text
stringlengths 4
22.7k
| label
class label 2
classes |
|---|---|
In dit tweede deel van de trilogie keert Josefien na haar scheiding samen met haar dochter Penny vanuit Engeland terug naar huis in Den Haag. Ze nemen hun intrek bij Josefiens tweelingzus Barbara. Voor haar voorlopig geen nieuwe relatie en zeker niet meer met een Engelsman. Ze gaat werken bij haar nicht Eva, in restaurant De Franse slag, bekend uit het eerste deel van deze trilogie. Haar ultieme droom is een vegan patisserie in Den Haag. Maar dan ontmoet ze toevallig Luke Lovegrow, een Engels parlementslid. Na een aantal toevallig uiterst ongelukkige ontmoetingen treffen ze elkaar in een café en raken in een zeer verhitte discussie. Ze staan lijnrecht tegenover elkaar, Luke lid van de conservatieve partij de Tory’s en vleeseter, en Josefien overtuigd vegan, feministisch en vooruitstrevend. Geen optimale basisvoorwaarden voor een relatie. Krijgt deze liefde een kans?
Een heerlijke feelgood met veel links naar de actualiteit, namelijk de Brexit, veganisme en feminisme. Het leest lekker vlot en heeft een portie humor op z’n tijd. Een genot om te lezen. Ik kijk uit naar het derde deel. | 1pos
|
Het leven op een Nederlands eiland heeft mij altijd aangetrokken. De ruimte, de wind en de rust. Het blijkt niet zo aantrekkelijk te zijn als het voor buitenstaanders lijkt. Seije groeit op op Vlieland en weet als geen ander hoe verstikkend dit kan zijn. Dit komt voornamelijk door haar moeder Fenna waarvan ze geen tot weinig aandacht krijgt. Ook haar klasgenoten laten haar links liggen waardoor ze op het eiland maar één echte vriend lijkt te hebben; Teun.
Het lijkt alsof Seije het haarzelf niet gunt om te leven. Ze ondergaat het leven, maar maakt er geen onderdeel van uit. Wanneer ze gaat studeren in Edinburgh is ze hoopvol gestemd dat het allemaal beter zal worden. Maar kan het leven beter worden wanneer je passief aan de zijlijn blijft staan en je laat sturen door de mensen om je heen? Wederom steekt haar onzekerheid de angst om te leven de kop op.
"Ik wilde zijn goedkeuring en zijn vernedering, ik wilde opgenomen worden en weggeduwd, in elkaar grijpen, samenvallen en geliefkoosd worden, getergd, getroost, en verketterd. Ik wilde wat ik kende, wat de illusie bood van veilig en vertrouwd."
Seije vertrekt naar New York waar ze een goede baan aangeboden heeft gekregen. De angst om altijd de kleine Seije van het eiland te blijven is staat in schril contrast met het immense drukke New York. Een confrontatie is dan ook onvermijdelijk. Ze moet zichzelf zien te vinden om te overleven.
Het leek stiller dan het was is kwetsbaar en puur, als lezer word je meegenomen in de melancholieke sfeer en de droefheid die het leven van Seije lijken te beheersen. Dit is met zoveel gevoel en voorzichtigheid gedaan dat het boek je midden in het hart raakt. | 1pos
|
In 2011 ontving Vásquez de belangrijke literatuurprijs, de Premio Alfaguara, voor zijn roman "El ruido de las cosas al caer" ("Het geluid van vallende dingen"). Deze wordt toegekend voor oorspronkelijke en in het Spaans geschreven romans. Hij schrijft romans, korte verhalen en essays, en vier van zijn romans zijn in het Nederlands vertaald ("De informanten", "De geheime geschiedenis van Costaguana", "Het geluid van vallende dingen" en "De reputaties"). Alle boeken verschenen bij uitgeverij Signatuur. Nu dus ook: "De vorm van ruïnes".
Op 9 april 1948 wordt de Colombiaanse politicus Jorge Eliécer Gaitán vermoord. Gevolg: er ontstaat een bloedige volksopstand en Colombia verkeert jarenlang in een oorlogstoestand. Schrijver Juan Gabriel Vásquez besluit zijn vaderland te verlaten om dit te ontvluchten. Na jaren keert hij terug. Dan blijkt dat de mythe rond Gaitán nog steeds leeft en de emoties hoog oplopen - zijn moord wordt vergeleken met die van John F. Kennedy. Er zijn allerlei samenzweringstheorieën ontstaan. Deze worden gevoed door een man genaamd Carlos Carballo, die hij toevalligerwijs ontmoet. Vásquez doet hier onderzoek naar om de waarheid naar boven te halen.
Quote uit het boek: 'Het is gewoon niet zo simpel, Carlos. U hebt drie of vier oppervlakkige overeenkomsten tussen twee moorden gevonden, inderdaad. Ik weet niet wat daar zo bijzonder aan is, want ze waren voor iedereen duidelijk. Twee moorden op belangrijke mensen die gelijkenissen vertonen. Prima. Maar van hier naar denken dat er werkelijk een verband is, dat is nogal een verschil, vindt u niet? Hoeveel manieren zijn er nou helemaal om een politicus te vermoorden?'
Vásquez blijkt een nuchtere man en dat leest prettig. Hij weet ingewikkelde verhalen leesbaar te maken. Dit heeft ermee te maken met dat het ook zijn eigen verhaal is dat hij probeert op te schrijven. Hij noemt zichzelf "erfgenaam" van de gebeurtenissen uit het verleden. Hier en daar wordt het verhaal ondersteund door een afbeelding. Dit is meestal een foto die wordt aangevoerd als bewijs voor wat steeds meer op een betoog lijkt. Een betoog die pleit voor de waarheid van wat er gebeurd is.
Is "De vorm van ruïnes" dan volledig op waarheid gebaseerd? Nee, het is een fictief werk. In een noot van de auteur lezen we dat de lezer zelf verantwoordelijk is voor alle overeenkomsten met het ware leven die hij in dit boek wil vinden. Dit prikkelt de nieuwsgierigheid. Maar pas op: wie gaat zoeken ontdekt misschien dat de geschiedenis niet zo toevallig is als ze lijkt.
"De vorm van ruïnes" is een roman voor wie verder probeert te kijken dan zijn neus lang is. Het is niet alleen een roman voor diegene die geïnteresseerd is in de geschiedenis van Colombia, maar ook een roman voor wie wilt weten hoe geschiedenis wordt geschreven en zich afvraagt wat er waar van is. Bovendien gaat het over politiek. Het boek is zeer gedetailleerd en soms in lange zinnen geschreven, maar het verliest nergens zijn kracht doordat het vasthoudt aan zijn missie: op zoek gaan naar de verborgen geschiedenis van Colombia. Vásquez heeft hiermee een uniek boek geleverd dat gewoon geschreven móest worden. | 1pos
|
Ilèny is een Echonimf of Fleuriveller. Zij is erg afhankelijk van licht en kleur om haar heen. In donkere oorden overleeft zij niet. Op een dag wordt zij door een woudgeest naar de donkere onderlaag van de Valta gelokt, waar amper licht is. Hij betovert haar en laat haar denken dat het daar veilig is, wat haar bijna het leven kost. Djaim is een Rotsnimf, maar hij heeft een handicap. In tegenstelling tot andere Rotsnimfen kan hij niet verstenen en daarom mocht hij niet met de andere Nimfen op krijgstocht tegen Yirisith, die de Valta bedreigt. Hij weet Ilèny op het nippertje te redden. Waarom de onschuldige Ilèny een doelwit was, begrijpen ze echter niet.
Ilèny en Djaim zijn twee nieuwe spilfiguren in de nieuwste roman van Garvin Pouw (1977). Schimmenstorm is het vervolg op Pouws in 2017 verschenen debuut Schaduwkoningin. In dit debuut maakte de lezer onder andere kennis met Riviernimf Nîve en met Vleugelnimf Ayen. Zij keren terug om twee van de hoofdrollen op zich te nemen. Na hun avontuur in en rond de Licht-Val, vinden zij een onbekende Nara-vrouw. De vrouw weet niet wie ze is of hoe ze heet en heeft geen herinneringen aan haar vroegere leven. Hoe ze in de Valta terechtgekomen is, een plaats ver weg van waar de Nara wonen, is een mysterie. Ayen gelooft sterk in de profetie die zegt dat de verdwenen Godinne in mensengedaante terug zal keren om de Valta te redden van het Kwaad. Is deze vrouw haar reïncarnatie?
De gebeurtenissen brengen deze vijf personages samen. Opgejaagd door schimmen die hen willen overnemen, zien ze zich genoodzaakt op zoek te gaan naar de antwoorden op hun vragen.
Schimmenstorm vangt aan waar Schaduwkoningin eindigde. Dit nieuwste boek losstaand lezen kan, maar is niet aangewezen. Meer nog: het boek slaat ook een brug naar de gebeurtenissen uit de twee andere boeken van Pouw die recent verschenen en de eerste delen vormen van De kronieken van Azeria. Meteen wordt nu ook duidelijk waarom deze kronieken zo kort voor Schimmenstorm nog zijn uitgebracht. Schimmenstorm na Schaduwkoningin te lezen zonder de andere twee boeken er eerst tussen te nemen, kan eventueel wel, maar het scheelt toch een boel leesplezier. De lezer zal dan vele hints niet oppikken en dat is zonde.
De zwakte van Pouw, die ook in vorige boekrecensies werd aangehaald, is spelling en schrijfstijl. Een handvol dt-fouten blijft aanwezig en geregeld ontsiert een merkwaardige zin het manuscript. In vergelijking met de vorige boeken is er wel een aanzienlijke verbetering merkbaar in het gebruik van incorrecte spaties. Woorden die aan elkaar horen, staan nu meestal ook netjes aan elkaar. Een positieve evolutie die laat verhopen dat ook de andere minpunten mettertijd uit de wereld worden geholpen.
Inhoudelijk is deze vierde literaire spruit van Pouw weer helemaal top. Wie de vorige boeken las, weet wat te verwachten. Het boek is op dezelfde leest geschoeid, wat betekent dat we opnieuw kunnen genieten van sprookjesachtige wezens met unieke eigenschappen, magische wouden die bestaan uit meerdere niveaus met ieder een heel eigen ecosysteem, en feilbare personages die worstelen met hun identiteit. Pouw is vooral heel sterk in het bedenken van nieuwe elementen die de wereld steeds meer gestalte geven en schenkt daar ook veel aandacht aan. Beschrijvingen van landschappen, bijzondere dieren en hogere levensvormen nemen zoals altijd veel plaats in. Kennismaken met de feeërieke nieuwigheden vormt een groot deel van het leesplezier. Het verhaal zelf is opnieuw een variant op de klassieke strijd tussen Goed en Kwaad. Weinig high fantasy ontkomt aan dit thema en ook Pouw maakt er dankbaar gebruik van. De schrijver moet erover waken dat hij in de toekomst ook wel eens uit een ander vaatje gaat tappen, maar nu werkt het nog uitstekend. Schimmenstorm is alweer een originele en boeiende uitbreiding van de serie die fans van de vorige boeken zeer zullen smaken. | 1pos
|
Schitterend boek, vele malen mooier en spannender dan Dan Brown's Davinci Code. Spannend tot het laatste hoofdstuk. | 1pos
|
Verschijningsdatum: augustus 2016
ISBN: 9789461091796
Uitgever: De Crime Compagnie
Vertaler(s): Alexandra Nagelkerke
Genre: Psychologische Thriller
Pagina’s: 320
Shannon Kirk kreeg voor Methode 15 /33 een starred review van Booklist en Publishers Weekly. Het boek wordt verfilmd en de vertaalrechten zijn over de hele wereld verkocht.
( Bron: www.crimecompagnie.nl )
Cover:
BAM dat trekt de aandacht! Fantastische en passende cover. Ik ben meteen nieuwsgierig naar de achterflap.
Achterflap:
Wat als het slachtoffer meedogenlozer is dan haar ontvoerders?
Stel je voor: een hulpeloos, zwanger meisje van 16 dat net uit de veiligheid van haar eigen omgeving is gerukt en in een smerige bestelwagen is geduwd. Ontvoerd… Alleen…Doodsbang. Vergeet haar nu…
Stel je in plaats daarvan een zwanger, manipulatief wonderkind voor. Ze wordt in een smerige bestelwagen geduwd en voelt vanaf het eerste moment van haar ontvoering een koelbloedig verlangen naar twee dingen: haar ongeboren kind redden en genadeloos wraak nemen. Ze gaat methodisch, berekenend en wetenschappelijk te werk bij het maken van haar plan. Niets laat ze aan het toeval over, onverstoorbaar maakt ze haar berekeningen en oefent ze, terwijl ze wacht… op het perfecte moment om toe te slaan.
Methode 15/33 is wat er gebeurt als het slachtoffer net zo koudbloedig is als haar ontvoerders.
Mening:
Met zo’n cover en achterflap, en een eigen voorkeur voor de psychologische thriller kon ik niet anders dan dit boek oppakken.
Het begint in de ik-vorm en de ontvoering is een feit. De insteek / gedachtegang is fantastisch, origineel en doet me huiveren en grijnzen. De schrijfstijl is gewoon bovengemiddeld goed en echt filmisch. Heel mooi woordgebruik en zomaar afgewisseld met grofheid in gedachtegangen en dialogen, ik geniet. Wat een bizar, bijzonder en uniek personage is dit ontvoerde meisje! Af en toe wordt het woord ook tot jou als lezer gericht, word je even meegenomen naar het verleden en krijg je een inkijkje in het verleden, hoe ze was als kind.
Dan is daar de overgang naar ik-vorm nummer twee. FBI-agent Roger Liu krijgt de zaak van de ontvoering van Dorothy M. Salucci toegewezen en daarmee komt er dus een tweede ‘kijk’ op de zaak. Het switchen vanuit deze twee personages, van de gebeurtenissen tijdens de ontvoering naar de vorderingen in het onderzoek zijn mooi gedaan en heel langzaam maar zeker komt het steeds dichter tot elkaar. Het wachten is op de climax.
Steeds zijn er ook doorkijkjes naar het verleden van de hoofdpersonages welke een prima verdieping geven. Ook de side-kicks spelen een prima rol in het geheel. De daders daarentegen hadden naar mijn smaak nog wat meer uitgediept kunnen worden.
De spanning zit hem in het willen weten van het complete verhaal, want vanaf bladzijde 1 is een belangrijk gegeven al wel direct duidelijk, ze overleeft. De manier waarop is een feestje op zich om te lezen en Kirk neemt uitgebreid de tijd om het plot in zijn geheel te voltooien. Had daar richting einde wat meer snelheid in gekund? Misschien wel, maar ik kan een soort van traag op deze manier echt wel waarderen.
Methode 15 / 33 is origineel, verrassend, de ultieme ‘oog om oog’ en laat je gruwelen en grijnzen. Ik heb er uren leesplezier aan beleefd.
Conclusie:
Schrijfstijl: 4.5
Plot: 4
Originaliteit: 4.5
Leesplezier: 4
Psychologie: 3.5
Spanning: 3
Vier sterren voor Methode 15/33.
Karin Meinen. ( Samenlezenisleuker) | 1pos
|
Harry Bingham is Brits maar bracht veel tijd door in Wales. Het is daar dat zijn Fiona Griffiths serie is gesitueerd. De eerste twee boeken zijn naar het Nederlands vertaald maar de rest, naar mijn weten, niet.
Ik noem Fiona Griffiths wel eens de Lisbeth Salander van Wales, want daar is ze het beste mee te vergelijken. Ze overtreedt de regels nog wel eens tijdens haar speurtaken en is niet echt de meest sociale persoon. In dit boek raakt ze echter bevriend met een archeologe en duikt in een zaak die een link lijkt te hebben met de Arthurlegendes. Naast dat dit een spannende thriller is, gaat het ook over het vervalsen van oudheidkundige voorwerpen en is daardoor niet alleen spannend maar ook interessant om te lezen.
Deze hele Fiona Griffiths serie heeft hetzelfde, hoge niveau. Alhoewel de boeken op zichzelf zijn te lezen is het toch beter om de serie vanaf het begin te lezen. Je leert daardoor Fiona en de mensen om haar heen beter kennen.
Een echte aanrader. | 1pos
|
Het verhaal van de Ijstweeling speelt zich af op een ruw Schots eiland. Sarah en Agnus hebben een identieke tweeling waarvan er één sterft. Ze begraven hun kind maar al snel komt de twijfel : "wie hebben ze begraven? Lydia of Kirstie?"
Vanaf de eerste pagina, als er nog niets is verklaard, voelde ik al de onderliggende spanning tussen man en vrouw. Wat is er gebeurd? wat gaat er gebeuren? Het boek wegleggen om te gaan slapen, lukte niet meer...
Soms las ik door tot 3 uur 's nachts. Het boek is zo verhelderend geschreven dat je het constant beleeft als een film die je ziet. Er zitten werkelijk schrikmomenten in. Om dat te kunnen weergeven, moet je wel een heel goede pen hebben!
Ik las het samen met mijn dochter en we hadden veel stof om over te praten.
Het is een boek dat ik niet snel zal vergeten.
Omdat het echt zo beeldend is beschreven, omdat het me zo in de ban hield, omdat je het je kan voorstellen als in een film, omdat het ruwe Schotse eiland zo goed is beschreven dat je je er zelf bij waant, verdient dit boek voor mij dikke 4 sterren! | 1pos
|
Op de cover wordt het boek aanbevolen met "Schuim der Aarde is een boek met ingewanden, leven, ziel, bloed en liefde' en die woorden blijken stuk voor stuk niet voor niks daar neergezet te zijn.
We maken kennis met de Braziliaanse maatschappij in meerdere lagen van de bevolking. De jonge verschoppelingen in het droge achterland, de prostituees op de berg, het armste deel van de stad, en de vrouw van de politiecommissaris in het meest welvarende deel van de stad.
Ieder personage in dit boek heeft zijn eigen verhaal. Anjo ontvlucht de sertão en maakt kennis met het harde leven van de stad. Lucy heeft als jonge prostituee haar eerstgeboren afgestaan voor adoptie, en de welgestelde Elizabet heeft zo haar eigen reden om zich het lot van de mensen op de berg aan te trekken.
Het verhaal zorgvuldig opbouwend en de hoofdrolspelers stuk voor stuk vakkundig verschoven, ontvouwt de schrijfster een verhaal dat in alles de Braziliaanse maatschappij ademt. Voor de lezer kan het systeem confronterend en basaal aandoen, maar dit knap gecomponeerde boek laat zien dat uiteindelijk iedereen voor zichzelf op zal moeten komen in deze harde werkelijkheid. | 1pos
|
Maartje is getrouwd met Twan. Op de dag dat ze in haar huis overvallen wordt door twee mannen en vervolgens naar het ziekenhuis moet voor controle, komt ze haar oude liefde Bor tegen. Bij thuiskomst is Twan er nog niet. Sep, de broer van Twan en zijn dochter Tatum zijn er wel. Ze krijgen Twan echter maar niet te pakken. Als later op de dag iedereen weg is en Maartje op bed gaat liggen, valt ze in slaap. Ze wordt wakker van de bel. Er staan twee agenten op de stoep en het nieuws dat ze haar komen brengen is schokkend. De gebeurtenissen op deze dag zijn het begin van een periode waarin er heel veel gebeurt.
Een periode waarin Maartje op de proef wordt gesteld en heen en weer wordt geslingerd tussen droombeelden en realiteit. Ze weet op een bepaald moment niet meer wie van de schoonfamilie ze wel of niet meer kan vertrouwen en ook haar beste vriendin Anouk reageert soms vreemd. Kortom, bij wie kan ze nog terecht met haar problemen?
Loes den Hollander laat het verhaal in Droombeeld, haar 20e thriller inmiddels, gelijk heftig beginnen. En dat niet alleen. Dit begin zet ook meteen de toon voor de rest van het verhaal. In de eerste paar hoofdstukken gebeurt er meteen zó veel dat je als lezer daarna weer even op adem moet komen. De schrijfster weet op een overrompelende wijze de aandacht te trekken én vast te houden. Gaandeweg het verhaal volgt de ene (vreemde) gebeurtenis de andere op. Niet alleen in het leven van Maartje gebeurt er in korte tijd heel veel, ook in de levens van haar schoonzus, zwager en in het leven van haar beste vriendin Anouk. Hun hele leven staat totaal op zijn kop.
De plot is zeer verrassend te noemen. Een onverwachte ontknoping die zeker niet voorspelbaar te noemen is. De spanning die in het boek zit is meer een onderhuidse spanning. Zeker in het geval van Maartje, die niet meer weet waar ze aan toe is, niet weet wat haar nog allemaal te wachten staat en steeds weer andere verhalen te horen krijgt die haar dan weer verbazen, dan weer schokken.
De personages zijn divers te noemen. Ook doen bepaalde personages zich in eerste instantie anders voor en blijkt achteraf dat ze niet zo zijn zoals je zou denken. Dit alles zorgt voor de nodige reuring en zet je als lezer vaker op het verkeerde been.
De titel Droombeeld is toepasselijk voor bijna alle personages. Niet alleen de droombeelden die ze voor ogen hadden of nog steeds hebben, maar ook de nodige droombeelden die later in duigen vallen. Een geslaagde titelkeuze! Ook de foto op de cover is treffend: een masker waarachter een heleboel schuil kan gaan. Als er dan nog één minpuntje te noemen is, dan is dat het feit dat er twee losse eindjes overblijven. Het was namelijk niet nodig geweest.
Droombeeld is geschreven in de typische ‘Loes den Hollander’-stijl. Geen lange en moeilijke dialogen of betogen, maar een snelle, vlotte verteltrant. Gemakkelijk leesbaar en voor iedereen toegankelijk. Zeker in Droombeeld komt dit alles weer naar voren. | 1pos
|
Een onbekende schrijfster, een omslag die je niet aanspreekt. Dit boek zou ik dus zelf niet kopen, maar gelukkig ben ik recensent voor The book girl en ontving ik dit exemplaar via haar.
Weinig verwachtingen, je begint te lezen en bent verkocht. Niet superspannend, maar je moet blijven lezen. Twee buren, bij allebei is er iets niet pluis. Van de ene weet je het al vrij snel, van de andere kom je er tijdens het lezen van het boek achter.
Een jong gezin met een zes maanden oude baby, de moeder depressief na de geboorte, de vader een hardwerkende man met een eigen zaak tegen het faillissement aan. De buren een stel zonder kinderen, een beetje apart. De schoonouders, rijke mensen die niemand goed genoeg vinden voor hun dochter. Een manipulerende stiefvader met zijn eigen geheimen.
Dan wordt de baby ontvoerd, wie oh wie is de dader?
De moeder in een depressieve bui, de vader om geld los te krijgen, of is het een complot......
Tijdens het lezen ga je van sommige personages houden, andere verafschuw je.
De verdenkingen, de bewijzen gaan iemands richting uit, maar is het inderdaad de ware dader?
Je voelt de wanhoop van de ouders, de stress situaties, het uitelkaar groeien van twee geliefde door de omstandigheden. Uiteindelijk wordt de dader opgepakt, de reden GELD.
" Maakt geld wel echt gelukkig". | 1pos
|
‘Ik voelde iets veranderen. Toen ze weer iets zei leek ze kalmer, nuchterder, en dat was haast nog erger. ‘Wordt het beter?’ vroeg ze. ‘Wanneer dan? Ik hoop echt dat het gauw is, want ik weet niet hoelang ik het nog volhou.’’
Jess had geen enkel vermoeden, niets. Maar wanneer ze op school komt blijkt haar beste vriendin Eden verdwenen te zijn, ze is de avond ervoor niet thuisgekomen. Jess is verbaasd, woedend en verdrietig. Eden vertelde haar alles, Jess wist alles, behalve waarom Eden verdwenen is. Jess voelt dat ze op zoek moet gaan naar Eden en niet thuis moet blijven zitten. Niet lang geleden hielp Eden haar toen zij in de put zat, nu moet zij hetzelfde doen. Samen met Edens vriend, Liam, doorkruist ze de hele regio. Ze moeten Eden vandaag nog vinden.
De auteur, Liz Flanagan, schreef het boek De dag van Eden als onderdeel van haar PhD Creative Writing aan Leeds Trinity University in het Verenigd Koninkrijk. Ze heeft als redacteur bij een Engelse uitgever van kinderboeken gewerkt, maar focust zich nu voornamelijk op het schrijven van boeken.
Vanaf het begin van dit boek is al duidelijk dat Eden met iets worstelt, iets waarvan ze zichzelf de schuld geeft: de dood van haar oudere zusje Iona. Door middel van flashbacks in het verhaal gaat Jess terug naar de zomer waarin Iona een auto-ongeluk kreeg: zo probeert ze achter aanwijzingen te komen die haar naar Eden zouden kunnen leiden. Hierdoor haalt Jess helaas ook haar eigen worstelingen met het verleden weer naar boven. De auteur vertelt de lezer steeds meer over Jess, waardoor ze haar op een interessante manier als een soort blokkentoren op kan bouwen.
Daarbij laat de auteur met dit boek zien hoe moeilijk rouwverwerking kan zijn. Het verhaal laat zien dat je er als achterblijver niet alleen in staat, maar dat andere mensen om je heen in hetzelfde schuitje zitten. Flanagan bouwt met dit element een prachtige climax en ontroerend einde op waarbij vrijwel elke lezer het niet droog zal kunnen houden. Het enige teleurstellende in het boek zijn de eerste hoofdstukken, waarin helaas een flink portie emoties van Jess’ kant ontbreekt.
Daarnaast heeft de schrijfster met dit boek een aantrekkelijke mix gecreëerd tussen een YA-roman en -thrillers. Door de flashbacks, waaruit het boek voor ongeveer de helft bestaat, probeert Liz Flanagan de spannende elementen van een thriller te creëren, hoewel de echte ingrediënten van een thriller soms ontbreken. Maar de spannende passages die het boek wél bevat, gecombineerd met het meeslepende verhaal over de vermissing van Eden en de nodige verliefdheden, heeft een indrukwekkend boek opgeleverd.
De dag van Eden is een ontroerend en boeiend verhaal over rouwverwerking, geheimen, liefdes en ruzies. Houd de doos met tissues maar bij de hand, want bij het lezen van dit verhaal zal je het zeker niet droog houden. | 1pos
|
Morgenland gaat over Lilya Wasserfall, een joods meisje dat zich heeft aangesloten bij het verzet in Palestina. Ze hoop bij een grote sabotageactie ingezet te worden. Ze krijgt van Shimon Ben Gedi de opdracht om een rapport te schrijven over de situatie in het grootste kamp Föhrenwald en aanbevelingen te geven. Naast deze opdracht moet ze ook opzoek naar de gerenommeerde wetenschapper Raphael Lind. Hij zou in 1941 zijn vermoord door de nazi, maar zijn broer Elias Lind heeft aanwijzingen dat zijn broer nog in leven is.
Deze opdracht brengt Lilya naar verschillende plekken in Europa en zij blijft niet buiten het gevaar
Het eerste deel van het boek is een lastig, je moet erg wennen aan de schrijfstijl, veel namen en doordat je overal een beetje over leest verwarrend soms. Maar naar mate Lylia verder komt met haar zoektocht, komt er spanning in het boek en ben je toch nieuwsgierig en wil je zeker het boek uitlezen.
Ik vond het leuk om dit boek te lezen voor een leesclub, zeker ook omdat er weinig boeken zijn over de tijd na de 2de wereldoorlog. Dat het boek gebaseerd is op een historisch verhaal maakt het voor mij wel interessanter. Afschuwelijk dingen zijn er toch gebeurd en het is heel begrijpelijk voor de Joodse gemeenschap zo zoekende te zijn.
Morgenland gaat over | 1pos
|
Mooi taalgebruik. Verhaal boeiend en meeslepend. In één adem uitgelezen. Ben benieuwd naar andere boeken van haar. | 1pos
|
Dit boek is met een schijnbaar gemak geschreven. Wieringa heeft een perfecte balans gevonden tussen taal en inhoud. Nergens komen zijn woorden geforceerd over. De ene mooie zin vloeit over in de andere. Stijl is natuurlijk één ding, als je niets te vertellen hebt, zeggen mooie woorden weinig. Maar hier niet: Wieringa heeft echt iets te vertellen. Het lijkt soms of je een modern sprookje aan het lezen bent. Maar dan ook weer niet, want er is weinig ongeloofwaardigs in zijn verhaal. Voor mij is dit een zeer krachtig verhaal over vriendschap, ontgoochelingen, hoop en illusie, .... En toch ligt het verhaal zelden zwaar op de hand of vervalt Wieringa zelden in sentiment. Een heel mooi, ontroerend boek dat ons taalgebied tot eer strekt !! | 1pos
|
Titel: Koningslaan
Auteur: Ellen Lina – Rink
Uitgever: Ellessy
Verschijningsdatum: December 2017
Blz. 328
Over de auteur:
Ellen Lina werd geboren in Arnhem(1983). Na de middelbare school volgde ze de PABO en werd docente op een basisschool. Vanwege het werk van haar man, die piloot is, woonde ze enige jaren in Willemstad op Curaçao. Ze houdt van reizen en dan vooral naar Canada en de Verenigde Staten. Ze is een echt familiemens en vindt het fijn om de dagen door te brengen met familie en vrienden. Ze heeft veel hobby’s, zoals lezen, voetbal kijken, schrijven en muziek luisteren. Als ze tijd heeft gaat ze graag naar het strand en ze houdt ook van winkelen. Muziek inspireert haar vaak en haar muzieksmaak is heel breed. Ze is dol op het kijken naar films met een goed verhaal en haar favoriete eten komt uit Italië.
Achterflap:
Na het tragische overlijden van haar overspelige man, verhuist de tweeëndertigjarige Charlie van Amerongen met haar twee dochtertjes terug naar haar geboortedorp. Een nieuwe baan, een nieuwe woning, een nieuwe start. Charlie heeft een zwaar jaar achter de rug en heeft het nodig om het verleden achter zich te laten en opnieuw te beginnen. Alles lijkt goed te gaan. Haar huis aan de statige en populaire Koningslaan is prachtig, haar kinderen zijn blij, ze maakt vrienden, en haar werk - als juf van groep 3 op basisschool Koningsbos - bevalt haar goed. Het lukt haar zelfs om voorzichtig een nieuwe liefde toe te laten, de jonge Finn Bogers weet Charlie's hart te veroveren. Voor het eerst sinds lange tijd durft ze weer gelukkig te zijn. Helaas blijkt al snel dat niks is wat het lijkt en loopt alles mis. Haar nieuwe vrienden beginnen zich tegen haar te keren, ze raakt haar baan kwijt en haar huis voelt niet meer veilig. Zelfs haar eigen familie begint aan haar te twijfelen. Charlie dacht dat ze alles op de rit had, maar haar nieuwe start draait uit op een complete nachtmerrie.
Het wonen aan de Koningslaan leek een droom, maar blijkt de hel.'Welkom terug...
Mijn mening:
Wie zou zich geen huis wensen in de mooiste laan van het dorp, de Koningslaan? Als geld geen rol speelt is de keus voor Charlie snel gemaakt. Ze heeft een nare tijd achter de rug en als goed achter gelaten weduwe met twee jonge dochtertjes is ze vast van plan het leven weer toe te gaan lachen. Ze heeft haar zaakjes goed voor elkaar en niets kan een nieuw leven nog in de weg staan. Als ze dan ook nog de jonge te gekke Finn Bogers tegen het lijf loopt, bloeit er al snel iets moois op. Ondanks dat er bij Charlie een klein stemmetje roept dat deze liefde geen kans van slagen heeft gaat ze ervoor. Liefde maakt tenslotte blind. Helaas is roddelen in een dorpje waar iedereen elkaar kent de normaalste zaak van de wereld, en dit gaat Charlie aan den lijve ondervinden.
Niets is erger dan de moeders die aan school staan en daar alle tijd nemen elkaar te vertellen over alles wat een ander verkeerd doet. Volgens mij is dit voor iedereen met kinderen herkenbaar, en als je dan in een dorp woont waar iedereen elkaar kent wordt je al snel aan de schandpaal genageld, en zie dat maar weer eens recht te breien. Zelfs de kinderen blijven hierin niet gespaard, helaas de keiharde realiteit.
Deze jaloezie en roddels komen Charlie duur te staan, niemand lijkt haar nog te steunen en alles wat ze in korte tijd heeft opgebouwd verdwijnt als sneeuw voor de zon.
De romantiek in het verhaal verandert langzaam in een spannende ware nachtmerrie waar je als lezer heerlijk van smult.
De personages in het boek zijn goed uitgewerkt, het is Ellen Lina gelukt om de hoofdpersonen zo neer te zetten dat je het gevoel hebt dat je ze kent, een echt burengevoel, het gevoel van medeleven is hierdoor erg groot.
Hoe de vork precies in de steel zit komt pas naar boven als de ware aard van het beestje bekend wordt. Wie hier het beestje is blijft lang spannend.
Ellen Lina heeft met Koningslaan een heerlijke spannende liefdesroman geschreven die moeilijk weg te leggen is als je eenmaal bent begonnen met lezen.
De plot is er eentje zoals ik ze graag heb, zeker geen van alleen maar eind goed al goed, dat zou te simpel zijn.
Koningslaan is een heerlijke spannende liefdesroman die ook zeker zowel elke feelgood lezer als misdaadroman fan zou kunnen boeien.
Ik heb van Koningslaan genoten en geef het boek 4 sterren.
Bianca | 1pos
|
J. D. Barker (Jonathan Dylan Barker) is een internationale Amerikaanse auteur wiens werk in het algemeen beschreven is als thrillers van spanning, vaak met elementen van horror, misdaad, mysterie, science fiction en het bovennatuurlijke. Geboren 1971, en vanaf dat hij kon lezen werd hij zelden zonder boek in de hand gezien. Het duurde ook niet lang voordat hij zelf verhalen ging schrijven. Zijn debuutthriller The Fourth Monkey is verkocht voor zowel de film als voor de televisie.
De inwoners van Chicago worden al ruim vijf jaar geïntimideerd door een moordenaar. Hij heeft steeds dezelfde handelswijze, hij straft mensen door hun kinderen te ontvoeren. En een dag na de ontvoering krijgen de ouders een pakketje thuisbezorgd met daarin een oor. De dag daarna een pakketje met de ogen en tenslotte de tong. Dan wordt er bij het lichaam van een verkeersslachtoffer een pakketje gevonden. Een klein wit doosje met een zwart lint eromheen gestrikt. Detective Sam Porter wordt gewaarschuwd en als hij op de plaats delict aankomt weet hij dat dit de moordenaar is waar hij al jaren naar op zoek is. Maar nu is het van groot belang het laatste slachtoffer te vinden. Tijdens de zenuwslopende zoektocht heeft Porter voortdurend het gevoel iets over het hoofd te zien en hij begint zich af te vragen of de aanrijding wel een ongeluk was…
Horen, zien, zwijgen wordt grotendeels vertelt vanuit het perspectief van Porter, in de derde persoon. Daarnaast zijn er dagboekfragmenten van de dader en van daaruit wordt er een uitgebreid beeld geschetst van de jeugd van de dader. Uit de dagboekfragmenten leren we dat we hier met een krankzinnig iemand te maken hebben, en het is nog enigszins begrijpelijk ook. Mochten er thema’s aanwezig zijn in deze thriller dan komen deze niet echt naar de voorgrond, behalve wat betreft de dader en hoe iemand gevormd kan worden door zijn opvoeding. Het boek start met dat Porter gebeld wordt door zijn collega Nash en al meteen spat de spanning er vanaf. De spanningsboog is evenwichtig en blijft continu op hoog niveau. De auteur heeft een fijne schrijfstijl, alles wordt compact gehouden en er wordt geen tijd verspild aan overbodige details. Een verteltrant waarmee de auteur het presteert de lezer vanaf het allereerste begin aan het verhaal te binden.
Met een almaar voortdurende spanning wordt er gestaag uitgewerkt naar de plot. De dader is dan al wel bekend maar het hoe en waarom is het grote onbekende. De plot is daarom ook een combinatie van iets voorspelbaarheid en iets onverwachts. En de puzzel is dan wel compleet maar toch zijn er nog losse eindjes. Porter is een personage die we in dit verhaal redelijk goed leren kennen en die het meest is uitgewerkt, en ook van de dader is al veel bekend. Maar Nash en Clair zijn heel vlak gebleven en het vermoeden is dat dit bewust is gedaan. Want de plot maakt wel duidelijk dat het nog niet klaar is en dat er nog meer te verwachten valt. Hopelijk worden Nash en Clair dan in het volgende deel meer uitgediept zodat er een beter beeld te vormen is. Maar ondanks het ontbreken van meer diepgang is Horen, zien, zwijgen een thriller om urenlang van te genieten en als het boek uit is wil je alleen maar meer. Een regelrechte pageturner.
Heerlijke spanning, een origineel verhaal en memorabele personages. Kortom, een topthriller en de auteur zet zich gelijk hoog op de kaart. | 1pos
|
Een erg leuk boek om te lezen,
Het is makkelijk geschreven zonder moeilijke woorden waardoor het lekker weg leest.
Een boek waarin de spanning opgebouwd word,
en waar je met veel plezier aan terug zult denken,
echt een aanrader! | 1pos
|
Dit is geen gewoon boek in die zin dat er weinig gebeurt en toch ook veel gebeurt.
Je wordt meegenomen door de tijd , vanuit het middeleeuwse Gent waarbij de hoofdpersoon in verschillende periodes en omstandigheden terecht komt.
Ik heb genoten van dit boek owv de schrijfstijl , de ietwat surrealistische mystieke sfeer.
Het boek doet ook reflecteren over jezelf , de wereld en waar we met zijn allen naar toe gaan.
Een bijzonder boek en ik denk dat Robert Anker ook een bijzonder man moet geweest zijn | 1pos
|
Het tweede boek dat ik van Meade heb gelezen.
Dit is weer een thriller van een zeer hoog niveau. Ook is dit weer een echte page-turner. Je vindt in dit boek geen punt, waarop je denkt: nu ga ik slapen.
Een jongen, die op zoek is naar het verleden van zijn vader. Een reis door de ijzige kou van Rusland, door de wereld van de CIA en KGB. Een reis waarin keuzes gemaakt moeten worden tussen opdracht en gevoel. Twee mensen met de opdracht om Stalin te doden. Tot het verleden ze inhaalt. | 1pos
|
Wat een origineel verhaal, de wijsheid om de moord niet te plegen om vervolgens er impulsief wel een te plegen! De wisselende perspectieven, de tijdsprongen, de onhandigheid en de liefde. Ik heb er van genoten en ik hoop dat veel leerlingen dat ook zullen doen omdat een positieve leeservaring zal uitnodigen tot meer lezen. | 1pos
|
Gezworen vrienden schommelt tussen de 3 en 4 sterren, maar helt duidelijk over naar het positieve. De prettige schrijfstijl, het leesplezier, de sidderende spanningsboog en het knap opgezette plot verdienen zeker een pluim. Ook de muziekfragmenten die een duidelijke verwijzing hebben naar het verhaal, zijn een prettige aanvulling. Vandaar 4 sterren voor Gezworen vrienden. | 1pos
|
En dan nu het goede nieuws is een boek met 12 hartverwarmende verhalen over doodgewone mensen die het heel normaal vinden maar toch iets speciaals doen voor hun omgeving. Van een visser die de zee opruimt tot een man die familie opspoort van oorlogsslachtoffers uit de Sovjet-Unie en van bijzondere ouders die speciaal een voetbalclub oprichten voor hun gehandicapte zoon tot een 14-jarige schooldirectrice. Stuk voor stuk zijn het mensen die het volstrekt gewoon vinden om iets voor hun medemens of voor de natuur om zich heen te doen. Allemaal mensen die de wereld een klein stukje mooier maken. Dit zijn de verhalen die het nieuws niet halen, maar die het waard zijn om verteld te worden. De schrijfsters, Franka Hummels en Karin Sitalsing, zijn freelance journalisten die het boek eindigen met een hoofdstuk over hoe ook wij iets goeds kunnen doen, want zoals ze schrijven: “van iets goeds en fijns doen word je zelf hartstikke gelukkig”.
Het is een boek waar je een warm gevoel van krijgt en waar je heerlijk elke avond een hoofdstuk uit kan lezen om met een goed gevoel in slaap te vallen. | 1pos
|
Ik vind dit oprecht een van de moeilijkste beoordelingen die ik ooit gegeven heb - en misschien is het ook helemaal niet handig dat ik deze recensie schrijf direct nadat ik het boek uitheb, maar ik moet gewoon even alles delen.
In het begin had ik heel weinig met dit boek. Het idee dat tijd in je bloed zit en omgezet kan worden in geld vond en vind ik nog steeds echt fantastisch, maar het begin was totaal niet zoals ik me had voorgesteld. Er waren overbodig veel beschrijvingen en metaforen, waarvan een deel zelfs helemaal nergens op sloeg. Niet alle emoties hoeven mooier geschreven te worden dan ze zijn om ze duidelijker te maken en dat was hier echt het geval. Vaak voegden ze niks toe aan het verhaal, leek het alleen een mislukte poging om meer diepgang te creëren.
Jules vond ik verschrikkelijk irritant, maar net voor het einde kon ik niet goed mijn vinger leggen waarom ik dat nou vond. Maar het komt omdat ze zo verschrikkelijk veel herhaalt, dingen uitlegt die allang duidelijk zijn, ze regelmatig ongelofelijk tegenstrijdig is en haar prioriteiten soms ongelofelijk verkeerd ligt. Het is menselijk en tegelijkertijd wel het soort mens dat ik niet kan uitstaan. Ze wordt letterlijk iedere keer als ze bloedijzers ziet weer woest om de reden waarom ze er liggen en voor de mensen die ze het hardst nodig hebben - wat echt wel kan, maar met zo vaak als dat zij ermee in aanraking komt, wordt het ook weer iedere keer herhaalt. Zelfde verhaal met Roan. Iedere keer dat ze hem ziet of zijn naam hoort - en soms zelfs als ze zijn naam niet ziet of hoort - wordt er weer benadrukt hoe verliefd ze wel niet op hem is - en door het einde snap je niet eens goed waarom dat zo vaak werd herhaald. En dat ze zelfs aan hem en zijn gebaar (hoe weet ze überhaupt zo zeker dat het voor haar bedoeld was? Er waren daar tientallen mensen!) denkt terwijl haar dierbare bijna sterft vind ik echt ongelofelijk bizar en te onwerkelijk. Met minder herhaling en meer show it, don’t tell had het zoveel beter gevoeld, zoveel echter en was het einde ook veel heftiger in dat opzicht.
Ook het gedeelte met Liam vond ik ongeloofwaardig. Hij zou zo ongelofelijk kil moeten zijn, maar iedere keer als ze met elkaar spraken, leek hij totaal niet zo kil en afstandelijk. Het was zo duidelijk dat hij bij haar gewoon niet die jongen was die zij wel steeds van hem maakte en ik werd er zó gek van. Jules was echt een eigenwijs kind, wilde het niet zien en niet luisteren en dat gaf me echt het gevoel dat de schrijfster gewoon wanhopig haar best deed om de lezer dat gevoel te geven om het einde extra verrassend over te laten komen, ook al was het duidelijk dat het niet klopte.
Het maakte het begin tot een net niet situatie: Jules was net niet realistisch genoeg, de verhaallijn (zeker de kleine details) klopten net niet met wat er gezegd werd en was er gebeurde, de verstandsverhoudingen tussen alle mensen klopten net niet; gewoon niks maakte het écht realistisch.
En toch had het iets. Iets waardoor ik telkens door wilde blijven lezen, zelfs met al die irritaties, en ik het gewoon niet weg kon leggen. Jules had iets; haar verlangen zorgde ervoor dat je zelf ook meer wilde weten, alles wilde weten. Heel subtiel weet het verhaal je in zijn greep te nemen en je beseft het pas als je het probeert weg te leggen.
Ik was bang teleurgesteld te worden met het einde, maar niets is minder waar. Ik dacht, nee, was ervan overtuigd dat ik het ontrafeld had en met sommige dingen zat ik ook echt goed, maar het grootste geheim was ook voor mij een totale mindf*ck. Ik had er nooit aan gedacht, het was niet eens in me opgekomen die weg in te slaan. Het was zo geniaal bedacht dat ik het laatste gedeelte in een ruk uitlas en niet kan wachten op de rest. Ik wil hier nog zoveel meer over zeggen, maar ik ben nog steeds perplex en wil ook niet te veel gaan spoilen.
Het einde is absoluut de reden dat ik dit vier sterren geef en het toch iedereen wil aanraden. Als je net zoals ik irritaties heb, sla je erdoorheen want de schrijfster maakt het goed. Jules is nog steeds irritant, maar het verhaal zelf zal het uiteindelijk goedmaken. | 1pos
|
Ik lees nauwelijks boeken over de oorlog maar ik heb zo veel goede dingen gehoord over “Codenaam Verity“ dat ik hem niet kon laten liggen.
Het verhaal gaat over twee goede vriendinnen in Frankrijk tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het boek is opgesplitst in twee delen, in het eerste deel leer je het ene meisje Julie (Verity) beter kennen. Julie is een Schotse spion die tijdens een geheime vlucht boven Frankrijk een parachutesprong moest maken omdat het vliegtuig waar ze in zat werd beschoten. Hier werd ze helaas opgepakt en gevangen gehouden. Het tweede deel gaat over haar beste vriendin en pilote Maddie. Zij was degene die het vliegtuig bestuurde waarmee ze de geheime vlucht maakte. De meiden verloren elkaar uit het oog en wisten zelfs niet of de ander nog in leven was.
Het boek kwam een beetje moeilijk op gang, je moet eventjes inkomen maar naarmate je verder leest en je meer informatie hebt wordt het steeds spannender en kun je niet meer stoppen. Het is een emotioneel en bijzonder boek. Door het trage begin geef ik het 4 sterren. | 1pos
|
In dit boek reist Bryson van het uiterste zuiden naar het uiterste noorden van Groot-Brittannië en vertelt hij ons in zijn kenmerkende pakkende en soms hilarische stijl wat en wie hij allemaal tegenkomt. Hij betuigt vooral zijn liefde voor het Britse landschap. Hierbij hekelt hij vaak mensen, vooral die van de overheid, die de idylle verstoren. | 1pos
|
Een young-adult boek voor degene die in intieme kring iemand heeft verloren. De hoofdpersoon heeft zijn zus verloren en worstelt met zijn eigen verdriet maar ook zijn onzekerheid wat zijn plaats is in de nieuwe familie situatie. Moeder geeft zich zelf de schuld, vader verstopt zich in veel werken. En dan zijn vrienden nog die gewoon doorgaan met van tiener volwassen worden. Meedoen met pesten of buitengesloten worden.Proberen je verbroken relatie met je meisje te herstellen. Heftige keuzes als je die moet maken als je gebroken bent van verdriet. Gelukkig is er nog de kamer van Ivona met haar cd installatie en haar klassieke muziek. Hierin kan hij vluchten. | 1pos
|
verloedering, verval, hopeloosheid, uitzichtsloosheid,...het zijn allemaal woorden die bij je opkomen na het lezen van de debutroman deze jonge Amerikaan, die blijkbaar een soort van voorspellende gave heeft gehad, want nog geschreven voor de grote economische crash.
Het is dus geen boek om vrolijk van te worden, maar zijn vertelkunst maakt veel goed. Ik kan niet wachten om meer te horen van deze Philipp Meyer. | 1pos
|
Iris heeft met Esmée een hoofdpersoon neergezet waar je je mee kunt identificeren, met wie je meeleeft, wie je af en toe een schop onder haar hol wilt verkopen, kortom: een levensecht personage dat gevoelens bij je oproept!
Esmée is een dame die wel wat meer zelfvertrouwen mag hebben. Ze verkondigt aan haar vriendinnen dat ze redactiechef is bij een tijdschrift, maar eigenlijk is ze redactie-assistente. Haar was wel een promotie beloofd als de huidige chef weg zou gaan, maar die vrouw (een kreng) heeft zelf voor vervanging gezorgd. Die vervanging is Jasmijn, een van de vriendinnen van Esmée… Hoe lult ze zich hier dan weer uit?
Jasmijn blijkt helemaal niet geschikt voor de functie, Esmée kauwt al haar werk voor. Ze verdient niet alleen een betere baan, ze verdient ook betere vriendinnen. Door haar leugentje, die uiteraard uitkomt, komen haar vriendschappen flink onder druk te staan.
Ondertussen probeert haar beste vriendin, die overal van op de hoogte is en wie ze al kent van vroeger, haar af te leiden van alle ellende door haar mee te laten werken aan het organiseren van het dorpsfeest (voor het gehucht waar ze allebei vandaan komen). Tot overmaat van ramp loopt ze daar Rik tegen het lijf, de jongen waar ze vroeger hoteldebotel op was, de jongen die haar een naaistreek geleverd heeft. Waarom is hij zo aantrekkelijk en aardig? Ze heeft Hugo (“Huug” bah!) toch al?
Dit boek leest heerlijk weg, alsof je een humoristische soapserie aan het kijken bent (als dik compliment bedoeld!). Er zit drama in, romantiek en lekker veel sarcastische humor! (muzikanten Jack & Timo?!)
Ik heb zo zitten genieten van de belevenissen van Esmée. Ik vond het echt heel jammer dat ik het boek, wat niet echt een dunnetje is, uit had. Van mij had hij nog wel twee keer zo dik mogen zijn | 1pos
|
“Er was niets gebeurd. Er was niets gebeurd.” En toch gebeurde er wel wat. Koos Meinderts beschrijft in De zee zien het emotionele verhaal rondom het overlijden van Jan. Een fictief verhaal, gebaseerd op wat een broer van zijn moeder overkwam. Via rauwe beschrijvingen en emotionele gedachten neemt hij je mee in het verdriet van Kees en laat hij je achter met een brok in je keel. De zee zien raakt je vanaf het begin en laat je niet meer los.
“‘Wat denk je?’ vroeg hij. ‘Zou je boven in de pijp de zee kunnen zien?” Wanneer Kees een puber is, ontmoet hij de stoere, ietwat onbegrijpelijke Jan. Samen maken ze het leven nét even anders. Tot Jan een pijp aan een huis ontdekt. Hoe hoog is die pijp? Zou je de zee kunnen zien? Jan is vastbesloten: hij en Kees zullen in de pijp moeten klimmen. Wanneer het moment aangebroken is en Jan boven in de pijp zit, slaat het noodlot toe: Jan valt naar beneden en overlijdt. Kees zal verder moeten met zijn leven, zonder zijn vriend.
De zee zien start met een proloog waarin Kees vertelt dat zijn vroegere vriend Jan dood is gegaan. De ware toedracht van de dood weet je niet, maar door opmerkingen als “… maar mijn verhaal hou ik voor mezelf” weet je dat er iets naars moet zijn gebeurd. Vervolgens neemt Meinderts je mee naar het jaar 1959 en begint het verhaal van Kees en Jan; een mooie tijdsprong. Ook binnen dat verhaal wisselt Meinderts continu van tijd, op een unieke manier. De tijdsprongen worden gevormd door de herinneringen van Kees en lijken daardoor heel natuurlijk. Verschillende elementen in het verhaal wekken de interesse: de bijzondere karaktereigenschappen van Jan, de rare uitspraken van Jans opa en de af en toe onverklaarbare handelingen van Kees zorgen ervoor dat het verhaal intrigeert.
“‘De wereld is er toch ook voor jou!’ zei ik toen. Hij schudde zijn hoofd. ‘Nee,’ zei hij. ‘Voor jou misschien, maar niet voor mij.’” Vanaf de eerste bladzijde grijpt het verhaal van Meinderts je. Door de enerzijds diepgaande en prachtige opmerkingen creëert de auteur diepgang in zijn verhaal en zorgt hij dat je na gaat denken over belangrijke thema’s als de dood, het leven, het gevoel van schaamte en de betekenis van vriendschap. Zinnen als ‘Misschien zit het nog anders en ben je gevallen noch gesprongen, maar heb je jezelf losgelaten’ tonen de emotionele lading van het verhaal. Anderzijds is Meinderts’ toon rauw, hard en soms lachwekkend. Zo zorgt het taalgebruik van Jan en Kees af en toe voor een lach.
Na de dood van Jan verandert Kees’ leven; hij verliest zijn jeugd. Een schuldgevoel overheerst. Alles in het boek ondersteunt dit op bijzondere wijze. Kees vertelt niet langer over Jan, maar spreekt Jan rechtstreeks aan. Onbeantwoorde vragen komen bovendrijven: “Maar is dat ook zo? Heeft Marijke gelijk en ben je gesprongen? Maar waarom wilde je dan dat ik met je mee omhoogklom? Wilde je soms dat we samen de dood tegemoet zouden springen?” Kees’ verdriet, zijn onmacht en zijn schuldgevoelens spelen de boventoon. Meinderts maakt Kees’ innerlijke strijd op indrukwekkende manier duidelijk.
“Wie ben je, papa? Ik heb je nooit gekend.” De woorden uit het lied dat Kees’ dochter in de slotpassage zingt, spreken boekdelen. Wij kennen Kees wel. Meinderts sleept je door zijn prachtige schrijfstijl en de herkenbare gedachtegangen van Kees mee in het verhaal. Hij toont het ware verdriet en de ware onmacht van een puberende jongen; hij durft het echte verhaal van Kees te vertellen. Daarbij schuwt hij de werkelijkheid niet: “Ik schaamde me voor alles en daar schaamde ik me nog het meest voor” en creëert hij bij de lezer een gevoel van herkenning. De zee zien bevat een verhaal dat aandacht verdient, het verdient gelezen te worden. “‘Je valt verkeerd. Zal ik het je leren?’ ‘Wat?’ ‘Vallen,’ zei Jan. ‘De techniek van het vallen.’” | 1pos
|
Alles of niets! is een heel ander boek dan ik van Gillian King gewend ben, maar toch ook weer een echte Gillian; vlotte schrijfstijl, humoristisch, levensechte hoofdpersonen en een verhaal dat je raakt. | 1pos
|
‘Nieuwe namen’ bevat 18 verhalen van oudere transgenders. Waarom specifiek oudere transgenders vraagt u zich wellicht af. Welnu, deze mensen hebben al een groot deel van hun leven geleefd. Geleefd met de wetenschap dat er nauwelijks aandacht was voor hun gevoelens. Enige vorm van acceptatie was het grootste goed. Vaak viel onbegrip hen ten deel en daar kunnen ze over meepraten!
“De eerste keer dat we zo samen naar buiten gingen vond ik verschrikkelijk. Hoewel Bronja er prachtig uitzag en het een stralende dag was, liep ik een meter achter haar. Ik wist me geen houding te geven.”
Het begrip transgender was voor veel mensen een te ingewikkeld begrip, zelfs voor hen die zelf te kampen hadden met het ingewikkelde dilemma dat ze soms de behoefte voelden om als man en soms als vrouw door het leven te gaan. Informatie was niet beschikbaar en velen kwamen er bij toeval achter dat ze niet alleen stonden in hun verwarrende emoties en verlangens. In de hulpverlening wist men ook nog niet goed wat men met deze groep mensen aan moest en werden zij vaak voorzien van het label dat zij leden aan een psychische aandoening.
“Tot een halve eeuw geleden werden transgenders gedwongen opgesloten in psychiatrische klinieken, zoals je in de film The Danisch Girl kunt zien. Lichaam en geest móesten en zouden met elkaar corresponderen.”
Het zou nog geruime tijd duren eer er artsen opstonden die geloofden dat mensen het gevoel konden hebben in het verkeerde lichaam geboren te zijn. Eén van de pioniers op dit gebied is dr Burou uit Casablanca. De Genderstichting van hormoonarts Otto de Vaal wist veel te bereiken op het gebied van medische behandeling en maatschappelijke erkenning.
De verhalen in ‘Nieuwe namen’ gaan unaniem over strijd, onzekerheid, emotie, verwarring, en moed. Van der Putte heeft op uiterst respectvolle wijze de verhalen van de verhalenvertellers in woorden gevat en draagt daarmee op belangrijke wijze bij aan meer solidariteit voor deze, vaak genegeerde, groep mensen.
“Ik had de gasten gevraagd een foto mee te brengen waar ze samen met Marion op stonden. We hebben al die foto’s opgehangen in de kamer. Daarna gingen de gasten op de foto met Mark. Dat nieuwe beeld kregen ze mee.”
De opgetekende ervaringen zijn stuk voor stuk indringend en soms zelfs schrijnend maar bieden op hun manier wél de transgenderpopulatie in al haar diversiteit een podium. Transseksuelen, travestieten, crossdressers, transvrouwen en transmannen vertellen openhartig over hun strijd om te mogen zijn wie zij willen zijn.
De levensverhalen maken, in combinatie met de wetenschappelijke onderbouwing, van ‘Nieuwe namen’ een uniek boek. De term verhalenbundel zou dit boek ernstig tekort doen. Het zou derhalve goed zijn wanneer dit boek zou dienen als studiemateriaal of informatiebron voor iedereen die met transgenders in contact komt én ieder ander die ervoor openstaat meer begrip te hebben voor deze groep mensen.
Over de auteur
Eveline van de Putte (1966) groeide op in Zeeland, maar trok al gauw de wijde wereld in. Reizen, andere culturen ontdekken zijn nog altijd haar passie. Van der Putte is behalve schrijfster ook fotograaf en trainer. Veel van haar werk richt zich op mensenrechten en empowerment. Ze gebruikt kunst om onbekende groepen een stem en een gezicht te geven. Ze schreef o.a. over oudere vluchtelingen en migranten en tachtig plussers in Nederland.
Met haar boek Stormachtig Stil, levensverhalen van roze ouderen(2013), reist zij sinds begin 2014 door het land. Met deze Tour d’Amour bezocht Eveline inmiddels ruim 100 organisaties voor zorg, welzijn en cultuur.
Uitvoering
Uitgeverij De Brouwerij
ISBN 9789078905912
Paperback, 272 pagina’s
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent.
http://ht-c-communicatie.nl/ | 1pos
|
Papillon heeft indertijd een verpletternde indruk op me
gemaakt. Ik las het al vrij snel na verschijnen en daarna zeker nog
wel twee keer. De film die ervan is gemaakt heb ik ook diverse
keren gezien en hoe goed die ook was, toch maakte het
boek zoals zo vaak meer indruk. Henri Charrière heeft
het spannende verhaal ook nog eens heel boeiend verteld, zonder
ingewikkeld taalgebruik. Daardoor is het boek voor iedereen
toegankelijk en dat heeft er zeker toe bijgedragen dat ik het toen
- zo'n 45 jaar geleden - al wist te waarderen. | 1pos
|
Thriller is een heerlijk boek voor een paar mooie uren lezen. Suzanne Hazenberg beschrijft het gezin de Vries duidelijk en je voelt je er deel van uitmaken. De problemen waar Ymke mee kamt en de dramas die in haar gezin gebeuren zorgen voor een angstige tijd voor de gezinsleden.
Als de vriendin van Lloyd vermist raakt en ze als laatste door Lloyd zelf gezien is wordt het gezin snel als dader gezien. Eerste Lloyd, maar later moet het hele gezin zich melden op het bureau. Wie verteld de waarheid. Wie is er te vertrouwen? Niemand geloofd elkaar meer en iedereen verdenkt elkaar.
Ymke staat voor verschrikkelijke dilemmas. Voor welk kind ga ze kiezen. Kan ze wel kiezen.
Suzanne Hazenberg weet een goed verhaal neer te zetten.
Het boek heeft een duidelijk plot en je wordt verrast door de ontwikkelingen. Haar eigen ervaring als scenario schrijfster gebruikt ze in Thriller. | 1pos
|
Doordat de Aarde door een nucleaire aanval onbewoonbaar is verklaard, leeft de mensheid op een groot ruimteschip dat om de Aarde heen draait. Er zijn strenge regels. In de omgang met elkaar en zware straffen op het overtreden van die regels. De straffen gelden ook voor jongeren en kinderen. Als de veroordeelde kinderen 18 jaar worden staat hen vaak de dood door executie te wachten.
Dan besluit de zittende regering dat er 100 gedetineerde kinderen moeten vertrekken naar de Aarde. Een experiment om te kijken of de lucht op Aarde zodanig is dat er weer geleefd kan worden. Een onzeker iets voor de gedetineerde kinderen en een mooi experiment voor de gevestigde orde. Op het ruimteschip wordt de hoeveelheid zuurstof namelijk een probleem. Het zal geen jaren meer duren eer dat op raakt. Er moet dus een ander leefgebied worden gevonden of een oplossing.
De reis naar de Aarde verloopt niet geheel vlekkeloos en niet iedereen zal de reis overleven. Eenmaal aangekomen op Aarde is de vraag hoe deze jongeren moet zien te overleven. er is een tekort aan voedsel, medicijnen en onderdak. De jongeren moeten het zelf maar zien uit te zoeken. Daarnaast speelt ook de vraag wie de leiding gaat nemen. Welke regels zij willen handhaven, hoe ga je met elkaar om? Er komen confrontaties tussen zware criminele jongeren en de groep die minder zware delicten heeft gepleegd. Daar zit een mentaliteit verschil en dat is boeiend om te lezen.
Op het ruimteschip verloopt ook niet alles op rolletjes. Er is een verschil in klasse. De één heeft meerdere privileges dan de ander en dat blijkt als er nood aan de man is en het zuurstof tekort nijpend wordt. Wie mag die zuurstof hebben en wie niet? Wat als je juist in het gebied woont dat het niet mag hebben?
Het verhaal kent meerdere uitgelichte personages die de lezer leert kennen door de situatie in de “huidige’ tijd, maar ook door flashbacks, hun verleden. Deze combinatie, samen met de makkelijk te lezen en boeiende schrijfstijl, maakt dat de lezer door het boek heen vliegt.
De opbouw van het verhaal zit goed in elkaar. Als snel gaat de auteur over tot actie. rekening houdend met de doelgroep van de auteur zit dat prima in lekaar.
Wat mij persoonlijk betreft hadden de personages nog iets verder mogen worden uitgediept net als hun emoties, deze blijven wat aan de oppervlakte. Maar omdat dit het eerste deel van een serie is, hoop ik dat dit in het vervolg meer uitgediept zal worden. | 1pos
|
Het zweedse schrijversduo Hjorth en Rosenfeldt heeft een spannende thriller geschreven.
De politie van Västerås krijgt de melding van vermissing van een zestienjarige scholier,de zaak wordt overgedragen aan de nationale recherche als het lichaam gevonden is.
We maken kennis met Psycholoog Sebastian Bergman,die om meer persoonlijke reden zich aansluit bij het team.
Ik vond het een knap geschreven verhaal en van de personen leer je goed de karakters kennen,de ene wat sympathieker dan de andere.
Natuurlijk werd ik steeds op het verkeerde been gezet en de ontknoping is een verrassing,vond het een geweldig goed debuut en hoop dat gauw het tweede boek komt van de Bergmankronieken zoals het al genoemd wordt.
En wat er hier al gezegd is binnenkort komt de film. | 1pos
|
In het eerste boek van de Cazalets kronieken ging het met de 'Lichte Jaren' er nog vrolijk aan toe. Met veel ook voor detail schilderde Elizabeth Jane Howard ons het leven van de welgestelde familie Cazalet.
Zoals in die tijd hoorde was er een duidelijk upstairs en downstairs. Maar Howard maakt
voor beide plaats.
En zo leren we heel de familie in dit eerste boek kennen.
Gaandeweg leren we al dat er in deze familie wel vlot gesproken wordt met elkaar, maar
elkaar echt zeggen wat er speelt, ... dat toch liever niet.
In het tweede boek komen we in de 'Donkere Jaren' terecht. De meeste mensen kunnen het na de ervaringen van WOI niet geloven, maar toch blijk het waar te zijn. WOII komt er aan!
In dit boek lezen we de gevolgen voor de familie Cazalet.
Hun huizen in Londen worden gesloten, en de familie zoekt veiligheid in Home Place,
hun landgoed in Sussex.
Heel de familie, samen op het landgoed, terwijl ze gewend zijn elk hun eigen huis te
hebben heeft ook zijn gevolgen. De communicatie blijft echter zo oppervlakkig als hij
was. Zo worden problemen nauwelijks uitgesproken.
En dan komen we bij boek 3 'Verwarring'. Er is geen betere titel te geven aan dit boek.
De verwarring komt bij alle personen aan bod.
Het accent ligt op de jongedames: Louise, Polly en Clary.
Door de oorlog ligt de ontwikkeling van Polly en Clary lange tijd stil.
Ze zijn de kinderkamer eigenlijk al ontgroeid, maar een andere oplossing is er door
de oorlog niet meteen. Ze worden nog niet als volwassenen gezien, en horen daar niet
echt bij, maar ook bij de jongere kinderen hebben ze niet echt aansluiting.
Gelukkig hebben ze elkaar. Want ondanks hun jonge leeftijd hebben beide dames al
heel wat te verwerken gekregen.
Louise, die altijd gevochten heeft tegen de familie om actrice te worden trouwt
snel met Michael. En dit blijkt geen sprookjeshuwelijk te zijn, hoewel zijn moeder blijkt
een echte heks te zijn.
Gelukkig lezen we ook nog hoe het met onze andere famileden gaat.
Al krijgen zij heel wat minder aandacht.
Ook bij hen heerst er volop verwarring! Vooral hun liefdesleven wordt een serieuze warboel.
De schrijfstijl van boek 3 blijft echt wel de Howard van wie ik ben gaan houden.
Maar ze gooit het serieus over een andere boeg.
Stonden boek 1 en boek 2 vol met regels van beschrijvingen van de omgeving, kleding,
eten, enz; is dit in boek 3 veel minder. Ze zijn er nog wel, maar nu moet je er meer
naar zoeken.
En de kinderlogica die ik in boek 1 zo heerlijk vond, is, doordat de meisjes jongedames
zijn geworden veel minder aanwezig. Gelukkig hebben we Neville en Lydia nog, die in
het beetje aandacht dat de schrijfster hen geeft dit proberen goed te maken.
Het tempo in dit boek ligt ook hoger.
Er wordt zonder duidelijke onderbreking ineens verandert van personage. Hierdoor kom je als lezer ook in verwarring. Wat toch wel een leuk effect geeft.
Door alle verwarrende en wisselende liefdesrelaties krijgt dit boek meer een soap gehalte.
Het is nog niet zo overdreven als in de echte soaps zoals Familie en Thuis.
Maar soms denk je toch wel even wat een gedoe en drama allemaal, dat
liefde blind is wordt hier toch wel flink ingezeept.
Kortom, Howard laat zien dat ze op verschillende manieren je kan boeien!
Helaas moet ik nu weer lange tijd wachten op deel 4.
Ik hoop dat deze mij 'Bevrijd' en ook de familie Cazalet in rustiger vaarwater brengt
zodat ik er dan met een rustig gemoed afscheid van kan nemen.
Mijn verwarring is nu nog te groot om dit te doen! | 1pos
|
Matt Haig schrijft veel verschillende dingen, van kinderboeken tot filmscenario’s. Zijn boek De Wezens is een succes in het buitenland en verscheen nu in vertaling bij Lebowski. Haig brengt wiskunde, buitenaards leven en het menselijke wezen bij elkaar in een verhaal, dat daardoor een mengeling is geworden van sciencefiction en literatuur.
Professor Andrew Martin lost de Riemann-hypothese op, een onmogelijke wiskundige stelling waarvan de oplossing vergaande gevolgen zal hebben voor het leven op aarde. Daarop wordt een verstekeling naar de aarde gestuurd in plaats van Andrew Martin om ervoor te zorgen dat deze ontdekking nooit openbaar gemaakt zal worden. De alien neemt de plaats in van Andrew en legt zijn bevindingen over de wezens op planeet Aarde vast, totdat deze naamloze verteller zich ineens thuis lijkt te voelen op Aarde.
Wat het boek van Haig zo goed en grappig maakt zijn de rake observaties en beschrijvingen van de vreemde wezens die mensen op Aarde eigenlijk zijn en wat zij doen en als ‘normaal’ beschouwen. Het buitenaardse wezen probeert zich in eerste instantie in te lezen in het menselijke zijn met behulp van de Cosmopolitan, iets wat hem niet helemaal goed afgaat: “Tijdschriften zijn erg populair, hoewel niemand zich ooit beter is gaan voelen door ze te lezen. […] Orgasmes waren ook jé van hét. Het leek erop dat klaarkomen het grondbeginsel van het leven was.”
Haig legt het menselijk wezen en doen en laten onder de loep en wijst op concepten als vrije wil, liefde, onsterfelijkheid, het (monogamische) huwelijk, succesvolle carrières. Allemaal dingen die wij als vanzelfsprekend of nastrevenswaardig beschouwen zonder daar dagelijks al te veel bij stil te staan. De Wezens zet je aan het denken over deze zaken, het zijn vaak voorkomende thema’s in de literatuur, maar nooit zo direct beschreven en geanalyseerd als door Haig.
Het buitenaardse wezen heeft de wiskunde als god en kijkt daarom op een technologische en analytische manier naar het leven op aarde. Opvallend genoeg zijn het uiteindelijk de muziek en de poëzie die ervoor zorgen dat hij menselijker wordt dan hij ooit had kunnen vermoeden en langzaamaan krijgt hij begrip voor het wezen ‘mens’: “Sentimentaliteit is nog zo’n menselijk gebrek. Een vertekening. Nog zo’n verwrongen bijproduct van liefde, zonder enig logisch doel. En toch zat er een kracht achter, die even geloofwaardig was als elke andere kracht.”
De korte hoofdstukjes, droge humor en gemakkelijk geformuleerde zinnen zorgen ervoor dat je het boek gemakkelijk achter elkaar uitleest. Haig weet zijn verhaal volkomen geloofwaardig te houden en neemt je mee naar het leven op aarde vanaf een totaal andere planeet. De mix tussen sciencefiction en literatuur is in dit geval een zeer geslaagde en geeft een extra dimensie aan de lees- en denkervaring. Het boek is echter eerder een aanrader voor de literatuurliefhebber die eens wat anders wil proberen dan voor de echte sciencefictionlezer. | 1pos
|
De op Goeree-Overflakkee geboren Bram Korteweg, zoon van gescheiden ouders die bij zijn moeder opgroeit, verhuist naar Utrecht om te gaan studeren. Samen met zijn daar gemaakte vrienden Lena en Felix gaat hij naar clubs en zij hebben veelvuldige gesprekken over kunst, seksualiteit en gender. Bram is opgegroeid in een gereformeerd gezin, maar heeft het geloof naast zich neergelegd. Toch houdt het hem wel bezig. Dit wordt versterkt als zijn vader zich bij een evangelische gemeente in het Haringvliet laat dopen. Bram wordt lid van het theologisch werkgezelschap Uterque, waar bijna alleen gelovige mensen lid zijn. Het oudste lid is Wilfried, een homoseksuele minderbroeder, die in een leefgemeenschap in Arnhem woont. Met Wilfried heeft Bram veel gesprekken over Franciscus en zijn leefwijze. Brams studievriend Paul wordt dominee op Flakkee.
Bram is op zoek naar zingeving en wil achterhalen waarom het geloof zo belangrijk is voor Wilfried en Paul en wat leven met het geloof voor hen betekent. Daarom wil hij hen interviewen. Niet zozeer om argumenten tegen het geloof te vinden, maar meer om zelf overtuigd te worden.
“Wormen en engelen” is een indrukwekkend debuut dat aanzet tot nadenken. Een boek dat zowel gelovigen als ongelovigen zal aanspreken, omdat het op een filosofische manier de zoektocht van een jonge man naar zingeving is.
Op wat tijdsprongen na heeft het boek een chronologische opbouw.
De titel van het boek is terug te voeren naar Menocchio (geboren als Domenico Scandella, 1532–1599), molenaar, die in “De kaas en de wormen” schreef: ‘Ik heb gezegd dat, naar mijn idee, alles chaos was, aarde, lucht, water en vuur waren dus door elkaar gemengd; en uit dat alles vormde zich een massa – precies zoals kaas van melk wordt gemaakt – en daarin ontstonden wormen, en dit waren de engelen’. Dit boek werd als blasfemisch gezien en Menocchio belandde ervoor op de brandstapel. Dit in het achterhoofd geeft de zoektocht van Bram Korteweg een extra laag.
Maarten van der Graaff (1987) is afkomstig van Goeree-Overflakkee en is opgegroeid in een gereformeerd gezin, er zitten daardoor autobiografische stukken in dit boek.
Voor “Wormen en engelen” publiceerde hij twee dichtbundels, “Vluchtautogedichten” waarmee hij de C. Buddingh’-prijs won en “Dood werk” dat hem de J.C. Bloem-poëzieprijs bezorgde. | 1pos
|
Toen mijn dochter klein was hebben wij uiteraard kennis gemaakt met Kolletje en haar toversokken. De korte verhalen en de avonturen die Kolletje mee maakt in en om huis maakte dat het hier in huis favoriete voorleesverhalen werden. Dat is denk ik ook de kracht van deze boeken. De situaties zijn herkenbaar en ook een beetje spannend door de magie van de toversokken.
In dit boek beleven Kolletje en Dirk de avonturen samen met de grootouders van Kolletje. Ze heeft twee oma’s en twee opa’s . Opa Snor en oma Orselia en opa Kees en oma Katharina. Natuurlijk vindt ze ze allemaal even lief… Al letten ze niet altijd even goed op en gaat niet altijd alles goed. Maar daar kunnen de toversokken de boel mooi weer op helpen lossen.
De vijf verhaaltjes zijn grappig geschreven en zullen de kinderen uit de doelgroep zeker aanspreken. De illustraties zijn net zo vrolijk als de tekst. Naast de illustraties van Natascha Stenvert zijn er ook tekeningen van kinderen uit groep 1 en 2 van OBS De Zeijer Hoogte en die geven het net een beetje extra, een leuk en origineel idee ! Net als de bijgesloten kleurplaat. | 1pos
|
Jadran heeft een geestelijke beperking. Josh is zijn jongere broer maar moet vaak wel op hem letten. Jadran ziet geen gevaren, is groot en sterk en draait af en toe helemaal door. De broers vinden een jonge kraanvogel waarvan de ouders zonder hem naar het zuiden zijn getrokken. Op het balkon maken ze een plekje waar ze de vogel kunnen verzorgen. Jadran wil de kraanvogel leren vliegen en raakt daar helemaal geobsedeerd door. Op een gegeven moment is Jadran onhoudbaar thuis en zal hij toch naar een instelling moeten. Josh snapt het wel maar ook wil hij zijn broer bij zich houden. Ik vond de band tussen de broers heel mooi beschreven. Heel subtiel wordt duidelijk dat Josh best veel heeft moeten opgeven voor zijn broer maar ook wat die hem geeft. De broers gaan op een tractor op weg om de kraanvogel, heel symbolisch, naar zijn familie te brengen in het zuiden. Elk hoofdstuk begint met een prachtige illustratie van Martijn van der Linden. Voor 10+ | 1pos
|
In dit ontluisterende boek legt Joris Luyendijk genadeloos de rol -en vooral het tekort- van de media bloot. In een vlot leesbare en persoonlijke stijl beschrijft hij hoe het kan dat de media er niet in slaagt een waarheidsgetrouw beeld te schetsen van de wereld, met name het Midden Oosten, de regio waar Luyendijk 5 jaar als correspondent werkte. Volgens Luyendijk komt dat enerzijds doordat de media om tal van redenen zelf niet goed functioneren, anderzijds komt het doordat ze zich in de luren laten leggen door manipulatieve partijen, zoals Israël en Amerika, die beide het bespelen van de media tot in de puntjes beheersen. Het leidt tot een harde conclusie: Luyendijk constateert dat de kloof tussen West en Oost dieper wordt, niet omdat de mensen nu zo anders zijn, maar omdat “…we een radicaal ander beeld van de wereld krijgen voorgeschoteld”.
Een absolute aanrader! | 1pos
|
De Zondares is het derde deel uit de boekenserie over Rizzoli & Isles geschreven door Tess Gerritsen. In een klooster worden twee nonnen aangevallen, de een overleefd het en de ander is dood. Zuster Camille heeft het niet overleefd. Maura komt er achter dat Zuster Camille net een kind heeft gekregen. Waar is het kind? Wie is de vader?
De Zondares is een boek dat je blijft boeien, een echte pageturner. Toch geef ik dit boek geen 5 sterren, maar 4. Ik miste de diepgang in de zaak, diepgang in de slachtoffers en diepgang in de dader. Er werd in dit boek veel aandacht besteed aan de privé levens van Rizzoli & Isles. Wat ook heel leuk was om te lezen, natuurlijk!
Voordat ik aan deze boekenserie begon, heb ik de tv-serie gezien van Rizzoli & Isles. De eerste twee boeken waren prima te vergelijken met de tv-serie, maar in het derde boek is er toch een plottwist die op tv niet gekomen is. Ik was even flabbergasted.
Al met al is De Zondares een heerlijk boek om te lezen! De spanning bleef vooral door de cliffhangers aan het einde van bijna elk hoofdstuk. Hierdoor wil je steeds toch nog even doorlezen. | 1pos
|
Ik vond dit het beste deel in de Sara Linton reeks tot nu toe! Op naar de volgende! | 1pos
|
Dit is het eerste boek in de serie met Thomas Berg als hoofdpersoon. Voor mij is dit het derde boek wat ik lees van Jo Claes en hij is echt één van mijn favoriete schrijvers en zeker de ontdekking van het jaar.
De schrijfstijl is vlot en levendig. De personages zijn goed uitgewerkt en zie je zo voor je, net als de stad Leuven. Ik ben er nog nooit geweest, maar ik weet zeker dat ik dingen ga herkennen als ik er kom.
Het is zeker, alles van Jo Claes met Thomas Berg in de hoofdrol moet ik lezen!
Mijn complimenten! | 1pos
|
Prachtig verhaal over het gevangenisleven, vriendschap/familie en het hebben van een thuis. Meer nog is het een verhaal over mensen, hoe zij kunnen veranderen, ook al zitten ze "binnen de poort".
De 11-jarige Perry is opgegroeid in de Blue Rivergevangenis in Surprise, Nebraska. Zijn moeder zit daar een straf van 15 jaar uit. Hij wordt plots door een ijverige OvJ in diens huis gehaald "want een gevangenis is geen huis voor een kind". Perry gaat naar de brugklas (in de VS zijn ze jaar eerder dan NL) waar hij een goede vriendin Zoey heeft. Voor een schoolproject moeten ze over hun afkomst vertellen en Perry besluit de gevangenisbewoners voor het eerst naar hun Blue Riververhalen te vragen (vanwege hun privacy was hij daar nooit op uit). Zo leert hij ook zijn moeders verhaal kennen.
Blijkbaar speelt Perry's vader voor hem geen rol, er worden nauwelijks vragen over hem gesteld. Als lezer wilde ik dat plaatje compleet hebben maar voor de hoofdpersoon klopte het.
Ik vond niet dat er vanuit een Nederlander bezien erg veel verschil was tussen NL-Amerikaans systeem. Geen horrortoestanden in de gevangenis, want beperkt beveiligde gemengde instelling. Ook wordt er geen nadruk gelegd op school, waardoor het voor een Nederlands kind goed leesbaar is.
Wat me zeer verraste was dat dit boek in de bieb een B-exemplaar is. Ik vond het een stevige C, geschikt vanaf brugklas en hoger. | 1pos
|
Een echte thriller, maar anders dan we gewend zijn.
Twee verhaallijnen:
De ene verteld het verhaal van Malorie en haar twee kinderen: jongen en meisje.
Ze ondernemen een angstaanjagende riviertocht per kano om zichzelf in veiligheid te brengen.
De tweede verteld over het huis met zijn bewoners afgesloten van de buitenwereld uit angst voor het onbekende.
Vooral het overleven, moed en vetrouwen in elkaar gaat als een rode draad door het verhaal.
De spanning is tastbaar en blijf dit het gehele verhaal, de personages zijn goed neergezet je voelt hun angst.
Een aanrader. | 1pos
|
De meesten van ons kennen Bettine Vriesekoop als tafeltennisster. Maar dat er ook een auteur in haar schuilt, was voor mij nieuw en ik moet zeggen ze heeft mij verrast als schrijfster.
China, het land dat jarenlang onder het regime van Mao Zedong dictatoriaal werd bestuurd, begint zich steeds meer te ontwikkelen. Ook de vrouwen krijgen meer rechten en gaan studeren en krijgen een boeiende carrière.
Tegen de achtergrond van de éénkindpolitiek, de geëngageerde huwelijken en de emancipatie gaat Bettine, samen met assistente Hu Ye, in gesprek met verschillende vrouwen. Dit levert een boeiend verslag op met een goede verhaallijn.
Het boek leest heel plezierig. De geschiedenis van China wordt uitgebreid beschreven, zodat wij als lezer ook de achtergrond van het leven van de vrouwen gaan begrijpen. Dat China een heel andere cultuur kent, dan dat wij gewend zijn, wordt zeer snel duidelijk. Bettine heeft veel research verricht en gaat gestructureerd te werk wanneer zij ‘haar’ vrouwen interviewt.
Ik vond het een boeiend en indrukwekkend boek. Zeker een aanrader als je meer van China en haar vrouwen wilt weten! | 1pos
|
Wederom een topboek van Linda Jansma, aan alles kun je merken dat ze zich weer zeer heeft verdiept in verschillende dingen, vooral de straattaal van jeugdbendes. Het is zo een verhaal waarbij je denkt dat het iedereen kan overkomen dus ook jou! Iets wat je vandaag in de krant zou kunnen lezen.
De kaft vind ik niet bijzonder maar past wel igoed in de reeks.
Het boek begint heftig, vlakt dan wat af qua spanning, waarna wordt toegebouwd naar een grote spannende climax. Je kunt je als ouder goed voorstellen wat er allemaal door Nick en Gwen heengaat. Ik ergerde me aan de laffe dominee en het duurde eigenlijk tot het eind voordat ik de rol van Ozzie begreep. Een boek wat zich heel moeilijk laat wegleggen. Petje af voor Linda, ik ben heel benieuwd waar haar volgende boek over zal gaan :-) | 1pos
|
In het tweede boek in de 'Kadaria' reeks is de spanning te snijden! Ben moet een hele reis ondernemen om de botten van een magiër te vinden. Deze botten zijn nodig om een eeuwenoude vloek op te heffen, waar veel mensen in diverse dorpen onder gebukt gaan.
Gelukkig kan hij rekenen op de hulp van zijn vrienden en vriendinnen, waar in het eerste boek kennis mee gemaakt werd. In dit tweede deel wordt de vriendengroep iets groter en ontplooit Ben zich tot een ware magiër. Hij heeft het niet altijd makkelijk en dat vormt soms gevaren voor de vriendengroep, maar op één of andere manier slagen ze er toch mooi in om die band te blijven behouden.
Het respect en aanzien dat 'de buitenstaanders', zoals ze genoemd worden, overal krijgt maakt het soms iets makkelijker om aan zijn zware taken te voldoen, maar dit weerhoudt er niet van dat kwade bedoelingen ook hun beurt krijgen.
Dit boek is een mooie mengeling van vriendschap, liefde, emoties en avontuur. De auteur weet deze goed af te wisselen, zodat elk hoofdstuk tot zijn recht komt en de lezer nieuwsgierig blijft.Waar je in het ene hoofdstuk rust voorgeschoteld krijgt, kan het in het volgende hoofdstuk plots zeer snel veranderen, waardoor je wil blijven doorlezen.
Lukt het Ben en zijn vrienden om de bendogde beenderen te vinden en zo de vloek op te heffen? Blijven de vriendschapsbanden sterk? Deze vragen worden beantwoord in dit tweede deel, waarin je ook kan genieten van mooie gedichten en haiku, een specialiteit van de auteur.
Met een mooie, opvallende cover en een goed verhaal is dit een waardig tweede deel en maakt de auteur je tegen het einde zeer nieuwsgierig naar het derde deel van deze reeks!
Een aanrader voor elke liefhebber van magie met dat beetje extra. Geen fan van magie? Dan kunnen deze boeken je misschien overhalen! | 1pos
|
In het najaar van 2013 verscheen de debuutroman 'Woesten' van Kris van Steenberge. Het is een typische dorpshistorie rond Elisabeth, dochter van de smid. Het meisje maakt via de vreemdeling Funke, die in het grootste huis van het dorp is komen wonen, kennis met literatuur. De man onderwijst haar via korte aanwijzingen in proza en poëzie. Dat is het begin van een bredere blik: er is meer buiten het dorp. Ze is dan zestien jaar en de eerste verliefdheid steekt de kop op, een onmogelijke liefde. Als zij via een dinertje later aan een verlegen stadse jongen wordt voorgesteld en hij niet veel later om haar hand vraagt, ziet ze de kans schoon het dorp te ontsnappen.
Helaas zal haar man, Guillaume Duponselle, haar echter nooit weghalen uit het dorp. Ten gevolge van waanbeelden is hij niet in staat zijn artsenstudie te voltooien en hij trekt naar Woesten, een dorp in de Vlaamse Westhoek. Binnen enkele jaren bevalt Elisabeth. Guillaume is dolgelukkig met zijn zoon, maar er blijkt nog iets aan te komen. Met een tang wrikt hij de tweede jongen uit Elisabeth. Diens gezicht is ernstig verminkt (misschien wel ten gevolge van dat gehannes van Guillaume, dat laat Van Steenberge in het midden). De knappe jongen wordt Valentijn genoemd, ‘de mismaakte’ zal als Nameloos door het leven gaan.
Nameloos kan niet praten. Zijn gezicht blijft verborgen achter een donkere voile. Alleen Elisabeth en Valentijn begrijpen zijn gegrom en gemompel. Omdat hij zoveel afschuw oproept, gaat hij niet naar school. Leren doet hij echter door de boeken van zijn broer te bestuderen. Hij helpt Valentijn, die niet de slimste is, en maakt diens huiswerk. De twee zijn zeer gehecht aan elkaar. Als Valentijn ten slotte naar kostschool in Engeland gaat, valt dat beide jongens zwaar. Het leven in huize Duponselle bevindt zich dan al jaren in een neergaande spiraal. De huisarts is vervallen in alcoholisme. Van enige affectie tussen hem en Elisabeth is al lang geen sprake meer. Zij troost zich met bezoekjes van de heer Funke die haar wekelijks gedichten voorleest.
Juist voor aanvang van WO-I wordt er een misdrijf gepleegd die het hele dorp doet gruwen. Valentijn keert terug naar België om als soldaat aan het front te gaan dienen. Guillaume belandt in het cachot, aangezien de veldwachter hem naast het lichaam van de vermoorde heeft aangetroffen. Via de juiste connecties komt hij echter na enkele weken vrij. Hij vlucht letterlijk naar het front, waar hij gewonde soldaten behandelt. Als hij uiteindelijk een getroffen soldaat probeert te redden, komt hem dat duur te staan.
Na afloop van de Grote Oorlog vinden Valentijn en Nameloos elkaar. Beiden hebben de gruwelijkheden overleefd. Er wacht hen een grote verrassing, maar dat niet alleen: er wordt nog een moord gepleegd. Nameloos beseft als enige wie de dader is. Eindelijk is alleen hij nog over, één persoon die zijn (eigen) grote geheim kent.
Niet voor niets is deze roman inmiddels achttien keer herdrukt. Het is een prachtige roman waarin Van Steenberge speelt met perspectief, plaats en tijd. Mocht u naar België op vakantie gaan, dan is dit boek een must (en ook als u naar elders gaat)! | 1pos
|
Dit is één van mijn favoriete boeken.
Als Harry in de Dreuzelwereld tovert staat hem een moeilijke tijd te wachten op Zweinstein. Wanneer Voldemort ook nog zijn gedachtes binnen dringt en hij les krijgt van zijn vijand, zet hij samen met zijn vrienden een club op. Om iedereen een kans te geven dat ze zelfverdediging leren.
Het mag misschien wel de dikste boek zijn van de hele serie, maar dit weerhoud niks. J.K weet opnieuw de spanning er goed in te houden, zodat je maar niet wilt stoppen met lezen. | 1pos
|
MENING
Ooo wat een heerlijk verrassend en spannend boek was dit. Ik heb het boek gelezen zonder de beschrijving te lezen. Soms vindt ik het fijn om mijn eigen niets wetend in een boek te storten.
Het verhaal gaat over een meisje genaamd Milly. Zij is tijdelijk ondergebracht in een opvanggezin waar ze voorbereid word om tegen haar moeder te getuigen. Het opvanggezin heeft een dochter die niet zo blij is met haar komst en zal alles doen om het Milly zo moeilijk mogelijk te maken. Milly weet niet echt hoe ze er mee om moet gaan en besluit het te negeren , want haar eigen gedachten zijn al moeilijk genoeg. Wat is goed en wat is slecht. Is Milly zo als haar moeder en wat verbergt ze? Zal het Milly lukken om te getuigen tegen haar moeder?
Een goed spannend verhaal bijzonder verhaal met een vlotte en duidelijke schrijfwijze. Milly en haar gedachten zijn echt goed beschreven waardoor ik mijn eigen erg goed in haar kon plaatsen. Dat de schrijfster ervaring heeft met kinderen en tieners met ernstige psychische problemen, is goed uit haar verhaal te merken. Het is een goed spannend en emotioneel boek en ik had moeite om te stoppen met het boek.
Het boek zelf heeft 352 bladzijden wat een mooi aantal is voor dit verhaal. De cover zelf geeft de twijfel gedachte mooi weer.
Dit boek is een echte aanrader voor de thriller lezers onder ons, maar zou het iedereen eigenlijk aanraden om dit boek te lezen.
Een echt mooi en goed debuut van Ali Land en ik kijk uit naar meer schrijfwerk van deze schrijfster.
STERREN
Ik geeft dit boek 4,5 sterren
BOOKLOVERSAPHIRA | 1pos
|
Peperkoekenhuis, de debuutthriller van de Zweedse schrijfster Carin Gerhardsen, werd destijds op onze Nederlandstalige markt niet bijzonder goed ontvangen. Haar volgende boek, En dan was jij het kind, kon evenwel al op heel wat meer bijval rekenen. Nu is Slaap maar zacht verschenen, haar derde thriller met hoofdinspecteur Conny Sjöberg in de hoofdrol. De vraag is nu: kan Gerhardsen de positieve trend bevestigen?
Hoofdinspecteur Conny Sjöberg treft het niet. De nieuwe zaak die hij moet onderzoeken biedt geen enkel aanknopingspunt, zijn collega Einar Erikson blijft zonder bericht weg van het werk en hij worstelt met zijn geweten omdat hij zijn vrouw bedriegt met iemand van wie hij om onverklaarbare redenen maar niet weg kan blijven. Die nieuwe zaak vreet aan hem. Een vrouw en haar twee jonge kinderen zijn op brute wijze vermoord in hun appartement. Een appartement dat veel te duur is voor de schoonmaakster van Filippijnse afkomst, maar waar ze toch al geruime tijd woonde. Sjöberg vermoedt dat daarin een aanwijzing te vinden is, maar hoe hard hij en zijn team ook proberen om meer te weten te komen over de vrouw, het levert weinig op. Ze achterhalen wie de vader van de kinderen is, maar hij lijkt geen motief voor de moord te hebben. Het team zal dieper moeten graven.
Daarbij kunnen ze de hulp van hun stugge, stille collega Einar Erikson goed gebruiken. Maar die lijkt een paar vrije dagen te hebben genomen. Het is vreemd dat hij dat aan niemand gemeld heeft, maar in eerste instantie maakt Sjöberg zich niet al te veel zorgen. Einar is nu eenmaal een een teruggetrokken, stugge man die weinig onthult over zijn privéleven en het liefst op zijn werk lijkt te zijn. Na een paar dagen gaat Sjöberg toch op onderzoek uit, maar Einar lijkt van de aardbodem weggevaagd. Langzaam maar zeker wordt het Sjöberg duidelijk dat hij dieper in het verleden van Einar zal moeten graven om uit te vinden waar de man uithangt.
Terwijl hij daarmee, en met de zaak, bezig is, wordt Sjöberg echter ook geconfronteerd met zijn eigen verleden. Hij ontdekt de eigendomspapieren van een stuk grond, dat blijkbaar van zijn familie is. Maar waarom weet hij daar dan niets van? Als het onderzoek naar de moord hem in de buurt van die grond brengt, kan hij het niet laten om uit te zoeken wat er nou precies in zijn familie gebeurd is. Het verleden blijkt een paar onaangename verrassingen voor Sjöberg in petto te hebben.
In alle drie de zaken die Conny Sjöberg bezig houden, speelt het verleden een grote rol. Als lezer krijg je tussendoor wat snippers aangereikt van wat zich in het verleden heeft afgespeeld. De vreselijke gebeurtenissen van jaren en jaren terug, blijken grote invloed te hebben op het heden. Terwijl het verhaal zich ontspint, voel je het onherroepelijke neerdalen op de hoofdpersonen, en hoewel je ze het liefst zou waarschuwen, zou toeschreeuwen andere beslissingen te maken, weet je dat de loop der dingen onvermijdelijk is. Dat, gecombineerd met de soms wat zwaarmoedige stemming van Sjöberg, maakt dat je dit boek met een diepe zucht dichtslaat. Omdat het goed geschreven is, omdat je de hoofdpersonen gaat waarderen en omdat het soms onvoorstelbaar is wat voor sporen het verleden kan achterlaten. | 1pos
|
In het boek volgen we het verloop van een gijzeling. Een bus, met leerlingen en leraressen, van een dovenschool stopt om hulp te bieden bij een ongeval, maar zij worden gegijzeld door drie gevaarlijke, net uit een gevangenis ontsnapte, moordenaars. De bus wordt naar een leegstaand, vervallen slachthuis gereden waar de gijzelnemers zich, met hun slachtoffers, verschansen.
Dan begint het moeizame onderhandelen tussen politie en de misdadigers. En zoals we Deaver ondertussen kennen, volgen een aantal onverwachte wendingen, die er voor zorgen dat de spanning blijft, en de aandacht van de lezer niet verslapt.
Het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van twee personages: Arthur Potter, de FBI-onderhandelaar enerzijds, een man met veel ervaring in zijn werk die als een onaantastbare veldheer de onderhandelingen stuurt en zijn troepen dirigeert.
En Melanie Charrol, een van de dove leraressen anderzijds, een vrouw die tijdens de gijzeling een indrukwekkende metamorfose doormaakt.
Bij momenten vond ik dat de onderhandelingen wat te gladjes verliepen volgens het verwachtingspatroon van Arthur, maar over het algemeen is de beschrijving van deze onderhandelingen, de psychologie erachter en het gedrag van de onderhandelaar zeer realistisch weergegeven. De rivaliteit tussen de verschillende politiediensten en de onverwachte inmenging van de politiek en sommige individuen, zorgen voor de nodige spanning en maken dat het boek een plezier om lezen is.
En laat ik de fantastische beginscene niet uit het oog verliezen. Dit was één van de beste, misschien wel het beste boekbegin dat ik tot nu toe mocht lezen. Wat een prachtig staaltje van sfeerschepping.
Eigenlijk heeft Jeffery Deaver hier een klein meesterwerkje afgeleverd, want hoe hij er in slaagt om van een zeer statisch gegeven, die een gijzeling is, toch een spannend en gevarieerd boek te maken is ronduit schitterend. | 1pos
|
Ik las dit boek omdat het onderdeel was van de 7Days Reading Challenge van Hebban.nl. Zelf zou ik het boek niet snel meegenomen hebben. De cover doet nogal kinderlijk aan en ik vond het boek ook op de kinderafdeling in de bib.
Ondanks de negatieve indrukken in het begin heeft het boek mij toch weten te verrassen. Het verhaal gaat over liefde, vriendschap, pesten en alles wat hiermee gepaard gaat. Sarah heeft op een realistische en duidelijke manier de gevolgen die pestgedrag kan hebben weergegeven. Op dit vlak merkte ik toch ook wel dat het eerder bedoelt was als kinderboek. Het is op een heel kinderlijke manier geschreven. Ze weet de boodschap op een goede manier over te brengen. Ik denk dat de jeugd hier zeker over zal nadenken na het lezen van dit boek.
Het verhaal had een wisselend perspectief. Zoals je misschien al weet hou ik hier heel hard van. In dit verhaal gaf het ook een grote meerwaarde. Hierdoor wist je wat er met Oscar gebeurd was en zag je ook een kant van het verhaal waardoor je begreep waarom hij verdwenen was. De gevolgen van het pestgedrag worden duidelijk en hier merk je ook welke gevolgen manipulatie kan hebben op mensen.
Het boek was me persoonlijk iets te kinderlijk, maar de boodschap vind ik wel heel mooi. Hierdoor geef ik het boek 4 sterren. Het boek is zeker een aanrader voor iedereen, maar vooral voor jongeren/ kinderen zou ik dit boek aanraden. | 1pos
|
Het land met de gouden kust is het eerste boek van een trilogie. Het verhaal speelt zich af in Ierland, Australië en Nieuw Zeeland. Inmiddels is deel twee, 'De schaduw van de Kauri-boom', ook verkrijgbaar.
Kathleen woont in een klein dorp op het Ierse platteland. Er heerste veel armoede en hongersnood. De ouders van Kathleen zijn op zoek naar een geschikte huwelijkskandidaat maar intussen heeft Kathleen haar grote liefde al gevonden. Samen zijn ze plannen aan het maken om naar Amerika te vertrekken en daar een leven op te bouwen. Om de overtocht te maken hebben Kathleen en Michael geld nodig. Michael probeert op een oneerlijke manier aan veel geld te komen waardoor hij wordt opgepakt en naar Australië wordt gestuurd. Ondertussen is Kathleen zwanger van Michael. In het dorp wordt dit als een schande gezien en daarom wordt Kathleen uitgehuwelijkt aan Ian Coltrane. Hij belooft het kind van Kathleen als zijn eigen te laten opgroeien. Al snel maakt ook Ian plannen om Ierland te verlaten en naar Nieuw Zeeland te gaan. Volgens Kathleen is de kans in Nieuw Zeeland groter om haar grote liefde ooit weer te zien.
Michael ontmoet Lizzie tijdens zijn overtocht naar Australië. Lizzie heeft een zwak voor Michael en wil hem graag helpen. Michael gaat in op de avances van Lizzie maar blijft Kathleen in zijn hoofd houden. Toch gaat hij het avontuur aan met Lizzie in Australië en Nieuw Zeeland.
In het verhaal zitten meerder verhaallijnen die onderling allemaal verbanden met elkaar hebben. De lezer weet meer van de situatie dan de personages. Hierdoor wordt de spanning in het verhaal opgebouwd. De personage zijn realistisch doordat ze uitvoerig worden beschreven in hun dagelijks leven. Daarnaast komen de landschappen in het verhaal tot leven door de gedetailleerd omschrijving.
Het verhaal speelt is af rond 1850 en is prachtig geschreven. De personages krijgen te maken met veel hoogte en diepte punten in hun nieuwe land. De gebeurtenissen zijn zo goed beschreven dat de emoties voor de lezer voelbaar zijn. Je leeft mee en wil soms als wegwijzer dienen voor de personage want ze zijn zo dichtbij elkaar. Daarnaast is de pech en het drama van Lizzie hartverscheurend.
Naast de Engelse cultivering van Australië en Nieuw Zeeland wordt ook de cultuur van de Maori's zo goed mogelijk beschreven. Sarah Lark geeft aan dat er veel verschillen zijn/waren tussen de Maori stammen maar dat ze alleen over informatie beschikte die de Maori's generaliseerden. Toch heeft ze heel subtiel verschillen aangebracht in de stammen. Prachtig om te lezen en heel informatief.
Een kennismaking met de boeken van Sarah Lark hebben gezorgd voor een nieuwe favoriete schrijfster. Ook wordt het landschap zo mooi beschreven dat een reis naar Nieuw Zeeland op mijn bucketlist is gezet. | 1pos
|
Het gaat om het eufemistisch uit te drukken best lekker met de jonge Nederlandse literatuur de laatste tijd. Eén van de nieuwe stralende sterren aan het literaire firmament is Kira Wuck (1978), die in 2012 met haar dichtbundel Finse Meisjes al veel lof oogstte. Vier jaar later is er Noodlanding, een verhalenbundel die is verschenen bij uitgeverij Podium. Deze uitgeverij heeft al vaker bewezen een feilloos gevoel te hebben voor het neusje van de zalm op het gebied van het korte verhaal en heeft ondertussen een indrukwekkende catalogus opgebouwd met schrijvers als Karen Köhler, Etgar Keret en Ronald Giphart. Kira Wuck blijkt met Noodlanding niet te misstaan in dit gezelschap.
Noodlanding is om meteen maar met de deur in huis te vallen een heerlijk weglezende verhalenbundel met zeer toegankelijke verhalen waarin humor, tragiek en eenzaamheid moeiteloos hand in hand samengaan. Zo zitten er twee verhalen in de bundel over vertwijfelde en op leeftijd zijnde mannen die een vrouw uit het buitenland hebben gehaald en eigenlijk nog steeds ongelukkig zijn. In het verhaal 'Opgehokt' wordt de hoofdrol vertolkt door een kippenboer die zomaar als kansloze kandidaat in één van de eerste afleveringen uit Boer zoekt vrouw zou kunnen figureren en die beter overweg kan met zijn kippen dan met zijn Poolse postorderbruid. Het leidt tot allerlei uitermate pijnlijke situaties totdat de kippenboer besluit dat het zo niet langer kan. Hij wil van haar af. Als hij het bemiddelingsbureau opbelt, krijgt hij echter een reactie die mooi bij deze verhalenbundel past: "Als ik u was zou ik er nog eens goed over nadenken. Dit is misschien wel uw laatste kans."
Zo gaat het eigenlijk de hele bundel door. Niemand begrijpt elkaar en niemand ziet elkaar. Dat laatste gebeurt niet alleen metaforisch, maar soms ook heel letterlijk. Een mooi voorbeeld daarvan is te vinden in het verhaal 'Delicatesse', wanneer een man zijn vrouw met haar overspel confronteert:
" 'Jij kijkt al jaren niet meer naar mijn billen', zei zijn vrouw, 'ik heb recht op iemand die naar mijn billen kijkt.' Simon probeerde zich in te denken hoe de slager dat dan deed. Misschien nam hij haar na sluitingstijd wel mee naar de koeling en trok hij tussen de ingevroren koeien haar broek omlaag om naar haar billen te kijken. Hij had er zelf inderdaad lang niet meer naar gekeken, moest hij eerlijk toegeven."
Noodlanding zit vol met dit soort tragikomische elementen. In eerste instantie is er vaak de glimlach om de veelal kolderieke situaties, maar er zit telkens een pijnlijke laag vlak onder het oppervlak. De afdronk van elk verhaal is dan ook net wat anders dan de smaaksensatie tijdens het lezen.
In een zowel nuchtere als tamelijk morbide stijl toont Kira Wuck ons in Noodlanding einzelgängers die hopeloos op drift zijn en constant naarstig op zoek zijn naar ankers. Het wordt soms op schrijnend mooie manier door Wuck onder woorden gebracht: "Het wegrestaurant wordt verlicht door tl-buizen. In een vettige vitrine staan snacks en een pan met erwtensoep. De puistige jongen achter de kassa kijkt voortdurend op zijn telefoon, alsof hij ergens anders had moeten zijn. Overal maar niet hier. Ik bestel een dubbele cheeseburger en wordt glazig aangekeken, op de manier waarop ik meestal wordt aangekeken. Alsof ik nooit op de plek ben waar ik denk dat ik me bevind, maar altijd veertig centimeter daarnaast."
Het resultaat is een bonte mix van verhalen met kleurrijke personages in ongemakkelijke situaties. Noodlanding maakt indruk en is prachtige reclame voor het korte verhaal. | 1pos
|
Dansen in de hemel, wie zou dat niet willen, dacht ik toen ik de roman -met de gelijknamige titel - van Michael Pilarczyk in handen kreeg. Het helblauwe boekkaft met een dansend klein meisje sprak me niet onmiddellijk aan. Maar eens de achterflap gelezen wilde ik de roman heel graag lezen. Blijkbaar was de schrijver een bekende Nederlander maar voor mij als Belgische was hij een grote onbekende. Maar iets in mans blik vertelde me dat ik niet ontgoocheld zou worden in zijn romandebuut. Vooruit, eerst maar eens lezen en dan oordelen!
Nu, het moet gezegd, het is een roman die leest als een soap. Geen onderwerp dat niet aan de orde van de dag is. Naast overspel, macht, geld, roem, beurscrash, dure auto’s, lucratieve zakendeals, komen er in deze roman ook thema’s als geluk, onvoorwaardelijke liefde, ziekte en dood aan bod.
Al lezend stel je vast dat over deze roman heel goed is nagedacht. Alleen al de opbouw van de roman getuigt hiervan. De roman is opgedeeld in twee delen, telt 22 hoofdstukken met elk een eigen titel en opgave van de tijdsperiode. Als lezer leer je het hoofdpersonage kennen tussen de jaren 1970 en 2007. Na het dichtslaan van deze roman valt alles op zijn plaats en besef je dat het boekomslag zo en niet anders moest zijn.
Maar wat je als lezer nog veel eerder opvalt, dan het kundig opgebouwd zijn van dit boek, is het talent van de schrijver. Michael Pilarczyk heeft een vlotte pen. Hij bezit ook de levenservaring en levenswijsheid waardoor hij de juiste woorden weet te kiezen. Hierdoor slaagt hij er niet enkel in om personages van vlees en bloed neer te zetten, maar ook om hun mooie en minder mooie kanten haarscherp naar voren te brengen. Je voelt je als lezer helemaal betrokken met de personages en het verhaal. De schrijver weet zijn lezers ook een spiegel voor te houden. Hij oordeelt noch veroordeelt, maar al lezend ga je automatisch nadenken over je eigen leven, waar je mee bezig bent, de keuzes die je maakt, je verwachtingen, hoe je met anderen omgaat,… Knap heel knap gedaan.
Op het einde van het boek staat er: -op een verder blanco bladzijde-
“Deze roman is fictie. Elke gelijkenis met de werkelijkheid berust op toeval. Enkele fragmenten zijn deels gebaseerd op waargebeurde situaties, maar zijn geen beschrijving van de werkelijkheid. Alle personages zijn bedacht door de schrijver.”
Deze woorden geven andermaal uitdrukking aan de persoonlijkheid van de schrijver. Ik geloof deze woorden. Maar ik geloof ook dat de heer Michael Pilarczyk zichzelf is tegengekomen in het leven. Het resultaat hiervan kent zijn weerslag in deze roman.
Wat mij betreft is deze roman rijp voor verfilming nadat het “de zomerhit” van 2014 is geworden. Een absolute aanrader! | 1pos
|
Een thriller maar dan met de spanning van spionage. Geen grote actie, hoofdrolspelers die op hun gevoel en ervaring moeten vertrouwen en dat neergezet in een Edinburgh volop geraakt door de financiële crisis van de laatste jaren. Zeer aangenaam lezen, al moet je wel alert zijn om het allemaal te kunnen blijven volgen. | 1pos
|
Dit verhaal strekt zich uit over vijf jaren, waarin hoofdpersonen Fallon en Ben elkaar ieder jaar treffen op, jawel, 9 november. De eerste ontmoeting is op het vliegveld, waar ze de hele dag met elkaar doorbrengen. Ieder jaar ontmoeten ze elkaar ook weer op diezelfde plek.
Een heerlijke feelgood roman, ideaal om in de vakantie te lezen.
5 Jaar lang een afspraak met een jongen op 1 datum nl. 9 november. En ieder jaar op 9 november wordt de puzzel complexer. Alle emoties komen voorbij, ruzie en liefde strijden om voorrang en uiteindelijk een plottwist die niemand aan zag komen.
Heerlijk geschreven met een duidelijke indeling en goed uitgewerkte hoofdpersonen. Makkelijk te lezen , maar wel een boek dat je raakt en je laat meeleven met de hoofdpersonen en hun problemen | 1pos
|
De kat in de wilde stad is een dun boekje van ca 110 pagina’s met verhalen en foto’s van Amsterdam. Amsterdam is een hele leuke en bijzondere stad en de kat genaamd Abatutu neemt je mee naar gedeeltes waar wij mensen bijna nooit komen, hij komt van alles tegen en geeft er zijn ongezouten mening over. Zelfs een alligator staat met foto en al in het boek. Elke dag wurmt Abatutu zich door het kattenluik om op avontuur te gaan, in een verborgen loods met tropische dieren in kooien gestopt en bij welke dieren staat de paparazzi op de stoep als ze een kleintje krijgen? Of wat gebeurt er na een marktdag?
Dit boek is zo leuk om door te bladeren, de foto’s zijn mooi geschoten en de verhalen erbij zijn heel luchtig geschreven.
Het is een nieuwe gids voor Amsterdam. In ieder geval een nieuwe manier om een mooie stad te leren kennen. En om in je eigen stad ook eens om je heen te kijken (in plaats van op je mobiel)
Er is een film van gemaakt en die is in verschillende bioscopen te zien | 1pos
|
Boek in Nederlands uitgegeven in 1983. De inhoud is zeker ook toe te passen op de huidige tijd. Pisar beschrijft op indringende, heldere manier zijn aangrijpende leven. Hij is één van de jongste overlevenden van de concentratiekampen Maidanek, Auschwitz en Dachau. Hij schrijft over de verschrikkingen tijdens WOII, maar koppelt tegelijkertijd zijn ervaringen aan situaties die hij meemaakte o.a. als adviseur voor Kennedy. Pisar gelooft in het samen oplossen van (wereld)problemen waarbij over politieke en ideologische grenzen heen moet worden gekeken. In één boek meerdere lagen verteld. Zijn eigen proces van overleven samen met Nico en Ben (ze vormden een hecht trio in de kampen, waardoor ze hebben kunnen overleven). Zijn verhaal als bekend internationaal advocaat, bevriend met wereldleiders en hartstochtelijk op zoek naar vreedzame wegen om Oost en West meer tot elkaar te laten komen. En tot slot de psychologie van de mens en van de verschillende samenlevingen; hoe deze het denken en handelen beïnvloeden en met welke (gevaarlijke) gevolgen. In gehele verhaal komt het spanningsveld tussen ratio en gevoel naar voren. Maar bovenal zoals Pisar zelf schrijft: "Zolang hoop als bloed in ons blijft kloppen is er redding mogelijk." Een TOP boek, wat zeker tot nadenken uitnodigt. | 1pos
|
Goed geschreven, karakters mooi uitgewerkt en een veelzijdigheid aan gebeurtenissen. Eens begonnen erg moeilijk te stoppen. | 1pos
|
Ik vond het boek echt heeeeeeeeel leuk!
Heel fijn ook dat het verhaal drie personages volgt in plaats van één. Zo kan je als lezer met meerdere personages meeleven.
De titel komt op verschillende manieren terug, lijkt mij. Niet alleen moeten de Reutrianen vechten om een bondgenoot te behouden, maar ook de personages zijn op zoek naar persoonlijke bondgenoten.
Je blijft verder lezen en het verhaal blijft spannend! Het einde had me echt te pakken.
Henry is wel echt mijn favo personage! Dat hele gedoe met zijn uniform is echt leuk bedacht! | 1pos
|
Een van de sterkste punten van De jongen in het graf is de enscenering, de sfeer in het boek. De onmacht en ellende destijds, maar zeker ook de gedrevenheid in het heden om achter de waarheid te komen. De jongen in het graf heeft een groot psychologisch tintje, niet alleen door de spelletjes die Leo Meersman met Masson speelt, maar zeker ook het gevecht van Masson zelf en de uiteindelijke ontknoping van de zaak rond de jongen in het graf, wie uiteindelijk toch een naam kreeg. Het is donker in het hoofd van Masson, hij krijgt de eerdere beelden van de slachtoffers van Leo Meersman niet van zijn netvlies. Je voelt met hem mee, zit als het ware in zijn hoofd en hebt de behoefte hem te helpen. Als lezer weet je meer als zijn collega`s.
In het begin was het wel even gissen wie wie was, maar in de volgende bladzijden wordt dit al snel uitgelegd. De grootste moordzaak uit de geschiedenis wordt in het team al van alle kanten belicht door de verschillende leeftijden en ervaringen. Dit geeft je als lezer al snel een redelijk compleet beeld. Ondanks het feit dat Liese niet meer voor de Cel Kunstcriminaliteit werkt, heeft Toni Coppers dankzij Masson toch weer kunst in het boek verwerkt. De jongen in het graf mag dan wel het veertiende deel in de Liese Meerhout serie zijn, het draait zeker niet alleen om haar. De anderen en zeker Masson hebben een bijna evenredige rol. Al blijft Liese wel de drijvende kracht. In een maand tijd het eerste boek in de serie lezen voor de kennismakingsblog en nu het nieuwste boek is apart, maar laat wel zien dat Liese duidelijk is gegroeid als persoon. Nog steeds is ze impulsief en gaat tot het uiterste, maar er is iets meer controle op.
Het boek leest heel prettig, bij vlagen is er op de momenten dat het nodig is een beetje lucht door een goede dosis humor. Actueel is het ook met verwijzingen maar #metoo. De zaak in het heden voelt halverwege een beetje als geknutseld, het draait toch om de Leo Meersman zaak, maar gelukkig pakt Toni Coppers dit goed op en maakt het tot een interessant en evenredig onderdeel van het boek met wederom een verrassende ontknoping. In de laatste 140 bladzijden van het boek neemt de vaart in het onderzoek steeds meer toe en wordt het steeds spannender. De ontknoping van het plot is verrassend, haast verbijsterend. Geraffineerd en zorgvuldig beschrijft Toni Coppers de laatste stappen van de ontknoping. Het speurwerk van vooral Masson is indrukwekkend en heeft zeer veel oog voor het menselijk gevoel. | 1pos
|
Dit is het eerste boek met hoofdinspecteur Gamache van deze schrijfster. Spannende thriller met een onverwachte afloop. | 1pos
|
De titel The Woods van Harlan Coben vertoont een verrassende gelijkenis met het boek In the woods van Tana French. Tja, wat met die wouden? In het boek van Tana French verdwijnen er enkele jonge kinderen. In dat van Coben verdwijnen er enkele tieners. Beide auteurs gaan op hun eigen wijze in op de invloed die zo’n gebeurtenis heeft op de mensen die het overleven… want bij beiden is er een overlevende van het drama. Beide auteurs hebben er voor gekozen om dat een man te laten zijn, en beide auteurs hebben die man in zijn huidige leven een positie binnen de wetgevende macht gegeven. Ook hebben beide mannen (al was Rob Ryan van Tana French wel vrij jong) herinneren aan die gebeurtenis omdat ze toen hun eerste liefde beleefden…
Als Coben niet zo’n goede en al erg bekende auteur was, en Tana French niet zo’n mooi debuut had geschreven, had je bijna kunnen denken dat ze bij elkaar gespiekt hebben. Of ze beiden ergens het idee hebben opgedaan en op hun eigen manier hebben uitgewerkt. Soms is het griezelig om te lezen hoe de gedachten en gevoelens van de hoofdpersonen op elkaar lijken!
Natuurlijk zijn er ook verschillen. Het boek van Coben is sneller en bij tijd en wijle spannender. Het boek van French kent echter meer onderhuidse spanning en meer sfeerbeschrijving. Zou dat toch komen door het cultuurverschil tussen een Amerikaanse en een Ierse auteur?
In elk geval is Paul Copeland, hoofdpersoon van Coben, een man met wie je al snel kunt meeleven. Het is ook niet niks als je als aanklager plotseling geconfronteerd wordt met een dode man die alle gebeurtenissen van twintig jaar geleden weer naar boven brengt. Sterker nog, zelfs het verleden van de ouders en grootouders van Paul blijken een rol te spelen. Een rol die Paul liever niet had gezien. Tegelijkertijd wordt Paul Copeland geplaagd, ernstig gehinderd mag je wel zeggen, doordat hij een paar tieners heeft aangeklaagd voor het verkrachten van een jong zwart meisje. De ouders van die tieners blijken méér invloed op zijn leven uit te kunnen oefenen dan hij wel kan hanteren.
Terwijl Paul uit alle macht probeert deze zaken uit elkaar te houden, en intussen zijn dochter op te voeden, keert er iemand terug in zijn leven met wie hij al snel een sterke band opbouwt. Hou dit vast lezer, want die verbintenis is niet zomaar in het boek geschreven…
Concluderend kan ik zeggen dat Coben qua spanning de winnaar is, als je beide boeken naast elkaar legt. Het is allemaal nét even sneller en sommige plotwendingen zijn erg onverwacht. Tana French heeft echter rond hetzelfde thema een prima boek neergezet, zeker voor een debutant, en ik kan dus ook iedereen aanraden om beide boeken te lezen!
(Door: Jannelies Smit) | 1pos
|
Hertmans omschrijft ‘De bekeerlinge’ in interviews als ‘een oefening in empathie’. Die oefening is meer dan geslaagd: universeler dan ‘Oorlog en Terpentijn’, actueler ook, levert Hertmans een sterke roman af die niemand onberoerd zal laten. De taal is prachtig en stuwt je als lezer helemaal mee met de tocht die de christelijke jonkvrouw Vigdis Adelaïs onderneemt om samen met haar geliefde Joodse jongen rust en stabiliteit te vinden. Hertmans verdient alle lof voor de manier waarop hij - vertrekkend van één teruggevonden document - een geluk najagende vrouw, een tragische liefdesgeschiedenis en een tumultueuze, door onrusten gedomineerde elfde eeuw (re)construeert. Is er er anno 2018 echter veel veranderd? | 1pos
|
Geweldig boek. Dennis Lehane is een zeer goeie auteur. Dit boek is superspannend en als je eenmaal aan dit boek bent begonnen lees je het in een ruk uit. Een absolute aanrader!
Ook de andere boeken van Lehane zijn uitstekend, maar deze spant toch echt de kroon. Dat dit boek inmiddels is verfilmd door Clint Eastwood verbaast me niks. Het boek leest namelijk als een film. | 1pos
|
In ‘Alweer een bestseller’ nemen de primadonna’s van het boekenvak, literair agenten Paul Sebes en Willem Bisseling, de (beginnende) schrijver aan de hand en leiden hem rond op een recht door zee toon in de wereld van het schrijven en hun eigen wereld van het publiceren. Het boek is een geupdate heruitgave van het boek ‘Bestseller’ uit 2008 en geen vervolg hierop.
Soms schiet de toon uit de bocht. Kennelijk ergerde de veelgemaakte fout ‘mond op mond reclame’ de heren dermate, dat ze toch echt even moesten onderstrepen dat dat ‘mond op mond’ never nooit niet oké is, behalve bij het reanimeren. Ik waande mij weer onder het toeziend oog van de heer VdW op de lagere school.
Het boek richt zich voornamelijk op en tot de debuterende schrijver. Hierdoor bevatten de eerste drie hoofdstukken die het schrijven als ambacht behandelen oud nieuws voor een door de wol geverfde schrijver.
Wanneer we bij het stuk aanlanden over publiceren en de rol van een literair agent gaan de heren helemaal loos. Wat mij betreft kwam de vaart er hier goed in, maar het kan er ook aan liggen dat ik het boek hier pas echt interessant vond worden. Vooral het stuk over proposals en de in de bijlages toegevoegde voorbeelden van succesvol aangeboden proposals, was wat mij betreft een eye opener. De bijlages zijn sowieso een bijzonder goede aanvulling en bestrijken bijna een kwart van het boek. Voorbeelden van proposals, goede brieven aan uitgevers en een modelcontract voegen zeer zeker iets toe.
Dat de achterflap aanhaalt dat de tekst gelardeerd is met ‘hilarische gebeurtenissen uit het boekenvak’, is schromelijk overdreven. Het toesturen van een manuscript begeleid door dildo en washand was het meest absurde voorbeeld, maar ook dat bleek onvoldoende om mij over de bank laten rollen van het lachen.
‘Alweer een bestseller’ is een vlot geschreven leerboek in een amusant jasje. Dat maakt van ‘Alweer een bestseller’ een waardevolle toevoeging voor menig schrijfbibliotheek. Het boek zal vooral de beginnende schrijver een goede kickstart geven, maar hem ook met beide beentjes op de grond houden. | 1pos
|
Het verhaal speelt zich voornamelijk af in de mentale wereld van de hoofdpersoon. In de realiteit gebeurt er weinig, desondanks komt voor hem de wereld op z'n kop te staan door een onderbreking in zijn routinematige leven. Deze verstoring heeft een sneeuwbaleffect en door de impact hiervan op de geestelijke gesteldheid van de hoofdpersoon wordt het naar het einde toe erg spannend.
Eén passage vond ik vrij langdradig en had volgens mij korter gekund zonder afbraak te doen aan het verhaal. Toch vond ik het een meeslepend boek met hier en daar al dan niet zo bedoelde humor. | 1pos
|
Met De groene engeltoren Deel II - Het ontzet, komt de trilogie 'Heugenis, Smart en Sterrenzwaard' na vier lijvige delen tot een einde. Omdat Tad Williams jaren na het verschijnen van deze succesreeks aankondigde een vervolg te schrijven, besloot uitgeverij Luitingh Sijthoff het gehele epos opnieuw uit te geven. De nieuwe reeks heet 'De laatste koning van Osten Ard' waarvan het eerste deel, De kroon van het Heksenhout, in oktober zal verschijnen. Ook hier zijn de delen wederom wegens grote omvang opgesplitst in twee boeken. Tussen de oude en de nieuwe reeks verscheen ook nog het tussenboek Het hart van Steen. Voor de epische diehard fan is het dus hoog tijd om de oude reeks af te sluiten en zich te storten op de nieuwe reeks en vooraleerst op het tussenboek. Voor wie zijn geheugen eerst wil opfrissen: hier vindt u de recensies van De drakentroon, De steen des afscheids en De groene engeltoren Deel I - De belegering.
Leerden we Simon in het begin van De drakentroon kennen als “Simon Uilskuiken”, een dromerige, onhandige koksjongen die zijn monotone bestaan wilde ontvluchten, maar vervolgens vreselijk aarzelde om daadwerkelijk op stap te gaan, daarvan is allang geen sprake meer. Hij is ondertussen verheven in de ridderstand en vertoont steeds meer masculiene trekken. Simon is gegroeid, als zal er – zo zegt hij aan het einde zelf – altijd een deel van die koksjongen in hem schuilen.
Niet alleen de personages zijn verder ontwikkeld, het is de gehele wereld van Osten Ard waar we ondertussen ieder detail van kennen en die nu op ingenieuze wijze compleet wordt.
Samen met Miriamele gaat Simon stiekem op pad. Zij wil haar vader Elias met zijn praktijken confronteren en Simon is er aanvankelijk alleen bij om haar te beschermen. Het vreemde is dat noch zij noch de andere personages zich aanvankelijk naar de eindstrijd lijken te bewegen. Zelfs de avonturen die iedereen onafhankelijk van elkaar beleeft staan niet altijd in rechtstreeks verband met de rode draad. Pas aan het einde komen ze allemaal tezamen voor de grote finale en staan de troepen van de broers eindelijk tegenover elkaar. Een bloedstollende strijd waarbij velen sneuvelen. Het epos eindigt weliswaar met een 'eind goed al goed'-slot, toch is het geen afgesloten verhaal. Daarvoor is er te veel chaos in Osten Ard. En gelukkig is er hoop op een betere toekomst. Kortom: een prachtig gegeven voor een vervolg.
Over de ontwikkeling van Miriamele is in de loop der tijd veel discussie geweest. Was dit een van de minpunten uit het plot of was haar personage juist een briljante mix van ideaaltypes van prinsessen die we uit andere legendarische fantasyseries kennen? Dat oordeel mag u zelf vellen. Feit is dat door haar gelaagdheid, haar roerige verleden alsmede haar actieve rol in de strijd, zij een vrouw is van vlees en bloed waardoor zij een blauwdruk werd voor veel vrouwelijke fantasypersonages die vanaf de jaren ‘90 zijn verschenen.
Ook in dit deel zijn alle ingrediënten voor gedegen epische fantasy aanwezig. Het uitgebreide epos dat weer meer dan 800 bladzijden kent en vanuit ontelbare perspectieven is verteld gaat ook deze keer vergezeld van landkaarten en een royale appendix. Epische liederen kunnen natuurlijk niet ontbreken en door de prachtige verfilming van Lord of the Rings weten we hoe mooi deze geklonken moeten hebben. De klassieke strijd tussen goed en kwaad is aanwezig. Kortom: de liefhebber komt ook in dit spannende afsluitende deel weer helemaal aan zijn trekken.
Overtreft het de verwachtingen? Nee, dat niet, daarvoor is het bij tijden te langdradig, droomt Simon net iets te vaak en dwalen ze door te veel tunnels. Toch speelt Williams dit afsluitende deel vakkundig uit en is de complexiteit van het gehele werk memorabel. De verwachtingen voor het tussendeel en de moderne reeks zijn dan ook hooggespannen. Want met het groeien van de sympathieke Simon zagen we zeker ook een groei in het kunnen van Williams.
De omslag is een remake van de oude versie. Niet verrassend en het gezicht van Miriamele is zo computergestuurd en vlak dat we nostalgische gevoelens krijgen naar de getekende versie. De lezer die ook de Amerikaanse versie kent zal verward raken van de omslagen die verwisseld zijn. Dit komt omdat de Engelstalige hardcoverversie maar drie boeken kent. De vertaling van Max Schuchart is wederom onberispelijk en het zal voor de vertaler van Het hart van steen een harde noot zijn om die te evenaren. | 1pos
|
‘Aftellen’ is het tweede deel in de reeks boeken over de Cazalet familie van Elizabeth Jane Howard. Howard staat er om bekend dat put uit haar eigen ervaringen en dat ze haar eigen leven door laat schemeren in haar werk, misschien is daarom het beeldende taalgebruik en de zeer emoties van haar personages wel zo herkenbaar.
Na ‘de Lichte Jaren’ gaat dit deel verder vanaf eind 1939 tot herfst/winter 1941. Deze roerige jaren en de familieperikelen worden chronologisch beschreven vanuit meerdere perspectieven. De Generaal en de Baronie stellen hun Home Palace open voor de hele familie, kinderen en kleinkinderen, als vaste verblijfplaats tijdens de jaren net voor en tijdens de oorlog en de dreigende onveiligheid in Londen. Vooral de kleinkinderen komen in dit deel veel aan bod; de tieners Clary, Polly en Louise komen aan het woord en beschrijven hoe en wat zij ervaren in hun weg naar volwassen worden, ervaringen, de oorlog, familie, alles bij elkaar. Veranderingen binnen Home Palace, doordat de oorlog steeds meer invloed heeft op het leven van de familie. Bijvoorbeeld door de invoer van de bonnenboekjes, aanpassingen van het menu en de maaltijden, de reacties daarop, alles wordt heel subtiel geobserveerd en beschreven. Het schetst daarbij een heel realistisch beeld van de tijd, de problemen, en de ontwikkelingen.
Als nieuwe lezer van de kronieken, begon ik gewapend met de stamboom en een korte samenvatting van het vorige deel aan ‘Aftellen’. En wat een verhaal dat is, gelijk in de eerste scene wordt je als lezer in het diepe gegooid en lees je over het wel en wee van de familie Cazalet. Geschreven als een Britse tv-serie om bij weg te dromen, worden de scenes uitvoerig, kleurrijk in beeldende details beschreven zodat van alles een duidelijk beeld geschetst wordt. Personages worden even kleurrijk beschreven en toegevoegd, een hele lading: de grote familie, personeel, vrienden. Maar omdat dit het tweede deel van de kronieken is krijgen ze geen uitgebreide introductie.
Omdat er werd aangegeven dat het boek opzichzelfstaand te lezen is, wilde ik mezelf hier dan ook aan vast houden. Met het idee, als het niet genoemd wordt is het niet belangrijk voor dit boek. De kleine hints die je krijgt van de gebeurtenissen die wel relevant zijn vanuit het eerste deel worden dan ook gegeven, waar ik mezelf er dan op betrap dat ik er wel meer over wil lezen om de volledige impact te begrijpen (zoals specifieke gebeurtenissen in het leven van Louise), maar dan moet ik mezelf even vertellen dat de informatie die ik op dat moment heb gekregen genoeg is om het verhaal te kunnen volgen. Je mist de informatie niet officieel voor de essentie van de verhaallijn, maar voor mijn eigen beeldvorming heb ik toch af en toe wel het gevoel gehad dat ik wat mis.
De verschillende personages en perspectieven bieden allen hun eigen emoties en interpretaties van de gebeurtenissen. Dit maakt het een boeiende leeservaring, omdat Howard de emotionele aspecten en de kwetsbaarheid van haar personages zeer gedetailleerd uitlegt en op die manier van (bijna!) allemaal sympathieke en volledig begrijpbare karakters maakt. Als lezer ben je natuurlijk bewust van het feit dat deze situatie, de oorlog, nog zeer lang zal aanhouden, waar de personages vaak hoop op verbetering hebben of zelfs bittere ontkenning dat het allemaal wel mee zal vallen.
Elizabeth Jane Howard staat bekend om haar beschrijvende manier van vertellen, waar de proza rondom de verhaallijnen echt een verrijking is. Mijn eerste gedachte was dan ook dat dit geschreven was om zo in een jasje gegoten te worden om als BBC-serie getoond te kunnen worden aan publiek. Na even snel zoeken kwam ik er al snel achter dat “The Cazalets” inderdaad is gemaakt. (Na het lezen van het boek besloot ik hier een stuk van te kijken, maar dit was voor mij een flinke teleurstelling, omdat het naar mijn mening allemaal te snel ging en de hele beschrijvende kracht voor mij verloren ging. Ook de personages leken gewoon helemaal niet op de personages in mijn beeld, behalve toevallig Hugh, want dat is toch echt wel het gezicht van een typisch Britse Hugh ook in mijn hoofd!) Verder dus gewoon wachten op de volgende delen zodat ik mezelf kan gooien in deze wereld zo mooi be- en geschreven dat het veel meer plezier op zal leveren dan een paar uurtjes voor de tv en zodat ik mijn eigen fantasie kan blijven gebruiken om de kleurrijke personages vorm te geven. | 1pos
|
In Wat zou Martin doen? maken we kennen met de tiener Justyce die als een van de weinig donkere jongere op een blanke school zit. Samen met zijn maatje Melo en Sarah- Jane een meisje van school worden ze onderweg aangehouden, waarbij Justyce inziet dat racisme nog steeds aan de orde van de dag is.
Hij besluit in briefvorm naar Martin Luther King te schrijven. Door deze persoonlijke benadering voel je met Justyce mee. Naast de briefvertellingen heeft Nic Stone ook debatten in het boek verwerkt. Hierdoor krijg je als lezer een kijkje in de wereld van de andere uit zijn klas. Een realistisch beeld van hoe eenieder kijkt tegen rassen en klasse verschillen.
In het tweede deel neemt het boek een hele andere wending qua opzet, wat mij raakte. Wat een verschrikkelijke gebeurtenis, helemaal door hoe Nic Stone dit weet te verweven in een geloofwaardig verhaal. Justyce worstelt met alle gebeurtenissen en weet niet goed meer wat nou het beste is voor hem. Als lezer voel je met hem mee en zou je hem met momenten willen helpen.
Wat zou Martin doen? is een boek die een realistisch verhaal vertelt en geschikt kan zijn voor lesmateriaal op middelbare scholen. Het is nergens moeilijk te lezen, maar zet wel een thema in het licht die kan leiden tot overdenking en discussie onder jongeren.
Nic Stone was voor mij nog een onbekende auteur, dus ik was erg benieuwd naar dit verhaal. Ik ben geraakt door de thematiek en hoe deze is verwerkt in dit boek. Racisme is nog steeds aan de orde van de dag. Complimenten hoe Nic Stone dit heeft verwerkt in Wat zou Martin doen?. | 1pos
|
",Dodenweg - Olga Hoekstra Paperback 354 blz Uitgegeven in eigen beheer 2013 Deel I van de Saksenburcht Thriller Serie Een vrouwenhoofd siert de 'donkere' cover. Niet teveel poespas, vrij eenvoudig en tegelijkertijd erg mysterieus. Een boek om uit de schappen te nemen als je het ziet liggen en de achterflap/korte inhoud te lezen. Ik was gelijk verkocht! Als beginnende journaliste wil Fleur graag de primeur van een auto-ongeluk, mede omdat het niet het eerste ongeluk is op die plek, maar ook omdat de gemeente Saksenburcht tot nu toe nog niets gedaan heeft om het daar veiliger te maken. Hierbij krijgt ze heel wat tegenkanting van haar baas bij de Courant. Die vindt dat ze al beginneling de korte berichtjes maar voor haar rekening moet nemen. Achter zijn rug om blijft ze zich verdiepen in ""haar zaak"". Tijdens haar onderzoek kruist haar pad dat van Thomas, een man die ze maar niet uit haar gedachten kan zetten. Als ze in contact komt met de moeder van n van de overleden meisjes die beweerd dat het niet haar dochter is die in de auto zat gaat de bal pas echt aan het rollen. Zijn het dan toch geen ongelukken? Ik zat direct mee in het verhaal en kon me makkelijk verplaatsen in de hoofdpersonages van Thomas en Fleur. Beiden hebben een zeer menselijk karakter. Fleur wilt zich bewijzen tegenover haar vader, een zeer bekend advocaat die zijn dochter liever in zijn kantoor ziet dan als journaliste. Door pers de primeur te willen wringt zij zich in alle bochten en handelt ondoordacht. Thomas draagt een verleden met zich waarvoor hij in behandeling is bij een psychiater, maar door het onderzoek komt alles terug heftig boven. Het verhaal is zeer goed opgebouwd. Er gebeurt heel veel in het boek en alles is erg nauwkeurig beschreven. Beetje bij beetje kom je meer te weten over de hoofdpersonages en over de moordenaar. Elke keer net genoeg om de spanning verder op te bouwen en je af te vragen wat er gaat gebeuren en wie de moordenaar zou kunnen zijn. Ik kon niet vlug genoeg lezen, want ik wilde weten hoe het zou eindigen. Heb het boek dan ook in n dag uitgelezen. De verhaallijnen komen mooi samen naar het einde toe. Het boek eindige zeer verrassend, n zinnetje om je op je honger te laten zitten tot deel 2 uitkomt, want hoe gaat het nu verder? Een debuut dat klinkt als een bel!!! Dit verhaal heeft voor mij alles wat een goede thriller moet zijn en krijgt daarom een DIKKE 5 sterren!! Karin" | 1pos
|
Dit eerste deel van Sarah Maas leest heerlijk weg. Het is spannend en, wat wel apart is, is dat de hoofdpersoon een heel zwaar leven heeft gehad, sluipmoordenares is maar toch nog om mensen blijkt te kunnen geven en ook nog kan lachen. Ik weet niet of dat zo realistisch is maar voor mij werkt het wel. Gelukkig eens een dame die niet alleen maar stoer en gevaarlijk is maar ook nog vrouwelijk is. De mannen vallen als bosjes voor haar en ik krijg er haast een zwijmelgevoel van. Maar wel lekker. De actie is alom aanwezig en er zijn genoeg mysteries die op het juiste tempo onthuld worden. Ik ga voor deel 2 | 1pos
|
Een vrouw wordt wakker en beseft dat ze opgesloten zit in een doodskist, de start van een afschuwelijke tijd met haar ontvoerder…
Een 27-jarige vrouw gaat een avondje stappen in Boston en wordt ontvoerd door een barman, maar hij beseft niet met wie hij te maken heeft. Hij overleeft het niet…
Rechercheur D.D. Warren, door een blessure tijdelijk supervisor van het team waar ze normaalgesproken deel van uitmaakt, wordt op de zaak van de ontvoerde vrouw die haar ontvoerder wist uit te schakelen gezet. Ze blijkt niet zomaar een slachtoffer te zijn, ze is Flora Dane, de vrouw die 472 dagen ontvoerd was en het wist te overleven. Haar ontvoerder overleefde het niet…
D.D. vertrouwt Flora niet helemaal. Is ze slachtoffer of dader? Is ze uit op wraak op ontvoerders en seksmisdadigers? Er is in ieder geval duidelijk een link tussen Flora, de barman en een aantal vermiste meisjes.
Dan wordt Flora weer ontvoerd en moet D.D. alles op alles zetten om haar en hopelijk de andere meisjes te redden uit de handen van een monster.
Pffffff, wat kruipt deze psychologische thriller onder je huid! Je leest niet alleen de huidige gebeurtenissen, maar ook in het cursief het verhaal van Flora’s ontvoering van vijf jaar geleden. Afschuwelijk! Hoe ze steeds meer zichzelf verliest, zich een andere identiteit moet aanmeten van haar ontvoerder en misbruiker en hoe ze steeds meer díe persoon wordt. Dat ze niet anders kan dan mee te gaan in zijn zieke wereld, om te overleven… Echt gruwelijk. Van slachtoffer naar dader? Kun je haar veroordelen? Flora heeft haar ontvoering overleefd, maar kan ze nu ook echt weer leven?
Knap hoe Lisa Gardner het verhaal heeft neer weten te zetten! En ik vond het niet heel storend dat ik geen eerdere boeken met D.D. Warren gelezen heb; het was leuk geweest deze interessante en gedreven hoofdpersoon en haar voorgeschiedenis al beter te kennen, maar het is niet noodzakelijk.
Vind haar is een heel indrukwekkend verhaal, onwijs spannend en meeslepend van begin tot bloedstollend eind. Een echte pageturner, ik kan het niet anders zeggen. | 1pos
|
Wóedend waren sommige recensenten. Dit mócht je niet met de lezer, je publiek, met recensenten doen. Voor diegenen die het verhaal achter deze destijds zo schokkende roman nog niet kennen, zal ik niet verklappen wat voor dreun de queen of suspense hier uitdeelt aan het eind van het boek.
Nog steeds meesterlijk, onontkoombaar goed. | 1pos
|
De personages zijn heel goed uitgewerkt. De schrijver weet op verrassende manier allerlei combinaties te maken tussen oude en nieuwe moorzaken.
Ik vond de schrijfstijl erg prettig, boeiend en zeker de moeite waard om in één keer uit te lezen. Ik heb het niet kunnen wegleggen.
De stem (luisterboek) is prettig om naar te luisteren, maar een beetje monotoom. Af en toe komen in het verhaallijn fragmenten waarin je even in het hoofd kruipt van de dader. Het was beter geweest als die door een man waren in gesproken. Minder verwarrend en bloedstollender. | 1pos
|
Terwijl Mariko zich in Flame in the Mist nog moest bewijzen als dapper en onafhankelijk lid van de Black Chan, wordt in Smoke in the Sun een heel andere rol van haar gevraagd: die van de brave en gedweeë verloofde van Raiden. Ze moet de mensen aan het hof ervan overtuigen dat ze een gevangene was van de Black Chan in plaats van een vrijwillig lid. Haar huwelijk met Raiden komt steeds dichterbij en ze wil voor die tijd haar echte geliefde, Ōkami, bevrijden. Ōkami zit namelijk opgesloten in de kelder van het paleis en wordt gemarteld door Raiden en diens broer Roku. Ōkami is er slecht aan toe en Mariko zal al haar vindingrijkheid moeten inzetten om hem te bevrijden.
Smoke in the Sun is het laatste deel van de Flame in the Mist-duologie van Renée Ahdieh. Flame in the Mist is een vrije hervertelling van het verhaal van Mulan. Het verhaal speelt zich bijvoorbeeld af in Japan in plaats van in China. Ahdieh weet de Japanse cultuur heel mooi te beschrijven en verwerkt regelmatig Japanse woorden in het verhaal. Gelukkig is er achterin het boek een woordenlijst toegevoegd zodat je af en toe kunt spieken wat de termen ook alweer betekenen. Verder houdt Ahdieh het Japanse gebruik aan om achternamen als eerste te noemen.
Ook in dit deel is Mariko de hoofdpersoon. Mariko is slim, dapper en vasthoudend. Ondanks de gevaarlijke omgeving waar ze zich bevindt, is ze nog steeds lekker eigenwijs. Ze sluipt nog steeds rond in jongenskleding en gebruikt haar vindingrijkheid om haar plannen uit te voeren.
‘But ingenuity could be a weapon, in all its forms. Her mind could be a sword. Her voice could be an axe. Her fury could ignite fire.’
Naast het perspectief van Mariko en dat van haar tweelingbroer Kenshin, worden in dit deel nog een aantal nieuwe vertelperspectieven toegevoegd. Je leest bijvoorbeeld over Kanako, Raidens moeder, die met haar krachtige magie haar eigen plannen trekt. En over Tsuneoki, die als leider van de Black Chan hun volgende stap probeert te bepalen. Deze nieuwe perspectieven zijn een leuke toevoeging en de personages krijgen meer diepgang. Zo kom je er bijvoorbeeld achter hoe Tsuneoki en Ōkami jaren geleden hun gaven hebben gekregen, en wat voor prijs ze daarvoor hebben moeten betalen. Magie heeft een grote rol in dit boek.
‘It was a night for magic. A night swirling with mystery, an unknowable energy pulsing in its depths.’
De verschillende perspectieven wisselen elkaar snel af. Vooral aan het begin van het boek zijn de hoofdstukken kort en naarmate de ontknoping dichterbij komt, worden de hoofdstukken langer. Ondanks dat de verschillende verhaallijnen uiteindelijk netjes bij elkaar komen, worden niet alle verhaallijnen even netjes afgerond en blijven er wat losse eindjes over.
Een van de belangrijke thema’s in dit boek is familie, en de verschillende relaties die mensen met hun familie hebben. In alle gevallen komen de familiebanden onder druk te staan. De halfbroers Raiden en Roku blijven trouw aan elkaar, ondanks dat hun moeders vijanden zijn. Yumi wil haar broer Tsuneoki helpen, maar Tsuneoki wil dat ze veilig in het theehuis blijft. Mariko en Kenshin willen eerlijk zijn tegenover elkaar maar ze weten niet zeker of ze elkaar nog kunnen vertrouwen. Allebei hebben ze een belangrijke gebeurtenis voor de ander verzwegen.
Met Smoke in the Sun heeft Renée Ahdieh een boek geschreven met een mooie balans tussen actie, magie en romantiek. De verhaalwereld is rijk en de personages krijgen veel diepgang. Een mustread voor iedereen die deel één heeft gelezen. En wie dat nog niet heeft gedaan: pak snel deel één! | 1pos
|
De zakenman Richard Verkallen wordt dood naast zijn auto gevonden. Hij is met een messteek om het leven gebracht. Verkallen is getrouwd met de zwarte Somalische Asli en zij hebben een zoon Keja, die doof en autistisch is en daarom speciale zorg en begeleiding nodig heeft.
Inspecteur Paul Vegter begint samen met zijn collega Sjoerd Talsma aan het onderzoek. Al snel ontdekken zij dat Richard Verkallen nou niet bepaald geliefd was bij zijn familie noch bij zijn collegas. Ook ontdekken zij dat hij een minnares had. Kort voor zijn dood had hij de relatie met haar verbroken. Zij is de laatste die Richard levend heeft gezien en alle aandacht van Vegter gaat haar richting uit.
Wat overblijft is de vijfde misdaadroman uit de zogenaamde Paul Vegter serie. En opnieuw is het boek van hoogstaand niveau. Niet alleen is het verhaal knap geconstrueerd, ook de personages zijn heel erg goed uitgewerkt. Paul Vegter, de sympathieke en kundige politie inspecteur die op het punt staat grootvader te worden en die zijn gevoelens voor collega Renee helder moet zien te krijgen; rechercheur Sjoerd Talsma, de bonkige Fries, altijd correct, een man die zijn plaats kent maar ook leeft in de wetenschap dat zijn vrouw spoedig zal sterven en natuurlijk Asli. Zij is de vrouw die voor de bijna onmogelijke taak staat haar gehandicapte zoon een menswaardig bestaan te geven en daarbij geen enkele steun van Richard ontvangt en door haar schoonfamilie openlijk wordt vernederd en gedisicrimineerd.
Lieneke Dijkzeul schrijft heel mooi. Zij kan met een paar woorden prachtige beelden oproepen. Zij bouwt het verhaal knap en nauwgezet op, brengt verrassende plotwendingen aan en creeert zo een beeld waarin alles anders is dan je verwacht. De ontknoping is aangrijpend.
Wat overblijft is een boek over een moord en een politie-inspecteur die geen grip op de zaak lijkt te krijgen. Maar het is ook een verhaal van een vrouw die leeft met een intens verlangen naar respect, waardering en een fatsoenlijk leven voor haar en haar zoon. En dat laatste tegen elke prijs. Een indrukwekkende misdaadroman met de nodige diepgang en met een verhaal dat raakt en ontroert. Het zou mij niet verbazen als de Gouden Strop volgend jaar naar deze geweldige Nederlandse schrijfster gaat. | 1pos
|
Het boek was nog niet te krijgen, maar het Ebook wel. dus snel gekocht en Lotte stelde mij opnieuw niet teleur. Dezelfde droge humor, die bijzondere opmerkingsbegaafdheid, die onbeschroomde openheid, de directe benadering van haar lezers, geweldig! En ik werd tevens aangenaam verrast door haar verhalen, die soms zo erotisch zijn dat zij je niet onberoerd laten. Verhalen met een traan van verdriet, van woede, Af en toe een trieste glimlach, dan weer een frons van irritatie; want ja, zo zitten sommige mensen in elkaar. Ik las het snel, steeds benieuwd naar de inhoud van de volgende pagina. En dan is het boek uit! Jammer. maar een ding weet ik zeker; ik koop ook het gewone boek, om het nog eens rustig op mijn gemak opnieuw te lezen. | 1pos
|
Paulien Cornelisse mocht voor de gouden boekjes een boekje maken over geluid. Hoe geef je dat het beste weer? Door het gewoon te benoemen, PING, VOMP, ZWIE, DOEM…..daar kun je als voorlezer met een beetje fantasie best wat mee en dat maakt dit boekje ook zo grappig.
Het thema samenwerken komt mooi aan bod als de verschillende instrumenten met hun eigenaren met elkaar in contact komen. De wijze les is snel geleerd. En de tekeningen maken het een mooi geheel. Nu nog afwachten wanneer de cd uitkomt….. | 1pos
|
‘De Eldurea deceptie’ is een echte aanrader. Om te beginnen is de beeldende fantasie van Robert Bijman heerlijk om te lezen. Zijn beschrijvingen van de verschillende werelden waarin het verhaal zich afspeelt is sterk en overtuigend. En zijn personages zijn geweldig. Door hun dierlijke kant is het verijkend eerst te kijken naar de symbolische betekenis van het beest om vervolgens de overeenkomsten of verschillen met de ontwikkeling van het personage te bekijken.
Een voorbeeld hiervan is de dolfijn. In het verhaal hebben enkele vrouwelijke personages de mogelijkheid om te veranderen in een dolfijn. Dit dier verwijst naar fijngevoeligheid, telepathie en levensvreugde, maar ook naar redding, heling, liefde en waakzaamheid. Hoe de auteur deze thema’s aan bod laat komen voor deze personages is ontroerend, mooi, beeldend en bewijst de creativiteit van Bijman.
Verder worden de grenzen van de menselijke kennis opgezocht. De auteur gebruikt elementen uit de mythologie en wetenschappelijke theorieën. Doordat deze elkaar raken in het verhaal, ontstaat er een intrigerende situatie. De passie waarmee de auteur schrijft over deze onderwerpen is meeslepend en de lezer kan dan ook niet anders dan meegaan in het enthousiasme. De manier waarop Bijman deze uiteenlopende ideeën en theorieën samenbrengt is geweldig gedaan.
Dus mijn conclusie na het lezen van ‘De Eldurea decptie’ is, dat Robert Bijman zich wederom bewezen heeft als een creatieve schrijver met een beeldende fantasie, die meeslepende boeken schrijft. Na dit boek weet ik het zeker: ik ga alle boeken van deze geweldige auteur. | 1pos
|
Je wordt direct het verhaal ingezogen. Het begint al meteen spannend in Schotland in een moerasgebied waar allerlei vreemde dingen gebeuren. De sfeer wordt goed weergegeven en je waant je echt in die omgeving. Het tempo is vlot.
De personages spraken me erg aan en vond ik goed uitgewerkt. Vooral de Schotse herbergier vond ik erg grappig. Maar ook de woeste Schotse rechercheur die ook van filosofie houdt en een hekel heeft aan het nieuwe werken.
Ik vind het persoonlijk heel fijn om af en toe naast non-fictie die ik lees, meegesleept te worden in een spannend, fantasierijk en mysterieus verhaal zoals dit. Ook leuk is, omdat ik veel wetenschappelijke boeken lees, dat ook in dit boek high-tech en de science fiction aan bod komt.. | 1pos
|
De laatste zin gelezen en nu?
Als lezer blijf ik achter met tranen, moet ik even bekomen van dit verhaal.
Dit is niet zomaar een boek, het is gebaseerd op gebeurtenissen uit het leven van Carlton. Je voelt die emoties ook echt aan.
Hart-slag gaat over het verhaal van Jasper en Sam. Ze zijn geen geliefden maar beste vrienden, soulmates niemand kent hen zo goed als ze elkaar kennen.
Sam is zestien en heeft een hoog IQ, Jasper studeert voor architect om het bedrijf van zijn vader over te nemen.
Opeens veranderd hun levens drastisch Jasper stuikt in elkaar en krijgt te horen dat hij niet lang meer te leven heeft. Sam wil er alles aandoen om haar beste vriend zijn echte droom om ooit voor een publiek te kunnen optreden waarmaken, koste wat het kost.
Het verhaal wordt zowel uit het perspectief van Jasper als Sam geschreven waardoor je beide personages heel goed leert kennen.
Vanaf de eerste bladzijde word je als lezer meegenomen in hun levens in hun verhaal. Carlton beschrijft hun karakters zowel de positieve als negatieve kanten heel gedetailleerd. Zo leren we Jasper kennen die heel onzeker is en die bang is om iedereen rond hem teleur te stellen. Sam leren we kennen als iemand die zich weinig aantrekt van wat anderen over haar denken. Je voelt de intense band tussen de twee personages heel duidelijk aan, echte soulmates. Sam die Jasper ziet als de enige persoon in haar leven die haar neemt zoals ze is. Ook al heeft ze haar pleegouders en Max en Jonathan de vrienden van haar overleden moeder.
Je gaat van ieder personage gaan houden, door dat we ze zo gedetailleerd beschreven krijgen voelt het ook aan alsof we ze echt kennen. Waardoor je als lezer nog meer betrokken geraakt met het verhaal.
Carlton zet met dit boek een echte emotionele rollercoaster neer. Je ervaart vreugde, liefde, intense vriendschap, verdriet, onmacht… alles gewoon, ook de nodige humor weet ze er in te verwerken. Het boek zorgt letterlijk voor een lach en een traan. Wow meer kan er niet over zeggen het boek heeft me echt gegrepen, dit is er eentje die nog een tijdje zal nazinderen. Voor degene die er nog aan moeten beginnen zet alvast de zakdoeken maar klaar, je zult ze nodig hebben.
Voor mij de beste Roman die ik dit jaar gelezen heb, dit boek brengt echt wat te weeg met de lezer, het gaat je niet in je kouwe kleren zitten.
Zeker weten een aanrader. | 1pos
|
Mooi en hartverscheurend...over een eenzaam 10-jarig meisje. Ze woont samen met haar vader en is verbonden aan een strenge kerkgemeenschap. Het leven voor dit meisje is niet gemakkelijk, maar o wat mooi beschreven! | 1pos
|
Het liefdesverhaal van Julia is net zo magisch als het bos. Dit boek zit vol leuke opmerkingen, maar ook met hele mooie wijze lessen. Ik zou Julia Kandolf graag zelf eens ontmoeten. ;-)
Top Jen! | 1pos
|
Een reeds door velen gelezen en met lof omschreven boek, nu uiteindelijk ook in mijn bezit. Gelijk vanaf het begin intrigeerde het verhaal me en kon het ook niet meer wegleggen. Meer dan 500 blz. in twee dagen is toch wel de top van mijn concentratie en bij tijden gonstte het in mijn hoofd...
Wat een genot: een boek bestaand uit meerdere genres: detective, thriller, liefdesverhalen, humor, soms bijna sprookjesachtig. Zoveel levensverhalen en personages door elkaar heen uit gewerkt met als achtergrond een voelbaar tijdsbeeld van Barcelona na de Burgeroorlog.
Het taalgebruik is wellicht even wennen vanwege het overvloedige gebruik van bijvoeglijke naamwoorden die niet allen meer even actueel zijn en de soms wat stroef aanvoelende zinsconstructies. Maar na gewenning neemt het je helemaal op in de wereld en tijd van Daniel.
Overspoeld door emoties weet ik zeker dat gedurende het lezen van dit boek mijn hart in verschillende tempo's heeft geklopt.Met ingehouden adem sommige passages verslonden. De levendig omschreven situaties en sfeer maken het voor mij een mooi boek.
Ik moet wel glimlachen om het volgende stukje( Dramatis Personae 1966):
" Bea says that the art of reading is slowly dying, that it's an intimate ritual, that a book is a mirror that offers us only what we already carry inside us,that when we read, we do it with all our heart and mind, and great readers are becoming more scarce by the day."
Alhoewel ik deze stelling maar ten dele onderschrijf vond ik het wel een strelende knipoog.
(ik heb dit boek in de engelse versie gelezen " The Shadow of the Wind" ) | 1pos
|
Wat een bijzonder mooi verhaal.
Het verhaal belicht de familie van Kate en Anna. Kate heeft leukemie en omdat er geen goede donoren voorhanden waren, is er een keuze gemaakt om nog eens te proberen een kind een te krijgen met het juiste dna. Dit lukt en Anna wordt geboren. In eerste instantie wordt de navelstreng gebruikt om Kate beter te maken. Maar als de ziekte opnieuw naar voren komt, wordt er steeds opnieuw een beroep gedaan op Anna. Het is eigenlijk geen vraag, dit gebeurd gewoon.
Als Anna 13 jaar is wordt er gesproken over een nierdonatie, en dit ziet ze niet zitten. Haar hele leven staat al in het teken van de ziekte van haar zus. Ze kan niet op zomerkamp, omdat ze beschikbaar moet zijn als Kate onverhoopt ziek mocht worden.
Het boek wordt door de ogen van het gehele gezin beschreven. Wat doet de ziekte van Kate met hen en wat voor invloed heeft dit op het gezin? De ouders doen alles met juiste intenties. Je kunt niet anders dan je ene dochter te helpen met het beenmerg van je andere dochter. Dit is namelijk de enige manier waarop Kate zal overleven.
Het verhaal zit ontzettend goed in elkaar, en het einde is verrassend. Het is echt een van de mooiste boeken die ik sinds lange tijd heb gelezen. Ik zal snel een nieuw boek van Jodi Picoult willen lezen, omdat deze zo’n geweldige indruk heeft achtergelaten. | 1pos
|
In de week voor kerst wordt een postkantoor overvallen. In de rij voor het loket staan een oudere man en zijn kleinzoon. Tijdens de overval geeft de oudere man plotseling de kleinzoon aan een man die achter hen in de rij staat. Daarna gaat hij de overvaller helpen zijn tas met de buit te vullen. Als de overvaller vlucht, schiet hij de oudere man neer. De manier waarop zij woordeloos met elkaar communiceren wekt de indruk dat ze elkaar kennen. Hoofdrechercheur Alex Morrow, net teruggekeerd van zwangerschapsverlof onderzoekt de moord en de overval en ontdekt al snel dat het alarm van het postkantoor uitgeschakeld was.
Kenny Gallagher is een politicus voor de Labour partij en de verkiezingen komen er aan. Hoewel zijn ster aan het politieke firmament aan het verbleken is, heeft hij nog veel aanhang. Dan publiceert een dagblad een artikel waarin Gallagher ervan beschuldigd wordt een intieme relatie met een zeventienjarig meisje te hebben. Hij is woedend en ontkent de aantijgingen. Het onheil is echter al geschiedt en hij probeert wanhopig zijn goede naam van iedere blaam te zuiveren.
Twee politieagenten uit het team van Morrow stelen een tas met geld uit de auto van een gangster die door de twee was aangehouden. Een zeer onverstandige daad zoals al snel zal blijken.
Goden en beesten is de derde misdaadroman met hoofdrechercheur Alex Morrow in de hoofdrol. De eerste twee, In de stille nacht en Het einde van de wespentijd werden goed ontvangen. De boeken van Denise Mina zijn een genot om te lezen. Er zijn zonder uitzondering steeds meerdere verhaallijnen die aan het einde van het verhaal knap samenkomen en in Goden en beesten is dat niet anders. In dit boek zijn dat de moord in het postkantoor, de beslommeringen rondom politicus Kenny Gallagher en de politieagenten die de verleiding van het vele geld niet kunnen weerstaan. Thema's uit eerdere boeken zoals de invloed van de georganiseerde misdaad op het politiek en zakenleven, de smalle grens tussen goed en fout, verleiding en corruptie, de soms bedenkelijke rol van de pers en de animositeit binnen het politiekorps komen in Goden en beesten ook aan de orde.
De personages in het verhaal worden heel goed uitgewerkt. Voor Denise Mina lijkt dit belangrijker dan het misdaadverhaal zelf. De mensen en wat hen bezighoudt, daar gaat het om in het verhaal; waarom plegen zij misdaden, wat beweegt hen, wat zijn hun angsten, waar ligt hun kracht, waar zijn ze kwetsbaar, al dit soort aspecten worden knap in het verhaal ingepast. Het plot zit goed in elkaar maar is soms wat aan de ingewikkelde kant en dat vraagt van de lezer de nodige oplettendheid. Als je die niet hebt bestaat het gevaar dat je een paar bladzijden terug moet gaan om de draad weer op te pakken.
Goden en beesten is een goed geschreven en overtuigende misdaadroman, soms een beetje ingewikkeld maar met mooie personages. Aristoteles zei ooit:Wie niet in staat is deel te nemen in een gemeenschap, of daaraan geen behoefte heeft omdat hij zichzelf genoeg is, maakt geen deel uit van een polis, en is dus ofwel een beest of een god. Interessante vraag: wie in het verhaal zijn de goden en wie de beesten? En kunnen ze elkaars gedaanten aannemen? | 1pos
|
Het verhaal begint op 24 december 1994, als de pasgeboren tweeling Oliver en Dori door hyn ouders te vondeling worden gelegd bij een eik in het dorpje Onderschie. Ze worden gevonden door Robert de Payens, die de tweeling meeneemt naar zijn vrouw Mary. Er ligt een briefje bij de de kinderen met hun namen erop en met de reden waarom de kinderen zijn achter gelaten.Op hun twaalfde jaar wordt pas duidelijk wat het "lot"van deze kinderen is.
De nietsvermoedende kinderen krijgen op hun twaalfde verjaardag te horen dat ze gevonden zijn en dat ze zijn voorbestemd om opdrachten uit te voeren voor Heer Oldor.
Ze komen erachter dat ze in de oude eik kunnen komen door zich te laten "versmelten"met de eik.In de eik moeten ze samen een training volgen op het doel te bereiken.De gouden Lekie, daar draait het allemaal om.Wat de tweeling nog niet weet, is dat op het moment dat zij zijn geboren, er nog een kind geboren is in Boven-Wezenloos met de naam Sandor.Hij is geboren bij de "vijand"van Heer Oldor en heeft juist het doel de tweeling te dwarsbomen.
De tweeling leert van alles over de natuur maar vooral over de gaven die ze ineens blijken te bezitten. Dori beleeft alles al in haar dromen en Oliver kan door kracht dingen verplaatsen.
Ondertussen laat Sandor van zich horen.Zou het de tweeling lukken om de heilige Graal, zoals de Gouden Lekie genoemd word te plukken?
Het verhaal leest erg vlot, het boek is bedoeld voor kinderen vanaf 14 jaar tot 114, zoals de schrijver op de achterflap vermeldt. Persoonlijk denk ik dat het ook al vanaf 12 jaar gelezen kan worden.
Het is een verhaal doorspekt met fantasie, met wezens als geesten, eenhoorns, trollen en een reus.Ook heeft het verhaal veel verzonnen plaatsnamen zoals Onderschie en Boven-Wezeloos.
De karakters van de tweeling, hun vader Robert en Sandor worden goed uitgediept, bij andere karakters is juist het weglaten hiervan de kracht van de schrijver.
Goed en kwaad komen veelvuldig aan bod in het verhaal.Het eind is niet helemaal zoals ik het verwacht had,maar dat komt waarschijlijk omdat er ook een vervolg op komt. | 1pos
|
Conny Regard schrijft geweldig, ik hou echt van haar manier van schrijven. Het eerste boek dat ik van haar las, Ik huur een man, vond ik echt zo ontzettend leuk! Ik ook met jou! is ook weer erg leuk! Wel komen al haar boeken een beetje op hetzelfde neer, een man en een vrouw zijn verliefd op elkaar maar denken allebei dat de ander niet verliefd is. Zo ook hier dus, Angelina (ze noemt zichzelf Angel) leert op een familiefeest Lucas kennen. Lucas is de beste vriend van haar broer Tony. Tony heeft echter altijd vermeden dat zij elkaar zouden ontmoeten omdat hij Lucas niet geschikt vind voor Angel. Lucas is een player en verslind de ene na de andere vriendin. De gevoelens echter die hij voor Angel heeft, heeft hij nog nooit voor een andere vrouw gevoeld. Angel beschouwt Lucas als haar beste vriend en buurman aangezien ze in hetzelfde flatgebouw wonen. Als Angel een relatie krijgt met Frank is Lucas enorm jaloers, Angel op haar beurt kan de vriendinnen van Lucas niet uitstaan. Zo gaat het eigenlijk een tijdje door met wat pikante scenes tussendoor. En natuurlijk komen ze op het laatst bij elkaar, hoe kan het ook anders? Het boek had met 100 blz. minder ook prima verteld kunnen worden, ik vond het wel erg lang duren voordat Angel toegaf verliefd te zijn op Lucas, daar ging ik me dan op een gegeven moment ook aan ergeren. Maar Conny schrijft zo leuk dat je letterlijk door het boek heen vliegt, voor je het weet is ie uit en dan kom je toch weer tot de conclusie dat ook Ik ook met jou! gewoon weer ontzettend leuk is!! | 1pos
|
Ik mocht voor de Hebban leesclub dit boek lezen en dat heb ik met veel plezier gedaan!
Wat direct opvalt als je begint in dit boek, zijn de beeldende beschrijvingen. Soms zijn de zinnen een beetje krom, maar dat wijt ik aan de vertaling. Door deze beeldende schrijfstijl leeft het verhaal meteen voor mij.
Het boek is overzichtelijk door de opdeling in vijf delen. In de eerste twee delen leren we twee hoofdpersonages Marvelous en Drake kennen en hun voorgeschiedenis. Vervolgens ontwikkeld het verhaal verder in de overige delen.
De schrijfstijl is zeer beeldend en daardoor leest het af en toe wel wat traag. Dat moet ook wel anders komt de helft van het bijzondere verhaal niet binnen. Neem dus de tijd voor dit boek en leg het af en toe weg om het te laten bezinken. Alleen zo kan je volgens mij het boek volledig waarderen. | 1pos
|
Debby wordt als zij op een gure winterdag vanaf haar werk naar huis gaat, onderweg achtervolgd en vervolgens aangesproken door een man. Met een lage fluisterende stem zegt hij tegen haar, ”Niet omkijken…. alsjeblieft”. De man dwing haar mee te gaan naar een steegje in de buurt. Daar houdt het op.
Door inspecteur Mike Lockyer en zijn rechterhand, brigadier Jane Bennet wordt een onderzoek ingesteld. Zij treffen Debby aan met een doorgesneden keel. Ook haar polsen zijn doorgesneden. Als Mike het gelaat van Debby ziet schrikt hij hevig. Want zij lijkt op zijn dochter Megan. Debby is het derde slachtoffer dat op deze gruwelijke wijze dood wordt aangetroffen.
Sarah is bang. Zij heeft het idee dat zij de laatste tijd wordt gestalkt. Zij deelt de angst met haar vriendin Toni. Meerdere keren wordt zij gebeld door een man. Dat doet haar besluiten om naar de politie te gaan. De politie neemt haar verhaal echter niet serieus. Maar dat neemt haar angst niet weg. Als zij midden in een nacht om het uur wordt gebeld, besluit zij om weer naar de politie te gaan. Zij gaat naar een andere politiebureau en wordt daar te woord gestaan door Jane Bennet. Sarah weet niet dat zij naar dat bureau is gevolgd. Bennet schenkt wel aandacht aan haar klacht en bespreekt dit met Mike. De rechercheurs denken dat er een verband is met de stalker en de dood van de drie vrouwen. Een door de rechercheurs opgezet team leidt tot de aanhouding van een verdachte. Deze verdachte erkent het stalken. Het blijkt dat hij niets met de moorden heeft te maken.
Jane Bennet heeft het privé niet makkelijk. Zij heeft een autistisch zoontje en schenkt daar veel aandacht aan. Mike is daarvan op de hoogte. Mike is er een tijd geleden zelf achter gekomen dat hij een broer heeft die ook autistisch is. In het verleden hebben zijn ouders dat voor hem verborgen gehouden. Mike heeft er voor gezorgd dat zijn broer in een verzorgingshuis is opgenomen, waar Mike zijn broer regelmatig bezoekt. Op zijn werk weet niemand daarvan, ook Jane niet.
Het contact tussen Sarah en Mike leidt ertoe dat zij een verhouding beginnen, wat niet zo verstandig is.
Een onderzoek wijst uit dat de drie vermoordde vrouwen een abortus achter de rug hebben. Voor de rechercheurs een reden om de directeur van een van de vrouwenklinieken te verhoren. Die wordt een tijd als verdachte aangemerkt. Tot dat blijkt dat ook hij er niets mee te maken heeft.
Mike brengt een bezoek bij zijn broer in het verzorgingshuis. Daar vindt hij een oorbel. Hij schrikt, want het is soortgelijk als de oorbel die bij Debby op straat is aangetroffen. Mike zit met een dilemma. Want als hij dat meldt, komt zijn broer in de problemen. Dus verzwijgt hij de vondst voor zijn team. Wel laat hij de oorbel door de technische recherche onderzoeken. Als gauw blijkt er DNA op aangetroffen te worden, dat overeenkomt met het DNA van Debby. De baas van Mike komt er achter dat Mike deze ontdekking buiten het gehele onderzoek heeft gehouden. Nadat Mike de reden heeft uitgelegd waarom hij dit heeft gedaan, komt hij eraf met een waarschuwing. Dat neemt echter niet weg dat er bij zijn broer een grondig onderzoek wordt verricht. Al gauw rijst het vermoeden dat de moordenaar een spelletje met Mike speelt en de oorbel bij zijn broer heeft gedeponeerd.
Het onderzoek leidt naar de mogelijke dader van de moorden. Daar wordt een geïmproviseerde donkere kamer aangetroffen met aan knijpertjes honderden foto’s. De gezichten van de vermoordde vrouwen kijken Mike aan. Op dat moment komt er een alarmmelding dat er een vrouw wordt aangevallen. Mike verneemt dat dit in de buurt is van zijn woning. Omdat Mike erachter is gekomen dat zijn dochter ook een abortus achter de rug heeft, vreest hij het ergste. Onmiddellijk gaan beide rechercheurs Mike en Jane naar de plek van het onheil. Daar zien ze een man wegrennen. Mike springt uit de auto en zet een achtervolging op de man, waarvan hij inmiddels weet wie dat is, in. Mike werpt zich met een bulderende kreet op de man en kan zich, vanwege de ingehouden frustraties, niet inhouden om hem enige klappen te verkopen. Megan blijkt ongedeerd te zijn.
KIJK NIET OM, van Clare Donoghue betreft een verhaal over een recherche onderzoek. Daaruit blijkt dat een oplossing niet altijd voorhanden ligt. Het is vlot geschreven en leest daardoor prettig. Jammer van dat open einde. Een verhoor van de dader is achterwege gelaten. Daarom zullen wij nooit weten waarom de dader het deed. | 1pos
|
In het begin had ik wat moeite om in het boek te komen, vond het zelfs maar 'zo zo', maar zo te verder ik in het boek kwam, zo te lastiger werd het om het boek weg te leggen, zeker bij de laatste hoofdstukken kon ik het niet meer wegleggen en wilde ik het boek uitlezen omdat ik wilde weten hoe het zou aflopen. Vooral de laatste hoofdstukken zijn heel erg spannend.
Het boek leest in ieder geval lekker weg en de hoofdstukken zijn over het algemeen niet lang.
Het boek zet je zeker tot nadenken, want hoe zou het zijn als een ander beslist wat je volgens hen bent? Zou je er dan tegenin gaan en je gevangen laten nemen of je lot, dat door een ander is beslist, gelaten accepteren of ben je van mening dat dat ook echt zo is? Kan het zijn dat je maar één ding bent en geen combinatie? Dus je bent of een dromer of denker of een doener of een beslisser? Of heb je van allemaal wel wat in je? Daar ga je zeker over nadenken. | 1pos
|
Rom Molemaker (1945) is een Nederlandse jeugdschrijver. Na de kweekschool te Utrecht afgerond te hebben, stond Molemaker van 1968 tot en met 1996 voor de klas. Sinds 1998 is hij fulltime schrijver. Hij schreef tot nu toe 27 kinder- en jeugdboeken en 1 literaire thriller. Zijn eerste boek was ‘Olaf de Polaf’. In zijn boeken gebruikt Molemaker vooral locaties die hij goed kent of waar hij ooit geweest is. Voor ‘Een gang met gele deuren’ kreeg hij in 2007 de Tip van de Jonge Jury onderscheiding. ‘Mist’ is zijn laatste jeugdboek dat verscheen in 2018.
De leerlingen van het Goltziuscollege gaan op werkweek naar het kleine eiland Welvum. Haroun vindt dat de tijd heeft stil gestaan op het eiland. Echt spannend kan het dus nooit worden. Alhoewel de ontmoeting met Grace, een bloedmooi meisje, al een veelbelovend avontuur op zich is. Maar vergist Haroun zich? Onverklaarbare mist op het eiland die alles omhult, griezelige stilte in de duinen, voetstappen in het zand en een afschuwelijke brand zijn onheilspellende gebeurtenissen die beginnen zodra de leerlingen voet aan wal zetten op Welvum.
‘Mist’ is een spannende jeugdthriller die zich afspeelt op het kleine eiland Welvum. Een schoolklas gaat op werkweek naar het eiland, een eiland waar de tijd heeft stilgestaan volgens Haroun, een van de leerlingen. Maar niets is minder waar. Spannende, mysterieuze gebeurtenissen volgen elkaar in een rap tempo op.
Rom Molemaker heeft een fijne beeldende schrijfstijl. De manier van schrijven maakt dat je jezelf op het eiland aanwezig voelt, zo echt schetst hij de situatie. Vanaf het begin wordt je in het verhaal gezogen en laat het je niet meer los. De personages zijn goed gekozen en geloofwaardig neergezet. De auteur heeft ervoor gekozen om vanuit verschillende karakters het verhaal te belichten. Prachtig gedaan! Het maakt het verhaal levensecht en boeiend.
Welvum is een verzonnen eiland. Molemaker bedankt het eiland Schiermonnikoog, een van zijn favoriete vakantiebestemmingen, omdat hij daar zijn inspiratie vandaan heeft gehaald voor deze jeugdthriller ‘Mist’. En degene die op Schiermonnikoog is geweest kan dit zeker beamen.
Achterin het boek staat een mooi citaat van de schrijver:
‘Overal om me heen zijn verhalen. Ze zitten in de bus of ze steken net over als ik aan kom fietsen. Ze wonen naast me. Ze hangen om me heen als ik naar het voetbalstadion ga. Ik kom ze tegen als ik op reis ben. Niet iedereen ziet ze, heel veel mensen niet zelfs. Maar ik wel. Niet allemaal misschien, maar genoeg om nog jaren te kunnen schrijven...’
Dit beloofd veel goeds. We hopen nog lang van het werk van deze schrijver te kunnen genieten.
‘Mist’ is een vlot leesbaar boek dat niet alleen geschikt is voor de jeugd, maar waar ook menig volwassene van zal genieten. | 1pos
|
'Elk einde is een nieuw begin'
Het verhaal gaat over Zoe en Ed. In hun studententijd wonen ze in hetzelfde studentenhuis, maar na hun studie is het contact verwaterd. Een aantal jaar later volgt er toch weer een ontmoeting en slaat de vonk definitief over.
Op een ochtend, jaren later, gaat Ed na een ruzie met Zoe boos de deur uit en komt hij om bij een ongeluk. Zoe is verscheurd door verdriet.
In het volgende hoofdstuk is Zoe opeens 20 jaar jonger en ontmoet ze Ed opnieuw in het studentenhuis. Hoe zal het verhaal verder gaan???
Elk nieuw hoofdstuk is weer een andere datum in het verleden en iedere keer is het weer een verrassing om te lezen wat er die dag oorspronkelijk is gebeurd en wat er nu zal gebeuren. Ook blijft het ieder hoofdstuk de vraag of er daadwerkelijk iets is veranderd.
Goed en spannend geschreven met korte, eenvoudige zinnen, zodat je door de hoofdstukken heen vliegt.
Dit boek heeft me echt een aantal uren slaap gekost: nog één hoofdstuk, vooruit nog één hoofdstuk, oké dit wordt echt het laatste hoofdstuk :-)
Ik vind dit boek een aanrader voor iedereen. Het boek leest gemakkelijk weg, het is een simpel, maar goed verhaal en het is spannend. Ik geef het boek 4 sterren. | 1pos
|
Dit is het derde boek wat ik van Linda van Rijn gelezen heb, en alweer kreeg ik een WOW moment!
Gisteravond ben ik in dit boek begonnen en ik heb het net uitgelezen. Je bent niet meer te stoppen als je in dit boek begint.
Ze schrijft zo fijn en het blijft spannend van het begin tot het einde van het boek.
Mijn voornemen is nu om al haar boeken te gaan lezen. | 1pos
|
Subsets and Splits
No saved queries yet
Save your SQL queries to embed, download, and access them later. Queries will appear here once saved.