text
stringlengths 4
22.7k
| label
class label 2
classes |
|---|---|
Een buitengewoon indrukwekkende roman over het afglijden van een intelligente wetenschapper tot een hoopje ellende als het gevolg van vervroegde alzheimer, dat zich bij hem al op jonge leeftijd openbaart, en waarbij het leven van zijn vrouw en zijn zoon onbewust onvermijdelijk op zijn kop zet.
SCHITTEREND BOEK | 1pos
|
Heb de originele versie in het Duits gelezen. Aanvankelijk was ik bang dat het een zeer wetenschappelijk boek zou worden, maar niets is minder waar. In een meeslepend verhaal en op een bevattelijke manier leert Schätzing ons de geheimen van de zee kennen. Dit boek heeft me heel wat bij geleerd. | 1pos
|
Het boek leest snel en vlot weg. Het is spannend zoals ook de eerdere boeken van Askir betreft. Het is geen vervolg van de Askir serie maar een spinn-off. Hoewel ik graag had geweten hoe het verder zou gaan met Havald wist het boeken over de Uilen me weer danig te boeien. Ik heb het in een ruk uitgelezen.
Het vervolg van de serie Askir wordt de serie De godenoorlog. Deze zal volgens de uitgever waarschijnlijk in het voorjaar van 2015 uitkomen. | 1pos
|
Nik Speelman heeft zijn laagste punt bereikt. Gescheiden van zijn vrouw, geen contact meer met zijn zoon (hoezeer hij ook zijn best doet dit te herstellen) en ook financieel staat hij er slecht voor. Zijn dagen slijt hij met drank.
Op een van die met drank gevulde dagen besluit hij te reageren op een email met een werkaanbod uit China.
In eerste instantie is hij nog een beetje wantrouwig, maar toch besluit hij de sprong te wagen en reist naar China. Kort na aankomst in China wordt hij echter het slachtoffer van misleiding en moet hij met de hulp van het Chinese meisje Jiang en de Engelsman Fairfax proberen te overleven.
Naast de spanning loopt er een rode draad door het boek waarin de relatie met zijn vader en met zijn zoon centraal staat. In flashbacks kijkt Nik terug op zijn leven als zoon, als echtgenoot en als vader en zien we zijn frustratie over het verbroken contact met zijn zoon.
Koen Gubbels heeft een mooi debuut afgeleverd met het boek Niks. Door de snelle, korte zinnen vlieg je door de eerste hoofdstukken van het boek, waarna het rappe tempo tijdelijk afneemt om daarna weer, gelijk met de spanning in het boek, op te worden gevoerd.
Toch is Niks eerder een spannende roman dan een thriller, waarin een achtervolging en pistoolschoten worden afgewisseld met mooi verwoorde gedachten, quotes en humoristische passages.
En de epiloog...die verdient nog een extra vermelding... | 1pos
|
De schrijfster vertelt hier hoe zij ongewild betrokken raakt bij de jihad. Ze vertelt hoe haar man haar misleid en mishandelt. Ze moet zich kleden als een moslima en de banden met haar familie verbreken. Verschrikkelijk wat deze vrouw mee maakt.. Het leest gemakkelijk hoewel je soms geneigd bent het boek weg te leggen. Je krijgt een kijkje achter de schermen van de oorlog in Bosnié.
Dit boek is te leen in de bieb van de GHK | 1pos
|
Dit boek stond al een tijdje op mijn wensenlijst, dus ik was heel blij toen ik hem voor de Xander Leesclub mocht lezen. Ik vind het interessant om te lezen over een oorlog die voor mij zo ver weg is, maar die voor velen nog heel dichtbij is. En het effect wat de vreselijke gebeurtenissen uit die tijd nog altijd op mensen kunnen hebben.
In Rivka wordt dat pijnlijk duidelijk. De Tweede Wereldoorlog leeft niet alleen voort in de mensen die het hebben meegemaakt, maar heeft ook effect op hun (klein)kinderen. Rivka’s vader die mentaal beschadigd uit de oorlog is gekomen is zeer veeleisend, niet alleen naar zijn vrouw die altijd voor hem klaarstaat, maar ook naar zijn dochters. Rivka, die altijd erg naar haar vader heeft opgekeken en een sterke band had met hem, krijgt ongemerkt al op jonge leeftijd veel mee van het leed van haar vader. Zij heeft als volwassene allerlei angsten en zit aan de antidepressiva. Ook lijkt ze zichzelf geen geluk te gunnen, een relatie aangaan en tot slagen brengen lijkt dan ook niet voor haar weggelegd.
Na de proloog zit je meteen in het verhaal en wil je weten wat er verder gaat gebeuren. Heden en verleden worden in het begin afgewisseld, waardoor je het verhaal van Isaac en van Rivka meekrijgt. Deze wisseling tussen heden en verleden had van mij het hele boek door wel gemogen, dan denk ik dat ik wat meer feeling met Isaac had gekregen.
Ik heb de personages niet echt in mijn hart kunnen sluiten en dat had ik wel gehoopt. Ook miste ik (in de e-book versie in ieder geval) een verklarende woordenlijst voor alle Joodse uitdrukkingen.
De gesprekken die Rivka in haar hoofd hoort tussen haar dode ooms en oma vond ik een grappig element. Het boek las lekker weg en Rivka is gewoon een boeiend, psychologisch, verhaal. Alleen ik had verwacht dat het verhaal me enorm zou raken, maar dat was helaas niet helemaal het geval. | 1pos
|
De kaft van het boek is mooi en goed verzorgd. Op de voorkant is een foto van een vrouw te zien met haar armen gekruist en haar hoofd opgericht naar de zon. Op de achtergrond staat “Alleen met haar handen in de aarde voelt ze zich in haar element.”
Weduwe Addy stopt al haar liefde en energie in haar moestuin. Haar volwassen zoons zijn het huis uit en haar baan is ze kwijt geraakt.
Dan ontmoet ze Luc , haar nieuwe buurman op de volkstuinen. Luc weet niet veel van tuinieren maar zoals blijkt wel veel van de menselijke geest. Stukje bij beetje weet hij Addy’s leven te ontrafelen en een nieuw licht te werpen op
Samen met de tekst maakte dit alles mij nieuwsgierig naar de inhoud van het boek.
Open Slot is een verhaal van een vrouw die de confrontatie met haar leven aan gaat op het moment dat haar twee zonen op zich zelf gaan wonen. Er gaat veel in haar om waardoor zij het gevoel krijgt dat zij hier iets mee moet gaan doen. Zij heeft altijd geloofd in de goedheid van de mensen en op latere leeftijd breekt dit haar op.
Het verhaal speelt zich af op verschillende tijdstippen en door middel van flashbacks krijg je een goed inzicht in de levenservaringen van Addy en haar ervaringen met het werken op het Slot Stensenhil en de mensen die daar werkzaam waren.
De situatie doet zich voor dat zij in de tuin Luc heeft ontmoet die sinds kort ook is komen tuinieren in het complex waar Addy haar tuin heeft. Hij heeft er nl. voor gekozen om niet in zijn eigen woonplaats te gaan tuinieren. Beiden zoeken contact met elkaar. Addy kan Luc helpen met het tuinieren omdat hij hier totaal geen ervaring mee heeft en Addy heeft ingezien dat Luc als buitenstaander niet wordt geaccepteerd door de andere tuinbewoners. Luc op zijn beurt ziet gezien zijn beroep als psychiater mogelijkheden om Addy te ondersteunen in het proces naar zelfbewustzijn. Zij krijgt hierdoor een beter inzicht in haar eigen leven en persoonlijkheid. Tussen beiden ontstaat een goede en prettige vriendschap.
De schrijfstijl van de schrijfster zorgt er voor dat je het boek makkelijk en snel leest. In heel duidelijke taal beschrijft Afra Beemsterboek het proces waarna Abby uiteindelijk zelf haar beslissingen kan nemen.
Ik heb genoten van de schrijfstijl van Afra Beemsterboer. Zij heeft met Open Slot een inzicht gegeven hoe op verschillende manieren naar het leven kan worden gekeken. Zij heeft hiermee ook het pad geëffend naar een leven van zelfstandigheid en zelfbewustzijn.
Het einde van het boek zie ik dan ook als een begin van een nieuw en zelfbewust leven.
Ik vind het boek een aanrader en ik geef het 4 sterren.
Joke Hopman | 1pos
|
Ginevra is het liefdesverhaal van Ginevra en Antonio, gebaseerd op een oude legende.
Het speelt zich af in 1394 in Fiorenza (Florence). Ginevra is verliefd op Antonio en ze willen dolgraag met elkaar trouwen. Maar omdat Antonio met zijn "verlichte ideeën" geen goede partij zou zijn wordt dit door de ouders van Ginevra verboden. Ze wordt zelfs uitgehuwelijkt aan een veel oudere weduwnaar. Ginevra en Antonio proberen te vluchten maar ze worden opgespoord en uiteindelijk heeft Ginevra geen keus en moet ze zich in haar lot schikken. Alle hoop lijkt verloren maar ze blijven ondanks alles van elkaar houden. Zal hun liefde voor elkaar winnen?
Dit boek geeft een goed beeld van het tijdperk waar het zich afspeelt. Er is een grote invloed van de kerk en het belang van de goede naam van de familie staat voorop. Verlichte ideeën worden verafschuwd en worden als ketterij beschouwd. Ginevra past ook niet echt in deze tijd. Met haar sterke karakter gaat ze tegen de wil van onder andere haar vader in. Ze kiest haar eigen weg ondanks alle weerstand.
Dit zorgt ervoor dat dit boek tot het einde toe intrigerend en spannend is. | 1pos
|
Cel is het tweede boek van Charles den Tex met Michael Bellicher als hoofdpersoon. De Macht van meneer Miller, het eerste boek, had ik niet gelezen, maar omdat ik de serie op televisie had gezien, kon ik me gelukkig wel een beeld vormen van wat vooraf gegaan was.
In Cel is Bellicher getuige van een bizar ongeluk. Aanvankelijk wordt hij als getuige ondervraagd, maar eigenlijk meteen wordt hij aangehouden wegens het veroorzaken van een ander ongeluk. Bellicher weet echter van niets.
En dan begint zijn ellende pas goed. Want Bellicher komt er stukje bij beetje achter dat zijn identiteit gestolen is. Waarna hij op jacht gaat naar de dader, maar ook wordt er vervolgens jacht op hem gemaakt.
Dit alles gebeurt in een goed tempo en de spanning is soms zelfs zinderend. Den Tex heeft in dit boek voor een prima opbouw gezorgd en verliest de verhaallijn nergens uit het oog. Cel is dus een uitstekend boek en zeker een aanrader.
Het boek geeft zelfs nog wat stof tot nadenken. Want wat doe je zelf als je eigen identiteit gestolen is? | 1pos
|
Kate Evans, dertig jaar oud, woont in Londen. Ze werkt als verpleegkundige in een psychiatrische privékliniek Frazier Health Clinic. Kate heeft echter een groot probleem, ze is de laatste tijd zo moe dat ze zich door de dag moet sleuren. Ze heeft een slaaponderzoek laten doen en daaruit blijkt dat ze narcolepsie heeft. Dit is een ziekte die je de onweerstaanbare drang geeft om in slaap te vallen.
Ze moet dit koste wat kost voor zichzelf houden. Het is niet aangewezen om dit tegen haar baas te vertellen want dan is ze haar job en bron van inkomsten kwijt. Zo goed als ze kan sleurt ze zich door de dag, ook haar collega’s mogen niets merken.
Maar dan doet er zich en opportuniteit voor waar ze geen ‘nee’ tegen zegt. De zolderverdieping van het ziekenhuis is verbouwd tot een VIP-ruimte waar beroemdheden buiten de schijnwerpers in alle rust kunnen herstellen. Ze moet een zwijgcontract tekenen en krijgt de job aangeboden. Voor Kate is dit de geschikte job en de loonsverhoging kan ook meetellen.
Haar patiënte is een negenjarig meisje van een heel beroemd koppel. Sienna heeft een trauma opgelopen en het is aan Kate om haar goed te verzorgen en bij te staan. Ondanks haar medicatie valt ze toch dikwijls in slaap op haar werk en iemand die het op haar heeft gemunt haalt daar zijn voordeel uit.
Dan gebeurt er iets verschrikkelijk en wordt ze op staande voet geschorst. Ze schreeuwt haar onschuld uit maar niemand die haar wil geloven. Komt er nog bij dat de paparazzi de jacht op haar hebben ingezet. Deze doen er alles aan om haar het leven zuur maken. En alsof dit nog niet genoeg is lijkt het wel of haar ziekte meer en meer de bovenhand begint te krijgen. Ze blijft niet bij de pakken neerzitten en wil bewijzen dat ze onschuldig is, ze wil haar gewone leven weer opnemen. Maar er is iemand die ook niet zal rusten tot ze het loodje legt …
Conclusie
Dit is Hilde’s vijfde thriller en voor de setting van het verhaal heeft ze Londen gekozen. Dit boek is geïnspireerd op waargebeurde feiten. Ze is daarvoor speciaal naar daar gereisd zodat elke plaatsnaam klopt. Het boek telt eenentachtig hoofdstukken, kort en krachtig. Het wisselt af wat er met Kate gebeurt en de moordenaar die ons een kijkje gunt in zijn hoofd. De betekenis van de titel is heel duidelijk als je het boek leest.
De auteur heeft met dit boek twee interessante onderwerpen aangesneden: narcolepsiepatiënten en sociale media. Hilde legt heel goed uit wat deze ziekte inhoudt en wat voor gevolgen dit heeft, nare symptomen die het de patiënt moeilijk maken om nog gewoon te kunnen functioneren. Deze ziekte verwerkt ze doorheen het verhaal zodat we een zeer goed beeld krijgen hoe Kate worstelt met het dagelijkse leven. Het tweede onderwerp is sociale media en wat voor nare gevolgen die kunnen hebben als er misbruik van wordt gemaakt. Van de een op de andere dag staat je wereld op zijn kop! Ook geeft ze heel goed weer wat de sensatiepers kan aanrichten en waar kun je beter zijn dan in Engeland om dit te onderstrepen. Het is een ware nachtmerrie voor degenen die ermee te maken krijgen!
Met Kate heeft Hilde een sterk personage neergezet dat, ondanks haar ziekte, niet bij de pakken blijft neerzitten. Het psychische aspect heeft hier ook weer de bovenhand zoals we van haar gewoon zijn. Ook de nevenpersonages komen goed uit de verf. De spanning wordt gestadig opgedreven en tijdens het lezen blijf je jezelf maar afvragen wie nu de dader is. Toegegeven, ik zat op een verkeerd spoor en dat maakte de plot nog verrassender.
De schrijfstijl, de originaliteit, de psychologie zijn van hoge kwaliteit. Spanning en emoties wisselen voortdurend af die gepaard gaan met cliffhangers. Heerlijk en simpel taalgebruik dat in de smaak zal vallen bij zowel Vlamingen als Nederlanders. Je leest het in een rotvaart uit, opzijleggen is hier niet van toepassing.
Het is een zeer scherpzinnig en goed uitgewerkt verhaal. Hilde heeft wederom bewezen dat ze toch wel een gevestigde waarde is in Vlaanderen en Boekenland en dat ze zeker voor niemand moet onderdoen! ‘Schemerzone’ is weer een schot in de roos! 5 sterren | 1pos
|
Een boek voor Hanna gaat over een meisje dat met nog meer meisjes nazi Duitsland verlaat om naar Denemarken te gaan en van daaruit naar Palestina wil.
Maar eer het zo ver is wordt ze opgepakt en naar naar Theresiënstad gedeporteerd.
Het boek beschrijft de ellendige jaren die ze hier meemaakt,maar ze overleeft.
De schrijfster heeft Hanna later in Palestina ontmoet en eigenlijk had ze een boek dóór Hanna willen laten schrijven,dat is niet gelukt en daarom schreef ze nu een boek vóór Hanna waar ze de verhalen die Hanna haar verteld heeft in dit boek verwerkt.
Altijd weer aangrijpend en indrukwekkend te lezen hoe het er in de concentratiekampen toeging. | 1pos
|
Bij het zien van het jongetje op de cover van Op de vlucht voor apartheid van Dumani Mandela denk je dat hij op vakantie gaat, maar als je dan naar de titel kijkt, dan weet je dat dat niet het geval is. Je krijgt een gevoel van dat daar een heel erg aangrijpend verhaal achter moet zitten en helaas is dat ook zo.
Het is een heel erg aangrijpend verhaal over een gezin dat moet vluchten uit Afrika omdat hun leven daar op het spel staat. De jeugd van Sandile verloopt in zijn eerste levensjaren voorspoedig, maar dan wordt zijn vredige jeugd op een dag verstoord en krijgt hij te horen dat hij moet vluchten, dat hij naar zijn vader en zus in Londen moet. Dat gaat gepaard met de nodige emoties waarbij hij een belofte doet aan zijn vriendinnetje en zijn oma. Op dat moment is het nog maar de vraag of hij die belofte ooit kan inlossen, of hij ze ooit weer zal zien. Het is een reis waarbij hij steeds wantrouwender wordt. Wie kan hij vertrouwen en wie niet? Wordt hij niet gevolgd? Ondertussen maakt hij zich grote zorgen of hij wel ooit besneden kan worden in de bergen zodat hij een volwassen man wordt.
Lees verder op https://surfingann.blogspot.com/2018/12/op-de-vlucht-voor-apartheid-dumani.html. | 1pos
|
Dit boek behoort toch echt wel bij mijn favoriete boeken. Toen ik eenmaal begon met lezen kon ik het niet meer wegleggen. Kortom fantastisch! | 1pos
|
Een verhaal dat leest als een trein, vol met aangrijpende momenten.
Wanneer de familie Kaakmans te horen krijgt dat hun zoon Colin, die al jaren vermist word gevonden is veranderd er van alles binnen het gezin.
De vader wil het achter zich laten, moeder krijgt migraineaanvallen en Chris kan alles onder de duim houden door naar drugs te grijpen.
Wanneer Christina vreemd gedrag bij haar moeder ontdekt, komt ze tot de conclusie dat deze lijdt aan een zeldzame ziekte met alle gevolgen vandien.
"Monsters slapen niet onder je bed, ze slapen in je hoofd". | 1pos
|
Op de achterkant van het boek "wat Milo zag" begint de
samenvatting met de vermelding dat Milo Moon retinitis pigmentosa
heeft, zijn ogen achteruit gaan en
hij uiteindelijk blind zal worden. Dit lezende verwachte ik
dit als rode draad, wellicht zelfs het hoofdonderwerp van het
boek. Niets is echter minder waar, in het boek wordt het
zijdelings genoemd als uitdieping van het personage Milo, echter
de hoofdlijn in het boek gaat over de relatie die Milo heeft met
verschillende volwassenen in zijn omgeving en het aan de
kaak stellen van de misstanden in het verzorgingstehuis van zijn
oma.
Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Milo, zijn
moeder;zijn oma en Tripi, de Syrische kok uit het
verzorgingstehuis. Hierdoor krijg je een goed beeld van de
personages, hun problemen en dilemma's en dat komt het verhaal
ten goede. Vooral Milo is een jongetje welke je gelijk omarmt,
hij is slim, lief en heel zorgzaam.
Wat me uit het boek vooral bijblijft is de liefde;van Milo
voor zijn oma;en de band die zij samen hebben.;Deze
relatie wordt prachtig neergezet en omschreven zonder dat het
overdreven of te veel wordt.Het boek;leest vlot, is
makkelijk geschreven met de nodige humor en ook de
hoofdstukken zijn niet te lang. Leuk dat er bij de hoofdstukken
van Milo een varkentje onder zijn naam staat, je denkt dan gelijk
weer aan Hamlet, zijn varkentje. Ik vond het geen echte
"pageturner", maar het is wel een vermakelijk boek, welke ik
in enkele dagen uit had.&knap;Het zou mij ook niets verbazen als
hier eens een (kinder/jeugd)film van gemaakt zou worden! | 1pos
|
Het houten bestek is de debuutroman van de 68-jarige psychotherapeute Tessa IJzermans. Waar draait het om in dit boek? Op jonge leeftijd komt Mathilde erachter, door het houten bestek, wat haar vader Mart in de oorlog heeft meegemaakt. Maar binnen het gezin wil hij niet dat daarover gesproken wordt.
Jaren later als Mathilde inmiddels eerstejaars op de kunstacademie in Breda is, wordt haar vader door haar moeder min of meer verplicht om een oorlogsuitkering aan te vragen. Daarvoor moet hij gekeurd worden en komt hij bij de psychiater Brakmeijer. Ondertussen vindt Mathilde het dagboek van haar vader dat hij bijhield op zijn vlucht uit Duisland terug naar Nederland. En zo komt ze achter de waarheid van haar vaders oorlogsverleden.
Haar vader Mart blijkt in Duitsland dwangarbeider te zijn geweest en de beschrijving van zijn terugtocht naar Nederland is erg indrukwekkend. Wat mij vooral trof in dit boek was de manier waarop er na de oorlog binnen Nederland tegen de terugkerende dwangarbeiders werd aangekeken. Tessa IJzermans debuut gaf mij wat meer inzicht in een facet van de oorlog dat niet altijd genoeg belicht is. | 1pos
|
Recensie ‘Onland’ van Arnaldur Indriðason (****)
Oorspronkelijke titel: Kamp Knox
ISBN: 9789021401843
Uitgeverij: Uitgeverij Q (Singel Uitgeverijen)
Pagina’s: 256
Herkenbaar door zijn onnavolgbare schrijfstijl en vertelkunst
Wat vooral zo bewonderd wordt aan de stijl van de IJslandse auteur Arnaldur Indriðason is de afstandelijkheid, het melancholische en met veel aandacht voor eenzame personages. En daar vallen dan ook begrippen als sfeer beschrijvend, detaillistisch en een lijn van ‘oh weer simpel beginnend’ tot ‘het eindigt gelukkig toch weer complex en dramatisch’. Dat is Indriðason ten voeten uit. Inmiddels is het 14e deel in de Erlendur Sveinsson serie een feit.
Rechercheur Erlendur, een moeilijke en moeilijk te benaderen man, die als rechercheur echter over een groot invoelingsvermogen beschikt. De auteur verweeft graag maatschappelijke problemen in zijn Erlendur-thrillers en daar is ‘Onland’ weer een mooi bewijs van.
Rechercheur Erlendur Sveinsson wordt, samen met zijn ‘coach’ Marion Briem, naar de vondst van een mannelijk stoffelijk overschot gedirigeerd. Het lichaam is gevonden in een meer bij een lavaveld. De informatie levert nog niet direct een aanwijzing op naar een mogelijke dader dus dieper onderzoek is noodzakelijk.
Maar naast deze actuele vondst is er ook nog een spoorloze verdwijning van Dagbjort, die gedurende 25 jaar in het begin nog als jong meisje, nergens meer is gezien. En zoals van Erlendur bekend is, als hij ergens zijn tanden in zet dan laat hij zijn prooi pas los als alle eindjes gesloten zijn en de dader voor de rechter kan verschijnen.
Deze twee zaken zijn de input voor ‘Onland’, ook bekend als ‘Fort Knox’.
Beide verhaallijnen kennen, zoals te doen gebruikelijk bij Indriðason, een eenvoudig begin. Al snel ontstaat de gedachte dat ‘Onland’ voor de auteur meer een tussendoortje is dan een interessant verhaal. En al even snel ontstaat de conclusie dat die mening snel moet worden bijgesteld. Erlendur, en dus ook de lezer, raakt verstrikt in een al lang lopend internationaal politiek onderwerp. Met name de vraag wat de nationale politieke leiders weten en/of toestaan dat wereldmachten in hun land doen.
Ook Nederlanders hebben vaker deze vraag gesteld als door een dramatische gebeurtenis daar aanleiding voor was. Denk even aan de Bijlmerramp en de witte mannetjes die daar rondliepen.
Indriðason legt in ‘Onland’ suggestief uit wat waarschijnlijk door veel van zijn landgenoten wordt vermoed. Daarbij ook weer de aandacht van de auteur voor de eenzame landgenoot die zijn leven al bijna beëindigd ziet omdat het feitelijk nog nooit echt begonnen is. Combineer dit met de inlevende en soms zelfs emotionele schrijfstijl en de sublieme eigenschap om dit alles met elkaar te combineren, dan resteert er een verhaal dat, mocht de auteursnaam ontbreken, direct herleid kan worden naar IJslandse grootste auteur: Arnaldur Indriðason
Eindoordeel: 4 sterren
Spanning: 3 sterren
Plot: 4 sterren
Leesplezier: 5 sterren
Schrijfstijl: 4 sterren
Originaliteit: 3 sterren
Psychologie: 4 sterren | 1pos
|
Het lezen van ‘Stromen die de zee niet vinden’ van Rob Verschuren, een Nederlandse schrijver die al jaren in Vietnam woont, is een bijzondere ervaring. In elf verhalen raak je verzeild in uiteenlopende werelden. De reis begint in een schroevenfabriek, die ontwaakt ‘als een beer uit zijn winterslaap,’ waar de verteller droomt van verre kusten. In het volgende verhaal rijden we mee naar ‘het donkere land,’ een mysterieuze streek in Frankrijk. De hoofdpersoon zit naar De Vos, een oudere local, te luisteren wanneer dit gebeurt: ‘In het raam achter De Vos verscheen de kop van een grote hond, harig en haveloos en woest. Een barbaarse bedelaar bedekt met het stof van de steppe. Het beest keek de gelagkamer rond. De trage blik achter het raam had iets droevigs en berustends, alsof hij wist dat hij niet zou vinden wat hij zocht.’
Niet vinden wat je zoekt, zoals het meisje Joe dat eigenlijk Hong Hanh heet, en aanvankelijk tierig het leven in springt, of een ander niet bij name genoemd meisje dat teleurgesteld in haar liefde uiteindelijk een ander soort troost ervaart.
Met deze verhalen reis je niet alleen over de aardbol, maar ook in de geest. Ze brengen je dicht op de huid, hier en daar onder de huid van mensen in Vietnam, India, Nederland, Frankrijk. De schrijver zoemt in op gedachten en emoties van een personage, en stijgt naar de omgeving, de natuur en de stad en dat alles op een moeiteloze, soepele manier. Zoals in Krabnevel, dat ergens op zee begint met twee krabben die opgevist worden onder de sterren, twee mensen die elkaar ontmoeten en verliezen gekoppeld aan de geschiedenis van twee identieke eettentjes tegenover elkaar waar uiteindelijk het krabbenpaar opgediend wordt onder een stralende Krabnevel in de sterrenhemel.
Het is zo zintuiglijk geschreven dat je de smeerolie in de fabriek ruikt en de cantharel in het sparrenbos, de zachte zeegolfjes aan je voeten voelt en nu eens het mompelen van een gevangene hoort, dan weer hemelse lijsterzang.
De reis ontvouwt een historische dimensie in ‘Nieuwe maan,’ waarin drie vrouwen die na de Vietnamoorlog een opvallende keuze gemaakt hebben, terugblikken op hun leven.
Veelkantig, gelaagd proza dat het bijzondere van onbekende mensen, de magie van het alledaagse tot leven brengt. Universeel. En dat alles geschreven in een stijl die doet denken aan Luceberts woorden: ‘ik tracht op poëtische wijze / dat wil zeggen / eenvouds verlichte waters / de ruimte van het volledig leven / tot uitdrukking te brengen’
Wereldliteratuur. | 1pos
|
Het verhaal in ‘de man van goede hoop’ is het verhaal van Asad Hirsi Abdullahi. Asad is geboren in Mogadishu, Somalië. Zijn vroege jeugd is gelukkig, hij heeft een lieve moeder en een hardwerkende vader. In 1991, hij denkt zelf dat hij toen 8 jaar was, verandert zijn hele wereld. Zijn vader is spoorloos verdwenen, is hij vermoord, gevangen genomen? Niemand weet het. Zijn moeder wordt voor de ogen van haar kinderen vermoord. Samen met familieleden slaan de kinderen op de vlucht. Asad gaat met zijn zusje en een oom mee. Al in een van de eerste steden waar ze op hun vlucht door heen komen, verliest hij zijn familieleden uit het oog, hij staat er vanaf dan helemaal alleen voor. We volgen Asad op zijn vlucht naar Kenia, naar Ethiopië en naar Zuid-Afrika. Op die vlucht leer je als lezer veel over de Somalische cultuur, de familieclans die maken dat er altijd wel familie van je in de buurt is. Die familie zorgt helemaal niet zo goed voor Asad, zo laten ze hem zo maar alleen achter in een vluchtelingendorp. Asad komt overal geweld tegen, hij is nergens veilig en is nergens thuis. Wanhopig is hij steeds op zoek naar een oord waar het beter is, waar hij een toekomst op kan bouwen. In Ethiopië trouwt hij met een vrouw die een stuk ouder is, ze bouwen samen een redelijk goed leven op maar voor Asad is het niet genoeg, hij wil naar Zuid-Afrika, het land waar je rijk kan worden. Opnieuw volgen we Asad op zijn illegale weg naar Zuid-Afrika, we zien hoe de vluchtelingen uitgemolken worden door mensensmokkelaars en corrupte ambtenaren. Het lukt hem om in Zuid-Afrika te komen en wonder boven wonder wordt hij daar herenigd met een zijn ooms. Die weet te vertellen dat de vader van Asad hem jaren lang gezocht heeft,wrang genoeg heeft Asad jaren in de buurt van zijn vader gewoond zonder het te weten, helaas is zijn vader recentelijk overleden. Ook in Zuid-Afrika vindt Asad niet het geluk waarop hij blijft hopen. Hij gaat werken in de winkel van zijn oom, begint even later zelf een winkel samen met een partner een winkel in een van de vele townships. De arme zwarte bevolking in Zuid-Afrika keert zich tegen de zwarte immigranten uit o.a. Somalië , deze situatie escaleert snel, er wordt geweld gebruikt, geplunderd en gemoord. De oom van Assad is een van de eerste slachtoffers, Zuid-Afrika blijkt niet het beloofde land te zijn. Assad geeft niet op en blijft goede hoop houden op een goede toekomst voor hem en zijn gezinsleden…….. | 1pos
|
De voorkant geeft de slaapkamermuur van Finch weer waar hij allerlei papiertjes op plakt met dingen die hij belangrijk vindt. Ik geef 4 ipv 5* omdat ik het verhaal soms langdradig vind en hierdoor geneigd was om stukken over te slaan, jammer want het is een prachtig emotioneel verhaal.
Waar het licht is beschrijft het liefdesverhaal tussen Finch en Violet, twee totaal verschillende personen die elkaar langzamerhand ontdekken en vriendschap sluiten. Het verhaal wordt in hoofdstukken verteld, dan door Violet dan weer door Finch. Bij Violet haar hoofdstukken staat telkens: Nog ...dagen tot de diplomauitreiking, ze is erg met school bezig. Bij Finch: Ik ben weer wakker, 6e dag, hij telt de dagen dat hij leeft.
Violet Merkey is populair, een cheerleaderstype samen met haar zus Eleanor hebben ze een online magazine EleanorandViolet.com. Violet is de schrijfster en Eleanor de ontwerpster. Tijdens een auto-ongeluk vind Eleanor de dood en Violet overleeft met een paar schaafwonden. "Eleanor haar leven werd afgenomen, zonder dat zij iets in te brengen had". Hierna schrijft Violet niet meer "Dat ogenblik dat onze auto door de vangrail boorde stierven mijn woorden ook".
Theodore Finch (Freak) wil zijn leven beëindigen, hij voelt zich volkomen leeg. Is extreem. "Is het vandaag een goede dag om dood te gaan? Dat vraag ik me af als ik 's ochtends wakker word. Als ik 's nachts wakker lig doordat mijn hersens niet uit willen omdat ze nog zoveel hebben om over na te denken. Is vandaag de dag? En als het vandaag niet is - wanneer dan wel?"
Ze ontmoeten elkaar op de rand van een zesde verdieping hoge klokkentoren op school. Hier begint het verhaal. Samen doen ze een schoolproject: een zwerftocht door Indiana. Dan verdwijnt Finch "Er was niks waarvoor hij nog lang zou willen blijven". Violet geeft zichzelf de schuld "Ik weet dat ik meer had kunnen doen. Ik had moeten zien wat er aan de hand was". Ze moet leren met deze tragedie om te gaan.
"Theodore Finch - ik leefde. Ik brandde fel. En toen stierf ik, maar niet echt. Want iemand als ik kan niet, zal niet sterven zoals andere mensen. Ik zal altijd blijven bestaan in de geschenken en de mensen die ik achterliet".
Dit verhaal zit vol met citaten van Virginia Woolf. "Je bent niet alleen. Het is niet jouw schuld. Er is hulp te vinden." | 1pos
|
Het boek begint met een sterke intro van Glen Hansard: we zijn als mens heel erg verantwoordelijk voor de aarde , maar tegelijk zo klein . laat ons dus gewoon proberen positiviteit te brengen en die herinnering achter te laten.
Dat is hoe het personage Mattias die doorheen het hele boek aanwezig is zonder zelf aan het woord te komen vooral geprobeerd heeft. Wie met en naast hem leefde pikte dit op of ergerde er zich soms aan.
Elk hoofdstuk laat iemand anders aan het woord en doorheen het dagelijkse van elk van die personen leren we Mattias beter kennen en vooral welke leegte hij naliet.
Het boek hield me vast hoewel het geen spannend boek in de echte betekenis kan genoemd worden. Maar het boeit om doorheen het leven van de mensen te gaan, hun leven na Mattias.
Pas op het eind weet je wat er gebeurde en hoe actueel het boek is. Hoe belangrijk dus die woorden uit de intro van Hansard zijn.
Het eerste en het laatste hoofdstuk laten Amber zijn vrouw aan het woord: de cirkel is rond.
Hoe na een aanslag het verdriet van naasten gemeengoed is geworden vind ik een zeer sterke afsluiter. Dat moet ons tot nadenken brengen want we vergeten misschien al eens dat individuele immense verdriet na zo een gruwelijke daad . | 1pos
|
Een prachtige, harde, verhelderende en inzichtgevende beschrijving van haar leven en haar werk! | 1pos
|
Zelden zo genoten van een boek! Ik kan me zo goed voorstellen dat je op een dag er gewoon de brui aan geeft en hoppeta, alleen om je nieuwsgierigheid te bevredigen, aan een (zoek)tocht begint waarvan je niet weet wat het je brengt en waar het je brengt (waarschijnlijk omdat het bij mij wel eens door de kop speelt).
De afscheidsspeech van de jonge Prado, net als een aantal andere teksten zijn zo mooi, zo prachtig... niet alleen zoals ze geschreven zijn maar ook inhoudelijk. | 1pos
|
Het Brussel syndroom.
Het verhaal gaat over een interessant onderwerp en is reuze spannend en actueel. Zes Eurocommissarissen worden gelijktijdig ontvoerd. Een Europa journaliste een Britse toponderhandelaar en de net benoemde president van de Europese unie. Ze krijgen via de mail een ultimatum opgelegd. Gelijktijdig krijgen ze een mailtje op een e-mail adres dat maar heel weinig mensen kennen en de afzender is een postbusnummer in Brussel. De ontvoerders zorgen er voor dat de drie door het uitvoeren van opdrachten tot een oplossing moeten komen. Terwijl zij de publieke opinie proberen te beïnvloeden door via de media allerlei zaken aan het licht te brengen zodat er onrust en twijfel wordt gezaaid. En men gaat denken dat de "Brexit" een onderdeel is van een ontwrichtend plan. Het speelt zich allemaal af in Brussel en het geeft je, volgens mi,j een goed beeld van hoe het reilt en zeilt in Brussel. Puntje van kritiek is wel dat ik het enigszins verwarrend vond dat elk hoofdstuk iets verteld over een andere persoon. Vooral in het begin is dat een beetje lastig en moet je met aandacht lezen maar als je de personages een beetje kent is het wel van toegevoegde waarde. Het boek heb ik dan ook met plezier gelezen en voor mijn gevoel heb ik een mooi inkijkje gekregen van het reilen en zeilen in Brussel en hoe door het bespelen van de publieke opinie heel veel in twijfel kan worden getrokken. Verder is het spannend en wil je verder blijven lezen. Vond het dan ook jammer dat het boek uit was. | 1pos
|
Sofie Lafleur, Belgisch oorlogsverslaggeefster en David Morgenstern, Nederlands commando, leren elkaar kennen in Mali. Als Sofie weer thuis is hoort ze dat David ernstig gewond is geraak en al zijn kameraden zijn omgekomen. Ze krijgt in die tijd ook informatie over Hurkman & De Graaf, een Nederlands mijnbouwbedrijf, toegespeeld. Als David vanuit Curaçao belt dat hij een van zijn omgekomen kameraden gezien heeft en haar om hulp vraagt, aarzelt ze niet. Samen komen ze terecht in een grote samenzwering. Dit is voor beide zeer gevaarlijk.
Het boek is vlot en vol actie geschreven. De sfeer van de verschillende landen wordt zo goed beschreven dat je bij wijze van spreken de zon op je gezicht voelt schijnen of de regen in je nek voelt druppelen. De personages worden goed weergegeven, je leeft met ze mee. Je wordt ook een aantal keren op het verkeerde been gezet en net als je denkt dat je weet hoe het zit gebeurd er weer wat anders verrassends. Ik heb het boek met heel veel plezier gelezen. | 1pos
|
Al vanaf het eerste hoofdstuk uit 'Eerste Leven' herinnerde ik me weer hoeveel plezier ik aan de Alice in Zombieland boeken van Gena Showalter had beleefd. Nu ook 'First Life' naar het Nederlands is vertaald, wilde ik er zo snel mogelijk in beginnen, en het verhaal pakte me meteen.
Tensley is zeventien en heeft nog minder dan een jaar de tijd om te kiezen welk leven ze wilt gaan leiden nadat ze de Eerste dood heeft beleefd. Troika (licht) of Myriad (duisternis). Tensley is Ongebonden en kan dus geen definitieve keuze maken. Maar als ze niet kiest en voor de eerste keer dood gaat, belandt ze in Vele Eindes, waar het gerucht gaat dat niemand het overleefd.
Troika en Myriad kunnen niet langer wachten tot ze haar beslissing maakt en sturen ieder een jonger Arbeider om haar over te halen voor een van hen te kiezen. Maar als blijkt dat het niet snel genoeg gaat, vermengt zich nog iemand erin en lijkt het eind voor alle bewoners ineens nabij.
Showalter heeft een ontzettend prettige schrijfstijl waar je als lezer zo doorheen vliegt. De cynische opmerkingen, snelle gedachten en vlotte babbels van de personages zijn heerlijk om te lezen. Alle personages die in het boek voorbij komen hebben een eigen karakter en een eigen rol in het verhaal. Aan de ene raak je sneller gehecht dan aan de ander en dat zorgt voor een hoop spanning wanneer de werelden uiteen dreigen te vallen.
De wereld waarin Tensley leeft en naartoe leeft is ontzettend mooi weergegeven, zowel Troika, Myriad en Vele Eindes. De wereld die zij samen vormen is wonderbaarlijk en heeft een hoop geheimen die je versteld zullen doen staan. Hoe alles precies reilt en zeilt wordt al redelijk snel duidelijk, wat ervoor zorgde dat het gemakkelijk te begrijpen bleef. Maar net als je denkt dat je Tensley zou kunnen helpen bij haar keuze, gebeurt er weer iets onverwachts waardoor je weer op een andere manier naar de werelden gaat kijken.
Het eind is overweldigend, bijzonder en laat je smachten naar het volgende deel. Die komt gelukkig deze zomer al uit, dus zeker iets om naar uit te kijken. | 1pos
|
Mooi hoe de schrijfster het verhaal vanuit meerdere invalshoeken vertelt. Ook het zien dat oorlogsgruwel meerdere generaties aantast en beïnvloedt, ook de generatie die nog niet geboren was. | 1pos
|
Het debuut van Alice Bakker is geschreven voor de jonge lezers onder ons. Kinderen vanaf 14 jaar kunnen dit boek prima lezen. Als het lezen een verplichting is, dan is dit boek een goede kennismaking met het genre Young Adult.
Het is een realistisch verhaal over een aanslag op een rockband (heb ik ervan gemaakt… Alice vertelt hier niets over!) en de gevolgen die dit heeft voor Merel. Merel is een meisje die ontzettend fan is van deze band en ongewild betrokken raakt bij de zoektocht door de politie naar de dader. Emoties spatten van het boek. Het boek heeft een eenvoudige verhaallijn en daardoor toegankelijk voor de jeugdige lezer. De jeugd zal zich zeker herkennen in de scenes, waarin Merel voor het eerst zoent, rookt en worstelt met allerlei tegenstijdige gevoelens. Ook voor jongens is dit een goed te lezen boek: spannend, levensecht en geschreven in een snel tempo.
Tip voor de volwassen lezer: kruip in de huid van je eigen puber en lees dan het boek. Ik heb het boek in een ruk uitgelezen, omdat ik per se wilde weten hoe het afliep. En dat heeft Alice Bakker maar mooi voor elkaar gekregen. Topper! | 1pos
|
Niet alleen een troostrijk boek voor iedereen die op de een of andere manier te maken heeft met de gevolgen van niet-aangeboren hersenletsel (NAH). Wie geen weet heeft hierover, kan zich met dit boek eindelijk een beeld vormen van hoe het moet zijn en zich helemaal inleven in de situatie om een partner te hebben met NAH. Of misschien iemand anders uit je omgeving. Uit het dagboek van een Onbestorven Weduwe is bovendien nog onderhoudend ook. De leuke korte stukjes nemen je mee en houden je tot het einde geboeid. Je kan niet stoppen met lezen. Een echte aanrader dus. | 1pos
|
Coetzee is een begenadigd schrijver. Dat weet ieder van ons. Ik ben geen favoriet van al zijn boeken maar dit springt er toch wel even uit. Het dateert van eind jaren negentig maar is brandend actueel. Er komen maar enkele personages in voor maar hun karakters worden maximaal uitgediept. Het onderwerp is zo oud als de straat maar toch weet het te beklemmen.Het menselijk tekort, schuld en boete komen allemaal ter sprake en als lezer kan het soms moeilijk zijn om een eenduidig oordeel te vellen over het gebeurde. Daarom al is dit boek voorwaar een uniek stuk in zijn soort. | 1pos
|
Kies voor altijd is het laatste deel van de Full Moon serie. Bodygaurd Mike gaat waar de band gaat. Hoewel hij niet op het podium staat behoord hij toch zeker tot de groep. Maar ook hij draagt zijn verleden mee. Hij wil van niemand houden want iedereen van wie hij houdt, gaat dood. Karen daarentegen wil meer. Meer van Mike met zijn ups en downs. Ze begrijpt niet waarom hij haar van de ene kant niet met rust kan laten en dan de andere kant haar steeds wegduwt als ze te dichtbij komt.
Kies voor altijd is een mooie afsluiter van de Full Moon serie waarin alle delen samen komen en je het laatste happy end van alle leden van de groep beleeft. Spannend, vol liefde en een gezonde dosis erotiek. | 1pos
|
"Als zij wijn was, was hij de karnemelk."
Dit boek gaat over een jonge liefde, een ingewikkelde relatie tussen een vrij ongecompliceerde jongen (Fidel) en een zeer gecompliceerd meisje (Sascha).
Als volwassen man kijkt Fidel, door omstandigheden, terug op deze relatie en gaat op onderzoek uit. Hoe heeft alles zo kunnen lopen?
Gaandeweg het verhaal komen er steeds meer verhaallijnen samen en leek het een ballon te worden die zover opgeblazen werd dat hij wel moest knallen.
Ik vond dit een heerlijk boek.
Het is vlot gelezen en Fidel was een fijn karakter. Het verhaal was geloofwaardig, maar wel vrij heftig.
De tussendoortjes over de kameleon, het dier waarnaar Fidel als wetenschapper onderzoek doet, waren leuk en mooie vooruitblikken op de volgende hoofdstukken. | 1pos
|
Wow! Dit is echt een geweldige thriller..Het blijft spannend tot het eind, terwijl je je af blijft vragen wie het gedaan heeft..Uiteindelijk een zeer creatief en onvoorspelbaar! Moet je zeker lezen :) | 1pos
|
'Soms kun je pas zien hoe iets eruitziet als je het van een afstand bekijkt. Wij zaten er middenin en geloofden in onze waarheid, een waarheid waarin de volgende dag, week of maand niet telde. ... Hij dacht nooit aan later.'
Een echte vriendengroep werden vijf jongens in de nacht van het nieuwe millennium. 'We wonnen die avond allemaal een kameraadschap. Een mooi begin van het nieuwe jaar.' Vijf tienerjongens die samen voetbal kijken, naar school gaan, feesten, op vakantie gaan, werken, in hetzelfde elftal spelen en vanzelfsprekend elkaar opzoeken en in het dorp blijven, behalve Johan, de verteller. Tien jaar lang op weg naar de volwassenheid.
En dan komt er van Joey op een avond een sms'je dat weinig aan de verbeelding overlaat. Joey is dood. 'Hij leek teveel vreugde in zich te hebben gedragen om alles binnen tien jaar te hebben opgebruikt.' Vijf is plots vier. Stiltes vallen die vroeger door die vijfde werden opgevuld.
Dit boek bestaat uit vijf dagen. Van de dag dat student Johan terugkeert in het Westfriese dorp vanuit Utrecht - één uur en achttien minuten, één treinreis - tot de dag dat hij na de begrafenis die de jongens helpen organiseren terugkeert naar zijn thuis waar hij ooit zijn voeten over de stoeprand heeft gezet.
Ieder blijkt een signaal te hebben gekregen. 'Het gaat niet zo goed, Johan' zegt Joey tijdens een training en twee minuten stilte op het strand. Schuld, rouw, wel/niet uiten. Herinneringen door geluiden, geuren, plaatsen. 'Geluiden kunnen sterven.' Observaties, feiten en gewoontes. Oog voor details passend bij de tijd toen en nu. Zoveel bijzonder mooie emotionele beeldende zinnen, hoe kan een debuut zo treffend kort en bondig een achtbaan aan emoties zijn.
Nog een paar, de 192 blz. zitten vol plakkers:
Droefheid ligt mijlenver van het juiste woord.
De rouw kruipt hier hoog tegen de muren op.
Maar toekomst geeft Nathalie:
Je hebt iets nodig wat nieuw is, zonder herinneringen. | 1pos
|
‘Het laatste geschenk van Paulina Hoffmann’ raakte me van te voren al. Het deed me denken aan mijn relatie met mijn oma. Ik herkende veel in de relatie tussen Alicia en haar oma. De groei van de relatie van deze twee bijzondere hoofdpersonen maken dit verhaal heel mooi.
Het verhaal is gewoon ontzettend mooi. Er zitten regelmatig perspectiefwisselingen in. Je leest vanuit Alicia, maar je wordt ook meegenomen in het leven dat Paulina heeft gehad. Deze afwisseling is heel goed gedaan en dit geeft de personages meer diepte. Dankzij de wisselingen weet de lezer meer dan Alicia en dat maakt het verhaal heel interessant.
De schrijfstijl doet in het begin bijna ‘ouderwets’ aan en er worden moeilijkere woorden gebruikt. Hier moet je even doorheen. Persoonlijk houd ik van mooie woorden, maar dat ligt voor iedereen anders. Later in het verhaal wordt de schrijfstijl toegankelijker en eleganter. Dit spreekt meer mensen aan, denk ik.
Het verhaal is heel mooi, maar komt ietwat langzaam op gang. Wanneer het verhaal je heeft, dan raak je het niet meer kwijt. Je ziet dan de schoonheid van het verhaal.
Meer lezen? http://www.veroniquesboekenhoekje.nl/recensie-het-laatste-geheime-geschenk-van-paulina-hoffmann-carmen-romero-dorr/ | 1pos
|
Voor Château Fatale van wijnboer, tv-maker en schrijver Ilja Gort moet je wel beschikken over een ijzeren maag, want het gaat er bij tijd en wijle nogal bloederig aan toe. De verschillende (vuur)gevechten worden plastisch omschreven waarbij de ledematen je om de oren vliegen. Als je daar tegen bestand bent is het een heerlijk boek om te lezen. In zijn bekende vlotte schrijfstijl vertelt hij een spannende thriller waarin opvalt dat hij niet alleen kennis van wijn heeft maar ook verstand heeft van allerhande wapentuig en welke gevolgen die voor het menselijk lichaam hebben. De karakters in Château Fatale zijn allemaal bijzonder en worden uitgebreid beschreven zodat je weet waarom ze zich ontwikkeld hebben tot de persoon die zijn. Leonie , een journaliste die voor geen kleintje vervaard is en regelmatig under cover gaat voor een doortimmerde reportage. Maar ook crimineel Casse-Tête van het type ruwe bolster, blanke pit mag er zijn. Geweldig hoe deze twee, met onder andere de hulp van wijnboer Alain, de strijd aanbinden met de puur slechte albino-neger Edelweiss en zijn kompanen. Echt fijnzinnig is het allemaal niet, maar het is wel een boek dat de volle 509 pagina’s blijft boeien en dat je bijna niet weg kan leggen. Ik heb me er in ieder geval prima mee vermaakt! | 1pos
|
Ik ben een liefhebber van de boeken van Harlan Coben. Vooral omdat hij in zijn verhalen vaak op een bewonderenswaardige manier een bijzondere wending in de plot inbouwt die het hele verhaal op een ander been zet. En in zijn laatste roman doet Coben dat ook weer. Alleen je hebt plotwendingen die als je het achteraf ziet alle logica in zich hebben en dat is dit keer toch een tikkeltje anders. Daarmee krijgt het boek dat wat mij betreft prima is opgebouwd een onbevredigend einde. En bleef ik in ieder geval met een katerig gevoel zitten toen ik de laatste pagina omsloeg. Maakt dat het een slecht boek? Nee, niet wat mij betreft. Het grootste deel heb ik met plezier gelezen, maar de ongeloofwaardigheid op het eind kost Coben dit keer minimaal een ster. | 1pos
|
En weer een fantastisch boek van Elena Forbes.Dit is het derde boek van haar en wat mij betreft volgen er meer.Ook in dit boek is de opbouw goed en zeer spannend. | 1pos
|
Ik ben altijd een beetje angstig voor Contemporaries omdat ze zo vaak over een liefdesverhaal gaan. Ik ben dan bang dat het weer zo’n cliché wordt en dat ik het saai ga vinden. Maar Eleanor & Park is he-le-maal anders. Eleanor is lief, maar afstandelijk, wat logisch is als je haar thuissituatie bekijkt. Park hoort nergens echt bij en is daarom blij dat Eleanor opeens op zijn school komt. In eerste instantie omdat hij dan niet gepest zal worden, maar later om heel andere redenen.
Eerst haten Eleanor en Park elkaar, maar door hun gezamenlijke passie voor comics en muziek bloeit er een super schattige liefde op tussen die twee. En ja, het gaat heel langzaam. Maar ik vond het alles behalve saai en zat echt helemaal in het verhaal. De gesprekken tussen Eleanor en Park verlopen heel rustig. Soms moest ik het boek, ondanks dat ik het boek het liefst meteen uit zo willen hebben, even wegleggen om na te denken over wat er gebeurd was.
Eleanor en Park zijn echt heel verschillend. Niet het cliché verschillend, maar door hun verschillende thuissituaties hebben ze een hele andere kijk op de wereld en op elkaar. Park denkt dat Eleanor alleen maar aandacht wil trekken en Eleanor durft zich niet voor hem open te stellen. Eerst praten ze dan ook helemaal niet met elkaar. Ze praten echt héél lang niet met elkaar. Maar toch leren ze elkaar beter kennen doordat Park ontdekt dat Eleanor ook van comics houdt omdat ze stiekem met hem meeleest. Hun eerste gesprekken gaan over de comics die ze samen lezen en de muziek die ze mooi vinden. Dat ze in eerste instantie alleen communiceren met hun passie, in plaats van meteen te gaan praten, vind ik fantastisch. En de verbazing als ze merken dat ze niet in alles zo enorm verschillend zijn, vind ik geweldig.
Doordat het verhaal vanuit twee perspectieven (dat van Eleanor en dat van Park) wordt verteld, leerde ik de hoofdpersonages allebei erg goed kennen en begreep ik waarom ze deden wat ze deden. Ik had eens een keer geen last van verwarring over wie wie was, want Eleanor en Park leefden in een heel andere omgeving en hadden allebei een eigen stem en een eigen manier van denken. Ook vond ik het erg fijn dat Eleanor en Park zo echt lijken. Ze zijn niet te volwassen, niet te kinderachtig, maken logische keuzes en ze zijn niet té.
Ik vond Eleanor en Park allebei heerlijke personages. Ik probeerde niet te veel medelijden met Eleanor te hebben, maar ook te kijken naar hoe ze was als persoon: een superlieve, slimme en grappige meid. Dat probeerde Park ook te doen, dus ik kon ook heel goed met hem meedenken. Toch vond ik niet alleen deze personages leuk…
Ik bedoel, hoe cool is Parks moeder?! Eerst vond ik haar afschuwelijk, hoe ze Eleanor keihard beoordeelde op hoe ze eruit zag en hoe ze zich aanstelde toen Park duidelijk maakte dat hij en Eleanor samen iets hadden. Maar later werd ze echt een soort superheld! Ze deed er alles aan om dat weer goed te maken en deed haar best om verder te kijken dan Eleanors uiterlijk, wat uiteindelijk goed gelukt is. En hoe gemeen ik Parks vader soms ook vond overkomen, ik vond het echt lief hoe hij Eleanor meteen mocht en hoe hij het uiteindelijk weer probeerde goed te maken met Park. De mensen uit het gezin van Eleanor vond ik niet zo aardig, maar dat kwam vooral door Richie. Wat een afschuwelijke man. En Eleanors moeder haalde me echt het bloed onder de nagels vandaan, want wat bezielde haar dat ze daar bleef en haar kinderen zo ongelukkig liet zijn?!
Het einde was gewoon hartverscheurend. Dat was het enige deel van het boek waarin ik Eleanor écht niet begreep. Ze laat Park gewoon gaan? Gewoon, omdat ze niet wil dat ze zijn probleem is? Na alles wat ze hebben meegemaakt, wat ze voor elkaar hebben gedaan en betekend, wil ze geen contact meer? Uit het allereerste hoofdstuk van het boek, de proloog, bleek al dat ze niet bij elkaar zouden blijven, maar daarna ging het verhaal nog door. Eleanor stuurde Park de ansichtkaart die hij haar had gestuurd terug, met drie woorden erop. Alsjeblieft, ALSJEBLIEFT, laat die drie woorden “I love you” zijn…
Tja, ik vind de verhaal lastig te omschrijven met woorden, dus ik doe het anders. Kijk naar de cover! Ja, die is mooi. Lief. Simpel. Maar ik kan er wel heel lang naar blijven kijken. Zo is het verhaal ook: mooi, lief en simpel, maar het liefst zou ik willen dat het eeuwig doorging. Dat einde deed echt pijn, maar ik denk (en hoop heel hard) dat Eleanor “I love you” op die kaart heeft geschreven. Maar we zullen het nooit weten. Mag er een vervolg komen op dit boek?
Meer recensies kun je lezen op RabbitBookz. | 1pos
|
Zeldzaam zo'n mooi boek gelezen.
Het is een boek met meerdere verhaallijnen.
De hoofdpersoon is Marie. Een jong meisje die in haar jeugd al vroeg blind is geworden. Ze woont samen met vader, een sleutelmaker van een museum in Parijs. Het verhaal begint in een periode voor het uitbreken van de tweede wereldoorlog.
De tweede verhaallijn is over een jonge jongen die samen met zijn zusje in Zollverein Duitsland woont. Ze zijn wees en leven in een weeshuis.
De derde lijn gaat over Von Rumpel een Duitse sergant majoor die op jacht is naar een bijzondere steen.
Deze drie verhaallijnen hebben in eerste instantie niets met elkaar te maken. Maar door allerlei omstandigheden worden ze handig met elkaar verweven.
Het verhaal is mooi en spannend. Hier en daar gewelddadig maar niet zozeer door de auteur, maar door de feiten uit de oorlog. Het wordt ingewikkeld doordat het verhaal van het heden naar het verleden en vice versa en dan ook nog over diverse personages wordt uitgespeeld. Maar als je gewoon doorleest begrijp je het wel.
Ondanks dat dit een zeer mooi verhaal is heb ik nog 1 puntje van kritiek!
Wat jammer dat er zulke ellenlange zinnen worden gebruikt. Ik heb dit hele boek voorgelezen aan iemand en was buiten adem van de zinnen. Sommige zinnen kon ik niet in één keer uitspreken. Er was een zin van bijna een pagina lang!
Maar toch een meesterwerk in mijn ogen.
Jammer dat je niet het verhaal kunt sturen zodat de uitkomst voor de meespelende karakters beter is...... | 1pos
|
“Josefiens Zevende Hemel” is het vervolg op “De Franse Slag”. Hoewel het apart te lezen is, raad ik toch aan met “De Franse Slag” te beginnen, omdat veel personen uit “Josefiens Zevende Hemel” daarin voorkomen en je de familieverhoudingen vast kent.
Josefien Boterenbrood heeft jaren in Engeland gewoond, maar na haar scheiding van Benedict Barlow besluit zij met hun dochtertje Penny en hond Beau terug te gaan naar Den Haag. Zij heeft het plan daar een vegan patisserie te openen.
Vlak voor haar vertrek uit Londen rijdt zij in een supermarkt per ongeluk tegen de enkels van de man voor haar aan, die haar daarop “dumb blonde” noemt.
In Den Haag kan Josefien tijdelijk bij haar tweelingzus Barbara intrekken. Zij heeft toegezegd twee vegan bruidstaarten te maken voor de dubbele bruiloft van haar nicht Eva en neef Tom.
Op een dag is zij de hond aan het uitlaten in het Scheveningse Bos als hij niet reageert op haar roepen. Na een tijdje komt een boze man met Beau aan de lijn naar haar toelopen. De hond stond op de tramrails en hij heeft hem er maar net af kunnen trekken. Tot haar verbazing is het de man uit de supermarkt. Bij een derde ontmoeting in een café volgt een felle discussie tussen Josefien en deze Luke Lovegrow, die de halfbroer van de partner van Tom is. Josefien is feminist en Luke een aartsconservatieve Tory. Luke vindt de vegan leefstijl van Josefien maar vreemd.
Ze leren elkaar beter kennen en groeien naar elkaar toe. Maar had Josefien zich niet voorgenomen nooit meer een relatie met een Engelsman aan te gaan? En nu ze haar eigen zaak wil openen, heeft ze sowieso geen tijd voor een relatie. Tot onvermijdelijk de vonk overspringt.
“Josefiens Zevende Hemel” is een actuele roman waarin ook de Brexit een rol speelt.
Het is met veel humor geschreven, kent leuke dialogen en laat daarnaast voldoende ruimte voor de fantasie van de lezer. Als een belangrijke map van Josefien gestolen wordt, komt er ook spanning bij. De invloed van de diefstal blijkt erg groot te zijn, bij de oplossing zien we Josefiens goede karakter.
Voor wie niet zo goed overweg kan met veganisme wordt in de loop van het boek verhelderende uitleg gegeven en aan het eind recepten.
“Josefiens Zevende Hemel” heeft een vlotte en beeldende schrijfstijl en Renée Olsthoorn schroomt niet romantische ontmoetingen gedetailleerd te beschrijven.
Renée Olsthoorn is auteur, blogger en vertaler Engels en Frans (onder andere voor HarperCollins Holland). In 2017 kwam haar feelgood roman “De Franse slag” uit en in 2019 verscheen het vervolg “Josefiens Zevende Hemel”. | 1pos
|
Er zijn van die boeken die je, als ze je eenmaal bij de strot te pakken hebben, niet al te snel uit wil lezen. ‘Het Onzichtbare Leven van Ivan Isaenko’ is absoluut zo’n boek.
Intelligent en hilarisch
Het boek is geschreven vanuit het oogpunt van Ivan Isaenko, een 17-jarige jongen die al zijn hele leven in het Ziekenhuis voor Ernstig Zieke Kinderen in Mozir, Wit-Rusland woont. Hij heeft maar één arm, en aan die arm zit een hand met drie vingers. In plaats van benen heeft hij stompjes. Ook zijn zijn gelaatstrekken verlamd, waardoor hij maar één gezichtsuitdrukking heeft en onduidelijk praat. Maar intelligent is hij zonder meer. En hij is hilarisch. Met een enorme dosis humor beschrijft hij het personeel en de andere kinderen in het Ziekenhuis voor Ernstig Zieke Kinderen.
Ivan leest, leert en analyseert
Ivan is net als de meeste andere kinderen in het ziekenhuis het slachtoffer van de rampzalige hoeveelheid straling, die vrijkwam bij de ontploffing van een kernreactor in de buurt van Pripjat, Oekraïne in 1986. Naast een aantal verschillende andere genetische afwijkingen heeft Ivan een aangeboren bindweefselziekte. De meeste kinderen in het ziekenhuis zijn er geestelijk niet al te best aan toe, maar dat geldt niet voor Ivan . Hij leest, leert en analyseert.
Stilzwijgen doorbreken
Ivan vindt dat iedereen een doel verdient in het leven. Zijn doel is om iedereen om zich heen te observeren. Daarnaast heeft Ivan een fascinatie ontwikkelt voor de roodharige tweeling. Dit zijn twee jonge meisjes die altijd alles samen doen, zonder ooit een woord te zeggen. Ivan probeert van alles om hun stilzwijgen te doorbreken. Zo gaat hij op de schoot van een van de zusjes zitten kwijlen, maar dat maakt geen enkele indruk. Daarna doet hij op hun kamer de toiletdeur op slot, zodat ze vast wel om hulp gaan vragen (wat niet gebeurt) en knipt hij zelfs in hun slaap hun lange rode haar af om een reactie uit te lokken. Maar ook dat werkt niet. Het is een van de weinige projecten van Ivan die mislukken.
Therapeuten in behandeling nemen
Een project van Ivan dat wel heel goed lukt, is therapeuten irriteren. Ivan krijgt maandelijks verplichte therapie, iets waar Ivan absoluut geen zin in heeft. Sterker nog, Ivan is van mening dat hij het zelf veel beter kan. Hij leest alles wat hij over klinische psychologie kan vinden en komt tot de conclusie dat de therapeuten, die hij in een hoog tempo verslijt, psychologisch zwaarder beschadigd zijn dan de patiënten in het ziekenhuis. Tegen de tijd dat hij zijn zesde therapeut krijgt toegewezen, vindt Ivan het niet meer dan logisch dan dat hij de rollen omkeert en hij zijn therapeuten in behandeling neemt. Met diverse hilarische dialogen als gevolg.
Polina
En dan komt op een dag de 17-jarige Polina naar het Mozir Ziekenhuis voor Ernstig Zieke Kinderen. Haar ouders zijn onlangs door een auto ongeluk om het leven gekomen en zelf heeft ze terminale leukemie. Ze is alleen op de wereld, maar niet voor lang. Ivan wordt hopeloos verliefd op haar en ze sluiten een hechte vriendschap. Polina geeft Ivan het gevoel dat hij niet slechts een geest is die door de gangen van het ziekenhuis dwaalt. Voor Polina is Ivan de steun in de zware strijd tegen haar ziekte.
Steeds langzamer lezen
Vanaf het moment dat de vriendschap tussen Ivan en Polina zich ontwikkelt, is het verhaal meer dan alleen boeiend en grappig. Het wordt ontroerend. En zodra die ontroering bij mij toesloeg, ging ik steeds langzamer lezen. Ik wilde het boek namelijk niet te snel uitlezen. Het zou dan lijken alsof ik daarmee de zo zorgvuldig opgebouwde personages niet genoeg recht aan zou doen. Ook was ik een beetje bang voor het einde, ik hoopte zó ontzettend op een happy end. Dat happy end bleek er uiteindelijk wel te zijn, maar op een hele andere manier dan ik had verwacht.
Deze recensie is eerder verschenen op http://gelezen.online/ | 1pos
|
Jason Evans werkt voor een reclamebureau. Hij is heel gelukkig met zijn vrouw Kayla. Alles gaat goed…Totdat…………….Hij vreemde post krijgt, dan verandert zijn leven op slag.
Het zijn 3 polaroid foto’s, waar een graf op staat. Wie zijn graf is dat? Op elke polaroid, staat achterop een boodschap geschreven.
Polaroid 1: jij bent dood.
Polaroid 2: Je denkt dat je leeft, maar je bestaat niet.
En op de 3de staat alleen een sierlijke letter M, op een muur geschreven.. en er achterop staat: 18 augustus, je sterfdag.
Hij moet erachter te komen wie hem deze foto’s stuurt. Hij is bang dat hij op 18 augustus vermoord gaat worden.Hij gaat opzoek naar het graf en de begraafplaats op de foto’s. Hij wil weten wat het betekend. Is het echt ZIJN graf?????? Is het een doodsbedreiging? Hij voelt zich alles behalve op zijn gemak. Er klopt iets niet, maar hij kan zijn vinger er maar niet opleggen. Wat is er toch aan de hand met hem? Word hij gek? Word hij bedreigt en bovenal door wie?Wie is de fotograaf?!
Hij is enorm bang voor vuur. Door de polaroids komen zijn nachtmerries weer terug.
Hij weet zeker dat er iets bij hem in het vuur is, wat zijn dromen teistert. Het is een geest, een vuurgeest…Wat probeert het hem te vertellen?
Zijn beste vriend Mark hypnotiseert hem en zo komt hij dichter bij zijn angst dan ooit te voren.Hij moet zijn angst onder ogen zien…….. je voelt mee,als hij deze dromen heeft. Het vuur word omschreven als een levend wezen. Je kunt het zo voor je zien, hoe die vlammen overal aan likken.
Je voelt de doodsangst, de hitte en de pure paniek! Het voelt echt levensecht aan. Je zit op de eerste rij in dit verhaal en voelt de hitte aan je trekken………
Hij duikt in zijn verleden en probeert iedereen te bereiken om te zien of ze nog wrok tegen hem koesteren. Er passeren heel veel oude vriendinnetjes, vrienden en vijanden de revue.
Hij is al sinds kleins afaan bang voor vuur. Als hij zijn oude kindertekeningen erbij pakt…Dan weet hij ineens waar de M voor staat. Zijn speurtocht naar het graf, begint dan echt.
Zijn vrouw Kayla is enorm bang voor de dood en wil niet dat Jason verder gaat met zijn onderzoek. Kayla heeft al eens eerder een grote liefde verloren, ze wil er niet meer over praten, de dood is een taboe.Net als Jason erachter lijkt de komen wat er nu echt aan de hand is slaat het noodlot toe. Hij moet vechten voor zijn leven. Het plot ontrafelt zich razendsnel. ER komen dingen aan het licht, die je zelf nooit had voor mogelijk had gemaakt. Alle puzzle stukjes vallen op hun plaats.Het lijkt bijna op een klucht. De ene na de andere verrassing komt aan het licht. Echt een mooi verhaal met een superspannende sprong naar het einde. Niets is zoals het lijkt……En niets lijkt te zijn, zoals het is;-)Of dit verhaal een happy end heeft? Daar moet je zelf achter zien te komen, door het te lezen. Echt weer een pareltje uit Jack Lance zijn hand! Hij schrijft alles zo beeldend op papier, dat je het gewoon voor je ziet. Het verhaal pakt je beet en laat je niet meer los, tot de laatste bladzijde! Een echte aanrader, deze moet je gelezen hebben!
Heb het boek in 1 ruk uitgelezen…Dan is het echt een heerlijk boek. Geef hem 5 sterren;-) | 1pos
|
Wat een spannend deel. Kon op een gegeven moment niet meer stoppen met lezen ondanks dat ik anderzijds ook nog geen afscheid wilde nemen van de hoofd- en bijrolspelers. Stiekem (pas me even aan deze serie aan ;)) ga ik ze allemaal missen.
Je wilt weten hoe het af gaat lopen en met welke gevolgen. Het einde is misschien wel voorspelbaar, maar zoals ik eerder in deze serie al aangaf, dat is in dit genre niet erg. Gelukkig gebeurt er nog iets waardoor je het gevoel krijgt van 'hoe dat zal aflopen?'.
Toch blijf ik erbij dat al die delen best in één dik boek hadden gekund. | 1pos
|
Trek je deze zomer met honderdduizenden anderen als lemmingen naar de kust? Van de file op de snelweg tot de file aan het strandtoilet? Op zoek naar een rustig plekje op de camping, naar steeds schaarsere strandgarnalen of kokkels, naar een factor 50 om in de onverwacht brandende zon te genieten van een uitzicht op blubberlijven? Bespaar je de moeite en geniet rustig thuis van het strandleven in deze heerlijk plot-loze menselijke natuurdocumentaire over de homo turisticus marinus.
Nieuwe boeken ruiken zo lekker naar verse inkt en glad papier. Leve de branding! zou als je ’t openslaat eigenlijk naar verse vis en zilt zeewater moeten ruiken. En er zou fijn zand in de vouwen moeten zitten. Maar ook zonder dat alles komt de strandsfeer je keihard op flipflops tegemoet. Prudhomme en Rabaté, die ons gezamenlijk eerder al de pijnlijk vermakelijke zedenschets De Maria van plastic schonken, volgen in hun Planet Beach-documentaire op het ritme van één dag strandgangers van hun aankomst bij het krieken van de zomer tot hun avondlijke vertrek aan het eind van het seizoen. We zien hen aankomen in het fictieve Polovos (een wat Costa del Sol-klinkend knipoogje naar het echte Palavas-les-Flots in de Hérault), dat universeel herkenbaar en inwisselbaar is als dé typische populaire badplaats, van Blankenberge tot Bloemendaal. Er is het volle zandstrand, compleet met animatie (zandkastelenwedstrijd!) en naaktzone (opgepast met loslopende honden!), de drukte op de dijk, de prullariawinkeltjes, de bistrootjes, de camping, de toeristentrein…
Iedereen kan er zich een beeld bij vormen en tóch blijft het vermakelijk hoe de auteurs hun lezers een spiegel voorhouden waarin de mens in zijn blootje (of tenminste toch in zijn zwemslip) gezet wordt. Hoe we sakkeren op elkaar (dikke auto heeft hij, dikke billen heeft zij), hoe we onzeker zijn (topless of toch maar niet?), hoe we kinderachtig zijn (nee meneer, die glijbaan is voor kinderen). Maar tegelijk aandoenlijk (een snurkende kunstschilder) en lief (een zwanger koppel). In tegenstelling tot wat de inleiding laat uitschijnen is de kust niet absoluut te mijden: je kunt er ook lekker luieren met de blik op oneindig (of leuke meisjes in bikini), lekker zeevruchten eten, pootje baden of gewoon er eens uit zijn. De enige valse noot lijkt te komen van het breaking news over een vermist meisje, dat af en toe de kop opsteekt, al laten de badgasten er hun vakantie niet door bederven.
De camera van Prudhomme en Rabaté zwenkt soepel van de ene scène naar de andere: van het strand naar de dijk naar de camping en weer naar het strand en de zee in enzovoort. En van het ene tafereeltje naar het andere: van een gefrustreerde garnalenzoeker naar zijn ongeïnteresseerde vrouw naar een wat elitaire strandfilosoof naar een kindje met gieter naar een wandelaar met hond naar twee koppels die we al op de snelweg leerden kennen en zo verder. De reis naar de badplaats is trouwens een heel mooi grafisch en toepasselijk traveling shot: van de ene in de andere auto naar een passerende trein en weer naar een andere auto die de trein voorbijsteekt tot hij in de file belandt en dan naar de campinggasten die het met plezier bekijken. Schitterend gedaan. En grappig. De toon van het boek is dan ook nergens cynisch of denigrerend, maar altijd licht en badinerend. Getuige bijvoorbeeld de schilders die de hele zomer op hun gemakje de toeristendrukte aanzien. Ook de inkleuring is met zorg gebeurd: aanvankelijk zijn de toeristen maar bleekjes (die witte onderlijfjeslijven!), later knalroze, op het eind goed doorbakken bruin. In het lichtblauw van de lucht voel je gewoon de zon branden.
Heel geschikt om zin te krijgen in zomer, of juist toch maar eens voor de Ardennen te gaan. | 1pos
|
Alweer een goede YA dit keer geschreven door Margje Woodrow. Wanneer Jessie en Sam een gezellige avond hebben vertrekt Jessie eerder dan Sam. Een korte tijd later horen ze een enorme klap, politie-, en ambulancesirenes. Jessie is verongelukt op het spoor en iedereen denkt aan een zelfmoordpoging. Sam is de enige die twijfels heeft en op onderzoek uitgaat. Ze komt uiteindelijk achter de waarheid, maar moet haar mondje dichthouden. Veel mensen uit haar directe omgeving zijn erbij betrokken. Dit boek gaat over list en bedrog. | 1pos
|
Lekker boek! Leest fijn weg. Serieus verhaal met een klein vleugje romantiek en een dosis gedoe van alledag.
Jenny Cooper is een aansprekend personage. Zoals Peanuts meldt, briljante idee"en die dan op de een of andere manier niet uit de verf komen en/of zich tegen haar keren. Jenny vecht met een verleden, maar duidelijk is niet wat en hoe.
Goed verhaal ook over de achtergrond waartegen zich dingen afspelen de jeugd en hoe zij opgroeien. De schrijver heeft zich goed in de materie verdiept.
En ....wat ik knap vind is dat een man op zo'n goede manier een vrouwelijk personage neer kan zetten.
Een aanrader. Het andere boek 'de oproep' ga ik ook zeker lezen. | 1pos
|
Tussen twee foto’s meandert de debuutroman Door jouw ogen van de Vlaamse auteur Hans Fiers (1965). Op de cover staat een foto van een jongen en een meisje. Het zouden zomaar Driek en Adèle Buntinckx kunnen zijn, de hoofdpersonages uit de roman. Ze wonen in Belgisch Limburg op een boerderij waar de beste sterappels uit de regio geteeld worden. Ze hebben te lijden van een tirannieke vader, Achiel, een bruut van een man. En dan is er nog de dood van Achiels echtgenote Leonie. Daar mag niet over gesproken worden. Het verleden wordt ook fysiek afgegrendeld. Alles wat met Leonie te maken heeft zit inde voormalige koestal achter slot en grendel. Een Duitse seizoenarbeider, een plukker, heeft dat op zijn geweten wordt aan de vijfjarige Driek verteld. Dan verdwijnt ook zijn zuster Adèle, die als een moeder over Driek waakte, onverwacht. Ze laat een briefje achter met daarop de tekst ‘Ik kom je halen, kleine broer. Beloofd.’ Maar Adèle komt niet. Wat is er gebeurd? De haat tegen alles wat Duits is wordt steeds sterker bij Driek. Als dan de Grote Oorlog in 1914 uitbreekt meldt Driek zich als vrijwilliger. Hij is scherpschutter en wordt naar het front gestuurd. ‘Een voor een stempelde de sergeant de vrijheid van de mannen naar het verleden.’
Zijn ambitie is om uit wraak tweehonderd tweeënvijftig Duitsers doodschieten, een voor elke maand dat hij zijn moeder mist. Op de slagvelden van West-Vlaanderen gebeurt er echter iets totaal anders waardoor hij met andere ogen naar de wereld kijkt.
De tweede foto staat achter in het boek afgedrukt en laat drie Duitse soldaten zien die een Belgische militair uit een bomkrater redden. Als je zo’n foto bekijkt kijk je toch ook weer anders naar de wreedheid van die Eerste Wereldoorlog waarin het dus ook voorkwam dat men elkaar hielp. Immers zowel aan de Duitse als aan de kant van de geallieerden werden jonge kerels als kanonnenvoer het slagveld opgestuurd omwille van de macht. En werden hele volken door propaganda en leugens tegen elkaar opgezet. Die foto staat natuurlijk niet zomaar in het boek.
Door jouw ogen is een prachtige titel voor een boek waarin vanuit verschillende perspectieven naar de oorlog wordt gekeken. De waanzin en de onzin van het oorlog voeren, het verscheurende effect op gezinnen, de wreedheid, het gemis aan alles, maar ook vergeving, vriendschap en hoop hebben een plek gekregen in deze roman. Naast de waanzin van de oorlog zijn het steeds liefde en het respect voor elkaar te zijn die overwinnen. Hans Fiers laat de lezer zich afvragen met welke ogen hij/zij naar het geweld krijgt. De geschiedenis van de familie Buntinckx en de wereldgeschiedenis worden als het ware met elkaar verbonden. Zo wordt het verhaal een universeel verhaal. Waarom in onenigheid met elkaar leven in plaats van in harmonie? Waarom haat en geen vergeving?
Hans Fiers zet een geloofwaardig, goed geconstrueerd, sterk en spannend verhaal neer met mensen van vlees en bloed. Al moet wel gezegd worden dat in de ontknoping het toeval wel een erg grote rol speelt. Ieder van de personages heeft zijn eigen geheim, zijn eigen verhaal. Door flashbacks te gebruiken en vanuit verschillende perspectieven te schrijven (nu eens vanuit Driek, dan weer vanuit vader Achiel of dochter Adèle) slaagt Fiers erin de personages verder uit te diepen en ontstaat begrip voor hun handelen, ontwikkelen de personages zich. Zelfs het sterkste personage heeft zijn zwakke en tedere kanten. Op een heel organische wijze hebben historische gebeurtenissen en plaatsen een plek gekregen in de roman. En dan gaat het niet alleen om de strijd bij Tervate aan de IJzer, de Dodengang bij de Diksmuidse deelgemeente Kaaskerke, maar ook de verwoesting van Moelingen in de Voerstreek in Limburg.
Erg sterk is Hans Fiers in het neerzetten van sfeer. Je voelt als het ware de lente als hij schrijft ‘het gekwetter uit de struiken en bomen rondom spetterde als druppeltjes geluid op het erf’. De gevoeligheid voor taal en de inleving in de personages speelt door de hele roman. Een prachtige poëtische passage is het moment waarop Adèle haar broertje door middel van een sprookje duidelijk maakt waarom zijn opgebaarde moeder aan een kant van haar gezicht zwart is. Zo precies passend bij de gedachtewereld van een kind van vijf jaar. Ontroerend mooi evenals het einde van het boek waar Driek beseft dat wraak nemen niets oplost en zinloos is.
Door jouw ogen is een overtuigend debuut. Hopelijk duurt het geen twaalf jaar eer de volgende roman van Hans Fiers verschijnt! | 1pos
|
Vlak na zijn negende verjaardag krijgt Kasper ineens de schrik van zijn leven. Zomaar uit het niets, zonder enige aanleiding, begint hij spontaan te krimpen. Hij verandert in een dier. Zal hij ooit nog weer mens worden? Maar gelukkig is hij even later toch weer gewoon een jongen. En dan nu maar hopen dat het niet nog een keer gebeurt, want stel je voor dat hij straks tijdens de schoolmusical verandert, als hij midden op het podium staat. Dan ziet iedereen het gebeuren en wat dan?
Kasper wordt een kip is het debuut van Sam Copeland. Het is geschreven voor jongens vanaf 8 jaar, maar ook voor ouders, grootouders, ooms en tantes is het erg leuk om te lezen. Het verhaal is erg grappig geschreven. Zinnen als: “Volgens mij zit er een fonkeling in mijn ogen. Die is er zeker net ingevlogen” komen regelmatig voorbij. Ook zit het vol met hilarische situaties, die de schrijver leuk uitgewerkt heeft. Je leert Kasper en zijn vrienden goed kennen, kijkt samen met hen met angst en beven uit naar de schoolmusical en krijgt al snel een hekel aan de meest vervelende jongen van de hele school.
Niet alleen het verhaal is erg leuk bedacht, ook de uitwerking van het boek is mooi. Er staan veel leuke tekeningen in en ook de kaft ziet er veelbelovend uit. Dit alles bij elkaar maakt het boek, van de eerste tot de allerlaatste pagina een echte aanrader. Het boek krijgt van mij vier sterren****. | 1pos
|
Dit is het spannende tweede deel in deze serie en het gaat verder met de reis van Dorvin en Edilion en hun nieuwe vrienden. Ze gaan de koning afzetten. En de jacht op Felkon gaat door .De groep splitst zich op , Skjald en Elisia krijgen een speciale opdracht. De anderen gaan eerst naar Vatthar om meer over Dorvin en Edilions ouders te weten te komen. Ze komen van alles te weten over Istongyr, een veroverde stad en ook over Thorgdar, die vreselijke dingen heeft meegemaakt.
Onderweg komen ze weer voor de nodige uitdagingen te staan maar ze zijn allemaal vastberaden om hun missie te gaan voltooien. Soms moeten ze daar wel veel voor opgeven maar ze houden vol. Iedereen die magische krachten heeft, zal dat zeker nodig hebben om te overleven. De broers krijgen die van hen steeds beter onder controle.
De auteur geeft in dit deel meer prijs van de karakters van de hoofdrolspelers, je leert ze steeds beter kennen. Bij ieder van hen kan je je in hen inleven. Ze zijn realistisch , soms eigenwijs maar zeker dapper en slim. Ik ben gek op de verhaallijn van Dorvin en Edilion maar vind die over Skjald en Elisia ook erg goed. Wat maken ze veel mee, het lijkt soms wel alsof ze nooit rust krijgen. Een berg ellende maar er is ook ruimte voor romantiek en humor in het verhaal ..Je leert ook weer andere personages kennen, kan je die vertrouwen? Daar kom je al snel achter.
Je denkt steeds weer dat het nu niet goed zal aflopen maar dan verbaasd de auteur je weer met een spannende plotwending waardoor je wel moet doorlezen.
De schrijfstijl is vlot en levendig. Sebastiaan Koen kan de omgeving en de sfeer zo goed beschrijven dat je zelf midden in het verhaal zit, je bént een van de hoofdrolspelers. Alles is levensecht. Je voelt de angst, de paniek en de moed om door te gaan .Je zit regelmatig op het puntje van je stoel te hopen dat het goed komt.
De opbouw naar het eind is heel spannend, maar de epiloog slaat alles… dat zie je niet aankomen . Ik baal gewoon dat het boek uit is en deel drie er nog niet is …. Hoe loopt dit af ??
5 sterren . | 1pos
|
Het orgineel van mijn review kan je vinden op mijn blog:
http://www.linda-linea-recta.nl/het-l...
Hoofdpersoon is Piscine Molitor Patel vernoemd naar een van de mooiste zwembaden van Parijs. Natuurlijk word jhij op school al snel uitgescholden word voor Pies. Als hij naar de middelbare school gaat maakt hij aan elke leraar duidelijk wat zijn naam is, en dat zijn roepnaam Pi is.
Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik een aantal passages geskipt heb. Voornamelijk die over het geloof, hoe hij hindoe, katholiek en moslim werd. Wel vind ik het ontzettend stoer dat hij alle hoeken van elk geloof onderzoekt. Herkenbaar ook, niet in deze extreme vorm, maar zelf heb ik het ook gedaan. Natuurlijk komt hij hierdoor in de problemen. Ik heb ontzettend moeten lachen om de ontmoeting op de boulevard tussen Pi , zijn onwetende ouders, en de *drie wijzen*
Piscine, is dit echt waar? vroeg de imam ernstig,. Hindoes en christenen zijn afgodendienaren. Ze hebben vele goden.
En moslims hebben vele vrouwen kaatste de pandit terug.
De priester wierp een schuine blik op de andere twee. Piscine zei hij bijna fluisterend, alleen Jezus red.
Vervolgens het verhaal van de verhuizing en de daaropvolgende schipbreuk, …
Ademloos heb ik het gelezen. Perplex leg ik het boek uiteindelijk weg. Wauw, 227 dagen op zee ! Al lezend bekroop mij al snel het gevoel dat Pi door de gruwelijke gebeurtenissen de mensen door dieren verving, wat richting het einde bevestigd zou kunnen worden. Wat is waar? Wat is hallucinatie?
Alles was normaal en toen ineens, ……..
Zonk al dat normale.
Pi vertelt twee versies, de tweede versie bevestigt mijn vermoeden, maar, …
In deze versie beland Pi met zijn moeder de kok en een matroos in de reddingsboot. De matroos breekt zijn been en dat moet geamputeerd worden. De kok dood de matroos uiteindelijk en gebruikt zijn lichaam als aas terwijl hij ook wat van het lichaam op snoept. Wanneer Pi’s moeder boos op de kok wordt dood hij haar. En Pi dood in woede de kok. In dit verhaal is de matroos de zebra, de moeder de Orang-Oetan , de kok de hyena en is Pi Richard Parker. Maar welk verhaal nu waar is?
Ik zou zeggen lezen dit boek!! En vorm je eigen mening! | 1pos
|
Ik heb de tiendelige reeks van Sjowäll & Wahlöö rond Martin Beck ruim dertig jaar terug gelezen.
Intussen is deze reeks een klassieker onder de misdaadliteratuur geworden.
Ze liggen aan de basis van vele van de huidige Zweedse thrillerauteurs.
Af en toe moet je je klassiekers opnieuw koesteren en een herlezing is daarvoor de ideale gelegenheid. Ik heb me dan ook voorgenomen in de loop van dit jaar de ganse reeks te herlezen en dit in de volgorde van verschijnen.
'De vrouw in het Gota-kanaal' is het eerste verhaal uit deze reeks.
Uit het kanaal wordt een vrouw opgevist. De politie staat voor een raadsel.
Het duurt een tijdje voor de identiteit kan vastgesteld worden.
Maar van het wie en waarom ontbreekt elk spoor. Moeizaam lost Martin Beck uiteindelijk de puzzel op.
Het is een vrij trage thriller. Veel actie gebeurt er eigenlijk niet.
Alles draait rond de manier waarop Martin Beck en zijn team het onderzoek aanpakken en zo langzaam tot de dader komen. Maar dat is ook het boeiende aan dit boek.
Martin Beck is een 'heel doodgewone' politieman, wat nors van karakter en niet direct een zonnetje in huis.
Er is een maatschappelijk kritische ondertoon, maar die is in dit eerste verhaal nog niet zo uitdrukkelijk aanwezig.
De schrijfstijl is zakelijk - ironisch en leest vlot weg. | 1pos
|
Dit boek rockt zo hard! Het is een actiefilm in boekvorm, maar dan veel beter. De dialogen waren goed, en nergens was het te langdradig. Het verhaal, wauw. Ik was zelfs vergeten om te eten toen ik het las. *bloos* (Prima leesbaar vanaf 15 jaar) | 1pos
|
Ik vond het een topboek tot ergens in het midden; het eerste deel vond ik fantastisch goed geschreven tot het begon wat weg te hebben van een goedkope slasher-film. Uiteindelijk wel nog leuk dat de schrijver een open einde geeft aan het boek, we weten dus niet als het nu positief zal uitdraaien of niet. Op zich toch wel een aanrader voor een boekje tussendoor. | 1pos
|
Het is nauwelijks te bevatten, maar ‘Mist in augustus’ is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Deze roman van auteur Robert Domes vertelt ons over het schokkende een aangrijpende leven van Ernst Lossa. Ernst is een tienjarige zigeuner en hij is wees. Ernst belandt in een nazistische jeugdgevangenis, waar de eens zo intelligente en eigenzinnige jongen steeds meer vereenzaamd.
Mede door zijn halsstarrige weigering zijn meerderen te gehoorzamen, geven die hem het predicaat psychopaat en deporteren hem naar een gekkenhuis.
“Hij kan niks zeggen, kan zich niet bewegen, wil naar hem toe rennen en zich aan hem vastklampen, heel stevig, maar het gaat niet. Hij heeft geen kracht in zijn benen, het wordt zwart voor zijn ogen, alles om hem heen draait en hij kan alleen maar fluisteren.”
In deze instelling ervaart Ernst echter voor het eerst hoe het is om familie te hebben. Hij voelt zich er veilig en gewaardeerd, sluit vriendschap met de andere bewoners en wordt tot over zijn oren verliefd op medepatiënte Nandl. Zijn kostbare nieuwe wereld stort echter langzaam maar zeker in wanneer er allerlei vreemde dingen gebeuren in het instituut. Er sterven patiënten een mysterieuze dood of verdwijnen plotseling. Toch blijft de dappere Ernst hoopvol tot Nandl verdwijnt.
Zal Ernst hetzelfde lot te wachten staan? ‘Mist in augustus’ vertelt voor het eerst het ware, schokkende verhaal over de genadeloze euthanasiepraktijken van de nazi's.
“Ernst zwaait terwijl Klose hem meetrekt. Moeder wordt steeds kleiner, maar Ernst weet dat ze hem de hele tijd nakijkt, en hij blijft de hele tijd naar haar kijken. Hij weet dat ze weggaat, ver weg. Ze begint langzaam te verdwijnen, het lijkt alsof ze in rook opgaat, vervaagt als een spiegelbeeld in een plas op straat als daar een steen in valt.”
Met ‘Mist in augustus’ levert Gomes een uiterst aangrijpende roman af. Dat het verhaal gebaseerd is op ware feiten, maakt het eens zo emotioneel. Respect voor de auteur voor het schrijven van dit belangrijke boek waarmee hij deze feiten deelt met een ieder die ze nog niet kende.
“Ernst verliest elk houvast, hij ziet sterretjes, alles vervaagt, de tuin, de muren, de bomen. Josefs stem wordt steeds zachter. Hij ziet Nandl voor zich met haar glanzende haar en groene ogen, een jong haverveld met klaprozen.”
Het is echter niet uitsluitend de inhoud wat dit boek zo doet aangrijpen. De wijze waarop Gomes het vertelt laat het waarlijk binnenkomen. Zijn fraaie vertelstijl, zonder onnodige versierselen, doen de rest. Dit boek verdient een podium en een groot lezersbereik en ik kan het een ieder dan ook van harte aanbevelen.
Over de auteur
Robert Domes (1961) studeerde politicologie en communicatiewetenschappen. Sinds 2002 werkt hij als succesvol onderzoeksjournalist en auteur. ‘Mist in augustus’ is het resultaat van vijf jaar intensief onderzoek. Domes verdiepte zich in Ernst Lasso’s leven door talloze archieven en overlevenden te raadplegen.
Uitvoering
Xander Uitgevers
ISBN 13 9789401606967
ISBN-10 40160696X
Paperback
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent.
http://ht-c-communicatie.nl/ | 1pos
|
Ik maakte kennis met de boeken van Christine Bols door een actie op facebook. Nog nooit van haar gehoord, maar wel benieuwd naar haar boeken.
Het leest vlot weg, de rechercheurs zijn mooi beschreven, als echt mensen met hun goede en slechte kantjes. Met de proloog word je direct in het boek gesleurd, het gaat er direct stevig aan toe en blijft zo doorgaan tot het einde. | 1pos
|
In Op doorreis komt de Reacher-fan in 12 korte verhalen nog meer te weten over Jack Reacher, Lee Childs intrigerende solistische hoofdpersoon. Vooral zijn verleden en familiegeschiedenis krijgen in de verhalen meer kleur. Child springt in de boeken af en toe al heen-en-weer in de tijd: zo is De vijand uit 2008, dat als achtste boek verscheen, chronologisch gezien de eerste Reacher-thriller. In deze verhalenbundel doet de auteur daar nog een schepje bovenop: vier van de verhalen spelen zich in tijd af voor De vijand, waardoor we Reacher leren kennen als tiener, nog voordat hij het leger in gaat. Uit Tweede zoon en Heethoofd komt een wonderbaarlijke tiener naar voren: al vol strategisch en psychologisch inzicht, nog wat licht ontvlambaar, maar tegelijk al veel wijzer dan je op basis van zijn leeftijd mag verwachten. Reacher is duidelijk altijd al Reacher geweest.
De overige verhalen vullen als het ware de gaten tussen de thrillers. Elke fan heeft zich vast ooit afgevraagd wat Reacher doet tussen de boeken door, en verhalen als Uit Rusland, Geen oefening en Witte kerst geven daar een inkijkje in. Sommige van de verhalen zijn ultrakort, andere zijn een stuk langer en fungeren meer als de opmaat naar een volgende Reacher-thriller. Sommigen zijn in ik-perspectief vanuit Reacher zelf geschreven, andere in de derde persoon. Wat ze gemeen hebben, is dat Childs scherpe, observerende stijl overal terugkomt, en dat ze allemaal bijdragen aan een completer, gedetailleerder beeld van de zwijgzame en krachtdadige held.
De echte fan kan wel een aantal bekende verhalen tegenkomen. Zo verscheen in 2011 in het boekje 4x4, waarin, naast drie verhalen met andere hoofdpersonen, een eerdere, ongeveer 3000 woorden kortere versie van James Penney is opgenomen. Tussen 2015 en 2017 verschenen e-book-novelles van Heethoofd, Tweede zoon, Iedereen praat, Uit Rusland, Drie kogels en James Penney, en tot slot verscheen Diepgang eerder al als ‘exclusief verhaal’ in de 22e Reacher-thriller Nachthandel. Dat betekent voor de fans dat er vijf nieuwe verhalen in Op doorreis staan. Maar: dan heb je ze wel allemaal bij elkaar.
Toch? Op het omslag staat in elk geval: alle verhalen van Jack Reacher. Zijn dit dan echt álle verhalen over Reacher? Bijna wel. Maar bijna is toch net niet helemaal: Lee Child schrijft natuurlijk gewoon door. No Middle Name, de Amerikaanse versie van Op doorreis, verscheen in mei 2017. In december 2017 dook Reacher op in een kort kerstverhaal, The Christmas Scorpion, dat in twee delen werd gepubliceerd in The Daily Mail.
Nog drie andere korte verhalen over Reacher schreef Child samen met andere auteurs. In Knowing you’re alive (2011), geschreven samen met M.J. Rose, komt Reacher terecht komt bij Rose’s Dr. Morgan Snow. In een cross-over met Joseph Finder, Good and Valuable Consideration (2014) belandt Reacher aan de bar met Finders Nick Heller, en in Faking a Murderer (2017), met Kathy Reichs, werkt hij samen met Temperance Brennan (ook wel bekend als Bones). Deze verhalen zijn, ongetwijfeld vanwege auteursrechtelijke redenen, niet opgenomen in Op doorreis. Alle overige Reacher-verhalen tot nu toe zijn inderdaad gebundeld in dit boek, dat een must is voor iedere Reacher-fan. | 1pos
|
Een paar andere in mijn klas waren deze serie aan het lezen en zeiden dat het een hele leuke serie was. Ik ben hem toen ook gaan lezen en ik kan absoluut niet ontkennen dat het geweldig is. Ik heb nu deel 6 al uit, terwijl die mensen uit mijn klas nog niet in 5 zijn begonnen. Ik vind deze serie echt te gek! Ik wou dat er meer delen waren!! Ik kan me er goed bij inleven, ondanks dat het fictie is. Ik hebben denk ik alle delen in 4 weken gelezen! Ik wil dat er meer van Cassandra Clare wordt vertaald, zoals The Infernal Devices serie, The Shadowhunter's codex, Shadowhunters and Downworlders, City of Bones - The Little Book of Quotes (de Quotes in deze boeken zijn zeer interessant) en natuurlijk de verhalen over Magnus Bane. Ik begin echt nieuwsgierig te worden over wat er is gebeurt in Peru. Maar over dit boek zelf: Het is een geweldig spannend boek en een geweldig einde van de serie. Ik vind het alleen jammer dat er na het 3e deel niet vaak meer in het perspectief van Jace wordt geschreven, want om eerlijk te zijn vindt ik hem het leukst. | 1pos
|
Losing it is het eerste deel van een trilogie geschreven door twintiger Cora Carmack. Naast new adult schrijft ze ook young adult-boeken, maar Losing it is de eerste die we vertaald in de Nederlandse boekhandels kunnen vinden.
Bliss is bijna afgestudeerd, maar heeft nog nooit seks gehad. Ze wil graag haar maagdelijkheid verliezen, maar ze weet niet zo goed hoe. Dan sleurt haar vriendin Kelsey haar mee naar een bar om een man uit te zoeken voor een onenightstand. Daar ontmoet Bliss de knappe Engelse Garrick en ze staat meteen in vuur en vlam. Ze neemt hem mee naar huis voor een spannende avond die toch iets anders loopt dan ze had verwacht. Je eerste keer met een wildvreemde ervaren is misschien ook niet het allerbeste idee. Als ze daarna naar de universiteit gaat, staat ze voor een grote verrassing: haar nieuwe theaterdocent is niemand minder dan Garrick.
Carmack heeft een heel verhaal in een redelijk dun boek weten te stoppen. Dit betekent dat ze met de deur in huis valt, waardoor je meteen in het verhaal zit. Bliss is een geloofwaardig personage, waardoor je makkelijk met haar meeleeft. Ze heeft angsten, onzekerheden en maakt onhandige keuzes. Doordat ze niet alleen met haar maagdelijkheid en seksuele ontwikkeling maar ook nog met andere levensvragen worstelt, maakt dit een realistischer new adult-boek. Dat Bliss voor Garrick valt begrijpt de gemiddelde vrouw meteen: hij is knap, leest graag boeken, heeft een Engels accent en is een echte gentleman. Dit maakt hem absoluut niet saai, maar juist nog opwindender. Doordat Losing it niet afhankelijk is van erotische scènes is er ook ruimte voor humor, waardoor je als lezer regelmatig hardop zit te lachen.
"Pas toen ik halverwege de parkeerplaats was, drong het tot me door dat ik:
1. Geen schoenen droeg,
a. en geen shirt.
2. Geen sleutels bij me had,
a. of wat dan ook, eigenlijk.
3. Zojuist een volslagen onbekende in mijn flat had achtergelaten,
a. alleen."
De erotische scènes zijn beperkt en minder gedetailleerd dan vele andere boeken in het new adult-genre, maar Carmack weet toch alleen al een zoenscène opwindend over te laten komen, voornamelijk door de handelingen van Garrick. Toch is Garrick het personage dat Losing it op momenten ongeloofwaardig maakt. Zo zit hij in een bar Shakespeare te lezen, terwijl hij wacht op de slotenmaker van zijn appartement alsof er geen rustigere plek dichter bij zijn appartement is om een boek te lezen. Daarnaast lijkt Bliss als student regelmatig verstandiger dan haar docent, maar dit levert dan wel weer wat spannende momenten op.
Doordat we te maken hebben met een docent-leerling verhouding spelen veel hoofdstukken zich af op de universiteit en krijgt ook de lezer wat informatie mee over theater. Zo gebruikt Carmack het stuk 'Phaedra' van Jean Racine als een deel van het verhaal, maar ook als vergelijking met betrekking tot de relatie van Bliss en Garrick.
Losing it is een verhaal dat de gemiddelde problemen van een new adult beschrijft. Twijfels over de toekomst en de liefde met daarenboven het probleem van Bliss' maagdelijkheid. Hierdoor heeft Cora Carmack een realistisch personage vol herkenning gecreëerd. Dit eerste deel van de trilogie is dan ook een boek dat je niet weg kan leggen. | 1pos
|
Toegegeven, ik heb het boek gekocht voor de hmm... aanlokkelijke cover :-) Hoewel de vlag de lading niet dekt.
Hoeren is een heel aangrijpend boek met sterke karakters en een vernuftige plot waar het venijn echt in de staart zit. Ik heb het boek in een ruk uitgelezen. Proficiat Deflo. je hebt er een fan bij. Hier is tenminste een schrijver die de status van bestsellerauteur echt verdient! Ik ga zeker nog boeken van Deflo lezen. En het maakt niet uit welke cover. | 1pos
|
Dit boek wordt eens niet geschreven vanuit het standpunt van Erlendur, maar vanuit zijn collega Elínborg. Het boek is goed geschreven, makkelijk te volgen en je wilt het, zoals altijd met Indridason, in één keer uitlezen. Doordat het eens vanuit het perspectief van een vrouw geschreven was, vond ik het nog pakkender. | 1pos
|
Het Paulus Labyrint is het tweede boek van Leidenaar Jeroen Windmeijer. Net als zijn eerste boek, De bekentenissen van Petrus, speelt het boek zich binnen 24 uur af. En in Leiden. En er is toch iets onweerstaanbaars aan boeken waarin je eigen stad voorkomt. De plaatsen in het boek zie je voor je, waardoor je als het ware mee wandelt met de personages. Het geeft voor mij het boek een extra dimensie.
Het boek bestaat uit 3 pijlers, noem ik het maar. Drie onderdelen die afwisselend vertelt worden en samen het hele verhaal vertellen.
We hebben:
het verhaal van Paulus
het verhaal van priester Tiny
het verhaal van Peter
Het verhaal van Peter speelt zich af op 20-21 maart, de dag van de zonnewende. Als goede vriendin Judith verdwenen blijkt moet Peter 7 opdrachten vervullen waardoor zij weer vrij gelaten zal worden. De 7 opdrachten zijn terug te voeren op een oud geloof, dat ontstaan is bij Paulus, Mithras. Het voert te ver om alles uit te leggen, en dan zou ik ook te veel verklappen.
Maar ik vond het zeer interessant, en heeft mij ook aan het denken gezet over mijn eigen geloof.
Maar schrik niet, het is geen religieus boek, al komt er dus wel religie in voor. Het is vooral een keispannende thriller met een race tegen de klok. Die hem het hele centrum van Leiden door voert.
Of Jeroen echt de Dan Brown van de lage landen is kan ik niet beoordelen.
Jeroen heeft mij met dit boek aangenaam verrast. Ik vind dat je duidelijk kan zien dat hij gegroeid is als schrijver. Daarom:
4 sterren | 1pos
|
Het is bijna zonde om Kismet op je vakantie te lezen. Ik las Kismet binnen een dag uit aan de rand van het zwembad in Spanje en dat is toch weer een dag minder vakantie. Het moest uit en nu het uit is vind ik het jammer dat het uit is.
Het begint eigenlijk heel lief, een man en vrouw ontmoeten elkaar en brengen een weekend samen door. Alleen gedraagt Finn zich soms wat mysterieus, en Moira komt er maar niet achter wat dat is. Tot ze er wel achter komt en dan ben je nog maar halverwege het verhaal.
Kismet is geen thriller maar wel spannend. En romantisch. Ik hoop dat er nog veel boeken volgen, maar niet te veel in een keer tijdens de zomer uitbrengen, want dan kan ik net zo goed op mijn balkon driehoogachter lezen. | 1pos
|
Dit is een eindeloos mooi boek. Philippe Claudel behoort voor mij
tot een van de beste hedendaagse auteurs. | 1pos
|
Nigel zijn toekomst ziet er rooskleurig uit. Hij maakt grote kans om in de NBA te kunnen gaan spelen. Dat is heel bijzonder voor een Hollandse jongen. Maar er zijn meer mensen die iets in hem zien. Hij is op de radar van de streng geheime S.A.F. terecht gekomen. Zij willen hem inlijven in hun secret agent service. Nigel ziet het niet zitten en hoopt dat ze hem vergeten. Alleen accepteren ze geen nee. Nigel gaat wel anders naar de wereld kijken. Nadat er iets vreselijks gebeurt moet hij de knoop doorhakken. Kan hij zijn ogen nog wel sluiten voor het gevaar dat overal op de wereld dreigt? Of kiest hij toch voor een sportcarrière? Heeft hij wel een keuze eigenlijk?
Dit boek speelt zich voor een gedeelte af in Nederland. Een jongen die succesvol is en op de drempel staat van rijkdom en roem. De auteur neemt je mee, door zijn leven. Je komt ook op andere plaatsen in de wereld. Het begin geeft je de kans om een echte band met Nigel te krijgen. Later volg je hem op zijn moeilijke pad. En je ziet wat keuzes maken met iemand kan doen. En wat kan angst met mensen doen?
Het is vlot geschreven en de spanning bouwt langzaam op. Daarna is er veel actie en kun je het boek echt niet meer wegleggen. Je ziet alle scènes heel goed voor je Tot leven komen. Het speelt zich als een film voor je af. En het heeft wel een James Bond sfeertje. Alleen dan wel een frisse, jonge versie!
Thema’s zoals : vriendschap, liefde, bedrog, afscheid nemen, doorzetten en de wereld veiliger willen maken.
Ik denk dat je als lezer ook gaat nadenken of deze geheime organisatie echt bestaat, of iets wat er op lijkt….. Ik weet het haast bijna zeker van wel. Ze zijn aanwezig, alleen zien wij ze niet. Maar ze zorgen dat wij van een veiliger bestaan kunnen genieten.
Ik kijk uit naar meer boeken van deze auteur! Ik geef het boek 4,5 sterren! | 1pos
|
Het kan verkeren, maar de kans dat ooit meer aan het licht komt over het leven van Gerbrandt Adriaensz. Bredero dan het weinige wat nu bekend is, valt te verwaarlozen. Het blijft bij het grote gissen. We moeten het doen met de rijkdom van zijn ongekend grote productie, afgemeten tegen de slechts 33 jaren die hem zijn gegeven. Maar liefst dertien toneelstukken, 200 liederen/gedichten en onnoemelijk veel gelegenheidswerk komen van zijn hand.
René van Stipriaan (1959) haalt in De Hartenjager alles uit de kast om de betekenis van Bredero voor de vaderlandse literatuur te duiden, rekent af met mythen en legenden, trakteert op grondige analyses. Laat het aan de lezer over om te oordelen of de jongeling uit het hoofdstedelijk volksleven van begin zeventiende eeuw thuishoort in het rijtje Vondel, Hooft, Cats en Huygens. Tackelt en passant academici die in bewijsvoering over elkaar heen vallen. Ze schuiven hem wat al te gemakkelijk in hoeken op grond van acceptaties.
Vast staat dat hij vaardiger is in het schilderen met woorden dan in het penselen met verf, wat hij beroepshalve uitoefent. Het is een turbulente tijd met ongekende vrijheden, waarvan Bredero in zijn scheppingsdrang optimaal gebruik maakt. In zekere zin is het jaar 1618, waarin hij op zeer jeugdige leeftijd komt te overlijden, een cesuur. Raadspensionaris Johan van Oldenbarnevelt wordt gearresteerd, Hugo de Groot aangehouden en de rem gezet op een korte periode waarin autoriteit de teugels uit handen gaf.
De titel van het boek slaat op de amoureuze dichter. In nagenoeg al zijn werk speelt de liefde en wat dat in de mens los maakt een grote rol. Zelf schijnt hij er zijn weg niet in te hebben kunnen vinden, al blijft het gehuld in schimmigheden. Het steekt bij academici dat hij als niet bestudeerde jongen van het volk tot zulke prestatie komt. Ze laten zich meten met die van Shakespeare, zoveel is duidelijk. Onverbloemd, met grote diepgang, nooit herhalend.
Vondel, P.C. Hooft, Spiegel en Coornhert hebben geen moeite om de genie in hem te erkennen. Subliem in het verwoorden van hartstocht. Het vergt groot inlevingsvermogen om het raffinement te doorvorsen. Plat, leunend tegen pornografie, maar zo mooi geschreven. De bijdrage aan het opkrikken van onze volkstaal, waardoor deze zich kan meten aan de klassieken, is moeilijk te overschatten. Als het puriteinse Calvinistische Nederland zich door de eeuwen heen van hem vervreemdt, volgt steeds eerherstel.
De Spaansche Brabander, Moortje en de Klucht van de Koe, het zijn drie creaties die tot op de dag van vandaag grote achting genereren. Van Stipriaan laat de vrijheid om hem als een drinkebroer en jongen van de straat te typeren. Biedt geen ontsnappingsmogelijkheid om het literair genie weg te schoffelen. Hij voedt met de toelichting op essentiële vaardigheden het begrip voor de waarde van Bredero, die op een leeftijd dat andere erkende literaire grootheden nog tot wasdom moeten komen een volk al schatplichtig maakt. Net als eerdere boeken Over het volle leven en Lof der botheid geeft De Hartenjager een onvergelijkbare inkijk in de literatuurgeschiedenis. In begrijpelijke taal, met veel oog voor het detail. | 1pos
|
“De volgende dag werden wij op transport gezet naar de Pyreneeën. De troosteloze en opwindende odyssee van angst, humor, vlucht, bureaucratie, wanhoop en liefde begon”
Voor de eerste maal is deze roman uitgegeven in 1962. Het is een aangrijpend, maar ook ontroerend liefdesverhaal van twee jonge mensen in oorlogstijd en het is tevens een tijdloze getuigenis over de angsten van vluchtelingen en de wreedheden en terreur waarmee zij te maken krijgen. Essentieel is het voor de hoofdpersoon om zijn verhaal door te vertellen zodat zijn/hun sporen niet gewist worden door de tijd. Hun strijd naar en voor de vrijheid. “Wie wil er nu veilig in een kooi zitten?” (blz. 216)
1942 – Lissabon – Tweede Wereldoorlog. Veel mensen zijn op de vlucht voor Nazi-Duitsland en willen zo snel mogelijk Europa verlaten. Er zijn al heel wat wegen / landen gesloten. De enige mogelijkheid om naar de vrijheid te komen is nog via de haven van Lissabon. Het laatste schip staat op het punt om de volgende dag te vertrekken naar het vrije Amerika. De ik-verteller (Duitser, vluchteling) staart vol vertwijfeling naar het schip. Zojuist heeft hij zijn laatste geld in het Casino verspeeld en heeft nu geen rooie cent meer om met zijn vrouw Ruth aan boord te kunnen gaan. Trouwens de benodigde papieren heeft hij ook niet.
Wonderen gebeuren soms…. Plotseling komt er een onbekende man naar hem toe die zegt Josef Schwarz te heten; een valse naam en een vals paspoort zoals later blijkt. Deze man heeft een verrassend voorstel. Op voorwaarde dat de naamloze ik-verteller de hele nacht zijn verhaal aanhoort, krijgt hij de benodigde paspoorten, visa en geld en kan hij samen met zijn vrouw vertrekken naar de vrije wereld. Hij wil dat zijn verhaal niet verloren gaat. De “ik” kan niet anders dan accepteren… Hij voelt zich eigenlijk op die manier gegijzeld. Schwarz begint zijn verhaal, zijn eigen vlucht uit Duitsland, de scheiding van zijn vrouw Helen, zijn zwerftocht door West-Europa, zijn ballingschap in Frankrijk. Dan besluit hij na vijf jaar om onverklaarbare redenen terug te keren naar zijn geboortestad Osnabrück om zijn vrouw nog een keer te zien. Op wonderbaarlijke wijze slaagt hij daarin. Helen besluit met hem mee te vluchten. Schwarz weet niet dat zij ongeneeslijk ziek is. Hij weet wel dat ze nu beiden zeer actief gezocht worden door haar fanatieke broer, een SS-er pur sang. Hij zit hen persoonlijk op de hielen.
De setting (heel origineel!) is de haven van Lissabon. De lezer weet min of meer hoe de afloop is. Maar is dat wel zo? Er zijn nogal wat vragen… Bijna alles wordt pas duidelijk op de laatste bladzijde.
De monoloog van Schwarz voert zijn luisteraar en de lezers van bar naar bar, van kroeg naar kroeg, van nachtclub naar louche bars in een herkenbaar Lissabon. De wandeling wordt steeds angstaanjagender en loopt als het ware parallel aan de barre tocht van Schwarz tot aan het eindpunt: de haven van Lissabon.
Het schrijverstalent van Remarque is opmerkelijk eenvoudig en zeer trefzeker. Mooie natuurbeschrijvingen wisselen af met beschrijvingen over het onverbiddelijke en afschrikwekkende Duitsland, waar ook de eigen inwoners behoorlijk geïndoctrineerd worden. Ook Frankrijk komt er niet al te best vanaf. Mooie filosofieën tijdens het verhaal over vele thema’s. Zie ook het tweede citaat boven mijn recensie dat te vinden is op blz. 153. De parabel van de kreeften op blz. 154 vond ik heel herkenbaar. Ik leerde weer nieuwe woorden: “knikkerbestaan” – blz. 67.
Iedereen wantrouwt iedereen. Ook Helen wantrouwt Josef wanneer hij weer in Osnabrück terugkeert. Dat was soms benauwend. Voer voor psychologen. Slagen zij erin elkaar wederzijds weer te vertrouwen? Maakt Helen wel de juiste keuzes? Is er nog wel een toekomst? Er is nog een andere dreiging…. En dan kom ik bij de quote bovenaan mijn recensie. “Hou van me en stel geen vragen!” – blz. 125.
Een laatste filosofisch, veelzeggend citaat uit dit boek dat ik met vier grote sterren heb gewaardeerd.
“Ik zag hem de straat uit lopen met zijn koffer in zijn hand, een armzalige gestalte, het beeld van de eeuwige bedrogene en de eeuwige grote minnaar. Maar had hij de vrouw die hij liefhad, niet veel dieper bezeten dan de kudde stompzinnige overwinnaars? En wat bezitten wij eigenlijk werkelijk? Waarom al dat kabaal om dingen die op hun best slechts voor korte tijd geleend zijn; en waarom zoveel gepraat erover of je ze meer of minder bezit, als het bedrieglijke woord “bezitten” toch slechts betekent: Lucht in je armen sluiten? (blz 249-250).
Een schrijver om te (her)lezen!
Zeist, mei 2018 | 1pos
|
De tienjarige en nieuwsgierige Faye wordt door Sean gered wanneer ze door een ondoordachte actie dreigt te verdrinken. Ze verklaart deze zeven jaar oudere jongeman tot held, speciaal voor haar.
Faye vindt hem ondoorgrondelijk en dat trekt haar ook weer aan. Ze bezoekt hem regelmatig in een schuur waar hij zijn gitaarspel oefent voor de band waarin hij speelt. Haar bezoekjes worden door Sean gewaardeerd en gaandeweg ontstaat een heel bijzondere vriendschap.
Dit liefdesverhaal begint in een klein dorpje in Engeland waar de vader van Faye een garage heeft en haar moeder onderwijzeres is. Sean heeft een heel andere achtergrond als Faye en heeft alles behalve een gemakkelijke jeugd achter de rug. Zijn muziek is alles voor hem. Faye gelooft in Sean en mede dankzij haar vertrouwen in hem maakt hij zijn muzikale dromen waar. Wanneer Faye gaat studeren in Londen reist Sean de wereld over als beroemde muzikant. Zelfs dan verliezen ze elkaar niet uit het oog. Maar deze vriendschap tussen hen is nog meer speciaal dan ze al dachten, wanneer ook Faye op weg is om volwassen te worden en op zoek gaat naar de liefde en naar zichzelf. Ongemerkt sluipt de alcohol in het leven van Faye (Fayefay) en dat verbaast zelfs Sean!
Marina Folkers weet de aandacht van de lezer vast te houden door het frisse, ongedwongene van de jeugd te laten zien vermengd met humor en romantiek. Dit terwijl we mee mogen kijken in het leven van Faye en Sean; met recht is hier sprake van 'a love story' en wat voor een, zeker niet alledaags!
Een prachtige debuutroman, heerlijk romantisch zonder klef te zijn. Deze roman heb ik graag gelezen. | 1pos
|
Het verhaal wordt verteld vanuit drie perspectieven: dat van Lisa, van haar vriendin Marilyn en vanuit de dochter van Lisa: Ava. Ook worden er sprongen in de tijd gemaakt: beetje bij beetje krijg je meer te weten over het verleden, en hoe dat een rol speelt in het heden. De spanning wordt langzaam opgebouwd. Af en toe deed het me denken aan de boeken van Liane Moriarty, qua opbouw. En dat bedoel ik als een compliment. De manier waarop het verhaal zich via de verschillende perspectieven ontvouwt, is knap gedaan. Het maakt dat je voortdurend als het ware vooruit gestuwd wordt, richting ontknoping. De titel is goed gekozen, naarmate het verhaal vordert, begrijp je precies waar het op slaat.
Wat het boek mooi laat zien, is hoe iedereen geheimen heeft, en hoe iedereen worstelt met wie ze echt zijn, en wie de buitenwereld denkt dat ze zijn. Het laat zien hoe ook vreselijke geheimen iemand niet volledig definiëren, als mens zijn we complex, en in staat tot veranderen. Een ander thema dat als een rode draad door het verhaal verweven is, is vriendschap en vertrouwen, in de ander en in jezelf.
Minpuntjes (met nadruk op ‘tjes’): af en toe schuren gebeurtenissen langs de grens van geloofwaardigheid, maar ik vond dat uiteindelijk niet storend. En soms werd er iets teveel uitgelegd en herhaald.
Al met al is het een erg onderhoudend, spannend verhaal. Ik heb ervan genoten. Dit boek heeft me niet omvergeblazen zoals haar eerste thriller ‘Wat jij niet ziet’, wel deed. Misschien kan dat ook niet. Misschien hoeft dat ook niet. Het einde heeft me wel geraakt. Sarah Pinborough heeft laten zien mooie verhalen te kunnen schrijven die je urenlang meevoeren. Ik vind dat een kunst.
Met dank aan Hebban en House of Books voor het beschikbaar stellen van het ebook! | 1pos
|
Het orgineel van mijn review kan je vinden op mijn blog:
http://www.linda-linea-recta.nl/de-glazen-troon-door-sarah-j-maas-een-boek-review/
Wat een verhaal! Van het begin tot het einde heb ik geboeid zitten lezen, ik werd onmiddellijk door het verhaal gegrepen. Het loopt als een trein, eigenlijk als een TGV! En je moet en zal weten….
Wel ik heb direct deel twee, De donkere kroon gekocht! | 1pos
|
'Wisselwerking’ gaat over Sjoerd, een student journalistiek. Als onderdeel van zijn afstudeerproject organiseert Sjoerd een flashmob die geregistreerd wordt met de drone van zijn vriend Zom. Op het plein waar de flashmob plaatsvindt, maakt de op leeftijd zijnde Arend, een tekening voor zijn vrouw die in het ziekenhuis ligt na een zware operatie. Daarmee wil hij een fout uit hun verleden trachten goed te maken.
“Arend rilt, ondanks de zon die de schaduw voor het winkelpand verdrijft. Hij probeert de beklemmende herinnering aan de Franse brief van zich af te schudden. Verbeten tekent hij verder aan het donkere dak van het stadhuis.”
De werelden van Sjoerd en Arend lijken zo tegengesteld als maar mogelijk. Op de dag van de flashmob ontstaat er echter een bijzondere wisselwerking tussen deze twee tegenpolen. Contrasten maken plaats voor overeenkomsten: hun zoektocht naar liefde, acceptatie en vergeving. Uiteindelijk blijken ze meer met elkaar verbonden te zijn dan ze dachten.
‘Wisselwerking’ is een bijzonder boek met een origineel thema. Hoe twee tegengestelde personen elkaar in het leven kunnen ontmoeten en kunnen raken. Mulder beschrijft dit ontroerend. Een van de sterkste punten van deze auteur zijn haar karakteriseringen. Van de oude Arend ga je waarlijk houden; ondanks de fout die hij jegens zijn vrouw Arlette beging. Maar ook de jonge Sjoerd komt bijzonder goed uit de verf.
“Sjoerd draait zich weer om. Zijn mobieltje verhuist mee met zijn onrust. Hij aarzelt. De groene ogen nodigen hem uit om uit zijn schulp te komen, zonder dwingend te zijn. In een reflex waagt hij de sprong naar de overkant.”
Mulder maakt in haar boek gebruik van korte hoofdstukken die de leesbaarheid ten goede komen. De hoofdstukken wisselen in snel tempo van Sjoerd en zijn vrienden terug naar het verleden van hemzelf en de oude Arend. De flashbacks brengen de overeenkomsten tussen de oude en de jonge man steeds sterker aan het licht. Mooi gedaan!
De beschrijving van de flashmob, de dansers, de freerunners en alles wat er nog verder aan dit moderne evenement kleeft, wordt uiterst eigentijds beschreven. De contrasten zijn derhalve heel origineel. Mulder bewijst hiermee in slechts één boek dat zij diverse stijlen en genres aankan. Bovendien komen er tal van emoties voorbij in ‘Wisselwerking’. Verdriet, vergeving, liefde en zonder overdrijving zijn die met de juiste combinatie van diepgang versus luchtigheid beschreven.
“Sjoerd glimlacht. Terugkijkend op zijn ontmoeting met het echtpaar is hij steeds zekerder geworden van zijn keuze om te specialiseren in onderzoeksjournalistiek. Hoe anders kan een verhaal toch zijn als je de moeite neemt om je te verdiepen in de achtergronden.”
Een knap debuut van Bertina Mulder!
Over de auteur
Mulder (1962) is geboren in Winterswijk. Zij heeft een achtergrond in de online communicatie. Naast haar werk als webredacteur is zij praktijkmanager bij een huisartsenpraktijk. In 2014 woonde zij een half jaar op Curaçao, waar zij de eerste versie van haar debuutroman ‘Wisselwerking’ schreef. In 2016 startte ze haar eigen bedrijf ‘Bertina Mulder Tekst & Redactie’
Uitvoering
Uitgever Paris Books
ISBN10 9492179547
ISBN13 9789492179548
Paperback, 200 pagina’s
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent.
http://ht-c-communicatie.nl/ | 1pos
|
“Welkom in de hitte van de hel” is de tweede thriller van Gard Sveen en het tweede deel van een serie over Tommy Bergmann, inspecteur bij de politie van Oslo. Gard Sveen werkt als adviseur bij het Noorse ministerie van Defensie.
Het verhaal begint met een terugblik naar 1988. Tommy Bergmann staat dan aan het begin van zijn loopbaan bij de politie. Hij doet zijn eerste ervaring op met een moord. Het slachtoffer is een jong meisje, Kristiane Thorstensen, vreselijk verminkt. Haar moeder is diep geschokt. Waar kent Tommy haar van?
Het verhaal gaat verder eind 2004. De politie vindt een vermoorde prostituee, een jong meisje. Haar heftige verwondingen lijken sterk op de verwondingen van Kristiane en een aantal andere slachtoffers. Voor deze moorden houdt de politie seriemoordenaar Anders Rask verantwoordelijk. Hij zit echter opgesloten in een strengbeveiligde tbs-kliniek. Rask wil dat zijn zaak heropend wordt en beweert dat hij toch niet verantwoordelijk is voor de moord op Kristiane. Heeft Rask contact met iemand buiten de kliniek? Is Rask wel verantwoordelijk voor de moord op de meisjes?
Wat heeft Tommy gemeen met de moordenaar? Wat is er in zijn verleden precies gebeurd? Ook Tommy blijkt een duister verleden te hebben. Er komen bij Tommy soms flarden van herinneringen boven, maar Sveen maakt het niet meteen helemaal duidelijk. De moordenaar daagt Tommy uit om hem te vinden.
Het verhaal komt langzaam op gang. Sveen schrijft het verhaal vanuit het perspectief van verschillende karakters, zodat het verhaal van verschillende kanten belicht wordt. De karakters worden mooi uitgewerkt. Door de vele verhaallijnen en karakters is het een complex verhaal. Je moet wel je hoofd erbij houden! Halverwege het boek komt dan de vaart in het verhaal en neemt de spanning toe. Het einde is verrassend, volkomen onverwachts. Pas dan vallen in mijn hoofd eindelijk wat puzzelstukjes op zijn plek. Hiervoor heb ik dan wel stukken moeten herlezen om te beseffen wat de echte betekenis was van bepaalde verhaallijnen was. Dit is een boek dat ik nog wel eens zou willen lezen om kleine details die ik nu mogelijk over het hoofd heb gezien, te kunnen plaatsen. Toch zijn een aantal verhaallijnen aan het einde nog niet helemaal afgerond. Dat maakt me nieuwsgierig naar deel 3 met Tommy Bergmann! | 1pos
|
Met deze beklemmende en ontluisterende thriller sleurt de Duitse auteur Horst Eckert de lezer mee naar de diepe onderbuik van de stad Düsseldorf, naar een wereld bevolkt door de verliezers van de welvaart, de wereld van drugsdealers, verslaafden, gangsters, gokkers, pooiers en prostituees, maar ook de wereld van machtswellustige en corrupte politiemensen...
Aan de oever van de Düssel wordt het lijk gevonden van een drugsdealer die op een uiterst gruwelijke wijze om het leven gebracht werd. Inspecteur Benedikt Engel wordt belast met het onderzoek dat hem onder meer naar een striptent leidt waar zijn collega, inspecteur Rolf Nowak, ooit betrokken was bij een dodelijk schietincident. Engel heeft zich altijd vragen gesteld omtrent dit voorval, maar Nowak wil liever niet dat in dat potje geroerd wordt: hij heeft veel te verbergen en nog meer te verliezen. Het komt ook bijzonder ongelegen dat zijn vroegere collega, de jonge inspecteur Karl Thann, net nu belast wordt met een intern onderzoek naar corruptie bij de Düsseldorfse politie. Het onderlinge wantrouwen neemt toe, maar als nog twee drugsdealers op even gruwelijke wijze vermoord worden en het duidelijk wordt dat hier een perverse psychopaat aan het werk is, groeit bij de drie rivalen het besef dat ze hun krachten zullen moeten bundelen als ze de dader willen ontmaskeren. Voor één van hen komt dit inzicht te laat...
De Laatste Les is een beklijvende politieroman met een dubbel spanningsveld. Er is de gespannen sfeer die het hele Düsseldorfse politiebureau dreigt te verstikken als gevolg van het interne onderzoek naar corruptie. Naargelang dit vordert neemt de nervositeit en de achterdocht toe. Het stresstempo stijgt, tot werkelijk iedereen, van hoog tot laag, zich in de rug gekeken voelt. Terecht, want ze hebben allemaal wel iets te verbergen! Daarnaast is er het eigenlijke moordonderzoek dat gevoerd moet worden in een zwijgzaam en vijandig milieu. Ook hier moeten de onderzoekers voortdurend over hun schouder kijken.
In de eerste plaats is dit een spannende thriller, maar het is ook een openlijke blamage aan het adres van een politie die zich al te gemakkelijk laat verstrikken in de manipulatieve spelletjes van de onderwereld, om daar vervolgens de weerloze marionet van te worden. In zijn kritiek laat Eckert iedere vorm van subtiliteit achterwege, hij confronteert de lezer frontaal met de grauwe werkelijkheid van het leven aan de rand van de maatschappij. Het levert onthutsend maar prachtig leeswerk op. De eindfase van het boek is een regelrechte aanval op de stressbestendigheid van de lezer, en de ontknoping is absoluut verrassend.
Heel af en toe helpt Eckert de gebeurtenissen een handje, wat enkele net iets te gekunstelde wendingen oplevert. Dat is jammer, maar wie dit even over het hoofd kan zien heeft aan De Laatste Les een uitstekende, intelligente en opvallend goed geschreven thriller. | 1pos
|
Mooi en prettig geschreven historische roman. Jacoba van Beieren is een dame met een uitgesproken sterk karakter, een dame om rekening mee te houden. In het leven van Jacoba spelen items een rol die ook van deze tijd zijn zoals liefde, onrecht, verlies, moeder/dochter relatie. Heb erg genoten van het boek. | 1pos
|
De Nevelprins van Carlos Ruiz Zafon is een fantastisch, spannend verhaal wat zich afspeelt tijdens de Tweede Wereldoorlog in 1943.
Dan besluit de Vader van Max Carver uit de stad te vertrekken naar een dorp aan de kust. Het gezin heeft huisvestiging gevonden in een leegstaand zomerhuis waar het echtpaar Fleischmann heeft gewoond.
Max, de dertienjarige zoon in het gezin Carver, sluit al snel vriendschap met de iets oudere Roland. Hij verteld Max over Orpheus, een schip wat lang geleden is vergaan in een zware storm.
Eerder heeft Max een beeldentuin achter zijn huis ontdekt.
De grimmige beelden lijken verband te houden met de ondergang van Orpheus en vreemde angstaanjagende geesten dreigen wakker te worden.
De Nevelprins is een fascinerend boek over schuld en boete, over wensen, warme familiebanden en tragische liefde. Met prachtige zinnen weet Zafon een sfeer te treffen die in een oogwenk onheilspellend wordt.
De toegankelijke en mooie schrijfstijl van Carlos Ruiz Zafon heeft De Nevelprins tot een roman gemaakt die voor alle leeftijden geschikt is. | 1pos
|
Ik lees heel veel relithrillers en als je dan weer een nieuw boek ontdekt in dit genre is het afwachten of het iets is. Dit boek heeft mij verbaasd, een prima te lezen boek waarbij je je steeds de vraag stelt:
Wie heeft nu wat gedaan. Een aanrader. Spijtig van de taalfoutjes.
Pluspunten:
Fantasierijk, Goede verhaallijn, Meeslepend verhaal | 1pos
|
Heel lang geleden wel eens gelezen maar door de film die kort geleden in de bioscoop draaide besloten het boek op mijn to read lijst te zetten.
Agatha Christie behoeft natuurlijk geen uitleg, Poirot zal bij de meeste mensen een bekende verschijning zijn. Het kleine franse mannetje met de snor die door logisch nadenken menig misdrijf heeft opgelost.
Tijdens zijn rit met de Oriėnt express wordt een medepassagier vermoord op het moment dat de trein tot stilstand komt in verband met hevige sneeuwval. En het is Hercule Poirot die na een uitgebreid onderzoek en diep nadenken alle eindjes aan elkaar knoopt.
Een bizarre ontknoping die je als je het boek voor het eerst leest zeker niet ziet aankomen. Voor wie het boek voor de tweede of derde keer leest blijft het boek echter ook zeker interessant omdat je dan steeds mmer details gaat begrijpen
Zeker een aanrader.. | 1pos
|
Dit is het eerste boek dat ik van Alex Boogers heb gelezen, maar zeker niet het laatste. Wat een vertelkunst heeft deze schrijver. Het verhaal zit knap in elkaar, langzaam kom je erachter welke trauma’s eenieder heeft en hoe hij/zij daarmee omgaat. Ook word je eerst een bepaalde richting op gestuurd en blijkt het later toch (heel) anders te liggen.
Zeker ook een compliment waard is de wijze waarop verschillende thema’s zoals discriminatie, pesten en vriendschap in dit verhaal worden verwerkt.
Er zitten werkelijk parels van zinnen/alinea’s en observeringen in dit verhaal. En wat had ik graag een docent als mijnheer Vital gehad!
Dit boek is rauw en zo treffend. Heel knap hoe de gevoelens en levens verwoord worden. De beschrijving van het trauma van Amy: zo gedetailleerd en realistisch opgeschreven. Ik krijg er nog rillingen en tranen van.
Alex Boogers verdient het om veel gelezen te worden.
Ik ben van plan om dit jaar dit boek nog een keer te lezen. Doordat ik het verhaal nu ken kan ik mij dan nog beter richten op de prachtige en rake teksten.
Amy, Jacob en Harvey: ik zal jullie nog lang met mij meedragen.
Lees dit boek! Waar wacht je nog op? Nu naar de boekwinkel of de bieb!
Wat mij betreft de winnaar van het Beste Boek voor Jongeren 2018. | 1pos
|
Dit boek gaat over Iris, één van de drie barista's. Ze heeft een relatiecrisis met David en is tegelijkertijd smoorverliefd op haar baas Luigi. Ondertussen komt ze er ook achter dat ze liever barista is dan psycholoog en droomt ze van haar eigen taartenwinkel.
Na Laura leren we dus nu Iris kennen. Aan de ene kant vind ik het wel origineel dat Elsbeth Witt deze personages scheidt (i.p.v. drie boeken waar ze alle drie evenveel in voorkomen), maar aan de andere kant vind ik het wel jammer dat we nu niets meer te lezen krijgen over Laura en Malik. Buiten enkele vernoemingen, lees je niets meer over hen.
Het boek is onderverdeeld in exact 20 hoofdstukken. Kenmerkend, en dit valt me nu echt wel op t.o.v. andere boeken, zijn de kleine cliffhangers in het boek. Het lijkt alsof je een soap volgt en dat de hoofdstukken de verschillende afleveringen zijn en het einde van het boek dan de laatste aflevering van het seizoen.
De schrijfstijl van Elsbeth Witt is weer enorm vlot. Je vliegt doorheen het boek. De locaties worden ook goed beschreven (een huis met een witte bank, zwart salontafel en een roze tapijt; hoe kom je erop? :p ). Aan de schrijfstijl niets op aan te merken dus.
Het is een enorm luchtig boek, heerlijk om te ontspannen. Verstand op nul en genieten maar. | 1pos
|
Wat een debuut van Britta Röstlund! Twee parallelle verhalen met een eigenzinnige insteek, die op het einde samensmelt. Een roman, dat je leest zoals je uitjes pelt: laagje per laagje. Aanrader!
Auteur
Tijdens mijn research vind ik bijna niets terug over Britta Röstlund... natuurlijk niet, want 'Wachten op Monsieur Bellivier' blijkt haar debuutroman ;-). En wat voor eentje! Deze Zweedse journaliste woont sinds 2001 in Parijs en daar speelt het intrigierende verhaal zich af.
Cover
De cover oogt speels en Frans: de Eiffeltoren, een croissant en een koffie. Toch weerspiegelt het niet de insteek voor mij. Ja, je vindt ontzettend veel grappige details en hilarische situaties. De ondertoon in de twee verhalen vind ik eerder melodramatisch en soms wat triest.
Plot
De Tunesische Mancebo woont met zijn gezin in Parijs en heeft een kleine kruidenierszaak. Zijn broer en schoenlapper Tariq woont met zijn vrouw samen in hetzelfde huis van Mancebo en ze eten altijd gezamenlijk. Het leventje van Mancebo kabbelt verder totdat de overbuurvrouw hem vraagt om haar man te observeren. Ze gelooft steevast dat hij een minnares heeft en wil hiervoor bewijzen. Plots wijzigt het leven drastisch van Mancebo. Hij bespioneert de 'overkant', maar ziet nu ook dat zijn eigen gezinsleden kleine geheimen verbergen.
Het andere verhaal gaat over de depressieve journaliste Helena, die op een dag in haar favoriete koffiehuis ingaat op een ongewone vraag van een onbekende man: 'Wie kent Monsieur Bellivier?' Ze krijgt een bizarre opdracht om elke dag op kantoor mailtjes door te sturen. Elke avond ontvangt ze een boeket van een anonieme gulle gever en elke keer weer doneert ze de bloemen aan een onbekende passant. Totdat ze het boeket op het graf van een vrouw legt. Dan neemt haar leven een andere wending.
Mijn mening
Heel het boek heb ik zelf op het puntje van mijn stoel gezeten: Ja, wie is Monsieur Bellivier? Wanneer komen de verhalen samen? De twee aparte verhaallijnen heeft Britta Röstlund heel slim 'gemonteerd' en vooral knap geschreven.Het deel van Mancebo krijg je in korte, simpele zinnen met bijna kinderlijke woordenschat. Net zoals Mancebo in het leven staat. Het relaas van de journaliste schrijft ze veel complexer; Helena kampt met zichzelf, heeft paranoïa gedachten en haar intelligentie gaat soms met haar op de loop.
Het plot vind ik prachtig opgebouwd. Het start traag, beschrijvend en de actie komt goed op gang na een paar hoofdstukken. Je ontdekt telkens meer karaktertrekken van de personages. En dan... een verrassend einde. Mooi! | 1pos
|
Een fascinerende thriller die met recht psychologisch genoemd mag worden. Gebaseerd op een waargebeurd drama wordt een verhaal verteld, zo puur dat het bijna eng is en heel dichtbij komt. De lezer komt al snel terecht in een broeierig, ongemakkelijk sfeertje langs de IJssel, in een ons kent ons dorpje. Op een fantastische wijze zijn de personages neergezet, zodat je als lezer soms echt niet meer weet waar je het zoeken moet. Sympathie krijgen voor de een, of toch voor de ander of krijg je een hekel aan alle karakters? Om gek van te worden, hetgeen er juist wel voor zorgt dat je door wilt lezen. Zelfs als al snel duidelijk wordt welke kant het allemaal opgaat. Stukje bij beetje krijg je, door het afwisselend meekijken in wat er zich in de hoofden van zowel Gijs, Jacqueline als Hanna afspeelt, te zien hoe je je kunt vergissen in de medemens. Dat schijnbaar eenvoudige, aardige mensen van binnen echt ‘stille wateren hebben diepe gronden types’ kunnen zijn. Zoveelste stukje vakwerk van Corine Hartman, ik vind Sluipend Gif een juweeltje. | 1pos
|
Geen echte Slaughter volger hoor maar wel heerlijk om te lezen.
Ik moet altijd even opletten welke titel ik nu weer te pakken heb.
Je hebt diverse series: Georgia (met Will Trent als hoofdpersonage) , Grant ( met Sara Linton en de Atlanta. Niet dat het veel uitmaakt want ze zijn allemaal los leesbaar maar hoe meer je er gelzen hebt hoe meer allerlei flashbacks je te binnen schieten tijdens het lezen van het nieuwe boek.
Onaantastbaar is het zesde deel uit de Grant serie, uit 2007, en ik vermoed de afsluiter.
Ijzingwekkend en gruwelijk en heerlijk. Een verhaal waarin Sara, Jeffrey en Lena sterke rollen spelen, met een - ondanks enige aankondiging - schokkend eind.
Als ik dan op mijn lijstje kijk blijkt dat ik, de zogenaamde "niet-Slaughter volger", toch van de bovengenoemde series, er negen van de elf titels gelezen heb . Zeker ben ik dan wel een genieter. | 1pos
|
"No, thank you! Niets gezien, niets gehoord, voilà! En als ik daarvoor een lafaard moest zijn, dan wàs ik maar een lafaard! Blind, doof en stom! Moi, myself, in hoogsteigen persoon!"
Wanneer zesenvijftigjarige boekhouder Martin Vandeweyngaert op vrijdag de dertiende de stoptrein naar Antwerpen neemt, had hij van te voren niet kunnen overzien dat zijn leven in zo’n korte tijd zo drastisch zou kunnen veranderen.
"Waarom hij had gereageerd toen ze het raam bespoten was me een raadsel. Dat was er toch om vràgen?"
Martin reist met de op het eerste gezicht verlaten trein, er lijkt slechts één andere passagier in de buurt. Tot een groepje agressieve jongeren daar opeens verandering in brengt, is het gedaan met de rust.
"Het moerasdilemma: je staat er tot aan de knieën in, je kunt er alleen uit door te bewegen, maar elke beweging brengt je automatisch dichter bij het einde."
Ongewenst is hij getuige van het zoveelste geweldsincident. Alsof hij nog niet genoeg ellende boven zijn hoofd had hangen. Martin heeft alles te verliezen en moet in slechts een paar seconden tijd een beslissing op leven en dood maken. Hard weglopen of met gevaar voor eigen leven het zinloos geweld slachtoffer te hulp schieten?
"Het is niet omdat je toevallig twee keer in de buurt bent van een aardbeving, dat je ze ook veroorzaakt hebt of er verantwoordelijk voor bent."
Martin neemt een cruciale beslissing met alle gevolgen van dien…
"De waarheid heeft heel weinig vrienden: het gerecht niet, de media niet, de politie blijkbaar ook niet!"
De Vlaamse misdaadauteur Rudy Soetewey heeft al heel wat boeken op zijn naam staan. Recent verscheen zijn nieuwste Bewijs het maar, die zeer positief wordt ontvangen en op mijn wil ik nog lezen lijstje staat. Zijn boek Getuigen welke al in 2011 verscheen, is een boek waar ik al heel veel goeds over gehoord heb en volgens horen zeggen, een boek wat men écht gelezen móet hebben. Ik had de eer om Rudy in reale life te mogen ontmoeten op de Antwerpse Boekenbeurs, begin november vorig jaar. Rudy vertelde vol enthousiasme over Getuigen, toen kon ik er helaas nog niet over mee praten. Maar zijn enthousiasme werkte aanstekelijk en ik nam me voor, dat ik hem nou eindelijk maar eens moest gaan lezen. Er gingen drie maanden overheen, maar nu kan ik Getuigen dat toch eindelijk aan mijn lijstje met gelezen boeken toevoegen.
Op de cover zien we klei poppetjes, die het spreekwoordelijke gezegde Horen, zien en zwijgen uitbeelden, afgebeeld. Met op de achtergrond een man languit gestrekt op de grond. Een cover die fantastisch bij het verhaal past. Evenals de goedgekozen toepasselijke titel.
Getuigen bestaat uit 52 hoofdstukken, de hoofdstukken hebben een cijfer en een dagdeel als titel. Het verhaal is geschreven vanuit hoofdpersonage Martin Vandeweyngaert.
Rudy Soetewey heeft een fijne schrijfstijl, beeldend, spannend, beklemmend en vol humor, ik heb dubbel gelegen tijdens het lezen. Soetewey schrijft pakkende rakende woorden, je leeft je als lezer helemaal in, in het verhaal, hierdoor blijf je lezen en leg je het boek pas weer aan de kant wanneer je deze uit hebt gelezen. Ook na het lezen blijft Getuigen in je hoofd rondspoken.
Met Getuigen heeft Rudy Soetewey een geniaal, meeslepend en actueel verhaal neergezet, goed uitgewerkt en op een realistische manier neergezet. De kracht en de angst in dit verhaal maakt, dat dit een ieder van ons zou kunnen overkomen, deze angst is voelbaar. Bizar en beangstigend hoe je leven in één klap driehonderdzestig graden kan draaien, in een situatie waarom je zelf ook niet gevraagd hebt. Hoe zou jij reageren en wat zou jij doen wanneer dit jou zou overkomen? Zwijgen of je mond opentrekken? Met het grote gevaar dat jij de volgende bent? Ben je strafbaar en egoïstisch wanneer je je eigen leven boven dat van een ander in nood plaatst? En de waarheid mag die eigenlijk nog wel gezegd worden? Rudy begint zijn werk zeer krachtig en werkt toe naar een spannende ontknoping.
Rudy heeft unieke, goed uitgewerkte menselijk karakters in zijn verhaal verwerkt. De zesenvijftigjarige boekhouder Martin Vandeweyngaert. Martin heeft veel aan zijn hoofd, zijn ex Marianne liet hem in de steek voor een ander en een vechtscheiding, was het gevolg. Hij vecht hard om niet in een depressie te belanden en zit tot aan zijn nek in de financiële ellende. Martin zit middenin zijn proeftijd, wanneer zijn leven die ene dramatische vrijdag de dertiende, opeens totaal veranderd, wanneer ook hij slachtoffer lijkt te worden van zinloos geweld.
De menselijke emoties van angst, woede, machteloosheid, wanhoop, onrechtvaardigheid, zijn voelbaar beschreven en komen bij de lezer binnen. Sommige situaties zijn werkelijkwaar tenenkrommend. Het voorval in de trein laat Martin niet meer los, het beheerst zijn hele leven. Hij wordt gek van de knagende schuldgevoelens en vraagt zich af waar hij goed aan doet, blijven zwijgen en zijn mond open trekken met alle gevolgen van dien? Waar heeft hij alle ellende aan verdiend?
Soetewey omschrijft in Getuigen een realistische kritische blik op het leven en de egoïstische maatschappij waarin wij leven. Hoe de maatschappij langzaam maar zeker naar de verdommenis wordt geholpen. De crisis, die drukt op iedereen, geldproblemen die hieruit ontstaan, hoe Martin zich staande moet weten te houden en de gevolgen die dit voor hem en anderen heeft. Onrechtvaardigheid in de wereld en personeelstekorten, stakingen, falend rechtssysteem, zinloos geweld, de omgekeerde wereld. Ongelofelijk wat de invloed en de macht van één persoon kan zijn. De attitude van de jongeren tegenwoordig, de wereld draait om hun denken ze. Waar begint kattenkwaad en wanneer begint misdaad?
Getuigen, meeslepend, actueel en spannend, zou zomaar realiteit kunnen zijn. Een kritische blik op de egoïstische maatschappij waarin wij leven. Zinloos geweld met verregaande gevolgen. Aanrader! | 1pos
|
Dit boek is pure klasse. Voor een niet-Belgische schrijver zo'n dijk van een boek schrijven dat zich in België afspeelt is niet evident maar het eindresultaat is gewoon verbluffend. Royle slaagt erin om België raak te typeren en de sfeer wonderwel te vatten. De stijl is buitengewoon goed (denken we maar even aan de wisselende vertelstandpunten) en het verhaal meeslepend. Gewoon een pareltje en ik raad iedereen aan dit boek te lezen!!! | 1pos
|
Dit boek was best oké, omdat het je toch over bepaalde dingen in het leven laat nadenken. Jammer genoeg bleef ik na het uitlezen wel een beetje op mijn honger wachten. Ik vond dat het boek best dikker mocht zijn, zodat we ook het vervolg weten. Of komt die misschien nog? :-) | 1pos
|
Slechts 188 pagina's, Vantoortelboom bewijst dat hij tussen 1 en 188 een verhaal kan neerzetten. Ik probeerde niet al te vlug te lezen vanwege sommige mooie stukken, ook als er iets ellendigs beschreven werd. (Want dat hebben de Vlamingen in de vingers!)
•
De tegenstelling tussen de hoofdpersonen vond ik mooi gevonden: Nicolas de ict'er die inziet dat door menselijk handelen de technologie kan falen; Bruno de bioloog die in de natuur ziet dat de sterkste overleeft. Juist die laatste krijgt een zoon met een erfelijke ziekte, overgeleverd door hem dus.
•
Hoe hij hiermee omgaat, lees je uiteindelijk door de ogen van een ongewoon vertelperspectief. Ik verklap niet wat. ;-)
•
"Al besefte hij ook onmiddellijk dat de creativiteit van elk op sabotage gericht brein onderschat noch voorspeld kon worden. Maar wat hem het meest dwarszat was het feit dat er nog steeds een dominante menselijke handelswijze nodig was om de technologie te vrijwaren van problemen." techniek is niet onfeilbaar, aldus Nicolas. | 1pos
|
Tijdens het lezen spontaan last van opruimwoede.
'Maak ruimte in je huis en maak ruimte in je hoofd. Laat je leven niet door rommel dicteren. Gooi de ballast weg en neem het heft weer in eigen hand!'
'Je huis is een spiegel die je innerlijk reflecteert...' | 1pos
|
Na al mijn zoete bakcreaties was ik wel toe aan iets anders op het gebied van bakken...dus dit boek kwam als geroepen. Dit is een zeer compleet boek vol hartige bakrecepten en heel mooi vormgegeven. Ik vind dit een heel fijn boek waarin Rutger begint met een aantal basisrecepten die aan de hand van de instructiefoto''s heel duidelijk worden uitgelegd. Deze basisrecepten vormen de basis voor allerlei lekkere borrelhapjes, broodjes, quiches, plaattaarten en ga zo maar door. Aanraders die ik tot nu toe zelf heb gemaakt zijn o.a.: de biscotti, tomatentapenade, de bolletjes met olijf en oregano en de quiche met geroosterde groenten. Ik heb nog lang niet alles geprobeerd, maar ik hoop nu al stiekem dat Rutger met een deel 2 van dit boek gaat komen! | 1pos
|
Dit boek is voor het eerst uitgebracht in 1967. Dit was de in oorspronkelijke taal, het Engels, The naked ape. De Nederlandse vertaling verscheen eerder met de naam De naakte aap. De huidige vertaling in het jubileumjaar is beter op zijn plaats: De kale aap. Als je het boek leest is de reden voor de verbeterde titel duidelijk. Wij, de kale apen, zijn niet naakt maar kaal. Wij hebben ons onder invloed van de evolutie ontdaan van onze vacht en juist kleding aangetrokken om de naaktheid te verbergen.
Zoöloog Desmond Morris ziet de mens als een van de 193 apensoorten. In het boek wordt duidelijk dat de mens een bijzonder apensoort is. Morris laat dit zien in een 8 hoofdstukken tellend boek. Een voorwaard is geschreven door de Nederlandse bioloog, Midas Dekkers. Het nawoord is van de Amerikaans-Nederlandse bioloog (primatoloog) Frans de Waal.
De tekst is in onze huidige tijd niet om van op te kijken maar in de jaren zestig van de vorige eeuw was de visie van Morris zeker gedurfd te noemen. De kerkelijke leer was nog heel dominant. De beschreven geboortebeperking was ook nog geen vanzelfsprekendheid. Het zorgde voor ongemak; de mens werd gezien als aap! Seks neemt een groot van het boek in beslag. Ook de homofilie wordt beschreven en het nut of doel hiervan.
In de afzonderlijke hoofdstukken wordt ingegaan op de oorsprong van de kale aap en manier waarop hij paart, zorgt voor de jongen, voedt, leert, slaapt en vecht. Heel precies wordt het doen en laten van de kale aap beschreven. Aan de hand van de beschrijvingen is heel duidelijk op te maken dat wij, de mensen, van de apen afstammen. Veel gedragingen van de oer aap zitten nog in de moderne mens. Beter te omschrijven als het beest dat nog in ons zit. Er wordt ook een verklaring gegeven over waarom een chimpansee, zelfs na 6 jaren intensieve training, zijn woordenschat niet verder uit kan breiden dan 6 of 7 woorden terwijl een kale aap op die leeftijd toch zeker meer dan 2000 woorden beheerst.
Auteur: Desmond Morris (24 januari 1928) Engelse zoöloog. Andere titels van deze auteur zijn o.a.: De naakte vrouw, De naakte man, Kind, Mensentuin, De andere sekse.
Editie: paperback | 1pos
|
6 jaar geleden heeft rechercheur Kitt Lundgren een moordenaar laten lopen omdat ze er alleen op af was gegaan en omdat ze dronken was. De moordenaar had 3 meisjes in hun eigen bed gedood, de haren uitgespreid gelegd op het hoofdkussen en lipgloss op de lippen gedaan. Ze zagen eruit als engelen.
Kitt was geobsedeerd door de dader maar werd uiteindelijk geschorst als gevolg van haar daden.
Ze is dan volledig ingestort, mede ook door de dood van haar eigen dochter als gevolg van leukemie. Ze is aan de drank gegaan, haar huwelijk is kapot.
Nu is ze terug aan het werk, simpele opdrachten want ze moet eerst bewijzen dat ze haar job terug aankan en door de stress niet terug aan de drank gaat.
Dan wordt er weer een meisje gevonden in gelijkaardige omstandigheden. Is hij, de moordenaar, terug of hebben ze te maken met een copycat?
Om het nog erger te maken begint de originele moordenaar een spel te spelen met Kitt. Hij eist dat ze terug op de zaak komt, hij kent allerlei diepe geheimen van Kitt, weet perfect hoe hij haar moet bespelen.
Kitt kan niet anders dan het spel meespelen, terwijl ze ondertussen op een emotionele achtbaan zit en niet meer weet wie ze nu wel en niet kan vertrouwen. | 1pos
|
De laatste dochter van Jane Casey is het derde boek met Maeve in de hoofdrol. Je kan de boeken los van elkaar lezen, maar zelf geef ik er de voorkeur aan om ze op volgorde te lezen.
In de laatste dochter wordt de vrouw en dochter van een advocaat vermoord. Maeve hoort bij het team van de politie dat deze behoord op te lossen. Over het verhaal zelf wil ik niets loslaten, dit moet je echt zelf ervaren.
Het boek is geschreven in de ik-vorm vanuit het perspectief van Maeve, wel zitten er meerdere verhaallijnen in het boek maar het blijft duidelijk. Persoonlijk vind ik de ik-vorm iets minder prettig om te lezen, maar de boeken van Jane Casey geven hierbij geen problemen. Alle karakters zijn goed uitgewerkt, alles wordt uitgebreid beschreven. Soms tot in den treuren. Hierdoor zitten er enkele langdradige stukken in het boek. Toch blijft de schrijfstijl prettig om te lezen.Het verhaal is iets voorspelbaar, maar met toch een onverwachte wending erin die ik niet had aan zien komen. Het boek is niet zo spannend dat je er van op het puntje van je stoel zit, maar Jane Casey weet je wel in haar greep te houden tot het eind. Dat maakt dat het voor mij een boek is met 4*. Een eventueel vervolg zal ik dan ook zeker gaan lezen. | 1pos
|
De man die z’n baas liet verdwijnen heet Jack Kempinski, een ambitieuze zakenman die van een succesvolle carrière droomt en snel geld wil verdienen. Nadat hij is aangesteld door Barend, reizen ze samen de wereld over om zaken te doen waarmee groot geld gemoeid is. Zijn leven loopt op rolletjes, totdat Jack erachter komt dat Barend hem een zakelijk misdrijf in de schoenen wil schuiven. Wraak drijft hem dan tot bizarre daden. Dat hij zijn geschifte broer Tom om hulp zou vragen, had hij van te voren niet kunnen bedenken.
Al bij de eerste zin is duidelijk dat de schrijver een hoofdpersonage heeft gecreëerd dat er geen doekjes om windt:
“Zij die leven zoals het hoort, kunnen zich waarschijnlijk niet voorstellen dat ik, iemand die eruit ziet als zij, een mens heb vermoord.”
Het thema wraak wordt in dit boek goed uitgewerkt. Zowel Jack als Barend worden tot het uiterste gedreven. Voor Jack is dat een openbaring, hij leert een nieuwe kant van zichzelf kennen en beraamt de meest vreselijke plannen. Tegelijkertijd is hij erg bang en constant op zijn hoede, want er dreigt overal gevaar. Veel empathie heeft hij niet, hij kan het leven alleen vanuit eigen gezichtspunt benaderen. Eigenlijk vindt hij dat anderen rekening met hem moeten houden.
Te pas en te onpas schieten gedachten aan seks door zijn hoofd. De herhaalde confrontatie met Jacks honger naar seks kan de lezer storen omdat niet meteen duidelijk is wat het toevoegt aan het verhaal. Toch lijkt de schrijver hier bewust voor te kiezen, om zodoende een goed beeld van Jacks gedachtegang weer te geven. Seks is een verslaving waarmee hij zijn pijn kan verdoven, in het zakelijke leven krijgt hij namelijk niet de erkenning die hij verdient. Dat gemis lijkt hij te compenseren door vrouwen te veroveren en te imponeren, opdat hij zich machtig kan voelen.
De andere personages alsook de absurde gebeurtenissen zijn zeer beeldend en met humor beschreven. Er is spanning en er zijn onverwachte plotwendingen. Eenmaal in het boek begonnen, is het lastig wegleggen. Kortom, een prachtig debuut. Vier sterren en nog een boek graag. | 1pos
|
Wie schrijft er nog boeken vol kleurrijke historische avonturen? Verhalen over musketiers, vermommingen, geheimschriften, bastaardprinsen, spectaculaire ontsnappingen en meesterdieven. Voor de liefhebber houdt het aanbod niet over, maar de Duitse auteur Tom Hillenbrand biedt uitkomst. Met zijn eerste historische roman De koffiedief stapte hij met succes in de voetsporen van Alexandre Dumas, wiens verhalen duidelijk een bron van inspiratie voor hem waren. Hoewel veel dingen in dit boek net even anders lopen dan ze bij de grootmeester hadden gedaan.
Tom Hillenbrand (1972) begon zijn carrière als journalist en redacteur en schreef non-fictie boeken en thrillers, waarvan er geen in het Nederlands zijn vertaald. Aangezien De koffiedief zich onder meer afspeelt in Amsterdam en Limburg en de VOC er een belangrijke rol in heeft, kon een Nederlandse vertaling deze keer niet uitblijven. Vertaalster Merel Leene wist daarbij Hillenbrands geheel eigen mengeling van historisch en vlot taalgebruik goed vast te houden.
Het verhaal speelt zich af tegen het einde van de 17de eeuw, als de nieuwe Turkse drank koffie bezig is Europa te veroveren. Tot grote ergernis van de VOC heeft het Ottomaanse Rijk echter een monopolie op de teelt van koffie. Dat kan maar op één manier verbroken worden, namelijk door koffieplanten te stelen van de zwaar bewaakte plantage in Jemen. De Engelse zwendelaar Obediah Chalon wordt ingehuurd om de klus te klaren. Hij gaat naarstig op zoek naar geschikte medestanders en bereidt de hele operatie zorgvuldig voor. De talloze verwikkelingen en gecodeerde brieven die hieruit voortkomen, trekken echter de aandacht van Franse spionnen. Zij denken dat Chalon en zijn metgezellen een samenzwering plannen tegen koning Lodewijk XIV. Musketier Gatien de Polignac zet dan vol overtuiging de achtervolging in, dwars door heel Europa en het Midden-Oosten heen.
Historisch gezien klopt het dat de VOC het monopolie op de teelt van koffie wist te doorbreken door het gewas te planten op Java. Hoe men aan de plantjes kwam, is echter een geheim gebleven. Daarmee heeft Hillenbrand een fraaie leemte in de geschiedenis gevonden om op te vullen met een roerig avonturenverhaal. Dat doet hij door feit en fictie zozeer met elkaar te verweven dat de scheidslijn tussen beiden niet meer valt te ontrafelen. Vanwege de vele voor het genre traditionele elementen die er in zijn verwerkt, had dit een onorigineel boek kunnen worden. Het tegendeel is echter waar. Het basisidee is oorspronkelijk genoeg en de auteur voert het bijzonder inventief uit.
Als schrijver legt Hillenbrand bovendien veel flair aan de dag. Hij zet de tweede helft van de 17de eeuw treffend en met veel oog voor detail neer. Zijn karakters zijn interessant en levensecht, of het nu fictieve of historische personen zijn. De auteur heeft zijn research overduidelijk gedaan. Ondertussen kent het verhaal verschillende verrassende ontwikkelingen en is het goed doordacht. Humoristisch zijn de uitgeschreven brieven die bol staan van de misverstanden.
Dat neemt echter niet weg dat het boek wel wat vraagt van zijn lezers. De voorbereiding op de diefstal duurt vrij lang en hoewel deze nooit saai is, wordt het geduld van de lezer soms wel op de proef gesteld. Ook komen er redelijk wat politieke verwikkelingen in het verhaal voor die niet allemaal even goed te volgen zijn. Dat is meestal niet cruciaal voor het begrip, maar wekt toch verwarring. Verder staan er in het boek veel onbekende historische termen, anderstalige woorden en onvertaalde Latijnse zegswijzen. Dat is gedaan om een zo waarheidsgetrouw mogelijk beeld van het tijdperk en de personages te geven en op dat punt werkt het ook best. Het kan de lezer echter redelijk wat opzoekwerk opleveren, zeker aangezien de verklarende woordenlijst achterin het boek lang niet compleet is.
Al met al is De koffiedief echter een geslaagde historische roman die duidelijk met veel plezier is geschreven. En daarmee is dit boek een echte aanrader voor de liefhebbers van degengevechten, alchemistische explosies, kaperkapiteins, taferelen die doen denken aan sprookjes uit Duizend-en-een-nacht en verre reizen naar exotische gebieden. | 1pos
|
Eindelijk was deel 3 uit. Heb alle boeken met veel plezier gelezen. Was een supergoede trilogie.
Had nog nooit van deze schrijfster gehoord maar chapeau voor haar. | 1pos
|
In 1 adem uitgelezen, pakt je bij je strot en laat je aan het eind pas los.. Heerlijk om te lezen, door een vlotte en scherpe schrijfstijl. Heb begrepen dat Eva haar volgende boek er aankomt, Flashback, ik kan niet wachten.. | 1pos
|
Barabbas van Jacob Vis dateert uit 2004 en kreeg goede recensies. Ik heb de afgelopen maanden alle boeken van Jacob Vis uit de Van Arkel reeks gelezen en dit is de meest recente.
In dit boek komen we vele personages tegen die bekend zijn uit vorige delen. Het centrale thema is deze keer : virussen. Over de schade die ze kunnen veroorzaken bij mens en dier.
Een hoofdpersoon is Ilse. In Den Haag is ze getuige van een aanslag, ze gaat terug naar haar geboortegrond en bouwt een bestaan op als vrouw van een boer. Ben van Arkel is weer prominent aanwezig en raakt betrokken bij de perikelen van Ilse via zijn vriendin Lynn, die we uit Brains kennen.
Jacob Vis heeft wederom een actueel maatschappelijk thema bij de kop. Wat kan er gebeuren als kwaadwillende of rancuneuze lieden onheil willen aanrichten door verspreiding van virussen? Die gevolgen worden door de schrijver vol overtuiging geschetst. Oude krantenberichten en t.v. beelden over de slachting van veestapels van enige tijd geleden komen weer tot leven en dringen zich op.
Het boek heeft vaart, zoals gebruikelijk bij deze schrijver. Gebeurtenissen volgen elkaar in rap tempo op en het verhaal is gemakkelijk leesbaar en toegankelijk.
Barabbas is een zeer actueel verhaal over wat er zou kunnen gebeuren als
Die dreiging, verpakt in een spannend verhaal, stemt tot nadenken over de vraag: Waarom zou het eigenlijk niet kunnen? Dat die mogelijkheid er is, maakt Jacob Vis aannemelijk.
Het decor is wederom het kleine stadje IJsselmonde op het platteland.
Er waren een paar scènes die ik te zwaar aangezet vond, maar over het algemeen vond ik het een spannend en interessant boek.
De boeken van Jacob Vis kenmerken zich vooral door snelle dialogen, het schilderen van een plattelandse sfeer en beschrijvingen van natuur en dieren. Deze keer is een grote rol weggelegd voor het varken dat liefdevol en realistisch beschreven wordt.
Ik ben benieuwd hoe het verder zal gaan met Ben van Arkel en de zijnen. Een mooie reeks van eigen bodem die nu ook in het Duits vertaald gaat worden. | 1pos
|
Om het boek In stukjes van Marc-Marie te lezen hoef je echt niet een groot fan te zijn van zijn unieke tv persoonlijkheid. Het boekje leest gemakkelijk weg en wie weet merk je zelfs al lezende op dat je, voordat je halverwege het boek bent, je stiekem toch al een beetje fan bent geworden. In stukjes is namelijk een grappig, soms droevig, maar vooral zeer openhartig verhaal. Een oprecht kijkje in iemands leven, geschreven van mens tot mens. Met zijn eigenaardigheden, zwakke- en sterke punten en oprechtheid weet Marc-Marie de lezer te raken. Zo schrijft hij over zijn gevoelens, zijn carriere, zijn lijf, etc.
Respect, Marc-Marie durft zichzelf bloot te geven…… in stukjes: een dapper zelfportret! | 1pos
|
Blogtour: Sarah Dalton- Onzuiver
Dit boek speelt zich af in de toekomst. De bevolking Groot-Brittannië is dan enorm veranderd. Er zijn Onzuivere mensen, hun genen zijn te slecht bevonden om te mogen voortplanten. Zij leven vaak in armoe en de Zuiveren vegen de vloer met ze aan. Helemaal zuiver, dat kan! Wil je een perfect kind? Ze maken er een voor je in een laboratorium. Ze klonen mensen, deze mensen lijken minder gevoelens te hebben. Het is net welke eigenschappen ze krijgen. Deze wereld is erg dystopisch en het idee dat je als gewoon mens niet goed genoeg bent… Ze hebben ook de Stuiptrekkende Zondag, de dag om onzuivere mensen te executeren.
Je volgt het verhaal door de ogen van Mina. Ze heeft een groot geheim dat niet uit mag komen. Anders moet ze weer verhuizen. Ze woont samen met haar vader. In regio 14 probeert ze haar draai te vinden. Ze maakt voor het eerst in haar leven vrienden: Angela en Daniel. Daniel heeft ook een bijzondere gave. Ze gaat deze mensen als familie zien en wil er niet meer weg. Op haar nieuwe school loopt ze Sebastian tegen het lijf. Hij is een G.e.P. Hij doet aardig tegen haar, terwijl nog nooit een genetisch geperfectioneerd persoon dat gedaan heeft. Sebastian is anders dan de anderen. Ze wil meer van hem weten, hierdoor komt ze in de problemen. Als er op haar school een van haar klasgenootjes wordt gearresteerd, gaat ze heel anders nadenken over haar leven. Ze laat zich meeslepen en doet iets waar ze spijt van krijgt. Ze moet samen met Daniel, Angela en Sebastian vluchten. Komen ze ooit levend uit de klauwen van regio 14? Of zitten ze er vast?
Spannend, korte hoofdstukken. Heerlijk vlot geschreven. Je voelt mee met de personages. Je voelt de klok tikken, de tijdsdruk is erg aanwezig. Het voelt als een race tegen de klok. Mina heeft ook nog eens te maken met gevoelens van verliefdheid. Hoe moet ze daarmee omgaan? Ze heeft ook een verleden. Haar vader doet erg geheimzinnig over bepaalde zaken. Stap voor stap kom je meer te weten, over wat er aan de hand is. De spanning is zo enorm goed opgebouwd. Het is origineel, maar de sfeer van The Hunger Games zit er ook een beetje in. Of de boeken van Lauren Oliver. Daar ondergaan mensen ook een operatie op een bepaalde leeftijd. Dus ik herken dingen uit andere verhalen. Toch is het allemaal heel anders, daarom leest het als een trein. Ik kijk uit naar het volgende boek. 4**** | 1pos
|
Een paar jaar geleden heb ik de boeken van Håkan Nesser ontdekt, al zal het nog wel even duren vooraleer ik alles van zijn hand gelezen heb. Ik had het geluk de auteur begin vorig jaar te mogen ontmoeten tijdens een boekvoorstelling in Deinze. Sympathieke en interessante man, dat is het minste wat ik kan zeggen.
'Hemel boven Londen' is opgebouwd uit 6 delen, samen goed voor 75 hoofdstukken. Er wordt regelmatig van perspectief gewisseld, eerst is Leonard aan het woord, dan zijn partner Maud, dan weer een ander personage. Heerlijk vind ik dat. Er wordt bovendien niet alleen van perspectief gewisseld, ook van locatie en periode. Toch is het op geen enkel moment verwarrend, super hoe Nesser dit voor elkaar krijgt. Vereiste is wel dat je dit boek op een paar dagen uitleest, anders raak je gegarandeerd de draad kwijt, want een makkelijk boek is 'Hemel boven Londen' niet.
Kort samengevat gaat het in 'Hemel boven Londen' om Leonard Vermin, een stervende man die zijn zeventigste verjaardag in het gezelschap van o.a. zijn familie wil doorbrengen en daarvoor een etentje in Londen organiseert. Bij die gelegenheid zal hij zijn testament voorlezen. Vooraleer het zover is, reizen we echter samen met Leonard en andere personages door de tijd.
Deel I was voor mij echt genieten, terwijl deel II heel wat zwaardere kost was. Alle verdere delen lezen weer heel vlot, al blijven tot het laatst vele vragen onbeantwoord. Je moet als lezer dus best veel geduld opbrengen vooraleer je de ontknoping kent en weet of alles uiteindelijk in de plooi valt.
Ik heb het gevoel dat Nesser met dit boek wat heeft willen experimenteren, het verhaal is niet rechttoe rechtaan. Het is niet helemaal duidelijk wat realiteit is en wat fictie. Vooral met dat laatste heb ik zo mijn problemen, ik hou van een logisch en duidelijk opgebouwd verhaal.
Maar natuurlijk is daar altijd die onovertroffen schrijfstijl van Nesser, waardoor dit boek toch vier sterren krijgt van mij. | 1pos
|
Het is de verraderlijkste zaak uit zijn carrière. Dat beseft Will Trent van het Atlanta Police Department zodra hij met zijn collega Faith Mitchell het verlaten pakhuis in Atlanta binnengaat. Zij treffen daar het dode en verminkte lichaam aan van ex-politieagent Dale Harding. Van het lijk lopen bloederige voetsporen weg die erop wijzen dat een ander, mogelijk vrouwelijk slachtoffer, is meegenomen... om vervolgens spoorloos te verdwijnen. De plaats delict is een puinhoop en het is onduidelijk wat hier precies is gebeurd. .
Het pakhuis is eigendom van de beroemde basketbalspeler Marcus Rippy en werd als nachtclub gebruikt. De sterspeler heeft de duurste advocaten ingehuurd om onder een aanklacht wegens verkrachting uit te komen, hetgeen ook lukte.
Patholoog-anatoom Sara Linton, die een relatie heeft met Trent, en bij de zaak betrokken wordt vindt op de plaats delict een verband met Trents verleden, want de voetstappen lijken van zijn vrouw Angie te zijn. De gevolgen halen beider leven overhoop en grote geheimen uit het verleden worden aan de lezer onthuld.
De 479 pagina’s tellende pil is weer een echte Slaugter met geweld, drugs, stoere personages en seks. De personages staan als een huis en het plot eveneens. Hoewel het boek los te lezen is, is er toch een doorlopende verhaallijn die je als nieuwe lezer van Slaugter niet eenvoudig oppikt omdat je de personages niet kent.
Verborgen is het achtste deel in de Georgia-reeks van Karin Slaugter. De serie waarmee de Queen of Crime populair werd. Hoeveel delen met Will Trent in de hoofdrol er nog komen is nog niet bekend
Slaugter laat met haar geweldige stijl weer zien waarom zij zo’n geweldige schrijfster is. | 1pos
|
Subsets and Splits