text
stringlengths 4
22.7k
| label
class label 2
classes |
|---|---|
heden en toekomst,Het is de droom van iedereen, een miljoenenerfenis krijgen van een onbekende achteroom. Zo rijk zijn dat je alles kunt kopen wat je maar wilt. De wereld aan je voeten. Dat geluk is weggelegd voor de straatarme pizzakoerier John Fontanelli in de lijvige economische thriller De erfenis van Fontanelli door Andreas Eschbach, eveneens auteur van het Messias Mysterie.
Op een mooie dag krijgt de 28 jarige John Fontanelli te horen dat hij 1 biljoen dollar erft van een verre voorouder, een Italiaanse koopman die stierf aan het begin van de 16e eeuw. Het testament kent echter een mysterieuze voorspelling: de erfgenaam zal ooit de mensheid haar verloren toekomst teruggeven. Erfgenaam John heeft geen flauw idee hoe dat moet, maar hij weet zich te behelpen. Hij koopt een Ferrari, een villa in Italie en een luxe jacht. Hij dineert met staatslieden, bankiers en topindustriëlen. De mooiste vrouwen liggen aan zijn voeten. Maar dan dringt de raadselachtige leidersfiguur McCaine zich op aan John. Een gedreven idealist die in korte tijd een wereldomvattend Fontanelli-imperium opbouwt. Plotseling wordt John geconfronteerd met de bikkelharde wetten van de zakenwereld en zelfs met moord.
De omslag suggereert een boek over kunst en het verleden, maar de Erfenis van Fontanelli gaat over geld en economie in het hier en nu. Het verleden is slechts een leuk bedacht startpunt. Hoofdpersoon John Fontanelli is een armoedzaaier uit New York. Hij is een dromer zonder ambitie. Naïef en gemakzuchtig. Iemand die met alle winden meewaait. Als hij zijn vermogen geërfd heeft, wordt hij als een vlieg in het web van de charismatische McCaine getrokken. John en McCaine zijn contrasterende karakters: daadkracht tegenover apathie, doener tegenover dromer, foute idealist tegenover goede idealist.
Je kunt De erfenis van Fontanelli in twee delen opsplitsen. De eerste helft beschrijft de Mediterrane sprookjeswereld waarin de hoofdrolspeler terecht komt. Alles kan, niets is te dol. Dit deel vind ik zelf het leukste. Op bijna persiflerende wijze wordt de macht van rijkdom beschreven en worden er moraliserende vraagtekens gezet bij het geluk van John.
De tweede helft speelt voornamelijk in het zakelijke Londen, waar McCaine en John hun strategie bedenken om de wereld te redden. Er wordt uitvoerig stilgestaan bij wereldproblemen als: armoede, aids, overbevolking, honger en het broeikaseffect. In dit deel trekt Eschbach d.m.v. complexe filosofische en financieel-economische verhandelingen alle registers open. Soms behoorlijk theoretisch en technisch, maar met voldoende kleine-mensen-voorbeelden om de lezer bij de les te houden.
De erfenis van Fontanelli is een boek over geld en macht. Een briljante uiteenzetting over de krachten die de economie aandrijven, de machinerie van geld en de zelfzuchtige motieven van de mensheid. Het is een keiharde zoektocht naar de werkelijke waarden in het leven en het antwoord op de vraag of idealisme en hoop nog een kans hebben. Dit alles overgoten met een pittig sausje van moord, verraad en corruptie.
De erfenis van Fontanelli is spannend, provocerend, belerend, tot nadenken stemmend, pessimistisch en optimistisch, taboe doorbrekend, slim en romantisch. Een originele vijf-sterren thriller zoals je die zelden tegenkomt. | 1pos
|
Midden jaren negentig zag ik de verfilming van dit boek, The Firm, met Tom Cruise als Mitch McDeere. Nu, zeker vijftien jaar later, kwam ik het boek Advocaat van de duivel tegen in de bibliotheek en dacht ik, laat ik dat eens lezen. Het is een héél mooi staaltje literatuur van John Grisham. Tijdens het lezen dacht ik natuurlijk steeds aan Tom Cruise. Maar hoe goed de filmmakers hun best ook hebben gedaan, het boek is duizend keer beter. Een aanrader ! | 1pos
|
Na een boek vol woordkunst, ben ik stil. En gespannen, want het verhaal is niet uit. Maar er is nog geen vervolgdeel. Enkel een tussendeel over Auri. Dus ik ga daar maar aan beginnen. En hopen dat er snel een vervolg komt. Ook dit deel heeft een raamvertellingnin een raamvertelling. Knap geconstrueerd. En prima vertaald. | 1pos
|
Een ontvoerd kind en vermiste vrouwen, dat is de basis van dit boek. In een bloedstollende race tegen de klok proberen Jonathan Stride en zijn collega's deze zaken tot een goed einde te brengen.
Voor mij was dit het tweede boek dat ik las van deze auteur. Vond ik het voorgaande boek in eerste instantie een boek waar ik echt in moest komen, dit boek pakte mij vanaf het begin. Het is spannend vanaf de eerste bladzijde. Je wilt doorlezen want je moet het weten. Komt de baby weer veilig thuis? Worden de vermiste vrouwen gevonden? Na elke pagina hoop je de ontknoping te krijgen, maar Freeman weet het plot tot het laatst toe verborgen te houden.
Wat een geweldig spannend en soms bloedstollend boek. Freeman heeft er definitief een fan bij! | 1pos
|
Bullet Park is geen gewoon verhaaltje. Het is eigenlijk geen verhaal, het zijn meer losse flarden die het leven vormen en een beeld schetsen van (in het eerste deel van het boek) een ietwat neurotische man die hardnekkig het geluk nastreeft en zijn zoon die weigert uit bed te komen. Het gelukkige leven wat de vader zo graag wil leven en waarvan hij ook heilig gelooft dat hij het leeft, maar wat via flashback vertellingen een erg gecompliceerd leven blijkt en ook niet zo gelukkig. En dan is er dus nog de zoon. Die graag tv kijkt. Waarop vader -die vindt dat zoon teveel tv kijkt- de tv het huis uit sjouwt en buiten op straat stuk gooit. Het begin van een vader & zoon vervreemding.
Onmacht, eenzaamheid, generatiekloof en een mislukte zoektocht naar geluk.
De façade van het geluk wordt in prachtig geschreven soms bijna poëtische zinnen verwijderd en wat overblijft is de harde werkelijkheid.
Een nog hardere werkelijkheid is die van het hoofdpersoon uit het tweede deel van het boek, een bastaardzoon. Eenzaam en niet zo zeer licht maar meer eerder zwaar neurotisch.
Hij kan slechts in een huis met geel geschilderde muren de demonen in zijn hoofd tot rust manen, sterker nog, hij vond de liefde. Maar die schildert op een kwade dag de muren roze…
Opgevoed door zijn oma, verlaten door zijn rare moeder. Die zoekt hij op en die doet hem het idee aan de hand om de wereld wakker te schudden. Hij vertrekt naar Bullet Park en wordt de buurman van het gezin uit deel één.
In het derde en kortste (en laatste deel) van het boek gaat hij zijn bizarre plan ten uitvoer brengen.
Een vreemd boek met rare personages, rare gebeurtenissen, een doolhofachtige verhaalstijl, waar je trouwens vlot aan went, prachtig geschreven, een donkere Amerikaanse droom.
…partnerruilende, joden hatende, met de drank worstelende legioenen van spiritueel bankroete burgers…
Er staat een man op de trein te wachten. De beide hoofdpersonen uit deel één & twee staan ook op de trein te wachten. Er dendert een trein voorbij en de ene wachtende man is weg. Er ligt een schoen op de rail.
John Cheever had een alcoholprobleem, een slechte recensie op de voorpagina van de NY Times Book Review verergerde dat alcoholprobleem. Cheever overleed in 1982 op 70 jarige leeftijd, veel te vroeg om hier te kunnen lezen dat het een prachtig geschreven donker verhaal is dus. | 1pos
|
Wat een geweldig slot van deze prachtige vierluik. Ik ben een groot fan van Carlos Ruiz Zafón. Hij schrijft in een prachtige stijl en weet je in elk boek in het verhaal te sleuren, waardoor je moeite hebt om het boek weg te leggen. Doordat we lang op dit laatste deel hebben moeten wachten duurde het even voordat ik weer in het verhaal zat (hoe zat het ook alweer....) maar dit laatste deel vond ik toch wel de beste. Wat veel mensen niet weten is dat Zafón als schrijver begonnen is met young-adult boeken te schrijven. Ik kan je zeggen, dat ook deze 4 boeken zeker de moeite waard zijn om te lezen. De Nevelprins is zijn debuut, het Middernachtpaleis, Septemberlichten en Marina volgde daarna. Stuk voor stuk laat hij daarin zien dat hij een meesterverteller is. | 1pos
|
Een leuk en spannend boek dat Tess aan het begin van haar schrijvers carriëre heeft geschreven. Het verhaal is lang niet zo goed als haar boeken die ze nu schrijft maar wel zeker de moeite waard om te lezen! Spanning en romantiek komen heerlijk samen! | 1pos
|
In onze 21e eeuwse samenleving is het bewaken van onze privacy belangrijker dan ooit. Toch zijn er veel dingen die we iedere dag weer op de automatische piloot doen. Patronen en gewoonten waar we niet snel van afwijken, zoals de route die we nemen naar ons werk. Maar hoe gevaarlijk is dat eigenlijk?
In de literaire thriller 'Ik zie jou' van Clare Mackintosh wordt nog eens pijnlijk duidelijk dat we onze privacy niet volledig kunnen beschermen. Zo blijkt ook als de hoofdpersoon, Zoë Walker, op een dag denkt haar foto in de krant te zien staan bij de seksadvertenties. Ze is vastbesloten om te achterhalen wie deze foto van haar heeft geplaatst. Naast de foto, een telefoonnummer en een website heeft Zoë geen andere aanwijzingen. Haar familie wuift haar twijfel in de eerste instantie weg, totdat er een foto verschijnt van een andere vrouw, die net als Zoë elke dag dezelfde trein neemt. Wanneer deze vrouw vervolgens gewurgd wordt gevonden, beseft Zoë dat ze gevaar loopt…
In 'Ik zie jou' wisselen de verhaallijnen van Zoë, agente Kelly en de dader elkaar af. Het verhaal is goed uitgedacht en werkt gestaag toe naar een verrassende climax. Deze thriller zet je op scherp en laat je nadenken over je eigen routines. Hoe voorspelbaar ben jij? | 1pos
|
Bliss is 22 en nog steeds maagd, en als ze dit bekent aan haar beste vriendin Kelsey vind deze dat hier gelijk verandering in moet komen. Bliss vind zelf ook wel dat dit niet meer kan, maar tegelijk ziet ze er ook tegen op om met iemand naar bed te gaan.
Samen gaan ze op zoek naar een onenightstand die haar kan ontmaagden. Als Bliss het al bijna opgegeven heeft komt ze de perfecte kandidaat tegen, Garrick. Alles lijkt goed te verlopen, maar op het laatste moment raakt Bliss in paniek en gaat er als een haas vandoor, Garrick alleen in haar appartement achterlaten.
Bliss schaamt zich erg en verteld niets tegen Kelsey. Ze hoopt hier nooit meer aan te hoeven denken. Tot dat ze haar nieuwe docent ziet. Dit is Garrick.
Het verhaal is met vaart en humor geschreven. Als je eraan begint wil je het niet meer wegleggen en in een ruk uitlezen. Verhaal zit goed in elkaar en de personages zijn goed uitgewerkt. Ik kijk al uit naar de andere delen in de serie. Ik had misschien alleen graag ook stuk van het verhaal vanuit Garrick verteld zien worden.
Heel diepzinnig is het verhaal niet, maar als je daar niet naar opzoek bent is dit een toppertje. | 1pos
|
Een boek wat je meeneemt in het avontuur, makkelijk leesbaar, spannend geschreven.
complimenten.
Marie-jose | 1pos
|
Een mooie cover waarop een vuurtje brandt in een oog en een korte inhoud die veelbelovend is, nodigt je uit om het nieuwste boek van Tess Gerritsen te lezen. Tot mijn eigen schande moet ik toegeven, alhoewel ik al haar boeken bezit, nog geen enkel boek van deze auteur heb gelezen.
Een hedendaagse thrillergegeven, verweven met een historisch feit, nemen je mee in de wereld van Julia met haar liefde voor muziek die ten lange leste haar het leven kan kosten; en de afgrijselijke oorlogsjaren die deel uitmaken van Lorenzo’s leven.
Fantastisch geschreven en of je wil of niet moet je verder lezen omdat je wil weten wat er mis is met de Incendio-compositie. Wat heeft het ene met het andere te maken? Is er iets hoger in het spel of verliest Julia gewoon haar verstand?
Op één dag had ik dit boek uit zonder dat het moeite had gekost. Vlot geschreven zoals alleen een doorwinterde auteur dit kan, zonder enig vlak van verveling.
Het enige minpuntje, vond ik zelf, is dat het verhaal reeds gebaseerd was op het eerder verschenen boekje Incendio. Een aanvulling weliswaar hierop, maar voor de mensen die Incendio reeds gelezen hebben als geschenkboek 2014, misschien iets minder aantrekkelijk. Hoewel Speel met vuur zeker een aanrader is. | 1pos
|
GHB... Startend fotograaf, Sara Beekveld, wordt na een personeelsfeest wakker in het bed van haar collega Marcel Grotenbroek. Ze herinnert zich niet hoe ze daar is gekomen, maar voelt aan alles dat ze seks hebben gehad en dat dit niet vrijwillig was. Ze vermoedt dat ze is gedrogeerd en verkracht. Al snel raakt ze geobsedeerd door Marcel en zijn gedragingen. Ze is vastbesloten uit te vinden welk vuil spelletje hij speelt. Dan wordt Marcel dood in zijn douche aangetroffen..
Sara is doodsbang en wil geen aangifte doen. Hiermee maakt ze zich wel verdacht.Ze heeft van alles gezien en gedaan waardoor ze verdacht is. Femke en Frank geloven dat niet zo. Er zijn raakvlakken met een nadere zaak en stukje bij beetje wordt het duidelijk wat er gebeurd is.
Het verhaal wordt verteld vanuit de rechercheurs Frank en Femke, die op deze zaak gezet zijn in de wij-vorm en door Sara en de verdachte in de ik-vorm.In het begin was dat lastig te onderscheiden maar na een paar hoofdstukken heb je dat door. Het is een zeer spannend boek waarin de schrijfster heel erg uitgebreid en in geuren en kleuren verteld hoe het slachtoffer door de pathaloog-anatoom opengesneden wordt...Het verhaal leest als een trein en is een echte pageturner.Ik heb het in een keer uitgelezen.
Zeer geslaagd debuut. | 1pos
|
Nadat Angelique Haak in 2017 debuteerde met haar thriller Een nieuw begin, die meteen genomineerd werd voor de Schaduwprijs, een (belangrijke) prijs voor het beste Nederlandstalige thrillerdebuut, volgt nu Uitgeschakeld. Ook in dit boek draait het verhaal om rechercheur Jennifer Brugman.
Haak valt meteen met de deur in huis: na een gezellig avondje vinden Marc en Dorine hun dochter Jorinde (22) thuis in bad. Ze heeft zelfmoord gepleegd. Twee maanden later, Marc en Dorine leven inmiddels volledig langs elkaar heen, ploft er een brief op de deurmat. Het is een kopie van de rouwadvertentie van Jorinde. Maar, onderaan de tekst is nog een regel toegevoegd: “Met jullie dochter is het begonnen, maar met haar zal het niet eindigen”. Na ontvangst van deze brief schakelt Dorine, tegen de zin van Marc, de politie in. Inspecteur Evert van Ginkel en zijn team worden met de zaak belast. Niet veel later krijgt ook Jochem, digitaal analist binnen dit team, een rouwbrief. Een aantal jaren eerder heeft zijn zusje, Fleur, ook zelfmoord gepleegd. Onder de tekst van deze rouwbrief zijn, in dit geval, twee woorden toegevoegd: “Vermoorde onschuld”.
Jennifer Brugman is een van de rechercheurs binnen het team van van Ginkel. Samen met haar partner Ricardo de Graaf begint zij aan het onderzoek van de zelfmoorden en de ontvangen rouwbrieven. Waar Ricardo nog de overtuiging heeft dat dit geen serieuze zaak is, knaagt er aan Jennifer een onbestemd gevoel dat zegt dat dit alles geen toeval is. Zeker als ze op een gebeurtenis stuit die ook met deze zaken te maken heeft. En naarmate de tijd vordert en er steeds meer verdachte zaken aan het licht komen, is er niemand die nog twijfels heeft. Maar, hoe meer ze aan de weet komen, hoe gecompliceerder de zaak wordt.
Angelique Haak heeft een diversiteit aan interessante personages voor haar verhaal gebruikt, die allemaal in meerdere of mindere mate een ‘rugzakje’ hebben. Ieder heeft zijn of haar portie ellende wel gehad en is (letterlijk en/of figuurlijk) hierdoor getekend. Ondanks alle problemen die iedereen heeft (gehad) gloren er hier en daar ook sprankjes hoop. Hoop op betere tijden, geluk en liefde. Hoop om te leren leven met het verleden, het een plekje te kunnen geven en vooral hoop om door te kunnen gaan en het leven weer enigszins te kunnen genieten. Alle personages en de problemen waar ze mee te maken hebben (gehad) geven het verhaal een extra lading, extra diepgang mee en tevens een zekere herkenbaarheid. Al de gebeurtenissen uit hun levens hebben hen gemaakt tot de persoon die ze nu zijn. Gelukkig is er tussen alle ellende en problemen door ook hier en daar nog wat ruimte voor de positievere zaken in het leven: waardevolle vriendschappen, ontluikende gevoelens en warme onderlinge contacten.
Een goed verhaal, dat afwisselend door Jennifer, Dorine en Marc wordt verteld, met een goede opbouw. Een verhaal dat de lezer elke keer weer op het verkeerde been zet én een verrassend plot. Wellicht dat de plot een beetje (te) gecompliceerd uitgewerkt is, maar in ieder geval is het niet de ontknoping waar je als lezer gaandeweg het verhaal aan gedacht zou hebben. In het verhaal zitten veel emoties verwerkt. Uiteraard veel (onverwerkt) verdriet, angst, verwarring, haatgevoelens en wraak, maar ook kleine momenten van geluk en dankbaarheid. Verder maakt het verhaal duidelijk dat één onbezonnen en niet goed doordachte actie verregaande gevolgen kan hebben.
Hier en daar wat kleine schoonheidsfoutjes, maar al met al een verrassend boek met een fijne schrijfstijl en een thema dat op een niet alledaagse manier is opgepakt. En zoals Haak in het begin van het boek met de deur in huis viel, zo eindigt ze haar boek ook: met een donderslag bij heldere hemel. Een einde dat suggereert dat er zeker nog een derde deel gaat volgen. | 1pos
|
Ian Bostridge is een beroemde Britse vertolker van deze liederencyclus. Vorig jaar kaarten gekocht om hem dit te horen uitvoeren hetgeen helaas door een keelontsteking van Bostridge niet door kon gaan.
Om niet afhankelijk te zijn van een (al dan niet goede) vertaling heb ik de Engelstalige versie gelezen.
Bostridge ontleedt de liederen en plaatst ze daarbij in de context van die tijd. Zo krijgt de lezer naast een uitgebreide analyse van de liederen ook direct een stuk geschiedenis mee over de tijd waarin Schubert leefde en deze liederencyclus het licht liet zien.
Het verhaal dat wordt verteld gaat over een jongeman die door zijn geliefd is afgewezen, zijn huis verlaat en de sneeuw en duisternis inloopt. Tijdens zijn rondzwervingen ervaart hij meerdere emoties als verlies, plotselinge eenzaamheid, woede, totdat het landschap waar hij in terecht komt die van vervreemding en wanhoop is.. Met alle gevolgen voor de jongeman.
Ook voor de niet doorgewinterde klassieke muziekliefhebber is dit een mooi en met liefde geschreven boek. | 1pos
|
Een rechter (uit wiens oogpunt het boek wordt geschreven) wordt door een oude vriend, een stand-up comedian uitgenodigd om een voorstelling van hem bij te wonen en zijn mening over de avond te geven.
Dov Grinstein voert een keiharde performance op, afgewisseld met grappen en ziet gaandeweg zijn publiek weg sijpelen die het allemaal maar tot op zekere hoogte kunnen waarderen, dat gold ook bijna voor de Avisai Lazar, maar dan komt er een confrontatie met een mini-vrouwtje uit het publiek die de comedian van zijn stuk brengt, dat wekt de interesse van Avisai en hij raakt geobsedeerd door de opgevoerde show.
Langzamerhand wordt duidelijk dat er raakvlakken zijn in het leven van de rechter en de comedian en herkent de rechter de dingen waar het om gaat en wat hen bindt, de show wordt steeds grimmiger en ook persoonlijker, de tragiek krijgt de overhand en als de show is afgelopen zijn uiteindelijk de 2 vrienden nog over.
Een met veel gevoel geschreven roman over de tragiek van het leven van de comedian, een verhaal dat gekapseld zit in 1 show van een stand-up comedian. | 1pos
|
Het verhaal begint met een kennismaking met Sara en Marit, haar vriendin. Zo leer je Sara een beetje kennen en zie je in wat voor situatie ze dan verkeert. Ze is door omstandigheden niet de gemakkelijste persoon om met zichzelf en anderen om te gaan. Deze hoofdpersoon is heel erg goed uitgewerkt in dit verhaal. De dingen die haar overkomen en hoe ze daar mee om gaat, kunnen een persoon zoals Sara overkomen. Daar was niets vreemds aan, het past bij Sara.
De andere personages zijn tegen het einde van het verhaal ook helemaal duidelijk beschreven door de auteur. Het duurt even voordat je precies weet hoe de vork in de steel zit, maar dat doet geen afbreuk aan de spanning die je gedurende het hele verhaal blijft voelen. Er kwam voor mijn gevoel een klein dipje in, waardoor ik heel even de neiging had wat door te bladeren. Het verhaal had snel mijn volledige aandacht weer. De jacht gaat verder!
Het is een knap debuut van Chantal van Mierlo.
Ik moet er niet aan denken dat wat gesuggereerd wordt in deze thriller wel eens waarheid zou kunnen zijn. Wie houdt ze tegen? Wat weten we eigenlijk van de Europese Unie en wat er achter de schermen gebeurt?
Dit verhaal vol spanning en gruwel, maar ook voorzien van liefde en genegenheid, stopt met bepaalde gedachten van een personage waardoor ik ging denken; 'Wat is eindelijk begonnen? Wat weet ik nu nog niet? Hoe loopt het af met de overlevenden?'
Er zou zo maar een vervolg op 'De nummers' kunnen komen. Ik ben zeker benieuwd naar de volgende thriller van Chantal van Mierlo. | 1pos
|
Steengoed boek voor wie van het Midden-Oosten, de Palestijnse zaak en terrorisme (in boeken!) houdt. Hartov weet er stevig de vaart in te houden en laat geen losse eindjes achter. Een boek dat gezien de explosieve situatie in het Midden-Oosten nog steeds actueel is. Een must voor liefhebbers van Forsyth. | 1pos
|
"Duizend nachten genade. Zo lang zul jij Rah dienen met lichaam, geest en ziel." ~ p36.
Wat een gruwelijk goed verhaal en een ENORM bevredigend einde. Alles klopt gewoon, maar dan ook echt ALLES. Loved it!!!
"Nooit geloven dat je vijand is overwonnen, ook al schreeuwt hij nog zo hard. Ook al spuugt hij bloed. Maak het karwei af." ~ p110.
1000 Nachten is een bronvertelling in de Bloedwettenreeks, en vertelt het verhaal van Katine LaSoeur, de femme fatale onder de Ath'vacii. Wanneer zij met haar karavaan onderweg is naar toekomstige man, worden ze overvallen en vallen in handen van een geheimzinnige bloedcultus. Ze krijgt van de zwarte koningin de keus om na duizend nachten dienen te sterven of het eeuwige leven te omarmen.
Dat madame een indrukwekkende verschijning zou zijn, konden we al weken meelezen op facebook. Sophia Drenth heeft zichzelf echt enorm overtroffen met dit verhaal, en heeft haar personages zo levendig gebracht dat je bijna zou vermoeden dat het op waarheid berust is. Het verhaal is moderner geschreven dan vorige boeken, zonder de tijd en de sfeer te vergeten die in de vorige boeken zo mooi zijn neergezet. Als een kunstenaar kan ze de meest vreselijk scenes beschrijven, zonder je als lezer te laten walgen. Sterker nog, je bent geboeid, en verlangt naar iedere letter als of het Rah's bloed zelf is. Je voelt de hitte van de woestijn en ruikt de brandende dh'avr tijdens het lezer. Een fantastisch verhaal dat al je zintuigen weet te prikkelen.
"Medelijden is pure verspilling. Het geneest niets, geen pijn, geen woede. Het vereffent geen score en het is evenmin zoete wraak." ~ p151.
Ik was al fan na het lezen van het eerste Bloedwetten deel en met elke nieuwe boek wordt dat alleen maar meer. Het maakt niet uit was Sophia Drenth schrijft, een bronvertelling of een vervolg, als lezer hang je aan haar lippen! Ik hoop dat ze deze wereld voorlopig niet loslaat, want ik kan er geen genoeg van krijgen. ♡ | 1pos
|
Dit boek is natuurlijk totaal ongeloofwaardig... maar dan moet je geen fiction lezen natuurlijk. Dit is zonder meer een ouderwetse spannende thriller om lekker snel te verslinden en even na te denken over zin en onzin van religie en geloof. | 1pos
|
Boek is een vertaling van Porno, die ik in het Engels (of Leith) een jaar of wat geleden al las. Teleurstellend omdat geïmpliceerd werd dat dit een nieuw boek was, maar gezien de vertaalkunsten van Ton Heuvelmans opnieuw het lezen waard. Lekker om je even weer onder te dompelen in het leven van de mannen uit Trainspotting, met bijrollen voor enkele Lijm-personages, ook wel fijn. Lekkere Welsh-mono- en dialogen, vooral van Spud, Sick Boy en Begbie. Het niveau van Trainspotting en Lijm wordt wat mij betreft niet gehaald, het is hier soms net te vet aangezet, hier en daar wat karikaturaal. En te weinig Renton en te veel Sick Boy en nieuwkomer Nikki wellicht. | 1pos
|
Een heerlijk boek, vlot geschreven. Je hebt niet eens heel erg het idee dat je een Scandinavische thriller leest, want er komen maar weinig Scandinavische benamingen in voor zoals bij andere thrillers die hier vandaan komen.
Veel spanning en niet heel voorspelbaar, hetgene waarvan ik dacht dat voorspelbaar zou zijn, pakte toch anders uit smile-emoticon Grappig om in het dankwoord te lezen dat de auteur zelf ook bij de politie werkzaam is. Het enige minpuntje vond ik dat er verder weinig verteld werd over de dader die men in eerste instantie op het oog had, maar dat mag de pret niet drukken. Fijn dat ik er nog 4 tegoed heb, want volgens horen zeggen worden ze alleen maar beter, en deze was al zo goed, TOPVERMAAK!
**** | 1pos
|
Meteen al in het eerste hoofdstuk van deze spannende thriller wordt de soepelheid bevestigd waarmee de auteur het karakter van zijn personages duidelijk neerzet. De bedoelingen van Charles Janssens waren helemaal duidelijk;
'Charles Janssens was nooit van plan geweest om ook maar één millimeter toe te geven. Hij had de strikte opdracht om de meerderheid in het aandelenkapitaal te verwerven en wist dat zijn baan aan een zijden draad hing. Maar Arend Stikker was een slimme tegenstander en een nieuwe teleurstelling hing in de lucht.'
Michael Stikker neemt de leiding van het elektronicaconcern Stikker Holding over van zijn vader en voelt de hete adem van Presser Capital in zijn nek. Deze medeaandeelhouder is de op drie na grootste investeringsbank in België en verlangt de volledige zeggenschap over het bedrijf. Nina Presser heeft sinds de onverwachte dood van haar vader de touwtjes in handen en sindsdien lijkt het of de bank alleen nog maar interesse heeft in macht en rendement.
De verstandhouding tussen deze aandeelhouders is sindsdien duidelijk veranderd. Hoe ver zal dit gaan?
De hedendaagse economie die in hardheid en gruwelijkheid niet onderdoet voor de strijdperken uit eerdere eeuwen wordt goed beschreven door Jack Molenaar.
Michael geeft echter niet toe en de nachtmerrie voor de familie Stikker begint dan pas goed. Zijn invalide moeder krijgt thuis bezoek van een indringer die haar verdooft, waarna de familie kennis maakt met rechercheur Vera Mooij die een nog heel grote rol zal gaan spelen in deze thriller en in hun leven.
Men probeert de politie zo veel mogelijk buiten spel te laten om op deze manier zo weinig mogelijk ruchtbaarheid te geven aan de vieze spelletjes die met hun bedrijf worden gespeeld. Michael en een paar vertrouwelingen gaan daarom zelf op onderzoek uit.
Levensechte beschrijvingen zorgen er voor dat je de druk voelt die achter het handelen van de diverse personages zit, alsof je er bij staat te kijken in plaats van dat je er over leest.
'Het was licht gaan regenen en de achterlichten van langsrazende auto's vormden vreemde, langgerekte motieven op de voorruit. Hij sloot zijn ogen en liet zijn gedachten een ogenblik tot rust komen. Het voelde niet goed.' '...was voor zijn ogen vermoord en hij was als een betrapte moordenaar op de vlucht geslagen. De vermoeidheid verspreidde zich door zijn lichaam. Hij masseerde met beide handen zijn slapen en probeerde helder te denken.'
De ongedwongen schrijfstijl van de auteur zorgde er voor dat ik het boek in een mum uitlas; stoppen was geen optie.
Ook de actualiteit en realiteit betreffende de hedendaagse economie, waaronder financiële instellingen en betalingsmogelijkheden waren redenen dat ik niet met lezen kon stoppen in deze thriller die nergens voorspelbaar werd.
Het verhaal zit enorm goed in elkaar en een verrassend plot en verbijsterend einde zijn de kers op de taart.
'Machtsstrijd' is een spannende, geloofwaardige en hedendaagse thriller over hebzucht, maar ook over hoe gevaarlijk het kan zijn wanneer men aannames doet over de persoonlijkheid van mensen. Kennen we de ander nog wel echt of is het alleen maar een façade waar we naar kijken?
'Machtsstrijd' is een thriller die zeker gelezen moet worden! | 1pos
|
Vijfentwintig jaar nadat de eerste druk van De reiziger van Diana Gabaldon verscheen, is daar de tiende druk. Een hernieuwde kennismaking met deel één uit een serie van acht boeken, waarin Claire Randall haar verhaal vertelt. Gabaldon was en is uitermate succesvol met de serie, die inmiddels ook als serie te zien is op HBO. Diana Gabaldon is van Mexicaans-Amerikaans-Engelse afkomst. Haar werk is niet eenvoudig binnen een genre te vatten doordat het onderdelen van zowel non-fictie, als fictie, als fantasy en science fiction bevat.
De volledige recensie is te vinden op Chicklit | 1pos
|
Wie weet het nog, wie kent haar naam, herinnert de uitzending ‘De tijd stond even stil’, de doden, gewonden van de opstand in Singapore 1950?
Wie is Bertha Hertogh, geboren in Tjimahi, Java Indonesië op 24 maart 1937?
Over haar indrukwekkend leven schrijft Elle van Rijn;
'Het eerste fragment wat we keken was Op losse groeven, van Chiel Montagne. Het was een van de gelukkigste momenten uit mijn leven'
Schrijfster van Rijn is op zoek gegaan naar het meisje die als jongen geboren had moeten worden, ze is dan al ongewenst.
Ze wordt door haar familie genegeerd, gepest en geslagen, Nadat haar vader tijdens De Tweede Wereldoorlog door de Jappen werd opgepakt wordt Bertha door haar moeder ‘weggedaan’. Het is 1942, Bertha is vijf jaar.
Ze wordt in Bandung streng opgevoed door de Maleisische Aminah, ze wordt besneden, bekeerd tot de Islam en haar naam veranderd in Nadra. Het meisje heeft geen keuze, ze wordt opgesloten, gestraft en moet tijdens de oorlog toezien hoe de Jappen gevangenen wreed mishandelen.
Toch wordt door Bertha alle aandacht van Aminah, haar verzorging, de giften, scholing, haar levenswijze opgevat als liefde.
Als ze na de oorlog in Singapore aankomt en wordt opgeëist door haar biologische ouders met een omvangrijk proces tot gevolg is ze op dertienjarige leeftijd ernstig beschadigd.
Haar gedwongen verblijf bij haar biologische ouders in Nederland en daarna bij haar eerste echtgenoot zijn zeer zware en verschrikkelijke tijden, pas op latere leeftijd is het mogelijk om haar eigen krachten te ontdekken, haar eigen waarde terug te vinden.
Ik heb met tranen in mijn ogen de laatste bladzijdes gelezen van ’Mijn naam is Nadra' prachtig, mooi en ontroerend slot.
Het is een boek over een onvoorstelbare geschiedenis. Als het niet gearchiveerd zou zijn, geen filmbeelden bewaard waren gebleven, geen krantenknipsels over waren, geen mensen die haar levensverhaal konden bevestigen, zou ik het nooit geloofd hebben.
Aan de hand van feiten laat schrijfster Elle van Rijn niets aan de verbeelding over. Het is niet geromantiseerd, niet mooier gemaakt, niet erger gemaakt.
Elle van Rijn verteld hoe het leven is geweest van Bertha, het wordt tijd dat we het allemaal weten. | 1pos
|
Juul Samplonius is studente. Ze heeft stage gelopen in Barcelona bij een synagoge. Ze heeft daar een mozaiek gevonden van de Leeuw van Juda. Dit mozaiek komt haar bekend voor. Ze heeft dit vroeger als kind bij haar ouders gezien. Weer terug in Nederland besluit ze de herkomst van dit moziek te achterhalen. Hierdoor komt ze steeds meer te weten over de Joodse gemeenschap. De synagoge bij haar in de buurt blijkt in gevaar te komen. Juul probeert dat te verhelpen
Omdat Juul studente is heeft ze schulden. Het bedrijf van haar ouders is failliet dus daar hoeft ze niet aan te kloppen. Haar vriendin Ineke is escortgirl om haar studie te bekostigen. Juul overweegt om ook deze stap te zetten. Als Ineke komt te overlijden volgen bizarre gebeurtenissen elkaar op. De hele wereld van Juul wordt op zijn kop gezet. Mensen die ze dacht te kennen en te vertrouwen blijken hele andere bedoelingen te hebben.
Het verhaal is geschreven in de ik vorm. Alle gebeurtenissen beleef je door de ogen van Juul. Naar mate het verhaal vorderd kun je je steeds beter inleven in de hoofdpersoon. Behalve de spanning die zich steeds meer opbouwd kom je ook e.e.a. te weten over het joodse geloof. De personages zijn goed uitgewerkt. Je kunt je prima een voorstelling maken van de personages. Het boek heeft verrassende elementen en leest makkelijk weg. Lezen dus! | 1pos
|
In de tweede wereldoorlog krijgt een Duitse spion de opdracht President Roosevelt en Churhill om te brengen. Natuurlijk is er een Amerikaanse tegenhanger die dit probeert tegen te gaan.
Eygypte is het decor van deze spionage roman. Een best spannende roman. Het blijft op een hoog niveau doorgaan. En dan is er natuurlijk ook nog de liefde die tussen deze twee heren in staat. Een half Joods meisje wat gedwongen word de duitse spion te helpen. | 1pos
|
Neem de titel serieus is een ode aan psychisch zieken en een troost voor losers.
Wind
Mijn vader wist niet dat hij psychisch ziek was,
tot ik geboren werd
en hij in mij zijn ziektes zag.
Mijn vader ging ervandoor.
Hij kon niet zijn psychische ziektes in hem
en in mij
dragen.
Mij moeder zag niet haar psychische ziektes in mij,
maar zichzelf, en ze begreep niet dat wat voor haar het leven is,
voor mij een gedwongen opname blijkt.
Mijn moeder bleef.
Nu ben ik
precies zo
als mijn vader toen hij ons verliet.
Ik ken de wind die hem wegduwde,
het begint aan mij te trekken.
Neem de titel serieus; hierbij wil ik graag vermelden dat ik alleen de titels van de gedichten serieus heb genomen.
In deze dichtbundel laat Rodaan Al Galidi waarheden zien die we eigenlijk willen verbloemen met iets moois of veranderen in iets wat niet bestaat.
Ook dat 'doen alsof' is volgens de auteur een psychische ziekte.
Deze bundel gaat behalve over liefde, hunkering (Begoña), geld en eenzaamheid vooral over relaties in de ruimste zin des woords. Hier valt ook de relatie van de mens tot zichzelf onder, van het hoofd tot het hart, van de droom tot de nachtmerrie.
En dat alles door zelfverwijzing vooral ook andersom.
Denk niet dat dit een bundel is waar je vrolijk van zult worden, maar dat is ook de opzet nooit geweest. Deze bundel zet je wel aan tot verder kijken dan je neus lang is. Dingen (h)erkennen en kansen benutten.
En steeds geldt weer: het is maar net hoe je er naar kijkt en hoe je het wilt noemen.
Open de deur
Open de deur voor de liefde.
Als ze neemt, noem het geven.
Als ze afbreekt, noem het ruimte.
Als ze verbiedt, noem het verlangen.
Als ze blijft, noem het eenzaamheid.
Als ze wegjaagt, noem het vrijheid.
Als ze doodt, noem het leven.
Als ze verdwijnt, noem het dood. | 1pos
|
Wat een prachtig boek! Vanaf de eerste bladzijde (van de 544) wordt je het verhaal van de succesvolle kunstschilder Roman Valesco ingetrokken. Roman heeft alles: rijkdom, vrouwen, roem. Maar hij heeft ook zijn demonen: hij trekt er ’s nachts op uit als The Bird, een beruchte maar nog niet geïdentificeerde graffitiartiest – een alter ego dat zijn carrière te gronde zou kunnen richten. Tweede hoofdpersoon is zijn assistent Grace, die haar verleden niet achter zich kan laten. Na een zeer ongelukkig huwelijk heeft ze haar leven omgegooid en zich voorgenomen haar dromen nooit meer te laten stelen door iemand aan wie ze haar hart verliest. Tot de laatste bladzijde leef je mee met deze personen en hun geheimen. Mooi dat Rivers de duistere kant van duivel, zonde en hel niet schuwt, maar er wel nadrukkelijk Gods liefde en vergeving tegenover zet. | 1pos
|
Een echte aanrader. Ik hoop dat Folsom zo snel als mogelijk komt met een nieuw bloedstollend verhaal. Soms vraag je je af waar de grens tussen fictie en potentiële realiteit ligt. | 1pos
|
Korte inhoud
In de voetsporen van Annemarie Schwarzenbach (Franse avonturierster, auteur en journaliste) en Ella Maillart (Zwitserse avonturierster, auteur en fotografe) die samen in 1939 met hun wagen van Europa naar Afghanistan reden, vertrekken Trui en Gaea per motor in 2008. Ze reizen doorheen het Midden-Oosten en als vrouwen zonder meereizende mannen blijkt dit niet altijd even evident te zijn. Voor hun vertrek hebben ze daarom foto’s gemaakt en een verhaal verzonnen over hun fictieve echtgenoten om het reizen doorheen het Midden-Oosten eenvoudiger te maken. Andere praktische zaken, zoals bijvoorbeeld de kledingvoorschriften die gelden in Iran, blijken niet zo simpel toepasbaar wanneer men zich per motor verplaatst. Ze overwinnen veel hindernissen
maar staan steeds versteld van de enorme gastvrijheid die in gans het Midden-Oosten overheerst.
Nu, tien jaar na hun reis, zijn zij nog steeds vaak gevraagde gasten om lezingen te geven over hun reiservaring doorheen het Midden-Oosten. Het is namelijk nu nog steeds een actueel thema en een verhaal vol verwondering over de combinatie van meisjes, moslims en motoren, vandaar ook de titel van dit boek.
Conclusie
Gaea Schoeters is journaliste voor onder meer de Standaard, auteur en ook scenarist van verschillende theaterstukken. Kortom, een bezige bij.
Trui Hanoulle is graphic designer en fotograaf.
Deze achtergrond van beide auteurs komt goed tot uiting in de lay-out van ‘Meisjes, moslims en motoren’. Het boek is zeer verzorgd! De eigen ervaringen van Gaea en Trui worden afgewisseld met fragmenten uit de ervaringen van Annemarie Schwarzenbach en Ella Maillart. Deze laatste worden in een licht grijze tekst gedrukt, op deze manier is het voor de lezer duidelijk wanneer het gaat over de eigen ervaringen of deze van Annemarie en Ella.
Het boek bestaat uit verschillende hoofdstukken per land en aan het begin van elk hoofdstuk staat telkens in de kantlijn hoeveel kilometers reeds afgelegd werd. Dit vind ik toch wel een leuk detail, bovendien gaan de hoofdstukken samen met een aantal foto’s. Deze foto’s zijn niet de gebruikelijke vakantiekiekjes die iedereen wel kent, maar geven goed het dagelijkse leven weer van de lokale bevolking en hoe Trui en Gaea alles hebben ervaren.
Een ander leuk detail waren voor mij de citaten die in de originele taal werden weergegeven, met in de kantlijn naast het citaat telkens de vertaling. Mocht ik het boek enkel op zijn lay-out oordelen zou het van mij zeker een 5 sterren krijgen. Maar nu nog even de rest beoordelen.
Ook de inleiding geeft een extra toets aan het verhaal. Hierin leggen Gaea en Trui uit waarom het boek na een tiental jaar herdrukt wordt. Het is inderdaad een thema dat actueel blijft en onze mening is tegenwoordig enorm negatief gekleurd naar aanleiding van wat men allemaal hoort en ziet in de media. Met hun boek proberen ze ons toch wel een ander beeld te geven, namelijk dat van het gastvrije Midden-Oosten. Tegenwoordig worden zij nog vaak gevraagd om lezingen te geven over hun reis en het boek blijft een meerwaarde naast deze lezingen.
‘Meisjes, moslims en motoren’ geeft weer hoe ze het Midden-Oosten doorkruisten en hoe zij alles hebben ervaren. Hoewel in de inleiding aangehaald werd dat ze veel meer wilden doen dan enkel een ‘roadtrip’ door langer op een plek te blijven en deze ook te verkennen, had ik bij het lezen toch het gevoel dat het vooral een ‘roadtrip’ was. Het ging vooral over hun motor: waar ze deze konden parkeren, hoe ze die herstelden, … natuurlijk wordt er ook verteld over de landen waar ze doorreisden, maar ik had de indruk dat de zorg voor hun motor uitgebreider werd aangehaald.
Als lezer leer je inderdaad ook veel over de gastvrijheid van het Midden-Oosten, corruptie, dagelijkse gang van zaken, cultuur, etc… maar ook hier miste ik iets zoals hun persoonlijk indrukken, het geheel kwam nogal vlak over. De auteurs zijn met heel veel enthousiasme vertrokken en ik heb gehoord dat zij dit ook overbrengen in hun lezingen, en net dit enthousiasme, dit gevoel, mis ik een beetje bij het lezen van het verhaal. Wanneer ik andere reisverhalen lees krijg ik telkens onmiddellijk zin om ook te vertrekken en hoewel ik een enorme interesse heb in het Midden-Oosten en ook al heel wat heb rondgereisd in deze regio, had ik dit met dit boek minder.
Een leuk boek, goed opgesteld en zeer kleurrijk, toch mis ik iets, daarom krijgt het boek van mij net geen vier sterren maar een 3,5 ster. | 1pos
|
De hoofdpersoon van dit verhaal is Ruby een 17-jarige blanke Zuid-Afrikaanse die opgroeit in de jaren 70. De tijd waarin de Zuid-Afrikaanse maatschappij nog diep verdeelt was zowel op grond van ras (blank - zwart) als van taal (Engelssprekend blank of Afrikaans sprekend blank)
waar zelfs een blanke kleuter en een zwarte kleuter elkaars hand niet mogen vasthouden
Apartheid in zijn meest hatelijke en zuiverste vorm.
Ruby is de dochter van een blanke advocaat die zwarte landgenoten helpt als zij een van de vele regels van de apartheid volgens het regime hebben overtreden. Haar moeder is een galeriehoudster die probeert gemarginaliseerde kunstenaars waaronder veel zwarten kunstenaars te helpen en onder de aandacht te brengen van het publiek..
Haar ouders tegenstanders van de apartheid en haar schoolleven op een blanke Engelstalige privéschool maken dat Ruby een gesplitst en eenzaam leven lijdt waarbij zij steeds duidelijker de gevolgen van de apartheid aan de lijve ondervind. Bijvoorbeeld op het moment dat verliefd wordt op de Afrikaans sprekende Johann ontmoet zoon van een man die de apartheid toejuicht. Kan hun relatie wel of is die net zo taboe als contacten tussen blank en zwart.
Het boek laat indringend zien hoe het is om op te groeien in land en in een tijd waarin je niet mag zeggen wat je echt denk, braaf in je eigen hokje moet blijven en welke risico's jij en je familie lopen als je dit niet doet.
Het is een jeugdboek / YA boek maar zou op de afdeling voor volwassen zeker niet misstaan. Het laat meer nog dan sommige volwassenenliteratuur de beklemming zien die soms in kleine dingen zit. Zoals de tuinman die nooit gegroet wordt omdat hij nou eenmaal zwart is.
Het boek is opgedragen aan dertienjarige Hector Pietersen het eerste kind wat op 16 juni 1976 is gedood tijdens de Sowetorellen waarin zwarte kinderen demonstreerden tegen een wet die hen verplicht alle schoolvakken in het Afrikaans te volgen.
Volgens velen waren deze rellen het begin van het einde van de apartheid die overigens nog bijna 20 jaar op zich zou laten wachten.
Pas in 1994 werd de apartheid officieel afgeschaft en werd Nelson Mandela een voormalig politiek gevangene president van het nieuwe Zuid Afrika | 1pos
|
Simon Spier is een doodnormale 16-jarige jongen, net als iedereen. Hij gaat naar school, doet aan toneel en spreekt vaak af met vrienden. Op het eerste gezicht lijkt het dan ook gewoon een doorsnee tiener afgezien van het feit dat hij een groot geheim met zich meedraagt: hij valt op jongens. Niemand in zijn omgeving weet dit behalve Blue; een jongen waar hij verliefd op is en online al een tijdje mee praat. Op een dag vergeet Simon uit te loggen op een schoolcomputer en komt een studiegenoot achter dit grote geheim. Simon is bang dat mensen het nu te weten gaan komen en zit hier erg mee. Het is niet zo zeer de reactie van zijn omgeving die hem bang maakt, maar het feit dat hij door de maatschappij als anders gezien zal worden. Want waarom hoeven hetero’s niet uit de kast te komen? Waarom is hetero zijn de norm?
Met deze insteek is het boek Simon vs. geschreven. Het boek snijdt actuele thema’s aan op een luchtige manier. Waarom is uit de kast komen iets wat moet? Waarom is hetero zijn de standaard? En waarom denken mensen over het algemeen vooral aan blanke personen wanneer ze aan een mens moeten denken? Dit zijn een aantal van de onderwerpen die besproken worden in de mailsessie die Simon en Blue met elkaar hebben. En juist dat zijn erg belangrijke en vooral ook terechte vragen die in de wereld waarin we nu leven erg van toepassing zijn. Het zet aan het denken, maakt bepaalde onderwerpen bespreekbaar en geeft er een andere kijk op. Zelf ben ik van mening dat dit erg belangrijk is en vind het daarom erg interessant dat ze in het boek Simon vs. eens afwijken van alle standaarden en laten zien dat er veel meer mogelijk is.
Het boek is geschreven vanuit de ik-vorm, afgewisseld met de mails tussen Simon en Blue. Ondanks dat er twee schrijfstijlen door elkaar lopen is het verhaal goed te begrijpen. Het voelt nog steeds erg vloeiend en maakt het ook wel weer interessant. Door deze schrijfstijl kom je erg dicht bij Simon te staan en kan je je goed inleven in zijn gevoelens. Zelf ben ik ook homoseksueel, en dat zorgt ervoor dat het nog dichterbij staat. Maar zelfs als dit niet het geval zou zijn, zijn Simon zijn gedachten en gevoelens nog raak. Het komt gewoon binnen en doet iets met je. Je leeft erg met hem mee en bent net als Simon erg benieuwd wie Blue is en hoe zijn omgeving gaat reageren.
Al met al is het een geweldig boek met een krachtige boodschap. Het is anders dan andere boeken en heeft iets vernieuwends door een onderwerp als homoseksualiteit te behandelen. Wel draait het om meer dan dat en is de hoofdvraag waarom de “verwachting van de rest van de wereld” altijd een blanke hetero is. Het is een soort strijd voor diversiteit wat het een erg actueel maakt. Dit is ook een reden waarom het boek in zowel een rode als blauwe versie te verkrijgen is; het draait niet om de buitenkant maar om de inhoud en is tegelijkertijd een soort statement voor de diversiteit. Naast al deze achterliggende boodschappen zorgt de afwisselende schrijfstijl ook voor een vlot, makkelijk leesbaar verhaal en heb je het boek binnen no-time uitgelezen. Een echt feelgood-boek dat je zeker gelezen moet hebben. | 1pos
|
Jules en haar vader woonde op Everless totdat ze daar weg moesten. Jules vader haat de familie Gerling, met name Liam Gerling. Maar Jules wordt terug naar Everless getrokken. Of dit heel wijs is? Haar vader vindt van niet.
Ik wil even praten over het concept. Het hele idee dat er betaald wordt in tijd en dat tijd vast zit in je bloed vind ik zo interessant. Hoe de hele wereld hierom heen gebouwd is, is echt fantastisch. Ik ben hier zo door verrast. Het kon namelijk twee kanten op: of het was poep of het is mind blowing fantastisch. Ik koos voor de tweede optie.
Ook wil ik het even over hoofdstuk negen hebben want awww. Dit is een van de mooiste momenten uit het hele boek. Toen ik hier voorbij was vloog het verhaal zo aan mij voorbij.
Everless is de nieuwste aanwinst in mijn collectie van favoriete fantasy boeken. Het is nieuw en verfrissend wat betreft het bestaande Young Adult aanbod. Het is lekker vlot geschreven en bevat een uniek concept. Iets waardoor ik wel geboeid raakt.
Voor meer recensies en ander boekig nieuws kijk op www.jaikevsdeboeken.nl | 1pos
|
Risa Green heeft met dit boek, getypeerd als 'een hartverwarmende feelgoodroman' een mooi debuut geschreven. Het is inderdaad hartverwarmend en je houdt er aan het eind een goed gevoel aan over.
Het boek vertelt het verhaal van twee zussen, Laynie en Sarah, die nog geen vijf minuten bij elkaar kunnen zijn zonder elkaar in de haren te vliegen. Ze zien elkaar dan ook zo weinig mogelijk, totdat ze door de omstandigheden gedwongen samen in een auto dwars door Amerika moeten trekken. Tijdens deze rit komen al gauw alle frustraties uit hun jeugd naar boven. En naast hun slechte jeugdherinneringen hebben beide zussen ook in de tegenwoordige tijd de nodige problemen.
Tijdens de rit wordt er voortdurend geruzied, maar er gebeuren ook hilarische dingen, zoals het per ongeluk porno kijken in de auto terwijl er net politie langskomt. Met horten en stoten komen ze vooruit, zowel letterlijk op reis als figuurlijk in hun onderlinge relatie en de verwerking van jeugdtrama's. Het is echter niet alleen maar ach en wee; er zit ook een goede dosis humor in het boek, waardoor het niveau lichtvoetig blijft.
Bij een feelgoodroman hoort uiteraard een goed einde, maar Risa Green weet dit op een overtuigende manier en met een verrassende switch te brengen.
De zusjes Carpenter is een heerlijk debuut, een genoegen om te lezen. Ook aan de buitenkant van het boek is aandacht besteed, wat uitmondt in een aantrekkelijke en toepasselijke cover. Omdat de hoofdstukken afwisselend door de beide zussen worden verteld, blijft de vaart goed in het verhaal en worden de onderliggende gevoelens en emoties goed voor het voetlicht gebracht. Al met al heb ik genoten van dit debuut! Risa Green is een auteur om in de gaten te houden. | 1pos
|
Na een avondje stappen rijd Lore 2 fietsers aan. Naast Lore zitten ook Indra Biemer en een straalbezopen Andreas in de auto. Lore besluit Andreas achter het stuur te zetten en er samen met Indra vandoor te gaan. Na 5 jaar houd dit Indra nog altijd bezig en bij Andreas komen beetje bij beetje de herinneringen terug. Indra staat er na het overlijden van haar moeder en broertje zowat alleen voor in de zorg van haar zusje en op haar werk gebeuren dingen die haar terug doen denken aan 5 jaar geleden. Langzaam haalt het verleden haar in. Ze word hierdoor in de armen gedreven van de rijke moslim Amir. Ze bekeert zich tot de Moslim en raakt in de ban van de Islam.
Hoofdinspecteur Rani Diaz en haar team onderzoeken een aantal misdrijven waarbij steeds 1 naam terugkeert , namelijk Indra Biemer. En terwijl Rani Diaz zelf ook het nodige te verwerken krijgt in de privésfeer probeert ze erachter te komen wat Indra te maken heeft met deze zaken.
Ik was behoorlijk onder de indruk van dit verhaal, het is van begin tot eind spannend en je wilt alleen maar doorlezen. Er gebeurd constant iets in het verhaal waardoor het geen moment verveeld. Het verhaal word verteld in een hele fijne schrijfstijl wat alle personages goed neerzet en erg beeldend is geschreven. Je kon situaties zo voor je zien.
Ondanks dat dit het zesde deel uit een serie is en ik de voorgaande delen nog niet had gelezen had ik geen moment het idee dat ik hierdoor iets mistte. Het is dus ook uitstekend los te lezen.
En het einde van het boek laat je verbijsterd achter en doet je alleen maar hopen dat deel 7 snel zal volgen. En eerst kan ik nog met de eerste 5 delen vooruit! Kortom, een fantastisch boek en krijgt van mij absoluut 5 sterren! | 1pos
|
Er kleeft in Nederland iets snobistisch aan zijn naam, maar in Frankrijk is Marcel Proust (1871-1922) gewoon een bekende schrijver. Er is zelfs een radioserie over zijn werk gemaakt. Daarvan is een boekje uitgegeven - dé inleiding als je iets wilt snappen van de Prousthype die nu al vijftig jaar aan de gang is. Dat boekje is nu in een mooi verzorgde vertaling door Maartje de Kort uitgekomen bij Atheneum-Polak & van Gennep.
Duizenden bladzijden sentimentele liefdesavonturen en uitweidingen over filosofische ideeën, in ellenlange zinnen neergepend door een overgevoelige Fransman. Waar gáát het over? Over emoties en het menselijk onvermogen: we kunnen elkaar nooit écht begrijpen. Samensteller van Een zomer met Proust Antoine Compagnon geeft als voorbeeld een anekdote over een jonge hoofdpersoon (Proust zelf?) die gaat schrijven omdat een oudere vriend van zijn vader hem daartoe aanspoort. Die vriend blijkt zich hem later alleen als een raar kereltje te herinneren. Tot zover het kennen van elkaars gedachten en gevoelens…
Een ander Proustthema is de impact van de tijd op ons bestaan. We worden gevormd door onze herinneringen en gedachten, ook al blijken die vaak vervormd en gekleurd te zijn. Het werk van Proust hangt van de tragische liefdes en melancholische bespiegelingen aan elkaar. Hoofdpersonen bij Proust komen precies door dat laatste vaak in de problemen. Swann bijvoorbeeld – gevormd naar een vriend van Proust – denkt dat zijn grote liefde, de oppervlakkige Odette, ooit echt van hem gaat houden. In Een zomer met Proust staan een paar ontroerende pagina’s waarin Proust beschrijft wat er met Swann gebeurt als blijkt dat Odette maar wat aanrommelt met allerlei mannen.
Het regent natuurlijk mooie lyrische beschrijvingen – we hebben het hier wel over een Fránse schrijver. Een zomer met Proust geeft als voorbeeld de beschrijving van wat een groepje bomen langs de weg allemaal met Marcel doet. Die neemt zomaar drie bladzijden in beslag. Van muziek wordt Proust helemaal lyrisch, lezen we in een interessante bijdrage van kunsthistoricus Adrien Goetz. De sonate van door Proust bedachte componist Vinteuil maakt bij zijn hoofdpersonen Swann en Odette de diepste emoties los. Weer drie bladzijden. Maar wel heel mooie.
Proust filosofeert wat af in zijn boeken, ook al wilde hij niet als filosoof gezien worden. Over lezen en schrijven bijvoorbeeld. "De romanschrijver kan ons bevrijden van onszelf door [] andere levens te leiden, via verzonnen personages." Zo kan je Prousts werk beschouwen als een vroege vorm van escape literature en een lijn trekken naar van alles, van the Game of Thrones tot J.J. Voskuil. Verhalen zijn er net zoveel als mensen blijven, maar Proust wilde ze ópschrijven: "Een groot schrijver hoeft niet te verzinnen, aangezien [het verhaal] in ons al bestaat, hij moet het vertalen."
Klinkt behoorlijk zwaar allemaal. Kan je eigenlijk wel een beetje lachen bij die Proust? Filosoof Raphael Enthoven schrijft in Een zomer met Proust dat hij juist door de lach Proust heeft leren waarderen. Hij noemt als voorbeeld de avonturen van de familie Verdurin, vermakelijke nitwits die denken dat ze heel slim bezig zijn. Als je sarcastische beschrijvingen van burgerlijkheid à la Camera Obscura grappig vindt, kan je je lol op. Wat dacht je van dit stukje over de bekakte Parijse familie Villeparisis, uitgekozen door schrijver Michel Erman: "Als ik het goed heb heeft Oriane een nicht die een Grandin [] de l’Éprevier is?" "Nee", antwoordde madame de Villeparisis, "Dit zijn gewóón Grandins. Grandins nergens van (‘de rien’). Al zouden ze dolgraag van wat dan ook zijn."
Een zomer met Proust is helder opgebouwd. Alles is eraan gedaan om te zorgen dat je niet de weg kwijtraakt in het woud van personages, thema’s, deelromans, plaatsen en ideeën in het werk van Proust. De structuur lijkt op een wetenschappelijke analyse, maar de stijl is die van een serie krantenartikelen. Aanrader. | 1pos
|
Na een gestolen leven en Wondermiddel, is Hersendood het 3e boek dat ik lees van Michael Palmer. Tot hiertoe is het met stip zijn beste.
Het boek komt misschien wat traag op gang, omdat we naast agent Alex Bishop eerst de verschillende dokters, patiënten en onderzoeken leren kennen. Maar dit is wel belangrijk voor het verdere verloop. Hersendood is een thriller met een vleugje romantiek (in het begin) en ook actie (op het einde). Michael Palmer weet de spanning goed op te bouwen en vast te houden tot de laatste bladzijde. Daar hij ons zo mee op sleeptouw neemt, is Hersendood een boek waarin je alleen maar verder wilt lezen. | 1pos
|
WONDERLAND
Wonderland, het boek waar 10 kerstverhalen je in de ultieme kerststemming brengen. Zelfs in de herfst. In dit bundel zitten 10 verhalen, van 10 verschillende schrijvers. Sommige schrijvers kende ik, sommige niet.
DE VERHALEN
1. It’s a match – Chinouk Thijssen
2. Een wonder – Anne Nicolai
3. Maria’s kerstengel – Rianne Werring
4. Alf – Eva Moraal
5. De wensster – Jen Minkman
6. Mijn allerliefste – Debora Elisabeth
7. Kerst’mis – Jennefer Mellink
8. Helse heenreis – Marijke F. Jansen
9. Droomband – Patty van Delft
10. Suikersneeuw – Vanessa Gerrits
HET BESTE VERHAAL
Het is erg lastig voor deze bundel welk verhaal echt het best was. Ze spraken me allemaal aan op hele verschillende manieren. Overal zat romantiek in en de typische kerstsfeer, ik kreeg echt zin in de kerst.
Aangezien ik het niet voor elkaar kan krijgen om het beste verhaal uit te kiezen ga ik het opdelen in categorieën.
Spannendste verhaal: It’s a match – Chinouk Thijssen. Dit verhaal was totaal niet voorspellend terwijl de rest dat wel was. Daarom is dit het spannendste verhaal, als je zelf wil weten welk element het echt zo spannend maakte is het verstandig dit snel te lezen.
Meest romantische verhaal: Mijn allerliefste – Debora Elisabeth. Ik denk dat je van mijn andere blogs wel weet dat Debora een kei is in romantische verhalen, maar ook in dit verhalenbundel sprong ze er weer uit. Dit is een verhaal waar veel mensen een doos zakdoekjes voor nodig hebben!
Paranormaal: Helse heenreis – Marijke F. Jansen. Dit verhaal was voor mij fijn om te lezen. Het was een erg mooi verhaal wat van mij wat langer had gemogen.
KORTOM
Dit is echt een kerstbundel voor jong en oud, het leest makkelijk weg en zit vol goede verhalen. Zelf ben ik nooit van de verhalenbundels, maar voor deze maak ik echt een uitzondering. Ik kon zo van het ene verhaal naar de andere gaan zonder me eraan te irriteren. Alle verhalen waren zo vlot geschreven, daar heb ik echt respect voor! Ik hoop dat er later nog een kerstbundel uitkomt van deze auteurs en dat de verhalen dat wat langer worden, want dit boek… was veel te snel uit! | 1pos
|
Recensie De reis van Sterretje
Inhoud
Het prentenboek ‘De reis van Sterretje’ maakt het zeer moeilijke onderwerp doodgaan op toegankelijke wijze bespreekbaar met jonge kinderen vanaf 2 à 3 jaar. Het is voor kleine kinderen zeer herkenbaar hoe een Sterretje naar de aarde komt, hier leeft, gelukkig wordt, kindersterretjes krijgt en de aarde weer moet verlaten. Ze kunnen met hun beeldige fantasie heel snel de vertaalslag maken naar degene die zij nu moeten (gaan) missen en waar ze verdrietig om zijn.
De auteur heeft bewust gekozen voor een Sterretje als hoofdfiguur. Dit zodat het verhaal van Sterretje alle soorten van verlies en verdriet voor een kind kan ondersteunen. Of het nu een knuffel (die kwijt raakt), een overleden huisdier of een zieke geliefde betreft. Het kind zal in Sterretje haar dierbare herkennen die de aarde gaat verlaten of al heeft verlaten.
Aanbeveling
Ik kan het boek dan ook uit persoonlijke ervaring aanbevelen aan gezinnen met jonge kinderen vanaf ongeveer 2 à 3 jaar, die het onderwerp dood gaan, overlijden en wat dan, bespreekbaar moeten maken. Het verhaal van Sterretje zal het kind in zijn eigen belevingswereld tegemoet treden en troost bieden.
Daarnaast is dit boek ook zeer geschikt als prentenboek om op school te worden besproken in de kleuterklas. Zeker indien er in de klas kinderen worden geconfronteerd met dit moeilijke verlies, is het behandelen van dit prentenboek in grote of kleine kring zeer aan te bevelen. | 1pos
|
Een heel aangrijpend boek over wat postnatale depressie met je kan doen. Het is, ondanks dat ik het een beetje een zwijmelend begin vond, een uitermate goed geschreven boek. De combinatie verhaal en dagboek vond ik fijn om te lezen. Het bleef de spanning er goed in houden. Vanaf halverwege het boek heb ik het achter elkaar uitgelezen, zo aangrijpend vond ik het en was benieuwd naar de afloop. | 1pos
|
Anne Kendall is een Amerikaanse architectuurhistorica die door haar opdrachtgever, een rijke Jood, gevraagd wordt om op zoek te gaan in Londen naar voorwerpen afkomstig van de Tempel van Salomon. Deze voorwerpen zouden in de 16de eeuw verloren zijn gegaan. Anne krijgt bij haar zoektocht hulp van Geoff Harris een TV reporter. De zoektocht loopt niet van een leien dakje. Ze worden tegengewerkt en krijgen hulp uit het verleden. Codes moeten gezocht en gebroken worden. Kunnen ze de voorwerpen terugvinden die al 5 eeuwen zoek zijn?
De cover is meteen raak. Op de cover staat een afbeelding van De Davidsster en een Hebreeuwse tekst die doen vermoeden dat het over het Joodse geloof gaat. Op de achtergrond staat ook een klooster of kerkgebouw en de tekst die iets zegt over het Christendom. De titel die iets zegt over een code en de tekst geheime code. Dus dit wordt puzzelen. Alleen door deze cover te bekijken wordt je op verschillende manieren geprikkeld.
Dit is een heel knappe historische thriller. Beverly Swerling heeft heel wat research gedaan voor het boek en dat zie je er ook aan. Het is een fictief boek met heel wat correcte historische feiten in, doet toch denken aan Dan Brown.
De hoofdpersonages worden mooi in beeld gebracht, zowel de personages uit het heden als het verleden. Ze zijn zeer tastbaar en echt beschreven.
In het boek spring je regelmatig van het heden naar de 16de eeuw. De twee personen uit het verleden bevinden zich in een soort wachtkamer. Ze bevinden zich niet meer in de reële wereld en ook nog niet in het hiernamaals. Ze hebben nog iets goed te maken en ze helpen Anne. Een stukje paranormale dat aan bod komt.
Voor de mensen die op zoek zijn naar een romantische invalshoek, die is er ook. Anne die worstelt met haar verleden als alcoholiste wordt verliefd op Geoff die ook al heel wat meegemaakt heeft.
De puzzelaars onder ons kunnen mee de codes breken. Het zit vernuftig in mekaar.
Het plot is goed opgebouwd en je hebt als lezer absoluut geen idee waar het naartoe gaat. Maar dat hoeft ook niet. Je kabbelt mee in het verhaal en de spanning wordt stelselmatig opgedreven tot het hoogtepunt. Daarna komt een geleidelijke afbouw en het verhaal is mooi rond.
Je wordt als lezer geslingerd tussen heden en verleden, tussen Jodendom en Christendom, tussen waarheid en bedrog, tussen het reële en het paranormale, tussen liefde en twijfel. Echt alles komt aan bod in het boek. Het blijft niet op één plaats steken maar omvat alles. | 1pos
|
Een verhaal over Valarie en Hulk (Lucas) die je mee neemt op een reis naar New York. Soms zijn er wat herhalingen maar dat is niet storend. Het verhaal sleept je al snel mee en je wilt steeds meer weten over de hoofdpersonages. Daar blijft de schrijfster nog wat mysterieus over. Daarom ben ik ook heel nieuwsgierig naar het tweede deel van deze serie. Zeker een aanrader om te lezen! | 1pos
|
Het geheim van mijn man - Liane Moriatry
Genre: Roman
Uitgever: AW. Bruna Uitgevers
ISBN: 9789022960646
Aantal pagina’s: 399
Uitgave: 29 september 2015
Met dank aan AW. Bruna Uitgevers voor dit recensie-exemplaar.
Over de auteur
(bron awbruna.nl)
Liane Moriarty groeide op in Sydney als oudste van zes kinderen, onder wie jeugdboekenschrijfster Jaclyn Moriarty. Ze woont nog steeds in Sydney met haar gezin. Na vier redelijk succesvolle romans verscheen Moriarty’s vijfde roman eind 2013 in de VS. Binnen twee weken stond ‘Het geheim van mijn man’ op #1 en bleef langer dan een jaar in de bestsellerslijst staan. Wereldwijd zijn er inmiddels ruim 2 miljoen exemplaren verkocht en de vertaling verschijnt in meer dan 36 landen.
Korte inhoud/flaptekst
‘Mijn lieve Cecilia, als je dit leest, ben ik er niet meer.....’
Stel je voor dat je man een brief aan je heeft geschreven, om te openen na zijn dood. Stel je voor dat die brief zijn diepste, meest donkere geheim bevat, dat niet alleen het leven van jullie samen kan kapotmaken, maar ook dat van anderen. En stel je dan eens voor dat je deze brief toevallig vindt terwijl je man nog springlevend is. Cecilia Fitzpatrick is een succesvolle zakenvrouw, staat voor iedereen klaar en is een toegewijde echtgenote en moeder. Maar die brief gaat alles veranderen, en niet alleen voor haar zelf.
Samenvatting
Voorin het boek staat een heel mooie quote die pas duidelijk wordt als je het boek hebt gelezen. Zo een waarheid!
‘Vergissen is menselijk, vergeven goddelijk’ - Alexander Pope
‘Het geheim van mijn man’ vertelt het verhaal van drie vrouwen die, op het eerste gezicht, niets met elkaar te maken hebben.
Cecilia woont in Sydney, is gelukkig getrouwd met John-Paul en samen hebben ze drie prachtige dochters, Polly van zes jaar, Esther die er tien is en de oudste Isabel van twaalf. Cecilia is huisvrouw, moeder, voorzitter van de oudervereniging van St. Angela waar haar dochters school lopen en tupperware-consulente.
Tess heeft samen met haar man Will en haar nicht Felicity een eigen bedrijfje ‘TWF Advertising’. Zij en Will hebben een zoontje van zes, Liam. Ze wonen in Melbourne, maar zijn afkomstig uit Sydney. Als Will en Felicity opbiechten dat zij verliefd zijn op elkaar, pakt Tess haar koffer en vertrekt met Liam naar haar moeder in Sydney.
Rachel doet de administratie op St. Angela. Haar zoon Rob en schoondochter Lauren hebben samen een zoontje, Jacob, waar zij twee dagen in de week op past. Als zij op een dag vertellen dat ze naar New York verhuizen, omdat Lauren promotie heeft, valt Rachel’s wereld in duigen. Maar Rachel is sterk en de begrijpende schoonmoeder, dus laat ze niets blijken.
Eens je door deze ‘zure appel’ (lees ‘kennismaking’) heen bent, leest het verhaal als een trein. Je zit er midden in. Ik heb al meermaals aangegeven dat auteurs een verhaal kunnen schrijven, maar ook een verhaal kunnen vertellen. Met dit boek is Liane er in geslaagd een verhaal te vertellen. De karakters worden levende wezens en het is net of je naar een goede soapserie zit te kijken of een filmversie van het boek.
Als Cecilia voor haar leergierige dochter Esther op zolder een stukje Berlijnse muur gaat zoeken, stoot ze per ongeluk een doos papieren om die van haar echtgenoot zijn. Tussen al de paperassen vindt ze een brief aan haar gericht:
‘Voor mijn vrouw, Cecilia Fitzpatrick
Alleen openen na mijn dood’
Maar haar man is niet dood, hij is gewoon op zakenreis. Wat kan er zó belangrijk zijn dat het in een brief staat die ze pas na zijn dood mag openmaken? En waarom staat hij, na hun telefoontje, ineens vroeger thuis van zijn zakenreis? Zal ze dan toch de brief lezen?
Tess staat midden in de nacht bij haar moeder aan de deur. Haar besluit staat vast dat Will en Felicity hun liefde maar moeten botvieren. Eens de roes over is, zal Will wel inzien dat zij, Tess, de ware is. Liam wordt ingeschreven op St. Angela, de school waar Tess vroeger ook ging, en kan daar voorlopig naar school gaan. Als ze op school is om Liam in te schrijven, ziet Tess haar eerste vriendje, Connor Whitby terug. In een ver verleden was hij account, maar hij heeft zich omgeschoold naar gymleraar en geeft les op St. Angela.
Het eerste deel van het verhaal is een kennismaking met de verschillende karakters. Vooral de eerste hoofdstukken is het even doorbijten, omdat er geen samenhang in het verhaal en de personages zit.
Daarna brengt Moriatry langzaam maar zeker alle personages samen en worden ze in elkaar geweven. Vooral Cecilia speelt een permanente rol, omdat zij de vrouw is die heel bedreven is met alles wat er in het dorp gebeurt. De gemeenschap is klein, katholiek en burgerlijk. Iedereen weet alles van iedereen. Vooral Cecilia die door haar tupperware overal komt en van alles en nog wat op de hoogte is. Ze heeft altijd alles onder controle en staat voor iedereen klaar.
‘Soms was haar leven zo onbeduidend. Ze zou graag iets spectaculairs willen meemaken’
Dat komt veel eerder dan ze verwacht, want als ze de brief openmaakt, verandert alles en wordt niets meer wat het geweest is. Hoe krijgt ze de controle terug en vindt ze die wel terug?
De rode draad door dit verhaal is natuurlijk ‘de brief’. Het geheim dat daarin onthuld wordt, heeft gevolgen voor verschillende personages. Ik was ietwat teleurgesteld dat je ‘het geheim’ niet vanaf het begin weet (vrouwelijke nieuwsgierigheid?), maar het is verdikke erg knap hoe dit verhaal opgebouwd wordt. Het is subliem hoe Moriatry, langzaam maar zeker, naar de plot toe werkt en hoe ze alle stukjes en levens in elkaar laat vallen.
‘Het geheim van mijn man’ is vlot geschreven, lekker leesbaar, heeft een aangenaam lettertype en laat je niet los. Het is grappig en ontroerend tegelijkertijd. Herkenbaar en realistisch geklets zoals vrouwen dat kunnen, uit het leven gegrepen. Leuke anekdotes die zo herkenbaar zijn! Dit boek lees je met een lach en een traan.
Bovendien is dit boek veel meer dan ‘zo maar’ een roman. Het laat je meedenken en laat je zien wat de gevolgen van een misstap kunnen zijn en wat die met je verdere leven doet. Het is een verhaal over liefde, vreemdgaan, gelukkig zijn, sterk zijn, geheimen.... Een verhaal over mensen, zoals jij en ik. Een verhaal over drie vrouwen die, of ze het willen of niet, met elkaar verbonden worden.
‘Vergissen is menselijk, vergeven goddelijk’ - Alexander Pope
4 dikke sterren voor ‘Het geheim van mijn man’
Karin | 1pos
|
Linda Van Rijn, een schrijfster uit Nederland (Harmelen), gaf een vliegende start aan haar thrilleroeuvre met dit boek. Afgestudeerd aan de faculteit literatuurwetenschappen, is ze niet rechtstreeks begonnen aan haar carrière als schrijfster. Ze heeft eerst nog jaren in de reisbranche gewerkt. Dit is ook meteen een verklaring waarom je bij haar boeken vaak het ‘vakantiegenre’ kan vaststellen. Dit boek werd in 2011 geschreven. Haar inspiratie voor dit boek heeft ze gehaald uit de bestseller van Suzanne Vermeer, genaamd Cruise.
Suzan Waterberg, een jonge vrouw die vijf jaar getrouwd is met haar man Hugo, boekte voor hun vijfde jubileum een reis. Duikparadijs Hurghada in Egypte; een goedkope last minute waarbij oude bekenden opnieuw de kop op duiken. Wanneer ze besloten om te gaan duiken, bleek hun duikinstructeur Johnny een grimmig verleden te hebben met Suzan waar haar man niets van af wist. Vroeger, toen haar beiden ouders gestorven waren, was ze in het verkeerde milieu terechtgekomen. Haar vader bleek geld verschuldigd aan Johnny en toen ze uit zijn bende wilde ontsnappen, confronteerde hij haar ermee. Suzan kon het bedrag niet betalen en probeerde de betaling uit te stellen door geslachtsgemeenschap. Uiteindelijk ontsnapte ze aan zijn tirannie. Nu hij plots weer in haar leven opdook, was de confrontatie onvermijdelijk. Haar man mocht natuurlijk van deze situatie niets afweten, wat het voor haar heel moeilijk maakte. Johnny beweerde dat hun vijfjarig zoontje Stijn zijn kind was. Hij dreigde ermee alles aan haar man te vertellen als ze niet snel met het geld over de brug kwam. Suzan wou voor eens en voor altijd met hem afrekenen en hiervoor had ze nog wat troeven op zak. Wanneer ‘het spel’ werd gewonnen door Suzan, dacht ze dat ze voor altijd van hem af was. Onverwachts dook hij toch terug op en zette hij haar leven op de helling.
‘Door de vaart, de onderhuidse spanning, maar ook door de menselijke keuzes van de hoofdpersoon blijf je ‘hooked’ aan dit boek.’-Sander Verheijen, crimezone.nl
Dit citaat van Sander Verheijen is zeker niet onterecht. Ikzelf vind het boek zeer spannend. Het boek begint met de familieschets waarbij je nog niets merkt van de nog komende, spannende gebeurtenissen. De liefde tussen Hugo en Suzan en voor hun zoon Stijn is tastend aanwezig. Hun geplande reis lijkt een onvergetelijk avontuur te worden… Het begin lijkt een rust uit te stralen, maar toch niet helemaal. De flashbacks uit Suzans’ verleden wekken vermoedens op en maken je nieuwsgierig. Terwijl je dieper en dieper wordt meegesleurd in het verhaal kom jij via de flashbacks meer en meer te weten. Zo kom je altijd iets meer te weten tot uiteindelijk alle verbanden zijn gelegd. Je blijft je constant vragen stellen die je natuurlijk niet onopgelost wilt laten. Hierdoor blijf je ononderbroken aan het boek gekluisterd. Door de soms onverwachte keuzes van Suzan blijft het boek spannende wendingen aannemen. De vele thema’s die in het boek verwerkt zijn, vind ik wel leuk. Dit zorgt voor enige variatie. Het ene moment ben je helemaal mee in het avontuur van het duiken en het plezier van de reis, maar terwijl merkt je ook de spanning tussen Johnny en Suzan en de spanning in Suzan die ze hartstochtelijk voor Hugo probeert te verbergen. Het boek is zeker origineel en de meeste gebeurtenissen zijn onverwachts. De spanning stijgt ook naarmate Hugo meer te weten komt. Qua structuur en stijl is het boek misschien niet van topniveau, maar doordat de spanning steeds te snijden is, blijf je aandachtig. In deze hedendaagse maatschappij is dit boek wel van toepassing. Je hoort als maar meer schandalen over verkeerde milieus en echtgenotes die hun man bedriegen. Kritiek geven op die personen/groepen kan één van haar bedoelingen zijn geweest. Ook de plotselinge ‘switch’ tussen rust, vakantie en plezier naar bedrog, leugens en afpersing is opvallend. Dit duidt erop dat niet alles is wat het op het eerste gezicht lijkt. Dit lijkt op het eerste gezicht een gelukkig gezinnetje, maar schijn bedriegt! Het boek heeft als doelgroep een breed publiek want door de brede variatie aan thema’s krijgt iedereen zijn zin!
Dat ze met dit boek een prachtig debuut gemaakt heeft is zeker! Spanning, drama en avontuur verzekerd, een echte aanrader! | 1pos
|
‘Geschiedenis van geweld’ van Edouard Louis is een mustread! Het is een heftig verslag van een gewelddadige aanval, die de auteur op de kerstavond van 2012 heeft meegemaakt. Wat daarna volgt is niet alleen zijn persoonlijke verhaal, maar ook dat van mensen uit zijn omgeving. Al deze reacties samen maken het boek tot een intrigerende mustread. Maar wat maakt ‘Geschiedenis van geweld’ zo fascinerend?
Als eerste de schuldvraag. Wat Louis erg goed heeft gedaan is verschillende standpunten op de gebeurtenissen van die bewuste avond aan bod laten komen. De visie van zijn zus Clara op de aanval en de rol van haar jongere broertje daarin is erg goed beschreven, omdat het vaak precies het beeld is, zoals familie elkaar kan beschrijven: licht vertekend.
Vervolgens zijn er enkele raakvlakken in het boek met de filosofie van Martin Heidegger. Wie in het boek gaat letten op facticiteit, existentie en verval, zal zien dat het boek niet alleen literaire, maar ook filosofische diepgang heeft.
Samenvattend is deze fascinerende, filosofische mustread een aanrader voor iedereen die een goed boek wil lezen. | 1pos
|
Dit is mijn eerste boek dat ik lees van Astrid, en hij is me ontzettend goed bevallen! Ik niet-vermelde wel bij zeggen dat het geen typische chicklit is. Ik vind het meer een thriller met chicklit gehalte vooral de laatste hoofdstukken, wel een leuke combi! Deel 2 ga ik ook echt lezen. | 1pos
|
‘Ik denk niet dat er ook maar iemand is teruggekeerd
zonder demonen waartegen gevochten moet worden,’
Een oorlog ná de oorlog
In tegenstelling tot de Engelstalige titel betreft dit een Nederlands geschreven boek.
Dit is een bijzonder indrukwekkend boek dat de aandacht verdient. Dit is géén oorlogsverhaal, maar een documentaire over de gevolgen voor de strijders die teruggekeerd zijn. Een keiharde realiteit en een verhaal dat het verdient om verteld te worden.
De cover zou misschien doen vermoeden dat het een mannenboek is, maar niets is minder waar. Mannen op weg naar oorlogsgebieden, onder hen soldaten die de verschrikkingen van een oorlog nog nooit van nabij hebben meegemaakt, maar ook soldaten die uit ervaring weten wat hen te wachten zal staan.
Dit is het verhaal van de ervaringsdeskundigen. De manhaftige mannen die het geluk hadden om terug te keren en als helden werden binnengehaald, maar worstelen met paradoxale gevoelens. De mannen keren terug uit een oorlog en zullen nóg een oorlog moeten voeren.
Posttraumatisch Stress Stoornis (PTSS) tengevolge van een angstaanjagende ervaring en Traumatisch Hersenletsel (THL) als gevolg van een zwaar accident van het hoofd. Beide met psychische schade als gevolg.
"En dan komen de onvermijdelijke gedachten. Die soldaten zijn gewond. Hij niet. Dat zijn gewonde soldaten, maar hij is zwak, een watje, een stuk stront. Hij houdt zich afzijdig. Hij praat met niemand. Hij ziet niet dat hij zich net zo gedraagt als de gewonden".
Eén van de hoofdpersonen
Adam Schumann is teruggekeerd, maar voelt zich schuldig aan de dood van een collega. Deze is in de plaats van Adam op een missie gegaan, waarbij hij werd gedood.
Een andere ervaring die hem parten speelt is dat hij nog steeds het bloed van een andere collega in zijn mond proeft, nadat hij hem gewond op zijn rug had genomen om hem in veiligheid te brengen.
Nadat hij ogenschijnlijk gezond van lijf en leden is teruggekeerd van een missie begint voor hem een nieuwe ellendige ervaring - zijn eigen strijd.
"Hij gelooft niet dat er iets mis is met hem. Dat is een deel van het probleem. Hij staart naar zijn spiegelbeeld en doet alsof hij niet ziet hoe rood zijn ogen zijn. Hij weet alleen dat hij zich schaamt voor het feit dat hij er nog steeds twee heeft en neemt de inventaris op. Twee ogen, twee oren, twee armen, twee benen, twee handen, twee voeten. Er ontbreekt niets. Symmetrisch, zoals altijd. Geen kogelgaten bedekt door littekenweefsel. Geen huidtransplantaties over bomletsel. Zelfs geen smetje op de tatoeage op zijn rechteronderarm, die hij tussen twee missies in liet zetten als bewijs van zijn eeuwigdurende liefde: de naam Saskia, gevormd door harkpoppetjes in verschillende seksstandjes. Zijn lichaam is intact, dus hoe kan hij dan gewond zijn? Het antwoord moet luiden dat hij dat niet is. Maar waarom is hij dan naar huis gestuurd met een ernstige vorm van PTSS als diagnose? Het antwoord moet luiden dat hij zwak is".
Behandeling en miljoenenindustrie
Twee miljoen Amerikanen werden naar Afghanistan en Irak uitgezonden. Onderzoek heeft uitgewezen dat 20 tot 30% Lijdt aan PTSS of THL.
Symptomen: angstaanvallen, extreme waakzaamheid, woede, wanhoop, schuldgevoelens, agressie, somberheid, lusteloosheid, onverschilligheid, slapeloosheid, nachtmerries. Werkloosheid en suicide(-pogingen) zijn schering en inslag. Op een bepaald moment bleek het aantal suïcides hoger dan dat er gesneuvelden waren.
Veteranen aarzelen om hulp in te schakelen uit angst voor een stigma.
De nazorg en behandeling hiervan werd een miljoenenindustrie. Hulpverlenende instanties zijn nog altijd op zoek naar een passende therapie. Ze weten het zelf ook niet........
Het thuisfront
Een andere, vaak vergeten groep slachtoffers is degenen die thuis zijn gebleven en vaak lang uitkijken naar het moment dat hun geliefde terugkeert uit de oorlog. Iedereen is blij, maar dan moet de verwerking nog beginnen. Zij lijden uiteindelijk óók onder de gevolgen van de oorlog.
Conclusie
Het moge duidelijk zijn dat de gemiddelde Amerikaan zeer trouw is aan vlag en volkslied en in die zin nationalistisch genoemd kan worden, "God bless America", maar de auteur is er heel goed in geslaagd om een zo objectief mogelijk boek te schrijven. De verhalen die zijn opgenomen zijn écht, zelfs intiem!
Van de personen die hun pijnlijke bijdrage hebben verleend, zijn foto's te vinden in het boek.
Een zeer lezenswaardig verhaal en een eye-opener.
Van dit werk is een film gemaakt. De Nederlandse première is op 23-11-2017.
De auteur
David Finkel (1955) is een Amerikaans journalist. In 2006 heeft hij de Pulitzerprijs gewonnen voor zijn werk bij The Washington Post.
De auteur heeft uitgebreid onderzoek gedaan naar de gevolgen en behandeling van PTSS en THL als gevolg van de strijd van soldaten in een oorlog. Hij heeft persoonlijk contact gehad met een aantal veteranen en heeft ze ook gevolgd. Met dit boek heeft hij willen laten zien hoe dit leeft bij hen.
Thank you for your service
Auteur: David Finkel
Nederlandstalig
Categorie: Non-fictie
Pagina's: 288
ISBN: 9789045213736
Uitgeverij Karaat
Verschenen: juni 2017 | 1pos
|
Deze reactie bevat spoilers, selecteer de tekst om de spoilers te lezen. Bijna in een ruk uitgelezen, wat een desolaat gevoel, wat een beleving van weerelementen en de zee, wat een onvoorspelbare spanning!! Creepy in a way, maar niet depressief. Iemand op zoek naar het diepste punt in zichzelf, alles op een abstracte manier op afstand houdend op zoek naar isolatie en toch ook intimiteit met een ander.
"Voor de laatste keer liet hij zijn peillood naar de bodem zinken. Weer voelde hij de duizelingwekkende hoop dat hij nu het punt zou vinden waar geen bodem was, het punt waar heel zijn leven zou oplossen en veranderen en tegelijk zin zou krijgen ".
"Ik zoek naar iets, een bodem die er niet is, in de zee noch in mijzelf"
"Dat is wat ik zoek, dacht hij. Een mist bank die ik binnen kan roeien, ....."
"Hij vroeg zich af of hij zijn lood door het duister kon laten zinken dat onder het oppervlak van al zijn dromen lag"
En dan een helder zeldzaam moment van zelfkennis:
"Mijn diepste verlangen is een droom over horizonten, dacht hij. Horizonten en dieptes, dat is wat ik zoek. Het was of hij een onzichtbare verzegeling bij zich droeg, die hem ontoegankelijk maakte voor iedereen behalve hemzelf. De oppervlakte was kalm, als een zee bij windstilte, maar daaronder sluimerden allerlei krachten waartegen hij zich moest verweren. Eerzucht, onzekerheid, de herinneringen aan zijn driftige vader en geluidloos huilende moeder. Hij leefde in een voortdurende tweestrijd, berekening en het anderzijds nemen van enorme risico's. Hij gedroeg zich niet zoals andere mensen, paste zich niet aan de situatie aan, maar wisselde van persoonlijkheid, werd iemand anders, vaak zonder dat hij het zelf wist.Hij begon ineens te huilen, vertwijfeld, ongeremd. En hield net zo plotseling weer op als hij begonnen was."
Het is zeker een spannend boek maar niet door een vorm van thriller of detective maar door onverwachte gebeurtenissen die bijna onwerkelijk aandoen. Sommige omschrijvingen zijn bijna schokkend, de waanzin van leugens en bedrog.
Bar en Geweldig! | 1pos
|
Na deel 1 en deel 2 kon ik natuurlijk niet anders dan ook het derde deel van deze trilogie lezen.
EN ook dit deel heeft mij niet teleurgesteld!
We zijn inmiddels 15 jaar verder op de tijdlijn en Sofia en Benjamin hebben hun leven op orde; Sofia runt een opvangcentrum voor gevluchte sekteleden, Benjamin heeft een goedlopend bedrijf en samen hebben ze een dochter van 15, Julia.
Lees verder op: http://www.watiknouvind.com/2018/11/wat-ik-nou-vind-van-kinderen-van-de.html | 1pos
|
Dit boek heb ik al gelezen toen het net uit was en is voor mij nog steeds één van de spannendste thrillers ooit. Heb dit boek ook al vaak aangeraden aan andere thillerlezers. | 1pos
|
Ik heb dit prachtig geïllustreerde boek in een ruk uitgelezen. Van voor naar achter, terwijl ik dacht dat ik het vooral fijn vond om af en toe eens over een emotie te lezen.
'Alles wat ik voel' van filosofe Stine Jensen geeft een goed beeld van twintig verschillende emoties doordat er verhaaltjes worden gegeven van alledaagse praktijkvoorbeelden. Daarnaast, en dat vind ik zo'n mooie meerwaarde, worden verschillende filosofen, biologen en gedragswetenschappers gequote, die met een mooi inzicht kwamen over de betreffende emotie. Ook worden oude verhalen (soms Bijbels) aangehaald en wordt er geregeld een link gelegd tussen emotie en cultuur. Het geeft een geïntegreerd beeld, stof tot nadenken en verborgen tips. Ik ga het in mijn eigen Psychologiepraktijk vast en zeker inzetten.
Voor kinderen vanaf tien jaar en volwassenen is 'Alles wat ik voel' een mooie wegwijzer in de wereld van emoties. | 1pos
|
Wat een ontzettend mooi verhaal is dit. Ben al fan van haar vorige boeken, maar deze is geweldig. Eerwraak is ook best een gedurfd onderwerp vooral in deze tijd en ik ben verrast door de manier waarop het verhaal vertelt is. De wisselingen tussen heden en verleden vindt ik persoonlijk geweldig gevonden en laat het verhaal op het laatst mooi samen vloeien. Grote klasse. Het einde kwam voor mij als een enorme verrassing. Ik had wel een vermoeden maar dat was toch weer anders dan het werkelijk was. ik kijk uit naar de volgende van Linda Jansma! | 1pos
|
Het liefst in een keer uit willen lezen, er mee bezig blijven als je het niet aan het lezen was. De aantrekkingskracht van het boek om het uit te willen lezen, echt een heel goed boek en aan te bevelen. Je hebt het idee dat je deel uit maakt van de mensen uit het boek. | 1pos
|
Het tweede boek van Jussi Adler-olsen wat nog op ntl lijst stond. Vorige week " vrouw in de kooi " gelezen, nu naadloos over op de fazantenmoordenaars.
Carl Mork en zijn medewerker Assad hebben weer een coldcase aangenomen en bureau q is weer druk met verzamelen van feiten en verhalen. Veel personages, veel lijnen en ook veel humor, dit vooral door de Deense taal , die Assad niet helemaal machtig is. Het middendeel is wat langdradig, maar het einde is erg spannend! Ga zeker ook het derde deel lezen. | 1pos
|
Op een mooie wijze geschreven. Ik heb veel geleerd over hoe het toen is gegaan in Indonesië. Leuk is dat je de plekken waar het zich heeft afgespeeld kunt opzoeken in o.a. maps. Ook filmpjes over de hoofd persoon staan op YouTube. Dit alles geeft een extra dimensie. | 1pos
|
Heather Morris sloot een vriendschap met Auschwitz-overlever Lale. Met het oorspronkelijke doel om een script te schrijven, kwam ze uiteindelijk tot het hartverscheurende De Tatoeëerder van Auschwitz.
Lale en Gita ontmoeten elkaar in Auschwitz, op het moment dat hij het, zo herkenbare symbool van de Holocaust, nummer op haar arm moest tatoeëren. Het moment dat hun blikken elkaar ontmoeten ontstaat er een liefde die onverwoestbaar is. De jaren die volgen zijn verschrikkelijk, maar hun liefde zorgt ervoor dat ze blijven vechten. Ze worstelen met vreselijke situaties, ziektes en levensbedreigende situaties. Ze zijn genoodzaakt alles te doen wat nodig is om te overleven....
"Ervoor kiezen om te leven is een heldhaftige daad."
Ze hebben maar één droom. Zich samen vrij kunnen bewegen. Slagen ze er in het vol te houden en die droom te verwezenlijken?
Wanneer je de kaft ziet is deze veelzeggend voor het verhaal. Handen die kracht en liefde uitstralen boven de poorten van Auschwitz. Het is onbegrijpelijk om voor te stellen dat in zulke vreselijke omstandigheden zulke mooie dingen gebeuren, mensen elkaar beschermen en er ware liefde kan ontstaan.
"Wie één leven redt, redt de hele wereld."
Morris is er met haar boek in geslaagd een gruwelijk verhaal neer te zetten in een goed te lezen, prachtig en ontroerend beschreven verhaal. De liefde, de ongerustheid, de (wils)kracht en de vastberadenheid tussen en van Lale en Gita komt op realistische wijze van het papier. Daarnaast is ze er in geslaagd in het boek de positiviteit en de hoop van de mensen in het kamp vast te leggen.
Het boek biedt ruimte voor alle gebeurtenissen, alle emoties die er in die tijd moeten hebben gespeeld. Het verhaal raakt je van begin tot eind. Een boek dat je, als je er eenmaal in begonnen bent, gewoon uit wilt lezen. Een boek dat in één adem te noemen valt met prachtige oorlogsboeken zoals De Pruimenboom, De Jongen in de Gestreepte Pyjama en de Bibliothecaresse van Auschwitz. Een boek dat weet te raken, te ontroeren en met momenten hartverscheurend is. | 1pos
|
Gelezen september 2008.
Ik heb genoten van dit boek! Het leven van 4 jongens en een meisje uit een klein dorp, gezien door het oog van de verlamde, stomme Fransje. Joe Speedboot dendert als een wals het dorp binnen en raakt bevriend met Christof, Engel en Fransje. Wat mij ontroerde was de manier waarop Joe met Fransje omging: niks zielig zo'n verlamde in een rolstoel. Hij haalde Fransje overal bij; ging overal met hem heen en leerde hem de kneepjes van het armworstelen... en daarmee financiële onafhankelijkheid.
Het eind van het boek vond ik vreemd abrupt. Net zoals hij het dorp binnendendert, vertrekt Joe ook weer: plotsklaps en een grote leegte achterlatend. | 1pos
|
Dit boek heeft jaren ongelezen in mijn kast gestaan. Nu ik het dan eindelijk heb gelezen, wenste ik dat ik dat veel eerder had gedaan. Ik vind het een schitterend boek.
De schrijfstijl is erg mooi, een beetje poëtisch. Verder is het verhaal doorspekt met verwijzingen naar filosofie en literatuur. Vooral filosofie speelt een redelijk grote rol en de hoofdpersonen hebben het daar dan ook vaak over. Pulkkinen komt met interessante ideeën over goed en kwaad en leven en dood. Sommige moest ik meerdere keren lezen voor ik ze begreep, maar uiteindelijk spraken deze ideeën me vaak zeer aan.
Zoals uit de titel al duidelijk wordt, spelen grenzen een belangrijke rol in dit boek. Ook hier komen goed en kwaad en vooral leven en dood op meerdere manieren naar voren. Deze grenzen worden verkend, er wordt af en toe mee gespeeld en ze worden soms wel en soms niet overschreden.
Het verhaal wordt verteld vanuit vier verschillende perspectieven. De eerste twee zijn natuurlijk Anja en Mari. De andere twee zijn de leraar waar Mari verliefd op wordt en zijn dochtertje, dat door heeft wat er aan de hand is maar ook beseft dat ze beter niets kan zeggen. De schrijfstijl wisselt enigszins mee met de perspectieven, zodat die steeds heel goed aansluit op degene die aan het woord is. Zo worden alle personages geloofwaardig, van het kleine meisje tot aan de oudere vrouw.
De scenes tussen Mari en haar leraar Julian zijn regelmatig op het randje en zullen er in de ogen van sommige lezers ook wel eens overheen gaan. Toch zijn ze voor mijn gevoel op een respectvolle manier geschreven. Ik twijfel alleen of al deze scenes per se nodig waren voor het verhaal.
Afgezien van dat ben ik helemaal verliefd geworden op dit boek. De schrijfstijl vind ik geweldig, de filosofische beschouwingen interessant en het verkennen van bepaalde grenzen vond ik bijzonder. Dit is zeker één van mijn favorieten geworden. | 1pos
|
Het boek gaat over Jasmijn Vink zij is een kind, tiener en jongvolwassen heel anders dan de meeste. Ze weet totaal niet hoe ze zich moet gedragen in bepaalde situaties. Jasmijn heeft duidelijk autisme en weet niet hoe ze moet omgaan met de prikkels en bepaalde situaties. In het boek Zondagskind maak je kennis met Jasmijn, haar problemen en hoe ze ermee omgaat.
Ik vind het boek een van de beste boeken die ik heb gelezen de afgelopen twee jaar. Als ik het verhaal las op de achterflap had ik nooit kunnen vermoeden wat het boek bij mij zou losmaken. Je leert Jasmijn en haar problemen echt heel goed kennen en leeft zo met haar mee. Het is ongelooflijk hoe ik soms in het boek verdiept kon zijn en haar emoties kon aanvoelen. Als je iemand met autisme in je omgeving hebt zijn er zoveel herkenbare dingen. Ik heb het boek vaak gelezen met een glimlach en een traan. In 1 woord prachtig.
Judith Visser was voor mijn geen onbekende auteur want ik heb veel thrillers van haar gelezen. Maar nu heeft ze me toch wel kunnen verbazen en ik hoop dat ze in de toekomst nog meer van zulke prachtige boeken gaat schrijven. Als het kon kreeg Zondagskind op Hebban zeker zes sterren. | 1pos
|
In één woord geweldig! Je wordt op het verkeerde been gezet waardoor het totaal anders afloopt dan waar je naar toe dacht te gaan. De schrijfstijl is vlot en van deze tijd. Als je van lezen èn van spanning houdt... | 1pos
|
Via een toegankelijke manier van schrijven, brengt de auteur de werking van de hersenen dichter bij de gewone mens. Een casusbespreking als uitgangspunt, waarna de schrijver mij meenam in de processen van de hersenen die te maken hadden met de casus. Dit onderbouwend met wetenschappelijk onderzoeksmateriaal wat ook goed leesbaar was. (absoluut geen droge kost). Door het lezen van dit boek stilgestaan bij de wonderlijke wereld van de hersenen en hoe deze invloed heeft op ons doen en laten. Een aanrader voor iedereen die geïnteresseerd is in hoe ons menselijk brein werkt bij al onze dagelijkse zaken zoals contact maken, leren en het maken van keuzes. | 1pos
|
Pia Kirchhoff, rechercheur, staat op het punt op huwelijksreis te gaan als er een moord wordt gepleegd. En kort daarna weer een. De politie heeft geen idee wie er achter kan zitten en of er een verband is tussen de twee moorden. Pia besluit haar huwelijksreis af te blazen en stort zich met haar collega’s op deze moorden. Er zijn namelijk nogal wat zieken en afwezigen in deze drukke tijd (kerst).Ze tasten volledig in het duister. Pia’s zus Kim staat ineens bij haar de stoep en wordt aan het team toegevoegd. Als er weer een moord wordt gepleegd , vinden ze een klein aanknopingspunt. Het is roeien met de riemen die ze hebben en proberen een dader of daders te vinden. Langzaam maar zeker vallen alle stukjes bijelkaar en wordt de dader gevonden.
Het verhaal leest wat lastig, er komen naar mijn smaak nogal veel verschillende personages in voor waardoor je soms de draad kwijt raakt. Waar ik me over verbaas, is dat de zus van Pia zomaar ineens aan het rechercheteam kan worden toegevoegd, zij heeft niks met de politie te maken en ook dat de dochter van een van de slachtoffer op haar eigen houtje achter zaken komt waar de recherche niet aan gedacht heeft. Is wat ongeloofwaardig in mijn optiek. Wat ik goed vind, is dat je tussen de hoofdstukken door de dader en zijn actie kan “horen” praten en handelen. Je weet dat er in het daarop volgende hoofdstuk zeker weer een moord zal vallen.
De karakters van Pia en Bodenstein komen goed uit de verf, maar bij anderen totaal niet .Het karakter van Neff vind ik goed gevonden, ik vind hem bloedirritiant. Hij geeft wel een toevoeging aan het team.
Het plot is verrassend, ik had totaal geen idee dat dit de dader zou zijn. Goed opgebouwd tot het plot alleen soms wel wat langdradig.
Ik zal de voorgaande boeken zeker gaan lezen. | 1pos
|
Dit is een raar boek om maar met de deur in huis te vallen. Maar het is van in het begin intigerend en je wil het raadsel oplossen. Er zijn twee personen waarrond het eigenlijk allemaal draait. Will, de jongen die _ontvoerd_ wordt en verplicht terecht komt in een onwaarschijnlijk,hels avontuur. Hij moet namelijk samen met Elliot, _ goede (?) dichter een missie volbrengen die alleen hij aan kan . Will is namelijk immmuun voor de bedreiging die in Broken Hill Hangt. In dit stadje is namelijk een _tragedie_ gebeurd waaraan niemand geen weerstand kon bieden. Ik mag niet te vl verklappen want anders moet je het boek niet meer lezen maar het draait allemaal rond manipulatie door het _ Woord_. In deze wereld zijn de slehterikken soms dichters en ook proselieten en zwarthelmen zijn vijanden. En diegene die Will moet helpen zoeken: _Virginia woolf_ dat is het kwade in eigen persoon. Emily, de studente die makkelijk mensen kan overtuigen wordt aangenomen op een speciale school. Hier leert men mensen overtuigen en manipuleren . Emily volgt deze opleiding nauwgezet totdat er op een dag iets ergs gebeurt en zij _verbannen_ wordt voor een jaar. Ze moet zichzelf zien te redden en moet in Australie een nieuw leven opbouwen en wachten totdat iemand haar komt halen. Dit meisje bouwt een ander leven op en wordt zelfs verliefd op Harry. Dit is in een notedop de opbouw van het verhaal dat dan verder gaat en niets is zoals het lijkt. Stilaan vallen de puzzelstukjes op de juiste plaats en als het verhaal uit is,weet je min of meer het _ware verhaal_. Klinkt dit een beetje onsamenhangend? Ja,ik weet het maar Lexicon is geen boek zoals een ander en wordt verteld op een aparte manier en met flashbacks en vooruitblikken zoals je nog niet gelezen hebt. Persoonlijk vond ik het een geweldig verhaal wat je lang zal bijblijblijven want het laat de gevaren van onze multi-media maatschappij zien en toont wat macht over iets of iemand kan beteken. Is er een keuze of niet? Zo kan ik het thema van dit boek samenvatten. Lexicon is volgens mij een aanrader als je gek bent op een verhaal dat anders is dan de rest. Is het een hapklaar boek? Nee,je moet je aandacht er voortdurend bij houden om mee te zijn en dan mis je soms nog zaken. Maar als je een boek wil lezen dat doet nadenken,lees dan Lexicon. | 1pos
|
De Tsjechische literatuur kent een aantal schrijvers die een magistraal oeuvre op hun naam hebben staan. De wereld is rijker en mooier geworden door boeken van Franz Kafka, Pavel Kohout, Ivan Klima, Karl Capek, Milan Kundera en de mogelijk grootste Europese schrijver ooit, Bohumil Hrabal, wiens oeuvre in stille eenzaamheid helemaal bovenaan de literaire Mount Everest staat, oorspronkelijk, glorieus, geniaal.
Jiří Kratochvil grapt in een interview met het Tijdschrift voor Slavische literatuur: ‘Ik heb ongeveer veertig trouwe lezers,’ om zijn uitspraak direct te corrigeren: ‘In werkelijkheid gok ik dat ik zo’n drieduizend vaste lezers heb.’
Inderdaad, zijn werk is niet een van het meest toegankelijke. In vergelijking met Milan Kundera die met zijn De ondraaglijke lichtheid van het bestaan de faam van een bestsellerauteur heeft verworven, is het werk van Jiří Kratochvil veel cryptischer, vol met mythische, sprookjesachtige elementen, een lichte hang naar magisch realisme, op het eerste gezicht zonder een duidelijke vorm of structuur. Kratochvil wordt bestempeld als een postmodernistische schrijver in de Tsjechische literatuur van de jaren negentig. Zelf is hij wars van alle pogingen om zijn werk in een bepaald hokje te duwen. Hij begon te schrijven in de jaren zestig, raakte echter snel in ongenade van de socialistische machthebbers en zijn boeken werden slechts uitgegeven via het illegale samizdat. Zoals praktisch elke dissidente schrijver heeft hij de kost moeten verdienen door manuele arbeid in eenvoudige baantjes. Pas na de omwenteling in 1989 werd zijn werk uitgegeven via officiële wegen.
In Een bedroefde God volgt de lezer een periode uit het leven van de bibliothecaris Aleš Jordán. De Jordáns bezitten een zowel belangrijke als afstotende eigenschap: zij zijn in staat te overleven onder welk politiek bewind dan ook, door zich snel en zonder enig gewetensbezwaar aan te passen aan de nieuwe omstandigheden.
Aan het hoofd van de familieclan staat tante Zieltje die op haar sterfbed Aleš aanwijst als haar opvolger, een eer die niet geweigerd kan worden. Aleš haat het nietsontziende opportunisme van zijn familie en probeert zich aan de twijfelachtige eer te onttrekken, hetgeen niet eenvoudig blijkt te zijn. Een oud trauma speelt mee in zijn beslissingen, hoewel in de loop van het verhaal steeds onduidelijker wordt of het voorval echt was of een fantasieproduct van Aleš.
Kratochvil maakt het de lezer niet makkelijk ondanks het feit dat hij zich in Een bedroefde God bedient van een voor zijn doen relatief eenvoudige taal. De interactie met de lezer wordt extra levendig door het wisselen van de verteller, eens Aleš in de eerste persoon dan weer een neutrale alleswetende verteller die vanuit een zijlijn toekijkt. Doordat Kratochvil besloten heeft om alle bij de dialoog horende interpunctie weg te laten, is aandachtig lezen aan te bevelen.
De familie Jordán staat voor alles wat slecht is in een systeem (of voor het systeem zelf), of het nou om het communisme gaat of om het postcommunistische gulzig consumptieve kapitalisme. Aleš probeert een manier van leven te vinden die acceptabel is voor de waarden waarin hij gelooft. Het blijkt voor een individu echter onmogelijk om zich volledig los te worstelen van de heersende orde. Een sterke individualiteit binnen een samenleving wordt niet op prijs gesteld, in geen politiek klimaat, en blijft onherroepelijk gekooid binnen zijn eigen existentie.
De absurde, soms surrealistische vertelling over de strijd van Aleš tegen de heersende orde, opportunisme, leugens, geweld en corruptie zou men simpelweg kunnen lezen als een korte spannende vertelling. Het is echter zoveel meer dan dat. De rebelse, waanzinnige daad van Aleš, waarmee hij probeert te ontsnappen aan de invloed van de familie, heeft gevolgen die hij niet kan overzien, laat staan dat hij ze kan aanvaarden of beïnvloeden. In een spectaculair slotstuk erkent Aleš zijn beperkingen samen met die van de goddelijke macht.
Er zijn niet veel werken van Kratochvil vertaald in het Nederlands, mogelijk door de ongelovelijke complexe taal waarvan hij zich in regel bedient. Zelf zegt hij hierover: ‘Mogelijk schrijf ik teksten die iets meer dan een gemiddelde concentratie vergen…ik vermoed dat mijn werk vrij lastig te vertalen zal zijn.’
Een des te groter compliment verdient de vertaalster van dit boek, Tieske Slim, die zich meesterlijk heeft gekweten van het vertaalwerk. Een bedroefde God (de titel verwijst naar een verhaal van Milan Kundera Ik, de bedroefde God) is recentelijk uitgegeven door Uitgeverij kleine Uil in Groningen. | 1pos
|
Ik had "13 uur" gelezen en vond dat zeker de moeite waard , maar minder dan de recensies aangaven. Toch nog maar een boek geprobeerd van Deon Meyer !
Maar wat een indrukwekkend boek : thema's als kindermishandeling , falend rechtssysteem, corruptie , alcoholisme en prostitutie komen aan bod. Eerst beschreven in 3 aparte verhalen die uiteindelijk briljant samenkomen. Ik kon het boek op een bepaald moment niet meer wegleggen . Mooie plotwendingen en geweldig eind ..
Misschien wel het beste boek ooit gelezen ! | 1pos
|
Journalist Mathias De Wolf wordt ingehuurd door een oudere vrouw om de dood van haar neef te onderzoeken. Die zou zelfmoord gepleegd hebben door zich voor een trein te gooien, maar ze gelooft het niet.
Mathias De Wolf komt op het spoor van een stinkend zaakje dat de wereld gewoon moet weten. Hij heeft echter geen bewijs en zonder bewijs kan je veel roepen, niemand gelooft je.
Zoals dat met stinkende potjes gaat is er ook altijd een partij die het potje gesloten wil houden en dat is hier niet anders. Met gevaar op eigen leven graaft Mathias verder. Wat heb je echter zonder bewijs? Niets.
Zelfs al heb je bewijs is het nog niet zeker dat de wereld zich er iets van aantrekt. | 1pos
|
Prachtig boek. Toen ik de achterkant las hoopte ik dat er in het boek ook aandacht werd gegeven aan de mensen aan wie Laurel schrijft en dat was gelukkig zo. Laurel schrijft niet zomaar aan mensen omdat ze dood/beroemd zijn maar er zit echt een verhaal achter. De mooiste stukjes in het boek vond ik als ze vertelde over het leven van de mensen aan wie ze schreef en hoe zij daar naar keek, dat maakt voor mij dat die boek beter/mooier is dan andere boeken over dit thema. Zeker een aanrader. | 1pos
|
Maannachten speelt zich af in Frankrijk en met name in Parijs. Marja Visscher heeft dit keer gekozen voor het verhaal van Josephine Fesser (een Nederlandse, zij woont in Parijs) zij raakt geïnteresseerd in de schilder Johan Jongkind , zijn werk vond ze erg intrigerend. Jongkind is ook Nederlander maar wordt door een kunsthandelaar de kans geboden om in Parijs een nieuw leven op te bouwen.
Josephine is getrouwd met Alexander en zij hebben samen een zoon. Ze leven gescheiden maar op papier zijn ze dit niet. In Jongkind verwacht Josephine een nieuwe vriend/man te hebben gevonden. Wat zorgt er toch voor dat dit meer een moeder-zoon relatie is en blijft, dan een liefdesverhouding?
En wat heeft Jongkind in Nederland meegemaakt? Marja Visscher heeft hier erg geheimzinnig mee gedaan wat zorgt voor nieuwsgierigheid bij de lezer.
Al met al een mooi historisch en kunstzinnig verhaal. Ik miste de beeldende teksten van Marja Visscher dat mij in ‘ tussen rang en stand’ zo had geraakt maar verder een prima verhaal voor geïnteresseerden in kunst en historie.h | 1pos
|
Zusje is het debuut van schrijfster Rosamund Lupton.
Wanneer Tess, het jongere zusje van Beatrice wordt vermist, aarzelt Beatrice geen moment en neemt het eerste vliegtuig vanuit New York naar Londen. De wereld van Beatrice stort in als Tess dood wordt gevonden in een toiletgebouw in een park. Zelfmoord, zeggen de autoriteiten, maar Beatrice is ervan overtuigd dat het geen zelfmoord was en doet er alles aan de waarheid boven tafel te krijgen.
Wat direct op valt zodra je het boek opent is de schrijfstijl. Het boek is geschreven als een grote brief van Beatrice aan haar zusje Tess. In het begin was dit erg wennen en twijfelde ik erg of ik het boek wel wilde uit lezen in deze stijl. Echter wen je eraan na een paar hoofdstukken en kom je erachter dat de stijl juist erg past bij het verhaal: De zoektocht van Beatrice naar de waarheid.
De hoofdstukken zijn niet al te lang wat prettig leest en waardoor je ook gemakkelijk tussendoor stukken kunt lezen.
Al met al wel een aanrader. Je moet er even doorheen maar het is een veelbelovend debuut van Lupton. | 1pos
|
“Dus als ik straks niet meer suïcidaal ben, maar gewoon weer depressief en miserabel en doodongelukkig, dan laat je me weer gaan? Hij knikt.”
Waar PAAZ, de eerste autobiografische, psychiatrische roman en opzienbarend debuut van Myrthe van der Meer eindigt, daar begint UP (urgente psychiatrie) als volwaardige opvolger. In dit boek graaft deze auteur dieper in de innerlijke psyche van patiënte Emma.
UP is geen chronologisch verslag van een psychiatrische opname, deze roman is eerder een minder strakke weergave van de gebeurtenissen na Emma’s eerste opname op de paaz. Emma heeft Asperger, een vorm van autisme. Ze was eerder depressief na een burn-out. Wanneer ze zich dolblij aanmeldt in het ziekenhuis voor haar laatste gesprek met de behandelende psychiater, stort haar wereld onmiddellijk in. Ze wordt geconfronteerd met een plaatsvervanger die niet op de hoogte is van haar medisch dossier. Het resultaat is een nieuwe opname op de psychiatrische afdeling van het algemeen ziekenhuis: de paaz. Zelfs haar vriend Sergei beseft niet hoe slecht het gaat met Emma. Dan volgt als een donderslag bij heldere hemel de nieuwe diagnose: Emma zou manisch-depressief zijn. Hoe gaat ze met deze nieuwe diagnose om, hoe verteert Emma de aangepaste medicatie, hoe verloopt het contact met de medepatiënten en met haar eigen familie?
Welkom in de wereld van de psychiatrie! Je belandt zoals hoofdpersonage Emma in een rollercoaster van psychisch leed, therapieën en inwendige pijn.
“Het is feest in mijn hoofd, kermis in de hel, en er is niets wat ik kan doen om het te stoppen. Correctie: niets wat ik hoef te doen om het te stoppen. Want misschien voel ik me ergens wel vreemd onwerkelijk, vaag en gerafeld, maar verder voel ik geluk.” Deze quote spreekt voor zich; zonder commentaar.
Het is een delicate, zelfs ondankbare opdracht om een vervolg op een uitmuntend debuut te beoordelen. Uiteraard begin je met erg hoge verwachtingen aan die tweede roman. Qua structuur en schrijfstijl is UP vlotter, minder strak en eerder uit de losse pols geschreven. Dit is een grote verdienste, zeker als je rekening houdt met dit zwaar beladen onderwerp. Myrthe van der Meer blijft ook hier trouw aan haar gezonde dosis humor die het lezen aangenamer maakt. Het is niet absoluut noodzakelijk om eerst PAAZ te lezen. Toch is het een persoonlijke verrijking om beide delen in de juiste volgorde voor je rekening te nemen.
Je krijgt een waarheidsgetrouwe, loepzuivere inkijk in de schaduwwereld van de psychiatrie. Emma, en Myrthe van der Meer in het bijzonder, weten je met deze tweede autobiografisch getinte en eerlijke roman te boeien en op de juiste momenten te ontroeren. Zeker wanneer Emma vertelt over haar inwendige pijn, hersenspinsels en wisselende stemmingen. Dit is een boek met een lach en een traan. UP kan je gewoonweg niet koud laten; dit verhaal is breekbaar maar uitermate menselijk. Wie weet: misschien komen wij morgen zelf wel aan de beurt?
Vijf jaar geleden stapte mijn zoon totaal onverwacht uit het leven, zonder afscheid van me te nemen. Jamie verbleef eerder drie keer op de paaz. Na zijn laatste opname dachten we dat het ergste leed geleden was… Niets bleek minder waar. Hiervan genezen doe je nooit; herstellen is waarschijnlijk de allerbeste optie.
Myrthe van der Meer verdient diep respect! | 1pos
|
Het eerste deel over de band Structure gaat over Mika en Lily. Na een avond met drank worden ze naast elkaar wakker. De spanning begint dan al meteen en je voelt hoe Mika en Lily naar elkaar toe getrokken worden. Lily wilt niks met Mika te maken hebben maar hij houdt vol. Beide hebben ze hun eigen ideeën over wat voor persoon ze zijn en dat is soms hartverscheurend om te lezen. Ze duwen en trekken, beide een chaos. Je kan niet anders dan met de personages mee leven en hopen op een goed einde.
Het is een boek wat geschreven wordt zowel vanuit Mika als Lily. Dat vind ik zelf erg fijn. Het blijft spannend tot het einde en het is moeilijk om het boek aan de kant te leggen. Een verrassend einde maakt je zo nieuwsgierig dat je meteen met het tweede deel verder wilt gaan. De schrijfstijl is erg prettig en het leest makkelijk weg. Zeker een aanrader om te lezen! | 1pos
|
In het begin van het verhaal vond ik het nog niet erg vlotten met de echte spanning, en moest ik weer even wennen aan Lacey (het was lang geleden dat ik over haar las) maar Bolton wist wel meteen een duistere sfeer neer te zetten. Die grote rivier met zijn duistere geheimen… Een hele wereld op zich, fascinerend! Bijzonder dat er zo’n grote rol is weggelegd voor een niet menselijk personage.
Langzaamaan kreeg het verhaal me helemaal in zijn greep en het werd gelukkig spannender en spannender. En de wendingen op het – super spannende – einde wisten me echt te verrassen.
Heel veel meer werd er niet duidelijk over het geheime verleden van Lacey, misschien in een volgend boek? (of heb ik dat gemist in een vorige?) Maar een boeiend personage blijft ze wel, ik lees graag meer over haar en ben benieuwd wat ze in de toekomst gaat beleven.
Uiteindelijk weer een heel geslaagd, spannend en duister verhaal dus! Een échte Sharon Bolton! | 1pos
|
'Enkeltje Ierland' is het tweede boek van de Nederlandse Charlotte de Monchy. Eerder al werd 'Zes maanden zonder' op de wereld losgelaten, een boek dat goed ontvangen werd.
Hoofdpersoon van dit feelgood boek is dierenarts Liza, die haar bruisende leventje in Amsterdam vaarwel heeft gezegd om een interessante job in een vrijwel ingeslapen Iers dorpje aan te nemen. Liza's grootste angst is dan ook geen geschikte man meer te vinden. De begeerlijke William kruist weliswaar steeds haar pad, maar hem kan ze echt niet uitstaan. Of toch ?
Voorspelbaarheid alom, maar dat mag de pret niet drukken. 'Enkeltje Ierland' is een aanrader voor de liefhebber van dit soort verhalen. | 1pos
|
Vandaag ben ik Alice is een mooi geschreven en aangrijpend boek over een meisje met een dissociatieve identiteitsstoornis. Het is een heftig verhaal om te lezen, maar ook erg interessant. Je ervaart de stoornis zoals Alice het zelf ervaart, in plaats van dat je het als buitenstaander ziet.
Een echte aanrader, zeker voor mensen met interesse in psychologie en persoonljkheidsstoornissen. Je moet er echter wel tegen kunnen, het verhaal is erg zielig - Alice is in haar jonge jaren seksueel misbruikt - en de details worden nogal grafisch beschreven. Dus zeker niet voor mensen met een zwakke maag! | 1pos
|
We maken het allemaal mee, het verlies van iemand bijzonder in ons leven. Dat is het onderwerp van het gevoelige Hart-Slag, dat handelt over twee beste vrienden van wie een terminaal is.
In plaats van bij de pakken neer te zetten, volgt er een avontuur en een race tegen de klok waarbij de onmogelijke droom mogelijk moet gemaakt worden voor het onvermijdelijke einde komt.
Geen gemakkelijke uitweg en zeker geen gemakkelijke oplossingen in dit boek, maar vriendschap, liefde en vooral veel ontroering tussen twee mensen die elkaar tot voorbij de dood graag zien. Een heel bijzonder boek dat je naar de keel grijpt. Een aanrader. | 1pos
|
Ze is kwiek, bij de tijd, eigenwijs en wereldwijs. Ik heb het over de 75-jarige, Nigeriaanse Morayo Da Silva voor wie de hoofdrol is weggelegd in ‘Als een muildier dat roomijs naar de zon draagt’.
Morayo was gedurende haar werkende leven hoogleraar Engels. Sinds haar pensioen geniet zij van haar leven in het hippe San Francisco; ze maakt roadtrips in haar vintage Porsche, maakt graag een praatje en mijmert over haar favoriete romanfiguren. Er zijn bovendien enkele mannen in haar leven. Zo is er de charmante Palestijnse winkelier Dawoed, de dakloze Grateful Dead-fan Sage en de dichter Antonio voor wie ze altijd al meer voelde dan voor wijlen haar echtgenoot, de diplomaat.
“Ik hoopte mijn vriendin uit te kunnen nodigen voor mijn verjaardagsfeestje, omdat ik niet hou van feesten waar iedereen van dezelfde leeftijd is. Ik wil geen feestje geven alleen voor oudere mensen, en bovendien voel ik me niet oud, mijn chronologische leeftijd buiten beschouwing gelaten.”
Terwijl Morayo druk doende is haar 75e verjaardag te organiseren, komt zij ten val. Daarmee komt in één keer een einde aan haar kostbare onafhankelijkheid. Er zit niets anders op dan dat zij hulp aanvaardt van anderen.
In ‘Als een muildier dat roomijs naar de zon draagt’ kijkt Moraya terug op haar leven, haar huwelijk, de verhouding die ze ooit had en de reizen die ze maakte. Naast haar eigen mijmeringen en herinneringen, is er ook ruimte voor de gedachten van veel andere mensen die haar pad kruisen of hebben gekruist.
“Ik zal heus zijn aanraking niet voor een flirt aanzien en ook zelf niet met hem willen flirten. Maar dat laatste is niet waar. Ik flirt wel degelijk wanneer ik grapjes maak over mijn krakende knieën en stramme gewrichten, terwijl ik al die tijd hoop dat hij me ermee zal complimenteren dat ik in zo’n goede conditie ben.”
De auteur van dit boek, Sarah Ladipo Manyika, hanteert een warme, dragende schrijfstijl. Vooral haar hoofdpersonage weet zij zó tot leven te brengen dat je als lezer het gevoel hebt naar Morayo’s verhalen te luisteren terwijl je naast haar zit. Je beleeft haar avonturen met haar mee en vat een spontane sympathie op voor deze kwieke ‘oudere’.
Het verhaal is origineel, de insteek pakkend en de constructie van een prima niveau. Bovendien is de taalbeleving van Manyika bovengemiddeld goed. Kortom, een intrigerend verhaal over hoe het is om te ervaren dat je wel ouder wordt qua lijf en leden, maar niet van geest. Een verhaal ook over verlangens en herinneringen.
Over de auteur
Manyika werd geboren in Nigeria en woonde in Kenia en Engeland. Manyika studeerde aan de Universiteit van Birmingham, maar ook in Frankrijk en in Californie. Een ware globetrotter dus. Ze is in 1994 getrouwd en doceert literatuur aan universiteiten in San Francisco en Londen. Er is al behoorlijk wat werk van haar gepubliceerd, met het boek In Dependence als meest recente werk.
Uitvoering
Uitgever: De Geus
ISBN: 9789044541427
Paperback, 160 pagina’s
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent.
http://ht-c-communicatie.nl/ | 1pos
|
Als moeder met een opgroeiende puber en vrienden met tieners heb ik regelmatig het probleem "Wat geef je voor een verjaardag, sinterklaasfeest o.i.d."? Ik ben zelf een enorme lezer dus neig ik vaak naar het geven van een boek. Ik herinner mij dat ik als kind altijd volledig kon opgaan in een boek en mij volledig kon afsluiten van de wereld! Ik vind dan ook echt dat kinderen te weinig lezen en zoek dan ook altijd boeken waar kinderen dat gevoel van "lezen is geweldig" kunnen ervaren.
Ik geef dan ook vaak een boek kado aan kinderen. Het liefst een boek, waarvan ik weet dat het een goed boek is, hoe mooi is het dan als je van uit Uitgeverij Holland een boek mag lezen welke nog uit moet komen in Nederland.
Het boek ziet er prachtig uit! Het is een mooie, kleurrijke maar vooral stevige hardcover. Aan het begin van ieder hoofdstuk staat een klein meisje in een boevenpakje.
Een boevenpakje? Tja..ondanks dat het verhaal je in het eerste hoofdstuk doet denken aan een Harry Potter boek, gaan deze leerlingen naar een school die je opleidt tot professioneel crimineel!
Je wilt toch echt geen brave burger zijn? Op het Rabauw College volg je nl. lessen in dieverij, verraad, liegen, besluipen en onbeleefdheid. Het schooluniform is een zwarte broek met een zwart-wit gestreept truitje en behalve een etui met pennen hebben de leerlingen ook een breekijzer.
De hoofdpersonen Milly en Charlie leren elkaar op hun allereerste dag kennen en sluiten al snel vriendschap. Het is nog maar de vraag of zij mogen blijven op het Rabauw college, want ondanks dat Charlie bijvoorbeeld een goede hacker is, zijn beide eigenlijk te aardig om crimineel te worden. De ouders van hen zijn echter beroemd crimineel, dus hen teleurstellen is geen optie!
De vergelijking met Harry Potter houdt na het eerste hoofdstuk ook al snel op, je sluit Charlie en Milly al snel in je hart. De letters en de opzet van het boek, maakt dat het boek prettig lezen is. Ze beleven een spannende tijd na een roerige start op school, het boek heeft een echte schurk maar het idee is nieuw en spannend!
Zoek jij een leuk en (niet te) spannend boek voor een verjaardag, sinterklaas of kerstcadeau? Dan sla jij met Gangster School zeker een hele goede slag! Het is een geweldig boek voor kinderen in de leeftijd van 10-12 jaar, maar ook ik als volwassene vond hem super leuk om te lezen. Ik kan persoonlijk niet wachten tot deel 2 (november 2018) uitkomt! Ben erg benieuwd naar alle avonturen die Charlie en Milly gaan meemaken! | 1pos
|
Met een goed kort verhaal uitgegeven als Literair Juweeltje.
Vlot leesbaar, een volledige verhaallijn met verrassend plot, humor.
Even je hoofd op een ander spoor, het neemt je helemaal mee,
en ontspannen kun je na dit leesmoment voor jezelf
weer er tegen aan in de battle met de dagelijkse besognes | 1pos
|
In Gestolen leven krijg je een indruk hoe het leven is in Noord-Korea
Het verhaal speelt zich af tijdens het regime van Kim-Jong-il,destijds leider van Noord-Korea.
Hoofdpersoon is Jun Do,die opgroeit in een weeshuis,waar hij tot zijn veertiende jaar verblijft om daarna het leger in te gaan.
Hij komt terecht onder officier So en wordt door hem bevorderd tot ontvoerder van Japanse burgers, onder hen de opera zangeres Rumina.
Op vaak geweldadige manier wordt er met de mensen omgegaan,je voelt de de spanningen die er heersen.
Op een gegeven moment wordt Jun Do naar Texas gestuurd waar hij in een strafkamp terecht komt.
Hij neemt de indentiteit aan van Ga,een held die vermoord is en wordt verliefd op Sun Moon de vrouw van Ga.
Dan probeert hij ook Sun Moon en de kinderen het land uit te krijgen.
Het lijkt me vreselijk te leven in een land waar je eigenlijk niemand kunt vertrouwen en je zomaar verraden kunt worden.
Het verhaal gaat soms terug in de tijd en wordt door verschillende personen verteld,ieder met een eigen visie op de gebeurtenissen,karakters worden goed weergegeven.
De wreedheden die in de kampen gebeuren zijn verschrikkelijk en gaven me een indruk hoe afschuwelijk het er daar aan toegaat.
Ik vond het een indrukwekkend boek,gruwelijk maar daarentegen genoot ik ook van de liefdesgeschiedenis en de humor in het boek.
Over Korea wist ik eigenlijk niet zoveel maar ben er achter gekomen dat ik toch blij ben om in Nederland te leven en niet in een corrupt land.
Gestolen leven is ook zomaar niet uit mijn hoofd,Johnson heeft een prachtig en boeiend boek geschreven. | 1pos
|
De twaalf koningen van Sharakhai van Bradley P. Beaulieu is het eerste deel van de trilogie Het Lied van het Gebroken Zand. Het valt op door zijn fantastische en levensechte wereldopbouw maar leest als een puzzel waardoor het wat vaart en levendigheid verliest.
Het verhaal begint met de introductie van Çeda, een negentienjarige kuilvechtster die bekend staat onder de naam Witte Wolf. Al snel blijkt ze meer te zijn dan een simpele gruishond die gevechten levert in de arena. Wanneer ze op de markt een van de twaalf koningen tegenkomt wil zij hem het liefst vermoorden. Gaandeweg blijkt Çeda haar moeder te willen wreken die door de Twaalf Koningen van de stad Sharakhai elf jaar geleden terechtgesteld werd. De kleine Çeda heeft gezworen alle koningen om zeep te helpen en vanaf dat moment werkt ze met volle overtuiging naar haar doel toe.
Het verhaal kenmerkt zich door een hoog ‘show not tell’ gehalte. Wanneer we iets over de geschiedenis van de woestijnstad leren, is dat omdat Çeda ons vertelt wat ze in een boek leest. Hoe de onderlinge machtsverhoudingen in elkaar zitten leren we uit afgeluisterde gesprekken of uit onderonsjes tussen personages.
De schrijver verschaft ons de informatie over de wereld, de machtsverhoudingen en de geschiedenis van Çeda en Sharakhai korrel voor korrel. Deze langzame toediening van kennis in de vorm van het hoge ‘showgehalte’ prikkelt aan de ene kant de nieuwsgierigheid. Aan de andere kant haalt deze slowcook methode vaart en levendigheid weg.
Want net als Çeda moet de lezer voortdurend bij de les blijven om uit te zoeken hoe de wereld en de verhoudingen in elkaar zitten. Het verhaal leest daardoor als een grote puzzel. Het doet denken aan een mysterie van Agatha Christie waarbij je je aandacht geen moment mag laten verslappen. Alles is belangrijk. Het nadeel is dat de personages je door al dat gepuzzel minder weten te raken.
Gelukkig zet Beaulieu daar een geweldig mooi en levensecht beschreven wereld tegenover. Shakharai is een exotische woestijnwereld waar vrouwen gekleed gaan in zwarte nikabs en goed kunnen vechten. Mensen van allerlei pluimage leven er samen. De op de markt verkochte kruiden en parfums verspreiden geuren die je neusvleugels strelen en van de overheerlijke vruchten en maaltijden loopt het water je in de mond. Het kost totaal geen moeite om je voor te stellen dat je hoogstpersoonlijk in deze wereld rondstapt.
Het ontbreekt Sharakhai niet aan gevaren en aan monsters. De monsters zijn niet allemaal wat ze lijken en ook het verhaal dat de Koningen over het ontstaan van Sharakhai verspreiden blijkt niet de gehele waarheid te zijn. Çeda’s achtergrond en die van haar moeder is lange tijd een mysterie en haar interpretatie van haar herinneringen blijkt niet helemaal te kloppen. Het verhaal is daardoor interessant en niet voorspelbaar en de ontwikkelingen in het verhaal doen vermoeden dat het volgende deel nog veel meer geheimen zal onthullen.
De Twaalf Koningen van Sharakhai schetst een wonderschone exotische wereld met een origineel verhaal. Het einde maakt je nieuwsgierig naar het vervolg. Hopelijk is het puzzelgehalte dan wel wat lager zodat de personages beter tot hun recht komen. | 1pos
|
HET MEISJE IN DE TREIN
Het meisje in de trein heb ik als een mooie spannende thriller ervaren.
Ondanks de vaak negatieve recensies heb ik dit boek wél positief beoordeeld.
Tja smaken verschillen, maar ik vind het een goede verhaallijn hebben en een goede plot. Prima opgebouwde spanning van begin tot eind. De hoofdpersonen zijn goed uitgewerkt. Het gedrag van deze personages komt nogal vreemd over maar is weer eens wat anders dan een gewone thriller. Het gaat steeds terug en vooruit in de tijd. Even wennen, maar dat maakt het boek ook weer apart. Ik vind het een verhaal vol fantasie en een heel verrassende afloop, die ik niet had voorspeld. Heb het boek gewonnen bij Bruna en dank hun hartelijk dat ik het heb mogen lezen. | 1pos
|
Wat een heerlijk boek, heel apart en anders dan anders.
Twee vriendinnen die via mail hun lief en leed metelkaar delen en er zijn voorelkaar, door dik en dun! Twee hartsvriendinnen waar je vaak om moet lachen, maar die ook allebei veel tegenslagen krijgen te verwerken.
Leuk boek, ik heb er van genoten! | 1pos
|
Soms is het lastig om te bepalen onder welk genre een boek valt. Dit geldt zeker voor Mijn huis, de rest van de wereld en daarbuiten, geschreven door Judith Nab. Uitgegeven in een flink formaat (35 bij 18 cm) staat dit boek vol met illustraties en kunstzinnig opgemaakte teksten. Een prentenboek? Eerder een non-fictief kunstboek over wetenschap, verwondering en de relatie tussen fantasie en realiteit.
De eerste pagina’s van het boek zetten de toon. We zien hoe het meisje Mira in bed ligt. In een stripboekachtige opzet van plaatjes kijken we toe hoe ze steeds onrustiger wordt, tot ze uiteindelijk om haar moeder roept. Ze maakt zich zorgen over een heleboel dingen, bijvoorbeeld over het smelten van de ijskappen. Mira richt een club op waar twee regels gelden: alles is mogelijk en fantasie is waar. Wat volgt zijn drie reizen die de lezer achtereenvolgens door het heelal, naar de binnenkant van de aarde en naar de diepste lagen van de oceanen leiden. Groepjes kinderen stellen vragen aan wetenschappers die over hun werk vertellen. Ingewikkelde materie zoals de relativiteitstheorie en de oerknal komen aan de orde. De pagina’s van het boek staan vol met fantasievolle kindertekeningen die verband houden met de drie reizen. Welke ideeën en dromen hebben kinderen en wetenschappers over ons universum en wat daarbuiten ligt? Het boek maakt deel uit van een project. Judith Nab verzamelde tijdens drie ateliers, die tussen 2011 en 2013 plaatsvonden, de ideeën van kinderen en wetenschappers. Daarnaast gaat in februari dit jaar een theatrale installatie in première, waarin het project voor publiek wordt ‘gespeeld’.
Mijn huis, de rest van de wereld en daarbuiten vormt een prachtig boekwerk voor nieuwsgierige kinderen vanaf grofweg acht jaar én voor volwassenen. Het is geen doorsnee boek voor wat betreft plot, opmaak en schrijfstijl, kortom, het is een heel apart boek. Het vormt een lust voor het oog, met illustraties in verschillende stijlen, foto’s en kindertekeningen die elkaar afwisselen. De tekst staat in verschillende lettertypen en lettergroottes gedrukt. De onderwerpen die aangesneden worden zijn pittig en de jeugdige lezer krijgt regelmatige flinke lappen tekst te verwerken. Ondanks de aantrekkelijke en toegankelijke wijze waarop de tekst is geschreven, is het wellicht verstandig om dit boek als volwassene en kind samen te lezen. Op die manier zou de opzet van het boek waarbij kinderen en volwassenen ideeën uitwisselen, in wezen worden voortgezet. Daarbij is het ook voor volwassenen een leerzaam boek, hoeveel mensen zouden weten dat het met de auto vier dagen rijden is naar de binnenkant van de aarde? Je moet dan wel dag en nacht doorrijden en vooral een hittebestendig pak dragen. Het is er namelijk 2000 graden…
Het boek verscheen bij uitgeverij Hoogland & Van Klaveren. | 1pos
|
Haar eerste boek, Nachtschade, kon mij niet echt overtuigen. Ik vond het verhaal wel goed, maar weinig origineel. Dit in tegenstelling tot Zoenoffer. Hiermee weet Slaughter mij te overtuigen van haar talent. De manier waarop ze het delicate thema in het verhaal heeft uitgewerkt, maakte een grote indruk op mij. | 1pos
|
Weer een heerlijk romantisch boek van Danielle Steel dat je niet snel vergeet. | 1pos
|
Soms hartverscheurend, soms grappig, maar bovenal is De windvanger het liefdevolle relaas van een vader die er vol overgave voor zijn kind is en voor hem door het vuur gaat. In De windvanger beschrijft journalist en auteur Toni de Coninck de eerste twaalf levensjaren van zijn zoon Alex en de lange weg die zij samen al hebben afgelegd. Alex is een HSP (Highly Sensitive Person) en dat is voor zowel Alex als zijn omgeving niet altijd even gemakkelijk. In zijn opgroeiende zoon herkent Toni veel van zichzelf en in De windvanger beschrijft hij niet alleen het leven van Alex maar ook zijn eigen jeugdherinneringen. Dan wordt al snel duidelijk dat Alex het niet van een vreemde heeft. In gemakkelijk leesbare en toegankelijke taal beschrijft hij in veel voorbeelden waar Alex, ongewild, tegenaan loopt en net als hijzelf in zijn eigen jeugd.
Hoewel iedereen te maken heeft met prikkels, komen bij een HSP alle prikkels veel intenser binnen en is die grote hoeveelheid prikkels bijna niet te verwerken. En dan hoeft er soms maar één ding te gebeuren voor de spreekwoordelijke druppel de emmer doet overlopen, met een voor ieder ander onverklaarbare woede-uitbarsting tot gevolg.
Het is interessant om te lezen dat de hoeveelheid prikkels die tegelijkertijd binnenkomt gigantisch is en veel meer dan alleen licht, geur en geluid. Denk ook aan labeltjes in kleding, naden in sokken, het zoemen van een tl-balk, de stand-by toon van een televisie. Allemaal prikkels waar je, als je geen HSP bent, gewoon niet bij stilstaat. In feite zorgt alles in hun omgeving voor (over)prikkeling. Als je je dat realiseert en bedenkt wat deze wervelstorm van prikkels in je eigen hoofd zou doen, is er eigenlijk al een oorlog gewonnen en zal je meer begrip kunnen opbrengen voor het gedrag van deze kinderen en proberen te voorkomen dat de “emmer overloopt”.
De Coninck schrijft in zijn inleiding nadrukkelijk dat het geen objectief of wetenschappelijk boek is. Omdat je zo betrokken bent bij je eigen kind, kan je daar uiteraard niet afstandelijk naar kijken. Maar hij legt met zijn ervaringen wel de vinger op de zere plek. In het onderwijs is de kennis van onder andere HSP, maar bijvoorbeeld ook hoogbegaafdheid, te eenzijdig en veelal onder de maat. De interne begeleiders hebben weleens een informatiebijeenkomst bijgewoond en wanen zich dan als eenoog koning in het land van blinden. Maar vaak worden er maar een paar elementen uit de enorm complexe hoeveelheid aan informatie gepikt die, zoals Tony het verwoordt “hun eigen vooringenomenheid bevestigen”. En als je dan de pech hebt dat jouw kind daar net niet in past, word je als ouder vaak weggezet als iemand met oogkleppen voor. Zowel ouders als kinderen stuiten vaak op een muur van onbegrip. Herkenbaar voor alle ouders van kinderen die niet in het standaard gedragspatroon passen. Toni doet er alles aan om constructief in gesprek met de school, maar ook de sportvereniging, te blijven en begrip te tonen voor hun situatie, maar tegelijkertijd ook zijn zoon alle ruggensteun en vertrouwen te geven waardoor Alex zich beschermd en geliefd blijft voelen. De wederzijdse dagelijkse liefdesverklaring van zoon (“Ik zie je graag, papa”) en vader (“Ik jou ook, jongen”) is daar een duidelijk blijk van.
De windvanger is een boek dat juist door de persoonlijke ervaringen en de open manier waarop De Coninck erover vertelt een aanrader voor ouders die zich vaak niet begrepen voelen en hiermee zeker een steuntje in de rug krijgen. Maar ook voor leerkrachten is het waarschijnlijk een ‘eyeopener’ en hulp in het omgaan met hoogsensitieve kinderen in het bijzonder en kinderen die zich niet in een hokje laten plaatsen in het algemeen. | 1pos
|
Sally Morgan groeit op als blanke in de buitenwijken van Perth, Australië. Op vijftienjarige leeftijd ontdekt ze dat ze van oorsprong een Aboriginal is. In een samenleving die de zwarte bevolking minacht en discrimineert is dat een schokkende ervaring. Ze besluit op zoek te gaan naar haar verleden en reist terug naar de geboorteplaats van haar grootmoeder Daisy Corunna. Wat begon als een aarzelend zoeken naar feiten groeit uit tot een emotionele en spirituele pelgrimstocht van ongekende omvang. | 1pos
|
Achter de poort van verre is het tweede deel uit de tuinen van Ginder en is goed afzonderlijk te lezen. Wat opvalt als je alleen al naar de cover kijkt is de gedetailleerdheid van de illustratie. Dit gevoel zet zich verder als je deze omslaat en naar het schutblad kijkt, deze is gevuld met bijenraten. Elk hoofdstuk begint met een passende illustratie en onderweg kom je er nog een tegen. Ik ben er helemaal weg van.
Het verhaal is daarbij ook leuk, spannend en soms grappig om te lezen. De aanpassing van de uitdrukkingen het gebruik van de namen van de personages verwonderen je en laten je regelmatig grinniken. Weet jij wie Sloddervos is? Waarom je moet aanbellen bij Hazenpad? Weet jij waar Schijtlijster nu weer uithangt?
Een boek voor kinderen die van voorgelezen verhalen houden met ongelooflijk veel oog voor detail. | 1pos
|
Na veel goede dingen te hebben gelezen over dit boek en ontzettend veel tweets te hebben gelezen over Legendary, het vervolg op Caraval, heb ik vorige maand Caraval dan toch eindelijk gekocht. Ik had hoge verwachtingen van dit boek.
& Dit verhaal voldoet hier zeker aan!
Het boek volgt de reis van twee zussen, Donatella en Scarlett, naar Isla de los Sueños. Ze zijn uitgenodigd op het ‘Eiland van de Dromen’ voor de Caraval van dit jaar, een mysterieus spel georganiseerd door Caraval Master Legend. Tella en Scarlett worden naar het eiland gebracht door een zeeman, Julian. De zussen worden tijdens hun reis naar het eiland van elkaar gescheiden. Tella lijkt te zijn verdwenen en Scarlett blijft achter bij Julian. Al snel ontdekken ze dat de Caraval van dit seizoen draait om het vinden van Tella.
Als lezer maak je kennis met de wereld van Caraval door de ogen van Scarlett. Caraval is een magische plek. Er is een gebouw met grote zandlopers waar de tijd sneller voorbijgaat, een carrousel die rozen laat vallen, een fourniturenwinkel in de vorm van een hoge hoed. Scarlett komt betoverde jurken tegen die van kleur en stof veranderen en winkels waar je met geheimen moet betalen.
De personages dragen bij aan het mysterie van Caraval. Ze hebben elk hun geheimen. Scarlett is een heel sympathiek personage, hoewel ze soms een beetje naïef overkomt. Tella heeft me echt verrast in de laatste hoofdstukken. Julian is een fascinerend personage. Legend is één groot mysterie. Ik kan niet wachten om meer over hen te lezen in de volgende boeken.
Caraval leest als een modern sprookje en het verhaal is geweldig.
4 van de 5 sterren. | 1pos
|
Wat n geweldig boek.
Een verhaal met alle aspecten die een verhaal een verhaal maken.
Gebeurtenissen van het begin die later een rol spelen, plotwendingen, goede erotische scènes ( ook niet onbelangrijk).
En dan, als klap op de vuurpijl, geschreven door een man, vanuit de vrouw als hoofdpersoon.
Groots. | 1pos
|
Het boek bevat de gewone ingrediënten van de succesboeken van Enid Blyton. De Vijf (uiteraard), een trektocht, een onverwachte gebeurtenis waaruit een avontuur volgt. Gekruid met mooie en indrukwekkende natuurscenes, kennissmakingen met aardige mensen en heel veel eten. | 1pos
|
Lars Kepler is het pseudoniem van het Zweedse echtpaar Alexander Ahndoril en Alexandra Coelho Ahndoril. Het stel debuteerde in 2009 met hun thriller ‘Hypnose”.
Bij aanvang was de persoon achter het pseudoniem Lars Kepler onbekend. Het was de bedoeling van Ahndoril en Coelho om dit voorlopig zo te houden. Ze Zweedse krant Aftonbladet wist echter genoeg bewijzen te verzamelen om hard te maken dat Ahndoril en Coelho achter dit pseudoniem zaten.
De naam van het pseudoniem Lars Kepler komt voort uit de namen van de Zweedse schrijver Stieg Larsson en de Duitse wetenschapper Johannes Kepler.
Inmiddels heeft het schrijversduo 7 thrillers geschreven over inspecteur Joona Linna. Hypnose 2011 (waar ik nu de recensie over schrijf) is de eerste. Gevolgd door: Contract (2011), Getuige (2012), Slaap (2013), Stalker (2014), Playground (2015), Jager (2016). Ik heb echter geen idee of dit schrijversduo momenteel nog bezig is met schrijven.
Waar gaat het boek Hypnose over?
Tien jaar geleden heeft Erik Maria gezworen nooit meer iemand onder hypnose te brengen. Maar als inspecteur Joona Linna hem om hulp vraagt bij een moordzaak, waarbij de levens van twee jonge mensen op het spel staan, heeft Erik geen andere keuze. Hij brengt een zwaargewonde getuige onder hypnose. Al snel wordt duidelijk dat Erik de prijs moet betalen voor zijn verbroken belofte. Hij wordt getroffen door een serie gewelddadige en onverklaarbare gebeurtenissen. Gebeurtenissen die ook zijn gezin meesleuren in een vreselijke nachtmerrie.
Wat vond ik van dit boek?
Ik moet eerlijk zeggen dat ik er best tegenop zag om aan dit boek te beginnen. De complete serie heb ik in huis, ooit gekregen, met de gedachten dat ik deze wel een keer zal lezen. Maar een echte thriller lezer ben ik niet en het boek is ook nog eens behoorlijk dik. Daar ik beloofd had om dit boek door te geven aan mijn broer, heb ik besloten er toch aan te gaan beginnen. Ik heb daar geen moment spijt van gehad.
Vanaf bladzijde een zit je al gelijk in het verhaal. Direct wordt je geconfronteerd met de moorden. En ja, het boek is eng. Ik zat op het puntje van me stoel, en haatte het dat ik een dag niet kon lezen en tot de avond moest wachten. Het plot van het hoofdverhaal is eigenlijk, vreemd genoeg, vanaf het begin duidelijk. En toch wil je weten, eh.. en hoe nu verder. Ik ga zeker de rest van de serie lezen, want dit schrijversduo heeft mijn nieuwsgierigheid geprikkeld. Ik hoop dat de vervolg boeken binnen deze serie, mij net zo zullen aanspreken.
Het boek is zeker een aanrader 4.5* | 1pos
|
Het gebeurt zo vaak dat schrijvers menen het eind van een thriller te moeten wegstoppen in een soort van onbevredigende epiloog. Gelukkig doen Edwardson dat niet. Althans niet in deze Een vreemd gezicht.
Ik vind het zijn beste Winter tot nu toe, maar ja, ik heb er dan ook nog maar een paar gelezen. Er volgen er meer! | 1pos
|
Vijftig jaar geleden deden romans als Ik, Jan Cremer (1964), Gangreen (Jef Geeraerts, 1967) en vooral Turks Fruit (1969), geheel in de tijdgeest van de seksuele revolutie, de Nederlandse literatuur uit haar zedige voegen barsten. De literaire geschiedenis van de Lage Landen beleefde haar jaar nul-moment, met voortaan een vóór en een ná, met Jan Wolkers in de rol van anti-Christ. Een dergelijk scandalitiseffect, nog eens versterkt door de film amper enkele jaren later, heeft deze uitgave van Turks Fruit vandaag echter niet meer. Choqueren is 48 jaar na Turks Fruit geen dankbare klus meer voor een hedendaags schrijver. Zelfs de weinig verhullende illustraties van Dick Matena veranderen daar niets aan.
Niet dat Turks Fruit nu een gedateerd meesterwerk is: de semi-autobiografische roman over de stormachtige, spectaculair op de klippen lopende en treurig zwalpend zinkende romance tussen Erik en Olga is vandaag nog altijd een verscheurende hartenkreet vol woede en rancune. Waarin de auteur via groteske personages een verbitterd en vertekend beeld van de realiteit geeft. Na bijna een halve eeuw heeft de passie, in goede én slechte tijden, nauwelijks aan kracht ingeboet. Wolkers’ woorden hakken er nog steeds in, brutaal, ongeremd en furieus. Een boek dat nog steeds het ontdekken en lezen waard is. Een glijmiddel voor deze rauwe seksuele parabel kan daarbij de verstripping zijn door Dick Matena.
Die is uiteraard niet maagdelijk aan dit huzarenstuk begonnen. Zijn stripbewerking van De avonden (2003-2004) was al net zo revolutionair als Turks Fruit destijds, maar dan in de wereld van de beeldromans. Niet zozeer de bewerking van een literair werk – dat hebben velen Matena voorgedaan; hij heeft het zichzélf zelfs voorgedaan met bewerkingen van jeugdklassiekers als Kruimeltje, Pietje Bel en Dik Trom – maar zijn koppige respect voor de oorspronkelijke tekst dwingt ook ons respect af: Matena gebruikt voor zijn literaire bewerkingen de integrale tekst van het boek in het beeldverhaal. Niemand deed het hem voor, niemand doet het hem na.
Het leverde de toen enkel in stripmiddens gerespecteerde tekenaar de aandacht van een ruim publiek én artistieke waardering op. Tot de Vlaamse staatsprijs toe. Sindsdien heeft Matena een indrukwekkend oeuvre afgeleverd – vooral in de zin van het monnikenwerk dat het moet zijn zulke romans (die niet bepaald bulken van flitsende actie) letterlijk te ver-beelden, resulterend in soms zwaar te verteren brokken, zelfs voor stripliefhebbers. De grafische versies van de beschouwende romans die Matena koos zijn immers niet altijd even vlot leesbaar. Korter werk, zoals Elsschots Kaas of Het dwaallicht, of dramatisch werk, zoals Dickens’ Christmas Carol, zijn nog te behappen, maar de bewerkingen van Reves De avonden of Wolters’ Kort Amerikaans zijn zelfs voor gemotiveerde lezers geen sinecure. Door een pil als Theo Thijssens Kees de jongen is zelfs nauwelijks door te komen. En dan moet u weten dat Matena ooit van plan was een onleesbaar geacht werk als Ulysses te verstrippen: een uitdaging die de recalcitrante tekenaar wel aansprak…
Turks Fruit getuigt echter van een andere, meer geslaagde aanpak: nog steeds met de volledige tekst, maar nu ónder de tekeningen in plaats van erin. Denk: Tom Poes. Als tekststrip is Matena’s Turks Fruit veel leesbaarder. Bovendien doet deze manier het originele werk beter recht, mét een meerwaarde: je kunt het lezen zoals Wolters het schreef, bovendien vergezeld met Matena’s illustraties. Die vullen de tekst aan zonder deze te kapen of in saaie, statische beelden te verstarren. De tekeningen, sober en somber bruingrijs en ongepolijst rauw als de tekst, vertellen geenszins het verhaal, maar lichten fragmenten toe of uit, vergroten details en verkleinen de Turks Fruit-filmbeelden van ons collectief geheugen tot de vier harde kaderzijden van telkens drie of vier plaatjes. En o ja, konten en kutten te kust en te keur. Denk: helemaal niet Tom Poes. | 1pos
|
Dit verhaal speelt zich af in de toekomst wederom na een grote oorlog. In wat nu Chicago is. De maatschappij is verdeelt in 6 groepen. Oprechtheid, Zelfverlochening, Onverschrokkenheid, Vriendschap, Eruditie en de groep waar je niet bij wil horen de Fractielozen. In deze bijboeken kom je meer te weten over de andere karakters van de Divergent serie. En kom je meer te weten over hun beweegredenen.
Er zijn momenteel veel dystopisch boeken en ze lijken al snel op elkaar maar toch weet elke schrijver zijn eigen draai er aan te geven. Door de makkelijk te lezen schrijfstijl van Veronica Roth is dit boek een aanvulling op de serie. | 1pos
|
Anita Terpstra #Anders
Anita debuteerde met #Nachtvlucht en schreef vervolgens de thrillers #Dierbaar en #Overmand. Anders is haar nieuwste thriller die onlangs verscheen.
In Anders maken we kennis met Alma, Linc, Sander en Iris. Een op het eerste gezicht gelukkig gezin. Hier komt verandering in wanneer Sander en zijn vriendje tijdens een dropping op een vakantiekamp iets overkomt. Het vriendje wordt vermoord teruggevonden, van Sander ontbreekt elk spoor. 6 jaar later meldt Sander zich op een Duits politiebureau. Waar is hij al die jaren geweest en wat heeft zich in al die tijd afgespeeld?
Ik weet nog dat ik destijds Anita haar eerste boek Nachtvlucht las, haar andere boeken las ik tot op heden nog niet. Zojuist heb ik haar nieuwste boek gelezen en wat is deze auteur ontzettend gegroeid!
Anders staat bol van de psychologische spanning, je vergeet af en toe gewoon even adem te halen tijdens het lezen van dit boek. Ik had het dan ook in een zucht uit! Wat weet de auteur zich enorm goed in te leven in de personages in dit boek, stuk voor stuk levensecht. Het verdriet van het gezin, die na zoveel jaar eindelijk weer hun zoon in de armen kunnen sluiten. En wat speelt er allemaal met Sander, spreekt hij de waarheid en wat is er destijds gebeurt?
Een hele dikke aanrader voor menig thrillerfan, die zich net als ik zullen overgeven en verliezen in dit steengoede boek! Sluit jezelf af van alles en iedereen want je wilt met dit boek niet eerder stoppen totdat hij uit is.
Een dijk van een thriller!
★★★★ ½ | 1pos
|
Ik heb weer genoten van een boek van Thilliez! Deze thrillerauteur steekt wat mij betreft met kop en schouders bij veel van zijn mede-auteurs uit. Zijn boeken zijn spannend en heel apart. In De ring van Möbius gaat het over de mogelijkheid om de toekomst te beïnvloeden. Kun je door acties in het heden mogelijke problemen in de toekomst voorkomen? Dat is de vraag waarvoor Stephane Kismet gesteld wordt wanneer hij door dromen een kijkje in zijn toekomst neemt. Zijn toekomstige ik is daarin verwikkeld in o.a een moordzaak op een jong meisje . Hij probeert in het heden achter de identiteit van het meisje te komen en haar te waarschuwen. Maar heeft dat wel het effect wat hij beoogt? Naast deze verhaallijn speelt de moord op een vrouw die houdt van sex met mensen die afwijkende lichamelijke kenmerken hebben, zoals 6 tenen per voet of missende lichaamsdelen e.d. Naarmate het boek vordert blijken beide zaken raakvlakken te hebben.
Wikipedia zegt het volgende over de ring van Möbius:
Een Möbiusband, band van Möbius of ring van Möbius is een tweedimensionale topologische structuur: een ruimtelijke figuur die slechts één vlak en één rand heeft. De band bestaat weliswaar uit een vlak, maar kan alleen in drie dimensies bestaan. Vanuit elk punt van de figuur ziet men ogenschijnlijk twee zijden en twee randen, maar volgt men vanuit een punt een rand of een zijde, dan blijkt bij terugkeer dat men ook de ogenschijnlijk andere rand of zijde heeft doorlopen.
En dat is ook wat Stephane Kismet merkt: er is geen parallelle wereld waar je invloed op uit kunt oefenen. Heden, verleden en toekomst: het is allemaal hetzelfde - en door daden in het heden kun je daden in het verleden of de toekomst niet veranderen.
Of toch wel?
Het boek is goed opgebouwd en de spanning loopt steeds verder op. Stephane Kismet is een apart figuur; decorbouwer voor horrorfilms - en langzamerhand krijgt hij het gevoel zelf in een horrorfilm terecht te zijn gekomen. Wat is echt en wat is het product van zijn verbeelding? De verhaallijn is complex en als lezer moet je dan ook goed je aandacht erbij houden. Ik vond het wel een interessant gegeven, maar ben blij dat ik niet gezegend ben met toekomstvoorspellende gaven of dromen! | 1pos
|
Dit boek omvat twee niveau's. Het niveau van het detectiveverhaal en het niveau van de achtergronden waartegen het verhaal is geschreven. Het detectiveverhaal zit goed en verrassend in elkaar, is goed geschreven, maar is hier en daar ondergeschikt aan de impact van het achtergrondsverhaal. Verbijsterend is dat iemand die een populair boek uit wil brengen de duistere kanten van de kerk- en geloofsgeschiedenis in een samenhangend perspectief in beeld brengt. Je zou zeggen dat eerst het roomskatholieke volksdeel en vervolgens het protestantschristelijke afhaakt. Maar nee, het boek is uitermate populair en vliegt over de toonbank. En dat terwijl iedereen valt over de film van Gibson, waarin niet meer gebeurt dan een indrukwekkende verduidelijking van het lijden van Christus. Ik kan me alleen maar voorstellen dat de gelovige lezers gewoonweg niet geloven wat er in de roman staat. De afwezigheid van historisch besef. Maar ik heb het met herkenning en enthousiasme gelezen, en me erover verheugd dat dergelijke zaken eindelijk in zijn samenhang bespreekbaar worden. Kote tijd geleden was dat nog niet mogelijk. Vier sterren, omdat de detective af en toe te snel gaat en dan in mijn ogen oppervlakkige kantjes gaat krijgen. | 1pos
|
Vlot geschreven verhaal over Jakob Duikelman, een stoffige ambtenaar op de afdeling 3F van het Openbaar Ministerie. Jakob leidt een rustig bestaan, zowel thuis als op zijn werk. Hij gaat zijn eigen gang, niemand doet hem wat. Een einzelgänger. Zelfs het feit dat hij kanker heeft en nog maar kort te leven heeft, doet hem schijnbaar niet zo veel. Hij gaat er op zijn eigen manier mee om. Ondertussen wordt tienerdochter Disi, een kind uit zijn eerste huwelijk met een Nigeriaanse vrouw, verliefd op de Nigeriaanse schoonmaker Be Free. Dit heeft uiteindelijk grote gevolgen voor Jakob, niet alleen privé, ook qua werk.
Het verhaal is vlot geschreven en pakkend vanaf de eerste bladzijde. Doordat het vanuit verschillende personen wordt verteld, eerst vanuit Jakob bezien en vervolgens komen Disi en Jakobs tweede vrouw Mai aan het woord, blijft het een boeiend verhaal wat op geen enkel moment saai is. Het einde was verrassend. Ik had het niet zien aankomen.
Een zeer vermakelijk, bij tijd en wijle hilarisch boek. Ik heb het in dan ook in een paar dagen tijd uitgelezen. | 1pos
|
Met deze roman heeft schrijver Matthew Olsan de machtsstrijd & wreedheden van elke willekeurige oorlog verpakt een fantasy-achtig verhaal. Het verhaal gaat over Gus en over zijn verhouding met de moerasmensen. Er zijn 3 gedeeltes in het verhaal te onderscheiden: het heden, 21 jaar terug in de tijd en dan nog eens elf jaar eerder. Als lezer begin je in het heden, Gus komt uit de gevangenis maar waarom hij daar is beland daar blijft de schrijver vaag over. Wat wel heel duidelijk is, is de band met de moerasmensen. Maar deze bevolkingsgroep worden in het heden niet geaccepteerd en simpelweg uitgekotst. In de daaropvolgende periodes blijkt hoe de band is ontstaan tussen Gus en de moerasmensen en waar het "mis" is gegaan. Uiteindelijk blijkt Gus ook een gewoon mens ...........ondanks zijn goede inborst blijkt hij toch ontvankelijk voor het giftige gedachtegoed die door de onderdrukkende machthebbers wordt verspreid. Heel mooi geschreven en beschreven in dit boekje !! | 1pos
|
Subsets and Splits