text
stringlengths 4
22.7k
| label
class label 2
classes |
|---|---|
" Als je er klaar voor bent om de leiding te nemen en ook echt iets te dóén, laat het me dan maar weten. Ik wacht hier op je." ~ p114
Heb ik nu echt serieus de laatste 50 bladzijden 3x met tranen in mijn ogen gezeten?! Wauw, die zag ik echt ff niet aankomen... Wat een prachtig einde van een geweldige serie. Petje af voor Alexandra Brachen!
"Het punt is... Wat ze je er niet bij vertellen over vergiffenis is dit: je vergeeft niet voor de ander, maar voor jezelf." ~ p164.
Een onzeker licht is het derde en laatste deel van The Darkest Minds-trilogie. Het boek waarin duidelijk moet gaan worden wat de toekomst te bieden heeft. De vreselijke heropvoedingskampen, vluchtende en bange kinderen met gaven waar ze nooit om gevraagd hebben, een ondergedoken president die het voor het zeggen heeft. Al dat vechten voor vrijheid... gaat het ze lukken om de regering te ontmaskeren en ten val te brengen? Een ding is zeker: Ruby geeft het niet zo snel op!
Alexandra Brachen heeft met Ruby een geweldig personage neergezet waarin je vertrouwen hebt, op durft te bouwen en ondanks haar gebreken een vriendin in ziet. Alle personages voelen als vrienden, en zelfs voor Clancy weet ze empathie te creëren. Elk deel is spannender dat het vorige, en in dit laatste deel weet ze zichzelf absoluut te overtreffen. Vanaf de eerste pagina word je het verhaal ingezogen en laat het je niet meer los, je wilt alleen nog maar lezen en je MOET weten hoe het afloopt. En mennnn wat een einde!!!
"Maar angst is waardeloos. Het houdt je tegen als je juist in beweging moet komen. En het bestaat alleen in je hoofd." ~ p233
Ik was er eigenlijk nog niet klaar voor om dit verhaal los te laten en had nog wel uren willen doorbrengen met Ruby en haar vrienden. Ik heb echt heel erg genoten van het verhaal, en denk echt dat ze het beste voor het laatst heeft bewaard. Deze auteur komt zeker op mijn favorieten lijst! | 1pos
|
geestig en eng tegelijk. ,Dagboek van een Klotejaar is het eerste boek van de Britse schrijfster Saci Lloyd, en hiermee zet ze zichzelf meteen hoog op de lijst van, naar mijn smaak, goede auteurs. De serie, die bestaat uit twee boeken, wordt over niet al te lange tijd verfilmd door de BBC.
Iedereen weet dat het zal gebeuren; de brandstoffen zullen toch ooit eens opraken. Maar dat het zo snel zou gebeuren had niemand verwacht. Na De Grote Storm in 2010 worden de brandstofbezuinigingen in één klap 'serious business', en het is 2015 als Engeland als eerste drastische maatregelen invoert tegen CO2 uitstoot. Iedereen krijgt een limiet van 200 CO2-punten per maand. Plotseling moet je keuzes maken: TV kijken of douchen, de kachel aan of kleren kopen. Van de ene op andere dag wordt het dagelijkse leven een hel. Zo ook voor de 16-jarige Laura Brown. Laura was voorheen een doorsnee tienermeisje, ze was verliefd, speelde in een band en ging naar school. Onder invloed van de CO2-beperkingen en het extreme weer dat de wereld teistert, worden mensen gek. Compleet gek. Er wordt geplunderd, vernield en geld is niets meer. Het gaat nu allemaal om CO2-punten en een manier vinden om te overleven. Lauras zus Kim raakt betrokken in de zwarte handel waarbij ze andere mensen voorziet van meer CO2-punten. Lauras leven gaat ook gewoon door. De band probeert door te breken, en eindelijk krijgt ze succes bij Ravi, de jongen die ze leuk vindt. Maar ouders krijgen problemen; haar moeder is hopeloos en wil graag doen alsof alles normaal is en er niets verandert, en haar vader begint een boerderij in de achtertuin. In november gebeurt er dan iets, iets verschrikkelijks. Iets dat het einde van Engeland kan betekenen en alles kan vernietigen
Het boek is ontzettend origineel. Tegelijk is het zo realistisch dat het bij vlagen eng is, omdat het helemaal niet zo gek zou zijn als dit daadwerkelijk zou gebeuren. Het wat zwaardere onderwerp wordt voor een deel in evenwicht gebracht door een lichte en grappige schrijfstijl die erg fijn is omdat het in dagboekvorm is. Het nadeel aan deze stijl is dat je soms kunt merken dat een wat ouder iemand het boek heeft geschreven, omdat sommige woorden (zoals spetter) nou niet de woorden zijn die jongeren gebruiken. Het personage Laura deed me in eerste instantie wel wat aan Bella uit Twilight denken. Een beetje een chagrijn, je zou haar haast een egoïst kunnen noemen. Maar in tegenstelling tot Bella is Laura wel degelijk een interessant personage, en naarmate het boek vordert wordt ze niet alleen minder 'zuurpruimig', maar ook in één klap volwassen. Dit boek is echt een dat ik aan iedereen zou aanraden. Het is slim, geestig en eng tegelijk. Een fantastisch boek waarin je niet kunt stoppen met lezen. | 1pos
|
Ijzersterk boek en haast niet weg te leggen zo spannend! Om en om wordt per hoofdstuk beschreven wat er in het verleden en het heden gebeurde, waarbij de spanning opgebouwd wordt. Leeswaardig tot en met de laatste bladzijde! | 1pos
|
Zelfdoding is in de wereld van Sloane uitgeroepen tot nationale epidemie. Depressies zijn vijand nummer 1. Vooral jongeren lijken hieraan ten prooi te vallen. Dus worden ze constant onder toezicht gehouden. Zijn er veranderingen in stemming en gedrag en is men ervan overtuigd dat er sprake van een dreiging is, komen de programmeurs je halen. En onderga je het Programma. Zes weken lang. Dan kom je terug en is je depressie verdwenen. Net zoals je herinneringen. Dan ben je een terugkeerder, ben je gereset, zowel emotioneel als sociaal. Emoties tonen zijn dus uit den boze. Enkel bij haar vriend James kan Sloane zichzelf zijn, kan ze haar ware gevoelens tonen. Omdat hij beloofd heeft sterk te zijn en hen beiden uit het Programma te houden. Maar lukt hem dat? Overwint hun liefde de epidemie?
Ik moet bekennen, eigenlijk is een young adult liefdesverhaal, want dat is Het Programma bovenal, niet echt mijn genre. The Twilight saga heb ik bijvoorbeeld volledig aan mij laten voorbijgaan. Om één of andere reden (misschien de cover?) sprak deze verhaallijn mij toch aan. Toen Karakter Uitgevers een wedstrijd omtrent dit boek hield heb ik dan ook meegedaan en heb ik het geluk gehad uitgeloot te zijn geweest. Iets wilde dus dat ik dit boek zou lezen. Ik hoop dat ik dit ‘iets’ (waarschijnlijk diegene die mij uitgeloot heeft) ooit zal kunnen bedanken, want ik heb geen moment spijt gehad dat ik het boek gelezen heb. Het verhaal heeft me vanaf de eerste bladzijde aangenaam verrast en had dadelijk mijn volledige aandacht.
Suzanne Young heeft een vlotte manier van schrijven, ze verveelt geen minuut en het verhaal zelf leest als een sneltrein. Ondanks die vlotte schwung kent Het Programma toch ook de nodige diepgang. Doorheen het verhaal leer je Sloane en James stelselmatig beter kennen en wordt je meegezogen in hun liefdesgeschiedenis en hun gezamenlijk verleden die ervoor gezorgd heeft dat ze zulk een liefdevolle en sterke band hebben gekregen. Enkel de laatste 100 bladzijden hadden wat mij betreft best gehalveerd kunnen worden. De aanloop naar de ontknoping wordt wat uitgesteld en hierdoor gaat het verhaal wat in een lagere versnelling. Van een ontknoping kan je trouwens niet echt spreken, want het is slechts het eerste boek in een trilogie. Maar je wil wel weten hoe het verder gaat, dus in dat opzicht is Suzanne Young zeker geslaagd in haar opzet.
Naast het feit dat het boek pure fictie is, behandelt het wel een actueel thema dat alle aandacht verdient dat het maar kan krijgen: depressie en zelfmoord bij tieners. Wekelijks ondernemen in België 100 jongeren een zelfmoordpoging en gemiddeld sterft er in ons land 1 jongere per week door zelfdoding. Toch cijfers om even bij stil te staan. En cijfers die roepen om maatregelen. Natuurlijk niet zo verregaand als in het boek, maar niettemin wel zeer dringend. 100 zelfmoordpogingen per week, dat zijn er gemiddeld 14 per dag!
In elk geval heb ik bij de uitgever ook een recensie-exemplaar voor het tweede boek in deze trilogie besteld dat verschijnt in juli 2015. Tegen alle verwachtingen in hebben Sloane en James een plekje in mijn hart veroverd. Was het maar al juli… | 1pos
|
verleiding en het onbewuste als basis voor moord,Catherine Gildiner (New York, 1948), verhuisde op haar 22e naar Canada, waar ze psychologie studeerde, een privé praktijk opende en meer dan 25 jaar werkzaam was als klinisch psychologe. Haar hele leven lang heeft ze zich verdiept in Freud en Darwin. In 1998 schreef ze Too Close to the Falls, een humoristische autobiografie over haar kinderjaren. Het boek stond meer dan 70 weken op de Canadese bestsellerlijsten. Nu, acht jaar later, debuteert ze met de psychologische thriller Verleiding, haar ultieme levenswerk waarin de theorieën van Freud en Darwin centraal staan.
Hoofdpersoon in Verleiding is Kate Fitzgerald. Zij zit al tien jaar in de gevangenis vanwege de moord op haar man. Ze is wantrouwig, venijnig, in zichzelf gekeerd en heeft agressieve neigingen. Gedurende haar detentie heeft ze zich verdiept in Freud en Darwin, waardoor zij op dat gebied algemeen wordt erkend als een specialiste. Kates gevangenis- psychiater, dr. Gardonne, belooft haar voorwaardelijke invrijheidsstelling mits zij hem helpt bij het onderzoek naar Anders Kozak, de directeur van de Freud-Academie. Kozak dreigt onbekende brieven van en aan Freud te publiceren die Freud in een kwaad daglicht zullen stellen en die de hele psychoanalyse tot een achterhaalde behandelingsmethode zullen degraderen. En dat betekent het einde van een hele beroepsgroep die met deze methode veel geld verdient. Kate wordt bij haar speurwerk gestaan door Jack Lawton, een gewelddadige ex-crimineel, die nu een privé-detective bureau runt. Het onderzoek van Kate en Jack ontaardt in een klopjacht op een moordenaar als zij tijdens hun bezoek aan diverse verdachten de nodige lijken aantreffen. Zij hebben haast want ook hun eigen hachje staat op het spel.
Verleiding is een boek dat geschreven is door iemand met een overdosis aan kennis op het gebied van Freud en Darwin. Hun theorieën worden geciteerd, geanalyseerd en becommentarieerd in de vorm van onderzoekingen, beschouwingen, dialogen en felle theoretische discussies. Vrijwel elke pagina ademt de geest van Sigmund Freud uit. Tussen neus en lippen door komen aan de orde: het oedipus-complex, polymorfe perversiteit, de verleidingstheorie (incest in de jeugd met latere hysterie tot gevolg) en de ontdekking van het onbewuste.
Wie houdt van een intellectueel kat-en-muis-spel komt volledig aan zijn trekken bij Kates gesprekken met Anna Freud ( Freuds dochter) en Freuds volgelingen. Nog interessanter zijn Kates gesprekken met de diverse critici van Freud die hem verweten dat hij niet inzag dat zijn vrouwelijke patiënten daadwerkelijk door hun vaders werden verkracht, maar dat hij de ongelukkigen aanpraatte dat zij slechts wensbeelden uit hun onderbewuste in zichzelf opriepen.
In Verleiding wordt constant gezocht naar de motieven en driften die ten grondslag liggen aan het menselijk handelen. In dat opzicht is Verleiding een psychoanalyse op zich. Met Kate Fitzgerald in de rol van psychiater en patiënt tegelijk. Zij onderzoekt Freuds vroege boeken en brieven om inzicht te krijgen in de motieven van de moordenaar. Maar ook haar eigen gedrag wordt vaak op Freudiaanse wijze geïnterpreteerd.
Verder is er een scala aan wonderlijke personages met een wankelende identiteit. Huiskamergeleerden, emotionele wrakken, verschoppelingen, ex- bajesklanten en drugsverslaafde idealisten. Potentiële moordenaars of onschuldige denkers? Maar in ieder geval klaar voor de divan bij de psychiater.
Verleiding is een diepzinnige thriller met haarscherpe dialogen en een continue spanning. Slimme plotwisselingen en een broeierige buitenissige sfeer versterken de originele verhaallijn. Verleiding is intellectueel en stijlvol tot in de perfectie. Een prikkelende psychologische thriller van het allerhoogste niveau. Een razend knap debuut van een begenadigd schrijfster. | 1pos
|
Laat ik beginnen met zeggen dat ik het een onwijs leuk idee vind, twee zussen die samen een boek schrijven! En doordat ik Chantal als feelgood-auteur al ken, was ik ook erg benieuwd wat ik van dit heel andere boek zou vinden. De cover is in ieder geval al erg aansprekend! En het onderwerp… Heavy!
Het verhaal gaat over Mick, wiens gedachten je onder andere in de cursieve hoofdstukken leest, een tiener die nogal wrede trekjes vertoond en daarmee zijn ouders uit elkaar heeft weten te drijven. Zijn moeder Valerie is de hoofdverteller van dit verhaal. Zij en haar man houden nog steeds van elkaar, maar staan niet meer op één lijn qua opvoeding van hun onhandelbare zoon. Haar man Oscar trekt het niet meer en wil scheiden.
Je volgt de strijd van Valerie die er nu alleen voor staat met Mick, die haar het leven behoorlijk zuur maakt, op het gevaarlijke af. Ze weet dat er iets mis is met hem, maar de instanties kunnen er geen stempel op drukken. Zij als moeder houdt nog altijd van Mick, ze wil hem niet opgeven en blijft geloven dat er iets goeds in hem zit. Maar ze raakt wel steeds radelozer, waar Mick uiteraard gebruik van maakt…
Wat een vreselijke innerlijke strijd moet dat zijn! Aan de ene kant is duidelijk dat je kind niet normaal is, dat hij hulp nodig heeft, maar aan de andere kant is daar die moederliefde, die blijft geloven in het goede in je kind. Maar wat als dat goede er gewoon niet is? Moet je hem overgeven aan de instanties, met de grote kans dat hij nooit meer een normaal leven kan leiden? Of moet je blijven vechten voor hem, je man erdoor verliezen en jezelf in gevaarlijke situaties plaatsen?
Ik vind het onwijs knap hoe de zussen Van Gastel dit verhaal hebben neergezet. Het leest heerlijk soepel en het hield me echt van het begin tot aan het einde in zijn ban. Ik werd echt zo naar van die jongen! Waar gaat het heen met Valerie, Oscar en Mick? Ik moest het gewoon weten! En dan dat einde…
Het verhaal is heel erg benauwend en dreigend, echt een psychologisch verhaal. Mijn enige puntje van kritiek is: ik vond het geen thriller, er was wel die psychologische en naargeestige spanning, maar ik vond het absoluut geen thriller-spanning. Maar: ik vond het wel een hele sterke, beklemmende psychologische roman! Een geslaagd “debuut”! Op naar meer, Chantal en Priscilla? | 1pos
|
‘Soms,’ zegt Johannes, ‘is het beter om wel bang te zijn.’ Die angst lijkt Finn in het nieuwe boek van Marleen Nelen niet te bezitten. Met Hertz schrijft Nelen een geschiedenisverhaal. Ze beschrijft de zoektocht van de elfjarige Finn. Hertz is een sterk verhaal vol mooie symboliek, maar komt helaas laat op gang.
Hertz start met het vertrek van vader Johannes op zee. Finn en zijn moeder Tove nemen afscheid en blijven samen achter: ze zullen het leven samen moeten rooien. Al snel duurt Johannes’ vertrek langer dan gepland en zijn Finn en Tove genoodzaakt jaren voor zichzelf te zorgen. Nelen maakt gebruik van uitgebreide en mooie beschrijvingen (‘maar nu zwijgt het winkelbelletje als vermoord’), waardoor gebeurtenissen en de gevoelens van de personages gaan leven.
Helaas start Nelen te fragmentarisch. De verschillende hoofdstukken lijken niet erg op elkaar aan te sluiten, er worden sprongen in het leven van Finn gemaakt en alle verschillende personages zorgen er in het begin voor dat het verhaal aandoet als los zand. Daarbij is de rolverdeling niet helder. Zo spreekt Finn zijn moeder met de voornaam aan; iets wat onnatuurlijk aandoet. Dit alles zorgt voor een taai begin.
Naarmate het verhaal vordert, komt er meer lijn in het verhaal en begint het te boeien. Finn blijkt een avontuurlijke jongen die er samen met zijn vrienden Isaak en Vanja op uit gaat om te stelen. Deze inbraken worden zo gedetailleerd beschreven dat de scènes een filmisch karakter krijgen. De komst van Aage, de jongen met interesse voor de wetenschap, zorgt voor een interessante wending. De inmiddels veertienjarige Finn ziet kansen om via morse contact met zijn vader te leggen. Nelen verbindt vanaf dat moment het avontuurlijke verhaal met de emotionele laag. Enerzijds prikkelt ze je door alle levendige beschrijvingen met alle inbraakpartijen, anderzijds laat ze je nadenken over alles wat Finn meemaakt. De kille, afstandelijke houding van Johannes in de periode dat hij thuis is, het obsessieve pianospel van Tove en ook het verdriet van rijke vriendin Vanja bezorgen je kippenvel: ‘Jullie zijn vrij. Ik niet. Ik ben net een porseleinen pop. Ik mag niets, behalve mooi zijn en mijn mond houden.’
Niet alleen de levendige verteltrant zorgt voor een boeiend verhaal. Nelen combineert deze trant met mooie symboliek en thematiek en schrijft daardoor meer dan alleen een geschiedenisverhaal. Tove houdt zich krampachtig vast aan het pianospel en zij verplicht Finn te spelen. Het pianospel lijkt voor haar een manier om grip te houden op de wereld. Echter, langzaam wordt haar verdriet duidelijk: ‘Als man kun je kansen krijgen waar ik alleen maar van kan dromen.’ Ook het doorzettingsvermogen van Finn doet de thematiek veel goeds. Vanaf het moment dat Finn contact denkt te maken met zijn vader, is hij vastberaden zijn vader terug te halen. Finn is ervan overtuigd dat hij ‘het goede’ doet en zijn besef later doet pijn bij iedereen: ‘Met eerlijkheid of socialisme heeft dat niets te maken, wel met wraak. Het is wat jij in gedachten had toen je de coördinaten van de schepen begon door te seinen.’
Nelen eindigt Hertz bijzonder. Via een actiescène sluit ze Johannes’ verhaal, in een emotioneel slot nemen we afscheid van Tove en Finn. Gelukkig laat Nelen een deel van de ontstane vragen onbesproken: ze doet een beroep op de lezers fantasie. De auteur combineert ook hier gedetailleerde, aantrekkelijke beschrijvingen met symboliek en zo geeft ze het verhaal kracht: met Finns toekomst laat ze Johannes en Tove samenkomen. Hertz bevat veel meer dan alleen een goed beschreven avontuurlijk verhaal. Na de fragmentarische start bouwt het verhaal zich uit tot een aantrekkelijke, boeiende geschiedenis vol beeldspraak, symboliek en met interessante thematiek. ‘De bergen blijven het langst, als tanden bijten ze zich vast in de heldere hemel, En dan is er alleen nog de zee.’ | 1pos
|
Het verhaal is erg goed neergezet, je leert veel over vluchtelingen, hoe hun leven verloopt, indrukwekkend vertelt Danny de Vos hoe wanhopig de mensen zich voelen in de massa, de onrust en onzekerheid.
Nick Visser, 14 jaar, gaat met zijn ouders en zus op vakantie naar een luxe hotel met alles erop en eraan. Op dit Griekse eiland komen dagelijks boten met vluchtelingen aan, deze krijgen hun eigen opvangplek. "Een oud hotel, een ramp te druk, te vies en te vol." Alles oké betekent voor hun we leven nog, we zijn niet verdronken. Vaak zijn ze weken onderweg en dan nog de vraag of ze mogen blijven of niet.
Nick leert Zaïd kennen, een vluchteling van 13, helemaal alleen. Nicks plan is om Zaïd een onvergetelijke dag te bezorgen, maar dit loopt anders dan verwacht. "Nick wist hoe het voelde om in iemands huid te kruipen. Zijn verbeelding die werkelijkheid werd". Ze verwisselen van kleren. Voor één dag. Het plan loopt uit de hand en beide jongens belanden in het vluchtelingenkamp met alle gevolgen van dien. Toch ook onder deze moeilijke omstandigheden blijft Nick bij zijn standpunt. "Ruilen hoefde voor hem niet meer, maar helpen wilde hij nog wel".
Uiteindelijk loopt het met beide jongens goed af. Mensen hebben vaak een vooroordeel, ook in dit geval, vluchtelingen zijn gelukszoekers, zwervers, zelfs terroristen, natuurlijk deze zitten er ook tussen, maar het grootste deel van deze mensengolf is door oorlog, dorpen die kapotgeschoten zijn, gevlucht.
Ik geef vier sterren omdat ik Nick net iets TE vind, hij komt doordat hij zover gaat ongeloofwaardig over. Iedereen bereikt op een bepaald moment een grens van zover ga ik maar bij Nick is die grens er niet. | 1pos
|
Vaiana is het nieuwe luister- en leesboek van Disney. Het verhaal gaat over Vaiana, de dochter van een stamhoofd. Ze woont op het mooie eiland, omgeven door mythes en verhalen.
Op een dag vertellen de vissers dat er geen vis meer is in het meer waar ze altijd vissen, Vaiana wil voorbij het rif varen omdat ze zeker weet dat daar wel vis is. Haar vader wil het niet hebben. Ze krijgt hulp uit onverwachte hoek en gaat op reis.
Vaiana is een mooi en warm verhaal voor kinderen. Heerlijk om voor te lezen of de kinderen met het boek zelf te laten lezen. Bij het geluidje mag je omslaan. Er zitten spannende momenten in maar ook een boodschap.
Ik heb van het verhaal genoten maar vooral van de mooie tekeningen, je hebt helemaal niet het idee dat het een boek is voor de kleintjes, misschien nadat ze de film hebben gezien want anders kon het wel een beetje moeilijk zijn door de wendingen in het verhaal (die overigens heel mooi zijn en in het verhaal passen)
Heerlijk om zo weer van een verhaal van Disney te mogen genieten. | 1pos
|
Pakkend en moeilijk weg te leggen. Steeds afvragen hoe het verder gaat en wat er allemaal nog meer achterzit. Het wordt steeds vanuit verschillende oogpunten geschreven waardoor het nog spannender wordt. Ik ga zeker zijn andere boek nog lezen. | 1pos
|
Eerst en vooral: ik vind dit maar een saaie titel. Zeker in tegenstelling tot de andere boeken in de reeks. Het is niet echt origineel - hoeveel boeken zouden er zijn die De Laatste Strijd heten? - en er was toch mogelijkheid genoeg om iets anders te verzinnen. Of die indruk had ik toch. Maar goed.
Het is een dik boek, zeker als je gewend bent geraakt aan de dikte van Boek 2-4, en er gebeurt heel wat in. Het is een beetje hetzelfde als in De Tweeling van Kuma: er komen een paar echt relatief zware stukken in, mentaal gesproken. Ik hou daar wel van; niet het hele boek door, natuurlijk, maar zo een paar scènes mag dat wel. Dat maakt het wat realistischer.
We hebben al genoeg gezaagd over de personages en de plot, denk ik. Ik wil vooral nog iets zeggen over het einde: ik vond het goed en origineel. Mooi afgewerkt. Het deed me een beetje denken aan - onder andere - Het Lot van de Tearling (Tearling-Trilogie Boek 3) van Erika Johansen, een serie die trouwens ook echt een aanrader is.
Enfin, ja, ik ben hier echt wel tevreden mee. Al bij al is het net niet zo goed als Boek 4, geloof ik, maar het is nog steeds steengoed.
Oh ja. Het moet wel 'het zegel' zijn en niet 'de zegel', alsjeblieft.
8/10 | 1pos
|
De wonderlijke roman Nuria is het opvallende debuut van Ineke Bakker. Hierin neemt ze je mee op reis door verschillende Europese landen en een kortstondig bezoek aan Australië. Ze beschrijft oeroude tradities, laat je kennismaken met het drama van fascinerende personages en hun hartverscheurende liefdesleven. Ineke Bakker heeft een excentrieke schrijfstijl en haar debuutroman valt dan ook lastig in te delen. Het verhaal barst van de spiritualiteit, is excentriek, de dialogen soms wezenlijk eenvoudig en dan weer poëtisch. Ze beschrijft op unieke wijze een fascinerend verhaal over een intuïtief krachtige vrouw die rondloopt met een oud verdriet. Wanneer ze geconfronteerd wordt met haar verleden gaat ze deze niet uit de weg, maar besluit ze de strijd met het verleden aan te gaan.
Hopelijk is Ineke Bakker een auteur waar we nog veel van gaan horen, haar ietwat dromerig en poëtische schrijfstijl is even wennen, maar maakt indruk. Zeker omdat ze dit zo nu en dan afwisselt met een opvallende directheid waardoor je als lezer weer even flink wakker wordt geschud. Het levensverhaal dat ze in Nuria beschrijft is een combinatie van herkenbaar menselijk drama, bijzondere spirituele ervaringen, keuzes en extreme toevalligheden. Het toont de kwetsbaarheid en de innerlijke kracht van de mens. Sta je bij het lezen van een boek overal voor open, dan maak je met Nuria een prima keus. Nuria is een roman vol bezieling, waarin ogenschijnlijke losse flarden en onsamenhangende toevalligheden uiteindelijk samensmelten tot een bijzonder broos levensverhaal. | 1pos
|
De welgestelde familie Van Foreest hebben een prestisieus advocatenkantoor In 't Gooi.
Grootvader Ernst staat aan het hoofd van dit kantoor maar zoon Francis wil deze functie binnekort graag overnemen.
Twee andere broers hebben een andere beroepskeuze gemaakt , Matthijs is eigenaar van een luxe sexclub en Julian is huisarts.Ook de zoon van Francis en Renee ,Ties zit steeds in de problemen en heeft moeite om op het rechte pad te blijven.Ook in deze familie heeft iedereen wel een geheim,dus genoeg ingrediente om dit heerlijke boek mee te vullen.Ik heb dit boek binnen een paar dagen uitgelezen.Hele fijne schrijfstijl !Het einde vond ik ook heel verassend!Een aanrader dus,van mij 5 sterren ***** | 1pos
|
Marcel Vaarmeijer/Voor wie ik heb liefgehad
Louise Veldman is altijd op zoek geweest naar de liefde.
Ze is nu 90, woont in een verpleegtehuis en bereidt zich voor op het einde. Als er een pakket wordt bezorgd met haar oude dagboeken wil ze alles weggooien maar op aandringen van een bevriende verpleger besluit ze om hem de boeken te laten voorlezen.
Alles komt terug, haar jeugd, de Tweede Wereldoorlog, haar verloren liefdes, wat ze heeft meegemaakt beleeft ze opnieuw.
Louise is geen standaard oude dame,ze is pittig en weet wat ze wil.
Prachtig boek over het veelbewogen leven van een vrouw die moeilijke keuzes heeft moeten maken en veel ellende heeft meegemaakt. Toch zit er (gelukkig) ook humor in het boek in de beschrijvingen van de medebewoners van Louise.
Erg goed geschreven, Marcel Vaarmeijer heeft zich weer bewezen, het is een heel ander boek dan De gloriedagen van Walter Gom (ook een aanrader) maar ook geweldig! | 1pos
|
Het boek van wijsheid van Arun Gandhi gaat over de wijze lessen die hij van zijn grootvader, Mahatma gandhi, leerde. Als tiener bracht hij twee jaar in de Ashram in India bij zijn opa door.
Wijsheid
Het boek is opgedeeld in elf lessen, die de belangrijkste wijsheden van Mahatma Gandhi bevatten. Allen hebben ze tot doel je te helpen een beter mens te worden en daarmee een positieve verandering voor de wereld te kunnen zijn.
“Wees zelf de verandering die je in de wereld wilt zien.”
Toepassen
Naast de wijze lessen van Gandhi krijg je ook een mooi inzicht in wie Mahatma Gandhi was als mens en als opa, naast Gandhi de vrijheidstrijder die de wereld wilde veranderen. Arun laat zien hoe je de wijsheden kunt toepassen in je leven en wat hij er zelf mee gedaan heeft. Op een vloeiende manier brengt hij de belevenissen uit zijn grootvaders jeugd, zijn eigen jeugd en recente gebeurtenissen op wereldniveau mooi samen. Arun laat ook zien dat zijn opa geen heilige was, maar zo zijn tekortkomingen had en vele fouten in zijn leven gemaakt had. Fouten waar hij van geleerd had. Fouten waar hij anderen voor wil behoeden.
“We zijn allemaal producten van onze tijd, van de politiek en de verwachtingen die op dat moment de toon aangaven.”
Vooroordelen
Het boek maak je weer even bewust van hoe makkelijk wij oordelen over anderen, hoe makkelijk we boos worden en hoe bang we eigenlijk zijn voor onderdrukking, waarop we anderen proberen te kleineren en de baas te zijn. We doen zo ons best om er bij te horen, bij welke groep (religieus, politiek, sport, werk etc.) dan ook, dat we daarmee anderen buiten sluiten. Maar zoals Arun ook stelt, uiteindelijk vallen we allemaal wel buiten de groep van een ander. Waarom willen we eigenlijk zo graag anders zijn dan anderen en toch ergens bij horen? Een menselijk foutje wellicht, dat hoe dan ook mensen kwets, buitensluit, veroordeeld en zelfs tot verdeeldheid zorgt. Misschien is het inderdaad een utopie, de wereldvrede en de gelijkheid die Gandhi voor ogen had, maar ik geloof wel heilig dat een betere wereld bij jezelf begint. Dus laten we daar maar mee beginnen. Ook geloof ik, net als Gandhi, dat iedereen gelijkwaardig is en dat we niemand buiten mogen sluiten. Maar zo makkelijk gaat dat helaas niet, want zelfs Arun ontdekte met een groep weldenkende mensen dat hun overtuiging dat zij geen vooroordelen hadden, onterecht was.
Bewustwording
Door je bewust te worden van je eigen blinde vlek, dat waarvan jij denkt dat je het niet doet – bijvoorbeeld oordelen – kun je het tegen gaan. Door elke dag te proberen een beter mens te zijn dan de dag ervoor. Dit kun door het leven en de mensen om je heen positief te benaderen, met liefde, begrip en respect. Als je eenmaal voorderingen maakt, leert Gandhi ons, ontstaat er een sneeuwbaleffect.
Conclusie
Het is een prachtig boek waar veel uit te leren valt. Vroeger dacht ik wel eens, wat maakt het nou voor verschil wat ik doe? Dat is zo miniem en onbeduidend op wereldniveau. Maar Gandhi laat zien dat elk mens en elk klein dingetje al een verschil kan maken. Misschien niet meteen voor wereldvrede, maar in ieder geval wel op kleinere schaal voor de mensen om je heen. En die kunnen op hun beurt weer een verschil maken voor de mensen om hen heen. | 1pos
|
Bij de proloog vallen we al meteen in het wereldse Parijs binnen. Een romantisch tafereel dat direct tot lezen uitnodigt. Alhoewel we niet weten om wie het gaat. Het draait om een typisch gevalletje van Opposites attract dat wordt wel duidelijk als we lezen dat de dame in kwestie tot de Franse bourgeoisie behoort en de man een doodgewone harde werker is. Een man met grote dromen waarin de dame voorkomt. Maar de 20'er jaren van de vorige eeuw waren niet zo vrijdenkend, het draaide om aanzien en klasse. Wat wordt er van deze relatie? Zal het bij gestolen momentjes blijven?
" Hij rende de trappen op van de metro. Boven, in de stad, was het rustig. Een koude avond in april. Zijn adem was zichtbaar als mistige wolkjes. Ergens sloeg een klok tien uur. Hij keek onopvallend om zich heen, bijna alsof hij op zijn hoede moest zijn. Een beweging trok zijn aandacht. Grijnzend draaide hij zich om en reikte naar de trap.
Een slanke hand, gehuld in donker glacé, pakte de zijne toen een jonge vrouw de laatste treden beklom.
‘Les Halles?’ vroeg ze buiten adem toen ze naast hem stond. Ze zette haar smaakvolle hoed recht. ‘Wat gaan we daar doen? Op dit uur is alles gesloten.’
‘Daar zou ik maar niet zo zeker van zijn.’ Hij wreef in zijn handen en bood haar zijn elleboog. Zijn jasje was te dun om hem warm te houden, maar het kon hem niet deren. ‘Ik denk dat u ons uitje van vanavond wel zult kunnen waarderen, mademoiselle.’
Stralend schoof ze haar arm door de zijne.
De fijne mist verzachtte het licht van de gaslantaarns, die omhuld leken door watten. De winter hield de avond nog in zijn kille greep, maar de kou was op haar retour. Nog even, dan deed de lente haar intrede. "
In het “huidige” Cambridge (1988) vindt Petra na de dood van haar geliefde opa een foto en een brief waar de mysterieuze tekst “Vergeef me” op staat. Petra maakt kennis met de biograaf, Simon Hall, van haar opa die op de een of andere manier een schandaal vermoedt in het leven van haar opa Jim en dit wereldkundig wil maken. Waar het schandaal precies om draait is voor zowel Petra als de biograaf nog onduidelijk. Ze beginnen dan ook een afzonderlijke speurtocht waarbij Simon Hall alles uit de kast trekt om Petra te dwarsbomen, het is ZIJN verhaal, het verhaal dat hem faam en geld moet brengen.
Het boek is afwisselend in verleden en heden geschreven, ieder hoofdstuk een sprong in de tijd – heen en terug.
Het leven in het mondaine Parijs met de treffende beschrijvingen van de verschillen in de stad alsook de wereld van de patisserie waarvan je nog zou gaan kwijlen ook. Het “gepeupel” en de hogere klassen, de struggle van de werkers om te overleven in de stad die vol tegenstrijdigheden zit.
Anderzijds het Cambridge van Petra met haar niet aflatende zoektocht terwijl ze toch echt ook aan het werk moet op college waar ze tegen het randje aanhikt om er vanaf gestuurd te worden omdat ze niet gemotiveerd genoeg zou zijn. Haar leventje als studente, haar beste vriendin en de relatie met Alex, een vriend of wordt het toch nog ooit meer tussen die twee?
Goed opgebouwd verhaal dat heerlijk wegleest en je meesleurt naar keukens en hun ovens, naar de warmte van een patisserie waar in de coulissen echter het een en ander gebeurt.
Waar aan de andere kant het leven van een studente niet altijd over rozen gaat en de nieuwsgierigheid naar het verleden van haar opa Petra in de problemen brengt. Maar zal ze het geheim van haar mysterieuze briefje weten te ontrafelen? …......
‘Ik snap dat je er niet aan wilt, Petra, maar het lijkt me duidelijk. “Vergeef me.” Dat staat er niet voor niets. Hij moet toch íéts op zijn kerfstok hebben.’
Een roman die je heerlijk laat wegdromen, waarvan het ontiegelijk jammer is dat er geen geuren aan papier kunnen worden toegevoegd. De beschrijvingen zijn wel zo realistisch dat je denkt dat je iets ruikt ;-)
'alsof hij de geuren van de wereld kon ruiken. Rozen en viooltjes uit zomerse tuinen; citroenen uit Sicilië met de zon onder hun schil, waarvan het sap werd vermengd met dat van jeneverbessen uit het koude noorden. Saffraan en bladgoud uit Brits-Indië wachtten om te worden verwerkt in een magische creatie. En in het hart van dat alles zag hij een glimlach die hem verwarmde, samen met twee blauwe ogen, en rook hij de geur van chocolade…'
http://josesprakeloos.blogspot.nl/2016/08/laura-madeleine-de-patissier-van-parijs.html | 1pos
|
Dit boek met veel plezier mogen lezen voor de thrillerleesclub. Een boek waarin romantiek, spanning, familie, oorlog en muziek eigenlijk de thema's waren. Heb van elke blz genoten en het plot was zoals we van Tess gewend zijn verrassend. Ik vond het boek eigenlijk ook heel aangrijpend, vooral de verhaallijn die in het verleden afspeelde greep me soms naar de keel. Een echte aanrader!! | 1pos
|
Koffertje open, koffertje dicht!
Ruth Wielockx
Heb jij een koffertje waar je spulletjes instopt en overal mee naar toe neemt?
Paard, Poes en Varkentje wel. Zij hebben ieder een koffertje vol met leuke dingetjes. Ontdek in dit nieuwste boek van Ruth Wielockx wat zij allemaal meenemen. Kijk met je zoon/dochter naar drie dieren en een koffer die daarbij staat. Van wie zou die zijn? Door onder het flapje te kijken zie je welke spulletjes erin zitten en kun je raden bij wie dit hoort.
Koffertje open, koffertje dicht! is een kijk- en raadboek voor peuters. Vanaf de eerste bladzijde wordt hun nieuwsgierigheid geprikkeld. Door goed naar de inhoud te kijken en dit te combineren met de dieren, ontdekken ze van wie de koffer is. Daarna zien ze wat de eigenaar van de koffer met de spulletjes doet en mogen de kinderen kijken of alle spulletjes uit de koffer zijn afgebeeld. De afbeeldingen zijn kleurrijk en warm. De dieren zijn voor jonge kinderen meteen te herkennen.
De bijbehorende tekst is voor jonge kinderen goed te begrijpen. Enkele woorden zijn vetgedrukt. Deze kun je tijdens het voorlezen herhalen om daarna aan je peuter te vragen dit op de afbeelding aan te wijzen.
Na het lezen van Koffertje open, koffertje dicht! stopt jouw peuter dit boek vast en zeker in zijn koffer! | 1pos
|
Het blijft heerlijk om boeken van Jo Claes te lezen met Thomas Berg in de hoofdrol!
Tot het einde toe weet je niet hoe het zit, je blijft maar lezen en lezen om er achter te komen.
Ook in dit boek leer je weer meer over Leuven en de oudheid, nu in de vorm van incunabelen.
Ik ben er helemaal weg van! Topper! | 1pos
|
Moresnet. Ik had er nog nooit van gehoord. En in eerste instantie was het me niet helemaal duidelijk waar dit boek over ging. Toen ik las dat het ging over een minilandje wat een eeuw heeft bestaan, net ten zuiden van ons land, was mijn nieuwsgierigheid geprikkeld.
Ik vond het een boeiend boek. Hoe het onvermogen van twee landen om een zinkgroeve onderling te verdelen er toe heeft geleid dat er dan uiteindelijk maar geen besluit werd genomen. Waardoor een stukje niemandsland ontstond. Een bureaucratisch gedrocht, waar de Napoleontische wetgeving in stand bleef lang nadat Napoleon van het toneel verdwenen was. Dit leverde allerlei problemen op. De inwoners waren in feite statenloos.
Het verhaal wordt chronologisch verteld, maar steeds vanuit verschillende personages en situaties. Dit maakt het een goed leesbaar verhaal. Het is een verzameling anekdotes die allemaal een deel van de bizarre geschiedenis van Moresnet vertellen. | 1pos
|
DE MYTHE VAN METUSALEM (Deel 7 uit de Thomas Berg reeks)
De mens heeft de ouderdom altijd willen bestrijden. Is het niet door middel van het opschroeven van de gemiddelde leeftijd, dan toch wel met het verbergen, bedekken of laten verdwijnen van de uiterlijke verschijnselen. (Rimpels, groeven, levervlekken, grijs haar)
Een recent aangesteld hoofd van het laboratorium te Leuven plaatst in een gezaghebbend tijdschrift een artikel over een bijzondere ontdekking uit zijn lab. Snel blijkt dat er wat haken en ogen aan deze sensationele publicatie zitten. Onder andere dat het vorige hoofd, de op een vakantie overleden Kostas Mamidakis, helemaal niet bij het artikel en het daaraan ten grondslag liggend onderzoek betrokken is geweest. Dat is op zijn minst vreemd, als je weet hoeveel geld er gemoeid is met dergelijke onderzoeken. Het bedrijf Gen-Etics van de steenrijke Wilfred van Bael steunde het lab altijd al financieel, maar heeft interesse in deze ontwikkeling en pompt nog meer geld in het laboratorium. Er verdwijnen echter ook wat bedragen: wat daarmee gebeurd is, blijft aanvankelijk onduidelijk.
Andreas Kurver is journalist, ruikt een scoop en gaat op onderzoek uit.
Hoofdinspecteur Thomas Berg wordt door de verloofde van Mamidakis gewezen op haar oordeel dat haar verloofde zeker geen zelfmoord heeft gepleegd op zijn vakantie. Thomas krijgt van hogerhand geen toestemming, noch middelen om een en ander nader te onderzoeken. Als er een journalist wordt vermoord, is Thomas er snel van overtuigd dat de moord gelinkt is aan de zelfmoord van Mamidakis.
Thomas kan aan de slag, terwijl hij verliefd is op een vrouw die hij bij toeval bij een opera heeft ontmoet en die later onderdeel blijkt uit te maken van het onderzoek.
Weer een heerlijk verhaal met een enorm goed plot én nog een verrassende epiloog. Ook een aparte dader/moordenaar. Meer kan ik er niet over zeggen, dat zou te veel weggeven.
Omdat ik de vorige 2 boeken - Getekend vonnis en Tot de dood ons scheidt - nét een tikje (!) beter vond geef ik deze zevende Berg 4,5 ster. Dat kan hier niet, dus dan worden het er gewoon vijf.
PS: inmiddels is duidelijk geworden dat ‘de Mythe van Methusalem’ is geplaatst op de shortlist van de Gouden Strop 2015! | 1pos
|
'Onverwerkt verleden tijd'
-Manja Croiset
Huis Clos, het is beter jong te sterven, dan lang te lijden
Mijn Odyssee een (auto-)biografie en egodocument.
In het eerste deel beschrijft Croiset haar herinneringen uit haar vroegste jeugd. Ze is de jongste van drie dochters van de Joodse Paula Kool en Odo Croiset. Paula heeft in de Tweede Wereldoorlog haar hele familie verloren in de Shoah (Holocaust). Odo had Joods bloed en was in de oorlog illegaal drukker van, de destijds eveneens illegale krant, Het Parool. Tijdens de Duitse bezetting werd hij gevangen gezet en belande in het concentratiekamp Sachsenhausen. Paula en Odo gingen een gemengd huwelijk aan, doordat een zwangerschap zich aangekondigd had.
Paula is getraumatiseerd en depressief. Op een derde zwangerschap heeft ze niet gerekend en eigenlijk is de kleine Manja niet echt gewenst. De jongste dochter blijkt een pienter meisje, maar blijft altijd, zoveel mogelijk onopgemerkt, in de achterhoede. Dit vooral op school, waar haar angsten zich langzamerhand een weg naar buiten zoeken. Op balletles
blinkt ze uit en op school is ze een intelligente en gehoorzame leerling.
Thuis voelt Manja dat ze eigenlijk niet gewenst is. Schaamte, angst en onzekerheden komen om de hoek kijken en ze ontbeert de warmte van een liefhebbende moeder.
De ouders zijn voor die tijd heel progressief, maar weten niet om te gaan met hun jongste dochter. Paula heeft last van paniekaanvallen en ook Manja krijgt ermee te maken, maar die worden door de artsen niet goed ingeschat. Volgens hen zou het kopieergedrag zijn.
Dit leidt er uiteindelijk toe dat ze op zestienjarige leeftijd wordt opgenomen in een psychiatrische kliniek. Een gevoel van onveiligheid wordt gevoed door het strenge regime.
In die jaren werd er in het geheel niet spaarzaam omgegaan met het verstrekken van medicatie. Ondanks dat Manja zich niet altijd goed begrepen of bejegend voelt, schemert er in de tekst toch door dat ze veel van haar ouders - beiden hebben een hoge leeftijd behaald - heeft gehouden. Haar vader is altijd haar beschermer geweest. Hij was als 'een onwrikbaar blok graniet', maar ook 'haar rots in de branding' en heeft veel met zijn jongste dochter gepraat. Toch heeft hij gezwegen over het oorlogsverleden van Paula en de Shoah die zijn stempel op haar moeder heeft gedrukt. Bij Manja rijst de vraag waarom zíj in een kliniek opgenomen moest worden en haar moeder niet.
Het derde gedeelte van het boek - over de Shoah die nooit voorbij gaat - vertelt op een zeer uitgebreide, maar confronterende wijze over de impact van de Holocaust op 'de tweedegeneratie oorlogsslachtoffers'.
De schrijfstijl is heel divers. Fragmentarisch, ook wel als flarden van gedachten, worden de herinneringen beschreven en afgewisseld met poëzie. De verhalende tekst is niet overal coherent, eerder chaotisch en in telegramstijl, maar de essentie is heel duidelijk.
De auteur toont zich een ware woordkunstenaar, zo verbastert ze bijvoorbeeld Traumata tot Traumamma enTraupappa. Kernachtige oneliners zijn in de tekst verweven. Cynisme en zelfspot doorspekt de tekst, maar de verdrietige lading blijft duidelijk voelbaar. Zeer gedetailleerd wordt een leven van zeventig jaar beschreven en dat niet alleen.....ook het leed van de jaren daarvoor.
Het boek is uitzonderlijk volledig gedocumenteerd, onderbouwd en voorzien van verduidelijkende afbeeldingen. De eenzaamheid, het zich onbegrepen voelen door familie, die haar verwijt haar psychisch ziek zijn te cultiveren, en de wanhoop spatten van de bladzijden af. Het is uitermate beklemmend en het grijpt je bij de strot om te lezen dat er ná de oorlog een nieuwe oorlog kan ontstaan in het hoofd van degene die het aan den lijve heeft meegemaakt, maar ook in het hoofd van de volgende generatie.
De Odyssee van Manja Croiset, alleen kwam Odyssee zelf, na zijn omzwervingen veilig weer thuis.
Jan Foudraine (1929-2016) was psychiater en bewerkstelligde met zijn boek Wie is van hout? dat er een andere en meer kritische visie ontstond op de psychiatrie. In de vorige eeuw werd een psychiatrisch patiënt gezien als wandelend ziektebeeld, volgestopt met medicatie en behandeld met elektroshocktherapie. De menselijke benadering van de patiënt was vaak ver te zoeken en Foudraine liet zien een groot voorstander te zijn van een meer individuele benadering, minder hiërarchie in de kliniek, minder medicatie.
Deze ommezwaai in denken werd natuurlijk niet direct algemeen goed en bij de 'oude garde' van psychiaters en verpleegkundigen was er weerstand om 'het oude' los te laten. Het heeft de tijd nodig gehad om in te dalen.
Gelukkig staat tegenwoordig het individu centraal en niet het ziektebeeld.
Auteur
Manja Croiset (Amsterdam, 5 juli 1946) is een Nederlandse dichteres, schrijfster, voordrachts- en beeldend kunstenares.
Croiset is een dochter van Shoah-overlevenden. Ze is de jongste van drie dochters. Haar moeder Paula Kool (1918-2012) was Joods en verloor haar hele familie. Haar vader Odo Croiset (1915-2011) zat in diverse kampen wegens illegaal drukwerk.
Croiset was vanaf haar 6e op balletles bij Nel Roos, de latere Nel Roos-balletacademie. Ze danste voor Unicef in de Jaarbeurshallen in 1960, georganiseerd door Carel Briels. Dit evenement werd rechtstreeks uitgezonden op de tv en draaide tevens in de zomer van1960 in de bioscoop.
Na de lagere school bezocht Croiset hetBarlaeus Gymnasium. Ze kwam, als tweedegeneratieslachtoffer, op jonge leeftijd in de psychiatrie terecht. Ze verbleef jaren in psychiatrische inrichtingen. Daarover is ze op haar zestigste gaan publiceren. Ze is negen jaar werkzaam geweest bij het Leidsch Dagblad.
Er is een film over haar leven gemaakt door de documentairemaker Willy Lindwer. Deze ging in première op 24 februari 2014 in EYE in Amsterdam, en is op 22 april 2018 vertoond in het Nationaal Holocaust Museum in oprichting in Amsterdam.
De film is opgenomen in het archief van Yad Vashem inclusief de inleidende speeches en twee boeken van de schrijfster in de bibliotheek.
De schrijfster heeft de grammaticale vorm onverwerkt verleden tijd ingevoerd, zowel de film als haar boek Mijn leven achter onzichtbare tralies worden hiermee geopend. Eveneens heeft de dichteres met Bloemlezing of rouwkrans en Prozee als synoniem van lyrisch proza de Nederlandse taal verrijkt. De eigen schrijfstijl is benoemd als: idiosyncrasie, medisch jargon. Psychologica. Voortvloeiend uit haar historische boeken, breder dan egodocumenten. Gaandeweg haar loopbaan heeft ze zich ontwikkeld tot woordcartoonist.
(Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Manja_Croiset)
Titel: Mijn Odyssee
Auteur: Manja Croiset
Pagina's: 352
ISBN: 9789402172560
Uitgeverij Brave New Books
Verschenen: februari 2018 | 1pos
|
Nik Speelman (de achternaam vond ik trouwens fantastisch gevonden) zijn leven is als een pudding ineengezakt. Een scheiding, bedrijf verloren, geen contact meer met zijn zoon. De fles bij de hand, zwarte kijk op het leven, tot hij een mailtje ontvangt en in contact komt met de zakenman HongZhang. Het contact en het mailtje laat even terug het licht in de ogen van Nik schijnen en hij reist af naar China. Met de gedachte dat alles terug op rolletjes zal lopen, daar wordt hij meegetrokken in een spel op leven en dood.
De cover vind ik zo fantastisch gevonden zoals voor mij heel het verhaal in elkaar klikt als een puzzel. Zoveel ellende en pijn, toch soms zo beschreven dat het haast soms humoristisch wordt, of zullen we zeggen met een zweem van sarcasme. Op de cover staat er literaire thriller kunnen we het in het vakje plaatsen? Mij eigenlijk niet gelaten, ik vond het een boek dat me mee heeft getrokken en dat ik niet opzij kon leggen. De cursieve gedeeltes in het boek geven je telkens weer meer informatie waarom Nik zo diep is gevallen, waarom hij bepaalde keuzes of daden heeft gesteld. Er staan ook pracht quotes in het boek. Voor een debuut zou ik gewoon zeggen "Niks is niet Niks", wie echter houdt van het rauwe thriller genre, komt dan misschien wel van een kale reis terug. Ik heb er echt van genoten zonder in vakjes te denken. | 1pos
|
In De geboorte van een oma lezen we hoe Rita Spijker toeleeft naar de geboorte van haar kleinkind. Vanaf het moment dat haar dochter vertelt dat ze zwanger is, telt ze de weken naar de bevalling af en maakt ze ons deelgenoot van haar leven. Een leven waarin ze de betekenis van het oma worden verkent en ze in haar nieuwe rol groeit: van embryoma naar oma.
Het feit dat ze oma wordt maakt veel in haar los. In een bijna staccato schrijfstijl met korte, krachtige zinnen deelt Spijker openhartig haar leven met als rode draad de zwangerschap van haar dochter. Als in een dagboek beschrijft zij het leven van alledag waarin emotie, humor, liefde en angst elkaar afwisselen. Het is vooral een boek over zelfbezinning en het (her)vinden van haarzelf in de nieuwe rol van oma. Het is bijna voyeuristisch om van zo dichtbij het proces van de ingrijpende verandering in haar leven op deze manier te mogen volgen.
Zij maakt zich vooral zorgen of de zwangerschap en straks de bevalling wel voorspoedig zullen verlopen. Rita’s tweede kindje is namelijk kort na de geboorte komen te overlijden en met deze emotionele ervaring in het achterhoofd is haar angst heel goed te begrijpen en het besef dat er iets mis kan gaan is steeds op de achtergrond aanwezig.
Naast de innige relatie met haar man Rob en haar dochter en schoonzoon, spelen ook haar vriendinnen een belangrijke rol in haar leven. Zusters, zoals zij ze noemt, die elkaar steunen in voor en tegenspoed, bij ziekte, dood en nieuw leven: vriendinnen voor het leven.
Behalve dat haar leven verandert, verandert ook de wereld om haar heen en haar eigen kijk op die wereld. Zo wordt het bos waar ze al jaren op uitkijkt van de ene op de andere dag met de grond gelijk gemaakt. Tot haar eigen verbazing verdwijnt haar weerzin over deze zinloze vernietiging van natuur en ervaart ze het gaandeweg als iets spannends waar nieuw leven een kans krijgt. Haar doel wordt het alledaagse op te merken en het diepte en zeggingskracht te geven en de wereld die achter de gewone dagelijkse werkelijkheid schuilt te ervaren als mysterieus en bezield. Waarnemen als een pasgeborene is wat ze beoogt.
Zonder moeilijke woorden te gebruiken zijn de zinnen diep en geven je stof tot nadenken. Mooi hoe ze beschrijft dat haar dochter met het zelf moeder worden voorgoed zal overstappen naar een eigen drie-eenheid, waardoor haar plaats en die van haar man zal opschuiven naar achteren naast de andere grootouders. Ze noemt het de kringloop van het leven: beginnen als dochter en kleindochter, eindigen als moeder, grootmoeder en misschien zelfs overgrootmoeder.
Met De geboorte van een oma heeft Spijker een intrigerend kijkje in haar leven gegeven. Liefdevol, beschouwend en verwonderd over het nieuwe leven dat op de wereld komt. Een reis door haar belevingswereld die ook als je geen oma wordt het lezen waard is. | 1pos
|
Het hele verhaal in ‘Niets dan de nacht’ speelt zich af gedurende één dag. Tijdens die dag volgen we Arthur Maxley vanaf het moment dat hij ontwaakt uit zijn dromen tot laat in de nacht. Het is een veelbetekenende dag in zijn leven: hij zal voor het eerst sinds lange tijd zijn vader weer ontmoeten. Oude spookbeelden doemen (letterlijk) voortdurend op.
Arthur heeft als kind een traumatische ervaring meegemaakt. Hij was getuige van een gewelddadige gebeurtenis. Zijn leven is er door getekend. Hij is apathisch, knoopt moeizaam langer durende sociale contacten aan en leeft van het geld dat zijn vader hem maandelijks laat overmaken – zijn vader die hij haat; zijn vader die iets met die gebeurtenis te maken heeft. Een vader die overigens ook op zijn manier vlucht, door hard te werken voor zijn bedrijf, naar verre oorden en vooral langere tijd achter elkaar.
‘Niets dan de nacht’ (‘Nothing but the night') van John Williams (1922-1994) verscheen als debuut in 1948. Nu opnieuw uitgegeven als Book of the month bij uitgeverij Lebowski (boek 4, mei 2015). Uit die reeks had ik onlangs het grandioze ‘De wandeling’ van Robert Walser gelezen (zie mijn recensie van dat boek op Dizzie). Dus de verwachtingen waren hoog gespannen.
Aan die verwachtingen is in hoge mate voldaan. ‘Niets dan de nacht’ is een krachtig debuut, af en toe wat te gekunsteld of onnodig langdradig, soms te overdreven een droombeeld oproepend of het gevoel willen uitdrukken dat de hoofdpersoon buiten zichzelf staat. Maar dat zijn te verwaarloze misstapjes van een beginnend auteur.
Het bijzondere: de ontrafeling van een mysterie is alom aanwezig, maar tegelijk gebeurt er eigenlijk niet veel in het boek. Gedurende de dag heeft Arthur vluchtig contact gehad met de huishoudster, geluncht met een vriend (waarmee hij altijd over hoop ligt), zijn vader gesproken en een meisje ontmoet in een nachtclub, waar hij ook een zinderende danseres ziet. En voortdurend zitten er de oude beelden in zijn hoofd, ze verstoren alles en sturen zijn handelen.
Eén dag, culminerend in die donkere nacht waarin je helemaal alleen bent. Maar er zit een goed opgebouwde, stijgende spanning in en een verrassend plot. Overtuigende hoofdpersoon en dito bijrollen. Alles bij elkaar meer dan waard om te lezen.
Deze recensie staat ook op mijn blog: https://tonhirdes.wordpress.com/2015/07/15/boek-john-williams-niets-dan-de-nacht/ | 1pos
|
Tien mensen worden door een onbekende gastheer uitgenodigd op een eiland. Dan worden ze een voor een vermoord. Al snel blijkt dat de moordenaar werkt volgens een kindergedichtje.
De sfeer en de personsages in het boek zijn erg goed beschreven en het verhaal zit heel goed in elkaar. De lezer wordt door de schrijfster met slimmigheidjes de hele tijd misleidt en het verhaal heeft een heel onverwachte ontknoping. Dit is een van de beste Agatha Christie boeken. | 1pos
|
Dit boek van Nicci French is een absolute aanrader voor iedereen die van thrillers houdt. Hoewel het boek een driehonderd pagina's telt, leest het als een trein en het verhaal verveelt geen minuut. Je verplaatst je als het ware in de leefwereld van Alice en het verhaal laat je nadien ook niet los. Het verhaal is op een indrukwekkende manier geschreven en beschrijft de liefdesroes waarin Alice plotseling terecht komt maar die een hele andere wending krijgt wanneer ze de echte Adam leert kennen. Het was het eerste boek van Nicci French dat ik heb gelezen maar ik ben zo onder de indruk dat er zeker nog boeken gaan volgen. | 1pos
|
Er verdwijnen een aantal jonge meisjes. Ook Romy, het zusje van Rani, wordt samen met haar vriendinnetje Raquel vermist. Rani wordt van de zaak gehaald en collega Stefaan Derkinderen krijgt de leiding. Rani is woedend en vertrouwd het trage speurwerk niet. Zelf heeft ze het echter veel te druk met de moord op Juliana Ciccinni, de minnares van advocaat Eli Hellings. Terwijl er steeds weer een meisje verdwijnt groeit de vraag of ze haar zusje en de andere meisjes ooit nog terug vinden……
Sterre Carron is woonachtig in België waar zij tropische geneeskunde studeerde. Ze werkte gedurende enkele jaren in Rwanda en Zaïre voor Artsen zonder Grenzen. De auteur heeft belangstelling voor forensische geneeskunde en is gespecialiseerd in oosterse spiritualiteit. Ze heeft twee titels op haar naam staan. Mara en Tirtha. Via facebook en signeersessies bij de boekhandels komt ze graag in contact met haar lezers.
De kaft van het boek vind ik erg mooi. Het rood is lekker opvallend. De meisjes, zo alleen aan het water roept al verschillende vragen op. Ik dacht alleen dat de meisjes uit het verhaal iets ouder zijn. Ik heb Mara ook gelezen en erg van genoten, dus kon niet wachten om te beginnen met lezen.
Elk hoofdstuk begint met net zo’n mooie sierlijke hoofdletter als de titel heeft. 55 korte hoofdstukken en een epiloog, totaal anderhalve maand uit het leven van Rani Diaz. Meteen bij hoofdstuk 1 gaat je hart al sneller kloppen. Een verkrachting, een moord en een vermissing en dan ben je pas een aantal bladzijdes op weg. Omdat je dezelfde info meekrijgt als Rani, loopt de spanning steeds verder op. Ik leefde ook erg met Rani mee. Haar woede, frustratie en onmacht… zo levendig beschreven. Naast het onderzoek volg je ook Eli Hellings. Hij heeft zijn handen vol aan zijn werk, zijn vrouw, zijn minnares, zijn geweten en een afperser. Terwijl het verhaal verder gaat komen de eindjes langzaam bij elkaar. Uiteindelijk werden al mijn vragen beantwoord in een verrassend en spannend slot. In de epiloog wordt dan nog iets vertelt over twee weken daarna. Leuk om te lezen, dan stopt het verhaal niet zo abrupt.
Ik heb weer erg genoten. De rollercoaster aan emotie heb ik ook gevoeld. Ondanks dat het een reeks is kun je dit boek heel goed los lezen. 5***** van mij! | 1pos
|
Een aangename kennismaking met de bemanning van de Euro-5. Ze zijn met 12 en slechts enkelen spelen al een hoofdrol en komen goed uit de verf. Het SF-element is niet zo groot, het meeste speelt zich af op de aarde al wordt er wel duidelijk gebruik gemaakt van (zelfs nu) futuristische technologie. Een spannend boek als eerste deel van een reeks die nog heel wat beloften inhoudt. | 1pos
|
Na de hilarische film met dezelfde titel te hebben gezien, was ik erg benieuwd naar het boek. Het boek is gelukkig geen 'filmeditie' geworden. Bridget Jones is veertig en vreest voor altijd kinder- en manloos te blijven. Op het doopfeest van haar 37e petekind blijkt Mark Darcy de andere peetouder te zijn. Bridget belandt dronken in zijn bed, maar dat blijkt de volgende dag eenmalig te zijn geweest. Bridget voelt zich aan de kant gezet en komt op een boekenfeestje Daniel Cleaver tegen. Hij weet haar te verleiden met zijn nog steeds gladde praatjes. Een aantal weken later denkt Bridget al in de overgang te zijn beland, totdat haar vriendin Shazzer haar een zwangerschapstest laat doen. Oeps, wie is nu de vader? Wat volgt zijn een aantal maanden met doldwaze avonturen, rivaliserende mannen en een Bridget die zeer verliefd is op haar kindje.
Het is een leuk boek om te lezen. Het vormt een mooie schakel tussen de twee eerste delen en het boek ‘Mad about the Boy’! | 1pos
|
Later als ik dood ben – Ilse Ruijters
Titel: Later als ik dood ben
Auteur: Ilse Ruijters
Uitgeverij: Overamstel uitgevers
Pagina’s: 272
Over de schrijfster: Ilse Ruijters (1979) is een Nederlandse auteur. Ze studeerde communicatiewetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam, met als specialisatie media entertainment.
Ruijters deed op schrijversgebied veel ervaring op. Ze schreef onder andere artikelen en columns voor Cosmopolitan, Fab!, Lifestyle Almere, Almere Deze Week en andere media. Ook won ze wedstrijden als ‘Een dagje Aaf zijn’ in nrc.next, de Literatuurprijs Helmond en de Onze Taal Magazine Schrijfwedstrijd. In 2008 ontving ze de IVIO-Andries Greinerprijs, een aanmoedigingsprijs voor Flevolands schrijftalent. En in 2013 schreef ze de negende editie van het Almeers dictee.
De onderkant van sneeuw (2014) is Ruijters' psychologisch beklemmende thrillerdebuut, over een vrouw die een peuter doodrijdt en wier eigen dochtertje twee jaar later met de dood wordt bedreigd. Het boek werd lovend door lezers ontvangen en scoorde hoog in de Crimezone leesclub. Ook media prezen Ruijters' debuut. De Leeuwarder Courant benoemde de originele formuleringen en fraaie observaties. Vrouwenthrillers.nl vond het een "keigoede psychologische vrouwenthriller over verlies en schuld". De onderkant van sneeuw werd in 2015 bekroond met de Hebban Thriller Debuutprijs.
Achterflap: Elin denkt alles te hebben. Een leuke vent, fijne ouders, een vaste baan. Maar dan ontdekt ze dat haar verleden één grote kluwen leugens is. Wie zijn haar echte ouders? En wie is zijzelf eigenlijk? Er is maar één plek waar ze deze antwoorden kan vinden: in het criminele circuit. Ze zegt haar vertrouwde leven op, accepteert een baan in een tbs-kliniek en ontdekt veel te snel dat aan elk antwoord een prijskaartje hangt.
“ Het was een kogelgat, besefte ik nu pas. Zwart bloed, zo dik als teer, droop traag over mijn buik naar mijn taille.”
Wat ik van dit verhaal vind: De onderkant van de sneeuw, het eerste boek wat ik van Ilse Ruijters las, was er eentje van de bovenste plank. Met volle teugen heb ik van die thriller genoten.
Ik was dan ook zeer verheugd toen, “Later als ik dood ben,” uitkwam en ik deze mocht lezen.
De cover van het boek is mooi, op de voorkant staat een vlinder, het lijkt net of het diertje in brand staat. Zou dit wat met het verhaal te maken hebben? Het prikkelt mijn leesbrein in ieder geval wel.
Als ik begin te lezen, merk ik direct dat Ilse Ruijters veel zorg aan haar manier van schrijven heeft besteed, dit was ik ook van haar gewend uit haar eerste thriller.
De hoofdstukken worden opgedeeld in dagen en wordt afgewisseld van heden naar verleden, dit zorgt ervoor dat je wel je aandacht erbij moet houden, maar dit was voor mij geen enkel probleem.
Het geheel leest vlot weg, de verhaallijn is erg boeiend, origineel en spannend.
Eigenlijk zitten alle ingrediënten die ik graag in een thriller zie in dit verhaal verwerkt.
We maken in deze thriller kennis met Elin, een jonge vrouw, die wil weten wie ze is, maar door deze zoektocht komt ze van de wal in de sloot.
De personages zijn goed uitgewerkt, je kunt tijdens het lezen zelf bijna de emoties voelen die de personen in het boek ervaren.
Het verhaal pakt je vast, net zo vast als de gedetineerden in de tbs kliniek, als je er eenmaal inzit kom je er niet meer uit, dit geldt ook voor deze thriller, want ik bleef maar doorlezen.
Aan het eind van het verhaal wordt er nog een schepje spanning bovenop gedaan en werd ik nogmaals verrast.
“ De wereld glijdt buiten bereik aan mij voorbij, als achter een plexiglazen ruitje met een cirkel van gaatjes waar je nauwelijks door kunt ademhalen.”
Ilse Ruijters bewijst nogmaals met deze thriller dat ze bij de absolute top behoort. Met, “Later als ik dood ben,” laat ze zien dat haar thrillers spannend, origineel en boeiend zijn.
Waardering:
Plot:5
Schrijfstijl:5
Organailteit:5
Psychologie:4
Leesplezier:5
Spanning:5
5 sterren voor later als ik dood ben van Ilse Ruijters. | 1pos
|
Met Ideale ouders heeft Alex van Galen een wel zeer precair onderwerp vastgepakt. Het niet vrijwillig afstand doen door jonge moeders van hun kind. Met een goede benadering van het leed en zelfverwijt waar de vrouwen op latere leeftijd steevast erg veel last van krijgen.
De jonge Fabienne ondergaat dit lot op 17-jarige leeftijd gelaten omdat ze geen idee heeft hoe de wereld er voor haar uit gaat zien. En haar zoontje komt bij goede pleegouders terecht, wordt haar voorgehouden. Fabienne gaat een carrière als filmacteur tegemoet en na 15 jaar wordt ze geconfronteerd met haar zoon. Het aan haar vertelde verhaal dat hij overleden zou zijn klopt dus niet
..
Fabienne besluit om haar zoon weer voor zich terug te gaan winnen en kan daar maar wat graag hulp van anderen bij gebruiken. Zelfs van de vermeende biologische vader die plotseling ook weer terugkeert naar zijn geboortestreek.
Ideale ouders is een ijzingwekkende thriller die aan het begin nog aan een roman doet denken. Maar dat is om het juiste inlevingsvermogen van de moeder te ontwikkelen, wat wonderwel is gelukt door Alex van Galen. Alleen verloopt het traject van Fabienne niet zoals ze zich had voorgesteld en het wordt letterlijk en figuurlijk vechten voor het leven van haar zoon en zichzelf! Naar het einde toe komt de verhaallijn in een machtige strijd terecht waarin het lot van ieder nog niet helemaal zeker is. Dat wordt het pas als de auteur de laatste woorden aan het papier heeft toevertrouwd. Zo hoort het ook, spanning tot aan de laatste pagina.
Ideale ouders is een verhaal dat tot nadenken stemt! | 1pos
|
Maxime is de dochter van een beroemde danser. Zelf zit ze ook op ballet. Ze kan het zelfs zo goed dat ze auditie mag doen voor de balletopleiding. Samen met haar moeder houdt ze dit geheim voor haar vader omdat hij af en toe te ambitieus is. Ze zijn bang dat hij haar van alles gaat opleggen waardoor ze alleen maar nerveuzer wordt. Maxime vindt het best moeilijk om een geheim voor haar vader te bewaren. Gelukkig zit hij voor optredens en familiebezoek in Rusland waardoor alleen de vaste telefoonmomenten lastig zijn. Een mooi verhaal over de balans vinden tussen ambitie, ergens voor willen gaan en niet te veel druk op jezelf leggen. In verschillende culturen zit hier verschil in. Maxime houdt heel erg veel van haar vader maar ze vindt dat hij moeilijke kanten heeft, en dat mag gewoon. Er komt ook een jongen voor in het verhaal: Lev. Hij zit bij Maxime in de dansklas en mag ook auditie doen. Toch zullen vooral meisjes het boek pakken vanwege het dansen en de trouwens supermooie voorkant. | 1pos
|
De zangeres, cabaretière en actrice Jenny Arean wordt op 4 oktober 1942 geboren in Lisse. Haar echte naam is Joanna Jenneke Josepha Klarenbeek. Haar moeder en grootmoeder waren zangeres en op haar vijfde jaar wist Jenny Arean al dat ze op het toneel wilde staan. Het zou tot haar achttiende duren voor die droom werkelijkheid werd. Haar jeugd verliep niet zonder strubbelingen en problemen. En alhoewel het boek Jenny, een theaterleven voornamelijk over haar jaren in het theater gaat kan het niet anders of we moeten eerst kennis nemen van al die gebeurtenissen uit haar jeugd. Alles wat er in haar jeugd gebeurt, vormt haar als mens en als artiest.
Xandra Knebel, theaterhistorica en schrijfster van de biografieën van Ton Lutz, John Kraaijkamp en Willy Alberti weet in de eerste 30 pagina's van het boek de jonge jaren van Jenny Arean kort en duidelijk te beschrijven. De theaterbiografie gaat daarna vlot verder als Jenny op achttienjarige leeftijd wordt aangenomen door Wim Kan en Corry Vonk. Ze gaat in het ABC-programma Laat je niets wijsmaken optreden en mee op tournee met de beide grootheden. Corry Vonk zorgt ervoor dat ze de artiestennaam Jenny Arean gaat gebruiken. Jenny leert veel in die tijd en weet precies wat wel en niet goed is. Ze heeft verstand van teksten, heeft acteertalent en een dijk van een stem. Ook humor is haar niet vreemd. In de jaren daarna zal dat een gouden combinatie blijken te zijn.
Na de jaren in het voorprogramma van Wim Kan gaat ze acteren en zingen in het theater, speelt ze rollen in films en televisieseries en vanaf 1985 betovert ze haar publiek met haar soloprogramma's. De wat oudere lezers herkennen de titels zeker. Ze speelt onder andere in de musicals En nu naar bed en later in Heerlijk duurt het langst met teksten van Annie M.G. Schmidt en muziek van Harry Bannink. Op de televisie zien we haar in Het meisje met de blauwe hoed en in het zeer succesvolle 't Schaep met de 5 pooten. Met Paul Verhoeven maakt ze de film Keetje Tippel.
Haar persoonlijk en artistiek leven zijn met elkaar verweven; ze zijn niet van elkaar te scheiden. Ze is een aantal jaren de partner van Ischa Meijer en maakt programma's met hem. Zijn invloed op haar en haar leven is onmiskenbaar. Jenny Arean lijkt alles te kunnen en alles wat ze doet wordt een succes. Ze heeft een grote bijdrage geleverd aan de totstandkoming van dit boek. Xandra Knebel had lange gesprekken met haar en weet, door haar grote kennis van de theaterwereld, alle verhalen en gebeurtenissen aaneen te rijgen tot een boeiend verhaal over een vrouw met een vol en interessant leven. Een vakvrouw die weet wat ze wil en dat ook in de praktijk brengt.
Ze is een groot zangeres met een unieke stem die vaak ontroert en waar mensen ademloos naar luisteren. Jenny Arean kan een tekst met zoveel emotie en gevoel ten gehore brengen dat het niemand onberoerd laat. Ze heeft de gave om bij het horen van muziek direct te weten waar de tekst over zou moeten gaan. Als tekst en muziek bij elkaar passen dan heb je een nummer dat aanslaat en Jenny heeft het talent om die twee met elkaar te verbinden.
Jenny, een theaterleven is een boek dat ons een blik gunt in de wereld van toneel, musical, film en televisie. Het laat zien hoe een voorstelling tot stand komt. Wat er nodig is om er een succes van te maken. Het geeft een inkijkje in het leven bij deze bijzondere vrouw. Behalve dat het boek uitstekend geschreven is, zijn er ook nog de foto's die vaak herinneringen oproepen en een deel van haar privéleven laten zien. | 1pos
|
Met Uitgebroed heeft Pat Craenbroek een intelligente literaire thriller geschreven, die je niet even tussendoor leest. De opbouw vraagt wat doorzettingsvermogen; ik had niet meteen helder hoe de tijdssprongen en personages in het verhaal pasten, maar uiteindelijk leefde ik zo mee, dat ik niet wilde dat het mysterie opgelost zou worden of dat de dader ontdekt zou worden. Een verhaal met verborgen leed, verschillende verhaallijnen, die heel knap opgebouwd, leiden tot een verrassend plot.
Tekst achterflap: “Lilith Van Winckel, verteerd door pijn en verdriet, besluit om zichzelf voor een aankomende trein te gooien. Er wordt om haar getreurd, maar niemand in haar omgeving is echt verbaasd. Nadien gaat het leven voor haar familie en vrienden verder. Al snel blijkt dat er meer aan de hand is en dat de vrouw de maanden voor haar dood een plan met verstrekkende gevolgen heeft uitgebroed.”
En meer toevoegen aan de tekst op de achterflap is onmogelijk zonder een spoiler prijs te geven. Met het lezen van Uitgebroed hoor je alle verrassende elementen zelf te ontdekken. Dan zul je ook de ervaring van de schrijfster als gerechtsarts herkenbaar terug kunnen lezen. Overtuigend verhaal. | 1pos
|
Fallon is dochter van een koning. Als ze wegloopt vanwege een verschrikkelijke gebeurtenis, wordt ze gevangen door slavendrijvers en komt ze terecht op een school voor vrouwelijke gladiatoren. Ze heeft het niet gemakkelijk en ze maakt verschrikkelijke dingen mee. En dan moet ze ook nog vechten in een arena, hoe loopt dit af. Zal ze ooit nog vrij zijn?
Dit is een indrukwekkend boek. Ik vind het heel grappig dat Fallon begint als prinses en eindigt als krijger. | 1pos
|
Over het bestaan van een gangenstelsel onder de stad Leiden (nog altijd een raadsel); de Mithrasgodsdienst (idem); de al dan niet zuivere bedoelingen van de apostel Paulus...
Nadat de burgemeester bijna in een ondergrondse gang is getuimeld, gaat voor de archeoloog Peter een ongekend etmaal van start. Een vriendin en collega is vermist en middels verborgen aanwijzingen en denkwerk moet hij haar vinden.
Rennend langs kerken en grachten krijgt hij inzicht in de geheimen van een obscuur genootschap.
Een heerlijk boek! Een mix aan historische feiten en Bijbelkennis, vermengd met hedendaagse plaatsen die voor iedereen toegankelijk zijn. Achterin het boek is gelukkig een kaart opgenomen, zodat een wandeling in Leiden nagelopen kan worden. Iets dat ik graag zal doen.
Windmeijers andere boeken zal ik t.z.t. ook met plezier lezen.
N.B.: laten we a.u.b. ophouden met "de Dan Brown van...", want inmiddels zijn er enkele Nederlandse auteurs die eveneens een spannende, historische én tegelijk eigentijdse zoektocht neerpennen die een tikkeltje geloofwaardiger zijn. | 1pos
|
Commissaris Saga Bauer wordt weggeroepen naar een opdracht met de hoogste prioriteit: code Platina. Op de bloederige plaats delict wacht het team een onaangename verrassing: de Zweedse minister van Buitenlandse Zaken is met fors geweld om het leven gebracht. Details laten zien dat het om een professionele moordenaar gaat. Vanaf dat moment start de Zweedse veiligheidsdienst Säpo een operatie om dit voorval in de doofpot te stoppen.
Inmiddels zit inspecteur Joona Linna twee jaar vast in de Kumla gevangenis, waar de beveiliging op scherp staat. Terwijl hij zich koest houdt tussen de grootste criminelen uit de Zweedse onderwereld, wordt hij benaderd om het onderzoek vooruit te helpen. Dan zal hij zijn verblijfplaats moeten verlaten en zich weer in de maatschappij begeven. Eenmaal buiten de celdeuren raakt hij betrokken bij een gruwelijk moordcomplot waar niemand meer ontkomt aan de greep van een meedogenloze moordenaar.
Het Zweedse auteursduo Lars Kepler keert terug naar het personage dat hen een internationale doorbraak bezorgde: Joona Lina. Jager is het zesde deel met de sympathieke Fins-Zweedse inspecteur in de hoofdrol. Het boek veroverde de bestsellerlijsten in de Scandinavische landen en was onder andere in Zweden en Noorwegen de meest verkochte thriller in 2016.
Vanaf de eerste bladzijde van Jager verandert de lezer in een stille getuige die het verhaal op een sterke wijze gepresenteerd krijgt: sprekende locaties en gruwelijke scènes die perfect worden gemengd met een visie op actuele en maatschappelijke thema’s. De beeldende schrijfstijl, vaak gebaseerd op zintuigelijke waarneming, maakt de scènes levensecht:
In alle actie worden bijzondere persoonlijkheden niet vergeten door het schrijversechtpaar. Succesfactor Joona Linna werkt opnieuw samen met de eigenzinnige commissaris Saga Bauer, waarmee de fans op hun wenken bediend worden. Daarnaast wordt een variatie aan personages uitgebreid beschreven in de verschillende hoofdstukken. De plot is op zo’n manier geconstrueerd dat ieder personage een belangrijke rol binnen het verhaal heeft. De geijkte grenzen tussen goed en kwaad verdwijnen en dat leidt tot een verrassende ontknoping. Maar Lars Kepler laat de lezer niet op adem komen: op de allerlaatste bladzijde pakken de auteurs nog uit met een daverende cliffhanger.
Jager is een mooie fusie van authentieke personages, angstaanjagende scènes en een fijnzinnig plot. Met hun nieuwste pennenvrucht opent het Zweedse auteursduo de jacht op de Nederlandstalige lezer om die vervolgens mee te trekken in een zinderend spel. | 1pos
|
Wie niet weg is, is het zesde deel van de Helen Grace serie. Waar elk boek toch wel gelijkwaardig was in schrijfstijl, opbouw en verhaallijn was dit boek toch net even een tikkeltje anders. Helen zat zelf in de gevangenis waar ineens iemand wordt vermoord. Hierin leren we Helen nog beter kennen maar is er ook echt wel spanning aanwezig. Ik vond het jammer dat ik geen tijd had om het boek in één ruk uit te lezen, want dit vind ik er wel zo'n boek voor. | 1pos
|
Maartje Wortel graaft met haar woorden een gat en laat het aan de lezer over de leegte te duiden met een betekenisvolle interpretatie.
Er moet iets gebeuren
In Er moet iets gebeuren treedt Maartje Wortel buiten de gebaande wegen om de levens van personages te vervlechten met dat van haarzelf. Ze richt zich tot ex-geliefdes, haar huidige redacteur en de lezer. Ze is genadeloos persoonlijk, aldus de uitgeverij, en laat zien dat de taal machteloos is in ons wapen tegen de tijd, en toch ons enige wapen: ‘Er zijn in het leven meerdere momenten waarvan je zegt dat je ze niet zult vergeten, maar zonder taal vergeet je ze op den duur toch.’
Claustrofobische escalatie
Maartjes kenmerkende schrijfstijl is ontdaan van elke vorm van irrelevantie, als een koperdraad die ook zonder zijn omhulsel nog functioneert, zij het wat minder veilig. Ze raakt je met haar woorden alsof je de draad op zijn plek probeert te houden om brand te voorkomen, maar daarvoor zelf de consequenties draagt. Er móét iets gebeuren, maar dat gebeurt er nog niet. De disfunctionele passiviteit van de personages, die als verlamd wachten op een wonder, komt vaak te vervreemdend over om realistisch te zijn – voornamelijk door de verteltrant en niet door hun gedachtes en gedragingen zelf. Het is vervreemdend op een artistieke manier die genoeg herkenbaarheid overlaat voor de lezer om zich met de emoties achter de symboliek te identificeren.
De personages doen tevergeefse pogingen hun eigen authenticiteit te ontdekken. Wat maakt je wie je bent? Welke invloed heeft je omgeving op je identiteit? In hun existentialistische zoektocht naar het zelf en de wereld blijft de werkelijkheid net steeds buiten zicht. Als maar genoeg details je vreemd overkomen, vormt dat vanzelf een muur tussen jou en die werkelijkheid. Wortel laat zien dat niet grote maar juist ogenschijnlijk onbeduidende gebeurtenissen een onuitwisbare invloed kunnen hebben op jouw wereldbeeld.
Er moet iets gebeuren leest als een paniekaanval in een glazen lift. Je claustrofobie boezemt je een irreële angst in, terwijl het juist de op- en neerwaartse beweging is waar het echte gevaar in schuilt. Alles wat door de mens is gemaakt, kan vanuit minstens één perspectief gebreken bevatten. De verhalen van Maartje Wortel zijn summier in schrijfstijl en juist die implicatie van een gebrek sluit prachtig aan op de inhoud.
Het labyrint van Wortels leven
In het vijfde verhaal, Schrijver II, wordt de lezer het labyrint van Wortels leven getrokken. Ze is verward maar helder, zacht maar scherp, begrensd maar grenzeloos, onbereikbaar maar in zicht – een individu dat begrepen wil worden zonder de illusie dat iemand je daadwerkelijk helemaal kan begrijpen. Maartje Wortel is onderdeel van de literatuur zoals de literatuur onderdeel is van haar. Op een unieke, gedurfde manier sleurt ze de lezer mee in haar leven vol verdwalingen en overpeinzingen, wat het boek een onschatbare extra dimensie geeft.
Er gaat iets verloren wanneer je niet wordt begrepen, maar er gaat evengoed iets verloren wanneer je wél wordt begrepen. Soms weet ik niet meer wat ik wil. (De schrijver II, p. 119)
Niet elk verhaal vond ik even goed. Het negende verhaal Nachtrijders vond ik te wazig en willekeurig. Het risico met literatuur is dat het net te vervreemdend is om begrepen te worden. Ik begreep het althans nauwelijks. Vaak blijft ze daar ook hangen in dezelfde zinsconstructie. Dat is een verwaarloosbaar kritiek voor een schrijfster die bestaande regels aan haar laars lapt en zich het ontstane gebrek toe-eigent voor de kunst. Althans, als er een diepere laag aanwezig zou zijn.
Er moet iets gebeuren is een claustrofobische escalatie waar Maartje Wortel wederom bewijst een groots schrijfster te zijn, die breekt met bestaande regels op een manier zoals echt artistieke literatoren dat doen.
(Deze recensie verscheen eerder op www.alexhoogendoorn.nl) | 1pos
|
Het vorige boek dat ik las was Het verloren Symbool. Die vond ik echt vies tegenvallen. Ik was daarom een beetje bang voor het lezen van deze dikke pil, maar dat was onterecht. Het was spannend vanaf het begin. En verder zet het boek en zijn dilemma’s ook aan tot denken..
Een boek om aan te bevelen, | 1pos
|
Dit boek is op een zodanige manier geschreven, dat je er zelf middenin zit. Het verhaal wordt vanuit 4 personen geschreven met al hun gevoelens, hun angsten, hun verleden. Het komt heel mooi bij elkaar en er gebeuren dingen die ik niet zag aankomen. Erg spannend en ontroerend tegelijk, want je voelt heel erg mee met de hoofdpersonen. Heel mooi verhaal. | 1pos
|
Dit is voor mij het beste boek aller tijden.Ik kreeg het als tienjarig meisje van mijn moeder, toen mijn vader net was overleden. Het heeft me erg geholpen in een moeilijke tijd. Het gaat over de dood, maar eigenlijk is het een spannende avonturenroman. En zo ontroerend. We zijn inmiddels veertig jaar verder. Ik pak het boek nog af en toe uit de kast. Het grijpt me nog steeds erg aan. Zieke Kruimel op zijn bedbank, die zijn broer en held Jonathan verliest. En dan het sprookjesachtig hiernamaals, waar ze herenigd worden. Kippenvel. | 1pos
|
Dit boek toont hoe je het best een novelle schrijft waarin je waarheid niet van waanbeelden kan onderscheiden. We leren Nikolaj kennen als iemand die onder ziekelijke jaloezie gebukt gaat over zijn vrouw. Zij speelt theater, en wordt elke avond bewonderd door haar publiek evenals door haar regisseur die haar koste wat kost niet kwijt wilt. Nikolaj wordt gedreven tot daden waartoe hij eerst niet in staat zou zijn geweest. Hij verdrinkt zijn jaloezie en paranoia in sloten alcohol, en vraagt hulp aan een mysterieuze vriend, Sergeant Bertrand. Een boek dat ik in 1, enfin 2 rukken uit las. De taal is directer en minder dragend dan in 'Portret van een onbekend meisje'. Het verhaal is ingrijpend en houdt je tot het einde vastgekluisterd aan het boek. Want wat is waar en wat niet? Indrukwekkend hoe je wordt meegezogen in zo'n psychisch labiele geest ook. Met dank aan uitgeverij Cossee om dit debuut uit 1991 in ongecensureerde vorm terug uit te geven. | 1pos
|
In lief van je verteld Roanne van Voorst ons het verhaal van Rêve, een jonge vrouw die te maken krijgt met de dood van haar broer Justin. Rêve is de laatste die hem nog levend gezien heeft en gaat bebukt onder een enorm schuldgevoel over zijn dood. Na de proloog is het boek in drie delen verdeeld die allemaal een andere periode uit het leven van Rêve bestrijken. Gaandeweg het verhaal kom je als lezer steeds meer te weten over haar.
Het boek is in een mooie beeldende stijl geschreven en komt zo realistisch over dat het echt gebeurd had kunnen zijn. Een paar dagen later danst het indrukwekkende verhaal nog steeds in mijn hoofd rond. Wat mij betreft is het dan ook een aanrader om te lezen. | 1pos
|
Van Méland Langeveld kreeg ik de bundel ‘Zijwaarts springen’. Een bundel die op een bijzondere manier tot stand kwam, maar daarover straks meer.
Méland Langeveld is (tekst)schrijver, redacteur en dichter. Langeveld deed meerdere malen mee met de Turing gedichtenwedstrijd. Zes gedichten in deze bundel eindigden hoog in de Turingprijs-ranglijst. Gedichten uit de edities van 2012, 2013 en 2014 en ongetwijfeld zal ook dit jaar zijn naam niet ontbreken op de ranglijst (als hij weer meedoet) want zijn poëzie heeft een heel eigen toon.
Uit eerdere besprekingen van zijn gedichten door de Turingprijs-redactie:
‘Fantasie en werkelijkheid lopen door elkaar heen, vooral als er een vergelijking wordt gemaakt tussen een vader die lispelt en meubelen die praten.’
Maar ook: ‘zeer ontroerende, beeldende beschrijving van de relatie tot een dementerende ouder. Nergens wordt dit gedicht zeemzoet – wat met een gevoelige thematiek niet gemakkelijk te vermijden is.’
De verwachtingen voor lezing waren dan ook hoog gespannen bij mij. Dan als eerste de bundel. Deze is een gevolg van het feit dat Langeveld in de zomer van 2015 de eerste prijs bij de door uitgeverij aquaZZ georganiseerde gedichtenwedstrijd, won.
Als prijs werd deze bundel uitgegeven. Mooi vormgegeven door Angélique Kersten en opgedragen aan Leonie en Roos. De bundel is ingedeeld in zes hoofdstukken met titels als: ‘Huilend leeg landschap’, ‘Sleetse loper naar het avondland’ en ‘Lepe ogen van de melancholieke koe’. Dit zijn mijns inziens willekeurig gekozen titels, ik heb tenminste geen directe link kunnen vinden met de gedichten die na de hoofdstuktitels volgden en de titel van een desbetreffend hoofdstuk. Overigens vind ik dit totaal geen probleem, misschien zie ik iets over het hoofd, misschien zijn het slechts vehikels om enige structuur aan te brengen in de bundel.
Uit deze titels komt al naar voren wat voor soort dichter Méland Langeveld is, wat ik een bijvoeglijke naamwoordendichter zou noemen. Dat is overigens zeker niet altijd een negatieve connotatie. In het geval van Langeveld zeker niet. Juist door de ongebruikelijke manier van toepassen. Voorbeeld: ‘Het vochtig ruisen van rul water’, ‘Fris gewassen sneeuw’ en ‘onverschillige regen’. Juist door het gebruik van dit soort ongebruikelijke combinaties van bijvoeglijke en zelfstandige naamwoorden is het lezen van deze bundel een plezier.
De gedichten zijn dan weer heel ‘down to earth’ en even later weer volledig ontspoord (op een positieve manier). Hierbij speelt de fantasie van de dichter een belangrijke rol. Voor de ervaren poëzielezer valt er veel te genieten maar ook voor de minder ervaren lezer zijn de gedichten zeer te genieten (ik heb de proef gedaan!). Een bundel die ik kan aanraden kortom. | 1pos
|
Zoals uit mijn recensie van Verboden & Verbannen - deel 1 - blijkt, vond ik dat deel zo goed dat dat ik gelijk alle volgende delen heb gekocht en alle delen kort na elkaar heb uitgelezen. Een boek dat verslavend werkt want je wilt zó graag weten hoe het verder met Elena gaat maar ook met de andere, net zulke interessante, karakters. | 1pos
|
Vanaf de allereerste bladzijde had dit boek me al in zijn greep. Het verhaal sprak me enorm erg aan, dat was op de achterflap tekst al zo! Ik ben heel erg blij dat ik 'Ja!' heb gezegd tegen dit boek en een blogtour ervan.
Het verhaal is echt heel leuk opgebouwd. Je leest het uit drie verschillende invalspunten. Die van de elementalisten, de gifmengers en de naturalisten. Het woordgebruik en de zinsopbouw is ook erg fijn, zo prettig dat ik mijzelf enkele keren eraan moest herinneren dat ik een vertaling aan het lezen was. Het voelde helemaal niet als een vertaling en dat is altijd een pluspunt. Het verhaal loopt ook zeer soepel in elkaar over, vooral omdat je toch eigenlijk drie verhalen leest die op verschillende punten samen komen.
De karakters vind ik echt heel erg leuk! Er zijn drie hoofdpersonages in het verhaal, tevens de drie koninginnen uit de titel; Katharine, Arsinoe en Mirabella. Alle drie de personages hebben een compleet eigen karakter en zijn helemaal 'hunzelf'. Dat vind ik echt heerlijk aan dit verhaal omdat de drie meiden in princiepe toch echt in dezelfde situatie zitten. Geweldig gedaan, dus! De bijpersonages zijn ook heel erg goed. Ieder van hun heeft een eigen geschiedenis en een eigen karakter. Ze brengen veel kleur in het verhaal!
Soms is het wat chaotisch met de hoeveelheid karakters en dat is echt het enige minpunt dat ik aan dit boek kan vinden. Soms wil je graag verder lezen over een situatie omdat hij zo spannend is en je er zo erg in zit. Dan moet je soms even wachten tot je de kant van de andere koninginnen heb gelezen. Dit heeft ook wel zijn charme, zeker als je verder in het boek komt!
Over de wereld wil ik ook heel graag iets kwijt. Het eiland waarop het verhaal zich afspeelt heet Fennbirn en is heel uniek in elkaar gezet. Door het boek heen kom je veel van de geschiedenis en over de gewoontes te weten. Dit laat het eiland aanvoelen als een hele eigen wereld. Het word op een heel verhalende manier verteld en uitgelegd waardoor je niet alles in één keer voorgeschoteld krijgt. Dat zie ik graag in een verhaal! Uiteindelijk kwam je achter 'het vasteland'. Ik kan niet wachten om meer van deze wereld te ontdekken!
Het einde verraste me behoorlijk! Dat vind ik altijd heerlijk, als een boek mij weet te verassen. Ik ga niks spoilen, maar jullie moeten zeker dit boek zelf eens gaan lezen! Het hele verhaal werk je ergens naartoe en dan opeens BAM! Een plottwist. Genieten!
Houd je van Fantasy? Dan is dit zeker een boek voor jou! Je leest er makkelijk doorheen en de karakters zijn erg goed uitgewerkt. Zeker een aanrader! | 1pos
|
Verloren was een boek vol spanning en sensatie. Telkens weer werd de spanning opgebouwd op op het laatste te eindigen in een fantastisch climax die goed tot zijn recht kwam. Nicci French heeft een schitterende manier van schrijven. Haar psychologische boeken zijn geschreven als romans en ze lezen zeer vlot.
Ik kon niet stoppen met lezen, ik heb het boek in twee zuchten uitgelezen en ben van plan er nog een paar aan te schaffen.
Nicci French (pseudoniem voor koppel) is een groots schrijver. | 1pos
|
Bijna vergeten is hij: J.B. Charles (1910-1983). Zijn ‘boze boeken’ met columns en essays over het voortwoekerende fascisme zijn echter nog steeds actueel. Volgens deze verzetsman, schrijver en criminoloog was het kwaad namelijk onuitroeibaar. Over van alles maakte hij zich druk: Nazi’s die weer gewoon de baas speelden in Duitsland, de leugenachtige oud-premier Colijn, NSB-ers die vrijuit gingen. Charles schoot op alles wat bewoog: van wier-neerlands-bloed-door-d’-aderen-vloeit types tot doodstrafvoorstanders, klagers over belastingen en mensen die moderne kunst afwijzen. Dat laatste was volgens Charles een zelfs belangrijk kenmerk van de fascist.
Zijn radicale uitspraken leverde Charles in bepaalde kringen veel vijandigheid op, maar dat interesseerde hem niet. Fascisme is volgens Charles (eigenlijk Willem Nagel - Charles was een pseudoniem) een paraplubegrip. Herkenbaar aan de rancune: de ‘anderen’ hebben het gedaan. De fascist in ons is volgens Charles universeel. Het begint altijd met kleine maatregelen. Zo worden bevolkingsgroepen tegen elkaar uitgespeeld en steeds in verwarring gebracht. Tijdens de bezetting was het de etnische registratie van joden. Met hart en ziel verzette Charles zich tegen de arrogantie van de macht, tegen bekrompenheid en kortzichtigheid.
Als hij nog leefde, zou hij ongetwijfeld Geert Wilders haten met de intensiteit waarmee hij de conservatieve en ijdele minister van buitenlandse zaken uit KVP-hoek Joseph Luns (‘de hese hufter’) verafschuwde. Ik moet er niet aan dénken hoe hij zich zou hebben uitgelaten over Maseratirijdende woningcorporatiebazen of frauderende asielcentradirectrices. Hufters allemaal! | 1pos
|
Herken je je in de volgende beeldvorming? Je hebt veel bereikt en je hebt je leven op orde. Je hebt een fijne carrière, een plezierige relatie of gezin, een sociale kaart waarbij je je prettig voelt en toch ervaar je een gevoel van onrust en hebt soms last van de alledaagse hectiek en de vele uitdagingen die je het hoofd moet bieden. Je loopt tegen je eigen grenzen aan en ervaart een gevoel van spanning. Maar alles is toch zó in orde?
Wanneer je het bovenstaande geheel of deels herkent, dan raad ik je van harte aan om ‘Van spanning naar ontspanning’ te lezen. De ondertitel is niet voor niets ‘Aan de slag met jouw persoonlijke groei’! Grijp je kans en vind jouw ontspanning, samen met Aad Dekker.
“Waar het in de kern om gaat, is naar binnen durven gaan, je aanname onder ogen zien en jezelf de vraag stellen: wat heb ík in de gegeven omstandigheden nodig om te komen waar ik wil zijn?”
Auteur Aad Dekker wil met zijn boek nog veel meer mensen bereiken en helpen bij hun ontwikkeling en persoonlijke groei dan hij als trainer/coach ooit zou kunnen. Na het lezen van ‘Van spanning naar ontspanning’ ben ik van mening dat hij in zijn opzet gaat slagen. Het boek staat vol voorbeelden die menig lezer met aandacht en herkenning tot zich zal nemen. Dekker biedt met zijn boek inzicht in achterliggende gedrags- en denkpatronen. Dit boek helpt om tot gezonde grenzen, persoonlijke effectiviteit, meer rust, ruimte, energie en ontspanning te komen.
Naast het feit dat het boek van Dekker veel te bieden heeft qua praktische inhoud, is het ook nog eens op een uiterst plezierige en toegankelijke manier geschreven, waardoor het geschikt is voor een breed publiek.
Iedere lezer zal ‘gegrepen’ worden door andere onderdelen van Dekker’s boek. Wat bij mij nog de meeste indruk achterliet was het hoofdstuk ‘Afhankelijkheid en verantwoordelijkheid’. Ongetwijfeld een kwestie van herkenning en dat zal voor elke lezer anders uitvallen.
“Om je potentieel te benutten en voluit te leven is het essentieel om je vanuit je kindbewustzijn verder te ontwikkelen. Heb de moed om door te groeien naar een evenwichtige persoonlijkheid met een volwassen bewustzijn.”
Kortom, een gids voor je persoonlijke ontwikkeling. Een die je daadwerkelijk de weg wijst in het vinden van oplossingen. Met als resultaat effectiever functioneren en het ervaren van meer ontspanning en rust.
Over de auteur
Aad Dekker is trainer, coach, psychotherapeut, inspirator, organisatieadviseur en eigenaar van Dekker Organisatie Advies.
Uitvoering
Futuro Uitgevers
ISBN 9789492939142
Paperback, 128 pagina’s
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent.
http://ht-c-communicatie.nl/ | 1pos
|
Wat een geweldig boek. Ik heb er van genoten.
Las heerlijk weg, die overzichtelijke hoofdstukjes.
De woordkeus vind ik briljant, zonder dat het overdadig wordt. Het leest daardoor heerlijk weg en is ook nog eens erg komisch.
Veelal zijn de beschreven situaties heel herkenbaar, of zie je het bijna gebeuren zo geanimeerd is het beschreven.
Jammer dat het boek uit is. | 1pos
|
Een paar kleine smeulende vuurtjes, aangelegd door de brandstichter. Daar begint deze thriller mee. En het zijn niet alleen deze vuurtjes die smeulen. Ook in het dorp Ross River bevinden zich onder de bewoners enkele brandhaarden. Een broeierig geheel waarvan duidelijk is dat het maar één kant op kan gaan: ontvlammen.
Al snel breidt het vuur zich uit tot een niet meer te beheersen brand, die dorp, mens en dier bedreigt.
Een knap geschreven thriller, met mooie metaforen. Zo is daar naast het hiervoor genoemde vuur ook het letterlijk en figuurlijk getekend zijn door het verleden. Een verhaal over liefde, aantrekking en afstoting, kameraadschap en loyaliteit.
Helaas zijn er ook wat minpuntjes aan het boek. Zo zijn de spontane perspectiefwisselingen soms verwarrend. Ook lijkt het onwaarschijnlijk dat eind juli in een streek net onder de poolcirkel de duisternis invalt. En of je een vuur daadwerkelijk kunt doorstaan zoals hier beschreven.... komt wat ongeloofwaardig over.
Tot slot het motief van de brandstichter. Dat blijft als het ware in rook gehuld. Het is aan de lezer om dat concreet te maken. Voor de ene lezer zal dit tegemoet komen aan de eigen verbeelding, voor de ander kan het storend zijn nu nog geen duidelijkheid te hebben. | 1pos
|
Ik wist eigenlijk niet wat ik van dit boek kon verwachten...heb hem in een opwelling gekocht en heel lang in de boekenkast bewaard voordat ik er aan begonnen ben. Het is een heel apart verhaal waarin beschreven wordt hoe hij ( de hoofdpersoon) een sexuele relatie krijgt met de 8 jaar oudere Etna.
Uitgebreid wordt er geschreven over de vrouwen waar hij intiem mee is, maar zijn grote passie is nog steeds Etna, die hem op het pad der liefde alles bijgebracht heeft. Hij is verliefd èn verslaafd aan deze vrouw, die een relatie heeft met zijn achterneef. Alles lijkt ogenschijnlijk goed te gaan tussen deze twee totdat het noodlot toeslaat....De relatie met zijn huidige vriendin loopt ook op de klippen en doordat hij geen sex meer kan hebben en er niet over praten wil, blijft hij alleen achter met een hoop zorgen!
Ik vond het een mooi boek die je tot nadenken stemt...een aanrader (misschien toch iets teveel sex) | 1pos
|
Lucas is rechter en getrouwd met Isabelle, hij heeft een stiefdochter –Pippa- waar hij een goede band mee heeft en een zus. Zo op het oog lijkt Lucas het dus goed voor elkaar te hebben. Lucas’ zus, Suzanne, zit echter in een psychiatrische kliniek en met zijn ouders heeft hij al achttien jaar geen contact..
Op zekere dag loopt Lucas, midden in een rechtszaak, plotseling de raadkamer uit om niet meer terug te keren. Hij vraagt verlof aan en neemt zijn intrek in een woning vlak bij de brug waar jaarlijks meerdere mensen een einde aan hun leven maken.
“Maar jongen, gij doet nu alsof er één waarheid bestaat die ik dan moet onderschrijven of zo, maar zo simpel is het niet.”
Zijn vrouw, Isabelle, begrijpt niets van zijn plotselinge daden. Zij is een vrij dominante en zelfverzekerde vrouw naar wiens pijpen Lucas al jaren danst en dat breekt Lucas langzaam maar zeker steeds meer op. Bovendien is hij begaan met zijn zus, Suzanne. Suzanne zit in een inrichting als gevolg van het seksuele misbruik van hun vader. Lucas bezoekt haar regelmatig en verwijt zichzelf dat hij destijds niets heeft ondernomen het misbruik te stoppen; zijn moeder verwijt hij feitelijk hetzelfde.
“Het bleef moeilijk voor hem om te zien, ook na al die jaren, hoe gehavend ze was, en in even grote mate: hoe slim ze uit de hoek kon komen, hoe scherp haar analyses waren, hoe gretig het optimisme waar ze in grossierde, terwijl hij daartoe, haar opties overschouwend, weinig redenen zag. Toegetakelden wisten vaak een extra reservoir te vinden waar moed opgeslagen ligt.”
Gedurende zijn verblijf in het huisje bij de brug tracht Lucas ‘springers’ te weerhouden van hun daad. Een keer lukt hem dat. Hij ontmoet er ook de tienjarige Riley wiens moeder van de brug is gesprongen. Lucas ontwikkelt een soort vriendschap met deze jongen die enorm aan hem hangt. Daarnaast doet hij verwoede pogingen zijn leven weer in het gareel te krijgen, maar komt er langzamerhand achter dat hij niet wil terugkeren naar het leven zoals het was…
“Dat maakt het nog erger: dat het niet flagrant is, dat het voor een buitenstaander niet meteen zou opvallen. Ze is natuurlijk geen koude trut die bevelen loopt uit te delen. Zij is vaak leuk in de omgang, maar evengoed manipuleert ze de boel waar ge bij staat. Zij moet altijd de controle hebben.”
‘Het beste wat we hebben’ is het eerste deel van een trilogie waarin Op de Beeck de thematiek tracht te doorgronden van een haar persoonlijk rakend onderwerp. Het boek gaat over de complexiteit van collectief oud zeer, over hoever de schaduwen van het verleden reiken en over afscheid durven nemen.
Op den Beeck beschrijft in prachtige bewoordingen en op uiterst rakende wijze de worsteling van een getraumatiseerde man. Je voelt de persoonlijke ervaringen van de auteur tussen de regels door en daarom komt het verhaal zo binnen. Je voelt (haast) het trauma van Suzanne en je ervaart de pijn en de schuldgevoelens van Lucas.
Nu heeft Op den Beeck in haar voorgaande boeken al keer op keer bewezen over een groot schrijftalent te beschikken, dus daar behoef ik niet al te zeer over uit te wijden. Deze roman heeft mij echter nog eens extra geraakt aangezien je tussen de regels doorleest dat het een thema bevat dat de auteur persoonlijk heeft doorleeft.
Op den Beeck komt overigens –ook voor de Nederlandse lezer- uitstekend weg met de royale Vlaamse saus die over haar taalgebruik is heen gegoten. In sommige boeken is dat al snel wat teveel van het goede; bij Op den Beeck is het herkenbaar en charmant. Dit heeft hoogstwaarschijnlijk ook te maken met haar mediaoptredens die haar tot een geliefde televisiepersoonlijkheid hebben gemaakt. Het aardige is dat je (althans ik heb dat zo ervaren) haar ‘hoort’ voorlezen wanneer je de tekst van ‘Het beste wat we hebben’ tot je neemt.
Kortom, ik ben zeer onder de indruk van ‘Het beste wat we hebben’ en zie uit naar het volgende deel van deze trilogie in wording.
Over de auteur
Griet Op de Beeck (1973) is een Vlaamse auteur en columnist. Ze was tien jaar lang dramaturg in het theater. Vervolgens werkte ze als journalist voor onder andere weekblad HUMO en dagblad De Morgen.
In 2013 debuteerde ze met de roman ‘Vele hemels boven de zevende’. Dit boek werd hetzelfde jaar genomineerd voor de AKO Literatuurprijs en won De Bronzen Uil Publieksprijs 2013. In 2014 verscheen haar tweede en eveneens zeer succesvolle roman, ‘Kom hier dat ik u kus’. Beide boeken werden bestsellers.
Uitvoering
Uitgever: Prometheus
ISBN 9789044629378
Paperback, 320 pagina’s
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent.
http://ht-c-communicatie.nl/ | 1pos
|
Het was een heerlijke thriller. Er gebeurde veel in korte tijd. Geen saaie stukken. Ik houd ervan.
Het verhaal miste alleen wat diepgang en daardoor leek het hier en daar wat afgeraffeld.
4 Sterren vond ik het zeker waard. | 1pos
|
Fantastisch boek!! Het zou verplichte kost moeten zijn op de Pabo's. Ondanks dat het voor het eerst verschenen is in 1926, staat er nog steeds zoveel toepasselijks in. Het evenwicht en samenspel tussen klas en leerkracht wordt zo prachtig beschreven, dat ben ik nooit eerder zo tegengekomen. Daarbij de grote betrokkenheid en liefde van meester Staal, zijn begaan zijn met de kinderen, geweldig! Ontroerend ook soms. Zo'n meester of juf wens je ieder kind toe. Maar het blijft wel menselijk allemaal, hij heeft ook zijn fouten en frustraties.
Natuurlijk is het taalgebruik regelmatig ouderwets maar dat hindert totaal niet.
Een absoluut hoogtepunt voor mij (ik ben schoolmediathecaris) waren de passages over ‘de bibliotheek’, hoe enthousiast de leerlingen erover zijn, elke zaterdag één boek te mogen kiezen uit 40 titels! Super! Met welk een ijver ze alle titels in hun schrift schrijven (de catalogus!), geweldig vinden ze het allemaal. En ik ook...
Een aanrader voor iedereen in het onderwijs. | 1pos
|
Deze klassieker kwam in 1980 uit als Earthly Powers en verscheen pas in mei van dit jaar in een Nederlandse vertaling. Wanneer een boek begint met een eenentachtigjarige man die met zijn schandknaap in bed ligt kun je ervan op aan dat je op het punt staat een roman te gaan lezen die grenzen opzoekt en er mogelijk overheen gaat. De combinatie met de titel 'Machten der duisternis' versterkt deze verwachting. De vuistdikke roman leest als een lange reis zonder pauzes met op iedere bladzijde prachtig, krankzinnig proza. Prachtig omdat de stijl je meeneemt naar het brein van Kenneth Marchal Toomey, krankzinnig omdat de man en zijn familie als magneten schijnen te werken op alles wat God verboden heeft. Het boek is ingedeeld in 82 hoofdstukken, voor ieder geleefd jaar één en één voor het komende jaar. Een periode waarin Europa geconfronteerd wordt met twee Wereldoorlogen, de opkomst van het fascisme in Italië, nazisme in Duitsland, een griepepidemie die miljoenen het leven zou kosten, ook Kenneths moeder zal eraan bezwijken.
Het verhaal begint wanneer de aartsbisschop een bezoek brengt aan Toomey, die op dat moment op Malta woont met zijn schandknaap Geoffrey en bediende Ali. Toomey schijnt getuige geweest te zijn van de wonderbaarlijke genezing van een kind door priester Don Carlo Campanati, de latere paus Gregorius XVII. Toomey zou als auteur de getuigenis op kunnen tekenen om de Heiligverklaring van wijlen de paus mogelijk te maken. Zo geschiede, de auteur duikt het verleden in en gaat terug naar de jonge Kenneth die worstelt met zijn homoseksualiteit en de kerk.
'Pater Frobisher sprak nu met luide stem. ‘Het kan God wél schelen. De mens draagt het wonder van het zaad in zich dat daar door de Schepper is geplant. Het vermogen om nieuwe zielen voor Gods koninkrijk voort te brengen. Het in wellust storten van het zaad in de zonde van Onan of in de pseudo-Helleense omhelzingen van uw uw uw.’ Daarna: ‘Ik heb nooit van die bisschop gehoord. Maar hij had het over een man en een meisje. U moet deze doodzonde opgeven. U moet zweren hem nooit meer te begaan. Hoort u me?’
Gefictionaliseerde fictie
Talloze namen van auteurs, acteurs, dichters, componisten passeren de revue, de meeste namen zijn te traceren, maar niet allemaal. Zo wordt de lezer getrakteerd op gefictionaliseerde fictie, fantastisch gedaan. James Joyce wordt persoonlijk aan de tand gevoeld over George Rusell, een personage in Ulysses. Joyce laat Rusell optreden in een bibliotheek op hetzelfde moment dat de 14 jarige Toomey een rendez-vous met Rusell heeft.
We ontmoeten Kenneth in Londen waar hij zich stort in de excentrieke kunstwereld. Hij beschrijft zichzelf als:
'een gezonde, zelfs zwierig-gezonde jongeman in een goed grijs pak met een openhangende grijze overjas, de breedgerande hoed van de 'artiest' als een aureool achter op zijn hoofd'.
De kost verdient hij met schrijven. Als homoseksueel presteert hij het een gewaagde, scandaleuze roman te schrijven over een heteroseksuele man. Hiermee zoekt hij de grenzen op van de verbeelding en met succes, want men dacht dat het zijn eigen voorkeuren waren die beschreven werden.
De Campanati's
Kenneth kiest voor het leven in ballingschap, zoals velen vertrekt hij naar Parijs en verder Europa in. Met zijn nieuwe vrienden Don Carlo en zijn broer Domenico Campanati komt ook het occultisme op z'n pad. Carlo is een geoefend exorcist ( er wordt gesproken over 'een moeilijke uitdrijfklus') en het boek ontleent zijn titel mede aan de kunsten van dit personage. Carlo legt uit wat er in Genesis staat:
' Het werd de gevallen Lucifer toegestaan de geest van het kwaad in de ziel van de mens te planten. Waar bevindt zich het kwaad? Niet in Gods schepping. Hier ligt een groot mysterie, maar soms wordt het mysterie minder mysterieus. Want de duivel brengt oorlog, en uit de oorlog ontspringt het goede. U moet geloven in de goedheid van de mens, meneer, meneer'
Toomey wordt zelfs familie met de broers door het huwelijk van zus Hortense met Domenico.
Geweldig zijn de beschrijvingen over de reis en verblijf van Kenneth in Maleisië. Intense vriendschap met een arts, die niet expliciet wordt uitgesproken krijgt daardoor iets van ontroering. De omgang met de bevolking met hun bijgeloof geeft het verhaal een mystiek, exotisch accent. Niet alleen het Verre Oosten, ook de VS, Frankrijk, Italië, Malta, Marokko en Oeganda vormen het decor van Kenneths bizarre belevenissen.
In april 1945 krijgt Kenneth het bevel zich aan te sluiten bij een parlementaire delegatie die een bezoek zal brengen aan Buchenwald. In zijn verslag wordt al het kwaad samengebald:
'Ik wilde Carlo daar bij me hebben om de rijpe gorgonzola van het aangeboren menselijke kwaad te ruiken en te durven zeggen dat de mensheid Gods schepping was, en dus goed. Goed, ik ben goed, meneer, de duivel heeft me dit laten doen. De mens was niet Gods schepping, dat stond vast. God alleen wist uit welke rottende oervaalt de mens was ontstaan'
Er staan beslist gruwelijke scènes beschreven. Toch komen ze heel natuurlijk over omdat de lezer zelf meegroeit in de belevingswereld van de personages. Tegenover gruwel staat de humor waarmee Burgess zijn beelden weet te beschrijven:
‘Ze gaan ervandoor, lieverd,’ zei ze. Als een hond met wiens poot wordt gewuifd keek hij de andere kant op' en :
'Toen de koffie werd gebracht vroeg hij om de likeur van het landgoed, een grappa met een sterke lucht van ongewassen herdershond.'
Conclusie
Een boek dat je in de wurggreep houdt en zo'n beetje elke emotie die mens kan hebben oproept. Rijk aan fictie en non-fictie met flexibele grens, verbazingwekkende blik op het Roomse leven, vooral ook tijdens WOII, de literaire wereld, Hollywood, decadentie, homoscene, racisme. Laat je meeslepen, verbazen, verwonderen, verbijsteren, bezielen. | 1pos
|
Het is een heel prettig boek om te lezen. We gaan terug naar een andere tijd. Begin jaren '30 vorige eeuw en komen in een bijzondere ,mooie stad terecht. Ook de commissaris Ricciardi is een bijzonder man .Hopelijk volgen er nog meer boeken waar hij een rol in speelt.
Het is een meeslepend verhaal met een goed plot.
Ik heb echt genoten van dit boek en kan het alleen maar aanraden | 1pos
|
Net als diverse voorgaande lezers die hier een recensie hebben geschreven over dit boek, was dit ook mijn eerste boek van deze schrijfster. Evenals de voorgaande lezers al hadden opgemerkt dat het niet het eerste boek is over Oliver von Bodenstein en Pia Korchoff en dat is toch jammer want ergens mis je toch wat details omdat er min of meer naar wordt verwezen. Dat neemt niet weg dat je naar mate je verder in het boek leest je toch een goed beeld krijgt van deze twee personen. Het boek verteld je verder de geschiedenis en heden – Tweede Wereldoorlog en 60 jaar hierna – tussen diverse personen, met elk een eigen persoonlijkheid en achtergrond. Tussen deze personen ontstaat en is er een rivaliteit die sommige er toe aanzetten om hun geheim(en) koste wat het kost te beschermen, desnoods met het plegen van één of meerdere moorden. Voor Bodenstein en Korchoff wordt het een hels karwei om alle lijnen – moorden – die naar diverse personen verwijzen te achterhalen, maar ook als lezer moet je alert blijven. Er worden namelijk door de schrijfster zoveel personen tevoorschijn gehaald dat zoals al bovenstaand is aangegeven.
Je aandacht laten verslappen geen optie is bij dit verhaal!!
Want één of twee bladzijde verder zonder je aandacht er goed bij te hebben en je bent weer even een paar bladzijde verplicht om terug te gaan en weer te opnieuw verder te gaan met lezen.
Heb het boek dan ook vooral gelezen tijdens de momenten dat het stil was in mijn omgeving, geen apparatuur, personen of dieren die maar heel even wat aandacht van je vragen en je bent uit het verhaal. Heb genoten van het boek en het eind is verrassend.
Heb wel langer over het boek gedaan dan eigenlijk de bedoeling was. Maar na het lezen van dit boek ben ik toch nieuwsgierig geworden naar de volgende boeken van deze schrijfster als eventueel de voorgaande boeken van de twee genoemde hoofdpersonen Bodenstein en Korchoff.
Wie kan mij dit of is zo vriendelijk om dit te vertellen wat de juiste volgorde is en/of deze voorgaande boeken en vervolgen ook zijn vertaald in het Nederlands? B.v.d. | 1pos
|
“Opgejaagd wild” begint met een proloog waarin we kennismaken met Sofie Lafleur, onderzoeksjournalist en alleenstaande moeder. Doordat er een moordaanslag op haar is gepleegd, kan zij niet meer werken. Zij heeft er ernstige migraineaanvallen en nachtmerries aan overgehouden.
Daarna gaat het boek verder in Frans-Guyana, waar een eindoefening van een jungle-training van een groep Nederlandse commando’s wordt gehouden. De parachute van Sam de Wild opent niet en door het gebruik van de noodparachute komt hij ver van de beoogde ontmoetingsplaats terecht. Daarheen onderweg komt hij in een vuurgevecht met een groep Chinezen waarbij doden vallen, wat de reden is hem oneervol te ontslaan uit het leger.
Terug in Nederland raakt hij al snel door zijn spaargeld heen en als hij de kans krijgt huurling te worden en het in zuidelijk Afrika gelegen, grensoverschrijdende Kruger Park te helpen beschermen tegen stropers aarzelt hij geen moment. Sam treedt in dienst bij SFS, Special Force Solutions, die door SAWCON, South African Wildlife Conservation Group, aangesteld is als beveiliging.
Al snel komt hij erachter dat niet iedereen oprecht geïnteresseerd is in het welzijn van het wild en voor eigen gewin gaan. Zijn kameraad Jan en hij doen een aantal ontdekkingen en de uitvoerend directeur en teamleider van SFS, Mannie Delarey, wil van hen af. Mannie heeft nog slechts één doel voor ogen: met pensioen gaan en in Orania, een Afrikaner-dorp (met als doel de Afrikaner-identiteit, -taal en -cultuur te behouden) gaan wonen.
Jan wordt doodgeschoten, volgens zeggen door Ceasar Malewa, leider van de Economic Freedom Fighters. Sam wil Ceasar in de ogen zien, maar slaat hem, schiet hem neer en vlucht. Hij wordt achtervolgd door de mannen van SFS en doordat er trackers in de vluchtauto zitten, wordt hij snel achterhaald.
Sofie wordt benaderd en gevraagd een onderzoek in te stellen naar het ontslag van Sam dat onrechtmatig lijkt te zijn. Tegen beter weten in gaat zij aan de slag en komt erachter dat Sam in een Zuid-Afrikaanse gevangenis zit voor de moord op Ceasar. Zij reist af naar Zuid-Afrika om Sam te interviewen en uit te zoeken wat er gebeurd is.
Wouter Helders heeft een beeldende stijl van schrijven en weet de verschillende locaties goed te duiden. Langzaam maar zeker werken de verschillende verhaallijnen naar de plot toe, die goed in elkaar zit. Rustige delen en hoofdstukken met veel actie wisselen elkaar af en houden de aandacht vast.
De titel van het boek is door zijn dubbele betekenis goed gevonden. Het is het derde boek met Sophie Lafleur, eerder verschenen “Machtsstrijd” dat de shortlist van de Diamantenkogel haalde en de Hebban Thriller Debuutprijs won en “Verraad” dat door Thrillzone genomineerd werd voor beste Nederlandstalige Thriller.
Wouter Helders werkte jarenlang als militair journalist voor het Ministerie van Defensie. Wat hij in die functie tegenkwam, is een inspiratiebron voor zijn boeken. Doordat hij veel gebieden persoonlijk heeft bezocht, weet hij hiervan een realistisch beeld te scheppen. | 1pos
|
Nadat ik het boek Alles of niets van Jane Moore gelezen had en helemaal fantastisch vond, was ik erg benieuwd naar de overige boeken van Jane Moore. Het ex-complex kon ik lenen van een vriendin en ik moet zeggen ook dit boek leest weer heerlijk vlot. Hoewel de personages wat oppervlakkig bleven vond ik dit toch geen standaard chicklit, het boek heeft toch wel meer diepgang. Dit boek kan wat mij betreft niet tippen aan Alles of niets maar is toch zeker wel de moeite van het lezen waard. | 1pos
|
Welke puber doet dat nou niet? Liegen tegen de ouders over een feestje. Hannah wil graag met haar beste vriendin naar een schuurfeest en weet dat ze van haar ouders nooit toestemming zal krijgen. Ze gaan echter toch en hebben een leuke avond totdat ze zich ineens naar voelt en ergens anders wakker wordt. Daar gebeuren de vreselijkste dingen met haar en dit heeft grote gevolgen. Dat was een gedeelte dat ik het liefste over zou slaan of met de ogen dicht wilde lezen, het kwam best hard over maar Karin is in haar schrijven direct en daarmee kom je als thrillerlezer wel aan de juiste informatie.
De ouders van Hannah hebben totaal geen contact meer met elkaar en gaan allebei anders met de situatie om, waar haar vader op onderzoek uitgaat en er alles aan doet om zijn dochter te vinden en de zaak op te lossen, ligt haar moeder het liefst in bed met de deken over haar hoofd. Of toch niet?
Geheimzinnige telefoontjes en ontmoetingen maken het extra spannend en complex.
Of Hannah gevonden wordt laat ik even in het midden, het onderzoek wordt moeilijker als blijkt dat de ene persoon waar ze achteraan zitten wordt beschermd door anderen. Hij lijkt ongrijpbaar maar Loes geeft niet op. Er worden verminkte mannen gevonden, is dit nog meer wraak of een afleiding?
Je wordt in dit verhaal heen en weer geslingerd tussen de verschillende personen die de situatie op hun eigen manier beleven. De ouders, Hannah, de daders en de politie. Naast het feit dat iedereen zich op zijn eigen manier op de zaak stort is er ook ruimte voor hun eigen gedachtes en gevoelens. Dat maakt het verhaal mooi breed. Je zit er helemaal in en door het spannende einde waarbij elke seconde telt kun je als thrillerlezer het verhaal helemaal niet loslaten. Zelfs na het lezen van de laatste zinnen blijft dit verhaal nog lang in jouw hoofd naspelen. | 1pos
|
Franck Thilliez deed met zijn debuut, Het gruwelhuis, de thriller- maar vooral de horrorwereld trillen. De kritieken waren lovend. Er was eigenlijk maar één minpuntje: Thilliez heeft te veel papier nodig voor zijn verhaal. Dit zien we in zijn nieuwste boek, Het einde van pi, weer.
In de eerste paginas van het boek gebruikt Thilliez een overdaad aan bijvoeglijke naamwoorden en bijwoorden om sfeer te creëren. Gelukkig houdt dit na een pagina of tien op. De in totaal 380 paginas bestaan uit meerdere verhaallijnen die te gedetailleerd zijn uitgewerkt.
Maar ook door te kiezen voor dezelfde rechercheur (moeder Lucie Henebelle) als in Het gruwelhuis haalt hij onbewust wat vaart uit het verhaal. Althans, door haar gedachten te veel te verwoorden: haar twijfels bij iedere stap die ze neemt worden beschreven.
Manon Moinet de spil van het verhaal heeft beschadigingen aan haar hypothalamus waardoor ze aan amnesie lijdt. Ze weet wat er gebeurt, maar zodra ze haar concentratie kwijt is, is ook haar herinnering kwijt. Wat ze wil onthouden moet ze leren; ze leert haar eigen werkelijkheid uit haar hoofd. Franck Thilliez beschrijft Manon levensecht en vanaf het moment dat je haar via Lucie ontmoet, voel je genegenheid voor haar. Je leeft met haar mee en leert haar wereld accepteren. Als ze besluit bepaalde gebeurtenissen gekuisd te herinneren heb je daar begrip voor. En ondanks dat Manon Lucie letterlijk iets moet leren en op de vreemdste momenten wij kennen elkaar, hè? zegt, voel je soms de liefde en de warmte tussen die twee. Op zulke momenten zien we een Thilliez die ook toekan zonder uit den treuren uitleg te geven.
Het verhaal is behalve naargeestig ook liefderijk en humoristisch. Thilliez heeft diepgaande research verricht, maar weet deze op eenvoudige wijze te brengen.
Al met al een gruwelijk goed boek letterlijk en figuurlijk. Thilliez is een waardig opvolger van Stephen King en Thomas Harris. Als het om gruwelijke scènes gaat, kan hij deze twee zelfs ruimschoots overstijgen. | 1pos
|
Twee jongens met hun eigen problemen, twee jongens die door één zomer voor eeuwig met elkaar verbonden zullen blijven. Een zomer die prachtig van start gaat in een klein zomerhuisje aan een Zweeds meer maar waaraan abrupt een einde komt door Het Verschrikkelijke. Met zijn thriller de zomer van Kim Novak die uit het Zweeds werd vertaald door Edith Sybesma, bewijst Häkan Nesser dat hij een meester is in zijn genre.
Håkan Nessers schrijfstijl wordt gekenmerkt door zijn perfectionisme, elk detail van het verhaal moet kloppen. Verder schenkt hij erg veel aandacht aan de psychologie van de dader en zijn motieven. Wat het belangrijkste is in zijn boeken, is niet wie het gedaan heeft, maar waarom. Erik gaat naar Gennesaret om te ontsnappen aan zijn zorgen aangezien zijn moeder haast ten onder gaat aan kanker. Edmund kende een erg moeilijke jeugd waarvan zijn moeder nog steeds de sporen draagt. Ze is verslaafd aan alcohol en wordt die zomer opgenomen in een ontwenningskliniek. Dan komt Ewa Kaludis hun rustige zomer verstoren met haar grote bos korenblonde haar, opgebonden met een rood sjaaltje en haar flitsende donkere zonnebril, waardoor ze sprekend lijkt op de filmster Kim Novak. Ze heeft een stomende affaire met Eriks broer Henry, hoewel ze nog steeds verloofd is met Bertil Albertsson, die er zo gespierd en afgetraind uitzag dat je er nog niet aan dacht om hem één haar te krenken. De hamvraag van het boek lijkt wie de dader is, maar naarmate het boek vordert wordt die vraag op de achtergrond geplaatst. De zaak verjaart en het merkwaardigste van heel het boek is het feit dat men op het einde van het verhaal nog steeds niet weet wie de dader is hoewel we duidelijk weten waarom de moord werd gepleegd.
Het begin van de zomer lijkt zorgeloos maar door de alwetende hij/zij-verteller voelen we steeds een grimmige, onheilspellende sfeer. Hij kondigt iedere keer opnieuw aan dat er iets verschrikkelijks gaat gebeuren, Het Verschrikkelijke. Door zijn realistische stijl weet Nesser zijn lezers van in het begin te boeien en hen te raken. Het is ook erg opmerkelijk dat door zijn subtiele opbouw men zich erg goed kan identificeren met de dader. Door de hele situatie te schetsen en de potentiële moordenaars een uitgewerkt karakter te geven zou je als lezer haast durven zeggen dat de moord om de één of andere reden gerechtvaardigd was. Door die identificatie met de dader vind ik dat De zomer van Kim Novak erg sterk geschreven is.
Als iemand mijn dochter zou verkrachten, dan zou ik waarschijnlijk het gevoel hebben dat ik de dader wil vermoorden. Dat mag natuurlijk niet - wettelijk gezien - maar volgens je eigen moraal klopt het wel. En de meeste mensen in je omgeving zullen hiervoor begrip opbrengen. ( Häkan Nesser ) Uit dit citaat blijkt duidelijk de thematiek van het boek. De zomer van Kim Novak gaat over de moord uit wraak op de handbalspeler Albertsson. Het verhaal toont dat in ieder mens een moordenaar schuilt. Het is een boodschap aan de wereld en het helpt ons te begrijpen waarom mensen het onbegrijpelijke doen.
Het boek heeft mij op een erg aangename manier verrast. Ik ben de bibliotheek binnengewandeld zonder een specifiek verhaal of een specifieke schrijver voor ogen. Ik ben door de rekken gelopen en heb daar een boek genomen waarvan de kaft en de titel interesse en nieuwsgierigheid opwekte. Het is een erg spannend boek met een onderliggende psychologische boodschap. Door zijn exacte, gedetailleerde beschrijvingen kan men zich het verhaal inbeelden wat ook een absoluut pluspunt is. Door het realisme staat men erg dicht bij de personages waardoor het verhaal erg veel vat heeft op de lezer. Men wordt als het ware meegesleept. Op sommige momenten vind ik dat de verhaallijn te veel afwijkt van de hoofdlijn, bijvoorbeeld de momenten van Erik en zijn vader en hun bezoeken in het ziekenhuis. Ze leiden niet tot een bepaalde gevoelsverandering en hebben geen invloed op de rest van het verhaal. Nessers stijl is echter niet te bloederig maar toch aangrijpend, wat ik ten zeerste apprecieer. Er worden haast geen flashbacks of forwards gebruikt waardoor de structuur van het verhaal erg duidelijk blijft. Het boek is een aanrader voor ieder mens omdat het ons waarschuwt voor onze donkerste kant.
Een realistische thriller over een mooie zomer die overslaat in een verschrikkelijke nachtmerrie. Dat is in één lijn de kern van het verhaal. De zomer van Kim Novak is een prachtig boek dat menig persoon zal weten te boeien. Heb je eens even tijd? Laat je dan meeslepen in de intriges van De zomer van Kim Novak en wees je voor eens en voor altijd bewust van je diepste, duisterste ik. | 1pos
|
Ik kon dit boek niet laten liggen.Het was zo een mooi verhaal.Dat ik het niet kon neerleggen.Iedere keer wou ik weten hoe het verhaal afloopt.Ze heeft inderdaad haar taart en muffin zaak gekregen.De schrijfster krijgt van mij een tien die dat heeft geschreven.Echt een aanrader om te lezen | 1pos
|
Ik lees niet vaak een boek wat zo lang moet bezinken, maar met Mus kan ik niet anders zeggen dat het je wel degelijk bezig houdt, ook nog lang nadat het uit is. Misschien door het actuele thema, misschien doordat ik zelf ook pubers had en het gedrag enigszins herken, geen idee. Maar het verhaal dwaalt nu nog steeds in mijn brein.
Met dit boek heeft Kristof Desmet een waarheidsgetrouw beeld gegeven in het leven van pubers. Het instabiele leven in gezinnen na een echtscheiding is voor veel kinderen moeilijk. Of ze nu nog heel klein zijn of puber maakt geen verschil. Hun veilige haven valt weg, ze komen veelal voor onmogelijke keuzes te staan, bijvoorbeeld bij wie ze moeten gaan wonen, of worden gedwongen opeens een extra “vader of moeder” erbij te nemen met soms ook nog andere gezinsleden. Geestelijk wordt er veel van ze gevraagd op een moment in een leeftijdsfase die ook zonder een echtscheiding al lastig genoeg is.
In Mus zien we hoofdpersoon Merel, alias Mus, die voor dit voldongen feit komt te staan. De scheiding op zich is al een ding, maar als beide ouders ook nog elk apart een nieuwe relatie aangaan, wordt het Mus allemaal teveel. Ze broeit op een plan om haar ouders, maar vooral haar moeder, die het met de “grootste kwal” van de school doet, op andere gedachten te brengen. Ze gaat daarbij niet over één nacht ijs. Ze probeert bondgenoten te krijgen, haar broer allereerst. Maar hoewel die ook de situatie niet leuk vindt, lijkt die toch niet altijd aan Mus kant te staan of initiatief te durven nemen. Maar dan vind ze in Brent, een klasgenoot, een goede medestander. Ze bedenken een plan, maar uiteindelijk is het toch Mus die wraak neemt. Geen goede zet, want hierdoor worden niet haar ouders, maar juist zij zelf het slachtoffer.
Mus maakt in dit verhaal de meeste groei door, ze zet daarbij angst om in daden. Nu en dan word je als lezer geïrriteerd door haar naïviteit maar aan de andere kant wekt ze ook medelijden op. Je voelt als lezer de wanhoop en de pijn. Eigenlijk heeft Mus veel liefde voor haar ouders, maar ze begrijpt hun keuzes niet en daardoor voelt ze zich zeer aangevallen. Boosheid, verwardheid, schuldgevoel, maar ook angst strijden om voorrang. De onderlinge relaties zijn ook goed uitgeschreven. Bijvoorbeeld de haat liefde verhouding van broer en zus. Elkaar niet kunnen uitstaan, maar in slechte tijden er toch voor elkaar zijn. Alles komt aan bod in dit boek, vriendschap, haat, liefde, ontrouw, leugens, insinuaties, intriges. De verschillende situaties zijn zeker herkenbaar voor de doelgroep 12-18 jaar. Wel vind ik af en toe het taal gebruik te expliciet voor de jongste leeftijd voor een YA boek.
Het staartje van het verhaal zit aan het einde, aan het begin van het verhaal weet je dat Mus iets ergs is overkomen, dat ze iets ergs heeft gedaan. Aan het einde ken je de gevolgen. Wel is het een soort open einde, juist omdat je zo meegezogen wordt in het leven van Mus, wil je eigenlijk ook nog weten hoe het verder met haar gaat na haar opname en of ze uiteindelijk toch goed terecht is gekomen.
Al met al heeft Kristof Desmet met dit boek een zeer aangrijpend verhaal neergezet over de problemen waar kinderen/jongeren van gescheiden en samengestelde gezinnen vaak mee worstelen. Mij liet het niet meer los.
Kristof Desmet (1971) is woonachtig in Lauwe, leerkracht Nederlands in Ieper en werkt mee aan leermethodes Nederlands bij Uitgeverij Van In. Eerder schreef hij het boek Scherven. Mus is zijn tweede Young Adult boek.
Mus, Kristof Desmet, Young Adult , juni 2018, ISBN 9789491875564, 200 pag.
Ik las dit boek voor uitgeverij LetterRijn | 1pos
|
Ik wens te sterven, waardig en rustig op een acceptabele leeftijd, het liefst in mijn slaap en voordat ik mijn ogen sluit wil ik mijn naasten nog éénmaal vertellen dat ik van ze hou.
Dit ideaalbeeld is zelden de realiteit en in De dagen die resten is iedere pagina een getuige van de lange weg naar de dood, maar nog meer van wat het met de mens doet en hoe veerkrachtig we zijn.
Vanuit beide standpunten, de patient en de nabestaande, vertelt het verhaal hoe zij samen een weg zoeken in de berg emoties. Wat betekent 'het einde'?
Prachtig geschreven tegen de achtergrond van de Latijns-Amerikaanse sfeer van publieke geheimen, de eeuwige strijd van de vrouw en onuitroeibare corruptie, ingekaderd in een paradijselijk natuur. | 1pos
|
Eerste kennismaking met deze schrijver, dus niet "gehinderd" door de vrouwelijke hoofdpersoon, die zoals ik heb begrepen in voorgaande boeken aanwezig was. Kan niet beoordelen of dit verschil maakt, maar was het mogelijk geweest dan had ik dit boek liefst in een ruk uitgelezen. Lekker vlot geschreven. Zeker een aanrader. | 1pos
|
Een indrukwekkende roman over de praktijk van de Ku klux Klan in Florida rond 1951/1952. De roman was de debuutroman van Susan Carol Mcarthy en is in 2002 al in het Engels gepubliceerd, maar kortgeleden vertaald in het Nederlands. Het verhaal is gebaseerd op waargebeurde feiten. Susan kreeg van haar vader een dikke enveloppe met een lange brief en krantenknipsel over gebeurtenissen in 1951 en de misdaden die de Klan had gepleegd. Het begon met de moord op Marvin waar Reesa een 12-jarig meisje getuige van was. Wat ze niet kan begrijpen is dat de politie, FBI, niemand iets doet want de Klan is doorgedrongen tot de hoogste kringen van de samenleving. Uiteindelijk zegt de vader van Reesa toe om informatie over de Klan door te geven voor een proces dat er uiteindelijk komt met hulp van de NAACP, de burgerrechtenvereniging.
Ik vond het een indrukwekkend boek en tegelijkertijd schokkend dat nog steeds de zwarte bevolking van Amerika onderdrukt wordt. Ik heb vorige jaar documentaires gezien over Amerika n.a.v de verkiezingen (Eva Jinek) en ik kan maar niet begrijpen waarom mensen zoveel geweld tegen elkaar gebruiken en dat dit maar niet uitgeroeid kan worden.
De titel wordt verklaard door de parabel van de bij die als mier leefde en onderdrukt werd door de oppermier, zo komt de bij aan haar gele strepen... Een engeltje kon het niet aanzien en leende de bij haar vleugels, zo kreeg de bij vleugels en de vrijheid. Dat is de hoop die leeft onder de onderdrukte bevolking maar ironisch is wel dat die vrijheid zelfs nu er nog steeds niet is.
Het was een prachtig boek, prachtige zinnen maar ik vraag me wel af hoe goed de hoofdpersoon zich heeft ingeleefd in de persoon van 12 jaar, misschien omdat het boek enigzins autobiografisch is lopen er nog wat zaken door elkaar heen en leek Reesa soms ouder dan 12. Ik vond het ook mooi dat het geloof er zo automatisch doorheen werd geweven met de twijfels en vragen die daarbij horen.
Bedankt @uitgeverijkok | 1pos
|
Aanvankelijk lijkt dit boek,zoals de flaptekst zegt, over een wilde vakantie op Palma met vrienden/collega's. Het wilde karakter van deze vakantie komt vooral tot uitdrukking in de beschrijving van de erotische en sexuele uitspattingen van het vriendenclubje. Op het pornografische af! Later wordt in mijn ogen het accent verlegd naar de dodelijk ziek moeder van Giph, die uiteindelijk ook voor euthanasie kiest (dat mag ik verklappen, want in de korte inleiding van Hebban staat dat de euthanasie van Ronald' s moeder de aanleiding voor het schrijven van dit boek was). De lijdensweg van moeder Giphart heeft meer indruk op me gemaakt dan de wilde vakantie op Palma. Zeer verdrietig en dus goed geschreven door Ronald.
Wat mij betreft dus de 4 sterren die ik er aan heb gegeven. Wel moet me van het hart dat ik mijn twijfels heb of dit boek past in het publiek, middelbare scholieren, waarvoor dit boek werd opgenomen in de serie " de jonge Lijsters". | 1pos
|
‘Dit is een boek over mensen en ons opmerkelijke vermogen om van alles en nog wat te verkloten.’ Zo begint Tom Phillips zijn boek De Mens. Phillips is journalist en cabaretier, en dat laatste is ontegenzeglijk merkbaar in zijn boek. Zijn komische manier van schrijven tovert geregeld een lach op je gezicht, in weerwil van de ernst van de onderwerpen.
Want echt lachen is het niet als je leest over de American Dust Bowl, droogte en stofstormen in de jaren 30 veroorzaakt door onder andere de zeer intensieve landbouw. Of over hoe het Aralmeer, ooit zo groot als de Benelux, een schim van zichzelf werd en hiermee de florerende visindustrie liet verdwijnen. En dit alles aangericht door de mens die het noodzakelijk vond om belangrijke rivieren om te leggen voor een nieuw project in de woestijn waar water voor nodig was. De verstrekkende gevolgen zijn op zijn minst schrijnend te noemen.
Zoals Phillips al zegt: ‘Zodra wij ergens neerstrijken, holt de buurt achteruit.’ Gedurende de 10 hoofdstukken ontdek je al snel een patroon van denkfouten, gecombineerd met pure domheid (noem het onwetendheid) en destructie. Dat er vaak geld en macht bij komt kijken zal niemand verbazen. Hij heeft ongelofelijke verhalen over politieke landsleiders waar de lezer zich bijwijlen in het theater van de lach waant.
Na ieder hoofdstuk geeft hij in kaders nog wat extra blunders weer die betrekking hebben op het besproken onderwerp. Denk hierbij aan: wetenschappers die bezweken aan hun eigen uitvinding of ontdekkingsreizigers die de mist in gingen. Sarcasme viert hoogtij. In een korte geschiedenis van onze blinde vlekken laat hij de allereerste auto-, trein,- en vliegtuigongelukken passeren. Dit zijn werkelijk heel bizarre tragedies. In ‘voorspellingen van prominenten die nooit uit zouden komen’ haalt hij de zeer grappige uitspraak aan (gemaakt in 1977): ‘Individuen hebben geen reden om thuis een computer te hebben.’ En: ‘In het jaar 2000 zal de politiek simpelweg verdwenen zijn dankzij de grote welvaart.’ In het nawoord schrijft hij in een conclusie dat we naar alle waarschijnlijkheid precies dezelfde fouten blijven maken als in het verleden. Hoe actueel is dit boek!
Phillips gebruikt het woord: ‘waarschijnlijk’, wanneer hij iets niet zeker weet. Het hoofdstuk over kolonialisme is minder grappig geschreven en wellicht wat saai, daar waarschuwt hij dan ook voor. Verder leest zijn boek De Mens, Een kleine geschiedenis van onze allergrootste fuck-ups zeer vlot en is echt vermakelijk, soms cartoonachtig geschreven. | 1pos
|
Simone Steenbeeck heeft een grote wens en dat is een groot gezin. Ze is een geboren moeder. Als het niet lukt op de natuurlijke weg, besluiten Simone en haar man Richard een jongetje en een meisje uit Brazilië te adopteren. Daniel en Nina komen in hun leven en uiteindelijk komt er toch nog een dochter ter wereld, Veerle. Tot de kinderen in de puberteit komen leiden ze een relatief gelukkig leven.
De eerste zin in Het kwaad in ons is "Wat is het waard, een leven zonder hoop?" Deze zin drukt direct een stempel op het boek, het leven blijkt niet zo rooskleurig als Simone voor ogen had. Corine Hartman weet op een nadrukkelijke manier de wanhoop en pijn van Simone te verwoorden. Nina, Daniel en Veerle mogen dan voor elkaar door het vuur gaan, ze beklimmen allemaal langzaam de ladder van de criminaliteit. Ook vooral het ‘gevecht’ van Daniel en Nina naar waardering is heel sterk en direct geschreven. Het dringt hard binnen bij je.
De onmacht van iedereen in het boek spat van de bladzijden af. Corine kiest haar woorden zorgvuldig en dit maakt het verhaal des te indringender. Het gezin praat nog maar weinig met elkaar en begrijpen elkaar niet. Simone probeert de boel krampachtig bij elkaar te houden, maar moet inzien dat iedereen zijn eigen weg gaat. De gevolgen daarvan ziet ze helaas te laat in.
Hartverscheurend zijn de cursief geschreven hoofdstukken met terugblikken naar het verleden. Een moeder die liefde wil geven, maar niet wordt geaccepteerd.
Het kwaad in ons snijdt een aantal maatschappelijke thema`s aan, maar vooral ook het feit dat iedereen een verleden met zich meedraagt, dat grote impact heeft op zijn of haar leven.
Dit was het afsluitende deel van de Ijssel-trilogie en Corine Hartman heeft bewezen dat ze in thrillergenre schrijven ook beheerst. Benieuwd naar het volgende project! | 1pos
|
Ik vond dit een erg leuk boek. Er zit veel in. Liefde, spanning en je krijgt een beeld van het circusbestaan in vroeger tijden. Een aanrader. | 1pos
|
Hanneke Bakker kan van alles voor je regelen. Alleen is het 1943, volop oorlog en alles is op de bon. Toch moet je haar hebben als je iets zoekt. Zelfs als het onmogelijk lijkt weet zij het te vinden. Zo komt zij aan haar geld. Ze werkt ook bij een begrafenisonderneming, ze gebruiken de bonnen van overleden mensen ook. Alleen dan vraagt een van haar klanten Hanneke om een meisje( Mirjam) op te sporen. Een Joods meisje wat bij haar ondergedoken zat is spoorloos uit het huis verdwenen. Ze vreest voor het leven van het meisje. Hanneke wil het eerst niet doen, maar haar geweten laat het niet los, dus gaat ze op zoek. Ze raakt betrokken bij verzetsacties en komt de broer van haar overleden vriend weer tegen. De Hollandsche Schouwburg in Amsterdam ( waar het verhaal zich afspeelt, in hartje winter) speelt een hoofdrol. Daar ziet Hanneke dat de Joden gedeporteerd worden en ze kan het niet meer van zich afzetten. Hanneke heeft een goede speurdersneus en ze vindt veel aanwijzingen. Waar kan Mirjam nu toch zijn? Ze moet ergens heen gevlucht zijn?
Het plot is echt heel goed en ik moest wel een paar traantjes laten vallen. *zucht*. Dit verhaal had zomaar eens echt kunnen zijn. Dit soort dingen gebeurden er in de oorlog.
Verdriet en een dosis kracht van Hanneke nemen je mee op haar zoektocht naar Mirjam.
Young Adult, groot lettertype, leest supervlot!
Ontroerend goed! Het plot is echt krachtig en ik zag het niet aankomen. Echt goed bedacht en in elkaar gezet. Ik geef het boek dan ook 5 sterren. 1 van de mooiste oorlogsverhalen die ik gelezen heb. ***** | 1pos
|
Ik mocht Wolfsangel Apollo voor de Young Adult week van het blog In de Boekenkast en ik heb volop genoten. Het is best een dik boek maar laat je niet afschrikken het is vreselijk spannend en ik weet zeker dat ook jij niet kan ophouden met lezen. Wie weet lig je wel stiekem dat ene hoofdstuk nog in bed te lezen met een zaklamp onder de dekens.
Het boek vertelt het verhaal van twee gewone jongens in België , vrienden Jarne en Natham. Natham zijn ouders komen uit Griekenland maar wonen al jaren in Brussel. Jarne heeft twee moeders, Mams en Mamma. Tijdens een schoolreis, een werkweek in Oostenrijk, horen ze dat er in België een staatsgreep is gepleegd en de fascistische partij voor natie en orde is aan de macht. De grondwet is afgeschaft, er is een dictator Frank Devenne aan de macht. Het valt te vergelijken met IS. In begin lijkt het nog een spannend avontuur maar als snel is het dat niet meer en is het ook voor de jongens heel ernstig en is hun gewone leven voorbij.
Wat zou jij doen? Hoe zou jij reageren? Het is zo geschreven dat het allemaal ineens heel dichtbij komt. Het boek vertelt over hele dagelijkse dingen zoals de school en uniformen, de avondklok, demonstraties, de gevolgen voor internet, televisie en de boeken. Allemaal dingen waar iedereen mee te maken heeft.
Het taalgebruik is wel echt Belgisch en sommige woorden zijn echt anders dan wij in Nederland gewend zijn, denk aan confiture (jam) of refter (eetzaal/kantine). Er wordt geschreven over prullen met je smartphone maar aan de andere kant het boek gaat over België en de woorden begrijp je wel als je de rest van de tekst leest. Het is heel meeslepend geschreven, de dingen worden goed beschreven, niet overdreven. Het komt heel echt over alsof het echt gebeurd is en dat maakt het zo sterk. De schrijver vertelt ook hoe de mensen zich voelen, bang, boos, verdrietig. Zoals het schooluniform hoe voelt dat als je dat moet dragen. “Het schooluniform voelt zoals het eruitzag, en toen Jarne zich die ochtend in de spiegeldeur van zijn kleerkast keurde, leek het wel of hij zich klaarmaakte om naar een begrafenis te gaan. De begrafenis van mijn vrijheid”
Ik hoop dat Johan vandevelde snel deel 2 zal schrijven van dit geweldige boek, ik kan niet wachten!
Wat mij betreft 5 sterren en ik hoop dat je er net zoveel plezier aan zal beleven!
Overigens is dit boek een van de tien genomineerde boeken in de categorie 'Jeugd en Young Adult' van de 'Lang zullen we lezen trofee', die dit jaar voor het eerst wordt uitgereikt door de VRT. Dit boek verdient deze trofee zeker! | 1pos
|
Dit is de eerste trilogie die ik van Nora Roberts heb gelezen, ik vind hem zo mooi en goed geschreven dat ik hem al meerdere malen heb gelezen. Het is een mengeling van spanning en romantiek. Alle drie de boeken boeien van de eerste tot de laatste zin. | 1pos
|
Vijftig Tinten Donkerder is het tweede deel van de Trilogie van E.L. James. Dit boek is mysterieuzer, spannender en opwindender dan het eerste deel.
Waar je je in het eerste deel nog een voyeur voelt, is dit in deel 2 niet zo. Je komt in een achtbaan van emoties terecht en de pagina gingen als vanzelf door mijn handen. Het was een spannend en opwindend boek.
De verhaallijnen zijn veel beter uitgewerkt en je krijgt een kijkje in de gevoelens van Christian. Je vindt meer uit over zijn verleden, maar je leert ook Ana steeds beter kennen.
De seksscènes lezen vlot en misschien zijn sommige scènes iets te veel uitgewerkt, maar het leest lekker snel weg. De seks is opwindend, maar dat is niet wat dit boek goed maakt. De twist in het verhaal en de rare dingen die gebeuren, roepen vragen bij je op. De ontwikkeling in de relatie tussen de twee geliefden is mooi vormgegeven.
Dit deel laat vragen over aan het einde, maar gelukkig: er is een deel 3! Op naar het derde deel! | 1pos
|
Ooit nam ik me voor: ik lees geen boeken meer die langer zijn dan 500 pagina’s. Dat moet namelijk meer dan genoeg zijn om een goed verhaal neer te kunnen zetten. En anders heeft de redacteur zijn werk niet goed gedaan. In de praktijk loop ik wel eens tegen uitzonderingen op en dit is er zo eentje. Nu moet ik toegeven: in eerste instantie is 1Q84 uitgegeven als trilogie in drie afzonderlijke delen en dan voldoet het weer aan mijn stelregel. Nu de boeken zijn samengevoegd heb ik bijna drie weken lang ruim 1300 pagina’s omhoog moeten houden ... het was de moeite waard. Meer dan dat!
Het leuke aan het lezen van Murakami is dat zijn boeken nergens starten, nergens naar toe gaan en nergens eindigen maar de reis ‘down the rabbit hole’ is zeer opwindend en extreem wonderbaarlijk. Murakami daagt de lezer op die manier uit om zelf na te denken en verschillende conclusies te overwegen. Lees dit boek dus niet met een einddoel (plot) voor ogen, maar kruip in het verhaal en onderga het.
Vooruit, toch nog even – heel kort – iets over het plot. Het is 1984 en de hoofdrolspelers zijn Tengo, wiskundeleraar met de wens om schrijver te worden en Aomame, sportinstructrice maar ook huurmoordenaar: in opdracht vermoord ze ‘foute’ mannen. Hoewel Tengo en Aomame in het verleden slechts twee jaar bij elkaar in de klas hebben gezeten, hebben beide hun hele leven al het gevoel dat ze bij elkaar horen. Het heeft wat van de Griekse mythe waarin er in den beginne niet alleen een man een vrouw bestonden, maar er drie types waren: man/man man/vrouw en vrouw/vrouw. Omdat ze zich misdroegen werd Zeus kwaad en met een zwaard sneed hij ze allemaal doormidden. Vanaf die dag bestaan alleen nog de man en de vrouw, met als vervelende bijkomstigheid dat iedere mens doorlopend op zoek is naar zijn ‘missing half’. We volgen Tengo en Aomame in afwisselende hoofdstukken en over een periode van ruim een half jaar in hun zoektocht naar elkaar. Daarbij komen ze terecht in een parallelle wereld met twee manen aan de hemel. Aomame bereikt die wereld via het afdalen van een ladder en dat is natuurlijk de rechtstreekse verwijzing naar Alice in Wonderland. Het boek zit vol met verwijzingen naar dat soort klassiekers. Kijk alleen maar naar de titel: 1Q84. Uit te spreken als qutienvierentachtig … q van questionmark, maar in het japans werkt ie nog beter: de uitspraak van de Q (kyu) is hetzelfde als het getal 9. Een verwijzing naar 1984 van George Orwell, dit keer zonder Big Brother maar met zogenaamde ‘Little People’ die de hele boel naar hun hand willen zetten.
Naast een zoektocht naar de ‘missing half’ voegt Murakami ook nog een diepere laag toe. De mens zelf is ook weer in twee onderdelen verdeeld: de maza, het menselijke lichamelijke deel, en de dotha, het spirituele deel. Ik noem dit zelf de ziel en dat is nadrukkelijk wat anders dan de geest. Die laatste kent functies als ‘geweten’, ‘intuitie’, en ‘bewustzijn’. De ziel bevindt zich veel meer op het vlak van ‘willen’ en ‘voelen’. De ziel is de persoonlijkheid van de mens, maakt een persoon tot wat hij is ... zijn karakter. Murakami weet dit op een prachtige manier in het verhaal te verweven.
Het moge duidelijk zijn: dit is een roman met enorm veel lagen en bij ieder hoofdstuk word je weer aan het denken gezet. Het is dan ook handig om internet bij de hand te hebben … er zijn zoveel interessante zaken om op te zoeken. Het mooie is dat Murakami niet te koop loopt met zijn kennis, maar alles op ingenieuze wijze in het verhaal verwerkt. Een groot deel heb ik vast nog niet ontdekt!
De dunne verhaallijn met enorm veel gelaagdheid wordt overeind gehouden door de schrijfstijl van Murakami. Voor mij valt hij onder het hyperrealisme. Een kunststroming met als kenmerk: het isoleren van fragmenten uit de werkelijkheid en die vervolgens meer dan levensecht weergeven door op ieder detail van dat fragment scherp te stellen. Iets wat je verwacht in de schilderkunst, maar Murakami weet dat op papier voor elkaar te krijgen. Meesterlijk. Maar je moet er wel tegen kunnen. Iets waar veel lezers over struikelen: saai, saai, saai! Maar kom op … heb jij nooit saaie momenten in je leven? Moet jij nooit het toilet schoonmaken, eten koken, de was doen? Staren naar voorbijglijdende landschappen? Zinloos staan in langzaam voortkruipende wachtrijen? Je mag 1Q84 alleen saai noemen als je zelf nooit een saai moment hebt in je leven.
Ook het omzetten van gevoelens in woorden is niet saai, maar een ware kunst. De karakters in een roman kunnen nooit meer gevoelens uiten dan de schrijver kan schrijven. Maar ze kunnen ook nooit meer gevoelens uiten dan de lezer kan voelen! Ik kan slechts herhalen: dit verhaal moet je niet lezen, je moet het ondergaan.
Ik ben van mening dat het de moeite waard is om in deze enorme dikke pil te investeren.
Ik heb geïnvesteerd en ik heb er geen spijt van.
Het verhaal blijft je bij, op welke manier dan ook. Het laat je achter met gedachten, met vragen, in verwondering, met dromen.
Is dat niet waar lezen om draait? | 1pos
|
In het boek The Darkest Minds breekt de ziekte Idiopathische Adolescente Acute Neurodegeneratie (afgekort IAAN) onder de jongeren uit. Veel kinderen overlijden aan deze ziekte, maar het grote probleem zijn de kinderen die deze ziekte overleven.
‘Ze waren nooit bang geweest voor de kinderen die misschien zouden sterven, of voor de leegtes die ze zouden achterlaten. Ze waren bang voor ons.. Voor degenen die in leven bleven’
Als Ruby op haar tiende verjaardag wakker wordt gebeurd er iets vreemds. Opeens heeft ze bovennatuurlijke krachten die ze niet in de hand heeft. Haar ouders sluiten haar op in de garage en zo komt ze terecht in Thurmond, een zwaar bewaakt heropvoedingskamp. Ze houdt het vol om haar krachten zo lang mogelijk geheim te houden, maar op een dag komen haar krachten aan het licht en heeft ze geen andere optie dan weg te vluchten uit Thurmond. Want als ze niet zou vluchten zou ze sterven..
Als Ruby eenmaal is gevlucht ontmoet ze Zu (de jongste), Liam (de leider) en Chubs (het genie). Drie andere jongeren die ook op de vlucht zijn. Ook al heeft de groep enige wantrouwen richting Ruby toch besluiten ze haar in de groep op te nemen. Ruby besluit haar krachten die ze niet onder controle heeft geheim te houden voor haar vrienden, want vanaf het eerste moment dat ze hen ontmoet weet ze dat ze hen koste wat het kost wil beschermen.
Als je het eerste hoofdstuk hebt gelezen is er geen weg terug. Je moet verder lezen. Vanaf het begin word het verhaal spannend opgebouwd. De schrijfster gebruikt flashbacks en dat past in dit verhaal. Als je sommige hoofdstukken hebt gelezen zit je met vragen die later door middel van flashbacks worden beantwoordt. Het boek zet je op deze manier aan het denken. Je wilt namelijk de vraagstukken oplossen. Deze oplossingen worden je niet meteen aangereikt en juist dat maakt je nieuwsgierig, het prikkelt om verder te lezen.
Het boek is moeilijk weg te leggen onder andere door het opbouw van het verhaal, de spanning, maar ook door de vrienden die Ruby maakt. Deze sluit je namelijk meteen in je hart. Elk personage voegt iets toe aan het verhaal.
The Darkest Minds – De overlevenden is het eerste boek uit een trilogie. Als je van dystopische werelden houdt is dit boek absoluut een aanrader, maar bereid je voor op de cliffhanger die je te wachten staat in dit deel, want geloof me.. Verder lezen met deel twee wil je meteen!
Mocht je de hele reeks van The Darkest Minds al gelezen hebben in oktober 2018 verschijnt Nagelaten een op zichzelf staand verhaal dat aansluit op de The Darkest Minds-trilogie | 1pos
|
Wie naar de sterren grijpt is een mooie roman over een vriendschap tussen Tully en Kate. Zij ontmoeten elkaar in hun tienerjaren en je mag een kijkje nemen in hun levenloop die met de nodige ups en downs gepaard gaat. Ik vond de karakters goed neergezet en ergerde me vaak aan het egoistische gedrag van Tully en soms aan het naieve van Kate. Het einde had zeer emotioneel moeten zijn, alleen besloten mijn kinderen op dat moment een meningsverschil uit te vechten, waardoor het eind van het boek een beetje in soep liep.....
Weer een les geleerd, lees je boek uit als je alleen bent en niet gestoord kunt worden | 1pos
|
Magdalena is een mooi, gevoelig en humoristisch portret van moeder en zoon met een licht cynische ondertoon. Het onwrikbare geloof van de moeder en de constante twijfel van de zoon daarentegen heeft een centrale rol. Maarten 't Hart is een groot verteller. Prachtige, veelzeggende zinnen. "Nou, dan was de stemming totaal verpest. Maar ja, moe had er een handje om overal een domper op te zetten, overal." Mooi tijdsbeeld ook. | 1pos
|
Hoofdpersoon in ‘Onder invloed’, Renske Nijland is specialist op het gebied van gevaarlijke stoffen. Wanneer zij tijdens het joggen stuit op een tweetal vissers waarvan er een in het water is terecht gekomen, probeert ze de man –tevergeefs- te reanimeren. De vissers ruiken allebei flink naar alcohol en de politie etiketteert het als ongeval door dronkenschap. Renske is sceptisch; zij meent dat er sprake is van bedwelming. Ze bijt zich vast in het mysterie, maar kan niet voorkomen dat ze haar kinderen daarbij ongewild in levensgevaar brengt.
“Fuck! riep hij. Hij sprong achteruit en liet zijn zaklamp vallen. Zijn ademhaling versnelde en werd oppervlakkig. Onopvallend legde hij zijn hand op zijn buik en richtte zijn adem ernaar. Wat is er? vroeg Sara. Ze kwam naast hem staan en keek hem bezorgd aan. Er zit een lijk in.”
Onos heeft gekozen voor een origineel thema. Hiermee onderscheidt zij zich van vele andere (psychologische) thrillers. Onos hanteert bovendien een fijne, levendige schrijfstijl en houdt vaart in het verhaal waardoor de aandacht van de lezer geen moment verslapt. Haar personages weet de auteur prima te laten acteren en zij geeft hen precies voldoende karakter. De dialogen zijn natuurlijk en derhalve geloofwaardig.
“Niet veel later reed ze met haar Fiat 500 door de smalle straat. Ze negeerde de boze blikken van wandelaars en snauwde naar Stijn: Blijf proberen haar te bereiken. Ze keek opzij en zag hoe hij snikkend met zijn mobiel bezig was.”
Gezien de vele details die Onos in haar boek verwerkt moet zij gedegen research hebben gedaan. Dit naast de kennis die zij als veiligheidskundige natuurlijk al heeft. Bovendien ziet de auteur kans een goede balans te vinden tussen spanning en romantiek. Beiden komen in ‘Onder invloed’ aan bod. Vooral de eerdere relatie tussen politieman Marcel en Renske doet Onos op verfrissende wijze uit de doeken; zeker geen standaard romance.
Kortom, een fijn boek dat menig lezer een aantal uren leesplezier zal bezorgen!
Over de auteur
Tamara Onos (1972) is Arbo professional (arbeidshygiënist en hogere veiligheidskundige). Zij adviseert en schrijft over veilig en gezond werken.
Uitvoering
Uitgever: LetterRijn
ISBN: 9789491875786
Paperback, 221 pagina’s
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent.
http://ht-c-communicatie.nl/ | 1pos
|
‘Het Alice netwerk’ speelt zich af in het Londen van 1947. Wanneer Charlotte "Charlie' St. Clair ongetrouwd zwanger raakt, neemt haar moeder haar mee naar Europa om dit probleem te verhelpen. In plaats van haar zwangerschap te laten beëindigen, besluit Charlotte (Charlie) haar nicht Rose te zoeken. Rose is, tijdens de oorlog in het door de nazi's bezette Frankrijk, verdwenen.
De enige die zou kunnen weten waar Rose zich bevindt, is de mysterieuze Eve Gardiner. Eve, die tijdens de Eerste Wereldoorlog als spion deel uitmaakte van het Alice-netwerk, heeft echter haar eigen geheimen. Zij en de andere vrouwen van het netwerk zijn destijds verraden en Eve wordt nog altijd verteerd door woede. Wanneer Charlie bij haar aanklopt en een naam noemt die ze al heel lang niet meer heeft gehoord, ziet Eve eindelijk een kans schoon om de waarheid te achterhalen.
“Op dat moment was de sfeer echter minder beschaafd. Er hing spanning in de lucht doordat de zes meisjes elkaar zaten te observeren en probeerden in te schatten welke twee er zouden worden gekozen en welke vier weer konden vertrekken.”
‘Het Alice netwerk’ vertelt het verhaal van twee sterke vrouwen die hun kracht hebben zien groeien door gebeurtenissen tijdens de Eerste Wereldoorlog. Een meeslepend en spannend verhaal over moed, opoffering, liefde en verlossing.
Quinn zet de vrouwen van het Alice netwerk, dat overigens werkelijk heeft bestaan, in de spotlights in deze fraaie, historische roman. Ze bedient zich daarbij van een zorgvuldige schrijfstijl en heeft haar verhaal kundig geconstrueerd.
“Het waren slechts enkele woorden, maar mijn vermoeden veranderde in zekerheid – een vermoeden over de elegante eigenaar van Le Lethe. Alleen al uit de afschuw die in Eve’s stem doorklonk had ik opgemaakt dat hij iets speciaals voor haar had betekend; je kunt iemand niet zo hartgrondig haten wanneer er geen persoonlijke band is geweest.”
Het Alice netwerk was een spionagenetwerk dat tijdens de Eerste Wereldoorlog opereerde vanuit bezet Lille. Vrouwelijke spionnen uit dit netwerk speelden zeker geen ondergeschikte rol. De leidster van het netwerk, de adembenemende en avontuurlijk aangelegde Louise de Bettignies (1880-1918), met als schuilnaam Alice Dubois, diende als inspiratie voor Quinn tot het schrijven van dit boek.
Als enige verbeterpunt voor dit boek zou kunnen gelden dat het verhaal zo nu en dan wat traag voortkabbelt; wellicht was het beter geweest een wat minder lijvig werk af te leveren zodat het wat meer vaart bleef houden.
Over de auteur
Kate Quinn is een Amerikaanse bestsellerauteur die al zeven historische romans schreef. ‘Het Alice netwerk’ is haar eerste Nederlandse vertaling. Daarvoor verantwoordelijk is Arthur Wevers, die een extra uitdaging had in het goed omzetten van de ferme stotter van hoofdpersoon Eve.
Uitvoering
Uitgever HarperCollins
ISBN 9789402700831
Paperback, 480 pagina’s
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent.
http://ht-c-communicatie.nl/ | 1pos
|
De relatie van moeder Elisabeth en dochter Coco beantwoordt op geen enkele manier aan wat je zou verwachten. Ze maken het elkaar knap lastig, begrijpen elkaar niet, ieder leeft in haar eigen wereld. Als lezer voel je je dan ook behoorlijk ongemakkelijk, maar het is juist dat, wat het boek zo bijzonder maakt.
Als Elisabeth op straat haar dochter tegenkomt, weet ze dat ze haar moet vertellen dat ze ziek is, heel ziek. Dat is niet eenvoudig, de hele Overtoom ligt tussen hen, maar die is nog te overbruggen. De geestelijke afstand tussen de twee vrouwen is veel groter.
‘Vaak weet ze niet wat ze tegen haar dochter moet zeggen, maar nu heeft ze toch echt iets. Onmiddellijk daarna beseft ze dat zoiets niet te enthousiast gebracht mag worden en misschien ook niet nu’.
Het is tekenend voor de moeder, die een probleem heeft met de als normaal geldende sociale regels. Ze zijn haar geleerd. Ze voelt ze niet aan. Elisabeth vraagt zich dan ook voortdurend af of ze wel handelt zoals van haar verwacht wordt. En meestal is dat niet zo.
Coco op haar beurt, heeft het ook niet makkelijk. Ze geniet stiekem van het moment waarop ze haar vader en diens vriendin op de hoogte kan brengen van de ziekte van Elisabeth. Ondanks de weerzin van beide vrouwen ten opzichte van elkaar, besluit Coco bij haar moeder te gaan wonen om voor haar te zorgen. Die laatste zit daar overigens niet op te wachten.
De moederrol was voor Elisabeth toch al niet weggelegd. Tot het geven van liefde was ze ook toen niet in staat. Ze noemde haar kind dan ook “vis”. Te glibberig om vast te houden. Het heeft Coco getekend. Als ze hoort, dat haar moeder haar als tweejarige al opsloot in haar kamertje, is de enige verklaring die ze krijgt “je huilde niet harder dan daarbuiten”.
Coco heeft een nogal ongelijkwaardige relatie met een oudere psycholoog, Hans. Hij beschouwt zichzelf als haar meerdere en misschien ook wel als haar therapeut. Coco is ongelukkig, ze is onverzadigbaar, ze eet te veel, wordt te dik wat haar nog ongelukkiger maakt en ook seks bevredigt haar niet. Als ze, na een periode van onthouding, weer gaat drinken, slaat ze helemaal los.
De afstand tussen beide vrouwen krijgt nog meer nadruk door de manier waarop het verhaal tot de lezer komt. Het perspectief wisselt tussen hen beide.
Esther Gerritsen verstaat de kunst om in een ogenschijnlijk zwaarmoedig verhaal een humoristische toets aan te brengen. Zonder dat was het nooit zo’n krachtig boek geworden. De inhoud blijft je bij, al was het alleen al de denkwijze van een vrouw die haar leven lang heeft moeten vechten tegen haar onvermogen tot liefhebben. Met alle gevolgen van dien.
In 2000 debuteerde Esther Gerritsen met een verhalenbundel, Bevoorrecht bewustzijn. Ze schreef voor Dorst nog twee romans Tussen een persoon en Normale dagen. Wekelijks verschijnt een column van haar in de VPRO-gids. | 1pos
|
Verhalen over mode spreken me altijd aan, dus ik was ook erg benieuwd naar dit boek. ‘De naaister uit Parijs’ is in het begin een beetje verwarrend, omdat ongeveer alle bewoners van Dungatar aan je voorgesteld worden en dat kan soms wat overweldigend aanvoelen. Zodra je iedereen leert kennen, komen ook hun eigenaardigheden naar boven en zit je compleet in het verhaal.
‘De naaister uit Parijs’ gaat niet zozeer over mode, want het gaat meer over het leven in een dorpje, waar mode een kleine rol speelt. Het gaat over overleven in het dorp waar de bewoners hun meningen al klaar hebben voordat ze de persoon waar het over gaat gesproken hebben. Sommige details in het boek waren niet zozeer schokkend maar meer dat je tijdens het lezen denkt van ‘he, wat moet dit hier nou’ en dan met name over sexuele stukjes. Die vond ik een beetje apart en paste wat mij betreft niet helemaal in het complete verhaal.
Maar die stukjes waren niet zo storend en kon ik dan ook goed loslaten. ‘De naaister uit Parijs’ is een intrigerende roman, waarbij ik best wel even in shock was toen ik het einde had gelezen. Die had ik echt niet aan zien komen. En dat einde, dat deed ’t ‘m, want poeh, wat was dit een goed boek zeg. De mode speelt dan maar een kleine rol, het was een mooie. En ik ben wel een beetje gaan houden van de homoseksuele politieagent, oh wat was ie goed geschreven zeg!
‘De naaister uit Parijs’ van Rosalie Ham is een roman die bijna een thrillerachtige einde heeft, waarbij het leven in een dorp met flinke vooroordelen centraal staat en waarbij mode een kleine rol heeft.
Ik ben nu wel erg benieuwd naar de film, met in de hoofdrollen Kate Winslet en Liam Hemsworth. | 1pos
|
Op zoek naar een fijn en vrolijk boek om te lezen stuit ik op deze titel. Het onderschrift “een vrolijke kijk op filosofie” maakt me nieuwsgierig. Een weddenschap tussen Socrates en Wittgenstein over de waarde van filosofie, in een hiernamaals, de ideeënwereld. Een boeiend gegeven als uitgangspunt.
Aan de hand van verzonnen personages, sommige gebaseerd op bestaande filosofen, laat de schrijfster op een leuke en begrijpelijke manier een aantal filosofische ideeën de revue passeren. Door het in de romanvorm te vertellen wordt het een goed leesbaar verhaal. De filosofische standpunten laten je soms echt wel weer even nadenken. De gebruikte humor zorgt zeker voor een vrolijke noot.
Heel af en toe voelde het net wat te lang aan, maar dat heeft zeker geen afbreuk gedaan aan dit toegankelijke boek! | 1pos
|
Dit verhaal speelt zich af in Japan rond het jaar 1000 ten tijde van het Hōgen-tijdperk van de toen vijftienjarige Keizer Nijō-Tennō. De tijd dat er veel, heel veel tradities, rituelen en omgangsregels zijn.
Shimae
De zeventwintigjarige Amakusa Miyuki - verder wordt ze Miyuki genoemd, want naar Japans gebruik wordt eerst de achternaam en dan de voornaam geschreven - heeft het lichaam van haar verdronken man Katsuro gezuiverd volgens de geldende rituelen. Als karpervisser kreeg hij 3 à 4 keer per jaar het verzoek om twintig van de mooiste karpers te leveren voor de tempelvijvers van het keizerlijke hof in Heijō-kyō, waarvoor hij ruim werd betaald met cadeaus en belastingvrijstelling voor het armzalige gehucht Shimae.
De directeur van de Dienst Tuinen en Vijvers is zeer ontstemd te vernemen dat hun leverancier 'deze wereld heeft verlaten voor het Zuivere Land van boeddha Amitabha', maar ziet wel degelijk de mooie kwaliteit van de laatste karpers die Katsuro nog had gevangen. Miyuki besluit ze zelf te leveren, maar dat ze niet meer dan acht stuks verdeeld over vier korven zal kunnen dragen.
'Nadat Miyuki de manden gereed had gemaakt, selecteerde ze de karpers die ze erin zou vervoeren. Ze koos eerst de vissen waarvan de schubben gelijkmatig en harmonieus over het lijf waren verdeeld, waarvan de neus, zonder lang te zijn, niet te kort en niet te stomp was, waarvan de vinnen symmetrisch waren en de kleur van kop tot staart volmaakt homogeen was. Op grond van de eerste schifting koos ze twee zwarte karpers (de ene glanzend als metaal, de andere mat als velours) en twee vissen die vrij flets waren maar vaak een opmerkelijke groei en levensduur hadden, Vervolgens twee diepbronzen exemplaren waarvan de glans aan een stroom bruine honing deed denken, en ze maakte haar selectie af met twee karpers die bijna geen schubben hadden en omhuld leken te zijn met koper.'
Haar liefde voor de laatste karpers van haar man mag duidelijk zijn in bovenstaand citaat. Ze laat de karpers wennen aan hun korven en drie dagen later gaat ze op pad. De korven aan een bamboe stok die ze draagt als juk.
Zoals haar tocht meandert door het landschap en de bergen, nemen de meanderende - soms lange, - poëtische zinnen de lezer mee op haar lange, zware voettocht naar de keizerlijke stad. Onderweg moet het water regelmatig ververst worden, dus volgt ze de rivier. Ze overnacht in de Hut van de Eerlijke Beloning - en passant vist ze twee afgehakte hoofden uit een poel, omdat deze het water en het leven in de plas zouden ontheiligen - en vervolgt haar pad door cederbossen en bamboeplantages. Ze zoekt de veiligheid van de stroom pelgrims op en onderweg heeft ze alle tijd om over Katsuro en hun gelukkige, maar helaas korte huwelijk te mijmeren.
Tijdens een overnachting in een klooster wordt ze bestolen van zes van haar karpers. Ze vindt bij toeval een nogal controversiële manier om geld te verdienen, zodat ze nieuwe karpers kan kopen. Ze wordt rijkelijk beloond en kan weer verder.
Onderweg doet de winter zijn intrede, met veel sneeuw en eindelijk in Heijō-kyō aangekomen kost het haar veel moeite om, tijdens de ceremoniële 'tewaterlating', afscheid van haar vissen te nemen.
Takimono awase (geurwedstrijd)
Dan wordt haar lichaamsgeur opgemerkt en de directeur vraagt haar zich te kleden met de jūnihitoe, 'het pronkkostuum [...] van twaalf zijden tunieken over elkaar heen, waarvan de keuze van de kleuren en de kunst waarmee ze op elkaar worden afgestemd de sociale rang en de goede smaak van de adellijke Dames weerspiegelen.' Haar gezicht wordt witgepoederd, haar tanden zwartgelakt en met de wapperende jūnihitoe flaneert ze langs de keizer tijdens de Takimono awase met al zijn verleidelijke wierookgeuren.
Het lezen van de verder ontwikkeling van deze wedstrijd laat ik aan de lezer over, want spoilers weggeven is natuurlijk niet wenselijk.
Met een extra beloning in de vorm van rollen prachtige zijde, keert ze huiswaarts............
Conclusie
Het verhaal kent vele gedetailleerde beschrijvingen, waardoor het beeldend is en alles op het netvlies wordt geprojecteerd. Het is ook zintuiglijk te noemen, met name geuren zijn een belangrijk thema en de rijke kleurbeschrijvingen niet te vergeten. Temperatuur, zoals van de zon en de sneeuw maken ook deel uit van de beleving van de lezer. En dan moeten we het motief 'karper' natuurlijk ook niet vergeten. Deze vis - de koi-karper, waarbij koi het Japanse woord is voor karper - staat symbool voor vastberadenheid, onafhankelijkheid en doorzettingsvermogen.
Deze queeste van de hoofdpersonage is melancholiek en volgt langzaam haar weg, misschien zou 'traag' een beter woord zijn, ware het niet dat het zéker niet als minpunt mag worden gezien. Miyuki gaat immers te voet en niet met de trein.
De gedachten en emoties, maar ook de onderkoeldheid van Miyuki is mooi uitgewerkt. Ze handelt volgens de heersende regels en tradities, maar voelt niet de behoefte om zich voetstoots aan alle regels te conformeren.
Termen als meeslepend, opwindend, zinnelijk en zelfs filosofisch horen bij dit boek. Getuige de bibliografie heeft de auteur zich heel uitvoerig geïnformeerd over de tradities en het leven in het oude Japan. Een lange lijst van 74! noten, die de gebruikte Japanse termen verduidelijken, staat achterin het boek vermeld.
Dit is een boek dat me in zijn greep hield, van de eerste tot de allerlaatste bladzijde. Feedback op een boek dient eerlijk te zijn en mag óók de minpunten belichten. Excuus, maar die heb ik met dit boek niet!
Chapeau ook voor Martine Woudt die voor een fantastische vertaling heeft gezorgd.
Auteur
Didier Decoin (Boulogne-Billancourt, 13 maart 1945) is een Franse scenarist en schrijver.
Hij begon zijn carrière als journalist bij France-Soir, maar schreef ook voor Le Figaro en het magazine VSD. Hij leverde ook materiaal voor de Franse radiozender Europe 1.
Als schrijver debuteerde hij in 1965 met Le Procès à l'amour. Een twintigtal romans staan intussen op zijn naam. In 1977 ontving hij de Prix Goncourt voor zijn boek John l'Enfer.
Hij is eveneens actief als scenarist voor langspeelfilms en televisiewerk. Zijn scenario voor Hors-la-vie uit 1991 van Maroun Bagdadi leverde hem een speciale vermelding op van het filmfestival van Cannes. Meerdere televisieseries werden door hem geschreven. Voor zijn Le Comte de Monte Cristo kreeg hij in 1999 de "Sept d'Or" voor het beste scenario.
(Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Didier_Decoin)
Titel: Vissen voor de keizer
Auteur: Didier Decoin
Oorspronkelijke titel:
Vertaling: Martine Woudt
Pagina's: 320
ISBN: 9789029092302
Uitgeverij J.M. Meulenhoff
Verschenen: januari 2018 | 1pos
|
Zo. Tim Hofman heeft een bundel uitgebracht met rijmelarij van de bovenste plank. Hij weet met kleine trucjes teksten om te toveren tot ware kunstwerken. Dit boekje is een must voor liefhebbers van gedichten en natuurlijk voor fans van dit jonge, succesvolle televisiegezicht. Leuk, man.
Inhoud
Tim Hofman is vooral bekend als gezicht van BNN/VARA, waarvoor hij onder andere de programma's Spuiten en Slikken (op reis) en Je zal het maar hebben presenteerde. In 2016 was hij de winnaar van het spelprogramma Wie is de Mol? en maakt het YouTube-kanaal #BOOS. Tim schreef columns voor onder andere Nieuwe Revu en treedt regelmatig op als dichter. In deze gedichtenbundel laat hij een ander talent zien: schrijven. Variërend van rijmpjes geschreven op de grap, tot heel technische stukken - maar ook bijna lyrische gedichten die strak op rijm over liefde, de maatschappij of de dood gaan - neemt hij je aan de hand mee zijn hoofd in.
Look & Feel
De omslag ziet ontzettend strak uit. Prachtig vormgegeven en een ideaal tafelboek. Het boek is voornamelijk zwart-wit, maar bevat ook tinten turquoise/groen in de schutbladen en de titel. Ook in het boek zelf is gespeeld met het design van teksten. Zo is er een tekst vervormd tot kruis en is een ander helemaal uit elkaar getrokken door alle woorden onder elkaar te zetten. Ook de paginanummers staan niet netjes onderaan de pagina, maar aan de snijkant van de pagina's, bijna bovenin de pagina. Alles lijkt tot in de puntjes uitgedacht. Door de uitgave in een matte hardcover te publiceren, inclusief schutbladen in kleur, krijgt het boek een duurdere uitstraling. Heel mooi!
Oordeel
Wat heb ik dit boek met plezier doorgebladerd. Tim Hofman is een ware teksttovenaar. Hij weet met kleine aanpassingen in woorden de tekst om te toveren tot een gedetailleerd kunstwerkje. Zijn enorme gevoel voor humor is goed merkbaar in dit werk. Het is geen weekwerk om door dit boek heen te komen, want met een uurtje kan je het compleet gelezen hebben, maar als je écht de kracht van de rijmpjes wilt inzien, raad ik je aan echt de tijd te nemen voor elk gedicht en het misschien zelfs meerdere keren achter elkaar te lezen. Je zult nog verbaasd staan van de teksttrucjes die Hofman toepaste en die je in eerste instantie over het hoofd zag
Specificaties
Uitgever: Uitgeverij Meulenhoff
Uitgave: Hardcover met omplakte band, ook beschikbaar in e-book en luisterboek.
Publicatiedatum: 28-02-2017
Pagina's: 96
ISBN: 9789029091824 | 1pos
|
Ik heb Wraakgodin met heel veel plezier gelezen. Het is het debuut van Bernhard Aichner, een veelbelovend debuut. Het boek begint gelijk goed met een gruwelijke misdaad, welke wordt afgedaan als een tragisch ongeluk. Dan springt het verhaal een aantal jaar verder en worden we voorgesteld aan het gezinsleven van Blum, waar het hele boek om draait. De personages zijn duidelijk en mooi uitgewerkt en Blum lijkt op het eerste gezicht een sympathieke, liefdevolle moeder en echtgenote te zijn. Tot het noodlot toeslaat en het leven van Blum op zijn kop word gezet. Dit veranderd alles. Van een liefdevolle moeder veranderd Blum in een ware speurneus en neemt het heft in eigen hand. Er volgen meerdere ontvoeringen en moorden en de ene moord is nog gruwelijker en gedetailleerder beschreven dan de ander, dus niet voor mensen die een zwakke maag hebben! We worden meegesleept in een spannende en gruwelijke zoektocht naar de waarheid, waarbij niks en niemand gespaard word. De verhaallijn en spanning zijn mooi opgebouwd en werken mooi naar een verrassend en zinderend slot toe. Het blijft tot het eind een verrassing. Het boek is mooi, duidelijk en hedendaags geschreven. De korte hoofdstukken en korte dialogen houden de spanning en snelheid er goed in.
Kortom, een zinderende, spannende en gruwelijke thriller, een zeer verrassend debuut. Een thriller die je nog lang blijft achtervolgen, wat zou jij doen als het jouw overkwam? | 1pos
|
De verhalen in Het geheim van de Beulaker zijn uiteenlopend; vaak grappig, soms bizar of zelfs mysterieus. Favoriete onderwerpen van schrijfster HildaKnol zijn: sport, dieren en muziek. Haar verhalen zijn geschreven met een fijne pen, intiem en verteld met gedempte stem
Frans Stüger | 1pos
|
Goed. Naast het verhaal krijgt men ook info over de Aboriginalcultuur. Leuk meegenomen. Het verhaal zit zelf goed in elkaar en is spannend tot het einde. Men valt ook van de ene verbazing in de andere. Robust van handeling, scherp van dialoog, en met kleurrijke locaties vol sinistere figuren(kaft). Dit is juist. | 1pos
|
Deze bijzondere thriller lijkt vooral een bittere aanklacht van de schrijver te zijn tegen het kapitalistische systeem, met zijn scherpe scheiding tussen de kleine groep winnaars (de topmanagers van de grote concerns met hun moddervette salarissen) en de vele verliezers, bijvoorbeeld de grote schare mensen die mede als gevolg van de crisis hun baan zijn verloren.
Lemaitre schetst wel een heel grimmig beeld van het lot van die losers, als hij verhaalt over Alain Delambre, late vijftiger en al vier jaar werkloos. Die beschouwt zijn leven (getekend aan een te hoge hypotheek, een deplorabele financiële situatie, gedwongen losse baantjes ver onder zijn niveau aan te nemen) als dermate grauw en uitzichtloos, dat hij tot wel hele extreme daden komt…
Hierbij speelt een rol dat Delambre in een wel heel gekke situatie komt, als een groot bedrijf schijnbaar haar nieuwe medewerker wil kiezen middels een bizar rollenspel, waarin alle kandidaten zogenaamd slachtoffer worden van een gijzeling. En die situatie loopt al heel snel volledig uit de hand…
Een zeer bijzondere thriller dus, zoals gezegd. En met een onderliggende boodschap die er eveneens niet om liegt. Iets te zwartgallig en ongenuanceerd, als het aan mij ligt, maar zeker stemmend tot nadenken en -helaas- maar al te actueel! | 1pos
|
Had een beetje moeite met de eerste honderd bladzijden, maar daarna kreeg het verhaal me te pakken. Het gegeven is ook wel bizar: twee jonge indianen die vanuit de bossen van Canada pardoes terechtkomen in de loopgraven van de Eerste Wereldoorlog. Dat kan niet goed aflopen en dat dat doet het dus ook niet. Driedaagse Reis kan zo in het rijtje andere goede romans over die verschrikkelijke oorlog, zoals Het Lied van de Loopgraven en Op Zoek Naar Julia.
Detail: ik wist niet dat indianen ook al de geneugten van de sauna hadden uitgevonden. Dacht dat dat een typsich Finse uitvinding was. | 1pos
|
Een boek dat ik in één avond uit las. Boeiend verhaal. Door de schrijfstijl wil je blijven lezen | 1pos
|
het verhaal over William Christine moeder Joan en een hele rijke vader met een enorme erfenis. Een verdeling van een grote erfenis betekent in menig familie gedonder. zo ook hier alleen niet helemaal op de klassiek verdeelde manier.
een pakket van voorwaardes en eisen komt tegelijk mee met de erfenis. Het kan niet anders dat niet alle partijen daar even gelukkig mee zijn.
Een vlot geschreven verhaal waarvan het in eerste instantie niet helemaal duidelijk is in welk genre je aan het lezen bent. Je zou kunnen zeggen dat het een feel good romantisch verhaal is , maar ook gewoon een mooie roman . Aan het einde dan komen er nog ware thriller factoren naar boven. kortom het verhaal is met geen standaard boek te vergelijken.
Vanaf het begin leest het lekker en ben je als lezer niet verveelt. Grappige hoofdstukken wisselen de spannende , gemene hoofdstukken vol list en bedrog af.
Ik vond het verassend en een bijzonder leuk te volgen verhaal. vanaf begin tot eind komen er verassingen om de hoek en word je als lezer in spanning gelaten over het vervolg. je blijft dus geboeid lezen.
Ik had het boek redelijk snel uit en heb ervan genoten. | 1pos
|
Zeer goed geschreven, meeslepend verhaal over een jonge vrouw. Het is spannend tot de laatste bladzijde. Je wilt weten hoe het afloopt. Ook geeft het een goed beeld van hoe iemand wil zijn tegenover hoe diegene Denkt te willen zijn. Eye-opener! | 1pos
|
Studenten van tegenwoordig hebben geen tijd, geen lucht en veel ouderlijke verwachtingen om zichzelf tot een soort prestatiemonsters te ontwikkelen. Laurens zit vast in deze sociale constructie en komt hier met zijn reisgenootje Maan tot nieuwe inzichten en verrassende daden. Maan leidt en verleidt Laurens en de lezer.
Vol van Maan is een geweldige roadtrip. Het lukt Sandra weer om je als lezer het boek in te trekken en na afloop van het lezen je te laten malen in je hoofd. Sandra's schrijfstijl laat je het boek lezen alsof je in een film zit, doorspekt met prachtige inzichten en afgewisseld met absurd subtiele humor.
Hét zomerboek van 2018! | 1pos
|
Na Harry Potter een van de beste YA fantasy boeken die ik heb gelezen.
Lichtelijk teleurgesteld in een paar andere fantasy boeken begon ik na een tip in deze. Het boek grijpt je meteen en sleurt je mee in de wereld van draken. Als het uit is geloof je bijna in die andere wereld.
Vriendschap, spanning en een vleugje romantiek: het is allemaal aanwezig.
Het verhaal is herkenbaar, maar toch origineel genoeg. De auteur weet dingen en gebeurtenissen goed te omschrijven zonder langdradig te worden. Het verhaal steek goed in elkaar en leest daarom vlot weg.
Kortom: een aanrader van eigen bodem. | 1pos
|
Verblind van Mary K. Franklin vertelt het verhaal van Melissa die haar familie achterlaat in Friesland om haar droom te gaan vervullen in de grote stad. Melissa wilt heel graag op het podium staan en is dan ook heel gelukkig als een medestudente haar vraagt om mee te spelen in haar stuk. Tijdens de repetitie leert ze de aantrekkelijke Nathan kennen en ze hebben al direct een connectie. Maar wanneer ze liegt over haar verleden duwt ze Nathan steeds verder weg. Kan ze haar droom waarmaken en tegelijkertijd Nathan’s hart terugwinnen?
Het verhaal lijkt het typische verhaal van een meisje dat een jongen leert kennen en probeert zijn aandacht te krijgen, maar het is zoveel meer dan dat. De relatie vormt niet de hoofdzaak van het boek, maar het gaat ook over de strijd die Melissa aangaat om iedereen te bewijzen dat ze het aankan. Als lezer volg je de evolutie die Melissa ondergaat van verlegen studente naar volwaardige actrice op het podium. Je voelt dat het personage van Melissa groeit en steeds meer bijleert. Dit in tegenstelling tot haar relatie met Nathan. Hierin voel je haar jeugdigheid en het onvermogen om haar emoties uit te drukken, waar ik me soms nogal aan kon ergeren. Er lijken in het boek twee versies van Melissa te zijn. De zelfverzekerde Melissa die graag op het podium staat en goed is in wat ze doet en de verlegen Melissa die haar geheimen niet durft prijs te geven aan de jongen die ze graag ziet. Op het einde van het verhaal lijken deze twee versies van Melissa samen te smelten en vormen ze haar tot wie ze echt is. Ik heb dan ook enorm genoten van haar evolutie.
Het enige waar ik me een beetje in stoorde was het Vlaamse taalgebruik. In het boek komt er een Vlaams meisje Charlotte voor afkomstig van Brugge. Mary K. Franklin maakte dan ook gebruik van typische Bruggse uitspraken zoals keppe en bère, maar toch klopte het Vlaams soms voor mij niet. Er werd in een andere zin dan gesproken over ‘stelletjes’ wat eerder Nederlands is. Het kan zijn dat ik als Vlaming hier meer aandacht aan besteed en voor mij persoonlijk stoorde het ook niet zo fel. Ik vond het wel eens leuk dat er een Vlaams personage verwerkt werd in een Nederlands boek.
Het boek verdient zeker vier sterren van mij. Het las heel vlot en de schrijfstijl was heel aangenaam. Details van de theaterwereld werden hierin heel goed uitgewerkt, maar waren ook niet overdreven aanwezig. De verschillende relaties tussen de personages waren goed uitgewerkt en er zat diepgang in de personages. Ik heb heel hard genoten van het boek en ik kijk uit naar andere werken van Mary K. Franklin. | 1pos
|
Subsets and Splits