text
stringlengths 4
22.7k
| label
class label 2
classes |
|---|---|
Dit is het verslag van een samenspraak tussen twee Zen georiënteerde denkers. Over de invloed van het denken, en denken over de onderlinge verbondenheid der dingen. Een moeilijk onderwerp, zeker.
Het is een boek dat appelleert aan die zaken waar je op dit moment mee bezig bent, bewust of juist (nog) niet bewust. Het gaat ook over dit moment, je bewust zijn van het nu.
Het spreekt je aan op je eigen denkwereld, stimuleert en verward je. Ongetwijfeld zal je verdwalen, de draad kwijt raken. Ondertussen krijg je een duwtje in een andere denkrichting. Nog lang na het lezen blijven de vragen en opmerkingen doorwerken in je gedachten.
Om steeds weer op te pakken en een stuk te (her)lezen.
Wel doorzetten, het duurt even voor je erin zit. | 1pos
|
Als in 1972 de napalmbom op Noord Vietnam valt is het leven van de dan achtjarige Kim Phuc Phan Tni op slag verwoest.
Kim heeft een leuke onbezorgde jeugd met hardwerkende ouders en acht broertjes en zusjes. Doet het goed op school heeft vriendinnen en de familie belijdt het Caodai geloof en zijn zeer regelmatig in de tempel te vinden.
Bij het bombardement verbrandt een groot gedeelte van haar lichaam. Kim ligt dan drie dagen in het mortuarium en is nog steeds in leven. Dan begint de zware strijd om te overleven,de verschrikkelijke pijnen, de reactie van de omgeving en haar eenzaamheid.
Bij haar geloof voelt zij zich niet meer thuis en zij komt in contact met het christelijke geloof. Regelmatig twijfelend, soms argwanend, niet begrijpend leert zij Jezus kennen en vertrouwd daarna blindelings op Hem.
Zij ontvlucht met haar man het communistische Vietnam en gaat naar Canada waar zij een nieuw leven opbouwen en krijgen hier twee zoons. Haar man en kinderen ervaren ook Gods goedheid en leven hiervoor.
Hoewel haar leven beslist niet over rozen gaat vind zij innerlijke vrede bij de Heer en iedereen wenst zij deze vrede toe. Ieder uur van de dag voelt zij haar brandwonden, maar toch kan zij de daders vergeven en hoopt dat deze personen ook de vrede bij de Heer vinden. Door de lezingen die zij geeft over het bombardement, is ook het vertellen over haar geloof een groot goed geworden.
Een prachtig citaat uit het boek: Wij kunnen de geschiedenis niet veranderen, maar wel de toekomst beter maken door lief te hebben.
Dit boek maakt je klein en laat je nadenken. Wat een prachtige vrouw is Kim, zo puur maar ook heel menselijk met alles wat daar bij hoort.
De cover van het boek staat nog op mijn netvlies als de dag van gisteren. | 1pos
|
Wat een goede serie is dit met Helen in de hoofdrol. Na het lezen van naar bed naar bed wil je gelijk door naar het volgende boek. Kan niet wachten. | 1pos
|
He he eindelijk is Joona Linna weer terug en wat is het fijn om weer over hem te lezen. Joona Linna is inmiddels een goede oude bekende geworden en het is fijn om te lezen dat het goed met hem gaat. Saga Bauer, reeds bekend uit eerdere boeken, vraagt hem om hulp bij een ingewikkelde zaak. Joona`s kennis en expertise dringend nodig in het onderzoek. Saga heeft in Jager een meer gelijkwaardige rol ten opzichte van Joona, Lars Kepler lijkt te beseffen dat ze samen een briljant speurdersduo zijn. Jager is het zesde deel in de serie rond Joona Linna en we komen steeds meer over hem te weten. Was hij eerst een vlak karakter, nu lezen we zelfs over zijn persoonlijke gevoelens.
In iedere taal is et wel een aftelversje, in Jager spelen de konijntjes de hoofdrol:
" Ten little rabbits all dressed in white,
Tried to go to Heaven on the end of a kite
Kite string got broken, down all fell
Instead of going to Heaven , they went to....
Nine little rabbits... etc""
Een onbekende moordenaar heeft besloten om tien personen te vermoorden , lang is onduidelijk wat hun link en de beweegredenen van de "jager" zijn. Lars Kepler laat de lezer uiteraard lang in spanning en niets is wat het lijkt. Via vele verrassend originele kronkels wordt je als lezer gedwongen mee te denken en verbanden te leggen tussen de gekregen informatie en gebeurtenissen. Heerlijk om te lezen en mee te denken. Ze gooien er nog een schepje bovenop in de laatste 100 pagina`s en trekken alle registers open om de lezer te verrassen. Echt genieten was het weer.
Jager en ook eerdere boeken van het duo Lars Kepler is zeker niet voor tere zieltjes. Geen detail wordt geschuwd over de daden va n de moordenaar. Alles wordt beschreven, bloed en gruwelijkheden zijn volop aanwezig, maar altijd functioneel. In die details zit uiteindelijk een deel van het plot verstopt. Denk niet teveel aan het beeld van een lief klein konijntje, want de moordenaar heeft duidelijk andere gedachten. In het Zweeds heet het boek ook niet voor niets de Konijnenjager.
Het is gelukkig al toegezegd dat het volgende boek van Lars Kepler weer een Joona Linna wordt, maar een jaar wachten gaat wel weer lang duren....Kortom ik heb van de eerste tot de laatste bladzijde genoten. | 1pos
|
Anke Kranendonk heeft met haar novelle Weinachtsoratorium (een prozaverhaal van beperkte omvang) ons stof tot nadenken gegeven. Ondanks dat het mooi uitgevoerde boekje in hardcover maar 91 bladzijden bevat.
Het verhaal start met Helle die in een voor haar nieuw koor met alleen maar leden op hoge leeftijd het Weinachtsoratorium leert te zingen. De dirigente heeft er een hele kluif aan en Helle doet heel goed haar best. We volgen Helle in de uitvoering en haar beleving van het muziekstuk. Haar echtgenoot en zoon zullen in de zaal zitten en vooral voor haar echtgenoot Frank wil Helle een hele goede uitvoering geven. Echter na afloop van het muziekspectakel kan ze Frank niet vinden. Als ze hevig verontrust naar huis fietst, treft ze Frank al wijn drinkend en chips etend op de bank aan. Helle eist een verklaring, maar de verklaring die ze krijgt begrijpt Helle niet. Ook tijdens een uitje, waar Frank niet mee naar toe gaat, ondanks eerdere toezegging en het verplichte etentje bij de zus van Frank wordt het Helle niet duidelijk. Pas in het laatste hoofdstuk wordt helder wat aan het weglopen van Frank vooraf ging. De vanzelfsprekendheid waarmee men denkt voor een ander en doet voor een ander wordt van een andere kant belicht. Een novelle met een boodschap. | 1pos
|
Yuval Noah Harari is in staat om heel eenvoudig de geschiedenis van de mensheid uit te leggen.
Uiteraard kun je niet alles uitleggen in 445 pagina. Het is alleen de basis. Toch geeft deze basis mij een beter kijk op de individuele geschiedenis, de huidige milieu en sociale problemen. Waarom Nederland in 80-jarige oorlog zo succesvol was tegen het machtige en rijke Spanje. Dat de nationale cultuur van elk land waar zo vaak over gaat in allerlei discussies eigenlijk niet bestaat.
Aan de andere kant worden niet alle beweegredenen uitgelegd en onderbouwt, Maar ja het boek heet ook de kleine geschiedenis! | 1pos
|
Een Klassieker met grote ‘K’ is dit laatste werk van de grote Vlaamse auteur Willem Elsschot en tevens het sluitstuk van de nieuwe Elsschot-uitgaven van uitgeverij Polis. Elsschot schreef dit boek in 1946 maar laat het plaatsvinden in 1938, vlak voordat de Tweede Wereldoorlog zou uitbreken, en dit al zeer duidelijk wordt in het straatbeeld van toen.
Drie Afghaanse zeemannen zijn aangemonsterd in Antwerpen, en Frans Laarmans, Elsschot’s alter ego, wordt op hen attent gemaakt door de eigenaresse van een winkel waar hij zijn krant koopt en hem wijst op drie ‘rijstkakkers’die voor haar zaak staan. Laarmans op zijn beurt noemt hen zijn ‘zwartjes’ op een vriendelijkere doch nog paternalistisch aandoende wijze voor onze tijd. Later zullen ze in een Antwerps politiebureau zelfs uitgescholden worden voor ‘bloody nigger’ en ‘zwarte piet’. Van een actueel boek gesproken… Afghanen die als zwarten worden bestempeld, nu zouden we er trouwens niet meer aan denken.
De welbekende zoektocht naar Maria Van Dam, Kloosterstraat 15 (naam en adres zijn gekrast op een kartonnetje die de heren aan Laarmans tonen) wordt aangevat. Laarmans vindt in hun odyssee een excuus om opnieuw zoals zo vele avonden niet op huis en moeder de vrouw toe te gaan. Op dezelfde schertsende en ironische toon van Elsschot die we zo goed hebben leren kennen uit zijn voorafgaande werken, wandel je mee met hen door de stad Antwerpen, en voel je hun teleurstelling als ze telkens op een verkeerd adres uitkomen. Maria blijkt een fata morgana of eerder een onbereikbaar ideaal te zijn. De tocht ernaartoe blijkt belangrijker. Tenslotte komen ze in het café van Kortenaar terecht waar ze de staat van de wereld opmaken: hoe Laarmans er het christendom probeert uit te leggen in zijn krakkemikkige Engels, is bijzonder hilarisch. De drie grote thema’s liefde, religie en politiek komen aan bod in dit vreemd aandoende maar toenadering zoekende gesprek. Die drievuldigheid duikt zo altijd weer op…
De drie wijzen uit het oosten, die naar (de heilige) Maria zoeken, en een ster, hun gids Laarmans, volgen. Velen weten wel weg met de duidelijke symboliek uit het boek, Elsschot komt er zelfs mee weg om dit in zijn novelle zélf te relativeren: ‘Nu kan Maria ieder ogenblik verschijnen, want in de grot van Lourdes is het wonder ook gebeurd.’ Op deze manier herken je de echte meester.
Toch is Elsschot bij uitstek een auteur die een heldere en zakelijke schrijfstijl heeft, en normaal gezien ook neerschrijft wat hij bedoelt. Hier kunnen symbolenzoekers en de nuchtere lezers die alleen kijken naar wat er echt staat, oneindig met elkaar over blijven discussiëren. De sterkste boodschap die dit verhaal ook vandaag naar voren kan brengen, is toch diegene die hij zelf schreef jaren na de verschijning van Het Dwaallicht in een brief:
'Ik heb in dat boekje in het licht willen stellen dat mensen van zéér verschillende stand, godsdienst, ras en kleur broederlijk met elkaar kunnen omgaan en vriendschap sluiten.'
In een korte novelle op dergelijke precieze wijze uit de doeken doen wat zijn kijk op de maatschappij was, het is niet velen gegeven. Nadien is zijn meesterlijke pen jammer genoeg blijven zwijgen. En niet onaangekondigd overigens.
'En opnieuw aan Ali denkend, schiet mij een liedje uit mijn jeugd te binnen:
Adieu, adieu,
I can no longer stay with you
I hang my harp on a weeping willow-tree
and may the world go well with thee.'
Willem Elsschot liet ons een prachtig en overzichtelijk oeuvre na, om te lezen en te blijven herlezen, om te genieten van zijn onovertroffen stijl, zijn heldere taalgebruik, zijn humor, zijn boodschap en zijn intensiteit. | 1pos
|
Ben begin dit jaar in dit boek begonnen en ongeveer halverwege heb ik het niet meer ingekeken. In mijn vakantie verder gaan lezen en vrij snel zat ik er toch weer in. Het einde was zo gruwelijk dat ik af en toe even om me heen moest kijken om terug op aarde te komen. Je weet eigenlijk wel wat er gaat komen, en toch trekken de rillingen over je rug. Zeer beeldend geschreven. Vooral de laaste 150 pagina's zijn super. | 1pos
|
Barr's alter ego, Anna Pigeon, is pas weduwe geworden en ontvlucht New York om als parkranger aan de slag te gaan in de woestijn van West-Texas. Een van haar collega's wordt dood teruggevonden op een afgelegen plek in het nationale park. De vermoedelijk doodsoorzaak is een aanval van een poema. Dit speelt heel erg in de kaart van de boeren uit de buurt. Hun veestapel is al meerdere keren uitgedund door ronddolende poemas. Dit ongeluk kan er dus toe bijdragen dat de jacht op de roofdieren geopend wordt. Maar Anna gelooft niet in een ongeluk. Zij heeft het lijk van Sheila Drury gevonden en ontdekt aanwijzingen die op moord duiden. Anna die bij haar mede-parkopzichters bekend staat als 'superwoman' trekt op onderzoek uit, met gevaar voor eigen leven...
De boeken van Barr zijn stuk voor stuk een plezier om te lezen. Ze zijn telkens gelardeerd met interessante beschrijvingen van de uitgestrekte natuur in Amerika's nationale parken. Maar ook de misdaadelementen worden goed uitgewerkt. Ook het hoofdpersonage, Anna Pigeon is realistisch neergezet. Ze zit trouwens midden in een identiteitscrisis : 'ben ik nou wel of niet lesbisch !?' Gelukkig heeft ze haar zus, Molly, een New Yorkse psychiater die haar bij tijd en wijlen telefonische steun geeft. Gesprekken die soms heel komisch verlopen. Een hele leuke pagerturner. | 1pos
|
Het speelt zich af in het heden en verleden ondanks de wisseling is het niet storend of onlogisch. Ik heb van het verhaal genoten van begin tot eind.
Tommy verhuist op acht jarige leeftijd met zijn moeder naar Hollywood. Zijn moeder breekt door als actrice en word verliefd. Ze beleven echter maar effe geluk. Hij raakt verbitterd en reageert zijn frustraties af op haar. Voor haar eigen veiligheid vlucht ze met tommy samen naar familievriend Cal naar monthana. Zo kan zij haar zoon de liefde geven die hij verdient na al die jaren. Tot dat ze voorgoed wil gaan en voor een grote verassing komt te staan.
Het verhaal is een zoektocht naar liefde, identiteit en over de onvolmaaktheid van helden en ouders, en het verwoestende effect van familiegeheimen. | 1pos
|
Als ik ridders van de ronde keukentafel als kind gelezen had, dan was het ongetwijfeld mijn favoriete boek in de hele wereld geweest. Dat is het nu ook, een soort van, maar omdat ik het op iets latere leeftijd heb ontdekt, moeten we nog maar zien of het ook over zoveel jaar nog in mijn herinneringen gegrift staat (ongetwijfeld wel). Maar daardoor ben ik elke keer als ik een boek van Mark Tijsmans in mijn handen heb, wel ongelooflijk blij!
Dat was niet anders met het eerste deel van deze serie. Deze stond al langer op mijn verlanglijstje en een signeersessie van Mark Tijsmans op de boekenbeurs was natuurlijk het perfecte excuus om het eindelijk een keer mee te nemen. En dus ben ik er gisteren in begonnen met als doel het ook meteen helemaal uit te lezen. Door de aanhoudende regen die me van kostbare leestijd onderweg beroofde is dat niet helemaal gelukt, maar gelukkig heb ik een interne wekker op half 7 staan en had ik dus tijd genoeg om het boek vanochtend uit te lezen.
En wat een heerlijk fantasie boek is het! Net als alle andere boeken van Mark Tijsmans is het een echt familieboek. Ik kan me voorstellen dat ik dit voor zou lezen aan een kind van 7, dat mijn nichtje van 12 zichzelf er helemaal in verliest als ze het leest en ik heb er zelf ook ongelooflijk van genoten!
Mark Tijsmans combineert alles wat je in een boek maar zou willen op een magistrale manier: We hebben oude volwassenen die in raadsels spreken, dappere kinderen die heel goed voor zichzelf kunnen zorgen, heel veel humor, maar ook wat triestere dingen zoals moord en mishandeling. Dit alles wordt overgoten met een heerlijk sausje van Fantasy, in dit geval kabouters, en een fikse toegevoegde dosis avontuur.
Als je dit boek als volwassene leest, is het wel goed in je achterhoofd te houden dat het een familieboek is. Dat wil zeggen dat de personages niet al te gecompliceerd zijn en er niet altijd sprake is van nuance en heel veel diepgang. Toch weet het boek van begin tot eind te boeien en blijft het continu interessant. Als lezer weet je meer dan alle individuele personages en dat creëert een bepaalde spanning waardoor je de bladzijdes om blijft slaan.
Ik kijk nu al uit naar mijn volgende Mark Tijsmans boek! Ik heb dit echt ongelooflijk gemist... | 1pos
|
Ik ben een grote liefhebber van (auto) biografieën of historische verhalen.
Het boek “Zieleneiland” is totaal iets anders. Het verhaal heeft mij vanaf het begin tot en met de laatste zin gefascineerd en mijn fantasie geprikkeld. Een paar avonden nam de auteur mij mee naar het voorportaal van het Hiernamaals, waar zich een bijzonder liefdesverhaal afspeelde.
Het boeiende verhaal raakte mij en wat kan de auteur spelen met taal.
Een aanrader! | 1pos
|
Kleine moordenaar is een bloedwetten-bronvertelling.
Midden in het scheepskwartier van Hofstedes is de twaalfjarige Rafaël getuige van een moord. Hij ziet een gemaakte hoge oom bloed drinken bij een slachtoffer. Rafaël wil niets liever dan verlost worden van zijn tirannieke vader. Deze hoge oom kan het antwoord zijn op al zijn gebeden. In hem denkt hij zijn leermeester gevonden te hebben. Enkel loopt alles niet zoals hij gehoopt had.
Mijn mening:
De bloedwetten lonken al een tijdje naar me. Toen Sophia Drenths vroeg of ik mee wilde doen met de blogtour heb ik dan ook niet geaarzeld. En ik heb er absoluut geen spijt van.
Kleine moordenaar vertelt het verhaal van de wedergeboorte van Ravàn. Rafaël wordt door zijn vader mishandeld op alle mogelijke manieren.De haat in hem groeit steeds verder. Hij wil zijn vader dood…
Sophia Drenths gooit je direct in het verhaal op het moment dat de eerste moord gebeurd. De gemaaktehoge oom die een mens vermoord. Rafaël is er getuige van. Je ziet alles vanuit zijn ogen gebeuren en daarna zie je langzaam een gedachte vorm krijgen. Zijn oplossing: het doden van zijn vader en de gevolgen die sommige dingen hebben.
Zeker owv het beperkte aantal blz is het boek moeilijk weg te leggen. De spanningsopbouw blijft doorlopen en je begrijpt waarom Rafaël de keuzes maakt die hij maakt. Waarom hij een gemaakte wil worden.
Het neemt je mee door de moeilijke weg. Dat alles niet gaat zoals je gehoopt had en dat je niet zo snel als gewenst bekomt wat je gewenst hebt. Soms kom je ergens niet voor in aanmerking. Zeker niet op dat moment….
Hoewel het verhaal een bronvertelling is kruip je dit in de huid van Rafaël. En je leert de wereld kennen ook zonder dat je de andere boeken gelezen hebt. Hierdoor is kleine moordenaar zeker als afzonderlijk boek te lezen.
Eindoordeel
Kleine moordenaar was een stap naar een andere wereld en een andere tijd. Een begin van een avontuur waar ik zeker verder in wil lezen. Sophia heeft een aangename schrijfstijl en ik ben dan ook zeer benieuwd naar de bloedwetten zelf. | 1pos
|
‘De meisjes’ is het hype-debuut van Emma Cline, de grote vraag die dan ook centraal stond in de Hebban Leesclub was of het een terechte hype was of niet. Ik ben in ieder geval blij dat ik het gelezen heb, al zaten er wel nog wat schoonheidsfoutjes in.
Evie is 14 en voelt zich compleet niet op haar plaats in dit leven, het zijn de jaren zestig in de Verenigde Staten en terwijl haar ouders gebruik maken van de nieuw verworven seksuele vrijheden probeert Evie zichzelf te vinden en geliefd te worden. Nadat de broer van haar beste vriendin Connie het dorp ontvlucht en Connie haar niet meer als vriendin wil besluit ze toenadering te zoeken tot Suzanne. Een meisje van 17 dat ze een keer in het park heeft gezien. Evie is helemaal weg van Suzanne en heeft alles voor haar over. Suzanne blijkt bij een sekte te zitten en Evie gaat steeds vaker mee naar Russel en zijn meisjes. Een sekte die draait om verering van Russel, die slechte liedjes schrijft, samen drugs gebruiken en gezamenlijke bezittingen.
Het volwassen perspectief in het boek voegt jammer genoeg weinig toe, Evie lijkt weinig geleerd te hebben van vroeger, maar haar gesprekken met het meisje met wie ze 24 uur in een huisje zit laat zien dat er weinig veranderd is voor jonge vrouwen. Jonge vrouwen worden niet serieus genomen, soms niet genoeg geliefd en ze nemen vooral elkaar continu de maat, waardoor ze zichzelf en elkaar ondermijnen. Het boek is verassend licht geschreven, de lange hoofdstukken nodigen uit tot doorlezen en het boek maakt echt indruk bij het lezen. En de vraag blijft, zal Evie mee doen aan ‘het gruwelijke’ waar het hele boek naar verwezen wordt en als ze het niet doet, waarom dan niet. | 1pos
|
‘Deze keer – en dat meen ik echt – is het over en uit voor Lara Jean.’ Het zijn Jenny Hans verdrietige laatste woorden in Veel liefs, Lara Jean. Het derde boek in de ‘P.S. I Love You’-serie, vertaald door Ellis Post Uiterweer en Anna Post Uiterweer, bevat dezelfde sprookjesformule als eerdere delen, maar onderscheidt zich: het verhaal is nét iets unieker en wordt boeiender uitgewerkt dan eerdere delen. Het derde deel tikt dan ook met recht de vier sterren aan.
Zoals de lezer weet heeft Lara Jean een relatie met de superknappe Peter. Haar leven lijkt helemaal geweldig. Ze zit in haar laatste jaar en zal volgend jaar, zo hoopt ze, net als Peter naar de Universiteit van Virginia gaan. Daar zullen ze samen gelukkig worden. Het noodlot gooit echter roet in het eten. Lara wordt niet toegelaten tot de universiteit en zal haar heil moeten zoeken bij een andere universiteit: William en Mary. Ze moet haar beste maatje achterlaten en haar eigen boontjes gaan doppen.
Tegelijkertijd verandert er thuis een en ander. Zus Margot zit nog steeds in Schotland en Lara’s kleine zusje blijft lekker thuis. Vader is tot over zijn oren verliefd op de buurvrouw en besluit in een gekke bui dat hij met haar wil trouwen. Vanaf dat moment lijkt Lara’s leven voller dan vol: het jaar halen, een nieuw leven op een universiteit starten en de bruiloft plannen. En, de relatie met Peter redden.
‘Mijn zusje en ik zijn tegelijkertijd verliefd, en nu kunnen we het over onze gevoelens hebben. Is dat niet fantastisch?’ Vanaf de eerste bladzijde straalt Veel liefs, Lara Jean een hoog meisje-meisjegehalte uit. Een überzoetsappige start waarbij liefde, geluk en romantiek duimendik op het verhaal liggen, nodigt de lezer uit tot verder lezen. Welgevormde dialogen en gedetailleerde beschrijvingen van gevoelens, gebeurtenissen en gedachten helpen daarbij. Bij vlagen is Han te uitleggerig van aard: ‘Dat denk ik eigenlijk ook. Dus besluit ik deze ruzie voorlopig maar uit te stellen.’ Voor grote problemen zorgt dat echter niet. Het taalgebruik is uitermate geschikt voor een meeslepend verhaal dat de lezer van A tot Z zal boeien.
Het verloop van de plot zorgt voor minder winstpunten. Net als in eerdere delen is de plot in Veel liefs, Lara Jean zeer voorspelbaar en oppervlakkig. Lara’s leven verloopt zoals het leven van vele verliefde laatstejaarsmeisjes; hoge bergen en diepe dalen. Al snel weet je dan ook dat het geweldige leven van Lara niet zo zal gaan zoals zij het hoopt. Hoe het wel verloopt, kun je bijna raden.
Daarbij zijn ook de reacties van de soms zeer archetypische personages voorspelbaar. Peter, Lara Jean en haar vader handelen volledig volgens de vastgestelde rollen. Ze zijn voor de lezer dan zeker ook niet vernieuwend of geheel interessant, ook al houden ze met hun reacties het verhaal lopend en zorgen ze voor leedvermaak en de broodnodige wendingen.
Toch scoort Veel liefs, Lara Jean punten. Het is het aantrekkelijke, doch herkenbare verhaal waarin leedvermaak de boventoon voert dat de lezer kan bekoren. Tegelijkertijd zijn het ook de archetypische personages die, juist vanwege hun voorspelbare gedrag, het verhaal aantrekkelijk maken. Lara’s vader is overbezorgd en zeer beschermend, Peter is op-en-top romanticus (bij vlagen dan) en Lara is de onzekerheid zelve. Haar twijfels zorgen ervoor dat het verhaal onverwacht en verwacht wendt en dat ze zichzelf meerdere malen onbedoeld in de problemen werkt.
Meer dan in andere delen werkt Han Lara’s verhaal uit. Waar het makkelijk scoren was om haar leven op de universiteit te beschrijven, kiest Han ervoor haar leven in het laatste schooljaar uit te diepen. Op die manier wordt Veel liefs, Lara Jean het ultieme liefdesverhaal dat bij menig lezer het hart sneller zal laten kloppen en scoort het net wat beter dan eerdere delen. Lara Jean wil je niet meer loslaten. Helaas beslist Han anders. | 1pos
|
Auteur Willem Schoorstra laat Hadagrim, bloedbroeder en spion van Redbad, koning van de Friezen, verhalen over diens strijd tegen de overheersing door de Frankische vorsten. De gebeurtenissen spelen zich af aan het einde van de Merovingische heerschappij , tussen 680 en 720. Een tijd waarin de wereld zoals wij die nu kennen, vorm begint te krijgen.
"Hadagrim ben ik, zoon van Egisgar, zoon van Hadagrim Berentand. Maar ook Raaf, de naam door Redbad mij gegeven. Zijn boodschapper ben ik geweest, de raaf die het nieuws uit het Noorderrijk en Zuiderrijk vergaarde en in zijn oor fluisterde. Heel mijn leven heb ik naast de koning gestaan, in tijden van oorlog en in tijden van vrede. Van dichtbij heb ik meegemaakt hoe groot, machtig en vrij het Friese volk onder zijn leiding is geworden. Nooit of te nimmer heeft het verleden een koning als Redbad gekend, en zijn naam is groot onder de hemel. Toch was hij een mens als andere mensen. En ik, Hadagrim, zoon van Egisgar, zal het leven van Redbad Koning op schrift stellen, alle eervolle en dappere daden; maar ook zijn buitensporigheden, waar ik het niet mee eens kon zijn. Zoals het geweest is zal het worden beschreven, ook mijn eigen aandeel in de geschiedenis van ons land. En dat aandeel is, evenals dat van Redbad, niet alleen maar eerlijk en door roem omgeven. Zeker, nu ik op mijn leven terugkijk, benauwen mij de donkere en verborgen daden. In dit geschrift wil ik daar ook rekenschap van geven.”
Het verhaal van Hadagrim geeft een inkijkje in de Frankische wereld en de continue strijd om de macht en de pogingen het christendom uit te rollen over Europa.
Aan de ene kant het Frankische Rijk, waar intriges en moordpartijen aan de orde van de dag zijn in de strijd om de macht. Aan de andere kant het Friese Rijk, dat zich destijds langs de kust uitstrekte van de lijn Gent – Brugge in het zuiden tot Bremen in het Noorden. Het Friese Rijk weigerde zich te onderwerpen aan de Frankische vorsten. Onder leiding van de gekozen koning Redbad streden de Friezen voor hun vrijheid. De vrijheid oude goden te eren, de vrijheid zonder beperkingen te reizen en handel te drijven; te wonen in een land waar de wetten voor iedereen gelijk zijn.
De keuze voor Hadagrim als verhalenverteller is een interessante keuze. Het maakt dat de lezer een beschouwende rol krijgt en langs de zijlijn blijft als de geschiedenis zich ontrolt.
De historische feiten zijn als uitgangspunt genomen en verweven met legenden over de Friese koning Redbad. Het resultaat is een uiterst leesbare, in beeldende taal geschreven roman, over een bepalende periode in de Europese geschiedenis. Het is geen roman die vlot wegleest, maar een indringend verhaal over broederschap, vaderlandsliefde, de strijd om het behoud van vrijheid, de eigen cultuur, de eigen godsdienst en tegen de overheersing door een ander volk.
Een zeer interessante aanvulling op onze geschiedenisboeken. | 1pos
|
Twee mensen die voor elkaar bestemd zijn, lopen elkaar steeds mis.
Super luchtig en verrassend verhaal. | 1pos
|
Lieve Cinder,
Er is zoveel dat ik jou zou willen zeggen, toch beperk ik me in deze brief tot het cruciale. Wat ben je een topwijf! De manier hoe jij in het leven staat. Het leed dat je moet doormaken met je stiefmoeder en je stiefzussen wens je niemand toe. Het feit dat jij altijd hard moet werken, terwijl je 'moeder' jouw geld uit geeft. Het feit dat je niks kan en mag doen, omdat je 'maar een cyborg bent' roerde me soms tot tranen. Niemand gun je het leven dat jij had.
Wat was het dan ook fijn om te lezen dat je een ontsnappingspoging zag. Eerlijk is eerlijk, hoe dat af zou lopen, zag ik al ver van tevoren aankomen, maar dat was niet erg. Je bleef hoop houden om door te gaan. En dat was mooi, ook voor mij als lezer. Want wat jij mij leerde, lieve Cinder, was dat hoe zwaar het leven soms ook kan lijken, er is altijd ergens wel een lichtpuntje. Dat is mooi. En zette mij soms echt aan het denken.
Lieve Cinder, wat leefde ik mee met jouw problemen, je angsten en vooral ook de boosheid die je voelde. Al vanaf de eerste pagina was je voor mij meer dan alleen een cyborg. Je hebt moreel gevoel en laat je niet leiden door wat anderen van je willen. Je denkt aan je medemens en je probeert te redden wie je redden kan. Lieve Cinder, dit maakte je een heldin voor mij.
Nee, niet een heldin, maar leidster. De keuzes die je maakt, laten zien dat jij naast de prins hoort te staan. Natuurlijk, we weten allemaal dat dit ooit zal gebeuren, het verhaal van Cinderella is bekend. Maar de weg ernaartoe is voor jou een bijzonder zware. Ondanks dat ik nog niet weet hoe je er komt, steun ik je bij alles wat je nog zult moeten doorstaan. Want, lieve Cinder, niet Levana, maar jij hoort op de troon.
Lieve Cinder, geef niet op. Weet dat je bijzonder bent en meer krachten hebt dan de gewone mens. Lieve Cinder, vergeet deels dat je cyborg bent en dat andere, maar vergeet niet dat jij de wereld kunt redden van het Maanvolk door de persoon die je bent. Lieve Cinder, ga ervoor. Ik zie je in deel 2, Scarlet! | 1pos
|
In de roman De nachtegaal hanteert schrijfster Kristin Hannah een toegankelijke schrijfwijze. Het boek is daardoor geschikt voor een zeer breed publiek.
Het is een sterk geromantiseerd verhaal over twee zussen, hun drang naar vrijheid, opoffering en wilskracht tijdens De Tweede Wereldoorlog in Frankrijk.
Vianne, de oudste, met haar dochter Sophie wacht in de buurt van Tours op berichten van haar man Antoine, hij zou in Duitsland als krijsgevangene zijn opgepakt. De Duitse officier Beck die bij haar is ingekwartierd bied haar onbedoeld bescherming. Ze heeft het gevoel eerder haar jonge zusje Isabelle te hebben verraden en later haar beste Joodse vriendin. Hoe kan ze omgaan met schuldgevoelens die haar voortdurend kwellen. Gaat ze de oorlog overleven?
Isabelle, het kleine zusje, vertoont ‘courage’. Zij vertrekt naar Parijs en komt doelbewust in aanraking met het verzet. Ze volgt haar grote voorbeeld Edith Cavell, heldin uit de Grote Oorlog, ze onderneemt moedige tochten over hoge bergpassen in de Pyreneeën, zou zij de strijd volhouden?
De nachtegaal is een meeslepende geschiedenis, misschien wat uitvergroot, misschien niet helemaal volgens de feitelijke gebeurtenissen, maar mijn God, Kristin Hannah weet wel het hart te raken. | 1pos
|
Miriam Guensberg (1950) is zowel schrijfster als filosofe en dochter van een Pools-joodse vader. Haar boeken werden meermaals genomineerd voor de Libris Literatuurprijs. In haar nieuwste roman Ooit stelt ze de wantoestanden tijdens de Tweede Wereldoorlog scherp aan de kaak, ze doet dit evenwel via een ongewone invalshoek. Het zoeken naar hoopvolle momenten speelt in haar boeken een belangrijke rol. Op haar site vermeldt ze dat ze bij het schrijven levensvragen herneemt, waarbij ze zoekt naar de kern en de drang om de waarheid te achterhalen, zonder de grilligheid van het lot geweld aan te doen.
70 jaar na de bevrijding blijft deze verschrikkelijke tragedie van de voorbije eeuw nog steeds bij ontelbare families nazinderen. In Ooit vertelt Guensberg het verhaal van Ben Salomon, een hedendaagse journalist. Na het overlijden van zijn filantropische grootmoeder vindt hij in haar kluis een envelop met het ijzingwekkende levensverhaal van Ewa Kosinsky, een voor hem onbekende vrouw. Het drama van Ewa en haar zus Zofia die tijdens de Tweede Wereldoorlog gevangen zaten in het vrouwenstrafkamp van Oberlangen. Deze veel te jong gestorven Poolse vrouwen hebben nooit de hoop op een betere wereld willen opgeven. Hun levensverhaal raakt Ben Salomon erg diep; hij besluit om zijn leven voortaan over een andere boeg te gaan gooien. Tevens moet hij voor zichzelf op zoek naar echte liefde.
"Aan de eenzaam stervenden, dacht hij, wier einde bij leven al vergeten wordt door orde van de dag. Hij dacht aan massagraven, aan mannen, vrouwen, kinderen op de vlucht voor redeloos geweld. Wie vertelde ooit hun verhaal? Zou dat niet een taak voor hem zijn? Het verhaal laten ontkiemen in een ander tijdsgewricht? Nee, hij kon echt niet meer terug naar zijn oude, veilige bestaan."
Deze roman sluit qua thematiek gedeeltelijk aan op haar vorige boek Poolse tranen, maar staat volledig op zichzelf als roman. De personages in Ooit zijn dan wel verzonnen, toch worden ze in realistische en historische situaties neergezet. De ogen van Ben Salomon gaan eindelijk open wanneer hij wordt geconfronteerd met de pijnlijke gebeurtenissen en situaties die oorlogsslachtoffers en vluchtelingen moeten ondergaan. Vanaf dan wil hij nog maar één ding in het leven: zich voor de volle honderd procent inzetten voor deze slachtoffers. Het dramatische levensverhaal van Ewa en Zofia, vermengd met de onbezorgde levenswandel van een eigentijdse journalist, vloeien in deze diepmenselijke roman harmonieus samen. Prachtig uitgeschreven in een vlotte schrijfstijl, waarbij Guensberg met hart en ziel het verhaal neerzet.
Een erg bruuske aanvaring tussen heden en verleden. De vreselijke aanslag in Parijs op het hoofdkantoor van Charlie Hebdo viel midden in het schrijfproces van dit verhaal. De auteur bevestigt dat dit de actualiteit van haar nieuwste boek nogmaals op scherp zette, zodat ze de noodzaak voelde om dit drama in Ooit een plaats te geven.
Dit boek gaat over een geschiedenis die geen enkele lezer onberoerd mag en kan laten. Met deze pakkende roman heeft Miriam Guensberg een bijzonder sterk statement neergezet. Wanneer je beseft wat een vluchteling moet ondergaan, dan blijft er maar één mogelijkheid over: helpen! Een mooi en genereus gebaar: de schrijfster schenkt een gedeelte van de opbrengst van dit boek aan de Stichting Vluchteling. | 1pos
|
Na een aanslag in Amsterdam verliest Ralf zijn vriend. Eric was er toevallig niet omdat hij moest werken, daardoor voelt hij zich buitengesloten en verwatert de relatie met zijn tweelingzus Evelien.
Evelien op haar beurt krijgt een nieuwe collega, Lieke. Lieke kent Evelien nog van op school, maar Evelien deelt die herinneringen (nog) niet.
Als die personen zijn op een zodanige manier aan elkaar gelinkt dat je wil blijven verder lezen hoe het precies in elkaar zit.
Ik moest er eerst wat inkomen, dacht dat er meer zou beschreven worden over de aanslag zelf. Dat was het moment dat ik dacht: 'Waar gaat dit verhaal eigenlijk naartoe' Maar ik wou blijven doorlezen. Psychologisch zit het zeker goed in elkaar zonder echt spannend-spannend te zijn.
Door het heen en weer gehop in de tijd moest ik wel mijn gedachten er kunnen bijhouden, maar dat stoorde zeker niet.
Het was een zalig verhaal om te lezen, origineel gevonden met de nodige onderhuidse spanning. De korte hoofdstukken, telkens van uit een anders perspectief maken het vlot leesbaar en maken dat je wil blijven doorlezen. Topper! | 1pos
|
Julia kocht een muziekpartituur in een antiquariaat in Rome. De muziek brengt een heel donkere sfeer in huis en het kost haar veel moeite om het gespeeld te krijgen. Na haar eerste poging komt haar dochtertje, besmeurd met bloed binnen gelopen en de oude huiskat ligt dood op het terras.
Na enkele verwarrende gebeurtenissen is Julia ervan overtuigd dat het muziekstuk kwade krachten bezit. Ze gaat zelf op onderzoek en belandt in Venetië ....
Als boeken reizen waren, was deze citytrip de moeite waard ! | 1pos
|
Bobbie Peers geboren in 1974 in Noorwegen is afgestudeerd op de London International Film School als regisseur en film schrijver. Hij won in 2006 een Palme d'Or voor Sniffer, geschreven en geregisseerd door hemzelf. In 2015 schreef hij het debuut William Wenton en de luridiumdief. Dit is het eerste boek in een serie over code brekende wizzkid William. Als William de moeilijkste code ter wereld kraakt, wordt hij uitgenodigd door een geheimzinnig instituut dat kinderen opleidt tot codekrakers. Maar is hij daar wel veilig? Lezen vanaf ca 10 jaar. Er zit ook een sticker op van de Nederlandse Kinderjury 2017.
De omslag is mysterieus en donker waardoor het onheilspellend wordt.
Mijn man heeft het boek eerst gelezen en vond het goed en daarna heb ik het gelezen. Ach ik was toch in wat anders bezig. Het zijn korte hoofdstukken waardoor het makkelijk weg leest. Het heeft een aantal verrassende wendingen, die ik niet zag aankomen. Je moet natuurlijk niet heel veel verwachten als volwassene, want het is toch een b boek, maar het is een prima verhaal! Ik ben benieuwd naar een volgend deel. Dit boek zal ik zeker aan mijn kinderen geven om te lezen, omdat het een spannend en makkelijk boek is om te lezen! | 1pos
|
Eerst fantasy, vervolgens een roman en nu een heuse detective. Rowling bewijst met dit boek dat ze een veelzijdige schrijfster is.
De verhaallijn zit goed in elkaar, met interessante personages. Ik ben dan ook blij dat er een tweede deel aan zit te komen. | 1pos
|
De Somalische Asad Abdullahi is pas acht jaar oud als voor zijn ogen zijn moeder door rebellen wordt vermoord. Via allerlei omzwervingen woont hij negentien jaar later in Kaapstads meest beruchte township Blikkiesdorp. Schrijver Jonny Steinberg ontmoet hem daar en vraagt of hij zijn levensverhaal wil vertellen om daar een boek over te schrijven. Asad stemt toe, maar wil dat alleen als ze in de auto van Jonny gaan zitten, zodat hij de omgeving in de gaten kan houden.
De vlucht uit Somalië leidt Asad uiteindelijk naar Zuid Afrika, waar hij hoopt op een beter leven.
Het boek beschrijft op een indringende manier het leven van Asad, vanaf zijn achtste jaar en zijn vlucht uit Ethiopië. Al snel komt hij overal alleen voor te staan, omdat hij zijn familie kwijt raakt. Maar het geeft ook een inkijkje in de cultuur van sterke familiebanden. Telkens ontmoet hij mensen die tot zijn clan behoren en hem opnemen als zoon. Om dan te ontdekken dat hij steeds achtergelaten wordt. Je kan zijn verdriet en wanhoop op zulke momenten voelen.
De kracht van dit boek is volgens mij dat Jonny Steinberg een goede mix weet te vinden van een haast klinisch observeren en schrijven én de emoties van Asad zo raak weet te beschrijven.
Ook al kost het vaak moeite het levensverhaal uit Asad te peuteren, Jonny gaat door. Dat doet hij ook, omdat hij graag wil begrijpen waar Asad de moed vandaan heeft gehaald door te gaan en hoop te blijven houden op een beter leven.
Het is hartverscheurend om te lezen hoe vluchtelingen proberen te overleven, ondanks dat zij keer op keer vernederd worden, voortdurend in angst leven, verlaten worden en de dood in de ogen zien.
Veelal stelt Asad zich in een afhankelijke positie, ondanks dat hij ook soms anderen onderhoudt. Asad moet alle beslissingen zelf nemen, maar zijn het wel echte keuzes of laat hij zich leiden door de omstandigheden. Ook de keuze naar Zuid Afrika te vluchten is hem ingegeven door de ontmoeting met een man die daar veel geld verdiende, zonder te onderzoeken of het vrije Zuid Afrika echt wel gastvrij is voor vluchtelingen uit Somalië.
Pas als hij verantwoordelijkheid neemt voor Sadicya en haar zoon kiest hij zelf, en dan is het een keuze die mensen van zijn familieclan hem niet in dank afnemen.
Het is het verhaal van vluchteling Asad. Maar is het ook niet het verhaal van veel vluchtelingen?
Op een bepaald moment vraagt Jonny zich af of de woorden van Asad misschien wel bepaald worden door het verhaal zoals hij het moest brengen om aan papieren te komen.
Dan bedenkt hij: Als ik hem weer van begin af aan zou ondervragen, zou het een heel ander boek worden. | 1pos
|
Annabel Hayer werkt als analist bij de politie in Briarstone. Zij verzamelt en analyseert gegevens die de politie kunnen helpen bij het oplossen van de misdaden die zij onderzoeken. Annabel woont alleen, is kwetsbaar en onzeker en onderhoudt geen sociale contacten anders dan met haar hulpbehoevende moeder. Als zij op een avond thuiskomt gaat zij naar aanleiding van het vreemde gedrag van haar kat op onderzoek uit in het huis van haar buurvrouw waarvan zij veronderstelt dat het leeg staat. Zij ontdekt het in verre staat van ontbinding verkerende lichaam van haar buurvrouw, die ze al maanden niet gezien heeft. Annabel had het idee dat zij was verhuisd.
Annabel ontdekt dat er meer gevallen bekend zijn van mensen die maandenlang dood in huis hebben gelegen zonder dat iemand hen miste. De politie deed er nooit onderzoek naar omdat de gevallen niet verdacht waren. In Briarstone is Colin Friedman op zoek naar eenzame en kwetsbare mensen om hen een uitweg uit hun eenzaamheid te geven.
Elisabeth Haynes woont in Kent in het zuidoosten van Engeland, studeerde Engels, Duits en kunstgeschiedenis aan de universiteit van Leicester en werkt als misdaadanalist bij de Britse politie. Dit werk komt heel goed van pas bij het schrijven van haar boeken. Zij debuteerde in 2011 met de thriller Waarheen je ook vlucht (Into the darkest corner), dat door Amazon UK werd uitgeroepen tot het beste boek van 2011. Alles wat overblijft (Humain remains) is haar derde thriller. Een opmerkelijke thriller die heel mooi geschreven is. Opmerkelijk omdat het in deze thriller niet gaat om wie het gedaan heeft want dat is al vrij snel duidelijk maar om het hoe en het waarom. Het verhaal wordt verteld vanuit twee perspectieven. De eerste is die van Annabel, de onzeker politieanalist die een belangrijke ontdekking doet maar door haar onzekerheid niet zo goed weet wat ze er mee aan moet en die ook nog eens geconfronteerd wordt met het overlijden van haar moeder. Het andere perspectief is dat van Colin Friedman. Een op het eerste gezicht vriendelijke intelligent man die heel goed de gemoedstoestand van mensen kan peilen. Ook een man met uitermate morbide gedachten over dood en ontbinding.
Elizabeth Haynes beschrijft deze twee personages vlijmscherp en dat is een van de grote kwaliteiten van deze thriller. Maar daarnaast besteed zij ook ruime aandacht aan morele kwesties zoals waar houdt hulp bij zelfdoding op en begint moord en hoe komt het dat je in deze snelle digitale wereld in alle eenzaamheid kunt sterven zonder dat het iemand opvalt en zonder dat iemand je mist. Elizabeth Haynes besteedt een paar hoofdstukken aan slachtoffers die postuum het verhaal doen over hun erbarmelijke leven. Dat geeft Alles wat overblijft nog meer diepgang.
Alles wat overblijft is een donkere, goed geschreven psychologische thriller die door de structuur van het verhaal van begin tot einde enorm boeit en waarmee Elizabeth Haynes laat zien dat zij een scherpe kijk heeft op wat er in mensen omgaat en dat ook heel goed op papier kan zetten. | 1pos
|
Een prachtige sequel op het vervolg 'Goede Dochter', met Charlie (Charlotte) en Sam (Samantha) Quin. | 1pos
|
In Tsjip huwt Adele, de dochter van Frans Laarmans, met Bennek Maniewski, een ambitieuse, gelovige Poolse student. De verloving loopt niet van een leien dakje. Hoewel Adele niet gedoopt is en niet gelovig, trouwt ze toch voor de kerk, omdat dat voor Bennek zo belangrijk is. Ze krijgen een zoon: Jan. De trotse grootvader Laarmans noemt hem Tsjip.
In De Leeuwentemmer blijkt het huwelijk van Bennek en Adele geen sprookje te zijn. Ze vragen de scheiding aan. Daarna start het getouwtrek om Tsjip. Dit alles vindt plaats vlak voor de Tweede Wereldoorlog uitbreekt.
In deze ‘eenvoudige familiekronieken’ geeft Elsschot op het eerste gezicht alleen maar een inkijk in het alledaagse leven van een gezin uit de jaren 40, waarin alledaagse herkenbare gebeurtenissen plaatsvinden, zoals opgroeiende kinderen, liefde, huwelijk, kinderen de het nest verlaten, etc. Tegelijk schetst Elsschot een beeld van het Vlaanderen van toen: het traditionele gezin met de man als officiële gezinshoofd en de vrouw die alles draaiende houdt, de positie van het katholicisme in de maatschappij... Daarnaast vind je ook de clash tussen culturen terug in de romans: Polen tegen Vlaanderen, streng katholicisme tegen katholicisme-als-het-moet. En omgekeerde migratie, ook een heikel punt, een Vlaamse die naar Polen trekt, meestal was/is het andersom.
Tsjip/De Leeuwentemmer is een boek met literaire kwaliteit. Elsschots stijl wordt vaak omschreven als zakelijk. Dat klopt deels, in die zin dat hij bondig en rechtuit schrijft, zonder te veel overvloedige uitweidingen. Betrappen op onnodige woorden en uitweidingen zal je hem echter niet. Toch is zijn taal zeker niet altijd droog, kort en bondig. Elsschot maakt veelvuldig gebruik van mooie stijlfiguren en metaforen, diepzinnige quotes, etc. Daarnaast zijn zijn observaties accuraat een indrukwekkend. Hij keek nauwkeurig naar wat er om zich heen gebeurde in de wereld en zette dat op zijn eigen manier op papier. Hij verwijst ook niet letterlijk naar de Tweede Wereldoorlog of naar wat in zijn ogen misloopt binnen de katholieke kerk en de maatschappij van toen. Hij observeerde en schreef voorzichtig en accuraat op wat hij zag en dacht, zonder het er vingerdik op te leggen. Bijzonder knap is dat! En vandaag nog steeds leesbaar, en relevant. | 1pos
|
Echt een eye opener,voor degene die geintresseerd is in eerlijk en betrouwbaar voedsel/eten.
Probeer het ook maar is zoals de hr Groothedde om een tijd weg te blijven uit de supermarkt,mij lukt het ook niet altijd.
Speciaal zaken verdwijnen haast overal,of je moet ze zoeken met een lantaarntje.
Hij schrijft met veel humor,en pakt tegelijkertijd de voedsel producenten aan,hoe wij met zijn allen door hen beduveld worden.
Het boek leest heerlijk weg,en je ogen gaan open,wat betreft de voedselindustrie.
Aanrader. | 1pos
|
Heimwee gaat over André Cabral die 30 jaar nadat hij verhuist is van Brazilie naar Londen zijn herinneringen ophaalt aan Brazilie. Je ziet een kijkje in zijn gedachten en leert het leven van de rijke (blanke) Braziliaan kennen en hoe die omgaan met hun cultuur.
Een oude liefde komt in de herinneringen voor en je ziet mooi terug hoe hiermee omgaat en hoe men eerder met een (on)mogelijke liefde omging.
Het verhaal brengt nog wat onverwachte wendingen en laat je een stuk cultuur van Brazilie zien. De schrijfstijl is makkelijk en daardoor is het boek lastig weg te leggen. | 1pos
|
‘Fixie’ is de bijnaam van het hoofdpersonage uit dit boek. En haar echte naam vertelt ze liever niet. Ze wordt Fixie genoemd omdat ze een tic heeft. Ze heeft de neiging om alles wat niet klopt te ‘fixen.’ Ze leidt een vrij doorsnee leven; werkt in de winkel van haar ouders, heeft een grote crush op de beste vriend van haar broer en woont samen met haar zus en moeder. Als ze de laptop van een de knappe Sebastian redt van een flinke plons water staat hij bij haar in het krijt. Hij schrijft een IOU op een koffie sleeve waarna een ge-heen-en-weer van IOU’s losbarst.
Dit boek heeft alle standaardelementen die je mag verwachten van een romantisch boek. De ‘meet cute’ en een ietwat verknipt maar zeer herkenbaar hoofdpersonage dat zich in een ingedutte situatie begeeft. Al deze ingrediënten zorgen voor een nogal voorspelbaar verhaal. Maar ondanks dat weet Sophie Kinsella toch de aandacht te grijpen en vast te houden.
Een groot deel hiervan wordt veroorzaakt door de schrijfstijl. Kinsella schrijft in korte zinnen die tot de verbeelding spreken. Situaties worden uitgelegd op een manier waarop alles heel goed voor te stellen is, zonder dat het te langdradig wordt of gaat vervelen.
Ook de personages zijn een waar genot in de boek. De problemen waar Fixie zich in werkt en de manier waarop ze reageert maakt dat je al heel snel met haar mee gaat leven. Daarnaast hebben we de lieve, zorgzame moeder, de onuitstaanbare broer en zus en de afschuwelijke ex. Maar de tweede hoofdrol is natuurlijk voor onze prins op het witte paard die charmant, knap, lief en galant is.
Als je niet tegen voorspelbaarheid kan en op zoek bent naar een boek dat heel origineel is, is dit boek waarschijnlijk niets voor jou. Maar als je graag een boek lees waar je lekker bij kunt wegdromen en heerlijk doorheen zweeft is dit het boek voor jou. | 1pos
|
Ik vond het een spannend boek, maar mede omdat het deel 3 uit een reeks was en daarom nogal wat
personen in zich had, uit de eerdere boeken die voorgesteld werden aan de lezers, duurde het voor mij erg lang, voordat het écht spannend werd. Op dat punt werd het een gewéldig goed boek en komt er een ontknoping die je niet verwacht.
Het boek leest heel gemakkelijk en ik heb het graag gelezen voor Crimezone.nl als BUZZZ-boek, waarvoor nogmaals dank. Ik heb hier 4 van de 5 sterren aan toegekend.
Het boek is heel goed te lezen, zonder de andere boeken uit de serie gelezen te hebben. | 1pos
|
Met zijn nieuwste roman wijkt hij flink af van zijn traditionele schrijfwerk. Na vier jaar van minutieus onderzoek en schrijven, komt de Zuid-Afrikaanse auteur Deon Meyer (1958) zijn fans compleet verrassen met een standalone. Neen, dit keer geen Bennie Griessel of andere bekende personages uit eerdere boeken. Koorts is geen echte thriller maar een robuust post-apocalyptisch, spannend verhaal. Een meesterlijke vertelling, waarin de schrijver bijzonder moedig uit zijn vertrouwde comfortzone stapt. De weelde kan echt niet op dit jaar: Meyer is met De vrouw in de blauwe mantel tevens de auteur van het geschenkboek voor de Spannende Boeken Weken 2017. Met rechercheurs Bennie Griessel en Vaughn Cupido in een hoofdrol.
Een uiterst besmettelijke variant van een coronavirus (de Koorts) veroorzaakt bijna de totale uitroeiing van de wereldbevolking. Slechts vijf procent van de mensen op aarde zal de pandemie en haar gevolgen overleven. Willem Storm en zijn dertienjarige zoon Nico overleven de Koorts. Vader Storm wil in de onmiddellijke buurt van de stuwdam bij Vanderkloof een nieuwe leefgemeenschap stichten. Deze locatie is volgens hem uiterst geschikt om hun leven opnieuw op te bouwen. Vanderkloof ligt mooi beschut, er is water en er kan elektriciteit worden opgewekt. Het Amanzi-project is al snel een feit. Is het ginds echter wel helemaal veilig? Zeker niet en het is dankzij het heldhaftige optreden van de jonge Nico dat Willem het aanvankelijk overleeft. Jaren later schrijft de ervaren veertiger Nico - in een erg uitgebreide terugblik - zijn memoires. Vooral de moord op zijn vader blijft na al die jaren fel aan hem knagen.
In ruim 540 pagina’s en 120 korte hoofdstukken stort Meyer zich op een wereld die een nieuwe heropstart nodig heeft. Hij wordt hierbij flink geholpen door zijn hoofdpersonages Willem en Nico Storm. De belangrijkste karakters worden afzonderlijk voorgesteld en nadien in korte passages aan het woord gelaten. Het Afrikaanse landschap komt helemaal tot leven.
Koorts is dan wel geen thriller, toch is de opgebouwde spanning steeds wel ergens – zij het onderhuids - aanwezig. De klemtoon ligt veel meer op een menselijke benadering van een vader-zoon relatie, een verhaal over overleven na een apocalyps. Emoties, gedetailleerde karakterschetsen, menselijke verhoudingen en waardes, moorden en misdaden. Het komt allemaal aan bod in dit meesterwerk, of is het een magnum opus?
De meesterverteller zet een overrompelend - wel eerder traag - verhaal neer over de zwaar geteisterde mensheid en haar drang om te overleven. Je ontdekt hier een andere Deon Meyer, de allerbeste wellicht. Op magistrale wijze is hij erin geslaagd, steeds mysterieus, ondoorzichtig én toch geloofwaardig te blijven. Tevens imponeert hij de lezer door een enorme verscheidenheid aan karakters op hem af te schieten. Ja, ook het onderzoek naar de moord op Willem Storm komt aan bod… Er komt echter geen politierechercheur aan te pas! De zoektocht naar de schuldigen omspant slechts 15 hoofdstukjes aan het eind van het verhaal. Uiteraard weet Meyer je tegen dan nog steeds aan het boek gekluisterd te houden. Koorts is geen déjà vu, dit heb je echt nog nooit van hem gelezen. Na het lezen van het boek blijf je wellicht even stilstaan bij de mooie, maar nog meer over de duistere kanten van de mensheid.
‘Baie dankie, meneer Meyer!’ Dank u wel, voor deze bijzonder aangename verrassing! Mooi vertaald uit het Afrikaans door Martine Vosmaer en Karina van Santen. | 1pos
|
Dit boek leest heerlijk weg. Korte hoofdstukken vanuit verschillende perspectieven. Bijna na ieder hoofdstuk wilde ik meer weten, maar moest ik eerst twee andere hoofdstukken lezen om te weten hoe het verder ging. Het boek was dan ook uit voor ik er erg in had...
Pakkende karakters, verrassende wendingen in het verhaal, gewoon een heerlijk boek! | 1pos
|
Een heerlijk boek die lekker snel weg leest. Boeiend verhaal en lekker veel spanning. Ik hou van de schrijfstijl van Loes en heb ook weer van dit boek genoten, ondanks dat je vrijsnel weet wie de dader is. Dat mag de pret niet drukken. Een heerlijk boek ! | 1pos
|
Het rebellen bestaan is zwaar en dat zal Ember weten ook. Met twee moordlustige organisaties achter haar kont aan heeft ze slechts twee keuzes: vluchten of vechten.
Samenvatting
Het is ze gelukt om weg te komen. Ember en de rebel zijn veilig. Althans, voor nu... Tot Ember’s grote verdriet heeft ze echter zowel haar broer Dante als de mens Garret, waar ze zeer menselijke gevoelens voor begon te krijgen, achter moeten laten tijdens haar vlucht. En ze weet donders goed dat het een hele uitdaging gaat worden om hen beide alsnog te bevrijden…
In de ogen van Talon is de jonge, rode draak nu een rebel. Ze zullen er alles aan doen om haar terug te krijgen binnen de organisatie en Kobalt voor eens en altijd uit te schakelen. Wat Ember echter niet weet, is dat ze daarvoor iemand inzetten die haar nauw aan het hart staat: haar bloedeigen broer.
En dan is Garret er nog, de soldaat van St. Joris. De jongen die Ember niet achter kan laten. Zo impulsief en vastberaden als ze is, besluit ze een reddingsactie op te zetten, met extreme gevolgen.
Rebel: een waardige opvolger van Pupil
Julie Kagawa heeft in Rebel het snelle tempo van boek één, Pupil, zonder aarzeling doorgezet. Echter, het wervelende plot van Pupil, is in Rebel een heuse tornado geworden. Het verhaal gaat vliegensvlug en zit boordevol actie. Ember en haar metgezellen worden van de ene (dodelijke) situatie in de andere geslingerd, maar proberen almaar weer dapper hun hoofd boven water te houden.
Een groot pluspunt van dit tweede deel vind ik het feit dat het minder voorspelbaar is dan het eerste. Er zitten gebeurtenissen in die ik echt op geen enkele manier had kunnen voorspellen en die echt voor een complete plottwist zorgen. De keuzes waar de personages voor worden gesteld zijn pittig. En de beslissingen die ze vervolgens maken, zijn ook lang niet altijd wat je verwacht…
Liefde maakt blind
Zowel Ember en Garret als de rebel Kobalt krijgen het in dit boek zwaar te verduren. De menselijke gevoelens van Ember voor de St. Joris soldaat Garret worden sterker, terwijl ondertussen haar draak nog steeds hevig naar Kobalt verlangt. Als dan ook beide jongens deze gevoelens steeds meer toelaten, wordt het allemaal nog een tikkeltje lastiger.
Nog steeds ben ik van mening dat dit één van de betere driehoeksverhoudingen is die ik ooit gelezen heb. Deze driehoeksverhouding is namelijk logisch. Een draak is een beest en beesten reageren op hun instinct: Ember wil Kobalt. Maar dat verdraaide mensenlichaam van haar, en die menselijke gevoelens, willen Garret. Ik begrijp haar frustraties wel.
Een wereld binnen een wereld
Hoe Julie Talon en alle draken beschrijft, is naar mijn mening feilloos. Ik zag tijdens het lezen de draken voor me over de grond schrijden. Allemaal op hun eigen wijze: sierlijk, krachtig, groots, machtig. Ik zag de persoonlijke trekjes en eigenschappen van hun menselijke vorm terug in hun draak.
De binnenkant van de organisatie, welke we door Dante’s ogen kunnen ervaren, komt haast angstaanjagend over. Strak en kil. Precies zoals ik mij Talon nu voorstel, omdat de woorden van Kobalt ook mij overtuigen van het feit dat Talon toch niet zo’n vredelievende organisatie is als ze zich voordoen. Naar mijn idee is Julie Kagawa zeker geslaagd in het schrijven van een pakkende Urban Fantasy.
Conclusie
Het wervelende plot van Pupil, is in Rebel een heuse tornado geworden. Het verhaal gaat vliegensvlug en zit boordevol actie. Een geslaagd tweede deel van de Talon serie!
Waardering: 4/5
De recensent ontving hiervoor een gratis leesexemplaar van de uitgeverij in ruil voor een eerlijke recensie.
Titel: Rebel (Talon #2) | Auteur: Julie Kagawa | ISBN: 940 270 520 1| Aantal pagina’s: 416 | Datum van verschijnen: 29 september 2015 | Uitgeverij: HarperCollins Holland | 1pos
|
De cover van Manzanilla is opvallend zwart, geel en een beetje rood. Het gele staat voor de Manzanilla sherry die de leidraad is door het verhaal waar verschillende keren de Manzanilla sherry voorbij komt.
Het boek begint in Berlijn waar oud hoofdcommissaris Wolfgang op het punt staat om te vertrekken naar Spanje omdat zijn hulp is gevraagd door Javier van de guardia Civil.
Wolfgang komt voor mij wat verstrooid over en doet mij wat denken aan Inspecteur Columbo.
Al vanaf het begin heb je het gevoel in een film te zitten. Alles word zo duidelijk beschreven dat je een complete voorstelling hebt van de busreis in Spanje en de zinderende hitte als Wolfgang uitstapt.
De meestal korte hoofdstukken nemen je mee door de mooie Spaanse plaats Sanlúcar de Barrameda.
Wolfgang gaat na uitleg van Javier (baas van de Guardia Civil) meteen op onderzoek uit. Hij maakt kennis met de Duitse herder Hades, “niet van harte”, en Sandra van de urbanisatie. Ook heeft hij de “corrupte “Gordillo van de Policia Nacionale herkent. Hij maakt op zijn eerste dag gelijk al iets mee wat heftig is.
Diezelfde dag blijkt dat er een kind is verdwenen is van één van de zonen van het gerenommeerde sherryhuis tijdens het Manzanillafeest.
Ondertussen zoekt Wolfgang contact met Gitta in Duitsland om wat voor hem uit te zoeken. Zij gaat dan met de Hollander Hugo naar Nederland en België om Wolfgang te helpen.
Dan komt Julia , de geliefde van Wolfgang ,en ze gaan samen op onderzoek uit.
Al snel is duidelijk dat de familie Velázquez geheimen verbergt en dat Felipe Gordillo een huisvriend is. En wat heeft de jongste zoon Leandro te maken met de keldermeester ? Het Russisch koppel heeft ook connecties met Gordillo en Sandra met haar partner Dieter net zo.
De personen stapelen zich op in het verhaal en uiteindelijk komen de verschillende verhaallijnen bij elkaar. De ontknoping vond ik verrassend.
Het boek leest lekker met af en toe een woord die mij onbekend was, maar geen storende factor is in het verhaal. Voor mij was het boek niet een thriller. Daar was het niet krachtig genoeg voor.
Ik had zelf graag gezien dat bepaalde rollen wat uitgebreider werden geschreven. Zoals de verdwijning van Maria en Ana.
Al met al een fijn boek om te lezen, maar geen thriller. | 1pos
|
Hoe komt het toch, dat iedereen het tegenwoordig zo druk lijkt te hebben? Redacteur van De Groene Amsterdammer Koen Haegens probeert daar het antwoord op de geven in een buitengewoon boeiend boek. Veel van zijn antwoorden kon je ook zelf wel bedenken, maar het is confronterend om alles zo op een rijtje te zien. De mensen worden (en werden!) gemanipuleerd. Tijd moet steeds productiever gebruikt worden en 'leegloperij' moet uitgebannen worden. Kinderen mogen korter leren en nauwelijks meer spelen en kind zijn, ouderen moeten langer doorwerken. Aan de uiteinden van het leven valt immers nog tijdwinst te boeken?!
Ademloos heb ik dit boek doorgelezen. Het was behoorlijk angstaanjagend, maar gelukkig kunnen we proberen, zelf de beheersing van onze tijd in eigen hand te nemen of te houden. De noodzaak daartoe is groot, zo bewijst dit geweldige boek, geschreven in heel prettig Nederlands. | 1pos
|
In het mooi vormgegeven prentenboek Dikke doei dierentuin wordt Geit langzaam een beetje gek van alle drukte om hem heen. Hij woont op de kinderboerderij, maar verlangt naar een plekje dat helemaal voor hem alleen is. Op zijn zoektocht naar wat rust ontsnapt Geit uit de kinderboerderij. Geit neemt een kijkje in de dierentuin en hoopt daar een plekje te vinden dat echt helemaal voor hem alleen is en waar hij niet lastig gevallen wordt door grijpgrage kinderhanden. Zal Geit vinden wat hij zoekt?
Auteur en Illustrator Jacob Grant heeft al veel kinderboeken op zijn naam staan. Hij woont in een drukke luidruchtige stad en droomt zelf stiekem ook van een plek waar hij wat meer ruimte voor zichzelf heeft. In dit boekje komt deze wens in ieder geval voor Geit uit.
Dikke doei dierentuin is een leuk prentenboek vol natuurlijk ogende krijttekeningen, die digitaal in werden gekleurd in bruin, oranje en groentinten. Door deze kleurkeuze ademen de afbeeldingen een vrij nostalgische sfeer uit. Het eenvoudige doch leerzame verhaal laat zien dat iedereen wel eens een moment rust nodig heeft, maar leert kinderen ook inzien dat altijd helemaal alleen zijn ook niet leuk is. Iedereen kan weleens wat aandacht of een knuffel gebruiken.
Het boek zou klassikaal goed ingezet kunnen worden tijdens een les over emoties of over alleen zijn. Ook leuk om uit voor te lezen voorafgaand aan een bezoek aan de kinderboerderij of dierentuin, misschien komen jullie straks Geit wel in het echt tegen? | 1pos
|
Vorig jaar had ik al eens de opvolger van dit boek, Schreeuw voor mij, gelezen. Dat was (ook) een fantastisch boek. Maar ik miste toch achtergrondinformatie omdat ik Sterf voor mij niet had gelezen. Dat gemis heb ik nu goedgemaakt.
Wat een geweldig goede thriller! Karen Rose is in staat om je bij de keel te grijpen en je niet meer los te laten voordat je buiten adem het boek hebt uitgelezen en dichtgeslagen. Mijn ogen vlogen over de regels om maar zo gauw mogelijk meer en meer te kunnen lezen. De spanning spat van elke bladzijde en van uur tot uur leef je mee met de zoektocht van Vito en Nick naar de moordenaar en zie je het kwaad steeds dichterbij sluipen.
Uitstekende thriller van hoogstaand niveau. | 1pos
|
De titel 'Jij bent de volgende' wordt in de loop van het verhaal duidelijk. Via een sms'je...
Het boek is onderverdeeld in delen met als titels; Heden en Verleden, die elkaar in 59 hoofdstukken afwisselen zodat de lezer een gedeelte te weten komt over wat er gebeurd is in het verleden.
Dit alles maakte het mysterie niet kleiner kan ik je vertellen. Het blijft spannend van A tot Z.
Daarmee bedoel ik een spannend, mysterieus gevoel van dreiging dat voornamelijk in het begin de hoofdpersonen blijft vergezellen op hun reis door het verleden. Ze weten niet van welke kant deze dreiging komt, maar dat maakt het voor hun niet minder gevaarlijk. Dit mysterie is zelfs onheilspellend te noemen!
Het heden blijkt zeker niet minder spannend te zijn, de keiharde en veelal gewelddadige acties volgen elkaar steeds sneller op. Wat overkomt hen toch? En waarom? Wat hebben ze gedaan om dit alles te verdienen? Deze vragen blijven door je hoofd spelen tijdens het lezen. Later wordt steeds duidelijker hoe een en ander in elkaar zit. Dat gegeven zorgt er niet voor dat de spanning minder wordt, integendeel;
'Graham stapte over de lijken heen en bleef op de drempel naar de keuken staan, kijkend naar de openstaande achterdeur. Hij vloekte zacht. Zijn bezorgde toon strookte niet met de doelbewustheid waarmee hij op de deur richtte. 'Mike? Alles goed?' Mike had niet gezegd hoe hij heette.'
Mike en Shep nemen een besluit. Dat vergt veel van Mike. Hij wil zijn gezin bij elkaar hebben en het beschermen, maar dat is nu niet mogelijk;
'Je wilt haar terug', zei hij.
'Ja,' reageerde Mike.
'Veilig.'
'Ja.'
'Dan moet je niets zijn. Niets willen. Als je ze nodig hebt, Kat of Annabel, kun je ze niet hebben. Je bent geen echtgenoot. Je bent geen vader. Je bent een man met een missie. Begrepen?'
'Ja.'
Het hele verhaal zit zo goed in elkaar dat je nieuwsgierig blijft en meer en meer wilt lezen; nergens verminderde mijn aandacht en ik wilde weten hoe alles in elkaar zat. Dit alles overgoten met een heerlijke portie actie! Deze auteur heeft dat prima voor elkaar gekregen. Mijn complimenten aan Gregg Hurwitz.
Over uithoudingsvermogen en trouw.
Graag gelezen! 4,5/5* | 1pos
|
Leest lekker weg met die korte hoofdstukken. Niet vreselijk spannend maar genoeg om ook voor het vervolg te gaan. | 1pos
|
Ietwat verlaat door persoonlijke omstandigheden is hier dan eindelijk mijn recensie over het eerste deel van de ‘Bloedwetten’ serie. Zowel het eerste deel, ‘Vonnis’, als het tweede deel ‘Verlossing’ heb ik mogen ontvangen van Sophia Drenth om te lezen en te recenseren eind september 2017. Het eerste deel heb ik inmiddels met grote nieuwsgierigheid gelezen en hopelijk kan ik binnenkort ook in het vervolg gaan beginnen. Voor nu volgt mijn persoonlijke mening over het eerste deel in deze bijzondere fantasy reeks.
In dit eerste deel maken we kennis met Roan Storm. Hij heeft het tot zijn levenstaak gemaakt om de bloeddorstige Ath’vacii uit te roeien. Als hij dan ook één van hen terechtstelt en dood beseft hij nog niet wat de verstrekkende gevolgen voor hem kunnen zijn. Door deze daad voelt hij zich in eerste instantie oppermachtig als vertegenwoordiger van het Neerlanden volk. Maar de wraak van de Ath’vacii is bitterzoet en zorgt ervoor dat Roan opnieuw zijn leven moet overzien. Kan en wil hij wel die strijder zijn, die rol vertegenwoordigen, die hij in de eerste instantie voor zichzelf bedacht had?
Toen ik begon met lezen was het de gelaagdheid van het verhaal wat mij aangreep. Hierdoor voelde het ook enigszins langdradig voordat het geheel mij echt in zijn greep had. Toch is het een bijzonder mooie fantasy waarin de vele lagen van de menselijke complexiteit naar voren komen en uitgeplozen worden. Vooral Roan is een karakter die goed is uitgewerkt, het is duidelijk waarom hij kiest voor het pad wat hij bewandeld en waarvoor hij strijd. Ook de vele andere karakters zijn duidelijk in zijn of haar eigen rol. De personages zorgen ervoor dat er genoeg ruimte overblijft om vervolg delen interessant te maken en verder te willen lezen hoe het verder zal gaan met hen allemaal.
De schrijfstijl verlangt dat je je aandacht bij het verhaal houdt. Mee gaat in de bewoording die past bij hiërarchie van de personen in het boek, bij de omgeving en voorkomende situaties. Hier en daar is het haast poëtisch te noemen.
“Zijn hart zingt. De straten zijn doorweekt met pasgevallen regen. Hij schopt door een plas en danst met verende tred verder. Elke dag dat hij met haar mag samenzijn is een lied dat woorden overstijgt.”
Al met al laat het boek je vertoeven in een andere wereld. Een wereld die zoveel, en tegelijkertijd zo weinig, raakvlakken heeft met onze eigen hedendaagse maatschappij.
Ik geef dit boek 4 sterren.
Spanning: 7
Plot: 7
Leesplezier: 7,5
Schrijfstijl: 8
Originaliteit: 9
Psychologie: 8,5 | 1pos
|
Eindelijk een renner die echt zelfkritisch is. Want ondanks de kritieken dat hij zich zou ophemelen in het boek geeft Dekker juist meerdere malen aan dat hij een klootzak is geweest die zn carriere om zeep heeft geholpen. Want fietsen dat kon hij wel zeg. Eeuwig zonde dat hij zich heeft laten meeslepen in deze duistere wereld. Maar knap dat hij alles opbiecht en ook namen durft te noemen. Want dat gebeurt te weinig. Een Boogerd die nog steeds de slachtoffer rol opeist is gewoon misselijkmakend. Daarom petje af voor Thijs en Thomas die gewoon schrijven wat er is gebeurt. En zo fijn dat hij wel benadrukt dat alleen hijzelf volledig verantwoordelijk is. Maar verplaats jezelf eens in zijn schoenen. Je bent een groentje en komt deze gekke wereld in waar je idolen dingen doen die ze ook van jou verwachten. Dan moet je een sterk karakter hebben. En helaas heeft hij dat niet. Of moet ik zeggen had? Want dit boek getuigt toch wel van lef en de bereidheid volkomen open te zijn. Laat dit boek een voorbeeld zijn voor jonge sporters en hoe het dus niet moet.
Fijn geschreven en de goede lengte. Prima boek. | 1pos
|
Een behoorlijk romantisch liefdesverhaal tussen de bijna veertiger Tsukiko en haar vroegere leraar ontvouwt zich, nadat ze elkaar bij toeval in een bar getroffen hebben. Grappig genoeg niet in een cliche-romantische omgeving, maar vooral in een obscure kroeg, waar rijkelijk sake en bier ingenomen wordt door beiden. Of ze wagen een tripje aan paddenstoelen. Maar het is geen cult of hippie-roman, het lijkt erop of dit soort levensinvulling in Japan de gewoonste zaak van de wereld is. Wat Tsukiko voor werk doet wordt nooit duidelijk, wel dat ze daar weinig bevrediging in vindt. De toonzetting van het verhaal is desolaat en teder tegelijk, met soms een surrealistisch uitstapje a la Murakami. | 1pos
|
Dit was weer een echte ouderwetse Kinsella, ik heb bij sommige stukjes met tranen over mijn wangen zitten lezen, van het lachen welteverstaan! De vorige twee boeken vond ik persoonlijk iets minder maar met dit boek komt ze wat mij betreft weer wat terug op haar oude niveau! | 1pos
|
''Hyperbool en nog wat'' is een collectie strips van Allie Brosh.
Met kleine stukjes tekst en veel tekeningen verteld ze over haar jeugd, depressies en haar honden.
Ik heb vaak hardop moeten lachen om de hilarische tekeningen.
Omdat er op sommige pagina's alleen tekeningen staan, vlieg je zo door het boek heen, en dan is het jammer dat het uit is! | 1pos
|
In dit boek gaat het over Lauren die twee dierbare vriendinnen heeft. Met zijn drieën besluiten ze salsa les te nemen, welke gehouden wordt in een balzaal in een hotel waar Lauren herinneringen heeft. Om het gecompliceerder te maken is Lauren al jaren verliefd op Edward, en leert ze de bijdehante Joe kennen tijdens de salsalessen. Hoe dit zou aflopen was tot de helft absoluut niet voorspellend, dus ergens is er nog een twist.
Ik heb er van genoten, het leest vlot en doordat het op den duur ook wat verrassend was geef ik het vier sterren. | 1pos
|
Waan je maar niet al te veilig, want je leven kan zo maar van de een op de andere dag totaal veranderen. Daar kan Mickey Bolitar over meepraten. Na een leven vol omzwervingen besluiten zijn ouders zich omwille van hem te gaan settelen. Vanaf dat moment gaat alles verkeerd: zijn vader sterft, zijn moeder raakt verslaafd en Mickey wordt min of meer gedwongen te gaan wonen bij zijn oom die hij totaal niet ziet zitten. Op zijn nieuwe school raakt hij bevriend met de nerd Spoon en het gothic meisje Em(m)a, oftewel de loserclub. Het kan bijna niet erger worden, of toch wel? Een uitspraak van het plaatselijke gekkenvrouwtje haalt Mickey's wereld opnieuw overhoop. Ze vertelt hem dat zijn vader nog leeft. Samen met zijn vrienden gaat hij op zoek naar antwoorden; zo ontdekt hij dat zijn ouders jarenlang hebben gewerkt voor een geheime organisatie, de Abeona Shelter, dat zich tot doel heeft gesteld kinderen te redden van allerlei soorten onheil. Mickey en zijn vrienden realiseren zich dat ze op de een of andere manier zijn ingelijfd bij deze vage club en dat van hen wordt verwacht dat ook zij de nodige reddingsoperaties uitvoeren. Zo ook in Gevonden, het inmiddels derde deel rond Mickey Bolitar. Elk deel heeft zijn eigen verhaal, terwijl de zoektocht naar de waarheid omtrent de dood van Mickey’s vader als een rode draad door alle boeken heenloopt. De delen zijn prima afzonderlijk van elkaar te lezen want Harlan Coben grijpt regelmatig even terug naar informatie die van belang is voor het grotere geheel.
Voor de fans van Coben is Mickey natuurlijk geen onbekende. Hij is de neef van Coben's beroemde speurder Myron Bolitar en wordt geïntroduceerd In Levenslijn, het tiende en voorlopig laatste deel in zijn Myron Bolitar-serie. De gebeurtenissen in Levenslijn lopen naadloos over in Schuilplaats, het eerste boek rond Mickey. Ondanks het feit dat de jongen een hekel heeft aan zijn oom omdat hij hem de breuk in de familie verwijt, hebben ze veel met elkaar gemeen. Zo is ook Mickey een aanstormend basketbaltalent en heeft hij hetzelfde gevoel voor rechtvaardigheid. Voeg daar de dezelfde dosis lef en intelligentie aan toe en Myron heeft een opvolger gekregen. Mickey zal samen met zijn vrienden Spoon en Ema het onrecht bestrijden, net als Myron dit lange tijd heeft gedaan met Esperanza en Win aan zijn zijde.
Dat Harlan Coben kan schrijven weet de hele wereld al; hij heeft niet voor niets zo’n beetje elke bekende prijs al gewonnen voor zijn werk. Met zijn nieuwe serie met Mickey als hoofdpersoon bewijst hij dat hij ook voor jongvolwassenen kan schrijven. Het taalgebruik is iets eenvoudiger geworden en de humor wat meer evident en toegepast op de taal die jongeren tegenwoordig gebruiken. Naar eigen zeggen heeft hij zijn inspiratie hiervoor gehaald uit het afluisteren van de gesprekken tussen zijn kinderen en hun vrienden. Toch lezen deze Young Adults als echte Coben-thrillers, met dezelfde vaart, humor, actie, heerlijke personages en dat speciale gevoel helemaal meegetrokken te worden in het verhaal. Geen pagina blijft onbenut om de lezer het gevoel te geven in een achtbaan te zijn gestapt. Onvermijdelijk leidt dit soms tot enkele situaties die enigszins over the top aandoen. De manier waarop Mickey en zijn vrienden af en toe ontsnappen aan levensbedreigende gebeurtenissen tarten soms de geloofwaardigheid, maar dat doet absoluut niks af aan het enorme leesplezier die deze boeken opleveren.
Met Gevonden komt er een einde aan de trilogie over de dood van Mickey’s vader. De ontknoping is schokkend en Mickey leert dat niet iedereen kan of zelfs maar gered wil worden en het is onvermijdelijk dat er onderweg slachtoffers vallen. Uiteindelijk is de lelijkste waarheid nog altijd beter dan de mooiste leugen. Het enige echte minpunt aan Gevonden is het moeten wachten op het volgende deel. | 1pos
|
Jammer jammer jammer dat ik hier niet langer van kon genieten. Ontzettend spannend verhaal, onverwachte wending en heel origineel! Heel prettig geschreven. Ik heb er van genoten. | 1pos
|
Ondanks het zware onderwerp voelde dit boek voor mij heel goed. Hoewel Thibault uiteraard de enige is die praat, reageert Elsa daarop met allerlei gedachten en gevoelens. Thibault merkt ondertussen dat ze hem hoort (ik zal nog niet vertellen hoe). Daardoor onstaat er ondanks de passieve staat van Elsa een warme band tussen de hoofdpersonen. Ik vond vooral de woorden van Thibault vaak erg ontroerend.
Het verhaal wordt afwisselend verteld door Elsa en Thibault. Omdat Elsa van alles hoort, denkt en voelt, is haar perspectief minstens net zo interessant als dat van Thibault. Alleen kan zij niet communiceren met haar omgeving en hij wel.
De schrijfstijl is erg prettig. De zinnen zijn niet te lang, maar vertellen wel heel duidelijk wat er gebeurt. Je ziet de meeste situaties als lezer zo voor je. De dingen die Thibault en Elsa denken en in het geval van Thibault ook zeggen, waren voor mijn gevoel opvallend vaak raak. Ik kon me er helemaal in vinden.
Het boek is vrij dun (222 bladzijden) maar het verhaal is helemaal af. Alles wat verteld moest worden wordt verteld. Ik ben erg blij dat ik dit boek mocht lezen. Ik vreesde in eerste instantie voor een te klef liefdesverhaal, maar dit boek is precies goed. | 1pos
|
“In mijn bloed” van Milou van der Will is een thriller zoals een thriller moet zijn!
Hoofdpersoon is Benthe Berg, misdaadjournaliste in hart in nieren die niets uit de weg gaat om als eerste verslag te doen van de diverse zaken.
Het is voor haar een nachtmerrie als er een vermoedde pedofiel wordt opgepakt in haar dorp, die ook naaktfoto’s van haar dochtertje op zijn pc heeft staan.
Ze bijt zich helemaal vast in de zaak en wil alles over zijn familie te weten komen.
De inwoners van haar dorp zijn daar niet blij mee en ze wordt als het ware aan de schandpaal genageld.
Haar dochtertje blijkt niet de enige te zijn die door deze Rick V misbruikt is, maar de ouders van deze andere kinderen weigeren mee te werken.
Benthe staat er alleen voor.
Als blijkt dat hij volgens Benthe té weinig straf krijgt komt er een plan op in haar hoofd.
Wat moet er wel niet in je omgaan als je erachter komt dat je dochtertje misbruikt is….
Milou heeft een prettige manier van schrijven,er is een goed plot en de karakters van de personen worden goed weergegeven.
Ze weet de spanning er tot het einde toe in te houden en je wilt eigenlijk het boek meteen uitlezen.
Ik heb er erg van genoten en van mij mag er snel een volgend boek komen!
Het is een echte aanrader! | 1pos
|
De op Mars geboren Michael (de verwijzing naar de aartsengel uit de bijbel is geen toeval) , opgevoed door Martianen, ontwikkelt zich tot messias met bovenaardse vermogens in 23e eeuws Amerika. Laat het maar aan Heinlein - een van de meesters van de harde sf - over om hier een met seks, geweld en misdaad gekruid epos van te maken. Wie er het meest van langs krijgt is God. Uiteindelijk worden àlle godsdiensten over een kam geschoren: zonder ons geen eeuwigheid, we moeten zelf voor God spelen. Niet voor niets is een kat in het verhaal de reïncarnatie van nihilistisch filosoof Nietsche.
Immoreel, gevaarlijk - dat waren nog de meest genuanceerde reacties bij het verschijnen. (Er is is inmiddels ook aan langere versie naar het oorspronkelijke manuscript met nóg meer semitheologisch gefilosofeer.)
Soms breedlopig, is er ondanks het gefilosofeer waarin je Heinleins eigen (toen nog niet zo reactionaire) ideeën terughoort toch genoeg actie en zijn de karakters interessant genoeg om te willen weten hoe het afloopt. Bovendien is er de vraag of de aarde wordt opgeblazen zoals de Martianen vanuit hun gestoorde idee over barmhartigheid met een planeet verderop ook hebben gedaan. Sommigen zullen zich storen aan het bijna 19e-eeuwe seksisme dat de aartsconservatief Heinlein ook hier tentoon spreidt: vrouwen zijn vooral mooi en gewillig en spelen alleen een dienende rol in het plot.
Voor velen is dit werk een hoogtepunt in de sf. In zijn messianisme doet het denken aan de megalomane waanzin van L. Ron Hubbard, in zijn realisme, brede perspectieven en sombere wereldbeeld aan Philip K.Dick (the man in the high castle). En zoveel seks, dat vind je eigenlijk alleen bij Silverberg. En de twee delen 'Nul-A' van A.E. van Vogt natuurlijk, waarin ene Gilbert Gosseyn op aarde wordt gedropt en regelmatig reïncarneert om onze toekomst veilig te stellen.
Wat het meest fascineert is de toegankelijke schrijfstijl van Heinlein. Zo goed dat je bijna vergeet dat dit 'slechts' sf is uit de jaren zestig. Hier geen naïviteit, raketten en hoop op een betere wereld. De mens is slecht en de Martianen zijn niet te vertrouwen. Gelukkig is er bevrijding via groepsseks... | 1pos
|
Op jonge leeftijd ontvlucht Anna, puur uit zelfbescherming, haar welgestelde familie. Wanneer zij terugkeert, lijken de verhoudingen enigszins te zijn verbeterd. Was het voorheen zo dat haar vader Manfred het immer te druk had met zijn eigen leven, haar stiefbroer Leonard zijn frustraties afreageerde op haar en haar jongste broer Jean altijd de kant van zijn oudere broer koos, probeert Manfred oprecht de familieband te herstellen. De relatie tussen Anna en haar jongere broer Jean lijkt ook beter en Anna past met regelmaat op haar nichtjes; de dochters van Jean.
Dan wordt Leonard neergeschoten voor zijn huis. Het lijkt het werk van een huurmoordenaar, maar niets wijst erop dat Leonard criminele banden had. Politie-inspecteur Nina Hansen leidt het onderzoek en ontdekt dat elk familielid zijn eigen geheimen heeft.
“Dat het dreigingsniveau hoog was, had ze hun ook wel kunnen vertellen. Dat droop letterlijk en figuurlijk van het gruwelijke pakket af. Het dreigement aan haar adres, dat nooit voor haar ogen was bedoeld, had tot een knallende ruzie tussen haar en Karel geleid.”
‘Voor de meisjes’ gaat van start met een flink aantal korte hoofdstukken, waarin telkens een nieuw (vrouwelijk) personage het toneel betreed. Zo is daar Kim van Rijn wiens grote liefde Karel van der Zee banden blijkt te hebben met de Amsterdamse onderwereld en Joyce Vermeer, getrouwd met de succesvolle advocaat Leonard Vermeer die haar zwangerschap verwerpt en van haar eist dat ze abortus laat plegen. Pas later zal stukje bij beetje duidelijk worden wat deze vrouwen met elkaar te maken hebben.
“Ze had praktisch de hele nacht liggen piekeren en draaien, ze had het nog vier uur zien worden op de wekker. Dezelfde wekker die haar ruw uit haar eindelijk ingetreden slaap had gerukt.”
Van der Kemp brengt op kunstige wijze haar personages stuk voor stuk met elkaar in contact en langzaam vallen de verbanden op hun plaats. Knap gedaan, het vergt echter wel van de lezer dat hij gefocust blijft. De personages zijn echter dusdanig boeiend dat dat geen enkel probleem is. Het probleem zal eerder zijn dat je als lezer zó benieuwd bent waar deze verhaallijn nu weer toe leidt, dat je geneigd bent verder te lezen.
De spanningsopbouw gaat gelijk op met het leggen van de diverse verbanden en is wisselend van aard. De dialogen zijn goed en geloofwaardig. Dat Van der Kemp kan schrijven behoeft geen betoog. Dat heeft zij met haar eerdere boeken reeds bewezen.
Kortom, ‘Voor de meisjes’ is een fijne, ingenieus opgebouwde thriller die menig liefhebber diverse uren in zijn greep zal houden.
Over de auteur
Heleen van der Kemp (1974) is communicatieadviseur en schreef eerder de thrillers ‘Blond 15’, ‘Afrekening’ en ‘Onschendbaar’. Haar thrillers werden genomineerd voor de Crimezone Thriller awards.
Uitvoering
Uitgever Cargo
ISBN: 9789403133409
Paperback, 304 pagina’s
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent.
http://ht-c-communicatie.nl/ | 1pos
|
De Goddelijke Komedie is een rijk en veelzijdig boek. Toch zal mijn recensie kort zijn omdat ik het gevoel heb, dat ik maar een fractie heb opgepakt of begrepen van dit boek. Het is een boek dat zich meer leent voor een studie dan het gewoon lezen na het werk.
Hier wil ik mij beperken tot een paar dingen die zijn opgevallen. Het feit dat Dante in een donker woud verdwaalt en er dan door een leidsman de weg wordt gewezen, zie ik nu terugkomen in diverse andere boeken waaronder Donker Woud van Nicole Krauss.
Opvallend vond ik ook dat de Griekse goden en mythologie bijna net zo’n grote rol spelen als de Bijbel en zijn personages. Als Dante het Paradijs binnenkomt roept hij bijvoorbeeld de hulp van Apollo aan om hem kracht te geven om zijn reis te voltooien.
De drie delen Hel, Louteringsberg en het Paradijs hebben zo hun eigen focus. In het deel van de hel ontmoet Dante veel mensen die daar hun ‘terechte straf’ ondergaan. In de louteringsberg verblijven de lichtere zondaars en in het Paradijs de allerbeste mensen en engelen. Een van de leesclubleden wees er terecht op dat de personen steeds minder op mensen beginnen te lijken en meer geesten of geestelijk worden. Dat begint op de louteringsberg en is nog sterker in het paradijs waar er bijna alleen heiligen zijn die in – overigens interessante – theologische boekentaal spreken.
Wat mij opviel was Dante's gevoel voor theater. De processies waarbij Beatrice met de griffioen, de 24 grijsaards met de lelies, de vrouwen die rond de wagen dansen, het vuur, de muziek en dan Beatrice die verschijnt in rood, groen en wit. Ik zag echt een Hollywood spektakel voor me. Hollywood bestond echter nog niet, dus Dante zal dit ergens anders moeten hebben gezien. Misschien bij een intocht of processie. (Canto 29-33).
Het is een boek dat ik nog eens – en wellicht meer dan eens – zou moeten lezen om het kunnen doorgronden en iets over te kunnen zeggen. Een levensles heb ik deze keer al meegenomen en dat is dat de winnaar altijd gelijk heeft al zegt Dante het precies andersom ‘Iedereen zal, zoals gebruikelijk, de schuld geven aan de partij die het onderspit moet delven.’ (Canto XVII uit het Paradijs) Goed om daar bij conflicten eens rekening mee te houden. | 1pos
|
Ik heb hier niets aan toe te voegen. Schitterend boek gewoon, je wordt helemaal ondergedompeld in de middeleeuwse sfeer. Ook de andere boeken van Maitland (ik heb er tot nu toe drie gelezen) zijn zeer de moeite. Haar boeken vervelen geen moment. Ik wacht met spanning op haar nieuwe boek 'The Falcons of Fire and Ice', dat zeer binnenkort uitkomt. Jammer dat ze tot nu toe nog zo weinig bekend is in de 'Nederlanden'. | 1pos
|
Thomas een gewezen psychologie krijgt een brief. Een brief van een meisje at geboren in het huis waar Thomas in woont. Thomas leven zit in een dip: relatieproblemen en een baan, ver onder zijn niveau. Hij raakt gefascineerd door de briefschrijfster . Wie is dat meisje uit Schotland met de deprimerende brieven en waarom schrijft ze hem. Thomas gaat op zoek naar de briefschrijfster Anna. Thomas gaat op weg. maar de waarheid blijkt schokkend te zijn.
Een prachtig debuut van Sander Van Leeuwen. De psychologie druipt uit het boek. En dat is niet verbazingwekkend: Sander heeft psychologie gestudeerd. In "Liever geen applaus voor ik leef" wordt de karakters van Thomas en Anna goed uitgediept. De andere karakters niet. Zij spelen kleine bijrollen in het verhaal. De schrijfstijl is mooi en vlot. Mooie zinnen vooral als Thomas over zijn voormalige vriend Frank praat. Al met al een uitstekend debuut | 1pos
|
Huiver gaat over een meisje Grace die, toen ze klein was, van haar schommel in de achtertuin is getrokken door een aantal wolven. Ze heeft de ‘aanval’ overleefd en sindsdien is ze gefascineerd door de dieren die in het bos achter haar huis leven, één wolf in het bijzonder: de wolf met de gele ogen, genaamd Sam. In de winter komt hij haar wel eens opzoeken maar in de zomer is hij nergens te bekennen.
Sam is in de winter een wolf en in de zomer een mens. De kou in de wintermaanden trekt hem terug in zijn wolfvorm en in de zomermaanden werkt hij in een boekenwinkel als een gewone jongen. Als Sam en Grace elkaar dan eindelijk ontmoeten is het duidelijk, ze hebben gevoelens voor elkaar en ze kunnen maar moeilijk afstand nemen. Maar als de koude maanden dan eindelijk weer aanbreken wil Sam vechten om zijn menselijke lichaam te behouden en bij Grace te blijven. Maar is dit wel mogelijk? Of neemt Sam hiermee te veel risico en zal hij zichzelf, en Grace voor altijd verliezen?
Van te voren was ik erg bang dat de karakters in het boek heel irritant zouden zijn, de love story een cliché en het verhaal me niet zou boeien maar gelukkig is geen van dit alles waar of uitgekomen. Mijn verwachtingen lagen hoog maar dit boek heeft ze allemaal waargemaakt.
De eerste paar pagina’s word je voorgesteld aan de personen en gebeurd er nog niet heel veel spannends maar je leert wel de personen in het boek goed kennen waardoor het net lijkt alsof je ze persoonlijk kent. De relatie die later groeit tussen Sam en Grace is naar mijn mening perfect. Niet zoals dat kleffe gedoe in de meeste verhalen maar écht. Je kan het zelf bijna voelen als je scènes over hen leest. De spanning op het einde is bijna niet te houden en door de fijne, fast paced schrijfstijl van Maggie Stiefvater ben je zo door het boek heen. De cliffhanger op het einde zorgt ervoor dat je deel twee zo snel mogelijk in je bezit wilt hebben.
De mensen die mij dit boek hebben aangeraden hadden allemaal gelijk. Het is een fantastisch boek die ik niet alleen aanraad aan de jongere lezers onder ons maar ook aan de iets oudere! | 1pos
|
Jacob heeft het syndroom van asperger, een vorm van autisme.
Tevens een fascinatie voor forensisch onderzoek. Wordt beschuldigd van moord.
Zijn omgeving is hier niet (altijd) van overtuigd. Met deze gegevens komt er een
indrukwekkend verhaal op gang met een geweldige levensechte kijk op asperger.
Een voor mij ongemeen mooi boek | 1pos
|
In Zaterdag van Ian McEwan wordt de hoofdrol vertolkt door Henry Penrowne. Hij is een succesvol neurochirurg die alles heeft wat zijn hart begeert. Materiële welvaart, een goed huwelijk, een volwassen zoon en dochter die allebei deugen en talentvol zijn. We schrijven 15 februari 2003 en Henry wordt zonder directe aanleiding heel vroeg in de ochtend wakker. Hij begeeft zich naar zijn slaapkamerraam en is getuige van een brandend vliegtuig in het luchtruim. Het zal een bijzondere dag worden deze 15e februari. In Londen, de woonplaats van Henry, gaat een grote demonstratie plaatsvinden tegen de mogelijke oorlog in Irak. Miljoenen mensen zijn gekomen om hun ongenoegen te uiten over het voornemen van de regering mee te doen aan de inval.
Via Henry Penrowne wordt deze dag opgetekend. Henry zelf brengt zijn dag door met zijn gewone zaterdagse bezigheden. Hij gaat sporten, bezoekt zijn demente moeder, doet boodschappen, kookt en wacht op het bezoek van zijn beide kinderen en zijn oude schoonvader.
Ergens op deze dag wordt zijn ritme verstoord doordat hij betrokken raakt bij een klein verkeersongeluk. Dan kruist crimineel Baxter zijn pad
.
Zaterdag van Ian McEwan beschrijft 1 dag uit het leven van Henry Penrowne. De hoofdpersoon is een neurochirurg. Wetenswaardigheden over het functioneren en disfunctioneren van hersenen en chirurgische ingrepen komen voorbij. Ian McEwan heeft ongetwijfeld een indrukwekkende hoeveelheid research gepleegd. Henry is een begenadigd chirurg met een uitstekende reputatie en oog voor zijn patiënten. Hij is een punctueel man die zich binnen zijn vak als een vis in het water voelt. Daarnaast is hij op deze zaterdag beschouwend en reflectief en denkt na over zichzelf, het leven en de samenleving. Via hem krijgt de lezer inzicht in de relatie met zijn vrouw, zijn kinderen en zijn dwarse schoonvader. Henry is wetenschapper en hoewel gevoelig voor beschouwing ligt zijn houvast grotendeels in kennis en feiten.
Zaterdag heeft vele lagen. Dat is het briljante van dit boek. Dat er iets gaat gebeuren op deze zaterdag, dat voelt de lezer vanaf het begin. De dreiging hangt als een waas over het boek. Het lijkt symbool te staan voor het gegeven dat een relatief rustig gestructureerd leven van het ene op het andere moment een totaal andere wending kan nemen. Stabiliteit en regelmaat hangen altijd aan een zijden draadje. Het noodlot kan opeens toeslaan.
Op deze zaterdag treedt er een soort verdichting op in het bewustzijn van Penrowne. Hij is zich meer en anders bewust van zijn sterfelijkheid, van zijn zegeningen, zijn kwetsbaarheden en de vergankelijkheid van zijn bestaan. De structuur van het dagelijkse bestaan biedt houvast maar is geen garantie voor continuïteit. Beelden van de demonstratie in Londen komen terloops voorbij, maar vormen toch een rode draad. Het persoonlijke wordt verbonden met het politieke. Aan het eind van het boek houdt de schrijver McEwan via zijn hoofdpersoon een pleidooi voor verdraagzaamheid en humaniteit.
Al met al een gedocumenteerd, prachtig en rijk boek. Minutieus beschrijft Ian McEwan gedachten en situaties. Hierdoor ontstaan als vanzelf beelden en valt er veel te genieten. Een partijtje squash wordt bijna fotografisch in woorden vastgelegd. Precieze beschrijvingen worden gevolgd door situaties vol vaart.
En is het dan ook nog spannend? Jazeker. Zaterdag is meer een roman dan een misdaadroman. Er komt misdaad voorbij, maar het speelt geen hoofdrol. Het is een ingrediënt binnen het verhaal. Wel is er sprake van een onderhuidse dreiging die continue voelbaar is. Dat levert spanning op. Daarnaast is het zowel een troostend als een uitdagend boek dat nazindert en denkstof oplevert. De schrijver heeft vele lagen in dit meesterwerk gelegd. Het meesterschap van Ian McEwan als schrijver staat voor mij, na het lezen van dit boek, onomstotelijk vast. Een briljant schrijver! | 1pos
|
Genoten van het nieuwe boek van Katie Fforde. Gekend en geliefd voor haar feelgood romans.
Emily wil een sabbatical. De druk als verloskundige en de weerstand doen haar beslissen om eventjes het roer om te gooien. Ze gaat werken als kok in de puffer. Haar beste vriendin, Rebecca hoogzwanger kan haar hulp goed gebruiken. Direct voelt Emily zich aangetrokken door Schotland. De natuur, de cultuur en de mensen die ze ontmoet doen haar twijfelen of het haar ooit nog zal lukken om terug te keren naar haar thuis. Alasdair en Kate raken haar diepste gevoelens. Een dilemma ontstaat. Emily raakt tot over haar oren verliefd. Haar vakantieliefde wekt haar moedergevoelens op. Zal Alasdair haar gevoelens voor altijd kunnen beantwoorden. Laat Kate opnieuw een vrouw toe in het leven tussen haar en haar papa? Laat Emily haar ambitie varen en springt ze in het avontuur van de liefde? Benieuwd, lees dan 'een zomer aan zee'. Na het dichtklappen van het boek hou je een glimlach op je gezicht! Fijne lectuur! | 1pos
|
Chirbes heeft een grote roman geschreven. Door het verhaal van Esteban te vertellen, die de familiezaak op het spel zet door met het kapitaal te speculeren - te laat, en nu is alles weg - lees je ook het grote verhaal van de crisis in Spanje, in Europa. Hebzucht dus, want daar hebben we het over. En dan, wat is nu werkelijk waardevol: oprechte aandacht, samen een kop koffie drinken, je oude vader verzorgen, lief zijn zonder er iets voor terug te hoeven hebben. En dat in sprankelende zinnen en stijlvolle beschrijvingen. Knap werk. | 1pos
|
Doelwit van Linda Jansma
De cover van het boek ziet er erg mooi uit en ook de titel van het boek vraagt om gelezen te worden.
De spanning begint meteen al als je hoofdstuk 1 gaat lezen. Dit gedeelte gaat over 2012. Een vrouw wordt midden in de nacht in haar slaap overvallen door een man die haar wil vermoorden. Door hulp van haar kat Bruce vlucht deze man uiteindelijk.
Maar heeft zij hem herkent en wat bedoelde hij met "en zij is de volgende"?
Hoe verder men in het verhaal komt, des te meer spanning komt erbij.
Het gaat over eerwraak. Men hoort daar weleens over vertellen, maar toch het is ver van ons vandaan wordt meestal gedacht. Toch gebeurt het en dit is dan ook een boek dat ikzelf zo nu en dan even heb weggelegd en het verhaal even moest laten bezinken.
Het idee dat dit echt gebeurd is deed me huiveren en nog steeds als ik hier aan terug denk.
Het is dan ook weer een fantastisch boek van Linda Jansma.
Van mij krijgt het dan ook 5 sterren
Hannie Snels | 1pos
|
Hoewel het een heel ander boek is dan dat we van Patterson gewend zijn, is dit boek ook weer een echte aanrader. | 1pos
|
Het laatste deel, en ook dit deel is er weer één met een zeer interessante twist. Dit keer is de koepel doorzichtig; de buitenwereld kijkt naar binnen en de kinderen binnen hebben veelal alleen nog maar oog voor buiten, met alle gevolgen van dien.
Ogen en camera’s die alles zien wat er in de FAKZ gebeurd maar dit niet kunnen vertalen naar de eigen leefomgeving en de bekende normen en waarden. Oordelen worden dan ook al snel geveld, en wat moeten ze eigenlijk met de kinderen die nu in FAKZ zitten, kunnen zij ooit weer aarden in de ‘normale’ maatschappij? Wil de buitenwereld dat wel?
De kinderen binnen zien alle lichten van de ‘veilige’ buitenwereld en de fastfoodrestaurants net buiten hun bereik liggen, hun familie is net buiten bereik en ze hebben derhalve geen oog meer voor de taken die op ze liggen te wachten waardoor de hongersnood niet ver weg is. Wie kan dit probleem nog oplossen terwijl er ook nog tegen Gaia gevochten moet worden?
Dit is het boek van ‘het oordeel’ waar Sam al die tijd al bang voor was…maar zoals Astrid terecht zegt: ‘Er waren helden in de FAKZ’….En er waren slechteriken. De meesten van ons waren een beetje van allebei.’
Ik vond het een zeer goed afsluitend deel, zeker ook nog door de 4 ‘nasleep’ hoofdstukken zodat de lezer weet hoe het sommige van de kinderen vergaan is nadat de muur wegviel. Deze hele serie zit trouwens vol met verrassende plotwendingen en situaties die je aan het denken zetten (zoals geopperd in dit deel: wat zou er gebeuren als er geen kinderen in de FAKZ zaten maar volwassenen, hoe zou het dan verlopen?)
Ik kan niet wachten om mijn kinderen dit boek aan te raden zodra ze zelf tot het Young Adult publiek behoren! | 1pos
|
Ik ben dit boek vaker tegengekomen. Alhoewel ik niet direct in de doelgroep val, vond ik de reacties op het boek goed genoeg om het ook eens te proberen. Ik ben blij dat ik dat gedaan heb. Het is een dik boek om te lezen, maar dan heb je ook wat. Het is heel spannend geschreven. Het is moeilijk weg te leggen. Wat mij vooral aansprak waren de fantasy elementen die erin zitten. Sommige kinderen blijken over geheime krachten te beschikken. De personages worden goed vormgegeven. Er zijn veel personages dat wel, maar ze hebben ieder wel hun kwaliteiten. Je hebt ook een duidelijk verschil tussen de goede en de slechte kant. Ook het feit dat de kinderen zullen moeten overleven zonder ouders of andere volwassenen. Het is interessant om te zien hoe ze daarmee omgaan. Dit boek is in ieder geval een aanrader voor kinderen vanaf 12 jaar. Zeker voor jongens is dit een goed boek. Maar volwassenen die houden van het fantasy of science fiction genre, zullen dit boek kunnen waarderen. Ik ga in ieder geval zeker ook de volgende delen lezen. | 1pos
|
Je zit zo in het boek,Lana doet haar verhaal want haar verleden haalt haar stap voor stap in.Kan ze alles redden.Kan eigenlijk niet veel vertellen anders verklapt ik wat er staat te gebeuren.Psychologisch een super goed boek.Lezen dat kan ik je wel aanraden,en Lisa Unger wordt met elk boek een stuk beter... | 1pos
|
Dit is het mooiste boek wat ik tot nu toe heb gelezen. Je moet het misschien wel 2 keer lezen om de lagen te doorgronden, maar dat is het meer dan waard | 1pos
|
Anja Feliers groeide op in het dorpje Rekem. In dit dorpje speelt het verhaal uit Het perfecte meisje zich ook af. Een leerkracht op de middelbare school motiveerde Anja om te gaan schrijven. En zo geschiedde. Daarnaast studeerde zij voor lerares Nederlands en nu combineert ze deze beide bezigheden. In 2004 verscheen haar eerste boek Donkere kamers. Naast de boeken uit de Kathleen Verlinden-serie schreef Feliers ook nog drie andere boeken en een aantal kinderboeken.
Kathleen Verlinden, psychologe en moeder van Julie, wordt in haar huis aangevallen en neergeschoten. Lucas, die lang een belangrijk persoon in het leven van Kathleen is geweest, probeerde even voor de aanslag Julie te verleiden totdat Kathleen tussenbeide kwam en hem het huis uit stuurde. Maar, Lucas komt terug, ziet de ernst van de situatie en hij waarschuwt meteen de hulpdiensten. Hij blijft bij Julie in het ziekenhuis. Uiteindelijk verschijnt ook Lennert, de biologische vader van Julie. Enige uren later komt de chirurg vertellen dat de toestand van Kathleen ernstig is en dat ze haar enige tijd in een kunstmatig coma houden. Later, als ze weer thuis is, probeert Julie de patiënten van haar moeder te traceren om hun van de situatie op de hoogte te brengen. Als ze om te beginnen het antwoordapparaat afluistert, zit er een oproep tussen van een angstig klinkend meisje. Deze oproep laat Julie niet los en ze probeert uit te vinden waarom zij de hulp van Kathleen heeft ingeroepen. Ze komt haar op het spoor en het blijkt dat het meisje, Roxane, maar een paar straten van haar vandaan woont. Julie besluit, nu haar moeder hier niet toe in staat is, Roxane zelf te gaan helpen. Hierdoor komt ze echter zelf ook in de problemen. Intussen probeert inspecteur Vanlaer aanwijzingen te vinden die kunnen helpen de dader(s) van de aanslag op Kathleen op te sporen.
Het perfecte meisje is de achtste thriller in de reeks met psychologe Kathleen Verlinden in de hoofdrol. Hoewel gezegd wordt dat alle titels los van elkaar gelezen kunnen worden, lijkt het erop dat het soms tóch wel prettig is als je weet wat er in eerdere boeken allemaal gebeurd is. Zeker met betrekking tot sommige personages die (mogelijk) ook al in eerdere boeken voorkwamen.
Het begin is meteen overrompelend. Niet alleen vanwege de schietpartij, maar ook vanwege alle (familie)relaties die door Feliers onthuld worden, met Kathleen als middelpunt.
De hoofdstukken in het verhaal worden afwisselend door Julie, Kathleen en Roxane ‘verteld’, waarbij Julie het merendeel voor haar rekening neemt. Eigenlijk lopen er in Het perfecte meisje twee verhalen door elkaar heen: de aanslag op Katheen en de vraag wie hier verantwoordelijk voor is én het verhaal van Roxane die wordt lastig gevallen en bedreigd. Julie probeert erachter te komen wie haar dit aan doet.
Julie is de persoon die het meest in de ‘spotlights’ staat. Net 21, maar ze heeft al van alles meegemaakt en nu komt daar nog een schepje bovenop. Niet alleen door de aanslag op haar moeder, maar ook door de situatie waarin zijzelf verzeild raakt en dat omdat ze een ander wil helpen. Ze heeft doorzettingsvermogen en een groot rechtvaardigheidsgevoel. De anderen (Kathleen, Roxane, Lennert en Lucas) vullen haar goed aan en completeren de goed neergezette en getypeerde personages.
Een goed uitgewerkt verhaal, in het begin even ietwat verwarrend door alle personages en hun onderlinge relaties, maar al met al verder toch zeker een verhaal dat beklijft, zonder losse eindjes en met een plot waarin Feliers trouwens ook nog (even) twee ‘verrassingen’ verwerkt. Gaandeweg het verhaal begrijp je ook waar de titel van het boek op slaat. Anja Feliers schrijft thrillers omdat misdaad haar boeit én omdat ze de personages in dit genre meer diepgang kan geven. Een gegeven dat in Het perfecte meisje zeer zeker van toepassing is. | 1pos
|
Na verschillende boeken van Joy Fielding gelezen te hebben begon ik aan De huurster. Even spannend en prettig lezend als de rest. Alleen al de ontknoping vond ik heel verrassend. Een boek om zeker gelezen te hebben! | 1pos
|
Era Richmen is het pseudoniem van het schrijversduo Herman Zandstra en Eric Bakker. Met ‘De Saraceense Samenzwering’ zetten de heren een dijk van een actiethriller neer. Hiermee is de toon al meteen gezet.
Het complete bedrag van de auteursvergoeding schenken de twee ‘rijke mannen’ aan een prachtig humanitair initiatief: ‘War Child’. Deze stichting zet zich in voor een mooiere toekomst voor kinderen in oorlogsgebieden.
“Hij kreeg maar moeilijk hoogte van haar. Ongetwijfeld had ze door de heftige gebeurtenissen in haar jeugd een pantser opgebouwd, net als Hashim.”
Jim Matteos is de grote held, hij is geheim agent van de CIA, op jacht naar een aantal gestolen splijtstofstaven uit Iran. Ginds komt hij in aanraking met Soraya, de vrouwelijke hoofdrol in het boek. Ze is een geheimzinnige vrouw die veel weet; te veel om goed te zijn zelfs. Het verhaal krijgt al heel snel een internationaal karakter, wanneer Israël en de Verenigde Staten zich in het nauw gedreven voelen. Waar zijn die dekselse splijtstofstaven? Zijn ze in het bezit van een mysterieuze groepering? Dan gebeurt het onvermijdelijke: een eerste aanslag vindt plaats. Is dit het begin van een lange reeks? Is Soraya wel te vertrouwen? Is een mondiaal conflict in de maak? Kan Jim de Saraceense Strijders tijdig stoppen en een vreselijke catastrofe, een wereldramp afwenden?
De auteurs strooien heel wat vragen uit in hun verhaal. De spanning is om te snijden; vanaf de eerste zin zit je als lezer in het middelpunt van de actie en voel je het dreigende gevaar op je afstevenen. Machteloos sta je toe te kijken, erger nog zelfs, je vraagt jezelf af of dit wel goed eindigt.
Era Richmen hanteert een toegankelijke taal, waarbij het duo de politieke situatie in de betrokken landen helder schetst. De hoofdpersonages zijn correct uitgediept; vooral Jim als protagonist nummer één komt bijzonder goed uit de verf. Hij heeft een moeilijke relatie met zijn vader; het laat diepe sporen na.
‘De Saraceense Samenzwering’ staat bol van opeenvolgende manoeuvres; tevens zorgen de plotwendingen ervoor dat je geïntrigeerd verder blijft lezen. Ook de constructie is opmerkelijk solide; ondanks het herhaaldelijk veranderen van setting.
De korte hoofdstukken zijn verantwoordelijk voor de vaart.
“Zijn aanvallen op 9 november zouden een etterende wond veroorzaken, die zich diep in het christendom zou nestelen.”
Duidelijke verwijzingen naar belangrijke aanslagen uit het recente verleden worden perfect gemixt met een enorme dosis fictie.
Constante dreiging en terrorisme zijn nog steeds erg actuele thema’s, jammer genoeg. De schrijvers plaatsen deze onderwerpen nog eens onder een beangstigende invalshoek. Knap werk!
Bruut geweld kan in geen geval ontbreken in een actiethriller zoals deze. Een stevige knipoog met elementen van spionagewerk is hier eveneens van de partij.
Het derde boek van Era Richman bewijst het: driemaal is scheepsrecht.
Dit spektakelstuk is dan ook vijf radioactieve sterren waard. | 1pos
|
Een prettig geschreven boek, waarin je bijna ongemerkt veel informatie krijgt over de Indische geschiedenis. Niet alleen Asta's ontwikkeling, maar ook aandacht voor de politieke en sociale ontwikkelingen in Nederland en Indonesië worden kort aangetipt. Waardoor het familieverhaal in een bredere context wordt geplaatst. Bijzonder om te lezen hoe Asta zich telkens opnieuw heeft moeten aanpassen, waar verstand haar gevoel soms onderdrukte om te kunnen overleven in barre situaties. Zeker een aanrader om te lezen. | 1pos
|
‘De lege stad’ gaat over een belangrijk onderwerp uit onze geschiedenis, namelijk de Tweede Wereldoorlog. En meer specifiek: wat de gevolgen van deze oorlog voor de stad Rotterdam waren. Simone van der Vlugt heeft zich goed ingelezen in het onderwerp. Dat merk je bijvoorbeeld aan de historische feiten die in het boek naar voren komen.
De personages zijn zeer levensecht neergezet. Als lezer voel je bijna hun wanhoop, verdriet en angst. Als je deze oorlog niet hebt meegemaakt, kun je alleen maar proberen om te bedenken hoe het voor die mensen was. Van der Vlugt helpt je als het ware hierbij. Ze laat zien dat niet iedereen tijdens de oorlog zomaar “goed” of “fout” is. Soms moeten er keuzes gemaakt worden om te overleven. Dat komt in ‘De lege stad’ duidelijk naar voren.
Het boek bestaat uit korte hoofdstukken en de auteur heeft een vlotte en boeiende schrijfstijl. Als je eenmaal in het boek begonnen bent, wil je eigenlijk niet stoppen met lezen. Concluderend kan ik alleen maar zeggen dat ‘De lege stad’ een boeiend en zeer goed boek is. Absoluut een aanrader om te lezen! | 1pos
|
Dit is het eerste boek wat ik van Paul Auster gelezen heb en het zal zeker niet het laatste boek zijn.
Op mooie wijze beschrijft hij het leven van Nathan Glas en van de mensen waar deze persoon mee te maken krijgt,alles op een geloofwaardige manier.
Het ene moment moet je lachen terwijl het andere moment ontroerend is.
Vind het een goed boek om te lezen en heb ervan genoten! | 1pos
|
Na het eerste boek van Indridason gelezen te hebben (Noorderveen) welke ik goed vond maar niet meer en minder dan goed begon ik met enige reserve aan dit boek. Deze reserve was al snel weggenomen, de verhaallijnen pakte me direct.
Voor mij is dit boek een juweeltje, absolute top welke me weet te ontroeren. Prachtige verhaallijnen die heden en verleden met elkaar verbinden. Het thema huiselijk geweld krijgt een gezicht in de mensen die worden beschreven. Het is voor mij in dit boek meer het thema dan de spanning. Met de spanning valt het wel mee, je weet eigenlijk wel snel de relatie met het lijk dat wordt gevonden, nog niet wie maar het verhaal van het verleden dat moet wel een duidelijke relatie hebben met het lijk. Het thema en de emotie, de ontwikkeling van een maatschappij in Ijsland: dat alles wordt op zo'n mooie manier beschreven dat het mij echt ontroerde. Bepaalde passages heb ik dan ook herlezen: bv Het verdriet en de onmacht van inspecteur Erlunder om zijn dochter die in coma ligt. Het verhaal van de ontwikkeling van de jonge Simon die door het huiselijk geweld een vorm van schizofrenie ontwikkelt. Meesterlijk!
Enigste minpuntjes zijn:
* het voor een deel wegblijven van de spanning, stoorde mij niet, de verhaallijnen en thematiek maken zoveel goed!
* af en toe vroeg ik me af: zou de politie hier ook de middelen inzetten om te zoeken naar een verhaal achter botten van 60 jaar oud? Ik denk het niet maar goed dat stoort mij ook niet. Ik kijk uit naar zijn volgende boek dat er binnenkort aankomt. | 1pos
|
De Bloedwetten-serie van Sophia Drenth begint steeds verder uit te dijen. De 'bronvertellingen' waarin op verschillende Ath'vacii wordt ingezoomd zijn op zichzelf te lezen. Daarna verlang je alleen maar naar meer! Ik vind de verhalen steeds sterker worden (zoals de voorganger Kleine moordenaar). En dat komt niet doordat de bronvertellingen steeds meer pagina's tellen. | 1pos
|
Carlos Magdalena is geboren in 1972, in Asturië, in het noorden van Spanje. De liefde voor alles wat leeft werd hem met de paplepel ingegeven door zijn moeder en zijn fascinatie voor de natuur nam al vroeg enorme proporties aan. Als twintiger besluit hij de wijde wereld in te trekken en verhuist hij naar Londen.
Wanneer hij in november 2002, in zijn vrije uren, de Royal Botanic Gardens in Kew bezoekt, gaat er een wereld voor hem open. Hij voelde er zich meteen thuis en dit bezoek wordt een keerpunt in zijn leven. Hij trekt zijn stoute schoenen aan en stuurt zijn CV op. Onverwacht krijgt hij een (onbetaalde) internship aangeboden en 14 jaar later werkt hij er nog steeds, als botanisch horticulturist.
Heer der planten leest vlot, maar door de vele Latijnse benamingen van de planten en dieren én door de verschillende anatomische onderdelen van de planten, die gebruikt worden om de processen van bestuiving en vermeerdering te beschrijven, wordt de vaart er wat uit gehaald. Tenzij je zelf een horticulturist of bioloog bent natuurlijk dan zullen er waarschijnlijk veel herkenbare elementen in het boek zitten. Jammer genoeg is niet ieder persoon met liefde voor de natuur een expert op botanisch vlak en zal dit toch voor enkele lezers een grote hobbel zijn om te nemen.
De vijftien pagina’s met foto’s zijn een mooie aanvulling op de tekst. De belangrijkste plekken, de Mascarenen, Peru en Australië, samen met de kassen van Kew, krijgen zo een plaats op het netvlies van de lezer. Dit is vooral een meerwaarde voor de lezer die niet van uitgebreid opzoekwerk houdt tijdens het lezen.
Magdalena heeft het er moeilijk mee dat hij maar één plant tegelijkertijd kan redden, wanneer er zoveel met uitsterven worden bedreigd. Het is bijna pijnlijk om te lezen, hoeveel deze man van planten houdt en hoe het hem aan het hart gaat als hij ziet dat het niet goed gaat met één van ‘zijn’ planten. Eigenlijk moet iedereen dit boek lezen want planten zijn voor ieder mens een noodzakelijk onderdeel van zijn/haar leven. Het geeft ons een kijkje achter de schermen van plaatsen zoals Kew. Wat ze nu eigenlijk doen en hoe belangrijk de inspanningen die zij, als team leveren, zijn.
De vele anekdotes en verhalen geven een uitgebreid beeld over verschillende ecologische stelsels en de gevolgen van kolonisatie en toerisme op die stelsels. Hoe komt het dat er verschillende soorten reuzeschildpadden uitgestorven zijn? Waarom is er van sommige plantensoorten maar één struik meer in het wild aanwezig? Zowel planten als dieren worden besproken en het gedrag van de mens.
Dit boek houdt de lezer een spiegel voor en het beeld dat je te zien krijgt, is niet erg fraai. Magdalena doet een oproep aan het einde van het boek: Iedereen kan een messias zijn. En na het dichtslaan van dit boek geloof je daar inderdaad ook in. Toch zal het niet makkelijk zijn om van iedereen een mini-Carlos Magdalena te maken. Deze man kan zich terecht Heer der planten noemen! | 1pos
|
Opnieuw een heerlijk boek van Joanne Harris. Na Chocolat was ik heel benieuwd naar dit tweede deel en het is me absoluut niet tegengevallen. Opnieuw intrigeerde me de magische wereld van Vianne, Anouck, Rosette en Zozie. Maar dit boek is ook spannend waardoor ik het zelfs nog beter vond dat Chocolat. Het komt trouwens niet vaak voor dat een auteur het niveau van het eerste deel evenaart. Daarom: Chapeau! Alweer een favoriete schrijfster ontdekt.
Trouwens:Ik vond het personage Yanne helemaal niet ongeloofwaardig, heel realistisch hoe een moeder het beste wil voor haar kinderen.
Nu zo snel mogelijk het 3e deel zien te lenen: De zoetheid van perziken. | 1pos
|
Dode mannen moorden niet .
Vanaf de allereerste bladzijde word je gegrepen door het boek.
De hoofdpersonen worden allemaal goed beschreven en uiteindelijk hebben ze allemaal met elkaar te maken.
Rico is al jaren op zoek naar de moordenaar van zijn zusje. Hij is geëmigreerd naar Australië om afstand te nemen, maar het gebeurde laat hem niet los.
Dan krijgt hij een telefoontje van zijn moeder of hij zo snel mogelijk naar huis wil komen.........
Het zou jammer zijn om te veel te vertellen, maar ik kan iedereen dit boek aanraden.
Dit is het vierde boek dat ik van Roos Boum gelezen heb, zeer verschillende genres maar allemaal even goed | 1pos
|
Superboek weer! Ik heb het idee dat ik deze mensen allemaal persoonlijk ken en kan eigenlijk niet wachten op deel drie. Het harde leven op een noorse varkensboerderij gaat door na alle onthullingen uit het eerste deel. Iedere broer en ook dochter Torunn hebben zo hun eigen wolven om tegen te vechten. Het open einde doet je alleen maar meer verlangen naar het volgend deel, heel slim gedaan dus Ik heb weer enorm genoten van dit boek! | 1pos
|
Hoe vind je de liefde van je leven zonder Tinder of datingwebsites? Wetenschapsjournalist Mark Traa geeft in Steeds blijf ik u beminnen een interessant inkijkje in het liefdesmedium van weleer: de krant.
Tegenwoordig kijkt niemand er meer van op als je uitweidt over je online datingavonturen, of je laatste verovering uit de kroeg. Je zou haast vergeten dat het honderd jaar geleden onmogelijk was om zomaar op iemand af te stappen, en openbaar flirten was helemaal uit den boze. Moest je dan simpelweg genoegen nemen met een liefje uit de nabije omgeving?
Per toeval stuitte Traa op het medium waarmee mensen aan dit strikte liefdesspel probeerden te ontsnappen. In oude kranten vond hij een aantal advertenties en liefdesoproepen. Een nieuwe verslaving was geboren. Al snel zocht hij naar meer oproepen van mensen die op deze manier hun levensgezel zochten, of een berichtje plaatsten om heimelijke ontmoetingen te regelen. De meest opmerkelijke, grappige en ronduit liefdevolle zijn gebundeld in Steeds blijf ik u beminnen.
Traa geeft in zijn inleiding al aan dat na het lezen van zo’n oproepje, je fantasie meteen met je op de loop gaat. Wat is er aan een berichtje voorafgegaan? En hoe zou het zijn afgelopen? Het is niet zo vreemd dat deze vragen steeds komen bovendrijven, vooral bij algemene berichtjes als deze: ‘de jongedame, die vrijdagmiddag omstreeks 3 uur een boekwinkel op het Damrak inging en toen een heer ontmoette, die er uitkwam en omkeek, vraagt of die heer genegen is nader kennis te maken.’ Zouden deze twee elkaar gevonden hebben?
Naast het in contact komen met die ene leuke man of vrouw, springen vooral de clandestien geregelde afspraakjes en wanhopige liefdeskreten in het oog. ‘U.U. Kom laatste; 16de. Haal mij niet af; zet deur op kier; brand geen licht in gang. Heerlijk vooruitzicht.’ Of: ‘Snoes! Slechts een brief! Ge zijt toch niet ziek of van gedachten veranderd? Laat mij toch niet langer in pijnlijke onzekerheid en schrijf eens spoedig.’
De berichtjes die Traa heeft verzameld, bieden dus een rechtstreeks inkijkje in de liefdesperikelen van onze voorouders. Mij doen de oproepen vooral terugverlangen naar een tijd waarin mensen nog moeite staken in het edele liefdesspel. Zouden zij hebben kunnen vermoeden dat we tegenwoordig met een enkele klik of swipe mensen af- of goedkeuren? Gelukkig kunnen we met dit boekje, tussen het scrollen op de datingpagina’s door, af en toe ontsnappen naar de datingperikelen uit vervlogen tijden. | 1pos
|
Ik heb de documentaire gezien en die vond ik indrukwekkend maar dit boek is geschreven met zoveel liefde, respect, hoop, angst en machteloosheid. Pff. Aanrader | 1pos
|
Desalnietbemind is gewoon een mooi boek. Een boek dat je aan iemand cadeau geeft die niet alleen van een spannend verhaal houdt, maar ook van wegdromen tijdens het lezen van het verhaal. Vanaf de opening wil je weten hoe het verder gaat. Doordat het boek uit 92 korte hoofdstukken (soms slechts een pagina) bestaat, daagt het je uit om nog net dat ene extra hoofdstuk te lezen. Vervolgens sta je weer voor de keuze: niet stoppen, maar toch nog een extra hoofstuk lezen?
Schrijfster Annabel Jonk beschrijft in haar debuutroman het verhaal van Victor. Maar we leren Victor alleen kennen vanuit het perspectief van zijn partner Martha. Victor is plotseling overleden, en Martha ontdekt bij toeval dat Victor ook nog een ander bestaan had. Een leven dat ze stukje bij stukje in kaart brengt door zijn aantekeningen te lezen die zijn opgeschreven in schriftjes. Het lezen van de schriftjes roept vragen op die Martha alleen kan beantwoorden door op reis te gaan, en de mensen te ontmoeten die in de schriftjes beschreven worden. Daardoor komen we veel over Victor te weten. Martha onderneemt de ene actie na de andere om te weten te komen wat er aan de hand was. Misschien is ze soms wat impulsief, want ze reist van de ene op de andere dag naar de Verenigde Staten alleen maar voor een kort en informatief gesprek, en is een paar dagen later alweer druk onderweg in Nederland. Waarom ze soms voor het ene beslist, en het andere laat is niet altijd duidelijk. Maar daardoor wordt het verhaal spannend en krijgt het tempo. Want Martha lijkt te doen wat je soms zelf zou willen doen: meteen actie ondernemen als er iets aan de hand is. Niet even de tijd nemen om na te denken of om het uit te stellen. Nee, gewoon op zoek naar antwoorden gaan.
Het boek krijgt daardoor het karakter van een literaire thriller.
Annabel Jonk speelt met de Nederlandse taal en beschrijft tegelijkertijd een voor velen herkenbaar verhaal.. Je wordt wakker uit een nare droom, maar dan blijkt dat die droom helaas de realiteit is geworden. Een droom die om uitleg vraagt. Daardoor slaagt het boek erin dat je wil blijven lezen, en dat je soms een beetje wegdroomt door het herkenbare verhaal. | 1pos
|
Ik vond het een mooi en prachtig boek. Het verhaal was pakkend en je komt er makkelijk doorheen!. Echt een aanrader als je van waargebeurde verhalen houdt!. | 1pos
|
Boeiend schrijven met als onderliggend thema de tweede wereldoorlog is niet eenvoudig en zeker niet in deze tijd waarin alles snel, vooral niet te ingewikkeld en zeker niet te lang onder de aandacht moet worden gebracht.
Lein van der Wulp is erin geslaagd een verhaal te schrijven dat boven de middelmaat uitstijgt.
Het mooie aan deze roman is in mijn ogen dat de karakters zo alledaags en herkenbaar zijn: niet opgepoetst of overgoten met een heldhaftig sausje. Dat zorgt er voor dat je je als lezer afvraagt hoe de spanning zal worden opgevoerd en waar het verhaal naar toe gaat, maar dan krijgt het boek een vaart die de schrijver weet vast te houden tot het einde.
De ontknoping is verrassend en stelt jou als lezer indirect een vraag die blijft hangen en niet gemakkelijk valt te beantwoorden. | 1pos
|
Op zijn eigen, onnavolgbare wijze fileert Alain de Botton in dit boek het verloop van een liefdesrelatie. De ups en downs daarvan en hoe je daar beter mee om zou kunnen gaan. Hoe ouderwetse romantische ideeën meer kwaad dan goed kunnen doen aan een relatie.
Een wegwijzer voor diegenen, die nog aan het begin staan van een relatie en een 'pleister op de wonde' voor diegenen, die hun relatie hebben zien stranden.
Geen 'schuld en boete' maar met humor en ironie geschreven verhaal over hoe een relatie wel kan bloeien. | 1pos
|
Bloedbroeders van Helen Vreeswijk gaat over de neven Reza en Ayaan. De vader van Ayaan, Malek, is opgepakt vanwege een fraudezaak en daardoor staat Ayaan er nu alleen voor in de toko van de familie. Vanuit Pakistan komen Reza, zijn moeder Jandra en zusje Elena naar Nederland om hun familie te ondersteunen in de toko en geld te verdienen voor de familie in Pakistan. Ayaan moet de toko draaiende houden nu zijn vader er niet is, maar hij heeft weinig passie voor de zaak en wil liever op een snellere manier veel geld verdienen. Hij houdt er allerlei handeltjes op na om extra geld te verdienen en daarnaast heeft hij een plan voor een grote actie, waarmee hij in één keer veel geld kan verdienen.
Reza wordt op zijn eerste dag in Nederland al meegenomen naar de toko, daar komt hij erachter dat hij bij heel andere dingen moet helpen dan bij het koken en schoonmaken in de toko. Ayaan wil een roofoverval plegen en Reza moet mee als zijn chauffeur. Ayaan heeft de roofoverval goed uitgedacht, zodat er niets mis kan gaan, maar helaas voor de neven gaat er toch iets fout.
Dit spannende verhaal over Reza en Ayaan is vlot geschreven door Helen Vreeswijk. Het verhaal wordt verteld vanuit een alwetende verteller en de personages worden uitgebreid beschreven zodat je een duidelijk beeld hebt van de twee neven. Ayaan is een grove en harde jongen, terwijl Reza juist als lief en onschuldig wordt neergezet. Dit zorgt ervoor dat je vanaf het begin af aan al een hekel hebt aan Ayaan, die tegen iedereen een grote bek heeft en die zijn onschuldige neef meesleept in zijn wilde, criminele plannen. Het duurt even voordat het verhaal op gang is, maar vanaf de roofoverval wordt het erg spannend. Het boek lijkt opgedeeld in twee delen, in het eerste deel komen vooral Ayaan en Reza aan bod en in het tweede deel volg je het rechercheteam dat op zoek is naar de daders van de roofoverval. Zeker het tweede deel van het boek is erg spannend. Kan de recherche de daders te pakken krijgen op basis van de aanwijzingen waar ze op stuiten? Stapje voor stapje komen zij in de richting van de dader, maar krijgen ze hen te pakken en zijn ze op tijd? En hoe gaat het verder met de neven, blijft Reza zijn neef trouw? En hoe loopt het af tussen Reza en zijn vriendinnetje Fleur? Gelukkig krijg je antwoord op al je vragen en wordt op de laatste bladzijde nog een kleine vooruitblik beschreven.
Een spannend verhaal voor Young Adults, hopelijk volgen er nog vele van Helen Vreeswijk. | 1pos
|
Wat een prachtig en mysterieus verhaal weer, maar dat weten we van Koontz. Ik ga hier niet nog eens vertellen waar het over gaat want dat kun je hierboven lezen.
Zoals altijd heeft hij er weer ergens Golden Retrievers in weten te stoppen, grappig vind ik dat altijd. Als je van dieren houdt is dit een prachtig en wonderbaarlijk verhaal. Het wetenschappelijke gedeelte vond ik af en toe 'too much' daarom geen 5 maar 4 duimpjes. | 1pos
|
We zijn intussen aanbeland bij het derde deel met Jessica Haider in de hoofdrol. Ik stelde me vooraf de vraag of Corine Hartman dit zeer hoge niveau van Bloedlijn en Glashard zou kunnen handhaven. Plaats van het gebeuren is dit keer Zuid-Limburg en de Eifelstreek. Net op het ogenblik dat Jessica haar werkzaamheden hervat, slaat een seriemoordenaar zijn slag. Al snel wordt duidelijk dat deze killer het op Jessica gemunt heeft. Ook Saligia, het geheime elitekorps waarvan ze deel mag uitmaken, heeft een klus voor haar klaar liggen. Deze nieuwe opdracht zal zwaar op haar schouders gaan wegen.
Zoals we het ondertussen al van Corine Hartman gewoon zijn, worden de belangrijkste personages in Zielloos met scherpte beschreven. Zelfs het innerlijke van Jessica als mens komt in deze meesterlijke thriller voorzichtig om de hoek kijken. Stukje bij beetje vangen we iets meer over haar gekwetste ziel en karakter op. Ze geeft zich nog niet helemaal bloot, maar een tipje van de sluier wordt toch wel opgelicht. De auteur houdt evenwel voldoende ruimte vrij om hier in volgende delen waarschijnlijk werk van te maken.
Corine Hartman overtreft zichzelf in deze serie; met elk nieuw deel uit deze serie klimt ze een trapje hoger. Dit is een zeer aangename verrassing want dit hoge niveau aanhouden is al een kunst op zich, laat staan jezelf te overtreffen. In Zielloos merk je dat de auteur er volop de beuk ingooit. Ja, ik vermoed dat ze zelfs tijdens het schrijven van deze serie geniet.
Het verhaal klopt gewoon van a tot z.
Corine drukt het gaspedaal meteen diep in en het is dan aan de lezer om deze snelheid aan te houden. Dit tempo wordt constant aangehouden, zonder enig dipje. Je kan Zielloos nauwelijks stoppen
je blijft lezen en doorlezen. Het zoveelste bewijs van haar kunnen. De op professionele wijze gemaakte boektrailer van Zielloos bewijst je dat de Jessica Haider serie uitermate geschikt is voor verfilming. Ik hoop van harte dat dit ook het geval zal zijn en dat mede dankzij deze verfilming Corine verder buiten de landsgrenzen mag doorbreken.
Deel 4 kan wat mij betreft niet snel genoeg van de persen rollen. Geduld is een schone deugd, maar toch
. | 1pos
|
Onderstaand al een mooie recensie van Marjon. Ook deze uit het Parool vind ik prettig aansluiten op mijn beleving. http://m.parool.nl/parool/m/nl/14628/RECENSIES/article/detail/3651423/2014/05/08/Herman-Kochs-Geachte-heer-M-is-pakkend-vanaf-de-eerste-alinea.dhtml
Botte lompigheid in woord en spiegeling van hoe hij de huidige realiteit beziet, gecombineerd met rauwe harde humor maakt dat ik geniet van Kochs werk.
Licht? Oppervlakkig? Nee voor mij niet; mensen van dichtbij gezien, hij maakt ze allemaal zo heel gewoon , en een ieder een loser bovendien, zoals we ons allemaal door het leven worstelen en soms met een tijdelijke pretentie ons hoofd omhoog houden onder sociale maatschappelijke druk. Maar " achter de voordeur" weten we het allemaal niet zo exact en reageren we primairder dan misschien gewild. We zijn allemaal zo gewoon en met een flinke dosis zelfspot ook allemaal net zo intrigerend. Gewoon, en door wenden en keren misschien toch wel " literatuur" in ons eigen "zijn"? Een enkel stuk langdradig maar in ons levensworsteling komen we in onze eigen hoofden toch ook wel stemmen met oeverloos gezever tegen?? Kom.... | 1pos
|
Lief en ontroerend, en verder is alles al gezegd over dit boekje... | 1pos
|
leuk
ffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff | 1pos
|
29 Korte verhalen, over allerlei thema`s, wanneer ik het boekje vast houd raak ik nieuwsgierig. De omslag heeft een trieste uitstraling, de telefoon met de hoorn ernaast alsof deze zo is afgekapt. De verhalen zijn kort. In ieder geval kan elk verhaal mij enorm bekoren. Soms raakt het me, maar vaak zit ik met een kleine glimlach of en kleine Ohhhhh een verhaal te lezen. De toon van Jeannette staat me echt heel erg aan. Haar schrijfstijl is heerlijk, doortastend en zo lekker open en eerlijk, waardoor je gewoon lezen blijft.
De verhalen gaan over alledaagse dingen met een lichte cynische ondertoon. Maar zijn op zo`n manier beschreven dat ze heerlijk weglezen. De verhalen hebben mij enorm verrast, je kunt je van te voren geen voorstelling maken, maar de verhalen van Jeannette zijn echt goed, soms is het zelfs jammer wanneer een verhaal af is.
Wanneer je op zoek bent naar heerlijk leesvoer voor tussendoor, een mooi cadeautje voor een vriend of vriendin die wel van verhalen met een bite houdt. Raad ik je zeker dit boek aan.
Voor mij was dit gewoon echt een heel aangename kennismaking met een schrijfster die haar vak verstaat. Jeannette Jansen – Kim kan in een paar bladzijde zoveel emotie stoppen dat de lezer het hele leven van de hoofdpersonage heeft begrepen. De verhalen zijn stuk voor stuk echt leuk om te lezen, er zit een heerlijk feeling in voor zelfspot en cynisme. Je leest het boek met een dikke glimlach rond de lippen uit .
Dik verdiende 4 ½ ster voor Contact | 1pos
|
Het achtste leven is een prachtig familie-epos dat verteld over zes generaties van éénzelfde Georgische familie. De oorsprong van het verhaal ligt in Tbilisi, een kleine stad tussen Georgië en Azerbeidzjan. Waar een chocolatier met een magisch chocoladereep probeert om ee goed leven op te bouwen met zijn vrouw en dochters. Nitsa is de achterkleindochter van Stasia, die op haar beurt dochter is van de chocolatier. Zij woont in Berlijn en beschrijft de geschiedenis van haar familie.
Het boek is opgesplitst in een proloog en dan nog 7 hoofdstukken die elk de naam van een familielid dragen. Daardoor wordt het boek overzichtelijk, wat wel handig is bij +1200 pagina's. Allereerst zijn er de zussen Stasia en Christine, dochters van de chocolatier. Stasia op haar beurt heeft twee kinderen, Kitty en Kostja. Kostja krijgt op zijn beurt ook een dochter Elene. En zij heeft twee dochters Daria en Nitsa.Brilka, voor wie het boek geschreven is, is de dochter van Daria. En dit zijn alleen de familieleden die een hoofdrol spelen in het boek, dus er komen veel verschillende namen voor, wat in het begin voor een beetje verwarring zorgt.
In één woord: prachtig. Het achtste leven is een verhaal dat blijft hangen. In de verschillende hoofdstukken kun je jezelf inleven in de verschillende personages van de familieleden. Door de manier waarop het verteld word, kan je bij elk personage herkenning vinden. De hoofdpersonen worden zo realistisch beschreven dat je er soms bijna zelf bij bent. Het taalgebruik en de zinsbouw zijn uitnodigend om verder te lezen maar ook weer niet simpel. De woordkeuze zet vaak aan tot nadenken, sommigen stukken heb ik opnieuw moeten lezen om het echt goed te kunnen bevatten.
Ook voor de liefhebbers van geschiedenis valt er in dit boek veel te rapen. Er worden heel veel historische gebeurtenissen aangehaald, maar het wordt nooit saai of te informatief. De schrijver verweeft de geschiedenis in het verhaal zodat alles mooi samen loopt.
Nino Haratischwili is geboren in 1983 in Georgië. Ze is tweetalig ( Georgisch en Duits) en schrijft sinds haar twaalfde in beide talen. Ze woont in Hamburg en is regisseur bij een theatergezelschap. Ze heeft er vier jaar over gedaan om dit boek te schrijven. Ook is er ruim een jaar aan onderzoek in het boek gekropen, zowel in Russische als Georgische archieven.
Dit is een verhaal met zowel amusante, ontroerende, pakkende,...gebeurtenissen. Ook al is het een echte dikke pil, zo voelt het niet wanneer je het leest omdat je mee het verhaal ingetrokken word. Ik zou het iedereen aanraden om te lezen omdat het echt eens iets anders is, en laat je zeker niet afschrikken door het aantal pagina's. | 1pos
|
window.addEvent("domready", function(){var FO1315227059 = { movie:"http://www.youtube.com/v/"560" height", width:"300", height:"247", majorversion:"8", build:"0", xi:"true" };UFO.create(FO1315227059, "divID1315227059");}); | 1pos
|
Ik zou zeggen laat het je opgroeiende dochters niet lezen, het kan ze de verkeerde ideeën geven over wat ze moeten doen met hun leven. Aan de andere kant, het kan ze ook inspireren. Als te dikke lelijke Johanna geboren in Engeland in de jaren 80 met de hele familie in de bijstand kan ontsnappen aan haar voorspelbare toekomst dan moet het met de dochters van nu ook wel lukken. How To Build a Girl deed me denken aan Adrian Mole en Bridget Jones maar dan ruwer en doordrenkt met sex en alcohol. Onzekere tiener Johanna gooit het roer drastisch om en neemt de alterego Dolly Wilde aan. Als Dolly start zij een carrière als muziekcriticus voor een tijdschrift dat niet gelooft in opbouwende kritiek. Ondertussen maakt ze zich zorgen dat een verkeerde opmerking van haar doorgeklikt zal worden aan de gemeente, met alle gevolgen voor de uitkering van haar vader. Aan het einde van het boek komt Dolly tot de conclusie dat het neersabelen van beginnende bandjes niet haar ideaal is, dan mag ze van Moran naar een concert van Take That en krijst ze samen met alle andere aanwezige pubers haar longen uit het lijf. En dat heeft ze verdiend. Johanna bewijst namelijk dat ze doorzettingsvermogen en lef heeft, ze is bovendien ondanks haar grote mond lief en lichtelijk onzeker. Het is jammer dat volwassen Johanna in de laatste pagina's overneemt en opeens wel heel erg filosofisch wordt. Hopelijk maakt Moran dat goed met deel twee. Ik wil graag weten hoe het verder gaat met Johanna, de liefde en muziek. | 1pos
|
Nadat ze haar geweldadige vriend neer heeft geslagen, vlucht Natasja met haar baby naar Italie omdat ze denkt dat ze hem vermoord heeft. Al snel blijkt het tegendeel en wordt ze achtervolgd door een woedende Victor. Ook haar vrienden en familie zijn niet veilig. De gebeurtenissen stapelen zich in een hoog tempo op, ook gezien vanuit de blik van rechercheur Julia die persoonlijk met Natasja te maken krijgt.
Als je denkt dat je het verhaal doorhebt, gaat het toch weer een andere richting uit en wordt pas tegen het einde duidelijk welke rol de baby in het verhaal speelt. Boeiende thriller die nergens inzakt of saai wordt. | 1pos
|
Mea Culpa vond ik een geweldig verrassende thriller. De personages zijn goed uitgewerkt, zodat je hun emoties en schuldgevoelens zelf kan voelen en meeleeft met hen.
Het boek is opgedeeld in twee delen. Deel 1 is echt spannend en heeft een verrassend einde. Deel 2 kenmerkt zich door veel flashbacks en is iets minder spannend.
De schrijfstijl van de auteur is mooi en to-the-point. Als je van de boeken van Loes den Hollander houd, dan kan ik jou dit boek zeker aanbevelen. Het is een prachtige psychologische thriller met als thema schuld/schuldgevoel.
Zeker een aanrader! | 1pos
|
Theresa Hammond houdt haar kind Josh stevig in haar armen. Josh is doodziek. De meedogenloos stijgende koorts holt zijn lichaam uit. Het vernietigende effect daarvan is niet te vermijden. Toch besluiten zijn ouders Thomas en Theresa, nog niet naar het ziekenhuis te gaan. Immers, zij hebben een stellig geloof in God. Dat Hij alleen degene is die het kind kan genezen. Die stelling is hen mede ingegeven door de dominee van de kerk waarvan zij lid zijn en die niet toestaat dat zij een dokter raadplegen. Ondanks alle gebeden tot God, blijft het kind ziek. Dat doet Thomas en Theresa besluiten om toch, tegen de leer van de kerk, naar het ziekenhuis in Tidewater te gaan. Het duurt even voordat dokter Sean Armistead Josh gaat opereren. Inmiddels heeft hij wel een appendicitis bij Josh vastgesteld. Even is Sean besluiteloos. Hij overweegt het kind over te laten brengen naar een in de nabijheid gelegen en beter gespecialiseerd ziekenhuis. Zelf heeft hij in het verleden daar gesolliciteerd, maar is afgewezen. Dat doet hem besluiten Josh zelf te opereren, maar dat loopt verkeerd af. Josh overlijdt in het ziekenhuis.
Kindermishandeling moet volgens de wet gemeld worden bij de kinderbescherming. Dat doet Armistead dan ook. Maar hij krijgt direct geen contact met de kinderbescherming. Hij belt de plaatsvervangend openbaar aanklager Rebecca Crawford. Zij stelt een vervolging wegens dood door schuld, doodslag en grove verwaarlozing in. Thomas en Theresa worden daarvoor gedagvaard en moeten verschijnen voor een hoorzitting. En dat vlak na de begrafenis van hun zoontje.
Nikki Moreno werkt als juriste bij Carson & Associates. Zij adviseert de rechter. De rechter beslist dat de overige twee kinderen, in afwachting van het proces, voorlopig bij Nikki moeten verblijven. Thomas gaat naar een gevangenis. Theresa wordt op borgtocht vrijgelaten.
Nikki komt in contact met Charles Arnold. Behalve straatprediker is Charles ook hoogleraar grondrecht op de juridische hogeschool van Regent. Nikki doet een dringend beroep op Charles om het gezin Hammond juridisch bij te staan.
Er volgt een dramatisch proces waar de jury beslist dat Theresa niet schuldig wordt bevonden, maar Thomas wel. Charles laat het daarbij niet zitten en gaat verder met zijn onderzoek. Charles komt achter duistere feiten. Dat doet hem besluiten bij de rechter een nieuw proces aan te vragen. Het verzoek wordt gehonoreerd. Charles houdt een bijzonder scherp betoog, waaruit blijkt dat een aantal personen zich niet integer hebben gedragen. Een bizarre ontknoping volgt.
DODELIJK COMPLOT, van auteur Randy Singer is scherpzinnig geschreven. Behalve auteur is Randy Singer ook voorganger en advocaat. Daarom is het niet zo verwonderlijk dat het boek doorspekt is met christelijke elementen. Tevens zit het vol met juridische haarkloverijen, zoals die in de VS van Amerika voorkomen. Het betreft een heel goed boek. Zeker voor mensen die ook van John Grisham houden. | 1pos
|
De schrijfstijl van Spits is in het begin even wennen, maar zodra je daaraan gewend bent, opent zich een prachtig palet van woorden en zinnen. Dit boek is tegenstrijdig. Sommige stukken draaien om het onderwerp heen, vaak zonder letterlijk te beschrijven wat er gebeurt. Verfijnde details blijken later belangrijk. Andere stukken beschrijven letterlijk (te letterlijk?) wat er gebeurt. Deze scenes liegen er niet om en dwingen je bijna tot stoppen met lezen.
En heel langzaam, druppel voor druppel gedoseerd, wordt er duidelijk wat er in het leven van Eva, en specifiek in de zomer van 2002, is gebeurd en wat zij van plan is met dat grote blok ijs. Het verhaal komt hierdoor zoveel meer binnen dan dat Spits alles met een sneller tempo zou beschrijven.
Mooi (geschreven) dus, maar ook heftig! Er zitten gênante en zeer gruwelijke scenes in, waardoor je de neiging krijgt het boek aan de kant te gooien. Maar misschien juist daarom grijpt het verhaal zo naar de keel. Het uitzichtloze, trieste en ondenkbare. En dan dat einde en dat moment waarop je begrijpt wat Eva van plan is... | 1pos
|
Subsets and Splits
No saved queries yet
Save your SQL queries to embed, download, and access them later. Queries will appear here once saved.