helaas, zo heb ik begrepen komt er nog maar één deel in Nederland uit. Want, de karaktertekening van dochter en vader komen in dit boek ook beter uit de verf. En Horst kan spannende boeken schrijven.
In dit boek, maakt Horst de vergelijking met Henning Mankell mijns inziens waar.
Ik waardeer het boek met vijf sterren. | 1pos
|
Het boek begint met de biecht van een ter dood veroordeelde moordenaar, Jeffreys, aan een oude priester. Hierin geeft deze toe een van de drie ten laste gelegde moorden, op jonge jongentjes, te hebben gepleegd. Het toeval wil dat de oude priester in zijn parochie de moordenaar van de andere kinderen in zijn biechtstoel krijgt.
Als er later weer een jongentje vermist,vermoord en verminkt gevonden wordt komt rokkenjager Nick Morelli in beeld. Nick is tot sheriff gekozen omdat zijn vader eerder sheriff was. Vader Morelli was verantwoordelijk voor de snelle arrestatie van Jeffreys.
FBI profiler Maggie O'Dell wordt erbij gehaald om te assisteren.
Zij heeft al snel het profiel klaar en probeert Nick naar de dader te leiden.
Hierdoor is al vrij snel duidelijk wie de dader is, maar het wordt spannend gehouden doordat de dader erg dicht bij Maggie komt door haar heel persoonlijke briefjes te sturen.
De zus van Nick maakt het hem niet makkelijk door als verslaggever van de plaatselijke krant met inside informatie de headlines te beheersen Dit verandert als haar zoontje wordt vermist.
Nu is sheriff Nick Morelli er nog meer op gebrand de zaak snel tot een goed einde te brengen.
Vader Morelli wil het onderzoek overnemen maar Nick komt uiteindelijk tot de conclusie dat hij niet altijd voor weg van de minste weerstand moet kiezen.
Het einde is een leuk gevonden en verrassend. Het is een mooie open einde, dus doet je naar het volgende boek verlangen.
Het boek leest heel vlot en blijft boeiend, ondanks al snel duidleijk is wie de moordenaar is.
Je wilt eigenlijk blijven lezen tot het boek uit is!
Goed! | 1pos
|
¶ Dit is de onze realiteit: dit zijn onze ..dagen samen en we gaan die ..samen doorbrengen, ver weg van iedereen van wie we houden.¶
Het verhaal
Jasper (18 jaar) en Sam (16 jaar) zijn de beste vrienden en sinds hun kinderjaren al samen. Echte "hearts" vrienden. Ze zitten samen op het Boulder College in Colorado. Sam heeft een hoog iq en is dus superslim, maar sociaal niet zo vaardig. Ze helpt Jasper vaak met zijn studie. En Jasper daarentegen is haar enige sociale contact op school. Het is iemand die ze vertrouwt. Ze gaan door dik en dun voor elkaar.
Jasper heeft het druk op school en dat eist zijn tol. Onder de basketbal-wedstrijd wordt Jasper onwel. Hij valt neer en hij krijgt een hartinfarct en moet met spoed naar het ziekenhuis. Alle signalen wijzen erop dat het zeer ernstig is. Dan neemt Sam het brutale besluit om Jasper mee te nemen naar een plek, waar hij zijn stille droom kan verwezenlijken. Loopt dit goed af?
Diepgewortelde liefde & alles te doen om elkaar gelukkig te maken, zijn mooie elementen
Van de cover is veel werk gemaakt, hij ziet er opvallend uit. De titel past er mooi bij. In Hartslag liggen er 2 hoofdrollen klaar, Jasper en Sam staan centraal. Zij kennen elkaar al jaren. Je zou zeggen dat ze het beste met elkaar voor hebben. Dat klopt in zekere zin, maar een klein leugentje om bestwil wordt helaas niet vermijden.
De vertelperspectief is de ik-vorm. Soms ben ik daar niet al te blij mee, gezien het gevaar bestaat dat vele zinnen met die "ik" beginnen. Daar is in dit verhaal zeker opgelet. Het leest fijn weg. Een leuk detail is ook de kat Hamley. De liefde van Jasper en Sam die ze voor elkaar hebben is bijna tastbaar. Ook de liefde voor de ouders van Jasper, uit liefde en respect wil hij alles doen om zijn vader gelukkig te zien. Dat gaat wel ten koste van belangrijke dingen. Jasper heeft het best zwaar met die taak en ook op school is het aanpoten. Het geeft hem veel pijn. Zijn vader trots maken is zijn doel. Sam heeft ook pijn. Zij gunt haar Jasper zijn laatste wens en gaat daar alles voor doen om dat in werking te zetten. Deze bucketlist-wens heeft veel impact in de mensen om hen heen en geeft de nodige frustratie. Het wordt allemaal mooi beschreven, alsof je het voor je ogen ziet gebeuren. Ook personages worden zeer helder en duidelijk uiteengezet.
Conclusie
Joanne Carlton heeft met Hart-Slag een mooie Young-Adult verhaal geschreven. In 454 bladzijdes vertelt zij wat er in 7 dagen gebeurt in het leven van Jasper en Sam. Door een naar bericht komt het leven van beide op hun kop te staan. Ze zijn zielsverwanten en hun vriendschap wordt zwaar op de proef gesteld. Er is vee liefde maar ook pijn in het boek. Carlton beschrijft personages en situaties heel uitgebreid. Soms zou het in een kortere versie ook al duidelijk zijn. Ik bemerkte dat ik sommige details niet altijd opnam, gezien het al eerder duidelijk was gemaakt. De schrijfstijl is zeer prettig en soms beklemmend. De medische thema's zijn niet ad random gekozen. De auteur verloor haar vader en zus en ging hierna door een zeer moeilijke tijd.
Hart-Slag is een meeslepend verhaal over een intense vriendschap en het elkaar gunnen van ieders geluk.
** Live your life and follow your dream! **
Waardering
4 sterren, geef ik deze kanjer van een boek. Het was mooi, maar soms langdradig. En het "volgen van de droom", was soms iets onrealistisch. Maar zeker genoten.
Hartelijke groeten, Annette Overvoorde
Birdy's Boeken,
https://birdysboeken.blogspot.com/2018/10/joanne-carlton-hart-slag.html | 1pos
|
Dit boek beschrijft het leven van een 9 jarig meisje die haar jeugd in een Jappenkamp moet doorbrengen. Het is eigenlijk een vergeten deel van de Tweede Wereldoorlog maar door dit verhaal te lezen krijg je een realistisch beeld van deze gruwelijke tijd.
Het heeft mij een andere kijk gegeven op de geschiedenis. | 1pos
|
Jo Nesbo slaagt er wonderwel in om Macbeth te kaderen in een hedendaags jasje op zijn gekende stijl die ik ook herken in de Harry Hole verhalen. Stoer en gedurfd taalgebruik met een soms grappige ondertoon.
Macbeth is een bloedige tragedie waarin trouw, verraad, ambitie en corruptie steevast aanwezig zijn. Alles draait nu eenmaal om macht. Geloofwaardig is het verhaal zeker niet. Daarvoor komen Macbeth en zijn team te gemakkelijk weg met het vele moorden anno 1970. (Het oorspronkelijke verhaal situeert zich rond 1000 waar dood en verderf schering en inslag was). En toch weet het verhaal mij te boeien. Eerlijk, bij het lezen dacht ik menig maal aan de sfeer en de vele gelijkenissen beschreven in de Batman verhalen. Het verhaal zou zich zo kunnen afspelen in Gotham City. Het zou me niet verbazen mocht Jo Nesbo hier ook inspiratie hebben uit gehaald. Nesbo dient zich aan de verhaallijn van Macbeth te houden waardoor het een vrij eenvoudig maar vlot leesbaar plot blijft. | 1pos
|
CIA safehouse in Al Anbar: Een Black Ops-eenheid bereidt een geheime missie voor. Hun doelwit: de bedenker van de socialmedia-campagnes voor de IS. De missie blijkt verraden te zijn en ze komen oog in oog te staan met de vijand. Wanneer er een video hiervan online komt te staan is het paniek in Washington.
Scot Harvath wordt gecontacteerd door de CIA om antwoorden te vinden op alle gerezen vragen. Hij reist hiervoor naar Molenbeek naar zijn contactpersoon daar. Deze blijkt te zijn vermoord. Na het doorzoeken van al zijn gegevens vindt Harvath genoeg aanknopingspunten om zijn zoektocht verder te zetten. Deze loopt via verschillende delen in Duitsland naar hartje Syrië. Hij moet alles op alles zetten om de uiteindelijke opdrachtgever te vinden.
De schrijfwijze van Brad Thor neemt je direct mee in het verhaal. Doordat hij expert is op het gebied van terrorismebestrijding komt het hele verhaal ook zeer geloofwaardig over. En hoe kun je het meer in de actualiteit trekken dan de contactpersoon in Molenbeek de naam Salah Abaaoud te geven.
Het verhaal volgt 2 hoofdpersonages:
Scot Harvath is half spion en half commando. Hij wordt er door de CIA bij gehaald om de puzzel te kunnen maken. Stukje bij beetje volg je zijn speurtocht naar alle puzzelstukjes. Elk puzzelstukje (= contactpersoon hoger op de ladder van de vijand) brengt hem dichter bij de oplossing. Deze vijand blijkt niet te zijn wie ze eerst verwachtten.
Baseyev is een van de Russische jongens die in de school opgesloten heeft gezeten tijdens de aanslag in Beslan. Ook hem volgen we tijdens zijn missies in het voorbereiden en uitvoeren van de aanslagen. Het is alsof je een inkijk krijgt in deze IS-cellen.
Tussendoor is er natuurlijk het geharrewar in de Amerikaanse politiek. Wie weet wat en wie komt hoe iets te weten? Wie probeert wie een mes in zijn rug te steken?
Maw intriges alom met heel veel actie en een heel klein beetje romantiek.
De actiescenes zijn zeer gedetailleerd beschreven zodat je voelt wat er evt allemaal mis kan gaan en hoe je dit kunt voorkomen. Maar ook bij het opbouwen van het politiek gekronkel kun je je direct een beeld vormen. De mooie vrouw die mannen verleidt voor info, de senator die eigenlijk de volgende president wil worden, …
Op de achterkant van het boek staat: Meer boek voor mannen.
Laat ik eerlijk zijn ook ik heb van het boek genoten. Als je houdt van spannende thrillers en vanuit een militair karakter is dit een aan te raden boek! | 1pos
|
Een verhaal dat bij uitgave enorm actueel was omdat er wat TBS-ers achter elkaar ontsnapten. In dit boek een negatief scenario hier omtrent dat voornamelijk draait om Lisa, Senta en Mick. Vroeg in het verhaal kruisen de levens van Lisa en Senta elkaar waarna elke vrouw apart gevolgd wordt. Het einde van het boek brengt hen weer samen in het verhaal, wat ik een mooie lijn vind. Idd is "Blauw Water" voor Senta de metafoor tussen het "diep zwart" (water) in haar coma (onstaan uit een auto ongeluk met bijna-verdrinkingsdood) en de "oppervlakte" waar ze weer bij bewustzijn komt. Het is een "veilige" tussenfase. Bij Lisa is het "Blauw Water" de Caribische zee op de foto in haar slaapkamer, waar ze met Menno (haar ex-partner) aan diepzeeduiken heeft gedaan, uit een gelukkige periode van haar leven, en is de enige "veilige" plek in haar gedachten terwijl ze verkracht wordt.
Lekker boek waarin de verschillende karakters van de vrouwen goed uit de verf komen. | 1pos
|
In de week dat het vijf jaar is geleden dat Helle Haasse overleed, bracht uitgeverij Querido het wonderschone verhaal “Irundina” in boekvorm uit. In klein formaat, met slechts 80 pagina’s en voorzien van mooie tekeningen van Sylvia Weve is “Irundina” een ware traktatie. Als lezer kan je niet anders dan genieten van ieder woord dat Haasse aan het papier heeft toevertrouwd. Met een vloeiende pen beschrijft Haasse de belevenissen van een veertienjarig Portugees meisje dat in Frankrijk illegaal aan de slag gaat als schoonmaakster om op die manier de ziekenhuisrekening van haar zus te kunnen betalen. Hun vader is overleden en het gezin moet zien te overleven van het geld dat Irundina verdiend en naar huis kan sturen. Zonder de taal te spreken is ze in Frankrijk volledig op zichzelf aangewezen en afhankelijk van de vriendelijkheid van de mensen die ze er ontmoet.
Hella Haasse leerde Irundina kennen toen ze in de jaren tachtig met haar echtgenoot in Parijs woonden. In doorgaans korte gesprekken kreeg Haasse het verhaal van het meisje te horen en besloot dat in 1984 op te schrijven voor een verzamelbundel voor jongeren. Het is erg moeilijk om niet onder de indruk te raken van het Portugese meisje dat in het moderne Parijs haar best doet om zoveel mogelijk geld te verdienen en tegelijkertijd zo onzichtbaar mogelijk te blijven. Doordat de werkloosheid in Frankrijk in de jaren tachtig steeg, bleek het onmogelijk voor Irundina om een verblijfsvergunning te krijgen en had ze als illegale vreemdeling geen rechten. Ze nam zoveel mogelijk werk aan als maar mogelijk was en maakte dagen van doorgaans meer dan twaalf uur. Ondertussen droomde ze van het leven dat de Franse kinderen hadden in de gezinnen waarvoor ze werkte.
“Irundina” leest als een sprookje, maar heeft niet het einde dat je dan verwacht. Het is echter wel op prachtige wijze verteld en maakt een blijvende en soms zelfs een verpletterende indruk. Het nodigt uit om meerdere keren te lezen, wat je in de regel niet meer dan een uurtje zal kosten. Uitgeverij Querido heeft dit mooie verhaal uitgebracht als eerbetoon aan Hella Haasse. Eén van de grootste auteurs die ons land ooit heeft gekend.
Het verhaal van Irundina maakt duidelijk waarom. | 1pos
|
In januari las ik deel 1 van dit ongeveer 1000 paginas tellende duo. Ik was toen niet erg enthousiast.
Desalniettemin toch deel 2 bij de biep gereserveerd en er een week geleden aarzelend en met enige twijfel toch maar aan begonnen. Deel 1 las niet zo vloeiend, zou ik het tweede deel anders maar gewoon terug naar de biep brengen? Nee dus. Gelukkig niet.
Want deel 2 beviel me een stuk beter. Ongeveer zes weken nadat ik deel 1 uit had ging ik verder. Net zoals het verhaal ook verder gaat, met hoofdstuk 33. Het is gewoon 1 boek, in tweeën uitgebracht. Ik vond het eerste stuk van deel 1 ook het minste, er gebeurde mij toen te weinig. Verder in het boek vond ik het al wel beter worden.
En dat zette zich in deel 2 voort. Ik heb wel eens als ik een dag of 4 of 5 niet in een boek gelezen heb dat ik weer in het verhaal moet komen en dat soms even duurt. Dat had ik bij deel 2 niet, ondanks dat er zes weken tussen zaten gleed ik in no time terug in het verhaal en nu voelde het verblijf in Murakami's universum opeens wel weer prettig. Iets wat me in deel 1 niet lukte. Maar de naamloze hoofdpersoon, Marie & Shoko Akigawa en Menshiki hadden schijnbaar toch een plekje in mijn hoofd gevonden en ik bleek blij te zijn ze na zes weken weer terug te zien.
Het verhaal kreeg wat meer tempo, er gebeurde wat meer, het mysterie kreeg wat meer diepte, er werden nog wat geschiedenissen uit de doeken gedaan en zo zat ik in deel 2 een stuk lekkerder in het verhaal dan in deel 1. Het mysterie zette zich voort, de bizarre wereld van Murakami kwam weer volledig tot bloei. Je krijgt zoals wel vaker bij Murakami op veel vragen geen antwoord, maar dat vind ik niet zo'n probleem.
Waar dit verhaal nu precies een metafoor voor was weet ik eerlijk gezegd niet, eigenlijk slaat het hele verhaal ook nergens op, maar als je je open stelt voor de rare fantasie van Murakami kom je ergens terecht waar je maffe dingen kunt zien. En dat vind ik leuk. Zo was deel 2 dus een dikke meevaller na het mij tegenvallende deel 1.
Dit duizend paginas tellende duo komt niet in mijn Murakami top 3 (1. Kafka op het Strand, 2. De Opwindvogelkronieken, 3. 1q84), maar al met al vond ik het vooral dankzij deel 2 toch wel zeer de moeite waard en dat had ik na deel 1 eigenlijk niet verwacht.
Zoals Commendatore zou zeggen, mocht jelui deel 1 niet zo geweldig vinden kunt jelui beter toch gewoon aan deel 2 beginnen. | 1pos
|
Ik kreeg dit boek van een vriendin op aanraden van een boekverkoopster.
Door de omslag was ik al nieuwsgierig. Een kind dat wordt achtergelaten op een station. Welke moeder doet zoiets?
Door het lezen van het boek krijg je wel wat meer begrip voor de vrouw.
Het mislukken van haar huwelijk. Haar jeugd. De 2e wereldoorlog. Dit alles speelt een grote rol in haar leven.
Ik vond het een geweldig boek en wil het iedereen aanraden.
Gewoon doorlezen. | 1pos
|
Rond bladzijde 20 zag ik het niet meer zitten. Ik kon maar geen contact krijgen met het gebeuren. Alleen de naam Claudel motiveerde me ernstig te herbronnen. En inderdaad, ik zal volkomen fout. Ik moest dit werk van Claudel niet lezen als een doorsnee boek: een alinea bij de halte aan de rode lichten, een paar pagina’s terwijl ik op Myrthe wachtte aan de kleuterschool, een hoofdstuk voor het slapen gaan… Ik moest deze Claudel benaderen als een inleiding tot meditatie.
Ik herbegon en van bij de aanvang werd ik gegrepen door een diepe ontroering, een emotie die me doorzinderde. Claudel is ook hier weer de magistrale orkestmeester die alle registers van het literaire klavier open gooit of weer dimt en sourdine om de lezer gaandeweg tot in de meest verborgen hoekjes van zijn gemoed te doordesemen. Hij vertelt zo aangrijpend over doodgewone mensen, alledaagse toestanden en onderlinge relaties dat de lezer de miserie persoonlijk ervaart en de geur van rottigheid en schrijnende morele vuiligheid kan ruiken. In de hoofdpersoon kan iedere lezer, die niet te verwaand is, zichzelf terugvinden en in stille afzondering huilen omwille van “quelques-uns de ses cent regrets”
Hugo | 1pos
|
En weer een ontzetted spannend boek, zelfs ontroerend af en toe. Ik ben fan van Lsa Gardner! | 1pos
|
Eerste boek:
In heldere bewoordingen waarbij zeker humor naar voren komt, beschrijft Pieter Overduin zijn strijd met zijn manisch-depressiviteit. Door zijn openhartigheid en zijn taalvaardigheid word je als lezer een kijkje gegeven in zijn gedachten en gevoelens. In één adem uitgelezen. Als je kunt bevatten wat dit kleine boekje eigenlijk beschrijft, kun je je voorstellen hoeveel kracht en doorzettingsvermogen de schrijver zelf en zijn naasten moeten hebben. Zeker een aanrader om te lezen als je in de GGZ werkt om goed stil te staan bij wat iemand meemaakt.
Tweede boek:
Goed om in dit 2e deel ook de ervaringen van familie en vrienden te lezen. Hierdoor wordt het beeld completer. Ook wordt het meer inzichtelijk wat het voor naasten betekend om geconfronteerd te worden met manisch gedrag van een dierbare. Pieter Overduin heeft opnieuw openhartig zijn verhaal verteld, waarin nu ook zijn beleving geschreven wordt tijdens het hebben van een manie. Indrukwekkend boekje | 1pos
|
Heel soms lees je een boek dat zo'n diepe indruk op je maakt dat je het aan iedereen cadeau zou willen geven.
In een heel subtiele, lyrische taal, beleef je de zomer waarin de wereld van Mattis en zijn zuster Hege onomkeerbaar en katastrofaal verandert.
Maak kennis met Mattis, die achter zijn rug "de Slome" wordt genoemd en kruip in zijn huid en zijn hoofd. Proef en leef in zijn bijzondere wereld, een wereld die rijk is aan ervaringen en ongebruikelijke nuances. | 1pos
|
maar maar alles wat daartussen zit heeft body en ballen.,Marcus Sakey, een 31-jarige reclamejongen uit Chicago, levert met Breekpunt zijn debuut af. Hierin maken we kennis met twee jonge boefjes Danny en Evan op het moment dat, ergens in Chicago, een diefstal dreigt uit te draaien op roofmoord. Danny kiest eieren voor zijn geld en gaat op de loop. Evan wordt ingerekend en veroordeeld.
Zeven jaar later wordt Evan vervroegd in vrijheid gesteld en hij gaat dadelijk op zoek naar zijn vroegere compagnon Danny, die ondertussen een regulier leven opgebouwd heeft met een goede baan, een droomvriendin en een eigen flat. Maar Evan vindt dat er nog een rekening moet vereffend worden, door samen nog een laatste klus op te zetten en uit te voeren. ..
Na een eerste hoofdstuk dat wat stroefjes wegleest terwijl men zich aanpast aan de schrijfstijl ontpopt zich een prachtig meeslepend verhaal waarvan men moeilijk kan geloven dat dit uit de pen van een debutant gevloeid is: een boek dat bulkt van de harde actie, maar waarbij heel veel aandacht besteed wordt aan de opbouw van de spanning doorheen het verhaal. Dat alles wordt doorspekt met een perfect beschreven psychologie van Danny, een man, vol twijfels, in tweestrijd tussen heden en verleden; tussen vriend of vriendin; tussen rechtschapenheid of misdaad; kortom tussen goed en kwaad. Een man waar je in die mate mee meeleeft en medelijden mee krijgt dat je zelf wil ingrijpen. En dat alles zonder ook maar even aan geloofwaardigheid te verliezen. Meesterlijk.
Zo ook de apotheose - bijna een kortverhaal op zich - vol spanning met een constante afwisseling van hoop- en vreesgevoelens voor het leven van het hoofdpersonage. Maar dat alles mondt dan uit in een finale afhandeling die, op de details na, zo voorspelbaar is en speciaal lijkt bedacht te zijn met een Hollywood verfilming in het achterhoofd.
Kop en staart kosten Breekpunt een ster, maar maar alles wat daartussen zit heeft body en ballen. En Marcus Sakey, daar gaan we nog van horen. | 1pos
|
Voor het gemak tel ik alle delen van deze mooie serie als één boek. Erg leuk om weer terug te lezen en te bewaren voor later! Als kind heb ik de serie gevolgd in de Donald Duck en zat later vaak met m'n neus in één van de delen. Op sommige platen gebeurt zoveel, daar kun je naar blijven kijken. In een sneltreinvaart wordt de geschiedenis van Nederland doorlopen. Soms voelt het commentaar al gedateerd aan, de afgelopen jaren gaan ontwikkelingen steeds sneller. In 2004 heeft deel 4 daarom een uitbreiding gekregen met meer recente geschiedenis. Het verschijnen van 't vijfde deel had ik eigenlijk helemaal gemist, totdat ik de serie kocht.
De inhoud in 't kort:
Deel 1: De vaderlandse geschiedenis tot 1648 - De eerste mensen in Nederland, de Romeinen en de Bataven, kruistochten, Middeleeuwen, Bourgondische tijd, de Habsburgers, Tachtigjarige Oorlog.
Deel 2: De vaderlandse geschiedenis van 1648 tot 1815 - De Gouden Eeuw, de Verenigde Oostindische Compagnie, rampjaar 1672, periode van neergang, Bataafse Republiek, Franse tijd, Slag bij Waterloo.
Deel 3: De vaderlandse geschiedenis van 1815 tot 1940 - Opkomst van handel en industrie, onafhankelijkheid België, grondwetsherziening van 1848, ontstaan politieke partijen, Eerste Wereldoorlog, opkomst fascisme, begin Tweede Wereldoorlog.
Deel 4: De vaderlandse geschiedenis vanaf 1940 - Duitse Bezetting, bevrijding, Indonesië onafhankelijk, wederopbouw, koude oorlog, provo, oliecrisis, protestbewegingen, Europese Samenwerking.
Deel 5: De geschiedenis van het dagelijks leven - Wonen, eten, het schrift, misdaad en straf en seksualiteit door de eeuwen heen. De geschiedenis van de gewone man en vrouw. | 1pos
|
Het boek is uit, en wat voor een boek! Alles klopt vind ik. De cover, het lettertype, het verhaal, de leesbaarheid, echt alles. Ik heb hier echt van genoten. De opbouw van het verhaal zit gewoon helemaal goed in elkaar. In het begin had ik zoiets van slik
. 713 paginas? Toen ik over de helft was dacht ik jakkes straks heb ik hem al weer bijna uit Nu ik hem uit heb vraag ik mij af hoelang het duurt voordat het tweede deel verschijnt. | 1pos
|
Diney Costeloe vestigt zich na haar doorbraak met “de verloren kinderen” stevig als schrijfster over kinderen op de vlucht in de tweede wereldoorlog met “het meisje zonder naam”
Om haar dochter te beschermen tegen de Jodenvervolging in Duitsland word Lisa Becker door haar moeder als 13-jarige vanuit Hanau op de trein gezet naar Engeland in de hoop dat ze daar liefdevol opgevangen zal worden en veilig zal zijn voor als het geweld. Alleen, zonder haar blinde broertje en in onwetendheid over haar vader die tijdens de kristalnacht gewelddadig is weggevoerd.
In Londen aangekomen zonder kennis van de taal word Lisa opgevangen door Dan & Naomi, een kinderloos echtpaar die proberen haar opgenomen te laten worden in de gemeenschap.
De Blitz bereikt echter ook Londen en tijdens een van de bombardement is ook Lisa slachtoffer en wordt wakker in het ziekenhuis zonder geheugen.
Voor Lisa begint opnieuw een zoektocht naar haar eigen ik, de naam die haar gegeven en de platteland omgeving waar ze naartoe geplaatst is neemt ze ogenschijnlijk zonder moeite aan, maar toch blijkt al snel dat ze eigenlijk Duits is en daar heeft de Engelse bevolking meer en meer moeite mee. Wie zegt dat de vluchtelingen niet stiekem spionnen zijn?
Costeloe heeft diverse zware aspecten die in de tweede wereldoorlog plaatsvonden in een luchtig leesbaar jasje gegoten. Hierdoor mist het net de uitwerking dat je het verhaal weg zou moeten leggen om bij te komen maar blijf je doorlezen alsof je een feelgood in je handen hebt. Een knappe prestatie omdat er onderwerpen belicht worden waar niet veel aandacht aan besteed is geweest en je dan toch denkt: “goh dat heb ik me nooit bewust gerealiseerd dat toen daar ook plaatsvond.” | 1pos
|
Wat een meeslepend boek, maar wat kan je ook anders verwachten van
een verhaal over zigeuners. Zigeuners die in de 18e eeuw in Spanje
leven, een zwaar leven, voor hen maar ook voor veel anderen in die
tijd. In dit boek volg je het verhaal van een slavin uit Cuba, die
wordt opgenomen bij de Vega zigeuner-familie. Samen vechten ze zich
door het leven. Gelukkig had ik in de kerstvakantie veel tijd om te
lezen, want t zijn wel ruim 700 blz, die je niet gemakkelijk opzij
legt. Mooi! | 1pos
|
Wauw wauw wauw ben bezig met Witte vleugels, Zwarte vleugels van Sue Monk Kidd, wat een geweldig boek. Laats als je het licht niet kunt zien gelezen en dat was een geweldig boek maar moet zeggen dat Witte vleugels, Zwarte vleugels alles overtreft.
Het is zo mooi geschreven. Het beschrijft het verhaal van een blanke jongedame Sarah die eigenlijk tegen slavernij is alleen haar familie heeft slaven. Ze krijgt er zelfs een op haar 11de verjaardag. Het tweede verhaal in het boek gaat over de jonge slavin Handfull die gegeven wordt op de verjaardag van Sarah. Beide verhalen en hun waarnemingen en belevenissen wisselen zich af.
Ik ben nu iets over de helft van het boek en kan het maar moeilijk wegleggen. Echt een ontzettend grote aanrader.
Er wordt zo mooi omschreven hoe Sarah worsteld met haar gevoelens en hoe Handfull omgaat met de rol die haar is toebedeeld. De meiden lijken enigszins begrip voor en elkaar te krijgen en er lijkt een band te ontstaan.
Ik probeer zo cryptisch mogelijk te blijven omdat ik anders te veel verraad maar echt ga dit lezen!
Erg onder de indruk | 1pos
|
Ja, ze zijn er gelukkig nog! Nieuwe boeken die je regelrecht omver blazen. Een boek over Griekse mythologie zowaar. Griekse goden en hun verhalen blijven ons tot op de dag van vandaag eindeloos boeien.
De mythes en legendes lijken zich te beperken tot dikke geschiedenisboeken, bezoekjes aan een museum met oude artefacten, af en toe een verwijzing in hedendaagse literatuur, en een film hier en daar. Hoe zat het ook alweer met het paard van Troje? Zeus was de oppergod toch? De naam Odysseus komt me bekend voor, maar verder… En ja, het verhaal van de Minotaurus, een monster, half mens, half stier dat leeft in een labyrint onder een paleis.
Zeus, Apollo, Eros, Hermes, Aphrodite, Athena, slechts enkele namen van de ontelbare goden, die ik nog net uit mijn mouw kan schudden. Maar dit boek gaat niet over hen. Dit boek gaat over Circe. Er ging bij mij geen lichtje branden bij deze naam. Maar wees eerlijk, wat weet jij eigenlijk over de Griekse goden?
Circe is een dochter van Helios, de god van de zon. Al snel blijkt dat Circe helemaal geen goddelijke gave heeft. Ze dwaalt doelloos door de gangen van het paleis van haar vader. Circe wordt genegeerd of erger, belachelijk gemaakt, omdat ze volgens de andere goden en nimfen niets bijzonders kan.
Zo rol je een verhaal binnen over een vrouw die op zoek gaat naar erkenning, liefde en een plaats in de wereld van goden en levende zielen. Een verhaal zo prachtig, vlot en ontroerend geschreven dat je compleet vergeet dat je over mythologische figuren leest, die bijna allemaal een eigen Wiki hebben.
Madeline Miller is een meesterlijke verhalenverteller. Met de kleine hoeveelheid feiten en verhalen die er over Circe bekend zijn, weet Miller ze moeiteloos te verwerken in een meeslepend verhaal. Circe komt tot leven, Circe is echt. Je voelt haar vernedering, haar jaloezie, haar vurige wens om erbij te horen.
Zodra Circe ontdekt dat ze over zekere toverkracht beschikt, verandert alles. Haar vader Helios, de rest van haar familie en andere goden moeten niets van toverkracht hebben. Ook in de wereld van de mens moet blijken hoe ze zich als onsterfelijke ziel weet te handhaven. Zwervende charlatans, knappe handwerklieden en oorlog beluste helden stellen Circe op de proef.
De goden zijn onvoorspelbaar, mysterieus en gemeen, mensen zijn onbetrouwbaar, gewiekst maar ook behulpzaam. Dit boek gaat over een sterke vrouw, zo eenzaam, maar vastberaden, die kracht put uit alles wat haar lief is.
Lees ook mijn andere boekrecensies op mijn website: www.booktravelsavvy.com | 1pos
|
Dit zijn de mooiste boeken die ik ooit las. De magie en liefde die aan pas komen in het boek trekken me er helemaal in. Na nog geen week had ik dan ook al al de drie boeken gelezen. | 1pos
|
Vader en moeder zijn ‘s morgens vroeg vertrokken, ze hebben tenslotte allebei een drukke baan. De 14-jarige Lotte blijft alleen achter in hun hotelkamer in het Mariott Hotel in Amsterdam en weet dat ze niets tekort zal komen omdat haar ouders het personeel heeft overladen met sterren. Zonder sterren geven en krijgen gebeurt helemaal niets in het Europa van 2040.
Het C.B. (Centraal Bureau) geeft ondertussen de burgers informatie. Dat is informatie die ze niet naast zich neer mogen leggen; die moet gehoord worden. De burgers moeten niet alleen luisteren naar hetgeen het C.B. vertelt, maar ook overeenkomstig handelen! Als ze iets niet goed doen, krijgen ze minder sterren en als je tegen de sterrencultuur bent, kun je zelfs een doodshoofd op je voordeur verwachten.
Toen ik dit las moest ik denken aan Noord-Korea, waar het ook een misdaad is om de radio uit te zetten en niet te luisteren naar de propaganda van de leiders van het land!
Ook oma is tegen de sterrencultuur als zodanig.
‘Dat jullie nou zulke meelopers zijn geworden,‘ klaagt oma.
‘Ik had het nooit verwacht, van jou zeker niet. Zwem tegen de stroom in! Doe wat jij belangrijk vindt!’
Lotte is na het inleveren van een goede spreekbeurt over virtual reality, door het hoofd van de C.B. aangewezen om morgen een toespraak van maar liefst 500 Perfecte Woorden te houden tijdens de herdenking op de Dam in Amsterdam.
Op 4 mei 2040 is het precies 100 jaar geleden dat de Tweede Wereldoorlog begon, maar Lotte weet daar niet meer van dan wat er over te lezen is. Ze roept dan radeloos de hulp in van haar oma. Oma geeft haar een VR-bril waarmee Lotte sprongen terug kan maken in de tijd; dat is een prima manier om zelf te ervaren hoe het er aan toeging in de oorlog.
Maar een en ander zowel letterlijk als figuurlijk heel dichtbij Lotte en ook haar familie. Lees zelf wat haar overkomt!
2040 is een prachtig verhaal over oorlog en verzet. Maar niet alleen het verzet in de oorlog wordt hier benadrukt; ook het verzet tegen het klakkeloos accepteren van meningen die via social media verspreid worden als waarheid, zonder zelf ook maar even na te denken is in dit boek van Mireille Geus aan de orde.
Zoals Job Cohen in een reactie op de achterflap aangeeft is 2040 een verhaal dat tot nadenken stemt. Het komt soms dichterbij dan we zelf weten!
Ik las dit boek voor Nienke's Kinderboekenblog. | 1pos
|
Of mijn geschiedenis-leraar kon niet zo goed vertellen of als puber
ben je niet geinteresseerd in de geschiedenis van je eigen land. Ik
denk eigenlijk dat vooral dat laatste t geval was... Maar nu heb ik
genoten van het boek van Simone v d Vlugt, een mooie familie en
liefdes-geschiedenis, maar ook interessant en schokkend om te lezen
hoe de 80-jarige oorlog zijn sporen door ons landje trok. Mooi
boek!! | 1pos
|
Spannend verhaal, heel erg mooi verteld, met een mooie (koude oorlog) ontknoping. Als je denkt dat je (eindelijk) weet hoe het allemaal zit, word je meteen weer op het verkeerde been gezet. Ik ga zeker snel meer van Dean Koontz lezen! | 1pos
|
Tachtig jaar na Gulbranssens Noorse klassieker En eeuwig zingen de bossen komt de Duitse auteur Gisa Klönne met - in titel - de tegenhanger: En het woud zwijgt. Verder houdt elke gelijkenis op, maar onwillekeurig moest ik hieraan denken toen ik het boek van Klönne in mijn hand hield en me de Duitse uitgave Und Ewig Singen die Wälder in de boekenkast van mijn ouders herinnerde.
In de aanhoudende stroom van Scandinavische thrillers, ontpopt zich in Duitsland als een duveltje uit een doosje een getalenteerde thrillerauteur: Gisa Klönne. Onthoud die naam en laten we haar een warm welkom heten, want haar debuut is indrukwekkend.
In de Bergische bossen bij Keulen wordt door een geschokte Diana het door kraaien aangevrete lijk van een vermoorde man gevonden. Diana heeft het als nieuwe boswachter niet gemakkelijk en wordt bij nacht en ontij vals gealarmeerd over vermeende noodsituaties in het bos. Ze wordt ook bedreigd. Diane is een eenzame vrouw en draagt een heftig verleden vanuit Afrika met zich mee. Haar enige contact tegen wil en dank is de jonge Laura, gedumpt door haar moeder bij Sonnenhof, een nabijgelegen instituut voor meditatie en yoga. Laura haat haar moeder, mist haar verdwenen vader en heeft zo haar geheimen.
Op de moordzaak zit hoofdinspecteur Judith Krieger, getalenteerd en gerespecteerd, maar bij de start van dit verhaal is ze slechts een schim van wie ze was. Judith heeft nachtmerries, drinkt te veel, is overwerkt en functioneert aldus belabberd. Haar schuldgevoel over de dood van collega/vriend Patrick is traumatisch. Toch weet Judith zich in de zaak vast te bijten, er heilig van overtuigd de moord op te kunnen lossen. Dit geeft veel strijd met haar directe collega Manni. Judith en Manni trekken elk hun eigen plan.
Klönne schrijft met veel diepgang. En het woud zwijgt is een psychologische thriller pur sang, verwacht dus geen gevatte humor. Het boek heeft een mooie somberheid, die we ook van IJslandse thrillers kennen, maar dan minder traag. De veelheid aan personages kan complex zijn, maar voor wie dit tegenstaat: Klönne zet de karakters prachtig en treffend neer, ze maakt goed duidelijk hoe mensen psychisch behoorlijk uit balans kunnen raken.
In het begin is de gedetailleerdheid van Klönne's schrijven lastig , maar ik merkte al snel dat ze hiermee een bedoeling heeft. Haast als vanzelf zuigt zij de lezer steeds dieper het verhaal in en de spanning groeit navenant. Dit doet ze op een uitermate beklemmende manier. In een van de laatste hoofdstukken kreeg ik het gewoon ijskoud door de psychische spanning die ze wist te creëren. En dan nog als extraatje een niet te voorspellen plot.
De diverse verhaallijnen hebben soms een abrupte overgang. Dit heeft met de lay-out van het boek te maken, maar zeker ook met Klönne's schrijfstijl. Het houdt je als lezer alert, voor zover nodig. Wel een los draadje aan het einde, maar misschien niet voor iedereen zichtbaar
Als u mij vraagt:"Is er nog meer na de Scandinavische thriller?" dan zeg ik ja, een volmondig ja. Klönne is een van de auteurs die mij doet verlangen naar meer, veel meer. Het kan niet anders dan dat een talent als Klönne ons nog meer te bieden heeft. Daarom in afwachting van een 5*-notering voor haar volgende boek, voor nu een waardering van 4 *, maar wel ruim! | 1pos
|
Uitgeverij Zilverbron heeft veel intrigerende en boeiende schrijvers, waaronder Sebastiaan Koen. De auteur schrijft ‘De verhalen van Auruco’, waarvan het tweede deel naast een pageturner ook een prachtig boek over verantwoordelijkheid, loslaten en verwerken van het verleden is. Wat maakt het boek zo prachtig?
Als eerste de structuur van het boek. Het verhaal begint met een flashback, heeft vijftien hoofdstukken en een epiloog. De flashback is een sterke opening omdat het de lezer informatie geeft over Thorgdar. Het gaat om een gebeurtenis die een enorme impact op dit personage heeft en waarvan de meeste andere verhaalfiguren niet op de hoogte zijn.
Het gevolg hiervan is dat Thorgdar groeit als personage. De schaduwbeelden die de Koen gebruikt geven hem diepgang en versterken zijn karakter. Schuld, vriendschap, verantwoordelijkheid en onbaatzuchtigheid zijn thema’s die voor deze absurde held een belangrijke betekenis hebben.
Daarnaast wordt het thema verantwoordelijkheid door de auteur sterk uitgewerkt. Dit gevoel is niet alleen belangrijk voor de hoofdpersonages, maar ook voor het conflict dat zich in Auruco afspeelt. Vanuit de responsabiliteit van de helden komt burgerlijke ongehoorzaamheid voort en dat levert een spannend conflict op dat heel overtuigend en filmisch wordt beschreven.
Er is nog een ander onderwerp dat de auteur op de juiste wijze uitwerkt en dat is schuld. Bij alle personages die hiermee te maken krijgen lukt het de auteur steeds uitersten te laten zien, waardoor er een interessante ethische laag in het verhaal komt. De verschillende reacties van de personages op een gebeurtenis laten zien hoe complex oorlog is.
Dus iedereen die een prachtig boek wil lezen over verantwoordelijkheid, schuld en loslaten kan ik ‘het koninklijk verraad’ van harte aanraden! #eenkoninklijkverraad #sebastiaankoen #uitgeverijzilverbron | 1pos
|
“Ten westen van de vrijheid” is het eerste boek van een 4-delige serie waarin Ludwig Licht, een voormalige Stasi agent, problemen voor de CIA moet oplossen. De agent word voor het vuile werk ingeschakeld voor het geval dat de CIA de betrokkenheid van de Amerikaanse regering moet ontkennen. Kennelijk gebeurd dat vaak.
In Marrakesh worden drie Amerikanen en een Marokkaan in een kapperszaak vermoord. Helaas is dit verhaal alleen deel van het proloog. Hoe dit verhaal met de daaropvolgende passages verlinkt is word eerst langzaam duidelijk. De CIA is op zoek naar een man, het hoofd van de organisatie “Hydraleaks”, die geheim materiaal an de pers geeft en schakeld Ludwig Licht in om kontakt met een vrouw optenemen die over informatie over de moordzaak in Marrakech beschikt. Kennelijk heeft zij ook verdere informatie over Hydraleaks.
Licht is een man met een onrustig privéleven: CIA-freelancer, alkoholproblemen en schulden bij een gangster voor een restaurant dat niet veel oplevert. Als het nodig is kan hij meedogenloos te werk gaan.
Ik vind het boek gewoon leuk en ben benieuwd op de tweede deel van de serie. Maar toch was het niet de echte spionagethriller die ik vanwege de flaptekst verwacht had. | 1pos
|
Voor het oog van de buitenwereld geniet Phaedra van haar leven. Ze oogt succesvol en gelukkig. Ze heeft een lieve man en een goede baan. Van binnen beleeft ze haar leven echter heel anders. Ze is op zoek naar zichzelf, zingeving, geluk. Eigenlijk weet ze het zelf niet.
Wanneer de geboorte van haar dochter gecompliceerd verloopt, kan ze niets anders doen dan de schaduwkant van haar leven beschouwen. Hoe kan deze kant zo lang onbelicht zijn gebleven? Waarom is de wond die van generatie op generatie is doorgegeven nooit geheeld? Weet zij het familiegeheim te ontrafelen zodat ze kan ontsnappen aan het patroon?
“Even leek het erop alsof het moederschap roet in het eten gooide, maar ik heb me herpakt. Mijn moeder kan trots zijn, ik ben nog steeds haar voorbeelddochter.”
Met het deels autobiografische ‘Moederwond’ toont Gwyneth Leermakers onomstotelijk vast dat misbruik van vrouwen generaties lang effect kan hebben. In haar verhaal beschrijft zij drie generaties die de naweeën doorleven van misbruik.
“Zijn hand beweegt naar de mijne. Als zijn vingers mijn hand aanraken, trek ik in een reflex mijn hand weg. Langzaam opent hij zijn mond en schraapt zijn keel. Kun je het mij vergeven? Je weel wel, van vroeger. Hij kucht. Ik kijk hem recht in de ogen. Ik weet dat hij het meent. Ik voelt niets, ik ben leeg van binnen. Nee, dat kan ik niet.”
Leermakers ziet kans om je haar verhaal in te sleuren en je geboeid te houden tot de allerlaatste letter. Een fijne schrijfstijl en een schrijnend en emotioneel verhaal combineert de auteur in haar boek. Het verhaal, dat grotendeels is gebaseerd op de eigen ervaringen van de auteur, is nergens over de top en daardoor juist zo aangrijpend en respectvol. Zelf zegt zij daarover: “Door het schrijven van mijn debuutroman ‘Moederwond’ is een wond uit het verleden aan het licht gekomen. En door het licht is die wond genezen. Deze roman laat zien hoe misbruik van vrouwen generaties lang kan doorwerken.”
“Ik weet nu waar het diepe intense verdriet vandaan komt wat ik heel mijn leven al voel. Ik heb het nooit echt begrepen. Het is zo’n groot verdriet dat het lijkt alsof het te groot is voor mij. Het overstijgt mijn lichaam.”
Veel vrouwen zullen herkenning vinden in dit boek. De diverse facetten die Leermakers beschrijft over de worsteling met het leven, zingeving, het zoeken naar werkelijk geluk, maken de herkenning groot. Niet elke vrouw kent weliswaar een diep familiegeheim, maar de diverse emoties zijn universeel.
‘Moederwond’ is een fraai geschreven en emotioneel debuut van Leermakers.
Over de auteur
Gwyneth Leermakers schrijft sinds haar zevende in dagboeken. Schrijven is sindsdien de rode draad in haar leven. Dit is haar debuutroman. Leermakers is getrouwd en heeft twee kinderen.
Uitvoering
Uitgeverij aquaZZ
ISBN 9789491897979
Paperback, 262 pagina’s
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent.
http://ht-c-communicatie.nl/ | 1pos
|
"Waakzaam" is de tweede dichtbundel van Maarten Inghels uit 2011. In 2008 verscheen zijn poëziedebuut "Tumult" in de Sandwich-reeks onder redactie van Gerrit Komrij.
Waakzaam is opgebouwd uit vier delen en nog een apart gedicht onder de titel "Hadden wij maar een hoed die kon gaan vliegen."
Om beurten gaan de gedichten over 'er wel/niet bij horen', 'waakzaamheid' voor onze omgeving en maatschappij in het algemeen met veel linken naar de actualiteit, 'afscheid nemen' en 'de revolte'.
Ook de aanleiding en enkele gedichten van zijn initiatief 'De eenzame uitvaart' zijn in deze gedichtenbundel vervat. De Eenzame Uitvaart is een literair project dat Inghels heeft opgestart, waarbij zeven dichters een persoonlijk gedicht schrijven voor eenzame overledenen en die dit gedicht op de uitvaart komen voordragen. Deze gedichten vol van afscheid zijn wel heel ontroerend. In de aantekeningen achteraan vind je tenslotte enkele verklaringen en achtergronden over hoe bepaalde gedichten ontstaan zijn. Het is een prachtige bundel geworden. Ook in zijn Stadsgedichten die hij als Stadsdichter van Antwerpen schrijft en in zijn nieuwste bundel 'Nieuwe rituelen' worden dit soort thema's verder ontwikkeld.
Dankzij de Antwerpse Stadsdichters ben ik trouwens ook meer poëzie gaan lezen. Fijn dat je dan toch ook af en toe iets nieuws leert kennen dat recht naar je hart gaat.
En van gedichten geniet je uiteraard niet één keer. Die lees je opnieuw en opnieuw zodat je er steeds weer iets nieuws in ontdekt.
Uit Waakzaam van Maarten Inghels:
Inwijkeling
Wijk bij mij in
en leer er wonen.
Sta te boek
als vreemdeling
maar ga niet weg:
er zijn opties.
Vergeet mijn verleden
niet, geef dit een kans.
In alle kleuren kan
jij hier jouw stem
zoeken tot je vertrekt,
kom dan terug.
Zoek je plek op;
maak plaats
voor elkaar,
zing dit lied.
Zeg mij waar
jij zal wonen:
ik kom langs. | 1pos
|
Op Goodreads zag ik Illuminae al meerdere keren voorbij komen, maar toen ik het boek in de boekwinkel spotte was ik meteen halsoverkop verliefd. Wat een fantastisch mooi vormgegeven boek - met ook nog eens een ruimteverhaal dat me enorm aansprak. Ik kon niet wachten om hierin te beginnen en goed nieuws: illuminae wist me van begin tot eind in haar ruimteschepen mee te nemen. Een aanrader!Illuminae speelt zich af in het jaar 2575 en begint op Karenza - de thuisplaneet van Kady en Ezra; twee tieners die zojuist hun relatie hebben verbroken. Maar wanneer hun planeet onverwacht wordt aangevallen proberen ze toch samen te ontsnappen naar één van de evacuerende ruimteschepen. Dit is echter pas het begin van al hun problemen..
Hoewel je misschien afgeschrikt wordt door het thema 'in de ruimte' kan ik je zeggen dat je het boek hierdoor zeker niet moet laten liggen. Ook ik vond het soms moeilijk om het ruimteschip voor me te zien, maar ondanks dat heb ik enorm genoten van dit spannende verhaal vol actie, avontuur en romantiek. Ik werd zo meegesleept in het verhaal, dat ik af en toe echt vergat dat het zich afspeelde in outer space.
Wat het verhaal voor mij persoonlijk heel sterk maakt is de originaliteit en vooral ook de vele verrassende wendingen die het verhaal neemt. Op pagina één had ik echt niet kunnen verwachten waar het complete verhaal naartoe gaat.. De wereld zit bovendien enorm sterk in elkaar. Je leert niet alleen veel over de concurrerende corporaties, maar ook over de verschillende ruimteschepen en de 'boordcomputer' AIDAN.
Wat Illuminae - naast het toffe verhaal - echter het meest onderscheidt van andere (Young Adult) boeken is de originele vertelwijze. Het hele boek is eigenlijk één dossier, bestaande uit mails, chats, observaties, dagboekfragmenten, logboeken en data van computer AIDAN. Het boek is enorm mooi vormgegeven en daarom echt een feestje om te lezen. Het kost misschien iets meer tijd om te lezen dan een 'gewoon boek', maar het is zeker de moeite waard. Bovendien is het ook heel grappig voor je omgeving; het leverde heel wat gefronste wenkbrauwen op in de trein toen ik heel mijn boek ronddraaide om bepaalde pagina's te kunnen lezen..
Illuminae kent veel verschillende personages zonder dat het verwarrend wordt. Ondanks de ietwat afstandelijke vertelwijze - je leest alles van 'buitenaf' in de verslagen en logboeken - worden alle personages heel duidelijk geïntroduceerd. Persoonlijk had ik echt het gevoel dat ik de personages kende. Veel personages zijn bovendien grappig, sarcastisch en/of cynisch, ondanks het feit dat ze zich in een levensbedreigende situatie bevinden. Ik heb ontzettend veel gelachen om dit boek, terwijl het tegelijkertijd heel spannend is en er ook vele mensen sterven. Om sommige van de gesneuvelden personages heb ik echt wel een traantje moeten laten..
Een grappig weetje is trouwens dat de auteurs de namen van hun vrienden, familie en kennissen in het boek verstopt hebben - en dat deze mensen op de meest vreselijke manieren overlijden. Stiekem een beetje luguber, maar het zal een inside joke zijn hoop ik ;)
Hoewel ik het laatste stukje van het einde stiekem een heel klein beetje voorspelbaar vind; kan ik niet anders dan dit boek vijf sterren geven. Ik ben zo benieuwd naar het tweede deel van The Illuminae Files! Ik heb op Goodreads gelezen dat we twee nieuwe hoofdpersonages krijgen en ik kan niet wachten om ook hen te leren kennen :)
Al met al heb ik enorm genoten van Illuminae, het laatste boek dat ik in 2015 las. Het verhaal op zich is al enorm origineel en tel daar dan nog de originele vertelwijze en briljante vormgeving bij op en je hebt - mijns inziens - een hit te pakken. Zelfs als de ruimte je misschien niet heel erg aanspreekt is en blijft dit boek een enorme aanrader. Romantiek, actie en spanning komen allemaal samen in deze page turner. Ik zeg: heel snel lezen en dan samen met mij fangirlen en de dagen aftellen totdat het vervolg verschijnt..
Deze recensie verscheen ook op Oog op de Toekomst. | 1pos
|
Alicia Berenson is een beroemde schilder opgenomen in een instelling. Ze is beschuldigd van het vermoorden van haar man, Gabriel, die modefotograaf is, nadat hij op een avond laat thuis is gekomen. Na de moord op Gabriel heeft Alicia nooit meer gesproken.
Theo Faber is een psychotherapeut die een baan aanvaardde in de hoop om met Alicia te werken. Hij is geobsedeerd van wat haar motief is en waarom ze zwijgt . Hij weet dat hij haar kan laten praten. Anderen hebben geprobeerd – anderen hebben gefaald. Zal hij succesvol zijn?
Hoewel Alicia niet spreekt, krijgt de lezer een glimp van haar leven door Theo’s gesprekken met degenen in haar leven. We krijgen hun indrukken van haar, dingen die ze over haar weten en hun eigen veronderstellingen over haar. Ze lijken geen moeite te hebben om te delen wat ze over haar weten, maar waarom is er niemand geweest om haar te bezoeken? De lezer komt nog meer over Alicia te weten via haar dagboekaantekeningen. Ten slotte “spreekt Alicia” via het geschreven woord. Maar wat had haar ertoe kunnen brengen haar echtgenoot neer te schieten? Zal ze ooit spreken? Waarom spreekt ze niet nu? Is het uit vrije keuze? Is het te wijten aan trauma?
Theo is ook een interessant personage. Het grootste deel van het boek wordt door hem verteld. De lezer krijgt ook een glimp van zijn leven, zijn gedachten en de innerlijke werking van zijn geest. Waarom is hij zo gedreven om de waarheid te leren? Is hij een fan van haar en haar kunstwerken? Vragen en nog eens vragen die door je hoofd spelen tijdens het lezen.
Het boek “de Stille patiënt” is een vlot geschreven boek, het heeft je vanaf de eerste pagina te pakken en het valt niet meer weg te leggen. Het boek kent twee verhaallijnen, het verhaal van Psychotherapeut Theo Faber, en delen van het dagboek van Alicia. Allemaal korte hoofdstukken. Langzaam aan wordt de spanning in het boek opgebouwd en regelmatig wordt je op het verkeerde been gezet, in de zoektocht naar het hoe en wat… en blijkt dan een verrassend plot te hebben. Het was echt de perfecte “OMG, wat heb ik net gelezen?” moment gevolgd door een “Aha!” moment. Een plot dat je niet ziet aankomen..
Een prima debuut voor Alex Michaelides . Absoluut een aanrader! | 1pos
|
Aan het begin twijfelde ik of ik verder wilde lezen. Ik vond het langdradig en saai. Ik vond het tegenvallen en had er meer van verwacht. Toch heb ik doorgezet en bleek dit boek één van de mooiste die ik ooit heb gelezen. Dus zeker de moeite waard. | 1pos
|
Veel van hetgeen ik las was voor mij herkenbaar. Mijn ouders trouwden en besloten in het ouderlijk huis van mijn moeder te gaan wonen, omdat mijn oma hulpbehoevend was en er nog een aantal kinderen thuis woonden.
Daarom groeiden mijn twee zussen en ikzelf op in een groot gezin. Niet direct ons eigen gezin maar zo voelde het wel.
Ook ik heb vele verhalen gehoord over ‘vroeger’ en ben nog steeds dankbaar dat ik ze heb mogen aanhoren. Nu waarder ik dat nog meer dan in de tijd dat ik jonger was.
Ondanks dat dit feiten, interviews en vertellingen zijn uit het noorden van Nederland en ikzelf uit het zuiden kom, lijkt het op thuis komen!
Goed dat zowel de familie Borger als de familie Terpstra zo uitgebreid aan het woord kan komen met voor elk kind een eigen hoofdstuk, begeleid door anekdotes, onbetaalbare foto’s en feiten die steeds in een ander lettertype gedrukt zijn.
Het geheel is een aansporing voor iedereen om zoveel mogelijk te gaan navragen over het verleden; hoe het er aan toeging bij ouders en grootouders en vooral waarom dat zo was. Als je niet wilt vragen zul je het nooit te weten komen; soms wil men er ook niet over vertellen. Maar ben je bewust van het feit dat een tijd zal aanbreken waarin er niemand meer over is om het aan te vragen.
Anita Terpstra heeft een prettige schrijfstijl waardoor het boek lekker leest. Wat ik las voelde aan als natuurlijk, eerlijk en respectvol voor de andere generaties. Het was ook confronterend om te lezen hoe verschillend families kunnen zijn; ook dat was een herkenbare bevestiging voor mijzelf.
Anita Terpstra gunt met Het huis vol de lezer een kijkje in de naoorlogse gezinnen in Nederland en bovendien een kijkje in het verleden van de lezer zelf als die er voor open wil staan. Er zijn geen achterliggende verwijten te vinden maar slechts prikkelingen en oproepen tot aandacht voor de andere generaties.
Het huis vol heeft me ontroerd! | 1pos
|
Aan het begin van het boek moest ik nog even de balans zien te vinden. De schrijfster vertelt lange verhalen en gaat in op details. Maar als je eenmaal midden in het verhaal zit kun je het niet meer wegleggen. Je gaat houden van de karakters en er zit een bepaalde ''suspense'' in waardoor je steeds nieuwsgierig blijft wat er gaat gebeuren. Het boek bestaat uit 2 delen: Furie en Fortuin. Beide delen zijn anders qua toon wat een versnelling bij jezelf doet oproepen. Toen het boek eindelijk uit was, moest ik alles goed laten bezinken want het is niet niets wat de schrijfster opdient in een paar honderd bladzijden. Wel 1 van de beste boeken die ik ooit heb gelezen en ik heb er heeeeeeeeeeeeeeeeeel veel gelezen! | 1pos
|
Wat Edinburgh is bij Ian Rankin, is Dublin in het werk van Benjamin Black. Een stad natuurlijk allereerst, maar tegelijkertijd veel meer dan dat. Dublin is een personage, dominant aanwezig, dat iedere keer weer een nieuw gezicht laat zien en zodoende een perfecte spiegel vormt voor de gemoedsgesteldheid van Blacks antiheld Quirke. Soms zonnig zonder voorbehoud, maar vaak is het alles treurnis wat de klok slaat. Quirke is een misantroop, die de voorkeur geeft aan de doden boven de levenden. Niet voor niets is hij ooit patholoog-anatoom geworden. Maar Quirke heeft nog een eigenaardigheid: hij is vreselijk nieuwsgierig en geeft niet op totdat zijn hang naar weten is bevredigd.
Bijvoorbeeld naar de waarheid achter die raadselachtige vraag van een oude studievriend, Billy Hunt: of hij geen sectie wil verrichten op het lichaam van zijn vrouw Deirdre, die naakt en levenloos uit de Baai van Dublin is gehaald. Hij zou het idee niet kunnen verdragen dat haar lichaam door Quirkes zagen en scharen werd verminkt. Maar is dat de echte reden? Heeft Deirdre inderdaad, zoals aanvankelijk verondersteld wordt, zelfmoord gepleegd of is haar dood wel degelijk verdacht? Natuurlijk blijkt dat laatste het geval, al heeft de politie geen enkel idee van een motief, laat staan van mogelijke verdachten. Quirke heeft dat evenmin, maar dat is voor hem eerder een stimulans dan een belemmering. Hij gaat op onderzoek uit, weloverwogen en voorzichtig, want een politiepenning die deuren voor hem opent, heeft hij niet. Wel een flinke dosis intelligentie en daarmee komt hij opnieuw, net als in Blacks vorige drie boeken, een heel eind. Al maakt hij er wel weer een warboel van.
De zwaan van Dublin is geen thriller, al wil het omslag anders doen vermoeden. Je kunt je zelfs afvragen of het wel een misdaadroman is. Natuurlijk draait alles om de vraag wie Deirdre Hunt vermoord heeft. Maar de zaak die Quirke aan het licht brengt, is alles behalve spectaculair. Oplichting is een belangrijk thema; drugsgebruik ook, maar daarover is in de loop der jaren meer dan genoeg geschreven. Daar moet dit boek het dan ook niet van hebben. De zwaan van Dublin ontleent zijn kracht vooral aan de indringende psychologische portretten: van Quirke natuurlijk, maar vooral ook van Deirdre Hunt, het achterbuurtkind met een incestueus verleden dat via een gestoorde Engelsman de kans krijgt in korte tijd haar dromen waar te maken. Met Leslie White, charmant maar een gladdekker van de ergste soort, leeft ze in een roes en dat moet ze uiteindelijk met de dood bekopen. Want niet iedereen blijkt haar dat geluk te gunnen.
Het boek eindigt in stijl en dat wil dus zeggen: in mineur. Het is ochtend en de straten van Dublin zijn nog leeg. Hij stond daar, verlamd. Hij wist niet waar hij naartoe moest. Hij wist niet wat hij moest doen. Voor de liefhebbers van dit soort proza, is De zwaan van Dublin een geweldig goed boek. | 1pos
|
Subsets and Splits
No saved queries yet
Save your SQL queries to embed, download, and access them later. Queries will appear here once saved.