text
stringlengths 4
22.7k
| label
class label 2
classes |
|---|---|
Voor de YA leesclub kreeg ik dit boek aangeleverd , en was erg blij ermee.
De inhoud van dit verhaal sprak me almeteen aan en ik was dus erg blij dat ik geselecteerd werd om te lezen voor de leesclub.
Vanaf het begin wordt je helemaal het boek ingezogen. Het begint namelijk meteen al helemaal in het niks en je vraag je meteen al af wat er aan de hand was. De hoofdpersonages en dan voornamelijk Noa is al vanaf het begin, helemaal geweldig . En je kunt echt goed in haar inleven. Peter vond ik wat minder maar dat kan ook aan het feit liggen dat hij een jongen is en ik een meisje :)
Ook het hackers gedeelte was erg bijzonder om over te lezen. Ik ken zelf niet echt boeken over hacken die ook nog begrijpbaar zijn voor de gewone mens.
Het einde van dit boek was alleen totaal niet bevredigend omdat je alleen maar verder wil lezen!! | 1pos
|
Dit boek leest lekker weg en is boeiend vanaf het begin.
Twee vriendinnen die zo verschillend zijn, gaan metelkaar naar Zuid Frankrijk met vakantie en natuurlijk zijn dan strubbelingen onvermijdelijk.
Marit is het naieve type en Fiona is een pittige tante.
Als er een moord gepleegd wordt, zijn deze twee vrouwen hun leven niet meer zeker en vluchten naar een andere locatie.
Ik heb van dit boek genoten en in één dag uitgelezen. Ik vind ook (net als Saskia) het einde een beetje ongeloofwaardig, maar dit mocht de pret niet drukken. | 1pos
|
De Slash reeks is een initiatief van schrijver Edward van de Vendel, het eerste boek, van zijn hand, 'De Gelukvinder' stamt uit 2008. Jaarlijks verschijnen er twee a drie nieuwe titels. De boeken gaan over het echte leven en worden geschreven door een auteur samen met een ervaringsdeskundige, een bijzondere jongere. In 'Getekend' schrijft Evelien de Vlieger over het leven van Katja Holvoet en heeft ze ook gesproken met hulpverleners en psychiaters. Neem voor meer informatie over de Slash reeks een kijkje op http://www.queridokinderenjeugdboeken.nl/web/Slash.htm
Katja woont bij haar vader en stiefmoeder. Ze heeft een vriendin Lore, maar die praat liever over haar eigen problemen en een vriend Fredje, ook wel Fat Fredje. Op bowlingavond, zondag, pakt Katja haar spullen en verdwijnt op haar fiets. Ze heeft al eens een zelfmoordpoging gedaan en Lore maakt zich zorgen. Katja slaapt onderweg op een kerkhof en fietst de volgende ochtend door naar het ziekenhuis. Ze wil zich graag op laten nemen, want ze voelt zich niet goed. Ze heeft een ansicht van haar moeder gekregen, maar wil liever geen contact met haar. Haar vader en stiefmoeder hebben haar nog niet gemist, ze heeft wel gemiste oproepen van Lore. Katja wordt opgenomen en slaapt samen met Astrid op een kamer. Direct die eerste avond snijd Astrid zichzelf te diep en moet er een amulance aan te pas komen.
Wat volgt is een soort dagboek van Katja over het reilen en zeilen op een afdeling binnen een psychiatrisch ziekenhuis. We krijgen als lezer een uniek kijkje in het hoofd van Katja en dat van haar medebewoners. Katja voelt zich niet gewenst door haar ouders, haar moeder is zelf psychisch niet in orde. Haar grootouders komen wekelijks op bezoek. Op hun mening wordt niet ingegaan, het verhaal blijft dichtbij Katja. Wat er omgaat in haar hoofd. Hoe ze stapsgewijs richting het snijden van zichzelf komt. Ze tot haar zelfmoordpoging is gekomen en hoe het later weer wat beter met haar gaat. Gelukkig maar!
Ik heb veel respect voor Katja Holvoet, ze geeft Evelien de Vlieger de handvaten haar verhaal te verslaan. Een verhaal dat zeker bij mede-pubers, mede-patiënten en professionals op herkenning kan rekenen.
'Getekend', Uitgeverij Querido, 2015.
/Lmcmr | 1pos
|
Toen ik het boek uit de rekken van de bib pakte, wist ik al dat ik het geweldig zou vinden, ik was zo gefascineerd. Het boek gaat over Mallory, ze heeft geen makkelijke jeugd gehad. maar haar beste vriend Rider beschermde haar tegen alles en iedereen. Na dat ze Rider voor 4 jaar niet heeft gezien komt ze hem weer tegen... Als je eenmaal aan het boek begint leg je het niet meer weg tot je het uit hebt. Jennifer L. Armentrout weet mij telkens weer te verrassen met haar boeken. | 1pos
|
Vond het ook een heel goed boek en eingelijk vind ik dat het nog beter leest dan Cornwells Kay Scarpetta's boeken. Ik heb het boek gelezen op het topje van mijn zetel, kon het echt bijna niet weg leggen. Weer een schrijfster die aan mijn lijst van favorieten is toegevoegd. | 1pos
|
‘Liefde. Geheimen. Vrijheid. Een verhaal over twee vrouwen die alles op het spel zetten om hun geluk te vinden…’. Deze tekst op de achterzijde van het boek Hotel Evergreen Falls van de Australische auteur Kimberley Freeman belooft een romantisch en tegelijkertijd spannend verhaal. En die belofte wordt meer dan waargemaakt. De spannende en emotionele proloog, waarin een groepje mensen zijn uiterste best doet om een sterfgeval te doen lijken op een ongeluk, nodigt uit om door te lezen en het boek niet meer weg te leggen totdat je het uit hebt.
Haar inspiratie voor dit boek ontleende Kimberley Freeman aan de memoires van haar grootmoeder Stella Vera Spencer, die in de jaren ’20 van de vorige eeuw in verschillende luxehotels werkte. Als eerbetoon aan haar oma heeft zij Hotel Evergreen Falls aan haar opgedragen. Het is na Wilde Bloemen en Walviseiland haar derde roman.
De roman vertelt het verhaal van Lauren en Violet. Plaats van handeling is Hotel Evergreen Falls in Blue Mountain. Een verhaal dat zich in twee tijdsvakken afspeelt. In 1926 is Hotel Evergreen Falls een gerenommeerd hotel voor de ‘upperclass’, waar Violet werkt als kamermeisje. Daar wordt ze verliefd op Sam, een van de gasten. Een voor die tijd onmogelijke, verboden en tot mislukken gedoemde liefde.
In 2014 woont Lauren tegenover het inmiddels gesloten en vervallen hotel. Ze is na de dood van haar broer verhuisd naar de andere kant van Australië om aan de beklemmende bezorgdheid van haar moeder te ontsnappen. Daar komt ze in contact met de Deense aannemer Tomas die belast is met de renovatie van het hotel. Als ze met hem door het hotel loopt, vindt ze een stapeltje liefdesbrieven. Hierdoor geïntrigeerd begint ze een zoektocht naar de herkomst van de brieven. En dat is niet het enige geheim dat ze ontrafelt. Want ook haar overleden broer blijkt een geheim te hebben gehad.
Freeman wisselt tussen heden en verleden en dat maakt het verhaal boeiend en levendig. Door heen en weer te springen in de tijd kom je steeds iets meer te weten over de verschillende personages en hun drijfveren. Hoewel de verhaallijn uit 1926 wat spannender en aansprekender is, zijn de personen in beide tijdvakken even interessant met mooie karakteromschrijvingen.
In 1926 leef je mee met Violet en Flora, de zus van Sam. Zij verblijft eveneens, samen met haar verloofde Tony en zijn vriendenkliekje in het hotel. Freeman beschrijft de dominante Tony en zijn vrienden, met bullebak en klaploper Sweety voorop, zodanig dat je direct een hekel aan ze krijgt en je je afvraagt wat Flora in hemelsnaam in zo’n irritante kwast ziet. Sam is een aan opium verslaafde man. Iemand die alleen bezig is met zichzelf en egoïstisch de liefde van Violet opeist zonder oog te hebben voor de problemen waar zij door haar liefde voor hem mee wordt geconfronteerd.
In 2014 ontwikkelt Lauren zich van een wat verlegen, onzekere vrouw tot een onafhankelijk persoon die de verstikkende band met haar moeder eindelijk durft te doorbreken en kiest voor haar eigen leven en geluk. Door de wisseling in het vertelperspectief wordt de spanning langzamerhand opgebouwd en leiden de verschillende verhaallijnen uiteindelijk tot een sluitend eind in 2014.
Hotel Evergreen Falls is veel meer dan alleen een liefdesverhaal. Het is een roman over geheimen, verslaving, (on)trouw en misdaad waar op het eind toch de liefde overwint. Een aanrader voor iedereen die houdt van een romantisch boek met wat diepgang en spanning. | 1pos
|
Als Booktuber (Youtube over boeken) kon ik eigenlijk niet om Eleanor en Park heen. Iedereen op Booktube heeft het namelijk over dit boek en alle reacties op dit boek zijn (meer dan ) positief. En dus besloot ik dit boek zelf ook maar eens op te pakken...
Maar mijn persoonlijke verwachtingen waren eigenlijk niet zo hoog. Een verhaal over een 16-jarige jongen en meisje die verliefd worden; wat kan daar nou zo interessant aan zijn. Dit boek is (gezien de 5* mij 100% meegevallen).
Wat allereerst opvalt is de schrijfstijl. Het is namelijk vanuit twee perspectieven geschreven wat het heel interessant maakt omdat je het liefdesverhaal nu zowel vanuit het meisje als vanuit de jongen meemaakt; je maakt vanaf beide kanten de emoties mee en ziet het verloop vanaf twee kanten.
Dit is wel een duidelijk Young Adult verhaal, het gaat over tieners en is dus ook in dat taalgebruik geschreven, daar moet je wel van houden. Dat maakt dan ook wel weer dat het heel makkelijk doorleest, en omdat het dan ook niet al te dik is vlieg je er zo doorheen!
Daarnaast gebeurt er in de boek veel meer dan alleen maar twee scholieren die verliefd worden. Familie en pesten zijn ook belangrijke onderwerpen in dit verhaal. Naast de liefde maak je met deze hoofdpersonen ook een hoop vervelende dingen mee, waar Rowell niet voor terugschrikt om te bespreken! Maar het hoofdthema blijft wel liefde en wat dat doet met het hoofd van pubers.
Samengevat vind ik dit een heerlijk boek om bij voorkeur in de zomer te lezen (vanwege het romantische aspect); Niet al te ingewikkeld, een leuk liefdesverhaal met toch een diepere ondertoon en ook zwaardere onderwerpen die besproken worden! Ja gaat tijdens het lezen van dit boek dan ook door een rollercoaster aan emoties! Zo veel meer dat het verwachtte liefdesverhaal! | 1pos
|
Spannend tot de laatste bladzijde..Sara het debuut van Philip Le Bon.
en het volgende boek wil je ook lezen..
Wat een spannend boek. Dit is het eerste boek dat ik van deze schrijver lees, maar zeker niet de laatste.. zijn debuut en wat voor een!! Ik vond het echt jammer dat het boek afgelopen is. Hij heeft zo'n einde dat zo geschreven is, dat je het tweede boek ook eigenlijk moet lezen. Dit boek kent namelijk een vervolg, Sara is het eerste deel van het vierluik De Mooie Moorden.
Te beginnen met de prachtige cover..die waardeer ik met een 8!
Het verhaal begint al gelijk met een moord..maar dan begint het eigenlijk pas. Twee belangrijke producenten van farmaceutica vechten om als eerste een middel om Alzheimer te voorkomen op de markt te brengen. En zoals iedereen weet is daar veel geld mee gemoeid.
Sara, de dochter van de CEO van CytoSerum, een groot farmaceutisch bedrijf wordt door een persoon genaamd De Duke, dé concurrent van hen..in opdracht door 2 Tsjetsjenen ontvoerd. En haar wacht een verschrikkelijk lot in de handen van die wreedheden..
Ook geeft de Duke opdracht aan een huurmoordenares om voor hem zijn tegenstanders te vermoorden..en genadeloos doet ze dat ook. Tot ze iemand tegenkomt die veel voor haar heeft betekent..en dat verandert de zaak.
Een thriller met vlotte schrijfstijl, sterke personages, adembenemend spannend, vol met actie, prachtige plotwendingen en het einde is dat je het tweede boek wil lezen...Dit is op een moment waarop de spanning het grootst is, en waarbij niet duidelijk is hoe het verder afloopt..en dit kan je dan lezen in het tweede boek Benissa!
Clever gedaan!!
Dit boek krijgt van mij 4,5 sterren en is dat zeker waard! | 1pos
|
Ik heb dit boek in 1 ruk uitgelezen. Wat een heerlijke schrijfstijl heeft Kim, ze weet de personages in dit boek zo neer te zetten dat ze realistich overkomen.
In het boek volg je Lumea in haar zoektocht naar het mysterieuze Hydrhaga, nadat ze er een brief heeft ontvangen om daar heen te gaan. De reis naar Hydrhaga wordt haar niet makkelijk gemaakt totdat ze Elion tegen het lijf loopt.
Ik heb genoten van het verhaal en ben toch wel benieuwd hoe het verder gaat. Het is een stand alone boek, maar toch blijf ik met vragen zitten dus ik hoop stiekem op toch nog een vervolg | 1pos
|
Bruno en Brunhilde broer en zus moeten vluchten voor de politie. Ze zijn bang dat ze opgepakt worden omdat ze per ongeluk de buurvrouw hebben dood gegooid met een citroen.
Ze vragen vriend Ben om hulp omdat hij een motor met zijspan heeft. Met z'n drieën gaan ze op pad naar een dorpje omdat ze denken daar niet gevonden te worden.
In vermomming nemen ze een kamer in een bed & breakfast en nemen zo o.a. de gedaante van Russische acteurs aan. Ze belanden uiteindelijk in de situatie dat ze met een grote drugsbaron in contact komen en moeten hun best doen om zich uit de moeilijke situatie te redden.
Het is een boek vol humor en fantasie. Het leest makkelijk weg. Heeft niet al te lange hoofdstukken. De schrijfstijl is soepel maar het is wel erg onwerkelijk allemaal. Toch vond ik het een vermakelijk verhaal om te lezen | 1pos
|
Tegen de achtergrond van de desastreuze jaren dertig van de 20e eeuw raakten veel mensen hun geld en hun baan kwijt.
Hier begint het verhaal van het paart Seabiscuit een 3 jarige vos, die niemand een blik waardig gunt tot een man genaamd Smith het paard in het oog krijgt. Hij besluit het paard te kopen en te trainen tot een kampioen, wat geen makkelijke taak blijkt te zijn.
Smith vind voor zijn Seabiscuit de perfecte jockey. Wat er daarna gebeurde is geschiedenis. Smith laat het paard uitgroeien tot een legende. Maar wat zijn daar de kosten van?
Citaat uit Seabiscuit: blz 49:
Hij keek me uit de hoogte aan, herinnerde Smith zich later, alsof hij wilde zeggen: Wie denk jij wel dat je bent? Daar stonden ze dan, de man en het paard, elk aan een andere kant van de reling, en namen elkaar langdurig op. Smith zag de vlaktes van Colorado voor zich, en een taai koeienpaardje. De ponyjongen die de hengst naar de paal leidde gaf een ruk aan het leidsel. De romp van het paard keerde om en liep weg, en Smith keek toe. Mager, dat wel, maar het beest straalde kracht uit.
Smith bladerde door de levensbeschrijving van het paard in het renprogramma. De hengst was een afstammeling van de machtige Man o'War via zijn stamvader, de fantastische snelle, uitzonderlijk knappe Hard Tack, maar zijn onderontwikkelde bouw moest de schoonheid en de breedte van zijn voorvaderen ontberen. Hij stond laag op de benen, en zijn lijf had alle kenmerken van een sintelblok. Hard Tack was rijzig en glanzend geweest, met smalle heupen en lijnen die een en al beweging suggereerden, terwijl zijn zoonplomp, grof gebouwd, rechthoekig en log was. Hij had een zielig staartje, dat ternauwernood zijn hielen raakte. ........
.........De kwaliteit van dat paard, schreef een bewonderaar, school voornamelijk in zijn hart, en Tom Smith was de eerste die dat opmerkte. De naam van het paard ontging Smith, want hij hechtte niet aan woorden, maar vergeten deed hij hem niet. Toen het paard werd weggevoerd, zei hij zachtjes: Ik zie je nog wel.
Het paard heette Seabiscuit.......
Bij toeval ben ik bij dit boek gekomen. Iemand op Facebook had haar zolder opgeruimd en gaf 10 bigshoppers met boeken gratis weg. Dat kan je tegen mij beter niet zeggen, omdat het teveel boeken waren om op te noemen en je een gegeven paard beter niet in zijn mond kan kijken, heb ik de deal blind gemaakt en tot op de dag van vandaag heb ik daar geen spijt van gehad. Thuis gekomen ben ik alle boeken gaan bekijken en gaan sorteren en Seabiscuit zat er ook tussen.
Ik had al wel over het boek gehoord en heb alle boeken die ik heb gekregen, dus ook deze, in de boekenkast gezet ook al wist ik niet zeker of de boeken me genoeg aanspraken.
Toch ben ik door mijn to-be-read- lijst wel begonnen met Seabiscuit en ook daar had ik geen spijt van.
In het begin moest ik wennen aan de schrijfstijl omdat ik normaal gesproken boeken met dergelijk onderwerp niet lees.
Hoe meer ik in Seabiscuit las, hoe mooier ik het verhaal vond en ben ik fan geworden van boeken over racepaarden.
Dit boek kan ik iedereen aanraden die paarden fan is, houdt van paardenraces of gewoon fan is van een goed geschreven en mooi verhaal. | 1pos
|
Het Zweedse schrijversechtpaar Alexandra en Alexander Ahndoril heeft als Lars Kepler met Slaap zijn vierde thriller op de markt gebracht met Joona Linna in de hoofdrol. Had Linna in het vorige boek, Getuige, door zijn optreden direct de leefomstandigheden van zijn vrouw en dochter beïnvloed, in Slaap loopt hij wederom tegen de veroorzaker ervan, zijn nachtmerrie Jurek Walter, aan.
Het is alweer dertien jaar geleden dat Mikael en Felicia Kohler-Frost, zoon en dochter van de schrijver Reider Frost, zijn verdwenen. Frost heeft zes jaar na de verdwijning zijn kinderen dood laten verklaren maar kan zeven jaar later zijn oren niet geloven als hem wordt verteld dat zijn zoon levend is teruggevonden. Commissaris Joona Linna legt direct een verband met Jurek Walter, een gewetenloze crimineel die permanent in een isoleercel, onder constant toezicht, zit opgesloten.
Er ontstaan twijfels of Felicia nog in leven is maar de aan de veteranenziekte lijdende Mikael, beweert van wel. Volgens Linna is er maar één man die daar een antwoord op kan geven: Jurek Walter. In het diepste geheim wordt een plan ontwikkeld om de bevallige inspecteur van de veiligheidsdienst, Saga Bauer, te laten infiltreren. Zij zal moeten zorgen dat Walter zijn geheim aan haar prijsgeeft. Het risico is onmetelijk groot want de seriemoordenaar is slim en intelligent, zéér intelligent!
De verhaallijn van Slaap is met veel zorg opgezet. Is het de gewoonte om vanuit meerdere verhaallijnen naar een climax te gaan, in Slaap ontwikkelen zich vanuit het hoofditem, de terugkeer van Mikael, meerdere verhaallijnen. En allemaal zijn ze even interessant. In de psychiatrische inrichting gebeuren dingen die je haren ten berge doen rijzen, terwijl daarbuiten Linna elke gedachtegang die maar enige relatie kan hebben met Walter, zal moeten onderzoeken.
Kepler bekijkt het geheel ook vanuit meerdere perspectieven. Daarbij is door de auteur veelvuldig gebruik gemaakt van interessante interpretaties en reacties op gedachten van de verschillende partijen.
Omdat het geheel zich tegen een achtergrond afspeelt waarbij de wegtikkende tijd grote gevolgen kan hebben, stijgt de psychologische spanning met het omslaan van iedere pagina. Leg dit naast de wroeging die bij de vader van de slachtoffertjes optreedt als hij flashbacks krijgt hoe zijn dochter Felicia in haar jeugd door hem is benaderd en de emotie stijgt naar grote hoogte. Ook Linna heeft het niet gemakkelijk. Slaap gaat door waar Getuige is gestopt! Walter zit dan wel in de isoleercel, voor Linna is hij op afstand de grote regisseur van het geheel. Maar voor een definitieve oplossing zal hij wel moeten gaan praten. Steeds als er zich een oplossing aandient, gaat dat gepaard met frustrerende ontwikkelingen. Eigenlijk is Slaap een verhaal dat maar niet wil eindigen maar in hoge snelheid doordendert.
Plotwendingen, onverwachte gebeurtenissen, niet te bestrijden gevaren en enkele bijna ongeloofwaardige scènes, het maakt niet uit want het past naadloos in het geheel. Tot en met een echte cliffhanger aan het einde. Het vervolg mag niet lang op zich laten wachten. | 1pos
|
Buit (Spoils) is een spannende roman, geschreven door Brian van Reet (Houston, 1980). Het verhaal handelt over een vrouwelijke VS-militair en een jihadstrijder tijdens de Irakoorlog van 2003. Het gaat wat ver om -zoals de flaptekst vermeldt- te spreken van ‘Een boek over oorlog voor mensen die niet houden van boeken over oorlog’. Daarvoor is de oorlog een te voornaam thema van Buit. Toch zit de constatering er niet helemaal naast, want in hoofdzaak gaat de roman over loyaliteit en over twijfel.
Brian van Reet schrijft goed, met een helder en beeldend taalgebruik. De fraaie zinnen passen uitstekend bij de karakters die hij opvoert.
Afgezien van enkele flashbacks speelt het verhaal zich af in Irak. De 19-jarige Cassandra Wigheard is in weerwil van haar omgeving niet afgestompt of oppervlakkig. Wanneer ze met haar eenheid een kruispunt beveiligt en door een grote groep jonge kinderen wordt omspoelt:
Haar eenheid wordt overvallen en Cassandra (Van Reet kent zijn klassieken: zij die mannen verstrikt/verwart) wordt gevangengenomen door een groep jihadstrijders. Een van hen is Abu al-Hool, een door de wol geverfde strijder. Hij is met zijn 50 jaar een beschouwende, deels twijfelende jihadist:
Cassandra en Al-Hool komen elkaar in het boek weinig tegen, maar hun beider karakters vormen de kern van Buit (het Engelse Spoils heeft een bredere betekenis die beter past). Beiden zoeken naar wat het is dat het leven waarde geeft, beiden staan open voor de wereld om hen heen, beiden twijfelen over loyaliteit.
Brian van Reet onderbrak zijn studie vanwege de aanslagen van 9-11 en diende als lid van een tankbemanning vier jaar in Irak. Na zijn terugkeer rondde hij zijn studie af. Hij schrijft sinds 2008 korte verhalen waarvoor hij enkele prijzen won. Hij publiceert in onder meer The New York Times en The Washington Post. Ook Spoils (vertaald door Paul van der Lecq) werd genomineerd voor prijzen. Het is zijn debuutroman. | 1pos
|
"De afkomst is bepaald. Poseidon... Aardschudder, stormenbrengen, heer van de paarden. Heil, perseus Jackson, zoon van de Zeegod."
Percy Jackson is gewoon een normale jongen, denkt hij. Tot hij per ongeluk zijn wiskunde leraar laat exploderen. Hij komt er achter dat hij de zoon is van een Griekse god en dat Zeus, de heer van de hemel, denkt dat hij zijn bliksemschicht heeft gestolen. Welkom in de wereld van Griekse goden en halfgoden!
Geweldig hoe steeds vaker de Graphic novel zijn weg naar het nederlandse boekenschap weet te vinden. Ik was ook echt blij verrast met deze uitgave van De Bliksemdief. Al jaren staat het boek op mijn wensenlijst, maar het komt er gewoon niet van. Ik was dan ook heel dankbaar dat deze versie op mijn pad kwam! Absoluut een toffe tekenstijl, en het verhaal leent zich er ook echt toe om in stripvorm gebracht te worden. Hoewel ik in het begin echt het gevoel had iets te snel door het verhaal te vliegen, heb ik wel echt genoten van het lezen. Ik kan niet wachten op het tweede deel. | 1pos
|
De boekenreeks van Baantjer is makkelijk en vlot te lezen. Het zijn ideale boeken voor even tussendoor.
De Cock en de zoete wraak is daarop geen uitzondering. Het is een niet al te ingewikkeld verhaal, niet echt spannend ook, maar het verhaal weet toch te boeien. Want je wilt uiteindelijk natuurlijk wel de ontknoping weten. En ja, het plot wist me te verrassen. | 1pos
|
Een geweldig boek! Heb het in een ruk uitgelezen. Het is een meeslepend verhaal waar je gewoon kippenvel van krijgt.
Een boek wat iedereen gelezen moet hebben over dit stukje Nederlandse geschiedenis | 1pos
|
Fiona, in koelen bloede is een boek dat de meeste thrillerliefhebbers waarschijnlijk met plezier zullen lezen. Het is een lekkere actiethriller met ook een groot aantal psychologische en zeker humoristische kanten er aan. De onverwachtheid is misschien wel het mooiste ervan. Dit is een thriller die de vier sterren zeker waard is! | 1pos
|
Het boek had me al te pakken bij de introductie van de twee hoofdpersonen. Ik vond hen allebei erg leuk, interessant en grappig. Hoewel ze enigszins op elkaar lijken, pakken ze dingen toch heel verschillend aan. Ik had wel een duidelijke voorkeur voor Susan. Lisan wilde nog wel eens dingen doen waar ik het niet mee eens was en die haar iets minder sympathiek maakte in mijn ogen. Haar acties geven haar wel weer meer karakter. Ze onderscheiden haar bijvoorbeeld van Susan.
De humor in dit boek vond ik echt leuk. Dat is voor mij niet bij iedere chicklit het geval. Wat dat betreft is Lisan toch weer het grappigst, omdat zij bij ieder bezoek aan de Starbucks een leuk trucje uithaalt. Ik zal niet zeggen welk trucje dat is, maar het levert heel erg grappige scenes op. Als je het zelf leest, zie je hoe leuk dat is.
Het perspectief wisselt tussen dat van Susan en Lisan. Vooral op momenten dat beide het over dezelfde situatie hebben vond ik dat erg leuk. Soms blijkt de een ergens op een heel andere manier tegenaan te kijken dan de ander. Ook verrasten beide personages me regelmatig door iets te doen wat ik niet van ze had verwacht.
Al met al vind ik dit dus een leuk boek met boeiende personages en leuke humor. Het verhaal zelf vind ik vrij goed uitgewerkt, al gaan dingen tegen het einde soms wel heel erg snel. Toch vond ik het einde wel geslaagd en ik hield een goed gevoel over aan dit boek | 1pos
|
Na 42 jaar trouwe dienst bij De Post gaat facteur Ludo met pensioen. In 'De laatste ronde' denkt hij na over gebeurtenissen uit het verleden, zijn jaren bij De Post, zijn thuissituatie, over wat hem al dan niet te wachten staat in de toekomst....
Met de proloog is het al meteen raak en zet je meteen aan om het boek in één ruk uit te lezen. 'De laatste ronde' is op een mooie, grappige en typisch Vlaamse manier geschreven waarbij het soms lijkt dat Ludo het verhaal met een vleugje zelfspot en ironie zelf heeft geschreven. Je wordt op een gegeven moment behoorlijk begaan met Ludo, alsof je hem al jaren kent en het lijkt alsof hij zijn verhaal persoonlijk aan jou aan het vertellen is. De personages lijken eveneens levensecht en in ieder personage lijk je wel iemand in het werkelijke leven te herkennen. Ook de gebeurtenissen zijn herkenbaar en zijn als het ware uit het leven gegrepen. Het is met 222 pagina's (en veel witruimte's) een dun boek geworden en had van mij beslist een 100 pagina's verder uitgewerkt mogen worden. Het einde was naar mijn mening vrij abrupt en had nog zeker wat meer van Ludo willen lezen.
Louis Van Dievel heeft met De laatste ronde werkelijk een pareltje geschreven. Een verhaal met een lach en een traan, een verhaal dat je soms op een nostalgische manier aan het verleden doet denken, een verhaal met méér inhoud dan het op het eerste zicht lijkt. Van Dievel heeft mij met 'De laatste ronde' doen smullen, en wat men soms ervaart na een goeie maaltijd, is dat het smaakt naar meer! Kortom, een boek om aan iedereen aan te raden en om tussendoor opnieuw te herlezen wat ik dan ook met veel geneugte zal doen.
Hierbij wil ik Uitgeverij Vrijdag en Hebban.nl bedanken voor het toegestuurde recensie-exemplaar. Waarvoor dank! | 1pos
|
Wat een romantisch, avontuurlijk en dramatisch verhaal over Barcelona in de 14e eeuw. Ik heb het boek met veel plezier gelezen en heb ook het idee het oude Barcelona een beetje te hebben leren kennen. En de 14e eeuw: boeiend, maar ook een erg harde tijd, met grote standsverschillen, armoede, ziekte en die akelige Inquisitie! Ik ben ook erge fan van de film "The first Knight", daar doet dit boek me aan denken. | 1pos
|
Meeslepend verhaal over een vader die zijn hele leven en loopbaan opoffert voor de muzikale carrière van zijn dochter Lea. Helaas leidt elke stapje daarin hem en haar naar het noodlot, dat je als lezer vanaf het begin onvermijdelijk naderbij ziet komen. Vader Martijn vertelt zijn verhaal aan een onbekende landgenoot vlak voordat ook hem het noodlot treft. Een verhaal dat de lezer helemaal mee zuigt in een menselijk drama waarin de meeste mensen zich zonder veel problemen kunnen verplaatsen, zonder dat het ook maar één moment plat en sentimenteel wordt. Een waardig vervolg op Nachttrein naar Lissabon, wat de eerdere - negatieve - recensies in de pers ook zeggen. | 1pos
|
We maken kennis met Roy, Monica en hun 2 dochters. Roy is politieman en hij wordt zinloos vermoord. Monica blijft achter met haar 2 dochters. Lang is ze bezig met overleven en dan plots, door een berichtje beseft ze dat het leven ongemerkt is doorgegaan. Haar haat wordt aangewakkerd en ze wil hier iets mee gaan doen.
Langzaam maar zeker worden we door haar meegezogen door haar haat.
Door de verschillende verhaallijnen die ontstaan in het verhaal leren we de personages heel goed kennen.
De hoofdstukken zijn prettig kort geschreven, waardoor het ook aangemoedigd wordt om door te willen lezen. Door de fijne schrijfstijl wil je nog sneller doorlezen om te weten wat en waarom de haat gevoed wordt bij Monica.
Hoe is het mogelijk dat iemand door haat zoveel in haar eigen leugens verstrikt geraakt!
Citaat: Ik ben een monster. Het doodknuppelen niet waard. Er is iemand die beweert dat ik de doodstraf moet krijgen. Het is niet waar. Niemand vraagt wat mij is aangedaan.
Het plot is verrassend maar ook te verwachten.
Door het schrijven van de verschillende verhaallijnen, de opbouwende spanning, de goede uitgewerkte personages is dit boek 4 sterren waard.
Knap hoe Lundi als debuut zo'n fantastische thriller heeft geschreven. Ik kijk al uit naar haar volgende boeken! | 1pos
|
Dit is nou wat je noemt een literaire thriller. Verloren zoon zit degelijk in elkaar, heeft diepgang en de personages zijn goed uitgewerkt. De zinnen zijn wel kort en overduidelijk maar het stijgt zeker boven het merendeel uit van hetgeen wat momenteel in de winkel ligt onder de noemer 'literaire thriller', en dat is fijn.
Persoonlijk vind ik het altijd leuk weer over Vegter, Renee en Talsma en de anderen te lezen, ik merkte alleen dat ik een deel heb overgeslagen: de geur van de regen, en dat is wel wat jammer. Snel maar op zoek naar dat deel, de boeken van Lieneke Dijkzeul zijn namelijk best goed leesvoer! | 1pos
|
Afrekening is weer een spannend vervolg op het boek Blond 15. Het is dan ook aan te bevelen om eerst Blond 15 te lezen voordat je aan dit boek begint, want daar waar Blond 15 mee eindigt begint het verhaal van Afrekening. Heleen van der Kemp heeft dan ook weer een prima vervolg afgeleverd. Alle elementen voor een goede thriller zijn aanwezig. De personages worden goed uitgewerkt. Je leeft met Britt mee, die in dit boek wordt geconfronteerd met een aantal moorden die opgelost moeten worden en tot overmaat van ramp ook nog een partner heeft die nogal last heeft van haantjesgedrag en regelmatig met Britt in de clinch licht. De schrijfstijl is erg prettig en het boek leest dan ook lekker weg. Kortom, weer een uitstekende thriller van eigen bodem. | 1pos
|
Kon niet ophouden met lezen en boek erg snel uit. Een spannend verhaal met onverwachte wendingen. Een zeer verrassende ontknoping. Lang gewacht op deze nieuwe thriller. | 1pos
|
Net als de andere boeken die ik van deze schrijver gelezen heb is ook deze goed geschreven, fijn leesbaar en een beetje apart. Soms abstract maar het verhaal steekt altijd goed in elkaar. | 1pos
|
Stefan Tetelepta was op zoek naar lezers van zijn boek. De weg via een uitgever ging hem niet snel genoeg vandaar dat hij zijn boek gratis als
e-book aanbiedt op zijn website om zo bekend te worden als schrijver. Hij woont in Leiden en schrijft graag in de bibliotheek daar. Hij is freelancer bij o.a. het Leidsch Dagblad.
Ik ben er altijd op uit om een nieuwe parel te ontdekken en daarom heb ik dit boek ook gedownload.
In het begin dacht ik echt waar ben ik aan begonnen, meisje/vrouw met (financiële) problemen ontmoet man, rijk door pokeren, een kast van een huis heel eenzaam. Een vreemde proloog, nog wat slordigheidsfoutjes, ja hoor weer zo iemand die een romantisch boek probeert te schrijven vrouw en man ontmoeten elkaar vinden elkaar leuk, allerlei verwikkelingen, gaan uit elkaar en dan aan het eind komt alles weer goed.
Maar ik had beloofd om een recensie van het boek te schrijven dus ik las verder. Toen kreeg het boek me te pakken en werd ik verrast, hier klopte iets niet. Wat dat was kan ik moeilijk vertellen, dat haalt de spanning en de verrassing er af. Het heeft te maken met loslaten en vertrouwen. De schrijver heeft alle vrijheid die je als schrijver tot je beschikking hebt, gebruikt om een waanzinnig verhaal te maken die heel lang in je hoofd blijft spelen.
Ik lees veel maar in dit geval kwam ik moeilijk los van het verhaal toen het uit was en heb ik opnieuw bepaalde stukjes gelezen en herlezen. Vraag me wel af waar het aan ligt. Schrijfstijl is niet zo bijzonder dat je bepaalde zint overdenkt, verhaal is eigenlijk een 'gewoon' liefdesverhaal? Het is denk ik een laag eronder, verstopt die maakt dat het boek in je hoofd blijft spoken.
Het boek is opgebouwd door het onder te verdelen in een stuk vanuit Moira, dan een stuk vanuit gezichtspunt va Finn en eindigt met opnieuw een stuk vanuit Moira gezien.
De schrijfstijl is mooi, maar geen moeilijke taal, het leest prettig weg maar heeft ook wel wat diepgang, bijvoorbeeld:. Moira vraagt waar de angst van Finn vandaan komt Finn antwoord: ‘Bang om te kiezen en bang om dingen kwijt te raken Ik heb decennia gedacht dat kiezen ook verliezen betekende. Kies ik voor jam dan heb ik geen pindakaas” “Kies je voor een relatie dan heb je geen vrijheid” Maar dit klopt voor Finn niet dat heeft hij de laatste tijd gemerkt. “De pot pindakaas staat er morgen ook nog” “En als je je goed voelt bij iemand betekent dat niet dat je je eigen ik opgeeft en je verplicht de rest van je leven met die ander moet doorbrengen. Je maakt die keuze gewoon elke dag opnieuw, zonder nadenken met je hart”.
Nu dit boek is met hart en ziel geschreven en dat merk je. Bedankt en ik kijk uit naar je volgende boek! | 1pos
|
Wat kan Henning Mankell toch een geweldige goede boeken schrijven! Ik heb al veel van de serie boeken met Wallander gelezen en er was er niet één bij die ik niet goed vond. Ook dit boek is weer een voltreffer.
Wallander raakt betrokken bij de moord op een taxichauffeur door 2 jonge meisjes. Wat bezielde hen? Wanneer één van de twee ontsnapt en later vermoord wordt teruggevonden in een schakelkast voor de plaatselijke electriciteitsvoorziening, begint er een klopjacht op haar moordenaar. Er wordt nog een dode gevonden, een man bij een pinautomaat. Is hij ook vermoord of is hier sprake van een ongeluk? Zijn lijk verdwijnt en er blijkt een verband te staan met het vermoorde meisje. Het onderzoek dreigt meerdere malen vast te lopen; er wordt nog een moord gepleegd, er volgen aanslagen op Wallander en dan is er ook nog de dreiging dat hij op non-actief wordt gesteld wanneer hij een verdachte slaat. Hoe moeizamer het onderzoek loopt, hoe meer Wallander en zijn team zich vastbijten in de zaak.
De computer van de dode man bij de pinautomaat blijkt een sleutelrol te spelen in het geheel, maar wat was die man van plan? Computers zijn niet echt de forte van Wallander en hij voelt zich machteloos. Is het tijdperk van ouderwets recherchewerk voorbij?
Ik heb weer genoten! De worsteling van Wallander met de voor de tijd waarin dit boek speelt (eind 1999) nieuwe misdaadvorm van cybercrime, zijn moeizame privé-leven en de verhouding met zijn team worden met grote klasse door Mankell beschreven. Er zijn er niet veel die aan zijn niveau kunnen tippen. | 1pos
|
Een klein boek maar zoeen een groot boek! zeldzaam mooi beschreven debuut van deze duitse schrijfster, gebaseerd op een waar gebeurde moord vertelt zij en laat betrokkene hun eigen visie op de moord en omstandigheden vertellen, als lezer wordt je heel lang in spanning gehouden die voortreffelijk is opgebouwd. Het beeld wat de schrijfster schetst van het naoorlogse duitsland is een geweldige toevoeging. Een juweeltje... | 1pos
|
Deze reactie bevat spoilers, selecteer de tekst om de spoilers te lezen. Ook van Offersteen heb ik genoten,net als Dodencirkel zit dit boek vol archeologische termen maar ik heb alles begrepen maar dan moet ik wel zeggen dat ik dit erg interresant vind. Ook de verhaallijnen zijn goed te volgen al vond ik het afentoe wel raar te volgen met de zw.schap van Ruth. Het ene moment kunnen ze nog niet zien wat voor geslacht het kind krijgt en opeens weet ze dat ze een dochter krijgt.Zit naar mijn inziens een gat van 7 weken ?? | 1pos
|
Dit boek, dames en heren... leest als een musical... leuk, langdradig en kon in 120pg (de helft dus) afgewerkt worden. | 1pos
|
Weer een geweldig boek van Santa Montefiore
Als je eenmaal in het verhaal zit laat het je ook niet meer los, zoveel leugens en geheimen, het blijft je verrassen. Natuurlijk ook in dit boek weer het heerlijke spirituele gevoel.
Het verschil tussen armoede en rijkdom komt in dit boek erg goed aan de orde, en je gaat je dan zelfs afvragen waar je beter mee af bent.
Het einde vond ik erg vreemd, dit is het eerste deel van de Deverill saga, dus ik hoop dat deel twee niet lang op zich laat wachten, want ik wil meer. | 1pos
|
In ‘Zomermeisjes’ moet rechercheur Lot van Dijk de moord op een jong meisje onderzoeken. Het lijk wordt gevonden op een afgelegen plek in het bos en de omstandigheden zijn op z’n zachtst gezegd bizar. Lot is een relatief nieuw lid van het korps in Twente en moet opboksen tegen allerlei vooroordelen. Ze is een profiler en dat specialisme wordt met enige argwaan bekeken. Omdat Lot er zeker van is dat ze te maken heeft met een seriemoordenaar en dat er meer slachtoffers zullen vallen als er niet snel gehandeld wordt, dringt een doortastend onderzoek zich op en kan ze niet zomaar over zich heen laten lopen door haar collega’s.
Het boek kent een beetje een aarzelende start, alsof auteur Jobien Berkouwer voorzichtig de grenzen van haar schrijfkunst aftast. Na een paar hoofdstukken begint het verhaal echter vlot te lopen en wordt de lezer meegezogen in het onderzoek. De plot zit goed in elkaar, maar is weinig verrassend. Er worden veel hints weggegeven over de dader en hoewel Berkouwer de lezer op het verkeerde been probeert te zetten, slaagt ze daar niet helemaal in. Hierdoor heeft het boek ook een paar losse eindjes, maar omdat ze de spanning mooi weet op te bouwen en het hoofdverhaal wel gedegen afwerkt, stoort het niet. Het had iets krachtiger kunnen zijn als de auteur een tikje meer aandacht had besteed aan de psychologie van de slachtoffers. Het boek start wel op deze manier, maar verderop wordt dit aspect verwaarloosd. Een kleine gemiste kans. Zenuwslopend is dit boek niet, wel overtuigend en het weet de aandacht vast te houden.
Berkouwer verdient een applausje voor het atypische einde van haar boek, waar hier uiteraard niets over wordt verklapt, en voor haar hoofdpersonage Lot van Dijk. De jonge rechercheur is weliswaar erg overtuigd van haar eigen kunnen en een tikje zelfingenomen, ze is niet zonder fout. Ook is het een leuk gegeven dat de auteur het verhaal weg heeft gehouden uit de grootstad en Twente koos als setting.
‘Zomermeisjes’ is het debuut van Jobien Berkouwer, een juriste en voormalig hoofdinspecteur van politie. Ze houdt zich ook zelf bezig met profiling en liep al een tijdje rond met het idee om een boek te schrijven. | 1pos
|
Katarzyna Bonda is de populairste thrillerschrijver van Polen. Sinds 2007 heeft ze al diverse titels op haar naam staan, waarvan er meer dan een miljoen exemplaren verkocht zijn. In 2014 is ze begonnen met een tetralogie rondom Sasza Zulaska, waarvan inmiddels het vierde deel in voorbereiding is. Deze serie wordt door uitgeverij Luiting-Sijthoff nu ook in Nederland uitgebracht en “Het meisje uit het Noorden” is deel 1.
Zoals gezegd is de hoofdpersoon in dit boek Sasza Zulaska. Zij is in Polen geboren maar aan de universiteit in het Engelse Huddersfield opgeleid tot profiler. Op een gegeven moment besluit ze, samen met haar dochtertje Karolina, terug te keren naar Polen. Daar wil ze haar leven rustig weer oppakken en bij een bank gaan werken. Maar via een opdracht die ze aanneemt raakt ze betrokken bij het moordonderzoek naar de zanger Janek Wisniewski, bijnaam Naald, die ooit een grote hit heeft gehad met “het meisje uit het noorden”. Al snel komen er connecties naar gebeurtenissen 20 jaar eerder op de proppen en ook de Poolse maffia blijkt betrokken.
Katarzyna Bonda heeft een spannend eerste deel van de serie afgeleverd waarin ook een aardig beeld van Polen geschetst wordt waarbij de kerk en drank toch nog een behoorlijke invloed op het dagelijks leven hebben. Opvallend is wel de enorme hoeveelheid aan karakters en de lijst met namen die voorin het boek is opgenomen is dan ook geen overbodige luxe. “Het meisje uit het noorden” is een spannende thriller die zeker de vergelijking met boeken van wat meer gevestigde namen in dit genre kan doorstaan. En van Katarzyna Bonda zullen we in de toekomst zeker nog meer gaan horen. | 1pos
|
De blogtour rondom de ‘Brave new love’ YA diversity-verhalenbundel, uitgeven door Dutch Venture Publishing is van start gegaan en ook ik mag mijn bijdrage leveren. DVP verwacht altijd openheid en eerlijkheid van de recensenten, ook als een boek niet bevalt mag dit, dan uiteraard wel goed beargumenteerd, benoemt worden. Dit geeft mij het vertrouwen om gewoon onbevooroordeeld en met een openblik het boek te gaan lezen. Iets wat ik overigens altijd doe, ongeacht welke schrijver of uitgever, en wat ik niet meer dan normaal vind voor een recensent.
Deze bundel bevat tien verhalen die allemaal gaan over, een al dan niet bijzondere vorm van, liefde. Elke YA schrijver die bij deze bundel betrokken is heeft haar eigen draai aan het hoofdonderwerp gegeven waardoor er een rijkelijke variatie aan verhalen in het boek te vinden is. Zo is er een grote verscheidenheid aan geaardheid, diversiteit, buitenaards, bovenaards en zelfs een tintje magie.
Ik kan zeker zeggen dat ik met plezier de bundel gelezen heb. Uiteraard heb ik mijn favoriete en minder favoriete verhalen maar elk van hen bevat wel een mooie bijzonder boodschap. De schrijfstijl van de diverse YA auteurs verschilt, alle verhalen lezen prettig en hebben compleet iets eigens. Ik vond het fijn dat als je meerdere verhalen achter elkaar door leest er duidelijk verschil is. Natuurlijk wordt dit aangeven met een nieuwe titelpagina maar het is goed om dit ook aan de schrijfstijl en inhoudt zelf te merken, zodat je niet met je gedachte bij het voorgaande verhaal blijft hangen. ‘Brave new love’ is een originele verzameling van YA verhalen die perfect is voor de specifieke young adult doelgroep maar zeker ook vermakelijk is voor een grotere groep. Het gaat tenslotte over liefde en dat gaat ons allemaal aan ;)
Ik geef dit boek 4 sterren.
Spanning: 6
Plot: 7
Leesplezier: 8
Schrijfstijl: 8
Originaliteit: 8
Psychologie: 7 | 1pos
|
Ik was nieuwsgierig naar het 2e boek van Patty Stenger na haar eersteling Zuidas. Vintage hanteert een zelfde compacte en beeldende schrijfstijl maar heeft een heel andere thematiek: hoe functioneren familierelaties? wat krijg je mee en geef je door? Dit alles 'aangedreven' door een drama uit het verleden waarvan de gevolgen generaties later nog steeds voelbaar zijn. Compact geschreven, met de nodige humor, goede seks scene's (een zeldzaamheid in de Nederlandse literatuur), en invoelbaar en herkenbaar. Een aanrader en een sterk vervolg op haar debuut (de 2e roman is altijd cruciaal in de carriere van een schrijver of schrijfster)! | 1pos
|
Dit is het ongelooflijke verhaal van Rudolf Vrba die samen met een lotgenoot uit Auschwitz is ontsnapt, een kamp dat ook wel de moordfabriek werd genoemd.
Je weet welke gruwelijkheden er hebben plaats gevonden en elk boek dat hier over geschreven is herbergt weer nieuwe onmenselijkheden, het beseft je ook dat we met zijn allen geluk hebben dat we in vrede kunnen leven, werken en wonen, ondanks de aanslagen die er nu plaatsvinden, niks overtreft Auschwitz qua onmenselijkheid.
Het verhaal van Rudolf Vrba bewijst eens te meer van een enorme moed (er waren al vele pogingen gedaan door anderen die dit met de dood moesten bekopen) om deze ontsnappoging te wagen en hij heeft natuurlijk ook een enorme dosis geluk gehad, het levert een memorabel boek op, of je legt het weg of je leest het met open mond uit, zo simpel is het. | 1pos
|
Na een affaire van drie maanden en elf dagen besluiten David en Liv met elkaar te trouwen. Haar vrienden vinden haar te jong voor een huwelijk. David en Liv besluiten op huwelijksreis te gaan naar Parijs. Wat een leuke huwelijksreis had moeten worden in een romantische stad, eindigt voor Liv in een ‘eenzame’ zoektocht naar tijdsvermaak. David heeft de ene zakelijk afspraak na de andere. Liv voelt zich in de steek gelaten. Dit is niet wat ze over het huwelijk had gedacht. Heeft ze toch een impulsieve beslissing genomen door met David te trouwen?
Normaliter lees is bijna geen ‘vrouwenromans’ meer, de verhalen zijn vaak toch al hetzelfde. Het is altijd eind goed al goed en vaak belandt de vrouw toch maar achter het fornuis met twee kinderen. Als je denkt dat dit boek een typische vrouwenroman is dan kom je bedrogen uit. Dit boek is mijn eerste kennismaking met Jojo Moyes. ‘Wat mannen denken en wat vrouwen willen’, schoot mij meteen binnen toen ik dit boek las.
* Dit is een ingekorte recensie. Volledige recensie te vinden via: http://www.sherryhussain.wordpress.com vanaf a.s .donderdag. | 1pos
|
Een geweldig verhaal over liefde, verlies en rouwen. Bomvol mooi
taalgebruik en een hoofdpersoon waar je je erg goed in kan leven.
Een van mijn all time favourites! | 1pos
|
Om maar met de deur in huis te vallen… ik heb wederom aan de lippen gehangen van Toni Coppers! Wat een heerlijk boek, zo ogenschijnlijk gemakkelijk geschreven maar zo vernuftig in elkaar stekend! In deze thriller steekt Liese het Kanaal over, zij volgt haar intuïtie naar aanleiding van een telefoontje van haar ex-vriend Simon. Niets is wat het lijkt en naarmate het verhaal vordert halen zij en haar team de onderste steen naar boven om uiteindelijk deze stenen op hun welbekende plek te laten vallen. Buiten “De zaak Magritte” was ik niet bekend met de boeken van Coppers, desondanks is dit boek over commissaris Liese Meerhout ook prima los te lezen. De zoektocht naar de moordenaar en de privéperikelen van Liese, en dat allemaal geschreven in die prachtige Vlaamse taal, ik hou ervan, maken dit boek een pareltje om te lezen! | 1pos
|
Suriname heb ik beter leren kennen door dit boek. Je maakt een tijdreis door de geschiedenis van het land vanaf 1863, de afschaffing van de slavernij tot heden.
Dit aan de hand van de zoektocht van Tessa, naar het verleden van haar oma Fansi. Ze praat met haar ooms en tantes, bezoekt ambasades en archieven en praat met veel mensen zo probeert Tessa een beeld van haar oma te krijgen.
De verhalen van die ze te horen krijgt zijn prachtig, ieder heeft een andere beleving van hun jeugd inSuriname.
Fansi is geboren in 1905 in Nickerie uit een verboden relatie. Ze groeide op bij een pleegmoeder. Oma's pleegmoeder Ma Loui was nog een slavin geweest. Fansi, krijgt negen kinderen uit verschillende relaties. Ze voed ze alleen op wat niet makkelijk was. Ze verdiende haar geld door de was te doen voor welgestelde blanken en gekleurde families in Paramaribo. Haar kracht en doorzettingsvermogen haalde ze uit haar geloof dat betekende alles voor haar. Ze was stil, bescheiden, bezat humor en was levenslustig. Er was wel een schaduw in haar leven ze voelde zich afgewezen doordat ze was afgestaan en niet wist wie haar moeder was. Over haar verleden sprak ze niet.
Een boek wat bij blijft, wat je zeker zou moeten lezen als je in geschiedenis geinteresseerd ben. De schrijfstijl is prettig en duidelijk. De foto's in het boek geven de zoektocht een gezicht. Vooral de foto op de cover is heel erg mooi | 1pos
|
Journalist Viljar Ravn Gudmundsson, werkzaam bij Het Haugesunds Nieuws in Noorwegen, ontvangt een mailtje van iemand die aankondigt als scherprechter het leven te zullen opeisen van een vrouw die in zijn ogen een misdaad heeft begaan die onmogelijk onbestraft kan blijven. Viljar doet het af als het zoveelste bericht dar hij ontvangt van iemand die om aandacht verlegen zit. Maar als de vrouw de volgende dag onder verdachte omstandigheden dood wordt aangetroffen, realiseert hij zich dat het bloedserieus was. Helemaal als hij na door de politie ondervraagd te zijn weer een mail van de anonieme beul ontvangt. Samen met inspecteur Lotte Skeivoll gaat hij op jacht naar een achteloze seriemoordenaar die eropuit lijkt de politie willen tergen. Maar is hij achteloos?
Wat is dit debuut een “meesterwerk”!
De titel doet het boek meer dan goed. Geir Tangen heeft een fijne schrijfstijl waardoor je makkelijk in het verhaal wordt gezogen. Geir schrijft eigenlijk telkens stukken in het verleden en het heden, waardoor je een goed beeld vormt krijgt hoe het verhaal is opgebouwd. De vele wendingen die je niet aan ziet komen zijn goed bedacht, en het einde is ook zeer goed in elkaar gezet.
Daarom geef ik dit boek ook 5 sterren
Dit boek moet je zeker lezen in 2018! Vanaf 1-2-2018 verkrijgbaar.
Graag wil ik The House of Books bedanken dat ik een vooruitleesexemplaar heb mogen ontvangen. Deze schrijver ga ik ook zeker volgen. | 1pos
|
Mijn eerste boek van Gillian King en blij dat ik kennis heb gemaakt met deze schrijver. Een heerlijk feelgood boek! Het verhaal draait om drie personen. Thijs, Roos en Nikki. Beide dames zijn of raken verbonden met Thijs. Door een actie van Roos raakt Thijs vertwijfeld over zijn relatie met haar. Ondertussen ontmoet hij de bloedmooie Nikki. Nikki die meerdere problemen heeft, raakt gecharmeerd van Thijs. Thijs zal een keuze moeten maken tussen de dames. Doordat het verhaal van verschillende kanten wordt beschreven, voel je met de dames maar ook met Thijs mee. Het verhaal is vlot geschreven en maakt je als lezer nieuwsgierig naar de keuze van Thijs. | 1pos
|
Veel lezers zullen vanaf de eerste bladzijden van dit boek niet anders kunnen dan parallellen trekken met de boeken van Dan Brown.
De opbouw van het verhaal in het eerste deel van Ryder vertoont wel heel veel gelijkenissen met de Da Vinci Code : een vermoorde geleerde, boodschappen die ontcijferd dienen te worden, een hoofdpersonage met de benodigde expertise. Naarmate het verhaal vordert gaat de plot gelukkig toch een andere richting op en wordt de sfeer ook steeds grimmiger. De geschiedkundige kennis van de auteur en het in vraag stellen van de algemeen aanvaarde waarheid achter historische gebeurtenissen is zeker één van de sterke punten van dit boek. Je merkt dat de auteur erg beslagen is wat het Midden-Oosten betreft.
Ayesha Ryder ontpopt zich tot een protagonist die zeker lange tijd zal bijblijven, mede door haar bewogen verleden en de slachtofferrol die ze weigert op te nemen.
De schrijfstijl van Nick Pengelley spreekt mij wel aan. Ik vond het boek een echte page-turner. Hij weet ook goed te doseren: voldoende achtergrondinformatie zonder dat het teveel wordt. Door de veelheid aan personages, de (historische) achtergrondinformatie en de twists in het verhaal dient je er wel je volle aandacht bij te houden.
Binnen het thriller-genre maakt dit boek de verwachtingen volledig waar. De combinatie van spanning, actie, puzzels en (historische) achtergrondinformatie maken het voor mij een echte aanrader. Ik ben zeer benieuwd te weten te komen hoe de verhaallijn verder loopt en kijk dan ook uit naar het moment waarop de volgende delen beschikbaar zijn. | 1pos
|
Ben hem nu aan het lezen voor de 2e keer. Nu zal je van denken dat heb ik toch gelezen. Het voordeel van het 2e keer lezen is dat je altijd dingen tegenkomt waarvan je zegt van: Hee, dat heb ik niet gezien of herkend of begrepen. De vorige keren heb ik de Bermini Mysterie en Da Vinci Code ook voor 2e keer gelezen, die had ik ook binnen een week uit. Het blijven boeiende boeken! En weergaloze schrijver is Dawn Brown. | 1pos
|
Hoe beschrijf je wat er niet meer is? Voor deze taak stelde Arjen van Veelen zich bij het schrijven van Aantekeningen over het verplaatsen van obelisken, een boek wat leest als een requiem. Een vriend is dood en hoe nu verder te leven, is de vraag die de auteur opwerpt. Wat betekent leven in combinatie met dood, hoe voelt gemis, welk beeld past bij vriendschap?
Het boek is een verslag van deze zoektocht naar betekenis. Het is een aantekenschrift van gedachten, invallen, gebeurtenissen, herinneringen, van rouw, ontbreken en herdenken. De schijnbaar onuitputtelijke stroom aan feiten en anekdotes tonen de worsteling van de auteur om grip te krijgen op zijn situatie. En laat de lezer in verwarring over de vraag, wat is echt en wat fictie. Lees maar, er staat niet waterstaat.
[...] of dat gij het puurst
geluk smaakt dat voor het individu
is weggelegd: te weten, 'k werd bestuurd,
't is niet om niet geweest, ik was geen dupe, -
geprezen! - 't laat haar koud. Zij ziet azuur.
[…] Zij vertrekt op het voorgeschreven uur.
(uit: Awater – Martinus Nijhoff) | 1pos
|
Dit is een boek dat je niet meer los laat tot het eind. En terwijl je het leest wordt je meegenomen in de gevoelens van de personages. Je voelt de wat er gebeurt met ze, en blijft daardoor geboeid tot het eind. Een goed geschreven boek die je een inkijk geeft in een deel van de Italiaanse maffia op een zeer geloofwaardige manier. Een top boek voor mensen die houden van spanning en romantiek, en is zelf soms een echte tranen trekker. Maar wel 1 met een heleboel spanning. Een echt top boek!!! | 1pos
|
In Toen ik je zag verteld Isa Hoes over haar leven samen met Antonie Kamerling. Het ogenschijnlijk perfecte stel lijkt het prima voor elkaar te hebben. Antonie en Isa lijken tegenpolen, Isa ziet zelfs een voorbeeld in Antonie en haalt haar goede kanten naar boven. Hij maakt zichzelf razendsnel populair, schijnt het met iedereen goed te kunnen vinden. Alles lijkt hem gemakkelijk af te gaan. Antonie heeft echter steeds vaker periodes van neerslachtigheid en hij trekt zijn gezin hier in mee. Zijn manische periodes zijn voor Isa in eerste instantie een welkome afwisseling tot dat ze inziet dat het echt niet goed met hem gaat. Ze haalt hem over om hulp te gaan zoeken. Helaas mag het niet baten, ondanks alles wat ze samen hebben opgebouwd berooft Antonie zich toch van het leven en moet Isa al haar moed bij elkaar schrapen om alleen met hun twee kinderen door te gaan.
Toen ik je zag is het ontroerende en waargebeurde verhaal van een jong gezin dat worstelt met manische depressiviteit. Puur en open verteld de auteur over haar successen en die van haar man, hun vakanties en hun werk als bekende en populaire acteurs, maar ook over hun diepste dalen en eigenaardigheden. Het boek komt zeer oprecht en menselijk over en moet wel vanuit het hart zijn geschreven. Isa Hoes weet een voor haar zeer roerige periode mooi te verwoorden. Toen ik je zag zal ongetwijfeld voor vele die in een vergelijkbare situatie zitten of hebben gezeten een grote steun zijn. Ze schrijft krachtig en treffend. Een boek wat erom vraagt gelezen te worden.
Er bestaat naast het boek ook een luisterboek van Toen ik je zag, deze werd beluisterd voor bovenstaande recensie. Is aan te bevelen vooral omdat Isa Hoes het verhaal van het boek zelf verteld, hierdoor komt het verhaal oprecht over. Zelfs als je het boek al gelezen hebt is het luisterboek alsnog een aanrader. | 1pos
|
Douglas Preston, geboren in 1956 in Cambridge, Massachusetts, is vooral bekend als de helft van het schrijversduo Preston & Child. Sinds 1990, het begin van zijn samenwerking met Lincoln Child, zijn er op beider naam, een elftal romans verschenen. Dat Preston solo wat minder actief en/of succesvol is, blijkt uit het feit dat Goddeloos pas zijn derde soloproject in Nederland is.
Wyman Ford, de hoofdpersoon van Goddeloos, is een ex-CIA medewerker. Tijdens zijn laatste missie in Cambodja is zijn vrouw en partner, door een autobom om het leven gekomen. Getraumatiseerd verlaat hij de CIA en gaat in een klooster. Na een paar jaar afzondering begeeft hij zich weer onder de mensen en begint een detectivebureau. Zijn eerste belangrijke klus brengt hem in contact met zijn oude jeugdliefde Kate Mercer. Kate is assistent-directeur van een belangrijk overheidsproject, waarbij een aantal topgeleerden gestationeerd zijn in het Navajogebied in Arizona. Met behulp van een 40 miljard dollar kostende deeltjesversneller, willen zij het energieniveau van de oerknal nabootsen, om op die manier belangrijke informatie te vergaren. Het project, Isabella genaamd, loopt echter gevaar: de Navajos willen de onderzoekers van hun land af en Christelijke lobbyisten verweren zich tegen het onderzoek, omdat het in strijd zou zijn met de scheppingsleer. Aan Wyman de taak om de Navajos om te praten en om uit te vinden waarom Isabella zoveel vertraging heeft opgelopen.
De kracht van Goddeloos: goed uitgewerkte, ietwat overdreven karakters en een verrassend sterke en vooral originele verhaallijn. Vanaf het eerste hoofdstuk maak je als lezer(es) onderdeel uit van Isabella. Geïntrigeerd door haar eerste woordje blijf je lezen. Soms wordt het allemaal wat te abstract als Isabella aan het preken is of te langdradig, bijvoorbeeld als pastor Russ Eddy op kruistocht is, maar het blijft je pakken.
Goddeloos is een spannend boek, met een sterk einde, maar is niet alleen ontspannend. Het verhaal zet ook aan tot denken: Het snelle ophitsen van een gemeenschap, door middel van een goed geschreven e-mail is fictie, maar hoeveel mensen zouden hiervoor vatbaar kunnen zijn?
Is het mogelijk om een nieuwe religie te creëren en in hoeverre gaat hiermee de vergelijking op met Scientology?
Ik heb me erg met het boek vermaakt, ondanks dat ik het soms te langdradig vond. | 1pos
|
Toen ik dit boek voorbij zag komen als leesclub, heb ik even getwijfeld of ik me wel in moest schrijven. De omschrijving en de sneak peek hadden mijn interesse gewekt, maar King heeft toch wel een reputatie om enge boeken te schrijven, iets waar ik volledig niet tegen kan. Aangezien dit mijn eerste boek van Stephen King is, wist ik ook totaal niet wat ik kon verwachten. Ik heb me toch ingeschreven en ben blij dat ik het gedaan heb! Het boek is een interessant boek dat makkelijk wegleest, en aangezien het zo dun is heb je het boek heel snel uit. Aan de ene kant is dit handig, omdat je het boek dan even snel tussendoor kan lezen, maar tegelijkertijd hunker je aan het einde van het boek naar meer. Omdat het boek zo dun is, wordt er ook niet echt in de diepte gegaan, wat ik wel jammer vind. Het einde vond ik ook heel onbevredigend. Het boek is en lekker boekje om casual te lezen, maar als je echt iets hevigs wil om te lezen is het niet zo geschikt. | 1pos
|
Voor fantasyliefhebbers zijn er tal van subgenres om hun hart aan op te halen en een relatief recent subgenre is de Urban Fantasy, die vooral gekenmerkt wordt door de stedelijke achtergrond waartegen het plot zich afspeelt. Het is echter ook een subgenre dat regelmatig onder vuur komt te liggen omdat het teveel een afgeleide zou zijn van andere fantasysoorten. (al kan dat wel van meer genres gezegd worden) Niettegenstaande deze kritieken kent Urban Fantasy een groeiende fanbase en ik moet met het schaamrood op de wangen bekennen dat Anne Bishop met haar “Rode Letters” er mede heeft voor gezorgd dat ondergetekende ook tot die laatste groep behoort.
Bishop brengt in haar reeks “De Anderen”, een hoeveelheid stereotype fantasiecreaturen tot leven zoals weerwolven en vampieren, maar draait er haar hand niet voor om, om gelijktijdig een hele resem originele bovennatuurlijken te introduceren. Deze wezens met bovennatuurlijke gaven worden ‘De Anderen’ genoemd en zij zijn de ware heersers over de wereld. De aarde behoort toe aan ‘De Anderen’ en de mensen krijgen er gewoon een plekje om naast hen te leven, met als enige nut, hun kunde om de de grondstoffen die beheerd worden door ‘De Anderen’ te verwerken tot luxegoederen en technologie. Een samenleving waar mensen enerzijds als nuttig wezen en anderzijds als voedselbron worden aanzien, wekt de nodige argwaan op en werpt een spanningsveld dat vroeg of laat wel eens tot een bloederige conclusie zou kunnen komen.
rodeletterscoverMidden deze culturele mengelmoes en de politieke instabiliteit van de stad Lakeside, vinden we de 24-jarige nieuwkomer Meg Corbyn terug. Meg is een Cassandra Sangue oftwel een Bloedprofeet, een vrouw die door het snijden in haar huid tot voorspellingen kan komen. Het mag dan wel een handige eigenschap lijken, zoals steeds komt deze bijzondere gave tegen een zeer hoge kost. Door haar gave heeft Meg geen andere keuze dan in haar huid te snijden. Het is niet alleen een uiterst pijnlijke verplichte aangelegenheid, het zal ook ooit haar einde betekenen. Elke bloedprofeet heeft een quota van 1000 snijwonden en dan is haar lichaam opgebruikt.
Wie door deze zware last op haar schouders, zou verwachten dat Meg nogal neerslachtig door het leven gaat, komt echter bedrogen uit, integendeel. Na een leven in gevangenschap, schenkt haar nieuwe bestaan in Lakeside een inzicht in de wonderlijke en vaak ook angstaanjagende wereld rond haar. De hartelijke en naïeve persoonlijkheid van Meg zorgt voor een aangenaam contrast met de argwaan van ‘De Anderen’ waar ze beetje bij beetje een vriendschap mee opbouwt. De alomtegenwoordige misverstanden tussen beide zijden van de samenleving in Lakeside zorgen voor de nodige luchtigheid in het plot, terwijl de verhaallijn stapvoets opbouwt naar een confrontatie van epische proporties.
Bishop ontwijkt echter handig de valkuil van een plot vol kommer en kwel, door de wonderlijke personages en de sfeer van het Stadspark centraal te plaatsen. Het stadspark is een onderdeel van Lakeside waar enkel ‘Anderen’ wonen en dat functioneert als hun hoofdkwartier. Door de bijzondere setting van een afgezonderde samenleving, krijgen we als lezers de kans om alle personages en hun eigenaardigheden beter te leren kennen. Naast Meg kunnen we alvast Simon Wolfgard aanvoeren, een wolf/gedaantewisselaar en de feitelijke leider van ‘De Anderen’ in Lakeside. Zijn leidinggevende rol verplicht hem meer een menselijke gedaante aan te nemen dan hem eigenlijk lief is, maar alhoewel hij er bij momenten menselijk uitziet is hij dat allesbehalve… Maar dat kan natuurlijk ook van Meg gezegd worden, alhoewel zij dan ook weer geen van ‘De Anderen’ is. De verhaaltechnische opbouw van hun relatie, van wantrouwen tot niet zo voor de hand liggende vriendschap, wordt uiterst realistisch neergepend en laat de lezer meevoelen bij elk beetje frustratie of ontroering.
Naast een handvol hoofdpersonages worden ook heel wat nevenkarakters aangevoerd in de verhaallijn en alhoewel vaak niet meer dan enkele pagina’s aan die personages gewijd worden weet Bishop bij elkeen de juiste toon te zetten. Van stille slimmerds over subtiele grapjassen tot knorrige goedzakken, Anne Bishop slaagt er meesterlijk in om ze allen tot leven te wekken.
De constante wisselwerking tussen zeemzoete momenten en de bij wijlen gruwelijke realiteit zorgt voor een onnavolgbare leeservaring. Uiterst gedetailleerde personages nemen je mee in een wereld van zoet en bitter en laten je smachten om je leespauze telkens weer wat te verlengen. Rode letters is een boek dat je maar moeilijk aan de kant kan leggen. | 1pos
|
Op zoek naar een boek waarin ik mij kan verliezen is dit er zo een, ‘Het Hata Mysterie’ van de opkomende schrijver Japan-specialist Ben Midland. In dit boek, een dit keer door hemzelf uitgegeven pil van 800 bladzijden, laat hij zien hoe het moet als het gaat om lezers van begin tot eind vast te houden in een bijzonder origineel en boeiend verhaal. Een extra verrassing was toen ik er op het laatst achter kwam dat het op feiten is gebaseerd, wat mij er bijna toe bracht het meteen opnieuw te lezen. Dat ik het binnenkort weer oppak is zeker. Midland kiest ervoor in de derde persoon te schrijven wat ik erg prettig vind omdat zo alle details goed aan bod komen. Het is alles bij elkaar een spannend verhaal en meer dan de moeite waard. Ik kijk uit naar een derde boek. Een tweede is er geloof ik al. Midland doet wat mij betreft niet onder voor een Tolkien of een Dan Brown. | 1pos
|
In 'Aantekeningen over het verplaatsen van obelisken' gaat de hoofdpersoon, die eigenlijk de auteur zelf moet voorstellen, op zoek naar het graf van Alexander de Grote. Tegelijkertijd is het een zoektocht naar Tomas, zijn overleden vriend. Op een mooie, essayachtige manier vertelt Arjen van Veelen zijn verhaal en de zoektocht in Alexandrië, dat voor hem ook een rouwproces is. In het zand graaft de ik-figuur naar aanwijzingen, maar uiteindelijk begraaft hij zijn verleden. Met een obelisk als grafsteen. Herinneringen aan Tomas worden afgewisseld met historische weetjes. In de Verenigde Staten, waar de ik-figuur woont, gaat hij met zijn kat op pad. Daar bezoekt hij onder andere een kerkhof. De dood is dan ook heel aanwezig in dit verhaal – maar dat is het ook in het leven. In 'Aantekeningen over het verplaatsen van obelisken' baant de ik-figuur zich dwars door de dood heen een weg naar de toekomst – en daar zullen we waarschijnlijk nog veel meer van deze schrijver horen. | 1pos
|
Gelezen, herlezen en herlezen. Dit boek heb ik volgens mij wel 20 keer gelezen; het beste boek van Alistair MacLean. | 1pos
|
ik heb eerst Slaap kindje slaap gelezen en was daarmee voor altijd een Patterson fan. Tot mijn grote vreugde was Kat en muis een soort vervolg op het boek waarmee het voor mij allemaal begonnen is. Het boek leest zich heel gemakkelijk. Te gemakkelijk eigenlijk want daardoor wordt je op het verkeerde been gezet. Toen Soneji gepakt was dacht ik nu zal het verhaal slapper worden maar het tegendeel is waar. Zelf de epiloog is nog goed want de vraag is nu: wie heeft Cristine? | 1pos
|
Daar is het boek dan eindelijk! Het debuut van Soraya Vink, Persona. Hoofdpersonage Elvira Selas zat al een tijdje in haar hoofd en kreeg steeds meer vorm. Drie jaar lang schreef ze en deed ze research en nu is het resultaat. Op de cover direct een intrigerende quote “Hij is een crimineel, zij is een rechercheur. Broer en zus, is de familieband sterker dan de wet?”
Rechercheur Elvira Selas keert terug bij het politiekorps na een jaar onder de radar te hebben geleefd in haar geliefde Spanje. Door een verkeerd afgelopen infiltratie in het Naves-drugskartel, moest ze haar undercover carrière beëindigen. Ze gaat nu aan de slag bij de afdeling Zware Criminaliteit, waar ze weer moeten samenwerken. Direct wordt ze samen met haar team geconfronteerd met een dubbele moord. Bij de lichamen wordt een mysterieuze rouwkaart met een Latijnse tekst gevonden.
Persona is een spannende en originele thriller waar het zeker niet alleen om drugs draait. Er speelt veel meer in het soms ingewikkelde leven van rechercheur Elvira Selas. Haar plan om de boven- en onderwereld strikt gescheiden te houden is veel zwaarder dan gedacht en vraagt het uiterste van haar. Interessant is de cursieve toevoeging uit het politie of infiltranten handboek, waar Elvira probeert aan vast te houden en daardoor leer je haar nog beter kennen. Haar interne onrust wordt heel sterk en scherp verwoord door Soraya Vink en is voelbaar. Prachtig is de zin op bladzijde 327, waarin Soraya Elvira perfect typeert: “Er is iets in me wat zegt dat ik slachtoffers moet helpen zodra ze dat zelf niet meer kunnen. Zodat hun verhalen niet in een stoffig archief eindigen en ze vervolgens vergeten worden”.
Soraya Vink laat zien dat ze gedegen research heeft gedaan voor ze begon met het schrijven van Persona. Infiltratie, het leven van een rechercheur, maar ook (de geschiedenis van) Spanje kennen geen geheimen meer voor haar. Persona komt heel realistisch over, geen enkele gebeurtenis wekt enige twijfel op. De toevoeging van een zwarte, onbekende bladzijde uit de tijd van het Franco-regime is intrigerend en een sterk motief.
Persona gaat heen-en-weer in de tijd, maar is nooit enige verwarring in welk leven van Elvira je je bevindt. Door de toevoeging van het perspectief van de dader is het verhaal compleet van A tot Z. Ook de vertaling van het gebruik van het Spaans is heel speels verwerkt in het tekst en creëert geen moment twijfel. Aan het einde van Persona laat Soraya een klein deurtje open voor een eventueel vervolg, maar dat rijst er toch wel de vraag, in welke wereld zal Elvira dan leven?
Soraya schrijft met grote overtuiging alsof ze al vele thrillers op haar naam heeft staan en dit maakt van Persona een heel sterke (psychologische) thriller van een veelbelovende, nieuwe naam bij de Nederlandse misdaadauteurs. Ieder woord is raak, er wordt geen letter verspild en alles draagt bij aan het sterke plot. Met Persona heeft Soraya een zeer prettig, leesbare thriller geschreven met vaart, die absoluut smaakt naar meer. | 1pos
|
Iemand gaf de tip om te luisteren onder het wandelen. Ik kwam de serie van de grijze jager tegen en bedacht dat zo'n lange serie wel wat kon zijn voor dit doel
De stem vind ik prettig om naar te luisteren en het verhaal is spannend om naar te luisteren. Ik vind het knap dat John Flanagan in principe met een paar hoofdpersonen en een woud een heel goed verhaal weet te vertellen. Leuk voor jong en oud. | 1pos
|
Coyote is een premiejager. Okay, ik lees een western...
Het verhaal speelt zich af in een negentiende eeuwse setting, maar niet helemaal de negentiende eeuw die wij kennen. Dus een alternatieve geschiedenis...
Ze jaagt op misdadige Outlanders, buitenaarde wezens die via een rip (rift) naar de aarde komen. Aha, het is een mix van fantasy/science fiction à la Raymond E. Feist.
En de technologie van die wereld is gebaseerd op stoom. Steampunk dus.
Kortom: Coyote The Outlander is niet in een hokje te drukken. Dat hoeft ook niet. Het is een vermakelijk verhaal met een merkwaardige mix van stijlen dat wonderwel goed werkt.
De vrouwelijke premiejager Coyote jaagt samen met haar negroïde sidekick Ceaser op criminele Outlanders, die via een rip op de aarde terecht komen. Het is wel duidelijk dat zowel Coyote en Ceaser in de macho maatschappij van het Wilde Westen hun mannetje staan. Een maatschappij die vrouwen het liefst getrouwd of in een bordeel ziet, en waar ze negers liever aan een touwtje aan de dichtstbijzijnde boom zien bungelen.
De rode draad van dit verhaal is de jacht op Alfonso Martine, een criminele Outlander die het voorzien heeft op kinderen. Het staat natuurlijk van te voren vast dat de vindingrijke Coyote de Outlander uiteindelijk te pakken krijgt. Maar de weg ernaar toe maakt het verhaal zeer vermakelijk, een plezier om te lezen. Helaas is dit verhaal het eerst deel in een serie verhalen, dus niet al de vragen die tijdens het lezen bij me opkomen worden beantwoord. Daarvoor zal ik toch de volgende delen moeten kopen.
In de loop van het verhaal wordt het steeds duidelijker hoe de maatschappij in elkaar steekt. De motieven van belangrijkste karakters Coyote, Ceasar, James Westwood en Tokala worden steeds begrijpelijker. Ze zijn niet zwart-wit. Coyote, Ceaser en Tokala zijn niet puur goed. Westwood is niet puur slecht. Chantal Noordeloos heeft het verhaal goed in elkaar gezet, met fraaie schetsen van de omgeving, goed gedoseerde 'onthullingen', geloofwaardige karakters met wie je mee kunt leven, doorspekt met de nodige humor.
Chantal Noordeloos heeft, als Nederlandse auteur, ervoor gekozen om haar boek in het Engels te schrijven. Dat brengt natuurlijk de nodige risico's met zich mee, omdat Engels natuurlijk niet haar eerste taal is. Ze heeft het er, zover ik dat als Nederlander kan beoordelen, redelijk van af gebracht. Af en toe kwam ik zinsconstructies tegen waarvan ik dacht dat een echte Engelstalige auteur dat anders zou formuleren, maar het is niet echt storend.
Coyote The Outlander is een vermakelijk boek om te lezen, kundig geschreven, met een goed opgebouwd verhaal. Kortom: een aanrader. | 1pos
|
Dit boek wordt algemeen beschouwd als een meesterwerk en de pas na zijn dood erkende schrijver ervan wordt geëerd als één van de grootste schrijvers van de twintigste eeuw.
Na lezing van dit boek kan ik wel begrijpen waarom. Márai schept namelijk prachtige levensechtige beelden van het leven in de adellijke kringen in en rond het hof van de Oostenrijks-Hongaarse keizer aan het eind van de negentiende eeuw. Maar vooral laat de schrijver prachtige, doordachte levenswijsheden op je los, die je echt doen stemmen tot nadenken.
Dit doet hij in een vrij eenvoudig verhaal, dat draait rond de jeugdvriendschap van de adellijke, puissant rijke Henrik en de beduidend minder rijke Konrád en hoe die vriendschap wordt verraden door Konrád omwille van Henrik’s kersverse vrouw Krisztina. Ruim veertig jaar later komen de twee, inmiddels bejaarde, mannen voor het eerst weer samen, om dit uit te praten.
Zo zou je zeggen dat het belangrijkste deel van het boek bestaat uit het gesprek dat volgt tussen beide heren, maar dat gebeurt toch niet helemaal, want wat er volgt is een lange, heel lange monoloog van Henrik, die slechts sporadisch onderbroken wordt door Konrád. In dit deel van het boek vond ik dat het soms wel heel plechtstatig werd, als Henrik in eindeloze volzinnen uitwijdt over bijvoorbeeld de aard van de vriendschap. En pathetisch-romantisch ook, als blijkt dat Henrik letterlijk ruim veertig jaar zijn leven on-hold heeft gezet (hij heeft al die tijd zijn kasteel niet meer verlaten) in afwachting van de langverwachte confrontatie met zijn jeugdvriend die hem verraden heeft. Allemaal erg passioneel van de lichtgevoelige Henrik, maar je kunt ook denken: had hij geen schop onder de kont moeten hebben van iemand zodat hij gewoon na te zijn uitgehuild zijn leven weer had opgepakt?
Kortom: dit is zonder meer een heel bijzonder boek dat, ondanks enkele zwaktes erin, nog steeds zeer de moeite waard is om te lezen! | 1pos
|
Dit is het derde deel uit de Napolitaanse romans van Elena Ferrante,
over het turbulente Italië van de zeventiger jaren.
Hiervoor zijn verschenen: De geniale vriendin en De nieuwe achternaam.
Twee vriendinnen Lena en Lina groeien op in een achterstand wijk in Napels.
Lina is de dochter van een schoenlapper en moet na de lagere school direct aan het werk in het schoenenvak. Zij trouwt en krijgt een zoon, maar verlaat haar man en zorgt alleen voor haar kind. Om in haar onderhoud te voorzien werkt ze in een fabriek en maakt daar lange dagen voor weinig geld. Woont samen met Enzo een goede vriend uit de wijk. Lina spant zich in voor betere werkomstandigheden en meer loon maar dat wordt haar niet in dank afgenomen en de spanning loopt dan ook hoog op.
Lena is de dochter van een conciërge en gaat na haar lagere school naar het gymnasium . Zij mist haar vriendin Lina en besluit een boek te schrijven over de wijk waarin zij beide zijn opgegroeid. Het boek wordt geroemd en verguist.
Zij trouwt met Pietro een man uit de hogere kringen en ziet na verloop van tijd dat daar ook niet alles is wat het lijkt. Lena voelt zich niet thuis in het milieu.
Hoewel haar oude wijk in Napels blijft trekken is zij deze ook ontgroeid
Ook het gezin dat inmiddels twee dochters heeft lijdt daar onder.
Lina en Lena komen elkaar weer tegen en het wordt een relatie van geven en nemen, afstoten en nodig hebben. Wie heeft wie nodig , wanneer en hoe.
De karakters worden prachtig beschreven, eerlijk en zonder opsmuk,de goede en minder goede eigenschappen. Je proeft de haat de gemeenheid maar ook de liefde boven alles uit. Verboden of niet..
Dit boek laat je niet los. Je kunt of wilt niet stoppen met lezen. Er gebeurt zoveel dat je ook goed bij de les moet blijven, maar met heel veel plezier.
Mooie zinnen die je blijven raken en nieuwsgierig maken.
Tijdens het lezen begrijp je de titel van het boek heel goed.
Aan het eind zit je nog met zoveel vragen dat je direct het vervolg zou willen lezen (wat pas in oktober komt ) Je moet echt afkicken. | 1pos
|
Wederom een prachtige nieuwe young-adult thriller van Mel Wallis de Vries. Ook in dit boek staan vriendschappen en de gevaren van een moderne maatschappij centraal, net als in haar vorige boeken. Meeslepend boek waarin de lezen in het perspectief van Maud en Lara het verhaal te horen krijgt. Ik heb het boek in 1 ruk uitgelezen en ik ben er zeker van dat vele anderen dit ook zullen doen. Zowel jongeren als volwassenen hebben aan dit boek een spannend verhaal te pakken. | 1pos
|
Weer een zeer schokkend verhaal. Weer een falend jeugdzorg.. Dit boek blijft je bij de rest van je leven! | 1pos
|
Als echte liefhebber van whodunit's heb ik genoten van Marco Books debuutroman Bij verstek veroordeeld. Een goed geschreven verhaal met een geloofwaardig plot. En de sfeer in het boek deed mij zowel aan een aflevering van de Midsomer Murders als een van de vroegere boeken van Elizabeth George denken. Kortom als je van whodunit's houdt zul je zeker genieten van Marco Books debuut in dit geweldigde genre. | 1pos
|
Boeiend hoe de schrijver zijn familiegeschiedenis op papier heeft gezet. Hierbij lijkt hij alles boven water te hebben gehaald, wat lange tijd verborgen is gebleven. Goed om ook vanuit een ander oogpunt naar situaties in WOII te kijken. Vaak is de geschiedenis veel complexer dan het lijkt. Onvoorstelbaar om te lezen hoe het hebben van geld veelal ingezet werd om zaken (in positieve en negatieve zin) naar de hand te zetten. Hoe zaken afgekocht werden op hoog niveau, waar je anders geen weet van zou hebben. Zowel in als na de oorlog. De schrijfstijl is vrij toegankelijk, maar de vele namen maken het soms even wat lastiger om te volgen. Jammer dat er geen stamboom in het boek is opgenomen om soms even na te slaan ter verheldering. | 1pos
|
wat een prachtig debuut van Josh Malerman,spannend en nog eens
spannend.In het begin had ik er even een dubbel gevoel over,waarom
zou je steeds met je ogen gesloten rond lopen maar dat wordt later
in het boek helemaal duidelijk,vlot geschreven en moeilijk weg te
leggen,het einde had van mij wel wat uitgebreider gemogen,nu meer
een open einde.Zou het boek best verfilmd willen zien.Dit boek is
zeer zeker een aanrader! | 1pos
|
Ik had geen hoge verwachtingen van Colleen Hoover. Het genre zou ‘new adult’ zijn en een romantisch verhaal. Ook is dit het eerste boek dat ik van haar hand lees dankzij de Vakantiebieb van 2018. Vanaf nu heb ik wel hoge verwachtingen! Dit is een van de mooiste liefdesverhalen die ik sinds tijden gelezen heb! Eerst vond ik het schattig. Een puppy love. Heel herkenbaar, want ik ben met de mijne getrouwd en onze liefde is sindsdien gerijpt en anders van vorm geworden. De eerste fase van echte liefde blijft onvergetelijk! Colleen beschrijft deze ontluikende ware liefde op een hele integere en poëtische manier. Maar hier blijft het niet bij. Ik viel van de ene verbazing in de andere en na vele verrassingen was het boek uit en ‘leefden ze nog lang en gelukkig’. Dit is niet zomaar een feelgood boek, dit is er één met een briljanten randje. Heerlijk boek! | 1pos
|
Dit boek geeft een mooi tijdsbeeld van een gezin in een klein dorp eind jaren 70. In korte hoofdstukken, die verhalen op zich zijn, komen de karakteristieke hoofdpersonen goed tot hun recht. De vertelster, het 'derke' laat ons door haar ogen kijken. Tirannieke opa, het wat tragere zusje, moeder 'die niet veel kan hebben', 2 mislukte ooms, oma die niets in te brengen heeft en haar hele leven slooft voor haar gezin... De ruwe taalen de zo nu en dan behoorlijk dieronvriendelijke vertelsels dienen het verhaal ben maken het heel beeldend. | 1pos
|
Dit debuut van de schrijfster Clare Donoghue is er één van topklasse. Een psychologische thriller met een constante achterliggende spanning. Dit boek heb ik met veel plezier gelezen. Meestal grijp ik naar mij bekende schrijvers, maar dit boek had ik ect niet willen missen. Aanrader voor wie van een vlot, spannend verhaal houdt.
Een stalker heeft het gemunt op Sarah, briefjes, telefoontjes, iedere dag weer, Sarah voelt zich nergens meer veilig. Wanneer er bovendien een seriemoordenaar aan het werk is die zich stort op jonge meisjes, neemt Sarah het besluit om naar de politie te gaan voor aangifte. Inspecteur Mike Lockyer heeft samen met zijn team de lastige taak deze moorden op te lossen. Ze ontdekken een verband tussen de verschillende vrouwen. Wanneer op het derde dode meisje ook nog de vingerafdrukken van Sarah's stalker worden gevonden denken ze aan een grote doorbraak.
De personages zijn erg goed neergezet, je krijgt een goed inzicht zowel in hun werk-, als privéleven. Mike Lockyer heeft een geheim waar ze zelfs bij de politie niets vanaf weten, maar hier zal spoedig verandering in komen als bewijsmateriaal opduikt in zijn privéleven. | 1pos
|
Een virtuoos spel met taal, dát is Het valse seizoen van Christiaan Weijts (1976). Met deze nieuwe roman biedt Weijts de lezer literatuur met een hoofdletter ‘L’. De manier waarop de inhoud en de vorm zich tot elkaar verhouden klopt simpelweg. De stof boeit tot de laatste letter en de prachtige woorden volgen elkaar op als noten in een notenbalk. Dit boek is als de Negende symfonie van Beethoven: grotesk en bombastisch, een muziekstuk dat zich voor lange tijd in het geheugen nestelt.
Het valse seizoen verhaalt over het leven en lijden van drie mensen die om de een of andere reden voor altijd met elkaar verbonden zijn. Hetzij door het noodlot, hetzij door de liefde. Van hen komt de violist Camiel het meest aan het woord. Hij speelt als tweede violist in het Corretto Kwartet, waar de onderlinge relaties op spanning komen te staan. In Parijs ontmoet Camiel de Brusselse Nadège, die met haar altviool toeschouwers inpakt. Zo ook Camiel, die haast geobsedeerd raakt door de jonge, knappe vrouw met zigeunerbloed. Een gebeurtenis uit het verleden, die hij deelt met zijn leraar Pablo Sleedoorn, maakt het echter moeilijk om lief te hebben. Iedere poging die Camiel onderneemt om zijn eigen geluk te bewerkstelligen, heeft desastreuze gevolgen voor hem én zijn omgeving. Wanneer zowel Camiel als Nadège in het orkest van Titanic II – een replica – gaan spelen, komt er een hoop over heden en verleden aan het licht. De nasleep van Camiels vroegere acties blijkt fataler dan gedacht en Nadège blijkt niet de gevierde muze die Camiel zich had voorgesteld.
De drie hoofdpersonages communiceren met elkaar via brieven. Een niet-alledaagse, haast geromantiseerde en poëtische manier om de eigen levensgeschiedenis op papier te zetten. Daar leent het verhaal zich goed voor. Naast de muziek, speelt namelijk ook de poëzie een grote rol in deze roman. Passages uit o.a. de Odyssee van Homerus en gedichten van Fernando Passoa en Marcel Proust sluimeren door het verhaal heen. Het maakt van de personages, die deze gedichten in hun brieven opnemen, gevoelige mensen die gekleurd zijn door persoonlijke favorieten, maar ook door hun kennis, hun ambities en hun zielenstrijd. Camiel komt over als een gemoedelijke eikel, iemand die onbeschroomd voor zichzelf kiest en daar eerlijk voor uitkomt. Ook Pablo, de in verval geraakte ooit zó gevierde cellist en componist, is uitermate fel doch bloedeerlijk en humoristisch. Van de mannelijke personages krijg je meteen een beeld, maar Nadège laat zich minder gemakkelijk portretteren. Dat komt omdat het aandeel brieven van Nadège klein is en haar brieven kort van lengte zijn. Nadège leert de lezer daardoor kennen op basis van de brieven van Camiel. Dat Camiel een gescheiden briefwisseling aangaat met enerzijds Nadège en anderzijds Pablo, is overigens niet meteen duidelijk. Preciseringen als datum, tijd en plaatsnaam worden niet vermeld en evenmin is er sprake van een aanhef of afsluiting. Dat komt het verhaal alleen maar ten goede; de lezer verdwaalt niet in onnodige details, maar concentreert zich beter op de tekst.
De brieven van Nadège hebben een ander karakter dan die van Pablo en Camiel en maken haar nog ‘ongrijpbaarder’. Daar waar Pablo en Camiel in duidelijke, klare taal converseren, is de taal van Nadège poëtischer en geheimzinniger: “Ik ben Nadège, en ik ben niet van plan te zwijgen. Leen mij, vergeten, versleten, vergeelde taal, nog eenmaal je adem, je syllaben en leer mij te zijn.” Er is echter wél een verschil tussen begin en eind: in de eerste hoofdstukken is de taal sprankelender, zijn de zinnen mooier. Het lijkt alsof Weijts dáár beter zijn best doet. Op het einde is het alleen maar ‘SEKS’, alsof het accent daarheen verplaatst moet worden om het verhaal naar een hoger niveau te tillen. De omwenteling zelf is niet storend, maar het is jammer dat de inhoud belangrijker wordt dan de taal. | 1pos
|
Gek hoe de menselijke geest werkt. Zien we “Signatuur Noir” op een boek staan, delen we het meteen bij de thrillers in. Vaag herinneren we ons een bespreking in de VN Detective- en Thrillergids, ons oog valt op de quote “alsof het een spannende film is” en onze geest telt een en ander bij elkaar: De regels van het spel is een thriller, zoveel is zeker.
Niet dat deze indeling echt belangrijk is, maar tijdens het lezen wordt alras duidelijk dat onze geest, of komaan, de uitgeverij, ons op het verkeerde been zette. De regels van het spel is geen echte thriller, al heeft het er wel een enkel element van. Het onontbeerlijke lijk bijvoorbeeld. Dat blijkt van meneer Chazarreta te zijn die met doorgesneden keel in een zwaarbewaakte villa ligt. ‘Net goed,’ denkt 99% van de Argentijnse bevolking, want al heeft een rechtbank het nooit hard kunnen maken, de goegemeente zweert erbij dat Chazarreta enkele jaren geleden zijn echtgenote liet vermoorden.
Journalist Jaime Brena van de krant El Tribuno werkte destijds aan die zaak en hij zou de draad graag weer opnemen. Helaas is hij van de afdeling Misdaad verbannen en op Samenleving gezet. Dat mag gerust gezien worden als een pesterijtje van de baas. Jaime Brena heeft een keer te veel tegen zere schenen geschopt. Precies die baas, Lorenzo Rinaldi, zet een jonge, onervaren journalist – de jongen van Misdaad – op de zaak, maar laat hem wel bijstaan door voormalig thrillerschrijfster Nurit Iscar. Lorenzo plant Nurit in de zwaarbewaakte community waar Chazarreta de dood vond. Zij moet zich onder de bewoners mengen en haar impressies neerpennen.
Nurit, de jongen van Misdaad en Jaime Brena vinden elkaar in een gezamenlijke passie om de raadselen rond de dood van Chazarreta te ontsluieren. Hun interactie is snel en intelligent. Piñeiro gebruikt geen aanhalingstekens, streepjes of nieuwe lijnen om dialogen aan te geven. Ze staan gewoon in doorlopende tekst, vraag, antwoord, woord, wederwoord. Door deze techniek maakt Piñeiro de lezer tot bevoorrecht getuige van het wedervaren van dit bijzondere trio. Aan het einde van het boek hebben ze niet alleen de moord ontrafeld, maar zijn ze ook heel dicht bij elkaar gekomen. Vooral Nurit Iscar en Jaime Brena zijn als karakters erg goed uitgediept.
Nurit is een vrouw van middelbare leeftijd die op het jaren ’60-figuurtje Betty Boop lijkt. Ze heeft twee grote zonen en scheidde van haar man na een opwindend, maar helaas kortdurend avontuur. Nu staat ze er alleen voor. Haar laatste boek kreeg vernietigende kritieken en van de weeromstuit hing ze haar carrière als thrillerschrijfster aan de wilgen. Nu schrijft ze als ghostwriter boeken van anderen, maar intussen is ze de vaak voorkomende “unieke zielenroerselen” grondig beu. Het opdrachtje van El Tribuno is zeer welgekomen.
Jaime Brena twijfelt of hij zijn vrijwillige pensionering moet aanvragen of niet. Hij is een journalist in hart en nieren, maar heeft het wel gehad met de onbenullige onderwerpen die hij tegenwoordig op zijn bord krijgt. De eenzaamheid na het werk schrikt hem af. Misschien dat een hond iets voor hem is…
De gebeurtenissen in De regels van het spel razen voorbij. Het is een boeiend, intelligent, grappig en snel boek. De plot is misschien wat mager en eerder ongeloofwaardig, maar raar maar waar, dat doet er niet zo heel veel toe. Vandaar die vier sterren. Met een adembenemende plot waren dat er met volle overtuiging vijf geweest. (deze recensie verscheen eerder op ezzulia.nl) | 1pos
|
Wauw! Wat een super spannend boek met veel actie! Vlot geschreven.
Het verhaal neemt af en toe een andere wending, zodat je op het verkeerde been gezet wordt en uiteindelijk is het een zeer verrassend plot!
Het verhaal is boeiend, meeslepend, spannend en nergens saai!
Aanrader! | 1pos
|
Zweedse laarzen is geen thriller maar een literaire roman over verloren liefdes, gemiste kansen, veranderende tijden en de langzame aftakeling van lichaam en geest als een geleidelijke opkruipende mist. De teloorgang wordt door Mankell op metaforische wijze beschreven in het moeizaam bemachtigen van een paar oerdegelijke, originele Zweedse laarzen in plaats van goedkope import uit Azië.
De volledige recensie is te lezen op:
http://spanningzoeker.nl/alfabet/m/mankell_h/zweedselaarzen.htm | 1pos
|
We hebben hier te maken met een literair grootgewicht, een schrijver met pretenties die verder reiken dan de lezer te plezieren met amusante thrills. Zo vaak is het de vraag of de term literaire thriller van toepassing is op de boeken die hier gerecenseerd worden, maar het is absoluut een zekerheid dat deze Doodverf een literair werk is. Maar is het dan ook een thriller? Nee, het is meer dan dat, en het is niet aan te raden om dit als luchtig vertier op te pakken, zo is er namelijk geen doorkomen meer aan.
A.F.Th. doet niet minder dan het kwaad in de wereld terug te brengen tot de 361 paginas van Doodverf. Het kwaad komt in de vorm van karakters Gesu Porpora, maffiose en handelaar in kinderen, Albert, drugsdealende student, en Flix, wiens obsessie om tot de ultieme kunst te komen naar de dood van zijn beste vriend leidt. Ieder personage heeft zo zijn redenen om tot daden te komen die de grenzen van de wet en de moraal tarten. Hun verhalen worden met elkaar vervlochten tot ze samenkomen in de zogenaamde Gipsmoord, een concept dat A.F.Th. al eens eerder gebruikt heeft in zijn cyclus van De Tandeloze Tijd. Met het herschrijven, weglaten en opnieuw samenstellen heeft de schrijver echter een opzichzelfstaande roman gefabriceerd, ook goed leesbaar voor mensen die niet bekend zijn met eerdere delen rond dezelfde verhaallijnen.
Doodverf is geen gemakkelijke kost. Het is literatuur in de grote zin van het woord. Het lezen ervan is soms een worsteling met ellenlange zinnen en bloemrijk taalgebruik, maar het is aan te raden om door te zetten. De finale maakt namelijk een hoop goed. | 1pos
|
Frederik Baas (Jan van Mersbergen) beschrijft in zijn boek een bijzonder verhaal.
Barbara, Robbert en haar zoon Rens gaan op vakantie in de Ardennen. Hier woont een schrijver die Robbert kent van zijn werk bij een uitgever. Samen en toch ieder apart beleven ze een verbazingwekkende vakantie.
De schrijver zit vast in zijn verhaal, over de vermissing van de verstandelijk beperkte Emma, die enkele jaren eerder is verdwenen. Tot op heden loopt het spoor dood. Op subtiele wijze wordt je als lezer geintroduceerd in het verhaal van de schrijver en het door hem te schrijven boek over die verdwijning.
Bij het lezen van het boek heb ik met name, in het begin, niet het gevoel gehad van het lezen van een thriller. Bij het vinden van de beschreven blaadjes in de rivier begint een misterieuze zoektocht, waardoor het verhaal steeds meeslepender wordt.
Richting het einde van het verhaal neemt de zoektocht een spannende wending die ervoor zorgt dat je als lezer niet anders kan dan door blijven lezen. De uitkomst van het boek is bijzonder verrassend. Misschien te voorspellen, maar tegelijkertijd ook weer niet.
Een verrassend geschreven boek dat niet gelijk het genre thriller uitademt en tegelijkertijd je mee trekt in een meer dan bijzondere situatie. | 1pos
|
Een cover is van groot belang voor mij. Indien ik de korte inhoud niet gelezen had, zou ik dit boek nooit vastnemen. Ik zou het in de boekhandel volledig links laten liggen. Daar tegenstaande vind ik de foto wel goed passen bij het boek en het verhaal. Laten we het op een haat-liefdeverhouding houden. ;-)
Het verhaal gaat over Tess Clement (blijkbaar één van de weinigen Nederlanders die vlekkeloos Frans spreekt zonder in Frankrijk te wonen, niet dat ik veel moet zeggen want mijn Frans is ook maar matig ;-) ). Na de dood van haar moeder keert ze terug naar het pittoreske Frans dorpje Mosset. 25 jaar eerder verliet ze halsoverkop deze plaats waar ze met haar moeder op vakantie was. Ze vertrok met een geheim en probeert het nog steeds angstvallig geheim te houden. Niettemin wordt ze terug verliefd op dit dorpje en besluit ze het koude Nederland achter te laten en in Mosset te gaan wonen. Omdat ze iets te doen wil hebben in Mosset, koopt ze het château van Mosset om er luxeappartementen in te bouwen. Maar dit château lijkt eerder haar ondergang te worden...
Het boek heeft lange en minder lange hoofdstukken en wordt daarnaast nog afgewisseld in perspectieven. Hier komt ook iets speciaals naar voren. Het verhaal vanuit het perspectief van Tess, is normaal gedrukt en wordt genummerd met onze cijfers. Het verhaal vanuit een ander perspectief, is cursief gedrukt en wordt genummerd met Romeinse cijfers.
Daarnaast heeft Anya Niewierra gebruik gemaakt van een weerbericht voor elk hoofdstuk. Omwille van de leesclub kon je ook vragen stellen aan de auteur en dat heb ik dan ook gedaan. Ze antwoordde dat ze dit heeft ingevoerd om de lezer duidelijk te maken welk weer het is en dan de sfeer te creëren. Dit leek haar beter dan elk hoofdstuk te beginnen met "Vandaag is het mooi weer en ...". Dit zou de vaart uit het verhaal halen. Ze vergeleek het met New York. Bijvoorbeeld: 12 december, sneeuw, -5°. Dit roept meteen een beeld op en dit probeert ze ook te doen met haar weerbericht. Ik moet zeggen dat ik dit enorm goed gevonden vind!
Het verhaal heeft een heel goede spanningsopbouw. In het begin is het nog roman-achtig, maar al snel verandert het in een thriller. Als lezer begin je ook te zoeken naar de "dader". Ik zou persoonlijk geen goede rechercheur zijn want ik had het helemaal verkeerd.
Wat ik persoonlijk miste, was een klein kaartje van Mosset. Zo zou ik me gemakkelijker kunnen oriënteren in het dorpje, waar toch het boek zich grotendeels afspeelt.
Dit is een debuut om u tegen te zeggen, leest heel vlot en een mooie spanningsopbouw. Simone van der Vlugt, Esther Verhoef, Saskia Noort,... hebben er een concullega bij! | 1pos
|
Wat schrijft Kerstin Gier geweldige boeken. Eerst heb ik ontzettend genoten van de Edelsteentrilogie, en nu deze serie! Echt geweldig. Liv is een heerlijk personage, in wie je je erg goed kunt inleven! Natuurlijk is er ook altijd een ontzettend leuke jongen, Henry! Zouden ze wat krijgen? Je leest het in deze boeken! =) | 1pos
|
In een bergmeer wordt een 22-jarige ballerina gevonden, bruut vermoord. De politie vondt in het bos vlakbij een camera op een statief, precies gericht op de plaats delict. Het nummer 4 is in de lens gekrast.
Het beroemde rechercheteam van Holger Munch komt weer bij elkaar voor het onderzoek, zelfs Mia Kruger, net ontslagen uit een afkickkliniek en op weg naar een welverdiende vakantie, wordt overgehaald om zich over d zaak te buigen.
Als Mia ook nog een van corruptie verdachte collega in de gaten moet houden, komt alles in een levensgevaarlijke stroomversnelling...
Het verhaal begint op eerste kerstdag 1999. Een gepensioneerde weduwnaar van 71, die net de kerstdagen bij zijn dochter heeft doorgebracht, rijdt door de bergen van Oslo naar Hemsedal. De winter was vroeg dit jaar en hoewel hij geprobeerd had om op tijd te vertrekken om zo de duisternis voor te zijn, had hij niet vroeg genoeg weg kunnen komen, waardoor hij nu in de duisternis door een magisch sneeuwlandschap reed. Hij zag niet zo goed meer en hield daarom niet van de duisternis.
" De oude man haalde diep adem en vroeg zich even af of hij niet beter kon stoppen en wachten. Idioot, natuurlijk. Lieve hemel, het vroor op zijn minst twintig graden en hij was ver van de bewoonde wereld. Hij moest gewoon volhouden en zich zo goed mogelijk zien te redden. Hij wilde net de radio aanzetten, toen zijn koplampen iets beschenen waardoor hij allebei zijn voeten schrap zette tegen de bodem van de auto.
Op de rijbaan voor hem stond een jongetje. Onbeweeglijk. Met blauwe lippen. En een reeëngewei op zijn hoofd."
Het verhaal gaat hierna verder in het heden, 2013 om precies te zijn. Een vader en zijn zoon zijn aan het vissen, wanneer de zoon een dode ballerina aan zijn haak slaat. Hiermee begint het onderzoek van Holger Munch en Mia Kruger.
De hoofdstukken zijn lekker kort, waardoor het verhaal vlot wegleest. Het pakt je meteen vanaf de eerste bladzijde en de spanning wordt zeer goed opgebouwd, want pas in het laatste hoofdstuk snap je de titel van het boek en kom je erachter wie de dader is. Geniaal geschreven en wat mij betreft een waardige opvolger van de vorige twee delen (ik reis alleen en doodsvogel) en een absolute must read! | 1pos
|
Wat me het eerste opvalt aan dit boek is het omslag, die is echt ontzettend mooi! Al die blauwe vlakken die, als je goed kijkt, boeken blijken te zijn.
Boeken zijn in dit verhaal ook heel belangrijk. Het centrum van het verhaal is de boekenbibliotheek, een afdeling in een boekhandel waar mensen in de boeken kunnen schrijven en er brieven in kunnen achterlaten.
In deze boekhandel werkt Henry. Henry is net geslaagd voor zijn eindexamen, maar hij weet niet precies wat hij nou wil doen met zn leven, helemaal nu blijkt dat zijn ouders de boekhandel willen verkopen.
Henry's beste vriendin is Rachel. Ze zijn samen opgegroeid. Rachel is een aantal jaar geleden verhuisd, maar komt nu weer terug. Ze heeft niemand verteld waarom ze terug is en dat alles in haar leven een puinhoop is.
Henry weet ook niet dat Rachel altijd heel erg verlieft op hem was.
Rachel komt bij Henry in de brievenbibliotheek werken en ze leren elkaar weer kennen.
Het verhaal in dit boek is sowieso mooi, maar hoe de schrijfster de brievenbibliotheek in het boek heeft weten te verwerken maakt het echt bijzonder. Door alle brieven kom je de intieme dingen over de personages te weten. En ookal is het verhaal eigenlijk ontzettend triest, het wordt mooi afgesloten, waardoor je met een blij gevoel het boek dicht slaat. | 1pos
|
Het eerste wat opvalt aan 'Sluipweg' is dat het niet heel veel bladzijdes telt. Oonincx laat zien dat je een goede thiller kan schrijven zonder daar veel woorden voor nodig te hebben.
Het boek bouwt ietswat traag op en er komen een aantal toevalligheden voorbij die voor het verhaal goed uitkomen, maar desalniettemin is het een overtuigend verhaal. De personages worden goed uitgediept.
Naarmate het verhaal vordert neemt de spanning toe en dit houdt je als lezer vast tot de laatste bladzijde. 'Sluipweg' is een kort, maar overtuigend boek waar ik van genoten heb! | 1pos
|
Vuur en as van Sabaa Tahir is een echte YA page turner. Of dit nu komt door de hoofdstukken waarin het verhaal afwisselend door Laia of Elias wordt verteld of dat het door het spannende plot komt, ik heb van dit boek genoten. De wereldbouw is erg goed beschreven en je waant je al snel in de Arabisch aandoende wereld die Sabaa Tahir heeft geschapen. Ik vond persoonlijk het karakter van ELias interessanter dan dat van Laia. Ik vond haar gedachten niet overeenkomen met haar daden en dat maakte het moeilijker om me met haar te identificeren. Ook haar innerlijke gesprekken met haar broer werden later in het verhaal eerder irritant dan wenselijk en de omwenteling op het einde dat ze beseft dat het altijd haar gedachten waren geweest zag je natuurlijk al lang aankomen. Het karakter Elias was daarentegen veel sterker neergezet en riep makkelijker sympathie bij me op doordat hij 'echter' leek door zijn innerlijke strijd en menselijke trekken. De driehoeksverhouding in tweevoud vond ik erg leuk gevonden, maar voor Laia had die voor mij persoonlijk nog meer aandacht mogen krijgen. Ik vond het wat summier. Het mooie van dit boek is de wisseling van hoofdpersoon en wat er steeds maar weer voor zorgde dat ik verder wilde lezen. En de cliffhangers bij bijna alle hoofdstukken. De zinnen zijn mooi en vloeiend en sommige zinnen heb ik zelfs een paar keer gelezen zo mooi waren ze. In het boek staan een paar redactie foutjes, wat mij jammer genoeg uit het verhaal haalde. Ik hoop dat deze bij de tweede druk (ik ben ervan overtuigd dat die er komt) niet meer voorkomen.
Ik vind het jammer dat ik niet verder kan lezen en hoop dat deel twee snel zal volgen. Voor iedereen die dit boek nog moet lezen adviseer ik; in de vakantie wanneer je met een gerust hart een nacht slaap kunt missen en wacht tot deel twee ook uit is (nee, natuurlijk niet! Lezen. Zo snel als je kunt). | 1pos
|
“Takla Makan, het blauwe licht “is een jeugdboek/young adult van de schrijfster Peter Nouns. Het verhaal werd in Duitsland genomineerd voor de Peter Härtling Jeugdliteratuuprijs.
Petra Nouns schreef dit verhaal met het idee dat dit een “eerste deel zou zijn” maar voor ze haar serie kon voltooien is de schrijfster overleden. Haar familie is in het bezit van haar aantekeningen maar of er een volgend deel zal komen is (nog) onbekend. Met deze gegevens in mijn achterhoofd begin ik aan het boek. Ik ben benieuwd of het verhaal goed afgesloten is en je voldoening genoeg hebt als lezer. Geen losse eindjes en een mooi zelfstandig verhaal is wat ik hoop te mogen lezen.
De cover doet oosters aan, dat sluit goed aan bij de titel. De Taklamakan (of Taklimakan) is een zandwoestijn in Centraal-Azië, gelegen in de regio Sinkiang in China. Turkse volkeren, zoals de Oeigoeren en de Kazachen hebben dit gebied bewoond. De Chinezen hebben van tijd tot tijd hun macht uitgebreid en in de grotere steden bestaat de meerderheid van de bevolking uit Han-Chinezen. De schrijfster heeft wat dat betreft goede research gedaan want haar beschrijvingen hiervan , die je terug vindt in het boek, zijn goed weergegeven.
De ondertitel ‘het blauwe licht’ , zo lezen we in de inhoudsopgave, is een mysterieus schijnsel die de hoofdpersoon Ella ziet, wat haar visioenen brengt over de toekomst.
Het verhaal gaat dus over Ella. Ze is vijftien en woont in Berlijn. Haar moeder reist veel voor haar werk ( het bestuderen van andere volkeren en culturen). Ella woont dus eigenlijk alleen met haar vader, een leraar op een deftige school. Hij vindt echter dat Ella ook met andere culturen in aanraking komt, dus zit ze op een zogenaamde “zwarte school” waar de leerlingen uit allerlei lage van de bevolking komen. Dit brengt de nodige vooroordelen en confrontaties met zich mee. Ook in de klas van Ella is er elke dag wel wat aan de hand. Ella volgt de meeste lessen met haar beste vriendin Sofia. De Turkse jongen Orkan zit ook in haar klas, Ze vindt dat hij een grote mond heeft en naast zijn schoenen loopt. Als hij meent dat zijn tante kan toveren is ze helemaal klaar met hem. Ella heeft echter visioenen over de toekomst waarin ze verbonden lijkt met Orkan. Ze weet totaal niet wat ze hiermee aan moet. Ver weg in de Takla Makanwoestijn strijden Leila, een witte tovenaar, en Arda, tovenaar van de zwarte magie. Leila zoekt een opvolger en het orakel wijst Orkan aan. Zij gaat incognito naar zijn wereld om hem voor te bereiden en zijn bruid te zoeken. Uiteraard wil Arda dat zij faalt.
Ik heb gekregen wat ik hoopte. Een verhaal waarbij de huidige tijd mooi wordt verweven met een fantasie wereld. Er is de opgroeiende tiener die op een school zit waar actuele thema’s als discriminatie, racisme, neo-nazi’s en pesterijen voorkomen. Jezelf vinden en mogen zijn, vriendschap en liefde zijn ook belangrijke thema’s. En vergeet niet de magie, de tovenaars, het Orakel, visioenen en bezweringen. Het mooie is hoe die werelden samenkomen. Als de zwarte tovenaar met zijn vliegende tapijtje bij de metro staat of als de witte tovenares incognito de school betreedt om Ella in de gaten te houden. Dit maakt het verhaal tot een goed geheel.
De schrijfstijl van Petra Nouns is vlot, het leest lekker en ontspannen weg. Het taalgebruik is eenvoudig dus ook geschikt voor de wat jongere jeugd. Ik zou het dus niet alleen als young-adult weg willen zetten omdat het zeker geschikt is voor een groter publiek.
De opbouw van het verhaal is gedoseerd maar boeiend genoeg om door te willen lezen. En het einde is mooi afgerond. Uiteraard is er een opening tot een vervolg maar op zo’n subtiele manier dat als dit er niet mocht komen je daar als lezer vrede mee hebt. | 1pos
|
"One for the Birds" van Lily Mitchell, pseudoniem voor Silvia van Gimst, is een verhalenbundel van mysterie en horror. In bijna ieder verhaal komt een mysterieus geluid uit het niets voor het hoofdpersonage. Dat duidt meestal op niet veel goeds. De verhalen zijn kort en bondig geschreven en het leest vlot weg. Het is heel knap om twintig korte verhalen te bedenken en de lezer vast te houden. Het computer verhaal vond ik heel goed bedacht. Maze is een sneu verhaal. "If you can't choose to be someone, you will be no one.." Een doordenkertje. | 1pos
|
Ik heb dit boek met veel plezier gelezen, sinds lange tijd een boek dat mijn aandacht wist te behouden en dat ik dan ook niet weg kon leggen...
Het verhaal gaat over een kind dat vermist is...maar het wordt verteld op een andere manier dan we gewend zijn in de meeste boeken die we lezen.
De schrijfster houdt de spanning er tot het eind in en schrijft op een hele prettige manier.
Het is een spannend boek zonder bloederig te zijn...een echte page turner...
Dit is het eerste boek van deze schrijfster en ik hoop dat er een vervolg op komt, want er is ruimte voor... | 1pos
|
Dit is een boek dat alleen zijdelings gaat over het beruchte bombardement van Dresden in WOII. Het boek is namelijk vooral een boek dat gaat óover een dergelijk boek; allemaal vreselijk meta dus. In een ingewikkelde constructie vertelt de hoofdpersoon dat hij al jaren werkt aan een boek over deze historische gebeurtenis, maar waar hij uiteindelijk over vertelt is een soldaat die het ook allemaal meemaakte, Billy Pilgrim; een verhaal waarin de schrijver hoogstens een figurant is.
De voornoemde Billy Pilgrim is nogal bijzonder omdat hij los staat van de tijd sinds hij ontvoerd is geweest door buitenaardse wezens, de Tralfamadorians. En zo lezen we erover hoe Billy als een pingpongballetje door zijn leven schiet: zijn jeugd, zijn soldatenjaren, zijn voorziene dood, maar ook zijn leven als getrouwde en welgestelde optometrist.
De stijl waarin Vonnegut dat doet is enerzijds kaal: met eenvoudige zinnen zonder opsmuk, maar anderzijds excentriek door alle hoogst originele associaties, observaties en vergelijkingen. Door alle korte passages die alle kanten op gaan, creëert hij een soort mozaïek en dat blijft interesseren.
Bijzonder is ook dat Vonnegut personages opvoert, zoals de onbekende sf-schrijver Kilgore Trout, die hij (zo las ik op Wiki) ook in allerlei andere verhalen terugkomt. Vonnegut heeft met zijn corpus aan boeken dus een soort eigen universum gecreëerd, heel erg gelijk aan hoe David Mitchell dit in zijn boeken doet.
En zo is dit al met al een prikkelend en zeer bijzonder boek, dat ik zeker zou aanbevelen! | 1pos
|
Wolvenvuur is het tweede deel van Droomwandelaar. In deel 1 was Thora, de oudste dochter van Ivar samen met haar vader gevangen in de bergen van het Noorden. Haar zus Finna ging haar zoeken en bleek over spciale gave te beschikken, zoals de Aurora. Nu is Finna vertrokken naar een Keltisch eiland en Thora probeert een nieuw leven op te bouwen in Tyrgard. Maar er gebeuren vreemde dingen en de trollen roeren zich opnieuw. Het mysterieuze rendiervolk waarschuwt voor de vrouw van ijs. Thora raakt verwikkelt in een relatie met iemand van dat volk en reist mee. Ze vindt een wolvenwelpje waarmee ze via gedachten contact heeft. Dan blijkt dat Finna spoorloos is verdwenen. Thora moet haar angsten opzij zetten en komt erachter dat zij ook een speciale gave bezit, al is die anders dan bij Finna. Zal zij nu op haar beurt Finna kunnen redden?
Dit boek is een mooi vervolg op Aurora, een prachtig fanatsy verhaal dat zich afspeelt in het Noorden, bij de Vikingen en waarin verschillende overleveringen uit de Edda zijn verwerkt.
Ik raad dit tweeluik aan, het is geschikt voor 15+ en ouder. | 1pos
|
Voordat Ellison Cooper zich voltijds op het schrijven richtte, had ze een academische carrière aan de universiteit van Californië. Daarna werkte ze bij een bureau voor rechtshulp in Washington, waar ze het rechtssysteem van binnenuit te zien kreeg. In ‘Gekooid’ verwerkte ze haar favoriete onderwerpen: antropologie, werking van het brein en misdaad.
FBI-neuroloog Sayer Altair speelt de hoofdrol in het boek. Ze is intelligent, vastberaden en is in staat om de meest verdorven geest van seriemoordenaars te analyseren. Sinds de dood van haar verloofde Jake geeft ze zich volledig over aan haar onderzoek. Als bij de politie in Washington een gruwelijke moordzaak ontdekt wordt waarbij een meisje tot aan de dood toe werd verhongerd in een kooi, zijn Sayer met haar collega Vik degene die de zware taak krijgen om achter de dader aan te gaan. Het slachtoffer is niemand minder dan de dochter van een bekende senator. Sayer ontdekt dat er nog een ander meisje gevangen wordt gehouden. Is dit het werk van een sluwe seriemoordenaar? Zijn ze nog op tijd om haar te redden? En wat beweegt de dader tot deze gruweldaden?
Gekooid is een goed opgebouwde thriller waarin Cooper haar kennis van antropologie en gedragswetenschappen in het verhaal weet te verwerken waardoor het een mooi geheel vormt. Je wordt regelmatig op een verkeerd spoor gezet en je voelt je weliswaar een volwaardig lid van het team van Sayer. Het boek is opgedeeld in kleine hoofdstukjes waardoor je zeer goed kan volgen waar het verhaal zich afspeelt.
Ellison Cooper levert mooi werk en ik ben benieuwd naar meer.
4 sterren krijgt dit boek mij! | 1pos
|
Fijne roman over de oudere broer van Koningin Wilhelmina. Hij wil trouwen met een gravin, maar dat wordt verboden en aan die beslissing gaat hij ten onder. Speels geschreven en met veel tempo. Ik vond de roman alleen wat te kort voor de drama's die zich erin ontvouwen. Maar zeker een prima roman. | 1pos
|
De 100-jarige man lijkt qua verhaal op een mix tussen: the curious case of Benjamin Button en Forrest Gump. Een verhaal over een man die in al zijn onschuld en naïviteit in allerlei onverwachte situaties terecht komt. Een heerlijk verhaal om te lezen met veel humor. | 1pos
|
In 2008 werd Paolo Giordano (1982) met het overrompelende ‘De eenzaamheid van de priemgetallen’ de jongste winnaar ooit van de vooraanstaande literatuurprijs Premio Strega. Na een schitterende tweede roman over een peloton Italiaanse soldaten in Afghanistan (‘Het menselijk lichaam’), bleef het lange tijd stil, op een mooie psychologische novelle na.
Tien jaar na zijn debuut keert Giordano met ‘De hemel verslinden’ terug naar de wereld van pubers en adolescenten waarmee hij in zijn eerste roman furore maakte. Al zijn personages zijn complex en op een bepaalde manier gebroken.
Het verhaal gaat over het leven van Teresa: een meisje uit Turijn die opgroeit in de jaren negentig. De zomers brengt zij door in Speziale (regio Puglia) op het platteland bij haar oma samen met haar vader.
Naast het huis van haar oma ligt een boerderij waar Cesar en Floriana wonen met drie jongens: Nicola (biologische zoon), Bern (zoon van de zus van Cesar) en Tommaso (geadopteerd). Cesar geeft de jongens thuis les en brengt ze lessen bij over het geloof. Ze vormen samen een soort commune.
Teresa komt geregeld naar de boerderij en wordt direct smoorverliefd op Bern. Bern gelooft heilig in hetgeen Cesar hem vertelt, maar na verloop van tijd slaan de twijfels toe. Bern blijft voor Teresa (en daarmee ook de lezer) een ongrijpbaar personage. Als Teresa tijdens de zomer opnieuw naar de boerderij gaat, blijkt Bern daar niet meer te wonen. Niet veel later zijn ook Cesar en Floriana verdwenen. Ze blijft wel altijd aan hem denken.
Wanneer de oma van Teresa overlijdt en Teresa op de begrafenis in Speziale is, komt ze opnieuw in contact met Bern. Dit is het begin van een huwelijk, een onvervulde kinderwens en acties van milieuactivisten. Hoewel Teresa niet altijd de acties van Bern begrijpt, accepteert ze dat en blijft ze altijd van hem houden. Bern is op zoek naar een doel in zijn leven en zoekt zijn zingeving bij verschillende soorten 'leiders': in het begin bij Cesar, vervolgens in boeken uit de bibliotheek en daarna bij Danco die er extreme milieu-ideeën op nahoudt. Het lijkt voor Bern nooit goed genoeg te zijn, er is altijd honger naar meer.
Uiteindelijk beslist Teresa dat ze Bern in bescherming moet nemen en zorgt ze ervoor dat Bern en zij niet meer samen zijn. Een echtscheiding aanvragen doen ze beiden nooit. Wanneer Bern zijn honger naar betekenis in het leven hem noodlottig lijkt te worden, weet hij via omwegen toch weer met Teresa in contact te komen en reist zij (toch weer) naar hem af om met hem te kunnen praten.
Het verhaal geeft weer hoe complex het is voor (in dit geval) jongeren om te bepalen voor welke principes zij staan en waar zij in geloven. Er is behoefte aan houvast, maar tegelijkertijd weten ze niet bij wie of waar ze dat moeten vinden. De ene jongere laat zich minder snel van zijn stuk brengen dan de andere, die hier zeer gevoelig voor is. Deze roman bevat een indrukwekkend verhaal over de zoektocht van het leven door deze jongeren. | 1pos
|
Een echte feelgood boek en een tranentrekker. Was dit maar mogelijk. Kon dit maar. Zoë vindt haar soulmate Ed. Op een dag na een ruzie en zonder gedag of ik hou van je te zeggen. Krijgt Ed een verkeersongelijk en komt te overlijden. Zoë krijgt spijt van hun laatste moment en hoe dat verlopen Ze is daarnaast ook radeloos en hopeloos. Hoe moet ze nu verder zonder Ed? Hoe moet ze de draad weer oppakken zonder hem. Kon ze maar de tijd terug draaien dan had ze..... Ze krijgt die kans en de neemt ze met beide handen aan.
Je wordt als lezer meegenomen naar het aller eerste begin dat ze elkaar ontmoeten. Daarna volgende de gebeurtenis na gebeurtenis zich. Elke keer denk je zou het haar lukken. Zou dit haar kans zijn om het goed te doen. Hoe meer je leest hoe meer je wordt meegenomen in strijd en hoop op een goed einde. Je leeft mee en je krijgt zelf de hoop op een goed einde. Maar is er wel een kans?
Het verhaal leest lekker vlot. Vanaf het eerste bladzijde laat dit boek je niet los. Het einde is gewoon prachtig en mooi. | 1pos
|
In De dood heeft blauwe ogen heeft Karin Hazendonk een zeer actueel thema belicht. Nietsvermoedende jongeren die op festivals of andere feesten gedrogeerd worden en daarna misbruikt worden en/of andere traumatische dingen meemaken.
Hannah van Dijk is zo'n nietsvermoedende jongere. Samen met haar vriendin Ilse Langerak gaat ze onder het mom van naar een verjaardagsfeestje gaan, wat ze haar ouders heeft verteld, naar een schuurfeest waar haar idool DJ Xander zal optreden. Een drankje waar wat aan toegevoegd is, bedwelmt haar en ze wordt meegenomen naar een plek waar haar de vreselijkste dingen overkomen.
Thuis wachten haar ouders Jan en Martine van Dijk tevergeefs op haar. Ze doen aangifte van vermissing van hun dochter en dan wordt er een onderzoek gestart. Loes de Koning is familierechercheur en samen met Rob de Vries wordt ze door Donald Roelofs, haar directe chef, op de zaak gezet. De grote zoektocht naar Hannah en de ware toedracht van de zaak gaat beginnen.
Langzamerhand krijg je als lezer een inkijkje in de wereld van de criminaliteit. Ook de verhouding tussen beide ouders wordt steeds meer belicht. Al jaren is er sprake van verkoeling en sleur tussen beide echtgenoten, maar de vermissing van Hannah leidt tot een totale verwijdering, een langs elkaar heen leven. Zowel de vader als de moeder worstelt met de situatie, maar ieder op zijn of haar eigen manier. Ze spelen beiden ook een cruciale rol in het verhaal.
Karin Hazendonk heeft dit boek geschreven vanuit verschillende perspectieven in korte hoofdstukken, wat ervoor zorgt dat het boek vlot leest in een prettige stijl. Ze weet de spanning op te bouwen en op het moment dat je erachter bent hoe het met Hannah afloopt, komt er nieuwe informatie, waardoor het verhaal weer een nieuwe dimensie erbij krijgt. Hoewel het slot wat voorspelbaar is, blijft de aandacht geboeid.
Karin Hazendonk heeft na Waanidee weer een sterke thriller neergezet met actuele thema's als drugsgebruik en de gevolgen ervan, leugens, bedrog, machtsmisbruik, wraak etc. Een boek dat het lezen meer dan waard is. | 1pos
|
Een meeslepend, vlot leesbaar, goed verhaal, je bent vanaf het begin echt geïnterresseerd en je leest het snel uit omdat je echt wel wil weten, hoe of wat het nu in elkaar zit. Goed boek! Heb meteen ook haar andere boek gelezen en dat was ook zeker oke. Als ze ooit nog eens iets schrijft, koop ik het direct! | 1pos
|
Meer meesterlijk brood bakken van Robèrt van Beckhoven bouwt voort op diens eerste boek, Meesterlijk brood bakken, waarmee gezegd dat het met name bedoeld is voor de iets gevorderden. De basis wordt wel uitgelegd in hoofdstuk 1, ingrediënten, begrippen en technieken, gouden tips, zodat de lezer die het eerste boek niet heeft (gezien), toch redelijk uit de voeten kan. Ook wordt gewezen op de mogelijkheid gebruik te maken van instructiefilmpjes. Een overzicht daarvan wordt gegeven met het adres van de website, www.meesterlijkbrood.nl. Het boek is voorzien van veel duidelijke foto’s waarbij het soms gaat om iets in het proces en soms het resultaat is gefotografeerd. Hier en daar zien we de schrijver/Meester Boulanger lachend poseren.
Na de inleiding is een flink deel van dit boek, hoofdstuk 2, geweid aan Getoerd gerezen brood met onder andere een recept om Croissants te bakken en een nog groter deel, hoofdstuk 3 aan Gelegenheidsbrood waaronder dingen als Palmpasenhaan, Sinterklaasbrood, Verwenbrood. Het 4e hoofdstuk gaat alleen over Brioche.
Het boek is geschreven in de ik-vorm. De lezer wordt behalve in de recepten, direct toegesproken door de schrijver. De uitleg is zeer duidelijk en de extra informatie vaak zinvol en soms vooral leuk, stukjes geschiedenis en legendes over het ontstaan van een bepaalde broodsoort.
Mastellen, Legendarisch lekker.
Ingrediënten voor het deeg: 500 gram tarwebloem, helft van 1 losgeklopt ei, 10 gram zout, 20 gram roomboter, 20 gram margarine, 15 gram basterdsuiker, 30 gram gist, 280 ml melk, 200 gram grof anijszaad.
Voor het afstrijken: andere helft van het losgeklopte ei.
Werkwijze
. Kneed van alle ingrediënten een soepel deeg (zie blz. 26).
. Verdeel het deeg in 15 stukjes van 70 -75 gram en bol deze op (zie blz. 30).
. Laat 20 minuten rijzen, druk de lucht uit het bolletje en laat weer opbollen.
. Laat de bolletjes 20 minuten op een ingevette bakplaat rijzen met onderlinge tussenruimte van 5 cm.
. Druk elk bolletje een beetje plat en strijk af met losgeklopt ei.
. Laat ongeveer 55 minuten op kamertemperatuur narijzen.
. 10 minuten voordat je de broodjes in de oven zet: druk met een houten stokje (of de achterkant van een pollepel) in het midden van elk bolletje een gaatje tot je de bodem van de bakplaat voelt.
. Laat dan nog 10 minuten rijzen.
. Draai de broodjes direct na het bakken om en zet ze nog 3 minuten terug in de warme oven.
Oventemperatuur: 240°C
Baktijd: 8 – 10 minuten
2e baktijd: 3 minuten
Mijn werkwijze. Bij het verzamelen van de ingrediënten kwam er een groot vraagteken op. 200 gram grof anijszaad, dat leek me niet acceptabel. Na zoeken op het internet het besluit genomen om er een 0 af te halen en er 20 gram van te maken. Overigens kwam ik daardoor ook recepten tegen met kaneel in plaats van anijs. Het halveren van alle hoeveelheden heeft niet tot problemen geleid, 6 heerlijke broodjes als resultaat.
Voor het kneden van het deeg en het opbollen wordt verwezen naar een andere bladzijde, dat werkt prima. Ik heb het deeg bij de start laten kneden en rijzen in de broodbakmachine en daarna de stappen afgewerkt vanaf het in stukjes verdelen van het deeg. Voor de gist kan ook gedroogde gist worden gebruikt en er wordt aangegeven dat in een verhouding 3 – 1 toe te passen. Mijn Mastellen waren niet zo mooi rond, want het opbollen is nog wel even een techniek om goed onder de knie te krijgen.
Het is een mooi verzorgd boek met duidelijke uitleg voor de mensen die echt aan het brood bakken thuis willen beginnen. Ingrediënten zijn allemaal goed te vinden. Door de stijl is het meer dan alleen een verzameling recepten. Technieken, maar ook enthousiasmering zijn zeer aanwezig. Heel veel praktische tips, ook tussendoor. En opmerkingen in de richting van bijvoorbeeld ‘Een verrassing aan tafel’ of ‘Een hele klus’ of zoals bij de Mastellen ‘Legendarisch lekker’ sporen aan tot uitproberen. Met een goed alfabetisch register waarin de recepten apart zijn weergegeven. Een minpuntje, dit is gedaan in kleine oranje letters die moeilijk te lezen zijn. Een Brioche brood ga ik zeker nog eens maken met behulp van dit boek. Een mooi naslagwerk in de kookboekenkast.
Overigens: het lijkt er op dat ik het enige recept heb uitgevoerd met een denkelijke fout in de receptuur, verder nergens iets opvallends of vreemds gevonden. | 1pos
|
Het huis van de maskers is een boek wat je meteen bij je strot pakt en je meetrekt naar het mysterieuze New Orleans. Een stad met een boeiende geschiedenis, vol geheimen en geesten...
Het boek is een mix van spanning en historische feiten over de prachtige stad.
Het verveelt geen moment. Je kunt de broeierige hitte voelen, de geuren ruiken, de geluiden van New Orleans horen.
Cree Black is parapsychologe, ze onderzoekt paranormale verschijningen op haar eigen unieke, nuchtere manier. Op een dag word ze ingehuurd door de broer van een vrouw die een zenuwinzinking heeft gekregen. Het oude herenhuis dat al 150 jaar in familie bezit is stond lange tijd leeg. Er gebeuren rare dingen sinds zijn zus er na lange tijd weer een voet over de drempel zette en er ging wonen met haar gezin. Wat is er aan de hand? Heeft ze haar verstand verloren of verschuilt zich iets duisters in de donkere hoeken van het huis...
Het is aan Cree dit te onderzoeken.
Cree graaft in de geschiedenis van de familie en het huis, de geheimen worden bloot gelegd. Ze wil de vrouw helpen die niet in staat is te vertellen wat er precies met haar gebeurd en is gebeurd... Ook Cree krijg persoonlijk te maken met vreemde verschijningen en bedreigingen in het huis.
Sjamanisme en voodoo spelen een grote rol in dit boek. Bijgeloof en folklore en een mix van gezond verstand en intuïtie.
Het boek laat je zien dat geesten uit je verleden je grootste nachtmerrie kunnen zijn...
Maar ook dat je verleden niet je toekomst hoeft te zijn.
Een krachtig boek dat je nog lang bij zal blijven.
Een must read! | 1pos
|
Gelachen door, gegrinnikt om en genoten van het verhaal wat Anton met Monster heeft neergezet. En met een verrassend einde een erg leuk boek. | 1pos
|
Vanwege haar werk bij het Pentagon, kwam Pam Jenoff terecht bij het State Department, het ministerie van Buitenlandse zaken. In 1996 werd ze overgeplaatst naar het Amerikaanse consulaat in Krakau, Polen. Hier werkte ze aan het behoud van het voormalige concentratiekamp Auschwitz en de teruggave van Joodse eigendommen in Polen. Toen ze terugkeerde naar de Verenigde Staten besloot ze haar kennis en ervaringen te verwerken in boeken. Het eerste boek van Pam Jenoff is Het meisje van de Kommandant. En Diplomatenvrouw is een zelfstandig te lezen boek, die wel voortborduurt op de gebeurtenissen uit Het meisje en de Kommandant. Toch hoef je dit verhaal niet eerst te lezen voor je aan Diplomatenvrouw begint.
Diplomatenvrouw begint in 1946. Marta Niemann wordt op leven na dood gevonden door de Amerikaanse soldaat Paul in een nazigevangenis. Na een tijd te hebben doorgebracht in het ziekenhuis, vertrekt zij noodgedwongen naar Engeland om daar een nieuw leven op te bouwen. Zonder familie en vrienden dwaalt ze rond door Londen, uiteindelijk komt ze de Britse diplomaat Simon tegen. Marta trouwt met deze man en is al snel in verwachting. Het lijkt een rustig leventje, maar als blijkt dat iemand uit Marta’s oude verzetsgroep informatie heeft waarmee het lek in de Britse regering kan worden ontmaskerd, kiest ze ervoor om terug te reizen naar haar verleden.
Wees gewaarschuwd, want na de eerste bladzijde is het haast onmogelijk om het boek nog aan de kant te legen. Het boek begint direct met een knallende binnenkomer; Marta wordt gevonden in de nazigevangenis. Dit zorgt ervoor dat je vanaf de eerste bladzijde Diplomatenvrouw niet meer aan de kant kunt leggen. Daarbij leest het boek ontzettend gemakkelijk weg.
Het thema oorlog in het boek is bijzonder goed uitgewerkt en het lijkt daarom of je zelf in de tijd na de oorlog aanwezig bent. De bevrijding van Marta uit de gevangenis bezorgt je kippenvel, zo mooi is dit beschreven. Het hele boek is geschreven vanuit het oogpunt van Marta. Je beleeft met haar hoe zij vanuit het gruwelijke oorlogsgebied afreist naar Engeland, maar ook hoe zij jaren later worstelt met haar terugkeer naar haar vaderland.
Bladzijde na bladzijde blijf je je verbazen over de verrassende wendingen in het boek. Het is een boek dat je bijblijft en er voor zorgt dat je af en toe een traantje moet wegpinken. Zeker een boek waar je later nog eens over nadenkt. Spannende en verdrietige gebeurtenissen worden afgewisseld met een behoorlijke dosis romantiek. Waarbij het eind van het boek voor een grote verrassing zorgt.
Een boek dat je kippenvel bezorgt en je meeneemt in de wereld van Marta, het sterke personage die in eenzaamheid moest vluchten en een leven moest zien op te bouwen.
Kortom een onvoorspelbaar boek dat je bij blijft en zeker nog eens uit de kast zult pakken om te herlezen. | 1pos
|
Het boek 54 minuten is geschreven door Marieke Nijkamp, ze heeft met dit boek de Hebban Award 2017 gewonnen voor
beste YA. Marieke is een Nederlandse, geboren in 1986. Ze heeft dit debuut in het engels geschreven en hij is later vertaald naar het Nederlands. Het tweede deel komt begin 2018 uit.
Momenteel speelt dit heel erg in de VS, de angst voor schietpartijen. Marieke weet hier goed op in te spelen met het boek 54 minuten. Ze was binnen no-time een bestseller in Amerika.
WAAR GAAT HET OVER?
Marieke volgt voor 54 minuten 4 jongeren tijdens een schietpartij op school. Zo hoor je van 4 verschillende kanten wat er gebeurd in de school en kom je achter de motieven van de schutter. Het boek sleept je compleet mee.
10:00 de directeur van Opportunity High School beëindigt haar toespraak en verwelkomt alle leerlingen voor het nieuwe semester. 10:02 de leerlingen staan op om naar de klas te gaan. 10:03 de auladeuren gaan niet meer open. 10:05 iemand begint te schieten.
Zonder voorkennis over de personages stap je in het leven van Autumn, Sylv, Tomas en Claire. Alle 4 de personages zijn in of rond de school gedurende de schietpartij, maar ze hebben ook een andere connectie: namelijk Tyler.
WAT VIND IK ERVAN?
Het boek is zo ontzettend heftig, het sleept je echt mee in schietpartij. Marieke heeft dit boek zo geschreven dat het voelt alsof jij daar in die aula zit. Ze heeft er nog een extra element van spanning in toegevoegd doordat niet iedereen vast zit in de aula. Hierdoor weet je ook wat er gebeurd buiten de aula en wat mensen proberen te doen om de mensen binnen de aula te redden.
Boven elk hoofdstuk staat een tijd aangegeven, zo weet je precies wat er gebeurd in welke minuut. Hierdoor kom je erachter hoeveel dingen er eigenlijk tegelijk gebeuren en hoeveel er kan gebeuren in 54 minuten tijd.
Dit boek is echt uitmuntend geschreven, het sleept je mee door de aula en je leert elk persoon op een andere manier kennen. Ook kom je door de diverse personen achter motieven van de schutter, stukje bij beetje weten ze het samen te ontrafelen en zo komt er voor jou een compleet beeld van de situatie.
CONCLUSIE
Dit boek is ontzettend heftig, maar zeker een aanrader voor jong en oud. Het is voor sommige mensen (vooral in Amerika) te herkenbaar. Het sleept je mee in een andere realiteit die niemand zou moeten kennen. De personages zijn ontzettend goed uitgewerkt en je ziet de hele situatie voor je. Ik zeg: lees dit boek! | 1pos
|
Ik heb dit boek, net als De reünie, heel snel gelezen (helaas, altijd jammer als een goed boek uit is), want je wilt gewoon weten hoe het in elkaar zit. Ik ben altijd erg blij met zo'n boek, want er zijn ook boeken waarbij ik op een gegeven moment afhaak omdat het mijn aandacht niet vast kan houden. Je weet inmiddels wel, net als bij de boeken van Saskia Noort (leest ook zo lekker weg), dat de dader iemand is, die je het grootste deel van het boek absoluut niet verdenkt, meestal ook omdat het iemand is die een beetje op de achtergrond meespeelt. Maar het blijft natuurlijk knap hoe zo'n verhaal zodanig opgebouwd wordt dat je niet kan stoppen met lezen. Ik wou dat ik zo kon schrijven! | 1pos
|
Eerst word je gerustgesteld: het is helemaal niet gek dat je een dieet moeilijk volhoudt. Daarna word je geholpen: je moet je gedrag blijvend veranderen, en dat kun je best. Kwestie van leren en oefenen, zoals fietsen. En dan pas gaat het over voedsel. En over diabetes, hormonen, darmbacteriën en de verwarming..…
Het is weer januari, de feestdagen èn de vakantie achter de rug en weer wat kilo’s erbij. Het ultieme moment voor een boek over afvallen, dacht ik. Niet bepaald een management boek, denk jij nu. Toch wel! Dit boek gaat niet (of nauwelijks) over diëten, over meer bewegen of over calorieën tellen. Het boek gaat over gedragsverandering en gezonder leven. 80% Ben Tiggelaar en 20% Sonja Bakker, zeg maar. Dat is niet zo gek, want de auteur van het boek De afvalpuzzel, Martijn Bond, is psycholoog (toegepaste cognitieve psychologie en klinische psychologie) en behandelt mensen met eetstoornissen. Hij geeft je een plan om gezonder te leven door je hersenen beter te leren kennen en zo je gewoonten te kunnen veranderen met daarbij allerlei wetenschappelijke inzichten over voeding. Let op: die verandering is permanent! Dus niet een paar maanden diëten en dan weer lekker aan de chocola, maar zó routine geworden dat je het levenslang doet. Je bent dus gewaarschuwd….
Over routine gesproken: ik ben niet echt een voetbal liefhebber, maar kijk wel graag naar Ronaldo en Messi (liever zonder baard, maar ja). Dus een hoofdstuk waarin discipline ofwel zelfsturend vermogen aan de orde komt en deze godenzonen als voorbeeld worden gebruikt, spreekt mij wel aan. Hoe komt het dat de een makkelijk stopt met chocola eten en de ander het keer op keer probeert en het maar niet voor elkaar krijgt? Die ene heeft meer discipline dan de ander. Discipline is aangeboren èn aangeleerd, zoals ook voetbalvaardigheid. Messi is een natuurtalent, zou in zijn grote teen meer talent hebben dan Ronaldo in zijn hele lijf. Ronaldo heeft natuurlijk ook talent, maar traint verschrikkelijk hard. Ook heeft hij routines ingebouwd, bijvoorbeeld bij een vrije trap: stappen naar achteren, benen wijd, broekje omhoog, diep ademhalen. Ziet eruit als showen, maar is een routine waardoor hij altijd goed bij de bal uitkomt. Les: ben jij geen gezond-leven-Messi dan kun je een Ronaldo worden. Klinkt goed!
Het boek bestaat uit 40 hoofdstukken met verschillende thema’s waarvan je zelf kunt bepalen in welke volgorde je ze leest. Dat is afhankelijk van je doel, maar ook van je persoonlijkheid. Je gaat dus eerst uitpuzzelen hoe je in elkaar steekt, en daarna pak je de bijpassende puzzelstukjes. Het is dus ook prima om meteen met de voedings-hoofdstukken achterin het boek te beginnen en met die kennis een plan te maken voor nieuwe routines, met behulp van de eerdere hoofdstukken. Na hoofdstuk 9 (Messi en Ronaldo!) kun je dan hoofdstuk 13 lezen: ‘Wat voor soort eter ben ik?’ Lijngericht (calorieën tellen), extern (alles proeven!), emotioneel (spanning wegeten) of uitsteller (morgen begin ik). Ik vind mijzelf een combi, dus lees ik alle hoofdstukken. Dat is ook makkelijk voor deze recensie.
Het boek is heel erg toegankelijk geschreven met veel, heel veel, soms teveel, voorbeelden en analogieën. De auteur is er heel goed in geslaagd de werking van de hersenen te duiden en dit simpel weer te geven. Dat is erg nuttig, want zo kun je ook een goed plan maken om je gewoonten te veranderen en begrijp je waarom dingen niet (in één keer) lukken. Voor de lezers van managementboeken over psychologie heel herkenbare stof, toegespitst op voeding. Kahneman in de keuken, zeg maar. Elk hoofdstuk verwijst door naar een paar alternatieve lees-routes: Wil je meer lezen over….lees dan hoofdstuk …Dat is erg handig. De hoofdstukken over de werking van het lichaam en onze voeding vond ik uitstekend. De simpele vraag: ‘waarom zou je honger hebben, terwijl je meer dan genoeg vetreserves hebt om energie te kunnen leveren?’ en het antwoord daarop zijn echte eye-openers geweest. Je kunt dus ondervoed zijn èn overgewicht hebben. Tegelijkertijd.
Ik heb erg veel opgestoken van hoofdstuk 31: Wat is de oorzaak van mijn overgewicht? Hierin komen hormonen, waaronder insuline, diabetes, stress, gluten, ontstekingen, je immuunsysteem, omega 3 en 6, darmbacteriën en de verwarming aan bod. Over dat laatste: als het in huis lekker warm is, hoeft je lichaam zelf minder warmte te produceren, en dus minder vet te verbranden. Je hoeft niet rillend achter de krant te zitten, maar een graadje minder zou een goede nieuwe gewoonte kunnen zijn. (Dat heb ik gelijk gedaan, ook goed voor het milieu.) In hoofdstuk 29 en meer concreet in 38 komt uiteindelijk aan bod hoe je voedingspatroon eruit zou moeten zien. De auteur adviseert minder koolhydraten, meer vetten en zeer veel groenten. Ook qua timing van de maaltijden heeft hij onderbouwde adviezen, en hoe te sporten zodat je de juiste hartslag hebt om vet te verbranden.
Het boek heeft mij ertoe aangezet nog scherper te kijken naar wanneer en waarom ik eet (en drink), en daar mijn energie op te richten. Emotie-eten wordt emotie-goed boek, spannings-wijntje wordt spannings-warme douche. Het boek is zo breed (pun intended) van opzet dat er voor iedereen wel een goede aanpak in zit. Knap gedaan!
Elly Stroo Cloeck is specialist op het gebied van GRC en Internal Audit. Daarnaast schrijft ze samenvattingen en recensies van managementboeken. Ze ontving dit boek van Maven Publishing om te recenseren. | 1pos
|
Een prachtig verhaal, heel mooi geschreven. | 1pos
|
Subsets and Splits
No saved queries yet
Save your SQL queries to embed, download, and access them later. Queries will appear here once saved.