text
stringlengths 4
22.7k
| label
class label 2
classes |
|---|---|
Handboek voor Natuurwandelingen. Deze titel dekt de lading natuurlijk al en laat weinig aan de verbeelding over. Koos Dijksterhuis neemt de lezer mee door twaalf verschillende Nederlandse landschappen. Dit is een greep uit de landschappen die Nederland te bieden heeft én per landschap beschrijft Dijksterhuis ook maar één gebied. ‘In mijn gebiedskeuze heb ik me enorm ingehouden.’ schrijft hij dan ook in zijn inleiding. ‘Ik streef ook geen volledigheid na, maar variatie.’
Koos Dijksterhuis combineert schrijven met zijn liefde voor natuur. Hij studeerde Biologie en Sociologie in Groningen. Hij schrijft een dagelijkse column over natuur in het dagblad Trouw, en hij is columnist van Bionieuws en Vroege vogels. Naast boeken en columns schrijft Dijksterhuis ook korte verhalen en gedichten.
Elk hoofdstuk begint met een zelfgetekend kaartje van het beschreven gebied en de uitgestippelde wandelroute, en eindigt met de vermelding van hoeveel kilometer en hoeveel stappen Dijksterhuis heeft afgelegd op deze route. Van ‘Strand en duin’ tot ‘Kwelder’ worden de natuur, de dieren, en de planten uitvoerig beschreven.
De weetjes over de fauna en flora van de verschillende gebieden, evenals de geschiedenis van het landschap en zijn inwoners, vliegen je als het ware om de oren! Je valt van de ene verbazing in de andere. Dieren waar je nog nooit van hebt gehoord (misschien ten onrechte), planten waarvan de namen zodanig op je verbeelding inspelen dat je ze móet opzoeken op internet, gebieden die prachtig beschreven worden zodat je bijna in de auto stapt om er meteen heen te rijden. Dijksterhuis weet de lezer te boeien. Hij neemt je mee, stap voor stap, als een ouder die een kind vasthoudt aan de hand, om Nederland (opnieuw) te ontdekken. De schrijfstijl is vlot en het boek is, ondanks de vele natuurtermen en dier- en plantennamen die je misschien niet kent, makkelijk leesbaar. Je wordt nieuwsgierig. Je wil er zelf heen. Je verruimt je wereld door dit boek. Dit is genieten met en van de natuur in optima forma! | 1pos
|
Het was een mooi, spannend en leuk boek! Eindelijk vakantie en binnen een dag het boek uitgelezen, want als je er eenmaal in zit wil je niet meer stoppen! Verrassend einde wat het boek continu spannend hield. | 1pos
|
Een genetisch experiment
Een persoon
Een ruimteschip
Evolutie vertelt het levensverhaal van John Water. Al vanaf zijn geboorte is duidelijk dat hij anders is. Hij groeit als enig kind op bij zijn alleenstaande moeder, voor wie hij weinig empathie heeft. Sowieso heeft hij weinig gevoelens voor andere mensen. John ontwikkelt zich veel sneller dan normaal en vindt andere mensen maar sloom en traag van begrip.
John hoort van de Wende, een gebeurtenis die op zijn achttiende verjaardag zal plaatsvinden en waarin hij zal worden wie hij werkelijk is. Hij gaat op zoek naar informatie over de Wende. Ook zoekt hij naar zijn vader en waar hij vandaan komt. Als hij uiteindelijk door de Wende is gekomen, heeft hij twee mensen leren kennen die net als hij zijn. Zij helpen hem op weg in zijn nieuwe lichaam en leven.
Na enige tijd ontdekt John dat hij het resultaat is van een genetisch experiment. Hij is 20% mens en 80% Europeaan (van Europa, één van Jupiters manen). Hij ontmoet ook zijn biologische vader, die een volle Europeaan is.
John gaat met zijn vader en een aantal anderen naar Europa. Daar, ver weg van alles wat hem bekend is, wordt hem langzaam duidelijk waarom de Europeanen aan genetische manipulatie doen en waarom hij het beste prototype is. Ik ga niet vertellen wat de Europeanen met die half mens/ half Europeanen willen doen, dat is een te grote spoiler. Wel kan ik zeggen dat er duistere bedoelingen achter zitten.
In het tweede deel van dit boek volg je Valerie Steen. Zij is een wetenschapper die op aarde de inslagkrater van een meteoriet moet onderzoeken. Algauw blijkt dat daar buitenaardse dingen zijn gebeurd. Ze ontdekt met een paar anderen een goed verstopt en zeer geavanceerd ruimteschip: Evolutie. Met dit schip reisde John op en neer naar Europa, maar nu is het schip neergestort. Valerie ontvangt vreemde berichten die schijnbaar van Evolutie afkomstig zijn.
Het derde en laatste deel gaat weer over John. Hij raakt steeds meer vertrouwd met zijn lichaam en ontdekt steeds meer over wie hij is. Ook ontwikkelt hij een meer dan bijzondere band met Evolutie, ze wordt een soort van partner voor hem. Intussen vindt er op Europa een revolutie plaats en bevindt John zich in het midden ervan.
Het einde vond ik erg verrassend en origineel. Het is geen en-ze-leefden-nog-lang-en-gelukkig-einde wat je ver van te voren ziet aankomen.
Het verhaal is geschreven vanuit de ik-persoon, dat dus 2x John is en daartussen 1x Valerie. Ik voelde heel erg mee met de zoektocht van John naar zijn identiteit en de reden van zijn bestaan. Naar mijn idee draait het hele boek om die vragen. Ook het ruimteschip Evolutie vond ik goed uitgewerkt. Hoewel ze een ding is, ga je toch met haar meeleven. De band die zij en John ontwikkelen maakt dat je alleen maar meer om haar gaat geven.
Ik vind de cover goed bij het verhaal passen. Je ziet de aarde, Europa, twee ruimteschepen en hoofdpersoon John Water. Als je het boek leest, snap je ook waarom John zo'n apart uiterlijk heeft. Het kleurenpalet, blauw-grijs-wit, past bij de sfeer van het verhaal.
De titel “Evolutie” slaat op het ruimteschip Evolutie, die een belangrijke rol in het verhaal heeft en aan het eind zelfs bijna een hoofdrol. In die zin vind ik de titel goed gekozen. Echter had ik zelf het ruimteschip een andere naam gegeven. Door de titel van het boek dacht ik dat het over evolutie zou gaan, dat de mens geëvolueerd was ofzo. Dat is hier niet het geval.
De achterflaptekst vertelt alleen over Johns zoektocht naar zijn identiteit, maar van mij had er ook iets over Evolutie bij mogen staan.
Hoewel ik me goed in John en Evolutie kon inleven, vond ik het verhaal soms lastig om te volgen. Er zijn best veel personages en het was af en toe moeilijk om iedereen uit elkaar te houden. Vooral wanneer John voor het eerst een aantal andere Europeanen ontmoet. Ik lees wel vaker boeken met veel personages, maar daar had ik dat probleem niet.
Al met al is het toch een goed science fiction boek die me een flink aantal uren leesplezier heeft bezorgd. | 1pos
|
Charlie St. Cloud kwam als jongetje bijna om bij een autoongeluk
waarbij zijn jongere broertje Sam het leven verloor. Hij kan dat
vreselijke gebeuren niet loslaten waardoor het zijn leven is gaan
beheersen. Hij lijkt gelukkig in zijn lot maar is, min of meer door
eigen keuze, erg eenzaam samen met zijn 'niet ouder wordende'
broertje. Dan ontmoet hij Tess Carroll, een betoverende,
avontuurlijke vrouw die gek is op zeilen. Charlie en Tess leren
elkaar, door omstandigheden 'gedwongen', langzaamaan beter kennen.
Mede daardoor ontdekken ze dat ze een bijzondere band met elkaar
hebben. Die onvermoedde relatie leidt uiteindelijk tot een race
tegen de tijd en een onmogelijke keuze tussen dood en leven; tussen
vasthouden en laten gaan! Een inspirerend verhaal over de telkens
terugkerende mogelijkheid om keuzes te durven maken en de gevolgen
te durven dragen. | 1pos
|
Vorig jaar kwam uitgeverij Lemniscaat al met het originele boek; Waarom zijn er zoveel blote mensen in de kunst? Via heldere antwoorden op bijzondere kindervragen kon je in dit boek meer over de kunstgeschiedenis te weten komen. Dit bleek een groot succes. Hetzelfde idee is nu toegepast in het boek: Waarom verdrinken vissen niet? Ook hierin duidelijke antwoorden op brandende kindervragen, geschreven in heldere taal.
Vragen als:
Wat is een dier eigenlijk?
Wie geeft dieren hun naam?
Wat is het nut van muggen?
Kan mijn kat vegetariër worden?
Vanuit de vaak briljante, unieke kindervragen worden allerlei serieuze onderwerpen rondom dieren en de natuur besproken: van het ontstaan van mens en dier tot aan de communicatie van de dieren onderling. Je ontdekt al lezende welke dieren er dodelijk zijn. Wat dieren met ons gemeen hebben en krijgt antwoord op de vraag: Zijn mensen eigenlijk ook dieren?
Waarom verdrinken vissen niet is even hilarisch als leerzaam. De mooie natuurfoto’s speken voor zich en de leerzame teksten worden op een speelse wijze gebracht, met creatieve letters en grappige illustraties van Claire Gobier. Geen saaie droge lesstof, maar een leuke vrolijke ontdekkingsreis voor jong en oud. Stiekem net zo leuk voor volwassen! | 1pos
|
Geestdrift voelt voor mij als een met zorg en aandacht geschreven boek, waarin ruim plaats is voor de personages en hun psyche, zoals bijvoorbeeld het Tourette-Syndroom van de hoofdpersoon Paul Skoglund. Een aantrekkelijke schrijfstijl maakt dat het verhaal op de juiste momenten gaat leven. De verschillende verhaallijnen komen prima samen en een voortdurende mysterieuze spanning maakt erg nieuwsgierig naar de afloop. | 1pos
|
Een lekker vlot lezend tussendoortje (108 pagina's); vol herkenning - zelf ook uit '84 - en vol verbazing - wat een gevoel voor drama ;-) - gelezen. Je krijgt een kijkje in het dagboek en daarmee in het hoofd en leven van Raoul de Jong; een puber die de overgang maakt van basisschool naar middelbare school. Kort maar krachtig & grappig komt allerlei pubersores aan bod. | 1pos
|
Sylvie heeft een succesvolle talkshow op de radio. Ze is haar moeder op jonge leeftijd verloren door zelfmoord. Dan ontvangt ze een anoniem telefoontje die haar wereld en die van haar naaste op de kop zal zetten. Haar blinde dochtertje voelt dat er in hun huis van alles gebeurt in de nachtelijke uren. Maar klopt dit wel? De psychologe van Sylvie, Kathleen probeert Sylvie zoveel mogelijk te ondersteunen in haar zoektocht naar antwoorden omtrent haar overleden moeder.
Kwijt is een spannend boek. Het einde was voor mij een complete verrassing. Na het lezen van dit boek ben ik zeker van plan de andere boeken van Anja Feliers over de psychologe Kathleen te gaan lezen. | 1pos
|
Dit boek werd me aangeraden door Sonja, omdat ik 'Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht' in mijn top 10 heb staan. Dat boek wordt vergeleken met 'Marcelo en de echte wereld' en die vergelijking is terecht. Wederom kreeg ik de kans in het hoofd van een jongere binnen het autistisch spectrum te kruipen. Groot verschil is dat Marcelo veel beter in staat is zichzelf te handhaven in de echte wereld, dan Christopher in 'Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht'. Hoewel Marcelo's inzicht veel beter is, waardoor ik als lezer veel beter begrijp hoe een autistisch kind denkt en waar hij tegenaan loopt, vind ik dit boek toch iets minder aantrekkelijk dan het verhaal van Christopher. Het verhaal zit wel super in elkaar, leest goed weg en is uitermate boeiend. Zeker voor mensen die werken met kinderen met autisme, zouden dit eens moeten lezen. | 1pos
|
Of het verhaal nu echt is of niet, ik werd meegesleept in een wereld waar ik al veel over gehoord had maar nu echt kon beleven. Het verhaal kan je zien, horen, proeven en ruiken door de krachtige maar niet langdradige beschrijvingen. Je maakt contact met je eigen (on)sterfelijkheid en die van anderen. Ik heb het boek in één ruk uitgelezen omdat het mij op een aangename manier bij de keel greep. Topper! | 1pos
|
Met Blauw Goud maakt Almar Otten het meer dan waar.
Soepele schrijfstijl. Spanning en gevoel voor compositie. Hij stopt veel in zijn boek geschiedenis, politiek, relaties, maar alles blijft bekwaam bijdragen aan een goed verteld verhaal.
Almar Otten is met de historische thrillers in razende vaart op weg naar de Nederlandse top.
Nog beter dan De afstammeling en dat was ook al een puik verhaal. | 1pos
|
In We moeten het even over Kevin hebben schrijft Eva brieven naar haar man om aan te geven wat haar gevoelens en gedachten zijn over het gedrag van hun zoon en de manier waarop zij en haar man met de situatie omgingen.
In het begin vond ik die manier van schrijven erg onnatuurlijk en duurde het even voordat het verhaal me echt kon boeien, maar naarmate ik verder las werd ik steeds nieuwsgieriger naar het hoe en waarom en begon ik ook steeds meer aan te voelen waarom dit boek in briefvorm was geschreven.
Het boek gaat niet alleen over het gedrag van Kevin, maar Eva weet ook goed te verwoorden wat ze tegen de Amerikaanse way of living heeft.
Op de laatste twee bladzijden staan nog 11 leesvragen, waardoor je het boek niet zomaar dichtslaat, maar nog een keer extra diep nadenkt over mogelijke antwoorden.
Zoals altijd wanneer ik hoor dat er bijvoorbeeld een aanslag is gepleegd, denk ik: Je zult maar ouders zijn van de dader. Je hele leven blijf je achter met een schuldgevoel of je niet gefaald hebt in de opvoeding en waar het dan is mis gegaan. | 1pos
|
Ik was geraakt door dit boek en zat toen ik over de helft van het boek was met een dichtgeknepen keel te lezen. Op de een of andere manier heb ik bij zulke boeken altijd het gevoel dat het heel dichtbij gebeurt en kan het dan niet droog meer houden.
Makkelijk en vlug leesbaar en geschikt voor jongeren én volwassenen. | 1pos
|
We volgen het verhaal door de ogen van verschillende wetenschappers die allemaal met schijnbaar onverklaarbare problemen worden geconfronteerd. Moordlustige walvissen, ongeziene kwallenplagen, een invasie van giftige blinde krabben en tot slot een tsunami die heel Europa treft. Ze worden onder leiding van de Verenigde Staten samengebracht om deze fenomenen te verklaren en op te lossen. Elke stap dichter bij de oorzaak doet hen echter meer huiveren.
We volgen afwisselend de personages waardoor je als lezer van elk afzonderlijk probleem op de hoogte bent, terwijl de persoon in kwestie slechts een deel van de puzzel te zien krijgt. Toch blijft het steeds gissen naar de verklaring. Dit zorgt ervoor dat men veel sneller dan de wetenschappers een samenhang tussen de gebeurtenissen ontdekt en dat er toch een sterke spanning wordt opgebouwd.
Wat me ook opviel is dat alle wetenschappelijke fenomenen in duidelijke taal worden verwoord waardoor iedereen het zou moeten kunnen begrijpen. Af en toe duurt het spijtig genoeg net iets te lang vooraleer deze biologische en geografische uitwijdingen worden afgewisseld met een sneller stuk in het verhaal. Ondanks dat het een 900-paginas dik boek is, blijft het toch boeien. Actiescènes zou je niet meteen verwachten, maar zijn toch ook aanwezig, waardoor je als lezer na een misschien iets saaier stuk terug het verhaal wordt ingezogen.
Het is duidelijk dat er een sterkere betekenis achter het boek zit. De vervuiling van lucht en oceaan zijn duidelijke themas en ook de rol van de mens in de wereld wordt in vraag gesteld. De auteur schuwt zelfs theologische en filosofische vraagstukken niet. Als lezer stel je langzamerhand vast dat je zelf ook aan bepaalde zaken begint te twijfelen. Men komt tot de conclusie dat de mens verkeerd bezig is en dringend anders moet beginnen denken voor het te laat is.
Voor mensen die geïnteresseerd zijn in de natuur en de wetenschap er rond is dit zeker een aanrader. Voor de anderen kan het misschien soms moeilijk zijn om zich door de meer beschrijvende en verklarende delen te worstelen. Wat ook leuk is en ik pas later besefte, is dat Schätzing de tsunami al in zijn boeken vermeldde voor de verwoestende natuurramp in 2004 die ondertussen gekend is door heel de wereld.
Er is een duidelijke reden waarom dit boek in 2011 ook als film uitkomt. Als lezer krijg je namelijk beelden in je hoofd per woord dat je leest. Het is zeer visueel geschreven wat het voor mij een boek maakt dat zeker het lezen waard is. Daarnaast word je als toeschouwer toegelaten in de gedachtegangen van wetenschappers die onder druk van een mogelijke ondergang van de mensheid moeten werken en tegelijk nog persoonlijke problemen hebben. De auteur zorgt altijd voor een mooi evenwicht tussen de twee.
Het boek is een leuke mix van interessante personages, themas die je als mens doen nadenken, boeiende, sterk uitgewerkte wetenschappelijke onderbrekingen en af en toe een vleugje actie. Het is bovendien overgoten met een grote hoeveelheid spanning. Kortom, een boek om duimen en vingers bij af te likken dat zijn grote oplage dubbel en dik heeft verdiend. | 1pos
|
In een mooie, haast poëtische stijl geeft Marjet Maks in columns weer hoe ze leeft in een klein Zuid-Spaanse bergdorp. Met kleurrijke pen tekent ze het leven in een nog authentieke dorpje en laat je kennismaken met dorpelingen die bijzondere verhalen blijken te hebben.
Uit de manier waarop de auteur schrijft, komt de liefde voor het dorp, de natuur en de bewoners duidelijk naar voren, maar tegelijkertijd wordt ook de liefde van het dorp voor haar zichtbaar. Ze is daar 'een van ons.
Het boek is geillustreerd met kleurenfoto's en als toegift staan er nog een aantal typisch andalusische recepten in. | 1pos
|
Nadat ik hier alle reacties op Dizzie gehoord had wilde ik het boek natuurlijk zelf ook lezen.
Een ontroerend en aangrijpend verhaal.
Je ziet het gewoon voor je hoe de mensen worstelen met het water,hun dierbaren verliezen.
De zoektocht van Julia naar haar kind,de verbetenheid om hem te vinden.
Een boek dat de moeite waard is om te lezen. | 1pos
|
Ergens heb ik dit boek ooit gelezen, maar ik heb het boek niet als epub en ook niet als luisterboek op de planken staan. Dus ik zal het wel als boek van de bibliotheek hebben geleend. Jaren geleden toen ik nog gewone boeken kon lezen. Een feest van herkenning dus. Maar zo magistraal geschreven dat ik het achter elkaar heb uitgeluisterd. Een strijd tussen goed en kwaad, vertrouwen en geloof, keizerskinderen tegen de rest van de schavuiten. Kortom een boek vol intriges, wendingen,gebeurtenissen en fantasty. Goede vertaling van Sandra van de Ven. En prima voorgelezen door een vrouw. | 1pos
|
Het duivelskind is het waargebeurde verhaal over een meisje, dat mishandeld en misbruikt wordt door beide ouders.
Het is een gruwelijk verhaal, onbegrijpelijk hoe dergelijke praktijken zoveel jaren kunnen blijven gebeuren en zelfs zonder de minste straf voor de daders. Ook de fouten van de jeugdzorg en andere hulpinstanties worden beschreven.
In het laatste deel vertelt de auteur de moeizame weg, dat Angel moet afleggen om van haar leven toch nog iets te maken.
Een indrukwekkend verhaal, waarvan je toch even moet bekomen. | 1pos
|
Titel: De stilte der zee.
Auteur: Vercors, pseudoniem voor Jean Marcel Bruller.
Jaar van uitgave: 1942
Inhoud: Tijdens de Tweede Wereldoorlog wordt er in een Frans landhuis een Duitse officier ingekwartierd. De bewoners van het huis, een oom en zijn nicht, weigeren als verzet om met deze Duitser te converseren. Ondanks dat komt hij elke avond in hun warme keuken om een gesprek te voeren. In soms uitvoerige monologen vertelt hij over zijn eigen leven en over het idealisme, dat er volgens hem aan de bezetting van Frankrijk ten grondslag ligt. Hij voorziet een eenwording tussen deze twee volkeren. In het dagelijks leven is hij componist en musicus en op de hoogte van de Franse literatuur, die hij, na de Duitse, erg hoog acht. Zijn cultureel hoogstaande verhalen worden echter beantwoord met een ijzig zwijgen van de oudere man en zijn jonge nicht.
Ondanks dat blijft bijna elke avond dit tafereel zich afspelen.
Na een paar maanden, als de officier enkele dagen verlof heeft genoten in Parijs, keert hij terug naar het landgoed en deelt de verbaasde bewoners mede dat hij afstand neemt van alles wat hij hen heeft verteld en hij verzoekt hen om deze verhalen te vergeten. Hij zal niet langer gast in hun huis zijn, want hij heeft zich aangemeld om aan het oostfront, de hel, te gaan strijden.
Bij zijn vertrek ontlokt hij aan het lichtelijk verbouwereerde nichtje uiteindelijk een enkel woord.
Wat ik vond van dit boek: Ik vond het verhaal best wel interessant. Subliem hoe de schrijver de spanning opvoert en vast weet te houden in de relatie tussen de bewoners en hun Duitse indringer. Het verwoordt hun zwijgzame verzet op een indringende manier.
De schrijver: Vercors is een pseudoniem van Jean Marcel Bruller (1902 – 1991) De naam is ontleend aan een belangrijke plaats van het verzet in Frankrijk. De illustrator Bruller sluit zich in het begin van de oorlog aan bij het verzet en debuteert met deze kleine roman.
Uitgever: De Bezige Bij, Amsterdam, 2015. Vertaling van Frans de Haan. Het werk ligt min of meer ten grondslag aan het ontstaan van deze uitgeverij.
ISBN: 978 90 234 9391 4 NUR: 302
Prijs: € 10,-- Hardcover, 56 pagina’s.
Recensent: Arnold Zegers | 1pos
|
Ook deze tweede thriller van Erin Hart speelt zich af in de wereld van de Ierse turfstekerij. Deze keer wordt in County Offaly door een groep
turfstekers een eeuwenoud en goed bewaard gebleven lijk gevonden. Phataloge Nora Gavin wordt er op af gestuurd, met in haar kielzog de archeoloog Cormac McGuire. Zij krijgen ter plekke te maken met een veel verser lijk van een op typisch Ierse wijze vermoorde man. Geïntrigeerd door de moordwijze begint Nora haar eigen onderzoek. Niet eenvoudig, want de plaatselijke gemeenschap kent vele zonderlinge figuren zonder een schoon verleden. Als er vervolgens nog een lijk wordt gevonden (inderdaad, vermoord op diezelfde typisch Ierse
wijze) zijn Nora en Cormac al zo ver in het spreekwoordelijke drijfzand
verzonken dat er geen andere weg is te gaan dan uitzoeken wie de dader is.
Misschien is het verkooptechnisch een slechte zet, maar van mij had het boek best 'Een Meer Vol Zorgen' mogen heten. Want wat een mistroostige gemeenschap zet Erin Hart neer in de sombere moerasgebieden van hartje Ierland! Geen van de personages, inclusief de hoofdpersonen, heeft een zorgeloos leven gehad. Sterker nog, het huidige bestaan is voor velen een grote strijd. Van ongelukkige relaties en eenzaamheid tot onbegrensde wraakgevoelens en automutilatie, alles passeert de revue. Toch is Waterkoud geen naargeestig boek, want Hart kiest prachtige woorden voor het beschrijven van Ierland en haar inwoners. Op prettige wijze geeft ze zelfs de meest excentrieke personages een gepaste hoeveelheid waardigheid. Hebt u eerder in de volgende woorden gelezen over een vrouw vlak na ze haar uiterst onvriendelijke man is ontvlucht: De bedding van haar ziel [
] was
volgestroomd met beelden, woorden en gevoelens die lang waren genegeerd. Hier blijven zou dodelijk zijn; ze zou verdrinken in haar herinneringen. Prachtig toch?
In de basis is Waterkoud een boek uit het genre 'whodunnit'. Er wordt een moord gepleegd, de omgeving en personages worden beschreven, er wordt nog een moord gepleegd en uiteindelijk wordt in de laatste hoofdstukken ontrafeld wie de lezer om welke redenen al veel eerder had kunnen ontmaskeren als de dader. Erin Hart voegt hieraan dermate veel treffende sfeerbeelden toe dat het ook een boek is waar je, als je er eenmaal in zit, geen afscheid meer van kunt nemen. Alsof je met je voeten vastzit in een zompig moeras
De mooischrijverij is tevens een punt van kritiek. Hart leidt de lezer soms teveel af van het verhaal door de grote hoeveelheid aandacht voor sfeerbeschrijving. Bovendien, zo veel ellende op de vierkante kilometer geeft zelfs de meest geoefende lezer een gevoel van buitensporigheid. Een goed boek voor in de koffer als u de zomervakantie in Ierland gaat doorbrengen. Zo weet u zeker dat u bij wandeltochten door het moeras op de paden blijft lopen. | 1pos
|
Recensie “Dagboek uit de rivier” van Frederik Baas
Dagboek uit de rivier van Frederik Baas is een subtiele, ingenieuze thriller. Frederik Baas en is een pseudoniem van Jan van Mersbergen, die eerder onder andere Naar de overkant van de nacht en De laatste ontsnapping schreef.
Het is een bijzondere thriller. Geschreven vanuit een ik-figuur die de verteller is van wat er gebeurt. Dat schept in het begin wat verwarring. Wat is echt en wat is niet waar. De verteller vertelt het namelijk vanuit zijn eigen optiek en waarneming. Dat kan dus anders zijn dan de andere waarheid. Want zoals Bert Wagendorp in zijn boek Masser Brock beschrijft zijn er vele waarheden. En dat blijkt ook weer in dit boek.
Na een aantal moeilijke jaren met haar man en een ingewikkelde scheiding kan het leven opnieuw beginnen voor Barbara. Samen met Rens, haar zoon van zeven, en haar nieuwe vriend Robbert gaat ze in de zomervakantie een weekje naar de Ardennen. Robbert is uitgever en een van zijn auteurs woont al jaren in deze streek en werkt daar aan zijn tweede roman. Zijn eerste was een overweldigend succes en dat legt een enorme druk op het maken van de tweede.
Tijdens die vakantie in de vrij lege streek raakt het game-apparaat van de zoon van de vrouw leeg en is men vergeten de oplader mee te nemen. Om de verveling van de jongen tegen te gaan verzint de moeder een spannend spel op basis van het gegeven van een enkele jaren geleden spoorloos verdwenen meisje. En dan speelt het plaatselijke riviertje een grote rol. Eerst heel onschuldig: “En het water nam takjes mee, nam blaadjes mee, nam zorgen mee, nam het verleden mee”; een prachtige zin uit het boek. Het spel dat eerst heel onschuldig begint leidt vervolgens naar een zeer verrassend plot. Tijdens de laatste hoofdstukken wil je het boek niet meer wegleggen.
Frederik Baas verkent in dit boek de grenzen van de illusie en maakt met zijn ogenschijnlijk eenvoudige taal en verhaal diepe indruk.
RvG 24mrt17 | 1pos
|
Nooit meer alleen was het eerste boek wat ik las van deze auteur. En na deze ervaring smaakt het naar meer.
Verhaal speelt zich af in Antwerpen en dan vooral de volkswijk Seefhoek. Toni neemt je mee op reis door Antwerpen en heeft het vermogen dit zo neer te zetten dat het visueel wordt, al mocht soms wat meer detail gegeven worden.
Het verhaal begint met een paar lugubere ontdekkingen, afgewisseld met privé levens van de hoofdpersonen. Het verhaal begint steeds meer vorm te krijgen en ondanks dat het een eerste keer was, heb je wel het gevoel dat je de hoofdpersonen ook al kent. De hoofdstukken wisselen tussen het verhaal, en de gedachten en gevoelens van de antagonist. Daardoor krijg je ook de antagonist helder voor geest.
Het verhaal is geen sneltrein, maar weet je altijd net te triggeren dat je doorblijft lezen. Het is een boek geschreven in simpele taal, en tussen alle literaire bombastische boeken is dat ook weleens heerlijk. | 1pos
|
Dit eerste deel van de Sterren-trilogie is opnieuw een parel in het grote oeuvre van Nora Roberts. Ze is er opnieuw in geslaagd om me volledig mee te slepen in het verhaal, na een aantal boeken die wat voorspelbaar werden.
Sinds de jaren negentig verslind ik haar boeken. Natuurlijk zijn niet alle boeken van hetzelfde niveau. Soms zitten er wat mindere tussen, maar ik hou van de combinatie romantisch en spannend. Het merendeel van haar boeken bevatten de nodige dosis spanning en toch ook een gezonde dosis romantiek.
De laatste jaren houdt Nora Roberts zich voornamelijk bezig met trilogieën waarbij naast de romantiek en spanning ook een bovennatuurlijk aspect in het verhaal verweven zit. Er komen heel wat elementen terug in elke trilogie: 3 mannen en 3 vrouwen die een eeuwenoud kwaad moeten vernietigen. Ze hebben hiervoor enkele bovennatuurlijke gaven en per boekdeel spelen een man en een vrouw de hoofdrol. Op het einde van het derde boek, als alle koppels gevormd zijn, kan het kwade vernietigd worden.
Dit concept werd bij de vorige trilogie ‘Teken van Zeven’ een beetje voorspelbaar. Toch is Nora Roberts er in geslaagd om met ‘Een ster van vuur’ haar lezers te verrassen door opnieuw een boek van hoog niveau te schrijven.
Wat maakt dit boek zo speciaal?
1) De personages zijn op zoek naar gevallen sterren. Hun doel is dus niet om een kwaad te vernietigen, maar door het vinden van deze 3 sterren kunnen ze ervoor zorgen dat het kwade de macht over de wereld niet kan grijpen.
2) Elk deel van de trilogie speelt zich af op een andere plaats. Op die manier wordt er in elk boek een andere sfeer gecreëerd en kijk je als lezer uit om samen met de personages de nieuwe omgeving te verkennen.
3) Het is de eerste trilogie met allemaal onbekenden. Niemand is familie of jeugdvrienden van elkaar. Dit zorgt ervoor dat alle personages elkaar nog moeten leren kennen en dat brengt een leuke wisselwerking met zich mee. Om de sterren te vinden, moeten ze elkaar vertrouwen en dat brengt in eerste instantie heel wat moeilijkheden met zich mee, want iedereen heeft een geheim dat je niet zomaar met vreemden deelt.
4) De geheimen van de 6 personages zijn zo leuk! Vaak zijn het familiegeheimen omtrent bepaalde bovennatuurlijke gaven. In het eerste boek leren we al vlug dat Sasha een ziener is die voorspellende visioenen krijgt en Bran is een magiër, een heuse tovenaar. Op het einde van dit boek ken je ook alle gaven/geheimen van de andere personages, maar die ga ik hier niet verklappen.
5) De vele referenties naar films en tv-series maken het boek nog leuker om te lezen! In de meeste gevallen zat ik hardop te lachen als iemand vergeleken werd met een fictief personage.
Kortom: Dit eerste boek van de Sterren-trilogie zorgt er alvast voor dat dit mijn favoriete Nora Roberts-trilogie wordt. Ze heeft met ‘Een ster van vuur’ de lat nog hoger gelegd voor haar volgende boeken. Alle elementen kloppen gewoon en maken van deze personages mijn lievelingshelden.
Dit boek staat zeker in mijn persoonlijke top 3 van de beste Nora Roberts-boeken! Nog meer van dit alstublieft, dan blijf ik de komende 20 jaar ook grote fan! | 1pos
|
Annemarie Bon schreef het boek Free Run over de 15-jarige Ward, een jongen zonder identiteitsbewijs. Hij houdt van freerunnen, samen met zijn vriend Marnix.
Annemarie Bon heeft al veel titels op haar naam staan, voor zowel hele jonge kinderen als volwassenen.
Het boek nodigt uit tot lezen, het heeft een mooie cover en een prettig lettertype om te lezen.
Ward woont met zijn moeder in Leeuwarden. Ze zijn illegaal in Nederland, omdat Ward zijn vader hem nooit als kind heeft erkent. Als zijn moeder wordt opgepakt en uitgezet naar Venezuela gaat Ward op zoek naar zijn vader.
Vanuit Leeuwarden gaat hij op de fiets richting Den Bosch, waar volgens de schamele informatie die hij heeft zijn vader zou moeten zijn. Onderweg ontmoet hij Liz, een meisje waar hij meteen voor valt, maar hij zet haar uit zijn hoofd, althans dat probeert hij. Wat moet zij met iemand die illegaal is.
"Hij vocht tegen de aandrang haar te appen of te bellen , en verwijderde haar bericht toen met een resolute veeg. Het kon niet anders. Ze zou het wel snappen."
Na wat omzwervingen, waarbij hij wordt beroofd, en eten haalt uit de vuilcontainer vindt hij uiteindelijk zijn vader. Deze blijkt toch niet de crimineel te zijn waar meerde mensen hem voor hebben gewaarschuwd, of toch wel.......
De titel Free Run is goed gekozen. Ward houdt van freerunnen, maar je kunt Free Run ook bekijken als de weg naar vrijheid. Door het vinden van zijn vader hoopt Ward een Nederlands identiteitsbewijs te krijgen. Zonder identiteitsbewijs ben je niet vrij en altijd op je hoede of op de vlucht.
Free Run is eigentijds en vlot geschreven, hierdoor leest het heel prettig. Het zet je ook aan het denken. Zijn er echt jongeren die op deze manier door het leven moeten gaan?
Dit boek heeft me nieuwsgierig gemaakt naar andere boeken van Annemarie Bon! | 1pos
|
“De bewoonde wereld” is niet alleen de titel van het boek, maar vat ook de psychologische thriller minimaal samen. De titel doet misschien niet meteen vermoeden dat het een typische thriller is, maar het verhaal doet je daar anders over denken. Abbie Devereaux staat na haar ontsnapping terug met beide voeten in de bewoonde wereld zonder te weten wie ze is, waar ze woont, wie haar vrienden zijn etc. Men zou denken dat het allemaal om de ontvoering draait, maar integendeel. Het echtpaar Nicci Gerrard en Sean French schrijven over een meisje dat haar verleden probeert te achterhalen met behulp van ontdekkingen over haar ontvoering en haar vorig leven.
Achter de naam Nicci French zit het Britse echtpaar Nicci Gerrard en Sean French schuil. Ze zijn getrouwd en hebben samen twee kinderen, hoewel Nicci Gerrard al twee kinderen had van een vorige relatie die niet stand hield. Het koppel komt van het Verenigd Koninkrijk en studeerden beide aan de universiteit van Oxford. Nadat ze hun studies hadden afgerond werkten ze beide als journalist, maar nu schrijven ze samen psychologische thrillers. Ondertussen hebben ze samen al twintig literaire thrillers, waarvan acht tot de reeks Frieda Klein behoren. Niet alleen literaire thrillers vallen onder hun werk, maar ze schreven in het verleden ook novellen en kortverhalen.
Het boek werd uitgegeven in het jaar 2002 en het verhaal is gebaseerd op het begrip ‘duisternis’. Duisternis is het enige dat Abbie Devereaux, het vijfentwintig jarig meisje, ziet wanneer ze wakker wordt in een kille omgeving. Ze is geblinddoekt en haar handen en voeten zijn vastgebonden. Al gauw heeft ze door dat ze niet weet wie ze is. Wanneer Abbie merkt dat de ontvoerder haar aanstaart probeert ze informatie los te krijgen, maar als antwoord krijgt ze een prop in haar mond geschoven zodat ze zou zwijgen. Na 54 pagina’s waarin Abbie vertelt over haar ontvoering weet ze eindelijk te ontsnappen en komt ze terecht in de bewoonde wereld. Het zou logisch zijn moest de ontsnapping het gelukkige einde zijn, maar dat is het niet. In tegendeel, het echte verhaal begint pas nadat ze is kunnen ontsnappen. Na haar ontsnapping komt ze in het ziekenhuis terecht en wordt ze voorgesteld aan rechercheur Jack, die haar zaak moet onderzoeken. Helaas blijkt er niemand te zijn die haar wilt geloven. Om het tegendeel te bewijzen gaat Abbie op zoek naar haar verleden, meer precies naar wat er voor de ontvoering was gebeurd. Eens ze uit het ziekenhuis is ontdekt ze verschillende zaken; voor haar ontvoering woonde ze samen met een meisje genaamd Jo. In de loop van het verhaal leert Abbie Ben kennen en al gauw ontdekt ze dat ze vroeger een relatie hadden. Ben is de enige van al haar vrienden die haar verhaal gelooft en die haar dan ook probeert te helpen. Wanneer Abbie het goede pad weer lijkt op te gaan wordt er ingebroken in haar appartement en dit is het moment waarop ze beseft dat haar ontvoerder haar probeert op te sporen.
Omdat het verhaal in de ik-verteller is geschreven is het boek heel ingrijpend om te lezen. Je wilt weten wat er met het meisje zal gebeuren, hierdoor zal je zelf beginnen nadenken over de vragen die Abbie zichzelf stelt. Het feit dat het boek geschreven is in de ik-verteller maakt dat wij dus niets meer weten dan het hoofdpersonage zelf en naarmate het hoofdpersonage meer ontdekt, doen wij dat ook. Dit is wat het boek zo spannend maakt en het extra moeizaam maakt om het boek opzij te leggen. Het inleven in de rol van de protagonist is zeker een opvallend aspect. De omgevingen en situaties waar Abbie zich in bevindt beschrijft ze zo goed en gedetailleerd zodat we ons kunnen in leven in het verhaal. Omdat we mee beleven wat Abbie meemaakt speelt het boek zich af in chronologische volgorde, hoewel sommige stukken flashbacks lijken doordat ze op sommige momenten verwijst naar gebeurtenissen uit haar leven voor de ontvoering. Aangezien nergens wordt aangegeven wanneer het verhaal zich afspeelt zou men kunnen zeggen dat er ook niet echt een datum op wordt geplakt en dat het verhaal zich dus in een andere tijd zou kunnen afspelen. In het begin van het verhaal draait het alleen maar over de ontvoering zelf en gebeurt er niet veel waardoor het begin een beetje langdradig is, maar naarmate het verhaal vordert wordt het alleen maar spannender en spannender.
‘De onbewoonde wereld’ geeft je zeker kippenvel, maar vooral zin om verder te lezen omdat het heel gemakkelijk is om je in te leven in het personage. Ontvoering, het verliezen van je identiteit en jezelf bewijzen zijn onderwerpen die het boek meeslepend en emotioneel maken, maar laat je niet stoppen door het iets wat langdradige begin. | 1pos
|
Eindelijk weer een vervolg in de Sara Linton/Will Trent serie. En wat voor een vervolg! Weer een fantastische Karin Slaughter (ik had niet anders verwacht!). Vanaf de eerste bladzijden zit de spanning en beklemming er in en is het boek niet meer weg te leggen. En wat een geweldig verhaal is dit weer, iets wat altijd op zichzelf staat in elk nieuw deel. Ook in dit boek staat het op zichzelf, al worden zowel Sara als Will erbij betrokken. Hun liefde komt ook aan bod, evenals hun klasse-verschillen, haar ouders, haar zus. Kunnen ze het verleden eindelijk loslaten? De thriller van het verhaal is van deze tijd, iets waarvan je je kan voorstellen dat het kan gebeuren, iets waar je over gaat nadenken. Het verhaal zit heel goed in elkaar, karakters weer herkenbaar neergezet. Wat een aanrader! | 1pos
|
Als liefhebber van post-apocalyptische thrillers en films was dit boek een must-read voor mij. Waar andere boeken nog als eens onrealistisch zijn, vond ik dat met dit verhaal totaal niet het geval. Een EMP die alle electronica plat legt schijnt dus echt te kunnen gebeuren. Dit boek verteld het verhaal van John Matherson en zijn familie. Wat zij en de rest van het dorp allemaal mee moeten maken als gevolg van een EMP is echt afschuwelijk. Ik vond het een schokkend boek dat me van begin tot eind in zijn greep hield en ik hoop echt dat wij zoiets nooit hoeven mee te maken. | 1pos
|
In dit boek kijkt Simon Winchester vanuit verschillende oogpunten (Geologisch; Maatschappelijk; etc) naar de vulkaan uitbarsting van de Krakatau. Voor mensen met interesse in vulkaanuitbarstingen is het een goed boek. Het is eigenlijk toch vreemd dat je je bedenken moet, dat de grootste vulkaanuitbarsting van de laatste 150 jaar zich op Nederlands grondgebied heeft afgespeeld! | 1pos
|
Dat is de kern van de vraag die de schrijver/de verteller zich stelt in een verbrokkeld, zijn leven overhoop gooiend, subtiel naar woorden zoekend en formulerend relaas van de wiegedood van zijn kind. Hij wordt uit de werkelijkheid geslingerd. Hij haalt de wereldliteratuur (Flaubert, Nabokov) erbij om te lezen hoe die de dood van een kind hebben verwoord. Ze vermelden het te terloops, hun verhalen en hun levens gaan verder zonder dat er iets wezenlijks verandert. Maar, vraagt Thomése zich af, 'hoeven ze dan niet opnieuw te leren lopen, praten, leven.'
Of, naar aanleiding van het overlijden van zijn vader, leer je niet volledig opnieuw kijken naar, praten over en je verhouden tot je dromen, je leven, naar je verlangde rol als ouder, naar je vrienden, familie, buren, naar de werkelijkheid? Ga je niet kijken met de ogen van je vader ('ik merkte: een dode ziet meer dan je denkt.') en, nu dan, met die van je kind: wat voor vader zou zij hebben gewild en hoe had je aan haar verwachtingen willen beantwoorden?
Om tot de conclusie te komen: omdat je zelf bestaat, subject bent van een uiterst trieste ervaring, zit je jezelf in de weg: het verdriet om het verloren kind vermeerdert het (imaginaire, alles beheersende) vaderschap van de schrijver/verteller. Door de situatie van het verdriet blijft de werkelijkheid uiteenvallen, maar de situatie heeft de schrijver niet nodig. De schrijver zelf zit de situatie hinderlijk in de weg. Maar hij kan niet anders en wil niet anders. Als levende mens moet hij het levenloze ondanks zichzelf accepteren, en dat is een onmogelijke opgave. | 1pos
|
In tegenstelling tot eerdere reacties had ik geen moeite om ín het verhaal te komen. 't Was al snel dat ik het niet weg kon leggen. Vooral genoten van Lisbeth Salander, wat een karakter zeg. Ze doet allerlei dingen die niet door de beugel kunnen maar je hebt toch onmiddellijk sympathie voor haar.
Heb verder genoten van alle verwikkelingen: het verhaal zit knap in elkaar en de personages worden met een paar zinnen uitstekend neergezet.
Vond zelf juist het slot wat minder, ingewikkeld met alle computer- en financiële trucjes.
Maar beslist de moeite waard. | 1pos
|
Het verhaal van Alice Hart van Holly Ringland is een prachtige, hartverscheurende roman over familie en de zoektocht naar waar je thuishoort.
Het leest erg makkelijk weg, ik heb het in 3 dagen uitgelezen en dat voor een boek met 415 bladzijden!
Het begint met Alice als klein meisje, door een brand verliest ze haar beide ouders en komt ze bij haar oma terecht, geen van beide wisten van elkaars bestaan, daarna wil je weten hoe het hun verder zal vergaan.
Terwijl Alice opgroeit op de kwekerij van haar oma, ontdekt ze dat haar oma de ware geschiedenis van haar familie al die jaren geheim heeft gehouden. De levensverhalen van andere vrouwen in Alice haar leven zijn op een mooie manier verweven met haar zoektocht. Steeds valt er een deel op zijn plaats, maar dit roept vaak ook weer nieuwe vragen op.
Ieder hoofdstuk begint met een stukje over een bloem, wat deze betekent, waar hij groeit en een tekening. Ik vond dit niet veel toevoegen omdat het bloemen uit Australië zijn en ik daar persoonlijk niets mee heb, maar het was ook zeker niet storend. Voor de liefhebber zal het een mooie aanvulling zijn. Het past goed bij het mooie verhaal waar bloemen centraal staan. | 1pos
|
Het volmaakte schot is de debuutthriller van Varg Gyllander en tevens het eerste boek van deze auteur dat in het Nederlands verschenen is. Gyllander heeft inmiddels meerdere delen geschreven met Ulf Holtz in de hoofdrol. Ik hoop dat die binnen een afzienbaar tijdsbestek eveneens vertaald worden, want ik heb dit debuut met veel plezier gelezen.
Hoofdpersonage Holtz is een eigengereid politieman, werkzaam bij de technische recherche, tegenwoordig – in Nederland althans - forensische opsporing geheten. In weerwil van zijn veldwerkpositie neemt Holtz gaandeweg het onderzoek naar de dader(s) van het vermoorde meisje en de graffitikunstenaar de touwtjes in handen. Stap voor stap wordt de lezer meegenomen op het onderzoekspad van Holtz en in iets mindere mate diens collega Pia Levin en stagiaire Nahid Ghadjar. Onderweg leren we – middels de uitleg die Nahid krijgt – het een en ander over het vakgebied van de forensisch specialisten.
De lezer wordt gedoseerd geïnformeerd over het leven en de achtergrond van Holtz, langzaam maar zeker leren we hem kennen. Het verhaal in zijn totaliteit is weloverwogen neergezet, volkomen in balans. De sfeer zou ik ‘licht Scandinavisch’ willen noemen, daar de gebruikelijke nadrukkelijkheid van situering in Zweden ontbreekt. Knap, zoals Gyllander noden en deugden van mensen tot een mooi samenhangend geheel kneedt en dat hij aannemelijk maakt dat iedereen ertoe gedreven kan worden misdrijven te begaan.
Het volmaakte schot is niet heel spannend, er zullen ongetwijfeld lezers zijn die het saai vinden. Mij heeft het gebrek aan spanning geenszins gestoord, het was boeiend genoeg om mijn volle aandacht te eisen. (Ik hou wel van ‘rustige’ boeken.) De wijze waarop de uiteindelijke ontknoping tot stand komt verdient naar mijn mening niet de schoonheidsprijs, was iets te gemakkelijk. Het slot daarentegen is weer klasse!
Vier sterren, omdat ik genoten heb en vol verwachting uitkijk naar het vervolg.
[gelezen in september 2012] | 1pos
|
Onbedoeld en waarschijnlijk ook on gewild laat Mak in dit boek zien waarom Trump in 2016 de Amerikaanse verkieizingen won. Zijn trip voert hem door "fly-over-country", het vergeten deel van Amerika | 1pos
|
Fictie en realiteit loopt door elkaar in de Krokodilvogel, wie is te vertrouwen en als iets zwart op wit staat, betekent het dan ook dat uit het zal komen?
Als op een vroege ochtend in het centrum van Kopenhagen het bebloede lichaam van een jonge vrouw opduikt, staat de media en de politie op scherp. Het is het begin van een nachtmerrie voor de inwoners van het apartment complex. Agenten Jeppe Kørner en Anette Werner worden aangewezen om dit mysterie op te lossen. Maar alles worden steeds ingewikkelder. Vooral als blijkt dat een bewoner van het complex een boek aan het schrijven was. Waarin een jonge vrouw vermoord wordt, op een bloedige wijze, in een apartment complex...
Lees mijn volledige recensie op: https://booksandmacchiatos.com/review/de-krokodilvogel/ | 1pos
|
Boris Akoenin is het pseudoniem van de Russische schrijver Grigori Sjalvovitsj Tsjchartisjvili (1956) die pas nadat zijn eerste histo-thrillers met goede kritieken werden overladen, zijn eigen naam bekend maakte. Akoenin is het Japanse woord voor schurk en verwijst bovendien naar de anarchist Michail Bakoenin. Akoenins nieuwste boek met in de hoofdrol genteleman speurder Fandorin is De Kroning.
Tijd van handeling: 1876. Een historisch jaar. De tsaar zal gekroond worden. Tal van buitenlandse vorsten en regeringsleiders zijn naar Moskou gekomen om de kroning bij te wonen. Vlak voor de plechtigheid wordt onder de ogen van enkele hovelingen en detective Fandorin het neefje van de tsaar ontvoerd door de wrede en gevaarlijke misdadiger doctor Lind. Als losgeld eist Lind de Orlov, een pronkstuk dat in 1773 door Catherina de Grote in Amsterdam is gekocht. Lind wil tevens Rusland en de Romanov-dynastie in opspraak brengen. Wanneer niet meteen aan zijn eisen wordt voldaan, stuurt Lind alvast een vinger van het neefje om zijn eisen kracht bij te zetten. Lind wil de uitwisseling laten plaatsvinden op de dag van de kroning. Aan Fandorin de taak om een gigantisch schandaal te voorkomen. Er is een overdaad aan verdachten, onder wie alle Engelse gasten. Ook speurder Fandorin wordt door tal van hoogwaardigheidsbekleders gewantrouwd.
De Kroning is een boek met meerdere gezichten. Het begint typisch Russisch met overstelpend veel moeilijke Russische namen, functies en hiërarchische verhoudingen. De taal is plechtstatig en ouderwets bloemrijk. Geheel in de traditie van het Russische hof worden mensen aangesproken met voornaam en achternaam. Daarnaast is het boek uitgesproken humoristisch. De hoogwaardigheidsbekleders worden neergezet met al hun zwakheden op een manier die doet denken aan Charles Dickens en Hildebrand (Camera Obscura). Geen menselijke ondeugd blijkt hen vreemd (drankzucht, ontrouw, lafheid, afgunst etc.). De toon is onderkoeld spottend, tongue in cheek, soms neerbuigend. Zo wordt de tsaar vergeleken met een Schotse pony tussen raspaarden. Maar De Kroning heeft ook een James Bond kant vol avonturen, gevechten en moorden. Fandorin krijgt te maken met zijn aartsvijand doctor Lind. Deze is de belichamingen van al het kwaad in de hele wereld. Een dief, chanteur en wreed moordenaar. Fandorin zit al geruime tijd achter hem aan, maar tot op heden tevergeefs.
Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van de ik figuur, de plechtstatige, trouwe hofmeester Alfanasi Stepanovitsj. Zijn observaties van de hovelingen en zijn plichtsgetrouwe houding zijn geestig en vormen een perfect tegenwicht tegen de losse anti-autoritaire Fandorin (40) die zelf ridder is in vele ordes en geen ontzag heeft voor de vele schertsfiguren aan het hof. Fandorin is slim, knap en gehaaid, ook al maakt hij soms de nodige inschattingsfouten.
De Kroning is een juweeltje in het misdaadgenre. Akoenin is een schrijver met een buitengewone fantasie, waardoor zijn portretten van het negentiende-eeuwse Moskou levendig, komisch en toch realistisch aandoen. Het plot zit razend knap in elkaar en de verrassingen zijn niet van de lucht. De Kroning is een boek dat ver uitstijgt boven de gewone detective. Sfeervol, smaakvol, spannend en bovendien oergeestig. Heerlijk entertainment. | 1pos
|
Karin Slaughter's eerste boek met Sara Linton in de 'hoofdrol' was het tweede dat ik las. Daarom kende ik de belangrijkste personages al. Aan de ene kant jammer, want daardoor wist ik al enigszins wat zich in dit boek heeft afgespeeld. Ondanks dat is Nachtschade me prima bevallen en heeft het geen nadelige invloed gehad op de manier waarop ik het boek las.
Nachtschade blijft van begin tot eind boeien. En het is spannend. Dit laatste geldt ook voor de hoofdstukken die een meer literair karakter hebben. Geen moment heb ik mijn aandacht af laten dwalen. Dat vind ik altijd een groot pluspunt voor een boek.
Hoewel ik halverwege het boek al wel doorhad wie de dader van alle gepleegde gruwelijkheden is, bleef het boek lezen als een trein. Door dat laatste is het moeilijk het boek weg te leggen. Mijn conclusie is daarom ook dat Slaughter met dit boek een uitstekende debuutthriller geschreven heeft. En dat ze hiermee geen eendagsvlieg geworden is, is ondertussen duidelijk bewezen. | 1pos
|
“There is nothing new under the sun, but there are new suns.” (Octavia E. Butler)
New Suns is een bundel met 17 verhalen in het fantastische genre door ‘schrijvers van kleur’ met allerlei culturele achtergronden. Het schrijven van fantastische literatuur is nooit voorbehouden geweest aan de gemiddelde witte Amerikaanse of Engelse man van boven de 50, maar in de publicaties zijn ze heel lang oververtegenwoordigd geweest. Het fantastische genre is de laatste jaren bezig met een flinke inhaalslag in de publicatie van materiaal uit diverse achtergrond, en deze bundel geeft daar mede een zetje aan.
Het voorwoord is van LeVar Burton, de acteur die Star Trek-liefhebbers vooral kennen als Geordi LaForge uit The Next Generation. De editor is Nisi Shawl, die we kennen van haar roman EverFair en als voorvechtster van meer diversiteit in het fantastische genre.
De inhoud is zeer gevarieerd: Horror, dystopie, near-future SF, alternatieve werkelijkheden, fantasy en far-future SF. Niet alle verhalen slagen er afdoende in om binnen een beperkt aantal pagina’s de lezer ‘the sense of wonder’ te laten beleven, en op enkele plaatsen zijn wereldbouw-fouten blijven zitten, maar over het algemeen zijn de verhalen goed doordacht, gelaagd en nét iets anders dan de gemiddelde ‘goeie kost’. De auteurs hebben bewust hun culturele bagage in de verhalen laten doorschemeren en dat geeft een bijzonder gevarieerde beeld.
De bundel bevat aan het einde een korte beschrijving van alle auteurs, waaruit meteen duidelijk wordt dat dit geen beginners zijn. Velen timmeren al jaren aan de weg en hebben al een aantal prijzen op hun naam staan. De bundel biedt een mooi aanknopingspunt om hun boeken op te zoeken en aan je ‘wil ik lezen’-lijstje toe te voegen. In het nawoord van Nisi Shawl nodigt ze ons op poëtische wijze uit om precies dat te doen:
“Would you like more of what you’ve read here? Weirder constellations, greater galaxies of original speculative fiction by people of color? Then seek us out. Spread the word. Wish on us, reach for us, and yes, let us gather together in the deep, dark nurseries of stars. Let us congregate. This is how new suns are born.”
Een paar high-lights:
Als liefhebber van het vervreemdende valt er nog heel veel te ontdekken door verhalen vanuit andere culturele achtergronden te lezen en dat bewijst deze bundel maar weer eens. | 1pos
|
Wat een heerlijk verhaal.Een man in zijn eer gekrenkt ,door zijn vrouw op straat gezet besluit wat aan zijn uiterlijk te doen zodat hij wat opvalt bij de vrouwen.zoiets kost natuurlijk geld,geld dat hij niet heeft dus verkoopt hij zijn hebben en houden en besluit huurmoordenaar te worden nadat hij een paar vrouwen hoort zeggen dat ze er wel wat geld voor over hebben mochten ze daardoor van hun echtgenoot afgeraken.De zaken gaan goed en toch word hij ontdekt.Het verhaal kent een verrassend einde dat had ik niet zien aankomen,goed bedacht door de auteur. | 1pos
|
Nadat ik enkele weken naar een nieuw fantasyboek had gespeurd, ben ik op Nova Ligna uitgekomen. De nog niet zo bekende auteur heeft mij meegenomen in een spannende fantasy wereld waarin de spanningen tussen de vier landen (die de wereld regeren) hoog oploopt. Edward en Barret (de hoofdpersonen) reizen deze unieke wereld door. Zoals de voorgaande recensies al zeggen is Nova Ligna een verfrissend verhaal met weinig cliché fantasy. Dat maakt het prettig om te lezen. Dit boek raad ik dan ook zeker aan. | 1pos
|
Ravens Imperium is in alle opzichten een opmerkelijk boek. Het is een oorspronkelijk Nederlandstalige fantasy en die zijn schaars. Binnen dat genre gebeurt er in Nederland en Vlaanderen weliswaar van alles, maar dat blijft toch wat steken bij kleine uitgeverijen, eigen beheer, enkele tijdschriften en één enkele verhalenwedstrijd. Na Wim Gijsen, Peter Schaap en W.J. Maryson is Edith Eri Louw pas de vierde fantasyauteur die in de afgelopen vijfentwintig jaar is gedebuteerd bij een grote uitgeverij met landelijke verspreiding. Maar het verhaal zelf, en dat is veel belangrijker, is al even opmerkelijk.
Het begint als een standaardfantasy, waarin magiërs van het Middeleeuwse land Magor zich proberen te beschermen tegen de oorlogszuchtige dreiging van hun buurlanden. Er is een leerling en de lezer ziet haar al op queeste gaan. Maar dat is slechts de proloog. Het daadwerkelijke verhaal, dat begint op bladzijde vijfentachtig, blijkt zich in een totaal andere omgeving af te spelen: het fictieve maar realistische Perforstad, waar Raven projectleider is bij een archeologisch museum is. Een hedendaagse, vertrouwde realiteit, met computers en café’s, een havenwijk en commerciële targets. Mede vanuit het bestuderen van oude artefacten komt Raven in contact met een geheim netwerk van magiërs, door sommigen beschouwd als een of andere sekte. In dit eerste deel van de ontdekkingstocht wordt een belangrijk deel van de spanningsboog gecreëerd door de rivaliteit tussen Raven en Corinthe, die in het verleden de functie van Raven had, maar geleidelijk aan onthuld de auteur meer verwikkelingen. Het is als een steen die in het water is gegooid, waarvan de golfjes zich steeds weidser uitspreiden. Raven wordt geschaduwd, de geheime dienst van het land is er bij betrokken, personen blijken andere rollen te vervullen dan aanvankelijk het geval bleek. Soms voelen die onthullingen, die veranderingen van inzicht een beetje gezocht, maar dat is maar even en het verhaal neemt de lezer alweer mee voordat hij daar echt bij stilstaat. Dat komt ook door de vlotte, makkelijk leesbare stijl van Louw, die het verhaal zoveel mogelijk via dialogen vertelt.
Door de vertrouwde stedelijke omgeving doet het verhaal wat aan als urban fantasy, maar dat is het toch niet. Nergens wordt Perforstad echt tot leven gewekt. Dat lijkt een bewuste keuze van de auteur, die haar aandacht bijna geheel richt op haar personages en het realistisch aandoende decor van de stad als vanzelfsprekend door haar lezers laat accepteren. Ook in dit deel blijft de toon van het verhaal die van een epische fantasy, een toon die geleidelijk ook in de feitelijke gebeurtenissen van het verhaal, wanneer Raven de verlosser van Magor zou moeten zijn en zij daadwerkelijk op zoek gaat naar het mythische land.
Behalve haar debuut is dus ook de combinatie van toon en decor dus opmerkelijk. Maar daar houdt het nog niet mee op. Het meest opmerkelijke is wellicht dat het een vrouwenboek is, zij het een vrouwenboek dat ook voor mannen goed leesbaar is. Alle belangrijke personages zijn vrouwen. Mannen spelen een beperkte rol in de marge, zoals de museummedewerkers Clovis en Luuk. Belangrijker is professor O’Heany, de directeur van het museum, maar hij speelt een negatieve rol, hetgeen in nog sterkere mate geldt voor de magiër Chardada. Mannen zijn vooral tegenstanders, vooral ook voor wat betreft hun manier van denken, hun feitelijke benadering van de werkelijkheid. Het is die tegenstelling tussen analytisch mannelijk en associatief vrouwelijk denken, die het spanningsveld vormt tussen Raven en haar rivale Corinthe, die zich heeft geconformeerd aan de mannelijke wereld. Het loopt slecht af met de Corinthes van deze wereld, ze worden door een man gedood.
Kortom, een opmerkelijk debuut, waarin Louw met een eigen stem en een eigen soort fantasy weet te overtuigen. Elke kritische kanttekening – soms zou het ietsje sneller kunnen, soms een wending die net niet helemaal overtuigd – is slechts de bedenking van een mannelijke lezer. | 1pos
|
Duitse thrillers zijn hot! Ze worden wel de nieuwe Scandinavische thrillers genoemd en dat is niet geheel onterecht. Wat dacht je van schrijvers als Sebastian Fitzek, Wulf Dorn, Max Bentow en Gisa Klönne: allen zeer gewaarde misdaadauteurs. Ook Nele Neuhaus is een voorbeeld van een Duitse thrillerschrijfster die in Nederland en Vlaanderen aanslaat. En nu bieden onze oosterburen ons opnieuw een thrillertalent aan: Marc Raabe, die met Kerf een meesterlijk debuut aflevert.
Gabriel Naumann is elf jaar oud als zijn tot dan toe veilige jeugd eindigt in een nachtmerrie. Op een donkere nacht in oktober worden zijn beide ouders vermoord en brandt hun huis tot de grond af. Gabriel en zijn jongere broertje David overleven het, maar zijn voor het leven getekend. Vooral Gabriel, die het allemaal onder zijn ogen heeft zien gebeuren, heeft het psychisch moeilijk. Hij belandt in een psychiatrisch ziekenhuis, waar hij wordt behandeld met elektrische schokken om het gebeurde uit zijn geheugen te wissen. Met succes
Dertig jaar na de noodlottige avond is Gabriel aan het werk voor het beveiligingsbedrijf Python als hij erop uit wordt gestuurd om een alarm in een leegstaande villa uit te schakelen. Aangekomen in de donkere villa blijkt het vals alarm te zijn en op het moment dat hij besluit verder te kijken, wordt hij gebeld door zijn zwangere vriendin Liz. Wanhopig en met broze stem meldt ze hem dat ze zojuist in het park is overvallen en dat ze onder het bloed zit. Dan verbreekt de verbinding. Gabriel haast zich naar het park, maar Liz is onvindbaar. Wanneer de politie met spoed is gearriveerd, vinden ze het lijk van een jongeman, maar geen spoor van Liz. Gabriel is ervan overtuigd dat ze ontvoerd werd, maar niemand gelooft hem. Wanneer hij een telefoontje krijgt van de mogelijke ontvoerder - een psychopaat, zo blijkt komt hij zelf in actie. Om Liz te redden, zal Gabriel een pad moeten bewandelen dat hem terugbrengt naar de duistere dieptes van zijn verleden. Een verleden dat hij zich niet meer kan herinneren.
Het is duidelijk dat Marc Raabe zijn sporen heeft verdiend in de filmwereld. Samen met een vriend zette hij een filmproductiebureau op, waarbij hij op een visuele manier verhalen vertelde. Ook het verhaal in Kerf zal zich uitstekend lenen voor een spannende film. Vaak uit zon filmische schrijfstijl zich in korte, snelle zinnen, maar Raabe laat zien dat je ook met prachtige volzinnen een beeldende sfeer kunt creëren. Echter, wie vooraf niet zou weten dat Raabe een functie in de filmindustrie bekleedt, zou denken dat hij een psychologische achtergrond heeft. Gekerfd door de afschuwelijke gebeurtenis in zijn jeugd, lijdt Gabriel aan schizofrenie en achtervolgingswaan. De behandeling in de psychiatrische instelling heeft ervoor gezorgd dat hij een gat in zijn herinnering heeft, alsof de bewuste nacht uit zijn gedachten werd gewist. De beproevingen die Gabriel moet doorstaan om de puzzel van zijn verleden op te lossen, beleeft de lezer van dichtbij en dat is te danken aan de intense manier van vertellen.
Kerf is zoals een psychologische thriller hoort te zijn: niet weten wat er is gebeurd en dus ook onwetend van wat er staat te gebeuren. De drang naar de oplossing maakt dat je niet kan stoppen met lezen totdat het boek uit is. De personages zijn al even mysterieus. Naast de getraumatiseerde Gabriel speelt ook zijn jongere broertje David een belangrijke rol. En wat te denken van de ongrijpbare ontvoerder, die zich ontpopt tot een thrillerpersonage pur sang: ondoorgrondelijk, angstaanjagend en meedogenloos. In een geheime kelder drijft hij Liz tot waanzin en jaagt hij haar met enge praatjes de stuipen op het lijf.
Nagelbijtende spanning, getekende personages en een fantastische intensiteit die je het verhaal inzuigt: Marc Raabe excelleert op alle fronten! Alle lijntjes in het verhaal worden ingenieus aan elkaar geknoopt en er blijven geen onbeantwoorde vragen achter. Het enige waar je na het bloedstollende einde mee blijft zitten, is een lichaam vol kippenvel en rechtopstaande haren. Raabe behoort met Kerf tot het beste wat thrillend Duitsland te bieden heeft. En dat is, gezien het huidige niveau van de Duitse thrillers, een groot compliment. Een sensationele en aangrijpende debuutthriller! | 1pos
|
PENITENZA van Karin Kallenberg& Dimitri Van Hove
Vanaf het moment dat Johan gevraagd werd om een het schilderij Penitenza te restaureren verheugd Merel zich om een jaar in Italie te gaan wonen, nog voor hun vertrek krijgt hij te horen dat hij het schilderij vernieuwend moet restaureren en dat is niet naar de zin van Johan want het is zijn droom om in Italie mee te werken aan het behoud van hun erfgoed. In Italie huren ze de bovenverdieping bij Daniel , vroegere klasgenoot van Merel , maffioso , een echte vrouwenversierder en Loredana zijn echtgenote .Er ontstaat een vriendschap , Daniel echter valt voor Merel maar kan Merel hem weerstaan? Johan echter voelt zich niet gelukkig in zijn job en het wordt niet beter wanneer zijn collega op het werk verongelukt. Als er op een dag een moord gebeurd wordt hun leven op zijn kop gezet en proberen ze met alle middelen om te overleven.
Een heel spannend en boeiend verhaal doe zich afspeelt in het prachtige Italie | 1pos
|
Heerlijke schrijfstijl heeft Ruiz Safon en vooral het personage Fermin laat hij met taal zich weer volop uitleven. Alles speelt zich af in Barcelona midden vorige eeuw, geen opgewekte tijd. Maar een prachtig boek! Eigenlijk ging ik door dit boek de 2 voorgangers beter begrijpen, dus moet die nog maar eens herlezen. | 1pos
|
Kronieken van de Onderwereld was drie jaar geleden nog niet mijn favoriete serie. Ik had deel één (Stad van Beenderen) en een klein deeltje van deel twee (Stad van Vuur) gelezen. Met gemengde gevoelens heb ik de boeken weg gelegd omdat ik niet geheel blij was met de relatie tussen Jace en Clary. Het was niet het perfecte romantische koppeltje dat ik in mijn gedachten had, maar dat is misschien het heen wat de boeken achteraf zo bijzonder maken. Ik realiseer me dat kleffe, romantische koppeltjes zoals Bella en Edward in Twilight taboe zijn geworden in verhalen zoals TMI. Nu heb ik enkel nog maar voorkeur aan verhalen met veel actie en waar romantiek slechts een bijpassende genre is.
Enkele meiden die ik leerde kennen, raadde me aan om toch verder te gaan met de serie. Ze zouden alleen maar beter worden, en ik geef ze gelijk. Vliegensvlug heb ik deel twee uitgelezen en als een razende ben ik in Stad van Glas begonnen. Wat had ik achteraf enorm spijt van dat ik toentertijd niet verder was gegaan met Kronieken van de Onderwereld.
Ik werd overdonderd door de waarheid die zich in sommige delen schuil hielden. Hoe vaak ik wel niet zei “Omg ja.”, “Nee, echt?”, “Valt nu dood!”. Cassandra wist zichzelf te overtreffen door het verhaal dat ze zo goed in elkaar gestoken heeft. Er waren aardig veel plottwisten in het verhaal aanwezig, waardoor het soms hoog opliep. Ik had tranen weggepinkt terwijl ik voorheen nog opgelucht adem kon halen. Een wisselwerking van zoveel emoties in één boek.
Voor Clary en Jace veranderd iets definitief in hun leven en nu denkt iedereen vast een happy end in de serie. Hell no, denk daar maar niet aan. De familie Lightwood, de bekendste familie in de schaduwwereld, wordt geteisterd door hun nieuwste maar ergste vijand. Hun gezin wordt geraakt vanuit de schaduw. Ze zijn verplicht om zich voor te bereiden op een litteken dat ze voor eeuwig met zich mee zullen dragen.
Ik ben blij dat het boek me in de ban heeft weten te houden en dat ik de emoties kon delen met vele andere. Ik wist precies hoe TMI fans zich moesten voelen na dit. Met smacht verlang ik naar de volgende deel.
De schrijfstijl is heerlijk om te lezen en de gloednieuwe wereld is door Cassadra haar schrijfwijze zo magisch. Alles kwam in mijn hoofd tot zijn recht en ik werd niet in het verhaal getrokken maar letterlijk er in gezogen!
TMI is inmiddels nu 1 van mijn favoriete boekenserie. De personages zijn zo op elkaar aangepast. Ieder zijn eigen karakter maar onmisbaar! | 1pos
|
Elke keer als ik een boek van René Appel lees, heb ik bij sommige van zijn hoofdrolspelers een bepaald medelijden. Dat had ik bij het lezen van Los geld ook.
Het verhaal gaat over de makelaar Ivo Verstegen die zaken doet met de dubieuze vastgoedmagnaat Karel Huttinga. Het is vooral Huttinga die Ivo in de problemen brengt, maar het is Ivo die wel steeds eerlijk is en toegeeft aan zijn vrouw Mirjam van de Hoek dat het zijn fout voor de situatie waarin zij terecht komen.
Dat vrienden niet altijd vrienden blijken te zijn wordt verderop in het verhaal pas duidelijk. Ook vraagt Ivo zich af waarom hij zo weinig affectie krijgt van Mirjam. Ook dat wordt steeds duidelijker naarmate het verhaal verder vordert.
Bij het lezen van de eerste bladzijden heb je nog iets van 'Waar gaat het naar toe?' Heel langzaam ontrolt het verhaal zich, waarbij Appel nog steeds niets prijsgeeft. Het pijnlijke van dit alles, is dat er met Ivo een loopje wordt genomen.
Dat het maakt voor mij een gevoel los, van: "Bijt eens wat van je af" Elke keer krijgt Ivo de klappen. Fysiek, mentaal en psychisch. Dat is waarom ik bij het lezen van deze Appel een gevoel van medelijden krijg, maar waar de hoofdpersoon Ivo toch ook zelf een beetje schuldig aan is.
Hoe dan ook het slot is een typisch René Appel slot. In de regel zijn dat open einde's of met een dramatisch slot. Misschien dat ook Appel zich zou moeten wagen aan een minireeks. Het zou hem zeker niet misstaan. | 1pos
|
Match leest als een trein!
Een mooi, positief, feel good verhaal over Anne die moeilijk loskomt van de bizarre opvoeding door haar alleenstaande moeder Lize. Het verhaal neemt regelmatig verrassende en soms voorspelbare wendingen en dat maakt dat het boek vrij oppervlakkig blijft, maar wel erg leuk en boeiend om te lezen. Je wordt meegenomen in de interessante wereld van datingbureaus en kunst. De ontknoping laat wat lang op zich wachten en is helaas een beetje afgeraffeld.
Een aanrader voor lezers die wel een positieve boost kunnen gebruiken en een heerlijk boek voor op het strand of om mee weg te kruipen op je bank! | 1pos
|
Geweldig verhaal! Ik zat er helemaal in en kon het moeilijk wegleggen. Alle personages worden goed beschreven en er zit ontzettend veel vaart in.
Nooit van 'Nefilim' gehoord maar het is een leuk gegeven voor dit verhaal | 1pos
|
Vanaf de eerste bladzijde had ik Telly in mijn hart gesloten.
De epiloog was zodanig dat je echt wilt doorlezen!
Sharlah, het zusje van Telly is ondertussen terechtgekomen als dochter van rainey en Quincy, een duo waar ik ook direct een klik mee maakte.
De hond is ook echt een aanwinst voor het verhaal.
Telly, wordt direct aangenomen, is een moordenaar geworden...
Ik hoopte van niet!! Of dit zo is, lees je natuurlijk zelf maar!
Ook een personage waar ik echt van genoten heb, is Sandra... ook zij zal een tijdje in mijn hoofd zitten.
De schrijfstijl is echt heel goed, heel aangenaam om te lezen, daarom heb ik besloten ook de andere boeken van haar te lezen!
Het boek leest heel vlot!
De plot vond ik niet zo goed, dus daarom 4 sterren i.p.v. 5 voor mij. | 1pos
|
De spanning à la Unni Lindell wordt geleidelijk opgebouwd. Het verhaal blijft onvoorspelbaar. Je wilt verder lezen tot het boek uit is. Een zeer goed debuut van dit schrijversduo. Ik wil zeker nog meer van hen gaan lezen. | 1pos
|
Als lezer ontdek je samen met de hoofdpersoon een aantal bijzondere verhalen en krijg je met nieuwe, soms pijnlijke wendingen te maken. Toch behoudt het verhaal ten alle tijden haar kalmte.
Het biedt een les in het omgaan met verlies. Waar het veelal moeilijk is om een verhaal waarvan je bent gaan houden, aan het einde los te laten, helpt dit verhaal om het boek na de laatste pagina zonder moeite dicht te kunnen slaan. | 1pos
|
Tijdens een overnachting in een hotel na een lezing op een congres voor psychiaters wordt Emma verkracht door de seriemoordenaar met de bijnaam 'De kapper'. Emma is de eerste vrouw die nadien niet vermoord wordt. Toch veranderd Emma van een succesvolle psychiater in een geestelijk wrak met angstaanvallen en wanen.
Als Emma, die geruime tijd haar huis al niet meer verlaat omwille van haar angsten, dan ook nog een pakket in ontvangst neemt voor een buurman, die haar onbekend is, gaat het hek helemaal van de dam en slaat Emma's fantasie op hol.
Als lezer vraag je je voortdurend af in hoeverre Emma nog het onderscheid kan maken tussen waan en werkelijkheid. Dit is een boek dat je dan ook in een ruk uitleest. Fitzek heeft vanaf het begin je aandacht vast en zorgt ervoor dat deze aandacht geen moment verslapt. De korte hoofdstukken eindigen vaak op een cliffhanger en net als Emma word je steeds op het verkeerde been gezet en zie je het einde niet aankomen.
Een spannend boek met ingenieuze plot dat vooral in je hoofd gaat zitten - een echte Fitzek dus! | 1pos
|
The Great Gatsby vertelt het verhaal van een rijke, misschien wel decadente man in de 'roerige' jaren ' 20 in Amerika, door de ogen van Nick Garraway. Hij neemt je mee naar zijn buurman, Jay Gatsy, met zijn welbekende en grote feestjes, naar de donkere kanten van het huwelijk van Tom en Daisy Buchanan, naar de rare relatie met Jordan Baker en de andere mensen die hij tegenkomt. Wees voorbereid, want rijkdom, seks en drank spelen de boventoon.
Wat dit verhaal bijzonder maakt, is dat er feitelijk weinig gebeurt (niet in de zin van actie en gebeurtenissen die elkaar snel opvolgen), maar dat je wel geïntegreerd raakt door de mensen en het leven van toen. Het is een vertelling van het leven uit die tijd, aan de East Egg en de West Egg, waarbij Nick gewoon vertelt wat hij wil vertellen, op de momenten dat hij eraan denkt. Traag en toch meeslepend, juist door zijn eenvoud. En met een tragisch einde dat je eigenlijk onderweg niet zag aankomen. Maar dat past in het hele decadente, rijke, duistere leven van Gatsby, kenmerkend ook voor de donkere periode die in de Amerikaanse geschiedenis volgt.
The Great Gatsby is zo'n klassieker waar je je gewoon aan gewaagd moet hebben. | 1pos
|
Het is de vraag of je een gebied of eiland moet bezoeken waarvan je vindt dat er eigenlijk al te veel toeristen heen gaan. Zoals Patagonië, de uitgestrekte leegte, de pampa’s de kleine stadjes aan de kust van Argentinië, dat alles verdwijnt als je er enthousiast over schrijft en er zelf vaak heen gaat. Want waarom mag jij wel, en die ander niet?
Dat gevoel heb ik ook bij Sint- Helena en Tristan da Cunha. Beide verafgelegen, moeilijk bereikbare eilanden in de Atlantische Oceaan. Ik zou er graag heengaan en net als bijvoorbeeld Boudewijn Büch rondlopen en ervaren hoe het is om zo ver de rest van de bewoonde wereld te zijn. En hoe langer je wacht, hoe minder exclusief het wordt. Zeker wanneer er, zoals op Sint-Helena, een vliegveld aangelegd wordt waardoor je niet meer vijf dagen per boot onderweg bent vanuit Kaapstad, maar in een aantal uur op het eiland kunt landen. Niet alleen is Sint-Helena interessant om zijn afgelegen locatie en kleine en overzichtelijke mini-maatschappij, maar ook omdat het de laatste verblijfplaats was van Napoleon.
Gelukkig hoef je er ook niet altijd heen om de sfeer te proeven, je kunt ook vanuit huis de reis maken, bijvoorbeeld met het boek van Ron Moerenhout. Hij heeft, voordat het vliegveld gerealiseerd werd, nog een van de laatste reizen met de boot gemaakt. Op zoek naar de relatie met Nederland, dat het eilandje ook kort in bezit had, spreekt hij veel bewoners, bezoekt Longwood house waar Napoleon zijn dagen sleet, probeert hij de Nederlandse vlag tijdelijk te laten wapperen boven het eiland en speurt naar het echte verhaal achter de ontsnapping van Willem Merk die in de jaren negentig gevangen zat op het eiland wegens drugssmokkel.
De schrijver schetst in een prettige stijl met veel feiten en achtergrondinformatie een redelijk volledig beeld van dit afgelegen deel van het Britse rijk. Een verleidelijk opstapje om misschien toch maar eens op reis te gaan. | 1pos
|
Het vervolg op "de Reiziger", dat eerste deel vond ik erg mooi. Dit deel vond ik een beetje teveel van hetzelfde en dat 800 blz lang...ik heb er dan ook lang over gedaan om 'm uit te lezen. Toch ga je wel erg van de hoofdpersonen Claire en Jamie houden. En in de Schotse en Engelse historie ben ik weer helemaal bijgeschoold! | 1pos
|
Het is een heel mooi maar ook heel verdrietig verhaal. Ik werd tot diep vanbinnen geraakt. Het was een zeer emotioneel boek. Het gaat over een meisje en een jongen, die elkaar in het ziekenhuis tegenkomen. Ieders met hun eigen problemen. De jongen krijgt te horen dat hij een hersentumor heeft en het meisje verwond zichzelf. Ze groeien langzaam naar elkaar toe en ze leren elkaar kennen. Ik weet nog dat toen ik het boek uit had, begon te huilen. Omdat ik besefte dat dit (jammer genoeg) iedereen kan overkomen. | 1pos
|
Dit boek gaat over Fleur een levenslustige jonge vrouw die samen met haar partner een kunstgalerij runt. Ze is een beetje preuts toch hebben ze na al die jaren nog steeds een liefdevolle fijne seksuele relatie, maar hij wil meer, meer variatie in hun seksleven en ook in de kunstgalerij die hij wil uitbreiden met erotische kunst.
Dit boek is een ode aan liefdevolle erotische ervaringen, zo mooi en gedetailleerd geschreven dat je het bijna zelf kan voelen. Het is uniek tussen alle andere erotische verhalen mede door de respectvolle manier van schrijven door de auteur. | 1pos
|
Een spannend boek met een onverwachte dader. Deed me denken aan het weer in Nederland op dit moment. Ik kwam tot de ontdekking dat er nog een deel 1 aan voorafging, 'Stilleven'. Dit ga ik zeker nog lezen. | 1pos
|
Don Schothorst, een groot reclameman, bedenker van de slogans ‘melk, de witte motor’ en ‘het zwitserlevengevoel’, althans dat staat op de achterflap van het boek. Hij is zelf, vanwege lichamelijke klachten, niet meer in staat zijn verhaal op te schrijven en samen met de auteur Renee Kelder komt deze (auto)biografie tot stand.
Het leven van Don bestaat voor een groot deel uit heftige seks, veel drugs en nog meer alcohol. Verschillende afkickpogingen en terugvallen in verslavingen en uiteindelijk de oprichting van Solutions, de eerste privé- afkickkliniek in Nederland worden rauw en zonder opsmuk in het boek vertelt.
Het is Renee Kelder goed gelukt de verhalen van Don in een goed lopend verhaal te pakken. Het leest lekker vlot. Je krijgt als lezer een goed beeld van het leven van Don alsook van zijn persoonlijkheid.
Wat je ook vindt van Don en zijn leven, het boek is goed geschreven en boeit op een af en toe weerzinwekkende manier. | 1pos
|
Is één van de betere Aspe's. Van Inn is niet meer zo uitgesproken een varken. wat me stoorde was het zich niet bekommeren om de kinderoppas! Ok voor Van In en Martens, maar niet voor de rest van de omgeving.
Ook hier, het lijkt wel de trend te worden, bewandelen de hoofdpersonages minder- en onwettelijke paden. Is de boodschap: via het normaal circuit gaat het toch niet?
Het was in begin wenne aan de personnages. Ik had me voordien een (zowel fysiek als karakterieel) beeld gevormd van Pieter en Hannelore en Guido. Na de uitzendingen op VTM kwamen de deze figuren me telkens voor de ogen. Fysiek totaal anders dan in mijn inbeelding, dus verwarrend. Vier sterren! | 1pos
|
In opmars zijn de Young Adults met een twist. Zo schreef Mara Li een Young Adult thriller met Half Face. Dit geeft het genre toch weer een unieke insteek en blaast het nieuw leven in. Het verhaal wordt vanuit het perspectief van Juliette geschreven, waarin ze al meteen verwikkelt zit in een getuigenis tegen het opmerkelijke personage Half Face. De setting verandert door een kleine wending, die ook voor de nodige spanning zorgt. De lezer zit op een gegeven moment in een compleet andere omgeving welke in contrast staat met de omgeving waarin het verhaal is begonnen en dat maakt deze mix van Young Adult en thriller bijzonder. Het is zodanig in elkaar gegoten, dat de cirkel aan het einde weer naadloos sluit. Een verhaal dat lezers enigszins aan het denken zet. | 1pos
|
Dit is zo'n boek waarvan ik hoop dat ik het ooit nog 'ns ga herlezen. Echt een aanrader!
Lees mijn recensie op mijn blog:
http://www.ingeleest.nl/recensie/recensie-p-f-thomese-de-onderwaterzwemmer/ | 1pos
|
Greer kan met behulp van een beurs naar een hele goede dure school. stags. vanaf het begin voelt ze zich echter niet heel erg tussen alle rijkeluis kinderen met status.
Dan komt er een kans , een weekend weg . Een kans nieuwe vrienden te maken en er eindelijk bij horen. Het weekend is spannend vernieuwend alleen niet op een manier waarop ze dat van te voren had kunnen bedenken.
Vanaf het begin tot eind blijf je lezen. De term page turner past zeer goed bij dit boek. Een beetje op een young adult manier geschreven maar wel met een serieus volwassen spannende lading. Het leest dus makkelijk weg maar is niet saai. Door de verschillende hoofdstukken en verschillende thema's met de hoofdstukken daarin is het overzichtelijk en goed te volgen. Het zijn eigenlijk verhaaltjes op zich waarin steeds weer toegeschreven word naar een spannend plot.
Het einde is geniaal gedaan. Je verwacht wel een bepaald einde want daar word vanaf het begin al geen geheim van gemaakt maar hoe en de manier waarop is toch nog verassend. Ik heb zeker genoten van dit boek en eigenlijk vraagt het open einde ook een beetje naar een vervolg. Ik hoop dat die komen gaat. | 1pos
|
Avenue des doods is een boek dat erg prettig leest. Sinds ruim een jaar heb ik de boeken van Vlaamse auteurs ontdekt en ik mag wel zeggen, er gaat een wereld voor me open.
Nu was het boek van Jos Pierreux aan de beurt.
Het verhaal gaat over een grote geldroof van ruim tien jaar geleden, tijdens de omwisseling van de frank naar de euro. De zaak is nooit opgelost. De vermoedelijke dader Remco is opgepakt en zat een levenslange gevangenisstraf uit, maar het geld is nooit terug gevonden. Dan overlijdt de gevangene en blijkt de vrouw van rechercheur Luk Borré de erfgename te zijn van Remco.. De rechercheur gaat op onderzoek uit. Waar is het verdwenen geld en hoe komt het dat het geld al die tijd zoek is geweest.
Ik vind "Avenue des doods" een goede misdaadroman. Niet super spannend maar wel erg goed geschreven met mooie zinnen en vergelijkingen.
Zoals deze zin: op blz. 193:,"De vrouw met wie ik zowel seks had als de liefde bedreef ".
En op blz. 220 : " Kunnen gedachten ijsberen".
Het boek is een echte aanrader, ik heb ervan genoten.
Op het forum gaf ik dit boek een 7 1/2 en nu rond ik het af naar 4 sterren, | 1pos
|
Berlijn anno 1904 vormt het decor van deze historische roman over Hans en zijn baas Wilhelm von Osten.
Hans is een diepzwart Russisch sledepaard, een Orlov-draver. Von Osten is ervan overtuigd dat het dier over intelligentie beschikt, evenals de mens. Het is zijn levenswerk geworden het paard te leren rekenen en de uitkomst van de opgedragen sommen met zijn hoef aan te geven. Zelfs de wetenschappers komen om dit fenomeen te onderzoeken. Het Kluger-Hans-effect inde dierpsychologie vindt hier zijn oorsprong.
Von Osten hunkert naar erkenning. Net zoals de aan de grond zittende Italiaanse schilder Emilio Rendich. Deze laatste hoopt op de wetenschappelijke doorbraak mee te liften door het paard en zijn baas in olieverf te vereeuwigen. En ook de zorgzame buurvrouw Piehl mist aandacht, liefde en erkenning.
De drie hoofdpersonages leveren ieder, als waren zij Don Quichote, hun eigen strijd.
Pauline Genee heeft haar karakters en hun zielenroerselen goed weergegeven. Je kunt dan ook niet anders dan medelijden hebben met Von Osten, Rendich en Frau Piehl.
Ook stilistisch kent 'Duel met paard' mooie aspecten die een belofte voor verdere boeken inhouden.
Omdat 3,5 ster niet mogelijk is en het een debuut betreft, toch 4 sterren. | 1pos
|
Heerlijke boeken om in een ruk uit te lezen. | 1pos
|
Mooi geschreven. Af en toe een brok in mijn keel | 1pos
|
Flora werkt al juridisch medewerker bij een groot kantoor in Londen. Sinds de dood van haar moeder is ze niet meer terug geweest naar haar geboorte-eiland, het Schotse Mure. Wanneer de firma waar Flora werkt een potentiële klant krijgt voor een zaak op Mure lijkt Flora voor haar baas de ideale kandidaat. De klant is niet echt populair op het eiland, omdat hij een luxe hotel bouwt voor rijke van buitenaf en zich nooit mengt onder de eilandbewoners. Nu heeft hij de hulp nodig van de eilandraad, omdat hij wil voorkomen dat er een windmolenpark vlak voor zijn resort gebouwd wordt. Flora keert met tegenzin terug naar Mure en gaat tijdelijk weer bij haar vader en broers wonen. Langzaam begint ze daar te beseffen dat het eiland waar ze zo graag vandaan wil zijn misschien wel meer haar thuis is dan Londen.
Hoewel ik al veel goede recensies over Café Zon & Zee had gelezen, begon ik niet per se met hoge verwachtingen aan dit boek. Ik vind feelgood boeken altijd wel fijn om te lezen, maar vaak volgen ze toch een beetje hetzelfde concept. Leuk, maar niet echt vernieuwend. Café Zon & Zee is daar echter heel anders in. Sowieso is de locatie waar het verhaal zich afspeelt al erg leuk. Een klein eiland waar iedereen elkaar kent en dan ook nog eens in Schotland. Niet echt een plek waar je vaak boeken over leest. Daarnaast draait dit boek, zoals vaak wel het geval is in feelgoods, niet alles over liefde. Natuurlijk komt er wel liefde in voor, maar het boek draait veel meer om de ontwikkeling die Flora doormaakt als ze terugkomt op Mure en hoe haar band met haar vader en broers zich ontwikkelt. Van een romantisch verhaal kan ik ook best genieten, maar dit was eens een keer wat anders dan je verwacht bij het genre en dat vond ik voor de verandering wel eens leuk.
Flora is een personage waar je makkelijk mee mee kan leven en het is mooi om te zien hoe ze langzaam het eiland waar ze voor wegvluchtte weer in haar hart sluit. Ook de andere personages in het boek maken ontwikkelingen door en leer je steeds beter kennen naarmate het verhaal vordert.
Jenny Colgan weet met Café Zon & Zee mijn verwachtingen te overtreffen. Vooral de plek waar het boek zich afpeelt vind ik erg fijn. Een klein eiland met prachtige natuur die Colgan ook perfect weet te beschrijven. Zo sluit je als lezer het eiland Mure en hoofdpersoon Flora in je hart. | 1pos
|
‘Dansen in het donker’ vertelt het verhaal over Inge, getrouwd en moeder van twee tienerzonen. Nadat zij haar ontrouw aan haar man heeft opgebiecht, verandert haar leven radicaal en moet zij alleen verder zien te gaan. Op steun van haar zoon Finn hoeft Inge niet te rekenen. Hij houdt zich afzijdig van het gezinsleven en is met heel andere dingen bezig. Zoon Olaf daarentegen wil zijn moeder beschermen en maakt daarbij een verkeerde keuze.
Het einde komt een beetje onverwacht en is naar mijn idee wat te snel afgeraffeld. Desondanks heeft ‘Dansen in het donker’ mijn verwachtingen van dit boek waargemaakt en vind ik het jammer dat ik het nu al uit heb. | 1pos
|
Jussi Valtonen vertelt met dit boek, 'Ze weten niet wat ze doen', een uiterst nauwkeurig gezinsgeschiedenis. Joe Chayefsky is Neurowetenschapper. Hij woont met zijn vrouw Alina samen in Finland. Maar daar kan Joe zijn draai niet vinden. Na de geboorte van hun zoon Samuel verlaat Joe zijn vrouw die niet mee wil verhuizen naar Amerika. Aline heeft haar handen vol aan Samuel, ze is onzeker en voelt alsof ze doorheen alles heeft gefaald.
Joe zet zijn werk als Neurowetenschapper voort in Amerika, geeft spreekbeurten en volgt congressen. Joe komt daar in aanraking met dierenactivisten die tegen dierproeven zijn waar Joe zich mee aan schuldig zou maken. Joe wordt na een tijd aan zijn thuisadres bedreigd en voelt zich niet meer veilig. Na een telefoon van zijn ex Alina, komt hij er achter dat zijn zoon Samuel vanuit Finland achter deze dreigementen zou zitten.. Joe wil uiteindelijk in dialoog gaan met zijn zoon, maar de spanningen stapelen zich op doordat ze elkaar niet kunnen begrijpen.
Ondertussen wordt ook Rebecca, de dochter uit Joe zijn nieuwe gezin, gemanipuleerd door een marketingbedrijf met Psychoactieve middelen en de nieuwste prototype gadgets. Dit alles maakt het niet simpel om de vrede en rust in het gezin te bewaren, zeker wanneer zijn dochter Rebecca helemaal verslaafd raakt aan de iAM (een toestel dat je hersens prikkelt en aanstuurt om beter te kunnen presteren).
Jussi Valtonen heeft een dik boek geschreven. Wat waarschijnlijk met iets minder woorden had kunnen worden verteld. De hoofdstukken zijn niet te lang, maar soms raakte ik de draad kwijt door de tijdsprongen die het verhaal maakt. Het verhaal loopt hier ook niet rechtlijnig. Na een tijdje stuikt het ook allemaal wat in elkaar waardoor je even wat extra moeite moet doen. Op het einde wordt het allemaal weer boeiend maar nooit echt spannend.
Als laatste wil ik de uitgeverij Signatuur en Hebban bedanken om dit boek als Buzzboek voor ons beschikbaar te stellen. Ik heb het met veel plezier gelezen. | 1pos
|
Dit was het tweede Elizabeth George boek met in de hoofdrol inspecteur Thomas Lynley en brigadier Barbara Havers dat ik gelezen heb. In dit boek leerde ik de karakters Lynley en Havers pas goed kennen en ook werd duidelijk hoe ze tot elkaar 'veroordeeld' werden.
Beide politiemensen, met ieder een geheel verschillende achtergrond, werden naar een landelijk dorpje gestuurd om een moord op te lossen. Een goede samenwerking is hiervoor natuurlijk onontbeerlijk, maar mede door de grote onzekerheid van Havers kwamen conflicten regelmatig voor. Tijdens hun onderzoek stuitten ze op diverse intriges die zich in dit dorp afspeelden. Medewerking werd niet altijd direct verleend, hetgeen het onderzoek bemoeilijkte. Nadat een acht jaar oudere zus van de verdachte, de zestienjarige Roberta, gevonden werd, werd duidelijk waarom de moord heeft plaatsgevonden. Tot de dood ons scheidt is een goed boek met een goede opbouw van spanning, veel humor en het eind is buitengewoon emotioneel en verrassend, hoewel het wel enigszins in de verwachting lag. Elizabeth George heeft met dit boek een absolute topper afgeleverd die van begin tot eind blijft boeien. | 1pos
|
Ik wil niet overkomen als een muggenzifter, maar deze flaptekst is niet helemaal correct. Logan Hawkings is een multimiljonair én Brontë werkt als serveerster. Maar op het moment dat beide personages elkaar ontmoeten is Brontë op vakantie. Ze heeft immers dankzij een wedstrijd op de radio een vakantie in het buitenland gewonnen. Eén ding mag dus wel duidelijk zijn, ze is hier niet om te werken, maar wel om van een deugddoende ontspannende week te genieten.
Alleen heeft het lot iets anders voor haar in petto. Door een vrij uitzonderlijke gebeurtenis blijkt ze immers plots in Logan’s nabijheid te vertoeven terwijl er in de verste verte niemand anders te zien is. Tijdens deze korte periode leren ze elkaar beter kennen. Althans dat denkt Brontë, zij weet immers niet dat Logan een schatrijk man is. Logan zelf is het beu dat iedereen altijd iets van hem nodig heeft. Op zijn vrienden na kan hij niemand vertrouwen. Het is dan ook een hele verademing wanneer hij in contact komt met iemand die hem leuk lijkt te vinden zonder dat ze beseft hoe rijk hij is…
Waar Logan van kinds af aan in weelde is opgegroeid, moet Brontë hard werken om al haar rekeningen te kunnen betalen. Haar diploma filosofie helpt haar nu ook niet meteen aan een goedverdiende baan, dus werkt ze als serveerster. Er zijn dus duidelijk grote verschillen tussen beide personages. Zo is Logan erg wantrouwend vermits hij in het verleden reeds te vaak werd bedrogen en wordt Brontë’s wantrouwen net door onverwachte pakjes uitgelokt. In haar verleden deden die immers dienst als compensatie voor leugens en bedrog.
Wanneer beide plots met elkaar zitten opgescheept zorgt dit dan ook voor grappige situaties en gesprekken. De klassieke elementen zijn aanwezig: zowel de stereotype karakters als een verhaallijn die volgens de te verwachten stappen verloopt. Natuurlijk loopt niet alles zomaar van een leien dakje. Toch wist dit boek me aangenaam te verrassen. Hoofdzakelijk door de innemende personages, de vlotte schrijfstijl én het snelle tempo maar bovenal ook door de humor ervaar ik ‘Gestrand met een miljonair’ als één van de betere boeken in dit tegenwoordig erg populaire genre.
Ik hield van de filosofische quotes die telkens perfect van toepassing waren bij de betreffende scènes, van Brontë’s nuchtere houding en grappige replieken, … Op een bepaald moment ontdekte ik wel een minpunt voor Logan. Eentje waar mede-boekenfans, net als ik, hun wenkbrauwen bij zullen optrekken. Gelukkig kent Brontë wel haar prioriteiten.
Eigenlijk ben ik heel blij dat de geheime genootschap meerdere leden telt. Hopelijk zal ik van hun verhalen even veel zal genieten als bij dat van Brontë en Logan. | 1pos
|
Bij het zien van de foto op de cover van Medeplichtig van Amos N. Guiora weet je meteen waar het boek over zal gaan. De titel in de combinatie met de bloedrode kleur van de cover zegt genoeg. Het geeft aan dat ook de omstanders bloed aan hun handen hebben. De vraag is of dat ook zo is. Je wordt heel erg nieuwsgierig naar de mening van de auteur. Het is in ieder geval een heel interessant onderwerp die je aan het denken zet en misschien heb je jezelf al wel eens deze vraag afgevraagd als je weer eens een boek over de Tweede Wereldoorlog las. Het is een boek met gewetensvragen die pijnlijk kunnen zijn, omdat je zelf misschien ook niet altijd iemand te hulp bent geschoten om wat voor reden dan ook. Het boek houdt je hoe dan ook bezig, ook als je er niet in aan het lezen bent.
In de inleiding van Medeplichtig vertelt Amos N. Guiora hoe hij erop kwam om dit boek te schrijven, hoe hij dit boek heeft geschreven en een klein beetje over zijn achtergrond. Later vertelt hij wie hij is, wie zijn ouders en grootouders waren, wat zijn persoonlijkheid heeft gevormd en welke wet dat hij wil dat er komt. De wet die hij wil loopt als een rode draad door het boek.
Lees verder op https://surfingann.blogspot.com/2019/01/medeplichtig-amos-n-guiora.html. | 1pos
|
Scandinavië is nog steeds hot. Op woongebied heerst de minimalistische stijl al jaren en ook op het gebied van eten, film en mode is Scandinavië allang geen nieuwkomer meer. Scandinavische literatuur is inmiddels ook goed ingeburgerd in de Nederlandse boekhandel en met name de thrillers doen het hier uitstekend. Denk bijvoorbeeld aan de misdaadseries van Jo Nesbø, Stieg Larsson en Karin Fossum. De Scandinavische romans moeten het vooralsnog afleggen tegen dit genre, maar dat dat absoluut niet verdiend is, bewijst de Zweedse (toneel)schrijver Jonas Hassen Khemiri (1978) met Alles wat ik me niet herinner.
De in Nederland onbekende Khemiri is voor zijn nieuwste roman, die al 100.000 keer over de toonbank ging, bekroond met de prestigieuze Zweedse August Prize en de vertaalrechten zijn aan 21 landen verkocht. In Nederland is het boek verschenen in een prachtige en zeer hedendaagse vertaling van Janny Middelbeek-Oortgiesen.
Alles wat ik me niet herinner bezorgt een leeservaring die de lezer nog lang zal bijblijven. Khemiri spreidt het verhaal uit als een grote legpuzzel, maar is zeer spaarzaam in de stukjes die hij zijn lezer geeft. Die laatste weet alleen maar dat het verhaal zich afspeelt rondom Samuel, een jongen die in een auto-ongeluk komt te overlijden. Het lijkt op zelfmoord, maar het is onduidelijk wat de jongen dreef. Een naamloze schrijver, die soms gelijkenissen vertoont met Khemiri, brengt verslag uit van de omstandigheden rondom het overlijden van Samuel. Zonder de jongen echt gekend te hebben, wil hij een boek schrijven over hem en ondervraagt daarvoor onder andere diens vriendin Laïde, huisgenoot Vandad, Samuels moeder en buurman. Allen excentrieke figuren met complexe achtergronden die geen eenduidig beeld scheppen van de jongen. Aan de mysterieuze schrijver de taak om uit hun anekdotes een lopend verhaal te destilleren. Wie spreekt of spreken de waarheid en waarom lijkt heel het bestaan van Samuel in nevelen te zijn gehuld?
Khemiri speelt met het idee van een onbetrouwbaar geheugen en dit doet hij door alle sprekers op te laten treden als ik-figuur, zonder daarbij aan te geven welke ik nu aan het woord is. Dit werkt regelmatig verwarrend, maar het ontbreken van een duidelijke verhaalstructuur kan ook geïnterpreteerd worden als een metafoor voor het leven en de plaats die mensen in elkaars geheugen innemen. Zonder richtlijnen en verwachtingen wordt de lezer meegenomen in een web dat zich uitbreidt naar illegale vluchtelingen, een demente oma, bureaucratie, maar bovenal: de liefde. Samuels vriendin Laïde komt in ieders anekdotes voor, maar ook bij haar worden de nodige vraagtekens gesteld. Er wordt een beeld geschetst van een tot over zijn oren verliefde Samuel, die alles over had voor zijn vriendin, maar die niet de bevestiging kreeg die hij zo ontzettend nodig had. Anderzijds ontstaat er een Laïde die als rationele stem van Samuel optrad, en die hem niet alleen beschermde tegen uitbuiting, maar die hem ook een spiegel voorhield. Het spiegelbeeld wordt alleen nooit helemaal aan de naamloze schrijver getoond. Soms slaagt een verteller erin iets van de mysterie weg te nemen en Samuel als een naïeve romanticus neer te zetten:
De ontwapenende stijl en humor van Khemiri dringen door en vormen een constante in een veelal fragmentarische roman.
Alles wat ik me niet herinner is een bijzonder ontroerend portret van een jongen die op iedereen in zijn omgeving op zijn eigen manier een onuitwisbare indruk heeft achtergelaten en de roman fungeert als een psychologisch testament van zijn bestaan. Een waarachtig mooi, mysterieus verhaal dat het waard is om stukje bij beetje ontrafeld te worden. | 1pos
|
De setting is origineel, de verteltrant is bondig. Het nodigt uit tot doorlezen. De personages zijn interessant, hun drijfveren zijn duidelijk onderhuids aanwezig. Er is direct dreiging, door de terloopse verwijzing naar misdaad en dood.
Gebruik van ironie, beeldspraak en vergelijkingen vormen de stilistische kracht van het boek. Afgeknotte zinnen maken het proza soms wel erg bondig of schetsmatig.
Tenerife 1970 werkt goed als literaire setting: overgang naar een nieuwe tijd, waarbij oude structuren nog niet losgelaten kunnen worden. De tijd en plaats is een parallel voor de ontwikkeling van de hoofdpersoon.
Als historische roman of als reisroman is het wat minder geslaagd. Zowel Tenerife als Rotterdam worden wel overtuigend geschetst, maar door de beknoptheid van het werk wordt je als lezer niet echt in het tijdvak ondergedompeld. De focus ligt op het op het persoonlijk drama, niet de setting.
Hoofdpersoon Thomas is een heel geslaagd personage. Wel een ongelofelijk lul, maar de humor in het taalgebruik en de ellende die hij over zichzelf afroept maken het horkerige verteerbaar. Hij is de vleesgeworden VOC-mentaliteit; voorzien van een innovatieve handelsgeest, maar ook opportunistisch, lomp en kortzichtig.
De vrouwen in het boek komen minder goed uit de verf. Vriendin Jet en de bewonderde Nuria, het zijn wel sterke vrouwen die hun eigen keuzes maken, maar hun motieven gaan verloren door het gekozen personale perspectief. Thomas heeft er weinig oog voor en de schrijver laat de lezer daar niet doorheen kijken.
Thematisch zit er een aantal mooie dingen in. Het excessieve drankgebruik in een tropische setting herinnert aan Under the volcano. De expliciete seks zorgt er voor dat je echt in dat hoofd van Thomas komt te zitten, dat je zijn driften volgt. Minder expliciet had niet gewerkt. De hoogtevrees van Thomas loopt parallel aan zijn onvermogen om grip op zijn situatie te krijgen.
Het einde was naar mijn smaak te mild. Alle eindjes worden op verhaalniveau wel afgerond, maar van een duidelijke ontwikkeling of catharsis is geen sprake. Daardoor wordt ook de premisse van het boek ondergraven. Het destructieve egocentrisme van Thomas wordt gedrenkt in mildheid en deemoed. Daardoor kan je het boek wel met een glimlach wegleggen slaap je er beter op, maar eigenlijk is het een zwaktebod. De rauwe humor en schrijnende scènes vragen eigenlijk om een eind dat nachtmerries geeft.
Alle bedenkingen en commentaar daargelaten: een goed boek. De stof voor een vuistdikke, literaire roman van Hemmingway of Marques, met de tongue in cheek bondigheid van Kessels of Brusselmans. Een cocktail die hoe dan ook naar meer smaakt. | 1pos
|
Verpleegkundige en tevens verloskundige Melinda Monroe verlaat haar hectische leven in Los Angeles vanwege een baan die ze aangeboden krijgt in Virgin River(Californië). Met haar baas kan ze het niet bepaald goed vinden. Verder gebeuren en nog meer dingen waar ze meteen de gedachten krijgt om Virgin River verlaten.Haar plannen worden gedwarsboomd door een vondeling en Jack de knappe eigenaar van de bar. Niemand neemt de zorg voor deze baby op zich. Melinda besluit de zorg (tijdelijk) op zich te nemen. Stukje bij beetje raakt ze gehecht aan de baby. Ondertussen gaan haar gedachten ook uit naar haar overleden man. Jack ziet Melinda wel zitten.
Cover Robyn Carr Thuis in Virgin River 313x500 Review: Thuis in Virgin River
Jack was zich er pijnlijk van bewust dat Mel nog maar drie weken in het dorp was en hij sindsdien eigenlijk nergens anders aan kon denken. Vanaf het moment dat hij haar die eerste avond in het schemerlucht van de bar had gezien, had hij bij haar aan dat tafeltje willen gaan zitten en haar willen leren kennen. Hoewel hij haar elke dag zag en hij aan de hand van de lange gesprekken die ze onder het eten voerden, wist dat hij momenteel haar beste vriend was, waren er toch dingen die ze achterhield. Persoonlijke dingen. Ze was openhartig over het feit dat ze haar ouders op heel jonge leeftijd had verloren, over de hechte band die ze met haar zus en de rest van haar gezin had, over haar werk als verpleegkundige en haar hectische, chaotische baan in het ziekenhuis, maar het leek wel alsof ze een periode oversloeg in haar verhalen. De periode met een man, dacht Jack. Degene die haar op haar hart had getrapt en gekwetst en verloren had achtergelaten. Als hij de kans kreeg, zou Jack die man uit haar gedachten verdrijven. Hij wilde weten dat hij wist waarom hij zo als een blok voor haar was gevallen. Dat kwam niet alleen doordat ze zo mooi was, hoewel het wel hielp, natuurlijk. Want het was nu eenmaal zo dat in het hele dorp geen aantrekkelijke single vrouw te bekennen was, maar hij had zich niet eenzaam gevoeld. Bovendien was Mel niet de enige sexy dame die hij de afgelopen paar jaar was tegengekomen. Per slot van rekening was hij geen kluizenaar; hij was er vaak genoeg op uit gegaan, om te stappen in de stadjes in de omgeving, in de kustplaatsen. En in Clear River, uiteraard. Mel had echter iets over zich waar hij ontzettend onrustig van werd.“
Melinda moet wel in het beginnen wennen aan een dorpse sfeer. Waar Los Angeles een hectische stad zelden op je werd gelet, ben je meteen een middelpunt in Virgin Rivers. Iedereen heeft hier de gewoonte om te praten over een ander. Iedereen kent elkaar in deze dorpje.
Mel stak haar hand uit. ‘Mel Monroe’, stelde zich voor. De vrouw aarzelde even voor ze haar hand schudde. Eerst veegde ze snel haar handpalm af aan haar broekspijp, daarna gaf ze Mel een hand, stevig een onhandig. Haar nagels hadden rouwrandjes. ‘Cherryl’, zei ze. ‘Creighton.’Daarna stopte ze haar handen in de zakken van een wijde slobberbroek. Een mannenbroek, zo te zien. Nog net op tijd kon Meel een ‘Aha’ inslikken. Dus dit was de Cherryl die volgens Hope waarschijnlijk weer aan de drank had gezeten. Dat zou dan meteen haar grauwe teint en vermoeide blik verklaren, plus al die kleine geknapte bloedvaatjes in haar wangen.
‘Kan ik je ergens mee helpen?’
‘Nee. Ze zeggen dat je weer weggaat.’
‘O, ja? Zei ze met een glimlach. ‘Nou, ik heb beloofd eerst een paar dingetjes af te ronden.
‘Die baby’, stelde ze vast.
Mel hield haar hoofd iets schuin. ‘Er blijft hier maar weinig onopgemerkt. Weet jij misschien iets van de baby, of haar moeder? Ik wil graag de vrouw vinden die-‘
Dus je zou eerder kunnen vertrekken? Want als je weg wil, kan ik wel voor de baby zorgen…’
‘Heb je belangstelling voor de baby?’vroeg ze. ‘Mag ik ook vragen waarom?’
‘Ik wil alleen maar helpen. Ik draag graag mijn steentje bij.’
Eigenlijk heb ik niet echt hulp nodig, maar ik zou wel heel graag de baby’s moeder vinden. Misschien is ze wel ziek geworden na zo’n bevalling helemaal in haar eentje. Mel wierp een zijdelings blik op de bar en zag dat Preacher was opgehouden met vegen en naar hen stond te kijken.”
Ik heb geen gewoonte om aan een boek te ruiken maar de geur van dit boek drong mijn neus binnen. Ook kon ik het niet laten om het boek steeds aan te raken. Het heeft een harde kaft met een glanzend effect op de titel waardoor je de indruk kreeg een boomstam aan te raken. Het leek wel alsof Carr Virgin River naar de lezer toe wilde brengen dat is duidelijk te merken aan de cover. Die erg roze van kleur is met een vrouw zittend voor haar huis samen met haar hondje. Ik krijg een zomers gevoel van deze cover alhoewel het alweer (bijna) winter is. De schrijfstijl van Carr is erg boeiend en kent een meeslepend karakter. Carr heeft de emoties van de hoofdpersonen op de juiste plaats weergegeven. Deze 16 hoofdstukken heb ik binnen no-time verslonden. Normaliter lees ik geen bestellerauteurs (meer) omdat de verhalen van bestsellersauteurs over het algemeen minder boeiend zijn dan iets minder bekende auteurs. Bestsellerauteurs denken over het algemeen iets te commercieel en dat is goed te merken in hun verhalen. Het boek van Robyn Carr is anders. Met haar boek weet ze de lezer te boeien vanaf de eerste bladzijde iets wat je niet vaak ziet bij een besteller. Ik ben zeker heel benieuwd naar haar volgende boek.
Robyn Carr debuteerde in 1978 met het boek Deep in the Valley. Daarna volgden o.a. Down by the river, just over the mountain, the hero enz. Inmiddels heeft ze al ruim 35 boeken op haar naam staan. 30 jaar later stond deze hardwerkende auteur ineens op de bestsellerauteurslijst. Ze is getrouwd en heeft twee kinderen.
Officiële bron: http://vbnow.nl/2014/10/13/review-thuis-virgin-river-2/ | 1pos
|
Voor de filosofisch ingestelde sciencefictionlezer is Aurora een aanrader.
Het begint aan boord van een generatieschip, dat al zo’n honderdzestig jaar en zeven generaties lang onderweg is van ons Zonnestelsel naar Tau Ceti en de planeet Aurora. Het verhaal gaat over de inwoners van het schip en de kolonisten van Aurora, verteld vanuit het perspectief van de boordcomputer van het schip. Het schip begint met het vertellen over hoofdpersoon Freya, op aandringen van de hoofdingenieur van het schip, de moeder van Freya.
Gedurende het boek worden indringende vragen opgeworpen over hoe het is om – zonder dat je daar voor gekozen hebt – je hele leven opgesloten te leven, over een antwoord op de Fermi paradox en of het koloniseren van andere sterren wel een doel van de mensheid zou moeten zijn.
Visionair, bijzondere stijl, filosofisch. | 1pos
|
Als Laura thuiskomt na een avondje stappen met haar beste vriendin Herrit, vindt ze haar ouders...vermoord. Ze wordt direct bij haar tante Anja geplaatst, Laura die ook haar broertje Danny al heeft verloren, kan het overlijden van haar ouders niet verwerken. Ze probeert zich van het leven te ontnemen, een mislukte zelfdoding. In overleg met de dokter en tante Anja wordt ze in een psychiatrische instelling geplaatst, daar leert ze Jorrit kennen. Jorrit doet ze zijn stage als verpleegkundige en geraakt direct in de ban van Laura. Om Laura te helpen stort hij zich in het onderzoek naar de moord van Laura's ouders.
De cover sprak me direct aan van dit debuut, het donkere en vooral het mysterieuze. Terwijl ik las en verder vorderde in het boek, moet ik toegeven dat de cover veelzeggend is, mysterieus en vooral je wordt direct op het verkeerde spoort gezet. Zeer opbouwend en elk hoofdstuk wisselt af, je kijkt door de ogen van Laura maar ook door de ogen van Jorrit. Je voelt de radeloosheid bij beide en dit door simpele zinnen en woorden. De auteur trekt je mee in de dromen (cursief) van Laura, die tevens het gordijn openen naar haar verleden. Top geschreven en met een plot dat ik niet zag aankomen. | 1pos
|
Ondanks dat ik dit niet de beste van de drie vind, blijft het een prachtig verhaal. In tegenstelling tot deel twee kent dit deel net als deel een ook een lange aanlooptijd, waardoor je niet direct in het verhaal zit. Ik vond het in het begin soms zelfs een beetje saai worden, maar daar moet je even doorheen.
Na de aanslag op haar leven in het einde van deel twee, ligt Lisbeth aan het begin van dit deel in het ziekenhuis op dezelfde afdeling als haar vader Alexander Zalachenko, die Lisbeth met een bijl aardig te lijf is gegaan. Hij leeft echter nog. Lisbeth wordt gezocht omdat zij van een aantal enstige zaken verdacht wordt. De enige die in haar onschuld blijft geloven is Mikael Blomkvist. Hij ontdekt de relatie tussen de vrouwenhandel, het verleden van Lisbeth en de hoge heren binnen Zweedse veiligheidsdienst. Hij wil dit, tegen de wil van zijn mede redactrice in, pububliceren in het blad Millennium. Nadat Lisbeth helemaal herstelt is moet ze voor de rechtbank verschijnen, waar op een zeer strategische wijze de waarheid bloot gelegd wordt. Zal Lisbeth gerechtigheid krijgen?
Omdat het hele trilogie zo goed is, en de puzzelstukjes in dit deel op een prachtige en rechtvaardige wijze op hun plaats vallen 4 sterren. | 1pos
|
Een heuse hype is het volgens de boekhandelaar. “Lampje” van Annet Schaap beklimt geheel op eigen kracht de kinderboekentoptiennen in ons land, haast vanzelf. Vanzelf? Dat vraagt om een geheel onafhankelijke, absoluut niet voor eigen plezier uitgevoerde, puur zakelijke, saaie, close reading. En, bevalt het? Hou je mond, te druk met lezen.
Nee, je hoeft deze schrijfster niet uit te leggen hoe je een spannende geschiedenis moet opzetten. Vanaf de eerste pagina slaat de tekst haakjes in de geest van de lezer. Er gebeuren dingen die niet meer terug te draaien zijn en daarna is er geen ontsnappen aan. Het tempo wordt hoger en hoger; geen tijd meer om thee te drinken, gevulde speculaas te eten, naar het toilet te gaan of zelfs te slapen. We willen weten hoe het afloopt. Hoe speelt Schaap dat klaar?
Allereerst zegt Schaap veel niet. Dat werkt. De zaken die weggelaten worden, vult de lezer wel in, en is daarna vanzelf nieuwsgierig hoe het verder gaat. Daarnaast laat Schaap dat wat ze wel zegt, strikt door de ogen van het kind gebeuren. Zo trek je de argeloze lezer met huid en haar in de wereld van het personage, Lampje in dit geval, en laat hem/haar alles wat zij beleeft, met haar meebeleven. En Lampje beleeft een boel. In krachtige taal zet Schaap alles neer. De tekst zindert van humor en verdriet, kinderen komen onzacht in aanraking met de grotemensenwereld, en de spanningsboog blijft het hele boek door intact.
Samen met haar vader bestiert Lampje de vuurtoren op het eiland. De grijze vuurtoren die al sinds mensenheugenis met zijn draaiende licht de schepen langs het eiland laat varen in plaats van op de rotsen te pletter laten smakken. Zij steekt iedere avond het licht aan, tot de noodlottige avond dat de lucifers op zijn en alles misgaat. Dan moet ze de wijde wereld in en maakt ze meer mee dan ze ooit gedacht, gedurfd of gedroomd heeft. Ze komt in het Zwarte huis van de Admiraal terecht, waarvan ze zeggen dat er een monster woont. Daar wordt haar wereld op zijn kop gezet, voorgoed.
Nieuwsgierig geworden? Uitstekend. Van ganser harte aan te raden, deze mooie, verrassende, moedige en ontroerende vertelling. Het is Annet Schaap gelukt om in een wereld vol uitgekauwde verhalen, een originele invalshoek te vinden en te verwerken in een fraai gebonden pil van een boek. Met illustraties van eigen hand ook nog. Waar wacht u nog op? | 1pos
|
In een vlaag van helderheid en bezinning zegt Jenny op het laatste moment "nee" tegen haar verloofde Terence. Om de schaamte en vragen te ontvluchten vertrekt ze op aansporing van haar zusje Miranda naar haar lievelingsoom uit haar kindertijd, oom Charlie, die jaren geleden naar Canada is geëmigreerd. Daar wacht haar in eenrste instantie een onaangename verrassing, maar Jenny wordt in het kleine dorpje aan een meer in de middle of nowhere.heel lief opgevangen door de lokale bewoners. Al vlug verliest zij haar hart aan het dorp, de mensen, de natuur, en ze vindt zelfs een baantje. De knappe sheriff Branson ziet haar wel zitten en dat is vice versa. Na wat misverstanden en een heuse misdaad, en Terence die nog opduikt, komt alles uiteindelijk op zijn pootjes terecht,
Leuke feelgood in een prima verhaalstijl. Goed voorgelezen door Willemijn de Vries. | 1pos
|
(Ik heb geen/zo min mogelijk spoilers voor dit boek in mijn recensie geschreven, maar er staan wel spoilers voor deel 1 in)
Titel: Opstand: Haar keuze kan alles vernietigen (op Librarything, op Hebban.nl)
Oorspronkelijke titel: Insurgent. One choice can destroy you.
Auteur: Veronica Roth
Vertaler: Maria Postema
Taal: Nederlands, oorspronkelijk Engels
Serie: Divergent #2 van 3
Recensies van andere boeken in deze serie (tot nu toe): #1 Inwijding: Haar keuze verandert alles
Soort uitgave: paperback
Aantal pagina's: 365
Uitgever: Van Goor
Jaar van publicatie: origineel Engels 2012, 1e Nederlandse editie 2012, mijn editie 2015 (13e druk)
ISBN-nummer: 9789000314508
Trefwoorden: toekomst, verdeeldheid
Waarom ging ik het lezen: Deel 1 vond ik heel leuk.
Aanrader: Ja, als je boek 1 leuk vond. Zorg wel dat je het volgende boek ook al in huis hebt!
Korte samenvatting:
De leidster van de factie Eruditie probeert over de stad te heersen. Tris en haar vrienden proberen hier een oplossing voor te vinden. Ze lijken hulp te krijgen van de factielozen, maar willen die wel echt wat ze zeggen te willen?
Als Eruditie echter een ultimatum stelt, besluit Tris dat de beste oplossing is dat zij die kant op gaat. Hierdoor brengt ze echter wel de mensen van wie ze houdt in gevaar, ook al probeert ze dat juist te voorkomen.
Achterkanttekst:
Ze vecht om te overleven in een versplinterde wereld. De waarheid is haar enige hoop.
Na de gruwelijke gebeurtenissen tijdens haar Inwijdingsdag, vlucht Tris weg uit Onverschrokkenheid. Gevoelens van rouw en schuld over de dood van Will en haar ouders achtervolgen haar. Ondertussen woedt er een oorlog tussen de facties. Binnen het hoofdkwartier van Eruditie vinden gevaarlijke ontwikkelingen plaats. In de andere facties heerst verdeeldheid tussen zij die willen vechten en zij die de vrede willen bewaren.
Terwijl ze strijdt tegen Eruditie, neem Tris grote risico's om haar dierbaren te redden. Met de keuzes die ze maakt, zet ze haar relatie met Tobias en zelfs haar eigen leven op het spel. Door ingrijpende nieuwe ontdekkingen moet Tris volledig accepteren dat ze afwijkend is, zelfs als ze niet weet wat ze daardoor zal verliezen...
Eerste alinea/pagina:
Ik word wakker met zijn naam op mijn tong.
Will.
Voor ik mijn ogen opendoe, zie ik hem weer op de keien in elkaar zakken. Dood.
Door mij.
Tobias gaat op zijn hurken voor me zitten en legt zijn hand op mijn linkerschouder. De wagon bonkt over het spoor en Marcus, Peter en Caleb staan in de deuropening. Ik adem diep in en houd de lucht vast in mijn longen om de druk op mijn borst wat te verlichten.
Een uur geleden voelden alle gebeurtenissen nog heel onwerkelijk.
Nu niet meer.
Ik adem uit, maar de druk blijft.
'Kom op, Tris,' zegt Tobias, terwijl hij onderzoekend in mijn ogen kijkt. 'We moeten springen.'
Over de eerste alinea/pagina:
Boek twee begint precies nadat boek 1 is opgehouden, dus het sluit erg goed aan als je ze direct achter elkaar leest. Wat er in het vorige boek is gebeurd wordt ook niet allemaal herhaald (wat ik vaak een nadeel vind van een deel 2 van een serie, wat hier gelukkig dus niet het geval is).
Recensie:
Verhaal:
Omdat het zo goed aansluit op het vorige boek, zit je meteen weer middenin het verhaal. Tris en haar vrienden proberen bij te komen van wat er tijdens de simulatieaanval aan het eind van boek 1. Ze verblijven een tijdje bij Vriendschap, waardoor je die factie beter leert kennen. Ook van Oprechtheid kom je iets meer te weten, net als over de factielozen.
Omdat dit boek juist ging over de oorlog tussen de facties, en niet alleen over Tris' Inwijding, kom je veel meer te weten over de wereld waarin het verhaal zich afspeelt. Alle technologie die Eruditie heeft, behalve dus de simulatie-techniek, wordt in onze huidige wereld ook al gebruikt.
Tris gedraagt zich wel anders in dit boek, wat logisch is: ze heeft in het vorige deel mensen vermoord, of ze zijn gestorven door iets wat zij (niet) heeft gedaan. Ze heeft moeite om dit te verwerken en dat blijkt gewoon heel duidelijk uit haar acties in dit boek. Haar relatie met Tobias heeft hier ook onder te lijden, maar beide personages gaan er realistisch en op hun eigen manier mee om.
Wat 'Afwijkend' zijn betekent, wordt nu ook duidelijker uitgelegd (wat de verschillen in de hersenen zijn in tegenstelling tot mensen die bij 1 bepaalde factie horen). De tijd die Tris bij Eruditie doorbrengt, is natuurlijk het ideale moment om dit soort dingen aan de lezer te vertellen, omdat dat de factie van de kennis (en uitleg) is.
Mijn grootste bezwaren/vragen over het eerste boek werden in dit boek wel beantwoord: mensen zijn niet meer of goed, of slecht, maar bijna iedereen blijkt er tussenin te zitten. Ook worden van een aantal mensen hun motieven duidelijker, maar van anderen nog steeds niet (dat gebeurt waarschijnlijk wel in boek 3). Hierdoor zijn de personages een stuk realistischer en interessanter om over te lezen. Er zijn wel redelijk veel personages, maar niet zodanig veel dat het niet meer bij te houden is wie wie is en bij welke factie ze horen.
Mijn andere vraag ging erover of alleen Chicago onderverdeeld was in facties en over wat er buiten de stad ligt. Het enige wat nog niet helemaal duidelijk is, is hoe de wereld tot dit punt is gekomen. Hier wordt wel iets over verteld, al verwacht ik dat dat in boek drie uitgelegd wordt (aangezien dat het laatste deel van de serie is).
Schrijfstijl:
Net als boek 1 is ook dit verhaal geschreven in de tegenwoordige tijd, vanuit het oogpunt van Tris.
Spelfouten/Typefouten:
blz 263:
Je kunt me niet met dwingen. =
Je kunt me niet meer dwingen.
Afbeeldingen:
Aan het eind staan de logo's van alle vijf de facties, inclusief de Engelse namen. Heel handig!
Conclusie:
Een spannend en prettig leesbaar vervolg op deel 1, maar wel weer met een cliffhanger-einde... Gelukkig heb ik boek 3 ondertussen al in huis!
Herleesbaarheid:
Te herlezen nadat je boek 1 nog een keer hebt gelezen, maar niet los. Het is namelijk een direct vervolg op het vorige deel.
Links:
- Deze recensie op mijn weblog. | 1pos
|
Bij het zien van de ruiter op zijn paard die rustig door een weiland loopt op de cover en de titel, verwacht je niet dat er een heftig verhaal achter zit. Je verwacht eerder het tegendeel, maar schijn bedriegt.
In het woord vooraf en in de noot van de auteur kom je meer te weten over de operatie Barbarossa. Je leest welke stukken op waarheid berusten en welke stukken fictie zijn, welke personages echt bestaan hebben en wie fictie zijn. Ook vertelt de auteur hoe hij het boek heeft geschreven, waar hij de ideeën vandaan haalde.
De personen, dieren en omgeving worden kort, maar krachtig omschreven, soms zelfs haast poëtisch.
Tijdens het lezen van de proloog word je nieuwsgierig naar het verhaal, naar het verleden van Benja, je wilt weten wie hij echt is en als je het boek uit hebt, heb je hem in je hart gesloten. Je wordt meegesleurd in een hartverscheurend verhaal vol emoties, ongeloof, liefde, overleven en onwerkelijkheden. Je leest hoe het is om continu te leven in angst, de verschrikkingen van de oorlog, onmogelijke keuzes die gemaakt moeten worden zoals bijvoorbeeld om iemand te vermoorden omdat hij jou anders vermoord, waarom sommigen overlopen, wie je wel en wie je niet kan vertrouwen, waar de normen en waarden totaal anders zijn dan in tijden dat het geen oorlog is.
Lees verder op https://surfingann.blogspot.nl/2018/03/de-rode-dageraad-simon-sebag-montefiore.html. | 1pos
|
Een magisch mooi verhaal over de Arthurlegende, de Oude Religie en de opkomst van de chr. religie.
Een aanrader voor mensen mét tijd want zodra je in het verhaal zit, laat het je niet meer los. Wees gewaarschuwd! | 1pos
|
recensie: De Hongerspelen (deel 1)
De hongerspelen, een thriller van de Amerikaanse Suzanne Collins is een boek met veel diepgang en emotionele momenten. Er zitten ook verassende elementen in wat het niet saai of voorspelbaar maakt. In meer dan 25 talen is het boek uitgebracht en er zijn miljoenen exemplaren wereldwijd verkocht! Kortom een echte aanrader, een boek dat je zeker niet mag missen!
De 51-jarige Suzanne Collins begon haar carrière in 1991 als schrijfster voor televisieprogramma´s voor kinderen. Ze was zelfs genomineerd voor een belangrijke tv-prijs in Amerika. Pas na een interessante ontmoeting met kinderboekenschrijver James Proimus raakte ze gemotiveerd en geïnspireerd om zelf jeugdboeken te gaan schrijven. Dus bracht ze in 2003 haar eerste jeugdboek, Gregor De Bovenlander uit. In 2008 schreef ze er een tweede, De Hongerspelen (deel 1). Dit boek is het eerste deel van haar trilogie en was enerzijds geïnspireerd door de Griekse mythe van Theseus en de Minotaurus, waarin de inwoners van Athene gedwongen werden om jonge mannen en vrouwen naar Kreta te sturen om daar als voedsel te dienen voor de Minotaurus. Anderzijds werd ze ook geïnspireerd door haar vaders carrière in de luchtmacht. Deze zorgde ervoor dat ze armoede, verhongering en effecten van de oorlog begreep waardoor ze nog meer details kon toevoegen aan het reeds prachtige verhaal. Er is ook een filmversie van het boek met als titel The Hunger Games. Deze ging in première op 21 maart 2012. Het vervolg van De Hongerspelen werd Vlammen (deel 2), dat later datzelfde jaar uitkwam. Het laatste boek uit de trilogie was Spotgaai (deel 3) en deze kwam in 2010 uit. | 1pos
|
Wat een boek! Zoiets wil je als kersverse moeder nooit niet meemaken. Spannend van begin tot eind en soms een beetje misselijkmakend als je erbij stil staat dat dit bij jou eigen gezin zou overkomen . | 1pos
|
De acht bergen, is geschreven door de Italiaanse schrijver Paolo Cognetti. Een boek over vriendschap, over de aantrekkingskracht én het gevaar van bergen. In de foto op de achterzijde, zie je de bergzon en ontberingen als het ware ook in zijn nog relatief jonge gezicht al getekend.
Tijdens het lezen van dit beschouwende verhaal gaan je voeten als het ware al vooruit om ook zelf over de onbekende paden opwaarts te lopen.
De twee hoofdpersonen, vrienden al sinds ze nog jongens waren leiden een tegengesteld leven, maar komen op cruciale momenten samen op een vaste plaats in de bergen. De beschrijving van de bouw van een hut in de schaduwzijde, tegen de bergflank vond ik het hoogtepunt van het boek. Een ‘mancave’ maar dan ontdaan van de stoerheid. Een schuilplaats tegen de sleur en de stress van het stadse leven, maar ook een plek die je misschien uiteindelijk moet loslaten.
De ene naar volwassenheid groeiende jongeman, die ‘van het komen en het gaan’ reist de wereld van de acht bergen rond en de ander is degene die altijd ‘blijft’. Toch, delen zij een typische mannenvriendschap. Die ondanks afstand toch nog vitaal kan blijven en eenmaal weer opgepakt als vanouds is.
Het boek verdient wat mij betreft vijf sterren. Niet zozeer omdat het plot nu zo knap gevonden is, maar omdat het thema’s aansnijdt, zoals de schoonheid én kracht van de natuur op een mooi trage, weemoedige manier die beklijft. Een aanrader voor al die mannen (en vrouwen) zo druk in de weer met de carrière. Wat is nu werkelijk van waarde? | 1pos
|
Na de dood van Helen is Thomas Lynley volkomen van slag. Hij probeert eerst nog gewoon door te gaan met zijn werk en het werk dat een groot landgoed met zich meebrengt, maar het lukt niet. Dan pakt hij een rugzak in en gaat hij lopen. Lopen, alleen maar lopen, om zijn hoofd leeg te maken. Na ruim een maand komt hij echter op een ruige klif een lichaam tegen… En natuurlijk kan hij niet laten om dat te willen melden. De plaatselijke politie echter deelt hem een vreemde rol toe: van half-verdachte tot half-medewerker aan het moordonderzoek. Want dat het een moord betreft, is al snel duidelijk. Iemand die van een klif valt omdat zijn klimtuig gesaboteerd is, heeft blijkbaar een vijand. Of meerdere.
Daidre Trahair is als dierenarts werkzaam in de dierentuin maar heeft een tweede huisje in Polcare Cove. Polcare Cove is zo klein dat iedereen iedereen kent… en later in het verhaal zal blijken dat ook iedereen wel een geheim van iemand anders kent. Dairdre’s geheim is dan nog van het onschuldige soort, zoals Thomas later zal leren. Het is Dairdre’s huis waar hij inbreekt in zijn poging een telefoon te vinden om de dood van de jonge man te melden. Dairdre weet echter direct dat het om Santo Kerne gaat – al ‘vergeet’ ze dat in eerste instantie tegen de politie te vertellen.
Naarmate het verhaal vordert wordt Thomas toch meegetrokken in de levens van de dorpsbewoners. Omdat hij er met een frisse blik naar kijkt, ziet hij al snel – soms letterlijk – wat er onderhuids speelt. Dit brengt hem aldus op het spoor van de reden voor de dood van de jongeman. En dat niet alleen, want het verhaal is lang, met sporen in het verleden, en soms ook vrij ingewikkeld.
De lezer echter heeft geen last van die ingewikkeldheid want George zet het allemaal weer keurig neer. Niet door alles uitgebreid uit te leggen maar door de aanwijzingen zo neer te zetten dat je als lezer snel de verbanden kunt gaan leggen en aldus meeleven met het verhaal.
Even wennen was het gebruik van diverse zeer eigenaardige namen als ‘Santo’ en ‘Besenek’ en ‘Kerra’ maar wellicht zijn dat namen die voor dat deel van Engeland gebruikelijk zijn.
Thomas is níet over de dood van Helen heen aan het einde van dit boek. Daarvoor moet nog heel wat gebeuren. Zelfs het feit dat Barbara Havers uit Londen komt om hem te helpen is nog niet genoeg. Maar langzaam is hij wel aan de beterende hand dus als het meezit zal Elizabeth George ons binnenkort weer verrassen met een nieuw avontuur van onze adellijke speurneus. (Door: Jannelies Smit) | 1pos
|
Het lijkt wel of de boeken van Linda jansma steeds beter worden. Na vrij spel wachtte ik met smacht op haar nieuwe en ik heb meteen het e-boek gekocht toen het uitkwam. En weer is het een geweldig verhaal. Over Mara een hacker die gevaarlijke informatie ontdekt in het computernetwerk van een filmbedrijf. De tweede persoon in het boek is de Iraakse Imara en haar verhaal volg je eerst apart. Later komen ze samen en dan begint het pas goed! Een verhaal met vol vaart waarin de ontvoerde kinderen van Mara centraal staan. Ik ben nu officieel fan van Linda! | 1pos
|
Na het lezen van deel 1 was ik nieuwsgierig naar deel 2. Het was weer een goed geschreven deel 2. 900 blz. in een ruk uitgelezen. Weer een tijd wachten op deel 3.Ik vind het knap zoals deze trilogie wordt geschreven. | 1pos
|
De 32-jarige Farabel werkt bij een verzekeringsmaatschappij en is niet gelukkig met wat ze doet en wie ze is. Tijdens een Mindmap-sessie met zichzelf beantwoordt ze diverse vragen en het resultaat is één woord: Afrika.
Afrika. Ze denkt terug aan vroeger. Aan de verhalen die haar vader haar over dat continent vertelde. Farabel besluit, impulsief, om er naartoe te gaan. Ze boekt een reis om naar het echte Afrika te gaan. Maar als ze er eenmaal is, gaat het toch anders dan ze aanvankelijk voor ogen had.
Farabel is een prettig leesbaar boek. Niet dik en korte hoofdstukken. Door dat laatste heeft het ook nog eens snelheid. Farabel's overpeinzingen worden afgewisseld met humor en ondertussen neemt Marco Kunst je mee in het leven van Farabel.
De laatste paar hoofdstukken lijken niet in het verhaal te passen en komen daardoor wat merkwaardig over. Het uiteindelijke einde, een aardig gekozen titel van het laatste hoofdstuk, is verrassend. En misschien vindt Farabel daar wel waar ze al die tijd naar op zoek was. | 1pos
|
Ik zie jou – Clare Mackintosh
“Je doet elke dag hetzelfde. Je weet precies waar je heen gaat. Je bent niet alleen.”
Achter in de Londen Gazette staan zoekertjes en Zoë Walker schrikt als ze een foto van zichzelf ziet staan bij een contactadvertentie. De foto is niet helemaal scherp en haar naasten verklaren dat ze het vast niet is. Zoë kan het echter niet loslaten. Ze houdt de krant in de gaten en merkt dat er dagelijks een andere foto staat. Elke dag een andere vrouw. Het webadres “www.findtheone.com” en telefoonnummer lijken buiten gebruik. Als ze een van de foto's in het nieuws voorbij ziet komen, twijfelt ze niet langer en gaat met haar bevindingen naar de politie. De connectie tussen alle foto's en het moordslachtoffer is niet duidelijk en de politie neemt haar niet serieus. Zoë heeft het gevoel gek te worden en ziet overal gevaar. Hoe kan ze dit stoppen??
Het verhaal begint in een overvolle metro. Het is zo beeldend geschreven dat je de mensen haast voelt en ruikt terwijl je leest. De spanning begint vrijwel meteen en loopt door het boek heen steeds verder op. Heeft Zoë gelijk of ziet ze spoken? De schuingedrukte hoofdstukken maken het nog spannender, wie is die persoon? Snel kan je het boek niet meer wegleggen. Het einde laat je verbluft achter. Die zag ik niet aankomen. Zelf denk ik nu ook even na voor ik weer dezelfde route neem. Ik heb er zo van genoten dat ik meteen ook Mea Culpa heb opgezocht en geluisterd via storytel. 4 ½ ster van mij. | 1pos
|
Een spannend verhaal, goed gedocumenteerd, vlot geschreven. Aanbevolen. | 1pos
|
Een echte Coben en derhalve ook een echte Bolitar of wellicht beter precies omgekeerd. Het thema is zeker al vele keren eerder aan de orde geweest: de verongelijkte ex-partner en de totaal onverwachte nakomeling , maar niet in combinatie.
Uiteraard is het vlot uitgewerkt en geschreven, zeker ook met de nodige humor.
Voor degenen onder ons die het Engels niet goed machtig zijn is het jammer dat niet al zijn werk is vertaald; hopelijk ziet de uitgever er nog brood in, want ook de eerdere verhalen zijn zeer de moeite waard. | 1pos
|
Auteur Esther Boek
Titel De perfecte moeder
Door hun jeugd en de manier waarop ze opgevoed zijn lopen Helena en Nelleke allebei tegen problemen aan. Ze willen graag anders maar door deze opvoeding wordt het erg lastig voor hen beiden.
Estther Boek omschrijftde jeugd van Nelleke en Helena in twee mooie verschillen verhaallijnen. Op een bepaald moment komen de verhalen samen en heb je een aha momentje. Het is vlot geschreven makkelijk te lezen en een herkenbaar thema helaas voor een aantal mensen. De personages komen realistisch over. Je snapt wat ze doormaken en ziet ze langzaam volwassen worden. Het is makkelijk een band op te bouwen met de personages door de schrijfstijl. Ook fijn zijn de korte hoofdstukken en de vermelde jaartallen zo weet je wat wanneer gebeurt en is het makkelijker te begrijpen.
Je wordt echt meegenomen in beide verhalen en je voelt zelf je emoties wisselen tijdens het lezen van het boek. Helena als personage spreekt mij het meeste aan omdat het ook wel herkenbaar is wat er in haar leven gaande is.
"In het begin dat ze weer thuis woonde , kwam mevrouw Voogd die Sophie bleek te heten, regelmatig bij haar langs. Dan praatte ze met mama en papa als die thuis was tenminste . En kwam ze bij Helena op bed zitten. Vroeg hoe het met haar ging . Ze vroeg nooit naar mama maar Helena merkt het altijd wanneer Sophie haar ogen anders keken. Ze wist nooit of wat ze zei goed was. Ze wilde over mama praten hoe lief ze was maar ook over de mama die haar pijn deed. Maar ze had het gevoel dat ze altijd iemand boos zou maken"
Je voelt de onmacht van Helena en Nelleke. Langzaam zie je beide vrouwen zich ontwikkelen tot volwassene. Dit gaat gepaard met vele obstakels door het verleden van beide vrouwen.
Het boek valt binnen het genre Roman . Ik denk dat dit wel goed gekozen is maar het zou ook als drama ingeschat kunnen worden.
conclusie:
Dit tweede boek van Esther Boek is een mooi vlot geschreven boek en het einde is toch nog een verrassing die je niet echt ziet aankomen. Ik beoordeel dit boek met 4 sterren. | 1pos
|
Bijna 4,5 sterren. Het eerste boek in deze duologie verraste me al vanwege het sterke verhaal, de krachtige karakterbeschrijvingen en de doorleefde stijl. Het was een van de eerste Nederlandse fantasyboeken die ik heb gelezen. Ondertussen ken ik er wat meer, maar ik ben nog steeds overtuigd dat Joost Uitdehaag fantasye van niveau levert. Deze duologie is in mijn opinie te vergelijken met het beste wat het genre te bieden heeft, binnen of buiten ons taalgebied. Ik denk dat het verdient vertaald te worden, vanwege de 'worldbuilding' en de unieke dreiging in deze boeken: een wereld die balanceert op de rand van de totale ondergang, veroorzaakt door de insectachtige Mirrax. The hoofdpersonen, Fulia en Eymee zijn menselijk, met menselijke tekortkomingen en gebrokenheden, maar verlangen desondanks het goede te doen. Ik kon makkelijk met ze meeleven. Het boek begint met een erg goed geschreven, spannende oorlogsscene, die je in het midden van het strijdperk plaatst naast de hoofdpersonen, en elk sterfgeval telt. Een sterk begin. En het boek eindigt ook heel sterk - ik wil het hier niet verklappen, maar na een moeilijke tocht door een land vol Mirrax op weg naar het laatste fort van het Verbond, waar de in aantal gereduceerde legers van het westen hopen ondersteuning te vinden, blijkt de dreiging anders van aard te zijn dan de hoofdpersonen verwachtten, met zelfs een beetje horror in de mix. Opnieuw trof ik in dit boek een diep doorvoelde boodschap over de meningsverschillen en haat die we met onszelf meebrengen, hoe we onze omgeving vernietigen zelfs in moeilijke tijden, en hoe dit niet alleen invloed heeft op onze samenlevingen, maar op de gehele wereld. Slechts door opoffering en vergeving kunnen gebroken mensen een weg voorwaarts vinden. Ik was aangenaam verrast door de sympathieke manier waarop religie in dit verhaal werd toegepast (maar niet op een ongecompliceerde manier), en vond het jammer dat het boek uit was. Ik denk nog steeds dat dit een heel goed fantasyboek is, maar er waren een paar kleine puntjes waardoor dit voor mij geen vijf sterren-boek was. Om te beginnen vond ik het verhaal (zelfs met de verrassingen aan het einde) een beetje te lineair voor mijn smaak (maar anderzijds houdt dat het plot relatief eenvoudig). Ook merkte ik dat alle namen en nieuw verzonnen woorden zorgden voor wat afstand tussen mij en de tekst. Er is een verklarende woordenlijst, maar ik had soms het idee dat de auteur woorden had verzonnen voor ideeën waar we prima Nederlandse woorden voor hebben. Ik ben er niet van overtuigd dat deze neologismen nodig waren, en voor mij werkte het niet. Ten slotte had ik het idee dat de emoties van de verhaalfiguren wel heel erg tussen extremen heen en weer bewogen. Misschien is dit vanwege hun extreme omstandigheden wel realistisch te noemen, dat weet ik niet, voor mij overtuigde het niet echt. Maar deze kleine puntjes weerhielden me er niet van van het boek te genieten. Ik zal deze duologie nog vaker lezen, omdat het een warm, goed geschreven verhaal is vol verwondering en medemenselijkheid, en ik ben benieuwd wat Joost in de toekomst gaat schrijven! | 1pos
|
Een romandebuut, de hype, ik had het boek al een paar keer zien passeren, en het stond te wachten op mijn "nog te lezen" plankje...zondag, koffie en mijn zetel, en daar begon ik in de hype van 2016, beviel het mij? Ja ik denk als je een boek niet kan wegleggen, dat je dan wel kan spreken van een topper. Al zijn de meningen over het boek blijkbaar heel verdeeld. Het boek is in delen verdeeld en zeer duidelijk, geen "oei ik moet terug gaan lezen". Het boek start met de kennismaking van Evie en Julian, Evie is aan het housesitting voor Dan en botst 's nachts op Julian (de zoon van Dan) en Sacha (het liefje van Julian), door haar kennismaking met Julian, komt er een stuk verleden boven, de auteur katapulteert je dan naar Californië 1969, Evie 14 jaar, groeit op bij haar moeder, juist na een scheiding. Evie voelt zich verloren na een ruzie met haar beste vriendin Connie. Op dat moment ontmoet ze Suzanne. Suzanne woont in een commune. Evie voelt zich goed bij de iets oudere Suzanne, kijkt naar haar op en krijgt gevoelens voor haar. Evie wordt helemaal overspoelt door de commune, en verliest haar greep op de wereld rond haar.
De auteur schrijft mooi, en je krijgt een duidelijk beeld, dit kan je verfilmen, er komen mooie citaten in voor en mij had het boek ook volledig in de greep :) | 1pos
|
De geadopteerde Razvan raakt na een avond uit geobsedeerd door Coco, en wil met haar een nieuw leven beginnenin Roemenië, zijn geboorteland. Hij begint haar te stalken en begint een kat- en muisspel via internet. Coco raakt door toedoen van haar stalker steeds verder in de problemen en heeft geen idee wie haar dit alles aandoet. Ze wordt opgevangen door Jeroen, de therapeut die haar gehandicapte broer begeleidt, maar is deze Jeroen wel te vertrouwen? De schrijfstijl is zeer prettig en pakkend, en ook het verhaal blijft boeien. Op zo'n driekwart van het boek kwam ik er met een schok achter wie de dader was, tenminste, dat dacht ik..... Later bleek het toch ietsje anders in elkaar te zitten. De angst en onzekerheid van Coco is erg boeiend, maar ook de stukken over internetcriminaliteit zijn erg interessant om te lezen. Wat mij betreft dus een aanrader! | 1pos
|
Cover
Op de cover zien we een jonge vrouw met een jas aan in een mistig bos staan. Ze staat bovenop de top van een heuveltje. Ik denk dat deze cover echt perfect bij dit boek past. Ik stel me voor dat de jonge vrouw Hilde is. Ze wil overal goed in zijn en dit zorgt er voor dat ze een eetstoornis ontwikkelt. De mist in het bos geeft een mysterieus gevoel en ik denk dat dit boek me zeker opgevallen zou zijn in de boekhandel.
Auteur
Hilde Houweling (Zwolle, 1996) is auteur van het boek Over Winnen: als winnen een verslaving wordt, gedachten een gevangenis en je lichaam de prijs…
Ze is een van de deelnemers aan het programma Het Voedselgevecht, dat vanaf 25 oktober 2018 in vier afleveringen wordt uitgezonden op NPO3 . De avond tevoren vertelt ze hierover in RTL Late Night.
Hilde studeert Social Work, waarbij het haar droom is om later als ervaringsprofessional aan het werk te kunnen en daarnaast tv-programma’s te maken. Ze sport nog steeds fanatiek (boksen en hockey), maar om zichzelf te beschermen beperkt ze dit tot maximaal drie keer per week. Hilde is nog niet van haar eetstoornis af, maar zet steeds meer stapjes in de goede richting, zodat ze weer vaker onder de mensen is, wat ze fijn vind maar ook nog heel spannend omdat ze er zo lang tussenuit geweest is.
Er is nog een hele weg te gaan. Hilde is in behandeling bij Human Concern, een kliniek voor eetstoornissen. De focus ligt nu voornamelijk op traumabehandeling, waarbij ze haar motto voor ogen houdt: ‘Herstel is mogelijk!’
Mijn mening
Ik lees erg graag non-fictie boeken, al moet ik eerlijk zeggen, dat dit de eerste keer is dat ik een boek lees over een eetstoornis. Dus ik was erg benieuwd hoe dit boek me zou bevallen.
Ik begon te lezen, en ik merkte dat ik al vrij snel helemaal in het verhaal zat. Wat meteen opviel is dat Hilde een indrukwekkend verhaal vertelt.
Hilde is een veelbelovende hockeyster. Hierdoor traint ze fanatiek. Haar trainer steunt haar hier ook in. Echter dan gaat haar trainer te ver en misbruikt haar. Dit zorgt ervoor dat Hilde nog meer moeite voor alles moet doen en hierdoor langzaam in haar eetstoornis verdwijnt.
Hilde is nog maar 22 en toch kan ze al terug kijken op een ontzettend roerig leven. Ze is als jonge vrouw afgereisd naar Barcelona om daar te trainen als hockeyster. Echter omdat haar leven al zo wordt beheerst door haar eetstoornis loopt dit anders dan verwacht. En Hilde heeft op dit moment naar mijn gevoel nog niet door dat ze een eetstoornis heeft. Het is heel indrukwekkend om te zien hoe open Hilde heeft durven schrijven over haar eetstoornis en de eigen gedachten die ze had. Ze heeft op een duidelijke manier aan gegeven wat er schuil gaat achter een eetstoornis. En dat de eetstoornis eigenlijk alleen het topje van de ijsberg is. En dat er eigenlijk altijd veel meer aan de hand is, waardoor de eetstoornis ontstaat en onderhouden wordt. Dit lees je ook duidelijk in het verhaal van Hilde. Ik denk dat dit echt een boek is voor iedereen die iets over eetstoornissen wilt weten. Hilde heeft dit op zo’n toegankelijke manier geschreven, waardoor het heel duidelijk wordt dat er veel meer speelt dan de eetstoornis. En dat dit niks te maken heeft met slank willen zijn.
Deze recensie is eerder verschenen op Koukleum.nl. | 1pos
|
Op zoek naar liefde bij -30 graden
‘Veelbelovend’ is ze, zegt haar vader. Haar moeder. Haar docent. Maar aan talent om beloften ook daadwerkelijk waar te maken ontbreekt het de 23-jarige Jasmijn. Vanaf het moment dat ze voor een fotografieproject naar Spitsbergen vertrekt, verandert haar leven volkomen.
Alle bessen kun je eten gaat over leven buiten de kaders. Over verlangen naar wat voorgoed voorbij is- en dat wat nooit zal zijn. En vooral over de angst voor verkeerde keuzes. Want welke richting ga je uit als je alle kanten op kunt?
Haar hele toekomst lijkt uitgestippeld, ze moet alleen nog een fotografieproject “doen” in Spitsbergen. Ze moet het eerst even opzoeken, Spitsbergen maar dan pakt ze de koffers en laat vriend en familie achter in Nederland. Jasmijn gaat als een soort “Bridget Jones” het avontuur tegemoet. Ik heb gelachen, kippenvel gehad. Ze switcht heen en weer tussen haar tijd in Spitsbergen naar haar jeugd in Nederland. Soms best lastig want ik wilde alleen maar weten hoe het verder zou gaan. Je begrijpt wel beter hoe Jasmijn in elkaar zit. Het boek leest vlot als een chicklit, opwindend als een avontuur en er zit een vleugje spanning in. De spanning begint als haar vriend uit Nederland via de telefoon bekend dat hij vreemd is gegaan. Gelukkig is daar Lars en ze wordt stapelverliefd. Ze wordt opgenomen in een groep studenten/onderzoekers en voelt zich thuis in het koude land. Ze maakt dingen mee waarvan ze van tevoren echt niet over na had gedacht.
Als een van haar nieuwe vrienden onder een lawine terechtkomt vindt de groep steun bij elkaar. Dan komt het moment dat ze terug naar huis moet, zonder de mooie foto’s want haar camera is stuk. Thuis stelt ze iedereen teleur, haar ouders, haar vriend en haar docent en aan het einde van het verhaal kiest ze voor zichzelf en leg je het boek met een zucht weg. Heerlijk gelezen! | 1pos
|
Ik kan niet anders zeggen dan een ERG goed Boek | 1pos
|
Subsets and Splits
No saved queries yet
Save your SQL queries to embed, download, and access them later. Queries will appear here once saved.