text
stringlengths 4
22.7k
| label
class label 2
classes |
|---|---|
Al snel weet je wie de slechterik is, maar dat maakt totaal niet uit. Je weet namelijk niet wat diegene van plan is.. Het boek is makkelijk te lezen doordat de hoofdstukken zijn verdeeld door verhalen van twee personen. En omdat het verhaal gewoon doorloopt, wil je niet stoppen met lezen. Al weet ik niet of ik nog wel aan kinderen wil beginnen na het lezen van dit boek #geintje | 1pos
|
Heel spannend van begin tot einde. Aangezien dit boek het eerste deel is van een serie, weet je van bij het begin al dat "de slechte" niet zal gevat worden. Het terugkeren naar vroeger helpt mee om de vaart heel hoog te houden in dit boek. Ik werd echt meegezogen in het verhaal, net alsof ik er zelf deel van uitmaakte en mee op jacht ging. Heerlijk ! | 1pos
|
Paul Christiaan Smis geeft in 29 korte verhalen een beeld hoe het er in de middeleeuwen aan toe is gegaan. Dit doet hij door de lezer kriskras door de tijd, vanaf het jaar 500 tot 1500 en over de wereld te begeleiden.
De verhalen zijn fictief met een feitelijke basis. Hoe deze basis er exact uitziet doet de auteur na elk verhaal uit de doeken. De hoofdstukken worden afgesloten met tips voor boeken over het betreffende voorval in de geschiedenis.
De verhalen zouden niet misstaan in een les geschiedenis. Smis geeft personen uit de oudheid een gezicht door zijn levendige vertelkunst. Namen van personen en plaatsen zijn raak gekozen, mochten deze niet hebben bestaan.
Van Adelardus in Hulst, die duidelijk maakt hoe Van de vos Reynaerde bedacht zou kunnen zijn, tot de slimme zilversmid-leerling Kjartan in Kiev en alle 27 verhalen daartussen, laten vooral een zware, harde periode zien, waarin het gevecht om het bestaan de boventoon voerde.
De lichtpuntjes ontbreken jammergenoeg in dit boek. Of zouden deze ook in het toenmalige leven niet hebben geschenen? | 1pos
|
‘Op hoge hakken in Afrika’ is het autobiografische verhaal van Chantal Heutink. Heutink had het helemaal voor elkaar, althans zo leek het. Zij coachte mensen op topniveau tot ze zichzelf de vraag stelde: 'Leef jij je grootste droom?'. Dat bleek geenszins het geval en ze gooide het roer drastisch om.
Heutink laat het snelle Amsterdamse leven achter zich en vertrekt naar Kenia. Daar richt zij I-Care op. Via deze organisatie zorgt zij er onder meer voor dat er uitwasbaar maandverband beschikbaar komt voor een continent met meisjes vol jonge dromen. Het succes is wisselend, het leerproces enorm en het rijpt Heutink in haar ‘zijn’.
“Wat staat me te wachten? Welke gevaren liggen er op de loer? Met welke uitdagingen word ik geconfronteerd? Kan ik het aan? Overleven zal ik, dat heb ik tot dusver altijd gedaan. Maar durf ik de reis echt ten volle aan te gaan? Het op te snuiven en me eraan over te geven? Kan ik ervan genieten?”
Heutink zal met haar boek tal van (jonge) vrouwen inspireren om die onvervulde droom die zij wellicht koesteren, achterna te gaan. Waag de stap, zorg dat je geen spijt krijgt; maar ga ervoor! Dat is in feite de boodschap die besloten ligt in ‘In hoge hakken in Afrika’!
“Met Omondi en Jack spreek ik in Kisumu af om een aantal projecten te bezoeken, waaronder Ngunya. De plek waar ik me voor het eerst écht verbonden heb gevoeld met het leven en waar de verhalen van de vrouwen een onuitwisbare indruk hebben achtergelaten.”
De schrijfstijl van Heutink is plezierig, maar het boek wordt voornamelijk gedragen door de uiterst boeiende inhoud. Je wordt gaandeweg enthousiaster over het dappere pad dat deze vrouw heeft gekozen. Kortom, een en al inspiratie!
Heutink heeft er echter zeker geen sprookjesachtig succesverhaal van gemaakt. Eerlijk en transparant doet zij haar relaas. Inclusief teleurstellingen en tegenvallers. Tijdens het lezen van ‘Op hoge hakken in Afrika’ word de lezer het ene moment meegenomen in een gebeurtenis die zo emotioneel is dat je er haast verdrietig van wordt, het volgende moment verschijnt er een grijns op je gezicht om de humoristische ondertoon die deze auteur eveneens meeneemt in haar boek.
“Ze valt stil. Ze kijkt naar beneden met afhangende schouders en speelt met de zoom van haar schooluniform. Op de achtergrond is het gelach en geschreeuw hoorbaar van de andere kinderen, wat een schril contrast vormt met dit beschadigde meisje en haar rauwe verhaal.”
Kortom, een aanrader voor iedereen die bewust of onbewust dromen koestert maar die (nog) niet durft te volgen. Het zou zomaar kunnen dat ook jij het roer omgooit na het lezen van ‘Op hoge hakken in Afrika’..
Over de auteur
Chantal Heutink (1968) wordt ook wel ‘the lady in red’ genoemd, omdat zij taboes durft te doorbreken. Met passie en bevlogenheid inspireert zij en daagt zij mensen en organisaties in Nederland én in Kenia uit om in beweging te komen. Haar motto: De basis van succes is een mindset én het lef om uit je comfortzone te treden en daadwerkelijk over te gaan tot actie!
Uitvoering
Uitgever: London Books
ISBN 9789492179616
Paperback, 256 pagina’s
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent.
http://ht-c-communicatie.nl/ | 1pos
|
Geweldig boek! Veel humor, vaart, spanning, Top!
Welkom in Blaashoek, een op het eerste gezicht rustig en vredig dorpje, maar waar een hoop gebeurt! En nu heb ik zin in een broodje (zomer)paté van slager Herman! | 1pos
|
Ik heb dit boek een kleine twee maand geleden in het Duits gelezen (Weissglut).
Het is het tweede deel rond de eigenzinnige speurder Axel Steen.
Het verhaal speelt tijdens de hete zomermaanden in Norrebro, een wjik in Kopenhagen, waar drugs en criminele bendes hoogtij vieren.
Axel Steen zit zelf wat aan de grond. Drugs en alcohol consumptie maken deel uit van zijn leven. Hij is zijn vrouw Cecile kwijt geraakt aan Jens Jessen, die tot overmaat van ramp ook zijn nieuwe chef is. De verhouding met zijn dochtertje Emma is moeilijk.
Dan wordt hij belast met een brutale verkrachtingszaak. Daarbij duikt DNA op dat ook past bij een moord die hij niet heeft kunnen oplossen.
Genoeg voor Axel Steen om zich volop op het onderzoek te storten.
Axel Steen is niet direct een 'sympathieke' moordonderzoeker; maar wel een levensechte. Met zijn goede en minder fraaie kanten. De interacties tussen de persoonlijke tragiek van Axel Steen en zijn professionele activiteiten zijn sterk uitgewerkt. Een levensechte karakteruitwerking geldt trouwens ook voor de andere hoofdfiguren.
Jesper Stein heeft een vlotte en meeslepende schrijfstijl. De spanningselementen worden sterk opgebouwd.
Zoals bij vele Scandinavische thrillerschrijvers spelen ook hier maatschappij kritische en sociale elementen een rol in het verhaal. Dat maakt het des te authentieker. | 1pos
|
Hoewel dit al het tiende deel is in de ‘Boer Boris’ reeks, is het mijn eerste kennismaking met hem. Het boek telt verrassend veel pagina’s voor een prentenboek en de tekst in rijm leest makkelijk en is daarnaast zeer toegankelijk voor kinderen.
Vanwege vele herhalingen van tekst door het hele verhaal, kan een kind ook goed betrokken worden bij het boek. Stukjes tekst zelf invullen tijdens het voorlezen met daarnaast de voorpret vanwege de voorkennis. Omdat Sam de olifant zo graag wil houden, doet ze haar best de olifant te verkleden als verschillende boerderijdieren. Dit levert natuurlijk naast gekke situaties ook hele grappige tekeningen op! Omdat dit best een aantal keren gebeurt, zullen kinderen al snel in de gaten hebben dat wat Sam zegt niet klopt, dat het dier eigenlijk de olifant is.
Ook de tekeningen in het boek verdienen niets dan lof. Ze vullen de gehele bladzijdes en naast die gekke situaties zijn er nog veel meer dingen op te zien. Genoeg te kijken dus! Verder zijn de tekeningen naast mooi ook gewoon duidelijk, ook niet onbelangrijk.
Mocht het onderwerp ‘de boerderij’ voor sommige kinderen niet heel herkenbaar zijn, dan is daar wel makkelijk verandering in te brengen door ouders. Bijvoorbeeld door te gaan kijken bij een boerderij of een filmpje op te zoeken. Ook kan dit boek juist een leuke kennismaking zijn met voornamelijk de dieren op de boerderij. Zodoende is het boek nog leerzaam ook!
Mijn bijna vijfjarige lijkt dit boek al wel wat ontgroeid te zijn. Ik zou daarom dit boek aanbevelen voor kinderen van maximaal vier jaar oud.
Ik vind het moeilijk om dit boek te beoordelen met een aantal sterren omdat ik normaal ook meeweeg wat mijn dochter van een boek vindt. Dit wil ik echter dit keer niet doen, omdat de reden dat het boek haar minder aantrok niet door het boek komt, maar doordat zij wat ouder wordt.
Zelf heb ik nauwelijks iets op te merken aan het boek én ik kan mij goed voorstellen dat het boek wel aantrekkelijk is voor jongere kinderen. Daarom vind ik dat Boer Boris en de olifant 5 sterren verdient. | 1pos
|
Prachtig mooi beschreven. En echt, 'waarlijk', dicht op de huid. In 'Kom hier dat ik u kus' wordt gespeeld met de fenomenen 'geheugen', 'het verleden wegstoppen' en gebeurtenissen al dan niet hebben 'verdrongen'. Je maakt dingen mee met de hoofdpersoon als ze klein is, die ze in het latere leven niet altijd meer lijkt te herinneren. Dat geeft een interessante spanning. Hoe beïnvloedt je verleden en hoe je hiermee omgaat, wie je later wordt?
Voor mij zal het verhaal extra lading hebben omdat sommige zaken herkenbaar zijn. Geen veilige basis hebben, de verstikkende spanning in de lucht, met zijn allen op tenen lopen om elkaar niet te kwetsen, hoe dat onvermijdelijk toch gebeurt, en de importantie van het onuitgesprokene.
Wie mij een beetje kent, zal kunnen voorstellen wat de volgende regels in mij zullen raken. En daarmee sluit ik af:
'Ik kijk naar mijn voeten en hoe ze doen wat ik wil, en ik denk: ik wil mezelf nooit meer ergens achterlaten. Ik wil lopen tot ik niet meer weet waar de straten zijn, en de luchten. Ik stap en ik zie voor mijn ogen al wat was, en dan droom ik al wat nog kan komen, dat is zoveel.
[...]
Ik denk: ik wil begrijpen wat de liefde is, onthouden dat dat alles is, of toch bijna. Ik wil redden wat er te redden valt, mijzelf bijvoorbeeld, ik wil weten wat ik waard ben, kiezen voor wat klopt en goed is, geloven dat dat mag. Ik denk: dat is het, ik wil durven, eindelijk. Ja.' | 1pos
|
Eigenlijk ben ik geen thrillerlezer, maar voor deze keer heb ik een uitzondering gemaakt. Wat een geweldig spannend boek! Het eind is verrassend mooi en enerverend. Ik hoop dat deze schrijver nog veel boeken op zijn naam gaat zetten! | 1pos
|
Om maar meteen met de deur in huis te vallen, wat een heerlijk verhaal om te lezen was Drie vrienden, een huis (en een klusjesman). Het is net of ik al jaren bevriend ben met Noor, Kiki en Joost. Zo voelde het tenminste voor mij. En dan leest een verhaal altijd lekkerder dan wanneer je afstand voelt met de hoofdpersonages.
De karakters van Noor, Kiki en Joost zijn naar mijn idee voldoende uitgewerkt om een reëel beeld van hen te krijgen. Dertigers in de bloei van hun leven, die op het punt staan belangrijke stappen te nemen. Klaar met hun studie en op het punt om een vaste baan te accepteren, hun relaties onder de loep nemende & nog meer dilemma’s die overwonnen moeten worden.
Het geheel wordt vanuit Noor beschreven in 41 hoofdstukken. Deze zijn van perfecte lengte om indien nodig (of gewenst) een pauze in te lassen. Want nog even het hoofdstuk uitlezen duurt geen 20 bladzijden, haha. Maar echt makkelijk wegleggen deed ik niet. Je zit er middenin en ik was te nieuwsgierig hoe het af ging lopen. Maar met een goede nacht van noodzakelijke rust tussendoor was ik al snel bij het eind aangekomen.
De schrijfstijl van Astrid doet denken aan haar eerdere werk: vlot, makkelijk toegankelijk en zonder al te veel opsmuk. Drie vrienden, een huis (en een klusjesman) voelt aan als een echte feelgood roman met wat meer diepgang dan chicklit en voor zover ik weet is dat ook de bedoeling geweest.
Volgens mij heeft Astrid alvorens dit boek te schrijven grondig research gepleegd in de kunstwereld en dat is terug te lezen. Ze moet zich verdiept hebben in Van Gogh en zijn werken en eigenlijk ben ik blij dat het eens niet ging over ‘De 15 zonnebloemen in een vaas’ of de ‘Aardappeleters’.
De cover van het boek spreekt voor zich. Je zult gelijk Amsterdam herkennen aan de grachtenpanden & de eindbestemming van de tramlijn zegt ook genoeg. Hij past bij de inhoud van het boek en door zijn rode kleur met contrast van wit en zwart een eyecatcher in de boekhandel. De typografie van de titel door de verspringende letters is voor mij een plus (lekker rebels).
De titel is zoals hij hoort te zijn. De klusjesman heeft niet zo’n grote rol in het geheel dus dat ie tussen haakjes is vermeld is in mijn ogen meer dan terecht. Alleen op de een of andere manier mis ik een punt in de titel. Na het haakje sluiten zou naar mijn idee nog een punt horen. Maar ik ben niet van de taalpolitie daarvoor maak ik zelf nog veel te vaak fouten maar het voelt niet af op de een of andere manier.
Het geheel heeft er voor gezorgd dat ik het boek in no-time uit had en met een glimlach de laatste bladzijde omsloeg. Toen ik daags erna vernam dat Astrid aan een vervolg schrijft kon mijn dag helemaal niet meer stuk en kijk ik sindsdien vol (on-) geduld uit naar de dag die waarschijnlijk nog wel even op zich laat wachten.
Rest mij jullie alleen nog aan te sporen om naar de boekhandel te gaan, de bibliotheek of via de legale! digitale wereld jouw exemplaar te scoren. Veel leesplezier!
Deze review verscheen als origineel via mijn blog. | 1pos
|
"Ze had altijd gedacht dat ze zich voor kon stellen hoe het was om opgesloten te zijn, maar ze besefte nu dat ze geen idee had." ~ p62.
Wat was dit weer een heerlijk boek! Gaby Raaijmakers heeft zichzelf in dit tweede deel absoluut weten te overtreffen, door de spanning op te voeren en de personages nog krachtiger weg te zetten. Ik heb weer van elke letter genoten!
"Zijn ogen staarden geschokt de verte in, maar Séman wist zeker dat ze niets meer zagen." ~ p176.
Elins keuze is vervolg op Branna's offer, en het tweede deel uit een trilogie waarvan juni volgend jaar het laatste deel verschijnt. Het verhaal begint 13 jaar na eerste deel, waarin Branna werd uitgehuwelijkt aan Memindel. In die 13 jaar is er een hoop veranderd in het keizerrijk. Magiers en zwartogen hebben een andere positie gekregen in de maatschappij en de geheimen in het paleis zorgen voor een hoop geruchten onder het volk. Nog nooit was de kleur van iemands ogen zo belangrijk als nu... Daar waar het eerste deel vooral een mooi verhaal was waarin de basis werd gelegd, neemt de spanning in dit tweede deel enorm toe. Als lezer voel je de frustraties die Branna heeft, je begrijpt de keuzes die gemaakt worden maar leeft ook mee met het verdriet die daar uit ontstaat. In dit tweede deel is er goed gebruik gemaakt van de sterke basis van het eerste deel en daarop is nu een ijzersterk verhaal neergezet. Personages die echt een eigen karakter en gezicht hebben, emoties die bijna tastbaar zijn en een wereld die voelt alsof hij echt is. En ook al ben je het (uiteraard) absoluut niet eens met sommige dingen, dit is juist het geen wat je als lezer de echte leeservaring geeft... Hoe knap is het als sommige personages het bloed onder je nagels vandaan weten te halen met de keuzes die ze maken?
"Ze hield zich voor dat ze alles voor haar land deed, maar ze wist dat ze tegen zichzelf loog." ~ p290.
Ik heb echt met volle teugen genoten van dit boek en kan dan ook niet wachten tot het volgende deel beschikbaar is. Gaby Raaijmakers heeft echt een heerlijke manier van schrijven en weet je als lezer echt goed mee te nemen in het verhaal. Dikke 4 sterren, misschien zelfs wel een 4,5 ♡ | 1pos
|
Na het spannende, meedogenloze einde van Rebel kon een vervolg in de ‘Talon’-saga niet uitblijven. Met Jager geeft Julie Kagawa eindelijk antwoord op de prangende vraag die heerst sinds het verschijnen van Rebel: hoe gaat het verder met Ember, Garret en Riley? In een zeer geslaagd verhaal geeft Kagawa ons eindelijk het verlossende antwoord.
Personage Garret neemt het woord en leidt de lezer in sneltreinvaart langs alle belangrijke gebeurtenissen uit eerdere delen van de ‘Talon’-saga. In weinig woorden vertelt hij over de relaties tussen Ember, Riley, Griffin, Dante en hemzelf. De lezer is in één klap bij: zo zit het. Vervolgens brengt Kagawa ons naar het eigenlijke verhaal. Vanuit vier verschillende personages vertelt ze wat Ember, Riley en Garret staat te wachten. Ember en Riley ontdekken dat vriend en vijand samenwerken om de draken uit te moorden. Om tegenstand tegen de Orde, St.-Joris en de Patriarch te bieden, moeten vijanden Riley en Garret opnieuw samenwerken: ze moeten het verbond breken. Een onmogelijke taak die alleen uit te voeren lijkt door henzelf en Ember in gevaar te brengen.
Ondertussen vervult Embers tweelingbroer Dante ook een rol in het verhaal. Na zijn mislukte poging zijn zus terug te halen, krijgt hij een nieuwe opdracht. Hij wordt aan het werk gezet in een drakencentrale. Hij moet replica’s van draken creëren die zich gedragen als vechtende machines. Ze zullen alleen stoppen met vechten wanneer hij het teken geeft.
Met Jager schrijft Kagawa een zeer boeiend verhaal van hoog niveau. Ze hanteert een hoog verhaaltempo en maakt gebruik van veel originele en onverwachte plotwendingen, waardoor het verhaal van A tot Z aantrekkelijk blijft. Anders dan in Rebel bevat dit deel meer diepgang. Met een drakenverhaal in een realistische wereld zorgt Kawaga ervoor dat de lezer kan reflecteren op onze maatschappij. Ze spiegelt haar fantasiewereld aan de werkelijke wereld en legt lezers regelmatig ethische of maatschappelijke kwesties voor: ‘Hoeveel mochten we opofferen om onze soort voor uitsterven te behoeden? Als er honderd klonen stierven om één ‘echte’ draak te redden, was het dat dan waard?’ Ook het zoetsappige liefdesverhaal uit eerdere delen lijkt naar de achtergrond verdwenen. Pas tegen het einde van het verhaal vervalt Kagawa in het beschrijven van een clichématige driehoeksverhouding. Tot die tijd voert de spannende strijd van Ember, Riley en Garret de boventoon.
Helaas creëert Kagawa, net als in eerdere delen, een muur tussen Ember en de lezer. Door krampachtig en gekunsteld te beschrijven hoe de draak in Ember zich gedraagt zorgt ze ervoor dat de lezer zich niet volledig in Ember kan verplaatsen: ‘Mijn draak was nog onrustig, dus het viel niet mee me te ontspannen.’ Gelukkig maakt haar aantrekkelijke schrijfstijl dit gebrek ruimschoots goed. Aantrekkelijke dialogen, gedetailleerde beschrijvingen en een goede portie humor zorgen ervoor dat Jager een moeilijk weg te leggen boek wordt:
Waar het hele verhaal een hoog tempo bevat, maakt Kagawa op diverse plaatsen in het verhaal pas op de plaats om een bepaalde verhaalsituatie vanuit een ander personage opnieuw te belichten. Op die manier gunt ze de lezer een informatievoorsprong en brengt ze diepgang aan in haar verhaal. Ook de passages waarin Kagawa de lezer toeschouwer maakt van het verleden van Garret zijn goed gevonden: ze zorgen voor meer begrip.
Met een mooie slotscène sluit Kagawa het aantrekkelijke Jager af. Geen overdreven aanzet tot een nieuw verhaal, gekunstelde verhaallijnen of afgezaagd eind. Kagawa maakt een Jager-waardig einde: gedetailleerd, aantrekkelijk en bovenal spannend. ‘Nu begreep ik het. Waarom ik bijzonder was. Waarom ze mij hadden uitgekozen. Dit veranderde alles.’ | 1pos
|
Wat als je geboren wordt in een familie van Zielverzamelaars, dit overkomt Gwen.
Haar vader is een belangrijk persoon in deze orde van Zielverzamelaars, maar wanneer alles niet naar wens verloopt neemt Gwen de taak van haar vader over. Normaliter kennen ze de personen niet waarvan ze de ziel moeten nemen, maar door een fout moet Gwen de ziel van haar klasgenoot Max verzamelen.
Wat volgt is een spannend verhaal vol met fantasie en levensechte personages. Vlot leesbaar, dit is het eerste deel van deze serie geschreven door Mascha Schoonakker. Een geweldig debuut niet alleen voor de jeugd. | 1pos
|
Wow, wat is dit een apart boek! Is het een thriller? Ja, maar wel een heel bijzondere. Van in het begin weet je dat er een aantal moorden gepleegd zijn en wie de dader is. De grote vraag is echter of die dader ook effectief schuldig is, misschien was hij wel ontoerekeningsvatbaar? De auteur nodigt je uit om precies dat uit te zoeken. Hij doet dat aan de hand van getuigenverklaringen, karakterschetsen en medische rapporten, we mogen zelfs het proces bijwonen.
Heel vaak was ik doordrongen van de dreigende, lugubere sfeer waarin de dader leefde. De auteur is ongelooflijk goed in het creëren van sfeer, hij laat je schijnbaar moeiteloos meeleven met de verschillende personages. Uiteindelijk was het boek voor mij niet spannend genoeg om vijf sterren te verdienen. Een absolute aanrader is het echter wel, deze VN-thriller van het jaar verdient een groot lezerspubliek. | 1pos
|
Wat was het heerlijk om weer over Jacob en Emma en de andere bijzondere kinderen te lezen! Dit slot van deze trilogie stelt me zeker niet teleur en ik vind het dan ook erg jammer dat dit het laatste deel in de serie was. Gelukkig komt er nog wel een verhalenbundel uit met de Vertelsels. Sprookjesverhalen binnen het bijzonderdom welke vaker in de boeken zelf worden genoemd.
Het verhaal begint gelijk waar het tweede deel Omhulde Stad is geëindigd dus je zit gelijk midden in alle actie en sensatie. Ik zou als tip dan ook meegeven dat als je niet zo goed bent in het onthouden van belangrijke gebeurtenissen je Omhulde Stad en Bibliotheek Der Zielen gelijk achter elkaar leest. Omhulde Stad eindigde namelijk met een cliffhanger. (Voor als je het nu al niet meer weet.)
De personages zijn net zo vertrouwd als in de andere delen en het leek voor mij dan ook als 'thuiskomen'. In dit deel komen er ook wat nieuwe personages aan bod. En hier zitten zeker wat van mijn favorieten bij! Moeder Poeder, Sharon en Bentham (met PT natuurlijk), hebben een plekje in mijn hart veroverd. Er zat weer de nodige humor tussen alle gure gebeurtenissen die de kinderen meemaken in. Iets wat ik zeker wel kan waarderen. (Zo lopen ze langs een animéconventie)
Het boek zelf is best een dikke pil (iets meer dan 500 blz.) maar je vliegt er doorheen omdat er steeds maar dingen blijven gebeuren. Ik stelde me al voor hoe geweldig dit wel niet zou zijn als het verfilmd werd. . Het eerste boek in de serie wordt namelijk al verfilmd door niemand minder dan Tim Burton. De foto's zijn dan ook weer een prachtige toevoeging aan het verhaal en geven toch iedere keer weer een beetje meer duidelijkheid over alle bijzondere gebeurtenissen en personages.
Kortom het hele boek is geweldig en deze serie zal dan ook eindigen als een van mijn favoriete series ooit. Ik moest nog nét geen traantje laten bij het einde en ik ben dan ook tevreden met het slot. Maar hoe het precies eindigt mag je natuurlijk zelf lezen :) | 1pos
|
Enkele jaren geleden gelezen, absoluut een van de beste boeken die ik heb gelezen, zo verrassend en zet je elke keer weer op een nieuw spoor, pas op t laatste snap je waarom alles zit.
Niet de allerbeste, maar zonder twijfel zou dit boek meer bekendheid mogen krijgen. Het draait ook wel om de ziekheid van de menselijke geest, opzich is t redelijk realistisch dat dit een plan geweest zou zijn. Wel iets om te vrezen en om over na te denken... | 1pos
|
Merlin at War is het derde deel in een detectiveserie die begon met Princes Gate en Stalin's Gold, waarvan de delen zich in de Tweede Wereldoorlog in Engeland afspelen. Met het derde deel doet Mark Ellis af en toe een uitstapje naar Vichy Frankrijk maar ook dit deel speelt zich voornamelijk in Engeland af. In dit boek heeft Scotland Yard detective Frank Merlin een aantal moorden op te lossen die hem in contact brengen met de vrije Fransen in Londen.
Mooie sfeervolle detective voor diegenen die lezen in de Engelse taal geen probleem vinden want ze zijn niet naar het Nederlands vertaald. | 1pos
|
Henry Perowne is op zijn vrije zaterdag vroeg in de nacht wakker en kijkt de donkere nacht in als hij getuige is van een vliegtuigcrash, het is het begin van een gedenkwaardige zaterdag, die geenszins verloopt zoals een gewone vrije zaterdag
De dag die van begin tot eind wordt beschreven uit het oogpunt van Henry levert een prachtig boek op, eerste begin een beetje taai, maar als je hem uit hebt denk je, wat worden er toch prachtige boeken geschreven.
De schrijver kwam ik ook weer op het spoor via Dizzie, een heerlijke schrijver waarvan ik zeker meer moet gaan lezen. | 1pos
|
Brenna Spector lijdt aan de uiterst zeldzame neurologische aandoening hyperthymesia. Hierdoor kan zij zich tot in detail alles wat zich in haar leven heeft afgespeeld, herinneren. De aandoening ontstond als gevolg van een trauma dat optrad toen haar oudere zusje Clea op een dag bij een vreemde in de auto stapte en verdween. Brenna is nu prive-detective en gespecialiseerd in het opsporen van vermiste personen waarbij de aandoening waaraan zij lijdt van grote waarde is.
De zesjarige Iris Neff verdwijnt spoorloos tijdens een barbecue. Elf jaar later verdwijnt Carol Wentz, die ook op de barbecue aanwezig was. In het huis waarin Iris woonde wordt Carols portemonnee gevonden met daarin een velletje papier waarop het telefoonnummer van Brenna staat. Nelson, de echtgenoot van Carol huurt haar in om zijn verdwenen vrouw op te sporen. Brenna ontdekt dat Carol een obsessie had voor de verdwijning van Iris en een omvangrijk archief over haar zaak bijhield, dat ze goed verstopt in haar huis bewaarde. Het onderzoek naar de verdwijning van Carol wordt na een aantal dagen een moordonderzoek wanneer Carol vermoord wordt aangetroffen in de kofferbak van haar auto die al die tijd geparkeerd was in de garage van de echtelijke woning. De verdenking valt op Nelson maar Brenna vermoedt dat deze zaak veel groter is dan iedereen wil geloven. Zij gaat haar eigen weg in het onderzoek maar wisselt wel informatie uit met politierechercheur Nick Morasco. Als mensen van wie het vermoeden bestaat dat zij meer weten over de verdwijning van Iris en Carol, worden bedreigd of vermoord en ook Brenna het gevoel heeft dat ze goed op haar hoede moet zijn, begint het idee te groeien dat er veel meer aan de hand is. Iets groots dat een ontvoering en een moord overstijgt.
Alison Gaylin is een Amerikaanse journaliste die in diverse kranten en tijdschriften vooral over kunst en entertainment heeft geschreven. In 2005 debuteerde ze met de thriller Hide your eyes en met dat boek werd ze meteen genomineerd voor de prestigieuze Edgar Award. Met het boek en ze was (And she was) won ze in 2013 een Shamus Award. Zij heeft een mooie en elegante schrijfstijl waarmee zij de lezer trakteert op een origineel en intrigerend plot dat intelligent is geconstrueerd. Brenna Spector is een fascinerende en interessante hoofdpersoon. Een sympathieke speurder, vrouw en moeder die op unieke wijze het mysterie rond de verdwijning van Iris Neff en de moord op Carol Wentz onderzoekt en daarbij de neurologische aandoening waaraan zij lijdt knap in haar voordeel gebruikt. Soms gaat dat ongewild want prikkels die een herinnering veroorzaken kunnen op ieder willekeurig moment geactiveerd worden. Zij ontdekt zaken en feiten die via het reguliere politieonderzoek geheel of gedeeltelijk verborgen zouden blijven. Een tweede personage is de geweldige en helemaal te gekke Trent, de assistent van Brenna. Een man met veel humor en gepiercete tepels, die altijd op vrouwenjacht is, te strakke spijkerbroeken en visnet T-shrits draagt maar als computernerd voor Brenna van onschatbare waarde is. Zo zijn er meerdere goed uitgewerkte en levensechte personages in het verhaal.
Het verhaal heeft door de niet altijd even plezierige herinneringen van Brenna en de interactie met haar dochter Maya de nodige ontroerende momenten. In een paar zinnen en woorden slaagt Alison Gaylin erin een treffende sfeer te creëren. Het boek is op momenten on-Amerikaans en vrij van de stereotypen en clichés waar zoveel Amerikaanse thrillers mee zijn volgeschreven.
De spanning is vanaf de eerste bladzijde aanwezig en de spanningsboog wordt evenwichtig opgebouwd. Alison Gaylins schrijfstijl is dermate boeiend dat het verhaal, wanneer je even een leespauze inlast, steeds door je hoofd blijft spelen. De ontrafeling van het mysterie is onverwacht, onvoorspelbaar, overtuigend en geloofwaardig.
En ze was is een originele, solide en mooie thriller met een hartverwarmende Brenna Spector in de hoofdrol. Hoewel Alison Gaylin in Nederland nog geen grote schare fans heeft, geniet zij in de Verenigde Staten inmiddels grote bekendheid. Hopelijk brengt en ze was hierin verandering. Brenna Spector is een verademing. | 1pos
|
Met Sfinx zonder gezicht start Bavo Dhooge een gloednieuwe thrillerserie rond een undercoveragent zonder naam. ’De Sfinx’ moet zich telkens weer inwerken in een ander milieu en moet zich telkens weer hechten en onthechten. Leven op het scherp van de snee, in nieuwe gedaantes, als een sfinx zonder gezicht.
In dit eerste deel krijgt hij de opdracht om een mysterieuze moord in de Belgische ambassade in Parijs op te lossen. Hij neemt daarvoor de identiteit aan van een privéleraar van de zoon van des huizes. Die gedraagt zich wel bijzonder vreemd. Hij is niet de enige…
De sfinx wordt na een mislukte opdracht terug naar België geroepen om daar meteen een nieuwe undercover operatie in ontvangst te nemen en dit dik tegen zijn zin omdat hij er nu wel eventjes mee wil stoppen om bij zijn gezin te zijn die hij al zolang heeft moeten missen. Zijn overste, Claire Riva, geeft toestemming maar enkel voor één week. Na zijn weekje vrijaf gaat hij als Jonathan Brandt naar Parijs waar het plan is om hem als privéleraar naar de ambassade te sturen als volgende leraar van de 14-jarige Milo Lebraque en hem zodoende aan de praat te krijgen. Zijn voorganger, meester Hemberg, is op mysterieuze wijze van het balkon gevallen van de ambassade en de ‘Sfinx’ moet hier nu het fijne van te weten komen of het al dan niet om een zelfmoord gaat.
Bij aankomst heeft hij direct een sollicitatiegesprek met de moeder van Milo, Mevr. Katherine Lebraque, en hij wordt meteen aangenomen om de volgende dag te beginnen. Jonathan Brandt neemt zijn intrek in een appartement rechtover de ambassade met zicht op de studeerkamer.
De eerste dagen verlopen al niet vlotjes aangezien Milo bepaalde tics heeft. De relatie tussen hem en de jongen is zo bizar dat het soms op een veldslag lijkt. Intimiterend en gewaagd lokt Milo de Sfinx in zo’n danig parket dat hij er moeite mee heeft om er mee om te gaan. Hij staat er versteld van dat dit gedrag en de woorden uit de mond van een 14-jarige komen. Dit IQ wonder is precies een kameleon die in zijn daden en geschriften zo dikwijls veranderd dat het onwezenlijk lijkt.
De Sfinx heeft al in vorige undercover operaties met drugsdealers en moordenaars te maken gehad maar dit slaat werkelijk alles. Hij kan echt geen hoogte krijgen van dit kind en weet niet wat al dan niet gespeeld is.
Op een bepaald moment ontdekt hij een document in Milo zijn schrift, een tekst dat met de Belgische geschiedenis te maken heeft en de Sfinx kan de jongen maar niet aan de praat krijgen hoe deze tekst in zijn schrift is belandt. Heeft dit iets met de zelfmoord / moord te maken?
Dit is het eerste boek dat ik lees van Bavo Dhooge en ik moet zeggen dat ik aangenaam verrast ben. Dit boek neemt je vanaf pagina een in beslag en ik heb het dan ook in één ruk uitgelezen. De relatie tussen de Sfinx en de jongen is een soort kat- en muisspel om te zien wie de sterkste is. Dit gaat gepaard met ophef, discussies, woordenwisselingen en beschuldigingen die je zo in de ban houden dat je het boek absoluut niet opzij kunt leggen.
Het verhaal is vanuit de ik-vorm geschreven en zo kom je in de Sfinx zijn gedachtegang terecht en wat hij wil bereiken met de jongen. Het boek is heel vlotjes geschreven en echt aangenaam om te lezen. Een vleugje humor komt er ook in voor en met name als hij een soort van “conversatie” heeft en gedachten met het portret van wijlen Koning Boudewijn dat in de studeerkamer hangt. Dit bracht me echt aan het lachen en daar hou ik ook van als zo’n dingen voorkomen in een thriller. Kortom dit boek heeft me absoluut niet teleurgesteld en Bavo heeft er een fan bij !! Ik kan niet wachten om deel 2 te lezen van deze serie.
Ik geef dit boek 4**** | 1pos
|
Een goed boek en fijn om te lezen , soms miste ik wat opbouwende spanning . Op het einde zeker spannend .
Boek is prettig om te lezen . | 1pos
|
Ik vond het een goed boek met een goed verhaal. Ik geef het boek 4 sterren. | 1pos
|
In het derde deel van deze trilogie: Drakenzieler, Schemergeest komt Gille weer terug en doordat er iets met hem gebeurt ontwikkelt hij zich verder met de amuletten van zijn meester. Ook Fenna ontwikkelt zich en wordt bijgestaan door meester Yrrab. Er is toch weer een enorme dreiging voor de Schemerwereld, want de moeder is van slag. Fenna heeft al haar kracht nodig om daar iets aan te doen. Intussen komen er jonge draakjes uit eieren en er gebeurt iets heel opmerkelijks met Fenna. Ze probeert om orde op zaken te stellen en haar leven onder controle te krijgen, maar door de dingen die gebeuren, lukt het maar moeilijk. Steeds is er weer wat mis, zo erg zelfs dat er Drakenzielers uit andere burchten worden gevraagd om hulp te bieden. Uiteindelijk loopt het goed af (of toch weer niet?) er blijven een paar mogelijkheden open voor een vervolg voor de personages, hoewel het voor Fenna wel afloopt met een hoogtepunt in haar leven. De spanning zit er van het begin tot het einde goed in en dit boek is een mooie afronding van deze trilogie. Maar als lezer merk je wel dat er nog veel meer staat te gebeuren, alleen zal dat waarschijnlijk op een ander plek zijn. Hopelijk weer een nieuwe trilogie met een nieuw verhaal. | 1pos
|
Nog niet zo lang geleden heb ik me pas gerealiseerd dat ik van historische romans houd. Ik vind het erg leuk om door middel van een fictief verhaal over iets dat echt gebeurd is meer te leren. Er is nog zo veel waar ik weinig over weet, zoals over de Belgische Revolutie van 1830, waar dit boek over gaat.
Het verhaal volgt de levens van de Utrechtse zusters Sabine en Karlijn. De eerste een verantwoordelijke, hard werkende, serieuze vrouw en de tweede een wildebras, die erg met haar uiterlijk bezig is en liever de bloemetjes buitenzet. Belangrijke rollen zijn ook weggelegd voor hun vader en de man waarmee Sabine trouwt; een Belg.
Deze vier karakters worden goed uitgewerkt in dit fijn leesbare boek. Michelle Visser toont zich overigens weer een meester in het omschrijven van de steden van toen. Je ruikt ze gewoon, en echt lekker roken ze niet...
Over Véronique, het eerste boek van Michelle Visser, schreef ik indertijd 'Véronique heeft helaas een heel klein smetje, en dat is het mierzoete einde… Daar moet je van houden. Maar op een of andere manier past het ook wel bij het boek, bij het verhaal.' Deze vlieger gaat voor Opstand weer op, hoewel het een pietsie minder mierzoet is, laten we het maar op 'een zoet einde' houden.
Ik rond af naar boven: 4,5 worden 5 sterren! | 1pos
|
In dit meesterwerk van Shusaku Endo staan geloof, vertwijfeling en verlossing naast lafheid en schuld centraal. De psychologische lijnen heeft Endo op meesterlijke wijze met elkaar weten te verweven. De beproeving die Endo de Portugese priester laat ondergaan is bijna ondraaglijk om te lezen.
De stilte uit de titel is de zwijgzaamheid van God zelf, die stom toeziet hoe in Japan in de eerste helft van de zeventiende eeuw duizenden eenvoudige Japanners gemarteld en ter dood gebracht worden vanwege hun katholieke geloof.
De vastberaden priester Rodrigo verliest uiteindelijk zijn geloof, of ontdekt hij misschien juist de kern van zijn geloof? “In zwakheid sterk zijn”, die Bijbelse notie is zonder meer een terugkerend element in dit beklemmende meesterwerk. De parallellen tussen het verhaal van Rodrigues en het lijdensverhaal van Christus in de Bijbel zijn prachtig verwoord. Onverwacht geeft Endo je door de ogen van de Portugese 'padre' een nieuwe blik op de waarde van het lijden van Jezus.
Stilte is ook een appellerend boek; zou ik instaat zijn mijn christen zijn niet te verloochenen wanneer ik in dezelfde omstandigheden was. Voor mij was deze “roman” een boek dat tot nadenken stemde. | 1pos
|
Totaal ander boek dan verwacht. Ik had som moeite me een voorstelling te maken van de gebruikte nieuwe technologieën. Wat meer gedetailleerde beschrijvingen zou het visueler hebben gemaakt.
Het was een goed verhaal, spannend en boeide tot het einde. | 1pos
|
Ik heb, ik denk bijna alle boeken van Nicci French,gelezen als ik,daar mee begin kan ik niet meer stoppen met lezen,dan hoor ik niets meer en wil dan alleen maar lezen,dan zit ik,er ook helemaal in,zo mooie,boeken van Nicci French,spannend,en je wil niet dat het uit is!!!!!! | 1pos
|
De stille vallei is het derde en laatste deel van de Cirkel trilogie.
In het eerste deel, De cirkel van zes, komen de zes samen en leren ze elkaar kennen. In het tweede deel, Dans van de goden, vertrekken de zes naar Geall om zich voor te bereiden op de beslissende oorlog met de demon Lilith. De grote veldslag zal plaats vinden op de sabbat van Samhein in de stille vallei van Geall. In dit laatste deel gaat de cirkel van zes verder met deze voorbereidingen. Ze proberen het volk van Geall klaar te stomen voor de eindstrijd.
Moira, de geleerde, wordt krijger-koning van Geall. Zij leidt haar volk in de opkomende oorlog. Haar lot valt haar zwaar. Des te meer doordat zij heen en weer wordt geslingerd tussen haar verantwoordelijkheden en haar gevoelens voor de vampier Cian. Deze gevoelens zijn wederzijds, maar een relatie tussen een sterfelijke en een onsterfelijke is ondenkbaar en nagenoeg onmogelijk.
Tijdens alle voorbereidingen vinden zowel aan de kant van de Cirkel van zes, als aan de kant van Lilith zware verliezen plaats. Beide partijen lijken aan elkaar gewaagd. Het volk van Geall doet er alles aan om zich klaar te maken. Zelfs de draken willen zich in deze strijd mengen. Maar is het wel mogelijk om het tegen een leger vampiers en half-vampiers op te nemen? Wie zal er als winnaar uit de strijd komen?
‘De mannen vertelden over een nacht vol vuur en rook en het gekrijs van vee dat werd afgeslacht’
De stille vallei is een zeer waardige afsluiting van de geweldige Cirkel-trilogie. Roberts doet wat zij als geen ander kan. Fantasy mengen met emoties en zinderende spanning. Ze neemt de lezer mee op een magisch avontuur.
Het niet zo dat het verhaal van De stille vallei een grote verrassing is. Veel situaties waren zijn van te voren al behoorlijk voorspelbaar. Dit is absoluut niet hinderlijk. De uitvoering hiervan is meesterlijk.
In dit laatste deel is de spanning die een eindstrijd met zich meeneemt voelbaar. De emoties die Roberts in De stille vallei beschrijft zijn zeer intens.
Zoals bij elke oorlog vloeit er bloed, veel bloed en zijn er heftige en grimmige gevechten. Ik persoonlijk hou hier van. Maar het is wel iets waar je tegen moet kunnen.
‘Morgen zouden ze als een plaag uitzwermen over de mensen, tot de hele vallei in een meer van bloed was veranderd.’ | 1pos
|
Communistisch Moskou, 1922. Aristocraat Graaf Alexander Iljitsj Rostov wordt veroordeeld tot het vuurpeloton omwille van het simpele feit dat hij aristocraat is. Echter, dankzij een gedicht dat hij een aantal jaren terug geschreven heeft, en dat misschien zou kunnen hebben aangezet tot revolutionaire gedachten of daden, wordt zijn doodstraf omgezet in levenslang huisarrest in Hotel Metropol in Moskou.
Het land en de wereld ondergaan een aantal woelige decennia (het communisme, de tweede Wereldoorlog, Stalin worden bijna terloops aangehaald in het boek) terwijl de Graaf het beste probeert te maken van zijn gedwongen verblijf in het hotel. Hierbij neemt hij zijn eigen adviezen ter harte:
‘Met een terughoudendheid die bijna tegen zijn aard in ging had de Graaf het bij twee bondige vaderlijke adviezen gehouden. Ten eerste, dat tenzij de mens zijn omstandigheden de baas wordt, deze hém de baas zullen worden; en ten tweede de bekende uitspraak van Montaigne dat voortdurende opgewektheid het duidelijkste blijk van wijsheid is.’
Vanaf het begin wordt je ondergedompeld in de sfeer van het hotel en is het een aangename kennismaking met de Graaf, de bedienden en de gasten. De charme, flair en humor van de Graaf werken zeer aanstekelijk: ik stel me zo voor dat ik het boek van begin tot eind met een brede glimlach gelezen heb.
Elke conversatie lijkt wel een beschaafd feestje. Elke zin, elk woord is perfect geplaatst. Het boek zit tjokvol te citeren levenswijsheden en levensvreugde.
Allebei hadden ze een drankje in de hand in een opvallende tint magenta.
‘Van Audrius heb ik gehoord dat dat brouwsel tien verschillende ingrediënten bevat. Naast wodka, rum, cognac en grenadine laat het zich voorstaan op rozenessence, scheutjes bitter en een gesmolten lolly. Maar een cocktail is niet bedoeld als een mengsel. Het is geen potpourri of een kermisdrankje. Op z’n best dient een cocktail fris, elegant en oprecht te zijn – en zich te beperken tot twee ingrediënten.’
‘Slechts twee?’
‘Ja. Maar dat moeten wel twee ingrediënten zijn die elkaar aanvullen, die om elkaars grappen lachen en elkaars tekortkomingen goedmaken, en die tijdens het gesprek nooit tegen elkaar schreeuwen. Zoals gin en tonic. Of bourbon en water. Of whiskey en spuitwater.’
Je kent dat gevoel wel: je wil verder lezen, maar je wil niet verder lezen. Ik heb het boek een aantal dagen opzij gelegd, omdat ik nog geen afscheid wou nemen van de twee meest sympathieke personages die ik in lange tijd in een boek ben tegen gekomen: Graaf Rostov en Hotel Metropol.
'Wie had kunnen indenken, toen jij al die jaren geleden veroordeeld werd tot een leven in het Metropol, dat je op dat moment de gelukkigste man van heel Rusland was geworden.’
Was ik gelukkig toen ik dit boek las? Ja, ik was buitengewoon gelukkig. | 1pos
|
Een boek dat je laat nadenken over het leven en afscheid nemen. Norbert heeft ruim 19.000 spullen verzameld in zijn leven. Deze bevinden zich in zijn garage waar hij niemand toelaat, zelfs zijn vrouw niet. Elke dag is hij in de garage bezig met zijn verzameling. Als hij besluit dat hij afscheid van zijn collectie moet nemen laat hij langzaam iedereen toe. Zijn vrouw, zijn dochter en daarna kopers.
Het is niet zomaar een collectie, dus wordt er ook niet zomaar verkocht. In ruil voor een item uit de garage dient de koper een goed verhaal te hebben waarom hij dit object wil hebben. Norbert leert daardoor steeds makkelijker dingen los te laten, als zijn collectie maar een goede nieuwe plek krijgt. Hierdoor krijgt hij weer meer ruimte in zijn leven om andere dingen toe te laten.
Een boek waar je al lezende steeds meer te weten komt over de hoofdpersoon en de reden van zijn extreem grote verzameling.
Een ontroerend boek, dat mij van begin tot eind heeft geboeid. | 1pos
|
Bij deze mijn recensie over het boek: "Back-up" deel 1, zover de wereld strekt.
Eerst even vermelden dat ik nog weing recencies heb geschreven en deze recensie daardoor misschien wat "knullig" kan overkomen.
Het verhaal begint met het Vredespaleis en de spanning is direct voelbaar. Ik voelde dat er iets stond te gebeuren en dat voerde de spanning op. Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende personages. Ieder hoofdstuk heeft zijn eigen hoofdpersoon. De karakters van de personages zijn heel goed uitgewerkt en ik kon me vaak helemaal in die persoon inleven. Ik leerde dus al lezend de karakters heel goed kennen.
Waar ik even aan moest wennen waren de vaak lange zinnen, maar na een tiental blz bleek dat dit een voor mij fijne leesstijl echt niet in de weg stond.
In dit verhaal zijn humor, spanning en romantiek heel goed verwerkt.
De spanning hield me het hele verhaal door in zijn greep, de humor maakte dat ik het hartkloppend gevoel dat een koelbloedige scene me gaf weer even los kon laten.
Het boek heb ik gelezen toen ik in rustig vaarwater zat en dat is achteraf een goed besluit geweest. Nu kon ik de spanningsboog hanteren en vasthouden.
Bert en Wop, jullie hebben mij zeer verrrast met jullie debuut en ik kijk uit naar deel 2!
Ik beschrijf hier niet waar het boek precies over gaat, zo kunnen alle lezers er net als ik blanco instappen. Als ik dit boek sterren moet geven is dit debuut direct een klapper met 4,5 ster. Hopelijk daag ik Bert en Wop daarmee uit om deel 2 net zo goed of als dat nog kan, nòg beter te laten worden en als dat lukt krijgen jullie de volle mep: 5 sterren!! | 1pos
|
het verhaal is dat van zorg en toewijding tegenover vluchten en verwaarlozen. Gescheiden vader woont met zoon in caravan op een afgelegen plek en tijdens de zomer komt de gehandicapte broer er logeren vanwege een verbouwing in het verpleeghuis. Daarnaast spelen er nog de verhalen van de andere patiënten en de andere bewoners aan de zelfkant van de maatschappij. Een pijnlijk boek, waar is de jeugdzorg?
Mooie doordachte zinnen, poëtisch bij tijd en wijle. | 1pos
|
Titel : Het meisje in het ijs
Auteur : Robert Bryndza
Uitgeverij : Meulenhoff Boekerij B.V.
ISBN : 978 90 2258 202 2
Robert Bryndza was in de Nederlandstalige boekenwereld een totaal onbekende tot ‘Het meisje in het ijs’ vertaald werd. Er klonk een startschot van jewelste en de hype kon beginnen. Voldoet dit boek wel aan al die hoge verwachtingen ?
Het verhaal kent alvast een vrij goede start. Beter alvast dan de cover, want die is niet bijster aantrekkelijk. De rode letters vloeken een beetje met het blauwachtige ijs waarin een meisje verzonken ligt.
Andrea, dochter van de rijke familie Douglas-Brown, wordt dood teruggevonden aan het Horniman Museum. Versmolten in ijs. Ze had alles wat ze wou, was verloofd met zakenman Giles Osborne en genoot volop van het leven. De kordate Erika Foster wordt op de zaak gezet en al vlug blijkt dat er zaken gaande zijn waar de familie geen weet van had. Naarmate haar onderzoek vordert wordt er haar meer en meer vanuit alle kanten het vuur aan haar schenen gelegd.
“Als u van onderwerp wilt veranderen, kies dan een minder achterlijke vraag. U lijkt me verre van achterlijk.”
‘Het meisje in het ijs’ is een thriller die iets minder toegankelijk lijkt voor een groot publiek. Bryndza legt bij dit eerste boek voornamelijk de nadruk bij de werking van het politieteam en de relatie tussen politie-media-publiek.
Bij momenten krijg je soms het gevoel dat de moord meer naar de bodem zinkt en het team meer de bovenhand krijgt in het gehele verhaal. De auteur gooit met zeer veel clichés, maar verrassend genoeg werkte dit niet storend. Iets wat mijn inziens te wijten is aan zijn gebruik van vlotte, pittige dialogen. De korte hoofdstukken en makkelijke zinnen maken de leesbaarheid compleet. Er komt zeer weinig poespas aan bod op vlak van beschrijvingen. Nee, de schrijver steekt veel meer werk in Foster en haar collega’s. Mij kwam het over alsof Bryndza een stevige basis creëert voor de komende delen rond Erika Foster. Het is een dame met serieus wat pit, iemand die haar eigen principes stevig hanteert en niet wil afwijken van wat er haar pad kruist … kortom een pitbull die weigert los te laten ! Over het verleden van wordt deels al wat losgelaten, er werd meer gewerkt aan haar karakter. Tja, ik geef toe het is stereotyperend werk van de bovenste plank : een gewiekste inspecteur Foster, een razende bullebak van een commissaris, een slome brigadier, … Maar desondanks zorgt het wel voor de nodige sfeer. Erika is een vrouwen met (sorry) ballen aan haar lijf en dat, beste lezers, is dè troef van de serie. Misschien omdat ik zelf nogal een doordrijver ben, alleszins mijn hart heeft ze volledig gestolen. Haar vurig temperament deed me af toe denken aan Rani Diaz gekend van de thrillers van de Vlaamse Sterre Carron.
Geen gruwelijke moorden of bezoekjes bij de patholoog die tot in de puntjes beschreven worden. Wel weet Robert Bryndza op de juiste timing actie toe te voegen die zeker niet onmisbaar is, want naast de koppigheid van het hoofdpersonage zijn ook de enkele actiescènes de steunpilaren van het verhaal.
Deze eerste in de Erika Foster-serie krijgt van mij alvast een verdiende 4 sterren ! | 1pos
|
De Zweedse auteur Håkan Nesser heeft vooral bekendheid verworven met zijn serie rond commissaris Van Veeteren die in tien smaakvolle delen een even smaakvolle hoofdrol speelde. Voor deze serie het laatste deel zag verschijnen, had inspecteur Gunnar Barabarotti het levenslicht al gezien. Met De slager van Klein Birma is ook met deze merkwaardige diender der wet een einde gekomen aan een leuke serie. Of daarmee alle problemen voor Barabarotti en Eva Backman zijn opgelost, is te betwijfelen.
Barabarotti is nog herstellende van het verdriet dat hij heeft om het overlijden van zijn vrouw Marianne. Toch wil hij perse weer terug waan het werk omdat dit voor hem de beste therapie lijkt te zijn.
Hij krijgt een coldcase op zijn bureau geschoven, het dossier Arnold Morinder, die 5 jaar eerder spoorloos is verdwenen. Morinder is de partner van Ellen Bjarnebo die algemeen bekend staat als de slager van Klein Birma. Die naam heeft ze gekregen nadat ze haar eerste man heeft vermoord en in stukken gesneden. De straf heeft ze uitgezeten en ze is weer op haar oude stek neergestreken, met Arnold als partner.
Barabarotti bijt zich vast in de zaak en ontdekt dat er destijds fouten zijn gemaakt in het politieonderzoek. Hij haalt nog wat onbekende dingetjes naar boven die een ander licht op de zaak werpen….
Met De slager van Klein Birma maakt Nesser een mooi maar geen bevredigend einde aan de Barabarotti-serie. Er zijn nog zoveel vraagtekens in het verdere verloop van het leven van de inspecteur dat er nog wel wat te ontwikkelen viel. Maar de schepper heeft gesproken en dan hebben zijn onderdanen maar te luisteren. Wellicht loopt de auteur wel met een nog beter idee voor een nieuwe serie rond en broedt hij deze uit tot weer een aantal mooie verhalen.
De slager van Birma heeft ook weer een verloop dat je van Nesser kunt verwachten, deels voorspelbaar tot er opeens iets tevoorschijn komt dat de zaak weer een onverwachte wending geeft. Dat, en zijn beeldende schrijfwijze rechtvaardigen de waardering die Nesser verdient, een topauteur uit de nog steeds groeiende rij Scandinavische auteurs.
Eindoordeel: 4 sterren
Spanning: 3 sterren
Plot: 4 sterren
Leesplezier: 3 sterren
Schrijfstijl: 4 sterren
Originaliteit: 4 sterren
Psychologie: 3 sterren | 1pos
|
Pure horror, een levenslange nachtmerrie, dat is wat het kleine jochie Stephen (6 jaar) in zijn ziel gekerfd krijgt, als hij getuige is van de wrede moord op zijn moeder en oma. Zijn smalle schoudertjes kunnen de zware last niet dragen en hij verdwijnt spoorloos. Op de plaats van de moord vindt hoofdpersoon, forensisch specialiste, Rhona Macleod een sinistere talisman: twee gekruiste botjes van een mensenhand met een lint aan elkaar geknoopt. Het is een Afrikaans onheilsteken waarbij de botjes het volgende slachtoffer aanwijzen. Rhona MacLeod en haar team moeten uitzoeken of de talisman iets te maken heeft met de moorden en de verdwijning van de kleine Stephen.
De Schotse schrijfster Lin Anderson (1952) heeft al drie thrillers plus een novelle geschreven, waarin forensisch onderzoekster Rhona Macleod als hoofdpersoon optreedt. Stuk voor stuk redelijk succesvol, maar met Zwarte vlucht is zij eindelijk wereldwijd doorgebroken. Reden voor de uitgever om met dit boek als eerste te publiceren. Een goede keus, want Zwarte vlucht is een enerverend boek.
Een belangrijke rol in het boek is weggelegd voor juju (voluit: juju tsafi fetisj) een soort voodoo waarin bovennatuurlijke krachten opgeroepen kunnen worden om afvalligen of veroordeelden kwaad te berokkenen of te doden. Lin Anderson heeft ruim vijf jaar in de ruige binnenlanden van Nigeria gewerkt en heeft de verwoestende en onheil brengende kracht van het bijgeloof van nabij meegemaakt. Veel van alle hysterie rond vervloekingen die (mede met behulp van mensenhanden) uitkomen, heeft zij daadwerkelijk gezien. Dat is te merken aan de sinistere sfeer, de alom voelbare dreiging, de extreme manier van moorden en verminkingen toebrengen (de schaamlippen bij de vrouwelijke slachtoffers worden weggesneden) die zij trefzeker weet te verwoorden.
Lin Anderson heeft geprobeerd een goede balans te vinden tussen de beschrijving van de privéomstandigheden van de hoofdrolspelers en de ijselijke gruwelen die ze beschrijft.
Ze is daar goed in geslaagd. Rhona MacLeod is een vrouw die worstelt met haar verleden: ze heeft toen ze jong was haar zoon Liam ter adoptie afgestaan. Verder heeft ze problemen met haar ex-vrijer en een nieuwe eventuele liefde. Het vormt een goed tegenwicht tegen de rituele moorden met satanische elementen waar Rhona mee geconfronteerd wordt. Aan de ene kant de psychische worstelingen en aan de andere kant de bloederige fysieke gewelddaden die haar eigen problemen wat relativeren.
Het verhaal speelt zich voor het grootste gedeelte in Glasgow af, volgens Lin Anderson de meest gewelddadige stad van Europa. Maar door de vondst van jongenslijkjes waarvan het hoofd, de ledematen en de genitaliën zijn afgehakt plus de aanwezigheid van de Afrikaanse talismannen, verplaatst de actie zich voor een deel naar Nigeria waar de lezer een bloedstollende ontknoping te wachten staat. Dicht bij huis zijn de consequenties merkbaar van ongrijpbare geloofsovertuigingen uit een andere cultuur. Het zorgt voor een gewelddadige botsing tussen extreem verschillende opvattingen en tradities.
Zwarte vlucht is een mengeling van een forensische thriller, een ouderwetse speurdersroman en een avonturenroman met occulte elementen. De spanning is om te snijden, geheimzinnige krachten waren al moordend rond en het bloed vloeit rijkelijk. Tussen neus en lippen door worden Afrikaanse culturele barbaarsheden als vrouwenbesnijdenis, het offeren van kinderen en de aidsproblematiek aan de kaak gesteld, maar de hoofdmoot is toch weggelegd voor de verhaallijn waarin naarstig wordt gezocht naar het verdwenen jongetje en naar de moordenaars van zijn moeder en oma. Zwarte vlucht is intrigerend en zenuwslopend.
Een boek waarin de lezer in vrije val, ogenschijnlijk zonder parachute, door het luchtruim suist, alle elementen trotserend. Een leeservaring die je met heel je lichaam voelt. Zwarte vlucht is niet gewoon spannend, Zwarte vlucht is spannend in de overtreffende trap. Super. | 1pos
|
Alweer een uitstekend boek van Michael Connelly; hoe krijgt die man het iedere keer toch voor elkaar? De ontknoping is niet echt verrassend, maar wel spannend. Ook dat is een kunstje dat lang niet iedereen kan vertonen. De echt sterke punten zijn wat mij betreft de manier waarop aannemelijk wordt gemaakt dat Pierce per se wil ontdekken wat er met Lilly is gebeurd (aanvankelijk denk je: neem toch gewoon een ander telefoonnummer en doe niet zo moeilijk), en natuurlijk de subtiele verwijzing naar Harry Bosch, zodat wij lezers ons kunnen verheugen. Harry will be back! | 1pos
|
Gwenn Conner loopt in haar vaders doolhof van kasten met zandlopers. In deze zandlopers zitten de zielen van de overledenen. Gwenn word afgeleid en valt tegen een kast met zandlopers en 13 zandlopers vallen kapot en deze zielen komen vrij.
Raadsheer Mikael roept Gwens vader Benjamin ter verantwoording over de 13 ontsnapte zielen en de 3 zielen die hij niet heeft opgehaald. Benjamin krijgt 2 weken om de 13 zielen en de 3 niet opgehaalde zielen bij Mikael af te leveren. Maar omdat de baan van Benjamin op het spel staat ( de raad heeft hier meerdere malen over gesproken)en hij gewond is besluit Gwenn hem te helpen. Ze moet het al gelijk opnemen tegen de ziel die haar vader heeft verwond en wordt verliefd op Max , de volgende persoon die ze moet merken en wat het gelijk een stuk moeilijker maakt. Maar dan waarschuwt haar broer Alex de raad, want hij vind dat zijn vader niet geschikt meer is om zielenvanger te zijn. Benjamin heeft nog 1 week om de zielen te zoeken......Gaat hem dit lukken?????
Merkteken van de dood is een boek dat je vanaf de eerste pagina niet meer loslaat. een terechte 5 sterren van mij | 1pos
|
Een boek 'Boven Water' over de vermissing van de tante van de schrijfster "de politiezaak Gretha Veldthuis". Een bijzondere zaak die niet alleen de inwoners van Zuidbroek wekenlang in de ban hield, maar zeker ook de politiemensen van de Basiseenheid Veendam en ondersteunende diensten. Het boek zal naar verwachting (na de speciale presentatie op 2 december 2011 20.00u Hotel Hulzebos Zuidbroek)grote belangstelling genieten. | 1pos
|
De onvolprezen Martin Ros sprak lovend over dit boek in de boekenrubriek van de Tros op zaterdagochtend. Het is een fascinerend verslag van Kaplans reizen naar Afrika, Azië en het Midden-Oosten.
Zijn beschrijvingen van wat hij meemaakt in de landen die hij bezoekt, zijn een feest om te lezen. Het boek verscheen in 1997 en ik vind het nog steeds actueel en de moeite waard om te (her)lezen.
Al lezend voel je -bijna terloops- de schaarste (water, bijvoorbeeld), de overbevolking, de kans op ziektes, de uitzichtloosheid van hele bevolkingsgroepen. Hij beschrijft de gevolgen: de kans op sociale desintegratie, ontbreken van staatsgezag, massamoorden, vluchtelingenstromen naar het westen.
Hij nuanceert zijn standpunt over de islam als een “alomvattende dreiging”. Hij ziet dat er achter de fanatieke leer andere, veel oudere beschavingselementen ten grondslag liggen, veel meer gebaseerd op etnische verwantschappen. | 1pos
|
Korte novelle waarin twee Italiaanse broers tijdens hun dienst in de eerste wereldoorlog in een onverwachte situatie komen die beide het leven kan kosten. Een verrassend einde maakt het boek bijzonder om te lezen. | 1pos
|
25 verhalen over dieren, met de mens als laatste, maar eigenlijk gaan ze vooral over hoe wij mensen omgaan met natuur, leefmilieu en onszelf. Korte, lange, bizarre, gewone, akelige en leuk gevonden verhalen: Shaun Tan zorgde voor een uitgebreide mix (van soms eerder verschenen stukjes) en weer prachtige illustraties daarbij, al is zijn tekenwerk in dit boek beperkter dan ooit.
Oscar- en Astrid Lindgren Award-winnaar Tan brak door met zijn woordloze migrantenverhaal De aankomst, een meesterwerk op het raakvlak van strip en prentenboek. De Australische illustrator-verteller is om zijn originele prentenboeken geliefd bij jong én oud. Precies 10 jaar geleden verbaasde hij opnieuw met een fragmentarisch opgebouwd verhalenboek, Verhalen uit een verre voorstad. Een kleurrijk en wonderlijk boek dat Tan ook als schrijver eer aan deed.
Een decennium later keert Tan terug naar de stad, maar dringt dieper door, tot de binnenstad. De titel is uiteraard vooral een knipoog naar de vorige verhalenbundel, want er komt – zeker in dit boek – geen specifieke stad, laat staan een stadscentrum aan te pas. En toch klopt het dat hij dieper doordringt. In de voorstadsverhalen was het vooral de bevreemdende combinatie van bijzondere dieren op ongewone plekken die voor een magisch-realistische sfeer zorgde. In deze titelloze binnenstadsverhalen staan de dieren minder centraal en lijkt Tan meer een boodschap te willen geven. Die geen fraaie is: wij, mensen, maken er een zootje van.
Dat blijkt al uit het openingsverhaal, dat begint met ‘Op de 87ste verdieping wonen krokodillen’: een knaller van een openingszin, want je oren zijn meteen gespitst. De ‘crocs’ wonen op de plek waar deze blijkbaar grote stad is gebouwd en vroeger een moeras was, al een miljoen jaar en zullen er ‘als wij haarloze apen onze slotvergadering houden’ allicht nog zijn. Of uit het verhaal van de maanvissen: alle aardse water is zo vervuild dat vissen enkel nog hoog in de lucht leven. Ze daar kunnen vissen is een heldendaad, maar eentje die snel teleurstelt. Uit de beren die via het gerecht hun plek terugeisen. Of uit de laatste neushoorn. Nogal wat vertellingen – de ene al langer dan de andere, maar altijd voorzien van minstens één dubbele prachtplaat – roepen het verval, de domheid van de mens, een paradise lost op.
In dat kader passen ook stukjes over ongewone schoonheid van verliefde slakken, zwermen vlinders of paarden in de stad. En de sfeer van gruwel en angst die een gevangen monsterhaai, een jagende adelaar in een luchthaven of een ijskoele sneeuwuil in een ziekenhuis oproept. Tan gebruikt de dieren als iconen voor hoe vervreemd we zijn van onze leefomgeving. We passen er letterlijk niet meer in, als bijvoorbeeld de volledige raad van bestuur in kikkers verandert. Geen ‘lang zullen ze leven’ in dit sprookje, want ze bestuurden een bedrijf dat de moerasgronden waar ze zouden kunnen overleven heeft vergiftigd. ‘Waarom zo wreed en onbewogen’, besluit hij in het laatste hoofdstuk over de mens. ‘Nu pas, te laat, herinneren we ons stil wat alle broers en zusters in het sediment samenbindt, vel en bot van elk van ons praktisch dezelfde koolstofverbinding als bij ieder ander’, waarop een opsomming volgt van de hoofdrolspelers van het boek.
Tans taalgebruik – waar vertaalster en dichteres Eva Gerlach ongetwijfeld een hele klus aan gehad heeft – is nu eens licht en poëtisch, dan weer hard en verhalend. Niet voor ongeoefende lezers dus, maar wel het proeven waard, waarvan je met smaak zult genieten. Grafisch is het boek minder gevarieerd dan de vorige verhalenbundel, maar daarom niet minder fraai tot zelfs indrukwekkend. Het lijkt soms of de verhalen pas geschreven zijn nadat de fantasierijke prenten zijn gemaakt. Alleszins werken de platen voor, tussen en na de tekst er sterk op in, vooral in het schitterende, in prenten vertelde hondenhoofdstuk. Geen sterkere wisselwerking tussen woord en beeld dan bij Shaun Tan. | 1pos
|
Dit is het debuut van Titia Muizelaar. Het eerste deel in dit boek gaat over Alice, getrouwd met een rockster. Op een dag wordt haar man vermoord omdat hij diamanten gesmokkeld zou hebben. Als Alice deze op een geheime bergplaats vind, zal dit haar leven veranderen. Ze verkoopt een deel van de diamanten en neemt een vakantie in Spanje. Ze wordt verliefd op Antonio en krijgt een kind van hem. Maar ook nu achtervolgt het noodlood haar…Samen met haar zoontje Julien gaat ze terug naar Nederland en gaat aan de slag als journaliste.
Ruim twintig jaar later staat er ineens een oude bekende voor de deur met een vraag over de rest van diamanten. Weer die diamanten, het is een rode draad in haar leven. Ze vertrekt naar Spanje en doet daar een bizarre ontdekking. Dit kan niet waar zijn. Het is allemaal zo bizar en levensbedreigend dat ze weer vlucht , naar Miami dit keer. Samen met Julien en weer wordt ze aan haar verleden herinnerd op een nogal schokkende manier.
In het tweede deel lees je het verhaal van Julien, hij kan alle ontdekkingen maar nauwelijks verwerken en gaat terug naar Nederland, hij komt in een diep dal terecht. Tot hij een ongeluk krijgt.. En weer hebben de diamanten ermee te maken.
Je leert Alice kennen als een dappere vrouw, die risico’s niet uit de weg gaat maar tegelijkertijd ook erg kwetsbaar is. Ze is een vrouw die zelfs in de lastigste situaties ergens een lichtpuntje in ziet. Julien is in het eerste deel een normale twintiger, maar in het tweede deel een totaal ander persoon. Dat vind ik erg realistisch geschreven. In beide kan je je goed inleven. Op sommige momenten wil je ze echt waarschuwen of juist helpen. Het karakter van Sonja spreekt me ook aan, ze is een mens die alles over heeft voor anderen. Dat mag ik wel.
De proloog is spannend, je moet weten waarom dit gebeurd en hoe het afloopt. In de twee delen van het boek zit veel spanning en actie. Er gebeurt steeds wel iets waardoor je weer op een verkeerd been gezet wordt. Vriendschap en vertrouwen zijn de thema’s in dit verhaal.
Het eind is zeer verassend, dat zag ik niet aankomen.
Het enige puntje van kritiek is dat de titel van het boek in het Engels is , terwijl we hier een goede Nederlandse vertaling voor hebben die de lading ook dekt ( “wie de bal kaatst, moet de bal verwachten”) | 1pos
|
De bijna in vergetelheid geraakte roman Gloed van Sándor Márai verscheen oorspronkelijk in 1942, maar werd herontdekt in 1999 zijnde een meesterwerk uit de Europese literatuur. De Hongaarse schrijver Márai heeft deze herontdekking helaas niet mogen meemaken. Miskend als schrijver (zijn boeken werden in Hongarije verboden), volkomen vergeten en in alle eenzaamheid pleegde hij in 1989 zelfmoord.
Konrád en Henrik, twee hoogbejaarde vrienden van weleer, zien elkaar na eenenveertig jaar terug in Henriks kasteel aan de voet van De Karpaten. Met behulp van Nini, Henriks 91-jarige huishoudster en oude min wordt het bezoek van Konrád minitieus voorbereid. Diner, wijn, kandelaars, schilderijen, de setting van de meubels: alles wordt tot in detail vormgegeven. Het gebloemde Franse porseleinen servies, dahlia’s in de oude blauwe kristallen vaas, een Pommard van ’86 uit de kelder en een reuzefles champagne van het huis Mumm. De aankleding moet volmaakt zijn, precies zoals het decennia geleden ook was. Het kasteel lijkt weer tot leven te komen.
‘Je ziet, ik ben nog een keer gekomen’ zei de gast zachtjes. ‘Ik heb er nooit aan getwijfeld,’ antwoordde de generaal even zacht en hij glimlachte. Ze schudden elkaar de hand, zeer beleefd.'
Bij het vuur warmen de oude mannen zich. Wat begint als een vrij onschuldig en gemoedelijk weerzien, verandert geleidelijk aan in een fraai staaltje van psychologische en filosofische blootlegging van een vroegere vriendschap. Een onthulling over de waarde van vriendschap, trouw, passie, waarheid, wraak, verraad en schuld; aspecten die voortvloeien uit hun grote liefde voor dezelfde vrouw. Wat is er gebeurd toen Konrád jaren geleden ineens verdween? Had het met Henriks huwelijk met de mooie Krisztina te maken? Konráds groeiende haat jegens Henrik was niet te stoppen, dus waarom schoot hij Henrik niet neer toen hij daartoe de kans kreeg?
‘Je moet twee vragen beantwoorden’ zegt de generaal en buigt ook naar voren; hij zegt het fluisterend, vertrouwelijk. ‘Twee vragen die ik lang geleden geformuleerd heb, in de voorbije decennia, terwijl ik op je wachtte. Twee vragen waarop jij alleen antwoord kunt geven. Ik zie dat je denkt dat ik graag wil weten of ik me niet vergist heb: of je die ochtend bij de jacht me inderdaad hebt willen doden. Of dat geen hersenschim was.’
Wat Henriks tweede vraag is, zult u zelf in Gloed moeten ontdekken, net als de gegeven antwoorden.
Gloed is een literair verrijkend boekwerkje, met recht een tijdloze klassieker, waarbij de twee hoofdkarakters vorm krijgen door onvergetelijke dialogen. Overigens valt de rol van de broze Nini niet te onderschatten. Haar invloed straalt al vele decennia door het kasteel heen, en dat merk je.
Dit intieme en kwetsbare vriendschapsdrama met thema’s als liefde, ziekte, dood en sleur binnen een door tradities omgeven landadel, verdient dat je er de tijd voor neemt. Laat de krachtige teksten tot je komen. Voel de hevige strijd met demonen uit het verleden, diep verborgen emoties, nooit verdampende herinneringen en haat, die door deze plotselinge ontmoeting weer tot leven komen.
Veel stof tot nadenken in dit duel van woorden tussen twee oude heren dat in de loop van het boek langzaam wordt opgebouwd tot een grootse monoloog van Henrik. Geduldig en verfijnd opgebouwd door Márai. De Nederlandse vertaling van Mari Alföldy moet ‘a hell of a job’ zijn geweest.
Verder een dikke pluim voor de boekomslag. De uit 1873 gedateerde olieverfschildering ‘La Comtesse De Keller’ door Alexandre Cabanel (1823-1889) had niet beter recht kunnen doen aan het ongemeen krachtige verhaal van Gloed. | 1pos
|
Recensie 2.0:
Sinds ik het eerste deel, Red Queen, las, ben ik groot fan. Fan van Mare, van Cal, van Farley, en misschien ook een beetje van Maven.
In Red Queen maakten we kennis met Mare, een Rode, die gebukt gaat onder de armoede, terwijl de rijke Zilveren, met al hun krachten, de dienst uit maken. Door een (on)gelukkig toeval belandt ze aan het hof van de Zilveren koning, niet wetende wat dat voor invloed zal gaan hebben op haar latere leven.
In Glass Sword gaat het verhaal verder, nu zijn Mare en Cal op de vlucht voor Maven. Op het eind offert Mare haar vrijheid op voor de levens van Cal, haar broer en vele anderen.
In het derde deel van deze serie, King’s cage, is Mare de gevangene van Maven, die een psychologisch spel met haar speelt. Gelukkig is Cal niet van zins Mare alleen te laten.
En dan dit deel, War storm, het laatste deel. Naar dit boek heb ik zo uitgekeken! Toen ik de kans had, heb ik het eboek aangeschaft en dit ademloos gelezen. Een recensie heb ik destijds ook geschreven (zie hieronder).
Maar ik lees vaker boeken een tweede keer, en toen bekend werd dat er een epic reads leesclub werd georganiseerd met dit boek in de hoofdrol, heb ik geen moment geaarzeld en mij daarvoor ingeschreven en mocht ik het papieren boek lezen.
Zoals we gewend zijn van deze serie, is de cover weer een kroon, maar nu een donkere, met rood en zilveren bloed dat van de kroon afdruipt. De titel belooft oorlog, en de slogan van de Scarlet Guard: Rise with the dawn, staat prominent onder de titel. En het boek is een behoorlijk dik boek, altijd leuk.
Vicory comes at a price, staat er op de achterkant, met de plot.
Mare voelt zich verraden door Cal, die de kroon belangrijker vindt dan haar liefde. Aan de ene kant kan ik het hem niet kwalijk nemen: hij denkt echt dat als hij koning is/wordt, hij de dingen kan veranderen. Maar zoals we weten uit het vorige deel, kan iedereen iedereen verraden. Er wordt een alliantie gesmeed, maar niemand vertrouwt elkaar eigenlijk.
En Maven zet alles op alles om koning te blijven.
De schrijfstijl vond ik heerlijk leesbaar, ik vloog door de hoofdstukken heen. Door de manier van vertellen zie je het verhaal door verschillende ogen.
Evangeline vond ik eigenlijk nu het leukste personage. Door de serie heen begon ik haar steeds leuker te vinden. Haar vader gebruikt haar voor zijn eigen gewin, maar gelukkig probeert ze daar onderuit te komen.
De titel beloofde veel oorlogshandelingen, en die waren er ook, maar niet zoveel als ik had verwacht. Er zijn spannende momenten, en op sommige momenten stond mijn hart bijna stil.
Humor en romantiek is er ook, en verraad.
Het einde vond ik teleurstellend. Het is een open einde, maar ik had een echt einde verwacht.
Al met al heb ik (weer) enorm genoten van dit boek. Heel jammer dat er een eind is gekomen aan deze fantastische YA serie. Deze staat op een bijna gedeelde eerste plaats met mijn topfavoriet, The Hunger Games. Veel scheelt het niet, maar er kan er maar één de winnaar zijn.
Ik kan dit boek absoluut aanbevelen, maar je moet echt de eerste drie delen eerst hebben gelezen. Zonder die delen is dit boek niet goed leesbaar, dan mis je veel.
Dus … ren naar de bibliotheek of de winkel en lees deze serie!
Recensie eboek:
Naar dit boek, het laatste deel van de Red queen/Rode koningin serie van Victoria Aveyard heb ik zo uitgekeken! Het boek is nu uit, en dat vind ik erg jammer.
In dit laatste deel is de oorlog echt uitgebroken tussen de Roden en de Zilveren overheersers. Mare wordt verscheurd door haar wens de wereld te verbeteren en haar liefde voor Cal, die haar in de steek heeft gelaten. Of toch niet?
Zoals de titel doet vermoeden, komen er veel oorlogshandelingen in het boek voor, maar niet zo dat dit overheerst. Er is voldoende drama en ook wel romantiek, en verraad. Denk aan Maven, die alles op alles zet op de oorlog en Mare te winnen.
Plotwisselingen zijn er voldoende. Soms dacht ik dat het gebeurd was, maar dan gebeurde er weer iets totaal onverwachts.
De schrijfstijl was fijn, en door de manier van vertellen vloog ik door het boek heen. Het einde vond ik een beetje teleurstellend. Het is een open einde en ook weer niet. Leuker had ik het gevonden als er echt een eind was. Ik kan niet veel zeggen, anders geef ik teveel informatie weg. Dat neemt niet weg dat deze serie een van mijn topfavorieten is. En ik denk zo, dat ik deze serie nog vaak zal herlezen.
Met War storm is een einde gekomen aan een fantastische serie, en dat vind ik ontzettend jammer. Ik had nog heel veel tijd kunnen doorbrengen met Mare, Cal en de Scharlaken Garde. | 1pos
|
Ik heb het boek met plezier gelezen. Moest wel even door de eerste paar hoofdstukken heen worstelen (politiek is niet mijn ding), maar spannend was het wel.
Een ding dat me wel vreselijk stoort: de titel (in het Nederlands) klopt van geen kant. 'De Misleider' was een veel betere titel geweest. Heb me ook het hele boek door afgevraagd waar de hoofdpersoon nu een verrader bleek te zijn. | 1pos
|
Met plezier gelezen en gerecenseerd op Sonja leest&schrijft 'Het vervloekte huis' Lydia van Houten.
Met dank aan Uitgeverij Kabook voor dit recensie exemplaar. | 1pos
|
Het boek begint spannend en het blijft spannend. Eenmaal erin begonnen is het moeilijk het weer weg te leggen. Af en toe lijkt het erg ingewikkeld te worden, maar dat blijkt even later mee te vallen. Wie het gedaan heeft blijft lang geheim. Als dat uiteindelijk duidelijk is komen er onverwachte wendingen en blijkt het anders af te lopen dan de lezer verwacht. Het is duidelijk dat de schrijvers op pad zijn geweest, de beschrijving van de diverse plekken in de diverse steden is indrukwekkend. Heel knap! | 1pos
|
Op de kleuterschool Pirriwee public komt alles samen, ouders en kinderen van verschillende afkomst. Voor de kinderen geen probleem, maar voor de ouders die hun prinsjes en prinsesjes er heen sturen is dat wel van belang.
De alleenstaande jonge moeder Jane komt in de problemen als haar zoontje Ziggy wordt beschuldigd van pesterijen. Ze krijgt hulp, want de pittige Madeleine neemt haar onder haar hoede. Samen met de mooie Celeste vormen ze een clubje. Aan de andere kan staat de club van Renate, een carrieremoeder, met haar aanhang, waarvan Harper wel de fanatiekste is.
Ook al zijn de karakters af en toe wat uitvergroot en stereotype, iedereen herkent wel een paar ouders, zoals ze op elk schoolplein te vinden zijn.
Vanaf de eerste (introductie)dag van de kleuters gebeurt er werkelijk van alles, door een klein misverstand in de kleuterklas, lopen de zaken tussen de ouders compleet uit de hand, wat een climax krijgt op de quizavond.
Wat een prachtige opbouw heeft dit boek. Het begin is lastig (als luisterboek), want er komen veel namen voorbij en allemaal hebben ze kort iets te zeggen. Het zijn uitspraken die de mensen doen tegen een inspecteur en tegen een journaliste over het hele gebeuren.
Dan wordt er een sprong in de tijd gemaakt naar maanden voor de quizavond. Vanuit perspectief van Celeste, Madeleine en Jane, afgewisseld met stukjes tekst van andere ouders aan de journaliste, worden de levens en de geheimen van de personages langzaam blootgelegd.
Het is knap zoals er steeds een klein beetje meer informatie wordt gegeven en dat alles zo in elkaar begint te schuiven. Dat er één ouder is die de quizavond niet zal overleven is vanaf het begin bekend, maar Liane Moriarty weet tot bijna aan het einde de spanning erin te houden om wie het gaat.
Als eenmaal duidelijk is wie de hoofdpersonen zijn en wat de tussenstukjes voor taak hebben, is het heel goed te doen als luisterboek. De voorlezer heeft een fijne stem en leest in een prettig tempo. Het boek heeft humor en spanning en laat ook onderwerpen als huiselijk geweld en overspel aan bod komen. Zeker een feelgoodroman met net een beetje meer! | 1pos
|
Ik won dit boek via Hebban en kreeg het thuis bezorgd met een persoonlijke boodschap van Thomas Olde Heuvelt. Heel leuk, dus ik ben er ook snel in beginnen lezen!
Hex is een verhaal over een Middeleeuwse heks gecombineerd met de hedendaagse technologie. Je merkt onmiddellijk dat dit boek door een twintiger geschreven is, wanneer de termen apps, Facebook, GoPro en Twitter je om de oren vliegen. Dat was eerst even wennen maar ik vond het uiteindelijk best een leuke insteek.
In de eerste hoofdstukken leer je de inwoners van het dorp Beek kennen, en wen je geleidelijk aan de bizarre heks die deel uitmaakt van deze gemeenschap. Hierna bouwt de spanning steeds op en ontvouwt zich een heel spannend verhaal. Nog even in dit boek lezen voor je gaat slapen is misschien niet zo’n goed idee. Thomas Olde Heuvelt is erin geslaagd de spanning en gruwel in dit boek zo te omschrijven dat je de schrik en pijn gewoon kan voelen.
De vergelijking met Stephen King is niet ver te zoeken. Lang geleden dat ik nog een boek las dat me zo deed rillen als Hex! Al was de horror in de finale me soms net iets te veel. Maar Hex is vlot geschreven, mooi opgebouwd, spannend en bevat een sterke plot. Een aanrader voor iedereen die graag eens gruwelt. | 1pos
|
Hele leuke schrijfstijl, lijkt van de hak op de tak maar is niet zo.
Alle puzzelstukjes komen op de plaats.
Heerlijk verhaal, spanning en romantiek.
Goede beschrijving van Curacao, net of je er (weer) bent.
Jammer dat het uit is, maar hopelijk komt er zeker nog een roman van deze schrijfster en liefst meerdere. | 1pos
|
In de Volkskrant van 22 oktober 2015 vertelt Willem Meijer, grootmeester van de orde van vrijmetselaars over een gebeurtenis die plaatsvond in 1988. Één van de leden onthult zijn medebroeders 17 moorden te hebben gepleegd. De vrijmetselaars besluiten om hun eed van geheimhouding niet te breken en geen aangifte te doen bij de autoriteiten. Anne-Gine Goemans krijgt eerder lucht van dit verhaal en gebruikt het gegeven in haar nieuwe roman Honolulu King.
In de roman wordt het levensverhaal opgetekend van een oude man Hardy die in de oorlog in Indonesië heeft geleden onder de bezetting van de Japanners. Na de oorlog wordt zijn volledige familie afgeslacht door revolutionaire Indonesische jongeren, vanwege de Nederlandse vader van Hardy.
Hardy verhuist naar Nederland, verwerft als steelgitaar speler in het hawaïgenre bekendheid, trouwt met een oogverblindende schoonheid en start een toko. Het verhaal speelt zich af op het moment dat Hardy 80 jaar is. Samen met zijn vrienden George en Cok haalt hij herinneringen op aan zijn muzikale loopbaan. Zijn kleindochter Synne beluisterd met graagte de cassettes waarop Hardy de oorlogservaringen van mensen uit Indonesië heeft vastgelegd. De voortschrijdende dementie van de vrouw van Hardy drijft hem naar de vrijmetselarij, waar hij op een dag zijn verleden prijsgeeft en 9 moorden bekend.
De roman geeft in 31 hoofdstukken op een fantastische wijze inzicht in de levens van de beschreven personen. De veelheid aan thema's die hierbij worden aangeroerd zijn onder meer vriendschap, herinneringen, vervreemding, liefde, wraak en vergeving. Het boek leest uiterst plezierig, naast de alwetende verteller wordt ook vanuit het perspectief van de diverse personages verteld. De sfeer die de schrijfster weet op te roepen en de diepgang van de personen, maar zeker ook het spannende effect zuigen je als lezer het verhaal in. Op het einde krijgt het verhaal nog een verrassend einde. Al met al een schitterend boek dat van harte aanbevolen kan worden. | 1pos
|
'Waan en willekeur' is een aangrijpende verhalenbundel waarin auteur J.T.B. Jansen zes totaal verschillende verhalen vertelt. De enige overeenkomst is dat de verhalen zich allemaal afspelen tijdens de Tweede Wereldoorlog.
De lezer maakt kennis met de kille Nederlandse soldaat uit 'Voorbij de catacomben', met de aandoenlijke kleuter Xavier in 'Kuuroord', de tragische jongeling Arthur Rosenthal in 'Endlösung', de raadselachtige protagonist Johan Kasper Schmitt van de surrealistische novelle 'Acte gratuit', de desolate Duitse militair Karl Weissmann uit 'Kétyner Graben' en de opstandige adolescent Wessel Holslag uit het verzetsdocument 'Aankomst in Arcadië'. Het zijn personages die de lezer geen van allen onberoerd zullen laten.
“Te midden van de bombardementen was hij naar het westen getrokken. Hij had door de bossen en velden lopen dwalen en was bij bunkers gekomen, waar geen mens meer geweest was. Hij zag de verlaten stellingen, de achtergelaten munitiekisten en geschutstukken. De soldaten van zijn sectie was hij toen al lang kwijt. Gevlucht, verdwenen, neergeschoten door de Duitsers.”
Op indringende wijze schildert Jansen de diverse gebeurtenissen en schuwt daarbij niet de diverse kanten van het verhaal te tonen. Onbevooroordeeld schetst hij de beklemmende situaties waarin de hoofdpersonen terechtkomen. Ik heb respect voor het feit dat Jansen het heeft ‘aangedurfd’ om de oorlog vanuit diverse perspectieven te beschouwen; zonder enig waardeoordeel.
Enerzijds vertelt hij het verhaal van de tragische ondergang van de half joodse Arthur Rosenthal, anderzijds is daar het relaas van de Duitse sergeant Weissmann die in het Hongaarse dorpje Kéty werkt en belast is met de registratie van dwangarbeiders die gedeporteerd worden naar Duitsland.
“Ook ik was erbij betrokken, dacht hij, starend naar het papier in zijn hand. Ook al was hij alleen maar een boekhouder geweest die verantwoordelijk was voor de cijfers, zonder die cijfers zouden de Jodentransporten nooit doorgang hebben kunnen vinden.”
De schrijfstijl en taalbeleving van Jansen zijn van hoog niveau en dat geeft ‘Waan en willekeur’ nog een extra dimensie. De verhalen zijn stuk voor stuk bijzonder en afwijkend aan eerdere gepubliceerde verhalen uit deze angstige periode uit onze geschiedenis.
“Zonder twijfel hebben ze me altijd al een zonderling gevonden. Misschien dat ze me daarom van meet af aan gewantrouwd hebben. Toch is dat niet de reden waarom ze me hebben opgesloten in die duistere kliniek.”
Angst, wanhoop, emotie, Jansen weet het allemaal op geloofwaardige wijze te beschrijven. Je gelooft het, je voelt het, het kruipt onder je huid.
De auteur
JTB Jansen (Amsterdam, 1955) studeerde literatuurwetenschap aan de Universiteit van Amsterdam. In 1985 debuteerde hij met de novelle ‘Voorbij de catacomben’ (De Harmonie, Amsterdam), die in herziene versie in deze bundel terugkeert. Zijn debuut werd zeer positief onthaald door de Nederlandse en Vlaamse pers.
Uitvoering
Uitgeverij Palmslag
ISBN 978-94-92115-41-6
Paperback, 253 pagina’s
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent.
http://ht-c-communicatie.nl/ | 1pos
|
3 jonge vrouwen,(Ada, Marjorie en Esther) willen in 1953 om verschillende redenen Nederland verlaten en zich vestigen in Nieuw-Zeeland. Ze nemen deel aan een internationale luchtrace die hun naar hun nieuwe vaderland en naar hun toekomstige echtgenoten brengt.
Op deze vlucht ontmoeten ze Frank, hij reist alleen en in Nieuw-Zeeland is er niemand die op hem wacht.
Dit boek begint 50 jaar na deze luchtrace als deze vrouwen elkaar weer treffen op de begrafenis van Frank.
Door middel van flashbacks lees je over hun levens in Nieuw-Zeeland en langzaam aan kom je er ook achter welke rol Frank heeft gespeeld in hun levens in Nieuw-Zeeland.
Ook zijn er nog flashbacks van eerdere periodes in hun levens van voor de emigratie en daardoor lees je waarom ze zijn geëmigreerd.
Van alle 3 deze dames krijg je goede karakterbeschrijvingen.
Dit mooie boek wordt verfilmd onder de naam "Bride Flight" en draait in oktober 2008 in de bioscoop. Op Dizzie kan je een heel klein stukje van deze film zien en dat ziet er veelbelovend uit. | 1pos
|
Het is tijd voor een bijles over de bij!
Bijen verdwijnen, terwijl zij heel nuttig zijn voor onze planeet. Wat doet een bij de hele dag? Vast niet alleen maar vliegen. Waarom hoort een bij erbij en waarom zijn ze belangrijk en zo bijzonder?
Waar komt honing vandaan en hoe wordt honing gemaakt? Waar woont een bij en hoe komt het dat een bij gonst? Op al deze vragen vind je een antwoord in het boek.
De bij die in Nederland het meest wordt gezien is de hommel, maar dit is niet de enige soort. Er zijn namelijk ong. 20.000 soorten bijen. Grote bijen zoals de wel 4 cm! grote Megachile pluto, kleine bijen oftewel de dwergbij en boze bijen zoals de geafrikaniseerde honingbij. De bekendste bij is de honingbij en in dit bijenboek wordt uitgelegd wat een honingbij in zijn leven doet en meemaakt.
Er wordt aan de hand van vier oorzaken duidelijk gemaakt dat het niet goed gaat met de bij.
Wij kunnen hier iets aan doen! Bijv. door de eenvoudig uit te voeren tips: het maken van een bijenhotel, bloemen en natuur in de tuin i.p.v. alleen bestrating, geen gebruik van chemicaliën in de tuin, laat paardenbloemen gezellig staan en maai niet iedere week het gras.
De mooie vormgeving valt op en de speelse, duidelijke afbeeldingen dragen bij aan de nuttige en interessante tekst in een prettig lezend lettertype. De kleuren en opzet in tekstblokken, bijv. honingraten, zullen aanspreken waardoor het ook voor de jonge lezer boeiend blijft om door te lezen.
Met dit boek leer je dat de bij méér is dan een irritant insect. Het zou een definitieve verstoring voor dier, plant en mens zijn als deze diersoort uitsterft en we de nuttige, hardste werkers uit de natuur zouden verliezen. Ze zijn nodig om de variatie in de natuur te behouden.
Dit zeer aan te bevelen boek bevat een volledig overzicht. Het gaat niet alleen over het leven van de bij, maar juist ook over de dringende noodzaak van het behoud van de bij in ons bio-systeem. Het verdwijnen van de bij uit het ecosysteem treft ons regelrecht in het hart van de voedselproductie.
Het boek doet je stilstaan bij het feit dat de bij niet alleen in Nederland, maar wereldwijd essentieel is en we zuinig moeten zijn op de bijen. Een noodzaak niet alleen iets van de lange termijn maar juist van het NU.
Blijf iedereen bijpraten over de bij! Wees blij met de bij! Een zeer aan te raden boek voor op de leestafel! Een boek voor iedereen. | 1pos
|
Alhoewel ik dit boek jaren geleden al gelezen heb, wou ik het absoluut herlezen.
Ondertussen heb ik alle boeken met Tony Hill gelezen en ik vind ze allemaal heel goed tot uitstekend.
Ook deze is weer geweldig. Twee afzonderlijke verhaallijnen. Tony Hill en een Duitse en Nederlandse politievrouw werken aan de zaak van een seriemoordenaar, terwijl Carol Jordan met dezelfde Duitse politievrouw bewijzen tegen een gangster die zich bezighoudt met het smokkelen van wapens, drugs en mensen probeert te verzamelen.
Beide verhalen worden, zoals we gewoon zijn van McDermid diep uitgespit maar blijven boeien.
Het einde wordt bijna een tragedie voor zowel Tony als Carol en is enorm spannend.
Voor mij een absolute aanrader. | 1pos
|
Wat een leuk kookboek! Huisgemaakt. Terug naar lekker eten valt op door de eenvoud met toch bijzondere recepten. Naast een 18-tal kleine - en 17 zoete gerechten zijn er 25 menu’s beschreven. En ieder menu kent 2 of 3 onderdelen. Angela Prins van Kinderkeuken Stampot Janssen is er goed in geslaagd een toegankelijk kookboek te maken waarin voor elk wat wils te vinden, waarin de recepten zeer precies zijn beschreven en mooi gefotografeerd zijn door Karel Zwaneveld.
Door de recepten in menu-vorm te presenteren, heb je meteen een goed idee van wat bij elkaar past. Zoals ‘Menu 21 Visragout met aardappelpuree en Roergebakken spinazie met knoflook en pepers’, of ‘Menu 18 Pasta met verse borlottibonen in tomaten-roomsaus en Gestoofde radicchio met kappertjes en knoflook’. Mijn keuze was ‘Menu 2 Gekruid gehakt uit de koekenpan, Snijboontjes, Romige aardappelplakjes uit de oven’.
Gekruid gehakt uit de koekenpan
500 gram gehakt, 1 ui (gepeld en geraspt), 1 theelepel zout, peper, 2 theelepels kurkuma, 1 theelepel komijn, 1 theelepel kaneel, 1 theelepel kardemompoeder, plantaardige olie.
Doe het gehakt in een kom en strooi er de kruiden bij. Meng er ook de geraspte ui door. Breng op smaak met zout en peper. Meng alles heel goed door elkaar. Maak er dan een platte koek van, zo groot als de bodem van je koekenpan.
Giet een laagje olie in de koekenpan en leg de gehaktkoek daarin. Zet de koekenpan nu op een hoog vuur en laat de koek even bakken. De onderkant is nu stevig, waardoor je de kebabs kunt gaan maken. Neem een spatel en druk met de bovenkant van de spatel repen in de koek. De repen kunnen nu los van elkaar gebakken worden. Als de onderkant bruin begint te worden, dan draai je ze met twee vorken voorzichtig om. Bak de andere kant ook bruin.
Romige aardappelplakjes uit de oven
2 kilo niet te bloemige aardappelen (geschild, gewassen en in plakjes gesneden), 2 uien (gepeld en in stukjes), 2 teentjes knoflook (gepeld en geperst), saffraandraadjes (of saffraanpoeder), 2 deciliter melk, 2 deciliter slagroom, 2½ theelepel zout, 1 theelepel versgemalen witte peper, olijfolie.
Verwarm de oven voor op 200°C.
Doe een paar eetlepels kokend water in een kommetje en leg daar de saffraan in (saffraanpoeder hoef je niet te weken).
De aardappelplakjes worden voorgekookt.
Verwarm 2 eetlepels olijfolie in een pan met een dikke bodem. Bak hier heel zachtjes de uien in. Neem de tijd, dan wordt de ui heerlijk van smaak. Als de ui glazig is geworden, doe je de melk, de slagroom en de knoflook erbij. Strooi ook het zout en de peper erover. Giet de saffraan samen met het water in de pan. Dan kunnen de aardappelplakjes erin. Roer alles goed door elkaar en breng het aan de kook. Zodra je ziet dat het begint te koken, zet je het vuur iets zachter. Kook de aardappelen 10 minuten. Je moet wel regelmatig de aardappelen even omroeren, want het bakt best snel aan de bodem vast. Doe het deksel elke keer weer terug op de pan.
Na de 10 minuten zijn de aardappelen nog niet helemaal gaar. Dat hoeft ook niet, want ze worden verder gaar in de oven.
Giet een klein beetje olijfolie in een ovenschaal en strijk dat met je vingers of met en kwast uit over de bodem. Stort de aardappelen en het vocht voorzichtig in de ovenschaal. Zet de gevulde schaal in het midden van de oven. Het duurt ongeveer 40 minuten voor het klaar is. Dan zijn de aardappelplakjes gaar, lekker smeuïg en de bovenkant is heerlijk knapperig.
Als de recepten in de menu’s voor 4 personen zijn bedoeld, lijkt twee kilo aardappelen wel wat veel, maar zelf als kok keuzes maken blijft natuurlijk belangrijk. De keuze van de grootte van de koekenpan voor de gehaktrepen was achteraf wel belangrijk, want hier was de koek eigenlijk te dik, dus moeilijk in mooie repen te verdelen.
De snijbonen zijn overgeslagen, daarvoor in de plaats een salade geserveerd. En dat kan natuurlijk ook. Elk menu lijkt een prachtige combinatie van smaken, maar elk gerecht kan natuurlijk ook apart of in combinatie met iets uit een ander menu gegeten worden.
Bij de kleine gerechten kom je dingen tegen als venkelsoep, pasteitjes met groentevulling, ravioli met een zacht eitje, vismousse en bij de zoete gerechten rode bieten – en citrusfruit sorbet, pudding met banaan en kokos, ijsmousse van sinaasappel met mangosaus, kastanjetaart met chocolade. Allemaal heel duidelijk en aantrekkelijk beschreven.
Ingrediënten allemaal goed te vinden. Een heerlijk boek om nog vaak te gebruiken. | 1pos
|
Toen ik gevraagd werd om de jongerenroman ‘Vogelkinderen’ te recenseren was algauw mijn interesse gewekt doordat het zich afspeelt in een groene toekomst. Een toekomst die, als het aan mij ligt, wij allemaal zouden moeten ambiëren gezien de huidige staat van het milieu en de wereldmaatschappij. Ik was vooraf dan ook erg benieuwd hoe deze groene toekomst zich liet beschrijven in dit verhaal van Mark Boode.
Laat ik allereerst beginnen met dat ik de cover bijzonder aantrekkelijk eruit vind zien. Dit gevoel ontstaat bij mij door het gebruikte kleurenpalet, de bergen op de achtergrond en de donkere silhouetten van jongeren en dieren op de voorgrond. Het is een complimenteus geheel wat nieuwsgierigheid wekt naar het inhoudelijke verhaal.
De vormgeving binnenin het boek vertoont helder bij elk hoofdstuk over wie je leest en geeft zo nu en dan ook wat extra’s om te bekijken behalve de letters op zich, wat zeker het leesplezier verhoogt. De bewoording die Mark Boode gebruikt is toegankelijk voor de beoogde jongerendoelgroep en de gehele schrijfstijl is ook prettig lezend voor het wat oudere lezerspubliek. Ook past het goed bij de leeftijd van de hoofdpersonages in het boek en hun omstanders.
Het is een bijzonder verhaal met diverse facetten die zorgen voor een avontuurlijke, romantisch en fantasierijk geheel. Er komen heel wat emoties bij de karakters voorbij, waarvan ik vermoed dat jongeren er zich in zullen herkennen. Soms ging het verhaal naar mijn smaak ietwat vluchtig aan een heftige gebeurtenis voorbij maar het werd tegen het einde zeker wel goed afgesloten waardoor het alsnog logisch leek hoe er gehandeld werd. Wat ik tevens een pluspunt vond is dat de omgeving op zo’n manier beschreven is dat je het je in kan beelden en visueel kan maken in gedachte. Het genre dat er nu aanhangt is een jongerenroman maar ik zou het ook zeker scharen onder Young Adult Fantasy, onder andere door de nieuwe mensensoort Vogelkinderen.
Ik heb genoten van dit originele, utopische verhaal. | 1pos
|
Net als de boeken van bijvoorbeeld Marlies Slegers, heeft ook deze young-adult een boodschap voor de jeugd: pas op met social media!
Lindes vader is er al jaren vandoor en zij en haar broertje Arne redden zich prima samen met hun moeder. Linde is een echte tiener, ze gaat een beetje te los op feestjes en is al tijden heimelijk verliefd op een jongen van school die haar niet ziet staan.
Op een dag krijgt ze op Facebook een vriendschapsverzoek van een paar jaar oudere, knap ogende jongen. Ze accepteert en ze raken aan de praat. Algauw wordt ze hevig verliefd op hem. Als hij haar vraagt een gewaagde selfie te sturen twijfelt ze even, ze hebben elkaar immers nog nooit ontmoet, maar hij vraagt haar hem te vertrouwen, ze hebben toch zo’n hechte band? Dus Linde stuurt eerst een sexy, maar geklede selfie. Later dringt hij aan om verder te gaan en dat doet ze. Vervolgens hoort ze niets meer van hem…
Selfie is een spannend, maar luchtig verhaal over de gevaren van social media en het blind vertrouwen van mensen die je niet goed kent. Het verhaal leest vlot weg en laat je meeleven met de hoofdpersoon, die niet alleen met haar verliefdheid (en onzekerheden) zit, maar die ook nog ineens gebeld wordt door haar vader die weer contact wil na al die jaren. Haar leventje ligt flink overhoop, maar toch wordt het verhaal nergens dramatisch.
Een luchtig verhaal over vriendschap, social media, verliefdheid en vertrouwen, mét een heldere boodschap. | 1pos
|
Geweldig boek, hierdoor ben ik verslaafd geraakt aan de schrijfstijl van deze briljante auteur. Ben nu begonnen in Nieuwe maan. | 1pos
|
Ik moest in het begin even doorbijten, mezelf bijna dwingen om verder te lezen. Er leek geen verhaal in het boek te zitten, enkel losse stukjes.
Telkens krijg je immers inzicht in het leven van iemand anders. Uiteindelijk zie je dat er een link bestaat tussen al deze heel verschillende mensen : Mattias. Bij sommige mensen is de link duidelijk, maar soms vraag je je af waarom deze persoon zijn/haar verhaal vertelt.
Uiteindelijk krijg je een beeld van wie Mattias was, wie zijn vrienden waren en zelfs wat er met Mattias is gebeurd.
Het boek toont ons hoe we allemaal wel een beetje deel uitmaken van één geheel, hoe we (vaak onbewust of onrechtstreeks) levens van andere mensen beïnvloeden.
Ik ben blij dat ik heb doorgezet en het boek heb uitgelezen, maar kan me wel voorstellen dat niet iedereen er enthousiast van wordt. | 1pos
|
Hoewel de ‘messenger’ uit de titel een van de belangrijkste figuren is in dit uitermate spannende boek, komt hij toch minder uit de verf dan je zou mogen verwachten op grond van de tekst op het achterplat. Het begint wel met de fietskoerier Jace Damon, die vrij onverwacht nog een pakje op moet halen bij een als tamelijk louche bekend staande advocaat. Als Jace aankomt bij het adres waar het pakje heen moet, blijkt dat adres niet te bestaan. Op bijna hetzelfde moment wordt Jace bijna doodgereden door iemand in een zwarte auto. Omdat hij nu eenmaal razendsnel is op de fiets, en bovendien nogal handig, weet Jace te ontsnappen. Hij is wel z’n rugzak kwijt, maar gelukkig had hij de belangrijke papier daar niet in gestopt, maar in z’n shirt. Als hij echter terugkomt bij de advocaat, blijkt deze intussen op nogal bloederige wijze te zijn vermoord. En Jace is de hoofdverdachte. Naast Jace zijn belangrijke rollen weggelegd voor Kev Parker, rechercheur, en zijn leerlingrechercheur René Ruiz, een nogal eigenaardige jongedame. Ze draagt voortdurend kleding alsof ze naar een feestje moet en gedraagt zich hooghartig tegen iedereen. Bradley Kyle is de man van de speciale afdeling van de LAPD voor dit soort moorden. Onnodig te zeggen dat er tussen deze drie in de rest van het boek zich heel wat af gaat spelen. Een derde onderdeel van het verhaal is het geruchtmakende proces tegen ene Rob Cole, die zijn vrouw zou hebben vermoord. Rob Cole is een bekende acteur. Tussen dit alles door – en natuurlijk blijken beide zaken uiteindelijk verband te houden – laveert Jace, en zijn broertje Tyler komt ook nog om de hoek kijken.
Zoals gezegd, een bijzonder spannend boek maar door de vele hoofdpersonen en de soms lastig te volgen politiek strubbelingen tussen heb, komt mijns inziens Jace, waar het toch allemaal mee begon, niet helemaal uit de verf zoals het zou kunnen. Het eind van het verhaal is een tikkeltje te gemaakt en zoetsappig voor mijn smaak, en het gekke is dat het daardoor net lijkt of je naar een film hebt zitten kijken. Complimenten dus voor de spanning en het intelligente plot, maar als het geheel wat dieper was uitgewerkt had dat nog een ster gescheeld. (Door: Jannelies Smit) | 1pos
|
Het verhaal van de novelle Twee levens speelt zich af in de Noorderstraat. Het eerste deel start aan de Noorderstraat 43, waar de jonge pasgetrouwde Willem alles klaarzet om samen met zijn vrouw Nancy en schoonouders te gaan fonduen. Op de achtergrond klinken kerstliedjes en zijn schoonouders zullen zo arriveren. Buiten sneeuwt het, maar dan valt plotseling de stroom uit. Willem gaat naar buiten om polshoogte te nemen bij de buurvrouw.
Op Noorderstraat 45 woont weduwe Sarah. Zij draait een langspeelplaat met de Weihnachtskantaten van Bach. Het is een emotionele avond, want het is vijf jaar geleden dat haar man Simon is overleden. Ze denkt terug aan de fijne jaren die ze samen hebben gehad en geeft zich over aan de muziek en laat de emoties de vrije loop.
Auteur Stefan Brijs zet in zijn boek twee levens tegenover elkaar: het leven van een pasgetrouwde man en dat van een oudere dame, een weduwe. Twee mensen in heel verschillende fases van het leven. De binding die Willem en Sarah hebben is dat ze naast elkaar wonen.
Uiteindelijk komen de verhalen van Willem en Sarah samen, dit wordt verduidelijkt door een krantenbericht, dat aan het eind van het boek is opgenomen. Dit nieuwsbericht geeft inzicht in de binding tussen de twee levens van deze verschillende mensen. Het nieuwsbericht is een verduidelijking van het verhaal, maar is aan de andere kant ook een beknopte weergave van deze novelle, dat de auteur heeft ingekleurd met zijn verhaal.
Stefan Brijs heeft voor dit boek een bijzonder vertelperspectief gekozen. De verteller schetst het leven van Willem en Sarah, en weet goed de emoties van de hoofdpersonen over te brengen. Het wordt een dramatische avond voor beide. Door de prachtige woordkeus van Stefan Brijs kun je intens meeleven met Willem en Sarah, waardoor je voor beide sympathie en medelijden ontwikkeld.
Twee levens is een prachtige novelle van Stefan Brijs. Door de mooie schrijfwijze raken de verhalen van Sarah en Willem je. | 1pos
|
Isa Maron is een schrijfster van misdaadromans. In 2014 publiceerde ze het eerste deel van een reeks van vier De Noordzeemoorden, Galgeveld. Later dat jaar verscheen het tweede deel IJskoud en in 2015 verscheen Ritueel. Toen was het wachten op het laatste deel Eindspel.
De serie volgt aan de ene kant Maud Mertens, rechercheur en de moordzaken die ze onderzoekt. In elk deel een nieuw moordonderzoek. Daarnaast speel Kyra Slagter, student forensisch onderzoek een rol. In het eerste deel raakt ze betrokken bij het moordonderzoek en wordt haar persoonlijke situatie ook betrokken in het verhaal. Dit is een doorlopend verhaal die in alle delen terugkomt. In het eerste deel als aparte hoofdstukken en later meer verweven in het verhaal. Dit gaat om de verdwijning van haar zus, die een aantal jaren geleden verdween zonder een spoor achter te laten. Ieder deel zou apart te lezen te zijn, maar door het doorlopende verhaal is het beter en ook leuker om ze alle vier te lezen.
In dit laatste deel wordt de moordzaak op twee bejaarden onderzocht die door bruut geweld om het leven zijn gekomen en daarnaast wordt nog gewerkt aan een moordzaak die in deel 3 al aan de orde kwam, de moordzaak waarbij alleen de hoofden zijn gevonden van een aantal vrouwen. De hoofdverdachte is in Engeland gearresteerd en wil alleen met Kyra praten hierover. Kyra komt zo ook steeds dichterbij de oplossing van het mysterie van de verdwijning van haar zus. Gevaarlijk dichtbij zelfs.
Wat ik zo knap vind na een jaar en vele boeken verder pak je dit boek weer op en gelijk, binnen een minuut zit je al weer helemaal in het verhaal en laat het je niet los. Bij thrillers blijven de hoofdpersonen voor mij vaak op afstand alsof het iets is wat te gruwelijk is en daarom niet echt. Denk dat je je er toch voor afsluit op een of andere manier. Bij romans gebaseerd op werkelijkheid leven de personen vaak veel meer. Isa Maron weet me zo te raken met haar boeken dat de hoofdpersonen, Kyra en Maud onder je huid kruipen. Je zit gelijk weer in de spanning en kan niet ophouden met lezen. Je bent er overdag mee bezig om te kijken of jij snapt wat er gebeurt zou kunnen zijn. Wat de aanwijzingen betekenen en hoeveel waarde er aan gehecht moet worden. Je voelt mee met de spagaat waarin Maud zit om werk en privé te combineren. Je voelt mee met de onervarenheid en onzekerheid van Kyra en leeft mee met de slachtoffers en zou ze wel willen helpen. Ik heb genoten en vind het jammer om afscheid te moeten nemen van Kyra en Maud. Hoop wel dat Isa blijft schrijven en misschien wel weer nieuwe hoofdpersonen uit haar hoge hoed tovert voor een nieuwe reeks. | 1pos
|
Als een boek nieuw uitkomt en er wordt veel aandacht aan besteed, dan wordt de verleiding om het te gaan lezen wel heel groot. Het verhaal begint mysterieus, waarom heeft het muziekstuk dat Julia speelt zo'n invloed op haar dochtertje?
Julia gaat achter de oorsprong van het muziekstuk aan, en daar is niet iedereen blij mee.
Het boek vertelt twee verhalen, het verhaal van Julia en het verhaal van Lorenzo, de Italiaan die het stuk heeft geschreven tijdens oorlogstijd. Het verhaal van Lorenzo wist me zeer te boeien, Het verhaal van Julia is soms wat onrealistisch.
Beide verhalen sluiten op het einde mooi op elkaar aan. Mooi boek, maar ik had van Tess Gerritse net iets mee verwacht. | 1pos
|
Wat mooi beschreven dit dramatisch, historisch verhaal! Het geeft een beeld over hoe het in de 2e wereld oorlog er aan toe is gegaan. Dit verhaal blijft mij lang bij, heeft echt indruk gemaakt. | 1pos
|
Ik heb met plezier dit boek gelezen. Het is helemaal vanuit het perspectief van Irma geschreven, de hoofdpersoon in dit boek.
Ze lijkt een hardwerkende vrouw, maar wel met eigenaardige trekjes. Had een grote liefde en nog een...en toen kwam Floran in beeld.
Het einde van het verhaal maakte veel duidelijk, maar ik had er toch geen "bevredigend" gevoel over. | 1pos
|
Kinderen kunnen zo heerlijk vertellen wat ze hebben meegemaakt. In Toen ik van Joke van Leeuwen vertelt Deef over zijn belevenissen. De titel maakt meteen al nieuwsgierig. Deef heeft duidelijk heel wat te vertellen, hij is een lekkere kletser. Geen spectaculaire ontsnappingen of bloedstollende avonturen, maar alledaagse gebeurtenissen die vooral bijzonder zijn door hoe Deef er tegenaan kijkt. ‘Averechts’, zoals De Morgen al schreef over Feest van het begin, de roman waarmee Van Leeuwen de AKO Literatuurprijs won.
Want wie zegt dat de bus die Deef zojuist heeft gemist bijvoorbeeld keurig de route afrijdt, zoals hij altijd doet? Deef fantaseert dat die bus de hele wereld over gaat, tot grote verrassing van alle passagiers. Dat kan toch? Deef was er niet bij, dus hij weet niet waar die bus naartoe rijdt, het kan echt overal zijn! Of de keer dat hij wat leuks ging doen. Dat zijn de woorden van zijn vader ‘Zullen we wat leuks gaan doen?’ Zijn moeder reageert heel karakteristiek ‘Het leven is niet alleen maar leuke dingen doen.’ Je snapt meteen dat Deefs ouders zijn gescheiden en je ziet het ook al voor je: telkens als Deef bij zijn vader is, gaan ze leuke dingen doen. Bij zijn moeder woont hij. Niet dat dat vervelend is, maar ja, waar je woont doe je minder speciale dingen.
In het verhaaltje lees je subtiel over de scheiding van zijn ouders en een klein beetje stil verdriet van Deef. Maar ook dat het goed is dat zijn vader ergens anders is gaan wonen; Deef snapt het wel. Want toen ze samen waren deden ze nooit wat leuks. Door alle verhaaltjes heen, leren we Deef kennen. Dus als hij moet bedenken wat hij moet worden, is het voor de goede lezer van tevoren al duidelijk dat dat maar een ding kan zijn: onderzoeker. In ieder verhaaltje onderzoekt Deef het onderwerp van alle kanten, denkt er op zijn manier over na en trekt een conclusie. Deef is een heel herkenbaar, lief jongetje. Als lezer kun je alleen maar van hem houden.
De verhaaltjes kenmerken zich door een vaste structuur, subtiele humor, maar ook door de warme sfeer. Elk verhaal laat een gebeurtenis op een willekeurige dag zien en meestal vindt mama of papa daar wat van, zoals papa’s en mama’s meestal doen. Deze structuur maakt de verhaaltjes herkenbaar en goed te volgen voor jonge kinderen en het geeft een veilig gevoel. De wereld is herkenbaar en voorspelbaar.
De vormgeving is speels. Tekst in drukletters en schrijfletters, groot en klein, wordt afgewisseld met zwart/wit illustraties, die ook van Joke van Leeuwen zijn. De schrijfletters zijn vaak onderdeel van de illustratie, het zijn kleine stripjes. Toen ik is een heerlijk boek om samen te lezen met je kind op schoot. Wat je kind niet kan lezen vul je zelf aan. Of je leest voor en laat je kind vertellen over de plaatjes.
Joke van Leeuwen is heel veelzijdig. Ze schrijft voor kinderen en volwassen, poëzie en proza. Ze heeft vele zilveren griffels en Vlag en Wimpels gewonnen, naast zoals gezegd de AKO Literatuurprijs. Toen ik is eveneens weer een meesterwerkje. En dat verkleinwoord wordt hier alleen gebruikt omdat het, letterlijk, een kleine maar prachtige uitgave betreft. | 1pos
|
De stijl van Nina Polak is wervelend, boeiend en eigentijds. De interviews, whattsapp-gesprekken en een novelle zorgen ervoor dat het boek behalve door de actuele thema’s me ook blijft boeien in stijl. Het boek gaat op feitelijke wijze in op zeer eigentijdse thema’s.
Gebrek is een groot woord verraste me. Medelezers waren er niet erg van onder de indruk. Ik las het dus als een soort verplichting. Je zit bij een Boekenclub of niet. Vanaf het begin had het me volledig in haar greep.Nina Polak kan prachtig op een zeer eigen wijze schrijven!
Een fragment:
Lieve Juda,
Ik ben prehistorisch, ja, maar mijn e-mail lees ik nog net. Die antieke telefoon wordt trouwens binnenkort vervangen, maar alleen, omdat ik dan navigatiesoftware kan downloaden.Zit heer nu met de loodzware laptop van Lood ( mijn baas min of meer) op een terras in San Remo. … En veel verwende toeristen, die plaag wordt alleen maar erger, waar je ook komt.
Een mooie recensie van het boek vind je op ‘haasblog’ (http://haasblog.nl/gebrek-is-een-groot-woord-nina-polak/ ) Daar sluit ik me helemaal bij aan. Het boek van Nina Polak laat je met veel vragen achter en nodigt uit tot discussie. *****/*****. Een aanrader! | 1pos
|
Dit verhaal word afgewisseld tussen het jaar 1939 en het heden.
In 1939 word een gelukkig gezin helemaal uit elkaar gerukt, en de gevolgen hiervan zijn vreselijk als de kinderen in het gruwel weeshuis belanden. Rill doet er alles aan om alles bij elkaar te houden.
In het heden ontmoet Avery een vreemde vrouw die ze niet meer los kan laten.
Wat heeft ze met deze vrouw gemeen? En is haar leven wel zoals het moet zijn?
Wauw wat een verhaal, heftig maar ook ontroerend.
Vooral het leven in het weeshuis was verschrikkelijk om te lezen en kon je ook geen moment uit je hoofd zetten.
Het verhaal zit vol leugens en een prachtige ontknoping die je niet snel zal vergeten. Aanrader! | 1pos
|
Dit is nog maar mijn tweede Dorrestein. Het eerste boek dat ik van haar las, is haar meest recente Reddende engel. In dat boek viel het al op dat deze auteur de lezer van de ene verras sing naar de andere leidde.
In dit boek zijn de verrassingen echter nog groter, de ware toedracht wordt slechts mondjesmaat toegediend. En dat zorgt er natuurlijk voor dat de lezer het boek niet kan wegleggen: je wilt gewoonweg weten hoe de vork aan de steel zit, een echte pageturner.
Het boek verhaalt het wedervaren van een gezin. We blikken mee terug met het hoofdpersonage Ellen naar wat er in de jaren 70 is gebeurd. Het vertrekpunt is een kroostrijke gelukkige familie die in hun eigen huis een knipselarchief heeft - jawel, dat bestond en was heel nuttig in pre-internettijden. Maar natuurlijk blijft dat geluk niet duren. Er is iets heel erg gebeurd dat decennia later nog grote psychische gevolgen heeft voor Ellen.
Spoilers zijn erg vervelend, daarom vind je hier heel weinig over het verhaal, enkel het volgende. Het hoofdpersonage is op op een cruciaal moment gekomen in haar leven, een soort keerpunt, net zoals het hoofdpersonage uit Reddende engel. Ze is op zoek naar antwoorden en heel veel vragen. Ook zij is op zoek naar loutering, naar een afrekening met hardnekkige spoken uit het verleden en naar een nieuwe start. Of dit toeval is of een typisch Dorrestein-thema, weet ik niet. Ik ben wel van plan om nog boeken van haar te lezen... | 1pos
|
Ik vond het een heel leuk boek met veel fantasie en ik zat meteen al bij de eerste paar zinnen helemaal in het boek. Het is een echt jongens en meisjes boek. In het boek stonden veel leuke namen. Jammer dat het fluitje kapot is en wie is de grote Vorssel? Ik hoop echt dat er een deel 2 komt. Groeten Nick (11 jaar) | 1pos
|
MENING
Wat een heerlijk boek was dit weer. Het ideale tussendoortje, althans tot je hem uit heb, want dan kan je niet meer wachten op de vervolg delen. De schrijfster heeft een vlot lezend verhaal neergezet. Een verhaal met liefde, ontdekking, mysterie en spanning. Miranda Peters heeft een fijne schrijfwijze, wat je helemaal laat opgaan in het boek. Het verhaal begint gelijk mysterieus, dit blijft het hele verhaal door. Je blijft vragen houden van hoe en wat en wie, maar vooral waarom?. Het verhaal bouwt zich een beetje langzaam op, maar blijft je nieuwsgierigheid vasthouden. Dit geef je de mogelijkheid om je eigen beter te plaatsen in de hoofdkarakters Siem en Hester. De twee love Birds. Beide karakters zijn leuk bedacht en als twee sterke, maar zeker ook breekbare personen, die een enorme liefde voor elkaar hebben, neergezet. Alle karakters groeien goed mee met het verhaal en er word ook over hun steeds meer duidelijk. Persoonlijk zou ik wat meer actie willen lezen, dit zou het verhaal nog beter maken,
De cover van het boek ziet er echt geweldig uit, lekker stoer en zeker aantrekkelijk voor de Young Adult lezers. Het boek zelf bevat een mooie hoeveelheid van 290 bladzijden.
Ik ben positief verrast door deze schrijfster en kijk erg uit naar de vervolg delen van deze boeken reeks.
Dit boek is een echte aanrader voor onze Young Adult lezers.
STERREN
Ik geef dit boek 4 sterren.
BOOKLOVERSAPHIRA | 1pos
|
Met Stemmen uit zee heeft Dan Sleigh een indrukwekkende roman geschreven. Niet een roman om zomaar even weg te lezen: nee, daarvoor is het verhaal te groots en te veelomvattend. Er wordt nogal wat van de lezer gevraagd, maar wie geduld kan opbrengen en wie beschikt over een behoorlijke portie doorzettingsvermogen, wordt uiteindelijk beloond.
Dan Sleigh laat ons kennis maken met twee Afrikaanse vrouwen: Krotoa (Eva) en haar dochter Pieternella. Krotoa komt al jong in contact met Jan van Riebeeck, die van de Kaap een verversingsstation voor de VOC wil maken. Krotoa tolkt tussen haar eigen volk en de blanken, waarbij ze regelmatig in een belangenconflict raakt. Met het verlies van haar eigen naam, lijkt ze ook de aansluiting met haar eigen volk te verliezen. Jaren later trouwt ze met Peter Havgard en krijgen ze samen Pieternella: een meisje dat blank en zwart in zich verenigt.
Zeven mannen die allemaal een rol in het leven van de vrouwen hebben gespeeld, vertellen over hun eigen leven. De mannen hebben allemaal echt bestaan, wat ervoor zorgt dat het verhaal lading krijgt. Zo is daar Bart Borms, visser. Nadat hij schipbreuk heeft geleden, wordt hij gered door een sloep van de Aernhem. Na dagen dobberen op zee weten ze de kust van Mauritius te bereiken. Later vestigt Bart zich op De Kaap, waar hij Theuntje trouwt. Al snel ontdekken ze de wreedheden van de gezaghebbenden: Theuntje wordt voor een kleinigheid gevangengezet op Robbeneiland, het eiland dat we kennen als het eiland waar ook Nelson Mandela jarenlang gevangen heeft gezeten. Als Theuntje vrijkomt, gaan ze terug naar Mauritius, waar ze later de stiefouders van Pieternella worden.
Het boek beschrijft de eerste vijftig jaar van de Kaap, een belangrijke post voor de VOC: ' Iedereen kon het als een kinderversje opzeggen: de sleutel tot het succes van de Compagnie is het bezit van Oost-Indië, de sleutel tot Oost-Indië is het Kaapse verversingsstation. Tientallen jaren later ontdekte hij zelf wat in dit wankele kaartenhuis nog ontbrak: de sleutel tot het Kaapse verversingsstation waren de buitenposten. En zelfs dié kennis was niet volledig. Er viel nog meer te ontdekken. De buitenposten waren levende mensen.'
Klerk De Grevenbroek weet alle verhalen uiteindelijk met elkaar te verbinden, waardoor een totaalbeeld ontstaat. Alles en iedereen stond ten dienste van de VOC-heren in Nederland, die geen idee hadden (?) van hetgeen zich afspeelde in Zuid-Afrika. De oorspronkelijke bevolking wordt verslaafd gemaak aan drank en tabak, ze worden verdreven van hun grondgebied -niet goedschiks, dan maar kwaadschiks-, worden bespot, geminacht, gemarteld, verbannen en desnoods vermoord. De mensen op de buitenposten hadden zich maar te voegen naar de luimen van de leidinggevenden en ook zij werden om kleinigheden wreed bestraft. Barbertje, de waardin, verwoordt het als volgt: 'Een vreemd soort schepsel is zo'n Hollandse matroos toch. Hij neemt zijn handelswaar, zijn taal en godsdienst en zijn ziektes mee de aardbol rond. Hij draagt de dood in zijn geweer. Hij maakt een land leeg en bevolkt het met bastaards. En het brengt hem niets op, behalve dan zeven gulden per maand in het tegoedboek.'
Stemmen uit zee heeft geen tempo en is emotieloos beschreven, waardoor je geen deel gaat uitmaken van het verhaal. Geselingen, afhakken van ledematen, brandmerken, ophangen: Sleigh beschrijft het allemaal zeer nuchter en afstandelijk, wat zeker in het begin af en toe mateloos irritant is. Gelukkig wordt dit ruimschoots goedgemaakt door fraai taalgebruik en originele beeldspraak. De doorzetter vindt uiteindelijk wat hij zoekt: een indrukwekkende geschiedenis die je niet loslaat. 'Maar ongetwijfeld zou de geschiedenis zich herhalen, en wat was, zou weer zijn. (...) Maar je kunt nooit zo vertellen dat iemand het volledig begrijpt, want degene die luistert zit in zijn eigen droom gevangen. Echt begrip en een echt einde zullen er nooit zijn, omdat een cirkel eindeloosheid in zich meedraagt.' | 1pos
|
De jongen uit het woud vertelt een magisch liefdesverhaal. Julia is al heel lang verliefd op Michael, ook al ziet hij haar niet staan. Als hij op het eindejaarbal toch interesse in haar toont, kan haar geluk niet op. Maar, al na een paar dates, maakt hij het op een gemene manier uit. Julia ’s zomervakantie begint dus niet goed. Als Michael een paar dagen later een motorongeval heeft, lijkt hij niet meer dezelfde te zijn. Hij wil Julia terug en gedraagt zich anders. Wat is er aan de hand?
Jen Minkman is geboren in Nederland, maar heeft in Salzburg, Brussel en Cambridge gewoond. Ondertussen leeft ze in Den Haag en is ze lerares Engels op een middelbare school. De jongen uit het woud is Jens derde boek. Haar andere boeken Back to School en Schaduw van de tijd zijn een succes en zijn al in verschillende talen verschenen. Naast schrijven, leest Jen heel graag en speelt ze muziek.
De jongen uit het woud speelt zich af in Oostenrijk, Salzburg. Het is duidelijk dat de schrijfster daar ook gewoond heeft, want de beschrijvingen van de stad en de omgeving zijn heel gedetailleerd. Het boek wordt verteld door de ogen van het hoofdpersonage, Julia. Je ziet de wereld en het gebeuren door haar ogen. Zij is dan ook het personage dat het meeste uitgediept is. De andere personages worden oppervlakkiger belicht, je leert hen kennen door hun band met Julia.
De jongen uit het woud is een verhaal waarin elke student zich kan herkennen. Verliefd zijn, de zomervakantie, vrienden, vakantiejob, etc. Dat maakt het fijn om te lezen. Eenmaal het boek uit is, mis je Julia en haar vrienden. Het is zo’n leuke bende. Maar, naast het verhaal van een gewone tiener, gebeurt er van alles in het boek. Dat is wat De jongen uit het woud zo goed maakt. Er zijn verschillende spannende verhaallijnen in het boek. Wat doet Julia ’s zusje altijd stiekem in het woud? Waarom is Michael zo anders? Die spanningsbogen zorgen ervoor dat je het boek wil blijven lezen. Je wilt weten wat er aan de hand is en hoe alles zal aflopen.
Het boek komt een beetje traag op gang, maar plots gebeurt er zoveel dat je niet wilt stoppen met lezen. Hoe verder je komt, hoe meer het mysterie zich ontrafelt. Het verhaal blijft je verbazen. Jen Minkman schrijft ook heel vlot. De zinnen zijn niet te lang en ze zijn mooi en poëtisch. Er zijn veel dialogen in de tekst, wat het boek sneller doet lezen. Wat niet leuk is aan De jongen uit het woud zijn de Duitse tekstjes waar geen vertaling bij staat. Als je geen Duits kan, kan je nog steeds goed mee met het verhaal, maar je wilt toch alles kunnen begrijpen. Maar maak je geen zorgen, het blijft een Nederlands boek.
De jongen uit het woud is een heerlijk boek om bij weg te dromen. Het prachtige liefdesverhaal tussen Michael en Julia, het mysterie met Julia’s zusje, de leuke momenten met de vriendengroep… Het boek is een aanrader en perfect om lezen als goede ontspanning.
PS: zorg dat je een zakdoek bij de hand hebt.
Als je meer wil weten over Jen, kan je altijd naar haar blog. | 1pos
|
Dit boek heb ik in één ruk uitgelezen. Ik keek daarna even op Goodreads in de verwachting om heel veel vijf sterren recensies te lezen. Tot mijn verbazing zag ik heel veel recensies met maar één ster. Hoe kan dat nou?
Het heeft mij tien jaar gekost om het boek te willen lezen. Het onderwerp sprak me niet direct aan. Ik las het omdat ik het voor 1 euro kon kopen bij de kringloopwinkel en ik het voorbij had zien komen in de suggesties voor de challenge van 2018. Met enige tegenzin begon ik met lezen omdat ik verwachtte dat het een beetje een worsteling zou worden. Dat werd het niet. Ja, alleen om al het leed te lezen van de personages. Toch was het geen boek wat je weer dichtslaat met een naar gevoel.
Een review van Goodreads van ene Missie waar ik het volledig mee eens ben:
https://www.goodreads.com/review/show/121117407 | 1pos
|
Mooi boek moest er wel even inkomen zeker omdat het ene hoofdstuk verteld wordt door Laurie en dan weer een hoofdstuk door jack.
Maar daarna was het in een keer doorlezen zeker een aanrader. | 1pos
|
Wat een serie! Martha en William op avontuur, al willen ze dat in het begin helemaal niet. Ouders die verdwijnen, gekke tantes die langskomen. Tijdreizen om werelden te redden. Lees, geloof en laat je meevoeren naar een andere wereld. Wat houd ik van deze boeken.
Peter heb ik nu twee keer mogen ontmoeten op Keltfest 2018 en Castlefest 2018, ik ben echt onder de indruk hoeveel tijd hij neemt om met lezers te praten. Je wordt vanzelf fan van hem. Als je in fabels en sprookjes geloofd, mag je Terra Fabula niet missen. Soms heb je externe hulpmiddelen nodig om de boeken te kunnen lezen. Leeswijzers, handleidingen en kaartjes. Maar dat maakt het lezen alleen maar leuker. | 1pos
|
Weer een fantastisch boek! Wel vond ik de twijfels tussen Aspen en Maxon af en toe irritant worden, ik ben namelijk helemaal voor Maxon, maar ik snap dat ze er moeite mee heeft. Ik kon me goed inleven in het personage en ik vond het echt een supermooi boek met een mooie verhaallijn vol romantiek, spanning en liefde voor haar familie. Gewoon niet weg te leggen! | 1pos
|
Allereerst, wat een mooi boek. Heel realistisch en gedetailleerd geschreven. Je krijgt niet zomaar een inkijkje in Taylors leven, maar je leert haar stukje bij beetje kennen. Ik heb tijdens het lezen gelachen en gehuild. Echt de moeite waard om te lezen (en herlezen, zoals in mijn geval). | 1pos
|
Bekende ingredienten voor een thriller, afgelegen plaats, eiland, afgezonderd van de buitenwereld wegens een zware storm. Dan weet je het wel, de bevolking is op zichzelf aangewezen en als je weet dat er een moordenaar in uw midden is, dan wordt je argwanend.
Het eiland is Runa, een afgelegen eilandje in de Buiten-Hebriden. De misdaad is een lijk, verbrand gevonden in een afgelegen hut. Na onderzoek door David Hunter blijkt het moord te zijn.
Op een eiland kijkt iedereen naar iedereen. Buitenstaanders die er komen wonen blijven buitenstaanders wegens geen van ons.
De incidenten volgen elkaar in snel tempo op en het einde, wanneer David terug thuis is bij zijn vriendin is heftig.
Spannend, veel vaart en omdat het op een eiland is, weet je dat de dader in een klein gezelschap gevonden moet worden. Zoals meestal is weinig wat het is. | 1pos
|
Waartoe de aankoop van een driezit zoal kan leiden. Winston Malone kan zijn sofa niet betalen en leent bij de ijscoman een geweer om zijn baas te overvallen. Dat lukt de naieve Malone wonderwel, en de ijscoman biedt hem een baan aan, al heeft hij vooral Malones vrouw Cordelia op het oog. Zijn verder nog van de partij: Jimmy, de zoon van de ijscoman, en Caesar Malvi, dwerg en lijfwacht.
Groene vrijdag doet me soms denken aan Anthony Bourdain, de schrijvende kok uit New York en ook wel een beetje aan de knotsgekke Siciliaan Andrea Camilleri. En ja, dat is een compliment: beide schrijvers behoren tot mijn favorieten. Misschien weet Elvin Post zich ook wel tot dat lijstje op te werken. Zijn komische scènes en ongewone personages beloven alvast veel goeds voor de toekomst. Elvin Post brengt met Groene vrijdag dé verrassing van 2004. | 1pos
|
Recensie voor het boek “Belofte van Licht” van Jolanda de Faria “Belofte van Licht” is de vervolgroman op haar succesvolle debuut “Verborgen bloesem” met een meeslepende en zorgvuldig opgebouwde verhaallijn waarbij het Evangelie een sleutelrol vervult. De personages zijn zo beeldend beschreven dat ze letterlijk op mijn netvlies verschijnen. Ik las het boek in een ruk uit. Diep vanbinnen wilde ik het boek helemaal niet uitlezen omdat ik dan weer moest wachten op een nieuw boek. Gelukkig is er inmiddels een nieuw boek verschenen met de titel “Hij kent mijn naam.” Belofte van Licht heeft een goed plot, een romantische inslag maar biedt ook hoop en houvast. Ik beveel het boek van harte aan voor een heerlijke middag op de bank met een kop thee en een dekentje. Hartelijke groet namens de recensente Esther Scholten (auteur van het boek “Liefde door scherven heen”) | 1pos
|
Jacoba van Beieren, een geemancipeerde vrouw toen dat helemaal nog niet de bedoeling was. In dit boek krijg je constant het gevoel: was ze maar een man geweest, dan zou ze rijk, machtig en succesvol zijn geworden.
Nu wordt ze afgeschilderd als iemand die weliswaar heel graag op de beste manier over haar landen wil regeren, maar door haar geslacht, gebrek aan opleiding, manipulatie van familie en simpelweg domme pech nooit de kans krijgt.
Toch is het een bewonderenswaardig en inspirerend karakter. Of tenminste, zo wordt ze door Simone van der Vlugt prachtig neergezet.Je blijft lezen hoe ze zich door de tegenslagen heenslaat. Dat ze liever paardrijdt en politiek bedrijft dan borduurt maakt haar voor mij de eerste typisch Nederlandse vrouw (die over het algemeen bij voorkeur hun eigen zaken regelen en trotser zijn op hun 'mannelijke' hobbies dan op hun vrouwelijke kanten).
Enige minpunt aan het boek vind ik het slot: De gevangenschap is heel beperkt geschreven, net als het treuren om een echtgenoot die haar vreselijk heeft laten zitten. Ook eindigt het boek met de bevrijding van Jacoba, waardoor het net lijkt of haar verhaal daar eindigt, terwijl ze nog jaren doorstreed om overal als gravin te worden erkend. Daar had ik graag meer over willen lezen. | 1pos
|
Fataal spel gaat over Carmen en Jesse. Twee zussen die tweelingzielen delen. Ze komen hier achter als Jesse wordt ontvoerd en Carmen begint aan haar zoektocht om haar kleine zusje te vinden. De mysterieuse hints hints van de ontvoerders en haar viezioenen helpen haar in haar missie.
De vaart zit er goed in. Soms gaat het iets te snel waardoor ik het gevoel heb dat je de personages oppervlakkig leert kennen. Ik kan mij voorstellen waarom de auteur voor vaart kiest. Voor het plot is het beter.
Het einde van het boek is daarentegen subliem. Het is rauw, en onverwachts. Een prima YA-thriller die ook door volwassenen kan worden gewaardeerd. | 1pos
|
'Op woensdag 7 augustus 1996 kwam Kurt Wallander bijna om bij een auto-ongeluk iets ten oosten van Ystad'. 'De nacht van 8 op 9 augustus werd een van de langste in Kurt Wallanders leven'.
Twee zinnen uit Midzomermoord, die karakteristiek zijn en de spanning opvoeren. Want spannend is dit boek! Nu zijn het 602 bladzijden. De vorige twee boeken uit deze serie telden respectievelijk 539 en 590 pagina's. De klant in de boekhandel zal hier misschien door afgeschrikt worden. Maar dat is echt niet nodig. Het verhaal leest weer als een trein, het is erg toegankelijk en de korte zinnen die Mankell maakt, leveren 'vaart' op.
Svedberg, een collega van Wallander wordt vermoord. Ook vindt men drie dode jonge mensen, neergezet in een soort tableau-vivant. Achter een goede verhaallijn zit weer het verhaal van Wallander. Tot zijn verbazing hoort hij dat Svedberg hem als zijn beste vriend beschouwde. Dit stemt hem extra tot nadenken over leven, dood, verleden en eenzaamheid. Daarnaast tobt hij nu echt met zijn gezondheid. En natuurlijk weer de context van de Zweedse samenleving met alle problemen. Voor mij bepalen deze drie elementen de kracht van de Wallanderreeks: een spannend verhaal, goed uitgewerkte personages die levensecht zijn en een beschrijving van een samenleving die herkenbaar is. Het vervolg op Midzomermoord verschijnt in 2004 bij 'De Geus'. In de Duitse vertaling telt dit boek 574 bladzijden. Ik ben benieuwd hoeveel dat er in de Nederlandse versie zullen zijn. | 1pos
|
Dit boek beschrijft het verhaal van Joseph Sylvester die werd geboren op het eiland Saint Lucia en na een lange zwerftocht uiteindelijk als één van de eerste negers in 1925 aankomt in Nederland. Hij gaat op zoek naar manieren om zijn brood te verdienen en begint een goede handel in tandpasta, welke tot op dat moment nog helemaal onbekend is in Nederland. Als snel reist hij het hele land door om daar op markten mensen te leren tandenpoetsen en daar verdient hij een goede boterham mee. Hij neemt dan ook al snel de artiestennaam ‘Menthol’ aan.
Een bijzonder verhaal welke ook al mijn aandacht had getrokken omdat er afgelopen zomer ook een toneelbewerking van gemaakt en uitgevoerd is door jeugdtheatergroep The Young Ones in Zwolle. Helaas was ik niet in de gelegenheid om dit stuk te zien en daarom was ik erg blij dat ik dit boek mocht lezen in de Hebban leesclub.
Het boek is meer een biografie dan een roman en hierdoor was het aan het begin wat lastig om in het verhaal meegetrokken te worden. De schrijver Frank Krake is persoonlijk betrokken geweest bij dit verhaal omdat zijn opa vroeger zaken deed met Menthol en als kind de verhalen over hem hoorde. Deze verhalen worden in dit boek verteld en geïllustreerd met foto’s, krantenknipsels en kopieën van officiële documenten.
Hoe bijzonder dat Menthol uiteindelijk terecht komt in Hengelo, een metaalstad in het oosten van het land waar alles al jaren gaat zoals het gaat. Veel mensen werken daar in de textielindustrie en Joseph ontmoet als snel Roosje Borchert, een welgestelde bakkersdochter die haar eigen weg kiest en een carrière als mannequin begint. Zo ontmoet ze Menthol en het is meteen liefde op het eerste gezicht. Ze kiezen samen voor een leven in Hengelo maar dit gaat niet helemaal zoals gehoopt. De tandpastamarkt stort in voor Menthol omdat hij concurrentie krijgt van andere firma’s die veel goedkoper kunnen leveren, Roosje neemt de zorg voor haar zieke moeder op zich na de dood van haar vader en dan drijft de oorlog de beide geliefden uiteen en gaan ze uiteindelijk zelfs scheiden uit liefde voor elkaar…
Joseph probeert toch om zijn hoofd boven water te houden en begint nieuwe handeltjes in konijnen, dierenvellen en zelfs een stomerij en nog steeds onder zijn artiestennaam Menthol; de naam waarmee hij beroemd geworden is in grote delen van Nederland. Totdat zijn gezondheid steeds verder achteruit gaat en hij uiteindelijk in 1955 op 64-jarige leeftijd overlijdt.
Het boek is een mooi eerbetoon geworden aan één van de eerste negers in Nederland die vanaf zijn voet op Nederlandse bodem een bezienswaardigheid is geworden, tot aan zijn dood aan toe. Om Menthol kon je niet heen, hij veroverde de harten van vele mensen met zijn ondernemerszin, zijn humor en zijn doortastendheid. Een bijzonder mens die het verdient om met dit boek geëerd te worden en daar is Frank Krake uitstekend in geslaagd. | 1pos
|
Cynthia is een opstandige veertienjarige tiener. Op een avond blijft ze te lang met haar vriendje Vince in de auto zitten drinken. Laat in de avond komt ze dronken thuis en valt ze als een blok in slaap. De volgende ochtend wordt ze katterig wakker, om tot de ontdekking te komen dat haar familie, ouders en oudere broer Todd, blijkbaar al naar werk en school zijn. Zelf gaat Cynthia ook naar school, maar als er s middags als ze thuiskomt nog niemand is, begint ze zich ongerust te maken. Haar familie is spoorloos verdwenen. En blijft verdwenen.
Vijfentwintig jaar later is Cynthia getrouwd met Terry. Samen hebben ze een dochter van acht, Sarah. Hoewel ze redelijk gelukkig zijn, heeft Cynthia het drama uit haar jeugd nooit los kunnen laten. Zeker niet nu ze het onderwerp is van een tv-programma over cold cases. Ze hoopt en verwacht dat er na al die jaren toch nog iemand opduikt die haar kan vertellen wat er is gebeurd. Dan duikt plotseling de hoed van haar vader op in haar keuken
Linwood Barclay heeft een bijzonder intrigerend verhaal geschreven dat je als je eenmaal begonnen bent met lezen niet makkelijk meer loslaat. Alles lijkt zo normaal in het leven van Cynthia en haar familie, en er zijn nergens aanwijzingen, helemaal niets, over wat er gebeurd zou kunnen zijn. Barclay beschrijft op enig moment een scène waarin Cynthia haar oudere broer meent te herkennen. Hij zit vlak bij haar, Terry en Sarah, als ze op een dag een hamburger gaan eten. De manier waarop Barclay beschrijft hoe Cynthia totaal over haar toeren raakt als de man een rijbewijs laat zien met een heel andere naam er op, doet je hart krimpen van medeleven.
Cynthias hardnekkigheid begint echter, heel voorzichtig, resultaten op te leveren. Aangezien er echter tegelijkertijd vreemde dingen gebeuren, zoals het opduiken van de hoed, blijf je als lezer lang in het ongewisse. En dat is goed, heel goed. Barclay houdt de lezer vast tot de laatste pagina, want in de laatste hoofdstukken begint de ware toedracht langzaam maar zeker duidelijk te worden. Een toedracht waar Cynthia nooit aan heeft gedacht, laat staan de lezer van dit boek.
Barclay heeft wel heel slim tussen het verhaal door hier en daar kleine stukjes tekst geplaatst waaruit de lezer meer zou kunnen opmaken. Er worden echter geen namen genoemd, en in het begin is zelfs niet duidelijk welke relatie de ten tonele gevoerde personen hebben met Cynthia. Duidelijk wordt wel dat het gevaar voor Cynthia nog niet geweken is.
Ook komt er hulp opduiken uit onverwachte hoek en dat maakt het geheel nét even spannender en ook sympathieker dan het gemiddelde verdwijningsverhaal. Een bijzonder boek en speciaal aanbevolen voor liefhebbers van de ware psychologische thriller. | 1pos
|
Dit is een geweldig boek! Hij had me mee van het begin tot het einde. Een echte aanrader! | 1pos
|
De wintertuin vertelt het verhaal van 2 zussen, die totaal verschillend van karakter zijn en die eveneens geen relatie hebben met hun moeder. Na het overlijden van hun vader, wordt deze relatie zwaar op de proef gesteld.
Het verhaal is aangrijpend, emotioneel, triestig maar zo mooi verteld. Wel speciaal door het sprookje dat de moeder vertelt.
Ik kan dit boek alleen maar aanraden, zeker als je interesse hebben in verhalen die zich afspelen tegen de achtergrond van de oorlog. | 1pos
|
Waar je in het eerste deel van de ‘Love Bites’ series kennis maakt met de Alfa wolf Tobias en zijn ‘mate’ Alex, maak je in dit tweede boek kennis met Sebastian de neef van Tobias.
Sebastian ontmoet tijdens een feest op het landgoed Erica. Vanuit instinct herkent hij haar meteen als zijn ‘mate’ maar zodra hij haar dit verteld, komt hij erachter dat Erica hier absoluut niets van wil weten en dat zij al helemaal niets met hem te maken wil hebben.
Echter is het van levensbelang voor mannelijke wolven om hun natuurlijke geliefde te claimen en wanneer zij dit niet doen, wacht hun een zware toekomst.
Komt Sebastian erachter waarom Erica niets met hem te maken wil hebben en krijgt hij de kans om haar voor zich te winnen voordat het volle maan is?
Dit tweede boek geeft je nog beter dan het eerste boek een kijk in het leven van de wolvenclan.
Omdat het om een persoon gaat die ook in het eerste boek voorkomt, voelt het bijna als een spin-off, en wellicht is dit ook wel zo bedoeld.
Je moet echter het eerste boek gelezen hebben wil je aan het tweede boek beginnen omdat het eerste boek een hoop basis uitlegt. Als je het tweede boek zou lezen zonder het eerste boek te hebben gelezen, is het mogelijk dat je niet alles begrijpt.
Ik vond dit tweede boek absoluut een aanvulling op het eerste boek en ik was blij dat het om een bekend persoon uit het eerdere boek ging. Ik vind het mooi om de verschillende verhaallijnen te lezen welke uiteindelijk weer bij elkaar komen!
Ik ben dan ook absoluut benieuwd naar het volgende boek.
Er zit een goede opbouw in het verhaal en ook de spanning wordt goed opgebouwd. Het einde is niet voorspelbaar en het plot heeft absoluut een verassende twist!
De schrijfstijl is net als het eerste boek lekker vlot en het Engels niet te moeilijk.
Ik vond zowel het verhaal als de personages goed omschreven en hun persoonlijkheden komen duidelijk over. De schrijfster heeft absoluut tijd en energie gestoken in de uitwerking van de personages.
Ik vond het verhaal an sich iets minder als het eerste boek. Maar nog steeds absoluut de moeite waard om te lezen! | 1pos
|
Hij was achttien toen hij bij de politie wou; huwde met Mona en werd vader van dochter Linda. Nadien schopte hij het tot een gedreven politie-inspecteur. Zijn huwelijk werd geen succes; ongecontroleerde uitbarstingen van woede waren vooral verantwoordelijk voor de onvermijdelijke echtscheiding. Nadien bleef hij, ondanks een aantal verliefdheden, alleen. Wallander was een eenzaat. Ook met zijn dochter liep het niet altijd gesmeerd. Welkom in de wondere wereld van Kurt Wallander en zijn ‘schepper’ Henning Mankell!
Wallanders wereld komt dan wel wat laat op de markt, maar is daarom niet minder interessant. Een uitgebreid eerbetoon, een requiem aan het adres van beide heren. Wat ga je met dit boek beleven, vanaf de eerste rij? Als opwarmertje een lofzang van zangeres en auteur Patti Smith, op de voet gevolgd door een ode van journalist Frits van Exter. Hij uit zijn bijzondere aantrekkingskracht tot Wallander als personage en als mens; tevens drukt hij het afscheid lyrisch uit: “Langzaam zou Kurt Wallander verdwijnen in de duisternis die hem een paar jaar later definitief naar het lege universum zou sturen dat alzheimer heet.” Uiteraard mag een kort verhaal zeker niet ontbreken, dus gaat het verder met De hand, waarin Kurt Wallander zijn ding mag doen. Dit is een herziene versie van Het graf, dat in 2004 het geschenk was voor de Maand van het Spannende Boek.
Een beschrijvende en verhelderende passage uit het korte verhaal De hand.
De helden wisselen elkaar even af, want vervolgens geeft Mankell een persoonlijke terugblik op het verloop van de Wallander verhalen. Nadien volgt een ellenlange lijst met allerlei informatie. Alle personages die een rol van betekenis speelden in de serie, de locaties, inclusief de fictieve (maar die halen zeker niet de bovenhand). Aandacht ook voor Wallanders favorieten waarbij opera, hoe kan het ook anders, op nummer één staat. Kortom, te veel om op te noemen, maar ruimschoots de moeite waard om dit boek als hebbeding en collector’s item in huis te halen.
Wat krijg je als potentiële lezer/koper niet, of wat zou je eventueel kunnen missen? Een luxe-uitvoering die de inhoudelijke kwaliteit van Wallanders wereld nog zou versterken. Aan dergelijke afwerking hangt natuurlijk ook een stevig prijskaartje; dit is waarschijnlijk ook de reden waarom het een eenvoudig boek is geworden. Tevens ontbreekt – jammer toch – een map waarop de belangrijkste (echte) locaties in kaart worden weergegeven.
Zijn oeuvre bestaat uit toneelstukken, jeugdboeken, romans en uiteraard thrillers. Henning Mankell (1948-2015) was bijzonder maatschappelijk geëngageerd. Longkanker heeft de Zweedse meester geveld. Voordat hij overleed schreef hij eerst nog het autobiografische Drijfzand en tenslotte de roman Zweedse laarzen. Wie Mankell zegt, zegt onmiddellijk Kurt Wallander. Deze humeurige en slordige diabeet, die houdt van drank en muziek, bezorgde zijn geestelijke vader eeuwige roem.
Er rest ons niets anders dan het werk van ‘maestro’ Henning Mankell, peetvader van de Zweedse misdaadroman, te lezen en te herlezen en hem vooral niet te vergeten. Tenzij het stille en langzame moordwapen -dat alzheimer heet- daar anders over gaat beslissen. | 1pos
|
Ik mocht een exclusief digitaal leesexemplaar vooruitlezen via Uitgeverij Kok. Dit boek is het debuut van Jody Daynard. Ik heb enorm genoten van deze historische roman die zich afspeelt in Braintree, Amerika, in de tijd van de onafhankelijkheidsoorlog. Het boek omvat romantiek, spanning, intriges, de sfeertekening van die tijd met mensen van stand en hardwerkende boeren, waarmee de schrijfster een schitterend verhaal heeft geschreven rondom een aantal historische feiten.
Het verhaal begint met het overlijden van de hartsvriendin van Lizzie. Van daaruit kijkt Lizzie terug naar haar leven en de ontmoeting met haar hartsvriendin Abigail, de vrouw van de latere Amerikaanse president John Adams. Lizzie neemt afscheid van haar echtgenoot Jeb, die in 1775 na 8 maanden huwelijk afreist om mee te vechten met het Amerikaanse regiment. Als Lizzie in de nacht wakker wordt van kanonnenvuur ziet ze de veldslag waarbij haar man zal omkomen. Ze ontmoet Abigail en samen ontwikkelen ze een hechte vriendschap. Lizzie worstelt om een bestaan op te bouwen en werkt hard op hun nieuwe boerderij maar krijgt langzamerhand ook meer vertrouwen van de dorpelingen en wordt als vroedvrouw ingeschakeld. Ze steunt de patriotten, maar als ze dan bij een verdacht sterfgeval moord vermoedt, gaat ze op een gevaarlijke manier op onderzoek uit. Ze leert vertrouwen en wantrouwen en raakt verstrikt in een gevaarlijk politiek complot.
Een boek, zo levensecht geschreven dat je je even in het Amerika en de ontberingen van die tijd waant. | 1pos
|
Boek 2 uit de serie Q. Zelfde hoofdpersoon met nieuwe zaak, leest makkelijk weg.
Realistisch bedacht, en goed uitgewerkt. Erg vermakelijk, goed opgebouwd. | 1pos
|
Hoe John Green de relatie in heeft verwerkt vind ik heel mooi, het gaat over een 16 jarige Hazel Grace die namelijk kanker heeft. Haar ouders sturen haar naar een support group omdat ze vinden dat Hazel meer het huis uit moet en vrienden moet maken. Dan ontmoet ze een jongen genaamd August Waters, ze beginnen al te flirten op hun eerste ontmoeting later leert dat August zijn been heeft verloren door een tumor. Nadat ze met elkaar hebben afgesproken vertelde Hazel over haar favoriete boek en Augustus las het ook. Ze belde elkaar om te praten over het einde van het boek wat een raadsel was. Dus ze gaan samen op zoek naar het schrijver door de wens van Augustus in Amsterdam.
Dit was en is nog steeds mijn favoriete boek van John Green.
Het is een typische YA boek en dat vind ik heel erg leuk, zijn manier van schrijven vond ik heel fijn om te lezen want met sommige boeken van John Green had ik moeite om door te lezen omdat het te langdradig was, maar dit had dat totaal niet. Het was makkelijk en realistisch geschreven wat ik erg waardeer er zat ook een complete plottwist aan wat ik leuk vond, dat vind je niet zo vaak in de meeste boeken die ik lees.
Ik raad dit boek aan als je voor de eerste keer een John Green boek wilt lezen.
Van al zijn boeken denk ik toch dat dit de beste werk is van John Green.
Ik geef dit 5 sterren | 1pos
|
‘De perfecte moeder’ is een pakkende roman van de hand van Esther Boek, uitgegeven door Hamley Books (357 blzn). Ik mocht het boek lezen in leesclubverband georganiseerd door Thrillers and more en kreeg het boek vriendelijk aangeboden door Hamley Books. Een aangename plus was dat de schrijfster zelf ook meedeed aan de leesclub en dat we als lezer de kans kregen om haar vragen te stellen. Haar antwoorden waren zeer leerrijk en duidden het kader waarin het verhaal is ontstaan.
De cover is heel mooi, klassevol en vol van betekenis. Tijdens en na het lezen van het boek leest de cover als een samenvatting ‘in beeld’: de grijze en zwarte tinten, de compositie, de titel in roze, ‘de moeder’ geschreven in beverige letters, ‘perfecte’ in letters die een handschrift suggereren en dus op eigen invulling duiden …, het verhaal spat van de cover af.
In ‘De perfecte moeder’ leven we mee met Nelleke, Helena en Jacob. Het is een aangrijpend verhaal over de impact van het verleden op het heden en de toekomst, over maatschappelijke druk, wanhoop, eenzaamheid, verlatingsangst, hunkeren naar liefde, jaloezie, leugens, onvoorwaardelijke liefde, de onverbrekelijke band tussen moeder en kind, kindermisbruik.
Het verhaal wordt verteld vanuit wisselend perspectief met sprongen in de tijd tussen 1968 en 2018. In het begin is het even afwachten hoe de personages zich tot elkaar verhouden en dat vond ik een leuke vondst.
Aan het begin van het verhaal wordt de vraag gesteld: “Is Eric niet mee?”. Op het einde van het verhaal weten we hoe het zit met Eric en ondertussen hebben we kunnen lezen hoe het zo ver is kunnen komen. De cirkel is rond.
Het boek leest heel vlot en het verhaal wordt realistisch neergezet. Wat een pakkende scènes! Het verhaal grijpt je meermaals naar de keel: de terreur van ontketende demonen, de angst, de spijt … De emoties, levensecht beschreven, spatten van de bladzijden. Geen ingewikkeld hoogdravend woordgebruik, maar wat een mooie treffende beeldspraken! En dat beeld van de vlinder dat regelmatig opduikt gans het boek door …
De auteur is erin geslaagd mij te raken. Lang nadat ik de laatste bladzijde heb omgeslagen blijft het verhaal in mijn hoofd nazinderen. Ik ben hier nog niet klaar mee. Esther Boek heeft met dit verhaal een zeer gevoelig onderwerp op zeer overtuigende wijze ter discussie aangeboden. Ik had vooraf niet het vermoeden dat met deze titel Esther Boek zo’n beklijvend verhaal zou brengen. Deze auteur staat vanaf nu op mijn ‘wil ik lezen’-lijstje.
Dankjewel Esther Boek, Hamley Books, Thrillers and more! | 1pos
|
Norma's Universum.
het boek gaat over Norma Miedema, een vrouw met een visie. namelijk het samen brengen van mensen en dieren in liefde en harmonie.
in haar boek verteld ze over haar leven, en haar dieren. vol liefde, verdriet, wijze lessen en humor.
haar verhaal is haar leven, en zelf heeft ze norma's universum opgebouwd voor de dieren.
de wereld waarin we leven kan soms heel hard zijn, mensen kunnen heel hard zijn.
maar de pure kracht van de liefde van dieren en de onschuld van deze dieren komt prachtig naar voren in haar boek.
ik ben van norma gaan houden, het boek voelde voor mij aan als een persoonlijke brief: Van norma, voor haar mede mensen.
want Norma houd niet alleen ontzettend veel van dieren, ze geeft ook enorm veel om haar mede mensen. | 1pos
|
Topklasse ! | 1pos
|
Kwijt is het nieuwste boek van Anja Feliers waarin de psychologe Kathleen Verlinden een grote rol speelt. Hoewel haar eigen leven behoorlijk op de kop staat door het overlijden van haar moeder en het vertrek van haar man, neemt ze geen vrij van haar praktijk.
In dit verhaal staat Sylvie centraal, zij is op haar zevende haar moeder verloren en er zijn nog veel vragen rondom dit overlijden. Haar dochter, die blind is, vertelt haar dat haar overleden oma (Sylvies moeder) ’s nachts langskomt als engel. Als dan een luisteraar belt met een gedetailleerd verhaal over haar moeder weet Sylvie niet meer waar ze het zoeken moet, en ze lucht haar hart bij Kathleen.
Al deze ingrediënten leveren een bijzondere thriller die hoort in de serie over de psychologe Kathleen Verlinden maar ik heb ervaren dat je dit boek ook apart kunt lezen. Ware het niet dat je na het lezen van kwijt eigenlijk de andere vijf delen over Kathleen ook wilt lezen. Waarom?
Omdat Anja Feliers je vanaf de eerste pagina meeneemt in een spannend verhaal met diepgang, de herkenbare twijfels van een moeder en de gedachten van haar kind die echt bij een meisje van zeven jaar passen. Dat zijn maar enkele voorbeelden van hoe Anja Feliers kan schrijven en de personages uit haar boeken tot leven laat komen.
Ze laat je echt kiezen voor de goede personen en ze laat je de slechteriken het liefste zelf tegenhouden.Anders kan ik het niet omschrijven. Ik las de laatste hoofdstukken terwijl ik in de auto zat (naast mijn man die reed) en een paar keer heb ik hem met mij kreten bijna uit de bocht laten vliegen. Wat een plot! WOW!!! | 1pos
|
Was weer een mooie herkenning, al die grote wiskundigen die de revue passeren. Kreeg direct weer de beelden van de film "The man who knew infinity" voor ogen. De beknopte en duidelijke uitleg van een aantal wiskundige stellingen maakt het ook voor niet-wiskundigen een leuk boek om te lezen. volledige toewijding aan dat ene doel. Het verhaal er omheen is niet eens onwaarschijnlijk. Zeker waar het de zuivere wiskunde betreft kom je figuren als oom Petros tegen. | 1pos
|
Respect voor deze auteur. Hij geeft zichzelf enorm bloot in dit boek. Hij kan zich op een prettige manier verwoorden, waardoor ik het boek in een middag uitgelezen had. Het verhaal is ontroerend, soms hartverscheurend maar vooral heel humoristisch.
Het lijkt me al dat deze stukjes uit zijn leven heel eerlijk neergeschreven zijn, en vertellen de gebeurtenissen zoals ze daadwerkelijk gebeurd zijn. Heel open naar de lezer toe.
Ik ken Marc-Marie alleen van televisie-uitzendingen, maar wanneer je aan het lezen bent is het net
alsof je hem zelf hoort spreken.
Ik vraag me af: wiens goedkeuring heb je nodig? We zijn zoals we zijn, tenslotte.
'Waarom zou je onaardig zijn? Zomaar?' Dit geeft aan wat voor mens deze auteur is. Iemand die
trots kan zijn op wie en hoe hij is.
Ik heb het boekje graag gelezen en waardeer het met 5/5 sterren. | 1pos
|
Subsets and Splits
No saved queries yet
Save your SQL queries to embed, download, and access them later. Queries will appear here once saved.