Datasets:
google-research-datasets
/
tydiqa

Dataset card Data Studio Files Community
4
passage_answer_candidates
sequence
question_text
stringlengths
1
226
document_title
stringlengths
1
116
language
stringclasses
11 values
annotations
sequence
document_plaintext
stringlengths
11
739k
document_url
stringlengths
31
792
{ "plaintext_start_byte": [ 4, 509, 1373, 1536, 1649, 2270, 2445, 2765, 3517, 3785, 4376, 5609, 6141, 6643, 7449, 8021, 8501, 9040, 9457, 10083, 10581, 11021, 11864, 12705, 12844, 13966, 14237, 14489, 14947, 15564, 15731, 16293, 16845, 17052, 17373, 18104, 18453, 18706, 19947, 21251, 21592, 22855, 23010, 23138, 23308, 23422, 23665, 23856, 24136, 24548, 25269, 25990, 26577, 27121, 27435, 27659, 28529, 28706, 28791, 28841, 28879, 29015, 29237, 29484, 29546, 29649, 29786, 32948, 33266, 33709, 34197, 35338, 35453, 35773, 36352, 36438, 36873, 37115, 37838, 38580, 39388, 40005, 40409, 40660, 41059, 42189, 42903, 43622, 44306, 44624, 44878, 45676, 45900, 46313, 46760, 47216, 47558 ], "plaintext_end_byte": [ 489, 1372, 1535, 1620, 2245, 2428, 2764, 3516, 3784, 4375, 5608, 6132, 6624, 7436, 8010, 8500, 9030, 9456, 10068, 10580, 10997, 11863, 12695, 12843, 13965, 14236, 14488, 14932, 15563, 15730, 16254, 16844, 17051, 17372, 18103, 18452, 18661, 19946, 21239, 21568, 22854, 22998, 23137, 23298, 23392, 23664, 23855, 24126, 24547, 25268, 25989, 26576, 27120, 27434, 27658, 28506, 28705, 28783, 28840, 28872, 29001, 29236, 29465, 29545, 29613, 29757, 32933, 33256, 33697, 34178, 35337, 35452, 35757, 36345, 36437, 36872, 37067, 37837, 38579, 39387, 40004, 40408, 40659, 41040, 42188, 42902, 43621, 44305, 44623, 44861, 45675, 45884, 46312, 46754, 47170, 47552, 47596 ] }
How old is the town of Wolfstein in Germany?
Wolfstein, Rhineland-Palatinate
english
{ "passage_answer_candidate_index": [ 15 ], "minimal_answers_start_byte": [ 8046 ], "minimal_answers_end_byte": [ 8050 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Wolfstein is a town in the Kusel district in Rhineland-Palatinate, Germany. Before 1 July 2014 it was the seat of the like-named Verbandsgemeinde, since then it is part of the Verbandsgemeinde Lauterecken-Wolfstein. Wolfstein is known for its two castle ruins, Neu-Wolfstein standing over the heart of the town, and Alt-Wolfstein standing at the narrowest spot in the Lauter valley at the town's northern entrance. Wolfstein is a state-recognized recreational resort (Erholungsort).[2] Geography Location The town lies in the North Palatine Uplands, in the so-called Königsland (“Kingsland”), between Idar-Oberstein and Kaiserslautern. The municipal area measures 1377ha, of which 644ha is wooded. Also, 154ha is given over to residential properties and transport facilities, 574ha to agriculture and 5ha is taken up by other uses and open water. Geographically, the municipal area belongs to the Glan-Alsenz mountain and hill country, which meets the Kaiserslauterer Senke (a depression) to the north. The town centre lies in the Lauter valley, cut narrowly into the land, between the steep slopes on either side of the Lauter, the Königsberg on the left bank and the Eisenknopf on the right. The Königsberg (not to be confused with the former East Prussian city) is the town's highest point at 568.4m above sea level. Other selected elevations are as follows: Lang-Heck (Roßbach) — 404.1m Neu-Wolfstein castle ruin — 238m Stahlhausen valley floor (southern town limit) — 196m Wolfstein railway station — 187.9m[3] The town lies roughly 23km northeast of Kusel, and 20km northwest of Kaiserslautern. Neighbouring municipalities Wolfstein borders in the north on the municipalities of Lohnweiler and Heinzenhausen, in the northeast on the municipalities of Oberweiler-Tiefenbach and Einöllen, in the east on the municipality of Relsberg, in the southeast on the municipality of Niederkirchen, in the south on the municipality of Kreimbach-Kaulbach, in the southwest on the municipality of Rutsweiler an der Lauter and in the west on the municipality of Aschbach. Wolfstein also meets the municipalities of Hohenöllen, Eßweiler and Offenbach-Hundheim at single points in the northeast, southwest and northwest respectively. Constituent communities Wolfstein's Stadtteile are the main townsite, also called Wolfstein (1,792), Roßbach (178) and Reckweilerhof (11). The figures are populations as at 2007.[4] Town’s layout Until 1905, the town's municipal area was limited to the area on the Lauter's left bank between Rutsweiler to the south, Lohnweiler to the north and Aschbach to the west. According to the original Bavarian cadastral survey (about 1840), Wolfstein's area measured 616ha. In the 174 houses at that time lived 826 persons. Spreading out from the old town (known as the Flecken, meaning “market town”) in the hollow, the settled parts of town lay in the 19th century on the slopes between the Tauchental (dale) and Schlossgasse (or Obergasse – a lane), on the narrow strips of land either side of Lauterstraße (or Untergasse) and on Hauptstraße (“Main Street”, but in an outlying neighbourhood). Worth mentioning are several old buildings in Wolfstein: the Evangelical church (1868, beside the town hall), the Catholic rectory (1845, outside town centre), the Evangelical rectory (1899, outside town centre), the court and prison building (1902/1903, outside town centre) and the former Kurhaus Lautertal (spa hotel, 1862, renovated in 1912, outside town centre). With the expansion of Wolfstein's inhabited area, the old town's girding, mediaeval wall, which still stood in the early 19th century, had gaps knocked through it and eventually, along with both the town gates and the Bürgerturm (tower), it was torn down altogether. It was not possible to expand Wolfstein onto lands over on the Lauter's right bank, for stretching for roughly 4km between Kreimbach and Oberweiler was the village of Roßbach with, as it had then, its five Ortsteile: Stahlhausen, Roßbach (main centre), Mühle, Immetshausen and Kuhbrücker Hübel. The gap between Stahlhausen and the upper village, and the one between Immetshausen and Kuhbrücke, were used for farming. Any building work worthy of note within Roßbach's limits was never to be seen even as late as 1969. The number of houses there, beginning in 1900, hovered around 100. In 1905, the Bavarian State Government – the Palatinate had belonged to the Kingdom of Bavaria since the Congress of Vienna – ordered the cession of the Kuhbrücker Hübel, with its railway station, seven houses on the slope side of Bahnhofsstraße (“Station Street”), seven others on Hefersweilerstraße, a few storage sheds next to the railway and the storehouse of the Consumvereine (“coöperatives”), to the town of Wolfstein. The decisive factor in favour of the amalgamation of this strip of land on both sides of the railway line, which had been opened in 1883, was economic considerations. For the goal of expanding the town's residential area, however, it was quite useless, for the slopes east of the ceded area on the valley floor still belonged to Roßbach. Thus, until the village of Roßbach in der Pfalz along with all its Ortsteile was merged into the town of Wolfstein in 1969, the town's foremost new building area remained the steep slope stretching up the Königsberg west of Hauptstraße (Bundesstraße 270), even after the Second World War (Röther Weg, Steinwiesen, Am Hang, Am Gericht, In der Trift, Bergstraße, Am Kirchpfad). Even this was hemmed in somewhat by the galleries at the chalk mine. Beginning in 1970, work shifted to what had until recently been a self-administering, neighbouring village, and building began in Roßbach on formerly agricultural lands east of the railway line between Sandfeld (Immetshausen) and Eisenknopf (Schlettweg, Barbarossastraße, Habsburgerstraße, Kurpfalzstraße, Stauferstraße, Wingerstbergstraße, Hahnbach and Sandfeld). By 2000, 78 residential buildings had arisen here, mostly one- and two-family houses. The amalgamation increased Wolfstein's area by 616ha to 1377ha.[5] Climate Yearly precipitation in Wolfstein amounts to 729mm, which falls into the middle third of the precipitation chart for all Germany. At 46% of the German Weather Service's weather stations, lower figures are recorded. The driest month is April. The most rainfall comes in June. In that month, precipitation is 1.4 times what it is in April. Precipitation varies only slightly and is spread extremely evenly over the year. Only at 1% of the weather stations are lower seasonal recorded. History Antiquity Archaeological finds from both the Old Stone Age and the New Stone Age on the Königsberg's and the Selberg's west flank, barrows in the Jungenwald (forest) at the town limits with Aschbach and Lohnweiler that have been explored and many finds of Roman coins with effigies of Roman emperors at the old Celtic settlement, which was once surrounded by a ringwall, on the Kreimberg at the town limit with Kreimbach-Kaulbach (known as the Heidenburg, or “Heathen Castle”) bear witness to the presence of people in what is now Wolfstein in prehistoric times and early historic times. Leading over the ridge of the Königsberg was the “Roman road”, one of the Palatinate's oldest settlement roads. Nevertheless, there was never any Roman settlement within what are now Wolfstein's limits.[6] Middle Ages Until 1768, the river Lauter was a border, cleaving today's unified town into the town of Wolfstein on the one side, which was held by Electoral Palatinate, and the village of Roßbach on the other, which lay within territory held by the Duchy of Palatinate-Zweibrücken. The Reckweilerhof belonged as an either Ducal or Electoral fief to the holdings of the Offenbach am Glan Benedictine Monastery. These three centres, therefore, did not share a common history until that date, and accordingly, they are treated separately for the time up to the 18th century. Wolfstein Wolfstein was founded in 1275 on Habsburg King Rudolph I's orders, which called for a “fortified and free” town near his castle, “Woluisstein”, now known as the Alt-Wolfstein (“Old Wolfstein”) ruin. Rudolph forthwith granted the new town the same town rights and freedoms as the town of Speyer. As an “everlasting marketplace”, it was to be a sanctuary for commerce, trade and dealing. The first townsmen and -women came from the surrounding, much older villages. Only for a few decades did the new town enjoy royal immediacy, whereafter it was passed time and again to and from various territorial lordships as a pledged holding. The almost endless chain of pledgings began as early as 1312 with the town's transfer to the Counts of Sponheim, and only ended in 1673 when the town passed to Electoral Palatinate. The Electoral Palatinate Amt (or Unteramt) of Wolfstein in the Oberamt of Kaiserslautern comprised the two court regions of Katzweiler and “Rothe am Seelberg” (Rothselberg).[7] Roßbach The landholders in the Middle Ages (beginning in the 12th century) were the Counts of Veldenz. Far away from their small seat on the Moselle (Veldenz Castle), they owned considerable lands between the Alsenz, the Glan and the Nahe, among which was Honhelden daz ampt (1387), within which lay the settlements in question. Sometime about the middle of the 16th century, the Schultheiß’s seat was moved to Einöllen. In the early 15th century, the Count’s only daughter (and indeed, only child) and sole heir wed Count Palatine Stephan of Zweibrücken from the House of Wittelsbach. After her father’s death in 1444, the now defunct (for a woman could not inherit the comital title, and there was no male heir) County of Veldenz passed by inheritance to her son, Ludwig I, who now bore the title Duke of Veldenz-Zweibrücken, thereby ushering in a long time of political stability for Roßbach. The village was spared the repeated transfers and pledgings that characterized the neighbouring town’s history at this time.[8] Reckweilerhof Throughout the Middle Ages up until the beginning of the 19th century, noble feudal lords granted their vassals this estate for hereditary and proprietary use. The landholders at first were the Waldgraves and Raugraves of Grumbach, then the Counts of Veldenz (1387), and lastly, beginning in 1444, the Dukes of Palatinate-Zweibrücken, who were at the same time the guardians and patrons of all holdings belonging to the Offenbach Monastery, and (beginning in 1733) the Electors of the Palatinate. The estate holders’ names from 1514 are known without any gaps in the record. They discharged their hereditary pledge to the monastery, receiving as a reward usage and grazing rights in the “lordly monastery woodlands”, “free lumber and firewood”, the “sheep meadow on the estate’s area as well as the municipal area of the market town of Wolfstein with its own herd of maximally 200 head” (1786).[9] Modern times Wolfstein The Amtskellerei, whose mostly noble Amtskeller were charged with executing princely orders, was to be found at Neu-Wolfstein Castle, and after that was destroyed in 1688 by King Louis XIV’s troops in the Nine Years' War (known in Germany as the Pfälzischer Erbfolgekrieg, or War of the Palatine Succession), at a small house beside the old town hall at the foot of the Schlossberg; beginning in 1753 it was at the great building before the outer town gate (today the town hall) built on Elector Karl Theodor’s (1742-1799) orders from Amtsgefällen – Amt taxes. By territorial swap between the Elector and the Duke of Zweibrücken in 1768, the places within the Schultheißerei of Einöllen (Einöllen, Hohenöllen, Tiefenbach, Oberweiler, Roßbach and Sulzhof) passed to Electoral Palatinate and were assigned to the Amt of Wolfstein. The town’s days as an Electoral Palatinate holding came to an end when French Revolutionary troops occupied the lands on the Rhine’s left bank, including the town itself; by 1801, this territory had been annexed under the terms of the Treaty of Lunéville by the soon to be Napoleonic France. As early as 1797, Wolfstein became, in the course of administrative reform carried out by the French, a cantonal seat in the Arrondissement of Kaiserslautern and the Department of Mont-Tonnerre (or Donnersberg in German). Belonging to the canton were 32 municipalities with 8 mayors and roughly 8,000 inhabitants. The Mairie (“Mayoralty”) of Wolfstein comprised four municipalities with roughly 1,300 inhabitants; in the town itself lived 37 families and 311 persons. In 1814, the French withdrew from the Canton of Wolfstein.[10] Roßbach From 1444 to 1768, the villagers of Roßbach were Ducal-Zweibrücken subjects. From this epoch, only a few noteworthy events are recorded: The Roßbacher Weistum (1544 – a Weistum – cognate with English wisdom – was a legal pronouncement issued by men learned in law in the Middle Ages and early modern times) reported about yearly meetings of the Gemeinsmannen resident in Roßbach, Imzmannßhausen (about 1250: Ziermannshusen; today: Immetshausen), Melhausen (since vanished), Stohlhaussen (today: Stahlhausen) on Saint Dionysius’s Day (9 October) on the “Dionysiusberg (mountain) near the chapel to the saint, Dionysius” (today: Auf dem Mühlacker). The small house of worship was a chapel of ease in the parish of Tiefenbach, which found itself in the hands of the Order of Saint John from the early 15th century until the Reformation as a donation from the Counts of Veldenz. As early as 1528, Tiefenbach became a Reformed parish. The chapel was used into the 18th century for church services by Reformed worshippers, then also by Lutherans and Catholics. It was torn down in the 19th century, although the surrounding graveyard was still used as such until 1902. In the early 1930s, it was levelled during the building of the memorial square. The Mühlarzt (“mill doctor”) Adam Silberwäscher from Baumholder built a gristmill with a millrace in 1604 on a “little stream up from the village called Roßbach”; it was the first mill recorded in Roßbach. It was, however, destroyed in the Thirty Years' War. In 1695, Johannes Schwammbacher built a new gristmill downstream from Roßbach on the Lauter, “where none has ever stood before”. A new centre sprang up around the mill, Bei der Roßbacher Mühle (today: “In Mühlhausen” or “In der Hohl”). Duke Christian IV of Zweibrücken transferred to Elector Palatine Karl Theodor the Schultheißerei of Einöllen. Five little villages were incorporated into the Unteramt of Wolfstein. The municipality of Roßbach comprised at this time 1,125 Morgen of cropland, 57 Morgen of meadows, 33 Morgen of vineyards, 10 Morgen of gardens and 137 Morgen of forest. Living in the village were 222 people. There were 42 houses, 1 church and 2 schools.[11] Reckweilerhof From 1644 to 1788, the estate was run as an hereditary tenancy by the Amtsschultheiß at Odenbach am Glan and his heirs. After feudalism was abolished, the Ducal Württemberg Minister of State Emich Johann von Üxküll bought the estate for 22,500 Gulden. He let the estate in 1796 to Christoph Burckhardt, who transferred the running of the estate to his son Ludwig Karl Friedrich (born 1779). In 1817, Ludwig Burckhardt bought the estate, and ever since, it has been in the family Burckhardt’s ownership. Even today, Ludwig Burchhardt’s descendants, through his son Heinrich, still run the Hotel Reckweilerhof. These statistics about the Reckweilerhof in the time just before the French Revolution are drawn from the 1786 Güterbestandsaufnahme (“Estate Inventory Record”): Two-floor manor house; on 1st floor dwelling for “estate people”, on upper floor a spacious dwelling for the “lord of the manor”, three cattle stables, sheepcote for 300 head, a special dwelling for the shepherd, all together and under one roof; then barn, winepress house, vaulted cellar, herdsman’s house, bakehouse and 8 great pigsties; a well laid out seedling nursery.—52 Morgen of meadows, 4 Morgen of vineyards, 474 Morgen of cropfields and 19 Morgen of grazing fields. Estimated worth 22,000 Gulden.[12] Recent times Kingdom of Bavaria times After the new post-Napoleonic order imposed by the Congress of Vienna in 1814, Wolfsteiners became Bavarian nationals, which until 1918 meant the Bavarian king’s subjects; after monarchy was overthrown in 1918, they belonged to the Free State of Bavaria in the days of the Weimar Republic. Only in 1947, after the Second World War, did the Palatinate formally cease to be a Bavarian exclave, whereupon it was incorporated into the then newly founded state of Rhineland-Palatinate. The break with Bavaria was confirmed by referendum on 22 April 1956. In the “Bavarian Rhine District” (Bayerischer Rheinkreis – that is, the Bavarian Palatinate), Wolfstein was grouped into the Landkommissariat of Kusel (from 1862 Bezirksamt and from 1939 Landratsamt). To the Canton of Wolfstein in 1817 belonged 33 municipalities. The Bürgermeisterei (“mayoralty”) comprised the town with the Reckweilerhof, the municipalities of Einöllen (until 1900) and Roßbach (until 1905). From 1814 to 1832, the town administration was led by the physician Wilhelm Vogt as Oberbürgermeister. After the 1849 Palatine Uprising, many people from the town emigrated to the United States. In connection with the 1832 Hambach Festival and the later Palatine Uprising, there is a story: On the republican-liberal citizenry’s side was the 23-year-old tanner’s son Jakob Krieger, who fled to the United States, where he founded a trade and banking company in Louisville. His daughter Amy married the Wolfstein banker Karl Otto Braun. On the other side was the State Procurator General at the court of appeal in Zweibrücken, Wolfstein-born Ludwig Schmitt, Heidelberger Romantik painter Georg Philipp Schmitt’s brother, and also Jakob Krieger’s cousin. Schmitt led the prosecution of the trials against the insurrectionists. In 1852, the cantons were changed into district municipalities (Distriktgemeinden). On the district councils – 30 municipalities belonged to the Wolfstein district (Distrikt Wolfstein) – farmers held the majority, as the voting rather favoured those who were most heavily taxed. Of the 43 councillors in the Wolfstein district, 35 were farmers. Monarchy came to an end in Bavaria with the last Bavarian king’s abdication in 1918 (he had reigned since 1913), after the First World War, in which 35 soldiers from Wolfstein and 19 from Roßbach fell.[13] Weimar Republic and Third Reich (1919-1945) At the elections for the Weimar National Assembly and the Bavarian Landtag, the Social Democrats (SPD) earned roughly 34% of the vote in Wolfstein, about the same as the German Democratic Party (DDP), while the German People's Party (DVP) earned about 23% and the Bavarian People's Party (BVP) about 9% of the votes cast. By the time of the Reichstag elections in 1924, though, the SPD’s share of the vote had sunk to 9%, while the Nationale Rechte earned 34%, the Communists (KPD) 4%, the Völkischer Block 30%, the BVP 12% and the Freiwirtschaftsbund 11%. The 1930 Reichstag elections brought the “Hitler Movement” (NSDAP) 54% in Wolfstein (279 votes), the SPD 13% (68 votes), the Centre Party 4% (25 votes), the KPD 3% (18 votes), the DVP 4% (21 votes), the Wirtschaftspartei 15% (78 votes) and splinter parties 6% (27 votes). At the first town council election after the Nazis seized power in Germany (21 April 1933), the NSDAP won 8 of the 10 seats, and in the same year, town council bestowed honorary citizenship upon President Paul von Hindenburg, Reichskanzler – he did not yet bear the title Führer – Adolf Hitler and Reichsstatthalter Franz Ritter von Epp; the same honour was awarded to the local poet Pauline König. On the Roßbach municipal council, too, the Nazis won a majority. Public servants such as police officials, municipal officials, field and forest rangers and the chief of waterworks were replaced with men who were true to the National Socialist ideology. The Party and its many organizations more and more came to define the town’s economic and cultural life. Thus, in 1933, the local singing clubs were merged into the “Westmark” singers’ association, the chamber of commerce, which had been founded in 1899, was dissolved in 1934 “under approval of all present” and the local Jugendleite (secular coming-of-age ceremony) was held on Confirmation Day, causing 189 people to leave their religious community. The town, which 100 years earlier had been associated with the struggle for democracy, was now welcoming, with a majority among its population, Nazi dictatorship. Once the Nazis’ goals had become manifest, however, it was too late to turn back. Wolfstein was largely spared any material destruction in the Second World War; however, the human toll was quite heavy: on Wolfstein’s war memorial to the fallen, built in 1930 at Neu-Wolfstein castle, a further 100 names now had to be chiselled; over in Roßbach, the 1931 war memorial bore 44 new names after the war.[14] Since 1945 Beginning in 1947, Wolfstein was part of the then newly founded state of Rhineland-Palatinate. On 7 June 1969, the until then self-administering municipality of Roßbach in der Pfalz was merged into the town of Wolfstein.[15] Since 1971, the town has been the administrative seat of the Verbandsgemeinde of Wolfstein. Population development Living in Wolfstein about 1600, according to the townsmen’s register in the Stattbuch (“town book”), which was begun in 1599, were some 150 people in 36 households. In 1618, there were 50 families with some 200 persons, but this is estimated to have dropped to only 50 inhabitants by the time the Thirty Years' War (1618-1648) ended. The 1618 population level was once again reached in 1684. Thereafter, the population figures kept rising. No records of Roßbach's population from the 17th century are available. In 1885 – only “present” persons were counted, while soldiers and the wandering musicians for which the region was then famous were left out of the total – there were 471 inhabitants (95 houses, no rented dwellings, no multi-family houses with separated living areas; occupancy per dwelling 4.95 persons). In 1900, there were 577 inhabitants (Kuhbrücke 78, Immetshausen 55, Roßbach main centre 381, Stahlhausen 63). In 1905, after the Kuhbrücke had been transferred to Wolfstein, there were 489 inhabitants. In 1918 there were 466 in 100 dwellings. In 1925, there were 504 in 98 houses. In 1933, there were 483 and in 1939, 515 (263 male and 252 female). In 1969, just before amalgamation with Wolfstein, there were 541 inhabitants. The following table shows population development over the centuries for Wolfstein, with some figures broken down by religious denomination:[16] Year178718261850186719001939196919691975Total4867889001,1281,6911,5641,6672,2082,346Catholic95130Evangelical693997Mennonite–1 The two separate figures for 1969 indicate numbers before and after Roßbach's amalgamation. The figures for Roßbach itself before amalgamation are as follows: Year1751178717971826184118851900Total186222*244325420471577Catholic129Evangelical196 *42 households Town’s name The name “Wolfstein” has appeared in many different spellings over the ages: Woluisstein (1275), Wolffestein (1387), Wolffstein (1438), Wolfsstein (1477), Wolfstein (1824). Also, in the local dialectal speech, the town is called Wolschde. The name “Roßbach” has likewise undergone spelling changes: Ruosbach (1024), Roßbach or Ruspach (1544), Roßbach (1558). In the local dialectal speech, the village is called Roschbach. The name “Reckweilerhof” has undergone some more pronounced changes: Regewilre (1200), Reckweiler (1509), Rögswiller or Röchswiller (1600), Reckweylerhof (1777/1778), Röckweilerhof (1917) and now Reckweilerhof, or in the local dialectal speech, Reckwillerhof.[17] Religion Before the Reformation, Wolfstein belonged to the parish of Zweikirchen, whereas Roßbach belonged to the parish of Tiefenbach. Only about the middle of the 15th century did Wolfstein get its own church in the town centre (on Wassergasse). This church, called St. Georg (“Saint George’s”), was the successor to the like-named chapel at Neu-Wolfstein Castle, where church services had been held until then. As early as 1528, Tiefenbach became a Reformed parish with chapels of ease in Roßbach and Einöllen. After the rectory in Tiefenbach was destroyed, the parish seat was moved to Einöllen in 1670. In 1704, for the whole parish of Einöllen, a Lutheran parish came into being with its seat at Roßbach. Adding to the mixture after Duke Gustav Samuel Leopold's conversion (reigned 1718-1731) to Catholicism were a small number of Catholics, and thereafter, believers in the Reformed, Lutheran and Catholic faiths all lived in this town, not always without problems, although there was mutual tolerance. In 2012, the Catholics, who had until now been served by their own priest, were merged into the parish of Lauterecken. Arising in Wolfstein about the middle of the 16th century, under the pledge-lords Schwickard von Sickingen's (1549-1562) and Georg Johannes I's (Palatinate-Veldenz, 1543-1592) influence, were a Reformed community and a Lutheran one alongside each other. The former belonged (along with Kreimbach, Rothselberg and Rutsweiler) to the parish of Zweikirchen with the chapel of ease on Wassergasse while the latter, to avoid disputes with the former, established its own chapel in Wolfstein. The clergyman's seat changed between Wolfstein, Roßbach and Eßweiler. This chapel was, on the occasion of the union of the Reformed and Lutheran faiths, sold in 1818, and the proceeds were used to build a rectory (Haus Adam, 1822). After the ecclesiastical merger, the Protestant parish seat was moved from Zweikirchen to Wolfstein in 1823. Wolfstein thereby became the mother-church centre while Zweikirchen and Rutsweiler became branches. Roßbach belonged until 1844 to the parish of Einöllen, when it passed to Wolfstein. Between 1866 and 1868, the Evangelical church, which still stands now, was built. Today, the Protestant parish of Wolfstein comprises the mother-church centre of Wolfstein along with the Reckweilerhof and the branches of Rutsweiler an der Lauter with Selbachmühle and Oberweiler-Tiefenbach. From the late 17th century, the Catholic parish of Wolfstein grew into a broad, scattered community taking in the villages of Rutsweiler, Kreimbach, Kaulbach, Olsbrücken, Neumühle, Katzweiler, Hirschhorn, Obersulzbach, Untersulzbach, Tiefenbach, Oberweiler and Roßbach, with all together 381 souls. For church services, they used the old Saint George's Chapel at the castle, and from time to time, in simultaneum, the Reformed church on Wassergasse. In 1776 they acquired the newly built, stylistically pleasing Baroque church on Obergasse. Today (2000), the Catholic parish comprises Kaulbach (with a chapel of ease), Kreimbach, Roßbach, Rutsweiler an der Lauter, Rothselberg, Eßweiler, Schneeweiderhof, Oberweiler im Tal, Aschbach, Reckweilerhof and Oberweiler-Tiefenbach, with all together roughly 900 souls, half of whom live in Wolfstein/Roßbach. The denominational shares of the population in Wolfstein in 1802 were as follows: roughly 66% Reformed, 22% Lutheran, 12% Catholic. In 2000 the figures were as follows: roughly 20.9% Catholic, 65.2% Protestant, 13.9% other. Towards the end of the 19th century, the Pfälzischer Verein für Innere Mission (“Palatine Association for Inner Mission”) established itself in Roßbach; since 1995 this has been the Evangelischer Gemeinschaftsverband e.V. (“Evangelical Community League”), which is now joined with the Evangelischer Gnadauer Gemeinschaftsverband e.V. (“Evangelical Gnadau Community League”) and is a member of the Diakonisches Werk of the Palatinate. As early as 1898, the members built themselves their own “clubhouse” with a meeting room and a dwelling for the (itinerant) preacher that the club hired and his family. Belonging to the broad missionary region are Bosenbach, Frankelbach, Hefersweiler, Hirschhorn (with its own mission hall), Lauterecken, Morbach, Niederkirchen, Olsbrücken, Reipoltskirchen, Relsberg, Seelen and Wörsbach.[18] Politics Town council The council is made up of 16 council members, who were elected by proportional representation at the municipal election held on 7 June 2009, and the honorary mayor as chairman. The municipal election held on 7 June 2009 yielded the following results:[19] SPDCDUFDPFWGTotal2009433616 seats2004452516 seats “FWG” is a voters’ group. Mayor Wolfstein's mayor is Herwart Dilly, and his deputies are Paul Schmelzer, Gerhard Spaugschuss and Christian Nickel.[20][21] Coat of arms The German blazon reads: Im goldenen Schild ein rechtsgewendeter schwarzer rotbewehrter Wolf, der einen roten Forsthaken (Wolfsangel) in den Tatzen hält. Oben zwischen Kopf und Schwanz schweben 3 rote Rautensteine (2:1). The town's arms might in English heraldic language be described thus: Or a wolf rampant sable armed and langued gules supporting a cramp of the last, between his head and tail three lozenges per chevron reversed of the last.[22] Town partnerships Wolfstein fosters partnerships with the following places:[23] Verdun-sur-le-Doubs, Saône-et-Loire (Burgundy), France since 2000 Culture and sightseeing Buildings The following are listed buildings or sites in Rhineland-Palatinate’s Directory of Cultural Monuments:[24] Wolfstein (main centre) Saint Philip’s and Saint James’s Catholic Parish Church (Pfarrkirche St. Philippus und Jakobus), Schloßgasse 16 – aisleless church with half-hipped roof and onion tower, 1774–1776 Town centre, Am Ring, Enggasse, Im Eck, Mühlgasse, Schlossgasse (monumental zone) – enclosed-construction area within the former town wall, of which bits at the millrace and behind the building at Im Eck 11 are preserved; built-up area mainly from the 19th century with individual timber-frame houses, which go back as far as the 16th century, former Lutheran chapel (Im Eck 3/5), former Protestant rectory (Am Ring 6), former Catholic rectory (Am Ring 10), former town mill (Am Ring 24), former dyer’s house (Am Ring 8) Protestant parish church, Am Ring 1 – Gothic Revival aisleless church, 1866–1868, architects Ferdinand Beyschlag, August von Voit, (1835), Emil Morgens, Kaiserslautern; Late Gothic Sacrament house Alt-Wolfstein castle ruin (monumental zone) – hill castle, possibly about 1160/1170 founded by Frederick I Barbarossa, destroyed in 1504; ward and outer castle, neck ditch, keep, partly shrouded, wall remnants of the dwelling building, remnants of a gate complex Alt-Wolfstein castle ruin (monumental zone) – outer walls of the spur complex, only outer walls preserved; begun between 1313 and 1323, destroyed in 1688 and 1713; warriors’ memorial 1930 Am Horst, graveyard – graveyard hall at the graveyard dating from 1612; wooden construction with hipped roof, renovation 1876; two epitaphs, 1613 and 1735 Am Ring 6a, Mühlgasse 1 – timber-frame house, partly solid, 17th century, in the back timber-frame workshop building; characterizes town's appearance Am Ring 11 – former town hall; middle building, partly timber-frame, 1581, three-floor front building with two timber-frame upper floors, 1590, walkway arcade closed in 1811; in the back dance hall, 1608 or 1689 Am Ring 24 – Alte Stadtmühle (“Old Town Mill”); four-floor mill building, 1888, former bakehouse, commercial building; wedge-shaped, three-floor house, Swiss chalet style, 1909; characterizes street's appearance Near Am Ring 52 – hall of mirrors, Baroque Revival, 1903 Bahnhofstraße 3 – bungalow, plastered building on stone-block pedestal, about 1903 Bahnhofstraße 16 – railway station; hewn-stone-framed stone-block building, goods shed, 1882, dispatcher's signal box with original safety technology, 1938 Hauptstraße 2 – former Amtskellerei (see above under Modern times); today the town hall, spacious Late Baroque building with half-hipped roof, 1753, architect Heinrich Heyler; vaulted cellar Hauptstraße 28/30 – former Amt court; hewn-stone-framed sandstone-block building, Renaissance Revival, 1900; belonging thereto no. 30 prison: three-floor stone-block building, hipped roof, 1901 Hauptstraße 48 – chalk mine; underground chalk mine of the firm Otto Kappel, in operation from 1880 to 1967, since 1980 open to the public as an attraction (see also below) Rathausplatz 2 – former school; sophisticated plastered building on pedestal, gable risalto, 1890/1891, architect embanking and section engineer Weil, Bamberg Reckweilerhof Reckweilerhof 9 and 11 – former Reckweilerhof estate; Quereinhaus (a combination residential and commercial house divided for these two purposes down the middle, perpendicularly to the street), marked 1752; dovecote, possibly from the late 18th century; armorial stone, marked 1602; silage shed, about 1930 Roßbach In Mühlhausen 2/4 – Rossbacher Mühle (mill); three-floor quarrystone building, 1871, on old core (1695); so-called Altes Haus (“Old House”): one-floor complex with single roof ridge, partly timber-frame Warriors’ memorial (monumental zone) – warriors’ memorial on the site of the earlier Saint Dionysius's Chapel (Dionysiuskapelle) and surrounding graveyard on the Dionysiusberg, stone architecture, 1931 by Karl Koch Chalk mine One witness to the town's industrial past is the Historische Besichtigungs-Kalkbergwerk (“Historic Visitable Chalk Mine”) in Wolfstein. A mine railway leads the visitor, with knowledgeable guidance, into the chalk mine at the Königsberg, where until 1967 chalk blocks were quarried underground and processed in town. All apparatus is still on hand in its original form. The chalk mine is held to be an industrial monument of special rank, and is unique in Germany. Sport and leisure Signposted paths open the Königsberg and its environs to the hiker. The Glan-Lautertal-Höhenweg, part of the Großer Westpfalzwanderweg (“Great West Palatinate Hiking Trail”) leads through the town's municipal area. Hiking destinations of particular note are the Laufhauser Weiher (pond), the Neu-Wolfstein and Alt-Wolfstein castle ruins, the Eisenknopf (peak) with its pavilion, the Zweikirche, the Heidenburg (“Heathen Castle”) on the Kreimberg, the Selberg (545m above sea level) with its lookout tower and the gliderport near Eßweiler. Worth seeing in the town itself are the inn “Zur Alten Schenke”, which from 1590 to 1753 was the town hall, today's town hall, the former Amtskellerei, which was once an administrative centre, the Schlossplatz (“Castle Square”) with its Musikantenbrunnen, a fountain celebrating the local tradition of the Musikanten (see the Hinzweiler article – sections History and Famous people – for more about this), the remodelled Schlossgasse (“Castle Lane”) with its Eulenbrunnen (“Owl Fountain”) and the remodelling area around the Alte Mühle (“Old Mill”, on Mühlgasse). The 112-kilometre-long Palatine Ridgeway (hiking trail) leads from Winnweiler by way of Rockenhausen to Wolfstein. The Sport- und Freizeit-Center Königsland has games, sport and swimming with sporting grounds and a heated outdoor swimming pool. Other sporting facilities in Wolfstein are riding halls and other equestrian facilities (CJD), shooting facilities, tennis courts and a fistball court, among yet others.[25] Regular events Whitsun: Open-air theatre performance Fireworks Maikur (forest hike on Whit Monday) Wolfsteiner Stadtfest, town festival before beginning of summer holidays, every other year, alternating with the next Feuerwehrfest (“Fire Brigade Festival”), every other year, alternating with the foregoing Herbstmarkt (“Autumn Festival”) in October Roßbacher Zeltkerwe (“tent fair”) in August Weihnachtsmarkt (“Christmas Market”), Saturday before the first day of Advent Reitertage (“Riders’ Days”) held by the CJD of national importance, last weekend in June[26] Clubs Of the 26 clubs in town at the turn of the 20th century, those worthy of mention are: Musiker-Unterstützungsverein (“Musician Support Club”), for musicians who were ill or otherwise unable to work Johannis-Verein, for people unable to work Kriegerverein (“Warriors’ Club”), for supporting sick veterans and their families Liberaler Verein (“Liberal Club”), for the promotion of national and liberal politics Deutscher Flottenverein (Navy League) Radfahrerverein (cycling) Ziegenzuchtverein (goat breeding) Today there are 25 clubs in town, the oldest of which is the Männergesangsverein 1858 e.V., a men's singing club. Roßbach's oldest club is the gymnastic club (Turnverein), founded in 1924.[27] Economy and infrastructure Economic structure In Electoral Palatinate times, handicrafts and smallhold agriculture defined the town's economic structure. The greater part of Wolfstein's inhabitants lived in poverty. In the late 18th century, improvement came with the mining of cinnabar-bearing stone that yielded quicksilver on the Princely-Electoral side of the Königsberg, a pursuit promoted by Prince-Elector Karl Theodor. Under the leadership brought by experienced professionals who had come to town, this mining reached its highest point between 1770 and 1790. Nevertheless, the mining lasted no longer than 30 years before coming to a complete end in the 19th century, with destitution and hardship as the upshot for the now jobless miners and their families. While it was true that new ventures arose in the 19th century through Wolfstein citizens’ initiatives, such as chalk mining, coalmining, tanning, brewing, linen and cotton article manufacturing, bricks, and so on, these fell far short of employing everybody who sought a job. Thus, out of the need for a livelihood arose the Musikant business, not only in Wolfstein but also in many of the outlying villages. For a time, more than 750 professional musicians from the Canton of Wolfstein tried their luck “on the world’s roads”, in circus orchestras, on Siberian noblemen's estates, aboard pleasure boats and elsewhere. Within what is now the Verbandsgemeinde of Wolfstein, all together roughly 3,500 people were active as Musikanten. In the early 20th century, the economic situation generally improved: for one thing, the Lauter Valley Railway (Lautertalbahn), which had been opened in 1883, made it possible for workers to commute to the nearby quarries or to jobs in Kaiserslautern, and for another, new commercial establishments in Wolfstein and across the river in Roßbach offered earning potential. These included the Pfälzische Schwerspatwerke Braun, Krieger u. Cie. (1902-1950; baryte works), the Pfälzische Bandagenfabrik Karl Otto Braun (1903; forerunner of Karl Otto Braun KG; bandages), the Zigarrenfabrik Felsenthal u. Co. (1910-late 1920s; cigars), the Industriewerke Roßbach and the Kort brothers’ brush factory (1896-1923). Likewise of importance, as early as the 19th century, was the family Martin's pottery business. Currently, the greater part of Wolfstein's inhabitants work in the secondary sector of the economy (all figures are rounded): 1,200 persons, or 67% of the workforce, of whom 1,030 employees and 60 trainees are at KOB KG alone, Europe’s biggest bandage factory, which recently gave up part of its independence to coöperate with the biggest distributor of bandage material, Paul Hartmann AG. Only 240 employees actually live in Wolfstein. Most of the commuters who come to town come from places around the Königsberg, which speaks to the factory’s importance to the “Königsland” region's economic situation. Working in the tertiary sector of the economy are 600 persons, of whom 330 persons, or 19% of the workforce, are in “not-for-profit organizations” (CJD, Verbandsgemeinde and town administration, ecclesiastical institutions, schools), 80 persons, or 4%, are in trade, credit business or transport and 180 persons, or 10%, are in other fields (senior citizens’ homes, hospitality, healthcare, etc.). The share of workers in agriculture and forestry in the agrarian community of Roßbach in 1949 was still 46%. There were 84 operations, 28 of them full-time, but with relatively small working areas (all under 20ha) and widely scattered plots of land. In the town itself, farming, somewhat limited by the steep slopes and the lean soils, always played a subordinate role. Now, however, even the outlying centre of Roßbach is purely residential, although some 90ha of its cropland and meadowland is worked by the CJD. The last full-time farming operation within Wolfstein's limits is run by the family Sonn at the Reckweilerhof.[28] Education Schools Information about schools in Wolfstein and Roßbach up until the early 18th century is full of gaps. It is known, however, that given the town's denominational makeup, with Reformed, Lutheran and Catholic believers, there were three denominational schools, one for each denomination. After the unification of the Reformed and Lutheran churches, and as a result of the swelling population, the class at the Protestant school was for a while more than 100-strong, all of whom had to be schooled in the little one-room schoolhouse next to the Reformed church. In response, Wolfstein acquired a building before the town gates in 1823, and converted it into a schoolhouse with two classrooms, and also two dwellings, one for the Protestant teacher and the other for the Catholic teacher. Also attending Catholic classes were Catholic children from Kaulbach, Rutsweiler, Roßbach and Oberweiler-Tiefenbach. About the middle of the 19th century, a Protestant teaching assistant was hired who took over classed for the girls in the then existing six school age groups. For the Catholic children, a third classroom was set up in the loft. After the introduction of the 7th school year in 1856, the number of pupils grew to more than 200, bringing about the founding of a three-class “simultaneous” municipal school at which pupils were divided into three groups, lower (1st and 2nd year), middle (3rd and 4th year) and upper (5th to 7th year), and thereafter, Wolfstein's Catholic and Protestant schoolchildren learnt their lessons together. In 1892, a new schoolhouse with four classrooms next to the Protestant church was dedicated. In 1928, the eighth school year was introduced. Until the same was introduced over in Roßbach (once the new schoolhouse there had been opened), eighth-year pupils from Roßbach had to attend classes in Wolfstein. The Roßbachers built a schoolhouse in the village centre in 1825, and until 1871, both Catholic and Protestant schoolchildren attended classes there given by one teacher in one room. Once the school had been expanded that year with the addition of a second classroom and a second teacher's dwelling, the two denominations were separated, although given the unbalanced numbers, first-year Protestant schoolchildren were assigned to the Catholic school. The two denominational schools were converted into a two-class “German Christian Communal School” in 1933, which in 1937 moved to a new schoolhouse “Auf dem Mühlacker” (“At the Mill Field”), which for the time was quite modern and extensively equipped. Beginning in the 1962/1963 school year, all seventh- and eighth-year pupils from Roßbach, Rutsweiler, Kreimbach, Kaulbach, Frankelbach and Oberweiler-Tiefenbach were taught in grade-level-differentiated classes in Wolfstein, which led to great difficulties in allocating room for everybody. This was solved in 1965 with the move to the Volksschulhaus, said to be the “moment of the birth of the Mittelpunktschule (“midpoint school”, a central school, designed to eliminate smaller outlying schools) on the Königsberg”. Brought together here, beginning in the 1990/1991 school year, were all fifth- to tenth-year classes from 14 villages in the Verbandsgemeinde feeder area. Currently serving the town's needs are Grundschule Wolfstein (primary school; feeder area: Aschbach, Einöllen, Kreimbach-Kaulbach, Oberweiler-Tiefenbach, Relsberg, Rutsweiler, Wolfstein) and, since 1998, the Regionalschule and (with some classes being phased out) the Hauptschule (feeder area: the Verbandsgemeinde). Wolfstein's old schoolhouse was for a time used by BASF, the chamber of commerce and the CJD. It is foreseen that it will become the town museum and library, while Roßbach's old schoolhouse has already become a village community centre. Higher learning The Christliches Jugenddorf Wolfstein (CJD; founded in 1972) is a member if the Diakonisches Werk der Pfalz (a Christian youth charity) and is one of the institutions of professional training and clinical social work of the Christliches Jugenddorfwerk Deutschlands (likewise abbreviated CJD). In their vocational preparation year, boys and girls aged 14 to 16 who have no Hauptschulabschluss are taken towards the professional training level. In the CJD's own workshops and external businesses, the CJD leads to a qualification in one of 15 different occupations in the industrial-technical, agricultural, gastronomical and sales fields. While in the Jugenddorf (“Youth Village”), a broad spectrum of tended lodgings is available to the youths. The administrative seat is the former town mill. The Wolfstein branch location of the Kusel district folk high school offers courses for further training in data processing, applied data processing, foreign languages, fibre craft, cooking and many more.[29] Transport Road Running through Wolfstein is its main traffic artery, Bundesstraße 270, which leads from Pirmasens by way of Kaiserslautern (interchange with the Autobahn A6 Saarbrücken–Mannheim) and Lauterecken (interchange with Bundesstraße 420) to Fischbach/Kirn (Nahe valley, interchange with Bundesstraße 41). The B270 bypass road was opened to traffic after just under five years of construction on 17 November 2006. The quickest road link to the district seat of Kusel goes by way of Rothselberg, Jettenbach and Altenglan (Landesstraße 370, 23.6km). Running from the Reckweilerhof is Landesstraße 368 by way of Aschbach and other places in the heights and on into the Glan valley (Glanbrücken). From the Kuhbrücker Hübel, Landesstraße 384 (“Hefersweiler Straße”) opens the way to the places in the dales and in the heights around the Donnersberg. Rail Wolfstein also lies on the Lauter Valley Railway (Lautertalbahn), a single-tracked, 34-kilometre-long railway that links Wolfstein to Kaiserslautern Central Station and the Mannheim/Ludwigshafen – Saarbrücken long-distance services available there, as well as the local rail travel within the Palatinate. In the local town area, trains stop at Roßbach (Friedhof), Wolfstein (Bahnhof) and Reckweilerhof.[30] Famous people Sons and daughters of the town Friedrich Jakob Sander (1809–1876), musical instrument builder Franz Schmitt (1816–1891), painter Ernst Krieger (1867–1943), chess compositor Pauline König (1868–1938), Palatine “homeland poet”, honorary citizen of Wolfstein. Fritz Zolnhofer (1896–1965), painter Friedrich Jossé (1897–1994), painter and graphic artist (in German) (in German) (in German)
https://en.wikipedia.org/wiki/Wolfstein%2C%20Rhineland-Palatinate
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 101, 303, 533, 738, 954, 1044, 1228, 1250, 1545, 1650, 1754, 3275, 3324 ], "plaintext_end_byte": [ 100, 302, 532, 737, 953, 1043, 1213, 1249, 1544, 1649, 1730, 3246, 3321, 3354 ] }
Je, umoja wa mataifa ulianzishwa na nani?
Umoja wa Mataifa
swahili
{ "passage_answer_candidate_index": [ 1 ], "minimal_answers_start_byte": [ 126 ], "minimal_answers_end_byte": [ 168 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Umoja wa Mataifa (UM) ni umoja wa nchi zote duniani isipokuwa zile zisizotambuliwa kuwa dola huru. Umoja huo ulianzishwa na nchi washindi wa Vita Kuu ya Pili ya Dunia kuchukua nafasi ya Shirikisho la Mataifa (1919 - 1946). Makubaliano yalifikiwa tarehe 24 Oktoba 1945 huko San Francisco, California. Mwanzoni nchi zilikuwa 51 lakini kufikia mwaka 2017 kulikuwa na nchi wanachama 193, mbali ya Ukulu mtakatifu (Vatikani) na Palestina ambazo zinashiriki kama watazamaji wa kudumu, zikiwa na haki karibu zote isipokuwa kupiga kura. Dhumuni la umoja huu ni kuratibu mahusiano ya kimataifa kupitia sheria na mikataba ya kimataifa kwenye maeneo kama usalama, amani, maendeleo ya jamii na ya uchumi, haki za binadamu, uhuru, demokrasia n.k. Toka mwanzo makao makuu ya Umoja wa Mataifa yako Manhattan, New York City, New York nchini Marekani na hayako chini ya mamlaka ya nchi hiyo. Ofisi nyingine ziko Geneva (Uswisi), Nairobi (Kenya) na Vienna (Austria). Lugha rasmi za UM ni sita: Kiarabu, Kichina, Kifaransa, Kihispania, Kiingereza na Kirusi. Katibu Mkuu wa UM anachaguliwa kwa miaka mitano; kwa sasa ni António Guterres kutoka Ureno, aliyechaguliwa kuwa Katibu Mkuu mwaka 2016 akichukua nafasi ya Ban Ki-moon. Muundo wa UM UM una vyombo vitano: Mkutano Mkuu wa UM (United Nations General Assembly) Baraza la Usalama la UM (United Nations Security Council) Ofisi Kuu ya UM (United Nations Secretariat) Mahakama Kuu ya Kimataifa (International Court Of Justice) Baraza la Uchumi na Ustawi wa Jamii la UM (ECOSOC)(Economic And Social Council) Cha sita kilikuwa Baraza la Wafadhili la UM (Trusteeship Council), ambacho kimesimamisha kazi yake 1994. Baraza la Usalama linaamua kutuma walinzi wa amani wa UM penye maeneo ya ugomvi. Vyama vya pekee vya UM UNICEF (United Nations Children's Fund) - Mfuko wa Watoto wa Umoja wa Mataifa WHO (World Health Organization) Taasisi ya Afya ya Ulimwengu FAO (Food and Agriculture Organization) - Taasisi ya Chakula na Kilimo UNESCO (United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization) - Shirika la Umoja wa Mataifa la Elimu, Sayansi, na Utamaduni ILO (International Labour Organization) Taasisi ya Kimataifa ya Kazi IMF (International Monetary Fund) - Mfuko wa Fedha wa Kimataifa UNCTAD (United Nations Conference on Trade and Development) - Mkutano wa Kimataifa kuhusu Biashara na Maendeleo ITC (International Trade Centre (UNCTAD/WTO) - UNDCP (United Nations Drug Control Programme) - Taasisi ya Kimataifa ya Mpango wa Kusimamia Madawa UNDP (United Nations Development Programme) - Mpango wa Kimataifa wa Maendeleo UNIFEM (United Nations Development Fund for Women) Mfuko wa Kimataifa wa Maendeleo ya Wanawake UNV (United Nations Volunteers) UNEP (United Nations Environment Programme) Mpango wa Kimataifa wa Mazingira UNFPA (United Nations Fund for Population Activities) UNHCR (Office of the United Nations High Commissioner for Refugees) UN-HABITAT (United Nations Human Settlements Programme) UNRWA (United Nations Relief and Works Agency for Palestine Refugees in the Near East) IAEA (Shirika la Kimataifa la Nishati ya Nyuklia) inashirikiana na UM na kutoa taarifa mbele ya Baraza la Usalama hata kama si chini ya katiba ya UM UNDIO ( United Nations Data and Information Organization) Viungo vya nje Tovuti rasmi (tovuti rasmi) - Charter text . * Jamii:Mashirika ya kimataifa
https://sw.wikipedia.org/wiki/Umoja%20wa%20Mataifa
{ "plaintext_start_byte": [ 1, 644, 2395, 4761, 5467, 6432, 7184, 8104, 8751, 9867, 10993, 12048, 12927, 13055, 13881, 14832, 15540, 17447, 18799, 19617, 20698, 22201, 24051, 25098, 25886, 26792, 27766, 28455, 29485, 30333, 32145, 32994, 33664, 34562, 35117, 36237, 36964, 38087, 39160, 39863, 40431, 41117, 42378, 42746, 43640, 44199, 45271, 46048, 46807, 48512, 50582, 52881, 53342, 54230, 55364, 57892, 59146, 60769, 61539, 62816, 63491, 63735, 65192, 66017, 66976, 67395, 67935, 68377, 68821, 69642, 70743, 71514, 72027, 72569, 73349, 73928, 74736, 74928, 75511, 75880, 76551, 77540, 78483, 78873, 80351, 80969, 82400, 82882, 83314, 84664, 84970, 85442, 86841, 87604, 89409, 90016, 91091, 92228, 93114, 94030, 95725, 96809, 99186, 99873, 100276, 101355, 102616, 102719, 103153, 104051, 104928, 105885, 107571, 107767, 108701, 109408, 109984, 111498, 112897, 113475, 116117, 117969, 120296, 122086, 123896, 126355, 127968, 129824, 131807, 132047, 132798, 133431, 133613, 137661, 138058, 138469, 138922, 139155, 139401, 140003, 140019, 145611, 145655, 145758, 146783 ], "plaintext_end_byte": [ 593, 2393, 4760, 5466, 6431, 7183, 8103, 8750, 9866, 10992, 12017, 12926, 13054, 13880, 14831, 15539, 17446, 18798, 19616, 20697, 22200, 24050, 25097, 25885, 26791, 27765, 28454, 29484, 30332, 32144, 32993, 33663, 34561, 35116, 36236, 36963, 38086, 39159, 39862, 40430, 41094, 42377, 42745, 43639, 44198, 45270, 46047, 46806, 48511, 50581, 52880, 53341, 54229, 55363, 57891, 59132, 60768, 61538, 62815, 63490, 63686, 65158, 66016, 66975, 67394, 67934, 68376, 68820, 69641, 70742, 71513, 72026, 72568, 73348, 73927, 74702, 74927, 75510, 75879, 76550, 77539, 78482, 78872, 80350, 80968, 82399, 82881, 83313, 84663, 84948, 85441, 86840, 87603, 89408, 90015, 91090, 92227, 93113, 94029, 95724, 96808, 99185, 99833, 100276, 101355, 102615, 102718, 103152, 104050, 104927, 105884, 107570, 107765, 108700, 109346, 109983, 111497, 112896, 113474, 116081, 117968, 120295, 122085, 123895, 126290, 127967, 129823, 131806, 132009, 132728, 133402, 133612, 137560, 138022, 138468, 138921, 139154, 139386, 139941, 140018, 145577, 145633, 145744, 146781, 147747 ] }
Сколько братьев и сестер было в семье Гоголя?
Гоголь, Николай Васильевич
russian
{ "passage_answer_candidate_index": [ 3 ], "minimal_answers_start_byte": [ 4819 ], "minimal_answers_end_byte": [ 4841 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Никола́й Васи́льевич Го́голь (фамилия при рождении Яно́вский, с 1821 — Го́голь-Яно́вский; , Сорочинцы, Миргородский уезд, Полтавская губерния — , Москва) — русский прозаик, драматург, поэт, критик, публицист, признанный одним из классиков русской литературы[1][2]. Происходил из старинного дворянского рода Гоголей-Яновских. Биография Детство и юность Николай Васильевич Гоголь родился года в Сорочинцах близ реки Псёл, на границе Полтавского и Миргородского уездов (Полтавская губерния). Николаем его назвали в честь Святителя Николая[3]. Согласно семейному преданию, он происходил из старинного украинского казацкого рода[4] и предположительно был потомком Остапа Гоголя — гетмана Правобережного Войска Запорожского Речи Посполитой. Некоторые из его предков приставали и к шляхетству, и ещё дед Гоголя, Афанасий Демьянович Гоголь-Яновский (1738—1805), писал в официальной бумаге, что «его предки, фамилией Гоголь, польской нации[5]», хотя большинство биографов склонны считать, что он всё же был «малороссом»[1]. Ряд исследователей, чьё мнение сформулировал В. В. Вересаев, считают, что происхождение от Остапа Гоголя могло быть сфальсифицировано Афанасием Демьяновичем для получения им дворянства, так как священническая родословная была непреодолимым препятствием для приобретения дворянского титула[3]. Прапрадед Ян (Иван) Яковлевич, воспитанник Киевской духовной академии, «вышедши в российскую сторону», поселился в Полтавском крае, и от него пошло прозвание «Яновских» (по другой версии они были Яновскими, так как жили в местности Янове). Получив дворянскую грамоту в 1792 году, Афанасий Демьянович сменил фамилию «Яновский» на «Гоголь-Яновский». Согласно церковной метрике, будущий писатель при рождении всё-таки был назван Николаем Яновским[3]. По прошению его отца Василия Афанасьевича в 1820 году Николай Яновский был признан дворянином, а в 1821 году за ним была закреплена фамилия Гоголь-Яновский[6]. По-видимому, Николай Васильевич не знал о настоящем происхождении фамилии и впоследствии отбросил её вторую часть «Яновский», говоря, что её поляки выдумали, оставив себе только первую — «Гоголь». Отец писателя, Василий Афанасьевич Гоголь-Яновский (1777—1825), умер, когда сыну было 16 лет. Полагают, что сценическая деятельность отца, который был замечательным рассказчиком и писал пьесы для домашнего театра, определила интересы будущего писателя — у Гоголя рано проявился интерес к театру. Мать Гоголя, Мария Ивановна (1791—1868), рожд. Косяровская, была выдана замуж в возрасте четырнадцати лет в 1805 году. По отзывам современников, она была исключительно хороша собой. Жених был вдвое старше неё. Помимо Николая в семье было ещё одиннадцать детей. Всего было шесть мальчиков и шесть девочек. Первые два мальчика родились мёртвыми. Гоголь был третьим ребёнком. Четвёртым сыном был рано умерший Иван (1810—1819). Затем родилась дочь Мария (1811—1844). Все средние дети также умерли в младенчестве. Последними родились дочери Анна (1821—1893), Елизавета (в замужестве Быкова) (1823—1864) и Ольга (1825—1907). Жизнь в деревне до школы и после, в каникулы, шла в полнейшей обстановке малороссийского быта, как панского, так и крестьянского. Впоследствии эти впечатления легли в основу малороссийских повестей Гоголя, послужили причиной его исторических и этнографических интересов; позднее из Петербурга Гоголь постоянно обращался к матери, когда ему требовались новые бытовые подробности для его повестей. Влиянию матери приписывают задатки той религиозности и того мистицизма, которые к концу жизни овладели всем существом Гоголя. В возрасте десяти лет Гоголя отвезли в Полтаву к одному из местных учителей, для подготовки к обучению в местной гимназии; затем он поступил в Гимназию высших наук в Нежине (с мая 1821 по июнь 1828). Гоголь не был прилежным учеником, но обладал прекрасной памятью, за несколько дней готовился к экзаменам и переходил из класса в класс; он был очень слаб в языках и делал успехи только в рисовании и русской словесности. В плохом обучении была, по-видимому, отчасти виновата и сама гимназия высших наук, в первые годы своего существования не слишком хорошо организованная; например, история преподавалась методом зубрёжки, преподаватель словесности Никольский превозносил значение русской литературы XVIII века и не одобрял современной ему поэзии Пушкина и Жуковского, что, впрочем, лишь усиливало интерес гимназистов к романтической литературе[7]. Уроки нравственного воспитания дополнялись розгой. Доставалось и Гоголю. Недостатки школы восполнялись самообразованием в кружке товарищей, где нашлись люди, разделявшие с Гоголем литературные интересы (Герасим Высоцкий, по-видимому, имевший тогда на него немалое влияние[8]; Александр Данилевский, оставшийся его другом на всю жизнь, как и Николай Прокопович; Нестор Кукольник, с которым, впрочем, Гоголь никогда не сходился). Товарищи выписывали в складчину журналы; затеяли свой рукописный журнал, где Гоголь много писал в стихах. В то время он писал элегические стихотворения, трагедии, историческую поэму и повесть, а также сатиру «Нечто о Нежине, или Дуракам закон не писан»[9]. С литературными интересами развилась и любовь к театру, где Гоголь, уже тогда отличавшийся необычным комизмом, был самым ревностным участником (ещё со второго года пребывания в Нежине). Юношеские опыты Гоголя складывались в стиле романтической риторики — не во вкусе Пушкина, которым Гоголь уже тогда восхищался, а скорее во вкусе Бестужева-Марлинского. Смерть отца была тяжёлым ударом для всей семьи. Заботы о делах ложатся и на Гоголя; он даёт советы, успокаивает мать, должен думать о будущем устройстве своих собственных дел. Мать боготворит своего сына Николая, считает его гениальным, она отдаёт ему последнее из своих скудных средств для обеспечения его нежинской, а впоследствии петербургской жизни. Николай также всю жизнь платил ей горячей сыновней любовью, однако полного понимания и доверительных отношений между ними не существовало. Позднее он откажется от своей доли в общем семейном наследстве в пользу сестёр, чтобы целиком посвятить себя литературе. К концу пребывания в гимназии он мечтает о широкой общественной деятельности, которая, однако, видится ему вовсе не на литературном поприще; без сомнения под влиянием всего окружающего, он думает выдвинуться и приносить пользу обществу на службе, к которой на деле он был не способен. Таким образом, планы будущего были неясны; но Гоголь был уверен, что ему предстоит широкое поприще; он говорит уже об указаниях провидения и не может удовлетвориться тем, чем довольствуются простые обыватели, по его выражению, какими было большинство его нежинских товарищей. Санкт-Петербург В декабре 1828 года Гоголь переехал в Санкт-Петербург. Здесь впервые ждало его жестокое разочарование: скромные средства оказались в большом городе совершенно недостаточными, а блестящие надежды не осуществлялись так скоро, как он ожидал. Его письма домой того времени смешаны из этого разочарования и туманного упования на лучшее будущее. В запасе у него были сила характера и практическая предприимчивость: он пробовал поступить на сцену, стать чиновником, отдаться литературе. Несмотря на его многочисленные попытки, в актёры его так и не приняли. В конце 1829 года Гоголь поступил помощником столоначальника 1-го стола 2-го отделения департамента уделов Министерства уделов, при этом был пожалован самым младшим чином по Табели о рангах — коллежского регистратора[10]; прослужил полтора года. Чиновником он был плохим. Служба его была настолько бессодержательна и монотонна, что стала ему невыносима. Тем не менее, из своего опыта службы Гоголь почерпнул материал для своих петербургских повестей[11]. Литературное поприще стало единственной возможностью его самовыражения. В Петербурге он первое время держался общества земляков, состоявшего отчасти из прежних товарищей. Он нашёл, что Малороссия возбуждает живой интерес в петербургском обществе; испытанные неудачи обратили его поэтические мечтания к родному краю, и отсюда возникли первые планы труда, который должен был дать исход потребности художественного творчества, а также принести и практическую пользу: это были планы «Вечеров на хуторе близ Диканьки». Но до этого он издал под псевдонимом «В. Алов» романтическую идиллию «Ганц Кюхельгартен» (1829), которая была написана ещё в Нежине (он сам пометил её 1827 годом) и герою которой приданы те идеальные мечты и стремления, какими он был исполнен в последние годы нежинской жизни. Вскоре по выходе книжки в свет он сам уничтожил её тираж, когда критика отнеслась неблагосклонно к его произведению. В беспокойном искании жизненного дела Гоголь в это время отправился за границу, морем в Любек, но через месяц вернулся опять в Петербург (сентябрь 1829) — и после объяснял свой поступок тем, что Бог указал ему путь в чужую землю, или ссылался на безнадёжную любовь. В действительности он бежал от самого себя, от разлада своих высоких, а также высокомерных мечтаний с практическою жизнью. «Его тянуло в какую-то фантастическую страну счастья и разумного производительного труда», — говорит его биограф; такой страной представлялась ему Америка. На деле вместо Америки он попал на службу в III Отделение благодаря протекции Фаддея Булгарина[3]. Впрочем, пребывание его там было непродолжительным. Впереди его ждала служба в департаменте уделов (апрель 1830), где он оставался до 1832 года. В 1830 году завязываются первые литературные знакомства: Орест Сомов, барон Дельвиг, Пётр Плетнёв. В 1831 году происходит сближение с кругом В. А. Жуковского и А. С. Пушкина, что оказало решительное влияние на его дальнейшую судьбу и на его литературную деятельность. Неудача с «Ганцем Кюхельгартеном» была ощутимым указанием на необходимость другого литературного пути; но ещё раньше, с первых месяцев 1829 года, Гоголь осаждает мать просьбами о присылке ему сведений об малорусских обычаях, преданиях, костюмах, а также о присылке «записок, ведённых предками какой-нибудь старинной фамилии, рукописей стародавних» и пр. Всё это был материал для будущих рассказов из малорусского быта и преданий, которые стали началом его литературной славы. Он уже́ принимал некоторое участие в изданиях того времени: в начале 1830 года в «Отечественных записках» Свиньина был напечатан (с правками редакции) «Вечер накануне Ивана Купала»; в то же время (1829) были начаты или написаны «Сорочинская ярмарка» и «Майская ночь». Другие сочинения Гоголь печатал тогда в изданиях барона Дельвига «Литературная газета» и «Северные цветы», где была помещена глава из исторического романа «Гетьман». Быть может, Дельвиг рекомендовал его Жуковскому, который принял Гоголя с большим радушием: по-видимому, между ними с первого раза сказалось взаимное сочувствие людей, родственных по любви к искусству, по религиозности, склонной к мистицизму, — после они сблизились очень тесно. Жуковский сдал молодого человека на руки Плетнёву с просьбой его пристроить, и действительно, в феврале 1831 года Плетнёв рекомендовал Гоголя на должность учителя в Патриотическом институте, где сам был инспектором. Узнав ближе Гоголя, Плетнёв ждал случая «подвести его под благословение Пушкина»: это случилось в мае того же года. Вступление Гоголя в этот круг, вскоре оценивший в нём великий зарождающийся талант, оказало на судьбу Гоголя огромное влияние. Перед ним открывалась, наконец, перспектива широкой деятельности, о которой он мечтал, — но на поприще не служебном, а литературном. В материальном отношении Гоголю могло помочь то, что кроме места в институте Плетнёв предоставил ему возможность вести частные занятия у Лонгиновых, Балабиных, Васильчиковых; но главное было в нравственном влиянии, которое оказывала на Гоголя эта новая для него среда. В 1834 году его назначили на должность адъюнкта по кафедре истории в Петербургском университете[12]. Он вошёл в круг лиц, стоявших во главе русской художественной литературы: его давние поэтические стремления могли развиваться во всей широте, инстинктивное понимание искусства могло стать глубоким сознанием; личность Пушкина произвела на него чрезвычайное впечатление и навсегда осталась для него предметом поклонения. Служение искусству становилось для него высоким и строгим нравственным долгом, требования которого он старался исполнять свято. Отсюда, между прочим, и его медлительная манера работы, долгое определение и выработка плана и всех подробностей. Общество людей с широким литературным образованием вообще было полезно для юноши со скудными познаниями, вынесенными из школы: его наблюдательность становится глубже, и с каждым новым произведением его творческий уровень достигает новых высот. У Жуковского Гоголь встречал избранный круг, частью литературный, частью аристократический; в последнем у него вскоре завязались отношения, сыгравшие в будущем немалую роль в его жизни, например, с Виельгорскими; у Балабиных он встретился с блестящей фрейлиной Александрой Росетти (впоследствии Смирновой). Горизонт его жизненных наблюдений расширялся, давнишние стремления получали почву, и высокое понятие Гоголя о своём предназначении становилось предельным самомнением: с одной стороны, его настроение становилось возвышенно идеалистичным, с другой, возникли и предпосылки для религиозных исканий, какими отмечены последние годы его жизни. Эта пора была самою деятельной эпохой его творчества. После небольших трудов, выше частью названных, его первым крупным литературным делом, положившим начало его славе, были «Вечера на хуторе близ Диканьки. Повести, изданные пасичником Рудым Паньком», вышедшие в Петербурге в 1831 и 1832 годах, двумя частями (в первой были помещены «Сорочинская ярмарка», «Вечер накануне Ивана Купала», «Майская ночь, или утопленница», «Пропавшая грамота»; во второй — «Ночь перед Рождеством», «Страшная месть, старинная быль», «Иван Фёдорович Шпонька и его тётушка», «Заколдованное место»). Эти рассказы, изображавшие невиданным прежде образом картины украинского быта, блиставшие весёлостью и тонким юмором, произвели большое впечатление на Пушкина. Следующими сборниками были сначала «Арабески», потом «Миргород», оба вышедшие в 1835 году и составленные частично из статей, опубликованных в 1830—1834 годах, а частично из новых произведений, публиковавшихся впервые. Вот когда литературная слава Гоголя стала бесспорной. Он вырос в глазах и его ближайшего круга, и вообще молодого литературного поколения. Тем временем в личной жизни Гоголя происходили события, различным образом влиявшие на внутренний склад его мыслей и фантазий и на его внешние дела. В 1832 году он впервые был на родине после окончания курса в Нежине. Путь лежал через Москву, где он познакомился с людьми, которые стали потом его более или менее близкими друзьями: с Михаилом Погодиным, Михаилом Максимовичем, Михаилом Щепкиным, Сергеем Аксаковым. Пребывание дома сначала окружало его впечатлениями родной любимой обстановки, воспоминаниями прошлого, но затем и тяжёлыми разочарованиями. Домашние дела были расстроены; сам Гоголь уже не был восторженным юношей, каким оставил родину: жизненный опыт научил его вглядываться глубже в действительность и за её внешней оболочкой видеть её часто печальную, даже трагическую основу. Вскоре его «Вечера» стали казаться ему поверхностным юношеским опытом, плодом той «молодости, во время которой не приходят на ум никакие вопросы»[13]. Украинская жизнь и в это время доставляла материал для его фантазии, но настроение было иное: в повестях «Миргорода» постоянно звучит эта грустная нота, доходящая до высокого пафоса. Вернувшись в Петербург, Гоголь усиленно работал над своими произведениями: это была вообще самая активная пора его творческой деятельности; он продолжал, вместе с тем, строить жизненные планы. С конца 1833 года он увлёкся мыслью столь же несбыточной, сколь несбыточными были его прежние планы относительно службы: ему казалось, что он может выступить на учёном поприще. В то время готовилось открытие Киевского университета, и он мечтал занять там кафедру истории, которую преподавал девицам в Патриотическом институте. В Киев приглашали Максимовича; Гоголь мечтал приступить к занятиям в Киеве вместе с ним, желал зазвать туда и Погодина; в Киеве его воображению представлялись русские Афины, где сам он думал написать нечто небывалое по всеобщей истории. Однако оказалось, что кафедра истории была отдана другому лицу; но зато вскоре, благодаря влиянию его высоких литературных друзей, ему предложена была такая же кафедра в Петербургском университете. Он действительно занял эту кафедру; несколько раз ему удалось прочесть эффектную лекцию, но затем задача оказалась ему не по силам, и он сам отказался от профессуры в 1835 году. В 1834 году он написал несколько статей по истории западного и восточного средневековья[14]. В 1832 году его работа несколько приостановилась из-за домашних и личных хлопот. Но уже в 1833 году он снова усиленно работает, и результатом этих годов были два упомянутые сборника. Сначала вышли «Арабески» (две части, СПб., 1835), где было помещено несколько статей популярно-научного содержания по истории и искусству («Скульптура, живопись и музыка»; «Несколько слов о Пушкине»; «Об архитектуре»; «О преподавании всеобщей истории»; «Взгляд на составление Малороссии»; «О малороссийских песнях» и пр.), но вместе с тем и новые повести «Портрет», «Невский проспект» и «Записки сумасшедшего». Потом в том же году вышел «Миргород» — повести, служащие продолжением «Вечеров на хуторе близ Диканьки» (две части, СПб., 1835). Здесь помещён был целый ряд произведений, в которых раскрывались новые поразительные черты таланта Гоголя. В первой части «Миргорода» появились «Старосветские помещики» и «Тарас Бульба»; во второй — «Вий» и «Повесть о том, как поссорился Иван Иванович с Иваном Никифоровичем». Впоследствии (1842) «Тарас Бульба» был полностью переработан Гоголем. Будучи профессиональным историком, Гоголь использовал фактические материалы для построения сюжета и разработки характерных персонажей романа. События, лёгшие в основу романа — крестьянско-казацкие восстания 1637 — 1638 годов, предводительствуемые Гуней и Острянином. По всей видимости, писатель использовал дневники польского очевидца этих событий — войскового капеллана Симона Окольского. К началу тридцатых годов относятся замыслы и некоторых других произведений Гоголя, таких как знаменитая «Шинель», «Коляска», может быть, «Портрет» в его переделанной редакции; эти произведения явились в «Современнике» Пушкина (1836) и Плетнёва (1842) и в первом собрании сочинений (1842); к более позднему пребыванию в Италии относится «Рим» в «Москвитянине» Погодина (1842). К 1834 году относят первый замысел «Ревизора». Сохранившиеся рукописи Гоголя указывают, что он работал над своими произведениями чрезвычайно тщательно: по тому, что уцелело из этих рукописей, видно, как произведение в его известной нам, законченной форме вырастало постепенно из первоначального очерка, все более осложняясь подробностями и достигая, наконец, той удивительной художественной полноты и жизненности, с какими мы знаем их по завершении процесса, тянувшегося иногда целые годы. Основной сюжет «Ревизора», как позднее и сюжет «Мёртвых душ», был сообщён Гоголю Пушкиным. Всё создание, начиная от плана и до последних частностей, было плодом собственного творчества Гоголя: анекдот, который мог быть рассказан в нескольких строках, превращался в богатое художественное произведение. «Ревизор» вызвал бесконечную работу определения плана и деталей исполнения; существует целый ряд набросков, в целом и частями, и первая печатная форма комедии явилась в 1836 году. Старая страсть к театру овладела Гоголем в чрезвычайной степени: комедия не выходила у него из головы; его томительно увлекала мысль стать лицом к лицу с обществом; он с величайшей заботливостью старался, чтобы пьеса была исполнена в соответствии с его собственной идеей о характерах и действии; постановка встречала разнообразные препятствия, в том числе цензурные, и наконец могла осуществиться только по воле императора Николая. «Ревизор» имел необычайное действие: ничего подобного не видела русская сцена; действительность русской жизни была передана с такою силой и правдой, что хотя, как говорил сам Гоголь, дело шло только о шести провинциальных чиновниках, оказавшихся плутами, на него восстало всё то общество, которое почувствовало, что дело идёт о целом принципе, о целом порядке жизни, в котором и само оно пребывает. Но, с другой стороны, комедия встречена была с величайшим энтузиазмом теми элементами общества, которые сознавали существование этих недостатков и необходимость их преодоления, и в особенности молодым литературным поколением, увидевшим здесь ещё раз, как в прежних произведениях любимого писателя, целое откровение, новый, возникающий период русского художества и русской общественности. Таким образом, «Ревизор» расколол общественное мнение. Если для консервативно-бюрократической части общества пьеса казалась демаршем, то для ищущих и свободомыслящих поклонников Гоголя это был определённый манифест[3]. Самого Гоголя интересовал, в первую очередь, литературный аспект, в общественном плане он стоял вполне на точке зрения своих друзей Пушкинского круга, хотел только больше честности и правды в данном порядке вещей, и потому-то его особенно поразил тот разноголосый шум непонимания, который поднялся вокруг его пьесы. Впоследствии, в «Театральном разъезде после представления новой комедии», он, с одной стороны, передал то впечатление, какое произвёл «Ревизор» в различных слоях общества, а с другой — высказал свои собственные мысли о великом значении театра и художественной правды. Первые драматические планы явились Гоголю ещё раньше «Ревизора». В 1833 году он поглощён был комедией «Владимир 3-й степени»; она не была им докончена, но материал её послужил для нескольких драматических эпизодов, как «Утро делового человека», «Тяжба», «Лакейская» и «Отрывок». Первая из этих пьес явилась в «Современнике» Пушкина (1836), остальные — в первом собрании его сочинений (1842). В том же собрании явились в первый раз «Женитьба», наброски которой относятся к тому же 1833 году, и «Игроки», задуманные в половине 1830-х годов. Утомлённый творческим напряжением последних лет и нравственными тревогами, каких стоил ему «Ревизор», Гоголь решил отдохнуть от работы, уехав в путешествие за границу. Почётный член Московского университета с 1844 года. «Московский университет, уважив отличные в учёном свете заслуги и литературные труды по части русской словесности господина коллежского советника Н. В. Гоголя, признает Почётным своим членом, с полною уверенностью в его содействии Московскому университету во всем, что к успехам наук способствовать может»[15]. За границей В июне 1836 года Николай Васильевич уехал за границу, где пробыл с перерывами около десяти лет. Сначала жизнь за рубежом как будто укрепила и успокоила его, дала ему возможность завершить его величайшее произведение — «Мёртвые души», но стала зародышем и глубоко фатальных явлений. Опыт работы с этой книгой, противоречивая реакция современников на неё так же, как в случае с «Ревизором», убедили его в огромном влиянии и неоднозначной власти его таланта над умами современников. Эта мысль постепенно стала складываться в представление о своём пророческом предназначении, и соответственно, об употреблении своего пророческого дара силой своего таланта на благо обществу, а не во вред ему. За границей он жил в Германии, Швейцарии, зиму провёл с А. Данилевским в Париже, где встретился и особенно сблизился со А. О. Смирновой и где его застало известие о смерти Пушкина, страшно его поразившее. В марте 1837 года он был в Риме, который чрезвычайно ему полюбился и стал для него как бы второй родиной. Европейская политическая и общественная жизнь всегда оставалась чужда и совсем незнакома Гоголю; его привлекала природа и произведения искусства, а Рим в то время представлял именно эти интересы. Гоголь изучал памятники древности, картинные галереи, посещал мастерские художников, любовался народной жизнью и любил показывать Рим, «угощать» им приезжих русских знакомых и приятелей. Но в Риме он и усиленно работал: главным предметом этой работы были «Мёртвые души», задуманные ещё в Петербурге в 1835 году; здесь же, в Риме закончил он «Шинель», писал повесть «Анунциата», переделанную потом в «Рим», писал трагедию из быта запорожцев, которую, впрочем, после нескольких переделок уничтожил. Осенью 1839 года он вместе с Погодиным отправился в Россию, в Москву, где его встретили Аксаковы, восторженно относившиеся к таланту писателя. Потом он поехал в Петербург, где ему надо было взять сестёр из института; затем опять вернулся в Москву; в Петербурге и в Москве он читал ближайшим друзьям законченные главы «Мёртвых душ». Устроив свои дела, Гоголь опять отправился за границу, в любимый Рим; друзьям он обещал вернуться через год и привезти готовый первый том «Мёртвых душ». К лету 1841 года первый том был готов. В сентябре этого года Гоголь отправился в Россию печатать свою книгу. Ему снова пришлось пережить тяжёлые тревоги, какие испытал он некогда при постановке на сцене «Ревизора». Книга была представлена сначала в московскую цензуру, которая собиралась совсем запретить её; затем книга отдана в цензуру петербургскую и благодаря участию влиятельных друзей Гоголя была, с некоторыми исключениями, дозволена. Она вышла в свет в Москве («Похождения Чичикова или Мёртвые души, поэма Н. Гоголь», М., 1842). В июне Гоголь опять уехал за границу. Это последнее пребывание за границей стало окончательным переломом в душевном состоянии Гоголя. Он жил то в Риме, то в Германии, во Франкфурте, Дюссельдорфе, то в Ницце, то в Париже, то в Остенде, часто в кружке своих ближайших друзей — Жуковского, Смирновой, Виельгорских, Толстых, и в нём всё сильнее развивалось то религиозно-пророческое направление, о котором упомянуто выше. Высокое представление о своём таланте и лежащей на нём обязанности привело его к убеждению, что он творит нечто провиденциальное: для того, чтобы обличать людские пороки и широко смотреть на жизнь, надо стремиться к внутреннему совершенствованию, которое даётся только богомыслием. Несколько раз пришлось ему перенести тяжёлые болезни, которые ещё больше увеличивали его религиозное настроение; в своём кругу он находил удобную почву для развития религиозной экзальтации — он принимал пророческий тон, самоуверенно делал наставления своим друзьям и в конце концов приходил к убеждению, что сделанное им до сих пор было недостойно той высокой цели, к которой он считал себя призванным. Если прежде он говорил, что первый том его поэмы «Мёртвые души» есть не больше, как крыльцо к тому дворцу, который в нём строится, то в это время он готов был отвергать всё им написанное, как греховное и недостойное его высокого предназначения. Николай Гоголь с детских лет не отличался крепким здоровьем. Смерть в отрочестве его младшего брата Ивана, безвременная кончина отца наложили отпечаток на его душевное состояние. Работа над продолжением «Мёртвых душ» не клеилась, и писатель испытывал мучительные сомнения в том, что ему удастся довести задуманное произведение до конца. Летом 1845 года его настигает мучительный душевный кризис. Он пишет завещание, сжигает рукопись второго тома «Мёртвых душ». В ознаменование избавления от смерти Гоголь решает уйти в монастырь и стать монахом, но монашество не состоялось. Зато его уму представилось новое содержание книги, просветлённое и очищенное; ему казалось, что он понял, как надо писать, чтобы «устремить всё общество к прекрасному». Он решает служить Богу на поприще литературы. Началась новая работа, а тем временем его заняла другая мысль: ему скорее хотелось сказать обществу то, что он считал для него полезным, и он решает собрать в одну книгу всё писанное им в последние годы к друзьям в духе своего нового настроения и поручает издать эту книгу Плетнёву. Это были «Выбранные места из переписки с друзьями» (СПб., 1847). Большая часть писем, составляющих эту книгу, относится к 1845 и 1846 годам, той поре, когда религиозное настроение Гоголя достигло своего высшего развития. 1840-е годы — пора формирования и размежевания двух различных идеологий в современном ему русском образованном обществе. Гоголь остался чужд этому размежеванию несмотря на то, что каждая из двух враждующих партий — западников и славянофилов, предъявляла на Гоголя свои законные права. Книга произвела тяжёлое впечатление и на тех, и на других, поскольку Гоголь мыслил совершенно в иных категориях. Даже друзья- отвернулись от него. Гоголь своим тоном пророчества и назидания, проповедью смирения, из-за которой виднелось, однако, собственное самомнение; осуждениями прежних трудов, полным одобрением существующих общественных порядков явно диссонировал тем идеологам, кто уповал лишь на социальное переустройство общества. Гоголь, не отвергая целесообразности социального переустройства, основную цель видел в духовном самосовершенствовании. Поэтому на долгие годы предметом его изучения становятся труды отцов Церкви. Но, не примкнув ни к западникам, ни к славянофилам, Гоголь остановился на полпути, не примкнув целиком и к духовной литературе — Серафиму Саровскому, Игнатию (Брянчанинову) и др. Впечатление книги на литературных поклонников Гоголя, желающих видеть в нём лишь вождя «натуральной школы», было удручающее. Высшая степень негодования, возбуждённого «Выбранными местами», выразилась в известном письме Белинского из Зальцбрунна[16]. Гоголь мучительно переживал провал своей книги. Лишь А. О. Смирнова и П. А. Плетнёв смогли поддержать его в эту минуту, но то были лишь частные эпистолярные мнения. Нападения на неё он объяснял отчасти и своей ошибкой, преувеличением назидательного тона, и тем, что цензура не пропустила в книге нескольких важных писем; но нападения прежних литературных приверженцев он мог объяснить только расчётами политических движений и самолюбий. Общественный смысл этой полемики был ему чужд. В подобном смысле были им тогда написаны «Предисловие ко второму изданию Мертвых Душ»; «Развязка Ревизора», где свободному художественному созданию он хотел придать характер нравоучительной аллегории, и «Предуведомление», где объявлялось, что четвёртое и пятое издание «Ревизора» будут продаваться в пользу бедных… Неудача книги произвела на Гоголя подавляющее действие. Он должен был сознаться, что ошибка была сделана; даже такие друзья, как С. Т. Аксаков, говорили ему, что ошибка была грубая и жалкая; сам он сознавался Жуковскому: «я размахнулся в моей книге таким Хлестаковым, что не имею духу заглянуть в неё». В его письмах с 1847 года уже нет прежнего высокомерного тона проповедничества и назидания; он увидел, что описывать русскую жизнь можно только посреди неё и изучая её. Убежищем его осталось религиозное чувство: он решил, что не может продолжать работы, не исполнив давнишнего намерения поклониться Святому Гробу. В конце 1847 года он переехал в Неаполь, и в начале 1848 года отплыл в Палестину, откуда через Константинополь и Одессу вернулся окончательно в Россию. Пребывание в Иерусалиме не произвело того действия, какого он ожидал. «Ещё никогда не был я так мало доволен состоянием сердца своего, как в Иерусалиме и после Иерусалима, — говорит он. — У Гроба Господня я был как будто затем, чтобы там на месте почувствовать, как много во мне холода сердечного, как много себялюбия и самолюбия».Свои впечатления от Палестины Гоголь называет сонными; застигнутый однажды дождём в Назарете, он думал, что просто сидит в России на станции. Он пробыл конец весны и лето в деревне у матери, а 13[O.S.]сентября переехал в Москву; лето 1849 года проводил у Смирновой в деревне и в Калуге, где муж Смирновой был губернатором; лето 1850 года прожил опять в своей семье; потом жил некоторое время в Одессе, был ещё раз дома, а с осени 1851 года поселился в Москве, где жил в доме своего друга графа Александра Петровича Толстого (№ 7 на Никитском бульваре), в 1972 в этом здании был открыт мемориальный музей писателя. Он продолжал работать над вторым томом «Мёртвых душ» и читал отрывки из него у Аксаковых, но в нём продолжалась та же мучительная борьба между художником и христианином, которая шла в нём с начала сороковых годов. По своему обыкновению, он много раз переделывал написанное, вероятно, поддаваясь то одному, то другому настроению. Между тем его здоровье всё более слабело; в январе 1852 года его поразила смерть жены А. С. Хомякова — Екатерины Михайловны, которая была сестрой его друга Н. М. Языкова; им овладел страх смерти; он бросил литературные занятия, стал говеть на масленице; однажды, когда он проводил ночь в молитве, ему послышались голоса, говорившие, что он скоро умрёт[17]. Смерть С конца января 1852 года в доме графа Александра Толстого гостил ржевский протоиерей Матфей Константиновский, с которым Гоголь познакомился в 1849 году, а до того был знаком по переписке. Между ними происходили сложные, подчас резкие беседы, основным содержанием которых было недостаточное смирение и благочестие Гоголя, например, требование отца Матфея: «Отрекись от Пушкина»[18]. Гоголь предложил ему прочесть беловой вариант второй части «Мёртвых душ» для ознакомления — с тем, чтобы выслушать его мнение, но получил отказ священника. Гоголь настаивал на своём, пока тот не взял тетради с рукописью для прочтения[19]. Протоиерей Матфей стал единственным прижизненным читателем рукописи 2-й части. Возвращая её автору, он высказался против опубликования ряда глав, «даже просил уничтожить» их[20] (ранее, он также давал отрицательный отзыв на «Выбранные места …», назвав книгу «вредной»[20]). Смерть Хомяковой, осуждение Константиновского и, возможно, иные причины убедили Гоголя отказаться от творчества и начать говеть за неделю до Великого поста. 5 февраля он провожает Константиновского и с того дня почти ничего не ест. 10 февраля он вручил графу А. Толстому портфель с рукописями для передачи митрополиту Московскому Филарету, но граф отказался от этого поручения, чтобы не усугубить Гоголя в мрачных мыслях. Гоголь перестаёт выезжать из дому. В 3 часа ночи с понедельника на вторник 11—12 февраля 1852 года, то есть в великое повечерие понедельника первой седмицы Великого поста, Гоголь разбудил слугу Семёна, велел ему открыть печные задвижки и принести из шкафа портфель. Вынув из него связку тетрадей, Гоголь положил их в камин и сжёг. Наутро он рассказал графу Толстому, что хотел сжечь только некоторые вещи, заранее на то приготовленные, а сжёг всё под влиянием злого духа. Гоголь, несмотря на увещевания друзей, продолжал строго соблюдать пост; 18 февраля слёг в постель и совсем перестал есть. Всё это время друзья и врачи пытаются помочь писателю, но он отказывается от помощи, внутренне готовясь к смерти. 20 февраля врачебный консилиум (профессор А. Е. Эвениус, профессор С. И. Клименков, доктор К. И. Сокологорский, доктор А. Т. Тарасенков, профессор И. В. Варвинский, профессор А. А. Альфонский, профессор А. И. Овер) решается на принудительное лечение Гоголя. Результатом его явилось окончательное истощение и утрата сил; вечером того же дня писатель впал в беспамятство. Николай Васильевич Гоголь скончался утром в четверг 21 февраля 1852 года, не дожив месяца до своего 43-летия[17]. Адреса в Санкт-Петербурге Конец 1828 года — доходный дом Трута — набережная Екатерининского канала, 72; Начало 1829 года — доходный дом Галибина — Гороховая улица, 48; Апрель — июль 1829 года — дом И.-А. Иохима — Большая Мещанская улица, 39; Конец 1829 — май 1831 года — доходный дом Зверкова — набережная Екатерининского канала, 69; Август 1831 — май 1832 года — доходный дом Брунста — Офицерская улица (до 1918, сейчас — улица Декабристов), 4; Лето 1833 — 6 июня 1836 года — дворовый флигель дома Лепена — Малая Морская улица, 17, кв. 10. Памятник истории Федерального значения; 30 октября — 2 ноября 1839 года — квартира П. А. Плетнёва в доме Строганова — Невский проспект, 38; Май-июль 1842 года — квартира П. А. Плетнёва в ректорском флигеле Санкт-Петербургского Императорского университета — Университетская набережная, 9. Дело об имуществе 21 февраля 1852 года из дома Талызиной о смерти Гоголя пошло «объявление» в полицейскую часть, и что после его смерти «… здесь в Москве наличных денег, сохранной казны билетов, долговых документов, золотых, серебряных, бриллиантовых и прочих драгоценных вещей кроме незначительного носильного платья ничего не осталось …». Сведения, сообщённые полиции дворецким графа Толстого Рудаковым, об имении, наследниках и слуге Гоголя, точны, но крайне скудны. Опись имущества Гоголя показала, что после него осталось личных вещей на сумму 43 рубля 88 копеек. Предметы, попавшие в опись, представляли собой совершённые обноски и говорили о полном равнодушии писателя к своему внешнему облику в последние месяцы его жизни. В то же время на руках у С. П. Шевырёва оставались две с лишним тысячи рублей, переданных Гоголем на благотворительные цели нуждающимся студентам Московского университета. Эти деньги Гоголь не считал своими, и Шевырёв не стал их возвращать наследникам писателя[18]. Единственно ценной вещью в имуществе, оставшемся после Гоголя, были золотые карманные часы, ранее принадлежавшие Жуковскому как память об умершем Пушкине: они были остановлены на 2 ч 45 мин пополудни — времени кончины Пушкина[21]. Протокол, составленный квартальным надзирателем Протопоповым и «добросовестным свидетелем» Страховым, обнаружил ещё один вид имущества Гоголя, опущенный дворецким: книги — и отметил любопытное обстоятельство: слуга Гоголя, подросток Семен Григорьев, как видно из его подписи, был грамотный. Книг у Гоголя, в час смерти, оказалось 150 на русском языке (из них 87 в переплётах) и 84 на иностранных языках (из них 57 в переплётах). Этот вид имущества был столь ничтожен в глазах официальных оценщиков, что каждая книга пошла по копейке за штуку. Профессор московского университета Шевырев, подписавший опись, не проявил интереса к предсмертной библиотеке Гоголя и не составил списка книг, что держал Гоголь при себе в последние месяцы жизни. Осталось известно только число томов — 234[22]. Квартальный надзиратель в рапорте приставу Арбатской части переписал текст протокола с существенным добавлением: «Указа об отставке между имеющихся у него бумаг не найдено и по случаю временного его пребывания здесь в Москве письменный вид его в вверенном мне квартале явлен не был, а также и духовного завещания не осталось». Рапорт впервые заговорил о «бумагах» Гоголя, не упоминавшихся в «объяснении» и протоколе, и об отсутствии «завещания». Ранее полиции — не позднее, чем через полтора часа после кончины Гоголя, — побывал в комнатах умершего писателя доктор А. Т. Тарасенков. «Когда я пришел, — вспоминал он, — уже успели осмотреть его шкафы, где не нашли ни им писанных тетрадей, ни денег». Куда девались деньги Гоголя, рассказал тот же Тарасенков: после 12 февраля Гоголь «рассылал последние карманные деньги бедным и на свечки, так что по смерти у него не осталось ни копейки. У Шевырева осталось около 2000 р. от вырученных за сочинения денег»[23]. Эту сумму Гоголь не считал своей и оттого не держал её у себя, вверив распоряжение ею Шевыреву. Действительно, 7 мая 1852 г. Шевырев писал в «Записке о печатании сочинений покойного Н. В. Гоголя и о сумме денег, им на то оставленной»: «После Н. В. Гоголя осталось в моих руках от его благотворительной суммы, которую он употреблял на вспоможение бедным молодым людям, занимающимся наукою и искусством — 2533 руб. 87 коп. Его карманных денег — остаток от вырученных за 2-е издание „Мертвых душ“ — 170 р. 10 к. Итого 2,703 р. 97 к.»[24] Таким образом, в комнате Гоголя, в «шкапу», который упомянут в полицейском протоколе, хранились «завещание» и «писанные тетради», которых не оказалось на месте уже через какие-нибудь полтора часа после смерти Гоголя, ни при докторе Тарасенкове, ни при «добросовестном свидетеле». Очевидно, дворецкий графа Толстого Рудаков и слуга Гоголя Семен Григорьев, заранее, сразу после кончины Гоголя, изъяли их из его комнаты для того, чтобы вернее сохранить для его семьи и для потомства. Позднее Рудаков передал их графу Толстому, а тот уже поставил в известность Шевырева и Капниста. 20 июня 1852 г. Шевырев писал матери Гоголя: «На днях дворецкий графа Толстого отправляет к Вам с транспортом харьковского комиссионерства все вещи и книги Николая Васильевича, и при них отправится Семен. Я же привезу к Вам все оставшиеся бумаги … если бы что-нибудь замедлило предположенную мною поездку, то завещания я вышлю по почте, но страховым письмом. Завещания эти не имеют формы акта, а могут иметь только семейную силу». Осенью 1852 года Шевырев посетил Васильевку, исполняя собственное желание повидать семью Гоголя и выполняя поручение Академии Наук — собрать материалы для биографии умершего писателя. Шевырев привёз в Васильевку бумаги Гоголя и там же получил от наследников Гоголя поручение — хлопотать об издании его сочинений. Об «оставшихся бумагах» — самой драгоценной части Гоголева имущества его мать писала О. С. Аксаковой 24 апреля 1855 г.: «Тяжело мне было читать продолжение „Мертвых душ“ из найденных вчерне в его шкапу»[25]. Эти пять глав из второго тома «Мертвых душ», изданные в 1855 г. племянником Гоголя Н. П. Трушковским (Москва, Университетская типография), и были в тех «писанных тетрадях», о которых помянул Тарасенков, как о ненайденных. Похороны и могила Друзья хотели отпевать покойного в церкви преподобного Симеона Столпника, которую он любил и посещал[26]. Московский губернатор граф А. А. Закревский в своём письме шефу жандармов графу А. Ф. Орлову от 29 февраля 1852 г. писал, что решение, в какой церкви отпевать Гоголя, обсуждалось собравшимися в доме графа Толстого друзьями — славянофилами А. Хомяковым, К. и С. Аксаковыми, А. Ефремовым, П. Киреевским, А. Кошелевым и Поповым. Бывший также там профессор Московского Университета Тимофей Грановский сказал, что приличнее отпевать его в университетской церкви — как человека, принадлежащего, некоторым образом, к университету. Славянофилы возразили, что к университету он не принадлежит, а принадлежит народу, а потому, как человек народный, и должен быть отпеваем в церкви приходской, в которую для отдания последнего ему долга может входить лакей, кучер и вообще всякий, кто пожелает; а в университетскую церковь подобных людей не будут пускать — то есть похороны проводить как общественные. Закревский приказал «Гоголя, как почётного члена здешнего университета, непременно отпевать в университетской церкви. (…) Приказано было от меня находиться полиции и некоторым моим чиновниками как при переносе тела Гоголя в церковь, так равно и до самого погребения». Но в то же время и согласился с друзьями: «А чтобы не было никакого ропота, то я велел пускать всех без исключения в университетскую церковь. В день погребения народу было всех сословий и обоего пола очень много, а чтобы в это время было всё тихо, я приехал сам в церковь»[27]. Позднее, в 1881 году Иван Сергеевич Аксаков так писал об этой распре библиографу Степану Ивановичу Пономареву: «Сначала делом похорон стали распоряжаться его ближайшие друзья, но потом университет, трактовавший Гоголя в последнее время как полусумасшедшего, опомнился, предъявил свои права и оттеснил нас от распоряжений. Оно вышло лучше, потому что похороны получили более общественный и торжественный характер, и мы все это признали и предоставили университету полную свободу распоряжаться, сами став в тени»[28]. Писатель был отпет в университетской церкви мученицы Татианы[26]. Похороны проходили в воскресный полдень года на кладбище Данилова монастыря в Москве. На могиле был установлен памятник, состоящий из двух частей: бронзовый крест, стоявший на чёрном надгробном камне («Голгофа»), на котором была высечена надпись славянскими буквами «Ей гряди Господи Иисусе! Апокалипс. гл. КВ, ст. К»; чёрная мраморная плита, лежащая на базице из серого гранита. На ней гражданскими буквами были высечены следующие надписи: На верхней лицевой стороне: «Здесь погребено тело Николая Васильевича Гоголя. Родился 19 марта 1809 года. Скончался 21 февраля 1852 года». На малой стороне плиты, обращённой к зрителю: «Горьким словом моим посмеются. Иеремии глав. 20, ст. 8». На большой боковой стороне плиты к зрителю: «Муж разумивый престол чувствия. Притчей гл. 12, ст. 23», «Правда возвышает язык. Притчей гл. 14, ст. 34». На большой боковой стороне плиты, скрытой от зрителя (к решётке): «Истиным же уста исполнит смеха, о устне же их исповедания. Иова гл. 8, ст. 21».[29]. По преданию, И. С. Аксаков сам выбрал камень для могилы Гоголя где-то в Крыму (гранильщики называли его «черноморский гранит»). В 1930 году Данилов монастырь был окончательно закрыт, а некрополь вскоре ликвидирован. 31 мая 1931 года могилу Гоголя вскрыли, и его останки перенесли на Новодевичье кладбище. Туда же была перенесена и «Голгофа»[30]. Официальный акт экспертизы, составленный сотрудниками НКВД и ныне хранящийся в РГАЛИ (ф. 139, № 61), оспаривает малодостоверные и взаимоисключающие друг друга воспоминания участника и свидетеля эксгумации писателя Владимира Лидина. Согласно одним его воспоминаниям («Перенесение праха Н. В. Гоголя»), написанным спустя 15 лет после события и опубликованным посмертно в 1991 году в «Российском архиве», в могиле Гоголя отсутствовал череп писателя[31]. Согласно другим его воспоминаниям, передаваемым в форме устных рассказов студентам Литературного института в бытность Лидина в 1970-е годы его профессором — череп Гоголя был повёрнут на бок. Об этом свидетельствует бывший студент В. Г. Лидина, а позднее старший научный сотрудник Государственного Литературного музея Ю. В. Алёхин[32]. Обе эти версии носят апокрифический характер. Они и породили множество легенд, в том числе о «захоронении Гоголя в состоянии летаргического сна» и «похищении черепа писателя для коллекции известного московского собирателя театральной старины А. А. Бахрушина». Такой же противоречивый характер носят многочисленные воспоминания об осквернении могилы Гоголя советскими писателями (и самим Лидиным) при эксгумации захоронения Гоголя, публикуемые СМИ со слов всё того же В. Г. Лидина[33][34][35][36][37][38]. В 1952 году на могиле вместо «Голгофы» установили новый памятник в виде постамента с бюстом Гоголя работы скульптора Н. Томского, на котором начертано: «Великому русскому художнику слова Николаю Васильевичу Гоголю от Правительства Советского Союза». мини|291x291пкс|могила Н. В. Гоголя на Новодевичьем кладбище. «Голгофа» за ненадобностью какое-то время находилась в мастерских Новодевичьего кладбища, где её с уже соскобленной надписью обнаружила Е. С. Булгакова, подыскивавшая подходящее надгробие для могилы покойного мужа, М. А. Булгакова. Елена Сергеевна выкупила надгробие, после чего оно было установлено над могилой Михаила Афанасьевича. Таким образом, исполнилась мечта писателя: «Учитель, укрой меня своей чугунной шинелью»[39]. К 200-летию со дня рождения писателя по инициативе членов оргкомитета юбилея[40] могиле был придан почти первоначальный вид: бронзовый крест на чёрном камне. Творчество Ранним исследователям литературной деятельности Гоголя представлялось, писал А. Н. Пыпин, что его творчество разграничивается на два периода: первый, когда он служил «прогрессивным стремлениям» общества, и второй, когда он стал религиозно-консервативным. Другой подход к изучению биографии Гоголя, включавший, среди прочего, анализ его переписки, раскрывавшей его внутреннюю жизнь, позволил исследователям прийти к выводу, что как, по-видимому, ни противоположны мотивы его повестей, «Ревизора» и «Мёртвых душ», с одной стороны, и «Выбранных мест» — с другой, в самой личности писателя не было того перелома, какой в ней предполагался, не было брошено одно направление и принято другое, противоположное; напротив, это была одна цельная внутренняя жизнь, где уже в раннюю пору были задатки позднейших явлений, где не прекращалась основная черта этой жизни — служение искусству; но эта личная жизнь была осложнена внутренним взаимным оспариванием поэта-идеалиста, писателя-гражданина и последовательного христианина[1]. О свойствах своего таланта сам Гоголь говорил: «У меня только то и выходило хорошо, что взято было мной из действительности, из данных, мне известных». При этом изображённые им лица не были просто повторением действительности: они были целыми художественными типами, в которых была глубоко понята человеческая природа. Его герои чаще, чем у кого-либо другого из русских писателей, становились именами нарицательными. Другая личная черта Гоголя заключалась в том, что с самых ранних лет, с первых проблесков молодого сознания его волновали возвышенные стремления, желание послужить обществу чем-то высоким и благотворным; с ранних лет ему было ненавистно ограниченное самодовольство, лишённое внутреннего содержания, и эта черта сказалась потом, в 1830-х, сознательным желанием обличать общественные язвы и испорченность, и она же развилась в высокое представление о значении искусства, стоящего над толпой как высшее просветление идеала… Все коренные представления Гоголя о жизни и литературе были представления Пушкинского круга. Художественное чувство его было сильно, и, оценив своеобразный талант Гоголя, кружок приложил заботы и о его личных делах. Как полагал А. Н. Пыпин, Пушкин ожидал от произведений Гоголя больших художественных достоинств, но едва ли ожидал их общественного значения, как потом не вполне его оценивали друзья Пушкина и как сам Гоголь готов был дистанцироваться от него[1]. Гоголь дистанцировался от того понимания общественного значения своих произведений, какое вкладывала в них литературная критика В. Г. Белинского и его круга, критика социально-утопическая. Но при этом Гоголь сам был не чужд утопизма в сфере социального переустройства, только его утопия была не социалистической, а православной. Идея «Мёртвых душ» в окончательном виде — не что иное, как указание пути к добру абсолютно любому человеку[41]. Три части поэмы — это своеобразное повторение «Ада», «Чистилища» и «Рая»[42]. Падшие герои первой части переосмысливают своё существование во второй части и духовно возрождаются в третьей. Таким образом, литературное произведение нагружалось прикладной задачей исправления человеческих пороков. Такого грандиозного замысла история литературы до Гоголя не знала[41]. И при этом писатель намеревался написать свою поэму не просто условно-схематичной, но живой и убедительной. После смерти Пушкина Гоголь сблизился с кругом славянофилов, или собственно с Погодиным и Шевырёвым, С. Т. Аксаковым и Языковым; но он остался чужд теоретическому содержанию славянофильства, и оно ничем не повлияло на склад его творчества. Кроме личной приязни, он находил здесь горячее сочувствие к своим произведениям, а также и к своим религиозным и мечтательно-консервативным идеям. Гоголь не видел России без монархии и православия, он был убеждён, что церковь не должна существовать отдельно от государства.[43] Однако позднее в старшем Аксакове он встретил и отпор своим взглядам, высказанным в «Выбранных местах». Самым острым моментом столкновения мировоззренческих представлений Гоголя со стремлениями революционной части общества явилось письмо Белинского из Зальцбрунна, сам тон которого больно ранил писателя (Белинский своим авторитетом утвердил Гоголя главою русской литературы ещё при жизни Пушкина), но критика Белинского уже ничего не могла изменить в духовном складе Гоголя, и последние годы его жизни прошли, как сказано, в мучительной борьбе художника и православного мыслителя. Для самого Гоголя эта борьба осталась неразрешённой; он был сломлен этим внутренним разладом, но, тем не менее, значение основных произведений Гоголя для литературы было чрезвычайно глубокое. Не говоря о чисто художественных достоинствах исполнения, которые уже после самого Пушкина повысили уровень возможного художественного совершенства у писателей, его глубокий психологический анализ не имел равного себе в предшествующей литературе и расширял круг тем и возможности литературного письма. Однако одними художественными достоинствами невозможно объяснить ни того энтузиазма, с каким принимались его произведения в молодых поколениях, ни той ненависти, с какою они встречены были в консервативной массе общества. Волею судьбы Гоголь явился знаменем нового социального движения, которое формировалось вне сферы творческой деятельности писателя, но странным образом пересеклось с его биографией, поскольку на данную роль иных фигур подобного масштаба в этот момент у этого социального движения не было. В свою очередь, Гоголем были ошибочно истолкованы надежды читателей, возлагаемые на окончание «Мёртвых душ». Поспешно обнародованный конспективный эквивалент поэмы в виде «Выбранных мест из переписки с друзьями» обернулся чувством досады и раздражения обманутых читателей, поскольку среди читателей сложилась устойчивая репутация Гоголя-юмориста. К иному восприятию писателя публика пока была не готова. Дух гуманности, отличающий произведения Достоевского и других писателей после Гоголя, уже ярко раскрывается в гоголевской прозе, например, в «Шинели», «Записках сумасшедшего», «Мёртвых душах». Первое произведение Достоевского примыкает к Гоголю до очевидности. Точно так же изображение отрицательных сторон помещичьего быта, взятое на вооружение писателями «натуральной школы», обычно возводят к Гоголю. В дальнейшей работе новые писатели совершали уже самостоятельный вклад в содержание литературы, так как жизнь ставила и развивала новые вопросы, — но первые мысли были даны Гоголем. Произведения Гоголя совпадали с зарождением социального интереса, которому они сильно послужили и из которого литература не выходила вплоть до конца XIX века. Но эволюция самого писателя происходила куда сложнее, чем формирование «натуральной школы». Сам Гоголь мало совпадал с «гоголевским направлением» в литературе. Любопытно, что в 1852 году за небольшую статью в память о Гоголе И. С. Тургенев был подвергнут аресту в части и месячной ссылке в деревню. Объяснение этому долгое время находили в нерасположении николаевского правительства к Гоголю-сатирику. Позднее было установлено, что истинным мотивом запрета было желание правительства наказать автора «Записок охотника», а запрещение некролога по причине нарушения автором цензурного устава (печать в Москве статьи, запрещённой цензурой в Петербурге), было лишь поводом пресечь деятельность социально-опасного с точки зрения николаевской цензуры литератора[44]. Единой оценки личности Гоголя в качестве проправительственного или антиправительственного писателя среди чиновников Николая I не существовало. Так или иначе, второе издание «Сочинений», начатое в 1851 году самим Гоголем и не оконченное вследствие его преждевременной смерти, могло выйти только в 1855—1856 годах. Но связь Гоголя с последующей литературой не подлежит сомнению. Связь эта не ограничилась XIX веком. В следующем веке освоение творчества Гоголя происходило на новом этапе. Многое для себя нашли в Гоголе писатели символисты: образность, чувство слова, «новое религиозное сознание» — Ф. К. Сологуб, Андрей Белый, Д. С. Мережковский и т. д. Позднее свою преемственность с Гоголем установили М. А. Булгаков, В. В. Набоков. Гоголь и православие Н. А. Бердяев, считавший Гоголя одним из самых загадочных русских писателей[45], трактовал сожжение писателем второго тома «Мёртвых душ» как «мучительную религиозную драму…при обстоятельствах, остающихся загадочными»:Трагедия Гоголя была в том, что он никогда не мог увидеть и изобразить человеческий образ, образ Божий в человеке. И это его очень мучило. У него было сильное чувство демонических и магических сил. Гоголь наиболее романтик из русских писателей, близкий к Гофману. У него совсем нет психологии, нет живых душ. О Гоголе было сказано, что он видит мир sub specie mortis (лат. с точки зрения смерти). Он сознавался, что у него нет любви к людям. Он был христианин, переживавший свое христианство страстно и трагически. Но он исповедывал религию страха и возмездия. В его духовном типе было что-то не русское[45]. Личность Гоголя всегда выделялась особой таинственностью. С одной стороны он являл собой классический тип писателя-сатирика, обличителя пороков, общественных и человеческих, блестящего юмориста, с другой — начинателя в русской литературе святоотеческой традиции, религиозного мыслителя и публициста и даже автора молитв. Последнее его качество до настоящего времени недостаточно изучено и нашло отражение в работах доктора филологических наук, профессора МГУ им. Ломоносова В. А. Воропаева, который убеждён, что Гоголь был православным христианином, и его православие было не номинальным, а действенным, полагая, что без этого невозможно что-либо понять из его жизни и творчества[46]. В письме к графу А. П. Толстому в 1844 году Гоголь писал[47]: Поблагодарите Бога прежде всего за то, что вы русский. Для русского теперь открывается этот путь, и этот путь есть сама Россия. Если только возлюбит русский Россию, возлюбит и всё, что ни есть в России. К этой любви нас ведёт теперь Сам Бог. Гоголь получил начатки веры в кругу семьи. В письме к матери от 2 октября 1833 года из Петербурга Николай Гоголь вспоминал следующее: «Я просил вас рассказать мне о Страшном Суде, и вы мне ребёнку так хорошо, так понятно, так трогательно рассказали о тех благах, которые ожидают людей за добродетельную жизнь, и так разительно, так страшно описали вечные муки грешных, что это потрясло и разбудило во мне всю чувствительность. Это заронило и произвело впоследствии во мне самые высокие мысли»[46]. С духовной точки зрения, раннее творчество Гоголя содержит не просто собрание юмористических рассказов, а обширное религиозное поучение, в котором происходит борьба добра со злом и добро неизменно побеждает, а грешники наказываются. Глубокий подтекст содержит и главное произведение Гоголя — поэма «Мёртвые души», духовный смысл замысла которого раскрыт в предсмертной записи писателя: «Будьте не мёртвые, а живые души. Нет другой двери, кроме указанной Иисусом Христом…»[46] По мнению В. А. Воропаева, сатира в таких произведениях, как «Ревизор» и «Мёртвые души» — это лишь их верхний и неглубокий пласт. Главную идею «Ревизора» Гоголь передал в пьесе под названием «Развязка „Ревизора“», где есть такие слова: «… страшен тот ревизор, который ждет нас у дверей гроба». В этом, по мнению Воропаева, заключена главная идея произведения: бояться нужно не Хлестакова и не ревизора из Петербурга, а «Того, кто ждет нас у дверей гроба»; это идея духовного возмездия, а настоящий ревизор — наша совесть[48]. Литературный критик и писатель И. П. Золотусский считает, что модные сейчас споры о том, был ли Гоголь мистиком или нет, неосновательны. Верующий в Бога человек не может быть мистиком: для него всем в мире ведает Бог; Бог — не мистик, а источник благодати, и божественное несоединимо с мистическим. По мнению И. П. Золотусского, Гоголь был «верующий в лоне Церкви христианин, и понятие мистического не приложимо ни к нему самому, ни к его сочинениям». Хотя среди его персонажей есть колдуны и чёрт, они всего лишь герои сказки, и чёрт у него зачастую фигура пародийная, комическая (как, например, в «Вечерах на хуторе»). А во втором томе «Мёртвых душ» выведен дьявол современный — юрисконсульт, довольно цивильный с виду человек, но по сути более страшный, чем любая нечистая сила. С помощью коловращения анонимных бумаг он устроил в губернии великую путаницу и превратил существовавший относительный порядок в полный хаос[49]. Гоголь неоднократно посещал Оптину пустынь, наиболее тесное духовное общение имея со старцем Макарием[50]. Гоголь завершил свой писательский путь «Выбранными местами из переписки с друзьями» — христианской книгой. Однако её до сих пор по-настоящему не прочли, по мнению Золотусского. Начиная с XIX века принято считать, что книга является ошибкой, уходом писателя в сторону со своего пути. Но возможно, она и есть его путь, и даже более, чем другие книги. По словам Золотусского, это две разные вещи: понятие дороги («Мёртвые души» на первый взгляд — дорожный роман) и понятие пути, то есть выхода души к вершине идеала[49]. В июле 2009 году Патриарх Кирилл благословил выпуск в течение 2009 года полного собрания сочинений Николая Гоголя в Издательстве Московской Патриархии. Новое издание подготовлено на академическом уровне. В рабочую группу по подготовке полного собрания сочинений Н. В. Гоголя вошли как светские учёные, так и представители Русской Православной Церкви[51]. Гоголь и русско-украинские связи Сложное переплетение двух культур в одном человеке всегда делало фигуру Гоголя центром межнациональных споров, но самому Гоголю не нужно было выяснять, украинец он или русский — в споры об этом его втянули друзья. Сам же писатель не мог дать однозначного ответа на этот вопрос, склоняясь к синтезу двух культур[52]. В 1844 году он так отвечал на запрос Александры Осиповны Смирновой: «Скажу вам одно слово насчет того, какая у меня душа, хохлацкая или русская, потому что это, как я вижу из письма вашего, служило одно время предметом ваших рассуждений и споров с другими. На это вам скажу, что сам не знаю, какая у меня душа, хохлацкая или русская. Знаю только то, что никак бы не дал преимущества ни малороссиянину перед русским, ни русскому пред малороссиянином. Обе природы слишком щедро одарены Богом, и как нарочно каждая из них порознь заключает в себе то, чего нет в другой, — явный знак, что они должны пополнить одна другую. Для этого самые истории их прошедшего быта даны им непохожие одна на другую, дабы порознь воспитались различные силы их характера, чтобы потом, слившись воедино, составить собою нечто совершеннейшее в человечестве.»[52] До сих пор не известно ни одного сочинения писателя, написанного по-украински, а соизмеримый с гоголевским вклад в развитие русского языка довелось внести немногим писателям русского происхождения. Но из-за особенностей характера его творчества предпринимались неоднократные попытки понять Гоголя с точки зрения его украинского происхождения: последним было до известной степени объяснимо его отношение к русской жизни. Привязанность Гоголя к своей малороссийской родине была очень сильна, особенно в первые годы его литературной деятельности и вплоть до завершения второй редакции «Тараса Бульбы», а сатирическое отношение к русской жизни, предположительно, объясняется не только его национальными свойствами, но и характером его внутреннего развития[1]. Несомненно, что в творчестве писателя сказались украинские черты. Такими считают особенности его юмора, который остался единственным образцом в своём роде в русской литературе. Как писал А. Н. Пыпин, «украинское и русское начала счастливо слились в этом даровании в одно, в высшей степени замечательное явление»[1]. Длительное пребывание за границей уравновесило украинскую и русскую составляющие мировоззрения Гоголя, родиной души своей он теперь назвал Италию[3]; при этом Италию он любил за то же, за что отдавал предпочтение Диканьке перед Петербургом — за архаичность и противостояние европеизированной цивилизации («здесь отчасти действовал и малороссийский элемент», — напишет о привязанности Гоголя к Италии П. В. Анненков)[53]. В переданном со слов Г. П. Данилевского споре писателя с О. М. Бодянским о русском языке и творчестве Тараса Шевченко было отражено предположительное понимание поздним Гоголем особенностей русско-украинских отношений. «Нам, Осип Максимович, надо писать по-русски, надо стремиться к поддержке и упрочению одного, владычного языка для всех родных нам племён. Доминантой для русских, чехов, украинцев и сербов должна быть единая святыня — язык Пушкина, какою является Евангелие для всех христиан, католиков, лютеран и гернгутеров… Нам, малороссам и русским, нужна одна поэзия, спокойная и сильная, нетленная поэзия правды, добра и красоты. Русский и малоросс — это души близнецов, пополняющие одна другую, родные и одинаково сильные. Отдавать предпочтение одной в ущерб другой, невозможно»[44]. Из этого спора вытекает, что к концу жизни Гоголя волновал не столько национальный вопрос, сколько антагонизм веры и безверия. А сам писатель склонялся к умеренному панславизму и синтезу славянских культур. Гоголь и живописцы Наряду с сочинительством и интересом к театру с юных лет Гоголь был увлечён живописью. Об этом говорят его гимназические письма родителям. В гимназии Гоголь пробует себя как живописец, книжный график (рукописные журналы «Метеор литературы», «Навоз Парнасский») и театральный декоратор. Уже по выходе из гимназии в Петербурге Гоголь продолжает занятия живописью в вечерних классах Академии художеств. Общение с кругом Пушкина, с К. П. Брюлловым, делает его страстным поклонником искусства. Картине последнего «Последний день Помпеи» посвящена статья в сборнике «Арабески». В этой статье, а также в других статьях сборника Гоголь отстаивает романтический взгляд на природу искусства. Образ художника, а также конфликт эстетического и морального начала станет центральным в его петербургских повестях «Невский проспект» и «Портрет», написанных в тех же 1833—1834 годах, что и его публицистические статьи. Статья Гоголя «Об архитектуре нынешнего времени» явилась выражением архитектурных пристрастий писателя. В Европе Гоголь увлечённо предаётся изучению памятников архитектуры и скульптуры, живописи старых мастеров. А. О. Смирнова вспоминает, как в Страсбургском соборе «он срисовывал карандашом на бумажке орнаменты над готическими колоннами, дивясь избирательности старинных мастеров, которые над каждой колонной делали отменные от других украшения. Я взглянула на его работу и удивилась, как он отчётливо и красиво срисовывал. — „Как вы хорошо рисуете!“ — сказала я. — „А вы этого и не знали?“ — отвечал Гоголь». На смену романтической приподнятости Гоголя приходит и известная трезвость (А. О. Смирнова) в оценке искусства: «Стройность во всем, вот что прекрасно». Наиболее ценимым художником для Гоголя становится Рафаэль. П. В. Анненков: «Под этими массами зелени итальянского дуба, платана, пины и пр. Гоголь, случалось, воодушевлялся как живописец (он, как известно, сам порядочно рисовал). Раз он сказал мне: „Если бы я был художник, я бы изобрел особенного рода пейзаж. Какие деревья и ландшафты теперь пишут!.. Я бы сцепил дерево с деревом, перепутал ветви, выбросил свет, где никто не ожидает его, вот какие пейзажи надо писать!“». В этом смысле в поэтичном изображении сада Плюшкина в «Мёртвых душах» явственно ощущается взгляд, метод и композиция Гоголя-живописца. В 1837 году в Риме Гоголь познакомился с русскими художниками, пансионерами Императорской Академии Художеств: гравёром Фёдором Иорданом, автором большой гравюры с картины Рафаэля «Преображение», Александром Ивановым, который тогда трудился над картиной «Явление Мессии народу», Ф. А. Моллером и другими, посланными в Италию для совершенствования в своём искусстве. Особенно близки на чужбине были А. А. Иванов и Ф. И. Иордан, представлявшие вместе с Гоголем своеобразный триумвират. С Александром Ивановым писателя свяжет многолетняя дружба. Художник становится прототипом героя обновлённого варианта повести «Портрет». В пору расцвета своих отношений с А. О. Смирновой Гоголь подарил ей акварель Иванова «Жених, выбирающий кольцо для невесты». Иордана он в шутку называл «Рафаэль первого манера» и рекомендовал его творчество всем своим знакомым. Фёдор Моллер написал в Риме в 1840 году портрет Гоголя. Кроме того, известны ещё семь портретов Гоголя, написанных Моллером[54]. Но более всего Гоголь ценил Иванова и его картину «Явление Мессии народу», он участвовал в создании концепции картины, принимал участие в качестве натурщика (фигура ближайшего ко Христу), хлопотал, у кого мог, о продлении для художника возможности спокойно и не торопясь работать над картиной, посвятил Иванову большую статью в «Выбранных местах из переписки с друзьями» «Исторический живописец Иванов». Гоголь способствовал обращению Иванова к написанию им жанровых акварелей и к изучению иконографии. Живописец пересмотрел соотношение высокого и комичного в своих картинах, в новых его работах появились черты юмора, ранее совершенно чуждые художнику. Ивановские акварели в свою очередь близки по жанру повести «Рим». С другой стороны Гоголь на несколько лет опередил начинания петербургской Академии художеств в области изучения древнерусской православной иконы[55]. Наряду с А. А. Агиным и П. М. Боклевским Александр Иванов был одним из первых иллюстраторов произведений Гоголя. В судьбе Иванова было много общего с судьбою самого Гоголя: над второю частью «Мёртвых душ» Гоголь работал так же медленно, как Иванов над своею картиною, обоих одинаково торопили со всех сторон с окончанием их работы, оба одинаково нуждались, не будучи в силах оторваться от любимого дела для постороннего заработка. И Гоголь имел в виду одинаково себя и Иванова, когда писал в своей статье: «Теперь все чувствуют нелепость упрека в медленности и лени такому художнику, который, как труженик, сидел всю жизнь свою над работою и позабыл даже, существует ли на свете какое-нибудь наслаждение, кроме работы. С производством этой картины связалось собственное душевное дело художника, — явление, слишком редкое в мире». С другой стороны, брат А. А. Иванова архитектор Сергей Иванов свидетельствует, что А. А. Иванов «никогда не был одних мыслей с Гоголем, он с ним внутренне никогда не соглашался, но в то же время никогда с ним и не спорил». Статья Гоголя тяготила художника, опережающие похвалы, преждевременная слава сковывали его и ставили в двусмысленное положение. Несмотря на личную симпатию и общность религиозного отношения к искусству, некогда неразлучные друзья, Гоголь и Иванов, к концу жизни несколько внутренне отдаляются несмотря на то, что переписка между ними не прекращается до последних дней[56]. В группе русских художников в Риме В 1845 году Сергей Левицкий приезжает в Рим и встречается с русскими художниками и с Гоголем. Использовав приезд в Рим вице-президента русской Академии художеств графа Фёдора Толстого, Левицкий уговорил Гоголя сняться на дагерротип вместе с колонией русских художников. Затея была связана с приездом в Рим из Санкт-Петербурга Николая I. Император лично посетил пансионеров Академии художеств. Более двадцати пансионеров были вызваны в собор Святого Петра в Риме, куда после российско-итальянских переговоров прибыл Николай I в сопровождении вице-президента Академии графа Ф. П. Толстого. «Проходя от алтаря, Николай I обернулся, приветствовал лёгким наклонением головы и мгновенно окинул собравшихся своим быстрым, блестящим взглядом. „Художники Вашего величества“, — указал граф Толстой. „Говорят, гуляют шибко“, — заметил государь. „Но также и работают“, — ответил граф». В благодарность за тёплые слова художники хотели приготовить Ф. П. Толстому невиданный для той поры подарок — групповой снимок. Собрались все на террасе мастерской французского дагерротиписта Перро. Левицкий описал впоследствии технику изготовления им пластинки, указал продолжительность выдержки, оценил качество снимка («центр группы вышел превосходно, края не совсем отчетливо»). И добавил: «Это мое первое произведение удивило всех художников». Известный русский критик Владимир Стасов сказал об этом портрете: «Какой тут богатый материал: и архитекторы, и живописцы, и скульпторы, и всякие другие, и Рим, и Россия, и — Гоголь надо всем!!!» Писатель сидит в центре композиции, его окружают художники, архитекторы и скульпторы, на полу, внизу — натурщица-итальянка Мариучча. В этой живописно расположенной группе выделяется фигура Фёдора Моллера: художник, будучи высокого роста, стоит слева от Гоголя, облачённый в тёмный плащ, с широкополой шляпой на голове, отделён фигурой акварелиста Андрея Лавеццари. Среди изображённых — архитекторы Фёдор Эппингер, Карл Бейне, Павел Нотбек, Ипполит Монигетти, скульпторы Пётр Ставассер, Николай Рамазанов, Михаил Шурупов, живописцы Пимен Орлов, Аполлон Мокрицкий, Михаил Михайлов, Василий Штернберг. Впервые дагерротип был опубликован критиком В. В. Стасовым в журнале «Древняя и Новая Россия» за 1879 год, № 12, который так описал изображённых: «Взгляните на эти шляпы театральных „бригантов“, на плащи, будто бы необычайно картинные и величественные — какой неостроумный и неталантливый маскарад! А между тем, это всё-таки картина истинно историческая, потому что она искренно и верно передаёт целый уголок эпохи, целую главу из русской жизни, целую полосу людей, и жизней, и заблуждений». Из этой статьи известны имена сфотографированных и кто где находится. Так стараниями С. Л. Левицкого был создан единственный фотографический портрет великого писателя. Позже, в 1902 году, к 50-летию со дня смерти Гоголя, в студии другого выдающегося портретиста Карла Фишера, его изображение было выкадровано из этого группового снимка, переснято и увеличено. В группе сфотографированных присутствует и сам Сергей Левицкий, — второй слева во втором ряду — без сюртука. Гипотезы о личности Личность Гоголя привлекала внимание многих деятелей культуры и учёных. Ещё при жизни писателя о нём ходили противоречивые слухи, усугублённые его замкнутостью, склонностью к мифологизации собственной биографии[3] и загадочной смертью, породившей множество легенд и гипотез. Среди наиболее известных — гипотеза о его гомосексуальности, а также гипотезы о смерти Гоголя. Библиография Основные произведения Мёртвые души Ревизор Женитьба Театральный разъезд Вечера на хуторе близ Диканьки Миргород Вий Повесть о том, как поссорился Иван Иванович с Иваном Никифоровичем Старосветские помещики Тарас Бульба Петербургские повести Невский проспект Нос Шинель Записки сумасшедшего Портрет Коляска Выбранные места из переписки с друзьями Первые издания Далее перечислены издания сочинений Гоголя в порядке их опубликования в течение его деятельности. Первое собрание сочинений было подготовлено автором в 1842 году. Второе он начал готовить в 1851; закончено оно было уже его наследниками: здесь в первый раз появилась вторая часть «Мёртвых душ». В издании Кулиша в шести томах (1857) впервые появилось обширное собрание писем Гоголя (последние два тома). В издании, подготовленном Чижовым (1867), напечатаны «Выбранные места из переписки с друзьями» в полном объёме, с включением того, что в 1847 году не было пропущено цензурой. Десятое издание, вышедшее в 1889 году под редакцией Н. С. Тихонравова, лучшее из всех, опубликованных в XIX веке: это — научное издание с текстом, исправленным по рукописям и собственным изданиям Гоголя, и с обширными комментариями, где подробно изложена история каждого из произведений Гоголя по сохранившимся рукописям, по его переписке и иным историческим данным. Материал писем, собранный Кулишом, и текст сочинений Гоголя стали пополняться, особенно с 1860-х годов: «Повесть о капитане Копейкине» по рукописи, найденной в Риме («Русский архив», 1865); неизданное из «Выбранных мест» сначала в «Русском архиве» (1866), потом в издании Чижова; о комедии Гоголя «Владимир 3-й степени» — Родиславского, в «Беседах в Общества любителей российской словесности» (М., 1871). Исследования текстов Гоголя и его писем: статьи В. И. Шенрока в «Вестнике Европы», «Артисте», «Русской старине»; г-жи Е. С. Некрасовой в «Русской старине» и особенно комментарии г. Тихонравова в 10-м издании и в особом издании «Ревизора» (М., 1886). О письмах есть информация в книге «Указатель к письмам Гоголя» г. Шенрока (2-е изд. — М., 1888), необходимый при чтении их в издании Кулиша, где они пересыпаны глухими, произвольно взятыми буквами вместо имён и другими цензурными умолчаниями. «Письма Гоголя к князю В. Ф. Одоевскому» (в «Русском архиве», 1864); «к Малиновскому» (там же, 1865); «к кн. П. А. Вяземскому» (там же, 1865, 1866, 1872); «к И. И. Дмитриеву и П. А. Плетневу» (там же, 1866); «к Жуковскому» (там же, 1871); «к М. П. Погодину» от 1833 (не 1834; там же, 1872; полнее, чем у Кулиша, V, 174); «Записка к С. Т. Аксакову» («Русская старина», 1871, IV); письмо к актёру Сосницкому о «Ревизоре» 1846 года (там же, 1872, VI); Письма Гоголя к Максимовичу, изданные С. И. Пономарёвым и т. д. Современные издания Влияние на современную культуру Произведения Гоголя много раз экранизировались. Композиторы сочиняли оперы и балеты по его произведениям. Помимо этого, Гоголь сам становился героем фильмов и других художественных произведений. Наиболее известны: фильм «Вечера на хуторе близ Диканьки» (1961, восстановлен в 1970-м). Сценарий и постановка А. Роу по повести «Ночь перед Рождеством»; сериал «Н. В. Гоголь. Мёртвые души. Поэма» (1984). Автор сценария и режиссёр-постановщик М. Швейцер. По мотивам романа «Вечера на хуторе близ Диканьки» компания Step Creative Group выпустила два квеста: «Вечера на хуторе близ Диканьки» (2005) и «Вечер накануне Ивана Купала» (2006). Первой игрой по повести Гоголя стала «Вий: История, рассказанная заново» (2004)[57]. На Украине проводится ежегодный мультидисциплинарный фестиваль современного искусства Гогольfest, названный в честь писателя. Фамилия писателя отразилась в названии музыкальной группы Gogol Bordello, лидер которой, Евгений Гудзь, является выходцем с Украины. Память Именем Николая Гоголя названы улицы и учебные заведения во многих городах России, Украины и других стран. В честь Гоголя выпущено несколько марок и памятных монет. Более 15 памятников писателю установлены в различных городах мира. Ему также посвящено несколько документальных и игровых фильмов. См. также Примечания Литература page=5|мини Аристов Н. Я. Историческое значение сочинений Гоголя // Исторический вестник. Историко-литературный журнал. — СПб. Типография А. С. Суворина. 1883. Т. 13. С. 489—527. Мандельштам И. О характере гоголевского стиля. — Гельсингфорс, 1902. Мережковский Д. С. Гоголь и чёрт. — М.: 1906. Овсянико-Куликовский Д. Н. Гоголь. Изд. 4-е, доп. — СПб.: 1912. Венгеров С. А. Писатель-гражданин Гоголь. — Собрание сочинений, т.2. — СПб.: 1913. Чудаков Г. И. Об отношении творчества Гоголя к западно-европейским литераторам. — Киев, 1908. Шамбинаго С. К. Трилогия романтизма (Н. В. Гоголь). — М.: 1911. Котляревский Н. А. Н. В. Гоголь. 1829—1842. — 4-е изд. — Пг.: 1915. Слонимский А. Л. Техника комического у Гоголя. — Пг.: 1923. Белый А. Мастерство Гоголя. — М.-Л., 1934. Виноградов В. В. Эволюция русского натурализма. Гоголь и «натуральная» школа. Этюды о стиле Гоголя // Избранные труды. Поэтика русской литературы. Отв. ред. М. П. Алексеев, А. П. Чудаков. — М.: 1976. Гуковский Г. А. , 1959. Лунин Б. В. Живые страницы. А. С. Пушкин, Н. В. Гоголь, М. Ю. Лермонтов, В. Г. Белинский. — М.: Детская литература, 1970. — Тираж 100 000 экз. Творчество Гоголя // Переверзев В. Ф. Гоголь. Достоевский… — М., 1982. // Эйхенбаум Б. М. О прозе. — Л. 1969. Тынянов Ю. Н. Достоевский и Гоголь. (к теории пародии) // Тынянов Ю. Н. Поэтика. История литературы. Кино. — М., 1977. Тюменева Г. А. Гоголь и музыка. — М.: Музыка, 1966. Манн Ю. В. Комедия Гоголя «Ревизор». — М. 1966. Манн Ю. В. Поэтика Гоголя. — М., 1978. Манн Ю. В. Смелость изобретения: Черты художественного мира Гоголя. — 3-е изд. — М., 1985. Манн Ю. В. В поисках живой души. «Мёртвые души»: писатель — критика — читатель. — 2-е изд. — М., 1987. Манн Ю. В. Монин М. А. // Credo new, 2017. № 1. Нечаенко Д. А. «Мёртвые души» как роман-сон // Нечаенко Д. А. История литературных сновидений XIX—XX веков: Фольклорные, мифологические и библейские архетипы в литературных сновидениях XIX — начала XX вв. — М.: Университетская книга, 2011. — С. 426—453. — ISBN 978-5-91304-151-7 Елистратова А. А. Гоголь и проблемы западно-европейского романа. — М., 1972. Лотман Ю. М. Проблема художественного пространства в прозе Гоголя: Уч. зап. Тартус. гос. ун-та. (Труды по русской и славянской филологии, т. 11), в 209. — 1968. Рабле и Гоголь // Бахтин М. М. Вопросы литературы и эстетики. — М., 1975. Храпченко М. Б. Н. Гоголь. Литературный путь… — Собрание сочинений. Т. 1. — М., 1980. Николаев Д. П. Сатира Гоголя. — М., 1984. Кривонос В. И. «Мёртвые души» Гоголя и становление новой русской прозы. — Воронеж, 1975. Сазанович Е. И. : эссе // Юность, № 4, 2013. Смирнова Е. А. Поэма Гоголя «Мёртвые души». — Л., 1987. Günther H: Das Groteske bei N.V. Gogol: Formen und Funktionen. — München, 1968. Proffer C.R. The simile and Gogol’s Dead Souls. — Hague, 1967. Erlich V. Gogol. — New Haven, 1969. Troyat H. Gogol, P., 1971. Braun M. N.V. Gogol. Eine literarische Biographie. — München, 1973. Fanger D. The creation of N. Gogol. — Cambridge (MA), 1979. Schreier H. Gogol’s religiöses Weltbild und sein literarisches Werk. — München, 1977. Шулятиков В. М. // Курьер. — 1902. — № 85. Шулятиков В. М. // Курьер. — 1902. — № 56. Дмитриева Е. Е. Н. В. Гоголь в западноевропейском контексте: Между языками и культурами. — М.: ИМЛИ РАН, 2011. — 392 с. — 1 000 экз. — ISBN 978-5-9208-0399-3 Кунов В. К. — Энциклопедический словарь «Мудрые мысли в произведениях Николая Гоголя». 622 с., 366 тем, 1098 статей и др. Киев, «КИТ» — 2008. Антологии Ссылки (фото) (фото) Библиотеки Аксаков С. Т. Воропаев В. А. // Русская линия Статьи // Православная Богословская Энциклопедия. Том 4. СПб. Изд-во «Петроград». Издание Санкт-Петербургской духовной академии. Приложение к духовному журналу «Странник» за 1903 г. Монахова И. Р. // Журнал «Дельфис» — № 74(2) — 2013 г. Cite journal requires |journal= (help)CS1 maint: date and year (link) Чембрович О. В. // «Культура народов Причерноморья», № 83, 2006. Крымский научный центр Академии Наук Украины и Министерства образования и науки Украины. Cite journal requires |journal= (help)CS1 maint: date and year (link) Узелевский Б. И. Достоевский, Гоголь и Булгаков. — альманах «Достоевский и мировая культура», № 18, СПб., 2003. Категория:Монархисты Российской империи Категория:Писатели Украины Категория:Писатели России по алфавиту Категория:Русские писатели XIX века Категория:Выпускники Нежинского лицея (гимназии) Категория:Преподаватели Императорского Санкт-Петербургского университета Категория:Почётные члены Московского университета Категория:Русские в Италии Категория:Похороненные в Даниловом монастыре Категория:Похороненные на Новодевичьем кладбище Категория:Персоналии на почтовых марках Категория:Персоналии на денежных знаках
https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%93%D0%BE%D0%B3%D0%BE%D0%BB%D1%8C%2C%20%D0%9D%D0%B8%D0%BA%D0%BE%D0%BB%D0%B0%D0%B9%20%D0%92%D0%B0%D1%81%D0%B8%D0%BB%D1%8C%D0%B5%D0%B2%D0%B8%D1%87
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 247, 1052, 1355, 2846, 4457, 6254, 7540, 8173, 9379, 9649, 10234, 10342 ], "plaintext_end_byte": [ 246, 1051, 1337, 2845, 4456, 6253, 7539, 8172, 9378, 9632, 10137, 10306, 10380 ] }
Как называется самое высокое здание города Виши́?
Список самых высоких зданий и сооружений мира
russian
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Список самых высоких зданий и сооружений в мире, высота которых превышает 350 метров, и список самых высоких сооружений своего времени. В этот список не вошли многочисленные телерадиомачты, за исключением 1) Варшавской радиомачты, которая была самым высоким сооружением в мире из когда-либо существовавших не только до своего обрушения в 1991 году, но и вплоть до 2008 года, когда её превзошёл по высоте небоскрёб Бурдж-Халифа; 2) Телебашни KVLY (самое высокое в мире сооружение такого типа в настоящее время) и 3) Боганидской радиомачты (самое высокое сооружение такого типа в России). С 2013 года в Китае планировалось построить самое высокое здание в мире — небоскрёб Sky City высотой 838 метров[1][2], строительство которого до сих пор не началось. Критерии До 1998 года ранжирование высотных сооружений основывалось на конструктивной высоте здания, то есть высоте от уровня тротуара у главного входа до верха конструктивных элементов здания, включая шпили, но не считая «временные» структуры (антенны, мачты или флагштоки), которые могут быть добавлены или изменены относительно легко без серьезных изменений в конструкции здания. Другие критерии для измерения высоты не использовались. По этим показателям Сирс-Тауэр (ныне Уиллис-Тауэр) в Чикаго, высотой 442 м по уровню крыши и 527 м вместе с антеннами, считался самым высоким зданием в мире. Построенные в это же время башни-близнецы Всемирного торгового центра считались вторыми по высоте (417 м), несмотря на то, что на Северную башню в 1978 году была водружена 110-метровая антенна, увеличившая высоту небоскрёба до 527 метров. Другим известным примером несоответствия общей высоты здания с принятой высотностью по критериям было соперничество между зданием Банка Манхэттена на Уолл-стрит и Крайслер Билдинг в 1930 году в Нью-Йорке. Планировалось, что здание на Уолл-стрит будет на 41 метр выше стоящего неподалёку Вулворт билдинг (241 м) и на полметра выше строящегося в это же время небоскрёба Крайслер-билдинг (282 м). Однако архитекторы Крайслер-билдинга изменили проектную высоту здания после завершения строительства Банка. На здание был водружен шпиль высотой 38 метров, тайно собранный внутри, благодаря чему небоскрёб Крайслера оказался самым высоким в мире, несмотря на то, что уровень последнего обитаемого этажа (полезного пола) в нём оказался на 30 м ниже аналогичного уровня здания Уолл-стрит. Но слава была короткой, поскольку год спустя (в 1931 году) было завершено строительство Эмпайр-стейт-билдинг. Тем не менее, ни один из случавшихся споров относительно критериев высоты не был таким сильным, как тот, который возник после завершения Петронас-Тауэр в Куала-Лумпуре (Малайзия) в 1998 году. Это сооружение имело самую высокую архитектурную высоту (452 м вместе со шпилями), но абсолютная высота по крыше (378,6 м) была ниже, чем у Сирс-Тауэр. Полемика возникла потому, что шпили малайзийских башен оказались на девять метров выше крыши Сирс-Тауэр. На съезде в Чикаго Совет по высотным зданиям и городской среде (CTBUH) определил считать Сирс-Тауэр вторым по высоте зданием в мире после Петронас-Тауэр. Это решение вызвало критику в средствах массовой информации, потому что впервые за пределами Соединенных Штатов появилось высочайшее в мире здание, причём по спорным критериям. Таким образом Совет пересмотрел систему классифицирования и определил четыре категории, по которым должно определяться самое высокое здание. К прежнему критерию высоты конструктивной части добавились три новые: Конструктивная высота здания (уровень шпиля) — высота до верха конструктивных элементов здания (включая башни и шпили, но исключая антенны, мачты и флагштоки). Этот критерий считается главным. Высота последнего обитаемого этажа — высота до пола последнего этажа, на котором постоянно, безопасно и законно находятся люди. Сюда не входят машинные отделения лифтов и прочие технические помещения. Высота до уровня крыши (в 2009 году высота до крыши была отменена: у современных небоскрёбов редко бывает плоская крыша). Высота до уровня верха шпиля/антенны — высота до любого закреплённого на вершине предмета, независимо от материала и назначения (включая башни, шпили, антенны, мачты, флагштоки и прочие). Во всех категориях подножием считается уровень пола наиболее низкого значимого открытого пешеходного входа. Уровень пола измеряется внутри здания около входа, при этом вход должен располагаться на открытом воздухе. По типу сооружения делятся на небоскрёбы и башни, грань между первыми и вторыми — 50 % высоты должно уходить на обитаемые этажи. В то время Сирс-Тауэр занимал первое место во второй и третьей категориях, а башни Петронас лидировали по первой позиции. В 2000 году на башню Сирс была установлена новая антенна, что позволило ей лидировать и в четвёртой категории. 20 апреля 2004 года на Тайване было завершено строительство небоскрёба Тайбэй 101 высотой 509 м. Он завоевал мировой рекорд высоты в первых трёх категориях. 21 июля 2007 года строящийся небоскрёб Бурдж-Дубай превзошёл Тайбэй 101 по высоте, достигнув 512 м (1680 футов). После завершения в 2010 году строительства Бурдж-Дубай, переименованного в Бурдж-Халифа, он достиг высоты 829,8 м, став самым высоким сооружением из когда-либо построенных в мире. Телебашни исключаются из этих категорий, потому что они не являются «жилыми зданиями» и определяются общей высотой от основания до верха. О списке Разрушенные здания или сооружения обозначены символом †, строящиеся — символом *. Для всех зданий или сооружений высота указана с учётом шпиля и мачт, установленных на здании. Строящиеся здания включены в список, если их высота на текущий момент превышает 350 метров. Самые высокие сооружения своего времени См. также Список зданий, имеющих 100 и более этажей Примечания Ссылки 2011 of many record holders on *
https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%A1%D0%BF%D0%B8%D1%81%D0%BE%D0%BA%20%D1%81%D0%B0%D0%BC%D1%8B%D1%85%20%D0%B2%D1%8B%D1%81%D0%BE%D0%BA%D0%B8%D1%85%20%D0%B7%D0%B4%D0%B0%D0%BD%D0%B8%D0%B9%20%D0%B8%20%D1%81%D0%BE%D0%BE%D1%80%D1%83%D0%B6%D0%B5%D0%BD%D0%B8%D0%B9%20%D0%BC%D0%B8%D1%80%D0%B0
{ "plaintext_start_byte": [ 2, 890, 1850, 2103, 2744, 3470, 3928, 4767, 5751, 6364, 6950, 7477, 8446, 9640, 10770, 11651, 12379, 13188, 14078, 14973, 16076, 17170, 18146, 19092, 19722, 20188, 20829, 21645, 22710, 24127, 25437, 26531, 27371, 28242, 28952, 29888, 31332, 33099, 34216, 35327, 36309, 37349, 38255, 39120, 39778, 40285, 40676, 40888, 41287, 41777, 41825 ], "plaintext_end_byte": [ 889, 1761, 2102, 2743, 3449, 3907, 4766, 5750, 6330, 6949, 7450, 8424, 9639, 10742, 11626, 12378, 13164, 14077, 14953, 16075, 17144, 18145, 19064, 19722, 20166, 20828, 21624, 22709, 24101, 25436, 26511, 27370, 28222, 28951, 29868, 31331, 33073, 34215, 35305, 36308, 37324, 38254, 39091, 39777, 40271, 40671, 40875, 41271, 41765, 41813, 42154 ] }
What was the first Atlantic hurricane in 2000?
2000 Atlantic hurricane season
english
{ "passage_answer_candidate_index": [ 12 ], "minimal_answers_start_byte": [ 9442 ], "minimal_answers_end_byte": [ 9449 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
The 2000 Atlantic hurricane season was the first Atlantic hurricane season without a tropical cyclone in the month of July since 1993. The hurricane season officially began on June 1, and ended on November 30. It was slightly above average due to a La Niña weather pattern although most of the storms were weak. The first cyclone, Tropical Depression One, developed in the southern Gulf of Mexico on June 7 and dissipated after an uneventful duration. However, it would be almost two months before the first named storm, Alberto, formed near Cape Verde; Alberto also dissipated with no effects on land. Several other tropical cyclones—Tropical Depression Two, Tropical Depression Four, Chris, Ernesto, Nadine, and an unnamed subtropical storm—did not impact land. Five additional storms—Tropical Depression Nine, Florence, Isaac, Joyce, and Leslie—minimally affected land areas. The most significant storm of the season was Hurricane Keith, which caused extensive damage in Central America. After remaining nearly stationary offshore, Keith moved inland over the Yucatán Peninsula and later made a second landfall in Mexico at hurricane intensity. It caused $319 million (2000 USD) in damage and 40 fatalities, mostly in Belize. The precursor to Tropical Storm Leslie brought severe flooding to South Florida, which losses reaching $950 million (2000 USD). Hurricane Gordon and Tropical Storm Helene both caused moderate damage in the Southeastern United States, mainly in Florida. Tropical Storm Beryl caused minor damage in Mexico and Hurricane Debby resulted in less than $1 million (2000 USD) in damage in the Greater and Lesser Antilles. Hurricane Michael brought widespread effects to Atlantic Canada, though a specific damage toll is unknown. Seasonal forecasts Pre-season outlooks Predictions of tropical activity in the 2000 seasonSourceDateTropical stormsHurricanesMajor hurricanesCSUAverage (1950–2000)9.65.92.3NOAAAverage1162CSUApril 7, 20001173CSUJune 7, 20001284CSUAugust 4, 20001173NOAAAugust 10, 20001173Actual activity1583 Forecasts of hurricane activity are issued before each hurricane season by noted hurricane expert Dr. William M. Gray and his associates at Colorado State University (CSU), and separately by forecasters with the U.S. Government's National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA). According to CSU, the average season between 1950 and 2000 had 9.6 tropical storms, 5.9 hurricanes, and 2.3 major hurricanes (storms exceeding Category 3 on the Saffir–Simpson hurricane scale). A normal season, as defined by NOAA, has 9 to 12 named storms, of which five to seven reach hurricane strength and one to three become major hurricanes.[1][2] Noted hurricane expert Dr. William M. Gray on April 7 predicted eleven named storms, with eight reaching hurricane strength and three of the eight reaching Category 3 strength.[3] The prediction issued on June 7 was similar, increasing the named storms to twelve, eight hurricanes, and four major hurricanes. On May 10, NOAA issued a season outlook, which gave the indication of an above-average season. According to NOAA, the global scale atmospheric circulation pattern which was taking place was conducive to an above-average hurricane season. However, La Niña was present it the Eastern Pacific, which was a factor in the activity in the season. NOAA issued a 75% chance of above average activity.[4] Mid-season outlooks After the season started on June 1,[5] CSU issued a mid-season forecast on August 4, which predicted 11 named storms, 7 hurricanes, and 3 major hurricanes. Six days after the CSU prediction, NOAA also released a mid-season outlook, forecasting exactly the same amount of activity, 11 named storms, 7 hurricanes, and 3 major hurricanes. With a 75% chance of above-average activity, there was an elevated risk of landfalling hurricanes.[6] Seasonal summary The Atlantic hurricane season officially began on June 1, 2000.[5] It was an above average season in which 19 tropical cyclones formed. Fifteen depressions attained tropical storm status, and eight of these attained hurricane status. Three hurricanes further intensified into major hurricanes.[7] The season was above average most likely because of an ongoing La Niña in the Pacific Ocean.[4] Three hurricanes and two tropical storms made landfall during the season[7] and caused 77 deaths and $1.2 billion in damage (2000 USD).[7][8][9][10] Hurricane Florence and Isaac and Tropical Storm Leslie also caused damage and fatalities, though none of the three made landfall. The last storm of the season, an unnamed subtropical storm, dissipated on October 29,[7] over a month before the official end of hurricane season on November 30.[11] Tropical cyclogenesis first occurred in the month of June, with two tropical depressions developing in the Atlantic.[12] However, no tropical cyclones developed in the month of July, the first phenomenon since 1993.[13] In August, five tropical cyclones developed, most notably, Hurricane Alberto. September was more active, with seven named storms forming; that month featured Hurricane Keith, the strongest system of the 2000 Atlantic hurricane season. With seven named storms forming in September, this made it the most active September on record at the time. This record was surpassed two years later when eight storms formed in September. In addition, a quick succession of eight storms occurred in September, and lasted into early October. Six tropical cyclones existed in October and one additional subtropical storm developed in the last week of the month. Following an active October, no tropical cyclogenesis occurred in November, which is the final month of the season.[7] The season's activity was reflected with an accumulated cyclone energy (ACE) rating of 119.[14] ACE is, broadly speaking, a measure of the power of the hurricane multiplied by the length of time it existed, so storms that last a long time, as well as particularly strong hurricanes, have high ACEs. ACE is only calculated for full advisories on tropical systems at or exceeding 34 knots (39 mph, 63 km/h) or tropical storm strength. Subtropical cyclones, including the unnamed storm as well as the initial stages of Florence, Leslie, and Michael, are excluded from the total.[15] Systems Tropical Depression One A tropical wave exited the west coast of Africa on May 23 and tracked westward across the Atlantic Ocean and the Caribbean Sea.[12] The system had entered into the Gulf of Mexico on June 6.[16] Another tropical wave merged with the system on June 7 and developed into a low pressure area in the Gulf of Mexico.[12] Later that day, the National Hurricane Center began classifying the system as Tropical Depression One. Though the depression was predicted to intensify into a tropical storm,[17] strong wind shear produced by an upper-anticyclone prevented significant strengthening.[12] The depression tracked slowly and erratically through the Gulf of Mexico. By late on June 8, a reconnaissance plane flight indicated that the depression had degenerated into a low pressure area.[12][18] The remnants of the depression produced gusty winds and light to moderate rainfall along the Gulf Coast of Mexico;[16] some areas in the state of Tamaulipas reported precipitation amounts as high as 7.18 inches (182mm).[19] In addition, heavy precipitation was reported in south-central Texas.[12] Tropical Depression Two A tropical wave emerged off the coast of Africa and quickly developed into Tropical Depression Two on June 23.[20] Although it was well-organized,[12] the National Hurricane Center did not initiate advisories on the depression until 1500 UTC on June 24,[21] since it operationally appeared that a surface circulation did not exist until then. However, the depression was less organized after the National Hurricane Center began advisories.[12] Having formed at 19.8°W, it was one of the easternmost developing tropical cyclones in the month of June, even further east than Tropical Storm Ana in 1979 and Tropical Depression Two in 2003.[12][22] Though light wind shear and marginally warm sea surface temperatures were in the path of the depression,[23] no significant intensification occurred as it tracked generally westward.[20] The depression began encountering a stable air mass,[12] and degenerated back into a tropical wave on June 25.[20] Hurricane Alberto A well-developed tropical wave was observed in satellite imagery over central Africa on July 30. The system tracked westward and emerged into the Atlantic Ocean on August 3. Thereafter, the system rapidly organized, and developed into Tropical Depression Three at 1800 UTC that day. The depression moved west-northwestward and strengthened into Tropical Storm Alberto early on August 4. While briefly turning westward on August 6, Alberto reached hurricane status. It tracked west-northwestward, and by early the following day, the storm reached an initial peak with winds of 90 mph (150 km/h). Shortly thereafter, Alberto re-curved northwestward. Wind shear then increased, which caused Alberto to weaken to a tropical storm on August 9. However, it quickly re-strengthened, and early on August 10, Alberto was upgraded to a hurricane again. Due to a break in a subtropical ridge, Alberto gradually curved northward and north-northeastward between August 11 and 12. While turning northeastward, Alberto strengthened into a Category 3 hurricane, becoming the first major hurricane of the season. By 1200 UTC on August 12, Alberto attained its peak intensity with winds of 125mph (201km/h).[24] Increasing upper-level westerlies caused Alberto to weaken as it moved east-northeastward, with the cyclone losing most of its convection. Early on August 14, Alberto was downgraded to a tropical storm. A westerly trough that had been guiding Alberto outran the storm, and strong ridging developed to the north and west. As a result, Alberto turned southward on August 15, southwestward on August 16, and then to the west on August 17. While curving northwestward and then northward, Alberto began to re-strengthen, and was upgraded to a hurricane for the third occasion on August 18. Alberto reached a third peak intensity as a Category 2 hurricane with winds of 105mph (169km/h) on August 20. After weakening back to a Category 1 hurricane, Alberto had completed a cyclonic loop, which it had started on August 13. Due to decreasing ocean temperatures, Alberto was again downgraded to a tropical storm on August 23 as it accelerated northeastward. Six hours later, Alberto transitioned into an extratropical cyclone while centered about 780 miles (1,260km) south-southwest of Reykjavík, Iceland.[24] Tropical Depression Four An area of low pressure detached from a frontal zone on August 4 and moved southwestward. After developing a minimal amount of deep convection, an Air Force Reserve Command reconnaissance aircraft found a well-defined low-level circulation on August 8. The depression then moved westward without intensifying for two days. On August 10, the depression was about 80 miles (130km) east of Cape Canaveral, Florida when it abruptly turned northeastward in advance of a deep-layer trough over the eastern United States. After minimal strengthening, the depression dissipated to the north of the Bahamas on August 11. While a tropical cyclone, a reconnaissance flight reported winds of 56mph (90km/h) at 1,500 feet (460m). However, it was not upgraded to a tropical storm since the aforementioned wind speed did not represent the intensity of the depression.[25] Tropical Storm Beryl A tropical wave emerged from the coast of Africa with a closed circulation on August 3. The system split, with the northern portion developing into Hurricane Alberto, while the southern portion of the wave continued westward. Minimal deep convection persisted until the wave reached the Yucatán Peninsula on August 12. After emerging into the Gulf of Mexico on the following day, satellite imagery and a reconnaissance aircraft flight indicated that the system developed into Tropical Depression Five at 1800 UTC. Early on August 13, the depression intensified into Tropical Storm Beryl.[8] Despite predictions for Beryl to reach hurricane status,[26] it remained disorganized and peaked as a 50mph (80km/h) tropical storm.[8] By 0700 UTC on August 15, Beryl made landfall about 35 miles (56km) north of La Pesca, in the Mexican state of Tamaulipas with winds of 50mph (80km/h). Beryl quickly weakened inland, and was downgraded to a tropical depression five hours after moving inland. Shortly thereafter, Beryl dissipated while centered near Monterrey.[8] In Mexico, Beryl dropped light to moderate rainfall, especially in Tamaulipas, which peaked at 9.76 inches (248mm).[27] One person drowned due to flood waters in northeastern Mexico.[8] Damage was light, totaling to $27,000 (2000 USD).[9] In southern Texas, Beryl brought light precipitation to some locations. Cloud cover and rainfall in the Brownsville area resulted in the coldest maximum temperature recorded for the city on the date of August 15.[28] Tropical Storm Chris A tropical wave exited the west coast of Africa on August 12. Although large amounts of deep convection accompanied the system, it was displaced from the poorly defined center. Over the next few days, convection consolidated and by 1200 UTC on August 17, the system began as Tropical Depression Six, while centered about 690 miles (1,110km) east of the Lesser Antilles.[29] Outflow was initially limited due to light wind shear, though the depression was forecast to become a strong tropical storm by August 20.[30] It was "highly surprising" to the National Hurricane Center that the depression did not immediately begin to intensify, despite warm sea surface temperatures and light wind shear.[31] Because of a burst in deep convection, as well as satellite imagery estimating winds of 40 mph (65 km/h), the depression strengthened into Tropical Storm Chris at 1200 UTC on August 18.[29] Upon becoming a tropical storm, Chris attained its peak intensity with winds of 40 mph (65 km/h) and a minimum barometric pressure of 1,008mbar (29.8inHg).[29] Because wind shear was believed to be weak, further intensification seemed very likely.[32] Unexpectedly, Chris weakened back to a tropical depression by 1800 UTC on August 18, after having been a tropical storm for only six hours.[29] However, the National Hurricane Center operationally held Chris at tropical storm intensity until early on the following day. Convection was nearly non-existent early on August 19, though there were a few small bursts in convection.[33] Later that day, a reconnaissance aircraft flight into the storm found no circulation, while a QuikSCAT pass indicated an open wave.[34] As a result, Chris dissipated while east of the northernmost Leeward Islands at 1200 UTC on August 19.[29] Hurricane Debby A strong tropical wave exited the west coast of Africa on August 16. No development occurred until August 19, when convection began consolidating around a well-defined low-level circulation. As a result, the system became Tropical Depression Seven at 1800 UTC on that same day, while located about 1,035 miles (1,666km) east of the Windward Islands. Favorable conditions allowed the depression to become Tropical Storm Debby early on August 20 and further strengthening into a hurricane occurred 24 hours later. At 1200 UTC on August 21, sustained winds peaked at 85 mph (140 km/h). Debby made three landfalls on August 22, in Barbuda, Saint Barthélemy, and Virgin Gorda, before re-entering the Atlantic north of Puerto Rico. As Debby paralleled the north coast of Hispaniola late on August 23, it weakened to a tropical storm. Unexpectedly, the storm continued westward and weakened further, instead of approaching Florida and strengthening into a major hurricane. While south of eastern Cuba on August 24, Debby was downgraded to a tropical depression, six hours becoming completely dissipating.[10] Light rainfall and gusty winds caused minor damage in Barbuda, Saint Martin, and Trinidad and Tobago.[10] Brief blackouts and damage reaching $200,000 was reported in the United States Virgin Islands. Effects were most severe in Puerto Rico, where some areas experienced more than 12 inches (300mm) of rainfall. Mudslides caused by flooding damaged roads, bridges, and houses. At 406 homes on the island were flooded, which five suffering at least moderate damage.[35] In San Juan, slick roads caused several minor car accidents.[36] One indirectly fatality was attributed to the storm after a man fell off his roof while attempting to remove a satellite dish.[10] Damage on the island of Puerto Rico reached $501,000.[35] According to the Civil Defense Force of Dominican Republic, severe flooding in the northern portions of that country caused the evacuation of more than 700 people. In Haiti, squalls tore tin roofs off of numerous shanty homes and subsequently flooded a few.[37] Rainfall in Cuba brought relief to an eight-month-long drought in eastern Cuba.[10] Tropical Storm Ernesto A tropical wave emerged into the Atlantic from the west coast of Africa on August 28. While tracking west-northwestward, satellite imagery indicated a developing low-level circulation. After significant deep convection formed, the system was classified as Tropical Depression Eight at 1200 UTC on September 1.[38] Because of potentially unfavorable wind shear, only slight intensification was forecast.[39] The depression tracked west-northwestward under the influence of a subtropical ridge to its north.[38] Because of satellite intensity estimates of sustained winds of 40mph (64km/h), increased deep convection, and improvements in outflow,[40] the depression became Tropical Storm Ernesto at 0600 UTC on September 2. However, the NHC noted in its Tropical Cyclone Report on Ernesto that it may not have been a tropical cyclone at all, as QuikSCAT surface wind estimates indicated that there was no closed circulation, although the data was dismissed as inconclusive.[38] As it strengthened into a tropical storm, Ernesto attained its peak intensity with winds of 40mph (64km/h) and a minimum pressure of 1,008mbar (29.8inHg).[38] Because of vertical shear, the low-level circulation did not become well-defined. Because convection was being sheared away from the center, the National Hurricane Center noted the possibility of Ernesto weakening back to a tropical depression, though forecasts indicated otherwise.[41] Later that day, no significant change in intensity was predicted, as persistent wind shear seemed to be weakening Ernesto, though the SHIPS and GFDL computer models called for significant strengthening.[42] Although deep convection re-developed near the center early on September 3, no intensification occurred.[43] At 1800 UTC on September 3, Ernesto weakened to a tropical depression. Six hours later, Ernesto dissipated to the east-northeast of the Leeward Islands.[38] Tropical Depression Nine A low-level trough and a cluster of convection associated with a tropical wave interacted in the Gulf of Mexico in early September 2000. A disorganized low-level center developed and, thus, the system was classified as Tropical Depression Nine while located 185 miles (298km) south of Lake Charles, Louisiana on September 7. Due to proximity to land, the depression was unable to intensify into a tropical storm and attained a maximum wind speed of 35mph (56km/h). The depression weakened slightly before making landfall near Sabine Pass, Texas on September 9. Eight hours later, the depression dissipated while barely inland.[44] The depression brought light to moderate rainfall to Louisiana, Mississippi, Arkansas, Alabama, and Texas, though it was generally less than 3 inches (76mm).[45] A few areas in southern Louisiana, Mississippi, and Alabama reported precipitation in excess of 6 inches (150mm);[46] rainfall associated with the depression peaked at 6.70 inches (170mm) in Buras-Triumph, Louisiana.[45] However, the depression caused no damage or fatalities.[44] Hurricane Florence A cold front moved off the continent of North America in early September. The system spawned a low pressure area that gradually developed into a subtropical depression at 1800 UTC on September 10, while located about 325 miles (523km) west-southwest of Bermuda. It rapidly acquired tropical characteristics and became Tropical Depression Ten at 0600 UTC on September 11. Thereafter, the depression strengthened into Tropical Storm Florence at 1200 UTC on that day and reached hurricane status only six hours later. Drier mid-tropospheric air weaken Florence to a tropical storm, but re-strengthen into a hurricane later on September 12.[47] Due to a combination of north-northwesterly shear and lower sea surface temperatures, Florence again weakened on September 13 and was downgraded to a tropical storm. After moving erratically for almost five days, Florence accelerated east-northeastward in response to a short-wave trough on September 15. The storm soon began to re-intensify, becoming a hurricane early on September 16. Shortly thereafter, Florence curved northeastward. However, colder sea surface temperatures weakened it to a tropical storm September 17. Early on the following day, Florence was absorbed by an extratropical low near Newfoundland. Rip current along the East Coast of the United States drowned three people in North Carolina. Tropical storm force winds were reported in Bermuda, though no damage occurred.[47] Hurricane Gordon A tropical wave exited the west coast of Africa on September 4 and tracked westward across the Atlantic Ocean with minimal organization for four days. After slowly developing convection between September 8 and 14, an Air Force Reserve reconnaissance aircraft reported a closed circulation. As a result, the system was classified as Tropical Depression Eleven just offshore Quintana Roo. Shortly thereafter, the depression made landfall in Quintana Roo. On September 15, the system emerged into the Gulf of Mexico. Due to warm sea surface temperatures, the depression strengthened into Tropical Storm Gordon on the following day and further to hurricane intensity on September 17 while tracking northeastward. However, vertical wind shear and dry air entrainment weakened Gordon to a tropical storm later that day. At 0300 UTC on September 18, Gordon made landfall near Cedar Key, Florida with winds of 65mph (105km/h). Gordon rapidly weakened inland and was only a tropical depression when it was absorbed by a frontal system over Georgia about 15 hours later.[48] While passing through the Lesser Antilles, the precursor tropical wave caused locally heavy rainfall and wind gusts between 29 and 35mph (47 and 56km/h). Shortly before developing into a tropical cyclone, flooding in mountainous areas of Guatemala caused 23 fatalities. In its early stages, Gordon produced locally heavy rainfall in Cuba and the Yucatan Peninsula. The storm produced abnormally high tides along the west coast of Florida, which caused widespread, but minor coastal flooding.[48] At least 65 homes and businesses were flooded, while numerous coastal roads, including Bayshore Boulevard and the Courtney Campbell Causeway, were closed due to water inundation.[49] One fatality occurred near Pensacola, after a surfer drowned in rough seas.[48] Strong winds in the state caused damage to houses, businesses, power lines, and trees. Two tornadoes in Southwest Florida extensively damaged 2 condominiums and at least 24 houses. A third tornado along the east coast of Central Florida caused minimal damage to trees and roofs. Minor flooding occurred in some areas [49] due to rainfall reaching 9.48 inches (241mm) in Mayo.[49][50] In North Carolina, flooding caused two indirect fatalities when a car lost control and crashed into a tractor trailer.[51] In other states, light rainfall caused mostly minor effects. Overall, Gordon was responsible for $10.8 million in damage.[48] Tropical Storm Helene A tropical wave emerged into the Atlantic from the west coast of Africa on September 10 and gradually developed into Tropical Depression Twelve on September 15, while located more than 600 miles (970km) east of the Leeward Islands. It did not intensify and degenerated to a tropical wave on the following day. The remnants continued westward and crossed the Leeward Islands on September 17. Late on September 19, the remnants redeveloped into Tropical Depression Twelve near Grand Cayman. Around 1200 UTC on September 20, the depression crossed near the western tip of Cuba. Entering the Gulf of Mexico, the depression began strengthening, and became Tropical Storm Helene at early on September 21, while tracking northward. Later that day, Helene peaked with winds of 70mph (110km/h), though due to increasing wind shear, the storm soon began to weaken. At 1200 UTC on September 22, Helene made landfall near Fort Walton Beach, Florida with winds of 40mph (64km/h). Although the storm weakened slightly inland, it later began re-strengthening and became a tropical storm over North Carolina late on September 23. After re-emerging into the Atlantic Ocean, Helene re-intensified to near hurricane status, though the storm was absorbed by a cold front on September 26, while east-southeast of Newfoundland.[52] The remnant tropical wave produced strong winds and flooding in the Lesser Antilles.[52] Effects were the worst in Puerto Rico, where flash flooding and mudslides destroyed one houses and damaged at least 100 others. In addition, a bridge was also destroyed and many other roads were impassable due to flooding. Impact in Cuba, Jamaica, and Hispaniola is unknown.[52] A combination of gusty winds, locally heavy rainfall, and a few tornadoes in the Florida Panhandle caused about 5,000 power outages, damaged more than 220 homes,[49] and destroyed two houses and four mobile homes.[53] Heavy rainfall caused the Sopchoppy River to exceed its banks, flooding nearby houses.[49] Outside of Florida, effects were most severe in South Carolina, where rainfall in excess of 9 inches (230mm) fell,[54] and a tornado caused one fatality,[52] six injuries, and damaged 12 houses.[55][56] The other death in the state occurred when a car hydroplaned and crashed into a tree, which killed the driver.[52] Throughout its path, Helene caused slightly more than $16 million in damage.[7] Hurricane Isaac A well-defined tropical wave emerged into the Atlantic from the west coast of Africa on September 20. The cloud pattern quickly became better-defined, and developed into Tropical Depression Thirteen on September 21 while centered south of Cape Verde. The depression quickly intensified due to low wind shear and became Tropical Storm Isaac early on September 22 as it headed west-northwestward. Isaac continued to strengthen and was upgraded to a hurricane on September 23. After reaching a preliminary peak with winds of 120mph (190km/h), the structure of the storm became less organized, possibly due to slightly colder ocean temperatures and increased wind shear. By 1200 UTC on September 26, Isaac ceased weakening after winds dropped to 85mph (137km/h). The storm began to re-strengthen on September 27 after wind shear decreased.[57] On September 28, Isaac peaked as a low-end Category 4 hurricane with winds of 140 mph (220 km/h). Following its peak intensity, Isaac began to weaken immediately thereafter, while turning north-northwestward. Eventually, the storm turned northward before re-curving north-northeastward. Further weakening occurred after Isaac moved over decreasing sea surface temperatures and dropped down to Category 1 intensity by September 30, while accelerating northeastward. On October 1, Isaac was downgraded to a tropical storm shortly before transitioning into extratropical later that same day. The extratropical remnants affected the British Isles between October 3 and 4. Minimal impact was reported from Isaac. One fatality occurred when a passenger drowned after his boat capsized due to large waves produced by Isaac offshore Long Island, New York.[57] Hurricane Joyce A poorly organized tropical wave emerged into the Atlantic from the west coast of Africa on September 22. Over the next three days, the system tracked westward and slowly began to develop a closed circulation. By September 25, the National Hurricane Center initiated advisories. Convection became further organized, and the depression continued to intensity. Twelve hours after becoming a cyclone, the depression was upgraded to Tropical Storm Joyce early on September 26. Joyce continued to strengthen and became a hurricane by September 27. On the following day, a pinhole eye appeared, and shortly thereafter, Joyce peaked as a strong Category 1 hurricane with winds of 90mph (140km/h) on September 28.[58] After peak intensity on September 28, wind shear and a possible intrusion of dry air caused Joyce to become disorganized and weaken. Late on September 29, Joyce was downgraded to a tropical storm while centered well east of the Lesser Antilles. Though it was always predicted to re-intensify, Joyce continued to weaken and became a tropical depression on October 1 while crossing through the southern Windward Islands. Early on the following day, Joyce unexpectedly degenerated back into an open tropical wave over the southeast Caribbean Sea. The remnants were monitored for regeneration, but never developed back into a tropical cyclone. Overall, impact from Joyce was minimal, limited to mainly rainfall and near-tropical storm force winds in Trinidad and Tobago and Barbados.[58] The remnants of Joyce also caused similar effects on the ABC islands and Dominican Republic, which resulted in minor damage.[59][60] Hurricane Keith A tropical wave emerged off the west coast of Africa on September 16. The system uneventfully crossed the Atlantic and Caribbean, before developing into Tropical Depression Fifteen while near Honduras on September 28. The depression gradually strengthened, and became Tropical Storm Keith on the following day. As the storm tracked westward, it continued to intensify and was upgraded to a hurricane on September 30. Shortly thereafter, Keith began to rapidly deepen and peaked as a 140mph (230km/h) Category 4 hurricane less than 24 hours later. Keith then began to meander erratically offshore of Belize, which significantly weakened the storm due to land interaction. By late on October 2, Keith made landfall in Ambergris Caye, Belize as a minimal hurricane. It quickly weakened to a tropical storm, before another landfall occurred near Belize City early on the following day. While moving inland over the Yucatán Peninsula, Keith weakened further, and was downgraded to a tropical depression before emerging into the Gulf of Mexico on October 4. Once in the Gulf of Mexico, Keith began to re-strengthen and was upgraded to a tropical storm later that day, and a hurricane on the following day. By late on October 5, Keith made its third and final landfall near Tampico, Tamaulipas, Mexico as a moderately strong Category 1 hurricane. The storm quickly weakened inland and dissipated as a tropical cyclone by 24 hours after landfall.[61] Keith brought heavy rainfall to several countries in Central America, which resulted in extensive flooding, especially in Belize and Mexico. In Guatemala, the storm flooded 10 towns,[61] and caused one fatality.[62] Similarly, one fatality also occurred in El Salvador, and at least 300 people were affected by flooding in that country.[63] Thirteen communities in Nicaragua were completely isolated after Keith made roads impassable.[64] Twelve deaths were reported in Nicaragua, all of which were flood-related.[61][63] Five people were presumed dead in Honduras after an aircraft disappeared near Roatán; one other fatality occurred due to flooding. The storm brought torrential rainfall to Belize, with many areas reporting at least 10 inches (250mm) of rain, while highest reported amount of precipitation was 32.67 inches (830mm) in Belize City.[61] In Belize, a village reported that only 12 houses remained, while elsewhere in the country, at least 60 homes were destroyed or damaged;[61] several houses in Belize City suffered minor roof damage. At least 19 people were killed in Belize and damages totaled to $280 million (2000 USD).[65] Heavy rainfall also occurred in Mexico, especially in the states of Nuevo León and Tamaulipas.[66] Flooding by Keith caused several mudslides and a few rivers reached historic levels. Throughout Mexico, at least 460 houses were damaged or destroyed and other losses in infrastructure occurred.[9] In addition, one person drowned due to heavy rainfall.[61] Damages incurred in associated with Keith in Mexico totaled approximately $365.9 million (2000 MXN, $38.7 million 2000 USD). Overall, Keith was responsible for 40 deaths[61][63][65] and $319 million (2000 USD) in damage.[9][62][63][65] Tropical Storm Leslie A tropical wave, which likely spawned Hurricane Isaac, entered the eastern Caribbean Sea on September 27. The system slowly organized while tracking westward and later moved to the north-northwest around Hurricane Keith. Eventually, the system moved northward into the Gulf of Mexico and the Straits of Florida. The system interacted with a frontal boundary while crossing Florida on October 3 and 4, which caused torrential rainfall. Satellite imagery indicated the development of a circulation near Orlando. Because of its structure, the system became a subtropical depression at 1200 UTC on October 4. About six hours later, the subtropical depression emerged into the Atlantic and low-level circulation gradually moved toward the deep convection while tracking eastward. By 1200 UTC on October 5, the subtropical depression was reclassified as Tropical Storm Leslie. While fully tropical, Leslie strengthened slightly and peaked with winds of 45mph (72km/h). However, it soon began interacting with a cold front and transitioned into an extratropical cyclone on October 7, while located northwest of Bermuda.[67] The system dropped heavy rainfall in Cuba, peaking at 8.25 inches (210mm) in the Havana Province.[68] While the precursor crossed Florida, it produced torrential rainfall across southern Florida, especially in the Miami metropolitan area.[69] In Miami-Dade County alone, 1,005 houses were destroyed, 1,358 were severely damaged, and 3,443 had minor damage.[70] Throughout the state, at least 93,000 homes were flooded. Electrical stations were also damaged by floods, leaving more than 27,000 people without power.[71] Extensive agricultural damage occurred, with 40,000 acres (160km2) of farmland inundated by water. Overall, the precursor system of Leslie resulted in about $950 million (2000 USD) in damage, slightly more than half of that figure was agriculture related.[72] Additionally, three fatalities occurred, two of which due to drowning,[67] while the third was a man that fell while attempting to unclog a roof drain.[73] The remnants of Leslie caused near tropical storm force winds and waves up to 16 feet (4.9m) in Newfoundland, though damage in the region was minimal.[74] Hurricane Michael A low-pressure system developed after detaching from a cold front while between Florida and Bermuda. The low pressure area slowly formed a circulation and began to deepen on October 14 as it drifted north-northeastward. By October 15, the system developed into a subtropical depression while centered about midway between Florida and Bermuda. Later that day, satellite classifications using the Hebert-Poteat technique indicated that the subtropical depression had strengthened into a subtropical storm, and it was upgraded at 0000 UTC on October 16. Due to SST's in excess of 82°F (28°C), the subtropical storm developed persistent convection near the low-level center and it slowly acquired tropical characteristics. By 0000 UTC on October 17, the subtropical storm was re-classified as Tropical Storm Michael.[75] Three hours later, the National Hurricane Center began advisories on Michael, though initially it was erroneously classified as Tropical Depression Seventeen.[76] Although Michael was predicted to intensify only modestly,[76][77] it rapidly strengthened, and became a hurricane later on October 17.[75] Michael fluctuated slightly in intensity while tracking over an area of decreasing SST's. However, another brief period of rapid intensification occurred due to baroclinic effects, and Michael peaked as a minimal Category 2 hurricane. Shortly thereafter, Michael transitioned into an extratropical cyclone before making landfall near Harbour Breton, Newfoundland.[75] Throughout Newfoundland, Michael and the remnant extratropical cyclone produced high winds, which tore off roofs, ripped off roof shingles, caused sporadic power outages, shattered windows, and uprooted trees in a few communities.[78] Precipitation produced by the storm was light and peaked at 3.77 inches (96mm) in North Mountain, Nova Scotia. Michael also produced rainfall in Maine[79] and Bermuda.[80] There were no damage figures available, though damage was considered to be relatively light.[75][78] Tropical Storm Nadine In mid-October, a strong upper-level trough and a tropical wave interacted while located in the central Atlantic. The system moved slowly westward and convection began increasing. By October 19, the system became stationary and developed a surface circulation. Later that day, Tropical Depression Eighteen developed about 690 miles (1,110km) southeast of Bermuda.[81] Initially, the depression lacked a well-defined center, though a broad circulation was evident.[82] The depression tracked slowly northward and then northeastward around a subtropical ridge and ahead of a cold front. As wind shear decreased, convective activity became better organized on October 20. By 1200 UTC on that day, the depression was upgraded to Tropical Storm Nadine.[81] Although it was strengthening, QuikSCAT suggested that the low-level circulation was falling apart, as it appeared to be merging with the cold front.[83] At 0000 UTC on October 21, Nadine attained its peak intensity with winds of 60 mph (95 km/h) and a minimum barometric pressure of 999mbar (29.5inHg).[81] Around the time of peak intensity, a possible eye-like feature and an impressive outflow were observed on satellite imagery. As a result, the National Hurricane Center noted the possibility, but did not exclusively forecast Nadine to strengthen into a hurricane.[84] However, shortly thereafter, wind shear increased and the storm resembled a frontal wave and appeared to possibly be interacting with the cold front.[85] The cloud pattern then became ragged, while the low-level circulation moved toward the southern edge of the deep convection.[86] By 0000 UTC on October 22, Nadine transitioned into an extratropical cyclone and merged with a frontal low about 18 hours later.[81] Unnamed Subtropical Storm On October 25, an extratropical low pressure system formed to the east of the Turks and Caicos Islands. It moved northwestward and gradually intensified, and by 1800 UTC the system transitioned into a subtropical storm. It turned to the north and later to the northeast. A burst of convection near the center allowed the storm to attain peak winds of 65mph (105km/h); due to its forward motion, it is possible the surface winds reached as high as 85mph (137km/h). An approaching cold front caused the storm to become extratropical on October 29, and later that day a larger extratropical storm absorbed the previously subtropical storm near Nova Scotia.[87] The Marine Prediction Center issued some marine gale and storm warnings offshore, while the National Weather Service issued gale warnings for coastal North Carolina. It was not designated as a subtropical cyclone operationally. The storm produced tropical storm force winds in portions of Atlantic Canada, although it was associated with the larger extratropical storm at the time. Several ships also recorded tropical storm force winds, one of which recorded peak winds of 53mph (85km/h).[87] Storm names The following names were used for system that attained at least tropical storm intensity within the Atlantic basin in the year 2000.[88] Although this was the same list used for the 1994 Atlantic hurricane season,[89] storms were named Joyce, Leslie, Michael, and Nadine for the first time in 2000[7] due to inactivity in the former.[90] Names that were not assigned are marked in gray. Alberto Beryl Chris Debby Ernesto Florence Gordon Helene Isaac Joyce Keith Leslie Michael Nadine Oscar(unused) Patty(unused) Rafael(unused) Sandy(unused) Tony(unused) Valerie(unused) William(unused) Retirement During the meeting in spring of 2001, the World Meteorological Organization retired the name Keith from the list above due to its high impact[91] and replaced with the name Kirk for use in the 2006 Atlantic hurricane season. Although the name Kirk was not used during 2006, instead it was used during the 2012 season. The remaining storm names were re-listed for the 2006 season.[92] Season effects This is a table of all of the storms that formed in the 2000 Atlantic hurricane season. It includes their duration, names, landfall(s)—denoted by bold location names—damages, and death totals. Deaths in parentheses are additional and indirect (an example of an indirect death would be a traffic accident), but are still related to that storm. Damage and deaths include totals while the storm was extratropical or a wave or low, and all of the damage figures are in 2000 USD. Saffir–Simpson scaleTDTSC1C2C3C4C5 See also List of Atlantic hurricanes List of Atlantic hurricane seasons 2000 Pacific hurricane season 2000 Pacific typhoon season 2000 North Indian Ocean cyclone season South-West Indian Ocean cyclone seasons: 1999–00, 2000–01 Australian region cyclone seasons: 1999–00, 2000–01 South Pacific cyclone seasons: 1999–00, 2000–01
https://en.wikipedia.org/wiki/2000%20Atlantic%20hurricane%20season
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 2519, 3964, 4972, 5523, 8972, 11802, 14068, 16514, 17429, 18071, 18677, 19348, 23528, 27260, 29601, 30860, 34296, 35032, 36154, 37696, 39517, 41528, 44044, 45365, 47887, 49676, 50713, 53671, 54538, 55154, 58180, 60601, 62445, 63979, 67511, 68098, 69144, 70241, 71788, 74980, 76070, 78271, 78377, 80308, 80601, 81706, 83355, 84474, 86962, 88426, 88717, 92068, 96547, 97357, 97530, 98055, 98491, 98597 ], "plaintext_end_byte": [ 2518, 3963, 4971, 5467, 8971, 11744, 14067, 16447, 17424, 18070, 18672, 19273, 23431, 27151, 29600, 30836, 34291, 35031, 36079, 37695, 39481, 41527, 44043, 45364, 47886, 49615, 50712, 53615, 54533, 55153, 58179, 60505, 62444, 63978, 67415, 68093, 69036, 70240, 71787, 74910, 76069, 78218, 78376, 80267, 80600, 81704, 83353, 84473, 86961, 88381, 88691, 92067, 96521, 97327, 97503, 97911, 98443, 98594, 99323 ] }
গাণিতিক রসায়নের ওপর গবেষণার জন্য ভারতের কোন বিজ্ঞানী প্রথম নোবেল পুরস্কার পান ?
আইজাক নিউটন
bengali
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
স্যার আইজ্যাক নিউটন (ইংরেজি: Sir Isaac Newton) (জন্ম: জানুয়ারি ৪, ১৬৪৩ – মৃত্যু: মার্চ ৩১, ১৭২৭) প্রখ্যাত ইংরেজ পদার্থবিজ্ঞানী, গণিতবিদ, জ্যোতির্বিজ্ঞানী, প্রাকৃতিক দার্শনিক এবং আলকেমিস্ট। অনেকের মতে, নিউটন সর্বকালের সর্বশ্রেষ্ঠ এবং সবচেয়ে প্রভাবশালী বিজ্ঞানী।[1] ১৬৮৭ সনে তার বিশ্ব নন্দিত গ্রন্থ ফিলসফিয়া ন্যাচারালিস প্রিন্সিপিয়া ম্যাথামেটিকা প্রকাশিত হয় যাতে তিনি সর্বজনীন মহাকর্ষ এবং গতির তিনটি সূত্র বিধৃত করেছিলেন। এই সূত্র ও মৌল নীতিগুলোই চিরায়ত বলবিজ্ঞানের ভিত্তি হিসেবে কাজ করেছে, আর তার গবেষণার ফলে উদ্ভূত এই চিরায়ত বলবিজ্ঞান পরবর্তী তিন শতক জুড়ে বৈজ্ঞানিক চিন্তাধারার জগৎে একক আধিপত্য করেছে। তিনিই প্রথম দেখিয়েছিলেন, পৃথিবী এবং মহাবিশ্বের সকল বস্তু একই প্রাকৃতিক নিয়মের অধীনে পরিচালিত হচ্ছে। কেপলারের গ্রহীয় গতির সূত্রের সাথে নিজের মহাকর্ষ তত্ত্বের সমন্বয় ঘটিয়ে তিনি এর সুস্পষ্ট ব্যাখ্যা দিতে সমর্থ হয়েছিলেন। তাঁর গবেষণার ফলেই সৌরকেন্দ্রিক বিশ্বের ধারণার পেছনে সামান্যতম সন্দেহও দূরীভূত হয় বৈজ্ঞানিক বিপ্লব ত্বরান্বিত হয়। বলবিজ্ঞানের ভিত্তিভূমি রচনা করেছেন নিউটন। রৈখিক এবং কৌণিক ভরবেগের সংরক্ষণ সূত্রের মাধ্যমে তিনি এই ভিত্তি রচনা করেন। আলোকবিজ্ঞানের কথায় আসলে তার হাতে তৈরি প্রতিফলন দূরবীক্ষণ যন্ত্রের কথা এসে যায়। একই সাথে তিনি আলোর বর্ণের উপরএকটি তত্ত্ব দাড় করান যা একটি পর্যবেক্ষণের মাধ্যমে তিনি নিশ্চিত হয়েছিলেন। পর্যবেক্ষণটি ছিল ত্রিভুজাকার প্রিজমের মধ্য দিয়ে যাওয়া আলোর বিক্ষেপণের উপর যার মাধ্যমে দৃশ্যমান বর্ণালির সৃষ্টি হয়েছিল। শব্দের দ্রুতি এবং শীতলীকরণ প্রক্রিয়া বিষয়েও তিনি গবেষণা পরিচালনা করেন যা থেকে নিউটনের শীতলীকরণ সূত্র এসেছে। গণিতের জগৎেও নিউটনের জুড়ি মেলা ভার। নিউটন এবং লাইবনিজ যৌথভাবে ক্যালকুলাস নামে গণিতের একটি নতুন শাখার পত্তন ঘটান। এই নতুন শাখাটিই আধুনিক পদার্থবিজ্ঞানের জগৎে বিপ্লব সাধনে মুখ্য ভূমিকা রেখেছে। এছাড়া নিউটন সাধারণীকৃত দ্বিপদী উপপাদ্য প্রদর্শন করেন, একটি ফাংশনের শূন্যগুলোর আপাতকরণের জন্য তথাকথিত নিউটনের পদ্ধতি আবিষ্কার করেন এবং পাওয়ার সিরিজের অধ্যয়নে বিশেষ ভূমিকা রাখেন। ২০০৫ সনে রয়েল সোসাইটি বিজ্ঞানের ইতিহাসে কার প্রভাব সবচেয়ে বেশি এ প্রশ্ন নিয়ে একটি ভোটাভুটির আয়োজন করে। ভোটের ফলাফলে দেখা যায়, এক্ষেত্রে নিউটন আইনস্টাইনের চেয়েও অধিক প্রভাবশালী।[2] জীবনী প্রাথমিক জীবন আধুনিক বর্ষপঞ্জি অণুসারে ১৬৪৩ খ্রিস্টাব্দের ৪ঠা জানুয়ারিতে আইজাক নিউটন জন্মগ্রহণ করেন। তার জন্মস্থান লিঙ্কনশায়ারের উল্‌সথর্প ম্যানরে। ম্যানর অঞ্চলটি উল্‌সথর্প-বাই-কোল্‌স্টারওয়ার্থের মধ্যে অবস্থিত। নিউটনের যখন জন্ম হয় তখনও ইংল্যান্ডে সমসাময়িককালের আধুনিকতম প্যাপাল বর্ষপঞ্জির ব্যবহার শুরু হয়নি। তাই তার জন্মের তারিখ নিবন্ধন করা হয়েছিল ১৬৪২ সনের ক্রিস্‌মাস দিবস হিসেবে। তিনি তার পিতা আইজাকের মৃত্যুর তিন মাস পর জন্ম নেন। তার বাবা গ্রামের একজন সাধারণ কৃষক ছিলেন। জন্মের সময় নিউটনের আকার-আকৃতি ছিল খুবই ছোট। তার মা হানাহ্‌ এইসকফ প্রায়ই বলতেন ছোট্টবেলার সেই নিউটনকে অনায়াসে একটি কোয়ার্ট মগের ভিতর ঢুকিয়ে দেওয়া যেত। তিন বছর বয়সে তার মা আরেকটি বিয়ে করেন এবং নতুন স্বামী রেভারেন্ড বার্নাবাউস স্মিথের সাথে বসবাস করতে থাকেন। এসময় নিউটন তার মায়ের সাথে ছিলেন না। নানী মার্গারি এইসকফের তত্ত্বাবধানে তার দিন কাটতে থাকে। নিউটন তার সৎ বাবাকে পছন্দ করতে পারেন নি। তার মা এই লোককে বিয়ে করেছে বলে মায়ের প্রতি তার কিছুটা ক্ষোভও ছিল। নিউটন তার ১৯ বছর বয়স পর্যন্ত করা পাপ কাজগুলোর একটি তালিকা প্রকাশ করেছিলেন। সেই তালিকা থেকে মায়ের প্রতি তার এই ক্ষোভের প্রমাণ পাওয়া যায়। তালিকায় লিখা ছিল: "আমার বাবা ও মা-কে এই বলে ভয় দেখানো যে আমি তাদের থাকবার ঘর জ্বালিয়ে দেবো"। জনৈকা মিস স্টোরির সাথে নিউটনের বাগদান হয়, কিন্তু পড়াশোনা ও গবেষণায় খুব বেশি নিমগ্ন থাকার কারণে নিউটন বিয়ে করেন নি।[3][4][5] নিউটনের প্রাথমিক শিক্ষা সম্পন্ন হয় বাড়ির পাশের এক ক্ষুদ্রায়তন স্কুলে। ১২ বছর বয়সে তাকে গ্রান্থামের ব্যাকরণ স্কুলে পড়াশোনার জন্য পাঠানো হয়। সেখানে তিনি এক ঔষধ প্রস্তুতকারক ও বিক্রেতার বাড়িতে থাকতেন। এই স্কুলে নিউটন ছিলেন অপ্রতিদ্বন্দ্ব্বি যা থেকে তার মেধার পরিচয় পাওয়া যায়। প্রথমদিকে তার সাথে কেউ না পারলেও এক সময় আরেকটি ছেলে তার সাথে ভালো প্রতিযোগিতা করতে সমর্থ হয়েছিল। স্কুল জীবনের প্রথম থেকেই নিউটনের সবচেয়ে বেশি ঝোঁক ছিল বিভিন্ন ধরনের যন্ত্র তৈরির প্রতি। সেই বয়সেই তিনি উইন্ডমিল, জল-ঘড়ি, ঘুড়ি এবং সান-ডায়াল তৈরি করেছিলেন। এছাড়া তার গুরুত্বপূর্ণ নির্মাণ ছিল একটি চার চাকার বাহন যা আরোহী নিজেই টেনে চালাতে পারতেন। ১৬৫৬ খ্রিস্টাব্দে নিউটনের সৎ বাবা মারা যান। এরপর তার মা উল্‌সথর্পে ফিরে এসে তাকে স্কুল থেকে ছাড়িয়ে নিয়ে আসেন। উদ্দেশ্য ছিল বাড়িতে ক্ষেত-খামারের কাজ শিখিয়ে ভবিষ্যতের বন্দোবস্ত করে দেওয়া। কিন্তু সত্বরই তিনি বুঝতে পারেন যে, খামারের কাজের দিকে নিউটনের কোনো ঝোঁক নেই। নিউটনের কাকা ছিলেন বার্টন কগলিসের রেক্টর। এই চাচার উপদেশ শুনেই পরিবার থেকে তাকে কেমব্রিজের ট্রিনিটি কলেজে পড়াশোনার জন্য পাঠানো হয়। ট্রিনিটি কলেজে নিউটন নিউটন ট্রিনিটি কলেজ থেকে ১৬৬১ সনে মেট্রিকুলেশন পাশ করেন। কলেজে অধ্যয়নকালে তিনি তার পড়াশোনার খরচ চালানোর জন্য কলেজের বিভিন্ন স্থানে ভৃত্যের কাজ করতেন। ছাত্র হিসেবে বড় কোন কিছু তিনি করেছেন বলে ট্রিনিটি কলেজের কোন দলিলপত্র লেখা নেই। তবে জানা যায় তিনি মূলত গণিত ও বলবিজ্ঞান বিষয়ে অধিক পড়াশোনা করেছিলেন। ট্রিনিটি কলেজে প্রথমে তিনি কেপলারের আলোকবিজ্ঞান বিষয়ক সূত্রের উপর অধ্যয়ন করেন। এরপর অবশ্য তিনি ইউক্লিডের জ্যামিতির প্রতি মনোনিবেশ করেন। কারণ মেলা থেকে কেনা জ্যোতিষ শাস্ত্রের একটি বইয়ে উল্লেখিত বেশ কিছু রেখাচিত্র তিনি বুঝতে পারছিলেন না। এগুলো বোঝার জন্য ইউক্লিডের জ্যামিতি জানা থাকাটা আবশ্যিক ছিল। তা সত্ত্বেও নিউটন বইটির কিছুই বুঝতে পারছিলেন না। এতে ক্ষুব্ধ হয়ে তিনি এটি অকিঞ্চিৎকর বই হিসেবে সরিয়ে রাখেন। কিন্তু পরবর্তীতে তার শিক্ষক আইজাক ব্যারো তাকে বইটি আবার পড়তে বলেন। বইটি লেখা হয়েছিল দেকার্তের জ্যামিতিক গবেষণা ও কর্মের উপর। স্নাতক শিক্ষা গ্রহণকালে নিউটন একটি ছোট বইয়ের তাক বা এ ধরনের কোন স্থানে তার সব বই সাজিয়ে রাখতেন। সেই তাক থেকে নিউটনের সে সময়ে লেখা বেশ কিছু নিবন্ধ পাওয়া গেছে। এই লেখাগুলোর বিষয়ের মধ্যে রয়েছে: কৌণিক বিভাজন, বক্রসমূহের বর্গকরণ,সঙ্গীতের অনন্য সুর সম্বন্ধে কিছু গাণিতিক হিসাব, ভিয়েটা এবং ভ্যান স্কুটেনের জ্যামিতিক সমস্যা, ওয়ালিস রচিত এরিথমেটিক অফ ইনফিনিটিস বইয়ের উপর কিছু মন্তব্য, গোলীয় আলোক গ্লাসের ঘর্ষণের ফলাফল, লেন্সের ত্রুটি এবং সকল ধরনের মূল বের করার সূত্র। ১৬৬৫ খ্রিস্টাব্দে স্নাতক ডিগ্রী লাভের প্রাক্কালেই নিউটন তার বিখ্যাত দ্বিপদী উপপাদ্য বিষয়ক সূত্র প্রমাণ করেন এবং একইসাথে ফ্লাক্‌সিয়নের পদ্ধতি (method of fluxion) আবিষ্কার বিষয়ক প্রথম তত্ত্ব প্রদান করেন। ট্রনিটি কলেজের এই দিনগুলো তার জন্য খুবই গুরুত্বপূর্ণ ছিল। কিন্তু ১৬৬৫ সনে কেমব্রিজ এবং লন্ডনে প্লেগ রোগ মহামারী আকার ধারণ করে। এর ফলে কলেজ অনির্দিষ্টকালের জন্য বন্ধ ঘোষণা করা হয়। নিউটন লিংকনশায়ারে তাদের খামর বাড়িতে ফিরে যান। লিংকনশায়ারে গবেষণা কাজ উল্‌সথর্প ফিরে এসেও নিউটন থেমে থাকেননি। সেখানে মূলত রসায়ন এবং আলোকবিজ্ঞান বিষয়ের উপর বিভিন্ন পরীক্ষণ চালিয়ে যেতে থাকেন এবং একইসাথে চলতে থাকে তার গাণিতিক অনূধ্যানের প্রকল্পসমূহ। নিউটন তার মহাকর্ষ তত্ত্ব আবিষ্কার বিষয়ক দিনপঞ্জির সূচনা চিহ্নিত করেছিলেন এই ১৬৬৬ সনকেই, যে সনে তাকে ট্রিনিটি কলেজ ছেড়ে যেতে হয়েছিল। এ সম্বন্ধে তিনি বলেছেন: “একই সালে আমি চাঁদের কক্ষপথে বিস্তৃত অভিকর্ষ নিয়ে চিন্তা করতে শুরু করি,... চাঁদকে তার নিজ কক্ষপথে ধরে রাখতে প্রয়োজনীয় বল এবং পৃথিবীর পৃষ্ঠতলে বিরাজমান অভিকর্ষ বলের মধ্যে তুলনা করি এবং এই দুটি বলের মান প্রায় সমান বলে চিহ্নিত করতে সক্ষম হই।” একই সময়ে তিনি আলোকবিজ্ঞান বিষয়ে তার একটি মৌলিক পরীক্ষণের কাজ সম্পন্ন করেন। এই পরীক্ষণের মাধ্যমে তিনি সাদা আলোর গাঠনিক অংশসমূহ আবিষ্কারে সক্ষম হন। আলোকবিজ্ঞান বিষয়ে তার প্রাথমিক এই কাজ সম্বন্ধে নিউটন নিজেই মন্তব্য করেছেন: “এই সব কিছু আমি করেছিলাম মাত্র দুই বছর তথা ১৬৬৫ এবং ১৬৬৬ সনের মধ্যে, কারণ আমার জীবনের যেকোন সময়ের তুলনায় ওই সময়ে আমি বিশেষ উল্লেখযোগ্য পর্যায়ে ছিলাম যে পর্যায়ে উদ্ভাবন এবং মনকেন্দ্রিক গণিত ও দর্শন চিন্তার বিকাশ ঘটেছিল।” আলোক বিজ্ঞান বিষয়ক গবেষণা ১৬৬৭ সনে ট্রিনিটি কলেজ পুনরায় খোলা হয়। এবার কলেজ নিউটনকে ফেলো নির্বাচিত করে[6] এবং এর দুই বছর পর অর্থাৎ তার ২৭তম জন্মদিনের কিছুদিন আগে তিনি সেখানকার গণিত বিভাগের লুকাসিয়ান অধ্যাপক নিযুক্ত হন। তার আগে ট্রিনিটি কলেজের এই পদে অধিষ্ঠিত ছিলেন তারই বন্ধু ও শিক্ষক ডঃ বারো। তখনকার সময়ে কেমব্রিজ এবং অক্সফোর্ড বিশ্ববিদ্যালয়ের ফেলো হতে হলে কাউকে অবশ্যই প্রতিষ্ঠিত অ্যাংগ্লিকান ধর্মপ্রচারক হতে হতো। আবার লুকাসিয়ান অধ্যাপকদের চার্চের সাথে যোগাযোগ থাকা নিষিদ্ধ ছিল, কারণ তা বৈজ্ঞানিক গবেষণার ক্ষতি করতে পারে। নিউটন লুকাসিয়ান অধ্যাপক হওয়ার সময় এই শর্ত থেকে নিজে অব্যাহতি চান। তখনকার রাজা চার্লস ২ তার দাবী মেনে নিয়ে তাকে অধ্যাপক হিসেবে নিযুক্ত করেন। এতে অ্যাংগ্লিকানদের সাথে নিউটনের ধর্মীয় চিন্তাধারার বিরোধের অবসান ঘটে। এরই মধ্যে ১৬৬৮ খ্রিস্টাব্দে নিউটন একটি প্রতিফলন দূরবীক্ষণ যন্ত্র তৈরি করে ফেলেছিলেন। ১৬৭১ সনের ডিসেম্বরে নিউটন দ্বিতীয় আরেকটি দূরবীন তৈরি করে রয়েল সোসাইটিকে উপহার দেন। এর দুই মাস পর রয়েল সোসাইটির একজন ফেলো হিসেবে তিনি আলো সম্বন্ধে তার আবিষ্কারসমূহ প্রচার করেন এবং এর মাধ্যমে আলো সম্বন্ধে একটি বিতর্কের সূচনা করেন। অনেক বছর ধরে এই বিতর্ক অব্যাহত ছিল। এই বিতর্কে অংশ নিয়েছিলেন রবার্ট হুক, লুকাস, লিনাস পাউলিং এবং আরো অনেকে। নিউটন অবশ্য এ ধরনের বিতর্ককে সবসময়ই বিস্বাদ জ্ঞান করতেন। আলো সম্বন্ধে এতো গুরুত্বপূর্ণ একটি তত্ত্বের পক্ষে অবস্থাননিয়ে একটি বিতর্কের জন্ম দেয়ার জন্য তিনি নিজের প্রজ্ঞাকেই দোষারোপ করতেন। আলোক বিজ্ঞান সম্বন্ধে তার গবেষণাপত্রসমূহের অধিকাংশই ১৬৭২ সন থেকে ১৬৮৪ সনের মধ্যে রয়েল সোসাইটি থেকে প্রকাশিত হয়। তার এই গবেষণাপত্রগুলোই ১৭০৪ সনে তার অপটিক্‌স নামক গ্রন্থে সংকলিত হয়েছিল। প্রিন্সিপিয়া ম্যাথামেটিকা প্রকাশ ১৬৮৪ সনের পূর্বে নিউটন মহাকর্ষ সম্বন্ধে তার গবেষণাকর্মগুলো প্রকাশের তেমন কোন তাগিদ অণুভব করেন নি। এর মধ্যে হুক, এডমান্ড হ্যালি এবং স্যার ক্রিস্টোফার রেন মহাকর্ষ সম্বন্ধে বিচ্ছিন্নভাবে কিছু তত্ত্ব বা তথ্য আবিষ্কার করেছিলেন যদিও তারা কেউই গ্রহের কক্ষপথ সম্বন্ধে কোন সুনির্দিষ্ট তত্ত্ব প্রদানে সক্ষম হন নি। ঐ বছর বিজ্ঞানী এডমুন্ড হ্যালি এ বিষয়টি সম্বন্ধে নিউটনের সাথে কথা বলেন এবং এই দেখে অবাক হন যে নিউটন বিষয়টি এতোদিনে সমাধান করে ফেলেছেন। নিউটন হ্যালির কাছে চারটি উপপাদ্য এবং সাতটি সমস্যা প্রস্তাব করেন যেগুলো তার গবেষণা কাজের মূল অংশ হিসেবে চিহ্নিত হয়ে আসছে। ১৬৮৫ এবং ১৬৮৬ সালের মধ্যে প্রায় সতের-আঠার মাস জুড়ে তার লেখা সবচেয়ে বিখ্যাত গ্রন্থ তথা ফিলোসফিয়া ন্যাচারালিস প্রিন্সিপিয়া ম্যাথামেটিকা রচনা করেন যার ইংরেজি নাম দেয়া হয় Mathematical Principles of Natural Philosophy। এই গ্রন্থের তিনটি অংশ আছে। নিউটন তৃতীয় অংশটিকে সংক্ষিপ্ত করতে চেয়েছিলেন। কিন্তু হ্যালি তাকে তৃতীয় অংশটি বিস্তারিত লেখার ব্যাপারে উৎসাহিত করেন। রয়েল সোসাইটি গ্রন্থটি প্রকাশের অর্থ সংকুলানে অপারগতা প্রকাশ করে। এবারও হেলিই এগিয়ে আসেন। তিনি বইটি প্রকাশের সমস্ত ব্যয়ভার বহন করেন এবং এর ফলে ১৬৭৮ সনে পদার্থবিজ্ঞান ও গণিতের ইতিহাসে অবিস্মরণীয় এই বইটি প্রকাশিত হয়। প্রকাশের পর সমগ্র ইউরোপ জুড়ে এটি বিপুল সাড়া জাগাতে সক্ষম হয়। এরই ধারাবাহিকতায় তখনকার সময়ের সবচেয়ে বিখ্যাত বিজ্ঞানী হিসেবে খ্যাত ক্রিশ্চিয়ান হাইগেন্‌স ১৬৮৯ সনে নিউটনের সাথে ব্যক্তিগতভাবে সাক্ষাৎ করার জন্য ইংল্যান্ডে যান। সরকারি চাকরি ও ধর্মতত্ত্ব বিষয়ে গবেষণা প্রিন্সিপিয়া গ্রন্থে উল্লেখিত মূলনীতিসমূহ নিয়ে কাজ করার সময়ই নিউটন বিশ্ববিদ্যালয় কার্যাবলীতে আরও সক্রিয় হয়ে উঠেন। এ সময় রাজা জেমস ২ বিশ্ববিদ্যালয়ের সর্বময় কর্তৃত্ব এবং আনুগত্যের শপথ অস্বীকার করার সিদ্ধান্ত গ্রহণ করেন। নিউটন তার এই সিদ্ধান্তের প্রতিবাদ ও বিরোধিতা করায় কেমব্রিজ থেকে সংসদ সদস্য নির্বাচিত হন। রাজনীতির কাজ শেষে যখন তিনি পুনরায় বিশ্ববিদ্যালয়ে ফিরে আসেন তখন গুরুতর অসুস্থ হয়ে পড়েন। এই অসুস্থতার কারণে ১৬৯২ - ১৬৯৩ সনে তিনি প্রায় সকল কর্মে অক্ষম ছিলেন। এর ফলে তার সহকর্মী ও বন্ধু-বান্ধবের মাঝে প্রভূত উদ্বেগের সৃষ্টি হয়েছিল। রোগ থেকে আরোগ্য লাভের পর তিনি বিশ্ববিদ্যালয় ত্যাগ করে সরকারের জন্য কাজ শুরু করেন। তার বন্ধু লক, রেন এবং লর্ড হালিফাক্সের সহযোগিতায় তিনি প্রথমে ১৬৯৫ খ্রিস্টাব্দে ইংলেন্ড সরকারের ওয়ার্ডেন অফ দ্য মিন্ট এবং পরবর্তীতে মাস্টার অফ দ্য মিন্ট পদে অধিষ্ঠিত হন। মৃত্যুর পূর্ব পর্যন্ত তিনি এই মাস্টার অফ দ্য মিন্ট পদেই বহাল ছিলেন। অপর দিকে জীবনের প্রথম ভাগ থেকেই নিউটন ধর্মতত্ত্ব বিষয়ে পড়াশোনা করে আগ্রহ পেতেন। ১৬৯০ সনের আগে থেকেই তিনি ধর্মীয় ভবিষ্যদ্বাণী নিয়ে পড়াশোনা শুরু করেন। সে সময় তিনি লকের কাছে লেখা পত্রে এ সম্বন্ধে বিস্তারিত বর্ণনা দেন। এই পত্রটির নাম ছিল An Historical Account of Two Notable Corruptions of The Scriptures। এই পত্রটি ট্রিনিটির দুইটি প্যাসেজ বিষয়ে লেখা। এছাড়াও তিনি মৃত্যুর পূর্বে একটি পাণ্ডুলিপি লিখে যান। এর নাম Observations on the Prophecies of Daniel and the Apocalypse। এছাড়াও বাইবেলের কিছু সমালোচনা, ভাষ্য ও টীকা তিনি রচনা করেছিলেন। শেষ জীবন জীবনের শেষ ৩০ বছর নিউটন গাণিতিক মূলনীতিসমূহের উপর খুব কমই মৌলিক অবদান রাখতে পেরেছেন। কিন্তু এ বিষয়ে তার উৎসাহ এবং দক্ষতার কোন অভাব তখনও ছিল না। ১৬৯৬ সালে তিনি এক রাতে একটি গাণিতিক সমস্যার সমাধান করে ফেলেন। এই সমস্যাটি বার্নোলি একটি প্রতিযোগিতায় প্রস্তাব করেছিলেন এবং এর সমাধানের সময় বরাদ্দ ছিল ৬ মাস। আবার ১৭১৬ সনে তিনি মাত্র কয়েক ঘন্টায় একটি সমস্যার সমাধান করে ফেলেন। বিজ্ঞানী লিবনিজ এই সমস্যাটিকে ইংরেজ বিশেষজ্ঞদের জন্য রোমহর্ষক এবং দুঃসাধ্য বলে উল্লেখ করেছিলেন। এ সময় দুইটি বিষয়ে তিনি বেশ উদ্বিগ্ন ছিলেন। একটি হল তার কিছু জ্যোতির্বৈজ্ঞানিক আবিষ্কার জ্যোতির্বিজ্ঞানী রয়েলের পর্যবেক্ষণের সাথে খাপ খায়নি। এ নিয়ে একটি বিতর্ক ছিল। অন্যটি হল ক্যালকুলাস আবিষ্কার নিয়ে লিবনিজের সাথে বিতর্ক ও বিরোধ। তিনি প্রিন্সিপিয়া গ্রন্থটিকে পুনরায় সংশোধন করে ১৭১৩ খ্রিস্টাব্দে এর নতুন সংস্করণ প্রকাশ করেন। নিউটনের বৈজ্ঞানিক গবেষণাসমূহ তাকে প্রভূত সম্মান এনে দিয়েছিল। তিনি ইংল্যান্ডের বিচারালয়ে একজন জনপ্রিয় পরিদর্শক ছিলেন। ১৭০৫ খ্রিস্টাব্দে তিনি নাইট উপাধিতে ভূষিত হন। সমগ্র মহাদেশ থেকেই তার জন্য বিভিন্ন সম্মাননা এসেছিল। তখনকার নেতৃস্থানীয় সকল বিজ্ঞানীর সাথেই তার যোগাযোগ ছিল। তার সাথে সাক্ষাৎ করার জন্য এতো অধিক সংখ্যক বিজ্ঞানী ও বিজ্ঞান ছাত্রের আগমন ঘটতো যে তিনি বিরক্ত হয়ে যেতেন। এতো সম্মান পেয়েও নিউটন এক সময় বিনয় প্রকাশ করেছেন। মৃত্যুর কিছুকাল পূর্বে তিনি বলেছিলেন: “আমি জানিনা বিশ্বের কাছে আমি কিভাবে উপস্থাপিত হয়েছি, কিন্তু আমার কাছে আমার নিজেকে মনে হয় এক ছোট বালক যে কেবল সমুদ্র উপত্যকায় খেলা করছে এবং একটি ক্ষুদ্র নুড়ি বা ক্ষুদ্রতর এবং খুব সাধারণ পাথর সন্ধান করছে, অথচ সত্যের মহাসমুদ্র তার সম্মুখে পড়ে রয়েছে যা অনাবিষ্কৃতই রয়ে গেল।” ১৭২৫ খ্রিস্টাব্দের পর নিউটনের স্বাস্থ্যের ব্যাপক অবনতি ঘটে। এর ফলে একজন ডেপুটি মিন্টে তার কাজ মওকুফ করার ব্যবস্থা করে দেন। ১৭২৭ সনের ফেব্রুয়ারি মাসে তিনি শেষবারের মত রয়েল সোসাইটির সভাপতি হিসেবে কার্য পরিচালনা করেন। ১৭০৩ সাল থেকেই তিনি এই সোসাইটির সভাপতি ছিলেন। ১৭২৭ খ্রিস্টাব্দের ২০ মার্চ তারিখে ৮৫ বছর বয়সে তিনি মৃত্যুবরণ করেন। তাকে লন্ডনের ওয়েস্টমিনিস্টার অ্যাবে-তে সমাধিস্থ করা হয়। গবেষণা কর্ম ও আবিষ্কার গণিত বর্তমানকালের গণিতজ্ঞ ও ইতিহাসবিদদের মতে নিউটন এবং লাইবনিজ প্রায় একই সাথে গণিতের একটি নতুন শাখার উন্নয়ন ঘটিয়েছিলেন যা ক্যালকুলাস নামে পরিচিতি লাভ করে। এটি গণিত এবং পদার্থবিজ্ঞানের ইতিহাসে একটি বিপ্লবের জন্ম দিতে সক্ষম হয়েছিল। অবশ্য ক্যালকুলাসের প্রকৃত উদ্ভাবক কে তা নিয়ে অনেক সংশয় ও বিরোধ রয়েছে। বিজ্ঞানী স্টিফেন হকিং তার আ ব্রিফ হিস্টরি অফ টাইম গ্রন্থে নিউটনকে ধুরন্ধর ও মিথ্যাবাদী হিসেবে আখ্যায়িত করেছেন। এই বিষয়টি নিয়ে একটি প্রবল বিতর্কের জন্ম হয়েছিল যা নিউটন বনাম লাইবনিজ ক্যালকুলাস বিতর্ক নামে বহুল পরিচিত। এ নিয়ে সমালোচনা অণুচ্ছেদে বিস্তারিত লেখা হয়েছে। নিউটন দ্বিপদী উপপাদ্যের একটি সাধারণ রুপ উদ্ভাবনের জন্য বিখ্যাত। এই রুপটি যেকোন ঘাতের জন্য প্রযোজ্য হয়। এছাড়াও নিউটন আবিষ্কার করেন: নিউটনের আইডেনটিটি, নিউটনের পদ্ধতি, শ্রেণীবিন্যাসকৃত ঘনতলীয় বক্র (দ্বিচলবিশিষ্ট তিন মাত্রার বহুপদী)। তিনি সসীম পার্থক্যের তত্ত্বের উপর গুরুত্বপূর্ণ অবদান রাখেন, প্রথম ব্যক্তি হিসেবে fractional indice ব্যবহার করেন এবং দিওফান্তিন সমীকরণ প্রমাণ করার জন্য স্থানাংক জ্যামিতি প্রয়োগ করেন। নিউটন লগারিদমের মাধ্যমে হারমোনিক ধারার আংশিক সমষ্টির আনুমানিক মান নির্ণয় করেন যা অয়লারের যোগফল সূত্রের পূর্বসূরী হিসেবে চিহ্নিত হয়ে থাকে। তিনিই প্রথম আত্মবিশ্বাসের সাথে power series ব্যবহার করেন এবং একে revert করেন। এছাড়া পাই-এর জন্য একটি নতুন সূত্র আবিষ্কার করেন। আলোক বিজ্ঞান ১৬৭০ থেকে ১৬৭২ খ্রিস্টাব্দ পর্যন্ত নিউটন আলোক বিজ্ঞানের উপর লেকচার প্রদান করেন।[8] এ সময় তিনি আলোর প্রতিসরণ আবিষ্কার করেন। প্রিজম পরীক্ষার মাধ্যমে তিনি এ আবিষ্কার করেছিলেন। তিনি পরীক্ষা করে দেখেন, একটি ত্রিভুজাকার প্রিজমের মধ্য দিয়ে অতিক্রান্ত সাদা আলোকে একটি পর্দার উপর ফেললে তা আলোকীয় বর্ণালিতে বিশ্লিষ্ট হয়। আবার একটি লেন্স এবং দ্বিতীয় আরেকটি প্রিজমের মাধ্যমে এ বহুবর্ণী আলোকে সংশ্লিষ্ট করে সাদা আলোতে পরিণত করা সম্ভব। তিনি দেখান বর্ণীল আলো থেকে একটি বর্ণের রশ্মিকে পৃথক করে বিভিন্ন বস্তুর উপর ফেললেও এর ধর্মের কোন পরিবর্তন হয় না। তিনি দেখতে পান প্রতিসরিত, বিক্ষিপ্ত বা সঞ্চালিত যা-ই হোক না কেন আলোর বর্ণ সব সময় একই থাকে। সুতরাং, আমরা যে বর্ণ পর্যবেক্ষণ করি তা আপতিত বর্ণীল আলোর সাথে বস্তুর মিথস্ক্রিয়ার ফলাফল; বস্তু কখনই বর্ণ তৈরি করতে পারে না। তার এ সকল গবেষণা কর্ম থেকে তিনি মন্তব্য করেন, যে কোন প্রতিসরণ দূরবীক্ষণ যন্ত্র আলোর বিভিন্ন বর্ণে বিশ্লিষ্ট হয়ে যাওয়ার সমস্যায় ভুগবে। এ সমস্যাকে অতিক্রম করার জন্য তিনি একটি প্রতিফলন দূরবীক্ষণ যন্ত্র নির্মাণ করেন যা বর্তমানে নিউটনীয় দূরবীক্ষণ যন্ত্র নামে পরিচিত। নিউটনের বলয় ব্যবহার করে নিজের দূরবীনে ব্যবহৃত দর্পণে শান দেয়ার মাধ্যমে তিনি তার দূরবীক্ষণ যন্ত্রটির আলোকীয় কর্মক্ষমতার মান সম্বন্ধে ধারণা লাভে সক্ষম হয়েছিলেন। এভাবে তিনি প্রতিসরণ দূরবীনের চেয়ে কর্মক্ষম ও উঁচু দরের দূরবীন তৈরি করেন যাতে দর্পণের ব্যাস ছিল আগের চেয়ে বেশী। ১৬৭১ খ্রিস্টাব্দে রয়েল সোসাইটি তার প্রতিসরণ দূরবীনের একটি প্রদর্শনী দেয়ার আহ্বান জানায়। এদের উৎসাহেই তিনি তার আলোক বিজ্ঞান বিষয়ক গবেষণা "অন কালার" নামক একটি গবেষণা পত্র প্রকাশ করেন যা পরবর্তীতে তার বিখ্যাত গ্রন্থ অপটিক্‌স-এর অন্তর্ভুক্ত হয়। রবার্ট হুক নিউটনের কিছু চিন্তাধারা সমালোচনা করায় নিউটন সকল ধরনের গণ বিতর্ক থেকে ইস্তফা দেন। হুকের মৃত্যুর পূর্ব পর্যন্ত তারা পরস্পরের শত্রু ছিলেন। আলো কণা দিয়ে তৈরি এবং ঘনতর মাধ্যমে ত্বরণ সহকারে চলার সময় আলোর প্রতিসরণ ঘটে, এ ধারণা নিউটন প্রথমটায় বিশ্বাস করতেন না। অবশ্য পরে তিনি আলোকে তরঙ্গ এবং কণা উভয়টি দ্বারা গঠিত হিসেবে কল্পনা করে আলোর অপবর্তন ব্যাখ্যা করতে সমর্থ হয়েছিলেন। পরবর্তীতে পদার্থবিজ্ঞানীরা প্রমাণ করেছেন যে, আলোকে একেবারে বিশুদ্ধ তরঙ্গ হিসেবে ধরে না নিলে এর অপবর্তণ কোনভাবেই ব্যাখ্যা করা সম্ভব নয়। বর্তমানকালের কোয়ান্টাম বলবিজ্ঞান, ফোটন এবং তরঙ্গ-কলা দ্বিত্ব নিউটন আলোকে যেভাবে বুঝেছিলেন তারই এক ক্ষুদ্র সাদৃশ্যমাত্র। ১৬৭৫ খ্রিস্টাব্দে আলোকীয় প্রকল্প প্রদানের সময় নিউটন দুটি কণার মধ্যে বলের আদান-প্রদাণ ঘটানোর মাধ্যম হিসেবে ইথারের অস্তিত্ব থাকতে পারে বলে ঘোষণা করেন। ধর্মতাত্ত্বিক সোফিবাদে বিশ্বাসী হেনরি মুরের সাথে যোগাযোগ থাকার সুবাদে নিউটন এ সময় আলকেমি নিয়ে আগ্রহী হয়ে উঠেন। হার্মেটীয়রা কণাসমূহের মধ্যবর্তী আকর্ষণ-বিকর্ষণের কারণ হিসেবে এক ধরনের অতিলৌকিক বলের কল্পনা করতো। নিউটন তার ইথার তত্ত্বকে এই অতিলৌকিক বলের ধারণা দ্বারা প্রতিস্থাপিত করেন। জন মেনার্ড কেইনস, যিনি নিউটনের আলকেমি বিষয়ক অনেক লেখা সংগ্রহ করেছেন, তিনি একবার এ বিষয়ে বলেছিলেন, "নিউটন কারণ অণুসন্ধানের যুগের প্রথম নন, বরং জাদুকরদের যুগের শেষ ব্যক্তি।" অবশ্য নিউটনের আলকেমি বিষয়ক উৎসাহকে তার বিজ্ঞানের প্রতি অবদান থেকে আলাদা করে দেখার কোন উপায় নেই। তখন আলকেমি এবং বিজ্ঞানের মধ্যে কোন সুস্পষ্ট পার্থক্য রেখা টানা ছিল না। শূন্যস্থানের মধ্য দিয়ে এক অতিলৌকিক ক্রিয়া দূরত্ব থাকা সত্ত্বেও কাজ করে, এ ধারণা যদি নিউটন না করতেন, তাহলে হয়তো তার অভিকর্ষ বিষয়ক তত্ত্ব আবিষ্কারই সম্ভব হতো না। ১৭০৪ খ্রিস্টাব্দে নিউটন অপটিক্‌স নামক একটি গ্রন্থ লিখেন যাতে তিনি আলোর কণা তত্ত্ব বিষয়ে তার অভিমত বিস্তারিতভাবে বর্ণনা করেন। তার মত ছিল, আলো অসংখ্য অতি সূক্ষ্ম কণা দ্বারা গঠিত এবং সাধারণ পদার্থগুলোর গাঠনিক উপাদান হচ্ছে অপেক্ষাকৃত স্থুল কণা। তিনি নিজেকেই প্রশ্ন করেন, "এক ধরনের আলকেমিজাত ট্রান্সম্যুটেশনের মাধ্যমে কি সাধারণ পদার্থের স্থুল কণার সাথে আলোর মধ্যকার সূক্ষ্ণ কণাসমূহের পারষ্পরিক রুপান্তর ঘটানো সম্ভব নয়, এবং যে আলো কোন বস্তুর মধ্যে প্রবেশ করে সে আলোর মধ্যবর্তী কণাসমূহের কারণে কি বস্তুটি তার অনেকগুলো ক্রিয়া করতে সক্ষম হয়না?" এছাড়াও নিউটন কাচের গ্লোব ব্যবহার করে একটি আদি প্রকারের ঘর্ষণ স্থির-বৈদ্যুতিক জেনারেটর তৈরি করতে সক্ষম হন। বলবিজ্ঞান এবং মহাকর্ষ ১৬৭৯ সালে নিউটন বলবিজ্ঞান এবং বিশেষত মহাকর্ষ এবং গ্রহসমূহের উপর এর প্রভাব বিষয়ে তার নিজস্ব গবেষণায় ফিরে আসেন। এক্ষেত্রে গ্রহীয় গতি সম্বন্ধে কেপলারের সূত্রকে তিনি তথ্যসূত্র হিসেবে ব্যবহার করেন এবং রবার্ট হুক ও জন ফ্ল্যামস্টিডের সাথে এ নিয়ে আলোচনা করেন। প্রাপ্ত ফলাফলসমূহ তিনি "দ্য মটু করপোরাম" (১৬৮৪)-এ প্রকাশ কেন। প্রিন্সিপিয়া বইয়ের প্রাথমিক নীতিসমূহ এই প্রকাশনাতেই বিধৃত হয়েছিল। ১৬৮৭ সনের ৫ জুলাই তারিখে তিনি তার ফিলসফিয়া ন্যাচারালিস প্রিন্সিপিয়া ম্যাথামেটিকা নামক বিখ্যাত গ্রন্থটি প্রকাশ করেন। সাহস এবং অর্থের যোগান দেয়ার আধ্যমে এই বইয়ের প্রকাশনায় যিনি সবচেয়ে বেশী অবদান রেখেছেন তিনি হলেন বিজ্ঞানী এডমন্ড হ্যালি। এই বইয়েই নিউটন গতির তিনটি মৌলিক সূত্রের উল্লেখ করেন। তিনি বস্তুসমূহের মধ্যবর্তী বলকে প্রকাশ করার জন্য লাতিন ভাষায় গ্রাভিটাস শব্দটি ব্যবহার করেছিলেন; এই শব্দটিই পরবর্তীকালে মহাকর্ষ বল নামে পরিচিত হয়। এটি প্রকৃতির অন্যতম একটি মৌলিক বল। নিউটন এ বিষয়ের উপর একটি তত্ত্বের অবতারণা করেন যা নিউটনের মহাকর্ষ সূত্র নামে পরিচিত। একই গ্রন্থে নিউটন বাতাসে শব্দের বেগের প্রথম বিশ্লেষণমূলক নির্ণয় প্রক্রিয়া ব্যাখ্যা করেন। বয়েলের সূত্রের উপর ভিত্তি করে তিনি এই ব্যাখ্যা প্রদান করেছিলেন। প্রিন্সিপিয়া গ্রন্থের মাধ্যমে নিউটন আন্তর্জাতিক মহলে বিশেষ পরিচিতি লাভ করেন। তার একটি প্রশংসাকারী মহল সৃষ্টি হয় যার মধ্যে অন্যতম ছিলেন সুইজার‌ল্যান্ডে জন্মগ্রহণকারী গণিতবিদ নিকোলাস ফাটিও দ্য ডুইলিয়ার। এই গণিতবিদের সাথে নিউটন বিশেষ বন্ধুত্বের সম্পর্ক গড়ে তুলেছিলেন যা ১৬৯৩ সাল পর্যন্ত বিরাজমান ছিল। এই বন্ধুত্ব ভেঙে যাওয়ার পর নিউটন মুষড়ে পড়েছিলেন। ধর্মীয় চিন্তাধারা গতির সূত্র এবং সর্বজনীন মহাকর্ষ সূত্র নিউটনের সেরা দুইটি আবিষ্কার হলেও এদের ব্যবহার সম্পর্কে তিনি সবসময়ই বিশেষ সতর্ক ছিলেন। এই তত্ত্বদয়ের আশ্রয় নিয়ে মহাবিশ্বকে কেবলমাত্র একটি যন্ত্র আখ্যা দেয়া এবং একটি মহামহিম ঘড়ির নিয়ন্ত্রণের এর বিকাশকে ব্যাখ্যা করা- এমনতর ব্যবহারের ঘোড় বিরোধী ছিলেন তিনি। এ সম্বন্ধে তিনি বলেন: “অভিকর্ষ গ্রহসমূহের গতির বিষয়টি ব্যাখ্যা করে, কিন্তু এটি ব্যাখ্যা করতে পারেনা, কে গ্রহগুলোকে গতিশীল হিসেবে নির্দিষ্ট স্থানে স্থাপন করে দিলে। ঈশ্বর সকল কিছু নিয়ন্ত্রণ করেন এবং যা কিছু ঘটছে বা যা কিছু ঘটা সম্ভব তার সবই তিনি জানেন।” বিজ্ঞান চর্চা নিউটনের ধর্মীয় সাধনায় কোন ব্যাঘাত ঘটাতে পারেনি। তিনি প্রতিদিন নিয়মিত বাইবেল অধ্যয়ন করতেন এবং চার্চের আদি পিতারা ছিলেন নিউটনের অন্যতম অণুপ্রেরণা। এমনকি বিজ্ঞানের চেয়ে তিনি ধর্ম গ্রন্থ, ধর্মীয় পিতা এবং আলকেমি অধ্যয়ন করে অধিক সময় ব্যয় করতেন। তিনি নিজেই বলেছেন, বাইবেলকে তিনি ঈশ্বরের শব্দ হিসেবে মৌলিকভাবে বিশ্বাস করেন এবং ঈশ্বর কর্তৃক অণুপ্রাণিত ব্যক্তিরাই এটি রচনা করেছেন বলেও তার বিশ্বাস ছিল। তিনি নিজেও এসব গ্রন্থ-রচনার সমালোচনামূলক একটি বই লিখেছেন যার নাম অ্যান হিস্টরিক্যাল অ্যাকাউন্ট অফ টু নোটেব্‌ল করাপশন্‌স অফ স্ক্রিপচার। নিউটন নির্ধারণ করেছিলেন যে, ৩৩ খ্রিস্টাব্দের ৩ এপ্রিল তারিখে যীশু খ্রিস্টকে ক্রুশবিদ্ধ করা হয়েছে। প্রথাগতভাবে গ্রহণযোগ্য তারিখের সাথে তার গণনাকৃত এই তারিখের মিল ছিল। নিউটন বাইবেলের মধ্যকার গুপ্ত তথ্যসমূহ অণুসন্ধানের চেষ্টা করেছিলেন, যদিও একাজে তার সফলতা আসেনি। ধর্মতত্ত্ব এবং আলকেমি বিষয়ে তার বিশেষ উৎসাহ থাকলেও অন্য অনেকের মত তিনি অন্ধভাবে তিনি এগুলোর চর্চা করেননি, বরং বৈজ্ঞানিক পদ্ধতির মাধ্যমে এগুলোর পরীক্ষণ পরিচালনা করেছেন। তার কাছে ধর্ম এবং বিজ্ঞান নিয়ে তার করা তার পরীক্ষণগুলো একই। কারণ উভয়েরই লক্ষ্য বিশ্ব কিভাবে ক্রিয়া করছে তা পর্যবেক্ষণ এবং বোঝার চেষ্টা করা। নিউটনকে ট্রিনিটিতে চার্চের আইনসমূহ অমান্য করতে হতে পারতো। সংখ্যালঘুদের দৃষ্টি দিয়ে চিন্তা করলে দেখা যায়, T.C. Pfizenmaier ট্রিনিটি চার্চের সাথে দ্বিমত পোষণ করে বলেছিলেন, নিউটন অধিকাংশ প্রোটেস্ট্যান্ট, অ্যাংগ্লিকান এবং রোমান ক্যাথলিক কর্তৃক পরিচালিত চার্চ তথা পশ্চিমাঞ্চলীয় মৌল বিশ্বাসের প্রতি অতটা আস্থাশীল ছিলেননা; বরং তিনি পূর্বাঞ্চলীয় অর্থোডক্স বিশ্বাসের অণুসারী ছিলেন। সমকালীন সময়ে নিউটনকে একজন রসিক্রুশিয়ান হিসেবেও সন্দেহ করা হতো। অবশ্য রয়েল সোসাইটি এবং রাজা চার্লস ২-এর বিচারালয়ের অনেকেই এই মতবাদের অণুসারী ছিলেন। জীবদ্দশায় বিজ্ঞানের চেয়ে নিউটন ধর্ম বিষয়েই বেশি লিখেছেন। তিনি যুক্তিসম্মতভাবে একটি চিরন্তন বিশ্বের ধারণা পোষণ করতেন; কিন্তু হাইলোজোইজ্‌ম-এ বিশ্বাস করেননি কখনও, যা লাইবনিজ এবং বারুচ স্পিনোজার মধ্যে প্রচ্ছন্ন ছিল। তার মতে নিয়মতান্ত্রিক এবং গতিশীল মহাবিশ্ব একটি সক্রিয়া কারণ দ্বারা নিয়ন্ত্রিত, কিন্তু সেজন্যে এটিকে অবশ্যই হতে হবে নিয়মিত। ধর্মীয় চিন্তার উপর নিউটনের প্রভাব যুক্তিবাদী গ্রন্থকারেরা নিউটন এবং রবার্ট বয়েলের যান্ত্রিক দর্শনকে উন্নত করে তাকে একটি গ্রহণযোগ্য মর্যাদায় ভূষিত করেছিল। তাদের কাছে এটি ছিল সর্বেশ্বরবাদ এবং এনথুসিয়াজ্‌ম-এর একটি বিকল্প। ল্যাটিচুডিনারিয়ান-দের মত সকল অর্থোডক্স এবং বিসংবাদী (dissident) ধর্মপ্রচারকরাই তার এই চিন্তাধারাকে দ্রুত গেহণ করে নিয়েছিল। এ হিসেবে তখন, বিজ্ঞানের সরল বর্ণনা এবং ব্যাখ্যাকে কুসংস্কারাচ্ছন্ন এনথুসিয়াজ্‌ম-এর আবেগী এবং অধিবিদ্যাগত সর্বপ্রধান বিষয়সমূহের সাথে বিতর্কে বা যুদ্ধে উপনীত হওয়ার জন্য প্রয়োজনীয় একটি উপকরণ জ্ঞান করা হয়েছিল। একই সাথে সমকালীন ইংরেজদের মত তরঙ্গের মত বর্ধনশীল ঈশ্বরবাদরাও নিউটনের আবিষ্কারসমূহকে ব্যবহার করে প্রমাণ করতে চেয়েছিল যে, একটি প্রাকৃতিক ধর্মের অস্তিত্ব রয়েছে। মহাবিশ্ব সম্বন্ধে বয়েলের যান্ত্রিক ধারণা, প্রাক-এনলাইটেনমেন্ট যুগের জাদুকরী ধারণাসমূহ এবং খ্রিস্টান ধর্মের রহস্যাবৃত উপকরণসমূহের বিরুদ্ধে যে আক্রমণ পরিচালিত হয়েছিল তাকে একটি ভিত্তির উপর দাড় করিয়ে দেয়। নিউটন কেবল গাণিতিক প্রমাণের বয়েলের চিন্তাধারাকে পূর্ণতা দান করেন। একই সাথে তিনি একে জনপ্রিয় করে তোলার পিছনে গুরুত্বপূর্ণ ভূমিকা পালন করেন। মধ্যস্থতাকারী ঈম্বরের ধারণাকে পরিত্যাগ করে নিউটন এমন একটি মহাবিশ্বের ধারণাকে পুনর্জীবন দান করেছিলেন, যা একজন ঈশ্বরের সুনিপুণ হাতে নির্মিত হয়েছে এবং যুক্তিসঙ্গত এবং সর্বজনীন মৌল নীতির মাধ্যমে যার সমগ্র নকশা করা হয়েছে। নিউটন ঈশ্বরকে এমন একজন মহান স্রষ্টা হিসেবে দেখেছেন, সমগ্র সৃষ্টিজগৎের এই বিশালতার মুখেও যার অস্তিত্বকে অস্বীকার করা যায় না। কিন্তু অদূরদর্শী ধর্মতাত্ত্বিক গবেষণার শেষে এখন ঈশ্বরকে বিশ্ব পরিচালনার ক্রিয়াকর্ম থেকে সম্পূর্ণ উপেক্ষা করা হয়েছে; অন্তত নিউটনের নীতি বিষয়ে বলতে গিয়ে লাইবনিজ এ বিষয়টির দিকেই সবার দৃষ্টি আকর্ষণ করেছেন। কারণ ধারণা করা হচ্ছে, বিশ্ব পরিচালনায় মধ্যস্থতার ধারণা মেনে নিলে ঈশ্বরের সৃষ্টির মধ্যেই একটি ত্রুটির ধারণা প্রকট হয়ে উঠে; একজন মহাপরাক্রমশালী ও সব দিক দিয়ে সঠিক স্রষ্টার পক্ষে যা সৃষ্টি করা সম্ভব হতে পারেনা। এই কারণ দর্শানোর মাধ্যমে সব কিছু করা হলো, অথচ নিউটন নিজে কখনই এই কারণের দিকে মানুষের দৃষ্টি আকর্ষণ করেননি। লাইবনিজের ব্যাখ্যার মাধ্যমে নিজের সৃষ্ট জগৎ থেকে স্রষ্টার ধারণাকে সম্পূর্ণ মুছে ফেলা হয়েছে। ঈশ্বরবিহীন এই মহাবিশ্বে তাই এখন কেবল মানুষের রাজত্ব। মানুষই এর সৃষ্টি ও পরিচালনা প্রক্রিয়া ব্যাখ্যা করার দাবীদার এবং সে-ই জগৎের সব অনিষ্ট অপসারণের ক্ষমতার অধিকারী। অপরদিকে, ল্যাটিচুডিনারিয়ান এবং নিউটনীয় ধারণাকে আত্মস্থ করার মাধ্যমে জন্ম নিয়েছে ধর্মের আরেকটি নতুন দল যারা মিলেনারিয়ান নামে পরিচিত। এরা যান্ত্রিক মহাবিশ্বের ধারণা বিশ্বাসী। কিন্তু এই বিশ্বাস নিয়ে গবেষণা করতে গিয়েও মিলেনারিয়ানরা সেই প্রাচীন এনথুসিয়াজ্‌ম এবং রহস্যময়তার সম্মুখীন হয়েছেন যার মুলোৎপাটন করার জন্য এনলাইটেনমেন্টের যুগে অনেক প্রচেষ্টাই করা হয়েছে। বিশ্বের সমাপ্তি সম্বন্ধনীয় ধারণা ১৭০৪ খ্রিস্টাব্দে লেখা একটি পাণ্ডুলিপিতে নিউটন বাইবেল থেকে বৈজ্ঞানিক তথ্য বের করে আনার জন্য তার প্রচেষ্টার কথা লিখেছেন। তিনি অণুমান করেছিলেন ২০৬০ সালের আগে বিশ্ব ধ্বংস হবেনা। এই ভবিষ্যদ্বাণী করতে গিয়ে তিনি বলেছিলেন: “আমি এটি এজন্য উল্লেখ করিনি যে, বিশ্ব চরাচর কখন ধ্বংস হবে তার সময় আমি সবাইকে জানাতে চাই; বরং এজন্য যে, কল্পনার রাজ্যে বসবাসকারী ব্যক্তিরা বিশ্বের ধ্বংস সম্বন্ধে যা বলছেন তার সবগুলোকে একটি সীমার মধ্যে বেঁধে দেয়া। এবং এটি করার মাধ্যমে আমি পবিত্র ভবিষ্যদ্বাণীসমূহের যেটি ব্যর্থ প্রমাণিত হবে তাকে সাথে সাথে বিফল হিসেবে চিহ্নিত করার উপায় নির্ধারণ করলাম।” জাল মুদ্রা প্রস্তুতকারকদের প্রতি নিউটন রয়েল মিন্টের ওয়ার্ডেন থাকাকালীন সময়ে নিউটন অণুমান করেন যে, গ্রেট রিকয়েনেজের সময় প্রাপ্ত মুদ্রাসমূহের মধ্যে শতকরা ২০ ভাগই জাল। মুদ্রা জাল করা একটি কঠোর শাস্তিযোগ্য অপরাধ ছিল যার কারণে জেল, জরিমানা বা ফাঁসি পর্যন্ত হতে পারতো। এতদসত্ত্বেও সবচেয়ে এ বিষয়ে প্রতাপশালী সন্ত্রাসীদের বিরুদ্ধে পর্যাপ্ত সাক্ষ্যপ্রমাণ জোগাড় করা বেশ কষ্টসাধ্য হয়ে পড়তো। এই কাজে নিউটন অন্যদের মতই পারঙ্গমতা প্রদর্শনে সক্ষম হন। বিভিন্ন সরাইখানার আশেপাশে চলাচল করার সময়ে সন্ত্রাসীদের বিরুদ্ধে অনেক সাক্ষ্যপ্রমাণ নিউটন নিজেই জোগাড় করেছিলেন। ইংরেজ আইনে প্রাচীন অনেক প্রথাই বেশ গুরেত্বের সাথে বিরাজমান ছিল যার মাধ্যমে বিচারের পথে সব বাঁধা দূর করা সম্ভব ছিল। নিউটন এ কাজটিই করেছিলেন। নিউটন জাস্টিস অফ দ্য পিস পদে দায়িত্ব পান এবং ১৬৯৮ থেকে ১৬৯৯ সনের মধ্যে যথেষ্ট সাক্ষ্যপ্রমাণসহ প্রায় ২০০ জন সন্দেহভাজন দোষ্কৃতিকারীর মুখোমুখি হন। তিনি তার অবিযোগগুলোতে বিজয় লাভ করেন এবং ১৬৯৯ সালের ফেব্রুয়ারিতে ১০ জন আসামীকে শাস্তি প্রদানের উপযুক্ত করে তোলেন। পরবর্তীতে তিনি তার সব পুলিশী তদন্তের সূত্র ধ্বংস করে ফেলেন। সম্ভবত রাজার এটর্নি হিসেবে নিউটনের সবচেয়ে বড় সাফল্য এসেছিল উইলিয়াম ক্যালোনারের বিরুদ্ধে। ক্যালোনারের নীল নকশার মধ্যে একটি ছিল ক্যাখলিকদের মধ্যে ষড়যন্ত্রের বীজ বুনে দেয়া এবং পরবর্তীতে দুর্ভাগা ষড়যন্ত্রকারীদেরকে বিপদে ফেলা যাদেরকে মূলত সে-ই ফাঁদে ফেলেছিল। ক্যালোনার এতোটাই ধনী হয়ে উঠেছিল যে তাকে সবাই ভদ্রলোক হিসেবেই জ্ঞান করতো। সে আইনসভায় একটি পিটিশন দেয় এই বলে যে, রয়েল মিন্ট জাল মুদ্রা প্রস্তুতকারকদের বিভিন্ন উপকরণ দিয়ে সাহায্য করছে। অন্য আরও কয়েকজন এই পিটিশন দিয়েছিল। ক্যালোনার প্রস্তাব করে মিন্টের কর্মক্ষমতা বাড়ানোর জন্য তাকে মিন্টের কার্যপ্রণালী নিয়মিত পর্যবেক্ষণ করার সুযোগ দেয়া হোক। একই সাথে সে জাল মুদ্রা বানানোর সাথেও জড়িত ছিল। এতে নিউটন ক্ষুব্ধ হয়ে উঠেন এবং ক্যালোনারের সব কুকর্ম প্রকাশের জন্য মরিয়া হয়ে উঠেন। বিভিন্ন সাক্ষ্যপ্রমাণের মাধ্যমে তিনি জানতে পারেন, ক্যালোনার মুদ্রা জাল করার কাজে জড়িত আছে। অবিলম্বে তিনি ক্যালোনারকে বিচারের সম্মুখীন করেন। কিন্তু উচ্চ পর্যায়ে প্রচুর বন্ধু থাকার সুবাদে সে ছাড়া পেয়ে যায়। দ্বিতীয় আরেকবার নিউটন তাকে বিচারের সম্মুখীন করে এবং এ সময় নিউটনের হাতে চূড়ান্ত প্রমাণ ছিল। এর ফলে ক্যালোনারকে অভিযুক্ত করা হয় এবং ১৬৯৯ সনের মার্চ ২৩ তারিখে লন্ডনের টাইবার্নে তাকে ফাঁসির কাষ্ঠে ঝুলানো হয়। আলোকিত যুগের দার্শনিকেরা আলোকিত যুগের দার্শনিকেরা বিজ্ঞানের জগৎে পূর্বসূরী এবং উত্তরসূরীধের একটি সংক্ষিপ্ত তালিকা প্রকাশ করেন। এই তালিকার মূল ব্যক্তিত্ব ছিলেন গ্যালিলিও, রবার্ট বয়েল এবং নিউটন। বর্তমান যুগের প্রতিটি ভৌত এবং সামাজিক ক্ষেত্রের প্রকৃতি এবং প্রাকৃতিক নিয়মের ধারণা উপস্থাপনে এই তিনজনকে বলা হয়েছে অগ্রদূত এবং পথপ্রদর্শক। এর সাপেক্ষে ইতিহাসের দীক্ষা এবং এর উপর ভিত্তি করে গড়ে উঠা সামাজিক গঠনকে বাদ দিয়ে দেয়া যায়। প্রকৃতি এবং যুক্তি দ্বারা বোধগম্য মৌল নীতিসমূহের আলোকে নিউটনই প্রথম মহাবিশ্বের ধারণাকে পরিষ্কার করতে সমর্থ হন। এজন্য একেই বলা যায় আলোকিত যুগের আদর্শের সূচনা। জন লক এবং ভলতেয়ার রাজনৈতিক পদ্ধতিতে প্রাকৃতিক নিয়মের প্রয়োগ ঘটিয়েছেনএবং এর মাধ্যমে অন্তর্জাত অধিকার সম্বন্ধে উপদেশ দিয়েছেন; অ্যাডাম স্মিথ এবং অনেক ফিজিওক্র্যাটরা মনোবিজ্ঞান এবং আত্ম-চাহিদার প্রাকৃতিক ধারণাসমূহকে অর্থনৈতিক পদ্ধতিতে প্রয়োগ করেন এবং সমাজবিজ্ঞানীরা প্রগতির প্রাকৃতিক নকশার সাথে ইতিহাসের সামঞ্জস্য স্থাপনের চেষ্টা করার জন্য বর্তমান সামাজিক আইনের সমালোচনা করেন। Monboddo এবং স্যামুয়েল ক্লার্ক নিউটনের গবেষণার উপাদানসমূহ নিয়ে কাজ করা থেকে বিরত থেকেছেন, কিন্তু অনিবার্যভাবেই প্রকৃতি সম্বন্ধে তাদের শক্তিশালী ধর্মীয় চিন্তাধারার সাথে বিরোধ স্থাপনের জন্য তারা নিউটনের গবেষণা যুক্তি দিয়ে বোঝার চেষ্টা করতে বাধ্য হয়েছেন। নিউটনের গতির সূত্র নিউটনের গতির তিনটি বিখ্যাত সূত্র হচ্ছে: স্থির বস্তু আজীবন স্থির থাকতে চায় এবং গতিশীল বস্তু আজীবন সমগতিতে গতিশীল থাকতে চায় যতক্ষণ না তার উপর কোন বহিঃস্থ নেট শক্তি প্রয়োগ করা হয়। (এটি জড়তার সূত্র নামেও পরিচিত) প্রযুক্ত বল বস্তুর ভরবেগের পরিবর্তনের হারের সমানুপাতিক। গাণিতিকভাবে একে এভাবে লিখা হয়: F → = d p → d t = d d t ( m v → ) = v → d m d t + m d v → d t . {\displaystyle {\vec {F}}={\frac {d{\vec {p}}}{dt}}\,=\,{\frac {d}{dt}}(m{\vec {v}})\,=\,{\vec {v}}\,{\frac {dm}{dt}}+m\,{\frac {d{\vec {v}}}{dt}}\,.} ভর ধ্রুবক ধরলে প্রথম টার্মটি চলে যায়। ত্বরণকে a → = d v → / d t {\displaystyle {\vec {a}}\ =\ d{\vec {v}}/dt} হিসবে চিহ্নিত করলে সেই বিথ্যাত সমীকরণটি পাওয়া যায়: F → = m a → , {\displaystyle {\vec {F}}=m\,{\vec {a}}\,,} যা থেকে আমরা জানতে পারি, "কোন বস্তুর ত্বরণ এর উপর প্রযুক্ত মোট বলের মানের সমানুপাতিক এবং এর ভরের ব্যস্তানুপাতিক।" প্রত্যেক ক্রিয়ারই একটি সমান ও বিপরীত প্রতিক্রিয়া রয়েছে। নিউটনের আপেল “When Newton saw an apple fall, he found, in that slight startle from his contemplation, ‘tis said, a mode of proving that the earth turn’d round in a most natural whirl, called gravitation; and this is the sole mortal who could grapple, since Adam, with a fall, or with an apple.[9]” গাছ থেকে একটি আপেলতে পড়তে দেখে নিউটন প্রথম সর্বজনীন মহাকর্ষ বলের সূত্র নিয়ে গবেষণায় উদ্বুদ্ধ হয়েছিলেন বলে একটি বিখ্যাত গল্প প্রচলিত রয়েছে। কার্টুনের মাধ্যমে আরও ফুটিয়ে তোলা হয়েছে যে, আপেলটি আসলে নিউটনের মাথায় আঘাত করেছিল এবং এ কারণেই মহাকর্ষের বুদ্ধিটি তার মাথায় খেলে যায়। নিউটনের ভাইয়ের মেয়ের স্বামী এবং রয়েল মিন্টে তার সহকারী জন কন্ডুইট নিউটনের জীবনী লিখতে গিয়ে এই ঘটনাটির বর্ণনা দিয়েছেন এভাবে: ১৬৬৬ সনে নিউটন কেসব্রিজ ছেড়ে লিংকনশায়ারে তার মা'র কাছে চলে আসেন। সেখানকার বাগানে বসে একদিন তিনি গভীর চিন্তায় মগ্ন ছিলেন। এমন সময় তার মাথায় আসে অভিকর্ষ শক্তি (যা একটি আপেলকে গাছ থেকে মাটিতে নামিয়ে নিয়ে আসে) পৃথিবী থেকে কেবল একটি নির্দিষ্ট দূরত্বের মধ্যে সীমাবদ্ধ থাকতে পারেনা। সাধারণত যেমনটা চিন্তা করা হয় এই শক্তি নিশ্চয়ই তার থেকে অনেক দূরত্ব পর্যন্ত তার শক্তি বজায় রাখে। নিজের মনে তিনি বলে যেতে থাকেন, এই বলটি কেনইবা চাঁদ পর্যন্ত প্রসারিত হবেনা। আর সেক্ষেত্রে এটি চাঁদের গতিকে প্রভাবান্বিত করে এবং সম্ভবত তাকে কক্ষপথে স্থান করে দেয়ে। এর উপর ভিত্তি করেই তিনি হিসাব করতে বসে যান যে, এই ধারণার ফলাফল কি হতে পারে।[10] প্রশ্ন এটি ছিলনা যে, অভিকর্ষ বল আদৌ আছে কি-না। বরং প্রশ্ন ছিল এই বলটি এতো দূরত্ব পর্যন্ত আপন প্রভাব প্রসারিত করতে পারে কি-না যাতে এমনকি চন্দ্রের উপরও কর্তৃত্ব প্রতিষ্ঠা করা যায়। নিউটন দেখান যে, এই বলটি যদি দূরত্বের বিপরীত বর্গীয় সূত্রাণুসারে কমতে থাকে তাহলে চাঁদের কক্ষীয় পর্যায়ের যে মান পাওয়া যায় তা সামঞ্জস্যপূর্ণ। তিনি ধারণা করেন এই একই বল অন্যান্য সকল কক্ষীয় গতির জন্য দায়ী। আর তাই এর নাম দেন "সর্বজনীন মহাকর্ষ"। উইলিয়াম স্টাকলি নামক অপর একজন সমসাময়িক লেখক তার "মেময়ের্‌স অফ স্যার আইজাক নিউটন্‌স লাইফ" নামক গ্রন্থে ১৭২৬ সনের এপ্রিল ১৫ তারিখে কেনিংস্টনে নিউটনের সাথে তার একটি বাক্যালাপের বর্ণনা দেন। এই বাক্যালাপের এক পর্যায়ে নিউটন বলেন যে, "মহাকর্ষ নিয়ে তিনি আগে থেকেই চিন্তিত ছিলেন। এমন সময় বাগানে গবেষণার মুড নিয়ে বসে থাকার সময় গাছ থেকে একটি আপেল মাটিতে পতিত হয়। আপেলটি কেন সব সময় অভিলম্ব বরাবর মাটির দিকে পতিত হয়, তিনি নিজের মনে চিন্তা করেন। কেন পাশে বা উপর দিকে যায়না, সবসময়ই কেন পৃথিবীর কেন্দ্রের দিক বরাবর পতিত হয়।" একই ধরনের বাক্যের সমাবেশে ভলতেয়ার তার "এসে অন এপিক পোয়েট্রি" (১৭২৭) নামক প্রবন্ধে লিখেছেন "আইজাক নিউটন যখন তার বাগানে হাটছিলেন. তখন গাছ থেকে একটি আপেলকে মাটিতে পড়তে দেখে প্রথম মহাকর্ষ পদ্ধতি সম্বন্ধে তার বোধদয় হয়।" এই বর্ণনাগুলো সম্ভবত কিছুটা অতিরঞ্জিত। কারণ নিউটনের নিজের বর্ণনা অণুযায়ী, তিনি উল্‌সথর্প ম্যানরে তার নিহের বাসার জানালার কাছে বসে ছিলেন। এমন সময় জানালা দিয়ে গাছ থেকে একটি আপেল মাটিতে পড়তে দেখেন। নিউটন যে গাছটির কথা বলেছেন তা চিহ্নিত করতে গিয়ে অনেকগুলো গাছকেই নির্বাচিত করা হয়েছে। গ্রান্থামের কিংস স্কুলের দাবী অণুসারে গাছটি স্কুল কর্তপক্ষ কিনে নিয়েছিল। কিনে নেয়ার পর গাছটি উপড়িয়ে ফেলে প্রধান শিক্ষকের বাগানে পুনরায় লাগানো হয়। বর্তমানে উল্‌সথর্প ম্যানরের দায়িত্বে থাকা ন্যাশনাল ট্রাস্ট এই দাবী মেনে নেয়নি। তাদের মতে ম্যানরের বাগানেই গাছটি রয়েছে। এই গাছের একটি বংশধর কেমব্রিজের ট্রিনিটি কলেজের প্রধান ফটকের পাশে বেড়ে উঠতে দেখা যায়। নিউটন ট্রিনিটি কলেজে অধ্যয়নকালে যে কক্ষে থাকতেন তার ঠিক নিচেই গাছটি অবস্থিত। বিশ্বের সমাপ্তি নিউটন ১৭০৪ সালে রচিত একটি পান্ডুলিপিতে লিখেছেন যে, ২০৬০ খ্রিস্টাব্দের পূর্বে পৃথিবী ধ্বংস হবে না।[11] সমালোচনা বিজ্ঞানী স্টিফেন হকিং তার আ ব্রিফ হিস্টরি অফ টাইম গ্রন্থের পরিশিষ্টে নিউটনের একটি সংক্ষিপ্ত জীবনী সংযুক্ত করেছেন যাতে নিউটনের ব্যক্তিগত জীবন সম্পর্কে বেশ কিছু সমালোচনা প্রকাশিত হয়েছে। তার প্রিন্সিপিয়া বই প্রকাশিত হওয়ার পর নিউটন বিপুল জনপ্রিয়তা অর্জন করেন, রয়েল সোসাইটির সভাপতি নির্বাচিত হন এবং প্রথম বিজ্ঞানী হিসেবে নাইট উপাধি লাভ করেন। এর পরপরই নিউটনের সাথে দুইজন জ্যোতির্বিজ্ঞানী যারা তার প্রিন্সিপিয়া বই লিখার সময় তথ্য দিয়ে সাহায্য করেছিলেন তাদের সাথে সংঘর্ষ বাঁধে। এরা হলেন রয়েল এবং ফ্ল্যামস্টিড। সংঘর্ষের কারণ, নিউটন তাদের কাছ থেকে এমন কিছু তথ্য চেয়েছিলেন যা তারা দিতে সম্মত হন নি। নিউটন কোনো না সহ্য করতে পারতেন না। তিনি নিজেকে রয়েল মানমন্দিরের পরিচালনা পরিষদে অন্তর্ভুক্ত করে তার চাওয়া সেই ত থ্য-উপাত্তগুলোর অবিলম্বে প্রকাশের দাবী করেন। কিন্তু তিনি উপাত্তগুলো পান নি। এরই ধারাবাহিকতায় তিনি ফ্ল্যামস্টিডের গবেষণাকর্ম তার কাছ থেকে কেড়ে নিয়ে এডমন্ড হ্যালির নামে প্রকাশের ব্যবস্থা করেন; অথচ হ্যালি ছিলেন ফ্ল্যামস্টিডের আজীবন শত্রু। সুবিচারের আশায় ফ্ল্যামস্টিড আদালতের আশ্রয় নেন এবং বিচারের পর তার কাছ থেকে চুরি করে নেওয়া গবেষণাকর্মের প্রকাশনা বণ্টনের উপর নিষেধাজ্ঞা আরোপ করা হয়। প্রতিশোধ নেওয়ার জন্য নিউটন তার লেখা প্রিন্সিপিয়া বইয়ের পরবর্তী সংস্করণসমূহে ফ্ল্যামস্টিডের নামে উল্লেখিত সকল তথ্যসূত্র কেটে বাদ দিয়ে দেন। নিউটনের সাথে আরেকটি বড় ধরনের বিরোধ ছিল জার্মান দার্শনিক ও গণিতজ্ঞ গটফ্রিড লাইবনিজের। লাইবনিজ এবং নিউটন সম্পূর্ণ স্বাধীনভাবে প্রায় একই সময়ে বিজ্ঞানের একটি নতুন শাখার উন্নয়ন ঘটান যা ক্যালকুলাস নামে পরিচিত। আধুনিক পদার্থবিজ্ঞানের অন্যতম ভিত্তি হচ্ছে এই শাখাটি। যদিও আমরা এখন জানি নিউটন লাইবনিজের কয়েক বছর পূর্বেই এটি আবিষ্কার করেছিলেন, তবে তিনি তা প্রকাশ করেছিলেন অনেক পরে অর্থাৎ ১৬৯৩ সনে; আর পূর্ণ বিবরণ প্রকাশ করেছিলেন ১৭০৪ খ্রিস্টাব্দে। অথচ লাইবনিজ তার কাজের একটি পূর্ণ বিবরণ ১৬৮৪ সালেই প্রকাশ করেছিলেন। মূলত লাইবনিজের ব্যবকলন পদ্ধতিই পরবর্তীকালে মহাদেশ জুড়ে গৃহীত হয়েছিল।[12] কে আগে এটি আবিষ্কার করেছেন তা নিয়ে তৎকালীন বিজ্ঞানী সমাজের মাঝে প্রবল বিতর্কের সূত্রপাত ঘটে। দুজনের বিরুদ্ধে ও পক্ষেই অনেক লেখালেখি হয়। আশ্চর্যের বিষয়, নিউটনের পক্ষে লিখিত অধিকাংশ নিবন্ধই ছিল তার নিজের লেখা এবং তার বন্ধুদের নামে প্রকাশিত। বাগ্‌বিতণ্ডা চলতে থাকায় লাইবনিজ বিষয়টি রয়েল সোসাইটিতে উত্থাপন করেন। সোসাইটির সভাপতি নিউটন এর সঠিক অণুসন্ধানের জন্য তার বন্ধুদের নিয়ে একটি পক্ষপাতিত্বমূলক কমিটি গঠন করেন। এই কমিটি পূর্ণ ক্ষমতায় কাজ শুরু করে ১৭১১ সনে।[12] রয়েল সোসাইটির প্রতিবেদনে লাইবনিজকে গবেষণা কর্ম চুরির দায়ে অভিযুক্ত করা হয়। এরপর নিউটন নাম গোপন করে এক সাময়িকীতে রয়েল সোসাইটির প্রতিবেদনের পক্ষেও লিখেছিলেন। লাইবনিজের মৃত্যুর পর নিউটন বলেছিলেন. লাইবনিজের মন ভেঙ্গে দিয়ে তিনি খুব শান্তি পেয়েছেন। লাইবনিজের সাথে যখন তার বিরোধ চলছিল তখনই নিউটন কেমব্রিজ ছেড়ে চলে গিয়েছিলেন। বিজ্ঞানের জগৎ ছেড়ে তিনি ক্যাথলিক-বিরোধী রাজনীতি ও পরবর্তীকালে সংসদীয় কাজে যোগ দেন। একসময় রয়েল মিন্টের ওয়ার্ডেনের মতো গুরুত্বপূর্ণ পদে অধিষ্ঠিত হন। সেখান থেকে তিনি জাল-বিরোধী কর্মকাণ্ডকে জোরদার করে তুলেন। এর কারণে অনেককে প্রাণ দিতে হয়েছিল বলে স্টিফেন হকিং তার বইয়ে লিখেছেন।cs রচনাসমূহ মেথড অব ফ্লাক্সনস (১৬৭১) Of Natures Obvious Laws & Processes in Vegetation (১৬৭১ - ৭৫) আলকেমি বিষয়ে অপ্রকাশিত রচনা[13] De Motu Corporum in Gyrum (১৬৮৪) Philosophiae Naturalis Principia Mathematica (১৬৮৭) অপটিক্স (১৭০৪) (১৭০১ - ২৫) অ্যারিথমেটিকা ইউনিভার্সালিস (১৭০৭) Short Chronicle, The System of the World, Optical Lectures, The Chronology of Ancient Kingdoms, Amended এবং De mundi systemate মৃত্যুর পর ১৭২৮ সালে প্রকাশিত হয়। An Historical Account of Two Notable Corruptions of Scripture (১৭৫৪) তথ্যসূত্র GREAT BOOKS OF THE WESTERN WORLD: Mortimer J. Adler (Editor in chief). Part 32 (NEWTON, HUYGENS). Biographical Note (Sir Isaac Newon, 1642 - 1727) আরও দেখুন ক্যালকুলাসের ইতিহাস লাইবনিৎস ও নিউটনের ক্যালকুলাস বিবাদ জনপ্রিয় সংস্কৃতিতে আইজাক নিউটন আইজাক নিউটনের শেষ জীবন নিউটন ফ্র্যাক্টাল নিউটন ধারা গ্রন্থপঞ্জি আরও পড়ুন ধর্ম প্রাথমিক উৎস বহিঃসংযোগ By combining images, audio, animations and interactive segments, the application gives students a sense of Newton's multifaceted mind. at Project Gutenberg - A study by on how Newton approximated the solutions of a first-order ODE using infinite series. at Curlie - Huntington Library NOVA TV programme. . Educational material Research on his Alchemical writings নিউটনের রচনাসমূহ at Project Gutenberg , modernised readable versions by Jonathan Bennett , full text on archive.org বিষয়শ্রেণী:১৬৪৩-এ জন্ম বিষয়শ্রেণী:১৭২৭-এ মৃত্যু বিষয়শ্রেণী:ইংরেজ পদার্থবিজ্ঞানী বিষয়শ্রেণী:ইংরেজ জ্যোতির্বিজ্ঞানী বিষয়শ্রেণী:ইংরেজ গণিতবিদ বিষয়শ্রেণী:ইংরেজ ধর্মতত্ত্ববিদ বিষয়শ্রেণী:ইংরেজ দার্শনিক বিষয়শ্রেণী:কেমব্রিজ বিশ্ববিদ্যালয়ের প্রাক্তন শিক্ষার্থী
https://bn.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%86%E0%A6%87%E0%A6%9C%E0%A6%BE%E0%A6%95%20%E0%A6%A8%E0%A6%BF%E0%A6%89%E0%A6%9F%E0%A6%A8
{ "plaintext_start_byte": [ 1, 1157, 2538, 3933, 4396, 5082, 6130, 8101, 8932, 10003, 10456, 10583, 11655, 11850, 12080, 12269, 12347, 12534, 12925 ], "plaintext_end_byte": [ 1109, 2436, 3869, 4369, 5050, 6065, 8034, 8850, 9971, 10417, 10582, 11595, 11849, 12054, 12233, 12321, 12533, 12864, 12980 ] }
2018 నాటికి పెద్దచింతకుంట గ్రామ సర్పంచ్ ఎవరు?
పెద్దచింతకుంట (ఆళ్లగడ్డ)
telugu
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
పెద్దచింతకుంట, కర్నూలు జిల్లా, ఆళ్లగడ్డ మండలానికి చెందిన గ్రామము.[1]. పిన్ కోడ్: 518 543.ఇది మండల కేంద్రమైన ఆళ్లగడ్డ నుండి 13 కి. మీ. దూరం లోను, సమీప పట్టణమైన నంద్యాల నుండి 42 కి. మీ. దూరంలోనూ ఉంది. 2011 భారత జనగణన గణాంకాల ప్రకారం ఈ గ్రామం 1656 ఇళ్లతో, 6732 జనాభాతో 2967 హెక్టార్లలో విస్తరించి ఉంది. గ్రామంలో మగవారి సంఖ్య 3327, ఆడవారి సంఖ్య 3405. షెడ్యూల్డ్ కులాల సంఖ్య 1261 కాగా షెడ్యూల్డ్ తెగల సంఖ్య 28. గ్రామం యొక్క జనగణన లొకేషన్ కోడ్ 594537[2].పిన్ కోడ్: 518543. విద్యా సౌకర్యాలు గ్రామంలో ప్రభుత్వ ప్రాథమిక పాఠశాలలు రెండు, ప్రభుత్వ ప్రాథమికోన్నత పాఠశాల ఒకటి , ప్రైవేటు ప్రాథమికోన్నత పాఠశాలలు రెండు, ప్రైవేటు మాధ్యమిక పాఠశాల ఒకటి ఉన్నాయి. సమీప బాలబడి ఆళ్లగడ్డలో ఉంది.సమీప జూనియర్ కళాశాల, ప్రభుత్వ ఆర్ట్స్ / సైన్స్ డిగ్రీ కళాశాల ఆళ్లగడ్డలోను, ఇంజనీరింగ్ కళాశాల కె. కందుకూరు లోనూ ఉన్నాయి. సమీప వైద్య కళాశాల, మేనేజిమెంటు కళాశాల, పాలీటెక్నిక్ , సమీప వృత్తి విద్యా శిక్షణ పాఠశాల, అనియత విద్యా కేంద్రం నంద్యాల లోను, దివ్యాంగుల ప్రత్యేక పాఠశాల కర్నూలు లోనూ ఉన్నాయి. వైద్య సౌకర్యం ప్రభుత్వ వైద్య సౌకర్యం పెద్దచింతకుంట లో ఉన్న ఒక ప్రాథమిక ఆరోగ్య ఉప కేంద్రంలో డాక్టర్లు లేరు. ఇద్దరు పారామెడికల్ సిబ్బంది ఉన్నారు. ఒక పశు వైద్యశాలలో ఒక డాక్టరు, ఒకరుపారామెడికల్ సిబ్బందీ ఉన్నారు. సంచార వైద్య శాల గ్రామం నుండి 5 నుండి 10 కి.మీ. దూరంలో ఉంది. సమీప సామాజిక ఆరోగ్య కేంద్రం, ప్రాథమిక ఆరోగ్య కేంద్రం, మాతా శిశు సంరక్షణ కేంద్రం, టి. బి వైద్యశాల గ్రామం నుండి 10 కి.మీ. కంటే ఎక్కువ దూరంలో ఉన్నాయి. అలోపతి ఆసుపత్రి, ప్రత్యామ్నాయ ఔషధ ఆసుపత్రి, డిస్పెన్సరీ, కుటుంబ సంక్షేమ కేంద్రం గ్రామం నుండి 10 కి.మీ. కంటే ఎక్కువ దూరంలో ఉన్నాయి. ప్రైవేటు వైద్య సౌకర్యం గ్రామంలో 3 ప్రైవేటు వైద్య సౌకర్యాలున్నాయి. ఎమ్బీబీయెస్ కాకుండా ఇతర డిగ్రీ చదివిన డాక్టరు ఒకరు, డిగ్రీ లేని డాక్టర్లు ఇద్దరు ఉన్నారు. రెండు మందుల దుకాణాలు ఉన్నాయి. తాగు నీరు గ్రామంలో కుళాయిల ద్వారా రక్షిత మంచినీటి సరఫరా జరుగుతోంది. గ్రామంలో ఏడాది పొడుగునా చేతి పంపుల ద్వారా నీరు అందుతుంది. బోరుబావుల ద్వారా కూడా ఏడాది పొడుగునా నీరు అందుతుంది. కాలువ/వాగు/నది ద్వారా, చెరువు ద్వారా కూడా గ్రామానికి తాగునీరు లభిస్తుంది. పారిశుధ్యం మురుగు నీరు బహిరంగ కాలువల ద్వారా ప్రవహిస్తుంది. మురుగునీరు బహిరంగంగా, కచ్చా కాలువల ద్వారా కూడా ప్రవహిస్తుంది. మురుగు నీటిని నేరుగా జలవనరుల్లోకి వదులుతున్నారు. గ్రామంలో సంపూర్ణ పారిశుధ్య పథకం అమలవుతోంది. సామాజిక మరుగుదొడ్డి సౌకర్యం లేదు. ఇంటింటికీ తిరిగి వ్యర్థాలను సేకరించే వ్యవస్థ లేదు. సామాజిక బయోగ్యాస్ ఉత్పాదక వ్యవస్థ లేదు. చెత్తను వీధుల పక్కనే పారబోస్తారు. సమాచార, రవాణా సౌకర్యాలు పెద్దచింతకుంటలో సబ్ పోస్టాఫీసు సౌకర్యం ఉంది. పోస్టాఫీసు సౌకర్యం, పోస్ట్ అండ్ టెలిగ్రాఫ్ ఆఫీసు గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉన్నాయి. లాండ్ లైన్ టెలిఫోన్, పబ్లిక్ ఫోన్ ఆఫీసు, మొబైల్ ఫోన్ మొదలైన సౌకర్యాలు ఉన్నాయి. ఇంటర్నెట్ కెఫె / సామాన్య సేవా కేంద్రం, ప్రైవేటు కొరియర్ గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉన్నాయి. గ్రామానికి సమీప ప్రాంతాల నుండి ప్రభుత్వ రవాణా సంస్థ బస్సులుప్రైవేటు బస్సులు తిరుగుతున్నాయి. సమీప గ్రామాల నుండి ఆటో సౌకర్యం కూడా ఉంది. వ్యవసాయం కొరకు వాడేందుకు గ్రామంలో ట్రాక్టర్లున్నాయి. రైల్వే స్టేషన్ గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉంది. జాతీయ రహదారి, రాష్ట్ర రహదారి, ప్రధాన జిల్లా రహదారి, జిల్లా రహదారి గ్రామం గుండా పోతున్నాయి. గ్రామంలో తారు రోడ్లు, కంకర రోడ్లు, మట్టిరోడ్లూ ఉన్నాయి. మార్కెటింగు, బ్యాంకింగు గ్రామంలో స్వయం సహాయక బృందం, పౌర సరఫరాల కేంద్రం ఉన్నాయి. వారం వారం సంత గ్రామం నుండి 5 నుండి 10 కి.మీ. దూరంలో ఉంది. ఏటీఎమ్, వాణిజ్య బ్యాంకు, సహకార బ్యాంకు, వ్యవసాయ పరపతి సంఘం గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉన్నాయి. వ్యవసాయ మార్కెటింగ్ సొసైటీ గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉంది. ఆరోగ్యం, పోషణ, వినోద సౌకర్యాలు గ్రామంలో అంగన్ వాడీ కేంద్రం, ఇతర పోషకాహార కేంద్రాలు, ఆశా కార్యకర్త ఉన్నాయి. గ్రామంలో వార్తాపత్రిక పంపిణీ జరుగుతుంది. అసెంబ్లీ పోలింగ్ స్టేషన్, జనన మరణాల నమోదు కార్యాలయం ఉన్నాయి. గ్రంథాలయం గ్రామం నుండి 5 నుండి 10 కి.మీ. దూరంలో ఉంది. సమీకృత బాలల అభివృద్ధి పథకం, ఆటల మైదానం గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉన్నాయి. సినిమా హాలు, పబ్లిక్ రీడింగ్ రూం గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉన్నాయి. విద్యుత్తు గ్రామంలో గృహావసరాల నిమిత్తం విద్యుత్ సరఫరా వ్యవస్థ ఉంది. రోజుకు 7 గంటల పాటు వ్యవసాయానికి, 7 గంటల పాటు వాణిజ్య అవసరాల కోసం కూడా విద్యుత్ సరఫరా చేస్తున్నారు. భూమి వినియోగం పెద్దచింతకుంటలో భూ వినియోగం కింది విధంగా ఉంది: వ్యవసాయేతర వినియోగంలో ఉన్న భూమి: 396 హెక్టార్లు వ్యవసాయం సాగని, బంజరు భూమి: 42 హెక్టార్లు తోటలు మొదలైనవి సాగవుతున్న భూమి: 150 హెక్టార్లు వ్యవసాయం చేయదగ్గ బంజరు భూమి: 9 హెక్టార్లు సాగులో లేని భూముల్లో బీడు భూములు కానివి: 79 హెక్టార్లు బంజరు భూమి: 43 హెక్టార్లు నికరంగా విత్తిన భూమి: 2248 హెక్టార్లు నీటి సౌకర్యం లేని భూమి: 2176 హెక్టార్లు వివిధ వనరుల నుండి సాగునీరు లభిస్తున్న భూమి: 194 హెక్టార్లు నీటిపారుదల సౌకర్యాలు పెద్దచింతకుంటలో వ్యవసాయానికి నీటి సరఫరా కింది వనరుల ద్వారా జరుగుతోంది. కాలువలు: 152 హెక్టార్లు* బావులు/బోరు బావులు: 6 హెక్టార్లు* చెరువులు: 36 హెక్టార్లు ఉత్పత్తి పెద్దచింతకుంటలో ఈ కింది వస్తువులు ఉత్పత్తి అవుతున్నాయి. ప్రధాన పంటలు వరి, కందులు, ప్రత్తి గణాంకాలు జనాభా (2011) - మొత్తం 6,732 - పురుషుల సంఖ్య 3,327 - స్త్రీల సంఖ్య 3,405 - గృహాల సంఖ్య 1,656 2001 వ.సంవత్సరం జనాభా లెక్కల ప్రకారం గ్రామ జనాభా 5,646.[3] ఇందులో పురుషుల సంఖ్య 2,835, స్త్రీల సంఖ్య 2,811, గ్రామంలో నివాస గృహాలు 1,342 ఉన్నాయి. గ్రామంలో ప్రధాన పంటలు వరి, అపరాలు, కాయగూరలు గ్రామంలో ప్రధాన వృత్తులు వ్యవసాయం, వ్యవసాయాధారిత వృత్తులు మూలాలు వెలుపలి లింకులు
https://te.wikipedia.org/wiki/%E0%B0%AA%E0%B1%86%E0%B0%A6%E0%B1%8D%E0%B0%A6%E0%B0%9A%E0%B0%BF%E0%B0%82%E0%B0%A4%E0%B0%95%E0%B1%81%E0%B0%82%E0%B0%9F%20%28%E0%B0%86%E0%B0%B3%E0%B1%8D%E0%B0%B2%E0%B0%97%E0%B0%A1%E0%B1%8D%E0%B0%A1%29
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 822, 1560, 2165, 3266, 4175, 5010, 5316, 6477, 7345, 7521, 7872, 8104, 8798, 10155, 10773, 12217, 12818, 13103, 13583, 13865, 14628, 14998, 15939, 16955, 17413, 17854, 19247, 19644, 21165, 22410, 22829, 23338, 23751, 24358, 24646, 24939, 25291, 25483, 25744, 26527, 26666, 27340, 28209, 28677, 28756, 29489, 30817, 32103, 32684, 33268, 33633, 34526, 35061, 35574, 35730, 36099, 36757, 37157, 37578, 40014, 40674, 41017, 41395, 42078, 42309, 42658, 42716, 43950, 44518, 44707 ], "plaintext_end_byte": [ 821, 1559, 2149, 3265, 4174, 4969, 5315, 6439, 7344, 7505, 7871, 8103, 8797, 10154, 10772, 12216, 12782, 13102, 13547, 13864, 14627, 14997, 15938, 16933, 17323, 17812, 19158, 19604, 21164, 22409, 22730, 23282, 23750, 24357, 24621, 24938, 25290, 25482, 25743, 26526, 26665, 27305, 28180, 28676, 28755, 29488, 30816, 32101, 32683, 33232, 33607, 34525, 35060, 35549, 35729, 36098, 36721, 37156, 37542, 39979, 40637, 40970, 41394, 42077, 42308, 42657, 42715, 43911, 44482, 44683, 44762 ] }
Есть ли метров Казани?
Казанский метрополитен
russian
{ "passage_answer_candidate_index": [ 0 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "YES" ] }
Каза́нский метрополите́н (Tatar:Казан метросы, Казан метрополитены) — рельсовый внеуличный (преимущественно подземный) городской общественный транспорт на электрической тяге, расположенный в Казани. Стал первым (и на данный момент — единственным) метрополитеном в России, построенным после распада СССР, седьмым (и на данный момент — последним) по счёту в России, третьим в Приволжском федеральном округе и пятнадцатым на территории бывшего СССР. По длине эксплуатируемых линий занимает 153-е место в мире, десятое — среди метрополитенов бывшего СССР (после Московского, Петербургского, Киевского, Харьковского, Минского, Бакинского, Ташкентского, Тбилисского и Нижегородского), четвёртое — в России. По числу станций Казанский метрополитен занимает 5-е место в России после метрополитенов Москвы, Санкт-Петербурга, Нижнего Новгорода и Новосибирска. Открытие первого участка «Кремлёвская» — «Горки» состоялось 27 августа года и оно было приурочено к празднованию 1000-летия Казани. Сегодня система состоит из единственной Центральной линии длиной 16,9 км с 11-ю станциями. Она проходит с севера через центр на юго-восток города. В августе 2018 года открыли станцию «Дубравная». История Первые проекты наземного скоростного внеуличного рельсового транспорта (городского поезда) появились ещё в 1930-х годах. Однако их осуществлению помешала Великая Отечественная война. О необходимости такого транспорта вновь вспомнили в 1960-е годы, когда началось строительство удалённых жилых кварталов и был составлен генплан 1969 года с предусмотренным метрополитеном. В 1979 году в Казани родился миллионный житель. Именно с этого года претензии тогдашней ТАССР к руководству страны по поводу метро стали более-менее обоснованными, так как метрополитены в СССР строились только в городах-миллионерах. Однако реальная подготовка к строительству началась лишь в 1983 году. Маршрут первой линии остался практически неизменным с тех времён. Целью этого маршрута было соединить спальные районы Горок на юго-востоке с центром и северной промышленной зоной города, попутно захватив не менее населённые Московский и Авиастроительный районы. В 1988 году начались первые подготовительные работы по строительству. Однако ещё до распада СССР сооружение новых метрополитенов отменили ввиду кризиса экономики. В 1995 году Казань не рассматривалась Правительством России как город, в котором следует строить метро. В Правительстве России был создан список городов, где в скором времени планировалось начать или продолжить строительство метрополитена, Казани в этом списке не оказалось. Но правительство Татарстана и мэрия Казани стали добиваться в Москве, чтобы Казань тоже включили в число городов, в которых планируется строительство метро[1]. Начало строительства Решение о строительстве Казанского метрополитена было принято президентом России Борисом Ельциным в 1996 году, финансирование же этого строительства началось в году. Строительство метро началось 27 августа года. Подземная проходка тоннелей началась с мая года с помощью современных тоннелепроходческих комплексов (ТПК) и щитов. На первом пусковом участке самые активные строительные работы производились в — годах с привлечением иногородних организаций с использованием восьми ТПК одновременно. Станции сооружались открытым способом. Собственным казанским строительным предприятием является муниципальное унитарное предприятие (МУП) «Казметрострой». Генеральный проектировщик — институт «Казгражданпроект», по субподряду привлекается институт «Ленметрогипротранс». Ввод в эксплуатацию Казанский метрополитен был торжественно открыт 27 августа года. Состоял из пяти станций, длина пути — 7,1 км. Первыми его пассажирами стали президент России Владимир Путин, президент Казахстана Нурсултан Назарбаев и президент Татарстана Минтимер Шаймиев. Журналисты отметили некую скованность особых гостей, которые обычно этим видом транспорта не пользуются. Уже через два часа после прохода поезда с высокими гостями метрополитен был открыт для всеобщего пользования. Предполагается довести долю метрополитена в общей массе пассажирских перевозок до 60 %. Система Эксплуатационная длина первой Центральной линии составляет 16,9 км[2], на ней расположено одиннадцать станций. В систему объектов метрополитена входят также электродепо и инженерный корпус. Метрополитен работает с 6:00 до 0:00. Общее время движения по линии составляет около 23 минут, интервал поездов в часы пик — 6 минут. В метро используются одномесячные смарт-жетоны, бесконтактные смарт-карты метро и транспортная карта на несколько поездок (в том числе как месячные проездные). С 18 апреля 2016 года стоимость одной поездки составляет 25 рублей[3] по смарт-жетонам, 23 рубля по «электронному кошельку» транспортной карты и от 15 рублей по проездному билету на БСК. Действуют единые социальные проездные. В метрополитене все указатели написаны на трёх языках — татарском, русском и английском[4]. Объявления в метро, как и во всем общественном транспорте, также дублируются на три языка. Эта практика была введена задолго до Универсиады 2013, ещё в 2010 году[5]. Помимо информаторов, в вагонах установлены рекламно-информационные мониторы. Над входами в наземные павильоны и на столбах у спусков в подземные вестибюли установлены подсвечиваемые в тёмное время круглые символы-логотипы казанского метро с белым (светло-серым) фоном и зелёной буквой «М». Логотипом предприятия «Метроэлектротранс» является красная буква «М», аналогичная логотипу Лос-Анджелесского метрополитена, в зелёном обрамлении, стилизованном под своды тоннеля и шпальный путь. Значительную роль в оснащении Казанского метрополитена играют системы интеллектуальной инженерии. Безопасность движения пассажиров организована при помощи средств видеонаблюдения, охранной системы сигнализации и контроля доступа, противопожарной системы, а также особого комплекса обнаружения взрывчатых и наркотических веществ. Проектировщики Казанского метрополитена не только принимали во внимание безопасность пассажиров, но и впервые в СНГ комплексно предусмотрели сделать его наиболее комфортным и удобным для всех пассажиров, в том числе для инвалидов. Однако обеспечение лифтами, пандусами и подъёмными механизмами для инвалидов в полном объёме пока не реализовано. В настоящее время пандусы в спусках с улиц к вестибюлям есть на всех станциях. Но в спусках из вестибюлей на платформы открыт только лифт на станции «Проспект Победы» и «Дубравная», лифты на станциях «Площадь Тукая» и «Козья слобода» находятся в неоткрытых вестибюлях, а на остальных станциях — предусмотренные подъёмные механизмы. К 2013 году оснащение всех станций лифтами и подъёмными механизмами для инвалидов планируется завершить[6]. На настоящий момент подъёмные механизмы имеются на станциях «Суконная Слобода», «Дубравная», «Проспект Победы», «Козья Слобода» и «Горки». Эксплуатационным предприятием является МУП «Метроэлектротранс», включившее бывшие МУП «Казанский метрополитен» и трамвайно-троллейбусное МУП «Казгорэлектротранс». Центральная линия Первая и единственная линия Казанского метрополитена открыта 27 августа 2005 года. На ней расположено 11 открытых станций. На схеме отрисована красным цветом. В городе также действует наземная железнодорожная радиальная линия в аэропорт (бывший аэроэкспресс) городского поезда (Казанской электрички), которая не входит в систему метрополитена и будет иметь пересадку на одну из линий метро в будущем. Станции Охват сетью метро по районам города:РайонКоличество станцийАвиастроительный1Вахитовский3Московский3Ново-Савиновский0Приволжский3Кировский0Советский1 Метрополитен включает в себя 11 станций на единственной линии: "Дубравная" (тат. Дубравная), «Проспект Победы» (Tatar:Җиңү проспекты), «Горки» (Tatar:Горки), «Аметьево» (Tatar:Әмәт), «Суконная слобода» (Tatar:Сукно бистәсе), «Площадь Габдуллы Тукая» (Tatar:Габдулла Тукай Мәйданы), «Кремлёвская» (Tatar:Кремль), «Козья слобода» (Tatar:Кәҗә бистәсе), Яшьлек (Tatar:Яшьлек), Северный вокзал (Tatar:Төньяк вокзалы) и Авиастроительная (Tatar:Авиатөзелеш). Станция «Аметьево» — надземная, расположена на метромосту и имеет переход на одноимённую железнодорожную платформу для пригородных электропоездов. Остальные станции — подземные мелкого заложения. По архитектуре станции «Дубравная», «Горки», «Кремлёвская», «Яшьлек», «Авиастроительная» — односводчатые, «Аметьево», «Суконная слобода», «Площадь Тукая», «Проспект Победы», «Козья слобода» и Северный вокзал — колонные. Из одиннадцати станций — 4 в стиле хай-тек. Все станции имеют островные платформы с боковыми путями. В отделке станций широко использованы мрамор, полированный гранит, мозаика, декорированные светильники и другие оригинальные архитектурные элементы, стилизованные под классику и хай-тек. Все станции имеют два построенных вестибюля, но все из них открыты. Из вестибюлей на станциях «Дубравная», «Проспект Победы», «Суконная Слобода», «Козья слобода», «Яшлек», «Северный вокзал» и «Авиастроительная» выходы устроены в крытых наземных павильонах, на станциях «Площадь Тукая» и «Кремлёвская» один из выходов встроен в здание, остальные выходы на станциях устроены в виде спуска в подземный переход. При станциях «Проспект Победы», «Горки», «Площадь Тукая», «Кремлёвская», «Козья Слобода» и «Яшьлек» есть подземные торговые галереи. Эскалаторы В казанском метрополитене имеется 16 эскалаторов: на станциях «Проспект Победы» и «Козья слобода» по 7 эскалаторов производства ThyssenKrupp и 2 эскалатора на станции «Кремлёвская» производства Otis Elevator Company. Подвижной состав Пассажирский подвижной состав Казанский метрополитен использует современный отечественный подвижной состав. Все вагоны в Казани оснащены асинхронным тяговым приводом, который позволяет повысить надежность и обеспечить экономию электроэнергии. Вагоны метро «Казань» К пуску первой очереди Казанского метрополитена были закуплены вагоны серии 81-553.3/554.3/555.3 «Казань», изготовленные ЗАО «Вагонмаш» в Санкт-Петербурге в сотрудничестве с фирмой Škoda Dopravní technika (Чехия, город Пльзень), которая и предоставила асинхронный тяговый привод[7]. В течение 2005 года поставлено пять составов из вагонов типа «Казань». Каждый состав состоит из четырёх вагонов: двух головных моторных, одного промежуточного моторного и одного промежуточного безмоторного, вместимость каждого из которых — 250 человек. Длина станций позволяет при необходимости увеличить число вагонов до пяти. На подвижном составе установлена модернизированная версия системы автоведения «Движение» петербургской разработки. Эксплуатационная составность поездов[8]: #Статус10287-11513-11512-10288На линии с 27 августа 200510289-11514-11515-10290На линии с 27 августа 200510292-11516-11517-10291На линии с 27 августа 200510293-11518-11519-10294На линии с 27 августа 200510295-11521-11520-10296После ремонта. На линии с 7 ноября 2011 Вагоны метро «Русич» В Казани впервые в истории российского метрополитена применяется автоматизированная система, позволяющая осуществлять движение поезда без участия машиниста[9]. За ним остаются функции контроля над работой автоматики. Производство вагонов типа 81-55x.3 на «Вагонмаше» было прекращено. Для обеспечения подвижным составом линии, увеличившейся за счёт пуска станции станции «Проспект Победы», к началу 2009 года планировалось приобрести другие вагоны — серии 81-740.1/741.1 «Русич» производства завода ЗАО «Метровагонмаш» в городе Мытищи. В течение 2009 года планировалось поставить пять составов из вагонов типа «Русич». Но государственный контракт на поставку вагонов «Русич» заключён не был, вместо них планировалось приобрести вагоны 81-553.4/554.4/555.4 «Казань-2», мелкосерийное производство которых, однако, на «Вагонмаше» запущено не было. В итоге в конце 2010 года было вновь решено приобрести составы «Русич», но самой последней модификации — 81-740.4/741.4, с увеличенным количеством дверей и кондиционированием пассажирского салона. На приобретение трёх составов было выделено 700 млн рублей, цена контракта составила 699 978 111 рублей[10]. Первый состав прибыл в Казань 28 января 2011 года[11] и с 16 февраля эксплуатируется на линии[12]. Следующие два состава были отгружены 23 февраля 2011 года[13] и прибыли в Казань 26 февраля[14]. 9 апреля 2012 года поступили ещё три трёхвагонных состава типа 81-740.4К/81-741.4К «Русич»[15][16]. К пуску трёх станций в 2013 году приобретена партия из трёх трёхвагонных поездов[17]. Поезда прибыли в депо в декабре 2012 года[18]. Каждый состав «Русич» состоит из трёх двухсекционных сочленённых моторных вагонов: двух головных и одного промежуточного, вместимость каждого из которых — около 350 человек. Эксплуатационная составность поездов[19]: #Статус0240-0802-0241На линии с 16 февраля 20110242-0803-0243На линии с 14 марта 20110244-0804-0245На линии с 28 марта 20110298-0891-0299На линии с мая 20120300-0892-0301На линии с мая 20120302-0893-0303На линии с мая 20120312-0906-0313На линии с 18 февраля 20130314-0907-0315На линии с марта 20130316-0908-0317На линии с марта 2013 Специальный подвижной состав Для служебной работы (перегона вагонов, перевозки хозяйственных грузов, маневровых работ) в Казанском метрополитене применяются контактно-аккумуляторный электровоз 81-582 с асинхронным тяговым приводом и мотодрезина АГМУ-5583. Контактно-аккумуляторный электровоз типа 81-582 был переоборудован из опытного электровагона 81-560 «Ритор» и поэтому внешним видом повторяет пассажирский вагон, но, в отличие от него, оснащён двумя кабинами, а в его салоне находится тяговая аккумуляторная батарея и прочее оборудование для работы, не зависящей от контактного рельса. Первый аналогичный контактно-аккумуляторный электровоз типа 81-580 был сделан и введён в эксплуатацию в 2002 году в Петербургском метрополитене[20]. Электродепо Электродепо первой и единственной линии Казанского метрополитена расположено на Танкодроме напротив Казанской ярмарки. Оно занимает территорию в 15 гектаров. Здание депо рассчитано на 82 вагона. В перспективе после завершения строительства второй и третьей линий для них будут построены отдельные электродепо — в Азино и у завода «Казаньоргсинтез». Съезды к депо отходят от правого и левого тоннелей у станции «Аметьево» — в окрестности улицы Даурская. Гейт с железной дорогой к запуску первой очереди достроен не был, поэтому вагоны транспортировались в депо на волокуше со станции Вахитово[21]. Помимо разветвления путей и ангаров отстойно-ремонтного корпуса, в депо также имеются объединённые с цехом мастерские для электровозов, также есть отделение для покраски и камера мойки и обдувки, административно-бытовое здание с помещениями для управленческого и инженерного персонала, столовая, личные помещения, медицинский пункт и тому подобное. На территории депо имеются открытые и крытые спортивные площадки и прочее. На строительство электродепо было затрачено 800 млн рублей по ценам 2004 года. Работы по созданию архитектурного проекта депо вела группа архитекторов во главе с А. Ф. Хисамовым из института «Казгражданпроект». Первоначальный аванпроект 1998 года и технический рабочий проект 2003 года были созданы институтом «Минскметропроект». Непосредственно строительство было начато компанией «Казтранстрой» в 1999 году и закончено в 2005[22]. Инженерный корпус Инженерный корпус Казанского метрополитена расположен рядом со станцией «Суконная слобода» по улице Нурсултана Назарбаева, дом 8. В здании находится управление метрополитена МУП «Метроэлектротранс» (в прошлом МУП «Казанский метрополитен»). Инженерный корпус перестроен из здания, где раньше располагался деловой центр. Первоначально планировалось строить новое здание силами компании «Казтрансстрой» по рабочему плану института «Казгражданпроект»[23]. Оплата проезда В вестибюлях станций Казанского метро имеются кассы и установлены турникеты производства петербургской фирмы «Электронные системы» («ЭлСи») с неавтоматическими тройными металлическими заградительными брусьями, перемещаемыми пассажирами при проходе. Оплатить проезд можно четырьмя способами: Смарт-жетон. После приобретения в кассе метрополитена его необходимо опустить в устройство наверху турникета. Пластиковый смарт-жетон почти чёрного цвета имеет самый большой среди метрополитенов СНГ размер и содержит внутри чип. На одной стороне смарт-жетона есть надпись «1000 лет Казани», на оборотной стороне — логотип предприятия «Метроэлектротранс». Срок действия смарт-жетонов — один месяц. Бесконтактная смарт-карта метрополитена. На пластиковой смарт-карте изображены виды современной и старой Казани. Данные смарт-карты пополняются в кассах метрополитена. Пассажирам, желающим приобрести смарт-карту, необходимо оплатить залоговую стоимость в размере 45 рублей + стоимость поездок, которые они хотят закодировать в карте. Срок действия — три месяца с момента приобретения. По окончании срока действия смарт-карты пассажир может продлить её, заплатив только за стоимость проезда. В случае отказа от смарт-карты пассажир может вернуть её обратно в кассу, получив при этом назад ранее внесённую залоговую сумму. Принимается БСК только в хорошем состоянии в течение трёх месяцев после окончания срока её действия. Транспортная карта. Проект казанского муниципалитета и банка «Ак Барс», действующий на всем пассажирском транспорте города Казани. Также является смарт-картой. Имеет льготную и обычную версию. В Казанском метрополитене действуют льготный тариф (без лимита поездок), тарифы «Единый» (50 поездок), «Метро-трамвай-троллейбус» (50 поездок), «Метро» (50 поездок) и «Электронный кошелёк». Баланс смарт-карты пополняется в терминалах «Элекснет», установленных в вестибюлях станций метрополитена и других местах города, в «Ак Барс» банке, «Сбербанке», «Банке Казани» и в почтовых отделениях. При пополнении на почте на сумму менее 500 рублей комиссия составляет 5 рублей, в остальных случаях комиссия не взимается. Бесконтактные карты Mastercard, Visa, и МИР. Так же можно оплатить проезд в Казанском метро бесконтактными банковскими картами платежных систем Masterсard, Visa и МИР. Для оплаты необходимо приложить банковскую карту к ридеру под экран валидатора. Удерживайте карту до сигнала и сообщения на экране. Зеленая стрелка — одобрено.[24] Смарт-карты необходимо поднести к индикатору контроля турникета, на расстоянии до пяти сантиметров, данные обрабатываются за 0,1 секунды. Ресурс смарт-карты метрополитена можно проверить в валидаторах, установленных во всех вестибюлях станций, ресурс транспортной карты — в терминалах пополнения. Стоимость проезда: С приобретением жетона метро — 25 рублей По общегородскому электронному кошельку — 23 рубля По смарт-карте метрополитена — от 15 рублей По бесконтактной карте Mastercard, Visa, МИР — 23 рублей. Безопасность Казанское метро признано самым безопасным в России. На всех станциях есть полный комплекс, предназначенный для досмотра пассажиров и багажа, включая рентген-интроскопы наподобие устанавливаемых в аэропортах и абсолютную новинку казанских транспортников — сканер «Homo Scan», позволяющий за пять секунд провести полный досмотр пассажира. Вход на станцию контролируют не только несколько рамок металлоопределителей, но и также приборы по обнаружению взрывчатых и наркотических веществ. Также в казанском метро существует единственный в России объединённый центр диспетчерского управления, который включает в себя поездного диспетчера, диспетчера электромеханических устройств и диспетчера электроснабжения. Планируется совместный с МЧС и МВД диспетчерский центр «ОКСИОН». Заместитель руководителя Федерального агентства железнодорожного транспорта Леонид Бершанский называл казанский метрополитен уверенным лидером среди всех региональных метрополитенов России по части внедрения системы комплексной безопасности на транспорте[25]. Перспективы Планируются ещё 3 новые линии метрополитена: Савиновская, Приволжская, Заноксинская. В перспективе планируется связать все линии метро и две радиальные линии городского поезда созданием Кольцевой линии городской электрички по так называемым южному и северному железнодорожным ходам. Также планируется сооружение в 2018 году наземной железнодорожной радиальной линии в Салават Купере городского поезда (Казанской электрички) длиной 10,6 км с 5 станциями, которая пройдет от пересадки со станции «Северный вокзал» через городской посёлок Левченко и завод «Казаньоргсинтез» к новым микрорайонам Салават Купере и Радужный[26][27]. Центральная линия Центральная линия в августе 2018 года продлена на юго-восток до станции «Дубравная», которая находится в квартале от станции «Проспект Победы», но необходима для пересадки на вторую Савиновскую линию, идущую в Азино[28]. В перспективе планируется продлить линию в новый жилой район Новые Горки (Медянский) и на севере в микрорайон Жилплощадка и в новый жилой район Бобыльский[29]. Всего Центральная линия будет состоять из 18 станций. Савиновская линия Предполагалось соорудить первый участок второй, Савиновской (Савиновско-Азинской) линии к футбольному Чемпионату мира 2018 года в «спальный» район Новое Савиново от пересадки с Центральной линии на станции «Яшьлек»[30]. Затем этот участок будет продлён до завода Казанькомпрессормаш и до Горьковского шоссе. Также должен быть сооружён отдельный южный участок линии до «спального» района Азино от станции Дубравная Центральной линии. В марте 2014 года был представлен предварительный проект строительства второй ветки метро[31]. Согласно ему, метро пройдет под улицей Чуйкова (а не Ямашева, как предполагалось ранее), к 2018 году будут построены станции ЗАГС, Горбольница и Стадион, однако позднее данные планы были отменены из-за отсутствия средств для строительства. Новый план предусматривает сооружение второй ветки от станции Дубравная и сроки более не привязаны к чемпионату мира по футболу. В начале 2016 года был объявлен тендер на проектирование первого участка из 4 станций от Дубравной до микрорайона Азино. Изначально строительство линии планировалось до конца 2017 года[28]. В январе 2018 года было анонсировано, что тоннелепроходческие работы начнутся до конца весны, сроки ввода в строй первых станций неизвестны[32]. К середине августа 2018 года были начаты работы по выносу коммуникаций на станции «Сахарова». Приволжская линия Приволжская (Приволжско-Савиновская) линия пройдет от также создаваемой станции «Вахитово» на действующей линии городской электрички в аэропорт (бывший аэроэкспресс) через микрорайон Суконная слобода в центре города (с пересадкой на одноимённой станции Центральной линии), парк Горького и реку Казанку в «спальный» район Новое Савиново. Заноксинская линия Заноксинская линия пройдет от парка Горького (в перспективе — от Кремля) в центре города через «спальный» район Азино в перспективный жилой район Заноксинский. Сотовая связь и интернет В Казанском метрополитене на станциях первого пускового участка (Кремлёвская, Пл. Тукая, Суконная Слобода, Аметьево, Горки) работает сотовая связь ведущих операторов России (МТС, Мегафон, Билайн, Tele2 Россия). Первый оператор — компания «Билайн» предоставила свою связь на центральных станциях уже спустя три месяца после открытия метро, а через 1,5 года были полностью подключены все станции первого пускового участка. К лету 2006 года на всех открытых тогда станциях заработала связь «Мегафона», а с лета 2007 года — «МТС». На центральных станциях есть пункты продаж этих операторов. В 2012 году завершилась модернизация сети «Билайн». Именно эта сеть покрыла все существующие станции сетью третьего поколения. В августе 2013 года все станции казанского метро были оборудованы точками бесплатного доступа в интернет по технологии Wi-Fi. Проект был реализован телекоммуникационной компанией «Банкорп»[33]. По состоянию на 22 марта 2014 года: оператор «Мегафон» работает бесперебойно на станциях и перегонах от станции «Горки» до станции «Кремлёвская», а также на станции «Северный вокзал». оператор «Билайн» работает во всём метро от станции «Проспект Победы» до станции «Авиастроительная», однако связь пропадает на длинных перегонах на различное время — самое длительное на перегоне «Кремлёвская» — «Козья слобода» связь пропадает на 80 сек, на остальных перегонах — в среднем на 10—20 сек. оператор «МТС» работает на всех станциях, кроме «Проспект Победы», «Козья слобода», «Яшьлек», «Авиастроительная». оператор «Ростелеком» работает только на станциях «Аметьево» и «Северный вокзал». Фотогалерея станций Станция «Авиастроительная» Станция «Северный вокзал» Станция «Яшьлек» Станция «Козья слобода» Станция «Кремлёвская» Станция «Площадь Тукая» Станция «Суконная слобода» Метромост со станцией «Аметьево» Станция «Аметьево» Станция «Горки» Станция «Проспект Победы» Станция «Дубравная» Примечания Ссылки (самая полная на данный момент информация о метрополитене) Unknown parameter |datepublished= ignored (help) Литература Категория:Появились в 2005 году
https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9A%D0%B0%D0%B7%D0%B0%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%B8%D0%B9%20%D0%BC%D0%B5%D1%82%D1%80%D0%BE%D0%BF%D0%BE%D0%BB%D0%B8%D1%82%D0%B5%D0%BD
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 738, 1499, 1704, 2136, 3184, 3772, 5808 ], "plaintext_end_byte": [ 682, 1468, 1703, 2116, 3183, 3749, 5795, 5994 ] }
متى استقلت لبنان ؟
استقلال لبنان
arabic
{ "passage_answer_candidate_index": [ 0 ], "minimal_answers_start_byte": [ 251 ], "minimal_answers_end_byte": [ 271 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
استقلال لبنان هو اليوم الذي أُعلن فيه الاستقلال، ويحتفل به في 22 نوفمبر، رغم أن الاستقلال لم يكتمل إلا بانسحاب القوات الفرنسية من لبنان في 31 ديسمبر 1946. يوم 22 تشرين الثاني هو تخليد لذكرى حكومة الاستقلال الوطنية التي ناضلت عشية إطلاق سراح رئيس الجمهورية بشارة الخوري ورئيس الحكومة اللبنانية رياض الصلح من الاعتقال صباح 22 تشرين الثاني 1943 وتسليم فرنسا بمنح لبنان الاستقلال التام. تاريخ الصراع من أجل الاستقلال بعد انتهاء الحرب العالمية الأولى، أعلن الشريف حسين بن علي قيام الدولة العربية التي تضم كل البلاد العربية المحررة من العثمانيين. وبحسب اتفاقيات حسين مكماهون، كان على المنطقة التي تضم لبنان الحالي أن تتبع المملكة العربية الجديدة. وبنفس الوقت، انتدبت فرنسا لحكم لبنان بحسب اتفاقية سايكس-بيكو. وطلب من شعوب المنطقة تحديد مصيرهم فيما بينهم. في هذه الحالة، طلب مسيحيو لبنان تأسيس دولة مستقلة بحماية فرنسية. معارضة المسلمين وكان مسلمو "دولة لبنان الكبير" قد رفضوا، في أكثريتهم، الدولة والكيان الوطني اللبناني، عند نشوئه لثلاثة أسباب هي: * 2ـ لأن أمنيتهم، بعد الانسلاخ عن السلطنة العثمانية، كانت الانضمام إلى "دولة عربية"، برئاسة الأمير فيصل، تضم "سوريا الكبرى" أي سوريا الحالية ولبنان وفلسطين والأردن والعراق. 3ـ لأنهم كانوا رافضين للانتداب حكم دولة أوروبية أجنبية. المفاوضات لم تعترف الحركة الوطنية السورية وممثلوها في لبنان من الزعماء السياسيين المسلمين، بالكيان اللبناني. وفي المفاوضات بين الحكومة الفرنسية والحركة الوطنية السورية في مطلع الثلاثينات، اشترطت فرنسا ان تسلم الحركة الوطنية السورية بالكيان اللبناني لقاء توقيع معاهدة تعترف فيها فرنسا باستقلال سوريا ولبنان. ولقد قبل ممثلو الحركة الوطنية هذا الشرط الأمر الذي أحدث تصدعا في صفوف السياسيين المسلمين "الوحدويين" في لبنان، وراح بعضهم "يتلبنن" مثل خير الدين الأحدب والبعض الآخر يبحث عن صيغة للتوفيق بين ولائه "القومي العربي"، وبين اعترافه بالكيان اللبناني مثل رياض الصلح[1] وبشارة الخوري. ومن عام 1930 إلى عام 1943، راحت "صيغة" رياض الصلح/بشارة الخوري وغيرهم من طلاب الاستقلال ـ تتبلور، إلى ان تحولت إلى ما سمي بالميثاق الوطني اللبناني، وهو يقوم على المعادلة التالية: من أجل بلوغ الاستقلال، على المسيحيين ان يتنازلوا عن مطلب حماية فرنسا لهم، وأن يتنازل المسلمون عن طلب الانضمام إلى الداخل السوري ـ العربي. ثورة بشامون في بداية الحرب العالمية الثانية وبعد أن سيطرت فرنسا على المراكز الحساسة مما جعل الحكومة اللبنانية سنة 1943 تتقدم إلى المفوضية الفرنسية مطالبة بتعديل الدستور بما ينسجم مع الأوضاع. وكان هذا الطلب بدعم من البريطانيين الذين حكموا فلسطين والأردن والعراق. وفي 21 سبتمبر من السنة نفسها فاز بشارة الخوري بالانتخابات وأصبح رئيساً للجمهورية وألف حكومته مع رياض الصلح وأعلنوا الاستقلال التام وحُوِّل مشروع تعديل الدستور إلى المجلس النيابي، وأعتبر هذا القرار تحديا ساخراً للمفوض السامي مما جعله يأمر بتعليق الدستور وأرسل ضباطاً إلى رئيس الجمهورية فاعتقلوه مع رئيس وزرائه وبعض الوزراء والزعماء الوطنيين مثل عادل عسيران، كميل شمعون، عبد الحميد كرامي وسليم تقلا وحجزوهم في قلعة راشيا. عندها قام وزير الدفاع الوطني آنذاك الأمير مجيد أرسلان ورئيس مجلس النواب صبري حمادة والوزير حبيب أبو شهلا باجتماع مصغر في قرية في جبل لبنان هي بشامون وألفوا حكومة مؤقتة عرفت بحكومة بشامون ورفع العلم اللبناني الذي تكون من ثلاث أقسام الأحمر، الأبيض وفي الوسط ضمن اللون الأبيض شجرة أرز خضراء. وقد أدى هذا النضال إلى استقلال لبنان بتاريخ 22 نوفمبر 1943. وبعد ذلك دعم لبنان نفسه بمشاركته بتاسيس هيئة الأمم المتحدة سنة 1945 وجامعة الدول العربية سنة 1947. مراجع تصنيف:أيام وطنية تصنيف:تاريخ لبنان تصنيف:سياسة لبنان تصنيف:عطلات رسمية في لبنان تصنيف:مناسبات نوفمبر
https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D9%82%D9%84%D8%A7%D9%84%20%D9%84%D8%A8%D9%86%D8%A7%D9%86
{ "plaintext_start_byte": [ 1, 506, 1093, 1188, 1426 ], "plaintext_end_byte": [ 505, 1031, 1187, 1356, 1523 ] }
الستيرويد هو مركب عضوي؟
ستيرويد
arabic
{ "passage_answer_candidate_index": [ 0 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "YES" ] }
الستيرويد هو مركب عضوي حلقي.[2][3][4] والستيرويد هو نوع من المركبات العضوية التي تحتوي على ترتيبات محددة من اربع حلقات التي انضمت إلى بعضها البعض. ومن الأمثلة على المنشطات تشمل الكوليسترول، والهرمونات الجنسية واستراديول التستوستيرون، وديكساميثازون العقاقير المضادة للالتهابات. ويتألف جوهر sterane المنشطات من ذرات الكربون 17 المستعبدين معا لتشكيل اربع حلقات تنصهر فيها: حلقات ثلاث الهكسان الحلقي (تسمى حلقات ألف وباء، وجيم في وحلقة واحدة السيكلوبنيتين (الحلقة دال). والستيرويدات تختلف حسب الفئات الوظيفية المرفقة الجامدة وأشكال خاصة من المنشطات، مع مجموعة الهيدروكسيل. أنواع الستيرويدات في جسم الإنسان ينقسم الستيرويد في جسم الأنسان إلى الانواع التالية كورتيزون ويشمل الألدوستيرون و الكورتيزول أندروجين ويشمل تستوستيرون إستروجين البروجيسترون انظر أيضاً كورتيزون كورتيزول مراجع تصنيف:مسارات أيضية * تصنيف:كيمياء حيوية تصنيف:هرمونات
https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D8%AA%D9%8A%D8%B1%D9%88%D9%8A%D8%AF
{ "plaintext_start_byte": [ 1, 1107, 2432, 3749, 3973, 4528, 5406, 7521, 8402, 9464, 9917, 10014, 11215, 11380, 11551 ], "plaintext_end_byte": [ 1059, 2330, 3685, 3946, 4496, 5341, 7454, 8320, 9432, 9878, 10013, 11155, 11379, 11525, 11674 ] }
ఆంధ్రప్రదేశ్ లో నిర్మించిన మొదటి దంత వైద్యశాల ఎక్కడ ఉంది?
దంత
telugu
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
దంత శ్రీకాకుళం జిల్లా, కోటబొమ్మాళి మండలంలోని గ్రామం. ఇది మండల కేంద్రమైన కోటబొమ్మాళి నుండి 17 కి. మీ. దూరం లోను, సమీప పట్టణమైన పలాస-కాశీబుగ్గ నుండి 44 కి. మీ. దూరంలోనూ ఉంది. 2011 భారత జనగణన గణాంకాల ప్రకారం ఈ గ్రామం 342 ఇళ్లతో, 1200 జనాభాతో 456 హెక్టార్లలో విస్తరించి ఉంది. గ్రామంలో మగవారి సంఖ్య 544, ఆడవారి సంఖ్య 656. షెడ్యూల్డ్ కులాల సంఖ్య 159 కాగా షెడ్యూల్డ్ తెగల సంఖ్య 110. గ్రామం యొక్క జనగణన లొకేషన్ కోడ్ 581050[1].పిన్ కోడ్: 532195. విద్యా సౌకర్యాలు గ్రామంలో ప్రభుత్వ ప్రాథమిక పాఠశాలలు రెండు, ప్రభుత్వ ప్రాథమికోన్నత పాఠశాల ఒకటి ఉన్నాయి. బాలబడి కోటబొమ్మాళిలోను, మాధ్యమిక పాఠశాల కురుడులోనూ ఉన్నాయి. సమీప జూనియర్ కళాశాల కోటబొమ్మాళిలోను, ప్రభుత్వ ఆర్ట్స్ / సైన్స్ డిగ్రీ కళాశాల టెక్కలిలోనూ ఉన్నాయి. సమీప వైద్య కళాశాల, మేనేజిమెంటు కళాశాల, పాలీటెక్నిక్ శ్రీకాకుళంలో ఉన్నాయి. సమీప వృత్తి విద్యా శిక్షణ పాఠశాల టెక్కలిలోను, అనియత విద్యా కేంద్రం జర్జంగిలోను, దివ్యాంగుల ప్రత్యేక పాఠశాల శ్రీకాకుళం లోనూ ఉన్నాయి. వైద్య సౌకర్యం ప్రభుత్వ వైద్య సౌకర్యం ఒక సంచార వైద్య శాలలో డాక్టర్లు లేరు. ముగ్గురు పారామెడికల్ సిబ్బంది ఉన్నారు. ప్రాథమిక ఆరోగ్య కేంద్రం, ప్రాథమిక ఆరోగ్య ఉప కేంద్రం గ్రామం నుండి 5 నుండి 10 కి.మీ. దూరంలో ఉన్నాయి. పశు వైద్యశాల గ్రామం నుండి 5 నుండి 10 కి.మీ. దూరంలో ఉంది. సమీప సామాజిక ఆరోగ్య కేంద్రం, మాతా శిశు సంరక్షణ కేంద్రం, టి. బి వైద్యశాల గ్రామం నుండి 10 కి.మీ. కంటే ఎక్కువ దూరంలో ఉన్నాయి. అలోపతి ఆసుపత్రి, ప్రత్యామ్నాయ ఔషధ ఆసుపత్రి, డిస్పెన్సరీ, కుటుంబ సంక్షేమ కేంద్రం గ్రామం నుండి 10 కి.మీ. కంటే ఎక్కువ దూరంలో ఉన్నాయి. ప్రైవేటు వైద్య సౌకర్యం గ్రామంలోఒక ప్రైవేటు వైద్య సౌకర్యం ఉంది. డిగ్రీ లేని డాక్టరు ఒకరు ఉన్నారు. తాగు నీరు గ్రామంలో కుళాయిల ద్వారా శుద్ధి చేయని నీరు సరఫరా అవుతోంది. బావుల నీరు కూడా అందుబాటులో ఉంది. గ్రామంలో ఏడాది పొడుగునా చేతిపంపుల ద్వారా నీరు అందుతుంది. చెరువు ద్వారా గ్రామానికి తాగునీరు లభిస్తుంది. పారిశుధ్యం మురుగునీరు బహిరంగ కాలువల ద్వారా ప్రవహిస్తుంది. మురుగునీటిని నేరుగా జలవనరుల్లోకి వదులుతున్నారు. గ్రామంలో సంపూర్ణ పారిశుధ్య పథకం అమలవుతోంది. సామాజిక మరుగుదొడ్డి సౌకర్యం లేదు. ఇంటింటికీ తిరిగి వ్యర్థాలను సేకరించే వ్యవస్థ లేదు. సామాజిక బయోగ్యాస్ ఉత్పాదక వ్యవస్థ లేదు. చెత్తను వీధుల పక్కనే పారబోస్తారు. సమాచార, రవాణా సౌకర్యాలు దంతలో సబ్ పోస్టాఫీసు సౌకర్యం ఉంది. పోస్టాఫీసు సౌకర్యం గ్రామానికి 5 నుండి 10 కి.మీ. దూరంలో ఉంది. పోస్ట్ అండ్ టెలిగ్రాఫ్ ఆఫీసు గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉంది. లాండ్ లైన్ టెలిఫోన్, పబ్లిక్ ఫోన్ ఆఫీసు, మొబైల్ ఫోన్ మొదలైన సౌకర్యాలు ఉన్నాయి. ఇంటర్నెట్ కెఫె / సామాన్య సేవా కేంద్రం, ప్రైవేటు కొరియర్ గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉన్నాయి. గ్రామానికి సమీప ప్రాంతాల నుండి ప్రభుత్వ రవాణా సంస్థ బస్సులుప్రైవేటు బస్సులు తిరుగుతున్నాయి. సమీప గ్రామాల నుండి ఆటో సౌకర్యం కూడా ఉంది. వ్యవసాయం కొరకు వాడేందుకు గ్రామంలో ట్రాక్టర్లున్నాయి. రైల్వే స్టేషన్ గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉంది. ప్రధాన జిల్లా రహదారి, జిల్లా రహదారి గ్రామం గుండా పోతున్నాయి. జాతీయ రహదారి, రాష్ట్ర రహదారి గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉన్నాయి. గ్రామంలో తారు రోడ్లు, కంకర రోడ్లు ఉన్నాయి. మార్కెటింగు, బ్యాంకింగు గ్రామంలో స్వయం సహాయక బృందం, పౌర సరఫరాల కేంద్రం, వారం వారం సంత ఉన్నాయి. రోజువారీ మార్కెట్ గ్రామం నుండి 5 నుండి 10 కి.మీ. దూరంలో ఉంది. ఏటీఎమ్, వాణిజ్య బ్యాంకు, సహకార బ్యాంకు, వ్యవసాయ పరపతి సంఘం గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉన్నాయి. వ్యవసాయ మార్కెటింగ్ సొసైటీ గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉంది. ఆరోగ్యం, పోషణ, వినోద సౌకర్యాలు గ్రామంలో అంగన్ వాడీ కేంద్రం, ఇతర పోషకాహార కేంద్రాలు, ఆశా కార్యకర్త ఉన్నాయి. గ్రామంలో వార్తాపత్రిక పంపిణీ జరుగుతుంది. అసెంబ్లీ పోలింగ్ స్టేషన్, జనన మరణాల నమోదు కార్యాలయం ఉన్నాయి. ఆటల మైదానం గ్రామం నుండి 5 నుండి 10 కి.మీ. దూరంలో ఉంది. సమీకృత బాలల అభివృద్ధి పథకం గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉంది. సినిమా హాలు, గ్రంథాలయం, పబ్లిక్ రీడింగ్ రూం గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉన్నాయి. విద్యుత్తు గ్రామంలో గృహావసరాల నిమిత్తం విద్యుత్ సరఫరా వ్యవస్థ ఉంది. రోజుకు 7 గంటల పాటు వ్యవసాయానికి, 14 గంటల పాటు వాణిజ్య అవసరాల కోసం కూడా విద్యుత్ సరఫరా చేస్తున్నారు. భూమి వినియోగం దంతలో భూ వినియోగం కింది విధంగా ఉంది: వ్యవసాయేతర వినియోగంలో ఉన్న భూమి: 174 హెక్టార్లు వ్యవసాయం సాగని, బంజరు భూమి: 27 హెక్టార్లు శాశ్వత పచ్చిక ప్రాంతాలు, ఇతర మేత భూమి: 4 హెక్టార్లు తోటలు మొదలైనవి సాగవుతున్న భూమి: 8 హెక్టార్లు వ్యవసాయం చేయదగ్గ బంజరు భూమి: 3 హెక్టార్లు సాగులో లేని భూముల్లో బీడు భూములు కానివి: 61 హెక్టార్లు బంజరు భూమి: 15 హెక్టార్లు నికరంగా విత్తిన భూమి: 159 హెక్టార్లు నీటి సౌకర్యం లేని భూమి: 36 హెక్టార్లు వివిధ వనరుల నుండి సాగునీరు లభిస్తున్న భూమి: 200 హెక్టార్లు నీటిపారుదల సౌకర్యాలు దంతలో వ్యవసాయానికి నీటి సరఫరా కింది వనరుల ద్వారా జరుగుతోంది. బావులు/బోరు బావులు: 6 హెక్టార్లు చెరువులు: 193 హెక్టార్లు ఉత్పత్తి దంతలో ఈ కింది వస్తువులు ఉత్పత్తి అవుతున్నాయి. ప్రధాన పంటలు వరి, వేరుశనగ మూలాలు
https://te.wikipedia.org/wiki/%E0%B0%A6%E0%B0%82%E0%B0%A4
{ "plaintext_start_byte": [ 1, 158, 332, 684, 1300, 1377, 1605, 1663 ], "plaintext_end_byte": [ 140, 331, 683, 1271, 1357, 1594, 1660, 1834 ] }
Steven Kanumba alizaliwa katika wilaya gani?
Blandina Changula
swahili
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Blandina Changula (amezaliwa tar. 27 Julai 1983 mkoani Shinyanga, Tanzania ni muigizaji wa vipindi vya telesheni na filamu nchini Tanzania. Maisha ya Mwanzo Blandina alipata elimu ya msingi katika shule ya Bugoyi mwaka 1990 hadi 1997 na kujiunga katika shule ya sekondari ya kutwa ya Buluba iliyopo Shinyanga mwaka 1998 hadi 1999. Akiwa kidato cha pili alihamishiwa katika shule ya bweni ya Kanawa hukohuko mkoani Shinyanga mwaka 1999 hadi 2000 na mwaka huo huo baada ya kuingia kidato cha tatu akahamishiwa tena jijini Dar es Salaam katika shule ya Greens iliyokuwa maeneo ya Temeke kabla ya kuhamishiwa Ubungo shule ambayo alimalizia kidato cha nne hiyo ilikuwa mnamo mwaka 2001. Blandina Changula anatokea kundi la Kaole Sanaa Group, ni kundi ambalo linafahamika sana nchini Tanzania kwa kutoa nyota wengi wa uigizaji, Blandina nae ni mmoja kati ya nyota hao, wengine ni Steven Kanumba, Vincent Kigosi (Mr Ray), Tea na wengine wengi tu kutoka Kaole Sanaa Group. kwa hivi sasa Blandina Chagula kwa kushirikiana na msanii mwenzake Vincent Kigosi wana kampuni yao pamoja iitwayo RJ Company (Ray & Johari coumpany ) ambayo inafanya kazi ya kuzalisha filamu mbalimbali kama vile Bed Rest, Bad Luck , Wrong hope , Peace of mind , Fair Decision nk. Baadhi ya Filamu Alizoigiza Sikitiko Langu Johari 1 na 2 Dangerous Desire Dar 2 Lagos Anaoshirikiana Nao Steven Kanumba Vincent Kigosi Muhsein Awadh Ally Chaowa Kulwa Kikumba Mwanaidi Suka Nuru Nassoro Ndumbagwe Misayo Donah Redson Fatuma Makongoro Emmanuel Myamba Charles Magari Fatuma Mvura Mohamed Mwikongi Fadhili Omar Wanigeria Mercy Johson Nkilu Sylvanus Nancy Okeke Bimbo Ankintola Jamii:Waliozaliwa 1983 Jamii:Waigizaji filamu wa Tanzania Jamii:Filamu za Tanzania Jamii:Waongozaji filamu wa Tanzania Jamii:Watu walio hai Jamii:Wiki Loves Women Tanzania
https://sw.wikipedia.org/wiki/Blandina%20Changula
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 446, 988, 1555, 2347, 3195, 3932, 4290, 5503, 5747, 6161, 6832, 7742, 9101, 9440, 10479, 11065, 11736, 12511, 12808, 13261, 13733, 14046, 14893, 15378, 16040, 16877, 17253, 18217, 19377, 20940, 21556, 21714, 21821, 22790, 22917, 23044, 23252, 23304, 23427, 23453, 23821, 23979, 24083, 24342, 24957, 25013, 25081, 25125, 25155, 25564, 25615, 25682, 25842, 26026, 26942, 27818, 28330, 29107, 29520, 29768, 30696, 30835 ], "plaintext_end_byte": [ 445, 987, 1554, 2346, 3194, 3908, 4289, 5502, 5746, 6136, 6809, 7741, 9100, 9412, 10166, 11037, 11713, 12479, 12781, 13260, 13712, 13980, 14870, 15377, 16039, 16876, 17224, 18216, 19376, 20901, 21525, 21713, 21820, 22789, 22916, 23019, 23251, 23295, 23426, 23452, 23820, 23945, 24082, 24317, 24956, 25012, 25058, 25124, 25154, 25563, 25614, 25681, 25806, 25914, 26895, 27817, 28267, 29106, 29519, 29714, 30675, 30820, 31034 ] }
ما هو الاكتشاف الذي نتج عنه اختراع القنبلة الذرية التي ألقيت على هيروشيما عام 1945؟
طاقة
arabic
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
الطاقة هي إحدى صور الوجود، فالكون مكون من أجرام وطاقة.[1][2][3] منذ النظرية النسبية لاينشتاين نعرف تكافؤ المادة والطاقة، فالطاقة يمكن ان تتحول إلى مادة وبالعكس يمكن للمادة أن تتحول إلى طاقة. وقد رأينا تحول المادة إلى طاقة في اختراع القنبلة الذرية. يمكن للطاقة أن تأخذ أشكالًا متنوعة منها طاقة حرارية، كيميائية، كهربائية، إشعاعية ، نووية، طاقة كهرومغناطيسية، وطاقة حركية. هذه الأنواع من الطاقة يمكن تصنيفها بكونها طاقة حركية أو طاقة كامنة، في حين أن بعضها يمكن أن يكون مزيجًا من الطاقتين الكامنة والحركية معًا، وهذا يدرس في الديناميكا الحرارية. جميع أنواع الطاقة يمكن تحويلها مِن شكل لآخر بمساعدة أدوات بسيطة أو أحياناً تستلزم تقنيات معقدة مثلاً من الطاقة الكيميائية إلى الكهربائية عن طريق الأداة الشائعة البطاريات أو المركمات، أو تحويل الطاقة الحرارية إلى طاقة ميكانيكية وهذا نجده في محرك احتراق داخلي، أو تحويل الطاقة الشمسية إلى طاقة كهربائية، وهكذا. وقد بينت نظرية النسبية لأينشتاين أن المادة والطاقة هما صورتان لشيء واحد، وعرفنا تكافؤ المادة والطاقة ، هذا الاكتشاف اكتشفة أينشتاين عام 1905 وكتبه في النظرية النسبية الخاصة ، ويعبر عن تكافؤ الطاقة والمادة بمعادلته الشهيرة: E=mc2. هذا الاكتشاف الذي نتج عنه اختراع القنبلة الذرية التي ألقيت على هيروشيما عام 1945 وأنهت الحرب العالمية الثانية بين اليابان والولايات المتحدة. ونعرف تحول المادةmatter إلى طاقة من الانشطار النووي و الاندماج النووي. مصطلحات الطاقة وتحولاتها مفيدة جداً في شرح العمليات الطبيعية. فحتى الظواهر الطقسية مثل الريح، والمطر والبرق والأعاصير تعتبر نتيجة لتحولات الطاقة التي تأتي من الشمس على الأرض. الحياة نفسها تعتبر أحد نتائج تحولات الطاقة: فعن طريق التمثيل الضوئي يتم تحويل طاقة الشمس إلى طاقة كيميائية في النباتات ، يتم لاحقا الاستفادة من هذه الطاقة الكيميائية المختزنة في عملية التمثيل الغذائي للكائنات الحية والإنسان. ومن النبات ينتج الخشب وهو مصدر آخر للطاقة يرجع أصلها إلى الشمس. ضمن الاستخدام الاجتماعي: تطلق كلمة "طاقة" على كل ما يندرج ضمن مصادر الطاقة، إنتاج الطاقة، واستهلاكها وأيضا حفظ موارد الطاقة. بما أن جميع الفعاليات الاقتصادية تتطلب مصدرا من مصادر الطاقة، فإن توافرها وأسعارها هي ضمن الاهتمامات الأساسية والمفتاحية. في السنوات الأخيرة برز استهلاك الطاقة كأحد أهم العوامل المسببة مما جعلها تتحول إلى قضية أساسية في جميع دول العالم. الطاقة هي القدرة على بذل جهد. تحول الطاقة يمكن تحويل الطاقة الكيميائية المختزنة في بطارية الجيب إلى ضوء. كما تتحول الطاقة الكيميائية المختزنة في بطارية الرصاص إلى طاقة كهربائية. أو تحويل طاقة أشعة الشمس إلى طاقة كهربائية عن طريق لوح ضوئي. كمية الطاقة الموجودة في العالم ثابتة على الدوام، فالطاقة لا تفنى ولا تستحدث من العدم (قانون حفظ الطاقة)، وإنما تتحول من شكل إلى آخر. وعندما يبدو أن الطاقة قد استنفذت، فإنها في حقيقة الأمر تكون قد تحولت إلى صورة أخرى، لهذا نجد أن الطاقة هي قدرة للقيام بالشغل تكون نتيجته مثلا طاقة حركية أو طاقة إشعاعية. فالطاقة التي يصاحبها حركة يطلق عليها طاقة حركة. والطاقة التي لها صلة بالموضع (الجاذبية) يطلق عليها طاقة الوضع (جهدية). فالبندول المتأرجح تختزن به طاقة وضع عند نقطتي النهائية (أعلى نقطتين أثناء حركة البندول ، يمين ويسار) ، وعند كل نقطة نهائية لاهتزاز البندول تتحول طاقة الوضع إلى طاقة حركية لذلك يعود في اتجاه وضع التوازن (أسفل) ومنه إلى النقطة النهائية الثانية ، وهكذا. الطاقة توجد في عدة أشكال كالطاقة الميكانيكية (حركية)، والطاقة الحرارية، والطاقة الكيميائية ، والطاقة الكهربائية، والطاقة الإشعاعية. أثبت اينشتاين تكافؤ المادة والطاقة في نظرية النسبية، أي يمكن تحول المادة إلى طاقة وهذا ما يحدث في الشمس (اندماج نووي)، كما يمكن أن تتحول الطاقة إلى مادة مثلما في إنتاج زوجي حيث يتحول شعاع غاما إلى إلكترون وبوزيترون. أنواع الطاقة تعتبر الطاقة الحيوانية أول طاقة شغل استخدمها الإنسان في فجر الحضارة عندما استخدم الحيوانات الأليفة في أعماله ثم شرع واستغل قوة الرياح في تسيير قواربه لآفاق بعيدة واستغل هذه الطاقة مع نمو حضارته واستخدمها كطاقة ميكانيكية في إدارة طواحين الهواء وفي إدارة عجلات ماكينات الطحن ومناشير الخشب ومضخات رفع الماء من الآبار وغيرها وهذا ما عرف بالطاقة الميكانيكية. طاقة حرارية نجد الطاقة الحرارية في المحركات البخارية التي تحول الطاقة الكيميائية للوقود إلى طاقة ميكانيكية. فالآلة البخارية يطلق عليها آلة احتراق خارجي، لأن الوقود يحرق خارج المحرك في غلاية لتوليد البخار الذي بدوره يدير المحرك. لكن في القرن التاسع عشراخترع محرك الاحتراق الداخلي، مستخدما وقودا يحترق داخل الآلة (مثلما في السيارة، حيث يحترق البنزين داخل المحرك)، فتصبح مصدرا للطاقة الميكانيكية التي أستغلت في عدة أغراض كتسيير السفن والعربات والقطارات. ومن نماذج الوقود الحيوي الرخيص وقود روث الحيوانات الصلب. الطاقة غير المتجددة نحصل عليها من باطن الأرض كسائب كما في النفط وكغاز كما في الغاز الطبيعي أو كمادة صلبة كما في الفحم الحجري وهي غير متجددة لأنه لايمكن صنعها ثانية أو استعواضها مجددا في زمن قصير وتلك المصادر هي أصلا تكونت من الطاقة الشمسية واختزنت في النفط والفحم والغاز وترجع جميع مصادر الطاقة المتجددة أيضا إلى الطاقة الشمسية (ماعدا الطاقة النووية) مصادر الطاقة المتجددة نجدها في طاقة الكتلة الحيوية التي تُستمد من مادة عضوية كإحراق النباتات وعظام الحيوانات وروث البهائم والمخلفات الزراعية فعندما نستخدم الخشب أو أغصان الأشجار أو روث البهائم في اشتعال الدفايات أو الأفران فهذا معناه أننا نستعمل وقود الكتلة الحيوية وفي الولايات المتحدة تستغل طاقة الكتلة الحيوية في توليد نحو 3% من مجمل الطاقة لديها لتوليد 10 آلاف ميجا وات من القدرة الكهربائية وتستغل طاقة الحرارة الأرضية لتوليد الكهرباء والتسخين وهي تحتاج إلى حفر أبار عميقة بين 400 متر إلى 2000 متر لاستخراج الماء الساخن منها واستغلاله في التدفئة أو لتوليد الكهرباء طاقة كهربائية في القرن 19 ظهر مصدر آخر للطاقة وهو الطاقة الكهربائية والتي تعرف بالكهرباء ويمكن الحصول على الكهرباء من الطبيعة عن طريق الصواعق والاحتكاك وهذا صعب وغير مجدٍ اقتصادياً ولكن يمكن توليد الكهرباء بعدة طرق أخرى منها الكيميائية مثل البطاريات أو عن طريق تحويل الطاقة الحركية إلى طاقة كهربائية وذلك بتحريك سلك موصل في مجال مغناطيسي كما في المولدات الكهربائية أو بتسخين مزدوج حراري كما في المزدوجة الحرارية في البطاريات تكون الكهرباء المتولدة ذات تيار مستمر في المولدات الكهربائية تكون الكهرباء المولدة في الغالب ذات تيار متردد ويمكن أن تكون الكهرباء ذات تيار مستمر طاقة نووية ثم ظهرت الطاقة النووية التي استخدمت في المفاعلات النووية حيث يجري الانشطار النووي الذي يولد حرارة هائلة تولد البخار الذي يدير المولدات الكهربائية أو محركات السفن والغواصات لكن مشكلة هذه المفاعلات النووية تكمن في نفاياتها المشعة واحتمال حدوث تسرب إشعاعي أو انفجار المفاعل كما حدث في مفاعل تشيرنوبل الشهير طاقة كهرمائية وطاقة كهرمائية التي تتولد من السدود حاليا نصف الطاقة المتجددة في الولايات المتحدة الأمريكية تأتي من الطاقة الكهرمائية وهي قوة دفع المياه التي تدير التوربينات والتي بدورها تسيّر مولد الكهرباء كما يحدث في مصر في السد العالي وفي أمريكا تمثل كهرباء الطاقة المائية 12% من جملة الكهرباء المنتجة ويمكن مضاعفتها إلي 72 ألف ميجاوات حيث تتوفر مياه الأنهار والبحيرات طاقة الرياح هناك أيضا طاقة قوة الرياح حيث تُستخدم مراوح كبيرة تدور بالهواء والرياح وبواسطة مولد كهربائي تقوم بإنتاج التيار الكهربائي كانت قوة الرياح تستغل في إدارة طواحين الهواء ومضخات رفع المياه كما إتبع في هولندا عندما نزح الهولنديون مساحات مائية من البحر لتوسيع الرقعة الزراعية عندهم سبب عدم انتشارها في العالم أصواتها المزعجة وقتلها للطيور التي ترتطم بشفراتها السريعة وعدم توفر الرياح في معظم المناطق بشكل مناسب. طاقة المد والجزر تستغل طاقة المد والجزر التي تبلغ في بعض المناطق قدرا مناسبا في إنتاج الطاقة الكهربائية تستغل طاقة المد والجزر في فرنسا والولايات المتحدة الإمريكية طاقة كيميائية في البطاريات تستغل الطاقة الكيميائية في توليد التيار الكهربائي وفي المراكم المستخدم في هاتف محمول وهي تنتج التيار الكهربائي من التفاعل الكيميائي أيضا في خلايا الطاقة التي تستغل الهيدروجين والأكسجين لإنتاج الكهرباء من خلال تفاعل كهربائي كيميائي ويرافق جميع العمليات الكيميائية تغير في المواد أي تختفي مواد وتنتج مواد أخرى وجميع العمليات الكيميائية مصحوبة بتغير في الطاقة نطلق اسم طاقة كيماوية على الحرارة المنطلقه إلى الوسط المحيط لتفاعل كيمائي أو الطاقة التي تمتصها العملية من الوسط المحيط طاقة إشعاع تنتقل الطاقة الشمسية إلى الأرض كطاقة إشعاعية في صورة الضوء، وهو موجات كهرومغناطيسية. كذلك تصدر النجوم طاقتها بصفة أساسية في صورة إشعاع. مصادر الطاقة الطبيعية طاقة البترول البترول عبارة عن سائل كثيف، قابل للاشتعال، بني غامق أو بني مخضر، يوجد في الطبقة العليا من القشرة الأرضية. وأحياناً يسمى نافثا، من اللغة الفارسية ("نافت" أو "نافاتا" والتي تعني قابليته للسريان). وهو يتكون من خليط معقد من الهيدروكربونات، وخاصة من سلسلة ألكان، ولكنه يختلف في مظهره وتركيبه ونقاوته بشدة من مكان لأخر. وهو مصدر من مصادر الطاقة الأولية الهام للغاية (حسب إحصائيات الطاقة في العالم). البترول هو المادة الخام لعديد من المنتجات الكيميائية، اللدائن. طاقة الوقود الوقود له أنواع مختلفة من أهمها الوقود الأحفوري وهو الذي يشمل كل من النفط والفحم والغاز، والذي أستخدم بإسراف منذ القرن الماضي ولا يزال يستخدم بنفس الإسراف مع ارتفاع أسعاره يوماً بعد يوم، مع أضراره الشديدة للبيئة. ومثله وقود السجيل وهو مثل النفط يكون مخلوط مع الرمال. من أنواع الوقود الأخرى هو الوقود الخشبي والذي يغطي استخدامه حوالي 6% من الطاقة الأولية العالمية، وهناك الوقود المستخرج من النفايات الحيوانية أو المياه الثقيلة للمجاري، حيث بالمستطاع استخدام هذه النفايات في توليد الطاقة بالاعتماد عليها بعد عمليات التخمير، وتستخدم في العديد من دول العالم معالجة المياه الثقيلة للاستفادة من الغازات المنبعثة لأغراض توفير الطاقة. من الطرق الحديثة والنظيفة في توفير الوقود النظيف يمكن أن يكون من نباتات الأشجار سريعة النمو، أو بعض الحبوب أو الزيوت النباتية أو المخلفات الزراعية أو بقايا قصب سكر، أمكن تحويل بعض منتجات السكر إلى كحول لاستخدامه كوقود للسيارات وكذلك زيت النخيل. يتميز هذا النوع من الوقود بأنه يقلل من التلوث، حيث لا حاجة هناك لاستعمال الرصاص في مثل هذا النوع من الوقود لرفع أوكتان الوقود كما هو الحال في البنزين المستحصل عليه من النفط الأحفوري، ومن ثم فإنه بنزين خال من الرصاص. هناك الوقود النووي وتحطه الكثير من المشاكل والقوانين الضابطة والتي قد لا تخلو من ازدواجية في المعايير وإجحاف بالسماح لاستخدامها على البعض، إضافة لخطورة استخدامها وتأثيرها السيئ على البيئة. الطاقة الشمسية الطاقة الشمسية هي الطاقة الأم فوق كوكبنا، حيث تنبعث من أشعتها كل الطاقات المذكورة سابقاً لأنها تسير كل ماكينات وآلية الأرض بتسخين الجو المحيط واليابسة وتولد الرياح وتصريفها، وتدفع دورة تدوير المياه، وتدفيء المحيطات، وتنمي النباتات وتطعم الحيوانات. ومع الزمن تكون الوقود الإحفوري في باطن الأرض. وهذه الطاقة يمكن تحويلها مباشرة أو بطرق غير مباشرة إلى حرارة وبرودة وكهرباء وقوة محركة. تعتبر أشعة الشمس أشعة كهرومغناطيسية، وطيفها المرئي يشكل 49% منها، والغير مرئي منها يسمى بالأشعة الفوق البنفسجية، ويشكل 2%، والأشعة تحت الحمراء 49%. الطاقة الشمسية تختلف حسب حركتها وبعدها عن الأرض، فتختلف كثافة أشعة الشمس وشدتها فوق خريطة الأرض حسب فصول السنة فوق نصفي الكرة الأرضية وبعدها عن الأرض وميولها ووضعها فوق المواقع الجغرافية طوال النهار أو خلال السنة، وحسب كثافة السحب التي تحجبها، لأنها تقلل أو تتحكم في كمية الأشعة التي تصل لليابسة، عكس السماء الصحوة الخالية من السحب أو الأدخنة. وأشعة الشمس تسقط على الجدران والنوافذ واليابسة والبنايات والمياه، وتمتص الأشعة وتخزنها في . هذه الحرارة المخزونة تشع بعد ذلك داخل المباني. تعتبر هذه الكتلة الحرارية نظام تسخين شمسي يقوم بنفس وظيفة البطاريات في نظام كهربائي شمسي (الفولتية الضوئية). فكلاهما يختزن حرارة الشمس لتستعمل فيما بعد. والمهم معرفة أن الأسطح الغامقة تمتص الحرارة ولا تعكسها كثيراً، لهذا تسخن. عكس الأسطح الفاتحة التي تعكس حرارة الشمس، لهذا لا تسخن. والحرارة تنتقل بثلاث طرق، إما بالتوصيل من خلال مواد صلبة، أو بالحمل من خلال الغازات أو السوائل، أو بالإشعاع. من هنا نجد الحاجة لانتقال الحرارة بصفة عامة لنوعية المادة الحرارية التي ستختزنه، لتوفير الطاقة وتكاليفها. لهذا توجد عدة مبادئ يتبعها المصممون لمشروعات الطاقة الشمسية، من بينها قدرة المواد الحرارية المختارة لتجميع وتخزين الطاقة الشمسية حتى في تصميم المباني واختيار مواد بنائها حسب مناطقها المناخية سواء في المناطق الحارة أو المعتادة أو الباردة. كما يكونون على بينة بمساقط الشمس على المبني والبيئة من حوله كقربه من المياه واتجاه الريح والخضرة ونوع التربة، والكتلة الحرارية التي تشمل الأسقف والجدران وخزانات الماء. كل هذه الاعتبارات لها أهميتها في امتصاص الحرارة أثناء النهار وتسربها أثناء الليل. طاقة جسيم وطاقة شعاع يدخل في حسابات طاقة جسيم وطاقة شعاع ثابتين طبيعيين وهما c سرعة الضوء في الفراغ و h ثابت بلانك. يعتبر هذان الثابتان الطبيعيان من أهم الثوابت على الإطلاق لأنهما يحددان إلى جانب ثابت الجاذبية G والقوى الأساسية وكتلة الإلكترون وكتلة البروتون وشحنة أولية تكوين الكون كله من ذرات ونجوم ومجرات ومن كواكب ومن أرض نشأت عليها الحياة. طاقة جسم أو جسيم يتميز جسم أو جسيم بأن له كتلة. فإذا كانت كتلة الجسيم m وسرعته v تحسب طاقته طبقا للمعادلة: E k i n = 1 2 m v 2 {\displaystyle E_{\mathrm {kin} }\,=\,{\tfrac {1}{2}}mv^{2}} تلك هي طاقة حركية جسم أو جسيم، وتنطبق المعادلة على الأجسم الكبيرة مثل السيارة مثلاً، وكذلك على الجسيمات الصغيرة مثل الإلكترون ، (كل بحسب كتلته). (ملحوظة: ينجم عن سرعة الجسيم طاقة حركية يمكن حسابها طبقا للمعادلة أعلاه التي تعتمد على كتلة الجسم m وسرعته v. ولكن إذا شئنا معرفة الطاقة الكلية للجسم فلا بد من أخذ الطاقة المرتبطة بكتلة السكون للجسم أيضا. وتحسب طاقة كتلة السكون للجسم عن طريق معادلة أينشتاين التي تعطي تكافؤ الكتلة والطاقة:E == m. c² حيث c سرعة الضوء في الفراغ. أي أن الطاقة الكلية لجسم == m. c² + 1 2 m v 2 {\displaystyle \,{\tfrac {1}{2}}mv^{2}} ويمكن حساب الطاقة الكلية لجسيم كالبروتون (أو لجسم كالسيارة) بالوحدات: جول = k g ⋅ m 2 s 2 {\displaystyle \mathrm {\frac {kg\cdot m^{2}}{s^{2}}} } طاقة اشعاعية يتميز الاشعاع بأنه موجة كهرومغناطيسية لها تردد وطول موجة. لحساب طاقة شعاع مثل شعاع الضوء ، نطبق معادلة ماكس بلانك: E = h ν {\displaystyle E=h\nu \ } حيث: E {\displaystyle E\ } هي طاقة الشعاع و ν {\displaystyle \nu \ } تردده (بالهرتز) و h ثابت بلانك. تنطبق تلك المعادلة على جميع أنواع الأشعة مثل: أشعة راديوية وأشعة الميكروويف والأشعة تحت الحمراء وأشعة الضوء المرئي ، والأشعة فوق البنفسجية ، والأشعة السينية وأشعة غاما. فكلها أنواع موجة كهرومغناطيسية. حسابات تفصيلية عن طاقة شعاع كهرومغناطيسي ، انظر موجة كهرومغناطيسية. أنواع أخرى للطاقة هناك مصادر نظيفة للطاقة يمكن استخدامها كوقود بديل ومنها: طاقة المد والجزر. طاقة الحرارة الأرضية. طاقة امواج البحر. طاقة نووية. طاقة شمسية. طاقة الرياح. طاقة حركة. وقود روث الحيوانات الصلب. وحدات الطاقة كما توجد أنواع متعددة للطاقة، مثل الطاقة الحرارية والطاقة الكهربائية ووالطاقة الميكانيكية فلا عجب أنه توجد وحدات عديدة أيضا لقياس الطاقة بحيث تناسب الوحدة نوع الطاقة تحت النظر. ومع ذلك فيمكن تحويل تلك الوحدات فيما بينها مثلما يمكن تحويل الطاقة الحرارية مثلاً إلى طاقة ميكانيكية. ونجلب هنا أهم وحدات الطاقة، ونذكر بوجود قائمة وحدة طاقة: 1 جول = 1 كيلوجرام. متر2. ثانية −2 1 إرج = 1 جرام. سم2. ثانية −2 1 جول = 107 إرج 1 كيلوواط ساعة = 3,6. 106 جول 1 حصان = 2,68. 106 جول كما توجد وحدة صغيرة تناسب التعامل مع الجسيمات الأولية والذرة وتستخدم في الفيزياء النووية، ذلك لأن الجول وكيلوواط ساعة وحدات كبيرة لهذا المجال. والوحدة التي يستخدمها الفيزيائيون للجسيمات الأولية هي الإلكترون فولت ومقدارها: 1 إلكترون فولت = 1.6023×10−19 جول كتلة البروتون = 931 مليون إلكترون فولت وهذه الأخيرة يمكن حسابها أيضاً بالجول أو بالكيلوجرام. متر2. ثانية −2. تحويل وحدات الطاقة لتحويل وحدات الطاقة انظر تحويل الوحدات. الطاقة من النفايات استخراج الوقود من النفايات (Refuse-Derived Fuel,RDF) توجد في الوقت الحاضر عدة معامل تدوير للمخلفات الصلبة وذلك بطريقة الفصل الميكانيكي للمواد غير القابلة للحرق مثل المعادن والزجاج ، ثم توجيه المواد العضوية المتبقية إلى منظومات إنتاج الوقود . إن عملية استخراج الوقود من النفايات هي أكثر سهولة من عمليات الفصل الميكانيكي المعقدة ، وفيها أيضاً يتم استخدام الرماد (Ash) كمادة تحرق مع الفحم لأغراض توليد الطاقة . ولقد أدّت القوانين والأنظمة الصارمة التي وضعتها بعض الدول الأوروبية بخصوص حرق النفايات إلى التقليل من استخدام هذه الطريقة . تطوير غاز المطامر الصحية يستخدم الغاز المتولد من المطامر الصحية للحرق في الأفران والمراجل لإنتاج بخار لغرض توليد الطاقة الكهربائية أو إنتاج ماء ساخن لأغراض التدفئة . ويوجد في مختلف أنحاء العالم حوالي 240 موقعاً وصلت سعتها إلى 440 في عام 1992 . وأحد المشاريع الكبيرة في العالم يوّلد 46 MW . وإن كل طن من النفايات ينتج نظرياً في العام ما بين 300 و1500 متر مكعب من الغاز ذي محتوى طاقوي يعادل 5 GJ أو 6 GJ وذلك في موقع عمره عشر سنوات أو أكثر . وبسبب صعوبات استخلاص الغاز وإدارة الظروف تحت الأرض فإن كفاءة الإنتاج تتراوح بين 25% و 50% . إن كلفة توليد الطاقة من غاز الطمر الصحي مشجعة جداً ، إذ أن إنتاج الطاقة من هذه المنظومات يتراوح بين 4 و6 سنت أمريكي للكيلووات - ساعة . وفي حالة إنتاج 150 متراً مكعباً من الغاز لكل طن من النفايات الصلبة فإنه يمكن توليد طاقة كهربائية مقدارها 5 TWh في السنة . المخمر اللاهوائي للنفايات الصلبة يمكننا استخدام طرق أخرى لإنتاج الغاز من المطامر الصحية إحداها إخضاع النفايات لعملية مسيطر عليها جيداً في مهاضم مصنعة . وفي هذه الظروف فإن الهضم يتمّ في أسابيع بدلاً من سنين . وتتم تغذية الهاضم بواسطة تخفيف النفايات الصلبة بسوائل المجاري . ومن حسنات هذه الهواضم مقارنة باستخدام مطامر النفايات ، هو إمكانية نصبها قرب المناطق السكنية وبهذا لا تحتاج القمامة إلى أن تنقل لمسافات بعيدة بالإضافة إلى أنها تكتفي بمساحة قليلة من الأرض . لقد تم تطوير مثل هذه المنظومات في الولايات المتحدة . ويبين الشكل (1-6) المنظومة التي تقوم بتجميع المواد المفيدة من النفايات الصلبة وإنتاج غاز الميثان بواسطة الهواضم وتوليد الطاقة الكهربائية بواسطة حرارة احتراق النفايات الصلبة . شكل (1-6): منظومة تقوم بتجميع المواد المفيدة من النفايات الصلبة وإنتاج غاز الميثان وتوليد الطاقة الكهربائية. النفايات الصناعية والتجارية يتم جمع كميات ضخمة من النفايات الصناعية والتجارية في كل مدينة . وإن حوالي ثلثي هذه النفايات قابل للاحتراق ، كما أن قسماً كبيراً منها غير ملائم للجمع مع النفايات المنزلية لاختلاف نوعية المواد . فنفايات عمليات تصنيع الأغذية ، مثلاً ، يجب أن تعالج قبل طرحها كنفايات لتقليل تأثير المواد البيولوجية والكيميائية ، ويتم بعد ذلك وضعها في هاضم لإنتاج طاقة حرارية . ومخلفات المستشفيات يحب حرقها لتجنب التلوث . كما أن كميات كبيرة من الإطارات المستعملة التي ترمى في النفايات يمكن حرقها وتحويلها إلى حرارة أيضاً . انظر أيضاً تحول الطاقة وحدة طاقة إلكترون فولت بولومتر طاقة شمسية التوسع الكوني مراجع * تصنيف:الطاقة في الفيزياء تصنيف:دخيل إغريقي تصنيف:فيزياء تمهيدية تصنيف:كميات فيزيائية تصنيف:مفاهيم فيزيائية
https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%B7%D8%A7%D9%82%D8%A9
{ "plaintext_start_byte": [ 1, 600, 1439, 3372, 3453, 4403, 5685, 6709, 8967, 9446, 9486 ], "plaintext_end_byte": [ 590, 1438, 3352, 3452, 4402, 5684, 6708, 8959, 9416, 9482, 9599 ] }
Siapa Elektor John George I?
Pakta Praha (1635)
indonesian
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Pakta Praha (English: Peace of Prague; German: Prager Frieden; Czech: Pražský mír) adalah sebuah perjanjian damai yang ditandatangani pada tanggal 30 Mei 1635 oleh Kaisar Habsburg Ferdinand II dan Elektor John George I dari Sachsen yang mewakili sebagian besar tanah milik Protestan Kekaisaran Romawi Suci. Hal ini mengakhiri perang saudara pada Perang Tiga Puluh Tahun; Namun, gencatan senjata masih dilakukan karena adanya intervensi lanjutan di tanah Jerman oleh Spanyol, Swedia, juga pada pertengahan tahun 1635 oleh Perancis, hingga Perdamaian Westfalen disepakati pada tahun 1648. Ikhtisar Pada bulan September 1634 pasukan Protestan di bawah komando Bernahard dari Saxe-Weimer dikalahkan pada Pertempuran Nordligen di Bavaria. Mayoritas pangeran Jerman kemudian meninggalkan koalisi Protestan yang sepakat dengan Pakta Praha. Kesepakatan ini terjadi antara Elektor Sachsen dan Kaisar Romawi Suci. Perjanjian tersebut membatalkan Dekrit Restitusi dalam Perdamaian Augsburg. Keputusan tersebut telah menyatakan bahwa hanya ada satu agama di sebuah negara, yaitu agama penguasa. Hal ini tidak mengakhiri perang, malah sebaliknya yang terjadi. Warga Perancis Katolik, yang sekarang takut akan peningkatan kekuatan Wangsa Habsburg, bersekutu dengan orang-orang Protestan. Hal ini pun menyerang Belanda yang dikuasai Spanyol dan Perang Tiga Puluh Tahun berubah dari perang agama menjadi perang yang merebutkan kekuasaan dan tanah.[1] Pada tahun 1632, untuk sesaat, Kekaisaran akan dibubarkan atau diubah menjadi konfederasi Protestan yang dipimpin oleh Swedia yang terdiri dari sebagian besar kerajaan dan kota di timur dan di utara sungai Donau. Namun, bahkan sebelum pertempuran Nördlingen, banyak pangeran Protestan yang bersekutu dengan kerajaan Swedia telah membenci kepemimpinan Swedia. Hal ini benar terutama dari Johann Georg dari Saschen yang melihat dirinya sebagai pemimpin asli dari Protestan Jerman; enggan meninggalkan peran ini kepada raja asing seperti Gustavus Adolphus, dia tentu saja tidak bersedia menyerahkannya kepada Kanselir Oxenstierna, yang mengarahkan kebijakan Swedia di Jerman setelah kematian Gustavus Adolphus. Oleh karena itu, tidak mengherankan bahwa Pangeran Elektor mencari pemahaman dengan Kaisar setelah Pertempuran Nördlingen dan membatalkan persekutuannya dengan Swedia. Ferdinand sama-sama tertarik untuk mengakhiri perang di Jerman. Masalah memiliki anaknya Ferdinand (III), pemenang Nordlingen, yang terpilih sebagai Raja Romawi masih belum terselesaikan dan bahkan jika lima pemuka pangeran Katolik memiliki mayoritas yang jelas di College of Electors, persetujuan dari Brandenburg dan Sacshen adalah penting jika pangeran Protestan lainnya menerima Kaisar baru setelah kematian Ferdinand. Selain itu, pada akhir 1534 ketegangan antara Perancis dan Spanyol telah berkembang. Madrid sangat ingin memenangkan dukungan Kaisar untuk perang habis-habisan melawan Perancis yang tampaknya hal yang terjadi tak terelakkan. Namun, Ferdinand II hanya bisa mendukung sepupu Spanyol-nya yang secara efektif jika dia berhasil mengakhiri konflik di Kekaisaran. Bahkan, diplomat Spanyol secara aktif berusaha mempromosikan perjuangan perdamaian di Kekaisaran selama tahun 1634-35. Mereka menugaskan penyebaran pamflet yang menarik sentimen nasional di Jerman dan mencoba memobilisasi sentimen ini melawan Perancis.[2] Perundang-undangan Setelah negosiasi panjang, persyaratan utama dari perjanjian tersebut adalah:[3] Dekrit Restitusi pada tahun 1629 dicabut secara efektif, dengan syarat Perdamaian Augsburg tahun 1555 didirikan kembali pada tanggal 12 November 1627. Namun, menurut Reservatum ecclesiasticum administrator Protestan Uskup Agung rics dan tidak mendapatkan kursi atau suara di Diet Imperial. Ferdinand II terus mendorong Kontra-Reformation di wilayah Habsburg. Aliansi formal Negara-negara Kekaisaran di antara mereka atau dengan kekuatan asing dilarang. Ini diterapkan pada Liga Katolik dan Protestan Liga Heilbronn, yang kemudian bubar. Tentara dari berbagai negara harus disatukan di bawah komando Pangeran sebagai jenderal Kaisar, untuk membentuk sebuah Tentara Kekaisaran Romawi Suci secara keseluruhan, yang akan berperang melawan pasukan yang menyerang. Amnesti diberikan kepada para pangeran yang telah berperang melawan pasukan Imperial, kecuali keturunan yang diasingkan dari mantan "Winter King", Elector Palatine Friedrich V (1596-1632). Gagasan tentang 'Negara Jerman' yang harus mempertahankan kehormatan dan kebesarannya terhadap musuh-musuhnya; yang pernah disebutkan sebelumnya sebelum tahun 1630 oleh para penulis Spanyol mengambil tempat yang menonjol dalam dokumen-dokumen resmi Spanyol dan traktat politik di awal 1630-an, sedangkan Richelieu dan para muridnya Mengimbau lebih pada gagasan tentang 'kebebasan' Jerman yang terancam oleh absolutisme Habsburg. Meskipun beberapa pangeran dan negarawan Jerman yakin bahwa persekutuan dengan Spanyol adalah cara terbaik untuk mempromosikan kehebatan Jerman. Jerman memang sering ditemukan di pamflet dan traktat Jerman di pertengahan 1630-an. Bencana tahun-tahun sebelumnya dan kehadiran tentara asing di tanah Jerman tentu saja mempertajam rasa identitas nasional di Jerman. Meskipun demikian, kesenjangan antara retorika patriotik dan politik praktis tetap besar, "karena kebanyakan pangeran sangat enggan untuk mengorbankan kepentingan mereka sendiri terhadap kepentingan bersama. Kompromi yang dicapai pada tahun 1635 antara orang-orang Protestan dan Kaisar sejak itu rapuh sejak awal. Awalnya Pangeran Elektor Saschen, juru bicara utama sekutu Protestan dan Swedia, telah berusaha untuk mempertahankan sebanyak mungkin tuntutan lama para pangeran Protestan.[4] Dengan demikian, perjanjian reservatum, yang memaksa penguasa gerejawi untuk melepaskan diri jika mereka masuk agama Protestan, harus dihapuskan dan tanggal kunci atau 'tahun normatif' (Normaljahr) diperkenalkan untuk semua perselisihan tentang tanah Gereja dan hak dan hak istimewa agama; minoritas yang hidup di kerajaan yang diatur oleh penguasa agama yang berbeda. Dalam pandangan Johann Georg, tanggal ini seharusnya berusia 1612. Dengan demikian, keuskupan atau biara yang tersekularisasi atau dikelola oleh orang-orang Protestan pada tahun itu akan tetap begitu permanen dan Subjek Protestan dari penguasa Katolik yang secara terbuka mempraktikkan agama mereka pada saat ini juga dapat terus melakukannya. Gagasan tentang Normaljahr adalah yang menjanjikan dan memang menjadi salah satu kunci penyelesaian damai tahun 1648. Namun, bahkan sampai November 1634, ketika Johann Georg menandatangani sebuah perjanjian awal dengan para pemuja Kaisar di Pirna, dia telah memiliki untuk meninggalkan sejumlah tuntutannya.[4] Perjanjian terakhir ditandatangani pada tanggal 30 Mei 1635 di Praha. Itu berlaku tidak hanya untuk Kaisar dan Sachsen, tapi juga untuk semua pangeran dan Perkebunan Kekaisaran yang bersiap menerima persyaratannya dan tidak secara eksplisit dikecualikan dari amnesti kaisar yang segera diumumkan. Pada saat ini Ferdinand II telah berhasil mengubah persyaratannya lebih jauh lagi dengan bantuan para pangeran Katolik sendiri. Meski begitu, ada pertentangan dengan konsesi di istana kekaisaran. Secara khusus, sejumlah teolog dan pembesar kaisar, di antaranya adalah Jesuit Wilhelm Lamormaini yang berpengaruh, menentang Perdamaian Praha. Secara umum, pendeta yang terkait dengan partai pro-Spanyol di pengadilan cenderung membuat konsesi sedangkan mereka yang terkait erat dengan Kuria Roma menentang kompromi. Paus Urban VIII terus mengadvokasi kebijakan kontra-reformasi yang ketat, tidak hanya karena alasan agama, tetapi juga karena dia menentang Spanyol. Kepemilikan Spanyol di Italia membayangi posisi Paus sendiri sebagai penguasa teritorial dan dia dengan benar melihat Perdamaian Praha sebagai langkah yang menentukan menuju kerjasama yang lebih dekat antara Kaisar dan Philip IV. Meskipun Johann Georg dari Saschen telah berusaha membuat Dekrit Restitusi benar-benar dicabut, Perdamaian Praha tetap agak kabur dalam hal ini. Tanggal kunci untuk semua perselisihan konfesional sekarang menjadi 12 November 1627, bukan 1612 yang diinginkan Saschen. Tanggal ini sebelum terbitnya Dekrit Restitusi, dan keputusan tersebut memang harus ditangguhkan selama 40 tahun ke depan. Setelah 40 tahun ini berlalu, Kaisar secara teoretis dapat memberlakukan dekrit tersebut lagi, meski bukan tanpa konsultasi terlebih dahulu dengan para pangeran Kekaisaran. Bahkan jika kembalinya skala penuh ke kebijakan Konta-Reformasi pada akhir 1625 tidak mungkin terjadi setelah empat dasawarsa dasawarsa pengakuan dosa, tahun 1627 sendiri bermasalah bagi orang-orang Protestan. Pada tahun 1627, setelah pertempuran Lutter dan Barenberge, Jerman barat laut dengan keuskupannya yang banyak sudah diduduki oleh pasukan Katolik, belum lagi Palatinate dan Jerman selatan, atau Kontra-Reformasi di tanah turun-temurun Habsburg yang berjalan dengan baik pada tahun 1627.[5] Akibat Keletihan di antara pangeran Jerman sekarang akhirnya membuat perjanjian menjadi mungkin. Konflik yang berkobar di Praha pada tahun 1618 telah dipecahkan, setidaknya dalam hal lokal, dengan sebuah kesepakatan damai yang disepakati di Praha pada tahun 1635. Kekaisaran Romawi Suci yang membuat konsesi utama. Kepemilikan tanah gereja dikembalikan ke situasi yang berlaku pada tahun 1555, seperti yang tercantum dalam Dekrit Restitusi Ferdinand.[3][6] Catatan kaki Daftar pustaka CS1 maint: extra punctuation (link) Kategori:Daftar Traktat Kategori:Perang Abad Pertengahan Kategori:Perang Tiga Puluh Tahun Kategori:Sejarah Jerman
https://id.wikipedia.org/wiki/Pakta%20Praha%20%281635%29
{ "plaintext_start_byte": [ 2, 1822, 5427, 7472, 10254, 13543, 15057, 16323, 17626, 19206, 20451, 22218, 24091, 25153, 26148, 28617, 29312, 32095, 33105, 39866, 40055 ], "plaintext_end_byte": [ 1821, 5426, 7471, 10213, 13542, 15056, 16322, 17594, 19205, 20450, 22217, 24090, 25152, 26147, 28603, 29273, 32094, 33104, 39807, 40053, 40154 ] }
হাইড্রোজেন বোমা কবে প্রথম আবিষ্কৃত হয় ?
সূর্য
bengali
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
সূর্য (রবি নামেও ডাকা হয়) সৌরজগতের কেন্দ্রের খুব কাছে অবস্থিত তারাটির নাম। প্রায় আদর্শ গোলক আকৃতির এই তারা প্রধানত প্লাজমা তথা আয়নিত পদার্থ দিয়ে গঠিত যার মধ্যে জড়িয়ে আছে চৌম্বক ক্ষেত্র।[1] এর ব্যাস প্রায় ১৩ লক্ষ ৯২ হাজার কিলোমিটার যা পৃথিবীর ব্যাসের ১০৯ গুণ, ভর প্রায় ২×10৩০ কিলোগ্রাম তথা পৃথিবীর ভরের ৩ লক্ষ ৩০ হাজার গুণ। এই ভর সৌরজগতের মোট ভরের শতকরা ৯৯.৮৬ ভাগ।[2] সূর্যের প্রধান গাঠনিক উপাদান হাইড্রোজেন, আসলে মোট ভরের তিন চতুর্থাংশই হাইড্রোজেন। হাইড্রোজেনের পরেই সবচেয়ে প্রাচুর্য্যময় মৌল হিলিয়াম। হিলিয়ামের চেয়ে ভারী মৌল সূর্যের মাত্র ১.৬৯% ভরের জন্য দায়ী, তারপরও এদের সম্মিলিত ভর পৃথিবীর ভরের ৫,৬২৮ গুণ। এই ভারী মৌলগুলোর মধ্যে রয়েছে অক্সিজেন, কার্বন, নিয়ন, লোহা ইত্যাদি।[3] তারার শ্রেণীবিন্যাস করার একটি সুনির্দিষ্ট পদ্ধতি রয়েছে যা অনুসারে সূর্য জিটুভি (G2V) শ্রেণীর মধ্যে পড়ে। অনেক সময় একে হলদে বামন ডাকা হয় কারণ তার তড়িচ্চুম্বকীয় বিকিরণের তীব্রতা সবচেয়ে বেশি বর্ণালীর হলুদ-সবুজ অংশে। সূর্যের রঙ সাদা হলেও ভূপৃষ্ঠ থেকে একে হলুদ দেখাতে পারে পৃথিবীর বায়ুমণ্ডলে নীল আলোর বিচ্ছুরণের কারণে।[4] বর্ণালী ধরন "জিটু" বলে দেয় সূর্যের পৃষ্ঠের তাপমাত্রা আনুমানিক ৫৭৭৮ কেলভিন বা ৫৫০৫ ডিগ্রি সেলসিয়াস, আর "ভি" দিয়ে বোঝায় আকাশগঙ্গার অধিকাংশ তারার মত সূর্যও একটি প্রধান ধারার তারা অর্থাৎ সে কেন্দ্রভাগে নিউক্লীয় সংযোজন বিক্রিয়ার মাধ্যমে অবিরাম হাইড্রোজেন পুড়িয়ে হিলিয়াম উৎপাদন করে যাচ্ছে। কেন্দ্রে সূর্য প্রতি সেকেন্ডে ৬২ কোটি মেট্রিক টন হাইড্রোজেন পোড়ায়। আগে জ্যোতির্বিজ্ঞানীরা সূর্যকে অনুজ্জ্বল ও বেশ তাৎপর্যহীন একটি তারা মনে করলেও বর্তমানে জানা গেছে আকাশগঙ্গার শতকরা ৮৫ ভাগ তারার চেয়ে সূর্যের উজ্জ্বলতা বেশি, প্রকৃতপক্ষে আকাশগঙ্গার অধিকাংশ তারাই লোহিত বামন।[5] সূর্যের পরম মান +৪.৮৩; কিন্তু পৃথিবীর খুব কাছে হওয়ার কারণে আকাশে একে অন্য যেকোন বস্তুর চেয়ে অনেক উজ্জ্বল দেখায়, তাই আপাত মান অনেক কম, -২৬.৭৪।[6] সূর্যের করোনা অবিরত মহাশূন্যে প্রসারিত হতে থাকে যে কারণে সৌরঝড়ের জন্ম হয়। সৌরঝড় মূলত আয়নিত কণার ধারা যা হেলিওপজ তথা প্রায় ১০০ নভো-একক (সূর্য থেকে পৃথিবীর গড় দূরত্বের ১০০ গুণ) পর্যন্ত ধেয়ে যায়। সৌরঝড়ের মাধ্যমে আন্তঃনাক্ষত্রিক মাধ্যমে সৃষ্ট হেলিওস্ফিয়ার বা সৌরমণ্ডল সৌরজগতের বৃহত্তম অবিচ্ছিন্ন কাঠামো।[7][8] সূর্য বর্তমানে স্থানীয় বুদবুদ অঞ্চলের স্থানীয় আন্তঃনাক্ষত্রিক মেঘের মধ্য দিয়ে ভ্রমণ করছে যা আকাশগঙ্গার কালপুরুষ বাহুর ভেতরের দিকে অবস্থিত। পৃথিবী থেকে ১৭ আলোকবর্ষ দূরত্বের মাঝে তথা সবচেয়ে নিকটবর্তী ৫০টি তারার (সবচেয়ে নিকটবর্তী তারা প্রক্সিমা সেন্টরি ৪.২ আলোকবর্ষ দূরে) মধ্যে সূর্য ভরের দিক দিয়ে চতুর্থ।[9] সূর্য আমাদের ছায়াপথের কেন্দ্র থেকে আনুমানিক ২৪ - ২৬ হাজার আলোকবর্ষ দূরে অবস্থিত এবং কেন্দ্রের চারদিকে ২২.৫ থেকে ২৫ কোটি বছরে একবার ঘুরে আসে। ছায়াপথীয় উত্তর মেরু থেকে দেখলে সূর্যের এই আবর্তন ঘড়ির কাঁটার দিকে। আমাদের ছায়াপথ যেহেতু মহাজাগতিক অণুতরঙ্গ পটভূমি বিকিরণের (পটবিকিরণ) সাপেক্ষে হ্রদসর্প মণ্ডলের দিকে সেকেন্ডে ৫৫০ কিলোমিটার বেগে ধাবিত হচ্ছে সেহেতু পটবিকিরণের সাপেক্ষে সূর্যের বেগ কাংস্য বা সিংহ মণ্ডলের দিকে সেকেন্ডে প্রায় ৩৭০ কিলোমিটার।[10] পৃথিবী থেকে সূর্যের গড় দূরত্ব আনুমানিক ১৪.৯৬ কোটি কিলোমিটার যাকে ১ নভো-একক হিসেবে বিবেচনা করা হয়। তবে পৃথিবীর কক্ষপথ যেহেতু উপবৃত্তাকার সেহেতু সূর্য থেকে তার দূরত্ব পরিবর্তিত হয়, জানুয়ারি মাসে সে সূর্যের সবচেয়ে কাছে (অনুসূর) আসে এবং জুলাইয়ে সবচেয়ে দূরে (অপসূর) সরে যায়।[11] যাহোক, গড় দূরত্বে সূর্য থেকে আলো পৃথিবীতে আসতে ৮ মিনিট ১৯ সেকেন্ড সময় নেয়। এই সূর্যালোকের শক্তি পৃথিবীর প্রায় সকল জীবকে বাঁচিয়ে রাখে। উদ্ভিদ সালোকসংশ্লেষণ প্রক্রিয়ায় এই আলো থেকে খাদ্য উৎপাদন করে এবং প্রাণীরা খাদ্যের জন্য এসব উদ্ভিদ বা অন্য প্রাণীর উপর নির্ভর করে।[12] পাশাপাশি জলবায়ু এবং আবহাওয়া নিয়ন্ত্রণেও সূর্যালোক প্রধান ভূমিকা রাখে। পৃথিবীর উপর সূর্যের বিশাল প্রভাব সেই প্রাগৈতিহাসিক কাল থেকেই মানুষ অনুধাবন করে আসছে। অনেক সংস্কৃতিতে সূর্যকে তাই দেবতা মনে করা হতো। তবে সূর্যের প্রকৃত কাঠামো সম্পর্কে বৈজ্ঞানিক ধারণা গড়ে উঠতে অনেক সময় লেগেছে। ঊনবিংশ শতাব্দীর প্রখ্যাত বিজ্ঞানীরাও সূর্যের গাঠনিক উপাদান এবং শক্তির উৎস সম্পর্কে সঠিক তথ্য জানতেন না। এখনও সূর্য নিয়ে গবেষণা চলছে কারণ তার কিছু ব্যবহর এখনও পুরোপুরি ব্যাখ্যা করা যায়নি। বৈশিষ্ট্যসমূহ সূর্য একটি জি-ধরণের প্রধান ধারার তারা যার ভর সৌর জগতের মোট ভরের শতকরা ৯৯.৮৬৩২ ভাগ। এর গঠন প্রায় নিখুঁত গোলকের মত, কিন্তু উত্তর ও দক্ষিণ মেরুর দিকে কমলালেবুর মত একটু চাপা। এই কমলাকৃতির পরিমাণ প্রতি ৯০ লক্ষ ভাগে এক ভাগ। অর্থাৎ সূর্যের মেরু অঞ্চলীয় ব্যস বিষুবীয় ব্যসের চেয়ে মাত্র ১০ কিলোমিটার কম। যেহেতু সূর্য প্লাজমা তথা আয়নিত গ্যাস দিয়ে গঠিত, সেহেতু এটি বিষুবীয় অঞ্চলে মেরু অঞ্চলের চেয়ে বেশি বেগে ঘোরে। এই পরিবর্তনশীল বেগকে বলা হয় ব্যবকলনীয় বেগ। এ ধরণের বেগের কারণ, সূর্যের মধ্যকার পরিচলন এবং কেন্দ্রের চেয়ে পৃষ্ঠের দিকে তাপমাত্রার ঢাল বেশি বাঁকা হওয়ায় ভরের স্থানান্তর। ভূ-কক্ষের উত্তর মেরু থেকে দেখলে সূর্যের যে বামাবর্তী কৌণিক ভরবেগ পর্যবেক্ষণ করা যায় তার কিছু অংশ এই ভর স্থানান্তরের কারণে পুনর্বন্টিত হয়। অর্থাৎ এক স্থানের ভরবেগ কমে গিয়ে অন্য স্থানে বেড়ে যায়। এই প্রকৃত ঘূর্ণন বেগের মান হচ্ছে বিষুবীয় অঞ্চলে ২৫.৫ দিন এবং মেরু অঞ্চলে ৩৩.৫ দিন। তবে পৃথিবীর সাপেক্ষে সূর্যের অবস্থান প্রতিনিয়ত পরিবর্তিত হতে থাকায় আমরা এই আবর্তন বেগের মান পাই ২৮ পার্থিব দিন। দেখা যাচ্ছে, সূর্যের নিজ কক্ষের চারদিকে আবর্তন বেগ খুবই কম, এই ঘূর্ণন বেগ থেকে যে কেন্দ্রাতিগ বলের সৃষ্টি হয় তা সূর্যের পৃষ্ঠ অভিকর্ষের তুলনায় ১৮০ লক্ষ ভাগের এক ভাগ। গ্রহগুলোর জোয়ার বলও এ তুলনায় এত নগণ্য যে তারা সূর্যের আকার-আকৃতির কোন পরিবর্তন করতে পারে না। সূর্য একটি পপুলেশন ১ তারা, অর্থাৎ এতে ভারী মৌলিক পদার্থের পরিমাণ বেশি। তারাটির উৎপত্তির পেছনে খুব সম্ভবত আশপাশের এক বা একাধিক অতিনবতারা (SUPERNOVA) বিস্ফোরণের ভূমিকা রয়েছে। উল্লেখ্য অতিনবতারা বিস্ফোরণ বিশাল গ্যাসীয় মেঘকে সংকুচিত করার মাধ্যমে নতুন তারা সৃষ্টির সূচনা ঘটাতে পারে। সৌরজগতে সাধারণ পপুলেশন ২ তারার (যাদের মধ্যে ভারী পদার্থ কম থাকে) চেয়ে বেশি ভারী মৌল দেখা যায়। যেমন, ইউরেনিয়াম এবং স্বর্ণ। এই ভারী মৌলগুলো সম্ভবত অতিনবতারা বিস্ফোরণের সময় তাপহারী বিক্রিয়ার মাধ্যমে, অথবা কোন বৃহৎ দ্বিতীয় প্রজন্ম তারার অভ্যন্তরে নিউট্রন শোষণ প্রক্রিয়ায় উৎপন্ন হয়েছিল। পার্থিব গ্রহগুলোর মত সূর্যের কোন নির্দিষ্ট পৃষ্ঠসীমা নেই এবং এর গ্যাসের ঘনত্ব ব্যসার্ধ্য বৃদ্ধির সাথে সাথে সূচকীয় হারে হ্রাস পায়। তথাপি এর প্রায় সুনির্দিষ্ট একটি অভ্যন্তরীন গঠন রয়েছে যা নিচে বর্ণনা করা হবে। সূর্যের ব্যসার্ধ্য নির্ণয় করা হয় কেন্দ্র থেকে আলোকমণ্ডলের শেষ প্রান্ত পর্যন্ত। আলোকমণ্ডল সূর্যের এমন একটি অঞ্চল যার বাইরে গ্যাস এত পাতলা হয়ে যায় যে উল্লেখযোগ্য পরিমাণ বিকিরণ নিঃসরণ করতে পারে না। এজন্যই দৃশ্যমান আলোয় আমরা সাধারণত সূর্যের আলোকমণ্ডলই দেখি। সূর্যের অভ্যন্তরভাগ সরাসরি দেখা যায় না, সূর্য তড়িচ্চুম্বকীয় বিকিরণের প্রতি অনচ্ছ। কিন্তু সৌরকম্পনবিদ্যা-র মাধ্যমে অভ্যন্তরভাগ সম্পর্কে ধারণা লাভ সম্ভব, ঠিক ভূকম্পনবিদ্যার মত। ভূমিকম্পের কারণে সৃষ্ট তরঙ্গের মাধ্যমে যেমন পৃথিবীর অভ্যন্তরীন গঠন সম্পর্কে ধারণা পাওয়া যায় ঠিক তেমনি সূর্যের অভ্যন্তরভাগ দিয়ে চলমান অব-শাব্দিক চাপ তরঙ্গের মাধ্যমে সূর্যের অভ্যন্তরীন গঠনও জানা সম্ভব। এছাড়া কম্পিউটার সিম্যুলেশনের মাধ্যমেও সূর্যের অদেখা ভুবন সম্পর্কে জ্ঞান লাভ করা যায়। কেন্দ্রভাগ সূর্যের কেন্দ্র থেকে শুরু করে মোট ব্যাসার্ধের শতকরা ২০-২৫ ভাগ পর্যন্ত যে অঞ্চলটি রয়েছে তার নাম কোর বা কেন্দ্রভাগ। এই অঞ্চলের ঘনত্ব ১৫০ গ্রাম/ঘনসেন্টিমিটার (পানির ঘনত্বের ১৫০ গুণ) এবং তাপমাত্রা প্রায় ১ কোটি ৩৬ লক্ষ কেলভিন। অথচ সূর্যের পৃষ্ঠের তাপমাত্রা মাত্র ৫৮০০ ডিগ্রি কেলভিন। সোহো মহাকাশ মিশন থেকে পাওয়া তথ্য বলছে, সূর্যের কেন্দ্রভাগে ঘূর্ণন বেগ বিকিরণ অঞ্চলের অন্যান্য স্থানের তুলনায় বেশি। এই অঞ্চলে প্রোটন প্রোটন শিকলের মাধ্যমে হাইড্রোজেন সংযোজনের (ফিউশন) মাধ্যমে হিলিয়াম তৈরি হয়। এটিই সূর্যের শক্তির প্রধান উৎস। সূর্যে উৎপাদিত মোট হিলিয়ামের শতকরা মাত্র ২ ভাগ সিএনও চক্র থেকে আসে। কেন্দ্রভাগে সূর্যের মোট শক্তির প্রায় পুরোটাই উৎপাদিত হয়। ব্যসার্ধ্যের ২৪% এর মধ্যে ফিউশন বিক্রিয়ার মাধ্যমে সূর্যের মোট শক্তির শতকরা ৯৯ ভাগ উৎপাদিত হয়, ৩০% এর পর আর কোন ফিউশন বিক্রিয়া দেখাই যায় না। সুতরাং সূর্যের বাকি অংশ কেন্দ্রভাগের শক্তি দিয়েই চলে, কেন্দ্রভাগ থেকে বিভিন্ন প্রক্রিয়ায় শক্তি বাইরের স্তরগুলোর দিকে প্রবাহিত হয়। অনেকগুলো স্তর ভেদ করে অবশেষে এই শক্তি আলোকমণ্ডলে পৌঁছায়, এরপর পদার্থ কণার গতিশক্তি বা সূর্যালোক হিসেবে মহাশূন্যে ছড়িয়ে পড়ে। প্রতি সেকেন্ডে ৯.২×১০৩৭ টি প্রোটন-প্রোটন শিকল বিক্রিয়া ঘটে। প্রতিটি বিক্রিয়ায় যেহেতু ৪টি হাইড্রোজেন মিলে একটি হিলিয়াম তৈরি হয় সেহেতু বলা যায়, প্রতি সেকেন্ডে সূর্য ৩.৭×১০৩৮ টি প্রোটনকে (প্রায় ৬.২×১০১১ কিলোগ্রাম) আলফা কণা তথা হিলিয়াম কেন্দ্রিনে রূপান্তরিত করে। সূর্যে মোট মুক্ত প্রোটনের সংখ্যা প্রায় ৮.৯×১০৫৬ টি। হাইড্রোজেনের সংযোজন বিক্রিয়ার মাধ্যমে সংযোজিত ভরের শতকরা ০.৭ ভাগ শক্তিতে পরিণত হয়। হিসাব করলে দেখা যায় ভর-শক্তি রূপান্তরের মাধ্যমে সূর্যে প্রতি সেকেন্ডে ৪২ লক্ষ মেট্রিক টন শক্তি বিমুক্ত হয়। ভর ধ্বংস হয় না বরং এই ভর শক্তিতে রূপান্তরিত হয় যা বিকিরণ হিসেবে মহাশূন্য ছড়িয়ে পড়ে। আইনস্টাইনের ভর-শক্তি সমতুল্যতা দিয়ে এটি ব্যাখ্যা করা যায়। তবে কেন্দ্রেভাগের সব স্থানে একই হারে বিক্রিয়াটি ঘটে না। কেন্দ্র থেকে দূরত্ব বৃদ্ধির সাথে সাথে এটি পরিবর্তিত হয়। তাত্ত্বিক মডেল থেকে দেখা যায় সূর্যের কেন্দ্রে শক্তি উৎপাদনের পরিমাণ প্রতি ঘন মিটারে ২৭৬.৫ ওয়াট। পরিমাণটি কিন্তু মোটেই বেশি নয়। এই সংখ্যা পারমাণবিক বোমার বদলে আমাদেরকে সরীসৃপদের বিপাকক্রিয়া ব্যবহৃত শক্তির কথা মনে করিয়ে দেয়। সূর্যের প্রতি একক আয়তনে উৎপাদিত সর্বোচ্চ শক্তিকে খাদ্যশস্যের বর্ধনে ব্যবহৃত সারের ব্যয়িত শক্তির সাথে তুলনা করা হয়েছে। সূর্য থেকে যে আমরা এত শক্তি পাই তার কারণ এই নয় যে, এই গ্যাসপিণ্ডের প্রতি একক আয়তনে বিপুল পরিমাণ শক্তি উৎপাদিত হয়, বরং এইজন্যে যে সূর্যের আয়তন অনেক বেশি। একক আয়তনে শক্তির পরিমাণ অনেক কম হলেও সমগ্র আয়তনে সংখ্যাটি অনেক বড় হয়ে যায়। কেন্দ্রভাগের সংযোজন বিক্রিয়া একটি আত্ম-সংশোধনযোগ্য সাম্যাবস্থায় আছে। বিক্রিয়ার হার যদি একটু বেড়ে যায় তাহলে কেন্দ্রভাগ উত্তপ্ত হয়ে সম্প্রসারিত হতে শুরু করে, এতে গ্যাসের ঘনত্ব কমে যায়, বিক্রিয়া হারও কমে যায়। আবার বিক্রিয়ার হার স্বাভাবিকের চেয়ে কমে গেলে কেন্দ্রভাগ সামান্য সংকুচিত হয়ে গ্যাসের ঘনত্ব বাড়িয়ে দেয়, যার ফলে বিক্রিয়ার হার আবার বেড়ে যায়। এভাবেই সাম্যাবস্থা রক্ষিত হয়। বিক্রিয়া যেসব উচ্চ শক্তির গামা রশ্মি উৎপন্ন হয় তারা বিকিরিত হওয়ার মাত্র কয়েক মিলিমিটারের মধ্যেই সৌর প্লাজমা দ্বারা আবার শোষিত হয়, এরপর সামান্য নিম্ন শক্তিতে আবার বিকিরিত হয়। এভাবে বিকিরিণ-শোষণের খেলা চলতেই থাকে। এজন্যই সূর্যের কেন্দ্র থেকে পৃষ্ঠে শক্তি পৌঁছুতো অনেক সময় লাগে। কেন্দ্র থেকে পৃষ্ঠে ফোটনের আসতে প্রায় ১০,০০০ থেকে ১৭০,০০০ বছর লাগে বলে অনুমান করা হচ্ছে। পৃষ্ঠমুখী যাত্রার পথে ফোটন পরিচলন অঞ্চল পার হয়ে শেষে আলোকমণ্ডলে পৌঁছায়, এই স্তর পেরোলেই অবারিত মহাশূন্য, যাতে দৃশ্যমান আলো হিসেবে ফোটনগুলো ছড়িয়ে পড়ে। কেন্দ্রে উৎপাদিত প্রতিটি গামা রশ্মি সূর্য থেকে পালানোর পূর্বে কয়েক মিলিয়ন দৃশ্যমান তরঙ্গদৈর্ঘ্যের ফোটনে রূপান্তরিত হয়। সংযোজন বিক্রিয়া গামা রশ্মির পাশাপাশি নিউট্রিনো-ও উৎপন্ন হয়, কিন্তু গামা রশ্মির মত তারা পদার্থের সাথে এত মিথস্ক্রিয়া করে না, আসলে মিথস্ক্রিয়া করে না বললেই চলে। সুতরাং উৎপাদিত নিউট্রিনোর প্রায় সবগুলোই তৎক্ষণাৎ সূর্য থেকে পালাতে সক্ষম হয়। অনেক বছর ধরে সূর্য থেকে যে পরিমাণ নিউট্রিনো পাওয়ার কথা তার চেয়ে প্রায় ৩ গুণ কম পাওয়া যাচ্ছিল। এই সমস্যার নাম দেয়া হয়েছিল সৌর নিউট্রিনো সমস্যা। কিন্তু ২০০১ সালে নিউট্রিনো স্পন্দন আবিষ্কৃত হওয়ার পর এর সমাধান হয়েছে। আসলে সূর্য থেকে অনেক নিউট্রিনো আসে, কিন্তু পৃথিবীতে দুরবিনের মাধ্যমে আমরা মাত্র ৩ ভাগের ২ ভাগ নিউট্রিনো সনাক্ত করতে পারি, কারণ পৃথিবীতে আসতে আসতে নিউট্রিনোগুলো স্বাদ পাল্টায়। বয়স সূর্যের বয়স বের করার কোন সরাসরি উপায় না থাকলেও পরোক্ষভাবে তা করা হয়েছে। যেমন পৃথিবীতে প্রাপ্ত সবচেয়ে প্রাচীন প্রস্তর ও উল্কাপিণ্ডের বয়স হচ্ছে ৪৬০ কোটি বৎসর। ধারণা করা হয়, সমগ্র সৌরজগতের সৃষ্টি একই সময়ে। সেক্ষেত্রে সূর্যেরও বয়স হয় একই। [13] সাধারণ আলোচনা সূর্যের ভরের শতকরা ৭৪ ভাগই হাইড্রোজেন, বাকি অংশের মধ্যে ২৫% হিলিয়াম এবং এছাড়াও রয়েছে উচ্চ ভরসম্পন্ন কিছু বিরল মৌলিক পদার্থ। সূর্যের নাক্ষত্রিক শ্রেণীবিন্যাস অনুসারে এর শ্রেণী হচ্ছে জি২ভি (G2V)। "জি২" দ্বারা বোঝায় এর পৃষ্ঠতলের তাপমাত্রা ৫,৫০০ ডিগ্রী সেলসিয়াসের চেয়ে বেশি K দ্বারা বোঝায় এর বর্ণ সাদা, অবশ্য পৃথিবীর পরিবেশে বিচ্ছুরণের কারণে এর বর্ণ হলুদ দেখায়। এর বর্ণালি রেখা বিশ্লেষণ করে দেখা যায় তাতে আয়নিত ও নিষ্ক্রীয় উভয় ধরনের ধাতুর বর্ণালি রয়েছে, এছাড়াও রয়েছে খুব দূর্বল হাইড্রোজেন রেখা। V-বর্ণটি দ্বারা বোঝায়, অন্যান্য অধিকাংশ তারার মতই সূর্য একটি প্রধান ধারার তারা। অর্থাৎ সূর্য তার প্রয়োজনীয় শক্তি হাইড্রোজেন কেন্দ্রীনকে কেন্দ্রীন সংযোজন প্রক্রিয়ায় হিলিয়াম কেন্দ্রীনে পরিণত করার মাধ্যমে উৎপাদন করে। এছাড়া প্রধান ধারার তারায় hydrostatic balance লক্ষ্য করা যায়, তথা এরা সম্প্রসারিত বা সংকুচিত হয়না। আমাদের ছায়াপথে ১০০ মিলিয়নেরও বেশি G2 শ্রেণীর তারা রয়েছে। সূর্যের সমগ্র আকারের লগারিদমভিত্তিক বিন্য্যাসের কারণে এই ছায়াপথের ৮৫% তারার চেয়ে এর উজ্জ্বলতা বেশি। অবশ্য আমাদের আকাশগঙ্গার অনেকগুলো তারাই লাল বামন পর্যায়ে রয়েছে। সূর্যের অবস্থান আকাশগঙ্গা ছায়াপথের কেন্দ্র থেকে "২৫,০০০ - ২৮,০০০ আলোক বর্ষ", আর এই দূরত্বে থেকেই এটি অবিরত ছায়াপথের কেন্দ্রকে প্রদক্ষিণ করছে। একবার কেন্দ্রের চারদিক দিয়ে সমগ্র পথ ঘুরে আসতে সূর্যের সময় লাগে "২২৫ - ২৫০ মিলিয়ন বছর"। এর কক্ষপথীয় দ্রুতি ২১৭কিমি/সে; এ থেকে দেখা যায় সূর্য ১,৪০০ বছরে এক আলোক বর্ষ দূরত্ব এবং ৮ দিনে এক জ্যোতির্বৈজ্ঞানিক একক (AU) দূরত্ব অতিক্রম করতে পারে।[14] সূর্য একটি তৃতীয় প্রজন্মের তারা, কাছাকাছি কোন একটি অতি নব তারা থেকে উদ্ভূত অভিঘাত তরঙ্গ এর উৎপত্তিতে একটি চালিকাশক্তি হিসেবে কাজ করেছিল। পুরো সৌর জগতে স্বর্ণ বা ইউরেনিয়ামের মত ভারী মৌলসমূহের প্রাচুর্য লক্ষ্য করে চালিকাশক্তি হিসেবে এই ঘটনাটি প্রস্তাব করা হয়েছে। খুব সম্ভবত একটি অতি নব তারার বিবর্তনের সময় ক্রিয়াশীল endergonic কেন্দ্রীন বিক্রিয়া অথবা দ্বিতীয় প্রজন্মের একটি বৃহৎ তারার অভ্যন্তরে নিউট্রন শোষণের ফলে উদ্ভূত ট্রান্সম্যুটেশন বিক্রিয়ার মাধ্যমে এই মৌলসমূহ সৃষ্টি হয়েছে। পৃথিবীর পৃষ্ঠতলের সকল শক্তির মূল উৎস সূর্য। সৌর ধ্রুবক নামে একটি পদের ব্যবহারই এই উৎসের প্রয়োজনীয়তার দিকে ইঙ্গিত করে। সূর্যের দিকে সরাসরি মুখ করে থাকা পৃথিবী পৃষ্ঠের প্রতি একক ক্ষেত্রফলের উপর সূর্য প্রদত্ত শক্তির পরিমাণকে সৌর ধ্রুবক বলে। এর আপাত মান হচ্ছে ১,৩৭০ওয়াট/বর্গমিটার। এই মানটি সূর্য থেকে এক জ্যোতির্বৈজ্ঞানিক একক দূরত্বে অবস্থানকারী যে কোন বস্তুর পৃষ্ঠের জন্য প্রযোজ্য। প্রকৃতপক্ষে পৃথিবী থেকে সূর্যের দূরত্বকেই এক জ্যোতির্বৈজ্ঞানিক দূরত্ব বলা হয়। পৃথিবীতে এতোটা শক্তি পৌঁছালেও তার পুরোটা পৃথিবীর ভূ-পৃষ্ঠে পৌঁছে না। যখন আবহাওয়া সম্পূর্ণ পরিষ্কার থাকে এবং সূর্য সর্বোচ্চ বিন্দুতে (zenith) থাকে তখন ভূ-পৃষ্ঠে সরাসরি পতিত সৌর শক্তির পরিমাণ হয় প্রায় ১,০০০ ওয়াট/বর্গমিটার। এই শক্তিকে কাজে লাগানোর অনেকগুলো প্রাকুতিক ও কৃত্রিম উপায় আছে। উদ্ভিদ এই শক্তি ব্যবহার করে সালোকসংশ্লেষণ প্রক্রিয়া চালু রাখে যা থেকে প্রাপ্ত শক্তি তারা রাসায়নিক শক্তিতে (অক্সিজেন ও স্বল্প পরিমাণ কার্বন যৌগ) পরিণত করে। আবার কৃত্রিমভাবে সৌর শক্তির মাধ্যমে সরাসরি উত্তপ্ত করে বা সৌর কোষ জাতীয় বৈদ্যুতিক পরিবর্তক মাধ্যমে সৌর শক্তিকে বৈদ্যুতিক শক্তি উৎপাদনের কাজে ব্যবহার করা হয় যা আমাদের অনেক কাজে লাগে। পেট্রোলিয়াম সহ অন্যান্য জীবাশ্ম জ্বালানীতে যে শক্তি নিহিত থাকে তা-ও উদ্ভিদ সৌর শক্তি থেকে লাভ করেছিল। সালোকসংশ্লেষণের মাধ্যমে প্রাপ্ত শক্তিই নানাভাবে পরিবর্তীত হয় এ ধরনের জ্বালানীর দাহিকাশক্তির যোগান দেয়। সূর্যের আলোর কিছু চমৎকার জীববৈজ্ঞানিক ধর্মও রয়েছে। সৌর আলোর লুমেন ও ওয়াটের মধ্যে যে অনুপাত তা ভাল মানের প্রতিপ্রভ আলোর সাথে তুলনীয়। এর মাধ্যমে বোঝা যায় সূর্য যে আলো দেয় তা তার উত্তপ্ত করার ক্ষমতার সাথে সামঞ্জস্যপূর্ণ এবং প্রদত্ত এই আলোর পরিমাণ বিপুল। এ থেকেই গ্রীষ্মকালে গৃহাভ্যন্তরের আলোকসজ্জার জন্য সূর্যের আলোর কার্যকারিতা প্রমাণিত হয়। কারণ এটি যত না উত্তপ্ত করে তার চেয়ে বেশি আলোকিত করে, আর গ্রীষ্মকালে উত্তাপ কমানো প্রয়োজন। অবশ্য সূর্যের আলোও কিছু উত্তাপ ছড়ায়। কিন্তু বৈদ্যুতিক বাতি একদিকে বেশি উত্তাপ তো ছড়ায়ই, আবার বিদ্যুৎও ব্যবহার করে। সূর্যের অতিবেগুনী রশ্মির কিছু প্রতিষেধক গুণ রয়েছে যা বিভিন্ন যন্ত্রপাতি জীবাণুমুক্তকরণে কাজে লাগে। সূর্যের আলোতে ভিটামিন ডি তৈরি করে যা মানব শরীরের জন্য উপকারী। তথ্যসূত্র বহিঃসংযোগ (দ্য বস্টন গ্লোব) (ইউনিভার্সিটি অফ গ্ল্যামর্গ্যান) – NASA– images, link to report on Science বিষয়শ্রেণী:তারা বিষয়শ্রেণী:সৌরজগৎ
https://bn.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B8%E0%A7%82%E0%A6%B0%E0%A7%8D%E0%A6%AF
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 372, 886, 1673, 2186, 2745, 3815, 4699, 5021, 5777, 6566, 7048, 7358, 7955, 8765, 9280, 9835, 10167, 10524, 11082, 11294, 11831, 12281, 13066, 13914, 14335, 14854, 15673, 16242, 16960, 17202, 18004, 18803, 19443, 20161, 20726, 21325, 22140, 22521, 23771, 24784, 25390, 25990, 26642, 27629, 27998, 28350, 28665, 29024, 29475, 29540, 29949, 30170, 30914, 31508, 32164, 32365, 33021, 33341, 33986, 34453, 34840, 35145, 35630, 35842, 36416, 37033, 37653, 38290, 39083, 39430, 40339, 40644, 41134, 41572, 42162, 42238, 42501, 42785, 43038, 43948, 44298, 44918, 45511, 46020, 46666, 48003, 48468, 48867, 49013, 49802, 50459, 50728, 51115, 51679, 51885, 52078 ], "plaintext_end_byte": [ 371, 885, 1672, 2180, 2733, 3814, 4698, 5006, 5776, 6565, 7047, 7357, 7954, 8740, 9271, 9834, 10136, 10523, 11058, 11293, 11830, 12280, 13047, 13913, 14334, 14853, 15672, 16241, 16959, 17164, 18003, 18802, 19442, 20135, 20725, 21324, 22139, 22520, 23770, 24783, 25389, 25989, 26641, 27578, 27997, 28349, 28664, 29002, 29474, 29524, 29948, 30154, 30905, 31507, 32163, 32333, 33020, 33340, 33965, 34452, 34808, 35144, 35629, 35831, 36415, 37023, 37652, 38289, 39072, 39429, 40338, 40643, 41119, 41571, 42161, 42228, 42500, 42773, 43009, 43947, 44271, 44891, 45510, 46019, 46665, 48002, 48467, 48841, 49012, 49795, 50458, 50719, 51114, 51678, 51855, 52076, 52117 ] }
Missä on Mikä on Epeiroksen alueen suurin lentokenttä?
Kreikka
finnish
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Kreikka (, , ), virallisesti Kreikan tasavalta tai Helleenien tasavalta[1] (), on valtio Etelä-Euroopassa, Balkanin niemimaan Välimeren ympäröimässä eteläkärjessä. Maa käsittää Manner-Kreikan lisäksi myös laajan saariston. Kreikan väkiluku on noin 10,8 miljoonaa ja pinta-ala 131957 neliökilometriä. Sen pääkaupunki ja suurin kaupunki on Ateena.[2][3] Kreikan sijainti on strateginen Euroopan, Aasian ja Afrikan risteämäkohdassa. Maan naapurimaat ovat Albania, Makedonia, Bulgaria ja Turkki. Kreikka jaetaan perinteisesti yhdeksään maantieteelliseen alueeseen, jotka ovat Manner-Kreikan Keski-Kreikka, Peloponnesos, Thessalia, Epeiros, Makedonia ja Traakia sekä saariston Egeanmeren saaret, Jooniansaaret ja Kreeta. Kreikka on vuoristoinen ja maanjäristysherkkä. Saaristoon kuuluu laskutavasta riippuen 2000–6000 saarta. Maan rannikko on Euroopan pisin.[4] Kreikan historia on pitkä. Maa on ollut asuttu vähintään 200000 vuoden ajan. Kreikka on Euroopan varhaisimman korkeakulttuurin minolaisen kulttuurin syntymäpaikka. Antiikin Kreikka oli koko länsimaisen sivistyksen kehto, ja länsimaisen demokratian, filosofian, tieteen ja taiteen syntymäpaikka. Myöhemmin Kreikasta tuli osa Makedonian valtakuntaa. Sittemmin se oli keskeinen osa Rooman valtakuntaa ja sen perillistä Bysantin valtakuntaa. Vuoteen 1500 mennessä Osmanien valtakunta oli vallannut suuren osan maasta. Osassa maata valtaa piti myös Venetsian tasavalta. Kreikka aloitti vapaustaistelun vuonna 1821 ja itsenäistyi Osmanien valtakunnasta lopullisesti vuonna 1830.[5] Osoituksena pitkästä historiasta Kreikassa on 18 Unescon maailmanperintöluettelon kohdetta.[6] Nykyinen Kreikka on parlamentaarinen tasavalta. Maa on Yhdistyneittein kansakuntien perustajajäsen sekä Euroopan unionin, OECD:n, WTO:n, ETYJ:in ja puolustusliitto Naton jäsen. Kreikka on markkinatalous ja Balkanin alueen suurin talous. Sen bruttokansantuote asukasta kohden on eri tilastoissa maailman 38.–40. suurin.[7][8] Merkittäviä elinkeinoja ovat muun muassa turismi ja laivanvarustus. Maan valuutta on euro. Kreikkalaisten enemmistö puhuu kreikan kieltä ja kuuluu ortodoksiseen kirkkoon.[2] Nimi Antiikin aikana kreikkalaiset viittasivat itseensä helleeneinä. Nimi ”Kreikka” on peräisin roomalaisten käyttämästä latinankielisestä nimestä Graecia.[2] Keskiajalla Bysantin valtakunnassa eli Itä-Roomassa ja vielä 1800-luvun alkuun saakka roomalaisen identiteetin omaksuneet kreikkalaiset viittasivat itseensä ”roomalaisina”. Antiikkiin palautuvat nimitykset helleenit ja Helleenien tasavalta otettiin käyttöön 1800-luvulla Kreikan itsenäistymisen, kansallisuusaatteen nousun ja kansallisen identiteetin etsimisen myötä. Maantiede Kreikka käsittää Balkanin niemimaan eteläisimmän osan. Maan rajanaapurit ovat Albania, Makedonian tasavalta (EJTM) ja Bulgaria pohjoisessa ja Turkki idässä. Manner-Kreikka muodostaa suuren niemen, joka työntyy itäiseen Välimereen. Sen länsipuolelle jää Välimeren osa Joonianmeri, itäpuolelle Manner-Kreikan ja Vähän-Aasian väliin Egeanmeri ja eteläpuolelle muu Välimeri. Manner-Kreikan eteläosassa erottuu saarenkaltainen Peloponnesoksen niemimaa, joka yhdistyy varsinaiseen Manner-Kreikkaan kapean Korintin kannaksen välityksellä. Manner-Kreikan ja Peloponnesoksen erottavat toisistaan Korintinlahti ja Saroninlahti. Pohjois-Kreikassa mantereesta työntyy Egeanmereen Chalkidikín niemimaa. Kreikan saaristo, johon kuuluu laskutavasta riippuen noin 2000–6000 saarta, sijaitsee pääosin Egeanmeressä (Egeanmeren saaret), mutta suuria saaria on myös Joonianmeressä (Jooniansaaret). Saaret ovat useimmiten ryhmittyneet saariryhmiksi. Egeanmeren etelälaidalla sijaitsee maan suurin saari Kreeta. Sen eteläpuolella sijaitsee Libyanmeri.[2][9] Kreikan alue sijoittuu leveydelle 34°48′03″N – 41°44′56″N ja pituudelle 19°22′24″E – 29°38′42″E. Maan pinta-ala on 131957 neliökilometriä, josta maapinta-alaa on neliökilometriä ja vesialaa neliökilometriä. Tämä tekee Kreikasta pinta-alaltaan maailman 97. suurimman valtion.[2] Maan suurin pituus pohjois-eteläsuunnassa on 793 kilometriä ja suurin leveys itä-länsisuunnassa 992 kilometriä.[10] Kreikan maarajojen yhteispituus on noin kilometriä. Tästä Albanian vastaista rajaa on 212 kilometriä, Bulgarian rajaa 472 kilometriä, Makedonian tasavallan rajaa 234 kilometriä ja Turkin rajaa 192 kilometriä. Kreikan rannikon yhteispituus on mutkikkaan rantaviivan ja laajan saariston ansiosta kilometriä, mikä on suurin rantaviivan pituus koko Euroopassa[2][4] ja 11. suurin koko maailmassa. Noin puolet rantaviivasta on saaristossa.[9] Kreikka jaetaan perinteisesti yhdeksään historiallis-maantieteelliseen alueeseen. Nämä ovat Keski-Kreikka, Peloponnesos, Thessalia, Epeiros, Makedonia, Traakia eli Länsi-Traakia, Egeanmeren saaret, Jooniansaaret ja Kreeta. Näitä alueita ei tule sekoittaa osin samannimisiin hallinnollisiin alueisiin. Pinnanmuodot Egeanmeren alue muodostaa oman tektonisen laattansa, Egeanmeren laatan. Se puristuu Euraasian laatan ja Afrikan laatan väliin. Tämän vuoksi Kreikka on yksi koko maailman seismisesti aktiivisimmista maista ja koko Euroopan maanjäristysherkintä aluetta.[11] Samasta syystä Kreikan alueella on myös aktiivisia ja uinuvia sekä suuri joukko sammuneita tulivuoria. Aktiivisin tulivuoritoiminta sijoittuu Egeanmeren poikki kulkevan niin kutsutun helleenisen kaaren alueelle. Kreikan ainoa varsinainen aktiivinen tulivuori on Santoríni. Sen kokonaisuuteen kuuluu varsinaisen Santorínin saariryhmän kalderan lisäksi joukko merenalaisia tulivuoria, kuten Koloúmpo. Jonkin verran vulkaanista toimintaa on edelleen myös Méthanalla ja Nísyroksella.[12] Kreikka on vuoristoinen maa. Vuoristo kattaa noin 80 prosenttia maan pinta-alasta, mikä tekee Kreikasta Euroopan kolmanneksi vuoristoisimman maan Norjan ja Albanian jälkeen.[13] Mantereen vuoriketjut jatkuvat meressä niemimaina ja saarijonoina. Maan keskikorkeus on 498 metriä merenpinnasta.[2] Noin 67 prosenttia pinta-alasta on yli 200 metrin korkeudella merenpinnasta ja noin 13 prosenttia yli metrin korkeudella merenpinnasta.[10] Kreikan korkein vuori on Ólympos () ja merkittävin vuoristo maan pohjois-eteläsuunnassa halkaiseva Píndos-vuoristo, jossa sijaitsee muun muassa toiseksi korkein huippu Smólikas (). Myös suuri osa Kreikan saarista on vuoria, jotka kohoavat Egean nykyisin merenalaisesta maamassasta. Saariston korkein vuori on Kreetan Ída eli Psiloreítis (). Tasankoja, kuten rannikkotasankoa ja vuorten välisiä tasankoja, on Kreikan pinta-alasta noin 20 prosenttia.[10] Suurin tasankoalue on Keski-Makedoniassa ja koostuu Thessalonikin, Giannitsán ja Katerínin tasankoalueista, yhteispinta-alaltaan noin . Suurimmat yksittäiset tasangot ovat Thessalonikin tasanko (), läntinen Thessalian tasanko (), Giannitsán tasanko (), Sérresin tasanko (), Lárisan–Týrnavoksen tasanko (), Komotinín tasanko () sekä Dráman tasanko ().[14] Maapinta-alasta soveltuu jonkinlaiseen maatalouteen noin 63 prosenttia. Tästä yli puolet, kokonaispinta-alasta noin 35 prosenttia, on laidunmaata. Noin 20 prosenttia maasta soveltuu viljelyskäyttöön ja vain noin 9 prosenttia pysyvään viljelyskäyttöön. Metsää pinta-alasta on noin 30 prosenttia.[2] Kreikan saariston suurimmat saaret ovat Kreeta, Euboia, Lesbos, Ródos, Chíos, Kefaloniá ja Korfu. Saaret jaetaan ylätasolla Egeanmeressä Manner-Kreikan itäpuolella sijaitseviin Egeanmeren saariin ja Joonianmeressä Manner-Kreikan länsirannikolla sijaitseviin Jooniansaariin. Egeanmeren saaristo jakaantuu edelleen alisaariryhmiin, jotka ovat Kykladit, Dodekanesia, Argo-Saroniset saaret, Pohjoiset Sporadit ja Pohjoisen Egean saaret. Kreetaa ja Euboiaa ei aina lueta varsinaisiksi Egeanmeren saariksi paitsi niiden suuren koon vuoksi myös siksi, että ne sijaitsevat merialueen laidoilla. Kreikan joet ovat suhteellisen vähäisiä. Pisimmät joet ovat Évros eli Maritsa ja Strymónas eli Struma, jotka saavat alkunsa Bulgariasta, sekä Axiós eli Vardar, joka saa alkunsa Makedonian tasavallasta. Niistä kuitenkin vain pienempi osuus virtaa Kreikan alueella. Pisin joki, joka virtaa kokonaan Kreikan alueella, on Aliákmonas (297km). Se saa alkunsa Píndos-vuoristosta, samoin kuin monet muut Manner-Kreikan joet, muun muassa Pineiós, Achelóos, Kalamás ja Árachthos. Peloponnesoksen niemimaalla suurimmat joet ovat Alfeiós ja Evrótas.[15][16][17] Kreikan järviin kuuluu sekä luonnonjärviä, joista suurimmat ovat Trichonída, Vólvi, Vegorítida ja Vistonída, että jokia patoamalla luotuja tekojärviä, joista suurimmat ovat Kremastá, Polýfytos ja Kerkíni. Kaupungit ja asutukset Suurin osa eli 78% kreikkalaisista asuu kaupungeissa.[2] Maan suurimmat kaupunkialueet ovat Ateenan () ja Thessalonikin () metropolialueet.[10] Ateenan metropolialueella asuu vajaa puolet maan kaupunkiväestöstä. Muut suurimmat kaupungit koko kaupunkialueen väkiluvun mukaan laskettuna ovat Patras (), Iraklion (), Lárisa (), Vólos (), Ródos (), Ioánnina (), Chaniá () ja Chalkída () (Katso: Luettelo Kreikan kaupungeista). Kreikan kunnat koostuvat kaupungeista, kylistä ja muista asutuksista.[3] Ilmasto Kreikassa vallitsee välimerenilmasto, joskin pohjoisosan vuorilla ilmasto on melko mantereinen. Kesä on lämmin tai kuuma, ja sateeton ja lähes pilvetön kausi kestää noin kolme kuukautta. Merituulet vilvoittavat saaristossa, mutta suurkaupungeissa kuten Ateenassa helle voi käydä pakahduttavaksi. Sateet ajoittuvat lähinnä talveen. Lunta voidaan saada kaikkialla Kreikassa, mutta saaristossa se on harvinaista. Alavilla alueilla se ei jää maahan juuri koskaan. Kevät ja syksy ovat lyhyitä välivuodenaikoja jolloin sää on vaihtelevaa.[18] Kreikan sään erityispiirre on auringonpaisteen suuri määrä. Sitä saadaan talvellakin viitisen tuntia, kesällä jopa 12–14 tuntia päivässä.[18] Laajat metsäpalot aiheuttavat lähes vuosittain ongelmia loppukesästä. Ne ovat johtaneet evakuointeihin ja joskus myös kuolemantapauksiin.[19] Kasvillisuus ja eläimistö Kreikassa on tavattu yli kasvilajia ja 900 eläinlajia. Metsät kattavat noin 30 prosenttia Kreikan pinta-alasta.[2] Merkittäviin puulajeihin kuuluvat alepponmänty, tammi, pyökki ja kastanja alemmilla korkeuksilla ja kuusi korkeammalla vuorten rinteillä.[10] Eläinlajien joukossa on uhanalaisia lajeja, kuten valekarettikilpikonna ja munkkihylje.[20] Kreikan kansallispuistoihin kuuluu kymmenen kansallismetsää, jotka ovat Ólympoksen, Parnassóksen, Párnithan, Aínoksen ja Oítin kansallismetsät, Píndoksen kansallismetsä ja Víkoksen–Aóoksen kansallismetsä, Préspajärvien kansallismetsä, Soúnion kansallismetsä sekä Samarián kansallismetsä. Lisäksi maassa on kaksi merikansallispuistoa, Alónnisoksen ja Pohjoisten Sporadien merikansallispuisto ja Zákynthoksen merikansallispuisto, 15 muuta kansallispuistoa sekä lukuisia muita luonnonsuojelualeita.[21][22][23] Historia Esihistoria Varhaisimmat merkit paleoliittisen kauden asutuksesta Kreikassa ovat noin ajalta 200000 eaa. pohjoisessa Kreikassa ja Thessaliassa. 7000-luvulla eaa. Pohjois-Kreikassa oli neoliittisen kauden maanviljelystä.[5] Pronssikausi alkoi kreikassa noin 3200 eaa.[5] Kreikan alueen pronssikautisia kulttuureja kutsutaan yhdessä Egeanmeren kulttuureiksi. Niihin kuuluvat Kykladeilla ja muilla Egeanmeren saarilla vaikuttanut kykladinen kulttuuri, pääasiassa Kreetalla vaikuttanut minolainen kulttuuri sekä erityisesti Manner-Kreikassa vaikuttanut helladinen kulttuuri, jonka loppuvaihe tunnetaan mykeneläisenä kulttuurina. Näiden kulttuurien välillä oli paljon vuorovaikutusta ja ne kietoutuivat erityisesti loppuvaiheessaan monella tavalla yhteen. Minolainen ja mykeneläinen kulttuuri olivat koko Euroopan ensimmäiset korkeakulttuurit. Minolainen kulttuuri tunnetaan ennen kaikkea sen Kreetalle rakentamista suurista palatsikeskuksista, kuten Knossos ja Faistos. Palatsien rakentaminen alkoi ensimmäisellä palatsikaudella noin 2000 eaa. ja kukoisti toisella palatsikaudella, joka alkoi noin 1750–1700 eaa.[5] Minolainen kulttuuri ei kuitenkaan ollut indoeurooppalainen eikä kreikankielinen. Minolaisen kulttuurin lopulta syrjäyttänyt mykeläinen kulttuuri sen sijaan oli Euroopan ensimmäinen kreikankielinen kulttuuri. Ensimmäiset kreikkaa puhuneet kansat saapuivat Manner-Kreikan alueelle noin 2000 eaa. Mykeneläisen kulttuurin huippukausi alkoi noin 1600 eaa. ja se valtasi minolaisen kulttuurin ydinalueet Kreetalla noin 1450 eaa. Myös mykeneläiset rakensivat palatseja, joista tunnetuimpiin kuuluvat Mykene, Tiryns ja Pylos Peloponnesoksella. Kulttuuri kirjoitti loppuvaiheessaan kreikkaa, ja käytti tähän lineaari-B-kirjoitusta. Myöhempi kreikkalainen mytologia kertoi erityisesti mykeneläisen ajan muistumista, kuten Troijan sodasta, joka on saattanut ajoittua noin ajalle 1250–1200 eaa. Mykeneläinen kulttuuri romahti noin 1200 eaa.[5] Antiikin Kreikka Varhaisten kulttuurien romahtamista seurasivat Kreikan pimeät vuosisadat, jotka kestivät noin 1200–800 eaa. Tuona aikana alueella tapahtui paljon kreikkalaisten kansojen kansainvaelluksia, ja Kreikka siirtyi pronssikaudelta rautakaudelle, joka alkoi noin 1000 eaa. Levottomana aikana kulttuuri taantui ja yhteisöt köyhtyivät. Noin 1000–850 eaa. kehittyivät homeerisen ajan kuningaskunnat. Noin 900 eaa. alkoi geometrinen kausi, joka merkitsi suurta kehitystä keramiikassa, ja osoittaa samalla kulttuurin ja talouden elpymistä ja kaupankäynnin lisääntymistä. Noin 800 eaa. lähtien syntyivät polikset eli kreikkalaiset kaupunkivaltiot, joissa kehittyi uusi ja kukoistava kulttuuri. Tämän aikakauden Kreikasta käytetään termiä antiikin Kreikka ja sen varhaisvaiheesta noin 700–500 eaa. nimitystä Kreikan arkaainen kausi.[5] Ensimmäiset historiallisesti tunnetut Olympian kisat pidettiin vuonna 776 eaa., mistä alkaa historiallinen aika Kreikassa. Antiikin Kreikan kirjallisuus ja samalla koko länsimainen kirjallisuus sai alkunsa Homeroksen teosten Ilias ja Odysseia myötä noin 750–700 eaa. Antiikin Kreikan arkkitehtuuri alkoi saada muotonsa, kun ensimmäinen doorilainen temppeli, Olympian Heran temppeli rakennettiin noin 600 eaa.[5] Kreikkalaisista kaupunkivaltioista huomattavimpia olivat Ateena ja Sparta. Kaupunkivaltioita syntyi runsaasti myös nykyisen Kreikan ulkopuolelle, erityisesti Vähä-Aasian länsirannikolle ja Etelä-Italiaan (Magna Graecia) sekä muuallekin Välimeren rannikoille, kreikkalaisten perustaessa siirtokuntia näille alueille. Filosofia kehittyi Vähässä-Aasiassa Joonian rannikon kreikkalaisissa siirtokunnissa noin 600 eaa. Ateena tunnetaan erityisesti demokratiastaan, joka kehittyi 500-luvun lopulta eaa. alkaen.[5] 400-luvun eaa. alussa kreikkalaiset kävivät niin kutsuttuja persialaissotia Persiaa vastaan. Niissä kreikkalaiset kaupunkivaltiot pystyivät voittamaan Persian uhan ja käytännössä pelastivat orastamassa olleen länsimaisen sivistyksen. Sota muistetaan erityisesti Marathonin, Thermopylain ja Salamiin taisteluista. Sotia seurasi kreikkalaisen kulttuurin suurin kukoistuskausi, Kreikan klassinen kausi noin 480–323 eaa. Klassinen kulttuuri kukoisti erityisesti Ateenassa, minkä ilmentymänä ovat muun muassa Akropolis ja Parthenon. Kaupunki saavutti joksikin aikaa kreikkalaisen maailman johtoaseman Deloksen meriliiton avulla. 400-luvun eaa. jälkimmäisellä puoliskolla käytiin kreikkalaisen maailman suuri ”sisällissota” peloponnesolaissota, jossa vastakkain olivat erityisesti Ateena ja Sparta.[5] Kreikkalaisten keskinäiset sodat jatkuivat Ateenan, Spartan ja Theban välillä 300-luvun eaa. alkupuolella. Vuosisadan loppupuolella Makedonian valtakunta valloitti ensin koko Kreikan Khaironeian taistelun vuonna 338 eaa. myötä ja sitten Aleksanteri Suuren johdolla koko Etu-Aasian ja Egyptin.[5] Tämän jälkeen kreikkalainen kulttuuri levisi laajalle myös näille alueille. Aikakautta kutsutaan hellenistiseksi kaudeksi. Kreikkalaisten kaupunkivaltioiden poliittinen merkitys pieneni, mutta esimerkiksi Ateena säilyi merkittävänä oppineisuuden keskuksena. Vuonna 168 eaa. Makedonia kärsi tappion Rooman valtakunnalle. Koko Kreikasta tuli Rooman provinssi vuonna 146 eaa. roomalaisten tuhottua Korintin. Ajanlaskun alkuun mennessä Rooma oli vallannut valtaosan koko kreikkalaisesta maailmasta. Rooman sisällissodan 43–31 eaa. ratkaiseva taistelu Aktionin taistelu käytiin Kreikassa vuonna 31 eaa. Rooman valtakunta omaksui osan kreikkalaisesta kulttuurista itseensä, ja Kreikasta ja Ateenasta tuli roomalaisen yläluokan koulutuspaikka. Roomalaisen Kreikan provinssin eli Achaean keskukseksi tuli uudelleenrakennettu Korintti vuodesta 46 eaa. Monet keisarit, erityisesti keisari Hadrianus, toimivat Kreikan hyväntekijöinä ja suorittivat suuria rakennusohjelmia.[5] Kristinusko saapui Kreikkaan apostoli Paavalin lähetysmatkojen myötä 49–54 jaa. Valtionuskonto siitä tuli Kreikassa samoin kuin koko valtakunnassa keisari Theodosius I:n julistuksella vuonna 381.[5] Bysanttilainen ja osmanivallan aika Rooman valtakunnan hajottua kahtia vuonna 395 Kreikka jäi sen kreikankielisenä säilyneelle itäosalle, joka kehittyi keskiaikaiseksi Bysantin valtakunnaksi. Valtionuskonnoksi vakiintui kristinuskon ortodoksinen muoto (Bysantin kirkko). Bysantti säilytti monin osin antiikin kreikkalais-roomalaisen perinnön yhdistyneenä kristinuskoon. Valtakunnan keskus oli Konstantinopolissa. Nykyisen Kreikan alueella merkittäviä keskuksia olivat muun muassa Thessaloniki ja Mystras.[5] Myös välillä taantunut Ateena kukoisti jälleen keskibysanttilaisella kaudella. Bysantin valta oli kuitenkin monissa osissa Kreikkaa aina heikko, ja maahan kohdistui bulgaarien, slaavilaisten ja muiden heimojen kansainvaelluksia, kun taas saaristo ja muut rannikkoalueet olivat alttiina merirosvojen hyökkäyksille. Bysantin kulta-aikaa olivat noin vuodet 850–1050. Normannit valtasivat osan Kreikkaa 1081–1149. Ristiretkeläisten vallattua Konstantinopolin neljännen ristiretken seurauksena vuonna 1204 Kreikka jaettiin valloittajien, pääasiassa venetsialaisten ja frankkien, kesken. Bysantti sai Konstantinopolin ja Mystraksen takaisin hallintaansa vuonna 1261, jonka jälkeen bysanttilainen kulttuuri nousi vielä viimeiseen kukoistukseensa, mutta muutoin valtakunnan entinen suuruus oli mennyttä. 1300-luvulta lähtien uudeksi uhaksi kehittyi turkkilainen Osmanien valtakunta. Osmanit valtasivat suuren osan Manner-Kreikkaa 1390–1450. Samaan aikaan Venetsia valtasi pääosan läntisestä Kreikasta ja Kreikan saaristosta ja perusti Kreikan alueelle linnoituksia taistellakseen osmaneja vastaan.[5] Bysantti kukistui lopullisesti vuonna 1453 turkkilaisten vallattua Konstantinopolin ja tämän jälkeen pääosan valtakunnan muista viimeisistä alueista, mukaan lukien Ateenan 1456 sekä Mystraksen 1460 ja pääosan muusta Peloponnesoksesta 1503. Näin Kreikasta tuli osa Osmanien valtakuntaa. Erityisesti Jooniansaaret ja Kreeta säilyivät kuitenkin pitkään venetsialaisten vallassa. Venetsialaiset voittivat turkkilaiset Lepanton taistelussa vuonna 1571 ja estivät näiden pyrkimykset edetä pidemmälle länteen. Venetsialaiset valloittivat myös osan Peloponnesoksesta 1684, mutta turkkilaiset valtasivat alueet takaisin 1715.[5] Osmanivallan aikana kreikkalaiset saivat pitää ortodoksisen uskonsa, ja kirkko toimi kreikkalaisuuden ja kreikan kielen säilyttäjänä. Kreikkalaisiin kohdistui kuitenkin suuria vero- ym. rasituksia, ja osmanien vallankäyttö oli välillä hyvin julmaa. Syrjäseuduilla osmanivalta oli heikko, ja kreikkalaiset kapinoivat usein. Tämän seurauksena he saivat myös kärsiä turkkilaisten verisistä kostoista. Osa kreikkalaisista erityisesti Vähässä-Aasiassa turkkilaistui ajan kuluessa. Varsinainen kansallisuusaate ja ajatus itsenäisyydestä alkoivat nousta Kreikassa valistuksen myötä 1700-luvulla ja 1800-luvun alussa. Vapausliike Filikí Etaireía perustettiin vuonna 1814.[5] Nykyinen Kreikan valtio Kreikan osmanivaltaa vastaan suunnatun kansannousun alkamispäivänä pidetään virallisesti 25. maaliskuuta 1821. Siitä sai alkunsa Kreikan vapaussota. Varsinainen itsenäisyysjulistus annettiin Néa Epídavroksessa uutenavuotena 1822. Vapaussota kesti aina vuoteen 1829 saakka. Se oli verinen ja monet kreikkalaiset antoivat henkensä vapauden puolesta. Sotaan liittyi myös monia filhelleenejä eri puolilta Eurooppaa. Kreikan itsenäisyys tunnustettiin Lontoon protokollassa 3. helmikuuta 1830. Tuolloin tunnustajina olivat Iso-Britannia, Ranska ja Venäjä. Itsenäistyneen Kreikan pääkaupunki oli aluksi Aíginassa vuosina 1828–1829, sitten Náfpliossa vuosina 1830–1834 ja vuodesta 1834 Ateenassa. Kreikka oli aluksi tasavalta (nk. Kreikan ensimmäinen tasavalta). Ioánnis Kapodístriaksesta tuli Kreikan ensimmäinen presidentti vuonna 1828, mutta hänet murhattiin vuonna 1831. Vuonna 1832 Kreikasta tuli Kreikan kuningaskunta. Maan ensimmäinen kuningas oli baijerilainen Otto vuodesta 1832. Hän joutui maanpakoon vallankumouksen seurauksena vuonna 1862. Ottoa seurasi kuninkaana tanskalainen Yrjö I, joka oli vallassa vuosina 1863–1913.[5] Kreikan valtion alue oli aluksi huomattavasti nykyistä pienempi. Siihen kuuluivat alun perin Keski-Kreikka ja Peloponnesos sekä Argo-Saroniset ja Kykladien saaret. Vuonna 1864 Iso-Britannia luovutti hallussaan pitämänsä Jooniansaaret Kreikalle. Vuonna 1881 Kreikka sai pääosan Thessaliasta sekä osan Epeiroksesta. Vuosina 1912–1913 käytiin ensimmäinen ja toinen Balkanin sota, joiden tuloksena Kreikkaan liitettiin siihen saakka Osmanien valtakuntaan kuuluneet Etelä-Makedonia ja Pohjoisen Egean saaret, loput Thessaliasta ja Epeiroksesta sekä Kreeta, joka oli julistautunut itsenäiseksi jo 1898 ja ilmoittanut Kreikkaan liittymisestä 1908. Näiden aluelaajennusten jälkeenkin kreikkalaisia asui paljon myös maan ulkopuolella, erityisesti Smyrnan (nykyisen İzmirin) seudulla Vähässä-Aasiassa. Vuonna 1896 Kreikassa järjestettiin ensimmäiset nykyaikaiset olympialaiset. Kuningas Yrjö I salamurhattiin vuonna 1913. Valtaan nousi tuli Konstantin I. Hän luopui kruunusta vuonna 1917. Uudeksi kuninkaaksi tuli hänen poikansa Aleksanteri, joka kuoli 1920. Konstantin I palasi valtaan, mutta luopui uudelleen vallasta vuonna 1922. Tämän jälkeen kuninkaaksi tuli Yrjö II. Kreikka liittyi ensimmäiseen maailmansotaan vuonna 1917.[5] Sodan aikoihin ja sen jälkeen vaadittiin yleisesti Vähän-Aasian kreikkalaisalueiden liittämistä Kreikkaan (Megáli idéa). Sèvresin rauhansopimuksen jälkeen alueet olivatkin muutaman vuoden ajan Kreikan hallinnassa, mutta Turkki ei sopimusta allekirjoittanut. Niinpä Kreikka joutui vuosina 1919–1922 sotaan Turkkia vastaan. Kreikkalaisten pyrkimyksenä oli vallata jopa Konstantinopoli takaisin.[5] Turkissa tämä sota tunnetaan Turkin itsenäisyyssotana. Sota johti Kreikan tappioon, mikä tunnetaan niin kutsuttuna Vähän-Aasian katastrofina. Katastrofi huipentui kreikkalaisen Smyrnan polttamiseen vuonna 1922. Sodan jälkeen tehty Lausannen sopimus merkitsi Kreikan luopumista väliaikaisesti saamistaan alueista sekä pakollista väestönvaihtoa maiden välillä. Noin kaksi miljoonaa Turkin puolelle jäänyttä kreikkalaista ja Kreikan puolelle jäänyttä turkkilaista joutui muuttamaan kodeistaan naapurimaahan. Seurauksena nykyisen Kreikan alueelle muutti kerralla suuri määrä ihmisiä, mikä johti suurten kaupunkien hallitsemattoman nopeaan kasvuun sekä yhteiskunnallisiin levottomuuksiin. Väestönvaihto tehtiin ennen kaikkea uskonnon, ei kielen perusteella. 1900-luvun alkupuolen merkittävimpiä poliitikkoja oli moninkertainen pääministeri Elefthérios Venizélos. Kuningas Yrjö II syrjäytettiin vuonna 1923. Vuonna 1924 Kreikasta tuli tasavalta (nk. Kreikan toinen tasavalta). Monarkia palautettiin vuonna 1935, ja Yrjö II palasi takaisin valtaan. Samaan aikaan maan sotilasdiktaattorina toimi Ioánnis Metaxás 1936–1941. Toisen maailmansodan alettua vuonna 1939 Kreikka julistautui puolueettomaksi. Vuonna 1940 Kreikka joutui kuitenkin sotaan maahan hyökännyttä Italiaa vastaan ja tämän jälkeen vuonna 1941 Saksan miehittämäksi. Toisen maailmansodan suuria taisteluita Kreikassa olivat muun muassa Kreetan taistelu vuonna 1941 sekä Dodekanesian valtaus vuonna 1943. Miehityksen seurauksena yli 100000 ihmistä kuoli nälkään. Lisäksi miehitysaikana yli 50000 juutalaista vietiin Kreikasta Auschwitzin keskitysleiriin ja Thessalonikissa asuneista yli 50000 juutalaisesta valtaosa surmattiin keskitysleireissä tai kaupungin urheilustadionilla.[24] Sodan jälkeen Kreikka oli Yhdistyneitten kansakuntien perustajajäsen vuonna 1945. Vuosina 1946–1949 Kreikassa käytiin Neuvostoliiton tukemien kommunistien ja Yhdysvaltain tukemien antikommunistien välinen sisällissota, joka päättyi kommunismin vastustajien voittoon. Tämä johti vuosikymmeniä kestäneeseen jakoon, jossa vasemmistolaiset ja oikeistolaiset kyräilivät toisiaan. Vuonna 1947 valtaan nousi kuningas Paul I. Samana vuonna Kreikkaan liitettiin viimeisenä alueliitoksena Italian vallassa vuodesta 1912 olleet Dodekanesian saaret. Vuonna 1952 Kreikka liittyi puolustusliitto Natoon. Kreikan viimeisenä kuninkaana toimi Konstantin II, virallisesti vuosina 1964–1973. Vuonna 1967 oikeistolainen sotilasjuntta kuitenkin syrjäytti kuninkaan ja demokraattisesti valitun hallituksen ja kaappasi vallan. Juntan johtajana toimi Geórgios Papadópoulos. Vuonna 1974 Kreikan ja Turkin suhteet tulehtuivat Kyproksen tilanteen ja erityisesti Turkin suorittaman Kyproksen miehityksen vuoksi. Juntta kaatui samana vuonna. Tämän jälkeen järjestettiin kansanäänestys, jonka perusteella monarkia lakkautettiin. Kreikasta tuli jälleen tasavalta (nk. Kreikan kolmas tasavalta) vuonna 1975. Sotilasjuntan kaatumisen jälkeen Kreikka on kehittynyt normaaliksi länsimaiseksi demokratiaksi. 1970-luvulta aina 2010-luvulle saakka vallassa vuorottelivat sosiaalidemokraattien PASOK ja oikeiston Uusi demokratia. Juntan jälkeisen ajan merkittäviä poliitikkoja olivat eritysesti Konstantínos Karamanlís ja Andréas Papandréou.[5] Vuonna 1974 Kreikka vetäytyi Naton komentorakenteista protestina Kyproksen miehitystä vastaan, mutta liittyi uudelleen vuonna 1980. Vuonna 1981 Kreikasta tuli EEC:n jäsen.[19] Maa hyötyi jäsenyydestä ja sen mukanaan tuomista tuista suuresti, ja se on nykyaikaistanut yhteiskuntaansa ja talouttaan nopeasti. Vuonna 2001 Kreikka liittyi eurojärjestelmään. Vuonna 2004 maassa järjestettiin kesäolympialaiset, joiden edellä maassa oli suuria velkarahalla toteutettuja rakennusohjelmia.[25] Vuoden 2009 loppupuolella Kreikan talous luisui vakavaan velkakriisiin. Lokakuun 2009 ennenaikaisten vaalien jälkeen pääministeriksi tuli PASOK-puolueen Geórgios Papandréou. Vuodesta 2010 lähtien euroalueen valtiot ja IMF ovat myöntäneet Kreikalle uutta lainaa useina tukipaketteina velkakriisin hoitamiseksi. Lainojen vastineeksi Kreikan on ollut pakko myöntyä laajoihin säästöihin ja talouden uudistuksiin. Papandréou erosi marraskuussa 2011 maan ajauduttua velkakriisissään umpikujaan ja muodostettiin Loukás Papadímoksen johtama kokoomushallitus. Vuonna 2012 valta siirtyi Antónis Samarásin hallitukselle. Vuonna 2015 vaalit voitti vasemmistolainen Syriza, mistä lähtien maata on johtanut Aléxis Tsíprasin johtama hallitus. Politiikka ja hallinto Poliittinen järjestelmä Nykyinen Kreikan perustuslaki tuli voimaan 11. kesäkuuta 1975 ja sitä on täydennetty vuosina 1986, 2001 ja 2008.[2] Perustuslain mukaan Kreikka on parlamentaarinen tasavalta, jossa valta on kansalla. Lainsäädäntövaltaa käyttävät Kreikan parlamentti ja presidentti, toimeenpanovaltaa presidentti ja hallitus, ja tuomiovaltaa riippumattomat oikeusistuimet.[26] Kreikan parlamentti on yksikamarinen ja koostuu 300:sta nelivuotiskaudelle valitusta kansanedustajasta. Enemmistö parlamentissa vaihteli aiemmin kahden valtapuolueen, PASOKin (sosiaalidemokraatit) ja Uuden demokratian (oikeisto), välillä. Vuoden 2015 parlamenttivaaleista lähtien maan suurin puolue on kuitenkin ollut vasemmistolainen Syriza.[27] Kreikan valtionpäämies on Kreikan presidentti, jonka valitsee parlamentti. Presidentillä ei ole kovin paljon poliittista valtaa. Vuodesta 2015 presidenttinä toimii Prokópis Pavlópoulos. Kreikan hallitusta johtaa Kreikan pääministeri. Vuodesta 2015 pääministerinä toimii Syriza-puolueen Aléxis Tsípras. Äänestysaktiivisuus vaaleissa on ollut noin 64%.[28] Kreikkalaiset luottavat poliitikkoihin melko vähän johtuen maan poliittisen historian epävakaudesta. Merkittävämpiä ovat henkilökohtaiset ja viralliset suhteet.[29] Perinteistä järjestelmää voidaan kuvata klientelismiksi eli vastavuoroisiin palveluksiin perustuvaksi.[30] Hallinnollinen jako Kreikka on jaettu hallinnollisesti seitsemään hajautetun hallinnon alueeseen (apokentroméni dioíkisi), jotka jakautuvat 13 alueeseen (periféreia). Alueet jakautuvat edelleen 74 alueyksikköön (perifereiakí enótita) ja nämä 325 kuntaan (dímos).[3][31] Vuoden 2010 loppuun saakka alueet jaettiin 51 prefektuuriin (nomós). Lisäksi Kreikkaan kuuluu Athos eli Pyhän Vuoren autonominen munkkivaltio, joka on itsehallinnollinen luostarivaltio. Kreikan alueet ja itsehallintoalueet ovat:[3][32] Maanpuolustus Kreikan asevoimat muodostuvat maavoimista (Ellinikós Stratós, ES), merivoimista (Ellinikó Polemikó Naftikó, EPN) ja ilmavoimista (Ellinikí Polimikí Aeroporía, EPA). Kaikki 19–45-vuotiaat miehet ovat asevelvollisia. Miesten varusmiespalvelus kestää vuoden, naiset voivat hakeutua palvelukseen vapaaehtoisina. Vuonna 2015 maa käytti noin 4,5 prosenttia bruttokansantuotteestaan sotilasmenoihin.[2] Kreikka on puolustusliitto Naton jäsen vuodesta 1952. Maa osallistuu muun muassa Naton rauhanturvaoperaatioihin Afganistanissa ja Kosovossa sekä merirosvouden torjuntaan Afrikan sarven lähivesillä.[33] Ulkopolitiikka Kreikan ulkopolitiikkaa on jo vuosien ajan leimannut kysymys Kyproksesta sekä suhteet Turkkiin. Turkin kanssa maalla on ollut kiistaa paitsi Kyproksesta myös rajakiistoja ja jopa ajoittaisia yhteenottoja erityisesti Egeanmeren alueella Turkin rannikolla sijaitsevilla pienillä Kreikan saarilla. Kreikalla on ollut kiistoja myös pohjoisen naapurinsa Makedonian tasavallan kanssa maan nimestä vuodesta 1992 alkaen, sillä Kreikka haluaa nimen viittaavan ainoastaan kreikkalaiseen Makedoniaan.[34] Kreikassa Makedonian tasavaltaan viitataan sen pääkaupungin mukaan nimellä Skópia (Skopje). Kreikka vastustaa aktiivisesti Makedonian nimen käyttöä kansainvälisissä yhteyksissä maan nimenä sekä maan jäsenhakemusta Natossa. Talous Kreikan talous on markkinatalous, jossa julkisella sektorilla on kuitenkin aina ollut vahva rooli. Vuonna 2015 arvioitu bruttokansantuote oli 286miljardiaUSD. BKT asukasta kohden oli noin 26400USD, mikä on noin kaksi kolmasosaa johtavista euroalueen maista. BKT:n todellinen kasvu vuonna 2013 oli –3,2%, vuonna 2014 0,7% ja vuonna 2015 –0,2%. Palveluiden osuus BKT:sta on noin 81%, teollisuuden 15% ja maatalouden 4%. Julkisen sektorin osuus BKT:sta on noin 40%. Kreikka on suurin EU-tukien saaja, ja tukien osuus BKT:sta on noin 3,3%. Vuotuinen inflaatio vuonna 2015 oli noin –1,7%.[2] Kreikan talous perustuu suuryrityksiin ja toisaalta laajaan, usein perheomisteiseen yksityisyritteliäisyyteen. Työvoiman suuruus oli vuonna 2015 noin 4791000 henkeä. Tästä palveluissa oli noin 72%, teollisuudessa 15% ja maataloudessa 13%. Kreikan tärkeimmät vientituotteet ovat elintarvikkeet ja juomat, petrokemian tuotteet, kemikaalit sekä tekstiilit ja monet muut teollisuustuotteet. Tärkeimmät tuontitavarat Kreikkaan ovat koneet, kulkuvälineet, polttoaineet ja kemikaalit.[2] Kauppa on vahvasti alijäämäinen, koska monet tuotteet täytyy tuoda ulkomailta ja ulkomaisia tuotteita myös arvostetaan usein enemmän kuin kotimaisia.[29] Kreikan valuutta on euro, aikaisemmin drakma. Kreikka hyväksyttiin eurojärjestelmään vuonna 2001, ja euro tuli käyttöön käteisenä rahana vuoden 2002 alusta.[35] Julkinen talous ja velkakriisi Kreikan talous on ollut pitkään alijäämäinen. Julkista velkaa on otettu vuosia ulkomailta erilaisiin rakennusohjelmiin sekä julkisen sektorin palkkojen nostamiseen. Eurojäsenyys helpotti lainan saamista. Vuoden 2009 loppupuolella Kreikan talous luisui akuuttiin velkakriisiin, kun lainan saaminen vaikeutui vuonna 2008 alkaneen maailmanlaajuisen talouskriisin seurauksena.[25][36] EU:n komissio selvitti myöhemmin, että Kreikka oli kaunistellut tilastojaan päästäkseen euroon mukaan. Valtiontalous oli velkainen jo vuosia ennen finanssikriisin kärjistymistä, ja julkisen sektorin alijäämä oli sallittua kolmea prosenttia suurempi.[37][38] Keväällä 2010 muut EU-maat ja IMF päättivät lainata rahaa Kreikan pelastamiseksi.[39] Tukea saadakseen Kreikka suostui leikkaamaan valtion menoja rajusti. Kreikka on muun muassa alentanut tai jäädyttänyt julkisen sektorin palkkoja, nostanut eläkeikää, korottanut veroja ja yksityistänyt valtion omaisuutta. Maan velkakriisi on ollut tämän jälkeen sitkeä. BKT putosi vuosina 2010–2015 noin 25%.[25] Vuonna 2015 työttömyys oli Euroopan pahin, noin 25%. Nuorisosta työttömänä oli peräti 52,4%, mikä on korkeimpia lukuja koko maailmassa.[2] Vuoteen 2015 mennessä Kreikan velka oli noussut 320 miljardiin euroon ja maata oli tuettu 240 miljardilla. Velan osuus BKT:sta oli Euroopan suurin, 174%.[25] Vuosina 2015–2016 usko Kreikan talouden toipumiseen alkoi kasvaa. Standard and Poor’sin mukaan Kreikan talous on osoittautunut arvioitua kestävämmäksi. Kreikan ei enää uskota jättävän velkaansa maksamatta.[40] Palvelut ja turismi Palvelusektorilta Kreikan suurimpiin yrityksiin kuuluu erityisesti pankkeja. Niistä suurimmat ovat Kreikan pankki, Ethnikí Trápeza (Kreikan kansallispankki), Alpha Bank, Eurobank Ergasias ja Trápeza Peiraiós (Pireuksen pankki).[41] Muita suuria yrityksiä ovat muun muassa lentoyhtiö Aegean Airlines, veikkausyhtiö OPAP sekä teleyhtiö OTE.[42] Kreikka on vanhastaan tunnettu merenkulkuvaltio ja sen kauppalaivasto, 860 alusta, on maailman 12. suurin.[2][43] Matkailu on nykyään huomattava tulonlähde Kreikalle. Vuonna 2015 sen osuus BKT:sta oli noin 18%.[2] Turismi on kasvanut voimakkaasti. Vuonna 1988 maassa kävi noin 8 miljoonaa turistia,[5] vuonna 1995 noin 10 miljoonaa turistia ja vuonna 2014 noin 22 miljoonaa turistia.[44] Kreikka ja Kreikan saaristo ovat yksi maailman suosituimmista matkakohteista. Teollisuus ja energiantuotanto Kreikan tärkeimpiä teollisuustuotteita ovat muun muassa petrokemian tuotteet, kemikaalit, metallituotteet, kaivostuotteet, tekstiilit, elintarvikkeet ja juomat sekä tupakka.[2] Näiden jalostusaste on tyypillisesti varsin alhainen.[37] Teollisuuden kehitystä haittaa raaka-aineiden ja energian puute. Kreikan sähköntuotanto ja -kulutus oli vuonna 2012 noin 57,6 miljardia kWh. Energiatarpeesta katettiin 70,4% fossiilisilla polttoaineilla, pääosa öljyllä, maakaasulla sekä ruskohiilellä. Uusiutuvien energialähteiden osuus oli noin 26,5%. Sähköä tuotetaan muun massa lukuisten tekojärvien vesivoimapadoilla sekä aurinkopaneeleilla. Vesivoiman osuus kokonaistuotannosta oli noin 11,4% ja muiden uusiutuvien energianlähteiden osuus 15,1%. Kreikka ei käytä ydinvoimaa.[2] Suurimmat teollisuusalan yritykset ovat öljy-yhtiöt Motor Oil Hellas ja Hellenic Petroleum, valtion sähköyhtiö Dimósia Epicheírisi Ilektrismoú (DEI) sekä juomavalmistaja Coca-Cola HBC.[41][43] Maatalous Kreikka on monin osin edelleen maatalousmaa huolimatta maan vuoristoisesta luonteesta, kesien kuivuudesta ja eroosion voimakkuudesta. Maataloustuotteina Kreikka tuottaa viljaa, hedelmiä, vihanneksia, maitotuotteita sekä teollisuudelle tupakkaa, puuvillaa, sokerijuurikkaita ja viinirypäleitä. Maatalouden päävientituotteita ovat muun muassa oliiviöljy, oliivit ja viini. Kreikka on maailman kolmanneksi suurin oliiviöljyn tuottaja. Maataloustuotteiden jalostus lasketaan teollisuuden tilastoihin, ja elintarviketeollisuus on maan merkittävimpiä teollisuudenaloja. Suurin osa Kreikasta on niittyä ja karua vuoristolaidunta, joka soveltuu vain lampaiden ja vuohien pitoon. Viljelysmaa on sijoittunut alangoille, kukkuloille ja vuorten alemmille rinteille. Koska keinokasteluun sijoitetut varat ovat vähäisiä, on viljelysmaat sijoitettu usein alueille, jossa sademäärät ovat runsaammat muuhun maahan verrattuna. Sen lisäksi että oliivit ovat tärkeitä vientituotteita, myös oliiviöljyn kotimainen kysyntä on merkittävää.[45] Metsätaloutta Kreikassa on hyvin vähän. Kreikassa viljellään myös tupakkaa, vaikka sitä ei juurikaan lähde ulkomaan vientiin. Liikenne Kreikassa on 45 suurempaa lentokenttää, joista 15 on kansainvälisiä lentoasemia, 26 kansallisia lentoasemia ja neljä kunnallisia lentoasemia.[46] Vilkkaimmat lentoasemat ovat Ateenan kansainvälinen lentoasema, Iraklionin kansainvälinen lentoasema sekä Thessalonikin kansainvälinen lentoasema. Ateenan kenttää käytti vuonna 2016 noin 20 miljoonaa matkustajaa.[47] Erityisesti saariston kansainvälisille lentoasemille tehdään paljon turistilentoja ulkomailta. Tilauslennoissa vilkkain on Iraklionin lentoasema noin 4 miljoonalla vuotuisella matkustajalla.[48] Kreikan suurin lentoyhtiö on Aegean Airlines. Kreikassa on yhteensä maantietä, josta päällystettyä tietä on ja moottoritietä .[2] Merkittävimmät valtatiet ovat Ateenasta Pohjois-Kreikkaan ja Makedonian tasavallan rajalle kulkeva A1 sekä Pohjois-Kreikassa länsirannikolta Turkin rajalle kulkeva A2 eli Egnatían valtatie. Pitkänmatkan linja-autoliikenteessä toimii paikallisten linja-autoyhtiöiden yhteenliittymä KTEL. Rautateitä maassa on , josta on standardilevyistä ja sähköistettyä rataa.[2] Rautatieliikennettä hoitaa valtion rautatieyhtiö Organismós Sidirodrómon Elládos (OSE). Ateenan metropolialueen joukkoliikenteen runkona toimii Ateenan metro. Kreikka on merkittävä merenkulkumaa. Tärkeimmät satamakaupungit ovat Pireus, Thessaloniki, Patras ja Asprópyrgos. Ágioi Theódoroissa on merkittävä öljysatama.[2] Saarten välistä lauttaliikennettä hoitavat lukuisat pienet lauttayhtiöt. Mantereen päässä lautat Kykladeille, Dodekanesiaan, Kreetalle ja Pohjoisen Egean saarille lähtevät yleensä Pireuksesta, kun taas Patraksesta on yhteyksiä Italiaan ja Jooniansaarille. Merkittäviä lauttayhtiöitä ovat muun muassa Anek Lines, Blue Star Ferries, Hellenic Seaways ja Minoan Lines.[49] Kuusi kilometriä pitkä Korintin kanava lyhentää merimatkaa maan itä- ja länsirannikon välillä 325 kilometrillä Peloponnesoksen ympäri kiertämiseen verrattuna,[2] joskin se sopii vain suhteellisen pienille aluksille. Väestö Heinäkuussa 2016 arvioitiin, että Kreikassa on asukasta.[2] Edellisessä virallisessa väestönlaskennassa vuonna 2011 väkiluku oli .[3] Syntyvyys on alhainen, vaikka maan kulttuuri onkin lapsirakas.[29] Vuosittainen väestönkasvu oli vuonna 2016 noin –0,03%.[2] Väestötiheys on 81 asukasta/km². Kaupungeissa asuu 78% väestöstä.[2] Kreikka on hyvin homogeeninen valtio ja enemmistö sen asukkaista pitää itseään etnisinä kreikkalaisina. Virallisten lukujen mukaan vain yksi prosentti asukkaista puhuu äidinkielenään muuta kuin kreikkaa.[2] Maassa on kuitenkin pieniä määriä turkkilaisia, slaaveja, albaaneja, pomakkeja, romaneja ja valakeja. Etnisyyttä ei kuitenkaan tilastoida. Kreikassa asuvista on Kreikan kansalaisia ja muiden maiden kansalaisia.[2] Suurin osa maan vähemmistöistä elää Pohjois-Kreikan alueella lähellä naapurimaiden rajoja. Albaaneista suurin osa oleskelee maan suurimmissa kaupungeissa laittomasti (arvioitu määrä noin 300000), mutta Pohjois-Kreikassa asuu myös albaniaa äidinkielenään puhuvia yhteisöjä, jotka ovat ortodokseja ja Kreikan kansalaisia. Erityisesti Kreikan suurissa kaupungeissa on myös suuri määrä paperittomia maahanmuuttajia muun muassa Lähi-idästä ja Afrikasta. Kreikan kansalaisuuden saanti syntymässä vaatii vähintään toisen vanhemman kansalaisuutta. Pelkkä Kreikassa syntyminen ei riitä kansalaisuuden saamiseen. Maahanmuuttajan tulee asua maassa vähintään kymmenen vuotta ennen kuin kansalaisuutta voi hakea. Kreikka hyväksyy kaksoiskansalaisuuden.[2] Kreikan väestöstä 98 prosenttia on kastettu ortodoksiseen kirkkoon. Suurin osa Kreikasta on Kreikan ortodoksisen kirkon aluetta. Kreetalla toimii erillinen Kreetan kirkko, kun taas Pohjoisen Egean saaret ja Dodekanesia ovat suoraan Konstantinopolin ekumeenisen patriarkaatin alaisuudessa. Kreikassa on myös noin 1,3 prosentin suuruinen muslimivähemmistö,[2] joka koostuu suurimmaksi osaksi turkkilaisista. Lisäksi maassa on pieniä katolilais- ja juutalaisyhteisöjä. Kansanterveys Sekä kreikkalaisten naisten että varsinkin miesten elinajanodote on selvästi yli Euroopan keskitason. Väestön keskimääräinen elinikä vuonna 2016 oli 80,5 vuotta, naisilla 83,3 ja miehillä 77,9 vuotta. Väestön keskimääräinen ikä on 44,2 vuotta, naisilla 45,3 ja miehillä 43,1 vuotta. Syntyvyys on 8,5 tuhatta henkeä kohden vuodessa ja 1,42 lasta naista kohden. Ensisynnyttäjien keskimääräinen ikä on 31,2 vuotta.[2] Kuolleisuus on 11,2 tuhatta asukasta kohden vuodessa.[2] Yleisimmät kuolinsyyt vuonna 2002 olivat aivo- ja sydäninfarktit.[50] Välimeren ruokavalio, johon kuuluvat muiden muassa pähkinät ja oliiviöljy yhdistettynä runsaaseen kalan ja vihannesten syömiseen on todettu kokonaisuutena terveelliseksi, mutta siitä ei ole voitu osoittaa yksittäistä sairauksia torjuvaa osaa.[51] Kaupungistumisen myötä ruokailutavat ovat muuttuneet, ja ylipaino on kasvava ongelma.[52] Lapsikuolleisuus on 4,6 tuhatta syntynyttä kohden. Vuonna 2016 maassa oli arviolta 16200 HIV/AIDS-potilasta.[2] Kreikan terveydenhuollon menot olivat vuonna 2016 8,1% BKT:sta.[2] Koulutus Noin 68% 25-64-vuotiaista on suorittanut ylemmän toisen asteen koulutuksen, mikä on OECD:n keskiarvon (76%) alapuolella.[28] Lukutaitoisia oli yli 15-vuotiaista 97,7%, naisista 96,9% ja miehistä 98,5%. Kreikan koulutusmenot olivat vuonna 2016 4,1% BKT:sta.[2] Kreikassa toimii 22 yliopistoa ja korkeakoulua. Niistä vanhin on vuonna 1837 perustettu Ateenan yliopisto, joka oli myös Balkanin ja Itäisen Välimeren alueen ensimmäinen yliopisto.[53] Suurin on Thessalonikin Aristoteles-yliopisto, jossa on yli 95000 opiskelijaa.[54] Kulttuuri Kreikan kulttuuri on kehittynyt tuhansien vuosien aikana, saaden alkunsa jo pronssikaudelta sekä antiikin Kreikan arkaaiselta ajalta. Myöhemmin se vaikutti suuresti Rooman, Bysantin ja Ottomaanien valtakuntien kulttuuriin. Antiikin Kreikan kulttuuri Antiikin Kreikan kulttuurilla (700eaa.– 400jaa.) on ollut suuri vaikutus Euroopan historiassa. Antiikin Kreikkaa kutsutaan usein länsimaisen sivistyksen kehdoksi. Kreikassa ovat kehittyneet muun muassa demokratia, filosofia, esittävä kuvanveisto, länsimainen kirjallisuus ja teatteri sekä historiankirjoitus. Kirjallisuudessa oli pitkään hallitsevana eepillinen runous, jota edusti muun muassa Iliaan ja Odysseian kirjoittajana pidetty Homeros. Myöhemmin kehittyivät lyyrinen runous ja antiikin Kreikan teatteri. Kreikkalaisen tragedian suuret nimet ovat Aiskhylos, Sofokles ja Euripides, komedian puolestaan Aristofanes ja Menandros. Antiikin Kreikan uskonto oli monijumalinen. Siihen liittyy laaja kreikkalainen mytologia, joka oli usein kirjallisuuden ja kuvanveiston aiheena ja on vaikuttanut paljon myöhempäänkin taiteeseen. Soittimina kithara ja aulos olivat yleisimmät ja arvostetuimmat. Rakennustaide oli korkealla tasolla jo esihistoriallisella ajalla, kuten Knossoksen, Mykenen ja Tirynsin valtavat linnan- ja palatsinrauniot toiselta tuhatluvulta eaa. osoittavat. Antiikin Kreikan arkkitehtuuri tunnetaan erityisesti suurista, usein doorilaisista temppeleistä, kuten Parthenon ja Olympian Zeuksen temppeli. Bysanttilainen kulttuuri Bysanttilainen kulttuuri (n. 400–1453) tarkoittaa Bysantin valtakunnassa eli Itä-Roomassa kukoistanutta keskiaikaista kulttuuria. Siinä hellenistiset ja itämaiset ainekset yhtyivät valtauskonnoksi nousseeseen kristinuskoon. Tuon ajan rakennustaiteen suurimmat monumentit, kuten Hagia Sofia, ovat Kreikan nykyrajojen ulkopuolella, mutta myös Kreikan alueella on säilynyt bysanttilaisia kirkkoja ja luostareita seinämaalauksineen ja mosaiikkeineen. Bysantin kulttuuriperintö elääkin edelleen ennen kaikkea ortodoksisen kirkon liturgisessa elämässä ja maan lukuisissa luostareissa. Uudempi Kreikan kulttuuri Kreikka on hyvin konservatiivinen maa ja perinteitä kunnioitetaan ja ylläpidetään vahvasti. Vaikka suuri osa kreikkalaisista asuu suurissa kaupungeissa, monilla on juuret ja läheiset yhteydet ”aitoon Kreikkaan” maaseudun ja saariston pienissä kylissä. Joskus sanotaan, että kreikkalaiseen perinteiseen elämänmenoon kuuluu ”katsella, kun maailma menee menojaan”, ja maa muuttuu monissa asioissa hitaasti.[55] Kulttuuri on perhekeskeinen. Kirkon asema on edelleen vahva, ja kysymys ”oletko ortodoksi?” on lähes synonyymi kysymyksen ”oletko kreikkalainen?” kanssa.[29] Kreikka tunnetaan muun muassa kansantansseistaan ja musiikistaan sekä perinteisistä kansallispuvuista. Kreikkalainen keittiö on maantieteellisistä ja historiallisista syistä tyypillisen välimerellinen. Se käyttää perinteisesti alueen raaka-aineita: tuoreita yrttejä, oliiviöljyä, tomaatteja ja sitruunoita sekä kalaa. Kreikkalainen salaatti, horiatiki, sisältää kasvisten lisäksi fetaa. Miehille keskeinen sosialisointipaikka on lähikahvila (kafeneío) ja erityisesti naisille kirkko.[29] Suurin juhla Kreikassa on jokakeväinen pääsiäinen (Páscha), joka ajoittuu ortodoksisen kalenterin mukaisesti. Suuri viikko (Megáli Evdomáda) huipentuu pääsiäisyön liturgiaan, jolloin tervehditään Christós anésti! (”Kristus nousi kuolleista!”). Toiseksi merkittävä uskonnollinen juhlapäivä Kreikassa on Neitsyt Marian kuolonuneen nukkumisen (Koímisis tis Theotókou) päivä 15. elokuuta. Kumpaankin juhlaan kuuluu sukulaisten tapaaminen. Kreikan kansallispäivä on 25. maaliskuuta, ja se muistaa Kreikan vapaussodan vuonna 1821 aloittanutta kansannousua. Sama päivä on myös Marian ilmestyspäivä (Evangelismós).[56] Muita merkittäviä uskonnollisia juhlia ovat laskiaisen karnevaalisunnuntai (Apokriés) ja paaston alun puhdas maanantai (Katharí Deftéra), Kristuksen taivaaseenastumisen päivä (Análipsi), helluntai (Pentikostí), Neitsyt Marian syntymäpäivä (Génnisis tis Theotókou) 8. syyskuuta, joulu (Christoúgenna) 25. joulukuuta sekä Jumalansynnyttäjän juhla (Sýnaxis tis Theotókou) 26. joulukuuta. Joululahjat annetaan uutena vuotena, ja ne tuo joulupukin eli Pyhän Nikolaoksen sijasta Pyhä Basileios (Ágios Vasíleios), jota juhlitaan juuri 1. tammikuuta. Kirkon pyhille omistettuina päivinä juhlivat erityisesti näille omistetut kirkot, luostarit ja paikkakunnat. Nämä ovat suuria kyläjuhlia (panigýri), joihin kuuluu ulkoilmaillallisia sekä kansanlauluja- ja tansseja. Nämä päivät ovat samalla kyseisten pyhien mukaan nimettyjen ihmisten nimipäiviä, joita juhlitaan enemmän kuin syntymäpäiviä. Merkittäviä tällaisia päiviä ovat nimien yleisyyden vuoksi paitsi Marian ilmestyspäivä, jolloin juhlivat nimet María, Déspoina, Panagióta ja Panagiótis, myös muun muassa 23. huhtikuuta (Geórgios), 21. toukokuuta (Konstantínos ja Eléni), 30. kesäkuuta (Ágioi Apóstoloi eli kaikki apostolit), 26. lokakuuta (Dimítrios), 8. marraskuuta (Michaíl ja Gavriíl) sekä 6. joulukuuta (Nikólaos).[56] Merkittävä yleiskreikkalainen juhla- ja pyhiinvaelluspaikka Maria-juhlien yhteydessä 25. maaliskuuta ja 15. elokuuta on Tínoksen Panagía Evangelístrian kirkko. Muita merkittäviä pyhiinvaelluskohteita Kreikassa ovat Pátmoksen Johannes Teologin luostari sekä Athosvuori. Athokselle on kuitenkin pääsy vain miehille. Vappuna eli 1. toukokuuta (Protomagiá) juhlitaan kevättä ja työläisiä. 28. lokakuuta vietetään isänmaallista Óchi-päivää.[56] Kreikkalaisista kirjailijoista kaksi on saanut Nobelin kirjallisuuspalkinnon: Giórgos Seféris vuonna 1963 ja Odysséas Elýtis vuonna 1979.[57] Elokuvaohjaaja Michális Kakogiánnis on ollut viidesti Oscar-ehdokkaana. Hänen tunnetuin työnsä on Kerro minulle, Zorbas vuodelta 1964.[58] Eurovision laulukilpailussa kreikkalainen Élena Paparízou voitti vuonna 2005.[59] Maailmanperintökohteet Kreikassa on 18 Unescon maailmanperintöluettelon kohdetta, jotka kaikki edustavat esihistoriallista aikaa, antiikin aikaa tai keskiaikaa:[60] Akropolis, Ateenan linnavuori Apollon Epikurioksen temppeli Bassaissa Asklepioksen pyhäkkö Epidauroksessa Athosvuori luostareineen Chóran kylä, Johannes Teologin luostari sekä Ilmestyskirjaluola Pátmos-saarella Dafnín, Ósios Loukáksen ja Chíoksen Nea Monín luostarit Delfoin arkeologinen alue Delos, Apollon-jumalan myyttinen syntymäpaikka Filippoin arkeologinen alue Korfun vanha kaupunki Meteoran luostarit lähes luoksepääsemättömillä kallioilla Mykenen ja Tirynsin arkeologiset alueet Mystraksen (Mistran) rauniot linnoituksineen, palatsineen, kirkkoineen ja luostareineen Olympian arkeologinen alue Pythagoreion ja Heraion Sámoksella Ródoksen keskiaikainen kaupunki Thessalonikin varhaiskristilliset ja bysanttilaiset muistomerkit Verginan arkeologinen kohde Media Kreikan käytetyin uutismedia on televisio. Vuonna 2009 se oli pääasiallinen uutiskanava 78 prosentille kreikkalaisista. Televisio oli aiemmin valtion monopoli, mutta 1980-luvun loppupuolen jälkeen kaupalliset asemat ovat vieneet suurimman markkinaosuuden. Maassa on noin 150 yksityistä televisiokanavaa, joista kymmenkunta toimii maanlaajuisesti. Radiotoiminnan sääntely on vähäistä, ja radioasemia on noin 1500. Kreikan yleisradioyhtiö on Ellinikí Radiofonía Tileórasi (ERT), jolla on useita televisio- ja radiokanavia. Muita merkittäviä televisioyhtiöitä ja -kanavia ovat muun muassa Alpha TV, ANT1, Mega Channel, Skaï ja Star Channel. Kreikassa ilmestyy suuri määrä sekä maanlaajuisia että paikallisia sanomalehtiä. Suuria päivittäin ilmestyviä sanomalehtiä ovat muun muassa Eleftherotypía, I Kathimeriní ja Ta Néa. Internetkäyttäjiä oli vuonna 2015 noin 67% väestöstä.[2][61] Urheilu Kreikka oli Olympian kisojen eli ”antiikin olympialaisten” kotimaa, ja siksi luonnollinen valinta ensimmäisten modernien olympialaisten eli vuoden 1896 kesäolympialaisten isäntämaaksi. Maa isännöi myös vuoden 1906 välikisoja sekä vuoden 2004 kesäolympialaisia. Kreikka on osallistunut kaikkiin kesäolympialaisiin ja useimpiin talviolympialaisiin vuodesta 1936 alkaen.[62] Kreikan suosituin joukkueurheilulaji on jalkapallo. Maan mestaruudesta on pelattu vuodesta 1927 alkaen. Jalkapallon pääsarja on Kreikan Superliiga ja toiseksi korkein sarjataso Football League. Menestyneimpiä joukkueita ovat ateenalainen Panathinaikos FC ja pireuslainen Olympiakos FC. Kreikan jalkapallomaajoukkue on päässyt jalkapallon maailmanmestaruuskilpailuiden lopputurnaukseen vuosina 1994, 2010 ja 2014. Jalkapallon Euroopan-mestaruuskilpailuiden lopputurnauksen Kreikka voitti vuonna 2004. Huhtikuussa 2013 se oli FIFA:n rankingissa sijalla 12.[63] Kreikassa järjestetään vuosittain rallin MM-sarjaan kuuluva Akropolis-ralli, joka on yli 50 vuotta vanha ja olosuhteidensa vuoksi yksi maailman rankimpia autokilpailuja.[64] Lähteet Aiheesta muualla - Kreikan valtion virallinen matkailusivusto Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. (in Greek) – tietoa Kreikan matkailusta * Luokka:Seulonnan keskeiset artikkelit
https://fi.wikipedia.org/wiki/Kreikka
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 721, 971, 1814, 3458, 4051, 4403, 4580, 5404, 5667, 6748, 7850, 9614, 9695, 10531, 11745, 12912, 13059, 13551, 13987, 14371, 14808, 16594, 18342, 19608, 19995, 20121, 21618, 22097, 22257, 22412, 23449, 24024, 24830, 25437, 26067, 26508, 27232, 27339, 27525, 28075, 28887, 29297, 29972, 30742, 30972, 31175, 31635, 31706, 32143, 32229, 33037, 33988, 34283, 34884, 34967, 37013, 37065, 37634, 37746, 37892, 40667, 40734, 42706, 43521, 43664, 44211, 44597, 44649, 45642, 45672, 46716, 47598, 48156, 48975, 49534, 50490, 50929, 54499, 55010, 55198, 55506, 55647, 56122 ], "plaintext_end_byte": [ 720, 963, 1813, 3457, 4050, 4394, 4566, 5390, 5653, 6731, 7836, 9613, 9687, 10526, 11730, 12911, 13051, 13543, 13986, 14370, 14800, 16585, 18341, 19607, 19994, 20111, 21602, 22095, 22249, 22411, 23448, 24023, 24829, 25436, 26051, 26507, 27224, 27338, 27523, 28067, 28886, 29289, 29914, 30741, 30930, 31152, 31634, 31694, 32142, 32213, 33013, 33977, 34282, 34873, 34966, 37005, 37064, 37633, 37738, 37891, 40659, 40733, 42691, 43490, 43653, 44210, 44546, 44648, 45634, 45671, 46708, 47589, 48148, 48967, 49533, 50482, 50914, 54484, 55009, 55197, 55491, 55615, 56096, 56309 ] }
한국에서 가장 규모가 큰 과학 대학교는 어디인가?
서울특별시
korean
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
서울특별시(서울特別市)는 대한민국의 수도이자 최대 도시이다. 역사적으로 백제의 첫 수도인 위례성이었고, 고려 때는 남경(南京)이었으며, 조선의 수도가 된 이후로 현재까지 한국의 정치·경제·사회·문화 중심지 역할을 하고 있다. 중앙으로 한강이 흐르고, 북한산, 관악산, 도봉산, 불암산, 인능산, 인왕산, 청계산 등의 여러 산들로 둘러싸인 분지 지형의 도시이다. 동서 간의 거리는 36.78 km, 남북 간의 거리는 30.3 km이며, 넓이는 605.25 km²이다. 면적은 대한민국 전 국토의 0.6%를 차지하지만, 약 970만 명의 인구가 살고 있어 인구밀도가 높다. 시청 소재지는 중구이며, 25개의 자치구로 이루어져 있다. 1986년 아시안 게임, 1988년 하계 올림픽, 2010년 서울 G20 정상회의를 개최한 국제적인 도시이다. 서울의 GDP는 세계 4위이다.[1][2] 지명 "서울"의 어원에 대해서는 여러 가지 설이 존재하나, 학계에서는 일반적으로 수도(首都)를 뜻하는 신라 계통의 고유어인 서라벌에서 유래했다는 설이 유력하게 받아들이고 있다. 이때 한자 가차 표기인 서라벌이 원래 어떤 의미였을지에 대해서도 여러 학설이 존재한다. 삼국사기 등에서 서라벌을 금성(金城)으로도 표기했다는 점과 신라(新羅)까지 포함하여 "설[새: 新, 金]-벌[땅: 羅, 城]", 즉 '새로운 땅'이라는 뜻으로 새기는 견해가 있다. 고대-중세 한국어에서 서라벌을 정확히 어떻게 발음했는지에 대해서는 확실하게 확인된 바가 없으며, 그 발음을 알 수 있게 되는 것은 훈민정음의 창제 후 ""이라는 표기가 등장하고 나서부터이다. 조선시대에는 서울을 한양 이외에도 경도(京都), 경부(京府), 경사(京師), 경성(京城), 경조(京兆) 등으로 쓰는 경우가 종종 있었으며, 김정호의 수선전도에서 알 수 있듯 수선(首善)으로 표기한 예도 있다. 그 밖의 표기 중에는 서울의 한자 음차 표기로서 박제가가 북학의에서 썼던 '徐蔚(서울)'이 있다. 이는 모두 수도를 뜻하는 일반명사들로서 '서울'이 원래는 서울 지역(사대문 안과 강북의 성저십리)을 가리키는 말이 아닌 수도를 뜻하는 일반명사였다는 방증이다. 국어사전에서는 일반명사 '서울'을 '한 나라의 중앙 정부가 있고, 경제, 문화, 정치 등에서 가장 중심이 되는 도시'라고 정의하고 있다.[3] 1910년 10월 1일에 일제가 한성부를 경성부(京城府)로 개칭하면서 일제강점기에 서울은 주로 경성(京城, 일본어로는 けいじょう)으로 불렸으며, 1945년 광복 후에는 '경성'이란 말은 도태되고 거의 '서울'로 부르게 되었다.[4] 서울의 로마자 표기 'Seoul'은 19세기 프랑스 선교사들이 서울을 쎄-울(Sé-oul)로 표기한 데서 비롯되었다. 오늘날 프랑스에서는 서울을 'Séoul'로 표기하고, 스페인어권에서는 'Seúl'로 쓰나 모두 '쎄울'로 읽는다. 또, 영미권에서는 일반적으로 'Seoul'로 쓰고 영혼을 뜻하는 단어 'Soul'와 같은 '쏘울'로 읽는다. 서울시에서는 이러한 점을 착안하여 2006년 11월 13일 서울시의 서브슬로건(Sub slogan)을 《Soul of Asia》로 지정하였다. 서울은 한자어가 아닌 고유어 지명이기 때문에 한중수교전에는 중국에서는 서울이라는 한자가 존재하지 않아서 서울을 한청이라고 불렀고 1988년 서울올림픽도 한성올림픽이라고 불렀으나 중국이 경제개방을 하고 2005년 서울시가 서울과 발음이 유사한 서우얼(simplified Chinese:首尔; traditional Chinese:首爾; pinyin:Shǒu'ěr, 수이)을 서울의 공식적인 중국어 표기로 정하면서 점차 이 표기가 확산되어 가는 추세이다.일본어의 표기는 '소우루'(ソウル)이다. 해방 이후에는 미군정청의 문서에서, 서울특별시의 영문 공식 명칭은 "Seoul Independent City"였다. 직역하면 "서울독립시"이나, 독립시라는 표현이 어색하다는 한국어 관점에 따라 "특별시"()로 번역한 것이 굳어져 현재 공식명칭(the Seoul Special City)에 이르고 있다.[5] 역사 서울에는 선사 시대부터 사람이 살았으며, 대표적 유적지로는 암사동 선사주거지가 있다. 삼한 시대에는 마한에 속하였다. 삼국시대 기원전 18년부터 475년까지 서울의 동부에 백제의 수도인 위례성이 있었다. 475년 고구려의 장수왕이 이곳을 점령한 후 하남위례성에 한산군(漢山郡)을, 한강 이북에는 남평양(南平壤)을 설치하였다. 551년 백제는 신라와 동맹을 맺고 고구려에게서 서울과 한강 하류지역을 탈환했으나, 553년에 나제동맹을 깬 신라에게 공격당하여, 이 지역을 빼앗겼다. 이후, 신라는 옛 위례성 인근에 한강 유역을 관할하는 한산주의 치소(治所)를 설치했으며, 삼국통일 후 685년에는 서울의 한강 이북지역은 한산주가 관할하는 북한산군(北漢山郡)이 되었다. 757년 한산주를 한주(漢州)로, 북한산군을 한양군(漢陽郡)으로 개칭하였다. 고려시대 918년(고려 태조 1년)에 양주(楊州)로 개명하였으며, 1067년(고려 문종 21년) 남경(南京)으로 승격되었다. 1308년 남경을 한양부로 개편하였고, 1356년(공민왕 5년) 한양부를 남경으로 개칭하였다. 조선시대 조선 태조가 1392년 개경에서 조선을 건국하고, 1394년 10월 한양으로 천도했다. 당시 한양으로 도읍을 정한 데에는 풍수사상이 중요한 역할을 했다. 1395년에는 한성부로 개칭하고 5부(部) 52방(坊)의 행정 구역을 확정했다. 한성부의 지리적 범위는 사대문 안 도성과 도성 밖 10리(약 4km)까지의 성저십리(城底十里)로 구성되었다. 1398년 숭례문을 완공하였고, 1404년 경복궁을 준공하였다. 이후 임진왜란, 병자호란 등의 전란을 거치며, 도시의 대부분이 파괴되는 시련을 겪었다. 1894년 갑오개혁 때 5부제를 5서제(署制)로 고치고 47방 288계 775동이 되었다. 1897년 최초로 가로등이 설치되었고, 1899년 서대문~청량리 단선전차를 개통하였다. 1900년 한강 가교가 준공되었다. 1902년 한성전화소는 서울시내전화교환업무를 시작하였다. 대한제국시대 1908년 전차선로 가설을 위해 성곽의 일부가 일본군에 의해 철거되었다. 일제강점기 1910년 국권을 침탈한 일본 제국은 한성부(한양부)를 경성부로 개칭하고 경기도에 예속시켜 지위를 격하시켰다. 1911년 경성부의 하부기관을 5부 8면으로 구분하여 성 안은 동·서·남·북·중의 5부로, 성 밖은 용산·서강·숭신·두모·인창·은평·연희·한지의 8개 면으로 구분하였다. 1914년 면(面) 제도를 폐지하고 부제(府制)를 실시하면서 용산·숭신·인창·한지·두모면의 일부를 경성부에 편입시키고, 명칭은 정(町)으로 바꾸었다. 1936년 고양군·시흥군·김포군의 일부 면들이 편입되어 행정구역이 133.94km2로 확장되었다. 일제 강점기를 거치며 도성의 성문이나 성벽 일부를 훼손하고 신작로나 철로를 개설하는 등, 조선 개국 이후로 존재했던 서울의 역사성과 공간구조 및 이용성이 매우 심각하게 왜곡·훼손되었다. 1943년 구제를 실시하여, 중구·종로구·동대문구·성동구·서대문구·용산구·영등포구등 7개 구로 나누었다. 대한민국 1945년 광복과 함께 경성부는 서울시로 개칭되었다. 1946년 9월 28일에 경기도에서 분리하여 서울특별자유시로 승격하였다.[6] 1949년 8월 15일 서울특별시로 개칭되었으며, 고양군 뚝도면·숭인면·은평면과 시흥군 도림리·구로리·번대방리 등이 편입되어 시역이 268.35km2로 확장되었다. 1950년 한국 전쟁으로 인해 조선민주주의인민공화국이 처음으로 6월 28일에 점령했으나 9월 28일 대한민국이 수복하였고, 1.4 후퇴 때 다시 서울을 내주고 폐허가 되었지만, 1951년 3월 14일에 두 번째로 서울을 수복하고 재건하여 경제 발전을 이루며 현재까지 이어져 오고 있다. 서울특별시행정에 관한 특별조치법이 제정되어 국무총리 직속기구가 되었고, 시장의 행정적 지위도 장관급으로 격상되었다. 1963년 현재의 강남 지역인 광주군·양주군·시흥군·김포군·부천군의 7면 54리를 편입하고 시역을 대규모로 확장하여 593.75km2가 되었다. 1973년 도봉구와 관악구가 신설되어 11개구가 되었고, 605.33km2로 시역이 확장되었다. 이후 기존의 행정구역을 분리하여 1975년 강남구, 1977년 강서구, 1979년 은평구, 강동구, 1980년 동작구, 구로구, 1988년 중랑구, 노원구, 양천구, 서초구, 송파구, 1995년 강북구, 광진구, 금천구가 신설되고 광명시의 일부 지역이 금천구로 편입되었다. 1988년 하계 올림픽, 2002년 FIFA 월드컵, 2010년 G20 정상회의를 개최하였다. 서울 주변의 인천과 경기도의 위성도시들이 성장하면서, 서울을 중심으로 거대한 도시 구조인 수도권이 형성되었다. 경조오부도 (1861년) 숭례문 (1900년경) 남대문로 (1937년) 지리 서울은 북위 37° 34′, 동경 126° 59′의 한반도 중서부에 위치하는 분지 지형의 도시이다. 시의 중심으로 한강이 흐르고, 서울 도심에는 남산, 인왕산(338m)이 있다. 시 주변으로 북한산(837m), 관악산(629m), 도봉산(740m), 수락산(428m), 불암산(510m), 구룡산(306m), 우면산(293m), 아차산, 지양산 등이 서울을 둘러싸며 경기도 및 인천광역시와 자연적 경계를 이루고 있다.[7] 동서 간의 거리는 36.78km, 남북 간의 거리는 30.3km이며, 면적은 약 605.25km²이다. 서울의 면적은 대한민국의 0.6%이며 남북한 면적의 0.265%이다. 서울특별시의 최북단은 도봉구 도봉동이고 최남단은 서초구 원지동이며 최동단은 강동구 강일동, 최서단은 강서구 오곡동이다. 산 서울은 국립공원으로 지정된 북한산을 최고점으로 한 고양·양주구릉과 경기평야가 만나는 지대에 있다. 주위에는 북한산(836m)·도봉산(717m)·인왕산(338m)·관악산(629m) 등 500m 내외의 산과 구릉이 자연성벽과 같이 둘러싸고 있는 분지이다. 광주산맥의 한 줄기인 도봉산은 백운대·인수봉·노적봉의 3개 봉우리가 솟아 있는 북한산과 이어져 있고, 그 산줄기는 다시 남으로 뻗어 북악산(342m)을 솟게 하였다. 그리고 북악산에서 동으로 뻗은 산줄기에 낙산(125m), 서로 뻗은 산줄기에 인왕산이 있다. 인왕산에서 뻗은 산줄기 중 남쪽으로 뻗은 것은 숭례문을 지나 남산(265m)·응봉(175m)과 이어져 있고, 서쪽은 무악재의 안부(鞍部)를 지나 안산(296m)과 이어져 있는데 모두 구릉성 산지이다. 한강 남쪽에는 100m 이하의 구릉지가 펼쳐져 있고, 남쪽에 천연의 요새와 같이 서울의 외곽에 솟아 있는 관악산(629m)외 청계산(618m), 구룡산(306m), 우면산(293m)이 있다. 그 외에 서울 동부에 불암산, 수락산, 망우산, 아차산이 있다.[7] 강 / 하천 서울의 중심에는 한강 하류가 동에서 서쪽으로 흐르고 있다. 하류이기 때문에 구배는 완만하며 물의 흐름은 느리나, 홍수 때는 상·중류의 유역 지방으로부터 흘러내려오는 물 때문에 수위가 높아진다. 여의도는 상류로부터 운반되어 온 토사가 퇴적된 하중도이다. 한강물은 서울시민의 수돗물로도 공급되는데, 과거에는 뚝섬과 선유도 등에도 취수장이 있었으나 현재는 잠실 수중보와 팔당 저수지로부터 물을 끌어들여 공급하고 있다.[7] 한강은 일제 강점기까지 별다른 정비가 없었다가, 1960년대 이후 한강을 정비하는 사업이 진행되기 시작하였다. 1968년 밤섬을 폭파한 뒤 여의도를 개발하였고, 1970년부터 1975년까지 잠실 개발계획으로 잠실섬과 부리도의 남쪽 물길(송파강)을 막아 육지로 만들었다. 1982년 시작된 '한강종합개발사업'을 통해 둔치를 조성하고, 강변 양쪽에 강변북로와 올림픽대로를 놓았다. 2006년에는 한강 르네상스라는 이름으로 한강 주변을 다시 정비하였다. 한강 이외의 주요 하천으로는 불광천, 안양천, 중랑천, 청계천, 탄천, 양재천, 여의천, 홍제천 등이 있다. 임야 서울의 임야면적은 2006년을 기준으로 157.35km²으로, 임야의 51.5%는 국공유림이고 49.5%는 사유림이다. 임야의 분포는 산이 많은 노원구에 17.73 km², 관악구에 17.53 km², 강남구에 16.11 km²가 있어서 전 임야의 32.6%를 차지하고 있다. 이 임야의 많은 부분이 개발 제한 구역으로 묶여 있어서 임야는 잘 보호되고 있는 편이긴 하지만, 임야 면적은 매년 조금씩 줄어들고 있다.[8] 지질 서울의 지반은 주로 중생대 말기에 형성된 담홍색의 화강암과 고생대 이전에 이루어진 화강편마암의 두 종류로 되어 있다. 화강암은 서울의 동북부와 관악산 일대에 분포되어 있고, 화강편마암은 주로 남서부 일대에 분포되어 있는데, 그 경계선은 대체로 북아현동에서 서소문, 남산 서쪽을 돌아 한남동과 행당동을 지나고 있다. 화강암은 조립질이면서 다른 암석과는 다르게 절리(節理)가 잘 발달하고 풍화작용에 약하며, 도봉산·백운대·인수봉과 같은 봉우리가 기암절벽을 만들어 서울 특유의 절경을 보여 주고 있다. 홍제동·안암동·창신동·장위동 등지의 화강암은 1990년대까지만 하여도 건축재로 쓰이곤 했다.[9] 화강편마암은 견고한 암석이지만 접착성이 적기 때문에 쉽게 붕괴되어 봉우리를 이루지 못하나, 작은 기복을 이룬 노년기 지형을 나타내주고 있다. 특히 동작동 부근의 화강편마암은 판형으로 쉽게 벗겨져 온돌의 구들장으로 쓰였고, 화강편마암이 풍화되어 된 천호동의 점토는 벽돌과 옹기 제조의 원료로서 많이 쓰였다.[9] 도심 서울 도심 주변에는 도심을 관통하는 청계천의 계속된 침식으로 북악산과 남산에서 산기슭이 발달되어 기복이 많은 지형이 되었다. 을지로에 있던 구리개, 조선일보사 앞의 황토현(黃土峴)이란 기복은 가로공사와 도시개발에 따라 그 자취를 찾아볼 수 없으나, 현재도 율곡로·퇴계로·을지로 곳곳에서 기복을 찾아볼 수 있다.[7] 이러한 기복 때문에 이 지역에는 고개 또는 현(峴)이란 지명이 남아 있다. 이러한 지명에는 충무초등학교 부근의 풀무고개 또는 대장고개(治峴), 인현(仁峴)·종현(鍾峴)·진고개(泥峴), 계동(桂洞) 일대에 관상감현(觀象監峴), 가회동 일대에 맹현(孟峴)·홍현(紅峴)·안현(安峴)·송현(松峴)·배고개(梨峴) 등이 있다.[7] 이러한 지형은 조선시대에 잘 이용되었다. 풍수설에 따라 북악산 기슭에는 경복궁·창덕궁·창경궁·종묘, 인왕산 기슭에는 덕수궁을 지었고, 궁궐 사이는 궁인(宮人)·귀족·고관 들의 저택지로 이용하였다. 이 지역의 침식으로 운반된 토사는 청계천 연안에 퇴적되어 평탄한 시가지를 형성하게 하였다. 따라서 도심지에서 가장 평탄한 곳은 청계천 북쪽의 연안으로 동대문에서 세종로 사이의 종로이며, 이곳에서는 지형의 기복을 거의 찾아볼 수 없다.[7] 삼각지로부터 해발고도 20m의 갈월동을 지나면 지형이 차차 높아져서 서울역 앞에 오면 더욱 높아지기 시작하고, 숭례문 부근은 해발고도가 40m 내외가 된다. 이곳은 분수계(해발 36.6m)가 되어, 동으로는 청계천이 동으로 흘러 중랑천과 합류한다.[7] 기후 서울은 냉대 동계 소우 기후[10](쾨펜의 기후 구분 Dwa)[11] 에 속하며, 습윤 대륙성 기후로 분류하기도 한다. 기온의 연교차가 큰 대륙성 기후이다. 최근 기온 상승으로 인해 최한월 평균기온이 영하 3°C보다 높은 -2.4°C로 높아져 2009년부터 대한민국 기상청은 온대 하우 기후(Cwa)로 변경했다. 그러나 이는 열섬 현상으로 인한 것으로 외곽 지역은 여전히 -3°C 미만으로 내려간다는 점과 냉대 기후의 최한월 평균기온 기준을 0°C 미만으로 간주하는 경우도 많다는 점에서 논란의 여지가 있다. 여름 기온과 겨울 기온의 연교차가 28.1°C로 매우 크기 때문에, 겨울은 매우 춥고, 여름은 몹시 무덥다. 최근 30년(1981년~2010년) 기준으로 서울의 연평균 기온은 12.5°C 이고, 최난월인 8월 평균 기온은 25.7°C, 최한월인 1월 평균 기온은 -2.4°C이다. 특히 최한월의 평균 기온은 같은 위도 상의 다른 도시에 비해 낮은 편이다. 시내의 기온 분포는 중구와 같이 가옥이 밀집한 곳과 많은 자동차가 배기가스를 뿜으며 지나는 간선도로, 그리고 도심부의 포장도로가 지나는 지역이 가장 기온이 높고, 한강 연안과 가옥의 밀집도가 낮은 지역은 기온이 낮게 나타나고 있다. 도심의 기온은 여름철의 6, 7, 8월 3개월을 제외하고는 해가 거듭될수록 높아지고 있다. 따라서 이 상태로 계속 기온이 높아진다고 가정하면 약 100년간에 평균기온은 1.8°C, 일 최저 기온의 연평균치는 4.1°C씩 높아질 것으로 예상된다. 반면 시내의 습도는 점점 줄어들고 있다.[9] 계절은 여름과 겨울이 길고, 봄과 가을이 짧다. 봄은 3월 중순부터 시작되는데 월평균 기온이 0°C 이상으로 올라가고 날씨는 따뜻해진다. 그러나 제트기류가 서쪽에서 불어올 때 황사가 일어나기도 한다. 여름은 20°C 이상의 기온이 계속되며 7, 8월에는 30°C 내외의 무더운 날씨가 많다. 또한 장마나 집중호우가 계속되어 많은 비가 내리므로 홍수의 피해가 크다. 가을은 하늘이 높고 맑은 날이 계속되며, 기온은 차차 내려가 선선한 날씨가 계속된다. 겨울은 기온이 0°C 이하로 내려가는 날이 100일 내외, 최저기온이 -10°C 이하로 내려가는 날이 29.4일로서, 추운 날이 비교적 오래 지속되고 있다. 눈이 내리는 기간은 125일, 얼음이 어는 기간은 164일이나 강수량은 여름에 비하면 훨씬 적어 건조한 날씨가 많다. 최근 30년(1981년 ~ 2010년) 기준으로 연평균 강수량은 약 1,450.5mm이나, 1990년에는 2,355.5mm, 1949년에는 633.7mm가 내릴 정도로 연 강수량의 기복이 심한 편이다. 계절별 강수량은 여름철에 892.1mm, 겨울철에 67.3mm로 여름철에 강수가 크게 집중되는 경향을 보인다. 한반도는 계절풍 지대에 속하기 때문에 서울은 여름에 남동풍, 겨울에 북서풍이 빈번하게 분다. 도심부에서 도로 위를 부는 도로바람은 남산의 북사면에서 발달한 차가운 공기가 충무로 지하상가 위를 지나 을지로 입구 쪽으로 이동하기 때문에 퇴계로 2가 부근에서 바람이 가장 강하게 분다. 역대 최저 기온은 1927년 12월 31일의 -23.1°C, 역대 최고 기온은 2018년 8월 1일의 39.6°C이다. 대기 시내에는 큰 건물과 공장의 굴뚝에서 내뿜는 매연, 자동차의 배기가스 등의 오염물질이 늘어나면서 태양광선이 제대로 땅에 닿지 못하고 있으며, 따라서 시내에 내리쬐는 일사량은 매년 감소되어 가고 있다. 비행기나 높은 산 위에서 시내를 내려다보면 연기와 먼지를 품은 오염대기층인 연진모자가 상공을 덮고 있어 서울 시야를 나쁘게 하고 있다.[9] 2011년 환경부가 7대 도시의 대기 오염물질을 조사한 결과, 전국의 미세먼지 평균농도는 51㎍/m3이고, 서울의 미세먼지 농도는 49㎍/m3로 나타났다. 2013년을 기준으로 하여 서울시는 전국 16개 지방(서울, 부산, 대구, 경기, 제주, 전남 등)에서 8위(7위: 대구 9위: 전북)를 하였고, 광역시나 특별시 중에서는 4위(3위: 대구 5위: 울산)를 하였다.(중위권) 그러나 최근, 수년 동안 서울시에서는 청정연료 확대보급, 경유자동차 저공해화, 도로비산먼지 청소, 공사장 비산먼지 관리 등과 같은 대기질 개선활동을 집중적으로 전개해 오면서 대기질이 좋아지기 시작했으나, 황해 근처에 위치하고 있는 중국의 수많은 공장에서 뿜어져나오는 매연에 서울의 대기질은 겨울과 봄에 최악을 기록하고 있으며, 미세먼지 농도가 100㎍/m3을 훌쩍 뛰어넘는 날이 갈수록 늘어나고 있는 상황이다. 행정 구역 서울특별시는 2016년 9월 30일 기준 25개 자치구와 424개 행정동이 있다. 한강 남쪽에 11개, 한강 북쪽에 14개 자치구이며 각 자치구는 서울특별시 2016년 20대 국회의원 선거 기준, 49개 선거구로 나뉜다. 주민등록 인구(외국인 제외)에 따라 29만5천 명 미만인 자치구는 1개, 29만5천 명 이상 ~ 59만 명 미만인 자치구는 2개, 59만 명 이상인 자치구는 3개의 선거구를 가진다. 인구 및 세대 수는 2018년 7월 기준이다.[16] 가장 인구가 많은 구는 송파구, 가장 인구가 적은 구는 중구로 조사된다. 인구 고려 멸망 후 조선이 천도(1394년)한 후인 태종 때 인구는 10만 명이었으며 이후 1900년대까지 20만 명 선을 유지하였다. 일제 강점기 이후 서울의 인구는 지방 인구의 도시집중 현상으로 급격하게 늘어나서 과밀화 현상을 빚고 있다. 1919년에 인구 25만 명, 인구밀도 6,874명/km²이었던 것이 1925년에는 인구 34만 명, 인구밀도 9,297명/km, 1930년에는 인구 33만 명, 인구밀도 9,824명/km², 1935년에는 인구 40만 명, 인구밀도 11,172명/km²에 달하였다. 이에 따라 1936년에 시역을 확장하여 인구는 73만 명으로 증가하고 인구밀도는 5,430명/km²으로 감소하였다. 1945년 광복 당시의 인구는 90만 명, 인구밀도 6,628명/km²이었는데, 외국에서의 귀국, 한반도 북부지역 출신 등으로 1946년에는 인구가 127만 명으로 급격하게 증가하였고, 인구밀도는 9,309명/km²이 되었다. 1948년에는 인구 171만 명에 인구밀도 12,055명/km²으로, 1949년에는 136.05km²이었던 시의 면적이 268,35km²로 확장되었고 인구는 142만 명, 인구밀도는 5,284명/km²이 되었다. 1951년에는 한국 전쟁으로 인구가 65만 명, 인구밀도는 2,416명/km²으로 급격하게 감소하였다. 그러나 1953년에 휴전과 환도로 다시 인구가 급격하게 증가하기 시작하여 1955년에는 인구 157만 명, 인구밀도 5,869명/km², 1960년에는 인구 245만 명(전체 인구의 10%), 인구밀도 913명/km², 1970년에는 인구 543만 명(전체 인구의 18%), 인구밀도 9,013명/km², 1980년 인구는 836만 명, 인구밀도 13,074명/km², 1990년에는 1,061만 명, 인구밀도가 15,532명/km²이 되었다. 이렇게 끝도 없이 증가하던 인구도 1992년 인구 1,097만 명, 인구밀도 18,121명/km²을 정점으로 감소하기 시작했다. 이는 정부의 서울 인구 분산 정책에 따른 것으로. 서울 교외에 분당·일산·평촌·중동과 산본등의 1기 신도시가 개발되었고 이 마저도 포화상태로 현재 운정, 판교, 동탄등 2기 신도시 개발에 따른 이주에 의한 것이다.[17] 계속 감소하던 인구는 2003년 인구 1,028만 명, 인구밀도 16,975명/km²을 정점으로 다시 증가하기 시작하였는데, 이는 '뉴타운'으로 불리는 서울 시내 대규모 재개발로 인한 인구 유입의 영향이 크다. 2009년 12월말 기준 인구는 10,464,051명, 4,116,660세대이고, 인구밀도는 17,289명/km²이다. 서울의 인구증가를 보면 1960년경부터 대한민국의 경제성장과 함께 각종 산업이 발전하면서 고용 증대가 이루어졌고 이에 따라 농촌인구가 급격하게 서울로 집중하게 되었다. 농촌에서는 생계가 어려워 무작정 서울로 온 이농 인구 덕분이었다.[18] 서울은 자연증가보다 사회증가에 의하여 과밀화 상태에 이르게 되었다. 또한 서울에는 교육기관이 많이 분포하고 있어 서울에서 대학을 졸업한 학생들은 주로 서울에서 취업을 하거나 생활 터전을 마련한다.[19] 다만, 2010년대 들어 서울의 높은 전세로 인해 서울의 인구순유출 속도가 한국 도시들 중 가장 빠르며, 2016년 5월을 기점으로 서울 인구가 1,000만명 선 아래로 떨어졌다. 사실상 서울 올림픽이 열리던 1988년 1000만명을 넘어선 서울의 인구가 28년만에 1000만명 아래로 떨어진 것이다. 2018년 5월 기준으로 서울의 인구는 980만명이다. 서울을 빠져나가는 대부분의 인구는 경기도로 이동하고 있으며, 세종시나 제주도로의 이동도 이루어지는 역도시화 현상이 일어나고 있다. 주요 기관 서울은 대한민국의 수도로서, 입법부·행정부·사법부 등 국가의 통치 기관이 집중되어 있다. 종로구에는 청와대와 정부서울청사를 비롯한 중앙 행정 기관과 헌법재판소 등 국가 중요 기관이 있고, 중구 정동에는 각국의 외교 대사관이 밀집해 있다. 또한 여의도에는 국회가, 서초구에는 대법원을 비롯한 법조 단지가 형성되어 있다. 청와대 - 대한민국 대통령의 관저 (서울 종로구 청와대로 1) 대한민국 국회 - 대한민국의 입법부 (서울 영등포구 의사당대로 1) 대한민국 대법원 - 대한민국의 최고 법원 (서울 서초구 서초대로 219) 대한민국 헌법재판소 - 대한민국 헌법에 관한 분쟁을 판정하는 특별재판소 (서울 종로구 북촌로 15) 정부서울청사 - 대한민국 중앙행정기관 (서울 종로구 세종대로 209) 한국은행 - 대한민국의 중앙은행 (서울 중구 남대문로 39) 국제 백신 연구소 - 백신을 연구하고 개발하는 대한민국 최초의 국제 기관(서울 관악구 관악로 1 서울대학교 연구공원 내) 경제 2014년 서울의 지역내총생산(GRDP)은 327조 6020억 원이며, 실질성장률은 2.2%이다.[22] 삼성, LG, 현대자동차, SK, 롯데 등 주요 대기업의 본사가 있다. 대한민국 GDP의 22%를 창출하고 있으며, 금융 기관의 50% 이상이 집중되어 있다. 삼성 - 전자, 중화학 등을 중점 사업으로 하는 세계적인 기업 (서초구 서초동 1320-10) LG - 1947년 창업한 한국의 전자/화학 분야 기업 (영등포구 여의도동 LG트윈타워) 현대자동차 - 세계 5위의 자동차 생산 기업 (서초구 양재동 231) SK - 에너지, 통신 등을 중심으로 사업을 펼치는 한국 3위의 기업 (종로구 서린동 99번지) 롯데 - 유통, 화학, 식음료 등을 중심 사업으로 활동하는 한국 재계 5위의 기업 (송파구 신천동 29) 공업 서울의 공업은 1919년에 영등포에 세워진 방직공장을 시초로 한다. 영등포에는 그 외에도 피혁공장과 철도공작창이 지어졌으며, 1940년대 들어서 제2차 세계 대전으로 인한 일본의 군수물자 조달을 목적으로 영등포와 용산을 중심으로 군수 산업이 발달하였다. 8·15 광복과 한국 전쟁을 거치면서 잠시 침체 상태에 있었으나, 1962년부터 시작된 국가 주도의 경제 개발로 인해 서울의 공업은 급속도로 발달하였다. 1971년 형성된 구로동 수출산업공단은 섬유·전자기계·고무합성수지제품·금속·광학기기류 등의 생산으로 서울 최대의 산업단지가 되었으며, 인근의 영등포 기계공단과 묶여 경인공업지구를 형성하였다. 1990년대 초까지 용산·영등포·천호동·노원구 등에 공업지구가 형성되어 있었으나, 수도권이 팽창하면서 인천·시흥·안산·부천 등 인근 지역으로 옮겨갔다. 2000년대 들어 첨단산업이 발달하면서 구로동·가산동 지역의 대규모 공단이 디지털산업단지로 탈바꿈하여 현재는 수많은 IT 벤처 기업이 있다.[24] 상업 서울의 상업은 4대문 안 서울 도심인 종로·남대문로·충무로·명동·을지로와 청계천 등의 상가와 남대문시장·동대문시장·중부시장 등의 시장과 백화점, 대형 할인점 등을 중심으로 이루어지고 있다. 1960년대 들어 대단위 슈퍼마켓과 연쇄점·지하상가가 시내 요소에 설치되어 새로운 상가를 형성하였다. 전문상가로는 전국에 의류를 공급하는 남대문 의류상가와 동대문 평화시장, 가락동 농수산물도매시장, 노량진수산시장, 용산전자상가, 경동시장 등이 있다.[25] 업무 지구 세종로 삼성동 무역센터 교육 서울대학교, 서울시립대학교, 서울과학기술대학교, 한국예술종합학교, 한국체육대학교 등 국공립 대학교와 고려대학교, 연세대학교, 서강대학교, 성균관대학교(인문사회캠퍼스), 한양대학교, 중앙대학교, 경희대학교, 한국외국어대학교, 이화여자대학교, 건국대학교, 동국대학교, 홍익대학교, 국민대학교, 숭실대학교, 세종대학교 등 사립 대학교들이 소재하고 있다. 강남구와 서초구 일부를 가리키는 '서울 강남 8학군'이라는 명칭은 한국의 열성적인 사교육 문화를 대변하는 단어이기도 하다. 대학교 40개교, 교육대학 1개교, 방송통신대학교 1개교, 전문대학 12개교 등이 있다.[26] 여성의 사회 진출이 증가함에 따라 보육 시설이 더 많이 요청되고 있다. 이에 서울시에서는 보육 포털을 운영하여 보육정보를 제공하고 있다. 문화와 관광 그리고 주요시설 서울은 대한민국 문화활동의 중심지가 되고 있으며 도서관·박물관·신문사·출판사·방송국·공원과 기타 문화시설들이 집중되어 있다. 문화재, 박물관 서울에는 132개의 국보, 380개의 보물, 61개소의 사적, 11개의 천연기념물, 32개의 무형문화재, 46개의 중요민속자료 등이 있다. 또한 경복궁 등의 고궁과 각종 공원 등이 있어 시민들과 외국 관광객들에게 좋은 휴식처와 관광 명소가 되고 있다. 운동경기장으로는 잠실에 잠실 종합 운동장, 목동에 목동 운동장, 성산동에 서울 월드컵 경기장이 있다.[26] 국립중앙박물관 등 60여 개의 박물관이 있다. 도서관 서울에는 시립 도서관 23개 소가 있으며, 시립 도서관의 경우 대부분 서울특별시교육청에서 운영하고 있다. 그 외에도 각 자치구에서 설립한 구립 도서관이 있다. 최근 구립 도서관의 숫자가 늘고 있는 추세이다. 장서(藏書) 100만여 권을 가진 국립중앙도서관과 국회도서관, 그외에도 공공 및 사립도서관, 대학도서관 등이 있다.[26] 국립중앙도서관 국회도서관 틀:서울특별시의 도서관 공연 시설 국립국악원 - 예술의 전당 옆이다. 대한민국의 민족음악을 보존·전승하고, 그 보급 및 발전에 관한 사무를 관장한다[28] 국립중앙극장 - 남산 중턱에 있다. 해오름극장, 달오름극장, 별오름극장, KB청소년하늘극장으로 구성된다.[29] 세종문화회관 - 세종대로에 있다. 전국기준 도로원표, 세종대극장, 세종M시어터, 세종체임버홀, 세종예술아카데미로 구성된다. 롯데콘서트홀 - 잠실 롯데월드몰 내 예술의 전당 - 우면산 자락[30] 정동극장 - 덕수궁(경운궁) 옆 대학로 - 소극장과 연극장이 모여 있다. 블루스퀘어 - 용산구 한남동 한강진역 앞 비보이 전용극장 - 마포구 서교동 'SJ비보이즈' 건물 지하 대중매체 방송사 한국방송공사 (KBS) - 국가와 지방자치단체가 출자하여 설립한 공영방송사 (영등포구 여의공원로 13) 문화방송(MBC) - 특수 공공법인이 지배하는 주식회사 형태의 준공영방송사 (마포구 성암로 267) SBS - 주식회사 형태의 지역 민영 방송사 (양천구 목동서로 161) TV조선 - 조선일보의 종합편성채널 방송사 (중구 세종대로21길 40) 매일방송 (MBN) - 매일경제의 종합편성채널 방송사 JTBC - 중앙일보의 종합편성채널 방송사 채널A - 동아일보의 종합편성채널 방송사 YTN - 정부출자기업 형태의 보도 전문 방송사 (마포구 상암산로 76) 연합뉴스TV - 국가기간뉴스통신사인 연합뉴스가 대주주로 자회사 형태로 설립한 보도 전문 방송사 (종로구 율곡로2길 25) CJ E&M - Mnet, KMTV, tvN, OCN, XTM 외 방송사업부문의 약18채널 을 운영하는 회사 신문사 서울의 도심 지역에는 대형 종합 신문사들의 본사가 몰려 있다. 도심인 중구에는 조선일보, 중앙일보, 경향신문, 서울신문, 매일경제신문, 종로구에는 동아일보, 한국일보 본사가 있고, 마포구에는 한겨레가 위치하고 있다. 서울신문 - 1904년 7월 18일 창간. 대한매일신보를 근간으로 하는 신문사이다. (중구 세종대로 124) 조선일보 - 대한민국에서 가장 발행 부수가 많은 최대 일간지 (중구 태평로 1가 61번지) 동아일보 - 1920년 민족 자본으로 창간된 일간지 (종로구 세종로 139) 경향신문 한국일보 서울경제 한국경제신문 중앙일보 매일경제신문 한겨레 국민일보 세계일보 - 1989년 2월 1일 통일교에서 창간한 신문이다. (금천구 가산동 550-15) 문화일보 - 유일한 석간신문이다. 유적지 보신각 서울 성곽 서대문형무소 숭례문 종묘 (세계문화유산) 암사동 선사유적지(사적 제267호) - 선사 시대의 주거 유적지이다. 민무늬토기, 반달돌칼, 빗살무늬토기 등 100여 개의 수혈 거주지가 출토되었다. 풍납토성(사적 제11호), 몽촌토성(사적 제297호) - 백제의 하남위례성으로 추정되는 토성 유적이다. 풍납토성은 백제 때의 하남위례성의 북성지로, 몽촌토성은 하남 위례성의 남성지(南城地)로 추정된다. 백제고분군 - 한성 백제 시대의 돌로 만든 봉분군이다. 한양도성 - 조선 태조 때 서울을 수도로 정하면서 쌓기 시작한 성곽이다. 당시 한양을 산을 중심으로 둘러쌌던 성곽이다. 일제 강점기와 근대화를 거치면서 많은 부분이 파손되었으나 현재 많은 부분이 복구되었다. 경복궁, 창덕궁, 창경궁, 경희궁, 덕수궁 - 조선 왕조의 궁궐이다. 종묘 - 조선 시대 왕가의 신위를 모시던 왕실의 사당이다. 유네스코 세계문화유산으로 지정되었다. 사직단 - 토지의 신과 곡식의 신에게 제사를 지내던 제단이다. 성균관 - 조선 시대의 국립 학교로, 유교적 지식을 가진 관료와 유학자를 양성하던 고등 교육 기관이다. 북한산성((사적 제162호) - 수도 한양을 방어하던 성곽이다. 일부는 서울시 밖인 고양시에 위치하여 있으며, 북한산 국립공원 내에 위치한다. 조선 왕릉 - 선정릉, 헌인릉, 정릉, 의릉이 서울 내에 위치하고 있다. 유네스코 세계유산이다. 동묘 - 촉한의 명장 관우를 모신 사당이다. 환구단 - 고종 황제가 대한제국을 선포하면서 만든 곳으로, 하늘에 제사를 지낸 제단이다. 장충단 - 대한제국 당시 을미사변과 임오군란 통에 변을 당한 이들을 기리던 제단이다. 서대문 형무소 - 일제 강점기에 일제가 서울에 세운 형무소이다. 수많은 독립 투사들과 민주 투사들이 이곳에서 고문과 옥사를 치렀다. 고궁 경복궁 창덕궁 창경궁 경희궁 덕수궁 경복궁 - 조선 태조 4년 창건된 조선 왕궁. 세종 때 정궁. 임진왜란 때 불 탔으나 고종 2년(1865년)고종의 아버지 흥선대원군에 의해 중건됨. 창덕궁 - 1405년(태종 5) 지어진 조선 왕궁. 세계문화유산으로 지정되어 있다. 창경궁 - 조선 왕들이 살았던 궁궐 중 하나이다. 창덕궁과 붙어 있다. 경희궁 - 조선 궁궐 중 하나이다. 내부에 서울역사박물관이 있다. 덕수궁 - 조선과 대한제국의 궁궐이다. 광무 연간 동안 대한제국의 정궁이었다. 서울시티투어버스는 광화문을 기점으로 서울의 중심 관광지를 순환하고 있다. 명소 명동（明洞） 인사동（仁寺洞） 청계천 광화문 이순신 동상 63빌딩 N서울타워 롯데월드타워 북촌 한옥 마을 광화문 광장 명동 - 서울 도심의 번화가이다. 남대문 시장 - 서울의 대표적 종합 재래 시장이다. 삼청동 - 전통 한옥과 음식점, 카페, 갤러리가 있는 거리이다. 남산 한옥마을 - 한옥 문화를 체험할 수 있는 공간이다. COEX(컨벤션 센터) - 무역센터와 인접한 종합 전시관이다. 강남역 사거리 - 한강 이남 지역의 최대 번화가이다. 대학로 - 문화 예술의 거리로 음악, 연극 등의 공연 문화가 활발한 곳이다. 마로니에 공원이 있다. 63빌딩 - 여의도에 있는 고층 빌딩으로 전망대, 영화관 등이 설치되어 있다. N서울타워 - 남산의 정상 부근에 있으며 서울을 한눈에 내려다 볼 수 있는 전망대가 있다. YTN이 소유 중이다. 인사동 - 서울의 전통 문화 거리이다. 화랑(갤러리), 전통 상품 상점, 전통 음식점 등으로 유명하다. 이태원 - 외국인들이 많이 찾는 거리로 외국의 다양한 요리를 만드는 식당들로 유명하다. 롯데월드 - 잠실에 있는 테마파크이다. 석촌 호수와 닿아 있다. 롯데월드타워 - 롯데월드 옆 롯데월드몰 부지에 위치하고 있으며, 세계에서 6번째로 높은 555m의 높이를 자랑한다. 롯데월드몰 - 국내 최대 규모의 복합 쇼핑문화센터로서, 롯데월드타워와 함께 서울의 대표적인 명소이다. 디지털미디어시티 - 서울 서북권에 위치한 미디어&엔테테인먼트 관련 업무지구이다. 주요 방송사가 입주할 예정이며, 창의적인 디자인이 돋보이는 다양한 형태의 건물이 있다. 줄여서 DMC(Digital Media City)로 불리며, 120층이 넘는 부르즈 할리파에 이은 세계 2위의 초고층 건물이 들어설 예정이다. 타임스퀘어 - 30만 m²(축구장 40개 넓이)의 국내 최대 복합 쇼핑공간이다. 타임스퀘어 내 CGV영화관은 세계 최대크기의 스크린을 갖춘 영화관이 있다. (영등포구 영중로 15) 북촌 한옥 마을 서촌 정릉(사적 제243호) - 조선 태조의 계비인 신덕왕후 강씨의 능이다. 동대문디자인플라자 - DDP(Dongdaemun Design Plaza)는 세계 최초의 '디자인-창조산업의 발신지' 이자, 서울의 미래 성장을 견인하는 '창조산업의 전진기지'를 위해 건립된 세계 최대 규모의 3차원 비정형 건물이다. 특히, 옥상에 위치한 LED 꽃밭이 명소로 유명하다. 홍익대학교 인근 - 서울 지역에서 인디 문화의 상징적인 지역이었으며, 특색있는 분위기와 여러 클럽, 공연장 등이 모여있어 많은 젊은이들이 찾는 번화가 중의 하나이다. 세빛섬 - 한강에 있는 인공섬이다. 공원 올림픽 공원 한강 시민 공원 서울 올림픽 경기장 한강 시민 공원 - 한강을 따라 그 유역을 여러 지구로 나누어 공원을 조성하였다. 서울 올림픽 공원 - 1988년 하계 올림픽을 위해 건설되어, 현재는 일반 공원으로 이용되고 있다. 사이클· 역도· 펜싱· 수영· 체조· 테니스 등 6개의 경기장 등의 경기 시설과 소마미술관 등 다양한 문화 시설들이 함께 있다. 올림픽 공원 건설 도중 발굴된 백제 유적지 몽촌토성은 공원 내에 있다.[31] 보라매 공원 - 동작구에 있는 공원으로 청소년을 위한 시설을 갖추고 있다. 북서울 꿈의숲 - 강북구에 있는 대형 공원으로, 옛 드림랜드 자리에 있다. 양재시민의 숲 - 서초구에 있는 시민 공원이다. 어린이 대공원 - 광진구에 있는 어린이 공원으로 놀이동산, 동물원, 식물원, 어린이회관 등이 있다.[32] 여의도 공원 - 여의도 도심 속의 공원이다. 월드컵 공원 - 서울 월드컵 경기장을 중심으로 조성된 공원이다. 서울로 7017 - 도시재생 사업으로 서울역고가도로를 공원으로 재조성하여 2017년 5월 20일에 개장한 공원이다. 서서울 호수공원 - 신월정수장을 리모델링하여 만든 서울 서남권 시민의 쉼터로 2009년 10월 26일 개장했다.( 양천구 신월동 68-3 ) 선유도 공원 - 강 가운데 있는, 하중도에 위치한 공원이다. 양화대교를 이용하여 갈 수 있다. 본래 정수장이었던 곳을 보수하여, 물을 주제로하는 공원으로 조성하여 2002년 4월에 개관하였다. 용산가족공원 - 미군부대 부지를 반환받아 만든 공원이다. 뚝섬 서울숲 - 뚝섬 일대에 있는 시민 공원이다. 동대문역사문화공원 탑골공원 - 사적 제354호로 지정되어 있는 탑골공원은 국내 최초의 도심 내 공원으로 1919년 일제에 항거하는 3·1운동이 일어났던 곳이다. 종교 시설 명동성당 - 고딕 양식으로 지어진 천주교의 주교좌성당이다. 조계사 - 대한불교조계종의 사찰이다.[33] 대한성공회 서울주교좌대성당 - 로마네스크 양식으로 지어진 대한성공회의 주교좌성당이다. 정교회 성 니콜라스 대성당 - 한국정교회의 성당이다. 정동제일교회 - 대한민국 최초의 감리교 교회이다.[34] 여의도 순복음교회 - 기독교대한하나님의성회의 개신교 교회로, 신자 수로는 세계 최대 규모이다.[35] 서울 중앙 성원 - 한남동에 있는 한국의 최초이자 서울의 유일한 이슬람교 모스크이다. 천도교 중앙대교당 - 민족종교인 천도교의 중앙본부로 3.1운동 때 독립만세운동을 벌였던 곳이다. 주요 의료 기관 축제 서울거리예술축제 서울빛초롱축제 서울세계불꽃축제 한강여의도봄꽃축제 월드디제이페스티벌(WDF) 스포츠 서울은 1986년 아시안 게임, 1988년 하계 올림픽을 개최하였으며 2002년 FIFA 월드컵의 개막전과 4강전을 비롯한 총 3경기가 서울월드컵경기장에서 치러졌다. 서울특별시 송파구에는 1986년 아시안 게임과 1988년 하계 올림픽의 개막식, 폐막식이 있었던 서울올림픽주경기장과 이를 기념하는 올림픽공원이 있으며, 마포구에는 월드컵공원이 있다. 노원구에는 대한민국 유일의 종합선수합숙훈련장인 태릉선수촌이 있다. 대한민국에서 가장 많은 프로스포츠팀을 보유한 도시이며 특히 프로스포츠 양대 산맥인 프로축구 K리그와 프로야구 KBO 리그에서 1990년 럭키금성 황소 (현 FC 서울)와 LG 트윈스 그리고 2016년 FC 서울과 두산 베어스의 2차례 동반 리그 우승을 달성하였다.[41] 축구 야구 농구 배구 스포츠 시설 서울종합운동장 KRA 플라자 선릉 지점 서울종합운동장 - 1988년 하계 올림픽을 개최했던 스포츠 경기장 종합 단지로 메인 스타디움인 서울올림픽주경기장과 야구장, 그 외 체육관을 비롯 여러 시설들로 구성되어 있다. 잠실종합운동장이라는 명칭으로 더 자주 불린다. 서울월드컵경기장 - 2002년 FIFA 월드컵을 개최했던 경기장이며, K리그 클래식 소속의 프로축구단 FC 서울이 홈 구장으로 사용 중이다. 태릉선수촌 - 1970년 3월 개장한 대한민국에서 유일한 종합선수 합숙훈련장이며 축구장, 수영장, 스케이트장은 물론 각종 치료및 의료시설과 선수숙소가 즐비해 있다. 고척스카이돔 - 2015년에 개관한 야구경기 전용 돔 구장이며, 현재 KBO 리그에 참여하는 넥센 히어로즈가 홈 구장으로 사용 중이다. KRA플라자 - 한국마사회에서 개최하는 경마를 중계해주는 시설로 총 10개가 운영 중이다. 교통 섬네일|동부간선도로 승용차와 대중교통인 지하철, 버스, 택시가 주된 시내 교통 수단이다. 주요 환승지로는 1호선 서울역 영등포역, 용산역, 서울고속버스터미널, 센트럴시티, 동서울종합버스터미널, 남부터미널, 1,2호선 시청역, 2호선 강남역, 신도림역, 2,4호선 사당역 등이 있다. 2007년 말 기준으로 자동차 등록 대수는 2,933,286대로 수송 분담률은 2006년 기준으로 지하철 34.7%, 버스 27.6%, 택시 6.3%, 그 외 자가용이 26.3%이다. 1899년부터 운행하던 전차가 1968년 없어지면서 서울의 대중 교통 수단은 많이 달라졌다. 1966년부터는 시가지의 대폭적인 재개발로 건물의 고층화와 함께 도로의 입체화가 진전되었다. 대중 교통 수단의 재배치는 서울 도시 구조에 매우 큰 영향을 끼쳐왔다. 대표적인 예로 1기 지하철, 특히 당초 계획과는 달리 거대 순환선으로 변경된 2호선이 서울의 공간에 끼친 영향을 들 수 있다. 도로 경부고속도로, 중부고속도로, 서해안고속도로, 용인서울고속도로가 남쪽으로 이어져 있으며 인천국제공항고속도로 및 제1·제2경인고속도로는 서쪽에 있는 인천광역시와 연결된다. 시 외곽에는 서울외곽순환고속도로가 둘러싸고 있다. 도시 내부에는 강변을 따라가는 강변북로와 올림픽대로, 내부순환로, 동부간선도로, 서부간선도로, 남부순환로, 북부간선도로 등의 간선도로가 건설되어 있다. 강변북로는 고양시와 파주시, 올림픽대로는 인천광역시와 부천시, 동부간선도로는 성남시와 의정부시, 서부간선도로는 안양시와 광명시, 북부간선도로는 구리시와 연결된다. 서울시 내의 주요 도로로는 테헤란로, 세종대로, 종로, 강남대로, 시흥대로 등이 있다. 버스 서울에서 버스가 처음으로 운행을 하기 시작한 때는 1928년으로, '경성 부영버스' 라는 이름으로 10대를 운영했다. 1949년 17개 회사가 서울시로부터 면허를 받고 버스 운영에 뛰어들었다. 이후로 여러 차례의 확장과 개편을 거쳤으며, 2004년 서울특별시 버스 개편으로 버스 준공영제와 환승할인 제도가 도입되었다. 현재 시내버스, 간선버스, 마을버스, 광역버스 등을 포함한 수백개의 버스노선이 시내를 연결하고 있다. 택시 서울에서 택시는 1912년에 처음 운행을 시작하였고, 1919년 최초의 택시회사가 설립되었으며, 1926년에는 미터기가 도입되었다. 8·15 광복 후에도 발전을 거듭하여 1970년 콜택시가 등장하고[42], 1988년에는 콜택시 대체용으로 도입된 중형택시[43], 1992년에는 모범운전수가 운전하고 콜택시를 도입하는 등 서비스 수준을 높인 모범택시가 선을 보였다.[44] 또한 2009년에는 소형택시 부활이 결정된 이후 2011년 12월 부터 소형택시 70여대가 운행되고 있다.[45][46] 2015년 10월에는 고급택시가 운행을 시작했다. 2015년을 기준으로 서울시 소형택시의 기본요금은 2100원, 중형택시는 3000원, 모범택시는 4500원, 고급택시는 8000원이다. 철도 대체글=|섬네일|수도권 전철 1호선 서울에서 다른 도시간을 잇는 철도 교통이 발달되어 있다. 지역에 따라 이용할 수 있는 역이 나뉘어 있어, 서울역에서는 경부선과 경전선 KTX, 용산역에서는 호남선·전라선·장항선, 청량리역에서는 중앙선·태백선·영동선 강릉선열차가 출발한다. 그 외에도 영등포역 등의 중간역에서 열차를 이용할 수 있다. 또한 인천국제공항에서는 공항철도를 이용하여 서울역까지 접근할 수 있다. 1968년 서울전차의 퇴역으로 이를 대신할 대중교통수단 건설이 논의되었고, 1974년 서울 지하철 1호선의 개통으로 본격적인 도시 철도 시대를 열었다. 1기 지하철 사업으로 2호선, 3호선과 4호선이 개통되었고, 그다음 2기 지하철 사업으로 5호선, 6호선, 7호선, 8호선이 새로 건설되어 추가되었다. 이후 9호선이 건설되면서, 2011년 현재 한국철도공사 관할 구간을 제외하고 9개 노선이 운행하고 있다. 서울의 도심과 부도심을 이어주며, 특히 서울 지하철 2호선의 개통은 서울의 공간에 적지 않은 영향을 끼쳤다. 서울 지하철 5호선의 경우에는 최초로 한강 아래로 터널을 뚫어 운행을 시작했다. 서울 지하철 1호선을 포함한 일부 노선은 코레일의 수도권 전철과 연계 또는 직결 운행하여 서울 주변의 위성도시들을 연결한다. 항공 섬네일|김포국제공항 동아시아 (일본, 중화인민공화국, 중화민국) 단거리 국제선과,대한민국 국내선은 주로 김포국제공항을, 나머지 중장거리 국제선은 인천국제공항을 이용한다. 서울 도심에서 인천국제공항까지는 약 1시간 정도가 소요되며, 인천국제공항철도 또는 인천국제공항고속도로를 이용하여 접근할 수 있다. 공항철도 인천국제공항철도(AREX)는 한국의 관문인 인천공항에서 서울도심을 가장 빠르게 연결해 주는 교통수단이며, 인천공항 교통센터 지하 1층 승강장에서 서울역행 직통, 일반열차 탑승이 가능하다. 공항철도를 이용하여 명동, 홍대입구, 을지로입구, 동대문, DMC 등 주요 관광지에 빠르게 접근할 수 있다. 인천공항에서 서울역까지 43분 소요되는 직통열차는 4인 이상 이용 시 그룹할인(6,000원/1인)이 가능하고, 항공사 이용객(대한항공, 아시아나, 제주항공), 국제학생증소지자 등 다양한 할인제도(6900원/명)를 시행하고 있다. () 현재 공항철도는 입국장 45번 부스 안내센터 및 교통센터 지하 1 층에서 트레블 센터를 운영 중에 있으며, 다양한 서비스를 제공 중에 있다. 특히 주요 호텔까지의 Door to Door 서비스인 직통열차 + 인터내셔널 택시와 직통열차 + 티머니 카드 상품은 트래블 센터가 제공하는 인기 상품이다. 2007년 3월 23일 첫 운행을 시작한 공항철도는 국내에서 유일하게 두 개의 국제공항(인천국제공항, 김포국제공항)과 도심을 연결하는 철도이다. 2007년 3월 1단계 구간(인천국제공항역(현 인천공항1터미널역)∼김포공항역, 37.6km)을 개통한 뒤, 2010년 12월 29일 2단계 구간(김포공항역∼서울역, 20.4km)을 개통했으며 이어 공덕역(2011.11.30)과 청라국제도시역(2014.06.21), 영종역(2016.3.26),인천공항2터미널역(2018.1.13)을 개통함으로써 인천국제공항철도 건설사업이 마무리됐다. 현재 서울역∼인천공항2터미널역 간 63.8km의 영업거리에 총 14개역이 있으며 서울역에서는 도심공항터미널을 운영하고 있다. 공항철도 열차는 서울역∼인천공항1터미널역을 논스톱 43분에 운행하는 고급형 열차인 직통열차와 모든 역에 정차하는 일반열차(56분 소요)로 이원화 운영되고 있다. 운임은 인천공항1터미널역 ~ 서울역 구간의 경우 직통열차는 8,000원, 일반열차는 3,950원이다. 일반열차의 경우 수도권 대중교통 통합요금제에는 포함되어 있으나 영종도 구간 (운서역 ~ 인천공항2터미널역)에서는 별도의 요금제를 적용한다. 직통열차 이용객은 4인 이상 이용 시 그룹할인(6,000원/1인), 항공사 이용객(대한항공, 아시아나, 제주항공), 국제학생증소지자 등 다양한 할인제도(6900원/명)를 시행하고 있다. () 또한 서울역에서는 도심공항터미널의 탑승수속 및 수하물 탁송(대한항공, 아시아나항공, 제주항공), 출입국관리사무소의 출국심사 서비스가 무료로 제공된다. 공항철도를 이용하는 고객들은 역간 거리가 길고 빠르다는 느낌을 받는다. 63.8km 구간에 14개역이 위치해 있어 역간 평균거리가 5.3km에 달한다. 수도권 전철의 경우 역간 평균거리 1km내 외임을 감안할 때 공항철도는 모든 열차가 급행열차인 셈이다. 공항철도의 최대 운행 속도는 110km/h로 역을 출발해 다음 역에 정차할 때까지의 표정속도가 70km로 수도권 전철에 비해 2배 이상 빠르다. 이로 인해 인천 서부권과 서울 도심(디지털미디어시티,홍대입구,공덕,서울역 등)을 가장 빠르게 연결하여 등하교하는 학생과 출퇴근하는 직장인들에게도 사랑받고 있다. 수상 교통 과거에는 뚝섬과 마포에 포구가 있어 번창하였으나, 육상교통이 발달되면서 자취가 사라졌다. 또한 노량도(서울 시흥)·양화도(서울 인천)·한남도(서울 용인)·송파도(서울 광주)·광나루(서울 광주) 등의 나루터가 있었으나 한강대교가 가설된 후부터 옛날의 나루터 모습은 완전히 사라지고 말았다. 한강 개발 이후가 된 후 관광용으로, 또한 통근용으로 수상 교통의 부활이 이루어졌다. 한강종합개발사업의 일환으로 1986년 10월 26일부터 관광용 한강 유람선 운행을 시작했다. 여의도와 잠실 등 8개 선착장에서 운행하고 있다.[47] 한강 르네상스 프로젝트의 일환으로 2007년 10월 11일부터 한강 수상택시 운행을 시작했다. 여의도와 잠실 등 한강변 18개 승강장에서 운행하고 있으며, 교통수단 뿐만 아니라 관광용으로 이용되고 있었으나 운항정지중이다. 자매 도시 서울특별시는 2014년 2월 기준 20개국, 23개 해외 자매도시들과 교류를 하고 있다.[48] 출신 인물 같이 보기 서울특별시청 서울특별시의 관광 서울특별시의 지역 구조 서울특별시의 박물관과 미술관 목록 서울특별시의 축제 목록 서울특별시의 사찰 서울특별시 시립 도서관 목록 서울특별시의 스포츠 서울특별시의 축구 한성부 역대 한성판윤 경성부 서울서체, 서울색, 해치, 서울의 슬로건 경기도 서라벌 서울시 산하기관의 위치 한양 부산광역시 각주 외부 링크 분류:서울특별시 분류:대한민국의 도시 분류:1949년 설치 분류:아시아에 위치한 수도 분류:하계 올림픽 개최 도시 분류:아시안 게임 개최 도시
https://ko.wikipedia.org/wiki/%EC%84%9C%EC%9A%B8%ED%8A%B9%EB%B3%84%EC%8B%9C
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 579, 2660, 4547, 5853, 7393, 8149, 8729 ], "plaintext_end_byte": [ 559, 2628, 4514, 5852, 7392, 8135, 8708, 8969 ] }
పువ్వుల లక్ష్మీకాంతమ్మ తండ్రి పేరేంటి?
పువ్వుల లక్ష్మీకాంతం
telugu
{ "passage_answer_candidate_index": [ 1 ], "minimal_answers_start_byte": [ 743 ], "minimal_answers_end_byte": [ 767 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
పువ్వుల లక్ష్మీకాంతమ్మ (మ. ఆగష్టు 3, 2008) తొలితరం సినిమా నటి, గాయని, నర్తకీమణి మరియు రంగస్థల నటి. మాలపిల్లలో కథానాయకిగా ప్రసిద్ధి చెందారు. జీవితాంతం అవివాహిత గానే ఉన్న లక్ష్మీకాంతమ్మ దాదాపు 200 చిత్రాల్లో నటించారు. బాల్యం లక్ష్మీకాంతమ్మ, పశ్చిమగోదావరి జిల్లా, పెంటపాడులో నారాయణమ్మ, సింహాచలం దంపతులకు జన్మించారు. ఆ ఊరిలోగల వేణుగోపాలస్వామి ఆలయ ఉత్సవాల్లో వీరి కుటుంబ సభ్యులు నృత్య ప్రదర్శనలివ్వడం ఆనవాయితీగా వస్తుండేది. ప్రతి కార్యక్రమానికి ఈమె తండ్రి పువ్వుల సింహాచలం మృదంగం వాయించేవారు. నాయనమ్మ మాణిక్యం, మేనత్త సరస్వతి స్ఫూర్తితో నాట్యం నేర్చుకుని ప్రదర్శనలిస్తుండేది. కందికట్టు మాణిక్యం, జనాబ్‌యూసఫ్‌, చదలవాడ సామ్రాజ్యం వంటి గురువుల దగ్గర సంప్రదాయ నృత్య విధానాలే గాకుండా ఆధ్యాత్మిక రామాయణ కీర్తనల అభినయం వంటి ప్రక్రియలు నేర్చుకున్నారు. వాలుమొగ్గ భంగిమలో నోటితో రూపాయిబిళ్ళ, పంటితో సూదితీయగల ఆమె నాట్యకౌశల్యం గురించి పలు ప్రాంతాల్లో చెప్పుకునేవారు. విజయనగరం, బందరు, గుంటూరు, గుంతకల్లు, రాజమండ్రి వంటి నగరాల్లో ఈమె ప్రదర్శనకు గుర్తింపు, ప్రేక్షకుల ఆదరణ పుష్కలంగా ఉండేది.[1] రంగస్థలంపై 1933 నుంచి రంగస్థల నటిగా మారిన లక్ష్మీకాంతమ్మ పాటలు, పద్యాలు స్వయంగా పాడుకుంటూ సక్కుబాయి, రంగూన్‌రౌడీ, వరవిక్రయం, తెలుగుతల్లి, హరిశ్చంద్ర, చింతామణి, గయోపాఖ్యానం, త్యాగరాజు, సావిత్రి, తులాభారం, రామదాసు, సారంగధర, కమ్మరిమొల్ల, శాంతినివాసం, మల్లమ్మ వంటి నాటకాలలో విభిన్న పాత్రలు పోషించి ఎంతో పేరుగడించారు. దొమ్మేటి సూర్యనారాయణ, బందా కనకలింగేశ్వరరావు, బళ్ళారి రాఘవ, పసల సూర్యచంద్రరావు, స్థానం నరసింహారావు, పి.సూరిబాబు, కన్నాంబ, రాజేశ్వరి వంటి మేటి నటులతో కలిసి నాటి రంగస్థల ప్రియులను అలరించారు. లక్ష్మీకాంతమ్మ తానే స్వయంగా శ్రీలక్ష్మీ కళాసమితి అనే నాటక సంస్థను స్థాపించి శ్రీకృష్ణతులాభారం, సక్కుబాయి, ఇదా ప్రపంచం, చంద్రగుప్త, విప్రనారాయణ, హరిశ్చంద్ర లాంటి నాటకాలు అనేక ప్రాంతాల్లో ప్రదర్శించారు. సినీ రంగంలో లక్ష్మీకాంతమ్మకు వేమూరి గగ్గయ్య ద్వారా 1936లో చిత్రపు నరసింహారావు దర్శకత్వంలో 'సతీతులసి' సినిమాలో నటించే అవకాశం లభించింది. తర్వాత సారథీ ఫిలింస్‌ వారి మాలపిల్ల, కొచ్చర్లకోట రంగారావు దర్శకత్వంలో 'హరవిలాసం' చిత్రంలో హీరోయిన్‌గా నటించింది. 1937లో పూర్ణా కామరాజు నిర్మించిన 'దశావతారం' సినిమాలో ఈమె భూదేవి, రేణుకాదేవి, కైకేయి, గోపికగా నాలుగు పాత్రలలో నటించి రికార్డు సృష్టించింది. రెండవ ప్రపంచ యుద్ధం కాలంలో మద్రాసు విడిచిపెట్టి ఏలూరు తిరిగి వచ్చి, మళ్ళీ రంగస్థల నటిగా అనేక నాటకాలలో నటించింది. 1958లో హాస్యనటుడు రమణారెడ్డి లక్ష్మీకాంతమ్మను మద్రాసు రప్పించి నిర్మాత, దర్శకుడు కె.బి.తిలక్‌కు పరిచయం చేసి, అత్తా ఒకింటి కోడలే సినిమాలో హేమలత అత్తపాత్రకు రికమెండ్‌ చేశాడు. వయసుమళ్ళిన ప్రధాన పాత్రను ఈమె చేయగలదా? అని తిలక్‌ మొదట సందేహించాడు. ఫస్ట్‌షాట్‌ తర్వాత ఆమె నటనకు అబ్బురపడి తన ప్రతి సినిమాలో అవకాశమిస్తానని మాట ఇచ్చి ఉయ్యాల జంపాల, ఈడుజోడు చిత్రాలలో కూడా నటింపజేశాడు. సినీ నటిగా లక్ష్మీకాంతమ్మ, మాఇంటి మహాలక్ష్మి, దొంగల్లో దొర, అదృష్టజాతకుడు, సమాజంలో స్త్రీ, భక్తపోతన, ఉమ్మడి కుటుంబం, మనుషులు- మట్టిబొమ్మలు, బాలరాజు కథ లాంటి 200 సినిమాల్లో విభిన్నమైన పాత్రలు పోషించింది. మూగమనసులు సినిమా ప్రారంభ సన్నివేశాలలో అక్కినేని, జమున పాత్రల మధ్య కామెడీ సృష్టించిన అవ్వపాత్రను ప్రేక్షకులు ఎన్నటికీ మర్చిపోరు. జ్వాలాద్వీపరహస్యం చిత్రంలో మంత్రగత్తెపాత్ర, అత్తాఒకింటి కోడలే చిత్రంలో హేమలత అత్తగా బుద్ధిచెప్పేపాత్ర ఈమెకు నటిగా ఎంతో పేరు తెచ్చిపెట్టింది. మరణం వయసుమీదపడి 93వ సంవత్సరం ప్రవేశించినా తన అనుభవాలతో ఔత్సాహిక నటీనటులను ప్రోత్సహిస్తూ కృష్ణా జిల్లా, కైకలూరులో వృద్ధాప్య పింఛను, నటరాజ రామకృష్ణ లాంటి దాతల ఆర్థిక సహాయంతో కాలం గడుపుతూ ఆగష్టు 3, 2008లో మృతి చెందింది. మూలాలు వర్గం:తెలుగు సినిమా నటీమణులు వర్గం:తెలుగు రంగస్థల నటీమణులు వర్గం:2008 మరణాలు వర్గం:1915 జననాలు
https://te.wikipedia.org/wiki/%E0%B0%AA%E0%B1%81%E0%B0%B5%E0%B1%8D%E0%B0%B5%E0%B1%81%E0%B0%B2%20%E0%B0%B2%E0%B0%95%E0%B1%8D%E0%B0%B7%E0%B1%8D%E0%B0%AE%E0%B1%80%E0%B0%95%E0%B0%BE%E0%B0%82%E0%B0%A4%E0%B0%82
{ "plaintext_start_byte": [ 1, 1315, 3066, 5429, 7227, 8404 ], "plaintext_end_byte": [ 1314, 3065, 5364, 7226, 8379, 8706 ] }
ใครเป็นผู้ก่อตั้งโรงเรียนสอนกฎหมายแห่งแรกของประเทศไทย?
โรงเรียนกฎหมาย
thai
{ "passage_answer_candidate_index": [ 0 ], "minimal_answers_start_byte": [ 156 ], "minimal_answers_end_byte": [ 414 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
โรงเรียนกฎหมาย ก่อตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 26 มกราคม พ.ศ. 2440 โดยพระเจ้าลูกยาเธอ พระองค์เจ้ารพีพัฒนศักดิ์ กรมหลวงราชบุรีดิเรกฤทธิ์ เสนาบดีกระทรวงยุติธรรม (ฐานันดรศักดิ์และตำแหน่งขณะนั้น) เพื่อให้การศึกษาอบรมด้านนิติศาสตร์โดยเฉพาะ ซึ่งไม่เคยมีมาก่อน อย่างไรก็ดี โดยเสนาบดีกระทรวงยุติธรรม ทรงให้การศึกษาด้วยพระองค์เอง เมื่อทรงเสร็จสิ้นการเสวยพระกระยาหารกลางวันแล้ว ครั้นมีนักเรียนเพิ่มมากขึ้นเป็นลำดับ จึงย้ายไปทำการเรียนการสอน ยังตึกสัสดีหลังกลาง กระทรวงยุติธรรม ต่อมาในปี พ.ศ. 2453 กรมหลวงราชบุรีดิเรกฤทธิ์ฯ ทรงพ้นจากตำแหน่งเสนาบดีกระทรวงยุติธรรม หลังจากนั้น โรงเรียนกฎหมายก็ทรุดโทรมตามลำดับ และต้องไปเปิดการเรียนการสอน เป็นการชั่วคราวที่วัดมหาธาตุยุวราชรังสฤษฎิ์ ราชวรมหาวิหาร และที่เรือนไม้หลังเล็กๆ ระหว่างตึกศาลแพ่งกับตึกเก๋งจีน ซึ่งบัดนี้ทำลายลงแล้ว และปี พ.ศ. 2454 พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงรับโรงเรียนแห่งนี้ไว้ในพระบรมราชูปถัมภ์ โดยให้สังกัดอยู่กับกระทรวงยุติธรรม และให้เสนาบดีกระทรวงยุติธรรม มีอำนาจหน้าที่รับผิดชอบโรงเรียน โดยย้ายสถานที่เรียนมายังอาคารห้างแบดแมนเดิม บริเวณเชิงสะพานผ่านพิภพลีลา (ปัจจุบันเป็นที่จอดรถข้างสำนักงานสลากกินแบ่งรัฐบาล) จากนั้นเมื่อปี พ.ศ. 2476 รัฐบาลจัดตั้งคณะนิติศาสตร์และรัฐศาสตร์ขึ้น ในจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย แล้วให้โอนโรงเรียนกฎหมายกระทรวงยุติธรรม ไปสมทบกับคณะดังกล่าว เมื่อวันที่ 25 เมษายน ปีนั้นเอง[1] ครั้งนั้นจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย จัดให้การเรียนการสอน ของโรงเรียนกฎหมาย เป็นแผนกวิชาหนึ่งของคณะนี้ อนึ่ง การเรียนการสอนยังคงจัดอยู่ที่อาคาร เชิงสะพานผ่านพิภพลีลาเช่นเดิม[2] ซึ่งคำสั่งให้โอนโรงเรียนกฎหมาย ไปสังกัดจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยนี้ สร้างความไม่พอใจแก่นักเรียนของโรงเรียนกฎหมาย ที่ต้องการให้ยกสถานะโรงเรียนของตนเป็นมหาวิทยาลัย แต่รัฐบาลกลับทำให้เสมือนยุบหายไป กลุ่มนักเรียนกฎหมายดังกล่าว จึงเคลื่อนไหวหนุนให้มีการก่อตั้งมหาวิทยาลัยขึ้น[3] ทั้งนี้ เมื่อมหาวิทยาลัยวิชาธรรมศาสตร์และการเมืองจัดตั้งขึ้น ตามพระราชบัญญัติฯ ให้โอนทรัพย์สิน ตลอดจนคณาจารย์ ของโรงเรียนกฎหมายเดิม เข้าสังกัดมหาวิทยาลัยแห่งใหม่นี้ด้วย[4] เบื้องหลังและพื้นภูมิ พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้ารพีพัฒนศักดิ์ กรมหลวงราชบุรีดิเรกฤทธิ์ หลังจากผนวชเป็นสามเณรที่วัดพระศรีรัตนศาสดาราม ได้เสด็จไปศึกษาที่โรงเรียนมัธยมกรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ เป็นเวลา 3 ปี พระองค์ทรงสอบเรียนต่อกฎหมายที่มหาวิทยาลัยออกซฟอร์ดได้ด้วยพระชนมายุเพียงแค่ 14 ชันษา แต่ทางมหาวิทยาลัยไม่ยอมให้ทรงเข้าศึกษาต่อ เนื่องจากติดข้อบังคับที่ว่าพระชนมายุไม่ถึง 18 ชันษา แต่ทรงเสด็จไปขอร้องเป็นกรณีพิเศษต่อทางมหาวิทยาลัยโดยอ้างว่า “คนไทยเกิดง่ายตายเร็ว” สุดท้ายมหาวิทยาลัยยินยอมให้สอบอีกครั้ง ซึ่งทรงสอบได้และศึกษาต่อจนจบหลักสูตรปริญญาตรีด้านกฎหมายชั้นเกียรตินิยม พระชนมายุเพียง 17 ชันษาเท่านั้น นับเป็นบัณฑิตที่มีอายุน้อยที่สุด หลังจากเสด็จกลับมาไทยทรงเข้ารับราชการที่กรมราชเลขานุการ ต่อมาได้รับการแต่งตั้งให้เป็นองคมนตรี ในขณะเดียวกันทรงมีตำแหน่งเป็นสภานายกพิเศษจัดตั้งศาลมณฑลและศาลเมือง (ศาลจังหวัด) ขึ้นในท้องที่ต่าง ๆ โดยทรงจัดตั้งศาลหัวเมืองในมณฑลอยุธยาขึ้นเป็นแห่งแรก แม้ว่าในช่วงเวลานั้นจะมีคดีความในศาลคั่งค้างอยู่มาก แต่ก็ทรงตัดชำระความด้วยพระองค์เองจนเสร็จสิ้นภายในเวลาอันรวดเร็วได้อย่างถูกต้องและเที่ยงธรรม[5] อ้างอิง หมวดหมู่:โรงเรียน หมวดหมู่:กฎหมายไทย หมวดหมู่:เขตพระนคร หมวดหมู่:ก่อตั้งในปี พ.ศ. 2440 หมวดหมู่:สิ้นสุดในปี พ.ศ. 2476
https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%82%E0%B8%A3%E0%B8%87%E0%B9%80%E0%B8%A3%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%99%E0%B8%81%E0%B8%8E%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%A2
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 4329, 4814, 6037, 7662, 7804, 7839, 7952, 8131, 10240, 11397, 11604, 12306, 14361, 14915, 15442, 17172, 18413, 18909, 19830, 20362, 20873, 21301, 21738, 22298, 23603, 24950, 26133, 26173, 26211, 26256, 26364, 31143, 33852 ], "plaintext_end_byte": [ 4273, 4797, 6019, 7532, 7803, 7838, 7951, 8130, 10238, 11395, 11602, 12304, 14360, 14914, 15441, 17171, 18372, 18689, 19675, 20361, 20872, 21300, 21737, 22260, 23493, 24949, 26132, 26172, 26210, 26255, 26317, 31142, 33828, 34049 ] }
ใยแก้วนำแสงสามารถวางใต้น้ำได้หรือไม่ ?
ใยแก้วนำแสง
thai
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
ใยแก้วนำแสง หรือ ออปติกไฟเบอร์ หรือ ไฟเบอร์ออปติก เป็นแก้วหรือพลาสติกคุณภาพสูง ที่สามารถยืดหยุ่นโค้งงอได้ โดยมีเส้นผ่านศูนย์กลางเพียง 8-10 ไมครอน[1] (10 ไมครอน = 10 ในล้านส่วนของเมตร =10x10^-6=0.00001 เมตร = 0.01 มม.) ซึ่งเล็กกว่าเส้นผมที่มีขนาด 40-120 ไมครอน, กระดาษ 100 ไมครอน[2] ใยแก้วนำแสงนั้นทำหน้าที่เป็นตัวกลางในการส่งแสงจากด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่ง ด้วยความเร็วเกือบเท่าแสง เมื่อนำมาใช้ในการสื่อสารโทรคมนาคม ทำให้การส่ง-รับข้อมูลได้เร็วมาก สามารถส่ง-รับข้อมูลในระยะทางได้เกิน 100 กม.ในหนึ่งช่วง และเนื่องจากแสงเป็นตัวนำส่งข้อมูล จึงทำให้สัญญาณแม่เหล็กไฟฟ้าภายนอก ไม่สามารถรบกวนความชัดเจนของข้อมูลได้ ใยแก้วนำแสงจึงถูกนำมาใช้แทนตัวกลางอื่นๆในการส่งข้อมูล อีกทั้งยังเป็นเส้นใยขนาดเล็กที่ทำหน้าที่เป็นตัวนำแสง โครงสร้างของเส้นใยแสงประกอบด้วยส่วนที่แสงเดินทางผ่านเรียกว่า CORE และส่วนที่หุ้มCORE อยู่เรียกว่า CLAD ทั้ง CORE และ CLAD เป็นDIELECTRIC ใส 2 ชนิด (DIELECTRIC หมายถึงสารที่ไม่เป็นตัวนำไฟฟ้า เช่น แก้ว พลาสติก) โดยการทำให้ค่าดัชนีการหักเหของ CLAD มีค่าน้อยกว่าค่าดัชนีการหักเหของCORE เล็กน้อยประมาณ 0.2-3% และอาศัยปรากฏการณ์สะท้อนกลับหมดของแสง สามารถทำให้แสงที่ป้อนเข้าไปใน CORE เดินทางไปได้นอกจากนั้นเนื่องกล่าวกันว่าเส้นใยแสงมีขนาดเล็กมากขนาดเท่าเส้นผมนั้นหมายความว่า ขนาดของเส้นผ่าศูนย์กลางด้านนอกของ CLAD ซึ่งมีขนาดประมาณ 0.1 ม.ม. ส่วน CORE ที่แสงเดินทางผ่าน นั้นมีขนาดเล็กลงไปอีกคือประมาณหลาย um ~ หลายสิบ um (1 um=10-3mm) ซึ่งมีค่าหลายเท่าของความยาวคลื่นของแสงที่ใช้งาน ค่าต่างๆ เหล่านี้เป็นค่าที่กำหนดขึ้นจากคุณสมบัติการส่งและคุณสมบัติทางเมคานิกส์ที่ต้องการ เส้นใยแสงนอกจากมีคุณสมบัติการส่งดีเยี่ยมแล้วยังมีลักษณะเด่นอย่างอื่นอีกเช่น ขนาดเล็กน้ำหนักเบาอีกด้วย ชนิดของใยแก้วนำแสง ออพติคเคเบิล 1 เส้น ประกอบด้วย ใยแก้วนำแสงตั้งแต่ 2 core ขึ้นไป มี 2 ชนิด คือ แบบ multi-mode (MM) และแบบ single-mode (SM) ความแตกต่างของทั้งสองชนิดนี้ คือขนาดของตัวใยแก้วใจกลางหรือที่เรียกว่า core Multi-mode (MM) ออพติคเคเบิลมีสีส้ม ใยแก้วนำแสงบอกขนาด 50/125 หมายถึง ขนาด core เส้นผ่าศูนย์กลาง 50 ไมครอน ขนาดเปลือกหุ้มเส้นผ่าศูนย์กลาง 125 ไมครอน เนื่องจากมีขนาด core ใหญ่ ทำให้แสงที่เดินทางกระจัดกระจาย ทำให้แสงเกิดการหักล้างกัน จึงมีการสูญเสียของแสงมาก จึงส่งข้อมูลได้ไม่ไกลเกิน 200 เมตร ความเร็วก็ไม่เกิน 100 ล้านบิทต่อวินาที ที่ความยาวคลื่น 850 นาโนเมตร เหมาะสำหรับใช้ภายในอาคารเท่านั้น แต่มีข้อดีก็คือ ราคาถูก เพราะ core มีขนาดใหญ่ สามารถผลิตได้ง่ายกว่า Single-mode (SM) ออพติคเคเบิลเป็นสีเหลือง ใยแก้วนำแสงบอกขนาด 9/125 หมายถึง ขนาด core เส้นผ่าศูนย์กลาง 9 ไมครอน ขนาดเปลือกหุ้มเส้นผ่านศูนย์กลาง 125 ไมครอน เมื่อ core มีขนาดเล็กมาก ทำให้แสงเดินทางเป็นระเบียบขึ้น ทำให้เกิดการสูญเสียน้อยลง ความเร็วในการรับส่งข้อมูลสูงสุดประมาณ 2,500 ล้านบิทต่อวินาทีต่อหนึ่งความยาวคลื่นแสงที่ 1300 นาโนเมตร ด้วยระยะทางไม่เกิน 20 กม. ระยะทางในการใช้งานจริง ได้ถึง 100 กม. แต่ความเร็วจะลดลง แต่ไม่ต่ำกว่า 1,000 ล้านบิทต่อวินาที ข้อดีของ SM อีกอันหนึ่งก็คือ มันทำงานที่ความยาวคลื่นที่ 1300 นาโนเมตร ซึ่งเป็นช่วงที่มีการลดทอนแสงน้อยที่สุด ตามรูป โครงสร้าง ประยุทธ มาตรฐานของสี[3] การลดทอนแสง การลดทอนของแสงมีค่าเป็นเดซิเบล (dB) โดยมีสูตรดังนี้ Loss=10logPower Output/Power Input ถ้าค่า loss=3 dB แสดงว่า ค่า power หายไปครึ่งหนึ่ง แสงที่ส่งเข้าไปในใยแก้วนำแสง จะถูกลดทอนด้วยสาเหตุดังต่อไปนี้ การลดทอนในตัวใยแก้วนำแสงเอง ค่าลดทอนอยู่ที่ประมาณ 0.4 dB/km ผู้ติดตั้งต้องหาระยะทางเพื่อคำนวณค่าลดทอนส่วนนี้ด้วย เพราะถ้าเดินสายบางช่วง ยาวถึง 20 กม ค่าลดทอนเฉพาะของสายใยแก้วนำแสงอย่างเดียวจะสูงถึง 8 dB เลยทีเดียว การตัดต่อ ณ จุดเชื่อมต่อย่อมต้องเกิดการลดทอนเสมอ การวางสายเป็นระยะทางไกลๆ ย่อมต้องมีการต่อสายให้ยาวขึ้นหรือแยกออกซ้าย/ขวา การต่อสายเรียกว่า สไปรซ (splice) มี 2 แบบคือการต่อแบบหลอมละลาย core ทั้งสองปลายเข้าด้วยกัน เรียกว่า ฟิวชั่น (fusion) วิธีนี้เป็นวิธีดีที่สุด เกิดการลดทอนเพียง 0.1 dB แต่เครื่อง fusion มีราคาแพงมาก อีกวธีหนึ่งคือ mechanical splice โดยการนำ core ทั้งสองด้านมาชนกันแล้วล๊อกให้แน่น วิธีนี้เกิดการลดทอนแสงเกือบ 0.5 dB เมื่อวางสายจากต้นทางถึงปลายทางแล้ว ต้องต่อสายใยแก้วนำแสงเข้ากับกล่องกระจายสาย (Distribution box) ทั้งต้นทางและปลายทาง ก็ต้องทำการ splice เข้าหัว connector อีก ในการต่อใยแก้วนำแสงจากกล่องกระจายสายเข้าอุปกรณ์ เราจะใช้สาย patch cord ได้แก่สายใยแก้วนำแสงยาวประมาณ 2-20 เมตร แล้วแต่ระยะห่าง ที่ปลายทั้งสองด้านมีหัว connector ต่ออยู่ สาย patch cord จะใช้โยงจากอุปกรณ์หนึ่งไปอีกอุปกรณ์หนึ่ง ชนิดของหัว connector มีหลายแบบขึ้นอยู่กับบริษัทผู้ผลิตอุปกรณ์ เช่น LC, FC, ST, SC เป็นต้น หัว connector แต่ละตัว เมื่อต่อเข้ากับอุปกรณ์ก็จะมีการลดทอนประมาณ 0.1-0.3 dB ผู้โยง patch cord จะต้องรู้ชนิดของ connector แต่ละด้าน เพราะใช้แทนกันไม่ได้ การลดทอนเนื่องจากใยแก้วนำแสงสกปรก อาจมาจากไขมันที่มือคนทำงานเองดังรูป การลดทอนเนื่องจากการเดินสายเป็นส่วนโค้ง โดยมีรัศมีของวงรอบ (bend radius) ต่ำเกินไป ทำให้แสงบางส่วนทะลุออกจาก core มาที่ cladding มาตรฐานปัจจุบันของ ITU (International Telecommunication Union) G.657 ค่าลดทอนอยู่ที่ 0.15 dB/รอบ ที่รัศมี 7.5 mm และควรหลีกเลี่ยงเดินสายเลี้ยวเป็นมุมฉาก เพราะจะทำให้ core แตกได้ การลดทอนอาจมีความจำเป็นในบางกรณี เช่น การเชื่อมต่อระหว่างอุปกรณ์ 2 ชนิดที่วางอยู่ใกล้กัน แม้แต่ละอุปกรณ์จะกำหนดว่าต้องการค่าลดทอนต่ำสุด เช่น บ่งว่าทำงานที่ -2 ถึง -15 dB แต่เพื่อความเสถียรในการทำงาน ค่ากำลังของแสงควรอยู่ประมาณครึ่งหนึ่งคือ ประมาณ -8 dB ดังนั้น เมื่อใช้ patch cord เชื่อมหากัน ควรติดตั้งตัวลดทอน (attenuator) สัก 8 dB เข้าไป หรือใช้ patch cord แบบ MM แทนที่จะเป็น SM เพื่อให้เกิดการลดทอนเป็นต้น การลดทอนที่หัว connector ตามรูปด้านบน connector มีหลายแบบ แล้วแต่บริษัทผู้ผลิตอุปกรณ์ การทำงานก็คือ เมื่อนำมาต่อเข้าด้วยกัน จุดประสงค์ก็เพื่อต่อแสงจากด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่ง ดังนั้นทุกชนิดมีสิ่งที่เหมือนกันคือ ferrule สีขาวที่ปลาย connector ทำด้วยพลาสติคสีขาวที่แสงผ่านได้ดี ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 2 mm ยาวประมาณ 10 mm ปลายด้านในของ connector ชนกับ core ของใยแก้วนำแสงพอดี ตามรูป ปลายด้านนอกถูกขัดมันเรียบ (Polished Contact) ดังนั้น connector จึงมีชื่อเรียกว่า FC/PC หรือ SC/PC (เฉพาะ SC/PC ตัว connector มีสีน้ำเงิน) แต่ถ้าไม่มี PC กำกับ ให้ถือว่าเป็น PC เพราะเป็นการใช้อย่างแพร่หลายในการส่งข้อมูลประเภท data หรือ Information การส่งผ่านแสงระหว่าง ferrule สองด้าน ทำให้แสงบางส่วนหายไป เราเรียกการสูญเสียนั้นว่า Insertion Loss (IL) และมีแสงบางส่วนสะท้อนกลับเข้าไปลดทอนลำแสงหลัก ทำให้เกิดการสูญเสียอีกตัวหนึ่ง เรียกว่า Optical Return Loss (ORL) การส่งข้อมูลที่เป็น data ดังกล่าว จะใช้ ferrule ที่เป็น PC กับ PC เพราะต้องการ IR ต่ำ ค่า ORL ไม่ได้ถูกนำมาพิจารณา เพราะถ้าข้อมูลบางส่วนหาย ระบบจะ recover ได้ แต่ในปัจจุบัน มีการส่งข้อมูลภาพด้วย เช่นระบบเคเบิลทีวี ORL จะทำให้สัญญาณภาพหายไปบางส่วน จะเห็นเป็นภาพกระพริบบนจอภาพ เพื่อแก้ปัญหานี้ ferrule จึงถูกขัดให้เอียง 8° เรียกหัว connector แบบนี้ว่า Angle-polished Contact หรือ APC (ส่วนใหญ่ จะเป็น connector แบบ SC มีสีเขียว) การเอียงของปลาย ferrule นี้ ทำให้แสงข้ามไปอีกด้านหนึ่งน้อยลง ทำให้ IR สูงขึ้น แต่ส่วนที่กระจายออกด้านข้างบางส่วน ไม่ไปลบล้างกับลำแสงหลัก ทำให้ OLR น้อยลง ลดผลกระทบในการส่งภาพไปได้ ดังนั้น การต่อ connector นอกจากจะต้องต่อแบบเดียวกันแล้ว ต้องต่อชนิดเดียวกันด้วย ค่าลดทอนที่ถูกต้อง เพื่อให้อุปกรณ์สื่อสารทำงานได้ ต้องดูที่ spec ของอุปกรณ์ SFP (Small Form-Factor Pluggable Transceiver) หรือ GBIC (Gigabit Interface Converter) นั้นว่ามีพิกัดในส่วนของระยะทาง, SM หรือ MM หรือ ความยาวคลื่นเท่าไร อุปกรณ์ดังกล่าว ใช้เปลี่ยนพลังงานไฟฟ้าเป็นพลังงานแสงและเปลี่ยนพลังงานแสงให้เป็นไฟฟ้า ซึ่งจะติดไว้ทั้งฝั่งส่งและฝั่งรับ ฝั่งละ 2 ตัว ใช้ใยแก้วนำแสง 2 core, core แรกส่ง ปลายทางรับ core 2 รับ ปลายทางส่ง SFP หรือ GBIC จะมีพิกัดบอกระยะทางและความยาวคลื่น ต้องเลือกใช้ให้ถูก การนำไปใช้งาน ใช้เป็นตัวกลางในการส่งข้อมูลด้านสื่อสารโทรคมนาคม เช่นสวิทช์ เครือข่ายเชิงแสงแบบพาสซีพ(Passive Optical Network) การแบ่งลักษณะการใช้งานของสาย Fiber Optic[4] 1. Tight Buffer เป็นสายไฟเบอร์แบบเดินภายในอาคาร (Indoor) โดยมีการหุ้มฉนวนอีกชั้นหนึ่งให้มี ความหนา 900 ไมครอน ( 1 ไมครอน = 0.001 มิลลิเมตร ) เพื่อสะดวกในการใช้งานและป้องกันสายไฟเบอร์ ในการติดตั้ง ปริมาณของเส้นใยแก้วบรรจุอยู่ไม่มากนัก เช่น 4,6,8 Core ส่วนสายที่ใช้เชื่อมต่อระหว่างอุปกรณ์จะมีขนาด 1 Core ซึ่งเรียกว่า Simplex ขนาด 2 Core เรียกว่า Zip Core 2. Loose Tube เป็นสายไฟเบอร์ที่ออกแบบมาใช้เดินภายนอกอาคาร (Outdoor) โดยการนำสายไฟ เบอร์มาไว้ในแท่งพลาสติก และใส่เยลกันน้ำเข้าไป เพื่อป้องกันไม่ให้สัมผัสกับแรงต่างๆ อีกทั้งยังกันน้ำซึมเข้าภายในสาย สายแบบ Outdoor ยังแบ่งตามลักษณะการใช้งานได้อีกดังนี้ 2.1 Duct Cable เป็นสาย Fiber Optic แบบร้อยท่อ โครงสร้างของสายไม่มีส่วนใดเป็นตัวนำ ไฟฟ้า ซึ่งจะไม่มีปัญหาเรื่องฟ้าผ่า แต่จะมีความแข็งแรงทนทานน้อย ในการติดตั้งจึงควรร้อยไปในท่อ Conduit หรือ HDPE (High-Density-Polyethylene) 2.2 Direct Burial เป็นสาย Fiber Optic ที่ออกแบบมาให้สามารถใช้ฝังดินได้โดยไม่ต้องร้อยท่อ โดยโครงสร้างของสายจะมีส่วนของ Steel Armored เกราะ ช่วยป้องกัน และเพิ่มความแข็งแรงให้สาย 2.3 Figure - 8 เป็นสายไฟเบอร์ที่ใช้แขวนโยงระหว่างเสา โดยมีส่วนที่เป็นลวดสลิงทำหน้าที่รับ แรงดึงและประคองสาย  จึงทำให้สายมีรูปร่างหน้าตัดแบบเลข 8 จึงเรียกว่า Figure - 8 2.4 ADSS (All Dielectric Self Support)  เป็นสายไฟเบอร์ ที่สามารถโยงระหว่างเสาได้ โดยไม่ต้องมีลวดสลิงเพื่อประคองสาย เนื่องจาก โครงสร้างของสายประเภทนี้ ได้ถูกออกแบบให้ เป็น Double Jacket จึงทำให้มีความแข็งแรงสูง 3. สายแบบ Indoor/Outdoor เป็นสายเคเบิลใยแก้วที่สามารถเดินได้ทั้งภายนอกและภายในอาคาร เป็นสายที่มีคุณสมบัติพิเศษที่เรียกว่า Low Smoke Zero Halogen (LSZH) ซึ่งเมื่อเกิดอัคคีภัย จะเกิดควันน้อยและควันไม่เป็นพิษ เมื่อเทียบกับ Jacket ของสายชนิดอื่น ที่จะลามไฟง่ายและเกิดควันพิษ เนื่องจากการเดินสาย ในประเทศไทย ส่วนใหญ่จะเดินภายนอกอาคาร ด้วยสาย Outdoor แล้วเข้า อาคาร ซึ่งผิดมาตรฐานสากล ดังนั้นจึงควรใช้สายประเภทนี้เมื่อมีการเดิน จากภายนอกเข้าสู่ภายใน  การสร้างเส้นใยแสงจากแท่งแก้วพรีฟอร์ม การสร้างเส้นใยแสงจากแท่งแก้วพรีฟอร์ม มีขั้นตอนในการสร้างเริ่มต้นด้วยการนำสารที่จะใช้ในการสร้างเส้นใยแสงมาผ่านกระบวนการสร้างแท่งแก้วที่มีความโปร่งใสและความบริสุทธิ์สูง (Vapor phase depostion) จากนั้นจึงนำแท่งแก้วที่ได้มาให้ความร้อนเพื่อทำให้บริเวณปลายของแท่งแก้ว เกิดการยุบตัวกลายเป็นแท่งแก้วพรีฟอร์ม และนำแท่งแก้วพรีฟอร์มที่ได้มาทำการดึงเป็นเส้นใยแสงต่อไป โดยแท่แก้วพรีฟอร์มที่สร้างได้นั้นจะมีความยาวประมาณ 60 ถึง 120 เซนติเมตร และมีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 10 ถึง 25 มิลลิเมตร สำหรับวิธีการดึงแท่งแก้วพรีฟอร์มเพื่อทำให้เป็นเส้นใยแสง โดยปลายด้านที่ยุบตัวของแท่งแก้วพรีฟอร์มจะอยู่ภายในเตาหลอม (Drawing furnace) และถูกดึงเป็นเส้นใยแสง ซึ่งการทำงานต่าง ๆ จะควบคุมอัตโนมัติ ไม่ว่าจะเป็นความเร็วในการดึงหรือขนาดของเส้นใยแสง จากนั้นเส้นใยแสงจะถูกหุ้มด้วยวัสดุที่มีความยืดหยุ่นเพื่อป้องกันการปนเปื้อนจากฝุ่นและไอน้ำก่อนที่จะทำการม้วนเก็บ สำหรับวิธีการสร้างแท่งแก้วพรีฟอร์มมีอยู่ด้วยกัน 4 วิธี ได้แก่ - Outside Vapor Phase Oxidation (OVPO) - Vapor phase Axial Deposition (VAD) - Modified Chemical Vapor Deposition (MCVD) - Plasma - activated Chemical Vapor Deposition Process (PCVD) ข้อดีและข้อเสีย สร้างจากแก้วซึ่งเป็นฉนวน คือ สนามพลังงานที่ถูก ปล่อยออกมาจะไม่ถูกรบกวนและถูกดูดซับ แก้วเป็นวัสดุที่มีผลต่อการลดทอนน้อยมาก และเป็นอิสระจากการมอดูเลตทางความ ถี่ เมื่อเปรียบเทียบกับเคเบิลชนิดทองแดงแล้ว จะมีความสามารถในการรับส่งเหมือนกัน แต่ไฟเบอร์ออฟติกมีขนาดเล็กและน้ำหนักเบา กว่ามาก และสุดยอดของออฟติกก็คือมีราคาถูกแม้ว่าจะพิจารณารวมถึงต้นทุนในการติดตั้งอุปกรณ์ต่างๆ แล้วด้วยการพัฒนาต่อไปในอนาคตจะสามารถลดต้นทุนเครือข่ายไฟเบอร์ออฟติกได้มากกว่านี้ ไม่ว่าจะเป็นด้านการผลิต การติดตั้ง การบำรุงรักษา และที่แน่ๆ ก็คือการใช้งานเครือข่าย การส่งข้อมูลไปบนไฟเบอร์ออฟติก คุณจะต้องมีอุปกรณ์กำเนิดแสงที่ถูกมอดูเลต โดยทั่วไปแล้วจะใช้เลเซอร์ไดโอดที่ทำหน้าที่ปล่อยพัลส์แสง (light pulse) เข้าไปยังไฟเบอร์ และที่ด้านตรงปลายทาง คุณก็ต้องมีอุปกรณ์ตรวนจับแสง (photo detector) ซึ่งมักจะเป็นอุปกรณ์สารกึ่งตัวนำที่ทำงานคล้ายกับโซลาร์เซลด้วยการแปลงแสง ไปเป็นกระแสไฟฟ้าปัจจุบันไฟเบอร์ออฟติกทำงานกับแสงที่มีความยาวคลื่น ประมาณ 1µm ซึ่งตรงกับความถี่ 3·1014 Hz หรือ 300.000 GHz สำหรับเหตุผลทางเทคนิค อุปกรณ์ส่วนใหญ่ทำงานกับการการผสมของสัญญาณที่อาศัยความแรงของสัญญาณ (AM) ซึ่งจะส่งผลให้มีแบนด์วิดธ์เป็น 5 ถึง 10 GHz เมื่อเปรียบเทียบกับความถี่พาหะ (carrier frequency) แล้ว จะเห็นว่าน้อยมาก มันจะถูกจำกัดโดยเทคโนโลยีที่ใช้งานได้ การลดทอนของแสงใน glass fiber ขึ้นอยู่กับความยาวคลื่น มีค่าลดทอนต่ำสุดใน attenuation curve อยู่ในช่วง 1310 nm และ 1550 nm ระยะความกว้าง 100 nm โดย ประมาณบริเวณค่าดังกล่าวนี้ถูกเรียกว่า วินโดวส์ ซึ่งความถี่บริเวณในวินโดวส์นี้จะใช้สำกรับการส่งข้อมูล ไฟเบอร์ในปัจจุบันนี้ครวบคลุมหลายวินโดวส์ (1300/1400/1500/1600mm)คุณ สามารถป้อนสัญญาณที่ความยาวคลื่นต่างกันในวินโดวเดียวกันเข้าไปในหนึ่งไฟ เบอร์ และที่ด้านปลายทางสัญญาณแสงจะถูกแยกออกได้ รูปแบบดังกล่าวนี้จะเป็นหลายช่องสัญญาณต่อวินโดว์โดยใช้ไฟเบอร์อันเดียวซึ่ง เรียกกันว่า wavelength-division multiplexing (WDM) เทคนิค อีกวิธีหนึ่งคือการส่งสัญญาณที่มีความยาวคลื่นต่างกันในลักษณะสองทิศทางโดย ผ่านไฟเบอร์อันเดียว วิธีการแบบนี้เรียกว่า bi-directional transmission ซึ่งสามารถจะลดจำนวนเคเบิลที่ต้องใช้ลง 50 % ชนิดของไฟเบอร์ปัจจุบัน นี้เคเบิลไฟเบอร์ทำจากซิลิกาเป็นส่วนใหญ่ ซิลิกาเป็นวัสดุบริสุทธิ์และยืดหยุ่นได้ และเป็นทรัพยากรที่คงจะไม่มีวันหมดไปง่าย ๆ เมื่อเปรียบเทียบกับทองแดงแล้ว ไฟเบอร์บางแบบทำจากโพลีเมอร์หรือวัสดุสังเคราะห์อื่น ๆ แต่ก็จะใช้งานสำหรับระยะทางสั้นเท่านั้นเพราะมีการลดทอนสูงอันเนื่องมากจากการมีขนาดของเส้นผ่าศูนย์กลางใหญ่จะทำให้ขนาดของแสงที่ปล่อย ออกไปมีจำนวนมาก ส่วนประกอบของไฟเบอร์ประกอบด้วย core , cladding (ทำหน้าที่เป็นส่วนหุ้มห่อ คือเป็น insulation ของแต่ละไฟเบอร์) , และบัพเฟอร์ (เป็นตัวป้องกันทางกล หรือ mechanical protection) เคเบิลจะมีการติดฉลากเป็นค่าเส้าผ่าศูนย์ของ core และ cladding ตัวอย่างเช่นเคเบิลชนิด single-mode จะเป็น 9/125 µm ซึ่ง 9 ก็เป็นเส้นผ่านศูนย์กลางของ core ส่วน 125 ก็เป็นเส้นผ่าศูนย์กลางของ cladding ในส่วนของบัฟเฟอร์ก็จะหุ้มรอบไฟเบอร์ที่มีขนาด 9/125 µm ซึ่งโดยทั่วไปจะมีขนาดประมาณ 250 µm อ้างอิง หมวดหมู่:ใยแก้วนำแสง หมวดหมู่:อุปกรณ์ทางโทรคมนาคม หมวดหมู่:ทัศนศาสตร์
https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%83%E0%B8%A2%E0%B9%81%E0%B8%81%E0%B9%89%E0%B8%A7%E0%B8%99%E0%B8%B3%E0%B9%81%E0%B8%AA%E0%B8%87
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 1198, 2045, 3357, 3605, 4462, 5259, 6563, 8347, 8700, 10014, 10080, 11109, 12352, 12928, 13581, 13721, 14464, 15564, 16162, 17166, 17818, 18262, 19346, 19955, 20963, 21698, 22763, 23161, 23518, 24090, 25050, 25364, 26804, 28059, 29107, 29728, 30573, 31146, 31716, 32182, 33440, 34000, 34345, 34677, 34873, 35266, 35963, 36185, 36978, 37373, 40879, 41051 ], "plaintext_end_byte": [ 1157, 2024, 3330, 3580, 4461, 5208, 6561, 8346, 8699, 9977, 10034, 11108, 12293, 12927, 13580, 13680, 14463, 15545, 16161, 17165, 17791, 18261, 19324, 19889, 20932, 21697, 22762, 23160, 23494, 24089, 25049, 25331, 26803, 28058, 29106, 29664, 30572, 31108, 31715, 32146, 33439, 33929, 34344, 34660, 34854, 35265, 35962, 36146, 36953, 37327, 40864, 41041, 41200 ] }
프랑스에서 영국까지의 거리는 얼마나 되나요?
대영 제국
korean
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
대영 제국(British Empire) 혹은 영국 제국</b>은 15세기 유럽인들이 해양을 통해 유럽 밖으로 진출한 대항해 시대 이후 1931년 영국 연방이 성립할 때까지 영국에 복속되거나 영국이 건설한 세계 각지의 식민지와 통치 지역을 거느린 제국을 통틀어 일컫는 말이다. 1921년 당시 전 세계 인구의 약 4분의 1에 해당하는 4억 5천8백만 명 이상의 인구와 지구 육지 면적 1/4에 해당하는 대략 35,500,000 ㎢의 영토를 차지했다. 그 결과, 영국은 가장 거대한 식민지를 차지하게 되었으며, 세계 역사상 가장 큰 영토(식민지 포함)를 가진 나라가 되었다. 그리고 19세기 말부터 20세기 초에 걸친 영국령 식민지의 규모에 기인하여 해가 지지 않는 나라 라는 말이 생기기도 하였다. 그러나 제1차 세계 대전과 제2차 세계 대전을 거치면서 많은 영토가 독립해 나갔으며, 현재는 영국 본토인 그레이트브리튼 섬과 북아일랜드, 잔류 해외 영토 등을 제외한 대부분이 독립하여 영국 연방의 형태로 남아있다. 기원 (1497-1583) 종교개혁 이전 대영 제국의 역사는 잉글랜드와 스코틀랜드 두 나라가 그레이트 브리튼 왕국으로 합쳐지기 전까지 거슬러 올라간다. 1496년 잉글랜드의 헨리 7세는 포르투갈과 스페인이 신대륙 탐험에 성공한 것을 보고 존 캐벗에게 북대서양을 거쳐 아시아까지 이르는 항해 길을 발견할 것을 주문하였다. 캐벗은 1497년에 캐나다 연안에서 성공적으로 육지를 발견하여 상륙하였지만(크리스토퍼 콜럼버스처럼 그 역시 아시아에 도착했다고 착각하였으며, 콜럼버스보다 5년 늦게 도착하였음), 그곳에 식민지를 건설하려고 하지는 않았다. 캐벗은 다음해에 다시 아메리카 탐험에 나섰지만, 그 이후 그의 원정대에 대한 소식은 전해지지 않는다. 종교개혁 이후 그로부터 잉글랜드는 엘리자베스 1세의 통치가 시작된 16세기 후반까지 10년간 국외로 나아가 식민지를 건설하려는 그 어떤 시도도 하지 않았다. 종교개혁의 여파로 영국 성공회를 신봉하는 잉글랜드와 로마 가톨릭교회를 신봉하는 스페인은 경쟁 상대가 되었다. 영서전쟁에서 존 호킨스, 프랜시스 드레이크와 같이 잉글랜드 왕실로부터 재가받은 사략선들은 아메리카에 주둔한 스페인 항구들을 약탈하면서 챙긴 보물들을 싣고 대서양을 횡단하여 본국으로 돌아오는 일에 종사하였다. 동시에 리처드 해클루트, 존 디와 같은 영향력 있는 저술가들은 스페인과 포르투갈에 효과적으로 대응하려면 조국 잉글랜드 역시 제국으로 거듭나야 한다고 촉구하였다. 이때 처음으로 “대영 제국(British Empire)”이라는 단어가 등장하였다. 이때까지 스페인은 아메리카에서 확고하게 자리를 잡았으며, 포르투갈은 아프리카 연안과 브라질에서 중국까지 일련의 교역소들을 정착시켰고, 프랑스는 나중에 뉴프랑스가 되는 지역에 있는 세인트로렌스 강으로 이주민들을 보내기 시작했다. 아일랜드로의 이주 16세기의 잉글랜드는 비록 다른 유럽국가에 비해서 해외 식민지를 확보하지는 못했으나 아일랜드에 잉글랜드와 스코틀랜드의 개신교도들의 이주를 적극 장려하였다.[1] 제1제국 (1583-1783) 1578년 여왕 엘리자베스 1세는 험프리 길버트에게 바다 건너 새로운 땅의 발견과 답사를 할 수 있는 권리를 주었다. 그해, 길버트는 해적질에 종사하며 북아메리카에 식민지를 수립할 취지로 서인도 제도를 향해 떠났다. 하지만, 악천후 탓에 원정이 초반부터 실패하고 말았다. 1583년에 그는 뉴펀들랜드 섬을 언급하면서 아직 아무 이민자들도 없는 이때에 잉글랜드가 차지해야 한다고 주장하였으며, 다시 한번 항해 도전에 착수하였다. 길버트는 잉글랜드로 귀국하던 도중에 숨을 거두었다. 그의 뒤를 이어 의붓형제 월터 롤리가 1584년 엘리자베스 1세로부터 특권을 받았으며, 같은 해 오늘날 노스캐롤라이나 연안에 로어노크 식민지를 건설하였다. 1603년, 스코틀랜드의 제임스 6세가 잉글랜드의 왕권을 물려받았다. 그리고 1604년에 런던 조약을 맺으면서 스페인과의 적대관계를 청산하였다. 주된 적대국과 평화관계를 맺은 이때, 잉글랜드는 다른 나라들의 식민지를 공격해 약탈하는 행동에서 스스로 국외에 식민지들을 건설하는 일에 나서는 것으로 방향을 바꾸었다. 비록 처음엔 계획성 없이 일을 시작했지만, 17세기 초에 들어서면서 대영 제국은 북아메리카와 카리브 해의 작은 섬들에 자국민들을 이주시키는 사업과 더불어 개인 회사인 영국 동인도 회사를 설립하여 아시아와의 교역에 착수하기 시작했다. 아메리카, 아프리카 그리고 노예무역 카리브 제도는 최초 몇 번의 식민지화의 실패 이후 성공한 잉글랜드의 가장 중요하고 풍부한 하나였다.[2] 1604년에 기니에 식민지를 건설하려는 시도가 있었으나 주요 이유인 금을 채취하지 못하여 2년만에 실패하였다.[3] 세인트루시아(1605)와 그레나다(1609)의 식민지들은 급격히 실패 하였으나, 세인트키츠 섬(1624), 바베이도스(1627) 그리고 네비스 섬(1628)으로의 정착은 성공하였다.[4] 이들 식민지들은 곧 포르투갈령 브라질이 노예 노동력을 이용하여 실행했던 설탕 플랜테이션을 성공적으로 실행하였다.[5] 점차적으로 증가하는 이러한 무역의 이익을 유지하기 위하여 잉글랜드 의회는 1651년에 잉글랜드의 배만 잉글랜드의 식민지를 독점할 수 있도록 하는 법령을 통과시켰다. 이러한 의회의 결정은 네덜란드 공화국과의 적대적 관계를 초래하였고 몇 차례에 걸친 영국-네덜란드 전쟁 끝에 결국 잉글랜드의 아메리카 식민지 독점을 강화하는 계기가 되었다.[6] 1655년에 잉글랜드는 스페인에게서 자메이카를 합병하게 되며, 이후 1666년에는 바하마 제도를 성공적으로 식민지화한다.[7] 잉글랜드가 아메리카 대륙에 처음 영구정착한 곳은 존 스미스 선장이 이끌고 버지니아 회사가 지원하여 1607년에 건설한 제임스타운이다. 버뮤다는 1609년에 버지니아 회사 난파선의 깃발로 인해 1609년에 영유권이 주장 되었고 정착민들이 이주하였다. 이 후 식민지들의 대한 버지니아 회사의 특권은 1624년에 폐지되었고 버지니아 식민지의 이름으로 잉글랜드 군주의 직접 통제를 받게 되었다. 또한, 1610년에 런던 앤 브리스톨 회사가 뉴펀들랜드를 식민지화 하려는 시도를 하였으나 성공하지 못 하였다.[8] 1620년도에는 플리머스 식민지가 청교도들을 위한 정착지로 건설 되었다. [9] 종교재판은 많은 영국인들이 위험한 아메리카로의 항해를 결정하는 중요한 동기들 중 하나가 되었다. 1634년에 건설된 메릴랜드 식민지는 로마 카톨릭신자들을 위해 건설되었으며 로드아일랜드 식민지는 모든 사람들을 받아들이며 건설되었다. 캐롤라이나 식민지는 1663년에 건설되었다. 1664년에는 네덜란드 식민지 였던 포트 암스페르담(뉴 암스페르담)이 잉글랜드에 합병 되었으며, 이 후 뉴욕으로 도시의 이름이 변경 되었다. 뉴욕의 합병은 제2차 영국-네덜란드 전쟁을 끝맺는 협상 중 수리남과의 교환으로 이루어졌다.[10] 1681년도에는 펜실베이니아 식민지가 윌리엄 펜에 의해 건설 되었다. 비록 미주 식민지들은 카리브 해의 식민지 보다 재정적으로 적은 이익을 제공하였으나 좋은 질의 농작지와 적정한 기후 덕분에 많은 많은 영국 이민자들이 선호하였다.[11] 1670년에는 잉글랜드의 찰스 2세가 왕립 특권을 사용하여 루퍼트 랜드의 모피 무역의 독점 특권을 허드슨 베이 회사에게 승인하였다. 허드슨 베이 회사가 건설 하였던 요새들과 무역지점들은 때때로 뉴 프랑스 식민지를 건설한 프랑스인들에게 공격을 받곤 하였다.[12] 그 후 2년 뒤에는 왕립 아프리카 회사가 카리브 해 영국령 식민지들의 노동력을 충원 하기 위해서 찰스 2세에게 노예 무역에 대한 독점권을 받았다.[13] 노예제는 서인도제도의 대영 제국의 식민지를 유지하는 중요한 기반이 되었다. 1807년도에 노예 무역이 금지될 때까지 영국은 3백 5십만명의 노예들을 대서양에서 아메리카로 강제 이주 시켰다. 이는 총 강제 이후된 흑인 노예들의 3분의 1의 양이다.[14] 이러한 노예 무역을 충원하기 위해서 대영 제국은 서아프리카에 제임스 섬(James Island), 아크라(Accra) 그리고 분스 섬(Bunce Island)와 같은 요새들을 세우곤 하였다. 영국령 서인도제도에 아프리카 흑인종의 비율은 1650년도에 25%에서 1780년도에는 거의 80%까지 육박하였다. 13개 식민지 주들 또한 같은 기간동안 10%에서 40%까지 아프리카인들이 증가하였다. 이들 중 대부분은 주로 13개 식민지들 중 남쪽에 주로 정착하였다. 하지만, 열악한 배의 환경과 불규칙적인 식사 제공으로 인해 아프리카에서 건너오는 흑인 노예들 중 7명 중에 1명만이 살아남았을 때도 존재했다.[15] 프랑스와의 범세계적 충돌 제2차 백년전쟁 네덜란드와의 아시아에서의 경쟁 16세기 말에 잉글랜드와 네덜란드는 아시아에서 무역 독점을 하고 있던 포르투갈의 아성에 도전하기 시작했다. 조인트-스토크(joint-stock) 회사들은 재정을 위해 잉글랜드 동인도 회사 (후일의 영국 동인도 회사)와 네덜란드 동인도 회사를 각각 1600년과 1602년에 설치할 수 있도록 허가받았다. 이들 회사의 첫 번째 목적은 향신료 무역에서 이득을 보는 것이었고, 그들은 중요한 무역 상대인 인도와 인도네시아 군도에서 향신료의 원산지를 차지하는 것에도 초점을 맞추었다. 두 회사의 상선이 각각 런던과 암스테르담에 근접하게 되면 서로 격렬하게 대항하였는데 특히 네덜란드가 몰루카 (이전의 포르투갈의 성채)를 장악하고, 잉글랜드는 공장을 설립한 1613년에 인도의 수라트에서 성공을 거두게 되면서 잉글랜드와 네덜란드 사이에서 두 회사간의 충돌은 피할 수 없게 되었다. 17세기의 영국-네덜란드 전쟁은 아시아에서의 네덜란드의 강력한 위치를 흔들어 놓았다. 비록 잉글랜드가 마침내 네덜란드 식민제국의 세력을 몰아냈지만, 짧은 기간 동안 네덜란드의 경제는 더 증진되었다.[16] 잉글랜드와 네덜란드의 적대적인 관계는 1688년 명예 혁명 이후에 네덜란드의 오렌지가의 윌리엄이 잉글랜드의 왕위에 오르면서 종식되었다. 한편, 인도네시아 군도의 향신료 무역은 네덜란드가 차지하였고, 인도의 직물산업은 잉글랜드가 차지하였는데 직물산업은 곧 수익면에서 향신료 무역에 따라잡혔다. 또한 1720년 잉글랜드 회사의 시장 점유율은 네덜란드에게 압도당했다.[16] 영국 동인도 회사는 목화 무역의 중심지를 향신료 무역의 중심인 수라트에서 "세인트 조지 항" (후일의 마드라스)과 봄베이 (이곳은 1661년에 포르투갈이 캐서린의 지참금 형식으로 잉글랜드의 찰스 2세에게 양도한 곳이다.) 그리고 수타누티 (캘커타의 한 마을)로 전환시킴으로써 이를 해결하려 하였다. 제2제국 (1783-1815) 동인도 회사의 인도 지배 1세기 동안 영국 동인도 회사가 인도 제국에서 초점을 둔 사업은 무역이었다. 실제로 영국 동인도 회사는 처음에는 강대국이었던 무굴 제국을 상대로 영역 다툼을 벌이지 않았으며,[17] 1617년 통상권을 허가받았다. 18세기 동안 무굴 제국의 영향력이 쇠퇴하기 시작하면서 영국 동인도 회사는 무역에서 영토로 관심을 돌렸으며, 1740년대와 1750년대에 인도 남동부의 카르나타카 전쟁에서 영국 동인도 회사는 프랑스 동인도 회사와 싸웠다. 플라시 전투에서 영국군은 로버트 클라이브의 지휘 아래 프랑스군과 그들의 인도인 동맹군으로부터 항복을 받아냈다. 이로써 영국은 벵골의 지배권을 확립하였고, 인도에 더 많은 군사들을 파견하여 정치적 영향력을 확대하였다. 다음 10년간 단계적으로 지배 아래에 둔 영토를 넓혀갔으며, 직접적 또는 간접적으로 지방의 꼭두각시 통치자들을 통해서 80%의 비율로 지방 고유의 인도인 용병들(세포이)로 구성된 인도군의 군사력을 장악하였다. 영국 동인도 회사는 1857년까지 인도를 다스렸다. 섬네일|왼쪽|250px|요크타운에서 항복을 선언한 콘월리스 (존 트럼벌, 1797년) 아메리카의 13개 식민지 상실 1760년대에서 1770년대 동안 13개 식민지와 영국 간에 점점 긴장 관계가 고조되었다. 자신들의 동의 없이 영국 의회가 독단적으로 자신들에게 무거운 세금을 부과하려고 하는 것에 분노를 느낀 아메리카 식민지 주민들은 처음엔 “대표 없는 과세는 없다.”라고 요약한 구호를 내세우며 반대했다. 아메리카 식민지 주민들의 공민권 보증에 대해 의견이 맞지 않자 영국인들을 폭력적으로 돌변하였다. 그리고 1775년에 미국 독립 전쟁이 발발하였다. 다음해에 식민지 주민들은 미국의 독립을 선언하고 프랑스로부터 지원을 받으며 결국 1783년에 전쟁에서 승리하였다. 미국에서 일어난 사건은 캐나다에 대한 영국의 정책에 영향을 끼쳤다. 독립 전쟁 동안 왕당파가 캐나다에 대규모적 규모로 쇄도하였다. 제국의 권위를 옹호할 의도로 제정한 1791년 제헌법을 통해 어퍼캐나다(영어권 지역)와 로어캐나다(프랑스어권 지역) 등 두 공동체 사이의 긴장 상태를 진정시켰다. 동시에 미국의 독립과 같은 일이 다시는 일어나지 않도록 예방하고자 캐나다 정부가 대중을 지배하는 것을 허락하지 않았으며, 영국을 위하여 헌신하도록 영국 본국과 비슷한 통치체제를 실시하였다. 영국령 북아메리카의 앞날은 나폴레옹 전쟁 동안 영국이 대서양 무역의 일부를 강제로 장악하려고 시도한 결과, 미영 전쟁 기간에 잠시 절멸할 위기에 직면하였다. 그리고 미국은 북방 국경을 확장할 기회를 잡는 데 실패하였다. 이 전쟁은 현재 영국과 미국 사이에 정식으로 선전포고한 유일한 전쟁으로 남아 있다. 태평양 탐험 1718년 이래, 한 해에 대략 천 명의 영국인 죄수가 대서양을 건너 아메리카 식민지로 귀양을 떠났다. 1783년에 13개 식민지를 잃은 후, 그곳을 대체할 마땅한 장소를 물색하던 영국 정부는 새로 발견한 땅 뉴사우스웨일스를 새로운 죄수 유형지로 선택하였다. 이곳은 나중에 네덜란드가 1606년에 이미 발견했지만 식민화하지 않은 뉴홀랜드였던 것으로 밝혀지게 되었는데, 나중에 영국에 의해 다시 전체를 통틀어서 오스트레일리아라는 이름으로 바뀌었다. 1770년 제임스 쿡은 남태평양에서 항해를 하던 중에 오스트레일리아의 동쪽 해안을 발견하고, 그곳을 뉴사우스웨일스라고 이름 붙였다. 1778년 쿡의 박물학자 조셉 뱅크스는 이 지역에 대한 조사를 마치고 나서 본국 정부에 보터니 만에 죄수들을 이주시킬 만한 적당한 장소를 찾았다고 보고하였다. 그리고 1787년에 죄수들을 실은 첫 번째 배가 출항하였으며, 1788년에 도착했다. 매슈 플린더스는 1803년 항해를 마치고 나서 뉴홀랜드와 뉴사우스웨일스가 같은 장소였다는 사실을 밝혀냈다. 1826년 오스트레일리아의 서쪽 해안은 영국이 킹조지 해협에 군사 기지를 세우면서 이곳에 대한 권리를 정식으로 주장하였다. 그 후 1826년에 스완 강 식민지 건설이 이어졌다. 오스트레일리아 식민지는 나중에 자치 식민지가 되었으며, 양모와 황금의 주요 수출국이 되었다. 또한, 쿡은 항해하는 동안 1642년에 네덜란드 선원이 최초로 발견한 뉴질랜드도 발견하였다. 1769년과 1770년에 각각 북쪽 섬과 남쪽 섬에 대한 영국의 권리를 주장하였다. 처음엔 뉴질랜드의 원주민이었던 마오리족 주민들과 유럽인들의 접촉은 상품 매매에 한해서만 이루어지고 있었다. 그러나 1800년대 초기 동안 선교사들과 상인들에 의한 유럽인들의 이주가 늘어나면서 영국인들이 형식적으로나마 지배권을 얻으려 하였다. 결국, 마오리족은 와이탕이 조약에 서명하였다. 나폴레옹과의 전쟁 영국은 나폴레옹 치하의 프랑스로부터 한 번 더 도전을 받아 전력을 다해 싸웠다. 이 대결은 이전의 전쟁들과는 달리 두 나라 간 이데올로기의 경쟁을 의미한 것이었다. 단순히 영국이 세계무대에서 사라질 위기에 직면한 것만이 아니었다. 나폴레옹의 군대는 유럽 대륙의 수많은 나라를 침략했으며, 이내 영국에도 위협이 임박하였다. 나폴레옹 전쟁은 영국이 승리를 위해 엄청난 양의 자금과 물자를 쏟아부은 전쟁 가운데 하나였다. 프랑스 항구들은 영국 해군에 의해 봉쇄되었으며, 이는 1805년 트라팔가르에서 프랑스 함대를 상대로 승리하는 데 결정적인 요소가 되었다. 네덜란드를 비롯한 정복 식민지들은 차례대로 공격을 받아 점령되었으며, 1810년 나폴레옹에 의해 합병되었다. 프랑스는 1815년 유럽군들의 연합 공격을 받고 마침내 패배하였다. 대영 제국은 또다시 평화 조약의 수혜자가 되었다. 프랑스로부터는 이오니아 제도와 몰타(이 둘은 1797년과 1798년에 각각 점유하였음), 세인트루시아, 모리셔스를 넘겨받았으며, 스페인으로부터는 트리니다드 섬과 토바고 섬을 넘겨받았다. 네덜란드로부터는 가이아나와 케이프 식민지를 넘겨받았다. 영국은 프랑스에 과들루프와 레위니옹을, 네덜란드에는 자바와 수리남을 돌려주었다. 노예 제도 폐지 노예 폐지론자들의 활동으로 증대하는 압력을 받은 영국은 노예 매매(1807)를 법적으로 금지했으며, 머지않아 다른 나라들에서도 이러한 신념을 받아들여 차츰 노예 매매 금지를 강력히 주장하기 시작하였다. 19세기 중반까지 영국은 세계적인 규모로 노예 매매를 근절하는 데 노력하였다. 단지 노예 매매를 금지하는 것만이 아니라 노예 제도 자체를 불법화하는 법률은 1833년을 지나 1834년 8월 1일에 제정되었다. 제국주의 시기 또는 대영 제국의 전성기(1815-1914) 1815년부터 1914년까지는 영국 역사에서 “제국의 세기”라고 부르는 기간으로,[18][19] 약 2천6백만 제곱킬로미터의 영토와 당시 세계 인구의 1/4에 해당되는 약 4억 명의 인구가 대영 제국의 이름 아래 하나가 되었다. 나폴레옹을 상대로 승리를 거둔 영국에 있어서는 경쟁국이 러시아 이외에는 존재하지 않았으며,[20] 특히 바다에서 도전받은 적은 절대 없었다. 영국은 세계의 경찰 역할을 자처하였는데, 훗날 이때를 가리켜 “팍스 브리타니카”(Pax Britannica)라고 불렀다.[21] 영국은 식민지 곳곳에 표면적인 지배력을 행사함과 동시에 세계 무역에서 주도적인 위치를 점유하게 되었는데, 이는 남아메리카, 중국, 시암과 같이 일부 역사학자들이 “비공식 제국령”으로 묘사한 많은 명의상 독립국의 경제를 사실상 통제했다는 것을 뜻한다.[22] 동인도 회사와 아시아 19세기 동안 영국의 대(對)아시아 정책은 인도를 중심으로 영향력을 주변으로 확대하고 그것을 지켜내는 것이었다. 영국은 인도를 많은 주요 식민지들과 그 밖의 아시아 식민지들을 개척하는 데 필요한 관문으로 인식하였다. 영국 동인도 회사는 대영 제국이 아시아에 대한 영향력을 확장할 수 있게 도와주었다. 동인도 회사의 군대는 7년 전쟁 동안 영국 해군과 힘을 합쳤으며, 이집트에서 나폴레옹 축출(1799), 네덜란드로부터 자바 탈취(1811), 싱가포르(1819)와 말라카(1824) 획득, 버마 격퇴(1826) 등 인도 밖으로 활동 무대를 옮겨가면서까지 협력을 이어갔다. 동인도 회사의 종식은 1857년에 세포이들이 동물기름으로 바른 소총 탄약통을 받으라는 영국인 지휘관들의 명령에 맞서 폭동을 일으킴으로써 앞당겨졌다. 탄약통을 받는 것은 힌두교도와 이슬람교도의 종교적 믿음에 어긋나는 것이었다. 그러나 세포이 반란이 일어난 원인은 단순히 탄약통 수령 문제만 있는 것이 아니었다. 당시 인도인들의 문화와 종교는 영국인들의 꾸준한 잠식에 직면하여 사라질 위기에 처해 있었으며, 이에 대한 인도인들의 불만이 폭발했던 것이다. 결국, 폭동은 영국군에 의해 진압되었으나, 양측 다 큰 손실을 보았다. 폭동을 진압한 후, 영국 정부는 인도를 직접 식민 통치하는 방식을 취하였다. 여왕 빅토리아가 인도의 여황제를 겸임하고, 인도를 다스리는 일을 담당하는 연방 총독이 임명되면서 영국령 인도의 시대가 찾아왔다. 동인도 회사는 다음해인 1858년에 해산되었다. 한편, 동인도 회사는 인도를 기점으로 1730년대 이후부터는 중국에 아편을 수출하는 무역업에 종사하였다. 이 무역은 1729년 청 왕조가 아편 금지령을 내린 이후 불법화되었다. 이와는 대조적으로 영국은 중국에 대량의 은을 내면서까지 홍차를 수입함에 따라 막대한 손해를 입었다. 이러한 무역 불균형 은 오히려 영국에 역으로 도움이 되었다. 1839년, 중국 당국이 광저우에서 영국 상인들로부터 아편 상자 20,000개를 압류 조치한 것이 계기가 되어 영국이 중국을 공격해 승전하였으며(제1차 아편 전쟁), 난징조약을 통해 홍콩 섬을 전리품으로 할양받았다. 러시아와의 경쟁 19세기에 영국과 러시아는 오스만 제국, 페르시아 제국, 청나라가 기울어 가면서 생긴 공백을 서로 차지하려고 경쟁하였다. 유라시아에서의 이 경쟁은 “그레이트 게임”이라는 이름으로 불린다. 러시아-페르시아 전쟁과 러시아-투르크 전쟁에서 러시아가 페르시아와 오스만을 상대로 차례차례 패배시키면서 자국의 야심과 가능성을 과시하자, 영국은 언젠가 러시아가 육로를 통해 인도를 침공할지도 모른다는 걱정에 사로잡혔다. 1839년, 영국은 아프가니스탄을 러시아보다 먼저 차지하기 위한 침공 작전을 위해 군대를 움직였다. 그러나 제1차 영국-아프간 전쟁은 영국에 있어 큰 실패작이었다. 1853년 러시아가 오스만의 발칸 제도를 침공하자, 지중해와 중동이 러시아의 손아귀에 떨어질지도 모른다는 우려를 한 영국과 프랑스는 러시아 해군의 가능성을 파괴하고자 크림 반도로 쳐들어갔다. 그 결과 일어난 크림 전쟁(1854-1856)에서는 근대 전쟁의 새로운 전술이 많이 선보였다. 이 전쟁은 “팍스 브리타니카” 동안 영국과 또 다른 제국주의 나라 간에 벌어진 유일한 세계 전쟁으로, 러시아의 대패로 끝이 났다. 이처럼 중앙아시아 지역의 패권을 둘러싼 영국과 러시아가 벌인 갈등의 영향이 아직도 남아 있어 이 지역의 정세는 미해결 문제로 남아 있다. 그 후 두 나라 간에 한 차례 전쟁이 더 일어날 것 같은 상황이 닥쳤지만, 1878년 중앙아시아에서 두 나라가 차지하는 각 영역에 대한 협정을 이루었다. 1907년에 영러 협약을 체결하면서 그레이트 게임은 종식되었다. 케이프에서 카이로까지 네덜란드 동인도 회사는 동인도에 있는 식민지들로 항해하는 선박들의 기항지가 필요함에 따라 1652년에 아프리카의 남쪽 끝에 케이프 식민지를 설립하였다. 1795년에 네덜란드가 프랑스의 침공을 받자 영국은 케이프 식민지가 프랑스의 손아귀에 떨어지는 것을 방해하려고 케이프 식민지를 점령하였으며, 1806년에 케이프 식민지와 그곳에 사는 대다수 보어인(또는 아프리카너) 주민들을 자국의 세력권으로 정식 편입하였다. 영국에서 온 이민자 수는 1820년 후부터 증가하기 시작했다. 영국의 통치에 분개한 수천 명의 보어인은 1830년대 후반과 1840년대 초반에 자신들만의 독립적인 나라를 세우고자 케이프 식민지를 떠나 북쪽으로 대이주하였다. 그 과정에서 보어트레커들은 소토족과 줄루족 나라들을 포함한 몇몇 아프리카 나라들과 동시에 남아프리카에서 자신들의 세력권을 확장하려는 영국과 계속 충돌을 빚게 되었다. 결국, 보어인들은 트란스발 공화국(1852-1877; 1881-1902)과 오라녜 자유국(1854-1902) 등 두 나라를 건설하였다. 1899년-1902년, 제2차 보어 전쟁 후에 영국은 트란스발 공화국과 오라녜 공화국과 조약을 맺음으로써 1902년에 두 보어인 공화국들에 대한 군사 점령을 끝마쳤다. 1869년에 프랑스의 나폴레옹 3세는 지중해와 인도양을 연결하는 수에즈 운하를 개통하였다. 영국인들은 처음엔 운하에 대해 회의적인 시각을 갖고 있었지만, 이내 운하의 전략적 가치를 알아보았다. 1875년, 벤저민 디즈레일리의 보수당 정부는 사치로 빚에 시달리던 이집트 부왕 이스마일 파샤를 상대로 4백만 파운드로 수에즈 운하의 44% 소유주를 사들였다. 그리하여 영국 본토에서 인도에 이르는 뱃길로써 전략상으로 중요한 운하의 경영에 대한 영향력을 강화하였다. 수에즈 운하는 프랑스의 나폴레옹 3세에 의해 6년 일찍 개통하였다. 이집트에 대한 영국과 프랑스의 공동 재무 장악은 1882년 영국이 완전히 장악하는 것으로 끝이 났다. 여전히 주주(株主)의 대다수였던 프랑스인들은 영국의 입장을 약화시키려고 하였으나, 1888년 콘스탄티노폴리스 조약을 통해 타협으로 해결을 지었다. 운하를 중립적인 지역으로 만든다는 내용의 이 조약은 1904년에 효력을 발휘하였다. 그러나 1954년까지 운하를 차지한 영국인들이 사실상 통치력을 행사하였다. 프랑스와 벨기에, 포르투갈이 콩고 강 하류에서 활동하며 아프리카 열대지방을 뿌리부터 차례로 세력을 침투함에 따라 유럽 강대국 간에 일어난 경쟁을 조정하고자 1884년 베를린 회의가 개최되었다. 제국주의 국가들의 영토 팽창정책을 억제하고자 “유효한 점유”로 특징 되는 “아프리카 분할” 협의가 이뤄졌는데, 이는 영토에 대한 권리를 주장하는 것에 대한 국제적 공인의 표준으로 자리잡았다. 열강의 아프리카 분할은 1890년대까지 계속되었으며, 1885년에 영국이 수단에서 손을 떼기로 한 결정을 재고한 것의 근거가 되었다. 영국-이집트 연합군은 1896년에 마디분리주의자들을 쳐부수었으며, 1898년에는 파쇼다 침입을 기도한 프랑스를 저지하였다. 수단은 영국과 이집트가 공동으로 보호 통치하는 나라가 되었지만, 보호국은 명의상일 뿐이고 실제로는 영국의 식민지로 전락하였다. 세실 존 로즈는 “케이프에서 카이로까지”를 주장하며 영국이 아프리카의 남쪽에서 북쪽에 걸쳐 신속히 영토를 확장해야 한다고 촉구하였다. 영국은 전략상의 요지인 수에즈 운하와 연결된 철도를 통해 광물이 풍부한 남부 지방을 관리하였다. 이를 종단 정책이라고 부른다. 1888년 로즈는 영국 남아프리카 회사를 개인 회사로 소유하였으며, 점유한 영토들을 합병한 다음 자신의 이름을 따서 로디지아라고 이름 지었다. 세계 대전 (1914–1945) 제1차 세계 대전 (1914-1918) 제1차 세계대전은 1914년 사라예보에서 일어난 오스트리아-헝가리 제국 황태자 프란츠 페르디난트가 암살당함으로써 시작되었으나 그 이면에는 민족주의, 제국주의와 같은 정치 경제적 갈등이 원인으로 작용하였다. 영국은 처음부터 전쟁에 참전하지는 않았으나 벨기에의 중립국 지위보장에 대한 독일 제국과의 협상이 결렬되자 선전포고와 함께 전쟁을 벌이게 되었다. 제1차 세계대전은 참호전, 기관총, 화학무기, 야간 폭격, 탱크 등 이전의 전쟁에서는 볼 수 없었던 참혹한 전쟁이었으며 수많은 희생자가 발생하였다. 1917년에 이르러 동맹국은 차례 차례 항복하기 시작하였고 1918년 독일 제국이 항복함으로써 제1차 세계대전이 끝났다. 전쟁 이후 영국은 독일 제국의 식민지였던 요르단과 잔지바르를 자국의 식민지로 편입하였다. 또한, 오스만 제국의 지배를 받던 이라크를 식민지로 편입했으며, 사우디아라비아를 오스만 제국에서 분리시켜 보호국으로 삼았다. 사우디아라비아는 1927년, 이라크는 1932년에 독립하였다. 제1차 세계대전 동안 독립에 대한 약속 때문에 영국을 도왔던 인도는 영국이 약속을 지키지 않자 독립운동이 거세졌다. 세계 대전 전간기 (1918-1939) 국제 정세가 변화하는 가운데 영국은 미국과 일본 중 한 국가와 외교 관계를 맺어야 했기에 워싱턴 해군 조약을 통해 미국과 손을 잡는 동시에 일본에게 경고의 메시지를 보냈다. 하지만 경제 대공황이라는 긴급 상황에 의해 미국, 영국, 유럽의 경제는 예전만도 못한 상태가 되었는데 이는 독일 지역에 나치즘을 확산시키는 계기가 되었으며 대영 제국에 속한 식민지 국가들이 흩어져 영국 연방으로 재편되는 과정을 촉진시켰다. 한편 영국은 신 페인과 정치적 충돌에 휘말리게 되었는데 아일랜드와 잉글랜드 간에 대립이 시작된 것이다. 이로 인해 영국은 아일랜드를 독립국으로 인정하되 북아일랜드 지역을 영국령으로 통치하는 조건을 달아 전쟁을 멈추게 된다. 이후 대영 제국은 아일랜드 공화국 통치 지역을 제외한 나머지 영토를 다스리게 되었다. 제2차 세계 대전 (1939-1945) 1939년 9월, 영국은 나치 독일에 반대한다는 적대 선언을 하였다. 직할 식민지들과 영국령 인도 제국 등 아일랜드를 제외한 모든 식민지와 자치령도 독일을 적국으로 간주하겠다고 선언하였다. 아일랜드 자유국은 전년도에 협정한 영국 해군 철수 조약항에 따라 법률상 전쟁기간 동안 죽 중립 상태로 남아있기로 하였다. 오스트레일리아는 영국의 동맹으로서 전쟁에 참가하였다. 오스트레일리아의 총리 로버트 멘지스는 영국의 선전포고에 자동으로 오스트레일리아도 동참해야 한다고 보았다. 그러나 멘지스는 처칠이 오스트레일리아군을 중동에서 혹사하는 것에 대해서 염려하였다.[23] 멘지스의 후임자 존 커틴은 영국에 대해 뿌리 깊은 환멸을 가지고 있었고, 결국 그는 독자적으로 일본에 전쟁을 선포하였다. 보몽이 지적한 것처럼 영국과 오스트레일리아 사이는 ‘급속도로 나빠졌다.’ 1941년 12월 7일 커틴은 미국과의 전화통화를 통해 오스트레일리아 정부는 더는 자국의 이익을 영국의 이익보다 아래에 두지 않을 것이라는 암시를 하였다.[24] 제국 전체가 전쟁에 말려들었다. 세계 각지로부터 군수품과 인적 자원을 뽑아냈다. 자치령들은 유럽에서의 공중전을 위해 많은 항공기 승무원들을 파병하였는데, 이들은 대부분 캐나다에서 훈련을 받았다. 다국적으로 이루어진 영국 제8 육군은 북아프리카에서 이탈리아군과 싸웠다. 그리고 1941년 진주만공습으로 미국에 참전하여 일본과 싸워서 미국의 승리를 도왔다. 식민지의 독립과 붕괴 (1945-1997) 최초의 독립 국가들 인도 사람들의 자치와 주권을 얻기 위하여 마하트마 간디와 수바시 찬드라 보스가 이끄는 인도 국민 회의파가 40년에 걸쳐 독립 운동을 지휘한 끝에 1947년 8월 마침내 영국령 인도 제국이 종식되면서, 대영 제국은 가장 크고 값진 식민지인 인도를 상실해버렸다. 무하마드 알리 지나가 이끄는 이슬람교도 연맹은 로비에 성공하여 무슬림 지역을 인도에서 떼어놓아 파키스탄을 건국하였다. 인도의 분할은 대량의 인구 교환과 광범위한 폭력 사태를 낳아 수십만 명의 목숨이 희생되는 결과를 가져왔다. 팔레스타인 영국의 팔레스타인 위임 통치는 1948년에 끝났다. 영국군이 철수하자 유대인과 아랍인 사이에 영토를 둘러싸고 분쟁이 일어나게 된다. 수에즈 사태 1952년 7월에 혁명을 일으켜 권력을 장악한 이집트의 나세르는 4주년을 맞이하여 수에즈 운하의 국유화를 선언했다. 수에즈 운하에 대해 영국과 프랑스가 보유하고 있던 모든 권리를 박탈한 것이다. 그러자 격분한 영국과 프랑스는 이스라엘과 비밀협정을 맺어 수에즈 운하를 탈환하려고 계획했다. 1956년 10월 29일, 이스라엘군은 갑자기 시나이 반도를 가로질러 수에즈 운하로 진격했다. 다음날 영국군과 프랑스군이 이집트에 최후통첩을 보내고 운하 입구에 있는 도시 포트사이드를 공격했다. 일주일간의 전투에서 이스라엘은 승리했고 이집트는 일부 영토를 잃었다. 그러나 영국과 프랑스는 시대착오적인 침략전쟁을 일으켰다는 이유로 국제사회의 비난을 받아 그해 12월 22일 두 나라 군대 모두 이집트에서 철수했으며 이스라엘군도 1957년 3월에 철수했고, 미국이 막대한 경제원조를 중동에 제공하면서 그 공백을 메웠다. 이 사건으로 나세르는 전쟁에 지고서도 아랍의 영웅이 되었던 반면, 영국과 프랑스는 중동지역에 행사하던 영향력을 거의 잃어버렸다.[25] 개혁의 경향 포클랜드 전쟁 1982년 4월 2일, 아르헨티나가 자국 영토임을 주장하며 아르헨티나 부근의 영국령 포클랜드 섬을 무력으로 점령하면서 영국과 아르헨티나 사이에 전쟁(포클랜드 전쟁)이 일어났다. 이에 영국군은 기동부대를 파견했고 유엔 사무총장의 조정 교섭이 실패로 돌아가자 포클랜드 섬에 상륙, 6월 14일 아르헨티나군의 항복을 받아냈다. 이 쟁탈전에서 영국은 포클랜드 섬을 계속 보유하게 되었으나 두 달에 걸친 격렬한 전투의 후유증은 심각했다. 전쟁으로 천 명 이상이 사망했을뿐 아니라, 포클랜드 제도를 방위하기 위해 주민의 두 배가 넘는, 약 4천 명의 영국군을 주둔시켜야 했다.[26] 홍콩 이양과 몰락 1984년 홍콩 반환 협정에 따라 홍콩은 1997년에 중화인민공화국의 특별행정구가 되었다. 당시 홍콩 반환 행사에는 찰스 왕세자를 비롯한 많은 사람들이 참석하였다. 이렇게 영국 본토에서 가장 먼 국외 영토이자 마지막 영토가 이양되면서 마침내 제국은 소멸하였다. 유산 대영 제국이 정복한 나라들 바베이도스 (1627년 정복) 앤티가 바부다 (1632년부터 정복 시작, 1667년 완전히 식민지화) 자메이카 (1670년 마드리드 조약으로 식민지화) 버뮤다 제도 (1609년 이민, 1684년 직할 식민지) 지브롤터 (1713년 위트레흐트 조약으로 식민지화) 캐나다 (1763년 퀘벡 정복으로 식민지화) 바하마 (1783년 베르사유 조약으로 식민지화) 세인트키츠네비스 (1628년 정착, 1782년 통치 확립, 1783년 베르사유 조약으로 영국령으로 통합) 트리니다드 토바고 (1797년 정복, 1802년 식민지화) 몰타 (1814년 파리 조약으로 정복) 세인트루시아 (1814년 파리 조약으로 영국령으로 통합) 모리셔스 (1814년 식민지화) 싱할리 왕조 (1815년 내분으로 붕괴) 오스트레일리아 (1788년 정복 시작, 1827년 완전히 식민지화) 가이아나 (1831년 정복, 원명 영국령 기아나) 포클랜드 제도 (1832년 정복) 뉴질랜드 (1839년 정복 시작, 1840년 완전히 식민지화) 시크 왕국 (1849년 제2차 시크 전쟁으로 붕괴) 무굴 제국 (1859년 세포이 항쟁으로 붕괴) 몰디브 (1867년 보호령으로 정복) 싱가포르 (1819년 개발 착수, 1823년 할양 조약, 1826년 식민지 편입, 1867년 완전히 식민지화) 오만 (1871년 술탄의 복위로 사실상 식민지로 전락) 피지 (1874년 정복) 벨리즈 (1798년부터 정복 시작, 1884년 직할 식민지로 분리) 세인트빈센트 그레나딘 (1762년 점령, 1883년 베르사유 조약으로 통합) 소말리아 (1884년 보호령으로 식민지로 전락) 알라웅페야 제국 (1886년 제3차 영국-미얀마 전쟁으로 붕괴) 말라카 왕국 (1786년부터 정복 시작, 1888년 보호령으로 식민지화) 우간다 (1890년 영국-독일 협정으로 정복) 말라위 (1891년 보호령으로 정복) 시에라리온 (1808년 직할식민지, 1896년 완전히 정복) 홍콩 (1860년 베이징 조약으로 영유, 1898년 주룽조차 조약으로 정복) 웨이하이웨이 (1898년 영유) 수단 (1885년 정복, 1899년 이집트, 영국 공동 통치) 솔로몬 제도 (1893년 보호령, 1899년 여러 섬 추가 및 식민지화) 쿠웨이트 (1899년 보호령으로 정복) 통가 (1900년 보호령으로 정복) 아샨티 왕국 (1901년 식민지화, 원명은 황금 해안) 감비아 (1902년 직할 식민지로 정복) 남아프리카 공화국 (1814년부터 정복 시작, 보어 전쟁으로 1902년 정복, 후에 남아프리카 연방으로 변경) 세이셸 (1903년 식민지화) 바라크자이 왕조 (제2차 영국-아프가니스탄 전쟁으로 쇠퇴, 1905년 보호령으로 전락) 파푸아뉴기니 (1884년 정복, 1906년 오스트레일리아에 합병) 스와질란드 (1907년 보호령으로 정복) 보츠와나 (1895년 케이프 식민지에 편입, 1910년 남아프리카 연방에 합병) 나이지리아 (1861년부터 정복시작, 1914년 완전히 정복) 바누아투 (1914년 프랑스와 공동 통치로 정복) 탄자니아 (1919년 베르사유 조약으로 정복) 케냐 (1823년 부분적 식민지화, 1895년 식민지 경영, 1920년 직할 식민지) 짐바브웨 (1923년 자치 식민지로 정복) 잠비아 (1889년 부분적 식민지화, 1924년 완전히 정복) 키프로스 (1878년 부분적 식민지화, 1925년 완전히 정복) 예멘 (1839년부터 정복 시작, 1937년 직할 식민지로 승격) 총 54개이다. 같이 보기 영국의 역사 영국 연방 영국 동인도 회사 제1차 세계 대전 제2차 세계 대전 초강대국 제국주의 성공회 대영 제국의 기 목록 각주 분류:옛 제국 분류:브리튼 제도의 옛 나라 분류:유럽의 옛 나라 분류:제국주의 분류:16세기 설립 분류:1997년 폐지
https://ko.wikipedia.org/wiki/%EB%8C%80%EC%98%81%20%EC%A0%9C%EA%B5%AD
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 1029, 1245, 2055, 2280, 3454, 4356, 4986, 5191, 6020, 6262, 6576, 7364, 8046, 8788, 9177, 9821, 10016, 10104, 10231 ], "plaintext_end_byte": [ 1000, 1229, 1988, 2279, 3442, 4355, 4951, 5190, 6019, 6261, 6562, 7363, 8045, 8774, 9141, 9724, 9995, 10092, 10217, 11639 ] }
ما هو الموطن الأصلي للنعامة؟
نعامة
arabic
{ "passage_answer_candidate_index": [ 0 ], "minimal_answers_start_byte": [ 274 ], "minimal_answers_end_byte": [ 314 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
نعامة (الاسم العلمي:Struthio camelus) هو نوع من الطيور يتبع جنس النعامة من فصيلة النعامية[1]. والنعامة من الطيور الكبيرة التي لا يمكنها الطيران. موطنه الأصلي أفريقيا والشرق الأوسط، إلا أنه تعرض خلال العصور لعمليات صيد جائر أتت على الأعداد التي كانت توجد في صحاري الشرق الأوسط، كما يوجد نوع آخر مشابه من النعام يتواجد في جنوب غرب آسيا. تزن ذكور النعام حوالي 100 - 150 كغم, كم يبلغ ارتفاعها حوالي 2,4 متر. يتميز النعام بقوة ساقيه المذهلة، حيث يستطيع العدو بسرعة تصل إلى 50 كلم\ساعة وأن يحافظ على سرعته تلك لمدة نصف ساعة والنعام هو الطائر الوحيد الذي له إصبعان في كل قدم. السلوك التغذية تتغذى النعامات بالنباتات وأحيانا تأكل الزواحف وهي أيضا تأكل الكثير من الرمال لكى تساعدها على هضم (طحن) الطعام. التكاثر يبدأ موسم التكاثر في شهر مارس حتى شهر أكتوبر حوالي 8 أشهر تقريباً في العام الواحد ومتوسط إنتاج البيض للأنثى حوالي 60-100 بيضة في الموسم قد تصل إلى 120 بيضة. تزن بيضة النعام ما بين 1 كلغ و 1,5 كلغ. تتناوب أنثى النعام مع الذكر على احتضان البيض حيث تحتضنه الأنثى نهارآ ويحتضنه الذكر ليلاً وتتميز بيضة النعامة بشكلها الدائري وكبر حجمهاو لونها الأصفر الداكن ومسامها الكبيرة ويفقس بيض النعامه بعد خمسة أسابيع أو ستة من وضعه. لماذا تدفن النعامة رأسها في الرمال؟ تقوم النعامة بحفر حفرة في الأرض لتضع داخلها بيضها، ثم تقوم بين الحين والآخر بإدخال رأسها في تلك الحفرة للاطمئنان على بيضها. طيور النعام بالرغم من طول رقابها وارتفاع قامتها إلا أنها قصيرة النظر، وهي تعيش في مراعيها باحثة عن ثمار نبات الحنظل، وهو من النباتات التي تفترش الأرض مثل الشمام والقرع العسلي، فتقترب برأسها من الأرض لدرجة تعجز معها عن رؤية ما يحيط بها من أخطار. وقد تكيفت النعامة مع بيئتها المحيطة ، فتعلمت أن ترهف سمعها للتصنت على وقع خطوات الحيوانات المفترسة، وتعلمت بفطرتها أن انتقال الصوت في المواد الصلبة أسرع كثيراً من انتقاله في الهواء، لذلك فهي تتقن التصنت على الذبذبات التي ينتشر صداها في الأرض من مسافات بعيدة لوقع خطوات الحيوانات الخطرة وتميز أيضاً الإتجاه الذي تأتي من ناحيته تلك الأصوات، فتكون حافز لها على الهرب في الإتجاه الذي يضمن سلامتها. تربية تربية النعام مربحة جدا حيث تربى من أجل لحومها وريشها. وقد ارتبطت صورة النعام خطأ بالجُبن والغفلة، حيث يقال بأنه يخفي رأسه في الرمال عندما يشعر بالخطر، وليس هذا صحيحاً وفي دراسة شملت 200.000 نعامة في عام 1980، لم تسجل حالة دفنت فيها نعامة رأسها في الرمل ،أو حتى حاولت ذلك بل تبين خلافا لذلك أن النعامة إذا استشعرت الخطر تركل بساقيها الكبيرتين إذا مااضطرت للدفاع عن عشها ويتحول أحد أصابعها إلى سلاح فتاك ضد كل من يحاول أن يهاجمها ويصدر ذكر النعام صوتا غريبا كزئير الأسد به همسة غريبة من أجل الذود عن نطاقه. يتم حاليآ استئناس النعام وتربيته في مزارع خاصة حيث أن المردود الأستثماري لها عالي ومجزي أقتصاديآ. تحتل الصين الآن المركز الخامس عالميآ في تربية النعام حيث يوجد لديهم حوالي 20 ألف من النعام المدجن في مزارع اعدت مؤخرآ لهذا الغرض حيث تستخدم منتجات النعام مثل اللحوم وقشور البيض والريش والدم والعظام والدهون والجلد في مجالات واسعة. النعامة الأفريقية النعامة الأفريقية (Struthio camelus) هي نوع من الطيور العدائة المنتمية لعائلة النعاميات وهي أكبر الطيور الحية حتى الآن. يبلغ متوسط طول النعامة الأفريقية 2.50 م ووزنها 130 كغ (150 كغ كحد أقصى) ،وذكر النعامة هو أثقل وأكبر طائر في العالم كله. النعامة الأفريقية كباقي النعام لها هيئة ضخمة، تدعمها سيقانها الكبيرة والقوية التي تستعملها في العدو، وتعلوها رقبة طويلة التي تنتهي برأس صغير، السيقان عارية. لون الجلد يختلف عن باقي الأنواع، عيون النعامة الأفريقية كبيرة بالمقارنة مع رأسها ومزينة برموش طويلة. النعامة لديها أصبعين فقط في الرجلين وهي الوحيدة في طائفة الطيور ولايوجد بها مخالب. تأتي الذكور ريشها باللون الأسود مع نهاية الأجنحة والذيل بالأبيض ،أما الأنثى فلون ريها رمادي باهت جدا مع القليل من الأبيض في الأجنحة. تتواجد النعامة الأفريقية بمعظم الأراضي الأفريقية ولكنها مددت تواجدها إلى سوريا وتوجد في المناطق الصحراوية الرملية أو شبه الصحراوية مع الخضرة والغابات الأقل كثافة. سلالات يوجد حالياً 3 سلالات من طائر النعام هي: 1_النعام ذو الرقبة الحمراء:أكبرها حجماًوأكثرها شراسة وأكثرها مقاومة للأمراض ولكنها أقل في إنتاج البيض تنتج حوالي 8 إلى 12 بيضة سنوياً. 2_النعام ذو الرقبة الزرقاء:متوسط الحجم و هو بري الطباع و هو ينتج حوالي من 15 إلى 20 بيضة. 3_النعام الأسود الأفريقي:أصغرها حجماً وهو مستأنس وغزير في إنتاج البيض فالأنثى تضع حوالي 40 إلى 60 بيضة سنوياً وبعضها يضع أكثر من 100 بيضة. تتكون النعامة الأفريقية من أربع سلالات هي: Struthio camelus camelus، هي تعيش في المرتفعات بجبال الأطلس بشمال أفريقيا ،على الأراضي الصحراوية والشبه الصحراوية بكل من المغرب والجزائر والسنغال ونيجيريا وصولا إلى مصر وأثيوبيا والسودان. Struthio camelus massaicus، يعيش في أفريقيا الشرقية (كينيا وتنزانيا). Struthio camelus australis، توجد في الشرق الأوسط ،إنقرضت منذ 1960، تتواجد في جنوب سوريا وسيناء. Struthio camelus syriacus ، تتواجد بجنوب أفريقيا وكذلك زامبيا وكوين. لقد اختفت سلالة السورية من الوجود بعد صيدها المفرط بصحراء النقب والأردن والسعودية في 1960 م، وقد وجدت بعض العينات حوالي 13 من هذه السلالة بأثيوبيا وقد تعاد إلى صحراء النقب. هذه السلالات الأربع مهددة في كل من الجزائر، بوركينا فاسو، الكاميرون، مالي، موريتانيا، المغرب، النيجر ،نيجيريا، أفريقيا الوسطى، السنغال، السودان، تشاد.وعلى هذا النحو فهي مسجلة في قائمة الحمراء المعرضة للأنقراض ويمنع التجارة بها. أمراضه الأمراض الفيروسية: 1_النيو كاسل (new castle disease) 2_انفلونزا الطيور (avian influenza) 3_جدري الطير (fowl pox) 4_الألتهاب المعوي الفيروسي (corona viral enteritis) 5_التهاب الأمعاء النزفي (crimean congo harmohrrgic enteritis) 6_مرض بورنا (borna disease) الأمراض البكتيرية: 1_السالمونيلا-الاشيرشياكولاي-السيدمموناس salmonellosis-e.coli-pseudomanas 2_مجموعة الكلوستريديا chlostridial disease 3_الألتهاب المعدي التضخمي megaabacterial gastritis 4_الكلاميديا clamydiosis 5_الفيبرو vibriosis 6_التهاب الحلق pharyngitis 7_الأيري سيبلاس erysiplus 8_الباستريللا pastaurellosis 9_التهاب الجيوب الأنفية infections sinusitis 10_التهاب الأكياس الهوائية air saculitis الأمراض الفطرية: 1_النزلات المعوية الفطرية candidasis صور قدم النعامة أنثى نعامة مستلقية على الأرض بيض النعامة مجموعة من النعام في الطبيعة بدولة فلسطين انظر أيضاً نعامة عربية نعامة أفريقية شبنم شبنم جنوبي مصادر . . . . كتاب المعارف العلمي:النعام و الرومي والسمان لدار المعارف. مراجع تصنيف:أجناس الطيور نعامة جملية نعامة جملية تصنيف:تربية الحيوان نعامة جملية تصنيف:حيوانات أفريقيا الجنوبية تصنيف:حيوانات باتنة تصنيف:حيوانات شرق أفريقيا نعامة جملية نعامة جملية نعامة جملية تصنيف:طيور الصومال تصنيف:طيور الكاميرون نعامة جملية تصنيف:طيور النيجر نعامة جملية تصنيف:طيور أليفة تصنيف:طيور أنغولا نعامة جملية تصنيف:طيور إثيوبيا تصنيف:طيور إريتريا تصنيف:طيور بوتسوانا تصنيف:طيور تشاد نعامة جملية تصنيف:طيور تنزانيا نعامة جملية تصنيف:طيور جنوب الصحراء الكبرى تصنيف:طيور جيبوتي تصنيف:طيور حسب الاسم المألوف تصنيف:طيور زامبيا تصنيف:طيور زيمبابوي تصنيف:طيور كينيا تصنيف:طيور لا تطير تصنيف:طيور مالي تصنيف:طيور موريتانيا تصنيف:طيور ناميبيا نعامة جملية تصنيف:كائنات باقية ظهرت خلال العصر الميوسيني تصنيف:مواشي تصنيف:نعاميات نعامة جملية تصنيف:حيوانات الصحراء الكبرى
https://ar.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%B9%D8%A7%D9%85%D8%A9
{ "plaintext_start_byte": [ 2, 333, 898, 2351, 3172, 4161, 5464, 5930, 6352, 7114, 8579, 9964, 10438, 12922, 13795, 14842, 15889, 24533, 25154, 26307, 26722, 27377, 27509, 28266, 30069, 31795, 32136, 32500, 32894, 33442, 33911, 34296, 34724, 35270, 35804, 36482, 37026, 37542, 37795, 39751, 40059, 40424, 41312, 41684, 42515, 42894, 43126 ], "plaintext_end_byte": [ 332, 849, 2350, 3171, 4160, 5463, 5929, 6351, 7113, 8578, 9905, 10380, 12919, 13793, 14840, 15805, 24507, 25152, 26306, 26721, 27339, 27508, 28214, 30068, 31794, 32135, 32499, 32893, 33441, 33910, 34295, 34723, 35269, 35803, 36481, 37025, 37541, 37794, 39750, 40058, 40423, 41311, 41683, 42457, 42805, 43125, 43530 ] }
జానీ వాకర్ ఎత్తు ఎంత?
జానీ వాకర్
telugu
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
జానీ వాకర్ డియాజిఒ వారి స్వంతమైన ఒక స్కాచ్ విస్కీ ఉత్పత్తి మరియు అది కిల్మర్నాక్, అయిర్షైర్ స్కాట్ లేండ్లో తయారు చేయబడును. ప్రపంచంలో చాలా విస్తృతంగా పంపిణీ చేయబడుతున్న మిశ్రిత (బ్లెండెడ్) స్కాచ్ విస్కీ ఉత్పత్తి (బ్రాండ్) అయి ఉండి, బుడ్డీలు (బాటిల్స్) దాదాపు అన్ని దేశాలలో సాలీనా పదమూడు కోట్లకు పైగా అమ్మబడుచున్నవి.[1] జానీ వాకర్ చరిత్ర మొదట్లో వాకర్ వారి కిల్మర్ నాక్ విస్కీ</i>గా ఉండే జానీ వాకర్ నమూనా, అయిర్ షైర్, స్కాట్ లేండ్ లో తన కిరాణా దుకాణంలో అమ్మకాలు మొదలుపెట్టబడి,జాన్ 'జానీ' వాకర్ చే సంక్రమింపచేయబడిన ఉత్పత్తి. ఈ పేరున ఉన్న ఉత్పత్తి చాలా ప్రజాదరణ పొందింది, గాని, స్కాచ్ ని ప్రజారంజకంగా తీర్చిదిద్దడంలో చాలావరకూ అతని కుమారుడు అలెక్జాండర్ వాకర్ మరియు అతని మనుమడు అలెక్జాండర్ వాకర్ II బాధ్యులైరి. వ్యాపార సంస్థ ఆదాయంలో విస్కీ అమ్మకాలు, జాన్ వాకర్ హయాంలో ఎనిమిది శాతం ఉండగా, అలెక్జాండర్ వ్యాపార సంస్థను అతని కుమారులకు అప్పచెప్పునాటికి ఆ సంఖ్య 90 మరియూ 95 శాతానికి చేరుకుంది. [2] 1860కి పూర్వం మిశ్రిత (బ్లెండెడ్) విస్కీని అమ్మటం చట్ట విరుధ్ధం.[3] ఆ కాలంలో విస్కీల ఎక్కువ సంఖ్యలో ను, ప్రముఖంగా తన స్వంత వాకర్స్ కిల్మర్ నాక్ లను జాన్ వాకర్ అమ్మేడు. జాన్ కుమారుడు, మొదటి అలెక్జాండర్ 1865లో తమ మిశ్రమాన్ని (బ్లెండ్) ని తయారుచేసే ‘వాకర్స్ ఓల్డ్ హై లేండ్ ’తమ మొదటి మిశ్రమాన్ని (బ్లెండ్)ని తయారుచేసేడు. అలెక్జాండర్ వాకర్ మొదటిసారిగా 1870లో ప్రసిధ్ధి చెందిన నలుచదరపు బుడ్డీని ప్రవేశపెట్టేడు. బుడ్డీలు విరగటం తక్కువ మరియు అదే జాగాలో ఎక్కువ బుడ్డీలకి స్థలం సరిపోవడం. బుడ్డీని (బాటిల్) పోల్చుకోవడానికి మరొక లక్షణం దాని లేబిల్ దాన్ని 24 డిగ్రీల కోణంలో అనువర్తిస్తారు ఈ కోణంలో అనువర్తించిన లేబిల్ ఉద్దేశం లేబిల్ విషయం మీద వ్రాసిన విషయలు పెద్దవిగాను, స్పష్టంగానూ కనిపిస్తాయి.[4] జాన్ యొక్క మనవలైన జార్జ్ మరియు అలెక్జాండర్ II 1906-1909 నుండి ఈ క్రమాన్ని విస్తృతపరచి రంగు పేర్లని ప్రవేశపెట్టాడు. 1908లో జేమ్స్ స్టివెన్ సన్ ముఖ్య నిర్దేశకుడుగా (మేనేజింగు డైరెక్టర్) ఉన్నప్పుడు ఒక రకంగా బ్రాండు పేర్లలో మార్పులు చేయించారు. వాకర్స్ కిల్మర్ నాక్ విస్కీస్ పేరున ఉన్న వ్హిస్కీని 'జానీ వాకర్ విస్కీ'గా నామాంతరం చేసేరు. అదనంగా ఒక నినాదాన్ని 'బోర్న్ 1820 - స్టిల్ గోయింగ్ స్త్రాంగ్" సృజించి, పెద్ద అడుగు వేస్తూన్న మనిషి ఆకారాన్ని (స్ట్రైడింగ్ మేన్) ఇప్పటికీ వాళ్ళ ప్రకటనలలో వాడుతూ ఉంటారు. మొదటి ప్రపంచ యుద్ధ కాలంలో జానీ వాకర్ వైట్ ని వదలి వేశారు . అసాధారణంగా ఉన్న బుడ్డీ (బాటిల్)ని ఇటు అటూ తిప్పడానికి అనువుగా ఉండడంతో 1932 లో జానీ వాకర్ స్వింగ్</i>ని ఆ క్రమంలో చేర్చాడు. ఆ కంపెనీ డిస్టిల్లర్స్ కంపెనీతో 1925లో కలిసింది. గిన్నీస్ 1986లో distilla కొన్నది, మరియు, గిన్నీస్ గ్రాండ్ మెట్రాపాలిటన్ లోవిలీనం అయి 1997లో డియజియొగా రూపాంతరం చెందింది. జానీ వాకర్ మరి కిల్మర్ రాక్ లో మిశ్రమం (బ్లెండ్) చేయబడటం లేదు,కొన్నేళ్ళుగా అలా అవటం లేదు. చారిత్రిక బాండెడ్ సుంకము బాధ్యత వహించే గిడ్డంగి మరియు కంపెనీ కార్యాలయాలు (ఇప్పుడు స్థానిక అధీకృత కేంద్రం లోకల్ అథారిటీ) ఇప్పటికీ స్ట్రాండ్ స్ట్రీట్ లోనూ మరియు జాన్ ఫిన్నీ స్ట్రీట్ లోనూ చూడగలము. డియాజియొ స్కాట్ లేండ్ ప్రపంచ సరఫరా యొక్క ప్రముఖ నిర్దేశకుడైన బ్రియన్ డొనాఘే 2009 జూలై 1న డియాజియో జానీ వాకర్ వ్హిస్కీని చారిత్రాత్మకంగా ప్రసిద్ధ్ చెందిన కిల్మర్ నాక్ లో తయారీని ఆపివేద్దమని అభిలషిస్తున్నాదని ప్రకటించేడు. స్కాట్ లేండ్ అంతటా ఒక పునర్వ్యవస్థీకరింపు ప్రణాళికలో భాగంగా బ్రాండ్ యొక్క మూల గృహమునుండి ఉత్పత్తిని లీవెన్ ఫిఫె మరియు షీల్డ్ హాల్, గ్లాస్గోలో గల డియజియొ వారి కర్మాగారాలకు తరలించుతారు. కిల్మర్ నాక్ పట్టణపు అతి పెద్ద ఉద్యోగ ప్రదాత అయిన 'ది జానీ వాకర్ కర్మాగారపు తలుపులు 2011 సంవత్సరం చివరినాటికి మూసివేయుటకు ఉద్దేశించబడింది. కర్మాగారాన్ని మూసివేసే పథకపు వార్త విస్తారంగా ప్రసార మాధ్యమాల ధ్యానాన్ని, మరియు శాశనసభా సభ్యుల (ఎం.పి.ల)ప్రముఖ వ్యక్తుల, అలాగే కిల్మర్ నాక్ పట్టణ-వాస్థవ్యుల, ప్రపంచ వ్యాప్తంగా ఉన్న విస్కీ తాగే వారిలో తిరస్కారాన్ని చూరగొన్నది. ఈ నిర్ణయ సందర్భంలో, ఒక కంపెనీగా తమ నిర్ణయాన్ని వెనక్కు తీసుకొమ్మని ఒప్పించడానికి, ఒక ప్రజా ఉద్యమం మొదలయింది. అయినప్పటికీ, 2009 సెప్టెంబరు 9న డియజియొ కిల్మర్ నాక్ నుండి తరలింపు కొనసాగుతుందన్న ఉద్దేశాన్ని నెరవేరుస్తామని మరియు ఈ ప్రస్తావం ఇంతటితో ముగించామని పేర్కొంది.[5] బ్లెండ్స్ (మిశ్రమాలు) ఇంత చరిత్ర ఉన్న జానీ వాకర్ చాలా తక్కువ మిశ్రమాలను మాత్రమే అందించింది. ఈ మధ్యనే గత కొన్ని ఏళ్ళుగా ఎన్నో విశేష (స్పెషల్) మరియు పరిమితం ఐన బాట్లింగులు వచ్చాయి. ప్రామాణిక మిశ్రమాలు రెడ్ & కోలా (ఎరుపు మరియు కోలా)- బీరు సీసాలు డబ్బాలు పోలిన కేన్ లలో మరియు బాటిల్స్ లో అమ్మబడుతున్న రెడ్ లేబిల్ మరియు కోలా మూందస్తు మిశ్రమం (ప్రిమిక్స్) జానీ వాకర్ స్వింగ్ - సీసా అడుగు భాగం తిన్నగా సమానంగా ఉండకుండా అడ్డదిడ్డంగా ఉండి ఇటూ అటూ తూలడానికి వీలుగా ఉన్నట్లు ఉన్నటువంటి సీసాలలో దొరుకుతుంది. అది అలెక్జాండర్ II యొక్క ఆఖరి బ్లెండ్ (మిశ్రమం). స్పేసైడ్ మాల్ట్ లను ఎక్కువ మోతాదులో కలిగి ఉత్తర (నార్థెర్న్) హైలేండ్స్ మరియు ఇస్లేలో గల మాల్ట్ లను జత పరచుకొని 'రమారమి బోర్బోన్ అంతటి తీపిగా ఉంటుంది.[6] రెడ్ లేబిల్ - ఇంచుమించు 35 పప్పు-ధాన్యాలను మరియు మాల్ట్ విస్కీల మిశ్రమం (బ్లెండ్). ఇది ఇతర పానీయాలతో కలుపుకు త్రాగే విధంగా ఉద్దేశించబడింది.[7] 80 ప్రూఫ్ (40% ABV), అయినాగాని,ఇతర వాల్కర్ రంగుల కంటే మాల్ట్ ఎక్కువగా కలిగి ఉండి, దాన్నొక్కటే (దేంతోనీ కలపకుండా) త్రాగడానికి బాగుంటుంది. విలియం మాంచెస్టర్ ప్రకారమూ, ఇది వింస్తన్ చర్చిల్ యొక్క ఇష్టమైన సోడాతో కలుపుకొని త్రాగే స్చాచ్.[8] బ్లేక్ లేబిల్ - ఒక్కొక్కటి 12 ఏళ్ళ వయసుగల 80 ప్రూఫ్ (40% ABV).40 విస్కీల మిశ్రమం. గోల్డ్ లేబిల్ - 15 కంటే ఎక్కువగా ఒంటరి మాల్టుల మిశ్రమం. ఇది, జానీ వాకర్ శతాబ్ది స్మారకార్ధం మిశ్రమం చేయబడినదని అలెక్జండర్ II చే పొందుపరచబడిన చీటీ నుండి ఉత్పన్నమైనది. అతడి తొలి ప్రయాస, మొదటి ప్రపంచ యుద్ధ నేపథ్యంలో ఈ మాల్టుల అనుపలబ్ధి వలన అడ్డగింపబడింది. సర్వ సాధారణంగా 15 లేక 18 సంవత్సరాల నిలవతో బాటిల్ చేయబడినవి. 80 ఆధారం (ప్రూఫ్) (40%ABV). బ్లూ లేబిల్ -- జానీ వాకరు వారి అత్యుత్తమ మిశ్రమం. ప్రతీ సీసా క్రమ సంఖ్యతో కూడి ఉండి, ఒక సిల్కు బట్టతో కప్పబడిన పెట్టెలో పొందుపరచబడి, దాని నిజాయితీని తెల్పే ప్రమాణపత్రం కలిగి, అమ్మబడుతుంది. దీని వయసు నిర్ధారణ వాంగ్మూలము ఉండదు, అయితే, కర్మాగారపు యజమానులు దీని వయసు 20 ఏళ్ళకు తక్కువ కాదని అంటారు. 80 ఆధారం (ప్రూఫ్) (40% ABV). సీసా ఖరీదు 200 డాలర్లు అంతకు మించీ ధర పలికే, ఈ మిశ్రణపు స్కాచ్ బహుశా ఎంతో ఖరీదయినది. | bgcolor="#ffffff" | Old Highland | bgcolor="#ffffff" | Johnnie Walker White Label ! !! !! !! | bgcolor="#ffffff" | Johnnie Walker Premix / One |- align="center" ! none given (blended) ! | bgcolor="#ffcccc" | Special Old Highland | bgcolor="#ffcccc" colspan="6" | Johnnie Walker Red Label |- align="center" ! 12 (blended) | bgcolor="#cccccc" | Walker’s Old Highland | bgcolor="#cccccc" | Extra Special Old Highland | bgcolor="#cccccc" colspan="6" | Johnnie Walker Black Label |- align="center" ! [6]none given[6] (blended) ! || || || | bgcolor="#ffffcc" colspan="4" | Johnnie Walker Swing |- align="center" ! 15 (vatted) ! || || || || || | bgcolor="#ccffcc" colspan="2" | Johnnie Walker Green Label |- align="center" ! 15/18 (blended) ! || || || || | bgcolor="#ffcc99" colspan="3" | Johnnie Walker Gold Label |- align="center" ! none given (blended) ! || || || || | bgcolor="#ccccff" colspan="3" | Johnnie Walker Blue Label |- align="center" |} ప్రత్యేక/పరిమిత బాట్లింగ్లు) జానీ వాకర్ బ్లేక్ లేబిల్ ఏనివర్సరీ ఎడిషన్" 1908-2008 రెండు వేర్వేరు సంపుటాలో (ప్రతీ ఒక్కటి 34 డాలర్లు) 'డబుల్ బ్లేక్" - ఎండి గట్టిపడిన, లేక కుళ్ళిన పశ్చిమ తీరపు వ్హిస్కీల, జానీ వాకర్ బ్లేక్ లేబిల్ కంటే ఎక్కువ పొగలాంటి (స్మోకీ) రుచి కలదైన కమ్మదనం మిశ్రమం (బ్లెండ్) 'కలెక్టర్స్ ఎడిషన్ -- 12 ఏళ్ళ పాతదైన బ్లేక్ లేబిల్ ను కలెక్టర్స్ ఎడిషన్ పేరుతో పరిమితమైన సంఖ్యలో విడుదలచేయబడినది (~$43) మిల్లీనియం ఎడిషన్ -- 2000 సంవత్సరం లో విడుదల చేయబడిన 12 ఏళ్ళ బ్లేక్ లేబిల్ ఒక కలెక్టర్స్ ఎడిషన్.~$130 ) ఫష్ట్ బాట్లింగ్ -- పీపా (బేరెల్ నుండి మొదటి సీసాగా తీయబడినది --- ఖరీదయిన బ్లేక్ లేబిల్ (~$250) డెకో - చాలా పరిమితమైన సంఖ్యలో 350ml సీసాలు అందమైన కళాత్మకంగా డెకొ డిజైన్ తో తయారు చేయబడ్డవి, కాబట్టి ఆ మిశ్రమానికి ఈ పేరు. ప్రీమియర్ -- జపాన్ విపణి లక్ష్యంగా విశిష్టత కలిగినది ఈ మిశ్రమం. స్వింగ్ సుపీరియర్ --స్వింగ్ మిశ్రమం ఆధారంగా ఒక పరిమితమైన ప్రతి విశేషంగా గోల్డెన్ లేబిల్ ముద్రను సంతరించుకున్నది. 86.8 ఆధారం (ప్రూఫ్) 1939 స్వింగ్ $1500 సెలెబ్రిటీ జానీ వాకర్ 1820 డికాంటరు -- కిల్మర్ నాక్ డిష్టిలరీలో పనులు ఏభై ఏళ్ళు పూర్తిచేసుకున్న గుర్తుగా ఉద్యోగస్తుల కిచ్చిన బహుమానం. లిక్కర్ విస్కీ $1200 21 సంవత్సరాల - అరుదైన వయస్సు కలిగిన గోల్డ్ లేబిల్ వైవిద్యం. ($1200) క్వెష్ట్ --కంటే కూడా అరుదైన అతి ప్రత్యేకమైన మిశ్రమం. (~$500) ఆనర్ -- జానీ వాకరు స్కాచ్ విస్కీ యొక్క ఎంతో అరుదైన మరియు అత్యంత విలువైన మిశ్రమం. ఎక్సెల్సియర్ -- 1947లో డిస్టిల్ చేయబడిన 1997లో సీసాలలోకి నింపబడిన అసాధారణమైన ఇరుమార్లు పరిణితి చెందిన స్కాచ్ విస్కీ. (~$1700) ఓల్డ్ హార్మోనీ -- జపానీస్ విపణిలో అమ్మబడుచున్న అరుదైన మిశ్రమం. ఎంతో ఖరీదైనది. (~$850) 15 సంవత్సరాల పాతదైన కిల్మర్ నాక్ 400 వ్హిస్కీ -- కిల్మర్ నాక్ కి బరో ప్రతిపత్తిని కల్పించి 400 ఏళ్ళైన గుర్తుగా తయారుచేసినది, ఇది అత్యంత అరుదైన గోల్డ్ లేబిల్ మిశ్రమం. 1992 లో తక్కువ మోతాదులో విడుదల చేయబడింది. (~$850) 150 ఇయర్స్ ఏనివర్సరీ 1820 -1970 -- జానీ వాకర్ వ్హిస్కీలలో రెండవ అత్యంత ఎక్కువ ఖరీదు గలది (~$2,000) •బ్లూ లేబిల్ 200 ఏనివర్సరీ - 2005 జానీ వాకర్ యొక్క అత్యంత పరిమితమైన ప్రతిష్టాత్మకతను చూరగొన్నది. ప్రత్యేక నలు చదరపు బక్కారట్ స్ఫటిక డికాంటరులో కాస్క్ శక్తి బ్లూ లేబిల్ గా విడుదల చేయబడినది. జానీ వాకర్ ఉత్పత్తులలో అన్నిటికంటే హెచ్చు విలువ గలిగినదై, ఇటీవల కాలంలో సీసా ఒక్కంటికి $3599.99 కంటే మిన్నగా అమ్ముడైంది. •బ్లూ లేబిల్ 1805 – జులై 25 2005న జానీ వాకర్ యొక్క ముఖ్య మిశ్రమకర్త అయిన జిం బీవెరిద్జ్ చే ప్రత్యేకంగా సృష్టించబడ్, తమ మూల పురుషుని 200వ జన్మ వార్షికోత్సవం జరుపుకున్న సందర్భంలో కేవలం 200 సీసాల ప్రత్యేక సంపుటి మిశ్రమం విడుదల చేయబడింది. ఈ 200 సీసాలలో ఏ ఒక్కటి కూడా చిల్లరా అమ్మకాలకి దొరకలేదు. ఉత్తమోత్తమమైన నాణ్యత గల వ్హిస్కీని ప్రపంచకానికి అందివ్వటంలో జాన్ వాకర్ యొక్క పారిశ్రామికవేత్తపు విజయాలను గుర్తింపుగా ఈ సీసాలు ఆధునిక జీవితానికి విశిష్ట సేవలనందించిన 200 మంది ప్రముఖులకు బహూకరించేరు. ఒక్కొ సీసా 30,000 అమెరికన్ డాలర్లు విలువ చేస్తుందని అంచనా. •బ్లూ లేబిల్ కింగ్ జార్జ్ V ఎడిషన్ - 2007. కింగ్ జార్జ్ V శకపు జానీ వాకర్ మిశ్రమం (బ్లెండింగ్) శైలిని పునర్జీవం చేయడం కోసం. జానీ వాకర్ కు మొదటి రాజపత్రం 1934 ఇచ్చినది బ్రిటిష్ చక్రవర్తి కింగ్ జార్జ్ V. క్రిందటి శతాబ్దపు తేదీ కలిగిన ఓక్ కాస్కులు వ్హిస్కీ నిలవను కొలవడనికి వాడేవారు, ప్పట్లో పని చేస్తున్న డిస్తిల్లరీల నుండి వచ్చిన భోగట్టా ప్రకారమూ. స్ఫటిక డికాంటర్లో ప్రత్యేకంగా పేకేజ్ చేయబడి ప్రతీది క్రమ సంఖ్య గలిగిన వస్తువు నాణ్యతను ధృవీకరించిన ప్రమాణపత్రము కలిగినది .($550) •జానీ వాకర్ బ్లూ లేబిల్ మిని బ్లెండెడ్ స్కాచ్ విస్కీ - హ్యాండ్ బ్లోన్ నోసింగ్ గ్లాస్ మరియు సీలు చేయబడిన రుచి చూడబడిన పత్రం మరియు బ్లూ లేబిల్ విస్కీ గురించిన చిన్న పుస్తకంతో పాటు ఉన్న ఒక అతి అరుదైన వస్తువు, మూల్యం $250 ప్రాంతంలో. క్రయీకరణ ప్రతీ రకపు జానీ వాకర్ స్కాచ్కి ఒక ప్రాణవాయువు రంగు ముందరచెప్పిన విధంగా ఉంటుంది. ఏవి ఏ సందర్భాల్లో వాడాలో అమర్చబడడం ఉద్దేశం. ఉదాహరణకు, జానీ వాకర్ బ్లూ లేబిల్ అరుదైనది, ఖరీదైనది కాబటి అది విశేషసందర్భాల్లో వాడటనికి ఉద్దేశింపబడింది. ప్రతీ జానీ వాకర్ స్కాచ్ మీద ఉంటుంన్న పెద్ద అడుగుతో ఉన్న మనిషి బొమ్మ దాని ప్రత్యేకత. ఇది 1908లో టాం బ్రౌన్ అన్న చిత్రకారుడిచే జాన్ వాకర్ తన సాంప్రదాయ దుస్తులలో ఉన్న తీరులో సృజించబడింది. లోగోలో మనిషి ముందరకి నడుస్తున్నాడు, దాన్ని డియజియొ ముందుచూపు (ఆలోచన)ను ప్రతిబింబిస్తున్నదని మరియు నైపుణ్యతలో ఉన్నత శిఖరాన్ని అన్వేషిస్తుందని అంటారు. 'ది స్ట్రైడింగ్ మేన్ సొసైటీ" ఒక జానీ వాకర్ త్రాగేవారి సమాజమై డియజియొ వారిచే మొదలుపెట్టబడినది. () అమ్మక విధానపు మరొక ముఖ్యాంశం ఏటవాలుగా ఉండు లేబిల్. తమ బుడ్డీలు అందరినీ ఆకర్షించే విధంగా అరలలో ఇమిడేటట్లు అలెక్సాండర్ వాకర్ మెరుగు పరిచిన ప్రచార సాధనము.[9] బార్టిల్ బోగిల్ హెగార్టీ అనే ఎడ్వర్టిజింగ్ (ప్రకటనారంగ కంపెనీ) సంస్థ 2009లో 'ది మేన్ హూ వాక్డ్ ఎరౌండ్ ది వరల్డ్ " అనే ఒక చిన్న చిత్రాన్ని (ఫిల్మ్) రాబెర్ట్ కార్లిల్ నటించగా నిర్మించి అందులో జానీ వాకర్ బ్రాండ్ చరిత్రను రూపొందించేరు.[10][17] ప్రాయోజితాలు జానీ వాకర్ ప్రతిపాదిస్తున్న స్పాన్సర్ షిప్పులు ది జానీ వాకర్ క్లాసిక్, ఆసియా-పసిఫిక్ గోల్ఫ్ టోర్నమెంట్ గ్లెనీగల్స్ లో గల 'ది జానీ వాకర్ చాంపియన్షిప్' స్కాట్ లేండ్లో ఒక గోల్ఫ్ టోర్నమెంట్ మక్ లారెన్-మెర్సిడెస్ F1 జట్టు. ది ఏషెస్,ఆస్ట్రేలియా-ఇంగ్లేండ్ల మధ్య ఒక క్రికెట్ సీరీస్. ది న్యు యార్క్ యాంకీస్ బేస్బాల్ జట్టు జనరంజక సంస్కృతిలో ఎంతో మంది గాయకులు,గాన రచయితలు,వారిలో ఇలియట్ స్మిత్,జార్జ్ థరోగుడ్, హర్ద్ కౌర్, బ్రేండ్ న్యు, కార్టర్ ది అన్ స్తాప్పబుల్ సెక్స్ మషిన్, లేడీ గాగా, లియొనార్డ్ కోహెన్,లినిర్డ్ స్కినిర్డ్,లీ ఆన్ వోమాక్, స్టికీ ఫింగాజ్, ఎన్.ఓ.ఎఫ్.ఎక్స్.రోరీ గల్లాఘర్, ఎస్లీప్ ఎట్ ది వ్హీల్, ఇంస్పెక్టా డెక్, జార్జ్ జోన్స్, అమండా మార్షల్,జిమీ బఫెట్, ఎల్లియా స్మిత్,బెన్ ఫోల్డ్స్,ట్రెంట్ విల్ల్మొన్, క్లుచ్, ది బేండ్, వేన్ మోరిసన్, మషినా, కోవినంట్, మేరియస్ ముల్లర్ వెస్తెర్న్ హేగన్,ది స్త్రీట్స్, కింగ్ టీ, వేంపైర్ వీకెండ్, ప్రోడిజీ ఆఫ్ మోబ్ డీప్, ప్లాసెబో, జొయెల్ ప్లాస్కెట్, మరియు ZZ టాప్ ఉన్నారు. పాత్రికేయుడు మరియు గ్రంథకర్త క్రిస్టోఫర్ హిచెన్స్ జానీ వాకర్ బ్లేక్ తన ఇష్టమైన మిశ్రమమని తరచూ చెప్పి ఉండెను. కల్పిత కథల్లో జానీ వాకర్ విస్కీ మరియు బ్లూ లేబిల్ హై ఎండ్ స్కాచ్కి ఒక ఉదాహరణ అని పలుమార్లు కనిపిస్తుంది. గమనింపదగ్గ ఉదాహరణ – హరూకి మురాకామి యొక్క కాఫ్కా ఆన్ ది షోర్ అను నవల అందులో విస్కీ అసాధారణంగా ఒక ప్రముఖ భాగము. విస్కీ గురించి అందులో జానీ వాకర్ పేరుతో ఒక పాత్ర అతని దుస్తులు ఎర్రటి జాకెట్టు కాళ్ళకి తొడుగుకున్న బూట్లు,చేతి కర్ర, బో టై మరియు తలమీద టోపీ (హ్యాట్) అన్నీ ఉత్పత్తి లోగోలో ఉన్నట్లే. జానీ వాకర్ జపానులో అత్యంత ఆదరణ పొందింది. నిజ జీవితంలో జోని వాకా, A.R.T. దర్శకుడు అన్నదానికి ఈ పాత్ర ఒక ఉపమానము. (ఆర్టిస్ట్ రెసిడెన్సీ టోక్యో). భారతీయ సినీమాల్లో వచ్చిన ఒక నటుడు జానీ వాకర్ ఒక సినీమాలో త్రాగుబోతుగా నటించిన తరువాత తెరమీద పేరు పెట్టుకున్నాడు. జాక్క్ విల్డె ఈ పానీయంపై ఉన్న మక్కువతో హెవీ మెట బేండ్ బ్లేక్ లేబిల్ సొసయిటీని జానీ వాకర్ బ్లేక్ లేబిల్ వ్హిస్కీ పేరు పెట్టేడు. కాల్పనిక చిత్రం "0}హీథ్ టాట్రొ"లో పాత్రలు సమావేశమై జానీ వాకర్ గ్రీన్ లేబిల్ సీసాకు టోస్త్ ప్రతిపాదించేరు అందులో జానీ వాకర్ కనిపిస్తాడు. అమెరికన్ టెలివిజన్ ధారావాహిక "హౌ ఈ మెట్ ఉవర్ మదర్" జిప్, జిప్, జిప్ అన్న ఎపిసోడ్లో బార్నీతో కలసి ఒక జానీ వాకర్ బ్లూ నీట్ని సిగార్ బార్లో ఆదేశిస్తాడు. "ది బిజర్రో జెర్రీ" అను పేరుతో 'సీంఫెల్డ్'లో ఒక ఎపిసోడ్. క్రామర్ ఒక జానీ వాకర్ బ్లేక్ జెర్రీ బీరువాలోంచి బయటకు తీసి రోజంతా పనిచేసిన తరువాత ఒక తత్కాల ప్రతీకారాన్ని రెచ్చగొట్టే విధంగా రాక్స్ మీద త్రాగుతాడు. 'కర్బ్ యువర్ ఎంథూసియజ్మ్ లోని ఒక ఎపిసోడ్. అందులో జెఫ్ ఒక జానీ వాకర్ బ్లూ సీసాను లేర్రీ దగ్గరనుంచి పుచ్చుకుంటాడు మరియు అది త్రాగిన తరువాత అతని కారును గుద్దించే విధంగా వెళతాడు. హెచ్.బి.ఒ.వారు చూపిస్తున్న 'ఎన్ టూరేజ్' ది ఆల్ ఉట్, ఫాల్ ఔట్ ఎపిసోడ్లో జోనీ జానీ వాకర్ బ్లు లేబిల్ ని దొంగతనం చేస్తాడు మరియు రాత్రల్లా త్రాగుతాడు. NBC టెలివిజన్ ధారావాహికం 'చక్' తాలుకా ఎపిసోడ్ చక్ వెర్సస్ ది నాచొ సేంప్లర్లో కేసీ చక్తో ఆస్తిని కాల్చివేయడానికి బ్లేక్ లేబిల్ జానీ వాకర్ ఏకైక ఉపాయం అని చెబుతాడు. 1995లో నిక్సన్ అనే ఆలివర్ స్టోన్ చిత్రంలో నటుడు ఏంథోనీ హాప్కిన్స్ మాజీ యు.ఎస్.రాష్ట్రపతి రిచార్డ్ నిక్సన్ వేషధారి జానీ వాకర్ బ్లేక్ లేబిల్ త్రాగుతూ ఎన్నో సీనులలో స్పష్టంగా సీసా ప్రముఖంగా కనిపించే విధంగా. NBC ధారావాహిక '30 రాక్' లో, G.E. టెలివిజన్ మరియు మైక్రోవేవ్ ప్రొగ్రామింగ్ యొక్క వైస్ ప్రెసిడెంట్ అయిన జాక్ డోనాఘీ (అలెక్ బాల్డ్విన్ చే నటించబడ్డ) పలుమార్లు జానీ వాకర్ బ్ల్యూ లేబిల్ త్రాగుతూండగా చూడవచ్చును. "ది వెస్ట్ వింగ్" అన్న NBC ధారావాహికలో, జాన్ స్పెన్సర్ పాత్రధారి అయిన లియొ మక్ గేర్రీ - ఒక తేరుకొంటున్న త్రాగుబోథు - జాని వాకర్ బ్ల్యూ లేబిల్ గురించి అది 60 సంవత్సరాల వయసు గల స్కాచ్ అని చెబుతాడు. ఇది సీజన్ 3 ఎపిసోడ్ 9, "బార్ట్లెట్ ఫర్ అమెరికా" అందలి ఒక సీన్ లోనిది. USA నెట్ వర్క్ టెలివిజన్ ధారావాహిక "బర్న్ నోటీస్" లోని "బేడ్ బ్లడ్" అన్న ఎపిసోడ్ లో ధనాన్ని వక్రమార్గాల్లో దోచుకూంటున్న వాని రహస్య అనుచరుడుగా వేసిన మికాయెల్ వెస్టర్న్జానీ వాకర్ బ్ల్యూ ప్రస్తావన తెస్తాడు. 'ఘోస్ట్స్ ఆఫ్ గర్ల్ ఫ్రెండ్స్" అన్న 2009 చిత్రంలో, ఒక నిరాశ చెండిన మేత్యు మేక్ కొనాఘీ ఆ మధ్యం సరఫరా చేస్తున్నవానితో తనకొక జానీ వాకర్ బ్ల్యూ చేయమని మరియు 'తమ్ముడా, దానికి రెక్కలు తొడుగూ’ అని అంటాడు. టి.వి./రేడియొ మూర్తిమంతుడు టోనీ కార్న్ హీజర్ తరచు జానీ వాకర్ బ్ల్యూ తనకెంత ఇష్టమో చెబుతుంటాడు. రిడ్లీ స్కాట్ యొక్క ప్రబంధ ప్రమాణపు చిత్రం బ్లేడ్ రన్నర్ ఫ్రం 1982లో హారిసన్ ఫోర్డ్ చే నటించబడ్డ ప్రతి నాయకుడు, రిక్ డెక్కార్డ్ గా గలది, అందులో జానీ వాకర్ బ్లేక్ లేబిల్ అన్ని చోట్ల ప్రస్తుతంగా ఉండడం గమనించదగ్గది. డెక్కార్డ్ యొక్క ఫ్యుచురిస్టిక్ జాని వాకర్ సీసాలతో చిందరవందరగా ఉన్న బహుళ అంతస్తులలోని ఇల్లు, అతడు దాన్ని నిత్యకృత్యంగా త్రాగటాన్ని చూపుతుంది. బ్లేడ్ రన్నర్ బలమైన అభిమానులకు ఆ సీసా ఒక మూర్తివంతమైనది, గాని వారిలో ఏ ఒక్కరు దానిని తయారుచేసిన వారిని గుర్తించలేకపోయారు. 2007లో కొన్ని పరిమితమైన సంఖ్యలో జానీ వాకర్ బ్లేడ్రన్నఋల ప్రత్యుత్పత్తులౌ లభ్యమయ్యయి (ప్రపంచం మొత్తం మీద 200 కంటే తక్కువ, అవి ఆక్షణమే అవి దొరకటం మొదలుపెట్టిన కొన్ని నెలలలోనే సంగ్రహకారుల వస్తు సముదాయంలోకి వెళ్ళేయి, వాటి అసలు ధర కంటే అయిదారు ఇంతలు ఎక్కువ. హాట్ టబ్ టైం మషీన్ అన్న 2010 సినీమాలో రాబ్ కోర్డ్రీ వేషధారి ఎక్కువ మోతాదుల్లో జానీ వాకర్ రెడ్ లేబిల్ త్రాగుతూ ఉంటాడు. డస్టిన్ హాఫ్మేన్ సారాదుకాణపు బార్ మేన్ ని, విమానాస్రయ సారాదుకాణపు దృశ్యం 'లాస్ట్ చాన్స్ హార్వీ (2008)లో అగుపించిన విధంగా అడిగిన పానీయమిదే. ఎంతో విమర్సనాత్మకంగా మెప్పుదలపొందిన 2007 చిత్రం జెరోం బిక్స్బీ యొక్క 'ది మేన్ ఫ్రం ఎర్త్'లో పాత్రలు ఒక స్నేహితుని ఆఖరు రాత్రిని వేడుకగా ఒక జానీ వాకర్ గ్రీన్ లేబిల్ సీసాతో కార్యశాలలో చేసుకూంటారు. జాన్ బిల్లింగ్స్లీ నటించిన హేరీ పాత్ర తనకా పానీయము ఆకుపచ్చ్ఫగా చేసేరన్న విషయమే తెలియలేదన్న నిజం తనని చకితుణ్ణి చేసింది అబ్బుర పరచింది. 2010 'కల్డిసాక్' అన్న సేకరణ గుచ్చం లో, చైల్డిష్ గేంబినో అతని పాట ' యు నో మి" చరణంగా "ఐ యాం వాకింగ్ వియెర్డ్ కజ్ ఇట్స్ వాకర్ డాట్ ఐ యాం వెస్తెద్ ఆన్". 2006లో వచ్చిన క్లింట్ ఈస్ట్వుడ్ చిత్రం, 'లెటెర్స్ ఫ్రం ఇవొ జిమాకెన్ వాతనాబె నటించిన జెనెరల్ కురిబయషి, మరియు త్సుయొషి ఇహారా నటించిన బేరన్ నిషి ఉమ్మడి యుద్దనావల సమూహము చిక్కుకున్న విపరీత పరిస్థితి గురించి ఒక సేక్ కప్పులతో జానీ వాకర్ రెడ్ సీసాతో బాటు విందారగిస్తున్నప్పుడు, మాట్లాడుకుంటారు. సూచనలు సాధారణ సూచనలు 'స్కాచ్ విస్కీ: ఎ లిక్విడ్ హిష్టరి బై చార్లెస్ మక్ లీన్ ©2003 చార్లెస్ మక్ లీన్ & కేజెల్ల్ ఇల్లస్ట్రేటెడ్ ISBN 1-58883-001-2 నిర్ధిష్ట సూచనలు: బాహ్య లింకులు •జానీ వాకర్ ఆధ్యాత్మిక గృహము కార్ధు డిస్టిలారీని ఎలా సందర్శించాలో గురించి విపులమైన వర్గం:డియజియొ నమూనాలు (బ్రాండ్లు) వర్గం:స్కాట్టిష్ మిశ్రమాల విస్కీ వర్గం:1959 పరిచయాలు వర్గం:స్కాట్ లేండ్ లో గల డిస్టిలారీలు వర్గం:స్కాట్టిష్ బ్రాండులు.
https://te.wikipedia.org/wiki/%E0%B0%9C%E0%B0%BE%E0%B0%A8%E0%B1%80%20%E0%B0%B5%E0%B0%BE%E0%B0%95%E0%B0%B0%E0%B1%8D
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 276, 369, 1926, 3040, 4141, 5478, 5757, 6563, 7181, 9542, 10778, 11105, 13061, 14280, 14560, 15083, 15450, 16033, 16532, 16787, 16902, 17258, 17475, 17646, 17825, 23158, 23392, 23878, 24728, 26749, 27905, 28052, 28971, 29435, 30250, 31387, 31846, 32622, 33366, 33954, 34784, 35263, 36180, 37348, 38008, 38277, 38528, 38734, 38798, 40628, 41410, 41877, 42507, 43125, 43938, 44801, 45686, 45890, 46754, 47509, 48885, 49352, 50511, 50882 ], "plaintext_end_byte": [ 275, 353, 1925, 2988, 4140, 5477, 5756, 6562, 7180, 9541, 10777, 11104, 13060, 14279, 14461, 15082, 15449, 16003, 16477, 16758, 16873, 17257, 17417, 17645, 17824, 23157, 23391, 23877, 24705, 26726, 27904, 28051, 28949, 29434, 30234, 31386, 31845, 32335, 33365, 33953, 34783, 35262, 36166, 37347, 37911, 38276, 38527, 38733, 38797, 40627, 41409, 41832, 42506, 43124, 43937, 44800, 45685, 45863, 46753, 47508, 48884, 49351, 50490, 50849, 51157 ] }
من هو أول نائب عربي في الكونغرس الأمريكي؟
الكونغرس الأمريكي
arabic
{ "passage_answer_candidate_index": [ 10 ], "minimal_answers_start_byte": [ 10254 ], "minimal_answers_end_byte": [ 10276 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Coordinates: الكونغرس الأمريكي هو المؤسسة الدستورية الأولى في الولايات المتحدة الأمريكية ويعتبر الهيئة التشريعية في النظام السياسي ويتألف من مجلسين هما: مجلس الشيوخ الأمريكي مجلس النواب الأمريكي التاريخ نشأت فكرة تأسيس الكونغرس عن تقليد مجالس النواب الذي انتقل من بريطانيا، وصارت له جذور في المستعمرات الأمريكية في أوائل القرن السابع عشر الميلادي. وكان لمجالس المستعمرات سلطات واسعة، وبمضي الزمن، صارت هذه المجالس تعبر بشكل أوسع عن مصالح المستعمرين ضد مصالح الحكام الاستعماريين، الذين كانت تعينهم بريطانيا. وعندما ازدادت حدة التوتر بين بريطانيا والمستعمرات الأمريكية في الستينيات من القرن الثامن عشر الميلادي، تبنت مجالس المستعمرات قضية المستعمرين. ويمكن اعتبار الكونغرس القاري الأول، الذي انعقد في فيلادلفيا عام 1774م، بمثابة الهيئة التشريعية الوطنية الأولى. وفي عام 1776م، أعلن الكونغرس القاري الثاني استقلال المستعمرات عن بريطانيا. وعمل الكونغرس القاري الثاني بمثابة الحكومة الوطنية حتى 1781م، حينما تبنت الولايات مذكرة الاتحاد الكونفدرالي وأنشأت كونغرس الكونفدرالية. وقد عمل كونغرس الكونفدرالية بدون هيئة تنفيذية أو قضائية مستقلة وسرعان ما ظهر ضعفه. وفي عام 1787 رسم مندوبو المؤتمر الدستوري خطة جديدة لشكل الحكومة ـ دستور الولايات المتحدة ـ وظلت سلطة الهيئة التشريعية مهمة، ولكن تمت موازنتها بسلطات الهيئتين التنفيذية والقضائية. وقد دعا الدستور إلى إنشاء مجلسين للكونغرس الجديد ـ بدلًا من مجلس واحد كان في السابق ـ بتمثيل متساو في أحد المجلسين (الشيوخ) وبالتمثيل وفقًا لعدد السكان في المجلس الآخر (مجلس النواب). وقد أدى تشكيل مجلسين للهيئة التشريعية إلى نزاع مرير بين مندوبي الولايات الصغيرة، الذين كانوا يفضلون تمثيلًا متساويًا لكل ولاية، ومندوبي الولايات الكبيرة، الذين كانوا يريدون تمثيلًا مبنيًا على أساس عدد السكان في كل ولاية.[1] الموقف من قضية الشرق الأوسط ويملك الكونغرس سلطة اشراف ورقابة على المصالح العامة. فهو يقرر احداثها ويحدد امتيازاتها وسيرها ويراقب ادارتها المالية. كما أنه يمارس نوعها من السلطة القضائية بطريق الاتهام فيحال أمامه الموظفون الاتحاديون المتهمون بالخيانة أو الرشوة أو الجرائم المرتكبة ضد الدولة. ويملك مجلس النواب حق الاتهام بعد سماع تقرير لجنة تحقيق يؤلفها في حين يتحول مجلس الشيوخ إلى محكمة تنظر في القضية في جلسات سرية. ويمكن لهذا المجلس أن يتخذ بأغلبية الثلثين قرار بعزل الموظف في الحال. ولقد حملت هذه الصلاحيات الواسعة رئيسا قويا كريتشارد نيكسون على الاستقالة حين شعر أن اجراءات ضده ستتخذ في هذا الاتجاه بعد استفحال موضوع "ووترغيت". ويملك مجلس الشيوخ دون مجلس النواب سلطات هامة في شؤون التعيين والسياسة الخارجية. ويترتب على رئيس الجمهورية أن يحصل على موافقة هذا المجلس عند تعيين الوزراء والسفراء والقناصل وكبار الموظفين الاتحاديين وأعضاء المحكمة العليا. ويعقد مجلس الشيوخ بأغلبية ثلثي الأعضاء الحاضرين، ومن الحوادث المأثورة رفض مجلس الشيوخ تصديق معاهدة فرساي بعد الحرب العالمية الأولى، مما أدى إلى بقاء الولايات المتحدة الأمريكية خارج عصبة الأمم التي كان الرئيس الأمريكي ويلسون أحد بنائها، وكذلك اشترط مجلس الشيوخ حديثا ربط نفاذ معاهدة التبادل التجاري بين الاتحاد السوفيتي والولايات المتحدة بسماح الأول بهجرة اليهود السوفيات من أراضيه، وخاصة إلى إسرائيل ويحاول الرؤساء تجاوز هذا التصديق بعقد اتفاقيات تنفيذية. غير أن مجلس الشيوخ بدأ يتصدى لها ويخضعها لتصديقه. وخلافا للاتجاه العام الذي يسجل ميل اختصاصات مجلس الشيوخ إلى التقلص في معظم الدول فان مجلس الشيوخ الأمريكي احتفظ باختصاصاته، بل انها نمت واتسعت مع الزمن. ويقوم الدستور الأمريكي على فصل السلطات: فلا الكونغرس يملك حمل الرئيس على الاستقالة ولا الرئيس يملك حل الكونغرس. ولكن هذا الفصل ليس تاما. فهو فصل نسبي إذ يملك كل من الرئيس والمجلس وسائل متبادلة التأثير. ولا شك أن من أهم هذه وسائل الكونغرس – بالاضافة إلى رسم السياسة الخارجية للولايات المتحدة السلطات المالية المخولة إليه. فهو الذي يملك اقرار اعتمادات الموازنة، الأمر الذي يمكنه بالتالي من ممارسة ضغط مباشر على الرئيس والادارة العامة في البلاد. في ضوء وضع سياسي ودستوري كهذا، وفي غياب أحزاب عقائدية بالمعنى المعروف في الدول الأخرى، لا عجب أن تركز الحركة الصهيونية على الكونغرس قبل غيره من مؤسسات الحكم الأمريكي مستعملة صداقاتها تارة ونفوذها على العدد الأكبر من أعضاء الكونغرس مجلسيه تارات لتحقيق أهدافها في اقامة الدولة اليهودية أولا ودعمها وتحقيق تفوقها العسكري والسياسية بعد ذلك. ثمة حقيقة لابد من تسجيلها هنا هي أن الحزبين الأمريكيين الكبيرين (الجمهوري والديموقراطي) اللذين يتناوبات الأغلبية في الكونغرس لا يختلفان البتة في حاجتهما إلى اليهود الأمريكيين من حيث الدعم المالي اللازم في الانتخابات ووسائل الاعلام التي تهيمن عليهما الصهيونية، أو من حيث الحصول على أصوات اليهود، ولا سيما في الولايات الكبرى كنيويورك وكاليفورنيا والينوي وبنسلفانيا وغيرها. ومرشحو الحزبين مضطرون إلى التزلف للمؤسسات اليهودية وجماعات الضغط المنبثقة عنها ليضمنوا فوزهم في الكونغرس واستمرارهم فيه. ويستوي في ذلك الجمهوري والديموقراطي ما دام الحزبان ليسا سوى تجمع أشخاص رباطهم الاساسي تمثيل مجموعات متفاوتة من الناخبين يمثلون رأس المال في حين يرتكز الديموقراطيين على الطبقة العاملة فان هذا ليس صحيحا كل الصحة. ففي الحزب الجمهورية ليبراليون ومحافظون، وفي الحزب الديموقراطي مثل ذلك. والأمر في النهاية سلوك شخصي لكل عضو، ويبقى موضع دعم الجمهورية أو الديموقراطي لإسرائيل في المجلسين موضوعا نسبيا يعتمد على مدى حاجة كل مرشح إلى المال والصوت اليهوديين. فشيوخ ونواب الولايات الصناعية عامة مندفعون جدا في دعم الصهيونية رغم أنهم ليسوا بالضرورة يهودا. وأما شيوخ ونواب الولايات الزراعية، حيث التجمعات اليهودية قليلة أو لا نفوذ لها، فدعمهم أقل وهو صادر عن محاولة اليهود استثارة مشاعرهم الإنسانية أو الدينية تارة أو تخويفهم باتهامهم في مبادئهم التي قد لا يكون لها علاقة بإسرائيل أو اليهود اطلاقا تارة أخرى. فالشيخ فولبرايت مثل، وهو من الشيوخ المعتدلين في أمريكا، عانى الأمرين من الضغوط الصهيونية لحمله على تغيير موقفه. ولما كانت ولاية أركنساس التي يمثلها تجعله في غنى عن الصوت أو المال اليهوديين فقد دأب على النجاح حرا من المنة اليهودية. ولكن اليهود تابعوه وابتزوه في مواقفه التي وصفوها بالمحافظة فيما يتعلق بممارسة الحقوق المدنية للملونين، وظلوا وراءه حتى خسر مقعدا شغله نيفا وعشرين عاما. والشيخ جميس أبي رزق، وهو أول أمريكي من أصل عربي يصل إلى مجلس الشيوخ عام 1972، لم يتمكن اليهود من الحيلولة بينه وبين مقعده عن ولاية داكوتا الجنوبية. ولكنهم هاجموه بقسوة وبلا رحمة في أمور أخرى كالخلافات بين المزارعين ومصدري الألبان، ونسبوا إليه كثيرا من التهم فاضطر إلى عدم ترشيح نفسه من جديد عام 1978. وبطريقة معاكسة نجد أعضاء في المجلسين من غير اليهود يتسابقون في الدفاع عن إسرائيل أكثر من النواب أو الشيوخ اليهود أنفسهم، لأنهم في وجودهم في مناصبهم مدينون للصوت والمال اليهوديين. ويمكن القول، دونما تجاوز، أنه منذ تغلغل الحركة الصهيونية في النظام الأمريكي مع بداية الأربعينيات لم يجرؤ صوت واحد في أحد مجلسي الكونغرس الأمريكي على المنازعة في مشروعية إسرائيل. وأما العدد القليل من المعتدلين، أو ممن يسمون مؤيدي العرب في الكونغرس، فقد انحصرت مطالبهم في دعوة بلادهم إلى انتهاج سياسة أكثر تفهما لوجهة النظر العربية. وتؤكد الحقائق ما تقدم حتى بعد أن اتضح الطابع التوسعي العدواني لإسرائيل غداة حرب 1967. إذ يقول الشيخ جوزيف كلارك (ولاية بنسلفانيا) في تقرير رفعه إلى مجلس الشيوخ في نيسان 1967 عن أسباب التوتر بين العرب وإسرائيل: "ان سبب التوتر الرئيسي هو طوح وأطماع عبد الناصر، الذي يرى نفسه قائدا للأمة العربية والإسلام والشعوب المستقلة حديثا في أفريقيا. ويعد بأن يحمل شعبه من المستوى المنحط لمستعمرة بريطانية إلى مستوى دولة كبرى في العالم، وأما عن إسرائيل فيقول إنها "واحة للازدهار تحيط بها صحاري من الفاقة العربية وهي مهددة من كل جانب". ويصل في نهاية تقريره إلى نتائج تنسجم مع هذا التشويه اللاأخلاقي حيث يطالب في بند مستقل ب – أن تحمي أمريكا استقلال وسلامة إسرائيل – دون غيرها من دول منطقة الشرق الأوسط التي زارها – منها اليونان وتركيا حليفتا أمريكا في حلف الأطلسي. وفي أسبوع العدوان الإسرائيلي عام 1967 والأسبوعين التاليين أدلى ما يزيد عن 146 شيخا وعضوا في مجلس النواب يمثلون 25 ولاية أمريكية بآرائهم حول الموضوع. وكان 98% من هذه البيانات مؤيدا لإسرائيل في موقفها، حتى في تلك المرحلة التي كان العالم فيها مأخوذا ببشاعة وهو العدوان الذي كانت واشنطن على علم مسبق له اذا لم تقل انه خطط له بالتعاون معها. فلا غرابة أن يطلب 76 شخصا أمريكيا من أصل 100 في تموز 1970 أن تقدم أمريكا لإسرائيل المزيد من طائرات الفانتوم وأسلحة الدمار الأخرى، وأن تصر على مطلب إسرائيل بالمفاوضات المباشرة مع العرب. ولا غرابة أن يسقط في مجلس الشيوخ في أواخر آب 1970 اقتراح للسناتور فولبرايت لتحديد حجم المساعدات الأمريكية لإسرائيل حتى تعلن استعدادها للانسحاب من الأراضي المحتلة. لقد أوقف الكونغرس الأمريكي كل المساعدات العسكرية والمالية عن تركيا غداة غزوها لجزيرة قبرص سنة 1974.[2] أعضاء الكونغرس في الولايات الأمريكية تنظيم الكونغرس يعد الكونغرس جهازًا تشريعيًا مؤلفًا من مجلسين تشريعيين. يتشكل مجلس الشيوخ من 100 عضو. يمثل كل ولاية من الولايات الخمسين شيخان (سناتوران). ويتألف مجلس النواب من 435 عضوًا. ويتم انتخاب الأعضاء، أو النواب لهذا المجلس من مناطق انتخابية، ولابد أن يكون لكل ولاية مقعد واحد على الأقل في مجلس النواب. ظل الحزبان الديمقراطي والجمهوري لفترة طويلة من الزمن الحزبين الرئيسيين في الكونغرس. ويعتبر الحزب الذي لديه عدد أكبر من الأعضاء في كل من مجلسي الكونغرس حزب الأغلبية، بينما يكون الحزب الآخر حزب الأقلية. تشكل اللجان مظهرًا مهمًا في تنظيم المجلس التشريعي، فهي التي تعد مشاريع القوانين للتصويت عليها. كما أن نظام اللجان يساعد على تقسيم العمل المتعلق بمعالجة التشريعات، ويُمَكِّن الأعضاء من التخصص في أنواع محددة من الموضوعات. ويقوم حزب الأغلبية بـاختيار رئيس كل لجنة، ويحتفظ بأغلبية المقاعد في معظم اللجان.[3] أعمال الكونغرس الكونغرس هو الذي يقوم بسن القوانين التي يكون موضوعها الضرائب. يشارك الكونغرس الرئيس الأمريكي في تعيين كبار الموظفين والقضاة ومن حق الكونغرس الاعتراض على التعيينات. يقوم الكونغرس بإنشاء ومناقشة وتصويت القوانين. للكونغرس صلاحيات تعديل الدستور. الحكومة الفدرالية الأمريكية تتكون حكومة الولايات المتحدة الأمريكية الفدرالية من ثلاثة فروع متميزة، لكل واحد منها سلطات ومسؤوليات دستورية مُحددة بوضوح. وهذه الفروع هي: الفرع التشريعي والفرع التنفيذي والفرع القضائي. الفرع التشريعي الفرع التشريعي للحكومة الفدرالية يتكون من مجلسي الكونغرس: مجلس شيوخ الولايات المتحدة ومجلس نواب الولايات المتحدة. ويزاول الكونغرس عمله في مبنى الكابيتول ومقره في العاصمة الفدرالية واشنطن دي سي. ويجب أن تمّر التشريعات عبر هذين المجلسين قبل عرضها على الرئيس ليوقع عليها لتصبح قوانين. كيف يصبح مشروع القانون قانونًا في كل سنة، تُقدّم الآلاف من مشاريع القوانين إلى الكونغرس، لكن مئات قليلة منها تُقَرّ كقوانين. وفيما يلي ملخص لكيفية شق مشروع القانون طريقه من مسودة قانون إلى التوقيع عليه كقانون على يد الرئيس: صياغة مشروع القانون. قد يدوّن عضو في مجلس الشيوخ أو مجلس النواب مسودّة تشريع أصلية، أو قد تطلب جمعية تجارية أو مواطن خاص إعداد مشروع قانون، وبالتالي قد تساعد في كتابته. لكن عضو مجلس الشيوخ أو مجلس النواب هو الوحيد القادر على تقديم مشروع القانون. بعد الصياغة يسعى صاحب مشروع القانون إلى العثور على رعاة من بين زملائه لإضافة مصداقية أكبر إلى المبادرة. إدخال مشروع القانون إلى مجلس الشيوخ و/أو مجلس النواب. يُعطى المشروع رقمًا كما تُنشر أسماء رعاته وعنوانه في سجل الكونغرس. البرلمانيون من مجلس النواب ومجلس الشيوخ يعهدون بمشروع القانون إلى اللجنة البرلمانية ذات الصلاحية المناسبة. بإمكان رئيس اللجنة عندئذٍ أن يرسل مشروع القانون إلى اللجنة الفرعية الأكثر صلاحية. من المهم أن نلاحظ هنا أن رؤساء اللجان واللجان الفرعية يملكون قدرا كبيرا من السلطات فيما يخص الطريقة التي يتعاطون فيها مع مشروع القانون المعهود إليهم. فإذا عارض رئيس اللجنة التشريع، بإمكانه عدم اتخاذ إجراء بشأنه. من الممكن أن تعقد اللجنة الفرعية جلسات استماع حول مشروع القانون وتدعو إلى شهادات من شهود رسميين أو خاصين. يكون العديد من الشهود رسميين من الفرع التنفيذي، وخبراء أو فرقاء معنيين بتأثير التشريع من جمعيات المهن التجارية، والاتحادات العمالية، والجامعات، ومجموعات المصالح العامة أو مجتمع الأعمال. وتتاح للأفراد أيضًا فرصة إبداء وجهات نظرهم عن طريق الإدلاء بشهادات، أو عن طريق تقديم بيان مكتوب، أو عن طريق السماح لمجموعات المصالح بتمثيل وجهات نظرها. عندما تنتهي جلسات الاستماع، يمكن للجنة الفرعية أن تجتمع "لإبداء الملاحظات" على مشروع القانون، تكون هذه عملية تقديم الاقتراحات والبحث بأمرها وثم إدخال التعديلات على مشروع القانون كما تكون قد تمت صياغته. من ثمّ، تصوّت اللجنة الفرعية على ما إذا كانت ستحول المشروع مع تأييد له إلى اللجنة بكاملها. في حال تحويل مشروع القانون دون تأييد، فإنه يزول. قد تكرر اللجنة الكاملة أي عمل من أعمال اللجنة الفرعية أو جميعها: جلسات الاستماع، إبداء الملاحظات، والتصويت. إذا صوتت اللجنة بتأييد مشروع القانون، يحول هذا الأخير إما إلى مجلس النواب بكامله أو إلى مجلس الشيوخ بكامله حسب المجلس الذي سوف ينظر في مشروع القانون. عندما يصل مشروع القانون إلى قاعة مجلس النواب أو مجلس الشيوخ، فيمكن لكامل أعضاء المجلس مناقشته. عند هذه النقطة، يصبح من المتاح إما إضافة تعديلات على المشروع، أو إعادته إلى اللجان، أو التصويت عليه. إذا أُقر المشروع على يد مجلس النواب أو مجلس الشيوخ، فيُحال إلى المجلس الآخر. مشروع القانون الذي أقر في مجلس النواب يمكن أن يوضع مباشرة على تقويم مجلس الشيوخ، متجاوزًا بذلك مراجعات اللجنة الفرعية واللجنة الكاملة. لكن، للجان الفرعية واللجان، عادة، لدى الهيئتين التشريعيتين، فرصة عقد جلسات استماع وثم تعديل المشروع. اما التشريعات المتقاربة أو المماثلة لبعضها البعض فكثيرًا ما تمر عبر مجلسي النواب والشيوخ بالتزامن. إذا أُقرّ المشروع بنفس الشكل في كل من مجلسي النواب والشيوخ، يرفع إلى الرئيس. وفي حال كانت هناك اختلافات بين نسخة مجلس النواب ونسخة مجلس الشيوخ في مشروع القانون، يعين رئيس مجلس الشيوخ ورئيس مجلس النواب "لجنة مؤتمر" مشتركة لحل الاختلافات. إذا عجزت اللجنة عن التوصل إلى اتفاق، يزول التشريع. وإذا توصلت إلى اتفاق، يُرسل مشروع القانون مجددًا إلى المجلسين الذين يتوجب عليهما التصويت عليه دونما تعديلات إضافية. إذا وافق المجلسان على مشروع قانون لجنة المؤتمر المشتركة، يذهب المشروع إلى الرئيس للتوقيع عليه. أمام الرئيس عندئذٍ أربعة خيارات: (1) توقيع المشروع ليصبح قانونًا؛ (2) عدم اتخاذ إي إجراء خلال فترة التئام الكونغرس في دورة عادية، وفي هذه الحالة يصبح مشروع القانون قانونًا بعد انقضاء عشرة أيام؛ (3) عدم اتخاذ أي إجراء خلال فترة انتهاء دورة الكونغرس، وفي هذه الحالة يموت مشروع القانون. (4) نقض مشروع القانون. إذا نقض الرئيس أي مشروع قانون، بإمكان الكونغرس أن يحاول تجاوز هذا النقض. يتطلب ذلك تصويت ثلثي أعضاء كل من مجلسي الشيوخ والنواب. وإذا فشل أي منهما في تحقيق أكثرية الثلثين لصالح التشريع، يموت مشروع القانون. إذا نجح الاثنان، يصبح مشروع القانون قانونًا. علاوة على إنشاء القوانين، فإن إحدى أهم نشاطات الكونغرس تكمن في الرقابة على الفرع التنفيذي. فقد يعقد الكونغرس جلسات استماع للتحقيق في عمليات وأعمال الفرع التنفيذي للتأكد من أن الأخير يطبق القانون بنزاهة.[4] مجلس الشيوخ يُعتبر على أنه "المجلس الأعلى". كما يعتبر مكان التشاور، والمداولة، والمذاكرة أكثر من مجلس النواب. يتألف من 100 شيخ أو سيناتور (اثنان من كل ولاية) يخدم كل عضو في مجلس الشيوخ لفترة ست سنوات دون قيود على عدد الدورات التي يمكنه الخدمة فيها. يُقسّم أعضاء مجلس الشيوخ، للأغراض الانتخابية، إلى ثلاث فئات: فئة واحدة منها تتقدم للانتخابات كل سنتين، وهذا يضمن الوجود الدائم للمشترعين المجربين للخدمة في الكونغرس. المقاعد الشاغرة في مجلس الشيوخ يتم إشغالها، بوجه عام، عبر تعيينات يُجريها حاكم الولاية حيثما يوجد شغور. نائب رئيس الولايات المتحدة يخدم كرئيس لمجلس الشيوخ، ولا يصوت إلاّ عند حصول تعادل في الأصوات. في حين يشاطر مجلس الشيوخ مجلس النواب سلطات تشريعية واسعة، فان لديه عددا من السلطات الفريدة الخاصة به: يقوم مجلس الشيوخ بتثبيت التعيينات الرئاسية للمحكمة العليا، وللمحاكم الفدرالية الأدنى، وللمناصب الرئيسية داخل الفرع التنفيذي، قبل أن يستطيع المُعيّنون استلام مناصبهم. يقوم مجلس الشيوخ بالموافقة على، أو برفض، المعاهدات الدولية التي يكون قد فاوض بشأنها الرئيس. في حال توجيه اتهام لعزل الرئيس، أو عضو من أعضاء المحكمة العليا أمام القضاء، يُجري الكونغرس المحاكمة فيلتئم بمثابة هيئة محلفين لهذا الغرض. مجلس النواب يعتبر على أنه " مجلس الشعب " يتألف من 435 نائبًا موزعين على الولايات حسب عدد سكان كل ولاية. لدى خمسة أقاليم وممتلكات أميركية أيضًا ممثلون عنها لا يحق لهم التصويت في المجلس: مقاطعة كولومبيا، ساموا الأميركية، غوام، بورتوريكو، وجزر فيرجين الأميركية. يخدم جميع النواب لمدة سنتين دون قيد على عدد المرات التي يمكن لهم أن يخدموا فيها، ويُنتخبون جميعهم في نفس الوقت. كل نائب يُنتخب في منطقة جغرافية مُعيّنة ضمن الولاية، تسمى " دائرة كونغرسية". الشغور في مجلس النواب يتم إشغاله فقط عقب إجراء انتخابات خاصة أو خلال الانتخابات العامة. يَنتخب أعضاء مجلس النواب رئيسًا للمجلس الذي يكون المسؤول الأول في المجلس، والذي يكون، عمليًا، عضوا في حزب الأكثرية. السلطات والمسؤوليات الخاصة بمجلس النواب والتي لا يشاطره فيها مجلس الشيوخ، تشمل: يملك سلطة توجيه الاتهامات لعزل الرئيس وقضاة المحكمة العليا. على جميع مشاريع القوانين لزيادة الواردات أن تصدر عن مجلس النواب. يختار المجلس رئيس الجمهورية في الحالات التي لا ينال فيها أي مرشح من المرشحين للرئاسة أكثرية أصوات هيئة الناخبين. في مثل هذه الحالات، يكون لممثل كل ولاية صوت واحد عمليًا، حالات تعادل الأصوات هي قليلة جدا إلى حد أن نائب الرئيس لا يمضي الكثير من الوقت في ترؤسه مجلس الشيوخ. وحين لا يكون نائب الرئيس حاضرًا، ينتخب أعضاء المجلس رئيسًا له من بينهم لترؤس جلسات المجلس اليومية. الاجتماعات يتشكل مجلس جديد للكونغرس كل سنتين إثر انتخابات الكونغرس التي تجري في شهر نوفمبر من السنوات ذات الأرقام الزوجية. ويتقدم نحو ثلث أعضاء الكونغرس للانتخابات العامة كل سنتين. ويصبح الكونغرس بذلك هيئة تتسم بالاستمرارية، لأنه لا يكون جديدًا بكامله على الإطلاق. يعقد الكونغرس جلسة دورية واحدة في السنة. وتبدأ الجلسة في 3 يناير مالم يحدد الكونغرس تاريخًا مختلفًا. يكون الكونغرس دائمًا في عطلة لكي يتسنى للأعضاء زيارة ولاياتهم أو مقاطعاتهم. وبعد انفضاض الكونغرس، يحق لرئيس الجمهورية أن يدعو لانعقاد جلسة خاصة. ولا يجوز للرئيس الأمريكي أن يفض الكونغرس إلا في حالة فشل المجلسين في الاتفاق على تاريخ للانفضاض. ويجتمع كل من مجلسي الشيوخ والنواب في قاعتين منفصلتين بمبنى البرلمان (الكابيتول) بالعاصمة واشنطن. السلطات يصدر الكونغرس خلال كل سنتين من دورات الكونغرس نحو 600 قانون، ويوقع عليها الرئيس، ويقدم أعضاء كل من مجلسي الشيوخ والنواب خلال تلك الفترة نحو 10,000 من مشاريع القوانين. وتؤدي العمليات التشريعية المتتالية إلى تمحيص المقترحات التي تنشأ خلال كل مرحلة من مراحل تطور مشروع القانون إلى قانون. ولكي يتسنى لمشروع قانون معين أن يتم إقراره قانونًا، فلابد أن يجتاز المناقشات التي تدور حوله في اللجان وفي المجلس في كل من هيئتي الكونغرس. ولابد أن يحصل مشروع القانون على غالبية الأصوات في الكونغرس وعلى توقيع الرئيس. وإذا استخدم رئيس الدولة حق النقض ضد مشروع القانون، فلابد أن يحصل مشروع القانون المعني على تأييد ساحق في الكونغرس لكي يلغي النقض. اقتراح القوانين الجديدة. يمكن للقوانين أن تقترح من قبل أي شخص، ويشمل ذلك المشرعين أو موظفيهم، أو المسؤولين التنفيذيين، أو جماعات المصالح الخاصة، ولكن لكي يتحول مشروع قانون معين إلى قانون، فلابد أن يتبناه أحد أعضاء الكونغرس، وأن يقدمه رسميًا للكونغرس. يمكن لمشروع القانون أن يكون عامًا أو خاصًا. وتتعلق مشاريع القوانين العامة بأمور تهم الناس على صفة العموم. أما مشاريع القوانين الخاصة، فإنها تخص فقط أفرادًا محددين مثل قضية تخص الهجرة، أو دعوى ضد الحكومة. ولكي يصبح المشروع قانونًا لابد أن يقره المجلس، ويوقع عليه الرئيس. Enumerated powers السلطات الضمنية والبند التجاري الضوابط والتوازنات الإجراءات التشريعية الشروط جلسات مشتركة الاقتراعات والنتائج النصاب والتصويت إصدار القوانين تقوم اللجان بحجب مشاريع القوانين التي تفتقر إلى مساندة كبيرة. وعليه، فإن معظم مشاريع القوانين التي تصل إلى مجلس النواب أو الشيوخ يتم إقرارها في النهاية. وفي العادة يقر أعضاء مجلس الشيوخ مشاريع القوانين إما بالاقتراح البسيط أو بإجماع الأصوات، أي بدون اعتراض أحد من الأعضاء، وحيث يمكن لاعتراض عضو واحد أن يعيق الموافقة الجماعية، فإن زعماء مجلس الشيوخ يعملون على ضمان أن يكون مشروع القانون مقبولًا لدى زملائهم. يقر مجلس النواب معظم مشاريع القوانين بالموافقة الجماعية، كما هو الحال في مجلس الشيوخ، أو بإجراء تعليق الأحكام، وكلا الأسلوبين يؤديان لتعجيل عملية التشريع في مشاريع القوانين التي لا يوجد بشأنها خلاف كبير. أما مشاريع القوانين التي تختلف حولها الآراء فيتم النظر فيها في مجلس النواب وفقًا لقواعد تضعها لجنة الأنظمة والقواعد. يستخدم المشرعون طرقًا مختلفة للتصويت على قوانين المشروع. ففي حال التصويت بالنطق، يجهر جميع المؤيدين بكلمة نعم سويًا، بينما يجهر المعارضون بكلمة لا، وفي حالة انقسام الأصوات، يقف الأعضاء مجتمعين لتوضيح ما إذا كانوا مؤيدين أو معارضين لمشروع القانون المعني. وفي حالة التصويت عند النداء وفقًا لقائمة الأسماء، يصوِّت كل واحد من الأعضاء بنعم أو لا بعد نداء اسمه. ويعمل المجلس في العادة على تسجيل وإحصاء الأصوات إلكترونيًا، ويقوم الأعضاء بالتصويت بالضغط على زر. يميل أعضاء مجلسي الشيوخ والنواب للتصويت وفقًا لموقف أحزابهم حيال مشروع القانون المعني. وإذا كان المشرعون على علم بآراء ناخبي دوائرهم ـ أي آراء الجماهير التي انتخبته ـ فقد يصوتون وفقًا لذلك. كما أن لرئيس الدولة وجماعات الضغط القوية أيضًا تأثيرًا في مواقف الأعضاء. بعد أن يجتاز مشروع القانون أحد مجلسي الكونغرس، يحال إلى المجلس الآخر. وبمجرد أن يوافق المجلسان على مشروع القانون، فإنه يحال إلى رئيس الدولة. يحق لرئيس الدولة خلال 10 أيام ـ بدون أيام الأحد ـ من تسلُّمه لمشروع القانون أن يوقع عليه أو أن ينقضه. وإذا لم يقم رئيس الدولة بالتوقيع على مشروع القانون أو بإعادته خلال 10 أيام وكان الكونغرس في حالة انعقاد، فإن مشروع القانون يصبح قانونًا نافذًا. أما إذا انفض الكونغرس خلال تلك المدة، فإن مشروع القانون لايصبح قانونًا، ويسمى هذا الإجراء الأخير باسم فيتو الجيب. اللجان يحال مشروع القانون، بعد تقديمه، إلى إحدى اللجان المختصة بالأمور التي يشملها مشروع القانون المعني. وتتشكل لجان الكونغرس الرئيسية الدائمة من 17 لجنة في مجلس الشيوخ، و19 لجنة بمجلس النواب. وتتعامل هذه اللجان مع معظم المجالات الأساسية للتشريع، يدخل القانون المقترح مرحلة حرجة بعد إحالته إلى إحدى اللجان. وتقوم هذه اللجان بدراسة جزء بسيط من مشاريع القوانين المحالة إليها، وتقوم بإعداد تقرير عنه يعرض على كامل المجلس. أما مشاريع القوانين الأخرى فإنها غالبًا لا ترى النور. وإذا ما قرر رؤساء اللجان أن يستمر النظر في مشروع قانون معين، فإنهم يلجؤون في العادة إلى عقد جلسات استماع مفتوحة للجمهور، للتعرف على الإفادات المؤيدة والمعارضة لمشروع القانون. هنالك بعض مشاريع القوانين التي يتم تمريرها إلى مجلس النواب أو مجلس الشيوخ بدون إدخال أي تعديلات عليها. ولكن معظم مشاريع القوانين تتعرض للتعديل في جلسات ¸التنقيح· التي تعقدها اللجان. وعندما يصوت غالبية أعضاء اللجنة المعنية لصالح مشروع القانون المنقح، فإنهم يحيلونه إلى المجلس بكامل عضويته مع التوصية بإجازته. الامتيازات مقارنة بالنظام البرلماني الفرع التنفيذي الفرع التنفيذي هو، إلى حدٍ ما، أوسع فرع في الحكومة الفدرالية. يرأس الفرع التنفيذي رئيس الجمهورية الذي يخدم لفترة أربع سنوات قابلة للتجديد لفترتين. يُنتخب نائب الرئيس في نفس وقت انتخاب الرئيس، ويرأس قائمة الخلفاء في حال وفاة الرئيس، أو فقد أهليته، أو أقيل من منصبه إثر محاكمته وإدانته. صحيح أن الفرع التنفيذي يتشاطر سلطاته بالتساوي مع فرعي الحكومة الآخرين، غير أن الرئيس هو الفرد الأقوى في الحكومة. من جملة سلطات وأدوار الرئيس ما يلي: تعيين قضاة المحكمة العليا وقضاة المحاكم الفدرالية الأدنى، الذين ينبغي أن يُثبتهم جميعًا مجلس الشيوخ؛ تعيين الوزارة المؤلفة من الوزراء ورؤساء الوكالات التنفيذية الذين يجب أن يثبتهم مجلس الشيوخ؛ يعمل كقائد أعلى للقوات المسلحة؛ يحمل لقب رئيس الدولة؛ يفاوض بشأن المعاهدات الدولية والمعاهدات مع قبائل الهنود الأصليين التي ينبغي أن يصادق عليها مجلس الشيوخ؛ يمكنه نقض التشريعات التي يقرّها الكونغرس؛ يمكنه منح العفو وإرجاء تنفيذ الأحكام في الجرائم الفدرالية)باستثناء التهم الموجهة إليه أو إلى أعضاء المحكمة العليا) علاوة على هذه السلطات الدستورية، للرئيس عمليًا سلطات أخرى، إما غير رسمية أو غير منصوص عنها على وجه التخصيص في الدستور. أولًا، وقبل أي شيء آخر، بإمكان الرئيس إصدار أوامر تنفيذية تكون بمثابة توجيهات لها سلطة القانون. الأوامر التنفيذية تُستخدم عادة لأغراض مثل: إنشاء برامج جديدة، أو مناصب، أو لجان أو وكالات لتعزيز أو لتنفيذ برنامج عمل الرئيس السياسي؛ إنشاء السياسات التي تؤثر في كيفية تنفيذ أو فرض التشريعات التي يقرها الكونغرس؛ إعلان متى ينبغي على الموظفين الفدراليين التقيّد بأيام العطلة. الأوامر التنفيذية بإمكانها أن تكون أداة قوية بيد الرئيس لتحقيق الأهداف السياسية، كما أن هذه السلطات قد أيدتها المحكمة العليا. الأوامر التنفيذية الفردية يمكن إسقاطها أو تعديلها من طريق تشريعات الكونغرس، لكن هذه التشريعات تحتاج إلى توقيع الرئيس لتدخل حيز التنفيذ، إلا إذا استطاع الكونغرس تجاوز نقض رئاسي بالاقتراع. ويمكن أيضًا تحدّي الأوامر التنفيذية في المحاكم إذا ما اعتُبرت أنها تنتهك الدستور، أو تتناقض مع القوانين القائمة. أخيرًا، يخدم الرئيس كرئيس لحزبه السياسي، وبإمكانه استخدام المنزلة الرفيعة للرئاسة وللظهور العام الذي يتيحه موقع الرئاسة لتبيان وجهات نظره السياسية ودفع أهدافه السياسية قُدمًا لدى كل من الشعب وأعضاء حزبه في الكونغرس، في ذات الوقت. قانون الخلافة الرئاسية خول المشرع الدستوري في نهاية البند السادس من الفقرة الأولى من المادة الثانية من الدستور الأمريكي الكونغرس إصدار قانون يحدد بموجبه الأحكام الخاصة بعزل أو وفاة أو استقالة أو عجز الرئيس ونائب الرئيس كليهما معًا، ثم يقرر من هو الموظف أو المسؤول الذي يتولى مهام الرئاسة، ويبقى مثل ذلك المسؤول قائمًا بمهام الرئاسة إلى أن يزول العجز أو ينتخب رئيس آخر. وتطبيقًا لأحكام الدستور الأمريكي، وتعديله العشرين، أصدر كونغرس الولايات المتحدة في 18 يوليو/ تموز عام 1947 ـ بناءً على اقتراحٍ من الرئيس هاري ترومان ـ تشريعًا حمل اسم The Presidential Succession Act of 1947، أي قانون الخلافة الرئاسية، نسخ بموجبه جميع التشريعات السابقة، وهذا التشريع ما زال معمول به حتى يومنا هذا (أواخر العام 2007) مع بعض التعديلات الطفيفة عليه. وتجدر الإشارة في هذا الصدد إلى أنه في أعقاب الهجمات الإرهابية Terrorist attacks التي وقعت في الحادي عشر من سبتمبر / أيلول سنة 2001، شعرت الهيئات الحاكمة في الولايات المتحدة بالخطر المحدق بكبار القادة الأمريكيين، وتنبهت إلى الفراغ الدستوري الذي يمكن أن يحدث في الأمة جراء وقوع هجوم إرهابي كبير يستهدف قيادات الولايات المتحدة A mass terrorist attack on the leadership of the United States، وأمام هذه التحديات، يجري الآن الاهتمام بجدية من قبل الكونغرس الأمريكي بقانون الخلافة الرئاسية. ويقضي قانون الخلافة الرئاسية بأنه في حال عزل أو وفاة أو استقالة أو عجز كل من الرئيس ونائب الرئيس معًا، فإن رئيس مجلس النواب هو الذي يخلف الرئيس، بشرط أن يستقيل من منصبه كرئيس لمجلس النواب وكعضو في هذا المجلس، فإذا كان هناك حائل يمنعه من ذلك، فإن الرئيس المؤقت لمجلس الشيوخ هو الذي يخلف الرئيس، على أن يستقيل أيضًا من منصبه كرئيس مؤقت لمجلس الشيوخ ومن عضويته في هذا المجلس، ويليه بعد ذلك ـ في حال خلو منصبه أو وجود حائل يمنعه من خلافة الرئيس ـ أعضاء الوزارة بحسب الترتيب التالي: ـ وزير الخارجية Secretary of State ـ وزير الخزانة Secretary of the Treasury ـ وزير الدفاع Secretary of Defense ـ وزير العدل Attorney General ـ وزير الداخلية Secretary of the Interior ـ وزير الزراعة Secretary of Agriculture ـ وزير التجارة Secretary of Commerce ـ وزير العمل Secretary of Labor ـ وزير الصحة والخدمات الإنسانية Secretary of Health and Human Services ـ وزير الإسكان والتنمية الحضرية Secretary of Housing and Urban Development ـ وزير النقل Secretary of Transportation ـ وزير الطاقة Secretary of Energy ـ وزير التربية Secretary of Education ـ وزير شؤون المحاربين القدماء Secretary of Veterans Affairs ـ وزير الأمن الداخلي Secretary of Homeland Security بشرط أن يستقيل من منصبه الوزاري من يخلف منهم الرئيس، ولم يطبق عمليًا هذا التشريع ولا مرة حتى الآن. الفرع القضائي الفرع القضائي مسؤول عن إصدار الأحكام حول القضايا القانونية التي تتعارض مع، أو تستوجب تفسير، القوانين الصادرة عن الكونغرس، علاوة على مسؤوليته في محاكمة القضايا الجنائية التي يُتهم فيها المُدّعَى عليهم بانتهاك القوانين الفدرالية. تملك المحاكم الفدرالية أيضًا سلطة استئنافية تخص قوانين الولايات، عندما يجري الاعتراض على هذه القوانين على أسس دستورية، وكذلك الأمر بالنسبة للسلطة القانونية حول القضايا التي تتعلق بأكثر من ولاية، أو مواطنين من أكثر من ولاية، أو بفرقاء أجانب. يتكون الفرع القضائي من المحكمة العليا ومنبل المحاكم الفدرالية الأدنى، بما فيها محاكم الاستئناف (المعروفة أيضًا بالمحاكم الدوارة أو المحاكم الاستئناف)، ومحاكم المقاطعات الفدرالية، ومحاكم الإفلاس، ومحاكم المطالب الفدرالية. السلطات القانونية لهذه المحاكم تغطي أيضًا القضايا المتعلقة بالبراءات، والعلامات التجارية، والمطالب ضد الحكومة الفدرالية، والإفلاس، والأوراق المالية، والقانون البحري، والمطالب الدولية. وبصفته فرعًا مستقلًا من الحكومة، ومستقلًا عن الفرعين الآخرين، يخضع القضاء فقط لمبادئ الضوابط والتوازن الذي يُحدّده الدستور. القضاء الفدرالي المستقل يعتبر عنصرًا أساسيًا في ضمان العدالة النزيهة والمتساوية لجميع المواطنين. يُعزز الدستور استقلالية القضاء بطريقتين رئيسيتين. أولًا، يُعيّن القضاة الفدراليين لمدى الحياة بحيث لا يمكن إقالتهم من مناصبهم إلاّ عبر توجيه التهم إليهم وإدانتهم على يد الكونغرس بسبب "الخيانة، أو الرشوة، أو أية جرائم كبرى أو ارتكاب جنحة قانونية". ثانيًا، ينص الدستور على أن تعويضات القضاة الفدراليين "لا يجوز خفضها طالما هم في مناصبهم"، ما يعني أن لا الرئيس ولا الكونغرس بإمكانهم خفض رواتب القضاة الفدراليين. الحمايتان الاثنتان هاتان تساعدان القضاء المستقل في اتخاذ القرارات القضائية متحررًا من العواطف الشعبية والنفوذ السياسي. صحيح أن واضعي الدستور اعتبروا أن القضاء فرع منعزل عن الضغوطات السياسية وعن تأثيرات الرأي العام، غير أن عملية اختيار القضاة أصبحت سياسية بامتياز. فقضاة المحكمة العليا وقضاة المحاكم الأدنى يُسمّيهم الرئيس، ولا يحتلون مناصبهم إلاّ عندما يثبتهم مجلس الشيوخ. في المحكمة العليا حاليًا تسعة قضاة، وهو عدد وضعه القانون. المحاكم الفدرالية الأدنى، بما في ذلك سلطاتها القانونية، وعدد قضاتها، وموازناتها يقررها الكونغرس. يحتاج جميع القضاة الفدراليون إلى تثبيت مجلس الشيوخ قبَل تبوؤ مناصبهم بصورة دائمة. غير أن بإمكان الرئيس تعيين قضاة لفترات مؤقتة عندما لا يكون الكونغرس في دورة انعقاد. أما قضاة محاكم الجنح البسيطة الفدراليين الذين يؤدون نشاطات قضائية معينة مثل تحديد الكفالات، وإصدار مذكرات التفتيش أو الاحتجاز، وعقد جلسات الاستماع حول المخالفات البسيطة فإنهم يعيَّنون لفترة ثماني سنوات على يد نظرائهم من قضاة محاكم المناطق الفدراليين. أجهزة الحكومة الإمريكية (جهاز مختلط برلمان+رئيس) انظر أيضًا كابيتول هيل كابيتول الولايات المتحدة انتخابات الولايات المتحدة (انتخابات الكونگرس) قائمة الأعضاء الحاليين في مجلس النواب قائمة أعضاء مجلس الشيوخ الحاليين قسم المنصب (الولايات المتحدة) المراجع الهوامش تصنيف:الفرع التشريعي لحكومة الولايات المتحدة تصنيف:برلمانات وطنية تصنيف:تأسيسات سنة 1789 في الولايات المتحدة تصنيف:مشرعو مجلسي الشعب تصنيف:واشنطن دي سي
https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D9%84%D9%83%D9%88%D9%86%D8%BA%D8%B1%D8%B3%20%D8%A7%D9%84%D8%A3%D9%85%D8%B1%D9%8A%D9%83%D9%8A
{ "plaintext_start_byte": [ 3, 314, 853, 1628, 1983, 2324, 2696, 3151, 3723, 3754, 3880, 3973, 4105, 4288, 4882, 5334, 5749, 6298, 6723, 7308, 7569, 8229, 8494, 8850, 8978, 9167, 9621, 9731, 9928, 10108, 10517, 10665 ], "plaintext_end_byte": [ 298, 852, 1600, 1982, 2323, 2695, 3131, 3722, 3753, 3879, 3972, 4104, 4281, 4873, 5333, 5732, 6297, 6722, 7307, 7551, 8219, 8493, 8849, 8977, 9166, 9620, 9730, 9915, 10092, 10389, 10566, 10736 ] }
Kapan Vasco da Gama meninggal ?
Vasco da Gama
indonesian
{ "passage_answer_candidate_index": [ 0 ], "minimal_answers_start_byte": [ 89 ], "minimal_answers_end_byte": [ 105 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Vasco da Gama (IPA:['vaʃku dɐ 'gɐmɐ] (Sines, Alentejo, Portugal, sekitar 1469 – 24 Desember 1524 di Kochi, India) adalah seorang penjelajah berkebangsaan Portugis, yang menemukan jalur jalan laut langsung dari Eropa ke Malabar, India dengan melakukan penjelajahan laut mengelilingi Afrika. Latar belakang Da Gama ditugasi oleh Raja Manuel I dari Portugal untuk mencari negeri-negeri Kristen di benua Timur (Baginda, seperti banyak orang Eropa lainnya, mengira bahwa India adalah Kerajaan Kristen dari Prester John), dan untuk mendapatkan akses Portugis ke pasar komersial di benua Timur. Da Gama memperluas penjelajahan laut dari pendahulunya Bartolomeu Dias, yang pertama-tama mengelilingi Tanjung Harapan di Afrika pada 1488, yang berpuncak dengan penjelajahan laut Portugis yang didukung oleh sekolah pelayaran dari Henrique sang Navigator. Pelayaran da Gama berhasil membangun rute lautan dari Eropa ke India yang memungkinkan perdagangan dengan Timur Jauh, tanpa menggunakan rute kafilah Jalur Sutera yang mahal dan tidak aman, antara Timur Tengah dan Asia Tengah. Namun, pelayaran ini juga terhambat oleh kegagalannya untuk membawa barang-barang yang menarik bagi bangsa-bangsa di Asia Kecil dan India. Rute ini penuh bahaya:hanya 54 dari 170 kelasi, dan dua dari empat kapal, yang kembali ke Portugal dengan selamat pada 1499. Namun demikian, pelayaran pertama da Gama langsung menghasilkan era dominasi Eropa selama ratusan tahun melalui kekuatan laut dan perdagangan, dan kolonialisme Portugis selama 450 tahun di India yang menghasilkan kekayaan dan kekuasaan bagi takhta Portugal. Eksplorasi sebelum da Gama Sejak awal abad ke-15, sekolah pelayaran Henrique sang Navigator telah memperluas pengetahuan Portugal tentang garis pantai Afrika. Dari tahun 1460-an, tujuannya adalah mengeliling ujung selatan benua itu untuk mendapatkan akses yang lebih mudah kepada kekayaan India (terutama lada hitam dan bumbu-bumbu lainnya) melalui rute laut yang dapat diandalkan. Ketika da Gama berusia 10 tahun, rencana-rencana jangka panjang ini mulai menghasilkan buah. Bartolomeu Dias telah kembali dari perjalanan mengelilingi Tanjung Harapan, setelah menjelajahi hingga Fish River (Rio do Infante) di Afrika Selatan sekarang, dan memverifikasikan bahwa pantai yang tidak dikenal itu merentang hingga ke timur laut. Eksplorasi darat yang berlangsung pada waktu yang sama pada masa pemerintahan João II dari Portugal mendukung teori bahwa India dapat dijangkau lewat laut dari Samudera Atlantik. Pêro da Covilhã dan Afonso de Paiva diutus melalui Barcelona, Napoli, dan Rhodes, ke Alexandria, dan dari sana ke Aden, Hormuz, dan India, yang membuktikan bahwa teori ini dapat diandalkan. Masih tersisa untuk seorang penjelajah membuktikan jalur antara penemuan Dias dan Pero da Covilha serta De Paiva, dan menghubungkan pecahan-pecahan terpisah itu ke jalur perdagangan yang mungkin menguntungkan ke Samudera Hindia. Tugas yang awalnya dibebankan pada ayah Da Gama itu ditawarkan ke Vasco oleh Manuel I atas daya catatannya melindungi stasiun perdagangan Portugis sepanjang Pantai Emas Afrika dari pemusnahan oleh Perancis. Perjalanan pertama Pada tanggal 8 Juli 1497 Vasco da Gama memimpin armada empat kapal dengan awak 170 orang dari Lisboa. Jarak yang ditempuh dalam perjalanan mengelilingi Afrika ke India dan pulang lebih jauh daripada mengelilingi khatulistiwa. Para navigator Portugal termasuk yang paling berpengalaman, Pero de Alenquer, Pedro Escobar, João de Coimbra, dan Afonso Gonçalves. Tidak diketahui secara pasti berapa banyak orang di kru masing-masing kapal tapi sekitar 55 orang kembali, dan dua kapal hilang. Dua kapal itu baru dibangun untuk pelayaran, mungkin Caravel dan kapal persediaan. Keempat kapal tersebut adalah: São Gabriel, diperintahkan oleh Vasco da Gama; Sebuah karamba 178 ton, panjang 27 m, lebar 8,5 m, draft 2,3 m, layar 372 m² São Rafael, diperintahkan oleh saudaranya Paulo da Gama; Dimensi serupa dengan São Gabriel Caravel Berrio, sedikit lebih kecil dari dua mantan (kemudian berganti nama menjadi São Miguel), diperintahkan oleh Nicolau Coelho Sebuah kapal penyimpanan dengan nama yang tidak diketahui, yang diperintahkan oleh Gonçalo Nunes, kemudian tersesat di dekat Teluk São Brás, di sepanjang pantai timur Afrika India Mereka tiba di India pada 20 Mei 1498. Kadang-kadang terjadi perundingan yang sengit dengan penguasa setempat (biasanya diinggriskan menjadi Zamorin), menghasilkan Wyatt Enourato, dalam perlawanan dari para pedagang Arab. Akhirnya da Gama berhasil memperoleh sebuah surat yang ambigu berisi konsesi untuk hak-hak perdagangan, namun ia harus berangkat tanpa peringatan setelah Zamorin memaksa agar da Gama meninggalkan semua barangnya sebagai kolateral. Da Gama mempertahankan barang-barangnya, tetapi meninggalkan beberapa orang Portugis dengan perintah memulai sebuah pos perdagangan. Kembali jmpl|200px|Vasco da Gama mendarat di Calicut, 20 Mei 1498 Paulo da Gama meninggal di Azores dalam perjalanan pulang, tetapi ketika Vasco da Gama kembali ke Portugal pada September 1499, ia mendapatkan hadiah yang sangat besar sebagai orang yang berhasil mewujudkan rencana yang telah disusun selama 80 tahun. Ia mendapatkan gelar "Admiral Samudera Hindia", dan hak-hak feodal atas Sines dikukuhkan. Ia juga dianugerahi gelar Dom (count) oleh Manuel I. Pelayaran da Gama membuktikan bahwa pantai Afrika yang lebih jauh (pantai Timur), Contra Costa, adalah penting bagi kepentingan Portugis. Pelabuhan-pelabuhannya menyediakan air bersih dan perbekalan, kayu dan pelabuhan untuk reparasi, dan tempat untuk menunggu sementara musim tidak menguntungkan. Selain itu, komoditi rempah-rempah terbukti juga merupakan kontribusi penting bagi ekonomi Portugal. Pelayaran kedua Pada 12 Februari 1502, da Gama kembali beralyar dengan sebuah armada 20 kapal perang, untuk memaksakan kepentingan Portugis. Pedro Álvares Cabral telah diutus ke India dua tahun sebelumnya (ketika ia kebetulan menemukan Brasil, meskipun sebagian orang mengklaim hal itu dilakukan dengan sengaja), dan menemukan bahwa orang-orang yang ada di pos perdagangan itu telah dibunuh, dan ketika ia menemukan perlawanan lebih lanjut, ia membombardir Calicut. Ia juga membawa pulang sutera dan emas untuk membuktikan bahwa ia telah berkunjung ke India lagi. Pada suatu saat, da Gama menantikan sebuah kapal yang kembali dari Mekkah, dan menyita semua barang dagangannya. Mereka kemudian mengeram ke-380 penumpangnya dan kemudian membakar kapal itu. Baru empat hari kemudian kapal itu tenggelam dan menewaskan semua penumpangnya, laki-laki, perempuan, dan anak-anak, ketika da Gama kembali ke Calicut pada 30 Oktober, 1502, pihak Zamorin bersedia menandatangani suatu perjanjian.[1]. Da Gama menyerang dan menuntut upeti dari pelabuhan Kilwa yang dikuasai orang-orang Arab di Afrika Timur, salah satu pelabuhan yang terlibat dalam upaya melawan Portugis. Da Gama memainkan peranan sebagai pemilik kapal yang diberi izin untuk menyerang kapal-kapal dagang Arab. Akhirnya ia menghancurkan sebuah armada Calicut yang terdiri atas 29 kapal, dan pada dasarnya menaklukkan kota pelabuhan tersebut. Sebagai ganjaran untuk keamanan, ia memperoleh konsesi-konsesi dagang yang sangat berharga dan sejumlah besar barang sitaan, yan membuat ia sangat disukai oleh takhta Portugal. Setelah kembali ke Portugal, pada September 1503, ia diangkat menjadi Count dari Vidigueira di tanah yang sebelumna dimiliki oleh keluarga Bragança. Ia juga dianugerahi dengan hak-hak feodal dan yurisdiksi atas Vidigueira dan Vila dos Frades. Pelayaran ketiga Setelah mendapatkan reputasi yang ditakuti sebagai "penyelesai" segala masalah yang muncul di India, ia diutus ke anak benua itu sekali lagi pada 1524. Rencananya adalah ia menggantikan Eduardo de Menezes sebagai raja muda (wakil) dari wilayah kekuasaan Portugal, tetapi ia menderita malaria tak lama setelah tiba di Goa dan meninggal di kota Cochin pada Malam Natal 1524. Tubuhnya mula-mula dimakamkan di Gereja St. Francis, Fort Kochi, Kochi, dan belakangan kerangkanya dipindahkan ke Portugal pada 1539 dan dimakamkan kembali di sebuah kuburan yang indah di Vidigueira. Biara Hieronimit di Belém dibangun untuk menghormati pelayarannya ke India. Warisan Da Gama dan istrinya, Catarina de Ataíde, mempunyai enam anak lelaki dan seorang anak perempuan: Francisco da Gama, Conde da Vidigueira; Estevão da Gama; Paulo da Gama; Cristovão da Gama; Pedro da Silva da Gama; Alvaro de Athaide; dan Isabel de Athaide da Gama. Seperti orang-orang lainnya setelah Henry sang Navigator, da Gama bertanggung jawab atas keberhasilan Portugal sebagai suatu kekuatan kolonial yang pertama. Di samping pelayaran itu sendiri, kecakapannya dalam mencampurkan politik dan perang di belahan dunia yang lain yang menempatkan Portugal dalam posisi terkemuka dalam perdagangan di Samudera Hindia. Epik nasional Portugal, Lusíadas dari Luís Vaz de Camões pada umumnya berkaitan dengan pelayaran-pelayaran Vasco da Gama.[2] Setelah pelayaran pertama da Gama, kerajaan Portugal menyadari bahwa mengamankan pos-pos di pantai timur Afrika terbukti penting untuk mempertahankan rute perdagangan mereka ke Timur Jauh. Kota pelabuhan Vasco da Gama di Goa dinamai untuk memperingati da Gama. Demikian pula kawah Vasco da Gama, sebuah kawah besar di Bulan. Ada tiga klub sepak bola di Brasil (termasuk Club de Regatas Vasco da Gama) dan Klub Olahraga Vasco di Goa yang juga dinamai menurut namanya. Sebuah gereja di Kochi, Kerala Gereja Vasco da Gama, sebuah tempat tinggal pribadi di pulau Saint Helena dan Jembatan Vasco da Gama semuanya diberi nama untuk memperingatinya. Da Gama menduduki peringkat ke-86 dalam buku Michael H. Hart 100 Tokoh yang Paling Berpengaruh dalam Sejarah. Pada 1998, upaya mengadakan peringatan ke-500 tahun kedatangan da Gama di India oleh Pemerintah Portugal dibatalkan karena besarnya kemarahan masyarakat terhadap acara tersebut.[3][4]. Referensi Kelly, Jack (2004). Gunpowder: Alchemy, Bombards, & Pyrotechnics. ISBN 0-465-03718-6 — Sejarah ledakan yang mengubah dunia sejak Vasco da Gama hingga E.I. DuPont. Pranala luar dalam Prominent People Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. with animated maps in The European Library Harvest || UNKNOWN | MISSING =Year of birth missing {{subst:#switch:{{subst:uc:1524}}||LIVING=(living people)}} | #default =1469 births}}]] [[Category:{{subst:#switch:{{subst:uc:1524}}|| LIVING =Living people | UNKNOWN | MISSING =Year of death missing | #default =1524 deaths}}]] Kategori:Penjelajah Portugal Kategori:100 Tokoh menurut Michael H. Hart
https://id.wikipedia.org/wiki/Vasco%20da%20Gama
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 219, 1413, 1603, 2137, 2983, 3776, 4270, 4746, 5146, 6386, 7323, 8061, 9145, 9462, 10255, 10869, 11803, 12060, 12484, 12908, 13240, 14045, 14781, 15344, 15896, 16357, 17343 ], "plaintext_end_byte": [ 218, 1412, 1602, 2121, 2982, 3775, 4269, 4732, 5136, 6332, 7269, 8023, 9144, 9443, 10239, 10868, 11782, 12059, 12483, 12896, 13226, 14025, 14767, 15343, 15895, 16343, 17304, 17467 ] }
متى تولت أول إمرأة الرئاسة في دولة إفريقية؟
المرأة في أفريقيا
arabic
{ "passage_answer_candidate_index": [ 6 ], "minimal_answers_start_byte": [ 3785 ], "minimal_answers_end_byte": [ 3804 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
يختلف دور المرأة في قارة أفريقيا من منطقة لمنطقة أو من دولة لدولة حسب العادات والتقاليد أو التاريخ أو الثقافة أو الدين. وبحسب البلد، فإن النساء في آسيا تأتي من دول ذات سيادة دولية مثل الجزائر، أنغولا، بنين، بوتسوانا، بوركينا فاسو، بوروندي، الكاميرون، الرأس الأخضر، جمهورية أفريقيا الوسطى، تشاد، جزر القمر، جمهورية الكونغو الديمقراطية، جمهورية الكونغو، جيبوتي، مصر، غينيا الاستوائية، إريتريا، إثيوبيا، الغابون، غامبيا، غانا، غينيا، غينيا بيساو، ساحل العاج (كوت ديفوار)، كينيا، ليسوتو، ليبيريا، ليبيا، مدغشقر، ملاوي، مالي، موريتانيا، موريشيوس، المغرب ,موزمبيق ، ناميبيا، النيجر، نيجيريا، رواندا، سان تومي , برينسيبي، السنغال، سيشيل، سيراليون، الصومال، جنوب أفريقيا، وجنوب السودان، السودان، سوازيلاند، تنزانيا، توغو، تونس، أوغندا، زامبيا والصحراء الغربية و زيمبابوي. وتأتي بعض النساء الأفريقيات من دول ذات اعتراف محدود دوليا مثل الجمهورية العربية الصحراوية الديمقراطية. كما تأتي أفرقيات أخريات من أقاليم ما وراء البحار والتابعة للدول الأوروبية مثل إسبانيا كأقاليم جزر الكناري، سبتة، مليلية أو تابعة للبرتغال البرتغال مثل إقليم ماديرا. أو تابعة لـفرنسا كأقاليم مايوت و ريونيون، أو تابعة للمملكة المتحدة مثل سانت هيلانة، جزيرة أسنسيون، وتريستان دا كونها. الجزائر قاتلت النساء الجزائريات خلال حرب الاستقلال الجزائرية في عام 1962 جنبًا إلى جنب الرجال. وقد حققن بذلك إحساسًا جديدًا بهويتهم وقدرا من قبول الرجال بهم في الساحة. وفي أعقاب الحرب، حافظت النساء على التحرر الجديد الذي حصلن عليهكما شاركت النساء في تطوير وبناء الدولة الحديثة. وتعتبر الجزائر دولة ليبرالية نسبيا ووضع المرأة يعكس هذا [1]. فللمرأة حق التصويت والترشح للمناصب السياسية كما أنها تتساوى مع الرجال في الحقوق والواجبات وأمام القانون [1][2],خلافا لدول أخرى في المنطقة. تمثل النساء نسبة 70% من العاملين بالمحاماه في الجزائر, و60% من القضاة. كما تهيمن النساء على المجال الطبي والعلوم.وتعد دولة المرأة الجزائرية أحد أول نساء دول شمال أفريقيا للعمل كسائق سيارات الأجرة أو حافلات النقل العام. وتزداد أعداد النساء العاملات في قطاع الأمن والشرطة .وفي عام 2007 شكلت الإناث 65% من طلاب الجامعات, وحصلن الخريجات على 80% من فرص العمل بعد التخرج. وبشكل متطرد أصبحت المرأة تساهم في الدخل المادي للأسرة أكثر من ما يساهم به الرجل. وتعد لويزة حنون رئيسة حزب العمال الجزائري و المناضلة بارزة ذات توجه اشتراكي واضح هي أول سيدة تترشح لمنصب الرئيس في الجزائر والعالم العربي بأكمله وقد حصلت في انتخابات 2004 على 4.22% من الأصوات, وهناك العديد من الشبهات حول تزوير هذه الانتخابات لصالح المرشح عبد العزيز بوتفليقة. كما نجد خليدة تومي واحدة من أفراد نفس الحزب الذي ترأسه لويزة, وهي من أشد المدافعين عن حقوق المرأة والمناوئة للتيار الإسلامي وضد قانون الأسرة الجزائري الذي تعتبره مقيدا حقوق المراة ومهينا لكرامتها. وقد شغلت منصب وزيرة الثقافة الجزائرية منذ 2002 إلى غاية 2014. أنغولا تقوم دولة أنغولا على النشاط الزراعي كما هو حال العديد من الدول الأفريقية, وتشارك السيدة الأنجولية في الأعمال الزراعية بالإضافة إلى الأعمال السياسية والمصالح الاقتصادية, فضلًا عن تكوين الأسرة وإنجاز العمل المنزلي. بنين تحسنت حالة حقوق المرأة في بنين قد تحسنت بشكل ملحوظ منذ استعادة الديمقراطية والتصديق على الدستور، وإصدار قانون الأحوال الشخصية والأسرة في عام 2004. ولكن العادات والتقاليد التي تحط من قدر المرأة وتضعها في مكان غير متكافئ مع الرجل لاتزال تهيمن على تصرفات الأشخاص بشكل عام. ويستمر وقوع حالات من تعدد الزوجات والزواج القسري رغم وضع قانون بتجريم هذه الأفعال [3]. ورغم وجود قوانين لتجريم الاغتصاب, إلا أن تراخي الشرطة والفساد والخوف من وصمة العار الاجتماعية يجعل من القصاص الحقيقي أمرًأ مستحيلًا. ويحدث ذلك أيضًا في جرايم العنف المنزلي, فرغم تجريمها قانونيًا بعقوبة تصل إلى 3 سنوات إلا أن تردد النساء في الأبلاغ عن هذه الحالات يجعلها متكررة الحدوث وعلى نطاق واسع. تونس جمهورية أفريقيا الوسطى تولت إليزابيث دوميتيان منصب رئيسة الوزارة في جمهورية أفريقيا الوسطى في الفترة ما بين 1975 و1976, وتعد بذلك أول سيدة تتولى هذا المنصب في جمهورية أفريقيا الوسطى وفي القارة الأفريقية كلها, وحتى الآن لم يشغل هذا المنصب أية نساء من بعد إليزابيث. كما تولت كاثرين سامبا بانزا الناشطة في مجال حقوق المرأة وخصوصًا مكافحة تشويه الأعضاء التناسلية للإناث والعنف بجميع أشكاله رئاسة المرحلة الانتقالية في الدولة منذ 23 يناير 2014 وهي بذلك تعد أول امرأة تتولى منصب الرئاسة في دولتها وفي القارة الأفريقية [4]. جمهورية الكونغو الديمقراطية لم تصل النساء في جمهورية الكونغو الديمقراطية إلى موقف المساواة الكاملة مع الرجل، رغم نضالهم مستمر حتى يومنا هذا. على الرغم من تشدق نظام الحكم الحالي بأهمية دور المرأة في المجتمع، وعلى الرغم من أن المرأة تتمتع ببعض الحقوق القانونية (على سبيل المثال، الحق في التملك والحق في المشاركة في القطاعات الاقتصادية والسياسية)، إلا أن العرف والقيود الاجتماعية لا تزال تحد من الفرص المتاحة لهن [5]. جمهورية مصر العربية طالما لعبت نساء مصر دورا مؤثرا في السياسة والمجتمع المصري، ولكن يظهر التدهور الواضح في وضعهن في الآونة الأخيرة، حتى صنفت منظمات حقوقية دولية مصر أنها أحد أسوأ دول العالم معاملة للنساء؛ فتزامنا مع الاضطرابات السياسية، تزايدت حوادث الاغتصاب الجماعي والاعتداءات الجنسية أثناء المظاهرات خلال المرحلة الانتقالية التي شهدت وصول 3 نظم متعاقبة للسلطة [6]، وتم اعتقال عشرات الفتيات والنساء منهن فتيات عاملات في مجال حقوق المرأة, فنجد ماهينور المصري المحامية والناشطة السياسية التي حكم عليها عام 2014 بالحبس عامين والغرامة 50 ألف جنيه بحسب قانون التظاهر بتهمة «التظاهر دون تصريح، والتعدي على قوات الأمن». كما تواجه المرأة المصرية تحدي العادات والتقاليد التي تتسبب في وقوع جرائم زواج القاصرات وتعدد الزوجات وتشويه الأعضاء التناسلية للإناث (ختان الإناث) والعنف المنزلي. جزر القمر جاءت جزر القمر -وهي أرخبيل يقع في المحيط الهندي- تسير في طليعة الدول العربية من حيث حقوق المرأة، حيث تشغل المرأة 20 في المائة من المناصب الوزارية، وتحتفظ الزوجة عادة بالأرض أو المنزل في حالة الطلاق. ولا تعاني المرأة ضغوطًا لإنجاب الذكور دون الإناث، كما أن تنظيم الأسرة مقبول على نطاق واسع وتدعمه حملات توعية تديرها الدولة. وذلك طبقًا لنتائج دراسة أجرتها مؤسسة "تومسون رويترز"، واستعانت فيها بخبراء متخصصين في مجال قضايا المرأة[7] . إثيوبيا يوجد القليل من الدراسات المتعلقة بالمرأة في إثيوبيا، ولكن قد علق العديد من المراقبين على الصعوبات الجسدية التي تواجه المرأة الإثيوبية طوال حياتها نظرًا لقسوة الأرض والطقس في أثيوبيا. مثل مشقة حمل المواد الثقيلة لمسافات طويلة على ضهورهن لعدم توفر وسائل مواصلات مناسبة، والقيام بطحن الذرة يدويًا، والعمل في منزل، تربية الأطفال، والطبخ. كما تعاني المرأة الإثيوبية من تدني الخدمات الصحية, فلا تستخدم أغلبية السيدات في أثيوبيا أية وسائل لمنع الحمل, وتصل معدلات الخصوبة إلى 5.23 طفل\سيدة. وتصاب السيدات بمرض الإيدز بمعدلات أكبر من إصابة الرجال. وطبقًا لتقرير منظمة الصحة العالمية عام 2005 فإن 59% من السيدات في أثيوبيا قد تعرضن للأذى الجنسي والجسدي من قِبَل شريكائهن على مدار حياتهن كاملة. وطبقًا لنفس التقرير الصادر عن نفس المنظمة فإن 74.3% من إناث أثيوبيا في المرحلة العمرية ما بين 15-49 قد تعرضن لعملية تشويه الأعضاء التناسلية للإناث (ختان الإناث) [8] . ساحل العاج شكلت النساء في ساحل العاج أقل من نصف سكان البلاد في عام 2003 [9]. وقد تغيرت الأدوار الاجتماعية والفرص المتاحة للجنسين منذ عهد الاستعمار الفرنسي. منذ وصول ساحل العاج إلى الاستقلال في عام 1961 وحتى عام 1990 كانت المرأة أدنى وضعًا من الرجال في ظل القانون. ولكن جلبت التغييرات القانونية عقب وفاة الرئيس فيليكس هوفويت-بواني تحسّن في الفرص القانونية والتعليمية للنساء على جميع المستويات. ولكن حافظت التقاليد والعادات التي تميز بين الجنسين وتحط من شأن المرأة على بقاء المرأة ضمن أدوارها الاجتماعية التقليدية. ويعيش داخل ساحل العاج أكثر من 60 مجموعة عرقية، ويختلف شأن النساء بين هذه المجموعات وبعضها اختلافًا كبيرًا. كينيا يمكن تقسيم النساء في كينيا إلى النساء اللاتي يعشن ضمن الثقافة السواحلية التقليدية, والنساء في كينيا البريطانية، والنساء اللاتي يعشن في كينيا المستقلة منذ عام 1963 وحتى الآن [10]. مدغشقر تعيش المرأة في مدغشقر عمرًا أطول من الرجال, وتعاني الإناث في مدغشقر من الزواج المبكر والإنجاب في سن صغير جدًا, فأقل من ثلث نساء مدغشقر ينجبون في سن أكبر من 19 سنة. وحتى النساء اللاتي يحاولن تأجيل عملية الحمل والإنجاب غالبًا ما قد يفشلن في الحصول على وسائل منع الحمل المناسبة, ويترتب على ذلك ارتفاع حالات الإجهاض, فقد خضعت 24% من النساء في مدغشقر لإجراء إجهاض واحد على الأقل. ولا تملك الإناث نفس الفرص التي يملكها الذكور في التعليم والعمل. موريتانيا يتحكم الدين والشريعة الإسلامية بشكل كبير في مسار حياة المرأة الموريتانية, وقد يقتصر تعليم بعض الفتيات على حضور بعض المدارس القرآنية، لتعلم بعض آيات من القرآن وتحقيق الحد الأدنى من مهارات القراءة والكتابة. وتتولى الأم تعليم ابنتها بعض الشؤون العائلية والمنزلية ورعاية الأطفال. ويكون اهتمام الأب الأكبر هو تجهيز بناته للزواج، حيث تتعرض الفتيات المراهقات غير المتزوجات إلى النقد الاجتماعي الشديد. المغرب تضمن تاريخ النساء في المغرب حياتهم من قبل، وأثناء، وبعد وصول الإسلام إلى المغرب. فقد عاشت المرأة المغربية قبل الإسلام كمملوكة أو جارية. أما بعد وصول الإسلام في المغرب، تلقت النساء في المغرب ثلاث حقوق أساسية في ظل الدين الإسلامي وهي الحق في العيش، والحق في أن تحترم كأم، والحق في تملّك الأعمال التجارية والعمل. في الأربيعينيات عاشت النساء المغربيات في وحدات الأسرة التي هي "الأسر المغلقة" وعزلت المرأة داخل البيوت للقيام بالأعمال المنزلية، والتطريز، والحرف اليدوية، وقد سمح لها أحيانًا بحضور المدارس القرآنية، والذهاب إلى الحمام المغربي. وانتهى تدريجيا هذا الشكل من الحياة بعد استقلال المغرب عن فرنسا عام 1956 [11] . بعد استقلال المغرب عن فرنسا، أصبحت المرأة المغربية قادرة على بدء الذهاب إلى المدارس التي لا تركز فقط على تعليم الدين. وفي عام 2004 حدثت تطورات قانونية ضخمة أعطت للمرأة المغربية الحق في تطليق زوجها، وحضانة الأطفال، وتعديل بعض حقوق الملكية والميراث. مالاوي تعد مالاوي أحد أفقر دول العالم, وحسب إحصائيات الأمم المتحدة لعام 2012 فإن نصف الإناث في مالاوي يجبرن على الزواج قبل سن 18, وبذلك تمتلك مالاوي أحد أكبر معدلات زواج الأطفال والقصر في العالم. تتعرض الفتيات الصغيرات بدءًا من سن 7 سنوات إلى تقاليد جنسية عنيفة. وفي عام 2015 وضعت مالاوي قرار بتجريم زواج الأطفال تحت سن 18 سنة, ومع ذلك فالتقاليد والعادات تدفع الأهل لعدم الالتزام بالقانون وتزويج بناتهم تحت السن القانوني. وذلك بالإضافة إلى الدوافع المادية حيث تلجأ العديد من الأسر لتزويج فتياتها للتخلص من أعباءها المادية على الأسرة [12]. روابط خارجية مصادر تصنيف:النساء حسب القارة تصنيف:المرأة في أفريقيا تصنيف:نساء أفريقيات
https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%B1%D8%A3%D8%A9%20%D9%81%D9%8A%20%D8%A3%D9%81%D8%B1%D9%8A%D9%82%D9%8A%D8%A7
{ "plaintext_start_byte": [ 2, 614, 843, 1294, 2385, 2992, 4536, 5874, 6262, 6863, 7421, 7539, 9243, 9380, 9634, 9701, 9894, 10102, 10796, 11881, 12434, 12903, 13069, 13753, 14895, 15600, 17014, 18499, 19324, 20525, 22917, 24786, 26493, 26906, 27819, 28070, 28931, 29506, 30923 ], "plaintext_end_byte": [ 613, 842, 1293, 2384, 2969, 4518, 5863, 6243, 6862, 7413, 7538, 9242, 9379, 9619, 9700, 9879, 10088, 10785, 11880, 12426, 12895, 13068, 13752, 14894, 15592, 17013, 18498, 19323, 20524, 22916, 24775, 26473, 26888, 27818, 28062, 28923, 29505, 30898, 32045 ] }
오버워치 출시일은 언제인가요?
오버워치
korean
{ "passage_answer_candidate_index": [ 0 ], "minimal_answers_start_byte": [ 133 ], "minimal_answers_end_byte": [ 151 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
《오버워치》()는 블리자드 엔터테인먼트가 개발하고 배급하는 다중 사용자 1인칭 슈팅 게임이다. 2016년 5월 24일 마이크로소프트 윈도우, 플레이스테이션 4, 엑스박스 원으로 출시하였다. 6대 6 분대 전투 방식이다. 플레이어는 원하는 영웅 하나를 골라 전투에 참여한다. 영웅들은 역할이 공격, 돌격, 지원, 이렇게 셋으로 나뉜다. 팀은 다같이 협동하여 거점을 탈환 또는 사수하거나, 화물을 제한 시간 안에 목표 지점까지 호위하거나, 적을 모조리 사살해야 한다. 경기 종류는 크게 빠른 대전, 경쟁전(랭크 게임), 아케이드, 사용자 지정으로 나뉜다. 경쟁전은 출시 한 달 후 추가되었다. 이 게임은 근본적으로 캐주얼 플레이를 지향한다. 경기를 플레이하여 레벨이 오르면 '전리품 상자'를 얻는다. 전리품 상자에서는 캐릭터 스킨이나 승리 포즈와 같이 게임플레이에 영향을 주지 않는 외관 보상을 획득할 수 있다. 블리자드는 모든 《오버워치》 업데이트는 무료로 진행될 것이며, 플레이어가 부가 요금을 내는 경우는 오직 추가적인 외관 보상을 구입할 때 뿐이라고 발표했다. 《오버워치》는 블리자드의 네 번째 프랜차이즈로, 2014년 다중 접속 온라인 롤플레잉 게임 《타이탄》의 개발이 무산되면서 만들어졌다. 《타이탄》 팀의 일부는 《팀 포트리스 2》와 같은 팀 기반 1인칭 슈팅과 멀티플레이어 온라인 배틀 아레나의 치솟는 인기, 팀워크를 강조하는 영웅 기반 슈터 창작을 기반으로 《오버워치》의 컨셉을 구상하였다. 《오버워치》의 일부 요소들은 취소된 타이탄 프로젝트의 설정과 구상을 빌려왔다. 세계적 위기 이후 가까운 미래의 낙관적인 지구 설정의 이야기를 정립시킨 이후, 개발자들은 이 설정의 일부로 성별, 인종, 능력이 다양한 영웅을 제작하는 것을 목표로 하였다. 캐릭터 간 성능 균형을 조정하는 것에 노력을 기울여, 새로운 플레이어가 계속해서 재미를 느낄 수 있도록 하는 한편, 숙련된 플레이어는 비슷한 실력을 가진 플레이어에게 힘겨운 도전을 할 수 있도록 하였다. 《오버워치》는 2014년 블리즈컨에서 완전히 플레이 가능한 상태로 공개되었으며, 2015년 후반부터 2016년 초반까지 클로즈 베타를 진행했다. 2016년 5월 오픈 베타에는 플레이어가 970만 명 이상 참여하였다. 게임의 출시는 줄거리와 각 캐릭터를 소개하는 단편 애니메이션 영상을 통해 홍보하였다. 공식 출시 이후, 《오버워치》는 비평가들로부터 전반적인 호평을 받았으며, 특히 게임의 접근성과 재미있는 게임플레이에서 좋은 점수를 받았다. 게임 방식 영웅 《오버워치》는 각각 플레이어 여섯 명으로 구성된 두 팀의 분대 단위 전투를 기본으로 한다.[1] 플레이어는 특별한 능력을 지닌 영웅 하나를 선택한다. 영웅의 역할군은 공격, 돌격, 지원으로 세 가지지다. 공격 영웅들은 보통 속도가 빠르고 공격력이 높지만 생명력이 낮다. 돌격 영웅은 높은 생명력과 방어력으로 적의 공격을 대신 맞아주고 아군을 보호하며, 강력한 제압 기술로 전투를 주도한다. 지원 영웅은 아군을 강화, 치료하고, 적군을 약화시키며, 전투에 다양한 변수(부활, 순간이동, 보호막 등)를 더해준다. 본래 '조임목에서 적의 돌격을 막고 거점수비에 효과적'인 '수비' 역할군도 있었으나, 공격과 수비의 구분이 의미가 없고 수비 영웅들이 공격 영웅에 비해 성능이 낮다는 유저들의 의견에 블리자드는 수비 역할군을 삭제하고, 모든 수비 영웅들을 공격 역할군에 포함시켰다. 경기에 들어가기 전 영웅 선택 화면에서 플레이어들은 어떤 역할군이 부족하면 경고 알림을 받는다. 플레이어는 경기 전에 다른 영웅으로 변경하여 조합을 맞춘 뒤 팀을 시작할 수 있다.[2] 경기 도중에 플레이어는 캐릭터가 죽거나 본진으로 돌아가면 언제든지 다른 영웅으로 변경할 수 있으며, 게임은 상황에 맞춰 영웅을 변경해야 유리하도록 설계되었다.[3][4] 공격과 기술 각 영웅은 독특한 일반 공격과 기술을 지니고, 횟수가 제한되지 않은 추가 기술이 적어도 두 개 있다. 대다수는 재사용 대기시간이 있어 일정 시간이 지나야 다시 사용할 수 있다. 또, 궁극기 충전량을 모두 채우면 그 영웅의 궁극기를 한 번 사용할 수 있다. 이 충전량은 아무것도 하지 않아도 느리게 차오르고, 적을 공격하거나, 아군을 지원하거나, 임무에 기여하면 빠르게 채울 수 있다. 궁극기가 한 번 준비가 되면 플레이어는 언제든지 이를 사용할 수 있는데, 성능은 궁극기라는 이름에 걸맞게 경기의 판도를 뒤바꿀 수 있을 만큼 강력하다. 사용 후에는 충전량이 0%로 돌아와, 다시 찰 때까지 기다려야 한다. 궁극기에 대응하지 못하면 치명적인 손해를 보기 때문에, 상대는 궁극기를 사용하는 캐릭터의 대사로 궁극기 사용을 경고받는다. 예를 들어, 총잡이 맥크리는 시야에 들어온 모든 적에게 치명적인 데미지를 입히는 궁극기 '황야의 무법자'를 사용하면서 "석양이 진다" 라는 대사를 하게 되는데, 적은 이 대사를 듣고 궁극기를 무력화하거나 응수하거나 엄폐물에 숨는 찰나의 기회를 얻는다.[5] 폭주치 폭주치는 아군을 돕거나 적에게 피해를 주거나 임무에 기여하면 점점 올라가고, 그러지 않으면 내려간다. 폭주치가 일정량에 도달하면 캐릭터 아이콘이 불타는 상태, '폭주 상태'가 되어 캐릭터가 위협적임을 보여주지만, 그밖에 게임 플레이에 직접적인 영향을 주지는 않는다.[6] 경기 종료 후 매 경기가 끝나면 게임 서버가 어떤 플레이어가 활약한 명장면(짧은 시간 안에 많은 적을 죽이거나, 아군을 빈사 상태에서 치료하는 등)을 결정하고, 이것을 '최고의 플레이(Play of the game, POTG)'라는 이름으로 모든 플레이어가 영상으로 감상한다.[7]최고의 플레이 재생이 끝나면 두 팀을 통틀어 가장 빛난 플레이어 네 명이 표시된다. 플레이어는 그 네 명 중 한 명에게 투표할 수 있다. 최고의 플레이에 뽑히거나 가장 많은 표를 받아도 별다른 보상은 없다. 투표까지 끝나면 플레이어는 승패 여부와 경기에 기여한 정도에 따라 경험치를 얻는다. 경험치를 어느 정도 쌓으면 레벨이 상승하고, 전리품 상자를 얻는다. 전리품 상자에서는 승리 포즈, 최고의 플레이 동작, 영웅 스킨, 아이콘 등 게임에 직접적 영향을 미치지 않는 외관 수집품이나 게임 화폐인 크레딧을 얻을 수 있다. 크레딧은 오로지 수집품을 구매하는 데만 쓰인다. 현금으로도 전리품 상자를 구매할 수 있다. 전장 《오버워치》의 전장은 종류가 다음과 같이 나뉜다. 유형에 따라 승리 조건이 다르다.[8] 점령: 공격팀은 제한 시간 내에 거점 두 군데를 연속해서 점령해야 하고, 수비팀은 거점을 사수해야 한다. 제한 시간은 5분이며 첫 번째 거점을 점령하면 4분이 늘어난다. [3][4] 호위: 공격팀은 제한 시간 안에 화물을 목표 지점까지 운송해야 하고, 수비팀은 화물을 저지해야 한다. 화물 차량은 공격 팀이 가까이 가면 정해진 경로를 따라 이동하고, 수비 팀이 근처에 있으면 멈춘다. 즉, 서로가 화물 근처에 있지 못하도록 처치해야 한다. 공격 팀이 아무도 화물에 접근하지 않고 일정 시간이 지나면 차량은 경로를 따라 뒤로 이동하기 시작한다. 경로 중간 중간에는 경유지가 있다. 경유지를 지나면 제한 시간이 연장되고 화물이 경유지 뒤로는 이동하지 않게 된다.[3][4] 점령 및 호위: 공격팀은 화물이 있는 거점을 차지한 후 목표 지점까지 호위해야 하며, 수비팀은 이들을 막아야 한다. 거점이 점령될 경우 제한 시간이 연장된다. 규칙은 점령전과 호위전을 준용한다. 쟁탈: 각 팀은 공동 거점을 먼저 차지하고 점령 수치가 100%가 될 때까지 지켜내야 한다. 양 팀이 거점 탈환을 끝없이 반복하는 것이 쟁탈전의 묘미이다. 3판 2선승제이다. 아케이드 데스매치: 데스매치는 개인전으로, 가장 먼저 20킬을 하는 사람이 승리한다. 제한시간은 10분이다. 팀 데스매치: 팀 데스매치는 가장 먼저 30킬을 하는 팀이 승리한다. 제한시간은 20분이다. 팀은 4대 4이다. 팀 내에서는 캐릭터가 중복될 수 없다. 특별 전장 루시우볼: 지원 영웅 루시우의 주먹과 파동만으로 공을 움직여 골을 넣는 축구이다.(입벤트} 오버워치 내 전장은 실제 장소를 본따 만들었다.[9] 처음에 공개된 세 전장("왕의 길", "하나무라", "아누비스 신전")은 각각 런던, 일본, 고대 이집트 유적에서 영감을 받은 것이다.[10] 게임 모드 《오버워치》에는 다음과 같은 게임 모드가 있다. 플레이어 대 인공지능 튜토리얼 훈련장 인공지능 상대: 플레이어 팀 대 인공지능 팀 플레이어 대 플레이어 빠른 대전 경쟁전 아케이드 빠른 대전 플레이어가 혼자 또는 같은 그룹에 있는 친구와 함께 무작위로 선택된 다른 상대와 경기를 벌이는 모드이다. 아군이 고른 영웅을 고를 수 없다.[11] 아케이드 아케이드에는 1대1, 3대3, 영웅을 중복으로 선택할 수 있는 6대6, 주간 난투, 게임 만들기 모드가 있다. 주간 난투는 하스스톤: 워크래프트의 영웅들의 선술집 난투에서 영감을 받은 모드이다.[12] 이 경기는 특정한 영웅, 또는 특정한 역할군만 고를 수 있거나, 부활할 때 무작위로 영웅이 바뀌는 등 규칙이 특별하다. 게임 만들기는 플레이어가 경기 시간, 전장, 영웅 선택 제한, 재사용 대기시간 등 입맛에 맞게 설정하여 경기를 할 수 있다. 게임 만들기를 통한 사용자 지정 게임을 통해서도 경험치를 획득할 수 있다.[13] 경쟁전 같은 지역에서 같은 기기(PS4, 엑스박스, 컴퓨터)로 다른 플레이어와 순위 경쟁을 벌이는 게임 방식이다.[14] 경쟁전은 시즌으로 나뉘며, 한 시즌은 두 달 남짓이다. 시즌 사이에는 게임에 대대적 패치를 하는 비시즌 기간이 1주 있다. 25 레벨을 달성하면 참가할 자격을 얻는다. 매 시즌마다 배치 경기 10번을 마친 뒤 실력 평점과 그를 바탕으로 한 등급(티어)이 부여된다. 이 실력 평점은 이후 해당 시즌의 모든 경기에서 대전 상대를 찾는 데 이용된다. 등급은 브론즈, 실버, 골드, 플래티넘, 다이아몬드, 마스터, 그랜드마스터 등 총 7개이다. 시즌 마감 평점은 다음 시즌 배치에 막대한 영향을 미친다. 경쟁전 경기를 마치면 플레이어의 비중, 아군과 적의 실력 차이에 따라 평점을 잃거나 얻는다. 일정 점수 이하로 떨어지면 하위 티어로 강등되고, 반대로 올리면 상위 티어로 승급한다. 아군이 고른 영웅을 고를 수 없다.[15] 빠른대전과 달리 경쟁전에서는 공정을 기하기 위하여, 호위, 점령, 점령 및 호위 전장은 두 라운드로 나뉘고, 양 팀은 각각 공격과 수비를 한 번씩 번갈아 맡는다. 양 팀은 각자의 목표(점령, 화물 경유지 도착)를 달성하면 1점을 얻는다. 두 라운드를 거친 후 가장 높은 점수를 얻은 팀이 승리한다. 동점이라면 거점 점령도나 화물을 민 거리로 승부를 가리고, 그래도 승부를 가리지 못하면 무승부로 경기가 끝난다. 보상 배치 경기를 모두 마친 플레이어에 한하여 시즌별 외관 보상을 얻는다. 또, 플레이어는 경쟁전에서 승리하거나 비길 때마다 '경쟁전 포인트'를 획득한다.[16] 시즌 말에는 최종 실력 평점에 따라 별도로 포인트를 획득한다. 경쟁전 포인트를 모아 황금 무기를 구매할 수 있다. 하지만 황금무기는 게임애 별 지장을 주지는 않으며 무기만 빛으로 빛난다 배경 블리자드는 게임 홍보를 위해 배포한 단편 애니메이션과 다른 미디어에서《오버워치》의 배경 이야기를 그려내었다.[17][18] 《오버워치》는 지금으로부터 60년 후, 즉 '옴닉 사태'가 해결되고 30년이 지난 가상의 미래 지구를 배경으로 한다. 옴닉 사태 이전에 인류는 과학 기술 발전과 번영으로 황금기를 맞이했다. 인간은 인공지능을 가진 로봇 '옴닉'을 개발하고, 그들을 전 세계에 자동화된 '옴니움'으로 생산하며, 이들을 이용해 경제적 평등을 이룩했다. 옴닉 사태는 옴니움이 인류를 상대로 살상 로봇을 생산하면서 시작되었다. 국제 연합은 옴닉의 위협에 대항하고 질서를 회복하기 위해 국제 특수기동 부대인 '오버워치'를 결성하였다. 노련한 유전자 강화 군인 가브리엘 레예스와 잭 모리슨이 지휘하는 오버워치는 로봇들의 반란을 성공적으로 진압하고 재능이 있는 많은 사람들을 중요한 위치로 끌어올렸지만, 레예스와 모리슨 사이에 불화가 일어났고, 모리슨은 사실상 오버워치의 수장이 된 반면 레예스는 오버워치가 공개적으로 수행할 수 없을 만큼 더러운 비밀 작전을 수행하는 '블랙워치'를 떠맡게 되었다. 오버워치는 '오버워치 세대'라고 부르는 몇십 년 간 세계를 종횡무진하며 평화를 유지하였으나, 모리슨과 레예스의 갈등의 골은 깊어만 갔다. 잦아들지 않는 범죄와 실패에 따른 부정적 여론이 오버워치로 향하고, 오버워치에 대한 대중의 강력한 항의와 요원들 간 암투 때문에, 유엔은 상황 조사에 착수하였다. 이때 오버워치의 본부가 폭발로 파괴되고, 모리슨과 레예스는 사망한 것으로 공표되었다. 유엔은 오버워치를 해체하고 그들의 활동을 금하는 페트라스 법을 통과시킨다. 《오버워치》의 본격적인 배경은 페트라스 법이 시행된 몇 년 후이다. 오버워치가 사라지자, 기업들이 역할을 이어받았다. 싸움과 테러가 세계 곳곳에서 발생했고, 러시아에서 제2의 옴닉 사태의 신호가 나타났다. 런던 '왕의 길'에서 옴닉 수도사가 범죄 조직 탈론의 암살자 위도우메이커에게 암살당하자 윈스턴은 오버워치를 다시 규합한다. 오버워치의 옛 요원들은 페트라스 법에도 불구하고 오버워치로 다시 모이기로 결심하여, 오랜 친구들을 소집하고 새로운 동맹을 결성하여, 사람들을 구하기 위한 전쟁을 시작한다.[19] 개발 《오버워치》의 개발은 블리자드가 7년 간 야심차게 준비했던 대규모 다중 사용자 온라인 롤플레잉 게임 《타이탄》이 2014년 전면 백지화되면서 시작되었다.[20] 블리자드의 공동 창립자 마이클 모하임은 《타이탄》에 대한 계획을 재평가한 뒤에도 다음과 같이 말했다. "우리는 재미를 찾지 못했다. 우리는 열정을 찾지 못했다."[21] 《타이탄》을 개발했던 거대한 부서는 작은 부서가 되었고, 새로운 계획을 내놓는 작업을 맡았다. 《오버워치》는 1998년 《스타크래프트》 이후 블리자드가 두 번째로 시도하는 새로운 프랜차이즈 출시작이 되었다.[22][23] 크리에이티브 디렉터 크리스 멧젠은 《타이탄》과 같은 실패를 반복하지 않기 위해, "우리들은 게임의 규모와 최종 결과의 사업 기회를 무시하기 전에 그들이 이미 만들어낸 도구와 기술을 깨달으며 블리자드의 더 성공적인 게임이 어떻게 나왔어야 하는지 재고해야 했"다고 언급했다.[23] 제프 캐플런에 따르면, 팀은 브레인스토밍을 하면서 팀 내부의 많은 사람들이 플레이한 경험이 있는 1인칭 슈팅(FPS)의 현 상황에 대해서 생각했다. 획기적인 작품이 많이 나왔지만 아직 혁신의 가능성이 남아있는 분야였다.[24] 캐플런은 현재 FPS 시장의 《콜 오브 듀티: 모던 워페어 2》처럼 근미래 사실주의가 게임으로 표현되는 유행, 《팀 포트리스 클래식》과 《팀 포트리스 2》처럼 게임에서 로켓 점프와 갈고리와 같이 전장을 가로지르는 이동기가 등장하는 팀 기반 슈팅 유행을 언급하였다.[24] 이와 함께 승리를 위해 협동해야 하는 멀티플레이어 온라인 배틀 아레나(MOBA) 게임이 인기를 끎에 주목하면서, 《팀 포트리스 2》의 대규모 속전속결식 플레이와 MOBA 본연의 소규모 협동 지향 플레이를 고찰하여 오버워치의 토대를 쌓았다고 밝혔다.[24] 멧젠은 《타이탄》의 개발이 취소된 충격으로 팀이 분열되었다면서, 그때 간절히 바랐던 팀워크, 함께 서로를 돕는 '사람과 장인으로서 우리를 위한 구원 이야기'를 게임 속에 녹여내고 싶었다고 말했다.[23] 모하임은 《오버워치》의 목적을 "슈팅 팬이 사랑하는 액션과 깊이를 전하면서도 더욱 넓은 범위의 사람들에게 더욱 접근하기 쉬운 굉장한 [1인칭 슈팅] 경험을 창조하는 것"이라고 설명하였다.[25] 게임의 FPS 본질에 대해 캐플런은 다음과 같이 말했다. "슈팅 게임의 핵심은 현실주의가 아니다. 실제 총으로 싸우는 것도 아니지 않나. 현실에서 일어나는 군사 분쟁을 반영할 필요는 없다."[26] 게임의 초기 개발은 최초의 영웅 '트레이서'를 제작하는 것으로 시작되었다. 이 캐릭터는 시간을 조종하는 능력을 가진 《타이탄》의 비슷한 캐릭터를 바탕으로 하였다.[27] 보조 게임 디렉터 아론 켈러에 따르면, 트레이서는 아누비스 신전을 바탕으로 만들어진 단일 전장에서 게임 내 역학이 얼마나 잘 작동하는지 시험하기 위해 사용되었다.[28] 팀은 영웅 셋(위도우메이커, 리퍼, 라인하르트)을 더 추가하여 물리 엔진을 개선하였고, 켈러는 이 단계가 현재 출시된 게임의 모습에 견주어 매우 근접한 형태였다고 밝혔다. 영웅을 이 정도만 내놓고 바로 《오버워치》를 출시할 계획도 세울 만큼 완성도가 높았다고 한다.[28] 그 대신, 팀은 나머지 영웅들과 게임의 균형, 그래픽을 개발하는 것에 2년을 더 투자하였다.[28] 영웅 간 균형에 더하여, 개발팀은 다양한 전장에서 영웅들이 활약할 입지를 찾아야 했고, 전장 곳곳에 각 영웅이 효과적일 수 있는 지역이 주어지기를 원했다.[29] 게임에 등장하는 영웅의 수는 수정되지 않은 채 21명의 영웅들로 출시되었지만, 캐플런은 팀이 역할군이 6개인 최고 40명의 영웅들까지 추가할 수 있다고 밝혔다.[24] 캐플런은 적절한 영웅과 역할의 수, 영웅 간의 균형 파악하는 데 블리자드의 노련한 디자이너 제프 굿맨이 이룩한 공적을 인정했다.[24] 켈러의 언급에서 팀은 배정한 영웅이 15명에 가까워지자 플레이어들이 익히기에 너무 많은 수이고 모두 경험하기 힘들지 않을까 걱정하기 시작했으나, 영웅들 간의 독특성과 균형성 모두를 보장하기 위해 노력하였다.[28] 2015년 11월에 팀은 마지막 두 명의 캐릭터 메이와 D.Va를 추가로 공개하면서 게임이 출시될 준비가 충분히 되었다고 생각했다.[28] 《오버워치》에는 색맹을 위한 접근성 설정을 비롯하여, 폭넓은 사용자를 확보할 수 있는 여섯 가지 특징이 있다.[30] 개발 단계에서 중요했던 목표 하나는 플레이어를 위한 '전투의 명료성'으로, 플레이어가 새로운 지역으로 이동하면 적 캐릭터가 뚜렷하게 보이도록 했다. 이것은 플레이어가 전장에서 사용하는 색조와 채도 수준의 대조, 윤곽이 가지각색인 캐릭터들로, 멀리서도 영웅이 아군인지 적군인지 구별할 수 있도록 함으로써 가능하였다.[31] 팀은 개발동안 경기 중간에 플레이어가 영웅을 바꿀 수 있도록 하는 것이 게임플레이에 중요한 역할을 함을 알아냈다. 《오버워치》는 처음에 소액 결제나 다운로드 콘텐츠 구입이 포함된 부분 유료화 게임 형태로 출시를 계획했으나, 이러한 발견으로 인해 단독 구매형 게임으로 노선을 변경하였다. 켈러는 팀이 플레이어가 상황에 따라 어느 영웅으로든 교체할 수 있기를 원했고, 팀에서 아무도 영웅을 구입하지 않는다면 소액 결제나 다운로드 콘텐츠가 능력을 제한하는 것이나 다름없다고 말했다.[31] 또 소액 결제 및 다운로드 콘텐츠로 인해 게이머가 모든 플레이어 대신에 똑같은 컨텐츠를 가지고 있는 친구와만 플레이하게 되어 플레이어 공동체를 해체시킬 수 있다고도 언급하였다.[31] 개발의 더 높은 목표는 다른 경쟁 게임 환경에서 종종 일어나는 부정적 성향을 피하고, 이야기가 긍정적인 메시지를 주도록 하는 진전에 덧붙여 부정적인 영향을 준다고 느끼는 요소를 없애기 위해 게임플레이 디자인에서 명확한 선택을 하는 것이었다. 이러한 선택 중 하나는 다양한 통계 요약에서 죽임/죽음(kill/death) 표시를 없애는 것이었으며, 캐플런은 "어떤 영웅들은 활약을 위해서 죽임을 필요로 하지 않는다"라고 언급하였다.[30] 친선적인 플레이 환경을 증진시키기 위해, 블리자드는 '탈주'(경기가 끝나기 전에 일부러 나가는 행위)를 하는 플레이어에게 경기 후 경험치를 감소시키고,[32] 더 심할 경우 플레이를 영구히 금지하는 불이익을 부여한다.[33] 경쟁전 모드에 대한 블리자드의 처음 생각은 일반적인 대전 상대 찾기가 아닌 플레이어들이 자신들이 구성한 팀으로 6대6 대전을 하는 제한된 플레이로, 개인의 활약보다는 팀을 바탕으로 순위를 매기는 방식이었다. 케플런은 이것이 대전 상대 찾기와 관련된 문제, 팀의 평가가 반영되는 면에서 플레이어가 경기 중간에 탈주하는 문제를 피할 수 있을 것이라 밝혔다. 처음으로 플레이어들에게 이 개념을 공개했을 때는 부정적인 반응을 많이 받았다. 많은 플레이어들은 팀으로 구성을 이루기보다는 단독으로 경쟁할 수 있기를 바랐다.[34] 블리자드는 사용자의 반응을 수렴하여, 플레이어가 처음에 일반적으로 다섯 등급의 등급 체계에 따라 플레이했던 상대와 더 많은 경기를 하게 되었다가, 높은 등급으로 올라가면 실력에 더 바탕을 둔 진행으로 나아가게 되는 《하스스톤》과 비슷한 진행 체계로 경쟁전 모드를 다시 설계하였다. 블리자드는 베타 기간동안 이러한 접근 방법을 시험했으나, 낮은 등급의 플레이어가 매우 높은 등급의 플레이어를 상대하는 경우가 빈번하게 일어난다는 사실과, 충분히 플레이하지 않으면 플레이어의 등급이 떨어진다고 설명하지 않았음을 발견했다.[11] 또한, 플레이어가 다른 플레이어들과 자신을 더 잘 비교할 수 있는 경쟁전 순위표의 필요성도 알게 되었다.[34] 블리자드는 출시 때 경쟁전 모드를 공개하지 않는 것을 택했고, 100점의 순위 체계로 모드를 재개발하여 이러한 문제들을 해결하였다. 이후 순위 체계를 향상시킬 다른 방법을 계속해서 모색하고 있다.[34] 캐릭터 캐릭터의 다양성은 개발자들에게 중요했는데, 블리자드의 이전 게임들이 이를 간과하여 비판을 받았기 때문이었다. 멧젠은 그의 딸조차 자신에게 《워크래프트》의 여성 캐릭터는 왜 수영복만 입은 것처럼 보이냐고 말했다면서,[35]"특히 《오버워치》를 위해 지난 1년간 우리는 여성 캐릭터의 과도한 성적 대상화를 지양하고자 애써야 함을 인지하고 있었다."라고 했다. 캐플런은 게임 산업에 대해 "게임이 모두를 위하는 시대임이 명백"하다고 밝히며 "사람들은 점점 더 각계 각층, 소년과 소녀, 모두가 표현되는 것을 느끼고자 한다. 우리는 그것을 존중하도록 최선을 다했음을 고맙게 느낀다."라고 설명하였다.[35] 동성애자 영웅 포함에 대한 질문에 멧젠은 다수의 성소수자 영웅이 게임에 존재한다고 확증하였으며, "우리는 이것이 유기적으로 발생하기를 원했고, 기준점이 되거나 어떤 방식으로든 부정적으로 느껴지지 않기를 바란"다고 밝혔다. 그렇게 오버워치 크리스마스 이벤트 기념 코믹스에서 트레이서가 성소수자 영웅임이 밝혀졌다[36] 마이클 추는 이 다양한 영웅들이 블리자드가 이뤄낸 성과라고 표현하며, "우리는 여러분이 보게 될 영웅을 다양하게 배정하고 여러 지역을 갖추고자 노력했으며, 바라건대 이 영웅들이 국가적 다양성을 넘어 그들의 개성, 배경 이야기, 직업을 보고, 사람들도 이 영웅들과 마찬가지로 그것들을 발견하기를 바란"다고 말했다. 평가 출시 전 《오버워치》는 출시 전 제작 준비 기간동안 예상치 못한 주목을 받았다. 게임 레볼루션은 "《오버워치》는 1인칭 슈팅 게임에 40~60 달러를 지불하지 않을 사람의 이목까지 끌고 있다"라고 썼다.[37] 게임의 오픈 베타가 시작되자 970만 명의 플레이어가 몰리며 여러 매체가 이를 비중있게 다루었다.[38] 상업적 평가 출시 첫 주, 블리자드는 《오버워치》 플레이어 700만 명 이상이 총 1억 1900만 시간을 플레이했다고 발표하였다.[39] 이후 2016년 6월 3일에는 플레이어 700만 명, 6월 15일에는 1000만 명, 8월 4일에는 1500만 명, 10월 12일에는 2000만 명, 4월 29일에는 3000만 명, 10월 17일에는 3500만 명을 달성하였다. 비디오 게임 산업 조사 기업 NPD 그룹은 《오버워치》가 출시일인 2016년 5월 미국에서 세 번째로 많이 팔린 소매 비디오 게임이며, 2016년 6월에는 가장 많이 팔린 게임이라고 발표하였다.[40][41] 《오버워치》는 출시 한 달 동안에 디지털 판매로 가장 빨리 팔린 게임이었다.[42] 수퍼데이터 리서치는 《오버워치》가 5월에 전세 계에서 디지털 판매로 수익을 2억 6900만 달러 이상 거둔 것으로 추산하였다.[43] 2016년 6월, 대한민국의 PC방 게임 순위 집계 사이트 게임트릭스는 《오버워치》가 《리그 오브 레전드》를 따라잡고 한국의 PC방 4,000 곳에서 가장 많이 플레이된 게임이라고 밝혔다.[44] 팬덤 와이어드의 대니얼 스타키는 "수많은 새로운 게임들이 끝없는 플레이어 이탈과 개발자 독촉으로 발버둥치고 있는 곳에서, 《오버워치》의 공동체는 활기차고 기쁨에 넘친다."라고 표현하였다. 뇌성마비를 가진 한 게이머는 게임 조종을 자유롭게 지정할 수 있어서 게임에서 처음으로 저격수를 플레이할 수 있었다고 극찬하였다.[45][46] 블리자드의 예술가 중 한 명인 로만 케니는 모 게이머의 딸의 독창적인 《오버워치》 캐릭터 디자인을 차용한 컨셉 아트를 그렸다.[47] 블리자드는 게임의 정식 출시 전날 오토바이 절도범을 막으려다 부상을 입고 숨진 중국의 열성 팬을 추모하고자 게임의 전장 중 한 곳인 리장 타워의 요소를 수정했다.[48][49] 현재 2017년 5월부터 비매너 유저, 컨텐츠 부족으로 인해 많은 유저들이 오버워치를 떠나가고 있으며 과거 기록했던 30~25% 점유율이 12~17%까지 추락했다. 이에 대해 제프리 캐플런은 공식적으로 비매너 유저 계정 48만개중 34만개를 유저들 신고로 정지시켰으며 앞으로도 적극적인 신고를 부탁한다고 유저들에게 호소했다.또한 컨텐츠에 대해서는 26번째 영웅 제작중인 사실을 공개하면서 앞으로도 더 재미있는 오버워치를 만들겠다고 말했다. 블리자드는 게임을 바탕으로 한 팬들의 《오버워치》 2차 예술 창작물 제작을 장려하고 있다.[50] 블리자드는 이것을 돕고자 게임에서 공개될 21명의 모든 영웅들의 공식 색상과 복장, 무기 디자인을 제공하는 레퍼런스 키트를 게임 출시 전에 공개하였다.[51] 팬들은 이 키트와 게임의 단편 애니메이션, 다른 매체들을 활용하여 예술 작품,[52][53] 가장,[54][55] 애니메이션 오프닝처럼 만든 뮤직 비디오[56][57] 등을 포함한 수많은 2차 창작물을 제작하였다. 《오버워치》의 일부 컨셉은 인터넷 밈으로 창작되기도 하였는데, 한 예로 캐릭터 D.Va를 게이머 스테레오타입으로 묘사한 "그렘린 D.Va"(Gremlin D.Va)를 들 수 있다.[58] 포르노 팬아트 또한 만들어졌는데, 폰허브에서는 게임의 오픈 베타가 시작된 직후 《오버워치》 캐릭터가 등장하는 포르노를 검색한 횟수가 817% 증가하였다.[59] 블리자드는 이러한 작품들을 없애기 위해 노력하고 있다.[50] 게임 디렉터 제프리 카플란은 표현의 자유를 침해하고 싶지는 않다고 말했지만, 블리자드는 플레이어 중 다수가 청소년임을 염두에 두고 있으며, 공동체가 이러한 이미지를 멀리 하고자 노력하기를 바라고 있다.[34] 각주 외부 링크 분류:블리자드 엔터테인먼트의 게임 분류:1인칭 슈팅 게임 분류:윈도우 게임 분류:플레이스테이션 4 게임 분류:엑스박스 원 게임 분류:다중 사용자 온라인 게임 분류:2016년 비디오 게임 분류:네팔을 배경으로 한 비디오 게임 분류:대한민국을 배경으로 한 비디오 게임 분류:일본을 배경으로 한 비디오 게임 분류:중국을 배경으로 한 비디오 게임 분류:그리스를 배경으로 한 비디오 게임 분류:러시아를 배경으로 한 비디오 게임 분류:이집트를 배경으로 한 비디오 게임 분류:멕시코를 배경으로 한 비디오 게임 분류:미국을 배경으로 한 비디오 게임 분류:잉글랜드를 배경으로 한 비디오 게임 분류:아프리카를 배경으로 한 비디오 게임 분류:독일을 배경으로 한 비디오 게임 분류:남극을 배경으로 한 비디오 게임 분류:이라크를 배경으로 한 비디오 게임 분류:달을 배경으로 한 비디오 게임 분류:오스트레일리아를 배경으로 한 비디오 게임 분류:SF 게임
https://ko.wikipedia.org/wiki/%EC%98%A4%EB%B2%84%EC%9B%8C%EC%B9%98
{ "plaintext_start_byte": [ 1, 521, 795, 1806, 2426, 3535, 3940, 4416, 5070, 5268, 6177, 6646, 7441, 7797, 7918, 8532, 9177, 10416, 10740, 11835, 13043, 13307, 13513, 13660, 13761, 14586, 14700, 15043, 15749, 16324, 16757, 17002, 17727, 18967, 19288, 19640, 20182, 20492, 21238, 22582 ], "plaintext_end_byte": [ 520, 780, 1805, 2425, 3534, 3931, 4415, 5069, 5260, 6172, 6645, 7440, 7776, 7917, 8531, 9176, 10415, 10705, 11834, 13042, 13306, 13512, 13640, 13753, 14585, 14699, 15042, 15738, 16323, 16728, 17001, 17726, 18846, 19287, 19631, 20161, 20484, 21230, 22559, 22826 ] }
たかつき型護衛艦の最大収容人数は？
いずも型護衛艦
japanese
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
いずも型護衛艦（いずもがたごえいかん、[Izumo-class helicopter destroyer]error: {{lang-xx}}: text has italic markup (help)）は、海上自衛隊が運用するヘリコプター搭載護衛艦 (DDH) の艦級である。先行して建造・配備されたひゅうが型 (16DDH) をもとに大型化し、航空運用機能や多用途性を強化したものとなっている。また、兵装はひゅうが型と比べて簡易な物となり、よりヘリ空母に近づいたと言える。 1番艦「いずも」が平成22年度予算で、2番艦「かが」が平成24年度予算で建造された護衛艦であるため、ヘリコプター護衛艦を意味する記号の「DDH」を付けて、それぞれ22DDH、24DDHとも呼ばれる。 設計 船体 艦型は、ひゅうが型と同様、上甲板（第1甲板）を全通甲板とした遮浪甲板型とされているが、同型と比して、基準排水量にして約6,000t、全長にして51m大型化している。現在海上自衛隊が保有している艦船（自衛艦）の中では最大の艦型となる。これは第二次世界大戦当時、旧日本海軍が運用した正規空母「飛龍」を基準排水量・全長とも上回り、大戦初中期のアメリカ海軍主力空母であったヨークタウン級航空母艦と同規模となる。現代において同規模の艦にはイタリア海軍の軽空母「カヴール」、スペイン海軍の強襲揚陸艦兼軽空母「フアン・カルロス1世」がある。ジェーン海軍年鑑など日本国外のメディアや、一部の国内メディア・軍事評論家は、「ヘリ空母（helicopter carrier）」や「空母級」あるいは「空母」そのものと分類している[5][6][7]。 上部構造物は5層からなっており、右舷側に寄せたアイランド方式を採用している。2本の煙突も上部構造物と一体化され右舷側に寄せて設置してある[8]。2本の煙突の間には洋上での他艦に燃料を移すための、臨時燃料移送装置が備えられている[8]。艦橋後部には、航空管制室が備えられており飛行甲板を一望できる[8]。艦橋前方には操舵室がある。操舵室は護衛艦としては広さが十分ではないために航行関連機器がコンパクトにまとめられて配置されている。 上甲板（第1甲板）は、ほぼ全域にわたってヘリコプター甲板とされている。キャットウォークは、ひゅうが型では左舷側のみに設置されていたのに対し、本型では両舷に設けられた。第2甲板はギャラリデッキとされ、司令部区画や居住区画、医療区画などが設けられている。その下の格納庫は、ひゅうが型より1層多い3層分の高さを確保しており、第5甲板を底面としている。第6甲板が応急甲板とされており、これ以下のレベルに食堂、科員居住区、機械室や発電機室などが設けられている[1]。乗員区画は2段ベッドとなっている[8]。乗員以外にも余分に部屋が用意されており、全てのベッドを使用すると乗員以外に500人が宿泊できる[8]。風呂は海水と淡水を分けて使用しており、浴槽は海水を使用する[8]。食堂は3つあり、料理場を挟んで3つの区画から構成されている[8]。最も長い通路の距離は直線距離で200mを超える[8]。 主船体内には第8甲板まで設けられており、また船底はダブル・ハルとされている。なおフィンスタビライザーは、ひゅうが型では2組装備されていたのに対し、本型では船体の大型化により安定性が向上したこともあり、1組とされている[9]。2番艦の「かが」（24DDH）は開口部に蓋がついている。 機関 主機関は、基本的にはひゅうが型と同様、ゼネラル・エレクトリック LM2500ガスタービンエンジンをCOGAG方式で2基ずつ4基、両舷2軸に配している[1]。ただし本型では、燃料制御方式を機械式から電子式に改めたLM2500IECが採用されたこともあり、単機出力は25,000馬力から28,000馬力に増強されている[10]。機関は艦中央部の操縦室兼応急指揮所で操作される[8]。 主発電機は4基搭載されており、第1発電機室に1・2号主発電機を、また第2・3発電機室にそれぞれ3・4号主発電機が設置されている。原動機としてはゼネラル・エレクトリック LM500-G07ガスタービンエンジンを用いており、単機出力3,400キロワットである。非常発電機は備えておらず、主発電機の運転区分により対応する。なお本型では、護衛艦として初めて線間電圧6,600ボルトの高圧配電方式を採用しており、従来の線間電圧440ボルトでの配電方式と比して電力ロスが低減されている[10]。 なお、艦載機の飛行後洗浄等のニーズもあって造水能力は高く、横形真空二段蒸発式造水装置3基により、毎日60トンの真水を製造できる[10]。 能力 ひゅうが型は単艦での戦闘能力を持っていたが、いずも型は艦そのものの戦闘能力は低く抑えられており、ヘリコプターの運用に重点を置いた艦である。多機能レーダーやソナーは簡略化されており、武装も最低限の自衛火器を除いては搭載せず、対潜用の魚雷すらない。これは前型の時点ですでに艦本体が洋上を機動して対潜その他戦闘に従事するには限界の大きさ（第二次世界大戦期の重巡洋艦クラス）であり、それ以上の大きさとなる本型は艦隊中核のプラットフォームに徹する運用が想定されているからである。すなわち単艦では運用せず、こんごう型やあたご型、あきづき型などの防空能力の高い護衛艦を伴った艦隊として運用することを前提としている[11]。 C4I C4Iシステムは、おおむねひゅうが型のものをもとに更新したものとなっている。戦闘指揮システムは、ひゅうが型のOYQ-10から武器管制機能を取り除いたOYQ-12であるが、基本的な構成は同一である。ただし採用端末は、オープンアーキテクチャ（OA）化をより推し進めた新COTSコンピュータとされており、情報処理サブシステムOYX-1と称されている[12]。 MOFシステムの端末も、ひゅうが型と同様の洋上ターミナル（MTA）が踏襲されている。これらを装備する戦闘指揮所（CIC）と旗艦用司令部作戦室（FIC）は、いずれもひゅうが型と同様、ギャラリデッキ（第2甲板）に設置されているが、より拡大され、指揮・統制能力を強化している。また、同甲板には大画面モニターを複数そなえた多目的室が設けられており、統合任務部隊司令部（幕僚等100名規模）を設置できる。プレスセンター等としても使用できるように床下配線スペースがあり、非常用の医療区画としても使用できるように手術灯や簡易手術台となる机なども装備されている[8][13]。 戦術データ・リンクとしては、ひゅうが型と同様にリンク 11とリンク 16に対応する。衛星通信装置としては、XバンドのNORA-1Cと広帯域用のNORA-7、KuバンドのNORQ-1を備えているほか、アメリカ海軍の通信衛星に接続するためのAN/USC-42も搭載している[12]。 航空運用機能 本型の航空運用機能は、ひゅうが型のものをもとに、大幅に増強したものとなっている。 上記の通り、上甲板（第1甲板）は全通したヘリコプター甲板とされており、長さ245m×幅38mが確保された。ひゅうが型の場合は長さ195m×幅33mであったことから、面積にして1.5倍に拡張されており、これに伴ってヘリコプター発着スポットは1つ増えて5つとなっている。艦首右舷側にも更に1個のスポットが設定されているが、こちらは発着用ではなく駐機用とされている。夜間でもヘリコプターが発着できるように、上甲板にはライトが埋め込まれている[8]。 第3-5甲板を通じて設けられたハンガーは高さ7.2メートル、スライド方式の防火シャッターで前後の第1・第2格納庫に区分することができる[14]。またハンガー後方には航空整備庫も設けられているが、ここは格納庫よりも更に1層分高くして、天井クレーンを設置しており、ローターやエンジンの取り外しも可能である。第1・第2格納庫および航空整備庫はあわせて長さ125m×幅21mを確保している[8]。なお第1格納庫右舷前部、第2格納庫左舷後部には格納庫管制室が設けられている[9]。 ヘリコプター甲板とハンガーを連絡するエレベータはひゅうが型と同じく前後に計2基を有するが、ひゅうが型では前後ともにインボード式であったのに対し、本型では後部エレベータを艦橋後方右舷のデッキサイド式としている。これはイタリア海軍の軽空母「カヴール」と同様の装備方式である。前部の第1エレベータは長さ13メートル×幅20メートル、後部の第2エレベータは長さ15メートル×幅14メートルであり耐荷重は30トンで電動油圧制御方式[8]。デッキサイド式エレベータは、小型艦では波浪の影響が大きく、また、岸壁横付け時の障害となる恐れがある一方、エレベータの大きさ以上の大型機でも輸送可能というメリットがある[15]。第1エレベーター前部および格納庫最後尾にはクレーン車や牽引車を収納する車庫がある（艦首側が第1車庫、艦尾側が第2車庫）[8]。作戦説明やミーティングに使用される搭乗員待機室は35名収容でき、大型モニターを使用して効率的な意思疎通が出来るように配慮されている[8]。 2018年3月2日、小野寺防衛大臣は自衛隊の護衛艦「いずも」の拡張性を確認するために行っている離着陸できる航空機の調査対象に、F-35Bおよび2種類の無人の航空機(RQ-21、MQ-8C)が含まれていることを明らかにした[16]。 固定翼機の運用について 2013年7月14日のFNNは、日本政府はロッキード F-35Bを海上自衛隊の「ヘリコプター搭載型護衛艦」に艦載機として配備・運用するために、2020年代半ば以降の導入を目指し、検討していると報じたが[17]、同年7月16日の防衛大臣記者会見で否定された[18]。2014年7月15日の参議院予算委員会で、小野寺五典防衛大臣は「自衛隊としまして、従来から、性能上専ら相手国の国土の壊滅的な破壊のためのみに用いられるいわゆる攻撃的兵器を保有することは、直ちに自衛のための必要最小限度の範囲を超えることとなります。例えば、大陸間弾道ミサイル（ICBM）や戦略爆撃機、攻撃型空母などの保有はいかなる場合も許されないと考えておりますので、このような考え方も一切変更はございません」と発言し、従来の政府答弁を継承した。その後、2017年12月には、再びF-35Bの運用を検討している旨の報道がなされた[19][20][21]。 元自衛艦隊司令官の勝山拓元海将は、本型は無改造でもF-35Bの発着艦・格納が可能であるとし、搭載機数としては、救難ヘリコプターおよび早期警戒ヘリコプターを加えて10機プラスアルファ程度と見積もる一方、艦首に大重量のソナーを備えることから、艦のバランスの問題上、スキージャンプ台の後付は困難であるため、戦闘行動半径や搭載量には相当な制約を伴うであろうと指摘している[22]。軍事ジャーナリストの清谷信一は飛行甲板についてV-22が搭載可能な面積のエレベーターを備えており、また垂直離着陸が可能なオスプレイやF-35B戦闘機が離着艦時に噴出する高温の排気ガスに耐えられる処理がされていると主張している。[23]。防衛省幹部は、STOVL機の搭載について「改修は可能だが、航空機の取得や要員養成など膨大な時間と経費がかかり現実的に不可能」と否定している[24]。また、中谷元防衛大臣（当時）は「固定翼の航空機の運用を想定した艦艇ではない」と述べている[25]。 2017年12月25日、防衛省が将来的にいずも型護衛艦での運用を視野に入れ、F-35Bの導入を検討していることを共同通信が報じた[26]。（詳細は「海上自衛隊の航空母艦建造構想#F-35B搭載計画」を参照） 2018年12月18日、政府は平成31年度以降に係る防衛計画の大綱（30大綱）、ならびに平成31年度以降に係る中期防衛力整備計画（31中期防）を閣議決定した。 この中でSTOVL機の海上自衛隊艦艇での運用を明記。いずも型にF-35Bを搭載することが決定した。 個艦防御機能 上記のとおり、本型の搭載兵装は、ほぼ自衛用のものに限定される。 防空 多機能レーダーは、ひゅうが型で採用された国産のFCS-3から、ミサイル装備の省略に合わせてミサイル射撃指揮機能を省略して対空捜索と航空管制に用途特化したOPS-50を装備する。これはFCS-3の持つXバンドの追尾用アンテナ (ICWI) を省略しており、Cバンドの捜索用アンテナのみ四方に向けて4セットを搭載する。このアンテナはアクティブ・フェイズドアレイ (AESA) 方式の固定式で、装備要領はひゅうが型と同様、アイランド前部に0度と270度を向いたもの、後部に90度と180度を向いたものを設置している。また「かが」ではアンテナをブロック化し、背後から容易に整備できるように配慮したOPS-50Aに更新した[27]。 なお、潜望鏡探知等のために回転式のOPS-28対水上捜索レーダー1基も搭載される[15]。 武装としてはSeaRAMとファランクスCIWSを搭載する。いずものファランクスCIWSは当初、除籍艦から流用されたブロック1Aを搭載していた[13]。これは2017年2月にドック入りした際にブロック1Bに換装されている。2番艦かがは就役当初よりブロック1Bを搭載する。 SeaRAMはアメリカ海軍のインディペンデンス級沿海域戦闘艦に搭載されたものと同型で、ファランクス CIWS（高性能20mm機関砲）のM61 バルカンの替わりにRIM-116 RAMの11連装発射機を組み込んだ近接防空ミサイル・システムである[15]。最大射程は15km（ブロック2）と、ひゅうが型搭載のESSM個艦防空ミサイル（最大射程30-50km）に比べるとはるかに短射程である一方、対艦ミサイルへの近接防御という点に限れば、ひゅうが型よりも優れたものとなっている[13]。SeaRAMが搭載されたのは、海上自衛隊ではいずも型が初となる[8]。 対潜戦 ソナーも、ひゅうが型では艦首のシリンドリカル・アレイと長大な側面アレイからなるOQQ-21が搭載されていたが、本型ではその側面アレイを省き、艦首アレイのみとしたOQQ-23とされた。これは、強力な自衛兵装を有するひゅうが型と異なり、本型がほぼ純粋な防護対象となることから、自らアクティブ対潜戦を展開する必要性は低く、最低限の対潜探知能力と対魚雷防御能力を有すれば良いと判断されたためとされている[15]。 水雷装備としては、ひゅうが型で搭載されていたような対潜ミサイルも魚雷発射管も持たない。ただし対魚雷のソフトキル用として、投射型静止式ジャマー（FAJ）、自走式デコイ（MOD）が搭載される。これらはいずれもひゅうが型では搭載されず、あきづき型（19DD）より制式化されたものである[15]。 輸送艦・支援艦機能 本型では、マルチハザード化およびグローバル化に伴う任務の多様化に対応するため、護衛艦としてだけでなく、下記のように輸送艦や病院船など様々な機能も付与されている[15]。 輸送艦機能 右舷中部には、軽車両に対応できる大型舷側歩板（幅4メートル強、耐荷重30トン以上）が設置されており、サイドランプとして機能する。舷側歩板は第5甲板のハンガーと連接していることから、その収容能力とあわせてRO-RO機能を備えている。なお船体開口部は高さ7メートル×幅4.5メートルである[9]。 居住区とあわせて、陸上自衛隊の人員400名と3 1/2tトラック50台の輸送が可能とされており、また、航空自衛隊のPAC-3 地対空ミサイル・システムの車両も収容可能であるが、戦車等の重車両の搭載は構造上不可能となっている。 補給艦機能 他艦艇への洋上給油能力（3,300kLの貨油・真水：汎用護衛艦3隻分）等を備えている。前部アイランドの01甲板にウィンチ等が装備されており、スパン・ワイヤ方式で洋上給油を行うことができる。ただし航空燃料の他艦への給油能力は持たない[9]。 病院船機能 本型では、ましゅう型補給艦の医療システムをベースに、35床の入院設備を有しており、歯科治療から手術まで可能となっている他[8]、集中治療室も備わっている。また多目的室も天井に手術灯を配置するなど臨時戦闘治療所として考慮されているほか、必要に応じて、おおすみ型輸送艦と同様、格納庫内に陸上自衛隊の野外手術システムなどを展開することにより、さらに医療機能を増強することができる[8]。 常に乗務するのは衛生士（看護師）のみであるが、災害派遣時などは48時間以内に医師を含む医療チームが配属され活動できるようになっている[8]。 比較表 従来のヘリコプター搭載護衛艦との比較 機能の重複する他艦艇との比較 同型艦 1番艦「いずも」（22DDH）は平成22年度（2010年度）予算で建造費1,139億円（初度費込み：1,208億円）が計上されている[28]。平成24年（2012年）1月から約3年の工期を目標に建造され、2015年3月25日に退役した「しらね」の後継艦として就役した。 2番艦「かが」（24DDH）は平成24年度（2012年度）予算で建造費1,155億円（初度費込み：1,170億円）が計上されており[29][30]、平成28年度（2016年度）に除籍となった「くらま」の後継艦として就役した。1番艦との相違点は開口部に蓋がついているところである。 艦名 艦名についてはひゅうが型に引き続き旧国名を採用している。1番艦「いずも」の名は令制国の出雲国に由来し、旧海軍の出雲型装甲巡洋艦「出雲」に続き日本の艦艇としては2代目となる。「いずも」の艦内には装甲巡洋艦「出雲」との比較図が飾られており、「いずも」が2代目にあたることも書かれている。2番艦「かが」は加賀国に由来し、旧海軍の空母「加賀」に続き2代目となる。 登場作品 映画 『シン・ゴジラ』 「いずも」が登場。多国籍軍によるゴジラへの核攻撃が行われることを受け、東京から疎開する都民を輸送する。この場面は、首都直下型地震を想定して2015年に実施された防災訓練の映像を使用している。 漫画 『学園黙示録 HIGHSCHOOL OF THE DEAD』 第7巻に「DDH-183 あかぎ」という名称で登場。床主湾にて、「奴ら」に襲われた生存者の救助活動を行う。 『空母いぶき』 いずも型をベースとし、スキージャンプ台を装備するなどの改良を行った航空機搭載型護衛艦「DDV-192 いぶき」が登場。新設された第5護衛隊群の旗艦となり、航空自衛隊の架空ステルス戦闘機「F-35JB」を15機搭載して艦隊を率い、先島諸島へ侵攻する中国軍と戦闘を繰り広げる。 また、「いずも」も登場しており、尖閣諸島攻略戦に於いて第5護衛隊群のサポートで艦隊を引き連れて出動する。 小説 『新編 日本中国戦争』 「いずも」が登場。FRAM（大規模改装）によってF-35Bが運用可能な飛行甲板を始め、対空・対艦・対潜兵器が装備され、本格的なヘリ空母として運用される。 『第三次世界大戦』 「かが」が登場。ヘリ空母保有計画《イカロスβ計画》の一環で飛行甲板が簡易強化され、F-35Bを8機搭載する。 『超時空世界大戦』 第1護衛隊群旗艦として架空艦「あまぎ」が登場。日本列島とともにナチス・ドイツが世界制覇目前という別の歴史を辿る世界へタイムスリップしてしまうが、現代の日本に失望していたこともあり、新しい日本を作るために謀反を起こしてナチスに協力する。 『日本国召喚』 「いずも」が登場。外交官を乗せて異世界の国家と接触する、陸上自衛隊の各種ヘリコプターを搭載して出撃するなど活躍する。 『ルーントルーパーズ 自衛隊漂流戦記』 異世界へ飛ばされる自衛隊国連平和維持軍派遣艦隊の構成艦として、架空艦「やしま」が登場。SH-60K 哨戒ヘリコプターだけでなく陸上自衛隊のAH-64D 戦闘ヘリコプターも搭載し、整備・運用している。 脚注 関連項目 海上自衛隊の航空母艦建造構想 航空母艦 / 正規空母 / 軽空母 / ヘリ空母 / 対潜空母 / ヘリコプター揚陸艦 しきしま型巡視船 - 海上保安庁最大の巡視船（ヘリ搭載型大型巡視船(PLH)） 外部リンク
https://ja.wikipedia.org/wiki/%E3%81%84%E3%81%9A%E3%82%82%E5%9E%8B%E8%AD%B7%E8%A1%9B%E8%89%A6
{ "plaintext_start_byte": [ 25, 325, 680, 878, 2091, 2744, 3434, 3699, 4758 ], "plaintext_end_byte": [ 324, 656, 877, 2057, 2719, 3410, 3479, 4715, 4794 ] }
Kapan Joko Sutopo dilantik menjadi bupati Wonogiri ?
Daftar Bupati Wonogiri
indonesian
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Sejarah Bupati Wonogiri Setelah Raden Mas Said meninggal dunia, kekuasaan trah Mangkunegaran diteruskan oleh putra-putra beliau. Ada beberapa perkembangan penting mengenai situasi dan kondisi daerah kekuasaan, serta sistem pemerintahan yang menyangkut nama penguasa wilayah Praja Mangkunegaran termasuk di wilayah Wonogiri. Wilayah Wonogiri merupakan daerah Kawedanan (onderregent) di bawah Praja Mangkunegaran, yang dipimpin oleh seseorang dengan jabatan sebagai Wedono Gunung. Organisasi pemerintahan pada saat itu masih sangat sederhana, dengan titik berat bidang pemerintahan hanya dua urusan yaitu urusan dalam (reh jero) dan urusan luar (reh njobo). Wedono Gunung Wonogiri Jabatan Wedono Gunung Wonogiri pertama dijabat oleh Raden Ngabei Joyosudarso, sejak tahun 1847. Makam Wedono Gunung pertama ini terdapat di Dusun Ambarwangi, Desa Wonoharjo, Kecamatan Nguntoronadi. Pada tahun 1875, atas permohonan R. Ng. Joyosudarso, Kawedanan Gunung Wonogiri dipecah menjadi dua yaitu Kawedanan Gunung Wonogiri dan Kawedanan Gunung Baturetno. Kawedanan Gunung Wonogiri meliputi wilayah Keduang, Honggobayan, dan Nglaroh, dengan jabatan Wedono Gunung yang dipegang oleh Raden Ngabei Djoyosaronto (putra tertua R. Ngabei Joyosudarso). Kawedanan Gunung Baturetno meliputi wilayah Wiroko, Sembuyan, dan Ngawen dengan jabatan Wedono Gunung yang dipegang oleh Raden Ngabei Djoyohandojo (Putra kedua R. Ng. Joyosudarso). Pada tahun 1892, terjadi penghapusan wilayah Kawedanan Gunung Baturetno dan digabungkan kembali dengan Kawedanan Gunung Wonogiri. Pejabat Wedono Gunung dipegang oleh Raden Mas Ngabei Tjitrodipuro hingga tahun 1900. Hingga pada tahun 1903, terjadi penghapusan jabatan Panekaring Wedono Gunung. RM. Ng. Tjitrodipuro sendiri kemudian diangkat sebagai Bupati Patih di Praja Mangkunegaran dan berganti nama Raden Mas Ngabei Brotodipuro. Jabatan yang ditinggalkannya diganti oleh Raden Mas Ngabei Haryokusumo (Eyang dari Ibu Tien Soeharto) sampai tahun 1916. Kemudian jabatan Wedono Gunung Wonogiri dipegang oleh Raden Mas Tumenggung Warso Adiningrat. Tetedakan KGPAA Mangkunegara VII Pada tahun 1917, ada peristiwa penting yaitu Tetedakan KGPAA Mangkunegara VII yang diumumkan pada tanggal 19 Nopember 1917, yaitu berubahnya status wilayah Wonogiri yang semula Kawedanan Gunung menjadi Kabupaten yang dikepalai oleh seseorang oleh seorang Bupati yang menyandang gelar Tumenggung. KGPAA Mangkunegara VII kemudian mengangkat Raden Mas Tumenggung Warso Adiningrat sebagai Bupati Wonogiri. Sehingga beliau merupakan Bupati Wonogiri pertama dengan gelar Tumenggung. Akibat perubahan status ini, wilayah Wonogiri pun dibagi menjadi 5 Kawedanan yaitu Kawedanan Wonogiri, Wuryantoro, Baturetno, Jatisrono dan Purwantoro. Masa Republik Indonesia Seiring dengan peristiwa kemerdekaan, Republik Indonesia tanggal 17 Agustus 1945 sampai tahun 1946 di wilayah Mangkunegaran terjadi dualisme pemerintahan, yaitu Kabupaten Wonogiri masih dalam wilayah monarki Praja Mangkunegaran dan di lain pihak menginginkan Kabupaten Wonogiri masuk dalam sistem demokrasi Republik Indonesia. Timbulah gerakan Anti-Swapraja yang menginginkan Wonogiri keluar dari sistem kerajaan Mangkunegaran. Akhirnya disepakati bahwa Kabupaten Wonogiri tidak menghendaki kembalinya Swapraja Mangkunegaran. Sejak saat itu Kabupaten Wonogiri mempunyai status seperti sekarang, dan masuk sebagai Kabupaten yang berada diwilayah Provinsi Jawa Tengah. Daftar Bupati Wonogiri Berikut ini adalah Daftar Bupati Wonogiri.[1] NoFotoNamaMulai JabatanAkhir JabatanPrd.KeteranganSwapraja Mangkunegaran (1917-1946)1K.R.M.T. Warso Adiningrat19 November 1917?Bupati Wonogiri Pertama2Mas Tumenggung Warsodingrat??3R.Ng. Joyowirono??4K.R.T. Harjowiratmo?1946Masa Republik Indonesia (1946-sekarang)5Soetojo Hardjo Reksono194619481 (1946) 6R. Danoepranoto194819502 (1948) 7R. Agus Miftah Danoekoesoemo195019533 (1950) 8Sentot Wongso Admojo195319564 (1953) 9R. Soetarko195619575 (1956) 10Poerwo Pranoto195819586 (1958) 11R. Yakop Danoe Admojo195819597 (1958) 12R.M. Ng. Broto Pranoto196019668 (1960) 13R. Samino196719749 (1967) 14K.R.M.H. Soemoharmoyo1974197910 (1974) 15Drs. Agoes Soemadi1979198011 (1979) 16R. Soediharto1980198512 (1980) 17Drs. Oemarsono1985199513 (1985) 14 (1990) 18Drs. Tjuk Susilo1995200015 (1995) 19H. Begug Poernomosidi2000201016 (2000) 17 (2005) 20H. Danar Rahmanto1 November 201030 Oktober 201518 (2010) Sarwa Pramana (Penjabat Bupati)10 November 201516 Februari 2016[2]21147x147pxJoko Sutopo17 Februari 2016sekarang19 (2016) Referensi Pranala luar (in Indonesian) Kategori:Kabupaten Wonogiri Wonogiri
https://id.wikipedia.org/wiki/Daftar%20Bupati%20Wonogiri
{ "plaintext_start_byte": [ 2, 764, 1508, 2624, 2910, 6832, 8893, 12817, 17309, 18232, 19410, 22440, 24565, 24679, 26570, 29130, 31221, 32335, 32529 ], "plaintext_end_byte": [ 763, 1507, 2516, 2909, 6793, 8851, 12772, 17308, 18124, 19377, 22394, 24564, 24678, 26507, 29067, 31178, 32285, 32493, 33256 ] }
టోక్యో నగర విస్తీర్ణం ఎంత?
జనాభా
telugu
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
సామాజిక శాస్త్రంలోనూ, జీవ శాస్త్రంలోనూ జనాభాా (population) అన్న పదాన్ని ఒక జాతికి (species) చెందిన సంఖ్యను చెప్పడానికి వాడుతారు. population అన్న పదాన్ని గణాంక శాస్త్రంలోనూ, ఇతర విజ్ఞానశాస్త్రాలలోనూ 'సముదాయం' అన్న అర్ధంలో కూడా వాడుతారు. ఈ వ్యాసంలో మానవజాతి జనసంఖ్య అన్న అర్ధంలో జనాభాా అన్న పదం వాడబడింది. నిర్ణీత ప్రాంతంలో నివసించే ఒకే జాతికి చెందిన జీవుల సమూహమే జనాభాా. ఈ జనాభాాను గురించి చేసే అధ్యయనాన్ని వైయక్తిక ఆవరణ శాస్త్రం (Atecology) లేదా జనాభాా జీవావరణ శాస్త్రం (Population Biology) అంటారు. జనాభాా నిరంతరం పరిమాణంలో మార్పులకు గురి అవుతూ ఉంటుంది. దీనిని గురించి తెలిపేది జీవ గతిజ శీలం (Population Dynamics) జనాభాాను వర్ణించేందుకు అనేక ప్రమాణాలు వాడబడతాయి. జననాలు, మరణాలు, వలసలు, కుటుంబ జీవనవిధానాలు, వివాహాలు, విడాకులు, సామాజిక వైద్య సదుపాయాలు, పని అవకాశాలు, కుటుంబనియంత్రణ, యుద్ధాలు, ఉత్పాతాలు వంటి ఎన్నో అంశాలు జనాభాాను ప్రభావితం చేస్తాయి. జనాభాాలో ప్రజల నడవడికను వివిధ దృక్కోణాలనుండి సామాజిక శాస్త్రం, ఆర్ధిక శాస్త్రం, భౌగోళిక శాస్త్రం, రాజనీతి శాస్త్రం వంటివి అధ్యయనం చేస్తాయి. జనాభాా గురించి కొన్ని సాంకేతిక విషయాలు జనాభాాకు ప్రత్యేకమైన లక్షణాలు ఉంటాయి. అవి జనన, మరణ రేట్లు, వ్యాప్తి, సాంద్రత, వయోవ్యాప్తి, జనాభాా నియంత్రణ[1] జనన, మరణ రేటు - ఒక నిర్ణీత కాల వ్యవధిలో జనాభాాలో వచ్చే జననాల సంఖ్యను జనన రేటు అంటారు. ఇందులో సమగ్ర జనన రేటు, విశిష్ట జనన రేటు, శక్త్యర్ధ జనన రేటు, జీవావరణ జనన రేటు అనే వివిధ లెక్కింపు విధానాలున్నాయి. అలాగే మరణాల రేటులో సమగ్ర, విశిష్ట, శక్త్యర్ధ, జీవావరణ మరణ రేట్లు ఉంటాయి. మరణాల రేటుకంటే జననాల రేటు ఎక్కువ ఉన్నపుడే ఆ జనాభాా పరిమాణం పెరుగుతుంది. వలసలు - జనాభాాలోని జీన్ పూల్‌ను ప్రభావితం చేసే విషయాలలో వలసలు (రావడం, పోవడం) అనేవి ముఖ్యమైన అంశాలు. వీటి ఫలితంగా జనాభాా పరిమాణంలో వృద్ధి లేదా క్షీణత సంభవిస్తాయి. జన సాంద్రత - ఒక ఆవాసంలో నిర్దిష్టమైన వైశాల్యం లేదా ఘన సాంద్రతలో నివసించే జీవుల సంఖ్యను జన సాంద్రత అంటారు. నేలపై తిరిగే జీవులకు వైశాల్యాన్ని, నీటిలో ఉండే జీవులకు ఘన పరిమాణాన్ని ప్రమాణంగా తీసుకొంటారు. జీవ సామర్థ్యం (బయోటిక్ పొటెన్షియల్) - అనుకూలమైన పరిస్థితులలో నివసించే జనాభాా జీవ సామర్ధ్యాన్ని ప్రదర్శిస్తుంది. అంటే ఆహారం పుష్కలంగా లభించడం, అనువైన నివాస స్థానం ఉండడం, కాలుష్యం లేకపోవడం, రోగాలు పెచ్చుగా ఉండకుండడం, పర భక్షక జీవుల ప్రమాదం లేకపోవడం - ఇలాంటి పరిస్థితులలో ప్రతి జీవీ చూపే అత్యధిక ప్రత్యుత్పత్తి రేటునే దాని జీవ సామర్థ్యం అంటారు. వయో వ్యాప్తి - జనాభాా ప్రధాన లక్షణాలలో ఇది ఒకటి. జనాభాాలో మూడు గ్రూపులు ఉంటాయనవచ్చును (1) ప్రత్యుత్పత్తి పూర్వ వయో సమూహం (పిల్లలు) (2) ప్రత్యుత్పత్తి వయో సమూహం (పెద్దలు) (3) ప్రత్యుత్పత్తి పర వయో సమూహం (వృద్ధులు) - ఈ మూడు సమూహాల మధ్య వయోవ్యాప్తి జనన మరణ రేట్లను ప్రభావితం చేస్తుంది. సుస్థిరమైన జనాభాాలో ఈ మూడు సమూహాలు సమానంగా ఉంటాయి. భార శక్తి - ఒక ఆవాసం భరించగల గరిష్ఠ స్థాయి జనాభాాను ఆ ప్రదేశం యొక్క భార శక్తి అంటారు. ప్రపంచ జనాభాా ఫిబ్రవరి 25 2006నాటికి [2] ప్రపంచ జనాభాా 6.5 బిలియన్లకు (6,500,000,000 లేదా 650 కోట్లు) చేరుకుంది. 2012నాటికి భూమిమీద 7 బిలియన్ల జనాభాా ఉంటుందని అంచనా.. ఐక్యరాజ సమితి జనాభాా నిధి వారు అక్టోబరు 12 1999 నాటికి ప్రపంచ జనాభాా 6 బిలియన్లు (600 కోట్లు) అయ్యిందని ప్రకటించారు. 1987లో 5 బిలియన్లు అయిన జనాభాా 12 సంవత్సరాలలో 6 బిలియన్లు అయ్యింది. అయితే ఈ అంచనాలలో చాలా ఉజ్జాయింపులు ఉన్నాయి. 2050 నాటికి ప్రపంచ జనాభాా 9 బిలియన్లు (900 కోట్లు) అవుతుందని ఐ.రా.స. జనాభాా విభాగం వారి అంచనా[3]. గడచిన 50 సంవత్సరాలలోనూ, ముఖ్యంగా 1960 - 1995 మధ్యకాలంలో మెరుగైన వైద్య సౌకర్యాలు లభించినందువలనా, ఆహారోత్పత్తి పెరిగినందువలనా ప్రపంచ జనాభాా వేగంగా పెరిగింది[4][5]. ప్రపంచ జనాభాాలో ఒక్క ఆసియా ఖండంలోనే 40 శాతం, ఆఫ్రికాలో 12 శాతం, యూరోప్‌ దేశాల్లో 11 శాతం, ఉత్తర అమెరికాలో 8 శాతం, దక్షిణమెరికా 5.3 శాతం, ఆస్ట్రేలియాలో 0.3 శాతం ప్రజలు జీవిస్తున్నారు. జనాభాా తరుగుదల ఒక ప్రాంతంలో సంతానోత్పత్తి రేటులో వచ్చే తేడాలు, పెద్దయెత్తున జరిగే వలసలు, రోగాలు, కరవు, యుద్ధాలు, ప్రకృతి వైపరీత్యాలు వంటి అంశాలవలన జనాభాా తరగవచ్చును. పాతకాలంలో (ప్లేగు, కలరా వంటి) వ్యాధులవలన ఒకో ప్రాంతంలో జనాభాా బాగా తగ్గడం జరిగింది. అలాగే గ్రామీణ ప్రాంతాలనుండి పట్టణాలకు వలసల వెళ్ళడం వలన గ్రామాల జనాభాా తగ్గుతున్నది. అయితే 'అధిక జనాభాా' లేదా 'అల్ప జనాభాా' అన్న విషయం అక్కడి జనుల సంఖ్యపైన మాత్రమే నిర్ధారణ కాదు. అక్కడ ఉన్న వనరులు ఎందరు జనుల ఉపాధికి అనుకూలం అనేది ముఖ్యాంశం. కనుక క్రొత్త జీవనోపాధి కలిగించడం జనాభాా సమతుల్యతను పరిరక్షించడానికి సరైన మార్గం. జపాన్‌, కజక్‌స్థాన్, ఉక్రెయిన్, బెలారస్, మాల్డోవా, ఇస్తోనియా, లాట్వియా, లిత్వేనియా, బల్గేరియా, జార్జియా, అర్మేనియా, బోస్నియా, క్రొయేషియా, స్లొవేనియా, హంగేరీ, ఇటలీ జర్మనీ, గ్రీస్, స్పెయిన్, క్యూబా, ఉరుగ్వే, డెన్మార్క్, ఫిన్లాండ్, ఆస్ట్రియా, సింగపూర్‌, బ్రిటన్, ఫ్రాన్స్, జింబాబ్వే, శ్వాజిలాండ్ మొదలైన దేశాలు దేశాలు బిడ్డలను పుట్టిస్తే ప్రోత్సాహకాలు అందిస్తున్నాయి: జపాన్: నెలకి ఐదు వేల రూపాయిలు చొప్పున పన్నెండేళ్ల వయసొచ్చేదాకా సింగపూర్: బేబీబోనస్ మొదటి బిడ్డకైనా, రెండో బిడ్డకైనా4000 మూడు లేదా నాలుగో సంతానమైతే 6000 డాలర్లు . బిడ్డ పేర బ్యాంకులో 18000 డాలర్లు రష్యా: రెండో బిడ్డకి రెండున్నర లక్షల రూబుళ్లు (మూడు లక్షల డెబ్భై వేల రూపాయలు) బిడ్డకి మూడో ఏడు వచ్చిన తర్వాతే ఇస్తారు. జర్మనీ: తండ్రికి కూడాఏడాది సెలవులు, 75 శాతం జీతం. ఫ్రాన్స్: బిడ్డ పుట్టినపుడు 1000 డాలర్లు .బిడ్డకి మూడేళ్లొచ్చేదాకా నెల నెలా ఆర్థిక సహాయం స్పెయిన్‌:పన్నుల నుండి నెలకి 400 డాలర్లు సంవత్సరం పాటు మినహాయింపు .ప్రజా రవాణాలో డిస్కౌంట్లు జనాభాా నియంత్రణ జనాభాా పెరుగుదలను నియంత్రించే విధానాన్ని జనాభాా నియంత్రణ అంటారు. పురాతన గ్రీస్ దేశంలో తమ అధిక జనాభాా ఆవాసాలకోసం వారు సుదూర ప్రాంతాలలో వలస కేంద్రాలను స్థాపించారు. ఆధునిక కాలంలో భారత దేశంలో కుటుంబ నియంత్రణ విధానాన్ని చాలా విధాలుగా ప్రోత్సహిస్తున్నారు. చైనాలో ఒకే బిడ్డ విధానాన్ని అధికారికంగా అమలు చేశారు. జనాభాా పెరుగుదలను నియంత్రించే కారకాళను రెండు విధాలుగా విభజింపవచ్చును - (1) సాంద్రతా పరతంత్ర కారకాలు జనాభాా సాంద్రతపై ఆధారపడి ఉంటాయి - ఉదా హరణకు జీవుల మధ్య పోటీ, వలసలు, వ్యాధులు, అధిక జనాభాా, జీవుల ప్రవర్తన వంటివి (2) సాంద్రతా స్వతంత్ర కారకాలు - వీటికి జనాభాా సాంద్రతతో సంబంధం లేదు. ఉదాహరణకు ఆహారం కొరత, సూర్యరశ్మి, ఉష్ణోగ్రత, ప్రకృతి విపత్తులు వంటివి. ప్రభుత్వాల ద్వారా ప్రోత్సహింపబడే (లేదా వత్తిడి చేయబడే) జనాభాా నియంత్రణకూ, వ్యక్తులు తమ ఇష్టానుసారం అమలు చేసుకొనే నియంత్రణకూ భేదాన్ని గమనించవలసి ఉంది. వ్యక్తులు తమకు బిడ్డలు కావాలనుకొనే సమయాన్ని తాము నిర్ణయించుకోవడం స్వచ్ఛంద నియంత్రణలో ముఖ్యమైన అంశం. ఈ విషయంలో అధికంగా కోట్ చేయబడిన ఆన్స్‌లీ కోలే విశ్లేషణ ప్రకారం జనాభాా పెరుగుదల తరగడానికి మూడు మౌలికమైన కారణాలున్నాయి. (1) సంతానోత్పత్తి కేవలం 'చాన్స్' లేదా 'భగవదనుగ్రహం' కారణంగా మాత్రమే కాక వ్యక్తుల ఇష్టాయిష్టాల ప్రకారం కూడా మారే అవకాశం ఉన్నదని గ్రహించడం. (2) పరిమిత సంతానం వల్ల ప్రయోజనాలున్నాయని అభిప్రాయపడడం. (3) నియంత్రణకు అవుసరమైన విధానాల గురించి మరింత అవగాహన.[6]. కేవల ప్రకృతి సహజమైన సంతానోత్పత్తి రేటుకు అనుగుణంగా ఉన్న సమాజంలో కంటే నియంత్రణ పాటించే సమాజంలో పాటించే ముఖ్య విధానాలు: (1) పిల్లలను కనడం ఆలస్యం చేయవచ్చును. (2) బిడ్డకూ బిడ్డకూ మధ్య ఎక్కువకాలం ఆగవచ్చును. (3) అసలు బిడ్డలను కనకపోవచ్చును. స్త్రీల విద్య, ఆర్థిక స్వావలంబన పెరిగిన సమాజాలలో ఈ లక్షణాలు ప్రస్ఫుటంగా కనిపిస్తాయి. అయితే కొంత నియంత్రణ పాటించినంతలో సంతానోత్పత్తి రేటులు తగ్గుతాయన్న మాట వాస్తవం కాదు.[7] వ్యక్తులు స్వచ్ఛందంగా పాటించే నియంత్రణ కంటే ప్రభుత్వాలు అమలు చేసే లేదా ప్రోత్సహించే నియంత్రణ భిన్నమైనది.[8] [9] ఇది కేవలం సంతానోత్పత్తి నిరోధించడానికే పరిమితం కానక్కరలేదు. వలసల ప్రోత్సాహం, పన్ను రాయితీలు, సెలవు దినాలు వంటి ప్రోత్సాహక అవకాశాల ద్వారా ప్రభుత్వాలు జనాభాాను పెంచేందుకు కూడా ప్రయత్నిస్తాయి. ముదురు పెళ్లే జనాభాా నియంత్రణకు మార్గం "జనాభాా నియంత్రణకు లేటు వయసు పెళ్లిళ్లే సమర్థనీయం. 30-31 ఏళ్లకు వివాహాం చేసుకునే వారికే ప్రోత్సాహకాలు ఇవ్వాలి.అధిక జనాభాాతో వనరులు నానాటికీ తగ్గిపోతున్నాయి.అస్ట్రేలియా, అమెరికా వంటి దేశాలే వారి ప్రజల ఉద్యోగాల రక్షణకు భారతీయుల్ని తిప్పి పంపిస్తున్నాయి. దేశంలో జనాభాా పెరుగుదల, వనరుల అభివృద్ధి మధ్య భారీ వ్యత్యాసం నెలకొంది భవిష్యత్తులో యుద్ధాలు ఉన్నవారికీ లేనివారికీ మధ్యే జరుగుతాయి.నక్సలిజం ఇందుకు ఓ ఉదాహరణ"—గులాంనబీ అజాద్ అధిక జనాభాా ప్రపంచ జనాభాా 1987 జూలై 11 నాటికి 500 కోట్లకు చేరుకుంది.ఏటా జూలై 11న ప్రపంచ జనాభాా దినోత్సవాన్ని నిర్వహిస్తున్నారు. ఈ భూమ్మీద వందకోట్ల మందికి ఆహారం దొరకడం లేదు.40 కోట్ల మందికి పౌష్టికాహారం లేదు.ఏటా కోటి మందికి పైగా పిల్లలుఆకలితో చనిపోతున్నారు. జనాభాా పెరుగుతోంది కాని ఆహార ఉత్పత్తి పెరగడం లేదు.ప్రస్తుతం మన ప్రపంచ జనాభాా 683కోట్లు.ప్రపంచంలో ప్రతి సెకనుకు అయిదుగురు పుడుతుంటే, ఇద్దరు చనిపోతున్నారు. అంటే సెకనుకి ముగ్గురు చొప్పున జనాభాా పెరుగుతోంది.ప్రతి 40 ఏళ్లకీ జనాభాా రెట్టింపు అవుతున్నారు. 2015 ముగిసేసరికి దేశ జనాభాా 139 కోట్లకు చేరుతుందట.వీరిలో60 ఏళ్లకు మించి వయసున్న వారి సంఖ్య 20 కోట్లకుపైగా ఉంటుందట.2008లో ఆ దేశ జనాభాా 132 కోట్లు. జనాభాాకు అడ్డుకట్ట వేయడానికి చైనా 1970ల్లో 'ఒక్కరు చాలు' విధానాన్ని ప్రవేశపెట్టింది. దీన్ని కఠినంగా అమలుచేయడం ద్వారా 1949-1978తో పోలిస్తే 1978-2008 మధ్య చైనాలో 40% తక్కువ పెరుగుదల నమోదైంది.అత్యధిక జనాభాా గల దేశాల్లో 2050 నాటికి భారత్‌, చైనాల తర్వాత అమెరికా మూడో స్థానంలో నిలవనుందని అమెరికా గణన సంస్థ వెల్లడించింది. 2050 నాటికి భారత్‌లో 165 కోట్ల మంది జనాభాా ఉంటారని, చైనాలో 130 కోట్ల మంది ఉంటారని అంచనా వేసింది.2025 నాటికల్లా భారత్‌ చైనాను అధిగమించి ప్రపంచంలోనే అత్యధిక జనాభాా గల దేశంగా ఆవిర్భవించనుందని వెల్లడించింది. భారత దేశం జనాభాా భారత దేశము, చైనా తరువాత ప్రపంచంలోని రెండో అత్యధిక జనాభాా గల దేశం. ఎన్నో భిన్నత్వాలు గల జనాభాా యొక్క సామాజిక, రాజకీయ వర్గీకరణలో భాష, మతం, కులం అనే మూడు ప్రముఖ పాత్ర వహిస్తాయి. దేశంలోని అతిపెద్ద నగరాలు - ముంబై (వెనుకటి బాంబే), ఢిల్లీ, కోల్కతా (వెనుకటి కలకత్తా), మరియు చెన్నై (వెనుకటి మద్రాసు ). భారత దేశం యొక్క ఆక్షరాస్యత 64.8%, ఇందులో మహిళల అక్షరాస్యత 53.7%. ప్రతి 1000 మంది పురుషులకు 933 మంది స్త్రీలు ఉన్నారు. దేశంలోని 80.5% ప్రజలు హిందువులైనప్పటికీ, ప్రపంచంలోని రెండో అత్యధిక ముస్లిము జనాభాా ఇక్కడ ఉన్నారు. (13.4%). ఇతర మతాలు: క్రైస్తవులు (2.33%), సిక్కులు (1.84%), బౌద్ధులు (0.76%), జైనులు (0.40%), యూదులు, పార్సీలు, అహ్మదీయులు, మరియు బహాయీలు. దేశంలో ఎన్నో మత సంబంధ కార్యక్రమాలు భక్తిశ్రద్ధలతో, ఉత్సాహంగా, బహిరంగంగా జరుపుకుంటారు. అనేక మతాల కలగలుపు అయిన భారత దేశంలో పండుగలు అందరూ కలిసి జరుపుకుంటారు.ప్రపంచ జనాభాాలో 17 శాతం భారత్‌లోనే ఉన్నారు. జనాభాా ప్రకారం భారత దేశములో 10 పెద్ద నగరాలు ముంబాయి, ఢిల్లీ, కోల్కతా, బెంగుళూరు, చెన్నై, హైదరాబాదు, అహమ్మదాబాదు, పూణే, కాన్పూర్, సూరత్ గత వందేళ్లలో దేశ జనాభాా అయిదు రెట్లు పెరిగింది.2050కల్లా ఇది చైనా జనాభాాను దాటిపోతుందని అంచనా.13 నుంచి 19 సంవత్సరాల మధ్య యువతులు ఎక్కువగా పిల్లల్ని కనడం, 18 ఏళ్ల లోపే వివాహాలు చేసుకోవడం వంటి కారణాలు జనాభాా పెరుగులకు కారణమవుతున్నాయి.పట్టణాలు అధిక జనాభాాతో నిండిపోతున్నాయి.గ్రామీణ ప్రాంతాల్లో జనాభాా పెరుగుదల 17.9 శాతం ఉండగా, పట్టణాల్లో 31.2 శాతంగా ఉంది.ఉత్తరాది రాష్ట్రాలకంటే దక్షిణాదిలో జనాభాా పెరుగుదల రేటు తక్కువ.దక్షిణాదిలో కూలీల కొరత వలస పెరుగుతోంది.ఆలస్యంగా పెళ్ళి చేసుకోవడం, విడాకులు, పెళ్ళికి ముందు కలిసి ఉండటం పెరిగాయి.కుటుంబ నియంత్రణకు లింగ వివక్ష కూడా తోడవడంతో లింగ నిష్పత్తి పడిపోతోంది. ఆంధ్ర ప్రదేశ్ జనాభాా 2001 భారతదేశంలో ఆంధ్ర ప్రదేశ్ విస్తీర్ణ పరంగా నాలుగవ పెద్ద రాష్ట్రం (దేశం విస్తీర్ణంలో 8.37 శాతం). జనాభాా పరంగా ఐదవ స్థానంలో ఉంది. 2009 మార్చి 1 నాటికి రాష్ట్ర జనాభాా 8.32 కోట్లు ఉంటుందని అంచనా. అంటే దేశ జనాభాాలో ఇది 7.41 శాతం. 1991-2001 మధ్య కాలంలో రాష్ట్ర జనాభాా 14.59% పెరిగింది. ఈ కాలంలో దేశ జనాభాా 21.53% పెరిగింది. అంటే ధేశం జనాభాా పెరుగుదల కంటే ఆంధ్ర ప్రదేశ్ రాష్ట్రంలో జనాభాా పెరుగుదల బాగా తక్కువ. దేశం జన సాంద్రత 313 కాగా రాష్ట్రం జనసాంద్రత చదరపు కిలోమీటరుకు 277 మాత్రమే ఉంది. దేశంలో ప్రతి వెయ్యి మంది పురుషులకు 933 స్త్రీలు మాత్రమే ఉండగా ఆంధ్ర ప్రదేశ్‌లో ప్రతి వెయ్యిమంది పురుషులకు 978 మంది స్త్రీలు ఉన్నారు. రాష్ట్రం మొత్తం జనాభాాలో షెడ్యూల్డ్ కులాలకు చెందినవారు 16.19% మరియు షెడ్యూల్డ్ జాతులవారు 6.59%. భారత దేశం అక్షరాస్యత 64.84%తో పోలిస్తే ఆంధ్ర ప్రదేశ్‌లో అక్షరాస్యత 60.47% మాత్రమే ఉంది.[10] జనాభాా వల్ల నష్టాలు‍‍ భారతదేశంలో జనాభాా వల్ల ప్రయోజనాలున్నా, నష్టాలు బాగా ఎక్కువగా ఉన్నాయి.ప్రస్తుతం చైనా, మనదేశం కంటే జనాభా ఎక్కువ.కాని భవిష్యత్తులో చైనా కంటే మనదేశం, అంటే ప్రపన్ఛ్ ఆంధ్ర ప్రదేశ్ జనాభాా 2011 గత దశాబ్దంతో పోల్చుకుంటే ఈ దశాబ్దంలో (2001-2011) దేశంలో జనాభాా పెరుగుదల రేటు 2.5 శాతం తగ్గింది. తాజా జనగణన ప్రకారం 121.02 కోట్లతో చైనా తర్వాతి స్థానంలో భారత్‌ కొనసాగుతోంది. సంఖ్యపరంగా దేశంలో ఉత్తరప్రదేశ్‌ తొలిస్థానంలో ఉంటే, లక్షద్వీప్‌ చివరి స్థానంలో నిలిచింది. జనసాంద్రతలో (చదరపు కిలో మీటర్‌కు) 37,346 మందితో ఢిల్లీ ఈశాన్య జిల్లా అగ్రస్థానంలో నిలిచింది. ఈ దశాబ్ద కాలంలో అక్షరాస్యత శాతం కొంతమేరకు పెరిగింది. పురుషుల్లో ఇది 75.26 నుండి 82.14 శాతానికి, మహిళల్లో 53.67 శాతం నుండి 65.46 శాతానికి ఎగబాకింది. 2001తో పోల్చుకుంటే అక్షరాస్యతలో స్త్రీ, పురుషుల మధ్య భేదం 21.59 నుండి 16.58 శాతానికి తగ్గింది. అక్షరాస్యత విషయంలో కేరళ దేశంలోనే అగ్రస్థానంలో కొనసాగుతోంది. 93.91 శాతంతో ఇది నెంబర్‌వన్‌ స్థానంలో ఉంది. జనాభాాలో పురుష-స్త్రీ నిష్పత్తి మాత్రం 1000: 940గా ఉంది. ఇక ఆంధ్రప్రదేశ్‌ రాష్ట్ర జనాభాా 8.46 కోట్లకు చేరింది. ఇవి కూడా చూడండి జనాభాా గణన (Census) ప్రపంచ జనాభాాకు సంబంధించిన కొన్ని జాబితాలు దేశాల జాబితా – జనసంఖ్య క్రమంలో దేశాల జాబితా – 2005 జనసంఖ్య క్రమంలో దేశాల జాబితా – 1907 జనసంఖ్య క్రమంలో దేశాల జాబితా – జనసాంద్రత క్రమంలో దేశాల జాబితా – జననాల రేటు క్రమంలో దేశాల జాబితా – ఆంగ్లభాష మాట్లాడేవారి సంఖ్య క్రమంలో దేశాల జాబితా – అక్షరాస్యత క్రమంలో దేశాల జాబితా – పేదరికంలో ఉన్న జనసంఖ్య శాతం క్రమంలో దేశాల జాబితా – మానవ అభివృద్ధి సూచికలు మూలాలు ఇతర వనరులు ఈనాడు ప్రతిభ ప్లస్ శీర్షిక - 2009 ఫిబ్రవరి 20 - ఎం.బి.తిలక్ వ్యాసం బయటి లింకులు Population Activities Unit of the United Nations Economic Commission for Europe. from the US Census Bureau The Optimum Population Trust. Phishare.org (2005). . Retrieved February 13 2005. (2005). Retrieved February 13 2005. Populationworld.com (2005). . Retrieved February 13 2004. United Nations (2004). , Department of Economic and Social Affairs. Retrieved February 13 2004. United States Census Bureau (2005). . Retrieved February 13 2005. PopulationData.net (2005). . Retrieved March 4 2005. World Population Clock (French) . Digital library: Complete collection of books and countries monographs published by CICRED from 1973 until today. New England Coalition for Sustainable Population Population in the News వర్గం:సామాజిక శాస్త్రము
https://te.wikipedia.org/wiki/%E0%B0%9C%E0%B0%A8%E0%B0%BE%E0%B0%AD%E0%B0%BE
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 71, 283, 780, 1041, 1394, 1635, 2045, 2107, 2396, 2725 ], "plaintext_end_byte": [ 70, 247, 741, 1040, 1393, 1604, 2044, 2106, 2363, 2715, 2765 ] }
Je,mlima mkubwa Uganda ni upi?
Orodha ya milima mirefu duniani
swahili
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Urefu wa mlima au kimo chake unaweza kukadiriwa kwa njia mbalimbali. Mbinu inayotumika mara nyingi ni kutaja tofauti kati ya usawa wa bahari na kimo cha kilele cha mlima. Lakini inawezekana pia kutumia mbinu tofauti zitakazoleta matokeo tofauti. Mlima mrefu kutoka usawa wa bahari Mlima mrefu duniani kwa kuangalia kimo juu ya uwiano wa bahari ni Mlima Everest ulioko kwenye mpaka baina ya Nepal na China. Kilele chake kipo mita 8,848 juu ya usawa wa bahari. Mlima Everest ni sehemu ya milima ya Himalaya. Pamoja na Everest kuna milima mingine 13 inayopita kimo cha mita 8,000, yote iko katika Himalaya na milima jirani ya Karakoram ambayo ni tokeo la kukunjwa kwa ganda la dunia tangu bamba la Uhindi lilianza kugonga bamba la Ulaya-Asia. Mlima mrefu kutoka kitovu cha Dunia Kwa kutumia kitovu cha Dunia kama marejeo, yaani umbali kati ya nukta ya kitovu cha Dunia na kilele cha mlima, matokeo ni tofauti. Hapo mlima Chimborazo nchini Ekwador inafikia umbali wa kilomita 6,384.557 ikizidi Everest yenye km 6,382.414 kwa kilomita mbili. Tofauti inasababishwa na umbo la Dunia ambalo si tufe kamili. Maana kuzunguka kwa Dunia kwenye mhimili wake unasababisha kani kitovu (kwa Kiingereza centripetal force) inayofanya umbo la Dunia kufanana kidogo na duaradufu. Hivyo umbali kutoka kitovu cha Dunia hadi ikweta ni mkubwa kiasi cha kilometa 43 kuliko umbali baina ya kitovu na ncha za Dunia. Kwa kutumia marejeo hayo Mlima Everest una nafasi ya sita tu kati ya milima ya Dunia, ilhali milima kadhaa iliyopo karibu na ikweta inasogea mbele, kama milima katika Andes na mlima Kilimanjaro nchini Tanzania. Mlima mrefu kutoka mguu wake Njia nyingine ni kupima ni kiasi gani mlima unainuliwa juu ya mazingira yake yaani pale inapoanza kuonekana. Kwa kutumia marejeo hayo mlima mrefu kabisa duniani ni Mauna Kea. Volkeno hii inayofanya kisiwa kizima kimojawapo cha funguvisiwa la Hawaii inaanza mita 6,000 chini ya uso wa bahari na kufikia mita 4,205 juu ya usawa wastani wa bahari, hivyo kimo chake kutoka mguu wake hadi kilele ni mita 10,203[1] Kati ya milima inayoinuliwa juu ya mazingira ya nchi kavu iko Mlima Rakaposhi nchini Pakistan ambao unapanda mita 5980 juu ya bonde la mto Hunza mguuni pake upande wa kaskazini Mlima Damavand nchini Iran unafikia kimo cha mita 4,700 juu ya mazingira yake Kilimanjaro inainuliwa mita 4,000 juu ya tambarare mguuni pake. Mlima mrefu katika Mfumo wa Jua Kwenye sayari na miezi ya mfumo wa Jua letu kuna milima mikubwa zaidi kuliko duniani. Mlima mkubwa unaojulikana hadi sasa ni Olympus Mons kwenye Mirihi (Mars). Volkeno hii inapanda kilomita 26 juu ya tambarare ya mazingira yake ikiwa na kipenyo cha kilomita 600. Kasoko kwenye kilele chake ina kipenyo cha kilomita 80. Tanbihi jamii:Milima Jamii:Orodha za kijiografia
https://sw.wikipedia.org/wiki/Orodha%20ya%20milima%20mirefu%20duniani
{ "plaintext_start_byte": [ 3, 850, 2675, 4136, 4943, 7723, 9657, 10556, 12352, 14653, 15463, 17105, 19510, 21286, 23252, 23684, 24723, 25060, 26164, 27036, 28791, 29740, 30659, 32658, 32860, 33048 ], "plaintext_end_byte": [ 849, 2674, 4135, 4817, 7722, 9656, 10555, 12246, 14652, 15462, 17050, 19454, 21285, 23251, 23657, 24722, 25030, 26163, 27035, 28777, 29699, 30625, 32631, 32781, 33015, 33376 ] }
সুই সাম্রাজ্যের দ্বিতীয় সম্রাটের নাম কী ?
সুই সাম্রাজ্য
bengali
{ "passage_answer_candidate_index": [ 20 ], "minimal_answers_start_byte": [ 29489 ], "minimal_answers_end_byte": [ 29523 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
সুই সাম্রাজ্য (Chinese:隋朝; pinyin:Suí cháo) ছিল চীনের একটি স্বল্পস্থায়ী কিন্তু গুরুত্বপূর্ণ সাম্রাজ্য, যা ৫৮১ সাল থেকে ৬১৮ সাল পর্যন্ত স্থায়ী হয়। সুইরা উত্তর ও দক্ষিণ সাম্রাজ্যকে একত্রিত করে এবং চীনের প্রাধান অংশে পুনরায় হান সম্প্রদায়ের রাজত্ব কায়েম করে। পরবর্তীতে তাং রাজবংশ তাদের পরাজিত করলেও তাদের মূলনীতিসমূহ গ্রহণ করে।[2] সুই সম্রাট ওয়েন প্রতিষ্ঠিত সুই সাম্রাজ্যের রাজধানী ছিল চাং'আন, ৫৮১ থেকে ৬০৫ সাল পর্যন্ত তা ডাক্সিন নামে পরিচিত ছিল এবং পরে ৬০৫ থেকে ৬১৪ পর্যন্ত লুওইয়াং নামে পরিচিত ছিল। সম্রাট ওয়েন এবং ইয়াং বেশ কিছু সংস্কার কাজ করেন, যার মধ্যে অন্যতম হল কৃষিতে সমতা প্রদান, যাতে অর্থনৈতিক অসমতা হ্রাস পায় এবং কৃষিতে উৎপাদন বৃদ্ধি পায়; তিন বিভাগ ও ছয় মন্ত্রণালয় পদ্ধতি; এবং প্রাচীন চীনের মুদ্রা প্রচলন ব্যবস্থাকে নির্দিষ্ট মানদণ্ডে নিয়ে আসা ও পুনরায় একত্রিত করা। তারা বৌদ্ধ ধর্মের প্রচার করে এবং লোকজনকে এই ধর্ম গ্রহণে উতসাহিত করে। এই সাম্রাজ্যের মাঝামাঝিতে সম্রাট ওয়েনের সময়ে জনসংখ্যা বৃদ্ধি স্বত্তেও কৃষি উৎপাদনের উদ্বৃত্ত দেখা যায়। তাই এই সময়কে এই সাম্রজ্যের সোনালি যুগ বলে গণ্য করা হয়। গগুর‍্যেও সম্প্রদায়ের বিরুদ্ধে পরিচালিত ব্যয়বহুল কিন্তু ব্যর্থ সেনা অভিযান, যার মধ্যে উল্লেখযোগ্য ছিল কোরিয়া অভিযান,[3][4] ৬১৪ সালে পরাজয়ের মাধ্যমে শেষ হয়। অভ্যন্তরীণ কিছু বিদ্রোহ দেখা দেয় যার চূড়ান্ত পরিণতি ছিল ৬১৮ সালে কয়েকজন মন্ত্রী মিলে সম্রাট ইয়াংকে হত্যা করানো। ফলে সুই সাম্রাজ্যে বিভাজন দেখা দেয় এবং প্রতিষ্ঠার ৩৭ বছরেই যুদ্ধ ও স্থাপনা প্রকল্পের জন্য ধীরে ধীরে ধ্বংসপ্রাপ্ত হয়। বিশেষ করে, সম্রাট ইয়াংয়ের সময়ে বাড়তি কর ও বাধ্যতামূলক কায়িক শ্রমের জন্য বিদ্রোহ দেখা দেয় এবং স্বল্পস্থায়ী গৃহযুদ্ধ শেষে এই সাম্রাজ্যের পতন হয়। এই সাম্রাজ্যকে চীন বিভক্তির পর আবার একত্রিত করার জন্য পূর্ববর্তী কিন সাম্রাজ্যের সাথে তুলনা করা হয়। সুইরা তাদের এই সংক্ষিপ্ত সময়ে নতুনভাবে আবার সকল অনেক বড় বড় প্রকল্প নির্মাণ করে এবং বেশ কিছু সংস্কার কাজ করে, যা চীনের ইতিহাসে দীর্ঘমেয়াদী প্রভাব ফেলে। ইতিহাস সম্রাট ওয়েন ও সুই সাম্রাজ্য প্রতিষ্ঠা উত্তর ও দক্ষিণ সাম্রাজ্য সময়ের শেষের দিকে উত্তর ঝও ৫৭৭ সালে উত্তর কি বিজয় করে এবং উত্তর চীনকে একত্রিত করেন। এই শতাব্দীতে হান সম্প্রদায়ের সংখ্যালগু সিয়ানবেই শাসিত উত্তর সাম্রাজ্যের কাছ থেকে দক্ষিণ সাম্রাজ্য জয় করে। এই সময়ে উত্তর ঝও সম্রাট জিং সম্রাট হলে তার সৎমা হান সম্প্রদায়ের ইয়াং জিয়ানের কন্যা রাজমাতা হন এবং ইয়াং জিয়ান উত্তর ঝও রাজদরবারের রাজপ্রতিনিধি নির্বাচিত হন। পূর্ব প্রদেশের এক সেনাদলকে পরাজিত করে ইয়াং জিয়ান সম্রাট ওয়েন উপাধি নিয়ে সিংহাসন দখল করে এবং ঝও রাজদরবারের ডিউক থাকাকালীন অবস্থায়, যেখানে সুই শব্দটি দিয়ে অনুসরণ করা বুঝাত, সেটি শব্দ থেকেই তার নতুন প্রতিষ্ঠিত সাম্রাজ্যের নামকরণ করেন সুই। তিনি ৫৯ জন যুবরাজকে হত্যা করেন, তা স্বত্তেও তাকে ভদ্র সম্রাট বলা হয়।[5] সম্রাট ওয়েন সিংহাসনে আরোহণ করে হান বিরোধী সকল নিয়ম-রীতি তুলে দেন এবং তার হান বংশীয় নাম ইয়াংকে পুনরদ্ধার করেন। তিনি চীনকে পুনরায় একত্রিত করার লক্ষ্যে তার সাম্রাজ্যকে শক্তিশালী করতে কিছু সংস্কার কাজে হাত দেন। তিনি যারা পূর্বে হান সাম্রাজ্য সময়কালে স্বজনপ্রীতি ও নয়-পদ পদ্ধতির দুর্নীতি পরিত্যাগ করেছিল এমন কনফুসীয় পন্ডিতদের সমর্থন লাভ করেন। দক্ষিণ বিজয়ের লক্ষ্যে সেনা অভিযানে ইয়াংজি নদীতে চেন সাম্রাজ্যের সম্মুখীন হওয়ার জন্য সম্রাট ওয়েন হাজার হাজার জাহাজ জোগাড় করেন। সবচেয়ে বড় জাহাজটিতে পাঁচ স্তরবিশিষ্ট ডেক ছিল এবং ধারণ ক্ষমতা ছিল ৮০০ জন।[5] সম্রাট ওয়েন সিয়ানবেই ও অন্যান্য চীনের নৃগোষ্ঠীর পাশাপাশি সদ্য বিজিত দক্ষিণ সিচুয়ান এলাকার জনগণকেও চেনদের বিরুদ্ধে যুদ্ধ করতে বাধ্য করেন।[5] ৫৮৮ সালে সুইরা ইয়াংজি নদীর উত্তর তীরে সিচুয়ান থেকে পূর্ব চীন সাগর পর্যন্ত ৫১৮,০০০ সৈন্য জড় করে।[6] চেন সাম্রাজ্য এত পরিমাণ সেনা প্রতিরোধ করতে পারে না এবং ৫৮৯ সালে সুই সৈন্যরা জিয়াংকাংয়ে (নানজিং) প্রবেশ করলে শেষ চেন সম্রাট আত্মসমর্পণ করে। শহরটি ভূপতিত করা হয় কিন্তু সুই সৈন্যরা চেন অভিজাতদের উত্তরে নিয়ে আসে, সেখানে তাদের দক্ষিণের মত সব ধরণের সুযোগ-সুবিধা প্রদান করা হয়। যদিও সম্রাট ওয়েন যুদ্ধ ও বড় বড় স্থাপনা কাজের জন্য দেউলিয়া ঘোষিত হয়, তিনি তার রাজত্বের শুরুর দিকে বেশ কিছু উন্নয়নমূলক কাজ করেন। তিনি পূর্ববর্তী হান সাম্রাজ্য সময়ের মত খাদ্য মজুদের জন্য শস্যাগার নির্মাণ করেন। তার সময়ে জনসংখ্যা বৃদ্ধি স্বত্বেও কৃষি উৎপাদনে উদ্বৃত্ত থাকে, যা আরও এক শতাব্দী পরে সম্রাট সুয়াংজংয়ের সময় বৃদ্ধি পায়। সুই সম্রাটরা চীনের উত্তর-পশ্চিমের অভিজাত সেনাপতিদের বংশধর এবং বলা হয় তারা পিতার দিক থেকে হান সম্প্রদায়ের পদস্থ কর্মকর্তা ইয়াং ঝেনের উত্তরসূরী[7] নিউ বুক অব তাং-এ বর্ণিত আছে যে তাদের পূর্বপুরুষরা ঝাও সাম্রাজ্যের সম্রাটদের ডিউক ছিলেন।[8] হংনং ইয়াং [9][10][11] সুই সম্রাটদের পূর্বপুরুষ, তেমনি লংসি লি হলেন তাং সম্রাটদের পূর্বপুরুষ।[12] ঝাওজুনের লি এবং ফানইয়াংয়ের লু শান্তুং থেকে আসেন এবং লিউ সম্প্রদায়ের সাথে সম্পর্কিত, যাদের হংনং ইয়াং এবং গুয়ানলংয়ের অন্যান্য সম্প্রদায়ের সাথে যোগসূত্র রয়েছে।[13] অন্য আরেক বর্ণনায় বলা আছে, হংনং ইয়াং, হেডংয়ের জিয়া, হেনেইয়ের সিয়াং, ও তাইউয়ানের ওয়াং পরবর্তী সং সাম্রাজ্যের সম্রাটদের পূর্বপুরুষ।[10]| সম্রাট ইয়াং ও পুনরায় ভিয়েতনাম বিজয় সম্রাট ইয়াং তার পিতার মৃত্যুর (অথবা খুন হওয়ার) পর সিংহাসনে আরোহণ করেন। তিনি তার সাম্রাজ্য বিস্তৃত করেন কিন্তু তার পিতার মত যাযাবরদের সমর্থন লাভের আশা করেন নি। তার পরিবর্তে তিনি আমলাদের জন্য কনফুসীয় শিক্ষা ও পরীক্ষা পদ্ধতি পুনঃস্থাপন করেন। তিনি তখনকার রীতি অনুযায়ী অভিজাত শ্রেণী থেকে সরকারী কর্মকর্তা নিয়োগ না দিয়ে মেধা অনুসারে সরকারী পদে নিয়োগ দেন। তার এক পদ্ধতি অবলম্বনের প্রধান উদ্দেশ্য ছিল দুর্নীতি রোধ করা। তিনি প্রথম সিভিল সার্ভিস পরীক্ষার প্রচলন করে, যা পরবর্তী তাং রাজবংশ থেকে শুরু করে ১৩০০ বছর পর্যন্ত বিদ্যমান ছিল।[14] শিক্ষায় সংস্কার আনার কারণে তিনি যাযাবর সম্প্রদায়ের সমর্থন হারান। তিনি বেশ কিছু ব্যয়বহুল স্থাপনার কাজ শুরু করেন, যেমন গ্র্যান্ড খাল এবং কয়েকটি ব্যয়বহুল যুদ্ধে জড়িয়ে যান। এই সময়ে তুর্কি যাযাবর সম্প্রদায় চীনে আক্রমণ চালায় এবং কৃষকদের অর্থে ব্যয়বহুল জীবনযাপনের জন্য তিনি জনসমর্থন হারান এবং তার মন্ত্রীদের দ্বারা খুন হন। সম্রাট ওয়েনের মত ইয়াংও ভিয়েতনামে সেনা অভিযান পরিচালনা করেন কারণ উত্তর ভিয়েতনামের আনাম প্রদেশ ৬০০ বছর পূর্বে হান সাম্রাজ্যের (খ্রিস্টপূর্ব ২০২ অব্দ – ২২০ খ্রিস্টাব্দ) অধিগত ছিল। কিন্তু মধ্য ভিয়েতনামের চম্পা রাজ্য তাদের উত্তরে আক্রমণে বাধা হয়ে দাড়ায়, যা লিনয়ি-চম্পা অভিযান (৬০২-৬০৫) নামে পরিচিত।[5] হ্যানয় অঞ্চল পূর্বে হান এবং জিন সাম্রাজ্য দখলকৃত ছিল, যা ৬০২ সালে স্থানীয় শাসকদের কাছ থেকে তারা সহজেই পুনরদ্ধার করে। কয়েক বছর পর সুই সেনারা আরও দক্ষিণে অগ্রসর হতে থাকে এবং দক্ষিণ ভিয়েতনামের চম্পা থেকে যুদ্ধহস্তী আরোহী সেনাদল তাদের আক্রমণ করে। সুই সেনারা পিছু হটার ভান করে এবং হাতীদের জন্য গর্ত করে ফাঁদ তৈরি করে। চম্পার সৈন্যদলকে আক্রমণ করার প্রলোভন দেখিয়ে তারা ধনুক নিক্ষেপ করে। ফলে হাতী পিছু হটতে গিয়ে তাদের নিজেদের সৈন্যকে পদদলিত করে। যদিও সুই সৈন্যদল বিজয় লাভ করে কিন্তু রোগ প্রতিরোধ ব্যবস্থা না থাকার ফলে উত্তরের অনেক সৈন্য রোগে, বিশেষ করে ম্যালেরিয়ায়, আক্রান্ত হয়ে হাল ছেড়ে দেয়।[5] গগুর‍্যেও-সুই যুদ্ধ সুই সাম্রাজ্য সময়কালে গগুর‍্যেও সম্প্রদায়কে তাড়ানোর জন্য বেশ কিছু অভিযান চালানো হয়, কোরিয়ার তিন রাজ্য আক্রমণ তাদের একটি। সম্রাট ইয়াং অসংখ্য সেনাকে বাধ্যতামূলকভাবে এই অভিযানে পাঠায়। ইতিহাসে বর্ণিত আছে যে এই অভিযানে এত পরিমাণ সৈন্য পাঠানো হয়েছিল যে গগুর‍্যেও আক্রমনের পূর্বে সকল সৈন্য সাংহাইগুয়ান জেলার নিকটবর্তী র‍্যালির স্থান থেকে তাদের বের হতে ৩০ দিন লেগেছিল। এক বর্ণনায় বলা আছে, এই অভিযানে বাধ্যতামূলক ও বেতনভুক্ত সৈন্য মিলে সর্বমোট ৩,০০০ রণপোত, ১,১৫০,০০০ পদাতিক, ৫০,০০০ অশ্বারোহী ও ৫,০০০ কামান ও গোলাবাহী যোগ দেয়। নদী, উপত্যকা, পাহাড়-পর্বত মিলে তারা ১,০০০ লি বা ৪১০ কিলোমিটার স্থান দখল করে।[4] এতো সৈন্য থাকা স্বত্তেও সম্রাট ইয়াং ও তার সৈন্যদের প্রধান চার অভিযান ব্যর্থ হয়। গগুর‍্যেও সম্প্রদায়ের নেতা ইউলজি মুনডেওক ছিলেন দক্ষ সেনাপ্রধান এবং কলাকৌশলে অভিজ্ঞ। এছাড়া সুই সৈন্যরা উত্তরের ঠাণ্ডা আবহাওয়ায় ঠিকতে পারে নি এবং অসংখ্য সৈন্য অনাহারে ও হিমদংশনে মারা যায়।[15] সুই সাম্রাজ্যের পতন সুইদের বেশ কিছু বড় প্রকল্পের একটি ছিল চীনের মহাপ্রাচীর সংস্কার ও বর্ধিতকরণ। যে কারণে অর্থনীতি বর্ধিত করতে কর বাড়ানো হয়, যা ক্রদ্ধ শ্রমিকদের ক্রোধ আরও বাড়িয়ে দেয়। এছাড়া সুই সাম্রাজ্য শেষের দিকে বিদ্রোহ বাড়তে থাকে এবং চীনের সমর্থ কৃষক ও অন্যান্য পেশাজীবীরা সমর্থন দেয়। যা কৃষি ও সামগ্রিক অর্থনীতিতে ব্যাপক প্রভাব ফেলে।[16] অনেক পুরুষেরা বাধ্যতামূলক সেনাবাহিনীতে যোগদান না করার জন্য তাদের নিজেদের দেহের কোন অঙ্গ-প্রত্যঙ্গ ভেঙ্গে ফেলে, একে তারা প্রসন্ন থাবা এবং সৌভাগ্য পা নামে অভিহিত করে। পরে সুই সাম্রাজ্যের পতনের পর তাং সম্রাট তাইজং এক ডিক্রির মাধ্যমে এই রীতি তুলে দেওয়ার ঘোষণা দেয় এবং ডিক্রিতে যারা এই রীতি অনুসরণ করবে তাদের কঠোর শাস্তির কথা উল্লেখ করেন।[16] সুই সাম্রাজ্য সময়ের আরেকটি বড় কাজ ছিল গ্র্যান্ড খাল খনন করা। খালটি উত্তরে হাংঝও অঞ্চল থেকে ইয়াংজি ও ইয়াংঝও হয়ে উত্তর-পশ্চিমে লুওইয়াং অঞ্চল পর্যন্ত বিস্তৃত। মহাপ্রাচীরের মত আবার অসংখ্য শ্রমিককে বাধ্যতামূলকভাবে কাজ করতে হয়। সুই সাম্রাজ্যের হঠাৎ পতনের আরেকটি কারণ ছিল গগুর‍্যেওদের বিপক্ষে পরিচালিত সেনা অভিযানে ব্যাপক পরিমাণে অর্থ ও মানব সম্পদ হারানো। এই পরাজয়ের পরে রাজ্যে বিদ্রোহ শুরু হয় এবং ৬১৮ সালে সম্রাট ইয়াংকে হত্যা করা হয়। তিনি রাজধানীতে বিদ্রোহীদের আক্রমণের আশঙ্কা দেখে দক্ষিণে চলে যান এবং সেখানে তার মন্ত্রী ও পরামর্শদাতা ইউয়েন ক্লান কর্তৃক খুন হন। একই সময়ে উত্তরে অভিজাত সম্প্রদায়ের লি ইউয়ান বিদ্রোহ শুরু করেন, যা তার তাং সম্রাট গাওজু উপাধি নিয়ে সিংহাসনে আরোহণের মধ্য দিয়ে শেষ হয় এবং শুরু হয় তাং সাম্রাজ্য। ঝাও সাম্রাজ্য, সুই সাম্রাজ্য ও তাং রাজবংশের রাজপরিবারের সন্তানসন্ততিদের পরবর্তী জিন সাম্রাজ্য সময়কালে ডিউক পদ প্রদান করা হয়। এই রীতিকে বলা হয় 二王三恪[17] সংস্কৃতি যদিও সুই সাম্রাজ্য স্বল্পস্থায়ী ছিল কিন্তু তা আগের যুগের সংস্কৃতির সাথে যোগসূত্র স্থাপন করে বেশ কিছু পরিবর্তন নিয়ে আসে, যা সেসময়ে শুরু হয় এবং পরবর্তী তাং রাজবংশ ও তার পরের সময়কালে বিস্তৃত ও সুদৃঢ় হয়। তারা চীনের মহাপ্রাচীর বর্ধিত করে ও গ্র্যান্ড খাল খনন করে এবং রাজনীতিতেও কিছু গুরুত্বপূর্ণ পরিবর্তন নিয়ে আসে। তাদের রাজনৈতিক পদক্রম পরবর্তী তাং রাজবংশ কিছুটা পরিবর্তন করে গ্রহণ করে। সুইরা ধর্ম ও সাহিত্যে বিকাশ লাভ করে, বিশেষ করে বৌদ্ধ ধর্ম ও পদ্যে। তারা ধর্মীয় বিভিন্ন রীতিনীতি পালন ও বলিদান করত।[18] বৌদ্ধ ধর্ম ষোল রাজ্য ও উত্তর ও দক্ষিণ সাম্রাজ্য সময়কাল থেকে বৌদ্ধ ধর্ম প্রসার লাভ করেন, যা ভারত থেকে আফগানিস্তানের কুশন হয়ে হান সাম্রাজ্যের শেষের দিকে চীনে প্রবেশ করে। সুই সাম্রাজ্যে কেন্দ্রীয় শাসন ব্যবস্থা সীমিত হওয়ায় বৌদ্ধ ধর্ম প্রসিদ্ধি লাভ করে। বৌদ্ধ ধর্ম জোট নিরপেক্ষ সাংস্কৃতিক সংঘ গড়ে তুলে, যা জনগণকে যুদ্ধে থেকে রেহাই দেয়। এছাড়া আরও অনেক কারণে বৌদ্ধ ধর্ম সুই সাম্রাজ্য সময়ে চীনের সংস্কৃতির পুনঃজন্ম দান করে। প্রথমদিকে বৌদ্ধ ধর্মীয় রীতিনীতি ভারতের সংস্কৃত সূত্র অনুসারে শিক্ষাদান করা হত। ছয় সাম্রাজ্যের শেষের দিকে ও সুই সাম্রাজ্য সময়কালে স্থানীয় চীনা বিদ্যালয়ে বৌদ্ধ ধর্ম শিক্ষাদান প্রসার লাভ করে। বিশেষ করে ঝিয়ির তিয়ানতাই বিদ্যালয় প্রতিষ্ঠা এবং মোহে ঝিগুয়ান নীতি শিক্ষাদান। তিনি লুটাস সূত্রের আলোকে এই নীতি পাঠদান করতেন। সম্রাট ওয়েন এবং তার সম্রাজ্ঞী চীনে রাজতান্ত্রিক শাসন বৈধ করা ও চেন বিজয়ের জন্য বৌদ্ধ ধর্ম গ্রহণ করেন। সম্রাট নিজেকে চক্রবর্তী হিসেবে পেশ করেন, যার মানে তিনি একজন বৌদ্ধ শাসক যিনি তার সেনাবাহিনী বুদ্ধের বিশ্বাসকে রক্ষার জন্য ব্যবহার করেন। ৬০১ সালে সম্রাট ওয়েন বুদ্ধের স্মৃতিচিহ্ন চীনের বিভিন্ন উপাসনালয়ে প্রেরণ করেন এবং ফরমান জারি করেন, চার সাগরের গণ্ডির ভিতর অবস্থিত সকল মানুষ, ব্যতিক্রম ব্যতীত, জ্ঞানের আলোয় বিকশিত হোক ও সৎকর্ম করুক, তাদের বর্তমান সুখী ভবিষ্যতের দিকে ধাবিত করুক, যাতে তাদের কল্যাণের জন্য সৃষ্ট বাকি সৃষ্টিসমূহ তাদের প্রত্যেককে এবং সবাইকে সেই অদ্ভুত আলোকের দিকে ধাবিত করে।[5] প্রকৃতপক্ষে এই কাজ ছিল অনেকটা মৌর্য সম্রাট অশোকের অনুকরণ[14] পদ্য পদ্যে বিকাশ লাভ করলে কয়েকজন কবি প্রসিদ্ধি লাভ করলেও সুই সাম্রাজ্যের স্বল্প স্থায়িত্ব, চীনা পদ্যে পরিবর্তন, স্বাতন্ত্রের অভাব, অপর ছয় সাম্রাজ্যের সাথে যোগসূত্র ও তাং সময়কালের পদ্যের বিকাশের ফলে বাকিরা হারিয়ে যায়। সুই সাম্রাজ্যের কবিদের মধ্যে অন্যতম ছিলেন ইয়াং গুয়াং, দ্বিতীয় সুই সম্রাট ও পদ্য সমালোচক এবং তার একজন উপপত্নী লেডি হউ।[19] সুই সম্রাট Posthumous Name (Shi Hao 諡號) রাজসভা: "সুই" + নামজন্মনামরাজত্বকালবছর অনুযায়ী যুগের নামওয়েনডিইয়াং জিয়ান (楊堅)৫৮১ - ৬০৪ সালকাইহুয়াং (開皇) ৫৮১ - ৬০০ সাল রেনশুউ (仁壽) ৬০১ - ৬০৪ সালইয়াংডি বা মিংডিইয়াং গুয়াং (楊廣)৬০৪ - ৬১৮ সাল[note 1]ডায়ে (大業) ৬০৫ - ৬১৮ সালগংডিইয়াং ইউ (楊侑)৬১৭ - ৬১৮ সাল[note 2]য়িনিং (義寧) ৬১৭ - ৬১৮ সালগংডিইয়াং তং (楊侗)৬১৮ - ৬১৯ সাল[note 3]হুয়াংতাই (皇泰) ৬১৮ - ৬১৯ সাল সুই পরিবার সুই পরিবার ডুগু সিন (獨孤信)সুই সাম্রাজ্যইয়াং জিয়ান 楊坚 ৫৪১ – ৬০৪ ওয়েনডি 文帝</b><br/>৫৮১ – ৬০৪ডুগু কিয়েলুও 獨孤伽羅 ৫৪৪ – ৬০২ সিয়ান সম্রাজ্ঞী 獻皇后ডিউক পত্নী ডুগুলি বিং 李昺 মৃ. ৫৭২ Duke of Tang 唐國公12345তাং রাজবংশইয়াং ইয়ং 楊勇 মৃ. ৬০৪ ফাংলিংয়ের যুবরাজ 房陵王ইয়াং গুয়াং 楊廣 ৫৬৯ – ৬১৮ সুই সম্রাট ইয়াং 煬帝</b><br/>৬০৪ – ৬১৭সুই যুবরাজ ইয়াং জুন 楊俊 ৫১৭ – ৬০০ কিনের যুবরাজ 秦孝王ইয়াং সিউ 楊秀 ৫৭৩ – ৬১৮ইয়াং লিয়াং 楊諒 ৫৭৫ – ৬০৫লি ইউয়ান 李淵 ৫৬৬ – ৬৩৫ তাং সম্রাট গাওজু 高祖</b><br/>৬১৮ – ৬২৬123ইয়াং ঝাও 楊昭 ৫৮৪ – ৬০৬ যুবরাজ ইউয়ানডি 元德太子সুই যুবরাজ ইয়াং জিয়ান 楊暕 ৫৮৫ – ৬১৮ কিয়ের যুবরাজ 齊王ইয়াং গাও 楊杲 ৬০৭ – ৬১৮ ঝাওয়ের যুবরাজ 趙王ইয়াং হাও 楊浩 মৃ. ৬১৮ কিনের যুবরাজ 秦王</small><br/>৬১৮?123ইয়াং তান 楊倓 ৬০৩ – ৬১৮ ইয়ানের যুবরাজ 燕王ইয়াং তং 楊侗 ৬০৫ – ৬১৯ ইয়াং তং 恭帝</b><br/>৬১৮ – ৬১৯ ইয়াং ইউ 楊侑 ৬০৫ – ৬১৯ গংডি 恭帝</b><br/>৬১৭ – ৬১৮ আরও দেখুন চীনের ইতিহাস চীনের গ্র্যান্ড খাল চীনের সম্রাট পাদটীকা তথ্যসূত্র আরও পড়ুন Bingham, Woodbridge. 1941. The Founding of the T'ang The Sui dynasty: The Unification of China. A.D. 581-617. Alfred A. Knopf, New York. ; 0-394-32332-7. বহিঃসংযোগ বিষয়শ্রেণী:৫৮১-এ প্রতিষ্ঠিত রাজ্য বিষয়শ্রেণী:৬১৮-এ বিলুপ্ত রাজ্য বিষয়শ্রেণী:চীনের সাম্রাজ্য বিষয়শ্রেণী:চীনের ইতিহাস
https://bn.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B8%E0%A7%81%E0%A6%87%20%E0%A6%B8%E0%A6%BE%E0%A6%AE%E0%A7%8D%E0%A6%B0%E0%A6%BE%E0%A6%9C%E0%A7%8D%E0%A6%AF
{ "plaintext_start_byte": [ 2, 548, 979, 1501, 2474, 3675, 4187, 4996, 5516, 5809, 6331, 6706, 7005, 7736, 8317, 9215, 9649, 9945, 10076, 10421, 10880, 11414, 12502, 12643 ], "plaintext_end_byte": [ 534, 978, 1469, 2473, 3674, 4186, 4967, 5515, 5808, 6269, 6705, 6982, 7713, 8316, 9207, 9648, 9944, 10071, 10410, 10854, 11385, 12494, 12620, 12891 ] }
チャールズ・オーガスタス・リンドバーグが初めて飛行機に乗ったのは何歳の時
チャールズ・リンドバーグ
japanese
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
チャールズ・オーガスタス・リンドバーグ（English: Charles Augustus Lindbergh, 1902年2月4日 - 1974年8月26日）は、アメリカ合衆国の飛行家で、ハーモン・トロフィー、名誉勲章、議会名誉黄金勲章の受賞者。1927年に「スピリット・オブ・セントルイス」と名づけた単葉単発単座のプロペラ機でニューヨーク・パリ間を飛び、大西洋単独無着陸飛行に初めて成功。1931年には北太平洋横断飛行にも成功した。 生い立ち スウェーデン移民の息子としてミシガン州デトロイト市で生まれ、ミネソタ州リトルフォールズで成長した。父チャールズ・オーガスト（en:Charles August Lindbergh）は弁護士、その後共和党の国会議員となり第一次世界大戦へのアメリカの参戦に反対した。母エヴァンジェリン（Evangeline Lodge Land Lindbergh）は化学教師だった。 リンドバーグは幼少時から機械への関心を示したが、1922年には機械工学から離れ、ネブラスカ航空機でパイロットと整備士の訓練に参加したあとカーティスJN-4「ジェニー」を買い、曲芸飛行士になった。1924年にはアメリカ陸軍航空隊で飛行士として訓練を始めた。訓練を一番の成績で終え1920年代にはライン・セントルイスの民間航空便パイロットとして働いた。 大西洋単独無着陸飛行 1927年5月20日5時52分（出発時の現地時刻）、リンドバーグはスピリットオブセントルイス号（ライアンNYP）にサンドイッチ4つと水筒2本分の水、1700リットルのガソリンを積んでニューヨーク・ロングアイランドのぬかるんだルーズベルト飛行場[1]の滑走路を離陸。途中、海面近くまで降りアイルランドの海岸までの距離を聞こうと漁船に向かって叫んだが上手くいかなかった。[2] 5月21日22時21分（到着時の現地時刻）、パリのル・ブルジェ空港に着陸、大西洋単独無着陸飛行に初めて成功した。この時、リンドバーグは25歳であった。飛行距離は5,810kmで飛行時間はだった。これによりリンドバーグは、ニューヨーク－パリ間を無着陸で飛んだ者に与えられるオルティーグ賞とその賞金25,000ドル、さらに世界的な名声を得た。 スピリットオブセントルイス号は、リンドバーグの指示の下に特別にカスタマイズされた機体であった。多量の燃料（ガソリン）を積むべく操縦席の前方に燃料タンクを設置したため、座席からは直接前方が見えず、潜望鏡のようなものを使うか、機体側面の窓から顔を出す必要があった。当時、無名の操縦士だったリンドバーグには出資者が少なかったため、他のオルティーグ賞挑戦者のように大型の機材を用意できず、また機材そのものもリンドバーグが望んだベランカ社製品より性能の低いものにせざるを得なかったことから、前方視界を犠牲にして燃料の搭載量を増やすことで対処したのである[3]。さらにバックアップの操縦士を乗せることもできなかったため、パリまでの全行程を一人で操縦し続けるという過酷な飛行となった。飛行中、リンドバーグは強い睡魔に襲われたが、これを克服してパリに到達した。現在、この機体はスミソニアン航空宇宙博物館に展示されている。 「リンドバーグが大西洋無着陸飛行に初めて成功した」と誤解されがちだが、単独でない大西洋無着陸飛行については、1919年にジョン・オールコックとアーサー・ブラウンが達成している。これは、6月14日から6月15日にかけての16時間でニューファンドランド島からアイルランドへ1,890kmを飛行したものであった（その他の大西洋横断飛行については「大西洋横断飛行」を参照）。 また、パリ上空で「翼よ、あれがパリの灯だ！」と叫んだとされるが、この台詞は後世の脚色であり、リンドバーグはその時自分がパリに着いたことも分らなかったという。実際に発した最初の言葉としては、「誰か英語を話せる人はいませんか？（この後英語を話せる人に「ここはパリですか？」と尋ねる）」であるという説と、「トイレはどこですか？」であるという説の2つがある。いずれにせよ、「翼よ、あれがパリの灯だ！」の出所は自伝 "The Spirit of St. Louis"の和訳題であり、日本語では広く知られているが、英語圏ではこれに対応するよく知られた台詞は存在しない。 結婚と愛児誘拐事件 1929年に駐メキシコ大使ドワイト・モロー(en:Dwight Morrow)の次女アンと結婚した。アンは夫の勧めでパイロットや無線通信士の技術を身につけ、乗務員として調査飛行に同行する。後年、彼女は作家となった。夫妻はチャールズ・オーガスタス・ジュニア（1930年）、ジョン（1932年）、ランド（1937年）、アン（1940年）、スコット（1942年）およびリーヴェ（1945年）の6人の子供をもうけた。 1932年3月1日に1歳8か月の長男ジュニアが自宅から誘拐され、10週間に及ぶ探索と誘拐犯人との身代金交渉の後に、5月12日、ニュージャージー州ホープウェルで死んでいるのが見つかった（リンドバーグ愛児誘拐事件）。 2003年11月、リンドバーグとミュンヘンの帽子屋ブリギッテ・ヘスハイマー（Brigitte Hesshaimer）の間に3人の非嫡出子が生まれていたことがDNAテストによって証明された。3人はそれぞれ1958年・1960年・1967年にドイツで生まれた。リンドバーグとヘスハイマーの関係は1957年に始まり、彼の死まで継続された。ヘスハイマーは2001年に74歳で死去した。 リンドバーグ夫妻の北太平洋航路調査と来日 リンドバーグ夫妻は1931年に、パンアメリカン航空から依頼された北太平洋航路調査のためニューヨークからカナダ、アラスカ州を経て、日本と中華民国までロッキードの水上機シリウス「チンミサトーク号（チンミサトークはイヌイットの言葉で『大鳥』の意）」で飛行した。 途中8月23日[4][5]には日本の国後島 、8月24日には根室市、26日に霞ヶ浦、その後大阪、福岡を経て、中華民国の南京と漢口まで飛行した。妻のアン・モローは、飛行記録として『 NORTH TO THE ORIENT 』を著した。 人工心臓の開発 リンドバーグの大きな業績の一つとして人工心臓の開発がある[6]。リンドバーグには心臓弁膜症を患っている姉がおり、心臓病の治療法を開発したいという思いから生理学者アレクシス・カレルの研究室を訪れた[6]。2人は意気投合し共同研究をおこない、1935年に「カレル・リンドバーグポンプ」を開発[6]。これは今日の人工心臓に影響を与えている[6][7]。組織が体外で生き続るための生理学的条件についてはカレルの知識が、血液を連続して環流させるポンプ装置の発明についてはリンドバーグの工学知識が生かされた[7]。 第二次世界大戦 第二次世界大戦前夜、リンドバーグはアメリカ軍の要請でドイツに何度か旅行し、ドイツ空軍についての報告を行った。1938年にはヘルマン・ゲーリングから勲章を授与されたが、この授与は、ユダヤ人を差別する政策やアンシュルスなどの強権的な対外政策を進めるナチス党政権と親密になりすぎているということでアメリカ国内で批判を受けた。批判に対して、リンドバーグは「ドイツに対する過剰な非難である」と反論した。 ヨーロッパで第二次世界大戦が勃発した後、共和党員であったリンドバーグはアメリカの孤立主義とドイツの政策に対する支持者となり、各地で講演を行った。1941年1月23日にはアメリカ連邦議会で演説し、ドイツと中立条約を結ぶべきと主張した。リンドバーグは孤立主義をとなえるアメリカ第一委員会（America First Committee）の主要なスポークスマンであり、1941年9月11日のアイオワ州デモインでの演説では、アメリカを戦争に引きずり込もうとしている3大勢力はイギリス人とユダヤ人とルーズベルト政権であると述べた。この発言にユダヤ系アメリカ人が反発し、フランクリン・ルーズベルト大統領はリンドバーグのアメリカ陸軍航空隊での委任を解除した。 余生 1953年に大西洋単独無着陸飛行について書いた "The Spirit of St. Louis"（邦題『翼よ、あれがパリの灯だ』）を出版し、これにより、1954年のピュリッツァー賞を受賞した。同書は1957年にビリー・ワイルダー監督の手で映画化された（映画の邦題は『翼よ! あれが巴里の灯だ』で、原作にないフィクションも一部含まれている）。 1970年には訪日し、大阪万博を訪れた。晩年は、妻のアン・モローと共にハワイ州のマウイ島に移り住んだ。また、自然環境の保全に力を注ぐようになり、世界各地を回り、環境保護活動に参加、多額の資金を寄付した。 1974年8月26日朝にマウイ島ハナのキパフルにある別荘にてリンパ腫瘍が原因で72歳で死去した。 孫 2002年5月2日、大西洋単独無着陸飛行75周年を記念して、孫のエリック・リンドバーグが「ニュー・スピリット・オブ・セントルイス号」で大西洋単独無着陸飛行を実行、無事成功した。またエリックは民間宇宙開発競技会Ansari X Prizeに出資している。 その他 「フリーメイソン」の会員[8]である。 ウォルト・ディズニー・プロダクションによるミッキーマウス作品の実質的な第1作『プレーン・クレイジー』は、彼による大西洋単独無着陸飛行を意識した作品である。 桜エビ〜ずが2018年に発売した楽曲「リンドバーグ」は、チャールズ・リンドバーグがモチーフになっている[9]。 著作（日本語訳） 『翼よ、あれがパリの灯だ』 佐藤亮一訳、恒文社、1991。ピューリッツァー賞受賞 旧版 『翼よ、あれがパリの灯だ』 旺文社文庫（上下） 1976。他にも様々な版で刊行 『リンドバーグ 第二次大戦日記』 新庄哲夫訳、新潮社（2巻組）、1974 『孤高の鷲 リンドバーグ 第二次大戦参戦記』 学研M文庫（上下）、2002 『リンドバーグ 第二次大戦日記』 角川ソフィア文庫（上下）、2016 伝記など（日本語） ジヨーヂ・ブキヤナン・フアイフ『リンドバーグ物語 孤独の荒鷲』日本飛行学校出版部訳 日本飛行学校出版部 1929 広畑恒五郎『空の王者リンドバーグ』婦女界社 1931 ケニス・S.デイヴィス『英雄 チャールズ・リンドバーグ伝』村上啓夫訳 早川書房 1966 柴野民三『リンドバーグ 大西洋無着陸横断飛行の英雄』チャイルド本社 1984 宝島編集部編『虹を追いかけて リンドバーグ』JICC出版局 1991 岡高志『リトル・ウィング リンドバーグ・ストーリー』ソニー・マガジンズ文庫　1993 ジョイス・ミルトン『リンドバーグ チャールズとアンの物語』中村妙子訳 筑摩書房（上下） 1994 今西祐行『リンドバーグ』チャイルド本社 1998 こども伝記ものがたり アン・モロー・リンドバーグ『翼よ、北に』中村妙子訳、みすず書房 2002 A.スコット・バーグ『リンドバーグ 空から来た男』広瀬順弘訳 角川文庫（上下） 2002 映画 ビリー・ワイルダー監督『翼よ! あれが巴里の灯だ』ジェームズ・ステュアート主演 1957 脚注 関連項目 スコット・フィッツジェラルド リンドベルイ ロバート・ゴダード - 現代のロケット技術の開拓者の一人。当時、先進的過ぎる発想で世間から嘲笑されていたゴダードに資金援助した。
https://ja.wikipedia.org/wiki/%E3%83%81%E3%83%A3%E3%83%BC%E3%83%AB%E3%82%BA%E3%83%BB%E3%83%AA%E3%83%B3%E3%83%89%E3%83%90%E3%83%BC%E3%82%B0
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 668, 820, 1090, 1412, 2335, 3065, 4464, 4975, 5810, 6105, 6677, 7127, 7871, 8931, 9528, 11347, 11709, 12723, 13017, 13862, 14401, 14491, 14835, 15278, 15738, 15834, 15982, 16322, 16452, 16612, 16761, 17077, 17233, 17404, 17719, 18987, 19204, 19675, 20101, 20485, 20667, 20932, 21154, 21993, 22194, 23333, 23997, 24386, 24885, 25315, 25674 ], "plaintext_end_byte": [ 667, 819, 1089, 1411, 2281, 3064, 4463, 4974, 5798, 6068, 6676, 7126, 7870, 8930, 9478, 11328, 11708, 12722, 13016, 13842, 14400, 14490, 14806, 15277, 15737, 15833, 15953, 16321, 16451, 16611, 16708, 17027, 17232, 17403, 17686, 18965, 19203, 19638, 20085, 20442, 20666, 20931, 21153, 21966, 22132, 23202, 23976, 24366, 24842, 25296, 25613, 25851 ] }
Когда был построен Лувр?
Лувр
russian
{ "passage_answer_candidate_index": [ 9 ], "minimal_answers_start_byte": [ 5893 ], "minimal_answers_end_byte": [ 5915 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Музей Лувра (French: Musée du Louvre, часто используется просто название Лувр) — один из крупнейших и самый популярный художественный музей мира[1] (9 260 000 посетителей в 2014 году, третий в мире по занимаемой площади: 160 106 квадратных метров, из которых на 58 470 располагаются экспозиции). Музей расположен в центре Парижа, на правом берегу Сены, на улице Риволи, в 1-м округе столицы. В 2018 году число посетителей Лувра превысило 10 млн человек, что является рекордом[2]. Здание музея — старинный королевский дворец (Palais du Louvre). Конная статуя Людовика XIV обозначает точку начала так называемой исторической оси Парижа. Лувр — один из старейших музеев с богатой историей коллекционирования художественных и исторических реликвий Франции, начиная со времён династии Капетингов и до наших дней. В Лувре собиралось всё, этот музей можно назвать универсальным. Его коллекции покрывают огромные географические и временные пространства: от западной Европы до Ирана через Грецию, Египет и Ближний Восток; с античности до 1848 года. Европейское искусство новейшего периода времени — с 1848 года и до наших дней — представлено в Музее Орсе и Центре Жоржа Помпиду, а азиатское выставляется в музее Guimet. Искусство Африки, Америки и Океании экспонируется в музее набережной Бранли. История Королевский дворец В основе Лувра лежит замок-крепость — Большая башня Лувра, — возведённая королём Филиппом-Августом в 1190 году. Одним из главных предназначений замка было наблюдение низовий Сены, одного из традиционных путей вторжений и набегов эпохи викингов. В 1317 году, после передачи имущества Тамплиеров Мальтийскому ордену, королевская казна переносится в Лувр. Карл V делает из замка королевскую резиденцию. Устаревшая Большая башня Лувра была разрушена по приказу Франциска I в 1528 году, и в 1546 начинается превращение крепости в великолепную королевскую резиденцию. Эти работы проведены Пьером Леско и продолжались во время правления Генриха II и Карла IX. Два новых крыла были присоединены к зданию. В 1594 году Генрих IV решает соединить Лувр с дворцом Тюильри, построенным по желанию Екатерины Медичи. Квадратный двор дворца создавался архитекторами Лемерсье, а затем Луи Лево во времена правления Людовика XIII и Людовика XIV, увеличил дворец в четыре раза. Оформлением и украшением дворца руководили тогда такие художники как Пуссен, Романелли и Лебрен. В 1667—1670 гг. архитектором Клодом Перро на восточном фасаде дворца, выходящем на площадь Лувра, сооружена Колоннада Лувра. В 1682 году[3] работы были резко приостановлены, когда Людовик XIV выбирает Версаль как новую королевскую резиденцию. Начиная с XVIII века растет количество предложений превратить здание Лувра в музей. Проект рождается в правление Людовика XV и заканчивается с Французской Революцией. После революции работы в Лувре продолжил Наполеон I. Его архитекторы Персье и Фонтен начали сооружение северного крыла вдоль улицы Риволи. Это крыло было достроено в 1852 году при Наполеоне III, и сооружение Лувра было завершено. После пожара и разрушения Тюильри, происшедших при осаде Парижской коммуны в мае 1871 года, Лувр приобрел современный вид. В 1989 году в центре Наполеоновского дворика была возведена стеклянная пирамида (архитектор Йо Минг Пей). Музей Впервые двери музея были открыты для публики 10 августа 1793 г., во время Французской Революции. При Первой империи именовался музеем Наполеона. Создание коллекции В начале своего существования Лувр пополнял фонды за счёт королевских коллекций, собранных в своё время Франциском I (итальянские полотна) и Людовиком XIV (самое крупное приобретение — 200 полотен банкира Эверара Жабаха (French: Everhard Jabach). На момент основания музея королевская коллекция насчитывала ровно 2500 полотен. Постепенно в собрание музея были переданы наиболее ценные картины королевской коллекции. Огромное количество скульптур пришли из Музея французской скульптуры (musée des Monuments français) и после многочисленных конфискаций имущества в период революции. В период наполеоновских войн с подачи первого директора музея, барона Денона, луврская коллекция пополнялась военными трофеями, тогда же в музей попадают археологические находки из Египта и Ближнего Востока. На протяжении XIX и XX веков коллекция музея была пополнена в результате множества приобретений и даров, в числе последних — коллекция Эдмунда Ротшильда, доставшаяся музею по завещанию последнего. Экспонаты попадали в Лувр различными путями. Знаменитейшие полотна Лувра — «Джоконда» Леонардо да Винчи и «Прекрасная садовница» Рафаэля — принадлежали ещё Франциску I, который приобрёл личное собрание Леонардо после его смерти в 1519 году. Многие полотна попали в Лувр в качестве трофеев наполеоновской армии, особенно после разграбления Венеции в 1798 году (напр., «Брак в Кане Галилейской» Паоло Веронезе). «Маленький нищий» Мурильо был куплен Людовиком XVI в 1782 г. А «Кружевница» Вермера и «Автопортрет с чертополохом» Дюрера приобретены музеем в 1870 и 1922 годах соответственно. Самые известные скульптуры музея — Венера Милосская, найденная в 1820 году и тогда же приобретённая послом Франции у турецкого правительства, и Ника Самофракийская, найденная по частям в 1863 году на острове Самотраки Шарлем Шампуазо (French: Charles Champoiseau), археологом и вице-консулом Франции в Адрианополе. Музеи-спутники Лувра Ланс В 2004 году французское правительство приняло решение построить музей-спутник Лувра на территории заброшенного угольного разреза в промышленном городке Ланс в северном регионе Нор — Па-де-Кале. Причинами этого решения стала переполненность парижского Лувра, рост общей посещаемости музеев во Франции, а также стремление к развитию экономики северной части Франции[4]. Изначально на открытие у себя филиала Лувра претендовали 6 французских городов: Амьен, Аррас, Булонь-сюр-Мер, Кале, Ланс и Валансьен. 29 премьер-министр Франции Жан-Пьер Раффарен выбрал Ланс, бывший центр французской угольной промышленности, для размещения зданий нового музея, названного Лувр—Ланс (French: Louvre-Lens). Для создания проекта нового музейного комплекса в 2005 году было выбрано японское архитектурное бюро SANAA. Руководство музея рассчитывает, что новое здание, способное вместить около 600 предметов искусства, будет привлекать до 500 000 посетителей ежегодно. Начиная с 12 новый музей открыт для широкой публики[4]. Абу-Даби Лувр Абу-Даби — это филиал Лувра, расположенный в Абу-Даби, Объединённые Арабские Эмираты. В музей вошли работы из различных французских музеев (Лувр, Центр Помпиду, Музей Орсэ, Версальский дворец). В 2012 году Лувр Абу-Даби начал коллекционировать фотографии, создавая фонд из собственных приобретений. Первая выставка в этом филиале прошла в мае 2009 года (Talking Art: Louvre Abu Dhabi). На ней были представлены первые 19 приобретений музея. Вторая выставка, Birth of a Museum, в мае-августе 2013 года, представила первую большую коллекцию, насчитывающую 130 работ, приобретенных правительством Абу-Даби для постоянной экспозиции. Она включает неизвестные ранее работы Пикассо, терракотовую скульптуру бронзового века с Кипра, а также артефакты из Греции, Турции, Японии и Сирии. Проводятся мероприятия под названием Talking Art Series: это платформа для дискуссий о будущем музее. Здесь можно делиться идеями, вступать в диалог с широкой публикой. 6 сентября 2017 года министр культуры Франции Франсуаз Ниссен назвала окончательную дату открытия Лувра в Абу-Даби — это 11 ноября того же года. На церемонии открытия планируется присутствие высокопоставленных официальных гостей во главе с президентом Франции Эмманюэлем Макроном[5]. Трёхэтажное здание в парижском Лувре, известное как Часовой павильон, было официально переименовано в честь отца-основателя ОАЭ шейха Зайд ибн Султана Аль Нахайяна[6]. Коллекции Коллекции Лувра хранят шедевры искусства разных цивилизаций, культур и эпох. В музее около 300 000 экспонатов, из которых только 35 000 выставляются в залах. Многие экспонаты содержатся в хранилищах, поскольку не могут быть показаны посетителям более трёх месяцев подряд из соображений сохранности. Экспонаты Лувра разбиты на следующие коллекции: Древний Восток Древний Египет Древние Греция, Этрурия, Рим Искусство ислама Скульптуры Предметы искусства Изобразительное искусство Графическое искусство История Лувра Древний Восток В восточной коллекции собрано более 100 000 предметов искусства, созданные на территории античных государств Ближнего Востока и Междуречья. Коллекция департамента покрывает исторический период от эпохи неолита до начала исламской экспансии. «Ассирийский музей» Лувра открылся 1 мая 1847 года, он подчинялся существовавшему в то время департаменту Античности. В 1881 году коллекция пополнилась предметами шумерской цивилизации, что и привело к созданию отдельного департамента Древнего Востока. Восточная коллекция Лувра разделена на три раздела: Междуречье Иран Восток Средиземного моря (Сирия, Палестина, Кипр) Древний Египет Отдел Древнего Египта был создан 15 мая 1826 года по распоряжению Карла X. Первым смотрителем созданного Музея Египта стал расшифровщик древнеегипетских иероглифов Жан-Франсуа Шампольон. В настоящий момент коллекция египетских древностей разбита на 3 части: Римский Египет, Коптский Египет; тематическая экспозиция; хронологическая экспозиция. Осирис, Исида и Гор; 874–850 гг. до н.э. Аменофис III Древние Греция, Этрурия, Рим Департамент Древней Греции, Этрурии и Рима — прямой наследник Департамента Античности, одного из двух первых отделов открытого в 1793 году музея. В коллекции представлены: Архаическая Греция Классическая Греция Эллинистическая Греция Этрурия Древний Рим Отдельные залы посвящены греческой керамике, глиняным и бронзовым изделиям, драгоценностям. Милон Кротонский Адонис Александр Великий Артемида Афина из Веллетри Приношения Марсу Аполлон Каракалла Ганимед Венера Милосская Ника Самофракийская Искусство ислама Секция мусульманского искусства существует в департаменте Предметов искусства Лувра с 1893 года. В 1932 году создаётся новый департамент Азиатского искусства, которому переходят все произведения исламской цивилизации Лувра. В 1945 году произведения азиатских цивилизаций передаются музею Гиме, а вновь созданная секция исламское остаётся в департаменте Древнего Востока Лувра. В 1993 году реорганизация Лувра позволила выделить исламскому искусству более 1000 м² выставочной площади, а в 2003 году создаётся отдельный департамент Искусства Ислама. Коллекция департамента содержит произведения исламской цивилизации от Испании до Индии, от зарождения исламской цивилизации до XIX века. Скульптуры Изначально в Лувре были представлены только античные статуи. Единственным исключением являлись работы Микеланджело. В 1824 году открываются 5 новых залов, посвящённых периоду от эпохи Возрождения до XVIII века[7]. В 1850 году к коллекции присоединяются средневековые статуи, а в 1893 году департамент скульптур становится независимым от департамента античности. Предметы искусства Один из самых богатых департаментов музея, чья коллекция постоянно пополняется. Здесь представлены светские и религиозные драгоценности, статуэтки, мебель, гобелены. Коллекция охватывает период от Средневековья до XIX века. Картины Коллекция содержит порядка 6000 картин, представляющих период от Средневековья до 1848 года. Произведения, датируемые после 1848 года, были переданы в Музей Орсе во время создания последнего. Графическое искусство Отдел графического искусства на сегодня содержит более 135 000 экспонатов, разделённых на три группы: Зал рисунков (Le Cabinet des dessins), начинавшийся с коллекции французских королей, а затем значительно расширившийся за счёт новых приобретений и даров; Калькография (Chalcographie) — около 14 000 гравюр на меди. Есть возможность заказать оттиски с медных оригиналов около 600 гравюр; Коллекция Эдмона Ротшильда, переданная Лувру в 1936 году, содержащая около 40 000 эстампов, 3 000 рисунков и 500 иллюстрированных книг. В связи с огромным числом экспонатов, а также из-за чувствительности бумаги к свету, не представляется возможным экспонировать их все постоянно. Их можно видеть либо во временных экспозициях, либо по заказу в специальном зале (la salle de consultation). Кроме того, постоянно проводится огромная работа по оцифровке изображений. История Лувра Департамент Истории Лувра открылся 6 июля 2016 года в Часовом Павильоне Лувра. Происшествия Похищение Джоконды 22 августа 1911 года хранившаяся в Лувре картина Леонардо да Винчи «Мона Лиза» была украдена. В начале 1914 года похититель «Джоконды», итальянец Винченцо Перуджа дал объявление о продаже оригинала «Моны Лизы». Откликнувшийся на сообщение о продаже коллекционер сообщил о нём в полицию. Вскоре арестованный похититель картины Леонардо заявил впоследствии, что его мотив был патриотический, он хотел вернуть «Мону Лизу» на её родину, в Италию. Ещё полгода «Джоконду» выставляли в музеях Италии, после чего с особыми мерами безопасности возвратили в Лувр. Эвакуация коллекций во время нацистской оккупации Наводнение 2016 года В июне 2016 года уровень воды в Сене достиг 6 метров, что привело к активации плана по предотвращению риска наводнения (Plan de Prévention des Risques Inondation). 2 июня музей был закрыт на один день для превентивной эвакуации экспонатов из потенциально затопляемых залов музея. После дальнейшего подъёма уровня воды, 3 июня музей был закрыт до 7 июня 2016 года включительно[8]. Директора Барон Виван-Денон (1804—1816), граф Луи де Форбен (1816—1841), Альфонс де Кайё (1841—1848), Эмилиан де Ньёверкерке (1850—1852), Фредерик Вилло (1870—1874), Жорж Салль (1945—1957), Андре Парро (1968—1972), Жан-Люк Мартинес (с апреля 2013). Посещение Музей открыт для посетителей ежедневно, кроме вторников.[9] Вход платный (в 2018 году — 15 евро)[10], ряд категорий посетителей (в том числе, моложе 18 лет и инвалиды) проходят бесплатно.[11] В залах постоянных экспозиций разрешена фотосъёмка без вспышек.[12][13] Документальные фильмы Check date values in: |= (help); Missing or empty |series= (help) О спасении директором Национальных музеев Франции коллекций Лувра от разграбления во время нацистской оккупации Франции. 2016 — История Лувра / Les batailles du Louvre (реж. Сильвен Бержер / Sylvain Bergère) См. также Пирамида Лувра Лувр (дворец) Список музеев Парижа Картины из собраний Лувра 700-й зал, зал Мольена, романтизм 702-й зал, зал Дарю, неоклассицизм 801-й зал, галерея Медичи Примечания Литература Ссылки Категория:Художественные музеи Парижа Категория:Музеи I округа Парижа Категория:Символы Парижа
https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9B%D1%83%D0%B2%D1%80
{ "plaintext_start_byte": [ 1, 544, 1331, 2516, 3180, 4393, 5792, 6836, 7677, 8866, 9763, 10529, 11372, 12613, 12821, 13347, 14959, 16022, 16915, 18838, 19244, 19908, 20959, 22159, 22262 ], "plaintext_end_byte": [ 543, 1299, 2515, 3179, 4257, 5791, 6835, 7676, 8865, 9762, 10528, 11315, 12612, 12798, 13346, 14864, 16021, 16843, 18773, 19212, 19873, 20932, 22088, 22259, 22895 ] }
เจ้าหญิงโซรยาแห่งอิหร่าน เกิดเมื่อไหร่?
เจ้าหญิงเฟาซียะห์แห่งอียิปต์
thai
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
เจ้าหญิงเฟาซียะห์แห่งอียิปต์ (Arabic: فوزية بنت فؤاد الأول‎; Persian: فوزیه فؤاد‎; ประสูติ: 5 พฤศจิกายน ค.ศ. 1921 — สิ้นพระชนม์: 2 กรกฎาคม ค.ศ. 2013) เจ้าหญิงแห่งอียิปต์และอดีตสมเด็จพระราชินีในโมฮัมหมัด เรซา ปาห์ลาวี ชาห์อิหร่าน หลังจากการเสกสมรสอีกครั้งใน ค.ศ. 1949 พระองค์ได้ใช้พระนามว่า เฟาซียะห์ ชีรีน เรื่อยมาจนถึงการโค่นล้มพระราชวงศ์ในอียิปต์ในเหตุการณ์ปฏิวัติอียิปต์ใน ค.ศ. 1952 แม้พระองค์จะถูกถอดออกจากฐานันดรศักดิ์แล้ว แต่พระองค์ยังเป็นคนในพระราชวงศ์มฮัมมัดอะลีที่อาวุโสคนหนึ่งในราชวงศ์ พระประวัติ เจ้าหญิงเฟาซียะห์แห่งอียิปต์ ประสูติเมื่อวันที่ 5 พฤศจิกายน ค.ศ. 1921[1] ที่พระราชวังราส เอล-ติน ที่เมืองอะเล็กซานเดรีย ประเทศอียิปต์ เป็นพระธิดาในพระเจ้าฟุอาดที่ 1 กับสมเด็จพระราชินีนาซลีแห่งอียิปต์ ซึ่งพระมารดาของพระองค์สืบเชื้อสายมาจากสุลัยมาน พาชา ทหารชาวฝรั่งเศสของนโปเลียนที่หันมานับถือศาสนาอิสลาม นอกจากนี้พระปัยกาฝ่ายพระชนนีของพระองค์ก็สืบเชื้อสายมาจากตุรกี[2] พระองค์จึงมีเชื้อสายแอลเบเนีย, ฝรั่งเศส และตุรกี[3] เจ้าหญิงเฟาซียะห์มีพระเชษฐาคือพระเจ้าฟารุกที่ 1 แห่งอียิปต์ และมีพระขนิษฐาได้แก่ เจ้าหญิงฟัยซะฮ์, เจ้าหญิงฟัยกะฮ์ และเจ้าหญิงฟัตฮียะฮ์ ทั้งยังมีพระเชษฐาและพระเชษฐภคินีต่างมารดาด้วย 2 พระองค์ คือ เจ้าชายอิสมาอีล และเจ้าหญิงเฟากียะฮ์ พระองค์เข้ารับการศึกษาในประเทศสวิตเซอร์แลนด์[1] สามารถตรัสภาษาอาหรับ อังกฤษ และฝรั่งเศส[4] ขณะที่ยังพระองค์ยังเป็นดรุณีแรกรุ่น พระองค์ที่เป็นสตรีที่ทรงพระสิริโฉมมากจนถือเป็น "หนึ่งในสตรีที่สวยที่สุดในโลก" ในขณะนั้น[5] ได้รับการยกย่องว่า "มีความงามดุจเทพธิดาวีนัส"[6] ทั้งยังได้รับการเปรียบเทียบว่ามีพระพักตร์คล้ายนักแสดงหญิงที่มีชื่อเสียงในยุคนั้นคือ เฮดี ลามาร์ และวิเวียน ลีห์[7] ชีวิตส่วนพระองค์ อภิเษกสมรสกับชาห์แห่งอิหร่าน พระองค์ได้เข้าพระราชพิธีหมั้นกับมกุฎราชกุมารโมฮัมหมัด เรซาแห่งอิหร่านในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1938[8][9] ทั้งสองพบกันในพระราชพิธีหมั้นเพียงครั้งเดียวก่อนพระราชพิธีอภิเษกสมรส[10] พระราชพิธีอภิเษกสมรสถูกจัดขึ้นที่พระราชวังอับดีน กรุงไคโรในวันที่ 15 มีนาคม ค.ศ. 1939[11][12] หลังจากการฮันนีมูน ทั้งสองก็จัดพิธีอภิเษกสมรสอีกครั้งที่พระราชวังหินอ่อนในเตหะราน[10] ซึ่งจัดตามพระราชประสงค์ของชาห์เรซา[13][14] การอภิเษกสมรสของทั้งสองถูกจัดขึ้นอย่างมีนัยยะสำคัญระหว่างเจ้าหญิงที่เป็นสุหนี่กับมกุฎราชกุมารที่เป็นชีอะห์[12][15] สองปีต่อมาพระสวามีได้ขึ้นครองราชสมบัติ เจ้าหญิงเฟาซียะห์จึงกลายเป็น สมเด็จพระราชินีแห่งอิหร่าน พระราชินีเฟาซียะห์ทรงเป็นนางแบบให้เซซิล บีตัน ถ่ายพระฉายาลักษณ์เพื่อตีพิมพ์ลงในนิตยสารไลฟ์ (Life) โดยนายเซซิล บีตันได้กล่าวชื่นชมพระราชินีองค์นี้ว่าทรงเป็น "เทพธิดาวีนัสแห่งเอเชีย" ทั้งยังเสริมว่า "มีพระพักตร์รูปหัวใจคมซีดเผือดผิดปกติ แต่มีดวงพระเนตรสีฟ้าอันเฉียบคม"[11] หลังจากการอภิเษกสมรส ทั้งสองพระองค์ก็มีพระธิดาด้วยกัน 1 พระองค์[16] คือ เจ้าหญิงชาห์นาซ[17][18] แต่ชีวิตสมรสของทั้งสองไม่ราบรื่นนัก พระราชินีเฟาซียะห์เสด็จกลับกรุงไคโรราวเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1945[19] และทำการหย่าร้างในอียิปต์ ทรงให้เหตุผลว่าเตหะรานนั้นด้อยพัฒนาตรงกันข้ามกับไคโรที่แลดูทันสมัยและเป็นสากล[20][21] นอกจากนี้พระราชินีเฟาซียะห์ยังทรงมีช่วงเวลาที่น่าลำบากจากความไม่ซื่อสัตย์ของชาห์ พระองค์จึงเข้าพบจิตแพทย์อเมริกันที่แบกแดดไม่นานนักก่อนที่จะเสด็จออกจากเตหะราน[19] ตรงกันข้ามรายงานของซีไอเออ้างว่าพระราชินีทรงเยาะเย้ยและละอายพระทัยเกี่ยวกับการหย่อนสมรรถภาพทางเพศของชาห์จนนำไปสู่การหย่าร้าง[21] ขณะที่บันทึกของเจ้าหญิงอัชราฟ พระขนิษฐาฝาแฝดของชาห์ได้ให้ข้อมูลว่า พระราชินีมิได้รับสั่งเรื่องการหย่ากับชาห์เลย[10] ต่อมาทั้งสองพระองค์ได้หย่ากันที่อียิปต์เมื่อ ค.ศ. 1945 นั้นมิได้รับการยอมรับในประเทศอิหร่านนานหลายปี แต่อย่างไรก็ดีทั้งสองพระองค์ก็ได้ทำการหย่ากันอย่างเป็นทางการในอิหร่านเมื่อวันที่ 17 พฤศจิกายน ค.ศ. 1948 พระราชินีเฟาซียะห์ได้กลับมาใช้พระอิสริยยศเดิมคือ เจ้าหญิงแห่งอียิปต์ ส่วนพระราชธิดานั้นตกอยู่ในการดูแลของชาห์[23] ทั้งนี้ทางสำนักพระราชวังได้ให้เหตุผลว่า "ด้วยสภาวะอากาศของเปอร์เซียทำให้สุขภาพของราชินีเฟาซียะห์ทรุดโทรม ดังนั้นจึงเห็นด้วยกับพระขนิษฐากษัตริย์อียิปต์ที่ต้องการจะหย่า" และชาห์ก็ออกมาประกาศว่า "ไม่มีผลกระทบต่อความสัมพันธ์อันดีที่มีอยู่ระหว่างอียิปต์กับอิหร่าน"[24] ดังนั้นสมเด็จพระราชินีเฟาซียะห์จึงกลับมาดำรงพระยศเป็นเจ้าแห่งอียิปต์และซูดานตามเดิม ส่วนพระเชษฐาของเจ้าหญิงเฟาซียะห์คือพระเจ้าฟารุกที่ 1 แห่งอียิปต์ ก็ได้ทำการหย่าร้างกับสมเด็จพระราชินีฟารีดาในสัปดาห์เดียวกัน[23][25] ซึ่งเรื่องราวดังกล่าวเป็นที่สนใจของโลกตะวันตกอย่างมาก[26] การสมรสครั้งที่สอง เจ้าหญิงเฟาซียะห์แห่งอียิปต์ ได้สมรสอีกครั้งเมื่อวันที่ 28 มีนาคม ค.ศ. 1949 กับพันเอกอิสมาอีล ฮุซัยน์ ชีรีน เบย์ (ค.ศ. 1919-1994)[17] ที่ถูกจัดขึ้นที่พระราชวังคุบบา อิสมาอีลซึ่งเป็นพระญาติห่าง ๆ ของพระองค์ เป็นบุตรคนโตของฮุซัยน์ ชีรีน กับเจ้าหญิงอามีนะห์ บีห์รุซ[27][28] ขณะนั้นเขาได้ดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีกระทรวงกลาโหมและกองทัพเรือของอียิปต์ หลังจากการสมรสทั้งสองได้พำนักในที่ดินส่วนพระองค์ที่มาอ์ดีในกรุงไคโร[28][29] และพำนักที่บ้านอีกแห่งในอะเล็กซานเดรีย[30] ทั้งคู่มีบุตร-ธิดา 2 คน[31] คือ นาดียะห์ (ค.ศ. 1950-2009) และฮุซัยน์ (เกิด ค.ศ. 1955)[17] พระบุตร เจ้าหญิงเฟาซียะห์แห่งอียิปต์ ทรงให้ประสูติกาลพระโอรส-ธิดา รวมกัน 1 พระองค์ กับอีก 2 คน โดยเป็นชาย 1 คน และหญิง 2 คน ซึ่งเป็นบุตรจากการสมรสครั้งแรก 1 พระองค์ และจากการสมรสครั้งที่สองอีก 2 คน คือ เจ้าหญิงชาห์นาซแห่งอิหร่าน (ประสูติ: ค.ศ. 1940) เสกสมรสครั้งแรกกับอาร์เดชีร์ ซาเฮดี ภายหลังทรงหย่าและเสกสมรสกับโคสเลา จาฮันบานี มีพระธิดาจากการสมรสครั้งแรกหนึ่งพระองค์[32] และโอรสธิดาอย่างละคนจากการสมรสครั้งที่สอง[32] ปัจจุบันประทับอยู่ในประเทศสวิตเซอร์แลนด์[32][33] นาดียะห์ ราชิด (เกิด: 19 ธันวาคม ค.ศ. 1950[34] - ค.ศ. 2009) สมรสครั้งแรกกับยูซุฟ ซะบาอัน นักแสดงชาวอียิปต์[30] มีธิดาด้วยกัน 1 คน คือ ซีไน ฟารามาวี (ค.ศ. 1973) ต่อมาได้สมรสครั้งที่สองกับมุสตอฟา ราชิด มีธิดาด้วยกัน 1 คน คือ เฟาซียะห์ ราชิด[35] ฮุซัยน์ ชีรีน (เกิด ค.ศ. 1955) พระโอรสที่เกิดกับอิสมาอีล ฮุซัยน์ ชีรีน เบย์[35] ปลายพระชนม์ชีพและการสิ้นพระชนม์ ในปลายชนม์พระองค์ประทับอยู่ในประเทศสวิตเซอร์แลนด์ ซึ่งในปี ค.ศ. 2004 ได้มีการเผยแพร่พระฉายาลักษณ์ล่าสุดของพระองค์คู่กับอาร์เดชีร์ ซาเฮดี อดีตพระชามาดา[36] มีการเข้าใจผิดเกี่ยวกับข่าวการสิ้นพระชนม์เมื่อเดือนมกราคม ค.ศ. 2005 ที่เกิดการสับสนในเรื่องพระนามที่เหมือนกันของพระองค์กับพระภาติยะ คือ เจ้าหญิงเฟาซียะห์ (ค.ศ. 1940-2005) ซึ่งเป็นพระธิดาของพระเชษฐาคือพระเจ้าฟารุกที่ 1 แห่งอียิปต์[36] เจ้าหญิงเฟาซียะห์แห่งอียิปต์ ได้เสด็จกลับมาประทับในเมืองอะเล็กซานเดรีย ประเทศอียิปต์ ก่อนสิ้นพระชนม์เมื่อวันที่ 2 กรกฎาคม ค.ศ. 2013 ขณะมีพระชนมายุ 91 พรรษา[37] พระราชพิธีศพถูกจัดขึ้นในช่วงบ่ายของวันที่ 3 กรกฎาคมที่มัสยิดซาเยดา กรุงไคโร[38] และฝังพระศพที่ไคโรเคียงข้างกับอิสมาอีล พระภัสดาคนที่สอง[11] พระเกียรติยศ พระอิสริยยศ เฮอร์สุลตานิกไฮนิส เจ้าหญิงเฟาซียะห์แห่งรัฐสุลต่านอียิปต์และซูดาน (5 พฤศจิกายน ค.ศ. 1921 – 15 มีนาคม ค.ศ. 1922) เฮอร์รอยัลไฮนิส เจ้าหญิงเฟาซียะห์แห่งอียิปต์และซูดาน (15 มีนาคม ค.ศ. 1922 – 15 มีนาคม ค.ศ. 1939) เฮอร์อิมพีเรียลและรอยัลไฮนิส เจ้าหญิงเฟาซียะห์แห่งอิหร่าน, เจ้าหญิงแห่งอียิปต์และซูดาน (15 มีนาคม ค.ศ. 1939 –16 มีนาคม ค.ศ. 1939) เฮอร์อิมพีเรียลและรอยัลไฮนิส เจ้าหญิงเฟาซียะห์ มกุฎราชกุมารีแห่งอิหร่าน, เจ้าหญิงแห่งอียิปต์ (16 มีนาคม ค.ศ. 1939 – 16 กันยายน ค.ศ. 1941) เฮอร์อิมพีเรียลมาเจสตี สมเด็จพระราชินีเฟาซียะห์แห่งอิหร่าน (16 กันยายน ค.ศ. 1941 – ค.ศ. 1948) เฮอร์อิมพีเรียลและรอยัลไฮนิส เจ้าหญิงเฟาซียะห์แห่งอิหร่าน, เจ้าหญิงแห่งอียิปต์และซูดาน (ค.ศ. 1948 – 28 มีนาคม ค.ศ. 1949) เฟาซียะห์ ชีรีน (28 มีนาคม ค.ศ. 1949 – 2 กรกฎาคม ค.ศ. 2013) เครื่องราชอิสริยาภรณ์ อียิปต์: เครื่องราชอิสริยาภรณ์แห่งคุณธรรม ชั้นสูงสุด (16 พฤษภาคม ค.ศ. 1939) อิหร่าน: เครื่องราชอิสริยาภรณ์ปาห์ลาวี ชั้นสูงสุด (27 ตุลาคม ค.ศ. 1940) พระอนุสรณ์ มีการตั้งนามเมืองแห่งหนึ่งในอียิปต์ว่า เฟาซียะห์บัด (Fawziabad) เมื่อปี ค.ศ. 1939 เพื่อเทิดพระเกียรติพระองค์[4] และช่วงปี ค.ศ. 1950 มีถนนย่านมาอ์ดีในกรุงไคโรชื่อ อามีราเฟาซียะห์ (Amira Fawzia) แต่ในปี ค.ศ. 1956 ได้เปลี่ยนชื่อถนนเป็น มุสตาฟาญามาล (Mustafa Kamel)[39] สู่งานเขียน เรื่องราวของเจ้าหญิงเฟาซียะห์แห่งอียิปต์ได้ถูกถ่ายทอดเรื่องราวลงในหนังสือ ฟอว์ซียา...วีนัสแห่งลุ่มน้ำไนล์ ในเรื่องราวของหญิงงามดุจเทพธิดาวีนัส ที่ได้เป็นพระมเหสีพระองค์แรกของพระเจ้าชาห์ โมฮัมหมัด เรซา ปาห์ลาวี พระเจ้าชาห์แห่งอิหร่าน แต่พระสิริโฉม และฐานะอันสูงส่งของพระองค์ก็มิได้ทำให้พระองค์ทรงมีความสุขเลย แต่กลับต้องตกอยู่ภายใต้ความโศกเศร้าเสียใจ[6] พงศาวลี พงศาวลีในเจ้าหญิงเฟาซียะห์แห่งอียิปต์[40] 16. วาลีมุฮัมหมัด อาลี พาชา8. วาลีอิบราฮิม พาชา17. อามีนะแห่งนอสรัตลิ4. คีดิฟอิสมาอีล พาชา18.9. โฮชิอาร์ คาดีน19.2. พระเจ้าฟุอาดที่ 1 แห่งอียิปต์20.10.21.5. เฟรียาล คาดีน22.11.23.1. เจ้าหญิงเฟาซียะห์แห่งอียิปต์24.12.25.6. อับดุลรอฮิม ซาบรี พาชา26.13.27.3. นาซลี ซาบรี28. อะห์มัด ชารีฟ เอฟเฟนดี, กอดี-อัล-อัสกัร14. มุฮัมหมัด ชารีฟ พาชา29.7. เตาฟิกา ชารีฟ30. สุไลมาน พาชา อัล-ฟรานซาวี15. นาซลี อัล-ฟรานซาวี31. มาเรีย เอเลสซี อ้างอิง แหล่งข้อมูลอื่น by Ahmed S. Kamel, Hassan Kamel Kelisli-Morali, Georges Soliman and Magda Malek. by Max Karkegi. หมวดหมู่:เจ้าหญิงอียิปต์ หมวดหมู่:ราชินีแห่งอิหร่าน หมวดหมู่:ราชวงศ์มูฮัมหมัดอาลี หมวดหมู่:บุคคลจากอะเล็กซานเดรีย หมวดหมู่:ชาวอียิปต์เชื้อสายแอลเบเนีย หมวดหมู่:ชาวอียิปต์เชื้อสายตุรกี หมวดหมู่:ชาวอียิปต์เชื้อสายฝรั่งเศส
https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%80%E0%B8%88%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%AB%E0%B8%8D%E0%B8%B4%E0%B8%87%E0%B9%80%E0%B8%9F%E0%B8%B2%E0%B8%8B%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%B0%E0%B8%AB%E0%B9%8C%E0%B9%81%E0%B8%AB%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B8%AD%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%B4%E0%B8%9B%E0%B8%95%E0%B9%8C
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 459, 1488, 2081, 3036, 3532, 4329, 5177, 6291, 7661, 8165, 9235, 10320, 10859, 11886, 12615, 13702, 15430, 15960, 16952, 18032, 19449, 20389, 21456, 22233, 23316, 24120, 24861, 27283, 29511, 30546, 30859, 31336, 32798, 33240, 34043, 35353, 36155, 37172, 38354, 39557, 40898, 42114, 43361, 44066, 44890, 45819, 47539, 48561, 49505, 50229, 51092, 51662, 52407, 53477, 54556, 54972, 55951, 57498, 59375, 59590, 59965, 60676, 62289, 62978, 63984, 64029, 66084, 66377, 67197, 67785, 68664, 69098, 69255, 69377, 69555, 72135, 72335, 73484, 75536, 75734, 77580, 79173, 80069, 80265 ], "plaintext_end_byte": [ 422, 1487, 2080, 3014, 3531, 4328, 5176, 6290, 7660, 8164, 9205, 10319, 10858, 11885, 12614, 13701, 15383, 15959, 16951, 18031, 19448, 20388, 21455, 22175, 23315, 24070, 24803, 27224, 29462, 30441, 30858, 31302, 32775, 33239, 34011, 35352, 36104, 37171, 38353, 39556, 40865, 42113, 43328, 44065, 44889, 45818, 47538, 48560, 49504, 50228, 51056, 51661, 52406, 53476, 54555, 54938, 55950, 57497, 59313, 59537, 59940, 60631, 62288, 62977, 63971, 64028, 66052, 66348, 67196, 67784, 68662, 69055, 69218, 69357, 69554, 72134, 72334, 73425, 75482, 75709, 77536, 79126, 80054, 80263, 81119 ] }
В каком возрасте умер Павел I?
Павел I
russian
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Па́вел I Петро́вич (, Летний дворец Елизаветы Петровны, Санкт-Петербург — , Михайловский замок, Санкт-Петербург[1]) — сын Екатерины II и Петра III, император Всероссийский с года, 72-й великий магистр Мальтийского ордена с года[2][3][4][5]. Биография Рождение Павел Петрович родился а в Петербурге, в Летнем дворце Елизаветы Петровны (впоследствии этот дворец по приказу Павла был снесён, а на его месте выстроен Михайловский замок, в котором Павел был убит а). При родах присутствовали императрица Елизавета Петровна, великий князь Пётр Федорович (отец Павла) и братья Шуваловы. По случаю рождения продолжателя династии императрица Елизавета издала манифест, это событие нашло отражение в одах, написанных стихотворцами того времени. Крещён [6] духовником императрицы Елизаветы Петровны протоиереем Фёдором Дубянским[7]. Из-за политической борьбы Павел был по сути лишён любви близких ему людей. Императрица Елизавета Петровна приказала окружить его целым штатом нянек и лучшими, по её представлениям, учителями, а мать и отец были фактически отстранены от воспитания своего ребёнка. Имя Павел при крещении было дано ему по велению императрицы. Несмотря на внешнее сходство Павла с отцом, впоследствии при дворе упорно ходили слухи, что ребёнок был зачат Екатериной от своего первого фаворита, Сергея Салтыкова, знаменитого в своё время красавца. Слухи подпитывало то обстоятельство, что Павел появился на свет через десять лет брака Петра и Екатерины, когда многие уверились в бесплодности этого союза (свет на 10-летнюю бездетность брака Екатерина проливает в своих мемуарах, в которых намекает, что до хирургической операции её муж страдал от фимоза)[8]. Воспитание Первым воспитателем Павла стал близкий к Шуваловым дипломат Фёдор Бехтеев, одержимый духом уставов, чётких приказаний и военной дисциплиной, сравнимой с муштрой. Он печатал небольшую газету, в которой рассказывал обо всех, даже самых незначительных поступках мальчика. В 1760 году Елизавета Петровна заменила главного наставника, предписав основные параметры обучения в своей инструкции[9]. Им стал по её выбору Никита Иванович Панин. Это был 42-летний человек, обладавший обширными познаниями и разделявший идеи Просвещения. Во время дипломатической службы в Швеции и Дании он вступил в тесные контакты с масонами и не исключал возможность введения в России конституционной монархии по шведскому образцу. Никита Панин обозначил весьма обширный круг тем и предметов, в которых, по его мнению, должен был разбираться цесаревич[10]. Возможно, именно в соответствии с его рекомендациями был назначен ряд «учителей-предметников». Среди них были митрополит Платон (Закон Божий), Семён Порошин (естественная история), Гранже (танцы), Дж. Миллико (музыка) и др. Начавшись ещё во времена Елизаветы Петровны, занятия не прекращались ни в краткое правление Петра III, ни при Екатерине II. На атмосферу воспитания Павла Петровича существенное влияние оказывало его окружение. Среди гостей, посещавших царевича, был целый ряд образованных людей того времени, например, писатель и композитор Григорий Теплов. Напротив, общение со сверстниками было достаточно ограничено. До личных контактов с Павлом допускались лишь дети лучших фамилий (Куракины, Строгановы). Особенно близок к нему был князь Александр Куракин. Один из младших наставников Павла, Семён Порошин[11], вёл дневник (1764—1765 гг.), ставший впоследствии ценным историческим источником по истории двора и для изучения личности цесаревича[12]. Екатерина приобрела для сына обширную библиотеку академика Корфа. Наследника учили истории, географии, арифметике, Закону Божию, астрономии, иностранным языкам (французскому, немецкому, латинскому, итальянскому), русскому языку, рисованию, фехтованию, танцам. В программе обучения не было ничего, имеющего отношения к военному делу, что не помешало Павлу им увлечься. Его знакомили с трудами просветителей: Вольтера, Дидро, Монтескьё. К учёбе у Павла были неплохие способности, у него было развито воображение, в то же время он был неусидчив и нетерпелив, хотя и любил книги. Владел латынью, французским и немецким языками, любил математику, танцы, воинские упражнения. В целом образование цесаревича было лучшим, какое можно было получить в то время. Уже в юные годы Павла стала занимать идея рыцарства. года Порошин записал: «Читал я Его Высочеству Вертотову историю об ордене мальтийских кавалеров. Изволил он, потом, забавляться и, привязав к кавалерии своей флаг адмиральский, представлять себя кавалером Мальтийским»[13]. Павел был провозглашён цесаревичем и великим князем, наследником Всероссийским и царствующим герцогом Шлезвиг-Гольштейнским года. Достигнув совершеннолетия, великий князь по настоянию матери уступил 5 октября 1773 года права свои на владения в Шлезвиг-Гольштейнском герцогстве, к которым принадлежали города Киль, Апенраде, Ноймюнстер, датскому королю Кристиану VII, взамен графств Ольденбург и Дельменхорст в Северной Германии, от которых отказался 14 декабря того же года в пользу своего родственника, герцога Фридриха Августа, любекского протестантского епископа. Жизнь в Гатчине В первый раз Павел женился 29 сентября 1773 года на великой княжне Наталье Алексеевне, рожденной принцессой Вильгельминой Гессен-Дармштадтской, которая через два с половиной года, 15 апреля 1776 года, умерла при родах. В том же году Павлу подобрали новую супругу — Софию-Доротею Вюртембергскую, которая после перехода в православие стала именоваться Марией Фёдоровной. Фридрих Великий самолично устроил встречу Павла с будущей женой в Берлине. Павел (которого за глаза называли «самый некрасивый человек империи») был пленён статной блондинкой с приятным лицом; на другой день он писал матери[14]: Я нашёл свою невесту такову, какову только желать мысленно себе мог: недурна собою, велика, стройна, застенчива, отвечает умно и расторопно. Что же касается до сердца ея, то имеет она его весьма чувствительное и нежное. Весьма проста в обращении, любит быть дома и упражняться чтением или музыкою. Традиционным этапом, обыкновенно завершающим образование в Европе XVIII века, было заграничное путешествие. Подобный же вояж был предпринят в 1782 г. молодым тогда цесаревичем вместе с супругой. Путешествовали они инкогнито под именами графа и графини Северных (дю Нор)[15], посетили Италию, где удостоились аудиенции папы римского, и Францию, где большое впечатление на них произвела усадьба принца Конде. Две недели супруги провели у родителей Марии Фёдоровны в сельском имении под Монбельяром. Путешествие цесаревича продолжалось 428 дней; проехал он 13 115 верст[16]. Всё время обострявшиеся взаимоотношения Павла с матерью привели к тому, что после смерти Григория Орлова в 1783 году принадлежавшее покойному Гатчинское имение было передано в полное распоряжение наследника престола. Уехав из столицы в Гатчину, Павел завёл обычаи, резко отличные от петербургских. Помимо Гатчины, ему принадлежала Павловская усадьба близ Царского Села и дача на Каменном острове. [Павел] получал 175000 рублей в год для себя лично и 75000 для своей жены, не считая денег, отпускаемых на штат его двора. Таким образом, с материальной стороны он был обставлен очень прилично. Если, несмотря на это, он постоянно отчаянно нуждался в деньгах и, чтобы раздобыть их, прибегал даже к таким постыдным средствам, как соглашение с поставщиками императрицы, то это объяснялось тем, что управляющий нагло обворовывал его, бедные родственники Марии Фёдоровны его обирали, и сам он разорялся на бесполезные постройки и тратил безумные деньги на свою дорогую и смешную игрушку, — гатчинскую армию. Гатчинские войска принято характеризовать отрицательно — как грубых солдафонов, обученных лишь фрунту и шагистике. Сохранившиеся планы учений опровергают этот растиражированный стереотип. С 1793 по 1796 годы на учениях гатчинские войска под командованием цесаревича отрабатывали приёмы залпового огня и штыкового боя. Отрабатывалось взаимодействие различных родов войск при форсировании водных преград, проведении наступления и отступления, а также отражении морского десанта противника при его высадке на берег. Проводились передвижения войск в ночное время. Большое значение придавалось действиям артиллерии. Для гатчинской артиллерии в 1795—1796 годах проводились специально отдельные учения. Полученный опыт лег в основу военных преобразований и реформ Павла. Несмотря на малочисленность, к 1796 году гатчинские войска были одним из наиболее дисциплинированных и хорошо обученных подразделений русской армии. Отношения с Екатериной II Сразу после рождения Павел был отселён от матери. Его мать Екатерина могла видеть его очень редко и только с разрешения императрицы. Когда Павлу было восемь лет, его мать, опираясь на гвардию, осуществила переворот, в ходе которого отец Павла при не вполне выясненных обстоятельствах умер. При вступлении на престол Екатерины войска присягали не только ей самой, но и Павлу Петровичу. Есть сведения, что в преддверии венчания на царство Екатерина дала письменное обязательство о передаче короны Павлу по достижении совершеннолетия, впоследствии уничтоженное ею. В действительности она не собиралась поступаться полнотой своей власти и делиться ею ни в 1762 году, ни позже, когда Павел повзрослел. Все недовольные Екатериной и её правлением в такой ситуации возлагали свои надежды на Павла как на единственного наследника престола. И действительно, имя Павла Петровича использовалось бунтовщиками и недовольными правлением Екатерины. Емельян Пугачёв часто упоминал его имя. В рядах мятежников были замечены голштинские знамёна. Пугачёв говорил, что после победы над правительством Екатерины «царствовать не желает и хлопочет только в пользу Павла Петровича». У него был портрет Павла. К этому портрету самозванец часто обращался при произношении тостов. В 1771 году восставшие ссыльные на Камчатке во главе с Бенёвским присягнули Павлу как императору. Во время чумного бунта в Москве также упоминали имя царевича Павла. Павел воспитывался как наследник престола, но чем старше он становился, тем дальше его держали от государственных дел. Просвещённая императрица и её сын стали друг другу совершенно чужими людьми. Для Екатерины цесаревич был нежеланным сыном, рождённым от нелюбимого ею человека в угоду политике и государственным интересам, мало походившим внешне и по своим взглядам, предпочтениям, на свою мать. Екатерину не могло не раздражать это. Она называла войска Павла в Гатчине «батюшкиным войском» и не препятствовала распространению неприятных для сына слухов (если не распространяла их сама): о неуравновешенности и жестокости Павла; о том, что вовсе не Пётр III был его отцом, а её любовник Салтыков; что он вовсе ей не сын, что по приказу Елизаветы ей подложили другого ребёнка. Екатерина намеренно ничем не ознаменовала наступившее совершеннолетие сына. Павел сам не мог жаловать должности, награды, чины. Люди, пользовавшиеся расположением Павла, часто попадали в немилость и опалу при дворе. Разрыв между Павлом и Екатериной наступил в мае 1783 года. Тогда мать впервые пригласила сына для обсуждения внешнеполитических проблем (польский вопрос и присоединение Крыма). Нельзя исключать, что при этом произошёл откровенный обмен мнениями, который выявил полную противоположность взглядов. После рождения у Павла старшего сына, наречённого Александром, Екатерина рассматривала возможность передачи престола любимому внуку в обход нелюбимого сына. Опасения Павла в таком развитии событий укрепляла ранняя женитьба Александра, после которой по традиции монарх считался совершеннолетним. Из письма Екатерины от года своему корреспонденту барону Гримму: «Сперва мой Александр женится, а там со временем и будет коронован со всевозможными церемониями, торжествами и народными празднествами». Торжества по случаю брака своего сына Павел демонстративно проигнорировал[17]. Накануне смерти Екатерины придворные ждали обнародования манифеста об отстранении Павла, заключении его в эстляндском замке Лоде и провозглашении наследником Александра[18]. Распространено мнение, что пока Павел ждал ареста, манифест (завещание) Екатерины самолично уничтожил кабинет-секретарь Александр Безбородко, что позволило ему получить при новом императоре высший чин канцлера[19][20]. Правление Внутренняя политика Император Павел I вступил на престол года в возрасте 42 лет. года, в первый день Пасхи, состоялась коронация нового императора. Это было первое в истории Российской империи совместное коронование императора и императрицы. После вступления на престол Павел решительно приступил к ломке порядков, заведённых матерью. У современников осталось впечатление, что многие решения принимались «назло» её памяти. Питая глубокое отвращение к революционным идеям, Павел, к примеру, вернул свободу радикалам Радищеву, Новикову и Костюшко (всего 87 человек), а последнему даже разрешил выехать в Америку. Одновременно с погребением Екатерины прах Петра III был перенесён в императорскую усыпальницу — Петропавловский собор. На похоронной церемонии регалии несли Алексей Орлов и другие участники цареубийства, а Павел собственноручно произвёл обряд коронования родительских останков. Страхом перед новым дворцовым переворотом были обусловлены меры по ослаблению позиций дворянства в целом и гвардии в частности. Реформа престолонаследия В день коронации Павел I публично прочёл принятый новый закон о престолонаследии, подвёл черту под столетием дворцовых переворотов и женского правления в России. Отныне женщины фактически были отстранены от наследования российского престола, ибо появилось жёсткое требование перехода короны по мужской линии (от отца к сыну). Впервые были установлены правила регентства. Ослабление позиций дворянства года Павел отменил статью Жалованной грамоты, запрещавшую применять телесные наказания к дворянскому сословию. Были введены телесные наказания за убийство, разбои, пьянство, разврат, служебные нарушения. года Павел I лишил дворянство права предоставления коллективных жалоб государю, Сенату и губернаторам областей. В 1798 году Павел I запретил дворянам, прослужившим офицерами менее года, просить отставку. Указом от года дворян обязали платить налог для содержания органов местного самоуправления в губерниях. В 1799 году сумма налога была увеличена. В 1799 году дворяне стали платить подать по 20 рублей «с души». Указом от года император запретил дворянам подавать коллективные прошения. Император указом от года запретил допускать к участию в выборах дворян, уволенных со службы за проступки. Число избирателей было сокращено, и губернаторы получили право вмешиваться в выборы. В 1799 году упразднены губернские дворянские собрания. года отменено право дворянских обществ выбирать заседателей в судебные органы. Дворян, уклоняющихся от гражданской и военной службы, Павел I приказал предавать суду. Император резко ограничил переход с военной службы на гражданскую. Павел ограничил дворянские депутации и возможность подавать жалобы. Это было возможно только с разрешения губернатора. Улучшение положения крестьян Манифестом о трёхдневной барщине Павел запретил помещикам отправление барщины по воскресным дням, праздникам и более трёх дней в неделю. Была отменена разорительная для крестьян хлебная повинность и прощена недоимка подушной подати. Началась льготная продажа соли. Из государственных запасов стали продавать хлеб, чтобы сбить высокие цены. Эта мера привела к заметному падению цен на хлеб. Было запрещено продавать дворовых людей и крестьян без земли, разделять семьи при продаже. В губерниях было предписано губернаторам наблюдать за отношением помещиков к крестьянам. В случае жестокого обращения с крепостными губернаторам было предписано докладывать об этом императору. Указом от года для крестьян отменена повинность держать лошадей для армии и давать продовольствие, вместо этого стали брать «по 15 копеек с души, надбавку к подушному окладу». В начале своего царствования в 1797 году разрешил крестьянам подавать ему жалобы на притеснения помещиков и управителей. Но вскоре был издан указ, предписывающий крепостным крестьянам под страхом наказания повиноваться своим помещикам. Указом от года было подтверждено право казённых крестьян записываться в купечество и мещанство. Административная реформа Павел успел провести ряд преобразований, направленных на дальнейшую централизацию государственной власти. В частности, изменились функции Сената, были восстановлены некоторые коллегии, упраздненные Екатериной II[21]. В 1798 году вышел указ о создании департамента водных коммуникаций. года учреждено Государственное казначейство и должность государственного казначея. Утверждённым в сентябре 1800 года «Постановлением о коммерц-коллегии» купечеству было дано право выбрать 13 из 23 её членов из своей среды[22]. Отношение к конфессиональным и этническим меньшинствам года был издан Манифест о свободе вероисповедания в Польше для католиков и православных. года объявлена амнистия сосланным полякам, участвовавшим в восстании Костюшко. года Павел издал указ, разрешающий строительство старообрядческих храмов во всех епархиях российского государства. В 1800 году окончательно было утверждено положение о единоверческих церквях. С тех пор старообрядцы особо чтут память Павла I. Усиление цензуры Панически опасаясь заразительности примера Великой французской революции, Павел в 1800 году запретил ввоз иностранных книг и отправку юношей за границу для получения образования. Только на Рижской таможне было конфисковано 552 тома, предназначенных для ввоза в Россию. В немилость попали Гёте, Шиллер, Кант, Свифт и другие выдающиеся авторы. Все частные («вольные») типографии в стране были закрыты. Павел не одобрял французский покрой платья и слова, которые напоминали ему о революционной Франции. В то же время он дал приют в своих владениях высокопоставленным французам-эмигрантам, включая графа де Лилль (будущего короля Франции Людовика XVIII), в распоряжение которого был выделен весь Митавский дворец, и последнего принца Конде, который должен был водвориться в Гатчинском приорате. Прочие меры Павла I можно считать основателем служебного собаководства в России — кинологии. Он приказал Экспедиции государственного хозяйства (указом от года) закупить в Испании мериносных овец и собак испанской породы для охраны домашнего скота[23]. В мемуарах и книгах по истории часто упоминают о десятках и тысячах сосланных в Сибирь в павловское время. На самом деле в документах число сосланных не превышает десяти человек. Эти люди были сосланы за воинские и уголовные преступления: взятки, воровство в особо крупных размерах и прочие. Многие из служащих, сосланных Павлом в деревню, через несколько месяцев были возвращены им в столицу, и притом с повышением в чине. Военная реформа Укрепление дисциплины при Павле I коснулось различных сторон общественной жизни, но в первую очередь армии. Одним из первых своих указов Павел утвердил новые воинские уставы, затем пересмотрел петровский морской устав, ограничил срок службы рекрутов 25 годами. Вместо рациональной «потёмкинской» военной формы, отменившей парики и букли, Павел ввёл обмундирование войск, полностью заимствованное с прусских образцов. В новой форме было и полезное нововведение — шинели, которые сменили в 1797 году прежние епанчи и спасли множество русских солдат. За пределами Петербурга было развёрнуто строительство казарм. В армии появились принципиально новые подразделения — инженерное, фельдъегерское, картографическое. Огромное внимание уделялось внешней стороне военного дела (муштра и фрунт). За малейшие промахи офицеров ожидало разжалование, что создавало нервную обстановку в офицерской среде. Под запрет попали политические кружки среди офицеров. В то же время солдатам разрешили жаловаться на злоупотребления командиров и наказывали их не так часто, как раньше. Впервые в Европе были введены наградные знаки для рядовых. Архитектурные пристрастия Материальным воплощением напряжённых отношений Павла с матерью стала т. н. война дворцов. Рыцарские устремления наследника приводили к милитаризации быта «молодого двора». Не отступая от основных принципов классицизма, Павел особенно ценил фортификационные элементы наподобие башенок и рва с разводным мостом, которые напоминали ему о средневековых замках. В этой стилистике были выдержаны не только монументальные Гатчинский и Михайловский замки, но и более камерные, «потешные» замки, выстроенные по заказу Павла, — Приоратский и Мариентальский. По случаю рождения старшего внука Екатерина подарила своему наследнику Павловскую мызу, где был со временем выстроен Павловский дворец в палладианском стиле, который предпочитала сама императрица. В столице для пребывания молодого двора был возведён Каменноостровский дворец, где, впрочем, Павел бывал сравнительно редко. Основным выразителем его архитектурных вкусов стал итальянец Винченцо Бренна, предшественник романтического направления в классицизме. По заказу наследника он привнёс в облик Павловской резиденции военные акценты — спроектировал «игрушечную» крепость Мариенталь и насытил военными мотивами залы главного дворца. После смерти матери император Павел распорядился снести здания, напоминавшие ему о последних годах её правления, о нестерпимом для него времени засилья братьев Зубовых. Жертвами пали некоторые павильоны Царского Села (например, беседка на Розовом поле) и Пеллинский дворец на берегу Невы — крупнейший дворцово-парковый ансамбль России XVIII века (всего 25 зданий)[24]. Екатерининский дворец в Лефортове, Английский дворец в Петергофе и Таврический дворец в столице по приказу Павла были переоборудованы в казармы. Здания екатерининской эпохи сносили даже в губернских городах (например, был снесён дворец наместника Мельгунова на главной площади Ярославля). Из страха перед дворцовым переворотом — подобным тому, что свёл в могилу его отца, — Павел принял решение уединиться в замке, отделённом от города рвом. Начались работы по возведению Михайловского замка. Перед входом в резиденцию был установлен памятник Петру I с надписью «Прадеду — правнук». Павел гордился происхождением от Петра Великого и всячески стремился его подчеркнуть. В новой резиденции Павел прожил всего несколько месяцев, предшествовавших цареубийству. В это время он распорядился начать в столице новое масштабное строительство — Казанского собора на Невском проспекте. После смерти Павла работавшие на него иностранные архитекторы (Бренна, Виолье, Росси) лишились заказов и покинули Россию. Придворная жизнь Вопреки распространённому представлению о том, что в правление Павла всё делалось по его личной прихоти, император был последователен в «приобщении российского дворянства к рыцарской этике и её атрибутам»[25]. Именно в его правление был составлен и утверждён Общий гербовник. Он любил «возрождать» угасшие дворянские роды и придумывать своим приближённым сложные фамилии (Ромодановские-Лодыженские, Белосельские-Белозерские, Аргутинские-Долгоруковы, Мусины-Юрьевы). При нём началась раздача княжеских титулов, прежде почти не практиковавшаяся[26], 26 человек стали графами. Николай Карамзин сетовал, что «в царствование Павла чины и ленты упали в достоинстве»[27]. Помимо друзей детства, братьев Куракиных, в ближний круг Павла входили его любимец Иван Кутайсов (пленный турок, личный брадобрей и камердинер), неизменно сопровождавший его во всех путешествиях Сергей Плещеев, гатчинский комендант и «мастер муштры» Алексей Аракчеев, адмирал Григорий Кушелев, секретари Обольянинов и Донауров. Некоторые из фаворитов (как, например, Фёдор Ростопчин) за время короткого правления Павла несколько раз успели побывать в опале. Император любил устраивать семейную жизнь приближённых. К примеру, именно он настоял на катастрофическом браке Петра Багратиона с последней графиней Скавронской; их венчали прямо в Гатчинском дворце[28]. Внешняя политика На заре правления Павла основным направлением внешней политики виделась борьба с революционной Францией. В 1798 году Россия вступила в антифранцузскую коалицию c Великобританией, Австрией, Турцией, Королевством Обеих Сицилий. По настоянию союзников главнокомандующим русскими войсками был назначен опальный Александр Суворов. В его ведение также передавались и австрийские войска. Под руководством Суворова Северная Италия была освобождена от французского господства. В сентябре 1799 года русская армия совершила знаменитый переход через Альпы. Однако уже в октябре того же года Россия разорвала союз с Австрией из-за невыполнения австрийцами союзнических обязательств, а русские войска были отозваны из Европы. Совместная англо-русская экспедиция в Нидерланды обернулась неудачей, в которой Павел винил английских союзников[29]. В 1799 году первый консул Наполеон Бонапарт сосредоточил в своих руках всю полноту власти, после чего стал искать союзников во внешней политике. Угроза общеевропейской революции миновала, и возникли предпосылки для сближения с Россией. Сосредоточение мировой торговли в руках англичан вызывало раздражение во многих морских державах. Тогда появился замысел коалиции объединённых флотов Франции, России, Дании и Швеции, осуществление которого могло бы нанести ощутимый удар по господству англичан на море. Решающим фактором стал захват 5 сентября 1800 года британским флотом стратегически важного острова Мальта, который Павел I в качестве великого магистра Мальтийского ордена считал подчинённой территорией и потенциальной средиземноморской базой для русского флота. Это было воспринято Павлом как личное оскорбление. В качестве ответной меры Павел I издал указ о наложении секвестра на все английские суда во всех российских портах (их насчитывалось до 300), а также о приостановлении платежа всем английским купцам впредь до расчета их по долговым обязательствам в России, с запретом продажи английских товаров в империи. Дипломатические отношения между странами были прерваны[30]. Подобно тому, как его отец из-за частного династического интереса в Голштинии едва не вовлёк Россию в войну с Данией, так и Павел, заботясь об интересах мальтийских рыцарей, поставил Россию на грань войны с Британией, сильнейшей морской державой того времени. Союзный договор между Россией, Пруссией, Швецией и Данией был оформлен 4— года. В отношении Англии была провозглашена политика вооружённого нейтралитета. Британское правительство дало разрешение своему флоту захватывать суда, принадлежащие странам враждебной коалиции. В ответ на эти действия Дания заняла Гамбург, а Пруссия — Ганновер[31]. Союзная коалиция наложила эмбарго на экспорт товаров в Англию, и в первую очередь зерна, в надежде на то, что недостаток хлеба поставит англичан на колени. Многие европейские порты были закрыты для британских судов. Началась подготовка к заключению военно-стратегического союза с Бонапартом. Незадолго перед убийством Павел совместно с Наполеоном стал готовить военный поход на Индию, чтобы «тревожить» английские владения. Одновременно с этим он послал в Среднюю Азию войско Донское (22 500 человек), в задачу которого входило завоевание Хивы и Бухары. Столь грандиозное предприятие не было мало-мальски подготовлено[32], Павел и сам признавался, что у него нет карт Средней Азии, и в то же время требовал от атамана Василия Орлова[33]: Помните, что вам дело до англичан только, и мир со всеми теми, кто не будет им помогать; и так, проходя их, уверяйте о дружбе России и идите от Инда на Гангес, и там на англичан. Мимоходом утвердите Бухарию, чтоб китайцам не досталась. В Хиве высвободите столько-то тысяч наших пленных подданных. Если бы нужна была пехота, то вслед за вами, а не инако будет можно. Но лучше кабы вы то одни собою сделали. В исторической литературе вторжение в Среднюю Азию расценивается как авантюра: «Абсолютно понятно, что всё делалось экспромтом, без какой-то предварительной, серьезной подготовки, по-дилетантски и откровенно легкомысленно»[33]. Отряд был отозван из астраханских степей сразу после гибели Павла — точно так же, как после смерти Екатерины её преемник первым делом отозвал в Россию армию под командованием Валериана Зубова, которая шла покорять Персию. Мальтийский орден После того, как летом 1798 года Мальта без боя сдалась французам, Мальтийский орден остался без великого магистра и без места. За помощью рыцари ордена обратились к российскому императору Павлу I, который, разделяя рыцарские идеалы чести и славы, годом ранее объявил себя защитником древнейшего духовного ордена. Павел I был избран великим магистром Мальтийского ордена года, в связи с чем к его императорскому титулу были добавлены слова «… и Великий магистр ордена св. Иоанна Иерусалимского». В России был учрежден орден Святого Иоанна Иерусалимского. Российский орден Святого Иоанна Иерусалимского и Мальтийский орден были частично интегрированы. На российском гербе появилось изображение Мальтийского креста[34]. Три древние реликвии госпитальеров — частица древа Креста Господня, Филермская икона Божией Матери и десница св. Иоанна Крестителя — были доставлены в Гатчину и года торжественно внесены в церковь Гатчинского дворца. 9 декабря того же года святыни перевезли из Гатчины в Петербург, где их поместили в придворной Большой церкви Зимнего дворца. В память об этом событии Священный Синод установил ежегодное празднование в этот день «перенесения из Мальты в Гатчину части древа Животворящего Креста Господня, Филермской иконы Божией Матери и десной руки святого Иоанна Крестителя». Для рыцарей в Гатчине был построен Приоратский дворец, кроме того, в их распоряжение был передан Воронцовский дворец, при котором была устроена Мальтийская капелла. Император издал указ о принятии острова Мальта под защиту России. В календаре Академии наук, по указанию императора, остров Мальта должен был быть обозначен «Губернией Российской империи». Павел I хотел сделать звание гроссмейстера наследственным, а Мальту присоединить к России. На острове император планировал создать военно-морскую базу для обеспечения интересов Российской империи в Средиземном море и на юге Европы. После убийства Павла вступивший на престол Александр I нормализовал отношения с Британской империей и отказался от титула гроссмейстера. В 1801 году по указанию Александра I с герба был убран мальтийский крест. Заговор и смерть Вопреки сложившейся точке зрения, в эпоху Павла I был не один, а несколько заговоров против императора. За время правления Павла зафиксировано три случая тревоги в войсках. Дважды это произошло во время пребывания императора в Павловске, один раз — в Зимнем дворце. После коронации императора Павла I в Смоленске возникла тайная организация (Канальский цех). Целью лиц, входивших в неё, было убийство Павла. Заговор был раскрыт. Участники были наказаны ссылкой или каторгой. Материалы расследования заговора Павел приказал уничтожить. Заговор высокопоставленных сановников сложился в 1800 году. Павел I был убит офицерами в Михайловском замке в собственной опочивальне в ночь на года. В заговоре участвовали де Рибас, вице-канцлер Никита Петрович Панин, командир Изюмского легкоконного полка Леонтий Беннигсен, граф Николай Зубов, командиры гвардейских полков: Семеновского — Леонтий Депрерадович, Кавалергардского — Фёдор Уваров, Преображенского — Пётр Талызин. Поддерживал недовольных и английский посол Уитворт, состоявший в любовной связи с Ольгой Жеребцовой (сестрой опальных братьев Зубовых), в доме которой собирались заговорщики. Считается, что заговор субсидировало английское правительство, пытавшееся таким образом избежать войны с Россией за Мальту[35]. Душой и организатором заговора стал Пётр Пален — петербургский генерал-губернатор и глава тайной полиции. Известие о смерти Павла вызвало с трудом сдерживаемое ликование на улицах обеих столиц. «Умолк рёв Норда сиповатый, Закрылся грозный, страшный взгляд», — писал в те дни Державин. По воспоминаниям Вигеля, генералы, доставившие весть в Москву на Вербной неделе, «всех встречающихся как будто взорами поздравляли и приветствовали»: Это одно из тех воспоминаний, которых время никогда истребить не может: немая, всеобщая радость, освещаемая ярким весенним солнцем. Возвратившись домой, я никак не мог добиться толку: знакомые беспрестанно приезжали и уезжали, все говорили в одно время, все обнимались, как в день Светлого воскресенья; ни слова о покойном, чтобы и минутно не помрачить сердечного веселия, которое горело во всех глазах; ни слова о прошедшем, все о настоящем и будущем. Сей день, столь вожделенный для всех, казался вестовщикам и вестовщицам особенно благополучным: везде принимали их с отверстыми объятиями. Официальной причиной гибели Павла I был объявлен апоплексический удар. Награды Воинские звания и титулы Полковник Лейб-Кирасирского полка () Генерал-адмирал Российского императорского флота () Ордена и медали российские: Орден Святого Андрея Первозванного () Орден Святого Александра Невского () Орден Святой Анны () Орден Святого Владимира 1 ст. () Орден Святого Иоанна Иерусалимского, большой командорский крест () иностранные: Польский Орден Белого орла Прусский Орден Чёрного орла Шведский Орден Серафимов () Неаполитанский Орден Святого Януария Неаполитанский Константиновский орден Святого Георгия, большой крест Неаполитанский Орден Святого Фердинанда и Заслуг, большой крест Французский Орден Святого Духа Французский Орден Кармельской Богоматери и Святого Лазаря Иерусалимского Личная жизнь Фаворитки Первой женщиной Павла принято считать фрейлину Софью Ушакову, которая родила от него сына Семёна. После брака его внимание привлекла своим живым умом и подвижным весёлым характером Екатерина Нелидова, «некрасивая маленькая брюнетка»[36]. Её искренние и благородные суждения отвечали рыцарским устремлениям Павла в большей степени, чем «немецкая аккуратность и методичность» его жены, домовитой хозяйки Павловска. Со временем Нелидова, совершенно овладев умом и сердцем наследника, научилась им управлять. Она заявляла, что «сам Бог предназначил её» охранять Павла и руководить им для общего блага. Связь их была скорее нравственная, чем плотская; в сохранившейся переписке преобладают религиозно-мистические мотивы[36]. Когда Мария Фёдоровна осознала истинный характер этой связи, то заключила с фавориткой «настоящий дружественный союз для блага любимого обеими человека»[36]. Кутайсов, Ростопчин и другие недоброжелатели императрицы в 1798 году убедили Павла, что он всецело находится под опекой супруги и её камер-фрейлины, царствующих его именем, и устроили замену Нелидовой новой возлюбленной — Анной Лопухиной[36]. Ближайшая подруга Нелидовой, графиня Н. А. Буксгевден, была выслана в замок Лоде, куда за ней последовала и сама отвергнутая фаворитка. Лопухина несколько тяготилась своим положением при дворе и тем в особенности, как оно выставлялось напоказ: её именем назывались корабли («Благодать» — русский перевод имени Анна); её же имя красовалось на знаменах гвардии; она стала первой женщиной, получившей Мальтийский орден. Н. К. Шильдер считал их отношения чисто платоническими: как и любому рыцарю, Павлу нужна была дама сердца, которой он мог бы поклоняться. Тем не менее в Михайловском замке спальню императора с покоями Лопухиной (равно как и Кутайсова) соединяла особая лестница. Семья Павел I был дважды женат: 1-я жена (c , Санкт-Петербург): Наталья Алексеевна (1755—1776), урожд. принцесса Августа-Вильгельмина-Луиза Гессен-Дармштадтская, дочь Людвига IX, ландграфа Гессен-Дармштадтского. Умерла при родах вместе с младенцем. 2-я жена (с , Санкт-Петербург): Мария Фёдоровна (1759—1828), урожд. принцесса София Доротея Вюртембергская, дочь Фридриха II Евгения, герцога Вюртембергского. У Павла I и Марии Федоровны было 10 детей: Александр I (1777—1825) — цесаревич, а затем Император Всероссийский с года; Константин Павлович (1779—1831) — цесаревич (с 1799 года) и великий князь, наместник польский в Варшаве; Александра Павловна (1783—1801) — палатина венгерская; Елена Павловна (1784—1803) — герцогиня Мекленбург-Шверинская (1799—1803); Мария Павловна (1786—1859) — великая герцогиня Саксен-Веймар-Эйзенахская; Екатерина Павловна (1788—1819) — 2-я королева-консорт Вюртемберга; Ольга Павловна (1792—1795) — умерла в возрасте 2-х лет; Анна Павловна (1795—1865) — королева-консорт Нидерландов; Николай I (1796—1855) — Император Всероссийский с года; Михаил Павлович (1798—1849) — генерал-фельдцейхмейстер Русской армии, основатель первого в России Артиллерийского училища. Внебрачные дети: Великий, Семён Афанасьевич (1772—1794) — от Софьи Степановны Ушаковой (1746—1803); Мусина-Юрьева, Марфа Павловна (1801—1803) — от Мавры Исидоровны Юрьевой. Память История Хотя причастность сыновей к заговору не была доказана, изучение правления Павла Петровича в первой половине XIX века не поощрялось. Компрометирующие заговорщиков материалы были уничтожены[38]. «У нас нет даже краткого, фактического обозрения павловского периода русской истории: анекдот в этом случае оттеснил историю» — сетовал в начале XX века историк С. В. Шумигорский. Обстоятельства гибели императора, впрочем, не представляли большой тайны. Восприятие Павла потомками весьма неоднозначно. В дореволюционной, а потом и советской историографии выпячивались такие стороны его правления, как мелочная до абсурда регламентация быта подданных и репрессии против дворян за самые незначительные оплошности. За ним закрепилась репутация самодура, тирана и деспота[39]. С другой стороны, предпринимались попытки (особенно во второй половине XX века) подчеркнуть его рыцарственность и обострённое чувство справедливости («романтик на троне», «Русский Гамлет»), которое выражалось в равном неприятии придворного лицемерия екатерининской эпохи и кровожадного якобинства. Есть сведения, что накануне Февральской революции православная церковь готовила материалы для канонизации Павла[40]. Призывы к канонизации Павла раздавались и в начале XXI века[41]. В современных исследованиях, посвящённых изучению механизма формирования исторической памяти российского общества, подчеркивается, что Павел I не вписан ни в один идеологически стройный образ русской истории[42]. Названы в честь Павла I Город Павлоград Город Павловск аллея Императора Павла I в Гатчине Учебные учреждения Гимназия № 209 «Павловская гимназия» в Санкт-Петербурге Памятники На территории Российской империи императору Павлу I было установлено не менее шести памятников: Выборг. В начале 1800-х годов в парке Монрепо, его тогдашним владельцем бароном Людвигом Николаи в благодарность Павлу I, была поставлена высокая гранитная колонна с пояснительной надписью на латыни. Памятник благополучно сохранился. Гатчина. На плацу перед Большим Гатчинским дворцом находится памятник Павлу I работы И. Витали, представляющий собой бронзовую статую императора на гранитном постаменте. Открыт 1 августа 1851 г. Памятник благополучно сохранился. Грузино. На территории своей усадьбы А. А. Аракчеевым был установлен чугунный бюст Павла I на чугунном постаменте. До настоящего времени памятник не сохранился. Митава. В 1797 году у дороги в свою усадьбу Зоргенфрей помещик фон Дризен поставил невысокий каменный обелиск в память Павла I, с надписью на немецком языке. Судьба памятника после 1915 года неизвестна. Павловск. На плацу перед Павловским дворцом находится памятник Павлу I работы И. Витали, представляющий собой чугунную статую императора на постаменте из кирпича, обложенного цинковыми листами. Открыт года. Памятник благополучно сохранился. Сергиев Посад. В память о посещении в 1797 году Спасо-Вифанского скита Павлом I и его супругой на его территории был сооружён обелиск из белого мрамора, украшенный мраморной доской с пояснительной надписью. Обелиск был установлен в открытой беседке, поддерживаемой шестью колоннами, возле покоев митрополита Платона. В годы советской власти снесён. За постсоветское время, в Российской Федерации императору Павлу I было установлено не менее двух памятников: Санкт-Петербург. Во дворе Михайловского замка в мае 2003 года был установлен памятник Павлу I работы скульптора В. Э. Горевого (архитектор В. П. Наливайко). Павловск. В фойе здания администрации Павловска с декабря 2017 года находится копия памятника Павлу I работы скульптора В. Э. Горевого (архитектор В. П. Наливайко). Московская область. В селе Авдотьино Ямкинского сельсовета Ногинского района Московской области на Романовской Аллее Славы, расположенной на территории Николо-Берлюковского монастыря 1 октября 2015 года состоялось открытие бронзового бюста Павла I (скульптор А. А. Апполонов)[43]. Образ в искусстве В литературе Сцену убийства в Михайловском замке запечатлел Пушкин в юношеской оде «Вольность». В оде «Вольность» Пушкин называет его «увенчанным злодеем». Городская легенда о призраке Павла I, который бродит по Инженерному замку, изложена в рассказе Н. С. Лескова «» (1882). Драма Мережковского «Павел I» (1908) повествует о заговоре против императора, причём сам Павел предстает деспотом и тираном, а его убийцы — радетелями за благо России. Повесть Юрия Тынянова «Подпоручик Киже» (1927) рисует в сатирических красках обстановку царствования Павла. Книга Владислава Ходасевича о Павле I и его трагической судьбе осталась незавершённой. В книге Марка Алданова «Чёртов мост» описывается смерть царицы Екатерины, воцарение Павла, перезахоронение Петра III и судьба фаворитов Екатерины, в частности князя Безбородко. Убийству Павла посвящён роман Алданова «Заговор». В 1946 году Ольга Форш опубликовала исторический роман «Михайловский замок». Роман В. Пелевина «Смотритель» (2015) построен на допущении о том, что Павел I инсценировал собственную гибель, чтобы стать первым смотрителем квази-масонского Идиллиума. В кино Документальный фильм Павел I Петрович — «Непросвещённый абсолютизм». Документальный фильм из цикла «Русские цари» Игровое кино «Патриот» (1928) — фильм Эрнста Любича с Эмилем Яннингсом в роли Павла. «Поручик Киже» (1934) — Михаил Яншин. «Суворов» (1940) — фильм Всеволода Пудовкина с Аполлоном Ячницким в роли Павла. «Корабли штурмуют бастионы» (1953) — Павел Павленко Емельян Пугачёв (1978) — Александр Жданов «Багратион» (1985), в роли — Арнис Лицитис «Асса» (1987) — фильм Сергея Соловьёва с Дмитрием Долининым в роли Павла. «Шаги императора» (1990) — Александр Филиппенко. «Графиня Шереметева» (1994) — Юрий Веркун. «Агент национальной безопасности-3» (серия «Падишах») (2001) — Дмитрий Карпов. «Бедный, бедный Павел» (2003) — Виктор Сухоруков. «Золотой век» (2003) — Александр Баширов «Адъютанты любви» (2005) — Авангард Леонтьев. «Фаворит» (2005) — Вадим Сквирский. «Мальтийский крест» (2007) — Николай Лещуков. «Романовы» (2014) — Дмитрий Уросов. «Екатерина (телесериал)» (2014) — новорождённый Павел. «Великая (телесериал)» (2015) — Стефан Отто/Иван Шмаков. «Екатерина. Взлёт» (2016) — Павел Табаков. «Кровавая барыня» (2018) — Даниил Коновалов. Примечания Литература Никольский Е. В. . // Журнал «Богослов», N3 (март 2008 г.) Сафонов М. М. . Сафонов М. М. . // Исторический журнал «Гатчина сквозь столетия». // Одиссей: Человек в истории. — М.: Наука, 1989, с. 262—282. Томсинов В. А. Император Павел I (1754—1801): государственный деятель и законодатель // Законодательство императора Павла I / Составитель, автор предисловия и биографического очерка В. А. Томсинов. М.: Зерцало, 2008. С. XV-LXIV. Ходасевич В. Ф. . Неоконченная биография. Шишанов В. . // Банкаўскі веснік. — 2012. — № 1 (546) (специальный вып.). — С. 58 — 63. Эйдельман Н. Я.. . Терещук А. В.. Павел I. Жизнь и царствование. «Вита Нова», 2011. — с. 576. — ISBN 978-5-93898-340-3 — Серия: Жизнеописание . Сборник научных статей / сост. и отв. ред. Т. Н. Жуковская. — СПб., 2013. — 268 с. (Труды исторического факультета. Том XI) А. М. Песков. Павел I (пятое издание). — М.: Молодая гвардия, 2017. — (Жизнь замечательных людей). Мемуарные свидетельства , , , . Долгоруков И. М. Капище моего сердца, или Словарь всех тех лиц, с коими я был в разных отношениях в течение моей жизни. — М., 1874. Павел I. Указы, распоряжения, приказы и повеления: , , , , , , , , ; , и мн. др. Порошин С. А. Записки, служащие к истории Его Императорского Высочества благоверного Государя Цесаревича и Великого Князя Павла Петровича наследника престолу российского. — СПб., 1844. — 563 с. Архив князя Воронцова. — Кн. 8. — М., 1876. — С. 158—174. Де Санглен, Яков Иванович , , , , ; Ссылки . . . . 12.03.1801. Проект Российского военно-исторического общества «100 главных документов российской истории». Категория:Генерал-адмиралы (Российская империя) Категория:Президенты Адмиралтейств-коллегии Категория:Великие магистры Мальтийского ордена Категория:Кавалеры ордена Святого апостола Андрея Первозванного Категория:Кавалеры ордена Святого Духа Категория:Почётные любители Императорской Академии художеств Категория:Персоналии:Гатчина Категория:Убитые Романовы Категория:Убитые монархи Категория:Задушенные Категория:Похороненные в Петропавловском соборе
https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9F%D0%B0%D0%B2%D0%B5%D0%BB%20I
{ "plaintext_start_byte": [ 1, 1307, 3047, 3772, 4183, 4918, 5033, 5065 ], "plaintext_end_byte": [ 1271, 3046, 3737, 4182, 4817, 4973, 5061, 7421 ] }
ডগলাস রবার্ট জারদিন আন্তর্জাতিক টেস্ট ম্যাচে সর্বোচ্চ কত রান করেন ?
অ্যালাস্টেয়ার কুক
bengali
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
অ্যালাস্টেয়ার নাথান কুক, এমবিই (English: Alastair Nathan Cook; জন্ম: ২৫ ডিসেম্বর, ১৯৮৪) ইংল্যান্ড ক্রিকেট দলের টেস্ট দলের বর্তমান অধিনায়ক। ক্রিকেট খেলায় তিনি বামহাতি উদ্বোধনী ব্যাটসম্যান হিসেবে মাঠে নামেন। এসেক্স কাউন্টি ক্রিকেট ক্লাবের পক্ষ নিয়ে কাউন্টি ক্রিকেট খেলেন। এছাড়াও তিনি এসেক্সের যুব দলে খেলেছেন এবং ২০০৩ সালে প্রথম একাদশে অংশ নিয়ে খেলায় অভিষিক্ত হন। ইংল্যান্ডের বিভিন্ন যুব দলের হয়ে ২০০০ সাল থেকে খেলেছেন। ২০০৬ সালে টেস্ট খেলায় অংশগ্রহণের জন্য ডাক পান অ্যালাস্টেয়ার কুক। ক্রিকেট জীবন ইসিবি ন্যাশনাল একাডেমির পক্ষ হয়ে ওয়েস্ট ইন্ডিজ সফরে যান। সেখান থেকেই কুক ইংল্যান্ড জাতীয় দলের সদস্য হয়ে ভারত সফরে যাবার জন্য ডাক পান। সফরে যাবার প্রাক্কালে মার্কাস ট্রেসকোথিকের পরিবর্তে তার এ অংশগ্রহণ। সেখানে ২১ বছর বয়সেই অভিষেক টেস্টে ভারতের বিপক্ষে সেঞ্চুরি করেন। এরপর তিনি সর্বকনিষ্ঠ ইংরেজ ব্যাটসম্যানরূপে পাকিস্তান, ওয়েস্ট ইন্ডিজ এবং বাংলাদেশ দলের বিপক্ষেও সেঞ্চুরি করেছিলেন। ৬ ডিসেম্বর, ২০১২ তারিখে সর্বকনিষ্ঠ ক্রিকেটার হিসেবে কলকাতার ইডেন গার্ডেন্সে অনুষ্ঠিত ভারতের বিপক্ষে ৩য় টেস্টে ৭,০০০ রানের মাইলফলক স্পর্শ করেন ও শচীন তেন্ডুলকরের করা রেকর্ড ভঙ্গ করেন। একমাত্র ইংরেজ হিসেবে নিজের ২৩তম জন্মদিনের পূর্বেই সাতটি সেঞ্চুরি করেছেন।[1] ৩ ডিসেম্বর, ২০১৪ তারিখে শ্রীলঙ্কা সফরে স্বাগতিক দলের বিপক্ষে অনুষ্ঠিত তৃতীয় একদিনের আন্তর্জাতিকে ইংল্যান্ড দলের ধীরগতিতে বোলিংয়ের কারণে তাকে এক খেলার জন্য নিষিদ্ধ ঘোষণা করা হয়।[2] এরফলে চতুর্থ একদিনের আন্তর্জাতিকে ইয়ন মর্গ্যান দলের অধিনায়ক মনোনীত হন।[3] সাফল্যগাঁথা ইংল্যান্ড দলের পক্ষ হয়ে তিনি সর্বাধিক ২৩টি শতক হাঁকিয়েছেন। দায়িত্ব গ্রহণের পর প্রথম অধিনায়ক হিসেবে প্রথম পাঁচ টেস্টের প্রতিটিতেই সেঞ্চুরি করেছেন।[4] ২০১১ সালে রাণীর সম্মানে আয়োজিত জন্মদিনে অ্যালাস্টেয়ার কুক মেম্বার অব দি অর্ডার অব দ্য ব্রিটিশ এম্পায়ার (এমবিই) মনোনীত হন।[5][6] অক্টোবর, ২০১৬ সালে বাংলাদেশ সফরে সিরিজের ১ম টেস্টে তিনি ইংল্যান্ডের পক্ষে সর্বাধিক ১৩৪ টেস্টে অংশগ্রহণ করেন।[7] প্রতিটি প্রতিপক্ষের বিরুদ্ধে সাফল্য ৯ মার্চ ২০১৩ পর্যন্ত: তথ্যসূত্র বহিঃসংযোগ 's profile page on Wisden বিষয়শ্রেণী:ইংরেজ ক্রিকেটার বিষয়শ্রেণী:১৯৮৪-এ জন্ম বিষয়শ্রেণী:জীবিত ব্যক্তি বিষয়শ্রেণী:ইংল্যান্ডের টেস্ট ক্রিকেটার বিষয়শ্রেণী:ইংল্যান্ডের টেস্ট ক্রিকেট সেঞ্চুরিকারী বিষয়শ্রেণী:টেস্ট ক্রিকেট অভিষেকে সেঞ্চুরি করা ক্রিকেটার বিষয়শ্রেণী:ইংল্যান্ডের টেস্ট ক্রিকেট অধিনায়ক বিষয়শ্রেণী:ইংল্যান্ডের একদিনের আন্তর্জাতিক ক্রিকেটার বিষয়শ্রেণী:ইংল্যান্ডের টুয়েন্টি২০ আন্তর্জাতিক ক্রিকেটার বিষয়শ্রেণী:২১শ শতাব্দীর ইংরেজ ক্রিকেটার বিষয়শ্রেণী:এসেক্সের ক্রিকেটার বিষয়শ্রেণী:বেডফোর্ডশায়ারের ক্রিকেটার বিষয়শ্রেণী:এসেক্স ক্রিকেট বোর্ডের ক্রিকেটার বিষয়শ্রেণী:মেরিলেবোন ক্রিকেট ক্লাবের ক্রিকেটার বিষয়শ্রেণী:উইজডেন বর্ষসেরা ক্রিকেটার বিষয়শ্রেণী:টুয়েন্টি২০ কাপে সেঞ্চুরিকারী বিষয়শ্রেণী:অর্ডার অব দ্য ব্রিটিশ এম্পায়ার পদক বিজয়ী বিষয়শ্রেণী:ওয়েলসীয় বংশোদ্ভূত ইংরেজ বিষয়শ্রেণী:গ্লুচেস্টারশায়ারের ক্রীড়াবিদ বিষয়শ্রেণী:এসেক্সের ক্রীড়াব্যক্তিত্ব
https://bn.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%85%E0%A7%8D%E0%A6%AF%E0%A6%BE%E0%A6%B2%E0%A6%BE%E0%A6%B8%E0%A7%8D%E0%A6%9F%E0%A7%87%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%BE%E0%A6%B0%20%E0%A6%95%E0%A7%81%E0%A6%95
{ "plaintext_start_byte": [ 2, 1072, 1475, 2102, 2839, 3962, 4290, 4506, 4829, 5013, 5522, 6195, 6307, 8467, 8702, 9215, 9929, 10640, 11855, 12587, 12888, 13229, 14268, 14975, 15247, 15771, 16550, 16983, 17700, 19111, 20488, 20569, 21935, 22166, 22575, 23182, 24047, 25260, 25708, 26054, 26200, 26246 ], "plaintext_end_byte": [ 1060, 1474, 2071, 2827, 3906, 4289, 4479, 4827, 4938, 5520, 6083, 6306, 8466, 8637, 9199, 9928, 10622, 11835, 12586, 12887, 13217, 14248, 14929, 15230, 15727, 16525, 16962, 17675, 19088, 20465, 20568, 21934, 22106, 22574, 23140, 24024, 25259, 25673, 26035, 26163, 26243, 26424 ] }
كم عدد الطوائف في العراق ؟
سكان العراق
arabic
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
سكان العراق هم السكان المقيمين داخل جمهورية العراق ويبلغ عددهم ما يقارب 37,5 مليون نسمة تقريبا، 59% منهم تتراوح اعمارهم من 16-64 وحوالي 38% منهم تحت عمر 15 سنة و3% ممن تجاوزوا 64 عاما، ويسكن معظمهم في وسط البلاد. أكبر مدن العراق حسب تقديرات عام 2002م و2005م هي بغداد (4 إلى 6 ملايين) ثم الموصل ثم البصرة ثم أربيل[1][2][3] أما من ناحية عدد سكان المحافظات وحسب مصدر يدعي استناده على إحصاء وزارة التجارة والتخطيط العراقية وحكومة إقليم كردستان العراق لعام 2003, فمحافظة بغداد تضم أكبر عدد من السكان تليها محافظة نينوى بعدها محافظة البصرة ثم محافظة ذي قار ثم محافظة بابل ثم محافظة السليمانية ثم محافظة أربيل .[4] اللغة تعتبر اللغة العربية واللغة الكردية لغتين رسميتين حسب الدستور العراقي الجديد ويتحدث اللغة العربية كلغة أم حوالي 85% من العراقيين ويتحدث اللغة الكردية كلغة ام حوالي 8% وتعد اللغة الإنجليزية هي اللغة الأجنبية الأكثر انتشارا. وتعد اللغة التركمانية هي اللغة الثالثة من ناحية استخدامها كلغة أم في العراق، كما أن الآرامية الشرقية مستخدمة أيضا من قبل بعض السكان المسيحيين أتباع كنيسة المشرق الآشورية وكنيسة المشرق القديمة والكلدانية والكنيسة السريانية الأرثوذكسية والكنيسة السريانية الكاثوليكية إضافة إلى اللغة الأرمنية المستخدمة لدى الأقلية الأرمنية. اللغات واللهجات تنوعت اللغات في العراق نتيجة اختلاف القوميات وتنوع الأديان والمذاهب فنجد بالإضافة للغة العربية اللغة الكردية والتركمانية والسريانية والأرمنية والمندائية بالإضافة إلى اليهودية العراقية سابقا. كذلك تعدد اللهجات العربية باختلاف المحافظات العراقية ووباختلاف موقعها الجغرافي وأشهر هذه اللهجات اللهجة البصرية والأنبارية والبغدادية والموصلية. وتعد اللغة الإنكليزية أوسع اللغات الأجنبية انتشاراً. الدين العراق ذي غالبية مسلمة حوالي 95% من السكان، وينقسم معظم المسلمون في العراق إلى طائفتين رئيسيتين هما طائفة الشيعة الاثني عشرية وطائفة أهل السنة والجماعة، ويشكلان نسبة متقاربة في تعدادهما، وفي إحصائية حديثة تبلغ نسبة المسلمون الشيعة 52٪ من سكان العراق بينما تبلغ نسبة المسلمون السنة 42٪ من السكان حسب تقرير قامت به مؤسستان هما ABC و Pew Research Center، [5]. ويشكل المسيحيون والصابئة واليزيديين حوالي 5%, يذكر أن اليهود في العراق كانوا يشكلون ما يزيد على 4% من السكان بعد الحرب العالمية الثانية لكن أحداث الفرهود والهجرة القسرية التي تعرضوا لها من قبل النظام الملكي قلصت أعدادهم إلى ما يقارب ال 10000 نسمة.[6] التوزع السكاني الوضع عام 1867 م كان عدد سكان العراق عام 1867م وفقاً للدكتور محمد سلمان حسن في بحث نشره معهد الإحصاء في جامعة أكسفورد لا يتجاوز المليون وربع إلا قليلاً[7][8] أما فئات السكان الثلاث فكانت نسبتهم كما يلي: القبائل البدوية: 35% من مجموع السكان. القبائل الريفية: 41% من مجموع السكان. أهل المدن: 24% من مجموع السكان.[9][10] إحصاء عام 1920 م يذكر إحصاء أجرته السلطات قبل شهر إبريل/نيسان من عام 1920م أن مجموع سكان بلاد ما بين النهرين (العراق) كان مليونان و849 ألف و282 نسمة. وقد توزع السكان وفقاً للمجموعات الدينية التالية:[11] خانة ديانات آخرى تشمل الصابئة المندائيون واليزيديون والشبك الوضع بعد انتهاء الحرب العالمية الثانية بالعودة إلى الإحصاء السكاني للعراق الذي أجري في سنة 1947[12][13] –والذي يسود الاتفاق مبدئي بين الباحثين والمتخصصين بهذا الشأن العراقي على دقته ومرجعيته العلمية– نجد أن مجموع سكان العراق كان يقدر ب 4 ملايين و564 الف نسمة (93.3% مسلمون و6.7% غير مسلمون) وكان السكان يتوزعون على النسب التالية: ملاحظات: في هذا الإحصاء تم استثناء رجال القبائل الرحل المقدر عددهم عام 1947 م ب170 الف نسمة ومعظمهم من المسلمين (حسب المصدر ذاته). الشبك مسلمين لكن المصدر لم يعدهم من المسلمين. أكثرية مسيحيي العراق هم من الكلدان والأرمن والآشوريين. البيانات ورادة حسب وزارة الشؤون الاجتماعية العراقية إحصاء العراق 1947 م (بغداد 1954 م) التغييرات في البنية السكانية في فترة ما قبل احتلال العراق 2003 تغيرت نسب الأعراق والطوائف في العراق نتيجة عدة عوامل أبرزها: هجرة اليهود العراقيين منذ قيام دولة إسرائيل في سنة 1948، حيث انخفضت نسبتهم من 2.6% من السكان عام 1947م إلى 0.3% عام 1951م حيث لم يبقى منهم في العراق خلال فترة الخمسينيات سوى ما يقارب ال15ألف نسمة وتوقف النزوح خلال رئاسة عبد الكريم قاسم إلا أن النزوح عاود فيما بعد ،وذلك بعد انقلاب حزب البعث واستمرت نسبتهم بالانخفاض خلال السبعينيات والثمانينيات إلى أن أصبح عددهم لا يتعدى ال80 يهودياً في العراق بأكمله عام 2003 معظمهم من كبار السن متمركزون في بغداد (انظر يهود العراق). تشتت وتسفير غالبية العراقيين الفرس أو العراقيين من أصول إيرانية منذ فترة الستينيات وما بعدها حتى الثمانينيات، ونسبتهم كانت تبلغ 1.2%. إضافة إلى تهجير عراقيين شيعة (من العرب والأكراد الفيليين) خلال حرب إيران والعراق بحجة أنهم من حملة التابعية/التبعية الإيرانية وعددهم لا يقل عن مائة ألف نسمة وفق كثير من التقديرات والسجلات فقد تم تهجير 750 الف مواطن عراقي إلى إيران وتم رميهم إلى الحدود مع مصادره اموالهم المنقوله وغير المنقوله. الهجرة الواسعة لأعداد غفيرة من المسيحيين العراقيين –ونسبتهم 3.1%- بسبب: ظروف الحصار الدولي أولاً، وبسبب القمع الحكومي والكردي للمسيحيين، وبسب تشجيع تلك الهجرة المتواصلة من بعض الجهات الدولية، بالرغم من أن الجهات المسيحية العليا (مثل الفاتيكان) نصحت المسيحيين بالبقاء في العراق لمنع انقراض المسيحية من العراق. ومن الممكن القول أن نسبة المسلمين في العراق هي حوالي 97%. والباقي مسيحيين ويزيديين وأديان أخرى. التوزع الإثني-الديني للسكان العرب يشكل العرب غالبية سكان العراق ،وتبلغ نسبتهم حوالي ال 75% - 80% من السكان. وينقسم العرب الذين هم في الغالبية مسلمون إلى شيعة وهم غالبية سكان محافظات جنوب بغداد وإلى سنة وهم غالبية سكان محافظات شمال وغرب بغداد في حين أن بغداد هي المدينة التي تختلط بها أثنيات وطوائف العراق جميعاً. الأكراد يشكلون حوالي 12% إلى 18% من نسبة السكان. يتركز الأكراد في المناطق الشمالية الشرقية حيث يشكلون الأغلبية العظمى للسكان في محافظات السليمانية وأربيل ودهوك مع تواجد للمسيحيين والتركمان وللعرب في بعض المناطق في هذه المحافظات الثلاثة. كما يجدر بالذكر إلى ان الأكراد يتواجدون بأقلية أيضاً في محافظات نينوى ومحافظة ديالى وبغداد. يتميز الأكراد في العراق بلباس معين ولهم ثقافتهم ولغتهم الكردية المميزة. ويدين ثلثي الأكراد بالمذهب السني في حين الثلث الاخير هم الاكراد الشيعة المنتشرين في جنوب السليمانية وشمال ديالى واجزاء من كركوك والاكراد اللور الشيعة بالأكراد الفيلية والذين يتواجدون في بغداد وديالى وشمال واسط بلاضافة إلى الاكراد على الديانة الايزيدية المنتشرين في دهوك ونينوى في مناطق شيخان وسنجار وسيميل والاكراد على ديانة الكاكائية المنتشرين في قرى كركوك والموصل وكردستان . التركمان يعيش التركمان في الشريط التركماني المنطقة الفاصلة بين العرب والأكراد في مدن جلولاء والسعدية وكفري وسليمان بيك والطوز وينكجة كركوك وداقوق وتلعفر في محافظات كركوك وديالى ونينوى،[14] حيث يشكل التركمان اقلية عرقية.[15]. يشكل السنة التركمان نحو 50% من تركمان العراق وينتشرون في كركوك ومدن الشريط التركماني في جلولاء والسعدية وكفري وسليمان بيك وينكجة وحمرين وتلعفر بيما يشكل التركمان الشيعة نحو 50% ايضا ويشكلون غالبية في أقضية طوزخرماتو وتلعفر وداقوق ونواحي أمرلي وتازة خرماتو وقزانية وقرة تبة بلأظافة إلى بلدات وقرى مثل البشير وبسطاملي وقرى حول الموصل بلاظافة إلى احياء كبيرة في كركوك ك احياء تسعين وكذالك يتواجدون في خانقين وبلدروز وبدرة وجصان وفي محافظة بغداد المسيحيون يتوزع مسيحيو العراق على عدة كنائس وطوائف وأعراق وتعتبر منطقة سهل نينوى شمال العراق منطقة تمركز الوجود المسيحي في العراق حيث تتواجد قراهم الرئيسية مثل القوش وتلكيف وعنكاوا وشقلاوا وعقرة وسرسنك وبغديدا وغيرها. في حين أن التمركز الأكثر عددا لمسيحيي العراق هو في بغداد. كما يتواجد المسيحيون في مدن الجنوب كذلك فأكبر تواجد مسيحي جنوب العراق هو في البصرة في حين أنه توجد أقلية مسيحية في مدن العمارة والحلة. ويعيش أكثر الآشوريون قرب الموصل وقد جاءت أعداد كبيرة من المسيحيين الأشوريين إلى العراق من منطقة هكاري وما جاورها في تركيا بعد مجازر سيفو خلال الحرب العالمية الأولى. أما بالنسبة للأرمن في العراق فتواجدهم قديم لكنه ازداد بعد مذابح الأرمن في بدايات القرن العشرين ويتمركز التواجد الأرمني في المدن الرئيسية مثل بغداد والبصرة والموصل وغيرها من المدن. الشبك الشبك مجموعة مسلمةذات غالبية شيعية في غالبها أختلف المؤرخون في أصلها. يتمركز الشبك بعشرات القرى في محافظة نينوى ويعود ظهورهم لأوائل العهد العثماني. وأشارت الوثائق العثمانية إليهم كجماعة مستقلة منذ القرن السادس عشر الميلادي. وورد ذكرهم في دائرة المعارف البريطانية والإسلامية. ويشاركهم بهذا مجموعة من الشبك في حين ان البقية يعتبرون ان الشبك هم جماعة قومية منفصلة عن الأكراد ولهم خصوصيتهم القومية والدينية. ولقد تعرض معظمهم للتهجير من مناطقهم خلال حملة الأنفال غير أنهم عادوا لقراهم لاحقا. وللشبك عادات خاصة تشترك في بعض منها مع السكان الآخرين وتختلف في البعض. اليزيديين اليزيديين مجموعة أثنية-دينية أختلف المؤرخون في أصلها. يتمركز اليزيديين في منطقة بعشيقة وسنجار والشيخان ومناطق اخرى من محافظة نينوى، يتحدث قسم من اليزيديين اللغة الكردية وقسم اخر يتحدث اللغة العربية، أزياؤهم الرجالية عربية أما أزياؤهم النسائية فسريانية. كتبهم الدينية القديمة جميعها باللغة السريانية، يعتبر اليزيديين قومية وديانة حسب أمير اليزيديين تحسين بيك. التوزع الديني - الجغرافي الغالبية العظمى من العراقيين هم من المسلمين: سنة وشيعة. في حين توجد نسبة من أتباع الديانات الأخرى مثل المسيحية والصابئية والإيزيدية وغيرها. إحصاء 1948 بالنظر إلى إحصاء 1947م[12] فإن غالبية سكان العراق هم من الشيعة (عرب، أكراد، تركمان، فرس) حيث شكلوا نسبة 54.1% من السكان في حين أن السنة (عرب، أكراد، تركمان) قد شكلوا 39.2% من مجموع سكان العراق. بينما شكل غير المسلمون (مسيحيون، يهود، صابئة، يزيديون ،و غيرهم) 6.7% من مجموع السكان. التوزع المناطقي الحالي يعيش الأكراد في جبال الشمال والشمال الشرقي من العراق. ويختلف الأكراد عن العرب ببعض النواحي الثقافية واللباس واللغة. ويعيش التركمان في المنطقة التي تفصل بين العرب والأكراد وبخاصة في كركوك[14] وتلعفر. ويعيش أكثر المسيحيين قرب الموصل. أما العرب السنة فيتواجد أكثرهم في منطقة المنطقة الوسطى الغربية ،ويتركز الشيعة في محافظات الجنوب. في حين أن العاصمة بغداد تشكل مركزاً لتواجد كافة المجموعات الأثنية والدينية في العراق. منطقة البصرة تعتبر مناطق شط العرب والقرنة والبصرة والمدينة ذات غالبية شيعية واما قضاء الزبير وام قصر وأبو الخصيب ومدينة البصرة يسكنها السنة بشكل كبير، بالإضافة إلى المسلمين يتواجد فيها نسبة ضئيلة من المسيحيين الأرمن والصابئة المندائيين. منطقة بابل حسب تقديرات عام 2003 يبلغ عدد سكان محافظة بابل مليون وثلاثمائة الف نسمة أغلبهم من المسلمين، وتعد منطقة جنوب بابل بشكل عام ذات غالبية عربية شيعية[16]، يتركز الشيعة في مدينة الحلة وجنوب محافظة بابل، ويشكل العرب السنة اغلبية سكان شمال بابل، تعتبر منطقة شمال بابل وجنوب بغداد (ناحية جرف الصخر، الإسكندرية، الحصوة)، أما بالنسبة للمسيحيين فيتواجد غالبية مسيحيي محافظة بابل في مدينة الحلة. منطقة الجنوب تصغير|ضريح الإمام علي بن أبي طالب في مدينة النجف تتضمن منطقة جنوب العراق محافظات البصرة،ذي قار، ميسان، المثنى، النجف، القادسية، واسط، كربلاء، بابل. وهذه المنطقة ذات غالبية شيعية ساحقة والاستثناء منها هو محافظات البصرة وذي قارو بابل حيث تتواجد تجمعات سنية كبيرة في مناطق الزبير وأبو الخصيب وام قصر وصفوان والفاو ومدينة البصرة والناصرية وسوق الشيوخ وشمال محافظة بابل. كما يوجد تواجد سني بشكل أصغر في السماوة والعمارة والشطرة والحلة. كما يوجد تواجد مسيحي في البصرة والعمارة والحلة. وتوجد تجمعات للصابئة المندائيين في البصرة والناصرية والعمارة والديوانية والشطرة وقلعة صالح وسوق الشيوخ. وتواجد كردي فيلي وتركماني في بدرة وجصان شمال واسط. ويجدر بالذكر إلى أنه كان يوجد في البصرة وكربلاء والنجف تواجد فارسي شيعي. كما كانت هناك تجمعات يهودية في مدن عديدة جنوب العراق. منطقة ديالى تعد هذه المنطقة ذات أغلبية عربية سنية ويشكل العرب السنة نسبة 88% كما يسكن في المناطق الشمالية قومية التركمان في جلولاء والسعدية وكفري ونسبتهم 7% من سكان المحافظة، ويتواجد الكرد الفيلية (اللور) في بلدة خانقين والمناطق الحدودية ونسبتهم 3%، ويتواجد الشيعة العرب في قرية خرنابات والهويدر وتبلغ نسبتهم 1%، يشكل العرب السنة نسبة 85% إلى 88% من سكان ديالى بينما يشكل الأكراد الفيلية 3% من سكان ديالى [17] ويتكون الشيعة في ديالى من عدة أعراق إثنية أغلبهم الكرد الفيلية (اللور) وثم التركمان الشيعة والعرب الشيعة، ويتواجد الكرد الفيلية (اللور) في بلدة خانقين والمناطق الحدودية في حين يشكل التركمان السنة غالبية سكان جلولاء والسعدية وكفري أما التركمان الشيعة فيشكلون غالبية سكان قرية قرة تبه [18].ويتواجد الشيعة العرب في قرية خرنابات والهويدر وفي الخالص شمال ديالى. منطقة كركوك تصغير|190بك|جامع النبي دانيال في محافظة كركوك يتواجد في هذه المحافظة اغلبية عربية وايضا الأكراد والتركمان والسريان المسيحيين، يشكل العرب غالبية السكان في قضاء الحويجة ومدن الزاب والرشاد والرياض والعباسي والدبس ويتواجدون في مدينة كركوك وقضاء داقوق، تحتوي مدينة كركوك المحافظة على نسب متقاربه من العرب والأكراد وبنسبة أقل للأعراق والديانات الأخرى وخاصة التركمان كما يبلغ عدد السريان 1,605 فرد حسب إحصاء عام 1957 [19] حيث يشكل الكرد نسبة كبيرة في مركز المدينة والمناطق الشمالية والشمالية الشرقية والغربية من المدينة ويشكل التركمان السنة غالبية التركمان القاطنين في مدينة كركوك وداقوق، يتجمع التركمان السنة في كركوك وألتون كوبري [20]. وبالنسبة للتواجد العربي فهو موجود في كركوك وقضاء الحويجة وقضاء الدبس وقضاء داقوق في حين أن التواجد المسيحي (الذي يشمل التواجد السرياني والأرمني) يتركز في مدينة كركوك. يذكر إحصاء أجرته السلطات العراقية عام 1997 م أن السكان قسموا إلى الفئات التالية بحسب اللغة الأم. منطقة وسط العراق وشماله الغربي تشمل هذه المنطقة محافظات الأنبار وصلاح الدين وديالى ونينوى (اقليم الجزيرة). وتعتبر هذه المنطقة ذات غالبية عربية سنية بنسبة 95% مع تواجد لأقليات صغيرة من السريان المسيحيين واليزيديين والشبك والتركمان والأكراد في محافظة نينوى. بينما يتواجد التركمان السنة في مدن سليمان بيك وجلولاء والسعدية وكفري وكركوك وينكجة وتلعفر واما الكرد الفيلية (اللور) يتواجدون في بلدة خانقين ويتواجد أقلية من الكرد في مدينة الطوز. ويتواجد الشيعة العرب في قرية الدجيل ومدينة بلد وبلدة الخالص وهي مناطق مختلطة للطائغتين السنية والشيعية وليست مناطق شيعة خالصة.[21]. منطقة كردستان العراق منطقة كردستان العراق تشمل محافظات السليمانية، وأربيل ودهوك وتتمتع هذه المنطقة بنوع من الحكم الذاتي. وغالبية سكان هذه المنطقة هم من الأكراد واللغة الكردية هي اللغة السائدة في هذه المحافظات الثلاثة. وأكبر وجود غير كردي في هذه المنطقة هو للمسيحيين والتركمان حيث توجد العديد من القرى والبلدات المسيحية في كردستان العراق مثل عينكاوة وعقرة وسميل في حين يتواجد المسيحيون في مدن دهوك وأربيل والسليمانية والعمادية. كما أن أكثر تواجد للتركمان بالمنطقة هو في مدينة أربيل. منطقة بغداد تعتبر مدينة بغداد وبحكم انها عاصمة البلاد المركز الذي يجتذب سكان البلاد من كافة الطوائف والأعراق. سكان بغداد هم مزيج من أعراق وأديان مختلفة مع غالبية عربية مسلمة. يشكل الأكراد الفيليين أقلية عرقية كبيرة في مدينة بغداد. في حين يشكل المسيحيون الأقلية الدينية الأكبر في بغداد يتبعها اليزيديون والصابئة المندائيون والبهائيون. قبل عام 1949 م كان اليهود يشكلون نسبة كبيرة من سكان مدينة بغداد حيث أن نسبتهم من سكان بغداد وصلت إلى 35.3% من مجموع سكان المدينة عام 1908م [22] لكن عددهم انحسر بسبب الهجرة أو التهجير التي تلت تأسيس دولة إسرائيل عام 1948م. كما أن المدينة كانت تضم تجمعاً للعراقيين الفرس في ضاحية الكاظمية في بغداد لكن جرى تهجيرهم من العراق خلال فترة الستينيات والسبعينيات. يذكر إحصاء أجرته سلطات الانتداب البريطاني قبل إبريل/نيسان عام 1920م أن مجموع سكان محافظة بغداد كان 250 ألف نسمة أي ربع مليون من أصل مليونان و849 ألف نسمة هم سكان العراق في ذلك الوقت. وقد توزع السكان وفقاً للمجموعات الدينية التالية:[23] احصاء حديث للسكان أما التقديرات الغربية (مثل كتاب حقائق العالم) فتقول بإن نسبة الشيعة في العراق هي تمثل 65-70%، بينما السنة هم %30-35. وتذكر مواقع غربية أخرى نسب تجعل ربع مسلمي العراق من السنة على الأقل.[24]. انظر أيضا التشيع في العراق أرمن العراق المسيحية في العراق يهود العراق مصادر وصلات خارجية ، مجلة العصر، 12 أبريل 2006 تصنيف:التركيبة السكانية حسب البلد تصنيف:التركيبة السكانية في العراق تصنيف:سكان تصنيف:مجتمع عراقي
https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D9%83%D8%A7%D9%86%20%D8%A7%D9%84%D8%B9%D8%B1%D8%A7%D9%82
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 405, 663, 866, 988, 1431, 1623, 1913, 2212, 2603, 2999, 3409, 3594, 3887, 4838, 5376, 5680, 6311, 6543, 6747, 7119, 7585, 7804, 8064, 8493, 8595, 8828, 9086, 9172 ], "plaintext_end_byte": [ 404, 662, 865, 937, 1415, 1622, 1903, 2194, 2588, 2986, 3408, 3593, 3865, 4821, 5361, 5673, 6310, 6542, 6736, 7118, 7574, 7803, 8057, 8477, 8594, 8827, 9073, 9162, 9311 ] }
Mikä on uppopallossa altaan syvyys?
Uppopallo
finnish
{ "passage_answer_candidate_index": [ 0 ], "minimal_answers_start_byte": [ 201 ], "minimal_answers_end_byte": [ 209 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Uppopallo on taktinen ja nopea kontaktilaji, jota pelataan syvissä, useimmiten uimahallien hyppyaltaissa. Uppopalloa pidetään kovana lajina, koska pääosin peli tapahtuu uima-altaan pohjassa noin 4 metrin syvyydessä. Pelaaminen kuitenkin onnistuu, vaikkei olisi kovakuntoinen. Yksinkertaistettuna päämääränä pelissä on tarkoitus saada uppoava pallo allaspäätyjen pohjassa oleviin koreihin. Uppopallo on kolmiulotteisuutensa takia hyvin taktinen peli. Sekä pallo että vastustaja voi tulla mistä suunnasta tahansa. Normaalien suuntien – eteen, taakse, oikealle ja vasempaan – lisäksi uppopallossa voi käyttää myös ylös- ja alas-suuntia. Koska peli tapahtuu pääosin pinnan alla, on pelissä hyvin paljon taktista merkitystä sillä, milloin pelaaja sukeltaa. Jossain vaiheessa tulee tarve kuitenkin tulla takaisin pintaan hengittämään. Vaikka peli on hyvin fyysinen, tapahtuu siinä harvoin loukkaantumisia. Pelikenttä, joukkueet ja pelin kulku Pelikenttä Altaan syvyys vaihtelee 3,5:stä 5 metriin. Kenttä on leveydeltään 8–12 ja pituudeltaan 12–18 metriä. Altaan reunalla ovat vaihtoalueet penkkeineen ja jäähypenkit. Maatuomari ja 2 vesituomaria ohjaavat peliä vedessä kuuluvan summerin ja käsimerkkien avulla. Toinen vesituomareista käyttää paineilmalaitteita ja tarkkailee peliä altaan pohjasta. Maatuomarin apuna ovat kirjurit, ajanottaja ja vaihtojen valvoja. Maali ja pallo Uppopallomaaleina on kaksi tukevaa metallikoria, jotka ovat altaan pohjassa seinää vasten, keskellä kumpaakin päätyä. Maalin korkeus on 450 mm ja pehmustetun yläosan halkaisija 400 mm. Pallo on mustavalkoinen tai kokopunainen, suolavedellä täytetty muovipallo. Näin pallo saadaan vettä raskaammaksi ja uppoavaksi. Pallon uppoamisnopeus on noin metri sekunnissa. Pallon ympärysmitta on 530 mm miehillä ja 500 mm naisilla eli se on vähän keilapalloa pienempi. Peliaika Peliaika normaalin pituisessa ottelussa on 2x15 minuuttia tehokasta peliaikaa. Erien välissä on 5 minuutin tauko. Tällöin joukkueet myös vaihtavat puolia. Jäähyn pituus on 2 minuuttia. Kummallakin joukkueella on oikeus yhteen minuutin mittaiseen aikalisään ottelua kohden. Uppopallojoukkue Ottelua kohti voidaan käyttää enintään 15 pelaajaa, joista 6 on yhtä aikaa vedessä, 6 vaihtopenkillä lepäämässä ja 3 reservissä. Kummankin joukkueen vaihtopelaajat istuvat vaihtopenkillä pelin aikana ja sukeltavat peliin vaihtoalueen kautta. Vaihdot tapahtuvat lentävinä kuten esimerkiksi jääkiekossa. Ottelun aikana saa vaihtaa reservipelaajan kaksi kertaa. Pelin aloitus Ottelun alkaessa pallo on altaan pohjassa keskellä pelikenttää. Kummankin joukkueen tulee tällöin olla korilinjalla vedessä, ainakin toinen käsi seinää koskettaen. Vaihtopelaajat istuvat vaihtopenkillä. Maatuomari käynnistää pelin pitkällä jatkuvalla äänimerkillä; samalla käynnistyy pelikello. Joukkueet sukeltavat kohti palloa, ja kamppailu pelin voitosta alkaa. Pelin kulku Pelaajat ovat vesivuorollaan altaassa 1–2 minuuttia tehden noin 10–40 sekunnin sukelluksia. Välillä käydään pinnassa täyttämässä keuhkot ja sukelletaan takaisin sopivaan kohtaan. Pinnassa snorkkelin kautta hengittäminen sallii pelin seuraamisen koko ajan. Palloa kuljetetaan ja syötellään pelaajalta toiselle edeten kohti vastustajan koria. Tavoitteena on työntää pallo vastustajan koriin. Vastustajan ohittaminen kolmiulotteisessa elementissä on yhteisvoimin helppoa, mutta korin teko onkin jo vaikeampaa. Ylivoimatilanteet ovat tässäkin lajissa maalivahdin painajaisia. Vaihtoon tuleva pelaaja kierähtää ketterästi altaan reunalle, jolloin hänen vaihtopelaajansa sukeltaa vaihtokäytävän kautta peliin. Maalin jälkeen pelaajat palaavat päätyihinsä. Tämän jälkeen koritettu joukkue hyökkää omasta päädystä saatuaan merkin. Pelaajien tehtävät Hyvä pelaaja pystyy tarvittaessa pelaamaan kaikkia pelipaikkoja. Hyökkääjä joutuu myös puolustamaan ja puolustaja hyökkäämään. Kaikki pelaajat joutuvat tarvittaessa täyttämään maalivahdinkin paikan. Tästä huolimatta pelaajat erikoistuvat eri tehtäviin: maalivahdeiksi, puolustajiksi tai hyökkääjiksi. Uppopallokentässäkin on vasen ja oikea puoli, joten on myös oikea ja vasen laitahyökkääjä, vastaavat puolustajat, keskushyökkääjä ja maalivahti. Käytännössä kuitenkin maalivahti ja keskushyökkääjä pelaavat samaa paikkaa: puolustettaessa on kaksi maalivahtia ja hyökättäessä on kaksi keskushyökkääjää, jolloin nämä pelaajat ovat vuorotellen pohjassa, koska ilma kuitenkin loppuu kesken. Joukkueessa on kaksi kentällistä, joten lähes jokaisella kenttäpelaajalla on vaihtomies. Maalivahtipaikkaa pyöritetään tavallisesti kolmella pelaajalla, joista yksi on vuorollaan vaihdossa. Kielletyt asiat Pelissä on kiellettyä hyökätä varusteita vastaan. Kiellettyä on myös potkaista, lyödä tai kuristaa vastustajaa. Pallottoman pelaajan taklaaminen tai kiinnipitäminen ei ole sallittua. Korin saa peittää ainoastaan vartalolla, eikä koriin saa tarttua. Ainoastaan pallonhaltijaan saa tarttua pallon riistämiseksi ja pallonhaltija saa tarttua pallottomaan pelaajaan. Kun pallo irtoaa, on pelaaja päästettävä heti irti. Jälkipelistä rangaistaan. Palloa ei saa kuljettaa tai heittää vedenpinnan yläpuolella. Pelivarusteet Jokaisella pelaajalla on varusteinaan perusvälineet, joihin kuuluvat maski, snorkkeli, korvasuoja ja räpylät. Miehillä on myös alapääsuoja. Näiden lisäksi joukkueilla on valkoiset uima-asut ja lakit tai siniset uima-asut, lakit ja rannenauhat sen mukaisesti kummalla puolella he pelaavat. Maski Hyvässä maskissa on lämpökarkaistu lasi, jolloin ei tarvitse pelätä mahdollisen rikkoutumisen myötä syntyviä sirpaleita. Maskissa pitää olla mahdollisimman laaja näkökenttä, ja sen ilmatilavuuden pitää käyttömukavuuden takia olla mahdollisimman pieni. Yleensä on kuitenkin syytä kiinnittää huomiota lähinnä ilmatilavuuteen – näkökenttää saa laajennetuksi nopeasti päätä hieman kääntämällä. Maskin tiiviys on ehdottomasti sen tärkein ominaisuus. Niitä valmistetaankin runsaasti erilaisia malleja, joista jokainen sovittamalla löytää juuri omiin kasvonmuotoihinsa tiiviisti istuvan maskin. Silmälasien tarvitsija voi käyttää piilolaseja (mieluummin halpoja kertakäyttöisiä sen varalta, että ne vedessä pääsisivät huuhtoutumaan karkuun). Joihinkin maskeihin on myös mahdollista saada optisesti hiotut linssit. Maskiin kannattaa tehdä joustamattomasta repun hihnasta ns. jäykät remmit, jolloin maski ei koko ajan joudu pois päästä tai täyteen vettä, kevyitä iskuja kun maskiin tulee hyvin usein. Snorkkeli Snorkkeli on yksinkertainen putki, joka kiinnitetään maskin remmiin; siinä on hampaiden väliin asetettava suukappale. Snorkkelin tulisi olla halkaisijaltaan riittävän suuri ja toisaalta pituudeltaan riittävän pieni, jotta putkessa vaihtumatta jäänyt ilmamäärä olisi mahdollisimman pieni. Samalla snorkkelin tyhjennys onnistuu nopeammin kuten myös ilmanotto. Mikäli snorkkeli on liian pitkä, kuten usein on, voidaan se katkaista esimerkiksi veitsellä hieman lyhyemmäksi. Tässä on kuitenkin syytä olla tarkkana, jotta ei katkaisisi snorkkeliaan liian lyhyeksi. Katkaisukohdan reunat tulisi hioa tai leikata hieman pyöreämmiksi. Snorkkeli ei saisi olla myöskään liian kova, jotta sillä ei vahingossa keihästettäisi kanssapelaajia. Tämä voidaan testata puristamalla sormilla snorkkelin pää lyttyyn. Räpylät Räpylöinä käytetään uppopallossa yleensä umpikantaräpylöitä, koska ne ovat kevyemmät eikä niissä ole turhaan solkia, jotka jouduttaisiin suojaamaan. Lisäksi ne ovat usein halvemmat kuin avokantaräpylät. Räpylöitä on saatavilla sekä pehmeämpiä että jäykempiä versioita, joista valitaan omaan jalkaan ja omalle potkulle sopivat. Kannattaakin, mikäli se on vain mahdollista, pyrkiä testaamaan räpylän soveltuvuus itselleen ennen sen hankkimista,. Lakki Lakkeja on siis sinisiä sekä valkoisia; niissä tulee sääntöjen mukaan olla korvasuojat ja pelinumero. Yleisen harhaluulon vastaisesti korvasuojus ei estä paineenvaihtelujen tuntemista. Todellisuudessa suojus on estämässä korvalehden repeämistä. Se suojaa myös tärykalvojen puhkeamisen mahdollisissa kontaktitilanteissa. Virallisissa otteluissa joukkueessa ei saa olla kahta samannumeroista pelaajaa. Muut varusteet Muita varusteita, joita uppopallossa voidaan käyttää, ovat hammassuojat sekä miehillä alasuojat. Hammassuojina käytetään ainoastaan ylähampaita suojaavia malleja – sellaiset eivät häiritse hengitystä. Jotkut pelaajat eivät käytä hammassuojia, koska kokevat niiden yhdessä snorkkelin kanssa täyttävän suun liiaksi. Alasuojiksi käyvät mitkä tahansa esimerkiksi jääkiekossa käytettävät alasuojat. Jotkut pelaajat pitävät mukavampana vaihtoehtona jääkiekkomaalivahtienkin käyttämää hieman pidempää mallia, mutta yleensä tähän ei ole tarvetta. Katso myös Uppopallon maailmanmestaruuskilpailut Uppopallon Euroopan-mestaruuskilpailut Lähteet lainattu osittain sivulta http://www.uppopallo.tk. Siirtynyt osoitteeseen . Artikkelin on Wikipediaan tuonut sen alkuperäinen kirjoittaja. Aiheesta muualla *
https://fi.wikipedia.org/wiki/Uppopallo
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 721, 971, 1814, 3458, 4051, 4403, 4580, 5404, 5667, 6748, 7850, 9614, 9695, 10531, 11745, 12912, 13059, 13551, 13987, 14371, 14808, 16594, 18342, 19608, 19995, 20121, 21618, 22097, 22257, 22412, 23449, 24024, 24830, 25437, 26067, 26508, 27232, 27339, 27525, 28075, 28887, 29297, 29972, 30742, 30972, 31175, 31635, 31706, 32143, 32229, 33037, 33988, 34283, 34884, 34967, 37013, 37065, 37634, 37746, 37892, 40667, 40734, 42706, 43521, 43664, 44211, 44597, 44649, 45642, 45672, 46716, 47598, 48156, 48975, 49534, 50490, 50929, 54499, 55010, 55198, 55506, 55647, 56122 ], "plaintext_end_byte": [ 720, 963, 1813, 3457, 4050, 4394, 4566, 5390, 5653, 6731, 7836, 9613, 9687, 10526, 11730, 12911, 13051, 13543, 13986, 14370, 14800, 16585, 18341, 19607, 19994, 20111, 21602, 22095, 22249, 22411, 23448, 24023, 24829, 25436, 26051, 26507, 27224, 27338, 27523, 28067, 28886, 29289, 29914, 30741, 30930, 31152, 31634, 31694, 32142, 32213, 33013, 33977, 34282, 34873, 34966, 37005, 37064, 37633, 37738, 37891, 40659, 40733, 42691, 43490, 43653, 44210, 44546, 44648, 45634, 45671, 46708, 47589, 48148, 48967, 49533, 50482, 50914, 54484, 55009, 55197, 55491, 55615, 56096, 56309 ] }
현대 자동차 자회사는 어딘가요?
서울특별시
korean
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
서울특별시(서울特別市)는 대한민국의 수도이자 최대 도시이다. 역사적으로 백제의 첫 수도인 위례성이었고, 고려 때는 남경(南京)이었으며, 조선의 수도가 된 이후로 현재까지 한국의 정치·경제·사회·문화 중심지 역할을 하고 있다. 중앙으로 한강이 흐르고, 북한산, 관악산, 도봉산, 불암산, 인능산, 인왕산, 청계산 등의 여러 산들로 둘러싸인 분지 지형의 도시이다. 동서 간의 거리는 36.78 km, 남북 간의 거리는 30.3 km이며, 넓이는 605.25 km²이다. 면적은 대한민국 전 국토의 0.6%를 차지하지만, 약 970만 명의 인구가 살고 있어 인구밀도가 높다. 시청 소재지는 중구이며, 25개의 자치구로 이루어져 있다. 1986년 아시안 게임, 1988년 하계 올림픽, 2010년 서울 G20 정상회의를 개최한 국제적인 도시이다. 서울의 GDP는 세계 4위이다.[1][2] 지명 "서울"의 어원에 대해서는 여러 가지 설이 존재하나, 학계에서는 일반적으로 수도(首都)를 뜻하는 신라 계통의 고유어인 서라벌에서 유래했다는 설이 유력하게 받아들이고 있다. 이때 한자 가차 표기인 서라벌이 원래 어떤 의미였을지에 대해서도 여러 학설이 존재한다. 삼국사기 등에서 서라벌을 금성(金城)으로도 표기했다는 점과 신라(新羅)까지 포함하여 "설[새: 新, 金]-벌[땅: 羅, 城]", 즉 '새로운 땅'이라는 뜻으로 새기는 견해가 있다. 고대-중세 한국어에서 서라벌을 정확히 어떻게 발음했는지에 대해서는 확실하게 확인된 바가 없으며, 그 발음을 알 수 있게 되는 것은 훈민정음의 창제 후 ""이라는 표기가 등장하고 나서부터이다. 조선시대에는 서울을 한양 이외에도 경도(京都), 경부(京府), 경사(京師), 경성(京城), 경조(京兆) 등으로 쓰는 경우가 종종 있었으며, 김정호의 수선전도에서 알 수 있듯 수선(首善)으로 표기한 예도 있다. 그 밖의 표기 중에는 서울의 한자 음차 표기로서 박제가가 북학의에서 썼던 '徐蔚(서울)'이 있다. 이는 모두 수도를 뜻하는 일반명사들로서 '서울'이 원래는 서울 지역(사대문 안과 강북의 성저십리)을 가리키는 말이 아닌 수도를 뜻하는 일반명사였다는 방증이다. 국어사전에서는 일반명사 '서울'을 '한 나라의 중앙 정부가 있고, 경제, 문화, 정치 등에서 가장 중심이 되는 도시'라고 정의하고 있다.[3] 1910년 10월 1일에 일제가 한성부를 경성부(京城府)로 개칭하면서 일제강점기에 서울은 주로 경성(京城, 일본어로는 けいじょう)으로 불렸으며, 1945년 광복 후에는 '경성'이란 말은 도태되고 거의 '서울'로 부르게 되었다.[4] 서울의 로마자 표기 'Seoul'은 19세기 프랑스 선교사들이 서울을 쎄-울(Sé-oul)로 표기한 데서 비롯되었다. 오늘날 프랑스에서는 서울을 'Séoul'로 표기하고, 스페인어권에서는 'Seúl'로 쓰나 모두 '쎄울'로 읽는다. 또, 영미권에서는 일반적으로 'Seoul'로 쓰고 영혼을 뜻하는 단어 'Soul'와 같은 '쏘울'로 읽는다. 서울시에서는 이러한 점을 착안하여 2006년 11월 13일 서울시의 서브슬로건(Sub slogan)을 《Soul of Asia》로 지정하였다. 서울은 한자어가 아닌 고유어 지명이기 때문에 한중수교전에는 중국에서는 서울이라는 한자가 존재하지 않아서 서울을 한청이라고 불렀고 1988년 서울올림픽도 한성올림픽이라고 불렀으나 중국이 경제개방을 하고 2005년 서울시가 서울과 발음이 유사한 서우얼(simplified Chinese:首尔; traditional Chinese:首爾; pinyin:Shǒu'ěr, 수이)을 서울의 공식적인 중국어 표기로 정하면서 점차 이 표기가 확산되어 가는 추세이다.일본어의 표기는 '소우루'(ソウル)이다. 해방 이후에는 미군정청의 문서에서, 서울특별시의 영문 공식 명칭은 "Seoul Independent City"였다. 직역하면 "서울독립시"이나, 독립시라는 표현이 어색하다는 한국어 관점에 따라 "특별시"()로 번역한 것이 굳어져 현재 공식명칭(the Seoul Special City)에 이르고 있다.[5] 역사 서울에는 선사 시대부터 사람이 살았으며, 대표적 유적지로는 암사동 선사주거지가 있다. 삼한 시대에는 마한에 속하였다. 삼국시대 기원전 18년부터 475년까지 서울의 동부에 백제의 수도인 위례성이 있었다. 475년 고구려의 장수왕이 이곳을 점령한 후 하남위례성에 한산군(漢山郡)을, 한강 이북에는 남평양(南平壤)을 설치하였다. 551년 백제는 신라와 동맹을 맺고 고구려에게서 서울과 한강 하류지역을 탈환했으나, 553년에 나제동맹을 깬 신라에게 공격당하여, 이 지역을 빼앗겼다. 이후, 신라는 옛 위례성 인근에 한강 유역을 관할하는 한산주의 치소(治所)를 설치했으며, 삼국통일 후 685년에는 서울의 한강 이북지역은 한산주가 관할하는 북한산군(北漢山郡)이 되었다. 757년 한산주를 한주(漢州)로, 북한산군을 한양군(漢陽郡)으로 개칭하였다. 고려시대 918년(고려 태조 1년)에 양주(楊州)로 개명하였으며, 1067년(고려 문종 21년) 남경(南京)으로 승격되었다. 1308년 남경을 한양부로 개편하였고, 1356년(공민왕 5년) 한양부를 남경으로 개칭하였다. 조선시대 조선 태조가 1392년 개경에서 조선을 건국하고, 1394년 10월 한양으로 천도했다. 당시 한양으로 도읍을 정한 데에는 풍수사상이 중요한 역할을 했다. 1395년에는 한성부로 개칭하고 5부(部) 52방(坊)의 행정 구역을 확정했다. 한성부의 지리적 범위는 사대문 안 도성과 도성 밖 10리(약 4km)까지의 성저십리(城底十里)로 구성되었다. 1398년 숭례문을 완공하였고, 1404년 경복궁을 준공하였다. 이후 임진왜란, 병자호란 등의 전란을 거치며, 도시의 대부분이 파괴되는 시련을 겪었다. 1894년 갑오개혁 때 5부제를 5서제(署制)로 고치고 47방 288계 775동이 되었다. 1897년 최초로 가로등이 설치되었고, 1899년 서대문~청량리 단선전차를 개통하였다. 1900년 한강 가교가 준공되었다. 1902년 한성전화소는 서울시내전화교환업무를 시작하였다. 대한제국시대 1908년 전차선로 가설을 위해 성곽의 일부가 일본군에 의해 철거되었다. 일제강점기 1910년 국권을 침탈한 일본 제국은 한성부(한양부)를 경성부로 개칭하고 경기도에 예속시켜 지위를 격하시켰다. 1911년 경성부의 하부기관을 5부 8면으로 구분하여 성 안은 동·서·남·북·중의 5부로, 성 밖은 용산·서강·숭신·두모·인창·은평·연희·한지의 8개 면으로 구분하였다. 1914년 면(面) 제도를 폐지하고 부제(府制)를 실시하면서 용산·숭신·인창·한지·두모면의 일부를 경성부에 편입시키고, 명칭은 정(町)으로 바꾸었다. 1936년 고양군·시흥군·김포군의 일부 면들이 편입되어 행정구역이 133.94km2로 확장되었다. 일제 강점기를 거치며 도성의 성문이나 성벽 일부를 훼손하고 신작로나 철로를 개설하는 등, 조선 개국 이후로 존재했던 서울의 역사성과 공간구조 및 이용성이 매우 심각하게 왜곡·훼손되었다. 1943년 구제를 실시하여, 중구·종로구·동대문구·성동구·서대문구·용산구·영등포구등 7개 구로 나누었다. 대한민국 1945년 광복과 함께 경성부는 서울시로 개칭되었다. 1946년 9월 28일에 경기도에서 분리하여 서울특별자유시로 승격하였다.[6] 1949년 8월 15일 서울특별시로 개칭되었으며, 고양군 뚝도면·숭인면·은평면과 시흥군 도림리·구로리·번대방리 등이 편입되어 시역이 268.35km2로 확장되었다. 1950년 한국 전쟁으로 인해 조선민주주의인민공화국이 처음으로 6월 28일에 점령했으나 9월 28일 대한민국이 수복하였고, 1.4 후퇴 때 다시 서울을 내주고 폐허가 되었지만, 1951년 3월 14일에 두 번째로 서울을 수복하고 재건하여 경제 발전을 이루며 현재까지 이어져 오고 있다. 서울특별시행정에 관한 특별조치법이 제정되어 국무총리 직속기구가 되었고, 시장의 행정적 지위도 장관급으로 격상되었다. 1963년 현재의 강남 지역인 광주군·양주군·시흥군·김포군·부천군의 7면 54리를 편입하고 시역을 대규모로 확장하여 593.75km2가 되었다. 1973년 도봉구와 관악구가 신설되어 11개구가 되었고, 605.33km2로 시역이 확장되었다. 이후 기존의 행정구역을 분리하여 1975년 강남구, 1977년 강서구, 1979년 은평구, 강동구, 1980년 동작구, 구로구, 1988년 중랑구, 노원구, 양천구, 서초구, 송파구, 1995년 강북구, 광진구, 금천구가 신설되고 광명시의 일부 지역이 금천구로 편입되었다. 1988년 하계 올림픽, 2002년 FIFA 월드컵, 2010년 G20 정상회의를 개최하였다. 서울 주변의 인천과 경기도의 위성도시들이 성장하면서, 서울을 중심으로 거대한 도시 구조인 수도권이 형성되었다. 경조오부도 (1861년) 숭례문 (1900년경) 남대문로 (1937년) 지리 서울은 북위 37° 34′, 동경 126° 59′의 한반도 중서부에 위치하는 분지 지형의 도시이다. 시의 중심으로 한강이 흐르고, 서울 도심에는 남산, 인왕산(338m)이 있다. 시 주변으로 북한산(837m), 관악산(629m), 도봉산(740m), 수락산(428m), 불암산(510m), 구룡산(306m), 우면산(293m), 아차산, 지양산 등이 서울을 둘러싸며 경기도 및 인천광역시와 자연적 경계를 이루고 있다.[7] 동서 간의 거리는 36.78km, 남북 간의 거리는 30.3km이며, 면적은 약 605.25km²이다. 서울의 면적은 대한민국의 0.6%이며 남북한 면적의 0.265%이다. 서울특별시의 최북단은 도봉구 도봉동이고 최남단은 서초구 원지동이며 최동단은 강동구 강일동, 최서단은 강서구 오곡동이다. 산 서울은 국립공원으로 지정된 북한산을 최고점으로 한 고양·양주구릉과 경기평야가 만나는 지대에 있다. 주위에는 북한산(836m)·도봉산(717m)·인왕산(338m)·관악산(629m) 등 500m 내외의 산과 구릉이 자연성벽과 같이 둘러싸고 있는 분지이다. 광주산맥의 한 줄기인 도봉산은 백운대·인수봉·노적봉의 3개 봉우리가 솟아 있는 북한산과 이어져 있고, 그 산줄기는 다시 남으로 뻗어 북악산(342m)을 솟게 하였다. 그리고 북악산에서 동으로 뻗은 산줄기에 낙산(125m), 서로 뻗은 산줄기에 인왕산이 있다. 인왕산에서 뻗은 산줄기 중 남쪽으로 뻗은 것은 숭례문을 지나 남산(265m)·응봉(175m)과 이어져 있고, 서쪽은 무악재의 안부(鞍部)를 지나 안산(296m)과 이어져 있는데 모두 구릉성 산지이다. 한강 남쪽에는 100m 이하의 구릉지가 펼쳐져 있고, 남쪽에 천연의 요새와 같이 서울의 외곽에 솟아 있는 관악산(629m)외 청계산(618m), 구룡산(306m), 우면산(293m)이 있다. 그 외에 서울 동부에 불암산, 수락산, 망우산, 아차산이 있다.[7] 강 / 하천 서울의 중심에는 한강 하류가 동에서 서쪽으로 흐르고 있다. 하류이기 때문에 구배는 완만하며 물의 흐름은 느리나, 홍수 때는 상·중류의 유역 지방으로부터 흘러내려오는 물 때문에 수위가 높아진다. 여의도는 상류로부터 운반되어 온 토사가 퇴적된 하중도이다. 한강물은 서울시민의 수돗물로도 공급되는데, 과거에는 뚝섬과 선유도 등에도 취수장이 있었으나 현재는 잠실 수중보와 팔당 저수지로부터 물을 끌어들여 공급하고 있다.[7] 한강은 일제 강점기까지 별다른 정비가 없었다가, 1960년대 이후 한강을 정비하는 사업이 진행되기 시작하였다. 1968년 밤섬을 폭파한 뒤 여의도를 개발하였고, 1970년부터 1975년까지 잠실 개발계획으로 잠실섬과 부리도의 남쪽 물길(송파강)을 막아 육지로 만들었다. 1982년 시작된 '한강종합개발사업'을 통해 둔치를 조성하고, 강변 양쪽에 강변북로와 올림픽대로를 놓았다. 2006년에는 한강 르네상스라는 이름으로 한강 주변을 다시 정비하였다. 한강 이외의 주요 하천으로는 불광천, 안양천, 중랑천, 청계천, 탄천, 양재천, 여의천, 홍제천 등이 있다. 임야 서울의 임야면적은 2006년을 기준으로 157.35km²으로, 임야의 51.5%는 국공유림이고 49.5%는 사유림이다. 임야의 분포는 산이 많은 노원구에 17.73 km², 관악구에 17.53 km², 강남구에 16.11 km²가 있어서 전 임야의 32.6%를 차지하고 있다. 이 임야의 많은 부분이 개발 제한 구역으로 묶여 있어서 임야는 잘 보호되고 있는 편이긴 하지만, 임야 면적은 매년 조금씩 줄어들고 있다.[8] 지질 서울의 지반은 주로 중생대 말기에 형성된 담홍색의 화강암과 고생대 이전에 이루어진 화강편마암의 두 종류로 되어 있다. 화강암은 서울의 동북부와 관악산 일대에 분포되어 있고, 화강편마암은 주로 남서부 일대에 분포되어 있는데, 그 경계선은 대체로 북아현동에서 서소문, 남산 서쪽을 돌아 한남동과 행당동을 지나고 있다. 화강암은 조립질이면서 다른 암석과는 다르게 절리(節理)가 잘 발달하고 풍화작용에 약하며, 도봉산·백운대·인수봉과 같은 봉우리가 기암절벽을 만들어 서울 특유의 절경을 보여 주고 있다. 홍제동·안암동·창신동·장위동 등지의 화강암은 1990년대까지만 하여도 건축재로 쓰이곤 했다.[9] 화강편마암은 견고한 암석이지만 접착성이 적기 때문에 쉽게 붕괴되어 봉우리를 이루지 못하나, 작은 기복을 이룬 노년기 지형을 나타내주고 있다. 특히 동작동 부근의 화강편마암은 판형으로 쉽게 벗겨져 온돌의 구들장으로 쓰였고, 화강편마암이 풍화되어 된 천호동의 점토는 벽돌과 옹기 제조의 원료로서 많이 쓰였다.[9] 도심 서울 도심 주변에는 도심을 관통하는 청계천의 계속된 침식으로 북악산과 남산에서 산기슭이 발달되어 기복이 많은 지형이 되었다. 을지로에 있던 구리개, 조선일보사 앞의 황토현(黃土峴)이란 기복은 가로공사와 도시개발에 따라 그 자취를 찾아볼 수 없으나, 현재도 율곡로·퇴계로·을지로 곳곳에서 기복을 찾아볼 수 있다.[7] 이러한 기복 때문에 이 지역에는 고개 또는 현(峴)이란 지명이 남아 있다. 이러한 지명에는 충무초등학교 부근의 풀무고개 또는 대장고개(治峴), 인현(仁峴)·종현(鍾峴)·진고개(泥峴), 계동(桂洞) 일대에 관상감현(觀象監峴), 가회동 일대에 맹현(孟峴)·홍현(紅峴)·안현(安峴)·송현(松峴)·배고개(梨峴) 등이 있다.[7] 이러한 지형은 조선시대에 잘 이용되었다. 풍수설에 따라 북악산 기슭에는 경복궁·창덕궁·창경궁·종묘, 인왕산 기슭에는 덕수궁을 지었고, 궁궐 사이는 궁인(宮人)·귀족·고관 들의 저택지로 이용하였다. 이 지역의 침식으로 운반된 토사는 청계천 연안에 퇴적되어 평탄한 시가지를 형성하게 하였다. 따라서 도심지에서 가장 평탄한 곳은 청계천 북쪽의 연안으로 동대문에서 세종로 사이의 종로이며, 이곳에서는 지형의 기복을 거의 찾아볼 수 없다.[7] 삼각지로부터 해발고도 20m의 갈월동을 지나면 지형이 차차 높아져서 서울역 앞에 오면 더욱 높아지기 시작하고, 숭례문 부근은 해발고도가 40m 내외가 된다. 이곳은 분수계(해발 36.6m)가 되어, 동으로는 청계천이 동으로 흘러 중랑천과 합류한다.[7] 기후 서울은 냉대 동계 소우 기후[10](쾨펜의 기후 구분 Dwa)[11] 에 속하며, 습윤 대륙성 기후로 분류하기도 한다. 기온의 연교차가 큰 대륙성 기후이다. 최근 기온 상승으로 인해 최한월 평균기온이 영하 3°C보다 높은 -2.4°C로 높아져 2009년부터 대한민국 기상청은 온대 하우 기후(Cwa)로 변경했다. 그러나 이는 열섬 현상으로 인한 것으로 외곽 지역은 여전히 -3°C 미만으로 내려간다는 점과 냉대 기후의 최한월 평균기온 기준을 0°C 미만으로 간주하는 경우도 많다는 점에서 논란의 여지가 있다. 여름 기온과 겨울 기온의 연교차가 28.1°C로 매우 크기 때문에, 겨울은 매우 춥고, 여름은 몹시 무덥다. 최근 30년(1981년~2010년) 기준으로 서울의 연평균 기온은 12.5°C 이고, 최난월인 8월 평균 기온은 25.7°C, 최한월인 1월 평균 기온은 -2.4°C이다. 특히 최한월의 평균 기온은 같은 위도 상의 다른 도시에 비해 낮은 편이다. 시내의 기온 분포는 중구와 같이 가옥이 밀집한 곳과 많은 자동차가 배기가스를 뿜으며 지나는 간선도로, 그리고 도심부의 포장도로가 지나는 지역이 가장 기온이 높고, 한강 연안과 가옥의 밀집도가 낮은 지역은 기온이 낮게 나타나고 있다. 도심의 기온은 여름철의 6, 7, 8월 3개월을 제외하고는 해가 거듭될수록 높아지고 있다. 따라서 이 상태로 계속 기온이 높아진다고 가정하면 약 100년간에 평균기온은 1.8°C, 일 최저 기온의 연평균치는 4.1°C씩 높아질 것으로 예상된다. 반면 시내의 습도는 점점 줄어들고 있다.[9] 계절은 여름과 겨울이 길고, 봄과 가을이 짧다. 봄은 3월 중순부터 시작되는데 월평균 기온이 0°C 이상으로 올라가고 날씨는 따뜻해진다. 그러나 제트기류가 서쪽에서 불어올 때 황사가 일어나기도 한다. 여름은 20°C 이상의 기온이 계속되며 7, 8월에는 30°C 내외의 무더운 날씨가 많다. 또한 장마나 집중호우가 계속되어 많은 비가 내리므로 홍수의 피해가 크다. 가을은 하늘이 높고 맑은 날이 계속되며, 기온은 차차 내려가 선선한 날씨가 계속된다. 겨울은 기온이 0°C 이하로 내려가는 날이 100일 내외, 최저기온이 -10°C 이하로 내려가는 날이 29.4일로서, 추운 날이 비교적 오래 지속되고 있다. 눈이 내리는 기간은 125일, 얼음이 어는 기간은 164일이나 강수량은 여름에 비하면 훨씬 적어 건조한 날씨가 많다. 최근 30년(1981년 ~ 2010년) 기준으로 연평균 강수량은 약 1,450.5mm이나, 1990년에는 2,355.5mm, 1949년에는 633.7mm가 내릴 정도로 연 강수량의 기복이 심한 편이다. 계절별 강수량은 여름철에 892.1mm, 겨울철에 67.3mm로 여름철에 강수가 크게 집중되는 경향을 보인다. 한반도는 계절풍 지대에 속하기 때문에 서울은 여름에 남동풍, 겨울에 북서풍이 빈번하게 분다. 도심부에서 도로 위를 부는 도로바람은 남산의 북사면에서 발달한 차가운 공기가 충무로 지하상가 위를 지나 을지로 입구 쪽으로 이동하기 때문에 퇴계로 2가 부근에서 바람이 가장 강하게 분다. 역대 최저 기온은 1927년 12월 31일의 -23.1°C, 역대 최고 기온은 2018년 8월 1일의 39.6°C이다. 대기 시내에는 큰 건물과 공장의 굴뚝에서 내뿜는 매연, 자동차의 배기가스 등의 오염물질이 늘어나면서 태양광선이 제대로 땅에 닿지 못하고 있으며, 따라서 시내에 내리쬐는 일사량은 매년 감소되어 가고 있다. 비행기나 높은 산 위에서 시내를 내려다보면 연기와 먼지를 품은 오염대기층인 연진모자가 상공을 덮고 있어 서울 시야를 나쁘게 하고 있다.[9] 2011년 환경부가 7대 도시의 대기 오염물질을 조사한 결과, 전국의 미세먼지 평균농도는 51㎍/m3이고, 서울의 미세먼지 농도는 49㎍/m3로 나타났다. 2013년을 기준으로 하여 서울시는 전국 16개 지방(서울, 부산, 대구, 경기, 제주, 전남 등)에서 8위(7위: 대구 9위: 전북)를 하였고, 광역시나 특별시 중에서는 4위(3위: 대구 5위: 울산)를 하였다.(중위권) 그러나 최근, 수년 동안 서울시에서는 청정연료 확대보급, 경유자동차 저공해화, 도로비산먼지 청소, 공사장 비산먼지 관리 등과 같은 대기질 개선활동을 집중적으로 전개해 오면서 대기질이 좋아지기 시작했으나, 황해 근처에 위치하고 있는 중국의 수많은 공장에서 뿜어져나오는 매연에 서울의 대기질은 겨울과 봄에 최악을 기록하고 있으며, 미세먼지 농도가 100㎍/m3을 훌쩍 뛰어넘는 날이 갈수록 늘어나고 있는 상황이다. 행정 구역 서울특별시는 2016년 9월 30일 기준 25개 자치구와 424개 행정동이 있다. 한강 남쪽에 11개, 한강 북쪽에 14개 자치구이며 각 자치구는 서울특별시 2016년 20대 국회의원 선거 기준, 49개 선거구로 나뉜다. 주민등록 인구(외국인 제외)에 따라 29만5천 명 미만인 자치구는 1개, 29만5천 명 이상 ~ 59만 명 미만인 자치구는 2개, 59만 명 이상인 자치구는 3개의 선거구를 가진다. 인구 및 세대 수는 2018년 7월 기준이다.[16] 가장 인구가 많은 구는 송파구, 가장 인구가 적은 구는 중구로 조사된다. 인구 고려 멸망 후 조선이 천도(1394년)한 후인 태종 때 인구는 10만 명이었으며 이후 1900년대까지 20만 명 선을 유지하였다. 일제 강점기 이후 서울의 인구는 지방 인구의 도시집중 현상으로 급격하게 늘어나서 과밀화 현상을 빚고 있다. 1919년에 인구 25만 명, 인구밀도 6,874명/km²이었던 것이 1925년에는 인구 34만 명, 인구밀도 9,297명/km, 1930년에는 인구 33만 명, 인구밀도 9,824명/km², 1935년에는 인구 40만 명, 인구밀도 11,172명/km²에 달하였다. 이에 따라 1936년에 시역을 확장하여 인구는 73만 명으로 증가하고 인구밀도는 5,430명/km²으로 감소하였다. 1945년 광복 당시의 인구는 90만 명, 인구밀도 6,628명/km²이었는데, 외국에서의 귀국, 한반도 북부지역 출신 등으로 1946년에는 인구가 127만 명으로 급격하게 증가하였고, 인구밀도는 9,309명/km²이 되었다. 1948년에는 인구 171만 명에 인구밀도 12,055명/km²으로, 1949년에는 136.05km²이었던 시의 면적이 268,35km²로 확장되었고 인구는 142만 명, 인구밀도는 5,284명/km²이 되었다. 1951년에는 한국 전쟁으로 인구가 65만 명, 인구밀도는 2,416명/km²으로 급격하게 감소하였다. 그러나 1953년에 휴전과 환도로 다시 인구가 급격하게 증가하기 시작하여 1955년에는 인구 157만 명, 인구밀도 5,869명/km², 1960년에는 인구 245만 명(전체 인구의 10%), 인구밀도 913명/km², 1970년에는 인구 543만 명(전체 인구의 18%), 인구밀도 9,013명/km², 1980년 인구는 836만 명, 인구밀도 13,074명/km², 1990년에는 1,061만 명, 인구밀도가 15,532명/km²이 되었다. 이렇게 끝도 없이 증가하던 인구도 1992년 인구 1,097만 명, 인구밀도 18,121명/km²을 정점으로 감소하기 시작했다. 이는 정부의 서울 인구 분산 정책에 따른 것으로. 서울 교외에 분당·일산·평촌·중동과 산본등의 1기 신도시가 개발되었고 이 마저도 포화상태로 현재 운정, 판교, 동탄등 2기 신도시 개발에 따른 이주에 의한 것이다.[17] 계속 감소하던 인구는 2003년 인구 1,028만 명, 인구밀도 16,975명/km²을 정점으로 다시 증가하기 시작하였는데, 이는 '뉴타운'으로 불리는 서울 시내 대규모 재개발로 인한 인구 유입의 영향이 크다. 2009년 12월말 기준 인구는 10,464,051명, 4,116,660세대이고, 인구밀도는 17,289명/km²이다. 서울의 인구증가를 보면 1960년경부터 대한민국의 경제성장과 함께 각종 산업이 발전하면서 고용 증대가 이루어졌고 이에 따라 농촌인구가 급격하게 서울로 집중하게 되었다. 농촌에서는 생계가 어려워 무작정 서울로 온 이농 인구 덕분이었다.[18] 서울은 자연증가보다 사회증가에 의하여 과밀화 상태에 이르게 되었다. 또한 서울에는 교육기관이 많이 분포하고 있어 서울에서 대학을 졸업한 학생들은 주로 서울에서 취업을 하거나 생활 터전을 마련한다.[19] 다만, 2010년대 들어 서울의 높은 전세로 인해 서울의 인구순유출 속도가 한국 도시들 중 가장 빠르며, 2016년 5월을 기점으로 서울 인구가 1,000만명 선 아래로 떨어졌다. 사실상 서울 올림픽이 열리던 1988년 1000만명을 넘어선 서울의 인구가 28년만에 1000만명 아래로 떨어진 것이다. 2018년 5월 기준으로 서울의 인구는 980만명이다. 서울을 빠져나가는 대부분의 인구는 경기도로 이동하고 있으며, 세종시나 제주도로의 이동도 이루어지는 역도시화 현상이 일어나고 있다. 주요 기관 서울은 대한민국의 수도로서, 입법부·행정부·사법부 등 국가의 통치 기관이 집중되어 있다. 종로구에는 청와대와 정부서울청사를 비롯한 중앙 행정 기관과 헌법재판소 등 국가 중요 기관이 있고, 중구 정동에는 각국의 외교 대사관이 밀집해 있다. 또한 여의도에는 국회가, 서초구에는 대법원을 비롯한 법조 단지가 형성되어 있다. 청와대 - 대한민국 대통령의 관저 (서울 종로구 청와대로 1) 대한민국 국회 - 대한민국의 입법부 (서울 영등포구 의사당대로 1) 대한민국 대법원 - 대한민국의 최고 법원 (서울 서초구 서초대로 219) 대한민국 헌법재판소 - 대한민국 헌법에 관한 분쟁을 판정하는 특별재판소 (서울 종로구 북촌로 15) 정부서울청사 - 대한민국 중앙행정기관 (서울 종로구 세종대로 209) 한국은행 - 대한민국의 중앙은행 (서울 중구 남대문로 39) 국제 백신 연구소 - 백신을 연구하고 개발하는 대한민국 최초의 국제 기관(서울 관악구 관악로 1 서울대학교 연구공원 내) 경제 2014년 서울의 지역내총생산(GRDP)은 327조 6020억 원이며, 실질성장률은 2.2%이다.[22] 삼성, LG, 현대자동차, SK, 롯데 등 주요 대기업의 본사가 있다. 대한민국 GDP의 22%를 창출하고 있으며, 금융 기관의 50% 이상이 집중되어 있다. 삼성 - 전자, 중화학 등을 중점 사업으로 하는 세계적인 기업 (서초구 서초동 1320-10) LG - 1947년 창업한 한국의 전자/화학 분야 기업 (영등포구 여의도동 LG트윈타워) 현대자동차 - 세계 5위의 자동차 생산 기업 (서초구 양재동 231) SK - 에너지, 통신 등을 중심으로 사업을 펼치는 한국 3위의 기업 (종로구 서린동 99번지) 롯데 - 유통, 화학, 식음료 등을 중심 사업으로 활동하는 한국 재계 5위의 기업 (송파구 신천동 29) 공업 서울의 공업은 1919년에 영등포에 세워진 방직공장을 시초로 한다. 영등포에는 그 외에도 피혁공장과 철도공작창이 지어졌으며, 1940년대 들어서 제2차 세계 대전으로 인한 일본의 군수물자 조달을 목적으로 영등포와 용산을 중심으로 군수 산업이 발달하였다. 8·15 광복과 한국 전쟁을 거치면서 잠시 침체 상태에 있었으나, 1962년부터 시작된 국가 주도의 경제 개발로 인해 서울의 공업은 급속도로 발달하였다. 1971년 형성된 구로동 수출산업공단은 섬유·전자기계·고무합성수지제품·금속·광학기기류 등의 생산으로 서울 최대의 산업단지가 되었으며, 인근의 영등포 기계공단과 묶여 경인공업지구를 형성하였다. 1990년대 초까지 용산·영등포·천호동·노원구 등에 공업지구가 형성되어 있었으나, 수도권이 팽창하면서 인천·시흥·안산·부천 등 인근 지역으로 옮겨갔다. 2000년대 들어 첨단산업이 발달하면서 구로동·가산동 지역의 대규모 공단이 디지털산업단지로 탈바꿈하여 현재는 수많은 IT 벤처 기업이 있다.[24] 상업 서울의 상업은 4대문 안 서울 도심인 종로·남대문로·충무로·명동·을지로와 청계천 등의 상가와 남대문시장·동대문시장·중부시장 등의 시장과 백화점, 대형 할인점 등을 중심으로 이루어지고 있다. 1960년대 들어 대단위 슈퍼마켓과 연쇄점·지하상가가 시내 요소에 설치되어 새로운 상가를 형성하였다. 전문상가로는 전국에 의류를 공급하는 남대문 의류상가와 동대문 평화시장, 가락동 농수산물도매시장, 노량진수산시장, 용산전자상가, 경동시장 등이 있다.[25] 업무 지구 세종로 삼성동 무역센터 교육 서울대학교, 서울시립대학교, 서울과학기술대학교, 한국예술종합학교, 한국체육대학교 등 국공립 대학교와 고려대학교, 연세대학교, 서강대학교, 성균관대학교(인문사회캠퍼스), 한양대학교, 중앙대학교, 경희대학교, 한국외국어대학교, 이화여자대학교, 건국대학교, 동국대학교, 홍익대학교, 국민대학교, 숭실대학교, 세종대학교 등 사립 대학교들이 소재하고 있다. 강남구와 서초구 일부를 가리키는 '서울 강남 8학군'이라는 명칭은 한국의 열성적인 사교육 문화를 대변하는 단어이기도 하다. 대학교 40개교, 교육대학 1개교, 방송통신대학교 1개교, 전문대학 12개교 등이 있다.[26] 여성의 사회 진출이 증가함에 따라 보육 시설이 더 많이 요청되고 있다. 이에 서울시에서는 보육 포털을 운영하여 보육정보를 제공하고 있다. 문화와 관광 그리고 주요시설 서울은 대한민국 문화활동의 중심지가 되고 있으며 도서관·박물관·신문사·출판사·방송국·공원과 기타 문화시설들이 집중되어 있다. 문화재, 박물관 서울에는 132개의 국보, 380개의 보물, 61개소의 사적, 11개의 천연기념물, 32개의 무형문화재, 46개의 중요민속자료 등이 있다. 또한 경복궁 등의 고궁과 각종 공원 등이 있어 시민들과 외국 관광객들에게 좋은 휴식처와 관광 명소가 되고 있다. 운동경기장으로는 잠실에 잠실 종합 운동장, 목동에 목동 운동장, 성산동에 서울 월드컵 경기장이 있다.[26] 국립중앙박물관 등 60여 개의 박물관이 있다. 도서관 서울에는 시립 도서관 23개 소가 있으며, 시립 도서관의 경우 대부분 서울특별시교육청에서 운영하고 있다. 그 외에도 각 자치구에서 설립한 구립 도서관이 있다. 최근 구립 도서관의 숫자가 늘고 있는 추세이다. 장서(藏書) 100만여 권을 가진 국립중앙도서관과 국회도서관, 그외에도 공공 및 사립도서관, 대학도서관 등이 있다.[26] 국립중앙도서관 국회도서관 틀:서울특별시의 도서관 공연 시설 국립국악원 - 예술의 전당 옆이다. 대한민국의 민족음악을 보존·전승하고, 그 보급 및 발전에 관한 사무를 관장한다[28] 국립중앙극장 - 남산 중턱에 있다. 해오름극장, 달오름극장, 별오름극장, KB청소년하늘극장으로 구성된다.[29] 세종문화회관 - 세종대로에 있다. 전국기준 도로원표, 세종대극장, 세종M시어터, 세종체임버홀, 세종예술아카데미로 구성된다. 롯데콘서트홀 - 잠실 롯데월드몰 내 예술의 전당 - 우면산 자락[30] 정동극장 - 덕수궁(경운궁) 옆 대학로 - 소극장과 연극장이 모여 있다. 블루스퀘어 - 용산구 한남동 한강진역 앞 비보이 전용극장 - 마포구 서교동 'SJ비보이즈' 건물 지하 대중매체 방송사 한국방송공사 (KBS) - 국가와 지방자치단체가 출자하여 설립한 공영방송사 (영등포구 여의공원로 13) 문화방송(MBC) - 특수 공공법인이 지배하는 주식회사 형태의 준공영방송사 (마포구 성암로 267) SBS - 주식회사 형태의 지역 민영 방송사 (양천구 목동서로 161) TV조선 - 조선일보의 종합편성채널 방송사 (중구 세종대로21길 40) 매일방송 (MBN) - 매일경제의 종합편성채널 방송사 JTBC - 중앙일보의 종합편성채널 방송사 채널A - 동아일보의 종합편성채널 방송사 YTN - 정부출자기업 형태의 보도 전문 방송사 (마포구 상암산로 76) 연합뉴스TV - 국가기간뉴스통신사인 연합뉴스가 대주주로 자회사 형태로 설립한 보도 전문 방송사 (종로구 율곡로2길 25) CJ E&M - Mnet, KMTV, tvN, OCN, XTM 외 방송사업부문의 약18채널 을 운영하는 회사 신문사 서울의 도심 지역에는 대형 종합 신문사들의 본사가 몰려 있다. 도심인 중구에는 조선일보, 중앙일보, 경향신문, 서울신문, 매일경제신문, 종로구에는 동아일보, 한국일보 본사가 있고, 마포구에는 한겨레가 위치하고 있다. 서울신문 - 1904년 7월 18일 창간. 대한매일신보를 근간으로 하는 신문사이다. (중구 세종대로 124) 조선일보 - 대한민국에서 가장 발행 부수가 많은 최대 일간지 (중구 태평로 1가 61번지) 동아일보 - 1920년 민족 자본으로 창간된 일간지 (종로구 세종로 139) 경향신문 한국일보 서울경제 한국경제신문 중앙일보 매일경제신문 한겨레 국민일보 세계일보 - 1989년 2월 1일 통일교에서 창간한 신문이다. (금천구 가산동 550-15) 문화일보 - 유일한 석간신문이다. 유적지 보신각 서울 성곽 서대문형무소 숭례문 종묘 (세계문화유산) 암사동 선사유적지(사적 제267호) - 선사 시대의 주거 유적지이다. 민무늬토기, 반달돌칼, 빗살무늬토기 등 100여 개의 수혈 거주지가 출토되었다. 풍납토성(사적 제11호), 몽촌토성(사적 제297호) - 백제의 하남위례성으로 추정되는 토성 유적이다. 풍납토성은 백제 때의 하남위례성의 북성지로, 몽촌토성은 하남 위례성의 남성지(南城地)로 추정된다. 백제고분군 - 한성 백제 시대의 돌로 만든 봉분군이다. 한양도성 - 조선 태조 때 서울을 수도로 정하면서 쌓기 시작한 성곽이다. 당시 한양을 산을 중심으로 둘러쌌던 성곽이다. 일제 강점기와 근대화를 거치면서 많은 부분이 파손되었으나 현재 많은 부분이 복구되었다. 경복궁, 창덕궁, 창경궁, 경희궁, 덕수궁 - 조선 왕조의 궁궐이다. 종묘 - 조선 시대 왕가의 신위를 모시던 왕실의 사당이다. 유네스코 세계문화유산으로 지정되었다. 사직단 - 토지의 신과 곡식의 신에게 제사를 지내던 제단이다. 성균관 - 조선 시대의 국립 학교로, 유교적 지식을 가진 관료와 유학자를 양성하던 고등 교육 기관이다. 북한산성((사적 제162호) - 수도 한양을 방어하던 성곽이다. 일부는 서울시 밖인 고양시에 위치하여 있으며, 북한산 국립공원 내에 위치한다. 조선 왕릉 - 선정릉, 헌인릉, 정릉, 의릉이 서울 내에 위치하고 있다. 유네스코 세계유산이다. 동묘 - 촉한의 명장 관우를 모신 사당이다. 환구단 - 고종 황제가 대한제국을 선포하면서 만든 곳으로, 하늘에 제사를 지낸 제단이다. 장충단 - 대한제국 당시 을미사변과 임오군란 통에 변을 당한 이들을 기리던 제단이다. 서대문 형무소 - 일제 강점기에 일제가 서울에 세운 형무소이다. 수많은 독립 투사들과 민주 투사들이 이곳에서 고문과 옥사를 치렀다. 고궁 경복궁 창덕궁 창경궁 경희궁 덕수궁 경복궁 - 조선 태조 4년 창건된 조선 왕궁. 세종 때 정궁. 임진왜란 때 불 탔으나 고종 2년(1865년)고종의 아버지 흥선대원군에 의해 중건됨. 창덕궁 - 1405년(태종 5) 지어진 조선 왕궁. 세계문화유산으로 지정되어 있다. 창경궁 - 조선 왕들이 살았던 궁궐 중 하나이다. 창덕궁과 붙어 있다. 경희궁 - 조선 궁궐 중 하나이다. 내부에 서울역사박물관이 있다. 덕수궁 - 조선과 대한제국의 궁궐이다. 광무 연간 동안 대한제국의 정궁이었다. 서울시티투어버스는 광화문을 기점으로 서울의 중심 관광지를 순환하고 있다. 명소 명동（明洞） 인사동（仁寺洞） 청계천 광화문 이순신 동상 63빌딩 N서울타워 롯데월드타워 북촌 한옥 마을 광화문 광장 명동 - 서울 도심의 번화가이다. 남대문 시장 - 서울의 대표적 종합 재래 시장이다. 삼청동 - 전통 한옥과 음식점, 카페, 갤러리가 있는 거리이다. 남산 한옥마을 - 한옥 문화를 체험할 수 있는 공간이다. COEX(컨벤션 센터) - 무역센터와 인접한 종합 전시관이다. 강남역 사거리 - 한강 이남 지역의 최대 번화가이다. 대학로 - 문화 예술의 거리로 음악, 연극 등의 공연 문화가 활발한 곳이다. 마로니에 공원이 있다. 63빌딩 - 여의도에 있는 고층 빌딩으로 전망대, 영화관 등이 설치되어 있다. N서울타워 - 남산의 정상 부근에 있으며 서울을 한눈에 내려다 볼 수 있는 전망대가 있다. YTN이 소유 중이다. 인사동 - 서울의 전통 문화 거리이다. 화랑(갤러리), 전통 상품 상점, 전통 음식점 등으로 유명하다. 이태원 - 외국인들이 많이 찾는 거리로 외국의 다양한 요리를 만드는 식당들로 유명하다. 롯데월드 - 잠실에 있는 테마파크이다. 석촌 호수와 닿아 있다. 롯데월드타워 - 롯데월드 옆 롯데월드몰 부지에 위치하고 있으며, 세계에서 6번째로 높은 555m의 높이를 자랑한다. 롯데월드몰 - 국내 최대 규모의 복합 쇼핑문화센터로서, 롯데월드타워와 함께 서울의 대표적인 명소이다. 디지털미디어시티 - 서울 서북권에 위치한 미디어&엔테테인먼트 관련 업무지구이다. 주요 방송사가 입주할 예정이며, 창의적인 디자인이 돋보이는 다양한 형태의 건물이 있다. 줄여서 DMC(Digital Media City)로 불리며, 120층이 넘는 부르즈 할리파에 이은 세계 2위의 초고층 건물이 들어설 예정이다. 타임스퀘어 - 30만 m²(축구장 40개 넓이)의 국내 최대 복합 쇼핑공간이다. 타임스퀘어 내 CGV영화관은 세계 최대크기의 스크린을 갖춘 영화관이 있다. (영등포구 영중로 15) 북촌 한옥 마을 서촌 정릉(사적 제243호) - 조선 태조의 계비인 신덕왕후 강씨의 능이다. 동대문디자인플라자 - DDP(Dongdaemun Design Plaza)는 세계 최초의 '디자인-창조산업의 발신지' 이자, 서울의 미래 성장을 견인하는 '창조산업의 전진기지'를 위해 건립된 세계 최대 규모의 3차원 비정형 건물이다. 특히, 옥상에 위치한 LED 꽃밭이 명소로 유명하다. 홍익대학교 인근 - 서울 지역에서 인디 문화의 상징적인 지역이었으며, 특색있는 분위기와 여러 클럽, 공연장 등이 모여있어 많은 젊은이들이 찾는 번화가 중의 하나이다. 세빛섬 - 한강에 있는 인공섬이다. 공원 올림픽 공원 한강 시민 공원 서울 올림픽 경기장 한강 시민 공원 - 한강을 따라 그 유역을 여러 지구로 나누어 공원을 조성하였다. 서울 올림픽 공원 - 1988년 하계 올림픽을 위해 건설되어, 현재는 일반 공원으로 이용되고 있다. 사이클· 역도· 펜싱· 수영· 체조· 테니스 등 6개의 경기장 등의 경기 시설과 소마미술관 등 다양한 문화 시설들이 함께 있다. 올림픽 공원 건설 도중 발굴된 백제 유적지 몽촌토성은 공원 내에 있다.[31] 보라매 공원 - 동작구에 있는 공원으로 청소년을 위한 시설을 갖추고 있다. 북서울 꿈의숲 - 강북구에 있는 대형 공원으로, 옛 드림랜드 자리에 있다. 양재시민의 숲 - 서초구에 있는 시민 공원이다. 어린이 대공원 - 광진구에 있는 어린이 공원으로 놀이동산, 동물원, 식물원, 어린이회관 등이 있다.[32] 여의도 공원 - 여의도 도심 속의 공원이다. 월드컵 공원 - 서울 월드컵 경기장을 중심으로 조성된 공원이다. 서울로 7017 - 도시재생 사업으로 서울역고가도로를 공원으로 재조성하여 2017년 5월 20일에 개장한 공원이다. 서서울 호수공원 - 신월정수장을 리모델링하여 만든 서울 서남권 시민의 쉼터로 2009년 10월 26일 개장했다.( 양천구 신월동 68-3 ) 선유도 공원 - 강 가운데 있는, 하중도에 위치한 공원이다. 양화대교를 이용하여 갈 수 있다. 본래 정수장이었던 곳을 보수하여, 물을 주제로하는 공원으로 조성하여 2002년 4월에 개관하였다. 용산가족공원 - 미군부대 부지를 반환받아 만든 공원이다. 뚝섬 서울숲 - 뚝섬 일대에 있는 시민 공원이다. 동대문역사문화공원 탑골공원 - 사적 제354호로 지정되어 있는 탑골공원은 국내 최초의 도심 내 공원으로 1919년 일제에 항거하는 3·1운동이 일어났던 곳이다. 종교 시설 명동성당 - 고딕 양식으로 지어진 천주교의 주교좌성당이다. 조계사 - 대한불교조계종의 사찰이다.[33] 대한성공회 서울주교좌대성당 - 로마네스크 양식으로 지어진 대한성공회의 주교좌성당이다. 정교회 성 니콜라스 대성당 - 한국정교회의 성당이다. 정동제일교회 - 대한민국 최초의 감리교 교회이다.[34] 여의도 순복음교회 - 기독교대한하나님의성회의 개신교 교회로, 신자 수로는 세계 최대 규모이다.[35] 서울 중앙 성원 - 한남동에 있는 한국의 최초이자 서울의 유일한 이슬람교 모스크이다. 천도교 중앙대교당 - 민족종교인 천도교의 중앙본부로 3.1운동 때 독립만세운동을 벌였던 곳이다. 주요 의료 기관 축제 서울거리예술축제 서울빛초롱축제 서울세계불꽃축제 한강여의도봄꽃축제 월드디제이페스티벌(WDF) 스포츠 서울은 1986년 아시안 게임, 1988년 하계 올림픽을 개최하였으며 2002년 FIFA 월드컵의 개막전과 4강전을 비롯한 총 3경기가 서울월드컵경기장에서 치러졌다. 서울특별시 송파구에는 1986년 아시안 게임과 1988년 하계 올림픽의 개막식, 폐막식이 있었던 서울올림픽주경기장과 이를 기념하는 올림픽공원이 있으며, 마포구에는 월드컵공원이 있다. 노원구에는 대한민국 유일의 종합선수합숙훈련장인 태릉선수촌이 있다. 대한민국에서 가장 많은 프로스포츠팀을 보유한 도시이며 특히 프로스포츠 양대 산맥인 프로축구 K리그와 프로야구 KBO 리그에서 1990년 럭키금성 황소 (현 FC 서울)와 LG 트윈스 그리고 2016년 FC 서울과 두산 베어스의 2차례 동반 리그 우승을 달성하였다.[41] 축구 야구 농구 배구 스포츠 시설 서울종합운동장 KRA 플라자 선릉 지점 서울종합운동장 - 1988년 하계 올림픽을 개최했던 스포츠 경기장 종합 단지로 메인 스타디움인 서울올림픽주경기장과 야구장, 그 외 체육관을 비롯 여러 시설들로 구성되어 있다. 잠실종합운동장이라는 명칭으로 더 자주 불린다. 서울월드컵경기장 - 2002년 FIFA 월드컵을 개최했던 경기장이며, K리그 클래식 소속의 프로축구단 FC 서울이 홈 구장으로 사용 중이다. 태릉선수촌 - 1970년 3월 개장한 대한민국에서 유일한 종합선수 합숙훈련장이며 축구장, 수영장, 스케이트장은 물론 각종 치료및 의료시설과 선수숙소가 즐비해 있다. 고척스카이돔 - 2015년에 개관한 야구경기 전용 돔 구장이며, 현재 KBO 리그에 참여하는 넥센 히어로즈가 홈 구장으로 사용 중이다. KRA플라자 - 한국마사회에서 개최하는 경마를 중계해주는 시설로 총 10개가 운영 중이다. 교통 섬네일|동부간선도로 승용차와 대중교통인 지하철, 버스, 택시가 주된 시내 교통 수단이다. 주요 환승지로는 1호선 서울역 영등포역, 용산역, 서울고속버스터미널, 센트럴시티, 동서울종합버스터미널, 남부터미널, 1,2호선 시청역, 2호선 강남역, 신도림역, 2,4호선 사당역 등이 있다. 2007년 말 기준으로 자동차 등록 대수는 2,933,286대로 수송 분담률은 2006년 기준으로 지하철 34.7%, 버스 27.6%, 택시 6.3%, 그 외 자가용이 26.3%이다. 1899년부터 운행하던 전차가 1968년 없어지면서 서울의 대중 교통 수단은 많이 달라졌다. 1966년부터는 시가지의 대폭적인 재개발로 건물의 고층화와 함께 도로의 입체화가 진전되었다. 대중 교통 수단의 재배치는 서울 도시 구조에 매우 큰 영향을 끼쳐왔다. 대표적인 예로 1기 지하철, 특히 당초 계획과는 달리 거대 순환선으로 변경된 2호선이 서울의 공간에 끼친 영향을 들 수 있다. 도로 경부고속도로, 중부고속도로, 서해안고속도로, 용인서울고속도로가 남쪽으로 이어져 있으며 인천국제공항고속도로 및 제1·제2경인고속도로는 서쪽에 있는 인천광역시와 연결된다. 시 외곽에는 서울외곽순환고속도로가 둘러싸고 있다. 도시 내부에는 강변을 따라가는 강변북로와 올림픽대로, 내부순환로, 동부간선도로, 서부간선도로, 남부순환로, 북부간선도로 등의 간선도로가 건설되어 있다. 강변북로는 고양시와 파주시, 올림픽대로는 인천광역시와 부천시, 동부간선도로는 성남시와 의정부시, 서부간선도로는 안양시와 광명시, 북부간선도로는 구리시와 연결된다. 서울시 내의 주요 도로로는 테헤란로, 세종대로, 종로, 강남대로, 시흥대로 등이 있다. 버스 서울에서 버스가 처음으로 운행을 하기 시작한 때는 1928년으로, '경성 부영버스' 라는 이름으로 10대를 운영했다. 1949년 17개 회사가 서울시로부터 면허를 받고 버스 운영에 뛰어들었다. 이후로 여러 차례의 확장과 개편을 거쳤으며, 2004년 서울특별시 버스 개편으로 버스 준공영제와 환승할인 제도가 도입되었다. 현재 시내버스, 간선버스, 마을버스, 광역버스 등을 포함한 수백개의 버스노선이 시내를 연결하고 있다. 택시 서울에서 택시는 1912년에 처음 운행을 시작하였고, 1919년 최초의 택시회사가 설립되었으며, 1926년에는 미터기가 도입되었다. 8·15 광복 후에도 발전을 거듭하여 1970년 콜택시가 등장하고[42], 1988년에는 콜택시 대체용으로 도입된 중형택시[43], 1992년에는 모범운전수가 운전하고 콜택시를 도입하는 등 서비스 수준을 높인 모범택시가 선을 보였다.[44] 또한 2009년에는 소형택시 부활이 결정된 이후 2011년 12월 부터 소형택시 70여대가 운행되고 있다.[45][46] 2015년 10월에는 고급택시가 운행을 시작했다. 2015년을 기준으로 서울시 소형택시의 기본요금은 2100원, 중형택시는 3000원, 모범택시는 4500원, 고급택시는 8000원이다. 철도 대체글=|섬네일|수도권 전철 1호선 서울에서 다른 도시간을 잇는 철도 교통이 발달되어 있다. 지역에 따라 이용할 수 있는 역이 나뉘어 있어, 서울역에서는 경부선과 경전선 KTX, 용산역에서는 호남선·전라선·장항선, 청량리역에서는 중앙선·태백선·영동선 강릉선열차가 출발한다. 그 외에도 영등포역 등의 중간역에서 열차를 이용할 수 있다. 또한 인천국제공항에서는 공항철도를 이용하여 서울역까지 접근할 수 있다. 1968년 서울전차의 퇴역으로 이를 대신할 대중교통수단 건설이 논의되었고, 1974년 서울 지하철 1호선의 개통으로 본격적인 도시 철도 시대를 열었다. 1기 지하철 사업으로 2호선, 3호선과 4호선이 개통되었고, 그다음 2기 지하철 사업으로 5호선, 6호선, 7호선, 8호선이 새로 건설되어 추가되었다. 이후 9호선이 건설되면서, 2011년 현재 한국철도공사 관할 구간을 제외하고 9개 노선이 운행하고 있다. 서울의 도심과 부도심을 이어주며, 특히 서울 지하철 2호선의 개통은 서울의 공간에 적지 않은 영향을 끼쳤다. 서울 지하철 5호선의 경우에는 최초로 한강 아래로 터널을 뚫어 운행을 시작했다. 서울 지하철 1호선을 포함한 일부 노선은 코레일의 수도권 전철과 연계 또는 직결 운행하여 서울 주변의 위성도시들을 연결한다. 항공 섬네일|김포국제공항 동아시아 (일본, 중화인민공화국, 중화민국) 단거리 국제선과,대한민국 국내선은 주로 김포국제공항을, 나머지 중장거리 국제선은 인천국제공항을 이용한다. 서울 도심에서 인천국제공항까지는 약 1시간 정도가 소요되며, 인천국제공항철도 또는 인천국제공항고속도로를 이용하여 접근할 수 있다. 공항철도 인천국제공항철도(AREX)는 한국의 관문인 인천공항에서 서울도심을 가장 빠르게 연결해 주는 교통수단이며, 인천공항 교통센터 지하 1층 승강장에서 서울역행 직통, 일반열차 탑승이 가능하다. 공항철도를 이용하여 명동, 홍대입구, 을지로입구, 동대문, DMC 등 주요 관광지에 빠르게 접근할 수 있다. 인천공항에서 서울역까지 43분 소요되는 직통열차는 4인 이상 이용 시 그룹할인(6,000원/1인)이 가능하고, 항공사 이용객(대한항공, 아시아나, 제주항공), 국제학생증소지자 등 다양한 할인제도(6900원/명)를 시행하고 있다. () 현재 공항철도는 입국장 45번 부스 안내센터 및 교통센터 지하 1 층에서 트레블 센터를 운영 중에 있으며, 다양한 서비스를 제공 중에 있다. 특히 주요 호텔까지의 Door to Door 서비스인 직통열차 + 인터내셔널 택시와 직통열차 + 티머니 카드 상품은 트래블 센터가 제공하는 인기 상품이다. 2007년 3월 23일 첫 운행을 시작한 공항철도는 국내에서 유일하게 두 개의 국제공항(인천국제공항, 김포국제공항)과 도심을 연결하는 철도이다. 2007년 3월 1단계 구간(인천국제공항역(현 인천공항1터미널역)∼김포공항역, 37.6km)을 개통한 뒤, 2010년 12월 29일 2단계 구간(김포공항역∼서울역, 20.4km)을 개통했으며 이어 공덕역(2011.11.30)과 청라국제도시역(2014.06.21), 영종역(2016.3.26),인천공항2터미널역(2018.1.13)을 개통함으로써 인천국제공항철도 건설사업이 마무리됐다. 현재 서울역∼인천공항2터미널역 간 63.8km의 영업거리에 총 14개역이 있으며 서울역에서는 도심공항터미널을 운영하고 있다. 공항철도 열차는 서울역∼인천공항1터미널역을 논스톱 43분에 운행하는 고급형 열차인 직통열차와 모든 역에 정차하는 일반열차(56분 소요)로 이원화 운영되고 있다. 운임은 인천공항1터미널역 ~ 서울역 구간의 경우 직통열차는 8,000원, 일반열차는 3,950원이다. 일반열차의 경우 수도권 대중교통 통합요금제에는 포함되어 있으나 영종도 구간 (운서역 ~ 인천공항2터미널역)에서는 별도의 요금제를 적용한다. 직통열차 이용객은 4인 이상 이용 시 그룹할인(6,000원/1인), 항공사 이용객(대한항공, 아시아나, 제주항공), 국제학생증소지자 등 다양한 할인제도(6900원/명)를 시행하고 있다. () 또한 서울역에서는 도심공항터미널의 탑승수속 및 수하물 탁송(대한항공, 아시아나항공, 제주항공), 출입국관리사무소의 출국심사 서비스가 무료로 제공된다. 공항철도를 이용하는 고객들은 역간 거리가 길고 빠르다는 느낌을 받는다. 63.8km 구간에 14개역이 위치해 있어 역간 평균거리가 5.3km에 달한다. 수도권 전철의 경우 역간 평균거리 1km내 외임을 감안할 때 공항철도는 모든 열차가 급행열차인 셈이다. 공항철도의 최대 운행 속도는 110km/h로 역을 출발해 다음 역에 정차할 때까지의 표정속도가 70km로 수도권 전철에 비해 2배 이상 빠르다. 이로 인해 인천 서부권과 서울 도심(디지털미디어시티,홍대입구,공덕,서울역 등)을 가장 빠르게 연결하여 등하교하는 학생과 출퇴근하는 직장인들에게도 사랑받고 있다. 수상 교통 과거에는 뚝섬과 마포에 포구가 있어 번창하였으나, 육상교통이 발달되면서 자취가 사라졌다. 또한 노량도(서울 시흥)·양화도(서울 인천)·한남도(서울 용인)·송파도(서울 광주)·광나루(서울 광주) 등의 나루터가 있었으나 한강대교가 가설된 후부터 옛날의 나루터 모습은 완전히 사라지고 말았다. 한강 개발 이후가 된 후 관광용으로, 또한 통근용으로 수상 교통의 부활이 이루어졌다. 한강종합개발사업의 일환으로 1986년 10월 26일부터 관광용 한강 유람선 운행을 시작했다. 여의도와 잠실 등 8개 선착장에서 운행하고 있다.[47] 한강 르네상스 프로젝트의 일환으로 2007년 10월 11일부터 한강 수상택시 운행을 시작했다. 여의도와 잠실 등 한강변 18개 승강장에서 운행하고 있으며, 교통수단 뿐만 아니라 관광용으로 이용되고 있었으나 운항정지중이다. 자매 도시 서울특별시는 2014년 2월 기준 20개국, 23개 해외 자매도시들과 교류를 하고 있다.[48] 출신 인물 같이 보기 서울특별시청 서울특별시의 관광 서울특별시의 지역 구조 서울특별시의 박물관과 미술관 목록 서울특별시의 축제 목록 서울특별시의 사찰 서울특별시 시립 도서관 목록 서울특별시의 스포츠 서울특별시의 축구 한성부 역대 한성판윤 경성부 서울서체, 서울색, 해치, 서울의 슬로건 경기도 서라벌 서울시 산하기관의 위치 한양 부산광역시 각주 외부 링크 분류:서울특별시 분류:대한민국의 도시 분류:1949년 설치 분류:아시아에 위치한 수도 분류:하계 올림픽 개최 도시 분류:아시안 게임 개최 도시
https://ko.wikipedia.org/wiki/%EC%84%9C%EC%9A%B8%ED%8A%B9%EB%B3%84%EC%8B%9C
{ "plaintext_start_byte": [ 1, 967, 2377, 2851, 3703, 5470, 7678, 9937, 10774, 11916, 12640, 12850, 14647, 15423, 15674, 16140, 17085, 17472, 17763, 19103, 19439, 20047, 20674, 21015, 22243, 22823, 23003, 23282, 23545, 23808, 24210, 24740, 25339, 25809, 26004, 27255, 28143, 29080, 29748, 30242, 30857, 31365, 32032, 32415, 34506, 39660, 40513, 41748 ], "plaintext_end_byte": [ 966, 2356, 2850, 3702, 5444, 7677, 9836, 10719, 11915, 12598, 12848, 14646, 15422, 15673, 16092, 17084, 17471, 17762, 19102, 19438, 20046, 20673, 20973, 22242, 22772, 23002, 23281, 23544, 23807, 24209, 24739, 25338, 25808, 26003, 27208, 28142, 29079, 29747, 30241, 30856, 31364, 32031, 32397, 34505, 39608, 40470, 41745, 41848 ] }
2012నాటికి భారతదేశంలో అతిపెద్ద వస్త్ర పరిశ్రమ ఎక్కడ ఉంది?
వస్త్రం
telugu
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
వస్త్రం అనేది దారం లేదా నూలు అని పిలువబడే సహజ లేదా కృత్రిమమైన పోగు‌యొక్క అల్లికతో కూడుకున్న తేలికపాటి వస్తువు. నూలు అనేది, పొడవాటి పోగులను రూపొందించడానికి ముడి నూలు పీచులను వడకడం, నార, పత్తి లేదా రాట్నంపై ఇతర సామగ్రి ద్వారా తయారు చేయబడుతుంది.[1] వస్త్రాలు నేత, అల్లిక, కొక్కెం సూది, ముడివేయడం, లేదా పీచును దగ్గరగా నొక్కడం ద్వారా రూపొందించబడతాయి (ఉన్ని వస్త్రం‌). నేతబట్ట మరియు వస్త్రం అనే పదాలు వస్త్రాల అల్లిక వ్యాపారంలో (టైలరింగ్ మరియు దుస్తుల తయారీ వంటివి) వస్త్రం</i>కి పర్యాయపదాలుగా ఉపయోగించబడుతుంటాయి. అయితే, ప్రత్యేక ఉపయోగంలో ఈ పదాల మధ్య తగిన వ్యత్యాసాలు ఉన్నాయి. టెక్స్‌టైల్ అనేది నూలు అల్లికలతో తయారు చేయబడిన ఏదైనా వస్తువును ప్రస్తావిస్తుంది. అల్లిక అనేది అల్లిక, సూదితో కుట్టడం, విస్తరించడం, ముడివేయడం లేదా జతపర్చడం ద్వారా తయారయ్యే ఏదైనా వస్తువు. వస్త్రం అనేది అల్లిక యొక్క పూర్తి చేయబడిన ముక్కను ప్రస్తావిస్తుంది, ఇది పరుపును కప్పడం వంటి ప్రయోజనం కోసం ఉపయోగపడుతుంది. చరిత్ర జార్జియా రిపబ్లిక్‌లోని ఒక గుహలో కనుగొన్న అద్దకం చేయబడిన అవిసె నారలు క్రీ.పూ 34,000 BCE నాటివి, ఇవి చరిత్ర పూర్వకాలంలోనే వస్త్రాల వంటి వస్తువులను తయారు చేసేవారని సూచిస్తున్నాయి.[2][3] నేతవస్త్రం ఉత్పత్తి అనేది ఒక నైపుణ్యం, దీని వేగం మరియు ఉత్పత్తి స్థాయి పారిశ్రామికీకరణ మరియు ఆధునిక ఉత్పత్తి పద్ధతుల పరిచయం ద్వారా గుర్తించడానికి వీల్లేనంతగా మార్చివేయబడ్డాయి. అయితే, ముఖ్యమైన టెక్స్‌టైల్స్ రకాలు, సాదా నేత, జంటనేత లేదా సన్నపట్టు నేతలకు సంబంధించి ప్రాచీన, ఆధునిక పద్ధతుల మధ్య స్వల్ప వ్యత్యాసం ఉంది. ఇంకాస్ నాగరికత వాసులు వడికిన నూలు మరియు ఊలు దారం వంటి ప్రొటీన్ నుంచి లేదా ఆల్పకా ఊలు, ల్లామాలు మరియు ఒంటెలు వంటి ఒంటెజాతి జంతువుల వెంట్రుకల నుంచి లేదా పత్తి వంటి సెల్యులోజ్ నుంచి తీసిన ఫైబర్‌లతో తయారుచేసిన జంటనూలు (లేదా ఖిపుస్ ) లతో వేలాది సంవత్సరాలుగా నేసేవారు. ఖిపుస్ అనేవి దారపు ముక్కలతో చేసిన ముడుల అల్లిక. ఇవి లెక్కల రూపంలో మాత్రమే పనిచేస్తాయని విశ్వసించబడినది, హార్వర్డ్ ప్రొఫెసర్ గ్యారీ అర్టోన్ నిర్వహించి కనుగొన్న కొత్త సాక్ష్యం, కేవలం సంఖ్యలు మాత్రమే కాకుండా ఖిపుకు మరికాస్త ఎక్కువగా ఉంటుందని సూచిస్తోంది. మ్యూజియం మరియు భాండాగార సంగ్రహణలలో కనుగొన్న ఖిపుల పరిరక్షణ, సాధారణ వస్త్రాల పరిరక్షణ సూత్రాలు మరియు ఆభ్యాసాన్ని అనుసరిస్తుంది. ఉపయోగాలు వస్త్రాలు ఉపయోగానికి సంబంధించిన రకం వారీ వ్యూహాన్ని కలిగి ఉంటాయి, సంచులు మరియు బాస్కెట్‌లు వంటి దుస్తులు మరియు కంటైనర్లు వీటిలో సాధారణంగా ఉంటాయి. ఇంటిలో, ఇవి తీవాచీ పని, అప్‌హోల్‌స్టర్ చేయబడిన సమకూర్పులు, విండో షేడ్‌‌లు, టవల్‌లలో ఉపయోగించబడతాయి, ఇవి టేబుళ్లు, పరుపులు, ఇతర సమాంతర ఉపరితలాలు మరియు కళ కోసం తయారు చేయబడతాయి. పనిస్థలంలో, ఇవి వడపోత వంటి పారిశ్రామిక మరియు శాస్త్రీయ ప్రక్రియలో ఉపయోగించబడతాయి. దీని వివిధ ఉపయోగాలు పతాకాలు, వీపుకు తగిలించుకునే సంచీలు, గుడారా‌లు, తెర‌లు, చేతిరుమాలు మరియు గుడ్డపేలికలు వంటి శుభ్రపర్చే పరికరాలు, గాలిబుడగలు, పతంగాలు, తెరచాపలు వంటి రవాణా ఉపకరణాలు, మరియు పేరాచూట్‌లు, అదనంగా ఫైబర్‌గ్లాస్ మరియు పారిశ్రామిక జియోటెక్స్‌టైల్‌లు వంటి మిశ్రమ సామగ్రిని బలోపేతం చేయడంలో కూడా కనబడతాయి. పిల్లలు అంటించిన ముక్కలు, కుట్టుమిషన్, బొంత, మరియు బొమ్మలను రూపొందించడానికి వస్త్రాలను ఉపయోగిస్తారు. పారిశ్రామిక ప్రయోజనం కోసం ఉపయోగించిన వస్త్రాలు మరియు వాటి రూపం కంటే లక్షణాలను ఎంపిక చేసుకోవడం అనేవి సాధారణంగా సాంకేతిక జౌళిలుగా ప్రస్తావించబడతాయి. సాంకేతిక వస్త్రాలు అనేవి ఆటోమోటివ్ అనువర్తనలు, వైద్య దుస్తులు (ఉదా. అవయవాలను అతికించడం) జియో టెక్స్‌టైల్స్ (పోత యొక్క ఉపబలం) వ్యవసాయ వస్త్రాలు (పంటల రక్షణకోసం వస్త్రాలు), రక్షణపరమైన దుస్తులు (ఉదా. ఉష్ణం మరియు రేడియేషన్‌కి వ్యతిరేకంగా నిప్పుతో పోరాడే దుస్తులు, ద్రవ లోహాలకు వ్యతిరేకంగా వెల్డర్లకోసం రూపొందించిన దుస్తులు, కత్తిపోట్ల నుంచి రక్షణ మరియు బుల్లెట్ ప్రూఫ్ కవచాలు వంటివి) ఈ అనువర్తనలు అన్నింటిలో కచ్చితమైన పనితీరు అవసరాలు నెరవేర్చబడాలి. జింక్ ఆక్సైడ్ నానోవైర్‌లతో కోటింగ్ చేయబడిన దారాలు, ప్రయోగశాలి అల్లిక గాలి లేదా శరీర కదలికలు వంటి రోజువారీ చర్యల ద్వారా సృష్టించబడిన ప్రకంపనలను ఉపయోగించి "స్వయం శక్తి కలిగిన నానో సిస్టమ్‌లు" చూపబడతాయి.[4][5] ఫ్యాషన్ మరియు టెక్స్‌టైల్ డిజైనర్లు ఫ్యాషన్ డిజైనర్లు ఇతరులకు భిన్నంగా తమ ఫ్యాషన్ కలెక్షన్లను రూపొందించడానికి సాధారణంగా టెక్స్‌టైల్ డిజైన్‌లపై ఆధారపడతాయి. ఆర్మణి, మరిసోల్ డెలునా, నికోలె మిల్లర్, లిల్లీ పులిట్జర్, దివంగత గియాన్నీ వెర్సెక్ మరియు ఎమిలియో పుక్కి తమ సిగ్నేచర్ ప్రింట్ డిజైన్ల ద్వారా సులభంగా గుర్తింపు పొందగలరు. ఆధారాలు మరియు రకాలు వస్త్రాలు అనేక రకాల పదార్థాల నుంచి తయారు చేయబడతాయి. ఈ పదార్ధాలు ప్రధానంగా నాలుగు ఆధారాలనుంచి వస్తాయి: జంతువుల (ఊలు, పట్టు), మొక్కల (పత్తి, అవిసె, జనుము), ఖనిజ (అస్బెస్టాస్, గ్లాస్ ఫైబర్), మరియు సింథటిక్ (నైలాన్, పోలియస్టర్, సింథటిక్ అల్లిక). గతంలో, అన్ని వస్త్రాలు కూడా మొక్కలు, జంతువులు, ఖనిజాలు వంటి ఆధారాలతో సహజ దారపు పోగులనుంచే తయారు చేయబడేవి. 20వ శతాబ్దంలో, వీటికి పెట్రోలియం నుంచి రూపొందించబడిన కృత్రిమ పోగులు అనుబంధంగా వచ్చాయి. వస్త్రాలు నాణ్యతకు సంబంధించి అత్యుత్తమమైన గొస్సామెర్ నుంచి దృఢమైన కాన్వాస్ వరకు పలు బలాలు మరియు స్థాయిలలో తయారు చేయబడతాయి. సాపేక్షికంగా బట్టలోని పీచుల మందం డెనియర్‍లలో కొలవబడుతుంది. మైక్రోఫైబర్ ఒక డెనియర్ కంటే పలుచగా ఉండే పీచు‍లను ప్రస్తావిస్తుంది. జంతు వస్త్రాలు జంతు వస్త్రాలు సాధారణంగా వెండ్రుకలు లేదా ఉన్ని బొచ్చు నుంచి తయారు చేయబడతాయి. పెంపుడు మేక లేదా గొర్రె బొచ్చును ఊలు అని ప్రస్తావిస్తుంటారు, ఇతర జంతువుల జుత్తు రకాలనుంచి ఇది వేరుపడి ఉంటుంది. దీనిలోని విడివిడి పోగులను స్కేళ్లతో కోట్ చేసి గట్టిగా ముడతలు వేస్తారు మరియు ఊలు మొత్తంగా లనోలిన్ (అక ఊల్ గ్రీజు) గా తెలిసిన లక్కతో కోట్ చేయబడి ఉంటుంది, ఇది జల నిరోధం మరియు ధూళి నిరోధంగా ఉంటుంది.. ఉలెన్ సమాంతరం కాని వేరు చేయబడిన బల్క్‌యార్న్‌ని ప్రస్తావిస్తుంది, కాగా వర్‌స్టెడ్ అనేది ఉత్తమ పోగును ప్రస్తావిస్తుంది, ఇది సమాంతరంగా ఉన్న పొడవాటి పోగులనుంచి వడికించబడుతుంది. ఊలును సాధారణంగా వెచ్చటి దుస్తుల కోసం ఉపయోగిస్తుంటారు. కష్‌మెరె, భారతీయ కష్‌మెరె మేక మరియు మొహైర్ యొక్క బొచ్చు, ఉత్తర ఆఫ్రికా యొక్క అంగోరా మేక బొచ్చు తమ మృదుత్వానికి మారు పేర్లయిన రకాలు. బొచ్చు లేదా ఫర్ నుంచి తయారు చేయబడిన ఇతర జంతు దుస్తులు అల్పాకా ఊలు, వికునా ఊలు, ల్లామా ఊలు, మరియు ఒంటె ఊలు, అనేవి, సాధారణంగా ఇవి కోట్లు, జాకెట్‌లు, పొంచోలు, దుప్పట్లు, మరియు ఇతర వెచ్చని కవరింగ్‌ల ఉత్పత్తులలో వాడుతుంటారు. అంగోరా అనేది పొడవాటి, మందపు, మెత్తటి అంగోరా కుందేలు బొచ్చును సూచిస్తుంది. వడమాల్ అనేది ఊలుతో చేయబడిన ముతక బట్ట, దీన్ని 1000~1500CE మధ్య కాలంలో స్కాండినేవియాలో తయారు చేసేవారు. పట్టు అనేది ఒక జంతు వస్త్రం, ఇది చైనీస్ పట్టుపురుగు అయిన కొకూన్ పోగులనుంచి చేయబడింది. ఇది ఒక మెత్తటి, మెరిసే, ప్యాబ్రిక్ ప్రకాశవంతమైన అల్లికతో కూడి ఉంటుంది. మొక్కల వస్త్రాలు పచ్చిక, గడ్డి, జనపనార, మరియు గోగు ఇవి అన్నీ తాళ్లను తయారు చేయడానికి ఉపయోగించబడతాయి. తొలి రెండింటిలో, మొక్క మొత్తంగా ఉపయోగించబడుతుంది, చివరి రెండింటిలో, మొక్కనుంచి పోగులు మాత్రమే ఉపయోగించబడతాయి. కొబ్బరి/0} (టెంకాయ నార) దారపు కొస మరియు ఫ్లోర్‌మ్యాట్‌లు, డోర్‌మ్యాట్‌లు, బ్రష్‌లు, మ్యాట్రెస్‌లు ఫ్లోర్ టైల్స్, సంచులు తయారు చేయడానికి కూడా ఉపయోగించబడుతుంది. గడ్డి పరక మరియు వెదురును టోపీలను తయారు చేయడానికి ఉపయోగిస్తుంటారు స్ట్రా, ఎండబెట్టిన పచ్చిక రూపం కూడా కపోక్‌లాగా కలుపడానికి ఉపయోగించబడుతుంది. పల్ప్‌ఉడ్ చెట్లు, పత్తి, బియ్యం, జనపనార, దురదగొండి వంటి వాటినుంచి తీసిన పోగులను కాగితం తయారీలో ఉపయోగిస్తారు. పత్తి, అవిసె చెట్టు, జనుము, జనపనార, మోడల్ చివరకు వెదురు నారను కూడా బట్టల తయారీలో ఉపయోగిస్తారు. పినా (పైనాపిల్ పోగు) మరియు ఒకరకం గడ్డి మొక్క కూడా దుస్తుల తయారీలో ఉపయోగించే పోగులను కలిగి ఉంటాయి, సాధారణంగా ఇవి పత్తి వంటి ఇతర పోగులతో కలిసి ఉంటాయి. నెట్టిల్స్ అనే పిచ్చి ముక్కలు కూడా జనపనార లేదా అవిసెను పోలిన నార మరియు అల్లికను తయారు చేయడానికి ఉపయోగించబడతాయి. మిల్క్‌లీడ్ స్టాల్క్ నారను కూడా ఉపయోగిస్తున్నట్లు నివేదించబడింది, అయితే జనపనార లేదా అవిసె వంటి ఇతర నార్లతో పోలిస్తే ఇది కాస్త బలహీనంగా ఉంటుంది. పట్టుదారాలు, వెల్వెట్ గడ్డి మొక్కలు, మరియు టప్పెటా మొక్క వంటి కొన్ని రకాల నాపల మెరుపును పెంచడానికి ఎక్టేట్‌ను ఉపయోగిస్తారు. వస్త్రాల ఉత్పత్తిలో సముద్రపు మొక్కను ఉపయోగిస్తారు. ఆల్గైనేట్ వంటి నీటిలో కరిగే నార తయారు చేయబడింది, నారని పట్టి ఉంచడానికి దీన్ని ఉపయోగిస్తారు; బట్ట తయారీ పూర్తి కాగానే, ఆల్గనైట్ కరిగిపోయి, బహిరంగ ప్రాంతాన్ని వదిలిపెడుతుంది. లియోలెల్ అనేది కొయ్య జనుము నుంచి పుట్టిన, మనిషి రూపొందించిన అల్లిక. దీన్ని తరచుగా మనిషి రూపొందించిన పట్టుగా పేర్కొంటుంటారు. ఇది సమార్హత కలిగినది మరియు గట్టి అల్లిక కలది అయిన ఈ పట్టు ఇతర అల్లికలతో తరచుగా కలిసిపోతూ ఉంటుంది - ఉదా. పత్తి. చెట్ల తొడిమలనుంచి తీసిన నారలు, అంటే జనుము, అవిసె, మరియు గడ్డి మొక్కలు వంటివి కూడా 'గుజ్జు' ఫైబర్లుగా పరిచితమైనవి. ఖనిజ వస్త్రాలు ప్లాస్టిక్ పలకలు, పగ్గాలు మరియు జిగుర్లు, "రవాణా" ప్యానెళ్లు మరియు బాహ్యపొర, శబ్దశ్రవణ సీలింగులు, స్టేజ్ కర్టెయిన్లు మరియు నిప్పు నిరోధక కంబళ్లు వంటి వాటి తయారీలో రాతినార మరియు ఘన లావా నారలను ఉపయోగిస్తారు. గ్లాస్ ఫైబర్‌ని, స్పేస్‌సూట్‌లు, దుస్తులు తోమే బోర్డులు మరియు మ్యాట్ కవర్లు, తాళ్లు, కేబుళ్లు, మిశ్రమ పదార్ధాల కోసం సహాయకంగా వాడే నార, మంటల నిరోధకం మరియు సంరక్షణ అల్లిక, శబ్దనిరోధం, నిప్పు నిరోధం మరియు ఇన్సులేటింగ్ నారలను తయారు చేయడానికి ఉపయోగిస్తారు. లోహ నార, లోహపు రేకు, మరియు లోహపు తీగెలు, బంగారు వస్త్ర్రాలు మరియు నగల తయారీతో సహా పలు ఉపయోగాలను కలిగి ఉన్నాయి. హార్డ్‌వేర్ బట్ట అనేది ఉక్కు తీగెలతో చేసే ముతక నేత, దీన్ని నిర్మాణ పనుల్లో ఉపయోగిస్తారు. కృత్రిమ వస్త్రాలు అన్ని కృత్రిమ వస్త్రాలను ప్రాథమికంగా దుస్తుల ఉత్పత్తిలో వాడతారు. ఒక్కటిగా గానీ లేక ప్రత్తి నూలు వంటి వాటితో కలిపి గానీ పాలియెస్టర్ పోగును అన్నిరకాల వస్త్రాలలో వాడతారు. అరామిడ్ పోగును (ఉదాహరణకు ట్వారొన్) నిప్పు నిరోధక వస్త్రాలు, కోత-సంరక్షణ మరియు కవచాల కొరకు వాడతారు. అక్రిలిక్ పోగుని కాశ్మీరీ వంటి వాటితో కూడిన ఊలును అనుకరించేందుకు, తరచుగా వాటి బదులుగానూ వాడతారు. నైలాన్ పోగుని పట్టుని అనుకరించేందుకు వాడతారు; పాంటిహొస్ తయారీలోనూ దీన్ని వాడతారు. చిక్కని నైలాను పోగును తాడు మరియు ఇంటిబయట వాడే వస్త్రాలకు వాడతారు. స్పాన్‌డెక్స్ (వాణిజ్య నామం లైక్రా ) అనేది ఒక పాలియురెధేన్ ఉత్పత్తి, దానితో కదలికకు ప్రతిబంధకం కాని బిగుతైన-అమరికను తయారు చేయవచ్చు. ఇది బ్రాలు మరియు ఈత దుస్తుల వంటి చురుకైన దుస్తుల తయారీలో వాడతారు. ఓలెఫిన్ పోగు అనేది చురుకైన దుస్తులు, లైనింగ్ దుస్తులు మరియు వెచ్చని వస్త్రాలలో వాడే పోగు. ఓలెఫిన్స్ జలభయం కలిగినవి గనుక అవి త్వరగా ఆరిపోతాయి. ఓలెఫిన్ పోగు యొక్క నాచు ఉన్ని, టైవిక్ అను వాణిజ్య నామం క్రింద విక్రయించబడుతోంది. ఇన్జియో అనేది ప్రత్తివంటి ఇతర పోగులతో కలపబడే ఒక పాలి లాక్టైడ్ పోగు, మరియు దీనిని వస్త్రాలలో వాడతారు. ఇవి ఇతర కృత్రిమమైన వాటి కన్నా మరింత జలభయం కలవి గనుక, చెమటను పీల్చుకుంటాయి. ల్యూరెక్స్ అనేది లోహ లక్షణాలు గల పోగు, దీనిని వస్త్రాల అలంకరణలో వాడతారు. కృత్రిమమైన బట్టను సృష్టించేందుకు పాల ప్రోటీన్లను కూడా వాడతారు. పాలు లేదా కేసిన్ పోగు వస్త్రం, మొదటి ప్రపంచ యుద్ధం సమయంలో జర్మనీలో అభివృద్ధి చేయబడింది, మరియు 1930లలో ఇటలీ మరియు అమెరికాలలో మరింతగా అభివృద్ధి చేయబడింది.[6] పాల పోగుల బట్ట ఎక్కువ మన్నిక లేనిది, సులభంగా ముడతలు పడుతుంది, అయితే దాని pH మానవ చర్మానికి సారూప్యత కలిగి ఉంటుంది, ఇది సూక్ష్మ క్రిమి వ్యతిరేక లక్షణాలు కలిగి ఉంటుంది. అది శిథిలం కాగల, పునరుద్ధరించగల కృత్రిమ పోగుగా విక్రయించబడుతోంది.[7] ఉత్పత్తి పద్ధతి నేయడం అనేది వస్త్ర ఉత్పత్తి విధానం, అందులో పొడవైన దారాల అమరికని (వార్ప్ అని పిలుస్తారు) అడ్డదారాల అమరిక (వెఫ్ట్ అని పిలుస్తారు) తో కలగలిపి అల్లుతారు. ఇది మగ్గంగా పిలవబడే ఒక చట్రం లేదా యంత్రంపై చేయబడుతుంది, వాటిలో అసంఖ్యాకమైన రకాలున్నాయి. కొన్ని నేతపనులు ఇప్పటికీ చేతితో చేయబడుతున్నాయి, అయితే ఇవి అధిక సంఖ్యలో యాంత్రీకరించబడ్డాయి. అల్లిక మరియు ముడులతో అల్లికలలో దారాల పోగులను కలగలిపి అల్లుతారు, ఈ అల్లికలని అల్లిక సూదులు లేదా ముడుల హుక్కుల మీద గానీ ఒక వరుసలో కలిపి ఏర్పరుస్తారు. ఈ రెండు పద్ధతులూ విభిన్నమైనవి, అల్లికలో చురుకైన పెక్కు వలయాలు ఒకే సమయంలో అల్లిక సూదిపై మరొక వలయంతో కలగలిపి ముడి వేసేందుకు వేచి ఉండగా, ముడిఅల్లికలో సూది మీద ఒకటి కంటే ఎక్కువ చురుకైన పోగులు ఉండనే ఉండవు. స్ప్రెడ్ టో అనేది ఒక ఉత్పత్తి విధానం, అందులో దారాలని పలుచని టేపుల్లాగా వ్యాకోచింపజేసి, అప్పుడా టేపుల్ని వార్ప్ మరియు వెఫ్ట్లుగా నేస్తారు. ఈ పద్ధతి ఎక్కువగా సంకీర్ణ పదార్ధాల కొరకు వాడతారు; కర్బనం; అరమైడ్ వగైరాలలో స్ప్రెడ్ టో బట్టలను తయారు చేస్తారు. బ్రెయిడింగ్ మరియు ప్లెయిటింగ్‌లలో దారాలను కలగలిపి మెలివేయటం ద్వారా వస్త్రాలుగా చేస్తారు. ముడివెయ్యడం (నాటింగ్‍‌) లో, దారాలను కలగలిపి ముడులు వేస్తారు, దీనిని మక్రామె తయారీలో వాడతారు. దారాలను, స్వతంత్రంగా కలగలిపి ముడివేయటంతో లేసులను తయారు చేస్తారు, రంధ్రాలు కలిగిన పనితనంతో చక్కని బట్టను సృష్టించేందుకు పైన వర్ణించిన ఏదో ఒక విధానాన్ని ఒక నేపథ్యాన్ని వాడతారు. లేసులను చేతితో గానీ, యంత్రాలతో గానీ తయారు చేస్తారు. తివాచీలు, రగ్గులు, వెల్వెట్, వెలీవర్ మరియు వెల్వెటీన్లను నాప్ లేదా పైల్గా పిలవబడే ఒక దృఢమైన పోగుని సృష్టించేందుకు ద్వితీయ శ్రేణి దారాలని నేసిన వస్త్రం ద్వారా కలగలిపి అల్లి తయారు చేస్తారు. ఫెల్టింగ్లో పోగుల యొక్క చాపను కలగలిపి నొక్కుతారు, మరియు అవి సాగునట్లుగా తయారయ్యే వరకూ వాటిని కలగలిపి పనిచేస్తారు. పోగులు జారిపోయేటందుకు మరియు చిక్కుపడిన ఊలు మీద సూక్ష్మ దర్శక స్థాయిలను తెరిచేందుకు, సబ్బు నీటి వంటి ద్రవాన్ని సాధారణంగా కలుపుతారు. బట్టను తయారు చేసేందుకు పోగులను బంధించి వడకని రకం జౌళిని ఉత్పత్తి చేస్తారు. ఆ విధంగా బంధించడానికి ఉష్ణం, యంత్రం లేదా అతకటం ఉపయోగిస్తారు. పూతలు వస్త్రాలకు తరచుగా రంగు వేస్తారు, దాదాపు ప్రతీ రంగులో బట్టలు లభ్యమౌతాయి. రంగులేసే పద్ధతికి తరచుగా ప్రతీ ఒక పౌండు వస్త్రాల కోసం పెక్కు డజన్ల గ్యాలన్ల నీరు అవసరమౌతుంది.[9] జౌళిలో రంగుల అమరికలని, విభిన్న వర్గాల పోగులను కలగలిపి నేయటం (టర్టన్ లేదా ఉజ్బెక్ ఇకట్) తో, పూర్తి అయిన బట్టలపై రంగుల కుట్లను జత చేసి (ఎంబ్రాయిడరీ), అద్దకం నిరోధక పద్ధతుల ద్వారా, బట్ట మీద కొన్ని ప్రదేశాలని ముడివేసి మిగిలిన భాగాన్ని ముడి-రంగు వేయటంతో, లేదా బట్ట మీద మైనపు పూత వేసి వాటి మధ్య రంగు వేయటం (బాతిక్) తో లేదా పూర్తి అయిన బట్ట మీద విభిన్న ముద్రించే పద్ధతులతో సృష్టిస్తారు. చెక్కమూసల ముద్రణ ఇప్పటికీ దీన్ని ఇండియాలో ఇంకా ఇతర ప్రదేశాల్లో వాడుతున్నారు, ఇది చైనాలో కనీసం 220CE క్రితం వాడుకలో ఉన్న పురాతన పద్ధతి. వస్త్రాలు కూడా కొన్నిసార్లు వెలిసి పోతుంటాయి, దాంతో జౌళి రంగు పేలవంగా లేదా తెల్లబడినట్లుగా తయారౌతుంది. కొన్నిసార్లు వస్త్రాలను, వాటి లక్షణాలు మార్చేందుకు రసాయనిక పద్ధతిలో తయారు చేస్తారు. 19వ శతాబ్దంలో మరియు 20వ శతాబ్దపు ప్రారంభంలో మరకలు మరియు ముడతలు నిరోధించే వస్త్రాలను తయారు చేసేందుకు గంజి పెట్టటం సాధారణంగా వాడబడింది. 1990ల నాటి నుండి, శాశ్వతంగా నొక్కటం విధానం వంటి అభివృద్ధి చెందిన సాంకేతికతలతో, ఫినిషింగ్ ఏజంట్స్‌ను బట్టలను బలంగా మరియు ముడతలు లేకుండా తయారు చేసేందుకు వాడుతున్నారు. ఇటీవలి కాలంలో, నానో పదార్ధాల గురించిన పరిశోధన మరికొంత అభివృద్ధికీ దారి తీసింది, దానితో నానో-టెక్స్ మరియు నానో హారిజన్స్ వంటి కంపెనీలు, నీరు, మరకలు, ముడతలు, సూక్ష్మక్రిములు మరియు బూజు వంటి వ్యాధి కారకాలను మరింతగా నిరోధించగల వస్త్రాన్ని తయారు చేసేందుకు మెటాలిక్ నానో పార్టికిల్/నానో కణాల మీద ఆధారపడిన శాశ్వత చికిత్సలని అభివృద్ధి చేస్తున్నారు.[10] ఇంతకు ముందెప్పుడూ లేనంతగా ఈనాడు, వస్త్రం, దాని తుది వినియోగదారుణ్ణి చేరేలోగా ఒక శుద్ధి శ్రేణిని అందుకుంటోంది. సాంప్రదాయిక డీహైడ్ ఫినిష్‌ల దగ్గర నుండి (ముడుతల-నిరోధాన్ని అభివృద్ధి చేసేందుకు) బయోసిడిక్ ఫినిష్‌ల వరకూ మరియు అగ్ని-నిరోధకాల దగ్గరి నుండి పెక్కు రకాల బట్టలకు రంగులు వేయటం దాకా, దాదాపు అంతులేనన్ని అవకాశాలు ఉన్నాయి. ఏదేమైనా, ఈ పూతల లోని పెక్కు రకాలు, మరి వినియోగ దారునిపై హానికరమైన ప్రభావాలు కూడా కలిగి ఉండొచ్చు. సున్నితమైన వ్యక్తులకి, అసంఖ్యాకంగా చెల్లాచెదురైన ఆమ్లం మరియు క్రియాశీలక రంగులు (ఉదాహరణకి) అలెర్జీలను చూపుతాయి.[11] ఇంతేగాక, ఇలాంటి సమూహంలో, ప్రత్యేక రంగులు, పర్‌ఫ్యూరిక్ చర్మవ్యాధుల వ్యాప్తిని ప్రేరేపిస్తాయి.[12] వస్త్రాలలో సాంప్రదాయిక డీహైడ్ స్థాయి, అలెర్జీకి కారణమయ్యేంత అధికస్థాయిలో లేకపోయినప్పటికీ, [13] అటువంటి రసాయనాలు ఉండటం వలన, నాణ్యాతా నియంత్రణ మరియు పరీక్షలు మరింత ముఖ్యమైనవి. అగ్ని-నిరోధకాలు (ముఖ్యంగా బ్రొమినేటెడ్ పద్ధతిలో) కూడా పర్యావరణం మరియు వాటి స్థితిజ విషపూరితాల దృష్ట్యా గుర్తించదగినవి.[14] అసంఖ్యాక వాణిజ్య ప్రయోగశాలల్లో ఈ సమిశ్రితాల పరీక్షలకు అవకాశముంది, అంతేగాక, ఒకో-టెక్స్ సెర్టిఫికేట్ ప్రమాణం ప్రకారం వస్త్ర పరీక్షలు చేయటానికి కూడా అవకాశముంది, అది వస్త్ర ఉత్పత్తులలో నిర్దిష్ట రసాయనాల వాడకపు పరిమితుల స్థాయి కలిగి ఉంటుంది. వీటిని కూడా చూడండి బెట్సో‌మీటర్ నరయా క్విపు రియలియా (లైబ్రరీ సైన్స్) టెక్స్‌టైల్ మాన్యుఫాక్చరింగ్ టెక్స్‌టైల్ మాన్యుఫాక్చరింగ్ టెక్స్‌టైల్ పరిరక్షణ టెక్స్‌టైల్ ప్రింటింగ్ టెక్స్‌టైల్ రీసైకిలింగ్ మెక్సికో వస్త్రాలు ఒయాక్సాకా వస్త్రాలు దుస్తులు మరియు వస్త్రాల టెక్నాలజీ యొక్క కాలక్రమణిక వస్త్రాల కొలమాన విభాగాలు సూచనలు మూలాలు గుడ్, ఐరేని. 2006. "పశ్చిమాసియాలో క్రీ.పూ మూడవ సహస్రాబ్దంలో మారకపు వాహకంగా దుస్తులు." ఇన్: పురాతన ప్రపంచంలో ఒడంబడిక మరియు మారకం . విక్టర్ హెచ్. మెయిర్‌ చేత సంకలనం చేయబడింది. యూనివర్శిటీ ఆఫ్ హవాయ్ ప్రెస్, హోనోలులు. పుటలు 191-214. ISBN 978-0-8248-2884-4 పిషర్, నోరా (క్యురేటర్ ఎమిర్టా, వస్త్రాలు & దుస్తులు), అంతర్జాతీయ జానపద కళల మ్యూజియం. "రియో గ్రాండె టెక్స్‌టైల్స్." తెరెస్సా ఆర్చులెటా-సగెల్ చేత పరిచయం.125 నలుపు తెలుపుతో పాటు రంగుల ప్లేట్‌లతో కూడిన 196 పుటలు, న్యూ మెక్సికో ప్రెస్, పేపర్‌బౌండ్. వర్గం:వస్త్రాలు వర్గం:వస్త్ర పరిశ్రమ
https://te.wikipedia.org/wiki/%E0%B0%B5%E0%B0%B8%E0%B1%8D%E0%B0%A4%E0%B1%8D%E0%B0%B0%E0%B0%82
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 1246, 1498, 2344, 2476, 2824, 3890, 4765, 5340, 6067, 6251, 7150, 8703, 9581, 10253, 12257, 12657, 13918, 15500, 16432, 17459, 17735, 18864, 19923, 21004, 22261, 22675, 23881, 25987, 26696, 27083, 27466, 28111, 28445, 29513, 29744 ], "plaintext_end_byte": [ 1223, 1497, 2343, 2475, 2823, 3889, 4764, 5339, 6066, 6250, 7149, 8677, 9580, 10227, 12256, 12589, 13917, 15471, 16352, 17458, 17734, 18863, 19816, 21003, 22260, 22674, 23880, 25986, 26695, 27082, 27440, 28055, 28380, 29489, 29693, 32549 ] }
คู่สมรสของ บรรหาร ศิลปอาชา คือใคร?
บรรหาร ศิลปอาชา
thai
{ "passage_answer_candidate_index": [ 3 ], "minimal_answers_start_byte": [ 2383 ], "minimal_answers_end_byte": [ 2447 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
บรรหาร ศิลปอาชา (19 สิงหาคม พ.ศ. 2475 – 23 เมษายน พ.ศ. 2559) เป็นนักการเมืองชาวไทย ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีไทยคนที่ 21 ประธานกรรมการมูลนิธิบรรหาร-แจ่มใส ศิลปอาชา[1] ประธานที่ปรึกษาพรรคชาติไทยพัฒนา อดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดสุพรรณบุรี 11 สมัย อดีตนายกสภามหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา[2] อดีตนายกสภาสถาบันการพลศึกษา[3] อดีตกรรมการผู้จัดการ บริษัท สหศรีชัยก่อสร้าง จำกัด[4] และอดีตหัวหน้าพรรคชาติไทย ทั้งเป็นพี่ชายของชุมพล ศิลปอาชา อดีตรองนายกรัฐมนตรี ประวัติ ตามทะเบียนราษฎร บรรหารเกิดวันที่ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2475[5] แต่บางแหล่งว่าเกิดวันที่ 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2475[6] บรรหารเป็นชาวจังหวัดสุพรรณบุรี เดิมมีชื่อว่า เต็กเซียง แซ่เบ๊ (馬德祥) บิดาของบรรหาร คือ เซ่งกิม แซ่เบ๊ ส่วนมารดาของบรรหาร คือ สายเอ็ง แซ่เบ๊ เป็นเจ้าของร้านสิ่งทอชื่อ ย่งหยูฮง[7] ทั้งคู่มีบุตร 6 คน ดังนี้ตามลำดับ สมบูรณ์ ศิลปอาชา, สายใจ ศิลปอาชา, อุดม ศิลปอาชา, บรรหาร ศิลปอาชา, ดรุณี วายากุล, และชุมพล ศิลปอาชา บรรหารสมรสกับคุณหญิงแจ่มใส ศิลปอาชา มีบุตร 3 คน บุตรชาย 1 คน คือ วราวุธ ศิลปอาชา สมรสกับสุวรรณา ไรวินท์ บุตรหญิง 2 คน คือ กัญจนา ศิลปอาชา และภัคณีรัศ ศิลปอาชา (เดิมชื่อปาริชาติ) บรรหารจบการศึกษาชั้นประถมศึกษาที่จังหวัดสุพรรณบุรี เข้ากรุงเทพฯ มาเรียนหนังสือชั้นมัธยมศึกษาที่โรงเรียนวัฒนศิลป์วิทยาลัย แต่ต้องหยุดเรียนไป เนื่องจากเกิดสงครามโลกครั้งที่สอง หันไปทำงานกับพี่ชาย และก่อตั้งบริษัทรับเหมาก่อสร้างเป็นของตัวเองชื่อ บริษัท สหศรีชัยก่อสร้าง เมื่อวันที่ 10 เมษายน พ.ศ. 2496 พ.ศ. 2505 ก่อตั้งห้างหุ้นส่วนจำกัด นทีทอง และ พ.ศ. 2508 ก่อตั้งบริษัทวารทิพย์ จำกัด[8] ต่อมาก่อตั้งบริษัท บี.เอส.อินเตอร์เนชั่นแนล จำกัด ขายเคมีภัณฑ์ เมื่อวันที่ 1 มิถุนายน พ.ศ. 2513 ใน พ.ศ. 2523 ครอบครัวบรรหารได้ก่อตั้งบริษัท สหศรีชัยเคมิคอลส์ จำกัด เพื่อขายเคมีภัณฑ์ ก่อนเปลี่ยนชื่อเป็นบริษัท คอสติกไทย จำกัด บริษัททั้งหมดเป็นตัวแทนจำหน่ายคลอรีนให้แก่กรมโยธาธิการและการประปาส่วนภูมิภาคจนมีฐานะดีขึ้น ก่อนบรรหารจะทำงานการเมือง เขาตีสนิทข้าราชการด้วยการซื้อเครื่องดื่มไปฝาก จนเป็นที่รู้จักของข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ อาทิ ดำรง ชลวิจารณ์ อดีตอธิบดีกรมโยธาธิการ และผู้ว่าการประปานครหลวงคนแรกของประเทศไทย[9] เขาอาศัยความสนิทกับข้าราชการกรมโยธาธิการ[10] และการประปานครหลวง ชนะประมูลงานหลายครั้ง เนื่องจาก ดำรง ชลวิจารณ์ เป็นอธิบดีกรมโยธาธิการถึง 9 ปี และเป็นผู้ว่าการประปานครหลวงคนแรกของประเทศไทยโดยดำรงตำแหน่งระหว่าง วันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2510 ถึง วันที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2512[11] ใน พ.ศ. 2515 เขาเป็นผู้ร่วมทุนก่อตั้ง หนังสือพิมพ์บ้านเมือง อีกด้วย[12] ต่อมาเมื่อเป็นนักการเมืองแล้ว ได้เป็นรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงอุตสาหกรรมระหว่าง วันที่ 21 เมษายน พ.ศ. 2519 ถึงวันที่ 23 กันยายน พ.ศ. 2519 และระหว่าง วันที่ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2519 ถึงวันที่ 6 ตุลาคม พ.ศ. 2519 จึงเริ่มเรียนหนังสือต่อจนจบปริญญาตรี คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง เมื่อ พ.ศ. 2529 และศึกษาต่อปริญญาโทนิติศาสตร์ ที่มหาวิทยาลัยเดียวกัน สำนักข่าวอิศรารายงานว่า เขาเป็นอดีตนายกรัฐมนตรีที่มีฐานะร่ำรวยรองจากทักษิณ ชินวัตร หากเปรียบเทียบกับนายกรัฐมนตรี 10 คน คือ ชวน หลีกภัย, พลเอก ชวลิต ยงใจยุทธ, พลเอก สุรยุทธ์ จุลานนท์, สมัคร สุนทรเวช, สมชาย วงศ์สวัสดิ์, อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ, ทักษิณ ชินวัตร, ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร, และพลเอก ประยุทธ์ จันทร์โอชา[13] เขายังเป็นอาของนคร ศิลปอาชา[14] ซึ่งได้ตำแหน่งปลัดกระทรวงแรงงานภายหลังรัฐประหารในประเทศไทย พ.ศ. 2557 ดำรงตำแหน่งตั้งแต่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2557 ถึง 30 กันยายน พ.ศ. 2558 และได้รับตำแหน่งประธานคณะกรรมการสถาบันคุณวุฒิวิชาชีพ (องค์การมหาชน) ตั้งแต่ วันที่ 4 เมษายน พ.ศ. 2560[15] การศึกษา มัธยม ม.6 โรงเรียนประทีปวิทยาลัย จ.สุพรรณบุรี ประกาศนียบัตรการบัญชี โรงเรียนกรุงเทพการบัญชีวิทยาลัย ปริญญาตรี นิติศาสตรบัณฑิต มหาวิทยาลัยรามคำแหง ปริญญาโท นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขากฎหมายมหาชน มหาวิทยาลัยรามคำแหง ปริญญากิตติมศักดิ์ ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์ สาขาการบริหารการศึกษา สถาบันราชภัฏสวนสุนันทา ใน พ.ศ. 2553 มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ ได้มอบปริญญาครุศาสตรอุตสาหกรรมบัณฑิตกิตติมศักดิ์ ให้แก่บรรหารอีกด้วย[16] ระหว่างที่บรรหารเรียนที่คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหงอยู่นั้น บรรหารเคยเรียนกับนายวิษณุ เครืองามด้วย การเมือง บรรหารเข้าสู่วงการเมืองจากการชักชวนของบุญเอื้อ ประเสริฐสุวรรณ ตั้งแต่มีการก่อตั้งพรรคชาติไทยเมื่อ พ.ศ. 2517 ได้รับแต่งตั้งเป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติใน พ.ศ. 2516[17] และเป็นสมาชิกวุฒิสภา ใน พ.ศ. 2518 ก่อนที่จะลงสมัครรับเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร จังหวัดสุพรรณบุรี เมื่อ พ.ศ. 2519 และ ได้รับเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรมาทุกสมัยที่มีการเลือกตั้ง ต่อมาบรรหารขึ้นดำรงตำแหน่งเลขาธิการพรรคชาติไทยใน พ.ศ. 2523 และในปีเดียวกันนั้น เขาถูกพินิจ จันทรสุรินทร์ สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดลำปาง และคณะรวม 42 คน ยื่นคำร้องต่อคณะตุลาการรัฐธรรมนูญ ขอให้วินิจฉัยว่า เขาขาดคุณสมบัติการเป็นรัฐมนตรี เนื่องจากมีบิดาเป็นคนต่างด้าว และสำเร็จการศึกษาต่ำกว่ามัธยมศึกษาตอนปลาย แต่คณะตุลาการรัฐธรรมนูญมีมติให้ยกคำร้องดังกล่าว[18] ต่อมาใน พ.ศ. 2537 บรรหารได้ขึ้นดำรงตำแหน่งหัวหน้าพรรคชาติไทย และเป็นผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎรสมัยรัฐบาลชวน หลีกภัย การดำรงตำแหน่งรัฐมนตรี ตลอดเวลาที่เป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร บรรหารได้รับการแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีในหลายกระทรวง ใน พ.ศ. 2519 ได้รับแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีสมัยแรก คือ รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงอุตสาหกรรม ในรัฐบาลหม่อมราชวงศ์เสนีย์ ปราโมช[19] จนกระทั่งพ้นจากตำแหน่งเนื่องจากนายกรัฐมนตรีลาออก และได้รับแต่งตั้งในตำแหน่งเดิม[20] อีกสมัยหนึ่ง แต่ดำรงตำแหน่งเพียง 12 วัน และได้เข้าเฝ้าถวายสัตย์ปฏิญาณเพียงวันเดียวก็ต้องพ้นจากตำแหน่ง เนื่องจากการรัฐประหารของพลเรือเอก สงัด ชลออยู่[21] รัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ ในรัฐบาลพลเอก เปรม ติณสูลานนท์ (3 มีนาคม พ.ศ. 2523 – 4 มีนาคม พ.ศ. 2524)[22] รัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคม ในรัฐบาลพลเอก เปรม ติณสูลานนท์ (5 สิงหาคม พ.ศ. 2529 – 3 สิงหาคม พ.ศ. 2531) รัฐมนตรีว่าการกระทรวงอุตสาหกรรม ในรัฐบาลพลเอก ชาติชาย ชุณหะวัณ (4 สิงหาคม พ.ศ. 2531 – 9 มกราคม พ.ศ. 2533) รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย ในรัฐบาลพลเอก ชาติชาย ชุณหะวัณ (9 มกราคม พ.ศ. 2533 – 9 ธันวาคม พ.ศ. 2533) รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง ในรัฐบาลพลเอก ชาติชาย ชุณหะวัณ (14 ธันวาคม พ.ศ. 2533 – 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2534) รัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคม ในรัฐบาลพลเอก สุจินดา คราประยูร (7 เมษายน พ.ศ. 2535 – 9 มิถุนายน พ.ศ. 2535) พฤษภาทมิฬ ก่อนเกิดเหตุการณ์ พฤษภาทมิฬ บรรหาร ศิลปอาชา เลขาธิการพรรคชาติไทย เป็นตัวแทนพรรคชาติไทย ในฐานะ พรรคร่วมรัฐบาลให้สัญญาว่าจะแถลงถึงเรื่องแก้ไขรัฐธรรมนูญ ต่อมาบรรหาร และตัวแทนพรรคร่วมรัฐบาล ออกโทรทัศน์ ปฏิเสธ เรื่องดังกล่าว ทำให้เกิดการชุมนุมเพื่อต่อต้านรัฐบาลและนำไปสู่เหตุการณ์ พฤษภาทมิฬ ในที่สุด การดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรี ในการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2538 บรรหาร ศิลปอาชา ในฐานะหัวหน้าพรรคชาติไทย ซึ่งเป็นพรรคการเมืองที่มีสมาชิกของพรรคได้รับเลือกตั้งมากที่สุด ได้เป็นแกนนำจัดตั้งรัฐบาล ทำให้บรรหาร ได้ดำรงตำแหน่งเป็น นายกรัฐมนตรี คนที่ 21 ของประเทศไทย พร้อมควบตำแหน่ง รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย อีกตำแหน่งหนึ่งระหว่างเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2538 ถึง พฤศจิกายน พ.ศ. 2539 รัฐบาลบรรหาร มีผลงานที่โดดเด่นคือ การริเริ่มให้มีร่างรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2540 การบริหารราชการแผ่นดินในดำแหน่งนายกรัฐมนตรีของเขา ดำเนินไปด้วยความไม่ราบรื่น จนกระทั่งในวันที่ 18-20 กันยายน พ.ศ. 2539 เขาถูกพรรคฝ่ายค้าน นำโดยพรรคประชาธิปัตย์ อภิปรายไม่ไว้วางใจโจมตีว่าการบริหารประเทศไร้ประสิทธิภาพ ไม่เป็นไปตามนโยบายที่แถลงไว้ ประกอบกับพรรคร่วมรัฐบาลได้แก่ พรรคความหวังใหม่ พรรคนำไทย และพรรคมวลชน ได้ขอให้เขาลาออกจากตำแหน่ง แต่เขาได้ตัดสินใจยุบสภา เมื่อวันที่ 27 กันยายน พ.ศ. 2539 แทน[23] บรรหารมีสมญานามมากมาย จากลักษณะเด่นหลายประการ เช่น มีฐานเสียงหนาแน่นอย่างที่สุดในจังหวัดสุพรรณบุรี มีสถานะเป็นเจ้าถิ่นจนได้สมญาว่า "มังกรสุพรรณ" หรือ "มังกรการเมือง" และเนื่องจากมีลักษณะคล้าย เติ้งเสี่ยวผิง อดีตผู้นำจีน สื่อมวลชนจึงนิยมเรียกบรรหารสั้น ๆ ว่า "เติ้ง" หรือ "เติ้งเสี่ยวหาร" และ"ปลาไหล" เนื่องจากเป็นคนกลับกลอกไปมาไม่แน่นอน บทบาทหลังการดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรี ในการเลือกตั้งใน พ.ศ. 2548 พรรคชาติไทยซึ่งใช้คำหาเสียงว่า "สัจจะนิยม สร้างสังคมให้สมดุล" บรรหารในฐานะหัวหน้าพรรคได้ประกาศไว้ตั้งแต่ต้นแล้วว่า จะไม่ขอร่วมรัฐบาลทักษิณ ชินวัตร อีก ถ้าพรรคไทยรักไทยสามารถจัดตั้งรัฐบาลพรรคเดียวได้ ในวิกฤตการณ์การเมืองไทย พ.ศ. 2548–2553 พรรคชาติไทยได้ทำหน้าที่เป็นฝ่ายค้าน และร่วมกับพรรคประชาธิปัตย์และพรรคมหาชน คว่ำบาตรการเลือกตั้งเมื่อวันที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2549 ก่อนการเลือกตั้งในปลาย พ.ศ. 2550 ไม่นาน ผู้สื่อข่าวถามว่า จะไปร่วมกับพรรคพลังประชาชนซึ่งเป็นกลุ่มอำนาจเก่าจัดตั้งรัฐบาลหรือไม่ บรรหารตอบว่า "จะไม่ทำให้ผู้ใหญ่ที่นับถือมา 30 ปี ผิดหวัง" ซึ่งบรรหารไม่ได้บอกว่าเป็นใคร แต่สาธารณชนก็ตีความว่า หมายถึง พลเอก เปรม ติณสูลานนท์ หลังการเลือกตั้งปรากฏว่า บรรหารและพรรคชาติไทยก็ไปเข้าร่วมกับพรรคพลังประชาชนจัดตั้งรัฐบาล ทำให้ชูวิทย์ กมลวิศิษฎ์ รองหัวหน้าพรรค ได้ออกมาโจมตีและแฉพฤติกรรมบรรหารเป็นการใหญ่ บรรหารรวมทั้งวราวุธและกัญจนาถูกตัดสิทธิทางการเมืองเป็นระยะเวลาทั้งหมด 5 ปี เนื่องจากการยุบพรรคชาติไทย ซึ่งขณะนั้นบรรหารดำรงตำแหน่งหัวหน้าพรรค ในวันที่ 30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551 มีผู้พบระเบิดที่ที่ทำการพรรคชาติไทยเพื่อเป็นการข่มขู่ที่มีข่าวว่าสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรพรรคชาติไทยพัฒนาจะสนับสนุนอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะเป็นนายกรัฐมนตรี[24] ในการลงมติเลือกนายกรัฐมนตรีไทย ธันวาคม พ.ศ. 2551ต่อมาในวันที่ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2551 พรรคชาติไทยพัฒนา ร่วมรัฐบาลกับพรรคประชาธิปัตย์ โดยชุมพล ศิลปอาชาได้เป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงท่องเที่ยวและกีฬาและ ธีระ วงศ์สมุทรเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ ใน พ.ศ. 2554 พรรคชาติไทยพัฒนา ร่วมรัฐบาลกับพรรคเพื่อไทย ทำให้ถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างมากเนื่องจากทั้งสองพรรคมีความเป็นศัตรูกันอย่างชัดเจนโดยอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ และยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ต่างประกาศพระราชกำหนดในสถานการณ์ฉุกเฉิน พ.ศ. 2548 เพื่อใช้กับนักการเมืองฝ่ายตรงข้ามส่งผลให้เกิดคดี นักการเมืองจากทั้งสองพรรค ถูกศาลออกหมายจับ ในข้อหาทำผิดกฎหมายดังกล่าวจำนวนมาก ในขณะที่พรรคชาติไทยพัฒนาได้ผลประโยชน์จากการร่วมงานกับทั้งสองพรรคกล่าวคือ ชุมพล ศิลปอาชาได้เป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬาในรัฐบาลอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ และในรัฐบาลยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ได้เป็นรองนายกรัฐมนตรีควบตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงท่องเที่ยวและกีฬาและธีระ วงศ์สมุทรเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ทั้งรัฐบาลอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะและยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ใน พ.ศ. 2556 เขาอาสาทำงานเป็น ผู้ประสานงานคณะทำงานเวทีปฏิรูปประเทศ ด้านเศรษฐกิจ สังคม การเมือง ให้แก่รัฐบาลยิ่งลักษณ์ ชินวัตร[25] โดยเข้าพบ สนธิ ลิ้มทองกุล และ จำลอง ศรีเมือง ในวันที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2556[26] เขายืนยันว่าพรรคชาติไทย ไม่ได้ทำผิดและไม่สมควรถูกยุบพรรค ในการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2557 เขาได้สมัครรับเลือกตั้งในระบบบัญชีรายชื่อ สังกัดพรรคชาติไทยพัฒนา ลำดับที่ 1[27] คณะรักษาความสงบแห่งชาติ เรียกเขารายงานตัวตามคำสั่งคณะรักษาความสงบแห่งชาติ ฉบับที่ 23/2557 เขาไปรายงานตัวในวันที่ 27 พฤษภาคม พ.ศ. 2557[28] อนิจกรรม วันที่ 21 เมษายน พ.ศ. 2559 เกิดภาวะภูมิแพ้และหอบหืดกำเริบ จึงนำส่งโรงพยาบาลศิริราช ปิยมหาราชการุณย์ อาการวิกฤติตั้งแต่วันแรกที่เข้ารักษา จนถึงแก่อนิจกรรมด้วยภาวะดังกล่าวเมื่อวันที่ 23 เมษายน พ.ศ. 2559 เวลา 04:42 นาฬิกา[29][30] รางวัลและเกียรติยศ บรรหาร ศิลปอาชา ได้รับพระราชทานยศกองอาสารักษาดินแดนเป็น นายกองใหญ่บรรหาร ศิลปอาชา เมื่อ พ.ศ. 2533[31] เครื่องราชอิสริยาภรณ์ พ.ศ. 2524 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้น มหาวชิรมงกุฏ[32] พ.ศ. 2526 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้น มหาปรมาภรณ์ช้างเผือก[33] พ.ศ. 2538 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่สรรเสริญยิ่งดิเรกคุณาภรณ์ ชั้นปฐมดิเรกคุณาภรณ์ (ป.ภ.)[34] พ.ศ. 2539 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์จุลจอมเกล้า ชั้น ทุติยจุลจอมเกล้า[35] เหรียญราชการชายแดน เหรียญกาชาดสมนาคุณ ชั้นที่ 1 อ้างอิง วีรชาติ ชุ่มสนิท, 24 นายกรัฐมนตรีไทย, ออลบุ๊คส์พับลิสชิ่ง, 2549 ISBN 974-94553-9-8 แหล่งข้อมูลอื่น หมวดหมู่:บุคคลจากจังหวัดสุพรรณบุรี‎‎ หมวดหมู่:นายกรัฐมนตรีไทย หมวดหมู่:รัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคมไทย หมวดหมู่:รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยไทย หมวดหมู่:รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังไทย หมวดหมู่:รัฐมนตรีว่าการกระทรวงอุตสาหกรรมไทย หมวดหมู่:ผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎรไทย หมวดหมู่:สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดสุพรรณบุรี หมวดหมู่:สมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ หมวดหมู่:พรรคชาติไทย หมวดหมู่:พรรคชาติไทยพัฒนา หมวดหมู่:ชาวไทยเชื้อสายแต้จิ๋ว หมวดหมู่:สกุลศิลปอาชา หมวดหมู่:บุคคลจากคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง หมวดหมู่:ผู้ได้รับปริญญากิตติมศักดิ์จากมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา หมวดหมู่:บุคคลจากมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ หมวดหมู่:สมาชิกเครื่องราชอิสริยาภรณ์ ม.ป.ช. หมวดหมู่:สมาชิกเครื่องราชอิสริยาภรณ์ ม.ว.ม. หมวดหมู่:สมาชิกเครื่องราชอิสริยาภรณ์ ป.ภ. หมวดหมู่:สมาชิกเครื่องราชอิสริยาภรณ์ ท.จ. (ฝ่ายหน้า) หมวดหมู่:มหาเศรษฐีชาวไทย หมวดหมู่:ผู้ได้รับปริญญากิตติมศักดิ์จากมหาวิทยาลัยรามคำแหง หมวดหมู่:ผู้บังคับบัญชาและเจ้าหน้าที่กองอาสารักษาดินแดน หมวดหมู่:เสียชีวิตจากหอบหืด
https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%9A%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%AB%E0%B8%B2%E0%B8%A3%20%E0%B8%A8%E0%B8%B4%E0%B8%A5%E0%B8%9B%E0%B8%AD%E0%B8%B2%E0%B8%8A%E0%B8%B2
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 742, 1159, 1424, 2074, 2805, 3475, 3665, 3709, 3796, 5494, 6059, 6420, 7142, 7368, 7918, 9350, 10228 ], "plaintext_end_byte": [ 741, 1147, 1423, 2073, 2804, 3460, 3663, 3708, 3771, 5458, 6058, 6419, 7119, 7356, 7917, 9337, 10224, 11345 ] }
من هو ياقوت الحموي؟
ياقوت الحموي
arabic
{ "passage_answer_candidate_index": [ 0 ], "minimal_answers_start_byte": [ 107 ], "minimal_answers_end_byte": [ 154 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
شهاب الدين أبو عبد الله ياقوت بن عبد الله الحموي (574 - 626 هـ) أديب ومؤلف موسوعات وخطّاط من أصل رومي اشتغل بالعلم وأكثر من دراسة الأدب، سكن في مدينة بغداد حتى وفاتهِ،{{#وسم:ref|البغداديون أخبارهم ومجالسهم - إبراهيم عبد الغني الدروبي - بغداد - مطبعة الرابطة - صفحة 217 في فصل (الخطاطون في بغداد)، حيث ذكر اسمه ياقوت الحموي}} ولقد سمى نفسه (عبد الرحمن). وأهم مؤلفات ياقوت الحموي كتاب (معجم البلدان) الذي ترجم وطبع عدة مرات.[1] وورد في كتاب النجوم الزاهرة في ملوك مصر والقاهرة: «ياقوت بن عبد الله الحموي الرومي شهاب الدين أبو الدر: كان من خدام بعض التجار ببغداد يعرف بعسكر الحموي وياقوت هذا هو صاحب التصانيف والخط أيضاً ووفاته سنة ست وعشرين وستمائة.»[2] نشأته وهو رحالة جغرافي وأديب وشاعر وخطاط ولغوي ولد في الروم وقيل في اليونان عام 574هـ / 1178م، ويلقب بالحموي نسبة لسيده الذي اشتراه عندما أسر وبيع في بغداد. أنتقل ياقوت كثيرا بين البلدان في صغره، وكان واليهِ التاجر عسكر بن أبي نصر البغدادي الحموي، وعاملهُ عسكر معاملة الابن، وقد حفظ القرآن في مسجد متواضع هو المسجد الزيدي بدرب دينار الصغير على يد مقرئ جيد وتعلم القراءة والكتابة والحساب، وحين أتقن ياقوت القراءة والكتابة راح يتردد على مكتبة مسجد الزيدي يقرأ بها الكتب وكان إمام الجامع يشجعه ويعيره الكتب ليقرأها. سافر مع واليه عسكر إلى عدة بلاد وكانت أولى أسفاره إلى « جزيرة قيس»، في جنوب الخليج العربي، وكانت جزيرة شهيرة في وقتها بالتجارة. وتوالت أسفار ياقوت إلى بلاد فارس وكافة أرجاء الشام والجزيرة العربية ومصر، وحين اطمأن عسكر لخبرته بالتجارة وكان ياقوت يسافر بمفرده وكان أثناء رحلاته يدون ملاحظاته الخاصة عن الأماكن والبلدان والمساجد والقصور والآثار القديمة والحديثة والحكايات والأساطير والغرائب والطرائف. في عام 597هـ/1200م ترك ياقوت الحموي تجارة عسكر وفتح دكاناً متواضعاً في جانب الكرخ من بغداد ينسخ فيه الكتب لمن يقصده من طلاب العلم، وجعل جدران الدكان رفوفاً يضع بها ما لديه من الكتب. وكان في الليل يتفرغ للقراءة، وأدرك ياقوت أهمية التمكن من اللغة والأدب والتاريخ والشعر فنظم لنفسهِ أوقاتاً لدراسة اللغة على يد ابن يعيش النحوي، والأدب على يد الأديب اللغوي العُكْبُري. من شعره كان شاعراً قديرا لا يمدح أحداً بشعرهِ، ولهُ ديوان شعر جميل يحفظه الفقهاء ويتغنى بهِ العلماء، ومنه قوله: ومن شعر ياقوت أيضاً: والكلمات بين الأقواس هي أسماء كتب. تأليفه للكتب عندما بلغ ياقوت خمساً وعشرين سنة وتمكن من العلوم المختلفة وشعر أن خبراته الجغرافية قد نضجت عاود السفر مرة أخرى، وعمل في تجارة الكتب، فزار فارس ولقي علماءها وأدباءها وسافر إلى الشام وزار بلد مولدهِ حماة وزار نيسابور وتزوج هناك ومكث عامين، ولكنهُ لم يستطع الاستقرار طويلاً فعاود السفر وتجارة الكتب مرة أخرى بين مدائن خراسان، ومر بمدينة هراة وسرخس ومرو، وكانت مدينة جميلة، فقرر أن يمكث بها فهي مركز ثقافي هام، وكان ياقوت يختبر ما يسمعه من أخبار عن المدينة فقد سمع مثلاً عن أهالي مرو أنهم بخلاء، ولكنهُ وجدهم ليني الأخلاق، يؤثرون الاقتصاد والاعتدال ويكرهون الإسراف وفي مرو وضع عدداً من الكتب، وبدأ في إنجاز مشروعه الكبير لتأليف معجم جغرافي يدون به أسماء البلدان ومما سمعه ورآه عنها محققاً أسماءها ذاكراً لموقعها الدقيق مراعياً الدقة والتحقيق ذاكراً خطوط الطول والعرض وموضحاً لتاريخها وحكاياتها وأخبارها، وهو: (معجم البلدان)، ومع اجتياح المغول لمرو رحل ياقوت وسافر إلى حلب حيث استقر وبدء بتدوين وتجميع معجمه الشهير. تأليف معجم البلدان في حلب وجد ياقوت الكثير من الاهتمام والترحيب وكان في رعاية واليها الوزير والطبيب جمال الدين القفطي الذي رحب به في مدينة حلب وجعل له راتباً من بيت المال وقد كان ياقوت معجباً بالوالي لعلمه وقد شجعة واكرمه، وقضى ياقوت في حلب خمس سنوات أنهى فيها الكتابة الأولى لمعجم البلدان وكان قد بلغ من العمر خمسة وأربعين عاماً. يروى أن سبب تأليف ياقوت لهذا المعجم أن سائلاً قد سأله عن موضع سوق حُباشة بالضم ولكنه نطقها بالفتح وأصر على صحة نطقه وتحقق ياقوت من صحة نطق الاسم فتأكد من صواب نطقه هو للاسم فقرر أن يضع معجماً للبلدان. عاود ياقوت السفر مرة أخرى إلى أنحاء سورية والبلدان المجاورة وكان يودع دائما المعلومات الجديدة التي يجمعها في معجمهِ فظل يصحح فيه ويضبطه إلى أن توفي عام 623هـ/1225م وقد طلب من صديقهِ المؤرخ ابن الأثير أن يضع نسخة من كتابهِ في الجامع الذي شهد أولى مراحلهُ التعليمية. وفي حلب طلب القفطي منه أن يختصر المعجم لكنه كان له رأي اخر لاعتقاده أن الاختصار يشوه الكتب ويفقدها الكثير من قيمتها العلمية. مؤلفات أخرى المشترك وضعاً من أسماء البلدان والمختلف صقعاً من الأقاليم. معجم الأدباء. المقتضب في النسب. أنساب العرب. أخبار المتنبي. وفاته قيل أن وفاته كانت في 623 هجري في حلب حيث كان قد استقر في حلب وسافر في البلدان وعاد مرة ثانية إلى حلب وتوفي هناك. ومن أصحاب هذا الرأي، المؤرخ ابن كثير إسماعيل بن عمر الدمشقي في كتابهِ البداية والنهاية.{{#وسم:ref|البداية والنهاية - المؤرخ ابن كثير - 13/116 - (وفيهِ ذكر ان ياقوت الحموي المتوفي في شهر رجب من عام 623هـ).}} قال المؤرخ وليد الأعظمي في كتابهِ أعيان الزمان وجيران النعمان في مقبرة الخيزران: (كان أبو الدر ياقوت الرومي قد تحول من المدرسة النظامية وسكن في دار بدرب دينار الصغير، ووجد ميتاً في منزلهِ يوم الأربعاء 12 جمادى الأولى عام 622هـ/1225م، وكان قد توفي قبل ذلك بأيام، ولم يشعر بهِ أحد، ثم دفن في مقبرة الخيزران في بغداد، بجوار مشهد الإمام أبي حنيفة رضي الله عنه). {{#وسم:ref|أعيان الزمان وجيران النعمان في مقبرة الخيزران - وليد الأعظمي - مكتبة الرقيم - بغداد 2001م - صفحة 73، 74 - (وفيهِ ذكر ان اسمه مهذب الدين ياقوت بن عبد الله الرومي المتوفي في جمادي الأولى من عام 622هـ).}} وكذلك ذكر في كتاب المختصر المحتاج إليه من تاريخ الحافظ إبن الدبيثي، أن وفاته كانت في شهر ربيع الآخر من عام 622هـ/1225م.{{#وسم:ref|المختصر المحتاج إليه من تاريخ الحافظ ابن الدبيثي - تحقيق وتعليق مصطفى جواد - بغداد - مطبعة المعارف 1371هـ/1951م - 2/201}} مراجع شذرات الذهب في أخبار من ذهب - ابن العماد الحنبلي (المتوفي عام1089هـ) - القاهرة - مكتبة القدسي 1350هـ - 5/105. تاريخ الأعظمية - وليد الأعظمي - بيروت 1999م - صفحة 502 (وفيه اسمه ياقوت الرومي). جمهرة الخطاطين البغداديين - وليد الأعظمي - بغداد - مطبعة آفاق عربية 1989م - 1/381. وفيات الأعيان وأنباء أبناء الزمان - شمس الدين أحمد بن محمد ابن خلكان - تحقيق محمد محي الدين - القاهرة - مطبعة النهضة المصرية 1949م - 5/173. التكملة لوفيات النقلة - عبد العظيم المنذري (المتوفي عام 656هـ) - تحقيق بشار بن عواد معروف - النجف 1968م - 5/221. تصنيف:أدب عربي تصنيف:أشخاص من القسطنطينية تصنيف:أشخاص من بغداد تصنيف:أشخاص من حماة تصنيف:جغرافيو القرن 13 تصنيف:جغرافيون سوريون في القرون الوسطى تصنيف:جغرافيون عرب في العصور الوسطى تصنيف:جغرافيون في العصور الإسلامية الوسطى تصنيف:سوريون من أصل يوناني تصنيف:عبيد يونانيون تصنيف:عراقيون من أصل يوناني تصنيف:عرب من أصل يوناني تصنيف:كتاب سيرة عرب تصنيف:كتاب عراقيون من العصور الوسطى تصنيف:كتاب وكاتبات يونانيون تصنيف:مستكشفون عرب تصنيف:معجميون تصنيف:معجميون عرب تصنيف:مواليد 1178 تصنيف:مواليد 1179 تصنيف:مواليد 574 هـ تصنيف:مواليد في أناضول تصنيف:وفيات 1225 تصنيف:وفيات 1229 تصنيف:وفيات 622 هـ تصنيف:وفيات 626 هـ تصنيف:وفيات في حلب
https://ar.wikipedia.org/wiki/%D9%8A%D8%A7%D9%82%D9%88%D8%AA%20%D8%A7%D9%84%D8%AD%D9%85%D9%88%D9%8A
{ "plaintext_start_byte": [ 1, 1291, 2051, 2364, 2942, 3837, 4439, 5243, 5628, 6708, 7639, 8047, 8495, 8826, 9671, 10519, 11285, 11973, 12364, 12860, 13105, 13739, 14322, 14998, 15405, 16484, 17209, 17727, 18006, 18414, 19283, 19726, 20692, 21410, 21780, 22191, 22601, 23139, 23339, 23589, 23896, 24227, 25042, 25412, 25733, 26301, 26650, 26993, 27547, 27689, 28449, 28792, 29106, 29551, 30250, 30750, 31077, 31259, 31470, 32060, 32699, 32867, 33132, 33773, 34458, 35476, 35802, 36192, 37427, 37998, 38363, 38853, 39346, 39796, 40154, 41027, 41136, 41927, 42024, 42307, 42980, 43555, 43692, 47143, 48352, 48653, 48736 ], "plaintext_end_byte": [ 1290, 2050, 2363, 2932, 3836, 4427, 5232, 5615, 6707, 7638, 8046, 8481, 8825, 9653, 10517, 11283, 11972, 12353, 12858, 13104, 13737, 14321, 14996, 15404, 16483, 17185, 17726, 18005, 18380, 19282, 19725, 20691, 21400, 21768, 22190, 22600, 23137, 23338, 23588, 23895, 24217, 25014, 25388, 25732, 26300, 26640, 26968, 27546, 27661, 28435, 28785, 29073, 29512, 30208, 30749, 31076, 31258, 31460, 32059, 32698, 32866, 33131, 33763, 34442, 35461, 35801, 36191, 37426, 37984, 38362, 38852, 39320, 39795, 40070, 41014, 41135, 41926, 42023, 42297, 42979, 43543, 43650, 47117, 48331, 48639, 48733, 48837 ] }
Berapakah luas Jerman Timur?
Jerman Timur
indonesian
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Jerman Timur, atau nama resminya Republik Demokratik Jerman atau RDJ (German: Deutsche Demokratische Republik [ˈdɔʏtʃə demoˈkʀaːtɪʃə ʀepuˈbliːk]), merupakan negara Blok Timur selama periode Perang Dingin. Wilayah Jerman Timur sebelumnya merupakan wilayah Jerman yang diduduki oleh pasukan Soviet setelah berakhirnya Perang Dunia II yang disebut Zona Pendudukan Soviet sesuai dengan hasil Perjanjian Potsdam, yang berbatasan langsung dengan Perbatasan Oder-Neisse di sebelah timur. Zona Soviet mengelilingi Berlin Barat, tetapi Berlin Barat bukan merupakan Zona Pendudukan Soviet; sehingga Berlin Barat tetap berada di luar yurisdiksi RDJ. Jerman Timur didirikan di Zona Soviet, sementara Jerman Barat didirikan di gabungan zona Amerika Serikat, Britania Raya, dan Perancis. Jerman Timur sering disebut sebagai negara satelit Uni Soviet.[3] Pihak berwenang dari Soviet mulai mentransfer tanggung jawab administratif ke pemimpin partai komunis di Jerman pada tahun 1948, dan RDJ resmi menjadi negara pada tanggal 7 Oktober 1949. Namun Pasukan Soviet tetap berada di RDJ selama periode Perang Dingin. Sampai tahun 1989, RDJ dipimpin oleh Partai Persatuan Sosialis (SED), walau partai lainnya ikut serta dalam organisasi pendukung pemerintah, Front Nasional Demokratik Jerman.[4] Perekonomian dikomando langsung oleh pemerintah di mana perusahaan milik negara berperan besar.[5] Harga dari komoditas dan jasa primer diatur oleh pemerintah pusat, dan tidak fluktuatif tergantung permintaan dan penawaran. Walau RDJ harus membayar pampasan perang kepada Uni Soviet, RDJ berhasil menjadi negara termakmur di Blok Timur. Hanya saja, masih jauh jika dibandingkan dengan pertumbuhan ekonomi Jerman Barat. Emigrasi ke Barat menjadi masalah besar karena emigran sebagian besar merupakan pemuda terdidik, mengakibatkan ekonomi negara melemah. Pemerintah memperkuat perbatasan di bagian barat dan, pada tahun 1961, membangun Tembok Berlin. Banyak warga yang berusaha untuk melarikan diri terbunuh oleh penjaga perbatasan atau karena ranjau darat.[6] Pada tahun 1989, serangkaian peristiwa sosial dan politik terjadi di RDJ yang berujung pada runtuhnya Tembok Berlin dan bangkitnya pemerintahan yang berkomitmen untuk melakukan liberalisasi. Tahun berikutnya, pemilu terbuka diadakan,[7] dan kemudian RDJ dibubarkan dan Jerman kembali bersatu pada 3 Oktober 1990. Jerman Timur berbatasan dengan Laut Baltik di sebelah utara; Republik Rakyat Polandia di sebelah timur; Cekoslowakia di sebelah selatan, dan Jerman Barat di sebelah barat. RDJ juga berbatasan dengan sektor Soviet dari Berlin yang dikenal sebagai Berlin Timur yang menjadi ibu kota negara Jerman Timur dan juga berbatasan dengan wilayah Berlin yang diduduki Amerika Serikat, Britania Raya dan Perancis yang dikenal dengan nama Berlin Barat. Berlin Barat dikelilingi oleh Tembok Berlin sejak pembangunannya pada tahun 1961 sampai runtuhnya Tembok Berlin pada tahun 1989. Penamaan Nama resmi Jerman Timur adalah Deutsche Demokratische Republik (Republik Demokratik Jerman ), biasanya disingkat DDR. Kedua nama tersebut digunakan di Jerman Timur, dengan meningkatnya penggunaan singkatan nama, terutama setelah Jerman Timur menganggap warga Jerman Barat dan Beriln Barat sebagai warga negara asing setelah perumusan konstitusi kedua pada 1968. Jerman Barat, media dan politikus barat menghindari penggunaan nama resmi dan singkatannya dan lebih memilih memakai istilah seperti Ostzone (Zona Timur),[8] Sowjetische Besatzungszone (Zona Pendudukan Soviet; sering disingkat SBZ), dan sogenannte DDR[9] (atau "yang disebut RDJ").[10] Pusat kekuasaan politik di Jerman Timur sering disebut Pankow. (Pusat komando Pasukan Soviet di Jerman Timur sering disebut Karlshorst.[8]) Seiring berjalannya waktu, istilah DDR juga sering digunakan oleh Jerman Barat dan media Jerman Barat.[11] Istilah Westdeutschland (Jerman Barat), ketika digunakan oleh warga Jerman Barat hampir selalu merujuk pada wilayah geografis Jerman sebelah barat dan bukan meruju pada negara Jerman Barat. Namun, penggunaan istilah tersebut tidak selalu konsisten; contohnya, warga Berlin Barat sering menggunakan istilah Westdeutschland untuk menyebut Republik Federal Jerman.[12] Sebelum Perang Dunia II, Ostdeutschland (Jerman Timur) digunakan untuk merujuk seluruh wilayah yang ada ada di timur Elbe (Elbe Timur), seperti pada karya sosiolog Max Weber dan ahli politik Carl Schmitt.[13][14][15][16][17] Sejarah Untuk menjelaskan dampak internal pemerintahan Jerman Timur dari sudut pandang sejarah Jerman jangka panjang, sejarawan Gerhard A. Ritter (2002) berpendapat bawha Jerman Timur dibentuk oleh dua kekuatan dominan – Komunisme Soviet dan tradisi Jerman yang dipilah dengan pengalaman komunis Jerman selama dua perang dunia. Perubahan yang dilakukan oleh pemerintah komunis yang terlihat jelas adalah mengakhiri kapitalisme dan mentransformasikan industri dan pertanian, dan mengubah sistem pendidikan dan media massa. Di sisi lain, relatif tidak terdapat perubahan dalam bidang yang tidak berkaitan dengan sejarah seperti sains, profesi insinyur, gereja Protestan, dan sebagian besar gaya hidup borjuis. Menurut Ritter, kebijakan sosial menjadi alat legitimasi penting dalam dekade terakhir.[18] Asal mula Pada Konferensi Yalta selama Perang Dunia II, Blok Sekutu (Amerika Serikat, Britania Raya, dan Uni Soviet) sepakat untuk membagi Nazi Jerman menjadi beberapa zona pendudukan,[19] dan membagi Berlin, ibu kota Jerman. Awalnya akan dibentuk tiga zona pendudukan, Amerika Serikat, Britania Raya, dan Uni Soviet. Kemudian, zona Perancis dibentuk dari zona Amerika dan Britania. Pembentukan Partai komunis penguasa, yang dikenal sebagai Partai Persatuan Sosialis Jerman (SED), terbentuk pada April 1946 dari hasil merger antara Partai Komunis Jerman (KPD) dan Partai Demokrat Sosial Jerman (SPD) atas mandat dari Josef Stalin. Dua partai itu sebelumnya merupakan rival ketika aktif sebelum Nazi berhasil berkuasa dan mengkriminalkan mereka. Penyatuan kedua partai itu melambangkan persahabatan antara kaum sosialis Jerman dalam mengalahkan musuh bersamanya; namun, Partai Komunis, yang memegang mayoritas, memiliki kendali penuh atas kebijakan yang dibuat.[20] SED menjadi partai penguasa selama Jerman Timur ada sebagai negara. Mereka mempunyai hubungan yang dekat dengan Uni Soviet, yang menempatkan pasukan militer di Jerman Timur hingga Jerman Timur bubar pada tahun 1991 (Federasi Rusia tetap mempertahankan keberadaan pasukannya di wilayah Jerman Timur hingga tahun 1994), dengan alasan untuk melawan NATO yang memiliki pangkalan di Jerman Barat. Sejarawan memperdebatkan apakah keputusan untuk membentuk negara terpisah berasal dari Uni Soviet atau dari SED.[21] Setelah Jerman Barat memperoleh kemerdekaannya, Republik Demokratik Jerman didirikan di Jerman Timur pada tahun 1949. Pembentukan dua negara meneguhkan pemisahan Jerman 1945.[22] Pada 10 Maret 1952, (yang lebih dikenal sebagai "Nota Stalin") Stalin memberikan usulan untuk menyatukan Jerman dengan kebijakan netralitas, dengan tanpa kondisi pada kebijakan ekonomi dan dengan jaminan untuk "hak asasi manusia dan kebebasan dasar, yang meliputi kebebasan berpendapat, pers, kegiatan keagamaan, dan berserikat", dan kebebasan untuk melakukan kegiatan partai dan organisasi demokratis.[23] Usulan ini ditolak; reunifikasi bukanlah prioritas pemerintah Jerman Barat, dan NATO juga menolak ususlan ini, beraasan bahwa Jerman seharusnya dapat bergabung dengan NATO dan negosiasi semacam itu dengan Uni Soviet akan dipandang sebagai kapitulasi. Terdapat beberapa perdebatan apakah kesempatan untuk reunifikasi terlewatkan pada tahun 1952. Pada tahun 1949, Soviet menyerahkan kekuasaan Jerman Timur kepada Partai Persatuan Sosialis yang dipimpin oleh Wilhelm Pieck (1876–1960), yang menjadi presiden RDJ dan memegang jabatan hingga ia meninggal, sementara sebagian besar kewenangan eksekutif diberikan kepada Sekretaris Jenderal SED Walter Ulbricht. Pemimpin Sosialis Otto Grotewohl (1894–1964) menjadi perdana menteri hingga ia meninggal.[24] Pemerintah Jerman Timur mengecam kegagalan Jerman Barat dalam melakukan denazifikasi dan memutus keterkaitannya dengan Nazi, memenjarakan mantan anggota Nazi dan mencegah mereka untuk memegang jabatan di pemerintahan. SED menetapkan tujuan utama untuk membersihkan Jerman Timur dari jejak rezim fasis. Platform Partai SED mengklaim akan mendukung pemilihan demokratis dan melindungi kebebasan inidividu untuk membangun sosialisme.[25] Peran Soviet Pada tahun 1945, Uni Soviet mendeklarasikan Zona pendudukan Soviet–bagian tengah Jerman–menjadi negara berdaulat yang akan dinamai Deutsche Demokratische Republik, sementara Tentara Merah dan pasukan Sekutu Barat tetap ditempatkan di Jerman sesuai dengan Perjanjian Potsdam (1945) yang membentuk Zona pendudukan di Jerman.[26] Republik Demokratik Jerman didirikan di wilayah yang secara historis disebut "Mitteldeutschland" (Jerman Tengah). Wilayah Jerman terdahulu di timur Sungai Oder dan Neisse, terutama Provinsi Prusia yaitu Pommern, Prusia Timur, Prusia Barat, Dataran Tinggi Silesia, Dataran Rendah Silesia, timur Neumark, Brandenburg, dan bagian kecil Sachsen terpisah dari Jerman. Sebagai ganti rugi kepada Polandia atas pendudukan Uni Soviet di provinsi timur Polandia, Sekutu menetapkan perbatasan barat Polandia setelah perang hingga Perbatasan Oder-Neisse pada Konferensi Yalta (1945). Hasilnya, sebagian besar wilayah tengah Jerman menjadi Sowjetische Besatzungszone (SBZ, Zona Pendudukan Soviet). Seluruh wilayah di timur perbatasan Oder–Neisse menjadi milik Polandia, dengan pengecualian utara Prusia Timur menjadi milik Uni Soviet.[27] Zona Pendudukan Pada Konferensi Yalta dan Potsdam, Sekutu mendirikan zona pendudukan militer bersama dan administrasi Jerman melalui Dewan Kontrol Sekutu (ACC), pemerintahan militer empat negara (AS, Britania Raya, Uni Soviet, Perancis) efektif diberlakukan hingga pengembalian kedaulatan Jerman. Di Jerman bagian timur, SBZ terdiri dari lima negara bagian (Länder) yaitu Mecklenburg-Vorpommern, Brandenburg, Sachsen, Sachsen-Anhalt, dan Thüringen. Pertentangan mengenai kebijakan yang harus diikuti di zona pendudukan dengan cepat menyebabkkan perpecahan antara empat negara, dan Soviet mengatur zonanya tanpa mengindahkan kebijakan yang diberlakukan di zona lainnya. Soviet keluar dari ACC pada tahun 1948; kemudian tiga zona lainnya semakin bersatu dan diberikan pemerintahan mandiri, administrasi Soviet membentuk pemerintahan sosialis terpisah di zonanya. Namun, tujuh tahun setelah Perjanjian Potsdam dibuat untuk menyatukan Jerman, usulan pada Nota Stalin (10 Maret 1952) untuk menyatukan kembali Jerman dan menarik kekuatan adidaya dari Eropa Tengah ditolak oleh Barat (Amerika Serikat, Perancis, dan Britania Raya). Pemimpin Soviet Josef Stalin, yang merupakan pendukung reunifikasi, meninggal pada awal Maret 1953. Demikian pula Lavrentiy Beria, Deputi Pertama Perdana Menteri Uni Soviet, mengejar reunifikasi Jerman, tetapi ia disingkirikan dari jabatannya pada tahun yang sama sebelum ia dapat bertindak mengenai hal it. Penerusnya, Nikita Khrushchev, menolak reunifikasi karena hal itu sama dengan membuat Jerman Timur kembali diduduki oleh Barat; maka reunfikasi tidak kembali dipertimbangkan hingga tahun 1989. Jerman Timur menganggap Berlin Timur adalah ibu kotanya, dan Uni Soviet serta seluruh negaraBlok Timur secara diplomatik mengakui Berlin Timur sebagai ibu kota Jerman Timur. Namun, Barat mempertanyakan klaim tersebut, dengan pertimbangan bahwa keseluruhan Kota Berlin merupakan wilayah yang diduduki yang diperintah oleh Dewan Kontrol Sekutu. Menurut Margarete Feinstein, status Berlin Timur sebagai ibu kota tidak diakui oleh sebagian besar negara Barat dan Dunia Ketiga.[28] Dalam praktiknya, kewenangan ACC diperdebatkan selama Perang Dingin, dan status Berlin Timur sebagai wilayah yang diduduki menjadi fiksi legal, dan yang dulunya sektor Soviet menjadi terintegrasi penuh ke RDJ. Konflik Perang Dingin yang semakin memburuk antara Kekuatan Barat dan Uni Soviet atas status Berlin Barat menyebabkan Blokade Berlin (24 Juni 1948;– 12 Mei 1949). Tentara Soviet memulai blokade dengan menghentikan seluruh lalu lintas kereta api, jalan, dan pasokan air dari dan ke Berlin Barat. Barat mencoba untuk memberikan pasokan makanan dan bahan bakar ke Berlin Barat.[29] Pemisahan Pada 21 April 1946, Partai Komunis Jerman (Kommunistische Partei Deutschlands–KPD) and the Partai Demokrat Sosial Jerman (Sozialdemokratische Partei Deutschlands–SPD) bergabung untuk membentuk Partai Persatuan Sosialis Jerman (Sozialistische Einheitspartei Deutschlands-SED), yang memenangi pemilihan umum tahun 1946, yang diselenggarakan di bawah pengawasan tentara Soviet. Karena ideologinya merupakan Marxis–Leninis, pemerintahan SED menasionalisasi infrastruktur dan pabrik industri. Pada tahun 1948, Komisi Ekonomi Jerman (Deutsche Wirtschaftskomission—DWK) di bawah kepemimpinan Heinrich Rau memegang kewenangan administratif di zona pendudukan Soviet, yang menjadikannya sebagai pendahulu pemerintahan Jerman Timur.[30][31] Pada 7 Oktober 1949, SED mendirikan Deutsche Demokratische Republik (Republik Demokratik Jerman – RDJ), yang kemudian mengendalikan front antifasis, Front Nasional Republik Demokratik Jerman (NF, Nationale Front der Deutschen Demokratischen Republik), sebuah aliansi yang terdiri dari seluruh partai dan organisasi masyarakat di Jerman Timur. NF didirikan untuk ikut serta dalam pemilihan umum untuk Volkskammer (Majelis Rakyat), parlemen Jerman Timur. Satu-satunya Presiden Republik Demokratik Jerman adalah Wilhelm Pieck. Setelah 1950, kekuasaan politik di Jerman Timur dipegang oleh Sekretaris Pertama SED, Walter Ulbricht.[32] Pada 16 Juni 1953, buruh yang membangun adimarga baru Stalinallee di Berlin Timur protes melawan peningkatan kuota sebesar 10%. Awalnya hanya protes buruh, kemudian protes juga diikuti oleh masyarakat umum, dan pada 17 Juni unjuk rasa serupa terjadi di beberapa wilayah RDJ, dengan jutaan orang mogok kerja di sekitar 700 kota. Khawatir dengan kontra revolusi antikomunis, pada 18 Juni 1953 pemerintah RDJ meminta Pasukan Soviet untuk membantu polisi untuk mengakhiri unjuk rasa; sekitar 50 orang tewas dan 10.000 orang dipenjarakan.[33][34] (Lihat Pemberontakan Jerman Timur 1953.) Pampasan perang Jerman Timur kepada Uni Soviet membuat perekonomian Jerman Timur melemah. Selama periode 1945–46, Soviet mengambil sekitar 33% pabrik industri dan di awal 1950-an telah mengambil hasil produksi pertanian dan industri setara dengan US$10 miliar untuk ganti rugi perang.[35] Kemiskinan di Jerman Timur yang disebabkan pampasan perang ini menyebabkan Republikflucht ("desersi dari republik") ke Jerman Barat, yang memperburuk perekonomian Jerman Timur. Kesempatan di Barat menyebabkan pengurasan keterampilan. Untuk menanggapi hal tersebut, RDJ menutup Perbatasan Jerman Dalam, dan pada 12 Agustus 1961, tentara Jerman Timur mulai membangun Tembok Berlin.[36] Pada tahun 1971, pemimpin Soviet Leonid Brezhnev menyingkirkan Ulbricht dari jabatannya; Erich Honecker menggantikan Ulbricht. Ketika pemerintahan Ulbricht mencoba untuk melakukan reformasi, pemerintahan Honecker mencabut kembali kebijakan reformasi tersebut. Pemerintahan baru mengenalkan Konstitusi Jerman Timur baru yang mendefinisikan Republik Demokratik Jerman sebagai "republik buruh dan petani".[37] Awalnya, Jerman Timur mengklaim memerintah keseluruhan Jerman, klaim tersebut didukung oleh negara Blok Timur. Klaim tersebut menyatakan bahwa Jerman Barat adalah negara boneka ilegal yang dibuat NATO. Namun, sejak 1960-an, Jerman Timur mulai mengakui dirinya sebagai negara yang terpisah dari Jerman Barat. Hal ini diformalkan pada tahun 1974, ketika klausul reunifikasi dihilangkan dari konstitusi Jerman Timur yang telah diamendemen. Berbeda dengan Jerman Timur, Jerman Barat mempertahankan klaim bahwa ia adalah pemerintahan Jerman yang legal. Dari tahun 1949 sampai awal 1970-an, Jerman Barat memandang bahwa Jerman Timur adalah negara yang dibuat secara ilegal. Mereka berpendapat bahwa RDJ adalah negara boneka Soviet, dan sering disebut sebagai "Zona pendudukan Soviet". Sikap ini juga dimilik oleh sekutu Jerman Barat sampai tahun 1973. Jerman Timur diakui terutama oleh negara komunis dan blok Arab, bersama dengan beberapa simpatisan.[38] Berdasarkan Doktrin Hallstein (1955), Jerman Barat juga tidak mengakui negara yang mengakui Jerman Timur – kecuali Uni Soviet. Namun di awal 1970-an, Ostpolitik ("Kebijakaan Timur") tentang "Perubahan Melalui Pendekatan Kembali" dari pemerintahan pragmatis Kanselir Jerman Barat Willy Brandt, mendirikan hubungan diplomatik dengan negara Blok Timur. Kebijakan ini akhirnya dapat menghilangkan klaim salah satu dari kedua pemerintahan Jerman berwenang atas keseluruhan Jerman and mendirikan hubungan diplomatik antara kedua Jerman. Kedua negara bergabung dengan Perserikatan Bangsa-Bangsa pada 18 September 1973. Hal ini juga menambah jumlah negara yang mengakui Jerman Timur menjadi 55 negara, termasuk AS, Britania Raya, dan Perancis, walau ketiga negara tersebut tetap menolak untuk mengakui Berlin Timur sebagai ibu kota.[38] Identitas Jerman Timur Sejak awal pendiriannya, RDJ berusaha untuk membentuk identitas dirinya yang terpisah.[39] Karena warisan kekaisaran dan militer Prusia, SED memutus keterkaitan antara Prusia dan RDJ. SED menghancurkan sejumlah barang peninggalan dari aristokrasi Prusia beserta dengan rumah milik bangsawan terdahulu. Kemudian SED berfokus pada warisan progresif dari sejarah Jerman, seperti peran Thomas Müntzer dalam Perang Petani Jerman dan peran yang dimainkan oleh pahlawan perjuangan antarkelas selama industrialisasi Prusia. Terutama setelah Kongres ke-9 Partai pada tahun 1976, Jerman Timur memutuskan tokoh reformis seperti Karl Freiherr vom Stein, Karl August von Hardenberg, Wilhelm von Humboldt, dan Gerhard von Scharnhorst menjadi contoh dan panutan yang harus ditiru oleh rakyat Jerman Timur.[40] Pada awal 1980-an, Jerman Barat mengadopsi kebijakan "dua negara Jerman dalam satu bangsa Jerman".[41] Walau mereka menghargai kemerdekaan Jerman Timur, mereka tetap mempertahankan pandangan bahwa RDJ merupakan pemerintahan de facto dalam satu bangsa Jerman yang diwakilkan oleh Jerman Barat. Contohnya, mereka tidak memandang warga Jerman Timur sebagai pendatang asing.[42] Die Wende (Reunifikasi Jerman) Pada tahun 1989, setelah kemarahan masyarakat mengenai pemalsuan hasil dari pemilihan pemerintah daerah di musim semi tahun yang sama, banyak warga mengajukan visa keluar atau meninggalkan negara dengan cara yang tidak diperbolehkan oleh hukum RDJ. Pada bulan Agustus 1989 Hongaria menghapus pembatasan perbatasan dan membuka perbatasannya. Sebanyak 13.000 orang meninggalkan Jerman Timur melalui perbatasan via Cekoslowakia menuju Hongaria dan kemudian menuju Austria dan Jerman Barat.[43] Banyak warga lainnya berunjuk rasa melawan partai penguasa, terutama di Kota Leipzig. Kurt Masur, konduktor Orkestra Leipzig Gewandhaus, memimpin negosiasi dengan pemerintah dan mengadakan pertemuan kota di aula.[44] Unjuk rasa tersebut akhirnya membuat Erich Honecker mengundurkan diri di bulan Oktober, dan ia digantikan oleh tokoh yang sedikit lebih moderat, Egon Krenz.[45] Pada tanggal 9 November 1989, beberapa sektor Tembok Berlin dibuka, menyebabkan ribuan warga Jerman Timur menyeberang secara bebas ke Berlin Barat dan Jerman Barat untuk pertama kalinya dalam waktu hampir 30 tahun. Krenz mengundurkan diri beberapa hari kemudian, dan SED meninggalkan kekuasaannya setelah itu. Walau terdepat beberapa usaha kecil untuk membentuk pemerintahan demokratis permanen di Jerman Timur, usaha tersebut akhirnya gagal. Jerman Timur mengadakan pemilihan umum terakhirnya di bulan Maret 1990. Pemenang pemilu adalah koalisi yang dipimpin oleh Persatuan Demokrat Kristen Jerman cabang Jerman Timur, yang mengadvokasikan reunifikasi segera. Pembicaraan 2+4 diadakan dengan melibatkan dua negara Jerman dan Blok Sekutu yang berujung pada kesepakatan mengenai kondisi untuk reunifikasi Jerman. Dengan dua pertiga suara di Volkskammer pada 23 Agustus 1990, RDJ mendeklarasikan penggabungannya dengan Jerman Barat. Lima negara bagian Jerman Timur asli yang telah dihapuskan oleh pemerintah Jerman Timur dibuat kembali.[46] Pada 3 Oktober 1990, lima negara bagian tersebut secara resmi bergabung dengan Republik Federal Jerman, sementara Berlin Timur dan Barat bersatu sebagai negara-kota ketiga (sama seperti Bremen dan Hamburg). Pada 1 Juli, penyatuan mata uang mendahului penyatuan politik: "Ostmark" dihapuskan, mata uang Jerman Barat "Deutsche Mark" menjadi mata uang yang umum digunakan. Ketimpangan ekonomi dan sosial-politik yang besar antara kedua negara terdahulu membuat pemerintah harus menyediakan subsidi untuk integrasi penuh Jerman Timur ke Republik Federal Jerman. Hal itu menyebabkan deindustrialisasi di wilayah Jerman Timur, dan penyebab kegagalan integrasi tersebut masih diperdebatkan. Beberapa kritikus Barat berpendapat bahwa ekonomi wilayah timur yang terdepresiasi merupakan akibat dari inefisiensi ekonomi sosialis. Namun beberapa kritikus dari Jerman Timur berpendapat bahwa metode terapi kejut seperti privatisasi, nilai tukar yang tinggi untuk Ostmark, dan cepatnya proses integrasi membuat perusahaan Jerman Timur seperti tidak diberikan kesempatan untuk beradaptasi.[47] Politik Terdapat empat periode dalam sejarah politik Jerman Timur.[48] Antara lain: Tahun 1949–61, periode pembangunan sosialisme; 1961–1970, periode stabilitas dan konsolidasi; 1971–85 yang disebut sebagai Era Honecker, dan merupakan masa di mana hubungan dengan Jerman Barat membaik; dan 1985–89 yang merupakan periode kejatuhan dan runtuhnya Jerman Timur. Organisasi Partai politik penguasa di Jerman Timur adalah Sozialistische Einheitspartei Deutschlands (Partai Persatuan Sosialis Jerman, SED). Partai ini didirikan pada tahun 1946 melalui penggabungan Partai Komunis Jerman (KPD) dan Partai Demokrat Sosial Jerman (SPD) sesuai dengan perintah Soviet. Namun, SED berubah secara cepat menjadi partai komunis setelah anggota yang berpemikiran demokrat sosial disingkirkan.[49] Perjanjian Postdam berkomitmen agar Soviet mendukung pemerintahan yang demokratis, walau pemahaman Soviet akan "demokrasi" berbeda jauh dengan pemahaman Barat. Seperti di negara Blok Timur lainnya, partai politik nonkomunis diperbolehkan. Hanya saja, setiap partai politik di Jerman Timur diwajibkan untuk bergabung dengan Front Nasional Demokratik Jerman, sebuah koalisi partai dan organisasi massa, seperti: Christlich-Demokratische Union Deutschlands (Persatuan Demokrat Kristen Jerman, CDU), bergabung dengan CDU Jerman Barat setelah reunifikasi. Demokratische Bauernpartei Deutschlands (Partai Petani Demokratik Jerman, DBD), bergabung dengan CDU setelah reunifikasi. Liberal-Demokratische Partei Deutschlands (Partai Demokratik Liberal Jerman, LDPD), bergabung dengan FDP setelah reunifikasi. Nationaldemokratische Partei Deutschlands (Partai Demokrat Nasional Jerman, NDPD), bergabung dengan FDP setelah reunifikasiafter reunification.[50] Partai anggota harus patuh terhadap SED, dan harus menerima peran SED sebagai pemimpin. Namun, partai-partai tersebut mempunyai pewakilan di Volkskammer dan menerima beberapa jabatan di pemerintahan. Volkskammer juga memiliki perwakilan dari organisasi massa seperti Pemuda Jerman Merdeka (Freie Deutsche Jugend atau FDJ), atau Federasi Serikat Buruh Bebas Jerman. Terdapat pula Federasi Wanita Demokratik Jerman yang menempati kursi di Volkskammer. Organisasi massa non-parlemen penting lainnya di Jerman Timur antara lain Asosiasi Senam dan Olahraga Jerman (Deutscher Turn- und Sportbund atau DTSB), dan Solidaritas Rakyat (Volkssolidarität), sebuah organisasi untuk lansia. Organisasi penting lainnya adalah Masyarakat untuk Persahabatan Jerman-Soviet. Setelah runtuhnya komunisme, SED berganti nama menjadi "Partai Sosialisme Demokrat" (PDS) yang ada selama satu dekade setelah reunifikasi sebelum pada akhirnya bergabung dengan WASG untuk membentuk Partai Kiri (Die Linke). Partai Kiri terus menjadi kekuatan politik di beberapa wilayah Jerman, walau tidak sekuat SED.[51] Populasi Populasi Jerman Timur menurun hingga tiga juta orang selama 41 tahun, dari 19 juta pada tahun 1948 menjadi 16 juta pada tahun 1990; pada tahun 1948, sekitar 4 juta orang dideportasi dari wilayah di timur Perbatasan Oder-Neisse.[52] Hal ini berbeda dengan tetangganya, Polandia, yang populasinya meningkat dari 24 juta pada tahun 1950 (sedikit lebih banyak dari Jerman Timur) menjadi 38 juta (lebih dari dua kali populasi Jerman Timur). Hal ini disebabkan emigrasi—sekitar seperempat warga Jeman Timur meinggalkan negara sebelum Tembok Berlin selesai dibuat pada tahun 1961,[53] dan setelah waktu itu, Jerman Timur memliki tingkat kelahiran yang sangat rendah,[54] kecuali ketika pemulihan pada tahun 1980-an ketika tingkat kelahiran di Jerman Timur lebih tinggi dari Jerman Barat.[55]. Kota Besar (Populasi 1988) Berlin Timur (1.200.000) Leipzig[a] (556.000) Dresden[a] (520.000) Karl-Marx-Stadt[a] (317.000) (Sekarang bernama Chemnitz) Magdeburg[a] (290.000) Rostock[a] (250.000) Halle (Saale)[a] (236.000) Erfurt[a] (215.000) Potsdam[a] (140.000) Gera[a] (131.000) Schwerin[a] (130.000) Cottbus[a] (125.000) Zwickau (120.000) Jena (107.000) Dessau (105.000) Distrik administratif Sampai tahun 1952, Jerman Timur terdiri dari ibu kota, Berlin Timur (walau secara legal, Berlin Timur tidak sepenuhnya menjadi bagian dari wilayah RDJ), dan lima negara bagian Jerman yakni Mecklenburg-Vorpommern (pada tahun 1947 berganti nama menjadi Mecklenburg), Brandenburg, Sachsen-Anhalt, Thüringen, dan Sachsen. Setelah Reformasi Administratif Jerman Timur 1952, sebanyak 14 Bezirke (distrik) dibentuk dan secara de facto membubarkan lima Länder. Bezirke terbaru dinamai dengan pusat distriknya, yaitu: (i) Rostock, (ii) Neubrandenburg, dan (iii) Schwerin dibentuk dari Land Mecklenburg; (iv) Potsdam, (v) Frankfurt (Oder), dan (vii) Cottbus dari Brandenburg; (vi) Magdeburg dan (viii) Halle dari Sachsen-Anhalt; (ix) Leipzig, (xi) Dresden, dan (xii) Karl-Marx-Stadt (Chemnitz sampai 1953 dan dari 1990) dari Sachsen; dan (x) Erfurt, (xiii) Gera, dan (xiv) Suhl dari Thüringen. Berlin Timur menjadi Bezirk ke-15 pada tahun 1961, tetapi mempertahankan status legal istimewa hingga tahun 1968, ketika penduduknya menyetujui (draf) konstitusi baru. Walau Berlin Barat secara legal berada di bawah kendali Dewan Kontrol Sekutu, dan ditentang oleh pemerintah Sekutu, RDJ memerintah Bezirk Berlin sebagai bagian wilayahnya. Militer Pemerintah Jerman Timur memegang kendali atas militer dan organisasi paramiliter melalui berbagai kementerian, salah satunya Kementerian Pertahanan Nasional. Karena wilayahnya yang dekat dengan Barat selama Perang Dingin (1945–1991), kekuatan militernya termasuk yang paling mutakhir di antara negara Pakta Warsawa. Tentara Rakyat Nasional Nationale Volksarmee (NVA) adalah organisasi militer terbesar di Jerman Timur. Mereka didirikan pada tahun 1956 dari Kasernierte Volkspolizei, unit militer dari polisi umum (Volkspolizei), ketika Jerman Timur bergabung dengan Pakta Warsawa. Sejak didirikan, mereka berada di bawah Kementerian Pertahanan Nasional. Dulunya NVA terdiri dari pasukan sukarela sampai masa wajib militer selama 18 bulan diberlakukan pada tahun 1962. NVA dianggap sebagai salah satu pasukan militer yang paling profesional dan terlatih dengan baik di dunia. NVA terdiri dari: Angkatan Darat (Landstreitkräfte) Angkatan Laut (Volksmarine) Angkatan Udara (Luftstreitkräfte/Luftverteidigung) Pasukan Penjaga Perbatasan Pasukan penjaga perbatasan dari sektor timur awalnya merupakan bagian dari pasukan kepolisian, Deutsche Grenzpolizei, serupa dengan Bundesgrenzschutz di Jerman Barat. Pasukan ini berada di bawah Kementerian Dalam Negeri. Setelah remiliterisasi Jerman Timur pada tahun 1956, Deutsche Grenzpolizei berubah menjadi pasukan militer pada tahun 1961, dibuat serupa dengan Pasukan Penjaga Perbatasan Soviet, dan tanggung jawabnya diserahkan kepada Kementerian Pertahanan Nasional, sebagai bagian dari Tentara Rakyat Nasional. Pada tahun 1973, pasukan ini dipisahkan dari NVA, tetapi masih berada di bawah kementerian yang sama. Pasukan ini terdiri dari warga yang secara sukarela mendaftarkan diri. Pada puncaknya, pasukan ini berjumlah 47.000 serdadu. Volkspolizei Setelah NVA terpisah dari Volkspolizei pada tahun 1956, Kementerian Dalam Negeri mempertahankan pasukan cadangan untuk ketertiban umum, yang lebih dikenal sebagai Volkspolizei-Bereitschaften (VPB). Unit ini, seperti Kasernierte Volkspolizei, dipersiapkan sebagai infanteri bermotor, dan memiliki serdadu antara 12.000 dan 15.000 orang. Stasi Kementerian Keamanan Negara (Stasi) berperan sebagai badan intelijen dan polisi rahasia di Jerman Timur dan dianggap sebagai salah satu yang paling efektif di dunia[56][57][58][59][60][61]. Stasi ditakuti dan dibenci oleh masyarakat. Stasi memiliki personel sebanyak 90.000 orang. Kampfgruppen der Arbeiterklasse Kampfgruppen der Arbeiterklasse (grup tempur kelas pekerja) memiliki anggota sebanyak 202.000–211.000 per tahun 1980[62]. KdA merupakan instrumen militer-politik SED. Perintah dan keputusan mengenai KdA dibuat oleh Politbüro. Mereka menerima pelatihan dari Volkspolizei dan Kementerian Dalam Negeri. Keanggotaan bersifat sukarela, tetapi anggota SED diwajibkan untuk bergabung sebagai kewajiban anggota. Amerika Serikat sebagai ancaman utama Jerman Timur mendorong gagasan antiimperialisme yang tercermin pada media massa dan sekolah di sana.[63] Gagasan ini mengikuti teori Lenin bahwa imperialisme adalah tahap terakhir dan tertinggi dari kapitalisme, dan teori Dimitrov mengenasi fasisme sebagai kediktatoran dari elemen paling reaksioner dari kapitalisme finansial. Reaksi umum mengenai hal tersebut bervariasi, dan media Barat mencoba menembus Jerman Timur melalui televisi dan siaran radio dari Jerman Barat dan dari jaringan propaganda Amerika Radio Free Europe. Pembelot, terutama golongan profesional, melarikan diri ke Jerman Barat sebelum Tembok Berlin didirikan pada tahun 1961.[64][65] Dukungan ke negara sosialis Dunia Ketiga Setelah mendapat pengakuan internasional pada tahun 1972-73, DDR mulai untuk bekerja sama dengan negara sosialis Dunia Ketiga dan gerakan pembebasan bangsa. Sementara Uni Soviet mengendalikan strategi dan angkatan bersenjata Kuba turut serta dalam pertempuran secara langsung (terutama di Republik Rakyat Angola dan Ethiopia), DDR lebih berperan dalam memberikan bantuan ahli untuk perawatan peralatan militer dan pelatihan personel, dan turut serta mendirikan agen rahasia berdasarkan model Stasi. Jerman Timur bekerja sama dengan MPLA di Angola, FRELIMO di Mozambik, dan PAIGC di Guinea-Bissau dan Tanjung Verde. Pada tahun 1970-an, Jerman Timur juga bekerja sama dengan negara sosialis dan republik rakyat lainnya seperti: Republik Rakyat Kongo, Yaman Selatan, Republik Demokratik Somali, Libya, dan Republik Rakyat Benin. Kesepakatan militer pertama ditandatangai pada tahun 1973 dengan Republik Rakyat Kongo. Pada tahun 1979, perjanjian persahabatan ditandatangani dengan Angola, Mozambik dan Ethiopia. Diperkirakan sekitar 2000-4000 ahli militer dan keamanan DDR yang dikerahkan ke Afrika. Selain itu, perwakilan dari negara Afrika dan Arab dan gerakan pembebasan mengikuti pelatihan militer di DDR.[66] Ekonomi Pada awalnya ekonomi Jerman Timur buruk karena kehancuran yang disebabkan oleh perang, banyaknya korban dari pemuda, terganggunya bisnis dan transportasi, adanya banyak pengungsi, dan pampasan perang ke Uni Soviet. Tentara Merah membongkar infrastuktur dan pabrik yang ada di Zona Pendudukan Soviet dan membawanya ke Rusia. Di awal tahun 1950-an, pampasan perang dibayar dengan hasil pertanian dan industri; sementara wilayah Dataran Rendah Silesia membayarnya dengan tambang batu bara dan Szczecin yang merupakan pelabuhan penting diberikan ke Polandia sesuai dengan keputusan Stalin.[35] Perekonomian terencana dari Jerman Timur mirip dengan yang digunakan di Uni Soviet. Pada tahun 1950, Jerman Timur bergabung dengan Comecon. Pada tahun 1985, perusahaan negara kolektif menyumbang 96,7% dari pendapatan negara bersih. Untuk memastikan harga barang dan jasa yang stabil, negara membayar 80% dari biaya suplai dasar. Perkiraan pendapatan perkapita tahun 1984 sebesar $9.800 ($22.600 dalam dolar 2015). Pada tahun 1976, rerata pertumbuhan ekonomi tahunan Jerman Timur sekitar lima persen. Hal ini membuat perekonomian Jerman Timur merupakan yang terkaya di Blok Timur sampai 1990 setelah keruntuhan komunis di Jerman Timur.[67] Ekspor utama Jerman Timur adalah kamera dengan merek Praktica; otomobil dengan merek Trabant, Wartburg, dan IFA; senjata berburu, sekstan, mesin ketik, dan jam tangan. Sampai 1960-an, Jerman Timur mengalami kelangkaan produk makanan dasar seperti gula dan kopi. Warga Jerman Timur dengan teman atau keluarga di Barat (atau dengan akses ke valuta kuat) dapat membeli produk Barat dan produk Jerman Timur kualitas ekspor di Intershop. Pemerintah menggunakan uang dan harga sebagai alat politik, dengan memberikan harga yang telah disubsidi untuk produk barang dan jasa dasar dasar, yang dikenal sebagai "paket pembayaran kedua".[68] Pada tingkat produksi, harga artifisial dibuat untuk sebuah sistem semibarter dan penimbunan sumber daya. Untuk konsumen, hal itu menyebabkan penggantian uang RDJ dengan waktu, barter, dan valuta kuat. Ironisnya, perekonomian sosialis menjadi semakin tergantung pada bantuan keuangan dari pinjaman valuta kuat dari Jerman Barat. Sementara mata uang Jerman Timur menjadi tidak berharga dika dibandingkan dengan Deutsche Mark (DM).[69] Agama Agama menjadi perdebatan di RDJ, dengan pemerintah komunis mendukung ateisme negara, walau beberapa orang masih setia sebagai umat Kristen.[70] Pada tahun 1950, 85% warga RDJ beragama Protestan, sementara 10% beragama Katolik Roma. Pada tahun 1961, teolog ternama, Paul Tillich, mengklaim bahwa penduduk Protestan di Jerman Timur adalah yang paling mengagumkan di dunia, karena pemerintah Komunis tidak dapat mengambil hati mereka.[71] Pada tahun 1989, jumlah penduduk Kristen berkurang drastis. Sebanyak 25% warga beragama Protestan dan Katolik Roma sebesar 5%. Jumlah penduduk yang tidak beragama meningkat dari 5% pada tahun 1950 hingga mencapai 70% pada tahun 1989. Ateisme negara Ketika awal kekuasaan, SED menyatakan kecocokan antara Kekristenan dan Marxisme dan mencari partisipasi orang Kristen dalam membangun sosialisme. Awalnya dukungan terhadap ateisme memperoleh sedikit perhatian khalayak. Pada pertengahan 1950-an, ketika Perang Dingin memanas, ateisme menjadi topik pembicaraan utama di Jerman Timur, baik dalam konteks dalam dan luar negeri. Aktivitas ini berkurang di akhir 1960-an karena anggapan bahwa pembicaraan tersebut mulai menjadi kontraproduktif. Perhatian pejabat dan cendekiawan kepada ateisme mulai berkembang kembali pada tahun 1973, dengan lebih menitikberatkan pada pembahasan oleh kaum intelektual dan pelatihan kader daripada hanya sekadar propaganda. Walau ateisme di Jerman Timur tidak pernah dimaksudkan untuk membahayakan kerja sama dengan warga Jerman Timur yang beragama.[72] Jerman wilayah timur saat ini menjadi salah satu wilayah yang paling tidak beragama tidak di dunia.[73][74] (Bandingkan dengan Populasi umat tak beragama menurut negara.) Protestanisme Dalam sejarahnya, Jerman mayoritas beragama Protestan (utamanya Lutheran) dari tahap awal Reformasi Protestan hingga seterusnya. Pada tahun 1948, setelah terbebas dari Nazisme, Lutheran, Calvinisme, dan Persatuan Gereja Prusia membentuk Gereja Injili Jerman (EKD) pada Konferensi Eisenach (Kirchenversammlung von Eisenach). Pada tahun 1969, gereja Protestan di Jerman Timur dan Berlin Timur[75] memisahkan diri dari EKD dan membentuk Federasi Gereja Protestan di Republik Demokratik Jerman (German: Bund der Evangelischen Kirchen in der DDR, BEK), pada tahun 1970 juga bergabung dengan Gereja Moravia Herrnhuter Brüdergemeine. Pada tahun 1991, setelah reunifikasi Jerman, gereja BEK bergabung kembali dengan EKD. Antara tahun 1956 dan 1971, gereja Lutheran Jerman Timur secara bertahap mengubah hubungannya dengan negara dari permusuhan ke kerja sama.[76] Dari berdirinya RDJ pada tahun 1949, SED berusaha untuk melemahkan pengaruh gereja terhadap generasi selanjutnya. Gereja mengadopsi sikap konfrontasi dan menjauh dari negara. Sekitar tahun 1956 gereja mulai bersikap lebih netral untuk mengakomodasi loyalitas kondisional. Pemerintah tidak lagi dianggap ilegal; dan pemimpin gereja mulai memandang pemerintah telah dimandatkan oleh Tuhan, maka, berhak menerima sikap tunduk dari umat Kristen. Namun untuk masalah ketika negara meminta sesuatu di mana gereja merasa tidak sesuai dengan kehendak Tuhan, gereja berhak untuk mengatakan tidak. Terdapat penyebab struktural dan niat dibalik perkembangan ini. Penyebab struktural adalah memanasnya Perang Dingin di Eropa pada pertengahan 1950-an, yang membuat jelas bahwa Jerman Timur bukanlah hal yang bersifat sementara. Menurunya anggota gereja juga membuat jelas para pemimpin gereja bahwa mereka harus mengadakan dialog dengan negara. Niat dibalik perubahan sikan bervariasi dari Lutheran liberal tradisional yang menerima kekuasaan sekuler sampai sikap positif terhadap gagasan sosialisme.[77] Manfred Stolpe menjadi pengacara untuk Gereja Protestan Brandenburg pada tahun 1959 sebelum menduduki jabatan di gereja pusat di Berlin. Pada tahun 1969 ia membantu mendirikan Bund der Evangelischen Kirchen in der DDR (BEK), di mana ia bernegosiasi dengan pemerintah sementara di waktu yang bersamaan bekerja di institusi lembaga Protestan. Ia memenangi pemilihan daerah untuk majelis negara bagian Brandenburg melalui daftar SPD pada tahun 1990. Stolpe tetap berada di pemerintahan Brandenburg sampai ia bergabung dengan pemerintah federal pada tahun 2002. Katolik Roma Gereja Katolik Roma di Jerman Timur mempunyai hierarki episkopal yang berfungsi penuh sesuai dengan Vatikan. Selama periode awal setelah perang, hubungan memanas. Seluruh umat Katolik (dan terutama uskup) menentang negara Jerman Timur dan ideologi Marxis. Negara memperbolehkan uskup untuk mengadakan unjuk rasa, terutama untuk masalah tertentu seperti aborsi.[77] Setelah 1945, gereja berhasil mengintegrasikan eksil Katolik di Jerman Timur dan mengatur strukur lembaga untuk memenuhi kebutuhan gereja di dalam masyarakat ateis. Hal ini berarti struktur gereja semakin hierarkis, sedangkan di bidang pendidikan agama dan organisasi pemuda dikembangkan suatu sistem staf sementara. Maka pada tahun 1950, terdapat masyarakat Katolik yang telah berhasil mengatur struktur agar bisa bertahan di kondisi Jerman Timur dan mempertahankan identitas Katolik.[78] Dengan berubahnya generasi di gereja pada awal 1980-an, negara berharap untuk hibungan yang lebih baik dengan uskup baru, tetapi uskup baru lebih memilih untuk melakukan pertemuan massal secara tertutup, mendorong hubungan internasional dengan diskusi dengan teolog luar, dan mengadakan konferensi ekumenis. Uskup baru tidak berorientasi politik dan lebih memperhatikan masalah spiritual. Pemerintah merespons dengan membatasi hubungan internasional dengan uskup.[79] Industri Telekomunikasi Di pertengahan 1980-an, Jerman Timur memiliki sistem komunikasi yang mutakhir. Terdapat sekitar 3,6 juta telepon yang digunakan (21,8 untuk setiap 100 penduduk), dan 16.476 stasiun Telex. Kedua jaringan ini dioperasikan oleh Deutsche Post der DDR (Kantor Pos Jerman Timur). Jerman Timur memiliki kode telepon +37; pada tahun 1991, beberapa bulan setelah reunifikasi, kode negara Jerman Timur berubah menjadi kode negara keseluruhan Jerman yaitu +49. Pada tahun 1976, Jerman Timur meresmikan stasiun radio di Fürstenwalde untuk tujuan menyampaikan dan menerima komunikasi dari satelit Soviet dan ikut serta sebagai partisipan dalam organisasi telekomunikasi internasional yang didirikan oleh pemerintah Soviet, Intersputnik. Hari libur resmi TanggalNama bahasa IndonesiaNama bahasa JermanCatatan1 JanuariTahun BaruNeujahrJumat AgungKarfreitagPaskahOstersonntagSenin PaskahOstermontagBukan hari libur resmi setelah 1967.1 MeiHari BuruhTag der ArbeitNama resmi Hari Buruh adalah "Internationaler Kampf- und Feiertag der Werktätigen"8 MeiHari Kemenangan di EropaTag der BefreiungTerjemahan dari bahasa Jerman berarti "Hari Pembebasan"Hari Ayah / Hari Raya Kenaikan TuhanVatertag / Christi HimmelfahrtKamis setelah Minggu kelima setelah Paskah. Bukan hari libur resmi setelah 1967.PentakostaPfingstmontag50 hari setelah Paskah7 OktoberHari RepublikTag der RepublikHari libur nasionalHari Pertobatan dan DoaBuß- und BettagRabu sebelum Minggu keempat sebelum 25 Desember. Bukan hari libur resmi setelah 1967.25 DesemberNatal Hari Pertama1. Weihnachtsfeiertag26 DesemberNatal Hari Kedua2. Weihnachtsfeiertag Peninggalan Margot Honecker, mantan Menteri Pendidikan Jerman Timur, merangkum peninggalan Jerman Timur sebagai berikut: "Di negara ini, setiap orang punya tempat. Semua anak-anak dapat bersekolah tanpa biaya, mereka menerima pelatihan atau pembelajaran kejuruan, dan dijamin mendapat pekerjaan setelah pelatihan. Kerja lebih dari sekadar mendapat uang. Pria dan wanita menerima gaji yang setara untuk kerja yang setara dan hasil yang diperoleh. Kesetaraan untuk wanita tidak sekadar diatas kertas. Perlindungan untuk anak-anak dan lansia dijamin hukum. Perawatan medis gratis, aktivitas kebudayaan dan hiburan dapat dibeli siapa saja. Jaminan sosial adalah suatu hal yang pasti. Kita tidak mengenal pengemis atau tunawisma. Di sini terdapat rasa solidaritas. Rakyat merasa bertanggung jawab tidak hanya untuk dirinya, tetapi bekerja di berbagai lembaga demokratis lainnya dengan dasar kepentingan bersama."[80] Sejarawan Jerman Jürgen Kocka pada tahun 2010 menyimpulkan konsensus dari berbagai cendekiawan: "Konseptualisasi RDJ sebagai kediktatoran telah diterima secara luas, walau makna dari konsep kediktatoran bervariasi. Banyak bukti telah ditemukan yang membuktikan karakter represif, tidak demokratis, tidak bebas, nonpluralistis dari rezim RDJ dan partai penguasanya."[81] Ostalgie Banyak warga Jerman Timur memandang positif terhadap pembubaran RDJ.[82] Namun pandangan ini dengan cepat berakhir.[83] Warga Jerman Barat terkadang bertindak sebagai "pemenang" dan Jerman Timur telah "kalah" dalam reunifikasi, menyebabkan banyak warga Jerman Timur (Ossis) membenci warga Jerman Barat (Wessis).[84] Penulis Ascher Barnstone menemukan bahwa "Warga Jerman Timur membenci kekayaan yang dimiliki warga Jerman Barat; warga Jerman Barat memandang warga Jerman Timur sebagai oportunis pemalas yang mau sesuatu tanpa berusaha. Warga Jerman Timur memandang "Wessis" sebagai arogan dan ambisius, warga Jerman Barat berpikir bahwa "Ossis" orang yang tidak berguna." Efek reunifikasi ini menyebabkan banyak warga Jerman Timur mulai berpikir dirinya sebagai warga Jerman "Timur" daripada sebagai warga "Jerman". Hal ini menyebabkan banyak warga bekas RDJ rindu terhadap beberapa aspek dari Jerman Timur, seperti tidak ada pengangguran dan menerima keuntungan dari pemerintah Jerman Timur, yang disebut "Ostalgie" (gabungan antara [Ost]error: {{lang}}: text has italic markup (help) "timur" dan [Nostalgie]error: {{lang}}: text has italic markup (help) "nostalgia") dan digambarkan dalam film buatan Wolfgang Becker, Goodbye Lenin!. Lihat pula Daftar Pemimpin Jerman Timur Daftar negara-negara di dunia Penyatuan Jerman Jerman Barat Jerman Catatan kaki Referensi dan bibliografi Allinson, Mark. Politics and Popular Opinion in East Germany 1945–68 (2000) Augustine, Dolores. Red Prometheus: Engineering and Dictatorship in East Germany, 1945–1990. (2007) 411pp Baylis, Thomas A., David H Childs and Marilyn Rueschemeyer, eds.; East Germany in Comparative Perspective, Routledge. 1989 Berger, Stefan, and Norman LaPorte, eds. The Other Germany: Perceptions and Influences in British-East German Relations, 1945–1990 (Augsburg, 2005). Berger, Stefan, and Norman LaPorte, eds. Friendly Enemies: Britain and the GDR, 1949-1990 (2010) Berghoff, Hartmut, and Uta Andrea Balbier, eds. The East German Economy, 1945-2010: Falling Behind Or Catching Up? (Cambridge UP, 2013). Betts, Paul. Within Walls: Private Life in the German Democratic Republic, Oxford: Oxford UP, 2013 Childs, David H.. The Fall of the GDR, Longman , 2001. ISBN 978-0-5823-1569-3, ISBN 0-582-31569-7 Childs, David H.. & Richard Popplewell. The Stasi: East German Intelligence and Security Service, Palgrave Macmillan , 1996. Childs, David H.. The GDR: Moscow's German Ally, George Allen & Unwin, 1983. ISBN 0-04-354029-5, ISBN 978-0-04-354029-9. Childs, David H.. The Two Red Flags: European Social Democracy & Soviet Communism Since 1945, Routledge, 2000. De La Motte and John Green, "Stasi State or Socialist Paradise? The German Democratic Republic and What became of it", Artery Publications. 2015 Fulbrook, Mary. The People's State: East German Society from Hitler to Honecker (Yale University Press, 2005. 352 pp.ISBN 0-300-10884-2. Fulbrook; Mary. Anatomy of a Dictatorship: Inside the GDR, 1949–1989 (Oxford University Press, 1995). Gray, William Glenn. Germany's Cold War: The Global Campaign to Isolate East Germany, 1949–1969 (U of North Carolina Press, 2003). Grieder, Peter. The German Democratic Republic (Palgrave Macmillan, 2012), scholarly history. Grix, Jonathan. The Role of the Masses in the Collapse of the GDR Macmillan, 2000 Jarausch, Konrad H., and Eve Duffy; Dictatorship as Experience: Towards a Socio-Cultural History of the GDR (Berghahn Books, 1999). Kupferberg, Feiwel. The Rise and Fall of the German Democratic Republic (2002) 228pp; McLellan, Josie. Love in the Time of Communism: Intimacy and Sexuality in the GDR. (Cambridge UP, 2011). Major, Patrick, and Jonathan Osmond, eds. The Workers' and Peasants' State: Communism and Society in East Germany under Ulbricht 1945–71 (Manchester University Press, 2002), 272 pp. Naimark, Norman M. The Russians in Germany: A History of the Soviet Zone of Occupation, 1945–1949 (1997) Pence, Katherine and Paul Betts. Socialist Modern: East German Everyday Culture and Politics, Ann Arbor: University of Michigan Press, 2008 Port, Andrew I. Conflict and Stability in the German Democratic Republic Cambridge University Press, 2007. Pritchard, Gareth, The Making of the GDR 1945–53: From Antifascism to Stalinism (2000) Steiner, André. The Plans That Failed: An Economic History of East Germany, 1945–1989 (2010) Sarotte, Mary Elise. Collapse: The Accidental Opening of the Berlin Wall, New York: Basic Books, 2014 Spilker, Dirk. The East German Leadership and the Division of Germany: Patriotism and Propaganda 1945–1953. (2006). Stokes, Raymond G. Constructing Socialism: Technology and Change in East Germany, 1945–1990 (2000) Zatlin, Jonathan R. The Currency of Socialism: Money and Political Culture in East Germany. (2007). 377 pp. Historiografi dan memori Bridge, Helen. Women's Writing and Historiography in the GDR (Oxford UP, 2002). Hodgin, Nick, and Caroline Pearce, eds. The GDR remembered: representations of the East German state since 1989 (Camden House, 2011). Kwiet, Konrad. "Historians of the German Democratic Republic on Antisemitism and Persecution." The Leo Baeck Institute Yearbook 21.1 (1976): 173-198. Port, Andrew I. "Central European History since 1989: Historiographical Trends and Post-Wende “Turns”." Central European History 48#2 (2015): 238-248. Ritter, Gerhard A. "Die DDR in der Deutschen Geschichte," [The GDR in German history] Vierteljahrshefte für Zeitgeschichte, Apr 2002, Vol. 50 Issue 2, pp 171–200. Ross, Corey. The East German Dictatorship: Problems and Perspectives in the Interpretation of the GDR (Oxford UP, 2002). Saunders, Anna, and Debbie Pinfold, eds. Remembering and rethinking the GDR: multiple perspectives and plural authenticities (Springer, 2012). Steding, Elizabeth Priester. "Losing Literature: The Reduction of the GDR to History." German Politics & Society 32.4 (2014): 39-55. Argues the history of East Germany is taught in the 21st century German schools, but not its literature. Dalam bahasa Jerman Dahn, Daniela. Vertreibung ins Paradies: Unzeitgemäße Texte zur Zeit, Berlin: Rowohlt Verlag, 1998 Dahn, Daniela. Wenn und Aber: Anstiftungen zem Widerspruch, Berlin: Rowohlt Verlag, 1997 Dahn, Daniela. Westwärts und nicht vergessen: Vom Unbehagen in der Einheit, Rowohlt Verlag, 1997 Pranala luar (in German) (in German) (in German) Open Society Archives, Budapest Kategori:Bekas negara di Eropa Kategori:Negara komunis Kategori:Perang Dingin Kategori:Sejarah Jerman
https://id.wikipedia.org/wiki/Jerman%20Timur
{ "plaintext_start_byte": [ 4, 208, 598, 964, 1079, 1476, 2328, 2688, 2872, 3247, 3593, 3772, 4966, 5442, 6371, 6577, 7105, 7743, 8499, 8633, 8668, 8881, 9104, 9869, 10329, 11800, 12202, 12483, 12933, 13122, 13537, 13939, 14114, 14311, 14710, 14852, 15500, 15979, 16459, 16854, 17566, 18058, 18434, 18842, 18991, 19394, 19446 ], "plaintext_end_byte": [ 206, 597, 963, 1068, 1464, 2327, 2687, 2871, 3246, 3592, 3747, 4944, 5428, 6370, 6559, 7104, 7730, 8498, 8632, 8667, 8863, 9103, 9839, 10328, 11792, 12179, 12469, 12932, 13104, 13536, 13938, 14102, 14310, 14697, 14851, 15487, 15978, 16458, 16853, 17557, 18038, 18433, 18841, 18957, 19383, 19432, 19671 ] }
When was the the first bicycle with gearing introduced?
Derailleur gears
english
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Transmission types Manual Sequential manual Non-synchronous Preselector Automatic Manumatic Semi-automatic Electrohydraulic Dual-clutch Continuously variable Bicycle gearing Derailleur gears Hub gearsvt Derailleur gears are a variable-ratio transmission system commonly used on bicycles, consisting of a chain, multiple sprockets of different sizes, and a mechanism to move the chain from one sprocket to another.[1] Although referred to as gears in the bike world, these bicycle gears are technically sprockets since they drive or are driven by a chain, and are not driven by one another.[2] Modern front and rear derailleurs typically consist of a moveable chain-guide that is operated remotely by a Bowden cable attached to a shifter mounted on the down tube, handlebar stem, or handlebar. When a rider operates the lever while pedalling, the change in cable tension moves the chain-guide from side to side, "derailing" the chain onto different sprockets. For more information about the choice of particular gear ratios and sprocket sizes, see Bicycle gearing. Etymology Derailleur is a French word, spelled dérailleur in French,[1] derived from the derailment of a train from its tracks.[3] Its first recorded use was 1930.[1][4] At least one notable bicycle industry author has attempted to promote the anglicized spelling of derailer.[3][5] As of 2013, however, neither Merriam-Webster[4] nor the Oxford English Dictionary[1] has an entry for derailer. History Various derailleur systems were designed and built in the late 19th century. One example is the Protean two-speed derailleur available on the Whippet safety bicycle.[6] The French bicycle tourist, writer and cycling promoter Paul de Vivie (1853–1930), who wrote under the name Vélocio, invented a two speed rear derailleur in 1905 which he used on forays into the Alps.[7] Some early designs used rods to move the chain onto various gears. 1928 saw the introduction of the "Super Champion Gear" (or "Osgear")[8] from the company founded by champion cyclist Oscar Egg, as well as the Vittoria Margherita; both employed chainstay mounted 'paddles' and single lever chain tensioners mounted near or on the downtube. However, these systems, along with the rod-operated Campagnolo Cambio Corsa[9] were eventually superseded by parallelogram derailleurs. In 1937, the derailleur system was introduced to the Tour de France, allowing riders to change gears without having to remove wheels. Previously, riders would have to dismount in order to change their wheel from downhill to uphill mode.[10] Derailleurs did not become common road racing equipment until 1938 when Simplex introduced a cable-shifted derailleur. In 1949 Campagnolo introduced the Gran Sport, a more refined version of the then already existing, yet less commercially successful, cable-operated parallelogram rear derailleurs.[11] In 1964, Suntour invented the slant-parallelogram rear derailleur, which let the jockey pulley maintain a more constant distance from the different sized sprockets, resulting in easier shifting. Once the patents expired, other manufacturers adopted this design, at least for their better models,[12] and the "slant parallelogram" remains the current rear derailleur pattern. Before the 1990s many manufacturers made derailleurs, including Simplex, Huret, Galli, Mavic, Gipiemme, Zeus, Suntour, and Shimano. However, the successful introduction and promotion of indexed shifting by Shimano in 1985 required a compatible system of shift levers, derailleur, sprockets, chainrings, chain, shift cable, and shift housing.[13] Today the three main manufacturers of derailleurs are Shimano (Japan), SRAM (USA) and Campagnolo (Italy), who only make equipment for road and cyclocross. Modern derailleur types The major innovations since then have been the switch from friction to indexed shifting and the gradual increase in the number of gears. With friction shifting, a lever directly controls the continuously variable position of the derailleur. To shift gears, the rider first moves the lever enough for the chain to jump to the next sprocket, and then adjusts the lever a slight amount to center the chain on that sprocket. An indexed shifter has a detent or ratchet mechanism which stops the gear lever, and hence the cable and the derailleur, after moving a specific distance with each press or pull. Indexed shifters require re-calibration when cables stretch and parts get damaged or swapped. On racing bicycles, 10-gear rear cassettes appeared in 2000, and 11-gear cassettes appeared in 2009. Most current mountain bicycles have either. Many modern, high-end mountain bikes have begun using entirely one chain ring drivetrains, with the industry constantly pushing the number of rear cogs up and up, as shown by SRAM's Eagle groupsets (1 by 12) and Rotor's recent 1 by 13 drive-train.[14] Most road bicycles have two chainrings, and touring bicycles commonly have three. Rear derailleurs The rear derailleur serves double duty: moving the chain between rear sprockets and taking up chain slack caused by moving to a smaller sprocket at the rear or a smaller chainring by the front derailleur. In order to accomplish this second task, it is positioned in the path of the bottom, slack portion of chain. Sometimes the rear-derailleurs are re-purposed as chain tensioners for single-speed bicycles that cannot adjust chain tension by a different method. Construction Although variations exist, as noted below, most rear derailleurs have several components in common. They have a cage that holds two pulleys that guide the chain in an S-shaped pattern. The pulleys are known as the jockey pulley or guide pulley (top) and the tension pulley (bottom).[15] The cage rotates in its plane and is spring-loaded to take up chain slack. The cage is positioned under the desired sprocket by an arm that can swing back and forth under the sprockets. The arm is usually implemented with a parallelogram mechanism to keep the cage properly aligned with the chain as it swings back and forth. The other end of the arm mounts to a pivot point attached to the bicycle frame. The arm pivots about this point to maintain the cage at a nearly constant distance from the different sized sprockets. There may be one or more adjustment screws that control the amount of lateral travel allowed and the spring tension. The components may be constructed of aluminium alloy, steel, plastic, or carbon fibre composite. The pivot points may be bushings or ball bearings. These will require moderate lubrication. Relaxed position High normal or top normal rear derailleurs return the chain to the smallest sprocket on the cassette when no cable tension is applied.[16] This is the regular pattern used on most Shimano mountain, all Shimano road, and all SRAM and Campagnolo derailleurs. In this condition, spring pressure takes care of the easier change to smaller sprockets. In road racing the swiftest gear changes are required on the sprints to the finish line, hence high-normal types, which allow a quick change to a higher gear, remain the preference. Low normal or rapid rise rear derailleurs return the chain to the largest sprocket on the cassette when no cable tension is applied. While this was once a common design for rear derailleurs, it is relatively uncommon today.[17] In mountain biking and off-road cycling, the most critical gear changes occur on uphill sections, where riders must cope with obstacles and difficult turns while pedalling under heavy load. This derailleur type provides an advantage over high normal derailleurs because gear changes to lower gears occur in the direction of the loaded spring, making these shifts easier during high load pedalling. Cage length The distance between the upper and lower pulleys of a rear derailleur is known as the cage length. Cage length, when combined with the pulley size, determines the capacity of a derailleur to take up chain slack. Cage length determines the total capacity of the derailleur, that is the size difference between the largest and smallest chainrings, and the size difference between the largest and smallest sprockets on the cogset added together. A larger sum requires a longer cage length. Typical cross country mountain bikes with three front chainrings will use a long cage rear derailleur. A road bike with only two front chainrings and close ratio sprockets can operate with either a short or long cage derailleur, but will work better with a short cage. Manufacturer stated derailleur capacities are as follows: Shimano long = 45T; medium = 33T SRAM long = 43T; medium = 37T; short = 30T Benefits of a shorter cage length: more positive gear-changing due to less flex in the parallelogram better gear-changing with good cable leverage better obstruction clearance less danger of catching spokes. slight weight savings. Cage positioning There are at least two methods employed by rear derailleurs to maintain the appropriate gap between the upper jockey wheel and the rear sprockets as the derailleur moves between the large sprockets and the small sprockets. One method, used by Shimano, is to use chain tension to pivot the cage. This has the advantage of working with most sets of sprockets, if the chain has the proper length. A disadvantage is that rapid shifts from small sprockets to large over multiple sprockets at once can cause the cage to strike the sprockets before the chain moves onto the larger sprockets and pivots the cage as necessary. Another method, used by SRAM, is to design the spacing into the parallelogram mechanism of the derailleur itself. The advantage is that no amount of rapid, multi-sprocket shifting can cause the cage to strike the sprockets. The disadvantage is that there are limited options for sprocket sizes that can be used with a particular derailleur. Actuation and shift ratios The actuation ratio is the ratio between the amount of shifter cable length and the amount of transverse derailleur travel that it generates. Shift ratio is the reciprocal of actuation ratio and is more easily expressed for derailleurs than actuation. There are currently several standards in use, and in each the product of the derailleur's shift ratio and the length of cable pulled must equal the pitch of the rear sprockets. The following standards exist. The Shimano compatible family of derailleurs is stated as having a shift ratio of two-to-one (2:1), and since SRAM makes two families of components, the term has been widely adopted to distinguish it from SRAM's own one-to-one (1:1) ratio family of derailleurs. Notice that these family names do not give the exact shift ratios: the 2:1 shift ratio is in fact about 1.7 (Or 1.9 on the Dura Ace series up to 7400) rather than 2, and the native SRAM shift ratio is about 1.1. The family names of these standards are reversed by some in actuation ratio notation as opposed to that of the more common shift ratio.[18][19][20] Thus, in Shimano systems a unit of cable shifted causes about twice as much movement of the derailleur. The native SRAM convention is called one-to-one (1:1). These have actual shift ratios of 1.1. A unit of cable retracted at the shifter causes about an equal amount of movement in the derailleur.[19] SRAM claims that standard makes their systems more robust: more resistant to the effects of contamination.[21][22] Some SRAM shifters are made to be 2:1 Shimano-compatible, but these clearly will not work with SRAM's 1:1 derailleurs.[23] The Campagnolo convention. The shift ratios are 1.5 for modern units but their old units had 1.4 ratios.[24] The Suntour's convention.[24] Shifters employing one convention are generally not compatible with derailleurs employing another, although exceptions exist,[25] and adaptors are available.[26] Clutch Some rear derailleurs, especially for mountain bikes, incorporate a clutch to keep the lower length of chain in sufficient tension to prevent the chain from striking the bottom of the chain stay, called chain slap, and which can damage the chain stay. Clutches are also helpful in preventing the chain from derailing from the chain ring on systems without a front derailleur.[27] Front derailleurs The front derailleur only has to move the chain side to side between the front chainrings, but it has to do this with the top, taut portion of the chain. It also needs to accommodate large differences in chainring size: from as many as 53 teeth to as few as 20 teeth. Construction As with the rear derailleur, the front derailleur has a cage through which the chain passes. On a properly adjusted derailleur, the chain will only touch the cage while shifting. The cage is held in place by a movable arm which is usually implemented with a parallelogram mechanism to keep the cage properly aligned with the chain as it swings back and forth. There are usually two adjustment screws controlling the limits of lateral travel allowed. The components may be constructed of aluminium alloy, steel, plastic, or carbon fibre composite. The pivot points are usually bushings, and these will require lubrication. Cable pull types bottom pullCommonly used on road and touring bikes, this type of derailleur is actuated by a cable pulling downwards. The cable is often routed across the top or along the bottom of the bottom bracket shell on a cable guide, which redirects the cable up the lower edge of the frame's down tube. Full-suspension mountain bikes often have bottom pull routing as the rear suspension prevents routing via the top tube. top pullThis type is more commonly seen on mountain bikes without rear-suspension. The derailleur is actuated by a cable pulling upwards, which is usually routed along the frame's top tube, using cable stops and a short length of housing to change the cable's direction. This arrangement keeps the cable away from the underside of the bottom bracket/down tube which get pelted with dirt when off-road. combination of both (dual pull)There are some derailleurs available that have provisions for either top pull or bottom pull, and can be used in either application. Cage types double (Standard)These are intended to be used with cranksets having two chainrings. When viewed from the side of the bicycle, the inner and outer plates of the cage have roughly the same profile. triple (Alpine)Derailleurs designed to be used with cranksets having three chainrings, or with two chainrings that differ greatly in size. When viewed from the side of the bicycle, the inner cage plate extends further towards the bottom bracket's center of rotation than the outer cage plate does. This is to help shift the chain from the smallest ring onto the middle ring more easily. Swing types bottom swingThe derailleur cage is mounted to the bottom of the four-bar linkage that carries it. This is the most common type of derailleur. top swingThe derailleur cage is mounted to the top of the four-bar linkage that carries it. This alternate arrangement was created as a way to get the frame clamp of the derailleur closer to the bottom bracket to be able to clear larger suspension components and allow different frame shapes. The compact construction of a top swing derailleur can cause it to be less robust than its bottom swing counterpart. Top swing derailleurs are typically only used in applications where a bottom swing derailleur will not fit. An alternative solution would be to use an E-type front derailleur, which does not clamp around the seat tube at all. Mount types clampUntil recently, most front derailleurs are mounted to the frame by a clamp around the frame's seat tube, and this style is still the standard on mountain bikes and is common on road bikes. Derailleurs are available with several different clamp diameters designed to fit different types of frame tubing. Recently, there has been a trend to make derailleurs with only one diameter clamp, and several sets of shims are included to space the clamp down to the appropriate size. braze-onAn alternative to the clamp is the braze-on derailleur hanger, where the derailleur is mounted by bolting a tab on the derailleur to a corresponding tab on the frame's seat tube. This avoids any clamp size issues, but requires either a frame with the appropriate braze-on, or an adapter clamp that simulates a braze-on derailleur tab. These have become common on newer road bikes, as carbon frames no longer have a round seat tube. They are rarely seen on mountain bikes. E-typeThis type front derailleurs do not clamp around the frame's seat tube, but instead are attached to the frame by a plate mounted under the drive side bottom bracket cup and a screw threaded into a boss on the seat tube. These derailleurs are usually found on mountain bikes with rear suspension components that do not allow space for a normal derailleur's clamp to go around the seat tube. DMDDirect-Mount-Derailleur— Initiated by Specialized Bicycles, this type of derailleur is bolted directly to bosses on the chainstay of the bike. They are mostly used on dual suspension mountain bikes, where suspension movement causes changes to the chain angle as it enters the front derailleur cage. By utilizing a DMD system, the chain and derailleur move together, allowing for better shifting when the suspension is active. A DMD derailleur should not be confused with Shimano's Direct Mount, which uses a different mounting system. However, SRAM's direct mount front derailleurs are compatible with DMD, and certain Shimano E-type derailleurs can be used with DMD if the e-type plate is removed. Add-ons Because of the possibility of the chain shifting past the smallest inner chainring, especially when the inner chainring is very small, even on bikes adjusted by professional race mechanics, and the problems such misshifts can cause, a small after-market of add-on products, called chain deflectors, exists to help prevent them from occurring.[28][29][30] Some clamp around the seat tube, below the front derailleur, and at least one attaches to the front derailleur mount. Use of derailleurs Derailleurs require the chain to be in movement in order to shift from one ring or sprocket to another. This usually requires the rider to be pedalling, but some systems have been developed with the freewheel in the crankset so that the chain moves even when the rider is not pedalling. The Shimano FFS (Front Freewheel System) circa 1980 was the most widespread such system. Chain-drive systems such as the derailleur systems work best if the chain is aligned with the sprocket plane, especially avoiding the biggest drive sprocket running with the biggest driven sprocket (or the smallest with the smallest). The diagonal chain run produced by these practices is less efficient and shortens the life of all components, with no advantage from the middle of the range ratio obtained. Derailleur gears generally have an efficiency around 95%; a few percentage points higher than other gear types.[31] Electronic gear-shifting system An "electronic gear-shifting system" is a method of changing gears, which enables riders to shift with electronic switches instead of using conventional control levers. The switches are connected by wire or wirelessly to a battery pack and to a small electric motor that drives the derailleur. Although expensive, an electronic system could save a racing cyclist time when changing gears.[32] See also Bicycle drivetrain systems Gear inches General Covers a number of non-British designs as well. RDs by period, manufacturer, etc. Many pics and scanned documents. List starting with Velocio's 1912 Le Chemineau derailleur. Pictures of several old derailleur mechanisms.
https://en.wikipedia.org/wiki/Derailleur%20gears
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 180, 507, 1515, 2682, 3804, 4304, 4909, 5813, 6909, 8183, 8560, 9317, 9840, 10690, 12169, 12434, 13297, 13640, 13710, 14252, 14707, 15096, 15603, 15915, 16952, 17929, 18457, 18576, 18697, 19365, 19794, 20039, 20546, 20836, 21224, 21469, 22154, 22812, 23230, 23492, 23975, 24984, 25692, 25998, 26599, 26879, 27169, 28116, 28545, 29401, 30493, 31016, 31445, 32123, 32477, 32631, 33560, 34092, 34820, 35045, 35485, 35920, 36319, 36709, 37143, 37566, 37763, 38484, 39187, 39507, 40187, 40917, 42442, 42911, 44234, 44885, 45814, 46180, 46254, 46649, 46895, 47848, 48205, 48853, 49773, 50686, 50880, 52351, 52985, 53711, 54382, 54701, 55394, 55946, 56251, 56710, 57546, 58221, 58708, 59139, 59717, 60088, 61183, 62034, 62767, 63742, 64421, 65334, 65730, 66025, 66745, 67178, 67824, 68171, 68873, 69468, 69571, 70510, 71558, 71878, 72740, 73657, 74293, 74820, 75512, 75843, 76766, 77306, 77749, 78936, 79491, 80261, 81226, 81515, 82247, 82725, 83063, 83495, 83817, 84577, 85027, 85277, 86078, 86514, 86910, 87385, 87626, 87714, 88656, 88989, 89599, 90630, 90948, 91552, 92316, 92673, 93267, 93977, 94594, 94785, 95521, 95880, 96772, 97437, 98092, 98597, 101967, 108962, 110028, 110502, 111103, 111523, 112205, 112928, 113442, 114191, 114297, 114629, 115275, 115506, 115822, 115951, 116360, 116976, 117753, 118349, 118961, 119904, 120821, 121560, 122328, 123046, 123287, 123509, 124042, 124466, 124899, 125514, 126612, 126850, 127276, 127850, 128630, 129077, 129670, 130137, 130307, 130911, 131658, 132610, 133105, 133264, 133827, 134859, 135103, 136208, 136545, 137575, 137890, 138420, 139266, 139500, 139794, 143165, 150144, 150954, 151904, 152067, 152855, 154016, 154414, 155291, 155558, 155884, 156711, 157011, 157195, 157388, 157843, 158263, 158781, 159276, 159750, 159974, 160035, 160569, 160826, 161028, 161619, 162155, 162212, 164038, 164205, 164426, 164817, 165117, 166172, 166595, 167281, 168165, 168651, 168797, 172117 ], "plaintext_end_byte": [ 172, 506, 1514, 2637, 3803, 4303, 4885, 5812, 6878, 8182, 8559, 9316, 9822, 10689, 12125, 12433, 13296, 13625, 13709, 14251, 14706, 15095, 15543, 15914, 16927, 17928, 18456, 18575, 18696, 19364, 19793, 20000, 20545, 20834, 21223, 21455, 22153, 22811, 23135, 23491, 23974, 24983, 25691, 25967, 26598, 26878, 27144, 28115, 28544, 29400, 30462, 31015, 31443, 32122, 32429, 32630, 33559, 34091, 34788, 35044, 35484, 35919, 36300, 36708, 37141, 37564, 37728, 38483, 39186, 39506, 40149, 40916, 42440, 42874, 44233, 44884, 45786, 46178, 46252, 46648, 46894, 47847, 48183, 48852, 49724, 50685, 50879, 52278, 52984, 53710, 54358, 54700, 55393, 55945, 56250, 56669, 57545, 58220, 58707, 59096, 59716, 60087, 61182, 62006, 62766, 63741, 64420, 65310, 65729, 66024, 66744, 67125, 67822, 68170, 68847, 69467, 69570, 70509, 71557, 71849, 72739, 73656, 74292, 74783, 75511, 75842, 76765, 77305, 77720, 78921, 79490, 80260, 81225, 81500, 82229, 82710, 83062, 83494, 83816, 84498, 85026, 85276, 86077, 86477, 86909, 87340, 87625, 87713, 88655, 88988, 89554, 90629, 90924, 91551, 92315, 92634, 93266, 93976, 94573, 94784, 95519, 95844, 96771, 97436, 98091, 98527, 101966, 108931, 109983, 110501, 111102, 111478, 112204, 112927, 113441, 114162, 114295, 114628, 115254, 115504, 115821, 115950, 116339, 116975, 117752, 118348, 118960, 119903, 120820, 121559, 122303, 123045, 123286, 123508, 124041, 124465, 124898, 125506, 126594, 126833, 127275, 127806, 128622, 129062, 129669, 130102, 130306, 130910, 131657, 132609, 133104, 133246, 133826, 134858, 135102, 136200, 136517, 137574, 137889, 138419, 139265, 139492, 139753, 143164, 150129, 150926, 151903, 152045, 152854, 153998, 154386, 155290, 155524, 155833, 156682, 156999, 157180, 157387, 157831, 158248, 158766, 159261, 159735, 159959, 160020, 160561, 160818, 161006, 161575, 162147, 162197, 164023, 164204, 164425, 164806, 165109, 166171, 166594, 167260, 168157, 168643, 168781, 172066, 173352 ] }
양자 색역학의 역사는 1960년대 초부터 시작했나요?
김영삼
korean
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
김영삼(金泳三[1], 1927년 12월 20일 ~ 2015년 11월 22일)은 대한민국의 제14대 대통령이다. 본관은 김녕(金寧)[2], 호는 거산(巨山)이다. 개요 1954년 거제에서 만 26세의 나이로 제3대 민의원 선거에 출마해 당선되며 역대 최연소 국회의원이 되었다. 9선 국회의원을 지내며 유신정권의 야당 지도자로서 민주당 원내총무, 민정당 대변인, 신민당 원내총무로 활동하며 민주화 운동을 이끌었다. 박정희 정부로부터 질산 테러 등의 탄압을 받았다고 주장했다. 1979년 10월에는 YH 무역 여공 농성 사건 이후 타임과의 인터뷰에서 미국에 박정희 정권에 대한 지지를 철회할 것을 주장하였다. 유신정권은 이 발언을 문제삼아 의원직 제명 파동을 일으켜 부마항쟁을 촉발했다. 1983년에는 5.18 광주 민주화 운동 기념일을 기해 23일 동안 단식투쟁에 돌입했다. 6월 민주 항쟁 이후 통일민주당 총재로 민주화추진협의회를 구성해 민주진영을 구축했다. 1986년 대통령 직선제 개헌 1천만 서명운동을 전개하였다. 1990년 민주정의당-통일민주당-신민주공화당 3당 합당을 선언하여 민주자유당 대표최고위원으로 추대되었다.[3] 1993년 제14대 대통령에 취임하며 32년만에 군사 정권의 마침표를 찍었고, 문민 정부를 열었다. 예술인과 작가들의 반정부와 사회비판을 허용하였다. 대통령 재임 기간 중 금융실명제(1993년)를 도입하고 차명 부정 계좌를 단속 및 처벌하였으며, 지방자치제를 전면 실시했다. 대한민국 임시정부 법통 명문화 등 역사 바로 세우기 정책의 일환으로 옛 조선총독부 건물을 폭파 철거하였고, 국군 내 사조직인 하나회를 척결했다. 또한 전두환·노태우 두 전직 대통령의 비자금을 수사하여 처벌하였고, 군사반란과 5.17 쿠데타 및 5.18 민주화 운동 진압의 책임을 물어 군사 정권 관계자들을 사법처리하였다. 1997년 외환위기로 IMF에 구제금융을 요청하였다. 2015년 11월 22일 0시 22분 서울대학교병원 중환자실에서 혈액감염 의심 증세로 치료를 받던 중 서거하였다.[4][5] 서울대학교병원 측은 김영삼 전 대통령 서거 후 기자회견에서 급성 패혈증과 심부전증이 사인이라고 밝혔다. 그의 장례는 대한민국 최초로 5일 기간의 국가장으로 거행되었으며, 장지는 서울특별시 동작구의 국립서울현충원에 안장되었다. 대통령이 되기 이전 출생과 가계 김영삼은 1927년 12월 20일에 경상남도 통영군 장목면 거제도(現 경상남도 거제시 장목면 외포리)에서 아버지 김홍조와 어머니 박부련 사이에서 1남 5녀 중 첫째로 태어났다. 그가 태어날 당시 거제도는 통영군 소속이었다. 그는 김녕 김씨 28대손으로 사육신 사건 무렵 살해된 김문기의 후손이다. 임진왜란 때 계림에서 거제도로 터를 잡았다. 거제도에는 큰달섬과 작은달섬이라는 이름의 부속도서가 딸려 있는데, 그의 선조들은 거제도에 딸린 섬을 각각 나눠 차지하여 살았다하여 거제도에는 큰달섬</b>과 작은달섬</b>이라는 이름이 붙었다는 전설이 있다. 거제도 큰달섬에 정착한 이는 김영삼의 11대조 김복원이였다. 작은달섬에 정착한 11대 방조의 후손들은 번창했지만, 11대조 이후 김영삼의 증조할아버지 대까지 독자로 이어져 왔다. 그리고 10대조 김진손이 외포리 대계마을에 터를 잡았다. 김진손의 손자 8대조 김철명은 한성부 판윤을 지냈다. 큰달섬에 이주한 김영삼의 직계선조에게는 후손이 귀하여 번창하지 못했고, 할아버지가 7남매를 두게 되지만 형제가 모두 요절하여 아버지 김홍조는 유일한 독자였다. 그의 형제 둘은 어려서 요절하여 그는 사실상 외아들이 되었다. 그의 가계는 거제도에서 멸치어장을 소유하던 부유한 집안의 아들이었고,[6] 할아버지 김동옥의 대에 이르러서 어업으로 가계를 다시 일으켰다. 어머니 박부련은 박침배의 2남 1녀 중 장녀로, 같은 마을에 살던 김홍조와 결혼하여 슬하에 1남 5녀를 두었다.[7] 그러나 박부련은 1960년 무장공비 2명에 의해 살해되었고, 김홍조는 이후 최남순과 재혼하였으나 그녀 역시 일찍 세상을 떠났다. 그 후 김홍조는 1985년 75세에 13살 연하였던 이수남과 재혼하였다.[7] 그가 태어날 무렵 김홍조는 어선을 10여 척 이상 보유하였으며 멸치 어장을 꾸려가는 인근 마을에서는 꽤 알려진 부자 집안이었다. 유년기와 소년기 그는 유년기 시절 할아버지의 영향을 받았다고 한다. 손이 귀한 집의 독자로 태어난 그는 할아버지를 따라 망망대해를 누비며 포부를 키웠다 한다. 그는 김영삼에게 사나이다운 배포와 우직하리만큼 강직한 성품을 심어주었다 한다. 늘 험한 바다와 싸우는 갯가에는 해신에게 무사를 기원하는 기도를 했지만 할아버지는 일찍부터 기독교에 심취, 사랑방을 기도실로 꾸며 외지에서 전도사나 목사 등을 자주 초청하여 예배를 보았고 숱한 동네사람들의 반발을 무릅쓰고 집 앞의 뽕밭을 기부하여 교회를 짓기도 하였다.[8] 신문물에 일찍 눈을 뜬 할아버지는 마을 주민들에게 기독교를 전도하였고, 조부의 노력에 힘입어 기독교 신자들이 거제도의 다른 마을에서도 나타나기 시작했다. 교회는 이주하였지만 할아버지의 노력으로 섬마을 사람들 거의가 기독교를 믿게 되었으며, 아버지와 어머니는 물론 김영삼도 세례교인이 되었다.[8] 8세에 면사무소 소재지에 있는 장목소학교에 입학했는데, 학급에서 그는 가장 어린 소년이었다 한다. 학급번호는 키순서로 32번이었고, 편도 20리의 고된 통학을 염려하여 그의 부모는 근처에 하숙을 마련해 주어 하숙생활을 하였다. 소년시절부터 일본인들의 강제적 식민통치에 반발하였으며, 일본인들이 거제도를 거지도, 거지 섬이라고 발음하는 것에 자존심이 상한 그는 일본인들을 못마땅하게 여겼다 한다. 중학교 진학 이후 사춘기 무렵부터는 같은 학교, 같은 반에 있는 일본인 학생들과 수시로 갈등을 빚기도 했다. [8][9]일제강점기 말기(1940년) 창씨개명이 강요되었던 시절에(당시 13세), 가네무라 고유(金村康右)라는 이름으로 창씨개명을 했다.[10] 청소년기 중학교 시절 1940년 통영중학교에 입학한 이후 계속 시비를 거는 일본 학생들과 마찰을 빚었다. 통영중학교의 키타지마 교장은 그를 혹독하게 대하였다. 2학년 무렵 교장은 진해중학교로 전근을 갔는데 이날 2학년생 전원이 선창가 배에까지 이삿짐을 나르는데 동원되었다. 당시 귀하던 설탕이 10여 부대나 쏟아져 나오자 그는 설탕을 나르면서 이빨로 부대종이를 뜯어 일부러 설탕을 흘리며 날랐다. 다음날 진해로부터 당장 범인을 조사해서 알려달라는 전보가 통영중학교로 날아들었고 이로 인해 김영삼은 무기 정학을 받았다.[11] 그러나 일본인 교사 가운데서도 한국인 학생의 처지를 끔찍이 이해해주던 와타나베(渡邊) 교감은 누구의 소행인 줄 알면서도 전교생을 운동장에 모아 점잖은 훈시만으로 감싸주어 설탕 사건의 위기는 모면했다 한다. 중학교 3학년 때, 3학년생 전원이 사천의 비행장 공사장으로 끌려가 '노동보국'이라는 이름의 강제노동에 끌려갈때 함께 끌려갔다. 그러나 비행장에서 사소한 시비로 일본인 학생들과 싸움이 붙어 무기정학을 당하기도 했다.[11] 섬네일|right|135px|경남중학교 학생 시절의 김영삼(왼쪽) 그 뒤 1945년 11월 김영삼은 경남중학교로 전학했다. 이때부터 그는 대통령이 되기로 결심하고 자신의 장래 희망을 물으면 대통령이라 대답하였다고 한다. 이때 자신의 책상에 '미래의 대통령 김영삼'이라는 글씨를 늘 써놓곤 했다. 그는 학교에서 경성제국대학 철학과를 졸업하고 윤리과목을 들고 직접 강단에 섰던 교장 안용백 선생의 감화를 받은 김영삼은 철학과 입학을 결심하게 되었다. 모든 학문은 철학에서 시작된다는 안용백 교장의 훈시에 자극을 받게 되어 1947년 경남중학교를 졸업한 후 서울대학교 철학과에 입학했다.[12] 그러나 철학보다는 정치에 관심이 있던 그는 몽고메리 원수 등에 관련된 서적을 읽거나 주로 신문의 정치 관련 기사들을 읽었다. 이승만, 김구 등의 강연회를 찾아다니게 된다. 이때 우연히 이승만 박사를 멀리서 본적이 있었다 하며 김구는 한번도 보지 못했다고 한다. 후일 회고담에 이승만과 김구를 비교하면서 "나는 김구 씨를 만나 본 적이 없다. 그 양반이 돌아간 다음에 서울대 학생들과 경교장에 가서 시신을 본 적이 있다. 그 양반을 만난 적은 없다."라고 했다.[13] 또한 이승만에 대해서는 "이 박사가 정치적 감각은 있었던 것 같다. 그런데 김구 씨는 이북에 김일성을 만나러 갔다 왔다."며 "정치적 시각은 이 박사가 좀 더 높았다."고 평가했다. 대학생 시절 1학년 때 김영삼은 전공 외에 헌법, 정치학 개론, 국제 공법, 현대 정부 형태론, 서양정치사상사, 구주외교사, 국제 관계론, 구주 정치사 등 정치관련 분야 8개 과목을 수강했고, 2, 3학년 때에도 국가론, 비교 정부론, 정치학 강독, 의회제도론 등의 과목을 수강했다. 성적은 B, C, D 였고 유식철학과 노장철학 2개 과목만은 A였다 한다.[12] 김영삼이 서울대학교 졸업 학력에 대해서 정식 입학생이 아니라 청강생이었다는 루머가 돌았지만 서울대학교에서는 정식으로 김영삼의 입학과 졸업을 인정했다. 김영삼의 생가에는 김영삼이 1948년 9월 서울대학교 문리과 대학 철학과에 입학해 1951년 9월에 졸업했음을 보여주는 성적 증명서가 전시되어 있다. 대학 2학년에 재학 중 김영삼은 서울특별시 명동 시공관에서 있은 정부수립기념 웅변대회에 참가하여 2등을 차지, 외무부 장관상을 수상했다. 당시 외무부 장관은 장택상이었다. 김영삼에게는 장택상이 처음 직접 대하는 거물 정치인이었고 장택상은 곱상하고 총명한 청년을 마음에 두게 되었다. 2대 민의원 선거 무렵 장택상과 가까워지게 되었다.[14] 제2대 민의원 선거에 출마할 결심을 한 장택상은 서울대 문리대 교정으로 지프차를 보내 김영삼에게 선거 도움을 요청해 왔다. 이에 김영삼은 서울대 학생 20여 명과 함께 경상북도 칠곡으로 내려가 이때부터 40여 일간을 장택상과 침식을 함께 하며 찬조연설을 하는 등 장택상의 당선을 위해 노력하였다. 김영삼의 서울대학교 졸업에 대해선 이견이 존재했다. 1947년 청강생 명부에 김영삼이 있어서 정식 입학생이 아니라는 소문이 돌았지만, 서울대학교에서는 당시의 청강생은 이후와 달리 입학하는 6가지 방법 중 하나였으며, 실력고사를 통과하거나 학업성적이 우수하면 정식 학생이 되어 졸업하였다.[15] 김영삼의 생가에는 김영삼이 1947년 5월에 서울대학교에 입학하여 1951년 2월에 졸업했음을 보여주는 졸업증명서가 전시되었다. 한국 전쟁과 국회부의장 비서관 1950년 무렵 6.25 이후 피난을 가지 못해 고생했던 그는 1.4 후퇴 무렵 서둘러 남하, 1951년 2월 대학 동문인 손도심 등과 함께 학도의용군에 입대했다. 군번은 E134였고,[16] 이때 그의 신분은 학도병이었다. 의용군 안에서도 당장 전선에 달려가자는 주장과 후방에서 일손을 돕자는 의견이 분분했으나, 그는 웅변대회 때의 인연으로 서울대 문리대 사학과 주임교수에서 국방부 정훈국장으로 있던 이선근(李宣根) 박사의 추천으로 국방부 정훈국 대북방송 담당원으로 배치되었고, 직책은 정훈병이었다. 그는 매일 저녁 5~6시까지 1시간 동안 중앙방송을 통해 직접 원고를 쳐서 중간중간에 군가를 섞어서 생방송으로 진행하였다. 8개월간 정훈병으로 방송에 몰두하고 있을 때 국회 부의장 장택상으로부터 국회에서 일을 도와달라는 부탁을 받고 군에서 대북방송의 중책을 맡고 있음을 들어 거절하였다. 그러나 장택상은 이선근 국장에게 전화로 부탁하였다.[17] 국방부에서는 국회 부의장인 장택상에게 당초 곤란하다는 반응을 보였으나, 나중에 김영삼에게 "어느 곳에서 일하든 나라를 위한 일에는 장소가 문제될 것이 없으니 장택상 부의장의 일을 도우라."고 하는 말을 받아들여 장택상의 비서관이 되었다. 정치 입문 섬네일|left|160px|1951년 2월 서울대학교 졸업식장에서 대학교 3학년에 재학 중이던 1950년 5월, 김영삼은 장택상의 국회의원 총선거 선거운동원으로 활동하였고,[18]1951년에는 국회의원 장택상의 비서관이 되었다.[19][20] 1951년 5월 장택상이 국무총리에 취임하자 김영삼은 국무총리실 인사담당 비서관이 되었다. 비서관이 된 이후 고향의 지인에게서 결혼하라는 의사를 전달받자 그는 결혼하지 않겠다고 했다. 그러자 고향에서 할아버지가 위독하다는 급전을 보낸다. 김영삼은 급히 고향에 내려갔으나 할아버지는 건강하였고, 마산에서 한산의원을 하던 아버지의 친구의 소개로 세명의 처녀와 맞선을 하게 되었다.[21] 이 중 세 번째 처녀이자 경향고무를 경영하던 손상호의 딸 손명순을 택하였다.[21]1951년 3월 마산문창교회에서 손명순과 결혼식을 올리고 2남 3녀를 가졌다. 차남 현철 역시 후에 정치인이 된다. 1954년 5월 제3대 국회의원 선거에 출마를 결심, 서울 청진동 자유당 본부에서 이기붕을 만났다. 이기붕은 예상대로 자유당에 입당해달라는 호소를 하였고, 지방 지구당의 선거참모들로부터 입당 권유를 받았다. 당시 유력 정당은 자유당과 민국당이 있었기 때문에 그는 자유당을 선택하였다.[22] 1954년 5월 20일에 있은 제3대 국회의원 총선거에서 국회의원 자유당 후보로 경상남도 거제군 지역구에서 출마하였고,[23] 고무신 공장을 운영하던 장인은 사위의 선거를 물심양면으로 후원하였고, 결과는 20800 표로 경쟁자인 민주국민당의 서순영을 14110표로 누르고 3대 국회의원에 당선되어 만 25세에 최연소 국회의원으로 정치에 입문한다. 야당의원 생활 3선개헌 반대와 자유당 탈당 1954년 11월, 자유당이 이승만의 3선을 확정하기 위해 분주히 움직일 때 이기붕의 안내로 김철안, 김상도 등 4명과 함께 경무대를 방문, 이때 그는 3선개헌은 안 되며 이번으로 끝나야 한다는 의견을 즉석에서 건의하였으나 묵살되었다.[24] 3선 개헌 소식이 보도될 때 다시 경무대를 방문한 김영삼은 이승만 대통령에게 "박사님, 개헌하시면 안 됩니다. 국부(國父)로 남으셔야 합니다"라고 했다.[25] 그 당시 이승만은 80세의 노인이었는데 28세였던 젊은 김영삼의 직설적인 발언을 듣고 불쾌한 나머지 손을 떨었다 한다. 그러더니 별 말없이 뒷 문으로 나가버렸다.[25] 뒤에 이기붕이 김영삼을 찾아와 화를 내며 "왜 쓸데없는 말을 해서 노인을 화나게 하느냐"고 나무랐다.[25] 그 뒤로도 김영삼은 자유당을 탈당하지 않았다. 3선 개헌안이 토요일에 부결 처리 됐는데 일요일이 지나고 월요일에 최순주 민의원 부의장이 '사사오입' 원칙을 내세워 개헌안을 다시 가결된 것으로 통과시켰다.[25] 사사오입 개헌이 통과되자 김영삼은 '이 당은 안 되겠다' 결심하고 동지들을 모아 10명과 함께 자유당을 탈당하였다.[25] 야당 정치인 생활 그는 이때부터 현석호, 한동석 등과 만나 개헌저지를 위한 동지 규합에 나섰다. 비밀 유지를 위해 장소를 수시로 옮겼고 한동석 의원이 입원 중일 때는 문병을 가장하여 밤늦게까지 회의를 하여 20여 명을 규합하는데 성공하였다. 1954년 11월 27일, 초대 대통령 연임 제한 철폐를 골자로 한 개헌안이 숱한 저지 여론에도 불구하고 무기명 투표로 붙여졌다. 이때 그는 자유당 소속의 다른 의원인 현석호, 민관식, 이태용, 황남팔, 김두한, 김흥식 등과 함께 부표를 던졌다.[24] 이후 여당의 독재에 반발하여 그해 12월 3선 개헌에 반기를 들고 탈당한다.[6][26] 자유당을 탈당한 뒤 1955년 4월 민주당 창당발기준비위원회 33인의 한 사람으로 참여, 민주당이 결성되자 민주당에 입당했고, 민주당 중앙당 청년 부장 겸 경남도당 부위원장에 임명됐다.[27] 민주당 창당 초, 김영삼은 민주당 신파의 장면(張勉)을 찾아갔다. 그러나 장면이 성경 말씀을 인용하며 권모술수를 쓰는 것에 반대하자, 이를 답답하게 여긴 김영삼은 장면의 곁을 떠나 민주당 구파의 조병옥, 유진산 등을 찾아갔다. 이후로 김영삼은 민주당 구파로 정치 활동을 하였다. 장택상이 정계로 발탁한 인물이며 수제자 중의 한 사람인 것이 알려지자 조병옥은 전폭적으로 그를 후원하였다. 섬네일|right|180px|민주당 구파의 리더 유석 조병옥 (그의 야당 생활의 정치적 스승이었다.) 56년 10월 13일 배재학원 운동장에서 열린 제1차 여야 민의원 친선 야구 대회에 참가했다.[28] 1958년 5월의 제4대 총선에서는 민주당 중앙당의 권유로 고향인 경남 거제군을 떠나 선거구를 옮겨 부산 서구에서 출마해 낙선하였다. 자유당은 당시 경남도지사, 내무부차관을 지낸 이상용을 후보로 내세웠다. 23개 투표함 중 16개 함에서는 김영삼이 7:3의 비율로 우세하였으나 나머지 한 표에서는 그의 표가 많은 것이 7표만 나오고 자유당 표 일색이라 막판에서 선거에 패하게 되었다.[29] 낙선 직후 선거 결과에 승복하지 못한 그는 그해 5월 개표 조작이 의심된다 하여 법원에 제소[30] 하였으나 무효였다. 낙선한 뒤에도 원내에서 정치 활동을 하며 1959년 조병옥을 민주당 대통령 후보로 추대하기 위해 당내의 인사들로서 '유석 청년 동지회'란 모임을 조직, 조병옥의 후보 추대 운동을 벌여 성공하기도 했다.[29] 4.19 혁명 이후에 치러진 5월 대한민국 제5대 총선에서 당선되어 재기한다. 이후 민주당 구파 정치인으로 활동한다.[31] 1960년 9월 25일 거제군 외포리 김영삼의 집에 총을 든 무장 간첩에 의해 김영삼의 어머니 박부련이 살해당한다. 무장 공비가 복부에 세 발의 총을 쏜 것이다. 제2공화국 시절 야당 대변인 1960년 8월에 민주당이 원내 다수당을 차지하고 구파의 윤보선이 대통령에 선출됨으로써 4개월 간 여당 생활을 하였다. 그러나 1960년 12월 윤보선 등 민주당 내 구파가 민주당을 탈당하여 신민당을 창당하였다. 민주당을 탈당한 김영삼은 신민당에 입당하여 야당인사가 되었다. 김영삼은 곧 신민당의 원내부총무에 발탁됐다. 1961년 2월 20일에는 다시 신민당 원내부총무에 발탁되었다. 1961년 2월 중석불 사건 관련 10명의 의원들과 결의안을 제출했다. 김영삼 등 10명의 결의안을 국회에 제출, 특별위원회를 설치하고 조사에 착수했다.[32] 3월 김영삼은 민족일보 인쇄중지를 명한 장면 정부를 비판했다.[33] 민족일보 폐간령을 내린 장면의 태도를 비판했다.[33] 이에 대해 국무총리 장면은 ‘언론탄압을 한 적은 없으며 민족일보는 정부관리기업체인 서울신문 외의 곳에서 인쇄하면 된다’고 응수했다.[33] 민주당 구파의 주요 인사로서 신파 인사들의 정국 주도권 장악 시도에 비판을 가하기도 했다. 그러나 그는 같은 구파인 대통령 윤보선과 친하지도 않았을 뿐더러 윤보선 대통령을 별로 가까이 하지 않았고, 그의 비판에 민주당 신파에서도 쉽게 이의를 제기하지 못했다. 군정기간 1961년 5월 16일 군인들의 5.16 군사정변 소식을 거제에서 접하였다. 그는 집에서 배를 타고 부산에 도착, 차를 타고 서울로 향했다. 당시 그는 신민당의 원내부총무였고 다른 정치인들은 국회가 해산되고 탱크가 밀려왔다는 소식에 오히려 은신처를 찾았지만 그는 서울로 향했다. 쿠데타세력이 민주공화당을 창당할 무렵 야당은 분열되어 김병로, 윤보선을 중심으로 한 민정당, 박순천과 장면의 민주당, 김준연의 자민당이 난립하였고, 그는 민정당을 선택, 민정당 초대 대변인으로 선임되어 야당의 입으로 활약했다.[29] 1961년 5.16 직후 정치정화법으로 묶여있던 중 국가재건최고회의 내무위원장 조시형(趙始衡)이 그를 찾아와 민주공화당 창당에 참여해줄 것을 부탁하였으나 5.16은 장면 정권이 수립 8개월 만에 기도됐다는 것과 군은 약속대로 원대복귀하라며 군의 정치참여 생각은 잘못된 것이라 참여할 수 없다고 거부하였다.[34] 그 뒤 민주공화당에서 부산시지구당 위원장직을 제안하자 정치를 하지 않겠다고 거절하였고, 정치를 하지 않겠다고 하자 다시 서울신문사 사장직을 제의하였지만 역시 거절하였다.[35] 군정에서는 계속 군정참여를 요청하였으나 김영삼은 이를 거절했다. 1963년 3월, 박정희가 군정연장을 발표하자, 윤보선, 허정 등과 함께 군정연장 반대 데모에 참여하였다. 군정연장 반대 데모에 참여한 혐의로 서대문형무소에 수감되기도 했다. 민주화 운동과 국회의원 활동 제3공화국 시절 제3공화국의 야당지도자 5대 국회에서는 민주당 구파에 속하였고, 1964년 6월 15일 미국 국무성의 초청으로 출국, 이후 미국과 유럽 10여개국을 시찰하고 돌아왔다. 귀국 직후 그는 《우리가 기댈 언덕은 없다》를 출간하였다. 1964년~1965년 한일회담 반대투쟁 때 민정당, 민주당 양당이 민중당으로 통합된 뒤 그는 민중당 원내총무직을 놓고 김상돈과 경쟁하게 되었다. 그러나 김상돈과의 경합에서 이기고 민중당 원내총무에 피선되었다.[36] 1967년 신민당이 창당되자 입당하였다. 1967년 7월 20일, 미국 하와이에서 사망한 이승만의 시신이 김포공항으로 운구되자 애도 성명서를 발표하였다.[37] 이듬해인 1968년 6월 17일, 박정희가 향토 예비군을 설치하자 그는 예비군 폐지안을 대표발의하였다. 6월 17일에 김영삼을 포함한 의원 41명은 향토예비군법 폐지안을 발표하였다.[38] 박정희의 장기집권을 말하며 3선 개헌을 강도높게 비판하자, 공화당과 우익 인사들은 그를 좌파라며 공격했다. 그러자 김영삼 측에서는 1960년 당시 어머니가 무장공비에게 살해된 것을 들어, 만약 김영삼이 좌익이라면 무장공비들이 그의 어머니를 살해했겠느냐며 맞대응하였다. 같은 해에는 정치학도 서석재를 발탁하여 자신의 비서관으로 채용한다. 이후 서석재는 김영삼을 따랐고, 후일 1994년에는 김영삼의 리더십에 반발하는 군사 정권세력에 맞서 전직 대통령 비자금 사건을 폭로하여 군사 정권 세력을 몰락시키고, 신한국당에서 군사정권 세력을 축출, 타도하는데 기여한다. 제3공화국 기간 동안 제1야당 신민당의 원내총무와 대변인을 거쳤다. 유진산 당수가 갑자기 쓰러져 야당이 야당 구실을 제대로 못하고 당을 상징할 인물이 없자 1969년 11월 8일 그는 40대 기수론</b>을 내세웠다.[6] 그리고 신민당 외교구락부에서 기자회견을 갖고 대선출마를 선언했다. 당 원로들은 구상유취론으로 맞섰지만 이어 김대중, 이철승 등이 40대 기수론에 동참하여 경쟁에 뛰어들었다. 당 원로들의 젖비린내난다는 혹평을 무릅쓰고 그는 '40대 기수론'을 고수하여, 1971년 대통령 선거에 출마를 공식선언하여 주목받게 되었다.[6] 1969년 11월 8일에는 신민당 원내총무직을 사퇴하였다.[39] 1970년에는 서울대학교 학생운동권 출신이며 6·3 항쟁을 주도한 김덕룡(약칭 DR)을 발탁했다. 김덕룡 역시 김영삼의 정치활동과 야당활동을 지원하였다. 김영삼 초산테러 사건 박정희의 장기집권에 대한 비판을 가하는 중, 1969년 6월 당시 신민당 원내총무였던 김영삼은 자택 인근에서 괴한들에게 습격당하였다.[40] 매복하고 있던 괴한들은 김영삼 원내총무의 차를 둘러싸고 승용차 창문에 초산을 뿌렸다. 다행히 미수에 그쳤지만 김 전 대통령 측은 "박정희 정권이 저지른 정권 차원의 테러"라고 주장했다.[40] 수류탄으로 생각했던 김영삼과 비서는 고개를 숙였으나 차량 일부와 아스팔트 바닥이 녹아내리는 것을 목격했다 한다. 김영삼 측은 이 사건이 '박정희 정권이 저지른 정권적 차원의 테러'라고 주장했고[40] 이후 김영삼은 박정희의 주요 정적 중 한 사람으로 인식되었다. 김영삼 역시 이후 박정희 정권과 가열찬 투쟁을 벌이게 된다. 1971년에 있을 제7대 대통령 선거를 앞두고 김대중, 이철승 등과 함께 40대 기수론을 내세웠고, 1월 당수인 유진산을 대신하여 신민당 대통령 후보 경선에 나섰으나, 결선 투표에서 김대중에게 패하였다. 신민당 당권 경쟁 1970년의 신민당 대선 예비후보 경선에서 유진산의 선출이 유력시되었다. 그러나 이는 박정희 정권의 공작으로, 국민들이 유진산을 별로 좋아하지 않는다는 것 때문이었다.[41] 유진산은 대통령 후보 경선을 포기하는 대신, 자신에게 후보자 지명권을 달라고 당내에 요구하였다. 그러나 김대중은 자기가 지명될리 없다는 것을 알고 이를 반대했지만, 유진산은 후보자 지명을 강행하여 자신의 계보의 정치적 적자인 김영삼을 대선 후보자로 추대했다.[41] 후보자 지명을 받은 그날 밤 김영삼은 자택에서 후보자 수락 연설문 초안을 작성, 최종 검토하고 리허설까지 했다. 그러나 열세에 몰린 김대중은 바로 그 시간에 신민당 대의원들의 숙소를 돌며 무차별 유세를 벌이고 있었고[41], 김영삼은 이를 인식하지 못하였다. 같은해 9월, 신민당 대통령 후보 선출을 위한 전당대회에서 최고 득표를 얻었으나 과반수 미달로 경선 2차 득표에 들어갔다. 2차 득표에서 김대중에게 역전패 당했다.[42] 그러나 김영삼은 패배를 승복하고 김대중의 지지 유세를 다녔다. 그러나 김대중이 당권 장악 의사를 보이자, 김영삼은 김대중의 당권 장악을 반대하였다. 1970년대의 김영삼은 국회의원 선거에 "통합 야당 밀어주어 일당 독재 막아내자"라는 공약을 걸기도 했다.[43] 1971년 5월 6일, 신민당 당수 유진산이 5·25 국회의원 총선 후보등록 마감일인 갑자기 자신의 지역구인 서울 영등포 갑구 출마를 포기하고 전국구 1번 후보를 등록하면서 진산 파동이 발생했다.[44] 5월 7일 신민당 비주류인 김대중은 6인 수권위원회의 구성원 중 고흥문, 홍익표, 정일형 등 3인과 협의해 유진산을 당에서 제명하고 총선 기간 동안 자신이 당수 권한대행을 맡는 수습안을 발표했다.[44] 유진산과 같은 민주당 구파 출신이었던 김영삼은 김대중의 당권 장악기도를 막기 위해 신민당 내 인사들을 규합하여 운영위원회를 소집했다. 김영삼은 운영위원회 소집에 앞서 이철승(李哲承), 이중재, 김재광, 김형일 등은 비공식적인 의견 교환을 통해 김대중의 당수권한대행직 장악을 저지키로 하고 당헌에 따라 운영위원회 부의장에게 당수 권한대행을 맡기는 것으로 합의를 보았다.[44] 사태는 유진산과 김대중의 공방전으로 발전했고, 사태는 제3자에 의한 중재를 통한 수습을 하게 되었다. 이에 김영삼은 이철승, 김재광, 김형일, 이중재, 박영록 등 당 중진들과 함께 '유진산의 당수직 사퇴, 당수직에 대한 다음 승계권자인 운영위원회 부의장 양일동 고흥문 홍익표의 사퇴, 총선기간 중 김홍일 전당대회의장을 당수권한대행으로 한다.'[45] 고 하여 김대중의 신민당 당권장악을 저지했다. 김대중은 이 중재안에 대해 처음에는 거부의사를 나타냈으나, 더 이상의 별다른 수습안이 없는 상태에서 결국 이를 받아들일 수밖에 없게 되었다.[45] 대권 경쟁과 백의종군 1971년 제7대 대통령 선거를 앞두고 김대중, 이철승 등과 함께 40대 기수론을 내세웠고, 1월에는 당수인 유진산을 대신하여 신민당 대통령 후보 경선에 나섰으나, 결선 투표에서 김대중에게 패하였다. 김영삼과 이철승이 당내 대통령 후보자 경선에 나오자 김상현 등은 유진산이 지지하는 사람(김영삼을 가리킴)에게 당수직을 주었으니 대권은 줄 수 없다며 반발하였고 경선 초기에 잡음이 있었다. 1차 투표 결과는 김영삼 421표, 김대중 382표, 무효 82표로 김영삼은 과반수를 얻지 못했다. 무효표는 이철승의 표였는데, 이철승이 유진산의 지명에 따른다는 약속을 파기한 것이다. 2차 투표에서 김영삼 410표에 김대중 485표가 나왔는데, 이는 이철승이 김대중의 손을 들어준 것이었다.[41] 김영삼은 흔쾌히 결과에 승복하였다. 그러나 신민당의 대통령 후보자로 김대중이 지명된 것에 반발한 구(舊) 민주당 구파 출신 윤보선, 장준하, 박기출 등은 1971년 1월 6일부로 신민당을 탈당, 선명야당의 기치를 걸고 국민당을 창당해 나갔으나 같은 구파였던 김영삼은 경선 결과를 승복하고 신민당에 남아 있을 것을 천명했다. 김영삼은 탈당을 거부하고 신민당에 남아 있었으며, 이후 김대중의 유세를 다니며 "김대중의 승리는 곧 자신의 승리"라고 역설하였다. 김영삼은 김대중의 지원유세를 다녔으나 한 호텔에서 남몰래 통곡하기도 했다고 한다. 그의 정치적 후견인인 유진산은 박정희와 여당과 일종의 정치적인 타협을 시도하기도 했고, 그는 이 타협에 불평불만이었으나 밖으로 표현하지 않았다. 그러나 후에 이철승이 여당과 타협을 시도하자 그는 이를 부정적으로 대한다. 유신 시대 유신 기간중 야당지도자 1972년 1월 전국학생 신앙 운동 동계 수양대회에 참가하여 ‘기독교인의 정치 참여’ 라는 주제로 강연을 하였다.[46] 그 뒤 이철승, 유진산 등과 번갈아가며 신민당 당수를 역임하던 중 미국 하버드 대학교 동아시아연구소의 초청으로 방미 도중 박정희의 유신선포 소식을 듣고 부인의 만류와 미국인 라이샤워, 코헨 교수 등의 만류도 뿌리치고 귀국했다.[42] 1972년 10월 김영삼은 비행기편으로 입국하였으나, 김포공항에는 대기하던 청년들이 있었고 한동안 연금상태에 있었다가 풀려났다. 그는 하루 6갑 정도 피우던 담배와 밤새 마시던 술을 이 무렵 끊었다. 연금이 풀리고 난 뒤에도 한동안 마스크를 착용하였다. 왜 마스크를 하느냐는 주변의 질문에 정치는 갔다. 이런 판에 어떻게 국민들 앞에 얼굴을 들고 다니냐며 대여투쟁을 하였다.[47] 1972년 10월 유신 선포이후 박정희 정권에 맞서 선명 야당의 기치를 내걸었다. 1973년 그는 1973년부터 본격적으로 시작된 창랑 장택상의 추모 사업에 참여하였다. 1973년 김대중 납치 사건이 발생하자 그는 정권의 테러 행위를 강력하게 규탄한다며 항의하였다. 1974년 김영삼은 신민당 전당대회에서 당총재 경선에 출마하여 당선되었고, 1974년 5월에 미국을 방문하였다.[48] 한편 신민당 총재에 취임한 그는 선명야당론을 주장하며 유신 체제에 대한 강력한 반대와 비판을 역설하였다. 1975년 3월, 미국 뉴욕 타임스는 그를 금주의 인물로 선정해 보도했다. 이어 개헌 주장으로 긴급조치 9호 위반으로 입건되기도 했다.[47] 한편 1976년 비무장지대에서 북한의 땅굴구축, 1975년 4월 30일 남베트남의 공산화 충격, 1976년 8월 13일에 발생한 판문점 도끼 살인 사건 등 한반도에 긴장상태가 발생하면서 유신체제의 정당화에 일조하였고, 그의 선명야당론은 어려움에 부딪쳤다. 신민당 등 야당진영은 강경투쟁론을 주장하는 김영삼 노선과 중도통합론을 내세우면서 온건한 투쟁을 주장하는 이철승 노선으로 분열되었다.[49] 김옥선 제명파동 당시 1975년 5월 21일에는 청와대를 찾아 대통령 박정희와 청와대 회동을 한[50] 뒤 온건한 입장으로 변해 1976년 당총재 경선에 출마했다가 이철승에게 패하여 고배를 마셨다.[51] 같은해 8월 동남아시아를 순방하고 귀국하였다.[52] 돈이 없었던 김영삼은 경남중학교 1년 선배인 김택수(金澤洙)에게 자금 지원을 요청하였다. 강성재에 의하면 자존심이 강한 김영삼으로서는 어려운 선택이었다고 한다.[52] 당시 야당 정치인인 그에게 쉽게 자금을 대주려는 기업인이나 재력가도 없었고 그는 어려운 시간을 보냈다. 10월 8일, 신민당의 여성 국회의원 김옥선이 정기국회의 대정부질의 중 안보궐기대회를 공안정국으로 몰고가려는 것이라 비판하고, 직설적으로 박정희를 독재자로 규명하여 논란이 되었다. 민주공화당과 유신정우회의 맹비난과 김옥선에 대한 의원직 제명이 추진되자 신민당은 당론으로 김옥선 의원을 지키겠다고 선언했다.[53] 그러나 민주공화당과 유신정우회는 날치기로 김옥선 의원 제명안을 통과시켰으나, 당초 김옥선 의원을 사수하기로 했던 신민당 의원들은 아무도 김옥선을 도와주지 않았다. 김영삼은 김옥선 의원을 찾아가 자진 사퇴를 권고했고, 김옥선 의원은 자진사퇴를 함으로써 논란이 종식되었다. 1970년대 후반 1978년 차남 현철은 정치학과 진학을 희망했다. 그러나 김영삼은 아들을 말렸지만 소용이 없었다.[54] 당시 야당 국회의원이었던 김영삼은 자신이 겪은 괴로움을 물려주기 싫어 2년 동안의 설득 끝에 아들을 다른 공부를 하도록 돌려놓았는데, 아직 정치 공부를 포기하지 않은 눈치라고 밝혔다.[54] 1978년 7월 23일 총선 2개월후 김영삼은 임시국회에서 민주공화당 박준규 의장서리와 대결하게 되었다. '내말은 참으로 무서운 민중의 소리 가운데 가장 순한 말'이라고 전제한 김영삼은 78년 총선에서 민주공화당이 득표율에서 1.1% (야당에게) 진 것은 무엇보다도 19년째 접어드는 박대통령의 장기집권 때문이라고 지적하였다.[55] 선거에 이기고도 원내 의석은 3분의 1도 못 되는 유신체제의 모순과 인권 탄압, 언론 탄압 등을 열거한 김영삼은 "박 대통령은 진실로 이 나라의 장래를 위해서 그리고 박 대통령 스스로를 위해서 조속한 시일 내에 정권을 평화적으로 이양할 준비를 갖추기 바란다."고 예의 정권이양 준비 발언을 되풀이했다.[55] 그는 또 라고 강조하기도 했다.[56] 김영삼은 약 30분간의 연설을 마치면서 국회에 헌법개정특별위원회를 구성할 것을 제의했다.[56] 신민당 총재 복귀와 탄압 1979년 5월, 신민당 총재 경선에 출마, 이철승을 누르고 당선되어 당총재직에 복귀했다.[57] 1차 투표에서 이철승 292표, 김영삼은 267표, 이기택 92표, 신도환 87표를 받았다.[58] 2차 투표에서 김대중은 이기택에게 김영삼 지지를 호소하였고 이기택은 이를 받아들인다.[58] 2차 투표에서 김영삼 378표, 이철승 367표로 근소한 차로 역전승을 하여 신민당 총재에 선출되었다.[58] 1979년 5월 30일 신민당 전당대회에서 김영삼 총재후보는 이철승 총재후보의 중도통합론에 반대했다. 김영삼 총재당선은 유신체제에 대한 저항진영의 행동에 활력을 부여했다.[59] 6월 11일 외신기자클럽에서 "야당 총재로 통일을 위해서는 장소와 시기를 가리지 않고 책임있는 사람(김일성 포함)을 만날 용의가 있다"[56][60] 고 발표했다. 김일성 면담용의 발언이 정치적 파문을 몰고 왔다.[56] 보도진이 '책임있는 사람에 김일성도 포함되는가'하고 묻자 김영삼은 그렇다고 답변했다. 이 발언은 처음에는 문제가 되지 않다가 6월 18일에 이르러 북한이 김일(金日)의 이름으로 환영 담화를 발표하고, 신민당과 노동당 대표자 간의 예비접촉을 제의하는 등 반응을 보이자 당시의 정부 여당은 문제를 삼기 시작했다.[56] 여당인 공화당은 김영삼 총재의 발언이 "우리 정부가 주장하고 남북 당국자간의 대화를 근본적으로 해치는 행위이고 반국가적 행위"라고 단정하였고, 검찰총장 오탁근은 "국론분열이나 민심을 현혹하는 언동은 엄벌하겠다"고 위협하였다.[60] 김영삼의 발언과 관련해 상이군경과, 반공청년을 자처하는 120여 명의 반공우익 인사들이 서울 신민당 중앙당 당사에 집단으로 난입, 김영삼의 발언 취소를 요구하며 당원들에게 구타와 폭행을 가하고, 기물을 파괴한 뒤 당기를 찢어버리기도.[56] 일부 상이군경들과 반공주의청년들은 서울 상도동의 김영삼의 자택으로 몰려가 협박을 하고 난동을 부리기도 했다.[56] 결국 이 사건은 국내 여론의 지탄을 받으면서 흐지부지되고 말았다.[60] 그러나 정부는 그의 정계축출을 기도하였다.[49] 김영삼 의원제명 파동 사태 1979년 8월 9일 가발 수출회사인 YH무역의 여성 노동자 172명이 서울 마포구 신민당 당사에 찾아와 농성에 돌입했으며 이들을 만났다.[61] 20대 여성 노동자들이 신민당 당사에 진입하자 신민당 총재인 김영삼은 이들을 위로하며 '여러분이 마지막으로 우리 신민당사를 찾아 준 것을 눈물겹게 생각한다'며 '우리가 여러분을 지켜주겠으니 걱정말라'며 노동자들을 안심시켰다.[61] 이후 YH무역 여공과 노동자 시위를 주관하던 노동운동가들이 모두 신민당사와 신민당 지구당으로 숨어들었고, 경찰서와 검찰은 신민당사와 지구당 주변을 수색, 감시하게 된다. 김영삼은 3일 간 이어진 원내 철야농성을 진두지휘하였다. 8월 9일부터 8월 10일까지 김영삼과 신민당 의원들은 신민당 당사 주변을 순찰하며 경찰청 정보과, 보안과에서 나온 형사들을 발견하면 멱살을 잡고 발길질을 하고 따귀를 치며 경고를 하였다.[61] 8월 11일 새벽, 경찰이 신민당에 최후통첩을 내렸다. 이순구 서울시 경무국장이 당사에 전화를 걸어 총재를 바꾸라고 당직자에게 요구했지만 김영삼은 건방지다며 전화를 받지 않았다.[61] 오히려 작전지휘에 나선 마포경찰서장을 만나자 "너희들이 저 여공을 다 죽이려 하냐"며 뺨을 올려붙였다.[61] 곧이어 2000여 명의 경찰이 신민당사에 투입되고 신민당 의원, 당직자 등과 몸싸움을 벌였지만 역부족이었고 23분 만에 진압작전은 완료돼 YH무역 노동자들은 모두 강제연행되었다.[61] 경찰의 연행과정에서 건물옥상에 올라간 YH무역 노동자들 중 여공 김경숙(당시 21세)이 시위 도중 신민당사 4층에서 추락하여 사망하고 신민당 총재 김영삼은 경찰에 의해 상도동 집으로 강제로 끌려나갔다.[61] YH무역 여공 김경숙(당시 21세)이 시위 도중 신민당사 4층에서 추락 사망했다. 김경숙이 사망하자 김영삼은 3일간 원내 철야농성을 진두지휘하였다. 이후 그는 YH무역 사건의 진상을 밝히는 백서를 발표하였다. 1978년부터 김대중을 가택연금했던 박정희 정권은 YH 사건을 기회로 김영삼 마저 처리하기로 마음을 먹었다.[61] 1979년 9월 8일, 법원은 김영삼에 대한 신민당 총재직 정지 가처분 결정을 내렸다.[61] 한편 의원직에서 제명되자 김영삼은 기자들과의 인터뷰를 하고 "영원히 살기 위해 일순간 죽는 길을 택하겠다"라고 소감을 밝혔다. 발언파문과 가택연금 사태 1979년 10월, 신민당 총재직에 있었으나 뉴욕타임스지를 통해 미국에 대하여 "박정희 정권에 대한 지지를 철회할 것"을 요구하다가[61]1979년 9월 공화당과 유정회는 9월 16일자 뉴욕 타임스에 실린 김영삼 총재의 회견기사가 '헌정을 부정하고 사대주의 발언을 했다'고 비판했다. 김영삼은 '미국이 한국에 대해 원조제공을 중단하고 정부에 대해 민주화조치를 취하도록 압력을 가하라'고 촉구하고 사대주의 발상이라고 비난하는 여론에 '미국은 우리에게 압력을 가할 수 있는 위치에 있는 나라'라고 인터뷰를 통해 밝혔다. 10월 4일에는 공화당과 유신정우회 주도로 '(김영삼이) 국회의원으로서 본분을 일탈하여 반국가적인 언동을 함으로써 국회의 위신과 국회의원의 품위를 손상시켰다'며 김영삼의 국회의원직을 제명을 요구했고, 국회에서 여당 단독으로 신민당 김영삼 총재의 의원직 박탈을 의결했다.[62] 제명을 당하게 되자 김영삼은 "나를 제명하면 박정희는 죽는다"고 호언장담하였다.[63] 공화당에서는 그의 이 발언을 외세를 등에 업고 사회분란과 내란을 조장하려는 음모라며 공격을 가하였다. 신민당 총재직과 국회의원직에서 강제로 제명되고 이어 가택 연금되는 탄압을 받았다. 김영삼이 의원직에서 제명되고 9일 뒤인 10월 13일에는 김영삼의 의원직 제명에 반발한 신민당 의원 66명과 민주통일당 소속 의원들은 집단사퇴를 제출하며 반발했다.[61] 더욱이 공화당과 유정회 합동조정회의에서 '사퇴서 선별수리론'이 제기, 부산 및 마산 출신 국회의원들과 그 지역의 민심을 크게 자극하게된다.[62] 가택연금 상태에서도 김영삼은 자신은 건재하며 반드시 살아나갈 것임을 장담하였다. 이어 10월 15일 부산대학교 학생들에 의해 민주선언문이 배포되고, 다음 날인 10월 16일에는 다른 대학교의 학생들과 시민들이 가담하여 대규모 독재타도, 반정부시위가 시작됐다. 10월 16일과 10월 17일 부산에서는 김영삼에 대한 정치탄압 중단과 유신정권 타도 등을 외쳤고 10월 18일과 10월 19일에는 경상남도 마산시 및 창원시 지역으로 시위가 확산되었다.[61] 10월 16일 오후 김영삼은 상도동 자택에서 부산에서 걸려온 전화를 받고 부마 사태 소식을 접하였다.[56] 김영삼의 제명은 부마 항쟁을 촉발했고, 이는 유신 정권 종식의 계기가 되었다. 한편 유신 후반기에 그는 '닭의 모가지를 비틀어도 새벽은 반드시 온다.'고 했는데, 10.26 사태 이후 그의 이 발언이 널리 회자화되기도 했다. 유신체제 붕괴 전후 1979년 10월 26일, 박정희가 암살당하고 그의 빈소가 마련되자 측근들의 반대에도 불구하고 청와대에 설치된 박정희의 빈소를 찾아 조문하였다.[64] 다음날인 10월 27일에는 박정희의 빈소를 찾아가려 하자 김영삼을 찾아온 손님들 중 기독교 목사인 윤모 목사가 김영삼을 찾아와 라고 항의하였다. 김영삼은 손님들에게 양해를 구하며 라며 달래었다. 10월 28일 측근들을 대동하고 청와대로 가서 박정희의 빈소에 조의를 표하고 나왔다.[65] 야당 동료들의 강한 반대에도 그는 박정희 빈소 참배를 강행하였다. 그러나 그는 박정희를 용서하지는 않았고, 박정희의 독재와 인권 탄압, 장기 집권에 늘 부정적, 비판적인 시각을 고수하였다. 그 뒤, 가택연금이 풀린 김대중 의장 등 재야인사들이 신민당에 입당할 의사를 밝혔으나, 그는 입당 때 심사하겠다며 사실상 받아들이지 않았고, 재야인사들은 신민당 입당을 포기했다. 12월 12일 12·12 사태가 발생하자 강원용의 연락을 받고 다음날 12월 13일 아침 남산에 있는 식당에서 면담하였다.[66] 김대중, 김종필과 힘을 합쳐 계엄부터 해제시키고, 그때 김종필은 김종필대로 가게 하고, 김대중과 손을 잡도록 권고하였다. 또한 강원용은 조건을 제시, 김대중과 손을 잡는 조건으로 대통령은 김영삼이 먼저 하고 그 대신 당 총재는 김대중에게 주며, 4년 후에 가서 경선을 하자고 권유하였다.[66] 그러나 김영삼은 "우리는 민주주의 신봉자니까 대통령 후보든 당 총재든 전당대회에서 민주적으로 결정해야지, 우리끼리 약속을 하고 말고 하는 게 아니라"며 강원용의 타협안을 거절하였다. 강원용은 "당에서는 절대 다수가 김영삼 세력이었으니까 조건을 못 받아들이겠다는 것이 아니냐"며 비난하였다.[66] 윤보선 역시 그와 김대중을 불러 빨리 화합하고 단일화할 것을 주문하였으나 둘의 이견차이를 좁히지 못했다. 새로운 군부 세력이 집권이 예상되자 윤보선은 정계 은퇴를 선언했고, 윤보선의 정계 은퇴로 그는 민주당 구파 계열의 새로운 리더가 되었다. 서울의 봄 당시 1980년 2월 최규하 당시 대통령은 윤보선, 김대중 등 687명의 복권을 선언한다.[67] 이때부터 1980년 3월에 이르는 시기에 김영삼 신민당 총재는 정국을 관망만 했다. 그리고 4월 들어 정치 활동이 활발해지면서 1963년 민정 이양 이후 숙명의 라이벌이었던 김영삼과 김대중은 두 사람이 힘을 합쳐도 신군부의 권력 장악을 막아내지 못할 것이라는 여론에도 불구하고 각자 대권 행보에 나섰다.[68] 또한 김영삼은 기타 야당 인사와 시민단체들에게 딱히 손을 내밀지도 않고 독자적인 행보에 나섰다. 한편 그는 김대중이 신민당에 입당해야 한다고 주장하였다. 4월 7일 김대중은 신민당 입당을 거부했다.[68] 윤보선은 다시 중재에 섰다. 4월 7일 윤보선의 중재로 두 사람은 4월 12일 윤보선과 함께 3자 회동을 했지만 대권을 향한 두 사람의 꿈을 막을 수는 없었다.[68] 윤보선은 다시 한번 힘을 합치라고 권고했지만 회의는 결렬되고 만다. 4월 28일 김영삼이 신민당 당직자와 함께 대권과 관련해 현충사를 참배하자 같은 날 김대중은 신민당 내 동교동 의원들을 데리고 현충사 부근 윤봉길 생가를 방문한다.[68] 양김이 협력하지 않자 윤보선도 단념하고 그해 8월 정계 은퇴를 선언해버린다. 한편 윤보선의 정계 은퇴로 김영삼은 민주당 구파 계열을 장악하게 된다. 1980년대 이후 최규하 정부, 5공 초기 1980년 봄, 그는 김대중, 김종필 등과 대권을 놓고 경쟁하였다. 그는 전두환과 신군부의 쿠데타를 그리 걱정하지 않았고, 결국 5·17 쿠데타로 좌절되었다.[69][70][71] 1980년 5월 17일 오전 10시, 김영삼은 신군부 군인들에 의해 가택연금을 당했다.[69][70] 김영삼은 5월 20일 상도동 자택에서 5.17 비상계엄 확대 조치를 내린 신군부를 규탄하는 기자회견을 열었다. 그는 "오늘 계엄통치를 확대 강화한 5 ·17 사태를, 민주회복이라는 국민적 목표를 배신한 폭거로 규정한다. 계엄당국의 강압통치로 빚어진 유혈사태는 이 나라를 파국으로 몰아가고있다."면서 '국민적 목표를 배신한 5·17 폭거'라는 기자회견문을 발표했다. 이로 인해 김영삼은 신군부에 의해 5월 20일부터 가택연금 상태에 놓이게 되었다. 가택연금 상태에서 장남 김은철의 약혼 소식을 접하였으나 참석하지 못하였다.[71] 목사 강원룡은 김영삼의 집을 찾아가 약혼식을 주례하였다.[72] 1980년 9월 출범한 전두환의 제5공화국 정권에서도 계속된 가택 연금과 정치적 탄압에 항의하며 장기간의 단식 투쟁을 단행하여 세계의 주목을 받았다. 같은해 10월 김영삼은 보안사 대공처장 이학봉의 강요로 정계 은퇴 선언을 발표하였다. 1981년 5월 연금에서 해제된 김영삼은 이민우(李敏雨)·김동영(金東英)·최형우(崔炯佑)·김덕룡(金德龍) 등 정치활동 규제에 묶여있는 재야 인사들과 함께 등산모임을 조직하고 민주산악회를 출범시켰다.[73] 민주산악회의 참가자가 증가하면서 김영삼은 1981년 6월 9일 공식기구로서 출범하는데 동참하였다. 공식 기구로 출범한 민주산악회는 이민우를 회장으로 선출하고 김영삼을 고문으로 추대하였다.[73] 그 뒤 민주산악회는 주요 정치적 사건에 대한 성명서를 발표하고 지방조직을 확대하는 등의 사실상의 정치적 활동을 하였으며 한편 김대중 계열 정치인들도 민주산악회의 활동에 가담하여 적극 협력하며 야권통합과 범국민조직의 필요성을 강조했다.[73] 이에 따라 김영삼 계열 정치인들은 김대중 계열까지 흡수하여 재야정치인들의 통합조직을 준비, 민주산악회를 모체로 하는 통합협의체의 구성에 합의하였다. 제5공화국 기간 중 야당 지도자 김영삼 단식농성 사건 1983년에는 김대중 등과 함께 민주화추진협의회를 조직하였고, 같은해 5월 18일에는 민주화 5개항을 요구하는 성명을 발표하고 단식 투쟁을 하였다. 같은 날 광주 민주화 운동 3주기를 맞이하여 전두환 정권의 야당인사 탄압에 저항하는 의미에서 23일간 단식투쟁을 시도하기도 하였다.[74][75] 김영삼은 5월 18일 민주화 5개항 수용과 야당인사 석방을 주장하며 단식에 들어갔다. 그가 자택에서 무기한 단식농성에 돌입하자 함석헌, 문익환 등이 그의 상도동 자택을 찾아 위로하였다. 5월 25일 단식으로 심신이 쇠약해지자 그는 서울대학교 병원에 입원되었다. 5월 27일 민정당 사무총장 권익현이 전두환을 대신해서 김영삼의 병상을 찾아와 단식을 중단해줄 것을 촉구하는 전두환의 의사를 전달였으나 김영삼은 이를 거절하였다. 5월 28일에 권익현이 다시 서울대학교 병원에 입원 중인 김영삼의 병상을 찾아왔으나 역시 거절하였다. 5월 29일 권익현은 다시 서울대 병원으로 찾아가 김영삼을 찾았으나, 김영삼은 "나를 해외로 보낼 수 없는 것은 아니다. 나를 시체로 만든 뒤에 해외로 부치면 된다"고 하여 무안을 주어 되돌려보냈다. 6월 10일에는 23일간의 단식농성을 마쳤고, 이후 억압체제는 완화되었다.[75] 6월 10일부터 단식으로 인한 영양실조와 탈수 증세, 쇼크 등에 대한 병원 진료를 받고 6월 30일까지 서울대 병원에 입원해있다가 퇴원하였다. 훗날 2003년 최병렬이 단식투쟁을 했을 때 김영삼은 죽는다며 말리기도 했다. "굶으면 학실히(확실히) 죽는다.[76]"는 것이다. 이듬해인 1984년 5월 18일에는 5.18 민주화 운동 4주년에 민주화추진협의회를 발족시켰다.[73] 1984년에는 이민우, 김대중 등과 신한민주당을 창당하였다. 통일민주당 창당 1985년에 실시된 제12대 국회의원 총선거에서 신한민주당이 제1 야당으로 올라서자, 이를 바탕으로 대통령 직선제 개헌을 요구하였으며, 김대중 등 재야인사 150여명과 함께 고문저지 보고대회후 민추협 사무실에서 철야농성에 가담하였다.[77] 1986년 11월 5일, 김대중 상임고문이 조건부 대선불출마 선언을 하자, 다음날인 11월 6일, 직선제 개헌만 된다면 김대중 고문을 지지할 의사가 있다고 밝혔다. 11월 6일 오후 서독의 헬무트 콜수상을 면담하였다. 서독 총리와의 면담 중 그는 김대중씨가 사면 복권 된다면 김대중씨를 지지할 수도 있다고 말해왔음을 밝혔고, 김대중이 이미 불출마 결심을 밝혔지만 그가 사면, 복권되면 출마하도록 권유하겠다는 의사를 밝히기도 했다.[78] 한편 그해 말 신한민주당내 일각에서 내각책임제 개헌론이 나오자 그는 단호히 반대했다. 1987년 6월 대통령 전두환이 호헌을 선언하자 그는 이를 정권연장의 수단이라며 반대했다. 대학생들의 호헌철폐 시위가 있자 그는 학생들의 집회에 동조하였다. 이때 신한민주당 일각에서는 내각제 개헌안을 추진할 생각을 보였고, 그는 신민당에 내각제 개헌을 하게 된다면 탈당하겠다고 선언했다. 1987년 7월 6일 서울 신민당사에서 대한민국을 방문한 한스디트리히 겐셔(Hans Dietrich Genscher)외 서독 외신과 면담하였다. 1987년 다시 김대중과 함께 통일민주당을 창당하였다. 이어 신민당을 탈당한 66명의 국회의원이 통일민주당에 입당하였다.[79] 5월 27일에 서울 향린교회에서 열린 민주헌법쟁취 국민운동본부 결성에 참여하고 고문에 선출되었다.[80] 1987년 6월 항쟁 이후 대통령 직선제로 실시된 제13대 대통령 선거 경선에 출마, 유세를 다니며 6·10 항쟁과 6·29 선언, 그리고 대통령 선거에서 '군정종식'과 '문민통치' 확립을 선거공약으로 내세웠다.[6] 8월 6일에는 김대중을 만나 김대중의 통일민주당 입당 문제를 합의한 후 8월 8일 김대중의 재입당을 이끌어낸다.[81] 후보단일화 결렬과 대선 낙선 8월 11일에는 김대중과 회동을 갖고 대통령후보 단일화 문제를 협의했으나, 김영삼의 조기 후보 단일화 주장과 김대중의 개헌 협상 후 조정 주장이 맞서서 별다른 성과를 거두지 못했다.[81] 이후 9월 14일에는 김대중과 만났고, 김대중은 김영삼에게 36개 미창당 지구당 결성을 요청한다. 그러나 김영삼은 "대통령 선거를 앞두고 총선에서의 조직책 선정이나 다름없는 36개 지구당을 창당하는 것은 적전 분열을 일으킬 가능성이 있다. 그리고 경선을 하지 않을 바에는 굳이 잡음의 소지가 있는 36개 지구당 창당은 필요없는 것이다"[81] 라고 주장하며 김대중의 주장을 일축한다.[81] 계속된 토론에도 김대중과 의견일치를 보지 못하였다. 이후 9월 29일 김영삼 총재, 김대중 고문 간 후보단일화 회담을 하였으나 이견차이를 좁히지 못하고 실패하였다. 다음날인 9월 30일 김영삼은 김대중과 야당 후보단일화 협상을 벌였으나 양자간의 시각차이만 확인하고 결렬되었다.[82] 야당 후보자들의 단일화를 촉구하던 재야인사들은 이를 '적전분열'이라며 강도높게 질타하였다. 10월 10일 통일민주당을 장악한 김영삼은 대통령 선거 출마를 발표하고 나서자 당내 경선에서 절대적으로 불리한 위치에 놓여있던 김대중은 10월 18일 통일민주당을 탈당하였다.[83] 김대중과의 대선후보 단일화에 실패한 결과 1987년 11월에 김대중은 통일민주당을 탈당하여 평화민주당을 창당했다. 이후 김대중이 평화민주당을 창당하자 제13대 대통령 선거에서 2위로 28%의 득표율을 얻어 민주정의당의 노태우에게 패배하였다. 1987년 당시 노태우, 김영삼 대선 후보는 각각 광주 유세에 나섰다가 성난 시민들이 던진 돌과 화염병에 곤욕을 치렀다.[40] 당시 김대중이 평민당을 창당하면서 젊은피 수혈이라는 정책을 펴서 학생운동권 중 민족 해방 계열 출신 청년 정치지망생들을 대량으로 영입하면서 언론 매체 등에서조차 통일민주당의 영향력은 감소했고, 충격을 받은 그 역시 다른 재야 인사 및 운동권 계열 인사 영입에 박차를 가하게 한다. 제6공화국 기간 중 야당 지도자 1988년, 제13대 국회의원 선거에서는 부산, 경상남도 지역에서만 압승을 거뒀을 뿐 수도권 지역에서는 김대중의 평화민주당에 패배하면서 제2야당의 당수로 밀려났다. 그해 4월에는 인권변호사로 유명한 노무현을 정치계에 발탁하기도 하였다.[84] 이후 김영삼은 노무현을 전폭적으로 지원, 상도동 자택으로 수시로 불러서 면담도 하고 용돈도 넉넉히 지원해 주었다.[85] 그러나 1990년 3당 합당과정에서 노무현이 반대하면서 결별하게 된다. 1989년 4월 27일 《이경현 살인폭력사태 국민대책위》 결성에 참여하여 폭력사태 진상규명, 평화시위 보장과 공권력에 의한 폭력중지, 공안합수부와 백골단해체 요구에 동참하였다.[86] 87년 대통령선거 직전 김대중의 탈당에 대해 김영삼은 이를 '천추의 한'이라고 하기도 하였다.[6] 이후 여소야대 정국에서 위기감을 느끼던 노태우 대통령의 민주정의당, 제2야당의 지위에 불만족을 느끼던 중 측근인 서석재의 구속으로 마음을 굳힌 김영삼의 통일민주당, 그리고 내각제 개헌을 노리고 있던 김종필의 신민주공화당이 물밑 협상하였다.[6] 3당합당에 참여하게 된 원인으로는 '분열된 야당으로는 집권의 소망이 보이지 않았고 3당 통합을 계기로 기득권세력이 누리는 기본적인 고정 지지표와 충분한 정치자금을 확보하게 된다면 차기집권의 가능성이 있다고 판단하였다.[87] 협상 끝에 1990년 1월 전격적으로 합당하여 민주자유당을 창당하였고, 김영삼은 민주자유당의 대표로 취임하였다. 한편 3당합당으로 민주자유당에 입당하면서 그는 구국적 결단이라고 주장하였다.[6] 그는 집권여당의 관리자가 됨과 동시에 노태우 대통령 다음가는 당내 2인자의 자리를 차지하였으나 구 군사정권 출신자들은 반발하였다. 1990년 1월 30일 민주자유당 대표최고위원에 선임되고 7월 다시 민자당 대표로 선출되었다. 그러나 군사 정권 관계자들은 그의 민자당 대표 취임식장까지 찾아와서 취임을 반대했지만 입구에서 저지당했고, 그의 민자당 대표 취임식은 강행되었다. 김영삼 옆에는 그가 신민당 시절부터 발탁한 측근들이 30년 이상 그를 보좌하였다, 돌격대 역할을 자임하던 측근 김동영, 김덕룡, 최형우와 박계동, 1990년 3당 합당으로 결별한 노무현 등이 있었고, 인재를 영입하는 것은 김광일이 담당하였으며, 각종 정치자금의 관리는 서석재, 김덕룡 등이 맡아보았고, 책사로는 황병태 등이 있었다. 이들은 김영삼을 믿고 절대적으로 따랐다. 내각제 개헌안 반대 1990년 10월 8일부터 평민당 김대중 총재가 '내각제 폐기, 지방자치제 실시'등을 내걸고 단식 투쟁을 시작하자, 10월 29일 김대중 총재를 찾아 내각제를 폐기하고 지방자치제를 실시하도록 힘써줄 것을 약속하였다. 노태우, 김영삼, 김종필 3인이 서명한 소위 "내각제 합의문"(內閣制 合意文)은 같은해 5월 9일 민자당 제1차 전당대회가 개최되기 직전인 5월 6일에 작성된 것으로 그 내용은 1. 의회와 내각이 함께 국민에게 책임지는 의회민주주의의 구현, 2. 1년 이내에 의원 내각제로 개헌, 3. 이를 위해 금년 중에 개헌작업에 착수한다는 내용을 담고 있었다.[88] 당시 민정당계 중진들은 내각제 합의는 사실이라고 거듭 확인했으나 당대표인 김영삼은 이것이 자신을 정치적으로 음해하기 위한 의도적인 행위라고 비난하면서 당무를 거부하고, 내각제의 완전 포기와 당 대표의 실질적 권한보장이라는 조건을 내걸고 노태우 대통령에게 단독면담을 요구하였다.[88] 그러나 노태우 대통령의 반응이 없고, 사태 해결이 그의 의도대로 진행되지 않자 마산으로 낙향해 버렸고, 김종필 최고위원은 김영삼 대표의 이러한 행위를 공개적으로 비난하였다.[88] 그러나 여권 내의 분열과 정국의 파행을 우려한 나머지 노태우 대통령은 김영삼 대표가 요구한 내각제 포기와, 대표최고위원을 중심으로 대북한정책에 당의 결속 등을 약속함으로써 사태는 반전되어 김영삼 대표최고의원의 의도대로 수습되었다.[88] 당시 민정계가 이 합의각서를 폭로하게 된 배경에는 김영삼 대표를 정치적으로 궁지로 내몰고, 그가 차기 대통령 후보로 선출되는 것을 방해하기 위한 구 민정당 내의 반 김영삼 세력의 정치적 계산이 그 저변에 깔려 있었으며[88], 이러한 일부 민자당내 민정계 의원들의 집요한 공작에도 불구하고 김영삼은 특유한 배짱과 정치적 승부수로 정치적 위기를 극복하고 당 대표 자리를 굳히게 되었다.[88] 1991년 1월 26일 한국여성단체협의회를 방문, 여성단체협의회는 그에게 지자제 선거법 개정 건의문을 전달하였다. 1990년 10월 4일 오후 6시 40분쯤 한국외국어대학교에 재학 중 민학투련 출신이었던 탈영병 윤석양 이병의 폭로에 의해 국군보안사령부의 사찰대상 중 한 사람이 되어 노태우 정부로부터 감시당하였는 것이 밝혀졌다.[89] 윤석양은 탈영 후 서울시 연지동 기독교회관 7층 한국기독교교회협의회 인권위원회 사무실에서 「양심선언」을 통해 탈영당시 보안사에서 갖고나온 동향파악대상자 개인색인표 신상철, 이들 내용이 입력된 컴퓨터디스킷을 공개했다.[89] 보안사의 민간인 사찰문제를 논의하기 위해 민자당사에서 이상훈 국방부장관을 면담, 항의하기도 했다. 사찰 파장으로 국방부장관은 경질되었다. 10월 11일에 평민당사를 방문해 단식 중인 김대중 총재를 면회하였다. 박철언과의 갈등 한편 박철언은 내각제 개헌을 고수하였다. "전당대회 직전에 노태우 대통령과 김영삼, 김종필 최고위원이 내각제로의 개헌에 합의하고 각서를 만들었다." 1990년 10월 25일자 중앙일보는 다섯달 전 나갔던 이 기사의 약점을 완벽하게 보완하는 기사를 내보냈다. 합의각서의 복사본을 공개한 것이다.[90] 김영삼 진영에서는 "합의 문서 공개는 김 대표(김영삼)를 궁지에 몰아넣어 대권을 주지 않으려는 정치공작이다. ...(이하 중략)... 국민이 원하지 않는 것은 절대로 할 수 없다." 그리고 "내각제를 백지화하라.[90]"며 저항했다. 한편 박철언은 내각제에 생사를 걸었다. 국회의원을 많이 거느린 사람이 권력을 움켜쥐는 내각제는 그를 위한 제도였다. 그는 다수파인 민정계의 실질적 리더였다. 그러나 내각제 개헌에서는 김영삼이 반대하면 실현할 방법이 없다는 치명적인 문제가 도사리고 있었다.[91] 박철언은 내각제가 무너지면 자신도 무너지고 만다 고 보았고, 그는 무슨 수를 써서라도 김영삼이 내각제 합의에서 벗어나지 못하게 하려고 노심초사했다. 김영삼이 그렇게 꺼리던 내각제 합의 문서에 사인을 받는 것이 관건이었다. 박철언은 집착했고 결국 성공했다.[91] 그러나 종이 한 장으로 김영삼의 발목을 잡을 수 있다고 생각했다면 단단히 오해한 것이었다.[91] 1990년 10월 당시 김영삼은 울며 겨자먹기로 각서에 서명을 했지만, 그 합의를 지킬 생각은 처음부터 없었다.[90] 대통령직은 실권이 사라진다는 점에 김영삼은 결사적으로 내각제를 반대했다. 1992년 대통령 선거 군사정권 세력 거세 1992년 3월 24일에 실시된 제14대 총선에서는 민주자유당내 각 계파간의 치열한 공천경합의 후유증 때문에 선거에서 단순 과반수도 확보하지 못하였다.[87] 그가 이끌던 민주계는 부산을 제외한 전 지역에서 참패하였다.[87] 민자당내의 다수파인 민정계는 당대표인 김영삼에게 총선 패배의 책임을 씌워 대표직에서 끌어내리려는 움직임을 보였다.[88] 아러한 공세의 일환으로 민정계는 3당 통합 당시 3인의 총재들이 서명한 '합의각서 사본'(合意覺書 寫本)을 언론에 유출시켜 공개하였다.[88] 노태우와 박철언은 김영삼이 없는 정권재창출의 묘책을 찾아야 했지만, 결국 성공하지 못했다.[92] 노태우와 박철언은 전두환이 한때 후계자의 한 사람으로 고려했던 노재봉을 영입하였다. 노재봉 내각을 내세운 박철언의 공세는 마지막 발악이었을 뿐이었다.[92] 김영삼은 내각제 개헌, 박철언에게 후계자를 주면 즉시 반정부 투쟁을 하겠다고 압박해왔고, 결국 노태우는 굴복했다. 1991년 4월 6일 박철언은 그의 지지 기반이던 월계수회의 고문직을 사임한다. 노태우의 명령이었다. 김영삼에 맞서 민자당 대통령 후보자가 되려고 했던 박태준과 이종찬의 운명도 박철언과 크게 다르지 않았다.[92] 1992년 5월 19일 김영삼은 드디어 민자당 대통령 후보에 선출된다. '호랑이굴에 들어가 호랑이에게 잡혀 먹힐 것'이라고 김영삼을 조롱했던 사람들의 입에서 탄성이 흘러나왔다.[92] 대선 출마와 당선 노태우, 김종필 등과의 3당 합당 과정에는 내각제 이면합의가 있었으나 김영삼은 노태우를 압박하여 이를 백지화하였고, 김윤환을 자기 편으로 끌어들임으로써 다른 경쟁자들을 물리쳤으며 노태우가 박철언을 후계자로 삼으려 하자 강하게 반발하여 무산시켰다. 그 뒤 일부 민정계와 공화계 의원들의 반발을 누르고 민주자유당의 대통령 후보가 되었으며, 5월 18일에 민자당 대표 최고위원에 재취임하였고[93] 결국 제14대 대통령 선거에 출마하였다. 대선 후보로 활동하던 중 그는 1992년 10월 13일부로 국회의원직을 사퇴하였다. 제14대 대통령 선거에서 김영삼, 김대중의 출현을 못마땅하게 여기던 반공주의 세력과 군사 정권 세력은 야당 출신 인사들이 북한과 거래한다는 투의 의혹을 제기했다. 그러자 김영삼은 1960년 자신의 어머니 박부련이 무장공비에게 살해당한 점을 들어 위기를 모면하였다. 한편 민자당내 군사정권 출신 세력은 김영삼의 지도권에 반발하였으나, 대구 경북출신의 군사정권 인사 정호용이 그에 대한 지지를 촉구하여 일시적으로 봉합시키기도 했다. 그러나 정호용의 ‘우리는 남이가, 같은 경상도이니 지지하자’ 는 만류에 의해 군사 정권 세력과 반공주의 세력은 김영삼 지지층과 김종필 지지로 나뉘었고, 그는 구 민주당계 인사와 경상남도, 부산 지역의 표심을 장악하여 대통령에 무난히 당선될 수 있었다. 1992년 14대 대선 당시 선거는 김영삼, 김대중, 정주영 후보의 3파전으로 격돌하였다.[40] 김영삼측 선거대책회의 참석자들은 "우리가 남이가, 이번에 안 되면 영도다리에서 빠져 죽자"라는 등 지역 감정을 조장하는 발언을 해 크게 문제가 됐으며, 이런 사실을 폭로한 정주영 후보측은 불법 도청으로 인해 공격을 받았다. 이후 "초원복집 사건"으로 불린다. 지역감정을 부추기는 초원복집 사건에 대한 폭로가 오히려 영남표를 집결시키는 역풍을 일으켰다. 이때 김영삼을 못마땅하게 여겼던 대구, 경북 출신 군부인사인 정호용 등이 같은 경상도 임을 내세워 지지를 호소하였고, 일부 군사정권 인사들의 반발에도 불구하고 군정 출신 인사들의 표를 분산시켰다.[94] 선거 유세과정에서 나온 "우리가 남이가"라는 말이 유행했으며, 12월 18일, 14대 대선에서 김대중을 193만표차로 꺾고 대통령이 된다. 12월 22일 그의 고향 마을에서는 성대한 기념행사가 열렸다.[95] 그는 당일 당선 통지서를 들고 고향으로 내려가 아버지 김홍조 장로에게 알리고, 어머니 박부련의 묘소에도 통지서를 들고 가 참배하며 눈시울을 붉혔다.[95] 숨겨둔 딸 공개 사건 그러나 군사정권 출신과 일부 보수 세력에서는 그의 등장을 인정하기를 거부했다. 김영삼의 사생활이 본격적으로 도마에 오른 것은 1992년 민자당 대선후보 때였다. 그 해 2월 20일자 LA매일신문에 '김영삼 씨의, 숨겨둔 딸 가오리, 뉴욕에 거주하고 있다.'는 기사가 실린 것을 시작으로 국내외 언론에서 동시다발적인 보도가 나왔다.[96] 이 과정에서 LA매일신문 발행인 손충무가 긴급 구속되기도 했다. 당시 국내에서는 'ys의 숨겨둔 딸 가오리 양'의 이야기가 널리 회자화됐다. 나중에는 의혹이 눈덩이처럼 커져 "숨겨진 딸뿐만 아니라 아들도 있다더라"는 소문도 나돌았다.[97] 군사 정권 출신 인사들은 이를 호재삼아 김영삼을 비난하는 근거로 활용했다. 김영삼이 대통령 집권 후 역사바로세우기와 과거사 청산을 발표, 조선총독부를 철거하고 금융실명제로 군사정권 인사들의 차명계좌를 동결시켰으며, 신군부와 하나회를 숙청하고, 광주민주화 운동을 격상, 전두환, 노태우의 비자금 수수를 폭로하게 한 뒤, 광주학살과 12.12의 책임을 물어 사법처리시키는 등의 일련의 행위들을 보이자 보수 세력은 그의 사생활을 들먹이며 집권기간 중 공격을 가하였다. 또한 보도된 LA매일신문의 편집책임자인 극우 언론인 손충무 기자의 구속과, 석방후 미국으로의 정치망명 역시 극우세력의 김영삼에 대한 악감정을 촉발시키는 계기가 됐다. 극우세력은 그의 사생활을 비난하면서 동시에 손충무의 구속과 망명을 언론탄압으로 규정하여 공세를 가하였다. 아들은 모르지만 딸 소문이 '객관적 사실'로 굳어진 것은 김영삼이 임기를 끝마친 지 2년 가량이 지난 2000년 1월이다. 당시 자신을 '가네코 가오리(한국명 주현희, 일명 김현희)'라고 밝힌 여성이 김영삼 전 대통령을 상대로 친자확인 소송을 낸 것이다. 특히 가오리 양의 생모인 이경선 씨는 그해 미국 LA에서 '로스엔젤레스 선데이저널'과 인터뷰를 갖고 1960년대 초반 김영삼과의 만남, 가오리 양의 출산 이후, 일본인에게 양녀로 입양시킨 사연 등을 적나라하게 공개하기도 했다.[97] 또한 이경선은 "김영삼 대통령이 취임한 직후인 1993년 가을부터 1998년 퇴임 직후까지 김기섭 안기부 기조실장으로부터 모두 23억 원을 받았다"고 폭로해 충격을 줬다.[97] 뒤에 김대중의 숨겨둔 딸 의혹이 제기되었을 때 당시, 국회 정보위에 출석한 고영구 국정원장은 'DJ 딸의 존재가 사실이냐'는 기자들의 질문을 받고 처음에 "누구? YS의 딸"이라고 능청을 떨기도 했다.[98] 대통령 재임시 취임 초반 삼당합당의 결과로 대통령 선거에서 승리한 김영삼 대통령은 집권 초기 개혁과 부패 일신 정책을 펼쳤다. 1993년 2월 대통령에 취임한 직후부터 군부 사조직인 하나회를 해산, 쿠데타의 가능성을 없앴고, 제5공화국의 전직 대통령들을 구속 수감시켰다. 1993년 북한이 핵확산방지조약(NPT) 탈퇴하여 갑자기 1차 북핵위기를 맞았고, 이후 대북정책이 '냉, 온탕'을 왔다갔다했다는 비판을 받았다.[99] 김영삼은 강력한 국민적 지지를 바탕으로 "개혁의 칼"을 들어 정치·경제·사회체제의 구조적 모순을 일시에 쇄신하고자 했다.[100] 2월 27일, 김영삼은 자신과 가족들의 재산을 전격 공개했고 총액수는 17억 7,822만 원이었다. 그리고 김영삼은 이것이 "역사를 바꾸는 명예혁명"이라며 공직자들의 재산공개를 종용했고, 삼부요인과 고위 공무원들이 연이어 재산을 공개하게 되었다.[101] 3월 13일, 언론에 위안부 문제에 대해 물질적 보상을 일본측에 요구하지 않을 방침이라고 밝히고 그에 대한 보상은 내년부터 정부예산으로 추진하라고 지시했다.[102] 이어 위안부 문제에 대해 그는 일본측에서 진실을 밝히는 것이 중요하며 물질적 보상문제는 필요하지 않다면서 그런점에서 도덕적 우위를 가지고 새로운 한·일 관계 정립에 접근할 수 있을 것이라고 강조하였으며[102], 최근 국민들이 변화와 개혁에 대해 큰 관심과 기대를 갖고 있어 그때그때 변화하는 모습을 보여주어야 하지만 너무 혁명적인 인상은 주지 않도록 속도를 조정하도록 하라고 부처에 지시하였다.[102] 5월 13일 5·13 특별 담화에서 그는 “문민정부는 5·18 광주 민주화 운동의 연장선상에 있는 정부”라고 선언하였다. 6월 3일에는 전국연합과 천주교정의구현사제단 등 전국 36개 단체가 모여 부당한 공권력 반대와 노동인권 보장을 위한 범국민대책위원회를 열었으며 시민, 학생 등 1만여명, 서울 장충단공원에서 "김영삼 대통령 망언 규탄 및 노동인권 보장 촉구 국민대회"를 갖고 노동탄압을 즉각 중지할 것을 정부에 촉구하기도 하였다.[103] 6월 22일에는 경제부총리 이경식을 불러 금융실명제를 빨리 진행할 것을 지시했다. 같은해 5월 19일, 강원룡 목사가 하얏트 호텔에서 주관하는 조찬기도회에 참석하였다.[101] 7월 율곡비리 사건을 조사하여 비리 관련자들을 처벌하였다.[101] 8월 12일에는 긴급명령을 발표, "금융실명거래 및 비밀보장에 관한 긴급명령"을 통해 모든 금융거래를 실명을 통해 해야 한다는 금융실명제를 도입하였다.[101] 외교 정책 대미 관계 1993년 7월에 한미 관계가 처음에는 빌 클린턴 대통령이 김영삼을 "자유민주주의의 투사"로 존경하며 취임 후 첫 방문지로 한국을 택할 정도로 우호적이었다. 하지만 북한과 미국이 남한을 배제한채 직접 핵 협상을 하면서 김영삼과 클린턴의 관계는 틀어지기 시작하는데, 대북 포용정책을 주장했던 클린턴 행정부의 입장과 “핵을 가진 집단과는 대화할 수 없다”는 김영삼 정부의 대북 강경론이 충돌한 것이다. 1994년 10월 남한을 제외한 북·미 간에 제네바 합의가 이뤄졌을 때 미국은 클린턴 대통령 명의로“북한이 합의를 위반하지 않으면 경수로 사업을 끝까지 보장한다”는 내용의 친서를 북한에 보냈지만 미국은 이 사실을 한국에 알려주지 않았고, 나중에 이를 안 김영삼은 상당히 화를 냈다. 이후 1996년 북한 잠수함 침투사건 처리 과정에서 클린턴과 김영삼의 갈등은 더욱 커졌다. 이 때문에 김영삼은 임기 말 외환위기 때 미국의 신속한 도움을 받지 못한 것으로 알려졌다.[104] 대북 관계 김영삼의 대북정책은 자유주의와 자본주의의 여파를 조선민주주의인민공화국 지역에 확산시켜 개혁·개방화 체제로 유도하는 것을 그 정책목표로 삼았다.[105] 남북간의 평화적 교류와 함께 화해분위기가 지속되어 1993년 취임 초 김영삼은 김일성과 남북정상회담을 약속하고, 남북고위급 회담과 적십자회담을 통해 이를 준비하려 하였다. 그러나 1994년 7월에 김일성의 갑작스러운 죽음으로 남북정상회담은 취소되었다. 1994년 6월에 일어난 1차 북핵 위기는 파국으로 치달았고 미국의 빌 클린턴 행정부는 최후의 수단으로 북한 폭격을 검토하기 시작했다. 미국은 한국에 살고 있던 자국민을 한반도 밖으로 빼내는 계획을 세웠고 이 소문이 퍼지면서 남한에서는 전쟁이 발생할지도 모른다는 두려움에 잠시 쌀·라면 사재기가 벌어지기도 했다. 그러나 지미 카터 전 미국 대통령이 특사 자격으로 6월 15일부터 6월 18일까지 북한에 머무르며 김일성 주석과 담판을 벌였고, 김주석이 궁극적으로 한반도의 평화를 바란다는 얘기를 솔직하게 하면서 무력충돌로 치닫던 북핵 문제는 삽시간에 대화로 전환된다. 이 때 지미 카터 전 대통령은 김일성 주석의 요청으로 김영삼 대통령과 김일성 주석의 정상회담을 주선하였으며, 김영삼은 이를 수락하여 역사상 최초로 남북 정상회담의 주인공이 될 수 있었다. 그러나 그로부터 1개월도 채 되기 전인 7월 8일 김일성 주석이 갑자기 사망하면서 남북 정상회담은 무산되었다. 당시 미국은 북미 협상을 진행하던 로버트 갈루치를 제네바의 북한 대표부에 보내 조문했다.[106] 그러나 김영삼은 정반대로 전군에 비상경계령을 내려 공안정국을 조성하고 조문을 공식적으로 거부하면서, 정상회담까지 약속했던 남북 관계는 불신만 커져 남북관계는 원점으로 돌아가게 되었다.[106] 김영삼의 정치철학은 자유민주주의에 기반하고 있었다.[100] 그러나 그의 노선은 현실적으로 보수주의의 성향이었다.[100] 김영삼의 대북정책은 남·북한간의 '공조·공영'에 있다고 천명하고 있었으나 내용적으로는 역대 전임 정권이 취해왔던 '대북한 우위를 견지하는 흡수통일'의 논리가 강하게 작용하고 있었다고 평가된다.[105] 대일 관계 1995년 10월, 일본의 총무청 장관인 에토 다카미는 "일본은 식민지 시절에도 한국에 좋은 일을 많이 했다"라는 발언했고 이후 1996년에는 하시모토 류타로 일본 총리도 "독도는 일본영토"라고 발언하는 등[107] 일본의 정계에서 식민지 지배와 독도에 대한 영유권을 정당화하는 발언들이 끊임없이 나오자, 이에 김영삼대통령은 "버르장머리를 고쳐놓겠다"고 격한 반응을 보였다.[108] 이후에도 한일 관계는 순탄치 않은 상황에 놓여 있는 와중에 97년 겨울, IMF사태가 터지자 한국은 일본에게 도움을 요청했지만 도움을 받지 못했다고 전해진다.[109] 대소련 관계 1990년 3월 19일에는 민자당 대표최고위원 자격으로 소련의 IMEMO 초청으로 출국하였다.[110] 소련 방문에서 그는 소련의 정치인들과 면담한뒤 미하일 고르바초프 소련 서기장과 면담하고, 노태우 대통령의 안부를 전하기도 했다. 3월 19일 소련을 출국하여 일본을 경유하여 귀국했다. 이후 일부 반공주의세력의 반대에도 한-소 수교 노선을 추진해 나갔다. 경제 정책 김영삼은 경제적으로는 자유시장경제의 정착을 지지하였다. 취임이후 그는 국공유화에서 민영화로 사회자본 구조를 개선해 나갔다. 박정희 정권에서 국유화, 공유화된 도로, 철도의 민영화와 전매청을 민영화하여 한국담배인삼공사로 바꾸기도 했다.[111] 김영삼은 집권하자마자 고위공직자의 재산등록을 제도화했고, 기성 중진정치인을 포함해서 고위 공직자들에 대한 성역없는 사정을 통해 비리를 척결하였다.[100] 경제적으로 민영화와 자유시장경제 정책을 펼쳤다. 1993년 8월부터는 대통령 긴급특별명령으로 금융실명제를 발표해 차명, 비실명 계좌의 이용을 불가능하게 했다. 5·17 쿠데타의 주역이었던 전두환·노태우 등의 전직 대통령들을 대기업들로부터 불법·부당하게 정치자금을 모금·횡유했다고 법정에 세워 정치 비자금의 실체를 파헤쳐 국고에 환수[100] 하는 등 부정, 부패에 과감한 사정(査正)을 단행하였다. 경제비리와 부패의 온상인 금융차명(金融借名)[112] 이나 재산은닉을 방지하기 위해 금융실명제를 실시하였고[100], 또 토지거래실명제(土地去來實名制)를 실시하여 부동산 가격의 안정과, 과도한 토지겸병을 방지하는데 기여하였다.[100] 김용욱은 이를 두고 '그의 정부가 아니고는 할 수 없는 조치였다.[100]'고 평가했다. 박정희 정권 이후로 국영화, 국유화된 기업체의 민영화를 시도하고 공기업의 매각과 민영화 등을 추진하였다. 그러나 1997년 경제시장 악화와 함께 IMF 구제 금융을 불러오면서 비판을 사게 되었다. 취임 1년차(1993년 2월 ~ 1994년 2월) 군정 부정과 정통성 확립 6월 4일에는 “5·16 군사 정변은 쿠테타”라는 발언으로 보수세력의 반발을 샀다.[113] 5·16 군사 정변을 쿠테타로 정의한 뒤, 각 교과서에 군사혁명으로 실린 기술을 쿠테타나 정변으로 고치게 하였다. 이로 인하여 김종필등 보수세력의 지지를 잃었고, 이후 축출된 김종필등 구 민정계세력의 야합으로 김종필은 자민련을 창당하게 된다. [114] 또한 박정희 정권에서 강제로 국유화, 국영화한 도로와 철도, 항만 등의 시설을 전면적으로 민영화하여 1998년까지 농지개량조합(농업기반공사)과 한국통신 등을 점차적으로 민영화시켰다. 취임 직후부터 김영삼은 정통성확립에 중점을 기울였고, 대한민국의 정통성을 임시정부에서 찾으려 하였다. 이 때문에 보수인사들로부터 이승만, 박정희를 건너뛰었다는 반발이 있기도 했다. 그러나 대한민국의 정통성을 임시정부에 있음을 명시하였고, 1993년 8월부터 중화인민공화국에 있는 임정 요인들의 유해를 환국하는 사업을 지시, 추진했다. 8월 5일 국립묘지에 임정요인 묘소를 신설하게 했고, 1993년 말부터는 문화관광부와 국립중앙박물관에 조선총독부 철거 지시를 내렸다. 조선총독부는 1995년 8월 15일 광복 50주년 경축식에서 총독부 청사 중앙돔 랜턴의 해체를 시작으로 철거에 들어갔다.[115] 예술가와 작가들의 반정부성 작품과 사회비판을 허용하였으며, 언론의 사회비판 역시 전면 허용하였다. 1994년 군사 정권에 의해 수감되었던 시인 김남주를 석방했고, 1994년에는 노동 시인 박노해를 석방하였다. 또한 군사정권에 의해 음란죄로 기소된 마광수 역시 무죄 판결을 내려 활동을 보장하였다. 사정작업과 정치보복 논란 김영삼은 취임 직후부터 TK인맥을 해고하고 PK인맥으로 채워버렸다. 하나회가 물러간 자리에는 PK의 군홧발이 점령했다. 모든 곳이 다 그랬다. TK를 몰아낸 자리에는 영락없이 PK가 들어섰다.[116] 그러나 그 자리에는 오랜 야당생활을 같이 한 민주계 인사들과 부산,경남계열 인사들이 집중 중용되었다. 김영삼의 역사 바로 세우기는 대구, 경북 사람들에게는 정치보복일 뿐이었다.[117] 이에 전두환은 정치보복을 하는 것이 아니냐고 주장하기도 했다. TK 인사들은 정호용이 대선 전에 그를 지지한 것을 들었고, 군출신 인사들과 보수세력은 노태우, 정일권 등의 지지를 받았는데 은혜를 원수로 갚았다며 그를 공격하기 시작했다. 취임 2년차(1994년 2월 ~ 1995년 2월) 1993년 취임 초부터 북한과 연락, 김일성과의 남북정상회담을 요구하여 호응을 이끌어냈다. 그러나 이듬해인 1994년 7월에 김일성의 갑작스러운 사망으로 남북정상회담은 무산되었다. 1993년 11월 1일에는 금리의 제2단계 자유화 조치를 발표하였다.[105] 이듬해 1994년에는 김문수, 이재오, 안상수, 등 시민사회운동가와 노동운동가들을 영입하여 민주자유당에 입당시켰다. 이후 군사정권과 관련 없는 홍준표·오세훈 등의 신진 관료출신과 법관출신들도 등용하였고, 군사정권에서 정치범으로 수감되었던 박노해·김남주 등 언론인과 문인들을 대대적으로 감형, 석방시키기도 하였다. 이후 4월 15일에는 3대 정치개혁 법안(공직선거 및 선거부정방지법, 정치자금법 개정안, 지방자치법 개정안)에 서명함에 따라 대한민국 민주주의의 공고화를 위한 제도 구축의 전기를 이룩했다.[118] 1994년 여름, 미국의 빌 클린턴 행정부가 조선민주주의인민공화국의 영변 원자로 시설에 대한 정밀폭격을 검토하자 그는 이에 대한 강경한 반대입장을 펴서[99] 저지하였다고 전해진다. 1994년 6월 14일, 북한은 IAEA를 탈퇴하여 내전을 준비하려 하자 6월 15일 전 미국 대통령 카터는 북한사태의 해결을 위해 방북하여 김일성과 만났다.[119] 6월 16일과 17일, 카터와 김일성은 1,2차 연쇄회담으로 미국은 북한에 대한 대북제재를 중단하였다.[120] 6월 18일 북한이 갑자기 남북정상회담을 제의하자 수락했다.[121] 그러나 7월 8일, 김일성이 갑작스럽게 사망하는 사태가 벌어졌다.[122] 최초의 남북정상회담은 물거품이 되었고 김일성 사망 이후 남북관계는 더더욱 악화된다. 이 당시 정부는 김일성 사망에 대한 대외적 여론을 주시하며 국내의 김일성 참배 여론을 원천 봉쇄하였으나 전남대학교에서는 김일성 분향소를 만들어 250여명의 학생들이 참배하는 사태가 벌어졌다.[123] 취임 3년차(1995년 2월 ~ 1996년 2월) 1995년 초 그는 내무부 장관에게 특별 지시를 내려 1991년 이후 실시되던 지방 자치 제도를 확대시켜, 1995년부터는 특별시·광역시직할시장, 도지사, 및 시장, 군수 등을 주민이 직접 선출하게끔 제도를 개정하였다. 이에 따라 1995년 5월부터 민선 시도지사 후보와 시장, 군수 후보자의 선거 유세가 있었고, 7월 전격 지방자치단체장 선거가 실시되었다. 자치단체장을 민선으로 직접 선출하게 되면서 차관급인 서울특별시장과 1급 관리관이던 직할시장, 도지사, 3급 부이사관이던 일선 시의 시장과 직할시의 자치구청장, 4급 서기관 직위이던 군수 등은 정무직으로 개편되어 직급이 사라졌고, 특별시와 직할시의 부시장과 도의 부지사는 2급 이사관에서 1급 관리관으로 직급이 상향 조정되었고, 각 시 군의 4급와 5급 보직이던 부시장과 부군수의 직급은 3급과 4급 보직으로 격상되었다. 자치단체장 선거는 1960년 장면 총리의 명으로 실시되었다가 5·16 군사 정변으로 폐지된 이래 34년만에 부활하였다. 1994년 말 지방자치제에 관한 법률에 서명하여 이듬해인 1995년 6월 27일에 전국 동시 지방선거가 실시되었다. 조선총독부 해체 1993년 8월 9일에 김영삼은 민족 정기 회복을 위해 총독부 청사를 해체하여 경복궁을 복원하고 새로운 국립중앙박물관을 국책사업으로 건립하라고 내각에 지시하였다.[124] 1994년에 총독부 청사의 철거 문제가 본격화되면서 철거와 보존이라는 논쟁의 대립 속에서 ‘완전철거론’과 ‘현상보존론’, ‘이전복원론’ 등의 주장이 제기되었다.[125] 학생운동권으로부터 친일파 라는 공세를 받아오던 극우 진영은 신경질적으로 대응하였으나 그는 무시하였다. 1995년 8월 15일 광복 50주년 경축식에서 총독부 청사 중앙돔 랜턴의 해체를 시작으로 철거에 들어갔다. 1995년 8월에 일부 서울특별시 시의원들이 서울시의회에 청사의 역사적 가치와 경제적 이유로 ‘구 조선총독부 건물철거보류 동의안’을 제출하였다.[126] 1996년 6월에는 〈국립중앙박물관 건물 보존을 위한 시민의 모임〉이 서울지방법원에 ‘건물 훼손 및 철거 금지 가처분 신청’을 냈지만 1996년 7월에 서울지방법원은 가처분 신청을 각하하였다.[127] 그 밖에 우익단체들까지 나서서 공개집회를 하며 총독부 철거에 반대하며 그를 규탄했지만, 그는 총독부 철거를 강행한다. 1996년 11월 13일에 총독부 청사의 지상 부분 철거가 완료되었고[128] 총독부는 1996년 12월에 완전 철거되었다.[129] 1998년 8월 8일에 독립기념관은 중앙돔 랜턴과 건축부재로 ‘조선총독부 철거부재 전시공원’을 개원하여 일반에 공개하였다.[130] 군사 정책과 정치군인 숙정 김영삼은 종래 정치에 개입했던 군부를 과감하게 개혁하였다.[100] 문민정부(Non-Military Civilian Government)를 위협하는 정치군인들을 과감히 예편, 숙청해서 한국 군의 정치적 중립을 확립했고[100], 한국 군내 각종 사조직을 적발해 해산시켰다. 특히 한국군 내부의 부정부패를 척결하고 '하나회'라 불리는 군내 사조직과 관련된 정치군인들을 모두 전역시켰으며[100], 국방부 장관을 비롯한 육·해·공군 등 3군 수뇌부를 전부 직업군인으로 교체하였다.[100] 그는 측근인 총무처 장관 서석재와 국회의원 박계동을 통해 전두환·노태우 두 전직 대통령의 비자금 의혹을 국회에 폭로하여 해당자들의 재판과 처벌을 이끌어 냈고, 해외 순방 중 그들의 재판 소식을 접하였다. 1994년 7월 김영삼은 대법원과 감사원 등에 전직 대통령 비자금 수수설에 대한 공개 수사를 지시한다. 또한 검찰 등에 12·12 군사 반란, 5.17 비상계엄 확대조치, 광주 민주화 운동에 대한 수사를 지시한다. 이어 1995년에는 12·12 군사 반란, 5.17 비상계엄 확대조치, 광주 민주화 운동 관련자들의 재판 회부와 처벌까지 이끌어냈다. 한편 대선당시 여야 정치인들이 노태우의 비자금을 받았다는 의혹이 제기되었다. 김대중은 노태우에게서 20억 원을 받았다고 자수하여 온갖 공격과 질타를 받았다.[131] 그런데 김영삼은 돈 받은 일은 없다고 딱 잡아떼었다. 노태우가 입을 열어야 했지만, 그는 아무런 말도 않고 감옥으로 갔다. 김영삼은 과거의 어두운 돈으로 인한 위기에서 가까스로 벗어났다. 그의 과거는 여전히 의심스러웠지만, 현재의 깨끗함에 대한 믿음이 이를 덮어주었다.[131] 전두환의 저항 서석재, 박계동의 비자금 폭로 이후 전두환은 처음에는 의혹에 대해 웃음과 무답변으로 넘어갔지만, 1995년 12월 그는 정치보복론을 주장하였다. 김영삼은 취임 직후부터 TK인맥을 해고하고 PK인맥으로 채워버렸다. 하나회가 물러간 자리에는 PK의 군홧발이 점령했다. 모든 곳이 다 그랬다. TK를 몰아낸 자리에는 영락없이 PK가 들어섰다. 김영삼이 개혁의 깃발을 든 사정의 칼날이 겨눈 것은 영락없이 그의 정적이었다.[116] 같은 사건에 연루된 사람들이라도 그의 정적은 칼을 맞았고, 친분이 있는 사람은 구제되었다. 김영삼에게는 금융실명제마저 정적을 제거하는 수단으로만 여겨질 뿐이었다.[116] 상황이 이렇게 변해가자 전두환은 김영삼 앞에서 고개를 뻣뻣이 치켜들고 큰소리를 치기까지 했다.[116] 김영삼의 역사 바로 세우기는 대구, 경북 사람들에게는 정치보복일 뿐이었다.[117] 전두환은 치졸한 정치보복이라고 김영삼을 공격하였다. 전두환은 징역을 피하지는 못했지만, 대구, 경북에서는 정치보복으로 '고난받는 영웅'으로 부활했다.[117] 하나회, 신군부 숙정 과정 1995년 8월 2일, 그의 측근이던 총무처 장관 서석재가 전임 대통령 중 1인이 4천억 이상의 비자금과 가명계좌를 보유했다는 의혹을 제기하였고 이어 국회의원 박계동에 의해 4천억 비자금설이 폭로되었다. 전두환·노태우의 해명을 요구하여 화제가 되었다. 같은 해 7월 검찰은 '성공한 쿠데타는 처벌할 수 없다'는 논리로 신군부 인사의 혐의에 대해 반란죄,내란죄를 따지지 않고 신군부 인사들을 불기소 처분하였다. 같은 해 10월 19일에는 민주당 박계동 의원의 폭로에 의해 전두환·노태우 전 대통령의 비자금 비리사건을 폭로된 이후 제5공화국 인사를 비판하는 여론이 높아지자 수사를 명하였다. 11월 24일 김영삼은 대통령 명령으로 5·18 관련 특별법 제정을 지시하였다.[132] 헌법재판소에 검찰의 5.18 사건 불기소 처분 문제가 제기되었는데, 1995년 12월 헌법재판소는 '성공한 쿠데타도 처벌 할 수 있다'는 결정을 내렸다. 같은 해 12월 21일 5.18 특별법이 국회에서 제정되었다. 이와 함께 신군부 인사들의 새로운 혐의가 밝혀지자 검찰은 1995년 12월 12.12 5.18 사건 재수사에 나섰다. 검찰은 5.18 사건 공소시효 만료 하루 전인 1996년 1월 23일 노태우와 전두환을 구속 기소하였다. 김영삼은 노태우와의 관계를 끊고자 1995년 12월 5일에 민주자유당을 해산하고 신한국당을 창당하였다.[133] 광주 문제의 해결 과정에서도 사태 진압에 개입한 군의 계보를 파헤쳐 국민적 지지를 어느 정도 확보했다.[105] 이후 김영삼은 정치군인을 대폭 정리한 뒤, 1995년과 1996년경 광주사태로 기록된 광주민주화운동을 ‘광주항쟁’, ‘광주민중항쟁’으로 사회적으로 공식 격상시켰고 학교 교과서에 실리게 되었다. 군 내부의 파벌인 하나회의 주축이 대구·경북 출신이라는 점에서 소위 TK지역에 ‘반 김영삼 정서’를 불러일으켰다.[105] 이후 지자체선거와 총선에서 이러한 정서들이 반영되었다.[105] 한편 전두환과 노태우는 1996년 8월, 각각 사형과 징역 22년형을 각각 선고받았으나 6년 12월의 항소심에서 무기징역과 징역 17년형으로 감형됐다가 1997년 12월 20일 사면 복권되었다. 사면 당시 많은 논란이 있었고 당시 김영삼의 청와대는 김대중당선자(12월 18일 대통령당선)와의 협의로 전두환 노태우를 사면시켰다고 전해졌다.[134] 1997년 대선 후보들의 전두환 노태우 사면 공약 대결 1997년 대선에서 김대중 이회창 이인제 3후보 모두 전두환 노태우의 사면 복권을 공약으로 내세워 논란을 빚기도 했다. 1997년 4월 6일, 전두환 노태우의 사면에 "이회창 신한국당 대표가 국민대화합이 필요하다는 측면에서 전두환 노태우의 사면에 대해 찬성입장을 밝힐 예정"이라는 보도가 나오고 김윤환 신한국당 고문도 "김영삼대통령에게 전두환 노태우의 사면을 건의하였다"는 보도가 나옴으로써 집권당인 신한국당 내부에서는 전두환 노태우의 형 집행이 확정되기도 전에 전두환 노태우의 사면논의가 오가기 시작했다. [135] [136] 1997년 4월 17일 전두환 노태우에 대한 형 집행이 확정되자 집권당인 신한국당 내부에서 본격적으로 전두환 노태우의 사면에 대해 논의되기 시작했다. 당시 신한국당의 김윤환 고문과 대구경북쪽 인사들을 비롯한 구 여권 출신 대선주자들은 종전부터 사면에 찬성하는 쪽에 섰다. 김윤환 고문은 "부정축재 한 거 환수하고, 여러 가지 한다면은 죄는 주지만은 벌은 안 주었으면 하는 그런 심정이다." 라는 발언으로 전두환 노태우의 처벌에 봐주기식 관용을 베풀어야 한다는 발언으로 당내에서 전두환 노태우의 사면 복권에 대해 찬성하는 방향으로 당내 분위기를 주도해나갔다. [137] 7월 22일에는 법무부가 전두환 노태우의 사면에 대해 실무검토를 마쳤고 광복절 무렵에 사면될수 있다는 뉴스까지 나오며 전두환 노태우의 사면에 대해 "언제든지 사면시킬 수 있다"고 "준비되었다"는 법무부의 입장을 보도했는데, 결국 전두환 노태우의 사면은 언제든지 대통령과 정부의 명령만 있으면 대선 이전에 준비가 완료되었던 셈이다. 법무부는 대통령 특별 사면의 경우 법적으로 논란의 소지가 있는 추징금 문제를 집중 검토했다. 노태우 씨의 경우는 추징금에 해당하는 재산을 대부분 보전 처분해 상관이 없지마는, 전두환 씨는 추징금 2,295억원의 10% 정도만 확보되어 있고 전두환의 경우 재산 추적에 진전이 없어, 나머지 2천억 원에 대해서는 집행 불능 결정을 내리고 이를 사면에 포함시킬 수 있는 것으로 결론을 내렸다. 법무부는 사면에 대한 긍정적인 여론이 아직 성숙되지 않았다는 판단에 따라 수감자의 건강이 나쁘거나 기타 중대한 사유가 있을 때 적용하는 형집행 정지도 검토했다. 그러나 형 집행 정지는 명분이 약하고 언제든지 재수감 될 수 있어 전, 노씨 두 사람이 거부할 가능성이 큰 것으로 법무부는 보고 있다. 가석방은 형기의 1/3분을 마쳤을 때만 가능해 당초부터검토 대상에서 제외되었다. 결국 전,노 씨를 풀어주는 길은 특별 사면밖에 없지만 전적으로 대통령의 의중에 달려 있는 문제이기 때문에 법무부는 매우 조심스런 입장을 취하고 있다"고 보도함으로써 이미 전두환 노태우에 대한 사면 준비는 대선이전에 완료되었고 김영삼과 정부의 말 한마디면 곧바로 사면될 수 있었던 형국이었다. [138] 이런 집권당에서의 사면 논의에 대해 1997년 8월 31일, 97년 대선을 앞두고 당시 김대중 새정치국민회의 대통령 후보는 간담회에서 "김영삼 대통령 임기중에 전두환 노태우를 사면하여 동서화합의 길이 열리도록 하겠다"는 의견을 밝혔다. 그는 이어 "그들(전두환 노태우)이 잘못을 반성하지 않는다고 우리도 똑같이 대응할 수는 없다"고 밝혔다.[139] [140] [141] 그리고 다음날인 9월 1일 SBS 대통령 후보와 함께라는 프로그램에서 김대중 총재는 전두환 노태우에 대한 용서론을 강조했다.[142] 이렇게 김대중후보가 전두환 노태우 사면을 내세우자 경향신문은 "화해의 정치인'부각 영남 끌어 안기6共(공)세력들도 포용 색깔론 차단 효과까지 ‘용서’광주여론도 한몫 국민회의 김대중(金大中(김대중))총재가 정치권의「뜨거운 감자"라는 내용의 기사를 실었다.[143] 그리고 10월 23일, 새정치국민회의 박정수 부총재는 국회 본회의 연설에서 "김영삼대통령이 전두환 노태우를 사면하는 것이 바람직하고 김대중후보가 당선되면 대대적인 사면이 단행될 것"이라고 밝혔다.[144] [145] 이날 김대중 후보를 대신해 대표 연설에 나선 새정치국민회의 박정수 부총재는 집권 정치 보복을 절대 하지 않겠다는 김대중후보의 약속을 거듭 강조하고 아무런 전제 조건을 달지 않은 채 전두환·노태우 前 대통령에 대한 사면을 촉구했다.[146] 그에 대응하여 9월 1일 신한국당 대선후보인 이회창은 보수세력의 연합과 국민적인 지지를 얻고 김대중 후보의 전두환 노태우 사면론을 무력화시키기 위해 김영삼대통령에게 전두환 노태우 두 전직 대통령을 추석 전에 사면해 줘야 된다고 요구한다.[147] [148] [149] 당시 김영삼 대통령은 이회창의 전두환 노태우 두 전직대통령 조기석방에 대해 "국민적인 공감대가 형성돼야 된다"며 이회창의 요구를 들어주지 않았다.[150] 당시 정치권이 경쟁적으로 앞다투어 전두환 노태우 사면을 공약으로 내세우자 사회 각계에서도 개탄의 분위기가 쏱아졌다.[151] 당시 김영삼대통령은 9월 12일, 당초 전두환 사면에 대해 "국민적인 공감대가 형성돼야 한다"며 이회창의 요구를 들어주지 않았으나 다시 말을 바꿔 대선 전에 사면을 할 것이라며 입장을 선회한다.[152] 이렇게 이회창이 전두환 사면을 공약으로 내세우자 감옥에 있는 전두환이 이회창에게 "고맙다"며 "우리 때문에 정치적 어려움을 겪는 것은 아니냐" 화답할 만큼 매우 기뻐했던 것으로 밝혀졌다.[153][154] 그에 대해 이회창 후보도 전두환의 화답에 "고생 많으시다. 추석때 나오시기를 바랬는데 그렇게 되지 않아 아쉽다"고 전두환측에게 화답한 것으로 밝혀졌다.[155] 당시 한겨레에서는 이회창 신한국당 대표가 "추석전 전두환 노태우 두분의 석방을 바랬는데 그렇게 되지 않아 아쉽게 됐다"고 전두환 측근들에게 화답하였다고 보도했다.[156] 그리고 이회창은 9월 24일, cbs와 경실련과의 간담회에서 전두환 노태우 사면에 대해 "전직 대통령이 구금상태에 있는 것은 바람직하지 않고 대통합 차원에서 석방해 정상적인 생활을 영위토록 하는 것이 바람직하다"며 전두환 노태우 사면론에 적극적으로 찬성한다.[157] 이는 곧 경쟁자인 김대중의 전두환 노태우 사면론을 무력화하기 위한 것이었다. 이회창과 김대중이 전두환 노태우의 사면 복권 공약을 내세운 것에 대해 이인제도 경쟁적으로 전두환과 노태우를 사면 복권한다는 공약을 내세웠다[158] [159] [160] 결국 이렇게 1997년 대선에서 이회창 김대중 이인제 3후보 모두가 전두환 노태우의 사면 복권을 경쟁적으로 대선 공약으로 내걸었던 것이다. 그러나 12월 18일 대선에서 이회창은 김대중후보에게 39만표차로 떨어져 낙선하고, 전두환과 노태우는 김대중이 대통령에 당선된 다음날인 1997년 12월 20일, 김영삼대통령과 김대중대통령 당선자와의 협의로 사면 복권되었다.[161] 당시의 전두환 노태우 사면은 김영삼 대통령의 제안에 김대중대통령 당선자가 이것을 수용하는 형식으로 이뤄졌는데 김대중당선자는 12월 21일, 일산자택에서 "이제는 국민 통합이 중요하다"며 전두환 노태우 사면을 지지했다.[162] 이런 사면에 대해 낙선한 이회창후보 측근도 "이회창쪽에서도 추석전 조기사면을 요구한 만큼 김대중당선자도 사면을 주장했으니 당연한조치"라고 평했고 낙선한 이인제후보쪽에서도 전두환 노태우 사면에 대해 "이제는 국민대화합의 계기가 되어야 하고 매우 잘된 일"이라고 평가했다. [163] 12월 21일, 김대중당선자가 김영삼대통령과 협의에 의해 전두환 노태우를 사면한 것에 대해 외국 언론들은 용기있는 결정이라며 평가했다. 뉴욕타임스지는 김대중 당선자가 전두환 노태우의 사면에 동의한 것은 자신의 쓰라린 과거를 묻어둘 의사가 있음을 시시한 것이라고 평가했고 미국의 ABC방송은 김대중 당선자가 40년간에 걸친 고난의 정치역정을 용서로써 마무리 짓는 의미가 있다고 평가했다. ABC방송은 이어 김 당선자의 용서는 경제회생이라는 어려운 임무를 떠안게 된 새 지도자로서 정치적인 지지를 확보하기 위한 것이라고 논평했다. 워싱턴포스트 신문은 김 당선자의 이번 조치가 국가 화합과 지역감정 해소, 그리고 경제위기 극복에 큰 도움이 될 것이라고 보도했다.[164] 뉴욕타임스는 " IMF 경제위기를 극복하기 위한 정치적 화합책의 하나로 김대중(金大中(김대중))대통령당선자는 두 명의 전임 독재자들에 대한 사면에 동의했다. 김영삼대통령 측 대변인은 김대중당선자가 전두환 노태우 사면에 대해 동의했다고 밝혔으나 김대중 당선자측은 전두환 노태우 사면에 대해 우리가 그들(김영삼, 이회창 신한국당 대선후보, 전두환, 노태우)의 제안을 받아들인 것 뿐"이라고 밝혀 사면에 대한 둘의 미묘한 신경전을 보도했다.[165] 당시 사면에 대해 1997년 12월 22일자 동아일보에서도 "전두환 노태우의 사면은 유력 대통령후보들이 모두 대화합을 명분으로 사면을 공약으로 내세움으로써 대선 후 사면은 기정사실화되어 있었다"라고 보도했다.[166] 지방자치제 확대 시행 1995년 초 그는 내무부 장관에게 특별 지시를 내려 1991년 이후 실시되던 지방 자치 제도를 확대시켜, 1995년부터는 특별시·광역시장, 도지사, 및 시장, 군수 등을 주민이 직접 선출하게끔 제도를 개정하였다. 이에 따라 1995년 5월부터 민선 시도지사 후보와 시장, 군수 후보자의 선거 유세가 있었고, 7월 전격 지방자치단체장 선거가 실시되었다. 자치단체장을 민선으로 직접 선출하게 되면서 차관급인 서울특별시장과 1급 관리관이던 직할시장, 도지사, 3급 부이사관이던 일선 시의 시장과 직할시의 자치구청장, 4급 서기관 직위이던 군수 등은 정무직으로 개편되어 직급이 사라졌고, 특별시와 직할시의 부시장과 도의 부지사는 2급 이사관에서 1급 관리관으로 직급이 상향 조정되었고, 각 시 군의 4급와 5급 보직이던 부시장과 부군수의 직급은 3급과 4급 보직으로 격상되었다. 취임 4년차(1996년 2월 ~ 1997년 2월) 1996년 12월에는 '선진국 클럽'인 경제 협력 개발 기구(OECD)에 가입, 프랑스 파리에 있는 OECD 본부에서 대한민국은 아시아 국가로는 일본에 이어 2번째로 OECD 회원국이 되었다. 1996년 10월에는 북한 무장 간첩단이 잠수함을 타고 강원도 강릉시에 침투하였으나 실패하였으며, 간첩단의 일원이었던 이광수가 현장에서 생포되었으며 나머지 조직원들은 자살하였다. 1996년 8월, 연세대에서 터진 한총련사태로 1200여명의 전경, 학생들이 부상당하는 참사가 일어났다.[167] 이때 한총련, 범민련 소속 운동권 학생들이 학교를 점거, 시위를 벌였는데 당시 여학생을 성추행한 경찰관에 대한 추미애 의원의 지적이 있자, 엄벌에 처할 것을 지시하여 대대적으로 파면, 해임조치했다. 동시에 일부 언론에서 연세대 사건 당시 혼숙, 혼음에 대한 선정적인 보도가 있자 학생들의 미래가 걸린 일이라며 이를 지적, 정정보도하게 했다. [168] 1996년 9월 18일, 북한 무장 간첩단이 잠수함을 타고 강원도 강릉에 침투하여 문제가 되자 그는 상시 비상국무회의를 소집했다. 계속 사태를 주시했으나 국방부에서 향토예비군까지 동원하여 수색 끝에 무장공비들은 2개월만인 11월에 자살하거나 일부 도주하여 사건은 종결되었다. 취임 5년차(1997년 2월 ~ 1998년 2월) 1997년 1월 7일, 김영삼은 연두 기자회견을 통해 노동법개정은 반드시 시행해야 한다는 성명으로 노동계와 국민들의 거센 비난을 받았다.[169] 이후 전국에서 노동법 개정반대 총파업이 벌어졌고 1월 23일에는 이 부도로 도산했다. 이때 한보회장 정태수는 구속되었고 한보사태 수사중 김영삼대통령의 아들 김현철씨가 한보비리에 연루되어 국민들의 지탄을 받았다.[170] 1997년 2월, 뇌물수수 의혹을 받아온 김영삼의 차남 김현철이 뇌물수수 및 권력남용 혐의로 체포되었으며, 김영삼은 대국민 사과 성명을 발표하였다. 1997년 1월부터 한보 철강, 기아자동차 주식회사 등의 도미노식 부도 사태가 발생했다. 집권 말기 대통령의 아들인 김현철의 권력형 비리가 드러나고, 외환금융이 악화되어 IMF 구제금융사건로 인해 국제 통화 기금의 원조를 받는 수모를 겪게 되었다. 그는 아들인 김현철을 그를 차기 국회의원이나 정치인 등으로 염두에 두었으나 신한국당의 신임 총재로 취임했던 이회창은 김영삼측의 생각을 단호하게 거절하였다. 이 일로 김영삼과 이회창 간의 미묘한 감정싸움의 발단이 되어 알력으로 작용하다가 사이가 틀어지는 원인을 제공하기도 하였다. 또한 김영삼의 측근인 홍사덕과 이회창 간에 언쟁이 벌어지면서 양자의 갈등은 격화되었다. 김영삼과 이회창간의 감정 싸움과는 별개로 새정치국민회의 김대중 후보 측에서 측근들을 보내 선거에서 정치적 중립성을 지킬 것을 요구하였다. 김영삼은 김대중의 측근 이강래 등에게 차기에 만약 당선되었을 경우 김영삼 자신의 신변 안전을 보장하는 조건으로 정치적 중립성을 수용하였다. 임기 후반인 1997년 대한민국은 IMF에 의한 구제금융을 받게 되었다. 12월 정부는 국제 통화 기금(IMF)에 금융 지원을 신청하였다. 1997년 12월, 국가안전기획부(국가정보원)는 김대중 당시 국민회의 총재 겸 대통령 후보의 당선을 저지하기 위해 정치 공작을 자행하였는데, 1998년 3월 국가 안전 기획부와 검찰의 공동 조사에 따르면 이 사건을 당시 국가안전기획부 부장이었던 권영해가 주도한 것으로 밝혀졌다. 김영삼은 대통령 재직 중 줄곧 최소 10% 이상의 지지도를 기록하다가 임기 마지막 해에 가서야 IMF 외환위기로 8.4%의 지지율을 기록했다.[171] 퇴임 이후 퇴임 직후 1998년 2월 24일, 김대중에게 대통령직을 물려주고 상도동 자택으로 퇴임하였다. 역대 대통령들의 불미스러운 퇴진으로 그의 퇴임 직후 국민들은 무사히 퇴임하는 대통령의 선례를 남길 것을 기대하였으나, 퇴임 직후 불거져 나온 아들 김현철의 비리, 측근이자 인척인 홍인길 등의 뇌물수수 사건으로 매끄럽지 못한 나날을 보냈다. 대통령직 퇴임 이후에도 꾸준히 정치활동을 하였다. 그는 민주자유당과 신한국당의 지도자 및 민주당계 정당의 상도동계 지도자로 여야에 영향력을 고루 미쳤다. 한편 전임자인 박정희·전두환, 후임자인 김대중·노무현 대통령, 기타 김구 임정 주석 등에게 비판적인 자세를 유지했으나, 초대 대통령 이승만 및 제17대 대통령 이명박에게 긍정적이며 호의적인 평가와 자세를 보였다. 그러나 제18대 총선 공천에서 자신의 측근이 대거 탈락하자 간접적으로 비판하기도 했다. 국민정부 시절 퇴임 직후 1년 6개월 동안 김대중 정부에 의해 내사를 당했다고 한다.[25] 또한 청문회 요청이 들어왔으나 거절하였다.[25] 언론과의 인터뷰에서 이런 불만을 토로하기도 했다. 1999년 6월, 일본 출국 과정에서 김포공항[172] 에서 70대 남자 노인으로부터 얼굴에 '페인트 달걀'을 맞았다. 김영삼의 정치 재개를 반대하려고 페인트가 든 달걀을 던진 노인은 국내 법원에서 징역 8개월에 집행유예 2년을 선고받았다.[40][172] 1999년 6월 김영삼은 백범 김구 기념사업회로부터 백범기념관 건립위원회 고문에 추대되었다.[173] 2000년 9월 9일 팬클럽인 《YS사사모》가 출범했다.[174] 11월 13일 YS사사모 회원들이 상도동을 방문, 면담하였다.[175] 2002년 4월부터는 일본 와세다 대학에 특명 교수로 출강하고 있다. 2003년 9월 30일에는 전 조선노동당 비서 황장엽의 천거로 자유북한방송 방송위원회 명예위원장에 선임되었다.[176] 참여정부 시절 2004년 3월, 대통령 노무현이 탄핵될 때 노무현을 정계에 입문 시킨 만큼 대통령에 당선됐을 때 잘 되기를 바랐으며, 그동안 여러차례 충고도 했다며 그럼에도 노무현이 이를 소홀히 한 채 일방적으로 국정을 운영해서 이런 결과가 온 것이라며 냉정한 반응을 보였다.[177] 2004년 12월 13일 오전 황장엽을 만나 회담하였으며, '북한민주화운동을 위해서 전력을 다해 돕겠다'는 의사를 밝히고 황장엽이 대표로 있는 북한민주화동맹의 명예위원장에 피선되었다.[176][178][179] 2005년 조병옥 박사 45주기 추도식에 참석하였으며[20] 같은 해 8월, 1990년 3당 합당을 전후해 당시 민주정의당 총재이자 대통령인 노태우로부터 40억원 이상의 정치자금을 받았다는 의혹이 제기되었다.[180] 3당 합당 과정에서 정치자금이 오고 갔다는 의혹이 제기됐지만 2005년 8월 경쟁자였던 박철언에 의해 1989년 6월 김영삼 총재의 소련 방문을 앞둔 시점에 노 대통령의 지시로 김 총재에게 20억 원과 여비 2만 달러를 전달한 것을 비롯해 그해 연말에 10억 원, 90년 3당합당 직후 설을 앞두고 10억 원 등 3차례에 걸쳐 40억 원 이상을 직접 김 총재에게 전달했다는 의혹이 제기되었던 것이다.[180] 또한 1989년 3월 20일 당시 대통령이었던 노태우가 자신의 대선 공약사항이었던 중간평가의 유보를 결정하는 과정에도 당시 그가 적극 개입했다고 주장하였으며 "1989년 3월 16일 상도동 김 총재 자택 2층 서재에서 김 총재와 단 둘이 만나 중간평가 유보에 합의했고, 민정당과 통일민주당의 합당에 대해서도 사실상 합의했다"면서 "특히 김 총재는 중간평가 유보 성명서를 작성할 때 참고하라고 몇가지 의견을 제시하기도 했다"고 의혹을 제기하였다.[180] 2006년 4월 19일 서울 프레스센터에서 열린 '민주주의 이념연구회' 발족식에 참석[181] 하여 축사를 하였다. 민주주의 이념연구회 발족식 이후 기자회견에서 노무현 대통령에 대해 "외교를 못하고 있다", "일본이 '바보'로 본다"는 등의 독설을 퍼부었다. 김영삼은 간담회에서 이날 일본 정부의 독도 수역 측량 계획에 우려를 표하며 "일본이 노무현을 같잖게 보니 그렇게 하는 것"이라며 "내가 대통령 때는 하시모토(일본 전 총리)가 그렇게 하지 못했다"고 말했다.[182] "나는 대통령 때 외무부에 지시해 독도 인근 해역에 배를 엄청나게 띄워 해상시위를 하도록 했다"며 "그때 배 선착장에 몇 백명이 올라가서 시위를 하니 일본 정부가 우리 외무부에 그만두도록 해달라고 요청했다"고 지난 1996년 당시 강원도 어민들이 벌인 '일본 독도 영유권 주장 망언 규탄' 대규모 해상시위를 언급하고[182] 이어 "대통령이 문제다. 외교 활동을 제대로 못하고 있으니 (일본이 노대통령을) '바보'로 취급하는 것"이라고 노무현 정권의 외교 활동을 비난하였다.[182] 그는 김대중 전 대통령의 방북 계획과 관련해 "말만 나오는 것이지 가기는 자기가 어디로 가느냐"면서 "누가 오라는 사람도 있는 것도 아니고…. 김정일에게 아무것도 갖다줄 게 없는데 누가 오라고 하겠나"라고 '쓴소리'를 가했다.[182] 2007년 12월에는 성균관대학교 김일영 교수와의 인터뷰에서 이승만은 나라를 건국한 국부이며, 당시 가장 현실적인 지도자였다고 긍정적으로 평가한 반면 김구는 이루지 못할 일을 상상한 정치감각이 떨어지는 지도자라고 부정적으로 평가하였다. 또한 박정희를 역사의 죄인으로 혹평하고 5.16 쿠데타가 없었다면 장면 정부가 나라를 잘 이끌었을 것이며 박정희의 경제개발은 장면의 민주당 정권에서도 가능하다고 평가하였다.[31] 2008년 5월 라디오 방송인 광주 MBC 표준FM 《시선집중 광주》 ‘이제는 말할 수 있다 - 28년의 비망록’과의 인터뷰에서 전두환을 비판하였고 5.18 당시의 비극을 회상하였으며 민주화 운동 과정에서 자신에 대한 평가가 미흡한 것은 아쉽다는 소견을 피력하였다.[183] 2007년 5월 22일 김영삼은 국립 5·18 민주묘지를 11년 만에 처음으로 참배했다. 김영삼은 5·18 특별법을 제정한 공로로 관련 시민단체로부터 감사패를 받았고, "5·18은 자유와 정의가 반드시 승리한다는 것을 보여줬다. 결국 역사는 그 진실 그리고 정의를 세계에 알릴 수 있도록 만들었습니다"라고 말했다. 5·18 묘지 입구에서는 김영삼의 참배에 반대하는 일부 대학생들의 시위가 있었지만 충돌은 빚어지지 않았다. 3당 합당 등에 대한 항의로 그동안 이뤄지지 못했던 김영삼의 5·18묘지 참배도 끝나 5·18은 이제 화해와 용서의 역사로 승화되었다고 평가된다.[184] 2007년 17대 대통령 선거의 출마를 놓고 김영삼은 이회창을 맹비난하기도 했다. 노무현 정권때 대선에 출마한 이회창을 향해 "먼저 인간이 돼야 한다, 자신의 무능과 잘못으로 두 번씩이나 집권의 기회를 잃게 만든 장본인이 이제는 자신이 몸담았던 정당과 후보에게 비수를 들이대고 있다"며 비난 했다. 반면 여당의 이명박 공격에 대해 대선이 불과 한 달도 남지 않았고 후보 등록을 눈 앞에 두고 있는 이 때, 이 정권이 범죄자를 데려와 국민의 압도적 지지를 받고 있는 후보를 겨냥해 검찰수사를 한다고 언급하여 이명박 후보에게 우호적인 감정을 내비쳤다.[185] 이명박 정부 이후 2008년 3월에 가이후 도시키 전 일본 총리는 요시무라 다다시 일본티볼협회 이사장을 통해 총재 수락을 요청하는 친서를 보냈고[186] 이를 수락하여 3월 5일 한국티볼협회 총재에 취임하였다.[187] 11월 13일에 김영삼은 "3·15 의거는 국가기념일로 반드시 제정돼야 한다"고 말했다. 또한 "3·15 의거는 국민적 민주화 투쟁의 효시로 숭고한 정신의 계승을 위해 4·19와는 또 다른 차원에서 별도로 국가기념일로 반드시 제정해야 한다"고 지적했다.[188] 이듬해인 2009년 4월 10일, 경상남도 거제시 장목면에 김영삼 대통령 기록전시관이 기공하였다.[189][190] 2008년 3월 26일 김영삼은 김종필 전 총재와 함께 서울 강남에서 회동을 갖고 한나라당 공천 결과가 편파적으로 진행됐다는 데 의견을 같이하고 이명박 대통령을 강력히 성토했다.[191] 2009년 5월에는 노무현이 투신자살하자 《노무현국민장 장의위원회》 고문으로 위촉되었다. 5월 29일 서울 경복궁 흥례문 앞에서 열린 노무현 영결식에 참석하였다.[192] 같은해 8월 10일 김영삼은 연세대학교 세브란스 병원을 방문해 김대중을 병문안했다. 자신과 김대중 전 대통령의 관계를 "세계에서 유례가 없는 특수관계"라는 말로 회고했다. 또한 "우리가 6대(국회)부터 동지적인 관계에 있었고 오랜 동지관계도 있었지만 경쟁관계에 있었거든요. 애증이 교차하는 겁니다"고 말했다. 그리고 이희호 여사에게 "세상에는 기적도 있다"며 최선을 다해 달라며 위로했다.[193] 2009년 9월 김영삼은 일본 잡지 《애플타운》 9월호 인터뷰에서 노무현 전 대통령의 장례에 대해 “국민장이 아니라 가족장으로도 충분했다”라는 발언을 해 논란을 일으켰다. [194] 이에 대해 김영삼측은 정식 인터뷰가 아니었다고 하면서 “문맥이 거두절미되고 엉뚱한 이야기가 기사로 나간것 같다”라고 해명했다.[194] 한편 2010년 1월 18일에는 이명박 대통령으로부터 생일축하난을 받았다.[195] 같은 해 1월 5일 서울 상도동 자택과 거제도 땅을 포함해 50억원에 이르는 전 재산을 사회에 환원 할 뜻을 나타냈다.[196] 또한 2월에는 친자 확인 소송에서 패소돼 또 다른 아들이 생겼으며, 5월에는 상도동 자택 근처에 김영삼 민주센터가 건립되었다.[197] 나이가 들면서 반복적인 뇌졸중과 협심증 및 폐렴 등으로 수 차례 서울대학교병원에 입원하였으며, 특히 2013년 4월 13일에 반신 불수를 동반한 중증 뇌졸중과 폐렴으로 입원한 바있다. 당시, 차남인 김현철은 자신의 페이스북에 "이틀 전에 염증수치가 너무 올라 현재 중환자실에서 집중치료를 받고 있다"며 "오늘은 수치도 어느 정도 안정되고 혈압이나 맥박, 체온, 산소 투여율도 좋지만 계속 관찰을 요하는 상태"라고 전했다. 이후, 2014년 10월에 퇴원했다.[198] 서거 2015년 11월 10일 건강검진 차 서울대학교 병원을 찾아 17일까지 입원한 뒤 퇴원했다. 그러다, 이틀 뒤인 19일 고열과 혈액감염 의심 증세로 서울대학교 병원에 다시 입원한 후, 11월 21일 오후에 증세가 급격히 악화됨에 따라 중환자실로 옮겨졌다. 상태가 전혀 호전되지 않던 김영삼은 결국 2015년 11월 22일 오전 0시 21분 32초에 병마를 물리치지 못하고 혈액 감염 의심으로 치료를 받던 중 향년 89세의 일기로 서거하였다.[199] 사망에 이른 직접적인 원인은 허약한 전신 상태에 패혈증과 급성 심부전이 겹쳐 일어난 것으로 판단되었다.[200] 장례는 대한민국 최초로 5일간 국가장으로 치뤄졌다. 이는 국장과 국민장이 통합된 이후 처음 치뤄지는 국가장이다. 이어 11월 26일 국회의사당에서 영결식이 있었고 국립서울현충원에 안장되었다[201]. 묘소의 정확한 위치는 제3장군묘역 우측능선에 위치하고 있으며 단독 묘역이다.[202] 사상과 신념 김영삼의 정치철학은 자유민주주의에 기반하고 있었다. 야당에서 활동하였지만 정치학자 김용욱의 지적에 의하면 그의 노선은 보수주의의 성향이었다고 지적되었다. 자유주의관 자유 없는 세계가 잘못하면 공산화될 가능성이 크다고 보았다. 그는 공산주의에 반대하는 이유로 자유를 너무 구속하면 공산주의와 비교해서 생각할 때, 공산주의를 싫어하는 것은 자유가 없고, 독재를 하고, 여러 가지 이유로 제약이 많고, 인간을 전부 인간같이 취급하지 않는 것에서 공산주의를 반대한다고 하였다.[203] 그에 의하면 자유가 전부 없어지고 그런 구별을 할 수 없을 정도로 되면 공산주의에 호기심을 갖는 사람이 생길 가능성이 있다고 보았다. 또한 그는 몽고메리 원수의 지도자가 가는 길을 감명깊게 읽었다고 한다.[203] 존경하는 인물로는 한국 사람 중에서는 개인적으로 성격이라든가 지도력이라든가 정치가로서 조병옥을 지목했고, 외국 사람으로서는 전 미국 대통령인 존 F. 케네디를 지목하였다.[204] 공산주의에 대한 부정적인 시각 그는 공산주의에 대해서는 부정적인 평가를 내린다.[25] 그에 의하면 "공산주의자는 어렵습니다. 아무리 베풀어도 욕을 하는 사람들입니다. 내가 재임 중에 쌀 15만 톤을 달라고 해서 5만 톤을 먼저 보내고 나머지는 순차적으로 보낼 생각이었습니다. 쌀을 실은 배가 원산으로 가는데 선장이 (북한 지역) 사진을 찍었다고 감옥에 보냈어요. 선장이 배에서 사진 좀 찍었다고 무슨 문제가 됩니까. '쌀을 안 주겠다' 했지요. (공산주의자들은) 매달리다가도 금방 변합니다"라는 것이다.[25] 그는 야당활동과 대통령 재직 기간 내내 공산주의나 사회주의에 대한 부정적인 시각을 버리지 않는다. 종교 김영삼은 독실한 장로교 신자이다. 할아버지 김동옥의 대에 장로교를 받아들이고 대대로 세례교인이 되었다. 1975년 손세일과의 접견에서 국민이면 누구나 모든 문제에 참여해야 된다며, 종교인의 현실 참여는 너무나 당연한 일이라고 피력하였다. 그런데 그 방법을 어디까지 하느냐 하는 것이 중요한 문제라고 한정하였다.[205] 인재 발굴 1968년에는 정치학을 지망하던 서석재를 발탁하여 자신의 비서로 채용하여 정계에 입문시켰고 1970년에는 서울대학교 운동권 출신 김덕룡을 발굴하여 정계에 데뷔시켰다. 1971년 유신 선포 이후에는 김동영, 최형우도 측근으로 발탁하였다. 이들은 김영삼의 최측근으로 활동하였다. 특히 김동영과 최형우의 활동은 두드러져 '좌동영 우형우'라는 별칭이 생기기도 했다. 그의 휘하에는 수많은 반군정, 반독재 성향의 정치 지망생들이 모여들게 되었다. 1986년에는 인권 변호사로 이름이 알려지던 노무현을 발탁하여 정계에 입문시켰다. 그러나 노무현은 그가 민주정의당과의 3당 합당을 하는 것에 반발하여 등을 돌리기도 했다. 1993년 대통령 집권 이후에는 민중당의 이재오와 김문수를 비롯, 재야 인사인 제정구, 손학규, 김무성, 홍사덕 등을 발탁하여 민주자유당에 영입하였다. 평가와 비판 긍정적 평가 장면 내각 퇴진 이후 31년만의 문민정권이라는 것, 혹은 윤보선 퇴진 이후 30년만의 문민정권이라는 것을 높이 평가하기도 한다. 그는 28세의 나이에 국회의원에 당선된 전무후무한 기록을 남겼고 일생을 민주화운동의 헌신한 인물로 유신정권에 의해 국회의원직을 제명당한 최초의 국회의원이었으며 "닭의 목을 비틀어도 새벽은 온다"는 명언을 남겼다. 그의 의원직 제명과 신민당총재직 가처분 조치는 부마민주항쟁을 일으킨 기폭제로 작용 박정희 대통령이 김재규의 흉탄에 서거하는 유신의 종막을 고하게 한 인물이다. 일생을 민주화운동에 헌신한 최고의 지도자였고 거목이였다. 그는 박정희, 전두환 집권기에 강경파 노선을 걷기도 했다. 1962년 윤보선 정권 퇴진 이후 31년 만의 민간인 대통령으로 문민정권을 수립했다는 점과 민주적 선거를 통해 정권교체를 이룩했고 군사정권을 종식시켰다는 것에 의의를 둔다. 5·16 군사 정변 이후 32년만의 문민정부였다. 집권기간 중 1994년에는 군부 내 사조직인 하나회 등 정치군인 집단을 숙청, 제거하였다. 또한 당내 군사정권 세력을 정리하기도 했다. 1994년부터는 박노해, 김남주 등 군사 정권에서 구속, 투옥된 인사들을 석방하고, 마광수 등의 활동 제한을 해제하여 대대적으로 환영을 받기도 했다. 김영삼은 문민정부의 성격을 "1993년 광주민중항쟁을 계승한 정부"로 규정하고 광주민주화운동 등을 민주화 운동이라는 사실을 재확인하였으며 신군부 세력에게는 광주항쟁 유혈진압의 죄도 함께 물었다는 점이 있다. 또 집권 초 검은돈 거래를 차단하기 위해 1993년 8월 12일 모든 금융은 실명으로 거래하는 금융실명제를 도입하여 거래의 투명성을 가져왔다는 점도 높이 평가된다. 1995년부터는 일제 침략의 상징인 옛 조선총독부 청사를 폭파 철거하고 독도접안시설을 건설하였으며 일본의 역사 왜곡에 당당히 대항 못된 버르장머리를 고쳐 주겠다고 호언하는 등 일본의 야욕에 당당한 대통령이었다. 그리고 국민학교라는 명칭을 초등학교로 개칭하고 역사바로세우기의 일환으로 쇠말뚝뽑기로 민족의 기틀을 세웠다. 목사 강원룡은 "그가 대통령에 취임 후 개혁에 착수했다"라며 "하나회, 율곡 비리에 과감하게 손을 댔고, 8월 12일에는 전격적으로 금융실명제를 단행했다. 국무위원들의 재산도 공개되었다. 이런 조처들이 취해지자 그의 지지율은 90퍼센트가 넘게 치솟았다. 그가 대선 때 받은 42%에 비해 두배가 넘는 것이었다. 택시기사들은 '요즘 살맛이 난다' 며 좋아했다"고 평가했다.[101] 팬클럽으로 ""가 있다.[206][207] 1980년판 브리태니커 백과사전 국제연감 1979년의 인물에 선정되기도 했다.[57] 부정적 평가 3당 합당을 통한 정권 획득에 대한 비판과 재임기간 IMF 구제금융사건으로 인한 경제위기를 일으킨 점은 부정적으로 평가된다. 1990년 민주정의당과의 3당 합당에 참여한 점을 놓고 비판이 제기되고 있으나, 이에 대한 반론으로 김대중이 1987년 통일민주당을 탈당한 점을 지적하기도 한다. 재임 말년에 발생한 차남 김현철 등과 홍인길 등 측근들이 연루되 권력형 비리사건, IMF 구제금융사건 초래 등은 비판의 대상이 되고 있다. 연평균 대북지원 실적은 김대중 정부 때보다 문민 정부인 김영삼의 재임 때 더 많았다는 비판도 있다. 연평균 실적을 비교하면 5년간 지속적으로 대북지원이 이뤄졌던 국민의 정부때는 연평균 5천442만달러였던 반면 집권 3년째인 1995년 6월부터 지원을 시작한 문민 정부때는 연평균 9천815만 달러에 달했다.[208] 1994년 북미 제네바 북핵 합의 당시 김영삼 정부는 "핵을 가진 자와는 손을 잡지 않겠다"는 논리로 북한과의 대화를 외면했는데 결국 한국 정부를 배제한채 이뤄진 북미협상에서 경수로 제공문제가 합의됐다. 김영삼 정부는 경수로 건설비용 46억달러 가운데 70%에 해당하는 36억달러를 부담했다. 이에 대해 최근 미국의 경수로 공사 중단 요구에 따라 천문학적인 액수를 날리고 말았을 뿐만 아니라 대화에는 참여하지 못한채 비용만 부담한 '들러리'라는 비난을 받았다.[209] 군사정권 관계자 처벌과 관련, 법치(法治)에 따른 원리·원칙보다는 지나치게 여론재판에 의존함으로써 기득권 내부의 저항을 야기시켰고, 형평성을 잃는다는 비판을 받게 되었다.[100] 전 신민당 총재 이민우는 말년에 김영삼이 이회창을 공천해 놓고는 자기 아들(김현철)을 2인자로 만들려고 이인제를 밀었다며 정치하는 사람이 그럴 수는 없는 법이며, 정치 도의도 없고, 신의도 없다며 비난하였다.[210] 그 외에 새정치국민회의 정한용 의원 등으로부터 비자금 1000억원 조성 의혹이 제기되었으나 증거불충분으로 곧 묻혀졌다.[211] 그 외에 "YS는 오랜 세월 야당지도자로 있으면서 민심을 잘 읽는 정치를 해왔다. YS는 대통령이 된 뒤 안기부의 정치활동 간여 금지를 골자로 한 안기부법 개정을 단행하는 등 정보정치와 확실한 거리를 두는 듯했다. 하지만 1년쯤 지나면서 안기부 정보보고서를 찾는 빈도가 늘어났다. 마약과도 같다는 정보에 중독되기 시작한 것이다. 그러면서 점점 민심의 추이에는 둔감해졌다."는 비판도 있다.[211] 한편 군사정권 출신과 보수 세력은 그가 좌파의 숙주가 되었다고 비판하기도 한다. 기타 2011년 미국의 폭로 전문 웹사이트 위키리크스는 김영삼에 대한 미국 대사관의 평가를 공개했다. 이 문서에서는 김영삼에 대해 "다혈질적인 성격과, 보수적 정치 이념을 갖고 있으며, 정책현안에 대한 지식이 부족하다"고 평가했다.[212] 정치적 노선과 유산 김영삼의 정치적 노선이 계승된 정당으로는 민주당 구파→ 통일민주당→ 민자당→ 신한국당이 있다. 그의 정치적 노선의 뿌리로는 자유당과 민주당 구파를 거쳐 한국민주당에 정치적 기반을 둔다. 자유당 공천으로 국회의원에 당선되었고 자유당 계열의 인사인 국무총리 장택상의 비서관으로 정계에 입문하였으나 1960년 이후 민주당으로 당적을 옮기면서 민주당에서 활동하였다. 타 정당에서 민주당으로 입당한 인사들은 신파 계열로 건너갔지만 김영삼은 김성수·신익희·조병옥·윤보선으로 이어지는 민주당 구파에 가담하여 활동하였다. 유신 체제 하에서 이철승·유진산·유진오·김대중 등과 함께 반유신체제 운동의 지도자로 활동하기도 하였다. 이후 구파 내부의 다른 경쟁자인 이철승과 신파의 새로운 주자로 떠오른 김대중 등과 정치적 경쟁관계에 놓이기도 하였다. 6월항쟁에서 주도적 역할이 된 통일민주당은 87년 당시 제13대 대통령 선거를 앞두고 김대중이 탈당하여 평화민주당을 창당하여 분열되었고 김영삼도 대선에 출마한다. 이로 인해 민주세력은 분열되어 민주정의당의 노태우가 당선되었다. 결국 김대중이 1987년 10월 통일민주당(새한민주당의 후신)을 탈당하여 평화민주당을 창당하자 통일민주당은 제1야당에서 원내 제3당으로 지위가 하락·축소되었고 김영삼과 김대중의 분열로 노태우후보가 대통령에 당선되는 비운을 겪게 된다. 그는 1987년 6.10 항쟁 이후 민간인 정부의 출범을 원하던 열기를 깼다는 비판을 받기도 한다.(노태우는 투표자 중 36.6%의 최저 득표율로 대통령에 당선되었다) 이후 김영삼은 90년 1월에 3당합당으로 노태우, 김종필과 함께 민자당을 창당하였다. 하지만 김종필을 비롯한 신민주공화당 인사들은 일시적으로 합류하였으나 김영삼이 대통령이 된 뒤엔 김영삼과의 갈등으로 탈당하였고, 자신의 통일민주당계열과 노태우의 민정당만이 존재하였다. 이후 민자당은 신한국당으로 변경되었고, 그의 정치적 노선으로는 신한국당과 한나라당의 주류 파벌을 이루는 민주계 파벌의 종주로 상정된다. 다른 파벌은 노태우와 전두환의 민정당 계열을 이룩하였다(반면에 민주공화당계통은 김종필의 일시적 합당과 탈당 후 자유민주연합 창당, 김윤환계의 탈당 등으로 한나라당과는 정치적으로 무관하게 되었다). 진보 진영에서는 김영삼의 3당 합당을 군사정권과의 추악한 야합이라며 비판했다. 국회의 정쟁과 파쟁을 김영삼, 김대중의 대리전 내지는 유산으로 보는 비판도 있다.[213] 신념 대도무문(大道無門) - 1997년과 2002년 무렵 인터넷 상에서는 민주당 등의 지지성향 네티즌들에 의해 "大盜無門" 이라는 한나라당내 다른 인사들에 대한 비판적의 용어로 오르내리기도 했다.[214] 논란 전두환 노태우 사면논란 1997년 대선에서 김대중 이회창 이인제 3후보 모두 전두환 노태우의 사면 복권을 공약으로 내세워 논란을 빚기도 했다. 1997년 4월 6일, 전두환 노태우의 사면에 "이회창 신한국당 대표가 국민대화합이 필요하다는 측면에서 전두환 노태우의 사면에 대해 찬성입장을 밝힐 예정"이라는 보도가 나오고 김윤환 신한국당 고문도 "김영삼대통령에게 전두환 노태우의 사면을 건의하였다"는 보도가 나옴으로써 집권당인 신한국당 내부에서는 전두환 노태우의 형 집행이 확정되기도 전에 전두환 노태우의 사면논의가 오가기 시작했다. [215] [216] 1997년 4월 17일 전두환 노태우에 대한 형 집행이 확정되자 집권당인 신한국당 내부에서 본격적으로 전두환 노태우의 사면에 대해 논의되기 시작했다. 당시 신한국당의 김윤환 고문과 대구경북쪽 인사들을 비롯한 구 여권 출신 대선주자들은 종전부터 사면에 찬성하는 쪽에 섰다. 김윤환 고문은 "부정축재 한 거 환수하고, 여러 가지 한다면은 죄는 주지만은 벌은 안 주었으면 하는 그런 심정이다." 라는 발언으로 전두환 노태우의 처벌에 봐주기식 관용을 베풀어야 한다는 발언으로 당내에서 전두환 노태우의 사면 복권에 대해 찬성하는 방향으로 당내 분위기를 주도해나갔다. [217] 7월 22일에는 법무부가 전두환 노태우의 사면에 대해 실무검토를 마쳤고 광복절 무렵에 사면될 수 있다는 뉴스까지 나오며 전두환 노태우의 사면에 대해 "언제든지 사면시킬 수 있다"고 "준비되었다"는 법무부의 입장을 보도했는데, 결국 전두환 노태우의 사면은 언제든지 대통령과 정부의 명령만 있으면 대선 이전에 준비가 완료되었던 셈이다. 법무부는 대통령 특별 사면의 경우 법적으로 논란의 소지가 있는 추징금 문제를 집중 검토했다. 노태우 씨의 경우는 추징금에 해당하는 재산을 대부분 보전 처분해 상관이 없지마는, 전두환 씨는 추징금 2,295억원의 10% 정도만 확보되어 있고 전두환의 경우 재산 추적에 진전이 없어, 나머지 2천억 원에 대해서는 집행 불능 결정을 내리고 이를 사면에 포함시킬 수 있는 것으로 결론을 내렸다. 법무부는 사면에 대한 긍정적인 여론이 아직 성숙되지 않았다는 판단에 따라 수감자의 건강이 나쁘거나 기타 중대한 사유가 있을 때 적용하는 형집행 정지도 검토했다. 그러나 형 집행 정지는 명분이 약하고 언제든지 재수감 될 수 있어 전, 노씨 두 사람이 거부할 가능성이 큰 것으로 법무부는 보고 있다. 가석방은 형기의 1/3분을 마쳤을 때만 가능해 당초부터검토 대상에서 제외되었다. 결국 전,노 씨를 풀어주는 길은 특별 사면밖에 없지만 전적으로 대통령의 의중에 달려 있는 문제이기 때문에 법무부는 매우 조심스런 입장을 취하고 있다"고 보도함으로써 이미 전두환 노태우에 대한 사면 준비는 대선이전에 완료되었고 김영삼과 정부의 말 한마디면 곧바로 사면될 수 있었던 형국이었다. [218] 이런 집권당에서의 사면 논의에 대해 1997년 8월 31일, 97년 대선을 앞두고 당시 김대중 새정치국민회의 대통령 후보는 간담회에서 "김영삼 대통령 임기중에 전두환 노태우를 사면하여 동서화합의 길이 열리도록 하겠다"는 의견을 밝혔다. 그는 이어 "그들(전두환 노태우)이 잘못을 반성하지 않는다고 우리도 똑같이 대응할 수는 없다"고 밝혔다.[219] [220] [221] 그리고 다음날인 9월 1일 SBS 대통령 후보와 함께라는 프로그램에서 김대중 총재는 전두환 노태우에 대한 용서론을 강조했다.[222] 이렇게 김대중후보가 전두환 노태우 사면을 내세우자 경향신문은 "화해의 정치인'부각 영남 끌어 안기6共(공)세력들도 포용 색깔론 차단 효과까지 ‘용서’광주여론도 한몫 국민회의 김대중(金大中(김대중))총재가 정치권의「뜨거운 감자"라는 내용의 기사를 실었다.[223] 그리고 10월 23일, 새정치국민회의 박정수 부총재는 국회 본회의 연설에서 "김영삼대통령이 전두환 노태우를 사면하는 것이 바람직하고 김대중후보가 당선되면 대대적인 사면이 단행될 것"이라고 밝혔다.[224] [225] 이날 김대중 후보를 대신해 대표 연설에 나선 새정치국민회의 박정수 부총재는 집권 정치 보복을 절대 하지 않겠다는 김대중후보의 약속을 거듭 강조하고 아무런 전제 조건을 달지 않은 채 전두환·노태우 前 대통령에 대한 사면을 촉구했다.[226] 그에 대응하여 9월 1일 신한국당 대선후보인 이회창은 보수세력의 연합과 국민적인 지지를 얻고 김대중 후보의 전두환 노태우 사면론을 무력화시키기 위해 김영삼대통령에게 전두환 노태우 두 전직 대통령을 추석 전에 사면해 줘야 된다고 요구한다.[227] [228] [229] 당시 김영삼 대통령은 이회창의 전두환 노태우 두 전직대통령 조기석방에 대해 "국민적인 공감대가 형성돼야 된다"며 이회창의 요구를 들어주지 않았다.[230] 당시 정치권이 경쟁적으로 앞다투어 전두환 노태우 사면을 공약으로 내세우자 사회 각계에서도 개탄의 분위기가 쏱아졌다.[231] 당시 김영삼대통령은 9월 12일, 당초 전두환 사면에 대해 "국민적인 공감대가 형성돼야 한다"며 이회창의 요구를 들어주지 않았으나 다시 말을 바꿔 대선 전에 사면을 할 것이라며 입장을 선회한다.[232] 이렇게 이회창이 전두환 사면을 공약으로 내세우자 감옥에 있는 전두환이 이회창에게 "고맙다"며 "우리 때문에 정치적 어려움을 겪는 것은 아니냐" 화답할 만큼 매우 기뻐했던 것으로 밝혀졌다.[233][234] 그에 대해 이회창 후보도 전두환의 화답에 "고생 많으시다. 추석때 나오시기를 바랬는데 그렇게 되지 않아 아쉽다"고 전두환측에게 화답한 것으로 밝혀졌다.[235] 당시 한겨레에서는 이회창 신한국당 대표가 "추석전 전두환 노태우 두분의 석방을 바랬는데 그렇게 되지 않아 아쉽게 됐다"고 전두환 측근들에게 화답하였다고 보도했다.[236] 그리고 이회창은 9월 24일, cbs와 경실련과의 간담회에서 전두환 노태우 사면에 대해 "전직 대통령이 구금상태에 있는 것은 바람직하지 않고 대통합 차원에서 석방해 정상적인 생활을 영위토록 하는 것이 바람직하다"며 전두환 노태우 사면론에 적극적으로 찬성한다.[237] 이는 곧 경쟁자인 김대중의 전두환 노태우 사면론을 무력화하기 위한 것이었다. 이회창과 김대중이 전두환 노태우의 사면 복권 공약을 내세운 것에 대해 이인제도 경쟁적으로 전두환과 노태우를 사면 복권한다는 공약을 내세웠다[238] [239] [240] 결국 이렇게 1997년 대선에서 이회창 김대중 이인제 3후보 모두가 전두환 노태우의 사면 복권을 경쟁적으로 대선 공약으로 내걸었던 것이다. 그러나 12월 18일 대선에서 이회창은 김대중후보에게 39만표차로 떨어져 낙선하고, 전두환과 노태우는 김대중이 대통령에 당선된 다음날인 1997년 12월 20일, 김영삼대통령과 김대중대통령 당선자와의 협의로 사면 복권되었다.[241] 당시의 전두환 노태우 사면은 김영삼 대통령의 제안에 김대중대통령 당선자가 이것을 수용하는 형식으로 이뤄졌는데 김대중당선자는 12월 21일, 일산자택에서 "이제는 국민 통합이 중요하다"며 전두환 노태우 사면을 지지했다.[242] 이런 사면에 대해 낙선한 이회창후보 측근도 "이회창쪽에서도 추석전 조기사면을 요구한 만큼 김대중당선자도 사면을 주장했으니 당연한조치"라고 평했고 낙선한 이인제후보쪽에서도 전두환 노태우 사면에 대해 "이제는 국민대화합의 계기가 되어야 하고 매우 잘된 일"이라고 평가했다. [243] 12월 21일, 김대중당선자가 김영삼대통령과 협의에 의해 전두환 노태우를 사면한 것에 대해 외국 언론들은 용기있는 결정이라며 평가했다. 뉴욕타임스지는 김대중 당선자가 전두환 노태우의 사면에 동의한 것은 자신의 쓰라린 과거를 묻어둘 의사가 있음을 시시한 것이라고 평가했고 미국의 ABC방송은 김대중 당선자가 40년간에 걸친 고난의 정치역정을 용서로써 마무리 짓는 의미가 있다고 평가했다. ABC방송은 이어 김 당선자의 용서는 경제회생이라는 어려운 임무를 떠안게 된 새 지도자로서 정치적인 지지를 확보하기 위한 것이라고 논평했다. 워싱턴포스트 신문은 김 당선자의 이번 조치가 국가 화합과 지역감정 해소, 그리고 경제위기 극복에 큰 도움이 될 것이라고 보도했다.[244] 뉴욕타임스는 " IMF 경제위기를 극복하기 위한 정치적 화합책의 하나로 김대중(金大中(김대중))대통령당선자는 두 명의 전임 독재자들에 대한 사면에 동의했다. 김영삼대통령 측 대변인은 김대중당선자가 전두환 노태우 사면에 대해 동의했다고 밝혔으나 김대중 당선자측은 전두환 노태우 사면에 대해 우리가 그들(김영삼, 이회창 신한국당 대선후보, 전두환, 노태우)의 제안을 받아들인 것 뿐"이라고 밝혀 사면에 대한 둘의 미묘한 신경전을 보도했다.[245] 당시 사면에 대해 1997년 12월 22일자 동아일보에서도 "전두환 노태우의 사면은 유력 대통령후보들이 모두 대화합을 명분으로 사면을 공약으로 내세움으로써 대선 후 사면은 기정사실화되어 있었다"라고 보도했다.[246] 도청 논란 김영삼 정부 시절 안기부 내에 도청을 전담하는 조직을 운영한 것에 대한 비판도 있다. 안기부에서 불법도청을 전담해온 미림팀은 안기부 차원의 정보수집 과학화 방침에 따라 1991년 9월 조직되었다. 미림팀은 김영삼 대통령 정부가 들어서면서 1993년 7월 조직개편과 함께 해체됐다. 하지만 1994년 6월 다시 구성돼 1998년 1월까지 3년 6개월동안 시내 중심가의 안가를 중심으로 여당내부 동향, YS.DJ 측근 인사, 이회창 등 주요 인사의 동향을 주로 도·감청했던 것으로 밝혀졌다.[247] 아들 김현철이 안기부 관련 불법 도청 사건의 권력형 비리로 인해 권력의 위세를 뜻해 '소통령'이라고 불린다.[248] 정치자금 관련 논란 2004년에 드러난 강삼재, 김기섭 등이 안기부 자금을 횡령해 95년 지방선거와 96년 총선에 전용했다는 안풍 사건에 대해, 대법원은 "피고인 김기섭이 선거자금 등으로 지원한 1197억 원은 안기부 예산이 아니라 피고인이 은밀히 관리하던 김영삼 전 대통령과 관련된 정치자금일 가능성이 높다"고 판결했다. 이 비자금에 대해 김영삼 전 대통령의 92년 대선잔금이거나 당선축하금 또는 기업들을 상대로 조성한 불법 정치자금일 가능성이 크다는 의혹이 제기되고 있다.[249] 한나라당 홍준표 의원은 2004년 7월 5일, 안기부 예산에서 1996년 총선과 1995년 지방선거 자금을 지원한 게 아니라 YS의 자금을 안기부가 관리한 것이라는 서울고법의 판결이 나오자 "안풍자금은 김영삼(YS)의 정치자금의 일부였다."라고 밝히기도 했다.[250] 한편 노태우는 자신의 회고록을 통해 92년 대선 당시 자신이 김영삼에게 3천억원을 지원했다고 밝혔다.[251] 여성 편력 의혹 요정출신 이경선씨로부터 자신의 딸 가네코 가오리를 김영삼과의 사이에서 낳은 딸이라고 주장이 제기됐다.[252] 이씨는 공개적으로 천륜을 인정하라고 요구하며 소송을 제기했다. 이씨의 주장에 따르면 가오리는 김영삼과의 인연을 무시해왔다. 미국 워싱턴을 방문한 김영삼과 통화를 한 이후인 듯하다. 중학생이던 가오리가 떨리는 목소리로 "아빠"라고 부르자 김영삼은 "공부 열심히 해라"라는 말 한마디만 남기고 전화를 끊었다고 한다. 그 후 가오리는 아버지에 대해 별 관심을 보이지 않았지만 20여 년이 흐른 뒤 "아버지를 찾은 후 결혼하겠다"며 어머니 이경선씨에게 매달렸다고 한다.[252] 1992년 당시 제기된 친자 확인 소송에 대해 김영삼과 그 주변에선 전혀 언급을 않고 있으며 이 사실을 부정하고 있다. 측근들은 "우리가 알 수 있는 입장이 아니다"라고 말했다. 하지만 과거 가오리에 대한 김영삼의 공식적인 답변은 두 차례 있었다. 하나는 1992년 신한국당 대선후보 때다. 1987년과 1992년 두 차례 대선운동 과정에서 가오리의 존재는 흑색선전물의 단골 메뉴였다.[252] 이경선씨가 올초 LA선데이저널과 한 인터뷰가 보도된 뒤다. 이 인터뷰 기사는 이씨와 김영삼과의 만남, 딸의 출산과 성장, 김영삼과 가오리의 두 차례 만남, 김영삼으로부터 생활비와 양육비 명목의 23억 원 수수 등 충격적인 사실을 담고 있었다. 이에 대해 당시 김영삼의 비서실장 역할을 했던 김기수씨는 "이경선씨의 일방적인 주장이다. 이씨가 원하는 것은 돈"이라고 반박했다. 그는 이어 "딸을 빙자해서 돈을 얻겠다는 칠십 노인에게 연민의 정을 느낀다"라고 측은함을 표했다.[252] 사생아 의혹 김모씨는 자신이 김영삼 대통령의 친아들이라는 것을 확인해 달라며 2009년 10월 서울가정법원에 인지(認知) 청구 소송을 제기했다. 김영삼은 유전자 감식과 출석 요구에 응하지 않았으며, 2011년 2월25일 법원은 일부 증거를 인정하며 김모씨를 친생자로 인정하는 판결을 내렸다.[253] 지역감정 조장 의혹 1990년 1월 22일에 3당합당으로 통일민주당을 해체하고 민자당창당에 참여해 YS계열인 이기택, 박찬종, 홍사덕, 노무현등은 비판하며 탈당했고, 재야인사들에게 변절이라는 비판을 받았다. 결국 민자당은 3당 합당으로 220석의 거대 여당이 되었고 그로 인하여 호남에 대한 고립과 소외는 더더욱 심화되었다. 합당이후에는 초원복집사건으로 의혹을 받았다. 또한 김종필계는 탈당하고 자유민주연합을 창당하기에 이른다. 민주정의당과의 합당이 "호남을 정치적으로 고립시켰다"라는 비판을 받았다. 1992년도 대선유세 당시 김영삼후보는 "평양방송이 자신의 낙선을 위해 민주당 후보를 당선시키라고 지령을 내렸다"며 근거없는 이야기로 지역감정을 조장하였다.[254] 1999년 4월, 대통령 퇴임이후 부산을 방문한 자리에서 "모든 주요직책에서 경상도사람이 다 쫒겨나고 있다"며 지역감정을 조장했고 김대중 대통령을 독재자라며 맹비난했다.[255] 현대그룹 표적수사 의혹 초원복집사건을 폭로한 통일국민당의 정주영이 낙선하고 김영삼이 대통령이 당선되자 현대가 표적수사당했다는 비판이있다. 이후 수사가 진행되자 통일국민당이 와해되고 정주영이 국회의원직에 물러났다. 92년 대선자금과 노태우의 3천억 의혹 김영삼은 집권 중반기부터 자신의 대선자금 문제가 드러나고 임기 후반기 한보사태로 자신의 대선자금 문제를 밝히지 않으면 안되는 상황에 이르자.[256] 97년 5월 30일, 대국민담화에서 자신의 대선자금문제에 대해 해명했다.[257] 그러나 당시 국민들은 해명이 미흡했다며 비판했다.[258] 퇴임 이후 안풍사건과 문민정부 시절 미림팀 운영으로 야당에 대한 도청행위 등등 김영삼의 대선자금에 대해 구체적으로 알려지기 시작했고 2011년 8월 9일, 노태우는 자신의 회고록을 통해 92년 대선당시 김영삼후보에게 3천억원을 지원했고 자신의 퇴임직전 청와대의 사금고 안에 100억원을 넣어두고왔다고 밝혔다.[259] 인물 촌평 이승만 평 김영삼은 성균관대학교 교수 김일영과의 대담에서 이승만은 대한민국을 건국한 인물이며 실질적인 국부</b>이고 건국의 아버지</b>라고 규정하였다.[260][261] 1960년의 3.15 부정선거 전까지는 이승만은 정통이라고 보았다. 김구 평 김구는 정치적 감각이 없고 현실성이 떨어지는 정치인이며, 정치적 판단도 김구는 이승만을 못 따라간다고 평가하였다.[260][261] 박정희 평 박정희는 민주화를 후퇴시킨 역적으로 규정하였으며, 박정희가 없었어도 장면의 내각이 경제 성장을 잘 이룩할 수 있었다고 평가하였다.[260][261] 김영삼은 박정희 정권을 기본적으로 부패정권이고 도둑정권이라 보았다.[260][261] 또한 박정희에 대해서는 "쿠데타로 집권한 사람을 바로 볼 수는 없습니다. 누가 뭐래도 중정(중앙정보부)을 앞세워 바로 살자고 하는 사람들을 숨 못 쉬게 했어요. 이 사실을 국민들이 잘 모릅니다. 미화가 심해요. 공과를 따져야 한다" [25] 고 평가하였다. 장면 평 제 4대 부통령과 제2대·제7대 국무총리를 지낸 장면에 대해서는 박정희가 없었어도 장면의 내각이 경제 발전을 잘 이룩할 수 있었다고 보았으나[260], 장면은 참 무능하다고도 보았다.[260][261] "무능력자였습니다. 쿠데타를 당한다는 건 말이 안 됩니다. 평가할 가치가 없습니다."라고 평가절하하기도 했다.[25] 전두환 평 전두환에 대해서는 '전두환은 반역자라고 규정, 선거를 치르지 않고 대통령에 올랐다는 건 용납할 수 없다고 하였다.[25] 또한 "쿠데타로 집권한 전두환은 대통령도 아니다"며 "그 비극을 국민들이 기억해야 한다. 세상에 인간으로서 전쟁을 하는 것도 아니고, 자국 국민을 그렇게 수백 명을 죽일 수 있나. 우리 역사에 길이길이 크게 기록돼야 한다"며 강도높게 비판하기도 했다.[262] 노태우 평 한편 노태우는 나쁜 사람으로 보고, 노태우를 대통령으로 만든 것은 전두환이며, 전두환이 백담사에 가지 못하도록 노태우가 막았어야 했다고 평가하였다.[260][261] 부정축재가 너무 심해서 내가 대통령이 되고 감옥에 넣었습니다. 그러고 싶어서 감옥에 넣은 게 아니다. 기업인들로부터 수천 억 원의 부정한 재산을 모았고 무능과 부정의 극치[25] 라고 평가하였다. 김대중 평 한편 지역감정의 원인은 김대중을 지목하였다. "1971년 선거 무렵까지는 지역 감정이 없었으며 유진산, 양일동, 정성태 등이 신민당 안에서 호남이었으며 이들의 찬조연설을 내가 하러 가곤 했다. 그런데 결정적으로 DJ가 지역감정을 이용했다"라고 하였다.[260][261] 아울러 김대중은 입만 벌리면 숨쉬는것 제외하고 전부 거짓말이라는 혹평을 남겼다. 노무현 평 자신이 키워서 정계로 발탁시킨 16대 대통령 노무현에 대해서는 "노무현은 내가 픽업했죠. 의리가 없어요. 평가 가치 없습니다."라고 평가절하하기도 했다.[25] 이명박 평 불통의 대통령이라고 짧게 평했다. 박근혜 평 박근혜에 대해서는 ‘칠푼이’라고 혹평한 바 있다. 2012년 새누리당 경선 당시 김문수 전 경기도지사가 김영삼을 예방하러 상도동 자택을 찾았을 때, 당시 박근혜 전 비대위원장을 ‘칠푼이’라고 혹평하였다. 김 지사가 “지금은 토끼(비박 후보들)가 사자(박 전 위원장)를 잡는 격”이라고 경선 구도를 설명하자 “박근혜는 아무것도 아니다. 사자가 아니라 아주 칠푼이다.”라고 평가하였다.[263] 상훈 1993년 해리먼 민주주의상 1994년 비폭력평화상 1995년 UN협회 세계지도자상 1995년 마틴 루터 킹센터 비폭력평화상 1996년 제1회 루스벨트 국제장애인상 2011년 제3회 대한민국법률대상 입법부문 학력 1940년 장목국민학교 졸업 1941년 통영중학교 전퇴 (이후 1988년 통영중학교 명예 졸업) 1946년 경남중학교 졸업 1951년 서울대학교 철학 학사 명예 박사 학위 1974년 타우슨 대학교 명예문학 박사 1993년 아메리칸 대학교 명예정치학 박사 1994년 와세다대학교 명예법학 박사 1994년 모스크바 대학교 명예정치학 박사 1995년 파리대학교 명예철학 박사 1995년 조지타운 대학교 명예인문과학 박사 1995년 뉴욕대학교 명예법학 박사 1996년 미네소타대학교 명예법학 박사 2005년 중국문화대학 명예정치학 박사 2006년 원광대학교 명예정치학 박사 2014년 극동국립대학교 명예정치학 박사 김영삼을 연기한 배우들 드라마 이인철 - 《무풍지대》 (1989년, KBS 드라마) 길용우 - 《제2공화국》 (1989년, MBC 드라마) 길용우 - 《제3공화국》 (1993년, MBC 드라마) 이영하 - 《코리아게이트》 (1995년, SBS 드라마) 임동진 - 《제4공화국》 (1995년, MBC 드라마) 길용우 - 《삼김시대》 (1998년, SBS 드라마) 정명준 - 《야인시대》 (2003년, SBS 드라마)(젊은 시절) 정명준 - 《영웅시대》 (2004년, MBC 드라마) 김용건 - 《제5공화국》 (2005년, MBC 드라마) 예능 롤러코스터2(격동 10분) - 이상훈 가족 관계 아버지: 김홍조 (金洪祚, 1911년 9월 1일 ~ 2008년 9월 30일) 어머니: 박부련 (朴富連, 1909년 2월 22일 ~ 1960년 9월 25일) 계모: 최남순 (崔南順, 1925년 ~ 1971년) 계모: 이수남 (李守南, 1924년 ~ 2012년) 배우자: 손명순 (孫命順, 1929년 1월 16일 ~ ) 장녀: 김혜영 (金惠英, 1952년 12월 29일 ~ ) 사위: 이창해 (李昌海, 1948년 ~ ) 차녀: 김혜정 (金惠廷, 1954년 7월 7일 ~ ) 사위: 송영석 (宋英錫, 1950년 ~ ) 장남: 김은철 (金恩哲, 1956년 10월 7일 ~ ) 자부: 황경미 (黃敬美, 1958년 ~ ) 차남: 김현철 (金賢哲, 1959년 3월 8일 ~ ) 자부: 김정현 (金姃炫, 1960년 ~ ) 3녀: 김혜숙 (金惠淑, 1961년 11월 19일 ~ ) 사위: 이병로 (李秉路, 1959년 ~ ) 혼외 아들 1명[264] 동생: 김호금 (金好今, 1932년 ~ ) 매제: 김상기 (金祥基, 1925년 ~ 2003년) 외조카: 김창수 (金昌洙, 1952년 ~ ) 외조카: 김창진 (金昌鎭, 1954년 ~ ) 외조카: 김창건 (金昌建, 1957년 ~ ) 외조카사위: 신청현 (申淸鉉, 1954년 ~ ) 동생: 김호아 (金好兒, 1934년 ~ ) 매제: 김영모 (金永模) 외조카: 김준기 (金俊基, 1960년 ~ ) 동생: 김호임 (金好任, 1936년 ~ ) 매제: 김상한 (金庠漢, 1934년 ~ ) 동생: 김두선 (金斗善, 1938년 ~ ) 매제: 최영욱 (崔榮煜, 1933년 ~ ) 동생: 김두아 (金斗岳, 1940년 ~ , 숙명여대 졸업) 매제: 김창원 (金昌源, 1936년 ~ ) 장인: 손상호 (孫相鎬, 1902년 ~ 1977년) 장모: 김근이 (金劤伊, 1908년 ~ 1935년) 장모(계모): 감덕순(甘悳順, 1910년 ~ ?), 장인 손상호의 후처이다. 1남 5녀의 이복 처제들, 이복 처남들이 있다. 6촌: 홍인길, 홍인길의 친할머니가 김영삼의 할아버지인 김동옥과 남매간이다. 기타 사항 외삼촌 박부호의 아들 박춘성은 울산현대중공업 전산실에 근무하였다.[265] 외사촌 박춘성은 한때 김영삼의 비서이기도 했다. 그는 한때 고교와 군 복무시절 김영삼의 비서진의 일원으로 활동하기도 했으나, '각목전당대회'로 부상을 당한 뒤 정치에 염증을 느끼고 상도동을 나왔다고 한다.[265] 김영삼의 별명은 '깡[266]'이다. 정치권 일각에서는 역대 대통령들을 말할 때 우스개 삼아 '이, 윤, 박, 최, 돌, 물, 깡'이라 부른다 한다.[266] 이승만, 윤보선, 박정희, 최규하 대통령까지는 성을 그대로 부르지만 그 다음부터는 별명이다. 즉 '전두환 = 돌', '노태우 = 물', '김영삼 = 깡'이다.[266] 유행어 유신 시대 당시 그는 "민주 제단에 피를 뿌리고, 아무리 닭의 목을 비틀지라도 새벽이 온다는 사실은 자명합니다."라고 발언[267] 하였다. 이 발언이 유행하여 닭의 모가지를 비틀어도 새벽은 온다</b>는 말이 회자화 되었다. 일화 퇴임 후인 1999년 6월 3일에는 일본 와세다 대학에서의 강연을 위해 김포공항 귀빈실로 향하는 도중 재미 교포인 박의정이 던진 달걀에 얼굴을 맞았다. 박씨가 당시 지니고 있던 유인물에서 "IMF 구제금융사건을 초래해 나라를 망친 김씨가 할복 자결을 해도 속죄할 길이 없는데도 망발로 통치권에 도전하는 것은 결과적으로 경제회복을 방해하는 것" 이라 주장하였다. 당시 계란을 투척한 박씨는 징역 8개월에 집행유예 2년을 선고받았다. 이때문에 일본에 늦게 도착한 김 전 대통령은 숙소에서 기자회견을 갖고 "지금까지 세상을 살아오면서 독재자에게 몇 번 당했지만 얼굴 전체가 조여드는 고통으로 견디기는 어려웠다"며 "'살인적 페인트' 목표는 나를 봉사로 만들어 죽은 사람과 똑같게 하려는 것"이라고 말했다.[268] 당시의 한국일보 사진부 고영권 기자는 제31회 한국기자상을 수상하였다.[269] 2000년 10월 노르웨이 노벨 평화상 위윈회가 김대중 당시 대통령을 노벨 평화상 수상자로 결정되었을 당시 김영삼은 고려대학교의 초청으로 강연회가 예정되어 있었는데 고려대 학생들의 저지로 문전박대 당하자 "노벨상의 가치가 땅에 떨어졌다"라고 한탄하다 이날 강연이 결국 취소되어 상도동 자택으로 돌아갔다.[270] 2009년 9월 김영삼은 일본 잡지 《애플타운》 2009년 9월호 인터뷰에서 노무현 전 대통령의 장례에 대해 "국민장이 아니라 가족장으로도 충분했다"라는 발언을 해 논란을 일으켰다.[271] "노무현의 빈소에 꽃을 던져버리고 나왔다"는 감정적인 발언 역시 문제가 됐다. 한때 통일민주당의 비서관이었으며, 노무현의 측근인 안희정은 김영삼에게 사과를 요구하기도 했다.[271] 이에 대해 김영삼 측은 정식 인터뷰가 아니었다고 하면서 "문맥이 거두절미되고 엉뚱한 이야기가 기사로 나간 것 같다"라고 해명했다. 같이 보기 한국 전쟁 자유당 3·15 마산시위 5·18 광주 민주화 운동 강삼재 계훈제 국민의 정부 김광일 김대중 김덕룡 김동영 김두한 김명윤 김무성 김문기 김문수 김영삼 의원 제명 파동 김영삼 단식 농성 사건 YH 무역 여공 사건 김영삼 초산 테러 사건 김옥선 김종필 김현철 노무현 노재봉 노태우 노태우 정부 문민정부 문익환 문정수 민주당 민주산악회 민주자유당 민주화추진협의회 박계동 박정희 IMF 구제금융사건 박종웅 박종철 부마사태 서석재 서청원 손명순 신민당 신익희 신한민주당 유진산 윤보선 이기택 이부영 이승만 이철승 장면 장준하 장택상 정주영 전두환 제정구 조병옥 최규하 최형우 통일민주당 한나라당 홍인길 홍인태 YH 사건 신민당 최영한 이덕화 저서 《김영삼 김영삼 대통령회고록(상,하)》 (조선일보사, 2001) ISBN89-7365-297-4 《김영삼 회고록 1~3(부제:민주주의를 위한 나의 투쟁)》 (김영삼, 백산서당, 2000) ISBN89-7327-229-2 《40대 기수론》 《지도자의 길》 《인생을 뜻있게 보내려면》 《우리가 기댈 언덕은 없다》 《정치는 길고 정권은 짧다》 《나와 조국의 진실》(1985, 대형국판 288, 일월서각) 《나의 결단》(1987) 공저 김영삼 외, 《김영삼 민주화 구국의 길 (金泳三 민주화 구국의 길)》 (김영삼 외 1명, 일월서각 1987) 관련 서적 《새벽을 열며:김영삼총재단식투쟁기록》 (김덕룡, 동광출판사, 1987) 《민주화의 횃불 김영삼》 (김동선, 원음사, 1987) 《김대중과 김영삼》 (손세일, 일월서각, 1986) 《김영삼 민주화 구국의 길:金泳三 민주화 구국의 길》 (김영삼 외 1명, 일월서각, 1987) 《김영삼 정부의 성공과 실패》 (함성득 편 지음, 나남, 2001) 《김영삼 제국과 IMF 신탁통치》 (김종찬, 하나로, 1998) 《김영삼의 사람들 1, 2》 (박정태 지음, 국민일보 펴냄, 1996) 《통일정책론:이승만 정부로부터 김영삼 정부까지》(양영식 지음, 박영사 펴냄, 1997) 《김영삼정부의 국정평가 및 차기정부의 정책과제》 나라정책연구회 편 지음, 현대정보문화사 펴냄, 1998) 《김영삼행정부의 규제완화실적 평가》 (이주선 외 지음, 한국경제연구원, 1999) 《김영삼의 사람들》 (성기철, 국민일보사, 1996) 《내친구 영샘이》 (반태경, 도서출판 송강, 1995) 《김영삼대통령의 실천약속》 (편집부 편 지음, 삼삼, 1993) 《경쟁과 공존의 역사(김대중·김영삼)》(한상휘 외 지음, 의암출판문화사, 1992) 《김영삼 왜 그의 등장은 시대적 요청인가》 (송철원, 동광출판사, 1992) 《대한민국 선거이야기:1948 제헌선거에서 2007 대선까지》 (서중석, 역사비평사, 2008) 《민영화와 한국경제:민영화 방식의 정책론》 (삼성경제연구소, 삼성경제연구소, 1997) 《지도자의 길》(몽고메리 저, 김영삼 번역, 동광출판사, 1986) 《김영삼대통령과 청와대사람들》(윤창중, 고려원, 1994) 《김영삼대통령연설문집 제1~3권》 (편집부 편 지음, 공보처 펴냄, 1994) 《한국현대사 60년》 (서중석, 역사비평사, 2007) 《한국현대사산책:1970년대편 2~3》(강준만, 인물과사상사, 2006) 《한국현대사산책:1980년대편 1~4》(강준만, 인물과사상사, 2006) 《한국현대사산책:1990년대편 1》(강준만, 인물과사상사, 2006) 《김영삼정부의 국정평가 및 차기정부의 정책과제》 (나라정책연구회, 현대정보문화사, 1998) 《김영삼대통령연설문집 제1~4권》 (편집부 저, 공보처, 1997) 《김영삼 대통령과 청와대 사람들》(윤창중, 고려원, 1994) 《김영삼 이데올로기》 (강준만, 개마고원, 1995) 《새벽은 온다(김영삼,그투쟁과사상과경륜)》 (박권흠, 백양출판사, 1992) 《김영삼과 나》 (김영환, 심우, 1992) 《한국의 새로운 도전과 김영삼》 크리스토퍼 아터튼, 시거 저, 정재문 역, 오름, 1993) 《김영삼:한국현대사와 더불어》 (고바야시 게이지 저, 안지나 역, K2문고, 1992) 《강준만의 한국현대사산책:1980년대편 3》 (강준만, 인물과사상사, 2006) 《강준만의 한국현대사산책:1980년대편 4》 (강준만, 인물과사상사, 2006) 《강준만의 한국현대사산책:1990년대편 1》 (강준만, 인물과사상사, 2006) 《강준만의 한국현대사산책:1990년대편 2》 (강준만, 인물과사상사, 2006) 《남북통일 2015》 (박영구, 지성문화사, 2009) 역대 선거 결과 각주 외부 링크 분류:대한민국의 대통령 분류:대한민국의 사회 운동가 분류:대한민국의 서예가 분류:한국의 회고록 작가 분류:무궁화대훈장 수훈자 분류:대한민국의 한국 전쟁 관련자 분류:테러 피해자 분류:자유당 분류:민주당 (대한민국, 1955년) 당원 분류:민정당 분류:신민당 분류:민주당 (대한민국) 분류:통일민주당 당원 분류:민주자유당의 정치인 분류:신한국당의 정치인 분류:상도동계 분류:대한민국 제3공화국 분류:대한민국 제4공화국 분류:대한민국 제5공화국 분류:대한민국 제6공화국 분류:노태우 정부 분류:장목초등학교 동문 분류:통영중학교 동문 분류:경남중학교 동문 분류:경남고등학교 동문 분류:서울대학교 문리과대학 문학부 동문 분류:와세다 대학 교수 분류:거제시 출신 분류:김녕 김씨 분류:대한민국의 장로교도 분류:대한민국 제7대 대통령 후보 분류:대한민국 제13대 대통령 후보 분류:대한민국 제14대 대통령 후보 분류:노태우 분류:노무현 분류:장택상 분류:윤보선 분류:1929년 태어남 분류:2015년 죽음 분류:보스정치인
https://ko.wikipedia.org/wiki/%EA%B9%80%EC%98%81%EC%82%BC
{ "plaintext_start_byte": [ 2, 308, 580, 968, 2911, 3251, 4476, 5031, 5495, 5985, 7034, 7801, 7878, 8086, 8203, 8353, 8700, 10038, 10459, 11113, 11541, 12028, 12569, 13648, 13993, 14320, 14667, 14998, 15387, 16404, 16840, 18568, 18744, 19471, 19872, 20214, 20638, 20691, 21122, 21846, 22172, 22618, 23358, 23626, 24256, 25727, 27378, 29704, 29889, 30210, 30621, 31322, 31644, 31743, 32138, 32395, 32606, 32748, 33096, 33242, 33481, 33815, 34113, 34463, 34497, 34530, 34973, 35215, 35576, 36373, 36615, 36681, 36894, 37159, 38506, 38669, 38968, 39389, 39915, 40672, 41380, 41862, 42037, 42295, 42595, 42854, 43038, 43115, 43829, 44102, 44840, 45979, 46341, 47093, 47282, 47618, 47693, 47739, 49104, 49565, 49722, 50094, 51203, 52161, 52722, 54069, 55593, 55907, 56199, 56413, 56638, 56773, 57133, 57458, 58343, 58441, 59213, 59756, 60186 ], "plaintext_end_byte": [ 307, 579, 928, 2910, 3250, 4475, 5030, 5470, 5984, 7020, 7800, 7877, 8085, 8185, 8334, 8654, 10037, 10458, 11112, 11540, 12014, 12568, 13647, 13984, 14268, 14666, 14982, 15380, 16395, 16821, 18567, 18689, 19470, 19856, 20213, 20637, 20678, 21121, 21836, 22171, 22611, 23357, 23607, 24254, 25725, 27376, 29692, 29843, 30209, 30584, 31309, 31634, 31723, 32137, 32394, 32579, 32747, 33095, 33241, 33480, 33800, 34105, 34461, 34495, 34529, 34952, 35214, 35575, 36372, 36614, 36680, 36893, 37158, 38505, 38663, 38963, 39367, 39900, 40657, 41379, 41848, 42036, 42294, 42594, 42853, 43037, 43114, 43828, 44101, 44839, 45978, 46327, 47092, 47281, 47617, 47692, 47738, 49090, 49564, 49710, 50069, 51201, 52160, 52704, 54032, 55530, 55898, 56167, 56412, 56637, 56758, 57132, 57457, 58322, 58427, 59190, 59701, 60054, 61065 ] }
What is the biggest Ram truck?
Ram Pickup
english
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
The Ram pickup (formerly the Dodge Ram pickup) is a full-size pickup truck manufactured by FCA US LLC (formerly Chrysler Group LLC) and marketed as of 2011 onwards under the Ram Trucks brand. The current fifth-generation Ram debuted at the 2018 North American International Auto Show in Detroit, Michigan. Previously, Ram was part of the Dodge line of light trucks. The name Ram was first used in 1932–1954 Dodge Trucks, then returned on the redesigned 1981 Ram and Power Ram, following the retiring and rebadging of the Dodge D Series pickup trucks as well as B-series vans. Ram trucks have been named Motor Trend magazine's Truck of the Year six times; the second-generation Ram won the award in 1994, the third-generation Ram Heavy Duty won the award in 2003, the fourth-generation Ram Heavy Duty won in 2010 and the fourth-generation Ram 1500 won in 2013 and 2014, and the current fifth-generation Ram 1500 won in 2019. First generation (1981–1993; D/W) The first-generation Ram trucks and vans introduced in 1981 featured a Ram hood ornament first used on Dodge vehicles from 1932 to 1954.[1] Not all of the first-generation trucks have this ornament and is most commonly seen on four-wheel-drive models. Dodge kept the previous generation's model designations: "D" or Ram indicated two-wheel drive while "W" or Power Ram indicated four-wheel drive. Just like Ford, Dodge used 150 to indicate a half-ton truck, 250 for a three-quarter-ton truck, and 350 for a one-ton truck. The truck models were offered in standard cab, "Club" extended cab, and crew cab configurations. They also were offered along with 6.5ft (2.0m) and 8ft (2.4m) bed lengths and "Utiline" and "Sweptline" styled boxes along with standard boxes. Externally, the first-generation Rams were facelifted versions of the previous generation Dodge D-Series pickups introduced in 1972. The new model introduced larger wraparound tail lamps, dual rectangular headlamps, and squared-off body lines. Engine choices were pared down to the 225 Slant-6 and 318 and 360 V8s. The interior was updated and included a new bench seat and a completely new dashboard and instrument cluster with an optional three-pod design - a speedometer in the center, with the two side pods containing an ammeter on the top left, a temperature gauge bottom left, a fuel gauge on the top right and an oil pressure gauge bottom right. Models without the full gauge package had only indicator lights in the place of the temperature and oil pressure gauges. Among the options offered on the Ram were front bumper guards, a sliding rear cab window, air-conditioning, cruise control, tilt steering column, power door locks and windows, AM/FM stereo with cassette tape player, styled road wheels, aluminum turbine-style mag wheels, special paint and stripe packages, two-tone paint, and a plow package for four-wheel-drive models (referred to as the Sno Commander). The "Club Cab" was dropped from the lineup after 1982, but Dodge kept the tooling and re-introduced nearly a decade later in the 1991 models. The four-door crew cab and Utiline beds were dropped after the 1985 model year, to make room on the assembly line for the upcoming 1987 Dodge Dakota, and were never reintroduced in this generation. Basic Ram 100 models were reintroduced for 1984, replacing the previous "Miser" trim level available on the Ram 150. A "Ram-Trac" shift-on-the-fly transfer case was added for the 1985's Power Rams, and both the crew cab and Utiline flared bed were dropped for 1986. In 1988 the Slant-6 engine was replaced by a 3.9L (240cuin) fuel-injected V6 engine. The 5.2L (318cuin) engine also received electronic fuel injection in 1988. Because of a new computer controlled fuel injection, ignition and ABS system, more vehicle information needed to be displayed through any warning or notification lights; so inside the cab where a small compartment was once located on the dash, a new "message center" with four small rectangular light spots, contained the check engine light and other tell-tales including one for the parking brake and the ABS if the truck was so equipped. The message center later included "Wait to Start" and "Water in Fuel" lights on diesel models. Diagnostic fault codes were stored in the computer's memory, and cycling the ignition key three times would allow the computer to flash the trouble codes through the check-engine light for diagnosis of some problems.[2] Rear ABS became standard equipment in 1989. The Ram 100 model designation was dropped and these models folded back into the 150 range for 1990, due to the introduction and sales success of the Dodge Dakota pickup. Additionally, the instrument cluster was slightly revised; the ammeter was replaced by a voltmeter while maintaining the 3-pod arrangement of the speedometer and gauges. Also in 1990, Dodge reintroduced the Club Cab, equipped with fold-out jump seats for the 1991-1993 models. Entry was made through the passenger or driver's doors, as there were no rear doors for this configuration. These trucks, though popular with fleets, sold poorly compared to the Ford F-Series and the General Motors C/K Trucks, with just under 100,000 units sold most years of their production. Part of this was due to the dated cab and chassis design which had been in production since 1972, there was no powerful diesel option until 1989, and there was no big-block gas V8 option. Additionally, the interior had been given few updates since 1981. Engines & transmissions For 1989, the 5.9L V8 received throttle-body fuel injection for a 20hp (15kW) gain. Additionally, Dodge introduced a new overdrive automatic transmission for reduced fuel consumption. This light-duty transmission was designated the A500, and was offered with the 3.9L V6 and 5.2L V8. An "O/D Off" pushbutton switch to lock out the overdrive 4th gear was added to the message center. The A727 automatic saw continued use for some 5.2L engines, all 5.9L engines, and heavy-duty applications. The grille was redesigned for 1991 but kept the large rectangular headlamps and crossbar appearance. The engines were substantially upgraded for 1992 (3.9L and 5.2L) 1993 and 1994 (5.9L) with multi-port fuel injection, new manifolds, and higher-compression cylinder heads for noticeably higher output. These newly-revised engines were marketed under the "Magnum" name. A heavy-duty automatic transmission with overdrive called the A518 was offered with the 5.2L and 5.9L engines. As part of Chrysler's overhaul of corporate transmission nomenclature, the A500 and A518 were redesignated 42RH and 46RH, respectively, in 1992. The initial "4" signified a 4-speed transmission, the second digit identified the transmission's relative torque capacity, the letter "R" in the third position denoted a rear-wheel-drive transmission, and the final letter "H" signified hydraulic shift control. The 3-speed automatic remained available; the A727 was redesignated 36RH, and the A904, A998, and A999 became the 30RH, 31RH, and 32RH, respectively. 5.9 Cummins A Cummins B Series engine was also added to the engine lineup in 1989.[3] For the first time, Dodge saw sales increase. The Cummins was coupled with a heavier-duty version of the A727 automatic or a 5-speed manual transmission and is available on 250 and 350 pickups and pickup-based chassis-cab trucks. This diesel engine option was different from the optional diesels in Ford and GM trucks. The Cummins features direct injection, whereas the Ford and GM diesels feature indirect injection; this also means that the Cummins does not have to rely on glowplugs. The Cummins is a straight-six engine, whereas the GM and Ford diesel engines are V8 engines. Additionally, the Cummins is turbocharged, while the 6.2L GM/DDC and 7.3 IDI Ford/IH are naturally aspirated.[3] Pre-1994 Cummins-engined Dodge pickups are often termed a "1st Gen Cummins". This was not the first engine to appear in Dodge pickup trucks as a diesel option. The 1978 and 1979 D-Series models were available with a Mitsubishi naturally-aspirated diesel, but it was seldom ordered.[3] In the middle of 1991, Dodge started using 350 frames in Ram 250 diesels, club cabs and crew cabs. Engines Gallery 1983 Dodge Ram D150 1989 Dodge Ram interior 1991–1994 Dodge Ram 150, showing facelifted grille 1991-1993 Dodge Ram 250 Club Cab Special editions Prospector - Prospector was a package available throughout the 1980s that usually included a different fuel tank, cloth seat and carpeting. In the late 80s, a light package as well as the large 6x9 mirrors were added to the list of options. This trim package was carried on until the redesign in 1994. Second generation (1994–2001/2002; BR/BE) The second-generation Ram began development in 1986. The original concept, dubbed the "Louisville Slugger" by Chrysler's Advanced Packaging Studio, was to be a modular platform that would accommodate a full-size truck and full-size van, which would have provided a roomy cab and cargo bed.[4] The modular design was scrapped in 1987 and was replaced with a more conventional truck design when the design was moved to the AMC design studio.[4] The more conventional design, dubbed "Phoenix", was originally scheduled for a 1991 production; when Bob Lutz showed it to the new styling designers, chief designer Phillip E. Payne told him, "It looks like nothing more than a rehash of everybody else's truck." At that, Lutz told him he had six months to come up with something better.[5] The exterior styling of the truck that was eventually released was the result of design concepts by Payne during 1988-1990. A review by the Dodge pick-up truck studio designers felt that modern pick-ups looked "too flat and sedan-like", while the early 50's Studebaker pick-up and the semi-trailer trucks had just the right "macho" look to them.[6] The design featured a big-rig-looking front end and a large grille that was nothing like the current Ford or Chevy/GMC pickups in design. The Dodge Ram Pick-up was selected as "Truck of the Year" for 1994. The redesigned 1994 Ram was a sales success, with sales rocketing from 95,542 units in 1993 to 232,092 in 1994, 410,000 in 1995, and 411,000 by 1996. That year, it was prominently featured as the hero vehicle in the film Twister. Sales of this generation peaked at just over 400,000 in 1999 before declining against the redesigned Ford and GM trucks. By 2001, Ram sales figures were below those of Ford and Chevy trucks. Engine offerings continued over from the first-generation Ram and were the 3.9L V6, 5.2L V8, 5.9L V8, and 5.9L I6 Cummins turbo diesel. Added to the line up was a new 488 cubic inch 8.0L V10 engine designed as an alternative for those who wanted superior pulling power but did not want a diesel. The new V10 and Cummins turbo diesel could only be had in the 2500 and higher designation models. Models were now the 1500 half-ton, 2500 three-quarter-ton, and 3500 dual-rear-wheel one-ton in both 2- and 4-wheel drive. 1500 Rams offered both 6.5- and 8-foot (2 and 2.4 m, respectively) boxes. 2500 Rams offered 6.5-foot (2.0m) boxes with club or quad Cabs. Dodge offered the 2500 series in two different gross-vehicle-weight ratings for the first few years, but this was later dropped. The purpose of the difference between the light-duty and heavy-duty 2500 trucks was for the heavy-duty 2500 to take the place of the discontinued one-ton single-rear-wheel trucks. Rear axles for the light-duty 2500 trucks were semi-floating, while the heavy-duty 2500 rear axles were full-floating. On the inside, special attention was paid to in-cab storage features, with a large glovebox, a center armrest storage area, and extra storage space behind the seat. The dash and gauge cluster were a far cry from the previous model Ram and were far more modern as well. A redesign of the dashboard and instrument cluster was introduced in 1998 along with the introduction of the quad cab, and rounded black plastic side-view mirrors replaced the previous rectangular design. 1998 updates In 1998, Dodge introduced the "Quad Cab", which uses smaller, "suicide" doors directly behind the main doors. This was offered as an option on the "Club Cab" for this model year. Other changes for 1998 included rounded mirrors replacing the classic square ones, a revised interior, dual airbags, a chime replacing the buzzer for seat belts/door ajar/headlights/ and a digital odometer. The OBD II System was also standard, with a computer port near the driver's-side footwell and a code-checking system via the new digital odometer readout. In late 1998 Dodge introduced a revised front end for the 1999 model year Sport models with a restyled bumper, quad-beam clear-lens headlamps, and body-color grille. A 6-speed manual transmission was made optional for diesel variants in late 2000 for the 2001 model year. A small percentage of the diesel engines for 1999 and 2000 model years were subject to problems within the water jackets and fuel injectors. The most problematic was the "53" stamped engine block which had a defect that would cause fracturing in the structure of the block itself. The 2000 models became optional with heated leather seats. The braking system was upgraded to dual-piston calipers in the front. An Offroad Edition was offered as a package with a 2-inch lift accomplished with stiffer front springs and rear lift blocks, unique 17x8 wheels, 275/70/17 all terrain tires, 4.10 gears, trussed Dana 44 in the front, limited slip differential, and skid plates.[7] The Offroad Edition models are also distinguishable with an additional decal on the tailgate under the 4x4 decal that says "Offroad." Although Dodge introduced a new Ram 1500 for 2002, the old second-generation style Ram was carried over for the 2002 model year heavy-duty 2500 and 3500 trucks. The new third-generation Ram would not appear in the 2500/3500 variants until 2003. Part of this delay was due to the then new 5.7L Hemi engine not being ready for production. Mexico Unencumbered by CAFE (Corporate average fuel economy) restrictions, DaimlerChrysler's Mexican subsidiary developed a three-door wagon version of the Ram, called the Ram Charger as was its predecessor. It first appeared in 1998 but was never available in the United States.[8] Drivetrain Transmissions Transmissions for the Ram A500/42RH-RE lower geared light duty applications found behind the 3.9 L V6 A518/46RH-RE for more heavy duty applications found behind the 5.2 L and 5.9 L V8 engines. A618/47RH-RE for heavy duty use behind the V10 gasoline and Cummins diesel engines. The 47RH was used in 1994 and 1995 model years, while the 47RE was used from 1996 through 2002. NV3500 was offered in 1500 Rams and light-duty 2500 Rams. NV4500 was standard in 2500 and 3500 trucks; the NV4500HD for V10 and diesel models (except the uncommon, light-duty 2500 rams). A NV5600 was offered in 1999 and 2000 Rams and was the only transmission offered behind the High Output diesel in 2001 and 2002. Transfer cases There was a total of five transfer cases available for the four-wheel-drive Ram. All are part-time and have a low range of 2.72:1. The 1500 featured a NP231 and NP231HD. The NP241 was standard on V8 2500 Rams. The 2500 and 3500 V10 and diesel featured a NP241DLD from 1993 to 1997. In 1997 the NP241DHD became an option for 2500 Rams and was standard on 3500 Rams from 1998 to 2002. Axles The Dodge Ram features a wide variety of axles. For the front axle of 4x4 Rams, a Dana 44 was used on all 1500 Rams and the early (light-duty) 2500 Rams. However, most of the 2500 and all 3500 Rams use Dana 60 front axles. The 1500 Rams and some early light duty 2500 Rams used a 9.25 Chrysler (Spicer) axle in the rear. A Dana 60 rear axle was used on heavy duty 2500 V8 Rams. A Dana 70 rear axle was used in 2500 Rams with a V10 or a Diesel/Automatic transmission combination. A Dana 80 rear axle was used on 2500 Rams with a manual transmission and V10/diesel engine combination. Every 3500 Ram was made with a Dana 80. The front drive axles in these Rams were unique in the fact they did not have locking hubs, but featured a center axle disconnect. The 2002 2500 and 3500 Rams saw the eventual phase out of the Center axle disconnect, in favor of front axles that were permanently locked in. Dodge continued to include front axles like this for their 2500, 3500, 4500, and 5500 trucks until 2013 models. Engines A natural-gas-powered engine debuted for 1995 but was not popular and was only used in fleet vehicles on a very limited production run. The Cummins B Series engine was switched from the 12-valve to the 24-valve (ISB) version in the middle of the 1998 model-year Dodge Rams due to emissions regulations. The ISB featured a new computer-controlled injection pump, 24-valve head design, and an electronic injection pump. Special editions Limited Edition Indy Pace and SS/T Package - The Dodge Ram Indy Pace Truck was available in 1996. It included longitudinal stripes similar to those on the Dodge Viper along with an optional door sticker stating "Official Truck of the 80th Indianapolis 500". These trucks had a 5.9L (360cuin) engine with upgraded exhaust and 15hp (11kW) more power. These also included 17-inch (432mm) wheels with Goodyear Eagle II 275/60R-17 tires. The SS/T (Super Sport Truck) version was available from 1997 to 1998 and included all the same upgrades except the door sticker. The SS/T also had "SS/T" designed into the stripe on both the hood and tailgate. The Indy Trucks were available only in blue with white stripes. The SS/Ts were available in white/blue, red/silver, black/silver, and green/silver. All include a specialty sticker on the inner door stating, "Built with pride in the U.S.A." A real Pace truck is a metal plate on the driver's side frame rail, with a raised number 19 on it. However, the SS/Ts do not have this. High Output - The Ram trucks started offering a diesel High Output package for 2001 models. 2001/2002 H.O. engines were rated 10 horsepower higher than the standard engine. 2013 models H.O. are rated 15 horsepower higher than the standard automatic transmission models and 35 horsepower higher than the manual models. Off-Road Edition - The Dodge Ram 1500 SLT Off-Road "Edition" (package)[11] was available in the latter portion of the third generation. It included 17" alloy wheels (1 inch larger than the standard 16"), added 4X4 transfer case skid plate, 4.10 rear axle gear ratio, limited-slip rear differential, heated dual-power side mirrors, fog lamps, and tow hooks in the front mounted to the frame. 1999 Dodge Ram 1500 Pickup 1994–2001 Dodge Ram Regular Cab Dodge Ram 3500 V10 2002 Dodge Ram 2500 2002 Dodge Ram 2500 Third generation (2002–2008/2009; DR/DH/D1/DC/DM) In development from 1996 (styling by Cliff Wilkins finalized in 1998), the third-generation Ram was unveiled on February 7, 2001 at the 2001 Chicago Auto Show,[13] and debuted for 2002 model year on 1500 models and 2003 on 2500 and 3500 models. This was a major update including an all new frame, suspension, powertrains, interiors, and sheet metal. The crew cab models for this generation were actually Quad Cab trucks that had conventional-opening rear doors. The four-wheel-drive light trucks (1500 series) lost their live axles in favor of an independent front suspension, but the 2500 and 3500 series retained the live axles for maximum longevity and durability. This body style drew heavily from the previous generation. The redesigned trucks bolstered sales, with 400,000 sold during 2001-2002 and nearly 450,000 sold during 2002-2003, a new high point for the Ram name. At the same time, both Ford and GM trucks were increasing in sales from a 2001 peak over 850,000 to the 900,000 range. But with 400,543 Rams sold that year, the Ram's sales could not keep up with the eleventh-generation F-150 in 2004. 2006 Facelift The Dodge Ram was updated for the 2006 model year. One notable addition was the "Mega Cab", featuring a 6.25-foot (2m) cargo box and 22 inches (559mm) of extra cab space, allowing seating for six with rear recliners, a full screen mapping in-dash navigation system became an option, and the headlamps were redesigned to a more modern design. For 2006, the steering wheel design was changed to one from the Dodge Dakota and Dodge Durango. Bluetooth U Connect was now available as an option, and a front facelift was given to all Ram models. SIRIUS Satellite Radio was available, as well was a rear seat DVD entertainment system with wireless headphones. The SRT model, with the 8.3L V10 engine from the Dodge Viper SRT/10, was discontinued after the 2006 model year. For 2007, Dodge changed the tail lights. Chassis Cab In 2007, a 3500 Chassis Cab model was introduced with industry-standard rear frame width and wiring to accommodate outfitters. In addition to the 5.7L (345cuin), a Cummins 6.7L (408cuin) diesel rated at 350hp (261kW) and 650lb⋅ft (881N⋅m) was also available. Automatic transmissions used were the 545RFE with the 5.7L (345cuin) the AS68RC with the 6.7L (408cuin). The G56 transmission was the only manual transmission offered. For 2008, Dodge introduced two more Chassis Cab models, the 4500 and 5500. These were Class-4 and Class-5 trucks with a gross weight of 16,500lb (7,484kg) and 19,500lb (8,845kg), respectively. Both trucks came equipped with the same version of the Cummins 6.7L (408cuin) diesel as the 3500 chassis-cab model. Sterling, who worked with Dodge in development, had their own version, called the Sterling Bullet with a unique grille. Sterling is a division of Freightliner LLC which, like Dodge, was owned by the former DaimlerChrysler. Sterling Trucks was licensed to sell Dodge Ram 4500 series trucks as the Sterling Bullet. When the Sterling brand was phased out by Chrysler Corporation, the Bullet was discontinued. Engines Models built after January 1, 2007 offered a new 6.7 L Cummins turbo diesel introduced as an option in 2500/3500 models replacing the 5.9 L. It produced 350hp (261kW) and 650lb⋅ft (881N⋅m). Unlike the 5.9 L which was backed by the 4-speed 48RE Transmission, the 6.7 L was equipped with the new 6-speed 68RFE transmission. 2005 was the last year for the first version of the 5.7L (345cuin) Hemi V8. 2006 half-ton models offered the Multi-Displacement System Hemi V8 engine that also became available in Chrysler and Dodge sedans. This engine featured the same performance but had a cylinder-deactivating feature enabled under light loads to increase fuel economy by 3 MPG city and 4 MPG hwy. This new Hemi still delivered 345hp (257kW) and 375lb⋅ft (508N⋅m). Axles For the 2003 model year, AAM axles replaced the Dana Corp axles. In the front all 2500 and 3500 trucks were 9.25-inch with 33 spline axles. The rear options for the 2500 and 3500 were the AAM (often referred to as "corporate") 10.5" and 11.5". Rear axle shafts are 30 spline. The rear 11.5" has a gear ratio "carrier split" at 3.73 and numerically higher, but the General Motors AAM axles used a different carrier spacing preventing installation of a Chrysler carrier into some GM axles, but the GM carrier can be installed in the Chrysler axle if a ring gear spacer is installed. Strength is similar to their earlier Dana 70 and 80 counterparts. Direct comparisons are difficult as the axles are made with completely different metallurgy. 2003 Dodge Ram diesel dually quad cab 2wd with the 5.9L Cummins Turbodiesel I6 2005 Dodge Ram 1500 quad cab with the 5.7L Hemi V8 Dodge Ram 2500 Mega Cab Sterling Bullet, a version of the Ram sold by Sterling Trucks with the 6.7L Cummins Diesel I6 Special editions HemiSport - The HemiSport Edition was the Quad Cab version of the Rumble Bee, and was introduced in 2004. It was available in black, red, or silver, and with either rear-wheel drive or four-wheel drive. It was equipped similarly to the Rumble Bee, but without the number plaque. The HemiSport was discontinued for 2006. Dodge Ram VTS Concept - This concept from Dodge was meant to be a design study highly inspired by Viper GTS-inspired bumpers, mirrors, 17-inch wheels, Blue Paint, dual white stripes and Viper GTS sourced 415bhp V10. VTS was vital in the development of 500bhp Ram SRT-10 that were built from 2004 to 2006.[15] Dodge Ram SRT 10 - This is a regular or quad-cab body with the Dodge Viper's V10 engine 8.3L, 22" wheels and Pirelli tires, lowered suspension, bucket seats, body modifications, and a spoiler. The 2004 version was available only in a single cab with a 6-speed manual transmission and a Hurst shifter. For 2005, Dodge released a Quad Cab version of the Viper-V10-powered truck with a modified 48RE four-speed automatic transmission from the Ram with the Cummins turbodiesel engine. In 2004, the truck held the Guinness World Record for "World's Fastest Production Pickup Truck" with a speed of 154.587mph (247.3km/h).[16] This record stood until overtaken by the Australian HSV Maloo R8, a sport utility coupe, in May 2006.[17] SRT-10 production ended on June 30, 2006. Power Wagon - This model, introduced for 2005, is an off-road focused version of the Ram. The name is drawn from Dodge's line of 4-wheel-drive trucks made from the early 1940s through the 1980s. It comes with the 5.7L (345cuin) Hemi engine,(changed to the 6.4L hemi model year 2014 to present) electronic locking differentials, electronic disconnecting front sway bar, 285/70R17 off-road tires mounted on power wagon specific 17" wheels with dual safety beads, factory lift springs with power wagon specific spring rates, fender flares, full under body skid plates, "Power Wagon" nameplates instead of the standard Ram badging, and a 12,000 pound winch.[18] This truck was built on the 2500 platform. Rumble Bee - The Rumble Bee package is a limited sport-truck version of the Ram. It was available only on regular-cab/short-box pickups; however, some other versions of the Ram were modified to look like Rumble Bees. It includes lower body cladding, 20" wheels, a hood scoop, and an SLT interior specially trimmed with yellow dashboard and door panel inserts and a serialized number plate. On the rear of the box is a stripe with a "Rumble Bee" emblem, similar to that of the Super Bee. All Rumble Bees are either black with "solar yellow" trim or yellow with black trim. 4,858 were produced in 2004, and 5,174 in 2005. HemiGTX - The Hemi GTX package is a limited sport-truck version of the Ram. Introduced in 2004 and only made in 2004 and 2005, these were customized by LA West of Indiana as ordered from dealers, adding an additional $8,300.50 in sticker price. It was available on regular-cab/short-box and quad-cab/short-box pickups and include a custom overall paint from Mopar's Impact colors from the 1970s (this includes Hemi Orange, Plum Crazy Purple, Sublime Green, and Banana Yellow). 20" American Racing Motto chrome wheels, a new cowl "blacked-out" hood, and a specially trimmed leather 2-tone interior including a serialized number plate on the driver's-side doorjamb were offered. On the sides is a "hockey-stick" stripe with "HEMI GTX" that extended from the hood to the rear of the box. The air box was also painted to match the body color, and a color-matched steering wheel was added as well. They were only 433 produced in 2004 and roughly the same number in 2005. A certificate of authenticity was given to all original owners. Daytona - Introduced for 2005, the Ram Daytona was a new sport-truck edition of the Ram. It was available as a 5.7-liter Hemi V8 in Regular or Quad-Cab styles and featured lower-body cladding, 20-inch chrome wheels, SRT-10 hood, Borla dual exhaust, serialized number plate, and a tall rear spoiler reminiscent of the 1969 Dodge Charger Daytona. The Daytonas had a black body stripe to match the rear spoiler and came in silver or "Go Mango" paint (a metallic orange color reminiscent of the Dodge's "high impact" colors from the 1960s and 1970s) with matching interior trim. The Dodge Ram Daytona had a 3.92 ratio rear end, the same rear end as the Dodge Ram Rumble Bee. Several exterior items were unique to the Daytona package (such as the gas door and dual side exit exhaust tips) which made it different from other equipment packages. It was equipped with 20-inch (510mm) chrome wheels and performance tires. Replacing the standard hood is one with a non-functional hood scoop. The most noticeable feature is the large spoiler which is attached at the rear of the cargo box. The 11-inch (280mm) spoiler lined up with the flat black stripe that ran along the back of the bed side with the word 'Daytona' written in the middle. This spoiler is reminiscent of the 1969 Dodge Charger Daytona. Contractor's Special hybrid - Dodge announced a hybrid version of the Ram, dubbed the Contractor's Special, in 2003. However, the schedule for delivery slipped as Dodge backed away from the vehicle. The hybrid Ram was available only for fleet purchasers (if at all) and did not enter mass production. It offered an AC electrical outlet panel for running an entire job site worth of power tools, but the through-the-road method of balancing the gas engine and electric motor reportedly did not work as desired. Dodge has announced that it would use a hybrid transmission developed jointly with General Motors and BMW.[19] NightRunner - 2000 of these were assembled from January 2006 to December 2006. The Limited Edition NightRunner trim includes Brilliant Black Paint, 20-inch (510mm) black chrome wheels, Black chrome grill, the 5.7 L (345 cu in) Hemi engine, dark shaded headlamps, NightRunner graphics, and the NightRunner logo on the speedometer and embroidered on the head rests on two tone seats, carbon look dash. Motorsport The truck won the 2003 and 2004 NASCAR Craftsman Truck Series Manufacturers' Championship. It also won the San Felipe 250 in 2008 and 2009. Fourth generation (2009–2018; DS/DJ/D2) The fourth generation Dodge Ram was introduced at the 2008 North American International Auto Show in Detroit.[24] This latest generation was sold as the 2009 Dodge Ram 1500 starting in Fall 2008. The 2500, 3500, 4500 and 5500 models were later added to the lineup. In 2010, the Ram Trucks brand was separated from Dodge. Chrysler LLC attempted to keep the Ram competitive in the market through various developments for the 2009 model, including a new four-door cab style offering, new suspension, a new hemi engine option, and the Rambox, a new storage system that allows secure storage inside the truck's bed walls. Later models have the Rambox system tied in with the remote keyless system[25] Class exclusive manual transmission Since 2011, Ram trucks are marketed as having "class-exclusive" manual transmissions. This is because the competitors stopped making manual transmissions available in the domestic market. Chevrolet Silverado trucks discontinued the option of a manual transmission after model year 2006. Ford Super Duty trucks discontinued the option of a manual transmission after model year 2010. This applies to Class 2, Class 3, Class 4 and Class 5 trucks. 2011 and 2012 models make 350hp (261kW; 355PS) and 610lb⋅ft (827N⋅m) of torque. Horsepower remained the same for 2013 models, torque however, was increased to 660lb⋅ft (895N⋅m) of torque. Engine output remained the same for 2014 models. Cab options The Mega Cab option was deleted on the 1500 model, replaced by a true four-door crew cab.[26] Other cab options are regular cab and Quad Cab. The Mega Cab option remains on the heavy-duty models, along with crew cab. Improvements made from the previous generation mean the rear seats are now able to recline.[27] Handling A coil spring five-link rear suspension replaces the leaf-springs for the 1500. Payload capacities The 2009 model's towing capacity was originally rated at 9,100lb (4,128kg) for 2WD Ram 1500 with regular cab, long-bed, 5.7L Hemi engine, 3.92 differential and 17-inch wheels, but the rating increased to 10,450lb (4,740kg) without changing the setup.[28] For the 2010 model, payload was increased by 50lb (23kg) to 1,900lb (862kg) for the regular cab 2WD model with the 3.7 litre V6 engine.[29] Towing capacity for the regular cab Ram 1500 with 3.21 differential is rated at 6,100lb (2,767kg) with 17-inch wheels and 5,900lb (2,676kg) with 19-inch wheels. Crew Cab and Quad Cab models are rated at 5,700lb (2,585kg) and 5,800lb (2,631kg) respectively. Gross Combined Weight Ratings is 11,000lb (4,990kg) for all Ram 1500s with 3.21 axles; max 15,500lb (7,000kg) for 2WD Ram 1500 with long bed, 5.7L hemi engine, and a 3.92 differential. Heavy Duty Chassis Cabs Chassis Cab versions were made for the Ram 3500, 4500, and 5500 models. The 3500 Heavy Duty model was unveiled at the 2009 Chicago Auto Show. Engine choices include 5.7L Hemi V8 rated at 383bhp (286kW) at 5,600 rpm and 542N⋅m (400lb⋅ft) at 4,000 rpm for Ram 3500, 6.7 l Cummins turbo diesel rated at 350bhp (261kW) at 3,013 rpm and 880N⋅m (649lb⋅ft) at 1,500 rpm for Ram 3500 (optional), 4500, 5500. Late-model 2011 diesel trucks were up-rated to 800lb⋅ft (1,085N⋅m) of torque. Transmission choices included a standard 6-speed manual or optional 6-speed Aisin automatic. Both transmissions support the Power Takeoff option. The 3500 model has regular or crew cab, single-rear-wheel or dual-rear-wheel. Four cab-axle lengths (60, 84, 108 and 120inches) for 4500/5500 or two cab-axle lengths (60 and 84inches) for 3500, and three trim levels (ST, SLT and Laramie). The Ram 3500 has three axle ratios (3.42, 3.73 and 4.10) and 17-inch wheels. Ram 4500/5500 has three axle ratios (4.10, 4.44 and 4.88) and 19.5-inch wheels. The 4500/5500 Rams rear axle is a Dana S 110. The front axle on 4x4 models is manufactured by Magna, while 2-wheel-drive models just have a solid, non-drive axle. Concept truck The Ram concept truck "Long Hauler" is based mostly on existing Ram truck parts. The powertrain, frame and wheels are all components of the Ram 5500 Chassis Cab. It is a "Mega Cab" optional on the lighter Rams. The GCWR for this truck is 37,500lb and the weight of the truck is 9,300lb.[30] Safety The Ram comes standard with four-wheel anti-lock disc brakes, side curtain airbags, and an electronic stability program or ESP. In Insurance Institute for Highway Safety (IIHS) crash tests, the 2009 Ram received a Good overall score in the frontal crash test, and a Marginal score in the side impact test,[31] as well as the roof strength test.[32] 1 strength-to-weight ratio: 2.97 2 strength-to-weight ratio: 3.17 It received a 5-star frontal crash test rating from the NHTSA,[35] however under later testing methods it received an overall 3-star rating.[36] In the side-pole test it was given a single star rating, because of excessive forces to the thoracic region. While the Ram 1500 features standard side-curtain airbags it does not include side torso airbags. The vehicle was redesigned and retested, and received a 5-star rating. 2013 changes The 1500 gets a minor restyling. It features new front fascia, optional projector beam halogen headlamps with LED turn signals/parking lamps, wheels and interior, where the "DODGE" name was removed from the dashboard and replaced with "RAM". All models offered for 2012 continue to be available for 2013 with the addition of a new trim, the Laramie, Longhorn, Limited. (Tradesman, Express, SLT, Big Horn, Lone Star, Sport, R/T, Laramie, and Laramie Longhorn). The Rambox cargo management system continues to be available on most models for 2013. For 2013, the base ST model becomes the Tradesman model. 2013 models have revised engine and transmission options. The 3.7L V6 is discontinued, and the 4.7L V8 equipped with the 6-speed 65RFE Automatic takes its place as the new base engine, still producing 310bhp (231kW; 314PS) and 330lb⋅ft (447N⋅m). New to the lineup is Chrysler's corporate 3.6L Pentastar V6, coupled to the new ZF 8-speed Torqueflite8 Automatic. It achieves best in class fuel efficiency and makes 305bhp (227kW; 309PS) and 269lb⋅ft (365N⋅m). The Pentastar/ZF 8-speed is optional. Due to a new electric power steering system, the 5.7L HEMI V8 no longer has a power steering pump, and gains 5 horsepower, now making 395bhp (295kW; 400PS) and 410lb⋅ft (556N⋅m). It is still available with the 65RFE 6-speed Automatic, with the new 8-speed Torqueflite8 Automatic optional. Air suspension is optional for 2013 models, offering four ride height settings. Electronic stability control becomes standard on 2500 and 3500 models. For 2013, the Ram is also the first North American pickup truck to offer keyless ignition. New infotainment systems are available for the RAM 1500 for 2013: The base U Connect 3.0 (RA1) radio includes an AM/FM radio, Radio Data System (RDS), a monochrome LCD display screen, a 3.5-millimeter auxiliary audio input jack, and a single USB port for charging purposes only. The "up-level" U Connect 5.0BT (RA2) radio adds a full-color, 5.0-inch color touch-screen display, voice control for phone, a microSD card slot, Bluetooth for phone and A2DP wireless stereo audio streaming capabilities, and vehicle customization options on-screen. The "top-of-the-line" radios are the U Connect ACCESS 8.4A (RA3) and U Connect ACCESS 8.4AN (RA4). These radios add a full-color, 8.4-inch color touch-screen display, full voice control, SiriusXM satellite radio, the U Connect ACCESS System, featuring roadside assistance and 9-1-1 emergency call buttons on the rear-view mirror, mobile app compatibility, remote USB ports for integration of compatible devices, enhanced in-vehicle customization options, automatic notification of airbag deployment, concierge services, remote control via an app installed on a compatible smartphone, and the ability to add GPS navigation from Garmin for vehicles not equipped with the option from the factory (it is activated by a dealership for a fee, however, does not include SiriusXM Travel Link or 3D mapping). The U Connect ACCESS 8.4AN (RA4) adds GPS navigation from Garmin, HD Radio SiriusXM Travel Link, 3D mapping, and enhanced mobile app compatibility. The system also includes a built-in 3G internet router, allowing for wireless connection to the internet while the vehicle is parked with a monthly service subscription. The system can also be updated to add additional features that will be available in the future via a USB stick inserted into one of the remote USB ports. Remote steering wheel-mounted controls are also included with this system. Options such as a CD Player (mounted in the center console of the vehicle), SiriusXM satellite radio and a Rearview Backup Camera can be added to any radio. 3500 The 2013 models move up to an 18-inch standard wheel, with 18-inch forged Alcoa wheels as an option. 3500 models offer a High Output package for the diesel. The rear differential ring gear is increased from 11.5 inches, to 11.8 inches on H.O. trucks. The 11.8 axle cover doubles as a heat sink. 4x4 Ram, once again, put the Center axle disconnect in 3500 4x4 models. 2500 Ram trucks did not have a CAD system until 2014 models. Ram claims this technology to improve fuel efficiency by 1 MPG, although EPA tests do not include class 2 and class 3 trucks in the MPG/fuel efficiency tests. The 4x4 saw additional changes with the transfer case now being made by BorgWarner instead of New Venture Gear. High Fuel Efficiency A new model offered for the 2013 Ram is the HFE (High Fuel Efficiency). Based on the SLT model, the HFE offers 18/25 MPG out of its Pentastar V6 engine and eight-speed Torque-Flite transmission, which has nothing in common with the original Chrysler built TorqueFlite. It is available only in the six-foot bed, two-door, regular cab model with two-wheel-drive only. Standard features include a 220 amp alternator and an 800 amp battery to assist with the Start-stop system. 3.21:1 axle gearing is also standard. 2014 changes The option of air suspension became available on the rear of 2014 model year 2500 and 3500 pick up trucks. 1500 models added the option of a Eco-Diesel V6. 2500 models now feature coil spring suspension, instead of leaf spring. The cast iron, flex fuel, 4.7 V8 Chrysler PowerTech engine was discontinued, ending Corsair engine production, leaving the Ram 1500 with two engine choices. The aluminum, flex fuel 3.6 V6 Pentastar is now the base engine, along with the 8-speed Torque-Flite transmission. The 3.6L Pentastar V6 was available on Laramie and Longhorn trims.[42] The Ram heavy-duty series of trucks (2500, 3500, 4500, and 5500) received a new interior design and revised exterior styling from the Ram 1500, which was restyled in 2013. 2016 changes For 2016, the all-new Ram 1500 Rebel debuted, offering off-road suspension with a 1.0 inch (2.5cm) higher ride height, larger tires, and a unique interior to add to the Ram 1500 Big Horn and Lone Star trim levels. It features a unique blacked-out grille with powder coated front bumper and exclusive aluminum hood, skid plates, and tow hooks.[43] It is available with either a 310hp (231kW) and 269lb⋅ft (365N⋅m) 3.6L Pentastar VVT FlexFuel-Capable V6 engine or a 395hp (295kW) and 410lb⋅ft (556N⋅m) 5.7L HEMI V8 engine.[44] Four-wheel drive is available with either powertrain, but the two-wheel drive model is V8-only. The sole body configuration offered is a crew cab with a short pickup bed.[43] SLT models of all Ram trucks now receive the U Connect 5.0BT (RA2) touch-screen radio as standard equipment, adding steering wheel-mounted remote phone controls, Bluetooth hands-free calling and wireless audio streaming, SiriusXM Satellite Radio, a USB port and 3.5 mm auxiliary input jack, Radio Data System (RDS), voice control, in-radio vehicle customization, and a full-color five-inch LCD touch-screen display. This was previously a $495.00 option on the Ram SLT. 2017 changes For 2017, the Ram 1500 Laramie Longhorn and Limited trims received the new RAM front grille and "RAM" emblem across the rear tailgate that debuted on the 2016 RAM 1500 Rebel. In mid-2017, the RAM 1500's 3.0L EcoDiesel V6 turbodiesel engine, produced by VM Motori, was dropped in mid-2017 in response to emissions cheating allegations. The engine will be re-introduced in early 2018, as re-certification by the EPA has been obtained. The 1500 SLT model loses the U Connect ACCESS 8.4 infotainment system (RA3) option, leaving the U Connect 5.0BT (RA2) radio as the only radio option. However. all Ram heavy-duty (2500, 3500, 4500, and 5500) SLT models will still offer the U Connect ACCESS 8.4 infotainment system (RA3) as an option. The Rebel trim level of the Ram 1500 gains the previously-optional U Connect ACCESS 8.4A infotainment system as standard equipment, as do the Big Horn and Lone Star trim levels. A Rebel Black Edition Package is available that adds black accents to the Rebel. The Laramie trim level of the Ram 1500, 2500, 3500, 4500, and 5500 gets a standard nine-speaker, 506-watt Alpine 7.1-channel surround-sound premium audio system as standard equipment. Three new special edition trim levels debut for 2017 for the Ram 1500 model: The Lone Star Silver Edition, available exclusively at Ram dealerships in Texas and based on the Texas-only Lone Star trim level, adds additional chrome trim pieces to the trim level. It debuted at the 2016 Texas State Fair. The Lone Star Yellow Rose Edition, also available exclusively at Ram dealerships in Texas and also based on the Texas-only Lone Star trim level, is available only in a model-exclusive Stinger Yellow Clear Coat exterior paint color. It debuted at the 2016 Texas State Fair. The Night Edition, available at Ram dealerships nationwide, is based on the Sport trim level, and adds black-finished emblems, twenty-inch aluminum-alloy wheels, front grille, door handles, and emblems to the model. There is also a new Off-Road Package available for all Ram 2500 models (aside from the Power Wagon trim level, which includes the package as standard equipment), and includes unique pickup bedside graphics, off-road suspension, front tow hooks, and the protection package. The mid-level SLT trim level of the RAM 1500 is no longer available to retail customers, as it is now a lesser-equipped model reserved exclusively for fleet customers. However, the SLT trim level still remains for the Ram 2500, 3500, 4500, and 5500 models, and are still available to retail customers. However, retail customers wanting SLT features such as chrome front and rear bumpers and front grille, seventeen-inch aluminum-alloy wheels, power windows and door locks with keyless entry, the U Connect 5.0BT (RA2) touch-screen radio, cloth seating surfaces, SiriusXM Satellite Radio, a rear-view backup camera system, and floor carpeting, can still opt for the Chrome Appearance and Popular Equipment Packages on the Tradesman model. For customers wanting a less expensive Bluetooth option for the Ram truck, a new U Connect 3.0BT (RA2) radio is available for an additional $200.00, which includes an A/M-F/M radio and SiriusXM Satellite Radio tuner, Radio Data System (RDS), U Connect Bluetooth hands-free phone system with audio streaming and voice command, steering wheel-mounted remote voice command controls, a USB port and 3.5 mm auxiliary audio input jack, and a three-inch (3.0") monochrome LCD display screen. This radio option is available for the Tradesman trim level of all Ram trucks, and the Express trim level of the Ram 1500, and is included as part of a Popular Equipment Package on the latter model. Previously, customers wanting Bluetooth on a Ram Tradesman or Ram 1500 Express would have to upgrade to the U Connect 5.0BT (RA2) touch-screen radio, which would add the same features as described above, as well as onscreen vehicle customization via the radio, and a full five-inch (5.0") color touch-screen display, and cost an additional $495.00. In order to do this, the customer would also have to select the Popular Equipment Package on both models. The RAM 2500 Power Wagon returned with a 6.4L HEMI gasoline V8 engine, a unique graphics package (delete option), black front grille, door handles, larger tires and black aluminum-alloy wheels, and the Off-Road Package. The Power Wagon Package is also available for the Ram 2500 Tradesman trim level, and also adds the 6.4L HEMI gasoline V8 engine. 2018 changes Changes to the Ram for 2018 included the addition of HD Radio to all U Connect 8.4 infotainment systems, as well as a new 4G LTE wireless hot-spot provided by AT&T Wireless, an AT&T Wireless 4G LTE in-vehicle modem (both the AT&T Wireless 4G LTE modem and 4G LTE mobile hot-spot replace the Sprint 3G CDMA modem and 3G CDMA mobile hot-spot offered on previous Ram models), Apple CarPlay and Android Auto smartphone integration for the U Connect 8.4 infotainment systems, and the SiriusXM Guardian service replacing the U Connect ACCESS service offered on previous RAM models for the U Connect 8.4 infotainment systems. In addition, all U Connect 8.4 infotainment systems get a new User Interface design for easier navigation of menus and applications. The VM Motori-produced 3.0L EcoDiesel V6 turbodiesel engine returned in early 2018 for the RAM 1500, as it has been re-certified by the EPA after allegations of emissions cheating in 2017. Most upper trim levels of the RAM 1500 (Sport, Rebel, Laramie Longhorn, and Limited) get the new RAM front grille introduced for 2016, as well as a large 'RAM' emblem on the rear tailgate. Lower to mid trim levels of the RAM 1500 (Tradesman, Express, Big Horn, Lone Star, and Laramie) retain the standard RAM "Cross-Hair" front grille. The Night Edition and Lone Star Silver Edition trim levels were continued. For 2018, there are two new special editions: The Harvest Edition (also available on the Ram 2500 and 3500), are based on the Big Horn and Lone Star models. Available in only four paint colors, two of which are unique to the Harvest Edition (Case IH Red, New Holland Blue, two-tone Black Clear Coat and Bright Silver Metallic, or Bright White Clear Coat). Aimed at farmers, the Harvest Edition adds features that are otherwise optional on the Big Horn and Lone Star, such as seventeen-inch chrome-clad aluminum-alloy wheels with all-terrain tires on 4X4 models, the U Connect 8.4 infotainment system with GPS navigation, SiriusXM Travel Link with five years of service included and one year of SiriusXM Guardian service, a trailer tow package with integrated trailer brake control, rear-mounted tow hitch, and trailer tow side mirrors. Also included are front bucket seats with power front driver's seat trimmed in premium cloth, chrome side steps, chrome side mirror covers, chrome door handles, and chrome front tow hooks. It is available as either a Quad Cab or a Crew Cab. The Laramie Longhorn Southfork Edition Package, available on 1500, 2500, and 3500 Laramie Longhorn models, adds even more luxury features to the already luxurious truck, such as unique twenty-inch polished aluminum-alloy wheels, unique real wood interior trim, and a unique two-tone blue-and-beige interior color scheme. 2019 changes For 2019, the current fourth-generation Ram 1500 will be sold alongside its successor, the fifth-generation Ram 1500. Virtually identical to 2018 models, 2019 trucks will be given a new name, Ram 1500 Classic, to distinguish them from their all-new fifth-generation successors. The Ram 1500 Classic will offer a 2-Door Regular Cab model, whereas the fifth-generation Ram 1500 will not. In addition, Quad and Crew Cab models are also expected to be offered.[20] In addition, the current-generation Ram 2500, Ram 3500, and Ram 3500/4500/5500 Chassis Cab models will be redesigned for the 2019 model year.[45] Production The Ram 1500, Ram Mega Cab, Ram 2500/3500, DX Chassis Cab (Mexico Market), Ram 4500/5500 are assembled at FCA's Saltillo Assembly Plant in Coahuila, Mexico; the Ram 1500 (DT) is assembled at Sterling Heights Assembly (SHAP) in Sterling Heights, Michigan.[46] The Ram 1500 (DS) was previously assembled at Warren Truck Assembly in Warren, Michigan. Engines Plug-in hybrid A two-mode hybrid version was planned to begin production in 2010, but Chrysler decided to cancel it in favor of a smaller test fleet of 140 plug-in hybrid (PHEV) Rams developed with support from a US$48 million grant from the U.S. Department of Energy financed through the American Recovery and Reinvestment Act of 2009. The Chrysler PHEV pickup project has an estimated total cost of US$97.4 million.[47][48] The RAM 1500 pickup PHEV was introduced at the January 2011 Washington Auto Show. The vehicle is part of a three-year demonstration program intended to field test and evaluate battery performance across a wide range of drive cycles and temperature ambients, and also to evaluate customer acceptance.[49] The PHEV demonstrator pick-up trucks are assembled at the Warren Truck Assembly plant in Michigan and the plug-in hybrid conversion takes place at the Chrysler Technology Center in Auburn Hills, Michigan. The demonstrators are being allocated for field testing among local and state governments, utility companies, and a U.S. Army base.[50] Chrysler has no plans for a production version.[51] The Ram 1500 PHEV demonstrator has a 345hp 5.7L Hemi V8 gasoline engine mated to a two-mode hybrid transmission and a 12.9 kWh 355V lithium-ion battery from Electrovaya. This setup allows an all-electric range of more than 20mi (32km), but as a blended plug-in hybrid, the RAM PHEV does not run exclusively all-electric during EV mode. The fully charged plug-in starts off with charge depletion with limited regeneration at the high end of the state of charge (SoC). That ramps up to a full regenerative capability somewhere in the 70 to 95% range and depletes down to about 20%. Once depleted, it comes into a narrow charge-sustaining range.[47][49][50] The plug-in pick-up meets AT-PZEV emissions standards, making it the only full-size V8 pickup with an AT-PZEV rating. Its fuel economy in charge-depleting mode is more than 32mpg‑US (7.4L/100km; 38mpg‑imp) in city driving.[47][50] The Ram 1500 PHEV is capable of towing up to 6,000lb (2,722kg).[50] The first 20 Ram PHEV demonstrators were delivered in May 2011 to Clark County, Nevada and Yuma, Arizona, with 10 units each city.[47] Other cities that received the demonstration PHEVs are San Francisco and Sacramento, California, Albany, New York, and Charlotte, North Carolina. In September 2011, another 10 units were delivered to the Massachusetts Bay Transportation Authority (MBTA). Another 5 units will be delivered to Central Hudson Gas & Electric and National Grid.[51] DTE Energy in Detroit is scheduled to receive 10 Ram PHEVs.[52] Special editions Dodge Ram R/T - A concept truck with a blue body, 22-inch forged wheels, SRT stripes, and a new front bumper with chin spoiler. It was unveiled in 2008 at the SEMA Show.[53] Production of the Dodge Ram R/T began for the 2009 model year.[54] It is a regular cab, short bed, 2WD 1500 Ram with 22" wheels, a 4.10 final drive gear ratio (the only way to get a 4.10 rear in a 1500), an R/T badge in the lower-right corner of the grille, and a Hemi. It also has the performance hood from the Sport Appearance Package on other Ram Sport models, but does not have the striping package that the concept had. 2014 Ram 1500 Urban Concept - The 2014 Ram 1500 Urban Concept features a 6.4L Hemi V8 producing 470hp (350kW) and 470lb⋅ft (637N⋅m) of torque. The engine comes from the Dodge Challenger SRT8 which is paired with a 5-speed automatic W5A580 transmission or a 6-speed manual Tremec TR6060 transmission. The concept features a regular cab painted in dark blue clear coat with an off-center light blue stripe. It sits on 22-inch wheels painted hyperblack. No word on if this engine will be available on either the 2500 or 3500.[55] 2015 Ram Rebel - The Ram Rebel is the Ram 1500's off-road trim. It is available with the 5.7L Hemi and 3.6L Pentastar. The Rebel will be available in the third quarter of 2015.[56] Issues Fire incident, Hybrid, 2012 In September 2012, Chrysler temporarily suspended the demonstration program. All 109 Dodge Ram 1500 Plug-in Hybrids and 23 Chrysler Town & Country plug-in hybrids deployed by the program were recalled due to damage sustained by three separate pickup trucks when their 12.9 kWh battery packs overheated. The carmaker plans to upgrade the battery packs with cells that use a different lithium-ion chemistry before the vehicles go back into service. Chrysler explained that no one was injured from any of the incidents, and the vehicles were not occupied at the time, nor any of the minivans were involved in any incident, but they were withdrawn as a precaution. The demonstration is a program jointly funded by Chrysler and the U.S. Department of Energy that includes the first-ever factory-produced vehicles capable of reverse power flow. The experimental system would allow fleet operators to use their plug-in hybrids to supply electricity for a building during a power outage, reduce power usage when electric rates are high or even sell electricity back to their utility company.[57][58] The company reported that the demonstration fleet had collectively accumulated 1.3 million miles (2.1 million km) before the vehicles were recalled. Chrysler also reported that the plug-in pickups delivered peak average fuel economy of 37.4mpg‑US (6.29L/100km; 44.9mpg‑imp), while the plug-in hybrid minivans delivered 55.0mpg‑US (4.28L/100km; 66.1mpg‑imp).[57] Remote Control, Software, Uconnect Entertainment System, 2015 Charlie Miller, security researcher for Twitter and former NSA hacker, and Chris Valasek, director of vehicle security research at the consultancy IOActive, showed how a Jeep Cherokee can be remote controlled. FCA recalled 1.4 Mio cars of various brand with the Uconnect entertainment system on board.[59] Gallery 2010 Dodge Ram 2500 Laramie 2009 Dodge Ram 1500 ST Quad Cab 2009 Dodge Ram 1500 SLT Big Horn Crew Cab 2011 Ram 3500 Laramie Longhorn 2011.5 Ram 3500 Laramie crew cab 2011 Ram 1500 regular cab 2012 Ram 1500 Laramie in Chile Custom 2010 Dodge Ram 2500 in Chile Fifth generation (2019; DT) The fifth-generation Ram made its debut at the 2018 North American International Auto Show in Detroit, Michigan on January 15, 2018[60] while its HD version made its debut at the same show on January 14, 2019.[61] The 2019 Ram 1500 will reach Ram Truck dealers in the U.S. in the first quarter of 2018 as an early 2019 model year vehicle. The starting manufacturer's suggested retail price will be $31,695 plus $1,645 destination fee.[62] The 2019 Ram 1500 pickup truck will offer just seven trim levels, compared to the previous 11 different trim levels.[63] World markets As of 2016, Ram trucks are available in the United States, Canada, Mexico, Brazil, Colombia, Argentina, Chile, Paraguay, Europe, and several Middle Eastern countries.[64] The Ram trucks officially sold in many Latin American countries are outfitted with UNECE WP.29 lighting equipments, including the taillights with separate amber turn signal indicators.[65] No right-hand-drive version has been built for the United Kingdom, South Africa, and other countries where the rule of road is on the left. In 2016, FCA commenced selling the Ram 2500 and Ram 3500 in Australia. These are to right hand drive in Australia before sale. Pricing commences from $139,500AUD (approx $100,000USD). Ram trucks are provided for the European market by the Swiss company AutoGlobal Trade in cooperation with FCA. Germany and Scandinavian countries are some of the largest European markets for the Ram. A thriving cottage industry in Australia, New Zealand, and the United Kingdom has imported and converted Ram trucks to right-hand-drive and to meet the local regulations, being more common in Australia since LHD cars less than 30 years old (or 15 years old if registered in Western Australia) cannot be legally driven on Australian public roads unless they are granted a diplomatic or a research and development exception to the rule. In the United Kingdom there is no such restriction, so a stock LHD Ram (or any other LHD vehicle) is not required to undergo the costly and time-consuming process of an RHD conversion in order to be compliant with EU regulations. Gray import gallery 2014 Ram 1500 Crew Cab in China Ram 1500 in China Dodge Ram 3500 in Warsaw, Poland Nissan Titan Following the collapse of Nissan Titan sales in 2008, there were talks[66] that the next generation of Nissan's full-sized pickup would be outsourced to Chrysler as a version of the Ram 1500.[67] Nissan had been planning to phase out Titan production in its Canton, Mississippi factory in 2010 with the new Nissan-only design for a cab, body and interior riding on the Dodge Ram chassis assembled in Chrysler's truck assembly lines in Saltillo, Mexico.[68] However, the deal to build Nissan Titan pickups off the full-sized Dodge Ram pickup starting in 2011 was delayed with the changes at Chrysler and Fiat.[69] Nissan eventually decided to keep the Titan,[70] and went on to release the second generation Titan as a 2016 model called the Titan XD. Special Edition Rams Express - The Express is a Dodge Ram 1500 that offered special badges, 20" tires and wheels from the Dodge Ram 1500 SLT, cloth seating surfaces, and a 5.7L HEMI V8 engine. Detroit Red Wings Edition - The Detroit Red Wings Edition is a Crew Cab model with 4x4, special Red Wings seats and "Detroit Red Wings Edition" decals (on both sides of the box and on the lower left of the tailgate). It is available in red, white and black. About 1,000 were built and sold in 90 dealers in Michigan. Sales vt« Dodge—Ram truck timeline, North American market, 2010–presentType2010s0123456789Coupé utility700Mid-size pickupDakotaFull-size pickup15001500Heavy-duty pickup2500–3500Chassis cab3500–5500Van/MinivanProMaster RapidProMaster CityProMasterRam C/VBrown denotes models exclusive to Mexico. vtDodge truck timeline, North American market, 1970s–presentType1970s1980s1990s2000s2010s2020s012345678901234567890123456789012345678901234567890Mid-size CUVJourneyCompact SUVRaiderNitroMid-size SUVDurangoFull-size SUVRamchargerRamcharger‡Ramcharger‡DurangoDurangoCoupé utilityRampageMinivanCaravanCV/GCVCV/GCVCV/GCVCV/GCVGrand CaravanVanA100TradesmanRam Van/Ram WagonRam Van/Ram WagonRamSprinterSprinterCompact pickupD-50Ram 50Ram 50Mid-size pickupDakotaDakotaDakotaFull-size pickupD SeriesD SeriesRam (D Series)RamRamRamRam SRT-10Heavy-duty truckLCF/C SeriesNotes: ‡ The Ramcharger was not sold in the United States after the 1994 model year; it was later made exclusive to Mexico.After Fiat S.p.A. acquired Chrysler LLC in 2009, models of trucks and cargo vans were no longer designated as Dodge, but exclusively as Ram. A timeline of these models can be found here.
https://en.wikipedia.org/wiki/Ram%20Pickup
{ "plaintext_start_byte": [ 1, 465, 915, 1204, 1511, 1985, 2578, 2866, 2940 ], "plaintext_end_byte": [ 459, 914, 1203, 1510, 1965, 2558, 2810, 2935, 3019 ] }
Je,mto Exe ina urefu wa kiasi gani?
Mto Exe
swahili
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Mto Exe katika Uingereza huanza katika kijiji cha Simonsbath, juu ya Exmoor katika Somerset, karibu na pwani ya mtaro wa Bristol, lakini lakimi hutiririka kuelekea kusini, hivyo urefu wake huwa katika Devon. Hufika kwenye bahari kupitia mdomo wa exe , juu ya kusin ya (mtaro wa Uingereza) pwani ya Devon. Kihistoria, eneo la chini kabisa la mgawanyiko wake ni Exeter, ingawa sasa kuna kuna njia ya magari ya M5 motorway 3 km kusini mwa katikati mwa mji huo. Sura Jina la mto limetokana na neneo la Celtic Isca linalomaanisha, maji. [1] Jina la mto huu limechukuliwa na mji wa Exeter na makazi mengine mengi katika mkondo wake, pamoja na Exford, Up exe, Nether exe, Exwick, Exton, Exminster, na Exebridge, ambapo inajiunga na mto Barle. Mji ulio pande ya bahari ya Exmouth uko katika upande wa mashariki ya kinywa cha mto huu, na Dawlish Warren iko magharibi, pamoja na eneo la mchanga linalopitia juu ya kinywa. Mto huu ulikimbiza ukuaji wa Exeter, na eneo la kwanza la viwanda katika mji huu lilijengwa kwenye kisiwa cha exe , katika magharibi ya mji. Kisiwa hiki kilikuwa makao ya viwanda vya karatasi na nguo; pia iliunda ardhi yenye thamani kwa njia ya kukausha maeneo ardhi iliyokuwa na maji.[2] Mawimbi kwenye mto huu huwa machahe katika Countess Wear, eneo laweir liliteuliwa na Countess ya Devon katika karne ya 13.[3] Mataro wa Exeter hupitia eneo la weir ili kuwawezesha meli kufikia Exeter Quay . Wakati wa mawimbi, kinywa hiki huwa na maji mengi saba na kutumika kwa michezo inyohusiana na maji. Reli huwa pande zote mbili za kinywa hiki. Laini ya Avocet kutoka Exeter katika upande wa mashariki wa Exmouth , na laini kuu ya Devon Kusini magharibi. laini hii huwa katika , Ukuta wa Devon Kusini kutoka Reli ya bahari Powderham katika Dawlish Warren. Feri ya Exmouth hadi Starcross hubeba abiria juu ya kinywa hiki wakati wa miezi ya jua, kuunganisha bandari katika Exmouth na gati katika reli ya Starcross karibu na kituo cha laini kuu Devon Kusini . viumbe vya mwituni Wakati wa mawimbi madogo, gorofa za matope huwa kwa wingi, na hizi ni chanzo muhimu cha chakula cha ndege. Pamoja na mitaro mingine Uingereza, Kusini Magharibi na Exe ni muhimu maeneo muhimu ya ndege wa misimu ya baridi. Dawlish Warren ni eneo muhimu la kuwatazama ndege . Mto huu una maji yenye asidi na tauti wa kahawia mwitu trout kiwango cha wastani kwa kawaida huwa 8-10 oz. Tofauti na mito ya nchi za Magharibi mito mingi haina trauti wa bahari, samaki. Mita 150 tu chini ya muungano wa Mto Barle ni mojawapo ya eneo bora la samaki bora, na katika mto: Black Pool. Oparesheni ya 2008 Mwaka wa 2008 Shirika la Mazingira liklianza mradi wa kusafisha mto kutokana na mimea iliyokuwa ikikuwa. Ili kufanya hivyo ngazi ya maji ilipungua hadi ngazi ya chini - maji kidogo yalibaki kuliko ukame uliokuwa katika mji huo.[4] Viungo vya nje Angalia pia Mito ya Uingereza Marejeo Lawrence, Fimbo: The Exe: A River for Wildlife Bradford-on-Avon 1999 Jamii:Mito ya Uingereza Jamii:Mito ya Somerset Jamii:Mito ya Devon Jamii:Exmoor
https://sw.wikipedia.org/wiki/Mto%20Exe
{ "plaintext_start_byte": [ 1, 854, 1907, 2482, 3651, 4644, 5463, 6425, 6910, 8393, 8931, 9270 ], "plaintext_end_byte": [ 825, 1906, 2441, 3650, 4643, 5440, 6390, 6909, 8358, 8902, 9252, 9675 ] }
ประเทศลาวนับถือศาสนาใดเป็นหลัก ?
ศาสนาในประเทศลาว
thai
{ "passage_answer_candidate_index": [ 0 ], "minimal_answers_start_byte": [ 89 ], "minimal_answers_end_byte": [ 101 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
ศาสนาในประเทศลาว</b>ที่สำคัญคือศาสนาพุทธ ชาวลาวส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธนิกายเถรวาท ส่วนชนเผ่าต่างๆนับถือศาสนาผี พบในกลุ่มผู้ที่พูดภาษาตระกูลจีน-ทิเบต และไท-กะได เช่น ชาวไทดำ ไทแดง เช่นเดียวกับกลุ่มที่พูดภาษากลุ่มเกาหลี-ญี่ปุ่น นอกจากนี้ยังมีคริสต์ศาสนิกชนนิกายโรมันคาทอลิกและโปรเตสแตนต์ ศาสนาพุทธ ศาสนาพุทธนิกายเถรวาทเป็นศาสนาที่มีผู้นับถือมากที่สุดในลาว มีวัดทั่วประเทศลาว 5,000 วัด ชายลาวที่นับถือศาสนาพุทธจะบวชเป็นพระภิกษุในช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต มีพระภิกษุในประเทศราว 22,000 รูป และเป็นพระภิกษุชั้นผู้ใหญ่ราว ๆ 9,000 รูป มีสตรีที่บวชเป็นแม่ชี พระภิกษุส่วนใหญ่ในลาวเป็นมหานิกายหลัง พ.ศ. 2518 แต่ก็ยังมีที่เป็นธรรมยุติกนิกายอยู่บ้างเป็นส่วนน้อย ส่วนใหญ่จะอยู่ในเวียงจันทน์ พระธาตุหลวงเวียงจันทน์ซึ่งเป็นพระเจดีย์แบบลาวจัดเป็นสถานที่ที่สำคัญทางพุทธศาสนาในลาว และมีงานฉลองในเดือนพฤศจิกายน วัดของศาสนาพุทธนิกายมหายานในลาวเป็นของชาวเวียดนาม 2 แห่ง ชาวจีน 2 แห่ง ประวัติศาสตร์ คาดว่าศาสนาพุทธเข้าสู่ประเทศลาวเมื่อราวพุทธศตวรรษที่ 13 โดยผ่านมาทางมอญและได้แพร่หลายไปจนทั่วประเทศในราวพุทธศตวรรษที่ 19 กษัตริย์ลาวทรงให้การสนับสนุนพุทธศาสนา ในอดีตพระสงฆ์ในลาวมีบทบาทด้านการให้การศึกษาแก่ประชาชน แต่หมดบทบาทไปเมื่อฝรั่งเศสจัดการศึกษาแบบตะวันตกขึ้น จนกระทั่งญี่ปุ่นเข้ามาในลาว มีการจัดตั้งขบวนการชาตินิยมลาวโดยใช้พุทธศาสนาเป็นศูนย์กลาง วัดมีบทบาทในการเคลื่อนไหวเพื่อเรียกร้องเอกราช[2] ตั้งแต่ พ.ศ. 2493 เป็นต้นมา ขบวนการประเทศลาวพยายามนำพระสงฆ์มาอยู่ฝ่ายซ้าย ในขณะที่รัฐบาลราชอาณาจักรลาวก็พยายามควบคุมพระสงฆ์ หลังจากที่มีการสถาปนาสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ได้มีการเปรียบเทียบคำสอนในพุทธศาสนากับลัทธิมาร์กซิสม์[2] พระสงฆ์บางส่วนถูกส่งไปค่ายสัมมนา พระสงฆ์บางส่วนลาสิกขาและหนีมาประเทศไทย การบวชพระและเณรลดลง วัดว่างเปล่ามากขึ้น สถานการณ์ของพุทธศาสนาดีขึ้นเมื่อประมาณ พ.ศ. 2522 โดยนโยบายของรัฐบาลให้อิสระมากขึ้น จำนวนพระสงฆ์มากขึ้น การเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจหลัง พ.ศ. 2523 ทำให้การควบคุมทางการเมืองผ่อนคลาย การเฉลิมฉลองทางพุทธศาสนาเพิ่มขึ้น รวมทั้งงานฉลองพระธาตุหลวงที่จัดขึ้นอีกครั้งใน พ.ศ. 2529 หลังจากถูกห้ามไปนาน ศาสนาผี ศาสนาผีมีอิทธิพลต่อชาวลาวทุกกลุ่ม แม้แต่ชาวลาวลุ่มที่นับถือพุทธศาสนา แต่ก็นับถือผีควบคู่ไปด้วย เช่น ความเชื่อเรื่องขวัญ มนุษย์จะมีขวัญประจำตัว เมื่อขวัญออกจากร่างกายจะต้องทำพิธิสู่ขวัญ ศาสนาของชาวลาวเทิงและชาวลาวสูงหลายเผ่าเป็นการนับถือผี ทั้งในธรรมชาติและผีบรรพบุรุษ อาการเจ็บไข้ได้ป่วยจะเกี่ยวข้องกับการกระทำของผี ศาสนาคริสต์ ศาสนาคริสต์เป็นศาสนาของชนกลุ่มน้อยในลาว นิกายที่พบได้แก่โรมันคาทอลิกและโปรเตสแตนต์ เช่น คริสตจักรสายประกาศข่าวประเสริฐลาว และคริสตจักรเซเวนต์เดย์แอดเวนทิสต์ เป็นต้น คริสตชนนิกายโรมันคาทอลิกมีประมาณ 45,000 คน ส่วนใหญ่เป็นชาวญวน อยู่ในเขตเมืองหลักและบริเวณรอบ ๆ แม่น้ำโขง ทางภาคกลางและภาคใต้ ส่วนในภาคเหนือมีผู้นับถือศาสนาคริสต์จำนวนน้อย คริสตชนนิกายโปรเตสแตนต์มีน้อยแต่กำลังเพิ่มจำนวนขึ้น คาดว่ามีประมาณ 100,000 คน คริสตจักรเพรสไบทีเรียน มักเป็นชนเผ่าที่พูดภาษาในกลุ่มมอญ-เขมร โดยเฉพาะชาวขมุทางภาคเหนือและชาวบรูทางภาคกลาง และกำลังเพิ่มจำนวนในหมู่ชาวม้งและชาวเย้า ผู้นับถือนิกายโปรเตสแตนต์พบในเวียงจันทน์ ไชยบุรี หลวงพระบาง เชียงขวาง บอลิคำไซ สุวรรณเขต จำปาศักดิ์ และอัตตะปือ ศาสนาอิสลาม มีมุสลิมน้อยมากในลาวคิดเป็นร้อยละ 0.01 ของประชากรทั้งหมด[3] ส่วนใหญ่พบในเวียงจันทน์ซึ่งมีมัสยิดเป็นของตนเอง มีมุสลิมที่เป็นชาวจามบางส่วนอพยพหนีภัยในยุคเขมรแดงจากกัมพูชามาสู่ลาว[4] ศาสนาบาไฮ ศาสนาบาไฮเริ่มเข้าสู่ลาวเมื่อ พ.ศ. 2498[5] มีกลุ่มชนที่นับถือศาสนานี้ราว 8000 คน ในเวียงจันทน์ เมืองไกสอนพมวิหาร และปากเซ อื่น ๆ ดินแดนบางส่วนของลาวเคยเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิเขมร และยังคงมีโบสถ์พราหมณ์เหลืออยู่ ในเมืองใหญ่มีกลุ่มคนที่นับถือลัทธิเต๋าและลัทธิขงจื๊อ อ้างอิง
https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%A8%E0%B8%B2%E0%B8%AA%E0%B8%99%E0%B8%B2%E0%B9%83%E0%B8%99%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%A8%E0%B8%A5%E0%B8%B2%E0%B8%A7
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 957, 1979, 2463, 3294, 3797, 3977, 4419, 5284, 6339, 7006, 7835, 8572, 9076, 9656, 10028, 10982, 11730, 12239, 12640, 12752, 12938, 13744, 14883, 15325, 16208, 17753, 19162, 19975, 20491, 20621, 21606, 22280, 23345, 24117, 24875, 25543, 25589, 25751, 27130, 28098, 28436, 28847, 30035, 30146, 31508, 32334, 32861, 33944, 35976, 36485, 37463, 38166, 39278, 40155, 40919, 41870, 43458, 44786, 45713, 47089, 47665, 48652, 49412, 51097, 52122, 53565, 54711, 55072, 56783, 57811, 58879, 60779, 61959, 62533, 63610, 64326, 64708, 65712, 66712, 67526, 69399, 70061, 71667, 72112, 72422, 72805, 72994, 73815, 74201, 74910, 75490, 76886, 77745, 79215, 80169, 80724, 81307, 81654, 81995, 82613, 83301, 84588, 85692, 86382, 86888, 87139, 87833, 88453, 88855, 90542, 92249, 93870, 94198, 94590, 95827, 97058, 98145, 98768, 100704, 101914, 102719, 103613, 104683, 105283, 105571, 106159, 106659, 106941, 107874, 108542, 109039, 109551, 109949, 110148, 111047, 113370, 113916, 115668 ], "plaintext_end_byte": [ 956, 1978, 2447, 3293, 3796, 3975, 4417, 5240, 6338, 6979, 7834, 8557, 9075, 9653, 10027, 10981, 11729, 12238, 12639, 12734, 12937, 13705, 14882, 15324, 16207, 17752, 19161, 19974, 20490, 20575, 21605, 22279, 23344, 24116, 24874, 25542, 25588, 25716, 27129, 28097, 28435, 28804, 30034, 30145, 31506, 32333, 32825, 33942, 35975, 36484, 37432, 38165, 39277, 40154, 40918, 41869, 43457, 44785, 45712, 47088, 47664, 48601, 49411, 51096, 52121, 53564, 54710, 55071, 56782, 57810, 58878, 60778, 61958, 62532, 63609, 64325, 64707, 65711, 66711, 67488, 69398, 70060, 71666, 72111, 72379, 72804, 72960, 73814, 74200, 74909, 75489, 76885, 77718, 79214, 80168, 80723, 81306, 81653, 81987, 82611, 83300, 84587, 85670, 86381, 86887, 87138, 87832, 88452, 88847, 90541, 92248, 93869, 94197, 94589, 95826, 97037, 98144, 98767, 100703, 101913, 102718, 103612, 104682, 105282, 105556, 106158, 106658, 106940, 107870, 108533, 109038, 109547, 109948, 110147, 111032, 113355, 113892, 115652, 115811 ] }
세바스토폴 포위전은 언제 일어났나요?
동부 전선 (제2차 세계 대전)
korean
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
제2차 세계 대전 당시의 동부 전선</b>은 추축국 및 공동 교전국 핀란드가 소련, 폴란드, 체코슬로바키아를 비롯한 다른 연합국과 싸운 전역을 일컫는다. 1941년 6월 22일, 나치 독일의 바르바로사 작전 개시로 전쟁이 시작되었고, 베를린 공방전이 끝난 1945년 5월 9일 전투가 끝나게 되었다. 이 전역은 남유럽과 북유럽, 그리고 동유럽 전체를 전장으로 하고 있다. 구소련권에서는 대조국전쟁(Великая Отечественная Война, Velikaya Otechestvennaya Voyna) 이라고 부르며 독일에서는 동부 전선(die Ostfront),[1] 동부 전역 (der Ostfeldzug), 러시아 전역 (der Rußlandfeldzug),[2][3]이라 불리고 있다. 전쟁 당사자국이 아닌 지역에서는 독일-소련 전쟁[4]이라 불리며 대한민국과 일본에서는 이를 축약해 독소전쟁 또는 독소전</b>이라 부른다. 동부 전선의 여러 전투들은 역사상 가장 큰 규모의 군사적 대립으로 여겨진다.[5] 이 전투들은 예상치 못한 흉포함, 대량파괴, 대규모의 이동, 그리고 전투나 기아, 질병, 학살, 또는 폭로로 인한 엄청난 인명 손실로 특징지을 수 있다. 절멸 수용소, 죽음의 행진, 나치 게토, 포그롬 등이 위치한 동부 전선은 홀로코스트의 중심지이기도 했다. 제2차 세계 대전 기간의 인명 손실치인 약 7,000만 명 중 다수가 민간인으로 집계되는 3,000만 명[6]이 동부 전선에서 발생했다. 제2차 세계 대전의 동부 전선은 나치 독일의 패배에 대한 주요 원인이라는 점에서 유럽 전구에 결정적인 영향을 미쳤다.[7][8][9] 이 전쟁으로 제3제국은 파괴되었으며 독일의 재통일이 이루어지기 전까지 독일의 분단 시대가 열렸다. 무엇보다도 소련이 군사 분야와 산업분야에서 강대국으로 떠오르게 되었다. 2개의 주요 교전세력은 나치 독일과 소련이며, 이들의 동맹국도 전쟁에 참여했다. 전투에 직접 참여하지 않았지만, 무기대여법을 통해 미국과 영국도 소련을 지원했다. 핀란드-소련 국경지대와 무르만스크주에서 벌어진 소련의 작전도 동부 전선의 일부로 포함된다. 소련과 핀란드 간의 분쟁인 계속 전쟁 역시 동부 전선의 북측 전역이라 보기도 한다.[10] 발발 원인 독일과 소련의 사상이 이질적인 것이었고 양국이 제1차 세계 대전의 결과에 불만족스러워하였음에도 불구하고, 양국 정부는 제1차 세계 대전의 결과를 유지하고 있었다. 소비에트 러시아는 브레스트-리토프스크 조약의 결과로 동유럽에서 상당한 영토를 잃었다. 페트로그라드의 볼셰비키들은 독일의 요구에 부응해 동맹국에 발트 3국과 핀란드, 폴란드를 비롯한 여러 지역을 할양했다. 이후 독일이 연합국에 항복하고 점령 지역이 파리 강화 회의 조항으로 인해 해방될 때, 소비에트 러시아는 러시아 내전을 겪고 있었고 연합국은 볼셰비키 정부를 인정하지 않았기 때문에 소비에트 러시아 대표는 회의에 참석할 수 없었다.[11] 1939년 독일-소련 불가침 조약이 체결되었을 때, 이 조약은 소련과 나치 독일의 불가침 조약으로 인정받았다. 이 조약은 제1차 세계 대전 이전의 중앙유럽을 회복하자는 조항을 담고 있었으며 독일과 소련이 이 지역을 분할하는 것도 비밀 조항의 주요 골자였다.[12] 핀란드와 발트 3국은 러시아의 지배를 받으며 폴란드와 루마니아는 분할되는 것이 비밀 조항의 주요 내용이었다.[12] 아돌프 히틀러는 1939년 8월 11일 국제 연맹 위원장인 카를 제이콥 부르크하르트에게 다음과 같은 말로 소련을 침공할 의도를 표현했다. 제가 착수하는 모든 것은 러시아인들을 겨냥한 것입니다. 만약 서구가 이 기회를 잡지 못할 정도로 멍청하고 아둔하다면, 제가 러시아인과 합의에 도달해 서구를 무찌르고 이후 제 전군을 동원해 그 패배를 소련에게 안겨줄 것입니다. 저는 그들이 우리를 굶기지 않게 하기 위해 지난 전쟁에서 그랬듯이 우크라이나가 필요합니다.[13] 양국은 1939년 9월 폴란드를 침공한 후 분할했다. 이후 소련은 1939년 11월 30일 핀란드를 공격했는데, 이것이 유명한 겨울 전쟁이다. 1940년 6월, 소련은 발트 3국을 병합했다. 대부분의 서구 국가들은 소련의 발트 3국 점령을 인정하지 않았다.[14] 독일-소련 불가침 조약은 히틀러가 소련의 침공을 선언할 때 소련의 발트 3국 및 루마니아 북부 병합이 독일의 조약 이해에 위배되었다고 말했음에도 불구하고 표면상으로 발트 3국과 루마니아 북부 지역의 점령을 통해 소련에게 안보를 제공하는 것이었다. 소련은 병합한 루마니아 영토를 우크라이나 소비에트 사회주의 공화국과 몰도바 소비에트 사회주의 공화국으로 분할했다. 이데올로기 독일의 이데올로기 아돌프 히틀러는 자신의 자서전인 나의 투쟁에서, 독일의 동유럽 정착을 위한 새로운 영토 확장인 레벤스라움을 주장했다. 그는 독일인의 정착과, 대부분의 원주민은 시베리아로 강제 추방하거나 노예로 시키는 것을 구상했다.[15] 베를린에서의 두꺼운 나치의 선 (히틀러 같은 경우에는[16]), 공산주의 하의 소련에서 나치즘을 도입해 아리아 민족을 제외한 슬라브인을 언테르멘스첸으로 보았다.)[17] 히틀러는 독특한 측면에서 "종말의 전쟁"이라 칭했다. 게네라플렌 오스트라고 불린 계획은, 점령한 중부유럽과 소련의 시민들은 서부 시베리아로 추방하고 부분적으로 노예는 사라졌지만, 정복 지역에서 독일인을 이주시켜 독일 민족이 분포하게 하였다.[18] 또한, 나치는 중앙과 동부유럽의 유대인을 추방시키기 위한 부분으로[19], 나치가 모든 유럽의 유대인들을 없애기 위한 목표로 학살했다.[20] 키예프 전투의 승리 이후, 아돌프 히틀러는 소련을 군사가 약하고 즉각적인 정복이 가능한 국가로 보았다. 1941년 10월 3일, 그는 "우리는 문을 박차고 들어가면 전체 구조는 카드집처럼 무너져 내릴 것이다."라고 연설했다.[21] 따라서, 독일은 짧은 기습 정복을 예상하고 장기적인 측면을 생각하지 않았다. 그러나, 스탈린그라드 전투에서 소련군의 결정적인 승리 이후 독일군의 피해가 매우 커지자, 히틀러는 전쟁을 유럽에서 광대한 볼셰비키를 저지하기 위한 전쟁이란 목표를 세웠다. 소련의 이데올로기 소련의 지도자인 이오시프 스탈린은, 마르크스-레닌주의의 사상을 확대하고 세계 혁명의 발전에 힘을 썼다. 현실에서는, 스탈린은 일국사회주의를 목표로 사회를 획일화하고 1930년대 동안에는 5개년 계획을 발표하여 경제 성장에 중점을 두었다. 나치 독일은 일관되게 반공 정권을 유지하며, 이것은 일본과 방공 협정을 맺으며 공식화되고[22] 이탈리아 왕국[23][24]도 가입하여 이 국가들은 공산주의와 대립 양상을 보였다. 나치 독일과 소련 사이 이념전은 대리전으로까지 이어졌다.[25] 1936년, 독일과 파시스트 이탈리아는 스페인 내전에서 프랑코 정권을 지원하고, 소련과 사회주의 세력은[26] 스페인 제2공화국을 지원했다.[23] 1938년 독일의 오스트리아 병합과 체코슬로바키아 분할 당시, 유럽에서의 집단 안전 보장 체제의 불완전성을[27] 소련의 외무장관 막심 리트비노프가 주장했다.[28][29] 이것 뿐 아니라, 소련은 반-독일 동맹을 협상하기 위한 프랑스와 영국의 무기력함을 보자[30] 1939년 8월 소련과 독일 간 독일-소련 불가침 조약에 서명한다.[31] 소련은 불가침 조약을 선전에 이용했다. 나치는 더 이상 적으로 묘사되지 않고, 소련은 폴란드, 영국, 프랑스와 독일간의 전쟁을 비판했다. 그러나, 독일의 침공 이후 소련 정부의 입장은 완전히 바꿔 나치를 적으로 돌렸다. 양국 병력 독일 외에 독소전쟁에 참가한 세력은 루마니아 왕국, 헝가리 왕국, 이탈리아 왕국, 슬로바키아 공화국, 크로아티아 독립국이 있다. 핀란드는 겨울 전쟁 이후 계속 전쟁에도 참가했다. 독일 국방군이 진격하면서 반공주의의 파르티잔들이 서부 우크라이나, 발트3국, 크림 반도 등에서 호응했다. 가장 눈에 띠는 자원군은 프란시스코 프랑코의 에스파냐 정부가 보낸 청색 사단이었다. 소련은 독일 국방군이 점령한 중부 유럽에서 폴란드, 유고슬라비아의 레지스탕스나 반나치 군대를 지원했다. 여기에 옛 폴란드 군 출신인 폴란드 동부군, 특히 폴란드 제1군과 폴란드 제2군은 붉은 군대과 함께 싸웠다. 자유 프랑스는 GC3()이 붉은 군대에 지원하였다. 영국군과 영연방군은 호송대와 제151 RAF 연대를 지원하며 전투에도 직접 참전하기도 했다. 미국과 캐나다 또한 철강 및 중요 부품을 무기 대여법을 통해 소련에 지원했다. 덴마크와 노르웨이, 프랑스, 발칸 반도를 정복하며, 독일-소련 국경은 2년 동안 조용했다. 히틀러는 항상 소련과 불가침 조약을 폐기하려 하였으며 결국 1941년 봄에 침공을 결정한다. 히틀러는 러시아를 겨울이 오기 전에 압도적인 독일군 공세 후 소련이 항복할 것이라고 생각했다. 어떤 이는 이오시프 스탈린이 독일과의 전쟁을 두려워하거나 히틀러가 양면전쟁을 할 줄 몰랐다고 주장하나, 스탈린은 단지 히틀러를 자극하고 싶지 않았을 뿐이었다. 기타 사람들은 독일과 다른 자본주의 국가와 전쟁하는 것을 선호했다고 한다. 또 다른 관점에는, 스탈린이 1942년(전쟁에 필요한 모든 준비가 완료되는 시간)에 전쟁이 일어날 것을 믿고 독일군의 진군을 믿지 않았다는 것이다.[34] 영국의 역사학자 앨런 A. 밀워드와 M. 메디커트는 나치 독일이 단기 전쟁만 준비한 것이라고 주장했다.[35] 에드워드 밀렉슨에 따르면, 비록 독일은 서부에서 1940년에 승리하여 그 곳의 자원을 이용할 수 있었으나 독일-소련 통상 조약으로 인해 얻은 소련의 원자재는 독일이 바르바로사 작전을 이행하는데 매우 중요했다.[36] 독일은 폴란드 국경에서 거대한 병력을 편성하고, 정찰이라기에는 많은 소련 상공 비행에 소련은 서부군을 국경 근처에 편성하나, 소련의 열약한 도로 시스템으로 이동 속도는 매우 느렸다. 동중국 철도의 중국-소련의 대립이나 소련-일본 국경 분쟁처럼 유럽의 서부 국경에서 소련군 원수 세묜 티모셴코와 육군 원수 게오르기 주코프는, 스탈린의 명령으로 "어떤 도발에도 대응하지 않고" "특별한 명령 없이 공격적인 작전을 펼치지 말라"는 명령으로 인해 독일이 침공할 경우 반격할 수 없었다. 따라서 독일 침공은 소련의 군사 및 시민의 지도력을 흔들리게 했다. 독일의 침공에 대해 스탈린이 받은 경고는 논란이 있으나, "독일은 전쟁 선언 없이 6월 22일에 전쟁을 시작할 것이다"라고 경고 받은 것은 "인기 있는 전설"로, 실제로 인정되지 않았다. 그러나, 소련 간첩 리하르트 조르게와 윌리 레만은 20일 또는 22일에 공격 경고를 보냈으나 "그릇된 정보"로 처리되었다. 스위스의 루시 스파이 조직도 영국의 울트라 해석문을 바탕으로 경고를 보냈다. 소련의 첩보는 독일의 그릇된 정보에 속았으며, 독일의 침공은 4월, 5월, 6월 초순에 모스크바로 그릇된 정보를 보냈다. 소련의 첩보부는 오히려 영국 침공 후 소련을 침공할 것이라 생각하거나[37] 또는 영국 침공 후 우크나이나의 독일 점령 같은 이해할 수 없는 최후 통첩 후 일어날 것이라 생각했다.[38] 소련의 준비 상황을 보려면, 바르바로사 작전#소련의 준비를 참고하라. 작전의 실시 동부 전선에서의 독일 작전은 특정 시대를 나누지는 않으나, 모든 소련과 러시아의 역사는 세가지로 나누며 전장에서 전역을 나누고 있다. 독소 전쟁의 첫 번째 기간 () (1941년 6월 22일 – 1942년 11월 18일) 여름-가을 전역 () (6월 22일 – 1941년 12월 4일) 1941년-42년 겨울 전역 () (1941년 12월 5일 – 1942년 4월 30일) 여름-가을 전역 () (5월 1일 – 1942년 11월 18일) 독소 전쟁의 두 번째 기간 () (1942년 11월 19일 – 1943년 12월 31일) 1942년-43년 겨울 전역 () (1942년 11월 19일 – 1943년 3월 3일) 1943년 여름-가을 전역 () (7월 1일 – 1943년 12월 31일) 독소 전쟁의 세 번째 기간 () (1944년 1월 1일 – 1945년 5월 9일) 겨울-봄 전역 () (1월 1일 – 1944년 5월 31일) 1944년 여름-가을 전역 () (6월 1일 – 1944년 12월 31일) 1945년 유럽 전역 () (1월 1일 – 1945년 5월 9일) 바르바로사 작전: 1941년 6월 바르바로사 작전은 1941년 6월 22일에 시작되었다. 독일은 미리 각 관구의 통신 네트워크를 파괴했다.[39] 1941년 6월 22일 3시 15분, 190개 독일 사단 중 99개 기갑사단이 발트와 흑해에서 진격하기 시작했다. 그들 중에는 10개 루마니아 사단, 9개 루마니아 및 4개 헝가리 여단도 있었다.[40] 같은 날, 발트 군사 지구, 서부 특별 군사 지구와 키예프 특별 군사 지구는 북서부 전선군과 서부 전선군, 남서부 전선군으로 각각 이름이 바뀌었다.[39] 제공권을 장악하기 위해, 독일 공군은 소련 비행장에 대한 즉각적인 폭격을 시작하며 소련의 비행기는 66개 기지에 1,200여대가 파괴되는 등 대부분 이륙 전에 파괴되었다.[41] 한 달 동안, 3 방향에서의 공세는 기갑 사단이 포위된 후 느리게 이동하는 보병이 처리하며 수십만의 소련군을 물리치는 전격전 군사 교리를 이용했다. 9월까지 2백만 명 이상의 소련군이 전사하였다. 이 시기 소련과 독일의 병력 손실비는 20대 1에 달했다. 북부 집단군의 목표는 발트 3국의 레닌그라드였다. 16 군, 18 군 및 4 기갑군단으로 되어있는 집단군은 리투아니아, 라트비아, 에스토니아를 지나 러시아의 프스코프주, 노브고로드주까지 진격하는 것이 목적이었다. 리투아니아, 라트비아, 에스토니아에서는 저항군으로 참가하여 독일군이 진군하기 전 발트 지역은 "해방"되었다.[42][43] 중앙 집단군은 두 개의 기갑군(2 기갑군과 3 기갑군)이 남부와 북부로 브레스트-리토브스크와 민스크로 진격하며 후방에서 2 군, 4 군, 9 군이 진격했다. 약 6일 동안, 기갑군은 브레지나 강에 도착하며 650km를 진격했다. 다음 목표는 드네프르 강이었으며, 7월 11일에 도착했다. 그 후, 다음 목표는 스몰렌스크였으며, 7월 16일 점령되었으나 스몰렌스크 전투에서 매우 큰 저항으로 인해 히틀러는 북부로 진격하는 3 기갑군을 남쪽으로 전환시켰다. 치명적으로, 하인츠 구데리안의 2 기갑군단은 남부 집단군에서 우크라이나의 거대한 포위망으로 이동하라는 명령을 받았다. 중앙 집단군의 보병 사단들은 모스크바에서 상대적으로 기갑군의 지원을 받지 못하며 진격했다.[44] 이 결정은 심각한 지도력의 위기를 가져왔다. 독일 현장 지휘관들은 모스크바로의 즉각적 공세를 주장했으나, 히틀러는 이 주장을 기각하고, 우크라이나의 농업, 광업과 산업의 중요성을 역설하며 중앙 집단군과 남부 집단군 사이의 호멜에서 소련 자원을 얻어야 한다고 주장했다. 그러나 소련군 예비대가 중부집단군 남쪽 측면과 수렁에 빠진 남부집단군 사이의 호멜에서 집결 중인 사실에 대한 언급은 없었다. 중부집단군 소속의 하인츠 구데리안의 2 기갑집단을 남쪽으로 돌려 키예프로 진격하도록 하라는 명령이 문제가 되었다. 장군들은 모스크바 점령을 요구했지만, 받아들여지지 않았고, 중부집단군에서 2 기갑군이 빠지게 되면 모스크바 점령은 힘들 것으로 예상되었다. 이 결정인 히틀러의 "여름 공세 중지"는[44] 모스크바 공방전 결과에 심각한 영향을 끼치고 키예프 주변 소련군을 포위하는 동안 모스크바 방어의 시간을 벌어준 것으로 생각된다.[45] 9월 11일, 부됸니 원수는 두 방면에서 독일군이 키예프를 포위하려 한다는 사실을 알았고, 스탈린에 철수 허가를 요청했다. 하지만 스탈린은 철수 허가 대신 부데니를 해임하고 미하일 키르포노스 대장을 새로운 사령관에 임명했다. 9월 14일, 키예프 수비대는 모스크바에 전선 유지가 불가능함을 보고했다. 남부 집단군의 1 기갑군단, 6 군, 11 군, 17 군은 갈리치아와 우크라이나 부근으로 전진했다. 그러나, 이 전진은 브로디 부근에서 많은 사상자를 내고 느려졌다. 스탈린은 히틀러가 자원이 풍부한 우크라이나를 포함한 남부 지역을 노릴 것으로 생각하고 군대를 남부 지역에 집중 배치하는 바람에 남부집단군은 이들을 물리쳐야 했던 것이다. 7월 중순에야 키예프 통로를 점령하고, 11 군과 2개 루마니아 군은 베사라비아와 오데사 부근으로 전진했다. 1 기갑 군단은 키예프에서 떨어져 드네프르 강이 굽어지는 드니프로페트로우스크주 서쪽으로 전진했다. 남부 집단군과 루마니아군이 우만에서 합류하면서, 남부 집단군은 약 10만 명의 소련군을 포위했다. 9월 중순에는 남부 집단군과 구데리안의 2 기갑군단이 로흐비챠(Lokhvytsia) 부근에서 조우하고, 키예프 서부의 붉은 군대 다수가 포위되었다.[44] 9월 19일 키예프가 항복할 때 까지 40만 명의 소련 포로가 잡혔다.[44] 또한 키르포노스 대장은 전사하고 독일은 총 66만 5000명의 소련군 포로와 대포 3,718문, 전차 886대를 노획했다고 발표했다. 소련은 큰 타격을 입은 것은 인정했지만, 구체적인 수치는 발표하지 않았다.[46] 소련에서는 전쟁 초기 패전 책임의 희생양을 찾고 있었다. 이미 6월 말에 소련군 서부 전선 사령관 드미트리 파블로프 장군이 패전의 책임을 뒤집어쓰고 반역죄로 기소되어 총살당했다. 공군 서부 관구 사령관 코페츠 소장은 6월 22일 저녁에 이미 권총으로 자살했다.[47] 붉은 군대는 드네프르 강 및 다우가바 강 동부로 후퇴하고, 소련 스탑스카는 서부의 많은 산업 시설의 철수에 관심을 두었다. 서부의 공장들은 해체되어 우랄 산맥, 코카서스, 중앙아시아, 남동부 시베리아로 이동되었다. 산업 관련 노동자가 장비를 해체하고 동부로 떠나갈 때 민간인들은 알아서 도피하거나 침략 세력의 자비에 맡기게 되었다. 이오시프 스탈린은 사람들을 동쪽으로 이주시키고 독일 동맹과의 기본적인 공급을 끊고 파괴하는 초토화 작전을 명령했다. 이 명령을 수행하기 위해, 파괴 부대(destruction battalions)는 전방 지역에서 "의심스러운 사람"들을 총살하는 권한을 갖게 되었다. 파괴 부대는 마을, 학교 및 공공건물을 파괴했다.[48] 이 정책의 일환으로, NKVD는 반소련 포로 수천명을 대학살하는 정책이 시작되었다.[49] 모스크바 점령을 목표로 한 태풍 작전은 9월 30일에 시작되었다. 모스크바와 로스토프: 1941년 여름 히틀러는 모스크바로의 전진을 위해 기갑집단의 이름을 기갑군으로 바꾸고 재편성했다. 태풍 작전으로 명명된 모스크바 공격은 9월 6일 작전 개시 명령을 내리고 9월 30일 시작되어 2 기갑군은 고속도로를 따라 오룔(10월 5일 점령)에서 오카 강의 플랍스크까지 진격하고, 4 기갑군(북부 집단군에서 중부 집단군으로 재편성)과 3 기갑군은 두 개의 큰 포위망의 소련군을 없애는 동안 뱌지마와 브랸스크로 진격한다. 북부 집단군은 레닌그라드까지 도착하고 레닌그라드 철도망을 끊기 위해 므가(Mga)로의 공격을 시작했다. 이때부터 900일 동안의 레닌그라드 포위전이 시작되었다. 더욱 북쪽인 북극권에서는 독일-핀란드군이 무스만스크 공격을 시작하지만, 자파드나야 리트사 강(Zapadnaya Litsa River)에서 진격이 정지되고 무스만스크 점령은 좌절된다. 남부 집단군은 드네프르 강에서 아조프 해까지 전진하며 하리코프, 쿠르스크, 도네츠크를 점령한다. 11 군은 크림 소비에트 사회주의 자치 공화국으로 전진하여 세바스토폴을 제외한 전 반도를 점령한다. 세바스토폴은 1942년 7월 3일 점령된다. 11월 21일, 독일군은 코카서스로 전진하는 길목인 로스토프 공격을 시작한다. 그러나, 독일군의 전선은 매우 신장되었고 소련 수비군은 1 기갑군 반격을 시작하여 독일군은 최초로 미우스 강(Mius River)까지 후퇴를 시작한다. 이는 전쟁 중 독일군의 중요한 첫 후퇴였다. 오른쪽|섬네일|200px|1941년, 오데사에서 전투하는 소련 소총병. 태풍 작전이 진행되던 중, 러시아의 날씨가 독일군을 괴롭게 했다. 10월 2주째에 비가 내렸고, 얼마 안 되는 도로가 끊임없는 진흙탕으로 변하면서 독일군의 각종 차량과 말, 병사들을 옴짝달싹하지 못하게 만들었다. 모스크바까지는 여전히 160킬로미터 남은 상황에서, 기온이 급강하하고 눈이 내리기 시작하면서 상황이 더욱 악화되었다. 진흙이 얼면서 차량들은 다시 움직일 수 있었지만, 방한복을 미처 갖추지 못한 병사들은 그럴 수가 없었다.[50] 전쟁이 몇 달 안에 끝날 것이라고 기대했던 독일군 지도부는 겨울을 이겨낼 수 있는 장비를 갖추는 데 소홀했으며, 병사들은 이 시점까지도 여름 군복을 입고 있었다. 러시아의 동장군이었다. 여기에 추가적으로 독일과 러시아 철도 체계 사이에 궤도 폭이 달라 보급에도 어려움을 겪고 있었다. 10월 18일, 모스크바 북쪽 칼리닌(오늘날의 트베리)과 남쪽의 칼루가를 독일군이 점령하여 소련군을 포위할 움직임을 보였다. 주코프는 다시 병력을 철수시켰다. 그날, 모스크바에서는 혁명 기념행사가 열렸다. 전쟁 와중에 스탈린이 행사 강행을 결심한 것이다. 모스크바 방위를 위해 모스크바로 불려온 소련군 부대들은 갑자기 열병식을 준비하라는 명령을 받았고, 예년처럼 보병과 전차대가 모스크바 시내에서 열병식을 거행했다. 모스크바 시내를 행진한 소련군 부대들은 그대로 전선으로 향했다. 이때 스탈린의 연설은 어머니 러시아를 내세우며 민족주의 감정을 불러일으켰다. 독일군은 모스크바 주변을 둘러싸지만, 11월 15일 겨울 날씨가 시작되자 독일군의 모스크바 전진을 어렵게 했다. 11월 27일 4 기갑군이 힘키를 점령하며 크렘린 30km 이내까지 도달했다. 한편, 2 기갑군은 최선의 노력에도 불구하고 모스크바를 향하는 길목인 툴라 점령에 실패한다. 오르샤(Orsha, )에서 열린 프란츠 할더 장군과 3개 집단군 및 군 사령관 등 육군 참모 본부(Oberkommando des Heeres) 회의 이후, 모스크바로 계속 진격하기로 결정했다. 이때 중부집단군 사령관 페도르 폰 보크 원수는 적군이 집결하여 더 강해질 동안 앉아서 기다리느니 계속 몰아붙여야 한다고 주장했다. 그러나 12월 6일, 독일 국방군()은 공격 기세를 계속 유지하며 모스크바를 점령하기에는 너무 전력이 약해진 것이 분명해졌다고 판단했다. 소련군의 주코프는 그가 계획한 반격 작전을 12월 5일부터 시작했다. 반격 작전의 주축은 일본의 중립이 확실시 되어 여유가 생긴 잘 훈련된 시베리아 방면군 예하 병력이었다. 시베리아는 핀란드처럼 눈이 많이 내리는 지역이었기에 스키부대를 운용하고 있었는데, 눈으로 뒤덮인 겨울철 모스크바 공방전에서도 그들의 놀라운 기동력은 소련군에 큰 힘이 되었다.[51] 이 시기 주요 전투는 다음과 같다. 태풍 작전 레닌그라드 포위전 로스토프 전투 세바스토폴 전투 키예프 전투 제1차 하리코프 전투 소련의 반격: 1941년 겨울 가을동안 스탈린은 시베리아와 극동의 무기가 잘 갖추어짐에 따라 새로운 병력을 유럽으로 재배치했다. 이 부대들은 일본의 공격에 대비하여 주둔하고 있었는데, 스탈린의 첩보원 리하르트 조르게가 일본은 동남아시아와 태평양을 공격하기로 결정했다는 보고를 해옴에 따라 안심하고 병력을 모스크바로 돌린 것이다. 독일은 소련에 예비대가 없다고 확신하고 있었다. 1941년 12월 5일, 이러한 지원군들은 T-34와 카튜샤 로켓의 지원을 받고 모스크바 주변 독일 방어선을 공격했다. 새로운 소련군은 스키 부대를 포함하여 겨울 작전에 대비한 장비를 갖추고 있었다. 12월 13일에 모스크바 시민들은 모스크바의 위기가 해소되었다는 소식을 접했고, 12월 15일에는 클린이, 12월 말에는 칼루가가 해방되었고, 툴라의 포위도 풀렸다. 체력이 다하고 얼어붙은 독일군은 1942년 1월 7일에는 처음 지점에서 100~250킬로미터까지 밀려났다. 주코프는 이 정도에서 소련군을 재정비하고 방어선을 강화할 생각이었지만, 자신감을 회복한 스탈린이 1월 5일 전면적인 반격을 명령했다.[52] 추위와 피곤에 지친 독일군들은 1942년 1월 7일 모스크바 근처에서 후퇴했다. 소련의 반격이 1월 말까지 계속되는 동안, 셀링거 호와 르제프 사이에 독일 북부 집단군 및 중부 집단군의 중간 지점에 철도역을 목표로 한 소련의 추가 공격이 1월말에 시작되어 양 집단군의 틈새로 진격했다. 칼루가에서 모스크바 남서쪽으로 진격하며 소련군의 2개 공세 부대는 스몰렌스크로 모일 의도였지만, 독일군은 르제프 돌출부를 지키며 위치를 고수하며 싸웠다. 소련군 공수부대가 독일군이 점령한 도로고부시에 강하했지만, 성공하지 못했고, 살아남은 공수대원들은 독일군 전선의 후방에서 일어나고 있던 파르티잔 장악 지역으로 탈출했다. 북쪽에서는 소련군이 데미얀스크의 독일군을 포위했다. 데미얀스크의 독일군 수비대는 4개월 동안 공중 보급으로 버텼고 홀름, 벨리시, 벨리키예루키를 잇는 방어선을 세웠다. 아직 북쪽의 소련 2 군은 볼호프 강에 묶여 있었다. 처음엔 일부 진전이 있었지만 더 이상 진전되지 않고 6월 독일 반격 때에 군이 절단되었다. 소련 지휘관인 안드레이 블라소프는 나중에 독일로 망명하여 러시아 해방군(Russian Liberation Army, ROA)을 창단한다. 남쪽에서는 소련군이 이줌(Izyum)에서 도네츠 강을 돌파하여 100킬로미터 종심으로 진격했다. 계획은 남부 집단군을 아조프 해에 못 박아 두는 것이었다. 그러나 겨울이 끝나가면서 독일군은 반격할 수 있었고, 제2차 하리코프 전투에서 지나치게 종심이 깊어진 소련군을 차단했다. 돈, 볼가, 코카서스: 1942년 여름 1942년 6월 28일 독일군의 공세는 모스크바 공격을 상정하고 만들었지만, 실제 공세는 다른 방향으로 시작되었다. 석유자원을 확보하기 위한 카프카스지역의 확보가 전략적으로 중요하다 믿었기 때문이다. 남부 집단군은 전면으로 진군을 시작하여 보로네시 전투로 전면을 단단하게 한 다음 돈 강 남서 방향으로 진군하기 시작했다. 대계획의 첫 번째는 돈 강과 볼가 강으로 진군한 다음 바쿠 유전을 향해 코카서스로 전진하는 것이지만, 히틀러의 야망은 이 2가지 목표를 동시에 하는 것이었다. 로스토프는 1 기갑군이 합류한 이후 7월 24일 재점령했고, 그 다음 마이코프를 목표로 남쪽으로 진군했다. 이 작전의 일부로 샤믈리 작전이 실행되어 독일의 브란덴부르크 특수부대가 소련의 NKVD 복장을 하고 침투하여 마이코프의 수비 병력을 약화시켜 큰 저항 없이 1기갑군은 유전 생산지로 진격했다. 7월 29일, 스탈린은 “한 걸음도 물러서지 마라!”(Ni Shagu Nazad!)라는 스탈린 명령 제227호를 내렸다.[53] 섬네일|왼쪽|소련의 중위가 독일군으로 진격할 것을 촉구하는 모습(1942년 7월 12일). 반면에 막시밀리안 폰 바이크스의 B 집단군 예하 6 군(프리드리히 파울루스 장군 지휘)은 1 기갑군이 돈 강을 도하하는 것을 지원하기 위해 다른 곳으로 전용된 4 기갑군의 지원을 받지 못한 채 스탈린그라드로 진격하고 있었다. 이 무렵 4 기갑군이 스탈린그라드의 공격에 합류했다. 스탈린그라드의 소련군은 62 군과 64 군으로 구성되어 있었으나 64 군은 사실상 거의 와해된 상태였다. 스탈린그라드의 방어를 지휘할 62 군 사령관으로는 바실리 추이코프 장군이 임명되었다. 파울루스 대장은 스탈린그라드를 하루나 이틀이면 점령할 수 있으리라 생각했지만 추이코프도 만만치 않았다. 추이코프가 이끄는 소련군은 전투양상을 시가전으로 바꿈으로써 독일이 자랑하는 기갑 전력과 항공 전력의 공격력을 둔화시키고자 했다. 영화 에너미 앳 더 게이트로 유명한 바실리 자이체프는 부상을 입을 때까지 242명의 독일군을 저격하였고 이러한 저격병들의 활약은 독일군의 사기를 저하시켰다. 독일 제6군은 몇 차례에 걸친 공세로 한 번은 볼가 강에서 겨우 100미터 떨어진 곳까지 진격해 들어갔으나 그 이상을 밀어붙일 힘이 모자랐다. 남쪽의 1 기갑군은 카프카즈 구릉 지대와 말카 강에 도착했다. 8월 말 루마니아 산악군이 카프카스 선봉에 합류하고 루마니아 3 군과 4 군은 아조프 연해를 정리하는 임무를 성공적으로 마무리하고 스탈린그라드로 향하는 독일군의 측면을 엄호하기 위해 재배치되었다. 이들은 스탈린그라드의 양 옆으로 배치되었다. 트란실바니아를 둘러싸고 헝가리와 루마니아 간에 계속된 갈등을 염두에 두고, 돈 강 유역의 루마니아군은 헝가리 2 군과 이탈리아 8 군에 의해 떨어져 있었다. 이렇게 하여 1 기갑군 소속의 슬로바키아인 분견대와 6 군에 소속된 크로아티아인 연대를 포함하여 모든 히틀러의 동맹군들이 이 지역에 집결했다. 코카서스의 전진은 소강되어 독일군은 말고베크와 그로즈니 주요 선상에서 더 이상 과거에 전투했던 방식으로 전투할 수 없었다. 대신 이들은 남쪽에서 접근하기 위해 공세 방향을 바꿔 10월 말에 말카 강을 도하하고 오세티야 북부를 점령했다. 11월 첫째 주에 독일 13 기갑사단의 선봉은 오르조니키제 외곽에 도착했지만 기갑군이 후퇴했다. 러시아에서의 공세는 끝났다. 스탈린그라드: 1942년 여름 독일 6 군과 4 기갑군이 스탈린그라드 내에서 전투를 계속하는 동안, 소련군은 특히 루마니아군이 방어하고 있는 도시 양 쪽의 돈 교두보(bridgehead)로 집결하고 있었다. 이 공격은 1942년 11월 19일에 시작되었다. 천왕성 작전의 2개 소련 전선군은 루마니아군에게 공격을 가해 니콜라이 바투틴의 남서 전선군은 남쪽에서, 콘스탄틴 로코솝스키의 돈 전선군은 북쪽에서 돌파했다. 11월 23일 칼라치나도누에서 양 군이 합류했고 포위망 내 30만 명의 추축군이 갇혔다.[54] 루마니아군 2만 7천여 명이 소련의 포로가 되었고, 스탈린그라드의 독일군과 독일군 전선 간에는 160km 가량의 간격이 생겨 버렸다. 이로써 스탈린그라드의 독일군은 고립되어 버렸고 공수를 통해 물자를 보급받아야 했다. 이와 비슷한 공세로 르제프 구역으로 알려진 스몰렌스크 지역에 화성 작전을 시작했으나 하루 만에 독일의 전술적 승리로 패배했다. 독일군은 스탈린그라드의 포위를 풀기 위해 이동하는 러시아군을 향해 필사적으로 공격했고 헤르만 호트 대장이 이끄는 4기갑군이 스탈린그라드로 진격했지만 12월 12일에 진격이 막혔고, 그 시점에서 스탈린그라드라는 솥(Kessel)[55] 이후 스탈린그라드의 6 군은 굶주림에 시달리게 된다. 겨울 폭풍 작전에서 에리히 폰 만슈타인이 이끄는 3개 기갑 사단은 악사이 강(Aksai river) 앞의 코텐르니코보(Kotelnikovo)까지 진격했지만, 목표 지점 65km를 앞두고 돈좌되었다. 만슈타인의 구원군은 12월 24일에 진격을 멈출 수밖에 없었고, 스탈린그라드의 파울루스 장군과 6군은 포위망에 갇힌 채 홀로 싸우게 되었다. 구조 시도를 막기 위해 소련군은 이탈리아군을 분쇄해 구호 시도 중인 사단을 후퇴시키고자 했고, 이 작전은 12월 16일부터 시작되었다. 또 다른 달성 목표로는 스탈린그라드로 수송되는 많은 항공기들을 격추시키는 것이었다. 소련군은 스탈린그라드 주변에 60개 사단을 배치하여 독일군을 압박했다. 1941년에 데미얀스크에서는 성공을 거두었던 공중 보급도 이번에는 실패로 돌아갔고, 전쟁 초반 거의 전멸하다시피 했다가 새로운 전투기로 부활한 소련 공군과 스탈린그라드 주변에 배치된 대공 화망, 그리고 악천후로 인하여 독일 공군의 공중 보급 작전은 수송기 488대 추락과 승무원 1천여 명 사망이라는 피해만 남긴 채 실패로 돌아갔다. 괴링은 하루 500톤의 물자 보급을 장담했지만, 실제로는 하루 평균 100톤 미만이었고, 12월과 1월에는 그나마 100톤도 보급할 수가 없었다.[56] 소련의 공세는 매우 제한된 로스토프를 목표로 한 공세를 하고 있었고 이는 히틀러가 코카서스에 있는 A 집단군을 돈 지방으로 후퇴시킬 시간을 주었다.[57] 1943년 1월 17일, 독일군 고립 지대는 원래 크기의 절반으로 줄어들었다. 1월 26일에는 스탈린그라드를 그 전해부터 지키며 독일군과 치열하게 싸워왔던 추이코프의 62군과 외부에서 포위망을 좁혀 들어오던 소련군이 만났다. 1943년 1월 31일, 독일 6 군의 생존자 30만 명 중 9만 명이 항복했다. 이 시점에 헝가리 2 군은 전멸하였다. 도시 북부에서는 2월 2일까지 산발적인 저항이 계속되었다. 소련군은 스탈린그라드 서쪽 돈 500km까지 진군했고, 쿠르스크(1943년 2월 8일 탈환)과 하리코프(1943년 2월 16일 탈환)까지 전진했다. 남부 전선을 유지하기 위해 독일은 2월 르제프 돌출부를 포기하기로 결정했고, 이는 동우크라이나 전선에서 반격할 수 있을 만큼의 병력을 모으게 되었다. 만슈타인의 군은 티거 전차로 무장되고 잘 훈련된 2 SS 기갑 군단(II SS Panzer Corps)으로 1943년 2월 20일 반격을 시작했고, 폴타바에서 시작하여 봄 해빙기가 시작된 3월 3주째까지 하리코프에서 제3차 하리코프 전투를 치뤘다. 이 작전으로 인해 쿠르스크를 중심으로 한 폭 192킬로미터(120마일), 길이 96킬로미터(60마일) 규모로 독일군 쪽으로 불쑥 튀어나온 소련군의 돌출부가 형성되었다.(돌출부와 포위망(Salients, re-entrants and pockets) 참조) 쿠르스크: 1943년 여름 1943년 3월, 얼음이 녹고 비가 내리자 전선은 잠시 소강상태에 접어들었고, 양측은 이 틈을 이용해 1943년의 전략 수립에 골몰했다. 스탈린그라드 전투의 충격에도 불구하고, 1943년 3월에 벌어진 3차 하리코프 전투에서 보여준 독일군의 능력은 아직 봄과 여름은 독일군의 계절이라는 것을 증명했다. 따라서 독일과 소련은 1943년 여름을 어떻게 보내야 할 것인지를 고민하지 않을 수 없었다. 소련은 대대적인 개혁과 미국의 원조 물자에 힘입어 현대적인 군대로 탈바꿈하면서 독일군과 대등한 전력으로 성장하며 격차를 좁히고 있었다. 스탈린그라드 점령 실패 후, 히틀러는 다가오는 전투 시즌에 대비한 작전 계획 수립을 독일군 최고사령부에 위임했고, 모스크바 공략전 실패 책임을 물어 해임했던 하인츠 구데리안 장군을 기갑총감으로 복직시켰다. 기갑총감은 직접 전선에서 기갑부대를 지휘하는 것이 아니라 후방에서 독일군 기갑부대를 위한 전차의 생산 및 배치, 기타 기갑부대 운용과 관련한 모든 것을 감독하는 자리였다. 참모 간 논의는 소련군의 쿠르스크 돌출부를 제거하려는 모든 시도에 대한 히틀러의 신경질에도 불구하고 한 방향으로 통일되었다. 히틀러는 소련군이 대전차포, 대전차 참호, 지뢰, 철조망, 참호, 토치카, 대포 및 박격포 등으로 쿠르스크의 방어 진지를 강화하고 있다는 것을 알고 있었다. 그러나 대규모 전격전이 개시되면, 소련군은 쉽게 무너질 것이고, 그 후 서부전선에 가해지는 연합군의 위협으로 주의를 돌릴 수 있으리라고 믿었다.[58] 쿠르스크 전투의 작전 계획은 폰 만슈타인 원수가 “성채”(Zitadelle)라는 암호명으로 세웠다. 진격은 쿠르스크 북쪽 오렐 돌출부와 남쪽 벨고로드에서 시작될 것이었다. 작전 계획은 쿠르스크 돌출부를 남쪽과 북쪽에서 2개 기갑군을 날카로운 칼날삼아 우회 및 포위하여 남부집단군이 1941년부터 1942년 겨울까지 전선을 회복하여 소련군 주력을 제거하고, 더 나아가 남부 러시아를 재점령하거나 모스크바를 향해 북동쪽으로 진격할 수 있는 발판을 마련하는 것이었다. 독일은 1941년과 1942년 여름 동안 소련의 예비 인적 자원이 고갈되었다고 믿었지만, 소련은 여전히 재정비 중이었고, 아직 독일이 점령하지 못한 지역에서 병력을 충원하여 이동시키고 있었다.[59] 군정보부(Abwehr)의 소련군 방어 진지에 대한 정보 수집은 스타브카가 지휘하고 스위스에 거점을 둔 루시 첩보망이 벌인 역정보전과 가짜 정보에 휘말려 알아낸 것이 적었지만, 장군들의 압력으로 히틀러도 쿠르스크 돌출부에 대한 공격에 동의했다. 그러나 히틀러는 새로운 전차인 판터와 티거를 비롯한 신장비가 어느 정도 생산될 때까지 기다려야 한다고 고집을 부렸다. 본래 만슈타인은 4월에서 5월로 작전 개시 예정일을 잡았지만, 히틀러의 고집으로 작전 개시일은 자꾸 연기되었다. 결국 독일군은 병력 90만 명, 전차 2,700대, 비행기 2천 대, 대포 1만 문을 준비할 수 있었다. 소련군 지휘부는 1941년과 1942년의 실패를 되풀이하지 않기 위해 독일군이 어느 방향에서 공세를 시작할지를 신중히 판단했다. 주코프를 비롯한 소련군 참모부는 가능한 정보를 모두 수집했고, 오렐과 볼고로드에 독일군이 집결하고 있는 것을 알게 되자 쿠르스크를 목표로 하고 있다고 판단하게 되었다. 그들은 2년간 독일과 전투 경험을 통해 독일군이 이번에도 두 갈래로 갈라져 자신들을 포위하려 들 것이라고 짐작했다. 결과론적인 얘기이지만, 그들의 판단은 옳았고 독일이 공격을 준비하는 동안 소련군도 이에 맞서서 종심이 아주 깊은 견고한 대전차 방어 진지를 구축하고 병력을 집결시키기 시작했다. 스탈린도 이번에는 자신의 의견을 강요하지 않고 장군들의 의견을 경청하고 그들의 건의를 받아들였다.[60] 돌출부 북쪽은 콘스탄틴 로코솝스키 장군의 중앙 전선군이 담당했고, 남쪽은 니콜라이 바투틴 장군의 보로네시 전선군이 맡았다. 그들의 뒤에는 예비대로 브랸스크 전선군과 남서부 전선군이 증강되었고, 전선 150마일 뒤에 이반 코네프 장군의 스텝 전선군이 대기했다. 소련군의 총 병력은 병력 133만6천 명, 전차 3,444대, 항공기 2,900대, 대포 1만9천 문으로 증강되었다. 소련군에게 다행인 것은 독일 측의 공격 계획과 관련한 정보가 계속 들어오는 것이었다. 다만 언제 공격이 정확하게 시작될지는 한동안 불분명했다. 루시 첩보망이 계속 정보를 보내왔지만, 독일도 가짜 정보를 흘려보내곤 했다. 스위스뿐만 아니라 영국 내 공산주의자 조직도 관련 정보를 보내왔다. 소련군 지휘부는 독일군의 공격 날짜를 알 수 없어서 계속 초조해 했다. 결정적 정보는 6월 말에 소련군 정찰대가 붙잡은 독일군 포로들에게서 나왔다. 그들을 통해 독일군이 전투 배치에 들어갔다는 사실이 확인되었고, 7월 2일에 소련군은 1급 경계 태세에 들어갔다. 7월 4일, 돌출부 남쪽에서 붙잡힌 독일군 병사가 공격이 다음날 새벽 3시라고 실토했다. 주코프는 독일의 공격 예정 시간보다 30분 이른 새벽 2시 30분에 선제공격을 명령했고, 소련군 포병대가 독일군보다 먼저 포격을 시작했다. 쿠르스크 전투는 이렇게 시작되었다. 전선 북쪽에서는 9군 전 병력이 르제프 돌출부에서 오렐 돌출부로 재배치되어 마로아항겔스크(Maloarkhangelsk)에서 쿠르스크로 진격할 예정이었다. 담당 정면은 50킬로미터였으며 상대하는 적은 소련군 13군과 70군이었다. 그러나 9군은 소련군이 부설한 지뢰밭을 비롯한 소련군의 종심 방어에 고전하면서 공격 예봉이 꺾였고, 일주일 동안 7~12킬로미터를 전진하는 데 그쳤다. 첫 번째 목표 지점이었던 8킬로미터 지점의 올호바트카(Olkhovatka)도 통과하지 못했으며, 진격 방향은 올호바트카의 서쪽에 위치한 포이뉘리로 바뀌었다. 그러나 9군은 이곳에서조차 소련군의 방어선을 뚫을 수 없었고, 방어 체제로 돌아서야 했다. 소련의 로코솝스키는 7월 6일부터 기존의 13군 및 70군 외에 2전차군과 기타 부대를 동원하여 독일군과 싸웠다. 소련군은 간단히 독일군의 압력을 흡수했으며 그걸 다시 되받아쳤다. 7월 12일, 소련군은 지즈드라 강(Zhizdra river)에 면한 211사단과 293사단 사이의 전투경계선을 따라 뛰쳐나가 카라치프를 향해 진격했다. 독일 9군은 진격은커녕 7월 4일부터는 실질적으로 후퇴하기 시작했다.[61] 헤르만 호트 대장이 지휘하는 3개 기갑군단으로 구성된 4기갑군이 선봉으로 나선 남부의 공세는 북부보다는 성공적이었다. 상부 도네츠의 좁은 회랑을 따라 진격하면서 2 SS 기갑군단과 대독일 기갑척탄병사단은 지뢰밭을 통과하며 싸우면서 상대적으로 고지대인 오보얀으로 진격했다. 소련의 거센 저항이 공격 방향을 전선 동쪽에서 서쪽으로 이동시켰다. 그러나 독일군 전차부대는 프로호르프카 외각의 소련 5근위전차군 예비대와 교전하기 전에 25킬로미터 가량을 확보했다. 전투는 7월 12일에 벌어졌으며, 전투에 참가한 전차는 대략 1천여 대 정도다. 그러나 실제로 프로호르프카 방면에서 소련군과 싸운 부대는 1SS기갑사단 LSSAH 소속 70여 대였고, 소련군은 대략 800여 대 가량의 전차를 투입했다. 프로호르프카 전투에서 소련군은 나름대로 성과를 거두었으나 피해도 컸다. 약 800여 대의 경전차 및 중전차를 보유한 소련 5근위전차군은 2SS기갑군단의 예하 부대들과 전투했으며, 양측의 전차 손실은 지금도 논쟁 중이다. 그렇지만 소련의 5근위전차군은 원래 목적을 달성하지는 못했지만, 독일군의 진격을 저지하는 데는 성공했다. 그날이 저물 무렵, 양측은 현 위치에서 고착된 채 싸워야 했으나 북부 전선에서는 고착 상태에도 불구하고, 에리히 폰 만슈타인 장군은 4기갑군으로 공격을 계속 진행시킬 생각이었다. 그러나 소련 전선은 독일이 가진 모든 인력과 장비를 빨아들일 수 있었고, 성채 작전에서 독일군의 전략적 공세는 중지되었다. 남쪽에서 소련군이 시작한 반격 작전이 성공할 때, 북쪽 오렐 돌출부에서도 강력한 소련군의 공세 작전이 개시되어 독일 9군의 우익을 돌파하는 성과를 거두었다. 또한 연합군이 7월 10일에 시실리에 상륙하면서 히틀러는 7월 13일 쿠르스크 공세를 취소하기로 결정했다. 독일이 소련에서 벌인 마지막 전략 공세는 8월에 계속되는 소련의 대규모 공세를 막아내는 것으로 바뀌면서 끝나게 되었다. 쿠르스크 공세는 독일 육군(Wehrmacht)이 1940년과 1941년 규모로 벌인 마지막 공세였으며, 이후에 벌인 공세는 예전에 보여준 모습에 한참 못 미치는 것이었다. 패배 이후, 히틀러는 그의 장군들을 믿지 못하게 되었고, 그의 정신적 상황이 악화되면서 독일의 전략 결정은 수준이 떨어지게 되었다. 쿠르스크 전투에서 히틀러는 병력 50만 명과 천대의 전차를 잃는 대가를 치렀으며 이후 동부 전선에서 차후의 전쟁 수행을 방해하게 되었다. 쿠르스트전역 패전의 중요 원인을 집는다면, 소련군에게 방어할 시간을 주었다는 것이 일차적 원인인데, 히틀러가 폰 만슈타인의 의견을 따르지 않은 것이 문제였다. 또 전략과 정보전에서 독일군이 졌다. 독일군의 강점인 기동성을 무력화시키는, 종심이 깊게 늘여진 각종 전차진격방해물을 설치하면서 대포로 타격하는 소련군의 전략이 좋았고, 그런 전략을 은폐하기 위한 항공기의 정찰과 폭격을 기만한 소련의 위장술도 교묘했다. 또 하나의 원인이라면 미국의 참전으로 인해 아프리카에서 고전하면서 전력을 분산해야하는 독일군의 처지와 자원란도 들 수 있다. 대공권을 서서히 잃어가면서 독일공업지역이 폭격을 받을수록 독일의 전쟁물자생산능력이 떨어지면서 독일의 패전국면은 가속화되었다. 전세의 전환: 1943년-44년 여름과 겨울 7월 12일, 소련군은 쿠투조프 작전이라는 이름으로 독일의 오렐 돌출부로 본격적으로 진격하기 시작했다. 바실리 소콜롭스키(Vasily Sokolovsky) 장군의 서부 전선군 예하 11근위군이 주공이었고 좌익에서는 브랸스크 전선군의 61군이 조공을 맡았다. 7월 13일에 브랸스크 전선군 예하 3군과 63군이 공세에 나서 9킬로미터의 돌파구를 열었고, 7월 14일에 이 돌파구로 소련 3전차군이 쏟아져 들어갔으며, 11근위군이 뚫은 돌파구로는 소련 1전차군과 소련 5전차군이 돌파구 확대를 맡았다. 소련 3전차군은 8월 5일에 오렐에 입성했고, 브랸스크 전선군도 같은 날 브랸스크에 입성했다.[62] 남쪽에서는 쿠르스크 남부에서 소련군이 대규모 공세를 취할 능력은 없다고 생각한 만슈타인 장군이 24군단과 48기갑군단으로 하여금 소련군이 드네프르 강과 미우스 강을 건너지 못하게끔 남쪽으로 이동시켰다. 소련군은 이것을 놓치지 않고 하리코프 탈환을 위한 루미얀체프 작전을 개시했다. 이 작전은 보로네시 전선군과 스텝 전선군을 동원했고, 여기에 독일군을 기만하기 위한 가짜 부대를 만들었다.[63] 루미얀체프 작전은 8월 3일에 시작되었다. 8월 5일 저녁, 소련군은 벨고라드를 탈환했다. 히틀러가 총애하는 대독일사단(Grossdeutschland Division)이 급히 베오그라드에서 카라체프로 달려왔지만 소련군의 공세를 막을 수는 없었다. 8월 6일과 7일 사이에 대독일사단이 거둔 성과는 주공 방향에서 서쪽으로 진격하는 소련 40군의 2차 공격을 저지하는 정도였다. 8월 11일 하리코프 북서쪽 30킬로미터 지점의 보고두호프에서 소련 1전차군의 선도 부대와 SS기갑사단 간에 전투가 벌어졌다. 이 전투를 소련 측에서는 벨고로드-하리코프 작전이라 부르고, 독일 측은 4차 하리코프 공방전이라 부른다. 초전은 독일군이 승리했지만, 8월 13일부터 8월 17일 사이 독일군은 소련군에 패해 후퇴전을 펼쳐야 했다. 소련군은 남쪽으로 8월 5일에 벨고로드를 탈환하고, 하리코프로 진격했고 8월 22일에 하리코프는 최후의 시간을 맞이했다. 소련군이 하리코프를 탈환한 것은 8월 28일이었다. 1기갑군과 재편된 6군으로 구성된 미우스 강에 배치된 독일군은 8월 즈음에 이르러 자신들이 담당한 전선을 소련군의 맹공으로부터 지켜내기에는 너무 약화되어 있었고, 소련군이 그들을 공격하자 돈바스(Donbass) 산업 지구를 지나 드니에프르 강으로 철수해야 했다. 이는 독일이 소련을 착취할 목적으로 침략했던 산업자원과 땅의 절반을 잃는 것이었다. 이때 히틀러는 장군들에게 드니에프르 강 방어선으로 철수를 허가했다. 이 방어선은 독일이 독일 서쪽 국경을 따라 건설한 요새 방어선인 지크프리트 선(Westwall, 서부 방어선)과 유사한 방어선으로 동부 방어선(Ostwall)이라 불렸다. 문제는 그 방어선이 아직 건설되지 않았다는 점과 함께, 남부집단군이 9월에 동부 우크라니아에서 철수해 드네프르 강을 건너 후퇴할 때, 소련군이 그들 뒤에 맹렬하게 따라붙었다는 점이다. 소련군 니콜라이 바투틴 장군이 지휘하는 선봉부대가 9월 19일에서 23일 사이에 드네프르 강에 도착했고, 부교를 만들 장비가 부족했음에도 불구하고 소련군은 끈질기게 폭 3킬로미터의 넓은 강을 건너 40개의 교두보를 9월 19일에서 9월 26일 사이에 건설했다. 파벨 리발코의 3근위전차군 소속의 2개 전차 군단은 1개 독립 기병 군단의 증원을 받아 보로네시 전선군의 선봉부대로 재배치되어 있었는데, 이들 군단 소속의 보병부대는 벨리키부크린 교두보를 장악했다. 9월 24일, 부크린 교두보의 카네프(Kanev)에 소련군 공수부대의 강하는 소련군이 교두보 확보를 목적으로 한 2차 시도였는데, 이들은 18개월 전 도로고부시(Dorogobuzh)에서처럼 운이 좋지 않아 격퇴되었다. 소련군은 모르고 있었지만 그들의 강하 지점에 독일군은 19기갑사단과 1개 기갑척탄병사단, 3개 보병사단을 접근시키고 있었던 것이다. 이들 중에서 19기갑사단이 소련군 공수부대를 격퇴했다. 부크린 교두보 근처에 있던 10기갑척탄병사단 및 34보병사단, 57보병사단으로 구성된 독일 24기갑군단은 후퇴가 늦어져 9월 23일 오후부터 카네프 철교를 건너 후퇴를 시작해 24일 새벽에 철수를 마무리하고 교두보 봉쇄 대열에 합류했다. 9월부터 10월까지 독일군은 드네프르 강 방어선을 사수하고자 필사적으로 노력했지만 소련군의 교두보 확장을 막을 수 없었고, 소련군은 중요한 드네프르 강 도시들을 탈환했다. 가장 먼저 자포로지예(Zaporozhye)가 탈환되었고, 드네프로페트로프스크가 뒤를 이었다. 소련군은 키예프 북쪽 류테즈(Lyutezh) 인근의 습지에 1개 소총병사단(보병사단)으로 교두보를 확보했다. 이곳은 습지대라 소련군이 돌파하지 않을 것이라 생각한 독일군이 주의를 기울이지 않은 곳이었다.[64] 소련은 이곳에 비밀리에 안드레이 그리고르예비치 크랍첸코(Andrei Grigoryevich Kravchenko) 중장의 5근위전차군을 투입했고, 10월 말에 다시 리발코의 3전차군 전체를 비롯한 증원 병력을 이곳에 배치했다. 마침내 11월 3일 보로네시 전선군에서 이름을 바꾼 소련군 1우크라니아 전선군[65]이 이 교두보에서 발진했고, 11월 6일에 우크라이나의 수도이자 소련에서 3번째로 큰 도시였던 키예프를 탈환했다. 한편 다른 전선에서는 로코솝스키의 중부전선군은 10월 15일에 드네프르 강 방어선을 호멜 남쪽에서 돌파하여 벨라루스 방면으로 진격할 수 있는 교두보를 마련했고, 톨부힌 대장의 남부 전선군은 10월 13일에 독일군 방어선을 돌파하여 독일 17군을 크림 반도에 고립시켰다. 키예프 서쪽 약 130킬로미터(80마일) 지점에서 여전히 소련군 전력이 약해진 상태라고 믿고 있던 4기갑군은 11월 중순에 지토미르에서 SS기갑군단이 테테레브 강을 따라 벌인 대담한 측면 포위에 힘입어 소련군 교두보를 무력화시키는 반격에 성공했다. 그러나 독일 48기갑군단이 파스토프 근처에서 소련 3근위전차군을 저지하긴 했지만, 파스토프를 탈환하지 못하는 등 반격 작전은 큰 성과를 거두지는 못했다. 만슈타인 장군은 48기갑군단을 바투틴의 우익을 위협하도록 병력을 돌렸다. 그러나 독일군의 반격은 브루실로프에서 다시 소련군에게 저지당했다. 11월 말에서 12월 초에 만슈타인은 2회의 반격 작전으로 소련군을 다시 드네프르 강으로 몰아내려고 시도했으나 결정적인 전과를 거두지는 못했다.[66] 12월 19일, 만슈타인의 남부집단군은 코로스텐과 키예프를 잇는 철도선에서 반격을 시작해 코로스텐을 점령했다. 만슈타인은 코로스텐의 소련군이 4개 군단 급이라고 생각했지만, 이곳에 배치된 부대들은 소련이 보다 남쪽의 브루실로프에서 숨겨둔 반격의 주공을 감추기 위해 남겨둔 미끼였다.[66] 니콜라이 바투틴의 소련 1우크라이나 전선군(보로네시 전선군이 이름을 바꾼 것임)이 지토미르를 목표로 독일군을 공격했고, 결국 크리스마스 이브에 독일군은 다시 후퇴하기 시작했다. 소련은 1944년 1월 3일에 1939년 당시 소련과 폴란드 국경에 도착할 때까지 철도를 따라 계속 진격했다. 남쪽에서는 이반 코네프의 2우크라이나 전선군(스텝 전선군이 부대명을 바꾸었다)이 크레멘추크에서 드네프르 강을 도하하여, 로트미스트로프 중장의 5근위전차군이 선봉을 맡아 크리보이로크 교두보를 확장하며 서쪽으로 진격했다. 11월과 12월에 독일군이 SS사단과 기갑사단들로 반격을 시도했지만 소련군의 교두보를 봉쇄하는 데는 실패했다. 반면, 소련군도 독일군의 니코폴 교두보를 일소하지는 못했다. 1944년 1월 둘째 주에 2우크라이나 전선군은 방향을 북쪽으로 틀었고, 바투틴의 1우크라이나 전선군은 폴란드로 진격하던 중 남쪽으로 방향을 틀어 선봉인 5근위전차군이 키로보그라드를 점령했다. 이 시점에서 주코프는 1우크라이나 전선군과 2우크라이나 전선군을 통합해서 지휘하기 시작했다. 주코프의 다음 목표는 독일군의 코르순-쉡첸콥스키 돌출부 지역이었다. 이 지역은 드네프르 방어선에 마지막으로 남은 독일군 점령 지구였으며 1기갑군과 8군 사이에서 북동 방향으로 돌출한 곳이었다. 코네프의 2우크라이나 전선군은 돌출부의 남동쪽에, 1우크라이나 전선군은 북서쪽에 포진하고 있었다. 코네프는 병력 대부분을 코르순-쉡첸콥스키 남동쪽으로 이동시켜 1월 24일 4근위군과 53군을 동원하여 공격을 시작했고, 1월 25일에 로트미스트로프의 5근위전차군과 5근위기병군단이 공격에 투입되었다. 바투틴은 이틀 뒤에 공격을 개시했다. 이 두 전선군이 연결되면서 10개 사단의 독일군이 체르카시 서쪽 코르순-쉡첸콥스키에서 포위되었다. 2월 3일, 북서쪽에서 진격해온 크랍첸코의 6전차군[67]과 남동쪽에서 진격해온 로트미스트로프의 5근위전차군이 독일 11군단과 42군단을 포위했다. 이 두 군단은 약체화된 5개 보병사단 이상과 5SS기갑사단 비킹으로 구성되어 있었다. 히틀러의 드네프르 방어선 사수 의지는 매우 강력했는데, 절망적인 패배 국면인 이 시점에서도 체르카시 포위망을 탈출할 수 있고, 심지어 키예프로 진격하는 것도 가능하다고 믿고 있었다. 그러나 만슈타인은 히틀러와 달리 포위망 근처까지 진격하는 것도 의심스러웠고, 그래서 포위된 부대의 탈출을 건의했다. 스탈린그라드 전투가 재연될 수 있는 상황이었다. 일단 포위망에 갇힌 4군단 베르너 슈템머(Werner Stemmermann) 포병대장은 방어를 강화하고 소련군과 싸웠다. 다시 독일 공군이 2월 9일부터 14일까지 보급품을 공수했지만 그나마 날씨 때문에 중단해야 했다. 2월 8일, 독일군은 1기갑사단, 16기갑사단, 17기갑사단 및 1SS기갑사단 LSSAH를 동원하여 소련 6전차군을 상대로 반격에 나서 성공을 거두었다. 스탈린도 이 포위망에 갇힌 병력을 섬멸하고자 병력을 증원해 주었지만 2월 17일 아침, 포위된 독일군은 5SS기갑사단 비킹을 선두로 서쪽으로 강을 건너 탈출하기 시작했다. 후퇴에 앞서 슈탬머 포병대장은 보급품과 중장비를 파괴하라는 지시를 내렸다. 탈출하는 독일군을 소련 27군 및 4근위군이 추격했고, 소련군 전차와 카작 기병들이 도망치는 독일군을 도륙했다.[68] 이후 스탈린은 이 전과를 축하하며 이반 코네프를 소련연방 원수로, 로트미스트로프를 첫 번째 전차군(기갑병과) 원수로 승진시켰다. 그러나 바투틴은 그러지 못했는데, 1944년 봄의 공세를 준비하기 위해 휘하 부대를 시찰하던 중인 2월 29일에 우크라이나 분리주의자들의 공격을 당해 치명상을 입었고 4월 15일에 결국 사망하면서 그런 기쁨을 누리지 못했다.[69] 독일군이 체르카시 포위망에 갇힌 우군 병력을 탈출시키기 위해 기갑예비대를 그쪽으로 보낸 사이, 소련군은 남부집단군을 다시 통타했다. 1우크라이아 전선군 우익에서 바투틴은 1근위기병군단, 6근위기병군단, 13군, 60군을 동원하여 프리퍄티 습지 남쪽에서 1월 27일부터 2월 11일까지 만슈타인의 좌익을 공격하여 로브노와 루츠크를 점령했다. 그보다 더 남쪽에서는 몰리놉스키 대장의 3우크라이나 전선군과 톨부힌 대장의 4우크라이나 전선군이 드네프르 만곡부의 독일군을 일소하고 1월 30일에 니폴로 교두보를 빼앗았다. 이제 남부집단군은 강을 이용한 방어선을 가질 수 없게 되었으며 천연 방어선이 없는 광활한 우크라이나의 평야 지대에서 소련군을 방어해야 하는 난처한 상황에 처하게 되었다. 페레콥 지협의 연결부를 차단하고 이미 고립된 크림 반도를 말리놉스키의 3우크라이나 전선군은 진창 지대를 건너 루마니아 국경 지대로 진격하기 시작했지만, 프루트 강에서 멈춰 섰다. 남쪽에서 마지막 기동이 1943년 ~ 1944년 전역을 마무리했다. 스타브카는 바투틴의 1우크라이나 전선군과 코네프의 2우크라이나 전선군은 독일 중부 집단군과 만슈타인의 남부집단군을 간격을 벌려서 남부집단군을 흑해나 카르파티아 산맥으로 몰아 섬멸시키고자 했다.[70] 작전의 주축은 1우크라이나 전선군과 2우크라이나 전선군에 집중 배치된 6개 전차군이었으며, 이 작전은 대략 805킬로미터(500마일)를 진격한 것으로 매듭지어졌다. 바투틴 대신 1우크라이나 전선군을 지휘하게 된 주코프는 3월 4일 공격을 개시하여 셰페톱카와 두브노에서 루마니아 국경 지대의 체르놉치를 향해 남서쪽으로 공격을 개시했다. 3월 21일, 주코프의 1전차군과 4전차군이 드네스트로 강에 도달하면서, 한스 발렌틴 후베 상급대장이 지휘하는 독일 1기갑군 예하 21개 독일군 사단이 이른바 카메네츠-포돌스키 근처에서 후베 포위망으로 불리는 포위망에 갇혔다. 2주 후, 격렬한 전투 끝에 보유 전차 대수가 60대로 줄어든[71] 1기갑군은 2SS기갑군단의 분투에 힘입어 포위망 탈출에 성공했다. 4월 17일에 1전차군이 카르파티아 산맥에 도착하여 남부집단군과 남쪽의 독일군을 차단하는 데 성공했다. 이 시점에서 히틀러는 만슈타인을 포함한 여러 명의 주요 지휘관을 경질했다. 만슈타인은 4월 30일에 경질되었으며, 남부집단군은 북우크라이나집단군으로 명칭을 개칭했다. 코네프의 2우크라이나 전선군은 우만-보토샤니 작전을 개시하여 보그다노프 중장의 2전차군과 로트미스트로프의 5근위전차군, 크랍첸코의 6전차군을 투입했고, 이들은 코로톄예프 상장의 52군의 지원을 받아 진격하여 3월 10일 우크라이나 서부의 우만을 점령했다. 우만은 주요 철도 교차점이자 보급창이었고, 소련군은 수백 대의 독일군 전차와 수천 톤의 보급품을 노획했다.[72] 3월 11일에 부크 강에 교두보를 확보한 소련군은 3월 17일 5근위전차군 소속 29전차군단이 드네스트르 강에 도착함으로써 독일 1기갑군과 남쪽의 8군을 단절시켰다. 3월 6일, 말리놉스키의 3우크라이나 전선군은 베레즈네고바토예-스니기렙카 작전을 개시했다. 이사 플리예프(Issa Pliyev) 중장이 4근위기병군단과 4기계화군단을 지휘하며 도나우 강의 국경선을 향해 진격했다. 이 지역의 독일 6군[73]은 포위당할 위기에서 벗어나 서쪽으로 간신히 철수했다. 1944년 4월, 톨부힌 상장의 4우크라이나 전선군은 4월 8일 크림 반도 탈환 작전을 개시하여 오데사를 시작으로 5월 10일 세바스토폴 탈환으로 절정에 달했다. 3월 말에 루마나의 이온 안토네스쿠 원수가 직접 베를린으로 가 크림 반도의 루마니아군 철수를 히틀러에게 요청했고, 히틀러도 마지못해 크림 반도의 독일군과 루마니아군으로 이루어진 독일 17 군의 해상 철수를 허가했다. 17군은 5월 6일과 10일 사이에 해상으로 철수했다. 그러나 원래 15만 명이던 병력 중에서 탈출에 성공한 병력은 4만 명 이하였다.[74] 이 시점에서 안토네스쿠는 영국 및 소련과 외교 접촉을 시작했다. 헝가리가 항복할 것을 우려한 독일군이 3월 19일에 헝가리를 점령한 상태였다. 우크라이나에서 독일군의 패배는 정치적으로도 루마니아가 항복을 위해 움직이게 하는 결과를 빚었다. 중부집단군은 1943년 8월 이래 하겐 방어선으로부터 천천히 밀려나는 중이었다. 쿠르스크 전투 이래 소련군의 주공세는 남부 지구에 집중되어 있었다. 그러나 중부집단군과 대치한 호파네스 바그라먄(Hovhannes Bagramyan) 대장의 1발트 전선군과 바실리 소콜롭스키(Vasily Sokolovsky)의 서부 전선군, 콘스탄틴 로코솝스키의 벨라루스 전선군은 독일군을 계속 괴롭혔고, 브랸스크와 더 중요한 스몰렌스크를 9월 25일에 탈환했다. 독일 4군, 9군, 3기갑군은 상부 드네프르 강 동쪽에서 소련군이 비텝스크를 점령하려는 시도를 계속 저지하면서 위치를 고수했다. 소련의 3개 전선군도 남부 지구처럼 1943년 12월 29일에서 1944년 3월 29일까지 7차례의 공격을 가했지만 약 20만 명의 병력 피해만 입고 큰 성과를 거두지는 못했다.[75] 중부집단군의 파멸은 1944년 여름에 벌어졌다. 독일 북부집단군 전선에서는 키릴 메레츠코프 대장의 볼호프 전선군과 레오니드 고보로프(Leonid Govorov) 대장의 레닌그라드 전선군이 공격을 개시하는 1944년 1월까지 거의 전투가 없었다. 핀란드는 겨울 전쟁 당시 잃었던 영토를 수복한 이후 더 이상의 진격에는 큰 관심을 두지 않았고, 이 지역의 독일 18군은 약화된 상태였다. 스타브카는 오라니엔바움 교두보로 2충격군을 몰래 이동시켰고, 1월 14일에 일제 공격을 개시했다. 2월 20일에 독일군 전선을 돌파한 소련군은 2월 26일에 레닌그라드와 노브고로드를 재탈환했다. 120킬로미터를 진격한 소련군은 2월에 에스토니아 국경에 이르렀다. 소련의 대공세: 1944년 여름 독일은 소련이 남쪽에서 다시 공격을 재개할 것이라고 확신했는데, 그 전선은 리비우(Lvov)로부터 15마일 떨어져 있었고, 베를린으로 향하는 가장 빠른 진격로였다. 1943년 여름부터 1944년 봄까지 소련군의 기갑 전력은 대부분 남부 전선에 집중 배치되어 있었고, 이 때문에 독일군은 1944년 여름에도 소련군이 남부 지구에서 공격을 재개할 것이라고 믿었다. 따라서 독일 중부집단군은 벌거벗겨졌고, 그들의 방어선은 소련 쪽으로 여전히 돌출되어 있었다. 1944년 6월 22일 벨라루스 공세(암호명 바그라티온 작전)가 시작되었다. 이 작전은 4개 군 120개 사단으로 종심이 얇은 독일군 방어선으로 쇄도하는 소련군의 대규모 공격 작전으로, 소련군은 독일군이 예상한 북부집단군이 아니라 중부집단군을 집중적으로 공격했다. 독일은 2주 전에 노르망디 상륙작전으로 서유럽이 급박해지자 급히 일부 병력을 프랑스로 이동시킨 상태였다. 소련군은 독일군에 대해 전차 비율은 10:1, 항공기는 7:1이라는 전력을 보유했다. 공격 시점에서 소련의 양적 우위는 압도적이었다. 230만 명 이상의 소련군이 겨우 80만 명도 되지 않는 독일 중부집단군을 상대로 한 작전에 돌입한 것이다. 벨라루스 수도 민스크는 7월 3일에 되찾았고 독일군 5만여 명을 붙잡았다. 10일 후, 소련군은 전쟁 전 폴란드 국경에 도착했다. 소련군이 너무 빠른 속도로 진격하는 바람에 쿠어란트에서 싸우고 있던 독일 북부집단군은 퇴로를 차단당한 채 고립되었다. “Bagration”은 전쟁 중 가장 큰 단일 작전의 하나였으며 중부집단군을 괴멸시키는 성공을 거두었다. 인접한 리비우-산도미에시 공세(Lvov-Sandomir)는 1944년 7월 17일에 시작되어 서부 우크라이나에서 독일군을 빠른 속도로 몰아냈다. 남부 전선에서 소련은 루마니아까지 진격했다. 루마니아에서는 추축동맹 정부에 대한 쿠데타가 8월 23일에 일어났으며, 소련군은 부쿠레슈티를 8월 31일에 점령했다. 9월 12일 모스크바에서 루마니아와 소비에트 연방은 사실상 모스크바가 구술한 내용으로 정전협정을 맺었다. 루마니아의 항복은 발칸 반도 전체를 독일이 잃는 결과를 낳아 남부 전선에 큰 공백을 가져왔다. 바그라치온 작전의 성공에는 소련도 값비싼 대가를 치렀다. 벨라루스와 루블린-브레스트 작전에 투입된 소련군 233만 1천 명 중에서 소련은 전사 18만명 부상, 59만명 등 총 77만명 이상의 인명 피해를 입었으며, 전차 및 돌격포 2,957대와 화포류(박격포 포함) 2,447문을 잃었다. 한편, 리비우-산도메쉬 작전에서는 전사 및 행방불명 6만 5001명, 부상 22만 4295명의 인명피해를 입었고, 전차 및 자주포 1,269대와 화포류 1,832문을 잃었다. 한편 독일은 대략 67만여 명을 전사, 실종, 부상, 질병으로 잃었으며, 그중 16만여 명은 포로가 되었다. 1944년 여름에 소련군은 많은 피해를 입었지만, 병력은 계속 증강되었다. 3월 12일 현재 소련군은 639만 4500명의 병력과 병원에서 치료 중인 병력이 72만 7천명이 있었고 늦가을에는 650만 명으로 늘었다. 반면 독일군은 6월 1일 현재 246만 명에 동맹군 55만 명이 있었지만, 8월 1일에는 204만 6천 명으로 줄었고 동맹군은 77만 4천 명이었으며, 9월 1일에는 203만 2천명과 동맹군 27만 1천명, 11월 1일에는 199만 명과 동맹군 19만 명이 있었다. 병력 비율은 거의 비슷하게 소련 3에 독일 1에 가까운 수준이었다. 전차와 자주포 전력의 격차는 더 벌어져 소련이 6월 1일 7,753대에서 1945년 1월 1일에는 8,300대로 늘었지만, 독일은 6월 1일에 2,608대였고 11월 1일에는 3,700대였다. 다른 화포도 소련이 2배 많았다.[76] 폴란드에서는 소련군이 접근함에 따라 폴란드 시민군이 템페스트 작전을 개시했다. 바르샤바 봉기 중에 소련군은 비스와 강에 멈춰 있었고, 폴란드 저항 운동을 도와줄 수 없었거나 그럴 의지가 없었다. 공산주의자들이 장악한 폴란드 제1군의 바르샤바를 구원하려던 시도는 소련의 지원을 받지 못했고, 9월에 큰 손실을 입고 물러났다. 1944년 8월부터 10월까지 슬로바키아에서는 슬로바키아 민족 봉기가 시작되어 독일군과 반란을 일으킨 슬로바키아군 사이에 전투가 벌어졌다. 전투는 반슈카 비슈트리카(Banska Bystrica)에서 주로 벌어졌다. 발칸반도와 폴란드: 1944년 가을 1944년 9월 8일, 붉은군대는 전쟁 전 슬로바키아-폴란드 국경에 위치한 두클라 통로(Dukla Pass)로 공격을 시작했다. 2달 후, 소련군은 전투에 승리했고, 슬로바키아로 진입했다. 피해는 컸다. 소련군은 8만 5천 명의 희생자를 냈으며, 여기에 수천 명의 독일군, 슬로바키아인, 체코인이 사망했다. 발트 공세를 시행하면서, 독일 북부 집단군은 탈린 공세로 철수하였고 사라레마, 쿠를란드, 메멜 공방전을 치루었다. 독일 진입: 1945년 1월-3월 소련은 1945년 1월에 마침내 바르샤바에 입성했다. 독일군이 도시를 파괴하고 포기한 뒤였다. 3일에 걸쳐 소련의 4개 전선군은 바르샤바에서 출발하여 나레브 강을 건너 공세를 시작했다. 소련은 독일을 수적 압도했다. 병력은 9:1, 화포는 10:1 그리고 전차와 자주포는 10:1 비율이었다. 4일 후, 소련군은 하루에 30~40킬로미터를 주파하며 독일군 방어선을 돌파하여 발트 해 연안 국가들과 단치히, 동프로이센, 포즈난 등을 점령했으며 오데르 강을 따라 베를린 동쪽 60킬로미터 지점에서 전열을 갖추었다. 23일간 계속된 비스툴라-오데르 작전 기간 중에 소련군은 19만 4천 명의 사상자를 냈고, 전차 및 돌격포 1,267대를 잃었다. 1945년 1월 25일, 히틀러는 3개 군집단의 명칭을 변경했다. 북부집단군은 쿠어란트 집단군으로, 중부집단군이 북부집단군이 되었고, A 집단군이 중부집단군으로 명칭을 개명했다. 북부집단군(구 중부집단군)은 동프로이센의 쾨니히스베르크 주변의 좀 더 규모가 작은 포위망으로 밀려들어갔다. SS제국지도자 하인리히 힘러가 지휘하는 새로 편성된 비스툴라 집단군이 벌인 반격은 2월 24일에 실패했고, 소련군은 포메라니아로 진격하여 오데르 강의 우익을 정리했다. 남쪽에서는 포위된 부다페스트를 구출하려는 3차례의 독일군 시도가 실패로 돌아갔고, 도시는 2월 13일에 소련군에 함락되었다. 히틀러는 독일군에게 재반격을 명령하면서 다뉴브 강을 다시 빼앗으라는 불가능한 명령을 내렸다. 3월 16일에 공격은 실패했고, 소련군이 같은 날 반격해왔다. 3월 30일, 소련군은 오스트리아 영내로 진격했고 4월 13일에 빈을 점령했다. 1945년 4월 9일, 북부집단군의 잔존 병력이 단치히와 하인리겔바일(Heiligenbeil)에서 저항을 계속했지만, 쾨니히스베르크가 소련군에 함락되었다. 동프로이센 작전도 비스툴라-오데르 작전과 더 나중의 베를린 공방전에 가려졌지만, 사실 소련군이 전쟁 기간 중에 싸운 최대 규모이자 비싼 대가를 치른 전투였다. 1월 13일에서 4월 25일까지 계속된 작전 기간 중에 소련군은 58만 4788명의 인명피해와 전차 및 자주포 3,525대를 잃는 피해를 입었다. 3월부터 4월 초까지, 스타브카와 소련 야전군 지휘관들은 베를린 공세를 준비했다. 스타브카는 3개 전선군이 여러 곳에서 독일군을 공격하여 분리시킨 다음에 각개 격파하는 작전을 세웠다. 전선 우익인 북쪽은 콘스탄틴 로코솝스키 장군의 2벨라루스 전선군(2BF)이 맡았고, 전선 중앙은 게오르기 주코프의 1벨라루스 전선군(1BF), 좌익인 남쪽은 이반 코네프의 1우크라이나 전선군이 맡았다. 4월 16일, 발트 해 남쪽에서 프랑크푸르트에서 오데르 강을 따라 전개해있던 주코프 장군의 1벨라루스 전선군은 젤로 고원 정면으로 진격했다. 그러나 작전은 예정대로 되지 않아 젤로 고원을 점령하는 데 2일이 걸렸고, 그 사이 4월 18일에 공격을 시작한 2벨라루스 전선군은 1벨라루스 전선군이 텅 비워 버린 젤로 고원 북쪽으로 진격하여 오데르 강 동안을 장악했다. 소련군이 이렇게 진격하면서 전선 좌익에 틈이 생겼고, 단치히 근처 포위망에 갇혀 있던 독일 2군의 잔존 병력들이 이 틈을 이용하여 오데르 강을 건너 서쪽으로 탈출을 시도했다. 남쪽에서 이반 코네프는 1우크라이나 전선군의 주력 부대를 상부 실레지아에서 나와 나이세 강 북서쪽으로 이동시켰다. 공세에 가담할 소련군 병력은 폴란드군 15만 5900명(폴란드 1군 7만 8556명 포함) 및 전투 병력 206만 2100명을 포함한 250만 명이었으며 전차 및 자주포 6,250대, 화포 및 박격포 41,600문, 항공기 7,500대, “스탈린의 오르간”이라 불린 트럭 탑재 카츄사 로켓 3,255문을 준비했다. 이 외에 상당수가 미국에서 생산된 95,383대의 차량도 집결시켰다. 이에 대항하는 독일군은 대략 1백만 명이었고 전차 및 자주포 1,519대, 박격포를 포함한 화포 9,303문을 보유했다.[77] 소련은 4월 첫 2주 동안 전쟁 중 가장 빨리 전선 재배치를 수행했다. 이 작전을 위해 소련 3개 전선군 예하 29개 야전군은 최대 500킬로미터에 달하는 거리를 15일 만에 끝내야 했다.[78] 종전: 1945년 4월-5월 소련에게 남은 것은 나중에 동독이 될 독일 영토를 빼앗기 위한 공세였다. 소련의 공세는 두 가지 목적을 가졌다. 스탈린은 전쟁 후 소련 세력권(Sphere of influence)으로 설정한 지역에서 소련이 점령한 영토를 넘기라는 서방 연합국의 의도를 의심했다.[79] 소련은 자신들의 안보를 위해 중앙유럽에서 확고한 친소적인 정권을 만들 결심을 했고,[80] 이를 위해 광범위한 전선에서 가능한 빨리 서쪽으로 진격하여 서방연합군과 최대한 이른 시일 내에 만나고자 했다. 그러나 최우선 목적은 역시 베를린을 서방연합군보다 먼저 점령하는 것이었다. 4월, 얄타 회담에서 미국과 영국은 베를린을 소련군이 점령하도록 한다는 것에 동의했다. 그러나 스탈린은 여전히 서방연합군이 자신보다 먼저 베를린을 점령하지 않을까 고심했고, 또 시간을 끌수록 독일군이 서부 전선을 포기하고 모든 전력을 자신들에게 집중할지도 모른다고 생각했다. 결국 스탈린은 베를린 공격을 서두르기 시작했다.[81]이 2가지는 베를린이 점령되지 않으면 신속하게 달성할 수 없는 것이었기 때문에 상호보완적이었다. 또 다른 고려 사항은 베를린 그 자체가 아돌프 히틀러와 독일의 핵폭탄 계획을 포함한 전략적 자산을 갖고 있었다는 점이다. 독일 동부와 베를린을 점령하기 위한 공세는 4월 16일에 오데르 강과 나이세 강의 독일군 방어선을 공격하면서 시작되었다. 격렬한 며칠간의 전투 후, 소련의 1벨라루스 전선군(1BF)과 1우크라이나 전선군(1UF)은 독일군 방어선을 뚫어 돌파구를 열었으며, 동부 독일을 지나 분산하여 진격했다. 4월 24일에 1벨라루스 전선군(1BF)과 1우크라이나 전선군(1UF)의 예하 부대들은 베를린을 포위했고, 베를린 공방전은 마지막 단계로 접어들었다. 4월 25일, 2벨라루스 전선군(2BF)은 슈테틴 남쪽에서 독일 3기갑군의 방어선을 돌파했다. 그들은 서쪽으로 영국 21집단군 쪽으로, 북쪽으로는 발트 해 항구인 슈트랄준트를 향해 진격했다. 5근위군의 소련 58근위사단은 미국 1군 예하 69보병사단과 독일 엘베 강의 토르가우 근처에서 조우했다. 4월 30일, 소련군이 베를린 중심부로 밀고 들어왔을 때, 아돌프 히틀러는 에바 브라운과 결혼했고, 그런 다음 청산칼리를 마시고 권총을 쏴 자살했다. 베를린 방위사령관 헬무트 바이틀링은 5월 2일에 소련에 항복했다. 그와 함께 36만 1367명의 사상자와 전차 및 자주포 1,997대를 잃은 소련의 베를린 작전(4월 16일 ~ 5월 8일)도 끝났다. 이 기간 중 독일의 피해는 어떤 신뢰성 있는 자료가 없어 단정하여 설명하기 불가능하다. 1945년 5월 7일 새벽 2시 41분에 연합군 최고사령부(SHAEF)의 사령부 건물에서 독일군 참모총장 알프레트 요들이 모든 독일군이 연합군에 항복한다는 무조건 항복 문서에 서명했다. 이 항복 문서에는 “모든 독일군은 중부 유럽 시간으로 1945년 5월 8일 밤 11시 1분까지 모든 적극적인 작전 행동을 중단한다.”라는 내용이 포함되어 있었다. 다음날 한밤중에 이들은 베를린의 주코프의 사령부에서 또 서명했다. 유럽에서 제2차 세계 대전이 끝났다. 소비에트 연방은 종전 날짜를 5월 9일로 인정한다. 이 날짜는 항복이 발효된 시간을 모스크바 시간으로 따진 것이다. 이 날은 승리의 날이라는 국경일로 러시아와 그 이후 구 소련 국가들에서 경축된다. 승전 기념 퍼레이드는 모스크바에서 6월 24일에 개최되었다. 독일 중부집단군은 항복을 거부하고 체코슬로바키아에서 전투를 5월 11일까지 계속했다. 덴마크 보른홀름 섬에 주둔하던 소규모 독일군 수비대는 러시아군의 공격과 폭격을 받은 후까지도 항복을 거부했다. 이 섬은 4개월 뒤에 덴마크 정부에 돌아갔다. 결과 동부 전선은 제2차 세계 대전의 전장 중 가장 거대하고 치열했던 전투였다. 일반적으로 이 전투는 인류 역사상 가장 치열한 충돌이었으며, 약 3천만 명이 사망헀다.[6] 독일군 사망자의 80% 이상은 동부 전선에서 나타난 것이었다.[82] 이 전장은 제2차 세계 대전의 모든 다른 전장보다 더욱 많은 전투를 치뤘다. 동부 전선에서의 잔인한 성격은 양 편의 고의적인 인권 무시에서 나왔다. 또한, 이 전쟁은 서로 반대되는 파시즘과 공산주의 두 개의 이념 충돌도 반영되었다. 이데올로기 충돌 이외에도, 독일과 소련 지도자인 히틀러와 스탈린은 각자의 마음대로 전례없는 규모의 학살 확대에 간섭했다. 스탈린과 히틀러 모두 승리를 위해 인권을 무시했다. 이로 인해 탄압 뿐 아니라 시민 대량 추방(mass deportation)도 발생했다. 이러한 모든 요소는 서부 전선과는 달리 전투원의 민간인에 대한 만행이 발생하게 되는 원인이 된다. 타임 지에 따르면, ""인력, 기간, 사상자를 비교하면 노르망디 상륙 작전으로 열린 서부 전선에 비해 동부 전선은 약 4배 정도의 규모 차이를 보였다"라고 작성했다.[83] 이 전쟁의 영향을 받은 국가는 후에 엄청난 인력 손실을 받게 된다. 전선 뒤로, 독일 점령 지역에서는 일상적으로 민간인 대학살을 포함하여 홀로코스트가 발생했다. 독일과 독일의 동맹국은 마을을 불태우고 정기적으로 포로를 학살하며 민간인에 대한 만행을 저질렸다. 양쪽은 초토화 작전을 실행하지만, 소련의 민간인 손실은 독일과는 비교도 되지 않을 정도로 많아, 최소 2천만 명이 사망했다. 역사학자 제프리 A. 호스킹(Geoffrey A. Hosking)에 따르면, "소련인은 높은 사망률로 인해, 자녀 부양기 시대의 젊은이는 거의 없었고, 1939년 이후 소련이 예측한 인구인 4500만-5000만 명보다 적을 정도로 전체 손실은 높았다."라고 말했다.[84] 1944년 소련군이 독일 본토로 진입했을 때, 소련군이 점령한 지역은 복수 차원에서 많은 독일인 민간인이 희생되었다(소비에트 연방의 전쟁 범죄 참조). 전쟁 이후, 얄타 회담에서 연합군 사이의 협정에 따라 동프러시아와 실레지아의 독일인은 오데르-나이세 선 서부로 강제 이주되었고 이는 세계 역사에서 가장 큰 강제 이주로 남게 되었다. 소련은 제2차 세계 대전에서 승리했지만, 경제적으로 매우 큰 피해를 입었다. 인구 밀집 지역에서 일어난 많은 전투들은 민간인 뿐 아니라 사회 인프라의 심한 타격을 주었다. 뉘른베르크 재판에서 대위 로만 루덴코(Roman Rudenko)의 증언을 요약하면, 추축국의 침공으로 인한 소련의 피해는 약 6억 7900만 루블로 추정된다. 레닌그라드 포위전으로 인해, 한 도시에서만 가장 많은 120만 명이 사망했다. 총체적으로, 1,710개 도시, 70,000개 마을, 2,508개 교회, 31,850개 산업 시설, 4만 마일(64373.76km)의 철도, 4,100개 철도역, 4만 개의 병원, 84,000개 학교, 43,000개 도서관이 파괴되었다. 7백만 마리의 말과 1700만 마리의 양과 염소도 학살되었다.[85] 야생 동물들도 영향을 받았다. 1939년부터 1945년까지 소련군으로 인해 늑대와 여우들은 "킬링 존"의 서쪽으로 도망가고, 1968년까지 영국 해협으로 도달하며 서쪽으로 광견병을 확산시켰다.[86] 지도 체제 독일 소련과 나치 독일은 지도자가 절대 권력을 쥐고 이데올로기적으로 이끄는 국가였다. 따라서 전쟁의 성격은 제2차 세계 대전의 모든 다른 전역보다 이데올로기와 지도자가 결정했다. 아돌프 히틀러는 전쟁 전반에 걸쳐 세부적인 면까지 깐깐하게 개입했으며, 동프로이센과 우크라이나의 빈니차의 지휘 벙커[87]와 베를린의 수상관저()에서 대부분의 시간을 보냈다. 중대한 전쟁 기간 중, 그는 매일 상황 회의를 열었으며, 회의석상에서 히틀러는 화려한 수사법으로 대중 연설력을 사용하여 장군들과 OKW 참모들을 압도했다. 히틀러는 자기 자신을 군사 천재라 믿고 있었다. 1941년 8월에 독일 국방군(Wehrmacht) 총사령관 발터 폰 브라우히치와 페도르 폰 보크가 모스크바 공격을 주장하고 있을 때, 히틀러는 우크라이나 점령을 명령했다. 히틀러는 우크라이나의 농업 지대 및 산업, 자연 자원을 탈취해야 한다고 믿고 있었다. 일부 역사가는 이 결정이 전쟁에서 이길 수 있는 기회를 놓친 실수였다고 믿고 있다. 히틀러는 1941년부터 1942년 겨울에 중부집단군의 붕괴를 막을 수 있었던 것은 자신이 철수 요청을 거부했기 때문이라고 믿고 있었다. 그는 나중에 에어하르트 밀히에게 다음과 같이 말했다. 모스크바 외곽 방어 요새(hedgehog defence)가 거둔 성공 때문에 히틀러는 점령 지역을 사수하도록 강요했고, 명령 없이 후퇴하는 장군들을 해고했다. 하인츠 구데리안 같은 자기주장이 강한 장교들은 광신적인 나치나 예스맨으로 교체되었다. 이런 조치의 결과로 스탈린그라드, 체르카시와 수많은 다른 지역에서 재앙이 벌어졌다. 이들 재앙은 히틀러의 명령이 빚은 결과였다. 많은 사단이 “요새” 도시에서 차단되거나 2차 전역에서 부질없이 소모되었다. 히틀러가 정복지에서 철수나 포기를 인가하려 하지 않았기 때문이다. 히틀러의 전쟁 지도력에 대한 불만이 1944년 쿠데타 시도의 요인 중 하나였으나, 7월 20일 히틀러 암살 미수 사건의 여파로 히틀러는 육군과 장교 들을 의심하게 되었고, 점차 전쟁 수행을 친위대와 나치당원에게 의존하게 되었다. 히틀러가 내린 재앙에 가까운 많은 결정 중에는 1945년 베를린 공방전에서 하인리히 히믈러를 비스툴라 집단군 사령관으로 임명한 것도 있다. 히믈러는 지휘 스트레스를 견뎌내지 못했으며, 얼마 안 되어 고트하르트 하인리치로 대체되었다. 히틀러가 전쟁을 직접 지도한 것은 독일 육군에게는 재앙이었으나, 장교와 병사의 능력과 충성심, 숙련도, 참을성은 독일이 끝까지 전쟁을 계속할 수 있도록 해주었다. F. W. 윈터보텀은 벌지 전투 기간 중에 서쪽으로 계속 공격하라고 게르트 폰 룬트슈테트에게 내린 명령에 대해 다음과 같이 썼다. 소련 이오시프 스탈린은 전쟁 초기의 대재앙에 대해 가장 큰 책임이 있으나, 이후 소련군의 계속된 승리에도 그에 못지않은 공헌을 했다. 소련군 재건은 전례 없던 급속한 중공업화가 없었다면 불가능했으며, 이는 스탈린이 1930년대를 통틀어 최우선 역점을 두어 추진했던 것이었다. 경제 개발 5개년 계획은 1927년에 처음 시작되었다. 스탈린이 추진한 중공업화는 큰 성과를 거두었다. 1928년 생산량이 430만 톤이던 철강 생산량은 1938년에 1810만 톤으로 421퍼센트 증가했고, 화물차는 700대에서 1938년에 18만2천 대로 2만6천 퍼센트(260배) 증가했다. 이러한 중공업화는 인구 통계에도 반영되어 있는데 1926년 소련 인구의 80퍼센트가 농업에 종사했지만 1939년에는 그 절반으로 줄어들었다.[88] 이러한 중공업 발전에 힘입어 소련의 군사력, 특히 무기 생산이 비약적으로 증가했다. 1928년의 소련군에는 전차가 단 98대가 있었지만, 1935년 1월에는 10,180대로 증가했다. 공군도 상황은 비슷했다. 1930년부터 1934년 사이 전투기 생산량은 4배, 폭격기 생산량은 5배가 증가하여 1928년에는 1,394대였던 보유 군용기가 1935년에는 6,672대로 증가했다.[89] 그러나 이런 무기 생산은 생활수준을 희생하고 얻어졌다. 군수 부문에 투입된 국민 생산 비율도 늘어나 제정 러시아 시절인 1913년에 5.25퍼센트이던 것이 1932년 9퍼센트, 1940년에는 19퍼센트로 늘었다. 이 규모는 평화 시에는 비정상적으로 많은 것이다.[89] 전쟁 초기 소련을 힘들게 했던 이유 중의 하나가 대숙청이다. 1930년대에 스탈린의 명령에 따라 진행된 붉은 군대의 대숙청은 많은 군대지휘관들을 고발하는 것이었고, 고발당한 사람 중 많은 수가 사형이나 징역형을 선고받았다. 기갑부대를 이용한 종심타격전술을 고안한 미하일 투하체프스키도 포함되어 있었다. 역사가들은 군대 내에 반(反)스탈린 음모가 실재했는지는 대해서는 동의하지 않지만, 그것이 대숙청의 이유가 되었다. 1937년 6월 11일, 아침 보로실로프의 고발로 시작된 군부에 대한 대숙청은 투하체프스키가 최초 희생자였다. 투하체프스키가 최초 숙청 대상이 된 이유는 분명하지 않다.[90] 어쨌든 투하체프스키 체포에서부터 시작된 숙청은 대령에서 원수까지 837명 중 720명을 포함하여 육군·해군 및 심지어 정치 장교까지 포함하여 전체 장교단 중 45퍼센트가 처형 또는 면직되었다.[91] 1936년부터 1938년까지 41,218명이 면직 방식으로 숙청되었다. 스탈린은 군대의 기계화와 전차 생산을 반대한 그리고리 쿨리크같은 개화반대론자(Obscurantism)를 승진시켰으나, 다른 한편으로 적백 내전 시기부터 자리를 차지하고 있는 늙은 지휘관을 제거하여 젊은 장교에게 자리를 내주었고, 그중 상당수가 훌륭한 지휘관으로 성장했다. 많은 장교가 숙청된 것은 사실이지만, 인원수를 놓고 보면 1937년과 1938년의 순손실은 약 1만 명이었으며,[92] 숙청된 장교들도 1941년까지 80%가 복직되었다. 1939년부터 1940년 사이, 소련은 폴란드 동부 및 발트 국가들, 베사라비아를 점령했다. 이로 인해 국경선이 서쪽으로 이동했고, 소련군도 서쪽으로 전진했다. 이러한 전진으로 소련군은 서쪽으로 돌출되어 포위에 취약하게 되었다. 스탈린이 독일과 전쟁을 협상을 통해 피할 수 있었고, 유화 정책으로 전쟁을 피할 수 있다고 믿었지만, 전쟁 준비를 하지 않은 것은 아니었다. 새로운 국경으로 소련군이 전진 배치되었고, 독일군에게도 훤히 보는 앞에서 소련군 공병대는 국경을 요새화하는 작업에 착수했던 것이다[93] 여기에는 다가올 전쟁이 소련 국경 밖에서 벌어질 것이라는 가정이 있었고, 방어 목적으로 계획이 몇 개 수립되었다. 이미 소련군은 1940년 가을부터 독일과 전쟁 가능성을 대비하고 있었다.[93] 1941년 봄에 긴장이 고조되자, 스탈린은 히틀러에게 공격의 빌미로 사용할 수 있는 도발을 주지 않기 위해 필사적이었다. 이는 그에 군대로 하여금 독일군이 국경 지대에 집결하고 있다는 경고뿐만 아니라 독일 정찰기들이 군사 시설을 관찰하고 돌아갔다는 경고도 거부하게 만들었다. 이때 필요한 조치를 취하는 것을 거부했던 것 때문에 소련 공군은 전쟁 첫날 비행장에 배치되어 있던 공군기들을 대량으로 파괴당했다. 독일이 소련을 침공한 그날, 소련 공군은 국경 지대 66개 공군 기지에서 1,200대 이상을 잃었다.[94] 스탈린이 미처 준비되지 않은 반격을 계속 주장했기 때문에 소련군은 1941년에 전차 군단의 거의 전부를 잃었다. 많은 전차가 연료가 떨어질 때까지 달렸다. 일부는 스탈린의 공세 전략을 소련의 적극적인 전략 계획에 대한 논쟁거리로 삼기도 한다. 히틀러와 달리, 스탈린은 교훈을 배울 수 있었고, 전쟁에 대한 자신의 입장을 바꾸었다. 그는 불충분한 준비의 위험성과 세묜 티모셴코를 비롯한 게오르기 주코프 및 다른 사람들이 포함된 스타브카(Stavka)같은 유능한 지휘 통제 기구의 필요성을 점차 깨닫게 되었다. 무능한 지휘관은 제거되었다. 1942년 가을 위기 때, 스탈린은 군대에 많은 양보를 했다. 인민위원(Commissars)을 지휘 계통에서 배제하여 단일 지휘 체계를 복원했다. 스탈린그라드 전투를 승리로 이끈 반격 작전 천왕성 작전(우라노스 작전)의 경우, 작전 주창자는 명확하지 않으며, 주코프를 비롯한 바씰레프스키, 바투틴 등의 집단 작품이었고, 스탈린은 전처럼 고집을 부리지 않고 장군들에게 맡겼다.[95] 스탈린그라드 전투 이후, 어깨 견장이 모든 계급에 도입되었다. 이것은 중요한 상징 단계였는데 어깨 견장은 10월 혁명 이래 구체제의 상징물로 간주되었기 때문이다. 1941년 가을이 시작되었을 때, 전투에서 뛰어난 전투력을 입증한 부대는 “근위”라는 칭호가 붙였다. 그러나 이 양보는 무자비한 기율과 관련 있었다. 1941년 7월 28일에 발표된 명령 227호는 명령 없이 후퇴하는 지휘관들을 군사 재판에 회부하겠다고 위협하는 것이었다. 군 장교와 정치 장교가 명령을 어길 경우, 형벌대대로 보내지는 처벌을 받았고, NKVD와 형벌 중대가 달아나는 자들을 쏴 죽였다. 소련의 승리가 분명해지자, 스탈린은 선전물들이 그의 전쟁 지도력을 언급하도록 했다. 승리한 장군들은 밀려났으며 절대 정치적 경쟁자가 크지 못하도록 했다. 스탈린과 다른 당지도자들 눈에 군부는 소비에트 체제를 위협할 수 있는 존재로 보이기 시작했다.[96] 스탈린은 전쟁 전 소비에트 체제로 복원을 추진했다. 전쟁 후 소련군은 다시 숙청되었다. 많은 성공한 장교가 한직으로 밀려났다. 여기에는 게오르기 주코프와 로디온 말리놉스키, 이반 코네프 등이 포함되어 있었다. 자신의 전공을 자랑하기를 즐겼던 주코프는 1946년 4월에 군사 쿠데타를 꾸몄다는 죄목으로 고발당했다. 이미 1943년부터 주코프 및 다른 고위급 장성들은 NKVD로부터 감시를 받고 있었다. 주코프는 자신의 명성과 그대로 스탈린이 주코프를 좋아했기 때문에 오데사 군관구 사령관이라는 한직으로 전출되었고, 나중에는 우랄 군관구로 전출되었다.[97]주코프뿐만 아니라 전쟁을 승리로 이끈 많은 장군이 한직으로 좌천되거나 숙청되었다. 점령과 탄압 1941년 독일은 광대한 새 영토를 획득하면서 지키고 관리해야 할 방대한 지역을 가지게 되었다. 일부 소련 시민, 특히 최근에 소련에 강제 병합된 서부 우크라이나와 발트 해의 새로운 영토의 주민은 정복자를 소련의 지배로부터 벗어나게 해줄 해방자로 환영했다. 그렇지만 우크라이나인과 코삭 사이에 있었던 초기 해방 운동은 히틀러의 의심만 샀다. 정복지 어디에서도 자치권은 부여되지 않았다. 독립을 되찾는다는 희망을 가졌던 발트 3국에는 독립 정부 대신 나치의 동방 국가판무관부(Reichskommissariat Ostland)이 설치되고 힌리히 로제(Hinrich Lohse)가 총독으로 임명되었다. 대신에 인종차별주의 나치 이데올로기는 토착민을 죽이거나 추방하였고, 또는 노예 노동으로 감소시켜 동방을 독일의 식민지 정착지로() 삼으려고 했다. 일부(특히 발트 3국 사람들)는 추축군 군대와 협력했지만, 다른 일부는 잔인한 진압을 당했다. 전선과 가까운 지역에서는 군대가 관할했으며, 1940년에 소련에 병합되었었던 발트 국가들 같은 지역에서는 직역하면 “국가판무관부”(Reichcommissariat)가 설립되었다. 일반적으로 대규모 약탈이 행해졌다. 1941년 9월, 새로 설치된 우크라이나 국가판무관부의 총독으로 임명된 동프로이센 대관구장 에리히 코흐(Erich Koch)는 로브노(Rovno)에서 열린 취임식에서 우크라이나 민족위원들에게 다음과 같이 연설했다. 그의 개회사는 독일의 대동방 정책을 명확하게 설명해주었다.: 점령지 유대인에 대한 탄압은 전쟁 발발 직후 특별행동부대가 배치되면서 곧바로 시작되었다. 이들의 임무는 유대인을 몰아다 총으로 쏴 죽이는 것이었다. SS특별임무부대는 자신들뿐만 아니라 지역 주민의 반유대주의를 선동하여 포그롬을 부추겼다. 1941년 7월, 에리히 폰 뎀 바흐의 SS부대가 바비야르에서 33,771명의 유대인을 학살한 사건을 비롯하여 체계적인 살인을 시작했다.[98] 바비야르뿐만 아니라 우크라이나의 오데사에서도 7만5천에서 8만 명으로 추정되는 유대인이 죽었다. 오데사 학살에는 SS특별임무부대뿐만 아니라 루마니아군도 가세했다.[99] 1941년 7월 1만1천여 명이던 그의 부대는 1941년 말에 일반 경찰 6천여 명과 지역 보조부대원 3만3천여 명을 포함하여 5만여 명으로 늘어났다. 이 부대는 유대인뿐만 아니라 정신이나 육체가 불구인 사람도 죽였지만, 희생자의 압도적 다수는 유대인이었다. [98] 이 유대인 학살에는 반(反)유대 감정이 있던 지역 주민도 가담했으며, 독일은 이들을 대상으로 밀고(密告) 조직을 만들었다. 크림 지역에서는 지역 유지들이 유대인을 직접 죽일 수 있도록 해달라고 요청을 독일 점령군 당국에 하기도 했다.[100] 학살을 보다 체계적인 공업 방식을 도입하여 효율적으로 추진하려는 이른바 최종 해결책(Final Solution)이 강구되어, 절멸 수용소 계획인 라인하르트 작전이 수립되었다. 절멸 수용소는 나치 강제 수용소의 일부로서 홀로코스트를 수행하는 기관이 되었다. 3년의 점령 기간 동안, 100만 명에서 200만 명 사이의 소련 거주 유대인이 살해되었다. 다른 인종도 절멸 대상이 되었다. 여기에는 집시도 포함되어 있었다. 유대인 및 기타 열등 인종에 대한 학살은 나치 점령기에 자행된 살인의 일부일 뿐이다. 수십만의 소련 민간인이 처형되었고, 수백만 명이 굶주림으로 사망했다. 이 기아는 독일군이 병사들과 군마(軍馬)들을 먹이기 위해 식량 공급을 장악하고, 식량을 강제 징발했기 때문에 발생했다.[101] 1942년 키예프 시민들은 필요한 최소 식량의 1/3만을 공급받았다. 그러나 농민들이 수탈당한 곡식은 소비에트 시절의 2배가 넘었다. [101] 독일군이 1943년과 1944년에 우크라이나와 벨라루스에서 철수할 당시, 독일 점령군은 체계적으로 초토화 작전을 벌여, 마을과 도시를 불태우고, 각종 사회 기반 시설을 파괴했으며, 시민들을 굶주림이나 죽음의 위험에 방치해 버렸다. 또, 독일군은 많은 마을에서 소련 시민을 마을 중앙에 가둬둔 채 소련군과 정면으로 싸웠고, 전투 와중에 많은 민간인이 죽었다. 그러나 전쟁 중에 죽은 소련 민간인의 추정치는 700만 명(브리태니커 백과사전)에서 1700만 명(리처드 오버리)까지 폭이 큰 편이다. 나치 이데올로기와 지역 주민 및 소련군 포로에 대한 학대는 최전선 후방에서 파르티잔 활동을 고무하는 결과를 가져왔다. 심지어 반공산주의자와 비 러시아 민족주의자들조차 반 나치를 위해 소련과 손을 잡기까지 했으며, 이로 인해 소련군 전쟁 포로 출신들로 이루어진 독일 동맹군 사단의 편성을 지연시키는 결과를 빚기도 했다.[102] 이러한 빨치산 활동의 결과, 독일군은 후방의 안전을 보장받지 못했으며, 결과적으로 독일 국방군(Wehrmacht)의 패배에 공헌했다. 보급품 운송뿐만 아니라 사기마저 떨어졌다. 독일군은 빨치산에 대해 잔인한 보복으로 응수[103]했지만, 이는 오히려 반감만을 불러 일으켰다. 러시아 역사가 바딤 에를리크만은 전쟁으로 인해 죽은 소련 사람을 2650만 명으로 추산했다. 여기에는 전투 중 전사하거나 실종된 760만 명과 전쟁 포로가 되었다가 사망한 260만 명의 군인 수가 포함되어 있다. 여기에 더해 40만 명의 준 군사 조직과 소비에트 파르티잔 손실도 역시 포함된 수치다. 민간인 사망자는 군사 작전 중 사망한 150만 명을 포함해서 1590만 명으로 집계했으며, 나치가 자행한 집단 학살 희생자 710만 명, 강제노동을 위해 독일로 이송된 180만 명, 기아와 재난으로 인한 550만 명 등이다. 1946년부터 1947년까지 기근으로 죽은 100만 명은 여기에 포함되어 있지 않다. 이런 인명 피해는 1939년부터 1940년 사이에 병합한 영토를 포함하여 소련 전국에서 발생했다.[104] 벨라루스는 사실상 모든 지식인 계층을 포함하여 전쟁 전 인구의 1/4을 잃었다. 피비린내 나는 포위전 이후 벨라루스는 1941년 8월 말에 독일군에 점령당했다. 나치는 노예 노동을 위해 38만 명의 젊은이를 강제 이주시키고 수십만의 시민을 학살하며 잔인한 통치를 했다. 하틴 마을처럼 600개 이상의 촌락이 촌락민 모두와 함께 불태워졌다.[105] 도시와 마을 270개 중에서 209개 이상과 9천 개 이상의 촌락이 파괴되었다. 하인리히 힘러는 벨라루스 인구의 3/4을 박멸하고, 푸른 눈과 금발 머리를 가진 인종적으로 순수한 1/4은 노예로서 독일에 봉사시키는 계획을 표명했다. 몇몇 최근 연구에서는 전쟁 중에 죽은 벨라루스인의 수를 이전의 220만 명에서 365만 명으로 올렸다. 이는 전쟁 전 벨라루스 인구의 1/4이 아니라 거의 40%가 죽었다는 것을 얘기하는 것이다. 이 수치는 현재의 벨라루스 국경을 고려한 것이다.[106] 독일의 소련군 전쟁 포로의 60퍼센트는 전쟁 중에 죽었으며, 전쟁 포로와 강제 노동에 동원되어 독일로 강제 이송된 사람들 상당수는 소련으로 돌아오자[107] 조국으로부터 반역자와 탈영병 취급을 당했다. 이들은 독일의 회유에도 불구하고 조국에 대한 충성심을 계속 유지했던 사람들이었지만, 러시아 해방군에 가담한 사람들과 큰 차이 없는 대우를 받았다. 그들 역시 코사크처럼 반역자로서 처형되거나 소비에트 강제 수용소(굴라그)로 보내졌다.[108] 1947년에 발행된 폴란드 정부의 전쟁 중 인명 피해에 대한 공식 보고서는 폴란드인과 유대인 2700만 7천 명 중 전쟁 희생자를 602만 8천 명으로 보고했다. 이 보고에서 우크라이나인과 벨라루스인은 제외하였다. 공업 생산 소련의 승리는 광대한 영토와 인구를 잃었음에도 불구하고 독일 경제를 능가한 소련의 공업 생산 능력이 기여한 바도 컸다(물론 전쟁의 승패는 여러 가지 요인이 결정한다). 스탈린이 1930년대에 추진한 5개년 계획은 우랄 산맥과 중앙아시아 지역의 산업화라는 결과를 가져왔다. 1941년, 전선으로 병력을 수송한 기차들은 벨라루스와 우크라이나로부터 수천 개의 공장을 해체하여 전선에서 멀리 떨어진 안전한 지역으로 수송하는 데 사용되었다. 소련의 인적 자원이 1943년부터 점점 고갈 상태가 되어가자, 소련의 대규모 공세는 점점 기계 장비인 전차와 대포에 점점 더 의존하게 되었다.[109] 전쟁 물자 생산량의 증대는 민간 생활수준의 희생[110]으로 얻어졌고, 영국과 미국으로부터 전시 물자 대여 및 원조도 기여했다.[111]반대편인 독일은 정복 국가와 소련 전쟁 포로 중에서 차출한 대규모 노예 노동에 의존할 수 있었다. 독일의 기초 자원 생산은 소련보다 많았고, 노동력도 소련보다 많았으나, 소련은 자원을 효율적으로 사용했다. 소련의 차량은 생산비 및 유지비·보수비가 낮은 반면에 독일은 생산비 및 유지비·보수비가 높았다. 독일은 생산비가 비싸고, 복잡한 차량 생산을 선택했고, 소련의 생산량을 따라갈 수 없었다. 1943년에 소련이 전차 24,100대를 생산한 반면, 같은 시기 독일은 19,800대를 생산했다. 소련은 기존 설계를 변경하고 단순화하거나 생산 공정을 개선하여 생산성을 향상시켰다. 반면 독일 산업은 판터나 킹타이거, 엘레판트 구축전차 같은 중후 장대한 보다 진보했지만 설계는 복잡한 기갑차량 개발을 독려 받았다. 그러나 당시 독일은 영국 공군과 미국 8육군 항공대의 밤낮없이 계속되는 전략 폭격에 대응하기 위해 상당한 양의 자원을 대공포 및 전투기 생산에 돌려야 했기 때문에 이것만 가지고 절대적인 비교는 하기는 힘든 상황이며, 이러한 당시 독일의 기갑 차량 생산 체계에 대해서는 논란의 여지가 있다. 추축 동맹국 이탈리아 및 루마니아, 헝가리, 불가리아도 독일의 수에 포함되어 있다. 군사 물자 생산에 필요한 독일의 철광석 2/3는 스웨덴에서 수입한 것이었다. 소련의 생산력은 미국과 영국의 전시 물자 대여 및 원조 계획으로부터 지원을 받았다. 스탈린그라드 패배 후, 요제프 괴벨스가 스포츠 궁전 연설(Sportpalast speech)에서 명확히 제시하였듯이 독일은 전시 경제로 완전히 돌입했고, 알베르트 슈페어의 헌신적인 지도로 연합군의 계속되는 폭격에도 불구하고 다음 해에는 생산량이 증대되었다 피해 동부 전선은 격렬함, 광포함, 잔인성에서 어떤 전쟁과도 견줄 바가 없었다. 수백만의 독일군과 소련군이 광범위한 전선에서 전투를 치렀다. 제2차 세계 대전 중 단일 전선에서 가장 많은 사상자를 냈다. 추축군 500만 명이 전사했으며, 소련군은 1060만 명의 병사가 전사했다. 포로 생활 중 260만 명의 소련 병사가 죽었다. 소련의 민간인 피해는 1500만에서 최대 2500만 명에 달했다. 대략 피해는 몇 가지 요소에 기인한 것이다. 전쟁 포로와 파르티잔에 대한 가혹하고 잔인한 처리, 독일과 소련 양측의 서로 상대방 민간인에 대한 복합적인 잔학 행위, 전선에서 양측의 병사 간에 격렬한 전투 등 때문이었다. 전투와 초토화 작전 전술 사용은 농경지, 각종 사회생활 인프라(수도, 도로와 같은) 및 마을 등을 파괴하여 많은 사람이 집을 잃고, 식량 부족에 시달리게 했다. 소련의 전체 손실은 파르티잔 25만여 명과 민병 15만여 명이 포함된 수치다. 폴란드 동부에서 소련의 다른 지역으로 탈출한 폴란드인으로 편성된 소련군 소속의 폴란드군은 1943년부터 소련군 측에서 전투에 참가했으며, 나치 치하의 폴란드 영토가 1944년에서 1945년 사이에 해방되면서 규모가 늘어났다. 중앙유럽 국가들이 소련군에게 해방될 때, 그들은 편을 바꾸어 독일에 선전 포고할 것을 강요받았다. 불가리아와 루마니아, 핀란드가 그런 경우였다. 소련 시민 중 일부는 독일을 편들어 안드레이 블라소프 장군의 러시아 해방군()에 가담했다. 러시아 해방군에 가담한 대부분은 공산주의를 증오하고 나치를 공산주의로부터 해방시켜줄 것이라고 보았다. 그 대부분은 동부 전선에서 싸웠지만, 일부는 노르망디 해안으로 배치되었다. 히틀러의 대서양 방벽 건설에 동원된 경우도 있고, 병력 부족을 메우기 위해 배치된 사람들도 있었다. 이런 사정을 모른 채 노르망디에 상륙한 미군들은 여우 굴에서 “루스키!”라고 외치며 나오는 사람들을 보고 놀랐었다. 독일군에 가담한 다른 집단은 1940년에 강제 병합된 발트 국가 출신이나 우크라이나 출신이었다. 그들은 무장친위대 소속으로 부대를 편성하여 전투에 참가했다. 같이 보기 제2차 세계 대전의 역사 편찬학 (en:Historiography of World War II) 제2차 세계 대전의 말 (en:Horses in World War II) 제2차 세계 대전 동부 전선의 연표 (en:Timeline of the Eastern Front of World War II) 제2차 세계 대전 동부 전선의 군사 작전 (en:List of military operations on the Eastern Front of World War II) 은빛여우 작전: 추축국군의 소련 북극 지방 공격 작전. (en:Operation Silver Fox) 만주 전략공세작전: 소련의 대일 선전 포고 후 만주국, 내몽골, 한반도, 사할린 침공전. (en:Soviet invasion of Manchuria) 동부 전선에서 소련이 노획한 독일군 장비 (en:Captured German equipment in Soviet use on the Eastern front) 보에노-보즈두쉬니 실리: 소련 공군의 러시아어. (en:Voenno-vozdushniye Sily) 모르스카야 아비아치카: 소련 해군 항공대의 러시아어. (en:Morskaya Aviatsiya) 러시아 및 소비에트 연방 군대의 여성 (en:Women in the Russian and Soviet military) 나치 독일의 벨라루스 점령 (en:Occupation of Belarus by Nazi Germany) 오스틀란트: 발트 3국과 벨라루스 일부의 나치 통치기구 나치 독일의 우크라이나 점령 (en:Occupation of Ukraine by Nazi Germany) 우크라이나 국가위원회 이탈리아의 대소전 (1941년-1943년) (en:Italian war in Soviet Union, 1941-1943) 러시아에서의 이탈리아 알피니 보병 군단 (en:Alpini#World War II) 승리의 날 (5월 9일)와 세인트 조지 리본 (en:Victory Day (9 May)와 en:Ribbon of Saint George) 러시아의 전투 (영화): 우리는 왜 싸우는가? (영화)의 선전 영화 시리즈 중 하나. (en:The Battle of Russia, en:Why We Fight) 보안 명령 (en:Severity Order) 제2차 세계 대전 기간의 루마니아 (en:Romania during World War II) 제2차 세계 대전 기간의 헝가리 (en:Hungary during World War II) 제2차 세계 대전 기간의 핀란드의 군사 역사 (en:Military history of Finland during World War II) 제2차 세계 대전 기간의 불가리아의 군사 역사 (en:Military history of Bulgaria during World War II) 제2차 세계 대전 기간의 에스토니아 (en:Estonia in World War II) 서부 전선 (제2차 세계 대전) 겨울 전역 (1941년-1942년) (en:Winter Campaign of 1941–1942) 주요 전투 바르바로사 작전 (1941년) 모스크바 공방전 (1941년) 스탈린그라드 전투 / 우라누스 작전 (1941년 ~ 1942년): 스탈린그라드 포위를 풀기 위한 소련군의 반격 작전 레닌그라드 포위전 (1941년 ~ 1944년) 1차 하리코프 전투 (1941년) 세바스토폴 포위전 (1942년) 느시 사냥 작전 (1942년) 2차 하리코프 전투 (1942년) 쿠르스크 전투 (1943년) 바그라티온 공세 (1944년): 소련군 공세 작전 베를린 공방전 (1945년 4월 ~ 5월 9일) 각주 참고 자료 덩칸 앤더슨 및 다른 사람들, Zenith, 2001, ISBN0-7603-0923-X 앤토니 비버(Antony Beevor), & Artemis Cooper, Stalingrad, Viking, 1998. 앤토니 비버, Berlin: The Downfall 1945, Penguin, 2002. 존 에릭슨(John Erickson), The Road to Stalingrad, Harper & Row, 1975. 존 에릭슨, The Road to Berlin, Harper & Row, 1982. 존 에릭슨과 데이비드 딜크스(David Dilks), Barbarossa, the Axis and the Allies, Edinburgh University Press, 1994. 데이비드 글란츠(David Glantz)와 조너던 하우스(Jonathan House), When Titans Clashed: How the Red Army stopped Hitler, University Press of Kansas, 1995. 하인츠 구데리안(Heinz Guderian), 《기갑 지휘관》, Da Capo Press, New York, 2001. 리델 하트(Basil Liddell Hart), History of the Second World War, Cassel & Co; Pan Books, 1973. 데이비드 어빙(David Irving), Hitler's War, Hodder & Stoughton, 1977. 루디거 오버만스(Rudiger Overmans) Deutsche militarische Verluste im Zweiten Weltkrieg 리처드 오버리(Richard Overy), Russia's War: A History of the Soviet Effort: 1941–1945, Penguin, 1997. 앨버트 시턴(Albert Seaton), The Russo-German War 1941–45, Praeger, 1971. F. W. 윈터보텀(F. W. Winterbotham), The Ultra Secret, Orion, 1974. 《스탈린과 히틀러의 전쟁》, 리처드 오버리 저, 류한수 옮김, (서울, 2003년, 도서출판 지식의풍경) - 이 책은 영어판에서도 참고한 책이다. 원제는 Russia's War: A History of the Soviet Effort: 1941–1945이다. 《독소전쟁사》(원제:When Titans Clashed - How the Red Army stopped Hitler), 데이비드 M. 글랜츠, 조너선 M. 하우스 저, 권도승, 남창우, 윤시원 역, 채승병 감수, (서울 2007년, 열린책들). 외부 링크 (동부 및 서부 전선에서 싸운 독일 군인) : 1919년 ~ 1945년까지 독일군 소개 사이트 : 전쟁 관련 사진 모음
https://ko.wikipedia.org/wiki/%EB%8F%99%EB%B6%80%20%EC%A0%84%EC%84%A0%20%28%EC%A0%9C2%EC%B0%A8%20%EC%84%B8%EA%B3%84%20%EB%8C%80%EC%A0%84%29
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 351, 1180 ], "plaintext_end_byte": [ 350, 1179, 1909 ] }
末梢神経とはどこにありますか？
末梢神経系
japanese
{ "passage_answer_candidate_index": [ 0 ], "minimal_answers_start_byte": [ 89 ], "minimal_answers_end_byte": [ 137 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
末梢神経系（まっしょうしんけいけい、, PNS）とは、神経系のうち中枢神経系（脳・脊髄）以外のもの。中枢神経系外の神経線維と、神経節とから成る。体の知覚・運動を制御する体性神経系と内臓・血管などの自動的制御に関わる自律神経系とに大別される。 神経組織を大まかに分けると、脳・脊髄より成る中枢神経系とそれ以外の神経節と神経線維とから成る末梢神経系とに区別される。この区分は、肉眼解剖のみに頼っていた時代に作られたものであるから、両者に構造的な厳然とした境界があるわけではない。すなわち中枢と末梢の構造的区切りは、神経の機能的境界とは一致しない。例えば、脊髄前角から出る運動神経を例にあげれば、一本のニューロンが脊髄前角から脊髄外の筋肉まで、切れ目なく走行しているが、脊髄内部に存在する部分は中枢神経系と定義し、脊髄という領域から少しでも外部に線維が出れば、それが末梢神経系に属するという事になる。 進化学的に考えると、神経組織が下等な動物では、体の諸所に存在する散在神経の連絡網のみから成るだけで、中枢はなく末梢神経のみが局所の反射的調節を担っていることがわかる。しかしヒドラなどの刺胞動物でも、既に口の周囲の神経網は他部よりも密度が高く、頭部に脳が形成される兆しが見える。自律神経特に交感神経系は、完全に末梢部分が主体となって中枢外に交感神経幹を作り、この中に上顎・星状・腹腔・上下腸間膜・下腹神経節と呼ばれる神経節が連鎖を作っている。勿論脊髄を通じて中枢神経との連絡は存在する。
https://ja.wikipedia.org/wiki/%E6%9C%AB%E6%A2%A2%E7%A5%9E%E7%B5%8C%E7%B3%BB
{ "plaintext_start_byte": [ 1, 2134, 3223, 3810, 3982, 13917, 14169, 15844, 17249, 17402, 17625, 19420, 20304, 23343, 23788, 25296, 28704, 30367, 31898, 34722, 35308, 36224, 37280, 38624, 39869, 40666, 42633, 45611, 46330, 49460, 49925, 50198, 50959, 52412, 54748, 57727, 60287, 64422, 65445, 69908, 72854, 73392, 78246, 78943, 79164, 80737, 80903, 80979, 83648, 88873, 90241, 92807, 93439, 93459, 94791, 95036, 95080, 95242 ], "plaintext_end_byte": [ 2112, 3222, 3763, 3981, 13842, 14168, 15817, 17248, 17401, 17585, 19419, 20303, 23342, 23757, 25265, 28703, 30317, 31897, 34575, 35242, 36208, 37222, 38623, 39868, 40609, 42632, 45610, 46249, 49459, 49924, 50197, 50840, 52411, 54747, 57652, 60286, 64274, 65444, 69907, 72853, 73338, 78245, 78858, 79163, 80647, 80902, 80978, 83608, 88872, 90195, 92806, 93438, 93458, 94773, 94949, 95065, 95240, 95337 ] }
Разновидность Паровоза О звали овечкой?
Паровоз
russian
{ "passage_answer_candidate_index": [ 4 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "YES" ] }
Парово́з — автономный локомотив с паросиловой установкой, использующий в качестве двигателя паровые машины[комм 1]. Паровозы были первыми передвигающимися по рельсам транспортными средствами, само понятие локомотив появилось гораздо позже и именно благодаря паровозам. Паровоз является одним из уникальных технических средств, созданных человеком, и роль паровоза в истории трудно переоценить. Так, благодаря ему появился железнодорожный транспорт, и именно паровозы выполняли основной объём перевозок в XIX и первой половине XX века, сыграв колоссальную роль в подъёме экономики целого ряда стран. Паровозы постоянно улучшались и развивались, что привело к большому разнообразию их конструкций, в том числе и отличных от классической. Так, существуют паровозы без тендера, без котла и топки, с турбиной в качестве двигателя, с зубчатой трансмиссией. Однако с середины XX века паровоз был вынужден уступить более совершенным локомотивам — тепловозам и электровозам, которые существенно превосходят паровоз по экономичности. Тем не менее, паровозы ещё продолжают работать, водя поезда, а в ряде стран они и поныне продолжают работать на магистралях. Этимология Изобретение русского слова «паровоз» приписывается Н. И. Гречу, который в середине XIX века издавал газету «Северная пчела». До этого паровоз называли «самокатная паровая машина» (или просто «машина»), «паровая фура», «паровая телега», «пароходка» — у Черепановых и В. А. Жуковского, и даже «пароход». В 1836 году в связи с предстоящим открытием Царскосельской железной дороги в «Северной пчеле» № 223 от 30 сентября появилось следующее сообщение: Немедленно по прибытии паровых машин, которые для отличия от водяных пароходов можно было бы назвать паровозами, последуют опыты употребления их…[1] В первых отчётах строителя Царскосельской железной дороги Ф. А. Герстнера встречается: «паровая машина», «паровой экипаж», «паровая карета». С 1837 года Герстнер уже использует слово «паровоз». В отчётах Царскосельской железной дороги слово «паровоз» впервые появляется 8 февраля того же года[2]. Классификация паровозов Классификация паровозов весьма разнообразна. Чаще всего выделяют семь основных признаков[3]: По осевой формуле, которая описывает число бегунковых, движущих и поддерживающих осей в экипаже. Методы записи осевых формул (типов), весьма разнообразны. В русской форме записи учитывают число каждого типа осей, в английской — каждого типа колёс, а в старогерманской учитывают только общее число осей и движущих. Так, осевая формула китайского паровоза QJ в русской записи будет 1-5-1, в английской — 2-10-2, а в старогерманской — 5/7. Помимо этого, за многими типами закрепились названия из американской классификации, например: 2-2-0 — «Америкен», 1-3-1 — «Прери», 1-4-1 — «Микадо», 1-5-0 — «Декапод». По роду службы — пассажирские, грузовые (товарные), маневровые и промышленные. По числу цилиндров паровой машины — двух- и многоцилиндровые (3 или 4 цилиндра). Наибольшее распространение получили двухцилиндровые паровозы как более простые и надёжные по конструкции, однако многоцилиндровые имеют лучшие динамические показатели. У трёхцилиндровых паровозов 2 цилиндра расположены снаружи рамы, а третий между её боковинами. Примеры трёхцилиндровых паровозов: советский серии М, немецкий «BR 01.10» и чехословацкий «Друг». У четырёхцилиндровых паровозов (паровая машина в этом случае в основном типа компаунд) два цилиндра располагаются снаружи рамы, а остальные два могут располагаться либо между половинами рамы (серии Л, У, Фл), либо снаружи, причём в этом случае 2 цилиндра с каждой стороны в свою очередь могут располагаться либо друг за другом (тандем-компаунд, пример — серии Р), либо друг над другом (системы Воклена, пример — паровозы В и Дк американского производства). По роду применяемого пара — на насыщенном и перегретом паре. В первом случае получившийся после испарения воды пар сразу поступает в цилиндры паровой машины. Такая схема применялась на первых паровозах, но была весьма неэкономичной и сильно ограничивала мощность. С начала XX века стали получать паровозы, работающие на перегретом паре. В данной схеме пар после получения дополнительно нагревается в пароперегревателе до более высокой температуры (свыше 300 °C), а затем поступает в цилиндры паровой машины. Такая схема позволяет получить значительную экономию в паре (до 1/3), а следовательно в топливе и воде, благодаря чему стала применяться на подавляющем большинстве выпускавшихся мощных паровозов. По кратности расширения пара в цилиндрах машины — с простым и многократным расширением. В случае применения простого расширения, пар из парового котла поступает в паровой цилиндр, а после, буквально, выбрасывается в трубу (см. Конусное устройство). Такая схема применялась на ранних паровозах. В дальнейшем на паровозах стали применять двукратное последовательное расширение пара, вместо простой паровой машины при этом стали применять компаунд. По такой схеме пар из парового котла сперва поступает в один цилиндр (цилиндр высокого давления), а затем в другой (цилиндр низкого давления), лишь после чего выбрасывается в атмосферу. При работе на насыщенном паре, такая схема позволяет получить до 13 % экономии в топливе. С паровыми машинами компаунд двукратного расширения на рубеже XIX—XX вв. выпускалось достаточно большое количество паровозов (в том числе и знаменитая серия Ов — овечка), однако с началом применения перегретого пара, паровые машины стали вновь заменять на простые. Это связано с тем, что при перегретом паре машина компаунд позволяет получить до 7 % экономии топлива, но сама конструкция при этом излишне усложняется. В связи с этим уже с 1910-х практически все мощные паровозы стали выпускать с простыми паровыми машинами. Тем не менее на многих паровозах (например, российские и советские Оч и Ыч) применялось двукратное расширение перегретого пара, а во многих странах такие паровозы выпускались и в конце 1940-х — начале 1950-х (например, тот же чехословацкий «Друг»). Также есть данные о том, что в ряде стран (в том числе и в Российской империи) были попытки создать паровозы с трёхкратным расширением пара, однако такие паровозы оказались неудачными[3]. По числу экипажей, размещённых под котлом. В данном случае наибольшее распространение получили паровозы с одним экипажем, то есть с одной жёсткой рамой, так как такая конструкция довольно проста. Для увеличения силы тяги при неизменной нагрузке от осей на рельсы необходимо увеличивать число движущих осей, но их максимальное число в экипаже ограничивается по условиям вписываемости в кривые. Примером может служить опытный советский паровоз АА20-01, который был единственным в мире паровозом с семью движущими осями в одной жёсткой раме, который оказался технической ошибкой, так как неудовлетворительно вписывался в кривые и часто сходил на стрелках. Поэтому нередко применялись паровозы с двумя экипажами, то есть на 2 поворотных тележках. Паровозы такого типа получили название сочленённые, и существует достаточно большое количество схем их конструкций — Ферли, Мейера, Гарратт. Основные недостатки всех сочленённых паровозов — громоздкость конструкции, более высокая стоимость и весьма сложная конструкция паропроводов, а также большие потери пара при его передаче от котла к цилиндрам. Также существует так называемый полугибкий тип (система Маллета), когда на поворотной тележке расположена лишь одна группа (чаще всего передняя) движущих осей, вторая же находится в основной раме. По величине давления пара в котле. По наличию тендера: тендерный и танк-паровоз. По типу трансмиссии: прямого привода и с применением зубчатых передач. Устройство и принцип действия паровоза Несмотря на разнообразие конструкций, все паровозы имеют три основные взаимосвязанные части: паровой котёл, паровая машина и экипаж[4][5]. Паровой котёл служит для получения пара, то есть является первичным источником энергии. Пар на паровозе является основным рабочим телом во многих устройствах и механизмах и прежде всего в тяговой паровой машине, которая преобразует энергию пара в возвратно-поступательное движение поршня, которое в свою очередь с помощью кривошипно-шатунного механизма трансформируется во вращательное, заставляя крутиться движущие колёса. Помимо этого, пар служит для привода паровоздушного насоса, паротурбогенератора, а также используется в звуковых сигналах — свистке и тифоне. Экипаж паровоза, состоящий из рамы и ходовых частей, является как бы передвижным основанием (остовом) паровоза и служит для несения оборудования и для передвижения паровоза по рельсам. Также иногда в основные части паровоза включают и тендер — прицепляемый к локомотиву вагон, служащий для хранения запасов воды и топлива[4][5]. Паровой котёл Так как паровой котёл является первичным источником энергии, это делает его главным компонентом паровоза. В связи с этим к котлу предъявляется целый ряд требований, прежде всего, надёжность (безопасность) работы котла. Это обусловлено тем, что давление пара может достигать очень высоких значений (до 20 атм. и выше), что превращает котёл в потенциальную бомбу, и какой-либо дефект конструкции может привести к взрыву, тем самым заодно лишив паровоз источника энергии. Именно взрыв парового котла был одним из наиболее веских аргументов против введения паровозной тяги в XIX веке. Также паровой котёл должен быть удобен в управлении, обслуживании и ремонте, иметь возможность работы на различных видах и сортах топлива, быть как можно более мощным, а также экономичным[6]. Паровой котёл состоит из частей, которые для удобства часто делят на пять групп[6][7]: основные части; гарнитура; арматура; паропровод и пароперегреватель; вспомогательное оборудование. Основные части котла Классический паровой паровозный котёл состоит из следующих основных частей (на рисунке выше — слева направо): топка, цилиндрическая часть и дымовая коробка[7]. В топке (она же — камера сгорания) заключённая в топливе химическая энергия преобразуется в тепловую. Конструктивно топка представляет собой две вложенные друг в друга стальные коробки: огненная коробка (собственно топка) и кожух, соединённые между собой специальными связями. Паровозная топка работает в крайне тяжёлых температурных условиях, так как температура от сгоревшего топлива может достигать 700 °C при угольном отоплении и свыше 1600 °C — при нефтяном. Также между огненной коробкой и кожухом при работе находится слой пара под большим давлением (десятки атмосфер). Поэтому топку собирают из минимально возможного числа деталей, в частности огненная коробка часто состоит из пяти листов: потолок, два боковых, задний и трубчатая решётка. Последняя является местом перехода от топки к цилиндрической части[8]. В нижней части топки расположена колосниковая решётка, которая служит для поддержания слоя горящего твёрдого топлива. А в заднем листе расположено шуровочное отверстие, через которое забрасывается топливо. На мощных паровозах в верхней части топки расположены циркуляционные трубы и (или) термосифоны, служащие для повышения циркуляции воды в котле. На этих трубах крепится специальный свод из кирпичей, защищающий потолок и трубчатую решётку от воздействия открытого пламени[8]. Между собой топки различают по форме потолка: с плоским потолком и радиальные. Топка с плоским потолком (топка Бельпера) имеет относительно большой объём огненной коробки, благодаря чему обеспечивается полнота сгорания топлива. В результате такие топки были весьма распространены у ранних паровозов, а в ряде стран выпускались вплоть до конца паровозостроения. Но так как плоские листы хуже противостоят высокому котловому давлению, то на мощных паровозах требуется устанавливать большое число связей между огненной коробкой и кожухом. Поэтому на мощных паровозах стали применять топки с радиальным потолком (радиальная топка), которые легче топки Бельпера и лучше противостоит высокому давлению пара. Но у радиальной топки есть серьёзный недостаток: относительно малый объём топочного пространства, из-за чего топливо сжигается менее эффективно. В результате в передней верхней части таких топок нередко устанавливают камеру догорания, которая улучшает эффективность сгорания топлива (хотя нередко это мнение преувеличивают)[8][9]. Цилиндрическая часть парового котла является его основной частью, так как именно в ней происходит основное парообразование. По сути, цилиндрическая часть является дымогарным котлом, так как нагрев воды происходит за счёт проходящих через неё большого числа (до нескольких сотен штук) дымогарных труб, внутри которых протекают тепловые воздушные потоки. Оболочка цилиндрической части состоит из нескольких барабанов (обычно три и более), соединённых телескопическим методом, то есть один вложен в другой. Впервые многотрубчатый котёл на паровозах был применён в 1829 году, а именно — на знаменитой «Ракете» Стефенсона. Часто в цилиндрической части находится и пароперегреватель, который размещён в трубах, которые в основном аналогичны дымогарным, но больше диаметром. Такие трубы называют уже жаровыми, а сам пароперегреватель — жаротрубным. Гарнитура котла Гарнитура котла (иногда — Принадлежности котла) — приборы и устройства, которые обслуживают процесс горения, то есть обеспечивают тепловую работу котла. Они позволяют обеспечить сожжение нужного количества топлива с наименьшими потерями. В зависимости от расположения, различают гарнитуру топки и гарнитуру дымовой коробки. Также стоит отметить такой прибор как сажесдуватель, который может располагаться как в топке, так и в огненной коробке топки, либо вовсе быть переносным. Сажесдуватель служит для очистки внутренней поверхности дымогарных и жаровых труб от сажи и изгари, тем самым позволяя увеличить передачу тепла от горячих газов через стенки труб к воде и пару. Очистка производится направлением струи пара внутрь труб. Впоследствии на многих паровозах сажесдуватели были демонтированы[10]. Гарнитура топки К гарнитуре топки прежде всего стоит отнести колосниковую решётку, расположенную в огненной коробке на уровне топочной рамы. Данная решётка служит для поддержания слоя горящего твёрдого топлива, а также, как понятно из названия, обеспечивает к нему, за счёт щелей, приток необходимого для горения воздуха. Из-за больших размеров (на паровозе серии Л её размеры — 3280×1830 мм), колосниковая решётка делается из отдельных элементов — колосников, которые расположены поперечными рядами. На ранних паровозах колосники были неподвижными, впоследствии стали строиться паровозы с подвижными (качающимися) колосниками, что позволяло упростить очистку топки от шлаков и золы. Привод качающихся колосников преимущественно пневматический. Шлаки и зола из топки ссыпаются в расположенный под топкой специальный бункер — зольник, верхняя часть которого охватывает всю колосниковую решётку, а нижняя, из-за дефицита свободного пространства, располагается преимущественно между боковинами основной рамы паровоза. Для пропуска воздуха в топку, зольник оборудуется специальными клапанами, которые используются также и для очистки бункера от шлаков. К гарнитуре топки ещё относят и топочные (шуровочные) дверцы, которые закрывают шуровочное отверстие (служит для заброса топлива в топку), тем самым разделяя пространства топки и будки машиниста. Так как и зольник, и решётка обеспечивают приток свежего воздуха в огненную коробку, засорение (шлакование) их воздухопроводов и щелей может привести к серьёзному падению мощности котла, поэтому при использовании антрацитов и низкокалорийных углей применяют шлакоувлажнитель, представляющий собой несколько трубок с отверстиями, расположенными по периметру колосниковой решётки. Периодически через них пропускают пар, который понижает температуру у самой решётки, а соприкасаясь со шлаком, делает его более пористым[10]. Если паровоз отапливается нефтью или мазутом (распространено на современных паровозах), то в топке устанавливают нефтяные форсунки и нефтепроводы. Форсунки обеспечивают тонкое распыление топлива, что необходимо для его полного сгорания. При этом из топки изымают колосниковую решётку, а вместо неё в зольнике и топке устанавливают специальный кирпичный свод (также известен как обмуровка), который служит дополнительной защитой топки от пламени, имеющего более высокую температуру (свыше 1600°), нежели при угольном отоплении, а также для рационализации процесса горения — если пламя кратковременно погасить, то раскалённый свод поможет воспламенить поступающее после перерыва топливо. Однако общий вес данного свода гораздо выше, чем у колосниковой решётки, поэтому перевод паровоза с угольного на нефтяное отопление повышает общий вес паровоза, особенно его задней части[10]. Гарнитура дымовой коробки Для горения топлива необходим воздух, причём его надо много: на 1 кг угля или мазута требуется соответственно 10—14 кг или 16—18 кг воздуха. Подача такого количества воздуха в камеру сгорания (топку) естественным способом практически невозможна, что принуждает к созданию искусственной тяги газов в котле. Для этого в дымовой коробке устанавливают специальное дымовытяжное устройство, которое обеспечивает приток воздуха в топку за счёт создания разрежения в дымовой камере. Паровозные дымовытяжные устройства бывают нескольких конструкций, однако практически все они работают на уже отработанном паре, поступающем из тяговой паровой машины, что позволяет изменять подачу воздуха в зависимости от используемой мощности машины, то есть чем более напряжённо работает паровоз, тем сильнее горение и тем больше пара вырабатывается[10]. Наиболее простым дымовытяжным устройством является конус, который выглядит как форсунка конусовидного сечения, установленная под дымовой трубой. Принцип действия конуса заключается в том, что пропущенный через него отработанный пар приобретает высокую скорость (до 250—350 м/с), после чего направляется в дымовую трубу, где он увлекая с собой воздух, создаёт в дымовой камере разрежение. Конусы бывают различных конструкций, в том числе одно-, двух- и четырёхдырные, переменного и постоянного сечения, с общим и раздельным выпуском. Наибольшее распространение получил четырёхдырный конус переменного сечения с раздельным выпуском, то есть когда пар из правого и левого цилиндров выпускаются раздельно. Однако несмотря на простоту конструкции, конус нельзя использовать на паровозах с конденсацией отработанного пара, поэтому на последних в качестве дымовытяжного устройства используется вентилятор (газосос). Привод вентилятора осуществляется от отработанного пара, что также как и при конусе делает регулировку тяги автоматической. Хорошая работа вентиляторной тяги привела к тому, что её начали применять даже на паровозах без конденсации отработанного пара (например, советские СОв и Сум), однако из-за ряда недостатков (более сложная конструкция, нежели у конуса, а следовательно и более высокая стоимость ремонта, высокое противодавление при выпуске пара, сложность работы на высоких отсечках) в 1950-х гг. вентиляторная тяга была заменена на конусную[10]. Арматура котла Паровая машина Парораспределительный механизм Система реверса Система реверса представляет собой систему взаимосвязанных рычагов, позволяющих изменить на 180° фазу начала впуска пара золотником по отношению к фазе движения поршня. Долгое время это производилось вручную рычагом реверса с целью поменять направление движения вперёд или назад[11]. Вспомогательные устройства Экипаж Ко времени, когда паровозы на железных дорогах стали заменяться другими типами локомотивов, паровозы подошли к пределу увеличения своего тягового усилия, требующего при сохранении допустимой нагрузки на ось увеличения длины экипажа, что ограничивается радиусами закругления на находящихся в эксплуатации железнодорожных линиях. Чрезмерно длинный паровоз портит путь, выворачивая рельсы и создаёт предпосылки для аварий и катастроф, особенно тяжёлых при возрастании скорости движения. Тендер Тендер паровоза представляет собой резервуар для запасов воды с расположенным поверх резервуаром (резервуарами) для запасов топлива. В Европе широко применялись паровозные серии, которые вообще не предусматривают прицепного тендера — у них запасы угля располагаются позади будки, а запасы воды — в специальных резервуарах впереди будки по обе стороны котла. Такой паровоз носит название танк-паровоз. В России такие паровозы (например 9П) получили распространение при работе на внутризаводских территориях, а также как маневровые паровозы. История паровоза Предыстория Идея заменить живую силу лошадей механической интересовала конструкторов уже достаточно давно. Одним из первых, кто сумел воплотить её, стал французский инженер Николя Кюньо, который в ноябре 1770 года построил трёхколёсную повозку с паровым двигателем. Машина оказалась весьма тяжёлой в управлении, в результате чего уже во время первых испытаний врезалась в стену. Тем не менее, её по праву можно считать предшественником локомобилей, а также и паровозов[12]. Следующим стал американский конструктор Оливер Эванс, который в 1786 году попытался было запатентовать паровой автомобиль, в котором приводом служила паровая машина высокого давления. Однако патентное управление отказало конструктору, посчитав его идею нелепой фантазией. Почти одновременно созданием паровой повозки занялись и в Великобритании. Среди них наибольшего успеха добился Уильям Мёрдок — один из ближайших помощников самого Джеймса Уатта. В 1784 году Мёрдок построил трёхколёсную повозку, двигателем которой служила одноцилиндровая паровая машина. Повозка оказалась достаточно легко управляема и развивала хорошую скорость (12—14 км/ч) на твёрдых ровных дорогах. Но против повозки взбудоражилось местное духовенство, которое углядело в самодвижущемся экипаже промыслы нечистой силы. Помимо этого, практическая реализация данного изобретения была весьма проблематична, поэтому сам Уатт настоял на том, чтобы Мёрдок прекратил свои опыты. Однако идеей создания самодвижущегося экипажа серьёзно заинтересовался ученик Мёрдока — Ричард Тревитик, который уже в 1797 году построил передвигающуюся по суше паровую повозку. Однако развитие сухопутных экипажей сдерживало неудовлетворительное состояние существовавших тогда грунтовых дорог, поэтому было решено поставить паровую повозку на рельсовые пути, которые более прямолинейны и прочнее. Общая история Первые паровозы Первым, кто сумел сделать катящуюся по рельсам паровую повозку, стал талантливый английский инженер Ричард Тревитик, который уже к концу XVIII века был известным из-за создания лёгких, но мощных паровых котлов. Тревитик создал несколько моделей паровозов, самый первый из которых, «Puffing Devil», был создан в 1801 году, а в 1802 году был создан паровоз «Coalbrookdale» для одноимённой угольной компании. Самая известная модель паровоза, которая получила имя «Pen-y-Darren», была создана в конце 1803 года, однако официальным годом её рождения считается 1804, когда Тревитик получил патент на своё изобретение. Паровоз сильно отличался от его «потомков». Так, на нём один цилиндр раскручивал большое колесо-маховик, от которого через зубчатую передачу приводились обе колёсные пары. Испытания данного паровоза проходили близ города Мертир-Тидвил (Уэльс, Великобритания), где 21 февраля паровоз впервые проехал с вагонетками, тем самым проведя первый в мире поезд. В 1808 году Тревитик создаёт новый паровоз, который начал использовать на кольцевой железной дороге-аттракционе «Поймай меня, кто сможет»[13]. К тому времени на крупных предприятиях активно использовалась конная тяга, применение которой существенно ограничивало вес составов с грузом, да и скорость транспортировки была невелика. Это вскоре привело многих владельцев крупных предприятий к мыслям о начале применения в транспортировке грузов паровых машин, в том числе и движущихся по рельсам. Также началом применения в промышленности паровоз обязан был и французскому императору Наполеону, а точнее его войнам, из-за которых возросли цены на зерновые, в том числе и на корма. Из-за этого значительно вздорожало содержание лошадей. В 1811 году предпринимается попытка применения паровоза для вождения вагонеток с углём, но лёгкий паровоз не смог потянуть тяжёлый состав, а стал боксовать на месте. В результате родилось ошибочное мнение о невозможности реализации паровоза с гладкими колёсами на гладких рельсах достаточной силы тяги, поэтому в 1812 году для Мидльтонских копей был создан паровоз «Бленкинсоп», в котором сила тяги реализовывалась за счёт зубчатого колеса, катящегося по зубчатой рейке. Однако уже в следующем году под руководством Уильяма Гедли создаётся паровоз «Пыхтящий Билли», который водил поезда лишь за счёт силы сцепления гладких колёс с гладкими рельсами, тем самым разрушая ложную теорию. Паровоз был неуклюж и медлителен, но многие инженеры усмотрели в нём серьёзную конкуренцию лошадям. Среди них был и мало кому тогда ещё известный машинный мастер Джордж Стефенсон, который уже в 1814 году построил свой первый паровоз, а впоследствии станет известен прежде всего как паровозостроитель и активный сторонник применения железных дорог[13]. 27 сентября 1825 года открывается первая в мире общественная железная дорога Стоктон — Дарлингтон. Движение по ней открыл паровоз «Locomotion» («Движение»), провёзший первый поезд. Название паровоза довольно скоро становится нарицательным, а впоследствии все рельсовые движущиеся тяговые средства начинают называть на манер паровоза — локомотивами[14]. Дальнейшее развитие Закат эпохи паровозов На протяжении всей истории паровозостроения делались серьёзные попытки улучшить эксплуатационные характеристики паровозов. Так, тяжёлый и непроизводительный труд кочегара был облегчён благодаря применению шнековой системы подачи топлива — стокером. В этом же направлении подействовал и перевод котлов с твёрдого на жидкое топливо — мазут и другие тяжёлые фракции нефти. В богатых лесом районах неприхотливость парового котла к видам питающего их топлива делает использование паровоза вполне целесообразным. Тем не менее в экономическом отношении паровоз, безусловно, уступает иным видам локомотивов. Это привело к тому, что в середине XX века выпуск и эксплуатация паровозов во многих странах были свёрнуты, а сами они либо были порезаны на металлолом, либо превращены в неподвижные памятники, либо стали экспонатами музеев. Несмотря на это, паровозная тяга до сих пор применяется на таких дорогах, где экономическая эффективность достигается иными способами, примером чего служит туристический бизнес. Так, рельсовая связь между Дрезденом и Морицбургом (расстояние 14 км) с его известным замком осуществляется музейными вагонами на паровозной тяге. Паровозы водят туристические поезда из Дрездена и в других направлениях. Существуют и общества любителей паровозов, в своей деятельности выполняющих мероприятия по сохранению памяти об этом виде техники, ставшей элементом истории цивилизации. В немецком городе Майнингене существует завод, до сих пор выпускающий и ремонтирующий паровозы (на заказ), а в польском Вольштыне функционирует полноценное паровозное депо. Также в ряде стран рабочие паровозы очень часто используются в праздничных мероприятиях и для съёмок исторических кинофильмов. В некоторых местностях Индии и Китая, где имеется дефицит дизельного топлива и отсутствует электрификация железных дорог, но в то же время доступно твёрдое топливо (прежде всего уголь), паровозы продолжают водить поезда (в основном грузовые) по сей день. На исторической узкоколейной железной дороге в провинции Огненная Земля (Аргентина), небольшой паровоз водит так называемый «Поезд на краю света». В России с 2013 года ведется работа по возвращению свыше 100 паровозов в эксплуатацию с целью сохранения компетенции специалистов и поддержания музейной техники в рабочем состоянии, причем на Тихорецком и Санкт-Петербургском железнодорожных узлах они активно используются в вывозной и маневровой работе, а также водят грузовые поезда небольшой массы. История паровоза в России Начало российского паровозостроения Первый паровоз (или, как его тогда называли, сухопутный пароход, что можно слышать и теперь при исполнении известного произведения Глинки «Попутная песня» (1840)) в Российской империи появился в 1834 году. Этот паровоз был построен на Выйском заводе (Нижнетагильские заводы) Ефимом и Мироном (отец и сын) Черепановыми, при его создании учитывался опыт англичан. В августе того же года паровоз совершил первые поездки, в ходе которых возил поезд весом более 200 пудов (3,3 т) со скоростью до 16 км/ч. В следующем году Черепановыми был создан второй, более мощный паровоз. Но вскоре, в основном из-за давления подрядчиков конского извоза, испытательные поездки были прекращены. Однако уже 30 октября 1837 года поезд с паровозной тягой прошёл по первой российской общественной железной дороге — Царскосельской. Вначале не было единого стандарта колеи. Так Царскосельская дорога, была шириной 1833 мм (6 футов), Николаевская в силу большого количества американских инженеров и готовых проектных решений, привезенных ими с собой, была уже, как на то время было принято в южных штатах США — 1524 мм или 5 футов. Дорога до Варшавы и того меньше (1435 мм) — по ширине постепенно принимавшегося Стефенсовского стандарта некоторых приграничных c РИ стран. Со временем были приняты единые национальные стандарты. Император Николай I, инженер по образованию, утверждая документы для организации железнодорожного сообщения в России, повелел утвердить ширину колеи магистральных направлений 1524 мм (5 футов). Это было шире, чем в Германии, Австрии, Франции (1435 мм), но уже, чем, к примеру, в Испании (1668 мм). Использование разной колеи привело в дальнейшем к неудобствам, связанным с необходимостью менять под вагонами на приграничных станциях тележки. Однако это же в сильной степени затруднило (с учётом русского бездорожья) снабжение немецкой армии в годы Второй мировой войны[15]. Параллельно с широкой колеёй ещё долго существовала обширная сеть более дешевых узкоколейных (как правило 750 мм), местных дорог, достигавших на пике своего развития по 40 000 км и пришедших в упадок только во второй половине XX века. 8 февраля 1837 года в отчётах впервые появляется слово «паровоз», а 30 октября паровоз «Проворный», проведя пассажирский поезд, официально открыл движение по дороге. В 1848 году открывается железная дорога длиной 308 км от Варшавы до границы с Австрией[2]. На обеих указанных дорогах паровозы были заграничного производства. Годом начала русского паровозостроения можно считать 1845, когда Александровский завод в Санкт-Петербурге выпустил первые паровозы: товарные типа 0-3-0 (часть позже была переделана в тип 1-3-0 — впервые в мире) и пассажирские типа 2-2-0. Через год эти паровозы начали работать на ещё строящейся магистрали Санкт-Петербург — Москва, а 1 ноября 1851 года крупнейшая в мире на тот момент времени двухпутная железнодорожная магистраль была официально открыта, благодаря чему время в пути между двумя крупнейшими в стране городами сократилось с трёх суток до менее чем 22 часов. На 1860 год в России было менее 1000 км магистральных железных дорог, и мощностей одного паровозостроительного завода вполне хватало. Однако уже в середине 1860-х в стране начинается рост строительства железных дорог, что соответственно приводит и к росту потребностей в паровозах. 15 марта 1868 года царское правительство заключает контракты с рядом российских заводов на срок в 5 лет по строительству паровозов. В следующем году свои первые паровозы выпускают Камско-Воткинский и Коломенский заводы, причём последний сразу показывает высокий темп производства и вскоре становится крупнейшим локомотивостроительным предприятием в России. В 1870 году начинают строить паровозы заводы Невский и Мальцевский[16]. Развитие конструкции русских паровозов Как и в большинстве стран с железными дорогами, в России уже с момента появления паровозы стали постоянно улучшаться. Высокий рост грузо- и пассажирооборота требовал увеличения пропускной способности железных дорог. Основной упор был сделан на повышение веса поездов, что требовало применения паровозов с более высоким сцепным весом. Так как повышение осевых нагрузок представляло на то время затруднения (требовалось дорогостоящее усиление пути), то повышение сцепного веса осуществлялось за счёт повышения числа осей. В результате уже в 1858 году в России появляются практически первые в Европе товарные паровозы с четырьмя движущими осями (тип 0-4-0)[17], а в 1878 году — первые в мире пассажирские паровозы с тремя движущими осями (тип 1-3-0)[18]. В 1895 году на русские железные дороги поступили из США паровозы типа 1-5-0 — первые в Европе паровозы с пятью движущими осями в одной жёсткой раме[19]. Дальнейшее повышение числа осей ограничивалось по условиям вписывания в кривые, что привело к появлению на русских дорогах сочленённых паровозов, при этом активно использовался зарубежный опыт. Так, в 1872 году на Закавказскую дорогу поступили первые паровозы системы Ферли (серия Ф, сама схема появилась в 1870 году) типа 0-3-0—0-3-0 (две трёхосные тележки)[20], а в 1899 году российские заводы начали выпуск (было построено свыше 4 сотен штук) полусочленённых паровозов системы Маллета (появилась в 1889 году) типа 0-3-0+0-3-0[21]. Помимо этого, формируется российская школа паровозостроения. Так, в 1854 году инженером-конструктором А. Г. Добронравовым публикуются Правила для составления проекта паровоза. В 1870 году издаётся первый учебник «Курс паровозов», автор которого Л. А. Ермаков — профессор Петербургского технологического института. В 1880-е под руководством инженера А. П. Бородина при Киевских мастерских организуется первая в мире лаборатория по испытанию паровозов. Также из инженеров-железнодорожников того периода можно отметить Л. М. Леви, В. И. Лопушинского, А. С. Раевского и А. А. Холодецкого. При их непосредственном участии начинается улучшение теплотехнических показателей паровозов[22]. В 1882 году, по предложению А.. П. Бородина, на одном из паровозов простую паровую машину заменили на машину-компаунд, а в 1895 году Одесские железнодорожные мастерские выпустили несколько паровозов сразу с такой машиной (серия Пб). Применение такой машины, при некотором усложнении конструкции, позволяло экономить до 20 % топлива и воды. В результате с 1890-х подавляющее большинство русских паровозов (в том числе и такие массовые серии, как О, Н, А) начинают выпускаться с машинами-компаунд[23]. 7 сентября 1902 года на русские железные дороги поступает паровоз типа 2-3-0 Бп181 — первый из паровозов российской постройки, выпущенный сразу с пароперегревателем. Паровоз экономил до 25 % воды, а в устройстве был проще паровозов с машинами-компаунд, поэтому в дальнейшем русскими заводами выпускались паровозы исключительно с пароперегревателями. Хотя стоит отметить и попытки применения машины-компаунд при перегретом паре (предложено в 1911 году инженером А. О. Чечоттом), однако конструкция паровоза при этом излишне усложнялась, что повышало стоимость ремонта и не оправдывало получаемой экономии в топливе (при перегретом паре экономия от применения машины-компаунд не превышала 13 %)[24][25]. В 1907 году под руководством конструкторов К. Н. Сушкина и Е. Е. Нольтейна был разработан и построен паровоз серии К, на котором впервые в российском паровозостроении колосниковая решётка топки была вынесена над рамой. Отныне высоко поднятый паровой котёл становится характерной чертой конструкции русских паровозов[26]. Сравнительные характеристики русских паровозов Закат эпохи русских паровозов Ещё в начале XX века разными конструкторами предлагались различные варианты конструкций более экономичных, нежели паровоз, локомотивов. В 1924 году в СССР появились первые тепловозы, а в 1931 году было налажено их серийное производство (серия Ээл). И хотя в 1937 году НКПС отказался от приёма тепловозов в эксплуатацию (из-за отсутствия надлежащей производственной и ремонтной базы, а также во многом благодаря предубеждению Л. М. Кагановича), тепловозы сразу показали свою высокую экономичность, затрачивая в 5—7 раз меньше топлива на единицу работы, чем паровозы. В 1933 году на советских магистральных железных дорогах появляется новый вид тяги — электровозная. Несмотря на более высокие начальные затраты (необходимо строительство контактной сети, тяговых подстанций, а то и целых электростанций), электровозы по сравнению с паровозами более надёжны, а их мощность мало зависит от температуры окружающей среды. К тому же будучи неавтономным локомотивом, электровоз может использовать возобновляемые ресурсы, например, энергию падающей воды. В результате уже в том году на советских заводах (Коломенский и «Динамо») было начато серийное производство электровозов, которое велось вплоть до начала военных событий. В послевоенный период, когда началось восстановление страны, а на дорогах возрос товарооборот, мощность и скорости паровозов существенно возросли. Помимо этого, улучшались их качественные показатели, в частности на серийных машинах уже применялись водоподогреватели, проводились опыты с более экономичными пароперегревателями. Однако к тому времени и тепловозы, и электровозы уже показали свои преимущества перед паровозами. У последних всё яснее виднелся их основной недостаток — крайне низкий КПД, который даже у самых совершенных паровозов того времени (ЛВ и П36) не превышал 9,3 %. При восстановлении разрушенных локомотивостроительных заводов в них начали создавать цеха для производства новых видов локомотивов. Уже в 1947 году Харьковский паровозостроительный завод перешёл на крупносерийное производство тепловозов, а Новочеркасский паровозостроительный завод — электровозов (название завода при этом сменилось на НЭВЗ). В 1950 году свои последние паровозы выпускает Брянский машиностроительный завод. Окончательную точку в судьбе русского паровозостроения поставил в 1956 году XX съезд КПСС, на котором было принято решение о прекращении строительства паровозов и о начале массового внедрения прогрессивных видов тяги — тепловозной и электровозной. В том же году 29 июня Коломенский завод выпускает последний в СССР пассажирский паровоз — П36-0251, а в конце года Ворошиловградский паровозостроительный завод (к тому времени уже Ворошиловградский тепловозостроительный) построил последний грузовой, а также последний магистральный паровоз советского производства — ЛВ-522. В том же, 1956-м, году оба эти завода перешли на выпуск тепловозов ТЭ3. В 1957 году на Муромском паровозостроительном заводе был прекращён выпуск последней в СССР серии маневровых паровозов — 9Пм[27]. Тем не менее, паровозная тяга использовалась в СССР в регулярном железнодорожном сообщении до середины 1970-х годов. По данным историка железной дороги В. А. Ракова на поездной грузовой работе паровозы использовались до 1978 года. В дальнейшем паровозы работали на некоторых второстепенных участках железных дорог. В Латвийской ССР на маршрутах Плявиняс — Гулбене и Рига — Иерики — Пыталово паровозы серии Л водили грузопассажирские поезда как минимум до 1980 года[28]. На участке Питкяранта — Олонец в Карелии паровозы серии Эр водили грузовые поезда до 1986 года. На перегоне Рославль I — Рославль II паровоз серии Л работал с грузовыми составами в 1989 году.[29] Отдельные паровозы в некоторых регионах страны использовались на манёврах в железнодорожных депо и узлах, а также на промышленных предприятиях вплоть до начала 1990-х, некоторые, в частности паровоз ОВ-324, работают до сих пор. Дольше остальных задержались на паровозной тяге некоторые узкоколейные железные дороги страны. После массового исключения паровозов из парка в СССР, в 1960—70-х гг. некоторая часть из них была пущена на слом, другая часть отправилась на многочисленные базы запаса локомотивов, где они были законсервированы, а некоторые, как например часть паровозов серии ФД, были переданы за рубеж. Кроме этого, после списания, паровозы часто использовались в качестве котельных в локомотивных депо или на промышленных предприятиях, а также устанавливались в качестве памятников на железнодорожных станциях, вокзалах и депо. В настоящее время паровозы в основном используются в ретропоездах, имеющих развлекательно-познавательную функцию[30]. В сентябре 2018 года был запущен первый в современной России регулярный паровозный маршрут на участке Бологое — Осташков. Пригородный поезд курсирует каждую субботу. Паровоз модели СУ 250-74 1948 года выпуска тянет состав из двух пассажирских вагонов образца 1980-х гг[31]. Обозначения серий паровозов Первые паровозы получали имена собственные («Ракета», «Планета», «Проворный»). Такая система обозначений довольно скоро показала свою несостоятельность, поэтому однотипные по конструкции паровозы стали объединять в группы, которым присваивали единое общее обозначение — серию. Обозначения серий могли быть выполнены как с применением букв, так и с применением цифр, а иногда и их сочетанием (например, финские H2)[32]. Однако ввиду того, что обозначения на каждой дороге присваивались по собственной системе, вскоре сложилась ситуация, когда у паровозов практически одинаковой конструкции было по несколько десятков вариантов серий, что привело к необходимости ввода единых обозначений серий паровозов по стране. Одной из первых такая система была применена в Российской империи, где в 1912 году Циркуляр Управления железных дорог Министерства путей сообщения ввёл буквенную систему обозначений серий паровозов, как для казённых, так и для частных железных дорог. Так, согласно ей, все старые товарные паровозы с 3 движущими осями (типы 1-3-0, 0-3-0, 0-3-1) получили обозначение серии Т (т</b>рёхосные), типа 0-4-0 выпущенные до паровозов «нормального типа» — Ч (ч</b>етырёхосные), паровозы «нормального типа» — О (о</b>сновные) и т. д.[33] Примерно в то же время в Польше перешли на буквенно-цифровое обозначение серий, при которой первая буква обозначала род службы локомотива (товарный, пассажирский или курьерский), вторая (нижний индекс) — осевую характеристику, а следовавшая далее цифровая часть — на конструктивные особенности. Например, обозначение паровоза Ty23 имеет следующую расшифровку: T</b>owarowe («Товарный»), осевая характеристика — y (1-5-0), появился в 19<b data-parsoid='{"dsr":[60372,60380,3,3]}'>23 году[34] В 1925 году в Германии Рейхсбан (Управление Государственными железными дорогами) ввёл единое двухцифровое обозначение серий паровозов для всех германских железных дорог и общую нумерацию для каждой серии. По такой системе в одну серию объединяли паровозы выпущенные до 1920-х и имевших общую осевую формулу, в результате чего паровозов каждой серии могло быть нескольких разновидностей (например, паровозов серии 56 было шестнадцать разновидностей)[35]. Подобную схему обозначений, только трёхцифровую, пытались ввести в 1920-х и в Советском Союзе, причём на начальном уровне сохраняя при этом буквенное обозначение, результатом чего явились буквенно-цифровые обозначения серий, например, Су212. Однако такая система на советских железных дорогах оказалась неэффективной, причём во многом из-за того, что номера каждой серии могли быть лишь в пределах от 1 до 99, тогда как паровозов каждой серии было построено гораздо больше (например, тех же Су было построено свыше 2 тысяч)[36]. Нередко паровозы получали обозначения серии в честь главных конструкторов (например, грузовой Л Лебедянского, и его пассажирский тёзка Лопушинского, а грузовой Ю был в 1912 году назван Щ в честь конструктора Н. Л. Щукина) либо известных личностей (Иосиф Сталин, Серго Орджоникидзе или наиболее мощный отечественный Феликс Дзержинский). Отличия пассажирского и грузового паровозов Пассажирские и грузовые паровозы существенно отличаются по конструкции экипажа, что объясняется следующими причинами: Пассажирскому паровозу не нужен большой сцепной вес, поэтому может быть уменьшено количество движущих или «сцепных» колёс, осуществляющих сцепление с рельсами за счёт сил трения. Скорость пассажирского паровоза при равной мощности должна быть выше, для этого используют движущие колёса увеличенного диаметра, а для поддержки цилиндров и передней части котла используют бегунковые колёса небольшого диаметра. Бегунковые оси (или бегунки) стояли в отдельной тележке (чаще всего Бисселя или Цара-Краусса), они облегчают вписывание экипажа в кривые, а также подготавливают путь к прохождению движущих колёс. В некоторых случаях единственная бегунковая ось объединялась в тележку с передней движущей осью (С), что ещё больше способствовало приспособляемости экипажа к прохождению кривых на больших скоростях. Технические преимущества и недостатки паровоза Как и у всех других типов локомотивов, у паровоза есть как преимущества, так и недостатки. Из преимуществ стоит отметить следующие: Относительная простота конструкции, благодаря чему их производство было довольно просто наладить на машиностроительном (например, Lima и HCP) или металлургическом (например, Коломенский и Сормовский) заводе. Надёжность в эксплуатации, обусловленная уже упомянутой простотой конструкции, благодаря чему паровозы могут эксплуатироваться на протяжении более 100 лет. Наибольшая сила тяги при трогании с места. Более того, из всех распространённых видов двигателей транспортных средств единственно паровая машина может неограниченно долго развивать максимальную силу тяги даже у стоящего на месте локомотива. Многотопливность, то есть возможность работы практически на любом топливе, в том числе на дровах, торфе, угле, мазуте и т. п.. В 1960-х годах, после снятия с поездной работы, многие паровозы были переданы на подъездные пути предприятий, где их отапливали, часто отходами производства: щепой, опилками, макулатурой, зерновой шелухой, бракованным зерном, отработавшими смазочными материалами. При этом тяговые возможности паровоза существенно снижались, но для манёвров с несколькими вагонами тяги хватало. У тепловозов существенно падает мощность дизельных двигателей в условиях высокогорья, в то время как мощность паровозов в таких условиях даже растет (разреженный воздух оказывает меньшее сопротивление истечению отработанного пара из машины). Поэтому паровозы могут достаточно эффективно работать на высокогорных перевалах. Недостатки паровоза: Крайне низкий КПД, который на последних серийных паровозах составлял 5—9 %, что обусловлено низким КПД самой паровой машины (не превышает 20 %), а также недостаточной эффективностью сгорания топлива в паровом котле и потерями тепла пара при передаче его от котла к цилиндрам. После окончания эпохи массового использования паровозов, за счёт применения компьютерных технологий удавалось довести КПД до 11,8 %. Повышенная склонность к боксованию, обусловленная сильной неравномерностью крутящего момента, создаваемого поршневой паровой машиной, особенно при небольших скоростях, а также тем, что движущие оси паровозов жестко спарены. Несимметричность паровозов классической конструкции, что вызывало необходимость разворота локомотива при смене направления движения. Потребность в больших запасах мягкой «котельной» воды и в их постоянном пополнении на станциях, что особенно ограничивало применение паровозов в засушливой местности (например, в пустынях) либо в отдалённых регионах стран. Применение паровозов с конденсацией отработанного пара хоть и снижало актуальность этой проблемы, но не устраняло её полностью. Необходимость организации водоснабжения существенно удорожало постройку железнодорожных линий вообще и сдерживало расширение дорожной сети — малодеятельные линии оказывались нерентабельными. Высокая пожароопасность, обусловленная наличием открытого огня сгорающего топлива. Данный недостаток отсутствует на бестопочных паровозах, однако радиус действия таких машин весьма ограничен. Большое количество дыма и копоти, выбрасываемых в атмосферу. Этот недостаток особенно сильно проявлялся при вождении пассажирских поездов, при работе в черте населённых пунктов, в тоннелях и проч. Проблема была настолько острой, что власти города Нью-Йорка в 1903 году издали закон, запрещающий использование паровозов на территории нью-йоркского острова Манхэттен южнее реки Харлем (Harlem River) после 30 июня 1908 года. Формально закон стал реакцией правительства штата на катастрофу 1902 года. Тогда во время движения по тоннелям в районе Парк-Авеню машинист одного из поездов был ослеплен паровозным дымом, не рассчитал скорость, и его паровоз врезался во впереди идущий состав, в результате чего погибло пятнадцать пассажиров. В 1923 году этот закон был ещё более ужесточен. Так называемый «», который должен был вступить в силу с 1 января 1926 года, предписывал всем железным дорогам, чьи линии хотя бы частично находились в границах Нью-Йорка и его пригородов, не использовать на этих линиях никакой другой тяги, кроме электрической. Невозможность работы паровозов по системе многих единиц, что для вождения тяжеловесных поездов требует применения кратной тяги, а следовательно и увеличения числа локомотивных бригад. Тяжёлые условия труда локомотивной бригады. Опасность взрыва котла. Высокая трудоёмкость ремонта, особенно парового котла. Стоит отметить, что несмотря на тяжёлые условия работы, паровозы, тем не менее, весьма ценились машинистами. Прежде всего это было связано с тем, что, в отличие от всех других локомотивов, теоретически рассчитать рациональные режимы ведения поезда для паровозов практически невозможно, так как слишком много составляющих: температура и давление пара, положения регулятора и реверсора, уровень воды в котле и т. д. и т. п. Из-за этого сильно ценился практический опыт машинистов, благодаря которому и удавалось осуществлять вождение тяжеловесных поездов с более высокими скоростями, как это делал, например, советский машинист Пётр Кривонос. С уходом паровозов авторитет профессии машинист локомотива значительно упал[37]. Рекорды среди паровозов Самый первый официальный рекорд для рельсового транспорта был зарегистрирован в 1829 году в Англии и является рекордом скорости. 6 октября этого года на железной дороге Манчестер — Ливерпуль при большом стечении народа состоялись гонки, вошедшие в историю как «Рейнхильские состязания» (English: Rainhill Trials). Победителем этих соревнований стал паровоз Стефенсона «Ракета», который 8 октября развил скорость 24 мили/ч (38,6 км/ч), по другим данным — 30 миль/ч (48 км/ч), что на то время являлось рекордом для сухопутного транспорта[38]. Дальнейшей планкой, к которой стремились конструкторы паровозов, стала скорость в 100 миль/ч (160,9 км/ч). Точные данные о том, когда этот рекорд был побит, весьма разнятся. Так, согласно одним данным, в сентябре 1839 года такой скорости достиг английский паровоз «Hurricane» («Харрикейн», «Ураган») типа 1-1-1 с диаметром движущих колёс 3048 мм (10 футов). Согласно другим, это был американский паровоз типа 2-2-0 № 999, который 10 мая 1893 года с поездом «Empire State Express» развил скорость в 181 км/ч. Однако оба эти факта нередко ставятся под сомнение различными авторитетными учёными[38]. Рекорд скорости в 200 км/ч был превзойдён 11 мая 1936 года, когда немецкий паровоз серии 05 типа 2-3-2 фирмы «Борзиг» в демонстрационной поездке достиг скорости 200,4 км/ч. Окончательный же рекорд скорости для паровозов был установлен 3 июля 1938 года, английский паровоз серии A4 № 4468 «Mallard» («Дикая утка») достиг скорости 202 км/ч (125 миль/ч)[38]. Советский рекорд скорости среди паровозов несколько скромнее. Так, 29 июня 1938 года скоростной паровоз Коломенского завода (2-3-2К) на линии Ленинград — Москва достиг скорости в 170 км/ч[39]. Однако есть данные, что в апреле 1957 года другой скоростной паровоз, но уже Ворошиловградского завода (2-3-2В) улучшил этот результат, достигнув скорости в 175 км/ч[40]. A4 «Mallard» Э Что касается размеров, то самыми большими и тяжёлыми паровозами в мире являются американские паровозы Класса 4000 («Big Boy»), длина которых с тендером достигает 40,47 м, а служебная масса составляет 548,3 т, что делает их заодно самыми тяжёлыми локомотивами в истории. Из советских паровозов самыми большими и тяжёлыми были опытные П38, служебная масса которых с тендером составляла 383,2 т при длине 38,2 м, а из довоенных — сочленённый танк-паровоз Я-01 длиной 33,1 м при служебной массе 266,6 т. Самым же массовым в мире паровозом является российский (советский) паровоз серии Э. Этот паровоз строился с 1912 по 1956 гг. на трёх десятках заводов в шести странах мира. По разным оценкам, было построено не менее 10,8 тысяч паровозов этой серии[41]. См. также Колонны паровозов особого резерва Паровозоремонтные заводы Великая паровозная гонка Примечания Комментарии Источники Литература . — Киев, 1896. Ссылки Сайты на русском языке, посвящённые паровозам: Отдельные страницы о паровозах: (in English) Категория:Локомотивы Категория:Появились в 1804 году
https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9F%D0%B0%D1%80%D0%BE%D0%B2%D0%BE%D0%B7
{ "plaintext_start_byte": [ 1, 386, 573, 1301, 2536, 2592, 3432, 3907, 4738, 4859, 5198, 5375, 5541, 5677, 5962, 6082, 6428, 7027, 7756 ], "plaintext_end_byte": [ 385, 561, 1285, 2535, 2591, 3424, 3898, 4729, 4858, 5197, 5374, 5540, 5676, 5961, 6062, 6412, 7006, 7727, 7840 ] }
Mikä oli Club Penguinin pelaajamäärä?
Club Penguin
finnish
{ "passage_answer_candidate_index": [ 0 ], "minimal_answers_start_byte": [ 369 ], "minimal_answers_end_byte": [ 384 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Club Penguin (CP) oli Miniclip-sivustolla sekä omalla sivustollaan toiminut online-moninpeli. Pelissä pingviinit voivat chattailla ja pelata minipelejä lumipeitteisessä virtuaalimaailmassa. Peli julkaistiin 23. lokakuuta 2005. Kesällä 2007 Disney osti pelin oikeudet lisäten peliin animaattoreita ja tehden siitä mainoksia. Vuonna 2008 pelaajamäärä oli yli 15 miljoonaa. 30. tammikuuta 2017 Club Penguinin ylläpito ilmoitti, että peli lopetetaan 29. maaliskuuta 2017. 29. maaliskuuta julkaistiin Club Penguinin seuraaja, Club Penguin Island.[1] Pelaaminen Pingviiniä ohjataan klikkaamalla hiirellä kentän kohtaa, johon halutaan suunnata. Myös ovesta sisälle mennään klikkaamalla. Pingviinit kävelevät kuin oikeat pingviinit. Pelissä voi myös heittää lumipalloja. Lumipalloja heitetään siirtämällä kursori lumipallon kohdalle, alalaidassa painetaan sitä ja valitaan heiton kohde. Lumipalloja voi heittää sarjana ja klikaten haluttuja paikkoja. Club Penguinissa on mahdollista myös tanssia, istua ja vilkuttaa. Peli on saatavilla englanniksi, portugaliksi, ranskaksi, espanjaksi ja saksaksi, mutta halutessasi voit kääntää pelin muillekin kielille, kuten suomeksi, ruotsiksi ja tanskaksi. Koko peli ei kuitenkaan käänny haluamallesi kielelle. Hahmot Agentit Salaiset agentit ovat Club Penguinin vakoojia, joista muut pingviinit eivät ole tietoisia. Nämä agentit valvovat turvallisuutta, heidän porttikielloistaan otetaan hieman isompi kanta kuin muilta ja he suorittavat salaisia tehtäviä, joita on kymmenen. Agenteilla on vakoilupuhelin, jolla he pääsevät teleportoitumaan joka paikkaan, myös salaiseen päämajaan (EPF command room). Uusi agenttipuhelin tuli 2010. Salaisiksi agenteiksi pääsevät henkilöt, jotka ovat tehtävään sopivia. Nykyisin lähes kaikki pingviinit ovat salaisia agentteja, koska Internetistä löytyy ohjeet testin täyttämiseen. Pingviinin täytyy saada kutsu agenttitestiin jo agenttina olevalta pingviiniltä tullakseen agentiksi. EPF command room on agenttien päämaja, jonne pääsee vakoojapuhelimen ja Everyday Phoning Facility</i>n kautta. Päämajassa on myös VR-huone (virtual reality), johon pääsee tube transportin kautta. Siellä on mahdollista nähdä vuosien 2005, 2007 ja 2010 päämajat. Samassa paikassa voi myös aloittaa tehdä salaisia tehtäviä, joista saa erilaisia lahjoja kun sellaisen on suorittanut loppuun. Voit pelata pelejä nimeltä Missions. Peliä voi pelata vaikket olisikaan agentti. Missionseja on yksitoista. Agentiksi pääsemiseen vaaditaan testin suorittaminen. Heillä on käytössään uusi EPF Spy Phone. EPF-agenttien tehtävät tapahtuvat pelitilassa, toisin kuin entisten PSA-agenttien tehtävät. Spy Phone alkaa vilkkua punaisena, kun uusi tehtävä alkaa. Tuo uusi tehtävä annetaan tiedoksi Command Roomissa. Sen jälkeen kuljetaan ympäri saarta CP:ssä annettujen ohjeiden mukaan. Kun oikea paikka on saavutettu, Spy Phone alkaa vilkkua vihreänä. Sitä painamalla pääsee minipeliin, jonka ratkaisemalla ansaitsee EPF-mitalin. Niillä voi ostaa agenttivaatteita Spy Phonen Elite Gear -osiosta. Vanhoja PSA-tehtäviä voi tehdä Command Roomin VR-huoneesta. Vanhojen tehtävien joukossa on myös yksi uusi tehtävä. Agenttien pääviholliset ovat Herbert-jääkarhu ja Klutzy-rapu. Herbert on luonteeltaan ilkeä, Klutzy taas iloinen ja kiltti, mutta uskollinen Herbertin apuri. Ninjat Ninjat ovat pingviinejä, jotka ovat pelanneet Card-Jitsu -peliä ansaiten vöitä valkeasta mustaan. Kun pingviini on saanut mustan vyön, hänen täytyy otella sensei</i>tä (opettaja) vastaan. Voittaessaan sensei</i>n ninja saa naamion ja pääsyoikeuden salaiseen ninjojen piilopaikkaan. Ninjana voi myös saada uusia voimakortteja (powercards) ja he voivat ostaa amuletin, jolla pääsee pelaamaan Card jitsu fire-, Card jitsu water- ja Card jitsu snow -peliä. Pufflet Pufflet ovat pingviinien lemmikkejä, joita voi ostaa lemmikkikaupasta. Niitä on kymmentä eri väriä: sinistä, punaista, mustaa, vihreää, violettia, vaaleanpunaista, keltaista, valkoista, oranssia ja ruskeaa. Lisäksi saatavilla on myös sateenkaari (läpäisemällä kaikki Puffle Hotel</i>in tehtävät) ja kultainen (poraamalla Mine Cave</i>lla). Rekisteröitymättömät pelaajat voivat ostaa vain sinisiä ja punaisia puffleja, niitäkin enintään kaksi. Rekisteröityneet käyttäjät voivat ostaa enintään 20. Niitä hoidetaan virtuaalilemmikin tavoin. Niitä voi taluttaa myös muualla kuin omassa iglussa. Joitakin puffleja voi ottaa mukaan peleihin. Nykyään jäsenmaksua maksavat pelaajat voivat ostaa pufleilleen hattuja. Tavalliset pingviinit voivat saada member-puffleja ja pufflehattuja koodeilla. Maailma Joihinkin paikkoihin voi päästä vain kartan kautta, ja jotkut paikat ovat löydettävissä vain tiettyinä päivinä. Joka pelaajalla on oma iglunsa, jota rekisteröitynyt ja jäsenmaksua maksava pelaaja voi myös sisustaa. Muut pelaajat voivat mennä rekisteröitymättömän pelaajan igluun vain, jos pelaaja on merkitty ystäviin. Ainoastaan rekisteröityneet pelaajat voivat tehdä omasta iglustaan kaikille vapaakulkuisen sekä ostaa sinne tavaroita. Lemmikkikauppa (The Pet Shop) sijaitsee Plazassa. Rekisteröityneet voivat ostaa leluja puffleilleen samaisesta kaupasta. Katalogista on mahdollista ostaa muitakin lemmikkejä. Club Penguinissa järjestetään ajoittain juhlia, jolloin lähes koko pelimaailma on koristeltu. Silloin peliin ilmestyy paikkoja, joihin pääsevät vain jäsenet. Ninjojen piilopaikkaan (Ninja Hideout) pääsee Dojo Courtyard -alueelta. Sieltä ninjat voivat ostaa ninja-asun, iglun ja huonekaluja. EPF eli Elite Penguin Force -agenttien tukikohta sijaitsee entisen Sport Shopin, nykyisen Every Phoning Facilityn kohdalla. Agenteilla on oma salainen päämaja, EPF command room, jossa he voivat tehdä agenttitehtäviä. Command roomin VR-huoneessa voi tehdä vanhoja PSA-tehtäviä. Pelissä pystyi myös liittymään PSA -agenttiryhmittymään jossa pystyi suorittamaan tehtäviä. The Penguin Times The Penguin Times on Club Penguinin oma lehti. Se ilmestyy joka torstai, ja kertoo viimeisimmistä tapahtumista kuten kilpailuista, juhlista, uusista alueista ja peleistä. Lehdessä on myös vitsejä, arvoituksia sekä sarjakuvia, joita voi itse lähettää lehteen. Lehden kirjoittaja on Aunt Arctic, josta on myös postimerkki. Keräilypinssi Pinssi on pelin pikkukuva, joka asetetaan pelaajakortin vasempaan yläreunaan. Se vaihtuu kahden viikon välein perjantaisin. Pinssit ovat piilotettuina alueille, ja ne voivat olla lähes mitä tahansa esineitä tai kuvia. Pinssit ovat valkoreunaisia ja pienikokoisia. Joskus pinssin tuleminen näkyviin vaatii useamman esineen klikkailemista. Niitä voi olla myös piilossa jonkun esineen sisällä. Nykyään kaikki voivat ostaa eri maiden lippukuvioisia pinssejä vaatekauppakatalogin takasivuilta. Joitain pinsseja voi saada vain jäsenyydellä (engl. member tai membership) Kehitys ja historia Club Penguin on syntynyt pelistä nimeltä Penguin Chat. Toukokuussa 2013 Club Penguiniin tuli uusi Card-Jitsu Snow. Club Penguinissa järjestetään Party -nimisiä juhlia joista saa uuden Keräilypinssin, uusia kalusteita igluun sekä vaatteita pingviinille. (Ne vaihtuvat myös kuukausittain.) Kuuluisia Party-henkilöitä joista on postimerkki, ovat PH (lyhennös sanasta: Puffle Handler) Gary (keksijä), Rockhopper (merirosvo), Cadence (DJ), Franky (soittaja), G Billy (soittaja), Petey K (soittaja), Stompin' Bob (soittaja), Aunt Arctic (lehden kirjoittaja), Sensei (ninjojen "opettaja"), Rookie (EPF apuri) ja Herbert (jääkarhu). Klutzy (rapu) on Party-henkilö, josta ei saa postimerkkiä. Lähteet Aiheesta muualla Luokka:Selainpelit Luokka:MMORPG-pelit Luokka:MMOG-pelit Luokka:Virtuaalimaailmat
https://fi.wikipedia.org/wiki/Club%20Penguin
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 310, 613, 1345, 1668, 2256, 2675, 3005, 3525, 4211, 4666, 5210, 5581, 5958, 6468, 6789, 7381, 7532, 8013, 8609, 8831, 9449, 10243, 10907, 11205, 11782, 12260, 12945, 13310, 13622, 14160, 14554, 15140, 15591, 16375, 16928, 17371, 17668, 17820, 18351, 18739, 19444, 19686, 20009, 20283, 20763, 21132, 21543, 21612, 21936, 21979 ], "plaintext_end_byte": [ 309, 600, 1344, 1667, 2230, 2674, 3004, 3517, 4149, 4665, 5209, 5580, 5957, 6467, 6788, 7380, 7486, 8012, 8608, 8830, 9405, 10235, 10906, 11193, 11781, 12202, 12944, 13294, 13621, 14159, 14542, 15139, 15590, 16338, 16927, 17370, 17667, 17819, 18314, 18738, 19443, 19685, 20008, 20282, 20762, 21131, 21530, 21602, 21909, 21977, 22030 ] }
Kuinka monta sotilasta osallistui operaatio Market Gardeniin?
Operaatio Market Garden
finnish
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Operaatio Market Garden (”Kauppapuutarha”) oli liittoutuneiden sotilasoperaatio toisen maailmansodan aikana syyskuussa 1944. Sen tavoitteena oli ottaa haltuun saksalaisjoukkojen miehittämän Alankomaiden suurimpien jokien ylittävät sillat ja siten helpottaa liittoutuneiden etenemistä natsi-Saksaan. Operaatio olikin menestyksekäs Nijmegenissä sijaitsevan Waalin sillan valtaamiseen asti, mutta yleisesti sitä pidetään epäonnistuneena, koska Arnhemissa sijainnutta Reinin ylittävää siltaa ei onnistuttu valtamaan vaan brittiläinen 1. laskuvarjodivisioona tuhoutui lähes kokonaan. Suunnitelma Market Garden koostui kahdesta erillisestä osasta. Operaatio Market oli toisen maailmansodan suurin maahanlaskuoperaatio. Kolme ja puoli divisioonaa laskuvarjojoukkoja pudotettiin valtaamaan tärkeät sillat ja estämään saksalaisia tuhoamasta niitä. Samanaikaisesti alkoi Operaatio Garden eli brittiläisen 2. armeijan XXX armeijakunnan johtama motorisoitujen joukkojen hyökkäys, jonka tarkoituksena oli edetä mahdollisimman nopeasti kevyesti aseistettujen laskuvarjojoukkojen avuksi ja varmistaa siltojen väliset alueet. Liittoutuneiden sodanjohto oletti, että saksalaisjoukot olisivat vieläkin pakomatkalla Pohjois-Ranskan taisteluista ja että vastustus ei tulisi olemaan kovinkaan ankaraa kummallekaan operaatiolle. Jos suunnitelma olisi onnistunut, olisivat Bernard Montgomeryn johtamat brittijoukot voineet paremmin avustaa poistamaan saksalaisjoukkoja Länsi-Scheldtiltä. Liittoutuneet olisivat myös voineet käyttää aikaisemmin vallattua Antwerpenin satamaa lisäkaluston tuomiseksi ja siten alueiden valtaamiseen helpottamiseksi. Operaation käynnistämiseen vaikuttivat useat tekijät. Normandian maihinnousuun osallistuneet maahanlaskujoukot oli raskaiden taistelujen jälkeen siirretty Englantiin lepoa ja täydennystä varten. Samaan aikaan muodostettiin Liittoutuneiden 1. maahanlaskuarmeija, joka koostui kolmesta Yhdysvaltain ja kahdesta Britannian maahanlaskudivisioonasta sekä puolalaisesta prikaatista. Normandian maihinnousun jälkeen 18 suunniteltua liittoutuneiden maahanlaskuoperaatiota oli peruutettu, koska maajoukot etenivät nopeammin kuin operaatioita ehdittiin toteuttaa. Operaation joukot Market Yhdysvaltain 101. maahanlaskudivisioonaa johti kenraalimajuri Maxwell D. Taylor, joka hyppäsi miestensä kanssa Normandiaan maihinnousupäivänä ja oli näin ensimmäinen liittoutuneiden kenraali Ranskassa maihinnousun aikana. Divisioonan pudotusalueeksi määrättiin alueet lähinnä brittiläisestä XXX armeijakunnasta pohjoiseen. Joukkojen oli otettava haltuun Sonin ja Veghelin sillat Eindhovenista luoteeseen. Toinen liittoutuneiden maahanlaskujoukkojen ryhmä oli Yhdysvaltain 82. maahanlaskudivisioona, jonka johdossa oli prikaatinkenraali James M. Gavin. Divisioonan aiottu pudotusalue sijaitsi koilliseen 101. divisioonan alueesta, Graven ja Nijmegenin välissä. Divisioonan oli määrä ottaa haltuunsa Gravenin ja Nijmegenin sillat. Kolmas ryhmä koostui brittiläisestä 1. laskuvarjodivisioonasta ja puolalaisesta 1. erillisestä laskuvarjoprikaatista. Brittiläisiä johti kenraalimajuri Roy Urquhart ja puolalaisia kenraalimajuri Stanisław Sosabowski. Tämän ryhmän oli määrä laskeutua reitin kaikkein pohjoisimmalle alueelle Reinin varrelle valtamaan Arnhemin maantiesilta ja Oosterbeekin rautatiesilta. Lisäksi brittiläisen 52. jalkaväkidivisioonan oli määrä saapua vallatun Deelenin lentokentän kautta viidentenä päivänä. Garden Garden koostui pääasiassa brittiläisestä XXX armeijakunnasta, jonka kärkeä oli Kaartin panssaridivisioona ja brittiläinen 43. jalkaväkidivisioona sekä brittiläinen 50. jalkaväkidivisioona reservissä. Armeijakunnan piti suunnitelman mukaan edetä läpi jokaisen maahanlaskujoukon. Operaation ensimmäisenä päivänä maavoimien ohjeena oli saapua 101. divisioonan alueen eteläosaan, toisena päivänä 82. divisioonan alueelle ja kolmantena tai neljäntenä päivänä 1. divisioonan alueelle. Maahanlaskujoukot liittyisivät XXX armeijakunnan joukkohin suorittamaan murtautuminen Arnhemin sillanpääasemasta. Taistelut Ensimmäinen päivä, sunnuntai 17. syyskuuta 1944 Toisin kuin edellisten operaatioiden öisissä maahanlaskuissa, Market Gardenissa päivänvalossa lähes kaikki liittoutuneiden laskuvarjojoukot ja liitokoneet onnistuivat laskeutumaan tarkasti pudotusalueilleen tai hyvin lähelle niitä. Pudotusten jälkeen joukot lähtivät liikkeelle valtaamaan määräysten mukaisia siltoja, ja etelässä 101. divisioona valtasi neljä viidestä sillasta. Viidennen Sonin sillan saksalaiset ehtivät räjäyttää. Graven sillan valtauksen suoritti lähelle pudotettu 82. divisioonan osasto. Tärkeimpiin siltoihin kuului Nijmegenin 600 metriä pitkä silta, jonka valtaus oli annettu 508. laskuvarjorykmentin tehtäväksi. Rykmentin hyökkäys sillalle viivästyi väärinkäsityksen takia. Mikäli se olisi hyökännyt aiemmin, se olisi kohdannut vain tusinan verran saksalaissotilaita. Hyökkäyshetkellä paikalle oli saapumassa 9. SS-panssaridivisioonan tiedustelupataljoona, joten valtausyritys epäonnistui ja tärkeä silta jäi saksalaisten haltuun. Nijmegenin ja Arnhemin sillat kulkivat Reinin sivuhaarojen yli, joten ylitettävät joet olivat leveitä. Tämän vuoksi pioneerijoukkojen oli hankala silloittaa niitä. Oli välttämätöntä, että Nijmegenin ja Arnhemin siltoja vallattaisiin ja pidettäisiin hallussa, sillä muuten XXX armeijakunnan eteneminen pysähtyisi ja operaatio Market Garden epäonnistuisi. 1. laskuvarjodivisioonasta vain puolet voitiin kuljettaa pudotusalueelle ensimmäisen päivän aikana, ja puolet siitä täytyi jättää vartioimaan pudotusaluetta, kunnes divisioonan loppuosa saapuisi. Britit olivat vielä kaukana Arnhemin sillasta, kun 9. SS-panssaridivisioonan tiedustelupataljoona ylitti onnistuneesti Arnhemin sillan kohti Nijmegeniä ja Waalin siltaa. Saksalainen koulutuspataljoona onnistui muodostamaan ohuen puolustuslinjan kahdelle Arnhemiin johtavalle reitille hidastaen 1. laskuvarjoprikaatin etenemistä, mutta everstiluutnantti John Frostin komentama II pataljoona eteni sillalle eteläisintä reittiä kohtaamatta lähes olleenkaan vastarintaa. Joukot valtasivat sillan pohjoispään ensimmäisen päivän iltana ja tekivät kaksi epäonnistunusta yritystä sillan ja sen eteläpään valtaamiseksi. I ja III pataljoona eivät päässeet sillalle asti. Sillan ja pudotusalueiden välillä ilmeni pahoja viestintäongelmia. Radiolähettimet eivät toimineet edes muutaman sadan metrin etäisyydellä, saati sitten 13 kilometrin matkalla. Yhteyttä ei saatu myöskään maahanlaskuja tukemaan tarkoitettuihin hävittäjäpommittajiin, joten joukot jäivät ilman ilmatukea. XXX armeijakunnan komentaja kenraali Brian Horrocks sai tiedon 17. päivän aamuna, että operaatio toteutaan sinä päivänä ja kello 12.30 hän sai tiedon, että laskuvarjojoukot ovat lähteneet tukikohdistaan. Armeijakunnan tykistö avasi tulen kello 14.15. Maajoukkojen hyökkäys lähti liikkelle kello 14.35. Tavattuaan matkalla vastarintaa olivat XXX armeijakunnan joukot miehittivät Valkenswaardin vasta hämärän saapuessa ollen 10 kilometrin päässä Einhovenista, edettyään vain 11 kilometriä, joten operaation aikataulu kokonaisuudessaan myöhästyi jo alussa päivällä. Saksalaiset reagoivat nopeasti liittoutuneiden hyökkäykseen, mikä vähensi yllätyshyökkäyksen etua. Toinen päivä, maanantai 18. syyskuuta 1944 Toisena päivänä brittiläisen 1. laskuvarjoprikaatin I ja III laskuvarjopataljoona etenivät taistellen ja saavuttivat iltaan mennessä Arnhemin ja olivat 1,5 kilometrin päässä sillasta noin 200 miehellä, mikä oli 1/6 alkuperäisestä vahvuudesta. Pataljoonat olivat menettäneet taisteluissa suurimman osan upseereista ja aliupseereista. Toinen aalto myöhästyi sumun takia ja suoritti hypyn tulituksen alaisena, mutta 4. laskuvarjoprikaati laskeutui määrävahvuisena. Yhdysvaltain 82. divisioona kohtasi vastarintaa Gravessa, joka oli hyvin puolustettu. Saksalaiset joukot painostivat yhdysvaltalaisia Nijmegenin itäpuolella. 505. laskuvarjorykmentti puolustautui Horstissa, Grafwegenissä ja Riethorstissa. Aikaisin aamulla saksalaiset olivat onnistuneet valtaamaan pudotusalueen, johon toisen aallon piti saapua kello 13.00. 508. laskuvarjorykmentti määrättiin valtaamaan takaisin saksalaisilta pudotusalueet ja pudotusalue saatiin vallattua kello 14.00 mennessä. Huono sää oli viivyttänyt toisen aallon lähtöä ja se saapui pudotusalueelle klo 15.30. Yhdysvaltain 101. divisioona yritti saksalaisten räjäytettyä Sonin sillan valloittaa vastaavaa siltaa lähistöltä, mutta tuloksetta. Samaan aikaan osa divisioonasta eteni etelään ja saapui Eindhovenin pohjoisosiin. Kello 06.00 irlantilaiskaarti jatkoi hyökkäystä ja XXX armeijakunnan tiedusteluyksiköt kohtasivat puolilta päivin ensimmäiset osastot 101. divisioonasta. Kello 16.00 tienoilla pääjoukko sai radiolla tiedon Sonin sillan olevan tuhottu ja pyynnön Bailey-sillan saamisesta paikalle. Yöhön mennessä Eindhovenin alue oli otettu haltuun, mutta kolonnat ruuhkautuivat kaupungin kaduilla ja saksalaiset lentokoneet pommittivat niitä yöllä. XXX armeijakunnan pioneerit kokosivat saksalaisten sotavankien avustuksella Bailey-sillan Wilhemina-kanavan ylitse 10 tunnissa. Kolmas päivä, tiistai 19.9.1944 Nijmegen Kolmantena päivänä, iltapäivällä, XXX armeijakunta saapui Arnhemin asemesta Nijmegeniin. Nijmegenissä Kaartin panssaridivisioona ja 82. divisioonan 505. rykmentin toinen pataljoona lähtivät yhdessä valtaamaan Nijmegenin siltaa, mutta yritys pysäytettiin 400 metrin päässä sillasta. Tämän jälkeen kahakointi jatkui läpi yön. Liittoutuneet tekivät uuden suunnitelman hyökkäyksestä sillan eteläpäähän ja samanaikaisesti 504. rykmentin kolmas pataljoona ylittäisi joen veneillä hieman kauempana ja hyökkäisi sillan pohjoispäähän. Ylitystä varten oli pyydetty veneitä myöhään iltapäiväksi, mutta ne eivät saapuneet ajoissa. Jälleen kerran XXX armeijakunta joutui odottamaan siltaa, joka olisi pitänyt olla vallattu ennen armeijakunnan saapumista. Arnhem Aamuyön tunteina 1. laskuvarjoprikaati aloitti hyökkäyksen kohti Arnhemin siltaa ensimmäisen pataljoonan johtamana. Heti päivän alettua valjeta saksalaiset huomasivat etenijät ja pääpuolustuslinjan tulitus pysäytti ensimmäisen pataljoonan etenemisen. Jouduttuaan tulituksen kohteeksi kolmelta suunnalta I pataljoona hajosi ja III pataljoonan jäljelle jääneet miehet joutuivat perääntymään. Myös 11. pataljoonan, joka ei juuri ollut vielä joutunut taisteluun, täytyi antaa periksi ylivoimalle yrittäessään vallata ylempää maastoa pohjoisessa ja vetäytyä yhdessä muiden pataljoonien kanssa länteen kohti pääjoukkoja Oosterbeckissä. Toinen pataljoona ja siihen liitetyt joukot (noin 600 miestä) pystyivät edelleen pitämään hallussaan Arnhemin sillan pohjoisen rampin vaikka saksalaiset alkoivat tulittaa järjestelmällisesti aluetta heittimillä, tykeillä ja tankeilla tarkoituksena tuhota rakennukset alueelta. Oosterbeek Oosterbeekin pohjoispuolella 4. laskuvarjoprikaati johti 1. maahanlaskudivisioonan yritystä tunkeutua saksalaisten linjojen taakse, mutta yhteysvaikeuksien ja vihollisen vastarinnan vuoksi yritys epäonnistui suurin tappioin. Divisioona, joka oli hajautunut laajalle alueelle ja vihollisen painostaessa sitä joka puolelta, oli menettänyt hyökkäyskykynsä. Kykenemättömänä auttamaan everstiluutnantti Frostin joukkoja sillalla, jäljellä olevan joukot pyrkivät vetäytymään puolustusasemiin Oosterbeckiin ja pitämään sillanpääaseman Reinin pohjoisrannalla. Puolalaisen 1. erillisen laskuvarjoprikaatin laskuvarjojoukot joutuivat pysymään sumun takia Englannissa. Liitokoneet, joissa oli pääasiassa panssarintorjuntatykkejä ja ajoneuvoja, pääsivät nousemaan ilmaan, mutta epäonnekseen saapuivat laskeutumisalueelleen juuri kun 4. laskuvarjoprikaati oli vetäytymässä alueen lävitse ja liitokoneet joutuvat prikaatia takaa-ajaneiden saksalaisyksiköiden tulitukseen. Neljäs päivä, keskiviikko 20. syyskuuta 1944 Nijmegen Tilatut veneet saapuivat seuraavana eli neljäntenä päivänä (keskiviikkona) iltapäivällä hieman ennen kello kolmea, ja silloin tehtiin hätäinen päivähyökkäys. Tähän hyökkäykseen otti osaa 504. prikaatin kolmas pataljoona, ja se meloi suoraan keskelle tulitusta, josta vain alle puolet veneistä selvisi. Loput veneet kuitenkin onnistuivat rantautumaan joen pohjoisrannalle ja saivat saksalaiset perääntymään pois sillan molemmista päistä. Tämän jälkeen 505. prikaatin 2. pataljoona ja tankkeja toisesta divisioonasta ryntäsivät sillalle turvaamaan sen pitkän taistelun jälkeen. Sillan valtauksen jälkeen myös itse Nijmegenin kaupunki saatiin vallattua. Tämä ei kuitenkaan oikeastaan auttanut liittoutuneita saavuttamaan päämääräänsä, koska Nijmegeniä puolustavat ”vartioivat panssarijoukot” tarvitsivat omien sanojensa mukaan ”aikaa kootakseen jälleen joukkonsa”. Näin ne eivät edenneet Arnhemiin ajallaan, joten tämäkin antoi saksalaisille aikaa vahvistaa joukkojaan Arnhemissa. Arnhemin silta Seuraavana, neljäntenä päivänä tämä puolustusasema tosin horjui jo pahasti. Everstiluutnantti John Frost sai yleisöpuhelimella yhteyden joukkoihinsa kuullakseen vain, että XXX armeijakunta oli pysähtynyt etelään Nijmegenin sillan luo ja muut brittijoukot olivat menettämässä asemiaan Arnhemissa. Britit olivat kärsineet suuria tappioita, lähinnä haavoittuneita, jatkuvan tulituksen takia. Myös ampumatarvikkeita, erityisesti panssarintorjuntakalustoa, olisi tarvittu kiireesti lisää. Liittoutuneiden joukot olivat Arnhemissa hätää kärsimässä, ja ruuasta, vedestä ja lääkintätarpeista oli pulaa. Itse asiassa tilanne kehittyi niin vaikeaksi, että liittoutuneet solmivat tilapäisen kahden tunnin välirauhan, jonka aikana haavoittuneet sotilaat, muun muassa John Frost, siirrettiin saksalaisten hoitoon ja vankeuteen. Jäljelle jääneet britit taistelivat välirauhan jälkeen yhä raivokkaasti, jopa aseitta, mutta torstaiaamuun mennessä lähes kaikki Arnhemissa taistelleet britit oli otettu vangeiksi, ja 81 brittiä kuoli puolustaessaan Arnhemin siltaa. Perjantai-illan ja torstaiaamun jälkeen eivät liittoutuneet enää yrittäneet vallata Arnhemin siltaa, vaan se jäi saksalaisten haltuun. Oosterbeek Neljäntenä päivänä ne 1. maahanlaskudivisioonan pataljoonat, jotka eivät taistelleet Arnhemissa, ja sieltä peräytyvät joukot saapuivat vähitellen Oosterbeekiin. Aiemmin paikalle saapuneet joukot eivät joutuneet taistelemaan kovin suurta saksalaisjoukkoa vastaan, mutta metsikössä Oosterbeekista länteen päin 4. laskuvarjoprikaati taisteli tietään kohti divisioonan eturintamaa. Tämä taisteluyritys ryytyi kuitenkin paikalleen, kun saksalaisten sotajoukkojen tykistö, kranaatinheittimet, tankit ja muutamat liekinheittimet tulittivat heitä raskaasti ja taukoamatta. Taempana 156. laskuvarjopataljoonaa tulitettiin vielä raskaammin kuin 4. prikaatia, ja se kärsi monta hyökkäystä, ennen kuin pystyi vastahyökkäykseen. Vastahyökkäys oli kuitenkin niin valtaisa, että saksalaiset eivät lainkaan tajunneet pataljoonan olleen vetäytymässä. Pataljoonan tulitus oli niin tehokasta, että kahdeksan tunnin sotimisen jälkeen heidän onnistui työntyä Saksan sotilaiden ohi 150 sotilaan vajaamiehitykselläkin. 1. maahanlaskudivisioonasta oli selvinnyt noin 3600 sotilasta, ja he onnistuivat pääsemään rakennuksiin ja metsään Oosterbeekin ympäristöön. He aikoivat viidentenä päivänä pitää Reinin ylittävän sillanpään hallussaan, kunnes XXX panssarijoukot olisivat voineet saapua. Tämä oli kuitenkin vaikeaa, koska heidän asemaansa tulitettiin jatkuvasti joka puolelta. Kaakossa Arnhemista peräytyneiden pataljoonien tähteet torjuivat tykistön avustuksella suurimman osan vihollistulituksesta. Pohjoisessa taas skottilaiset kuninkaalliset rajajoukot olivat hetken hätää kärsimässä iltapäivällä, mutta vastahyökkäys pistinten kanssa korjasi tilanteen ja pahoista menetyksistä kärsinyt pataljoona eteni kaikesta huolimatta. Viimeisten päivien perääntymiset Toiseksi viimeisenä päivänä oli jo selvää, että operaatio tuli epäonnistumaan kokonaisuudessaan. Sunnuntai-iltana Dorsetiin oli määrä hypätä vielä joukkoja vahvistamaan Nijmegenin vartiointia Oosterbeekista päin. Nämä laskuvarjojoukot hyppäsivät kuitenkin suoraan saksalaisjoukkojen syliin, ja suurin osa miehistä ammuttiin heti. Oosterbeekin yrittäneistä 315 miehestä vain 75 pääsi perille, ja hekin jäivät saksalaisten vangeiksi. Tämän verilöylyn jälkeen 1. maahanlaskudivisioona päätettiin vetää pois Hollannista. Maanantaiaamuna divisioonan käskettiin vetäytyä Reinin yli odottamaan pääsyä takaisin Englantiin. Vetäytymistä ei kuitenkaan saatu toteutettua ennen pimeää, ja siihen asti divisioona taisteli vielä kiivaasti selviytyäkseen. Divisioona taisteli saksalaisia vastaan tehokkaasti vetäytyessään ja antoi saksalaisille vaikutelman, että heidän asemansa olivat muuttumattomat. Tämä antoi mahdollisuuden vetäytymiseen kello 22.00. Seuraavaan aamuun mennessä liittoutuneet olivat vetäneet 2398 selviytynyttä miestään pois Hollannista, jättäen noin 300 miestä Reinin pohjoisrannalle. Nämä miehet joutuivat antautumaan saksalaisille, koska saksalaiset piirittivät heitä, eivätkä he näin päässeet perääntymään. Noin 10 600 miehestä, jotka taistelivat Reinin pohjoispuolella, kaatui 1 485 miestä ja vangiksi joutui 6 414. Vangeista kolmannes oli haavoittuneita. Arnhemin eteläpuolella Nijmegenissä vasta saapunut 50. Northumbian divisioona hyökkäsi saksalaisten kimppuun valtatiellä ja otti sen haltuunsa seuraavaan päivään mennessä. Myös Nijmegenin Salientissa liittoutuneiden laskuvarjojoukot pitivät asemansa läpi syys- ja lokakuun ja luovuttivat ne sen jälkeen Kanadan ensimmäiselle armeijalle marraskuussa 1944. Nämä alueet onnistuttiin pitämään hallussa helmikuuhun 1945 asti, jolloin Reininmaalla käynnistettiin toinen operaatio. Operaation seuraukset ja lopputulos Operaatio epäonnistui suurelta osin, ja varsinkin Arnhemin tappiot olivat huomattavat. Monet liittoutuneiden eliittimaahanlaskujoukoista kärsivät raskaita menetyksiä. Maahanlaskujoukkoja ei ollut koulutettu eikä aseistettu pitämään kohteita hallussaan pitkiä aikoja vaan valtaamaan ne ja luovuttamaan sitten maajoukoille. Näin ei kuitenkaan operaatio Market Gardenissa käynyt. Operaatiota on syytetty huonosti ja hätäisesti suunnitelluksi. Sodanjohto halusi vain toteuttaa edes yhden operaation, jottei joutuisi kielteiseen julkisuuteen. Menetykset toivat kuitenkin mukanaan vielä enemmän kielteistä huomiota, ja operaation tärkeydestä kiisteltiin. On arveltu, että ilman operaatiota Antwerpeniin olisi saatu enemmän tarvikkeita. Market Garden vaati kuitenkin niin paljon resursseja, että Antwerpenin vapautus venyi aina vain myöhempään. Ilman Market-Gardenia olisi kuljetuskalustoa, vettä ja ruokaa, sekä ampumatarvikkeita riittänyt muuallekin ja tärkeitä satama- ja vesiväyliä olisi saatu vallatuksi ja näin kuljetuskalustoa Euroopan mantereella lisättyä. Myös pudotusalueiden sijainteja on moitittu. Jos ne olisivat olleet lähempänä tärkeitä siltoja, hyökkäyksiin olisi kulunut luultavasti vähemmän aikaa ja varoja ja sillat olisi voitu saada vallatuiksi, kuten Veghelissä ja Gravessa. Epäonnistuminen johtui luultavasti eniten XXX armeijakunnan myöhästymisestä ja hidastelemisesta. Jo ensimmäisenä päivänä se myöhästyi aikataulustaan ja saapui Nijmegeniin vasta sitten kun sen olisi suunnitelman mukaan pitänyt olla jo Arnhemissa. Panssarijoukot eivät yksinkertaisesti voineet edetä nopeammin. Toisaalta jos operaatiota olisi suunniteltu pidempään, olisi luultavasti huomattu, että Drielissä olisi kulkenut lautta joen yli. Lautta olisi myös saatu huomattavasti helpommin vallattua kuin Arnhemin silta. Muitakin vaihtoehtoja kuin silta olisi siis ollut tarjolla. Operaatiota suunniteltaessa luultiin saksalaisvastarinnan olevan vähäistä: lähinnä nostoväkeä, vanhuksia ja opiskelijoita. Saksalaiset olivat kuitenkin Normandian maihinnousun jälkeen varoittaneet amerikkalaisia ja brittiläisiä siitä, että he olivat saaneet joukkonsa koottua. Näin oli siis tiedossa, että vastassa olisi oikeita sotilaita. Liittoutuneet eivät kuitenkaan ottaneet varoituksia vakavasti, koska samanlaisia varoituksia oli esitetty puolin ja toisin. Market Garden oli erittäin uskalias operaatio. Se edellytti taktisten riskien ottamista, mutta taktisia riskejä otettiin väärissä paikoissa. Yksityiskohtainen suunnittelu ja oikeanlainen johtajuus puuttuivat. Päättäjät eivät suunnitelleet erillisten yksiköiden, kuten pataljoonien ja komppanioiden, tehtäviä vaan enemmänkin suurten yksiköiden toimintaa. Brittiläinen sotamarsalkka Bernard Montgomery kuitenkin luonnehti operaatiota ”90-prosenttisesti menestyksekkääksi”. Arnhemin kaupungin vapautti vasta huhtikuussa 1945 Kanadan I armeijakunta. He joutuivat taistelemaan kaksi päivää, eikä Arnhemin silta kuitenkaan säästynyt. Sen tilalle rakennettiin myöhemmin samanlainen silta, joka nimettiin sittemmin ”eversti Frostin sillaksi”. Katso myös Yksi silta liikaa, tapahtumista tehty elokuva vuodelta 1977 Lähteet Citation error, replace with{{cite book| title = Sotamarsalkka Montgomeryn muistelmat| others = Translated by Kivilahti, Toivo J.| location = Porvoo| publisher = Werner Söderström Osakeyhtiö| year = 1959| version = The Memoirs of Field-Marshal the Viscount Montgomery of Alamein, K. G. (1958)}} Viitteet Kirjallisuutta Cornelius Ryan: Yksi silta liikaa (1974). Market Garden Luokka:Seulonnan keskeiset artikkelit
https://fi.wikipedia.org/wiki/Operaatio%20Market%20Garden
{ "plaintext_start_byte": [ 1, 655, 887, 1266, 2154, 2676, 3711, 4488, 5299, 6106, 6964, 7717, 8708, 9215, 10405, 10843, 11675, 12600, 13409, 14060, 14211, 14617, 14883, 14985, 15570, 16052, 16813 ], "plaintext_end_byte": [ 654, 878, 1265, 2153, 2675, 3710, 4487, 5298, 6105, 6963, 7716, 8707, 9214, 10404, 10842, 11674, 12599, 13408, 14059, 14195, 14586, 14870, 14969, 15550, 16040, 16783, 16955 ] }
Kapan Red Hot Chili Peppers dibentuk?
Red Hot Chili Peppers
indonesian
{ "passage_answer_candidate_index": [ 0 ], "minimal_answers_start_byte": [ 245 ], "minimal_answers_end_byte": [ 249 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Red Hot Chili Peppers (lebih dikenal RHCP) adalah kelompok musik rock berbasis di California yang didirikan oleh vokalis Anthony Kiedis, bassist Michael Balzary (dikenal sebagai Flea), almarhum gitaris Hillel Slovak dan drummer Jack Irons pada 1983. Saat ini anggotanya terdiri dari Anthony Kiedis sebagai vokalis, Michael Balzary alias Flea sebagai bassis, gitaris Josh Klinghoffer dan drummer Chad Smith. Mantan-mantan anggota termasuk almarhum Hillel Slovak, Jack Irons, Dix Denney, Jack Sherman, Cliff Martinez, Zander Schloss, Chuck Biscuits, Dwayne "Blackbyrd" McKnight, D.H. Peligro, Arik Marshall, John Frusciante, Jesse Tobias dan Dave Navarro. RHCP telah mengeluarkan sembilan album studio, sembilan #1 modern rock hits, dan telah menjual hampir 50 juta keping album di dunia (37 juta terjual untuk ketiga album Blood Sugar Sex Magik, Californication dan By the Way). Sejarah Red Hot Chili Peppers (awalnya bernama Tony Flow and the Miraculously Majestic Masters of Mayhem) didirikan pada 1983 oleh alumni Fairfax High School Michael "Flea" Balzary (bass), Anthony Kiedis (vocals), Jack Irons (drums), dan Hillel Slovak (guitar) mulanya hanya untuk sekali pentas. Setelah menjadi terkenal di Los Angeles, mereka menandatangani kontrak rekaman dengan EMI. Irons dan Slovak menganggap band tersebut sebagai proyek sampingan, dan meninggalkan RHCP sebelum album perdana mereka untuk menekuni band asal mereka What Is This?. Slovak dan Irons menganggap RHCP tidak akan berhasil mencapai kepopuleran hingga pada saat proses rekaman album pertama. Album pertama mereka berjudul Red Hot Chili Peppers diterbitkan pada 10 Agustus 1984 dan album debut ini direkam dengan Jack Sherman pada gitar dan Cliff Martinéz pada drums serta produser Andy Gill dari Gang of Four namun tidak berhasil secara penjualan. Hasil penjualan album perdana ini tidak menggembirakan. Karena pertengkaran dalam tur, Jack Sherman dipecat setelah tur berakhir dan Hillel Slovak masuk kembali setelah mengetahui Jack Sherman telah dipecat. Tahun 1985, Hillel Slovak kembali bergabung dan mulai berkontribusi kembali sebagai gitaris di album kedua yang berjudul Freaky Styley. George Clinton dari Parliament-Funkadelic menjadi produser album kedua mereka Freaky Styley pada tanggal 16 Agustus 1985. Cliff Martinéz dipecat setelah album kedua ini dirilis dan Jack Irons bergabung kembali pada tahun 1986. Pada saat ini mereka mulai menggunakan narkotika. Anthony Kiedis yang dari kecil memang sering menggunakan narkoba dan Hillel Slovak menggunakan narkoba secara berlebihan dan kecanduan mereka semakin menggila pada masa itu. Tak berbeda dengan album sebelumnya, album ke-2 ini gagal di pasaran. Album mereka selanjutnya, yang masuk ke Billboard Top 200, adalah The Uplift Mofo Party Plan pada tanggal 29 September 1988 dengan produser Michael Beinhorn. Ini adalah satu-satunya album dengan keempat anggota awal. Album inilah yang membawa RHCP masuk ke Billboard Top 200 untuk pertama kalinya. Menjelang tur, Hillel Slovak meninggal dunia dan Jack Irons mengundurkan diri. Dalam tur, Hillel Slovak semakin kecanduan obat-obatan dan Slovak akhirnya meninggal dunia karena overdosis heroin pada 25 Juni 1988 dalam sebuah tur di Eropa. Setelah Slovak meninggal, Jack Irons sempat mengalami tekanan batin, stress hingga keluar masuk rumah sakit jiwa, kemudian Flea sibuk dengan keluarganya dan Anthony Kiedis sempat mengasingkan diri selama sebulan di sebuah pemukiman. Setelah kondisi band kembali normal, Jack Irons memutuskan kembali hengkang karena tak sanggup bermain di band setelah kehilangan Hillel Slovak yang merupakan gitaris RHCP sekaligus sahabatnya dan Jack Irons kemudian bergabung sebagai drummer Pearl Jam dan Eleven. Setelah formasi band diisi oleh pengganti sementara drummer Dead Kennedys, D.H. Peligro dan mantan gitaris P-Funk, DeWayne "Blackbyrd" McKnight, mereka akhirnya merekrut Chad Smith dan John Frusciante menggantikan posisi Jack Irons dan Hillel Slovak. Setelah kematian Hillel Slovak, Anthony Kiedis dan Flea melakukan rehabilitasi agar tidak menggunakan narkoba lagi dan akhirnya sembuh total. RHCP juga sering gonta-ganti personil di posisi gitaris dan drummer setelah kematian Slovak. Hingga mereka mengadakan audisi untuk posisi gitaris John Frusciante, seorang pemuda berumur 18 tahun akhirnya menjadi personil RHCP setelah mengikuti audisi. Audisi juga mereka lakukan untuk posisi drummer hingga akhirnya mereka menggaet pria bertubuh tinggi besar yang bernama Chad Smith. Anthony Kiedis, Flea, John Frusciante dan Chad Smith dianggap sebagai formasi paling sempurna sepanjang perjalanan karier RHCP. Hadirnya John Frusciante memberikan warna baru dengan menambahkan unsur pop, rock dan juga country ke dalam musik funk yang diusung RHCP. Chad Smith juga dianggap dapat memberikan groove yang baru kepada Flea sebagai pemain bass. Selanjutnya, RHCP merekam album selanjutnya, Mother's Milk, yang diterbitkan pada bulan Agustus 1989. Album ini mencapai #52 di AS, yang tertinggi bagi mereka saat itu. Dalam album ini terdapat hit Knock Me Down yang mereka persembahkan untuk Hillel Slovak dan menempatkan mereka dalam top modern rock. Selain itu, dirilis pula singel Higher Ground, Taste The Pain dan salah satu soundtrack film Pretty Woman berjudul Show Me Your Soul pada tahun 1990. Pada tahun 1990 mereka pindah ke Warner Brothers Records. Rick Rubin menjadi produser album kelima mereka Blood Sugar Sex Magik pada tahun 1991, yang menghasilkan banyak hit dan terjual 7 juta keping di AS. Single "Give it Away" memenangkan Grammy award pada 1992 untuk "Best Hard Rock Performance With Vocal", dan single-single lainnya adalah "Breaking the Girl", "Suck My Kiss", dan "Under the Bridge". Blood Sugar Sex Magik masuk ke nomor 310 dalam daftar Rolling Stone magazine The 500 Greatest Albums of All Time, dan pada 1992 mencapai # 3 di AS. Lagu-lagu dari album tersebut beberapa kali mendapatkan penghargaan lagu "Give It Away" yang menyabet penghargaan Best Rock Perfomance di ajang Grammy Awards, dan juga menyabet Best Art Direction dan Breakthrough Video dalam ajang MTV Video Music Award. Keberhasilan mengantarkan mereka ke puncak kepopuleran. Uang semakin banyak didapat karena keberhasilan yang mereka raih, hingga John Frusciante tidak dapat menahan untuk terjun ke dalam lembah hitam dunia narkoba. Frusciante semakin kecanduan heroin dan kokain dari hari ke hari. Hal ini mengacaukan penampilan RHCP karena penampilan Frusciante yang semrawut dan tidak karuan dalam bermain gitar di panggung. Pada tahun 1992, tepat saat akan manggung di Jepang, Frusciante mengundurkan diri dan pulang ke Amerika sendirian. Dia sudah tidak bisa lagi bermain di panggung karena keadaannya yang sangat kacau. Hal ini memusingkan semua personil dan crew RHCP karena konser di Jepang saat itu batal. Masalah obat-obatan kembali menghadang mereka dan John Frusciante resmi keluar dari band pada Mei 1992 setelah tur Blood Sugar Sex Magik dilaksanakan di Jepang. Setelah kepergian Frusciante, RHCP sering bergonta-ganti gitaris untuk menemani mereka manggung. Setelah menggantikannya dengan Arik Marshall yang merupakan sahabat sekaligus teman ngeband dari Flea dan Jesse Tobias yang merupakan gitaris dari Mother Tongue, selanjutnya pada bulan September 1993 posisi Frusciante digantikan oleh mantan gitaris Jane's Addiction, Dave Navarro dan Dave Navarro direkrut untuk merekam album One Hot Minute pada tahun 1995. Album ini juga terjual 5 juta keping dan bertahan di tangga album selama 55 minggu. Album ini dianggap aneh oleh sebagian besar fans RHCP karena unsur funk yang selama ini mereka usung seakan-akan hilang. Dari album ini hanya dua lagu yang dapat disebut sukses, yaitu "My Friends" dan "Aeroplane". Di sisi lain, Frusciante yang semakin kacau dengan obat-obatan, melakukan rehabilitasi. Setelah sembuhnya Frusciante pada tahun 1997, RHCP menggaetnya kembali pada tahun 1998 dan berakibat dipecatnya Dave Navarro yang dianggap tidak berhasil di band. Setelah Dave Navarro dipecat pada tahun 1998 karena perbedaan kreatifitas dan kecanduan heroin, John Frusciante yang telah sembuh dari narkoba sekaligus bebas dari rehabilitasi kembali ke RHCP dan mereka merekam album ketujuh pada tahun 1999 berjudul Californication. Album ini lebih berhasil daripada Blood Sugar Sex Magik dan terjual 15 juta keping. Lagu-lagu hit dari album ini adalah "Scar Tissue", "Otherside", dan "Californication". Dari Album tersebut mereka mendapatkan kesuksesan yang luar biasa. Album ini merajai tangga lagu di seluruh dunia dan menyabet banyak penghargaan seperti di ajang Grammy Awards, American Music Awards dan Europe Music Award. Frusciante lagi-lagi dianggap sebgai nyawa baru untuk RHCP yang hampir mati. Setelah tour di beberapa negara, pada tahun 2002 mereka mengeluarkan album baru yang berjudul By the Way. Pada tahun 2002, mereka menerbitkan By the Way tepatnya pada tanggal 9 Juli 2002. Album ini terjual 700.000 keping pada minggu pertama dan menghasilkan lagu-lagu hit "By the Way", "The Zephyr Song", "Can't Stop", "Dosed", dan "Universally Speaking". Melanjutkan kesuksesan dari album sebelumnya, album ini juga menghasilkan lagu-lagu yang dapat merajai tangga lagu dan banyak mendapatkan penghargaan. Mereka merekam dua lagu baru "Fortune Faded" dan "Save the Population" untuk album Greatest Hits dan pada tahun 2004 album live mereka yang pertama , Live in Hyde Park. Tiga tahun berselang, RHCP kembali mengeluarkan album ternyar mereka yang bertajuk Stadium Arcadium. Tidak hanya melanjutkan kesuksesan dari album sebelumnya, album ini dianggap sebagai album terbaik RHCP sepanjang masa dan bisa juga disebut sebagai double album karena berisi 24 lagu dari dua disc, yaitu disc Mars dan Jupiter. Dari album ini, terlahir lagu-lagu yang luar biasa sepert "Tell Me Baby", "Snow" ('Hey Oh'), "Charlie", "Hump de Bump" dan juga satu lagu yang dianggap sebagi masterpiece oleh sebgaian fans, yaitu "Dani California". Pada tahun 2006 mereka mengeluarkan Stadium Arcadium yang merupakan album ganda. Album ini langsung mencapai #1 on the US charts dan bertahan selama 2 minggu. Juga langsung duduk dinomer satu UK Albums Chart dan di 25 negara yang lain. Pada minggu perdananya, album ini meraih 442.000 unit di Amerika Serikat dan lebih dari 1.000.000 di seluruh dunia. Akhir tahun 2006, album ini disebut-sebut sebagai the best-selling album of the year dengan lebih dari 7 juta unit terjual. Album ini menghasilkan pula 5 penghargaan dari Grammy Awards 2007, untuk kategori Best Rock Performance by a Duo or Group with Vocal (Dani California), Best Rock Song (Dani California), Best Boxed or Special Limited Edition Package (Stadium Arcadium), Best Rock Album (Stadium Arcadium), Best Producer (Rick Rubin - Stadium Arcadium). RHCP juga berpartisipasi dalam konser Live Earth di London's Wembley Stadium pada tanggal 7 Juli 2007. Tour album Stadium Arcadium ini dilaksanakan hampir dua tahun di berbagai tempat di seluruh dunia. Setelah tour yang cukup melelahkan, mereka merasa bosan dan sibuk dengan kegiatan pribadi masing-masing. Hingga pada akhirnya pada tahun 2008 mereka menyatakan vakum untuk beberapa saat. Flea, John Frusciante dan Chad Smih menyibukkan diri dengan side project mereka masing-masing, sedangkan Anthony Kiedis sibuk mengurus anak dan keluarganya serta mendalami agama yang dianutnya. Selang setahun setelah pernyataan vakum, Frusciante keluar dari band untuk kedua kalinya. Dia menyatakan keluar di karena aliran musik yang sudah berbeda melalui website pribadinya. Frusciante menyatakan bosan bermain musik dengan cara yang dilakakukan oleh RHCP, dia pun ingin beralih aliran ke elektronik musik yang sudah ia pelajari bertahun-tahun. Tahun 2009, John Frusciante menyatakan keluar dari RHCP dengan baik-baik dan Frusciante memutuskan untuk menekuni electronic music dan bersolo karier. Sebagai pengganti John Frusciante, Gitaris dan produser Josh Klinghoffer akhirnya resmi menggantikan John Frusciante yang hengkang dari Red Hot Chili Peppers. Klinghoffer adalah personil band eksperimental asal Los Angeles, Ataxia yang juga didalamnya termasuk Frusciante serta pemain bas Fugazi, Joe Lally. Di Ataxia, Klinghoffer bermain drum. Dia telah bermain sebagai musisi session selama bertahun-tahun dengan Beck, Butthole Surfers, PJ Harvey, Gnarls Barkley dan Red Hot Chili Peppers. Dia juga bekerja dengan album solo Frusciante, jadi Josh adalah pengganti John Frusciante yang berkualitas untuk Red Hot Chili Peppers. John Frusciante meninggalkan Red Hot Chili Peppers setahun yang lalu, tetapi diumumkan secara resmi kepada publik pada bulan Desember 2009 silam. Tahun 2011, RHCP merilis album kesepuluh mereka berjudul I'm With You dengan hits single "Monarchy Of Roses", "Look Around", "Brendan's Death Song", "Did I Let You Know" dan "The Adventures of Rain Dance Maggie". Red Hot Chili Peppers tidak mati begitu saja. Setelah vakum selama dua tahun lebih dan ditinggal oleh Frusciante, pada tahun 2011 mereka mengeluarkan album baru I'm With You dengan menggandeng Josh Klinghoffer pada posisi gitaris. Josh Klinghoffer adalah teman John Frusciante dalam berbagai project dan sudah menjadi anggota tur RHCP sebagai additional guitar player sejak tahun 2007. Album ini menghasilkan single antara lain "Monarchy of Roses" dan "Look Around". Album ini memang tidak sama suksesnya dengan album sebelumnya, tetapi album ini menandai bahwa Red Hot Chili Peppers belum mati. Pada tahun 2012, Red Hot Chili Peppers mendapat penghargaan Rock 'N Roll Hall of Fame atas dedikasinya terhadap musik selama bertahun tahun lamanya. Pada penghargaan tersebut hadir seluruh anggota dan mantan anggota Red Hot Chili Peppers yaitu Anthony Kiedis, Josh Kinghoffer, Flea, Chad Smith dengan dua mantan drummer RHCP yaitu drummer pertama sekaligus pendiri RHCP Jack Irons dan Cliff Martinez, tanpa kehadiran Dave Navarro, Jack Sherman dan John Frusciante yang tidak hadir dalam acara penghargaan ini. Frusciante tidak hadir karena merasa tidak nyaman jika hadir di acara tersebut. Hal itu disampaikan kepada Chad Smith melalui pesan singkat. Pada 17 Juni 2016, RHCP merilis album kesebelas yang berjudul "The Getaway" dan merupakan album kedua bersama gitaris Josh Klinghoffer. Jenis musik Teknik bermain bass Flea dipengaruhi oleh funk dan blues, terutama pemain bass Bootsy Collins dari Parliament-Funkadelic dan John Paul Jones dari Led Zeppelin. Kiedis mencampurkan lagu dan rap (terutama dalam album-album sampai Blood Sugar Sex Magik). Lagu-lagu mereka membahas berbagai masalah seperti persahabatan, seks, politik, sosial, obat-obatan, alkohol, dan kematian. Anggota band Anggota Sekarang Anthony Kiedis – lead vocals (1983–present) Flea – bass, trumpet, piano, backing vocals (1983–present) Chad Smith – drums, percussion (1988–present) Josh Klinghoffer – guitar, keyboards, backing vocals (2009–present, touring member 2007) Anggota Tur Chris Warren – keyboards, backing vocals (2007–present, drum technician since 90s) Mantan Anggota Hillel Slovak – guitar, backing vocals (1983, 1985–1988; meninggal dunia tahun 1988) Jack Sherman – guitar, backing vocals (1983–1984) DeWayne McKnight – guitar, backing vocals (1988) John Frusciante – guitar, backing vocals (1988–1992, 1998–2009) Arik Marshall – guitar, backing vocals (1992–1993) Jesse Tobias – guitar, backing vocals (1993) Dave Navarro – guitar, backing vocals (1993–1998) Jack Irons – drums, percussion (1983, 1986–1988) Cliff Martinez – drums, percussion (1983–1986) D.H. Peligro – drums, percussion (1988) Mantan Anggota Tur Chuck Biscuits - drums (1985) Keith Morris - lead vocals (replaced Kiedis for one show) (1986) Keith "Tree" Barry - saxophone, violin, backing vocals (1987-1990) Rob Rule - opening comedy act, rhythm guitar, backing vocals, roadie (1989–1990, 1995–1996) Rain Phoenix - backing vocals (1995-1996) Acacia Ludwig - backing vocals (1995-1996) Marcel Rodríguez-López – congas, bongos, clavinet (August 2006 – January 2007) Mauro Refosco – percussion (2011–2014) Diskografi The Red Hot Chili Peppers (10 Agustus 1984) EMI 300,000 units worldwide Freaky Styley (16 Agustus 1985) EMI 500,000 units worldwide The Uplift Mofo Party Plan (23 September 1987) EMI #148 US 750,000 units worldwide Mother's Milk (16 Agustus 1989) EMI #52 US 2 million units worldwide Blood Sugar Sex Magik (24 September 1991) Warner Bros. #3 US, #25 UK 12 million units worldwide One Hot Minute (12 September 1995) Warner Bros. #4 US, #2 UK 5 million units worldwide Californication (8 Juni 1999) Warner Bros. #3 US, #5 UK 15 million units worldwide By the Way (9 Juli 2002) Warner Bros. #2 US, #1 UK 9 million units worldwide Stadium Arcadium (9 Mei 2006) Warner Bros. #1 US, #1 UK 5.7 million units worldwide (as of 2006-12-20) Penghargaan Pranala luar Kategori:Grup musik Amerika Serikat Kategori:Grup musik yang didirikan tahun 1983 Kategori:Pemenang Brit Award Kategori:Pemenang Grammy Award
https://id.wikipedia.org/wiki/Red%20Hot%20Chili%20Peppers
{ "plaintext_start_byte": [ 1, 352, 653, 907, 1447, 1767, 2769, 3199, 4193, 4727, 4970, 5529, 6015, 6254, 6462, 7076, 7426, 8185, 8827, 9171, 9733, 10141, 10577, 10960, 11506 ], "plaintext_end_byte": [ 351, 652, 861, 1446, 1766, 2722, 3198, 4192, 4673, 4969, 5528, 6014, 6253, 6461, 7075, 7425, 8184, 8781, 9170, 9732, 10140, 10576, 10959, 11505, 12087 ] }
Siapa itu Dion Momongan?
Gideon Momongan
indonesian
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Gideon PHP Momongan atau yang biasa dikenal dengan nama Dion Momongan adalah pria kelahiran Jakarta, tepatnya di Rumah Sakit St. Carolus, pada 29 Oktober. Terlahir dengan nama lengkapnya, Gideon Palmaleter Hamonangan Pietojoputra Momongan. Anak kedua dari 2 bersaudara, putra dari pasangan H. Abdul Malik Hein Momongan dan Margaretha Emma Karepouwan. Mempunyai sepasang putra dan putri dari pernikahannya terdahulu. Denzel Joshua Palmaleter Raditra Momongan, yang lahir pada 17 Februari 1998. Serta Raisa Richelle Virza Momongan, lahir di Jakarta pada 6 April 2006. Kemudian menikah dengan Tyas Amalia Yahya pada hari Sabtu, 5 Agustus 2017 di Jakarta. Pendidikannya dimulai dari Sekolah Dasar, YMCA/IMKA di Jalan Mendut, Jakarta Pusat. Dilanjutkan dengan SMPK V PSKD, Kebayoran Baru. Lulus dari Sekolah Menengah Tingkat Atas, SMA Sunda Kelapa di Jakarta Pusat. Karier Jurnalistik dan Showbiz (Era 1980-an) Begitu menamatkan SMA, langsung terbuka jalan menjadi wartawan. Saat itu menjelang pertengahan 1980-an. Saat masuk menjadi reporter musik, khususnya jazz, di majalah musik dan film Vista adalah menjadi langkah pembuka. Sedari awal, sudah jadi terbiasa, menulis sambil memotret. Lebih suka menyebut berbakat alam, otodidak. Karena tak pernah sempat mengenyam studi serius untuk penulisan atau sekolah kewartawanan dan fotografi karena ketiadaan biaya saat itu. Sehingga belajar, sadar atau tidak, dari banyak membaca. Juga karena pergaulan. Dari kali pertama menjalani dunia jurnalistik, menikmati betul menulis dan memotret. Saling melengkapi. Dan ternyata, di kemudian hari, diketahuinya bahwa tak banyak penulis, yang menulis dengan baik dan tulisannya bisa dinikmati orang lain. Yang sekaligus juga merangkap menjadi pemotret. Apalagi pemotret profesional. Di 1986, dengan ikut menangani Stars Show Band, band total disco pertama di Indonesia. Bersama Ataka Enterprise. Band tersebut melakukan pementasan di clubs di Jakarta dan Bandung. Berisikan antara lain Titi DJ, Dewa Budjana, Cendi Luntungan, Roedyanto, Angkie Bp, Grace Violetta, Oas Simanjuntak, Tigor Panjaitan, Helmie Sungkar. Belakangan ikut bergabung juga, Sophia Latjuba. Pada tahun yang sama, menjadi koordinator tim penyelenggara pada acara Pesta Perak 25tahun, PT.Pembangunan Jaya, yang digelar di kawasan perumahan Bintaro Jaya. Yang adalah acara panggung musik, bazaar, aneka lomba dan pameran. Dalam acara sepanjang seminggu tersebut, tampil Krakatau, Emerald, Canizzaro, Tiqazza, Seedz Band dan lainnya. Pada 1987, setelah Vista berubah kepemilikan, lalu berubah konsepnya, maka lanjut menjadi pekerja lepas. Tetap menulis, sekaligus memotret soal musik saja. Sebelumnya, memulai pengalaman juga di bidang showbiz. Sekaligus show production. Menjadi Wartawan dan Fotografer (Era 1990-an) Belajar sesaat soal sinematografi, sampai 1989. Namun sebenarnya fokusnya tetap di fotografi. Lalu akhir 1989, gabung dalam majalah wanita Pertiwi. Menjadi fotografer, yang belakangan menulis khususnya tentang musik dan budaya. Pertiwi, berhenti pada tahun 1992. Terus menulis, kembali menjadi pekerja lepas. Di majalah wanita dinamis, Pertiwi, banyak memotret untuk mode/fashion, art-potraiture lalu food dan interior-eksterior. Pada waktu itulah, makin berkembang wawasan dan pengetahuannya tentang fotografi. Termasuk penulisan artikel. Dan mulai dimantapkan juga langkah kakinya, sebagai wartawan tulis dan fotografer. Saat bekerja di majalah wanita Pertiwi, terutama untuk dunia musik dan seni pertunjukkan. Kemudian karier fotografi juga kian berkembang, lantaran pergaulannya saat bekerja di majalah Pertiwi. Mulai terbuka jalan menjadi fotografer profesional. Antara lain memotret untuk iklan, seperti berbagai produk dari bank, restoran, maskapai penerbangan nasional dan consumer-goods termasuk department stores. Selain itu, memotret pula untuk kebutuhan cover kaset. Salah satu karya foto untuk cover kasetnya yang pertama adalah album Lihat Saja Nanti dari Sophia Latjuba, dirilis 1989. Juga memotret pariwisata, pernah mengerjakan permintaan sebuah travel agent internasional yang berkantor pusat di Paris. Foto-foto pariwisatanya juga banyak dipakai untuk menghiasi kalender-kalender, pada sekitar awal 1990. Pergaulan di musik terus dijalani, bahkan terus berkembang. Tak hanya di kalangan jazz, tapi juga rock dan musik lainnya. Menulis, mengamati dan mengkritisi musik tetap terus dijalani. Jadinya memang, baik menulis (untuk media massa) dan memotret, dijalankan secara paralel. Saling mendukung. Sementara pengalaman di bidang show production atau event organizer, masih terus juga berjalan. Antara lain, termasuk sesekali mendapat kesempatan “magang” di event-event besar musik. Karier Jurnalistik dan Show Production (Era 2000-an) Jelang tahun 2000, masuk menjadi fotografer di majalah musik NewsMusik. Di majalah itu, hingga “berakhir” di 2003, menjadi Redaktur Foto dan sekaligus Redaktur Senior. Dalam NewsMusik, bergabung dengan Bens Leo, Nini Sunny dan SK. Martha. Setelah NewsMusik, lalu membangun label rekaman independen, indiejazzINDONESIA.[1] Antara lain ikut memproduksi, menyebarluaskan dan mempromosikan album rekaman seperti Rhyo-J, Rhythm of Jakarta, dirilis 2005. Diikuti kemudian Talking to You – Soegeng Sarjadi plays Denny Chasmala’. Kemudian di 2007 merilis sebuah album jazzy Ramadhan – Sound of Belief, berbentuk repackage dari album sebelumnya yang beredar tahun 2004. Termasuk album Yaiyo – Sujiwo Tedjo, debut album Sherly’O. Lalu album dari Canzo dan kemudian Totong Wicaksono, dan lain-lain. Dalam hal produksi rekaman-rekaman jazz independen tersebut, kerapkali bekerjasama dengan musisi, produser, music director, Bintang Indrianto. Beberapa produksi terakhir dari indiejazzINDONESIA bekerjasama dengan Bintang Indrianto adalah album terakhir mendiang Soegeng Sarjadi serta album dari kelompok Bianglala Voices. Karena situasi dan kondisi dunia perekaman menurun drastis, banyak label-label rekaman satu demi satu terpaksa mengakhiri kegiatannya, termasuk indiejazzINDONESIA. Pada dekade 2000-an juga kian banyak menulis untuk press release berbagai album rekaman, selain menjadi moderator pada banyak launching album rekaman. Tetap juga sesekali memotret untuk cover kaset (waktu itu juga sudah ada format CD).[2] Sementara pengalaman di bidang show production atau event organizer, termasuk di dalamnya adalah stage atau show management, diteruskan dengan berbagai event musik. Macam-macam musik, terutama rock dan jazz. Di awal 2000-an itu, membuat dan menjalankan konsep program rutin mingguan, Jazz..Jazz..Jazz di TamanKafe Bintaro Jaya. Termasuk sebuah acara format festival sehari, dengan puluhan musisi dan penyanyi pendukung, Rame Rame Maen Jazz. Serta menggelar sebuah mini festival, Jazz in Millenium Festival. Memperoleh kesempatan untuk mendukung Republic of Entertainment, sebuah event organizer dan promotor musik yang berlokasi di Bandung. Antara lain pada event seperti Talking Jazz, Bandung – World Music, Art and Dance (B – MAD), dan banyak lainnya. Republic of Entertainment dipimpin oleh almarhum Wawan Djuanda. Ikut mendukung acara charity yang relatif besar, sebagai show director, seperti Jazz for Aceh, Jazz for West Java, Jazz for Jogja and Solo. Acara-acara pengumpulan dana untuk korban bencana alam itu diselenggarakan oleh Dwiki Dharmawan. Selain menggelar acara charity lain di Hard Rock Cafe Jakarta, Loves & Cares for Aceh, bersama Wawan Djuanda.[3] Pada waktu itu memang mulai menggagas dan lantas menggelar pula pentas jazz seperti To Love Jazz: Art of Duo Bubi Chen – Indra Lesmana, bekerjasama dengan suami-istri, Indra dan Hanny Trihandojo Lesmana. Berikutnya menggelar pula acara Fusion Trio Explosion. Fusion Trio Explosion tersebut menampilkan empat kelompok trio yaitu, trio yang dipimpin oleh Nikita Dompas, Bintang Indrianto, Indro Hardjodikoro serta Donny Suhendra. Sebelumnya juga mengadakan acara bulanan, Jazz in Sunday, bersama sahabat-sahabat dekatnya dengan bendera, Five Production. Termasuk kemudian, pada 2002 dan 2003, mendukung BL Produktama untuk menjadi salah satu koordinator program hiburan (panggung), pada acara hiburan musik sebulan penuh di Pekan Raya Jakarta / Jakarta Fair. Kemudian di awal 2005 mendukung etnomusikolog Rizaldi Siagian bersama almh. Eni Erliani, alm. Wawan Djuanda dengan Harian Kompas untuk acara kolosal Megalitikum-Kuantum, yang konser besarnya digelar di Plenary Hall-JCC, Jakarta dan areal panggung terbuka Lotus Pond, Garuda Wisnu Kencana, Bali. Di 2007 dan 2008 ikut mendukung dan menjadi supervisi acara Malacca Strait Jazz Festival di Pekanbaru, Riau dengan Riau Jazz Turbulence. Lalu di 2009, bersama C – Pro Jakarta menggelar festival jazz tahunan, Solo City Jazz. Acara festival tersebut kemudian menjadi agenda tetap tahunan kota Solo.[4] Karier Kemudian, Jazz Festival dan Lain-Lain Di 2010 bersama Waspada eMusic dan Harian Waspada, menyelenggarakan program jazz festival tahunan, North Sumatra Jazz Festival di Medan. Acara festival di dalam ruangan itu, selanjutnya menjadi agenda tetap tahunan kota Medan. Selain itu, menjadi supervisor atau penasehat pada beberapa konser jazz, selain festival jazz lain di beberapa kota. Di 2010 sampai 2012, dilibatkan oleh Donny Hardono dan DSS untuk ikut menyelenggarakan program rutin mingguan di panggung terbuka Pasar Seni Ancol, New Friday Jazz Night. Sebelumnya, 2010, kembali ikut bekerjasama dengan almh. Eni Erliani dan tim, menyelenggarakan pergelaran musikal kolosal, Diana, untuk HUT Harian Kompas ke 45. Acara musikal itu menokohkan duet musisi kenamaan Yockie Suryoprayogo dan sineas ternama, Garin Nugroho, sebagai sutradara. Didukung antara lain oleh koreografer, Eko Supriyanto. Ide cerita datang dari wartawan senior, Bre Redana. Sempat menjadi Pemimpin Redaksi di media online, NewsMusik, yang “diterbitkan” kembali. Tapi hanya setahun-an saja, dan harus meninggalkannya karena sesuatu dan lain hal. Di waktu hampir bersamaan, berkesempatan memiliki program Kita Banget di stasiun radio, Lite FM 105,8 dari 2010 sampai 2015. Siaran yang berisi ngobrol-ngobrol santai dengan pelbagai musisi, penyanyi dan grup band ternama Indonesia. Lantas pada awal tahun 2015, bertemu dengan Irsan Wallad dan Lucy Willar dari iCanStudioLive. Waktu itu persiapan dan pengerjaan video Indonesia Maharddhika. Serta acara Jazz Hijau WALHI. Dan akhirnya jadilah program DION MOMONGAN Show. Program, rekaman video wawancara langsung tersebut hanya berlangsung setahun, dan terhenti di tengah jalan. Berhenti, sebelum seluruh materi rekaman gambar, yang telah sempat dilakukan, ditayangkan. Ia juga mendapat kepercayaan untuk menulis sebuah buku bertajuk "The Groove: Forever U'll be Mine" diterbitkan oleh RPM Music.[5] Buku setebal 190 halaman ini bercerita mengenai perjalanan group band The Groove sejak awal kariernya. Proses pengumpulan data dan penulisan buku ini menghabiskan sekitar 2,5 tahun hingga akhirnya dapat dinikmati oleh masyarakat pada bulan Mei 2016.[6] Adalah proyek rekaman Indonesia Maharddhika, yang mengundang untuk turut terlibat di dalamnya. Proyek rekaman tersebut dicetuskan dan dilaksanakan oleh Yeninotz Journey, sebagai produser eksekutif. Di dalam Yeninotz Journey tersebut, ada tiga serangkai advokat yang bersahabat dekat yaitu, Yeni Fatmawati, Kadri Mohamad dan Hendronoto Soesabdo. Dalam proyek Indonesia Maharddhika itu, diserahi tanggung jawab lebih ke soal menangani segala show yang dilakukan. Indonesia Maharddhika akhirnya dapat merilis sebuah exclusive boxset, pada Mei 2017. Saat sekarang tetap aktif memotret dan menulis. Berjalan bersama dengan dunia showbiz, terutama menangani soal show dan menejemen panggung. Untuk foto, lebih memilih fotografi panggung, yang telah ditekuninya sejak awal 2000-an secara lebih serius dan profesional. Hasil tulisannya beserta karya-karya fotonya saat ini, dirangkum dan di uploadnya rutin dalam website resmi pribadinya. Menulis adalah darah dagingnya, fotografi menjadi darah yang mengaliri tubuhnya, dan membuatnya terus hidup. Dan dunia show serta stage, adalah menjadi dunianya. Dunia dimana ia hidup di dalamnya. Referensi
https://id.wikipedia.org/wiki/Gideon%20Momongan
{ "plaintext_start_byte": [ 1, 271, 573, 948, 1695, 2136, 2423, 2707, 3204, 4017, 4288, 4616, 5059, 5486, 5869, 6095, 6412, 7059, 7599, 7762, 11904, 12471, 12721, 13712, 14467, 17506, 17895, 18052, 18492, 19149, 19557, 20126, 20696, 20995, 21218, 21837, 22074, 22931, 23913, 24520, 24889, 25100, 25552, 25758, 26159, 26358, 26539, 26630, 27018, 27177, 27240, 27298, 27858, 27979, 28206, 28540, 28625, 28681, 28909, 28969, 29153, 29280, 29500, 29616, 30147, 30688, 30947, 31150, 31781, 32344, 32864, 33656, 34329, 35192, 35423, 36011, 37933, 38138, 39381, 41577, 42737, 44652, 45137, 45302, 50039, 50669, 54478, 54736, 54960, 55001, 55402, 56831, 56977 ], "plaintext_end_byte": [ 270, 565, 947, 1694, 2135, 2409, 2706, 3187, 4016, 4287, 4615, 5058, 5485, 5843, 6094, 6411, 7048, 7585, 7761, 11890, 12457, 12720, 13698, 14466, 17495, 17894, 18051, 18477, 19148, 19522, 20125, 20695, 20994, 21217, 21836, 22026, 22930, 23912, 24519, 24888, 25080, 25551, 25738, 26158, 26338, 26538, 26629, 26989, 27168, 27239, 27297, 27857, 27978, 28205, 28539, 28624, 28680, 28900, 28968, 29152, 29279, 29483, 29615, 30146, 30687, 30946, 31126, 31780, 32343, 32844, 33633, 34315, 35163, 35422, 35972, 37925, 38130, 39361, 41569, 42729, 44650, 45095, 45294, 50031, 50649, 54461, 54735, 54907, 55000, 55364, 56817, 56960, 57033 ] }
練馬三億円事件の実行犯は捕まった？
三億円事件
japanese
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
三億円事件（さんおくえんじけん）は、東京都府中市で1968年12月10日に発生した窃盗事件である。三億円強奪事件</b>ともいわれる。1975年（昭和50年）12月10日に公訴時効が成立し未解決事件となった。 日本犯罪史において最も有名な犯罪の一つにも数えられ、「劇場型犯罪」でありながら完全犯罪を成し遂げたこともあり、この事件を題材としてフィクション・ノンフィクションを問わず多くの作品が制作されている。 概要 現金輸送車に積まれた東京芝浦電気（現・東芝）従業員のボーナス約3億円（2億9430万7500円）が、白バイまで用意した偽の白バイ隊員に奪われた事件である。『三億円強奪事件』ともいわれているが、事件のあった日本に於いては本件犯行は強盗罪には該当せず、窃盗罪となる。 犯人が暴力に訴えず計略だけで強奪に成功していること、盗まれた3億円は日本の保険会社が支払った保険金により補填され事件の翌日には従業員にボーナスが支給されたこと、その保険会社もまた再保険をかけており日本以外の保険会社によるシンジケートに出再していたことから補填されたために、直接的に国内で金銭的損失を被った者がいなかったという認識[1]、ならびに被害金額2億9430万7500円の語呂から、「憎しみのない強盗」とも言われる。一方で、マスコミの報道被害を受け後年自殺した人物や、捜査の過労で殉職した警察官2名が存在する。 警視庁捜査において容疑者リストに載った人数は実に11万人、捜査した警察官延べ17万人、捜査費用は7年間で9億円以上が投じられる空前の大捜査となったが、1975年（昭和50年）12月10日、公訴時効が成立（時効期間7年）。1988年（昭和63年）12月10日、民事時効成立（時効期間20年）。日本犯罪史に名前を残す未解決事件となった。 この事件以来、日本では多額の現金輸送の危険性が考慮されるようになり、企業従業員の給与・賞与等の支給を金融機関の口座振込としたり、専門の訓練を積んだ警備員による現金輸送警備が増加した。 貨幣価値 被害金額3億円は現金強奪事件としては当時の最高金額であった。これは、平成26年（2014年）の貨幣価値に直すと、消費者物価指数で見れば約3.5倍の<b data-parsoid='{"dsr":[2447,2461,3,3]}'>約10億円の価値</b>に当たる[2]。 また、大卒の初任給を手掛かりにするなら、当時は約3万600円ほどと言われており、2016年の初任給20万3800円と比較すれば約6.66倍となり、約20億円の価値</b>にあたる。その他にも50 - 100億円の価値</b>とする意見もある。いずれにせよ、その後の現金強奪事件では金額こそ本事件よりも強奪金額が多い事件があるが、貨幣価値においてはいまだ日本最高である。 事件の経緯 1968年（昭和43年）12月6日、日本信託銀行（後の三菱UFJ信託銀行）国分寺支店長宛に脅迫状が届いた。翌7日午後5時までに指定の場所に300万円を女性行員に持ってこさせないと、支店長宅を爆破するというものであった。当日、警察官約50名が周辺に張り込んだが、犯人は現れなかった。4日後、12月10日午前9時30分頃、日本信託銀行国分寺支店（現存せず）から東京芝浦電気（現・東芝）府中工場へ、工場従業員のボーナス約3億円（2億9430万7500円）の現金が入ったジュラルミンのトランク3個を輸送中の現金輸送車（セドリック）が、府中刑務所裏の府中市栄町、学園通りと通称される通りに差し掛かった。 そこへ白バイ隊員に変装して擬装白バイに乗った犯人が、オートバイに被せていたと思われるシートを後方に引っ掛けた状態のまま現金輸送車を追いかけ、現金輸送車の前を塞ぐようにして停車した。 現金輸送車の運転手が窓を開け「どうしたのか」と聞くと、「貴方の銀行の巣鴨支店長宅が爆破され、この輸送車にもダイナマイトが仕掛けられているという連絡があったので調べさせてくれ」と言って、輸送車の車体下周りを捜索し始めた。 4日前に、支店長宅を爆破する旨の脅迫状が送り付けられていた事もあり、その場の雰囲気に銀行員たちは呑まれていた。犯人は、輸送車の車体下に潜り込み爆弾を捜すふりをして、隠し持っていた発炎筒に点火。「爆発するぞ! 早く逃げろ!」と銀行員を避難させた直後に輸送車を運転し、白バイをその場に残したまま逃走した。 この時銀行員は「警察官」が爆弾から遠ざけるために輸送車を退避させたと考え、「勇敢な人だ」と思ったという。しかし、路上に残った発炎筒が自然鎮火したのち、オートバイに詳しい輸送車運転手が残された白バイが偽物と気付いたことから、「警察官」は偽者であり現金強奪事件であることが早くも判明した。 9時50分に伊豆・小笠原を除く東京都全域に緊急配備が敷かれた。奇しくも、この日は毎年恒例の歳末特別警戒の初日であった。警視庁は要所で検問を実施したが、当初は自動車の乗換えを想定していなかった事もあり、当日中に犯人を逮捕することが出来無かった。 多摩農協脅迫事件 三億円事件が起こる前、1968年4月25日から1968年8月22日まで多摩農協へ現金要求や放火予告や爆弾予告をする脅迫が脅迫状・脅迫電話・壁新聞投げ込みで計9回発生した。 この事件は脅迫日が東芝の給料日だったこと、脅迫状の筆跡が12月6日に送られた日本信託銀行への脅迫状の筆跡と同一とされたことから多摩農協脅迫事件と日本信託銀行脅迫事件と三億円強奪事件の3事件が同一犯によるものとされた。 6月25日に多摩農協を脅迫する文章の中では「よこすかせんはひきょうもん」という文言が入った脅迫状を送っている。「よこすかせん」とは脅迫状を送る9日前の6月16日に国鉄横須賀線大船駅で発生した横須賀線電車爆破事件について触れたと言われている。なお、脅迫状作成当時は横須賀線電車爆破事件の犯人は不明だったが、三億円事件発生1ヶ月前の11月9日に純多摩良樹をペンネームとする犯人が逮捕され、三億円事件の公訴時効直前の1975年12月5日に死刑執行された。 遺留品 犯人が残した遺留品が120点もあったため、犯人検挙について当初は楽観ムードであった。ところが、遺留品は盗難品や一般に大量に出回っているものであったため犯人を特定する証拠とはならず、大量生産時代の<!--弊害--><!-- ←商品というのは警察捜査に協力するために生産されているわけではないのだから「弊」害ではない -->壁に突き当たってしまった。犯人の主な遺留品は以下の通り。 第一現場 府中市栄町3-4の府中刑務所北の学園通り、府中刑務所裏。三億円強奪事件が起きた路上。遺留品には偽白バイが残った。 ヤマハスポーツ350R1 偽白バイ。盗難日は1968年11月19日から20日。当時の警視庁で使用されていた白バイの機種はホンダであり、ヤマハの白バイは存在しなかった。元の色は青。試運転で本番までに428キロの走行履歴があった。ハンドルやシートには誤って塗装した部分をベンジンで拭いたと思われる痕跡が残されていた。 ハンチング帽 大阪市東成区の中央帽子製。第1現場で偽白バイが事件現場まで引きずっていったボディカバーの中から発見されたことから、犯人のものと考えられている。汗を検出すれば、少なくとも実行犯の血液型を特定できたが、楽観ムードによるものからか、鑑定に出す前に刑事同士で交互に被ることで鑑定不能にするミスを犯していた。54個が出荷され、36個の所在が判明。残り18個は立川市の帽子小売店が市内の安値市で販売していたが、誰に売ったかまでは特定できなかった。 メガホン 兵庫県宝塚市の東亜特殊電機製。白バイの広報用スピーカーに見せかけるために取付けられていた。製造番号から5台が出回っていることが分かり、4台まで所在を確かめた。残る1台は東村山市の工事現場で盗難に遭っており、これが犯行に使用された物と思われる。 クッキー缶 白バイの書類箱に見せかけていた。書類箱はカー用品店でも発売されているのに、かなり異なるクッキー缶を使用した上にガムテープで取り付けるという改造方法だったことから、お粗末な白バイ改造とされた。そのため、犯人は白バイに詳しい人物ではなく、素人でも改造できるレベルであることの根拠の一つとされた。クッキー缶のメーカーは明治商事だったが、3万個が流通していたために購入者を追及することを断念した。またクッキー缶を利用していたことから、犯人の甘党説が浮上した。 発炎筒 脅迫をする際にダイナマイトに見せかけた。横浜市保土ヶ谷区の日本カーリット保土ヶ谷工場製が製造した「ハイフレイヤー5」で、ガソリンスタンド等を中心に4190本売られていた。発炎筒に巻かれていた紙はNHKの「電波科学」昭和43年7月号の付録であるテレビ回路図だった。 磁石 発炎筒を現金輸送車の下部にくっつけるための磁石2個。「マグネットキャッチ」と呼ばれる建具部品を分解したもの。発炎筒には銅線で巻きつけられていたが、鉄線と比較して透磁率が悪かったため、磁力が充分に働かず発炎筒は現金輸送車にくっつかずに地上に落下してしまった。大平製作所が製造し、4万3240個が流通していた。 新聞紙片 メガホンは、白ペンキで2度塗装されていた。捜査に行き詰まっていたある日、上の塗装がはがれた部分に4mmほどの新聞紙の紙片が付着しているのを発見。地道に新聞紙を調べたところ、1968年12月6日の産経新聞13版11面朝刊婦人欄の「食品情報」という見出しの「品」の字の右下部分の一部であることが判明した。紙片の分析の結果、紙は愛媛県伊予三島市の大王製紙の工場で作られた物と判明。なお一部情報で「インクの具合、印刷状況から輪転機を特定し、その新聞が配達されたのが三多摩地区であることまで絞り込めた」という報道がなされたが間違いである。 配部数は13,485部、販売所数は12か所。住民の転出入が激しかったことや、新聞を購読する家が頻繁に変わっていたことから捜査は難航し、2年掛かりでやっと販売所を特定できたが、時すでに遅く配達先の住所録は処分された後であり、この方面での捜査は徒労に終わった。 第二現場 国分寺市西元町3-26の国分寺史跡七重の塔近くの本多家墓地の入口、武蔵国分寺跡のクヌギ林。現金輸送車であるセドリックが乗り捨てられていた場所。遺留品にはセドリックが残った。事件直前に第二現場で濃紺のカローラが目撃されていたことから、犯人はここで、濃紺のカローラに乗り換えたと思われた。逃走車の乗換えを想定していなかったことが、初動捜査で犯人を捕まえられなかった遠因となった。 第三現場 府中市栄町、明星高校近くの空地。犯行前に偽白バイをカバーで覆って停めていた場所。犯行前から無人の偽白バイがエンジンをかけっぱなしのまま置かれていたのが目撃されている。 レインコート 濃紺。蛙脱ぎ（裏返しながら脱ぐことの通称）した状態のままで残されていた。 事件翌日に公開されたが、一般層からの反応がほとんどなかった。10年前に製造されたもので、製造した会社は1958年時点で倒産していた。 この遺留品は様々な情報が錯綜し、すぐに粗末に扱われた。重要な遺留品と認定されたのは事件から3年後のことで、レインコートにはソデ裏にアイロンがかけられた跡があり、また内エリに「クリーニング」のタグの跡を示す白い糸があった。しかし、捜査が遅れたためにこれ以上の発見はなかった。 第1カローラ 緑色のカローラ、ナンバープレートは「多摩5め3863」。府中市栄町2-12の空き地で発見。盗難日は11月30日から12月1日。半ドアでワイパーは動いたまま、窓は開けっ放しであった。 第四現場 小金井市本町、団地駐車場。第二現場で乗り換えたカローラが、乗り捨てられていた場所。事件から4か月後に判明。遺留品にはカローラと空のジュラルミンケースが残されていた。現金をジュラルミンケースから取り出し移し変えた場所がこの現場である可能性が高いが、団地駐車場という人目につきやすい場所であるため移し変えた場所は別の現場であるという異説もある。しかし団地内の他車も捜査したところ別件の盗難車が複数台発見され、大量の現金を扱うにせよ車両放棄にせよ団地内では他人への関心が薄いことを突いたとする犯人像を補強した。 第2カローラ 現金を奪った犯人が、現金輸送車から乗り換えた濃紺のカローラ。ナンバー（多摩5ろ3519）から「多摩五郎」のコードネームがつけられた。事件直前に第二現場で目撃されており、事件直後にこの情報を知った警察はこの車の行方を追っていた。車は盗まれたシートカバーで覆われていたため発覚しにくかった。事件から4ヵ月後、小金井市本町4-8の本町住宅B1号の西の空き地で発見された。残された車の中には、空のジュラルミンケースが入っていたことから、犯行に使われたことが特定された。なお、「第2カローラ」は自衛隊の航空写真より事件翌日から団地駐車場に存在したことが判明している。 ケースの泥 ジュラルミンケースに付着していた泥を精密検査した結果、警視庁科学検査所の鑑定では現場から4km離れた国分寺市恋ヶ窪の雑木林の土壌と、農林省林業試験場の鑑定では第二現場の土壌が近似していると分析した。この為恋ケ窪付近にアジトがあると見て、徹底的に捜索したが成果は出なかった。 ホンダドリーム 1968年11月9日に盗まれたオートバイ。白バイの車種であるため、犯人は当初このオートバイを偽白バイに改造しようとしたと思われる。盗難後の走行距離が60キロと短い。持ち主によるとこの個体はノッキングしやすい不具合があったという。犯人は試運転でその不具合に気づいたため、別の個体を入手して白バイに改造したと推理された。 3台の盗難車 第2カローラ以外にも盗まれて小金井市の団地に放置された盗難車が3台（プリンススカイライン2000GT・ブルーバード・プリンススカイライン1500）存在した。車は盗まれたシートカバーで覆われていたため発覚しにくかった。1971年（昭和46年）、工学者の額田巌は、警察の依頼で遺留品の鑑定を行い、2台のカバーシーツの紐結びを比較した。その結び方が異なるため、ブルーバードを盗んだのも三億円事件の犯人だとすれば、この事件は複数犯であると結論している[3]。 ギャンブル関連品 盗難車プリンススカイライン2000GTの中に競馬専門誌2部とスポーツ紙、府中の東京競馬場近くの喫茶店のマッチ、平和島競艇のチラシが残されていた。車の持ち主の身に覚えの無い物から、盗難犯の所持していたものとされた。そのため、犯人像としてギャンブル愛好家説が浮上した。 女性物のイヤリング プリンススカイライン1500の中から発見された。車の持ち主に覚えが無いことから、盗難犯の所持していたものとされた。犯人グループに女性の存在が浮上した。 脅迫状 銀行に送りつけられていた脅迫状の切手に唾液の痕跡があり、B型の血液型が検出されている。また、脅迫状は雑誌の切り貼りで文字を作っていたが、その雑誌が発炎筒の巻紙に使われた雑誌と完全一致したことから、脅迫状を送った犯人と現金強奪犯が同じであることが明らかになった。 多摩農協脅迫事件と日本信託銀行脅迫事件の両事件で送られてきた脅迫状の文面の特徴として以下の特徴があった。 「ウンテンシャ」「イマ一度の機会」など特定の業種が使う言葉を使用 語句と語句の間を分ける「わかち書き」の使用 強調点に「●―●―●」という記号の使用 「オレタチ」「我々」などの複数犯を思わせる記述 「コン柱オキバ」など電話関係者の業界用語の使用 多摩農協職員の車のナンバーを特定している記述 2つの雑誌 脅迫状と発炎筒には「電波科学」と「近代映画」という2つの雑誌が使われていた。捜査機関は2つの雑誌の読者の性向を絞って犯人を捜査。しかし、「電波科学」はテレビ配線図などを機械改造を望む<b data-parsoid='{"dsr":[9484,9500,3,3]}'>マニアックな理系読者、「近代映画」は芸能情報を望む<b data-parsoid='{"dsr":[9515,9530,3,3]}'>ミーハーな文系読者</b>と、2つの雑誌の読者の性向は両極端であり、これらの雑誌を置いている書店に聞き込みをしても、2つの雑誌を併読している読者は皆無であった。 その後の捜査で、「電波科学」の読者にとって一番重要だった「配線図」のページが犯行に使用されていたことから、本来の読者であれば違うページを使用したと推理し、捜査撹乱のために全く無作為に2冊の雑誌を購入して犯行に使用したものと結論して、捜査を打ち切った。 実行犯に関する目撃証言 事件の少し前に偽白バイに関する目撃証言が集まっている。11月下旬朝8時頃に府中市の市道を運転された青いオートバイ、12月1日深夜に京王線高幡不動駅近くで一方通行を逆向きに停めてあった青いオートバイが目撃され、二つとも4桁のナンバーが盗難白バイと同じであった。また12月9日午後8時40分には府中市の交差点で不自然なスピードで走行する、本物よりシートが高い白バイとのすれ違いに関する目撃証言がある。 現金強奪前の第三現場ではシートを被せられた白バイの目撃証言が寄せられた。現金強奪10分前の9時20分には何かを狙うように待機する白バイの姿が自宅にいた主婦に目撃されている。また現金強奪30分前の9時頃に日本信託銀行国分寺支店から50メートル離れた空き地で銀行の出入りを窺う不審なレインコートの男を目撃した人物が4人いる。4人の目撃者によるといずれも身長165センチから170センチで30代くらいの男である。 直接の現金強奪の犯行現場となった第一現場では4人の銀行員の他に府中刑務所の職員、近くにいた航空自衛隊員などの目撃証言者がいた。しかし、これらの目撃者の証言は曖昧だったり勘違いだったりすることもあった。 また、第二現場付近では泥水を車に跳ねられた通行人の主婦がすぐに車のナンバーを控えたところ、盗難された現金輸送車のセドリックだったことが判明している。 国分寺市の造園業者の親子が運転中に乱暴な運転の濃紺カローラとすんでのところで接触事故になりかけ、カローラは猛スピードで国分寺街道方面に消えていった。造園業親子は、カローラの運転手が無帽の若い長髪の男で黒っぽい服を着ていて、助手席は無人だったのを目撃。ジュラルミンケースは見ておらず、車のナンバーを見ていないが、挙動不審な運転や濃紺という目撃証言から、犯人が乗ったカローラ「多摩五郎」であることが確実視されている。 杉並区内の検問所で「銀色のトランクを積んだ灰色ライトバン」を捕捉したが突破された。これが最後に目撃された犯人の姿といわれる[4]。 捜査 モンタージュ写真による捜査 12月21日にモンタージュ写真が公表された。しかし、これは通常のモンタージュ写真のように顔のパーツを部分的につなげて作成されたものではなく、事件直後に容疑者として浮上した人物（後述する立川グループの少年S）が犯人に<b data-parsoid='{"dsr":[10829,10839,3,3]}'>似ている</b>という銀行員4人の証言を根拠とした上で、少年Sに<b data-parsoid='{"dsr":[10863,10875,3,3]}'>酷似した人物</b>の顔写真をそのまま無断で用いたものであった。なお、捜査本部は実行犯を間近で目撃した4人の銀行員たちを刑事のふりをさせてSの通夜をしていたS宅に招き、Sの顔を面通しをさせて、4人全員がSが実行犯に「似ている」または「よく似ている」と答えている。 後に4人の銀行員は事件3日後の12月13日に銀行内での内輪の報告では警察の聴取とは異なり、犯人の人相記憶に一貫した説明ができなかったり、漠然としていて顔や形の説明ができなかったり、1人は車の窓の柱が邪魔になって実は犯人の顔を見ていなかったと語っていたこと等が判明したことなどから、現金を強奪される際に「キーを差し込んだまま逃げた」「通報が遅れた」というミスを犯した責任感に加えて「犯人の顔も覚えていない」では許されないという重圧から証言に大きなバイアスがかかっていた可能性が浮上した。また、後の警察の補充捜査で、4人の銀行員の目撃証言について4人が同室で証言させられたことで他の銀行員の意見に引きずられやすい雰囲気の中で調書が作成されたこと等の問題点が浮上している。 本来「このような顔」として示す程度のモンタージュ写真を「犯人の実写」と思い込んだ人が多く、そのために犯人を取り逃がしたのではないかという説もある。また、モンタージュ写真を見せて取材をしていた記者が捜査本部に「家にモンタージュ写真を持って男が話を聞きに来たが、その男が写真に似ていた」と通報されるなど、モンタージュ写真の公開によって膨大な情報提供が寄せられたことが却って捜査を混乱させたという指摘がある[1]。 1971年に「犯人はモンタージュ写真に似ていなくてよい」と方針を転換、問題のモンタージュ写真も1974年に正式に破棄されている。しかし、その後も本事件を扱った各種書籍などでこのモンタージュ写真が使用され続けており、犯人像に対する誤解を生む要因となっている。 なお、これらの経緯が初めて明らかになったのは、『文藝春秋』1980年8月号における小林久三・近藤昭二の共筆による記事によるものである。 ローラー作戦 事件現場となった三多摩地区には当時学生が多く住んでいたことから、一帯にアパートローラー（全室への無差別聞き込み）を掛けた。警察において被疑者とされた者の数は十数万人に及んだ。事件現場前にある都立府中高校に在籍した高田純次や布施明の名前もあった。もっとも、2人とも事件とは無関係であることが後に判明した。 なお事件自体が、当時盛り上がりを見せていた学生運動の摘発を目的とする強引な捜査の口実として捏造されたとする陰謀論も存在する。 その他の捜査 通常の事件と同様に遺留品などから検出された指紋の照合も行われていた。しかし、上記の通り遺留品はどれも大量生産されていたものだった影響から、照合する指紋の量が多すぎたことや、指紋の照合をした警視庁鑑識課の指紋係員がわずか3人と少数だったため大した効果は得られなかった[5]。 警察は事件当時に盗まれた3億円のうち、番号がわかっていた500円札2000枚分（100万円分）のナンバー（XF227001A～XF229000A）を公表した。 犯人像の推測 この事件の犯人については単独犯なのか複数犯なのかも不明であるが、目撃者や脅迫状の文面や遺留品から様々な犯人像が浮上した。 ただし、単独犯説については以下の理由で否定的な見解がある[1]。 シートを引きずったままの偽白バイで犯行に及ぶなど、複数犯では考えにくいミスをおかしている。 共謀者がいれば実施されていたであろう、逃走の成功を左右する対向車を排除する措置が取られていない。 手に入れた大金の配分を巡る争いが行われた形跡がない。 立川グループの少年 立川グループとは、当時立川市で車両窃盗を繰り返した、非行少年グループである（立川市は府中市に近い）。 少年S 立川グループのリーダー格。事件当時は19歳。 容疑をかけられた状況証拠は以下の通り。 「車の三角窓を割り、ドアの鍵を開けてエンジンとスターターを直結する」という車の窃盗手口が同じ。 地元出身で土地勘があり、車やバイクの運転技術が巧み[1]。 1968年3月に立川市のスーパーで「発炎筒をダイナマイトに見せかけた強盗事件」を起こした仲間と親しい。 父親は白バイ隊員で、白バイに関する知識が豊富[1]。 親族以外のアリバイが不明確。 事件前に東芝や日立の現金輸送車を襲う話をしていた。 だが、以下のような反証が上げられており、単独犯の場合は犯人ではないことを示した。 血液型はA型で、脅迫状の切手のB型と異なっていた。 脅迫状の筆跡が異なっていた。 多摩農協脅迫事件のある脅迫状の投函日であった8月25日には、少年鑑別所にいた。 Sは事件5日後の1968年12月15日に自宅で父親が購入していた青酸カリで自殺。Sの自殺については、自殺するような人間ではないとの少年Sの仲間の証言や青酸カリが包まれた新聞紙には父親の指紋しかついていなかったことから疑問視する意見がある。 1968年の12月21日にSに酷似したモンタージュ写真が公開された。 その後で警察はSを「シロ」と断定した。 その劇場型犯罪に相応しいインパクトからドラマや小説でこの説が取り上げられることが多いため、「警官の息子犯人説」は世間に広く知られることとなった[1]。 少年Z 立川グループのメンバー。事件当時は18歳。 容疑理由は、事件後に乗用車を購入したり、会社経営をしたりと、金回りがよくなっていた事。そして、少年Sの1 - 3と同じ理由である。 だが、血液型はAB型であり、脅迫状の切手のB型とは異なっている。また筆跡も異なっていた。 警察は、公訴時効寸前の1975年に、元少年Zを最後の容疑者候補とする。1975年11月に別件の恐喝罪で逮捕するが、三億円事件の公訴時効前に釈放された。 ゲイボーイ 以下K。立川グループではないが、少年Sと交際があったゲイボーイ。事件当時は26歳。 Sの親族を除き、Sの事件当日に関する証言をした唯一の人物。Kの証言はSは事件日2 - 3日前から事件前日に自宅の新宿のマンションで一緒に夜を過ごし、明るくなった朝8時頃に自宅を出るのを見送ったと証言した。ただし、朝8時というのは時計を見ていたわけでなく冬における外の明るさで判断としており、雨が降っていたが傘やレインコートを貸した記憶がなかったなど、曖昧な点があった。 また、Kの証言では初めてSと会ったのは事件の20日前なのに夏（少なくとも4か月程度前）に一緒に旅行に行った時に撮影された少年Sの写真を飾っていたことなど不可解な点があった。さらに事件1年後に、外国に移住して、ゲイバーを開店したり、再び日本に戻った時には日本では自宅マンションや2軒目のマンションを購入したり、事件7年後には実家に豪邸を建てたりなど、金回りがよくなっていた。 もしKがSと共犯であれば、Sが鑑別所にいる間の脅迫書を出すこと、事件関連の30代の男に関する目撃証言や電話の声の証言、第4現場の盗難車に残されていた女性物のイヤリングにもつながる。 警察は捜査を進めるも、Kを「シロ」と断定した。Kは急に金回りがよくなった点について「外国のパトロンがついた」と述べている。 府中市の運転手 府中市に住む運転手であった容疑者は、事件当時は25歳。住まいや過去の運転手の仕事から各現場の地理に精通していること、血液型が脅迫状の切手と同じB型、タイプライターを使う能力を持っていること、友人に送った手紙が犯行声明文と文章心理が似ていること、モンタージュ写真の男と酷似していることなどから12,301人目の容疑者候補として浮上。しかし、脅迫状の筆跡が異なっており、金回りに変化がないことから、警察は慎重に捜査をすることとしていた。 発生から1年後の1969年12月12日、毎日新聞が本人の顔と本名をモンタージュ写真にFの顔を合成するなどして犯人視する報道を展開。このため警察が逃亡を防ぐとの名目で別件逮捕。新聞各社も「容疑者聴取へ」などと実名報道で書き立てる。ところが、本人が場所を記憶違いしていたながらも、事件当日に面接を受けていたアリバイが報道を見た会社の面接担当者からの連絡で証明され、完全なシロとして釈放された。 しかし、警察に容疑者として逮捕されたうえに、新聞各社が犯人扱いで学歴、職歴、性格、家庭環境まで事細かく暴露。このため本人は職を失い一家は離散。さらに、その後も真犯人の見つからない中で、「三億円事件の容疑者として逮捕された」との世間の偏見と、事件に関するコメントを執拗に求めるマスコミ関係者に悩まされ職を転々とし、2008年9月に自殺した[6]。 日野市三兄弟 日野市の電気工事会社を経営する三兄弟。事件当時は上から31歳・29歳・26歳。大きなガレージ風の物置がありオートバイの偽装のための塗装がしやすいこと、次男がオートバイマニアの不良グループに属していたこと、看板店の営業経験があり塗装技術があること、事件前に発炎筒がつけられた車を購入していたこと、兄弟の一人が事件前にハンチング帽を被っていたことが怪しいとされた。しかし、車の発炎筒やハンチング帽が事件のものと異なること、事件の4日後に借金していたことなどが判明。その後も警察は日野市三兄弟を捜査するも事件と結びつかなかった。 不動産会社社員 不動産会社社員。事件当時は32歳男性。事件前に金に困っていたが事件後に金回りがよくなったこと、東芝府中に勤務経験があること、姉が東芝府中に12年勤務していること、自動車の運転が巧みなこと、モンタージュ写真の男と酷似していることが怪しいとされた。しかし、事件当日に杉並区から横浜に車で行く途中で非常検問にひっかかったことからアリバイが出てきたこと、金回りの変化については不動産売買で1600万円を入手したことが明らかになったことから容疑者から外された。 会社役員 以下P。三億円事件から13年前の1955年に銀行員1人を仲間にしたり仲間の1人が刑事を装うなどして、千代田区にある銀行の現金輸送車を襲う計画を仲間3人と実行。この事件ではすぐに逮捕されたものの計画性や発想が三億円事件と類似するものであった。Pは出所後に刑務所の中で知り合った友人に「今度は1年がかりで大きなことをやる」と豪語、三億円事件発生後に土地や住宅や外車を購入して金回りがよくなったため、容疑者として浮上。しかし、金回りに関しては、不動産会社から合法的な資金提供を受けたことが判明した。ハワイへ移住しマンション暮らしをしていたことがわかった。のちにハワイで病死した。 自称三億円事件犯人 時効成立後、三億円事件犯人を自称する人物が何人か登場している。テレビ等で事件が取り上げられることが多いのが原因で時期は事件発生時と同じ12月に集中している。 なお、当時の担当刑事によると事件の際に発炎筒が通常通り点火しなかったが、犯人は通常とは異なる手法で発炎筒を点火させていることが遺留品から判明している。またジュラルミンケースには現金・ボーナス袋のほかにある特殊な「モノ」が入っていたという。発炎筒の特殊な点火手法やジュラルミンケースに留置された「モノ」は一般発表されておらず、捜査関係者と真犯人しか知らないはずである。 事件を扱った主な作品 小説 『小説三億円事件』 佐野洋（講談社 1970年） ISBN 4061833847 『名探偵なんか怖くない』 西村京太郎（講談社 1971年） 『ただいま浪人』 遠藤周作（講談社 1972年）ISBN 4061312456 『小説 3億円事件「米国保険会社内調査報告書」』松本清張（『水の肌』所収 新潮社 1978年） ISBN 9784103204077 『時効成立―全完結』 清水一行（角川書店 1979年） ISBN 404146305X 『白バイと紅薔薇』大下英治（『現代虚人列伝』所収 現代の眼編集部編 現代評論社 1979年） 『父と子の炎』 小林久三（角川文庫 1985年）ISBN 4041438187 『小説・三億円事件』 斎藤栄（『バイカル号殺人事件』所収 徳間書店 1985年） 『死者よ静かに眠れ』 新都達也（三交社 1987年）ISBN 4879198021 『夏泊殺人岬』内田康夫（徳間書店 1987年）ISBN 4195683009 『三億の郷愁』 清水義範（『「青春小説」』所収 講談社 1989年） 『野獣は、死なず』　大藪春彦（光文社 1995年） ISBN 4334725457 - 登場人物の一人が三億円事件の実行犯とされる。 『真犯人-「三億円事件」31年目の真実』 風間薫（徳間書店 1999年）ISBN 4198609764 『三億円事件～20世紀最後の謎』 一橋文哉（新潮社 1999年） 新潮文庫版 ISBN 4101426228 『事件「三億円」』 竹野衆星（文芸社 2001年）ISBN 4835521056 『トップランド1980 紳士エピソード1』 清涼院流水（幻冬舎 2002年）ISBN 4344402235 『初恋』 中原みすず（リトル・モア 2002年）ISBN 4898150640 『ルパンの消息』 横山秀夫（光文社 2005年）ISBN 4334076106 『閃光』 永瀬隼介（角川書店 2006年）ISBN 9784043759026 『府中三億円事件を計画・実行したのは私です。』 白田 (ポプラ社 2018年）ISBN 978-4-591-16126-5 演劇 『四谷諧談』井上ひさし（1975年10月、芸能座で初演。『雨』所収、新潮社、1976年。新潮文庫、1983年。『井上ひさし全芝居 その2』新潮社、1984年） 映画 『クレージーの大爆発』（東宝、1969年）監督：和田嘉訓、主演：植木等 『銭と肌　巷説三億円強奪事件』 (協立映画、1969年)　監督：福田晴一、主演：久保新二 『実録三億円事件 時効成立』（東映、1975年） - 原作：清水一行「時効成立」、監督：石井輝男、脚本：小野竜之助・石井輝雄・主演：岡田裕介、小川真由美 『痴漢通勤バス』（にっかつ、1985年）監督：滝田洋二郎、主演：滝川真子、中根徹 『ピエタ』（1997年、日活） 監督: 北川篤也、脚本: 高橋洋・主演: 大沢樹生、諸江みなこ、松原智恵子 ※VHSとしてリリースされた際のタイトルは「大強奪 ピエタ」 『初恋』（ギャガ・コミュニケーションズ、2006年） - 原作：中原みすず「初恋」、監督：塙幸成、脚本：塙幸成・市川はるみ・鴨川哲郎、主演：宮﨑あおい、小出恵介 『ロストクライム -閃光-』（角川映画、2010年） - 原作：永瀬隼介「閃光」、監督：伊藤俊也、脚本：長坂秀佳・伊藤俊也・主演：渡辺大、奥田瑛二、主題歌 DEEP『milestone』 テレビドラマ 『悪魔のようなあいつ』（TBS、1975年）原作：阿久悠、上村一夫「悪魔のようなあいつ」、脚本：長谷川和彦、主演：沢田研二 『Gメン'75』（TBS、1977年）第86話「パリ警視庁の五百円紙幣」、第87話「冬のパリの殺し屋」、第88話「パリ―紺碧海岸 縦断捜査」、脚本：高久進、西島大 『実録犯罪史シリーズ 新説・三億円事件』（フジテレビ、1991年）原作：大下英治「白バイと紅薔薇」、脚本：岩間芳樹、主演：織田裕二 『三億円事件〜20世紀最後の謎〜』（フジテレビ、2000年）原作：一橋文哉「三億円事件～20世紀最後の謎」、脚本：矢島正雄、主演：ビートたけし、長瀬智也、松田龍平 『時空警察2』（日本テレビ、2002年）脚本：大森寿美男、主演：陣内孝則 『ルパンの消息』（WOWOW、2008年）原作：横山秀夫「ルパンの消息」、脚本：水谷俊之、田辺満、主演：上川隆也 『完全犯罪ミステリースペシャル 新証言!三億円事件・40年目の謎を追え!』（フジテレビ、2008年）企画：立松嗣章、脚本：田辺満、主演：中村梅雀、山本耕史 『刑事一代 平塚八兵衛の昭和事件史』第二夜（フジテレビ、2009年6月2日）脚本：長坂秀佳、吉本昌弘、主演：渡辺謙 『クロコーチ』（TBS、2013年）原作：リチャード・ウー、コウノコウジ「クロコーチ」、脚本：いずみ吉紘、主演：長瀬智也、剛力彩芽 『都市伝説の女』第2シリーズ4話（テレビ朝日、2013年11月1日）脚本：倉持裕、主演：長澤まさみ 『松本清張ドラマスペシャル　三億円事件』（テレビ朝日、2014年1月18日）原作：松本清張「小説 三億円事件「米国保険会社内調査報告書」」、脚本：竹山洋、主演：田村正和 『モンタージュ 三億円事件奇譚』（フジテレビ、2016年6月25日、26日）原作：三億円事件奇譚 モンタージュ （渡辺潤）、脚本：大森寿美男、主演：福士蒼汰、芳根京子 音楽 『府中捕物控』 ALFIE（現THE ALFEE） - レコード会社側の自主規制により未発売。アルフィーのその後を決定付けることとなる。後に作曲者の山本正之が一部異なる歌詞でセルフカバーした曲を発売。アルフィー自身、滅多に披露しない。その後2014年12月17日発売の『青春の記憶+2』のボーナストラックとして収録されたため、約40年ぶりに日の目を見た。 『大・ダイジェスト版 三億円強奪事件の唄』 高田渡、1969年発表。原曲はアメリカ民謡「」。この曲には一部の歌詞が異なる複数のバージョンがある。 『消えた三億円』 エコノミック・アニマルズ、1975年発表。 『頭脳警察1』 頭脳警察 - ジャケットに犯人のモンタージュ写真を使用。発売当時、歌詞の過激さも相まって発禁処分となった。 『時効』 般若 - この楽曲が収録されているアルバム『内部告発』のジャケットは犯人のモンタージュ写真に般若自身の顔をコラージュしたデザインとなっている。 漫画 『悪魔のようなあいつ（漫画版）』原作：阿久悠・作画：上村一夫（1975年、講談社） - 上述のテレビドラマのコミカライズ版。 『三大ベストシリーズ《幻の真犯人》消えた三億円』横山まさみち〈『月刊別冊少年マガジン』1970年6月号〉 『ドキュメント三億円事件捜査本部』田中司[7]〈『週刊少年ジャンプ』1975年51号(12月22日号)〉- 時効まであと15日！これは…三億円犯人逮捕に命をかける若き刑事・笹本順平</b>の執念のドラマである。 『セミ・ドキュメント3億円事件 犯人はやつだ!!』原作：三木孝祐・劇画：門井文雄〈『週刊少年キング』1975年51号〉- 　毎朝新聞記者・並木鉄也(25)は、病気療養中の友人で数十社の会社を傘下にもつ園田コンツェルンの御曹子・園田一郎(25)を訪ねるためN県K村にある園田の別荘に赴いた。その理由は3億円強奪事件</b>が彼が9年前に推理小説を書こうとおれに話したストーリーが<b data-parsoid='{"dsr":[20860,20875,3,3]}'>あまりにも似ていて</b>一般の未公開の情報まで<b data-parsoid='{"dsr":[20886,20901,3,3]}'>すじがきとそっくり</b>であった。 『平塚八兵衛捜査記録 ザ・のら犬』原案：平塚八兵衛・劇画：石川球太〈『週刊少年チャンピオン』1975年49号(12月1日号)～1976年2号(1月5日号)〉- 　『最後の名刑事』といわれた警視庁刑事・平塚八兵衛の捜査根性を描く実録超大作!! 　平塚八兵衛の班が府中本部に来てこのかたその足と耳で集めた情報と実証をもとに彼らは今ここに昭和四十三年十二月十日の犯人の行動を再現しようと試みていた。すべてウラの取れた(証明できた)事実による再現である。 『三億円事件奇譚 モンタージュ』 渡辺潤（2010年-2015年、講談社） - 21世紀の日本で父親が三億円事件の犯人であると告げられた少年が事件の真相を探る。 『クロコーチ』原作:リチャード・ウー 作画:コウノコウジ（2012年-2018年、日本文芸社） - 汚職警官と新人刑事が三億円事件の真相、ひいては警察に巣食う暗部に挑んでゆく。 パロディ・オマージュ 児童書 『ズッコケ三人組対怪盗X』 那須正幹（ポプラ社 1992年） - 三億円事件と同様の手口で七億円を奪う事件が登場する。 漫画 『サザエさん』 長谷川町子 - ノリスケが担当している作家が盗まれた原稿の内容と似ている、泥棒が入った家で三億円を発見するが4月1日だったため巡査に一笑に付される、マスオが家で晩酌中、つまみのイカの燻製を並べて数字をつくり、サザエがそれを見てマスオが何を考えていたかを見抜くなど。当時の新聞掲載の多くの漫画でネタにされた。 『バイトくん』いしいひさいち - 三億円事件時効成立の日、警察署に「犯人は俺や！」と名乗る男たちが押し寄せ、さらに出版社に自称犯人が手記の持ち込みに何人も押しかけてくる。 『こちら葛飾区亀有公園前派出所』 秋本治 - 12巻「ボーナスはまだか!?の巻」（1978年）両津たちが待ちに待った署のボーナスを積んだ現金輸送車が奪われ(被害金額は1億円に満たない額)、輸送車が両津たちのいる派出所の裏に乗り捨てられた後、両津の推理通りに犯人の痕跡が見つかる挿話となっている。 その他、7巻「ポラロイド!?の巻」（1978年）にもこの事件の犯人を匂わせる記述の人物がいる。 『カリュウド』原作：日向葵、漫画：望月あきら - 1巻「特製ジュースをどうぞ!!」 三億円事件時効成立となって捜査本部が解散され、三億円犯人を名乗り出た男がテレビ出演する事になり主人公・北十字良のクラスはその話題で持ち切りだったが、同じく級友の花村清彦は父が捜査員の一人であったが長年の捜査の過労が原因で亡くなった事で犯人に怨みを抱き、復讐を企てる。しかし、その男はメディアに登場して有名になって大儲けしようと企む偽者だった。 『1・2のアッホ!!』 コンタロウ - 1巻「よみがえる日の巻」 記憶喪失になった三億円事件の犯人が、時効当日に再現ドラマ撮影で用意していた三億円を全く同じように強奪。時効で難事件から解放されるとホッとしていた三億円事件担当の刑事たちが、再び第二の三億円事件を捜査させられると知り錯乱するギャグ。他に2巻「ああ!スシ初体験の巻」で（はやく銀行に預けよう 盗まれないうちに…）と独白しつつ「三億円在中」と書いたトランクを持って白バイに乗る犯人が1カット出てくる。 『サイボーグ009対三億円犯人』 - 001が超能力で犯人を探し出し、009が犯人の自宅に乗り込んで「その(頭脳の)力をもっといいことに使え!」と犯人にお説教する。 『スケバン刑事』 和田慎二 - 麻宮サキが最初に担当したのが、この事件と同日に別の場所で起きていた一億円強奪事件。時効も同日だったが、寸前で解決した。 『夕焼けの歌』 西岸良平 - 7巻「時効」、主人公が夢をかなえるために現金を盗み海岸近くの松林に隠す。翌日、新聞で自分が盗んだ額が3億円だった事を知った主人公は事件の大きさに驚き使用に踏み切れず、時効後も三億円を隠したまま平凡な生活を送る。 『金田一少年の事件簿』 原作：金成陽三郎、漫画：さとうふみや - 「FILE 12 蝋人形城殺人事件」（1995年）、犯人の恋人は三億円事件の首謀犯であり、その恋人を金目当てで殺害した仲間達へ復讐する（テレビドラマ化、アニメ化の際には、四億円事件</b>に変更されている）。ちなみに同シリーズ登場人物である明智健悟の設定は「父親は事件を追い続けた叩き上げ刑事」。 『アンラッキーヤングメン』 脚本：大塚英志、作画：藤原カムイ - 三億円事件の首謀者を主人公にした漫画。1968年、4人を射殺している連続射殺魔のN、学生運動から逃げ出して大学を中退した映画監督志望のT、薬学部の学生で革命に情熱を燃やしつつも原爆病に侵されつつあるヨーコ、警察官の息子でゲイボーイの薫らが、Tの書いた映画脚本を現実の犯罪に仕立て上げる。 『東京事件』 大塚英志、菅野博士 - 光クラブ事件の山崎晃嗣が、約3千6百万円の債務の返済のために、昭和23年から昭和43年にタイムスリップして三億円事件を犯行。そのままの紙幣では昭和23年では使えないため、かつての友人であった三島由紀夫にダイヤモンドへの換金を依頼する。 映画 『クレージーの大爆発』（東宝 1969年） - 監督：古澤憲吾、脚本：田波靖男、主演：植木等・ハナ肇とクレイジーキャッツ 『喜劇 三億円大作戦』（東宝 1971年） - 原作：箕島忠平、監督：石田勝心、脚本：ジェームス三木・長坂秀佳、主演：田宮二郎 『みんな～やってるか!』（オフィス北野 1995年） - 監督：北野武、主演：ダンカン - ファーストクラスの飛行機に乗りたいために、三億円事件や帝銀事件の要領で銀行強盗を図ろうとするが、失敗する。 テレビドラマ 『太陽にほえろ!』(日本テレビ)第177話「海に消えたか三億円」(1975年12月5日放送)〈脚本：畑嶺明、小川英、監督：児玉進） 　製菓会社社員の江藤良一(演：関戸純)の妻は自宅が誰かが覗かれていると思い、夫である江藤が確認のために自宅を出た直後、何者かに射殺された。職場での江藤の評判はよく、現場には証拠になるものは残されていなかった。だが、被害者である江藤の指紋が1968年に発生した三億円強盗事件に使用されたカローラに残されていた不明指紋と一致した事で七曲署および特捜本部は騒然となった。[8] 『Gメン'75』第86話「パリ警視庁の五百円紙幣」[9](1977年1月8日放送)〈脚本：高久進、西島大、監督：鷹森立一） 　パリで日本人商社マンが殺害され、現場からは十数枚の五百円紙幣が発見された。その紙幣こそ時効が成立したニセ白バイ警官による<b data-parsoid='{"dsr":[24894,24905,3,3]}'>三億円事件</b>で奪われた紙幣の一部だった。 　　第87話「冬のパリの殺し屋」(1977年1月15日放送) 　三億円強奪事件の容疑者として小田切警視(演：夏木陽介)らが追っていた<b data-parsoid='{"dsr":[25016,25026,3,3]}'>坂崎達也(演：西田健)が何者かに暗殺された。恐ろしいナイフを使う謎の殺し屋は<b data-parsoid='{"dsr":[25070,25084,3,3]}'>坂崎の恋人・霧子(演：范文雀)をも同じ手口で刺殺。一方、殺された日本人商社マンの妹・矢代みさお(演：中島ゆたか)はなぜかパリの下町・ムーランルージュで娼婦として立つ。しかも夫はベネルックス三国をはじめ世界中を転々としている謎めいた男。その男は小田切らがシャンゼリゼで遭遇した日本人・朝吹(演：川津祐介)だった・・・。 　　第88話「パリ－紺碧海岸　縦断捜査」(1977年1月22日放送) 　難航するパリでの捜査中、草野刑事(演：倉田保昭)は謎のフランス人から銃撃を受け通りすがりの男女が負傷した。リシャール刑事(演：ラザロン)は草野を逮捕、事件を知った黒木警視(演：丹波哲郎)は山田刑事(演：藤木悠)を伴ってパリへ飛ぶ。 『特捜最前線』第88話「私だけの三億円犯人！」(1978年12月6日放送)〈脚本：塙五郎、監督：天野利彦〉 　府中で起きた<b data-parsoid='{"dsr":[25586,25597,3,3]}'>三億円事件</b>が時効を迎えて数年。専従班の捜査員だった<b data-parsoid='{"dsr":[25617,25625,3,3]}'>青木</b>が溺死した。彼は三億円事件の新たな手掛かりを見つけたらしい。特命課の<b data-parsoid='{"dsr":[25659,25669,3,3]}'>船村刑事(演：大滝秀治)は、青木が<b data-parsoid='{"dsr":[25692,25700,3,3]}'>原島(演：小坂一也)という男を追っていたことを掴む。原島は三億円事件の当日、青木の娘を誘拐した罪で逮捕された男だった。 『時効警察』（テレビ朝日、2006年） - 第7話「主婦が裸足になる理由をみんなで考えよう!」に三億円事件をパロディ化した平成三億円事件が登場する。 『水10!』-この子誰の子（フジテレビ、2006年） - 直接三億円事件という言葉は出ていないが、「三億円事件」を連想させる台詞が登場する。 ゴスペラーズのビデオ・DVD『さかあがり』中に、彼らの歴史を特集した報道特別番組『20世紀日本』内でライブを収録したテープが盗まれる描写があるが、その時の手口が三億円事件のパロディ。 舞台・演劇 『三億円少女』（BS-TBS/アップフロントエージェンシー（現：アップフロントプロモーション）、2010年） - 脚本・演出：塩田泰造、プロデューサー：丹羽多聞アンドリウ、出演：Berryz工房　他 三億円事件の犯人は少女だった！？をテーマに現代にタイムスリップしてきた白バイ姿の少女をめぐる淡くて切ない恋の物語。 事件のモデルになったと言われた作品 『血まみれの野獣』 大藪春彦 犯人が「東京競馬場」（この事件の現場と同じ府中市にある）に爆弾を仕掛け、擬装パトロールカーで「売上金を積んだ現金輸送車」を襲う物語。三億円事件の犯人がこの小説から着想を得ていた、という報道もあった。また大薮も重要参考人として意見聴取を受ける。 脚注 注釈 出典 参考文献 『大捜査3億円事件』（読売新聞社会部編 1975年） 『三億円強奪事件～ホシを追いつづけた七年間の捜査メモ』 平塚八兵衛 勁文社エコーブックス 1975年 0295-505804-1839 『三億円事件 ホシはこんなやつだ』平塚八兵衛 みんと社 1975年 『戦後史開封』（産経新聞戦後史開封取材班編 1994年、後に扶桑文庫）ISBN 459402694X 『三億円事件の謎』 三好徹 文藝春秋 ISBN 4167121042 『三億円事件』 松平健史 木実書房 『三億円事件』 一橋文哉 新潮社 ISBN 4101426228 『君が犯人だ!―三億円強奪事件 告発』 有川正志 共栄書房 ISBN 476340122X 『俺が真犯人だ―府中 三億円事件』 猫屋犬平 日本図書刊行会 ISBN 4773320443 『三億円事件を今…』 平岡浩一 文芸社 ISBN 4835525698 『刑事一代 平塚八兵衛の昭和事件史』佐々木嘉信著・産経新聞社編、新潮社 2004年 ISBN 4101151717 『雨の追憶～図説三億円事件』 むらきけい 文芸社 2005年 ISBN 4286004619 『三億円事件と伝書鳩 1968～69』 吉田和明 社会評論社 2006年 ISBN 4784509356 『三億円事件の真犯人』 殿岡駿星 勝どき書房・星雲社 2008年 ISBN 9784434121838 『別冊宝島 20世紀最大の謎 三億円事件 「真犯人」と追跡者たちの40年』 2008年 宝島社 ISBN 9784796665407 関連項目 完全犯罪 劇場型犯罪 貴重品輸送警備 三億円別件逮捕事件 有楽町三億円事件 立川6億円強奪事件 外部リンク - NHKアーカイブス - NHKアーカイブス （）
https://ja.wikipedia.org/wiki/%E4%B8%89%E5%84%84%E5%86%86%E4%BA%8B%E4%BB%B6
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 103, 296, 530, 708, 1254, 1477, 1800, 1945, 2024, 2241, 2444, 3111, 3601, 3935, 4040, 4208, 4353, 4453, 4561, 4821, 5303, 5677, 6059, 6557, 7062, 7228, 7433, 7709, 7922, 8344, 8523, 8774, 8976, 9217, 9426, 9681, 9871, 10230, 10508, 10692, 10825, 11125, 11345, 11958, 12267, 12441, 12732, 12878, 13035, 13164, 13304, 13666, 13855, 14220, 14607, 15126, 15345, 15673, 15959, 16195, 16488, 16671, 17034, 17182, 17367, 17723, 18494, 19152, 20013, 20258, 20457, 20758, 21073, 21334, 21626, 21839, 22014, 22229, 22359, 22558, 22868, 23208, 23553, 23765, 23925, 24244, 24518, 24698, 25213, 25460, 25615, 25851, 26099, 26351, 26491, 26821, 27225, 27877, 28328, 28651, 28740, 29055, 29301, 29517, 29834, 29983, 30244, 30499, 30641, 30779, 31094, 31324, 31923, 32323, 32568, 32830, 33069, 33826, 34053, 34283, 34453, 34568, 34807, 35046, 35782, 35952, 36763, 37021, 37224, 37394, 37874, 38090, 38349, 38513, 38824, 38981, 39134, 39237, 39373, 39541, 39716, 39941, 40090, 40226, 40523, 40734, 40943, 41111, 41263, 41524, 41690, 42011, 42274, 42460, 42619, 42768, 43069, 43330, 43503, 43870, 44106, 44355, 44592, 44791, 45049, 45191, 45732, 45992, 46245, 46360, 46527, 46653, 46853, 47022, 47278, 47588, 47703, 48054, 48295, 48493, 48644, 48763, 48940, 49068, 49472, 49674, 50023, 50205, 50465, 50675, 50853, 51018, 51321, 51753, 51976, 52193, 52489, 52809, 53082, 53251, 53625, 53844, 54114, 54308, 54585, 54829, 54973, 55204, 55414, 55546, 55944, 56171, 56351, 56550, 56752, 56916, 57137, 57189, 57397 ], "plaintext_end_byte": [ 102, 295, 522, 707, 1253, 1476, 1799, 1944, 2023, 2239, 2430, 3110, 3600, 3903, 3998, 4153, 4310, 4415, 4550, 4820, 5302, 5676, 6058, 6556, 7061, 7227, 7432, 7708, 7921, 8343, 8522, 8773, 8975, 9216, 9425, 9680, 9870, 10229, 10507, 10691, 10824, 11124, 11344, 11957, 12266, 12440, 12731, 12862, 13034, 13163, 13303, 13665, 13854, 14219, 14606, 15125, 15344, 15672, 15958, 16194, 16487, 16670, 17033, 17181, 17366, 17722, 18493, 19151, 20012, 20257, 20456, 20757, 21072, 21333, 21625, 21838, 22013, 22228, 22347, 22557, 22867, 23207, 23552, 23764, 23924, 24232, 24517, 24697, 25212, 25459, 25614, 25850, 26098, 26350, 26479, 26820, 27224, 27876, 28327, 28650, 28739, 29054, 29300, 29516, 29833, 29982, 30243, 30498, 30640, 30778, 31082, 31323, 31922, 32322, 32567, 32829, 33068, 33825, 34052, 34282, 34451, 34567, 34806, 35045, 35781, 35951, 36762, 37020, 37212, 37393, 37873, 38089, 38348, 38512, 38823, 38980, 39133, 39236, 39372, 39540, 39715, 39940, 40089, 40225, 40522, 40722, 40942, 41110, 41262, 41523, 41689, 42010, 42273, 42459, 42618, 42767, 43068, 43329, 43502, 43869, 44105, 44354, 44591, 44790, 45048, 45190, 45731, 45991, 46244, 46359, 46526, 46652, 46852, 47021, 47277, 47576, 47702, 48053, 48294, 48492, 48643, 48762, 48939, 49067, 49471, 49673, 50022, 50204, 50464, 50674, 50852, 51017, 51320, 51752, 51975, 52192, 52488, 52808, 53081, 53250, 53624, 53843, 54113, 54307, 54584, 54828, 54972, 55203, 55413, 55545, 55943, 56170, 56350, 56549, 56751, 56915, 57110, 57172, 57368, 58504 ] }
記録されている最古の列車脱線事故は何？
鉄道事故
japanese
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
鉄道事故（てつどうじこ）とは、鉄道車両の運転時に発生する事故である。 列車の遅れ等輸送障害を指して事故と称することもあるが、本項では衝突、脱線、火災、踏切での事故など、死傷者の発生に至る事故を指す。 事故を惹起する危険が高い事態が発生し、なおかつ実際には事故が発生しなかった事象は、事故が発生するおそれがあると認められる事態＝インシデントと呼ばれる。 概要 鉄道は大量輸送が特徴であり、事故を起こすと多くの死傷者を出すだけでなく、運行中止によって社会的にも大きな影響を与える。 国土交通省令鉄道事故等報告規則では、鉄道運転事故としては列車衝突事故・列車脱線事故・列車火災事故・踏切障害事故・道路障害事故・鉄道人身障害事故・鉄道物損事故の7項目を定めている。鉄道による輸送に障害を生じた事態であって、上記の鉄道運転事故以外のものは鉄道事故ではなく輸送障害という。特に雨や雪などで休止や遅延が発生した場合には、輸送障害ではなく、災害</b>と呼ばれる。 国土交通省の運輸安全委員会（2008年10月に航空・鉄道事故調査委員会から改組）の「鉄道事故調査報告書」では鉄道事故について以下のような分類がなされている。 鉄道関連 列車衝突事故 列車脱線事故 列車火災事故 踏切障害事故 道路障害事故 鉄道人身障害事故 鉄道物損障害事故 その他の事故 軌道関連 車両衝突事故 車両脱線事故 車両火災事故 踏切障害事故 道路障害事故 人身障害事故 その他の事故 上記のほか、鉄道事故等報告規則には、電気鉄道、電気軌道に関し、以下の電気事故に関する分類がある。 感電死傷事故 電気火災事故 感電外死傷事故 供給支障事故 事故のうち乗客・乗務員等の死亡、5人以上の死傷を生じたものなど運輸安全委員会設置法施行規則1条に掲げられたものに該当する事故を「重大事故」という。 鉄道事故件数は近年減少しているものの、日本では些細なものも含めて年間500件以上起きており、そのうち半数近くが踏切障害事故である。 事故調査 従来、鉄道事故等においては警察による関係者の責任が問われていたが、個人責任の追及が中心になるあまり当事者の証言が歪められ本来の背後要因等の分析が不十分であるとの指摘があり、中立的な事故原因調査を行う機関の設立が望まれていた。現在、日本において鉄道事故が発生した場合には国土交通省内の運輸安全委員会（前身：航空・鉄道事故調査委員会）によって原因究明と再発防止のための調査が行われる。また、業務上過失致死罪などの容疑で刑事捜査が行われる場合もある。 しかし、刑事捜査が優先されるため、運輸安全委員会による調査は十分に行えず、さらに運輸安全委員会の事故調査報告書が刑事裁判の証拠として採用されることもあるため、事故関係者が責任波及を恐れて事故に関する証言を拒んだり黙秘する問題も出てきており、また、刑事捜査は関係者の処罰が目的のため事故の再発防止には役立たないという指摘もある。 そのため、委員会をアメリカの国家運輸安全委員会 (NTSB) のような国土交通省から独立した強い権限を持つ機関に改めることと、過失による刑事責任を問わないことで関係者の証言を得やすくするべきだという意見も根強い。 主な鉄道事故（日本） 日本の鉄道事故については下記を参照のこと。 1949年以前に発生した鉄道事故 →日本の鉄道事故 (1949年以前) 1870〜1890年代 1900年代 1910年代 1920年代 1930年代 1940年代 1950年から1999年までに発生した鉄道事故 →日本の鉄道事故 (1950年から1999年) 1950年代 1960年代 1970年代 1980年代 1990年代 2000年以降に発生した鉄道事故 →日本の鉄道事故 (2000年以降) 2000年代 2010年代 主な鉄道事故（日本国外） ここでは特に社会的影響の大きかった事故に限り、便宜的に記載する。 19世紀 1815年7月31日 イギリス・イングランド北東部サンダーランド郊外。実験段階の蒸気機関車「Mechanical Traveller」のボイラーが爆発し、見物人など13〜16人が死亡した（en:1815 Philadelphia train accident）。 1830年9月15日 イギリス・イングランド北西部ランカシャーのパークサイド (Parkside) 駅で、リバプール&マンチェスター鉄道の開業当日、招待客の代議士ウィリアム・ハスキソンが、同じく招待客だった初代ウェリントン公爵アーサー・ウェルズリーに挨拶をしようと線路を横断しようとしたところ、機関車ロケット号に轢かれて死亡。史上初の鉄道死亡事故。 1831年6月17日 アメリカ合衆国サウスカロライナ州チャールストン。圧力安全弁が火夫によって締め付けられ、「」のボイラーが爆発。火夫が死亡、機関士がやけどを負い、他に3人が負傷した。この機関車はで最初の蒸気機関車であった[2][3]（w:List of rail accidents (before 1880)#1831）。 1833年11月8日 アメリカ合衆国ニュージャージー州マーサー郡のカムデン&アンボイ鉄道が、軸焼けによる車軸の破損により脱線転覆し、乗客の死亡した最初の鉄道事故となった。死者2名。生存者に J.Q.アダムズ前大統領や後の鉄道王 C.ヴァンダービルトがいる（en:Hightstown rail accident）。 1841年12月24日 イギリス・イングランド南東部バークシャーの Sonning Cutting にて、グレート・ウェスタン鉄道の貨客混合列車が地滑りに突っ込んで脱線し、無蓋車に乗っていた乗客が投げ出されて9人が死亡・16人が負傷した。この事故をきっかけに無蓋車で乗客を運ぶ危険が指摘され、1844年の鉄道法改正による議会列車制定の遠因になった（en:Sonning Cutting railway accident）。 1842年5月8日 フランス・パリ郊外のムードン付近を走行中の列車を牽引していた蒸気機関車の車軸が折損して脱線転覆し、客車が次々と乗り上げた。機関車のボイラーの火が客車に延焼し、探検家のジュール・デュモン・デュルヴィルをはじめ52人以上が死亡した。当時の客車は外開きで外から鍵で施錠されていたため、中から乗客が脱出できなかったのが惨事を大きくした。 1847年5月24日 イギリス・イングランド北西部チェスターのディー川に架かる橋が壊れ、通行していた列車が落下。死者5名。 1853年5月6日 アメリカ合衆国コネチカット州で、列車が開橋状態の旋回橋へ信号を無視して進入しノーウォーク川河口付近の船着き場に転落。死者48人。 1853年8月12日 アメリカ合衆国ロードアイランド州ポータケット郊外の Valley Falls での列車が正面衝突。死者13人。鉄道事故が写真撮影された最初の例と考えられている（w:List of rail accidents (before 1880)#1853）。 1856年7月17日 アメリカ合衆国ペンシルベニア州 Camp Hill で列車が正面衝突し、炎上。ピクニックの行楽客など少なくとも59人が死亡（en:Great Train Wreck of 1856）。 1857年3月12日 カナダ西部の。90人が乗っていたのトロント発ハミルトン行き列車が終点に近づいた時、デジャルダン運河にかかる橋が機関車前部の車軸が破損後に崩壊した。極寒の運河に投げ出された後、外傷や溺死により59人が死亡した（w:List of rail accidents (before 1880)#1857 de:Eisenbahnunfall auf der Desjardins-Kanalbrücke）。 1857年6月28日 イギリス・ルイシャム・ロンドン特別区・ルイシャム駅の東側で、信号停車していた列車に後続列車が追突。死者11人。 1864年6月29日 カナダ・ケベック州モンテレジー地域で、列車が開橋状態の旋回橋へ信号を無視して進入しリシュリュー川に転落。主にドイツ人やポーランド人の移民など99人が死亡した。 1865年6月7日 イギリス・イングランド中西部シュロップシャー。下り勾配の先で保線作業中の区間に、警告を見落とした列車が進入し脱線。死者13人。 1865年6月9日 イギリス・ケントで、時刻表を誤読しての保線作業によりレールの外された高架橋に列車が進入して脱線。死者10人。生存者に小説家チャールズ・ディケンズがいる。 1870年12月12日 イングランド中部サウス・ヨークシャーの操車場で、貨車の固定が外れ12両が下り勾配を暴走。駅に停車していた列車に衝突した。死者15人。 1872年10月2日 スコットランド・ダンフリーズ&ガロウェイのカートルブリッジ駅構内の転轍器に連動していない信号の誤現示により、入換作業中の貨物列車に夜行列車が衝突した。死者12人。 1873年8月3日 イングランドのウィガン・ノース・ウェスタン駅を通過中に、客車が脱線し駅舎・プラットホームに衝突。乗客13人が死亡した。 1874年1月27日 イギリス・スコットランド・フォルカークの分岐点で切り離された先発列車が遅延して発車したのを、信号掛が後発列車の発車と誤認して待避線の貨物列車を発車させた。直後に発車した後発列車が、本線に進入していた貨物列車に衝突した。死者16人。 1874年9月10日 イギリス・イングランド東部ノーフォークのソープ・セント・アンドリューの単線区間で、電信のミスにより列車同士が正面衝突。死者25人。タブレットによる閉塞が開発される契機となった。 1876年12月29日 アメリカ合衆国オハイオ州アシュタビューラで列車の通過中に鉄橋が崩壊。92名が死亡[4]（en:Ashtabula River Railroad Disaster）。 1877年3月25日 イギリス・イングランド・ノーサンバーランド州の急カーブで列車が脱線。死者5名。 1879年12月28日 イギリス・スコットランド東部のテイ川河口の鉄橋「テイ橋」が強風のために崩落し急行列車が転落し死者78名。原因は鉄橋に使用された鋳鉄と設計上の強度不足と建設上の施工不備が競合したためとされた。 1888年10月29日 ロシア皇帝アレクサンドル3世一家を乗せたお召し列車が脱線、21名が死亡。現場は現在ウクライナ領ハルキウ州となっている（en:Borki train disaster）。 1889年6月12日 イギリス北アイルランド・アーマー州のグレート・ノーザン鉄道で、機関車から切り離された客車が坂を逆走し後続列車と衝突。死者88名。客車15両編成の列車が13‰の急勾配を登り切れなかったため、客車を分けて牽引しようと後ろ10両を切り離した。切り離された客車には動かないよう処置されていたが、機関車が発車しようとした際の衝撃で逆走した。この事故を契機に自動ブレーキや閉塞の導入が義務づけられる（en:Armagh rail disaster）。 1890年11月11日 イギリス・イングランド南西部のサマセット、グレート・ウェスタン鉄道のノートン・フィッツワレン駅でプリマス発パディントン行きの臨時列車が、停車していた貨物列車と信号掛のミスにより衝突。10人が死亡。 1893年8月12日 イギリス・ウェールズで、下り坂を走行中に機関車のバネが外れて脱線。客車6両が築堤を落下し、13人が死亡した。 1894年12月22日 イギリス・イングランド北西部チェシャーのチェルフォード駅で入換作業中に、強風により貨車が隣線の貨車に衝突した。この貨車が脱線して本線を支障、進入してきた急行列車が衝突した。死者14人。 1897年6月11日 イギリス・イングランドシュロップシャーのウェールズ国境地帯で脱線。死者12人。 20世紀前半 1900年7月4日 ワシントン州タコマで過積載の路面電車が、カーブを曲がりきれず脱線し築堤を転落。43人が死亡した。 1903年8月10日 フランス・パリメトロ2号北線（現: 2号線）で列車火災。クロンヌ駅他で死者84人。 1903年9月27日 バージニア州ダンビルでサザン鉄道の列車が脱線、トレッスル橋から転落した。死者11人。 1904年9月24日 アメリカ合衆国テネシー州ジェファーソン郡ニューマーケット・ヒルの閉塞の導入されていない単線区間で、行き違い場所の変更に失敗しサザン鉄道の列車同士が正面衝突。この日は土曜日で、セントルイス万国博覧会から帰る乗客ら56人以上が死亡した。 1906年10月28日 アメリカ合衆国ニュージャージー州アトランティックシティ駅西側の可動橋の固定がずれ、列車が脱線し転落した。死者53人。 1910年3月1日 アメリカ合衆国ワシントン州キング郡のグレート・ノーザン鉄道ウェリントン駅で大規模な雪崩が発生、折りしも猛烈な吹雪で6日間立ち往生していた旅客列車と郵便列車が巻き込まれ、死者96人。鉄道施設が襲われた雪崩による事故[5]では最悪の事故である。 1915年1月22日 メキシコ革命による内戦中のメキシコにてカランサ派の家族ら900人を輸送する特別列車がコリマ〜グアダラハラ間にある長い下り坂を走行中、ブレーキ故障により暴走した。列車は屋根や床下の乗客を振り落としながら加速、脱線し、全車が峡谷に転落した。死者600人以上。 1915年5月22日 イギリス・スコットランド南部グレトナ・グリーン近辺のキンティンスヒル駅で、軍用列車を含む5本の列車が衝突し出火。兵士など227名が死亡[6]。イギリス史上最悪の鉄道事故。駅に列車が停車していたにもかかわらず、場内信号を進行現示にしてしまったため、上り軍用列車が進入して衝突。その弾みで衝突した列車が隣線を支障し、そこに下り急行列車が衝突した。 1916年11月7日 アメリカ・マサチューセッツ州ボストンにて路面電車が開橋状態の旋回橋から運河に転落。47〜52人が死亡（de:Straßenbahnunfall auf der Summer Street Bridge）。 1917年1月13日 ルーマニア・ヤシ県にて難民とロシア負傷兵を乗せた列車内で、兵士が走行中に直通ブレーキのコックを閉めたため（乗客に踏まれたブレーキ管が損傷とも）暴走し機関車2両と26両中24両の客車が脱線、出火した。死者600〜1,000人。 1917年12月12日 フランス南東部サヴォワ県サン・ミシェル・ド・モーリエンヌ付近で、軍用列車がブレーキ制御を喪失し脱線、炎上した。死者427人以上（諸説あり）を出すフランスの鉄道史上最悪の惨事となった。 1918年7月9日 アメリカ合衆国テネシー州ナッシュビル。閉塞の導入されていない単線区間で列車同士が正面衝突。死者101人。下記のマルボーン事故に並ぶ米国最大の鉄道事故。 1918年9月13日 オランダ北ホラント州ウェースプ付近のメルウェデ運河に架かる橋の、たもとの築堤が豪雨と手抜き作業により崩壊。このとき通過中だったアムステルダム行き列車が脱線し、法面を転落した。死者41人。 1918年11月1日 アメリカ合衆国ニューヨークのブルックリン高速鉄道 (BRT) の地下線でカーブに高速で進入した列車が脱線。死者93人以上。 1918年11月19日 第一次世界大戦の休戦協定発効直後、ベルギー・リンブルフ州の駅に帝政ドイツの軍用列車2本が停車していたところ、弾薬が爆発した。「子供の焚き火が原因」「ドイツ復員兵など800〜2,000人が死亡した」とされるが詳細は不明（de:Eisenbahnunfall von Hamont）。 1926年3月14日 コスタリカで橋を走行中に過積載の列車が脱線し、客車2両がヴィリヤ川峡谷へ転落。死者248人。 1926年10月4日 スイス・ザンクト・ガレン州の Ricken トンネルで一酸化炭素中毒事故。死者9名（de:Eisenbahnunfall im Rickentunnel、en:Ricken Tunnel）。 1928年10月12日 イギリス・スコットランド最大の都市グラスゴーのグラスゴー・クイーンストリート駅北側に隣接したトンネル内で、油で汚れた急勾配と砂撒き装置の故障により列車が逆走。規則に違反してトンネル内に進入していた空の列車に衝突した。死者3名。 1933年12月23日 フランス・パリ郊外のラニー＝シュル＝マルヌ〜ポンポンヌ間で、クリスマス休暇で満員のナンシー行き普通列車に、ストラスブール行き急行列車が高速で激突。濃霧による信号の見落としが原因。「クロコディール」(Le Crocodile) と呼ばれる、接触式の自動列車警報装置（AWS）が設置されていたものの、凍結のため機能しなかった。さらに、普通列車の客車が木造車だったことが被害を大きくした。死者230人。当時の日本の鉄道雑誌「鐵道趣味」にも、大惨事の写真が掲載された。戦時中を除き、フランスの鉄道史上最悪の事故（en:Lagny-Pomponne rail accident）。 1937年12月7日 イギリス・スコットランド・ノース・ラナークシャーのキャッスルキャリ駅で、停止現示の信号機<!--場内信号-->を通り過ぎて駅構内に停車していた急行列車に、後からやってきた急行列車が追突。35名が死亡、179名が負傷した。駅の信号掛が、信号を無視した列車は既に駅を通過していってしまったものと思いこみ、後から来た列車を駅に入れようとしたことが原因だった。この事故の後 AWS（自動列車警報装置）を取り付けることが勧告された（en:Castlecary rail accidents#1937）。 1939年12月22日 ドイツで死者100人を超える鉄道事故が、同日に2件発生。 フリードリヒスハーフェン西部のリップバッハ（マルクドルフの南）で、臨時列車と貨物列車が衝突。死者101人。ドイツで最初の死者が100人を超えた鉄道事故（de:Eisenbahnunfall bei Markdorf）。 ザクセン＝アンハルト州<!--イェリヒョウアー・ラント郡-->のゲンティンで、灯火管制の中、遅延した先行列車に後続列車が信号を無視して接近。ゲンティン駅構内で駅員が後続列車の停車を試みたところ、先行列車が非常ブレーキを扱って停車し、後続列車が高速で追突した。公式には死者186人とされたが、当局内部では278人と記録されていた。ドイツの鉄道史上、最悪の事故。 1940年11月4日 イギリス・イングランド南西部サマセットのノートン・フィッツワレン付近。複々線が複線に合流する地点で、信号の誤認により脱線転轍器に進入し脱線。27人が死亡。 1941年1月22日 ドイツ・ニーダーザクセン州のイゼンビュッテル-ギフホルン駅に停車中の軍用列車に貨物列車が追突。ベルギー人捕虜ら122人が死亡。 1943年9月6日 アメリカ合衆国ペンシルバニア州フィラデルフィア付近で、ペンシルバニア鉄道「議会特急」の客車の車軸が軸焼けにより折損。車体が上方に浮き上がりガントリー（門型支持）の信号に衝突した。79人が死亡。 1944年1月3日 スペイン・トーレ・デル・ビエルソ付近の第20トンネル内で、ブレーキの故障した列車が別の列車に衝突し出火。さらに石炭列車が突入し、二日にわたり炎上し続けた。公式では死者78人以上だが、500人以上とも言われる。 1944年3月2日〜3日 イタリア・バルヴァーノ付近のアルミ・トンネル内の急勾配で蒸気機関車牽引の貨物列車が立ち往生。違法に乗車していた約426人（諸説あり）が、一酸化炭素中毒で死亡した。 1945年7月16日 ドイツ・オーバーバイエルン行政管区<!--エーバースベルク郡-->のアスリングでアメリカ陸軍の戦車を輸送していた列車が停車していた列車に衝突。ドイツ軍捕虜約110名が死亡（de:Eisenbahnunfall von Aßling）。 1945年8月10日 ソ連対日参戦の翌日、南満州鉄道の東安駅。弾薬の処分の際の事故とみられる爆発に避難列車が巻き込まれ、満蒙開拓団ら100人以上が死亡した。 1946年3月20日 ブラジル・セルジッペ州アラカジュ付近の急勾配を下っているときに機関車と荷物車、客車3両が脱線。185人が死亡。 1948年5月28日 台鉄 (台湾鉄路管理局)。乗客の持ち込んだ危険物により、新店渓に架かる橋の上で列車火災。64人が死亡または行方不明（zh:新店溪橋燒車事故）。 1949年10月22日 ポーランドで脱線。死者200人以上[6]（w:List of rail accidents (1930–1949)#1949）。 1950年代 1950年8月27日 イギリス・ウェールズの。の寝台列車が入れ替え機関車と衝突し6人が死亡（w:List of rail accidents in the United Kingdom#1948–1994: British Rail）。 1950年11月22日 アメリカ合衆国ニューヨークのロングアイランド鉄道本線。キューガーデン駅付近で、ブレーキの故障により停車した列車に後続の列車が追突した。78人が死亡（キューガーデン駅 (LIRR)#歴史、en:Kew Gardens train crash）。 1952年10月8日 イギリス・ロンドン近郊のハーロウ&ウィルドストーン駅で信号の見誤りにより列車が追突、脱線したところに別の列車が衝突し、112名が死亡。イギリスで自動列車警報装置（AWS）が普及するきっかけとなる（en:Harrow and Wealdstone rail crash）。 1953年12月24日 ニュージーランドのに架かるタンギワイ鉄道橋がルアペフ山からの泥流により損傷。直後に通りかかった、ウェリントン発オークランド行の列車とともに崩落し151名が死亡。ニュージーランド最大の鉄道事故（ルアペフ山、en:Tangiwai disaster）。 1955年4月3日 メキシコ・グアダラハラで列車が脱線し渓谷へ転落。公式には死者13人以上だが、300人以上とも言われる[6]（w:List of rail accidents (1950–1959)#1955）。 1957年9月29日 パキスタン西部で急行列車が停車中の石油列車と衝突。死者250人[6]（w:List of rail accidents (1950–1959)#1957）。 1957年12月6日 イギリス・ルイシャム・ロンドン特別区のセントジョーンズ〜ルイシャム間で濃霧の夕方、跨線線路橋（鉄道同士の立体交差）の下で信号停車していた列車に、別の列車が追突。さらに線路橋が崩落した。死者90人。 1960年代 1961年7月16日 イギリス・イングランド北西部ランカシャーのウィートン付近。信号掛が連絡を誤解し、保線用の列車がいる区間に急行列車を進入させた。急行はバラスト運搬車に追突し、7人が死亡した。 1961年12月23日 イタリア・カタンザーロ近郊のカーブした高架橋を通過中、連結器の破損により客車が脱線し川に転落した。死者71人。 1962年1月8日 オランダ・ユトレヒト州のハルメレンで濃霧の朝、急行列車の運転士が（次の信号機が赤だと示す）黄色信号を見落とし125km/h で通過。次の赤信号に気づき急ブレーキをかけたものの107km/h で逆方向から来た普通列車と9時19分に正面衝突。双方の運転士を含む93名の死者（内2名は後日死亡）と54名の重軽傷者を出した。現在でもオランダ史上最悪の鉄道事故となっている。 1962年6月11日 アルゼンチンの首都ブエノスアイレスのビジャ・ソルダーティ。濃霧の朝に市営のスクールバスを踏切番が踏切に入れた結果、列車と衝突した。42人が死亡、83人が負傷。 1964年4月30日 インドネシア・西ジャワ州のバンドンで夜行列車が脱線転覆して渓谷へ転落。死者21名。負傷者108名。 1967年7月6日 東ドイツ（当時）のマクデブルク南方の踏切で列車とタンクローリーが衝突し爆発。キャンプで移動中の学生など94名が死亡（en:Langenweddingen level crossing disaster）。 1967年11月5日 イギリス・ルイシャム・ロンドン特別区の車両基地付近で、レールの破損により列車が脱線。死者49人。生存者に歌手でビージーズのメンバーのロビン・ギブと妻がいた。 1969年2月7日 オーストラリア・ヴィクトリア州バイオレット・タウン付近の単線区間での行き違い直前に、運転士が心臓発作により死亡したため旅客列車が貨物列車と衝突した。死者9人。 1969年5月7日 イギリス・イングランド・ノーサンバーランドの急カーブで列車が脱線。死者6人。 1970年代 1970年2月1日 アルゼンチンのベナビデスデ（首都ブエノスアイレスの北、約30km）で、エンジントラブルにより停車していた列車に別の列車が追突。公式では死者142人だが、236人とも言われる。アルゼンチン最大の鉄道事故（en:Benavidez rail disaster） 1971年2月9日 西ドイツのアイトラングで、TEE 列車がカーブ（制限80km/h）を130km/h で通過して脱線。運悪く複線の反対方向を走ってきたレールバスと衝突した。TEE のブレーキが凍結し、減速できなかったことが原因。死者28人、負傷42人（アイトラング#アイトラング列車事故、de:Eisenbahnunfall von Aitrang）。 1971年5月27日 西ドイツ・ノルトライン＝ヴェストファーレン州の Radevormwald で、貨物列車と臨時普通列車が単線区間で正面衝突。臨時普通列車の運転でダイヤが変更され、貨物列車が臨時に停車すべき行き違い駅を通過してしまった（信号操作ミスが原因とも）ことが原因とされる。臨時普通列車が軽量のレールバスであることも被害を大きくした。死者46人 (遠足帰りの中学生41人を含む)、負傷25人。列車無線の拡大や、軽量のレールバスの淘汰が進められた（en:Dahlerau train disaster）。 1971年7月21日 西ドイツ・フライブルク行政管区の Rheinweiler 駅付近で、急行列車がカーブ（制限75km/h）を140km/h で通過して脱線し、何両かは築堤から転落して民家を押しつぶす。死者23人、負傷121人。当時、最新鋭の電気機関車だった103型の技術的欠陥が原因とされる（西ドイツ国鉄103型電気機関車#その他、de:Eisenbahnunfall von Rheinweiler）。 1972年6月16日 フランスのパリ〜ランス間にあったビュルジトンネルのランス側入口300m 付近が老朽化のため12m にわたり崩壊し、そこに上下2本の列車がほぼ同時に110Km/h で突っ込んで脱線転覆し107名が死亡した（fr:Effondrement du tunnel de Vierzy）。 1972年8月6日 メキシコ・サルティーヨで列車火災。208名が死亡[6]。 1972年10月30日 アメリカ合衆国イリノイ州シカゴ。朝のラッシュ時に列車が駅をオーバーランし、信号機を通過後プラットフォームまで後退した。このとき信号が自動的に進行現示となった事に気づかず通過列車が追突した。死者45人。 1974年8月30日 ユーゴスラビア鉄道のザグレブ（現在はクロアチアの首都）中央駅付近のカーブに、運転士と助手が過労の状態にあった列車が速度超過で進入し脱線した。153人が死亡。 1975年2月28日 イギリス・ロンドン地下鉄のムーアゲート駅で列車がトンネルの行き止まりに衝突。死者43名。事故原因は特定できなかった（en:Moorgate tube crash）。 1977年1月18日 オーストラリア・ニューサウスウェールズ州シドニー近郊で列車が脱線し陸橋に衝突、陸橋が崩落し客車を押し潰した。死者83名。クラッシュ症候群による死者が多く出たことで知られる。オーストラリア最大の鉄道事故。 1977年7月11日 韓国の京釜線芝灘駅構内で停車中の列車に場内信号を見落とした特急列車が衝突し、18名が死亡。 1977年11月11日 韓国・裡里駅（現: 益山駅）に爆発物40t を積載して停車中の貨物列車において、火の点いたろうそくが火薬箱に転倒。死者59人、負傷者1,343人。1,647世帯、7,800人あまりが被災した。 1978年4月15日 イタリアのボローニャ～フィレンツェ間で山崩れに遭遇し、乗り上げて隣線を支障していた下り急行列車に上り特急列車が衝突。死者42人（it:Incidente ferroviario di Murazze di Vado）。 1978年7月6日 イギリス・イングランド南西部のサマセットを走行中の寝台列車で火災が発生。12人が死亡。 1978年12月16日 中国河南省蘭考県の隴海線楊庄駅付近で衝突事故。死者106人（w:zh:中国铁路事故列表）。 1979年11月10日 カナダ・オンタリオ州ミシサガ市内の踏切で貨物列車が脱線。死者こそなかったものの、タンク車の塩素などが流出したことにより市民20万人以上が1週間に渡って市から避難した（en:1979 Mississauga train derailment）。 1980年代 1981年6月6日 インド・ビハール州で列車が鉄橋からバグマティ川に転落。公式では死者200人以上だが、800人以上とも。災害[6][7]またはブレーキ不良が原因とみられている。 1981年7月9日 250px|サムネイル|成昆線事故の現場 事故後、現場を迂回する形で新線が建設され、現場付近は廃線となった。 中国四川省甘洛県・大渡河沿いを走る成昆線で支流に架かる鉄橋が土石流によって崩壊し、そこへ列車が突入した。東風3型ディーゼル機関車2両、荷物車、郵便車と客車1両が川に転落、客車2両が川岸に吊り下がり、客車1両が橋の直前のトンネル出口付近で脱線し大破した。乗務員4人を含む240人以上が死亡または行方不明。 1983年6月5日 ソビエト連邦のウリヤノフスク近郊でヴォルガ川に架かる橋（Императорский мост）に客船アレクサンドル・スヴォーロフ（定員400人）が衝突し上部構造物を大破。橋脚が移動し、走行してきた貨物列車の一部の車両が脱線、貨車の積荷が船に落下した。少なくとも176人が死亡。 1985年1月14日 エチオピア・アファール州・アワッシュ川に架かる橋の上で列車が脱線し5両中4両が渓谷に転落。死者428人以上。アフリカ最大の鉄道事故。速度超過が原因とみられる。 1985年8月3日 フランス・ボルドーから150Km地点の単線で急行列車と普通列車が正面衝突。死者35名。事故原因は通信式による閉塞を駅の取扱者がミスしたため（w:List of rail accidents (1980–1989)#1985）。 1985年8月31日 フランス・アンドル県のアルジャントンシュールクルーズ近郊で脱線した旅客列車に対向してきた貨物列車が衝突。43名が死亡（de:Eisenbahnunfall von Argenton-sur-Creuse）。 1986年2月8日 カナダ・アルバータ州ヒントン郊外で、バンクーバー発エドモントン行の特急スーパーコンチネンタル号と貨物列車CN413号が正面衝突。スーパーコンチネンタル側21人、CN413号側2人の23人が死亡。直接な原因は、待避線におけるCN413号の乗務員の睡眠不足に伴う居眠りによる停止信号無視であったが、その後の調べで、カナダ国鉄が、死亡した乗務員の病状を放置していた上に、デッドマンズペダルと呼ばれるデッドマン装置に乗務員が故意に荷物を置くなどして機能していなかったこと、また、車掌が非常停止装置を利用していなかったことが発覚。 1987年8月7日 ソ連ロストフ州カメンスク＝シャフチンスキーの北カフカース鉄道カメンスカヤ駅。ブレーキの故障した貨物列車が、駅に停車中の列車に追突。死者106人。 1987年10月19日 インドネシア・ジャカルタ近郊で運行管理のミスにより列車が衝突し機関車が大破。死者156人を出した。インドネシア最大の鉄道事故（en:Bintaro train crash）。 1987年11月18日 イギリス・ロンドン地下鉄のキングス・クロス・セント・パンクラス駅のエスカレーターから出火。死者31名。 1988年1月24日 中国雲南省宣威県の貴昆線で脱線。死者88人（w:zh:中国铁路事故列表）。 1988年3月24日 中国上海近郊で急行列車同士が正面衝突。日本の修学旅行生ら29名が死亡。原因は片方の列車運転士の信号無視とされたが、運転士はブレーキ故障と証言している。 1988年6月4日 ソ連ニジニ・ノヴゴロド州アルザマスで、爆発物（RDX、HMX 他）を積んだ貨物列車が原因不明（テロ説あり）の爆発。死者91人、負傷者1,500人（en:Arzamas train disaster）。 1988年6月27日 フランスのムラン〜パリ間を走行していた列車の乗客が通過駅で降りようとして非常停止スイッチを作動させた。この時運転士が非常停止スイッチの解除手順を間違ったために下り勾配で列車が暴走。パリ・リヨン駅の地下ホームで車掌遅刻のために出発の遅れていた列車に衝突。死者56名。後の刑事裁判では運転士と車掌が有罪になったのも関わらず、違法に列車を止めた乗客が無罪になったため、フランス国鉄労組は抗議のストライキを決行した（リヨン駅列車衝突事故、zh:巴黎里昂車站列車相撞事件、en:Gare de Lyon rail accident）。 1988年7月8日 インド・ケーララ州のAshtamudi湖に架かる鉄橋で、急行列車が脱線し湖に転落。死者107名（en:Peruman railway accident）。 1989年5月12日 アメリカ合衆国カリフォルニア州にあるカホン峠麓で貨物列車が速度超過のためカーブで脱線し横転。付近の住宅7棟に突っ込み、乗務員・住民合わせて4名が死亡。さらにこの事故の影響により同25日、事故現場の地下に巡らされていた高圧燃料パイプラインが破裂、吹き出した燃料が周辺の住宅地に飛散しながら引火して爆発し、住民2名が死亡した。事故原因は貨物の過積載によるブレーキの破損であり、事故後に積載量の虚偽申告があったことが判明している。さらに脱線の復旧工事の際、重機が地下2mに敷設されていたパイプラインを傷つけたことがパイプラインの破裂に繋がった。 1989年6月3日 ソビエト連邦のウラル山脈山中のアシャ (Аша)〜ウファ間で液化天然ガスのパイプラインからガスがもれ爆発。偶然通りかかった列車2本が巻き込まれた。死者575名（645名とも）。 1989年8月10日 メキシコ国鉄のマサトラン発メヒカリ行き列車の走行中に、橋が崩壊し客車数両がサン・ラファエル川に転落した。112人が死亡。 1990年代 1990年1月4日 パキスタン・シンド州サッカル。分岐器の操作ミスにより、停車していた貨物列車に通過列車が衝突。死者307人。 1991年10月16日 フランス・ムラン。運転士の心臓発作により貨物列車が停止信号を冒進、ニース発パリ行き夜行列車に追突した。死者16人。デッドマン装置は正常に作動したが列車の追突は防止できなかった。この事故は不適切な列車の操縦を検出するKVB自動列車制御装置（KVB automatic train control system）の採用につながった（w:List of rail accidents (1990–99)#1991）。 1991年11月15日 台湾・134信号場で自強号のATSが故障して暴走し、莒光号の側面に衝突。死者30人、負傷者100人以上（134信号場#歴史、w:zh:臺鐵重大死傷事故列表）。 1991年12月7日 イギリス・イングランドとウェールズの間を結ぶセヴァーントンネル。信号の故障のためトンネル内を低速走行していた列車に、別の列車が追突した。185人が負傷（5人が重傷）。 1993年3月28日 韓国・釜山の亀浦駅付近。無許可で実行された発破作業のため、ムグンファ号が脱線。死者78名、負傷者198名 1993年9月22日 アメリカアラバマ州のモービル近郊で濃霧によりはしけが橋に衝突。アムトラック（全米鉄道旅客輸送公社）のサンセット・リミテッド号がこの橋で脱線。一部の車両がバイユー（小川）に転落、出火した。死者47名。 1994年9月22日 アンゴラのベンゲラ鉄道でブレーキ故障による脱線。死者300人[6][7]（pt:Caminho de Ferro de Benguela#Acidente）。 1995年8月20日 インド・ウッタル・プラデーシュ州。牛との衝突により停車した列車に別の列車が追突。死者358名。 1995年10月28日 アゼルバイジャンのバクー地下鉄で列車火災。約300人が死亡。 1996年11月18日 英仏海峡トンネル（ユーロトンネル）における列車火災事故（en:1996 Channel Tunnel fire）。 1997年4月29日 中国湖南省岳陽県の京広線栄家湾駅付近で信号の見誤りにより追突。死者126人（中華人民共和国の鉄道事故）。 1997年9月19日 イギリス・イーリング・ロンドン特別区。インターシティー125が赤信号を見落とし冒進、貨物列車と衝突。死者7名。 1998年2月14日 カメルーンの首都ヤウンデ郊外で、燃料油を輸送する列車同士が衝突し脱線。流出した石油を群衆が集めていたところ爆発した。少なくとも200人が死亡。 1998年6月3日 ドイツ・ニーダーザクセン州のエシェデ近郊で、ICE-1高速列車が脱線し道路橋に衝突。死者101名。 1998年11月26日 インド・パンジャーブ州でレールの破損により脱線、対向列車に衝突。死者212人以上。 1999年8月2日 インド・アッサム州で、国境に向かう兵士や公安警察を乗せた列車が、駅に停車中の列車に衝突し爆発した。公式では死者285人以上だが、1000人以上とも。軍用の爆薬が爆発の原因との説は軍当局により否定。 1999年10月5日 イギリス・ロンドン・パディントン駅から約2.5km（ケンジントン&チェルシー王立区）の上下共用区間で列車同士が正面衝突。死者31名。 2000年代 2000年10月17日 イギリス・ハートフォードシャーのイースト・コースト本線でレールの損傷を放置し続けた結果、インターシティー225が脱線した。死者4名。 2000年11月11日 オーストリア・ツェル・アム・ゼー郡カプルンのケーブルカーでトンネル火災。日本人10名を含め155名が死亡。 2001年2月28日 イギリス・ノース・ヨークシャーで特急列車と貨物列車が衝突[8]。死者10名（en:Great Heck rail crash）。 2001年5月15日 アメリカ・オハイオ州で、毒性の高い物資を積載した貨物列車が機関士不在で暴走した。別名: クレイジーエイツ事故。映画「アンストッパブル（2010年）」のモデルとなった事故。 2002年2月20日 エジプト・ギーザ県。カイロ発ルクソール行の列車で火災[6]。死者373人[7][9][10]（en:2002 Al Ayyat railway accident）。 2002年5月10日 イギリス・ハートフォードシャー、イースト・コースト本線のポッターズ・バー駅構内で、分岐器の故障により通過列車が脱線し、プラットホームに突入した。死者7名[11]（zh:波特斯巴火車事故、en:Potters Bar rail accidents#2002）。 2002年5月25日 モザンビークの Tenga（首都マプトの北西40km）で、セメントを積んだ貨客混合列車の一部が切り離され勾配を逆走。停車していたセメント列車に衝突。死者192人（en:Tenga rail disaster）。 2002年6月24日 タンザニア・ダルエスサラーム発ドドマ行の列車が勾配を登りきれず逆走、低速で走行していた貨物列車に衝突。死者281人。 2003年1月31日 オーストラリア・ニューサウスウェールズ州シドニーで列車脱線事故。死者7名（en:Waterfall rail accident）。 2003年3月1日 台湾・阿里山森林鉄道。ブレーキ故障、脱線転覆事故。死者17名（zh:阿里山森林鐵路#意外事故）。 2004年2月18日 イラン・ニーシャープール近郊で留置してあった無人の貨車51両が暴走、脱線し沿線の村に突入。積荷（石油、原綿、硫黄、肥料）の爆発により1村が壊滅し、3村が大きな被害を受けた。少なくとも295人が死亡。 2004年4月22日 北朝鮮・龍川駅で貨物列車が爆発。積荷の硝酸アンモニウムまたはANFOが流出し引火したものと推測されている。テロ説も有り。公式では死者54人以上だが、160人以上とも言われる。 2004年11月12日 フィリピン・ケソン州付近で夜行列車が脱線、一部の車両が渓谷へ転落[12][1]。死者13名（フィリピン国鉄#近年）。 2004年12月26日 スリランカでコロンボ〜ゴール間を往復していた列車がスマトラ島沖地震による津波のため脱線転覆。列車内や屋上に避難していた地元住民を含め、約1,700人が死亡する鉄道史上最悪の惨事となった（zh:海洋女王號火車意外、en:2004 Sri Lanka tsunami-rail disaster）。 2005年1月6日 アメリカ合衆国サウスカロライナ州で、側線に停車中の貨物列車に別の貨物列車が衝突。塩素ガスが放出され、9人が死亡、250人以上が負傷、約5,400人が避難した。 2005年2月3日 インド・ナーグプル郊外。結婚式から戻る参列者約70人を運ぶトレーラーを牽引車で牽引していたところ、踏切で列車と衝突した[9]。死者55人（en:Nagpur level crossing disaster）。 2005年7月12日 パキスタン・シンド州で駅に停車中の列車に別の列車が衝突、さらに3本目の列車が突入した。公式では死者109人だが、500人以上とも言われる（en:Ghotki rail crash）。 2005年10月29日 インド・アーンドラ・プラデーシュ州で、鉄砲水で橋が流失したことにより急行列車が転落。死者114人以上（en:Valigonda train disaster）。 2005年11月29日 コンゴ民主共和国・マニエマ州、ルアラバ川の支流ルフル川に架かる橋の骨組みに、列車の屋根にいた乗客多数が衝突し川に転落した。約50人が死亡した可能性があるとされる。 2006年7月3日 スペインバレンシアの地下鉄メトロバレンシアの車両が、速度超過が原因で脱線。死者43名。 2006年9月22日 ドイツ北部のラーテンで磁気浮上式高速鉄道（トランスラピッド）のエムスランド実験線で試運転中のトランスラピッドが、200km/h 前後と推定される速度で保線用車両と衝突、作業員2人と、リニアに乗車していた見学者ら29名の計31名が巻き込まれ、死者21名。リニアモーターカーで初めて死者が出た大事故[13]（トランスラピッド#事故、zh:德國磁浮試驗線碰撞事故、en:Lathen train collision）。 2006年10月11日 フランス北東部モゼル県のズフトゲンで、特急列車と貨物列車が正面衝突。両列車の運転士と特急列車の乗客の計5名が死亡、乗客15名が重軽傷を負った（en:Zoufftgen train collision）。 2006年10月17日 イタリアローマのローマ地下鉄A線で、ヴィットーリオ・エマヌエーレ駅に停車中の列車に後続の列車が追突、1名が死亡、日本人4名含む約170名が負傷（en:2006 Rome metro crash）。 2007年6月15日 台鉄 (台湾鉄路管理局)・宜蘭線の大里駅で列車正面衝突事故、死者5名。 2007年8月1日 コンゴ民主共和国・西カサイ州で貨物列車がブレーキの故障により脱線。違法に乗車していた100人以上が死亡。 2007年11月3日 韓国釜山駅で停車中のKTX（韓国高速鉄道）の列車に回送列車が衝突。死者なし。 2008年4月28日 中国山東省・淄博市で、北京発青島行きの列車が脱線したところに、煙台発徐州行きの列車が正面衝突、71名が死亡、400人以上が負傷。 2009年6月22日 アメリカ合衆国・ワシントンD.C.のワシントンメトロのレッドラインで、列車同士が衝突。死者8名、負傷者80名。 2009年6月29日 中国湖南省・郴州市の郴州駅で、長沙駅発深圳駅行きの列車と銅仁駅発深圳西駅（深圳西站）行きの列車が衝突。死者3名、負傷者63名（zh:2009年京廣鐵路郴州站列車相撞事故）。 2009年6月29日 イタリア・ヴィアレッジョ駅構内で、LPガスを積んだ貨物列車が脱線し、爆発した。火災が駅舎や沿線の住宅、通行人などを巻き込み、31名（心臓発作の2名は含まない）が死亡した（en:Viareggio train derailment）。 2010年代 2010年4月12日 イタリア北部メラーノ付近で、列車が地すべりに突入し脱線。死者9名。 2010年5月28日 インド・西ベンガル州で、コルカタ発・ムンバイ行きの特急列車13両が脱線し、そのうち4両が貨物列車に衝突。148人が死亡。反政府武装組織「インド共産党毛沢東主義派」によりレールの部品が取り外された犯行によるものとされている[14][15][16]。 2010年6月21日 コンゴ共和国・ブラザヴィル〜ポワントノワール間を往復していた列車が脱線し、峡谷に転落。少なくとも76人が死亡（zh:2010年揚加列車脫軌事故、en:Yanga derailment）。 2010年7月19日 インド・西ベンガル州のセンティア駅で、特急列車が発車待ちをしていた列車に衝突。同日正午までに60人が死亡、約150人が負傷[17]。 2010年7月23日 スイス・ヴァレー州のフィーシュ付近で氷河急行が速度超過により脱線し横転。日本人1人が死亡。 2011年1月29日 ドイツのザクセン＝アンハルト州のホールドルフにて正面衝突。11人死亡。 2011年2月11日 韓国の高速鉄道 KTX の光明駅付近のトンネルで、分岐器の整備不良が原因で脱線（韓国高速鉄道#トラブル・課題、）。 2011年4月27日 台湾の阿里山森林鉄路で脱線・横転。5人が死亡（zh:阿里山森林鐵路#意外事故）。 2011年7月23日 中国浙江省・温州市で落雷により停車中の杭州駅発福州南駅行きの高速鉄道 D3115列車（CRH1B・乗客1072名）に、北京南駅発福州駅行きの高速鉄道 D301列車（CRH2E・乗客558名）が追突し、D3115列車の後部2両が脱線、D301列車の前部4両が高架から転落。死者40人（国営新華社通信）、負傷者192人。 2011年9月13日 アルゼンチンの首都ブエノスアイレスの Flores 駅付近で列車が踏切に侵入したバスに衝突し脱線、さらに対向列車にも衝突。11人が死亡。 2011年9月27日 中国・上海市で、信号機故障中だった地下鉄10号線において追突事故が発生。日本人2名を含む260人以上の負傷者が出た。上記の温州市の追突事故と酷似しており、中国国内では、鉄道省に対する非難が集中している（zh:2011年上海地鐵追尾事故）。 2012年2月22日 アルゼンチンの首都ブエノスアイレスの構内で、ブレーキの故障により列車が頭端式ホームの車止めに衝突。51人が死亡。 2012年2月26日 カナダ・オンタリオ州バーリントンで、VIA鉄道 (VIA Rail Canada) の旅客列車が脱線。牽引機関車と1両目の客車が横転。乗務員3人が死亡、乗客46人が負傷（en:2012 Burlington VIA derailment）。 2012年3月3日 ポーランド・ザヴィエルチェ郡で旅客列車同士が正面衝突。16人が死亡。58人が負傷（zh:2012年什切科齊內火車相撞事故、en:Szczekociny rail crash）。 2012年4月21日 オランダの首都アムステルダムで列車2本が正面衝突。1人が死亡し、少なくとも117人が負傷（en:Sloterdijk train collision）。 2012年11月9日 エジプト・アシュート県。故障した踏切でスクールバスが列車と衝突。51人が死亡（en:Manfalut railway accident）。 2013年1月15日 スウェーデン・ストックホルム県。アリーヴァ社（SL 社から請負）の清掃員1名のみ乗車の列車が暴走。約1.6km 走行後、終点の車止めを乗り越えてアパートに衝突。清掃員1名が負傷（en:2013 Saltsjöbanan train crash）。 2013年5月17日 アメリカ東部コネチカット州フェアフィールド近郊で、路盤の整備不良を原因とするレールの破損により、通勤列車が脱線し反対車線を支障、直後に対向してきた通勤列車と衝突した。少なくとも72人が負傷。当該車両は双方ともに川崎重工業製で2011年から投入された最新型であった。（en:Fairfield train crash） 2013年7月6日 カナダ・ケベック州エストリー地域のラック・メガンティックで原油を輸送していた列車が無人で暴走、脱線して爆発炎上。47人が死亡または行方不明。 2013年7月12日 フランス・エソンヌ県のブレティニー＝シュル＝オルジュ駅構内で、パリ発リモージュ行の列車が脱線してプラットホームに激突し大破。死者7名。 2013年7月24日 スペイン・ガリシア州。マドリード発フェロル行の高速鉄道 AVE（Alvia）がサンティアゴ・デ・コンポステーラ駅手前のアングロイス地区、在来線との共用区間のカーブに速度超過で進入し脱線。79人が死亡。 2013年8月19日 インド・ビハール州で列車から降りた乗客（大半が巡礼者）が駅構内の線路上を歩いていたところ、通過列車が突入し37人が死亡した。生存者が暴徒化して列車に放火、運転士にも重傷を負わせた（en:Dhamara Ghat train accident）。 2013年8月25日 メキシコ合衆国タバスコ州 Huimanguillo。金属スクラップと密入国者を載せて米国国境に向かう貨物列車「La Bestia」が、線路の部品の盗難により脱線。11人が死亡[18]（en:2013 Mexico train accident）。 2013年12月1日 アメリカ・ニューヨーク市のスピュトン・ダイビル駅付近で脱線。死者4名（en:December 2013 Spuyten Duyvil derailment）。 2013年12月9日 インドネシア・ジャボデタベック（ジャカルタ首都圏）で KAI Commuter Jabodetabek 社の元営団7000系と、渋滞で踏切上に立ち往生していたプルタミナ社のタンクローリーが衝突。1両が全焼し、7人が死亡、63人が負傷した（zh:2013年賓塔羅火車事故、en:2013 Bintaro train crash）。 2013年12月30日 アメリカ合衆国ノースダコタ州カス郡 Casselton。BNSF鉄道の大豆を積んだ貨物列車が脱線し、原油を積んだ東行きの貨物列車と衝突。大爆発を起こす。 2014年1月7日 カナダ・ニューブランズウィック州ヴィクトリア郡 Plaster Rock。CN（カナディアン・ナショナル鉄道）の石油とガスを積んだ貨物列車が脱線、炎上。乗務員2人（機関士と車掌）にけがなし。 2014年5月2日 韓国ソウルメトロ2号線上往十里駅で車両トラブルのため停車していた電車に後続の電車が追突[19]。死者はなし、負傷者約200名[20]。 2014年7月4日 アメリカ合衆国モンタナ州ミネラル郡で航空部品、大豆、変性アルコールを載せた貨物列車が脱線。737胴体部がクラークフォーク川に転落。死傷者なし（en:List of rail accidents (2010–present)#2014）。 2014年7月15日 ロシア・モスクワ地下鉄アルバーツコ＝ポクローフスカヤ線スラヴャンスキー＝ブリヴァル駅の東、200m付近で脱線。少なくとも21人が死亡（en:2014 Moscow Metro derailment）。 2014年7月22日 韓国太白市の鉄橋で、嶺東線の普通列車と観光列車が正面衝突。1人が死亡、92人が負傷した。 2014年8月13日 スイス・グラウビュンデン州ティーフェンカステル付近の山間部で、レーティッシュ鉄道の列車が崩れた土砂に突っ込んで3両が脱線。11人が重軽傷を負った。 2015年5月12日 (現地時間) アメリカ合衆国、ペンシルバニア州、フィラデルフィア、ポート・リッチモンドの北東回廊でアムトラックの急行列車が脱線転覆。 2015年11月14日 フランス・ストラスブール近郊の付近で試験走行中のTGV新型車両が脱線、死者11人。 2016年2月9日 ドイツ・バイエルン州バートアイブリングで、バイエルン・オーバーラント鉄道の列車同士が正面衝突。11人が死亡、80人以上が負傷した。信号管理を担当していた鉄道運行職員が、誤って赤信号でも通過を許可する補助信号を出したことによる人為的ミスによるものとされる[21][22]。 2016年7月12日 イタリア南部のプッリャ州のコラート・アンドリア間の単線区間で、ローカル線の列車同士が正面衝突。7月13日までに27人が死亡し、約50人が負傷した[23]。 2016年11月20日 インド・ウッタル・プラデーシュ州カーンプル県において、急行列車が脱線。146人が死亡、220人以上が負傷した[24][25]。 2017年8月11日 エジプト・アレクサンドリア近郊で、故障で線路上に停車していた列車に別の列車が正面衝突。41人が死亡、約120人が負傷した[26][27]。 2017年8月20日 インド・ウッタル・プラデーシュ州ムザッファルナガル近郊において、急行列車14両が脱線。少なくとも23人が死亡、64人が負傷した[25]。 2018年2月28日 エジプト・ブハイラ県コム・ハマダにおいて、貨物列車と旅客列車が衝突。12人が死亡、39人が負傷した[28]。 2018年10月21日 台湾鉄路管理局（台鉄、台湾鉄路）の宜蘭線新馬駅 - 蘇澳新駅間でカーブを曲がり切れず脱線。乗客18名が死亡、215名が負傷した。 脚注 外部リンク - Yahoo!ニュース - JANJAN 関連項目 安全工学 鉄道の歴史 風に関連する鉄道事故の一覧 鉄道事故等報告規則 ヒューマンエラー 事故の歴史展示館 鉄道安全考動館 塩狩峠 関連する事件・事故 洞爺丸事故 (国鉄戦後五大事故の一つ、青函連絡船の事故) 紫雲丸事故 (国鉄戦後五大事故の一つ、宇高連絡船の事故) 仙人谷ダム (黒部川第三発電所)『高熱隧道』 二又トンネル爆発事故 大邱上仁洞ガス爆発事故、天六ガス爆発事故、静岡駅前地下街爆発事故 京都駅跨線橋転倒事故 ボストン糖蜜災害 チェルミス・ロープウェイ切断事件 広島新交通システム橋桁落下事故 松野トンネル崩壊事故 福岡トンネルコンクリート塊落下事故 日本の鉄道に関する事件 国鉄三大ミステリー事件 首都圏国電暴動、上尾事件 多治見空襲、大山口列車空襲、湯の花トンネル列車銃撃事件、筑紫駅列車空襲事件 地下鉄サリン事件 64 0 大邱地下鉄放火事件 スペイン列車爆破事件 ボローニャ駅爆破テロ事件 ロンドン同時爆破事件 モスクワ地下鉄爆破事件 2014年昆明駅暴力テロ事件 柳条湖（溝）事件 マナサス駅作戦 1877年の鉄道大ストライキ
https://ja.wikipedia.org/wiki/%E9%89%84%E9%81%93%E4%BA%8B%E6%95%85
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 258, 623, 690, 975, 1144, 1233, 1441, 1647, 1802, 1885, 2337, 2656, 2832, 2921, 3200, 3367, 3911, 4057, 4452, 4867, 5288, 5389, 5657, 6165, 6252, 6612, 6922, 7288, 7500, 7876, 8301, 8414, 8832, 9120, 9963, 10393, 11263, 11875, 12823, 13843, 14718, 15488, 15977, 16598, 17020, 17611, 18172, 18837, 20044, 20539, 21093, 21716, 22668, 23511, 24566, 26159, 27076, 27675, 28368, 28592, 28822, 29089, 29260, 29683, 29886, 30198, 30563, 30986, 31186, 31824, 32316, 32742, 33373, 33755, 34706, 35024, 35278, 36333, 36535, 36764, 36959, 37214, 37513, 37859, 42255, 43365, 44376, 48446, 49575 ], "plaintext_end_byte": [ 257, 622, 689, 974, 1143, 1232, 1422, 1623, 1801, 1884, 2336, 2655, 2831, 2920, 3199, 3366, 3910, 4056, 4451, 4866, 5287, 5388, 5625, 6164, 6251, 6611, 6921, 7266, 7493, 7875, 8300, 8413, 8831, 9113, 9962, 10392, 11254, 11852, 12801, 13824, 14717, 15487, 15976, 16597, 16981, 17610, 18171, 18836, 20034, 20538, 21092, 21715, 22667, 23510, 24551, 26158, 27075, 27637, 28367, 28591, 28821, 29088, 29259, 29682, 29884, 30197, 30562, 30985, 31185, 31823, 32297, 32741, 33355, 33754, 34705, 35023, 35276, 36092, 36534, 36763, 36958, 37213, 37512, 37821, 42243, 43339, 44352, 48428, 49574, 49605 ] }
Gari safi lilivumbuliwa mwaka gani?
Umaskini
swahili
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Umaskini (kutoka neno la Kiarabu) ni hali ya ukosefu wa mahitaji ya msingi ya binadamu kama vile chakula, maji salama, huduma za afya, mavazi na nyumba kutokana na kukosa uwezo wa kuvinunua.[1] Hii pia inajulikana kama umaskini uliokithiri au ufukara.[2] Umaskini wa kadiri ni kuwa na raslimali chache zaidi au mapato madogo zaidi kulingana na watu wengine katika jamii au nchi au hali ya wastani duniani. Hali hii pia hujulikana kama umaskini halisi au unyonge. Umaskini linganishi ni hali ya kuwa na rasilimali chache au kipato cha chini kuliko wengine kwenye jamii au nchi, au ikilinganishwa na wastani duniani kote. Umaskini unajumlisha pia matokeo yake upande wa siasa na jamii.[3] Kupunguza ufukara ni kati ya malengo makuu ya taasisi nyingi za kimataifa, kama vile Umoja wa Mataifa na Benki ya Dunia. Benki hiyo imekadiria kuwa watu milioni 702.1 walikuwa wakiishi kifukara mno mwaka 2015, wakati walikuwa bilioni 1.75 mwaka 1990 (kutoka 37.1% hadi 9.6%).[4][5][6] Kati yao, milioni 347.1 hivi walikuwa Afrika Kusini kwa Sahara (35.2% za wakazi) na 231.3 Asia Kusini (13.5%), lakini ufukara ni changamoto kwa nchi zote duniani.[7][8] UNICEF imekadiria kwamba nusu ya watoto wote duniani wanaishi kifukara (bilioni 1.1).[9] Wataalamu mbalimbali wamesema sera za uliberali mpya zinazofuatwa na taasisi za kiuchumi za kimataifa (kama vile IMF na Benki ya Dunia) zinazidisha tofauti za kiuchumi kati ya binadamu.[10] Asili ya umaskini Asili ya umaskini inahusika hasa na sababu za kiwango cha chini cha utajiri na uzalishaji cha watu maskini au, ikisemwa vingine, uhaba na mfumuko wa bei wa bidhaa ambazo wanazitumia. Vikwazo kwa uzalishaji Ukosefu wa nia ya serikali na ya watu wa tabaka la juu ya kuwapa wapangaji wao haki kamili ya kumiliki ardhi imetajwa kama kikwazo kikuu kwa maendeleo. Utovu wa uhuru wa kiuchumi ni kizingiti kikubwa kwa ujasiriamali wa watu maskini. Biashara mpya na wawekezaji kutoka nchi za nje wanaweza kufukuzwa kutokana na kuwepo kwa taasisi zinazoongozwa vibaya, hasa kutokana na ufisadi, udhaifu wa sheria na vikwazo vingi vya urasimu. Nchini Kanada, itamchukua mfanyabiashara siku mbili, hatua mbili za kiurasimu na dola 280 kufungua biashara ilhali mfanyabiashara nchini Bolivia analazimishwa kulipa dola 2,696 kama ada, angojee siku 82 za kazi, na apitie hatua 20 ili kufanya jambo lilelile. Vikwazo vikuu kama hivi hufaidi zaidi biashara kubwa na kuzidhoofisha biashara ndogo, ambako idadi kubwa ya nafasi za kazi huundwa nchini India kabla ya mabadiliko ya kiuchumi, wenye biashara walipaswa kuwahonga wafanyakazi wa serikali ili wafanye kazi zao za kila siku, na ilikuwa kama ushuru kwenye biashara yao.[11] Ufisadi nchini Nigeria, kwa mfano mapato yanayotokana na uuzaji wa mafuta yanayokadiriwa kuwa dola bilioni 400 yameibwa na viongozi wa nchi kati ya miaka 1960 na 1999 [12][13] Utovu wa nafasi pia unaweza kusababishwa na serikali kutojenga miundombinu bora.[14][15] Nafasi bora za kazi katika mataifa tajiri zaidi husababisha watu wenye vipawa maalum kuhama, na hivyo kuwapoteza wataalamu. Kupotea huku kunaligharimu bara la Afrika zaidi ya Dola bilioni 4 zinazotumika kuajiri zaidi ya wataalamu 150,000 kutoka nchi za ng’ambo kila mwaka.[16] Wanafunzi wa India wanaokwenda ng’ambo kuendelea na masomo yao huigharimu nchi yao mapato yanayotokana na fedha za kigeni yanayofika Dola bilioni 10 kila mwaka [17] Afya duni na ukosefu wa elimu nafuu huathiri vibaya uzalishaji. Ukosefu wa chakula cha kutosha utotoni huathiri uwezo kamili wa mtu wa kukua na kutumia vipawa vyake. Ukosefu wa madini muhimu kama vile aidini na chuma unaweza kuzuia kukua kwa ubongo. Watu bilioni mbili (theluthi moja ya watu wote duniani) wameathiriwa na ukosefu wa iadini mwilini. Katika mataifa yanayoendelea, inakadiriwa kuwa asilimia 40 ya watoto wenye umri wa miaka minne kwenda chini wana ugonjwa wa anemia kutokana na ukosefu wa madini ya chuma katika chakula chao.[18] Vilevile matumizi mabaya ya madawa, kwa mfano ulevi wa pombe na madawa ya kulevya, unaweza kuwaweka watu katika hali ya umaskini unaoendelea.[19] Maradhi ya kuambukizwa kama vile malaria na kifua kikuu yanaweza kusababisha umaskini kwani maradhi haya hutumia raslimali zote za kifedha na afya ambazo zingetumiwa katika uwekezaji na uzalishaji. Malaria hupunguza ukuaji wa patp la kitaifa kwa asilimia 1.3 katika baadhi ya mataifa yanayoendelea ilhali Ukimwi hupunguza ukuaji wa Afrika kwa kati ya asilimia 0.3 na 1.5 kila mwaka.[20][21][22] Vita, migogoro ya kisiasa na uhalifu, inayojumuisha vikundi haramu vinavyozua vurugu na vikundi vya walanguzi wa madawa ya kulevya pia vinaweka vikwazo kwa uwekezaji. Vita vya wenyewe kwa wenyewe na migogoro barani Afrika pia vimeligharimu bara hilo dola bilioni 300 kati ya miaka 1990 na 2005.[23] Eritrea na Ethiopia zilitumia mamilioni ya madola katika vita vilivyosababisha mabadiliko madogo ya mipaka yao.[24] Kutokana na hali ya mzunguko wa biashara kiwango cha umaskini kinaweza kuongezeka wakati uchumi unapozorota na kushuka kiwango cha umaskini kinaweza kuongezeka wakati wakati uchumi unapofanya vizuri. Vipengele vya utamaduni, kama vile ubaguzi wa aina mbalimbali, unaweza kuathiri vibaya uzalishaji kama vile ubaguzi kwa msingi wa umri [25], sifa mbaya, ubaguzi wa kijinsia, ubaguzi wa rangi na ubaguzi wa kitabaka. [26] Max Weber aliandika ya kuwa maadili ya kiutamaduni yanaweza kuathiri maafikiano ya kiuchumi.[27][28] Hata hivyo, watafiti wengine wamekusanya ushahidi unaoonyesha kuwa maadili hayajakita mizizi inavyodhaniwa na kuwa kubadilika kwa nafasi za kiuchumi hueleza zaidi msongamano ndani na nje ya umaskini kinyume na mabadiliko ya maadili.[29] Upungufu wa mahitaji ya msingi Kupanda kwa gharama ya maisha kunawafanya maskini wawe maskini zaidi. Kiwango kikubwa cha bajeti za watu maskini hutumika kununua chakula ikilinganishwa na matajiri. Kutokana na jambo hili, jamii za watu maskini na wale wanaokaribia umaskini huathiriwa kwa kiasi kikubwa na ongezeko la bei ya vyakula. Kwa mfano, mwishoni mwa mwaka 2007 kupanda kwa bei ya nafaka kulizua rabsha katika mataifa kadhaa.[30][31][32] Benki ya Dunia ilionya ya kuwa watu milioni 100 walikuwa na hatari ya kuwa maskini zaidi.[33] Ukame na uhaba wa maji pia vinaweza kuwa tishio kwa usambazaji wa chakula.[34][35][36] Kulima mashamba mfululizo, majira baada ya majira, humaliza rutuba ya udongo na mwishowe hupunguza mazao ya kilimo.[37] Inakadiriwa ya kuwa asilimia 40 ya mashamba duniani yameharibika vibaya.[38][39] Barani Afrika, ikiwa mwendo huu wa kuharibika kwa udongo utaendelea, bara hilo litaweza kulisha asilimia 25 tu ya watu wanaoishi humo kufikia mwaka 2025. [40] Watu maskini hawapati huduma za afya kwa urahisi. Uhamaji kutoka nchi maskini wa wafanyakazi wanaotoa huduma hizo umeathiri vibaya nchi hizo. Kwa mfano, wauguzi 100,000 kutoka Ufilipino walihama kati ya miaka 1994 na 2006.[41] Kuna madaktari Waethiopia wengi zaidi mjini Chicago kuliko wale walioko Uhabeshi. Ongezeko la idadi ya watu na ukosefu wa huduma za uzazi wa mpango vinatajwa pengine kati ya sababu za umaskini:[42][43] hata hivyo ni vyema kutambua ya kuwa watu huongezeka taratibu tu au hata idadi yao inaweza kupungua. Hii inatokana na mabadiliko kama vile kiwango cha vifo na kiwango cha waliozaliwa na jinsi zinavyoathiri idadi ya watu [44] Athari za umaskini Athari za umaskini pia zinaweza kuwa vyanzo, kama ilivyoorodheshwa hapo juu, na hivyo kuunda “mzunguko wa umaskini” unaodhihirika katika ngazi mbalimbali: ya kibinafsi, ya kimtaa, kitaifa na kimataifa. Afya Theluthi moja ya vifo - watu milioni 18 hivi kwa mwaka au watu 50,000 kwa siku - vinatokana na sababu zinazohusiana na umaskini. Kwa jumla, watu milioni 270, wengi wao wakiwa wanawake na watoto, wamefariki kutokana na umaskini tangu 1990.[45] Wale ambao wanaishi katika umaskini wanateseka kwa viwango visivyo sawa kutokana na njaa au hata ukosefu wa chakula na magonjwa.[46] Wale wanaoishi kwa umaskini huishi miaka michache zaidi. Kulingana na Shirika la Afya Duniani (WHO), njaa na ukosefu wa lishe bora ndilo tishio kuu zaidi kwa afya ya umma duniani na ukosefu wa lishe bora ndio unaochangia pakubwa vifo vya watoto, katika nusu ya kesi zote. Kila mwaka karibu watoto milioni 11 wanaoishi katika umaskini hufa kabla ya kufikisha miaka mitano. Watu bilioni 1.02 hulala bila chakula kila siku.[47] Umaskini huongeza hatari ya ukosefu wa makazi.[48] Kuna zaidi ya watoto wasio na makao milioni 100 duniani. [49] Ongezeko la tishio la matumizi ya madawa ya kulevya pia linaweza kuhusishwa na umaskini.[50] Kulingana na Kipimo cha Kiwango Cha Njaa Duniani, Asia ya Kusini ina kiwango kikubwa zaidi duniani cha watoto wanaokosa lishe bora.[51] Karibu nusu ya watoto wote nchini Uhindi hawapati chakula cha kutosha, mojawapo wa viwango vikubwa zaidi duniani na ni karibu mara mbili ya kiwango cha Kusini kwa Sahara barani Afrika.[52] Kila mwaka, zaidi ya wanawake nusu milioni wanakufa kutokana na mimba au wakati wa kujifungua.[53] Karibu asilimia tisini za vifo vya wakina mama hutokea katika Asia na kusini kwa Sahara barani Afrika, ikilinganishwa na chini ya asilimia moja katika nchi zilizoendelea duniani.[54] Elimu Uchunguzi umedhihirisha ya kuwa watoto wanaotoka katika jamii zenye mapato ya chini wanakumbana na tishio kubwa la kutofanya vyema katika masomo yao. Mara nyingi, jambo hili huanza kuwadhuru watoto hawa wakiwa wangali katika kiwango cha shule ya msingi. Katika mfumo wa elimu wa Amerika, watoto hao hupata tishio kubwa zaidi, ikilinganishwa na watoto wengine, ya kutopata gredi nzuri shuleni, kuwekwa katika maeneo maalum yaliyotengwa wakati wa masomo shuleni na hata kukosa kumaliza masomo yao ya shule ya upili.[55] Kuna mambo kadhaa yanayoeleza sababu za wanafunzi kuwa na mazoea ya kuacha shule. Kwa watoto walio na rasilimali kidogo, tishio linatokana na sababu kama vile viwango vya watoto waliovunja sheria, viwango vya juu vya watoto waliopata mimba, wakiwa wachanga na kutegemea kiuchumi mzazi au wazazi wenye mapato ya chini.[55] Familia na jamii zisizotilia maanani uwekezaji katika elimu na maendeleo ya watoto maskini hupata matokeo yasiyo mazuri kwani baadaye watoto hawa hukosa kazi na huwa na mapato madogo. Viwango vikubwa zaidi vya kuzaa mapema na hatari zake kwa familia, afya na maisha bora kwa ujumla ndiyo mambo muhimu yanayopaswa kuzingatiwa kwa kuwa elimu kutoka kiwango cha shule ya chekechea hadi shule ya upili ina umuhimu mkuu maishani.[55] Umaskini mara nyingi huathiri, kwa kiwango kikubwa, kufaulu kwa watoto shuleni. “Shughuli za mtoto akiwa nyumbani, yale anayoyapendelea, upekee wake” vyote vinapaswa kulingana na hali ilivyo duniani kwani ikiwa havilingani, wanafunzi hao hawatafaidika wakiwa shuleni na hasa darasani.[56] Kwa hiyo, tunaweza kusema kuwa watoto wanaoishi katika hali ya umaskini au chini ya kiwango cha umaskini watakuwa na wakati mgumu zaidi kufaulu katika elimu kuliko watoto wanaoishi katika hali isiyo ya umaskini. Watoto maskini hawapati huduma muhimu za afya na hii inawafanya wakose kwenda shuleni kwa siku nyingi katika mwaka. Pia, kuna uwezekano zaidi kwa watoto maskini kuteseka kwa njaa, uchovu, kukasirika ovyo, maumivu ya kichwa, maambukizi ya masikio, mafua na homa.[56] Magonjwa haya yana uwezo wa kumzuia mtoto au mwanafunzi kuelewa yale anayofunzwa darasani. Ukatili Maeneo yaliyoathiriwa sana na umaskini mara nyingi huwa na ukatili mwingi. Katika uchunguzi mmoja, asilimia 67 ya watoto kutoka jamii maskini katika maeneo yenye makazi duni walisema ya kuwa walishuhudia mashambulio makali, na asilimia 33 wakaripoti kushuhudia mauaji.[mtajo wa maneno unahitajika] [57] Asilimia 51 ya wanafunzi wa darasa la tano mjini New Orleans (kiwango cha wastani cha mapato kwa kila jamii: Dola 27,133 za Amerika) wameathiriwa wa ukatili, ikilinganishwa na asilimia 32 huko Washington, DC (kiwango cha wastani cha mapato kwa kila jamii: Dola 40,127 za Amerika).[58] Madhara ya muda mrefu Baadhi ya madhara marefu ya umaskini huathiri watoto kabla hata kuzaliwa. Wanawake walio na watoto waliozaliwa katika umaskini, hawawezi kulisha watoto kwa ufanisi na kwa malezi ya haki. Wanaweza pia kuugua ugonjwa ambazo zinaweza kuambukizwa kwa mtoto kwa kupitia kuzaliwa. Pumu ni tatizo la kawaida kwa watoto kupata wakati wanapozaliwa katika umaskini. Chakula a msaada hasa hutumiwa na watu ambao wanaishi katika kipato cha chini. Talaka, kifo, ulevi, na kupoteza kazi ni chache tu kati ya hali zinazoweza kutokana na umaskini. Wanafunzi katika darasa azilishi za shule wanaoishi katika umaskini wanalazimishwa sana kuondoka na kuzunguka kuhudhuria shule za asili zinazofadhiliwa . Hawa wanafunzi hupambana katika shule. Elimu ya umaskini humweka mtoto katika hali ya kupambana baadaye. Vijana ambao wanaishi katika umaskini ni wanaelekea zaidi kuhusika na madawa ya kulevya, pombe, kinyume cha vitendo, na kundi shughuli. Kupunguza umaskini Kulingana na historia, kupunguka kwa umaskini kumetokana kwa kiasi kikubwa na ukuaji wa uchumi kwa ujumla.[11] Umaskini ulikuwa umekubalika na wengi kama jambo lisiloweza kuepukika na nchi zilizalisha kwa kiwango kidogo sana kabla ya mapinduzi ya viwanda, ambayo yalisababisha ukuaji wa kiuchumi kwa kiasi kikubwa. Jambo hili liliwaokoa wengi na umaskini katika mataifa ambayo kwa sasa yanajulikana kama mataifa yaliyoendelea [59] Katika mwaka 1820, asilimia 75 ya wanadamu waliishi kwa chini ya dola moja kwa siku, na kufikia mwaka wa 2001 ni asilimia 20 pekee walioishi kwa dola moja kwa siku. Ukuaji wa uchumi unaotokana na ukulima, kwa wastani, umefaulisha mara mbili zaidi nusu ya walio maskini sana katika nchi ikilinganishwa na ukuaji unaotokana na sekta zingine zisizo za ukulima.[60] Hata hivyo, msaada ili kuhakikisha ya kuwa wale ambao tayari ni maskini watapata maisha bora zaidi na pia kuifadhili mikakati ya kimatibabu na kisayansi kama vile green revolution na kutokomeza ndui. [61][62] Uhuru wa kiuchumi Mojawapo kati ya njia bora zaidi za kupunguza umaskini katika nchi yoyote ni kuhakikisha kuwa haki ya maskini ya kumiliki mali imelindwa. Ulindaji wa haki ya kumiliki ardhi, ambayo ni raslimali kubwa zaidi katika jamii nyingi, ni muhimu katika kuhakikisha uhuru wa kiuchumi.[61] Benki ya Dunia inasema ya kuwa kuhakikisha haki ya kumiliki ardhi ndio “ufunguo wa kupunguza umaskini” ikiongeza kusema kuwa haki ya kumiliki ardhi inaongeza utajiri wa watu maskini, na wakati mwingine inaweza kuuongeza maradufu.[63]]] Inakadiriwa ya kuwa ikiwa serikali zitatambua haki ya maskini ya kumiliki mali, jambo hili litawapa raslimali ambayo kwa ujumla ni mara 40 ya misaada yote ya kigeni tangu mwaka wa 1945. Ingawa mbinu zilizotumiwa ni tofauti, Benki kuu ya Dunia inasema ya kuwa maswala makuu ni yale ya haki ya umiliki na kuhakikisha ya kuwa ardhi inauzwa kwa bei nafuu.[63] Nchini Uchina na India kupunguka kwa umaskini kwa muda wa miongo michache iliyopita kumetokana na kuacha ukulima wa pamoja nchini Uchina na kuondolewa kwa urasimu mwingi serikalini nchini India.[64] Hata hivyo, kukatizwa kwa ufadhili wa serikali katika miradi ya kijamii, ambayo pia inajulikana kama kanuni ya soko huru wakati mwingine huleta matokeo ya kusikitisha. Kwa mfano, Benki ya Dunia hushurutisha mataifa maskini kuondoa ruzuku kwa mbolea na ilhali wakulima wengi hawawezi kumudu bei hizi sokoni. Kubadilishwa kwa mfumo wa ugawaji wa fedha katika mataifa ya awali ya Urusi ya zamani wakati wa mpito kuelekea uchumi wa kibepari kulipendekeza kupunguza matumizi ya fedha katika sekta za afya na elimu na hivyo kuongeza umaskini kwa kiasi kikubwa.[65][66][67][68] Kuanzishwa kwa soko huria kunaongeza ujumla wa bidhaa za nchi zinazofanya biashara pesa zinazotumwa kuelekea nchi maskini kama vile India, wakati mwingine hushinda uwekezaji kutoka nchi za kigeni na ni zaidi ya mara mbili ya msaada kutoka kwa nchi wanachama wa OECD (Shirika la Ushirikiano wa Kiuchumi na Maendeleo). [69] Uwekezaji wa kigeni na viwanda vinavyotengeneza bidhaa zinazouzwa katika nchi za nje zimechangia kupanuka kwa uchumi wa nchi za Bara Asia zinazokua kwa kasi mno.[70] Hata hivyo, kanuni za biashara mara nyingi huwa si za haki kwa kuwa zinazuia nchi maskini kuingia katika masoko ya nchi tajiri na pia zinapiga marufuku nchi maskini kujiendeleza kiviwanda.[65][71] Bidhaa zilizotengenezwa viwandani kutoka nchi maskini hutozwa ushuru zaidi ikilinganishwa na malighafi zinapowasili katika bandari za nchi tajiri.[72] Uchunguzi uliofanywa na Chuo Kikuu cha Toronto ulionyesha ya kuwa kodi iliyotozwa maelfu ya bidhaa kutoka Afrika na taifa ilishuka baada ya kuundwa kwa mkataba wa AGOA uliochangia pakubwa kuwepo kwa “idadi kubwa ya kushangaza” ya bidhaa zinazoagizwa kutoka Afrika.[73] Mikataba pia inaweza kujadiliwa ili kuzipendelea zaidi nchi zinazoendelea kama vile ilivyofanywa nchini Thailand, ambako kanuni ya asilimia 51 inalazimisha kampuni za kimataifa zinazoanza kuendesha biashara nchini humo kutoa asilimia 51 ya udhibiti kwa kampuni zao kwa kampuni nyingine nchini Thailand, yaani ni lazima kampuni za kimataifa zishirikiane na kampuni za humo nchini.[74] Raslimali, miundomsingi na teknolojia Uwekezaji katika mtaji wa binadamu kwa njia ya afya unahitajika ili kuhakikisha ukuaji wa uchumi. Si lazima mataifa yawe na utajiri ili yawe na afya.[75] Kwa mfano, Sri Lanka ilikuwa na kiwango cha vifo vya mama wajawazito cha asilimia 2 katika miaka ya 1930 idadi kubwa zaidi ikilinganishwa na nchi yoyote kwa sasa.[76] Kiwango hiki kilipunguka hadi kati ya asilimia 0.5 na asilimia 0.6 katika miaka ya 1950 na asilimia 0.06 hivi sasa [76] Hata hivyo, Sri Lanka ilikuwa ikitumia pesa kidogo zaidi kwa afya ya uzazi kwa kuwa ilishajifunza njia mwafaka za kukabiliana na matatizo hayo.[76] Ingawa hakuna ufahamu kuhusu manufaa ya kifedha yanayotokana na kutoa huduma za afya, mikakati ya kuwaelimisha watu imewekwa kama vile mipango iliyopewa kipaumbele ya kudhibiti magonjwa. Kuwaelimisha watu kuhusu umuhimu wa kuosha mikono ni moja kati ya mikakati ya afya isiyo na gharama na inaweza kupunguza vifo vinavyotokana na magonjwa yanayowaathiri watoto kama vile kuhara na nimonia kwa asilimia 50.[77] Mtaji wa binadamu, kwa kupitia elimu, ni kipengee muhimu zaidi kinachoathiri ukuaji wa uchumi kushinda mtaji wa vitu vinavyoonekana na kushikika.[11] Wanauchumi wa Umoja wa Mataifa wanasema ya kuwa miundomsingi bora kama vile barabara na mtandao wa habari husaidia kufanikisha mabadiliko katika soko.[78] Nchi ya Uchina inasema ya kuwa inafanya uwekezaji katika reli, mabarabara, bandari na simu katika maeneo ya mashambani barani Afrika kama sehemu ya mbinu zake za kuhakikisha maendeleo ya kiuchumi.[78] Hapo awali, teknolojia ya mtambo unaotumia mvuke ndiyo iliyoanza kupunguza viwango vya umaskini. Teknolojia ya simu za mkononi inaleta soko kwa sehemu maskini au za mashambani. Kutokana na maarifa wanayoyapata, wakulima vijijini wanaweza kuzalisha mimea maalum ambayo watawauzia wanunuzi na kupata faida.[79] Teknolojia kama hiyo pia inazifanya huduma za kifedha ziweze kupatikana kwa urahisi kwa watu maskini. Kwa wale wanaoishi katika hali ya umaskini, inasisitizwa kwamba wawe na sehemu zenye usalama wa kutosha ili waweze kuweka akiba badala ya kungojea mikopo.[80] Pia, kiwango kikubwa cha mikopo kwa wafanyibiashara wadogo kinatumika kwa bidhaa ambazo zinaweza kununuliwa kwa kutumia fedha zilizo katika akaunti za akiba. [80] Huduma za benki kupitia simu za mkononi zimesaidia kutatua shida ya masharti mengi na ulipaji wa ada nyingi za kuendesha akaunti za akiba s.[80] Huduma za fedha kupitia simu za mkononi katika nchi zinazoendelea, na ambazo zimezipita nchi zilizoendelea katika nyanja hizi, inakadiriwa kuwa Dola bilioni tano kufikia mwaka 2012. [81] Kampuni ya Safaricom ilianzisha huduma inayojulikana kama M-Pesa mojawapo kati ya mfumo wa kwanza unaotumia mtandao wa maajenti, wengi wao wakiwa ni wenye duka, badala ya matawi ya benki kuchukua pesa taslimu zinazowekwa na kuziweka katika akaunti zilizoundwa katika simu za wateja hao. Shughuli za kutuma na kupokea pesa hufanywa kati ya simu za wanaohusika. Ada ndogo inatolewa, na hii inahakikisha usalama wa pesa zinazotumwa kutoka.[82] Msaada Msaada unaweza kufafanuliwa kama mapato ya kimsingi ya ruzuku,aina ya mpango wa kijamii ambapo wananchi hupewa pesa baada ya muda uliotengwa. Katika miradi ya majaribio nchini Namibia, ambako mradi kama huu hulipa Dola 13 pekee kila mwezi, watu waliweza kulipa karo ya shule na hivyo idadi ya watoto walioenda shuleni ikapanda kwa asilimia 92, kiwango cha ukosefu wa lishe bora kwa watoto kulishuka kutoka asilimia 42 hadi asilimia 10, na shughuli za kiuchumi zikapanda kwa asilimia 10.[83][84] Msaada pia ulitolewa ikiwa kanuni fulani zilifuatwa. Ugawaji wa fedha kwa kufuata kanuni maalum imesifiwa na wengi kama njia mwafaka ya kukabiliana na umaskini.[85] Fedha hutolewa tu baada ya kufuata kanuni fulani kama vile kuwapeleka watoto shuleni au kuhakikisha wa kuwa watoto wamechanjwa. Nchini Mexico, kwa mfano, ambayo ni nchi iliyo na mradi mkubwa zaidi kama huu, idadi ya wanafunzi wenye umri wa kati ya miaka 16 na 19 katika maeneo ya mashambani wanaojiondoa shuleni ilishuka kwa asilimia 20 na watoto waliripotiwa kurefuka kwa nusu inchi.[86] Hofu za hapo awali kuwa mradi huo ungehimiza familia kubaki nyumbani na kungojea msaada badala ya kufanya kazi zilibainika kuwa hazina msingi. Badala yake, kumerekodiwa vijisababu vichache zaidi vinavyotokana na kutojali, kwa mfano, watoto sasa hawawezi kuenda kuombaomba mitaani badala ya kuenda shuleni kwa hofu ya kuwa wakifanya hivi, watatolewa katika mpango huu.[86] Misaada kutoka kwa mashirika yasiyo ya kiserikali inaweza kuwa na ufanisi zaidi kuliko kiserikali unaweza kuwa bora zaidi kuliko ule wa serikali kwa kuwa mashirika haya yanawafikia maskini katika maeneo ya mashambani na yana usimamizi bora zaidi [87] Mojawapo kati ya njia zilizopendekezwa kusaidia nchi maskini ni ile ya msamaha wa madeni. Kutokana na hali ilivyo katika nchi nyingi ambazo hazijaendelea na zilizo na madeni makubwa ya benki na madeni ya serikali za nchi tajiri, na pia kutokana na riba ambayo zinapaswa kulipa kutokana na madeni haya (mara nyingi hupita kiwango cha fedha ambazo nchi hizi zinaweza kuzalisha kama faida kila mwaka kutokana na mauzo), kufutwa kwa madeni haya kwa kiasi fulani au kikamilifu kutawezesha mataifa haya “kujitoa shimoni”.[88] Nchi maskini zikiacha kutumia pesa zao kulipa madeni haya, zitaweza kutumia pesa hizo kwa mambo muhimu zaidi yanayosaidia kupunguza umaskini kama vile kutoa huduma za kimsingi za afya na elimu.[89] Mataifa mengi yalianza kutoa huduma, kama vile huduma za bure za afya kuanzia hapo awali ingawa miundombinu ya afya haingehimili hayo. Yaliweza kufanya hivi kutokana na akiba za awamu kadhaa za kusamehewa madeni mwaka 2005. [90] Mojawapo ya mbinu mpya zinazopendwa za kiteknolojia zinazohakikisha ukuaji wa uchumi na kupunguza umaskini ni mikopo midogo iliyoanzishwa na Benki ya Grameen mwaka wa 1976 nchini Bangladesh. Dhana hapa ni kuwapa wakulima au vijiji mikopo midogo ili waweze kununua vitu wanavyovihitaji ili kuogeza mapato yao. Mfano maalum ni ule wa Benki ya Watu ya serikali ya Uthai inayotoa mikopo ya kati ya Dola 100 na 300 kuwasaidia wakulima kununua vifaa au mbegu, kuwasaidia wauzaji wa mtaani kununua bidhaa za kuuza au kuwawezesha wengine kufungua maduka madogo. Pia, biashara ndogo ndogo katika Jamhuri ya Dominika ni kuwawezesha wanawake wengi kupata ajira na kulipwa mapato yao wenyewe.[91] Wakati kuendeleza mwanamke na msimamo wake wa kaya kiuchumi, microloans kuwawezesha wanawake na kuwawezesha voice maoni yao katika kaya ujumla maamuzi.[91] Watu wengine wanasema ya kuwa kupokea misaada kutoka nchi za Ulaya kila mara huongeza umaskini na ukosefu wa usawa katika jamii kwa kuwa misaada hii huandamana na vikwazo vinavyoathiri vibaya uchumi wa nchi zinazopokea msaada,[92] au kwa kuwa inaandamana na uagizaji wa bidhaa kutoka nchi wafadhili bila kuzingatia kuwa bidhaa hizo zingepatikana kwingineko kwa bei nafuu,[93] au kwa kuwa msaada wa kigeni unaonekana kuwa unafaidi zaidi nchi wafadhili kuliko nchi inayopokea msaada.[94] Wakosoaji pia wanasema ya kuwa sehemu ya msaada kutoka nchi za nje huibwa na serikali na maafisa wafisadi na kuwa kuongeza kiwango cha msaada kunaharibu ubora wa uongozi. Sera huelekezwa zaidi upande wa mbinu za kupata pesa zaidi za msaada kuliko kukidhi mahitaji ya wananchi.[95] Wale wanaounga mkono msaada wanasema ya kuwa matatizo haya yanaweza kutatuliwa kwa kuweka mbinu bora za ukaguzi wa namna pesa hizi zinatumika.[95] Kampeni za chanjo kwa watoto kama vile polio ugonjwa wa kuambukizwa wa koo na ugonjwa wa surua zimeokoa mamilioni ya watu.[62] Taasisi bora Taasisi zinazoendeshwa vizuri bila ufisadi na zinazofuata sheria huunda na kuweka sheria zinazolinda usalama wa mali na biashara.. Serikali za haki zinazoendeshwa vizuri zinapaswa kufanya uwekezaji katika miradi ya kitaifa inayochukua muda mrefu badala ya kupora mali kwa njia ya ufisadi.[11] Wachunguzi katika Chuo Kikuu cha California Berkely waliunda walichokiita “Kipimo cha Weberianness” ambacho hupima vipengee mbalimbali vya urasimu na serikali ambavyo Max Weber alisema kuwa ni muhimu zaidi kwa serikali iliyoendeshwa kwa misingi ya fikira zinazokubalika na sheria zaidi ya miaka 100 iliyopita. Uchunguzi linganishi umeonyesha ya kuwa kipimo hiki kina uhusiano na vipimo vya juu vya maendeleo ya kiuchumi.[96] Wakifuata dhana yao inayofuata mkondo sawa na huu ya uongozi bora, wachunguzi kutoka Benki ya Dunia wamepata matokeo yanayofanana: Takwimu kutoka nchi 150 imeonyesha kuwa viwango kadhaa vya kukadiria uongozi bora (kama vile uwajibikaji, ufanisi, utawala wa kisheria, kiwango cha chini cha ufisadi) vina uhusiano na viwango vya juu vya maendeleo ya kiuchumi. [97] Mpango wa Maendeleo wa Umoja wa Mataifa (UNDP) ulichapisha ripoti mnamo Aprili 2000 kuhusu uongozi bora katika mataifa maskini kama njia kuu ya kuhakikisha maendeleo ya kiuchumi na kuushinda ubinafsi wa tabaka la matajiri ambao huwa na ushawishi mkubwa katika nchi hizo. Ripoti hiyo inamaliza kwa kusema ya kuwa “Bila ya utawala bora, mataifa haya yakiendelea kutegemea mtindo wa maendeleo ya kiuchumi yanayotokana na msaada kutoka juu na yanayotiririka mashinani na mbinu zingine, hayatafaulu.” [98] Mifano ya nchi zilizo na uongozi bora unaoleta meandeleo ya kiuchumi na kupunguza umaskini ni kama Thailand, Taiwan, Malaysia, Korea ya Kusini na Vietnam, ambazo kwa kawaida huwa na serikali thabiti. Nchi hizi pia zinajulikana kama nchi ngumu au nchi za maendeleo. Hizi “nchi ngumu” zina nia na uwezo wa kuunda na kuweka sera zitakazoleta maendeleo ya muda mrefu yatakayowasaidia wananchi wote, si tu matajiri. Kampuni za kimataifa hudhibitiwa ili kuhakikisha ya kuwa zinafuata kanuni zinazofaa kuhusu malipo na ajira ya wafanyakazi, zinatozwa ushuru kwa kiwango kinachofaa ili kuleta maendeleo nchini na sehemu ya faida hubaki katika nchi hizo.Faida hii huwekezwa tena ili kusaidia katika maendeleo ya nchi. Katika mwaka wa 1975, nchi ya Korea Kusini ilikuwa na Pato la chini la Kitaifa kwa kila mtu ikilinganishwa na Ghana, [99] na kufikia mwaka wa 2008, ilikua kwa kiwango cha mara 17 ya kile cha Ghana.[100] Fedha kutoka misaada na maliasili mara nyingi hugeuzwa na kuwekwa katika mikono ya watu binafsi na baadaye hupelekwa katika benki zilizo katika nchi za nje kutokana na ufisadi.[101] Ikiwa benki za Ulaya zingekataa kuweka pesa zilizoibwa, kulingana na ripoti ya shirika la Global Witness, watu wa kawaida wangefaidika “kwa njia ambayo misaada ya kifedha haiwezi kufikia”.[101] Ripoti hiyo ilipendekeza kuwekwa kwa sheria zinazoratibisha benki kwani hii inaweza kuwa njia bora ya kukatiza utumaji wa pesa za kigaidi, fedha chafu au kukosa kulipa ushuru. [101] Idadi ya watu Umaskini uliokithiri Umaskini hupimwa mara nyingi kama umaskini uliokithiri na umaskini wa kadri (cha mwisho kikiwa kipimo cha kutokuwa na usawa katika kiwango cha mapato). Umaskini uliokithiri unaashiria kipimo kilichowekwa ambacho hakibadiliki kamwe na ni sawa katika mataifa yote. Benki ya Dunia inafafanua umaskini uliokithiri kama kuishi kwa chini ya dola moja ya Marekani (uwezo wa ununuzi) kwa siku, na umaskini wa kadri kama kuishi kwa na chini ya dola mbili kwa siku. Inakadiria kuwa “mwaka 2001, watu bilioni 1.1 walikuwa na matumizi ya chini ya dola moja kwa siku na watu bilioni 2.7 walitumia chini ya dola mbili kwa siku.” [102] Watoto milioni sita hufa kwa njaa kila mwaka-17,000 kila siku.[103] Idadi ya watu katika mataifa yanayoendelea wanaoishi katika umaskini uliokithiri ilishuka kutoka asilimia 28 mwaka 1990 hadi asilimia 21 mwaka 2001.[102] Mengi ya maendeleo haya yametokea Mashariki na Kusini mwa Asia. [104] Kuhusu Asia Mashariki, Benki ya Dunia iliripoti kuwa “idadi ya watu walioishi kwa dola mbili kwa siku ilikadiriwa kushuka hadi asilimia 27 mwaka wa 2007, kutoka asilimia 29.5 mwaka wa 2006 na asilimia 69 mwaka wa 1990.” [105] Katika eneo la Afrika Kusini kwa Sahara umaskini uliokithiri ulipanda kutoka asilimia 41 mwaka 1981 hadi asilimia 46 mwaka 2001, ambao ukiungana na ongezeko la idadi ya watu, uliongeza idadi ya watu wanaoishi katika umaskini kutoka milioni 231 hadi milioni 318.[106] Mwanzoni mwa miaka ya 1990, baadhi ya nchi za Mashariki ya Ulaya na Asia ya Kati zilizokuwa na uchumi wa mpito, zilikabiliwa na kushuka kwa mapato kwa kiasi kikubwa.[107] Kuanguka kwa Umoja wa Kisovyeti kulisababisha kushuka kwa Pato la Kitaifa kwa kiwango kikubwa cha kati ya asilimia 30 na 35 kati ya mwaka wa 1990 na 1998 (ilipokuwa katika kiwango cha chini zaidi). Kutokana na hayo, viwango vya umaskini vilipanda, ingawa katika miaka ya baadaye, viwango vya mapato vilipoanza kupanda tena, viwango vya umaskini vilishuka kutoka asilimia 31.4 ya idadi ya watu hadi asilimia 19.6.[108][109] Takwimu za Benki ya Dunia zinaonyesha kuwa sehemu ya wananchi wanaoishi katika jamii zilizo na mapato yaliyo chini ya kiwango cha umaskini imeshuka katika kila eneo la dunia tangu mwaka 1990:[110][111] Ishara zingine za maendeleo pia zimekuwa zikiendelea kufanya vyema. Matarajio ya miaka ya kuishi pia yameongezeka kwa kiwango kikubwa katika nchi zinazoendelea tangu Vita vya Pili vya Dunia na yameanza kukaribia yale ya nchi zilizoendelea. Vifo vya watoto vimepungua katika maeneo yote yanayoendelea duniani. Idadi ya watu duniani wanaoishi katika mataifa ambapo mgao wa chakula uko chini ya kalori 2,200 (Kilojuli 9200) kwa siku ilipungua kutoka asilimia 56 katikati ya miaka ya 1960 hadi chini ya asilimia 10 kufikia miaka ya 1990. Mienendo sawa na huo wa awali ilirekodiwa katika elimu, usambazaji wa maji safi na umeme na bidhaa za msingi zinazotumiwa na wanunuzi.[112] Vipimo hivi vimekosolewa na watu mbalimbali.[113] Shaohua Chen na Martin Ravallion wanasema kuwa ingawa “ni wazi ya kuwa idadi ya watu fukara imeshuka... bila usawa katika maeneo yote... nchi zinazoendelea mbali na Uchina na India hazijafaulu kupunguza kwa kiwango cha maana idadi ya watu maskini. Kutokana na ongezeko la idadi ya watu duniani, idadi isiyobadilika ya watu maskini ingehusishwa na kiwango kinachopungua." Tukitazama idadi ya wanaoishi kwa chini ya Dola moja kwa siku, bila kuhesabu Uchina na India, tunaona ya kuwa idadi hii ilipunguka kutoka asilimia 31.35 hadi 20.70 kati ya mwaka wa 1981 na 2004.[114] Ripoti ya 2007 ya Benki ya Dunia inayoitwa "Global Economic Prospects" inatabiri kuwa kufikia mwaka wa 2030, idadi ya watu watakaokuwa wakiishi kwa chini ya Dola moja kwa siku itakuwa imepungua kwa nusu, hadi watu milioni 550. Mwananchi wa kawaida anayeishi katika kile tulichokiita dunia ya tatu ataishi vyema sawa na namna ambavyo wananchi wa Ucheki na Slovakia wanavyoishi leo. Nchi nyingi za Afrika zitakuwa na matatizo ya kujaribu kufikia nchi nyingine zinazoendelea na hata ikiwa hali itabadilika kikamilifu, ripoti hii inaonya ya kuwa kufikia 2030, Afrika itakuwa na idadi kubwa zaidi ya watu maskini kuliko hali ilivyo sasa.[115] Sababu za ukuaji wa uchumi katika Mashariki mwa Asia na Asia ya Kusini zinatokana na kutoendelea kwao ikilinganishwa na maeneo mengine. Hii ni kulingana na nadharia ya kuja pamoja au nadharia ya sharti la kukusanyika pamoja. Kwa kuwa uchumi wa nchi hizi ulianza kupata usasa baada ya mataifa tajiri, uliweza kufaidika kwa kuiga maendeleo ya kiteknolojia yatakayouwezesha kuwa na viwango vikubwa zaidi vya uzalishaji ambavyo vimeundwa kwa karne nyingi katika mataifa tajiri. Umaskini wa kadri Umaskini wa kadri huangalia umaskini kama inavyoelezwa na jamii na unategemea muktadha wa kijamii, kwa hiyo umaskini wa kadri ni kiwango cha ukosefu wa usawa katika mapato. Kwa kawaida, umaskini wa kadri hupimwa kwa kuchukua idadi ya watu walio na mapato madogo zaidi ikilinganishwa na kiwango cha kawaida cha mapato. Kuna njia zingine tofauti za kupima ukosefu wa usawa wa mapato, kwa mfano Mgao wa Gini na Kipimo cha Theil. Makadirio ya umaskini wa kadri hutumika kama viwango maalum vya kupima kiwango cha umaskini katika mataifa mengi yaliyoendelea. Takwimu hizi za umaskini hupima kutokuwa sawa badala ya ukosefu wa mali au shida. Vipimo hivi huwa vinafanywa kwa msingi wa mapato ya mtu binafsi ya kila mwaka na haviangalii ujumla wa mali. Kiwango cha umaskini kinachotumika katika mataifa wanachama wa OECD (Shirika la Ushirikiano wa Kiuchumi na Maendeleo) na Muungano wa mataifa ya Ulaya ni yale yaliyo na misingi yake katika “umbali wa kiuchumi”, kiwango cha mapato kikiwa ni asilimia 60 ya mapato ya kadri ya kila nyumba.[116] Vipengee vingine Vipengee vya uchumi vya umaskini vinajihusisha na mahitaji ya kifedha, na hasa yale yanayohitajika katika maisha ya kila siku kama vile chakula, mavazi, nyumba, au maji salama. Umaskini, kwa mtazamo huu, unaweza kueleweka kama hali ambapo mtu au jamii inakosa mahitaji ya msingi inayohitaji ili kuishi vizuri na kuwa na maisha bora, hasa kutokana na ukosefu wa mapato unaoendelea. Udadisi wa vipengee vya kijamii vya umaskini unaonyesha kuwa kuna uhusiano kati ya umaskini na ugawaji raslimali na mamlaka katika jamii na inaonyesha kuwa umaskini unaweza kuwa unatokana na upungufu wa “uwezo” wa watu kuishi maisha ambayo wangeyapendelea.[118] Vipengee vya kijamii vya umaskini ni pamoja na ukosefu wa habari, elimu, huduma za afya]] au mamlaka ya kisiasa. [119][120] Umaskini pia unaweza kueleweka kama kipengee kinacholeta tofauti za kitabaka katika jamii na ukosefu wa usawa katika uhusiano wa kijamii, unaojitokeza kwa njia ya kutengwa katika jamii, kuwategemea wengine na kupunguka kwa uwezo wa kujihusisha au kuendeleza uhusiano wa maana na watu wengine katika jamii.[121][122][123] Uchunguzi wa Benki ya Dunia wa “Sauti za Wanyonge”, ambao ilifanya uchunguzi kati ya watu maskini 20,000 katika mataifa 23, unaorodhesha mambo kadhaa ambayo watu maskini wametambua kuwa na uhusiano na umaskini.[124] Hayo ni pamoja na: • Maisha ya kutojali • Maeneo yaliyotengwa • Vikwazo vya kimaumbile • Uhusiano kati ya wake na waume • Matatizo katika uhusiano wa kijamii • Ukosefu wa usalama • Utumiaji mbaya wa mamlaka • Kuondoa mamlaka katika taasisi • Uwezo uliowekewa vizuizi • Mashirika ya kijamii yasiyo na uwezo wa kutosha David Moore, katika kitabu chake Benki ya Dunia, anasema ya kuwa udadisi mwingine wa umaskini unaonyesha dharau, na wakati mwingine ubaguzi wa rangi, na mtazamo mbaya kwa watu maskini unaowaonyesha kama watu wanyonge wanaongojea tu kupokea msaada.[125] Ufukara uliokithiri, neno ambalo lilivumbuliwa na Michael Lipton,[126] unaashiria hali ya kuhesabiwa kati ya watu maskini zaidi kati ya jamii maskini katika nchi zenye mapato madogo. Lipton alieleza ufukara uliokithiri kama kupokea chini ya asilimia 80 ya kiwango cha chini zaidi cha kalori kinachopaswa kuchukuliwa na mwili na wakati huo huo kutumia zaidi ya asilimia 80 ya mapato kununua chakula. Kwa upande mwingine, ripoti moja ya 2007 iliyotolewa na Taasisi ya Kimataifa ya Uchunguzi kuhusu sera ya Chakula ilifafanua ufukara uliokithiri kama kuishi kwa chini ya senti 54 kwa siku.[127] Shirika lisilo la kiserikali la BRAC limeanzisha mradi unaoitwa “Kuwalenga wanaoishi katika ufukara uliokithiri” unaonuia kutatua ufukara uliokithiri kwa kufanya kazi pamoja na wanawake fukara kwa kiwango binafsi.[128] Ufukara wa hiari 'Tis the gift to be simple, 'tis the gift to be free, 'tis the gift to come down where you ought to be, And when we find ourselves in the place just right, It will be in the valley of love and delight. Shaker song.[129] Kati ya watu wengine, kama vile watawa, umaskini unachukuliwa kuwa jambo linalohitajika na kutamanika, na linapokewa kwa mikono miwili ili kuweza kufikia kiwango fulani cha kiroho, kitabia au kiakili. Umaskini hueleweka kuwa kiungo muhimu cha kuachana na mambo ya dunia katika dini kama vile Ubuddha (kwa watawa pekee, si kwa wafuasi wengine) na wafuasi wa Ujaini, ilhali kwa Wakatoliki hii ni moja kati ya mashauri ya Kiinjili. Mashirika kadhaa huapa kuishi katika hali ya ufukara. Kwa mfano itikadi za wafuasi wa Mtakatifu Fransisko wa Asizi zinapinga umiliki wowote wa mali katika ngazi ya mtu binafsi au katika jumuia. Ingawa umiliki wa mali na bidhaa haukubaliwi kwa wafuasi wa Mtakatifu Benedikto wa Nursia, kufuatia kanuni ya Mt. Benedikto, monasteri zimekubaliwa kumiliki mali na pesa na historia inaonyesha kuwa makao kadhaa ya watawa hao yalikusanya mali nyingi mno. Katika muktadha huo wa nadhiri za kitawa, umaskini unaeleweka kama njia ya kujinyima ili kuhudumia wengine. Mwaka wa 1217 Papa Honorius III aliandika kwamba wafuasi wa Mtakatifu Dominiko Guzman "waliishi maisha ya umaskini wa hiari, wakijitia hatarini na kuteseka, ili wengine wapate kuokolewa”. Kufuatia tahadhari ya Yesu kuwa mali ni kama miiba ambayo huzuia mbegu nzuri ya Neno la Mungu kukua (Math 13:22) umaskini wa hiari unaeleweka na Wakristo kama jambo lenye faida kuu kwa mtu binafsi - njia ya kujiadilisha ambapo mtu hujitenga na vitu vingine vinavyovutia fikira zake na kumtenganisha na Mungu. Mtazamo wa mifumo mbalimbali duniani Mtazamo wa mifumo ya kidunia unatabiri ya kuwa mataifa yanayoendelea hayataweza kukua ipasavyo kiuchumi katika miaka ijayo ikiwa bado yana uwekezaji mkubwa wa makampuni ya kimataifa kutoka kwa nchi kuu zilizoendelea. Ingawa kuna tofauti kati ya mataifa haya yanayoendelea, chunguzi kadhaa zilizofanywa na wanasosiolojia zimeonyesha kuwa mengi ya mataifa yanayoendelea yaliyo na uwekezaji mkubwa kutoka kwa mataifa yaliyoendelea yana ukuaji mdogo zaidi wa kiuchumi kwa muda mrefu.[130][131][132][133][134][135][136] Hata hivyo, uchunguzi huu wote ulifanywa zaidi ya miaka ishirini iliyopita na ulifanywa kwa kutumia njia mbovu za kupata takwimu. Utafiti uliofanywa hivi karibuni unaonyesha ushahidi kuwa kwa ujumla uwekezaji wa moja kwa moja wa kigeni hufaidi nchi pokezi ingawa athari zake si sawa kila mahali. Kutegemea sifa za nchi zingine, huenda uwekezaji wa nchi za kigeni usiwe na athari yoyote, nzuri au mbaya, kwa maendeleo.[137][138] Nadharia za mfumo wa kidunia zinaonyesha ya kuwa sera bora zaidi inayoweza kufuatwa na nchi yoyote ni ile ya autarkia ama kufanya biashara na mataifa mengine yanayoendelea pekee. Hata hivyo, mataifa makubwa yaliyofuata sera hii kama vile Uchina na India kabla ya mwaka wa 1980 yalishuhudia kuzorota kwa uchumi na kuongezeka kwa umaskini. Hawa mwenendo walikuwa hatimaye kuachwa tu wakati nchi hizi sera kutelekezwa prescription mifumo ya dunia ya Magharibi nadharia wasomi na kuamua wazi betydligt uchumi wao katika miaka ya 1980. Baadhi ya mataifa ya Kusini ya Amerika ambayo pia yalijaribu kutegemea sera hii ya maendeleo kwa kutumia mtazamo wa ndani pia yalipata matokeo sawa na hayo.[139] Inaonekana kuwa kuna sababu nyingi za athari mbaya ya utawala wa mataifa tajiri. Sababu kuu ya kwanza ni tatizo kupotoka kwa miundo. Katika uchumi ambao haujapotoka maliasili huzindua mfululizo wa shughuli zinazoleta faida, nafasi za kazi na ukuaji. Tutachukua mfano wa nchi iliyoendelea na iliyo na idadi kubwa ya madini ya shaba ardhini. Nafasi za kazi zinapatikana na faida inatengenezwa kwanza kutokana na uchimbaji wa madini ya shaba. Kisha nafasi nyingine za kazi na faida zaidi inapatikana wakati shaba inapotengenezwa kuwa chuma na bidhaa hizi kuuzwa na kampuni ndogo ndogo, ,ambazo pia zinaongeza nafasi za kazi na faida. Kutokana na mchakato huu wote, kuna mfululizo wa nafasi za kazi na faida ambazo huleta ukuaji wa kiuchumi pamoja na mapato ambayo yanaweza kutumika kuendeleza nchi kwa ujenzi wa vitu kama barabara, umeme na taasisi za mafunzo. Lakini shaba ikichimbwa katika nchi inayoendelea na iliyo na uhusiano na nchi iliyoendelea, madini hayo yanapelekwa kwa nchi iliyoendelea ambako mfululizo wa kuitengeneza unamalizikia. Nafasi za kazi zilizosalia na faida zote zinzotokana na mfululizo wa shughuli hizi zinapotelea katika nchi zilizoendelea. Huu ni mfano wa kupotoka kwa miundo.[130] Athari nyingine ni ile ya kuvurugwa kwa ukulima. Kabla ya kuanzishwa kwa mfumo wa kisasa wa dunia, ukulima ulikuwa unafanywa ili kukidhi mahitaji ya kijamii, na kulikuwa hakuna haja ya kutumia mbinu za kilimo za kupunguza kiwango cha ajira. Kutokana na mbinu hizi za awali na ukosefu wa soko kubwa kwa bidhaa, chakula kilikuwa kinauzwa kwa bei ya chini zaidi, sehemu ya mashamba iliachiwa wakulima wadogo, na nafasi za kazi zilikuwa nyingi zaidi. Hata hivyo, kutokana na ukulima wa mauzo katika nchi za nje na mbinu za kupunguza kiwango cha ajira kwa ukulima, chakula kimekuwa ghali zaidi, wakulima wadogo wanafukuzwa kutoka kwa mashamba ili nafasi zaidi ya kukuza bidhaa za kuuzwa katika soko la dunia ipatikane, na mashine zaidi zinatumiwa kufanya kazi, na hivyo kusababisha upungufu wa nafasi za kazi. Faida zinakiendea kikundi kidogo cha wanaomiliki ardhi na kampuni za kimataifa za kilimo, huku wasiomiliki ardhi wakipoteza kazi zao, ardhi, na mapato ambayo yananawazuia kuwa wanunuzi wanaohitajika kuhakikisha kukua kwa uchumi. Tatizo la tatu kwa mataifa yanayoendelea ni mizozano ya kitabaka. Tabaka la wenye uwezo wa kiuchumi na kisiasa katika mataifa yanayoendelea huwakaribisha zaidi watu kutoka tabaka la watu wanaomiliki makampuni kwa kuwa wanajua ya kwamba kampuni hizi zinafanya uwekezaji katika nchi zao kutokana na gharama ya chini ya ajira kiwango cha chini cha ushuru kutokuwa na vyama vya wafanyakazi, na mambo mengine kama vile sheria dhaifu za mazingara, ambazo zinajali zaidi masilahi ya makampuni hayo ya kimataifa. Tazama pia Sehemu ya chini ya piramidi Nchi kulingana na kiwango cha kuzaa Nchi kulingana na pato la taifa Nchi kulingana na kiwango cha umaskini Mzunguko wa umaskini Hali ya maendeleo Magonjwa ya umaskini Ugawaji wa mali Ubadilifu wa kiuchumi Ukike wa umaskini Chakula Kwanza Usalama wa chakula Chakula dhidi ya mafuta Umaskini wa mafuta Kuajiriwa kikamilifu Janga la shida ya kifedha duniani kati ya 2008 na 2009 Wakati ambapo uchumi wa dunia ulififia kabisa Mapinduzi ya mazingira Watoto Nyumbani Njaa Kuondoa umaskini katika ukuaji Ukosefu wa usawa katika mapato Ukosefu wa usawa katika ngazi ya kimataifa Maendeleo ya kimataifa Mataifa yaliyo na kiwango cha chini zaidi cha maendeleo Miaka anayotarajia mtu kuishi Kiwango cha elimu Wafanyakazi wahamiaji Kiwango cha chini zaidi cha mshahara Kampuni ya kimataifa Ongezeko la idadi ya watu Sheria hafifu Kupunguza umaskini Kiwango cha umaskini Mtego wa umaskini Umaskini wa kimaeneo Maeneo ya maskini mashambani Maeneo ya vibanda Kukataliwa katika jamii Nyumba kwa bei nafuu Watoto wa mitaani Nadharia za umaskini Masilahi Wafanyakazi maskini Mashirika na kampeni Abahlali baseMjondolo - Shirika la Afrika Kusini la wanaoishi katika maeneo ya mabanda Appropedia Azafady Brooks World Poverty Institute Catholic Charities USA [140] Center for Global Development Child Poverty Action Group Compassion Canada Maliza Umaskini Sasa Eurodad Five Talents - Huwapa maskini nafasi ya kupata maisha bora zaidi Free the Children Grameen Bank Benki inayowapa watu maskini mikopo. Global Call to Action Against Poverty (GCAP) Harlem Children's Zone 17 Oktoba: UN International Day for Eradication of Poverty (White Band Day 4) International Food Policy Research Institute International Fund for Agricultural Development Southern Poverty Law Center Kampeni ya Make Poverty History Microgiving –inayotegemea wahisani Mississippi Teacher Corps Kampeni ya ONE [141] Shirika la Ushirikiano wa Kiuchumi na Maendeleo United Nations Millennium Campaign [142][143] United Nations Millennium Campaign Benki ya Dunia Siku ya Chakula Duniani Mpango wa Chakula Duniani Tanbihi Kusoma zaidi Ilihaririwa na Michelle Adato na Ruth Meinzen-Dick (2007), Johns Hopkins University Press WNN - Women News Network. 28 Agosti 2007. Lys Anzia Anthony Atkinson. Poverty in Europe 1998 Betson, David M., and Jennifer L. Warlick "Alternative Historical Trends in Poverty." American Economic Review 88:348-51. 1998. in JSTOR Brady , David "Rethinking the Sociological Measurement of Poverty" Social Forces 81#3 2003, uk. 715–751 Online in Project Muse. Ufupisho: Inaangazia makosa ya vipimo maalum za Amerika; inaangalia maendeleo kadhaa ya kinadharia na kimbinu katika upimaji wa umaskini. Inasema ya kuwa vipimo vya kupima kiwango cha umaskini vinapaswa (1) kupima viwango vinavyotofautiana katika historia kwa ufanisi; (2) viwe linganishi, sio visivyoweza kulinganishwa; (3) kutazama umaskini kama kutengwa kijamii; (4) Kuangalia athari za kodi, uhamishaji na faida katika nchi; na (5) kujumuisha kina cha umaskini na ukosefu wa usawa kati ya watu maskini. Kisha, makala haya yanachambua masomo ya kisoshiolojia yaliyochapishwa tangu 1990 ili waweze kutazama maoni yao kwa vigezo hivi. Makala haya yanatetea vipimo vitatu mbadala vya umaskini: kipimo cha vipindi, kipimo kinachotunia nambari, na ujumla wa nambari zote. Mwisho, kwa kutumia Uchunguzi wa mapato wa Luxembourg, kinachunguza muundo wa mambo yanayojirudia baada ya majaribio kadhaa yanayotumia vipimo hivi vitatu, katika demokrasia za kibepari kutoka 1967 hadi 1997. Makadirio ya vipimo hivi vya umaskini yako wazi kwa wote. Buhmann, Brigitte, Lee Rainwater, Guenther Schmaus, na Timothy M. Smeeding. 1988. "Equivalence Scales, Well-Being, Inequality, and Poverty: Sensitivity Estimates Across Ten Countries Using the Luxembourg Income Study (LIS) Database." "Uhakiki wa Mapato na Mali 34:115-42. Cox, W. Michael, and Richard Alm. Myths of Rich and Poor 1999 Danziger, Sheldon H., and Daniel H. Weinberg "The Historical Record: Trends in Family Income, Inequality, and Poverty." Kurasa za . 18-50 katika Confronting Poverty: Prescriptions for Change ilihaririwa na Sheldon H. Danziger, Gary D. Sandefur, na Daniel. H. Weinberg. Russell Sage Foundation. 1994. Firebaugh, Glenn. "Empirics of World Income Inequality." American Journal of Sociology (2000) 104:1597-1630. katika JSTOR Gans, Herbert, J. Social Policy , Julai / Agosti 1971: uk. 20-24 George, Abraham, Gordon, David M. . Theories of Poverty and Underemployment: Orthodox, Radical, and Dual Labor Market Perspectives. 1972. Haveman, Robert H. Poverty Policy and Poverty Research University of Wisconsin Press 1987. John Iceland; Poverty in America: A Handbook University of California Press, 2003 Alice O'Connor; ; "Poverty Research and Policy for the Post-Welfare Era" Annual Review of Sciology , 2000 Osberg, Lars, na Kuan Xu. "International Comparisons of Poverty Intensity: Index Decomposition and Bootstrap Inference. " The Journal of Human Resources 2000. 35:51-81. Paugam, Serge. "Poverty and Social Exclusion: A Sociological View." Uk 41-62 katika The Future of European Welfare, imehaririwa na Martin Rhodes na Yves Meny, 1998. Pressman, Steven, Poverty in America: An Annotated Bibliography. University Press of America and Scarecrow Press, 1994 Rothman, David J., (mhariri). "The Almshouse Experience", katika mfululizo Poverty,U.S.A The Historical Record 1971. ISBN 0-405-03092-4 Amartya Sen; Poverty and Famines: An Essay on Entitlement and Deprivation Oxford University Press, 1982 Amartya Sen. Development as Freedom (1999) Smeeding, Timothy M., Michael O'Higgins, na Lee Rainwater Poverty, Inequality and Income Distribution in Comparative Perspective. Urban Institute Press 1990. Stephen C. Smith, Ending Global Poverty: A Guide to What Works, New York: Palgrave Macmillan, 2005 Triest, Robert K. ""Has Poverty Gotten Worse?" Journal of Economic Perspectives 1998. 12:97-114. Benki ya Dunia 2004. Frank, Ellen, Dollars & Sense, Januari / Februari 2006 Bergmann, Barbara. Dollars & Sense, Machi / Aprili 2000 Richard Wilson na Kate Pickett. "The Spirit Level", Allen Lane 2009 Viungo vya nje Inachunguza faida za kiuchumi za kuanzisha huduma za afya Inachunguza unyanyasaji wa watu katika mataifa yanayoendelea duniani. Ina takwimu nyingi kuhusu ukosefu wa usawa katika mapato na umaskini, na pa ina mamia ya makala ya uchunguzi yanayotumia takwimu hii. Ripoti kuhusu mambo mabaya yanayofanywa na makampuni duniani. Ina ripoti kuhusu maendeleo ya kiuchumi na uhusiano kati ya mataifa tajiri na maskini. uchunguzi kuendeleza mtazamo wa maendeleo ya binadamu kuhusu kupunguza umaskini. Inachunguza matatizo ya serikali na ufisadi katika makampuni duniani. mamia ya ripoti za bure yanaohusiana na maendeleo ya kiuchumi na kiwango cha kuishi katika mataifa mbalimbali duniani, kama vile Ripoti ya Maendeleo ya Binadamu inayotolewa kila mwaka. USAID ndiyo shirika kuu ya serikali ya Amerika inayojishughulisha na kutoa misaada kwa mataifa yanayoendelea. Ina mamia ya ripoti zinazoweza kupakuliwa bila malipo, kama vile Ripoti ya kila mwaka ya Maendeleo Duniani. Ina uhusiano na Umoja wa Mataifa. Mpango wa Chakula Duniani hukusanya mamia ya ripoti kuhusu njaa na kuhakikisha kuwa kuna chakula cha kutosha duniani. Jamii:Elimu jamii Jamii:Uchumi
https://sw.wikipedia.org/wiki/Umaskini
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 122, 316 ], "plaintext_end_byte": [ 121, 299, 427 ] }
セシウムは地殻で何番目に多く存在する？
地殻中の元素の存在度
japanese
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
下表は地殻中の元素の存在度</b>を表している。数値の単位は質量パーセント濃度である。 以下の数値は推定値であり、調査したサンプルや調査法により異なってくる。とはいえ、オーダーはおよそ信頼できるものである。 参考文献 BookRags, . World Book Encyclopedia, . HyperPhysics, Georgia State University, . Minerals yearbook 2009, USGS .
https://ja.wikipedia.org/wiki/%E5%9C%B0%E6%AE%BB%E4%B8%AD%E3%81%AE%E5%85%83%E7%B4%A0%E3%81%AE%E5%AD%98%E5%9C%A8%E5%BA%A6
{ "plaintext_start_byte": [ 1, 1239, 1421, 1597, 3661, 5237, 6274, 7175, 7369, 8760, 9144, 9407, 9894, 10756, 11591, 12597, 13037, 13432, 13559, 14190, 14385, 14636, 14900 ], "plaintext_end_byte": [ 1083, 1385, 1532, 3613, 5157, 6010, 7114, 7267, 8696, 9105, 9380, 9862, 10689, 11509, 12565, 13011, 13393, 13558, 14130, 14384, 14610, 14789, 15178 ] }
2011 జనాభా లెక్కల ప్రకారం వీరపనేనిగూడెం గ్రామ జనాభా ఎంత ?
వీరపనేనిగూడెం
telugu
{ "passage_answer_candidate_index": [ 0 ], "minimal_answers_start_byte": [ 545 ], "minimal_answers_end_byte": [ 549 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
వీరపనేనిగూడెం కృష్ణా జిల్లా, గన్నవరం మండలంలోని గ్రామం. ఇది మండల కేంద్రమైన గన్నవరం నుండి 11 కి. మీ. దూరం లోను, సమీప పట్టణమైన విజయవాడ నుండి 34 కి. మీ. దూరంలోనూ ఉంది. 2011 భారత జనగణన గణాంకాల ప్రకారం ఈ గ్రామం 1373 ఇళ్లతో, 5434 జనాభాతో 443 హెక్టార్లలో విస్తరించి ఉంది. గ్రామంలో మగవారి సంఖ్య 2574, ఆడవారి సంఖ్య 2860. షెడ్యూల్డ్ కులాల సంఖ్య 978 కాగా షెడ్యూల్డ్ తెగల సంఖ్య 435. గ్రామం యొక్క జనగణన లొకేషన్ కోడ్ 589236[1].పిన్ కోడ్: 521286, ఎస్.టీ.డీ.కోడ్ = 08676. గ్రామ భౌగోళికం [2] సముద్రమట్టానికి 24 మీ.ఎత్తు సమీప గ్రామాలు చిక్కవరం, సూరవరం, కొత్తగూడెం, గొల్లనపల్లి, బండారుగూడెం సమీప మండలాలు ఉంగుటూరు, అగిరిపల్లి, పెనమలూరు, బాపులపాడు సమాచార, రవాణా సౌకర్యాలు వీరపనేనిగూడెంలో సబ్ పోస్టాఫీసు సౌకర్యం ఉంది. పోస్టాఫీసు సౌకర్యం, పోస్ట్ అండ్ టెలిగ్రాఫ్ ఆఫీసు గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉన్నాయి. లాండ్ లైన్ టెలిఫోన్, పబ్లిక్ ఫోన్ ఆఫీసు, మొబైల్ ఫోన్ మొదలైన సౌకర్యాలు ఉన్నాయి. ఇంటర్నెట్ కెఫె / సామాన్య సేవా కేంద్రం, ప్రైవేటు కొరియర్ గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉన్నాయి. గ్రామానికి సమీప ప్రాంతాల నుండి ప్రభుత్వ రవాణా సంస్థ బస్సులు తిరుగుతున్నాయి. సమీప గ్రామాల నుండి ఆటో సౌకర్యం కూడా ఉంది. ట్రాక్టరు సౌకర్యం గ్రామానికి 5 నుండి 10 కి.మీ. దూరంలో ఉంది. ప్రైవేటు బస్సు సౌకర్యం, రైల్వే స్టేషన్ మొదలైనవి గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉన్నాయి. జాతీయ రహదారి, రాష్ట్ర రహదారి, ప్రధాన జిల్లా రహదారి, జిల్లా రహదారి గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉన్నాయి. గ్రామంలో తారు రోడ్లు, కంకర రోడ్లు, మట్టిరోడ్లూ ఉన్నాయి. విద్యా సౌకర్యాలు గ్రామంలో ప్రభుత్వ ప్రాథమిక పాఠశాలలు రెండు, ప్రైవేటు ప్రాథమిక పాఠశాలలు రెండు, ప్రభుత్వ ప్రాథమికోన్నత పాఠశాల ఒకటి , ప్రైవేటు ప్రాథమికోన్నత పాఠశాలలు రెండు, ప్రభుత్వ మాధ్యమిక పాఠశాల ఒకటి, ప్రైవేటు మాధ్యమిక పాఠశాలలు రెండు ఉన్నాయి. సమీప బాలబడి గన్నవరంలో ఉంది. సమీప జూనియర్ కళాశాల గన్నవరంలోను, ప్రభుత్వ ఆర్ట్స్ / సైన్స్ డిగ్రీ కళాశాల బుద్ద్దవరంలోనూ ఉన్నాయి. సమీప వైద్య కళాశాల విజయవాడలోను, పాలీటెక్నిక్‌ గన్నవరంలోను, మేనేజిమెంటు కళాశాల తేలప్రోలులోనూ ఉన్నాయి. సమీప వృత్తి విద్యా శిక్షణ పాఠశాల, అనియత విద్యా కేంద్రం, దివ్యాంగుల ప్రత్యేక పాఠశాల విజయవాడలో ఉన్నాయి. జిల్లా పరిషత్తు ఉన్నత పాఠశాల ఈ పాఠశాలలో చదువుచున్న కె.దీప అను విద్యార్థిని, జాతీయస్థాయి సైకిల్ పోలో పోటీలకు ఎంపికైనది. 2015,డిసెంబరు-11 నుండి 13 వరకు పశ్చిమబెంగాలు రాష్ట్రంలోని రాజ్ ఘట్ జిల్లాలోని నదియాలో నిర్వహించు జాతీయస్థాయి మహిళా సైకిల్ పోలో ఛాంపియన్ షిప్ పోటీలలో, దీప మన రాష్ట్ర జట్టుకి ప్రాతినిధ్యం వహించనున్నది. [3] సాంఘిక సంక్షేమశాఖ గురుకుల పాఠశాల మండల పరిషత్తు ప్రాధమిక పాఠశాల, సుగాలిపేట. వికాస్ పబ్లిక్ స్కూల్ చిక్కవరం గ్రామానికి చెందిన కొలుసు నీలవేణి, కొలుసు నీరజ అక్కచెల్లెళ్ళు. వీరిద్దరూ ఈ పాఠశాలలో విద్యనభ్యసించుచున్నారు. 2015,అక్టోబరు-4వ తేదీ వరకు విజయవాడలో నిర్వహించిన రాష్ట్రస్థాయి షిటోరియో కరాటే పోటీలలో వీరిద్దరూ అండర్-8 విభాగంలో పాల్గొన్నారు. ఈ పోటీలలో నీలవేణి ప్రథమస్థానం, నీరజ తృతీయస్థానం కైవసం చేసుకున్నారు. [2] గ్రామంలో మౌలిక వసతులు ప్రాథమిక వ్యవసాయ సహకార పరపతి సంఘం. వైద్య సౌకర్యం ప్రభుత్వ వైద్య సౌకర్యం వీరపనేనిగూడెంలో ఉన్న ఒక ప్రాథమిక ఆరోగ్య ఉప కేంద్రంలో డాక్టర్లు లేరు. ఒకరు పారామెడికల్ సిబ్బంది ఉన్నారు. ఒక పశు వైద్యశాలలో ఒక డాక్టరు, ఒకరు పారామెడికల్ సిబ్బందీ ఉన్నారు. సంచార వైద్య శాల గ్రామం నుండి 5 నుండి 10 కి.మీ. దూరంలో ఉంది. సమీప సామాజిక ఆరోగ్య కేంద్రం, ప్రాథమిక ఆరోగ్య కేంద్రం, మాతా శిశు సంరక్షణ కేంద్రం, టి. బి వైద్యశాల గ్రామం నుండి 10 కి.మీ. కంటే ఎక్కువ దూరంలో ఉన్నాయి. అలోపతి ఆసుపత్రి, ప్రత్యామ్నాయ ఔషధ ఆసుపత్రి, డిస్పెన్సరీ, కుటుంబ సంక్షేమ కేంద్రం గ్రామం నుండి 10 కి.మీ. కంటే ఎక్కువ దూరంలో ఉన్నాయి. ప్రైవేటు వైద్య సౌకర్యం గ్రామంలో 0 ప్రైవేటు వైద్య సౌకర్యాలున్నాయి. డిగ్రీ లేని డాక్టర్లు నలుగురు, ఒక నాటు వైద్యుడు ఉన్నారు. రెండు మందుల దుకాణాలు ఉన్నాయి. గ్రామ పంచాయతీ ఈ గ్రామ పంచాయతీకి 2013 లో జరిగిన ఎన్నికలలో శ్రీమతి బూక్యా ఉమాదేవి సర్పంచిగా ఎన్నికైనారు. [1] తాగు నీరు గ్రామంలో కుళాయిల ద్వారా రక్షిత మంచినీటి సరఫరా జరుగుతోంది. గ్రామంలో ఏడాది పొడుగునా చేతిపంపుల ద్వారా నీరు అందుతుంది. బోరుబావుల ద్వారా కూడా ఏడాది పొడుగునా నీరు అందుతుంది. పారిశుధ్యం గ్రామంలో మురుగునీటి పారుదల వ్యవస్థ లేదు. మురుగునీటిని నేరుగా జలవనరుల్లోకి వదులుతున్నారు. గ్రామంలో సంపూర్ణ పారిశుధ్య పథకం అమలవుతోంది. సామాజిక మరుగుదొడ్డి సౌకర్యం లేదు. ఇంటింటికీ తిరిగి వ్యర్థాలను సేకరించే వ్యవస్థ లేదు. సామాజిక బయోగ్యాస్ ఉత్పాదక వ్యవస్థ లేదు. చెత్తను వీధుల పక్కనే పారబోస్తారు. మార్కెటింగు, బ్యాంకింగు గ్రామంలో వాణిజ్య బ్యాంకు, వ్యవసాయ పరపతి సంఘం ఉన్నాయి. గ్రామంలో స్వయం సహాయక బృందం, పౌర సరఫరాల కేంద్రం ఉన్నాయి. ఏటీఎమ్, సహకార బ్యాంకు గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉన్నాయి. రోజువారీ మార్కెట్, వారం వారం సంత, వ్యవసాయ మార్కెటింగ్ సొసైటీ గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉన్నాయి. ఆరోగ్యం, పోషణ, వినోద సౌకర్యాలు గ్రామంలో అంగన్ వాడీ కేంద్రం, ఇతర పోషకాహార కేంద్రాలు, ఆశా కార్యకర్త ఉన్నాయి. గ్రామంలో పబ్లిక్ రీడింగ్ రూం ఉంది. గ్రామంలో వార్తాపత్రిక పంపిణీ జరుగుతుంది. అసెంబ్లీ పోలింగ్ స్టేషన్, జనన మరణాల నమోదు కార్యాలయం ఉన్నాయి. సమీకృత బాలల అభివృద్ధి పథకం, ఆటల మైదానం గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉన్నాయి. సినిమా హాలు, గ్రంథాలయం గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉన్నాయి. విద్యుత్తు గ్రామంలో గృహావసరాల నిమిత్తం విద్యుత్ సరఫరా వ్యవస్థ ఉంది. రోజుకు 7 గంటల పాటు వ్యవసాయానికి, 15 గంటల పాటు వాణిజ్య అవసరాల కోసం కూడా విద్యుత్ సరఫరా చేస్తున్నారు. గణాంకాలు జనాభా (2011) - మొత్తం 5,434 - పురుషుల సంఖ్య 2,574 - స్త్రీల సంఖ్య 2,860 - గృహాల సంఖ్య 1,373 జనాభా (2001) -మొత్తం 4261 -పురుషులు 2139 -స్త్రీలు 2122 -గృహాలు 1142 -హెక్టార్లు 443 భూమి వినియోగం వీరపనేనిగూడెంలో భూ వినియోగం కింది విధంగా ఉంది: వ్యవసాయేతర వినియోగంలో ఉన్న భూమి: 125 హెక్టార్లు వ్యవసాయం సాగని, బంజరు భూమి: 50 హెక్టార్లు నికరంగా విత్తిన భూమి: 267 హెక్టార్లు నీటి సౌకర్యం లేని భూమి: 21 హెక్టార్లు వివిధ వనరుల నుండి సాగునీరు లభిస్తున్న భూమి: 245 హెక్టార్లు నీటిపారుదల సౌకర్యాలు వీరపనేనిగూడెంలో వ్యవసాయానికి నీటి సరఫరా కింది వనరుల ద్వారా జరుగుతోంది. బావులు/బోరు బావులు: 51 హెక్టార్లు చెరువులు: 97 హెక్టార్లు ఇతర వనరుల ద్వారా: 96 హెక్టార్లు ఉత్పత్తి వీరపనేనిగూడెంలో ఈ కింది వస్తువులు ఉత్పత్తి అవుతున్నాయి. ప్రధాన పంటలు వరి మూలాలు వెలుపలి లింకులు [1] ఈనాడు విజయవాడ; 2013,ఆగస్టు-5; 4వపేజీ. [2] ఈనాడు అమరావతి; 2015,అక్టోబరు-6; 28వపేజీ. [3] ఈనాడు అమరావతి; 2015,డిసెంబరు-7; 4వపేజీ.
https://te.wikipedia.org/wiki/%E0%B0%B5%E0%B1%80%E0%B0%B0%E0%B0%AA%E0%B0%A8%E0%B1%87%E0%B0%A8%E0%B0%BF%E0%B0%97%E0%B1%82%E0%B0%A1%E0%B1%86%E0%B0%82
{ "plaintext_start_byte": [ 1, 1177, 1670, 3288, 4390, 5355, 6125, 7454, 8043, 8728, 9005, 9902, 10183, 10590, 11108, 11913, 12250, 12402, 12495, 13729, 14539, 14957, 15056, 15238, 15444, 16000, 16557, 16913, 17011, 18272 ], "plaintext_end_byte": [ 1176, 1629, 3287, 4389, 5354, 6124, 7453, 8011, 8661, 8981, 9901, 10157, 10589, 11107, 11912, 12249, 12376, 12494, 13683, 14468, 14937, 15045, 15215, 15429, 15971, 16556, 16830, 17010, 18199, 18511 ] }
กัมพูชามีเมืองหลวงชื่อว่า ?
พนมเปญ
thai
{ "passage_answer_candidate_index": [ 0 ], "minimal_answers_start_byte": [ 434 ], "minimal_answers_end_byte": [ 452 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
พนมเปญ หรือ ภนุมปึญ (Khmer: ភ្នំពេញ ภฺนุํเพญ ออกเสียง: [pʰnum pɨɲ]; English: Phnom Penh) อีกชื่อหนึ่งคือ ราชธานีพนมเปญ เป็นเมืองหลวงของประเทศกัมพูชา และยังเป็นเมืองหลวงของนครหลวงพนมเปญด้วย ครั้งหนึ่งเคยได้ชื่อว่า ไข่มุกแห่งเอเชีย (เมื่อคริสต์ทศวรรษ 1920 พร้อมกับเมืองเสียมราฐ) นับเป็นเมืองที่เป็นเป้าการท่องเที่ยวทั้งจากผู้คนในประเทศและจากต่างประเทศ พนมเปญยังมีชื่อเสียงในฐานะที่มีสถาปัตยกรรมแบบเขมรดั้งเดิมและแบบได้รับอิทธิพลฝรั่งเศส กรุงพนมเปญเป็นเมืองที่ล้อมรอบด้วยจังหวัดกันดาล และเป็นเมืองศูนย์กลางการค้า การเมือง และวัฒนธรรมของกัมพูชา มีประชากรถึง 2 ล้านคน จากประชากรทั้งประเทศ 15.2 ล้านคน ประวัติศาสตร์ 200px|thumbnail|left|วัดพนม เป็นที่มาของชื่อพนมเปญ พนมเปญไม่ได้มีจุดเริ่มต้นจากการเป็นถิ่นฐานที่ตั้งหลัก จนกระทั่งเข้าสู่ยุคเมืองพระนคร หลังจากนครวัดและเมืองอื่นๆใกล้เคียงเริ่มมีชื่อเสียงโดดเด่นประจักษ์สู่สายตาประชาคมโลก ช่วงกลางศตวรรษที่ 15 เจ้าพระยาญาติย้ายราชธานีจากเมืองพระนครหนีสยามมาตั้งอยู่ที่นครวัดและสร้างพระราชวัง ณ พื้นที่ที่เป็นกรุงพนมเปญในปัจจุบัน ต่อมาภายหลังมีการสร้างเจดีย์ขึ้นซึ่งในขณะนั้นเมืองยังไม่ได้เป็นเมืองหลวงอย่างเป็นทางการ จนกระทั่งปี ค.ศ. 1866 ภายใต้การปกครองของพระบาทสมเด็จพระนโรดม พรหมบริรักษ์ จึงได้แต่งตั้งกรุงพนมเปญเป็นเมืองหลวงของประเทศ อย่างไรก็ตามสามปีก่อนตั้งกรุงพนมเปญเป็นราชธานี กัมพูชาลงนามในสนธิสัญญายอมเป็นรัฐในอารักขาของฝรั่งเศส ซึ่งต่อมาถูกรวมเข้าเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิอาณานิคมฝรั่งเศสแถบอินโดจีนที่รวมถึงเวียดนามและลาว ภายใต้อำนาจการปกครองแบบเต็มรูปแบบของปารีส ทำให้พนมเปญมีศักยภาพและเติบโตแบบก้าวกระโดด จากเมืองที่มีขนาดเล็กกว่าหมู่บ้าน ก้าวไปสู่การพัฒนาเป็นเมืองท่าริมน้ำที่ทันสมัยของฝรั่งเศส แม้จะมีความวุ่นวายในส่วนอื่นๆ ของประเทศทั้งก่อนและหลังสงครามโลกครั้งที่สอง แต่พนมเปญยังคงอยู่ภายใต้การปกครองของฝรั่งเศสจนกระทั่งปี ค.ศ. 1953 ภายใต้การนำของสมเด็จนโรดมสีหนุและคลื่นมวลชนชาวเขมรที่ออกมาเรียกร้องเอกราช จนได้รับเอกราชจากฝรั่งเศสอย่างสมบูรณ์ ซึ่งช่วงต้นของปี ค.ศ. 1970 พนมเปญค่อนข้างมีความสงบท่ามกลางทะเลสงครามในประเทศกัมพูชา ในปี ค.ศ. 1975 กองกำลังเขมรแดงภายใต้การนำของพอลพตบุกโจมตีพนมเปญ หลังจากเข้ายึดครองไม่กี่วันจึงเริ่มกวาดล้างประชากรกว่าสองล้านคนที่อาศัยอยู่ในพื้นที่โดยเนรเทศออกไปสู่ชนบท ภายใน 4 ปีพนมเปญแทบร้างผู้คน ยกเว้นเขตพื้นที่กักกัน เช่น S-21 และพื้นที่บางส่วนที่ชาวเขมรแดงอาศัยอยู่ เมื่อเขมรแดงถูกขับไล่ออกไปจากกรุงพนมเปญในปี ค.ศ. 1979 ผู้คนจึงค่อยๆ ทยอยกลับเข้ามาอาศัยในเมืองอีกครั้ง แต่เนื่องจากสภาพบ้านเมืองที่ถูกทำลายและทรุดโทรมอย่างมาก รวมถึงจำนวนประชากรที่เพิ่มขึ้นน้อย องค์การระหว่างประเทศจึงเริ่มเข้ามามีบทบาทและให้ความช่วยเหลือในการฟื้นฟูบ้านเมือง หลังจากการลงนามในความตกลงทางการเมืองสมบูรณ์แบบในความขัดแย้งกัมพูชา หรือที่รู้จักกันในชื่อว่า ความตกลงสันติภาพกรุงปารีส (Paris Peace Agreement) ในปี ค.ศ. 1991 ซึ่งคืนเสถียรภาพเต็มที่แก่ประชาชนชาวกัมพูชา ในปี ค.ศ. 1999 กัมพูชาเข้าร่วมเป็นสมาชิกของกลุ่มประเทศอาเซียน ซึ่งสนับสนุนและดึงดูดให้ชาวต่างชาติเข้ามาร่วมลงทุนในกัมพูชามากขึ้น ถือเป็นจุดเริ่มต้นในทางที่ดีสำหรับประวัติศาสตร์หน้าใหม่ของประเทศ ภูมิศาสตร์ พนมเปญ ตั้งอยู่ในพื้นที่ตอนกลางค่อนใต้ของกัมพูชา และล้อมรอบด้วยเขตกันดาล ตั้งอยู่ริมแม่น้ำโขงและโตนเลสาบ พิกัดภูมิศาสตร์ (11°33' เหนือ, 104°55' ตะวันออก,[2]) ครอบคลุมพื้นที่ 678.46 square kilometres (262sqmi) เป็นตัวเมือง 11,401 hectares (28,172 acres) และถนน 26,106 hectares (64,509 acres) ภูมิอากาศ เขตการปกครอง เทศบาลพนมเปญ มีพื้นที่ 678.46 square kilometres (261.95sqmi) มีสถานะเป็นจังหวัด มีทั้งหมด 9 เขต 76 แขวง และ 637 หมู่บ้าน ประชากร ใน ค.ศ. 2008 พนมเปญมีประชากร 2,009,264 คน มีครัวเรือน 5,358 หลัง อัตราการเติบโต 3.92% ชนชาติอื่นๆ ในพนมเปญ ได้แก่ ชนชาติจีน เวียดนาม ฯลฯ และชนกลุ่มน้อย เช่น ไทยสยาม บูดง มนง กุย ชง และ จาม ศาสนาประจำชาติคือ ศาสนาพุทธ นิกายเถรวาท คิดเป็น 90% ของชาวพนมเปญทั้งหมด ภาษาทางการคือ ภาษาเขมร ส่วนภาษาอื่นที่ใช้กันทั่วไปคือ ภาษาอังกฤษ และ ภาษาฝรั่งเศส พนมเปญ เป็นเมืองที่มีดัชนีการพัฒนามนุษย์มากที่สุดในประเทศ มีค่าอยู่ที่ 0.936 อยู่ในระดับสูง เศรษฐกิจ พนมเปญเป็นแหล่งเศรษฐกิจที่สำคัญที่สุดของกัมพูชา มีอัตราการเติบโตมากขึ้นในแต่ละปี เป็นศูนย์รวมของโรงแรม ภัตตาคาร บาร์ และสิ่งก่อสร้างมากมาย การเติบโตทางเศรษฐกิจ เริ่มตั้งแต่ทศวรรษที่ 1990 ได้มีการเปิดศูนย์การค้าแบบตะวันตกชื่อว่า ศูนย์การค้าโสรยา และ ศูนย์การค้าสุวรรณา รวมทั้งกิจการภัตตาคารและแฟรนไชส์ตะวันตกอื่น ๆ ได้แก่ แดรี่ควีน เบอร์เกอร์คิง เปิดบริการใน ท่าอากาศยานนานาชาติพนมเปญ เคเอฟซี เปิดบริการเป็นสาขาแรกในย่านถนนพระมุนีวงศ์[5] พิซซ่าฮัท[6] สเวนเซ่นส์ เปิดบริการใน ศูนย์การค้าโสรยา และห้างสรรพสินค้าอิออน มอลล์ พ.ศ. 2557 เปิดห้างสรรพสินค้า อิออน มอลล์ ซึ่งเป็นห้างสรรพสินค้าข้ามชาติแห่งแรกในกัมพูชา [7] ตึกที่สูงที่สุดในพนมเปญ คือ ตึกวัฒนะ (Vattanac Capital Phnom Penh)[8] สูง 200 metres (656ft) สร้างถึงยอดเมื่อ พฤษภาคม ค.ศ. 2012 สามารถมองเห็นตัวเมืองได้ทั่ว สายการบิน กัมพูชานครแอร์ มีที่ทำการใน พนมเปญ การศึกษา 200px|thumbnail|มหาวิทยาลัยภูมินทร์พนมเปญ มหาวิทยาลัยภูมินทร์พนมเปญ (RUPP) เป็นสถาบันการศึกษาที่เก่าแก่และใหญ่ที่สุดของประเทศกัมพูชา ก่อตั้งเมื่อปี ค.ศ. 1960 เป็นสถาบันที่เปิดสอนทางด้านวิทยาศาสตร์ สังคมศาสตร์ มนุษยศาสตร์ และภาษาต่างประเทศ มหาวิทยาลัยภูมินทร์นิติศาสตร์และเศรษฐศาสตร์ (RULE) มหาวิทยาลัยภูมินทร์วิจิตรศิลปะ (RUFA) มหาวิทยาลัยภูมินทร์กสิกรรม (RUA) มหาวิทยาลัยการจัดการแห่งชาติ (NUM) สถาบันเทคโนโลยีแห่งกัมพูชา (ITC) สถาบันพุทธศาสนาบัณฑิตย์ ก่อตั้งเมื่อ 12 พฤษภาคม ค.ศ. 1930 สถานที่สำคัญ พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติกัมพูชา สร้างในปี ค.ศ. 1920 โดยจอร์จ โกลสเลอร์พระบรมราชวังกรุงพนมเปญ สร้างในปี ค.ศ. 1860 สมัยพระบาทสมเด็จพระนโรดม พรหมบริรักษ์โรงแรมหลวงกัมพูชา ก่อตั้งในปี ค.ศ. 1929 สมัยพระบาทสมเด็จพระสีสุวัตถิ์ มุนีวงศ์สิ่งก่อสร้างสมัย กัมพูชาในอารักขาของฝรั่งเศส หนังสือพิมพ์ รายวัน เขมร Sralagn' Khmer จักรวาลเดลี่ กัมพูชาเดลี่ แคมโบเดียทูเดย์ Kanychok Sangkhum ไอส์แลนด์ออฟพีซ เขมรคอมเชนส์ ไลท์ออฟกัมพูชา วอยซ์ออฟเขมรเยาท์ เขมรไอเดียล วัดพนมเดลี่ อังกฤษ พนมเปญโพสต์ เดอะแคมโบเดียเดลี่ จีน 《柬華日報》(Jianhua Daily) 《星洲日報》(Sinchew Daily) 《華商日報》(Huashang Daily) 《新柬埔寨》(นิวแคมโบเดีย) นิตรสาร เอเชียไลฟ์ไกด์ พนมเปญ เลดี้ แม็กกาซีน แอฟ แม็กกาซีน ซอฟริน แม็กกาซีน กีฬา สนามกีฬาที่สำคัญในพนมเปญ ได้แก่ สนามกีฬาโอลิมปิกพนมเปญ จุคนได้ 50,000 คน อย่างไรก็ตาม สนามนี้ไม่เคยถูกใช้ในกีฬาโอลิมปิกเลย สนามนี้สร้างขึ้นเมื่อ ค.ศ. 1964 เป็นสนามเหย้าของฟุตบอลทีมชาติกัมพูชา การคมนาคม การเดินทางในพนมเปญใช้รถตุ๊กตุ๊กและรถจักรยานยนต์ เมื่อ 9 สิงหาคม ค.ศ. 2007 เริ่มมี บริษัท มายลิง โอเพ่นทัวร์ (Mai Linh Open Tou) จากเวียดนามมาบริการแท๊กซี่มิเตอร์หลังคาสีเขียว จะคิดค่าบริการเริ่มต้นที่ 1.50 ดอลลาร์ [9] ท่าอากาศยานนานาชาติพนมเปญ เป็นท่าอากาศยานที่ใหญ่ที่สุดในกัมพูชา ห่างจากตัวเมืองพนมเปญ 7 kilometres (4.3mi) ทางหลวงแผ่นดิน เมืองพี่น้อง พนมเปญมีเมืองพี่น้องดังต่อไปนี้[10] เซี่ยงไฮ้, จีน เทียนสิน, จีน คุนหมิง, จีน ฉางชา, จีน ลองบีช, รัฐแคลิฟอร์เนีย, สหรัฐอเมริกา บริสตอล, สหราชอาณาจักร ไกสอน พมวิหาน, ลาว เวียงจันทน์, ลาว มัณฑะเลย์, พม่า อิโลอิโล, ฟิลิปปินส์ ปูซาน, เกาหลีใต้ อินชอน, เกาหลีใต้ กรุงเทพมหานคร, ไทย[11] โลเวลล์, รัฐแมสซาชูเซตส์, สหรัฐอเมริกา พรอวิเดนซ์, รัฐโรดไอแลนด์, สหรัฐอเมริกา คลีฟแลนด์, รัฐเทนเนสซี, สหรัฐอเมริกา[12] นครโฮจิมินห์, เวียดนาม ฮานอย, เวียดนาม เกิ่นเทอ, เวียดนาม เลิมด่ง, เวียดนาม อ้างอิง แหล่งข้อมูลอื่น หมวดหมู่:เมืองหลวงในทวีปเอเชีย หมวดหมู่:ประเทศกัมพูชา หมวดหมู่:เมืองในประเทศกัมพูชา
https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%9E%E0%B8%99%E0%B8%A1%E0%B9%80%E0%B8%9B%E0%B8%8D
{ "plaintext_start_byte": [ 6, 660, 1351, 2311, 2761, 3678, 4933, 5282, 5645, 6269, 6915, 7702, 8173, 8665, 9295, 9800, 10213, 10640, 11022, 11948, 12585, 12895, 13203, 13734, 14098, 15263, 15539, 15925, 16411, 16645, 17179, 17621, 18217, 18613, 19122, 19460, 20035, 20547, 20768, 21301, 22117, 23159, 23614, 24414, 25045, 25591, 25832, 26065, 26358, 26782, 26990, 27647, 27738, 28128, 28220 ], "plaintext_end_byte": [ 659, 1350, 2295, 2760, 3677, 4932, 5281, 5644, 6250, 6914, 7701, 8128, 8664, 9278, 9799, 10212, 10639, 11021, 11947, 12584, 12894, 13202, 13701, 14097, 15242, 15538, 15924, 16410, 16644, 17178, 17588, 18216, 18612, 19121, 19459, 20034, 20536, 20767, 21300, 22116, 23149, 23613, 24413, 25044, 25574, 25831, 26064, 26357, 26781, 26989, 27635, 27694, 28113, 28216, 28653 ] }
Siapa nama anak Jiang Qing?
Jiang Qing
indonesian
{ "passage_answer_candidate_index": [ 11 ], "minimal_answers_start_byte": [ 8099 ], "minimal_answers_end_byte": [ 8104 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Jiang Qing[N 1] (sebelumnya diromanisasi sebagai Chiang Ching, juga dikenal sebagai Madam Mao; ) adalah seorang tokoh politik Tiongkok dan aktris. Dia adalah istri terakhir dari Mao Zedong, Ketua Partai Komunis Tiongkok. Dia menggunakan nama panggung Lan Ping (蓝苹) selama karier aktingnya, dan dikenal dengan banyak nama lain (lihat "nama" di bawah). Dia menikah Mao di Yan'an pada bulan November 1938 dan menjabat sebagai perdana "ibu negara" dari Republik Rakyat Tiongkok. Jiang Qing paling dikenal untuk memainkan peran utama dalam Revolusi Kebudayaan (1966-1976) dan untuk membentuk aliansi politik radikal yang dikenal sebagai "Kelompok Empat". Jiang Qing menjabat sebagai sekretaris pribadi Mao pada 1940-an dan Kepala Seksi Film Propaganda Departemen Partai Komunis pada 1950-an. Dia menjabat sebagai utusan penting bagi Mao pada tahap awal Revolusi Kebudayaan. Pada tahun 1966 ia diangkat wakil direktur Pusat Grup Revolusi Budaya. Dia berkolaborasi dengan Lin Biao untuk memajukan merek yang unik Mao ideologi komunis serta kultus individu Mao. Pada puncak Revolusi Kebudayaan, Jiang Qing diadakan pengaruh yang signifikan dalam urusan negara, khususnya di bidang budaya dan seni, dan sangat mengidolakan dalam poster propaganda sebagai "Great Flagbearer Revolusi Proletariat". Pada tahun 1969, Jiang memperoleh kursi di Politbiro. Sebelum kematian Mao, Kelompok Empat mempertahankan kontrol dari banyak institusi politik China, termasuk media dan propaganda. Namun, Jiang Qing, yang berasal sebagian besar legitimasi politiknya dari Mao, sering menemukan dirinya bertentangan dengan para pemimpin top lainnya. Kematian Mao pada tahun 1976 merupakan pukulan signifikan terhadap nasib politik Jiang Qing. Dia ditangkap pada bulan Oktober 1976 oleh Hua Guofeng dan sekutu-sekutunya, dan kemudian dikutuk oleh otoritas partai. Sejak itu, Jiang Qing telah resmi dicap sebagai telah bagian dari "Lin Biao dan Clique Jiang Qing Konter-Revolusi" (林彪江青反革命集团), yang sebagian besar kesalahan atas kerusakan dan kehancuran yang disebabkan oleh Revolusi Kebudayaan ditugaskan. Meskipun awalnya dijatuhi hukuman mati, hukumannya diringankan menjadi penjara seumur hidup pada tahun 1983. Setelah dibebaskan untuk perawatan medis, Jiang Qing bunuh diri pada Mei 1991.[1][2] Kehidupan awal Jiang Qing lahir dalam Zhucheng, Provinsi Shandong pada 19 Maret 1914. Nama lahirnya adalah Lǐ Shūméng (李淑蒙). Dia adalah hanya putri dari Li Dewen (李德文), tukang kayu. Ayahnya mulai pertukangan dan pengambilan kabinet sendiri tokonya. Setelah orang tua Jiang memiliki argumen kekerasan, ibunya bekerja sebagai pembantu rumah tangga[3] (beberapa akun mengutip bahwa ibu Jiang juga bekerja sebagai pelacur) dan terpisah dari suaminya.[4] Ketika Jiang masuk SD, dia mengambil nama Lĭ Yúnhè (李云鹤), berarti "Derek dalam Awan", dimana ia dikenal untuk banyak masa mudanya. Karena status sosial ekonomi dan fakta bahwa dia adalah anak haram, ia dipandang rendah oleh teman sekolahnya dan dia dan ibunya pindah bersama kakek ketika dia mulai sekolah menengah.[5] Pada tahun 1926, saat ia berusia 12 tahun, ayahnya meninggal. Ibu Jiang pindah ke Tianjin di mana dia bekerja sebagai buruh anak di pabrik rokok selama beberapa bulan. Dua tahun kemudian, Jiang dan ibunya menetap di Jinan. Pada musim panas berikutnya, ia masuk teater dan drama sekolah eksperimental. Bakatnya membawanya ke perhatian administrator yang dipilih dia untuk bergabung dengan klub drama di Beijing di mana dia maju kemampuan aktingnya. Dia kembali ke Jinan pada Mei 1931 dan menikah Pei Minglun, anak kaya pengusaha. Perkawinan adalah bahagia satu dan mereka segera bercerai. Dari Juli 1931 ke April 1933, Jiang masuk Universitas Qingdao dalam Qingdao. Dia bertemu Yu Qiwei, seorang mahasiswa biologi tiga tahun lebih tua, yang merupakan seorang anggota bawah tanah Departemen Propaganda Partai Komunis. Pada 1932, mereka telah jatuh cinta dan hidup bersama. Dia bergabung dengan "Komunis depan Budaya," lingkaran seniman, penulis, dan aktor, dan tampil di Put Down Your Whip, sebuah drama populer terkenal tentang seorang wanita yang lolos dari Jepang yang diduduki utara-timur Tiongkok dan melakukan di jalan-jalan untuk bertahan hidup. Pada bulan Februari 1933, Jiang mengambil sumpah Partai Komunis China dengan Yu di sisinya, dan dia diangkat menjadi anggota sayap pemuda Partai Komunis China. Yu ditangkap pada bulan April tahun yang sama dan Jiang kemudian diasingkan oleh keluarganya. Dia melarikan diri ke rumah orangtuanya di Shanghai dan kembali ke sekolah drama di Jinan, di mana ia disambut hangat. Melalui persahabatan dia sebelumnya didirikan, ia menerima pengantar untuk menghadiri Shanghai University untuk musim panas di mana dia juga mengajar beberapa kelas keaksaraan umum. Pada bulan Oktober, ia bergabung dengan Liga Pemuda Komunis, dan pada saat yang sama, mulai berpartisipasi dalam drama rombongan amatir. Pada bulan September 1934, Jiang Qing ditangkap dan dipenjara karena kegiatan politiknya di Shanghai, namun dibebaskan tiga bulan kemudian, pada bulan Desember tahun yang sama. Dia kemudian melakukan perjalanan ke Beijing di mana dia bertemu kembali dengan Yu Qiwei yang baru saja dirilis menyusul hukuman penjara, dan dua mulai hidup bersama lagi. Jiang Qing kembali ke Shanghai pada Maret 1935, dan menjadi seorang profesional aktris, mengadopsi nama panggung "Lán Píng" (berarti "Apel Biru", Chinese: 蓝苹). Dia muncul dalam berbagai film dan drama, termasuk God of Liberty, The Scenery of City, Blood on Wolf Mountain dan Old Mr. Wang. Dalam drama Ibsen A Doll's House, Jiang Qing memainkan peran Nora. Dengan mapan kariernya, dia terlibat dengan aktor/sutradara Tang Na, dengan siapa ia muncul dalam Scenes of City Life dan The Statue of Liberty. Mereka menikah dalam Hangzhou pada Maret 1936, Namun ia segera menemukan dia melanjutkan hubungannya dengan Yu Qiwei. Skandal itu menjadi pengetahuan publik dan ia membuat dua upaya bunuh diri sebelum perceraian mereka menjadi final. Pada tahun 1937, Jiang bergabung dengan Perusahaan Film Lianhua dan membintangi film Big Thunderstorm. Dia dikabarkan berselingkuh dengan sutradara, Zhang Min, namun dia menyangkal hal itu dalam tulisan-tulisan otobiografinya. Terbang ke Yan'an Berikutnya ke Insiden Jembatan Marco Polo pada 7 Juli 1937 dan Invasi Jepang ke Shanghai yang menghancurkan sebagian besar industri film nya, Jiang meninggalkan kehidupan selebriti di panggung belakang. Dia pergi pertama Xi'an, kemudian ke markas Komunis China di Yan'an untuk "bergabung dengan revolusi" dan perang melawan invasi Jepang. Pada bulan November, dia terdaftar di "Militer Anti-Jepang dan Universitas Politik" (Marxis-Leninis Institute) untuk studi. Akademi Seni Lu Xun baru didirikan di Yan'an pada tanggal 10 April 1938, dan Jiang Qing menjadi instruktur departemen drama, mengajar dan tampil di drama perguruan tinggi dan opera. Tak lama setelah tiba di Yan'an, Jiang menjadi terlibat dengan Mao Zedong. Beberapa pemimpin komunis merasa tersinggung oleh hubungan setelah menjadi publik. Pada 45, Mao hampir dua kali usia Jiang, dan Jiang telah menjalani gaya hidup yang sangat borjuis sebelum datang ke Yan'an. Mao masih menikah dengan He Zizhen, seorang Komunis seumur hidup yang sebelumnya telah menyelesaikan Long March dengan dia, dan dengan siapa Mao memiliki lima anak. Akhirnya, Mao diatur kompromi dengan para pemimpin lain dari PKC: Mao diberikan bercerai dan diizinkan untuk menikah Jiang, tetapi ia diminta untuk tetap berada di luar politik publik selama tiga puluh tahun. Jiang mematuhi perjanjian ini. Namun, tiga puluh tahun kemudian, pada awal Revolusi Kebudayaan, Jiang menjadi aktif dalam politik. Pada tanggal 28 November 1938, Jiang dan Mao menikah dalam upacara pribadi kecil setelah disetujui oleh Komite Sentral Partai. Karena pernikahan Mao untuk Dia belum berakhir, Jiang dilaporkan dibuat untuk menandatangani kontrak perkawinan yang menetapkan bahwa dia tidak akan tampil di depan umum dengan Mao sebagai pendamping nya. Jiang dan anak tunggal Mao bersama-sama, anak perempuan bernama Li Na, lahir pada tahun 1940. Naik ke Kekuasaan Masuk ke Politik Tiongkok Setelah berdirinya Republik Rakyat Tiongkok pada tahun 1949, Jiang menjadi wanita pertama bangsa. Dia bekerja sebagai Direktur Film Departemen Propaganda Pusat, dan sebagai anggota Departemen Kebudayaan komite pengarah untuk industri film. Gempar pada tahun 1950 menyebabkan penyelidikan The Life of Wu Xun, sebuah film tentang seorang pengemis abad ke-19 yang mengumpulkan uang untuk mendidik orang-orang miskin. Jiang didukung kritik terhadap film untuk merayakan ide kontra-revolusioner. Berikutnya ke Lompatan Jauh ke Depan (1958–1961), Mao sangat dikritik dalam PKC, dan berbalik untuk Jiang, antara lain, untuk mendukung dirinya dan menganiaya musuh-musuhnya. Mengambil keuntungan dari kekuatan yang diberikan kepadanya oleh Mao, Jiang mulai dengan mereformasi Teater Tiongkok. Dia memimpin sebuah inisiatif untuk mereformasi opera modern di 1963 yang mengakibatkan "delapan Model opera revolusioner" didirikan di Peking Opera. Inisiatif ini dan lain-lain didefinisikan secara ketat karya diizinkan drama, musik, tari, dan seni lainnya, termasuk larangan langsung dari karya yang tidak disetujui. Revolusi Budaya Didukung oleh suaminya, ia diangkat wakil direktur Pusat Grup Revolusi Budaya pada tahun 1966 dan muncul sebagai tokoh politik yang serius pada musim panas tahun itu. Dia menjadi anggota dari Politbiro pada tahun 1969. Sekarang dia telah membentuk hubungan kerja politik yang erat dengan anggota lain dari apa yang kemudian dikenal sebagai Kelompok Empat—Zhang Chunqiao, Yao Wenyuan dan Wang Hongwen. Dia adalah salah satu tokoh yang paling kuat dan kontroversial di Tiongkok selama tahun terakhir Mao. Selama periode ini, Mao Zedong galvanis mahasiswa dan pekerja muda sebagai nya Pengawal Merah untuk menyerang apa yang disebutnya sebagai revisionis dalam partai. Mao mengatakan kepada mereka revolusi dalam bahaya dan bahwa mereka harus melakukan semua yang mereka bisa untuk menghentikan munculnya kelas istimewa di Tiongkok. Dia berpendapat ini adalah apa yang terjadi di Uni Soviet di bawah Nikita Khrushchev. Dengan waktu, Jiang mulai memainkan peran politik yang semakin aktif dalam gerakan. Dia mengambil bagian dalam kegiatan Partai dan pemerintah yang paling penting. Dia didukung oleh kalangan teman-teman berminat sama radikal, dijuluki, oleh Mao sendiri, Kelompok Empat. Meskipun anggota terkemuka dari Pusat Grup Revolusi Budaya dan pemain utama dalam politik Tiongkok dari 1966 ke 1976, ia pada dasarnya tetap di sela-sela.[1] Badai awal Revolusi Kebudayaan berakhir ketika Liu Shaoqi dipaksa dari semua posting-nya pada tanggal 13 Oktober 1968. Lin Biao sekarang menjadi pengganti yang ditunjuk Mao. Ketua Mao sekarang memberikan dukungan kepada Kelompok Empat: Jiang Qing, Wang Hongwen, Yao Wenyuan dan Zhang Chunqiao. Empat radikal menduduki posisi kuat di Politbiro setelah Partai Kongres Kesepuluh 1973. Jiang Qing juga diarahkan opera dan balet dengan konten komunis dan revolusioner sebagai bagian dari upaya untuk mengubah budaya China. Dia mendominasi seni Tiongkok, dan khususnya berusaha untuk mereformasi Opera Beijing. Dia mengembangkan bentuk baru seni disebut Delapan memainkan Model yang digambarkan dunia dalam sederhana, istilah biner: karakter positif ("orang baik") sebagian besar adalah petani, pekerja dan tentara revolusioner, sementara karakter negatif ("orang jahat") adalah tuan tanah dan anti-revolusioner. Karakter negatif, berbeda dengan foil proletar mereka yang tampil berani di tengah panggung, yang diidentifikasi oleh mereka gelap make-up dan degradasi ke pinggiran panggung sampai konflik langsung dengan karakter positif.[1] Kritik akan berpendapat bahwa pengaruhnya pada seni terlalu membatasi, karena ia menggantikan hampir semua karya-karya sebelumnya seni dengan karya-karya Maois revolusioner. Jiang Qing pertama berkolaborasi dengan kemudian yang berkuasa kedua Lin Biao, tetapi setelah kematian Lin Biao pada tahun 1971, ia berbalik melawan dia secara terbuka di Kampanye Mengkritik Lin, Mengkritik Konfusius. Pada pertengahan 1970-an, Jiang Qing juga mempelopori kampanye melawan Deng Xiaoping (setelah mengatakan bahwa ini terinspirasi oleh Mao). Masyarakat Tiongkok menjadi sangat tidak puas saat ini dan memilih untuk menyalahkan Jiang Qing, target lebih mudah diakses dan lebih mudah daripada Ketua Mao. Pada tahun 1973, meskipun tidak dilaporkan karena itu menjadi masalah pribadi, Mao dan istrinya Jiang telah dipisahkan: "Dilaporkan bahwa Mao Tsetung dan Chiang Ching dipisahkan pada tahun 1973. Kebanyakan orang, bagaimanapun, tidak tahu ini. Oleh karena itu Chiang Ching masih bisa menggunakan posisinya sebagai istri Mao untuk menipu orang. Karena hubungan dia Mao, itu adalah sangat sulit bagi Partai berurusan dengan dia."[6] Hobi Jiang Qing termasuk fotografi, bermain kartu, dan menonton film terbatas, terutama Gone with the Wind.[7] Ketika tur rombongan gadis-gadis muda unggul dalam keahlian menembak, ia "menemukan" Joan Chen, itu berusia 14 tahun, meluncurkan karier Joan sebagai aktris Tiongkok dan kemudian internasional.[8] Dia mengembangkan hipokondriasis parah dan saraf tidak menentu.[7] Dia perlu dua obat tidur selama satu hari dan tiga pil tidur untuk tertidur. Staf ditugaskan untuk mengusir burung dan tonggeret dari dia Imperial Fishing Villa. Dia memerintahkan hamba rumah untuk mengurangi kebisingan dengan menghapus sepatu mereka dan mencegah pakaian dari gemerisik. Perbedaan suhu ringan mengganggunya; termostat selalu ditetapkan ke 21.5°C (70.7°F) dalam musim dingin dan 26°C (78.8°F) dalam musim panas. Penganiayaan politik dari musuh Jiang Qing menghasut pemuda radikal diselenggarakan sebagai Pengawal Merah terhadap para pemimpin senior lainnya politik dan pejabat pemerintah, termasuk Liu Shaoqi, Presiden pada waktu itu, dan Deng Xiaoping, Wakil Premier. Internal dibagi menjadi faksi kedua ke "kiri" dan "kanan" dari Jiang Qing dan Mao, tidak semua Pengawal Merah yang ramah untuk Jiang Qing. Persaingan Jiang dengan, dan tidak suka pribadi, Zhou Enlai memimpin Jiang menyakiti Zhou mana dia paling rentan. Pada tahun 1968, Jiang memiliki putra angkat (Sun Yang) dan putri (Sun Weishi) Zhou disiksa dan dibunuh oleh Pengawal Merah Maoisme. Sun Yang dibunuh di ruang bawah tanah Renmin University. Setelah Sun Weishi meninggal setelah tujuh bulan penyiksaan di penjara rahasia (di arah Jiang), Jiang memastikan bahwa tubuh Sun dikremasi dan dibuang sehingga tidak ada otopsi bisa dilakukan, dan sehingga keluarga Sun tidak bisa abunya. Pada tahun 1968 Jiang memaksa Zhou untuk menandatangani surat perintah penangkapan untuk saudaranya sendiri.[9] Pada tahun 1973 dan 1974, Jiang mengarahkan "Mengkritik Lin, Mengkritik Konfusius" kampanye melawan utama Zhou karena Zhou dipandang sebagai salah satu lawan politik utama Jiang. Pada tahun 1975, Jiang memulai kampanye bernama "Mengkritik Song Jiang, Evaluasi Margin Air", yang mendorong penggunaan Zhou sebagai contoh pecundang politik. Setelah Zhou Enlai meninggal pada tahun 1976, Jiang memprakarsai "Lima Nos" kampanye untuk mencegah dan melarang setiap berkabung publik untuk Zhou.[10] Kematian Mao Zedong Oleh 5 September 1976, kondisi Mao berubah kritis. Setelah dihubungi oleh Hua Guofeng, Jiang Qing kembali dari perjalanan dan menghabiskan hanya beberapa saat di Bangunan 202 rumah sakit, di mana Mao dirawat. Kemudian dia kembali ke tempat sendiri di Ruang Lotus musim semi. Pada sore hari tanggal 7 September, Mao mengambil memburuk. Mao baru saja tertidur dan diperlukan untuk istirahat, tetapi Jiang Qing bersikeras menggosok punggungnya dan bergerak anggota tubuhnya, dan ia menaburkan bedak di tubuhnya. Tim medis memprotes bahwa debu dari bubuk itu tidak baik untuk paru-parunya, tetapi ia menginstruksikan perawat bertugas untuk mengikuti teladan nanti. Keesokan paginya, 8 September, dia pergi lagi. Kali ini dia ingin staf medis untuk mengubah posisi tidur Mao, mengklaim bahwa dia telah berbaring terlalu lama di sisi kirinya. Dokter yang bertugas keberatan, mengetahui bahwa ia bisa bernapas hanya di sisi kirinya. Jiang telah dia pindah Mao tetap. Akibatnya, pernapasan Mao berhenti dan wajahnya membiru. Jiang Qing meninggalkan ruangan sementara staf medis menempatkan Mao respirator dan dilakukan darurat resusitasi cardiopulmonary. Akhirnya, Mao dihidupkan kembali dan Hua Guofeng mendesak Jiang Qing tidak mengganggu lebih lanjut dengan pekerjaan dokter. Namun, organ Mao gagal dan pemerintah Tiongkok memutuskan untuk memutuskan mekanisme pendukung kehidupan Mao. Kematian Mao terjadi pada tanggal 9 September, penerus 1976. Mao yang dipilih, Hua Guofeng, diketuai komite pemakamannya. Ia percaya Hua adalah calon kompromi antara-pasar bebas dan ortodoks partai. Beberapa berpendapat hal ini mungkin telah karena ambivalensi dan low profile-kuncinya, terutama dibandingkan dengan Deng Xiaoping, kandidat disukai dari faksi berorientasi pasar. Aparat partai, di bawah perintah dari Jiang Qing dan Zhang Chunqiao, menulis pidato menegaskan prestasi Mao untuk membenarkan klaim mereka atas kekuasaan. Pada saat ini media pemerintah secara efektif di bawah kendali Gang of Four. Koran negara terus mengecam Deng tak lama setelah kematian Mao. Jiang Qing adalah terutama paranoid pengaruh Deng urusan nasional, sedangkan dia dianggap Hua Guofeng gangguan belaka. Dalam berbagai dokumen yang diterbitkan pada 1980-an itu mengklaim bahwa Jiang Qing bersekongkol untuk membuat dirinya ketua baru Partai Komunis.[11] Kejatuhan dan Kematian Kup 1976 Jiang Qing menunjukkan beberapa tanda-tanda kesedihan selama hari-hari setelah kematian Mao. Itu pasti yang menguasai organ sentral Partai Komunis selama masa transisi ini. Hua Guofeng, sebagai penggantinya ditunjuk Mao, memegang kekuasaan tituler sebagai Ketua bertindak dari Partai Komunis dan sebagai Premier. Namun, Hua itu tidak terlalu berpengaruh. Beberapa sumber menunjukkan bahwa Mao disebutkan Jiang Qing sebelum kematiannya dalam sebuah catatan kepada Hua Guofeng, menyuruhnya untuk "pergi dan berkonsultasi padanya" jika ia berjalan ke dalam masalah (Tionghoa: 有事找江青).[12] Jiang Qing percaya bahwa menegakkan status quo, di mana dia adalah salah satu anggota peringkat tertinggi dari pemerintah pusat, akan berarti bahwa ia secara efektif akan memegang kekuasaan. Selain itu, dia percaya bahwa statusnya sebagai janda Mao akan membuat sulit baginya untuk dihapus. Dia terus memanggil nama Mao dalam keputusan-keputusan penting, dan bertindak sebagai pertama-in-charge. Ambisi politiknya dan kurangnya rasa hormat untuk sebagian besar para sesepuh revolusi dalam Komite Sentral menjadi terkenal. Dukungannya dalam Komite Sentral telah berkurang, dan persetujuan publik nya adalah suram. Ye Jianying, seorang jenderal ternama, bertemu secara pribadi dengan Hua Guofeng dan Wang Dongxing, komandan organisasi jasa seperti rahasia yang disebut 8341 Resimen Khusus. Mereka memutuskan bahwa Jiang Qing dan rekan-rekannya harus dihilangkan secara paksa untuk mengembalikan stabilitas. Pada pagi hari tanggal 6 Oktober 1976, Jiang Qing datang ke kediaman mantan Mao di Zhongnanhai, mengumpulkan para pembantu dekatnya dan mantan ajudan pribadi Mao dalam "Studi Pekerjaan Mao" sesi. Menurut Du Xiuxian, fotografer nya, Jiang Qing mengatakan bahwa dia tahu orang-orang dalam Komite Sentral yang merencanakan terhadap dirinya. Setelah sesi, Jiang Qing mengambil beberapa pembantu Taman Jingshan untuk mengambil apel. Di malam hari, Jiang Qing, Zhang Chunqiao, Wang Hongwen, dan Yao Wenyuan ditangkap dan disimpan dalam tingkat yang lebih rendah dari Zhongnanhai. Menurut Zhang Yaoci, yang melakukan penangkapan, Jiang Qing tidak mengatakan banyak ketika dia ditangkap.[13] Dalam sebuah kudeta tak berdarah, Kelompok Empat didakwa dengan upaya untuk merebut kekuasaan dengan mengorganisir kudeta militan di Shanghai dan Beijing, menumbangkan pemerintah, kegiatan kontra-revolusioner, dan pengkhianatan. Setelah penangkapannya, Jiang Qing dikirim ke Penjara Qincheng dan ditahan selama lima tahun. Dalam kedua catatan resmi pemerintah dan sipil dari periode, jatuhnya Gang itu bertemu dengan perayaan di seluruh China. Memang, peran Jiang Qing dalam Revolusi Kebudayaan telah dirasakan oleh masyarakat untuk sebagian besar negatif, dan Kelompok Empat adalah kambing hitam nyaman untuk sepuluh tahun kekacauan politik dan sosial. Perannya selama Revolusi Kebudayaan masih menjadi subyek perdebatan sejarah. Percobaan Pada tahun 1980, percobaan Kelompok Empat dimulai. Percobaan televisi nasional. Dengan menunjukkan jalan yang Kelompok Empat mencoba, Deng Xiaoping diinginkannya orang-orang untuk menyadari bahwa era baru telah dimulai. Bagian dari dakwaan 20.000-kata yang dicetak di media China sebelum sidang dimulai; mereka menuduh para terdakwa dari sejumlah kejahatan keji yang terjadi selama Revolusi Kebudayaan. Biaya menentukan bahwa 727.420 orang Tiongkok "dianiaya" selama periode itu, dan bahwa 34.274 tewas, meskipun dakwaan sering kabur tidak merinci persis bagaimana. Di antara korban utama: satu kali Kepala Negara Liu Shaoqi, yang janda Wang Guangmei, dirinya dipenjarakan selama Revolusi Kebudayaan selama 12 tahun, menghadiri sidang sebagai pengamat. Surat dakwaan tersebut dijelaskan dua plot oleh "Jiang Qing-Lin Biao Clique Counter-revolusioner" untuk merebut kekuasaan. Jiang Qing tidak dituduh bersekongkol dengan Lin Biao, atau dengan anggota lain dari Gang of Four yang diduga merencanakan pemberontakan bersenjata untuk "merebut kekuasaan" pada tahun 1976, ketika Mao mendekati kematian. Sebaliknya, tuduhan terhadap dirinya terfokus pada penganiayaan sistematis nya seniman kreatif selama Revolusi Kebudayaan. Antara lain, ia dituduh mempekerjakan 40 orang di Shanghai untuk menyamarkan diri mereka sebagai Pengawal Merah dan menggeledah rumah-rumah penulis dan artis. Tujuan jelas dikatakan untuk menemukan dan menghancurkan surat, foto dan bahan-bahan yang berpotensi merusak lainnya pada awal karier Jiang Qing di Shanghai, yang ia ingin menjaga rahasia. Meskipun keseriusan tuduhan terhadap dirinya, Jiang Qing muncul bertobat. Dia tidak mengaku bersalah, sesuatu bahwa pers Tiongkok menekankan untuk menunjukkan sikap buruk. Telah ada laporan bahwa dia berencana untuk membela diri dengan cloaking dirinya dalam mantel Mao, mengatakan bahwa dia hanya apa yang ia disetujui. Sebagai persidangan berlangsung, Jiang Qing diberhentikan pengacaranya ditugaskan, bukan memutuskan untuk mewakili dirinya sendiri. Selama uji coba publik nya di "Pengadilan Khusus", Jiang Qing adalah satu-satunya anggota dari Gang of Four yang diganggu untuk berdebat atas namanya. Argumen pertahanan adalah bahwa ia mematuhi perintah Ketua Mao Zedong setiap saat. Jiang Qing menyatakan bahwa semua yang dia lakukan adalah untuk membela Ketua Mao. Itu di pengadilan ini bahwa Jiang Qing membuat kutipan terkenal: "Aku anjing Ketua Mao. Aku menggigit siapa pun yang meminta saya untuk menggigit." (Tionghoa: 我是主席的一条狗，主席要我咬谁就咬谁。).[14][15] Catatan resmi sidang belum dirilis. Kematian Jiang Qing dijatuhi hukuman mati pada tahun 1981. Pada tahun 1983, hukuman matinya diubah menjadi penjara seumur hidup. Selama waktu ini, dia membuat beberapa permintaan untuk mengunjungi jenazah Mao dibalsem di Beijing, tetapi mereka menolak. Ketika protes Lapangan Tiananmen terjadi, Jiang percaya bahwa aktivis mahasiswa yang liberal daripada Maois, tetapi dia menyalahkan mereka pada Deng Xiaoping, menulis bahwa "Dia membiarkan semua ide-ide Barat!" Sementara di penjara, Jiang Qing didiagnosa menderita kanker tenggorokan, tetapi ia menolak operasi. Dia akhirnya dibebaskan, dengan alasan medis, pada tahun 1991. Di rumah sakit, Jiang Qing menggunakan nama Lǐ Rùnqīng (Tionghoa: 李润青). Dia diduga telah melakukan bunuh diri pada tanggal 14 Mei 1991, berusia 77, dengan menggantung diri di kamar mandi dari rumah sakit. Dia menulis sebuah catatan bunuh diri membaca "Hari ini revolusi telah dicuri oleh klik revisionis dari Deng Xiaoping. Ketua Mao dibasmi Liu Shaoqi, tetapi tidak Deng, dan hasil dari kelalaian ini adalah bahwa kejahatan tak berujung telah mengeluarkan pada orang-orang dan bangsa Tiongkok. Ketua, mahasiswa dan pejuang datang untuk melihat Anda!".[16] Bunuh diri terjadi dua hari pendek dari 25 tahun Revolusi Kebudayaan. Reaksi dari media pemerintah kematian Jiang diredam. Hanya satu surat kabar utama, Pembebasan Harian Shanghai, dicetak sebuah artikel yang signifikan pada dirinya, yang menyatakan bahwa "Penyihir itu sudah mati." dan "Kelabang dengan seratus kaki tidak kehilangan hidupnya setelah satu pukulan." (百足之虫死而不僵), komentar yang jelas pada perebutan kekuasaan terus di PKC antara moderat dan kiri garis keras yang tidak pernah menerima reformasi Deng. Itu terus "Mereka yang terus merangkul baris yang lama akan mendapatkan tempat." dan "Hitler memiliki pengikut lama dan baru lebih dari 40 tahun setelah bunuh diri."[17] Dia berharap jenazahnya bisa dimakamkan di provinsi asalnya Shandong, tetapi dalam pertimbangan masa depan mungkin vandalisme ke makamnya, negara memutuskan untuk tetap pindah ke sebuah kuburan umum lebih aman di Beijing.[18] Jiang Qing dimakamkan di Taman Makam Fukuda di bukit barat Beijing. Kuburnya ditandai dengan batu tinggi putih bertuliskan nama sekolahnya, bukan nama yang ia terkenal dikenal, yang berbunyi: "Makam Almarhum Ibu, Lǐ Yúnhè, 1914–1991" (先母李云鹤之墓，一九一四年至一九九一年).[19] Nama Jiang Qing Ada beberapa alasan untuk repertoar besar Jiang Qing nama. Sebagian besar itu ada hubungannya dengan periode berfluktuasi ia tinggal di. Pada saat kelahirannya, banyak anak perempuan tidak pernah menerima diberi nama atau pendidikan formal. Ayahnya bernama Li Jinhai karena ia ingin anak laki-laki, tetapi ini diubah setelah kelahirannya ke Li Shumeng. Dia terdaftar di sekolah di bawah nama yang lebih bermartabat, Li Yunhe, dan hanya berubah untuk kenyamanan untuk Li He. Seperti adat bagi pelaku Tiongkok selama waktu itu (dan untuk beberapa, sampai kini), ia memilih nama panggung, yang digunakan dalam semua drama dan film yang dikreditkan perannya. Lan Ping adalah nama dia dikenal oleh kalangan film Tiongkok dan nama dia datang untuk mengidentifikasi dengan. Tidak jelas kapan dia mengganti namanya menjadi Jiang Qing, tetapi mungkin terjadi sebelum kedatangannya di Yan'an. Hal ini diyakini bahwa karakter "Qing" dipilih karena berkaitan dengan konsep Blue ("Lan"). Ada beberapa bukti bahwa nama menandakan statusnya sebagai Komunis dan pesangon dari dia "borjuis" masa lalu.[20] Dia juga digunakan Li Jin untuk pena sejumlah artikel yang ditulisnya selama Revolusi Kebudayaan.[21] Akhirnya, untuk melindungi identitasnya, ia menggunakan Li Runqing ketika dia dirawat di rumah sakit setelah dibebaskan dari penjara. Dia terkubur di bawah batu nisan nya yang menanggung nama "Li Yunhe".[22] Nama lahir: Lǐ Shūméng (Chinese:李淑蒙) Diberi nama: Lǐ Jìnhái (simplified Chinese:李进孩; traditional Chinese:李進孩) Nama sekolah: Lǐ Yúnhè (simplified Chinese:李云鹤; traditional Chinese:李雲鶴) Nama dimodifikasi: Lǐ Hè (simplified Chinese:李鹤; traditional Chinese:李鶴) Nama panggung: Lán Píng (Chinese:蓝苹) Samaran revolusioner: Jiāng Qīng (Chinese:江青) Nama pena: Lǐ Jìn (simplified Chinese:李进; traditional Chinese:李進) Penggunaan nama terakhir: Lǐ Rùnqīng (simplified Chinese:李润青; traditional Chinese:李潤青) Biasanya disebut dalam literatur bahasa Inggris sebagai: Nyonya Mao Lihat juga Menjadi Nyonya Mao Politik Republik Rakyat Cina Catatan Catatan kaki Referensi Referensi Ross Terrill, The White-Boned Demon: A Biography of Madame Mao Zedong (New York: Morrow, 1984). ISBN 0-671-74484-4 Roxane Witke, Comrade Chiang Ch'ing (Boston: Little, Brown, 1977). ISBN 0-316-94900-0 Jung Chang, Wild Swans: Three Daughters of China (London, 1990) ISBN 0-671-68546-5 Li Zhisui, The Private Life of Chairman Mao (London: Random House, 1996) ISBN 0-09-964881-4 Pranala luar oleh Museum Internasional Wanita. . , film pendokumenan 84-menit (on-line, dalam China) Kategori:Aktris Tiongkok abad ke-20 Kategori:Aktor-politikus Kategori:Komunis Tiongkok Kategori:Pidana Tiongkok Kategori:Aktris film dari Shandong Kategori:Tokoh Revolusi Budaya Kategori:Kelompok Empat Kategori:Mao Zedong Kategori:Teroris Maoisme Kategori:Tokoh dari Weifang Kategori:Politikus Republik Rakyat Tiongkok dari Shandong Kategori:Tawanan yang dihukum mati oleh Republik Rakyat Tiongkok Kategori:Pemimpin Wanita Tiongkok
https://id.wikipedia.org/wiki/Jiang%20Qing
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 273, 718, 1315, 2189, 2601, 2953, 4205, 5104, 5868, 6567, 7452, 8050, 9039, 10405, 10938, 11465, 11858, 13059, 13718, 15026, 15783, 16660, 17135, 17379, 19177, 19261, 23924 ], "plaintext_end_byte": [ 265, 717, 1314, 2188, 2600, 2921, 4204, 5091, 5867, 6566, 7451, 8011, 9038, 10404, 10937, 11464, 11857, 13012, 13717, 15025, 15782, 16659, 17120, 17346, 19176, 19260, 23921, 24592 ] }
칼 셔즈의 첫 기사는 무엇인가?
이온 안토네스쿠
korean
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
이온 빅토르 안토네스쿠(, 1882년 6월 15일 ~ 1946년 6월 1일)는 루마니아의 군인이자 권위주의 정치인이다. 1940년 9월 4일 총리가 되었으며 1944년 8월 23일 미하이 1세가 연합국에 항복할 때까지 재임하였다. 개요 안토네스쿠 스스로가 파시즘을 신봉하였으며 제2차 세계 대전의 기간 동안 공산주의자들을 축출한다는 명목으로 아돌프 히틀러와 협력하여 추축국에 참가했다. 안토네스쿠는 2차 세계대전기간 동안 총리이자 나치독일의 총통과 같은 위치인 콘두커토르(, 지도자)였다. 전쟁 후 전범으로 기소되어 1946년 6월 1일, 질라바에서 사형되었다. 안토네쿠스는 루마니아 육군의 장교로서 경력을 쌓았다. 1907년 루마니아 농민 봉기의 진압과 제1차 세계대전 기간 중 전공으로 명성을 얻었다. 간전기 동안 안토네쿠스는 반유대주의에 경도되었다. 그는 파시즘을 신봉하는 극우적 성향의 국가기독당에 가입하였으며 철위대[주해 1] 에서도 활동하였다. 프랑스에 무관으로 파견되었다가 뒤에 참모총장이 되었다. 이후, 국가기독당의 옥타비안 고가가 총리가 되자 내각에 참여하여 국방 장관이 되었다. 1930년대에 안토네스쿠는 국왕 카롤 2세와 대립한 결과 정치 권력에서 밀려났다. 그러나 1940년 쿠데타로 카롤 2세를 퇴위시키고 권력을 잡았다. 안토네스쿠는 미하이 1세를 국왕으로 삼고 병영 국가를 수립하였으나 강철단의 지도자 호리아 시마와 대립하게 되었다. 1941년 안토네스쿠는 나치 독일의 추축국에 참여하면서 전시 독재자인 콘두처토르가 되었고 1941년 부쿠레슈티 폭동의 와중에 호리아 시마를 제거하고 강철단을 장악하였다. 이후 안토네스쿠는 외교 장관과 국방 장관을 겸직하였다. 1941년 6월 안토네스쿠는 나치 독일과 함께 바르바로사 작전에 참여하여 소련을 침공하였다. 전쟁에 참전하면서 안토네스쿠는 루마니아군의 최고통수권자가 되었다. 안토네스쿠는 홀로코스트와 관련하여 40만명 이상의 유대인과 루마니아 소수 민족을 학살한 책임이 있다. 대표적인 학살의 사례로는 1941년 오데사 학살이 있다. 루마니아는 2차 세계대전 기간 동안 점령한 소련 영토인 트란스니스트리아에서 나치 독일의 최종 해결에 버금가는 조직적인 인종청소를 자행하였다. 1944년 동부 전선에서 소련의 진군이 계속되자 미하이 1세는 친위대를 동원하여 안토네스쿠를 체포하고 연합군과 전전협상을 개시하였다. 적군이 루마니아에 진군한 뒤 안토네스쿠는 루마니아 인민 재판에 전범으로 기소되었으며 사형되었다. 생애 초기 생애와 경력 안토네스쿠는 루마니아의 수도 부쿠레슈티에서 북쪽에 있는 피테치에서 태어났다. 그의 집안은 대대로 군인을 직업으로 하였고 루마니아 정교회를 신봉하는 중산층이었다.[1] 안토네스쿠는 어머니 리타 바란가와 특히 각별한 유대감을 지니고 있었다. 바란가는 안토네스쿠의 처형뒤에도 살아남았다.[2] 그의 아버지는 안토네스쿠가 자신의 뒤를 이어 군인이 되기를 원하였고 크라이오바의 군사학교에 안토네스쿠를 입학시켰다.[1] 이 학교에서 안토네스쿠는 루마니아 유태인 공동체의 지도자가 되는 빌헬름 필데르만과 같은 학급에서 배웠다. 이 때문에 안토네스쿠는 홀로코스트에서 필데르만이 살아남을 수 있도록 지시한다.[3] 안토네스쿠는 1904년 군사학교를 졸업하고 중위로 임관하여 타르고비체의 기병대에서 2년간 근무하였다.[1] 그는 열성적인 군인이었고 계속하여 진급하였다. 이 때부터 그는 차츰 명성을 얻기 시작했다. 그는 붉은 머리카락때문에 "붉은 개"()로 불렸다. 안토네스쿠는 실패하지 않는 탁월한 지휘관으로 인정받았다.[4] 1907년 루마니아 농민 봉기가 일어나자 그의 부대는 진압 작전에 참여하였다.[1][4] 프란시스코 베이가는 안토네스쿠가 직접 진압 작전에 참여하였다고 기록하고 있다.[5] 그러나 그는 그저 부대에 배속된 장교로서 참여한 것 뿐이라는 견해도 있다.[4] 데니스 데레턴트는 안토네스쿠가 진압 작전을 입안하였다고 하였다.[1] 농민 봉기를 진압한 그의 부대는 갈라치 항구의 사회주의자 봉기도 진압하였다.[5] 안토네스쿠는 이 일로 카롤 1세로부터 훈장을 하사받는다. 1911년 안토네스쿠는 대위로 진급하여 전쟁학교에 입학하였으며 1913년 우수한 성적으로 졸업하였다. 불가리아와 제2차 발칸 전쟁이 벌어지자 안토네스쿠는 도브루자에 주둔한 제1기병대의 참모로 복무하였다. 1차 대전 1916년 이후 루마니아 왕국은 연합국의 일원으로 제1차 세계대전에 참전하였다. 안토네스쿠는 콘스탄틴 프레잔 장군 휘하의 참모장으로 복무하였다.[1] 1916년 8월 루마니아군은 카르파티아 산맥을 넘어 오스트리아-헝가리로 진군하였다. 동맹국은 즉각 반격에 나섰으며 8월 24일 투르투차이아 전투에서 루마니아군은 불가리아와 독일 제국의 군대에게 크게 패하게 된다. 동맹국은 카르파티아 산맥을 넘어 왈라키아로 진군하였다. 안토네스쿠는 수도 방위 작전을 입안하였다.[1] 전황은 루마니아에게 불리하게 돌아갔으며 결국 볼다비아를 제외한 영토의 대부분을 점령당하였다. 이러한 상황에서 안토네스쿠는 점점 더 중요한 전략적 결정을 내리는 위치에 서게 되었고 이에 따라 그의 야심도 커져갔다.[5] 프레잔이 참모총장으로 부임하자 그의 참모장이었던 안토네스쿠는 소령으로 진급하였으며 몰다비아 방어 작전의 총책임자가 되어 1917년 7월에서 8월에 있었던 머러세치 전투의 전술을 담당하였다. 당시 루마니아의 총사령관은 알렉산드루 아베레스쿠였으며 독일 제국의 군대는 아우구스트 폰 마켄센이었다.[6] 전쟁 기간 동안 안토네스쿠는 프레잔의 최측근로서 그의 결정에 영향력을 행사하였다.[7] 1917년 가을 10월 혁명이 일어나자 러시아 임시 정부가 붕괴되고 러시아 소비에트 사회주의 연방공화국이 수립되었다. 러시아의 신정부는 독일 제국과 브레스트-리토프스크 조약을 맺었고 루마니아의 가장 큰 우군이었던 러시아군은 철수하게 되었다. 이로 인해 루마니아는 동부 전선에서 동맹국에 맞서는 유일한 국가가 되었으며 결국 항복하고 부쿠레슈티 조약 (1918년)을 맺었다. 그러나 1918년 말 루마니아는 국왕인 페르니난드 1세가 조약에 서명하지 않았다는 이유로 조약 파기를 선언한다. 이 기간동안 안토네스쿠는 기병연대를 이끌고 있었으며 "가장 합당한 해결책"으로서 동맹국과의 단독 강화 조약을 추진하였다.[7] 전후 루마니아는 트란실바니아를 합병한다. 전쟁이 끝난 뒤 안토네스쿠는 루마니아의 총리였던 이온 게오르게 두카()의 주목을 받았다. 그는 안토네스쿠가 "매우 지적이며 유능하고 활동적인 인물로 그의 국가에 대한 봉사와 개인 됨됨이 모두 신뢰할만 하다"고 평했다.[7] 한편 1918년 황태자 카롤(후일 카롤 2세)이 지지 람브리노와 눈이 맞아 자신의 군대에서 탈영하는 사건이 발생한다. 이 사건으로 인해 안토네스쿠는 미래에 왕위에 오를 카롤을 경멸하게 되었다.[4] 외교 경력 및 참모총장 시절 중령이 된 안토네스쿠는 1919년 파리 강화 회의를 통해 트란실바니아를 루마니아의 영토로 편입시킴으로써 대중들에게 이름이 알려지기 시작했다. 안토네스쿠는 루마니아의 《기원과 과거, 희생, 그리고 권리》라는 제목의 국가주의 소책자를 출간하였다. 그는 이 소책자에서 유고슬라비아 왕국과의 전쟁을 불사하고서라도 바나트 전역과 티모츠 계곡을 합병하는 대루마니아 정책을 추진하여야 한다고 주장하였다.[8] 1920년 3월 안토네스쿠는 프랑스에 무관으로 파견되었다. 그러나 그와 함께 무관으로 파견되었던 슈추 대령은 안토네스쿠에 대해 "그가 군사 전문가일지는 모르나 자만심이 강하고 배타주의자인데다 외국인 혐오가 심하다"고 보고하였다. 프랑스의 군사 사찰관 빅토르 페틴 장군은 슈추 대령의 보고가 정확하다고 인정하였다.[7] 이러한 보고에도 루마니아 정부는 1922년 안토네스쿠를 파리 주재 무관으로 유임하고 슈추 대령을 본국으로 소환하였다. 프랑스 정부 역시 페틴 장군의 보고에도 불구하고 안토네스쿠의 유임에 사의를 표명하였다.[9] 당시 안토네스쿠는 투란슬라비아의 시비우 지역 군사 교육을 맡았다. 지역 사령관들은 그의 교육 방식에 대해 불만이 많았다.[10] 안토네스쿠는 1923년부터 영국과 벨기에의 무관을 겸임하였다.[11] 안토네스쿠는 무관 임무를 수행하면서 루마니아 외교관 니콜라에 티툴레스쿠와 함께 프랑스로부터 1억 프랑스 프랑의 차관을 도입하여 프랑스제 무기를 구입하였다. 이 과정에서 두 사람은 개인적인 친분을 쌓았다.[10] 한편, 안토네스쿠는 루마니아 출신의 보수주의 문필가 마테 비베스코로부터 귀스타브 르 봉의 군중심리학을 소개받았다. 귀스타브 르 봉의 군중심리학은 여러 파시즘 지도자들에게 사상적인 기반을 제공하였다. 비베스코는 19세기 프랑스 군인이자 국가주의자였던 조르주 블랑제()도 소개하였다.[11] 1923년 안토네스쿠는 그와 정치적 성향이 비슷한 변호사였던 미하이 안토네스쿠와 친분을 쌓았다.[12] 1926년 안토네스쿠는 루마니아로 귀환하였고 시비우의 군사 교육 총괄을 계속하였다. 또한 1928년 가을부터 빈틸러 브러티아누 내각의 국방부 산하 보안사령관을 역임하였다.[10] 안토네스쿠는 프랑스 체류 시절 알게 된 마리아 니쿨레스쿠와 결혼하였다. 그녀는 이미 두 번의 결혼 경험이 있는 이혼녀였는데 첫 번째 남편은 루마니아 경찰의 경관이었고 두 번째 남편은 유대인 혈통의 프랑스인이었다.[13] 1930년 루마니아 왕국에서는 카롤 2세가 자신의 아들 미하이 1세를 밀어내고 왕위에 오르는 사건이 발생하였다. 카롤 2세는 1925년 치치 람브리노와 헤어진 뒤 마그다 루페스쿠와 열애에 빠졌고 이로 인해 왕위 계승권을 박탈당한 상태로 외국 생활을 시작하였다.[14] 그러나 1930년 귀국한 카롤 2세는 자신의 왕위를 주장하였고 미성년자였던 카롤 2세의 아들 미하이 1세는 퇴위하여 왕세자가 되었다.[15] 안토네스쿠는 1933년 참모총장이 되었다. 이 시기에 안토네스쿠는 반유대주의와 파시즘에 경도되어 있었고 철위대의 지도자 코르넬리우 젤레아 코드레아누와 가까워졌다. 안토네스쿠는 참모총장이라는 자신의 지위를 이요하여 보안부대로부터 수집한 각정 정보를 코드레아누에게 제공하였다.[10] 안토네스쿠는 국방 장관 파울 안겔레스쿠의 요청에 따라 루마니아군 현대화 사업을 진행하였다.[10] 이 과정에서 안토네스쿠는 카롤 2세와 측근들의 비호아래 군자금을 횡령하였다.[4][16] 카롤 2세는 종종 정치적인 목적에서 안토네스쿠를 곤경에 빠뜨리는 비공식 명령을 내렸다. 예를 들면 보안국의 시구란차 스타쿠루이와 안토네스쿠는 카롤 2세의 명령에 따라 서로를 감시하였다. 또한 카롤 2세는 안토네스쿠에게 내무부의 아르만드 처리네스쿠 장관을 밀착 감시하도록 명령하였다.[17] 안토네스쿠는 카롤의 낚시줄에 걸린 모든 정치 세력과 접촉하게 되었다. 안토네스쿠는 루마니아 내의 주요한 민주주의 세력인 자유당, 전국농민당과의 접촉을 유지하면서 한편으로는 극우세력인 옥타비아 고가의 국가기독당과 철위대를 만났다.[4][18] 1936년 안토네스쿠는 군부와 철위대에 의한 쿠데타가 준비되고 있는 사실을 알게 되었다. 그러나, 안토네스쿠는 이 사태를 반겼다.[17] 국방장관 시절과 코드레아누 재판 1937년 루마니아 총선 결과 어떠한 정당도 확고한 우위를 차지하지 못하였다. 그러나 카롤 2세는 극우 세력인 국기기독당의 고가를 루마니아 총리로 임명하고 파시즘 내각을 구성하였다. 고가 내각이 제일 처음 시행한 정책은 유대인에 대한 인종차별이었다. 고가의 이러한 정책은 철위대의 지도자 코드레아누의 영향력을 증대시키는 결과를 가져왔다. 고가는 코드레아누를 정보통신부 장관으로 임명하였고 아르만드 처르네스쿠는 내무부 장관에 임명되었다. 안토네스쿠는 국방장관이 되었다.[19] 간전기 기간 동안 루마니아는 전통적인 동맹국인 프랑스, 영국, 그리고 소협상 동맹의 국가들과 외교 관계를 유지할 것인지 아니면 고가 정부의 이념과 유사한 나치 독일 및 반 코민테른 협약의 국가들과의 외교를 시작할 것인지를 선택하여야만 하였다. 안토네스쿠는 이념적 성향이 아돌프 히틀러와 유사하였으나 프랑스, 영국과의 전통적인 외교관계에서 경력을 쌓았다.[4] 안토네스쿠는 헝가리와 소련의 보복주의에 대항하기 위해서는 전통적인 외교관계에 의지하여야 한다고 생각하고 있었다. 그러나 프랑스-소비에트 상호협력조약이 체결되자 반공주의자였던 안토네스쿠는 이를 못마땅하게 여기기 시작하였다.[20] 헝가리가 트란실바니아의 반환을 요구하기 시작하자 안토네스쿠는 참모진에게 서쪽으로부터의 공격에 대비하는 작전계획을 수립하도록 지시하였다.[21] 한편 독자적 파시스트 준군사조직인 철위대와 집권 국가기독당의 파시스트 준군사조직인 런치에리(,창병대)간의 무력 충돌이 발생하자 안토네스쿠는 이미 수도에서 시행되고 있던 계엄을 전국으로 확대한다.[22] 국가기독당의 고가와 철위대의 코드레아누의 연정이었던 고가 내각은 국왕 카롤 2세가 친정을 선포함으로써 막을 내렸다.(루마니아 헌법 (1938년) 참조) 1938년 고가 총리가 사망하자 안토네스쿠는 총리의 미망인 베투리아 고가와 친분을 지속하는 한편,[23] 코드레아누와 더욱 가까운 관계가 되었다. 안토네스쿠는 코드레아누를 자신의 절친한 친구라 말하였다.[24] 카롤 2세의 명으로 안토네스쿠는 코드레아누에게 근위대장 직을 제안한 적이 있었다. 코드레아누는 안토네스쿠의 위치와 고가 총리와의 관계를 생각할 때 정쟁으로 이어질 것이 뻔한 이 제안을 거절하였다.[25] 얼마 지나지 않아 처르네스쿠는 코드레아누를 반역죄로 체포하였다. 안토네스쿠는 이에 항의하는 서한을 보내고[26] 곧이어 국방장관을 사임하였다. 안토네스쿠는 코드레아누의 친구로서 검사 앞에 나서 그를 옹호하였다.[27] 카롤 2세는 루마니아 제3군에 명령하여 코드레아누를 바사라비아 지역 프레데알에 수감시켰다. 그는 후일 안토네스쿠의 탄원으로 키시너우로 이감되었다.[28] 카롤 2세는 코드레아누라는 강력한 정적이 사라지자 안토네스쿠를 공격하기 시작하였다. 카롤 2세는 안토네스쿠의 아내가 전 남편과 완전히 이혼한 것이 아니라고 주장하며 중혼 혐의를 씌우고자 하였으나 실패하였다.[29] 1938년 11월 30일 카롤 2세는 코드레아누를 처형하였다.[30] 카롤 2세의 통치는 제2차 세계대전이 시작될 무렵 이미 난맥상을 드러내고 있었다. 나치 독일과 소련의 독일-소련 불가침 조약으로 인해 루마니아는 고립되었다. 1940년 카롤 2세는 소련이 바사라비아와 북 부코비나를 점유하는 것에 동의할 수밖에 없었다. 한편 프랑스 공방전이 시작되자 루마니아는 어느 편에 서야 할지를 결정하여야만 하였다.[31] 권력 장악 추축국들의 압력이 계속되고, 루마니아가 남부 도브루자를 불가리아에 양도한 데 이어 북부 트란실바니아를 헝가리에 양도한 8월, 그의 억류는 비로소 끝났다. 주해 각주 참고 문헌 Final Report of the International Commission on the Holocaust in Romania, Polirom, Iaşi, 2004. ISBN973-681-989-2 Viorel Achim, The Roma in Romanian History, Central European University Press, Budapest, 2004. ISBN963-9241-84-9 Jean Ancel, Preludiu la asasinat. Pogromul de la Iaşi, 29 iunie 1941, Polirom, Iaşi, 2005. ISBN973-681-799-7 " 'The New Jewish Invasion' - The Return of the Survivors in Transnistria", in David Bankier (ed.), The Jews are Coming Back: The Return of the Jews to Their Countries of Origin after WWII, Berghahn Books, Providence, 2005, p.231-256. ISBN1-57181-527-9 Lucian Boia, Istorie şi mit în conştiinţa românească, Humanitas, Bucharest, 1997. ISBN973-50-0055-5 Christopher R. Browning, The Origins of the Final Solution: The Evolution of Nazi Jewish Policy, September 1939 – March 1942, University of Nebraska Press, Lincoln, 2004. ISBN978-0-8032-5979-9 Maria Bucur, "Edificies of the Past: War Memorials and Heroes in Twentieth-century Romania", in Maria Todorova (ed.), Balkan Identities: Nation and Memory, C. Hurst & Co. Publishers, London, 2004, p.158-179. ISBN1-85065-715-7 "Women's Stories as Sites of Memory: Gender and Remembering Romania's World Wars", in Nancy M. Wingfield, Maria Bucur (eds.), Gender & War in Twentieth-century Eastern Europe, Indiana University Press, Bloomington, 2006, p.171-192 Christopher Chant, The Encyclopedia of Codenames of World War II, Routledge & Kegan Paul Books Ltd., London, 1987. ISBN0-7102-0718-2 Adrian Cioroianu, Pe umerii lui Marx. O introducere în istoria comunismului românesc, Editura Curtea Veche, Bucharest, 2005. ISBN973-669-175-6 Marcel Cornis-Pope, John Neubauer (eds.), History of the Literary Cultures of East-Central Europe, John Benjamins, Amsterdam & Philadelphia, 2004. ISBN90-272-3452-3; see: Letiţia Guran, Alexandru Ştefan, "Romanian Literature under Stalinism", p.112-124 John Neubauer et al., "1945", p.143-177 Dennis Deletant, Hitler's Forgotten Ally: Ion Antonescu and His Regime, Romania, 1940-1944, Palgrave Macmillan, London, 2006. ISBN1-4039-9341-6 Stanislaw Frankowski, "Post-Communist Europe", in Peter Hodgkinson, Andrew Rutherford (eds.), Capital Punishment: Global Issues and Prospects, Waterside Press, Winchester, 1996, p.215-242. ISBN1-872870-32-5 Aleksander Gella, Development of Class Structure in Eastern Europe: Poland and Her Southern Neighbors, State University of New York Press, Albany, 1989. ISBN0-88706-833-2 Juliana Geran Pilon, The Bloody Flag. Post-Communist Nationalism in Eastern Europe. Spotlight on Romania (Studies in Social Philosophy & Policy No. 16), Transaction Publishers, New Brunswick & London, 1992. ISBN1-56000-620-X Roger Griffin, The Nature of Fascism, Routledge, London, 1993. ISBN0-415-09661-8 Arnold D. Harvey, Collision of Empires: Britain in Three World Wars, 1793-1945, Continuum International Publishing Group, London, 1992. ISBN1-85385-078-7Parameter error in {{ISBN}}: Invalid ISBN. Rebecca Ann Haynes, " 'A New Greater Romania'? Romanian Claims to the Serbian Banat in 1941", in Central Europe, Vol. 3, No. 2, November 2005, p.99-120; republished by University College London's Library Services Radu Ioanid, "Romania", in David S. Wyman, Charles H. Rosenzveig (eds.), The World Reacts to the Holocaust, Johns Hopkins University Press, Baltimore & London, 1996, p.225-252. ISBN0-8018-4969-1 Michelle Kelso, "Gypsy Deportations from Romania to Transnistria, 1942-44", in Karola Fings, Donald Kenrick (eds.), In the Shadow of the Swastika: Volume 2: The Gypsies during the Second World War, University of Hertfordshire Press, Hatfield, 1999, p.95-130. ISBN0-900458-85-2 Padraic Kenney, The Burdens of Freedom: Eastern Europe since 1989, Zed Books, London, 2006. ISBN1-84277-663-0 Peter C. Kent, The Lonely Cold War of Pope Pius XII: The Roman Catholic Church and the Division of Europe, 1943-1950, McGill-Queen's University Press, Montreal & Kingston, 2002. ISBN0-7735-2326-X Charles King, The Moldovans: Romania, Russia, and the Politics of Culture, Hoover Press, Stanford, 2000. ISBN0-8179-9792-X Walter Laqueur, Fascism: Past, Present, Future, Oxford University Press, Oxford etc., 1997. ISBN0-19-511793-X Philip Morgan, Fascism in Europe, 1919-1945, Routledge, London, 2003. ISBN0-415-16943-7 David Nicholls, Adolf Hitler: A Biographical Companion, ABC-CLIO, Santa Barbara, 2000. ISBN0-87436-965-7 William O. Oldson, A Providential Anti-Semitism. Nationalism and Polity in Nineteenth-Century Romania, American Philosophical Society, Philadelphia, 1991. 0-87169-193-0 Z. Ornea, Anii treizeci. Extrema dreaptă românească, Editura Fundaţiei Culturale Române, Bucharest, 1995. ISBN973-9155-43-X Monty Noam Penkower, The Jews Were Expendable: Free World Diplomacy and the Holocaust, Wayne State University Press, Detroit, 1988. ISBN0-8143-1952-1 Antony Polonsky, Joanna B. Michlic, introduction to The Neighbors Respond: The Controversy over the Jedwabne Massacre in Poland, Princeton University Press, Princeton, 2004, p.1-43. ISBN0-691-11306-8 Sabrina P. Ramet, "The Way We Were—And Should Be Again? European Orthodox Churches and the 'Idyllic Past' ", in Timothy A. Byrnes, Peter J. Katzenstein (eds.), Religion in an Expanding Europe, Cambridge University Press, Cambridge, 2006. ISBN0-521-85926-3 Steven D. Roper, Romania: The Unfinished Revolution, Routledge, London, 2000. ISBN90-5823-027-9 Michael Shafir, "The Mind of Romania's Radical Right", in Sabrina P. Ramet (ed.), The Radical Right in Central and Eastern Europe since 1989, Penn State University Press, University Park, 1999, p.213-232. ISBN0-271-01811-9 Ottmar Traşcă, "Ocuparea oraşului Odessa de căre armata română şi măsurile adoptate faţă de populaţia evreiască", in the Romanian Academy George Bariţ Institute of History's Historica Yearbook 2008, p.377-425 Francisco Veiga, Istoria Gărzii de Fier, 1919-1941: Mistica ultranaţionalismului, Humanitas, Bucharest, 1993. ISBN973-28-0392-4 Petru Weber, "Die Wahrnehmung des »Domestic Holocaust« im Rumänien der Nachkriegsjahre", in Regina Fritz, Carola Sachse, Edgar Wolfrum (eds.), Nationen und ihre Selbstbilder. Postdiktatorische Gesellschaften in Europa, Wallstein Verlag, Göttingen, 2008, p.150-167. ISBN978-3-8353-0212-9 Gerhard L. Weinberg, Germany, Hitler, and World War II: Essays in Modern German and World History, Cambridge University Press, Cambridge, 1996. ISBN0-521-56626-6 George W. White, Nationalism and Territory. Constructing Group Identity in Southeastern Europe, Rowman & Littlefield, Lanham, 2000. ISBN0-8476-9809-2 분류:1882년 태어남 분류:1946년 죽음 분류:루마니아의 총리 분류:루마니아의 침략범죄 기결수 분류:루마니아의 제1차 세계 대전 참전 군인 분류:루마니아의 제2차 세계 대전 관련자 분류:루마니아 파시스트 분류:총살형된 사람 분류:쿠데타로 집권한 지도자 분류:홀로코스트 가해자 분류:파시스트 지배자 분류:1급 1939년형 철십자장 수훈자 분류:1급 용감공 미하이 훈장 수훈자 분류:루마니아의 전쟁범죄 기결수 분류:루마니아의 반역죄 기결수 분류:루마니아의 발칸 전쟁 참전 군인 분류:루마니아의 수필가
https://ko.wikipedia.org/wiki/%EC%9D%B4%EC%98%A8%20%EC%95%88%ED%86%A0%EB%84%A4%EC%8A%A4%EC%BF%A0
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 419, 571, 872, 1384, 2099, 2564, 3135, 3695, 4289, 4719 ], "plaintext_end_byte": [ 410, 570, 871, 1383, 2091, 2563, 3134, 3694, 4288, 4656, 4815 ] }
Mikä on Uusi-Guinean pinta-ala?
Uusi-Guinea
finnish
{ "passage_answer_candidate_index": [ 0 ], "minimal_answers_start_byte": [ 155 ], "minimal_answers_end_byte": [ 178 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Uusi-Guinea on Australian pohjoispuolella sijaitseva saari, joka on pinta-alaltaan maailman toiseksi suurin Grönlannin jälkeen. Sen pinta-ala on noin 790000neliökilometriä. Saari jakautuu poliittisesti kahteen suunnilleen yhtä suureen osaan: 141. pituuspiirin länsipuolinen osa, Länsi-Uusi-Guinea, kuuluu Indonesian valtioon ja itäpuolinen osa muodostaa suurimman osan Papua-Uuden-Guinean valtiosta. Ihmiset Todisteet varhaisimmista ihmisten asumuksista saarella on ajoitettu 40000 vuoden taakse, ja saaren asutuksen on oletettu alkaneen 60000 vuotta sitten. Vanhimmat tiedot Papuan nimestä ovat molukkilaisen Tidoren sulttaanikunnan ajoilta 1400-luvulta. Nimi Uusi Guinea on espanjalaiselta merenkulkijalta nimeltä Yñigo Ortiz de Retez vuodelta 1545 ja viittaa siihen, että hän katsoi papualaisten muistuttavan ennestään tuntemiaan guinealaisia.[1][2] Uusi-Guinea oli länsimaalaisille kartoittamaton alue vuoteen 1930 asti. Tällöin australialainen Michael Leahy johti retkikuntansa maan sisäosiin. Aikaisemmin saarta oli kartoitettu lentokoneella, ja alue vaikutti läpipääsemättömältä viidakolta. Huhut alueen suurista kultaesiintymistä houkuttelivat seikkailijoita ja kaivosyhtiöitä, jotka rahoittivat Leahynkin matkan. Tutkimusretken suurin tulos oli kuitenkin, että saaren sisäosista löydettiin aikaisemmin tuntemattomia heimoja ja kansoja.[3] Saarta kansoittaa nykyään yli tuhat heimoryhmää, ja siellä puhutaan lähes yhtä monta kieltä, jotka jakautuvat melko tasan kahteen ryhmään, papualaisiin ja austronesialaisiin kieliin. Suuren heimojen määrän on arveltu johtuvan tästä jaosta. Papualaiset ovat suurempi ryhmä saarella, ja he ovat nykykäsityksen mukaan saaren alkuperäisten asukkaiden jälkeläisiä. Saari oli viime jääkauden aikana (24000 vuotta sitten) yhteydessä Australian mantereeseen Sahulin maakannaksen kautta, ja tällöin saarelle siirtyi lisää ihmisiä. Useimmat heimot harjoittavat maanviljelyä, jota metsästyksestä ja keräilystä saatava lisäravinto tukee. Nykyisin saarella asuu 6,9 miljoonaa ihmistä. Luonto Saaren pinnanmuodot ovat jyrkät, koska se sijaitsee mannerlaattojen rajan lähellä. Saaren poikki kulkevat Maokevuoret, joihin kuuluu Oseanian korkein huippu, 4884 metriä korkea Puncak Jaya. Vuorijonon etelä- ja pohjoispuolella avautuvat laajat tasankoalueet, joiden kasvillisuus vaihtelee sademetsästä savanniin ja suuriin mangrovesoihin. Saaren Indonesialle kuuluvassa osassa sijaitseva Lorentzin kansallispuisto kuuluu Unescon maailmanperintökohteisiin. Maasto on vaikeakulkuista. Saarella on 785000km² trooppista maaperää, joten eläimistö ja kasvisto ovat runsaslajisia – on arvioitu, että saarella tavataan 5–8prosenttia maapallon lajeista. Suuri osa saarella elävistä lajeista on kotoperäisiä eli endeemisiä, ja todennäköisesti saarelta löydetään vielä useita tieteelle tuntemattomia lajeja. Erityisesti saarella elää useita tropiikkiin sopeutuneita pussieläinlajeja, jotka ovat Australiassa harvinaisia tai puuttuvat sieltä kokonaan. Kuten Australia, on Uusi Guinea Wallacen linjan itäpuolella. Alkuperäisinä nisäkäsryhminä saarella elää nokkaeläimiä, kolme lahkoa pussieläimiä (Dasyuromorphia, Peramelemorphia ja Diprotodontia) sekä istukallisista nisäkkäistä Muridae-heimon jyrsijöitä ja kuusi heimoa (Pteropodidae, Emballonuridae, Hipposideridae, Rhinolophidae, Vespertilionidae ja Molossidae) lepakoita. Suuria nisäkäspetoja saarella ei elä lainkaan. Ihmisen mukana saarelle on levinnyt muun muassa villisikoja, koiria, kissoja sekä jyrsijöitä. 69prosenttia Uuden-Guinean nisäkäslajeista elää ainoastaan Uudessa-Guineassa. Lintulajistoa edustaa 79 heimoa, joihin kuuluu kaikkiaan yli 700 lajia. Näistä lajeista 320 on saarella endeemisiä. Lajistosta tunnetuimpia ovat näyttävät paratiisilinnut. Saaren kookkaimpia lintuja ovat lentokyvyttömät kasuaarit, joita saarella on kolme lajia. Muihin linnuston erikoisuuksiin kuuluvat isoviheltäjät (Pitohui) ja kiipijätimalit, jotka ovat maailman ainoita tunnettuja myrkyllisiä lintuja. Maailman papukaijalajeista yksi seitsemäsosa elää Uudessa-Guineassa. Suurten maapetojen puuttuessa papuanharpyija (Harpyopsis novaguineae) on saaren ravintoketjun huipulla. Sammakkoeläimiä tunnetaan 400 lajia, mutta lukumäärän uskotaan moninkertaistuvan. Kaikki sammakkoeläimet kuuluvat varsinaisiin sammakoihin (Anura), ja erityisen runsaslukuisina ovat edustettuina Litoria- ja Nyctimystes-sukujen puusammakot. Myös matelijalajisto on runsas ja saarelta tunnetaan 200 lisko-, 100 käärme-, 13 kilpikonna- ja kaksi krokotiililajia. Katso myös Luettelo maailman suurimmista saarista Lähteet Luokka:Indonesian saaret Luokka:Papua-Uuden-Guinean saaret Luokka:Seulonnan keskeiset artikkelit
https://fi.wikipedia.org/wiki/Uusi-Guinea
{ "plaintext_start_byte": [ 1, 820, 2874, 4850, 5074, 7161, 7389, 8254, 8828, 11257, 11875, 12428, 13262, 13692, 14940, 17364, 18031, 18701, 19344, 19524 ], "plaintext_end_byte": [ 819, 2873, 4845, 5026, 7156, 7384, 8117, 8722, 11191, 11874, 12413, 13192, 13687, 14857, 17256, 17682, 18608, 19302, 19522, 19838 ] }
কুরআনের প্রথম সূরার রূকুর সংখ্যা কত ?
কুরআন
bengali
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
কুরআন মাজীদ অথবা কুরআ-ন মাজী-দ (Arabic: القرآن‎ আল্-কুর্'আন্[টী১]) ইসলাম ধর্মের পবিত্র ধর্মগ্রন্থ, যা আল্লাহর দৈববাণী বলে মুসলমানরা বিশ্বাস করে থাকেন।[1] এটি আরবী সাহিত্যের সর্বোৎকৃষ্ট কর্ম হিসেবে বিবেচিত হয়ে থাকে।[2][3][4][5] কুরআনকে প্রথমে অধ্যায়ে (আরবীতে সূরা) ভাগ করা হয় এবং অধ্যায়গুলো (সূরা) আয়াতে বিভক্ত করা হয়েছে। মুসলমানদের বিশ্বাসমতে আল্লাহ ফেরেশতা জিব্রাইল এর মাধ্যমে ইসলামিক নবী মুহাম্মাদ (সঃ) এর কাছে মৌখিকভাবে কুরআনের আয়াতগুলো অবতীর্ণ করেন,[6][7] দীর্ঘ তেইশ বছর ধরে সম্পূর্ণ কুরআন অবতীর্ণ হয়। কুরআনের প্রথম আয়াত অবতীর্ণ হয় ৬০৯ খ্রিস্টাব্দের ২২ ডিসেম্বর যখন মুহাম্মাদের বয়স ৪০ বছর[8] এবং অবতরণ শেষ হয় মুহাম্মাদের তিরোধানের বছর অর্থাৎ ৬৩২ খ্রিস্টাব্দে।[1][9][10] মুসলমানরা বিশ্বাস করে থাকেন কুরআন হচ্ছে মুহাম্মাদের সবচেয়ে গুরুত্বপূর্ণ অলৌকিক ঘটনা যা তার নবুয়তের প্রমাণস্বরূপ[11] এবং ঐশ্বরিক বার্তা প্রেরণের ধারাবাহিক প্রক্রিয়ার চূড়ান্ত পর্যায় যা আদম থেকে শুরু হয়ে মুহাম্মাদের মধ্য দিয়ে শেষ হয়। তবে সুফিবাদের অনুসারীরা বিশ্বাস করে থাকেন মুহাম্মাদের সকল কর্মকান্ডে উম্মতের কাছে বোধগম্য করে তোলার জন্যই কুরআন অবতীর্ণ করা হয়। কুরআনের আয়াতসমূহে কুরআন শব্দটি ৭০ বার এসেছে।[12] ইসলামী ইতিহাস অনুসারে দীর্ঘ তেইশ বছর ধরে খণ্ড খণ্ড অংশে এটি ইসলামের নবী মুহাম্মাদের নিকট অবতীর্ণ হয়। ইসলামের অনুসারীরা কুরআনকে একটি পুর্ণাঙ্গ জীবন বিধান বলে বিশ্বাস করে। কুরআনে সর্বমোট ১১৪টি সূরা আছে। আয়াত বা পঙক্তি সংখ্যা ৬,২৩৬ টি। এটি মূল আরবি ভাষায় অবর্তীর্ণ হয়।[13][14][15][16] মুসলিম চিন্তাধারা অনুসারে কুরআন ধারাবাহিকভাবে অবর্তীর্ণ ধর্মীয় গ্রন্থগুলোর মধ্যে সর্বশেষ এবং গ্রন্থ অবতরণের এই ধারা ইসলামের প্রথম বাণীবাহক আদম থেকে শুরু হয়। কুরআনে অনেক ঐতিহাসিক ঘটনার উল্লেখ রয়েছে যার সাথে বাইবেলসহ অন্যান্য ধর্মীয়গ্রন্থের বেশ মিল রয়েছে, অবশ্য অমিলও কম নয়। তবে কুরআনে কোনও ঘটনার বিস্তারিত বর্ণনা নেই। ইসলামী ভাষ্যমতে কুরআন অপরিবর্তনীয় এবং এ সম্পর্কে মুসলিমরা কুরআনের সূরা আল-হিজরের (১৫ নং সূরা), ৯ নং আয়াতের কথা উল্লেখ করে থাকে, এবং তা হল: “আমি স্বয়ং এ উপদেশগ্রন্থ অবতরণ করেছি এবং আমি নিজেই এর সংরক্ষক।[17]” উৎপত্তি ও সংজ্ঞা আরবি ব্যাকরণে কুরআন শব্দটি মাসদার তথা ক্রিয়াবাচক বিশেষ্য হিসেবে ব্যবহৃত হয়। এটি قرأ ক্বরা'আ ক্রিয়া পদ থেকে এসেছে যার অর্থ পাঠ করা বা আবৃত্তি করা। এই ক্রিয়াপদটিকেই কুরআন নামের মূল হিসেবে চিহ্নিত করা হয়।[18] এই শব্দটির মিটার বা "মাসদার" (الوزن) হচ্ছে غفران তথা "গুফরান"। এর অর্থ হচ্ছে অতিরিক্ত ভাব, অধ্যবসায় বা কর্ম সম্পাদনার মধ্যে একাগ্রতা। উদাহরণস্বরুপ, غفر নামক ক্রিয়ার অর্থ হচ্ছে "ক্ষমা করা"; কিন্তু এর আরেকটি মাসদার রয়েছে যার যা হলো غفران, এই মাসদারটি মূল অর্থের সাথে একত্রিত করলে দাঁড়ায় ক্ষমা করার কর্মে বিশেষ একাগ্রতা বা অতি তৎপর বা অতিরিক্ত ভাব। সেদিক থেকে কুরআন অর্থ কেবল পাঠ করা বা আবৃত্তি করা নয় বরং আরেকটি অর্থ হচ্ছে একাগ্র ভঙ্গীতে পাঠ বা আবৃত্তি করা। কুরআনের মধ্যেও এই অর্থেই কুরআন শব্দটি ব্যবহৃত হয়েছে। কুরআনের সূরা আল-কিয়ামাহের (৭৫ নং সূরা) ১৮ নং আয়াতে এই শব্দটি উল্লেখিত আছে: “অতঃপর, আমি যখন তা পাঠ করি (ক্বুরা'নাহু), তখন আপনি সেই পাঠের (কুরআ'নাহ্‌) অনুসরণ করুন।[19]”[20] মুসলমানদের মতে এটি আল্লাহর বাণী বা বক্তব্য, যা ইসলামের নবী ও রাসূল মুহাম্মাদের উপর আরবি ভাষায় অবতীর্ণ হয়। তাদের মতে এটি একটি মুজিজা বা অলৌকিক গ্রন্থ যা মানব জাতির পথনির্দেশক। মুসলমানদের বিশ্বাস, কুরআনে মানব জীবনের সকল সমস্যার সমাধান রয়েছে এবং এটি পূর্ণাঙ্গ জীবন বিধান।[21] ইতিহাস নবীর যুগ সংকলন ইসলামে গুরুত্ব অননুকরণীয়তা ইসলামী পরিভাষা অনুযায়ী, কুরআনের অলৌকিক বৈশিষ্ট্ব্য রয়েছে, এই বিশ্বাসকে ইজায বলা হয়। মুসলমানরা বিশ্বাস করে আল কুরআন একটি ঐশি গ্রন্থ যা কোনো মানুষের পক্ষে রচনা করা সম্ভব নয়। নামাজে ইসলামী শিল্পকলায় পাঠ ও বিন্যাস কুরআনে বিভিন্ন দৈর্ঘ্যের মোট ১১৪টি সূরা রয়েছে। সকল সূরা মিলিয়ে মোট আয়াতের (আয়াত আরবি শব্দ, এর সাহিত্যিক অর্থ নিদর্শন) সংখ্যা প্রায় ৬,২৩৬ (মতান্তরে ৬৩৪৮টি অথবা ৬৬৬৬টি)।[22] প্রত্যেকটি সূরার একটি নাম রয়েছে। নামকরণ বিভিন্ন উপায়ে করা হয়েছে; তবে অধিকাংশ ক্ষেত্রেই সূরার অভ্যন্তরে ব্যবহৃত কোনো শব্দকেই নাম হিসেবে বেছে নেওয়া হয়েছে। এছাড়া এমন নামও পাওয়া যায় যা সূরার অভ্যন্তরে ব্যবহৃত হয় নি যেমন সূরা ফাতিহা। ফাতিহা শব্দটি এ সূরার কোথাও নেই। সূরাগুলোর একটি সুনির্দিষ্ট সজ্জা রয়েছে। সজ্জাকরণ তাদের অবতরণের ধারাবাহিকতা অনুসারে করা হয় নি। বরং দেখা যায় অনেকটা বড় থেকে ছোট সূরা অনুযায়ী সাজানো। অবশ্য একথাও পুরোপুরি সঠিক নয়। সজ্জার প্রকৃত কারণ কারও জানা নেই। অনেক ক্ষেত্রে বড় সূরাও ছোট সূরার পরে এসেছে। তবে একটি সূরা বা তার বিভিন্ন অংশ বিভিন্ন ঘটনার প্রেক্ষিতে ধারাবাহিকতার সাথেই অবতীর্ণ হয়েছিল বলে মুসলমানদের ধারণা। কুর’আনের সজ্জাটি মানুষের মুখস্থকরণের সুবিধার সৃষ্টি করেছে। বিভাজন: হিজ্‌ব বা মানজিল হিজ্‌ব বা মানজিল হচ্ছে কুরআনের প্রথম সূরা (সূরা ফাতিহা) ব্যতীত অন্য সূরাগুলো নিয়ে করা একটি শ্রেণি। হিজ্‌ব মুফাস্‌সিল একটি গুরুত্বপূর্ণ তাৎপর্য বহন করা। এতে ৭টি মানজিলের মাধ্যমে সবগুলো সূরাকে একসাথে করা হয়েছে।[23] মানজিলগুলো হচ্ছে: মানজিল ১ = ৩ টি সূরা, যথা, ২—৪ মানজিল ২ = ৫ টি সূরা, যথা, ৫—৯ মানজিল ৩ = ৭ টি সূরা, যথা, ১০—১৬ মানজিল ৪ = ৯ টি সূরা, যথা, ১৭—২৫ মানজিল ৫ = ১১ টি সূরা, যথা, ২৬—৩৬ মানজিল ৬ = ১৩ টি সূরা, যথা, ৩৭—৪৯ মানজিল ৭ = ৬৫ টি সূরা, যথা, ৫০—১১৪ পারা কুরআনে মোট ৩০ টি পারা বা অধ্যায় রয়েছে। ১১৪টি পূর্নাঙ্গ সূরা রয়েছে। সূরাগুলো বিভিন্ন আকারের হলেও কুরআনের পারাগুলো প্রায় সমান আকারের। কুরআন মুখস্থকরণের ক্ষেত্রে সাধারণতম পারা অনুযায়ী শিক্ষা করানো হয়। যে সকল স্থানে সমগ্র কুরআন পাঠের আয়োজন করা হয় সেখানেও এই পারা অনুযায়ী করা হয়। বিষয়বস্তু সাহিত্যিক গঠন ম্যাকগিল বিশ্ববিদ্যালয়ের আরবি সাহিত্য এবং ইসলাম শিক্ষা বিভাগের অধ্যাপক ইসা বাউলাতা কুরআনের সাহিত্যিক গঠনপ্রণালি সম্বন্ধে নিম্ন প্রকারের মন্তব্য করেছেন।[24] “কুরআনের বার্তাগুলো বিভিন্ন সাহিত্যিক গঠনে প্রকাশিত হয়েছে, যা আরবি সাহিত্যের সবচেয়ে নিখুঁত লিখিত রচনা হিসেবে ব্যাপকভাবে স্বীকৃত। কুরআনের ভাষার উপর ভিত্তি করেই আরবি ব্যাকরণ রচিত হয়েছে, এবং মুসলিম অলঙ্কার শাস্ত্রবিদদের বর্ণনামতে, কুরআনের বাগধারাগুলো ভীষণ সুন্দর এবং মহিমান্বিত হিসেবে বিবেচিত হয়... উপসংহারে একথা বলা যেতে পারে যে, কুরআন এর বার্তা প্রকাশ করার নিমিত্তে বিপুল প্রকার ও শ্রেণির সাহিত্যিক উপাদানের সফল প্রয়োগ ঘটিয়েছে।” ব্যাখ্যা গূঢ় ব্যাখ্যা অনুবাদ ইসলামের প্রথম যুগে সাহাবী সালমান আল-ফারিসী সূরা ফাতিহাকে ফারসি ভাষায় অনুবাদের মাধ্যমে সর্বপ্রথম কুরআন অনুবাদের সূচনা করেন। ইতোপূর্বে নবী মুহাম্মাদ আবিসিনিয়ার সম্রাট নাজ্জাশী বা নিগাস ও বাইজানটাইন সম্রাট হিরাক্লিয়াসের নিকট পাঠানো চিঠিতে কুরআনের আংশিক অনুবাদ প্রেরণ করেন। এরপর ৮৮৪ খৃস্টাব্দে আব্দুদুল্লাহ ইবনে ওমর ইবনে আব্দুল আজিজের সময়ে দ্বিতীয়বারের মত কুরআন অনারব ভাষায় অনুবাদের পদক্ষেপ গ্রহণ করা হয়, যা হিন্দু রাজা মেহরুকের অনুরোধে তৎকালীন সিন্ধু বা ভারতীয় উপমহাদেশের অধিবাসীদের জন্য তৈরি করা হয়েছিল। এরপর ১০ম থেকে ১২শ শতাব্দীর মধ্যবর্তী সময়ে সামানি সম্রাট প্রথম মনসূরের শাসনামলে তার উদ্যোগে ফারসি ভাষায় তাফসীরে ইবনে কাসীর-সহ কুরআনের পূর্নাঙ্গ অনুবাদ তৈরি করা হয়। এরপর বিভিন্ন সময়ে বিভিন্ন ভাষায় কুরআন এক বা একাধিকবার আংশিক বা পূর্নাঙ্গভাবে অনূদিত হয়েছে। বর্তমানে পৃথিবীর প্রধান ভাষাগুলোর প্রায় সবগুলোতেই কুরআনের পূর্নাঙ্গ অনুবাদ উপলব্ধ। বাংলা ভাষায় কুরআনের প্রধান অনুবাদসমূহ গিরিশ চন্দ্র সেন (বাংলা ভাষায় প্রথম অনুবাদ); মুহম্মদ কুদরাত-এ-খুদা; ইসলামিক ফাউন্ডেশন বাংলাদেশ; বিচারপতি হাবিবুর রহমান। পঠন পঠনের নিয়ম বৈকল্পিক পাঠ লিখন ও মুদ্রণ লিখন মুদ্রণ সমালোচনা অন্যান্য সাহিত্যের সঙ্গে সম্পর্ক আরও দেখুন কুরানবাদী তাফসীর টীকা সাহিত্যিক আরবি উচ্চারণ আঞ্চলিকভাবে পরিবর্তিত হয়ে থাকে। প্রথম স্বরের শব্দ "ও" বা "উ" হতে পারে, আর দ্বিতীয় স্বরের শব্দ "অ্যা" বা "আ" হতে পারে। উদাহরণে: মিশরে উচ্চারণ হবে "কোর'আন" আর সংযুক্ত আরব আমিরাতে উচ্চারণ হবে "কুর'অ্যান"। তথ্যসূত্র বহিঃসংযোগ অনুবাদসমূহ প্রকল্পের Zohurul Hoque এবং Muhiuddin Khan দ্বারা বাংলা অনুবাদ অন্তর্ভুক্ত এবং বিভিন্ন ভাষায় অন্যদের 140. , মুফতি তাকী উসমানী কর্তৃক লিখিত। - ৩০ টির বেশী ভাষায় কুরআনের অনুবাদ। - ইন্টারনেট স্যাক্রেড টেক্সট আর্কাইভ (বইটি বিনামূল্যে বিতরণের জন্য) তথ্যানুসন্ধান গণপ্রজাতন্ত্রী বাংলাদেশ সরকার কর্তৃক প্রনয়নকৃত কুরআন ওয়েবসাইট বিষয়শ্রেণী:ইসলামী পরিভাষা বিষয়শ্রেণী:ইসলাম বিষয়শ্রেণী:কুরআন বিষয়শ্রেণী:ধর্মগ্রন্থ বিষয়শ্রেণী:ইসলামিক গ্রন্থ
https://bn.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%95%E0%A7%81%E0%A6%B0%E0%A6%86%E0%A6%A8
{ "plaintext_start_byte": [ 115, 215, 968, 1795 ], "plaintext_end_byte": [ 214, 967, 1794, 2139 ] }
ఆంధ్ర ప్రదేశ్లోని ఎత్తయిన ప్రదేశం ఏది ?
ఆంధ్ర ప్రదేశ్ లోకసభ నియోజకవర్గాలు
telugu
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
ఆంధ్ర ప్రదేశ్‌లోని లోక్‌సభ నియోజకవర్గాలు భారత లోక్‌సభలో మొత్తం సభ్యుల సంఖ్య: 545 ప్రతిసభ్యుడు ఒక నియోజకవర్గానికి ప్రాతినిధ్యం వహిస్తాడు.1962 వరకు 494 లోక్‌సభ స్థానాలు ఉండేవి. 1967 లో ఇవి 525 కు పెరిగాయి. 1973 లో 31 వ రాజ్యాంగ సవరణ ద్వారా ఈ సంఖ్యను 545 కు పెంచారు. 2001 వరకు ఈ సంఖ్యను మార్చకూడదని 1976 లో 42 వ రాజ్యాంగ సవరణ తెచ్చారు. 2026 వరకు ఈ సంఖ్య ఇలాగే ఉండాలని 2002 లో 84 వ రాజ్యాంగ సవరణ చేశారు. లా కమిషన్ కోరికలు: 25%స్థానాలు పెంచాలి 5% కంటే ఎక్కువ ఓట్లు తెచ్చుకున్న అభ్యర్థుల్నే గెలిచినట్లు ప్రకటించాలి రెండు ఆంగ్లో ఇండియన్ స్థానాలు రద్దుచెయ్యాలి నేరచరితుల్ని పోటీచెయ్యనివ్వ కూడదు రెండు అవిశ్వాస తీర్మానాల మధ్య రెండేళ్ళ విరామం ఉండాలి ఇండిపెండెంట్లు ఉండకూడదు ఎన్నికయ్యాక పార్టీ వదిలితే సీటూ పోవాలి ఆంధ్ర ప్రదేశ్ లోని లోక్‌సభ నియోజకవర్గాల సంఖ్య: 25 ఆంధ్ర ప్రదేశ్ పునర్విభజనకు ముందు 42 (25 సీమాంధ్ర + 17 తెలంగాణా ) నియోజకవర్గాలు ఉండేవి. ఇవీ చూడండి లోక్‌సభ భారతదేశంలోని లోక్‌సభ నియోజకవర్గాలు మూలాలు వర్గం:లోక్‌సభ
https://te.wikipedia.org/wiki/%E0%B0%86%E0%B0%82%E0%B0%A7%E0%B1%8D%E0%B0%B0%20%E0%B0%AA%E0%B1%8D%E0%B0%B0%E0%B0%A6%E0%B1%87%E0%B0%B6%E0%B1%8D%20%E0%B0%B2%E0%B1%8B%E0%B0%95%E0%B0%B8%E0%B0%AD%20%E0%B0%A8%E0%B0%BF%E0%B0%AF%E0%B1%8B%E0%B0%9C%E0%B0%95%E0%B0%B5%E0%B0%B0%E0%B1%8D%E0%B0%97%E0%B0%BE%E0%B0%B2%E0%B1%81
{ "plaintext_start_byte": [ 1 ], "plaintext_end_byte": [ 79 ] }
Je,mji mkuu wa Ubelgiji ni upi?
Orodha ya miji ya Ubelgiji
swahili
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Hii ni orodha ya miji ya Ubelgiji yenye angalau idada ya wakazi 30,000 (2008). Orodha Marejeo ! Ubelgiji
https://sw.wikipedia.org/wiki/Orodha%20ya%20miji%20ya%20Ubelgiji
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 1143, 3007, 4628, 5805, 9358, 10775, 12232, 15384, 17434, 18225, 18766, 19030, 19353, 19508, 20226, 20859, 21266, 21492, 22410, 22618, 23994, 24776, 25662, 27051, 27497, 28591, 29217, 29728, 29833, 30716, 31397, 32874, 34043, 35644, 36314, 37861, 38583, 39048, 39701, 40032, 40159, 40246, 40354, 40463, 40820 ], "plaintext_end_byte": [ 1142, 2974, 4627, 5804, 9357, 10774, 12198, 15383, 17401, 18224, 18765, 19029, 19318, 19503, 20225, 20858, 21265, 21491, 22409, 22590, 23993, 24775, 25661, 26972, 27496, 28590, 29216, 29697, 29806, 30689, 31358, 32822, 33951, 35643, 36312, 37843, 38582, 39047, 39700, 40010, 40157, 40244, 40352, 40424, 40818, 41215 ] }
هل يجب فصل الدين عن السياسة ؟
علمانية
arabic
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
العَلمانية[1] و<b data-parsoid='{"dsr":[330,346,3,3]}'>العالمانية[2] و<b data-parsoid='{"dsr":[623,637,3,3]}'>اللايكية؛ هو المبدأ القائم على فصلِ الحكومة ومؤسساتها والسّلطة السّياسيّة عن السّلطة الدّينيّة أو الشّخصيّات الدّينيّة.[3][4][5] تختلف مبادئ العلمانية باختلاف أنواعها[6]، فقد تعني عدم قيام الحكومة أو الدّولة بإجبار أيّ أحدٍ على اعتناق وتبنّي معتقدٍ أو دينٍ أو تقليدٍ معينٍ لأسباب ذاتيّة غير موضوعيّة.[7][8] كما تكفل الحقّ في عدم اعتناق دينٍ معيّنٍ وعدم تبنّي دينٍ معيّنٍ كدينٍ رسميٍّ للدّولة. وبمعنى عامّ، فإنّ هذا المصطلح يشير إلى الرّأي القائِل بأنّ الأنشطةَ البشريّة والقراراتِ -وخصوصًا السّياسيّة منها- يجب أن تكون غير خاضعة لتأثير المُؤسّسات الدّينيّة. تعود جذور العلمانيّة إلى الفلسفة اليونانيّة القديمة، لفلاسفة يونانيّين أمثال إبيقور، غير أنّها خرجت بمفهومِها الحديث خلال عصر التّنوير الأورُبّيّ، على يد عددٍ من مفكّري عصر التنوير من أمثال جون لوك ودينيس ديدرو وفولتير وباروخ سبينوزا وجيمس ماديسون وتوماس جفرسون وتوماس بين وعلى يد عدد من أعلام الفكر الحر خلال العصر الحديث من أمثال بيرتراند راسل وكريستوفر هيتشنز. ينطبقُ نفس المفهوم على الكون والأجرام السّماويّة، عندما يُفسَّر النّظام الكونيّ بصورة دُنيويّة بحتة، بعيدًا عن الدّين، في محاولة لإيجاد تفسير للكون ومُكوّناته. ولا تُعتبر العلمانيّة شيئًا جامدًا، بل هي قابلة للتّحديث والتّكييف حسب ظروف الدِّوَل الّتي تتبنّاها، وتختلف حدّة تطبيقها ودعمها من قبل الأحزاب أو الجمعيّات الدّاعمة لها بين مختلف مناطق العالم. كما لا تَعتبر العلمانيّة ذاتها ضدّ الدّين، بل تقف على الحيادِ منه، في الولايات المتحدة مثلاً، وُجِد أنّ العلمانيّة خدمت الدّين من تدخّل الدّولة والحكومة، وليس العكس.[9] وقد يعتبرها البعض جزءًا من (التّيّار الإلحاديّ) كما جاء في (الموسوعة العربيّة العالميّة)[10] الصادرة في السعودية. التّعريف والنشأة العلمانيّة في العربيّة مُشتقّة من مُفردة عَلَم، وهي بدورها قادمة من اللغات السّاميّة القريبة منها؛ أمّا في الإنجليزيّة والفرنسية فهي مُشتقّة من اليونانية بمعنى "العامّة" أو "الشّعب"، وبشكل أدقّ، عكس الإكليروس أو الطّبقة الدّينيّة الحاكمة؛ وإبّان عصر النهضة، بات المصطلح يشير إلى القضايا الّتي تهمّ العامّة أو الشّعب، بعكس القضايا التي تهمّ خاصّته. أمّا في اللغات السامية ففي السريانية تشير كلمة ܥܠܡܐ (نقحرة: عَلما) إلى ما هو مُنتمٍ إلى العالم أو الدّنيا، أي دون النّظر إلى العالم الرّوحي أو الماورائيّ، وكذلك الأمر في اللغة العبرية: עולם (نقحرة: عُولَم) والبابليّة وغيرهم؛ وبشكل عامّ، لا علاقة للمصطلح بالعلوم أو سواها، وإنّما يشير إلى الاهتمام بالقضايا الأرضيّة فحسب،[11] وأول استعمال لكلمة العَلمانية عُثر عليه في كتاب "مصباح العقل"[12] من القرن العاشر الميلادي لمؤلفه ساويرس بن المقفع الذي قال "أمّا المصريون فرأوا أنْ يكون الأسقف، بالإسكندرية خاصة، بتولاً لم يتزوج في حال عَلْمانيّته".[13] يسار|200بك|تصغير|الكاتب الإنكليزي جورج هوليوك (1817 -1906) أول من نحت مصطلح "علمانية" عام 1851. وتقدّم دائرة المعارف البريطانية تعريف العلمانيّة بانها: "حركة اجتماعيّة تتّجه نحو الاهتمام بالشّؤون الدُّنيويّة بدلًا من الاهتمام بالشّؤون الآخروية. وهي تُعتبر جزءًا من النّزعة الإنسانيّة الّتي سادت منذ عصر النهضة؛ الدّاعية لإعلاء شأن الإنسان والأمور المرتبطة به، بدلاً من إفراط الاهتمام بالعُزوف عن شؤون الحياة والتّأمّل في الله واليوم الأخير. وقد كانت الإنجازات الثّقافيّة البشريّة المختلفة في عصر النهضة أحد أبرز منطلقاتها، فبدلاً من تحقيق غايات الإنسان من سعادة ورفاهٍ في الحياة الآخرة، سعت العلمانية في أحد جوانبها إلى تحقيق ذلك في الحياة الحالية".[14] أقدم التلميحات للفكر العلماني تعود للقرن الثالث عشر في أوروبا حين دعا مارسيل البدواني في مؤلفه «المدافع عن السلام» إلى الفصل بين السلطتين الزمنية والروحية واستقلال الملك عن الكنيسة في وقت كان الصراع الديني الدينيوي بين بابوات روما وبابوات أفنيون في جنوب فرنسا على أشدّه؛ ويمكن تشبيه هذا الصرع بالصراع الذي حصل بين خلفاء بغداد وخلفاء القاهرة.[15] وبعد قرنين من الزمن، أي خلال عصر النهضة في أوروبا كتب الفيلسوف وعالم اللاهوت غيوم الأوكامي حول أهمية: "فصل الزمني عن الروحي، فكما يترتب على السلطة الدينية وعلى السلطة المدنية أن يتقيدا بالمضمار الخاص بكل منهما، فإن الإيمان والعقل ليس لهما أي شيء مشترك وعليهما أن يحترما استقلالهما الداخلي بشكل متبادل."[16] غير أن العلمانية لم تنشأ كمذهب فكري وبشكل مطرد إلا في القرن السابع عشر، ولعلّ الفيلسوف سبينوزا كان أول من أشار إليها إذ قال أن الدين يحوّل قوانين الدولة إلى مجرد قوانين تأديبية. وأشار أيضًا إلى أن الدولة هي كيان متطور وتحتاج دومًا للتطوير والتحديث على عكس شريعة ثابتة موحاة. فهو يرفض اعتماد الشرائع الدينية مطلقًا مؤكدًا إن قوانين العدل الطبيعية والإخاء والحرية هي وحدها مصدر التشريع.[17] وفي الواقع فإن باروخ سبينوزا عاش في هولندا أكثر دول العالم حرية وانفتاحًا آنذاك ومنذ استقلالها عن إسبانيا، طوّر الهولنديون قيمًا جديدة، وحوّلوا اليهود ومختلف الأقليات إلى مواطنين بحقوق كاملة، وساهم جو الحريّة الذي ساد إلى بناء إمبراطورية تجارية مزدهرة ونشوء نظام تعليمي متطور، فنجاح الفكرة العلمانية في هولندا، وإن لم تكتسب هذا الاسم، هو ما دفع حسب رأي عدد من الباحثين ومن بينهم كارن أرمسترونغ إلى تطور الفكرة العلمانية وتبينها كإحدى صفات العالم الحديث.[18] الفيلسوف الإنكليزي جون لوك كتب في موضوع العلمانية: "من أجل الوصول إلى دين صحيح، ينبغي على الدولة أن تتسامح مع جميع أشكال الاعتقاد دينيًا أو فكريًا أو اجتماعيًا، ويجب أن تنشغل في الإدارة العملية وحكم المجتمع فقط، لا أن تُنهك نفسها في فرض هذا الاعتقاد ومنع ذلك التصرف. يجب أن تكون الدولة منفصلة عن الكنيسة، وألا يتدخل أي منهما في شؤون الآخر. هكذا يكون العصر هو عصر العقل، ولأول مرة في التاريخ البشري سيكون الناس أحراراً، وبالتالي قادرين على إدراك الحقيقة".[19] تعريف مختصر للعلمانية يمكن إيضاحه بالتصريح التالي لثالث رؤساء الولايات المتحدة الإمريكية توماس جيفرسون، إذ صرّح: "إن الإكراه في مسائل الدين أو السلوك الاجتماعي هو خطيئة واستبداد، وإن الحقيقة تسود إذا ما سمح للناس بالاحتفاظ بآرائهم وحرية تصرفاتهم". تصريح جيفرسون جاء لوسائل الإعلام بعد أن استعمل حق النقض عام 1786 ضد اعتماد ولاية فيرجينيا للكنيسة الأنجليكانية كدين رسمي، وقد أصبح الأمر مكفولاً بقوة الدستور عام 1789 حين فصل الدين عن الدولة رسميًا فيما دعي «إعلان الحقوق». ويفسر عدد من النقاد ذلك بأن الأمم الحديثة لا يمكن أن تبني هويتها على أي من الخيارات الطائفية، أو تفضيل الشريحة الغالبة من رعاياها سواءً في التشريع أو في المناصب القيادية، فهذا يؤدي إلى تضعضع بنيانها القومي من ناحية، وتحولها إلى دولة تتخلف عن ركب التقدم بنتيجة قولبة الفكر بقالب الدين أو الأخلاق أو التقاليد.[20] أول من ابتدع مصطلح العلمانية هو الكاتب البريطاني جورج هوليوك عام 1851، غير أنه لم يقم بصياغة عقائد معينة على العقائد التي كانت قد انتشرت ومنذ عصر التنوير في أوروبا؛ بل اكتفى فقط بتوصيف ما كان الفلاسفة قد صاغوه سابقًا وتخيله هوليوك، من نظام اجتماعي منفصل عن الدين غير أنه لا يقف ضده إذ صرح: "لا يمكن أن تفهم العلمانية بأنها ضد المسيحية هي فقط مستقلة عنها؛ ولا تقوم بفرض مبادئها وقيودها على من لا يود أن يلتزم بها. المعرفة العلمانية تهتم بهذه الحياة، وتسعى للتطور والرفاه في هذه الحياة، وتختبر نتائجها في هذه الحياة".[21] بناءً عليه، يمكن القول أن العلمانية ليست أيديولوجيا أو عقيدة بقدر ما هي طريقة للحكم، ترفض وضع الدين أو سواه كمرجع رئيسي للحياة السياسية والقانونية، وتتجه إلى الاهتمام بالأمور الحياتية للبشر بدلاً من الأمور الأخروية، أي الأمور المادية الملموسة بدلاً من الأمور الغيبية. الدولة العلمانية من المختلف عليه وضع تعريف واضح للدولة العلمانية؛ وفي الواقع فهو تعريف يشمل ثلاث جوانب أساسية، ويتداخل مع مفهوم دين الدولة أو الدين ذو الامتياز الخاص في دولة معينة. هناك بعض الدول تنصّ دساتيرها صراحة على هويتها العلمانية مثل الولايات المتحدة وفرنسا وكوريا الجنوبية والهند وكندا. بعض الدول الأخرى، لم تذكر العلمانية في دساتيرها ولكنها لم تحدد دينًا للدولة، وتنصّ قوانينها على المساواة بين جميع المواطنين وعدم تفضيل أحد الأديان والسماح بحرية ممارسة المعتقد والشرائع الدينية، وإجراء تغيير في الدين بما فيه الإلحاد أو استحداث أديان جديدة بما يشكل صونًا لحقوق الإنسان وحقوق الأقليات الدينية،[22] وهي بالتالي تعتبر دولاً علمانية. هناك الشريحة الثالثة من الدول وتنصّ دساتيرها على دين الدولة معيّن كمصر وموناكو واليونان غير أن دساتيرها تحوي المبادئ العلمانية العامة، كالمساواة بين جميع مواطنيها وكفالة الحريات العامة، مع تقييد لهذه الحريات، يختلف حسب الدول ذاتها. في مالطا وهي دولة تتخذ المسيحية الكاثوليكية دينًا لها يعتبر الإجهاض محرمًا بقوة القانون، وذلك مراعاة للعقائد الكاثوليكية، ومع ذلك فإن نسب تقييد الحريات العامة في مالطا هو أقل بكثير مما هو عليه في دول أخرى كمصر حيث تعتبر الشريعة الإسلامية المصدر الرئيسي للتشريع ما أدى إلى قيود حول تغيير الدين أو بناء دور عبادة غير إسلامية إلى جانب تشريع تعدد الزوجات وغيرها من القضايا المرتبطة بقانون الأحوال الشخصية. المثل المصري ينطبق على عدد من الدول الأخرى، ما دفع بعض الباحثين لاجراء تعديلات اصطلاحية فأحلت "الدولة المدنية" بدلاً من "الدولة العلمانية" واقترح البعض "دولة مدنية بمرجعية دينية"، غير أن ذلك حسب رأي بعض الباحثين يفرغ مبادئ المساواة والحريات العامة من مضمونها ويحصرها في قالب معيّن ما يعني دولة دينية وإن بإطار مدني.[23] أما الدول الأقرب لنموذج مالطا فمن المتفق عليه وصفها دولاً علمانية، إلى جانب بعض التحفظات كعبارة "حياد الدولة تجاه الدين" بدلاً من "فصل الدولة عن الدين". لا يزال النقاش يدور في الدولة المصنفة علمانيًا حول مدى الالتزام بفصل الدين عن الدولة؛ ففي فرنسا جدول العطل الرسمية مقتبس بأغلبه من الأعياد الكاثوليكية، وكذلك تقدم الدولة من أموال دافعي الضرائب تمويلاً للمدارس الدينية؛[24] أما في الهند وهي أيضًا دولة تنصّ على العلمانية الكاملة، تقدّم الدولة سنويًا إعانات للحجاج المسلمين وصل في عام 2007 إلى 47454 روبية عن كل حاج هندي.[25] أما دستور أستراليا وهي دولة علمانية رغم عدم ورود العبارة صراحة، يذكر في المادة السادسة عشر بعد المئة، على عدم تقييد أي حرية دينية أو ممارسة للشعائر الدينية أو تمييز بين معتنقي مختلف الأديان في مناصب الدولة والحياة العامة، ومع ذلك فإن الدستور ذاته يبدأ بعبارة " بتواضع، نعتمد على نعمة الله المتعالي"[26] (بالإنجليزية: Humble reliance on the blessing of Almighty God)، وسوى ذلك فإن الحكومة الأسترالية تدعم الصلاة المسيحية في المدارس الحكومية وتمول المدارس الدينية التي تعدّ القسس الجدد وكذلك رجال الدين. الحال كذلك في سويسرا وفي الولايات المتحدة الإمريكية، وإن بدرجات متفاوتة لا تشمل في جميع الظروف تقييد أي حرية دينية أو ممارسة للشعائر الدينية أو تمييز بين معتنقي مختلف الأديان في مناصب الدولة والحياة العامة فهي من المبادئ المشتركة بين جميع الدول المصنفة كعلمانية. المجتمع العلماني في دراسة الدين، تعتبر الديمقراطية الحديثة بشكل عام علمانية. يرجع هذا إلى حرية الدين شبه الكاملة (المعتقدات الدينية بشكل عام ليست معرضة لاعتماد قانوني أو اجتماعي) بالإضافة إلى انعدام سلطة رجال الدين على القرارات السياسية. على الرغم من ذلك، توصلت بعض الأبحاث التي قام بها مركز بيو للأبحاث أن الأمريكان يشعرون بالراحة أكثر مع لعب الدين لدور رئيسي في الحياة العامة، بينما في أوروبا نجد أن تأثير الكنيسة على الحياة العامة في تراجع مستمر.[27] انشغل علم الاجتماع الحديث منذ ماكس فيبر بمشكلة السلطة في المجتمعات العلمانية مع وجود العلمنة كعملية اجتماعية أو تاريخية. يشمل علماء القرن العشرين الذين ساهمت أعمالهم في فهمنا لهذه الأمور كلا من كارل بيكر وكارل لوفيت وهانز بلومنبيرغ وماير هاوارد أبرامز وبيتر ل. بيرغر وبول بينيشو وغيرهم الكثير.[28] أصبحت بعض المجتمعات علمانية أكثر كنتيجة لبعض العمليات الاجتماعية بدلا من كونها نتيجة أعمال حركات علمانية مخلصة. تُعرف هذه العملية باسم العلمنة. زعم عالم الاجتماع بيتير ل. بيرغر أن العالم الحديث لا يمكن وصفه بعد الآن بأنه علماني أو بأنه يتحول نحو العلمانية بسرعة. بدلا من ذلك يمكننا وصفه على أنه جماعيّ.[29] الأخلاق العلمانية وصف جورج هوليوك العلمانية في كتابه المنشور في عام 1896 العلمانية الإنجليزية كما يلي: “العلمانية هي رمز الواجب المتعلق بهذه الحياة، والمؤسسة على اعتبارات بشرية خالصة، ومخصصة بشكل رئيسي لمن يعتبرون اللاهوت غير متكامل أو غير كاف أو لا يمكن الاعتماد عليه. هناك ثلاثة أسس للعلمانية: (1) تحسين هذه الحياة بطرق مادية. (2) أن العلم هو مصدر العناية البشرية المتاح. (3) أنه من الخير ان تفعل الخير. سواء كان هناك خير آخر أم لا، فإن خير الحياة الحالية هو الخير، ومن الخير أن نسعى وراء هذا الخير.[30]” أكد هوليوك على أن العلمانية والأخلاق العلمانية يجب ألا يهتما على الإطلاق بالتساؤلات الدينية (لأنها غير مرتبطة بها)، وبالتالي يجب التمييز بينها وبين الفكر الحر القوي والإلحاد. في ذلك الأمر اختلف هوليوك مع تشارلز برادلو مما أدى إلى انقسام الحركات العلمانية بين من يتفقون مع الحركات المناهضة للدين وأن النشاط غير ضروري أو مطلوب وبين من يرون أنه كذلك. غالبا ما يوصف الجدال الأخلاقي المعاصر في الغرب بأنه "علماني". توصف أعمال بعض فلاسفة الأخلاق المشهورين أمثال ديريك بارفت وبيتر سينغر وحتى كل مجال الأخلاقية الحيوية المعاصرة بأنها علمانية بشكل كامل أو أنها غير دينية.[31][32][33][34] على الرغم من تعدد وتنوع وجهات النظر الفلسفية للعلمانيين الأخلاقيين، إلا أنهم يتشاركون عموما في واحد أو أكثر من هذه المبادئ: البشر من خلال قدرتهم على التعاطف، لديهم القدرة على تحديد أسس أخلاقية. رفاهية الآخرين شأن رئيسي لصانع القرار الأخلاقي. البشر من خلال المنطق و العقل، قادرون على استخلاص المبادىء المعيارية للسلوك. قد يؤدي ذلك إلى سلوك أفضل من السلوك القائم على أساس النصوص الدينية. بدلا من ذلك، قد يؤدي هذا إلى الدعوة إلى نظام مختلط من المبادئ الأخلاقية والذي يتحصل على قبول مجموعة واسعة من الناس، سواء الدينية أو غير الدينية. لدى البشر مسؤولية أخلاقية للتأكيد على المجتمعات والأفراد أن تتصرف على أساس هذه المبادئ الأخلاقية. يُطبق العديد من هذه المبادئ في علم الأخلاق، ويُستخدم المنهج العلمي للإجابة على الأسئلة الأخلاقية. دور رجال الدين الدولة العلمانية هي ضد الثيوقراطية، وبالتالي تعتبر حكمًا مدنيا، وإن كان من الممكن وجود علمانية - عسكرية. ولا يحدد كون الدولة علمانية بدين الدولة بمقدار ما يحدده طبيعة دور رجال الدين في الدولة. الثيوقراطية كنظام حكم، هي حكم طبقة من رجال الدين إما نتيجة حق إلهي أو نتيجة «حفظ الشريعة» الإلهية، وتكون إما مباشرة عن طريق إدراتهم للدولة مباشرة، أو غير مباشر عن طريق الحق بتمرير أو الاعتراض على التشريع والإدارة. غالبًا، ما يشكل رجال الدين في الدول الغير علمانية طبقة أو هيئة ذات صلاحيات، وتكون "سلطة غير منتخبة، وربما وراثية، وغير كفوءة، بل ومطلقة غير مقيدة في الغالب، ووضع السلطة المطلقة في يد طبقة واحدة، مفسدة مطلقة".[35] يمكن وضع العديد من الأمثلة التاريخية حول التحالف بين السلطة ورجال الدين، ودفاع رجال الدين عن مصالحهم ومصالح الطبقة السياسية باسم الدين:[36] عرض على مجلس الفقهاء في إيران، وهي هيئة لها حق إسقاط أي مشروع يتعارض مع الشريعة الإسلامية، عام 1981 قانون إصلاحات للأراضي الزراعية، تضمن توزيعًا أكثر عدلاً، ونال دعم الخميني. لكن كثيرًا من الفقهاء في مجلس الأوصياء، كانت لديهم أملاك كبيرة، وتشريع كهذا يؤذي مصالحهم؛ وعندما قدّم لهم مشروع الإصلاحات مارسوا حقهم في الاعتراض عليه، بحجة مخالفة الشريعة وأسقطوه. قال الخميني، أن هذه القضية لا تغتفر، وستؤدي إلى عدم ثقة الأمة برجال الدين. الأمر ذاته وجد بصيغة مختلفة في مصر قبل محمد علي، ولذلك فأول ما قام به محمد علي باشا حين بنى دولة مصر الحديثة، «تقليم أظفار» الطبقة الدينية.[37] الدكتور عبد الحي أحمد المنعم أستاذ الشريعة بجامعة إيموري يقول: "فرض أو تقرير الشريعة عبر القوة القسرية للدولة، ينفي طبيعتها الدينية، لأن المسلمين حينها سيرعون تطبيق شريعة الدولة، ولن ينجزوا بحرية ما يفرض عليهم كمسلمين"، في ذات البحث لا ينفي نعيم حق المسلمين في الاحتكام بقضايا الأحوال الشخصية كازواج والطلاق والإرث للشريعة، شرط أن يكون بحرية.[38] أخيرًا، فإن نظرية السلطة هي التصادم الأبرز بين بعض الأجنحة الدينية والعلمانية، فمن منظور ديني "الله هو صاحب السلطة، وهو صاحب التشريع، فلابدّ من وجود هيئة تمثله وتعمل على الحفاظ على «الحق الإلهي» في الشرع"؛ هذه الفكرة تعتبر تأصيل فكرة الحكم الثيوقراطي في العصور الحديثة؛ وفي المقابل فإن أوساط دينية أخرى تعلّم أن "الله أوكل الإنسان الأرض ليسوسها ويتسلط عليها؛ فهذه الوكالة هي سلطة سياسة الأرض أي تنظيمها وإدراتها، وبوصفها سلطة تنظيم وإدارة فهي تشريع"،[39] وتعتبر الفكرة السابقة مسيحية أساسًا،[40] ومقبولة في أوساط أخرى. يمكن القول أن دور رجال الدين في المجتمع العلماني سوى دور الدين، هو إبداء الرأي أو قيادة جماعات ضغط، فرجل الدين يعمل في قلب المجتمع ولا يفرض نفسه عليه من فوق كسلطة، مع الحفاظ على ما تنصّ عليه وثيقة الحقوق. علاقة العلمانية بالليبرالية والديمقراطية العلمانية بمعنى أشمل قد تعني فصل الدين عن الممارسات (ومن ضمنها الحياة الشخصية) قد يكون هو الأكثر تميّزا من معارّفها بمعناها الضيق والذي يعني فصل الدين عن الدولة مع بعض مبادئ الليبرالية، حيث تذكر الموسوعة البريطانية ذلك المعنى ضمن الليبرالية [41]. من جهة اُخرى فإن الديمقراطية بمعناها الضيق وهو حكم الأغلبية بدون الاهتمام لحريات الأفراد وهو ما يدعى بالديمقراطية اللاليبرالية، فإنها بهذا المعنى لا تقتضي فصل الدين عن الدولة بالضرورة بل تعتمد على اختيار أغلبية الشعب التي قد تكون دينية كما يمكن أن تكون لادينية. لكن إذا أدخلنا حرية التعبير اللازمة لمنافسة عادلة للمعارضة السياسية في تعريف الديمقراطية فيستلزم ذلك فصل الدين عن الدولة بما يسمح بحرية الأفراد في التعبير بلا قيود دينية إذ بدون هذه الحرية لا يمكن للسياسيين والمفكرين العلمانيين أن يعبّروا عن آرائهم مما يخل بمبدأ الحرية الأساسية للدعاية الانتخابية التي يمكن أن تتضمن ما هو مخالف للدين. كذلك فإن العلمانية بمعناها الضيق ليست الا جزءا من معنى الليبرالية فهي تفصل الدين فقط عن الدولة وهذا لا يكفي لضمان حرية وحقوق الأفراد بينما تفصل الليبرالية جميع المعتقدات الشمولية عن الدولة سواء كانت دينية أو غير دينية، ومن أمثلة انتهاك حريات وحقوق الأفراد لأسباب غير دينية: حكم ستالين في الاتحاد السوفيتي السابق، وحكم هتلر في ألمانيا النازية. أما المعنى الأشمل للعلمانية المتمثل بفصل الدين عن الحياة والاهتمام بها على حساب الدين فهو واحد من الخيارات التي تتيحها الليبرالية لأفرادها كما تتيح لهم أيضاً الاهتمام بالدين على حساب الحياة إذا رغبوا ذلك بشرط عدم إرغام الأفراد على أي رأي معيّن بشأن الدين أو غيره. مراحل العلمانية مرّت العلمانية الشاملة بثلاث مراحل أساسية: مرحلة التحديث اتسمت هذه المرحلة بسيطرة الفكر النفعي على جوانب الحياة بصورة عامة، فلقد كانت الزيادة المطردة من الإنتاج هي الهدف النهائي من الوجود في الكون، ولذلك ظهرت الدولة القومية العلمانية في الداخل والاستعمار الأوروبي في الخارج لضمان تحقيق هذه الزيادة الإنتاجية. واستندت هذه المرحلة إلى رؤية فلسفية تؤمن بشكل مطلق بالمادية وتتبنى العلم والتكنولوجيا المنفصلين عن القيمة، وانعكس ذلك على توليد نظريات أخلاقيّة ومادية تدعو بشكل ما لتنميط الحياة، وتآكل المؤسسات الوسيطة مثل الأسرة. مرحلة الحداثة هي مرحلة انتقالية قصيرة استمرت فيها سيادة الفكر النفعي مع تزايد وتعمق آثاره على كافة أصعدة الحياة، فلقد واجهت الدولة القومية تحديات بظهور النزعات العرقية، وكذلك أصبحت حركيات السوق (الخالية من القيم) تهدد سيادة الدولة القومية، واستبدل الاستعمار العسكري بأشكال أخرى من الاستعمار السياسي والاقتصادي والثقافي، واتجه السلوك العام نحو الاستهلاكية الشرهة. مرحلة ما بعد الحداثة في هذه المرحلة أصبح الاستهلاك هو الهدف النهائي من الوجود ومحركه الحرية واللهو والتملك، واتسعت معدلات العولمة لتتضخم مؤسسات الشركات متعددة الجنسيات والمنظمات غير الحكومية الدولية وتتحول القضايا العالمية من الاستعمار والتحرّر إلى قضايا المحافظة على البيئة والمساواة بين المرأة والرجل وبين الناس وحماية حقوق الإنسان ورعاية الحيوان وثورة المعلومات. من وجهة أخرى ضعفت في المجتمعات الصناعية المتقدمة مؤسسات اجتماعية صغيرة بطبعها مثل الأسرة، بسبب الأسهاب في مسالة المساوة بين الرجل والمرأة، وظهرت بجانبها أشكالاً أخرى للمعيشة العائلية مثل زواج الرجال أو زواج النساء، وزاد عدد النساء اللاتي يطلبن الطلاق فشاعت ظاهرة امرأة وطفل أو امرأتان وأطفال، كل ذلك مستنداً على خلفية من غياب الثوابت والمعايير الحاكمة لأخلاقيات المجتمع والتطور التكنولوجي الذي يتيح بدائل لم تكن موجودة من قبل ... التفسير الأمريكي للعلمانية يرى الكثير من الباحثين أن مفهوم العلمانية يتعرض للتفسير على نحوٍ خاطئ وبصورة متكررة في الولايات المتحدة.[42] كتب جاك بيرلينيربلو من جامعة جورجتاون مقالة عام 2012 على هافينغتون بوست حملت عنوان "العلمانية ليست إلحادا" وانتقد فيه قيام المعلقين من اليسار واليمين السياسي بوضع العلمانية على قدمِ المساواة وبشكلٍ اعتيادي مع أيديولجيات ينظر إليها معظم الرأي العام الأمريكي بسلبية على غرار الستالينية والنازية والاشتراكية، وما ترتب عليه من انتشار فكرة ارتباط العلمانية بالإلحاد. كما وانتقد المحافظين من اليمين لتروجيهم لهذه الفكرة الخاطئة في خطابهم السياسي والاجتماعي منذ سبعينيات القرن العشرين.[42] العلمانية في الفلسفة السياسية لآخر القرن العشرين نستطيع ملاحظة أن العديد من المؤسسات العلمانية تفضل تعريف العلمانية على أنها الأرضية المشتركة لكل مجموعات الحياة المتفاعلة فيما بينها سواء الدينية أو الملحدة، لكي تزدهر في مجتمع يكرم حرية التعبير والوعي. يُعتبر المجتمع العلماني الوطني أحد أهم هذه الأمثلة في المملكة المتحدة. يُعتبر ذلك فهم مشترك لما تعنيه العلمانية بين العديد من النشطاء في جميع أنحاء العالم. إلا أن العديد من الدارسين المسيحيين والسياسيين المحافظين يحاولون مقاطعة العلمانية أكثر من مرة، باعتبارها فرضية معادية للأديان وكمحاولة لدفع الدين خارج المجتمع واستبداله بالإلحاد أو فراغ من القيم والعدمية. أدى هذان الجانبان إلى خلق صعوبات في سير الحياة السياسية بخصوص هذا الموضوع. يبدو أن معظم المنظّرين السياسيين في الفلسفة بعد معلم جون رولس "نظرية العدالة" في 1971 وكتابه التالي الليبرالية السياسية (1993)، يبدو أنهم يفضلون استخدام المفهوم المدمج بدلا من استخدام العلمانية. وافق رولس على أن مصطلح العلمانية لا ينطبق:[43] ولكن ما هو الجدال العلماني؟ يعتقد البعض أن أي نقاش منعكس ونقدي، ويمكن للعامة فهمه كما أنه عقلاني، يعتقدون أنه علماني. على الرغم من ذلك، أحد السمات المحورية في الليبرالية السياسية هو أنها ترى كل هذه الجدالات بنفس الطريقة التي ترى بها الجدالات الدينية. تنتمي المفاهيم العلمانية والتبريرات من هذا النوع إلى الفلسفة الأولى والعقيدة الأخلاقية، وتسقط خارج نطاق السياسة.[43] إلا أن نظرية رولس الشبيهة برؤية هوليوك بخصوص ديمقراطية متسامحة والتي تعامل كل مجموعات الحياة المتفاعلة فيما بينها بمساواة. تمثلت فكرة رولس في أنه على كل شخص أن يشجع "الديمقراطية الدستورية العقلانية" مع "مبادئ التسامح". كان عمل رولس مؤثرا للغاية على الدارسين في الفلسفة السياسية، كما أن مصطلحه "الإجماع المتراكب" يسمح لعدة أجزاء أن تستبدل العلمانية. في المراجع عن الفلسفة السياسية الحديثة مثل مرجع كولن فاريلي "مقدمة في النظرية السياسية المعاصرة"، نجد أن مصطلح علمانية ليس مفهرسا حتى وفي المراجع التالية له نجد أنه موجود فقط في الهوامش. إلا أنه لا يوجد نقص في النقاش وتغطية الموضوع، لكنه يُطلق عليه الإجماع المتراكب أو الجماعية أو الثقافية المتعددة أو مصطلح آخر. في كتاب أوكسفورد في النظرية السياسية، نجد فصلا واحدا تحت عنوان "العلمانية السياسية" لراجيف بهارغافا. يغطي الفصل العلمانية في سياق عالمي ويبدأ بعبارة: "العلمانية هي عقيدة محاصرة".[44] المؤسسات غالبا ما يساند الإنسانيون جماعات مثل المجتمع العلماني الوطني في المملكة المتحدة وحملة الأمريكان المتحدون للعلمانية. في 2005، عقد المجتمع العلماني الوطني حفلا افتتاحيا لعلمانيّ العام. كانت الفائزة الأولى بالجائزة مريم نمازي من حزب العمال الاشتراكي في إيران ومن قنصلية المسلمين السابقين في بريطانيا[45] والتي تهدف إلى كسر الموانع التي تأتي مع ترك الإسلام والتصدي لقوانين الردة والإسلام السياسي. [46] أحد الأحزاب النشطة في اسكتلندا هو المجتمع العلماني الاسكتلندي والذي يركز حاليا على دور الدين في التعليم. في 2013 قدم الحزب عريضة للبرلمان الاسكتلندي لتغيير قانون التعليم الاسكتلندي لعام 1980 حتى يكون على الأبوين أن يقوما بقرار إيجابي من أجل الرقابة الدينية. أحد المنظمات العلمانية الأخرى هو التحالف العلماني من أجل أمريكا. يسعى الحزب إلى فصل الكنيسة عن الدولة بالإضافة إلى قبول وإدخال العلمانيين الأمريكيين في الحياة الأمريكية والسياسة العامة. في حين يرتبط التحالف العلماني من أجل أمريكا بالعديد من المنظمات الإنسانية العلمانية كما يدعمه العديد من الإنسانيين العلمانيين، إلا أن هناك مساندين له من غير الإنسانيين. تعمل بعض المنظمات المحلية من أجل رفع وضع العلمانية في مجتمعاتها كما يميلون إلى تضمين العلمانيين والمفكرين الأحرار والملحدين واللا أدريين والإنسانيين تحت غطاء منظماتهم. انظر أيضاً علمانية (صفة). الفصل بين الكنيسة والدولة. الإلحاد. العداء لرجال الدين. ليبرالية. تنوير. ليبرالية علمانية إلحاد الدولة التدين-العلماني. إنسانية (فلسفة) الإسلام والعلمانية فكر حر فكر كمالي. علمنة ثيوقراطية ضد الألوهية مراجع وصلات خارجية - موسوعة ستانفورد للفلسفة Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. * تصنيف:اتجاهات تصنيف:الدين والسياسة تصنيف:الدين والمجتمع تصنيف:العصر الذهبي الهولندي تصنيف:إلحاد تصنيف:عصر التنوير تصنيف:علم النفس تصنيف:فكر حر تصنيف:فلسفة تصنيف:فلسفة سياسية تصنيف:لاأدرية تصنيف:لادينية تصنيف:مبادئ
https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%B9%D9%84%D9%85%D8%A7%D9%86%D9%8A%D8%A9
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 381, 673, 700, 910, 958, 1088, 1110, 1289, 1311, 1460, 1482, 1600, 1741, 1883, 2024, 2069, 2249, 2271, 2425, 2588, 2698, 2832, 2854, 2989, 3011, 3138, 3577, 4994, 5792, 6237, 6649, 7271, 7664, 7770, 8296, 9022, 9385, 9638, 10503, 11145, 11585, 11859, 12761, 13437, 14162, 14306, 14762, 14976, 15043, 15082, 15274, 15310, 15394, 15430, 15513, 15552, 15647, 15827, 16808, 17105, 17527, 17560, 17715, 17926, 17977, 18174, 18238, 18332, 18562, 18593, 18688, 18739, 18781, 18826, 18920, 18975, 19012, 19045, 19102, 19134, 19263, 19425, 19467, 19504, 19662, 19798 ], "plaintext_end_byte": [ 380, 658, 699, 909, 957, 1087, 1109, 1288, 1310, 1459, 1481, 1584, 1725, 1867, 2023, 2068, 2248, 2270, 2409, 2572, 2682, 2831, 2853, 2988, 3010, 3119, 3562, 4954, 5791, 6236, 6648, 7243, 7663, 7769, 8295, 9021, 9384, 9625, 10502, 11144, 11584, 11858, 12760, 13436, 14128, 14300, 14756, 14970, 15008, 15076, 15268, 15304, 15367, 15424, 15507, 15546, 15639, 15821, 16801, 17099, 17521, 17554, 17708, 17920, 17970, 18168, 18232, 18325, 18556, 18587, 18682, 18733, 18775, 18820, 18914, 18969, 19006, 19039, 19096, 19128, 19257, 19389, 19461, 19497, 19648, 19797, 19870 ] }
Siapa gitaris grup Koes Bersaudara?
Koes Plus
indonesian
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Koes Plus adalah grup musik Indonesia yang dibentuk pada tahun 1969 sebagai kelanjutan dari grup Koes Bersaudara. Grup musik yang terkenal pada dasawarsa 1970-an ini sering dianggap sebagai pelopor musik pop dan rock 'n roll di Indonesia. Sampai sekarang, grup musik ini kadang masih tampil di pentas musik membawakan lagu-lagu lama mereka, walaupun hanya tinggal Yon yang aktif. Lagu-lagu mereka banyak dibawakan oleh pemusik lain dengan aransemen baru. Sebagai contoh, Lex's Trio membuat album yang khusus menyanyikan ulang lagu-lagu Koes Plus, Cintamu T'lah Berlalu yang dinyanyikan ulang oleh Chrisye, serta Manis dan Sayang yang dibawakan oleh Kahitna. Anggota grup Koes Bersaudara 1960 -1963 John Koeswoyo - (Koesdjono): Upright Bass Tonny Koeswoyo - (Koestono): Lead Guitar Yon Koeswoyo - (Koesjono): Vokal, Rhythm Guitar Yok Koeswoyo - (Koesrojo): Vokal, Bass Guitar Nomo Koeswoyo - (Koesnomo): Drum Koes Bersaudara 1963 - 1968, 1977, 1986 - 1987 Tonny Koeswoyo: Lead Guitar, vokal Yon Koeswoyo: Rhythm Guitar, vokal Yok Koeswoyo: Bass Guitar, Vokal Nomo Koeswoyo: Drum, Vokal Koes Plus 1968 - 1969 Tonny Koeswoyo: Lead Guitar, Keyboard , vokal Yon Koeswoyo: Rhythm Guitar , vokal Totok Adji Rahman: Bass Guitar, (Khusus Album I - Deg Deg Plas) Murry - (Kasmurry): Drum , Vokal Koes Plus 1969 - 1987 Tonny Koeswoyo: Lead Guitar, Keyboard , vokal Yon Koeswoyo: Rhythm Guitar , vokal Yok Koeswoyo: Bass Guitar , Vokal Murry - (Kasmurry): Drum , Vokal Koes Plus 1989 - 1991 Yon Koeswoyo: Rhythm Guitar , vokal Yok Koeswoyo: Bass Guitar , Vokal Murry - (Kasmurry): Drum , Vokal Koes Plus 1991 Yon Koeswoyo: Rhythm Guitar , vokal Yok Koeswoyo: Bass Guitar , Vokal Murry - (Kasmurry): Drum , Vokal Angga Koeswoyo: Guitar Koes Plus 1992 Yon Koeswoyo: Rhythm Guitar , vokal Yok Koeswoyo: Bass Guitar , Vokal Abadi Soesman: Lead Guitar , Keyboard Jelly Tobing: Drum Koes Plus 1993 Yon Koeswoyo: Rhythm Guitar , vokal Yok Koeswoyo: Bass Guitar , Vokal Murry - (Kasmurry): Drum , Vokal Abadi Soesman: Lead Guitar , Keyboard Koes Plus 1994 (Album "Tak Usah Kau Sesali") Yon Koeswoyo: Rhythm Guitar , vokal Yok Koeswoyo: Bass Guitar , Vokal Murry - (Kasmurry): Drum , Vokal Damon Koeswoyo: Lead Guitar Bambang Tondo: Keyboard (Foto Tidak Ditampilkan) Koes Plus 1994 - 1996 Yon Koeswoyo: Rhythm Guitar , vokal Yok Koeswoyo: Bass Guitar , Vokal Murry - (Kasmurry): Drum , Vokal Najib Usman: Lead Guitar , Keyboard Koes Plus 1996 Yon Koeswoyo: Rhythm Guitar , vokal Hans "B-Flat": Bass Guitar , Backing Vokal Murry - (Kasmurry): Drum , Vokal Najib Usman: Lead Guitar , Keyboard Koes Plus 1997 Yon Koeswoyo: Rhythm Guitar , vokal Yok Koeswoyo: Bass Guitar , Vokal Deddy Dores: Lead Guitar Koes Plus 1997 Yon Koeswoyo: Rhythm Guitar , vokal Murry - (Kasmurry): Drum , Vokal Bambang Tondo: Lead Guitar , Keyboard Jack Kashbie: Bass , Vokal Koes Plus 1998 - 2004 Yon Koeswoyo: Rhythm Guitar , vokal Murry - (Kasmurry): Drum , Vokal Andolin Sibuea: Lead Guitar , Keyboard Jack Kashbie: Bass , Vokal Koes Plus 2004 - 2018 Yon Koeswoyo: Rhythm Guitar, Vokal Danang: Lead Guitar, Keyboard, Vokal Sony: Bass, Backing Vokal Seno: Drum Perjalanan karier Kelompok ini dibentuk pada tahun 1969, sebagai kelanjutan dari kelompok “Koes Bersaudara”. Grup yang berasal dari Kelurahan Sendangharjo, Tuban, Jawa Timur ini merupakan alumnus SMK Negeri 1 Tuban dan pada akhirnya menjadi pelopor musik pop dan rock 'n roll, bahkan pernah dipenjara karena musiknya yang dianggap mewakili aliran politik kapitalis. Di saat itu sedang garang-garangnya gerakan anti kapitalis di Indonesia. Era Orde Lama Pada Kamis 1 Juli 1965, sepasukan tentara dari Komando Operasi Tertinggi (KOTI) menangkap kakak beradik Tony, Yon, dan Yok Koeswoyo dan mengurung mereka di penjara Glodok, kemudian Nomo Koeswoyo atas kesadaran sendiri, datang menyusul, perlu dicatat Nomo Koeswoyo senang sekali berkelana ke banyak daerah. Adik Alm Tony Koeswoyo itu rupanya memilih "mangan ora mangan kumpul" ketimbang berpisah dari saudara-saudara tercinta. Adapun kesalahan mereka adalah karena selalu memainkan lagu - lagu The Beatles yang dianggap meracuni jiwa generasi muda saat itu. Sebuah tuduhan tanpa dasar hukum dan cenderung mengada ada, mereka dianggap memainkan musik "ngak ngek ngok" istilah Pemerintahan berkuasa saat itu, musik yg cenderung imperialisme pro barat. Dari penjara justru menghasilkan lagu-lagu yang sampai saat sekarang tetap menggetarkan, "Di dalam Bui", "jadikan aku dombamu", "to the so called the guilties", dan "balada kamar 15". 29 September 1965, sehari sebelum meletus G 30 S-PKI, mereka dibebaskan tanpa alasan yang jelas.belakangan setelah Peristiwa itu berlalu,Koes Bersaudara yang masih hidup dan menginjak usia tua melakukan testimoni di depan pemirsa acara talkshow KICK ANDY (Metro TV)pada akhir 2008 bahwa di balik penangkapan mereka sebenarnya pemerintahan Soekarno menugaskan mereka dalam sebuah operasi Kontra Intelejen guna mendukung gerakan Ganyang Malaysia. Dari Koes Bersaudara menjadi Koes Plus Dari kelompok Koes Bersaudara ini lahir lagu-lagu yang sangat populer seperti “Bis Sekolah”,“ Di Dalam Bui”, “Telaga Sunyi”, “Laguku Sendiri” dan masih banyak lagi. Koesnomo (Nomo), selain bermusik juga mempunya pekerjaan sampingan sementara Tonny menghendaki totalitas dalam bermusik yang membuat Nomo harus memilih: tetap bermusik bersama Koes Bersaudara atau keluar. Nomo memilih opsi terakhir dan diikuti oleh adiknya Koesroyo (Yok). Dengan keluarnya dua anggota Koes Bersaudara yakni Koesnomo (Nomo) dan Koesroyo (Yok), Koes Bersaudara pun usai. Tonny yang terus ingin bermusik menggamit dua musisi masing-masing oleh Kasmuri (Murry) dan Totok AR, pemain bass group Philon. Band ini memakai nama Koes Plus, artinya plus dua orang di luar dinasti Koeswoyo: Totok A.R dan Murry. Lagu-lagu Koes Bersaudara lebih menonjolkan harmonisasi vokal ( seperti lagu “Telaga Sunyi”, “Dewi Rindu” atau “Bis Sekolah”) dibanding lagu-lagu Koes Plus. Kelompok Koes Plus dimotori oleh almarhum Tonny Koeswoyo (anggota tertua dari kelompok musik Koeswoyo). Koes Plus dan Koes Bersaudara harus dicatat sebagai pelopor musik pop di Indonesia. Sulit dibayangkan sejarah musik pop kita tanpa kehadiran Koes Bersaudara dan Koes Plus. Tradisi membawakan lagu ciptaan sendiri adalah tradisi yang diciptakan Koes Bersaudara. Kemudian tradisi ini dilanjutkan Koes Plus dengan album serial volume 1, 2 dan seterusnya. Begitu dibentuk, Koes Plus tidak langsung mendapat simpati dari pecinta musik Indonesia. Piringan hitam album pertamanya sempat ditolak beberapa toko kaset. Mereka bahkan mentertawakan lagu “Kelelawar” yang sebenarnya asyik itu. Kemudian Murry sempat ngambek dan pergi ke Jember sambil membagi-bagikan piringan hitam albumnya secara gratis pada teman-temannya. Dia bekerja di pabrik gula sekalian main band bersama Gombloh dalam grup musik Lemon Trees. Tonny yang kemudian menyusul Murry untuk diajak kembali ke Jakarta. Baru setelah lagu “Kelelawar” diputar di RRI orang lalu mencari-cari album pertama Koes Plus. Beberapa waktu kemudian lewat lagu-lagunya “Derita”, “Kembali ke Jakarta”, “Malam Ini”, “Bunga di Tepi Jalan” hingga lagu “Cinta Buta”, Koes Plus mendominasi musik Indonesia waktu itu. Kiblat Musik Pop Indonesia Dengan adanya tuntutan dari produser perusahaan rekaman, maka group-group lain yang “seangkatan” seperti Favourites, Panbers, Mercy's, D'Lloyd menjadikan Koes Plus sebagai “kiblat”, sehingga group-group ini selalu meniru apa yang dilakukan Koes Plus, pembuatan album di luar pop Indonesia, seperti pop melayu dan pop jawa menjadi trend group-group lain setelah Koes Plus mengawalinya. "Seandainya kelompok ini lahir di Inggris atau AS bukan tidak mungkin akan menggeser popularitas Beatles" “Lagu Nusantara I” (Volume 5), “Oh Kasihku” (Volume 6), “Mari-Mari” (Volume 7), “Diana” dan “Kolam Susu” ( Volume 8) merajai musik pop waktu itu. Puncak kejayaan Koes Plus terjadi ketika mereka mengeluarkan album Volume 9 dengan lagu yang sangat terkenal “Muda-Mudi” (yang diciptakan Koeswoyo, bapak dari Tonny, Yon dan Yok). Disusul lagu “Bujangan” dan “Kapan-Kapan” dari volume 10. Masih berlanjut dengan lagu “Nusantara V” dari album Volume 11 dan “Cinta Buta” dari album Volume 12. Bersamaan dengan itu Koes Plus juga mengeluarkan album pop Jawa dengan lagu yang dikenal dari tukang becak, ibu-ibu rumah tangga, hinga anak-anak muda, yaitu “Tul Jaenak” dan “Ojo Nelongso”. Belum lagi lagu mereka yang berirama melayu seperti “Mengapa”, “Cinta Mulia” dan lagu keroncongnya yang berjudul “Penyanyi Tua”. Sayang sekali di setiap album yang mereka keluarkan tidak ada dokumentasi bulan dan tahun, sehingga susah melacak album tertentu dikeluarkan tahun berapa. Bahkan tidak ada juga kata-kata pengantar lainnya. Album mereka baru direkam secara teratur mulai volume VIII setelah ditandatangani kontrak dengan Remaco. Sebelumnya perusahaan yang merekam album-album mereka adalah “Dimita”. Pada tahun 1972-1976 udara Indonesia benar-benar dipenuhi oleh lagu-lagu Koes Plus. Baik radio atau orang pesta selalu mengumandangkan lagu Koes Plus. Barangkali tidak ada orang-orang Indonesia yang waktu itu masih berusia remaja yang tidak mengenal Koes Plus. Kapan Koes Plus mengeluarkan album baru selalu ditunggu-tunggu pecinta Koes Plus dan masyarakat umum. Tahun 1972 Koes Plus sempat menjadi band terbaik dalam Jambore Band di Senayan. Semua peserta menyanyikan lagu Barat berbahasa Inggris. Hanya Koes Plus yang berani tampil beda dengan menyanyikan lagu “Derita” dan “Manis dan Sayang”. Rekor Album Dari informasi yang dikirim seorang penggemar Koes Plus, ternyata prestasi Koes Plus memang luar biasa. Pada tahun 1974 Koes Plus mengeluarkan 22 album, yaitu terdiri dari album lagu-lagu baru dan album-album "the best" termasuk album-album instrumentalia, yang dibuat dari instrument asli Koes Plus atau rekaman "master" yang kemudian diisi oleh permainan saxophone Albert Sumlang, seorang pemain dari group the Mercy's. Jadi rata-rata mereka mengeluarkan 2 album dalam satu bulan. Tahun 1975 ada 6 album. Kemudian tahun 1976 mereka mengeluarkan 10 album. Mungkin rekor ini pantas dicatat di dalam Guinness Book of Record. Dan hebatnya, lagu-lagu mereka bukan lagu ‘asal jadi’, tetapi memang hampir semua enak didengar. Bukti ini merupakan jawaban yang mujarab karena banyak yang mengkritik lagu-lagu Koes Plus cuma mengandalkan “tiga jurus”: kunci C-F-G. Karena banyak jasanya dalam pengembangan musik, masyarakat memberikan tanda penghargaan terhadap prestasinya menjadi kelompok legendaris dengan diberikannya tanda penghargaan melalui "Legend Basf Award, tahun 1992.Prestasi yang dimiliki disamping masa pengabdiannya dibidang seni cukup lama, produk hasil ciptaan lagunya pun juga memadai karena sejak tahun 1960 sampai sekarang berhasil menciptakan 953 lagu yang terhimpun dalam 89 album. Prestasi hasil ciptaan lagu untuk periode kelompok Koes Bersaudara sebanyak 203 lagu (dalam 17 album),sedang untuk periode kelompok Koes Plus sebanyak 750 lagu dalam 72 album (Kompas,13 September 2001). Salah satu anggota Koes Plus mengatakan bahwa mereka dibayar sangat mahal pada masa jayanya. Yon mengungkapkan bahwa pada tahun 1975 mereka manggung di Semarang. "Waktu itu pada tahun 1975, kami telah dibayar Rp 3 juta saat pentas di Semarang," kenang dia. Padahal, saat itu harga sebuah mobil Corona tahun 1975 kira-kira Rp 3,750 juta. Bila dikurs saat ini bayaran tersebut kurang lebih sama dengan Rp 150 juta.(Suara Merdeka, 4 Mei 2001) Waktu itu, Rp 3,5 juta sangat tinggi, mengingat mobil sedan baru Rp 3 juta. Jika dikurskan dengan nilai uang sekarang, jumlah itu sama dengan Rp 200 juta sampai Rp 300 juta. Jumlah penonton melimpah ruah tidak seperti sekarang, kenang Yon. (Suara Merdeka, 23 Oktober 2001). Setelah itu popularitas Koes Plus mulai redup. Mungkin karena generasi sudah berganti dan selera musiknya berubah. Koes Plus vakum sementara dan Nomo masuk lagi menggantikan Murry, sekitar akhir 1976-an. Koes Bersaudara terbentuk lagi dan langsung ngetop dengan lagunya “Kembali” yang keluar tahun 1977. Murry bersama groupnya Murry's Group juga cukup menggebrak dengan lagunya “Mamiku-papiku”. Tidak bertahan lama tahun 1978 kembali terbentuk Koes Plus. Lagu barunya, “Pilih Satu” juga langsung populer. Setelah itu keluar lagu “Cinta”, dengan aransemen orchestra, yang benar-benar berbeda dengan lagu Koes Plus yang lain. Kemudian populer juga album melayu mereka yang memuat lagu “Cubit-Cubitan” dan “Panah Asmara”. Tetapi Koes Plus generasi ini tidak lagi sepopuler sebelumnya. Walaupun, kalau disimak lagu-lagu yang lahir setelah 1978, masih banyak lagu mereka yang bagus. Nasib Koes Plus kini sangat tragis. Seperti kata Yon suatu ketika bahwa Koes Plus hanya besar namanya tetapi tidak punya apa-apa. Ucapan ini memang pas untuk mewakili keadaan personel Koes Plus. Mereka tidak mendapatkan uang dari hasil penjualan kaset yang berisi lagu-lagu lama mereka. Tidak seperti para penyanyi/pemusik masa kini yang gaya hidupnya “wah” karena dari segi finansial pendapatannya sebagai penyanyi/pemusik cukup terjamin. Begitu juga bekas group-group tersohor seperti Beatles, atau Led Zeppelin, mereka hidup dengan enak hanya dari royalti kaset/VCD/CD/DVD yang mereka hasilkan. Sampai anak-anak dan istri mereka pun menikmati kelimpahan finansial ini. Koes Plus hanya dibayar sekali untuk setiap album yang dihasilkan. Tidak ada royalti, tidak ada tambahan fee untuk setiap CD/kaset yang terjual. Maka tidak heran ketika tahun 1992 Yon harus jualan batu akik untuk menghidupi rumah tangganya. Sementara kaset dan CD lagunya masih laris terjual di Indonesia. Sekarang pun di usianya yang ke-63 Yon dan kawan-kawan (Murry beberapa kali tidak tampil karena sakit) membawa nama Koes Plus harus manggung untuk mendapatkan uang. Dengan sisa-sisa suara dan kekuatannya mereka harus menjual suara dan tenaganya. Yon memang tidak merasakan ini sebagai beban. Dia bersyukur lagunya masih dicintai orang. Tetapi kita prihatin mendengar kabar seperti ini. Diskografi Koes Bersaudara 1962 Dara Manisku;Jangan Bersedih/Dewi Rindu;Si Kancil (Irama) Selamat Berpisah/Selalu (Irama) Harapanku / Kuduslah Tjintamu (7") (Irama NP-31) 1964 Pagi Yang Indah/Oh Kau Tahu (Irama) Angin Laut/Aku Rindukan Kasihmu (7") (Irama NP-33) Selalu / Awan Putih (7") (Irama NP-34) Bis Sekolah / Gadis Puri (7") (Irama NP-35) Aku Rindu / Sendja (7") (Irama NP-36) Kus Bersaudara (Dari Berpita;Untuk Ibu/Bintang Ketjil;Dipantai Bali)(Irama EP-61) Meraju Kalbu (Oh Kau Tahu;Pagi Yang Indah/Aku Rindu;Awan Putih)(EP) Angin Laut;Aku Rindukan Kasihmu/Bis Sekolah Gadis Puri (EP) Kus Bersaudara (Irama LPI 17573) 1967 To The So Called "The Guilties" (Mesra) Djadikan Aku Domba Mu (Mesra MP-41) Dara Puspita / Kus Bersaudara - Pesta Pak Lurah;Halo Halo (Dara Puspita)/Ami;Senandung Malam Hari (Kus Bersaudara) EP) Irama EPLN-2) 1977 Koes Bersaudara Kembali (Remaco) 1979 Boleh Cinta Boleh Benci 1986 Koes Bersaudara 86 Lagi Lagi Kamu 1987 Koes Bersaudara 87 Kau Datang Lagi Koes Bersaudara 87 Pop Jawa Koes Bersaudara 87 Pop Anak - Anak Koes Bersaudara 87 Happy Birthday Koes Bersaudara 87 Bossas Koes Bersaudara 87 Pop Batak 1988 Koes Bersaudara 88 Country Pop 2000 Koes Bersaudara Pop Batak Vol. 2 Koes Bersaudara Pop Jawa Diskografi Koes Plus 1969 Dheg Dheg Plas (Melody. LP-23) 1970 Natal bersama Koes Plus (EP) (Mesra. EP-97) Koes Plus Volume 2 (Mesra. LP-44) 1971 Koes Plus Volume 3 (Mesra. LP-48) 1972 Koes Plus Volume 4 Bunga Di Tepi Jalan (Mesra. LP-50) Koes Plus Volume 5 (Mesra. LP-51) 1973 Koes Plus Volume 6 (Mesra. LP-60) Koes Plus Volume 7 (Mesra. LP-65) Koes Plus Volume 8 (Remaco. RLL-187) Koes Plus Volume 9 (Remaco. RLL-208) Christmas Song (Remaco. RLL-210) 1974 Koes Plus Volume 10 (Remaco. RLL-209) Koes Plus Volume 11 (Remaco. RLL-301) Koes Plus Volume 12 (Remaco. RLL-302) Koes Plus Qasidah Volume 1 (Remaco. RLL-341) Natal bersama Koes Plus (LP) (Remaco. RLL-342) Koes Plus The Best Of Koes Koes Plus Pop Anak-Anak Volume 1 (Remaco. RLL-306) Koes Plus Another Song For You (Remaco. RLL-348) Koes Plus Pop Melayu Volume 1 (Remaco. RLL-314) Koes Plus Pop Melayu Volume 2 (Remaco. RLL-347) Koes Plus Pop Jawa Volume 1 (Remaco. RLL-248) Koes Plus Pop Jawa Volume 2 (Remaco. RLL-311) Koes Plus Pop Keroncong Volume 1 (Remaco. RLL-299) Koes Plus Pop Keroncong Volume 2 (Remaco. RLL-300) Koes Plus Volume 8 (Instrumental) Koes Plus Volume 9 (Instrumental) Koes Plus Volume 10 (Instrumental) Koes Plus Volume 11 (Instrumental) Koes Plus The Best Of Koes (Instrumental) Koes Plus Pop Jawa Vol 1 (Instrumental) Koes Plus Pop Jawa Vol 2 (Instrumental) Koes Plus Pop Melayu Volume 1 (Instrumental) Koes Plus Pop Keroncong Volume 1 (Intrumental) 1975 Koes Plus Volume 13 (Remaco. RLL-303) Koes Plus Volume 14 (Remaco. RLL-631) Koes Plus Selalu Dihatiku (Remaco. RLL-468) Koes Plus Pop Anak-Anak Volume 2 (Remaco. RLL-448) Koes Plus Pop Melayu Volume 3 (Remaco. RLL-390) Koes Plus Pop Jawa Volume 3 Koes Plus Pop Melayu Volume 2 (Instrumental) 1976 Koes Plus In Concert (Remaco. RLL-635) Koes Plus History Of Koes Brothers (Remaco. RLL-715) Koes Plus In Hard Beat Volume 1 (Remaco. RLL-717) Koes Plus In Hard Beat Volume 2 (Remaco. RLL-768) Koes Plus In Folk Song Volume 1 (Remaco. RLL-) Koes Plus Pop Melayu Volume 4 (Remaco. RLL-730) Koes Plus Pop Keroncong Volume 3 (Remaco. RLL-388) Koes Plus Pop Jawa Melayu (Remaco. RLL-633) Koes Plus Volume 12 (Instrumental) 1977 Koes Plus Pop Jawa Volume 4 1978 Koes Plus 78 Bersama Lagi (Purnama. PLL-2061) Koes Plus 78 Melati Biru (Purnama. PLL-2077) Koes Plus 78 Pop Melayu Cubit-Cubitan (Purnama. PLL-3055) 1979 Koes Plus 79 Melepas Kerinduan (Purnama. PLL-323) Koes Plus 79 Berjumpa Lagi (Purnama. PLL-3040) Koes Plus 79 Aku Dan Kekasihku (Purnama. PLL-4022) Koes Plus 79 Pop Melayu Angin Bertiup (Purnama. PLL-4009) 1980 Koes Plus 80 Jeritan Hati (Remaco. PLL-4044) 1981 Koes Plus 81 Sederhana Bersamamu (Purnama. PLL-5091) Koes Plus 81 Asmara Koes Plus Medley 13 Th Karya Koes Plus Koes Plus 81 Pop Melayu Oke Boss Koes Plus Medley Dangdut 13 Th Karya Koes Plus 1982 Koes Plus 82 Koperasi Nusantara Koes Plus 81 Pop Keroncong 1983 Koes Plus 83 Da da da Koes Plus Re-Arrange I & II Koes Bersaudara Plus Garuda Pancasila 1984 Koes Plus 84 Angin Senja & Geladak Hitam Koes Plus 84 Palapa Koes Plus Pop Memble 84 (Puspita Record) Koes Plus Album Nostalgia Platinum 1 Koes Plus Album Nostalgia Platinum 2 Koes Plus Album Nostalgia Platinum (Intrumental) 1985 Koes Plus 85 Ganja Kelabu 1987 Koes Plus 87 Cinta Di Balik Kota Koes Plus 87 Lembah Derita Milik Illahi Koes Plus "Aids" 1988 Koes Plus 88 Jumpa Pertama Koes Plus 88 Sakit 1989 Koes Plus "Reuni" Koes Plus 89 Nasib 1990 Koes Plus Kidung Jawa "Pit Kopat Kapit" 1991 Koes Plus 91 Asam Di Gunung Garam Di Laut Koes Plus Dangdut 91 Amelinda Koes Plus Reggae 1993 Koes Plus 93 Mata Bertemu Mata Koes Plus 93 Sedih 1994 Koes Plus "Tak Usah Kau Sesali" 1995 Koes Plus 95 Pantun Berkait 1996 Koes Plus Pop Melayu Putus Cinta Koes Plus Kasih 96 1997 Koes Plus Dores Rindu Kamu 1998 Koes Plus & Koes Bersaudara Disco House Music Koes Plus 98 Nusantara 2000 Koes Plus Akustik Koes Plus 98 Takdir Kehidupanku 1999 Koes Plus Pop Keroncong Abadi Koes Plus Burung Dara Koes Plus Back To Basic Koes Plus Love Song Koes Plus (Billy J Budihardjo) 2006 Melaut Bersama Koes Plus 2009 Koes Plus Pembaharuan Song Of Porong 2011 Koes Plus Pembaharuan "Curiga" Iklan Toyota Kijang (1980-an) F&N Strawberry Soda Pop (1973) Bentoel Merah (1990an) tidak sebagai bintang iklan Wismilak Special (Yon Koeswoyo) (2007) Pranala luar (in Indonesian) (in Indonesian) (in Indonesian) (in Indonesian) (in Indonesian) (in Indonesian) (in Indonesian) (in Indonesian) Kategori:Grup musik Indonesia Kategori:Pemenang Anugerah Musik Indonesia
https://id.wikipedia.org/wiki/Koes%20Plus
{ "plaintext_start_byte": [ 2, 1818, 5209, 8391, 11442, 14703, 16705, 18002, 19781, 21902, 23800, 25571, 27045, 29204, 31162, 32717, 34779, 37128, 39644, 41440, 43437, 45358, 46484, 49741, 52613, 54836, 57430, 59928, 62348, 65556, 67197, 70505, 73047, 74454, 76021, 78149, 80644, 82272, 83881, 86514, 88100, 89856, 92765, 94449, 96676, 98862, 101272, 102746, 105208, 106989, 109560, 111720, 113689, 115791, 118436, 119812, 121246, 124022, 125778, 128194, 130608, 132637, 133783, 136530, 139255, 141244, 143078, 145042, 146842, 148103, 151398, 152377, 154985, 157779, 157874, 159073, 160496, 162318, 165074, 166937, 168284, 170355, 174853, 176982, 179901, 181828, 184309, 186050, 188690, 190051, 191949, 192937, 194156, 195396, 197447, 198395, 200466, 201177 ], "plaintext_end_byte": [ 1817, 5208, 8390, 11341, 14701, 16704, 18001, 19741, 21901, 23799, 25500, 27043, 29203, 31049, 32715, 34777, 37127, 39602, 41438, 43436, 45312, 46483, 49740, 52537, 54835, 57319, 59927, 62326, 65555, 66996, 70503, 73046, 74390, 76020, 78148, 80608, 82270, 83880, 86425, 88098, 89855, 92764, 94299, 96675, 98861, 101212, 102745, 105207, 106987, 109467, 111719, 113688, 115790, 118321, 119811, 121245, 124020, 125599, 128192, 130607, 132558, 133782, 136529, 139254, 141242, 143077, 145021, 146841, 148033, 151377, 152376, 154984, 157335, 157872, 159072, 160472, 162317, 165073, 166901, 168283, 170354, 174852, 176981, 179840, 181827, 184308, 186049, 188657, 190050, 191948, 192881, 194155, 195395, 197446, 198202, 200434, 201173, 204282 ] }
রেড ২ চলচ্চিত্রটি নির্মাণ করতে মোট কত টাকা খরচ হয়েছিল ?
চার্লি চ্যাপলিন
bengali
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
চার্লি চ্যাপলিন (English: Charlie Chaplin) নামেই বেশি পরিচিত স্যার চার্লস স্পেনসার চ্যাপলিন জুনিয়র (English: Sir Charles Spencer Chaplin, Jr.) (১৬ই এপ্রিল, ১৮৮৯ – ২৫শে ডিসেম্বর, ১৯৭৭) ছিলেন একজন ব্রিটিশ চলচ্চিত্র অভিনেতা, পরিচালক ও সুরকার। হলিউড চলচ্চিত্র শিল্পের শুরুর সময় থেকে মধ্যকাল পর্যন্ত তিনি তাঁর অভিনয় ও পরিচালনা দিয়ে সাফল্যের শিখরে আরোহণ করেন। চ্যাপলিনকে বড় পর্দার শ্রেষ্ঠতম মূকাভিনেতা ও কৌতুকাভিনেতাদের একজন বলেও বিবেচনা করা হয়। চলচ্চিত্র শিল্প জগতে চ্যাপলিনের প্রভাব অনস্বীকার্য। ভিক্টোরীয় যুগে তাঁর শৈশব থেকে ১৯৭৭ সালে তাঁর মৃত্যুর এক বছর পূর্ব পর্যন্ত তাঁর কর্মজীবনের ব্যাপ্তি প্রায় ৭৫ বছর এবং এই সময়ে তাঁর বর্ণময় ব্যক্তিজীবন ও সমাজজীবনে খ্যাতি ও বিতর্ক, দুইই নিম্ন থেকে শীর্ষবিন্দু ছুঁয়ে গেছে। । চ্যাপলিন লন্ডনে প্রচণ্ড দারিদ্র ও কষ্টের মধ্য দিয়ে শৈশব অতিবাহিত করেন। তাঁর পিতার অনুপস্থিতি ও তাঁর মায়ের অর্থাভাবের জন্য তাঁকে তাঁর নয় বছর বয়সের পূর্বেই দুইবার একটি কর্মশালায় কাজ করতে পাঠানো হয়েছিল। যখন তাঁর বয়স ১৪ তখন তাঁর মাকে পাগলাগারদে পাঠানো হয়। চ্যাপলিন তাঁর শৈশব থেকেই শিশুশিল্পী হিসেবে ইংল্যান্ডের বিভিন্ন রঙ্গশালায় সফর করেন এবং পরে একজন মঞ্চাভিনেতা ও কৌতুকাভিনেতা হিসেবে অভিনয় শুরু করেন। ১৯ বছর বয়সে তিনি স্বনামধন্য ফ্রেড কার্নো কোম্পানির সাথে চুক্তিবদ্ধ হন, যারা তাঁকে মার্কিন যুক্তরাষ্ট্র সফরে নিয়ে যায়। চ্যাপলিন সেখানে হলিউড চলচ্চিত্র শিল্পের সাথে যুক্ত হন এবং ১৯১৪ সালে কিস্টোন স্টুডিওজের হয়ে বড় পর্দায় অভিনয় শুরু করেন। অচিরেই তিনি তাঁর নিজের সৃষ্ট ভবঘুরে দ্য ট্রাম্প চরিত্রের মাধ্যমে পরিচিতি লাভ করেন এবং তাঁর অনেক ভক্তকূল গড়ে ওঠে।[1] ফ্রান্স, ইতালি, স্পেন, পর্তুগালে "শার্লট" নামে পরিচিত চ্যাপলিনের ট্রাম্প ভবঘুরে হলেও ব্রিটিশ ভদ্রজনোচিত আদব-কায়দায় সুসংস্কৃত এবং সম্মানবোধে অটুট। শার্লটের পরনে চাপা কোট, সাইজে বড় প্যান্ট, বড় জুতো, মাথায় বাউলার হ্যাট, হাতে ছড়ি আর অদ্বিতীয়তম টুথব্রাশ গোঁফ। চ্যাপলিন শুরুর দিক থেকেই তাঁর চলচ্চিত্রগুলো পরিচালনা করতেন এবং পরবর্তীতে এসানে, মিউচুয়াল ও ফার্স্ট ন্যাশনাল করপোরেশনের হয়েও চলচ্চিত্র পরিচালনা চালিয়ে যান। ১৯১৮ সালের মধ্যে তিনি বিশ্বের অন্যতম বিখ্যাত ব্যক্তিত্বের মর্যাদা লাভ করেন।[2] ১৯১৯ সালে তিনি সহ-প্রতিষ্ঠাতা হিসেবে পরিবেশনা প্রতিষ্ঠান ইউনাইটেড আর্টিস্ট্‌স গঠন করেন, যার ফলে তিনি তাঁর চলচ্চিত্রের উপর পূর্ণ নিয়ন্ত্রণ লাভ করেন। তাঁর নির্মিত প্রথম পূর্ণদৈর্ঘ্য চলচ্চিত্র হল দ্য কিড (১৯২১), পরবর্তীতে তিনি আ ওম্যান অব প্যারিস (১৯২৩), দ্য গোল্ড রাশ (১৯২৫) এবং দ্য সার্কাস (১৯২৮) চলচ্চিত্র নির্মাণ করেন এবং এসব চলচ্চিত্রে অভিনয়ও করেন। ১৯৩০ এর দশকে তিনি সবাক চলচ্চিত্র নির্মাণ করার প্রস্তাব ফিরিয়ে দেন এবং নির্বাক সিটি লাইট্‌স (১৯৩১) ও মডার্ন টাইমস (১৯৩৬) নির্মাণ করে প্রশংসিত হন। চ্যাপলিন তাঁর পরবর্তী চলচ্চিত্র দ্য গ্রেট ডিক্টেটর (১৯৪০) এ অতিমাত্রায় রাজনৈতিক হয়ে ওঠেন এবং আডলফ হিটলারকে ব্যঙ্গ করেন। ১৯৪০ এর দশকে চ্যাপলিনকে নিয়ে বিতর্ক শুরু হয় এবং তাঁর জনপ্রিয়তা কমতে থাকে। তিনি সমাজতান্ত্রিকদের প্রতি সহানুভূতিসম্পন্ন বলে অভিযোগ ওঠে, পাশাপাশি তাঁর বিরুদ্ধে পিতৃত্বের মামলা চলাকালে তিনি কম বয়সী অপর এক মহিলাকে বিয়ে করায় তাঁকে নিয়ে নেতিবাচক প্রচারণা শুরু হয়। তাঁর বিরুদ্ধে এফবিআইয়ের তদন্ত শুরু হলে তিনি মার্কিন যুক্তরাষ্ট্র ছেড়ে সুইজারল্যান্ডে চলে যান এবং সেখানে বসবাস শুরু করেন। তিনি তাঁর পরবর্তী চলচ্চিত্রগুলোতে তাঁর ট্রাম্প সত্তা বিসর্জন দেন এবং মঁসিয়ে ভের্দু (১৯৪৭), লাইমলাইট (১৯৫২), আ কিং ইন নিউ ইয়র্ক (১৯৫৭) এবং আ কাউন্টেস ফ্রম হংকং (১৯৬৭) চলচ্চিত্র নির্মাণ করেন। নির্বাক চলচ্চিত্র যুগের অন্যতম মৌলিক ও প্রভাবশালী ব্যক্তিত্ব চ্যাপলিন নিজের ছবিতে নিজেই অভিনয় করতেন, এবং চিত্রনাট্য ও সংলাপ রচনা, পরিচালনা, প্রযোজনা এমনকি সঙ্গীত পরিচালনাও করতেন। তিনি তাঁর সকল চলচ্চিত্র ত্রুটিমুক্ত রাখার চেষ্টা করতেন এবং তাঁর আর্থিক স্বাধীনতার কারণে তিনি একটি চলচ্চিত্রের গল্পের বিকাশ ও চলচ্চিত্র নির্মাণে অধিক সময় ব্যয় করতে পারতেন। তাঁর চলচ্চিত্রগুলোতে বৈরিতার সাথে দ্য ট্রাম্পের সংগ্রামের করুণ রসের সাথে স্ল্যাপস্টিক হাস্যরস বিদ্যমান ছিল। কয়েকটি চলচ্চিত্রে সামাজিক ও রাজনৈতিক বিষয়বস্তু ছিল এবং কয়েকটিতে আত্মজীবনীমূলক উপাদান ছিল। চ্যাপলিন তাঁর কাজের পুনঃস্বীকৃতি পেলে "এই শতাব্দীর চলচ্চিত্রকে শিল্প রূপে দাঁড় করানোর পিছনে তাঁর অপরিমেয় প্রভাবের জন্য" তাঁকে ১৯৭২ সালে একাডেমি সম্মানসূচক পুরস্কার প্রদান করা হয়। শিল্পকলায় অবদানের জন্য তাঁকে ফ্রান্স সরকার ১৯৭১ সালে লেজিওঁ দনরের কমান্ডার ও রাণী দ্বিতীয় এলিজাবেথ ১৯৭৫ সালে নাইটহুডে ভূষিত করেন। মৃত্যুর পরও চ্যাপলিন তাঁর নির্মিত দ্য গোল্ড রাশ, সিটি লাইট্‌স, মডার্ন টাইমস ও দ্য গ্রেট ডিক্টেটর চলচ্চিত্র দিয়ে অমর হয়ে আছেন। এই চলচ্চিত্রগুলোকে প্রায়ই মার্কিন চলচ্চিত্রের সর্বকালের সেরা তালিকায় স্থান করে নিতে দেখা যায়। জীবনী ১৮৮৯-১৯১৩: প্রারম্ভিক জীবন শৈশব চার্লস স্পেন্সার চ্যাপলিন ১৮৮৯ সালের ১৬ই এপ্রিল জন্মগ্রহণ করেন।[3] তাঁর পিতা চার্লস চ্যাপলিন সিনিয়র এবং মাতা হান্নাহ চ্যাপলিন (জন্মনাম: হান্নাহ হ্যারিয়েট পেডলিংহাম হিল)। চার্লি চ্যাপলিনের জন্ম সম্পর্কিত বৈধ কোনো প্রমাণপত্র পাওয়া যায়নি, তাই তাঁর জন্ম নিয়ে ধোঁয়াশা রয়েছে। সংবাদ মাধ্যম তাঁর জন্মস্থান সম্পর্কে নানা সময়ে নানা রকম তথ্য দিয়েছে। কিন্তু চ্যাপলিনের মতে, তিনি দক্ষিণ লন্ডনের ওয়ালওর্থের ইস্ট স্ট্রিটে জন্মগ্রহণ করেছেন।[4][lower-alpha 1] তাঁর পিতামাতা তাঁর জন্মের চার বছর পূর্বে বিয়ে করেন এবং এতে করে চ্যাপলিন সিনিয়র হান্নাহর অবৈধ সন্তান সিডনি জন হিলের বৈধ তত্ত্ববধায়ক হন।[6][lower-alpha 2] তাঁর জন্মের সময় তাঁর মা-বাবা দুজনেই মঞ্চের সাথে ওতপ্রোতভাবে জড়িত ছিলেন। হান্নাহ ছিলেন একজন মুচির কন্যা।[8] তার মঞ্চ নাম ছিল লিলি হার্লি। তার মঞ্চজীবন স্বল্পকাল স্থায়ী ও অসফল ছিল।[9] অন্যদিকে চ্যাপলিনের পিতা চার্লস সিনিয়র ছিলেন একজন কসাইয়ের পুত্র।[10] তিনি গীতিমঞ্চের জনপ্রিয় গায়ক ছিলেন।[11] যদিও চ্যাপলিনের পিতা-মাতার মধ্যে বিবাহবিচ্ছেদ হয়নি, তারা ১৮৯১ সালের দিকে আলাদা হয়ে যান।[12] পরের বছর হান্নাহ তার তৃতীয় সন্তানের জন্ম দেন। তার তৃতীয় সন্তান জর্জ হুইলার ড্রাইডেনের পিতা ছিলেন গীতিমঞ্চের বিনোদনদাতা লিও ড্রাইডেন। শিশু জর্জকে ছয় মাস বয়সে তার পিতা নিয়ে যায় এবং পরবর্তী ৩০ বছরের মধ্যে চ্যাপলিনের সাথে তার কোন সাক্ষাৎ হয়নি।[13] চ্যাপলিনের শৈশব প্রচণ্ড দারিদ্র্য আর কষ্টে জর্জরিত ছিল।[14] তাঁর শৈশব কাটে তাঁর মা হান্নাহ এবং ভাই সিডনির সাথে কেনিংটন জেলায়।[15] চ্যাপলিন সিনিয়র তাদের কোন আর্থিক সহযোগিতা প্রদান করতেন না এবং হান্নাহরও মাঝে মাঝে সেবিকা ও পোশাক নির্মাণকার্য ছাড়া উপার্জনের কোন পথ ছিল না। অত্যধিক দারিদ্রের কারণে চ্যাপলিনকে তাঁর সাত বছর বয়সে ল্যামবেথ কর্মশালায় কাজের জন্য পাঠানো হয়।[lower-alpha 3] সাউথওয়ার্ক কাউন্সিল তাঁকে দারিদ্রের কারণে সেন্ট্রাল লন্ডন ডিস্ট্রিক্ট স্কুলে পাঠায়। চ্যাপলিন এই পরিস্থিতিকে "অবহেলিত জীবনকাল" বলে উল্লেখ করেন।[17] ১৮ মাস পরে কিছু দিনের জন্য তিনি তাঁর মায়ের সাথে থাকেন এবং ১৮৯৮ সালের জুলাইয়ে হান্নাহ তাঁকে পুনরায় কর্মশালায় প্রেরণ করেন। চার্লি ও সিডনিকে এরপর দরিদ্র শিশুদের জন্য নির্মিত নরউড স্কুল নামক আরেকটি ইনস্টিটিউটে প্রেরণ করা হয়।[18] ১৮৯৮ সালে সেপ্টেম্বরে হান্নাহকে কেন হিল মানসিক হাসপাতালে ভর্তি করা হয়। সিফিলিস ও অপুষ্টিজনিত কারণে তার মানসিক স্বাস্থ্যের অবনতি হয়।[19] তিনি দুই মাস সেখানে ছিলেন। এসময়ে চ্যাপলিন ও সিডনিকে তাদের পিতার কাছে পাঠানো হয়। তারা দুজন তাদের পিতাকে তেমন চিনতেন না।[20] চার্লস সিনিয়র তখন প্রচণ্ড মাত্রায় মদ্যপ ছিলেন এবং সেখানে তাদের জীবন খুবই কষ্টে কাটে। ফলে তাদের ন্যাশনাল সোসাইটি অব ক্রুয়েলটি টু চিলড্রেনে নিয়ে যাওয়া হয়।[21] চ্যাপলিনের পিতা দুই বছর পর ৩৮ বছর বয়সে যকৃতের প্রদাহে মারা যান।[22] হান্নাহ স্বল্পকালের জন্য হাসপাতাল থেকে ছাড়া পান, কিন্তু ১৯০৩ সালে মে মাসে আবার অসুস্থ হয়ে পড়েন।[21] সেসময়ে ১৪ বছর বয়সী চ্যাপলিন তাঁর মাকে আবার কেন হিলে নিয়ে যান।[23] চ্যাপলিন কয়েকদিন একা ছিলেন এবং খাদ্যের অন্বেষণে এদিক সেদিক ঘুরাফেরা করতেন ও বিভিন্ন স্থান রাত কাটাতেন। সেসময়ে দুই বছর পূর্বে নৌবাহিনীতে অন্তর্ভুক্ত হওয়া সিডনি ফিরে আসেন।[24] আট মাস পরে হান্নাহ মানসিক হাসপাতাল থেকে ছাড়া পান,[25] কিন্তু ১৯০৫ সালের মার্চে পুনরায় তিনি অসুস্থ হয়ে পড়েন এবং এইবার তা স্থায়ীভাবে রয়ে যায়। চ্যাপলিন পরবর্তীতে লিখেন, "মায়ের করুণ ভাগ্যকে বরণ করে নেওয়া ছাড়া আমাদের কিছুই করার ছিল না।" ১৯২৮ সালের তার মৃত্যুর পূর্ব পর্যন্ত তিনি সেবা-শুশ্রূষার অধীনেই ছিলেন।[26] কিশোর অভিনেতা স্কুলে তিনি খারাপ ফলাফল করছিলেন এবং তাঁর মাতাও মানসিক অসুস্থতার কাছে হার মানতে শুরু করলে, চ্যাপলিন মঞ্চে অভিনয় শুরু করেন। পরবর্তীতে তাঁকে হান্নাহর কাছ থেকে এক রাতে আল্ডেরশটে নিয়ে যাওয়া হলে, তিনি তাঁর পাঁচ বছর বয়সে প্রথম মঞ্চে অভিনয় করেন।[lower-alpha 4] এটি একটি বিচ্ছিন্ন ঘটনা ছিল, কিন্তু যখন তাঁর নয় বছর বয়স, তখন তাঁর মায়ের উৎসাহে তিনি অভিনয়ের প্রতি আগ্রহী হয়ে ওঠেন। তিনি পরবর্তীতে লিখেন, "আমার মধ্যে কিছু প্রতিভা রয়েছে এই বলে [মা] আমাকে অনুপ্রাণিত করেন।"[28] তাঁর পিতার পরিচিতির কারণে,[29] তিনি এইট ল্যাঙ্কাশায়ার ল্যাড্‌সের ক্লগ নৃত্যদলের সদস্য হন। এই দলের সাথে তিনি ১৮৯৯ ও ১৯০০ সালে বিভিন্ন ইংরেজ গীতিমঞ্চে সফরে যান।[lower-alpha 5] চ্যাপলিন কঠোর পরিশ্রম করেন এবং নৃত্যনাট্যটি জনপ্রিয়তা লাভ করে। কিন্তু চ্যাপলিন তাঁর নিজের নৃত্যে সন্তুষ্ট ছিলেন না এবং তিনি হাস্যরসাত্মক চরিত্রে অভিনয় করার ইচ্ছাপোষণ করেন।[31] চ্যাপলিন যখন জনপ্রিয় এইট ল্যাঙ্কাশায়ার ল্যাডসের সদস্য হিসেবে সফর করছিলেন, তাঁর মাতা তখনও তাঁর স্কুলে পড়ার বিষয় নিশ্চিত করেন।[32] ১৩ বছর বয়সে তিনি স্কুল ত্যাগ করেন।[33] তিনি বিভিন্ন ধরনের কাজ করে নিজের ভরণপোষণ করতেন এবং অভিনেতা হওয়ার উচ্চাকাঙ্ক্ষাও মনে পুষে রাখেন।[34] ১৪ বছর বয়সে তাঁর মা আবার অসুস্থ হলে, তিনি লন্ডনের ওয়েস্ট এন্ডের একটি মঞ্চদলে নাম তালিকাভুক্ত করেন। মঞ্চদলের প্রধান তাঁর প্রতিভার আঁচ পান এবং হ্যারি আর্থার সেন্ট্‌সবারির জিম, আ রোম্যান্স অব ককেইন-এ সংবাদপত্র বিতরণকারী চরিত্রে তাঁকে প্রথম কাজ করার সুযোগ দেন।[35] নাটকটি ১৯০৩ সালের জুলাইয়ে মঞ্চস্থ হয়, কিন্তু তা সফলতা অর্জন করতে না পারায় দুই সপ্তাহের মধ্যে বন্ধ হয়ে যায়। বেশ কয়েকজন পর্যালোচক চ্যাপলিনের হাস্যরসাত্মক অভিনয়ের প্রশংসা করেন।[36] সেন্ট্‌সবারি পরবর্তীতে তাঁকে চার্লস ফ্রোহম্যানের শার্লক হোমস নাটকে একটি চরিত্রে কাজ করার সুযোগ দেন।[37] এতে তিনি সংবাদপত্র বিতরণকারী বিলি চরিত্রে অভিনয় করেন এবং দেশব্যাপী তিনটি সফরে যান। তাঁর অভিনয় এতটাই প্রশংসিত হয় যে তাঁকে উইলিয়াম জিলেটের সাথে মূল শার্লক হোমস নাটকে কাজ করতে ডেকে পাঠানো হয়।[lower-alpha 6] চ্যাপলিন বিষয়টি স্মরণ করতে গিয়ে বলেন, "এটি আমার কাছে স্বর্গ থেকে আসা সংবাদের মত লেগেছিল।" ১৬ বছর বয়সে চ্যাপলিন ওয়েস্ট এন্ডের মঞ্চস্থ করা এই নাটকে অভিনয় করেন। ১৯০৫ সালে অক্টোবর থেকে ডিসেম্বরে ডিউক অব ইয়র্ক থিয়েটারে নাটকটি মঞ্চস্থ হয়।[39] ১৯০৬ সালের শুরুর দিকে শার্লক হোমস নাটকে প্রায় আড়াই বছর অভিনয়ের পর তিনি তাঁর সফর শেষ করেন।[40] মঞ্চ কৌতুকাভিনয় ও ভডেভিল সফর শেষ হওয়ার পর চ্যাপলিন দ্রুতই একটি নতুন কোম্পানিতে কাজ পান এবং সেই কোম্পানির হয়ে তাঁর ভাইয়ের সাথে একটি সফরে যান। তাঁর ভাইও রিপেয়ার্স নামক এক ধরনের স্কেচ কৌতুকাভিনয়কে কর্ম হিসেবে বেছে নেন।[41] ১৯০৬ সালের মে মাসে চ্যাপলিন শিশুতোষ কেসির সার্কাসে যোগ দেন।[42] সেখানে তিনি জনপ্রিয় বার্লেস্ক অভিনয়ে দক্ষতা অর্জন করেন এবং অচিরেই তারকা খ্যাতি লাভ করেন। ১৯০৭ সালের জুলাইয়ে এই নাটকের কাজ সমাপ্তিকালে ১৮ বছর বয়সী চ্যাপলিন পরিপূর্ণ কৌতুকাভিনেতা হয়ে ওঠেন।[43] পরবর্তীতে তাঁকে অন্য কাজ পেতে সংগ্রাম করতে হয়, এবং তাঁর একক অভিনয়ের একটি প্রচেষ্টা ব্যর্থ হয়।[44] ইতোমধ্যে, সিডনি চ্যাপলিন ১৯০৬ সালে স্বনামধন্য ফ্রেড কার্নো কোম্পানিতে যোগ দেন, এবং ১৯০৮ সালের মধ্যে তিনি তাদের প্রধান অভিনেতা হয়ে ওঠেন।[45] ফেব্রুয়ারি মাসে তিনি তার ছোট ভাইয়ের জন্য দুই সপ্তাহের একটি খণ্ডকালীন অভিনয়ের ব্যবস্থা করেন। কার্নো প্রথমে এই বিষয়ে সতর্ক ছিলেন এবং চার্লিকে "বিবর্ণ, দুর্বল, অপ্রসন্ন যুবক" মনে করেন, এবং মঞ্চে ভালো কোন কাজ করতে পারবে না ও "খুব বেশি লাজুক" মনে হয়।[46] যাই হোক, কিশোর চ্যাপলিন লন্ডন কলিসিয়ামে তাঁর প্রথম রাতের অভিনয় দিয়ে মঞ্চে তাঁর প্রভাব সৃষ্টি করেন এবং অচিরেই এই কোম্পানির সাথে চুক্তিবদ্ধ হন।[47] চ্যাপলিন প্রথমে কয়েকটি ছোট চরিত্রে অভিনয়ের পর ১৯০৯ সালের দিকে প্রধান চরিত্রে অভিনয় শুরু করেন।[48] ১৯১০ সালের এপ্রিলে তাঁকে জিমি দ্য ফেয়ারলেস নামক একটি নতুন স্কেচের প্রধান চরিত্রে অভিনয়ের সুযোগ দেওয়া হয়। এটি ব্যাপক সফলতা অর্জন করে এবং চ্যাপলিন গণমাধ্যমের দৃষ্টি কাড়েন।[49] কার্নো তার এই নতুন তারকাকে তার কোম্পানির একটি বিভাগে যোগ দেওয়ার জন্য নির্বাচন করেন। এই বিভাগে স্ট্যান লরেলও ছিলেন এবং তাদের উত্তর আমেরিকার ভডেভিল সার্কিটে সফরের জন্য নির্বাচন করা হয়।[50] তরুণ কৌতুকাভিনেতা চার্লি এই স্কেচের প্রধান চরিত্রে অভিনয় করেন এবং সমালোচকদের মুগ্ধ করেন। একজন সমালোচক তাঁকে "অন্যতম সেরা পান্তুমিম শিল্পী" বলে অভিহিত করেন।[51] তাঁর সবচেয়ে সফল ভূমিকা ছিল "ইনাব্রিয়েট সোয়েল" নামে এক মদ্যপের চরিত্র। এই কাজ তাঁকে বহুল পরিচিতি পাইয়ে দেয়।[52] এই সফর ২১ মাস স্থায়ী ছিল। দলটি ১৯১২ সালের জুনে ইংল্যান্ডে ফিরে আসে।[53] চ্যাপলিন এই ফিরে আসাকে "হতাশাব্যঞ্জক পরিচিত স্থানে অবসন্ন হওয়ার অশান্ত অনুভূতি" বলে বর্ণনা করেন এবং পরে অক্টোবর মাসে আরেকটি সফর শুরু হলে নতুনভাবে উদ্যম ফিরে পান।[54] ১৯১৪-১৭: চলচ্চিত্রে আগমন কিস্টোন স্টুডিওজ চ্যাপলিন তাঁর দ্বিতীয় মার্কিন সফরে গেলে তাঁকে নিউ ইয়র্ক মোশন পিকচার কোম্পানিতে যোগদান করার জন্য আমন্ত্রণ জানানো হয়। কিস্টোন স্টুডিওজের একজন প্রতিনিধি তাঁর অভিনয় দেখে তাঁকে ফ্রেড মেসের স্থলাভিষিক্ত করার কথা ভাবেন। মেস ছিলেন তখন কিস্টোনের অন্যতম একজন তারকা, যিনি এই প্রতিষ্ঠান ছেড়ে যেতে চাইছেন।[55] চ্যাপলিন মনে করতেন কিস্টোনের হাস্যরসগুলো "অপরিণত, বিষণ্ণ এবং কর্কশ", কিন্তু চলচ্চিত্রে কাজ করার বিষয়টি পছন্দ করেন এবং যুক্তি দেখান, "তদুপরি, এর মানে নতুন জীবন।"[56] তিনি ১৯১৩ সালের সেপ্টেম্বর মাসে কোম্পানিটির সাথে সাক্ষাৎ করেন এবং প্রতি সপ্তাহের জন্য ১৫০ মার্কিন ডলারের চুক্তি করেন।[57] চ্যাপলিন ১৯১৩ সালের ডিসেম্বর মাসের শুরুর দিকে লস অ্যাঞ্জেলেসে কিস্টোন স্টুডিওজে আসেন।[58] তাঁর প্রধান ছিলেন ম্যাক সেনেট, যিনি তাঁকে প্রথম দেখে অবাক হয়েছিলেন যে ২৪ বছর বয়সী একজনকে এত কমবয়সী দেখায় কীভাবে।[59] পরের বছর জানুয়ারির শেষের দিকের পূর্বে চ্যাপলিনকে কোন চলচ্চিত্রের ভূমিকা দেওয়া হয়নি। এই সময়ে চ্যাপলিন চলচ্চিত্র নির্মাণের কৌশল রপ্ত করেন।[60] এক-রিলওয়ালা মেকিং আ লিভিং দিয়ে তাঁর চলচ্চিত্র অভিনয়ে অভিষেক হয়। চলচ্চিত্রটি ১৯১৪ সালের ২রা ফেব্রুয়ারি মুক্তি পায়। চ্যাপলিন চলচ্চিত্রটি একদমই পছন্দ করেননি, কিন্তু একটি পর্যালোচনায় "কৌতুকাভিনেতা" হিসেবে তাঁর প্রশংসা করা হয়।[61] তাঁর দ্বিতীয় চলচ্চিত্রের জন্য তিনি এমন এক পোশাক নির্বাচন করেন, যার জন্য তিনি পরবর্তী জনপ্রিয়তা ও বিশ্বব্যাপী পরিচিতি লাভ করেন। তিনি তাঁর আত্মজীবনীতে এই বিষয়টি বর্ণনা করতে গিয়ে লিখেন: চলচ্চিত্রটি ছিল মেবল্‌স স্ট্রেঞ্জ প্রেডিকামেন্ট, কিন্তু "দ্য ট্রাম্প" চরিত্রটির প্রথম পর্দায় আত্মপ্রকাশ করে কিড অটো রেসেস অ্যাট ভেনিস চলচ্চিত্রের মধ্য দিয়ে। কিড অটো রেসেস অ্যাট ভেনিস ম্যাবেল্‌স স্ট্রেঞ্জ প্রেডিকামেন্ট চলচ্চিত্রের পরে চিত্রায়িত হলেও দুই দিন পূর্বে মুক্তি পায়।[62] চ্যাপলিন এই চরিত্রটিকে তাঁর পর্দা ব্যক্তিত্ব হিসেবে গ্রহণ করেন এবং পরবর্তী চলচ্চিত্রে এই চরিত্র নিয়ে গল্প রচনার প্রস্তাব দেন। কিন্ত তাঁর পরিচালকেরা তাঁর এই প্রস্তাব প্রত্যাখ্যান করেন।[63] তাঁর একাদশ চলচ্চিত্র মেবল অ্যাট দ্য হুইল চিত্রায়নের সময় তিনি পরিচালক মেবল নরম্যান্ডের সাথে ঝগড়া করেন এবং তাঁর চুক্তি থেকে বের হয়ে যেতে চান। প্রদর্শকদের কাছ থেকে চ্যাপলিনের আরও চলচ্চিত্রের ফরমায়েশ পেয়ে সেনেট তাঁকে রেখে দেন। সিনেট চ্যাপলিনকে পরবর্তী চলচ্চিত্র নির্মাণের অনুমতি দেন কিন্তু চ্যাপলিন এই মর্মে প্রতিজ্ঞাবদ্ধ হন যে চলচ্চিত্রটি অসফল হলে তিনি সেনেটকে ১,৫০০ মার্কিন ডলার ক্ষতিপূরণ দিবেন।[64] কট ইন দ্য রেইন চলচ্চিত্র ১৯১৪ সালে ৪ঠা মে মুক্তি পায়। এটি ছিল চ্যাপলিনের পরিচালনায় অভিষেক এবং এটি ব্যাপক সফলতা লাভ করে।[65] এরপর থেকে তিনি কিস্টোনের যেকয়টি স্বল্পদৈর্ঘ্য চলচ্চিত্রে অভিনয় করেছেন সেগুলো পরিচালনাও করেন।[66] তিনি প্রায় প্রতি সপ্তাহে একটি চলচ্চিত্র নির্মাণ করেন,[67] এবং তিনি এই সময়টাকে তাঁর কর্মজীবনের সবচেয়ে রোমাঞ্চকর সময় বলে উল্লেখ করেন।[68] চ্যাপলিনের চলচ্চিত্রে কিস্টোনের পূর্ববর্তী চলচ্চিত্রের চেয়ে হাস্যরসের কমতি দেখা যায়,[62] কিন্তু তিনি বিশাল ভক্তকূল সৃষ্টি করতে সমর্থ হন।[69] ১৯১৪ সালের নভেম্বরে তিনি প্রথম পূর্ণদৈর্ঘ্য হাস্যরসাত্মক চলচ্চিত্র টিলিস পাঙ্কচার্ড রোম্যান্স-এ পার্শ্ব চরিত্রে অভিনয় করেন। এটি পরিচালনা করেন ম্যাক সেনেট এবং এতে প্রধান চরিত্রে অভিনয় করেন মারি ড্রেসলার। ছবিটি ব্যবসা সফল হয় এবং চ্যাপলিনের জনপ্রিয়তা আরও বৃদ্ধি পায়।[70] যখন বছর শেষে চ্যাপলিনের চুক্তির মেয়াদ শেষ হয়ে আসে, তিনি প্রতি সপ্তাহে ১,০০০ মার্কিন ডলার পারিশ্রমিক চান, কিন্তু তা অনেক বেশি বলে সেনেট তাঁকে ফিরিয়ে দেন।[71] এসানে স্টুডিওজ শিকাগোর এসানে ফিল্ম ম্যানুফ্যাকচারিং কোম্পানি চ্যাপলিনকে চুক্তিতে ১০,০০০ মার্কিন ডলার বোনাসসহ প্রতি সপ্তাহে ১,২৫০ মার্কিন ডলারের প্রস্তাব দেয়। তিনি ১৯১৪ সালের ডিসেম্বর মাসের শেষের দিকে এই স্টুডিওতে যোগদান করেন।[72] এখানে তিনি নিয়মিত অভিনেতা লিও হোয়াইট, বাড জেমিসন, প্যাডি ম্যাকগুইয়ার ও বিলি আর্মস্ট্রংদের সাথে স্টক কোম্পানি গঠন করেন। তিনি কিছু দিন পরেই প্রধান অভিনেত্রী হিসেবে এডনা পারভায়েন্সকে নিয়োগ দেন। পারভায়েন্সের সাথে চ্যাপলিন নিউ ইয়র্কের একটি ক্যাফেতে সাক্ষাৎ করেন এবং তাকে তার সৌন্দর্যের জন্য তাদের দলে অন্তর্ভুক্ত করেন। আট বছরে তিনি চ্যাপলিনের সাথে ৩৫টি চলচ্চিত্রে অভিনয় করেন;[73] এই জুটির মধ্যে প্রেমের সম্পর্কও গড়ে ওঠে, যার পরিসমাপ্তি ঘটে ১৯১৭ সালে।[74] চ্যাপলিন তাঁর চলচ্চিত্রে আরও বেশি নিয়ন্ত্রণ লাভ করেন এবং প্রতিটি চলচ্চিত্রে আরও বেশি সময় ও যত্ন প্রদান করেন।[75] এসানের হয়ে চ্যাপলিনের নির্মিত প্রথম চলচ্চিত্র হিজ নিউ জব। চলচ্চিত্রের শিরোনাম দিয়ে চ্যাপলিনের নতুন চাকরির বিষয়টিও বুঝানো হয়। এক মাসের ব্যবধানের তাঁর দ্বিতীয় চলচ্চিত্র আ নাইট আউট এবং তৃতীয় চলচ্চিত্র দ্য চ্যাম্পিয়ন মুক্তি পায়।[76] চ্যাপলিনের এসানে স্টুডিওজের ১৪টি চলচ্চিত্রের শেষ ৭টি চলচ্চিত্র এরূপ ধীর গতিতেই নির্মিত হয়।[77] চ্যাপলিন তাঁর পর্দা ব্যক্তিত্বও পরিবর্তন করতে শুরু করেন, যা কিস্টোনকে এর "নীচ, অমার্জিত, বর্বর" প্রকৃতির সমালোচনা করতে উদ্বুদ্ধ করে।[78] ধীরে ধীরে চ্যাপলিনের চলচ্চিত্রের চরিত্রগুলো আরও ভদ্র ও প্রণয়ধর্মী হয়ে ওঠে;[79] দ্য ট্রাম্প (এপ্রিল ১৯১৫) চলচ্চিত্রটিকে তাঁর এই নতুনত্বের সন্ধিক্ষণ বলে বিবেচনা করা হয়।[80] ১৯১৫ সালে চ্যাপলিন সাংস্কৃতিক অঙ্গনে অনন্য ব্যক্তিত্ব হয়ে ওঠেন। তাঁকে কার্টুন ও কমিক স্ট্রিপে দেখা যায়, এবং তাঁকে নিয়ে কয়েকটি গানও রচিত হয়।[81] জুলাই মাসে মোশন পিকচার ম্যাগাজিন-এর এক সাংবাদিক লিখেন আমেরিকা জুড়ে "চ্যাপলিনিটিস" ছড়িয়ে পড়েছে।[82] তাঁর খ্যাতি বিশ্বব্যাপী ছড়িয়ে পড়লে, তিনি চলচ্চিত্র শিল্পের প্রথম আন্তর্জাতিক তারকা হয়ে ওঠেন।[83] ১৯১৫ সালে এসানে স্টুডিওজের সাথে তাঁর চুক্তি শেষ হয়ে গেলে,[84][lower-alpha 7] চ্যাপলিন তাঁর জনপ্রিয়তার কথা মাথায় রেখে পরবর্তী স্টুডিওর কাছে চুক্তিকালীন ১৫০,০০০ মার্কিন ডলার বোনাসের অনুরোধ করেন। তিনি ইউনিভার্সাল, ফক্স, ও ভিটাগ্রাফ স্টুডিওজ থেকে প্রস্তাব পান, কিন্তু মিউচুয়াল ফিল্ম কর্পোরেশনের প্রতি সপ্তাহে ১০,০০০ মার্কিন ডলারের প্রস্তাবই তাঁর কাছে সেরা মনে হয়।[86] মিউচুয়াল ফিল্ম মিউচুয়াল ফিল্মের সাথে চ্যাপলিনের বাৎসরিক ৬৭০,০০০ মার্কিন ডলারের চুক্তি হয়।[87] রবিনসন বলেন চ্যাপলিন তাঁর ২৬ বছর বয়সে বিশ্বের সর্বোচ্চ পারিশ্রমিক গ্রহীতা হয়ে ওঠেন।[88] তাঁর এই এত পারিশ্রমিক জনগণকে অবাক করে দেয় এবং তাঁকে নিয়ে গণমাধ্যমে আলোড়ন সৃষ্টি হয়।[89] মিউচুয়ালের প্রধান জন আর. ফ্রেউলার এই প্রসঙ্গে বলেন, "আমরা জনাব চ্যাপলিনকে এত বেশি পারিশ্রমিক দিতে রাজি হয়েছি কারণ দর্শক চ্যাপলিনকে চায় এবং তাঁর পিছনে খরচ করবে।।"[90] মিউচুয়াল চ্যাপলিনকে তাঁর কাজের জন্য তাদের ১৯১৬ সালের মার্চ মাসে উদ্বোধন করা লস অ্যাঞ্জেলেসের স্টুডিও দিয়ে দেয়।[91] চ্যাপলিন তাঁর স্টক কোম্পানিতে আরও দুজন সদস্য যোগ করেন। তারা হলেন আলবার্ট অস্টিন এবং এরিক ক্যাম্পবেল।[92] চ্যাপলিন দুই রিলের দ্য ফ্লোরওয়াকার, দ্য ফায়ারম্যান, দ্য ভ্যাগাবন্ড, ওয়ান এ.এম., এবং দ্য কাউন্ট চলচ্চিত্র নির্মাণ করেন।[93] দ্য পনশপ চলচ্চিত্রে অভিনয়ের জন্য তিনি হেনরি বার্গম্যানকে নিয়ে আসেন। বার্গম্যান পরে চ্যাপলিনের সাথে ৩০ বছর অভিনয় করেন।[94] বিহাইন্ড দ্য স্ক্রিন ও দ্য রিংক ছিল ১৯১৬ সালে নির্মিত চ্যাপলিনের শেষ দুটি চলচ্চিত্র। মিউচুয়ালের চুক্তি অনুযায়ী নির্ধারিত হয় যে চ্যাপলিন প্রতি চার সপ্তাহে একটি দুই রিলের চলচ্চিত্র মুক্তি দিবে। পরের বছরে চ্যাপলিন আরও বেশি সময় চান।[95] তিনি ১৯১৭ সালের প্রথম দশ মাসে মিউচুয়াল থেকে মাত্র চারটি চলচ্চিত্র নির্মাণ করতে পারেন। চলচ্চিত্রগুলো হল ইজি স্ট্রিট, দ্য কিউর, দি ইমিগ্র্যান্ট, এবং দি অ্যাডভেঞ্চারার।[96] চ্যাপলিন বিশেষজ্ঞদের মতে অত্যন্ত যত্নসহকারে নির্মিত এই চলচ্চিত্রসমূহ তাঁর সুন্দর কাজের মধ্যে অন্যতম।[97][98] পরবর্তীতে চ্যাপলিন বলেন মিউচুয়ালের সাথে তাঁর কর্মজীবনের দিনগুলো ছিল তাঁর সবচেয়ে সুখী সময়।[99] যাই হোক, চ্যাপলিন আরও অনুভব করেন যে চুক্তির সময়কালে এই চলচ্চিত্রসমূহ খুবই সূত্রধর্মী হয়ে গেছে এবং তিনি কাজের পরিবেশ নিয়ে খুবই অসন্তুষ্ট ছিলেন।[100] প্রথম বিশ্বযুদ্ধে যোগদান না করার জন্য চ্যাপলিনকে নিয়ে ব্রিটিশ গণমাধ্যমে তোলপাড় শুরু হয়।[101] তিনি আত্মরক্ষার জন্য বলেন যে যদি তাঁকে ডাকা হয়, তবে তিনি ব্রিটেনের হয়ে যুদ্ধ করতে প্রস্তুত, এবং তিনি মার্কিন ড্রাফটে তালিকাভুক্ত হন। কিন্তু কোন দেশ থেকেই তাঁকে ডাকা হয় নি।[lower-alpha 8] এই সমালোচনা স্বত্তেও চ্যাপলিন সৈন্যদলে জনপ্রিয় ছিলেন,[103] এবং তাঁর জনপ্রিয়তা বিশ্বব্যাপী ছড়িয়ে পরে। হারপার্স উয়িকলি প্রতিবেদন প্রকাশ করে যে চার্লি চ্যাপলিন নামটি "প্রায় সকল দেশের ভাষার একটি অংশ" হয়ে ওঠেছিল, এবং দ্য ট্রাম্প মূর্তিটি "বৈশ্বিকভাবে পরিচিত" হয়ে ওঠেছিল।[104] ১৯১৭ সালে পেশাদারী চ্যাপলিনের অনুকরণকারীর সংখ্যা এত পরিমাণ বৃদ্ধি পায় যে তিনি আইনি ব্যবস্থা গ্রহণ করেন,[105] এবং প্রতিবেদনে প্রকাশ হয় যে বিভিন্ন পার্টিতে অংশগ্রহণ করা দশজনের মধ্যে নয়জনই দ্য ট্রাম্পের মত পোশাক পরিধান করত।[106] একই বছর, বোস্টন সোসাইটির মনস্তাত্বিক গবেষণায় দেখা যায় চ্যাপলিন "মার্কিন ঘোর"-এ পরিণত হয়েছে।[106] অভিনেত্রী মিনি ম্যাডের্ন ফিস্কে লিখেন যে "সংস্কৃতিমনা ও শিল্পমনা ব্যক্তিদের একটি দল এই তরুণ ইংরেজ ভাঁড় চার্লি চ্যাপলিনকে অসাধারণ অভিনয়শিল্পী এবং কমিক প্রতিভা মনে করতে শুরু করে।"[104] ১৯১৮-১৯২২: ফার্স্ট ন্যাশনাল চ্যাপলিনের কাজের পরিমাণ কমতে থাকলেও মিউচুয়াল ধৈর্য ধারণ করে এবং আপসেই তাদের চুক্তির মেয়াদ শেষ হয়। তাঁর চলচ্চিত্রের মান কমে যাচ্ছে এই পূর্ব কথিত বিষয়টি বিবেচনায় রেখে চ্যাপলিন এমন পরিবেশক খুঁজছিলেন যেখান থেকে তিনি তাঁর কাজের স্বাধীনতা লাভ করবেন। তাঁর একান্ত সচিব সিডনি চ্যাপলিন গণমাধ্যমকে জানান, "চার্লিকে একটি চলচ্চিত্র নির্মাণে তাঁর নিজের মত যত সময় এবং অর্থ প্রয়োজন তা দিতে হবে... আমদের বিবেচ্য বিষয় মান, পরিমাণ নয়।"[107] ১৯১৭ সালের জুনে ফার্স্ট ন্যাশনাল এক্‌জিবিটর্স সার্কিটের সাথে চ্যাপলিনের আটটি চলচ্চিত্র নির্মাণের জন্য ১ মিলিয়ন ডলারের চুক্তি হয়।[108] চ্যাপলিন তাঁর নিজের স্টুডিও নির্মাণের সিদ্ধান্ত নেন। সানসেট বলেভার্ডে অবস্থিত পাঁচ একর জমিতে তিনি উন্নত নির্মাণ ব্যবস্থা সম্পন্ন স্টুডিও নির্মাণ করেন।[109] ১৯১৮ সালের জানুয়ারিতে এর নির্মাণ কাজ শেষ হয়, এবং চ্যাপলিনকে তাঁর চলচ্চিত্রগুলো নির্মাণের স্বাধীনতা দেওয়া হয়।[110] তাঁর নতুন চুক্তির প্রথম চলচ্চিত্র, আ ডগ্‌স লাইফ, ১৯১৮ সালের এপ্রিলে মুক্তি পায়। চ্যাপলিন এতে গল্পের কাঠামোর পরিবর্তন করেন এবং দ্য ট্রাম্পকে "ঢিলা আলখাল্লা-পরিহিত শ্বেতমুখ ভাঁড়" হিসেবে উপস্থাপন করেন।[111] লুইস দেলুচ এই চলচ্চিত্রটিকে "চলচ্চিত্রে প্রথম শিল্পের পূর্ণ রূপ" বলে অভিহিত করেন।[112] চ্যাপলিন পরে তৃতীয় লিবার্টি বন্ড প্রচারণায় অংশগ্রহণ করেন এবং একমাস মার্কিন যুক্তরাষ্ট্র সফর করে প্রথম বিশ্বযুদ্ধের মিত্রশক্তির জন্য অর্থ সংগ্রহ করেন।[113] তিনি দ্য বন্ড নামে একটি স্বল্পদৈর্ঘ্য প্রচারণামূলক চলচ্চিত্রও নির্মাণ করেন, এবং এ থেকে সংগৃহীত অর্থ সরকারের তহবিলে দান করেন।[114] চ্যাপলিনের পরবর্তী চলচ্চিত্র ছিল যুদ্ধভিত্তিক সোল্ডার আর্ম্‌স। তাঁর সহযোগীরা তাঁকে যুদ্ধ নিয়ে হাস্যরসাত্মক চলচ্চিত্র নির্মাণ করতে নিষেধ করেছিলেন, কিন্তু তিনি পরে বলেন, "বিপজ্জনক কিনা জানি না, তবে কাজটি আমার কাছে রোমাঞ্চকর ছিল।"[115] ৪৫ মিনিট দৈর্ঘ্যের ছবিটি নির্মাণ করতে তিনি চার মাস সময় নেন। ছবিটি ১৯১৮ সালের অক্টোবরে মুক্তি পায় এবং ব্যবসায়িকভাবে সফল হয়।[116] ইউনাইটেড আর্টিস্ট্‌স ও মিলড্রেড হ্যারিস সোল্ডার আর্মস মুক্তির পর চ্যাপলিন ফার্স্ট ন্যাশনালের কাছে আরও অর্থ প্রদানের অনুরোধ করেন, কিন্তু ফার্স্ট ন্যাশনাল তাঁর অনুরোধ প্রত্যাখ্যান করে। চলচ্চিত্রের মানের ব্যাপারে তাদের অনাগ্রহ দেখে চ্যাপলিন হতাশ হন এবং কোম্পানিটির ফেমাস প্লেয়ার্স-লেস্কির সাথে যুক্ত হওয়ার গুজব শুনে তিনি কিছুটা উদ্বিগ্ন হয়ে ডগলাস ফেয়ারব্যাঙ্কস, ম্যারি পিকফোর্ড ও ডি ডব্লিউ গ্রিফিথের সাথে মিলে একটি নতুন পরিবেশনা কোম্পানি চালু করেন। নতুন কোম্পানি - ইউনাইটেড আর্টিস্ট্‌স ১৯১৯ সালের জানুয়ারিতে চালু হয়।[117] চলচ্চিত্র শিল্পের জন্য এই প্রতিষ্ঠান বৈপ্লবিক পরিবর্তন নিয়ে আসে, এর চারজন অংশীদারই ছিলেন সৃজনশীল শিল্পী এবং নিজেরাই তাদের চলচ্চিত্রের জন্য অর্থায়ন করতেন এবং নিজেদের চলচ্চিত্রের উপর পূর্ণ নিয়ন্ত্রণ লাভ করেন।[118] চ্যাপলিন নতুন কোম্পানির হয়ে কাজ শুরু করতে উৎসুক ছিলেন এবং ফার্স্ট ন্যাশনালকে তাদের চুক্তির টাকা পরিশোধের প্রস্তাব দেন। ফার্স্ট ন্যাশনাল এই প্রস্তাব প্রত্যাখ্যান করে এবং তাঁকে তাঁর বাকি ছয়টি চলচ্চিত্র নির্মাণের জন্য তাড়া দেয়।[119] ইউনাইটেড আর্টিস্ট্‌স প্রতিষ্ঠার পূর্বে চ্যাপলিন প্রথম বিয়ে করেন। স্যামুয়েল গোল্ডউইনের এক পার্টিতে ১৭ বছর বয়সী অভিনেত্রী মিলড্রেড হ্যারিসের সাথে তাঁর প্রথম সাক্ষাৎ হয়। কিছুদিন পর হ্যারিস চ্যাপলিনকে জানায় যে তার গর্ভে চ্যাপলিনের সন্তান। ফলে কোন প্রকার বিতর্কে না জড়াতে চেয়ে চ্যাপলিন ১৯১৮ সালের সেপ্টেম্বরে লস অ্যাঞ্জেলেসে হ্যারিসকে বিয়ে করেন।[120] পরে জানতে পারেন আসলে হ্যারিসের অন্তঃসত্ত্বা হওয়ার খবর মিথ্যা ছিল।[121] চ্যাপলিন এই বিয়েতে সুখী ছিলেন না, এবং মনে করতে শুরু করেন যে এই বিয়ে তাঁর সৃষ্টিশীলতায় ব্যাঘাত ঘটিয়েছে। এর ফলে সানিসাইড চলচ্চিত্র নির্মাণে তাঁকে খুবই বেগ পেতে হয়।[122] হ্যারিস ততদিনে তাঁর ঔরসজাত সন্তান গর্ভে ধারণ করেন এবং ১৯১৯ সালে ৭ই জুলাই একটি পুত্র সন্তান জন্ম দেন। তাঁর পুত্র নরম্যান স্পেন্সার চ্যাপলিন মাত্র তিন দিনের মধ্যে মারা যায়।[123] ১৯২০ সালের এপ্রিলে তাদের বিবাহ বিচ্ছেদ হয় এবং চ্যাপলিন তাঁর আত্মজীবনীতে এই প্রসঙ্গে লিখেন যে তাদের মধ্যে কোন বিষয়ে মিল ছিল না।[124] দ্য কিড সন্তান হারানো তাঁর কাজের উপর ব্যাপক প্রভাব ফেলে। তিনি একটি চলচ্চিত্রের পরিকল্পনা করেন যেখানে দ্য ট্রাম্প একটি বাচ্চার তত্ত্বাবধানের দায়িত্ব নিবে।[125] নতুন চলচ্চিত্রের জন্য তিনি হাস্যরসাত্মক কিছুর করার চেয়ে বেশি কিছু ভাবেন। লোভিশ এক বিষয়টিকে "একটি পরিবর্তিত পৃথিবীতে তার পদাঙ্ক রেখা যাওয়া" বলে অভিহিত করেন।[126] দ্য কিড চলচ্চিত্রে চিত্রায়ন শুরু হয় ১৯১৯ সালের আগস্ট মাসে। চার বছর বয়সী জ্যাকি কুগ্যান ছিলেন তাঁর সহ অভিনেতা।[127] চ্যাপলিন ধারণা করেছিলেন যে এই চলচ্চিত্রটি একটি বড় কাজে মোড় নিবে এবং ফার্স্ট ন্যাশনালকে সন্তুষ্ট করা যাবে। তাই তিনি এই চলচ্চিত্রের নির্মাণ বন্ধ করে দ্রুত আ ডেজ প্লেজার চলচ্চিত্রের চিত্রায়ন শুরু করেন।[128] আ ডেজ প্লেজার ছবিটি ১৯১৯ সালের ডিসেম্বরে মুক্তি পায়।[129] দ্য কিড নির্মাণে সময় লাগে নয় মাস এবং নির্মাণ কাজ শেষ হয় ১৯২০ সালের মে মাসে। ৬৮ মিনিট দৈর্ঘ্যের দ্য কিড ছিল সে সময় পর্যন্ত চ্যাপলিনের দীর্ঘতম চলচ্চিত্র।[130] দারিদ্র ও পিতামাতা ও সন্তানের আলাদা হয়ে যাওয়ার গল্প নিয়ে নির্মিত ছবিটি চ্যাপলিনের নিজের শৈশব থেকে অনুপ্রাণিত বলে ধারণা করা হয়।[110] এটি হাস্যরসাত্মক ও নাট্য সম্বলিত চলচ্চিত্র ধারার প্রথমদিকের অন্যতম চলচ্চিত্র।[131] ছবিটি ১৯২১ সালের জানুয়ারি মাসে মুক্তি পায় এবং ব্যবসায়িক সফলতা অর্জন করে। ১৯২৪ সালের মধ্যে চলচ্চিত্রটি পঞ্চাশের বেশি দেশে প্রদর্শিত হয়।[132] চ্যাপলিন তাঁর পরবর্তী চলচ্চিত্রের জন্য পাঁচ মাস সময় নেন। ১৯২১ সালের সেপ্টেম্বরের দুই রিল ওয়ালা দি আইডল ক্লাস মুক্তি পায়।[118] ছবিটি মুক্তির পর তিনি ইংল্যান্ডে ফিরে যাওয়ার সিদ্ধান্ত নেন। প্রায় এক দশক যুক্তরাষ্ট্রে অবস্থানের পর তিনি প্রথম ইংল্যান্ডে যেতে চান।[133] তিনি পরবর্তীতে ফার্স্ট ন্যাশনালের সাথে চুক্তির বাকি কাজ শেষ করেন। পে ডে ১৯২২ সালের ফেব্রুয়ারি মাসে মুক্তি পায়। ফার্স্ট ন্যাশনালের অধীনে তাঁর শেষ চলচ্চিত্র দ্য পিলগ্রিম (১৯২৩) স্টুডিওটির সাথে পরিবেশকদের অসম্মতির জন্য মুক্তি পেতে দেরী হয় এবং প্রায় এক বছর পরে মুক্তি পায়।[134] ১৯২৩-৩৮: নির্বাক পূর্ণদৈর্ঘ্য চলচ্চিত্র আ ওম্যান অব প্যারিস ও দ্য গোল্ড রাশ ফার্স্ট ন্যাশনালের সাথে চ্যাপলিনের চুক্তি শেষ হলে তিনি স্বাধীন প্রযোজক হিসেবে তাঁর প্রথম চলচ্চিত্র নির্মাণ করার সুযোগ লাভ করেন। ১৯২২ সালের নভেম্বর মাসে তিনি আ ওম্যান অব প্যারিস চলচ্চিত্রের চিত্রায়ন শুরু করেন। এটি হল দুর্ভাগ্যজনক প্রেমিক-প্রেমিকার মধ্যকার প্রণয়ধর্মী নাট্য চলচ্চিত্র।[135] চ্যাপলিন চেয়েছিলেন এই চলচ্চিত্রের মধ্যে দিয়ে এডনা পারভায়েন্সকে তারকা খ্যাতি এনে দিতে,[136] এবং তিনি নামেমাত্র ও অনুল্লেখিত একটি ছোট অতিথি চরিত্রে অভিনয় করেন।[137] তিনি এই চলচ্চিত্রের মাধ্যমে বাস্তবধর্মী অনুভূতি প্রদানের ইচ্ছাপোষণ করেন এবং অভিনয়শিল্পীদের সংযত অভিনয় করার নির্দেশ প্রদান করেন। বাস্তব জীবনে তিনি এর ব্যাখ্যা হিসেবে বলেন, "নারী-পুরুষেরা তাদের অনুভূতি প্রকাশ করা উপায় না খুঁজে তা লুকিয়ে রাখে।"[138] আ ওম্যান অব প্যারিস চলচ্চিত্রের উদ্বোধনী প্রদর্শনী হয় ১৯২৩ সালের সেপ্টেম্বর মাসে এবং চলচ্চিত্রে তাঁর চাতুর্যময় কৌশলের কারণে তা প্রশংসিত হয়, কারণ এই কৌশল তখন অভিনব ছিল।[139] জনগণ চ্যাপলিনের চলচ্চিত্রে চ্যাপলিনের অনুপস্থিতির কারণে এই ছবি দেখায় তেমন আগ্রহ প্রকাশ করে নি, ফলে এটি বক্স অফিসে মুখ থুবড়ে পড়ে।[140] চ্যাপলিন এই ব্যর্থতায় কষ্ট পান, কারণ তিনি প্রযোজক হিসেবে নাট্যধর্মী চলচ্চিত্র নির্মাণ করতে চেয়েছিলেন এবং এর চূড়ান্ত রূপেও খুশি ছিলেন, কিন্তু আ ওম্যান অব প্যারিস তেমন ব্যবসা করতে না পারায় ছবিটি প্রেক্ষাগৃহ থেকে নামিয়ে নেন।[141] চ্যাপলিন পুনরায় হাস্যরসাত্মক চলচ্চিত্র নির্মাণে ফিরে আসেন। তিনি তাঁর গল্প ও নির্মাণের মানদণ্ড বৃদ্ধি করেন এবং বলেন, "পরবর্তী চলচ্চিত্র হবে মহাকাব্যিক! সেরা!"[142] ১৮৯৮ সালের ক্লোন্ডিক গোল্ড রাশ চিত্র এবং পরে ১৮৪৬-৪৭ সালের ডোনার পার্টির গল্প থেকে অনুপ্রাণিত হয়ে তিনি নির্মাণ করেন দ্য গোল্ড রাশ। জেফ্রি ম্যাকন্যাব এই চলচ্চিত্রের ব্যাপারে বলেন, "ভয়ানক একটি বিষয়বস্তু থেকে নির্মিত মহাকাব্যিক হাস্যরসাত্মক চলচ্চিত্র।"[143] দ্য গোল্ড রাশ চলচ্চিত্রে দ্য ট্রাম্প একজন নিঃসঙ্গ অনুসন্ধানী, যে প্রতিকূলতা বিরুদ্ধে যুদ্ধ করে এবং ভালোবাসা খুঁজে বেড়ায়। শিকাগোর একটি সুন্দরী প্রতিযোগিতা জিতে হলিউডে আসা নতুন অভিনেত্রী জর্জিয়া হেলকে নিয়ে চ্যাপলিন এই চলচ্চিত্রের নির্মাণ শুরু করেন ১৯২৪ সালের ফেব্রুয়ারি মাসে।[144] বিভিন্ন লোকেশনে চিত্রায়ন, ট্রাকি পর্বতে ৬০০ জন অতিরিক্ত ব্যক্তি, দামী সেট ও বিশেষ ইফেক্টস সহকারে[145] এই চলচ্চিত্রের নির্মাণ ব্যয় হয় প্রায় ১ মিলিয়ন ডলার।[146] চলচ্চিত্রটি নির্মাণ করতে সময় লাগে ১৫ মাস এবং শেষ দৃশ্য ধারণ করা হয়েছিল ১৯২৫ সালের মে মাসে।[147] চ্যাপলিন মনে করেন দ্য গোল্ড রাশ সেই সময়ে তাঁর নির্মিত সেরা চলচ্চিত্র।[148] ছবিটি ১৯২৫ সালের আগস্ট মাসে মুক্তি পায় এবং ৫ মিলিয়ন ডলার আয় করে নির্বাক চলচ্চিত্র যুগের সর্বোচ্চ আয়কারী চলচ্চিত্রের তালিকায় প্রবেশ করে।[149] এই চলচ্চিত্রে চ্যাপলিন অভিনীত কয়েকটি বিখ্যাত দৃশ্য রয়েছে, যেমন দ্য ট্রাম্প তার জুতা খাচ্ছে এবং জর্জিয়ার সাথে তার নৃত্য।[150] ম্যাকন্যাব এই চলচ্চিত্রকে "আবশ্যকীয় চ্যাপলিনের চলচ্চিত্র" বলে উল্লেখ করেন।[151] এই চলচ্চিত্র মুক্তিকালে চ্যাপলিন বলেন, "আমি এই চলচ্চিত্র দিয়ে স্মরণীয় হতে চাই।"[152] লিটা গ্রে ও দ্য সার্কাস দ্য গোল্ড রাশ চলচ্চিত্র নির্মাণকালে চ্যাপলিন দ্বিতীয় বিয়ে করেন। চ্যাপলিন যখন লিটা গ্রের সাথে পরিচিত হন তখন লিটা ছিলেন কিশোরী। তাকে মূলত এই চলচ্চিত্রের অভিনেত্রী হিসেবে নির্বাচন করা হয়েছিল, কিন্তু তার হঠাৎ অন্তঃসত্ত্বা হয়ে যাওয়ায় তাকে বিয়ে করতে বাধ্য হন। লিটার বয়স ছিল ১৬ এবং চ্যাপলিনের ৩৫, ক্যালিফোর্নিয়া আইনের অধীনে চ্যাপলিনের বিরুদ্ধে ধর্ষণের অভিযোগ দাখিল হতে পারত।[153] ১৯২৪ সালের ২৫শে নভেম্বর মেক্সিকোতে তিনি বিয়ের আয়োজন করেন।[154] তাদের প্রথম সন্তান চার্লস চ্যাপলিন জুনিয়র ১৯২৫ সালের ৫ই মে জন্মগ্রহণ করে এবং এরপর ১৯২৬ সালের ৩০শে মার্চ সিডনি আর্ল চ্যাপলিন জন্মগ্রহণ করেন।[155] তাদের দাম্পত্য জীবন সুখের ছিল না এবং চ্যাপলিন দীর্ঘ সময় স্টুডিওতে কাটাতেন যেন তাঁর স্ত্রীর সাথে দেখা না হয়।[156] ১৯২৬ সালের নভেম্বর মাসে গ্রে তার সন্তানদের নিয়ে চ্যাপলিনের কাছ থেকে চলে যান।[157] গ্রের অভিযোগ ছিল চ্যাপলিন তার সাথে বিশ্বাসঘাতকতা করেছে, তার সাথে দুর্ব্যবহার করেছে ও তার "বিকৃত যৌন ইচ্ছা" রয়েছে। ফলে তাদের বিবাহ বিচ্ছেদ চূড়ান্ত হয় এবং এই খবর গণমাধ্যমে প্রকাশিত হয়।[158][lower-alpha 9] এই ঘটনা সংবাদের শিরোনাম হলে এবং যুক্তরাষ্ট্রের কয়েকটি দল তাঁর চলচ্চিত্র নিষিদ্ধ করে দিতে চাইলে তিনি অস্থির সময় পার করেন।[160] আরও কোন কুৎসা থেকে বাঁচতে, চ্যাপলিনের আইনজীবী ৬০০,০০০ মার্কিন ডলার নগদ অর্থের বিনিময়ে এই মামলার মীমাংসা করতে সম্মত হন, যা ছিল সেই সময়ে মার্কিন আদালতে সর্বোচ্চ আর্থিক দণ্ড।[161] তাঁর ভক্তকূল যথেষ্ট শক্তিশালী ছিল এবং তারা অতি দ্রুতই এই ঘটনা ভুলে যান, কিন্তু চ্যাপলিন এতে মারাত্মকভাবে আহত হন।[162] বিবাহ বিচ্ছেদের মামলা দাখিলের পূর্বে চ্যাপলিন দ্য সার্কাস চলচ্চিত্রের নির্মাণ কাজ শুরু করেছিলেন।[163] সার্কাসে দড়ির উপর দিয়ে হাঁটাকে কেন্দ্র করে গল্প আবর্তিত হয়, যেখানে বানরের তাড়া খেয়ে দ্য ট্রাম্প সার্কাসে প্রবেশ করে এবং তারকা বনে যায়।[164] বিবাহ বিচ্ছেদ জনিত জটিলতার কারণে দশ মাসের জন্য চলচ্চিত্রের চিত্রায়ন বাতিল হয়েছিল,[165] এবং নির্মাণ কালে স্টুডিওতে আগুন লাগাসহ আরও অনেক সমস্যা দেখা দিয়েছিল।[166] অবশেষে ১৯২৭ সালের অক্টোবরে চলচ্চিত্রটির নির্মাণ কাজ শেষ হয় এবং ১৯২৮ সালের জানুয়ারিতে মুক্তি পেলে চলচ্চিত্রটি ইতিবাচক প্রতিক্রিয়া লাভ করে।[167] ১ম একাডেমি পুরস্কারে "দ্য সার্কাস চলচ্চিত্রে অভিনয়, এর লেখনী, পরিচালনা, ও প্রযোজনায় ভিন্নতা ও প্রতিভার" স্বাক্ষর স্বরূপ চ্যাপলিনকে বিশেষ পুরস্কার প্রদান করা হয়।[168] এত সাফল্যের পরেও চলচ্চিত্রটি নির্মাণের সাথে জড়িত সমস্যা ও চাপের কারণে চ্যাপলিন তাঁর আত্মজীবনী থেকে দ্য সার্কাস চলচ্চিত্রটিকে বাদ দেন এবং পরবর্তীতে এই চলচ্চিত্রে নতুনভাবে সুরারোপ করার সময়ও ঝামেলা পোহান।[169] সিটি লাইট্‌স সার্কাস মুক্তির সময়কালে হলিউড সবাক চলচ্চিত্রের সাথে পরিচিতি লাভ করে। চ্যাপলিন এই নতুন মাধ্যমের ব্যাপারে খুব আগ্রহী ছিলেন না এবং প্রযুক্তিগত ত্রুটি বা ঘাটতির কারণে তিনি মনে করতেন সবাক চলচ্চিত্রে নির্বাক চলচ্চিত্রের শৈল্পিক গুণের ঘাটতি থাকবে।[170] পাশাপাশি তিনি তাঁকে সফলতা এনে দেওয়া সূত্রও পরিবর্তন করতে চাননি,[171] এবং দ্য ট্রাম্প চরিত্রে কণ্ঠদান করলে তার বৈশ্বিক আবেদন কমে যাবে এই ভয় পান।[172] তিনি তাই হলিউডের নতুন উন্মাদনা প্রত্যাখ্যান করেন এবং নতুন নির্বাক চলচ্চিত্র নির্মাণের কাজ শুরু করে। চ্যাপলিন তাঁর এই সিদ্ধান্তের ব্যাপারে উদ্ধিগ্ন ছিলেন এবং এই চলচ্চিত্র নির্মাণের পুরো সময় দ্বিধা-দ্বন্দ্বে কাটান।[172] ১৯২৮ সালে শেষের দিকে যখন চিত্রায়ন শুরু করেন, তার পূর্বে চ্যাপলিন প্রায় এক বছর গল্প নিয়ে কাজ করেন।[173] সিটি লাইট্‌স ছবিটি ট্রাম্পের এক অন্ধ ফুলওয়ালী যুবতীর প্রেমে পড়া এবং তার চোখের জ্যোতি ফিরিয়ে আনতে তার চেষ্টার গল্প। এতে ফুলওয়ালী চরিত্রে অভিনয় করেন ভার্জিনিয়া চেরিল। এই নির্মাণ কাজে বেশ বাধা-বিপত্তি আসে এবং শেষ হতে সময় লাগে ২১ মাস।[174] চ্যাপলিন পরে এই প্রসঙ্গে বলেন তিনি পরিপূর্ণতা আনার জন্য নিজে প্রচুর পরিশ্রম করেছেন এবং এমনকি তিনি স্নায়ুরোগে ভোগার মত অবস্থায় চলে গিয়েছিলেন।[175] সবাক প্রযুক্তির একটি সুবিধা তিনি গ্রহণ করেন এবং তা হল চলচ্চিত্রের সুর। তিনি নিজেই এই চলচ্চিত্রের সুরারোপ করেন।[175][176] চ্যাপলিন ১৯৩০ সালের ডিসেম্বর মাসে সিটি লাইট্‌স চলচ্চিত্রের সম্পাদনা শেষ করেন।[177] এই সময়ে নির্বাক চলচ্চিত্র বিপর্যয়ের দিকে যেতে শুরু করে। জনসম্মুখে এই চলচ্চিত্রের প্রদর্শনী তেমন সফলতা এনে না দিলেও তা গণমাধ্যমের কাছ থেকে ইতিবাচক সাড়া লাভ করে। একজন সাংবাদিক লিখেন, "চার্লি চ্যাপলিন ছাড়া বিশ্বে অন্য কেউ এমন কাজ করতে পারবে না। তিনিই একমাত্র ব্যক্তি যার সবাক চলচ্চিত্রের জনপ্রিয় ধারাকে অবজ্ঞা করে এই ধরনের অদ্ভুত কিছু, যা "দর্শকের আবেদন" নামে পরিচিত, করার যথেষ্ট গুণাবলী রয়েছে।"[178] ১৯৩১ সালে সর্বসাধারণের জন্য মুক্তি দেওয়ার পর সিটি লাইট্‌স জনপ্রিয় হয়ে ওঠে এবং ৩ মিলিয়ন মার্কিন ডলারের বেশি আয় করে বাণিজ্যিকভাবেও সফল হয়।[179] ব্রিটিশ ফিল্ম ইনস্টিটিউট এই চলচ্চিত্রটিকে চ্যাপলিনের সুন্দরতম কাজ বলে উল্লেখ করেন এবং সমালোচক জেমস অ্যাগি শেষ দৃশ্যের প্রশংসা করে বলেন, এটি "চলচ্চিত্রের জন্য নির্মিত অভিনয়ের সেরা দৃশ্য এবং সুন্দরতম মুহূর্ত।"[180][181] সিটি লাইট্‌স চ্যাপলিনের ব্যক্তিগত প্রিয় চলচ্চিত্র হয়ে ওঠে এবং তাঁর মৃত্যুর পূর্ব পর্যন্ত এই পছন্দ বজায় থাকে।[182] ভ্রমণ, পলেট গডার্ড ও মডার্ন টাইমস সিটি লাইট্‌স সফলতা অর্জন করলেও চ্যাপলিন সংলাপহীন আরেকটি চলচ্চিত্র নির্মাণ করবেন কিনা এ বিষয়ে নিশ্চিত ছিলেন না। সংলাপ তাঁর চলচ্চিত্রে তেমন কাজে দেবে না, তিনি তাঁর এই সিদ্ধান্তে অটল রইলেন, কিন্তু আবার তিনি সেকেলে রয়ে যাওয়ার ভয়েও ভীত ছিলেন।[183] এই অনিশ্চয়তা স্বত্ত্বেও তিনি ১৯৩১ সালের শুরুর দিকে ছুটি কাটানোর সিদ্ধান্ত নেন এবং ১৬ মাস বিভিন্ন স্থানে ভ্রমণ করেন।[184][lower-alpha 10] তিনি তাঁর আত্মজীবনীতে লিখেন যে লস অ্যাঞ্জেলেসে ফেরার পর তিনি দ্বিধান্বিত ছিলেন এবং তাঁর কোন পরিকল্পনা ছিল না, এবং অশান্ত ও একাকীত্বের কারণে বিচার-বুদ্ধিহীন হয়ে পড়েন। তিনি কিছু সময় অবসর গ্রহণের কথাও ভাবেন এবং চীনে চলে যান।[187] চ্যাপলিনে একাকীত্ব কাটে যখন ১৯৩২ সালের জুলাইয়ে ২১ বছর বয়সী পলেট গডার্ডের সাথে তাঁর সাক্ষাৎ হয় এবং তারা প্রেমের সম্পর্কে জড়ান।[189] চ্যাপলিন নতুন কোন চলচ্চিত্র নির্মাণের জন্য প্রস্তুত ছিলেন না এবং তাঁর ভ্রমণের উপর একটি ধারাবাহিক রচনা করতে থাকেন, যা ওম্যান্‌স হোম কম্প্যানিয়নে প্রকাশিত হয়।[190] এই ভ্রমণে কয়েকজন প্রখ্যাত চিন্তাবিদদের সাথে সাক্ষাতের ফলে তাঁর উদ্দীপনামূলক অভিজ্ঞতার সঞ্চার হয় এবং তিনি আন্তর্জাতিক বিষয়ে আগ্রহী হয়ে ওঠেন।[191] আমেরিকায় শ্রমিকদের অবস্থা তাঁকে পীড়া দিত, এবং তিনি ভাবতেন পুঁজিবাদ ও কর্মক্ষেত্রে মেশিনারির ব্যবহার বেকারত্বের হার বাড়িয়ে দিবে। এই বিষয়গুলো তাঁকে নতুন একটি চলচ্চিত্রের প্রেক্ষাপট নির্মাণে প্রেরণা যোগায়।[192] চ্যাপলিন মডার্ন টাইমস চলচ্চিত্রটিকে "শ্রমশিল্প জীবনের নির্দিষ্ট কিছু অংশের ব্যঙ্গ" বলে ঘোষণা দেন।[193] এটি মহামন্দা সময়কালের পটভূমিতে চিত্রায়িত হয়, যেখানে দ্য ট্রাম্প ও গডার্ড এই মন্দা কবলিতদের প্রতিনিধিত্ব করে। এটি নির্মাণে সময় লাগে সাড়ে দশ মাস।[194] চ্যাপলিন সংলাপের ব্যবহারের কথা ভাবেন কিন্তু রিহার্সালের সময় এই ভাবনা পরিবর্তন করেন। কিন্তু পূর্বের চলচ্চিত্রের মত এতেও কোন সংলাপ ছাড়া সুরারোপ করেন।[195] দ্য ট্রাম্প চরিত্রে চ্যাপলিনের একটি অস্পষ্ট শব্দযুক্ত গানে শুধু কিছু শব্দের ব্যবহার লক্ষ্য করা যায়।[196] সঙ্গীত গ্রহণের পর ১৯৩৬ সালের ফেব্রুয়ারিতে ছবিটি মুক্তি দেওয়া হয়।[197] তাঁর ১৫ বছরের কর্মজীবনে এই চলচ্চিত্রে তিনি রাজনৈতিক ও সমাজ বাস্তবতা তুলে ধরেন।[198] এই বিষয়গুলো গণমাধ্যমে আলোচিত হয়, যদিও চ্যাপলিন এই বিষয়টিকে তেমন গুরুত্ব দিতে চাননি।[199] এই ছবিটি পূর্বের ছবিটি থেকে কম আয় করে এবং মিশ্র প্রতিক্রিয়া লাভ করে। অনেক দর্শক ছবিতে রাজনীতি নিয়ে আসা পছন্দ করেননি।[200] ব্রিটিশ ফিল্ম ইনস্টিটিউট মডার্ন টাইমস</i>কে চ্যাপলিনের "অন্যতম সেরা চলচ্চিত্র" বলে উল্লেখ করে,[180] এবং ডেভিড রবিনসন বলেন এতে চলচ্চিত্র নির্মাতা "দৃশ্য কৌতুকাভিনয়ের স্রষ্টা হিসেবে তাঁর অতুলনীয় দক্ষতা" প্রদর্শন করেছেন।[201] মডার্ন টাইমস মুক্তির পর চ্যাপলিন গডার্ডকে নিয়ে দূর প্রাচ্যে ভ্রমণে যান।[202] তারা তাদের সম্পর্কের বিষয়ে মুখ খোলতে নারাজ ছিলেন এবং তারা বিবাহিত ছিলেন কিনা সেটাও জানা যায়নি।[203] পরবর্তীতে চ্যাপলিন জানান তারা এই ভ্রমণকালে ক্যান্টনে বিয়ে করেন।[204] ১৯৩৮ সালে তাদের কাজের ব্যস্ততার কারণে একে অপরের কাছ থেকে দূরে সরে যেতে থাকেন, যদিও গডার্ড চ্যাপলিনের পরবর্তী চলচ্চিত্র দ্য গ্রেট ডিক্টেটর-এর প্রধান নারী ভূমিকায় অভিনয় করেন। গডার্ড ১৯৪২ সালে মেক্সিকোতে চ্যাপলিনের সাথে বিবাহ বিচ্ছেদের ঘোষণা দেন এবং কারণ হিসেবে তিনি অসামঞ্জস্যতা ও এক বছরের অধিক সময় ধরে দূরত্বের কথা উল্লেখ করেন।[205] ১৯৩৯-১৯৫২: বিতর্ক ও জনপ্রিয়তা হ্রাস দ্য গ্রেট ডিক্টেটর ১৯৪০ এর দশকে চ্যাপলিন তাঁর কর্মজীবন এবং ব্যক্তিগত জীবনে বিতর্কের মুখোমুখি হন। এই বিতর্ক তাঁর ভাগ্যে পরিবর্তন নিয়ে আসে এবং মার্কিন যুক্তরাষ্ট্রে তাঁর জনপ্রিয়তা কমতে থাকে। প্রথমত তিনি তাঁর রাজনৈতিক মতাদর্শ প্রকাশের সাহসিকতা প্রদর্শনের জন্য বিতর্কিত হন। তিনি ১৯৩০ এর দশকে বিশ্ব রাজনীতিতে সেনাশাসিত জাতীয়তাবোধে বিরক্ত ছিলেন,[206] এবং ভাবেন এই বিষয়টি নিয়ে কাজ করা যেতে পারে।[207] তাঁর ও আডলফ হিটলারের মধ্যে কিছু সাদৃশ্য ছিল। বিশ্বব্যাপী সকলে এই বিষয়টি সম্পর্কে জ্ঞাত ছিল। এমনকি এই দুজন মাত্র চারদিনের ব্যবধানে জন্মগ্রহণ করেন, দুজনেই দারিদ্রতার কষাঘাতে বেড়ে ওঠেন ও সারাবিশ্বে প্রসিদ্ধি লাভ করেন, এবং দুজনের একই ধরনের টুথব্রাশ গোঁফ ছিল। এই শারীরিক সদৃশ্য চ্যাপলিনকে তাঁর পরবর্তী চলচ্চিত্রের গল্প রচনায় সাহায্য করে। তাঁর এই চলচ্চিত্র দ্য গ্রেট ডিক্টেটর-এ তিনি সরাসরি হিটলারকে ব্যঙ্গ করেন এবং ফ্যাসিবাদকে নেতিবাচকভাবে উপস্থাপন করেন।[208] এই চলচ্চিত্রের পাণ্ডুলিপি রচনা করতে চ্যাপলিনের দুই বছর সময় লাগে,[209] এবং তিনি ১৯৩৯ সালের সেপ্টেম্বর মাসে ব্রিটেন জার্মানির বিরুদ্ধে যুদ্ধ ঘোষণার ছয় দিন পর এই চলচ্চিত্রের চিত্রায়ন শুরু করেন।[210] তিনি অবশেষে তাঁর চলচ্চিত্রে সংলাপের ব্যবহার না করে পারলেন না, কারণ তাঁর আর কোন উপায় ছিল না, পাশাপাশি তিনি বুঝতে পারেন যে রাজনৈতিক বার্তা পৌঁছে দিতে এটি অপেক্ষাকৃত ভাল পদ্ধতি।[211] হিটলারকে নিয়ে হাস্যরসাত্মক চলচ্চিত্র নির্মাণ খুবই বিতর্কিত হয়, কিন্তু চ্যাপলিন তাঁর আর্থিক স্বাধীনতার কারণে এই ঝুঁকি গ্রহণ করেন।[212] পরবর্তীতে তিনি লিখেন যে, "আমি এগিয়ে যেতে দৃঢ়প্রতিজ্ঞ ছিলাম, যাতে হিটলারকে হেয় করে দেখা হয়।"[213][lower-alpha 11] চ্যাপলিন দ্য ট্রাম্পকে একই পোশাকে রেখে একজন ইহুদি নাপিত রূপে উপস্থাপন করেন। দ্বৈত চরিত্রের অপর একটি চরিত্রে তিনি "অ্যাডিনয়েড হিঙ্কেল" ভূমিকায় অভিনয় করেন, যাকে হিটলারের ব্যঙ্গরূপ হিসেবে উপস্থাপন করা হয়েছিল।[214] দ্য গ্রেট ডিক্টেটর নির্মাণে সময় লাগে এক বছর এবং এটি ১৯৪০ সালের অক্টোবরে মুক্তি পায়।[215] চলচ্চিত্রটি ব্যাপক প্রচারণা লাভ করে। দ্য নিউ ইয়র্ক টাইমসের একজন সমালোচক এটিকে "বছরের সবচেয়ে প্রত্যাশিত চলচ্চিত্র" বলে উল্লেখ করেন এবং এটি এই যুগের সর্বোচ্চ আয়কারী চলচ্চিত্র হয়ে ওঠে।[216] ছবিটির শেষ দৃশ্য দর্শক প্রিয়তা লাভ করেনি এবং বিতর্কের জন্ম দেয়।[217] চ্যাপলিন পাঁচ মিনিটের বক্তৃতার মধ্য দিয়ে ছবিটি শেষ করেন যেখানে তিনি তাঁর নাপিত চরিত্র ত্যাগ করেন এবং সরাসরি ক্যামেরার দিকে তাকিয়ে যুদ্ধ ও ফ্যাসিবাদের বিরুদ্ধে সমর্থন জানান।[218] চার্লস জে. মাল্যান্ড তাঁর রাজনৈতিক মতাদর্শের এই প্রকাশ্য প্রচারকে তাঁর জনপ্রিয়তা হ্রাসের কারণ বলে উল্লেখ করেন এবং লিখেন, "এরপর থেকে কোন চলচ্চিত্র ভক্ত তাঁর তারকা খ্যাতি থেকে রাজনৈতিক আদর্শকে পৃথক করতে পারবে না।"[219][lower-alpha 12] দ্য গ্রেট ডিক্টেটর শ্রেষ্ঠ চলচ্চিত্র, শ্রেষ্ঠ মৌলিক চিত্রনাট্য এবং শ্রেষ্ঠ অভিনেতাসহ পাঁচটি বিভাগে একাডেমি পুরস্কারের মনোনয়ন লাভ করে।[221] আইনি ঝামেলা ও উনা ওনিল ১৯৪০ এর দশকের মাঝামাঝি সময়ে চ্যাপলিন বেশ কিছু আইনি ঝামেলা জড়িয়ে পড়েন এবং এতে তাঁর অনেক সময় ব্যয় হয় ও তাঁর ভাবমূর্তির ব্যাপক ক্ষতি সাধিত হয়।[222] এই ঝামেলার সূত্রপাত হয় উঠতি অভিনেত্রী জোন ব্যারির সাথে তাঁর সম্পর্ককে কেন্দ্র করে। তিনি ১৯৪১ সালের জুন থেকে ১৯৪২ সাল পর্যন্ত ব্যারির সাথে প্রেমের সম্পর্কে জড়িত ছিলেন।[223] তাদের আলাদা হয়ে যাওয়ার পর ব্যারি তার নিজের আচরণের জন্য দুইবার গ্রেফতার হন। পরের বছর তিনি দাবী করেন যে তিনি চ্যাপলিনের ঔরসজাত সন্তান গর্ভে ধারণ করেছেন। চ্যাপলিন এই দাবীকে মিথ্যা বলার পর ব্যারি তাঁর বিরুদ্ধে পিতৃত্বের মামলা করেন।[224] তৎকালীন এফবিআই পরিচালক জে. এডগার হুভার দীর্ঘ দিন ধরে চ্যাপলিনের রাজনৈতিক চিন্তাধারা বিষয়ে সন্দেহ করে আসছিলেন। তিনি এই সুযোগটি কাজে লাগিয়ে তাঁর বিরুদ্ধে নেতিবাচক প্রচারণা চালানোর সুযোগ নেন। চ্যাপলিনের ভাবমূর্তি ক্ষুণ্ণ করার মিশ্র প্রচেষ্টা হিসেবে,[225] ব্যারির মামলার সাথে এফবিআই তাঁর নামে চারটি অভিযোগপত্র দাখিল করে। অভিযোগ চারটির মধ্যে সবচেয়ে মারাত্মক ছিল যৌনকর্মের জন্য নারীদের রাষ্ট্রের সীমার বাইরে পাচার করা বিষয়ক "মান আইন" ভঙ্গকরণ।[lower-alpha 13] ইতিহাসবেত্তা অটো ফ্রিডরিখ একে "প্রাচীন বিধান"-এর "অলীক অভিযোগ" বলে অভিহিত করেন।[228] যদি তখন চ্যাপলিনকে দোষী সাব্যস্ত করা হত, তাঁর ২৩ বছরের জেল হত।[229] তিনটি অভিযোগ পর্যাপ্ত প্রমাণাদির অভাবে আদালত পর্যন্ত যায়নি, কিন্তু ১৯৪৪ সালের মার্চে মান আইনের বিচার শুরু হয়। চ্যাপলিন দুই সপ্তাহ পরে আদালত থেকে খালাস পান।[226] সংবাদের শিরোনাম হিসেবে প্রায়ই এই মামলার খবর আসত। নিউজউয়িক এই খবরটিকে "১৯২১ সালের ফ্যাটি আর্বাকল হত্যা মামলার বিচারের পর সবচেয়ে বড় জনসংযোগ কেলেঙ্কারি" বলে উল্লেখ করে।[230] ১৯৪৪ সালের অক্টোবরে ব্যারির সন্তান ক্যারল অ্যান জন্মগ্রহণ করে এবং ১৯৪৫ সালের ফেব্রুয়ারিতে পিতৃত্বের মামলা আদালতে দাখিল হয়। আদালতের বিচারকার্যে আইনজীবী তাঁকে "নৈতিকভাবে অসচ্চরিত্র" বলে উল্লেখ করে।[231] আদালতে দুটি দুরুহ বিচারকার্যের পর চ্যাপলিনকে এই সন্তানের পিতা বলে ঘোষণা দেওয়া হয়। রক্ত পরীক্ষার প্রমাণাদির মাধ্যমে তাঁর পিতৃত্বের বিষয়টি নিশ্চিত করা হয়, অন্যথায় তা গ্রহণযোগ্য হত না।[lower-alpha 14] বিচারক তাঁকে ক্যারল অ্যান ২১ বছর হওয়া পর্যন্ত তার ভরণপোষণের অর্থ পরিশোধের আদেশ দেন। পিতৃত্বের মামলা প্রসঙ্গে গণমাধ্যমে সংবাদ ছড়িয়ে পড়ার বিষয়টিকে এফবিআই আরও প্রভাবিত করে। প্রখ্যাত কলামিস্ট হেডা হপারকে এই তথ্য দেওয়া হয় এবং তিনি চ্যাপলিনের তীব্র সমালোচনা করেন।[233] চ্যাপলিনকে নিয়ে বিতর্ক বাড়তে থাকে যখন শোনা যায় পিতৃত্বের মামলা দায়ের করার দুই সপ্তাহ পরে তিনি মার্কিন নাট্যকার ইউজিন ওনিলের ১৮ বছর বয়সী কন্যা উনা ওনিলকে বিয়ে করেন।[234] চ্যাপলিনের বয়স ছিল তখন ৫৪। সাত মাস পূর্বে চলচ্চিত্র প্রতিনিধি মিনা ওয়ালেস ওনিলকে চ্যাপলিনের সাথে পরিচয় করিয়ে দিয়েছিলেন।[lower-alpha 15] চ্যাপলিন তাঁর আত্মজীবনীতে লিখেন, "ওনিলের সাথে আমার সাক্ষাৎ ছিল আমার জীবনের সবচেয়ে সুখের মুহূর্ত", এবং দাবী করেন তিনি "উপযুক্ত ভালবাসা" খুঁজে পান।[237] চ্যাপলিনের পুত্র চার্লস চ্যাপলিন জুনিয়র বলেন, উনা তার পিতাকে পূজা করত।[238] চ্যাপলিনের মৃত্যু পর্যন্ত তারা বিবাহিত ছিলেন এবং ১৮ বছরে তাদের আট সন্তান জন্মগ্রহণ করে। তাদের সন্তানেরা হলেন জেরাল্ডিন লেই চ্যাপলিন (জ. জুলাই ১৯৪৪), মাইকেল জন চ্যাপলিন (জ. মার্চ ১৯৪৬), জোসেফিন হান্নাহ চ্যাপলিন (জ. মার্চ ১৯৪৯), ভিক্টোরিয়া চ্যাপলিন (জ. মে ১৯৫১), ইউজিন অ্যান্থনি চ্যাপলিন (জ. আগস্ট ১৯৫৩), জেন সেসিল চ্যাপলিন (জ. মে ১৯৫৭), অ্যানেট এমিলি চ্যাপলিন (জ. ডিসেম্বর ১৯৫৯), এবং ক্রিস্টোফার জেমস চ্যাপলিন (জ. ১৯৬২)।[239] মঁসিয়ে ভের্দু ও কমিউনিস্ট অভিযোগ চ্যাপলিন দাবী করেন যে ব্যারির অভিযোগের বিচারকার্য তাঁর "সৃষ্টিশীলতাকে পঙ্গু" করে দিয়েছিল। তিনি এই বিচারকার্যের কিছু দিন পরে তাঁর নতুন চলচ্চিত্রের কাজ শুরু করেন।[240] ১৯৪৬ সালের এপ্রিলে তিনি নতুন চলচ্চিত্রের কাজ শেষ করেন, যা ১৯৪২ সাল থেকে শুরু করেছিলেন।[241] তাঁর নির্মিত নতুন চলচ্চিত্র, মঁসিয়ে ভের্দু, ছিল একটি ব্ল্যাক কমেডি চলচ্চিত্র, যেখানে একজন ফরাসি ব্যাংক কেরানি ভের্দু তার চাকরি হারিয়ে তার পরিবারের ভরণপোষণের জন্য বিত্তশালী বিধবা মহিলাদের বিয়ে করে তাদের খুন করতে শুরু করে। চ্যাপলিনের এই চলচ্চিত্রের অনুপ্রেরণা ছিল অরসন ওয়েলস, যিনি তাঁকে কেন্দ্র করে ফরাসি সিরিয়াল কিলার অঁরি দেসির লঁদ্রুকে নিয়ে একটি চলচ্চিত্র নির্মাণ করতে চেয়েছিলেন। চ্যাপলিন সিদ্ধান্ত নেন যে এই বিষয়টি নিয়ে একটি "অসাধারণ হাস্যরসাত্মক চলচ্চিত্র" নির্মাণ করা যাবে,[242] এবং এই ধারণার জন্য তিনি ওয়েলসকে ৫,০০০ মার্কিন ডলার প্রদান করেন।[243] চ্যাপলিন মঁসিয়ে ভের্দু ছবিতে পুঁজিবাদের সমালোচনা করে আবার তাঁর রাজনৈতিক মতাদর্শ ফুটিয়ে তুলেন এবং যুক্তি প্রদর্শন করেন যে যুদ্ধ ও যুদ্ধাস্ত্রের মাধ্যমে গণহত্যা বৃদ্ধি পাচ্ছে।[244] তাঁর এই মতাদর্শের কারণে ছবিটি ১৯৪৭ সালের এপ্রিলে মুক্তি পাওয়ার পর বিতর্কের সৃষ্টি হয়।[245] ছবির উদ্বোধনী প্রদর্শনীতে চ্যাপলিনকে অবজ্ঞা করা হয় এবং তাঁকে নিষিদ্ধ করার জন্য বলা হয়।[246] মঁসিয়ে ভের্দু চ্যাপলিনের একমাত্র চলচ্চিত্র, যা মার্কিন যুক্তরাষ্ট্রে সমালোচনামূলক ও ব্যবসায়িক, কোন দিক থেকেই সফল হয়নি।[247] কিন্তু এটি দেশের বাইরে সফল হয়,[248] এবং চ্যাপলিনের চিত্রনাট্য ২০তম একাডেমি পুরস্কারের মনোনয়ন লাভ করে।[249] তিনি এই ছবিটি নিয়ে গর্বিত ছিলেন, এবং তাঁর আত্মজীবনীতে লিখেন, "মঁসিয়ে ভের্দু ছিল আমার এখন পর্যন্ত নির্মিত সবচেয়ে চতুর ও বুদ্ধিদীপ্ত চলচ্চিত্র।"[250] মঁসিয়ে ভের্দু</i>র নেতিবাচক সমালোচনা চ্যাপলিনের ভাবমূর্তিতে ব্যাপক প্রভাব ফেলে।[251] জোন ব্যারির সাথে কেলেঙ্কারির পাশাপাশি এই নেতিবাচকতার ফলে তাঁর বিরুদ্ধে কমিউনিস্ট মতাদর্শ প্রচারণার অভিযোগ ওঠে।[252] দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধ চলাকালীন তাঁর রাজনৈতিক কর্মকাণ্ড বৃদ্ধি পেতে থাকে এবং তিনি সোভিয়েত ইউনিয়নকে সহায়তার জন্য সেকেন্ড ফ্রন্ট খোলার লক্ষ্যে প্রচারণা চালান এবং বিভিন্ন সোভিয়েত-মার্কিন মৈত্রী গোষ্ঠীকে সমর্থন দেন।[253] তিনি কয়েকজন সন্দেহভাজন কমিউনিস্টদের সাথে বন্ধুভাবাপন্ন ছিলেন এবং লস অ্যাঞ্জেলেসে সোভিয়েত কূটনীতিকদের অনুষ্ঠানে যোগ দিতেন।[254] ১৯৪০ এর দশকে আমেরিকার রাজনৈতিক অবস্থায় চ্যাপলিনের এই ধরনের কর্মকাণ্ডকে লার্চার "মারাত্মক অগ্রগামী ও অনৈতিক" বলে অভিহিত করেন।[255] এফবিআই পূর্বেও তাঁকে দেশ ছাড়া করতে চেয়েছিল,[256] এবং ১৯৪৭ সালের শুরুর দিকে তাঁর বিরুদ্ধে তদন্ত শুরু করে।[257][lower-alpha 16] চ্যাপলিন তাঁর কমিউনিস্ট মতাদর্শের কথা অস্বীকার করেন এবং নিজেকে "শান্তিপ্রিয়" বলে দাবী করেন।[259] কিন্তু কমিউনিস্ট মতাদর্শকে দমন করার ব্যাপারে সরকারের পদক্ষেপকে জনগণের স্বাধীনতায় হস্তক্ষেপ বলে মনে করেন, যা অগ্রহণযোগ্য।[260] এই বিষয় ছেড়ে দিতে অনিচ্ছুক চ্যাপলিন কমিউনিস্ট দলের সদস্যদের বিচারকার্য ও হাউজ আন-আমেরিকান আক্টিভিটি কমিটির কর্মকাণ্ডের বিরুদ্ধে প্রকাশ্যে প্রতিবাদ করেন।[261] গণমাধ্যমে তাঁর এই কর্মকাণ্ডের খবর ছড়িয়ে পড়লে স্নায়ুযুদ্ধ শুরুর উপক্রম হয়, এবং তাঁর মার্কিন নাগরিকত্ব গ্রহণ করতে ব্যর্থতা প্রশ্নবিদ্ধ হয়।[262] তাঁকে নির্বাসিত করার প্রস্তাবও আসতে থাকে; এর অন্যতম ও ব্যাপকভাবে প্রকাশিত উদাহরণ হল - হাউজ আন-আমেরিকান অ্যাক্টিভিটি গঠনে অগ্রণী ভূমিকা পালনকারী প্রতিনিধি জন ই. র্যা নকিন ১৯৪৭ সালের জুনে কংগ্রেসে উত্থাপন করেন: "হলিউডে তার [চ্যাপলিন] অবস্থান আমেরিকার নৈতিক কাঠামোর জন্য ক্ষতিকর। [যদি থাকে নির্বাসিত করা হয়] ... তার ঘৃণ্য চিত্র মার্কিন যুবকদের সামনে উপস্থাপন করা যাবে। তাকে নির্বাসিত করা উচিত এবং তার থেকে মুক্তি পাওয়া উচিত।"[263] লাইমলাইট ও মার্কিন যুক্তরাষ্ট্রে নিষিদ্ধ যদিও মঁসিয়ে ভের্দু ব্যর্থ হওয়ার পরও চ্যাপলিন তাঁর রাজনৈতিক কর্মকাণ্ড চালিয়ে যান,[lower-alpha 17] তবু তাঁর পরবর্তী চলচ্চিত্রে রাজনৈতিক বিষয়বস্তু ছিল না। তাঁর পরবর্তী চলচ্চিত্র লাইমলাইট ছিল একজন সাবেক ভডেভিল কৌতুকাভিনেতা ও একজন যুবতী বেলেরিনা নৃত্যশিল্পীকে ঘিরে। এতে তাঁর শৈশব ও তাঁর পিতামাতার জীবন তুলে ধরা হয়েছে এবং এটি শুধু তাঁর নিজের জীবনীকেন্দ্রিকই নয়, এতে মার্কিন যুক্তরাষ্ট্রে তাঁর ধীরে ধীরে কমে আসা জনপ্রিয়তাকেও তুলে ধরা হয়েছে।[265] এতে তাঁর বৈমাত্রেয় ভাই হুইলার ড্রাইডেনসহ তাঁর পাঁচ বড় সন্তান অভিনয় করেন।[266] চলচ্চিত্রটির চিত্রায়ন শুরু হয় ১৯৫১ সালের নভেম্বর মাসে। এর পূর্বে তিনি এই ছবির গল্প নিয়ে তিন বছর চিন্তা-ভাবনা করেন।[267][lower-alpha 18] তিনি এতে তাঁর পূর্ববর্তী চলচ্চিত্রগুলোর চেয়ে আরও বেশি গম্ভীর চিত্র তুলে ধরতে চেয়েছিলেন এবং তাঁর সহশিল্পী ক্লেয়ার ব্লুমের সাথে তাঁর পরিকল্পনা ব্যাখ্যা করতে গিয়ে বারবার "হতাশা" শব্দটি ব্যবহার করেন।[269] এই ছবিতে বাস্টার কিটন একটি অতিথি চরিত্রে অভিনয় করেন, যাকে চ্যাপলিন একটি পান্তোমিমে দৃশ্যের জন্য তাঁর মঞ্চ সহযোগী হিসেবে নির্বাচন করেন। এটিই একমাত্র চলচ্চিত্র যেখানে এই দুই কৌতুকাভিনেতা একসাথে কাজ করেছেন।[270] চ্যাপলিন চলচ্চিত্র নির্মাণের শুরুর সময় থেকে সিদ্ধান্ত নেন যে এই ছবির উদ্বোধনী প্রদর্শনী হবে লন্ডনে।[271] তিনি লস অ্যাঞ্জেলেস ত্যাগ করেন এবং পূর্বাভাস দেন যে তিনি নাও ফিরতে পারেন।[272] তিনি আরএমএস কুইন এলিজাবেথে করে তাঁর পরিবারসহ ১৯৫২ সালের ১৮ই সেপ্টেম্বর নিউ ইয়র্ক থেকে যাত্রা করেন।[273] পরের দিন অ্যাটর্নি জেনারেল জেমস পি. ম্যাকগ্রেনারি চ্যাপলিনের মার্কিন যুক্তরাষ্ট্রে পুনঃপ্রবেশের অনুমতি বাতিল করেন এবং বলেন যে মার্কিন যুক্তরাষ্ট্রে পুনরায় প্রবেশ করতে হলে তাঁকে তাঁর রাজনৈতিক মতাদর্শ ও নৈতিক আচরণ সম্পর্কিত সাক্ষাৎকার প্রদান করতে হবে।[273] যদিও ম্যাকগ্রেনারি সংবাদ মাধ্যমে বলেন যে "চ্যাপলিনের বিরুদ্ধে তার মামলাটি খুবই সাজানো", কিন্তু মালান্ড পরে উল্লেখ করেন যে ১৯৮০ সালে প্রকাশিত এফবিআইয়ের নথির ভিত্তিতে চ্যাপলিনের মার্কিন যুক্তরাষ্ট্রে পুনঃপ্রবেশের বিপক্ষে মার্কিন সরকারের কোন বাস্তব প্রমাণ ছিল না। তিনি যদি আবেদন করতেন তবে তিনি মার্কিন যুক্তরাষ্ট্রে প্রবেশাধিকার লাভ করতে পারতেন।[274] যাই হোক, চ্যাপলিন এই সংবাদ বিষয়ক একটি ক্যাবলগ্রাম পান, কিন্তু তিনি নিজে থেকেই সিদ্ধান্ত নেন যে তিনি মার্কিন যুক্তরাষ্ট্রের সাথে কোন সম্পর্ক রাখবেন না: যুক্তরাষ্ট্রে তাঁর সম্পত্তি রয়ে গেলেও, চ্যাপলিন সংবাদ মাধ্যমকে তাঁর প্রবেশাধিকার নিষিদ্ধের বিষয়ে কোন নেতিবাচক কথা বলা থেকে বিরত ছিলেন।[275] এই কেলেঙ্কারি সংবাদ মাধ্যমের ব্যাপক মনোযোগ আকর্ষণ করে,[276] কিন্তু চ্যাপলিন ও তাঁর চলচ্চিত্র ইউরোপে সমাদৃত হয়।[273] আমেরিকায় তাঁর বিরুদ্ধে বিরূপ দৃষ্টিভঙ্গি বাড়তে থাকে। যদিও লাইমলাইট চলচ্চিত্রটি কিছু ইতিবাচক সমালোচনা লাভ করে, কিন্তু বেশির ভাগ স্থানে এটি বর্জন করা হয়।[277] এই বিষয়টি তুলে ধরে মালান্ড লিখেন যে চ্যাপলিন জনপ্রিয়তা চূড়া থেকে নিচে চলে আসে, যা ছিল "নজিরবিহীন" এক ঘটনা, এবং "সম্ভবত এটি যুক্তরাষ্ট্রের তারকাদের ইতিহাসের সবচেয়ে নাটকীয় ঘটনা।"[278] ১৯৫৩-৭৭: ইউরোপীয় বছরগুলো সুইজারল্যান্ডে আগমন ও আ কিং ইন নিউ ইয়র্ক যুক্তরাষ্ট্রে পুনঃপ্রবেশের অনুমতি বাতিল হলে চ্যাপলিন আর সেখানে ফিরে যাওয়ার চেষ্টা করেননি, বরং তিনি তাঁর স্ত্রীকে এই বিষয়গুলো মীমাংসা করার জন্য পাঠান।[lower-alpha 19] চ্যাপলিন দম্পতি সুইজারল্যান্ডে থাকার সিদ্ধান্ত নেন এবং ১৯৫৩ সালের জানুয়ারি মাসে তাদের পরিবার মানোইর দে বান নামে ১৪ হেক্টর জমির উপর নির্মিত একটি বাড়িতে স্থায়ীভাবে বসবাস করার জন্য চলে যান।[280] বাড়িটি কর্সিয়ের-সুর-ভেভির লেক জেনেভায় অবস্থিত।[281][lower-alpha 20] চ্যাপলিন মার্চে তাঁর বেভার্লি হিল্‌সের বাড়ি ও স্টুডিও বিক্রি করে দিতে চান এবং এপ্রিলে তাঁর যুক্তরাষ্ট্রে পুনঃপ্রবেশের অনুমতি বাতিল বিষয়ে আত্মপক্ষ সমর্থন করেন। পরের বছর তাঁর স্ত্রী ওনিল তার নিজের মার্কিন নাগরিকত্ব ত্যাগ করেন এবং ব্রিটিশ নাগরিকত্ব গ্রহণ করেন।[283] চ্যাপলিন ১৯৫৫ সালে ইউনাইটেড আর্টিস্ট্‌সের তাঁর বাকি স্টক বিক্রি করার মাধ্যমে মার্কিন যুক্তরাষ্ট্রের সাথে তাঁর শেষ পেশাদারী সম্পর্ক ছিন্ন করেন। ইউনাইটেড আর্টিস্ট্‌স ১৯৪০ এর দশকের শুরু থেকে আর্থিক সমস্যার মধ্য দিয়ে যাচ্ছিল।[284] চ্যাপলিন ১৯৫০ এর দশক জুড়ে বিতর্কিত ছিলেন, বিশেষ করে কমিউনিস্টদের ওয়ার্ল্ড পিস কাউন্সিল কর্তৃক প্রদত্ত আন্তর্জাতিক শান্তি পুরস্কার গ্রহণ এবং চৌ এনলাই ও নিকিতা খ্রুশ্চেভের সাথে সাক্ষাতের জন্য।[285] তিনি ১৯৫৪ সালে তাঁর প্রথম ইউরোপীয় চলচ্চিত্র আ কিং ইন নিউ ইয়র্ক নির্মাণের প্রস্তুতি শুরু করেন।[286] এতে তিনি নিজেই একজন নির্বাসিত রাজা চরিত্রে অভিনয় করেন, যিনি মার্কিন যুক্তরাষ্ট্রে রাজনৈতিক আশ্রয় চান এবং তাঁর চরিত্রটি কমিউনিজমের অভিযোগের সম্মুখীন হয়। চ্যাপলিন চিত্রনাট্যে তাঁর নিজের অভিজ্ঞতা যুক্ত করেন। তাঁর পুত্র মাইকেল এক তরুণ চরিত্রে অভিনয় করেন, এফবিআই যার পিতামাতার পিছনে লেগে আছে।[287] এই রাজনৈতিক ব্যঙ্গধর্মী চলচ্চিত্রটি হাউজ অব আন-আমেরিকান কাউন্সিলকে ব্যঙ্গ করে এবং ভোক্তাবাদ, প্লাস্টিক সার্জারি, ও বড় পর্দার চলচ্চিত্রসহ ১৯৫০ এর দশকের সংস্কৃতিকে সরাসরি আঘাত করে।[288] নাট্যকার জন অসবর্ন এক পর্যালোচনায় এই চলচ্চিত্রটিকে চ্যাপলিনের "সবচেয়ে তিক্ত" ও "সবচেয়ে ব্যক্তিগত" চলচ্চিত্র বলে অভিহিত করেন।[289] চ্যাপলিন অ্যাটিকা নামে একটি নতুন প্রযোজনা কোম্পানি চালু করেন এবং চিত্রায়নের জন্য শেপার্টন স্টুডিও ব্যবহার করতেন।[286] ইংল্যান্ডে চিত্রায়ন খুবই কষ্টকর অভিজ্ঞতা ছিল, কারণ তিনি তাঁর নিজের হলিউড স্টুডিও ও পরিচিত কলাকুশলীদের নিয়ে কাজ করে অভ্যস্ত ছিলেন এবং ইংল্যান্ডে নির্মাণে অসীম সময় পেতেন না। রবিনসনের মতে, এই বিষয়গুলো তাঁর চলচ্চিত্রের মানে প্রভাব ফেলে।[290] আ কিং ইন নিউ ইয়র্ক ১৯৫৭ সালের সেপ্টেম্বরে মুক্তি পায় এবং মিশ্র সমালোচনা লাভ করে।[291] চ্যাপলিন ছবিটির প্যারিসে উদ্বোধনী প্রদর্শনীতে মার্কিন সাংবাদিকদের নিষিদ্ধ করেন এবং ছবিটি মার্কিন যুক্তরাষ্ট্রে মুক্তি না দেওয়ার সিদ্ধান্ত নেন। ফলে ছবির আয় কমে যায়, যদিও ইউরোপে ছবিটি মধ্যম মানের ব্যবসা করে।[292] আ কিং ইন নিউ ইয়র্ক ১৯৭৩ সালের পূর্বে যুক্তরাষ্ট্রে প্রদর্শন করা হয়নি।[293][294] শেষ কর্ম ও পুনঃপ্রশংসা অর্জন চ্যাপলিন তাঁর কর্মজীবনের শেষ দুই দশক পূর্বের চলচ্চিত্রগুলো পুনঃমুক্তির জন্য পুনঃসম্পাদনা ও সুরারোপে মনোযোগী হন এবং সেগুলোর মালিকানা ও পরিবেশনা স্বত্বও গ্রহণ করেন।[295] ১৯৫৯ সালে তাঁর ৭০তম জন্মদিনে দেওয়া এক সাক্ষাৎকারে চ্যাপলিন বলেন যে এখনো "এই প্রগতিশীল যুগেও লিটল ম্যানের জন্য জায়গা রয়েছে।"[296] এই পুনঃমুক্তির প্রথমটি ছিল দ্য চ্যাপলিন রিভিউ (১৯৫৯), যাতে আ ডগ্‌স লাইফ, সোল্ডার আর্ম্‌স ও দ্য পিলগ্রিম ছবির নতুন সংস্করণ যোগ করা হয়।[296] মার্কিন যুক্তরাষ্ট্রের রাজনৈতিক পরিস্থিতি পরিবর্তিত হতে শুরু করে এবং চ্যাপলিনের ভিন্ন রাজনৈতিক মতাদর্শ সত্ত্বেও সকলে আবার তাঁর চলচ্চিত্রে আকৃষ্ট হতে শুরু করে।[295] ১৯৬২ সালের জুলাইয়ে দ্য নিউ ইয়র্ক টাইমস একটি সম্পাদকীয় প্রকাশ করে, যেখানে বলা হয় "বিগত দিনের ভুলে যাওয়া লিটল ট্রাম্প যদি স্টিমার বা উড়োজাহাজে করে মার্কিন বন্দরে ধীর কদমে আসেন, তবে রিপাবলিকানরা ঝুঁকিতে পড়বে বলে আমরা মনে করি না"।[297] একই মাসে, অক্সফোর্ড ও ডারহাম বিশ্ববিদ্যালয় চ্যাপলিনকে সম্মানসূচক ডক্টরস অব লেটার্স ডিগ্রি প্রদান করে।[298] ১৯৬৩ সালের নভেম্বর মাসে নিউ ইয়র্কের প্লাজা থিয়েটার বছর ব্যাপী চ্যাপলিনের চলচ্চিত্র প্রদর্শনী করে, যেখানে মঁসিয়ে ভের্দু ও লাইমলাইট ছবি দুটি প্রদর্শিত হয় এবং মার্কিন সমালোচকদের থেকে ইতিবাচক সমালোচনা লাভ করে।[299] ১৯৬৪ সালের সেপ্টেম্বরে চ্যাপলিন তাঁর স্মৃতিকথা, মাই অটোবায়োগ্রাফি, প্রকাশ করেন। তিনি ১৯৫৭ সাল থেকে এই বই লেখার কাজ শুরু করেন।[300] ৫০০ পৃষ্ঠার বইটি তাঁর প্রারম্ভিক জীবন ও ব্যক্তিগত জীবনকে কেন্দ্র করে রচিত। তাঁর চলচ্চিত্র জীবনের তথ্যের ঘাটতি থাকার সমালোচনা সত্ত্বেও এটি বিশ্বব্যাপী সর্বোচ্চ বিক্রিত বই হয়ে ওঠে।[301] তাঁর আত্মকথা প্রকাশের কিছুদিন পর চ্যাপলিন আ কাউন্টেস ফ্রম হংকং ছবির নির্মাণ কাজ শুরু করেন। তিনি এই প্রণয়ধর্মী হাস্যরসাত্মক চলচ্চিত্রটি মূলত ১৯৩০ এর দশকে পলেট গডার্ডকে নিয়ে নির্মাণের জন্য রচনা করেছিলেন।[302] সমুদ্রে একটি জাহাজের উপর চিত্রায়িত ছবিটিতে মার্লোন ব্র্যান্ডো একজন মার্কিন দূত চরিত্রে এবং সোফিয়া লরেন ব্র্যান্ডোর কেবিনে পাওয়া এক নারী চরিত্রে অভিনয় করেন।[302] ছবিটি চ্যাপলিনের পূর্ববর্তী ছবিগুলো থেকে অনেক বিষয়ে ভিন্ন ছিল। এই ছবিতে তিনি প্রথম টেকনিকালার এবং বড় পর্দা ব্যবহার করেন। তিনি ছবিটি পরিচালনায় মনোযোগী ছিলেন এবং জাহাজের তত্ত্বাবধায়ক হিসেবে অতিথি চরিত্রে অভিনয় করেন।[303] তিনি ইউনিভার্সাল পিকচার্সের সাথে চুক্তিবদ্ধ হন এবং তাঁর সহযোগী জেরোম এপস্টেইনকে প্রযোজক হিসেবে নিয়োগ দেন।[304] চ্যাপলিনকে পরিচালক হিসেবে ৬০০,০০০ মার্কিন ডলার এবং আয়ের ভাগ প্রদান করা হয়। ১৯৬৭ সালের জানুয়ারি মাসে আ কাউন্টেস ফ্রম হংকং ছবিটির উদ্বোধনী প্রদর্শনী হয়।[305] ছবিটি নেতিবাচক সমালোচনা লাভ করে এবং বক্স-অফিসে ব্যর্থ হয়।[306][307] চ্যাপলিন নেতিবাচক প্রতিক্রিয়ার খুবই মনঃক্ষুণ্ণ হন এবং এর ফলে এটিই ছিল তাঁর শেষ চলচ্চিত্র।[306] চ্যাপলিন ১৯৬০ এর দশকের শেষের দিকে কয়েকবার ছোটখাট স্ট্রোকে আক্রান্ত হন, যার ফলে তাঁর স্বাস্থ্যের অবনতি শুরু হয়।[308] তাঁর অসুস্থতা সত্ত্বেও তিনি একটি নতুন চলচ্চিত্রের পাণ্ডুলিপি রচনা শুরু করেন। নতুন চলচ্চিত্রের নামকরণ করা হয়েছিল দ্য ফ্রিক, যা মূলত দক্ষিণ আমেরিকার আমাজনীয় পাখাওয়ালা এক যুবতীর গল্প। তিনি তাঁর কন্যা ভিক্টোরিয়া চ্যাপলিনকে দিয়ে মূল ভূমিকায় অভিনয় করানোর সিদ্ধান্ত নেন।[308] কিন্তু তাঁর শারীরিক অসুস্থতার কারণে তিনি কাজটি শুরু করতে পারেন নি।[309] ১৯৭০ এর দশকের শুরুতে চ্যাপলিন তাঁর পুরনো চলচ্চিত্রগুলো পুনঃমুক্তির দিকে মনোযোগী হন, যার মধ্যে ছিল দ্য কিড ও দ্য সার্কাস।[310] ১৯৭১ সালে তিনি কান চলচ্চিত্র উৎসবে লেজিওঁ দনরের কমান্ডার উপাধিতে ভূষিত হন।[311] পরের বছর তিনি ভেনিস চলচ্চিত্র উৎসব থেকে বিশেষ গোল্ডেন লায়ন পুরস্কারে সম্মানিত হন।[312] ১৯৭২ সালে একাডেমি অব মোশন পিকচার আর্টস অ্যান্ড সায়েন্সেস চ্যাপলিনকে সম্মানসূচক পুরস্কারে ভূষিত করে। রবিনসন এই বিষয়টিকে যুক্তরাষ্ট্র "সংশোধন করতে চেয়েছিল" বলে উল্লেখ করেন। চ্যাপলিন প্রথমে এই পুরস্কার গ্রহণের ব্যাপারে দ্বিধা-দ্বন্দ্বে ভুগছিলেন, কিন্তু পরে প্রায় ২০ বছর পর মার্কিন যুক্তরাষ্ট্রে ফেরার সিদ্ধান্ত নেন।[311] তাঁর এই প্রত্যাবর্তন সংবাদ মাধ্যমে ব্যাপক আলোড়ন সৃষ্টি করে। ৪৪তম একাডেমি পুরস্কার আয়োজনে তাঁকে ১২ মিনিট দাঁড়িয়ে সম্মান জানানো হয়, যা একাডেমি পুরস্কারের ইতিহাসে এখন পর্যন্ত দীর্ঘতম সময় সম্মাননা প্রদর্শন।[313][314] চ্যাপলিন আবেগতাড়িত হয়ে পড়েন এবং "এই শতাব্দীর চলচ্চিত্র নির্মাণকে শৈল্পিক রূপে নিয়ে আসার পিছনে অপরিমেয় প্রভাবের জন্য" এই পুরস্কার গ্রহণ করেন।[315] যদিও চ্যাপলিন তখনো চলচ্চিত্র নির্মাণের পরিকল্পনা করছিলেন, কিন্তু ১৯৭০ এর দশকের মাঝামাঝি সময়ে তিনি খুব বেশি দুর্বল হয়ে পড়েন।[316] তিনি আরও কয়েকটি স্ট্রোকে আক্রান্ত হন এবং এর ফলে তিনি হুইলচেয়ার ব্যবহার করতে বাধ্য হন।[317][318] তাঁর শেষ কাজ ছিল চিত্রসম্বলিত আত্মজীবনী সংকলন মাই লাইফ ইন পিকচার্স (১৯৭৪) এবং ১৯৭৬ সালে পুনঃমুক্তির জন্য আ ওম্যান অব প্যারিস ছবিতে সুরারোপ।[319] চ্যাপলিনকে তাঁর জীবনীনির্ভর প্রামাণ্যচিত্র দ্য জেন্টলম্যান ট্রাম্প (১৯৭৫) এ দেখা যায়। এটি পরিচালনা করেন রিচার্ড প্যাটারসন।[320] ১৯৭৫ সালে নববর্ষ সম্মাননার অংশ হিসেবে রানী দ্বিতীয় এলিজাবেথ চ্যাপলিনকে ব্রিটিশ সম্মানসূচক নাইটহুডে ভূষিত করেন।[319][lower-alpha 21][322] তিনি খুবই দুর্বল ছিলেন, এবং হাটু গেড়ে সম্মান প্রদর্শন করতে পারেননি এবং হুইলচেয়ারে বসেই এই সম্মাননা গ্রহণ করেন।[323] মৃত্যু ১৯৭৭ সালের অক্টোবরে চ্যাপলিনের স্বাস্থ্যের অবনতি ঘটতে থাকে এবং তাঁর নিয়মিত পরিচর্যার প্রয়োজন হয়।[324] তিনি ১৯৭৭ সালের ২৫শে ডিসেম্বর ভোরে ঘুমের মধ্যে স্ট্রোকে আক্রান্ত হয়ে তাঁর নিজ বাড়িতে মৃত্যুবরণ করেন।[318] মৃত্যুকালে তাঁর বয়স হয়েছিল ৮৮ বছর। ২৭শে ডিসেম্বর তাঁর ইচ্ছা অনুযায়ী তাঁর শেষকৃত্য ছিল ছোট ও ব্যক্তিগত অ্যাঞ্জেলিক আয়োজন।[325][lower-alpha 22] চ্যাপলিনকে কর্সিয়ের-সুর-ভেভি সমাধিতে সমাধিস্ত করা হয়।[324] চলচ্চিত্র পরিবার থেকে শ্রদ্ধাঞ্জলি হিসেবে পরিচালক রনে ক্লেয়া লিখেন, "তিনি ছিলেন চলচ্চিত্রের একটি স্তম্ভ, সকল দেশের এবং সকল সময়ের... তাঁর অন্যতম সুন্দর উপহার হল আমাদের জন্য রেখে যাওয়া তাঁর চলচ্চিত্রসমূহ।"[327] অভিনেতা বব হোপ বলেন, "আমরা সৌভাগ্যবান তাঁর সময়ে বর্তমান ছিলাম।"[328] ১৯৭৮ সালের ১লা মার্চ দুজন বেকার অভিবাসী চ্যাপলিনের সমাধি খুঁড়ে কফিন চুরি করে। তারা হলেন পোল্যান্ডের রোমান ওয়ার্ডাস ও বুলগেরিয়ার গাঞ্চো গানেভ। কফিনটি জব্দ করে চ্যাপলিনের স্ত্রী উনা চ্যাপলিনের কাছে মুক্তিপণ দাবী করা হয়। মে মাসে এক পুলিশি তদন্তে এই অপরাধীরা ধরা পড়ে এবং সুইজারল্যান্ডের নভিলে গ্রামের পার্শ্ববর্তী মাঠে পুঁতা অবস্থায় পাওয়া যায়। কফিনটি পুনরায় কর্সিয়ের সমাধিতে সমাধিস্ত করা হয় এবং চারপাশে কংক্রিটের বেড়া দেওয়া হয়।[329][330] চলচ্চিত্র নির্মাণ প্রভাব চ্যাপলিন মনে করতেন তাঁর মা তাঁকে প্রথম অভিনয়ে প্রভাবিত করেছিলেন। তিনি যখন শিশু ছিলেন তাঁর মা জানালার পাশে বসে তাকে পথচারীদের অনুকরণ করে দেখাতেন। চ্যাপলিন তাঁর আত্মজীবনীতে লিখেন, "তাকে দেখে আমি হাত ও মুখ দিয়ে আবেগ প্রকাশ করতে শিখেছি, পাশাপাশি কীভাবে মানুষকে পর্যবেক্ষণ ও অধ্যয়ন করা যায় তাও শিখেছি।"[331] চ্যাপলিন তাঁর প্রথম জীবনে গীতিমঞ্চে বিভিন্ন কৌতুকাভিনেতাদের কাজ করতে দেখেছেন। তিনি ড্রুরি লেনে ক্রিসমাস পান্তোমিমেতেও যান এবং সেখানে তিনি ড্যান লেনোর মতো অভিনেতাদের কাছ থেকে সঙ শিল্পের পাঠ লাভ করেন।[332] চ্যাপলিনের একজন অভিনেতা এবং চলচ্চিত্র নির্মাতা হওয়ার পিছনে ফ্রেড কার্নো কোম্পানিতে কাজ করার বছরগুলোর বিস্তর প্রভাব ছিল। সিমন লুভিশ লিখেছেন যে কোম্পানিটি তাঁর "প্রশিক্ষণ স্থল" ছিল,[333] এবং এখানেই চ্যাপলিন তাঁর হাস্যরসের গতির পরিবর্তন করতে শিখেছিলেন।[334] তিনি স্ল্যাপস্টিক হাস্যরসের সাথে করুণ রস মিশ্রণের ধারণা কার্নোর কাছ থেকে শিখেছেন।[lower-alpha 23] কার্নো বিভিন্ন অসঙ্গতি তুলে ধরতেন, যা চ্যাপলিনের ঠাট্টা হিসেবে পরিচিতি লাভ করে।[334] চলচ্চিত্র শিল্প থেকে, চ্যাপলিন ফরাসি কৌতুকাভিনেতা মাক্‌স লেঁদেরের কাজ থেকে অনুপ্রাণিত হন। তিনি লেঁদেরের চলচ্চিত্রগুলোর প্রশংসা করতেন।[335] দ্য ট্রাম্প চরিত্রের পোশাক এবং ব্যক্তিত্ব সৃষ্টির ক্ষেত্রে তিনি সম্ভবত মার্কিন ভডেভিলের দৃশ্যাবলী থেকে অনুপ্রাণিত হয়, যেখানে এই ধরনের চরিত্র অহরহ দেখা যেত।[336] পদ্ধতি চ্যাপলিন তাঁর চলচ্চিত্র নির্মাণ বিষয়ে কখনো কিছু বলতেন না। তিনি দাবী করতেন এটি জাদুকরের তার নিজের জাদুর কৌশল বলে দেওয়ার মত বিষয়।[337] তাঁর জীবদ্দশায় তাঁর কাজের ধাপ সম্পর্কে খুব কমই জানা যায়।[338] কিন্তু চলচ্চিত্র ইতিহাসবেত্তাদের গবেষণা থেকে, বিশেষ করে, কেভিন ব্রাউনলো ও ডেভিড গিলের গবেষণা থেকে নির্মিত আননোন চ্যাপলিন (১৯৮৩) এ তাঁর অদ্বিতীয় কাজের পদ্ধতি প্রকাশিত হয়।[339] চ্যাপলিন তাঁর প্রথম সবাক চলচ্চিত্র দ্য গ্রেট ডিক্টেটর নির্মাণের পূর্বে কখনো একটি পূর্ণাঙ্গ চিত্রনাট্য বা পাণ্ডুলিপি থেকে চলচ্চিত্রের চিত্রায়ন করেন নি।[340] তাঁর প্রাথমিক চলচ্চিত্রগুলো অস্পষ্ট ভিত্তি দিয়ে শুরু হয় - উদাহরণস্বরূপ "চার্লি একটি স্বাস্থ্য পরিচর্যা কেন্দ্রে প্রবেশ করে" বা "চার্লি একটি দোকানে কাজ করে"।[341] তারপর তিনি তাঁর নিজস্ব সেট তৈরি করেন এবং তাঁর স্টক কোম্পানির সাথে কাজ করার জন্য ঠাট্টার এবং ব্যবসায়ের ধরনে পরিবর্তন নিয়ে আসেন, এবং প্রায়শই চলচ্চিত্রের বাইরের ধারণা নিয়ে কাজ করতেন।[339] ধারণাগুলো গ্রহণ ও বাতিল করা হলে, একটি বর্ণনাধর্মী কাঠামো পাওয়া যেত, ফলে চ্যাপলিন ইতোমধ্যেই ধারণকৃত দৃশ্যগুলো পুনরায় নতুনভাবে ধারণ করতেন, অন্যথায় তা মূল বা পরিবর্তিত গল্পের সাথে অসামঞ্জস্য হতে পারে।[342] আ ওম্যান অব প্যারিস চলচ্চিত্রের পর থেকে চ্যাপলিন পূর্বে প্রস্তুতকৃত গল্পের উপর ভিত্তি করে চিত্রায়ন শুরু করেন,[343] কিন্তু রবিনসন লিখেছেন যে মডার্ন টাইমস চলচ্চিত্রের পূর্ব পর্যন্ত প্রতিটি চলচ্চিত্রটি "চূড়ান্ত রূপ ধারণের পূর্বে অনেক পরিব্যক্তি এবং পুনর্বিন্যাস করা হয়"।[344] এই পদ্ধতিতে চলচ্চিত্র নির্মাণের ফলে সেই সময়ের অন্যান্য চলচ্চিত্র নির্মাতার তুলনায় চ্যাপলিনের ছবি নির্মাণে দীর্ঘ সময় লাগত।[345] যখন তাঁর নতুন কোন চলচ্চিত্রের ধারণা মাথায় না আসত, তখন তিনি প্রায়ই শুটিং থেকে বিরতি নিতেন।[346]বেশ কয়েক দিন বিরতি নিয়ে তিনি পুনরায় স্টুডিওতে নতুন ধারণা নিয়ে কাজ শুরু করতেন। এই বিলম্বিত প্রক্রিয়ার মাধ্যমেই চ্যাপলিন কাজগুলো হত ত্রুটিহীন ও পরিপূর্ণ।[347]তাঁর বন্ধু আইভর মন্টেগুয়ের মতে, চলচ্চিত্র নির্মাতার ক্ষেত্রে "পরিপূর্ণতা ছাড়া কোন কিছুই সঠিক নয়"।[348] যেহেতু তিনি তাঁর ব্যক্তিগত তহবিল থেকে চলচ্চিত্রগুলো নির্মাণ করতেন, ফলে তিনি স্বাধীনভাবে কাজ করতেন এবং তাঁর যতবার খুশি ততবার চিত্রগ্রহণ করতে পারতেন।[349] এই সংখ্যাটি প্রায়ই অত্যধিক ছিল, উদাহরণস্বরূপ, দ্য কিড চলচ্চিত্রের জন্য ৫৩ বার।[350] ২০ মিনিট দৈর্ঘ্যের স্বল্পদৈর্ঘ্য চলচ্চিত্র দি ইমিগ্র্যান্ট-এর জন্য তিনি ৪০,০০০ ফুট ফিল্মে চিত্রগ্রহণ করেন, যা দিয়ে একটি পূর্ণদৈর্ঘ্য চলচ্চিত্র নির্মাণ করা যেত।[351] "অন্য কোন চলচ্চিত্র নির্মাতা তার চলচ্চিত্রে এতটা কর্তৃত্ব স্থাপন করতে পারেননি, কিন্তু তিনি তার সকল কাজে করেছেন। চ্যাপলিন যদি পারতেন, তিনি সকল চরিত্রে অভিনয় করতেন।"[337] —চ্যাপলিনের জীবনীকার ডেভিড রবিনসন চ্যাপলিন তাঁর কর্ম পদ্ধতি বর্ণনা করতে গিয়ে বলেন, "পাগলামির দৃষ্টিকোণ থেকে নিছক অধ্যবসায়"।[352][353] রবিনসন লিখেন চ্যাপলিন তাঁর শেষ জীবনে এসেও "অন্য কিছু ও অন্যদের তুলনায় অগ্রবর্তী ভূমিকায়" কাজ করে যান।[354] কাহিনী উন্নয়ন ও নিরবচ্ছিন্ন পরিপূর্ণতার সমন্বয়ের মাধ্যমে তিনি সফলতা অর্জন করেছেন। এই প্রচেষ্টার পথে তাঁর অনেক সময় ও হাজার হাজার ফুট ফিল্ম নষ্ট হয়েছে এবং অনেক অর্থ ব্যয় হয়েছে, এবং হতাশ হয়ে তিনি তাঁর অভিনয়শিল্পী ও কলাকুশলীদের বিদ্রুপ করতেন।[355] চ্যাপলিন তাঁর চলচ্চিত্রের উপর পূর্ণ নিয়ন্ত্রণ রাখতেন,[337] যাতে তিনি নিজেই অন্য অভিনয়শিল্পীদের চরিত্রগুলো করে দেখাতে পারতেন, তাঁর চরিত্র অন্য কেউ অনুকরণ করতে পারতো না।[356] তিনি নিজেই তাঁর চলচ্চিত্রগুলো সম্পাদনা করতেন।[357] তাঁর পূর্ণ স্বাধীনতার ফলে চলচ্চিত্র ইতিহাসবেত্তা অ্যান্ড্রু স্যারিস তাঁকে "প্রথম সাহিত্যিক চলচ্চিত্র নির্মাতা" বলে অভিহিত করেন।[358] চ্যাপলিন তাঁর দীর্ঘ সময়ের চিত্রগ্রাহক রোল্যান্ড টথেরোহ, তাঁর ভাই সিডনি চ্যাপলিন ও বিভিন্ন সহকারী পরিচালক, যেমন হ্যারি ক্রোকার ও চার্লস রেইসনারদের থেকে সাহায্য পেয়েছেন।[359] সুরারোপ চ্যাপলিন শৈশব থেকেই সঙ্গীতের প্রতি অনুরাগ পোষণ করে এসেছেন এবং একাকীই পিয়ানো, বেহালা ও সেলো বাজানো শিখেন।[360] তিনি চলচ্চিত্রের সাথে সঙ্গীতের যোগসূত্রতাকে গুরুত্বপূর্ণ মনে করতেন,[361] এবং আ ওম্যান অব প্যারিস চলচ্চিত্রের পর বাকি সকল চলচ্চিত্রেই তিনি সঙ্গীত ব্যবহার করেন।[362] শব্দ প্রযুক্তির উন্নয়নের সাথে সাথে চ্যাপলিন সামঞ্জস্য ঐকতান বাদকদল সম্বলিত চলচ্চিত্রের সুর রচনা করতেন এবং নিজেই এতে সুরারোপ করতেন। এই নতুন সুরারোপের ধারণা প্রথম দেখা যায় সিটি লাইট্‌স (১৯৩১) চলচ্চিত্রে। তিনি পরবর্তীতে তাঁর সকল চলচ্চিত্রের সুর রচনা করতেন এবং ১৯৫০ এর দশকের শেষের দিক থেকে তাঁর মৃত্যু পর্যন্ত তিনি তাঁর সকল নির্বাক পূর্ণদৈর্ঘ্য চলচ্চিত্র এবং কয়েকটি স্বল্পদৈর্ঘ্য চলচ্চিত্রের জন্য সুরারোপ করেন।[363] যেহেতু চ্যাপলিন সঙ্গীত বিষয়ে কোন প্রশিক্ষণ গ্রহণ করেননি, তিনি কোন লিখিত সুর পড়তে পারতেন না এবং এ জন্য তাঁর পেশাদার সুরকারদের সাহায্য নিতে হত। তিনি মূলত ডেভিড রাকসিন, রেমন্ড রাশ, ও এরিক জেমসদের কাছ থেকে সুর সৃষ্টির সাহায্য নিতেন। রেকর্ডিং প্রক্রিয়া দেখার জন্য কোন সঙ্গীত পরিচালক নিয়োগ দেওয়া হত, যেমন সিটি লাইট্‌স ছবির সঙ্গীত পরিচালনা করেন আলফ্রেড নিউম্যান।[364] যদিও কয়েকজন সমালোচক চলচ্চিত্রের সঙ্গীতের কৃতিত্ব যেসব সুরকার তাঁর সাথে কাজ করেন তাদের দেওয়া উচিত বলে মনে করেন, মডার্ন টাইমস ছবিতে চ্যাপলিনের সাথে কাজ করা রাকসিন সুরারোপ প্রক্তিয়ায় চ্যাপলিনের সৃজনশীলতা ও সক্রিয় ভূমিকার বিষয়ে জোর দেন।[365] এই প্রক্রিয়ায় মাসখানেক সময় লেগে যেত এবং চ্যাপলিন সুরকারদের তিনি ঠিক কি ধরনের সুর চাচ্ছেন তা গেয়ে বা পিয়ানোতে বাজিয়ে বর্ণনা করতেন।[365] পরে সুরকারগণ ও চ্যাপলিন একত্রিত হয়ে এই সুরগুলোর আরও উন্নয়ন করতেন।[365] চলচ্চিত্র ইতিহাসবিদ জেফ্রি ভ্যান্সের মতে, "যদিও তিনি ভিন্নধর্মী ও জটিল বাদ্যযন্ত্রে সুর তোলার জন্য তাঁর সহযোগীদের উপর নির্ভর করতেন, সঙ্গীতের আধিপত্য তাঁর ছিল এবং তাঁর অনুমতি ছাড়া তাঁর সুরে একটি ছোট নোট গ্রহণ করা হত না।"[366] চ্যাপলিনের সুরকৃত তিনটি জনপ্রিয় গান রেকর্ডিং করা হয়। মডার্ন টাইমস (১৯৩৬) ছবির জন্য সুরকৃত "স্মাইল" গানটিতে ১৯৫৪ সালে জন টার্নার ও জেওফ্রি পারসন্সের গীত যুক্ত করে ন্যাট কিং কোল কণ্ঠ দিলে তা হিট খ্যাতি লাভ করে। লাইমলাইট চলচ্চিত্রে চ্যাপলিন "টেরিস থিম" সুর করেন, যা জিমি ইয়ং "ইটার্নালি" (১৯৫২) শিরোনামে জনপ্রিয় করে তুলেন। আ কাউন্টেস ফ্রম হংকং (১৯৬৭) ছবির পেটুলা ক্লার্কের গাওয়া "দিস ইজ মাই সং" গানটি যুক্তরাজ্য ও ইউরোপীয় সঙ্গীত তালিকায় প্রথম স্থান লাভ করে। চ্যাপলিন তাঁর একমাত্র প্রতিযোগিতামূলক অস্কার লাভ করেন তাঁর সুরারোপের জন্য, ১৯৭৩ সালে লাইমলাইট ছবিটি মার্কিন যুক্তরাষ্ট্রে পুনঃমুক্তি দেওয়া হলে এই ছবির থিম গানের জন্য তিনি শ্রেষ্ঠ মৌলিক সুর বিভাগে একাডেমি পুরস্কার লাভ করেন।[366][lower-alpha 24] উত্তরাধিকার ১৯৯৮ সালে চলচ্চিত্র সমালোচক অ্যান্ড্রু স্যারিস চ্যাপলিনকে "যুক্তি তর্কের উর্ধ্বে চলচ্চিত্রে এককভাবে সবচেয়ে গুরুত্বপূর্ণ শিল্পী, নিশ্চিতভাবে সবচেয়ে অসাধারণ অভিনেতা এবং সম্ভবত এখনো চলচ্চিত্রের "সবচেয়ে সার্বজনীন মূর্তি" বলে অভিহিত করেন।[368] ব্রিটিশ ফিল্ম ইনস্টিটিউট তাঁকে "বিশ্ব সংস্কৃতির অত্যুচ্চ ব্যক্তিত্ব" বলে বর্ণনা করে।[369] টাইম সাময়িকী তাঁকে "কোটি মানুষের মুখে হাসি আনার" জন্য এবং একটি শিল্পকে শিল্পকলায় রূপ দেওয়ার জন্য "২০শ শতাব্দীর ১০০ শীর্ষ গুরুত্বপূর্ণ ব্যক্তি" তালিকায় অন্তর্ভুক্ত করে।[370] দ্য ট্রাম্প প্রতিমূর্তিটি সাংস্কৃতিক ইতিহাসের অংশ হয়ে ওঠে।[371] সিমন লোভিশের মতে, যারা চ্যাপলিনের একটি চলচ্চিত্রও কখনো দেখেনি, তাদের কাছে, এবং যে স্থানে কখনো চলচ্চিত্র প্রদর্শিত হয়নি, সে স্থানেও এই চরিত্রটি সহজে চেনা যায়।[372] সমালোচক লিওনার্ড মালটিন দ্য ট্রাম্পের "অদ্বিতীয়" ও "অমোচনযোগ্য" প্রকৃতি সম্পর্কে লিখেন এবং বলেন, আর কোন কৌতুকাভিনেতা তাঁর মত "বিশ্বজোড়া প্রভাব" রাখতে পারেননি।[373] এই চরিত্রের প্রশংসা করতে গিয়ে রিচার্ড স্কিকেল বলেন, দ্য ট্রাম্প চরিত্র সম্বলিত চ্যাপলিনের চলচ্চিত্রগুলোতে চলচ্চিত্র ইতিহাসের সবচেয়ে "বাকপটু ও সমৃদ্ধ হাস্যরসাত্মক অভিব্যক্তি" ছিল।[374] এই চরিত্রের সাথে যুক্ত স্মরণিকাসমূহ এখনো চড়া মূল্যে নিলামে বিক্রি হয়। ২০০৬ সালে দ্য ট্রাম্পের পোশাকের অংশ একটি বাউলার হ্যাট ও একটি বাঁশের বেত লস অ্যাঞ্জেলেসে এক নিলামে ১৪০,০০০ মার্কিন ডলারে বিক্রি হয়।[375] চলচ্চিত্র নির্মাতা হিসেবে চ্যাপলিনকে চলচ্চিত্রের অগ্রদূত এবং বিংশ শতাব্দীর শুরুর সময়ের সবচেয়ে প্রভাবশালী ব্যক্তিত্ব বলে মনে করা হয়।[376] তাঁকে প্রায়ই এই মাধ্যমের প্রথম শিল্পী বলে অভিহিত করা হয়।[377] চলচ্চিত্র ইতিহাসবিদ মার্ক কোজিন্স লিখেন, চ্যাপলিন শুধু চলচ্চিত্রের ভাবমূর্তিই পরিবর্তন করেননি, তিনি সামাজিকতা ও ব্যাকরণও পরিবর্তন করেছেন এবং তিনি দাবী করেন ডি ডব্লিউ গ্রিফিথ যেমন চলচ্চিত্রে নাট্য ধারা বিকাশে অবদান রেখেছেন, চ্যাপলিনও তেমনি হাস্যরসাত্মক ধারা বিকাশে গুরুত্বপূর্ণ ভূমিকা রেখেছেন।[378] তিনিই প্রথম পূর্ণদৈর্ঘ্য হাস্যরসাত্মক চলচ্চিত্রকে জনপ্রিয় করে তুলেন এবং করুণ রস ও চাতুর্যময়তা যোগ করেন।[379][380] যদিও তাঁর কাজগুলো বেশিরভাগই স্ল্যাপস্টিক শ্রেণিতে অন্তর্ভুক্ত করা হয়, আর্ন্‌স্ট লুবিট্‌চ পরিচালিত দ্য ম্যারিজ সার্কেল (১৯২৪) ছবিটিতে চ্যাপলিনের আ ওম্যান অব প্যারিস (১৯২৩) এর প্রভাব ছিল এবং এর মাধ্যমেই উন্নত ধরনের হাস্যরসের বিকাশ ঘটে।[381] ডেভিড রবিনসনের মতে, চ্যাপলিনের উদ্ভাবন অচিরেই চলচ্চিত্র শিল্পের নিয়মিত চর্চার অংশ হিসেবে গৃহীত হয়।[382] চ্যাপলিনের পরবর্তী সময়ের অনেক চলচ্চিত্র নির্মাতা মনে করেন তাদের চলচ্চিত্র নির্মাণে চ্যাপলিনের প্রভাব রয়েছে। ফেদেরিকো ফেল্লিনি মনে করেন চ্যাপলিন "অনেকটা আদমের মত, আমরা সবাই যার উত্তরসূরি।"[328] জাক তাতি বলেন, "তিনি না থাকলে হয়ত আমি কখনো চলচ্চিত্র নির্মাণ করতাম না", এবং তার মঁসিয়ে হুলো চরিত্রটি দ্য ট্রাম্পের আদলে সৃষ্ট।[328] রনে ক্লেয়া বলেন, "তিনি সকল চলচ্চিত্র নির্মাতাকে অনুপ্রাণিত করেছেন।"[327] মাইকেল পাওয়েল,[383] বিলি ওয়াইল্ডার,[384] ভিত্তোরিও দে সিকা,[385] এবং রিচার্ড অ্যাটেনব্রোও[386] চ্যাপলিনের দ্বারা অনুপ্রাণিত হয়েছেন। রুশ চলচ্চিত্র নির্মাতা আন্দ্রেই তার্কভ্‌স্কি চ্যাপলিনের প্রশংসা করে বলেন, "চলচ্চিত্র ইতিহাসে তিনি একমাত্র ব্যক্তি যিনি নিঃসন্দেহে কোন ছায়া ব্যতীত কাজ করে গেছেন। তাঁর রেখে যাওয়া চলচ্চিত্রগুলো কখনো পুরনো হবে না।"[387] চ্যাপলিন তাঁর পরবর্তী সময়ের কৌতুকাভিনেতাদের প্রভাবিত করেছেন। মার্সেল মার্সো বলেন তিনি চ্যাপলিনকে দেখেই মুকাভিনেতা হতে অনুপ্রাণিত হন।[380] রাজ কাপুর পর্দার জন্য চ্যাপলিনের দ্য ট্রাম্প সত্তা গ্রহণ করেন।[384] মার্ক কোসিন্স চ্যাপলিনের কৌতুকের ধরনের সাথে ফরাসি মঁসিয়ে হুলো ও ইতালীয় তোতোর চরিত্রের মিল খুঁজে পান।[384] অন্যান্য ক্ষেত্রে চ্যাপলিনের অভিনয় থেকে অনুপ্রাণিত চরিত্র হল, কার্টুন চরিত্র ফেলিক্স দ্য ক্যাট[388] ও মিকি মাউস।[389] এছাড়া তিনি দাদা শিল্প আন্দোলনের অনুপ্রেরণা।[390] ইউনাইটেড আর্টিস্ট্‌সের একজন অন্যতম প্রতিষ্ঠাতা সদস্য হিসেবে তিনি চলচ্চিত্র শিল্প বিকাশে ভূমিকা রেখেছেন। জেরাল্ড মাস্ট লিখেন, যদিও ইউনাইটেড আর্টিস্ট্‌স কখনোই মেট্রো-গোল্ডউইন-মেয়ার বা প্যারামাউন্ট পিকচার্সের মত বড় কোম্পানি হতে পারে নি, তবু পরিচালকগণ তাদের চলচ্চিত্র প্রযোজনা করবেন এটি একটি কালোত্তীর্ণ চিন্তাধারা ছিল।[391] একবিংশ শতাব্দীতেও চ্যাপলিনের কয়েকটি চলচ্চিত্র সর্বকালের সেরা চলচ্চিত্র ও ধ্রুপদী চলচ্চিত্রের আখ্যা লাভ করে। ২০১২ সালে সাইট অ্যান্ড সাউন্ড সাময়িকীর ভোটে, যেখানে চলচ্চিত্র সমালোচক ও নির্মাতারা তাদের পছন্দের "সেরা দশ" চলচ্চিত্রের জন্য ভোট দিয়ে থাকেন, সেখানে সিটি লাইট্‌স সমালোচকদের ভোটে সেরা ৫০, মডার্ন টাইমস সেরা ১০০ এবং দ্য গ্রেট ডিক্টেটর ও দ্য গোল্ড রাশ সেরা ২৫০ এ স্থান করে নেয়।[392] পরিচালকদের ভোটে নির্বাচিত সেরা ১০০ চলচ্চিত্রের তালিকায় মডার্ন টাইমস ২২তম, সিটি লাইট্‌স ৩০তম এবং দ্য গোল্ড রাশ ৯১তম স্থান অধিকার করে।[393] চ্যাপলিনের সব কয়টি পূর্ণদৈর্ঘ্য চলচ্চিত্র ভোট পায়।[394] ২০০৭ সালে আমেরিকান ফিল্ম ইনস্টিটিউটের করা সর্বকালের সেরা মার্কিন চলচ্চিত্র তালিকায় সিটি লাইট্‌স চলচ্চিত্রটি ১১তম স্থান লাভ করে এবং দ্য গোল্ড রাশ ও মডার্ন টাইমস সেরা ১০০ তালিকায় স্থান লাভ করে।[395] চ্যাপলিনকে নিয়ে নিয়মিত বই প্রকাশিত হয় এবং গণমাধ্যম বিষয়ক পণ্ডিত ও চলচ্চিত্র সংরক্ষণবিদদের জন্য চ্যাপলিন একটি জনপ্রিয় ও গুরুত্বপূর্ণ বিষয়।[396] চ্যাপলিনের অনেক চলচ্চিত্র পরবর্তীতে ডিভিডি ও ব্লু-রে তে মুক্তি দেওয়া হয় এবং তাঁর স্বল্পদৈর্ঘ্য চলচ্চিত্রগুলো অনলাইন সংরক্ষণাগারে পাওয়া যায়।[397] স্মারক ও শ্রদ্ধাঞ্জলি সুইজারল্যান্ডের কর্সিয়ের-সুর-ভেভিতে চ্যাপলিনের বাড়ি মানোইর দে বানকে "চ্যাপলিন্‌স ওয়ার্ল্ড" নামে একটি জাদুঘরে রূপান্তর করা হয়েছে। ১৫ বছরের উন্নয়ন কার্যের পর জাদুঘরটি ২০১৬ সালের ১৭ই এপ্রিল চালু হয়। রয়টার্স একে "চার্লি চ্যাপলিনের জীবনী ও কাজ প্রদর্শন করা ক্রিয়াশীল জাদুঘর" বলে বর্ণনা করে।[398] চ্যাপলিনের ১২৮তম জন্মবার্ষিকী উপলক্ষ্যে এই জাদুঘরে অনুষ্ঠিত এক আয়োজনে রেকর্ড সংখ্যক ৬৬২ জন দ্য ট্রাম্প চরিত্রের পোশাক পরে এই জাদুঘরে উপস্থিত হন।[399] লন্ডনের মিউজিয়াম অব দ্য মুভিং ইমেজ চ্যাপলিনের একটি স্থায়ী প্রদর্শনী রেখেছে এবং ১৯৮৮ সালে তাঁর জীবন ও কর্মজীবনকে উৎসর্গ করে একটি প্রদর্শনীর আয়োজন করে। লন্ডন চলচ্চিত্র জাদুঘর ২০১০ থেকে ২০১৩ সাল পর্যন্ত "চার্লি চ্যাপলিন - দ্য গ্রেট লন্ডনার" নামে একটি প্রদর্শনীর আয়োজন করে।[400] লন্ডনের লেস্টার স্কয়ারে ১৯৮১ সালে উন্মোচিত দ্য ট্রাম্প চরিত্রে চ্যাপলিনের একটি ভাস্কর্য রয়েছে। এই প্রতিমূর্তির ভাস্কর হলেন জন ডাবলডে।[401] মধ্য লন্ডনের এই লেস্টার শহরে চ্যাপলিনের নামানুসারে একটি রাস্তার নামকরণ করা হয় "চার্লি চ্যাপলিন ওয়াক"। এখানে বিএফআই আইম্যাক্স অবস্থিত।[402] লন্ডন, হ্যাম্পশায়ার ও ইয়র্কশায়ারে তাঁর নামে নয়টি স্মারক নীল প্লাক রয়েছে।[403] সুইস শহর ভেভিতে তাঁকে সম্মান জানাতে ১৯৮০ সালে তাঁর নামে একটি পার্কের নামকরণ করে এবং ১৯৮২ সালে একটি ভাস্কর্য স্থাপন করে।[401] ২০১১ সালে ভেভিতে দুটি ১৪ তলা ভবনে চ্যাপলিনের চিত্র খচিত দুটি ম্যুরাল উন্মোচন করা হয়।[404] আইরিশ শহর ওয়াটারভিলও চ্যাপলিনকে সম্মান জানিয়েছে, যেখানে তিনি ১৯৬০ এর দশকে তাঁর পরিবার নিয়ে কয়েকটি গ্রীষ্ম কাটিয়েছেন। ১৯৯৮ সালে একটি ভাস্কর্য স্থাপন করা হয়;[405] এবং ২০১১ সাল থেকে এই শহরে বার্ষিক চার্লি চ্যাপলিন হাস্যরসাত্মক চলচ্চিত্র উৎসব আয়োজন করে আসছে। এই উৎসব চালু করার উদ্দেশ্য ছিল চ্যাপলিনের রেখে যাওয়া কাজ এবং নতুন কৌতুক প্রতিভাসমূহ প্রদর্শন করা।[406] চ্যাপলিনের প্রতি শ্রদ্ধাঞ্জলি হিসেবে তাঁর নামানুসারে ১৯৮১ সালে সোভিয়েত জ্যোতির্বিদ লুদমিলা কারাচ্‌কিনা আবিষ্কৃত একটি ছোট গ্রহের নামকরণ করা হয় ৩৬২৩ চ্যাপলিন।[407] ১৯৮০ এর দশকে আইবিএম তাদের পার্সোনাল কম্পিউটারের প্রচারণায় দ্য ট্রাম্প মূর্তিটি ব্যবহার করে।[408] ১৯৮৯ সালে সারা বিশ্বে বিভিন্ন আয়োজনের মধ্য দিয়ে চ্যাপলিনের ১০০তম জন্মবার্ষিকী পালিত হয়,[lower-alpha 25] এবং ২০১১ সালের ১৫ই এপ্রিল তার ১২২তম জন্মবার্ষিকীর আগের দিন গুগল তাদের বৈশ্বিক ও বিভিন্ন দেশের হোমপেজে একটি বিশেষ গুগল ডুডল ভিডিও তৈরি করে তাঁর জন্মদিন উদ্‌যাপন করে।[411] বিশ্বের ছয়টি মহাদেশের অনেক দেশ চ্যাপলিনের চিত্র সম্বলিত পোস্টাল স্ট্যাম্প প্রকাশের মাধ্যমে তাঁকে সম্মাননা প্রদর্শন করেছে। চ্যাপলিনের সন্তানেরা প্যারিসে অবস্থিত চ্যাপলিন কার্যালয় থেকে তাঁর সকল উত্তরাধিকারের দেখাশুনা করে। চ্যাপলিনের কাজের "নাম, ভাবমূর্তি ও নৈতিক অধিকার রক্ষার্থে" অ্যাসোসিয়েশন চ্যাপলিন নামে এই কার্যালয় প্রতিষ্ঠা করে চ্যাপলিনের কয়েকজন সন্তান। রয় এক্সপোর্ট এসএএস ১৯১৮ সালের পর চ্যাপলিনের নির্মিত চলচ্চিত্রের স্বত্ব অর্জন করে এবং বাবলস ইনকর্পোরেটেড এসএ চ্যাপলিনের ছবি ও নামের স্বত্ব অর্জন করে।[412] তাদের কেন্দ্রীয় সংরক্ষণাগার সুইজারল্যান্ডের মনত্রুতে অবস্থিত এবং এতে ৮৩,৬৩০টি ছবি, ১১৮টি গল্প, ৯৭৬টি পাণ্ডুলিপি, ৭,৭৫৬টি চিঠি ও লক্ষাধিক অন্যান্য নথির স্ক্যানকৃত সংস্করণ রয়েছে। এই বিষয়বস্তুগুলো সিনেতেকা দি বোলোগ্নাতে অবস্থিত চ্যাপলিন রিসার্চ সেন্টারে গবেষণার জন্য পাওয়া যায়।[413] সুইজারল্যান্ডের লাউসানেলে অবস্থিত দে লেলিসি জাদুঘরে চ্যাপলিনের জীবন ও কর্মের উপর ১০,০০০ এর বেশি চিত্র সংরক্ষিত রয়েছে।[414] ব্রিটিশ ফিল্ম ইনস্টিটিউটও চার্লস চ্যাপলিন রিসার্চ ফাউন্ডেশন প্রতিষ্ঠা করেছে এবং ২০০৫ সালের জুলাই মাসে লন্ডনে প্রথম আন্তর্জাতিক চার্লস চ্যাপলিন সম্মেলন অনুষ্ঠিত হয়।[415] চরিত্রায়ন চ্যাপলিনের জীবনী অবলম্বনে রিচার্ড অ্যাটেনব্রো ১৯৯২ সালে নির্মাণ করেন জীবনীনির্ভর চ্যাপলিন। এতে নাম ভূমিকায় অভিনয় করেন রবার্ট ডাউনি জুনিয়র।[416] ১৯৮০ সালের টেলিভিশন চলচ্চিত্র দ্য স্কারলেট ওহারা ওয়ার এ ক্লাইভ রেভিলকে[417] এবং নাট্যধর্মী দ্য ক্যাট্‌স মিউ (২০০১) চলচ্চিত্রে এডি ইজার্ডকে চ্যাপলিনের ভূমিকায় অভিনয় করতে দেখা যায়।[418] চ্যাপলিনের শৈশব নিয়ে নির্মিত টেলিভিশন ধারাবাহিক ইয়ং চার্লি চ্যাপলিন ১৯৮৯ সালে পিবিএস চ্যানেলে প্রচারিত হয় এবং অনন্য শিশুতোষ অনুষ্ঠান বিভাগে এমি পুরস্কারের মনোনয়ন লাভ করে।[419] চ্যাপলিনের জীবনী অবলম্বনে কয়েকটি নাটকও মঞ্চস্থ হয়। ১৯৯০ এর দশকের শুরুর দিকে লিটল ট্রাম্প ও চ্যাপলিন নামে দুটি গীতিনাট্য মঞ্চস্থ হয়। ২০০৬ সালে থমাস মিহান ও ক্রিস্টোফার কার্টিসের নির্দেশনায় লাইমলাইট: দ্য স্টোরি অব চার্লি চ্যাপলিন নামে আরেকটি গীতিনাট্য মঞ্চস্থ হয়। এটি ২০১০ সালে প্রথমবারের মত সান দিয়েগোর লা জোলা প্লেহাউজে মঞ্চস্থ হয়।[420] দুই বছর পর এই নাটকটি চ্যাপলিন - আ মিউজিক্যাল শিরোনামে ব্রডওয়ে থিয়েটারে মঞ্চস্থ করার উপযোগী করা হয়।[421] লা জোলা ও ব্রডওয়ে দুই থিয়েটারে চ্যাপলিনের চরিত্রে অভিনয় করেন রবার্ট ম্যাকক্লুর। ২০১৩ সালে ফিনল্যান্ডে চ্যাপলিনকে নির্মিত দুটি নাটকের উদ্বোধনী প্রদর্শনী হয়, একটি স্‌ভেন্‌স্কা তিতার্নে চ্যাপলিন[422] এবং অপরটি তেম্পের ওয়ার্কার থিয়েটারে কুলকুরি (দ্য ট্রাম্প)।[423] চ্যাপলিন কয়েকটি সাহিত্যিক কল্পকাহিনীরও চরিত্র। তিনি রবার্ট কুভারের ছোটগল্প চার্লি ইন দ্য হাউজ অব রু (১৯৮০) এবং গ্লেন ডেভিড গোল্ডের প্রথম বিশ্বযুদ্ধ সময়কালের পটভূমিতে রচিত ঐতিহাসিক উপন্যাস সানিসাইড (২০০৯) এর কেন্দ্রীয় চরিত্র।[424] অ্যালান মুর তার জেরুজালেম (২০১৬) উপন্যাসের একটি পরিচ্ছেদে ১৯০৯ সালে চ্যাপলিনের জীবনের একটি দিনকে নাট্য রূপ দান করেন।[425] পুরস্কার ও সম্মাননা চ্যাপলিন অনেক পুরস্কার ও সম্মাননা লাভ করেন এবং এর বেশিরভাগই তাঁর জীবনের শেষের দিকে। ১৯৭৫ সালের নববর্ষ সম্মাননায় তিনি কমান্ডার অব দি অর্ডার অব দ্য ব্রিটিশ এম্পায়ারের নাইট উপাধিতে ভূষিত হন।[426] তিনি ১৯৬২ সালে অক্সফোর্ড বিশ্ববিদ্যালয় এবং ডারহাম বিশ্ববিদ্যালয় থেকে সম্মানসূচক ডক্টর অব লেটার্স ডিগ্রি লাভ করেন।[298] ১৯৬৫ সালে তিনি এবং ইংমার বারিমান যৌথভাবে ইর‍্যাজমাস পদক লাভ করেন,[427] এবং ১৯৭১ সালে ফ্রান্স সরকার তাকে লেজিওঁ দনরের কমান্ডার উপাধিতে ভূষিত করেন।[428] ১৯৭২ সালে ভেনিস চলচ্চিত্র উৎসব থেকে চ্যাপলিন বিশেষ গোল্ডেন লায়ন পুরস্কার লাভ করেন,[429] এবং লিংকন সেন্টার ফিল্ম সোসাইটি থেকে আজীবন সম্মাননা পুরস্কার লাভ করেন। লিংকন সোসাইটি প্রদত্ত পুরস্কারটি পরবর্তীতে চ্যাপলিন পুরস্কার হিসেবে প্রতি বছর চলচ্চিত্র নির্মাতাদের প্রদান করা হচ্ছে।[430] ১৯৭২ সালে হলিউড ওয়াক অব ফেমে চ্যাপলিনের নামাঙ্কিত তারকা খচিত হয়, ১৯৫৮ সালে তাঁর নামে এই তারকা খচিত করার উদ্যোগ গ্রহণ করা হলেও তার রাজনৈতিক মতাদর্শের কারণে তখন তা বাদ দেওয়া হয়েছিল।[431] চ্যাপলিন তিনবার একাডেমি পুরস্কার অর্জন করেন। প্রথমটি ১৯২৯ সালে "দ্য সার্কাস চলচ্চিত্রে অভিনয়, এর লেখনী, পরিচালনা এবং প্রযোজনায় ভিন্নতা এবং প্রভিতার" স্বাক্ষর স্বরূপ একাডেমি সম্মানসূচক পুরস্কার,[168] ১৯৭২ সালে "চলচ্চিত্র নির্মাণকে এই শতাব্দীর শৈল্পিক রূপে তাঁর অপরিমেয় অবদান ও প্রভাবের জন্য" তিনি তাঁর দ্বিতীয় সম্মানসূচক পুরস্কার,[315] এবং ১৯৭৩ সালে লাইমলাইট চলচ্চিত্রের জন্য রে রাশ ও ল্যারি রাসেলের সাথে যৌথভাবে শ্রেষ্ঠ সুরের পুরস্কার[366] এছাড়া তিনি দ্য গ্রেট ডিক্টেটর চলচ্চিত্রের জন্য শ্রেষ্ঠ অভিনেতা, শ্রেষ্ঠ মৌলিক চিত্রনাট্য এবং শ্রেষ্ঠ চলচ্চিত্র প্রযোজকের পুরস্কার এবং মঁসিয়ে ভের্দু চলচ্চিত্রের জন্য অপর একটি শ্রেষ্ঠ মৌলিক চিত্রনাট্য পুরস্কারের মনোনয়ন লাভ করেন।[432] ১৯৭৬ সালে ব্রিটিশ একাডেমি অব ফিল্ম অ্যান্ড টেলিভিশন আর্টস (বাফটা) থেকে ফেলোশিপ প্রদান করা হয়।[433] মার্কিন যুক্তরাষ্ট্রের লাইব্রেরি অব কংগ্রেস চ্যাপলিনের ছয়টি চলচ্চিত্রকে জাতীয় চলচ্চিত্র রেজিস্ট্রিতে সংরক্ষণের জন্য নির্বাচিত করেছে। চলচ্চিত্রগুলো হল দি ইমিগ্র্যান্ট (১৯১৭), দ্য কিড (১৯২১), দ্য গোল্ড রাশ (১৯২৫), সিটি লাইট্‌স (১৯৩১), মডার্ন টাইমস (১৯৩৬), এবং দ্য গ্রেট ডিক্টেটর (১৯৪০)।[434] চলচ্চিত্রের তালিকা আরও দেখুন মাদাম তুসো জাদুঘর পাদটীকা তথ্যসূত্র উৎস Template:বই উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:সাময়িকী উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:সাময়িকী উদ্ধৃতি Template:সাময়িকী উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:সাময়িকী উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:সাময়িকী উদ্ধৃতি Template:সাময়িকী উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:সাময়িকী উদ্ধৃতি Template:সাময়িকী উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:সাময়িকী উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:সাময়িকী উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:সাময়িকী উদ্ধৃতি Template:সাময়িকী উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি Template:বই উদ্ধৃতি বহিঃসংযোগ অফিসিয়াল ওয়েবসাইট (ইংরেজি) (ইংরেজি) জীবনী (ইংরেজি) (ইংরেজি) (ইংরেজি) ইন্টারনেট সংরক্ষণাগারে (মূল সংস্করণের স্ক্যানকৃত রঙিন চিত্রাঙ্কনসমৃদ্ধ বই) (ইংরেজি) চলচ্চিত্রের তালিকা ইন্টারনেট সংরক্ষণাগারে (ইংরেজি) (ইংরেজি) অন্যান্য (ইংরেজি) (ইংরেজি) (ইংরেজি) (ইংরেজি) (ইংরেজি) বিষয়শ্রেণী:১৮৮৯-এ জন্ম বিষয়শ্রেণী:১৯৭৭-এ মৃত্যু বিষয়শ্রেণী:২০শ শতাব্দীর ইংরেজ অভিনেতা বিষয়শ্রেণী:২০শ শতাব্দীর ব্রিটিশ কৌতুকাভিনেতা বিষয়শ্রেণী:ইউনাইটেড আর্টিস্ট্‌স বিষয়শ্রেণী:ইংরেজ আত্মজীবনীকার বিষয়শ্রেণী:ইংরেজ কৌতুকাভিনেতা বিষয়শ্রেণী:ইংরেজ চলচ্চিত্র অভিনেতা বিষয়শ্রেণী:ইংরেজ চলচ্চিত্র পরিচালক বিষয়শ্রেণী:ইংরেজ চলচ্চিত্র প্রযোজক বিষয়শ্রেণী:ইংরেজ চলচ্চিত্র সম্পাদক বিষয়শ্রেণী:ইংরেজ চিত্রনাট্যকার বিষয়শ্রেণী:ইংরেজ নির্বাক চলচ্চিত্র অভিনেতা বিষয়শ্রেণী:ইংরেজ শিশু অভিনেতা বিষয়শ্রেণী:ইংরেজ সুরকার বিষয়শ্রেণী:একাডেমি সম্মানসূচক পুরস্কার বিজয়ী বিষয়শ্রেণী:ইর‍্যাজমাস পুরস্কার বিজয়ী বিষয়শ্রেণী:কমান্ডার অব দি অর্ডার অব দ্য ব্রিটিশ এম্পায়ার বিষয়শ্রেণী:চলচ্চিত্রের অগ্রদূত বিষয়শ্রেণী:চলচ্চিত্র প্রযোজনা কোম্পানি প্রতিষ্ঠাতা বিষয়শ্রেণী:নির্বাক চলচ্চিত্র কৌতুকাভিনেতা বিষয়শ্রেণী:নির্বাক চলচ্চিত্র পরিচালক বিষয়শ্রেণী:নির্বাক চলচ্চিত্র প্রযোজক বিষয়শ্রেণী:বাফটা ফেলো বিষয়শ্রেণী:ব্রিটিশ কৌতুকাভিনেতা বিষয়শ্রেণী:ব্রিটিশ নাইটহুড প্রাপ্ত অভিনেতা বিষয়শ্রেণী:ব্রিটিশ ফ্যাসিবাদ বিরোধী বিষয়শ্রেণী:লন্ডনের অভিনেতা বিষয়শ্রেণী:শ্রেষ্ঠ মৌলিক সুর বিভাগে একাডেমি পুরস্কার বিজয়ী বিষয়শ্রেণী:স্ল্যাপস্টিক কৌতুকাভিনেতা
https://bn.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9A%E0%A6%BE%E0%A6%B0%E0%A7%8D%E0%A6%B2%E0%A6%BF%20%E0%A6%9A%E0%A7%8D%E0%A6%AF%E0%A6%BE%E0%A6%AA%E0%A6%B2%E0%A6%BF%E0%A6%A8
{ "plaintext_start_byte": [ 2, 371, 1302, 1924, 2700, 3414, 3649, 5082, 5856, 6942, 8237, 9769, 10243, 11254, 11959, 12636, 12845, 14152, 14454, 15257, 16097, 17155, 17858, 19084, 19835, 20367, 21890, 23029, 24219, 26014, 26346, 27644, 29181, 29955, 30029 ], "plaintext_end_byte": [ 370, 1301, 1923, 2667, 3379, 3648, 5081, 5812, 6941, 8236, 9768, 10196, 11253, 11958, 12635, 12843, 14151, 14453, 15257, 16050, 17093, 17857, 19083, 19834, 20366, 21876, 22982, 24157, 25985, 26345, 27643, 29126, 29908, 30028, 30226 ] }
การสะกดจิต ถูกค้นพบครั้งแรกโดยใคร ?
การสะกดจิต
thai
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
การสะกดจิต (English: hypnosis) เป็นสภาพพิชานของมนุษย์ ที่มีการมุ่งความใส่ใจและลดความสนใจต่อสิ่งรอบตัว รวมทั้งตอบสนองต่อสิ่งชักจูงง่ายขึ้น[1] ทฤษฎีอธิบายสิ่งที่เกิดระหว่างการสะกดจิตแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม ทฤษฎี<i data-parsoid='{"dsr":[1006,1025,2,2]}'>เปลี่ยนแปลงสภาพ มองว่าการสะกดจิตเป็นการเปลี่ยนสภาพจิตหรือการอยู่ในภวังค์ (trance) สังเกตจากระดับความรู้สึกตัวที่แตกต่างจากสภาพพิชานปกติ[2][3] ในทางตรงข้าม ทฤษฎี<i data-parsoid='{"dsr":[1747,1761,2,2]}'>ไม่ใช่สภาพ มองว่าการสะกดจิตเป็นรูปแบบหนึ่งของการกำหนดบทบาทในจินตนาการ[4][5][6] คนที่เคยถูกสะกดจิตกล่าวว่าพวกเขารู้สึกมีสมาธิมากขึ้น และระหว่างถูกสะกดจิตยังสามารถตั้งสมาธิอย่างแรงกล้าไปยังความคิดหรือความทรงจำเฉพาะ โดยไม่สนใจสิ่งเร้าอื่น[7] ผู้ถูกสะกดจิตมักแสดงการตอบรับต่อสิ่งชักจูงง่ายขึ้น[8] การสะกดจิตมักทำโดยใช้ชุดคำสั่งเบื่องต้นและการชักจูง การใช้การสะกดจิตเพื่อรักษาอาการต่าง ๆ เรียกว่า "สะกดจิตบำบัด" (hypnotherapy) และการใช้เพื่อให้ความบันเทิงแก่ผู้ชมถูกเรียกว่า "การสะกดจิตแบบการแสดง" (stage hypnosis) มักนำแสดงโดยนักมโนนิยม (mentalist) ที่ผ่านการฝึกศาสตร์ของมโนนิยม (mentalism) ที่มาของคำ คำว่า "hypnosis" มาจากคำกรีกโบราณ ὕπνος hypnos ที่แปลว่า "การนอน" และคำต่อท้าย -ωσις -osis หรือจาก ὑπνόω hypnoō, "การทำให้หลับ" (ส่วนหนึ่งของคำว่า hypnōs-) และคำต่อท้าย -is[9][10] ทั้งคำว่า "hypnosis" และ "hypnotism" มาจากคำว่า "neuro-hypnotism" (การนอนทางประสาท) ล้วนเป็นคำที่ตั้งขึ้นโดย Étienne Félix d'Henin de Cuvillers ใน ค.ศ. 1820 ลักษณะเฉพาะ คนที่กำลังถูกสะกดจิตนั้นผ่อนคลาย มีความใส่ใจไปที่สิ่งเดียว และถูกชักจูงได้ง่าย[11] คนที่ถูกสะกดจิตเหมือนจะสนใจแต่เพียงการสื่อสารจากผู้สะกดจิตเท่านั้น และมักตอบสนองในรูปแบบอัตโนมัติโดยไม่ผ่านการวิเคราะห์ ขณะเมินเฉยต่อสิ่งรอบข้างทุกอย่างนอกจากสิ่งที่ถูกชี้โดยผู้สะกดจิต ขณะถูกสะกดจิต คนมักเห็น รู้สึก ได้กลิ่น หรือรับรู้ ตามคำชักจูงของผู้สะกดจิต แม้คำชักจูงเหล่านั้นอาจตรงข้ามกับสิ่งเร้าจริงซึ่งอยู่ในสภาพแวดล้อม ผลของการสะกดจิตไม่จำกัดอยู่เพียงการรับรู้เท่านั้น ทว่าความทรงจำและความตระหนักรู้ในตนอาจเปลี่ยนไปตามการชักจูง และผลของการชักจูงอาจคงอยู่หลังตื่นจากการสะกดจิต[12] สามารถกล่าวได้ว่าการชักจูงโดยการสะกดจิตตั้งใจใช้ประโยชน์จากปรากฏการณ์ยาหลอก ตัวอย่างเช่น ใน ค.ศ. 1994 เออร์วิง เคอร์ช (Irving Kirsch) บรรยายว่าการสะกดจิตเป็นเหมือน "ยาหลอกแบบไม่ลวงตา" (nondeceptive placebo) หรือเป็นวิธีที่ใช้ประโยชน์จากการชักจูงอย่างเปิดเผยและใช้วิธีเพื่อขยายผล[13][14] การประยุกต์ใช้ การสะกดจิตถูกประยุกต์ใช้ในหลายด้าน รวมทั้ง การใช้เพื่อรักษาทางการแพทย์หรือจิตบำบัด, การใช้ทางทหาร, การใช้เพื่อพัฒนาตนเอง และการใช้เพื่อความบันเทิง ปัจจุบันสมาคมการแพทย์อเมริกัน (American Medical Association) ไม่แสดงจุดยืนอย่างเป็นทางการต่อการใช้การสะกดจิตทางการแพทย์ อย่างไรก็ตาม งานวิจัยโดยสภาสุขภาพจิตจากสมาคมการแพทย์อเมริกัน ซึ่งตีพิมพ์เมื่อ ค.ศ. 1958 พบว่าการสะกดจิตมีประสิทธิภาพด้านการรักษา[15] การสะกดจิตถูกใช้เป็นแนวทางเสริมของการบำบัดด้วยการรู้ ตั้งแต่ ค.ศ. 1949 การสะกดจิตถูกให้ความหมายโดยเปรียบเทียบกับการวางเงื่อนไขแบบดั้งเดิม โดยคำพูดของนักบำบัดเหมือนกับสิ่งเร้าและการถูกสะกดจิตเป็นการตอบสนองที่มีเงื่อนไข วิธีการบำบัดด้วยการรู้แบบดั้งเดิมบางแบบตั้งอยู่บนฐานของการวางเงื่อนไขแบบดั้งเดิม โดยมักประกอบด้วยการชักนำเข้าสู่สภาวะผ่อนคลาย ตามด้วยการเสนอสิ่งเร้าที่ก่อให้เกิดความกลัว วิธีหนึ่งในการชักนำเข้าสู่สภาวะผ่อนคลายคือการสะกดจิต[16] การสะกดจิตยังถูกใช้ในการสืบสวน, กีฬา, การศึกษา, กายภาพบําบัด และการฟื้นฟูสมรรถภาพ[17] การสะกดจิตยังถูกใช้โดยศิลปินเพื่อเพิ่มความสร้างสรรค์ อ็องเดร บรีตัน (André Breton) ผู้โด่งดังที่สุดในวงการลัทธิเหนือจริง ใช้การสะกดจิต, การเขียนอัตโนมัติ (automatic writing) และแบบร่างเพื่อความสร้างสรรค์ วิธีการสะกดจิตถูกใช้เพื่อให้คนไข้กลับไปรู้สึกเหมือนอยู่ภายใต้ผลของยาอีกครั้ง[18] หรือประสบสิ่งลี้ลับ[19][20] การสะกดจิตตนเองนิยมใช้เพื่อเลิกบุหรี่, คลายความเครียดหรือความกังวล, ช่วยลดน้ำหนัก และช่วยให้นอนหลับ การสะกดจิตแบบการแสดงสามารถชักชวนให้คนแสดงสิ่งแปลก ๆ ในสาธารณะ[21] บางคนมองว่าการสะกดจิตมีส่วนคล้ายกับจิตวิทยาฝูงชน, โรคฮิสทีเรียทางศาสนา และการอยู่ในภวังค์ขณะประกอบพิธีกรรมของชนเผ่าในวัฒนธรรมสมัยก่อนรู้หนังสือ[22] การสะกดจิตบำบัด การสะกดจิตบำบัดเป็นการใช้การสะกดจิตในจิตบำบัด[23][24][25] แพทย์และนักจิตวิทยาอาจใช้การสะกดจิตเพื่อรักษาโรคซึมเศร้า, โรควิตกกังวล, โรคพฤติกรรมการกินผิดปกติ, ความผิดปกติด้านการนอน, การเสพติดการพนัน และความผิดปกติที่เกิดหลังความเครียดที่สะเทือนใจ[26][27][28] ส่วนนักจิตบำบัดที่ได้รับการรับรองซึ่งไม่ใช่แพทย์หรือจิตแพทย์มักรักษาอาการติดบุหรี่และช่วยในการคุมน้ำหนัก การสะกดจิตบำบัดยังสามารถใช้รักษาโรคทางจิตควบคู่กับการบำบัดซึ่งผ่านการพิสูจน์แล้วอย่างการบำบัดทางความคิด (cognitive therapy) การสะกดจิตบำบัดไม่ควรถูกใช้เพื่อซ่อมแซมหรือฟื้นฟูความทรงจำ เพราะมักทำให้ความทรงจำชัดเจนขึ้นและเพิ่มความมั่นใจในความทรงจำเท็จ[29] งานวิจัยขั้นต้นแสดงว่าการสะกดจิตระยะเวลาสั้น ๆ อาจมีประโยชน์ต่อผู้ป่วย HIV-DSP ด้วยความที่สามารถใช้ควบคุมความเจ็บปวด, ความได้ผลระยะยาวหลังการแซกแซงระยะสั้น, ความที่ผู้ป่วยสามารถสะกดจิตตนเองได้, ค่าใช้จ่ายไม่สูง และมีข้อดีที่ไม่ต้องใช้ยา[30] การสะกดจิตบำบัดสมัยใหม่ถูกใช้ในหลายรูปแบบ โดยให้ผลสำเร็จต่างกันไป เช่น: การสะกดจิตบำบัดทางความคิดและพฤติกรรม (cognitive-behavioural hypnotherapy) หรือการสะกดจิตทางการแพทย์ซึ่งรวมกับส่วนปนะกอบของการบำบัดทางความคิดและพฤติกรรม[32] การสะกดจิตย้อนอดีต (Age regression hypnotherapy หรือ hypnoanalysis) การสะกดจิตบำบัดแบบเอริกสัน (Ericksonian hypnotherapy) ความกลัวและโรคกลัว[33][34][35][36][37][38] การเสพติด[39][40] การควบคุมนิสัย[41][42][43] การควบคุมเจ็บปวด[44][45][46][47] จิตบำบัด[48] ผ่อนคลาย[49] ลดพฤติกรรมบางอย่างของผู้ป่วย (เช่น การเกา) ที่อาจขัดขวางการรักษาโรคผิวหนัง[50] การทำให้คนไข้ที่กำลังจะผ่าตัดสงบลง สมรรถภาพกีฬา[51][52] การลดน้ำหนัก[53][54][55] ในเดือนมกราคม ค.ศ. 2001 เดียร์เดร บาเรต (Deirdre Barrett) นักจิตวิทยาจากมหาลัยฮาร์วาร์ดเขียนบนบทความจากวารสาร Psychology Today[56] ว่า: การอยู่ในภวังค์ขณะถูกสะกดจิตไม่อาจรักษาโรคได้ในตัวเอง ทว่าการชักจูงอย่างเฉพาะเจาะจงและรูปภาพที่ถูกป้อนให้ผู้รับสามารถเปลี่ยนพฤติกรรมของผู้รับได้อย่างลึกซึ้ง ขณะพวกเขาซ้อมรูปแบบใหม่ที่พวกเขาอยากจะคิดและรู้สึก พวกเขาสร้างรากฐานสำหรับการเปลี่ยนแปลงสิ่งที่กำลังจะทำในอนาคต... บาเรตบรรยายถึงวิธีเฉพาะที่สิ่งนี้ถูกดำเนินการสำหรับการเปลี่ยนนิสัยและเยียวยาโรคกลัว ในหนังสือเกี่ยวกับกรณีศึกษาการสะกดจิตบำบัด ค.ศ. 1998 เธอเขียนสรุปงานวิจัยทางคลินิกเกี่ยวกับการสะกดจิตและโรคดิสโซสิเอทีฟ, การเลิกบุหรี่ และอากการนอนไม่หลับ โดยบรรยายถึงความสำเร็จของการรักษา[27] โรคลำไส้แปรปรวน มีการศึกษาเกี่ยวกับการใช้การสะกดจิตบำบัดเพื่อรักษาโรคลำไส้แปรปรวน (IBS) [57][58] การสะกดจิตเพื่อรักษาโรคลำไส้แปรปรวนได้รับการสนับสนุนระดับกลางจากคำแนะนำของสถาบันสุขภาพแห่งชาติและความเป็นเลิศทางคลินิก (National Institute for Health and Clinical Excellence) ซึ่งถูกแผยแพร่เพื่อการบริการสุขภาพที่สหราชอาณาจักร[59] การสะกดจิตบำบัดถูกใช้เพื่อช่วยเหลือหรือเป็นทางเลือกของยาสลบจากสารเคมี[60][61][62] การควบคุมความเจ็บปวด หลายงานวิจัยแสดงว่าการสะกดจิตสามารถลดความเจ็บปวดที่รู้สึกระหว่างการการตัดเนื้อตายออกจากแผลไฟไหม้[63] การเจาะเก็บไขกระดูก และการคลอด[64][65] วารสาร International Journal of Clinical and Experimental Hypnosis พบว่าการสะกดจิตลดความเจ็บปวดในร้อยละ 75 ของผู้รับการทดลองทั้งหมด 933 คนใน 27 การทดลอง[66] การสะกดจิตส่งผลในการลดความเจ็บปวดจากมะเร็งและจากการรับมือกับมะเร็ง[67][68] และโรคเรื้อรังอื่น ๆ[66] การสะกดจิตยังอาจช่วยควบคุมอาการคลื่นไส้และอาการอื่นซึ่งเกี่ยวข้องกับโรคที่ไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้[69][70][71][72] บางคนอ้างว่าการสะกดจิตอาจช่วยทำให้ระบบภูมิคุ้มกันของผู้ป่วยโรคมะเร็งแข็งแรงขึ้น American Cancer Society กล่าวว่า "หลักฐานทางวิทยาศาสตร์ที่มีตอนนี้ไม่สนับสนุนความคิดที่ว่าการสะกดจิตสามารถส่งผลกระทบต่อการพัฒนาหรือการรุกรามของมะเร็ง"[73] การสะกดจิตถูกใช้เพื่อลดความเจ็บปวดระหว่างการผ่าตัดทางทันตกรรม นักวิจัยรายงานว่าการสะกดจิตสามารถช่วยแม้กระทั่งผู้ป่วยที่มีอาการเจ็บในช่องปากและฟัน[74] นอกจากนี้ Meyerson และ Uziel ยังเสนอว่าวิธีการสะกดจิตสามารถช่วยลดความกังวลของผู้ป่วยเป็นโรคกลัวการทำฟันอย่างรุนแรง[75] สำหรับนักจิตวิทยาบางคนที่เชื่อในทฤษฎีเปลี่ยนแปลงสภาพของการสะกดจิต การบรรเทาความเจ็บปวดโดยการสะกดจิตเป็นผลของการประมวลผลแบบคู่ของสมอง โดยการตั้งความสนใจหรือละความสนใจจากสิ่งหนึ่ง[76] สมาคมนักจิตวิทยาอเมริกันแผยแพร่งานวิจัยเปรียบเทียบผลของการสะกดจิต, การชักจูงธรรมดา และยาหลอกในการลดความเจ็บปวด โดยพบว่าคนที่ถูกชักจูงง่ายรู้สึกว่ามีการลดลงของความเจ็บปวดมากกว่าหลังถูกสะกดจิตเมื่อเทียบกับยาหลอก ส่วนคนที่ถูกชักจูงยากกว่าไม่รู้สึกว่ามีความแตกต่างระหว่างการสะกดจิตและยาหลอก การชักจูงธรรมดาก็ลดความเจ็บปวดเช่นกันเมื่อเทียบกับยาหลอก โดยได้ผลกับคนจำนวนมากกว่าทั้งที่ถูกชักจูงง่ายและยากเมื่อเทียบกับการสะกดจิต ผลการทดลองแสดงว่าการบรรเทาความเจ็บปวดเป็นผลจากการชักจูงไม่ว่าจะเป็นด้วยการสะกดจิตหรือไม่[77] ทหาร ใน ค.ศ. 2006 เอกสารลับจาก ค.ศ. 1966 ที่ถูกเปิดเผยแสดงว่าการสะกดจิตถูกศึกษาเพื่อการประยุกต์ใช้ทางทหาร[78] เอกสารฉบับเต็มสำรวจเกี่ยวกับความเป็นไปได้ของการใช้แบบควบคุม[78] ข้อสรุปโดยรวมของการวิจัยกล่าวว่าไม่มีหลักฐานที่แสดงว่าการสะกดจิตสามารถใช้เพื่อการทหาร และไม่มีหลักฐานที่ชัดเจนว่า "การสะกดจิต" เป็นปรากฏการณ์ที่ให้ความหมายเหนือไปกว่าการชักจูงธรรมดา, แรงจูงใจ และการคาดหวังของผู้ถูกทดลอง การสะกดจิตตนเอง การสะกดจิตตนเองเกิดขึ้นเมื่อคนสะกดจิตตนเอง โดยมักใช้วิธีการแนะนำใจตัวเอง (autosuggestion) เทคนิคมักถูกใช้เพื่อเพิ่มแรงจูงใจในการลดน้ำหนัก เลิกบุหรี่ หรือคลายความเครียด บางทีคนที่สะกดจิตตนเองอาจต้องการความช่วยเหลือ บางคนใช้อุปกรณ์ที่เรียกว่า มายด์แมชีน (mind machine) เข้าช่วย หรือบางคนอาจใช้การบันทึกเสียงสะกดจิต การสะกดจิตตนเองอาจช่วยลดอาการตื่นเวที ช่วยให้ผ่อนคลาย และช่วยในความสมบูรณ์แข็งแรงของร่างกาย[79] การสะกดจิตแบบการแสดง การแสดงการสะกดจิตเป็นรูปแบบหนึ่งของการให้ความบันเทิง โดยมักแสดงให้ผู้ชมดูในคลับหรือโรงละคร ผลของการแสดงจากนักสะกดจิตทำให้หลายคนเชื่อว่าการสะกดจิตเป็นการควบคุมจิตใจรูปแบบหนึ่ง การแสดงการสะกดจิตมักพยายามสะกดจิตผู้ชมทั้งหมด จากนั้นจึงเลือกคนที่อยู่ "ภายใต้" การสะกดจิตให้ขึ้นมาบนเวทีเพื่อแสดงสิ่งน่าอายต่าง ๆ ให้ผู้ชมที่เหลือดู อย่างไรก็ตาม ผลของการแสดงการสะกดจิตน่าจะประกอบจากปัจจัยทางจิตวิทยา, การคัดเลือกผู้เข้าร่วม, การชักจูง, การจัดฉาก และการใช้กลอุบาย[80] ความต้องการที่จะเป็นศูนย์รวมความสนใจ, การมีข้ออ้างที่จะเอาชนะความกลัวของตน และความกดดันที่ต้องทำให้คนอื่นพอใจ อาจเป็นเหตุที่ทำให้ผู้ร่วมแสดง "ตามน้ำ"[81] อาชญากรรม หลายคนถูกตั้งข้อสงสัยหรือกล่าวหาว่าประกอบอาชญากรรมที่เกี่ยวข้องกับการสะกดจิต รวมถึงการขโมยและการทารุณกรรมทางเพศ ใน ค.ศ. 2011 นักสะกดจิตชั่วชาวรัสเซียถูกต้องสงสัยว่าใช้กลอุบายหลอกลวงให้ลูกค้าธนาคารในเมืองสตัฟโรปอลแจกเงินสดหลายพันปอนด์ ตำรวจท้องถิ่นกล่าวว่าเขาจะเข้าหาพวกลูกค้าและทำให้พวกเขาถอนเงินทั้งหมดจากบัญชีธนาคารมาให้เขา[82] เหตุการณ์คล้ายกันเกิดขึ้นที่เมืองลอนดอนใน ค.ศ. 2014 ซึ่งเทปวีดีโอแสดงคล้ายขโมยได้สะกดจิตเจ้าของร้านก่อนจะทำการปล้น เหยื่อไม่ได้ทำอะไรเพื่อหยุดขณะหัวขโมยค้นกระเป๋าสตางค์ของเขาเพื่อขโมยเงินสด และเพียงกล่าวถึงขโมยหลังเขาได้หนีไปแล้ว[83][84] ใน ค.ศ. 2013 Timothy Porter ซึ่งขณะนั้นเป็นนักสะกดจิตมือใหม่อายุ 40 ปี พยายามล่วงละเมิดทางเพศลูกค้าสาวที่พยายามลดน้ำหนัก เธอรายงานว่าตื่นขึ้นมาจากภวังค์และพบเขาอยู่ข้างหลังเธอโดยไม่ใส่กางเกง และบอกให้เธอช่วยตัวเอง ต่อมาเขาถูกฟ้องในศาลในข้อหาล่วงละเมิดทางเพศ[85] ใน ค.ศ.​ 2015 Gary Naraido ซึ่งขณะนั้นอายุ 52 ปี ถูกตัดสินให้ติดคุก 10 ปี จากคดีทารุณกรรมทางเพศที่เกี่ยวข้องกับการสะกดจิตหลายคดี นอกจากคดีหลักที่เขาได้กระทำการทารุณกรรมทางเพศต่อหญิงอายุ 22 ปี โดยการหลอกว่าจะทำการบำบัดให้ฟรีในโรงแรม เขายังยอมรับว่าเคยล่วงละเมิดทางเพศเด็กหญิงอายุ 14 ปี[86] อ้างอิง บรรณานุกรม Glueck, B., "New Nancy School", The Psychoanalytic Review, Vol.10, (January 1923), pp.109–112. . . Yeates, Lindsay B. (2016a), "Émile Coué and his Method (I): The Chemist of Thought and Human Action", Australian Journal of Clinical Hypnotherapy & Hypnosis, Volume 38, No.1, (Autumn 2016), pp.3–27. Yeates, Lindsay B. (2016b), "Émile Coué and his Method (II): Hypnotism, Suggestion, Ego-Strengthening, and Autosuggestion", Australian Journal of Clinical Hypnotherapy & Hypnosis, Volume 38, No.1, (Autumn 2016), pp.28–54. Yeates, Lindsay B. (2016c), "Émile Coué and his Method (III): Every Day in Every Way", Australian Journal of Clinical Hypnotherapy & Hypnosis, Volume 38, No.1, (Autumn 2016), pp.55–79. แหล่งข้อมูลอื่น Media related to Screenshots of Wikipedia Main Page at Wikimedia Commons หมวดหมู่:การสะกดจิต หมวดหมู่:การรักษาทางการแพทย์ หมวดหมู่:สถานะทางจิต
https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%AA%E0%B8%B0%E0%B8%81%E0%B8%94%E0%B8%88%E0%B8%B4%E0%B8%95
{ "plaintext_start_byte": [ 10, 769, 1666, 4150, 7167, 9231, 11293, 14534, 18002, 19962, 21373, 22587, 22688 ], "plaintext_end_byte": [ 768, 1658, 4149, 7166, 9230, 11292, 14480, 17963, 19904, 21335, 22544, 22642, 24379 ] }
2018 వరకు ఘట్టమనేని మహేశ్ ‌బాబు,ప్రకాశ్ రాజ్ కలిసి ఎన్ని చిత్రాలలో నటించారు?
అతడు (సినిమా)
telugu
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Main Page అతడు త్రివిక్రమ్ శ్రీనివాస్ దర్శకత్వంలో 2005లో విడుదల అయిన ఒక తెలుగు సినిమా. ఇందులో హీరోగా మహేష్ బాబు నటించాడు. త్రిష కథానాయికగా నటించింది. డి. కిషోర్, ఎం. రామ్మోహన్ ఈ చిత్రాన్ని నిర్మించగా జయభేరి ఆర్ట్స్ పతాకంపై మురళీ మోహన్ సమర్పకుడిగా వ్యవహరించాడు. మణిశర్మ సంగీత దర్శకత్వం వహించాడు. ఈ సినిమా 3 నంది పురస్కారాలు, మరియు ఉత్తమ దర్శకుడి విభాగంలో దక్షిణాది ఫిల్మ్ ఫేర్ పురస్కారం గెలుచుకుంది. ఇది తమిళంలో నందు అనే పేరుతో, మలయాళంలో టార్గెట్ అనే పేరుతో అనువాదం అయింది. హిందీలో ఏక్ అనే పేరుతోనూ, బెంగాలీలో వాంటెడ్ పేరుతో పునర్మించారు. పోలండ్ లో Poszukiwany అనువాదం అయ్యి పోలండ్ లో విడుదలైన మొదటి తెలుగు సినిమాగా గుర్తింపు పొందింది. కథ నందు (ఘట్టమనేని మహేశ్ బాబు), మల్లి (సోనూ సూద్) ప్రొఫెషనల్ కిల్లర్స్. కలిసి పనిచేస్తు ఆ పనితో వాళ్ళు సంపాదించిన డబ్బుని పంచుకుంటారు. స్వతహాగా మంచివాడే ఐనా డబ్బిస్తే ఎవరినైనా చంపగలిగే మనస్తత్వం నందుకి ఉంది. ప్రతిపక్ష నాయకుడు శివా రెడ్డి (షయాజీ షిండే) ఈ ఎన్నికల్లో గెలవడానికి తన అనుచరుడు, స్నేహితుడైన బాజి రెడ్డి (కోట శ్రీనివాసరావు), మరో స్నేహితుడు ఫరూక్(పోసాని కృష్ణమురళి)తో కలిసి ఓ పథకం వేస్తాడు. ఆ పథకం ప్రకారం త్వరలో జరిగే జనతా పార్టీ సమావేశంలో తన పై దాడి జరగాలి, కాని తను చావకూడదు. ప్రజల సానుభూతి ద్వారా నెగ్గాలనుకుంటాడు. ఇందుకు నందును కోటిన్నర రూపాయలు చెల్లించి ఎంచుకుంటారు. అన్ని అనుకున్నట్టే జరుగుతున్న వేళ నందు కాల్చక ముందే ఎవరో శివా రెడ్డిని ఒకడు హతమారుస్తాడు. పోలీసులు ఆ బిల్డింగుని చుట్టుముడతారు. నందు పారిపోతుంటే మల్లి ఉన్న కారుని వేరే పెద్ద కారు గుద్దటంతో భారీ పేలుడు చోటు చేసుకుని కారు పేలిపోతుంది. మల్లి చనిపోయాడని తెలిసి నందు ఆ బిల్డింగ్ మీదకెక్కి ఒక పెద్ద తాడు ద్వారా అటుపక్క వెళ్తున్న ట్రైను మీదకి దూకేస్తాడు. ట్రైనులోకెళ్ళిన నందుకి పార్థసారథి ఊరాఫ్ పార్థు (రాజీవ్ కనకాల) అనే వ్యక్తి పరిచయమౌతాడు. పార్థు చిన్నప్పుడు తన తాత సూర్యనారాయణ మూర్తి (నాజర్) తిట్టాడన్న కోపంతో ఇల్లు వదిలి పారిపోయి గుజరాత్ రాష్ట్రంలో ఒక కాంట్రాక్టరు వద్ద పనిచేస్తుంటాడు. తిరిగి తన వాళ్ళ దగ్గరికి వెళ్ళాలని తన సొంత ఊరైన బాశర్లపూడికి బయలుదేరతాడు.వాళ్ళిదరూ ప్రయాణిస్తున్న నర్సాపూర్ ఎక్స్ప్రెస్స్ గుడివాడ స్టేషన్లో 20 నిమిషాలపాటు ఆగుతుంది. అక్కడ పోలీస్ కాల్పుల్లో నందు బదులు పార్థు చనిపోతాడు. నందు సరైన సమయానికి పారిపోయి బాశర్లపూడిలో ఉన్న సూర్యనారాయణ ముర్తి ఇంటికి వెళ్తాడు. అక్కడి పరిస్థితుల ప్రభావం వల్ల తనే పార్థునని అబద్ధమాడుతాడు నందు. అందరూ నమ్మిన తర్వాత పార్థు మరదలు పూరి (త్రిష) నందు ఊరాఫ్ పార్థుతో ప్రేమలో పడుతుంది. ఆ కుటుంబంతో కలిసి బ్రతుకుతూ పార్థు తన గతాన్ని మర్చిపోవాలని ప్రయత్నిస్తుంటాడు. శివా రెడ్డి హత్య కేసును సీబీఐ అధికారి ఆంజనేయ ప్రసాద్(ప్రకాశ్ రాజ్)కు అప్పగిస్తారు. పార్థు రైల్వే రిజర్వేషన్ టికెట్ ఫారం ద్వారా ఆంజనేయ ప్రసాద్ బాశర్లపూడి ఇంటికి వెళ్తాడు. అక్కడ పార్థుగా ఉన్న నందుపై అనుమానంతో అతని వేలిముద్రలు సంపాదించాలనుకుంటాడు. కానీ నందు తెలివిగా తప్పించుకోవడమే కాక విచారణలో తనకేం తెలియదని ఆంజనేయ ప్రసాద్, తన బృందాన్ని నమ్మిస్తాడు. తన బృందంతో కలిసి సాక్ష్యాధారాల కోసం వెతుకుతుండగా సాక్ష్యాలన్నీ మల్లిని నేరస్తుడిగా చూపిస్తుంటాయి. కాని మల్లి చనిపోయాడు కనుక జైలులో ఉన్న మల్లి స్నేహితుడైన సాధు(రాహుల్ దేవ్)ని కలుస్తారు. సాధు ద్వారా మల్లి కేవలం ప్లాన్ అమలు చేస్తాడని చంపేవాడు నందు అని చెప్తాడు. నందు ఫొటో పోలీసుల దగ్గర లేదు. ఈ కేసులో దర్యాప్తు జరుగుతుండగా పార్థుగా ఉన్న నందు మూర్తి గారి పొలానికి నాయుడు (తనికెళ్ళ భరణి) కంచె వేయిస్తే తీయించేయడం, పార్థు వల్ల నష్టపోయిన పూజారి గారి కుటుంబానికి ధనసహాయం చేయడం, జాతరలో పూరీని నాయుడు మనిషైన బుజ్జి (బ్రహ్మాజీ) నుంచి కాపాడటం, మూర్తి గారి మనవరాలి పెళ్ళికి 10 లక్షల రూపాయల చెక్ ఇవ్వడం లాంటివి చేస్తు మూర్తి గారికి దగ్గరౌతాడు. పూరి ప్రేమను కూడా స్వీకరించి తన ప్రేమకి తలొంచుతాడు. పార్థు చేసిన ఈ పనులు కేవలం పార్థు చిన్ననాటి స్నేహితుడైన రమణ(సునీల్)కి మాత్రమే తెలుసు. మూర్తి గారి మనవరాలి పెళ్ళికి మూర్తి గారు బ్యాంకుకు వెళ్ళి డబ్బులు తెచ్చుకుంటారు. సాధు ద్వారా నందు తన సంపాదనని బ్యాంకులో దాస్తాడని తెలుసుకున్న ఆంజనేయ ప్రసాద్ ఆడిట్ శాఖ పేరిట బాశర్లపూడి మంజీరా బ్యాంకులో తనిఖీలు చేస్తుంటారు. అక్కడ క్లియర్ ఐన చెక్కుల్లో మూర్తి గారు ప్రెసెంట్ చేసిన చెక్ మీద నందగోపాల్ అని సంతకం చేసి ఉంటుంది. ఆంజనేయ ప్రసాద్ సందేహాలు నిజమైయ్యాయని నిర్థారించుకున్నాక పెళ్ళి ఐన వెంటనే మూర్తి గారి ఇంటికి వెళ్ళి నందుని పట్టుకోవాలని ప్రయత్నిస్తాడు. కానీ అప్పటికే నందు పారిపోయాడని తెలుసుకుంటాడు. దర్యాప్తు బృందం వెళ్ళిపోయాక ఆ రాత్రి రమణ, నందు ఇంటికి వచ్చి జరిగిందంతా అందరికీ చెప్తారు. ఇంట్లో వాళ్ళెవరూ స్పందించక పోయినా మూర్తి గారు మాత్రం ఒక పెద్ద తుపాకీనిచ్చి పంపిస్తారు. అందులో పిల్లలు ఆడుకునే గోళీ ఒకటి ఇరుక్కుని ఉంది. ఈ విషయం మూర్తి, నందులకు తెలియదు. హైదరాబాద్ వెళ్ళాక బాజి రెడ్డికి ఫోన్ చేసి ఇంతకు ముందు మన సంభాషణలను రికార్డ్ చేసానని శివా రెడ్డిని చంపింది ఎవరో చెప్పకపోతే సి.బి.ఐ. వాళ్ళకు ఆ సాక్ష్యాన్ని అందచేస్తానంటాడు. అప్పుడు బాజి రెడ్డి మల్లికి రెండు కోట్లిచ్చి పదవి కోసం శివా రెడ్డిని చంపించానని చెప్తాడు. ఈ సంభాషణని నందు నిజంగానే రికార్డ్ చేస్తాడు. నందుని చంపడానికి ఆంజనేయ ప్రసాద్ బృందంలో ఒకరైన రవిని బాజి రెడ్డి డబ్బులిచ్చి కొన్నాడని ఆంజనేయ ప్రసాద్ తెలుసుకుంటాడు. ఓ పాత చర్చిలో తనని చంపడానికి వచ్చిన పోలీస్ అధికారులనిచంపేసిన నందు గోడ చాటున దాక్కుని ఉన్న మల్లితో పోరాడుతుండగా మల్లి ముర్తి గారిచ్చిన గన్నుని లాక్కుంటాడు. గోళీ అడ్డుపడటంతో బుల్లెట్ వెనక్కి వెళ్ళి మల్లి తలకి తగలడంతో మల్లి చనిపోతాడు. నందు రికార్డ్ చేసిన ఆ క్యాసెట్టుని ఆంజనేయ ప్రసాద్ తీసుకుని బాజి రెడ్డి ఆఫీసుకి వెళ్తాడు. ఎలెక్షన్లలో భారీ మెజారిటితో గెలిచిన ఆ పార్టి బాజి రెడ్డిని ముఖ్యమంత్రి అభ్యర్థిగా పరిసీలిస్తుంటారు. అప్పుడే ఆంజనేయ ప్రసాద్ ఈ క్యాసెట్ లీకైతే ఆవేశపరుడైన శివా రెడ్డి కొడుకు నీ ప్రాణం తీస్తాడన్న వాస్తవాన్ని చెప్పి ఆంజనేయ ప్రసాద్ అక్కడినుంచి వెళ్ళిపోతాడు. దానితో బాజి రెడ్డి అక్కడికక్కడే ఆత్మహత్య చేసుకుంటాడు. నందుని వదిలేసాక ఆంజనేయ ప్రసాద్ ఆ గన్నుని తీస్కుని వెళ్ళిపోగా పార్థు అస్థికలు కలిపి నందు బాశర్లపూడికి తిరిగి వెళ్ళిపోతాడు. నిర్మాణం అభివృద్ధి పద్మాలయా స్టూడియోస్ లో త్రివిక్రం శ్రీనివాస్ అతడు సినిమా కథను మహేష్ బాబుకి వివరించారు. విన్నాక ఆ కథ నచ్చి మహేష్ తన తండ్రి, పద్మాలయా స్టూడియోస్ అధినేత, నటుడు కృష్ణకు కూడా వివరించారు. ఆయనకు కూడా సినిమా నచ్చడంతో పద్మాలయా బ్యానర్ పైనే సినిమా తీద్దామని వారు భావించారు. అప్పటికి త్రివిక్రం నువ్వే నువ్వే సినిమాకు దర్శకత్వం వహిస్తూండగా, మహేష్ బాబు టక్కరి దొంగ సినిమా చేస్తున్నారు. అయితే త్రివిక్రం శ్రీనివాస్ దర్శకుడు కాక ముందే ఆయన ప్రతిభ గుర్తించిన నటుడు, వ్యాపారవేత్త, నిర్మాత మురళీ మోహన్ తన జయభేరి ఆర్ట్ ప్రొడక్షన్స్ బ్యానర్లో ఓ సినిమా చేయాలని అడ్వాన్స్ కూడా ఇచ్చారు. కాకుంటే అంతకుముందే స్రవంతి రవికిషోర్ కు ఒప్పుకోవడంతో త్రివిక్రం రెండవ సినిమా జయభేరి బ్యానర్లో చేస్తానని మాటయిచ్చారు. అదే విషయాన్ని మహేష్ బాబుకు చెప్పి, ఈ సినిమా జయభేరి సంస్థలో తీద్దామనడంతో అలాగే ఆలోచించి చూద్దామని చెప్పారు. ఆ తర్వాత త్రివిక్రమ్ దర్శకునిగా తొలి సినిమా నువ్వే నువ్వే పూర్తిచేశారు. రచయితగా విజయ భాస్కర్, చిరంజీవి కాంబినేషన్లో జై చిరంజీవకు కథ-స్క్రీన్ ప్లే-మాటలు రాసి ఇచ్చారు. మహేష్ కథానాయకునిగా టక్కరి దొంగ, బాబి, ఒక్కడు, నిజం సినిమాలు పూర్తిచేశారు. నాని, అర్జున్ సినిమాలు షూటింగ్ సాగుతూండగా మహేష్, త్రివిక్రమ్ ని ఈ సినిమా విషయమై తిరిగి సంప్రదించారు. దాంతో సినిమాను మహేష్ ఓకే చేసిన 3 సంవత్సరాలకు ప్రారంభించారు. జయభేరి ప్రొడక్షన్స్ ఆఫీసులో సినిమా ప్రీ-ప్రొడక్షన్ కార్యకలాపాలు పూర్తిచేశారు.[1] నటీనటుల ఎంపిక సినిమాలో మొదట కథానాయకుని పాత్ర పవన్ కళ్యాణ్ తో చేయిద్దామని త్రివిక్రమ్ భావించారు. అందుకు అనుగుణంగా ఆయన అపాయింట్ మెంట్ తీసుకుని త్రివిక్రమ్ కథ చెప్పడం ప్రారంభించేసరికి ఓ అరగంట గడవడంతోనే పవన్ నిద్రలోకి జారుకున్నారు. అలా పవన్ కి కథ నచ్చకపోవడంతో ఆయన చేయలేదు. తర్వాత ఈ కథను మహేష్ బాబుకు వినిపించగా ఆయన చాలా ఆసక్తితో విని, నచ్చి నటించారు. కథానాయిక పాత్రను అప్పటికి వర్షం సినిమాతో మంచి విజయం అందుకున్న త్రిషకి ఇచ్చారు.[1] ఇక సినిమాలోని 60 ఏళ్ళు దాటిన సత్యనారాయణమూర్తి అన్న ముఖ్యమైన పాత్ర గతకాలం నాటి కథానాయకుడు, అప్పటికి రియల్ ఎస్టేట్ వ్యాపారం చేస్తూ లాభాలు గడిస్తున్న శోభన్ బాబుతో చేయించాలని నిర్మాత మురళీ మోహన్ ఆశించారు. అందుకోసం ఆయనకు బ్లాంక్ చెక్ ని కూడా పంపారు. అయితే తిరిగి నటించనని శోభన్ బాబు నిరాకరించారు. పాత్రలు-పాత్రధారులు మహేష్ బాబు - నందు అలియాస్ పార్ధు బ్రహ్మాజీ - నాగసముద్రం బుజ్జి త్రిష - పూరీ సోనూ సూద్ - మల్లి కోట శ్రీనివాసరావు - బాజిరెడ్డి సాయాజీ షిండే - శివారెడ్డి నాజర్ - సత్యనారాయణ మూర్తి ప్రకాష్ రాజ్ - ఆంజనేయ ప్రసాద్, సి.బి.ఐ.అధికారి బ్రహ్మానందం ధర్మవరపు సుబ్రహ్మణ్యం సునీల్ - రమణ రాజీవ్ కనకాల - పార్ధు రాహుల్ దేవ్ - సాధు అజయ్ – ప్రతాపరెడ్డి గిరిబాబు - హీరోయిన్ తండ్రి సుధ - హీరోయిన్ తల్లి తనికెళ్ళ భరణి - భూస్వామి నాయుడు కె. విశ్వనాథ్ - సి. బి. ఐ అధికారి గుండు సుదర్శన్ - ఎం. ఆరో. ఓం గిరిధర్ - పార్ధు బాల్యస్నేహితుడు చరణ్ రాజ్ - పోలీసు ఆఫీసర్ చిత్ర సంగీతం No.TitleLyricsనేపధ్య గాయకులుLength1."అదరక బదులే చెప్పేటి నిప్పుకణం అతడే"విశ్వవిశ్వ, సుచిత్ర4:572."పిల్లగాలి అల్లరి"సిరివెన్నెల సీతారామశాస్త్రిశ్రేయా ఘోషాల్4:263."అవును నిజం"సిరివెన్నెల సీతారామశాస్త్రికె.కె & ఉపద్రష్ట సునీత4:274."చందమామ చందమామ"సిరివెన్నెల సీతారామశాస్త్రిమహాలక్ష్మీ అయ్యర్, రంజిత్ & సుచిత్ర3:555."నీతో చెప్పనా"సిరివెన్నెల సీతారామశాస్త్రిఎస్పీ బాలు & కె. ఎస్. చిత్ర5:126."పిలిచినా రానంటావా"సిరివెన్నెల సీతారామశాస్త్రికార్తీక్ & కవితా కృష్ణమూర్తి4:21 ఇవి కూడా చూడండి అతడు (అయోమయ నివృత్తి) బయటి లింకులు on IMDb వర్గం:2005 తెలుగు సినిమాలు వర్గం:ఘట్టమనేని మహేశ్ ‌బాబు సినిమాలు వర్గం:తెలుగు కుటుంబకథా చిత్రాలు వర్గం:తెలుగు ప్రేమకథ చిత్రాలు వర్గం:త్రివిక్రమ్ శ్రీనివాస్ సినిమాలు వర్గం:మణిశర్మ సంగీతం అందించిన సినిమాలు వర్గం:త్రిష నటించిన చిత్రాలు వర్గం:కోట శ్రీనివాసరావు నటించిన సినిమాలు వర్గం:సాయాజీ షిండే నటించిన చిత్రాలు వర్గం:నాజర్ నటించిన చిత్రాలు వర్గం:ప్రకాష్ రాజ్ నటించిన చిత్రాలు వర్గం:బ్రహ్మానందం నటించిన సినిమాలు వర్గం:ధర్మవరపు సుబ్రహ్మణ్యం నటించిన చిత్రాలు వర్గం:సునీల్ నటించిన చిత్రాలు వర్గం:ఎమ్మెస్ నారాయణ నటించిన చిత్రాలు వర్గం:రాజీవ్ కనకాల నటించిన చిత్రాలు వర్గం:గిరిబాబు నటించిన చిత్రాలు వర్గం:తనికెళ్ళ భరణి చిత్రాలు
https://te.wikipedia.org/wiki/%E0%B0%85%E0%B0%A4%E0%B0%A1%E0%B1%81%20%28%E0%B0%B8%E0%B0%BF%E0%B0%A8%E0%B0%BF%E0%B0%AE%E0%B0%BE%29
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 175, 520, 617, 771, 1138, 1263, 1336, 1596, 1965, 3047, 3303 ], "plaintext_end_byte": [ 165, 519, 616, 760, 1137, 1234, 1335, 1587, 1945, 3038, 3265, 3327 ] }
Je,chuo cha upili cha kwanza kujengwa nchini Kenya ni ipi?
Shule ya Upili ya ELCK Kenyoro
swahili
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Shule ya Upili ya ELCK Kenyoro ni shule ya Mseto inayopatikana katika mtaa wa Kenyoro, Kata ya Itibo, Ekerenyo katika wilaya ya Nyamira, Mkoa wa Nyanza nchini Kenya. Historia Shulu ya E.L.C.K Kenyoro ilianzishwa mnamo mwaka wa 1997 kwa msaada wa Kanisa la ELCK Kenyoro. Ilianza na wanafunzi wachache sana, ikiwa wengi wao ni wa kujitolea ili kuwashawishi wengine wajiunge nao. Haikuwa na walimu waliohitimu wa Serikali kwa wakati huo. Wnafunzi wa kwanza waliketi katika mtihani wa Kitaifa (K.C.S.E) mnamo mwaka wa 1999. Hatimaye Shule hii ilitambuliwa rasmi na serikali mnamo 2000 kama chuo cha mafunzo cha serikali. Ilitumiwa mwalimu mkuu wa kwanza aliyehitimu Bwana Charles Nyandoro Moochi mnamo 2001. wakati huu,shule hii ilikuwa na wanafunzi takribani 180. Mazingira Shule ya Upili ya ELCK Kenyoro iko mashinani mtaani Kenyoro. BArabara kuu iliyo karibu ni ile ya Nyamira-Ikonge iliyo takribani kilomita 3 kutoka Shuleni humo. Inapakana na Shule ya msingi ya ELCK Kenyoro, Kanisa la ELCK Kenyoro na Hospitali Ndogo ya KEnyoro.Shule hii pia imepakana na maskani ya Mbunge wa Mugirango Kaskazini (2007-2012) Bwana Wilfred Ombui Kabete. Ukosefu wa barabara bora katika eneo hili ni miongoni mwa vikwazo inaxyopambana navyo shule hii. Shule zingine zilizo Karibu Mbali na Shule ya Msingi ya ELCK Kenyoro,shule zingine zilizo karibu ni: Shule ya Msingi ya Getangwa Shule ya Upili ya Kiabonyoru Shule ya Upili ya Nyagokiani Shule ya Upili ya Nyamiranga Shule ya Msingi ya Bweni ya Ekerubo Gietai Shule ya Upili ya Kerema Taasisi ya Ufundi ya Ekerubo Gietai Shule ya Msingi ya Nyamwanchania Michezo Ingawa ni shule ndogo,imewahi kujifunia umaarufu katika wilaya ya Nyamira hasa katika mchezo wa Handiboli katika miaka ya 2006,2007,2008 na 2009 chini ya ukufunzi wa Thomas Mogita. Isitoshe, shule hii inajulikana kwa umaarufu wake katika riadha, huku ikijifunia wanariadha wa Masafa marefu kama vile Clinton Mayaka, Evans Mayaka na Catherine Ombogo. Matokeo ya Kielimu Shule hii imekuwa ikiendelea kukikuza kiwango cha elimu mwaka baada ya mwingine. Ilitoa wanafunzi waliofuzu kujiunga na Vyuo vikuu vya serikali kwa mara ya kwanza mnamo 2002 ambapo wanafunzi watatu, William Mose, Jackline Maosa (marehemu) na Metal Otiso walifuzu kuingia vyuo vikuu. Mnamo mwaka wa 2003, kulikuwa na mwanafunzi mmoja aliyefuzu, Justus Michira. Mnamo Mwaka wa 2004, Josephine Maosa ndiye aliyeipeperusha bendera ya Kenyoro, huku akifuzu na alama 72, ambayo ni alama ya juu zaidi kurekodiwa kufikia mwaka huo. Mnamo mwaka wa 2005, kulikuwa na mwanafunzi mmoja aliyafuzu pia, Joshua Nyaundi. Mwaka wa 2006 hakukuwa na mwanafunzi aliyefuzu, huku wanafunzi wawili, Daglas Nyangoka na Mary Bitoyo wakikosa kwa ufinyu kufuzu. Shule hii ilipata umaarufu wilayani mnamo mwaka wa 2007 wakati ilipata alama ya A kwa mara ya kwanza kupitia kwa mwanafunzi Samson Maosa ambaye alikuwa wa Pili katika wilaya mpya ya Nyamira. Wakati huo,kulikuwa na wanafunzi wawili tu waliopata alama ya A katika wilaya mpya ya Nyamira, mwingine akitoka katika Shule ya Upili ya Masosa.[1] Majengo Kufuatia ufinyu wa ardhi, Shule hii imejenga madarasa 4 huku kila kidato kikiwa na chumba kimoja. Isitoshe kuna majengo mengine ya Ofisi za Walimu. Pia kuna jengo la Maabara na Maktaba. Jengo la kulia lingali kujengwa Tazama pia Viungo vya Nje Virejeleo Jamii:Shule nchini Kenya
https://sw.wikipedia.org/wiki/Shule%20ya%20Upili%20ya%20ELCK%20Kenyoro
{ "plaintext_start_byte": [ 1, 1263, 2709, 3574, 4598, 6308, 7465, 9091, 9211, 10998, 11345, 11513, 11639, 13840, 14337, 15308, 15621, 15765, 15869, 16094, 16245, 16845, 17106 ], "plaintext_end_byte": [ 1240, 2708, 3573, 4597, 6307, 7464, 8966, 9210, 10900, 11319, 11465, 11601, 13801, 14286, 15267, 15571, 15721, 15837, 16008, 16244, 16822, 17035, 17180 ] }
ทหารรักษาพระองค์ของประเทศไทยสังกัดเหล่าทัพใดบ้าง ?
ทหารรักษาพระองค์
thai
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
ทหารรักษาพระองค์ คือ หน่วยทหารที่มีหน้าที่ถวายความปลอดภัยและถวายพระเกียรติแด่พระมหากษัตริย์ สมเด็จพระราชินี พระรัชทายาท ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ และพระบรมวงศานุวงศ์ทุกพระองค์อย่างใกล้ชิด เฉพาะกรมทหารราบที่ 1 มหาดเล็กรักษาพระองค์ จะมีชื่อเรียกเฉพาะว่า ทหารมหาดเล็กราชวัลลภรักษาพระองค์ เนื่องด้วยเป็นหน่วยที่ถวายการรับใช้ต่อองค์พระมหากษัตริย์อย่างใกล้ชิดที่สุด (คำว่า "ราชวัลลภ" นี้ แปลได้ว่า ผู้เป็นที่รัก สนิท คุ้นเคยของพระราชา) ประวัติ กิจการทหารรักษาพระองค์และทหารมหาดเล็กรักษาพระองค์ เริ่มต้นครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 2402 ในขณะนั้น พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้รวบรวมบุตรในราชตระกูลและบุตรข้าราชการที่ยังเยาว์วัยมาทดลองฝึกหัดเป็นทหารตามยุทธวิธีแบบใหม่เช่นเดียวกับกรมทหารหน้า ซึ่งในชั้นแรกนั้นมี 12 คน และให้ทำหน้าที่ไล่กาที่บินมารบกวนในเวลาทรงบาตร ตลอดจนตั้งแถวรับเสด็จฯ ณ ที่นั้นทุกเวลาเช้า มหาดเล็กเหล่านี้เอง (ซึ่งเรียกกันทั่วไปว่า “ทหารมหาดเล็กไล่กา”) คือจุดเริ่มต้นของกิจการทหารมหาดเล็กรักษาพระองค์ของไทย ปลายปี พ.ศ. 2411 รัชกาลพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว หลังจากพระราชพิธีบรมราชาภิเษกผ่านพ้นไปแล้ว ได้โปรดเกล้าฯ ให้รวบรวมทหารมหาดเล็กข้าหลวงเดิมจำนวน 24 คน ตั้งขึ้นเป็นหน่วยทหารอีกหน่วยหนึ่ง เรียกว่า “ทหารสองโหล ถือปืนชไนเดอร์” มีหน้าที่เฝ้าพระฉากตามเดิมแต่ในตอนเช้าและตอนเย็น ต้องมารับการฝึกทหาร พ.ศ. 2413 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้พระยาสุรศักดิ์มนตรี (แสง ชูโต) จางวางมหาดเล็ก ทำการคัดเลือกบรรดาบุตรในราชตระกูล และบุตรข้าราชการที่เป็นทหารมหาดเล็ก เพื่อจัดตั้งเป็นกองทหารมหาดเล็กรักษาพระองค์ ทำหน้าที่รักษาพระองค์อย่างใกล้ชิด และตามเสด็จในเวลาเสด็จประพาสหัวเมือง ในชั้นนี้คัดเลือกไว้ 48 คน เมื่อรวมทหารมหาดเล็ก 2 โหลเดิมด้วยแล้ว จึงมีทหารมหาดเล็กทั้งหมด 72 คน เมื่อการปฏิบัติหน้าที่กว้างขวางขึ้น จำนวนทหารที่มีอยู่เดิมจึงมีจำนวนไม่เพียงพอที่จะปฏิบัติหน้าที่ จึงได้โปรดเกล้าฯ ให้พระยาสุรศักดิ์มนตรีคัดเลือกบุคคลเข้ามาเป็นทหารเพิ่มขึ้น ในการนี้ พระยาสุรศักดิ์มนตรี (แสง ชูโต) ได้นำบุตรชาย คือ นายเจิม ชูโต (ต่อมาคือเจ้าพระยาสุรศักดิ์มนตรี เจิม แสง-ชูโต) เข้าถวายตัวเป็นทหารมหาดเล็กรักษาพระองค์ โดยสมัครเป็นตัวอย่างคนแรก (เนื่องจากสมัยนั้นคนไทยไม่นิยมเป็นทหาร) ทำให้มีจำนวนทหารมหาดเล็กรักษาพระองค์เพิ่มขึ้นทั้งที่เป็นผู้ใหญ่และที่เป็นเด็ก เพราะทุกคนต่างก็เห็นและรู้สึกเป็นเกียรติแก่วงศ์ตระกูลในการที่บุตรหลานของตนได้เข้ารับราชการใกล้ชิดพระมหากษัตริย์ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว จึงโปรดเกล้าฯ ให้ตั้งหน่วยทหารดังกล่าวขึ้นเป็น กรมทหารมหาดเล็กรักษาพระองค์ และทรงดำรงพระยศเป็นนายพันเอก ตำแหน่งผู้บังคับการกรมด้วยพระองค์เอง ต่อมาโปรดเกล้าฯ ให้จัดระเบียบในกรมทหารมหาดเล็กรักษาพระองค์จนมั่นคงดีขึ้น และได้ทรงขนานนามหน่วยนี้เสียใหม่ว่า กรมทหารมหาดเล็กราชวัลลภรักษาพระองค์ ในปี พ.ศ. 2414 (ปัจจุบันหน่วยทหารนี้คือ กรมทหารราบที่ 1 มหาดเล็กรักษาพระองค์) หน่วยทหารรักษาพระองค์ได้มีวิวัฒนาการต่อมาตามลำดับจากต้นกำเนิดดังกล่าวมาแล้ว ต่อมาจึงมีการก่อตั้งหน่วยทหารรักษาพระองค์ที่เป็นหน่วยรบจากเหล่าต่าง ๆ เช่น ทหารราบ ทหารม้า ทหารปืนใหญ่ ฯลฯ ส่วนใหญ่อยู่ในระดับกองพัน และหน่วยบังคับบัญชาของหน่วยนั้นในระดับกรมมักจะตั้งอยู่ในกรุงเทพมหานคร เพื่อให้อยู่ใกล้ชิดองค์พระมหากษัตริย์ รวมทั้งสามารถปฏิบัติหน้าที่ได้อย่างใกล้ชิดและต่อเนื่อง แต่ก็มีบางหน่วยที่มีที่ตั้งอยู่นอกกรุงเทพมหานคร เช่น กรมทหารราบที่ 21 รักษาพระองค์ ซึ่งมีที่ตั้งอยู่ที่ค่ายนวมินทราชินี จังหวัดชลบุรี เป็นต้น ธงชัยเฉลิมพลหน่วยทหารมหาดเล็กรักษาพระองค์ ดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ ธงชัยเฉลิมพล ปกติหน่วยทหารรักษาพระองค์จะมีธงชัยเฉลิมพลประจำหน่วยเป็นพื้นสีธงชาติ ตรงกลางมีรูปตราประจำเหล่าทัพของตนเองเหมือนกับหน่วยทหารทั่วไป แต่สำหรับหน่วยทหารมหาดเล็กรักษาพระองค์บางหน่วยจะมีธงชัยเฉลิมพลพิเศษสำหรับหน่วยทหารมหาดเล็กรักษาพระองค์โดยเฉพาะ ธงนี้มีลักษณะคล้ายกับธงชัยเฉลิมพลปกติ เว้นแต่ว่าตรงกลางธงเป็นรูปช้างเผือกในกรอบสีเหลี่ยมสีแดง สร้างขึ้นครั้งแรกในรัชกาลพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชเมื่อปี พ.ศ. 2496 และพระราชทานแก่หน่วยทหารมหาดเล็กรักษาพระองค์ครั้งแรกเมื่อวันที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2496 โดยหน่วยทหารที่ได้รับพระราชทานธงหน่วยแรกคือ กรมทหารราบที่ 1 มหาดเล็กรักษาพระองค์ หน่วยทหารรักษาพระองค์ในประเทศไทย ปัจจุบันกองทัพไทยมีหน่วยทหารรักษาพระองค์ทั้งสิ้น 69 หน่วย (พ.ศ. 2550) ส่วนใหญ่อยู่ในสังกัดกองทัพบกและเป็นเหล่าทหารราบ กองทัพบก หน่วยทหารรักษาพระองค์ของกองทัพบกมีดังนี้ นักเรียนนายร้อย โรงเรียนนายร้อยพระจุลจอมเกล้า เหล่าทหารราบ กรมทหารราบที่ 1 มหาดเล็กรักษาพระองค์ ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว กองพันทหารราบที่ 1 กรมทหารราบที่ 1 มหาดเล็กรักษาพระองค์ กองพันทหารราบที่ 3 กรมทหารราบที่ 1 มหาดเล็กรักษาพระองค์ ในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว กรมทหารราบที่ 11 รักษาพระองค์ กองพันทหารราบที่ 1 กรมทหารราบที่ 11 รักษาพระองค์ กรมทหารราบที่ 31 รักษาพระองค์ หน่วยทหารรักษาพระองค์ในพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช กองพันทหารราบที่ 1 กรมทหารราบที่ 31 รักษาพระองค์ กองพลทหารราบที่ 2 รักษาพระองค์ กองพันทหารราบที่ 1 กรมทหารราบที่ 2 รักษาพระองค์ กองพันทหารราบที่ 3 กรมทหารราบที่ 2 รักษาพระองค์ กรมทหารราบที่ 12 รักษาพระองค์ กองพันทหารราบที่ 1 กรมทหารราบที่ 12 รักษาพระองค์ กองพันทหารราบที่ 3 กรมทหารราบที่ 12 รักษาพระองค์ กรมทหารราบที่ 21 รักษาพระองค์ กองพันทหารราบที่ 2 กรมทหารราบที่ 21 รักษาพระองค์ เหล่าทหารม้า กองพันทหารม้าที่ 1 รักษาพระองค์ กองพันทหารม้าที่ 3 รักษาพระองค์ กองพันทหารม้าที่ 27 รักษาพระองค์ กองพันทหารม้าที่ 29 รักษาพระองค์ กองพันทหารม้าที่ 4 รักษาพระองค์ เหล่าทหารปืนใหญ่ กรมทหารปืนใหญ่ที่ 1 รักษาพระองค์ กองพันทหารปืนใหญ่ที่ 1 รักษาพระองค์ กองพันทหารปืนใหญ่ที่ 11 รักษาพระองค์ กองพันทหารปืนใหญ่ที่ 31 รักษาพระองค์ กรมทหารปืนใหญ่ที่ 2 รักษาพระองค์ กองพันทหารปืนใหญ่ที่ 2 รักษาพระองค์ กองพันทหารปืนใหญ่ที่ 12 รักษาพระองค์ กองพันทหารปืนใหญ่ที่ 102 รักษาพระองค์ กองพันทหารปืนใหญ่ต่อสู้อากาศยานที่ 1 รักษาพระองค์ เหล่าทหารช่าง กรมทหารช่างที่ 1 รักษาพระองค์ กองพันทหารช่างที่ 1 รักษาพระองค์ กองพันทหารช่างที่ 2 รักษาพระองค์ เหล่าทหารสื่อสาร กองพันทหารสื่อสารที่ 1 รักษาพระองค์ เหล่าทหารขนส่ง กรมทหารขนส่งรักษาพระองค์ กองทัพเรือ กองทัพเรือ มีหน่วยทหารรักษาพระองค์รวม 5 หน่วย คือ โรงเรียนนายเรือ กองทัพอากาศ กองทัพอากาศมีหน่วยทหารรักษาพระองค์รวม 7 หน่วย ดังนี้ โรงเรียนนายเรืออากาศ กองพันทหารอากาศโยธิน 1 กรมทหารอากาศโยธินรักษาพระองค์ กองพันทหารอากาศโยธิน 2 กรมทหารอากาศโยธินรักษาพระองค์ กองพันทหารอากาศโยธิน 3 กรมทหารอากาศโยธินรักษาพระองค์ ฝูงบิน 602 รักษาพระองค์ ดูเพิ่ม พิธีถวายสัตย์ปฏิญาณตนและสวนสนามของทหารรักษาพระองค์ มาร์ชราชวัลลภ อ้างอิง แหล่งข้อมูลอื่น หมวดหมู่:ทหารรักษาพระองค์
https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%97%E0%B8%AB%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A9%E0%B8%B2%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%84%E0%B9%8C
{ "plaintext_start_byte": [ 1, 451, 803, 1164, 1737, 2691, 3125, 3689, 4961, 5841, 6589, 7611, 8340, 9122, 10055, 11005, 11762, 12457, 13182, 14150, 15152, 16110, 17125, 17918, 18624, 19110, 20007, 20970, 21627, 22647, 23754, 25232, 26068, 26631, 27404, 28049, 28894 ], "plaintext_end_byte": [ 450, 802, 1156, 1736, 2683, 3124, 3681, 4960, 5840, 6588, 7603, 8339, 9121, 10047, 11004, 11761, 12449, 13181, 14138, 15151, 16109, 17124, 17917, 18610, 19109, 19987, 20969, 21619, 22646, 23753, 25231, 26060, 26630, 27403, 28048, 28893, 30349 ] }
ニシネズミザメは肉食？
ニシネズミザメ
japanese
{ "passage_answer_candidate_index": [ 1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "YES" ] }
ニシネズミザメ、西鼠鮫 はネズミザメ科のサメの一種。北大西洋と南半球の温帯から亜寒帯の海洋に分布する。北太平洋には近縁種のネズミザメが分布し同等のニッチを占めている。体は太く頑丈で、第一背鰭と胸鰭は大きい。2.5m、135kg程度になり、背面は灰色、腹面は白。ネズミザメとは、第一背鰭後端の白い模様で区別できる。 餌は硬骨魚やイカ。回遊を行い、沿岸から水深1360mの深海まで幅広く泳ぎ回る。奇網によって体温を維持しているため、寒い海でも活発に活動できる。遊び行動も知られている。卵食性の胎生で、胎児は母体が排卵する卵を食べて育つ。毎年繁殖し、産仔数は4。 人を攻撃した例はごく僅かである。ゲームフィッシュとして高く評価される他、肉や鰭も高値で取引される。北大西洋では1950-60年代の乱獲によって個体群が大きなダメージを受けているが、現在も漁業が続けられている。IUCNは全体の保全状況を危急としている。 分類 1788年のTableau encyclopédique et methodique des trois règnes de la nature において、フランスの博物学者ピエール・ジョゼフ・ボナテールにより記載された。これはウェールズの博物学者トーマス・ペナントの1769年の記録に基いている。この時の学名はSqualus nasus で、種小名nasus はラテン語で"鼻"を意味する[1][2]。1816年、フランスの博物学者ジョルジュ・キュヴィエは本種を独立のLamna 亜属に含めた。その後この亜属は属に昇格された[3]。 英名"porbeagle"の語源は定かではないが、一般的にはネズミイルカ類 (porpoise) とビーグル (beagle) の合成語で、その体型と、しぶとく狩りを行うことに因んだものと推測される[1]。他の説としては、コーンウォール語の港 (porth) と羊飼い (bugel) に由来するというものもある[4]。オックスフォード英語辞典は、単語の前半はコーンウォール語の借用か変形で、これに英語の"beagle"が組み合わさったものだとしている。だが満足のいくコーンウォール語の原語は提示されていない。また、この英語辞典では、フランス語で"豚"を意味するporc や、一般的に語源とされるporpoise との繋がりを示す証拠はないことも指摘している[5]。他の英名としてAtlantic mackerel shark・Beaumaris shark・bottle-nosed shark・blue dogなどがある[1]。 系統 形態学やmtDNAに基づいた系統解析研究では、本種は北太平洋に分布するネズミザメの姉妹群だとされる[6][7][8]。ネズミザメ属は6500-4500万年前に出現したと考えられるが、現生種2種が分離した時期は定かでない。だが、おそらく北極海の海氷の形成が、北太平洋と北大西洋の個体群の種分化に関係したと考えられている[9][10] 化石記録は中新世後期（約720万年前）のベルギーとオランダ、鮮新世（530-260万年前）のベルギー・スペイン・チリ、更新世（260万-12000年前）のオランダの地層から知られている[11][12][13]。また、本種によく似たネズミザメ属の歯が、始新世中-後期（5000-3400万年前）の南極半島沖、セイムール島のラ・メセタ層から発見されている。ネズミザメ属の成体の歯は変異が大きく、化石記録には大きな混乱がある[12][14]。 分布 両半球の寒帯に広く分布する。温帯～熱帯域には分布せず、北太平洋でも本種のニッチをネズミザメが占めているために分布しない。主に北緯30–70°・南緯30–50°で見られる[8]。北大西洋では、北限はカナダ沖のグランドバンクからグリーンランド南部・スカンディナヴィア・ロシア。南限はニュージャージー州からバミューダ諸島・アゾレス諸島・マデイラ諸島・モロッコ。地中海でも見られるが、黒海には生息しない。通常は迷入するとしてもサウスカロライナ州やギニア湾までだが[3]、北西大西洋の雌は出産のためにサルガッソ海やイスパニオラ島まで進入することがある[15]。南半球では南極収束線より北に連続的な帯状に分布すると見られ、北限は、南米ではチリからブラジル南部、南アフリカでは西ケープ州、オセアニアでは西オーストラリア州南部からクイーンズランド州南部、ニュージーランド[3]。本種が南半球に進出したのは、約260万年前に始まるの間だと考えられる。この時期には、現在よりも熱帯域が縮小していた[10]。 沖合の堆を好むものの、深度1360mの海盆から1mに満たない沿岸域まで、海中のあらゆる場所で見られる[3][16][17]。異常な記録として1例のみ、アルゼンチンの塩湖マル・チキータから幼体の報告がある[18]。ブリテン諸島での追跡調査では、同じ個体であっても短期間の間に著しく移動パターンを変えることが示された。上下運動は水深と水温成層に影響され、浅い非成層水域ではあまり上下に移動しない、または、日中は浅場・夜間は深場という日周鉛直移動の逆のパターンを示す。深い成層水域では逆に、日中は水温躍層より下、夜間は表層という通常の日周鉛直移動を示す[19]。水温1-23℃の範囲から報告されているが、通常は5-10℃の海域を好む[3][20]。 北大西洋と南半球の個体は完全に分離している。北大西洋では交流の少ない東西2つの個体群があり、1例のみアイルランドからカナダへ4260kmを渡った例が報告されている。南半球でも幾つかの個体群が存在するようである。北大西洋では性別と大きさによって分離した群れを作っており、南半球でも、少なくとも大きさによって分離している。例えば、スペインでは雄が雌の2倍存在するのに対し、スコットランドでは雌が雄より30%多い。また、ブリストル海峡では未成熟の雄が主である。成長した大型個体は若い個体より高緯度で見られる傾向にある[8]。 両半球において、季節的な回遊が観察されている。北西大西洋では、多くの個体が春をノバスコシア沖の大陸棚の深部で過ごし、晩夏から秋にかけて500-1000km北のグランドバンクやセントローレンス湾の浅海に移動する[8][15][21]。12月には、成熟した雌は出産のために2000km南のサルガッソ海に移動する。この雌はメキシコ湾流の下にある冷水を辿るため、日中は600m、夜間は200m以深を保つ[17]。北東大西洋では、春から夏を浅い大陸棚で過ごし、冬にかけて北方沖合の深い場所に移動すると考えられている[19]。2300kmもの距離を移動することもあるが、一度目的地に辿り着くと比較的狭い地域に留まる傾向がある[8][17][19]。南太平洋では、冬から春にかけては30°Sより北の亜熱帯で過ごすが、夏は35°Sより南に戻り、亜南極諸島でもよく見られるようになる[8]。 形態 体は非常に頑丈な紡錘形。吻は長い円錐形で先端は尖る。内部には高度に石灰化した軟骨があり硬い。眼は大きくて黒く、瞬膜はない。鼻孔は小さくS字状で、眼の下前方に位置する。口は大きく、強く曲がり、ある程度突き出すことができる[3]。北大西洋では、上顎歯列は28-29・下顎歯列は26-27。南半球では上顎歯列は30–31・下顎歯列は27–29[22]。各歯は強く弧を描いた基部と、ほぼ真っ直ぐな錐のような尖頭を持ち、1対の小尖頭が左右にある。最も小さい個体では小尖頭はないこともある。5対の鰓裂は長く、胸鰭の基底より前にある[3]。 胸鰭は細長い。第一背鰭は胸鰭の基底の直後から起始し、大きくて高く、先端は丸い。腹鰭は第一背鰭よりかなり小さい。第二背鰭と臀鰭も同様に小さく、体後部に対在し、基部が細くなっているために左右に動かすことができる。尾柄の側面には明瞭な水平隆起があり、その下にも第二の短い隆起線がある。尾鰭は大きく三日月形で、下葉の長さは上葉と同程度である。尾柄の上下には凹窩があり、尾鰭上葉の後縁先端には深い欠刻がある[3]。皮膚は柔らかく、平たく小さな皮歯で覆われ、ビロードのような質感となる。各皮歯には、後縁の突起に続く3本の水平隆起がある[1]。 背面は灰色から暗灰色で、胸鰭も同様である。腹面は白。南半球の成体は、頭部下面に暗い模様があり、腹面にくすんだ斑点が散らばることが多い。本種に特有の配色として、第一背鰭の後端が灰白色から白となることが挙げられる。最大で全長3.7mという報告があるが、これは他のネズミザメ類との混同の結果であるかもしれない。通常は2.5m程度である[3][15][16]。北大西洋では雌は雄より大きくなり、最大で雄は尾叉長（吻端から尾鰭の凹みまで）2.5m・雌は3.0m。南半球の個体はこれより小さく、雌雄の大きさも同じくらいで、最大で雄は尾叉長2.0m・雌は2.1mである[8]。ほとんどの個体は135kgを超えない。最大で、スコットランドのケイスネスで捕獲された個体の230kgの記録がある[3][18]。 生態 高速で活発な種で、単独または群れで見られる[3]。紡錘形の体・側面に水平隆起のある細い尾柄・三日月形の尾鰭は速度を維持するための適応であり、マグロやカジキなど活動的な魚類との収斂進化だと考えられる。本種とネズミザメはネズミザメ科の中で最も太い体を持ち、全長と体高の比は4.5に近い。このため泳ぎは非常に堅いもので、体をほぼ固定したまま尾のみを振ることで、機動性を犠牲にして高いエネルギー効率で推進力を生むことが可能となっている。本種は鰓の表面積が大きく、組織に大量の酸素を取り込むことができる。体側には好気的代謝を行う"赤筋"の短い帯がある。これは通常の"白筋"とは独立に、より少ないエネルギーで収縮することができ、遊泳持続力を高めている[23][24]。 本種は遊び行動が確認されている数少ない魚類の一つである[18]。主にコーンウォール沖において、本種が水面に浮かぶケルプの葉状体の上を転がったり、繰り返し体に巻き付けたりする行為が観察されている。これは探索行動や自己刺激行動である可能性もあるが、単にケルプに潜む小型生物を食べたり、体表の寄生虫を落としたりするための行動である可能性もある[18][25]。また、群れの中で互いに追いかけ合う行動も報告されている。流木の破片や釣具の浮きなど、水面に浮かぶ天然・人工物を突付く・投げる・噛むなどして遊ぶ行動も見られる[18][25][26]。 本種の捕食者は記録されていないが、ホホジロザメとシャチが天敵として考えられる。アルゼンチンで捕獲された小型個体に、クロヘリメジロザメのものに似た噛み跡が付いていた記録があるが、これが捕食行動によるものか種間闘争によるものかは不明である[3]。寄生虫として、条虫のDinobothrium septaria ・Hepatoxylon trichiuri [27][28]、カイアシ類のDinemoura producta [29]・Laminifera doello-juradoi [30]・Pandarus floridanus [31]が知られている。自然死亡率は低く、北西大西洋では幼体で年間10%、成体雄で15%、成体雌で20%である[8]。 摂餌 活動的な捕食者で、主に小-中型の硬骨魚を食べる。遊泳性のミズウオ科・サバ・イワシ・ニシン・サンマ科などの他、タラ科・メルルーサ科・コオリウオ科・マトウダイ科・イカナゴ科・ダンゴウオ科・カレイ目などの底生魚も捕食する。頭足類、特にイカも重要な獲物であり、稀にアブラツノザメ・イコクエイラクブカなどの小型のサメも捕食する。胃内容物からは、偶発的に飲み込んでしまったと見られる小型の貝類・甲殻類・棘皮動物や他の無脊椎動物のほか、小石・羽毛・ゴミの破片などの未消化物も発見されている[1][18][21]。 北西大西洋では、春には主に遊泳性魚類やイカ、秋には底生魚を食べる。これは春から秋に本種が次第に深い場所に移っていくことに対応し、その場所で利用しやすい生物を食べていると考えられる。このことから、本種は日和見的な捕食者で、餌生物への特異性は高くないと見られる[21]。春から夏にかけてケルト海やの外縁では、高密度の動物プランクトンに集まる魚を追って、潮汐によって形成された暖水塊の前線に本種の群れが出現する[19][20]。狩りを行っている個体は定期的に表層から底までを幅広く泳ぎ、数時間おきに元の深さに戻ってくるという行動パターンをとるが、この上下運動は嗅覚に誘導されていると考えられる[19]。1歳・1m程度の幼体はオキアミや多毛類を食べるという報告がある[29]。 生活史 繁殖サイクルは特殊で、両半球でほぼ同じ時期（半年ずれることなく）に行われる。これは繁殖が水温や日照時間の影響をあまり受けないことを意味し、おそらく生理的に内温性であることによるものである[32]。交尾は主に9-11月に行われるが、シェトランド諸島では1月に、交尾による真新しい噛み傷のついた雌が報告されている。雄は雌の胸鰭・鰓の周囲・体側に噛み付いて体を固定し交尾を行う[33]。北西大西洋ではニューファンドランド島と、メイン湾内のジョージバンク上の2箇所の繁殖地が知られている[33][34]。成体雌は右側の卵巣と両側の子宮が機能する。おそらく毎年繁殖し、1つの子宮に2匹の胎児が互いに逆向きに入るため、典型的な産仔数は4となる。稀に、産仔数は1-5の幅で変動することがある[32]。妊娠期間は8–9ヶ月[3][33]。 ネズミザメ科の他種と同様に、卵食型の無胎盤性胎生であり、胎児は母体が供給する未受精卵を食べて成長する。このため妊娠期間の前半の雌は、長さ7.5cm程度の卵殻に包まれた小さな卵を子宮内に大量に排卵する。胎児は最初、卵黄嚢によって成長し、3.2-4.2cmで孵化する。この時点の胎児はよく発達した外鰓と螺旋腸を持つ。4.2-9.2cmで外鰓と卵黄嚢はほぼ再吸収されるが、まだ卵殻に包まれた卵を食べることはできない。10-12cmになると、胎児は下顎に2本の大きな"牙"状の歯を発達させ、これで卵殻を破ることができるようになる。上顎にもこれよりは小さいが、2本の歯が発達する。その後、胎児は卵を貪欲に食べ始め、胃は大きく膨らむ。これに伴って腹の筋肉は中央で断裂し、皮膚は大きく伸びる[32][33]。 20-21cm程度の胎児は、色素を欠いているために眼を除いてピンク色であり、頭部と鰓はゼラチン質で横に膨らんでいる。30-42cmの時点で、胎児の体重の81%は胃に蓄えた卵黄となっている。34-38cmで胎児は色素を獲得し始め、牙が抜け落ちる。このあたりで雌は排卵を停止する。胎児は子宮内に残る卵を顎で潰すか丸呑みすることで消費し続けるが、やがて胃に蓄えた卵黄に主な栄養を頼るようになる。胎児は栄養を胃から肝臓に移し始め、胃の収縮に伴って肝臓は急速に拡大していく。40cmになると色素が完全に生成され、58cmで出生時の外見を獲得すると想定される。この時点で胃は収縮しており、腹部の筋肉は再結合して、実態は異なるが"臍"のような痕を残す。両顎には数列の単尖頭の歯が生え揃うが、これは倒れており、出生までは機能しない[32][33]。 出生時は58-67cmで、5kgを超えない。重量の1/10程度が肝臓で、胃内部にはまだ卵黄が残っており、食事を覚えるまではその栄養で成長する[8][32]。胎児の成長率は全体として7-8cm/月程度である[32][33]。時折、子宮内の一方の胎児がもう一方よりかなり小さくなることがある。これは、子宮内で前向きの胎児が母体の排卵する卵をほとんど食べてしまうことや、母体が全体に行き渡るほど十分な卵を排卵できないことによる[32]。出産は4-9月で、北大西洋では4-5月（春から夏）、南半球では6-7月（冬）に最も盛んである。北西大西洋では、出産はサルガッソ海の深度500m程度の場所で行われる[17]。 成熟するまでの成長速度は雌雄であまり変わらないが、雌は性成熟が遅いためにより大きくなる[35]。生後4年までの成長率は年間16-20cmで、両半球であまり変わらない。その後は、南西太平洋の個体は北大西洋の個体より成長速度が落ちる[36]。北大西洋では、雄は尾叉長1.6-1.8m・6-11歳、雌は2.0-2.2m・12–18歳[33][35]、南西太平洋では、雄は1.4-1.5m・8–11歳、雌は1.7-1.8m・15–18歳で性成熟する[32][36][37]。最高齢個体の記録は26歳で、全長2.5mだった[38]。最大寿命は大西洋で30–40年[38]、南太平洋で65年程度と推定される[36]。 体温調節 他のネズミザメ科同様に内温性で、赤筋の代謝熱を体内に留めるための特殊化した血管系である奇網を備えている。これは対向流交換系となっており、効率的な熱交換器として機能する。本種は様々な場所に奇網を持っており、脳と眼に接続する眼窩部の奇網、遊泳筋に接続する体側皮下の奇網、内臓塊に接続する肝臓上部の奇網、腎臓の奇網などがある[24]。 本種が深部体温を保つ能力は、サメの中ではネズミザメに次いで2位である。赤筋は脊柱に沿って走り、その側面には帯状に並んだ4,000本を超える細い動脈からなる奇網がある[39]。体の深部は周囲の水より8–10℃暖かく、これはネズミザメ科内で最も高いものの一つである[40]。内温性であることで、高い巡航速度の維持、深海での長時間の活動、冬季でも高緯度での活動が可能になり、他のサメが利用できない獲物を利用できるようになっている[24][29]。眼の奇網は脳と眼の温度を3–6℃上昇させ、おそらく深度変化による急激な温度変化からこれらの繊細な器官を守るのに役立っている。また、潜在的には視力の向上や反応時間の減少にも繋がる[41]。 人との関わり その体格から人間やボートを攻撃することは可能であるが、そのような事例は稀にしか報告されていない[3]。2009年の国際サメ被害目録では3件の攻撃を本種によるものとしており、1件は人が挑発した事例で致命的ではなく、2件はボートに対するものだった[42]。ある古い逸話には、海面から飛び出した個体が漁師の服を切り裂いたというものがある。遊泳者が"ネズミザメ"に噛まれたという報告は他にもあるが、これはアオザメやホホジロザメを誤認している可能性もある。最近、北海の石油プラットフォームにおいて、潜水作業員に接近する1個体の成体が撮影された。この個体は時折体を軽く擦りつけたが、危害は加えなかったため、捕食が目的ではなく防御行動または好奇心によるものだったと考えられる[3]。 過去には、小型魚種を狙った軽量の網を傷つける、針に掛かった魚を奪い取るなどの行動から漁業者に嫌われていたこともあった[3]。本種はアイルランドや英国・米国の釣り人に、ゲームフィッシュとして高く評価されている。引きは強いが、アオザメのように空中に跳び出すことはあまりない。初心者は本種をアオザメ ("mako") と間違えることがよくあり、ニューイングランドでは本種に "fako" の愛称が付けられている。国際ゲームフィッシュ協会は本種の記録を取っている[3][18]。 漁業 肉と鰭を目的に、本種は長期間に渡って高い漁獲圧を受け続けている[43]。肉は生・冷凍・干物・塩漬けで販売される。1997-1998年の価格は5–7ユーロ/kg（ヨシキリザメの4倍）で、最も高価なサメの肉の一つであった。需要のほとんどはヨーロッパだったが、米国や日本にも輸出された。鰭はフカヒレとして東アジアに輸出され、残った残骸も、皮革・肝油・魚粉などに加工されることがある。本種の貿易はかなりの量に上ると見られるが、多くは複数種が混同されているため種レベルの正確な輸出入量データは得られていない[44][45]。主に延縄で漁獲されるが、刺し網・流し網・トロール漁・手釣りなども用いられる。価値が高いため、混獲された場合でも保存されることが多いが、船倉が足りない場合はフィニングを行い残骸は捨てられることもある[43]。 本種に対する漁業は1930年代、ノルウェーとデンマークの延縄漁船によって北東大西洋で開始された。ノルウェーの漁獲量は、1926年には279tだったが1933年には3,884tとなり、第二次世界大戦後に再開された直後の1947年には約6,000tを記録した。その後すぐに資源は枯渇し、1953-1960年には年間1,200–1,900t、1970年代初期には160–300t、1980年代後期から1990年代後期には10–40tとなった。デンマークでも同様に、1950年代初期の1,500tから、1990年代には100t以下にまで減少した[3][46]。フランスとスペインは1970年代に漁に参入した。フランスの漁船は主にケルト海とビスケー湾で操業し、年間漁獲量は1979年の1,000t以上から、1990年代後半には300–400tに落ち込んでいる。スペインの年間漁獲量は変動が激しく、ほぼ0から4,000t以上に及ぶ。これは、漁獲努力をあまり利用されていない海域へと移していったことを反映していると考えられる[43]。 北東大西洋での資源減少により、ノルウェーの漁船団は1960年代に、西方のニューイングランド-ニューファンドランド沖に移動した。数年後にはこれにフェロー諸島の延縄漁船も加わった。ノルウェーのこの海域での年間漁獲量は、1961年の1,900tから1965年には9,000t以上に増加し[15]、本種がsmeriglio の名で広く流通しているイタリアに主に輸出された[18][47]。その後6年でこの海域の資源も枯渇し、1970年にはノルウェーの漁獲量は1,000t以下に、フェロー諸島の漁獲量も同様の傾向となった。これに伴い、ほとんどの漁業者は別の海域に移動するか、別種の漁に切り替えた。その後25年間で資源は次第に回復し、乱獲前の30%に達した。だが1995年、カナダが排他的経済水域を設定して本種に対する漁業を始めると、1994-1998年に漁船団が年間1,000–2,000tを漁獲したことで、2000年には乱獲前の11–17%に再び減少した[15]。2000年に導入された厳しい規制と少ない漁獲割り当てによって本種の個体数は再び回復に転じたが、繁殖力の低さから回復には数十年かかると見られる[48]。高い漁獲圧による非意図的な人為選択が代償成長応答を引き起こしており、成長速度は速く、より早期に成熟するよう変化している[49]。 南半球での商業漁業の状況はあまり報告されていないが、より価値のあるミナミマグロ・メカジキ・マジェランアイナメなどを狙った日本・ウルグアイ・アルゼンチン・南アフリカ・ニュージーランドなどの遠洋延縄漁船によって大量に混獲されていると見られる。ウルグアイの遠洋マグロ延縄漁では、本種の混獲は1984年の150tがピークだった。この漁業における1988-1998年の捕獲努力量 (CPUE) の記録は、水揚げ量が90%下落したことを示している。これが個体数の減少によるものか、漁法の変化によるものかは不明である。1998-2003年におけるニュージーランドでの年間漁獲量は150–300tで、ほとんどが未成体だった[43]。 保護 北大西洋の東西で資源が急速に枯渇したことは、他のサメ漁でも典型的に見られる"にわか景気"パターンとしてよく言及される。産仔数が少ないこと、成熟に時間がかかること、様々な年齢の個体が同時に捕獲されることによって、本種は乱獲にあまり耐性がない[50]。IUCNは全体的な保全状況を危急としている[43]。北西大西洋とバルト海では絶滅危惧[47][51]、北東大西洋[46]と地中海[52]では絶滅寸前と評価されている。 本種は海洋法に関する国際連合条約 (UNCLOS) の附属書I（高度回遊性魚種）、移動性野生動物種の保全に関する条約（CMS、ボン条約）の附属書I（）に掲載されている。カナダ・米国・ブラジル・オーストラリア・欧州連合・大西洋まぐろ類保存国際委員会 (ICCAT) を含む超国家的団体によるサメのフィニングの禁止も、本種の保護に貢献している。ワシントン条約 (CITES) の動物委員会は本種に追加の保護を提供するよう勧告したが、2008年と2010年には本種の掲載は見送られた[43]。2013年3月、本種は正式にCITESの附属書IIに掲載され、国際取引における規制強化が可能になった[53]。 南半球での唯一の規制は2004年に設定されたニュージーランドの漁獲可能量 (TAC) で、年間249tとされている[43]。北東大西洋では長期間に渡る減少傾向にもかかわらず、規制は行われてこなかった。1985年から、欧州諸共同体の海域においてノルウェー200t、フェロー諸島125tの漁獲割り当てが設定された。これは1982年に設定が考えられていたノルウェー500t、フェロー諸島300tよりも少ないが、実際にはこの海域での漁獲量は設定された割当量より多く、実効性がないと考えられる[46]。 地中海では絶滅寸前で、20世紀中頃から個体数は99.99%以上減少している。生息域は成育場があると見られるイタリア半島周辺のみに縮小しており、過去数十年の科学調査・メカジキ漁の混獲・ゲームフィッシングなどによる捕獲個体を合計しても数十にしかならない[52][54]。1995年の地中海の特別保護地域と生物多様性に関する議定書では、附属書III ("species whose exploitation is regulated") に掲載されたが、批准されていない。1997年のヨーロッパの野生生物及び自然生息地に関するベルン条約では、附属書IIIに掲載されている。緊急対策が必要であることが認識されているにもかかわらず、新しい管理計画は未だ設定されていない[52]。 北西大西洋の個体群は北東大西洋よりもよい状況にある。カナダ海域での漁業は1995年、カナダ大西洋岸での外洋性サメ類の漁業管理計画において、年間の漁獲割り当てが1,500tに設定され、時期・海域・漁具が規制され、混獲や遊漁者による捕獲に上限が設定された。2000–2001年、カナダ水産・海洋省 (DFO) は詳細な個体群動態モデルにより、個体数を維持するには漁獲量を200–250tに留めることが必要だと結論し、2002–2007年の年間漁獲割り当てを250tに設定した。繁殖地であるニューファンドランド島沖での操業も停止された。2004年、絶滅の危機に瀕するカナダの野生生物の現状に関する委員会 (COSEWIC) は、本種が元々の個体数から大きく減少している（25%以下）ことに基づき、絶滅危惧とした。カナダ政府は本種に絶滅危惧種法を適用することはしなかったが、漁獲割り当てを185tに減らした[48]。米国では、1993年の大西洋サメ類の漁業管理計画において、処理後の水揚げ量で年間92tの漁獲割り当てが設定された[47]。2006年、アメリカ海洋漁業局 (NMFS) は本種を"Species of Concern"に掲載したが、絶滅の危機に瀕する種の保存に関する法律を適用するにはデータが不足しているとした[55]。 脚注 外部リンク at
https://ja.wikipedia.org/wiki/%E3%83%8B%E3%82%B7%E3%83%8D%E3%82%BA%E3%83%9F%E3%82%B6%E3%83%A1
{ "plaintext_start_byte": [ 10, 354, 941, 1202, 1280, 2130, 2767, 2994, 3328, 3544, 4388, 4994, 5112, 5306, 5429, 5531, 5630, 5842, 6143, 6679, 6780, 7165, 7378, 7533, 7675, 7749, 8106, 8213, 8346, 8725, 8813, 8870, 9079, 9320, 9448, 9508, 9625, 9995, 10302, 10411, 10471, 10726, 11934, 12258, 12539, 12636, 12859, 12978, 13071, 13259, 13422, 14130, 14604, 14758 ], "plaintext_end_byte": [ 353, 940, 1192, 1279, 2129, 2766, 2970, 3310, 3543, 4387, 4993, 5111, 5305, 5428, 5530, 5629, 5840, 6110, 6666, 6778, 7147, 7348, 7517, 7673, 7735, 8104, 8174, 8345, 8699, 8812, 8868, 9059, 9319, 9447, 9506, 9589, 9994, 10301, 10385, 10453, 10723, 11895, 12225, 12522, 12634, 12821, 12956, 13069, 13232, 13420, 14117, 14564, 14755, 14877 ] }
What was the first percussion instrument?
Percussion instrument
english
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
A percussion instrument is a musical instrument that is sounded by being struck or scraped by a beater (including attached or enclosed beaters or rattles); struck, scraped or rubbed by hand; or struck against another similar instrument. The percussion family is believed to include the oldest musical instruments, following the human voice.[1] The percussion section of an orchestra most commonly contains instruments such as timpani, snare drum, bass drum, cymbals, triangle and tambourine. However, the section can also contain non-percussive instruments, such as whistles and sirens, or a blown conch shell. Percussive techniques can also be applied to the human body, as in body percussion. On the other hand, keyboard instruments, such as the celesta, are not normally part of the percussion section, but keyboard percussion instruments such as the glockenspiel and xylophone (which do not have piano keyboards) are included. Percussion instruments are most commonly divided into two classes: Pitched percussion instruments, which produce notes with an identifiable pitch, and unpitched percussion instruments, which produce notes or sounds without an identifiable pitch.[2][3] Function Percussion instruments may play not only rhythm, but also melody and harmony. Percussion is commonly referred to as "the backbone" or "the heartbeat" of a musical ensemble, often working in close collaboration with bass instruments, when present. In jazz and other popular music ensembles, the pianist, bassist, drummer and sometimes the guitarist are referred to as the rhythm section. Most classical pieces written for full orchestra since the time of Haydn and Mozart are orchestrated to place emphasis on the strings, woodwinds, and brass. However, often at least one pair of timpani is included, though they rarely play continuously. Rather, they serve to provide additional accents when needed. In the 18th and 19th centuries, other percussion instruments (like the triangle or cymbals) have been used, again generally sparingly. The use of percussion instruments became more frequent in the 20th century classical music. In almost every style of music, percussion plays a pivotal role. In military marching bands and pipes and drums, it is the beat of the bass drum that keeps the soldiers in step and at a regular speed, and it is the snare that provides that crisp, decisive air to the tune of a regiment. In classic jazz, one almost immediately thinks of the distinctive rhythm of the hi-hats or the ride cymbal when the word "swing" is spoken. In more recent popular music culture, it is almost impossible to name three or four rock, hip-hop, rap, funk or even soul charts or songs that do not have some sort of percussive beat keeping the tune in time. Because of the diversity of percussive instruments, it is not uncommon to find large musical ensembles composed entirely of percussion. Rhythm, melody, and harmony are all represented in these ensembles. Percussion notation Music for pitched percussion instruments can be notated on a staff with the same treble and bass clefs used by many non-percussive instruments. Music for percussive instruments without a definite pitch can be notated with a specialist rhythm or percussion-clef; More often a bass clef is substituted for rhythm clef. Classification Percussion instruments are classified by various criteria sometimes depending on their construction, ethnic origin, function within musical theory and orchestration, or their relative prevalence in common knowledge. The word "percussion" has evolved from Latin terms: "percussio" (which translates as "to beat, strike" in the musical sense, rather than the violent action), and "percussus" (which is a noun meaning "a beating"). As a noun in contemporary English it is described in Wiktionary as "the collision of two bodies to produce a sound". The usage of the term is not unique to music but has application in medicine and weaponry, as in percussion cap, but all known and common uses of the word, "percussion", appear to share a similar lineage beginning with the original Latin: "percussus". In a musical context then, the term "percussion instruments" may have been coined originally to describe a family of musical instruments including drums, rattles, metal plates, or blocks which musicians would beat or strike (as in a collision) to produce sound. Hornbostel–Sachs has no high-level section for percussion. Most percussion instruments (as the term is normally understood) are classified as idiophones and membranophones. However the term percussion is instead used at lower-levels of the Hornbostel–Sachs hierarchy, including to identify instruments struck with either a non-sonorous object (hand, stick, striker) or against a non-sonorous object (human body, the ground) – as opposed to concussion which refers to instruments in which two or more complementary sonorous parts are struck against each other – and for other purposes, for example: 111.1 Concussion idiophones or clappers, played in pairs and beaten against each other, such as zills and clapsticks. 111.2 Percussion idiophones, includes many percussion instruments played with the hand or by a percussion mallet, such as the hang, gongs and the xylophone, but not drums and only some cymbals. 21 Struck drums, includes most types of drum, such as the timpani, snare drum, and tom-tom. (Included in most drum sets or 412.12 Percussion reeds, a class of wind instrument unrelated to percussion in the more common sense There are many instruments that have some claim to being percussion, but are classified otherwise: Keyboard instruments such as the celesta and piano.[4] Stringed instruments played with beaters such as the hammered dulcimer. Unpitched whistles and similar instruments, such as the pea whistle and Acme siren. Percussion instruments are sometimes classified as "pitched" or "unpitched". While valid, this classification is widely seen as inadequate. Rather, it may be more informative to describe percussion instruments in regards to one or more of the following four paradigms: By methods of sound production Many texts, including Teaching Percussion by Gary Cook of the University of Arizona, begin by studying the physical characteristics of instruments and the methods by which they can produce sound. This is perhaps the most scientifically pleasing assignment of nomenclature whereas the other paradigms are more dependent on historical or social circumstances. Based on observation and experimentation, one can determine how an instrument produces sound and then assign the instrument to one of the following four categories: Idiophone "Idiophones produce sounds through the vibration of their entire body."[5] Examples of idiophones: Bells Bock-a-da-bock Cabasa Cajón Castanets Celesta Chimes Claves Cowbell Crash cymbals Crotales Daxophone Flexatone Güiro Handbells Hi-hat Lummi stick Maraca Marimba Orchestra bells Quadrangularis Reversum Ratchet Singing bowls Slit drum Steelpan Suspended cymbal Temple blocks Thumb piano (or Kalimba) Triangle Txalaparta Vibraphone Vibraslap Wood block Xylophone Membranophone Most objects commonly known as "drums" are membranophones. Membranophones produce sound when the membrane or head is struck with a hand, mallet, stick, beater, or improvised tool."[5] Examples of membranophones: Bass drum Bongos Conga Darbuka Djembe Mridangam Octoban Parai Snare drum Tabla Thavil Timpani Tom-tom Lion's roar Urumi (drum) Wind machine Chordophone Most instruments known as "chordophones" are defined as string instruments, but some such as these examples are percussion instruments also. Hammered dulcimer, Cimbalom Onavillu Piano Berimbau Jhallari Aerophone Most instruments known as "aerophones" are defined as wind instruments such as a saxophone whereby sound is produced by a person or thing blowing air through the object. In a traditional ensemble setting, aerophones are played by a percussionist, generally due to the instrument's unconventional nature. Examples of aerophones played by percussionists: Apito or samba whistle Siren Slide whistle Whistle or police whistle By musical function or orchestration When classifying instruments by function it is useful to note if a percussion instrument makes a definite pitch or indefinite pitch. For example, some percussion instruments (such as the marimba and timpani) produce an obvious fundamental pitch and can therefore play melody and serve harmonic functions in music. Other instruments (such as crash cymbals and snare drums) produce sounds with such complex overtones and a wide range of prominent frequencies that no pitch is discernible. Definite pitch of Music Percussion instruments in this group are sometimes referred to as "pitched" or "tuned". Examples of percussion instruments with definite pitch: Chimes/Tubular bells Crotales Glass harmonica Glass harp Glockenspiel Handbells Marimba Mridangam Rototom Steelpan Tabla Timpani Tuned Triangle Vibraphone Wind chimes Xylophone Xylo-marimba Indefinite pitch Instruments in this group are sometimes referred to as "non-pitched", "unpitched", or "untuned". Traditionally these instruments are thought of as making a sound that contains such complex frequencies that no discernible pitch can be heard. In fact many traditionally unpitched instruments, such as triangles and even cymbals, have also been produced as tuned sets.[3] Examples of percussion instruments with indefinite pitch: Bass drum Castanets Cymbals Rainstick Slapstick or whip Snare drum Tamtam Tom-tom By prevalence in common knowledge Although it is difficult to define what is "common knowledge", there are instruments in use by percussionists and composers in contemporary music which are certainly not considered by most to be musical instruments of any kind. Therefore, it is worthwhile to try to make distinction between instruments based on their acceptance or consideration by a general audience. For example, it is safe to argue that most people would not consider an anvil, a brake drum (the circular hub which houses the brake on the wheel of a motor vehicle), or a fifty-five gallon oil barrel to be musical instruments, yet these objects can be used by composers and percussionists of modern music. One might assign various percussion instruments to one of the following categories: Conventional or popular Drum kit Gong (tamtam) Tambourine Triangle Unconventional Automobile brake drum Beer kegs Brooms Clay pots Firearms or explosive charges Five gallon buckets Garbage cans Glass bottles Hammer Metal pipes Metal pots Plastic bottles Plastic bag Rocks in a bucket Shopping carts Spokes on a bicycle wheel Tableware One pre-20th century example of found percussion is the use of cannon (usually loaded with blank charges) in Tchiakovsky's 1812 Overture. John Cage, Harry Partch, Edgard Varèse, and Peter Schickele, all noted composers, created entire pieces of music using unconventional instruments. Beginning in the early 20th century, perhaps with Ionisation by Edgard Varèse which used air-raid sirens (among other things), composers began to require percussionists to invent or "find" objects to produce the desired sounds and textures. Another example includes the use of a hammer and saw in Penderecki's De Natura Sonoris No. 2. By late 20th century, such instruments had become common in modern percussion ensemble music and popular productions, such as the off-Broadway show, Stomp. Rock band Aerosmith used a number of unconventional instruments in their song Sweet Emotion, including shotguns, brooms, and a sugar bag. The metal band Slipknot is well known for playing unusual percussion items, having two percussionists in the band. Along with deep sounding drums, their sound includes hitting baseball bats and other objects on beer kegs to create a distinctive sound. By cultural significance or tradition It is not uncommon to discuss percussion instruments in relation to their cultural origin. This has led to a division between instruments which are considered "common" or "modern," and folk instruments which have a significant history or purpose within a geographic region or cultural group. Folk percussion instruments Berimbau Bodhrán Bombo legüero Cajon Dhaa Dhime Dhol Dholak Djembe Dunun Gamelan Kalimba (Thumb Piano) Kpanlogo Lagerphone Latin percussion Madal Marimba Marimbula Naykheen Pogo cello Skrabalai Steelpan Tabla Taiko Tambourine Thavil Timbales Tonbak Urumee Udukai "Common" drums This category includes instruments which are widely available and popular throughout the world: Drum kit, typically consisting of: Bass drum Crash cymbal Ride cymbal Floor tom Hi-Hat cymbals Snare drum Tom-tom drums Marching percussion instruments Orchestral percussion instruments By capability of melodic production Non-melodic percussion: bongos, snare drum, etc. Melodic percussion: glass marimba, gendér, etc. By percussive beater Different objects are used to strike a percussion instrument in order to produce its sound. Hands: hand drums, body percussion Sticks: drum kit Mallets: mallet percussion, timpani Auxiliary: triangle, cymbals Feet: step dance (inc. tap percussion) Names for percussionists The general term for a musician who plays percussion instruments is "percussionist" but the terms listed below are often used to describe a person's specialties: Balafonist: a balafon player Bombisto: a bombo legüero player Bongocero: someone who plays bongos and usually cencerro (a cow bell) Congalero, conguero: someone who plays congas Cymbalist: someone who plays cymbals Djembefola: djembe player. Drummer: someone who plays the drumset, hand drums or a single drum such as Snare drum. Dununfola: dunun player. Glockenspielist: someone who plays the glockenspiel. Güirero: someone who plays the güira, a Dominican scraper used in merengue music Marimbist: a marimba player Panman, pannist: a steelpan player Timbalero, timbero: someone who plays timbales Timpanist: a timpani player Vibraphonist: a vibraphone player Xylophonist: a xylophone player See also Beat boxing Bock-a-da-bock Drum Drum beat (including a list of drum beats) Drum Corps International Drum Kit Drumline Drum machine Electronic drum Hand percussion Klopotec Latin percussion List of percussion instruments List of percussionists Melodic percussion instrument Musical Stones of Skiddaw Orchestral percussion Percussion notation Pipes and Drums Corps Practice pad Vocal percussion Rudimental percussion Percussion Ensemble Notes and references Further reading James Blades, Percussion Instruments and Their History, (1970). Shen, Sinyan, Acoustics of Ancient Chinese Bells, Scientific American, 256, 94 (1987). at Curlie — History, origin, and influence of percussion instruments — Website for drummers and percussionists
https://en.wikipedia.org/wiki/Percussion%20instrument
{ "plaintext_start_byte": [ 2, 952, 2627, 6781, 7563, 7663, 8027, 12551, 14401, 15394, 17352, 18332, 20000, 20662, 22369, 23062, 23674, 24164, 25901, 26935, 27990, 41480, 42559, 45524, 45611, 46726, 48105, 59116, 59850, 69808, 70762, 73364, 74600, 76933, 81816, 86214, 90839 ], "plaintext_end_byte": [ 938, 2592, 6767, 7526, 7662, 8026, 12537, 14400, 15393, 17351, 18331, 19999, 20661, 22368, 23061, 23673, 24163, 25885, 26923, 27974, 41449, 42526, 45465, 45610, 46707, 48063, 59115, 59849, 69772, 70695, 73308, 74547, 76869, 81744, 86180, 90760, 91099 ] }
في أي دولة تقع مدينة ميناب؟
ميناب
arabic
{ "passage_answer_candidate_index": [ 0 ], "minimal_answers_start_byte": [ 926 ], "minimal_answers_end_byte": [ 936 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
مدينة ميناب (بالفارسية: شهرستان ميناب ) وتكتب بحروف لاتينية كالتالي: Minab - Mīnāb وتسمى أيضاً «هرمز القديمة البرية» أو «مغستان» ، وتقع على بعد 28 ميلاً تقريباً جنوب - شرق قرية شميل ، وحوالي 50 ميلاً شرق بندر عباس مباشرة و15 ميلاً في خط مستقيم أقرب نقطة على البحر ، وتقع على الشاطئ الأيسر لنهر ميناب مع مساحة 5/6878 في القرب من مياه مضيق هرمز و 27 متر معدل ارتفاع المدينة عن سطح البحر وتقتصر هذه المدينة من الشمال إلى مدينة رودان ومن الغرب إلى مدينة بندر عباس ومن الشرق والجنوب إلى مدينة جاسك وتتبع محافظة هرمزغان في جنوب شرق إيران . الحدود ميناب يحدها غرباً البحر ، وشمالاً خط ممتد من مصب نهر شميل إلى تلال زندان ، بحيث يمر شمال قرية (ميانشهر) مباشرة ، ومن الشرق سلسلة تلال زندان حتى قرية گروك تقريباً ، وعند هذه النقطة تنحرف الحدود إلى الجنوب الغربي ، وبعد مرورها بين قريتي تالينگ وگروك ، وتترك قرية گوسمند في گيابان وتمتد جهة الجنوب الغربي إلى البحر من زيارت في ميناب وبنداران في گيابان ، وبهذا الحدود يكون طول المنطقة حوالي 45 ميلاً وعمقها إلى الداخل حوالي 25 ميلاً . وتتضمن أيضاً أجزاء كبيرة من الساحل الغربي والجنوب الغربي من مياه مضيق هرمز ، وقال سديد السلطنة في هذا الصدد: " تلك المنطقة محدودة – أي ميناب - من الشمال إلى رودان ومن الشرق والشمال الشرقي إلى بشاكرد ورودبار ومن الغرب إلى شميل ومن الجنوب إلى گيابان من الجنوب الغربي إلى مياه الخليج ." (1342، ص 449) . تقتصر مدينة ميناب من الشمال إلى أراضي قرية حومة الزراعية ومن الغرب إلى نهر ميناب ومن الجنوب إلى قرية بندزرك التي مشهورة بأشجارها الطويلة ولهذا السبب في القدم كانت تسمى بـ «عروس الجنوب» . المميزات الطبيعية ميناب عبارة عن سهل يمتد من سفح التلال شرقاً إلى البحر غرباً ، والساحل يغلب عليه الانخفاضّ ، وتملؤه المستنقعات ، مع عدد من الفجوات أصغر من أن تسمح القوارب المحلية التي تزيد عن الحجم المتوسط وتحتوي كقاعدة عامة على ماء مالح ، وأهمها خور ميناب . والمنطقة بجانب الشاطئ عبارة عن مستنقعات مالحة في كل مكان ، ليس بها إلا حشائش خشنة ، وبعض شجيرات التمر الهندي ، وفي المناطق المجاورة للبحر مباشرة أشجار المنجروف ، والركن الشمالي الغربي للمنطقة نحو الداخل من الشاطئ عبارة عن صحراء رملية مشبعة بالملح لدرجة لا تسمح بوجود أي نبات ، وباقي المنطقة خصب ومزروع جيداً إمّا بماء المطر وإمّا بري جيد من نهر ميناب ، ومن مجار أصغر تنبع من التلال . وبلغ اتساع نهر ميناب عند مدينة ميناب من 400 إلى 600 ياردة ، ويحمل كمية لا بأس بها من المياه ، وفي فارس يسيل النهر حتى عمق قدم واحدة باتساع مائتي ياردة ، أما في الصيف فإنه ينضب إلى درجة الجفاف في العديد من قنوات الري ، وأما في الشتاء فإنه يجري أو يفيض على مستوى أعلى حتى يصبح في بعض الأحوال صعب المرور ، ولا يصل إلى البحر في الأوقات العادية إلا قليل من الماء عند المصب الذي يقع على الشاطئ على بعد بعد 7 أميال جنوب شرق فتحة خور ميناب ، والقنوات الرئيسية التي تعتمد على نهر ميناب هي تلك التي تبدأ من الشاطئ الأيمن عند بسرة ، وتروي بعض قرى تقع إلى الغرب وتلك التي تبدأ من الشاطئ الأيسر وتمر خلال مدينة ميناب إلى بعض القرى الجنوبية . وماء النهر طيب صالح للشرب ، والمجاري الأخرى في المنطقة تستحق الملاحظة وهي مزاوي ، وله مجرى واسع ولكنه ضحل ، ويعبر المنطقة إلى البحر على بعد بضعة أميال جنوب نهر ميناب ، وچهلك ، الذي يصب على بعد ميل واحد جنوب كوهستك . والتلال التي تكون الحدود الشرقية للمنطقة: والتي تسمى كوه زندان ، أو كوه رودبار في الشمال عند اتصالها بمنطقة رودبار ، هي تلال وعرة عديمة النبات إلا قليلاً من الأشجار . يؤلف شريط الأرض المقوس ، الممتد على ساحل مضيق هرمز ، ما يعرف «البيرونات» التي شاعت تسميتها باسم ثابت أقدم هو مغستان ، أي مكان المشجر نخيلاً ، ويبدو أن لقب نخيل ستان المرادف يطلق على التخصيص على أفضل منطقة نخيل ، وهي منطقة نخيل ميناب التي ما تزال موجودة حتى اليوم ، وتعد أروع حقل نخيل في تلك الأرجاء ، على الرغم من نقص الدقة في النصوص الذي يعكس بلا ريب توسيع الاستعمال الذي يدفع إلى الاعتقاد بأن مغستان تمتد من لشتان إلى جاشك ، فإن هذه التسمية لا تنطبق في الحقيقة إلا على السهل الساحلي المنبسط مقابل جرون وأمام ميناب أما بالمعنى الضيق ، فلا يشتمل على مقاطعات الحوض الأعلى لرودان ومنوجان وبشكرد . (كتاب سلطنة هرمز العربية لـ أ.إبراهيم خوري ود. أحمد جلال التدمري ، ص 28) المناخ المناخ في ميناب حار والجو رطب ، وأهل ميناب يعتبرونها صحية أكثر من بندر عباس ، ويتعاون الظل والماء الجاري على جعلها على الأقل أكثر برودة ، وفي الصيف يهاجر كثير من أهالي بندر عباس إلى ميناب هرباً من الحرارة الرهيبة في مدينتهم ، ويكثر الناموس جداً وحتى في أوائل مارس يكون من الكثرة بحيث يجعل الحياة حملاً ثقيلاً ، ويقال إن الأمطار تهطل بغزارة في ميناب أكثر من أي مكان آخر على الشاطئ في حدود 150 ميلاً على كلا جانبيها . التقسيمات الإدارية مدينة ميناب تشمل 4 أجزاء و11 منطقة ريفية وهي على التالي:- الجزء المركزي: 1- گوريند 2- حومه 3- تياب 4- كريان . جزء توكهور: 1- توكهور 2- چراغ آباد بالإضافة إلى مدينة هشت بندي . جزء بندزرك: 1- بندزرك كهنه 2- كرگان . جزء سندرك: 1- در پهن 2- سندرك 3- بندر بالإضافة إلى مدينة سندرك . كانت مدينه ميناب طبقاً للتقسيمات الإدارية في عام 1978م تنقسم إلى ثلاثة أجزاء (گيابان وسندرك وميناب) ، ومدينتين (مدينة ميناب ومدينة سيريك) وتتبعهم 12 منطقة ريفية بالترتيب التالي: گوربند، بندزرك ، حومه ، تياب ، توكهور ، كريان ، گيابان ، سيريك ، سندرك ، بماني ، بندر ودر پهن وبعد فترة أصبحت سيريك مدينة مستقلة ، مجموع الأراضي الزراعية في ميناب 476 و 96 منها مهجورة ولا يعيش أحد بجوارها (سازمان برنامه و بودجه استان هرمزگان، 1376، ص 6-3) . السكان الأصليين للمناطق الزراعية ، هاجروا إلى المدن المجاورة مثل: جزيرة لارك وجزيرة قشم وجزيرة هرمز والبعض منهم هاجروا إلى دول الخليج العربي . وذكر ج.ج.لوريمر في دليل الخليج: " يحكم المنطقة موظف يقيم في ميناب ، ويعين له بعض التجار في طهران ، وهو يحكم المنطقة بالالتزام من قبل الحكومة الفارسية ، وميناب تخضع إلى حد ما من بعض الوجوه لحاكم موانئ الخليج ، والمفروض أنها تابعة إلى نائب حاكم بندر عباس الذي يمارس نوعاً من السلطة على حاكم ميناب ، وليست هناك من ذلك مظاهر واضحة ، ويمارس مندوب معين التجار نوعاً بدائياً من العدالة الجنائية والمدنية ، وهو مسؤول عن جمع 14000 تومان سنوياً كعائد للأرض ، وبخلاف هذه الأموال أو عائد الأرض لا تجمع أي ضرائب من المنطقة التي تعتبر من هذه الناحية أسعد حظاً من شميل أو بندر عباس ." وأوامر المندوب يتم تنفيذها بواسطة قوة مكونة من حوالي 30 جندياً ، وقد وضع في المنطقة 20 مدفعاً من المدافع النظامية لمساعدة سلطة الجمارك ، ويشرف مدير فارسي مركزه مدينة ميناب على أعمال الجمارك وراتبه 40 توماناً شهرياً ويخضع لأوامره مركز صغير في تياب ، وآخر في كوهستك . والرجلان الظاهران في المنطقة هما محمد باقر من مدينة ميناب ، وهو من أهل المنطقة ، والشيخ حسن يزد من كبار ملاك الأرض الذي كان نائب حاكم ميناب حوالي سنة 1901م ولكنه كان يمضي معظم وقته في بندر عباس . في عام 1872-1896م كانت ميناب جزءاً من إقليم فارس وهذا ما ذكره لوريمر في دليل الخليج:- " أما مقاطعات الشاطئ الفارسي المتبقية ، نزولاً إلى گيابان وبما في ذلك مقاطعات شيبكوه ، ولنجة ، وبستك ، وبندر عباس ، وشميل ، وميناب ، وجاشك ، وگيابان بكاملها ، فقد شكلت كلها جزءاً من إقليم فارس ، انتقلت من دشتي وتنگستان ، فيما بعد من اعتمادهما على بوشهر ، إلى الاعتماد المباشر على شيراز ؛ وانقسمت دشستان بين بوشهر وشيراز ، لكن مكاسب بوشهر على حساب إقليم فارس ، منذ انفصالها عنه عام 1887م ، تتألف من عسلوه ونابند في شيبكوه مع توابعها ، ومقاطعات لنجة وبندر عباس وشميل وميناب و گيابان وجاشك ، مع كل جزرها " في عهد القاجارية ميناب كانت جزءاً من اتفاقية بلوك ستة ، وكان يقال في ذلك الوقت لخمير ، ومحال ، وشميلات ، وميناب ، وگيابان ، وبلوچي ، بلوك ستة كانت تحت نفوذ النظام الحكومي ومعين التجار الذي كان يسيطر على بلوك ستة وكل سنة يدفع إيجاراً للحكومة ، وإيجار ميناب كانت 12000 تومان ومع التخفيض فقد كان يدفع 4000 تومان (سديدالسلطنة، 1342، ص 3-2) . السكان سكان ميناب من أصول مختلفة ، حيث يسكن في ميناب: العرب من الأصل العُماني والبحريني ومن أهالي الجزر العربية مثل: جسم وهرمز ولارك ، وتقطن في ميناب جزء كبير من قبائل البلوش ، وجزء آخر من طوائف القفص المهاجرين من بشكرد ورودبار وكهنوج ومنوجان ، بالإضافة إلى المهاجرين من المناطق والأقاليم المجاورة من لارستان وجهرم وشيراز وعوض ، وذلك بسبب موقعها المناسب للتجارة قرب البحر ، وفي عهد ملوك هرمز شهدت ميناب هجرة مختلف الأقوام إليها ومن بينها هجرة الهنود الذين أتوا بهدف التجارة والبعض من أجل الاستقرار ، كما كانت ميناب منطقة بارزة في تجارة الرقيق في فترة من الفترات لذا فأن العبيد الأفارقة يشكلون جزء بارز في ميناب إلى يومنا هذا سديد السلطنة كتب في تقريره عن سكان ميناب: " الذين يسكنون في الجزء الشرقي لميناب هم من أهالي المنطقة الأصليين والذين يسكنون في الجزء الغربي هم بلوش ويتحدثون باللغة البلوشية ، والبحرينية والجهرمية سكنوا بكثرة هنا ، والقليل من أهالي حيدر آباد الهندية كانوا ملاك العقارات في ميناب ، وهناك جزء من الهنود لديهم محلات وبيوت صغيرة . " (1342، ص 450) . يمكن تقسيم سكان ميناب إلى خمس طوائف أو مجموعات على الشكل التالي:- الطائفة الأولى: العرب وهم أصحاب السيادة في هذه المدينة منذ القدم وهم الذين أسسوا مملكة أو سلطنة هرمز على يد الشاه محمد وهو قائد عربي عبر الخليج ، وأسس لنفسه مملكة على ساحل كرمان ، واتخذ من هرمز -الواقعة على ساحل الخليج- عاصمة له ، وضرب الشاه محمد عملة باسمه ، لذلك لقب بـ «محمد درهم» ولكن لا يعرف بالتحديد التاريخ الذي أسس فيه الشاه محمد هذه المملكة (انظر مايلز، الخليج بلدانه وقبائله، ترجمة محمد أمين عبد الله، عمان 1982، ص 140. وانظر أيضاً صابر عرب: "هرمز في العصور الوسطى" بحث منشور في مجلة نزوى 1995، ص 116) وساعدت طائفة العربية بني أحمدي ملوك هرمز كثيراً . شهدت ميناب هجرات عربية عديدة ومنها هجرة البحارنة والعُمانية وبقية القبائل العربية من الأحساء والقطيف والبحرين وعُمان حيث كانت جميعها تحت نفوذ ملوك هرمز التي كانت تعيش الثراء والازدهارّ تلك الفترة ، والبحارنة إلى اليوم يتواجدون في ميناب ومن أشهر الأسر التي هاجرت من البحرين إلى ميناب السادة الهواشم ، ولقد ذكر لوريمر في كتابه دليل الخليج بأن في قرية «دوداو» على بعد ميل إلى 3 أميال جنوب غرب مدينة ميناب على الشاطئ الأيسر لنهر ميناب يسكن العرب من أصل بحراني ولديهم مائة منزل وقرية «دوداو» تتكون من 4 قرى صغيرة: دوداو الأصلية ، وركن آباد ، وتيب شاهي ، ودُري . وذكر لوريمر أيضاً بأن للعرب السنة - يقال إنهم من قبيلة بني كعب - 15 منزلاً في قرية «چيلوَ» الواقعة على بعد 7 أميال إلى الغرب من جنوب مدينة ميناب في وسط أرض سبخة مقفرة خالية من الطرق ، أما العرب العُمانيين فهم من أوائل العرب الذين هاجروا إلى ميناب ويعرفون إلى يومنا هذا بـ«عرب هاى مسقطى» أي عرب مسقط ، ولم تقتصر الهجرات العربية إلى ميناب عند هذا الحد بل حتى شهدت ميناب هجرات عربية أخرى من الساحل الشرقي والجزر العربية مثل جزيرة «جسم» و«هرمز» و«قيس» ومع العلم بأن كانت أجزاء كبيرة من ميناب تحت سيطرة بني معين والملا حسين الخالدي . الطائفة الثانية: البلوش ، كانت لهم السيادة في ميناب من بعد العرب ، وتاريخ البلوش يحفه بعض الغموض ، ولكن هناك عدة آراء فمنها القائل: بأنهم ينتمون إلى بني قحطان نسبتاً إلى الهجرات الأزدية لبعض مناطق بلوشستان وتحالفت معاهم قبائل عدنانية ، والعديد من الجهلاء يحصر البلوش بقوميات أخرى ليس للبلوش أية علاقة بهم لا من قريب ولا من بعيد ، وذلك لأطماع وأهواء الدعوات الشيعية ، ويدور جدل كثير حول أصل البلوش ما بين من يؤكد آريتهم ومن يصنفهم كساميين ، وهناك فريق يجزم بنزوحهم أصلاً من حلب ، وآخر يزعم أنهم قدموا من بلاد ما بين النهرين وأن أصولهم بابلية . وهناك فريق ثالث يستند على الأصل الهندو- أوروبي للغة البلوشية للقول بأنهم نزحوا تدريجياً إلى مواطنهم الحالية من مناطق حول بحر قزوين في حدود عام 1000 من الميلاد ، مستشهداً بما ورد على لسان الفردوسي في مؤلفه المعروف باِسم «كتاب الملوك» ، إلا أن مما لاشك فيه هو أن الإقليمين المعروفين اليوم باسم بلوشستان في باكستان وإيران لم يعرفاً بهذا الاسم إلا بعد نزوح أقوام إليهما من الخارج ، وتوطنهم فيهما من بعد صراعات ومواجهات مع السكان المحليين استمرت طويلاً . وهناك نظرية سائدة تقول: إن القبائل البلوشية هاجرت من منطقة قزوين إلى إقليمهم الحالي حوالي 2000 سنة قبل الميلاد ، حيث ذكر الفردوسي عن كتائب من الجيش مكونة من جنود بلوش في عصر سيروس وقمبيس ، ولكن سبب انتقال البلوش إلى إقليم مكران وكرمان لا يزال غامضاً . غالبية البلوش يقطنون في بلدة گيابان التابعة لمقاطعة ميناب وجزء الآخر في المناطق الساحلية مثل: كلاهي وكرگان وبعض قرى ميناب الداخلية ، وقبل عهد رضا شاه بهلوي كانت ميناب خاضعة تحت سيطرة البلوش وأصبحت جزء من بلوشستان العظمى . الطائفة الثالثة: القفص أو القفس ، وهم المهاجرين من جيرفت ورودبار وكهنوج ومنوجان وبشكرد إلى ميناب ولديهم لغة خاصة بهم تسمى بـ«مارزي كال» ، ويقال إن هذه الطائفة هاجرت من شمال أوكرانيا إلى سوريا والبعض منهم أصبحوا مثل الأكراد وكانت طائفة وحشية وتم ظلمهم من قبل السلاطين والحكام وإبعادهم من سوريا إلى أرض كردستان وبعدها إلى كرمان حيث استقروا في حدود كرمان وبلوشستان . كانوا يسمون بالكوچ ، كوچمان ، كوچني ،كوچجان ، كوچخ وتم ذكر اسمهم في أواخر العهد الساساني بأنهم طائفة شريرة جداً حيث يغدرون بالناس ويهجمون على أراضي بعيدة مثل أرض سيستان ، خراسان ، أفغانستان ، فارس ، تبريز ، وابن حوقل صنفهم من الأكراد حيث قال عن القفص: " وهم صنف من الأكراد وحي من أحيائهم ." أما الرهني فقال إنهم من العرب: " القفس جبل من جبال كرمان مما يلي البحر وسُكانه من اليمانية ثم من الأزد بن الغوث ثم من ولد سليمة بن مالك بن فهم ." وقال البشاري:- " الجبال المذكورة بكرمان جبال القفص، والبلوص، والقارن، ومعدن الفضة، وجبال القفص شمالي البحر من خلفها جُروم جيرَفت ، والروذبار، وشرقيها الأخواس، ومفازة ببن القفص ومكران، وغربيها البلوص، ونواحي هُرمز، ويقال: إنها سبعة أجبلٍ وإن بها نخلاً كثيراً وخصباً، ومزارع وإنها منيعة جداً والغالب عليهم النحافة والسمرة وتمام الخلقة يزعمون أنهم عرب، وهم مفسدون في الأرض ." قال الليث:- " القُفس جيل بكرمان في حيالها كالأكراد ." قال الراجز يذكره والمشتق منه:- " وكم قطعنا من عدُوّ شُرسِ ... زطٍّ وأكراد وقفس قُفسِ ." الطائفة الرابعة: المهاجرين من الهند والمناطق المجاورة لميناب ، يقال لأصحاب البشرة الغامقة من أهالي ميناب ورودان بالمهاجرين الآسيويين وهم من بلاد الهند والسند ، وكانت لديهم طائفتين مختلفتين على أرض ميناب ، منها طائفة كانت لون بشرتها داكنة ولم تكن سوداء وأجسامهم متوسطة ولم يكونوا عبيداً وأشكالهم قريبة للهنود تماماً ومنهم الزط والأوستا ، كما ذكر ج.ج.لوريمر تواجد الخوجة في ميناب . أما الهجرات من المناطق المجاورة التي توافدت إلى ميناب فكانت أغلبها من لارستان وعوض وجهرم وفارس الذين قدموا للعمل في ميناب ، وهناك أعداد مهاجرة من الأفغانية والبنغلاديشية يعملون في ميناب ، كما تشهد ميناب اليوم عمليات الاستيطان من قبل الحكومة الفارسية لدمج القوميات حيث أن هناك أقليات عديدة من مختلف القوميات الإيرانية يعملون في ميناب . الطائفة الخامسة: العبيد الذين تم شرائهم من أفريقيا وتم إحضارهم إلى أرض هرمز لخدمة الملوك وصفاتهم: بشرتهم داكنة وأجسامهم قوية وخشومهم كبيرة وشعرهم مجعد وكانوا يجتمعون في قلعة الزنجيين في شرق ميناب ، وتم بيعهم إلى المناطق المجاورة مثل كرمان وسجستان ليخدموا الحكام هناك . إن الأساطير المكذوبة التي تروجها أصحاب الأقلام الرخيصة من الفرس المتأثرين بفكر نقاوة العرق الآري حيث لم يتركوا قوم أو منطقة في إيران إلا ونسبوها إلى أسطورتهم الآرية المزيفة ، وإذا قمنا بدراسة انثروبولجية لسكان ميناب وسمات الأفراد فيها نجد بأنها تختلف عن سيمات وخصائص الآرية تماماً حيث الغالب على سكان ميناب البشرة السمراء عكس الآرية وهذا ما وصفه ماركوبولو لسكان هرمز العتيقة: " وسكان هرمز سمر ، يدينون بالإسلام ." ومن المعلوم أن الآرية سكان مناطق ذات أجواء باردة حيث نزوحوا من جنوب صحراء سيبريا الجليدية ؛ إذاً كيف لهم أن يتعايشوا مع أجواء ميناب الحارة وتخالف طبيعتهم ؟ ميناب قريبة للمناطق السامية أكثر من الآرية لذا فأن الهجرات السامية أقرب وأسهل لهذه المنطقة من الهجرات الآرية ، وبحسب خارطة توزيع القوميات في إيران فأن سكان ميناب يصنفون من العرب [1] ، وليس للفرس الآرية أي استناد تاريخي في هرمز القديمة العربية (ميناب) بحاضرها وماضيها ، ناهيكم عن الاختلاف الثقافي الشاسع بين سكان ميناب والآرية ولكن لا ننكر وجود الفرس أو نكران هويتهم في ميناب . الديانة أهالي ميناب مسلمين غالبيتهم يتبعون المذهب الشيعي ، بينما هناك جزء كبير من أهل السنة والجماعة في ميناب كما ذكرهم ج.ج.لوريمر في دليل الخليج:- " بينما يوجد المسلمون السنة بين البلوش والعرب المهاجرين فقط ." أهل السنة والجماعة في ميناب يتبعون مذهب الإمام الشافعي ولكن جزء من البلوش في ميناب يتبعون مذهب الإمام أبي حنيفة ، وهناك إشارة بأن سكان ميناب كانوا من أهل السنة والجماعة قبل المد الصفوي الشيعي على المنطقة حيث المذهب الذي اعتنقه أهل هرمز وملوكها ، هو مذهب الإمام الشافعي ويوضح المقدسي ذلك بقوله: " إن المذاهب الغالبة في هذه المدينة للإمام الشافعي . " (المقدسي ، ص353) . اللغة أهالي ميناب يتحدثون باللهجة المينابية المحلية - خليطة بين البلوشية والفارسية والعربية ولكن تغلب عليها الألفاظ الفارسية – وجزء كبير من سكان بندر عباس وجزيرة جسم ولنجة وجاسك يتحدثون بمثل هذه اللهجة ، أما الجزء الآخر في ميناب يتحدثون باللهجة البشكردية المارزية وهم القفص ، أما البلوش يتحدثون باللغة البلوشية الخاصة بهم مع اختلاف اللهجات بينهم ، كما أن هناك مجموعة مهاجرة من مدينة لارستان والبحرين إلى مدينة ميناب ويتحدثون بلغتهم ولهجتهم الخاصة ، مع ذلك فأن اللغة الفارسية هي الرسمية في المدينة كغيرها من المدن والمناطق الإيرانية واللهجة المحلية هي المتداولة بين السكان . التسمية المدينة التي تسمى بـ «ميناب» ، في المصادر التاريخية كانت تعرف بهرمز القديمة ، وفي عهد ملوك هرمز كانت وجهة تجارية هامة ، اسم هرمز في المصادر التاريخية كانت مختلفة: ، ارموز، ارموص، اورمرزيا و هارموزيا ، وتوجد عدة روايات تفسر تسمية المنطقة بهذا الاسم ، البعض يعتقد أن أصل الاسم هو خور مغ ، والمغ بمعنى النخل ، لذلك سميت به خور مغ أي أرض النخل ( مغستان ) وكانت تعرف أيضاً بهرمز القديمة وكلمة (هرمز) تاريخياً هي كلمة سومرية قديمة وليس فارسية آرية مثل ما يتصورها البعض . ذكر نياركوس أمير البحر الذي أرسله الإسكندر المقدوني إلى المحيط الهندي والذي عاد إلى العراق عام 326- 325 ق.م:- " بعد العبور من جاشك ذهبت إلى مسندم ولصعوبة العبور من هناك ، طلب المرافقين الذين كانوا معي ترك السفينة هناك واختيار الطريق البري للوصول إلى مقر إسكندر ولكن قلت للمرافقين: الهدف الأساسي من هذه الرحلة هي العبور من شط العرب والخليج عن طريق البحر ، ويجب علي العمل طبق الخريطة ولا يمكنني أن أغير طريقي . " نياركوس وصل إلى ميناب عن طريق مياه مضيق هرمز ، وقال:- " بعد العبور من 700 معبر وصلت إلى ميناء «نه اپ تنا» التي تقع في حدود مغ بريمي (مغ إبراهيمي) في ميناء كلاهي . " (سديدالسلطنه، 1342، ص 322-321) . نياركوس وصل إلى نهر آرئيس (نهر ميناب) بعد المرور من 100 معبر ، اكتشفنا من تقرير نياركوس الذي سافر إلى ميناب في عام 944م ، إن ميناب في عصر الهخامنشي كان مقراً للتجارة ، ولكن السؤال ماذا كانوا يسمون هرمز القديمة أو ميناب في ذلك العهد ؟ اعتماد السلطنة في كتابه مرات البلدان وسديد السلطنة في كتابه بندر عباس وخليج فارس ، شرحوا تقرير نياركوس وذكروا المناطق التي ذهب إليها نياركوس والمسافة التي قطعها ، سديد السلطنة ذكر اسم مينا وقال:- " بعد المرور من 100 معبر وصلنا إلى نهر أرئيس التي تقع بالقرب من مدينة هرموز أو ارموز، والتي تسمى الآن مينا . " (1342، ص 322) . هل في ذلك الوقت - فترة سفر نياركوس - كان اسم المنطقة مينا ؟ سديد السلطنة يكمل في تقريره ، نياركوس قال:- " أهالي تلك المنطقة استقبلونا استقبالاً حاراً . " (همان، ص 322). المدينة التي ذكرها سديد السلطنة باسم مينا ، في اللهجة المحلية يقال لها مينو أيضاً ، من التقارير الموجودة في المصادر التاريخية والجغرافية ، إن أهالي مينو والطوائف المختلفة التي مقرها مينو ، يسكنون في زوايا على الساحل ، قبل أعوام من توجه الفينيقيين إلى صناعة السفن ، كانوا يسكنون في هذه المدينة ويقال أيضاً إن الفينيقيين تعلموا أصول الصيد وصناعه السفن من أهالي مينو ، أهالي الخليج العربي كانوا لفترة من الزمن القادة في البحور ، والسياح الغربيين تعرفوا على الخليج العربي بواسطة هؤلاء القادة البحرية ، نياركوس كتب في تقريره ، إنه استطاع الوصول إلى الخليج العربي بواسطة البلوش وهم الذين ساعدوا في رحلته الصعبة ، حيث قال:- " كان يوجد شخص بلوشي اسمه هيدراسس ، هذا الشخص ساعدني وأوصل السفن إلى سواحل كرمان . " (همان، ص 318) . نياركوس ذكر في تقريره:- " إن أهالي ميناب استقبلوه وأعدوا له أشهى المأكولات المحلية والفاكهة والمشروبات ، وأعطونا سكناً مناسباً . " (سديد السلطنة ، 1342، ص 322) . " بعد استقرار جيشنا في ربوع ميناب ، أتى إلينا شخصاً بلباسٍ يوناني وقال الذهاب من مينا إلى معسكر إسكندر يستغرق 5 أيام ، لذلك إسكندر لن يأتي إلى ميناب ويجب على حاكم ميناب الذهاب إليه ، مع دخول نياركوس إلى ميناب وسماع خبر حضور إسكندر في القرب من ميناب ، حاكم ميناب ذهب مسرعاً إلى إسكندر لإخباره بوصول نياركوس ، إسكندر في البداية فرح جداً بوصول نياركوس بعد ذلك استاء كثيراً ؛ لإن نياركوس لم يأت لزيارته ، حاكم ميناب أراد أن يثبت كلامه عن وصول نياركوس ولكنه لم يستطع وتم زجه في السجن ، وحاكم ميناب قال لإسكندر من الممكن أن نياركوس أضاع الطريق إلى هنا لهذا تأخر في الوصول ، لذلك إسكندر أرسل مجموعة من جنوده للبحث عن نياركوس ، وتصادفوا في الطريق ولكن رجال إسكندر لم يتعرفوا على نياركوس ، أما رجال نياركوس عرفوا أن رجال إسكندر لم يتعرفوا عليهم لأن لباسهم عادية كأنهم من أهالي ميناب ، لذلك ذهبوا مسرعين إلى رجال إسكندر وقالوا لهم أنهم رجال نياركوس ونياركوس معاهم ويريدون الذهاب إلى إسكندر ؛ لذلك ذهبوا إلى إسكندر ، وإسكندر أرسل مع نياركوس 3000 شخصاً للذهاب إلى البحور الشرقية والتعرف عليها ، نياركوس قال لإسكندر في خطابه: أيّها الملك أقسم برب النوع رب جبل التب (المب) إن لا أحد من رجالك مات ولا تأذى ، وجميع السفن متوقفة في مرسى مينا (ميناب) . " (همان، ص 324) . إسكندر فرح كثيراً بسماع هذا الخبر وقال: " لم أفرح حين فتحت جميع الأراضي التي الآن تحت سيطرتي بقدر ما فرحت بسماع خبر سلامة جيشي ونياركوس . " مع وصول نياركوس إلى معسكر إسكندر ، تم إخلاء سبيل حاكم ميناب واعطاوه الكثير من الهدايا بالإضافة إلى إرساله إلى مقر الحكم وإسكندر وزع الأضحية من أجل الآلهة جوبيتر وحرول ونبطون ، وبعد أيام طلب نياركوس من إسكندر السماح له تكملة سفره إلى بحر الخليج ووافق إسكندر ، ذهب نياركوس إلى ميناب في ذلك الوقت البلوش كانوا يهاجمون ميناب دائماً وعندما وجدوا نياركوس في الطريق هاجموا عليه ، وتأذى نياركوس كثيراً ولكنه وصل إلى ميناب ، وبعد أيام ذهب إلى جزيرة غير مسكونة وكان اسم الجزيرة آرقانا «لارك» ، وبعد آرقانا ، آكريبس «جزيرة هرمز الحالية» وبعد ذلك آراراكتا التي هي «جزيرة قشم» . إسكندر لم يدمر مرسى ميناب وكان يحب حاكم ميناب كثيراً ، ويقال أيضاً إن في عهد السلوقية والأشكانية لم تعد ميناب مهمة كما كانت في عهد إسكندر ، ومع مرور الأيام دمرت ميناب ، حتى عهد ملوك هرمز تم إعادة بناء المدينة من الأول وتم تسميتها هرمز البرية ، في القدم كانوا يكتبون اسم ميناب «خور مغ» أيضاً ، خور بمعنى مرسى السفن ومغ بمعنى النخل ، كما كانت في القدم ميناب ورودان ولاية واحدة تتبعان كرمان ، وكانت تسمى ميناب «مغستان» بمعنى أرض النخل . سديد السلطنة كتب في تقريره: " يجب القول بحر مغستان لا بحر ميناب ؛ لإن في القدم كان اسم المنطقة مغستان وكانت تحت سيطرة ملوك مسقط وكان يوجد في تلك الولاية العديد من أشجار النخل . " (1342، ص 381) . يقال إن تسمية المنطقة باسم ميناب يرجع إلى عهد شاه عباس الصفوي ، وهناك من يقول بسبب اتفاق قلي خان مع الإنجليز بأن يخرجوا البرتغاليين من المرسى والجزر (جسم وجيرون) وتم تسميته باتفاقية ميناب . ميناب في القدم كانت تعرف بـ «هرمز القديمة» أو «هرمز البرية» ، وتم اقتباس اسم محافظة هرمزغان ومضيق هرمز من اسم ميناب القديم ، وفي الحضارة اليونانية تسمى ميناب بـ «اناميس» أو «اراميس» وفي التقارير والمصادر التاريخية والسياحية القديمة تم ذكرها باسامي مختلفة مثل:- اموز ، ارموص ، اركانا ، ارموز ، خورموزر ، منا ، مينا ، مناب ، مناو ، ميناو ، مينو الخ .. وأخيراً عرفت بـ «مغستان» عاصمة مدينة هرمز القديمة وتعرف (ميان آب) لوجودها بالقرب من مياه الخليج العربي وبحر عمان . وهناك من يقول بأن اسم ميناب أصلها ميناو وهي محرف من ميناء والتي تعني مرسى السفن ، ويقال أيضاً أن ميناب تقع في القرب من البحور (بحر الخليج العربي وبحر عمان) كان اسمها في القديم ميان اب (بين المياه) ومع مرور الزمن تغير لفظ الاسم ليصبح ميناب ، وهناك إشارة أخرى بأن مع انتقال مقر حكم ملوك هرمز إلى جزيرة جيرون وتم تسميتها بهرمز الجديدة وبعد فترة من الزمن تم إعادة بناء هرمز القديمة وأصبحت تعرف بـ مينو ، منا ، مناد ، مينا ، وميناب . أول تقرير عن تسمية هذه المنطقة باسم ميناب يرجع إلى فتح القلاع في جنوب إيران على يد جيش تيمور الكوركاني ، حيث ذكر في هذا التقرير أن جيش تيمور ، سيطروا على قلعة تزرج في حاجي آباد وقلعة شميل وقلعه ميناب وقلعة تنك زندان وقلعة منوجان هذا التقرير يرجع إلى القرن السادس الهجري . التقرير الثاني الذي يحكى عن وجه تسمية المنطقة يرجع إلى عام 1523م ، بعد سيطرة البرتغاليين على جزيرة هرمز ، وضعوا محمد شاه حاكماً لها وعقدوا اتفافية بينهم باسم ميناب وتم الاتفاق على أن محمد شاه يجب أن يكون مطيعاً لأوامر الحاكم البرتغالي ويجب على الحاكم البرتغالي أن يدافع عن محمد شاه إذا هاجم الأعداء على المنطقة . يقال: إن بعد تدمير مملكة هرمز القديمة ، كان يوجد أختان ( بيبي مينو وبيبي نازنين ) ساهموا في إعادة بناء المدينة ، ويوجد خرابة وبقايا من قلعة ميناب التي تسمى بقلعه بي مينو ، وهناك من يعتقد بأن الاسم اشتق من اسم هذه المرأة ، كما أن هذه الأسطورة تبين لنا وجود النساء في العالم السياسي من مئات السنين ، في المصادر التاريخية التي تحكى عن ملوك هرمز ذكر أسماء العديد من النساء مثل: بيبي بانضر ، بيبي سلطان ، بيبي نازملك ، بيبي سلطان (سلغر خاتون) وسيتال خاتون التي كانت ابنة شهاب الدين ملنك أحد ملوك هرمز القديمة . مدينة ميناب على مر الأزمان مع اساميها المختلفة كانت تجذب الناس إليها ولم تخلو من هجوم الأعداء وتدميرهم ولكن اليوم ميناب مدينة جميلة وخضراء ومن أهم المراكز التي تاثر على اقتصاد المنطقة . التعداد السكاني مجموع التعداد السكاني لمدينة ميناب في عام 1977م كان: 44817 نسمة ، و 22845 ذكور و 21972 إناث (مركز آمارايران، 1375، ص 85) ، وحسب مجموع التعداد التعداد في عام 2006م وصل عدد السكان في ميناب 257831 نسمة ، وبالنظر إلى التقسيمات الإدارية للقرى والمدن ، فالتعداد السكاني بالقرى أكثر من المدينة . في كتاب دليل الخليج لـ ج.ج.لوريمر ذكر التالي عن عدد سكان مدينة ميناب:- " يوجد في مدينة ميناب ما لا يقل عن 2000 بيت ، ويمكن تقدير عدد السكان بحوالي 10،000 نسمة في الصيف ، حيث يكون المكان مشغولاً جزئياً بمهاجرين من بندر عباس وهرمز والمناطق الريفية المجاورة ، ولكن الحد الأدنى لعدد السكان في الشتاء لا يزيد عن 7000 نسمة ." الزراعة والتجارة ميناب مدينة زراعية لوجود منابع مياه الشرب وخصيصاً نهر ميناب ، واستطاعت مدينة ميناب من التحول إلى أهم المناطق الزراعية في محافظة هرمزغان ، أما بقية مناطق ميناب جبلية وصحراوية لوجود هذه المدينة بالقرب من البحر وتحولها إلى ميناء لذلك لديها جزء ساحلي أيضاً بالامتداد من ميناء ميناب ، وتمتد هذه المنطقة الساحلية إلى تياب وكلاهي وكرگان وكوهستك وسيريك وكل من تلك المناطق لديها ميناء خاص بها وأصبحت من أهم المناطق لصيد الأسماك . العمل الرئيسي للسكان كان هو زراعة النخيل ، ولكن يزرع القمح والشعير والحنطة والخضروات والفاكهة ، مثل النارنج والليمون ، ولسان الحمل والبرتقال ، والمانجو بكميات يعتد بها . أهالي ميناب يتبعون ماضي أجدادهم ، في الأشغال والمهن ، فالعديد منهم يصيدون السمك والبعض منهم مزارعين والبعض منهم تجار ، ومدينة ميناب لا تخلو من الأيادي الماهرة والحرفيين ، حيث الكثير منهم يتقنون الحرف القديمة مثل الخياطة وصنع الأشياء الحرفية اليدوية وأما المنتجات الصناعية قليلة في مدينة ميناب ، يوجد عدة مصانع في المدينة . ومدينة ميناب هي المركز التجاري الوحيد في منطقة ميناب وعملتها وموازينها ومقاييسها مماثلة لما هو مستعمل في بندر عباس ، ويمكن الحصول على جميع مواد التموين في مدينة ميناب ، والماء الذي يؤخذ من نهر ميناب والقنوات التي تعتمد عليه طيب ووفير ، كما كان يوجد قليل من الآبار . في عهد القاجارية كان ميناء جمارك تيو (تياب) في ميناب المقر الأساسي للتجارة في الجنوب (همان، ص 45) . من الأماكن السياحية المشهورة في مدينة ميناب: بنجشنبة بازار – سوق الخميس - ، التي تشتهر في بيع المنتجات اليدوية المحلية لأهالي ميناب والمناطق المجاورة . وفيما يخص تجارة السلاح ، قليلون هم الذين يملكون أو يحملون السلاح في ميناب ، على الرغم من أنها تقع على الطريق الرئيسي على الخليج لتجارة البنادق مع أفغانستان وبلوشستان . المواصلات والنقل وموارد المياه فيما يلي الطرق الرئيسية في ميناب وهي أربعة طرق:- جزء من الطريق الساحلي بين ميناب وبندر عباس ، والجزء الواقع في حدود ميناب ينقسم عند دوداو على بعد 4 أميال من مدينة ميناب و16 ميلاً من كلوگان في منطقة شميل . جزء صغير من الطريق بين مدينة ميناب وقرية شميل يقع في منطقة ميناب ، ومن الملاحظ أن المسافرين من ميناب إلى بم أو كرمان يمرون بقرية شميل التي تتصل بطريق بندر عباس – كرمان عند تانگي زندان . يوجد طريق عبر التلال من مدينة ميناب ماراً بگردنه آسيايي ومراد كشته ، يصل إلى منوجان ، حيث تقع الطرق المؤدية إلى سيستان وخراسان . الطريق إلى جاشك تبداً من مدينة ميناب إلى كلاوي (25 ميلاً) ، ماراً بكوكوگز ، بجوار منى وجو محله وداهي كند ، أما ما يتجاوز كلاوي فهي بلدة گيابان . خور ميناب خليج صغير ماؤه مالح في منطقة ميناب يمنح عاصمة المنطقة ميناب مدخلاً غير كامل من جهة البحر ، ويقع مدخله على بعد 33 ميلاً شرق جنوب بندر عباس و19 ميلاً غرب جنوب مدينة ميناب ، ويجف مدخل الخليج تقريباً عند انخفاض الماء وهو يمتد إلى الداخل في اتجاه شمال شرقي لمسافة ميل ونصف ميل خلال مسطحات رملية وطينية ، ثم ميلين جهة الجنوب الشرقي بين ساحلين نمت عليهما شجرة المنجروف ، كما يمتد 4 أميال إلى شرق الشمال الشرقي حتى رأس الخليج حيث تقع تياب وهي منطقة تفريغ البضائع لمدينة ميناب ومركزاً لمحطة الجمارك ويمتد سطح طمي لمسافة ميلين بعد ميناب . وفي أثناء موسم محصول التمر وبعده في أغسطس وسبتمبر وأكتوبر تجري عمليات تجارية ضخمة بحيث يصل إلى المكان وتغادره سفينتان في اليوم نفسه ، والغالبية من فشت وبندر عباس وقليل منها من ساحل الجزيرة العربية وحتى من الهند . هرمز القديمة (العتيقة) تقع على البر الساحلي قرب مصب نهر ميناب الذي يسمى جون الخبر ، على بعد نحو 30 ميلاً من بندر عباس الحالي ، في أقليم كرمان وإحداثياتها 9′0 27° شمالاً ، و 5′0 57° شرقاً ، يزعم البعض أن أردشير الأول الساساني (نحو 226-241م) ، مؤسس السلالة الساسانية (226-651م) بناها ، ويتنافى هذا القول بداهة مع الحقيقة التاريخية ، ففي سنة 325 قبل الميلاد ، أرسى أسطول إسنكدر المقدوني ، بقيادة أمير البحر نيارخس أو نياركوس في مصبّ نهر أناميس في بلد تسمى هرموزية Harmouzeia ، ونهر أناميس هو نهر ميناب وهرموزية هي هرمز (أريان Arrian ، رحلة نيارخس ، فص 33 ، ترجمة ماك كرندل ، ص 202) وفي عام 150 ميلادي ، ورد في جغرافية يطليموس أن مدينة هرمز ورأس هرمز واقعان على ساحل كرمانية (بطلميوس ، 6 روماني ، فقرة 8 ، ص 5) ويحتمل أن تكون هرموبولس عند أميان مرسيلين ، مدينة هرمز ذاتها (أميان مرسيلين ، الكتاب 23 ، فقرة 65 ، ص 49) . أرض سلطنة هرمز واسعة ومساحتها كبيرة في البر والبحر ، وسكانها كثر ومدنها وقراها عديدة ونشاطها الاقتصادي فريد ، تبرز فيه التجارة الدولية ، وتدعمه الزراعة وتربية الحيوانات والأعمال الحرفية ، إلا أن تاريخ سلطنة هرمز يتمحور حول هرمز العتيقة والجديدة ، وقلهات ، وجلفار ، حتى لا يمكن اعتبار هذه المدن الثلاث عواصم لها ، وكانت فعلاً حواضرها ، لكل منها وظيفة خاصة بها: فهرمز عاصمتها السياسية ، وقلهات وجلفار مجمعا احتياطي الرجال وتجنيد جيش حماية السلطة والدفاع عنها في الملمات . ولعل وصف ماركوبولو لهرمز العتيقة أفضل وصف يتناول التعريف بهرمز العتيقة ، بعد زيارته لها في زمن عزها ، قال ماركوبولو في الفصل 19 عن الذهاب إلى مدينة هرمز: " يستمر السهل الذي تحدثنا عنه بالامتداد باتجاه الجنوب على مسيرة خمسة أيام ، ثم يليه منحد طوله عشرون ميلاً تقريباً ، الطريق فيه رديئة جداً ومحفوفة بالأخطار ، لكثرة قطاع الطرق والناس السيئي السمعة ، ومتى نزل المرء إلى أسفل المنحدر ، يصل إلى سهل جميل آخر ، يدعى سهل هرموز ، طوله مسيرة يومين ، فيه مجاري ماء رائعة ونخيل تمر وافر وغيره من الأشجار المثمرة ، وفيه أيضاً الكثير من الطيور الجميلة ، كالدراج والأخيل الأخضر وسواهما ، مما لا يعرف في بلادنا ، وبعد قطع الإنسان مسيرة يومين ، يصل إلى البحر المحيط ويجد على ساحله مدينة لها بندر ، تدعى هرمز ، يقصدها التجار القادمون من الهند ، في مراكب موسوقة بالتوابل والحجارة الكريمة واللآلئ ، وأثواب الحرير والذهب وأنياب الفيلة والعديد من السلع الأخرى ، التي يبيعونها من تجار هرمز ويحملها هؤلاء إلى جميع أنحاء العالم ، ويبيعونها بدورهم ، والواقع أن هرمز مدينة تجارتها واسعة يقع تحت سلطتها الكثير من المدن والقرى إلا أنها هي العاصمة ويسمى ملكها ركن الدين أحمد (ركن الدين محمود بن أحمد القلهاتي) وموقعها وبيء وحرارة شمسها هائلة ، وإذا توفي تاجر فيها أخذ الملك جميع ممتلكاته ، ويصنعون في هذه البلاد خمراً من التمر ، ويمزجونه بالتوابل ، فيطيب كثيراً ، وإذا احتساه إنسان لم يعتد عليه ، يصاب في البدء بإسهال شديد متكرر ، ثم يألفه ، ويكسبه سمنة ، ولا يأكل سكان هرمز أبداً اللحم وخبز القمح إلا إذا كانوا مرضى ، وإذا تناولوا هذه الطعام وهم أصحاء يمرضون وغذاؤهم ، وهم أصحاء التمر والسمك المملّح (الطون) والبصل وهم يحافظون على صحتهم بهذا النظام الغذائي ، وسفنهم رديئة وكثير منها يغرق ، لأن ليس لديهم وسائل حديدية لربط خشبها بل ترتق أخشابها بخيط مصنوع من قشر جوز الهند ، فيدقون القشر حتى يصبح مثل سبائب الفرس ، ثم يجدلونه ، ويربطون به أخشاب المراكب ، فتحفظ جيداً ، ولا تصدأ بماء البحر ، لكنها لا تقاوم العواصف جيداً ولا تقلفط الأخشاب ، بل تدهن بزيت السمك ، وللمركب صاري واحد وشراع واحد ومسكن واحد ، وليس له ظهر ، بل غطاء تغطى به السلع بعد تحميلها ، ويتألف هذا الغطاء من جلود حيوانية ، توضع فوقها الخيول التي تنقل إلى الهند لبيعها هناك وليس لديهم حديد لصنع السمامير ، لذلك يستعملون الدسر في بناء سفنهم ، ثم يربطون الأخشاب بخيوط جوز الهند كما قلت بالتالي يحف الخطر بالسفر في مثل هذه المراكب ، ويغرق كثير منها ، لإن العواصف رهيبة في الغالب في بحر الهند ، وسكان هرمز سمر ، يدينون بالإسلام ، ويتحاشى أهالي السلطنة البقاء في مدنها ، لأن شدة القيظ في الصيف تقضي عليهم إن بقوا لذلك يغادرونها ، ويذهبون إلى بساتينهم في الريف ، حيث تكثر المياه ومجاريها ، مهما يكن ، لاينجون من ظاهرة واحدة سوف أشير إليها ، فالواقع أن الريح تهب في الصيف في أغلب الأحيان ، وتثير الرمال المحيطة بسهل هرمز ، فتقتل الناس بحرارتها التي لا تحتمل ، لولا أنهم يغطسون في الماء حتى رقابهم متى شعروا بهبوبها ، ويظلون فيه إلى أن تهدأ . (ولإثبات ارتفاع حرارة هذه الرياح الشديد هناك ، روى السيد مارك واقعة حدثت في أثناء وجوده ، فقد امتنع ملك هرمز عن دفع الخراج لسلطان كرمان ، فقرر هذا الأخير أن يطالب به عندما يقيم أهالي هرمز خارج مدينتهم ، فجهز قوة مؤلفة من 1600 من الخيالة و5000 من المشاة وسيرهم بطريق رودبار لأخذ الباقين في هرمز على حين غرة ، لكن أخطأ دليلهم ، فتأخروا في الوصول إلى المكان المخصص لمبيتهم في الليل واضطروا أن ينصبوا خيامهم في العراء ، ليس بعيداً عن هرمز وفي الصباح ، عندما استأنفوا سيرهم ، علقوا في تلك الريح ، فاختنقوا كلهم ولم ينج أحد منهم لنقل النبأ إلى ملكهم ، إلا بعد إطلاع أهالي هرمز على الخبر وذهابهم لدفن الموتى لتحاشي حدوث الطاعون لكن عندما أمسكوهم بأذرعهم لجرهم إلى الحفر ، كانت الجثث قد تفسخت من جراء شدة الحرارة ، فانفصلت أيديهم عن أبدانهم ، وفي النهاية اضطر الهرمزيون إلى حفر قبور قرب الموتى ودفنهم فيها ) . ويبذر أهالي هرمز قمحهم وشعيرهم وسائر حبوبهم في شهر تشرين الثاني ويحصدونها في شهر آذار ، ولا تجمع التمور إلا في شهر أيار ، وفيما عدا ذلك ، لا يوجد عشب ولا أ يشيء أخضر ، لإن شدة الحر تيبس كل شيء . وعندما يتوفى أحد الأهالي ، يتخذ الحداد عليه أهمية كبيرة ، لإن النساء تحد أربعة أعوام على أزواجهن ويندبنهم مرة واحدة يومياً في الحد الأدنى ، ويجمعن نسيباتهن وصديقاتهن وجاراتهن لهذه الغاية ، ويبكين بكاءً مراً وينتحبن . (ولديهم ندابات يعملن بأجر). والآن نغادر هذه البلاد (هرمز) مع ذلك لا أستأنف كلامي لأتحدث عن الهند ، لكن متى لاءم الزمان والمكان ، سوف أعود من الشمال وأتكلم عنها ، وفي الوقت الحاضر ، أرجع إلى طرق أخرى تؤدي إلى مدينة كرمان المشار إليها من قبل ، لإنني لا أستطيع الوصول إلى إلى هذه الأرجاء التي أود التكلم عنها إلا عبر هذه المدينة . مع ذلك ، أشير أولاً إلى أن السلطان ركن الدين أحمد ، ملك هرمز احتلها وتركها تابعة لسلطان كرمان . وعلى طريق العودة من هرمز إلى كرمان ، يمر المسافر في بعض السهول الرائعة جداً ، التي يشاهد فيها كثيراً من الحمامات الحارة ، ويجد كثيراً من الحجال على هذه الطريق ، ويجتاز مدناً ، الطعام فيها رخيص جداً ووافر ، إلا أن خبز القمح مر جداً بسبب ملوحة المياه ، حتى إن لا أحد يستطيع أن يتناوله ، إذا لم يكن معتاداً عليه ، ولحمامات المياه التي ذكرتها خصائص ممتازة ، فهي علاج للحكة وأمراض عديدة أخرى ." (كتاب سير ماركوبولو ، ج1 / ص 107-110) ويعود تاريخ وصف ماركوبولو إلى النصف الثاني من القرن السابع الهجري / الثالث عشر الميلادي (670هـ/1271م) ويحتوي على تفاصيل هامة جداً عن هرمز العتيقة ، نبرز منها: قدوم مراكب الهند محملة بشتى السلع الهندية الثمينة إلى بندر هرمز القديمة . قيام هرمز العتيقة بتوزيع تلك السلع على البلدان المشرفة على الخليج وعلى البلدان الواقعة وراءها ، مثل خراسان في الشرق أو بلاد الشام في الغرب . وفرض سلطنة هرمز سلطتها على كثير من المدن والقرى في إقليم كرمان ، وبخاصة في ساحله . تبعية سلطنة هرمز الصورية لسلطان كرمان بدفعها الخراج له ، لقاء تمتعها بحرية ممارسة صلاحيات الدولة المستقلة . وقد أثار ثراء هرمز القديمة طمع الفاتحين ، فانتقل حكامها إلى جزيرة جرون ، وبنوا هرمز الجديدة ، التي ازدهرت بسرعة ، مع ذلك ، حافظت هرمز العتيقة على مكانتها الاقتصادية وأهميتها البشرية غير قصيرة . (كل ماذكر نقلاً عن كتاب سلطنة هرمز العربية لـ أ.إبراهيم خوري ود. أحمد جلال التدمري ، ص 7-11) في المصادر التاريخية والجغرافية التابعة للعصور الإسلامية ، ذكر اسم ميناب بـ هرمز ، هرمز القديمة ، هاموزيا ، ارموزيا ، اوموز ، ارمز ، ارموص ، منا ، مناو ، ميناو ، مينا ، مينو ، ميناب ، وذكر أيضاً أن ميناب كانت إحدى المراكز العريقة التي ساعدت المنطقة في التقدم بالتجارة وكانت من أقوى المناطق في الحكومات ، بعد هذه الفترة ، ميناب فقدت مركزها الاجتماعي والسياسي والاقتصادي ، وبعد أن تم تدميرها ، اتّبعت حكم ملوك هرمز وتم إعادة بناء المدينة ولكن لم تعد كما كانت في القدم ، وبعد ذلك تم تسميت ميناب بـ مينو والأسامي القريبة لمينو وبعد القرن الرابع الهجري إلى العاشر الهجري ، الأصطخري وابن خردادبه ، ياقوت الحمودي ، المقدسي ، صاحب كتاب حدود العالم ، ابن بلخي ، ابن‌حوقل ، الدمشقي ، حمدلله المستوفي ، ميرخواند ، الإدريسي ، حافظ ابرو ، ابن البطوطة ، شبانكاره‌اي ، عبدالمؤمن البغدادي ، جميعهم ذكروا اسم هرمز على ميناب وبعد انتقالّ ملوك هرمز إلى جزيرة جيرون «هرمز الجديدة» تم أطلاق اسم هرمز القديمة أو البرية على مدينة ميناب . ذكر الأصطخري هرمز قائلاً:- " وهي فرضة كرمان ، مدينة غرّاء كثيرة النخل حارة جداً ، ثم تسير على شطّة إلى الدّيبل " (المسالك والممالك ، ص 31 ) صاحب كتاب حدود العالم - يرجع إلى القرن الرابع الهجري- ذكر اسم هرموز:- " على بعد نصف فرسخ من البحر الأعظم ، موضع حار جداً ، وهو فرضة كرمان ." (حدود العالم ، ص 142) . المقدسي أيضاً ذكر هرموز في كتابه أحسن التقاسيم في معرفة الأقاليم:- " على فرسخ من البحر شديده الحرّ الجامع في السوق وشربهم من قنّى حلوه وسوقهم جادّ وبناؤهم من طين ." (1906م، ص 466) . حمدلله المستوفي ذكر هرموز في كتابه نزهة القلوب في القرن الثامن الهجري ، وقال:- " هرموز من الأقليم الثاني وتقع على شاطئ بحر فارس ." (1336، ص 172) . قال ياقوت الحموي عن هرمز:- " مدينة في البحر إليها خور وهي على ضفة ذلك البحر وهي على برّ فارس ، وهي فرضة كرمان إليها ترفأ المراكب ومنها تنقل أمتعة الهند إلى كرمان وسجستان وخراسان، ومن الناس من يسميها هرموز ، بزيادة الواو ." (معجم البلدان ، مجلد 5 ، ص 402) . أما ابن حوقل فقال عن هرمز: " وهرموز مجمع تجارة كرمان وهي فرضة البحر وموضع السوق بها مسجد جامع ورباط وليس بها كثير مساكن وإنما مساكن التجار في رساتيقها متفرّقين في القرى وبلدهم كثير النخيل والغالب على زروعهم الذرة ." (صورة الأرض ، ص 54، 270). قال الإدريسي عن هرمز:- " ومن مدن كرمان مدينة هرمز الساحلية التي على بحر فارس وهي فرضة مدن كرمان وهي في ذاتها مدينة كبيرة كثيرة العمارة كثيرة النخل حارة جداً ويزرع بنواحيها الكمون الكثير والنيلج الذي إليه المنتهى في الطيب المضروب به المثل ويتجهز به منها إلى كل الآفاق وأهل مدينة مغون وأهل مدينة ولاشكرد ليس لهم غلة إلا هو ولهم بغرسه اهتمام لكثرة فائدته وعموم منفعته وجودته عندهم وقد يصنع في هذه البلاد من قصب السكر ، السكر الكثير والفانيذ والغالب على طعام هؤلاء الساكنين بهذه البلاد الشعير وهو أكثر زراعاتهم وجل حبوبهم وفي هذه البلاد النخل الكثير الطيب التمر ومدينة هرمز على خليج يسمى الجير يخرج من بحر فارس تدخل فيه السفن من البحر إلى المدينة ." (نزهة المشتاق في اختراق الآفاق ، مجلد 1، ص 434، 436،440) . قال ابن البطوطة عن هرمز وجرون:- " مدينة على ساحل البحر وتسمى أيضا موغ استان وتقابلها في البحر هرمز الجديدة وبينهما في البحر ثلاثة فراسخ. ووصلنا إلى هرمز الجديدة وهي جزيرة ومدينتها تسمى جَروَن ." (رحلة ابن البطوطة ، جلد 1، ص 209-211) . ذكر ج.ج.لوريمر في كتابه دليل الخليج عن ميناب:- " يبدو من تقارير جغرافيي العصور الوسطى سواء العرب أو الفرس أن مدينة ( هرمز ) على البر الرئيسي كانت تقع على خور ميناب ومن المحتمل أنها كانت مكان تياب الحالية . " كما ذكر المفكر الاشتراكي والديمقراطي العراقي عبد الفتاح إبراهيم هرمز في كتابه ( على طريق الهند ):- " هرمز: كانت هرمز في الأصل مدينة قائمة على الساحل المقابل لجزيرة هرمز في محل يدعى الآن ميناب، ولايرى لها في الوقت الحاضر إلا آثار تكاد تندرس. وقد شيد هذه المدينة الملك اردشير بابكان وذلك في أوائل القرن الثالث ، ثم بنى العرب في العاشر مدينة سميت بعين الاسم (اكتشفت آثارها شرق بندر عباس) حكمها امراؤهم إلى ان غمرها سيل المغول فهجرها اميرها قطب الدين والتجأ إلى جزيرة هرمز الحالية وكانت تدعى يومئذ زايرون (اوجيرون) فبنى فيها مدينة أطلق عليها اسم هرمز وذلك في القرن الثالث عشر . وقد امتد سلطان الإمارة الجديدة في مدة قصيرة إلى البحرين وباقي مراكز الخليج واستحوذت على النفوذ في السواحل الفارسية والعربية وبقيت زاهية بعمرانها حتى هاجمها البرتغاليون في السنة 1505 واتخذوها مركزاً تجارياً لهم وقوافيها حتى أخرجهم منها الشاه عباس الأول بمعونة الإنكليز عام 1622 . ومنذ هذا التاريخ ابتدأ مركزها التجاري يتدهور حتى أصبحت اليوم صخرة جرداء لا أهمية لها سوى موقعها في باب الخليج العربي . ومن نتائج خروج البرتغاليين منها واستيلاء الشاه عباس الأول تأسيس بندر عباس (نسبة إليه) في محل مقابل للجزيرة كان يدعى كمبرون . وقد بقيت بندر عباس مركزاً للتجارة في الخليج مدة قرن؛ وأسس فيها الإنكليز والهولنديون والفرنسيون مراكز لتجارتهم، وكان للإنكليز فيها امتيازات خاصة جزاء مساعدتهم الشاه في طرد البرتغاليين، منها الحق في رفع رايتهم على بيت وكيلهم فيها . فلما عمت الفوضى بلاد فارس بعد وفاة نادرشاه غادر التجار الأجانب بندر عباس واسسوا مراكز تجارتهم في البصرة وبوشهر ." يعد العربي محمد درهم كوب مؤسس سلطنة هرمز ، وأخذ حكم المنطقة من بعده سليمان وهولاء أخذوا الحكم بعد سليمان بالترتيب: عيسي جاشو ، لشكري ، كيقباد ، عيسي ، محمود ، شاهنشاه ، وشهاب الدين ملنك كان الحاكم الثاني عشر من ملوك هرمز وكان تاريخ وفاته في عام 1243م ، اعتماد السلطنة ذكر في كتابه أن سنقرشاه أول حاكم لهرمز الجديدة بعد إعادة بناءها وسديد السلطنة ذكر في كتابه أن بهاء الدين اياز هو مؤسس سلسلة ملوك هرمز الجديدة (1342، ص 733) ، والدمشقي قال إن التاتار هم سبب الفتنة وانتقال مقر الحكم (، ص1923م، ص 137) ، وقال حمدلله المستوفي في كتابه نزهة القلوب إن انتقال مقر ملوك هرموز كان في عهد ملك قطب الدين وقال إن السبب كان (خوف من الحرامية) (1336، ص 172) . سلطنة هرمز البشرية سلطنة هرمز عربية بأكثرية سكانها الساحقة ، على الرغم من وجود أقلية غريبة ضئيلة العدد في بعض أرضها ، وبلغتها العربية المحكية على المستوى الشعبي ، والمستعملة في العلاقات الدبلوماسية ، وإن كانت الفارسية تستخدم أحياناً إلى جانبها في بعض العلاقات الدولية ، وبسلاطينها المتمسكين بأصلهم العربي وانتمائهم إلى النبي هود – عليه السلام - ، وبجيشها العربي الذي يجمع في الحروب من ساحل عُمان ( قلهات ) وساحل جلفار والأحساء ، وينطلق إلى ميادين المعركة حيثما كانت بسفن عربية تبحر من جلفار والقطيف حصراً . نظرة إجمالية إلى سلطنة هرمز البشرية اتخذ التباين بين جماعة بشرية وجماعة أخرى ، مهما كان ضئيلاً ، سواء في الوسط الطبيعي أو في العادات أو في غيرها من الوجوه ، شكلاً حاداً ، عد شرخاً أصاب مجتمعات القرون الوسطى عامة ، ومجتمع هرمز خاصة ، وقطعاً ، كان التعايش الثقافي في جزيرة جرون متقدماً جداً ، يتجلى في كثير من خصائص الحضارة المادية: كهندسة المباني المتعددة الطوابق التي تتميز بها مدن جزيرة العرب ، ولبس الجلبات الطويل الأبيض المألوف في الزي العربي ، الذي يختلف عن لباس سكان إقليم فارس ، وكاستخدام اللغتين العربية على نطاق واسع والفارسية على نطاق محدود في سلطنة هرمز ، على أن الاختلاط الاتني قديم جداً في منطقة الخليج ، وكانت سلطنة هرمز عربية منذ العصور القديمة ، واستقر فيها السكان العرب منذ أزمنة واغلة في القدم على ضفة الخليج الشالمية ، وانتشروا على سواحله الشرقية والغربية ولم تخل بعض أماكن سكنهم من بعض الفرس . يقول فرانسوا غسبار داكروز في مختصر الحولية المحلية التي ألفها توران شاه الأول:- " إن سلاطين هرمز يفخرون جداً بانتسابهم إلى عرق قديم قدم عرق سلاطين عُمان ويقولون إنهم ينتسبون إلى سيد عاش في جزيرة العرب يسمى قحطان ويعبر لقب أرفخشد شاه الغريب الذي اختاره السلطان شهاب الدين عن تمسك سلاطين هرمز بأصلهم العربي الجنوبي ، فأرفخشد جد قحطان الأسطوري ، وجد النبي هود ، الذين ينتسب إليه السلطان عز الدين كردان شاه ، معيد السلالة إلى الحكم في مطلع القرن الثامن الهجري / الرابع عشر الميلادي ، ويسمى نمديهي السلطان سلغرشاه الأول سليل هود أعظم وأمجد أجداد بني قحطان ." (كتاب سلطنة هرمز العربية لـ أ.إبراهيم خوري ود. أحمد جلال التدمري ، ف4 ، ص 77-78) . ميناب تحت سيطرة عُمان والبلوش ذكر ج.ج.لوريمر في دليل الخليج انتزع السيد سلطان من الفرس عقد إيجار ميناب:- " كانت إمامة عمان قد انقسمت عام 1793م إلى ثلاث إمارات ، أهمها سلطنة عُمان وعاصمته مسقط ، وهي التي خلفت الإمامة في التقاليد البحرية بكل جدارة ؛ حتى أن حاكمها السيد سلطان تمكن من ضم بعض موانئ مكران مثل جابهار وجوادر ، كما أنه انتزع من الفرس عقد إيجار بندر عباس وميناب والجزر المجاورة ." وذكر أيضاً:- " قاد السيد سلطان ، بنفسه حملة بحرية على بني معين ، حكام قشم وهرمز ، وأطاحهم ، أدى هذا النجاح إلى نتيجة طبيعية ، لكنها ذات أهمية تاريخية ، إذ حولت العائدات عام 1794م التي تدفع إيجاراً عن بندر عباس والأقاليم التابعة لها وهي: ميناب وجزر قشم وهرمز وهنكام ، يدفعها شيخ بني معين إلى حاكم عُمان " . تحرير ميناب من حصار بني معين ذكر لوريمر في دليل الخليج عن تحرير ميناب من حصار بني معين:- " اشترك النقيب سيتون ، الذي كانت لديه أوامر تتعلق ، أساساً ، بإخضاع القرصنة التي أصبحت كارثة ، والتي أخذت تتصاعد بشكل غير محتمل ، اشترك في حملة بحرية أبحرت من مسقط في مايو 1805م بهدف استرجاع بندر عباس من بني معين – شيوخ قشم – الذين استولوا عليها أثناء الاضطرابات التي حصلت إثر وفاء السيد سلطان بالإضافة إلى تحرير ميناب من الحصار الذي فرضوه عليها عندئذٍ ." كانت ميناب خاضعة للنفوذ العربية العُمانية بشكل مباشر وتحت ملك السلطان سعيد بن سلطان وكان الوالي فيها الشيخ سيف بن نبهان المعولي وقلعة هزارة كانت مقر حكمهم ، والشيخ سيف بن نبهان – كان يعرف هناك بـ سيف مسقطي - تزوج من ابنة حاكم بشكرد الهوردي خان الذي أهداه أرض في ميناب تسمى اليوم بمنطقة «شيخ آباد» وأحفاد الشيخ سيف بن نبهان المعولي يتواجدون إلى الآن في ميناب . وذكر العلامة نورالدين السالمي في كتابه تحفة الأعيان بسيرة أهل عمان عن الشيخ سيف بن نبهان قائلاً:- " الشيخ سيف بن نبهان المعولي كان له حزم وسياسة، فما زال يستفتح قلاع فارس ويستجلب رعاياها، حتى دخل كثير منهم في طاعته وعظم أمره هنالك وقويت شوكته وبلغ فيها مبلغا لم يبلغه غيره ، ثم عزله السلطان ثويني وولى عليها سعيد بن أحمد البوسعيدي، فلم يحكم أمرها، فثارت عليه العجم فأخذوا ما استفتحه سيف بن نبهان من بر فارس، وبقي لملوك عمان ما حول البحر، ثم ذهب أكثره وبقي الأقل منه، والله الباقي ." ميناب تحت سيطرة بني معين وبني خالد ولد الملا حسين الخالدي ونشاء في جزيرة جسم العربية ، وارتبطت أسرته (آل منصور) بعشيرة القواسم حلفاء الدولة السعودية الأولى بالمصاهرة ، وتأثر كثيراً بفكرهم الوهابي (السلفي) وقاد سفن المجاهدين في الخليج ضد الإنجليز واستطاع السيطرة على معظم موانئ مضيق هرمز كبندر عباس وميناب . كان الشيخ راشد بن مطر القاسمي حاكماً على جزيرة قشم قرابة عام 1130هـ خلال سنوات الفوضى التي سادت منطقة حوض الخليج العربي بعد سقوط الدولة الصفوية ، ولكن القواسم طردوا من الجزيرة قرابة عام 1765م بواسطة الشيخ عبدالله بن محمد المعيني أثناء تعزيز كريم خان الزندي حاكم شيراز لنفوذه في منطقة الخليج ، وخلال فترة حكم الشيخ عبدالله المعيني لجزيرة قشم ولد الملا حسين في هذه الجزيرة ، ونشاء فيها خلال فترة صباه وشبابه ، ويرتبط الملا حسين بالشيخ عبدالله المعيني حاكم الجزيرة بقرابة المصاهرة فقد كان الشيخ عبدالله متزوجاً من الشيخة صوغية بنت منصور الخالدي شقيقة والده ، وهذه العلاقة بطبيعة الحال اكسبت الملا حسين مزيداً من القوة والنفوذ بين سكان الجزيرة ، وتتكون اسرة الشيخ عبدالله من زوجته (صوغية) وأبنائها الأربعة (محمد وسرحان وصقر وعائشة)، وكانت الشيخة صوغيه الخالدي تتمتع بشخصية قوية جداً وهذا ما سهل عليها عملية الانفراد بحكم الجزيرة بعد وفاة زوجها الشيخ عبدالله المعيني ، فأخذت تدير شؤون الجزيرة ، وجعلت من ابنها الشيخ محمد الثالث المعيني حاكماً صورياً في مكان والده ، وربما كان هذا التصرف أحد الأسباب التي دفعت الشيخ سرحان للتخطيط لاغتيال شقيقه الشيخ محمد والاستيلاء على جزء من السلطة ، ممهداً بذلك الطريق للملا حسين للتفكير في الانقلاب على أسرة بني معين الحاكمة في قشم ، حيث أن في عام 1203هـ ووفقاً لعادة أهالي جزيرة قشم ، توجه الشيخ محمد إلى بندر ميناب على الساحل القريب من جزيرة قشم والتابع لحكمه لقضاء فترة استراحة ، وأثناء هذه الرحلة انقض عليه الشيخ سرحان وغدر به وقتله ونصب نفسه شيخاً على بندر ميناب مستقلاً بذلك عن سلطة والدته "صوغية". وفي المقابل غضبت الشيخة صوغية من فعل ابنها سرحان ، وأرسلت إلى الشيخ رحمه المعيني ، حاكم جزيرة الشيخ شعيب وبندر نخيلوه تطلب عونه في القصاص من ابنها الخارج عليها ، وبناء على ذلك تحرك الشيخ رحمه المعيني حاكم نخيلوه وقام بزيارة إلى الشيخ سرحان في إحدى بساتينه في بندر ميناب وهجم عليه واقتاده أسيراً إلى جزيرة قشم وسلمه إلى والدته التي أمرت ابنها الشيخ صقر باعدامه ، وبعد ذلك نصبت الشيخ صقر حاكماً في الجزيرة ، ولكن الشيخ صقر كان لاهياً بنسائه وخيوله ، تاركاً كافة الأمور تحت إدارة ابن خاله الملا حسين الخالدي الذي يتمتع بقوة الشخصية وحدة الذكاء ، ونظراً لإهمال الشيخ صقر لمسؤلياته وواجباته كحاكم ثار عليه "جوهر" خادم الشيخ سرحان وانفرد بالسلطة في بندر عباس متخذاً من دم سيده "سرحان" ذريعه ، فحكم لمدة أربع سنوات وعندها رأى الشيخ حسين الخالدي بأن الوقت كان قد حان لإصلاح هذه الأوضاع بالثورة على ابن عمته الشيخ صقر وبالفعل ثار الخالدي عليه واستولى على الحكم والقى به في السجن ، ومنذ تلك اللحظة بدء اسم الملا حسين يظهر في الوثائق الإنجليزية كحاكم للجزيرة . الملا حسين يستولي على املاك سلطان عمان ووفقاً للوصف التاريخي الذي قدمه (د. علي عبدالله فارس) فإن السيد سلطان بن احمد البوسعيدي أمام عمان كان وقبل اغتيال بفترة وجيزة عزل الملا حسين عن حكم جزيرة قشم وعين مكانه الشيخ صقر بن عبدالله المعيني ، مما إضطر الملا حسين الخالدي إلى الجوء إلى القواسم سواء كانوا في بندر لنجة أو رأس الخيمة ، ويبدو أن قرار العزل هذا شجع الملا حسين والشيخ قضيب القاسمي حاكم لنجة على ترتيب عملية اغتيال السيد سلطان بالقرب من جزيرة قشم ، والتي حدثت بالفعل في 13 شعبان 1219ه، والتي نتج عنها انقسام سلطنة عمان إلى جبهتين متصارعتين محمد بن ناصر الغفاري الوصي على ابني السيد سلطان (سالم وسعيد) في مسقط ، والسيد قيس بن احمد البوسعيدي (شقيق السيد سلطان) في صحار ومطرح ، ونتيجة لحصار السيد قيس لميناء مسقط ، توجهت السيدة موزة أخت السيد سلطان باقتراح إلى الوصي محمد الغفاري بضرورة طلب العون من السيد بدر بن سيف البوسعيدي حليف السعوديين المقيم في بلدة الزبارة القطريه ، الذي استجاب لطلب عمته "موزة" وحصل على دعم الحكومة الوهابية في قطر ، ووصل إلى مسقط عن طريق البحر ترافقه سفن القواسم من رأس الخيمة وبني خالد من قشم ورحمة بن جابر الجلاهمة شيخ "العتوب" من قطر وحميد بن ناصر شيخ "بني عينين" من عمان وبني ياس من دبي لدعمه في حربه ضد عمه السيد قيس بن احمد البوسعيدي في صحار ، وبالفعل استطاع السيد بدر الاستيلاء على مسقط ولكنه سرعان ما أعلن العصيان على عمته السيده موزة منفرداً بالحكم في مسقط ، وعندما علم الأنجليز في الهند بخبر مقتل السيد سلطان طلبوا من السيد ديفيد سيتون أن يرجع إلى عمان للتأكيد على سلامة العلاقات الإنجليزية العمانية وضرورة الالتزام بها ، لذا نجد بأن السيد بدر وحلفائه العتوب (الجلاهمة) سرعان ما انقلبوا بعد هذه الأحداث مباشرة بتشجيع بريطانيا فخططوا لعملية تدمير "القواسم" و"بني خالد" حكام جزيرة قشم ، وكان انقلاب السيد بدر السريع ردة فعل على العمليات الحربية التي قام بها القواسم بهدف الاستيلاء على ممتلكات عمه المقتول السيد سلطان إمام عمان في مضيق هرمز ، حيث أن القواسم وخلال الأسابيع القليلة التي تلت مقتل السيد سلطان إمام عمان استغلوا الفراغ في السلطة وبدأوا بتأجيج الصراعات في المنطقة بغية لانتزاع السيادة البحرية من مسقط ولقد تمكنوا بمعاونة أقاربهم من لنجة على الساحل وبني خالد من قشم من اجتياح جزيرتي (قشم وهرمز) في فبراير 1805م وكذلك تمكنوا من الاستيلاء على بندر عباس وطردوا الحامية العمانية منها وحاصروا ميناب التي تبعد منها عدة أميال ، وبالتالي أصبحوا سادة مضيق هرمز وهذا مكنهم من توجية ضرباتهم لكل سفينة في الخليج قادمة كانت أو مغادرة ، وفي المقابل فر شيوخ بني معين إلى بر فارس وطلبوا العون من خان بستك والحكومة الإيرانية وأخذوا يتحينون الفرص المناسبة لاستعادة ملكهم في جزيرتي قشم وهرمز من الملا حسين الخالدي حليف القواسم . تدمير بندر جمبرون وبعدما أحكم السيد بدر إمام عمان قبضته على مسقط ، جمع قرابة 1000 مقاتل من أهل عمان وقرابة 1500 مقاتل من قبيلة العتوب ، حيث أبحروا إلى جزيرة قشم بقصد مهاجمة الملا حسين الخالدي وبالقرب من قشم إنضمت لهم السفن الإنجليزية (كوين) و(مورنينغتون) بقيادة ديفيد سيتون المقيم البريطاني في مسقط بتاريخ 5 يونيو 1805م ، وعندما علموا بأن الملا حسين كان في تلك الفترة يحاصر ميناء ميناب ، اتجهوا إلى بند عباس وفي نفس الليلة انزلوا قواتهم ، وفي الصباح قدم السيد بدر مرسوم منح بندر عباس لإمامية عمان إلى والي ميناء ميناب الذي ينوب عن الملا حسين هناك ، بغرض تحصيل الدية التي يجب دفعها مقابل مقتل سيد سلطان ، ولكن الوالي أمر بإطلاق النار على السفن العمانية ، وعند ذلك تدخل الإنجليز بإرسال رسول من قبلهم إلى السفن العربية المرابطة في بندر عباس لتحذيرهم من عواقب أطلاق النار في اتجاه السفن الإنجليزية ، وعند ذلك تخلى الوالي عن منصبه وأخذ زوجته وانسحب من ميناء ميناب وأرسل إلى الملا حسين الخالدي يبلغه بذلك ، وهكذا تمكن رجال السيد بدر من طرد رجال الحامية "القاسمية" إلى داخل بندر عباس واستولوا على منزل قريب من الأسوار ، وفي هذه الأثناء عهد السيد بدر إلى الإنجليز مهمة إدارة العمليات الحربية من البحر فباشروا بأطلاق النيران على قلعة بندر عباس بواسطة أربعة مدافع كانت على ظهر السفنية العمانية "جنجافة" فتم حرق بندر عباس وتعرضت الحامية للاستسلام ، وبذلك استرد سيد بدر ممتلكات اسرته المستأجرة من إيران ، من يد الملا حسين والقواسم، وبعدها مباشرة قام السيد بدر بإنزال قواته في الميناء استعداد لمحاصرة الملا حسين الخالدي في ميناب . وعندما أحس الملا حسين بالخطر إنسحب من بندر ميناب قبل وصولهم إليه ، وتحصن في جزيرة قشم ولحق به الشيخ قضيب القاسمي حاكم لنجة بأسطول مكون من 30 مركب به قرابة 1000رجل ، فشلت السفن الإنجليزية في منعهم من النزول إلى البر وبذلك اجتمع لدى الملا حسين قرابة 4000 الاف رجل ، في حين أن السيد بدر وبعد إنتهائه من تطهير بندر عباس وميناب ، أرسل الشيخ رحمة بن جابر الجلاهمة أمير العتوب إلى جزيرة قشم بهدف التفاهم مع الملا حسين والشيخ قضيب بهدف الوصول إلى تسوية تضمن إعادة الأمور إلى سابق عهدها قبل اغتيال السيد سلطان بن احمد البوسعيدي، ولكن الشيخ حسين الخالدي رفض العرض وأرسل مع شيخ العتوب رسالة مهينة إلى السيد بدر ، ونظراً لعدم تمكن السيد بدر من مهاجمتهم في جزيرة قشم أو محاصرتها لمدة طويلة ، حيث أن العتوب اعتذروا منه بعدم تمكنهم من البقاء معه لأكثر من ذلك بحجة أن سفنهم كانت محملة فوق طاقتها ، لذا أبحروا إلى قطر تاركين حليفهم وحيداً في موقف لا يحسد عليه حيث لم يتبقى معه إلا 1000 مقاتل من أهل عُمان ، وأمام اصرار الملا حسين الخالدي على الحرب، لجئ السيد بدر إلى الاكتفاء بحصار جزيرة قشم بواسطة السفن الإنجليزية والعمانية دون النزول إلى البر، وبعد أن يئس العمانيون من جدوى الحصار أو الحرب سارعوا لعقد هدنة مدتها 60 يوم ومن ثم عادوا إلى مسقط . المصادر مصادر فارسية ويكيبيديا الفارسية. تصنيف:أماكن مأهولة في مقاطعة ميناب تصنيف:محافظة هرمزغان تصنيف:مدن إيران تصنيف:مدن في محافظة هرمزغان تصنيف:مقاطعات إيرانية في محافظة هرمزغان
https://ar.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D9%8A%D9%86%D8%A7%D8%A8
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 558, 1051, 1408, 1635, 1865, 2289, 2927, 3384, 3870, 4986, 5438, 6283, 6857, 7618, 8144, 8856, 9130, 9602, 10024, 10169, 11207, 11784, 12136, 12462, 13282, 13812, 14534, 15007, 15328, 15801, 16160, 16519, 16898, 17209, 18066, 18360, 18936, 19398, 19887, 20340, 20879, 20961, 21259, 21833, 22260, 22576, 23416, 23733, 24376, 25052, 25210, 25545, 26249, 26394, 26804, 27179, 27247, 27727, 30693, 33964, 34530, 34709, 34968, 35019 ], "plaintext_end_byte": [ 557, 1050, 1407, 1634, 1828, 2288, 2926, 3383, 3869, 4909, 5437, 6282, 6856, 7617, 8143, 8807, 9129, 9601, 10023, 10100, 11177, 11783, 12090, 12461, 13215, 13811, 14533, 14968, 15327, 15800, 16159, 16518, 16845, 17208, 18065, 18308, 18935, 19397, 19886, 20324, 20878, 20960, 21258, 21832, 22237, 22575, 23415, 23709, 24375, 25027, 25209, 25521, 26218, 26341, 26784, 27165, 27237, 27667, 30669, 33927, 34509, 34701, 34953, 35017, 35057 ] }
Miten skolastiikka määritellään?
Filosofia
finnish
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Filosofia () on noin 600–400 eaa. välisenä aikana antiikin Kreikassa syntynyt ajatteluperinne ja oppiala, joka pyrkii tutkimaan muun muassa todellisuuden luonnetta, tiedon yleisiä ehtoja, kauneuden ja arvojen olemassaoloa, hyvän yhteiskunnan ehtoja, ihmisenä olemisen luonnetta sekä näihin kytkeytyviä yleisiä aiheita. Sana 'filosofia' on lähtöisin kreikan kielen sanoista filia ja sofia, joista ensimmäinen merkitsee rakastamista tai ystävyyttä ja jälkimmäinen viisautta[1][2] – filosofia tarkoittaa näin "viisauden rakastamista".[3] Vaikka mikään filosofian määritelmä ei ole kiistaton ja filosofian ala on muuttunut historian saatossa sen mukaan, millaisia kysymyksiä on käsitelty kunakin aikana, yleensä katsotaan, että filosofia on enemmän tutkimusmenetelmä kuin joukko väittämiä tai oppeja. Filosofinen tutkimus perustuu järkeen ja järkiperäisiin perusteluihin, ja pyrkii välttämään perusteettomia oletuksia. Tutkimuksen tavoitteena on järjestelmällisyys, yleisyys ja asioiden ymmärtäminen.[4][5] Filosofialla voidaan tarkoittaa myös jonkun henkilön tai koulukunnan yhtenäistä maailmankuvaa, maailmankatsomusta, oppijärjestelmää tai elämänkatsomusta, sekä tällaisen muodostamiseen pyrkivää toimintaa. Arkikielessä filosofisella elämänasenteella voidaan viitata tyyneen ja maltilliseen suhtautumiseen elämässä kohdattuihin asioihin.[6] Vaikka sana ”filosofia” on peräisin länsimaisen filosofian perinteestä, myös monet ajattelijat muissa kulttuureissa, esimerkiksi itämaisen filosofian piirissä, ovat käsitelleet samanlaisia aiheita omilla tavoillaan. Filosofian tutkijaa tai ajattelijaa kutsutaan filosofiksi.[7] Filosofian tutkijat eivät kuitenkaan välttämättä luo uutta filosofiaa, vaan saattavat esimerkiksi tutkia filosofian historiaa. Filosofian määritelmä ja luonne Filosofia-sanan alkuperä on kreikan kielessä ja kirjaimellisesti se tarkoittaa viisauden rakastamista tai ystävyyttä. Sofia-sanaan liittyy kuitenkin myös puoli, joka viittaa taitoon tai tavoitteluun. Näin filosofia voidaan nähdä toimintana: oman tiedonhalun ja älyllisen uteliaisuuden harjoittamisena.[8] Filosofiassa keskeistä ei ole tieto, vaan kysyminen ja jo hankitun tiedon perusteiden kyseenalaistaminen.[9] Filosofia tutkii todellisuutta, tietoa ja inhimillistä elämää koskevia yleisiä käsityksiä ja niiden perusteita.[6] Tällaisena filosofia on todellisuuden kaikkein yleisimpien ja abstraktimpien puolien sekä ajattelumme kategorioiden tutkimusta; näitä ovat esimerkiksi sellaiset käsitteet kuin 'järki', 'totuus', 'todistus', 'mieli' ja 'aine'. Filosofiassa niistä käsitteistä, joiden avulla käsittelemme todellisuutta, tulee itsestään tutkimuksen kohteita. Filosofit ovat kuitenkin olleet eri aikoina eri mieltä siitä, missä määrin "puhdas" tai "ensimmäinen" apriorisen asenteen omaava filosofia on mahdollista.[10] Filosofisen toiminnan tavoitteena on usein saavuttaa totuus eli toisin sanoen saada selville ja selittää miten asiat ovat. Tästä eroavia näkemyksiä ovat esittäneet muun muassa Karl Marx ja Ludwig Wittgenstein, joiden mukaan filosofisella toiminnalla oli muita päämääriä: Marxille filosofia oli yhteiskunnallisten olosuhteiden muuttamista,[11] Wittgensteinille puolestaan käsitteellisten ongelmien purkamista ja merkitysten selventämistä.[12] Filosofian menetelmät voivat olla luonteeltaan hyvin vaihtelevia. Filosofit pyrkivät usein käsitteiden täsmälliseen käyttöön, käsitteiden analyysiin sekä tarkkaan argumentointiin, mutta toisaalta on olemassa myös ”julistavaa filosofiaa”, jonka luonne on varsin erilainen. Yleisesti voidaan kuitenkin hahmotella, että filosofisia menetelmiä ovat ainakin arvostelevuus aiemmin opittua kohtaan, itsestäänselvyyksien kyseenalaistaminen ja järjestelmällinen tutkiskelu. Filosofian tekemisen ja filosofisen kirjoittamisen tapoja on useita. Esimerkiksi Platonin tapana oli kirjoittaa vuoropuheluja (dialogeja), jotka usein kuvasivat filosofi Sokrateen oppilaidensa kanssa käymiä filosofisia keskusteluja. Usein käytetty tapa on Aristoteleen kehittämä systemaattisen tutkielman tyyli, johon kuuluu ilmiöiden ja niihin liittyvien käsitteiden järjestelmällinen kuvaaminen ja jaottelu alakäsitteisiin. Jotkut filosofit, esimerkiksi Wittgenstein varhaisfilosofiassaan, ovat käyttäneet matematiikasta lainattua menetelmää, jossa järjestelmällisesti esitetään väitelauseita ja niistä johdettuja lauseita. Fenomenologisessa filosofiassa pyritään kuvaamaan ilmiöitä niin kuin ne meille ilmenevät, jolloin kaunokirjallisempi tai runollisempi ilmaus voi olla tarpeen. Useille kirjoittamisen tavoille on kuitenkin yhteistä, ettei niissä esitetä yhtä lopputulosta luonnontieteellisen tutkimuksen tapaan, vaan tarkoituksena on lisätä ymmärrystä ilmiöistä, käsitteistä ja niiden suhteista. Filosofia ja tieteet Filosofian asema tieteenä ja suhde erityistieteisiin Alun perin filosofian itsensä tavoitteena on ollut hankkia yleispätevää, yleistä tietoa todellisuudesta. Tällöin 'filosofia' on käsitetty tavallaan 'tieteen' synonyymiksi. Vielä 1600-luvulle saakka kaikkea luontoon, ihmiseen tai yhteiskuntaan kohdistuvaa tutkimusta kutsuttiin filosofiaksi, ja vasta myöhemmin tietyt tutkimusalueet ovat erkaantuneet omiksi erityistieteikseen, esimerkiksi luonnontieteiksi, psykologiaksi ja sosiologiaksi.[6] Erityistieteet, kuten fysiikka, alkoivat erkaantua filosofiasta uuden ajan alussa tieteellisen vallankumouksen myötä, ja niille on kehittynyt kullekin oma tutkimuskohteensa ja tutkimusmenetelmänsä. Esimerkiksi psykologia erkaantui filosofiasta 1800- ja 1900-lukujen vaihteessa.[6] Filosofiaa on historiallisesti pidetty muiden tieteiden perustana siksi, että se tutkii yleisiä tiedon hankkimisen ja tieteen ehtoja. Tästä syystä filosofisin argumentein on arvosteltu eri tieteenalojen, myös luonnontieteiden, lähtökohtia ja väittämiä. Filosofian tehtäväksi on myös nähty kokonaiskuvan muodostaminen erillistieteiden tutkimustuloksista: filosofiaa on näin pidetty eräänlaisena yleistieteenä, jonka tehtävänä on pyrkiä yhdistämään erityistieteiden tutkimustulokset johdonmukaisiksi tieteellisiksi järjestelmiksi.[6] Filosofinen tutkimus eroaa erityistieteistä siinä, että se suuntautuu usein todellisuuden yleiseen perustaan, kysymyksiin kuten ”Mitä tarkoitetaan arvoilla?”, ”Mihin yhteiskunnallinen vallanjako perustuu?” ja ”Miten voidaan saavuttaa varmaa tietoa?” Erityistieteet puolestaan tutkivat rajattuja tutkimuskohteita, esimerkiksi fysikaalisia ilmiöitä (fysiikka), historiallisia tapahtumia ja niiden vaikutuksia (historia), ihmiskehon toimintaa (lääketiede), ihmisyhteisöjen toimintaa (sosiologia) tai kirjoitetun tekstin kerrontatapoja (kirjallisuustiede). Vastaavasti erityisalojen filosofiat, kuten fysiikan filosofia, historianfilosofia ja oikeusfilosofia, eivät pyri niinkään ratkaisemaan fysiikan, historiatieteen tai oikeustieteen ongelmia, kuin tutkimaan niitä käsitteitä, joiden varaan näiden oppialojen tutkimus rakentuu, sekä nostamaan esiin niitä perusteita ja ennakko-oletuksia, joihin oppialat perustuvat. Näin filosofia voidaan nähdä lopputuloksena siitä, että oppiala on tullut tietoiseksi itsestään. Rajanveto ensimmäisen kertaluokan ja toisen kertaluokan (ajattelua koskevan) ajattelun välillä ei ole kuitenkaan aina yksinkertaista. Filosofiset ongelmat muuttuvat usein oppialojen kehittyessä, ja vastaavasti filosofinen toiminta voi vaikuttaa tieteenalojen ottamaan suuntaan.[10] Filosofian perusolettamuksien joukko on pienempi kuin erillistieteissä, joten se on alttiimpi muutokselle ja eri aikakausina ja eri filosofioissa esiintyy toisistaan poikkeavia käsityksiä siitä, mitä filosofia on ja mikä on sen suhde yhteiskuntaan, erityistieteisiin, uskontoon tai arvoihin. Filosofian identiteetin määrittelemisen tekee vaikeaksi juuri perusolettamuksien vähyys, sillä filosofit kiistelevät myös näistä perusolettamuksista, kuten siitä, mikä on filosofian tutkimusala ja tutkimusmenetelmät. Filosofian asema tieteiden joukossa on myös asetettu kyseenalaiseksi siksi, ettei mikään filosofinen järjestelmä ole jäänyt pysyväksi eikä saavuttanut sellaista yleistä hyväksyntää kuin tutkimustulokset erityistieteissä. Näin filosofian ei voida katsoa edistyneen samalla tavalla kuin muiden tieteiden. Toisaalta erityistieteiden erkaantuminen on merkinnyt filosofian omimman alueen täsmentymistä. Erityistieteet kuvaavat todellisuutta kukin omalla tavallaan; filosofian tehtävänä on puolestaan selvittää yleisesti tiedon ja tieteen perusteita, todellisuuden perimmäistä luonnetta, olevaisen tarkoitusta sekä ihmisen asemaa maailmassa.[6] Filosofia akateemisena oppiaineena ja tieteenä Filosofia voidaan nähdä itse tieteenalana myös siinä mielessä, että se on järjestäytynyt yliopistoihin samoin kuin muutkin oppialat, filosofista tutkimusta tehdään samanlaisella rahoituksella kuin muutakin tutkimusta ja sitä opetetaan yliopistoissa pääaineena. Akateemisista oppiaineista filosofia on ensimmäinen sekä Suomessa että muissa maissa. Turun Akatemiaa perustettaessa vuonna 1640 sen opettajakuntaan nimitettiin oikeustieteen, lääketieteen ja kolmen teologian professorin lisäksi kuusi filosofisen tiedekunnan professoria. Näiden edustamat alat olivat moraali ja historia (käytännöllinen filosofia), logiikka ja runous (teoreettinen filosofia), kreikka ja heprea, kaunopuheisuus, matematiikka sekä fysiikka.[13] Ilkka Niiniluoto on sanonut, että filosofialla on Suomessa ja muuallakin kaikki tieteen ulkoiset tunnusmerkit: vakiintunut asema akateemisena oppiaineena, omat julkaisusarjat, tieteelliset seurat, kongressit ja kansainvälisen yhteistyön organisaatiot. Tässä suhteessa filosofit ovat tiedeyhteisö siinä kuin muutkin tutkijat. Filosofian omalaatuisuus paljastuu katsottaessa sen tutkimuskohteita ja -menetelmiä.[14] Filosofia on myös suomalaisen lukion pakollinen oppiaine vuodesta 1994.[15] Filosofian jaottelua Filosofian osa-alueet Teoreettinen filosofia: Tietoteoria tutkii, mitä tieto on, mitä voimme tietää ja miten saamme uutta tietoa.[16][17] Tieteenfilosofia on tietoteorian osa-alue, joka tutkii tieteellisen tiedon luonnetta, yleisiä perusteita ja tieteellistä toimintaa.[18] Metafysiikka tutkii olevan perimmäistä luonnetta. Se pyrkii näin fysiikan ja empiiristen havaintojen ulkopuolelle.[19] Metafysiikka tutkii todellisuutta yleisellä tasolla kokonaisuutena ja ihmistä sen osana. Ontologia eli oppi olevasta tutkii todellisuutta (”sitä mikä on”) käsitteellisesti. Ontologia on metafysiikan osa ja voidaan jakaa substanssiontologiaan, formaaliontologiaan ja fundamentaaliontologiaan. Logiikka tutkii loogisesti pätevän ajattelun lakeja. Se on itsenäinen tieteenala ja filosofian osa-alue, joka pyrkii muodostamaan yhtenäisen ja ristiriidattoman aksiomaattisen järjestelmän matematiikan ja muun ajattelun pohjaksi. Kielifilosofia pyrkii filosofisella (käsitteellisellä) ajattelulla selvittämään kielen olemusta ja ilmiöitä. Käytännöllinen filosofia: Etiikka eli moraalifilosofia tutkii, mitä voidaan sanoa moraalisesti hyväksi tai pahaksi ja miten tulisi elää. Yhteiskuntafilosofia tutkii ihmisten järjestäytymisen myötä syntyneitä rakenteita ja suhteita, kuten yksilön ja yhteiskunnan välistä suhdetta, moraalisesta näkökulmasta.[6] Poliittinen filosofia tutkii valtion, julkisen moraalin ja pakkovallan käytön oikeutuksia sekä myötäelävien ihmisten oikeuksien ja vapauksien törmäyksiä. Estetiikka tutkii kauneutta ja sitä, mitä voidaan sanoa kauniiksi. Taiteenfilosofia tutkii sitä, mitä taide on. Mitä tahansa inhimillisen toiminnan aluetta voidaan tarkastella filosofisesti. On olemassa esimerkiksi erityistieteiden filosofioita (fysiikan filosofia, biologian filosofia, matematiikan filosofia), kielifilosofia, mielenfilosofia, teonfilosofia, uskonnonfilosofia, historianfilosofia ja oikeusfilosofia. Teoreettinen ja käytännöllinen filosofia Filosofia jaetaan usein teoreettiseen ja käytännölliseen filosofiaan. Jako on peräisin jo Aristoteleelta. Nykykäsityksen mukaan teoreettisen filosofian tehtävänä on tutkia olemassaoloa ja inhimillistä tietoa koskevia kysymyksiä, ja käytännöllisen filosofian tehtävänä on tutkia inhimillistä toimintaa.[6][20] Joissain yliopistoissa (kuten Helsingissä) filosofian opiskelu jaetaan edelleen teoreettiseen ja käytännölliseen filosofiaan.[21] Teoreettisen filosofian alaan luetaan ennen kaikkea logiikka, metafysiikka, tietoteoria ja tieteenfilosofia, käytännölliseen filosofiaan ennen kaikkea etiikka ja yhteiskuntafilosofia.[6] Jako on sinänsä mielivaltainen, sillä käytännöllinen filosofia ei ole yhtään sen käytännöllisempää kuin teoreettinenkaan. Menetelmät ovat pitkälti samat, joten ainoaksi rajaavaksi tekijäksi jää aihepiirit. Tämäkään raja ei ole tiukka, ja monia asioita voidaan tutkia yhtä lailla teoreettisen kuin käytännöllisen filosofian piirissä. Useimmissa yliopistoissa tällaista filosofian kahtiajakoa ei tehdä. Filosofian historiaa Länsimainen filosofia Antiikin filosofia Länsimainen filosofia syntyi antiikin Kreikassa. Tiettävästi ensimmäisenä sanoja ”filosofia” ja ”filosofi” käytti Pythagoras.[22] Sokrates ja hänen oppilaansa vakiinnuttivat termien käytön niiden nykyisessä merkityksessä.[23] Sokrateen lisäksi merkittävimmät antiikin ajan filosofit ovat hänen oppilaansa Platon sekä tämän oppilas Aristoteles. Kuitenkin jo moni ennen Sokratesta elänyt henkilö vastasi tavalla tai toisella filosofin kuvausta. Näitä ajattelijoita kutsutaan esisokraatikoiksi.[24][25] Filosofian historian sadan ensimmäisen vuoden aikana Ateena muodostui filosofian keskukseksi, ja sen moniin filosofikouluihin tuli oppilaita aina Roomasta saakka. Filosofian syntyyn vaikutti kreikkalaisten vaurastuminen kaupankäynnin ja valloitusten myötä, jolloin jäi aikaa miettiä asioita, joista ei välttämättä ollut välitöntä käytännön hyötyä. Tietoa hankittiin sen itseisarvon vuoksi. Etua oli myös demokraattisesta valtiomuodosta ja uskonnollisesta vapaamielisyydestä. Tällöin oli mahdollista miettiä vapaasti elämän peruskysymyksiä, ja tahtonsa läpi saamiseen tarvittiin perusteluja – enää ei riittänyt syntyperään, yhteiskunnalliseen asemaan tai fyysiseen voimaan vetoaminen.[26] Antiikin kreikan kultakauden ja helleenisen ajan filosofisia suuntauksia olivat muun muassa Platonin akatemialaisuus, peripateettisuus, kyynisyys, stoalaisuus, epikurolaisuus ja skeptisyys (kuten pyrrhonismi). Siirryttäessä roomalaiselle kaudelle tärkeimmiksi muodostuivat stoalaisuus ja epikurolaisuus. Myöhäisantiikin aikana kehittyi uusplatonismi. Esimerkiksi keisari Marcus Aurelius oli myös stoalainen filosofi.[24][25][27] Keskiajan ja renessanssin filosofia Keskiajan filosofian aika läntisessä Euroopassa ja Lähi-idässä ulottuu suunnilleen Rooman valtakunnan kukistumisesta renessanssiaikaan. Keskiajan filosofiaa kuvaa antiikin filosofian uudelleenlöytäminen sekä tarve käsitellä teologisia ongelmia ja yhdistellä uskonnollisia opetuksia ja maallista viisautta.[28] Keskiajan filosofia olikin pääasiassa uskonnollispainotteista. Keskiaikaisissa yliopistoissa merkittävin tieteenala oli teologia, ja filosofia käsitettiin teologian aputieteenä, "palvelijana". Yksi vallitsevista keskiaikaisista filosofisista suuntauksista tai menetelmistä oli skolastiikka, jossa kristillinen teologia ja antiikista peritty filosofia pyrittiin sovittamaan yhteen.[28] Myös kristillinen mystiikka yhdisteli teologista ja antiikin aikaista ajattelua. Keskiajan tärkeimpiä filosofeja olivat muun muassa Augustinus, Anselm Canterburylainen, Tuomas Akvinolainen, Duns Scotus ja Vilhelm Occamilainen. Aluksi keskiaikaiset filosofit yrittivät liittää kristillisen teologian platonismiin (kuten Augustinus ja monet mystikot), mutta myöhemmin monet (kuten Tuomas Akvinolainen) päätyivät aristotelismiin.[28] Vastaavasti islamilaisessa maailmassa oppineet pyrkivät yhdistämään Koraanin opetuksia aristotelismiin. Tällaista islamilaista skolastiikkaa edustivat muun muassa Averroës ja Avicenna. Juutalaisessa filosofiassa samanlaista ajattelua edusti muun muassa Maimonides. Näillä töillä oli merkittävä vaikutus myös länsieurooppalaiseen ajatteluun.[28] Renessanssifilosofian ajaksi luetaan noin vuodet 1350–1600. Renessanssi merkitsi suurta muutosta ihmisten ajattelutavoissa. Se kuvataan usein keskiaikaisen Euroopan paluuna klassisen kulttuurin lähteille. Filosofiassa sitä kuvaa humanismin taistelu skolastiikkaa ja aristotelismia vastaan sekä platonismin uusi nousu.[29] Varhainen uuden ajan filosofia (noin 1600–1800) Uuden ajan filosofian katsotaan saaneen alkunsa skeptisismin uuden nousun ja nykyaikaisen luonnontieteen kehityksen myötä.[30] Kronologisesti aika kattaa 1600- ja 1700-luvun, ja sen katsotaan usein päättyneen Immanuel Kantin pyrkimyksiin yhdistää newtonilainen mekaniikka perinteiseen metafysiikkaan.[31] Uudella ajalla filosofit käänsivät filosofian huomion ennen kaikkea tietoteoreettisiin kysymyksiin. Keskeinen ongelma oli, mihin luonnontieteellinen tutkimus ja tieto perustuivat. Francis Bacon ja René Descartes panivat alulle ajan merkittävimmät filosofiset suuntaukset, empirismin ja rationalismin. Empirismiä kehittivät etenkin brittiläiset John Locke, George Berkeley ja David Hume. 1700-luvulla empirismi siirtyi myös Ranskaan ja kehittyi siellä sensualismiksi ja materialismiksi. Euroopan mannermaalla rationalistiset ajattelijat puolestaan rakensivat 1600-luvun vaikutusvaltaisimmat metafyysiset järjestelmät. Descartesin mukaan nimetyn kartesiolaisuuden lisäksi ajan rationalistista ajattelua edustivat muun muassa Baruch Spinoza ja Gottfried Leibniz.[32][33] Thomas Hobbes oli merkittävä poliittisen filosofian kehittäjä.[34][35] 1700-luvulla syntyi Euroopassa valistuksen nimellä tunnettu älyllinen liike, joka korosti sivistystä, järjenmukaisuutta ja yksilönvapauksia. Tunnetuimpiin valistusajattelijoihin kuuluvat muun muassa Jean Jacques Rousseau ja Voltaire.[36] Myöhempi uuden ajan filosofia (noin 1800–1900) Uuden käänteen filosofiassa sai aikaan Immanuel Kant, jonka mielestä oleva itsessään (Ding an sich) jää tietokyvyn ulkopuolelle, ja kaikki inhimillinen tieto voi koskea vain ilmiöitä eli olioita sellaisina, kuin ne meille näyttäytyvät. Kantin jälkeen niin sanottu saksalainen idealismi pyrki palaamaan rohkeisiin filosofisiin spekulaatioihin, joissa filosofi yrittää osoittaa ”hengen olemukseen” syventymällä, miten maailma on johtunut alkuhengestä. Tällaista filosofiaa edustivat erityisesti J. G. Fichte, F. W. J. Schelling ja G. W. F. Hegel.[37][38] 1800-luvun jälkimmäisellä puoliskolla monet filosofit keskittyivät ennen kaikkea tietoteoreettisiin ja tieteenfilosofisiin kysymyksiin. Yleiseksi mielipiteeksi muodostui se, että meidän on luovuttava metafyysisistä yrityksistä tutkia olevaisen ”olemusta” tai sen ”alkuperusteita”, ja sen sijaan rajoituttava vain tutkimaan ilmiöitä. Tällaista näkemystä edustivat muun muassa Auguste Comten kehittämä positivismi sekä uuskantilaisuus.[39] Monet filosofit hylkäsivät idealismin, ja panivat alulle ajattelusuuntauksia, jotka ovat vaikuttaneet pitkälle nykyfilosofiaan saakka. Charles Peirce ja William James aloittivat pragmatismin, Edmund Husserl puolestaan fenomenologian. Gottlob Fregen ja Bertrand Russellin työt tarjosivat työkaluja varhaiselle analyyttiselle filosofialle. Søren Kierkegaard loi pohjaa eksistentialismille, samoin kuin moraalin ja ihmisyyden tulevaisuuden kysymyksiä pohtinut Friedrich Nietzsche.[39] Englantilaista jyrkkää empirismiä edusti J. S. Mill. Myös naturalistiset suunnat, kuten materialismi (Ludwig Büchner ym.) ja naturalistinen kehitysfilosofia (Herbert Spencer ja Ernst Haeckel), saivat kannatusta, mikä johti myös pessimismiin (Arthur Schopenhauer ja Eduard von Hartmann). Yhteiskuntafilosofisesti Mill edusti utilitarismia. Karl Marx ja Friedrich Engels kehittivät puolestaan marxilaisen yhteiskuntafilosofian.[39] Nykyfilosofia 1900-luku merkitsi suurta mullistusta koko länsimaisessa filosofiassa, mikä on toisaalta johtanut konflikteihin ja koko filosofisen kentän voimakkaaseen jakautumiseen.[39] Monet perinteiset itsestäänselvyydet on hylätty, ja tilalle on tullut uusia tieteellisiä, loogisia, yhteiskunnallisia ja taloudellisia ongelmia. Viimeisen sadan vuoden aikana filosofiasta on myös tullut yhä enenevässä määrin yliopistoissa harjoitettua tutkimusta, ja samalla se on kehittynyt yhä erikoistuneemmaksi ja erillisemmäksi luonnontieteistä. 1900-luvun ja sen jälkeisen filosofian koulukunnat voidaan jaotella seuraavasti: Analyyttinen filosofia – Looginen empirismi – Positivismi – Pragmatismi Mannermainen filosofia – Hermeneutiikka – Fenomenologia – Eksistentialismi – Jälkistrukturalismi – Postmodernismi Marxilainen filosofia – Frankfurtin koulukunta – Radikaalifeminismi Tomismi – Uustomismi Metafilosofiset näkemykset ovat kautta aikain jakaantuneet positivistisiin ja tulkitseviin koulukuntiin. Tämä jako toteutuu jossain määrin nykyfilosofiassakin, jossa ensin mainittua on edustanut loogisuutta korostava analyyttinen filosofia ja jälkimmäistä elämänfilosofisempi mannermainen filosofia, joka perustuu nykyään lähinnä hermeneutiikkaan ja fenomenologiaan. Aiempi tiukempi jakolinja analyyttisen ja mannermaisen filosofian välillä, joka on vaikuttanut ennen kaikkea akateemisessa filosofiassa, on kuitenkin nykyisin jonkin verran hälventynyt.[39] 1900-luvun merkittävimpiä filosofeja ovat olleet analyyttisen perinteen Ludwig Wittgenstein ja mannermaisen perinteen Martin Heidegger. Suomalaisista filosofeista merkittävimpiin kuuluvat muun muassa Eino Kaila, Georg Henrik von Wright ja Jaakko Hintikka. Suurelle yleisölle tunnetumpia ovat ehkä kirjailija, eksistentialistifilosofi Jean-Paul Sartre, ja suomalaisista Esa Saarinen ja Pekka Himanen. Itämainen filosofia Itämaisella filosofialla viitataan erityisesti erilaisiin Intiassa, Persiassa, Kiinassa, Japanissa ja jossain määrin myös Lähi-idässä syntyneisiin filosofisiin perinteisiin. Abrahamilaisten uskontojen leviämisen vuoksi ”itämainen filosofia” on osittain päällekkäistä länsimaisen filosofian kanssa. Länsimaista filosofiaa muistuttavaa filosofista ajattelua on esiintynyt Intiassa ja Kiinassa jo vuosituhansia sitten lähes ilman mitään yhteyksiä eurooppalaisen filosofian historian kanssa. Varsinaisesti itämaiseksi filosofiaksi on tapana kutsua itsenäistä järjenkäyttöä korostavia ja mystisen ilmoituksen hylkääviä ajattelusuuntauksia. Länsimaiset itämaisen ajattelun kommentoijat eivät kuitenkaan ole aina tehneet selvää eroa itämaisten uskontojen ja varsinaisen itämaisen filosofian välille. Osasyynä tähän on se, että länsimaiden tapaan myös Aasiassa useat tärkeimmistä filosofisista ajattelijoista ovat yhdistäneet opetuksiinsa uskonnollista ainesta eivätkä ole nähneet filosofian ja uskonnon erottelemista olennaisena. Länsimaissa itämainen filosofia on vaikuttanut lähinnä elämänfilosofiaan. Tunnetuimpiin itämaisiin filosofeihin kuuluvat Kapila, Yajnavalkya, Siddhartha Gautama, Aksapada Gautama, Nāgārjuna, Kungfutse, Laozi, Zhuangzi, Mengzi, Xunzi, Zhu Xi, Wang Yangming, Dharmakirti, Adi Shankara, Ramanuja, Narayana Guru, Vivekananda, Sri Aurobindo ja Sarvepalli Radhakrishnan. Intialainen filosofia Arjalais-vedalaisen kulttuurin pohjalta syntynyt hindulainen filosofia muodostaa keskeisen osan eteläisen Aasian kulttuuria. Se on dharmalaisista filosofioista varhaisin, ja se on vaikuttanut filosofiseen ajatteluun ja uskontoihin kautta koko Itä-Aasian. Kuuteen astika- eli oikeaoppiseen intialaisen tai hindulaisen filosofian koulukuntaan kuuluvat jooga, nyaya, purva mimamsa, samkhya, vaisheshika ja vedanta. Hindulaisen ajattelun moninaisuus on seurausta siihen oleellisena osana kuuluvasta liberaalista universalismista. Hindulaisen filosofian lisäksi myös buddhalainen ja jainalainen filosofia sekä carvaka ovat peräisin Intiasta. Vaikka intialainen ajattelutapa eroaa eurooppalaisten ajatustottumuksista, niin intialaisessa filosofiassa on muodostunut pääasiassa samat suuret maailmanselityksen perushypoteesit kuin länsimaissakin. Intialaista filosofiaa voidaan myös itämaisista filosofioista parhaiten verrata länsimaiseen filosofiaan. Esimerkiksi muinainen hindulainen nyaya-koulukunta tutki logiikkaa nykyaikaista analyyttistä filosofiaa muistuttavalla tavalla. Vastaavasti carvaka-koulukunta oli avoimesti ateistinen ja empiristinen. Intialainen filosofia painotti kuitenkin kokonaisten koulukuntien ja muinaisten kirjoitusten opetuksia yksittäisten filosofien sijaan. Persialainen filosofia Persialaisen filosofian juuret ulottuvat muinaisiin indoiranilaisiin filosofisiin perinteisiin saakka. Niihin vaikuttivat erityisesti Zarathustran opetukset. Makedonialaisten, arabien ja mongolien valloitusten seurauksena Persia sai laajoja kulttuurisia ja poliittisia vaikutteita, joiden ansiosta alueella kehittyi suuri joukko erilaisia suuntauksia zarathustralaisuudesta, manikealaisuudesta ja mazdalaisuudesta erilaisiin islamilaisen filosofian koulukuntiin saakka. Kiinalainen filosofia Filosofialla on ollut suuri merkitys kiinalaiselle yhteiskunnalle ja koko Itä-Aasialle. Länsimaisen filosofian tavoin kiinalainen filosofia käsitti monenlaisia osa-alueita ja siihen kuuluu useita eri suuntauksia. Monia merkittäviä filosofisia koulukuntia syntyi erityisesti Kevättä ja syksyä ja Taistelevat läänitysvaltiot -kausilla. Tämän vuoksi aikakaudesta käytetään nimitystä Sata koulukuntaa. Tuona aikana alkunsa saaneista koulukunnista merkittävimmät ovat kungfutselaisuus, taolaisuus, mohismi ja legalismi. Myöhemmin Tang-dynastian aikana Intiasta levinneestä buddhalaisuudesta tuli myös merkittävä filosofinen ja uskonnollinen oppi Kiinassa. Muita filosofisia perinteitä Muihin filosofisiin perinteisiin kuuluvat esimerkiksi afrikkalainen ja asteekkien filosofia. Filosofia ja muut käytännöt Filosofia ja uskonto Filosofia pyrkii usein vastaamaan elämää ja kuolemaa, elämän tarkoitusta ja arvoa, sekä tekoja ja niiden seurauksia koskeviin kysymyksiin. Näin se tulee usein lähelle uskontojen aluetta. Tällöin filosofia eroaa uskonnoista siinä, että se vaatii jokaiselta väitteeltä rationaalisia perusteluja, ja on valmis asettamaan jokaisen väitteen tutkimuksen ja arvostelun kohteeksi.[6] Filosofia ja taide Monet ajattelijat, esimerkiksi Friedrich Nietzsche ja Arthur Schopenhauer, ovat nähneet filosofian ja taiteen välillä läheisen sukulaisuuden. Monet filosofit ovat jo esitystavassaan tavoitelleet taiteellista kauneutta. Filosofiaa on kirjoitettu kaikilla runouden muodoilla: oppirunona, dialogina, monologina, romaanina, satuna, aforismina, esseenä jne.[40] Katso myös Suomalainen filosofia Wikipedian Filosofian tietosanakirja Lähteet Citation error, replace with{{cite book| author = Hetemäki, Ilari (toim.)| title = Filosofian sanakirja| location = Porvoo: Helsinki: Juva| publisher = WSOY| year = 1999| id = ISBN 951-0-23766-3}} Citation error, replace with{{cite book| author = Korkman, Petter & Mikko Yrjönsuuri (toim.)| title = Filosofian historian kehityslinjoja| location = Helsinki| publisher = Gaudeamus| year = 1998| id = ISBN 951-662-708-0}} Viitteet Kirjallisuutta Korkeakoulutason johdantoteoksia Citation error, replace with{{cite book| author = Blackburn, Simon| title = Think: A compelling introduction to philosophy| location = Oxford| publisher = Oxford University Press| year = 1999| id = ISBN 0-19-210024-6| language = Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead.}} Citation error, replace with{{cite book| author = Haaparanta, Leila & Ilkka Niiniluoto| title = Johdatus tieteelliseen ajatteluun| location = Helsinki| publisher = Helsingin yliopisto| year = 1991| version = Helsingin yliopiston filosofian laitoksen julkaisuja 3/1986. 6., korjattu painos| id = ISBN 951-45-4077-8}} Citation error, replace with{{cite book| author = Korkman, Petter & Mikko Yrjönsuuri (toim.)| title = Filosofian historian kehityslinjoja| location = Helsinki| publisher = Gaudeamus| year = 1998| id = ISBN 951-662-708-0}} Citation error, replace with{{cite book| author = Määttänen, Pentti| title = Filosofia: Johdatus peruskysymyksiin| location = Helsinki| publisher = Gaudeamus| year = 1995 (3. painos 2003)| id = ISBN 951-662-708-0}} Citation error, replace with{{cite book| author = Niiniluoto, Ilkka| title = Johdatus tieteenfilosofiaan: Käsitteen- ja teorianmuodostus| location = Helsinki| publisher = Otava| year = 1980| id = ISBN 951-1-05435-X}} Citation error, replace with{{cite book| author = Niiniluoto, Ilkka & Esa Saarinen| title = Nykyajan filosofia| location = Helsinki| publisher = WSOY| year = 2002| id = ISBN 951-0-26207-2}} Citation error, replace with{{cite book| author = Nordin, Svante| title = Filosofian historia| location = Jyväskylä| publisher = Pohjoinen| year = 1999| id = ISBN 951-749-292-8}} Citation error, replace with{{cite book| author = Nuttall, Jon| title = An introduction to philosophy| location = Cambridge, UK: Polity Malden, Massachusetts| publisher = Blackwell Publishers| year = 2002| id = ISBN 0745616623| language = Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead.}} Citation error, replace with{{cite book| author = Saarinen, Esa| title = Länsimaisen filosofian historia huipulta huipulle Sokrateesta Marxiin| location = Porvoo Helsinki Juva| publisher = WSOY| year = 1985| id = ISBN 951-0-22838-9}} Citation error, replace with{{cite book| author = Sober, Elliott| title = Core questions in philosophy: A text with readings| location = Upper Saddle River, New Jersey| publisher = Prentice Hall| year = 2001| version = 3rd edition (1st edition 1991)| id = ISBN 0-13-083537-4| language = Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead.}} Citation error, replace with{{cite book| author = Warburton, Nigel| title = Philosophy: The basics| location = London| publisher = Routledge| year = 1992| id = ISBN 0-415-05385-4| language = Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead.}} Filosofian sanakirjoja Citation error, replace with{{cite book| author = Audi, Robert (päätoim.)| title = The Cambridge dictionary of philosophy| location = Cambridge, U.K.| publisher = Cambridge University Press| year = 1999| id = ISBN 0-521-63136-X| language = Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead.}} Citation error, replace with{{cite book| author = Blackburn, Simon| title = The Oxford dictionary of philosophy| location = Oxford| publisher = Oxford University Press| year = 1994| id = ISBN 0-19-211694-0| language = Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead.}} Citation error, replace with{{cite book| author = Bunnin, Nicholas & Tsui-James, E. P. (toim.)| title = The Blackwell companion to philosophy| location = Oxford| publisher = Blackwell| year = 2003| id = ISBN 0-631-21907-2| language = Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead.}} Citation error, replace with{{cite book| author = Craig, Edward (toim.)| title = Routledge encyclopedia of philosophy 1–10| location = London| publisher = Routledge| year = 1998, 2002| id = ISBN 0-415-16917-8| language = Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead.}} Citation error, replace with{{cite book| author = Craig, Edward (toim.)| title = The shorter Routledge encyclopedia of philosophy| location = London, New York| publisher = Routledge| year = 2005| id = ISBN 0-415-32495-5| language = Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead.}} Citation error, replace with{{cite book| title = Filosofian sanakirja| location = Porvoo Helsinki Juva| publisher = WSOY| year = 1999| version = Asiantuntija: Eero Ojanen. Laadittu WSOY:n tietosanakirjojen pohjalta. Taskufacta| id = ISBN 951-0-23766-3}} Citation error, replace with{{cite book| author = Honderich, Ted (toim.)| title = The Oxford companion to philosophy| location = New York & Oxford| publisher = Oxford University Press| year = 2005| id = ISBN 0-19-926479-1| language = Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead.}} Citation error, replace with{{cite book| author = Mautner, Thomas| title = A dictionary of philosophy| location = Oxford| publisher = Blackwell Reference| year = 1996| id = ISBN 0-631-18459-7| language = Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead.}} Citation error, replace with{{cite book| author = Määttänen, Pentti| title = Filosofia: Johdatus peruskysymyksiin| location = Helsinki| publisher = Gaudeamus| year = 1995| version = S. 263–274: Sanasto| id = ISBN 951-662-708-0}} Citation error, replace with{{cite book| author = Saarinen, Esa| title = Filosofia!| location = Porvoo Helsinki| publisher = WSOY| year = 2004| version = S. 155–204: Sanakirja| id = ISBN 951-0-29308-3}} Citation error, replace with{{cite book| author = Salonen, Toivo| title = Filosofian sanat ja konseptit| location = Rovaniemi| publisher = Lapin yliopisto| year = 2003| version = 3. uudistettu painos| id = ISBN 951-634-902-1}} Aiheesta muualla Tietosanakirjoja: . Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. . (Dagobert D. Runes, 1942) Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. . Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. . Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. . Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. Aikakausjulkaisuja: . Suomen Filosofisen Yhdistyksen vuosikirja. . Filosofinen aikakauslehti. . Filosofinen kulttuurilehti. . Monitieteellinen kausijulkaisu. . Monitieteellinen kausijulkaisu. Muuta: Suomalainen filosofinen verkkoportaali. . . . . . . Filosofian Open Access -aikakausjulkaisut. Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. . Lukion pakollisen kurssin oppimäärä. . Artikkeleita: Tommi Vehkavaara: . niin & näin 2/2001, 27–33. Luokka:Seulonnan keskeiset artikkelit
https://fi.wikipedia.org/wiki/Filosofia
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 175, 747, 1529, 2751, 3908, 4114, 5028, 6269, 6490, 7456, 7857, 8215, 9772, 10748, 11486, 11874, 12360, 13144, 13684, 15256, 15741, 16186, 16461, 17242, 17855, 18308, 19022, 19478, 20856, 21343, 21709, 22261, 22608, 23333, 24492, 25130, 25689, 26350, 27456, 28135, 29109, 29657, 29947, 30229, 30556, 31124, 31532, 32067, 34361, 35001, 36229, 37279, 37863, 38414, 38945, 39431, 40424, 42099 ], "plaintext_end_byte": [ 167, 746, 1528, 2750, 3907, 4099, 5027, 6268, 6442, 7455, 7856, 8214, 9764, 10747, 11485, 11873, 12359, 13092, 13683, 15255, 15730, 16185, 16460, 17241, 17839, 18306, 19021, 19470, 20855, 21342, 21701, 22260, 22607, 23322, 24491, 25119, 25643, 26349, 27441, 28134, 29077, 29656, 29946, 30228, 30534, 31109, 31500, 32031, 34343, 35000, 36228, 37261, 37862, 38413, 38944, 39423, 40392, 42073, 42569 ] }
호텔이라고 라틴어로 어떻게 하지?
교황 프란치스코
korean
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
교황 프란치스코(, , 1936년 12월 17일 ~ )는 제266대 교황(재위: 2013년 3월 19일 ~ )이다. 본명은 호르헤 마리오 베르고글리오()이다. 개요 기독교 역사상 최초의 아메리카 대륙 출신 교황이면서, 최초의 예수회 출신 교황이다. 또한 최초의 남반구 국가 출신이기도 하다. 또한, 시리아 출신이었던 교황 그레고리오 3세 이후 1,282년 만에 즉위한 비(非)유럽권 출신이다.[1] 그리고 교황 요한 바오로 1세 이후 35년 만의 이탈리아계 교황이기도 하다. 프란치스코는 라틴어, 이탈리아어, 스페인어, 프랑스어[2], 독일어[3], 포르투갈어,[4] 영어[5], 우크라이나어[6]를 구사할 수 있다. 아르헨티나 부에노스아이레스 태생으로 화공학자와 나이트클럽 경비원으로 잠시 일하다가[7] 신학교에 입학하여 신학생이 되었다. 1969년에 그는 사제 서품을 받았으며, 1973년부터 1979년까지 예수회의 아르헨티나 관구장을 지냈다. 1998년에는 부에노스아이레스 대교구장으로 임명되었으며, 2001년에는 추기경에 서임되었다. 2013년 2월 28일 교황 베네딕토 16세가 스스로 교황직을 사임한 후에 소집된 콘클라베에서 다수의 표를 얻어 같은 해 3월 13일 교황으로 선출되었다. 교황에 선출된 그는 교황으로서의 자신의 새 이름을 아시시의 성 프란치스코의 이름을 따서 프란치스코라고 명명하였다. 프란치스코는 공적으로나 사적으로나 항상 검소함과 겸손함을 잃지 않고 있으며, 사회적 소수자들, 특히 가난한 사람들에 대한 관심과 관용을 촉구하며, 여러 가지 다양한 배경과 신념, 신앙을 가진 사람들 사이에서 소통이 오갈 수 있도록 대화를 강조하는데 헌신적인 노력을 하는 것으로 널리 알려져 있다.[8][9][10] 그는 소박하고 격식에 덜 얽매인 형식에 따르는 생활을 하고 있는데, 대표적인 예가 바로 과거에 전임자들이 사도 궁전에 거주했던 데 반해 프란치스코는 성녀 마르타 호텔을 자신의 거주지로 선택한 것이다. 뿐만 아니라, 그는 교황직에 선출될 당시에 전통적으로 교황 선출자가 전통적으로 착용하는 붉은색 교황용 모제타를 입지 않았으며, 전례를 집전할 때에도 입는 화려한 장식이 없는 검소하고 소박한 제의를 입는다. 그리고 전통적으로 순금으로 주조해왔던 어부의 반지를 도금한 은반지로 교체하였으며, 목에 거는 가슴 십자가는 추기경 시절부터 착용하던 철제 십자가를 그대로 고수하였다.[11][12] 프란치스코는 낙태, 피임, 동성애 등에 대해 강하게 반대하고 있는 가톨릭교회의 가르침을 고수하고 있다. 하지만 그는 동성애를 죄로 규정하는 교회의 전통적인 가르침은 그대로 유지하면서도 동성애자들을 사회적으로 소외시키거나 차별해서는 안 된다고 가르쳤다.[13] 추기경 시절에 그는 이미 아르헨티나 정부의 동성 결혼 합법화 시도에 대해서 반대한 적이 있었다.[14] 교회의 가르침에 관해서 ‘교회의 아들’로 자처한 그는 낙태에 대해서도 ‘소름이 끼치는 행동’이라고 언급하였으며, 교회 내에서 여성의 역할 확대를 강조했지만, 여성의 사제 서품 문제에 대해서는 교회가 이미 안 된다고 밝혔다며 교회의 기존 입장을 재확인했다.[15] 미혼모 자녀의 세례를 거부하는 사제들에게는 “사람들과 구원의 길 사이를 갈라놓는 위선자들”이라고 질책한 바 있다. 더불어, 그는 “예수님을 믿지만, 교회에는 가지 않겠다고 하는 것은 어리석은 것”이라고 말하였다.[16] 2014년 3월, 미국의 유력지인 《포춘》(Fortune)은 세계에서 가장 영향력 있는 리더 50인을 선정했고, 그 중 1위에 프란치스코 교황이 선정되었다.[17] 생애 초기 호르헤 마리오 베르고글리오는 아르헨티나 부에노스아이레스의 바리오 중 하나인 플로레스 태생이다.[18] 그는 이탈리아에서 이주한[19] 회계사 마리오 호세 베르고글리오와 그의 아내 레지나 마리아 시보리[20] 사이에서 태어난 5남매 중 장남이다.[21] 부친 마리오는 아스티현 포르타코마로에서 태어났으며, 모친 레지나는 북이탈리아 태생이지만 고향은 부에노스아이레스이다.[22][23][24][25][26] 베르고글리오의 누이 마리아 엘레나는 그의 부친이 아르헨티나로 이주한 이유에 대해 당시 이탈리아에 파시즘이 출현하여 만연하였기 때문이라고 밝혔다. 그녀는 현재 교황의 형제 자매 중에 유일하세 생존한 사람이다. 가장 최근에 사망한 형제는 알베르토인데, 그는 2010년 6월에 사망하였다.[27] 베르고글리오는 축구에 있어서 어린 시절부터 CA 산로렌소의 팬이었으며,[28][29] 2008년에는 클럽의 정식 회원으로 등록되었다.[30] 또한 그는 신사실주의와 탱고 춤에 관한 영화로 유명한 티타 메레요의 영화들을 좋아하는데, 이 영화들은 아르헨티나의 우루과이의 전통 음악으로 알려진 밀롱가에 대한 각별한 애정이 담겨 있다.[31] 6학년이 된 베르고글리오는 부에노스아이레스의 라모스메히아에 있는 살레시오회 학교(Wilfrid Barón de los Santos Ángeles)에 재학하였다.[32] 중학생으로 올라갈 무렵에는 기술학교(Escuela Nacional de Educación Técnica N° 27 Hipólito Yrigoyen)에 입학하여 화학 기술 자격증을 따고 졸업하였다.[33] 베르고글리오가 젊은 시절에 겪은 유일한 위기는 건강 문제였다. 21살이 되던 해에 그는 폐렴에 걸려 세 개의 낭종을 앓았는데, 결국 폐의 일부를 잘라내는 수술 덕분에 겨우 목숨을 건질 수가 있었다. 이러한 이유 때문에 그는 이후 미사 중에 그레고리오 성가를 부르거나 운율에 맞추어 기도를 바치는 것을 못하게 되었다.[33][34] 예수회에 입회하기 전에 베르고글리오는 나이트클럽 경비원과 청소 관리인, 화학 실험실의 연구원으로 근무한 적이 있었다.[35][36] 교황이 되기 이전 예수회원과 사제 베르고글리오는 부에노스아이레스 대교구에 소속된 원죄 없으신 잉태 신학교에 들어가 신학생이 되었으며, 그로부터 3년 후인 1958년 3월 11일 예수회에 입회하여 수련기를 시작하였다.[31] 젊은 신학생 시절에 그는 삼촌의 결혼식에 참석했다가 우연히 매혹적인 한 여인을 만나 그녀의 아름다움에 잠시 현혹된 적이 있었다고 고백하였다. 이후 일주일 동안 머릿속에서 계속 그 여인에 대한 생각이 떠올랐기 때문에 기도에 도저히 집중할 수가 없었다. 그래서 그는 잠시 신학생이자 예수회원으로 계속 남을지에 대해 진지하게 고민하기도 하였다.[37] 예수회 수련생 시절에 그는 칠레의 산티아고로 가서 인문학을 공부하였다.[38] 1960년 3월 12일 3년의 수련기를 마친 후 베르고글리오는 첫 서원을 하여 정식으로 예수회원이 되었다.[39] 1960년 베르고글리오는 부에노스아이레스주 산미겔에 있는 산호세 대학원에서 철학 박사학위를 수료하였으며, 1964년에 원죄 없으신 잉태 대학원에서 철학을 가르쳤다. 그리고 1965년에는 아르헨티나 산타페주 고등학교에서, 1966년에는 부에노스아이레스의 살바도르 대학원에서 역시 철학을 가르쳤다.[40] 1967년 베르고글리오는 신학교 과정을 마치고 1969년 12월 13일 라몬 호세 카스텔라노 대주교에 의해 사제 서품을 받았다. 사제가 된 그는 산미겔 신학교의 철학·신학 대학원에서 계속 공부하였다.[41] 그리고 예수회 입회자들을 관리 감독하는 수련장과 신학 교수가 되었다. 베르고글리오는 스페인 알칼라데에나레스에서 마지막 수련 과정인 제3수련기를 완료하고, 1973년 4월 22일 예수회원으로서 종신 서원을 하였다.[42] 1973년 7월 31일에 그는 예수회 아르헨티나 관구의 관구장이 되어 1979년까지 역임하였다.[43] 관구장 임기를 마친 후에 그는 산미겔 신학교의 철학·신학 대학원의 교수로 임용되었다.[44] 교수로 임용되기 전에 베르고글리오는 영어를 배우기 위해 1980년 3개월 동안 더블린에 있는 예수회 센터에서 지냈다.[45] 그리고 아르헨티나로 돌아온 그는 1986년까지 산미겔 철학·신학 대학원에서 교수로 재직하였다. 베르고글리오 신부는 수개월 간 독일 프랑크푸르트로 유학하여 성 제오르지오 철학·신학 대학권에서 공부하여 박사 학위를 마치고,[46] 다시 아르헨티나로 돌아와 코르도바에 있는 예수회 공동체의 고해 사제와 영성 지도자를 겸임하였다.[47] 한편 독일에서 유학하던 당시 아우크스부르크에 있는 매듭을 푸는 마리아 성화를 보고 깊은 감명을 받은 베르고글리오 신부는 성화의 복제품을 구입하고 아르헨티나로 돌아왔다. 이후로도 그는 매듭을 푸는 마리아에 대한 깊은 성모 신심을 간직하였다.[48][49] 2005년 베르고글리오는 교황 베네딕토 16세를 알현한 자리에서 매듭을 푸는 마리아를 새긴 성작을 선물하기도 하였다.[50] 주교 1992년 베르고글리오는 부에노스아이레스 대교구의 보좌 주교로 임명되어서 아우카의 명의 주교로 1992년 6월 27일 부에노스아이레스 대교구장 안토니오 콰라시노 추기경에 의해 주교 수품을 받았다.[51] 주교가 된 그는 자신의 사목 표어로 ‘자비로이 부르시니’(Miserando atque eligendo)를 선택하였다.[52] 이는 성 마태오 사도가 그리스도의 제자로 부름을 받는 마태오 복음서 9장 9절-13절을 설명하는 성 베다의 강론 중 “Vidit ergo Iesus publicanum et quia miserando atque eligendo vidit, ait illi Sequere me(예수님께서 세리 한 사람을 보신 뒤, 사랑의 감정으로 그를 주목하셨기에, 선택하시며 나를 따르라고 말씀하셨다).”에서 나온 말이다.[53] 1997년 6월 3일에 베르고글리오는 부에노스아이레스 대교구의 교구장 승계권이 있는 부교구장 대주교로 임명되었다. 1998년 2월 28일 콰라시노 추기경이 재직 중에 선종하자 베르고글리오 대주교가 아르헨티나 교구장직을 승계하였다. 부에노스아이레스대교구 교구장이 된 베르고글리오 대주교는 새로운 본당들을 세우고, 대교구의 행정조직을 재편하였으며, 낙태 반대 운동을 지휘하였다. 그리고 별거 중인 부부를 담당하는 위원회를 신설하였다.[54] 부에노스아이레스 대교구장으로서 베르고글리오가 추진한 주요 정책 중의 하나는 부에노스아이레스 시내의 슬럼가의 복음화였다. 이를 위해 그는 강력한 지도력을 발휘하여 슬럼가에 주둔하는 사제의 수를 배로 늘렸다.[55] 부에노스아이레스 대교구장으로 착좌한 지 얼마 지나지 않아 베르고글리오는 여러 은행에 분산되어 있던 대교구의 지분들을 전량 매각하였으며, 그 예금계좌들을 국제 은행의 일반 고객 명의로 전환하였다. 그리하여 은행의 일반 고객이 된 교회는 더 높은 재정 규율을 강요당하게 되었다.[56] 1998년 부에노스아이레스 대교구장 시절, 베르고글리오는 아르헨티나의 동방 가톨릭교회를 방문하여 그들 고유의 전례에 참석하였다. 스비아토슬라프 세브추크 대주교의 말에 따르면, 베르고글리오는 동방 가톨릭교회의 전례와 영성에 대한 이해가 높고, 부에노스아이레스 대교구장 시절에 아르헨티나에 있는 동방 가톨릭 신자들을 위해 신경을 많이 써줬다고 한다. 2000년에 베르고글리오는 전직 주교였던 헤로니모 포데스타와 화해한 유일한 교회 관계자가 되었다. 헤로니모 포데스타는 1972년 아르헨티나 군사 독재 정부에 반대하다가 성무 집행을 정지당하였으며, 나중에 결혼까지 하게 되었다. 포데스타가 결혼했다는 소식에 진노한 바티칸이 강하게 질타하자, 베르고글리오는 포데스타의 아내를 감싸주었다.[57][58][59] 같은 해에 베르고글리오는 아르헨티아 가톨릭교회가 일명 더러운 전쟁으로 알려진 해인 1970년대 아르헨티나 군사 독재 시절에 자행한 죄에 대해 공개적으로 참회할 필요가 있다고 주장하였다.[60] 더러운 전쟁 당시 군사정권 협조 의혹 아르헨티나의 더러운 전쟁 시절 베르고글리오는 군사정권에 저항한 예수회 사제들의 체포와 납치를 묵인 한 것으로 알려졌다. 1979년 아르헨티나 항구 도시 바이아블랑카에서 납치된 앨리사 파트노이는 인터내셔널비즈니스타임과의 인터뷰에서 “아르헨티나의 교회는 역할 분담이 되어 있는데 그중 군을 지원하는 분야가 있다. 프란치스코(당시 베르골리오 추기경)는 그 분야에 속해 있었다”고 말했다.[61] 아르헨티나 신문 <파히나 12>는 17일 프란치스코 교황이 1970년대 아르헨티나 예수회 총장 시절 군사정권의 예수회 소속 신부 2명에 대한 체포·고문을 방조했을 가능성을 보여주는 정부 문서를 폭로했다. 이 신문은 1979년 당시 예수회 총장이던 그가 군사정권한테 납치돼 고문당한 프란시스코 할릭스 신부의 여권 발급을 거부하라고 권고한 내용을 담은 아르헨티나 외교부의 문서를 공개했다. 문서에는 할릭스 신부가 교단의 명령에 불복종했고 게릴라와 접촉한 의혹이 있다며 “이 정보는 베르골리오(교황 프란치스코) 신부에 의해 제공됐으며, 그는 여권을 발급 해달라는 할릭스 신부의 요청을 거절하라는 특별 권고를 했다”고 적혀 있다. 할릭스 신부와 오를란도 요리오 신부는 빈민가에서 일하다가 군사정권에 납치돼 6개월 동안 강제수용소에서 고문을 받다 풀려났다. 이 문서는 아르헨티나 언론인이자 더러운 전쟁 당시 실종자 가족들의 단체인 '5월 광장의 어머니회' 자문 변호사인 오라시오 베르비츠키가 군부독재 시절 가톨릭교회의 역할을 비판한 저서 <침묵>에서 공개된 바 있다.[62] AFP 통신은 베르고글리오가 교황으로 선출된 후 부에노스 아이레스의 한 성당의 벽에 "새 교황은 비델라(아르헨티나의 군사독재자 호르헤 비델라)의 친구"라는 낙서가 써 있었다고 보도했다.[63] 한편 바티칸은 현지 언론의 의혹제기를 강하게 부인했으며 프란치스코 교황은 아르헨티나 군사독재 시절 바티칸 기록물을 공개하라는 지시를 내리고 스스로 진상규명에 나섰다고 영국의 가디언 등의 외신이 보도했다.[64]2010년엔 과거사와 관련해 인권단체들로부터 고발을 당하기도 했다. 그러나 프란치스코는 법원의 두 차례 출석 요구를 모두 거부했다.[65] 추기경 2001년 2월 21일 추기경회의에서 베르고글리오 대주교는 교황 요한 바오로 2세에 의해 로마교구의 산 로베르토 벨라르미노 성당의 사제급 추기경에 서임되었다. 추기경에 서임된 베르고글리오는 교황청의 산하 기구들인 경신성사성과 성직자성, 수도회성, 교황청 가정평의회, 교황청 라틴아메리카위원회의 위원으로 위촉되어 활동했다. 2005년 11월 8일 베르고글리오 추기경은 3년 임기의 아르헨티나 가톨릭 주교회의 의장에 선출되어 2005년부터 2008년까지 지냈다.[66] 그리고 임기가 완료된 2008년 11월 11일에 다시 주교회의 의장에 선출되었다.[67] 베르고글리오 추기경은 겸손한 성격과 보수적인 교리 해석 그리고 사회 정의에 대한 투신으로 널리 알려지게 되었는데, 특히 그의 검소한 생활 방식은 그의 명성을 드높이는데 크게 기여하였다. 우선 그는 올리보스에 있는 화려한 주교 관저를 사양하고 작은 아파트에 거주하였다. 그리고 그는 요리사 없이 요리를 직접 했으며, 전용차를 이용하지 않고 대중교통을 이용하였다.[68] 또한, 베르고글리오 추기경은 성목요일에 세족 예식을 주로 노인들과 가난한 사람들을 대상으로 교도소, 병원, 가정 등에서 거행하였는데, 하루는 갓 태어난 아이들과 임산부들의 발을 씻겨 주기도 하였다.[69] 2007년 교황 베네딕토 16세가 제2차 바티칸 공의회 이전 전례 거행에 대한 새로운 규칙을 담은 자의교서 《교황들》(Summorum Pontificum)을 반포하자 그로부터 이틀 후에 베르고글리오 추기경은 부에노스아이레스에 전통 라틴 미사를 사제들이 자유롭게 거행할 수 있도록 허용함으로써 자의교서에 따른 조치를 취한 최초의 주교들 가운데 한 사람이 되었다.[70][71] 그리하여 현재 부에노스아이레스 대교구에서는 전통 라틴 미사가 매주마다 거행되고 있다.[72] 교황 선출 2013년 교황 베네딕토 16세가 고령으로 인한 직무 수행의 어려움을 이유로 스스로 교황직을 사임함으로써 콘클라베가 소집되었다. 그리고 다섯 차례의 투표 끝에 베르고글리오 추기경이 2/3의 표를 얻어 교황으로 선출되었다.[73] 성 베드로 대성전의 발코니에서 그의 하베무스 파팜 소식을 대중에서 알리는 일은 장 루이 토랑 추기경이 맡았다. 교황 선출 직후, 프란치스코는 교황 전용 의자에 착석한 채로 추기경들의 축하 인사를 받지 않고 일어서서 받았다. 이는 이전까지 바티칸에서 통용되었던 관례의 변화를 예고한 분명한 증표였다.[74][75] 하베무스 파팜이 선포된 후 그는 이전 교황들과는 달리 교황 전용 붉은색 모제타를 입지 않고 흰색 수단만을 착용한 채 , 성 베드로 대성전의 발코니에 교황으로서 처음 대중 앞에 나타났다.[74][76] 또한, 그는 전임자들처럼 순금으로 만든 가슴 십자가 대신에 부에노스아이레스 대교구장 시절부터 착용한 철제 가슴 십자가를 목에 걸었다. 프란치스코가 교황으로서 한 첫 활동은 성 베드로 광장에 모인 수천 명의 군중을 향해 인사하고 교황 강복인 우르비 에트 오르비를 준 것이었다. 군중에게 강복을 주기 전에 그는 먼저 그들에게 전임 교황 베네딕토 16세를 위해 같이 기도해 줄 것을 요청했으며, 또한 기도가 끝난 후에는 다시 자신을 위해 기도해 줄 것을 요청하였다.[77][78] 이름 2013년 3월 16일 프란치스코는 기자들과의 첫 회견에서 자신이 교황으로서 사용할 새 이름은 아시시의 성 프란치스코로부터 따온 것이라고 밝혔다. 그가 프란치스코라는 이름을 선택한 이유에 대해서는 가난한 사람들에 대한 자신의 관심을 드러내기 위해서라고 밝혔다.[79] 프란치스코의 설명에 따르면, 콘클라베 당시 개표가 진행되면서 당시 그 옆에 앉아 있었던 클라우디오 후메스 추기경이 “좋은 친구!” 하며 계속 격려하였다고 한다. 그리고 개표가 3분의 2쯤 진행되었을 때 새 교황이 결정되었다며 박수가 터져 나왔다. 그리고 후메스 추기경은 그에게 포옹과 입맞춤을 하면서 “가난한 사람들을 잊지 마십시오.”라고 말했다고 한다. ‘가난한 사람’이라는 그 말이 크게 다가왔던 그는 곧바로 아시시의 성 프란치스코를 떠올렸다. 그래서 그는 자신의 이름을 프란치스코로 결정했다고 밝혔다.[80][81] 교황으로 선출되기 전에 그는 아시시의 성 프란치스코에 대해 “당시 사람들의 사치와 교만, 허영심 그리고 교회의 권력에 반대되는 가난의 개념을 기독교에 도입하였다”고 설명하면서 “그는 역사를 바꾸었다”고 평가하였다.[82] 교황 프란치스코는 자신의 이름으로 프란치스코를 사용한 최초의 교황이며, 또한 교황 란도(913년 ~ 914년) 이후 이전까지 어느 교황도 사용하지 않은 이름을 가진 최초의 교황이기도 하다.[83] 교황청 대변인의 공식 발표에 따라, 프란치스코가 선종하고 이후 ‘프란치스코 2세’를 칭하는 교황이 나오기 전까지는 그의 이름 뒤에 ‘1세’를 붙이지 않는 것이 옳다.[84][85] 프란치스코는 또한 일부 추기경들이 자신에게 우스갯소리로 교회의 개혁자였던 교황 하드리아노 6세의 이름을 따서 하드리아노 7세라고 명명하거나 예수회를 탄압한 교황 클레멘스 14세에게 복수했다는 의미에서 클레멘스 15세라고 명명할 것을 주문했다고 말했다.[86][87] 문장 교황 프란치스코의 문장은 추기경 시절의 문장과 차이가 거의 없다. 교황이 된 후의 문장이 추기경 시절의 문장과 다른 점은, 방패 위에 챙 넓은 붉은색 추기경 모자 대신에 교황의 세 가지 직무, 즉 통치권과 성품권, 교도권을 상징하는 금색 줄무늬가 새겨진 흰색 주교관과 붉은 줄로 연결된 금과 은으로 된 두 개의 열쇠가 있다는 것이다. 교황의 품위를 드러내는 이러한 상징물은 베네딕토 16세의 문장과 동일하다. 방패는 밝은 푸른색 바탕에 중앙 위에는 IHS가 새겨진 불타는 태양이 있는데, IHS는 그가 속했던 예수회의 로고로서 ‘인류의 구세주 예수’라는 뜻의 라틴어 ‘Iesus Hominum Salvator’의 약어이다. IHS 아래 3개의 ‘못’은 그리스도를 십자가에 못 박은 못을 상징한다. 방패 왼쪽 아래에는 그리스도와 교회의 어머니인 성모 마리아를 나타내는 별이 있으며, 오른쪽 아래에는 성모 마리아의 배필이자 보편 교회의 수호자인 성 요셉을 나타내는 나르드 꽃이 있다. 방패 밑에는 주교 시절의 사목 표어인 ‘miserando atque eligendo’(자비로이 부르시니)가 새겨진 리본이 있다. 수세기 동안 교황 문장은 공통적으로 믿음과 희망과 사랑에서 기인하는 모든 이상에 전적으로 열려 있음을 의미하기 위해 사목 표어를 쓰지 않았지만, 프란치스코는 교황으로서는 유일하게 자신의 문장에 사목 표어를 그대로 유지하였다.[88] 즉위식 교황 프란치스코의 즉위 미사는 2013년 3월 19일 오전 9시 30분(한국 시간 19일 오후 5시 30분) 바티칸 성 베드로 광장에서 거행되었다. 그는 자신의 즉위식에 아무런 조건 없이 세계 여러 나라의 정치 및 종교 지도자들을 초대하였다.[89] 하지만 모국인 아르헨티나를 포함하여 주교들과 평신도들에 대해서는 바티칸에서 열리는 즉위 미사에 참석하기 위해 굳이 비싼 여행 경비를 사용할 바에는 차라리 그 돈으로 가난한 이들과 함께 할 수 있도록 자선 단체에 기부할 것을 당부했다.[90] 교황청에 따르면 이날 즉위 미사에는 6개국 국왕과 31개국 대통령, 3개국 왕자, 11개국 총리가 참석했다. 대한민국에서는 유진룡 문화체육관광부 장관이 사절단 대표로 참석했다. 종교계 인사 중에서 가장 주목받은 인물은 콘스탄티노폴리스 총대주교 바르톨로메오스 1세였다. 동방 정교회의 지도자가 교황의 즉위식에 참석한 것은 1054년 기독교가 동서방 교회로 분열된 이후 처음 있는 일이었다. 즉위 미사 중 강론에서 그는 성 요셉을 주제로 삼았는데, 그 이유는 그의 즉위 미사가 열린 3월 19일은 보편 교회의 수호자 성 요셉 대축일이었기 때문이다.[91] 이날 성 베드로 광장에는 프란치스코 교황의 즉위 미사를 보기 위해 100만 명이 넘는 인파가 몰려들었다. 교황의 출신국인 아르헨티나를 비롯해 브라질과 멕시코 등 라틴아메리카 국가들의 국기를 흔드는 사람이 많았다. 바티칸에 100만 명이 넘게 모인 것은 2011년 5월 교황 요한 바오로 2세의 시복식 이후 처음이었다. 거주지 프란치스코는 보다 많은 사람과 만남의 자리를 갖기 위해 자신의 거주지로 교황의 공식 관저인 사도 궁전 대신에 성녀 마르타 호텔을 선택하였다. 그리하여 프란치스코는 교황 비오 10세 이후 처음으로 교황의 관저 밖에서 기거하는 교황이 되었다.[92] 하지만 프란치스코는 또한 전임 교황들과 마찬가지로 주일마다 삼종 기도와 훈화를 위해 사도 궁전의 창 밖에 모습을 드러내고 있다.[93] 교황 선출 이후 행보 교황청 개혁 2013년 4월 18일 프란치스코는 교황청이 경제적으로 어려운 때에 예측할 수 없는 일시 비용으로 예산에 부담을 주는 것은 가능하지도 않고 적절치도 않다면서 교황청 직원들에게 보너스를 지급하지 않기로 결정하였다. 본래 신임 교황이 선출되면 교황청 직원들에게 소액의 보너스를 지급했었던 것이 관례였으며, 2005년에는 직원 1인당 1500유로(한화 220만원)가 보너스로 지급됐다.[94] 더불어 그는 바티칸 은행 감독 위원회에서 매년 추기경들에게 25,000유로를 보너스로 지급하던 관례도 폐지하였다.[95] 2013년 4월 13일 프란치스코는 자신을 자문할 8인의 추기경 자문단을 만들었다. 이 자문단은 법적 지위를 가지는 것이 아니며, 교황의 일을 돕고 조언하는 역할을 부여받았지만, 주요 임무는 1988년 8월 교황 요한 바오로 2세가 반포한 사도적 서한 《착한 목자》(Pastor Bonus)를 수정하는 개혁을 검토하는 것이다.[96] 《착한 목자》는 교황청의 각 부서 조직의 업무 지침을 정리한 행정법에 준하는 법령이다. 자문단은 모든 대륙에서 골고루 선정되었으며, 이탈리아의 주세페 베르텔로 추기경, 칠레의 하비에르 에라수에스 추기경, 인도의 오스왈드 그라시아스 추기경, 독일의 라인하르트 마르크스 추기경, 콩고의 로랑 몽센궈 파싱야 추기경, 미국의 션 오말리 추기경, 오스트레일리아의 조지 펠 추기경, 온두라스의 로드리게스 마라다아가 추기경으로 구성되었다. 8인의 추기경 자문단의 첫 회의는 10월 1일부터 3일까지 열렸다.[97] 금융 개혁 2013년 5월 7일 프란치스코는 바티칸 은행의 투명성을 높이기 위해 교황청 금융정보국과 미국 재무부 산하 금융범죄단속네트워크(FinCEN) 사이에 양해각서를 체결, 의심스러운 금융거래 정보를 두 나라가 공유하기로 합의하도록 하였다. 교황청 금융정보국은 이어 벨기에와 스페인, 슬로베니아와도 비슷한 협정을 체결했다고 밝혔다. 교황청 금융정보국장으로 임명된 스위스의 금융범죄전문 변호사 렌 브루엘하트 국장은 “이번 협정 체결은 바티칸이 금융 규제를 강화하려는 의지를 나타낸 것”이라고 말했다.[98] 2014년 2월 24일 프란치스코는 교황청의 재무와 행정, 인사, 조달 등 재정과 관련한 모든 분야를 감독할 재무원을 신설하였다. 교황청은 이날 성명에서 “새로운 기구를 창설한 목적은 현재의 관리 구조를 단순화시켜 강화하고 감독 기능을 향상시켜 내부 통제와 투명성을 높이는 것”이라며 이를 통해 “가난한 이들을 위한 교황청 사업에 지원을 늘릴 수 있을 것”이라고 밝혔다. 재무원은 8명의 추기경과 7명의 재무전문가 등 15명의 위원으로 구성되며, 수장에는 조지 펠 추기경이 지명됐다. 펠 추기경은 교황과 교황청의 한 해 예산안을 마련하고 교황청 내 모든 기관에 대한 재무 기획과 내부 감독을 담당하게 된다. 또 교황청 재정의 투명성을 강화하고 빈곤층을 위한 기금 조성도 주도할 것으로 알려졌다.[99] 바티칸 시국 형법 개정 2013년 7월 11일 교황청 바티칸시국위원회는 프란치스코가 바티칸 시국의 형법 개정을 승인, 최종 서명했다고 밝혔다. 새 법은 그해 9월 1일부터 시행되었다. 새로 개정된 형법은 UN 아동권리협약에 따라 아동 인신매매, 아동 성매매, 청소년 성범죄, 아동 포르노물 소지 등에 관한 형사처분 기준을 강화했다. 그동안 바티칸시국은 아동 관련 범죄를 따로 다루지 않고 일반 범죄에 적용되는 법으로 아동 범죄를 다뤘다. 이와 함께 금융테러와 돈세탁방지를 위해 유럽의회 돈세탁 감시기구 머니발 위원회 요구에 따라 금융거래 기준을 강화, 투명성을 높였다. 교황청 문서를 임의로 반출하거나 보안을 위반하는 경우에도 처벌을 강화했다. 또한 종신형 제도가 비인간적이고 효과가 없다는 지적에 따라 종신형을 폐지했고, 최고 형량을 35년으로 정했다. 형법 적용 대상은 교황청에 종사하는 모든 이들(성직자 포함)과 외국에 파견된 외교관도 해당된다. 프란치스코는 “오늘날 초국가적 테러와 시장경제의 부적절한 사용으로 공동선이 심각한 위협에 처해 있다”며 “바티칸은 국제사회의 일원으로서 범죄를 예방하고 범죄에 관해 국제법과 협력하는 것이 필요하다”고 말했다.[100] 성찬 기도 개정 2013년 6월 18일 프란치스코는 경신성사성 교령 《아버지의 돌보심》(Paternas vices)을 통해 로마 미사 경본 제3판에 나와 있는 성찬 기도 제2양식과 제3양식, 제4양식에 성모 마리아 다음 순서에 성 요셉의 이름을 추가하기로 결정하였다. 이미 교황 요한 23세에 의해 로마 미사 경문(성찬 기도 제1양식)에 성 요셉의 이름이 추가하였는데, 프란치스코는 나머지 성찬 기도에도 모두 성 요셉의 이름을 추가하도록 한 것이다.[101] 교황 문서 2013년 6월 29일 프란치스코는 교황 회칙 《신앙의 빛》(Lumen Fidei)을 반포하였으며, 2013년 11월 24일에는 교황 권고 《복음의 기쁨》(Evangelii Gaudium)을 반포하였다. 2015년 6월 18일에는 더불어 사는 집, 곧 지구를 돌보는 데에 관한 교황 회칙인 《찬미받으소서》(Laudato Si’)를 반포하였다.[102] 몬시뇰 자격 조건 제한 2014년 1월 프란치스코는 교구 사제의 몬시뇰 임명을 제한하기로 결정하였다. 이에 따라 전 세계 각 교구장 주교들은 65세 이상의 사제에 대해서만 교황에게 몬시뇰 임명을 추천할 수 있게 되었다. 다만 교황청이나 각국 주재 교황 대사관 등 특정 기구 소속 사제에 대해서는 나이 제한을 적용하지 않고, 이미 몬시뇰로 임명된 65세 미만 사제도 칭호를 그대로 유지하도록 했다.[103] 미국과 쿠바 간 화해 기여 프란치스코는 미국과 쿠바의 외교적 친선관계로의 전환에 있어서 결정적인 역할을 했다. 2014년 12월 17일 미국의 버락 오바마 대통령은 쿠바와의 관계정상화를 선언하고 현행 대(對)쿠바 봉쇄정책을 대폭 완화한다는 방침하에 수개월 내에 쿠바의 수도 아바나에 미국 대사관을 재개설하고 양국 정부의 고위급 교류와 방문을 담당하도록 했다. 미국이 쿠바와의 외교관계를 단절한 것은 1959년 1월 피델 카스트로가 혁명을 통해 쿠바 공산정부를 수립한 지 2년만인 1961년 1월이다. 오바마 대통령의 국교정상화 선언 직후 쿠바의 라울 카스트로 의장은 이날 전국 라디오방송으로 중계되는 특별 성명을 통해 "오바마 미국 대통령과 전화 통화로 양국 관계 정상화를 논의했다"고 밝혔다. 이와 관련 미국 정부의 한 관계자는 교황이 양국 지도자들에게 개인적으로 호소했던 것이 상당한 역할을 했다고 말했다고 AFP통신이 보도했다. 그는 지난 여름 버락 오바마 미국 대통령과 라울 카스트로 쿠바 국가평의회 의장에 편지를 보내 상호 차이점을 해소하고자 인도적 해결책을 찾아 바티칸에 제시하라고 권유했다. 교황의 노력으로 지난 10월 바티칸이 주선한 양국 간 접촉에서 최종 협상안이 타결됐다. 블룸버그 통신은 미국 정부 관계자의 말을 인용해 교황이 카스트로 의장에게 5년간 수감해온 미국개발원조청(USAID) 계약직원 앨런 그로스를 석방하라고 요청했고, 오바마 대통령에게는 1998년 플로리다에서 첩보 활동을 한 죄로 투옥된 쿠바 정보요원, 이른바 ‘쿠바인 5명’ 가운데 남아있는 라몬 라바니뇨와 헤라도 에르난데스, 안토니오 게레로를 석방하라고 설득했다고 보도했다. 프란치스코는 다음날 새로 임명한 외국 대사들을 만난 자리에서 미국과 쿠바의 관계 정상화에 대해 “외교는 평화를 끌어내는 값진 일”이라며 “오랜 기간 소원했던 둘이 어제 서로 한발짝 가까이 다가가는 모습을 봐서 행복하다”고 말했다.[104] 자비의 희년 프란치스코는 자신의 교황 선출 2주년을 기념하는 2015년 3월 13일, 성 베드로 대성전에서 ‘주님을 위한 24시간’ 참회 예식 강론을 통해 ‘자비의 특별 희년’을 선포했다. 강론에서 프란치스코는 “교회는 모든 이를 환대하며 그 누구도 거절하지 않는 집”으로서, 자비의 증인이 되고 하느님의 자비로 우리 시대의 모든 이를 위로하도록 부름받았다고 말했다. 그리고 한 달 뒤인 4월 11일 하느님의 자비 주일 전야에 희년 선포 칙서 《자비의 얼굴》(Misericordiae Vultus)을 반포했다.[105] 제2차 바티칸 공의회가 폐막된 지 50년째 되는 날이기도 한 2015년 12월 8일 원죄 없이 잉태되신 동정 마리아 대축일, 프란치스코는 ‘자비의 문’으로 지정된 성 베드로 대성전의 거룩한 문을 열어 자비의 특별 희년 개막을 선포했다. 지역 교회들은 13일 로마 주교좌 성당인 산 조반니 인 라테라노 대성전과 순례지 성당들이 문을 여는 것과 동시에 각 지역 주교좌 성당과 교구장이 지정한 순례지에서 자비의 문으로 지정된 희년 성문을 열었다. 자비의 문은 보다 많은 순례자들이 거룩한 곳을 찾아 은총을 체험하고 회개할 수 있도록 자비의 희년이 끝나는 날까지 계속 열어두었다.[106] 프란치스코는 자비의 희년 기간 동안 신자들이 자비의 문이 열려있는 순례지와 전통적으로 대사를 얻도록 지정된 희년 성당에서 대사를 얻을 수 있도록 하였다. 아울러 자비의 희년 동안 전 세계 모든 사제들은 통회하는 마음으로 고해성사 때 낙태에 대한 용서를 청하는 신자들에게 낙태의 죄를 사해 주는 권한을 발휘할 수 있도록 하였다.[107] 교황청에서는 희년 기간 내내 봉헌생활자, 청소년, 부제와 사제, 병자와 장애인, 청년, 자원봉사자, 재소자 등 교황이 정한 이들을 위한 희년의 날이 이어졌다. 특히 프란치스코는 한 달에 한 번 금요일에 가난하고 소외된 이들을 찾아 나서는 ‘자비의 금요일’을 지냈다. 2016년 11월 13일 전세계 모든 교구의 주교좌 성당들이 1년 내내 열어놓은 자비의 문을 닫은데 이어서 11월 20일 그리스도 왕 대축일에 프란치스코가 성 베드로 대성전의 거룩한 문을 닫는 폐문 예식을 거행하면서 자비의 희년이 공식 종료되었다. 자비의 희년을 마치면서 프란치스코는 교황 교서 《자비와 비참》(Misericordia et Misera)을 발표하고, 사회의 취약계층과 소외계층에 대한 관심을 당부했다.[108] 또한 전세계 사제들에게 고해성사 때 신자들의 낙태죄를 사해줄 수 있는 권한을 영구적으로 부여하였다.[109] 시리아 내전 시리아의 바샤르 알 아사드대통령이 반군에게 사린가스 공격을 실시한 이후 국제적 여론이 시리아에 대한 공습으로 아사드 축출로 모아졌다. 미국의 오바마 대통령은 2013년 9월시리아 내전에 개입하여 시리아 공습으로 아사드 축출을 강행하려 할 때, 미 주교단회의가 시리아의 공격을 반대하는 서한을 오바마에게 전달했다.[110] 그래도 오바마가 시리아 공습을 강행하려 하자 프란치스코 교황이 금식기도회까지 열며 공습을 반대했다. [111] 결국 오바마는 이에 굴복해 시리아 공습을 포기하고 대신 IS에 대한 공습으로 타겟을 바꾼다. 이 때문에 축출 위기에 있던 아사드 정권은 기사회생한다. 위기를 넘긴 아사드는 이후 자신이 "중동의 박해받는 소수종교 집단의 수호자가 되겠다"고 자처했다. [112] 미국의 공습을 피한 아사드는 그해 12월 28일 바티칸 교황청에 대표단을 보내 프란치스코 교황에게 친서를 보냈는데 친서의 내용은 확인되지 않고 있다. [113] 프란치스코 교황은 이후 2015년 6월10일 교황청에서 러시아의 푸틴 대통령과 회동을 가졌다. 이들은 회동에서 우크라이나 사태와 시리아 사태에 대해 폭넓은 의견을 교환했다. [114] 푸틴과 교황이 교황청에서 회동을 한 3개월 후 러시아는 2015년 9월 30일 IS 반군 퇴치를 명분으로 시리아 내전에 본격 개입하였다. [115] 아사드는 러시아군의 도움을 받아 시리아 내전서 승리를 굳히고 권좌를 유지하고 있다. 프란치스코 교황은 러시아의 푸틴 대통령과 2015년 6월 10일, 이란의 로하니 대통령과 2016년 1월27일, 터키의 에르도안 대통령과 2014년 11월 28일과 2018년 2월 5일 미국의 오바마 대통령과 2014년 3월27일, 2015년 9월 22일 그리고 미국의 트럼프 대통령과 2017년 5월 24일 각각 회담을 가졌다. 프란치스코 교황은 시리아 내전과 관련된 모든 국가의 대통령과 모두 회동하였다. 약력 1969년 12월 13일: 사제 서품 1970년 ~ 1971년: 에스파냐의 알칼라 데 에나레스에서 '제3수련'(예수회) 1972년 ~ 1973년: 산미겔 시 비야 바릴라리 수련장 1973년 ~ 1979년: 예수회 아르헨티나 관구장 1980년 ~ 1986년: 산미겔 철학 신학 대학 학장 겸 산미겔 교구 파트리아르카 산호세 본당 주임 신부 1986년 ~ 1992년: 엘살바도로 대학교와 코르도바 대학교의 고해사제와 영성 지도자 1992년 5월 20일 ~ 1997년 6월 3일: 부에노스아이레스 대교구 보좌주교 1992년 6월 27일: 주교 서품 (아우카 명의 주교) 1997년 6월 3일 ~ 1998년 2월 28일: 부에노스아이레스 대교구 부교구장 주교 1998년 2월 28일 ~ 2013년 3월 13일: 부에노스아이레스 대교구장 2001년 2월 21일: 추기경 서임 2005년 11월 8일 ~ 2011년 11월 8일: 아르헨티나 주교회의 의장 2013년 3월 13일 ~ 현재: 제266대 교황 성추문 주교 옹호 논란 칠레의 페르난도 카라디마 신부는 수십명의 아동들을 성추행 하였다. 아동 성추행 사건은 2002년부터 피해자들의 고발이 이어졌고 2010년 이후부터 언론에 보도되었다. 결국 카라디마 신부는 2011년 면직 당했다. 사건은 이렇게 묻히는듯 싶었다. 2015년 바티칸 교황청이 아동 성추행이 벌어진 오소로노 교구에 카라디마 신부의 제자인 바로스 주교로 임명하면서 다시 불거졌다. 성추행 피해자들은 바로스 주교가 성추행을 알고도 묵인했다며 강력히 반발하였다. 카라디마 신부로부터 성추행을 당한 피해자들은 바로스 주교가 성추행 장면을 바로 옆에서 목격하고도 이를 중단시키기 위해 아무런 조치도 취하지 않았다고 주장해왔다. 카라디마 사건으로 칠레에서 가톨릭의 신용은 바닥으로 떨어졌고 교구의 분열이 이어졌다. 수백명에 달하는 신자와 시민들은 바로스 주교의 취임식에서 “바로스, 오소르노를 떠나라” 등의 구호를 외치며 시위를 벌였다. 이에 대해 프란치스코 교황은 2018년 1월 18일(현지시각) 칠레를 방문한 자리에서 바로스 주교를 둘러싼 성추문 은폐 의혹에 대해 “"증거를 가져오면 이야기할 것"이라며 "단 하나의 증거도 없고 모든 것이 중상모략"이라며 바로스 주교를 두둔하였다.[116] 세계 각국서 교황에 대한 비난이 들끓자 결국 프란치스코 교황은 자신이 중대한 실수를 저질렀다며 결국 피해자들에게 용서를 구했다.[117] 각주 외부 링크 분류:1936년 태어남 분류:21세기 교황 분류:살아있는 사람 분류:부에노스아이레스 대교구장 분류:부에노스아이레스 출신 분류:아르헨티나의 신학자 분류:아르헨티나의 예수회원 분류:아르헨티나 출신 교황 분류:예수회 신학자 분류:예수회 출신 교황 분류:이탈리아계 아르헨티나인 분류:타임 올해의 인물 분류:현재 국가 지도자 분류:아르헨티나의 추기경
https://ko.wikipedia.org/wiki/%EA%B5%90%ED%99%A9%20%ED%94%84%EB%9E%80%EC%B9%98%EC%8A%A4%EC%BD%94
{ "plaintext_start_byte": [ 1, 182, 1108, 2514, 4161, 4441, 4898, 5075, 5965, 6121, 8168, 8382, 9327, 10310, 10763, 10875, 10998, 11062, 11155, 11251, 11463, 11700, 11812, 12021, 12208 ], "plaintext_end_byte": [ 181, 1060, 2412, 4097, 4414, 4897, 5043, 5964, 6056, 8167, 8315, 9245, 10278, 10724, 10874, 10997, 11061, 11154, 11250, 11403, 11642, 11786, 11950, 12207, 12530 ] }
2001 జనగణన ప్రకారం పెనికేరు గ్రామంలో ఎంతమంది స్త్రీలు ఉన్నారు?
పెనికేరు
telugu
{ "passage_answer_candidate_index": [ 24 ], "minimal_answers_start_byte": [ 12437 ], "minimal_answers_end_byte": [ 12442 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
పెనికేరు, తూర్పు గోదావరి జిల్లా, ఆలమూరు మండలానికి చెందిన గ్రామము.[1]. ఇది మండల కేంద్రమైన ఆలమూరు నుండి 8 కి. మీ. దూరం లోను, సమీప పట్టణమైన మండపేట నుండి 8 కి. మీ. దూరంలోనూ ఉంది. 2011 భారత జనగణన గణాంకాల ప్రకారం ఈ గ్రామం 1097 ఇళ్లతో, 3635 జనాభాతో 410 హెక్టార్లలో విస్తరించి ఉంది. గ్రామంలో మగవారి సంఖ్య 1795, ఆడవారి సంఖ్య 1840. షెడ్యూల్డ్ కులాల సంఖ్య 453 కాగా షెడ్యూల్డ్ తెగల సంఖ్య 37. గ్రామం యొక్క జనగణన లొకేషన్ కోడ్ 587662[2].పిన్ కోడ్: 533232. విద్యా సౌకర్యాలు గ్రామంలో ఒక ప్రైవేటు బాలబడి ఉంది. ప్రభుత్వ ప్రాథమిక పాఠశాలలు రెండు , ప్రైవేటు ప్రాథమికోన్నత పాఠశాల ఒకటి, ప్రభుత్వ మాధ్యమిక పాఠశాల ఒకటి ఉన్నాయి. సమీప జూనియర్ కళాశాల, ప్రభుత్వ ఆర్ట్స్ / సైన్స్ డిగ్రీ కళాశాల ఆలమూరులోను, ఇంజనీరింగ్ కళాశాల రామచంద్రపురంలోనూ ఉన్నాయి. సమీప వైద్య కళాశాల కాకినాడలోను, పాలీటెక్నిక్‌ రావులపాలెంలోను, మేనేజిమెంటు కళాశాల రామచంద్రపురంలోనూ ఉన్నాయి. సమీప వృత్తి విద్యా శిక్షణ పాఠశాల, అనియత విద్యా కేంద్రం మండపేటలోను, దివ్యాంగుల ప్రత్యేక పాఠశాల కాకినాడ లోనూ ఉన్నాయి. వైద్య సౌకర్యం ప్రభుత్వ వైద్య సౌకర్యం పెనికేరులో ఉన్న ఒక ప్రాథమిక ఆరోగ్య ఉప కేంద్రంలో డాక్టర్లు లేరు. ఒకరు పారామెడికల్ సిబ్బంది ఉన్నారు. ఒక పశు వైద్యశాలలో ఒక డాక్టరు, ఒకరు పారామెడికల్ సిబ్బందీ ఉన్నారు. ఒక సంచార వైద్య శాలలో డాక్టర్లు లేరు. ముగ్గురు పారామెడికల్ సిబ్బంది ఉన్నారు. సమీప సామాజిక ఆరోగ్య కేంద్రం, ప్రాథమిక ఆరోగ్య కేంద్రం గ్రామం నుండి 5 నుండి 10 కి.మీ. దూరంలో ఉన్నాయి. డిస్పెన్సరీ గ్రామం నుండి 5 నుండి 10 కి.మీ. దూరంలో ఉంది. మాతా శిశు సంరక్షణ కేంద్రం, టి. బి వైద్యశాల గ్రామం నుండి 10 కి.మీ. కంటే ఎక్కువ దూరంలో ఉన్నాయి. అలోపతి ఆసుపత్రి, ప్రత్యామ్నాయ ఔషధ ఆసుపత్రి, కుటుంబ సంక్షేమ కేంద్రం గ్రామం నుండి 10 కి.మీ. కంటే ఎక్కువ దూరంలో ఉన్నాయి. ప్రైవేటు వైద్య సౌకర్యం గ్రామంలోఒక ప్రైవేటు వైద్య సౌకర్యం ఉంది. డిగ్రీ లేని డాక్టరు ఒకరు ఉన్నారు. ఒక మందుల దుకాణం ఉంది. తాగు నీరు గ్రామంలో కుళాయిల ద్వారా రక్షిత మంచినీటి సరఫరా జరుగుతోంది. కుళాయిల ద్వారా శుద్ధి చేయని నీరు కూడా సరఫరా అవుతోంది. గ్రామంలో ఏడాది పొడుగునా చేతిపంపుల ద్వారా నీరు అందుతుంది. కాలువ/వాగు/నది ద్వారా గ్రామానికి తాగునీరు లభిస్తుంది. పారిశుధ్యం మురుగునీరు బహిరంగ కాలువల ద్వారా ప్రవహిస్తుంది. మురుగునీరు బహిరంగంగా, కచ్చా కాలువల ద్వారా కూడా ప్రవహిస్తుంది. మురుగునీటిని నేరుగా జలవనరుల్లోకి వదులుతున్నారు. గ్రామంలో సంపూర్ణ పారిశుధ్య పథకం అమలవుతోంది. సామాజిక మరుగుదొడ్డి సౌకర్యం లేదు. ఇంటింటికీ తిరిగి వ్యర్థాలను సేకరించే వ్యవస్థ లేదు. సామాజిక బయోగ్యాస్ ఉత్పాదక వ్యవస్థ లేదు. చెత్తను వీధుల పక్కనే పారబోస్తారు. సమాచార, రవాణా సౌకర్యాలు పెనికేరులో పోస్టాఫీసు సౌకర్యం, సబ్ పోస్టాఫీసు సౌకర్యం ఉన్నాయి. పోస్ట్ అండ్ టెలిగ్రాఫ్ ఆఫీసు గ్రామానికి 5 నుండి 10 కి.మీ. దూరంలో ఉంది. లాండ్ లైన్ టెలిఫోన్, పబ్లిక్ ఫోన్ ఆఫీసు, మొబైల్ ఫోన్ మొదలైన సౌకర్యాలు ఉన్నాయి. ఇంటర్నెట్ కెఫె / సామాన్య సేవా కేంద్రం గ్రామానికి 5 కి.మీ. లోపు దూరంలో ఉంది. ప్రైవేటు కొరియర్ గ్రామానికి 5 నుండి 10 కి.మీ. దూరంలో ఉంది. గ్రామానికి సమీప ప్రాంతాల నుండి ప్రభుత్వ రవాణా సంస్థ బస్సులు తిరుగుతున్నాయి. సమీప గ్రామాల నుండి ఆటో సౌకర్యం కూడా ఉంది. వ్యవసాయం కొరకు వాడేందుకు గ్రామంలో ట్రాక్టర్లున్నాయి. ప్రైవేటు బస్సు సౌకర్యం, రైల్వే స్టేషన్ మొదలైనవి  గ్రామానికి 5 నుండి 10 కి.మీ. దూరంలో ఉన్నాయి. జిల్లా రహదారి గ్రామం గుండా పోతోంది. రాష్ట్ర రహదారి, ప్రధాన జిల్లా రహదారి గ్రామం నుండి 5 కి.మీ. లోపు దూరంలో ఉన్నాయి. జాతీయ రహదారి గ్రామం నుండి 5 నుండి 10 కి.మీ. దూరంలో ఉంది. గ్రామంలో తారు రోడ్లు, కంకర రోడ్లు, మట్టిరోడ్లూ ఉన్నాయి. మార్కెటింగు, బ్యాంకింగు గ్రామంలో వాణిజ్య బ్యాంకు, వ్యవసాయ పరపతి సంఘం ఉన్నాయి. గ్రామంలో స్వయం సహాయక బృందం, పౌర సరఫరాల కేంద్రం ఉన్నాయి. సహకార బ్యాంకు గ్రామం నుండి 5 కి.మీ. లోపు దూరంలో ఉంది. వ్యవసాయ మార్కెటింగ్ సొసైటీ గ్రామం నుండి 5 కి.మీ. లోపు దూరంలో ఉంది. ఏటీఎమ్ గ్రామం నుండి 5 నుండి 10 కి.మీ. దూరంలో ఉంది. వారం వారం సంత గ్రామం నుండి 5 నుండి 10 కి.మీ. దూరంలో ఉంది. ఆరోగ్యం, పోషణ, వినోద సౌకర్యాలు గ్రామంలో సమీకృత బాలల అభివృద్ధి పథకం, అంగన్ వాడీ కేంద్రం, ఇతర పోషకాహార కేంద్రాలు, ఆశా కార్యకర్త ఉన్నాయి. గ్రామంలో గ్రంథాలయం, పబ్లిక్ రీడింగ్ రూం ఉన్నాయి. గ్రామంలో వార్తాపత్రిక పంపిణీ జరుగుతుంది. అసెంబ్లీ పోలింగ్ స్టేషన్, జనన మరణాల నమోదు కార్యాలయం ఉన్నాయి. ఆటల మైదానం గ్రామం నుండి 5 నుండి 10 కి.మీ. దూరంలో ఉంది. సినిమా హాలు గ్రామం నుండి 5 నుండి 10 కి.మీ. దూరంలో ఉంది. విద్యుత్తు గ్రామంలో గృహావసరాల నిమిత్తం విద్యుత్ సరఫరా వ్యవస్థ ఉంది. రోజుకు 7 గంటల పాటు వ్యవసాయానికి, 14 గంటల పాటు వాణిజ్య అవసరాల కోసం కూడా విద్యుత్ సరఫరా చేస్తున్నారు. భూమి వినియోగం పెనికేరులో భూ వినియోగం కింది విధంగా ఉంది: వ్యవసాయేతర వినియోగంలో ఉన్న భూమి: 70 హెక్టార్లు బంజరు భూమి: 12 హెక్టార్లు నికరంగా విత్తిన భూమి: 328 హెక్టార్లు నీటి సౌకర్యం లేని భూమి: 50 హెక్టార్లు వివిధ వనరుల నుండి సాగునీరు లభిస్తున్న భూమి: 290 హెక్టార్లు నీటిపారుదల సౌకర్యాలు పెనికేరులో వ్యవసాయానికి నీటి సరఫరా కింది వనరుల ద్వారా జరుగుతోంది. కాలువలు: 74 హెక్టార్లు బావులు/బోరు బావులు: 216 హెక్టార్లు ఉత్పత్తి పెనికేరులో ఈ కింది వస్తువులు ఉత్పత్తి అవుతున్నాయి. ప్రధాన పంటలు వరి గణాంకాలు జనాభా (2011) - మొత్తం 3,635 - పురుషుల సంఖ్య 1,795 - స్త్రీల సంఖ్య 1,840 - గృహాల సంఖ్య 1,097 2001 వ.సంవత్సరం జనాభా లెక్కల ప్రకారం గ్రామ జనాభా 3,404.[3] ఇందులో పురుషుల సంఖ్య 1,722, మహిళల సంఖ్య 1,682, గ్రామంలో నివాస గృహాలు 927 ఉన్నాయి. మూలాలు
https://te.wikipedia.org/wiki/%E0%B0%AA%E0%B1%86%E0%B0%A8%E0%B0%BF%E0%B0%95%E0%B1%87%E0%B0%B0%E0%B1%81
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 224, 654, 768, 1406, 3007, 3155, 3315, 4162, 4717, 5239, 5916, 6192, 6514, 6732, 7323, 7700, 8024, 8893, 9499, 9846, 10176, 11861, 11948, 13173, 13426, 13728, 15209, 15911, 17377, 18333, 19091, 19991, 21842, 22908, 23100, 23515, 23840, 24705, 28529, 28973, 30127, 31824, 31972, 33615, 34012, 34394, 36371, 36608, 36752 ], "plaintext_end_byte": [ 210, 650, 766, 1404, 3005, 3152, 3313, 4158, 4713, 5236, 5914, 6189, 6511, 6730, 7320, 7698, 8022, 8891, 9497, 9843, 10174, 11858, 11946, 13171, 13423, 13726, 15207, 15909, 17375, 18330, 19089, 19988, 21840, 22904, 23098, 23512, 23805, 24703, 28527, 28970, 30124, 31822, 31969, 33613, 34009, 34391, 36369, 36605, 36749, 36904 ] }
Ovatko pikkuruskosiipat erittäin uhanalaisia?
Luettelo nisäkkäistä
finnish
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Tämä on luettelo nisäkäslajeista. Nisäkkäitä on maailmassa yhteensä noin 5 400 lajia (mukaan lukien ihminen) 1200 suvussa, 153 heimossa ja 29 lahkossa, tosin nämä luvut vaihtelevat luokituksen mukaan. Katso myös: Luettelo pussieläimistä Luettelo lepakoista Luettelo jyrsijöistä Luettelo jäniseläimistä Luettelo sorkkaeläimistä Luettelo kavioeläimistä Luettelo kädellisistä Luettelo ihmislajeista Luettelo petoeläimistä Luettelo valaista Luettelo Afrosoricida-lahkon nisäkkäistä Luettelo Soricomorpha-lahkon nisäkkäistä Luettelo Suomen nisäkkäistä Luettelo äärimmäisen uhanalaisista selkärankaisista#Nisäkkäät A Aamulepakko (Eonycteris spelaea) Aasiankultakissa Aasiankääpiöorava Aasiantupsuhäntäpiikkisika Aavikkogundi Aavikkoilves eli karakali Aavikkojäniskenguru Aavikkokaniini Aavikkokauppiasrotta Aavikkokenguru Aavikkokettu eli fennekki (Vulpes zerda) Aavikkokultakontiainen Aavikkomara Aavikkopikkumarsu Aavikkopussimäyrä Aavikkopäästäinen Aavikkorotta eli pyramidirotta Aavikkosiili Aavikkotaskurotta Aavikkounikeko Abbottinsukeltaja-antilooppi Abessiniangenetti Aderinsukeltaja-antilooppi Afganistaninpika Afrikankielilepakko Afrikankultakissa Afrikankyttyrädelfiini Afrikankääpiöorava Afrikanlinsanki Afrikanmanaatti Afrikanmerikarhu Afrikanmetsäpäästäinen Afrikanmetsärotta Afrikanniittyrotta Afrikannorsu Savanninorsu Metsänorsu Afrikanpalmunäätä Afrikanpiikkisika Afrikanpurorotta Afrikansivettikissa Afrikansuorotta Afrikantupsuhäntäpiikkisika Afrikanunikeko Aguti eli kultajänis Ahaggarinkivitamaani Ahma Ai-ai eli sormieläin Aitodelfiini eli delfiini (Delphinus delphis) Aitonokkavalas Aitopyöriäinen eli pyöriäinen Alaskanmurmeli Alaskanpika eli kauluspika Alaskanpäästäinen Alleninolingo (Bassaricyon alleni) Alleninrotta "Alleninsuoapina" on suora käännös suomarakatin (Allenopithecus nigroviridis) engl. nimestä Allen's swamp monkey Alpakka Alppimurmeli Alppipikkulepakko eli alppipipistrelli Alppipäästäinen Alppitunnelimyyrä Altainkoivuhiiri Altainmurmeli Altainpika eli altainpiiskujänis Amazonasinskunkki Amazonindelfiini eli inia (Inia geoffrensis) Amazoninpuupiikkisika Amazoninvalkodelfiini Amerikankorvayökkö Missourinkorvayökkö Virginiankorvayökkö Amerikanliito-orava Amerikanmetsämyyrä Amerikanmäyrä Amerikannäätä Amerikanpika Amerikanpohjanlepakko Amerikansaukko Amerikantunnelimyyrä Amerikanvaivaispäästäinen Amerikanvesimyyrä Amsterdamsaarenmerikarhu Amurinleopardi Amurinsopuli Andienhiiri Andienkissa eli vuoristokissa Andienkärppä Andienrotta Andiensuorotta Andrewinvalas (Mesoplodon bowdoini, viistohammasnokkavalaan vanhentunut nimitys) Angolangenetti Angolangueretsa Angolanmangusti Angolanolkalepakko Angolansiippa Angoninkorvarotta Antillienkummitusnaamalepakko Antilooppijänis Antilooppiorava Antilooppirotta eli antilooppihyppymyyrä Arabiantari Argaali Argentiinanvesirotta Arizonanpäästäinen Arohilleri Arokissa Arokoivuhiiri Aromurmeli eli bobakki Arosopuli Assaminmakaki Aurinkomäyrä Australiandoggilepakko Australianmerileijona Australiansuorotta Australianvalevampyyri Australianvesirotta B Bahamanhutia Bahamasaartensupi Baijerintunnelimyyrä Baikalinhylje Balkanintunnelimyyrä Bambulepakko Bantengi Baraali Barasinga Barbadosinsupi Beira (eläin) Beisa Belangeritupaija Beletti Bengalinkettu Bengalinkissa Benguelandelfiini Bennettinpuukenguru Berardinvalas Berberiapina eli magotti Beringinmerennokkavalas tai beringinhammasvalas, myös stejnegerinvalas Besoaariantilooppi Bietinpystynenäapina Biisoni Binturonki Blainvillenvalas Blanfordinkettu Blasinhevosenkenkäyökkö Bokombali eli harmaabambumaki Boliviantsintsillarotta Bongo Bonobo eli kääpiösimpanssi Borneongibboni Borneonkissa Borneonmustapäästäinen Borneonorava Borneonpiikkisika Borneonvuoriorava Brandtinmyyrä Brasilianisokorvalepakko Brasiliankärppä Brasilianpallovyötiäinen Brasilianpiikkirotta Brasilianpitkäkuonovyötiäinen Brasilianpuuhiiri Brasilianpuupiikkisika Brazzanmarakatti Brydenvalas Bullerintaskurotta Bunyorokaniini Burmanjänis Burmanlyhythäntäpäästäinen Bushmannijänis Byrnesinpussihiiri C Cabreranhutia Campbellinmarakatti Celebesinhedelmälepakko Celebesinhevosenkenkäyökkö Jaavanhevosenkenkäyökkö Celebesinkoirankuonolepakko Celebesinkummituseläin Celebesinmakaki eli celebesinmusta-apina Celebesinpaljasselkälepakko Celebesinpalmunäätä Celebesinpitkäkuono-orava Ceyloninpalmuhiiri Ceyloninpitkähäntäpäästäinen Chilendegu Chilenhirvi Chilenpudu Chilenpussirotta Chilenrotta Chilentsintsillarotta Chinchilla Chinga Comoronlentäväkoira Cozumelinsupi Culpea Cuminginrotta Cuvieringaselli eli atlaksengaselli Cuvierinvalas D Dallinpyöriäinen, Phocoenoides dalli, myös Suihkupyöriäinen, Kirjopyöriäinen Damavallabi Darwininkettu Daurianpiiskujänis eli Daurianpika Davidinhirvi eli milu Degu eli torvimyyrä Delfiini eli juoksiainen (Delphinus delphis) Desmarestinhyppyrotta Diadeemikaviokuonoyökkö Dianamarakatti Dikdikantilooppi Dingo Doggilepakko Dollmanninpuuhiiri Dorianpuukenguru Dorkasgaselli (Gazella dorcas) Douglasinpussihiiri Drilli Dromedaari Dryasmarakatti Dugongi Duthinkultamyyrä (Chlorotalpa duthieae) Dybowskinmangusti E Ecuadorinkalansyöjärotta Ecuadorinpiikkihiiri Edwardsinkärppämaki Egyotinmangusti Egyptindoggilepakko Egyptinhautalepakko Egyptinkoirankuonolepakko Egyptinvaivaispäästäinen Egyptinvakopäälepakko Emininhyppymyyrä Espanjanmyyrä Espanjanpäästäinen Eteläafrikansiili Eteläamerikanmerikarhu Eteläamerikansaukko Eteläamerikanvesirotta Eteläberardinvalas Eteläintianpitkäkorvasiili Etelänhamsterirotta Etelänheinäsirkkahiiri Etelänhyppyrotta Etelänkukkalepakko Etelänkääpiöhiiri Etelänkääpiöhyppymyyrä Etelänlepakko eli serotiini Etelänliito-orava eli assapan Etelänlyhythäntäpäästäinen Etelnälyhytkuonopussimäyrä Etelänmaamyyräsopuli Etelänmerinorsu Etelännokkavalas Etelänpaljashäntävyötiäinen Etelänpallovyötiäinen Etelänpitkäkuonovyötiäinen Etelänsiili Etelänsuosopuli Etelänvalasdelfiini Etiopianjänis Etiopiankiipijähiiri Etiopianvuorikauris Etruskipäästäinen Euroopandoggilepakko F Faaraorotta Falanukki Fanaloka Filippiinienhevosenkenkäyökkö Filippiinienkaguaani, eli kaguaani Filippiinienkummituseläin Filippiinienpiikkisika Filippiinientupaija Floridanhylje Floridanpuuma Floridanvesimyyrä Floridanvesimyyrä eli floridanvesirotta Formosanmakaki Forsterinmerikarhu Fossa eli frettikissa Fretti G Gabbinolingo Gaboninmarakatti eli talapoin Galapagosinhiiru Galapagosinmerikarhu Galapagosinriisirattu Gambianaurinko-orava Gambianmangusti Gambianolkalepakko Gangesinjokidelfiini eli gangesinsusu Garridonhutia Gauri Gelada eli etiopianpaviaani Gemssi Genetti Geoffroynhämähäkkiapina Geoffroynkuonoleikko Geoffroynsilkkiapina Geoffroyntamariini Gepardi Gerenukki eli kirahviantilooppi Gervaisinvalas Ginkgohammasvalas Gnuu Goraali Gorilla Itäinen tasankogorilla Läntinen tasankogorilla Vuorigorilla Grantingaselli Graynvalas Grimminsukeltajakauris Grönlanninhylje Grönlanninvalas Guadaloupenmerikarhu Guadaloupensupi Guaminlentäväkoira Guanako Guemuli Gueretsa Guineangueretsa Guineanmarakatti Guineanruostegueretsa Guineansuomuhäntäorava Gundi Gunnisoninpreeriakoira Güntherindikdikantilooppi H Haarukkamaki eli valuvi Hainaninrottasiili Haisuhilleri Haisumäyrä Haisunäätä (Mephitis mephitis) Haitinalmikki Haitinkukkaleikko Hamlyninmarakatti (Cercopithecus hamlyni) Hamsteri (Cricetus cricetus) Hanka-antilooppi Hanumaani eli hulmaani Harjalaiskiainen Harjalammas Harjamaki Harjarotta Harjasaguti Harjashäntähiiri Harjashäntäkaniinikenguru Pohjankaniinikenguru Harjasusi (Chrysocyon brachyurus) Harjasvyötiäinen Harmaabokombali Harmaahamsteri Harmaahiiriopossumi Harmaahylje eli halli (Halichoerus grypus) Harmaakettu Harmaakiipijähiiri Harmaakorvayökkö Harmaakuvemyyrä Harmaakäsimakaki Harmaalentäväkoira Harmaalepakko Havaijinharmaalepakko Harmaamurmeli (Marmota caligata) Harmaaorava (Sciurus carolinensis) Harmaaposkiliito-orava Harmaapussikärppä Harmaapäälentäväkoira Harmaaselkäkärppämaki Harmaasiippa Harmaasureli eli harmaalanguri Harmaatäplämangabi Harmaavalas Harmaavilla-apina eli humboldtinvilla-apina Harringtoninhyppymyyrä Hattuhedelmälepakko Hattumakaki Havaijinhylje Hektorinvalas Hendeenvilla-apina Heptnerinkääpiöhyppyrotta Herttua-apina Hevonen Hevosenhäntäorava Hidaslori Hiekkakettu (Vulpes rüppelli) Hietakissa (Felis margarita) Hietapussihiiri Hietasokkohiiri Hietikkokenguru Hiirenhäntälepakko Hiirenkorvasiippa Hiirihamsteri Hiirimaki Hiiriopossumi (Marmosa murina)[1] Hiiripussimäyrä Hiiripäästäinen Hilleri eli lahokas (Mustela putorius) Hillerikärppä Himalajankaviokuonoyökkö Himalajanmurmeli Himalajanmyyrä Himalajanpäästäinen Himalajanrotta Himalajanviiruorava Hindinpensasrotta Hirvi (Alces alces) Hirviantilooppi Hirvisika eli babirussa Hispaniolanhutia eli tsaguti Hoffmanninlaiskiainen (Choloepus hoffmanni) Hoikkadelfiini Hoikkalori Hoikkamangusti Hoikkaorava Hoikkapäästäinen Hoikkarotta Hoikkatupaija Hoikkavaivaishiiri Holvilepakko Hondurasinimujalkalepakko Hopeagibboni eli vauvau Hopeakorvayökkö Hopeamyyrärotta Hopeasilkkiapina Hopeatupsusilkkiapina Hosenbeletti Hosenkääpiöliito-orava Hottentottikultakontiainen Hubbinvalas Hulmaani eli hanumaani Hulokki Hunterinantilooppi Huppuskunkki Husaariapina (Erythrocebus patas) Huulikarhu (Melursus ursinus) Huulipekari Hyeenakoira eli afrikanvillikoira eli savannikoira (Lycaon pictus) Hyppyantilooppi Hyppyjänis Hyppytamariini Hännätöntanrekki (Tenrec ecaudatus) "Häntäpekari" on chaconpekarin (Catagonus wagneri) virheellinen nimi, joka perustuu erään englanninkielisen kirjan virheeseen [2] Härkägemssi eli taki (Budorcas taxicolor) Höyhenjalkarotta I Iberianilves Ibizangenetti Idahonsiiseli Idahontaskurotta Idänaurinkomäyrä Idänkalliohyppypäästäinen Idänkauppiasrotta Idänkenttämyyrä Idänmopsilepakko Idänpuutamaani Idänpäästäinen Idänpäästäishiiri Idänsiili eli itäsiili (Erinaceus concolor) Idänsokkohiiri Idäntäpläskunkki Idänvaivaishiiri Ihminen Ilves Impala Imujalkalepakko Indianansiippa Indokiinangibboni Indokiinankaniini Indonesianpussimäyrä Indonesiantupaija Indri Indusinjokidelfiini Intianaavikkosiili Intianaurinkomäyrä Intiandoggilepakko Intianhyppymyyrä Intianisorotta Intianjättiläisharmaaorava Intianjättiorava Intianlentäväkoira Intianmangusti Intianmuntjakki Intiannorsu eli aasiannorsu Intianpalmuorava Intianpalmuorava Intianpiikkisika Intianpikkuliito-orava Intianpitkäkorvasiili Intianrotta Intiansarvikuono Intiansivettikissa Intiantapiiri Intiantari Intiantupaija Intianvesikauris Iraninmyyrä Iravadindelfiini Iriomotenkissa Isobamburotta Isodoggilepakko Isogrisoni Isoharjasvyötiäinen Isohedelmäleikko Isohevosantilooppi Isohevosenkenkäyökkö Isohiirenhäntälepakko Isohiirimaki Isojuovapäästäinen Isojättikenguru Isokalliokaniini Isokenttämyyrä eli yhdyskuntamyyrä Isokielilepakko Isokorvahutia Isokorvaopossumi Isokorvarotta Isokorvatanrekki Isokotipäästäinen Isokudu Isokultakontiainen Isokuonopussimäyrä Isokääpiöhiiri Isolaktago Isoleikko eli isolehtikuonolepakko Isolentäväkoira Isolepakko Isomastiffilepakko Isomuurahaiskarhu Isomyyrävyötiäinen Isopaljasselkälepakko Isopanda Isopiikkohirvi Isopitkäkuonovyötiäinen Isopussikaniini Isopussiliitäjä Isopussipoimulepakko Isoputkikuonolepakko Isoputkikuonoyökkö Isopuuhiiri Isopäästäinen Isorasvahäntähyppyrotta Isorottasiili Isoruskolepakko Isotaskurotta Isotsintsilla eli lyhythäntätsintsilla Isotäpläsivettikissa Isovalevampyyri Isovampyyri eli vampyyrileikko Isoverenimijä Isoviiksilepakko Isoviiksisiippa eli brandtinviiksisiippa Italiantunnelimyyrä Itkijäkapusiiniapina Itäafrikanmangusti J Jaavankaviokuono Jaavankääpiökauris Jaavanmakaki Jaavansarvikuono Jaavanvesikauris Jaguaari Jaguarundi Jakki Jalkapoimuvampyyri Jamaikanhedelmäleikko Jamaikanhedelmälepakko Jamaikanhutia Jamaikankielileikko Jamaikankukkaleikko Jamaikanpitkäjalkalepakko Jamaikanviikunaleikko Jamesoninkalliokaniini Japaninjänis Japaninjättiläisliito-orava Japaninliito-orava Japaninmakaki Japaninnäätä Japaninokahiiri Japaninorava Japaninpeura Japaninpunamyyrä Japaninpäästäinen Japaninserovi (Capricornis crispus) Japaninunihiiri eli japaninunikeko Jauhobanaaniorava Jauhobanaaniorava Jentikinsukeltaja-antilooppi Jerdoninpalmunäätä Johnstoningenetti Juanfernandezinmerikarhu Jukataninpeurahiiri Jukataninyörotta Julianankultamyyrä Juovadelfiini Juovagnu Juovaharjasiili Juovahautalepakko Juovahilleri Juovahyeena Juovakenguru Juovakuonopussimäyrä Juovamaaorava eli idänmaaorava Juovamangusti Juovaniskamangusti Juovasakaali Juovaselkäkärppä Juovasukeltaja-antilooppi Juovasureli Juovatanrekki Juovatupaija Juurirotta Jättiliito-orava eli vanhalta nimeltään isopussiliitäjä (Petauroides volans, aiemmin Schoinobates volans) [1] Jättiläishirviantilooppi Jättiläisjuurirotta Jättiläiskultamyyrä Jättiläislentäväkoira Jättiläislepakko Jättiläisliito-orava Jättiläismaamyyrärotta Jättiläismetsäkarju Jättiläismuurahaiskäpy Jättiläissaukko (Pteronura brasiliensis) Jättiläissiippa Jättiläissokkohiiri Jättiläisvyötiäinen (Priodontes maximus) Jäykkäkarvapuuvillarotta eli puuvillarotta Jääkarhu (Ursus maritimus) K Kafferipuhveli Kaguaani (Cynocephalus volans) Kaksihammasvalas Kaksivarvaslaiskiainen Kaktushiiri Kalastajakissa Kalastajalepakko Pussisaukko eli yapok Kalastajasiippa Kalastajayökkö Kalifornianhiiri Kalifornianmajava Kalifornianmerileijona Kalifornianmerinorsu Kalifornianmyyrä Kaliforniansiiseli Kaljulepakko Kaljurotta Kalju-uakari eli uakari Kalliohyppijä Kalliomarsu Kalliotamaani Kalottigibboni Kalpeahyppymyyrä Kameli eli kaksikyttyräinen kameli Kameruninruostegueretsa Kameruninsaukko Kamtsatkanmurmeli Kanadanilves Kanadankääpiöpäästäinen Kanadanmajava Kanadannäätä eli pekani eli kalastajanäätä Kanadanpuupiikkisika eli urso Kaniini eli villikaniini Kaniinirotta Kannushäntäkenguru Kapinharmaamangusti Kapinkettu Kapinkultakontiainen Kapinmuurahaiskäpy Kapinrusakko eli kapinjänis Kapmaanhyppypäästäinen Kapusiiniapina Kapybara eli vesisika Karakali eli aavikkoilves Karibianhedelmäleikko Karhu Harmaakarhu syyriankarhu Kodiakinkarhu Ruskeakarhu Karhukissa Karhulori Karhumakaki Karhupaviaani eli tsakma Karkeahäntärotta Karkeakarvavesirotta Karvahäntäkontiainen Karvajalkahyppymyyrä Karvajalkaliito-orava Karvakorvamaki Karvakuonoskunkki Karvakuonovompatti Kashmirinmyyrä Kashmirinpäästäinen Kaskelotti Kaspianhylje Kaukasiankoivuhiiri Kaukasianpäästäinen Kaukasianvuorikauris Kaulusmangabi Kaulusmäyrä Kauluspekari Kaulussopuli Kaulustiti Kaulusvillaopossumi (mustahartiaopossumi) Kaurisantilooppi Keihäsvampyyri Keisaritamariini Kelta-arosopuli Keltahedelmälepakko Keltakultamyyrä Keltanaamataskurotta Keltaolkaleikko Keltapaviaani Keltapoimulepakko Keltasiipilepakko Keltavatsakärppä Keltavatsamurmeli Kenttämyyrä Kenttämyyrä eli lännenkenttämyyrä Kenttäpäästäinen Kergueleninmerikarhu Kerikaskelotti Kesyvuohi Kettu eli punakettu Kettukusu eli pussikettu (Trichosurus vulpecula) [1] Kettumangusti Kettuorava Kiangi Kierteishäntäkarhu Kierteishäntämuurahaiskäpy Kierteishäntäpiikkisika Kierteishäntäpiikkisika eli koendu Kierteissarvikauris Kiinanaavikkokissa Kiinanaurinkomäyrä Kiinanbamburotta Kiinanisosiippa Kiinanjokidelfiini eli baiji Kiinanjänis Kiinanlanguri eli valkopäälanguri Kiinanliito-orava Kiinanlyhythäntäpäästäinen Kiinanmuntjakki Kiinanmuurahaiskäpy Kiinanpikkuliito-orava Kiinanpystynenäapina Kiinantupaija Kiipeilijähiiri Kiljuharjasvyötiäinen Kilpipäästäinen Kimalaislepakko Kimolepakko Kirahvi Kirjoantilooppi Kirjohylje Kirjopäävampyyri Kirkindikdikantilooppi Kissa Kissafretti (Bassariscus astutus) Kissagenetti Kissakettu Kissamaki Kivinäätä Kivitamaani Koala eli pussikarhu (Phascolarctos cinereus) [1] Koata Kobiantilooppi Koira Koirankuonolepakko Koivuhiiri Kojootti Kolinski eli siperiankärppä Kolmijuovahiiri Kolmijuovaorava eli kolmijuovamaaorava Kolmijuovapussihiiri Kolmijuovayöapina eli durukuli eli yöapina Kolmivarvaslaiskiainen Kolumbianmetsähiiri Kolumbiansiiseli Kongonkiipijähiiri Kongonkultamyyrä Kontiainen Kontsianantilooppi Korsakki Koruro Korvahevosenkenkäyökkö Korvakaviokuonoyökkö Korvakoira eli korvakettu Korvasiippa Korvatamariini Korvatonvesirotta Korvayökkö Kotihiiri Kotipäästäinen Kotipäästäisopossumi Kreikanviiksisiippa Krillihylje Kubaninturi Kuhertajagaselli Kuhlinpikkulepakko eli pipistrelli Kukkakaviokuono Kultabokombali Kultahamsteri Kultaharjaleijonatamariini eli kultaharjaleijona-apina Kultahiiri Kultajättiläishyppypäästäinen Kultalanguri Kultaleijona-apina eli kultaleijonatamariini Kultamyyrä Kultaokahiiri Kultapalmunäätä Kultapanda eli pikkupanda Kultaperäleijonatamariini eli kultaperäleijona-apina Kultapussimäyrä Kultasakaali Kultasiiseli Kultatöyhtösifaka eli kultakruunusifaka Kummituseläin eli peikkomaki Kuningasantilooppi Kuningasseepra Kuonokoppavalas Kunsinpäästäisopossumi Kuplahylje Kurttuhuulilepakko Kurttunaamaleikko Kuubanalmikki Kuubanhedelmäleikko Kuubankukkaleikko Kuubankukkalepakko Kuubanviikunaleikko Kuusipeura Kuusivyövyötiäinen Kuviolepakko Kynnetönmanaatti Kynsiorava eli kynsimaaorava Kypärädelfiini Kärppä Kärppämaki Kärsänokkasiili Kärsäpäästäinen Kärsäskunkki Kääpiöfilantomba Kääpiögibboni Kääpiöhamsteri Kääpiöhedelmäleikko Kääpiöhedelmälepakko Kääpiöhevosenkenkäyökkö Kääpiöhiiri Kääpiöhiirimaki Kääpiöhutia Kääpiöhyppymyyrä Kääpiökalliohiiri Kääpiökaniini Kääpiökaskelotti Kääpiökaviokuonoyökkö Kääpiökiipijähiiri Kääpiölepakko Kääpiöliito-orava Kääpiömangusti Kääpiömarmosetti eli kääpiösilkkiapina Kääpiömyskihirvi Kääpiöolkalepakko eli idänolkalepakko Kääpiöpiikkohirvi Kääpiöpika Kääpiöpuhveli eli anoa Kääpiöpussiakrobaatti Kääpiöpussilumikko Kääpiörasvahiiri Kääpiörottasiili Kääpiöruskosiippa Kääpiötupaija Kääpiötäpläskunkki Kääpiöunikeko Kääpiövalas Kääpiövesikauris Kääpiövirtahepo Kääpiöpäästäinen L Laaksotaskurotta Laama Laamagaselli eli dibatag Labradorinkaulussopuli Lahtivalas Lakkilanguri Lakkimakaki Lakkisifaka Lamantiini eli kynsimanaatti Lammas Lampisiippa Lapinmyyrä Lari eli valkokäsigibboni Lehtiposkikirjolepakko Leijona Leopardi Leopardikissa Leopardisiiseli Lesbosinkenttäpäästäinen Leseurinkaniinikenguru Leveähuulibokombali Leveähuulisarvikuono Leveäjalkapussikärppä eli dibbler Leveäkuonobokombali Leveäotsapäästäiskenguru eli leveäotsapotori Liberianmangusti Libyanhyppymyyrä eli jirdi Libyanjuovahilleri Libyansokkohiiri Liito-orava Liki Liljavampyyri Lintukettu Litteäpääkissa Liuskapäälepakko eli batenlepakko Longmaninvalas Luhtapäästäinen Lumholtzinpuukenguru Lumiapina Lumikenkäjänis Lumikko Lumilammas Lumileopardi Lumimyyrä Lumivuohi Luolalepakko Lusitaniantunnelimyyrä Luzoninrotta Lyhythammaspalmunäätä Lyhythäntähyppymyyrä Lyhythäntäkenguru Lyhythäntälepakko Lyhythäntämangusti Lyhythäntäpäästäinen Lyhythäntäpäästäishiiri Lyhythäntäpäästäisopossumi Lyhythäntärotta Lyhytkarvasaukko Lyhytkorvahyppypäästäinen (Macroscelides proboscideus) Lyhytkorvarotta Lyhytkuonodelfiini Lyhytkuonohedelmälepakko Lyhytkuonohyppypäästäinen Lyhytkuonopussimäyrä Lyhytkuonovaivaishiiri Lyhytnenämarakatti Lyhyttöyhtötamariini Lyhytvarvashyppymyyrä Lännenhyppyhiiri Lännenkalliohyppypäästäinen Lännenjuovapussimäyrä Lännenjäniskenguru Lännenpienihammasrotta Lännenpunaorava Lännenpuutamaani Lännenpäästäishiiri Lännensavanniorava eli geoffroynsavanniorava Lännenvaivaishiiri eli kanadanvaivaishiiri Lännenvesimyyrä Länsiafrikangundi Löyhkämäyrä M Maa-antilooppi Maamyyräpäästäinen Maamyyrärotta Maamyyrätanrekki Maasika (Orycteropus afer) Maasusi Maatupaija Madagaskarinimujalkalepakko Madagaskarinlentäväkoira Madagaskarinlepakko Madagaskarinmyyrärotta Madagaskarinpikkuhiiri Magotti eli berberiapina Maitovalas eli beluga Majava eli euroopanmajava Makedoniantunnelimyyrä Malabarinlanguri Malaijandoggilepakko Malaijanhevosenkenkäyökkö Malaijanmuurahaiskäpy Malaijanpiikkisika Malaijikarhu Malawinjänis eli savannijänis Malesiankaviokuono Malesianvesikauris Mandrilli Mantsurianjänis Manuli Maquassinpäästäinen Mara eli pampajänis Mariaanienlentäväkoira Marmorikissa Marsu Martinanmyyrä eli balkaninmyyrä Maruna-arosopuli Mastiffilepakko Matschienpuukenguru Matkijapuurotta Mchillhennynopossumi Mehelynhevosenkenkäyökkö Meksikondoggilepakko Meksikonkaniini Meksikonkissafretti (Bassariscus sumichrasti) Meksikonmyyrä Meksikonpienikorvapäästäinen Meksikonpitkäjalkalepakko Meksikonpreeriakoira Meksikonpuupiikkisika Meksikonpäästäinen Meksikonsiiseli Meksikonsuppilokorvalepakko Meksikontaskurotta Meksikonvaivaishiiri Mellerinmangusti Melonipäävalas Mendesinantilooppi Mentawainsureli eli mentawainlanguri eli mentawaisaartensureli Menzbierinmurmeli Menzbierinmurmeli Merileopardi Meriminkki Merisaukko Mesimäyrä Metsägenetti Metsähiiri Metsähyppyhiiri Metsäjänis Metsäjättiläishamsterirotta Metsäkauris Metsäkenguru Metsäkissa Metsälepakko Metsämurmeli Metsämyyrä Metsäpäästäinen Metsäsopuli Metsätöyhtöanttilooppi Metsäunikeko eli puu-unihiiri Miekkanenäleikko Miekkavalas Milletinpäästäinen Mindanaonrotta Mindanaonrottasiili Minkki Mitsoakantaskurotta Monamarakatti Mongoliangaselli Mongolianhyppymyyrä eli gerbiili Mongolianlaktago Mongolianlapinmyyrä Mongolianpika Mongosmaki Moninisärotta Mopsilepakko Mufloni Mulgara Mungo Munkkihylje Munkkisaki eli mustapartasaki Muriki Mursu Musanki Mustadelfiini Mustahevosantilooppi Mustahämähäkkiapina Mustahäntähyppymyyrä Mustahäntäjänis Mustahäntämangusti Mustahäntäpeura Mustahäntäpreeriakoira Mustajalkaherttua-apina Mustajalkahilleri Mustajalkakissa Mustajalkamangusti Mustajänis Mustajättiläisorava Mustajättiorava Mustakarhu Mustakaulajänis Mustakaulatamariini Mustakorva-antilooppi Mustalanguri Mustalentäväkoira Mustaliitoorava Mustamaki Mustamiekkavalas Mustamuntjakki Mustamölyapina Mustanaamaleijonatamariini eli mustanaamaleijona-apina Mustanaamasukeltaja-antilooppi Mustanaamauakari Mustanäätä Mustaposkidelfiini Mustapussikärppä Mustapyöriäinen Mustapäämurmeli Mustapäästäinen eli korpipäästäinen Mustarotta Mustaselkäantilooppi Mustaselkäsaki Mustaselkäsukeltaja-antilooppi Mustasukeltaja-antilooppi Mustatamariini Mustatupsuhyppymyyrä Mustatupsusilkkiapina Mustavatsahedelmälepakko Myskihirvi Myskihärkä Myskikenguru Myyrärotta Mzabingundi Mäntymaaorava Mäyrä eli metsäsika N Naali eli napakettu Naamarilentäväkoira Naamaripalmunäätä Naamaripäästäinen Naamiotiti Napasiiseli eli parrynsiiseli Natalinsukeltaja-antilooppi Nauta (Bos taurus) Nelisarviantiloppi Nelisormimangusti Nelivarvashyppypäästäinen Nelivarvassiili Nenäapina Nenägaselli Neotropiikinsaukko Nepalinpäästäinen Newfoundlandinpiisami Nicaraguantaskurotta Niilinliki Niilinrotta Niittyhyppyhiiri Niittymyyrä Nikobaarientupaija Nilgau Nilgirinlanguri Nilgirinäätä Nimbanpikkusaukkopäästäinen Njala Nokkasaukko Nokkasiili Nokkavalas Norfolkinpussiliito-orava Norppa Norsupäästäinen Näätä O Ogilbynsukeltaja-antilooppi Ohjaskenguru Ohutpiikkipiikkisika eli harjaspuupiikkisika Ohutsarvilammas eli dallinlammas Okahiiri Okapi Oliivipaviaani Oliiviruostegueretsa Olingo Olympianiemenmurmeli Oranki Borneonoranki Sumatranoranki Oranssikaviokuonoyökkö Orava Oravasaimiri Oribi Orongo Oselotti Owstoninpalmunäätä P Pahkasika Paholaisgueretsa Paholaispudu Pakarana Paksuhyppymyyrä Paksuhäntägalago Paksuhäntähyppyrotta Paksuhäntämangusti Paksuhäntäopossumi Paksuhäntäoravamaki Paksupiikkirotta Paksusarvilammas Palaunlentäväkoira Palawanintupaija Paljasjalkahilleri Paljaskuonotaskurotta Paljaskuonovompatti (Vombatus ursinus) [1] Pallasinkielilepakko Pallopäävalas Palmuhiiri Pampahirvi Pampakettu Pampakissa Panamankabybara Panamansaimiri Pantteri-ilves Pantterilinsanki Papuanmetsävallabi Parmavallabi Partahylje Partamakaki eli parta-apina Partasika Patagonianmerileijona patagonianpussirotta Patagonianskunkki Pearsoninpäästäinen Pehmeähäntärotta Pehmeäpiikkirotta Peltohiiri Peltomyyrä Pennantinruostegueretsa Pensaskaniini Pensaskoira Pensasrotta Pensselihäntähiiri Pensselisika Peredavidinmyyrä Persianhyppymyyrä Persiankaviokuono Persianorava Pesukarhu Peterinjuovahiiri Peterinpuurotta Peterinsukeltaja-antilooppi Peurahiiri Pichi Pienihammashedelmälepakko Pienihammaskoira Pienikorvakoira Pienitäplägenetti Pienivalkohammasrotta Piikkipussimäyrä Piikkisika Piisami Piisamikontiainen Piiskahäntäpuupäästäinen eli etelänpehmeähäntätupaija Pikkubulldoggilepakko Pikkudoggilepakko Pikkugrisoni Pikkuhamsteri Pikkuhamsterirotta Pikkuhedelmäleikko Pikkuhevosenkenkäyökkö Pikkuhiirenhäntälepakko Pikkujuovapäästäinen Pikkukielilepakko Pikkukudu Pikkulaktago Pikkulepakko Pikkumaahutia Pikkumaaorava Pikkumetsähiiri Pikkumiekkavalas Pikkumuurahaiskarhu Pikkumyyrävyötiäinen eli pikkuvyötiäismyyrä Pikkupiikkohirvi Pikkupurorotta Pikkuputkikuonolepakko Pikkuputkikuonoyökkö Pikkupussihiiri Pikkupussikaniini Pikkupussikärppä Pikkuraneehiiri Pikkuruskosiippa Arizonansiippa Pikkusaukko Pikkusiilitanrekki eli telfairintanrekki Pikkusiiseli Pikkusivettikissa Pikkutsintsilla eli pitkähäntätsintsilla Pikkutunnelimyyrä Pikkuvalevampyyri Pikkuvesisiippa Pikkuviiksilepakko eli paljaselkälepakko Pirunapina eli piruapina Pirunkissa Pitkähammashedelmälepakko Pitkähäntähedelmälepakko Pitkähäntäkissa eli puuoselotti eli margai Pitkähäntäkotipäästäinen Pitkähäntäkärppä Pitkähäntämurmeli Pitkähäntämuurahaiskäpy Pitkähäntäpiikkisika Pitkähäntäpussihiiri Pitkähäntätanrekki Pitkäjalkaleikko Pitkäjalkarotta Pitkäjalkapäästäiskenguru eli pitkäjalkapotori Pitkäjalkatupaija Pitkäjalkavesirotta Pitkäkarvahämähäkkiapina Pitkäkielihedelmälepakko Pitkäkielileikko eli pallasinkielilepakko Pitkäkorvamaaorava Pitkäkorvasiili Pitkäkorvasiippa Pitkäkuonodelfiini Pitkäkuonohautalepakko Pitkäkuonoleikko eli meksikonkuonolepakko Pitkäkuonomangusti Pitkäkuono-orava Pitkäkuonopussimäyrä Pitkäkuonopäästäiskenguru eli pitkäkuonopotori Pitkäkynsimyyrä Pitkäkynsipäästäinen Pitkäsiipiyökkö Pitkäsormisiippa eli pitkäjalkasiippa Pmiltemenkaniini Pohjanhamsterirotta Pohjanheinäsirkkahiiri Pohjankarvakuonovompatti Pohjankauppiasrotta Pohjankierteishäntäpiikkisika Pohjankärppämaki Pohjankääpiöhiiri Pohjanlepakko Pohjanmaamyyräsopuli Pohjanmerikarhu Pohjanpaljashäntävyötiäinen Pohjanpehmeähäntätupaija Pohjanpika eli japaninpika Pohjanpikkumarsu Pohjanpitkäkuonovyötiäinen Pohjanpäästäinen Pohjansiiseli eli siperiansiiseli Pohjansuosopuli Pohjantamandua Pohjantaskurotta Pohjoisenvalasdelfiini Poimuhammasliito-orava Polynesianrotta Poro Porsasskunkki Potto Preeriavaivaishiiri Prevostinorava Przewalskingaselli eli kiinangaselli Przewalskinhevonen eli aasianvillihevonen Przewalskinhyppymyyrä Puertoriconkukkaleikko Puku (Kobus vardonii) Pumpulihäntäkaniini Puna-antilooppi Punadoggilepakko Punagaselli Punagenetti Punahedelmäleikko Punahiiri Punahyppypäästäinen Punahäntäkärppämaki Punahäntämaaorava Punahäntämarakatti eli ascaniusmarakatti Punahäntäpussikärppä Punahäntätupaija Punailves Punajalkapikkuvallabi Punajalkavallabi Punajättikenguru Punakaulagaselli Punakaulakenguru Punakaulapikkuvallabi Punakaulayöapina Punakoati Punakorvamarakatti Punakorvapussikärppä Punakuvesukeltaja-antilooppi Punakäsimölyapina Punalehmäantilooppi Punalepakko Punamastiffilepakko Punamyyrä Punamölyapina Punaorava (Tamiasciurus hudsonicus) Punaotsagaselli Punapiikkipussimäyrä Punapika Punaposkiliito-orava Punapuumyyrä Punarottakenguru Punaruskobamburotta Punasilmäopossumi Punasusi Punavatsamaki Punavatsamarakatti Punavatsatamariini Purppuranaamalanguri Pussiahma Pussihiiri Pussihukka (kuollut sukupuuttoon 1937) Pussihyppyrotta Pussimaamyyrä (Notoryctes typhlops) [1] Pussimuurahaiskarhu eli numbatti Pussipiru eli pussiahma Pussipoimulepakko Pussipäästäinen Pussisika Putkikuonolepakko (lepakkoheimo: 2 sukua, 15 lajia) Puuleopardi Puuleikko Puuma Puumangusti Puurotta Puutamaani Puutarhapäästäinen Pyramidihyppymyyrä Pyreneidendesmani Pyreneidenvuorikauris Pystynenäapina eli nykerönenäapina Pyöriäinen Pähkinähiiri eli pähkinäunikeko Päästäishiiri Päästäisrottasiili Päästäisvampyyri ”Pöllörotta” on käännösvirhe lajin Carterodon sulcidens engl. nimistä Owl's rat ja Owl's spiny rat Pörröhäntähutia Pörröhäntäpilvirotta R Raitadelfiini Raitahiiri Raitasureli eli raitalanguri Raivotarlepakko Ramirohitra Raneehiiri Rantasaukko Rapuhylje Rapumangusti Rasvahiiri Rasvahäntähyppymyyrä Rasvahäntähyppyrotta Rasvahäntäpussihiiri Ravunsyöjäsupi eli ravunsyöjäkoira Reesusmakaki eli reesusapina Rengashäntäkalliokenguru Rengasrotta Riisitanrekki Riisivainiorotta Ripsihuulileikko Ripsisiippa Richardsoninsiiseli eli rishardsoninsiiseli eli richardsonin maaorava (Spermophilus richardsonii) Rissodelfiini Riukiunkaniini Rodriguezinlentäväkoira Romanianhamsteri Romaniansokkohiiri Rosopyöriäinen Rotta eli isorotta Rottamaki eli coquerelinkääpiömaki Ruostemangusti Ruostetäpläkissa Rusakko Ruskeakaulalaiskiainen Ruskeapäätamariini Ruskohiirimaki Ruskohyeena Ruskojäniskenguru Ruskomaki Ruskomangusti (Salanoia concolor) Ruskomölyapina Rusko-oravamaki eli isokissamaki eli miliusmaki Ruskopiikkohirvi Ruskopussikärppä Ruskopuupiikkisika Ruskopuuvillarotta Ruskopäähämähäkkiapina Ruskopääsilkkiapina Ruskosiippa Ruskosopuli eli siperiansopuli Ruwenzorinaurinko-orava Ruwenzorinpikkusaukkopäästäinen Ryhävalas Rämekaniini Rämemajava eli nutria S Saarikaniini Saarikettu Saiga eli saiga-antilooppi Sakaali Saksanhirvi Sambarhirvi Samoanlentäväkoira Sankaripäästäinen Sansibarinruostegueretsa Saparomakaki eli siansaparoapina Sapelibeisa Sardinianmufloni Sarvivalas Sassabiantilooppi Saukko Saukkonäätä Saukkopäästäinen Saukkotanrekki Sauvelinhärkä Savannigalago Savannihyppymyyrä Savannijättiläishamsterirotta Sclaterinkultamyyrä Sechuranki Seepramangusti Seitivalas Selousinmangusti Senegalingalago Sepelkarhu Serovi Servaali Seychellienlentäväkoira Sfinksipaviaani Siaminki Siankuonoleikko Siankuonolepakko Siili Siilitanrekki Siinainhyppymyyrä Siiseli Siiseli eli lännensiiseli Sika Silindanpensasrotta Sillivalas Silmälasikarhu Silmälasilanguri Silmälasilentäväkoira Silmärengasjäniskenguru eli silmälasijäniskenguru Simieninsakaali Simoninrotta eli simoninhyppymyyrä Simpanssi Guineansimpanssi Mustanaamasimpanssi Pitkäkarvasimpanssi Singaporenkaviokuonoyökkö Siniantilooppi Sinimarakatti Sinisukeltaja-antilooppi Sinivalas Siperianmaaorava Siperianmurmeli Siperianmyskihirvi Sitatunga Smithinkalliokaniini Soemmerringingaselli Sokeriorava Somalianhyppymyyrä Somalianhyppypäästäinen Somalianserotiini Somaliansiili Soopeli Spekengundi eli spekenkampavarvasrotta Srilankanpäästäinen Stejnegerinvalas, yleisemmin Beringinmerennokkavalas Stellerinmerileijona Stuhlmanninkultamyyrä Suippohuulisarvikuono Sulawesinokarotta Sulkahäntätupaija Sumatrankaniini Sumatrankummituseläin Sumatranpiikkisika Sumatransarvikuono Sumatranserovi Suni Suohirvi Suokaniini Suolyhytpäästäinen Suomakaki Suomangusti (Atilax paludinosus) Suomarakatti Suopäästäinen Suoriisirotta Suovallabi Suovesipäästäinen Supikoira Susi Intiansusi Tundrasusi Suslikki eli idänsiiseli Suurihammassiiseli Suurikorvalentäväkoira Suurikorvapika Sydänkuonovalevampyyri T Taira Tamandua Tamarao Tamariskihyppymyyrä Tamengi eli lyyrysarvi eli eldinhirvi (Rucervus eldii eli Cervus eldii) Tammihiiri Tananruostegueretsa Tangalunga Tanrekki Tansanianruostegueretsa Tantalusmarakatti Tari Tasankotaskurotta Taskudoggilepakko Tasmanianjuovapussimäyrä Tasmaniankaniinikenguru Tasmanianmerileijona Tasmanianvalas Tatrantunnelimyyrä Teksasinantilooppiorava (Ammospermophilus interpres) Teksasintaskurotta Teltantekijäleikko Telttalepakko Temminckinmuurahaiskäpy Tenasserinmuntjakki Termiittipäästäinen Thebanlepakko Thomsoningaselli Tiensaninkoivuhiiri Tiensaninsiiseli Tiibetingaselli eli goa Tiibetinkettu Tiibetinmakaki Tiibetinvesipäästäinen Tiikeri Balintiikeri (kuollut sukupuuttoon 1940-luvulla) Indokiinantiikeri Intiantiikeri Jaavantiikeri (kuollut sukupuuttoon 1980-luvulla) Kaspiantiikeri (kuollut sukupuuttoon 1970-luvulla) Kiinantiikeri Malakantiikeri Siperiantiikeri Sumatrantiikeri Tiikerigenetti Tiikerihilleri Tiikerikissa eli orisilla Tiikerilinsanki Tiikeripussikissa Tiimalasidelfiini Tikkupesärotta Timorinhirvi Togonpuuhiiri Tonkeanmakaki Tonkininlanguri Tonkininpystynenäapina Townsendinmaaorava Townsendinmyyrä Transkaspianunihiiri Tresmariasinkaniini Tresmariasinsupi Truenvalas Tselada Tsintsillahiiri Tsintsillarotta Tsostsos Tulivuorihiiri Tulivuorikaniini Tulivuorikaniini Tummahyppypäästäinen Tummajalkahyppypäästäinen Tummajättiläishyppypäästäinen Tummamölyapina Tummaselkätupaija Tummatiti Tunturisopuli Tupaija Tupsuhirvi Tupsuhäntäopossumi (sulkahäntäopossumi) Turkestaninaavikkopäästäinen Tuuheahäntähyppymyyrä Tähtikuonokontiainen Täplädelfiini Täplähyeena Täpläjättiläishyppypäästäinen Täpläjättiläisliito-orava Täpläkaguaani (Galeopterus variegates) Täpläkuskus Täplänenämarakatti Täpläpoimuhedelmälepakko Täpläpussimäyrä (Isoodon macrourus) Täpläpussinäätä (Dasyurus viverrinus) [1] Täpläraitahiiri Täpläsaukko Täpläskunkki Töyhtökapusiiniapina Töyhtölanguri eli barbenlanguri Töyhtömarakatti U Ugandangueretsa Ugandankobi Ukrainansokkohiiri Unau Unikeko Unka eli notkeagibboni Unkarinsokkohiiri eli valkohammassokkohiiri Uriaali Uroni Utahinpreeriakoira Uudenenglanninkaniini Uudenguineanhyppyhiiri Uudenguineanmetsäkenguru Uudenguineanpussinäätä Uudenseelannindelfiini Uudenseelanninlepakko Uudenseelanninmerileijona Uurteishammasdelfiini Uurteishammaspäästäishiiri V Vaaleakettu Vaalealeikko Vaaleatupsusilkkiapina Vaippahyeena Vaippamölyapina Vaippapaviaani Vaippasakaali Vaivaishiiri Vaivaispäästäinen Valesuorotta Valkobeisa Valkodelfiini Valkogaselli Valkohuulipiikkipussimäyrä Valkohäntägueretsa eli mbega Valkohäntäjänis Valkohäntämangusti Valkohäntäpeura Valkohäntäpreeriakoira Valkohäntärotta Valkojalkahiiri Valkojalkakärppämaki Valkojalkapussihiiri Valkojalkatamariini Valkojättiorava Valkokuonodelfiini Valkokuonomyyrä Valkokurkkumarakatti Valkokuvedelfiini Valkokylkijänis Valkolepakko Valkonaamahirvi Valkonenäpartasaki Valkoniskahilleri Valko-olkahedelmälepakko Valko-otsakapusiiniapina Valko-otsasureli eli valko-otsalanguri Valkoposkimangabi Valkoposkisaukko Valkopääkoati Valkopääsaki Valkopäätopi Valkoreisisureli Valkoselkäskunkki Valkotupsusilkkiapina Valkotöyhtötamariini Valkovatsaopossumi Valkovatsasukeltaja-antilooppi Vancouverinmurmeli Vari Vasarapäälentäväkoira eli vasarapäälepakko Venezuelanvillaopossumi (philanderinopossumi, philanderinvillapussirotta) Vesiantilooppi Vesigenetti Vesihirvi Vesikauris Vesikko Vesimyyrä Vesinokkaeläin Vesipuhveli Vesipäästäinen Vesisiippa Vesisika eli kapybara Vesitanrekki Vihermarakatti eli vervetti Viidakkojuovaorava Viidakkokissa Viiksikirjolepakko Viiksimarakatti Viiksisiippa Viiksitamariini Viirunaamahedelmälepakko Viirunaamaleikko Viisijuovaorava Viistohammasnokkavalas (Mesoplodon bowdoini) Viktoriangenetti Vikunja Villaindri eli villamaki Villakarvajänis Villakultamyyrä Villalepakko Villaliito-orava Villiaasi Nubianvilliaasi Somalianvilliaasi Villieringenetti Villikaniini Villisika Villivuohi Virginianopossumi Virtahepo Visaginkultamyyrä Visayanhirvi Visentti Viskatsa Viskatsarotta Voalavoanala Votsotsa Vuohikaniini Vuorianoa Vuorigaselli Vuorihyppyrotta Vuorikaniini Vuorikauris Vuorikissa Vuorikoati Vuorikärppä Vuorimajava Vuorimyskihirvi Vuorimyyrä Vuorinjala Vuoriokarotta Vuoripaka Vuoristopuukenguru Vuorisusi Vuoritapiiri Vuoritaskurotta Vuoritsintsilloni Vuoritupaija Vuorivaivaishiiri Vuorivesirotta Välimerenhevosenkenkäyökkö Välimerensiili eli vaeltajasiili (Atelerix algirus, syn. Erinaceus algirus) Välimerentunnelimyyrä W Wagnerinhyppymyyrä Waldroninruostegueretsa Waterhousinlepakko Weddellinhylje Weynsinsukeltaja-antilooppi Wintoninkultamyyrä Wolfinmarakatti Y Yarkantinjänis Yhdeksänvyövyötiäinen Yksihammaspäästäishiiri Ylänköbanaanirotta Ylänkömangabi Ylänkömyyrä Yumansiippa Yökissa eli kodkod Z Zorilla eli juovahilleri Zylinkultamyyrä Lähteet Aiheesta muualla Luonnontieteellinen keskusmuseo: *
https://fi.wikipedia.org/wiki/Luettelo%20nis%C3%A4kk%C3%A4ist%C3%A4
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 1343, 3455, 4884, 5552, 7017, 7695, 8459, 9488, 10403, 10797, 11657, 13140, 14227, 15045, 15622, 16327, 16860, 17456, 18451, 19684, 20316, 21640, 22402, 22967, 24127, 25031, 25577, 26816, 27622, 29238, 29337, 32708, 33234, 33708, 36368, 37908, 39043, 41624, 41925, 42526, 43399, 45371, 46366, 47599, 48398, 49246, 49683, 49835, 50886, 51437, 52018, 52127, 53121, 54194, 55026, 55715, 56551, 58053, 58208, 59226, 59804, 60295, 60566, 61803, 62165, 62588, 63743, 64318, 64607, 65037, 65647, 66437, 66911, 67238, 68219, 68586, 69346, 69512, 69902, 70359, 70769, 71160, 71461, 72515, 74225, 74893, 75427, 75890, 76380, 77871, 78538, 79833, 80727, 81325, 82295, 83336, 84224, 84842, 86082, 86593, 86861, 87127, 87350, 88321, 89179, 89391, 89992, 90995, 92625, 93339, 93702, 94396, 95081, 95535, 95782, 96236, 96845, 97969, 98311, 98736, 99146, 99580, 100178, 100431, 100712, 101163, 101687, 102784, 103341, 103957, 105336, 105749, 106676, 107294, 107679, 108220, 108848, 109597, 110595, 111196, 111440 ], "plaintext_end_byte": [ 1342, 3454, 4883, 5551, 6987, 7694, 8458, 9447, 10402, 10796, 11656, 13138, 14226, 15044, 15612, 16326, 16859, 17455, 18450, 19620, 20256, 21593, 22401, 22881, 24067, 25030, 25576, 26815, 27621, 29214, 29314, 32707, 33233, 33653, 36367, 37907, 38979, 41623, 41924, 42525, 43370, 45370, 46365, 47598, 48397, 49245, 49682, 49834, 50885, 51436, 52017, 52121, 53120, 54193, 55025, 55714, 56550, 58052, 58207, 59225, 59803, 60294, 60565, 61802, 62164, 62587, 63742, 64317, 64606, 65036, 65646, 66436, 66910, 67237, 68218, 68585, 69345, 69511, 69901, 70358, 70768, 71159, 71460, 72514, 74224, 74892, 75426, 75889, 76379, 77870, 78509, 79832, 80726, 81255, 82294, 83335, 84223, 84809, 86081, 86592, 86860, 87126, 87349, 88273, 89151, 89390, 89991, 90994, 92572, 93338, 93701, 94395, 95080, 95534, 95781, 96235, 96844, 97968, 98310, 98735, 99145, 99579, 100177, 100430, 100711, 101128, 101686, 102783, 103340, 103875, 105335, 105748, 106675, 107293, 107678, 108219, 108847, 109596, 110594, 111177, 111387, 114852 ] }
ما الدور الذي لعبه الإتحاد السوفياتي في الحرب العالمية الثانية؟
الحرب العالمية الثانية
arabic
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
الحرب العالمية الثانية هي حرب دولية بدأت في الأول من سبتمبر من عام 1939 في أوروبا وانتهت في الثاني من سبتمبر عام 1945، شاركت فيه الغالبية العظمى من دول العالم منها الدول العظمى في حلفين عسكريين متنازعين هما: قوات الحلفاء، ودول المحور، كما أنها الحرب الأوسع في التاريخ، وشارك فيها بصورة مباشرة أكثر من 100 مليون شخص من أكثر من 30 بلدًا، وقد وضعت الدول الرئيسية كافة قدراتها العسكرية والاقتصادية والصناعية والعلمية في خدمة المجهود الحربي. تميزت الحرب العالمية الثانية بعدد كبير من القتلى المدنيين، [1][2] القصف الاستراتيجي الذي أودى بحياة حوالي مليون شخص، ومنه القنبلتان الذريتان اللتان ألقيتا على هيروشيما وناغازاكي،[3] أدت الحرب إلى وقوع ما بين 50 و85 مليون قتيل حسب التقديرات؛ لذلك تعد الحرب العالمية الثانية أكثر الحروب دموية في تاريخ البشرية.[4] كانت الإمبراطورية اليابانية قد أعلنت الحرب على جمهورية الصين في 7 يوليو 1937، حيث هدفت إلى السيطرة على آسيا والمحيط الهادي،[5] إلا أن البداية الفعلية للحرب تعتبر في الأول من سبتمبر عام 1939،[6] وذلك عندما قامت ألمانيا باجتياح بولندا، وتوالت بعدها إعلانات الحرب على ألمانيا من قبل فرنسا والمملكة المتحدة. ومن أواخر عام 1939 إلى أوائل عام 1941، سيطرت ألمانيا النازية على مساحة واسعة من قارة أوروبا بعد سلسلة من الحملات العسكرية، وشكلت تحالف دول المحور مع إيطاليا واليابان، كما اتفقت مع الاتحاد السوفييتي على تقاسم الأراضي المجاورة لهما: بولندا، وفنلندا، ورومانيا، ودول البلطيق. بقيت المعركة الأساسية في الحرب هي بين دول المحور من جهة، والمملكة المتحدة إلى جانب دول الكومنولث من جهة أخرى، إضافة إلى حملة في شمال إفريقيا وحملة أخرى في شرق أفريقيا، إضافة إلى معركة برلين الجوية وقصف لندن، وحملة البلقان، ومعركة المحيط الأطلسي. وفي يونيو 1941، قام تحالف دول المحور بغزو الاتحاد السوفييتي فيما يعرف بعملية بارباروسا، ما أدى إلى إشعال الجبهة الشرقية، وهي أكبر مسرح للحرب في التاريخ، ما جعل كبرى دول المحور في حرب استنزاف، وقامت اليابان في ديسمبر 1941 بالهجوم على ميناء بيرل هاربر، كما هاجمت منطقة ملايا البريطانية في المحيط الهادي، فسيطرت سريعًا على جزء كبير من غرب المحيط الهادي. توقف تقدم دول المحور عام 1942، عندما خسرت اليابان في معركة ميدواي بالقرب من ولاية هاواي الأمريكية، كما خسرت ألمانيا في معركة العلمين الثانية شمال أفريقيا، كما هزمها الاتحاد السوفييتي فوزًا حاسمًا في معركة ستالينغراد، وفي عام 1943، تلقت ألمانيا سلسلة هزائم على الجبهة الشرقية، كما قام الحلفاء بغزو صقلية، وغزو إيطاليا الذي أدى إلى استسلام إيطاليا، إضافة إلى انتصارات الحلفاء في المحيط الهادي، ففقدت دول المحور زمام المبادرة وبدأت تراجعًا استراتيجيًا في كافة الجبهات. وفي عام 1944، قام الحلفاء بتحرير فرنسا فيما يعرف بإنزال نورمندي، في حين استعاد الاتحاد السوفييتي جميع المناطق التي خسرها وقام بغزو ألمانيا وحلفائها. وفي العامين 1944 و1945 تراجعت اليابان في جنوب وسط الصين وفي حملة بورما، في حين قام الحلفاء بشل حركة البحرية الإمبراطورية اليابانية وسيطرت على الجزر الرئيسية في المحيط الهادي. انتهت الحرب في أوروبا بغزو الحلفاء لألمانيا، وسيطرة الاتحاد السوفييتي على برلين والاستسلام غير المشروط من قبل ألمانيا في 8 مايو عام 1945. وعقد بعدها مؤتمر بوتسدام قرب برلين، والذي صدر خلاله إعلان بوتسدام في 26 يونيو 1945، وقامت الولايات المتحدة في 6 أغسطس و9 أغسطس من عام 1945 بإلقاء قنبلتين نوويتين على هيروشيما وناغازاكي (على الترتيب)، تبع ذلك استسلام اليابان في 15 أغسطس 1945. غيرت الحرب العالمية الثانية الخارطة السياسية والعسكرية والبنية الاجتماعية في العالم، كما أدت إلى إنشاء الأمم المتحدة لتعزيز التعاون الدولي ومنع الصراعات في المستقبل، وأصبحت الدول المنتصرة في الحرب: الولايات المتحدة والاتحاد السوفياتي والصين والمملكة المتحدة وفرنسا أعضاء دائمين في مجلس الأمن التابع للأمم المتحدة،[7] فيم برزت الولايات المتحدة والاتحاد السوفييتي كقوى عظمى على الساحة الدولية، وانحسر نفوذ القوى الأوروبية، وهذا ما مهد الطريق للحرب الباردة والتي استمرت في السنوات الـ46 القادمة، أما الدول الكبرى الأوروبية فقد تضاءل نفوذها، حيث بدأت حركات الاستقلال في آسيا وأفريقيا. اتجهت الدول التي تضررت الصناعة فيها إلى إصلاح وضعها الاقتصادي، أما على الصعيد السياسي، تحديداً في أوروبا فقد بدأت مرحلة تكامل سعيًا لتجنب العداوات التي تسبب الحروب، وأن يكون للأوروبيين هوية مشتركة.[8] التسلسل الزمني بشكل عام يعتبر تاريخ بداية الحرب هو الأول من سبتمبر 1939،[9][10] حيث بدأ الغزو الألماني لبولندا، تلاه إعلان كل من بريطانيا وفرنسا الحرب على ألمانيا في الثالث من سبتمبر،[11] أما في المحيط الهادي فيعتبر تاريخ بداية الحرب هو بداية الحرب اليابانية الصينية الثانية في السابع من يوليو 1937،[12][13] حتى أن البعض يعتبر تاريخ البداية هو الغزو الياباني لمنشوريا في التاسع عشر من سبتمبر 1931.[14][15] واتبع آخرون ما قاله المؤرخ البريطاني ألان جون بيرسيفال تايلور، وهو أن كلًا من الحرب اليابانية الصينية الثانية والحرب في أوروبا قد تزامنتا واندمجتا عام 1941. وهنالك تواريخ أخرى لبداية الحرب مثل الحرب الإيطالية الإثيوبية الثانية في الثالث من أكتوبر 1935.[16] ويرى المؤرخ البريطاني أنتوني بيفور أن الحرب العالمية الثانية بدأت مع بداية معركة خالخين غول بين اليابان والقوات المنغولية والاتحاد السوفييتي من مايو إلى سبتمبر 1939.[17] ولم يتفق الجميع على تاريخ محدد لنهاية الحرب، فقد كان الميل أكثر إلى أن الحرب انتهت في هدنة الرابع عشر من أغسطس 1945 وهو يوم الانتصار على اليابان، وليس اليوم الذي أعلنت فيه اليابان استسلامها (2 سبتمبر 1945).[18] وتم توقيع معاهدة سلام مع اليابان عام 1951 لمناقشة كافة التفاصيل المتبقية مثل دفع تعويضات إلى السجناء الذين تعرضوا للاعتداء.[19] إلا أن آخر جندي ياباني -وهو هيرو أونودا- لم يستسلم إلا عام 1974.[20][21] وبعد ذلك عقدت معاهدة سلام للاستقرار النهائي لألمانيا الذي مهد لإعادة توحيد ألمانيا عام 1990 وتم بذلك حل كافة المشاكل التي تبعت الحرب العالمية الثانية.[22] خلفية تاريخية أوروبا أحدثت الحرب العالمية الأولى تغييرًا جوهريًا على الخريطة السياسية في أوروبا، وذلك بهزيمة دول الوسط –وهي: الإمبراطورية النمساوية المجرية، والإمبراطورية الألمانية، والإمبراطورية العثمانية– إضافة إلى ثورة أكتوبر التي قام بها البلاشفة في روسيا، والتي أدت إلى تأسيس الاتحاد السوفييتي، في حين أن الحلفاء في الحرب العالمية الأولى المنتصرين في الحرب منهم فرنسا وبلجيكا وإيطاليا واليونان ورومانيا قد ضموا إليهم أراضي جديدة، كما ظهرت دول جديدة مكان الإمبراطوريات النمساوية المجرية، والعثمانية، والروسية. تم إنشاء عصبة الأمم خلال مؤتمر باريس للسلام 1919 لمنع وقوع حرب عالمية جديدة، وذلك عن طريق أسلوب الأمن المشترك، ووقف التسلح البحري وذلك بمعاهدة واشنطن البحرية، وإيقاف النزاعات الدولية عن طريق محادثات السلام والوساطات. رغم أن حركة السلامية ازدادت قوة بعد الحرب العالمية الأولى،[23] كان من نتائج الحرب العالمية الأولى أن زادت روح القومية، والرغبة في الانتقام في دول أوروبية عديدة، وكان ذلك واضحًا خصوصًا في ألمانيا بعد خسارتها لجزء ملحوظ من أراضيها ومستعمراتها وأموالها بسبب معاهدة فرساي، حيث خسرت ألمانيا بسبب المعاهدة حوالي 13 بالمئة من مساحة أراضيها إضافة إلى خسارة جميع مستعمراتها، كما منعت من ضم أراض إليها، وفرض عليها دفع تعويضات للحلفاء، كما حجَّمت المعاهدة قدرة وعدد أفراد جيشها.[24][25] تم حل الإمبراطورية الألمانية بعد الثورة الألمانية 1918-1919، وأنشئت حكومة ديمقراطية، عرفت فيما بعد باسم جمهورية فايمار، وشهدت فترة ما بين الحربين العالميتين الصراع بين أنصار الجمهورية الجديدة والمعارضين المتشددين من اليمينيين واليساريين. أما إيطاليا التي كانت من الحلفاء، فقد حققت بعض المكاسب الإقليمية، إلا أن القوميين الإيطاليين كانوا غاضبين من عدم تنفيذ بريطانيا وفرنسا لوعودهما في اتفاقية لندن عام 1915، حيث وعدتا إيطاليا بحماية إيطاليا عند دخولها في الحرب، وفي الفترة ما بين عامي 1922 - 1925 استولت الحركة الفاشية بقيادة بينيتو موسيليني على السلطة، حيث حملت الحركة راية القومية، والشمولية، والتعاون بين طبقات المجتمع، فألغت الحركة بذلك الديمقراطية النيابية، وقمعت القوى الاشتراكية، واليسارية، والليبرالية، واتبعت سياسة خارجية توسعية تهدف إلى جعل إيطاليا قوة عالمية، وتأسيس "الإمبراطورية الرومانية الحديثة".[26] قاد أدولف هتلر انقلابًا فاشلًا على السلطة في ألمانيا عام 1923، لكنه أصبح فيما بعد مستشارًا لألمانيا عام 1933، فألغى النظام الديمقراطي، وأيد القيام بمراجعة للنظام العالمي، وبعد ذلك بفترة قصيرة قام بتوقيع معاهدات تسلح ضخمة،[27] وذلك ما جعل العلماء السياسيين يتوقعون أن حربًا عالمية ثانية سوف تندلع.[28] وسعت فرنسا للحفاظ على تحالفها مع إيطاليا عبر توقيع الاتفاقية الفرنسية الإيطالية التي نص أحد بنودها على عدم اعتراض فرنسا على احتلال إيطاليا لإثيوبيا، وتفاقم الوضع في بداية عام 1935 عندما ضمت ألمانيا إليها إقليم سار، كما خرق هتلر معاهدة فرساي حيث عمل على رفع وتيرة برنامج التسلح، وفرض التجنيد الإجباري.[29] أسست بريطانيا وفرنسا وإيطاليا جبهة ستريزا، ونوت أن تضم ألمانيا إليها، إلا أن بريطانيا عقدت اتفاقية بحرية مستقلة مع ألمانيا في يونيو من عام 1935 أزالت عوائق عن الملاحة، أما الاتحاد السوفييتي فقد كان قلقًا حيال أهداف ألمانيا من السيطرة على مناطق واسعة من أوروبا الشرقية، فعقد اتفاقية تعاون مشترك بينه وبين فرنسا بهدف تطويق ألمانيا،[30] أما الولايات المتحدة القلقة من الأحداث في آسيا وأوروبا، فقد ألغت إعلانها للحياد عن ما يحصل في القارتين في أغسطس 1935.[31] تحدى هتلر معاهدة فرساي ومعاهدات لوكارنو وذلك بإعادة تسليح منطقة راينلاند في مارس من عام 1936، ولقي معارضة ضعيفة من الدول الأوروبية الأخرى،[32] وفي أكتوبر عام 1936 شكلت ألمانيا مع إيطاليا محور روما-برلين، وفي نوفمبر من العام نفسه شكلت ألمانيا مع اليابان حلف مناهضة الكومنترن، التي انضمت إليها إيطاليا في العام التالي. آسيا أطلق حزب الكومينتانغ الصيني حملة توحيد ضد أمراء الحرب الإقليمية، لتوحيد الأقاليم الصينية المنقسمة منذ منتصف عشرينيات القرن الماضي، ولكن سرعان ما تطورت الأحداث لتندلع حرب أهلية ضد حلفاء الحزب الشيوعي الصيني السابق[33]. وفي عام 1931، قررت اليابان مد نفوذها إلى الصين[34]، كخطوة أولى لتحقيق حق البلاد في حكم آسيا، فاستخدموا حادثة موكدين كذريعة لغزو منشوريا (إقليم صيني)، وأسست حكومة مانشوكو[35]. ناشدت الصين عصبة الأمم للمساعدة في وقف تقدم القوات اليابانية، فانسحبت اليابان من العصبة، بعد أن أدانت التوغل في منشوريا، وخاضت الدولتان معارك عدة في شنغهاي وريهو وهيبي، حتى تم الاتفاق على هدنة تونغو عام 1933، بعد ذلك واصلت قوات المتطوعين الصينيين مقاومة العدوان الياباني في منشوريا وتشاهار[36]. وفي هذه الأثناء، وقِّعت الاتفاقية الفرنسية الإيطالية والتي بموجبها تنازلت فرنسا لإيطاليا عن عدة أمور لإرضاء طموحها الاستعماري. وفي عام 1935 أعيد حوض سار لألمانيا بعد كانت عصبة الأمم قد انتدبت كل من فرنسا وبريطانيا لإدارة شؤونه وفق معاهدة فرساي. وبعد ذلك قام هتلر بخرق معاهدة فرساي، وفرض التجنيد الإجباري وسارع برنامج التسليح[37]. وفي نفس العام قامت كل من فرنسا وإيطاليا وبريطانيا، بعقد اتفاقية ستريسا، في حين قام الاتحاد السوفييتي بعقد معاهدة فرانكو-سوفييت للمساعدة المتبادلة مع فرنسا، نظراً لقلقه من أطماع ألمانيا التوسعية. وفي يونيو 1935، عقدت بريطانيا وألمانيا اتفاقية أنغلو-ألمانيا، لتقليل القيود الفروضة على ألمانيا. وفي أغسطس أقرت الولايات المتحدة قانون الحياد، لتعزل نفسها عن الأحداث في أوروبا وآسيا[38]. وفي أكتوبر غزت إيطاليا إثيوبيا، وكانت ألمانيا هي الدولة الأوروبية الوحيدة الداعمة للغزو بشكل كامل، وعلى إثر ذلك تراجعت إيطاليا عن اعتراضها على ضم ألمانيا للنمسا[39]. تحدى هتلر معاهدة فرساي ومعاهدة لوكارنو بإعادة عسكرة راينلاند عام 1936، وجاءت ردود ضعيفة من قبل الدول الأوروبية. وعندما اندلعت الحرب الأهلية الإسبانية في يوليو، أيد هتلر وموسوليني القوى القومية ضد الحزب الجمهوري الإسباني المدعوم من الاتحاد السوفيتي، استغل الطرفين هذا الصراع لاختبار الأسلحة والأساليب الحربية الجديدة[40]، وقد ربحت القوى القومية الحرب لاحقاً. وفي أكتوبر عام 1936، شكلت ألمانيا وإيطاليا محور روما برلين. وبعد شهر، وقعت ألمانيا واليابان اتفاقية مكافحة الشيوعية، والتي انضمت إليها إيطاليا في العام التالي. وفي الصين، بعد حادثة شيان وافق حزب الكومينتانغ والقوات الشيوعية على وقف إطلاق النار من أجل تشكيل جبهة موحدة لمواجهة اليابان. أحداث ما قبل الحرب غزو إثيوبيا (1935) قامت إيطاليا بغزو أثيوبيا في الفترة ما بين أكتوبر 1935 ومايو 1936، مما نتج عنه ضم أثيوبيا إلى المستعمرات الإيطالية في شرق أفريقيا الإيطالية. أظهر هذا فشل عصبة الأمم في الحفاظ على السلام الدولي لأن كلا من إيطاليا وأثيوبيا كانتا أعضاء في العصبة لكن العصبة لم تفعل شيء على الرغم من مخالفة إيطاليا الصريحة لقواعد العصبة[41]. الحرب الأهلية الإسبانية (1936-1939) قامت كل من ألمانيا وإيطاليا بدعم تمرد الجنرال فرانسيسكو فرانكو في أسبانيا، بينما كان الاتحاد السوفيتى يساند الحكومة القائمة التي كانت ذات اتجاهات يسارية. استغل كلا الجانبين الحرب لاختبار الأسلحة والخطط الاستراتيجة الجديدة. كما أثار قصف غرنيكا من قبل فيلق كوندور الألماني في أبريل 1937 مخاوف على نطاق واسع أن الحرب الرئيسية القادمة ستشمل هجمات تفجير إرهابية واسعة النطاق ضد المدنيين[42][43]. فاز القوميون في الحرب الأهلية في أبريل 1939، وأصبح فرانكو دكتاتوراً جديداً في إسبانيا، وقد تفاوض معه كلا الجانبين خلال الحرب العالمية الثانية، ولكن لم يتم التوصل لأي اتفاقات رئيسية. غير أن ما فعله الجنرال هو إرسال متطوعين للقتال تحت القيادة الألمانية ولكنه أبقى إسبانيا محايدة، ولم يسمح لأي طرف باستغلال أراضيها[44]. الغزو الياباني للصين (1937) في يوليو 1937 استغلت اليابان حادثة جسر ماركو بولو لغزو الصين، فقام الاتحاد السوفييتي بتوقيع ميثاق عدم الاعتداء مع الصين لتقديم الدعم العسكري، والتي أنهت التعاون الذي كان قائماً بين الصين وألمانيا[45]. في حين دفع القائد شيانج كاي شيك بنخبة الجيش الوطني الثوري للدفاع عن شانغهاي، ولكن المدينة سقطت خلال ثلاث أشهر، وواصلت القوات اليابانية تقدمها واستولت على نانجينغ -عاصمة البلاد في ذلك الوقت- وارتكبت فيها مذبحة نانجنغ[46]. في يونيو 1938 استطاعت القوات الصينية ايقاف تقدم اليابانيين، وأخرت احتلال مدينة ووهان إلى شهر أكتوبر، بسبب فيضان النهر الأصفر، وعلى الرغم من انتصارات اليابانيين المتلاحقة إلا أن ذلك لم يوقف المقاومة الصينية، حيث نقلت الحكومة الداخلية مقرها إلى مدينة تشونغتشينغ[45]. الغزو الياباني للاتحاد السوفيتي ومنغوليا (1938) في 29 يوليو 1938 غزت القوات اليابانية الاتحاد السوفييتي ووقعت أولى المعارك والتي انتصر فيها السوفييت، وعلى الرغم من ذلك رفضت اليابان الاعتراف بذلك وقررت في 11 مايو 1939 تحريك الحدود المنغولية حتى نهر غول، حيث وقعت معركة خالخين غول والتي انتصر فيها الجيش الأحمر على جيش كوانتونغ[47]،الأمر الذي أدى إلى تشكيل قناعة لدى اليابانيين بعدم مهاجمة الاتحاد السوفيتي حتى لا يتدخل في حرب الصين، وحولت انتباهها باتجاه الجنوب نحو المستعمرات الأوروبية في المحيط الهادئ، وفي الاتحاد السوفيتي أدت هذه الحوادث إلى عدم إقالة قادة عسكريين ذوي خبرة مثل غيورغي جوكوف والذي سيلعب دوراً مهماً في المستقبل في معركة الدفاع عن موسكو[48]. النزاعات والاتفاقيات الأوروبية أصبحت ألمانيا وإيطاليا أكثر جرأة، حيث ضمت ألمانيا النمسا في مارس 1938، الأمر الذي لم يلقَ رد فعل يذكر لدى الأوروبيين[49]. وهنا طالب هتلر بضم منطقة السوديت التابعة لتشيكوسلوفاكيا بدعوى أن غالبية سكانها من أصل ألماني، وقد وافقت كل من فرنسا وبريطانيا على طلبه في معاهدة ميونخ والتي نصت على ضم منطقة السوديت إلى ألمانيا، على أن توقف ألمانيا توسعاتها العدوانية[50]. وبعد وقت قصير أجبرت ألمانيا وإيطاليا تشيكوسلوفاكيا على التنازل عن الأراضي التي تقطنها أغلبية مجرية إلى المجر وذلك وفق منحة فيينا الأولى[50]. وعلى الرغم من تلبية مطالب ألمانيا إلا أن هتلر كان غاضباً من أن بريطانيا لم تقبل بضم تشيكوسلوفاكيا في عملية واحدة، وأمر لاحقاً وبشكل سري بتشكيل أسطول بحري لمواجهة الأسطول البريطاني. وفي شهر مارس1939 غزت ألمانيا ما تبقى من تشيكوسلوفاكيا، وقسمتها إلى محمية بوهيميا ومورافيا وجمهورية سلوفاكيا العميلة[51]. طالب هتلر بمدينة دانزيغ التابعة لبولندا، غير أن ذلك يتناقض مع التحالف العسكري البريطاني البولندي والمدعوم فرنسياً، وعندما غزت إيطاليا ألبانيا، حصل تحالف مماثل بين الفرنسيين والبريطانيين مع اليونان ورومانيا، لضمان استقلالهما[52]، بعد ذلك بوقت قصير وقعت ألمانيا وإيطاليا مايعرف بالحلف الفولاذي[53]. وفي وقت لاحق اتهم هتلر كلاً من بريطانيا وبولندا بمحاولة تطويق ألمانيا، وبناءً عليه ألغى معاهدة عدم الاعتداء بين البحرية الألمانية والبولندية، ومعاهدة البحرية الألمانية البريطانية، وقدم لبولندا ميثاقاً جديداً يضمن عدم اعتداء ألمانيا عليها في حال وافقت على الترسيم الجديد للحدود، والذي يضم مدينة دانزيغ لألمانيا، ولكن البولنديين اعتبروا أن مدينة دانزيغ هي ضرورة أمنية لبولندا[54]. في شهر أغسطس 1939، وقعت ألمانيا والاتحاد السوفياتي حلف مولوتوف ريبنتروب، والذي يمثل معاهدة عدم اعتداء مع بروتوكول السرية[55]، وقد شمل الاتفاق حق كل طرف في أخذ "مناطق النفوذ" (غرب بولندا وليتوانيا لألمانيا؛ شرق بولندا، فنلندا، استونيا، لاتفيا وبيسارابيا للاتحاد السوفييتي). وأثار أيضاً مسألة استقلال بولندا المكفولة من قبل فرنسا وبريطانيا بموجب الاتفاقيات الموقعة[56]. كان الاتفاق مهماً لهتلر لأنه ضمن عدم تدخل الاتحاد السوفييتي بعد غزوه لبولندا. وصلت الأزمة ذروتها في أواخرشهر أغسطس مع استمرار حشد القوات الألمانية على الحدود البولندية، وفي لقاء خاص قال وزير الخارجية الإيطالي غالياتسو تشانو أكد هتلر أن حيادية بولندا مشكوك بها وأن هناك حاجة إما لاستسلامها أو تصفيتها، لمنعها من الوقوف في وجه ألمانيا مستقبلاً، حيث أن الحرب مع الديمقراطيات الغربية أمر لا مفر منه، وقال أنه لا يعتقد أن فرنسا وبريطانيا ستتدخلان إذا ما هاجم بولندا[57]. في 23 أغسطس أعطى هتلر الأوامر ببدأ الهجوم يوم 26 أغسطس، ولكنه عندما سمع تأكيد بريطانيا على اتفاقية المساعدة المتبادلة مع بولندا، وأن إيطاليا ستقف على الحياد، قرر تأجيل ذلك[58]. واستجابة لنداءات بريطانيا للمفاوضات المباشرة، طالبت ألمانيا في 29 أغسطس بإرسال مفوض بولندي للتفاوض بشأن تسليم مدينة دانزيغ والممر البولندي لألمانيا، بالإضافة للموافقة على حماية الأقلية الألمانية في بولندا، غير أن البولنديين رفضو الامتثال لهذه الطلبات، وأعلنت ألمانيا 31 أغسطس رسمياً أن بولندا قد رفضت مطالبها[54]. أسباب الحرب نتائج معاهدة فرساي و الأزمة الاقتصادية[59]: أهم الأسباب فرض الحلفاء على الدول المنهزمة في الحرب العالمية الأولى وخصوصاً ألمانيا معاهدات مجحفة، حيث خسرت ألمانيا بموجب هذه المعاهدات 12.5% من مساحتها و12% من سكانها، وحوالي 15% من إنتاجها الزراعي و10% من صناعتها و74% من إنتاجها من خام الحديد، ونصت على ألا يزيد الجيش الألماني على مئة ألف جندي، ودفع تعويضات كبيرة للحلفاء[60]. بداية الأزمة الاقتصادية عام 1929، والتي أدت إلى وصول أنظمة دكتاتورية إلى السلطة في بعض البلدان، وانهماك الكثير من الدول في معالجة أزماتها الاقتصادية جعلها، تقلل من أهمية ما يجري على الصعيد الدولي. في ظل الأزمة الاقتصادية، انتشرت الحماية الجمركية مما أدى إلى حدوث المواجهة بين الأنظمة الديمقراطية والفاشية من أجل السيطرة على الأسواق الخارجية وامتلاك المستعمرات. فشل مؤتمر جنيف لنزع السلاح والحد من خطورة التسابق نحو التسلح وانسحاب ألمانيا من عصبة الأمم سنة 1933 تعبيرا عن تمسكها بشرعية مطلبها في إعادة بناء قوتها العسكرية وإلغاء ما تضمنته معاهدة فرساي من بنود مجحفة في حقها. بعد وصول هتلر إلى الحكم، شرع في التخلص من قيود معاهدة فرساي من خلال فرض التجنيد الإجباري، وتطوير الصناعة الحربية، وتسليح منطقة الراين، واسترجاع حوض سار. اتباع الأنظمة الفاشية سياسة خارجية عدوانية توسعية[61]: احتلال وغزو مقاطعة منشوريا الواقعة بالشمال الشرقي للصين من قبل اليابان سنة 1931 دون أن يصدر عن المنظمة الدولية أي رد فعل حاسم. احتلال إثيوبيا من قبل إيطاليا سنتي 1935 و1936 وفشل العقوبات الاقتصادية المفروضة عليها بعد أن انسحبت كل من ألمانيا واليابان من عصبة الأمم وامتنعت فرنسا عن تطبيق تلك العقوبات. التوسع الألماني على حساب النمسا و بولونيا، واحتلالها منطقة السوديت ومعظم أراضي تشيكوسلوفاكيا في إطار ما عرف باسم المجال الحيوي. عقدت الأنظمة الفاشية تحالفات عسكرية والتي من أبرزها محور برلين–روما-طوكيو. تدخل ألمانيا و إيطاليا في الحرب الأهلية الإسبانية التي آلت إلى قيام نظام فاشي جديد. عجز عصبة الأمم عن وضع حد لسياسة التسلح والتوسع و التحالفات التي نهجتها الأنظمة الفاشية. و أصبحت هذه المنظمة تمثل فقط دول الحلفاء والبلدان الموالية لها بعد انسحاب الدول الفاشية منها. وبتلك الأسباب اعتبر السلام الناتج عن مقررات مؤتمر باريس للسلام لسنة 1919، إهانة كبرى بالنسبة لألمانيا، لأن معاهدة فرساي مزقت وحدتها الإقليمية والبشرية والاقتصادية وسلبت منها جميع مستعمراتها، كذلك أدى هذا المؤتمر إلى خيبة أمل كبرى بالنسبة لإيطاليا لأنه تجاهل طموحاتها وتوسعها الاستعماري. وقد ترتب على هذا السلام المنقوص بروز عدة مناطق توتر بسبب تأجج الشعور القومي وخاصة بمنطقتي السوديت وممر الدانزيج البولندي؛ ولذلك يعتبر السلام المنقوص لسنة 1919 وما خلفه من ضغائن وأحقاد العميقة لأسباب العميقة للحرب العالمية الثانية. مسار الحرب بداية الحرب 1939 - 1940 في الأول من سبتمبر هاجمت القوات الألمانية بولندا بحجة أن بولندا شنت هجمات على الأراضي الألمانية[62]، وبعد يومين، في 3 سبتمبر 1939 ونتيجة لتجاهل ألمانيا الأنذار البريطاني بوقف العمليات العسكرية في بولندا أعلنت كل من المملكة المتحدة وفرنسا الحرب على ألمانيا وتبعهما في إعلان الحرب دول الكومنولث البريطاني وهي كل من أستراليا (في 3 سبمتمر) ونيوزلندا (3 سبتمبر) وجنوب أفريقيا (6 سبمتبر) وكندا (10 سبتمبر)[11]، وبدأت بريطانيا بإرسال جيوشها إلى فرنسا، إلا أن هذه الجيوش لم تقدم أي مساعدة فعلية للبولنديين خلال الغزو، وبقيت الحدود الفرنسية الألمانية هادئة، وبدأت ما تعرف بالحرب الزائفة[63]، حيث اكتفت الجيوش بفرض حصار اقتصادي على ألمانيا مما دفع ألمانيا بمهاجمة السفن التجارية في المحيط الأطلسي وبداية معركة الأطلسي. في 17 سبتمبر 1939 قام الاتحاد السوفيتي بمهاجمة بولندا[62][64]، وفي 27 سبتمبر 1939 استسلمت بولندا للألمان مع وجود جيوب للمقاومة[65]، وفي 6 أكتوبر تم إعلان الاستسلام النهائي لبولندا بعد معركة كوك[66][67]، وتم تشكيل حكومة منفى في لندن تابعت لاحقاً إدارة العمليات القتالية لجيش الوطن - حركة المقاومة البولندية - والتي استمرت حتى نهاية الحرب[68]، حيث كانت الحكومة البولندية أثناء الحرب قد رحلت قرابة 100,000 جندي إلى رومانيا و دول البلطيق، في حين تقاسمت كل من ألمانيا والاتحاد السوفيتي الأراضي البولندية[62]. في 6 أكتوبر وبعد انتهاء الحملة على بولندا، قام هتلر بعرض معاهدة سلام على كل من بريطانيا وفرنسا، قائلاً إن مستقبل بولندا تحدده كل من ألمانيا والاتحاد السوفيتي، وفي 12 أكتوبر جاءه الرد من رئيس الوزراء البريطاني نيفيل تشامبرلين بأنه لا يمكن قبول شروط السلام والتغاضي عن العدوان[69]. بعد ترسيم الحدود بين ألمانيا والاتحاد السوفيتي أجبر الأخير دول البلطيق على إستضافة قواعده العسكرية على أراضيها ضمن مواثيق المساعدة المتبادلة غير أن فنلندا رفضت تسليم أراضيها للاتحاد السوفيتي مما حدا به لغزوها في 30 نوفمبر فيما عرف بحرب الشتاء[70]، وبعد ثلاثة أشهر من المعارك الشديدة والخسائر الفادحة التي لحقت بالطرفين تخلى الاتحاد السوفيتي عن فكرة غزو فنلندا، ووقع معها معاهدة سلام موسكو في 12 مارس 1940 والتي تنازلت فنلندا بموجبها عن أجزاء من أراضيها لصالح الاتحاد السوفيتي أكثر مما خسرت في أثناء المعارك[71]. في 13 ديسمبر وقعت أولى المعارك البحرية في الحرب العالمية الثانية حيث هاجمت ثلاث طرادات تابعة للبحرية الملكية البريطانية سفينة أدميرال غراف شبي الألمانية عند مصب نهر لابلاتا قرب سواحل الأرجنتين في أمريكا الجنوبية وأدى الهجوم إلى إغراق السفينة الألمانية بأمر من قائدها هانس لانغسدورف في ميناء مدينة مونتفيديو بالأوروغواي في 17 ديسمبر[72][73]. في 8 أبريل 1940 بدأت بريطانيا بعملية ويلفريد بهدف قطع خط الحديد الخام القادم من السويد مروراً بالنرويج والدنمارك إلى ألمانيا، وبدأت عملية زراعة الألغام في المياه الإقليمية النرويجية، والتي تسببت في نفس اليوم بغرق عدة سفن ألمانية[74]. وفي 9 أبريل قامت ألمانيا بغزو النرويج والدنمارك بهدف تأمين خط الحديد، استسلمت الدنمارك خلال بضع ساعات[75]، في حين استمرت الحملة على النرويج حتى 10 يونيو من نفس العام. وقد تكبدت القوات البريطانية خسائر فادحة ولم تحقق أي انتصارات باستثناء معركة نارفك، مما دفع برئيس الوزراء البريطاني نيفيل تشامبرلين إلى الاستقالة، واستلام وينستون تشرشل المنصب في 10 مايو 1940[76][77]. الجبهة الغربية 1940 - 1941 معركة فرنسا في 10 مايو 1940 شنت ألمانيا هجوماً على كل من لوكسمبورغ وهولندا وبلجيكا، واستمر القتال في لوكسمبورغ حتى ظهر يوم 10 مايو[78]، في حين قاتل الهولنديون حتى قصف روتردام في 14 مايو[79]، وصمدت بلجيكا حتى 28 مايو[80]. غير أن القوات الألمانية تابعت تقدمها باتجاه فرنسا منذ 13 مايو، وذلك عبر غابات آدرين ملتفة على خط ماجينو، وجاء ذلك التوغل نتيجة خطأ فادح من الفرنسيين عندما أهملوا حماية هذه المنطقة، على اعتبار أنها مجاورة لدول محايدة، ولاعتقادهم بأن طبيعة هذه المنطقة الجغرافية تجعل من المستحيل أن تتحرك بها الدروع الحربية الألمانية[78]، مما سمح للألمان بتحقيق انتصارات عديدة، ودفع الفرنسيين والبريطانيين إلى القيام بعملية إخلاء جماعي في دونكيرك - عملية دينامو - استمر من 27 مايو إلى 4 يونيو تاركين خلفهم معداتهم الثقيلة[81]، وفي 10 يونيو بدء الغزو الإيطالي لفرنسا[82]، وفي 14 يونيو سقطت العاصمة الفرنسية باريس بيد الألمان[83]، وفي 16 يونيو استقال رئيس الوزراء الفرنسي بول رينو، وخلفه فيليب بيتان[84]. وفي 22 يونيو وقعت فرنسا معاهدة الاستسلام في نفس المكان ونفس العربة التي وقع فيها الألمان معاهدة استسلامهم في الحرب العالمية الأولى[85]، تبع ذلك تقسيم فرنسا إلى طرفين، شمالي تحت الحكم الألماني، وجنوبي تحت الحكم الفرنسي وعاصمته فيشي برئاسة فيليب بيتان، وحظيت إيطاليا بجزء صغير جنوب شرق البلاد، كما سمح الألمان ببقاء الأسطول الفرنسي في البحر المتوسط تحت تصرف حكومة فيشي.[78]، وفي المقابل نصب الجنرال شارل ديغول نفسه رئيساً لحكومة فرنسا الحرة في المنفى بلندن ودعا الفرنسيين إلى استكمال القتال ضد الألمان في خطاب بثته إذاعة بي بي سي في 18 يونيو قال فيه:[86][87] وفي 3 يوليو قامت البحرية البريطانية بهجوم على السفن الفرنسية في ميناء المرسى الكبير في خليج وهران بالجزائر، بهدف تحييد الأسطول الفرنسي حتى لا يستولي عليه الألمان[88]. في هذه الأثناء وتحديداً في 10 مايو كانت بريطانيا قد غزت أيسلندا و غرينلاند و جزر فارو، والتي تتبع للتاج الدنماركي، استباقاً لغزو ألمانيٍ محتمل[89]. ومن ناحيته قام الاتحاد السوفيتي في يونيو بغزو دول البلطيق، لاتفيا و استونيا و ليتوانيا[90]، ومن ثم غزا مناطق بيسارابيا وبوكوفينا الشمالية وهرتزا الواقعة جميعها تحت السيادة الرومانية[91]. فياتشسيسلاف مولوتوف رئيس الوزراء في الاتحاد السوفيتي والذي كان مقيدا باتفاقية عدم الاعتداء بينه وبين ألمانيا، قام بتهنئة الألمان وحاول أن يشاركهم النصر وذلك بتصريحه الآتي: "إن القيادة السوفيتية تبعث بأحر التهاني إلى ألمانيا وذلك لنجاحها في حملاتها، إن الدبابات الألمانية التي غزت شمال فرنسا كانت معبأة بالبنزين السوفياتي، وإن القاذفات الألمانية التي سحقت روتردام كانت مليئة "بيروكسلين[92] السوفياتي، إن الرصاص الذي قتل الجنود البريطانيين، كان بارودا سوفياتيا." معركة بريطانيا في 19 يوليو عرض هتلر السلام على بريطانيا قائلاً أنه لا يريد تدمير الإمبراطورية البريطانية، وفي 22 يوليو رفضت بريطانيا عرضه على لسان وزير خارجيتها إيرل هاليفاكس، الذي قال أن بريطانيا لن تقبل إلا السلام العادل الذي يضمن حق الدول الأوروبية في تقرر مصيرها.[93] 200بك|تصغير|يسار|طائرة من نوع سبيت فير تابعة للقوات الملكية البريطانية، شاركت في الحرب. بعد سقوط فرنسا، أصبحت بريطانيا وحيدة في ساحات المعركة أمام العدو الألماني، الأمر الذي جعل رئيس الوزراء البريطاني نيفيل تشامبرلين يقدم استقالته خلال المعارك المندلعة مع الألمان ليأخذ مكانه ونستون تشرشل، لحسن حظ البريطانيون أن الكثير من الجنود قد استطاعوا الهرب من شمال فرنسا وذلك باستخدام الآلاف من القوارب المدنية الصغيرة لتهريب الجنود إلى الشاطئ البريطاني، هناك اعتقاد كبير حول تمكين الجنود من الهرب، بأن السبب والكامن وراء ذلك، هو أن هتلر هو الذي أمر بإيقاف وحدات المدرعات استنادا إلى نصيحة وزير الجو، والذي نصح هتلر بإيقاف الهجوم لإعادة تهيئة الوحدات بعد استهلاكها، الأمر الذي فتح نافذة إلى بريطانيا لتهريب جنودها من ساحات المعركة في شمال فرنسا، كما يشار إلى أن بريطانيا قد استفادت كثيرا وذلك باستخدام نفس الجنود في يوم إنزال نورمندي. رفض البريطانيون مقترحات كانت قد تقدمت بها ألمانيا كتفاهمات سلام، بعدها قامت ألمانيا بتوجيه طائراتها إلى شمال فرنسا استعدادا لضربة ستكون موجهة نحو بريطانيا، سميت هذه العملية بـ Seelöwe (أي: أسد البحر) وذلك لأهمية الضربة الجوية في المعركة مع بريطانيا، كما سميت الهجمات الجوية من سلاح الجو الألماني نحو سلاح الجو الملكي البريطاني بمعركة بريطانيا. كانت وجهة نظر الألمان العسكرية هي تدمير سلاح الجو البريطاني على مطاراته، والتي تحولت إلى قصف المدن البريطانية في محاولة لاستدراج الطائرات وتدميرها، لكن أيا من المحاولتين لم تنجح في تدمير الطيران الملكي. خلال المعركة، تم قصف كل المدن الصناعية في بريطانيا وخاصة لندن التي عانت الأمرين من القصف الألماني المركز بالطائرات عليها (حيث كانت تقصف كل ليلة لمدة أكثر من شهر)، كما تركز القصف الجوي على مدينتي برمنجهام وكوفنتري -والتي كانت مدنا ذات أهمية إستراتجية لدى بريطانيا- مثلها مثل القاعدة البحرية البريطانية بورتسموث وميناء كنجستون. كل ذلك أدى إلى عدم وجود مواجهة خلال المعركة بين جيوش المشاة، لقد جلبت الحرب الجوية أنظار العالم، فامتدت المعارك حتى الأطلسي، بعدها استخدمت بريطانيا بعض القوات الخاصة "كوماندوز" في ضرب بعض المناطق في أوروبا المحتلة، الأمر الذي جعل تشرشل يفخر بنفسه ويشيد بأفراد الجيش البريطاني قائلا " لم يحدث أبدا في مجال الصراعات الإنسانية أن خضعت الأكثرية للأقلية ". الحرب الجوية في المسرح الأوروبي الحربي بدأت عامة في عام 1939، لكن بالنسبة للولايات المتحدة الأمريكية، بدأت في 4 يونيو 1942، عندما بدأت الولايات المتحدة بالدخول إلى المعركة الأوروبية وذلك بإنزال جيوشها في إنجلترا لمشاركتها في المعارك ضد ألمانيا. انتهت الهجمات الجوية رسميا في 5 يوليو 1944، وتم استبدالها بالحرب البرية والتي بدأت في 6 يوليو 1944، من هذا اليوم، الهجمات بسلاح الجو الأمريكي بدأت بالتنسيق مع جيش المشاة لدعم الهجمات البرية في المعارك. في السابق، كان هناك اعتماد كبير جدا على الطائرات اعتقادا من الخبراء العسكريين بأن الطائرات عندما تقصف المدن العدوة، ستؤدي إلى قهقرة العدو والتشتت، كنتيجة لذلك، قام الطيران الملكي البريطاني بابتكار قاذفات قنابل إستراتيجية، بينما كان الجيش الألماني يسخر غالب سلاح الطائرات لديه لدعم الجيش على الأرض، غير أن القاذفات الألمانية كانت أصغر حجما من البريطانية، كما أن الألمان لم يحاولوا أن يطوروا قاذفتهم لتصبح بأربع محركات عكس خصمهم البريطاني عندما طور قاذفات B-17 وB-24. التركيز الأكبر لدى الألمان في قصف المدن البريطانية كان ما بين خريف 1940 وربيع 1941، بعد ذلك وجهت ألمانيا سلاح الطائرات لديها في المعارك ضد الاتحاد السوفياتي، لاحقا بقيت ألمانيا تستخدم القصف ضد بريطانيا بواسطة طائرات في-1 وصورايخ في-2 البالستية. بالرغم من ذلك، خف مقياس القصف الألماني وذلك بفضل الطيران الملكي البريطاني ومطوريه. في حلول عام 1942 استطاع الخبراء في بريطانيا بأن يجعلوا 1000 قاذفة قنابل تقصف فوق مدينة ألمانية واحدة، وعندما أعلنت الولايات المتحدة الحرب عام 1942، بدأت بريطانيا وأمريكا بتبادل القصف بينهم ليكون قصفا بريطانيا في الليل يتبعه قصفا أمريكيا في النهار على المدن الألمانية، في 14 فبراير 1945، سجلت أكبر الحرائق في التاريخ على مدينة دريسدن وذلك بتكوين عاصفة نار إثر القصف أدت إلى مقتل ما بين 25،000 -35،000 إنسان، غير أن القصف على مدينة هامبورغ 24 - 29 يوليو عام 1943 والقصف على مدينة هيروشيما اليابانية 6 أغسطس عام 1945 وناغازاكي في 9 أغسطس عام 1945 بالقنابل الذرية أدت إلى مقتل أكبر عدد من البشر بضربة واحدة. قامت إيطاليا بغزو ألبانيا في نيسان/أبريل عام 1939، وضمتها لها رسميا، بعدها قام نظام موسيليني بإعلان الحرب على بريطانيا وفرنسا في 11 يونيو عام 1940، وقام بغزو اليونان في 28 أكتوبر من نفس العام، بالرغم من ذلك، لم تكن القوات الإيطالية بنفس مستوى الجيش الألماني على صعيد النجاح الذي قام به الألمان في شمال أوروبا. قام الطيران الإيطالي بحصار مالطا في 12 يونيو والذي وصف بأنه حصار غير ناجح. حتى استسلام فرنسا لم يساعد قوات المحور كثيرا في معارك البحر المتوسط، التي كانت توصف كمأساة للأسطول الحربي الإيطالي والأسطول الفرنسي الفيشي (المواليين للمحور)، حيث تأثر هذان الأسطولان بأضرار بالغة من الأسطول البريطاني والأسترالي، خاصة في معارك: معركة المرسى الكبير في 3 يوليو. معركة تارانتو في 11 نوفمبر. 1941 على صعيد آخر، كانت المملكة اليوغسلافية تعاني من مشكلة عدم وجود قيادة لها، وقد تم تنصيب الأمير بافل كارادوفيتش وصيا على العرش، والذي قام بعمل اتفاقية مع ألمانيا في 25 مارس 1941، وقد تم ترجيح سبب الاتفاقية بأن هتلر قام بوعد اليوغسلافيين بأنه لو سمحوا له بأن يستخدم أراضي يوغوسلافيا للهجوم على اليونان، سيقوم بإعطائهم مناطق من شمال اليونان ويشمل ذلك "سالونيك"، بالرغم من ذلك، وبعد احتجاج الرأي العام اليوغسلافي وقيام المظاهرات ضد الاتفاقية، فقام الجنرال دوسان سيموفيتش بانقلاب عسكري ليتولى الحكم بدلا من الوصي على العرش ليخلص يوغوسلافيا من الفاشيين. انتصار اليونان الوشيك على القوات الإيطالية دفع الألمان للتدخل في 6 أبريل عام 1941، قامت القوات الألمانية بالتعاون مع القوات الإيطالية، والمجرية والبلغارية أيضا اشتركوا جميعهم في معركة مع الجيش اليوناني وبسرعة شديدة قاموا بعدها بغزو يوغوسلافيا، قامت قوات الحلفاء (بريطانيا، وأستراليا ونيوزيلندا) بدفع الكثير من الجنود من مصر إلى اليونان، ولكن الحلفاء لم يحالفهم الحظ وكانت هناك مشكلة بالتنسيق بين الجيوش المشتركة، والتي خسرت المعارك وانسحبت إلى كريت. على صعيد الطرف الآخر، قامت قوات المحور بقبض سيطرتها على العاصمة اليونانية أثينا وذلك في 27 أبريل عام 1941 وتم وضع أغلب أراضيها تحت الاحتلال. بعدما تم احتلال اليونان، قامت ألمانيا بغزو جزيرة كريت وسميت بمعركة كريت وذلك في 20 مايو - 1 يونيو 1941، بدلا من أن يكون الحصار بريا كما كان متوقع، قامت ألمانيا باستخدام الغارات والمظليين، والذين لم ينجحوا إطلاقا في تطبيق أهداف المعركة، الأمر الذي جعل ألمانيا لاتستخدم المظليين مرة أخرى خلال الحرب، بالرغم من ذلك، قامت القوات الألمانية بغزو كريت، مجبرة قوات الحلفاء بما فيها الملك جورج الثاني اليوناني والحكومة اليونانية بالهرب جميعهم إلى مصر في 1 يونيو عام 1941. بعدما تم السيطرة على البلقان من جانب المحور، قامت أكبر عملية عسكرية في التاريخ الحديث، عندما قامت ألمانيا بغزو أراضي الاتحاد السوفيتي. صادفت ألمانيا الكثير من المشاكل، حيث أن الحملة على البلقان أدت إلى تعثر العمليات ضد السوفييت، والمقاومة الشرسة في يوغوسلافيا واليونان جعلت ألمانيا ترسل أفضل كوادر الجيش إلى هناك، هذه الظروف، أدت إلى وجود أمل لدى السوفييت في صد العدوان عليهم. في 22 يونيو عام 1941، قامت ألمانيا بغزو الاتحاد السوفياتي والتي سميت بعملية بارباروسا، هذا الغزو الذي سجل كأكبر غزو في التاريخ والذي كان بداية لأكبر دموية شهدها العالم، كانت الجبهة الشرقية من أوروبا الأكثر دموية في الحرب العالمية الثانية، وقد تم التوافق بين المؤرخين بأنها الأكثر كلفة من الناحية البشرية، والتي راح ضحيتها 30 مليون إنسان تقريبا والتي تعد أيضا أكبر التحام بري في الحرب العالمية الثانية، وقد كان هناك تجاهلا واضحا لحق الإنسان في الحياة من الطرفين. زعيم الاتحاد السوفيتي، جوزيف ستالين، قد كان يعلم سابقا بوجود حملة عسكرية ضد بلاده وذلك من خلال شبكة المخابرات السوفيتية، ولكنه تجاهل هذه المعلومات وذلك لوجود تضارب في معلومات المخابرات، علاوة على ذلك، قبل ليالي من الهجوم على السوفييت، تم الإعلان عن مستند عسكري موقع من المارشال تومشينكو وقائد الجيش السوفياتي جورجي جوكوف، والذي احتوى على أوامر تحث الجيش بعدم الانجرار لأي استفزاز من قبل الجنود الألمان، وعدم القيام بأي شيء دون أوامر عسكرية، نتيجة لذلك، سقطت أعداد ضخمة من فيالق الجنود السوفيت في يد الألمان، والذي تم بمشاركة من الجيش الإيطالي، الهنغاري والجيش الروماني الذين دخلوا إلى الحملة العسكرية مع ألمانيا، بالنسبة لفنلندا فقد كانت في البداية قد أعلنت الحياد، رغم ذلك، وبوجود قوات الجيش الألمانية على أراضيها، أخيرا جاء قرار فنلندا بإرسال الجيش ليشترك مع ألمانيا ضد الاتحاد السوفياتي، والذي تم مهاجمته في 25 يونيو. يسمى التوتر العسكري في فترة ما بين عام 1941 - 1944 حرب الاستمرار، وذلك بربطها بحرب الشتاء. إن عملية بارباروسا عانت من البداية من بعض الأخطاء هي عدم كفاية الدعم اللوجستي خلال الهجمات، إن توغل الألمان إلى مسافات شاسعة داخل الأراضي السوفياتية أثر على وصول الإمدادات لهم، لذلك تم تجميد الهجمات الألمانية في الاتحاد السوفيتي قبل الوصول إلى موسكو في 5 ديسمبر عام 1941، لم يستطع الجيش الألماني التقدم بكل ما تحوي الكلمة من معنى، وذلك لعدم وجود أي إمدادات للهجمات أو لصد الهجمات المرتدة من السوفيات، إن الزمن المتوقع لعملية باربروسا كان يكفي لشل السوفييت في اعتقاد الخبراء العسكريين الألمان، وذلك قبل حلول الشتاء، عدم نجاح ذلك أدى إلى فشل فادح في خطط الألمان. خلال التراجع السوفياتي، استخدم السوفييت إستراتيجية الأرض المحروقة، فقد كانوا يحرقون المحاصيل والمرافق العامة والخدماتية خلال تراجعهم أمام ألمانيا، كل ذلك ساهم في المشكلة الألمانية اللوجستية التي عانت منها ألمانيا خلال الغزو، الأهم من ذلك، استطاع السوفييت أن ينقلوا مناطقهم الصناعية بعيدا عن وطيس الحرب إلى الشرق. أدى طول الفترة الزمنية للحملة الألمانية على الاتحاد السوفيتي بأضرار بالغة على الجيش الألماني، حيث أصيب مئات الآلاف من الجنود الألمان بمرض الحمى ونزلات البرد نتيجة البرد القارص لفصل الشتاء في الاتحاد السوفيتي، وزاد ذلك الضرر من خلال الهجمات المرتدة للوحدات السوفيتية. مع كل تلك الأضرار التي جابهت الألمان خلال الحملة، استطاع الألمان أن يسيطروا على مساحات شاسعة من شرق الاتحاد، أدى ذلك إلى خسائر فادحة للجيش السوفيتي. بعد بداية الغزو بنحو ثلاث شهور، قامت الجيوش الألمانية بضرب حصار شديد على مدينة لينينغراد (والمعروف بحصار لينينغراد)، ساعدتها من الشمال القوات الفنلندية، ومن الجنوب القوات الألمانية، قامت القوات الفنلندية بوقف هجومها عند نهر سيفر وامتنعت عن مهاجمة المدينة، بينما أصدر هتلر أوامره بأن تمسح مدينة لينجراد عن وجه الأرض، فقام بقطع إمدادات المؤن الغذائية والمعدات الطبية للمدينة حتى حصلت مجاعة في البلاد، وفي أثناء ذلك ركز القصف الجوي والمدفعي على المدينة، أدى حصار لينينغراد لموت نحو مليون مدني تحت وطئته؛ 800 ألف منهم ماتوا بسبب المجاعة والحصار الذي استمر نحو 506 أيام، جدير بالذكر أن المنفذ الوحيد الموجودة للمدينة كان بحيرة دولجا والتي تقع بين معسكرات الجنود الألمان والفنلنديين. بعد الشتاء الممتد بين 1941 - 1942، أعد الجيش الألماني لعملية هجومية، كانت من أكبر المشاكل التي عانى منها الجيش الألماني هي قلة المحروقات (البنزين)، لذلك قررت القيادة الألمانية التوقف عن الوصول إلى موسكو. وفي صيف 1942، تغير اتجاه الحرب لتصبح في الجنوب، وذلك للوصول إلى حقول البترول في القوقاز، كما قام هتلر بتقسيم جيشه إلى مجموعتين في الجنوب، مجموعة للهجوم على القوقاز والمجموعة الثانية للهجوم على ستالينغراد (والتي تسمى الآن بفولجوجراد). رغم تردد هتلر، والمعارضة بين ضباطه، ومع زيادة الدعم لخطوط المعركة في شوارع ستالينغراد، استطاع الألمان أن يحتلوا 90% من مساحة المدينة، لكن استنفذت قوى الجيش الألماني وذلك لانجراره لحرب شوارع مع بقايا الجيش السوفيتي في صراع مباشر ومرير، ومع تركه القوات الرومانية والهنغارية لحراسة الأماكن المسيطر عليها، استطاع السوفيات التغلب بسهولة على ما تبقى من جيوش المحور خلال عملية سميت أورانس، الجنود الألمان الذين تبقوا في المدينة حوصروا وتم قطع جميع الإمدادات العسكرية عنهم، رغم ذلك ورغم حصول مجاعة بينهم؛ أمرهم هتلر بالقتال حتى آخر جندي يتبقى لديهم، قاتل هؤلاء الجنود وأظهروا صمودا وثباتا لا يوصف وشجاعة رغم كل الظروف الصعبة التي مروا بها. بسبب النقص في الغذاء والعتاد العسكري والوقود، بدأت وتيرة الحرب لدى الألمان تقل، أدى ذلك إلى استسلام جزئي من القوات الألمانية المحاربة في 2 شباط/فبراير عام 1943. وفي محاولة يائسة من هتلر لمنع الاستسلام، قام بترقية القائد فريدرش باولوس قائد الجيش السادس إلى مارشال، لأنه لم يستسلم. لم يحمل أي ضابط هذه الرتبة من قبل أبدا. أدت المعارك في ستالينغراد إلى خسائر فادحة بين الطرفين، والتي صورت بأكبر معركة دموية في التاريخ، قتل ما يقارب عن مليون ونصف إنسان، 100،000 منهم من المدنيين العزل. بعد معركة ستالينغراد، المبادرة سقطت من أيدي الألمان ولكنها لم تصل السوفييت بعد، في محاولة يائسة، قامت الجيوش الألمانية بشن هجمة مرتدة في ربيع عام 1943، أوقفت تقدم السوفييت مؤقتا، والتي أدت إلى أكبر معركة مدرعات ثقيلة في التاريخ في كورسك. كانت كورسك هي آخر هجمة من الجيش الألماني في الجبهة الشرقية، لكن السوفيتيين كان لديهم جواسيس عدة وكانوا على علم بما يخطط له من الجانب الألماني، فقاموا بإنشاء درع دفاعي للمدينة، واستطاعوا إيقاف الهجمة الألمانية من بعد 17 ميل. بعد معركة كورسك، لم يتوقف الجيش الأحمر عن الهجوم والغزو حتى وصوله إلى برلين والسيطرة عليها وذلك في أيار/مايو 1945. إن الاتحاد السوفيتي قد تحمل العبء الأكبر في الحرب العالمية الثانية، والتي لم تكن الجبهة الغربية قد بدأت حتى يوم إنزال نورماندي، كما أن أعداد القتلى من المدنين السوفييت كانت أكثر من كل الدول التي مرت بها الحرب، تقريبا قتل نحو 27 مليون سوفيتي، منهم 20 مليون مدني قتلوا فقط في الغزو الألماني للاتحاد السوفيتي، تم إحراق الكثير من المدنين أو تم إعدامهم بدم بارد خلال احتلال الألمان للمدن، وذلك لاعتبارهم نصف آدميين في أيدلوجية الحزب النازي. قتل نحو 7 مليون جندي من الجيش الأحمر في المواجهات مع الألمان وحلفائهم في الجبهة الشرقية، أما من جانب المحور فقد قتل لهم 6 مليون جندي وذلك خلال المعارك أو تأثر بالاصابة أو مرض أو المجاعة. بعض مئات الآلاف وصفوا كأسرى حرب وتم إعدامهم في المعسكرات والسجون السوفيتية. قامت أمريكا بإنشاء برنامج ليند-ليس المدعوم من جهة بريطانيا أيضا، والذي استفادت منه القوات السوفيتية، فقد تم توصيل الكثير من المعدات العسكرية إلى الموانئ السوفيتية بمخاطرة كبيرة. بعد أن أعلنت إيطاليا الحرب على بريطانيا في 10 يونيو 1940، بدأت حرب الصحراء ما بين قوات الدولتين في ليبيا ومصر، وانتهت المرحلة الأولى من القتال بهزيمة كبيرة للإيطاليين في معركة بيضافم في فبراير 1940 لذلك أرسل الألمان قوة يقودها إروين رومل لمساعدتهم، الذي انتصر في معركة عين الغزالة ثم استولى على طبرق في يونيو 1942 ثم تقدم في يوليو إلى قرية العلمين التي تبعد 110 كيلو متر عن الإسكندرية في مصر ثم وقعت عدة معارك هي معركة العلمين الأولى ومعركة علم حلفا وأخيرا معركة العلمين الثانية هي المعركة التي ألحقت الهزيمة النهائية بقوات المحور في شمال أفريقيا. جرت معركة العلمين الثانية في أكتوبر 1942 بين ألمانيا بقيادة رومل "ثعلب الصحراء" وبريطانيا بقيادة برنارد مونتغمري إذ تمكن الجيش البريطاني الثامن بمساعدة الفرقة التاسعة من الجيش الأسترالي من وقف زحف رومل. معركة العلمين هي من أهم معارك التحول في الحرب العالمية الثانية. وكانت من أهم معارك الدبابات على مدار التاريخ وبعد انتصار القوات الألمانية في معارك الصحراء، وكانت المشكلة عند الألمان هو النقص الكبير في الوقود بسب إغراق البريطانيين لحاملة النفط الإيطالية مما شل حركة تقدم الدبابات وبالتالي استطاعت القوات البريطانية طردهم إلى ليبيا، ومن كل أفريقيا وصولا إلى مالطة. شهدت هذه المعركة بداية الخسائر التي ألحقت بالألمان. وفي 2 نوفمبر 1942م بدأ البريطانيون زحفا مضادا أثمر عن هزيمة الجيش الألماني وسقوط أسطورة رومل. إن نجاح الحلفاء في حملات شمال أفريقيا جعلهم يسيطرون على جنوب حوض البحر الأبيض المتوسط ليستخدموه كلوح قفز لقوات الحلفاء إلى إيطاليا، مركز قوات الحلفاء في شمال أفريقيا قرر شن هجمات ما سماها تشرتشل " نقطة ضعف " أوروبا. أول ما قام به الحلفاء في ذلك الوقت هو غزو صقلية، والتي سميت بعملية هيوسكي في 10 يوليو عام 1943، والذي أثار استياء الشديد من قيادة موسوليني، فقد تم خلعه في 25 يوليو عام 1943 من خلال المجلس الفاشي وتم وضعه تحت الإقامة الإجبارية في منتجع في إحدى الجبال المنعزلة. تم استبدال بينيتو موسوليني، بالجنرال بييترو بادوليو، والذي قام بمفاوضات استسلام مع الحلفاء في سبتمبر 8 عام 1943، لكن الألمان تحركوا بسرعة لإنقاذ الموقف، وتم نزع تشكيلة السلاح الإيطالي وتغير شكله لتبدأ مرحلة الدفاع عن إيطاليا. قامت قوات الحلفاء بغزو الأراضي الإيطالية في سبتمبر 3 عام 1943، دخولا من صقيلة، كما قاموا بالإنزال في مناطق ساليرونو وتارنتو في سبتمر 9، أدى ذلك بإيطاليا ـ والتي كانت مستاءة مسبقا من موسوليني، بالاشتراك مع حلفاء الغرب. قامت فرقة كوماندوز ألمانية بعملية أواك والتي تم بها إنقاذ موسوليني، وتم تنصيبه من قبل النازيين كوزير للعلاقات الخارجية في شمال إيطاليا والتي سميت بجمهورية إيطالية. قام الألمان بإنشاء دفاعات داخل الجبال وقد سمي الخط الدفاعي الرئيسي بخط الشتاء، والذي قابله الحلفاء في شتاء 1943 ولم يستطيعوا اختراقه، فتم الإنزال في منطقة انزيو فقامت القوات أخيرا باختراق خط الدفاع الحديدي، بالرغم من ذلك، استطاع الألمان أن يوقفوا قوات الحلفاء، وذلك عن خط جوستاف (الدرع الرئيسي في خط الشتاء للدفاع) الذي بقي صامدا، أخيرا تم اختراق الخطوط الدفاعية الألمانية في مايو 1944، في خلال المحاولة الرابعة في مدة أربعة شهور، الأمر الذي فتح الطريق إلى روما، وعرفت هذه الاشتباكات الدامية باسم معركة مونتي كاسينو، قاد الحلفاء فيها هارولد ألكسندر وقاد الألمان فيها ألبرت كسلرنغ. استطاع الحلفاء أخيرا الدخول إلى روما في 4 يونيو عام 1944، قبل يومين فقط من الإنزال في نورماندي، قام الألمان بتراجع عسكري في خط الجوسيك شمال فلورنزا، من سبتمبر 10 عام 1944 حتى آخر العام، قامت قوات الحلفاء بمهاجمة الخط في أكبر المعارك شراسة خلال الحرب، واستطاعوا اختراق خط الجوسك ولكن لم يستطيعوا التوغل داخل مزارع اللومباردي، استكمل الهجوم من قبل قوات الحلفاء وبعض القوات الإيطالية في حملة ربيع عام 1945 في إيطاليا حتى استسلمت ألمانيا في إيطاليا في أبريل 29 عام 1945، قبل يومين من اعتقال موسوليني وقبل يوم من انتحار هتلر. سقوط روما السريع، أدى إلى غزو فرنسا الذي طال انتظاره، عملية نورماندي المشهورة، التي تم بها إنزال جنود الحلفاء في يونيو 6 عام 1944، والتي استمرت أكثر من شهرين، اشترك في العملية: أمريكا، بريطانيا، أستراليا والقوات الكندية أيضا، تم الهجوم بوتيرة بطيئة حيث كانت الحصون الألمانية قوية جدا، ليتم أخيرا الغزو من خلال القوات الأمريكية والتي تسابقت ألويته في التوغل بأنحاء فرنسا مجبرة القوات الألمانية في نورماندي على الوقوع في فخ الحصار. القصف الشديد للمرافق والمدن الألمانية أدى إلى التشتت والتقهقر من جانب الألمان، داخليا، نجا هتلر من الاغتيال أكثر من مرة، أخطرها كانت في يوليو 20 من خلال مؤامرة، والتي أعدت من كلوس شتافونبرج واشترك مع ايروين روميل والفرد ديلب، المؤامرة خططت على أساس وضع قنبلة موقوتة في مكان معين لقتل هتلر، ولكن الكثير من العوامل أدت إلى فشل المؤمراة، والتي أصيب بها هتلر بجروح طفيفة. عملية أوفرلورد خططت على أساس غزو فرنسا من الجنوب في أغسطس 15 عام 1944، والتي سميت بكود التنين، بحلول سبتمبر 1944، كانت 3 فيالق من جيوش الحلفاء في مواجهة مباشرة مع خصمهم ألمانيا في الغرب، كان هناك اعتقادا بأن الحرب ستنتهي بحلول الكريسماس عام 1944. يسار|تصغير|200بك|المقبرة العسكرية الأمريكية في نورماندي في محاولة لتغيير مجرى الأمور، قامت عملية ماركت جاردن، والتي استطاع بها الحلفاء السيطرة على الجسور من خلال قصف جوي، وذلك لفتح الطريق لتحرير شمال هولندا، لكن مع وجود عدد كثيف من القوات الألمانية هناك، تم تدمير وحدة السرب الأول من الطيران البريطاني بكامله. تغير حالة الجو في عام 1944 أدى إلى مشاكل كبيرة لدى قوات الحلفاء خلال المعارك في الجبهة الغربية، استمر الأمريكان في شن الهجمات على الدرع الدفاعي في معركة غابة هورتجين (من سبتمر 13 عام 1944، حتى فبراير 10 عام 1945) مع ذلك صمد الألمان في دفاعهم، وأدى ذلك إلى صعوبة تقدم قوات الحلفاء. ذلك الوضع قد تغير عندما قامت ألمانيا بشن هجمة مرتدة، في ديسمبر 16 عام 1944 تحت قيادة غيرد فون رونتشتيت، هجمة الأردين، والتي سميت أيضا بمعركة بولج، أو معركة الثغرة والتي استسلم بها بعض الوحدات الأمريكية في البداية، مع ذلك استطاع الحلفاء أن يغيروا مجرى المعركة والتي أوضحت بأنها آخر هجمة ألمانية في الحرب، انتهت المعركة رسميا في 27 يناير عام 1945، آخر تحدي للحلفاء كان عند نهر الراين، والذي تم تجاوزه في مارس عام 1945، وتم فتح الطريق إلى قلب ألمانيا، كانت آخر القوات الألمانية قد حوصرت في روهر. في 27 أبريل عام 1945، اقترب الحلفاء كثيرا من ميلان، وتم القبض على موسوليني من قبل المحاربين الإيطاليين، والذي كان يحاول الهرب من إيطاليا إلى سويسرا ثم السفر إلى ألمانيا مع الوحدة المضادة للجو الألمانية، في 28 أبريل تم اعتقال موسوليني وبعض الفاشيين الآخرين معه وتم أخذه إلى دنجو ليتم إعدامه هناك، ثم أخذت جثثهم وتم تعليقها أمام محطة للوقود. هتلر، الذي عرف بموت موسوليني، اقتنع أخيرا ان هذه هي نهاية الحرب، مع ذلك بقي في برلين، بالرغم من حصار القوات السوفياتية للمدينة، بالنهاية قام أدولف هتلر مع زوجته ايفا براون بالانتحار داخل ملجئه، موليا الأدميرال كارل دونتز من خلال وصيته، كمستشار لألمانيا، ولكن ألمانيا بقيت تحت حكم دونتز لسبعة أيام فقط حتى قام بإعلان استسلام غير مشروط في 8 مايو عام 1945. المسرح الآسيوي قامت القوات اليابانية بغزو الصين قبل اندلاع الحرب العالمية الثانية مما حدا بالولايات المتحدة وحلفائها إلى فرض مقاطعة اقتصادية على اليابان، وعلى إثره، قررت اليابان ضرب ميناء "بيرل هاربر" في 7 ديسمبر 1941، بلا سابق إنذار وبدون إعلان للحرب على الولايات المتحدة. تسبب الهجوم على ميناء بيرل هاربر بأضرار جسيمة للأسطول الأمريكي، إلا أن حاملات الطائرات الأمريكية لم تصب بأذى لكون الحاملات في عرض المحيط الهادي لأداء مهمات لها. كما قامت القوات اليابانية بغزو جنوب آسيا تزامنا مع قصف بيرل هاربر وبالتحديد، ماليزيا، وإندونيسيا، والفلبين بمحاولة من اليابان للسيطرة على حقول النفط الإندونيسية. ووصف رئيس الوزراء البريطاني ونستون تشرشل حادثة سقوط سنغافورا في أيدي القوات اليابانية بأنه "من أكثر الهزائم مهانة على الإطلاق". دأبت الولايات المتحدة وبعض من دول التحالف ومن ضمنها أستراليا، على استرجاع الأراضي التي استولت عليها اليابان في منتصف العام 1942. ثم قامت الولايات المتحدة بقيادة الجنرال "دوجلاس مكارثر" بالهجوم ومحاولة استرجاع "غينيا الجديدة"، وجزر سليمان، وبريطانيا الجديدة، وإيرلندا الجديدة والفلبين. وتنامت الضغوط على اليابان بهجوم الولايات المتحدة على السفن التجارية اليابانية وحرمان اليابان من المواد الأولية اللازمة للمجهود الحربي، واشتدت حدة الضغوط باحتلال الولايات المتحدة للجزر المتاخمة لليابان. استيلاء الحلفاء على جزيرتي "إيوجيما" و"أوكيناوا" اليابانية جعل اليابان في مرمى طائرات وسفن التحالف دون أدنى مشقة. وإعلان الاتحاد السوفييتي الحرب على اليابان في بداية 1945 ومن ثمة مهاجمة "منشوريا"، وتعتبر معركة أوكيناوا التي انتهت في 21 يونيو 1945 هي آخر المعارك الكبيرة في الحرب العالمية الثانية. النتائج النتائج البشرية والاقتصادية تجاوز عدد ضحايا الحرب في العالم من العسكريين والمدنيين 62 مليون نسمة أي ما يعادل 2% من سكان العالم وكان نصفهم من المدنيين. يضاف إلى هذا العدد عشرات الملايين من الجرحى والمشوهين، وقد شهدت هذه الفترة تعديات خطيرة على حقوق الإنسان فقتل الملايين من الأبرياء نتيجة للغارات الجوية، وتم قتل الكثير في معسكرات الإبادة والتعذيب زيادة على اعتقال الأطفال والنساء وارتكبت المجازر في حق العديد من الشعوب واستعملت ضدها الأسلحة الكيماوية والذرية. وقد كان كل من الاتحاد السوفييتي وبولندا وألمانيا من أكثر البلدان الأوروبية تضررا من ويلات تلك الحرب. لقد أنتج انشغال الآباء بالحرب انحلالا كبيرا في الحياة العائلية فانخفضت نسبة الولادات مقابل ارتفاع ملحوظ في نسبة الوفيات كما برزت المشكلات الاجتماعية المترتبة على كثرة عدد المشوهين والأرامل واليتامى والمحرومين من العمل بسبب تفشي البطالة وتزايد عدد الإناث بالقياس إلى الذكور كما كثر عدد المشردين وتضخمت المشاكل النفسية واحتد التساؤل حول مبررات اللجوء إلى العنف وتقتيل الأبرياء من الناحية الأخلاقية اعتبارا لطابع الإفناء الذي رافق المواجهات العسكرية وما خلفته من مآس شملت المدنيين أساسا الأمر الذي أدى إلى ازدياد الشك والنفور من كل تقدم علمي والخوف مما يخبئه المستقبل. كانت نفقات الحرب باهظة جدا وهو ما اضطر العديد من الدول الأوروبية المشاركة فيها إلى الاقتراض وتكديس الديون كما كانت الخسائر المادية كبيرة فقد أصاب الدمار المساكن والمصانع ووسائل النقل والمزارع وانقلبت دول أوروبا من دول مصدرة إلى دول مستوردة لذلك فقدت الدول القوية مكانتها لصالح الولايات المتحدة الأمريكية خاصة بعد أن تمكنت هذه الأخيرة من تجاوز الصعوبات الاقتصادية لأزمة الثلاثينات وتضاعف إنتاجها الصناعي وتجمع عندها ما يعادل 80% من الرصيد العالمي للذهب وأصبح الدولار عملة تبادل عالمية. ترتبت على الحرب العالمية الثانية اختراعات علمية وتقنية هامة غير أن توظيف تلك الاختراعات الجديدة تم بطرق متباينة منها ما هو سلبي مثل القنبلة الذرية ومنها ما هو إيجابي كتطوير وسائل النقل والمواصلات (الطائرة وجهاز الراديو والرادار) واختراع ما يخدم الإنسان كالعقاقير الطبية واللقاحات والمضادات الحيوية ومن أهمها البنسيلين. النتائج السياسية أسفرت الحرب العالمية الثانية عن هزيمة الدكتاتوريات في إيطاليا وألمانيا [94] واليابان وتراجعت مكانة القارة الأوروبية فلم تعد فرنسا وبريطانيا تهيمنان على العالم بل برز قطبان جديدان هما الولايات المتحدة الأمريكية والاتحاد السوفييتي كما تغيرت أنظمة الحكم بأوروبا الوسطى والشرقية حيث نشأت الديمقراطيات الشعبية وتطورت المستعمرات خارج أوروبا واتضحت المطالب المشروعة لحركات التحرر من الاستعمار وانقسم العالم إلى كتلتين متنافستين الكتلة الغربية برئاسة الولايات المتحدة الأمريكية والكتلة الشرقية بزعامة الاتحاد السوفييتي ثم ظهرت على إثر حصول العديد من المستعمرات على استقلالها الدول النامية التي شكلت ما سمي بالعالم الثالث وقد كان للدول العربية الإسلامية دور فعال ضمن هذه المجموعة. كان من نتائج الحرب العالمية الثانية عودة جميع بلدان أوروبا إلى حدودها القديمة باستثناء بولندا التي توسعت على حساب ألمانيا وانقسمت أوروبا إلى منطقتي نفوذ سوفييتية في الشرق وأمريكية في الغرب كما قسمت ألمانيا إلى دولتين واحدة في الشرق وعاصمتها برلين والثانية في الغرب وعاصمتها بون. تأسست الأمم المتحدة على إثر انعقاد مؤتمر سان فرانسيسكو بالولايات المتحدة الأمريكية في يونيو 1945 وقد حضر هذا المؤتمر نواب عن خمسون دولة محبة للسلام. تمثلت أهداف منظمة الأمم المتحدة في الحفاظ على السلام والأمن الدوليين، تطوير التعاون الدولي، ضمان حق الشعوب في تقرير مصيرها، وحماية حقوق الإنسان. اتفق واضعو ميثاق منظمة الأمم المتحدة على اتخاذ مدينة نيويورك مقرا رئيسيا لها وتتألف أجهزة هذه المنظمة من الهيئات التالية: مجلس الأمن: تكون هذا المجلس في الأصل من 11 عضو (15 حاليا) من بينهم خمس أعضاء دائمين (الولايات المتحدة الأمريكية، الاتحاد السوفييتي، بريطانيا، فرنسا، والصين) وتتمتع هذه الدول بحق النقض أو الفيتو وينتخب باقي الأعضاء لمدة سنتين ويعد مجلس الأمن صاحب السلطة الفعلية في المنظمة إذ تخول له قوانينها صلاحية استعمال القوة المسلحة للحفاظ على السلم. المجلس الاقتصادي والاجتماعي: ينسق جهود الدول الأعضاء في المجلات الاجتماعية والاقتصادية. محكمة العدل الدولية: مقرها لاهاي بهولندا ومهمتها حل النزاعات التي تنشب بين الدول. النتائج البشرية والمادية دمرت مدنا بكاملها وأحدثت خسائر بشرية كبرى، فقد استعملت في الحرب مدافع ثقيلة وقنابل بكثافة حيث بلغ ضحايا الحرب (قتلى، جرحى، مشردين) أكثر من 80 مليون نسمة وأدت بالتالي إلى نقص كبير في اليد العاملة وتدني الولادات وتغيير هرم الأعمار للدول. أما الآثار الاقتصادية فتتمثل في تراجع القوة الاقتصادية لأوروبا المدمرة لصالح الولايات المتحدة فكثرت مديونيتها، وانخفضت قيمة عملاتها وارتفعت أسعار السلع فيها وذلك نتيجة تحطم البنية الإنتاجية من طرق مواصلات وأراض زراعية. عالم من الخراب في نهاية الحرب، كان هناك ملايين اللاجئين المشردين، انهار الاقتصاد الأوروبي ودمر 70% من البنية التحتية الصناعية فيها. طلب المنتصرون في الشرق أن تدفع لهم تعويضات من قبل الأمم التي هزمت، وفي معاهدة السلام في باريس عام 1947، دفعت الدول التي عادت الاتحاد السوفييتي وهي المجر، فنلندا ورومانيا 300 مليون دولار أمريكي (بسعر الدولار لعام 1938) للاتحاد السوفييتي. وطلب من إيطاليا أن تدفع 360 مليون دولار تقاسمتها وبشكل رئيس اليونان ويوغوسلافيا والاتحاد السوفييتي. على عكس ما حدث في الحرب العالمية الأولى، فإن المنتصرين في المعسكر الغربي لم يطالبوا بتعويضات من الأمم المهزومة. ولكن على العكس، فإن خطة التي أنشأها وزير الخارجية الأمريكي جورج مارشال، سميت "برنامج التعافي الأوروبي" والمشهور بمشروع مارشال، وطلب من الكونغرس الأمريكي أن يوظف مليار دولار لإعادة إعمار أوروبا، وذلك كجزء من الجهود لإعادة بناء الرأسمالية العالمية ولإطلاق عملية البناء لفترة ما بعد الحرب، وطبق نظام بريتون وودز الاقتصادي بعد الحرب. الأمر الذي أدى إلى سيطرة جديدة على العالم من جهة الدول المنتصرة على الشعوب الأخرى المنهزمة منها والضعيفة. وكان الهدف من الإصلاحات الأمريكية بأوروبا هو كسب دعم الدول الأوربية للقطب الغربي ومساهمتها في منع انتشار الشيوعية بأوربا، خصوصا بعد ظهور مظاهر الحرب الباردة بزعامة الاتحاد السوفياتي -القطب الشرقي- والولايات المتحدة الأمريكية-القطب الغربي-ابتداء من سنة 1946، إضافة إلى أن الإصلاحات كانت تهدف إلى إصلاح العلاقة ما بين الولايات المتحدة الأمريكية والدول المنهزمة في الحرب العالمية الثانية عكس الاتحاد السوفياتي الذي كان يطمح في فكرة الانتقام من دول المحور التي كبدت الاتحاد السوفياتي خسائر بشرية واقتصادية فادحة كما أن هذه الإصلاحات تعتبر من العوامل الأساسية للقرن 20 التي حافظت على النظام الرأسمالي بأوروبا الغربية واعتبرت من العراقيل التي حالت دون انتشار الشيوعية بأوروبا الغربية ومستعمراتها بأفريقية أدت الحرب أيضا إلى زيادة قوة الحركات الانفصالية بين القوى الأوروبية، والمستعمرات في أفريقيا، آسيا وأمريكا، وحصل معظمها على الاستقلال خلال العشرين عاما التي تلت. التطور في التقنيات العسكرية تم استخدام الطائرات للاستطلاع، وكمقاتلة وكقاذفة قنابل وكطائرات مساندة أرضية قريبة، وكلها لعبت أدواراً بالغة الأهمية بالإضافة إلى الاختراعات التي شملت النقل الجوي (وهي القدرة على نقل أجسام أو أشخاص بسرعة فائقة إلى الوجهات المطلوبة بأوزان معقولة)[95] وكذلك القصف الاستراتيجي (وهو قصف المباني والمنشئات الصناعية والمدن الرئيسة للعدو للتأثير على المجهود الحربي له)[96] وكذلك اختراع الدفاع الجوي. أيضاً تقدم المجال كثيراً فيما يتعلق باستخدام الرواصد وفي المدفعية أرض جو مثل المدفع الألماني سم فلاك 88مم، وكذلك استخدام الطائرات النفاثة بشكل فريد حيث أصبحت لاحقاً من أساسيات أي سلاح جو في العالم.[97] التطور حصل في كل مجالات الحرب البحرية تقريباً خصوصاً مع ظهور حاملات الطائرات والغواصات، وفي مجال الحرب الجوية فقد نالت نصيبها من التطور خصوصاً مع بداية الحرب بسبب أحداث بيرل هاربر ومعركة تارنتو ومعركة بحر كورال حيث تم تدشين حاملات الطائرات لتصبح السفينة الرئيسة المهيمنة على أرض المعركة والمسيطرة على مجريات العمليات العسكرية الجوية والبحرية في محيط الأسطول الذي يتبعها.[98][99][100] في المحيط الأطلسي أثبتت حاملة الطائرات سكورت أنها عنصر حيوي وهام في قوافل الحلفاء بتوفيرها حماية إضافية فعالة لتلك القوافل مع إغلاقها ثغرة منتصف الأطلسي [101]، الحاملات تعتبر اقتصادية أكثر من السفن الحربية التقليدية وذلك بسبب قلة تكلفة الطائرات [102] لأنها لا تحتاج إلى تدريع ثقيل كما هو الحال مع السفن القتالية عندما أثبت التدريع أنه ذو جدوى عالية خلال الحرب العالمية الأولى.[103] ركز البريطانيون أكثر على تطوير الأسلحة المضادة للغواصات وعلى تطوير تكتيكات الهجوم عليها مثل: تطوير السونار وتعميق تكتيك القوافل، بينما ركزت ألمانيا على تطوير قدراتها الهجومية عبر تصاميم مثل: غواصة Type VII وعبر تطوير تكتيك حربي يمسى الزمرة الذئبية.[104] التطويرات التدريجية على الأسلحة المضادة للغواصات مثل: ليج لايت و هيدجيهوق و سكواد و توربيدوس أثبتت انتصارات في الحرب العالمية الثانية. الحرب البرية تغيرت من مفهوم الخط الثابت في الحرب العالمية الأولى إلى مفهوم الحركة الفعالة وكذلك مفهوم اشتراك الأسلحة المختلفة (وهو مفهوم بدأه الألمان حيث يكون هناك توافق بين الأسلحة المختلفة الثقيلة والخفيفة يهدف إلى الحركة السريعة للقوة المسلحة). الدبابات التي استخدمت في الغالب لدعم المشاة في الحرب العالمية الأولى تطورت ليصبح استخدامها كسلاح أساس في الحرب العالمية الثانية. في نهاية ثلاثينات القرن العشرين تصميم الدبابات أصبح متطوراً إلى درجة كبيرة عن التصميم المعتاد في الحرب العالمية الأولى واستمر التطوير خلال فترة الحرب [105] بزيادة قوة النيران وزيادة التدريع وزيادة السرعة. في بداية الحرب كان أغلب القادة العسكريين يعتقدون أن دبابات العدو يجب أن تواجه بدبابات ذات مواصفات أعلى، هذه الفكرة تم تحديها مسبقاً عن طريق الدبابات ذات الأداء المنخفض والمزودة بدفع خفيف ضد الدروع، وكانت عقيدة الألمان في تلك الفترة هي تجنب أي مواجه مباشرة بين دباباتهم ودبابات العدو بالإضافة إلى مفهوم الجمع بين الأسلحة كانا هما عنصرا نجاح الاجتياح الألماني الناجح لبولندا وفرنسا حيث كانت هناك وسائل عديدة لتدمير الدبابات مثل: المدفعية الغير مباشرة كالأسلحة المضادة للدبابات (سواءً المنقولة أو ذات الحركة الذاتية)، الألغام وأسلحة المشاة ذات المدى القصير المضادة للدبابات، وفي بعض الأحيان استخدام الدبابات أنفسها. على الرغم من المعدات الكثيرة والاستخدام ذو النطاق الواسع لها، بقي جندي المشاة هو المرجع الرئيس لجميع القوات وخلال الحرب أغلبهم كان مزوداً بتجهيزات شبيهة بتلك في الحرب العالمية الأولى.[106] الرشاشات ذات الاعتمادية العالية انتشرت على نطاق واسع عند أغلب القوى المتصارعة مثل: الرشاش الألماني أم جي 34 ومجموعة عريضة من الأسلحة الرشاشة الخفيفة التي استخدمت في المواجهات القريبة في المناطق الحضرية وفي مناطق الغابات والأدغال.[107] استعمال البندقية الهجومية حيث أن تطور الحرب دمج العديد من الخصائص للبندقية من جهة وللأسلحة الرشاشة من جهة أخرى وبالتالي أفرزت البندقية الهجومية ثم أصبحت القوة النيرانية الأساسية للمشاة في أغلب القوى المشتركة في الحرب.[108][109] أبرز القوى المتحاربة كانت تعمل على مجالات أخرى حيث كانت تحاول اختراق الحماية وحل المشاكل والتعقيدات الناتجة عن استعمال أجهزة التشفير في علم التعمية، حيث تم استخدام أجهزة شيفرات سرية وأحد أشهر ما عرف بهذا المجال هو آلة إنجما الألمانية.[110] التطوير في مجال استخبارات الإشارة وعلم التعمية أتاحت المجال لفك شفرات العدو، ومثال واضح له هو قدرة الحلفاء على فك شفرات البحرية اليابانية [111] وآلة الترا البريطانية حيث كانت آلة رائدة لفك شيفرات الآلة الألمانية إنجما عن طريق الانتفاع من معلومات مكتب الشفرات البولندي حيث كانوا يفكون شفرات النسخ الأولى من آلة إنجما قبل الحرب.[112] جانب آخر من الاستخبارات العسكرية هو استعمال الخداع حيث استفاد الحلفاء منه بدرجة كبيرة مثل: عملية اللحم المفروم وعملية الحارس الشخصي.[113][114] كنتيجة للحرب تم تطوير أحد أكثر الإكتشافات العلمية والتقنية والهندسية مدعاة للفخر الإنساني وهو أول الحواسيب الآلية القابلة للبرمجة (زد 3، كولوسوس وإيناك). كذلك من أبرز التطويرات التي حدثت أثناء الحرب تطوير الصواريخ الحديثة وتطوير توجيه الصواريخ وكذلك مشروع منهاتن الذي ابتكر الأسلحة النووية وكذلك بحوث العمليات وتطوير الموانئ الصناعية وتطوير أنابيب النفط تحت القناة الإنكليزية.[115] بدء الحرب الباردة يرى العديدون أن نهاية الحرب العالمية الثانية كانت نهاية بريطانيا كقوة عظمى في العالم، وبداية لتحول الولايات الأمريكية المتحدة والاتحاد السوفييتي لأكبر قوتين في العالم. كانت الاختلافات تتنامى بين هاتين القوتين قبل نهاية الحرب، وبانهيار ألمانيا النازية تدنت العلاقات بينهما إلى الحضيض. في المناطق التي احتلتها قوات الحلفاء الغربية، تم إنشاء حكومات ديمقراطية؛ وفي المناطق المحتلة من قبل القوات السوفييتية، من ضمنها أراضي حلفاء سابقين كبولندا، أنشئت حكومات شيوعية وصفت بأنها شكلية، واعتبر البعض وخاصة في تلك الدول الشرقية بأن ذلك خيانة من قبل قوات الحلفاء لهم. وكان الكثيرون في الغرب قد انتقدوا ذلك معتبرين بأن معاملة روزفلت وتشرتشل لستالين وكأنه حليف ديمقراطي ولاموهم لتعاملهم مع ستالين في إيطاليا بذات الشكل من المهادنة الذي عومل به هتلر قبل الحرب، وبالتالي عدم تعلمهم من الخطأ السابق وتسليمهم شرق أوروبا للشيوعيين.(تشرتشل ذاته قال بعد بدء الحرب الباردة ما معناه "قتلنا الخنزير الخطأ"). قسمت ألمانيا إلى أربع مناطق محتلة، جمعت الأمريكية والبريطانية والفرنسية لتشكل ما عرف بألمانيا الغربية، وعرفت المنطقة السوفييتية بألمانيا الشرقية. تم فصل النمسا عن ألمانيا وقسمت هي الأخرى لأربعة مناطق محتلة، والتي عادت لتتحد لاحقا مكونة الدولة النمساوية الحالية. وكوريا أيضا تم تقسيمها على خط عرض 38 شمال. كانت التقسيمات غير رسمية؛ ولكنها كانت توضح مناطق التأثير، وساءت العلاقات بين المنتصرين بشكل مستمر لتصبح خطوط التقسيم أمرا واقعا وتمثل الحدود الدولية. وبدأت الحرب الباردة، وبسرعة أصبح العالم منقسما إلى حلفين، حلف الناتو وحلف وارسو مع بقاء بعض دول المعروفة بدول عدم الانحياز أشهرها مصر والهند. أثر الحرب العالمية الثانية على الوطن العربي خلال الحرب وقفت البلدان العربية بجانب الحلفاء في مواجهة الدول الدكتاتورية، كانت تونس والجزائر وموريتانيا تحت الاستعمار الفرنسي فيما اعتبرت فرنسا الجزائر أرضا فرنسية وقد فرضت فرنسا على الدول العربية التي كانت تسيطر عليها السياسة الفرنسية وجندت شباب العرب في جيشها وظلت فرنسا إلى ما بعد سقوطها بيد الألمان تسيطر على مستعمراتها. أما مصر فقد كانت حرة مستقلة بموجب معاهدة 1936، ولكنها تعرضت لضغوط بريطانية امتدت لتشمل ليبيا بعد طرد الإيطاليين والألمان منها بعد هزيمتهم في معركة العلمين. كانت المملكة العربية السعودية واليمن مستقلتين وظلتا على الحياد فيما كانت بريطانيا تسيطر على جنوب الجزيرة العربية وعلى معظم مناطق الخليج العربي لكن لم تصل الحرب إلى الخليج العربي لكنه أصبح طريق مرور للمساعدات الأمريكية والبريطانية إلى الاتحاد السوفييتي عبر إيران والكويت. وقعت بريطانيا مع العراق معاهدة 1930 التي تمنحهم حق إقامة قواعد عسكرية فيه وخلال الحرب قام رئيس الوزراء رشيد عالي الكيلاني بثورة أبريل 1941 ضد بريطانيا بالتعاون مع الألمان لكن البريطانيين قضوا على ثورته واحتفظوا بوجودهم في البلاد. بعد سقوط فرنسا خضع لبنان وسوريا لسيطرة حكومة فيشي الموالية لألمانيا ولكن في مطلع صيف 1941 استولى الحلفاء على البلدين وانتقل الحكم فيهما إلى حركة فرنسا الحرة التي يتزعمها الجنرال ديغول. أعلنت حركة فرنسا الحرة استقلال سوريا في سبتمبر 1941 ثم استقلال لبنان في 26 نوفمبر 1941 لكن هذا الاستقلال ظل اسميا واستمر الحكم الفعلي بيد الفرنسيين وطالب الشعبان باستقلال صحيح فتحقق لهما الاستقلال سنة 1943 واستكمل اللبنانيون والسوريون استقلالهم باستلام المصالح التي يديرها الفرنسيون وتحقيق جلاء الجيوش الفرنسية عن أراضيهم سنة 1946. وبرغم الظروف العسكرية الضاغطة انتهز العرب فرصة هزيمة الحلفاء في بداية الحرب ليجهروا بمطالبهم الاستقلالية فلجأ الحلفاء في أكثر من منطقة إلى إغداق الوعود إليهم من أجل امتصاص النقمة الداخلية التي لاقت دعما كبيرا من الألمان الذين دخلوا بدورهم بعض المناطق العربية وأحدثوا فيها تغييرات سياسية وعسكرية لمصلحتهم وخصوصا في العراق وشمال أفريقيا. ومع ظهور انتصار الحلفاء في المرحلة الثانية من الحرب راحت وعودهم للعرب بالاستقلال تتلاشى وازدادت ممارستهم القمعية وتشددوا في حكمهم للمناطق العربية المستعمرة مما كان له أبعد الأثر في ردود فعل العرب المناهضة لهم. حدثت في العالم بعد الحرب العالمية الثانية تغيرات سياسية كبرى تمثلت في أفول النجم الأوروبي وبروز الجبارين الولايات المتحدة الأمريكية والاتحاد السوفييتي الذين سيطرا على المقدرات السياسية للعالم وقامت هيئة دولية جديدة على أسس واضحة ترعى السلام وحقوق الإنسان وتدعم تحرر البلدان الخاضعة للاستعمار. تلك هي منظمة الأمم المتحدة التي أصبحت منبرا لكل النزاعات الدولية وقد ساعد ذلك الدول المستعمرة ومنها الدول العربية في كفاحها من أجل التحرر والاستقلال فلجأ العرب إلى كافة السبل الدبلوماسية والعسكرية لنيل استقلالها والتحرر من السيطرة الخارجية وانتهى ذلك باستقلال بعض الدول العربية كمصر التي راحت تدعم شقيقاتها التي كانت ما تزال تقاوم الاستعمار. بدأت تظهر ملامح تضامن عربي فعال عبر التفكير بقيام هيئة عربية توحد الموقف العربي. فدعت حكومة الوفد المصرية إلى اتصالات بين الدول العربية المستقلة في ذلك الوقت وانعقد مؤتمر في الإسكندرية سنة 1944 ضم مصر وسوريا ولبنان والعراق والسعودية واليمن وشرق الأردن وتم على إثره وضع بروتوكول الإسكندرية الذي مهد لقيام جامعة الدول العربية سنة 1945 فجعل مقرها في القاهرة وراحت الدول العربية الأخرى تنضم إليها تباعا بعد استقلالها. ومن مساوئ الحرب العالمية الثانية على الوطن العربي ظهور قضية جديدة شغلت وما تزال تشغل الحيز الأكبر من اهتمام العرب الذين جندوا لها الكثير من طاقاتهم هي القضية الفلسطينية فقد كانت بريطانيا قد شجعت على دخول اليهود إلى فلسطين خلال فترة الانتداب بهدف تطبيق وعد بلفور الذي نص على إعطائهم وطنيا قوميا في فلسطين فأدى ذلك إلى صراع بين العرب واليهود. وبعد انتهاء الحرب العالمية الثانية رفعت بريطانيا النزاع العربي اليهودي في فلسطين إلى هيئة الأمم المتحدة وبدأت مأساة الشعب الفلسطيني عندما أقرت الأمم المتحدة تقسيم فلسطين إلى دولتين عربية ويهودية في سنة 1947. وفي سنة 1948 أعلن الصهاينة قيام دولة إسرائيل فهب العرب إلى منع ذلك ودخلت جيوشهم إلى المناطق التي احتلها اليهود لكن مجلس الأمن التابع للأمم المتحدة أعلن الهدنة بين الطرفين المتقاتلين فسمح ذلك للصهاينة بفرض الأمر الواقع وتكريس الكيان الصهيوني جسما غريبا في قلب الوطن العربي يعمل على تهجير الشعب الفلسطيني وتهديد أمن العرب. انظر أيضا الجبهة الشرقية الحرب العالمية الأولى الثقافة البولندية خلال الحرب العالمية الثانية عملية الحارس الشخصي وصلات خارجية مصادر مراجع تصنيف:الحرب العالمية الثانية تصنيف:أوروبا الحديثة تصنيف:الحروب الإيطالية تصنيف:تاريخ الاتحاد السوفيتي تصنيف:تاريخ الولايات المتحدة (1918–1945) تصنيف:تاريخ إيطاليا الحديث تصنيف:تاريخ حديث تصنيف:تاريخ فرنسا المعاصر تصنيف:حرب تصنيف:حرب نووية تصنيف:حروب آيسلندا تصنيف:حروب أستراليا تصنيف:حروب ألبانيا تصنيف:حروب ألمانيا تصنيف:حروب أوروغواي تصنيف:حروب الاتحاد السوفيتي تصنيف:حروب الإكوادور تصنيف:حروب البرازيل تصنيف:حروب الجبل الأسود تصنيف:حروب الدنمارك تصنيف:حروب الدومينيكان تصنيف:حروب السعودية تصنيف:حروب السلفادور تصنيف:حروب العراق تصنيف:حروب الفلبين تصنيف:حروب المجر تصنيف:حروب المكسيك تصنيف:حروب المملكة المتحدة تصنيف:حروب النرويج تصنيف:حروب النمسا تصنيف:حروب الهند البريطانية تصنيف:حروب الولايات المتحدة تصنيف:حروب اليابان تصنيف:حروب اليونان تصنيف:حروب إثيوبيا تصنيف:حروب إستونيا تصنيف:حروب إندونيسيا تصنيف:حروب إيران تصنيف:حروب إيطاليا تصنيف:حروب باراغواي تصنيف:حروب بلجيكا تصنيف:حروب بلغاريا تصنيف:حروب بناما تصنيف:حروب بولندا تصنيف:حروب بوليفيا تصنيف:حروب بيرو تصنيف:حروب تايلاند تصنيف:حروب تركيا تصنيف:حروب تشيكوسلوفاكيا تصنيف:حروب تشيلي تصنيف:حروب جمهورية الصين تصنيف:حروب جنوب أفريقيا تصنيف:حروب روديسيا تصنيف:حروب رومانيا تصنيف:حروب سريلانكا تصنيف:حروب سلوفاكيا تصنيف:حروب سلوفينيا تصنيف:حروب سوريا تصنيف:حروب صربيا تصنيف:حروب غواتيمالا تصنيف:حروب فرنسا تصنيف:حروب فنزويلا تصنيف:حروب فنلندا تصنيف:حروب فيتنام تصنيف:حروب كرواتيا تصنيف:حروب كمبوديا تصنيف:حروب كندا تصنيف:حروب كوبا تصنيف:حروب كوستاريكا تصنيف:حروب كولومبيا تصنيف:حروب لاتفيا تصنيف:حروب لاوس تصنيف:حروب لبنان تصنيف:حروب لوكسمبورغ تصنيف:حروب ليبيريا تصنيف:حروب ليتوانيا تصنيف:حروب مصر تصنيف:حروب منغوليا تصنيف:حروب ميانمار تصنيف:حروب نيبال تصنيف:حروب نيكاراغوا تصنيف:حروب هايتي تصنيف:حروب هندوراس تصنيف:حروب هولندا تصنيف:حروب يوغوسلافيا تصنيف:نزاعات عالمية تصنيف:نزاعات في 1939 تصنيف:نزاعات في 1940 تصنيف:نزاعات في 1941 تصنيف:نزاعات في 1942 تصنيف:نزاعات في 1943 تصنيف:نزاعات في 1944 تصنيف:نزاعات في 1945
https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B1%D8%A8%20%D8%A7%D9%84%D8%B9%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%8A%D8%A9%20%D8%A7%D9%84%D8%AB%D8%A7%D9%86%D9%8A%D8%A9
{ "plaintext_start_byte": [ 1, 652, 2591, 3130, 3980, 4034, 4372, 4665, 5433, 5728, 5935, 6096, 7323, 7759 ], "plaintext_end_byte": [ 642, 2590, 3112, 3979, 4033, 4362, 4649, 5432, 5727, 5934, 6085, 7313, 7738, 7800 ] }
What is the main version of Islam practiced in Iraq?
Religion in Iraq
english
{ "passage_answer_candidate_index": [ 1 ], "minimal_answers_start_byte": [ 786 ], "minimal_answers_end_byte": [ 790 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Islam is the official state religion in the Republic of Iraq, but the constitution guarantees freedom of religion. Iraq is a multi ethnic and multi religious country with Islam, Christianity, Yazdanism, Zoroastrianism, Shabakism, Judaism, Mandaeism, Bahā'i, Ahl-e Haqq-Yarsanis, Ishikism and numerous other religions all having a presence in the country. Shia Islam is the main religion in Iraq followed by 60–65% of the population, while Sunni Islam is followed by 32–37% of the people. Many cities throughout Iraq have been areas of historical prominence for both Shia and Sunni Muslims, including Najaf, Karbala, Baghdad and Samarra. Islam Iraq's Muslims follow two distinct traditions, Shia and Sunni Islam. According to the 2018 CIA Factbook, Iraq is 95% Muslim: 64–69% Shia (Arabs, Feyli Kurds et al.) and 29–34% Sunni (Arabs and Kurds). The overall percentage of Muslims has increased since the Iraqi Civil War (2014–2017) due to the migration of Christian and Yezidi refugees into neighboring countries.[2] A 2011 Pew Research Center Survey found that Iraqi Muslims are 51% Shia, 42% Sunni, and 5% described themselves as "Just a Muslim".[3] Iraq is home to many religious sites important for both Shia and Sunni Muslims. Baghdad was a hub of Islamic learning and scholarship for centuries and served as the capital of the Abassids. The city of Karbala has substantial prominence in Shia Islam as a result of the Battle of Karbala, fought on the site of the modern city on October 10, 680. Similarly, Najaf is renowned as the site of the tomb of Alī ibn Abī Tālib (also known as "Imām Alī"), whom the Shia consider to be the righteous caliph and first imām. The city is now a great center of pilgrimage from throughout the Shi'a Islamic world and it is estimated that only Mecca and Medina receive more Muslim pilgrims. The city of Kufa was home to the famed Sunni scholar Abu Hanifah, whose school of thought is followed by a sizable number of Sunni Muslims across the globe. Likewise, Samarra is also home to the al-Askari Mosque, containing the mausoleums of the Ali al-Hadi and Hasan al-Askari, the tenth and eleventh Shia Imams, respectively, as well as the shrine of Muhammad al-Mahdi, known as the "Hidden Imam", who is the twelfth and final Imam of the Shia of the Ja'farī Madhhab. This has made it an important pilgrimage centre for Ja'farī Shia Muslims. In addition, some female relatives of the Prophet Mohammad are buried in Samarra, making the city one of the most significant sites of worship for Shia and a venerated location for Sunni Muslims. Smaller sects of Islam exist in the country, such as the small Shia Shaykhist community concentrated in Basra and Karbala. The Muslim population of Iraq is approximately 60–65 percent Shi'a, 15–20 percent Arab Sunni and 17 percent Sunni Kurdish.[4] Iraqi Kurds are mainly secular Sunnis, with a sizeable Shia Feyli population. Most Kurds are located in the northern areas of the country, with most following the Shafi school of Islamic law. With some being members of either the Qadiri or the Naqshbandi Sufi tariqah. Christianity Christianity was brought to Iraq in the first century by the Apostle Thomas, Addai (Thaddaeus) and his pupils Aggagi and Mari. Thomas and Thaddeus belonged to the twelve Apostles.[5] Iraq's Chaldean minority represents roughly 3% of the population (earlier CIA Factbook), mostly living in Northern Iraq, concentrated in the Ninewa and Dahuk governorates. There are no official statistics, and estimates vary greatly. In 1950 Christians may have numbered 10–12% of the population of 5.0 million. They were 8% or 1.4 in a population of 16.3 million in 1987 and 1.5 million in 2003 of 26 million. Emigration has been high since the 1970s. Since the 2003 Iraq War, Iraqi Christians have been relocated to Syria in significant but unknown numbers. There has been no official census since 2003 the Christian population in Iraq numbers 1.2–2.1 Million. Iraqi Christians are divided into four church bodies: "Chaldeans" (Chaldean Catholic Church) "Assyrians" or "Nestorian" group (Assyrian Church of the East) and (Ancient Church of the East) "West Syriac" or "Jacobite" group (Syriac Orthodox Church) "Eastern Orthodox" group (Archdiocese of Baghdad, under jurisdiction of the Eastern Orthodox Patriarchate of Antioch and All the East) Yazidism The Yazidis are an ethno-religious group in Iraq who number just over 650,000.[6] Yazidism, or Sherfedin, dates back to pre-Islamic times. Mosul is the principal holy site of the Yazidi faith. The holiest Yazid shrine is that of Sheikh Adi located at the necropolis of Lalish. Zoroastrianism Zoroastrianism has become the fastest growing religion with Kurds, especially in Kurdish-controlled Northern Iraq. Because of the religion's strong ties to Kurdish culture, there has been a recent rebirth of Zoroastrianism in the region, and as of August 2015 the Kurdistan Regional Government (KRG) officially recognized Zoroastrianism as a religion within Kurdish Iraq.[7] Arguably the world’s oldest monotheistic religion, Zoroastrianism (Zardashti in Kurdish) has almost disappeared in the last century until recent years. It has been estimated that as many as 100,000 [8] to 200,000 [9] people in Iraqi Kurdistan have converted to Zoroastrianism from a Muslim background since 2015, with the first new Zoroastrianism temples being built and opened in 2016.[10] Zoroastrianism was one of the dominant religions in Kurdistan before the Islamic era. Currently, Zoroastrianism is an officially recognized religion in Iraqi Kurdistan and Iran. Many Kurdish individuals converted from Islam to Zoroastrianism especially, after ISIS attacks on Kurdistan.[11][12] On 21 September 2016, the first official Zoroastrian fire temple of Iraqi Kurdistan opened in Sulaymaniyah. Attendees celebrated the occasion by lighting a ritual fire and beating the frame drum or daf.[13] There are no accurate numbers on the population of Zoroastrians in Iraq because they are listed as "Muslims" on their government-issued documents.[14] Mandaeism The Mandaean faith has existed in Iraq since the reign of Artabanus V of Parthia, according to the Haran Gawaitha, a text that tells the history of the Mandaean people. This would make the Iraqi presence of Mandaeans at least 1,800 years old, making it the third oldest continually-practiced faith in Iraqi society after Zoroastrianism and Judaism. There are about 60,000 estimated Mandaeians living in Iraq. The oldest independent confirmation of Mandaean existence in the region is the Kartir inscription. The Mandaean faith is commonly known as the last surviving Gnostic faith and its adherents believe it to be the oldest faith on Earth. John the Baptist, known as Yahia Yuhanna, is considered to have been the final Mandaean prophet and first true Ris'Amma, or Ethnarch, of the Mandaean people. Most Iraqi Mandaeans live near waterways because of the practice of total immersion (or baptism) in flowing water every Sunday. The highest concentrations are in the Mesene province with headquarters in Amarah, Qalat Saleh and Basra. Besides these southern regions bordering Khuzestan in Iran, large numbers of Mandaeans can be found in Baghdad in the Dweller's Quarters, giving them easy access to the Tigris River. Judaism Judaism first came to Iraq under the rule of the Babylonian king Nebuchadnezzar II of Babylon. It was a part of the Babylonian Captivity. After the Six-Day War in Israel, rioting caused the majority of Jews to flee. Present estimates of the Jewish population in Baghdad are eight (2007),[15] seven (2008)[16] and five (2013) . Among the American forces stationed in Iraq, there were only three Jewish chaplains.[17] Irreligion in Iraq Irreligion is thought to be rare in Iraq. See also Demographics of Iraq
https://en.wikipedia.org/wiki/Religion%20in%20Iraq
{ "plaintext_start_byte": [ 1, 965, 2134, 3501, 4717, 5662, 6398, 8440, 10270, 11823, 13627, 15076, 17640, 20191, 21657, 23775, 24326, 25236, 26298, 29926, 32500, 34239, 36608, 38520, 39925, 41143, 42281, 44097, 44759, 45323, 46921, 48037, 49262, 50841, 52446, 54887, 56920, 59303, 61430, 62704, 63942, 65361, 65939, 68378, 71631, 72565, 72864, 73405, 73649, 73828, 82899, 86862, 88381, 89831, 91830, 94068, 95995, 97760, 104727 ], "plaintext_end_byte": [ 939, 2133, 3500, 4691, 5661, 6397, 8314, 10241, 11822, 13626, 15075, 17639, 20159, 21656, 23774, 24325, 25235, 26297, 29894, 32499, 34238, 36522, 38519, 39924, 41142, 42252, 44096, 44758, 45322, 46920, 48036, 49261, 50803, 52445, 54886, 56919, 59259, 61428, 62703, 63941, 65360, 65938, 68358, 71630, 72521, 72863, 73399, 73528, 73827, 82857, 86833, 88380, 89830, 91829, 94067, 95994, 97698, 104653, 105529 ] }
บรุนฮิลดา เป็นเจ้าหญิงวิซิกอธ แต่งงานกับใคร ?
สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียแห่งสหราชอาณาจักร
thai
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรีย พระมหากษัตริย์สหราชอาณาจักรในช่วงระหว่าง 20 มิถุนายน ค.ศ. 1837 - 22 มกราคม ค.ศ. 1901 ทรงมีสายพระโลหิตสืบทอดมาเป็นเชื้อพระวงศ์ทั่วยุโรป (ยกเว้น เนเธอร์แลนด์) เช่น จักรพรรดิวิลเฮล์มที่ 2 แห่งเยอรมนี หรือ สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 แห่งสหราชอาณาจักร เป็นต้น จนได้รับพระราชสมัญญานามว่า "สมเด็จย่าแห่งยุโรป" (Grandmother of Europe) วัยเยาว์ สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียประสูติในวันที่ 24 พฤษภาคม ค.ศ. 1819 เป็นพระราชธิดาในเจ้าชายเอ็ดเวิร์ด ดยุกแห่งเคนต์และสแตรธเอิร์น พระราชโอรสในพระเจ้าจอร์จที่ 3 แห่งสหราชอาณาจักรกับพระนางชาร์ลอตต์แห่งเมคเลินบวร์ค-ชเตรลิทซ์ พระราชชนนีคือเจ้าหญิงวิกตอเรียแห่งซัคเซิน-โคบวร์ค-ซาลเฟลด์ พระปิตุลา 2 พระองค์เป็นพระมหากษัตริย์สหราชอาณาจักร ได้แก่ พระเจ้าจอร์จที่ 4 แห่งสหราชอาณาจักร และ พระเจ้าวิลเลียมที่ 4 แห่งสหราชอาณาจักร พระนามของพระองค์ ซึ่งแม้ว่าลงเอยในตอนท้ายเป็น อเล็กซานดรินา วิกตอเรีย ได้เป็นที่ถกเถียงกันระหว่างพระราชชนนีและบรรดา พระเจ้าวิลเลียมที่ 4 พระปิตุลาเสนอพระนามว่า เอลิซาเบธ ในขณะที่ทรงคัดค้านการขนานพระนามเจ้าหญิงตามพระราชมารดา โดยตรัสว่า วิกตอเรีย "ไม่เคยเป็นชื่อทางศาสนาคริสต์ที่รู้จักมาก่อนในประเทศนี้" แต่ดัชเชสแห่งเคนต์ทรงปฏิเสธ แม้พระนามชาร์ล็อตก็ไม่ได้รับการพิจารณา เพราะเป็นการไม่ให้เกียรติแก่เจ้าหญิงชาร์ลอตต์แห่งเวลส์ ซึ่งสิ้นพระชนม์ขณะมีพระประสูติกาลก่อนหน้านี้ พระชนกของเจ้าหญิงวิกตอเรียสิ้นพระชนม์ด้วยโรคมะเร็ง หลังจากการประสูติได้เพียงแปดเดือน และพระเจ้าจอร์จที่ 3 พระอัยกาได้เสด็จสวรรคตในอีกหกวันต่อมา เจ้าชายผู้สำเร็จราชการ จึงเสวยราชสมบัติสืบต่อมาเป็นพระเจ้าจอร์จที่ 4 แต่พระองค์เสด็จสวรรคตโดยปราศจากรัชทายาทเมื่อเจ้าหญิงมีพระชนมายุ 11 พรรษา ตอนนี้ราชบัลลังก์จึงตกเป็นของเจ้าชายวิลเลียม ดยุกแห่งแคลเรนซ์และเซนต์แอนดรูว์ ซึ่งเถลิงพระปรมาภิไธยเป็น พระเจ้าวิลเลียมที่ 4 รัชทายาท เจ้าชายแห่งเวลส์ ซึ่งต่อมาคือ พระเจ้าจอร์จที่ 4 พระราชโอรสพระองค์ใหญ่ในพระเจ้าจอร์จที่ 3 มีพระราชธิดาอยู่เพียงพระองค์เดียวคือ เจ้าหญิงออกัสตา ชาร์ล็อต แห่งเวลส์ เมื่อเจ้าหญิงสิ้นพระชนม์ในปีค.ศ. 1817 พระโอรสที่ยังไม่ได้ทรงอภิเษกสมรสของพระเจ้าจอร์จที่ 3 ต่างทรงรีบเร่งที่จะอภิเษกสมรสและมีพระโอรสธิดาเพื่อรักษาลำดับการสืบราชบัลลังก์[1] แม้ว่าพระเจ้าวิลเลียมที่ 4 เป็นพระชนกของพระโอรสธิดานอกกฎหมายจำนวนสิบคนที่เกิดจากโดโรธี จอร์แดน ซึ่งเป็นนางสนม โดยมีอาชีพเป็นนางละคร พระองค์ไม่มีพระโอรสธิดาที่ถูกต้องตามกฎหมายเลย เจ้าหญิงวิกตอเรียจึงทรงเป็นรัชทายาทในราชบัลลังก์ที่เปลี่ยนแปลงได้ (heiress presumptive) กฎหมายในขณะนั้นไม่ได้ให้สิทธิ์แก่พระมหากษัตริย์เด็ก ดังนั้นจึงมีความจำเป็นที่จะต้องแต่งตั้งผู้สำเร็จราชการหากเจ้าหญิงวิกตอเรียเสวยราชสมบัติก่อนการมีพระชนมายุครบ 18 พรรษา รัฐสภาจึงผ่านพระราชบัญญัติผู้สำเร็จราชการ ค.ศ. 1830 (Regency Act 1830) กำหนดให้เจ้าหญิงวิกตอเรีย ดัชเชสแห่งเคนต์ พระชนนีทรงปฏิบัติพระราชภารกิจแทนในฐานะผู้สำเร็จราชการขณะที่พระราชินีนาถยังไม่ทรงบรรลุนิติภาวะ อีกทั้งรัฐสภายังมิได้แต่งตั้งคณะองคมนตรีเพื่อจำกัดอำนาจของผู้สำเร็จราชการ พระเจ้าวิลเลียมที่ 4 มิโปรดดัชเชสแห่งเคนต์เลย และครั้งหนึ่งเคยตรัสว่าพระองค์มีพระประสงค์จะดำรงพระชนม์ชีพอยู่จนกระทั่งถึงวันประสูติครบรอบ 18 พรรษาของเจ้าหญิงวิกตอเรีย การปกครองโดยผู้สำเร็จราชการจึงไม่จำเป็นต้องมีอีกต่อไป เจ้าชายอัลเบิร์ตแห่งซัคเซิน-โคบวร์คและโกทา เจ้าหญิงวิกตอเรียทรงพบกับเจ้าชายอัลแบร์ทแห่งซัคเซิน-โคบวร์คและโกทา พระราชสวามีในอนาคตเมื่อพระชนมายุ 16 พรรษาในปีค.ศ. 2379[2] แต่เป็นการพบกันครั้งที่สองในปีค.ศ. 1839 ที่พระองค์ตรัสถึงเจ้าชายว่า "...อัลเบิร์ตที่รัก...เขาช่างมีเหตุผล เมตตา ใจดี และอัธยาศัยดีมากเช่นกัน นอกจากนั้นแล้วยังมีลักษณะภายนอกและหน้าตาที่น่าพึงพอใจและน่ายินดีเป็นที่สุดเท่าที่เธอจะเห็นได้เลยล่ะ"[3] เจ้าชายอัลเบิร์ตเป็นพระญาติชั้นที่หนึ่งในเจ้าหญิงวิกตอเรีย โดยแอนสท์ที่ 1 ดยุกแห่งซัคเซิน-โคบวร์คและโกทา พระบิดาเจ้าชายเป็นพระเชษฐาของพระชนนีของเจ้าหญิง ในฐานะพระประมุข พระองค์ต้องทรงขอ เจ้าชายอัลเบิร์ตอภิเษกสมรสด้วย การอภิเษกสมรสของทั้งสองถือว่ามีความสุขอย่างยิ่ง[4] ต้นรัชกาล ในวันที่ 24 พฤษภาคม ค.ศ. 1837 เจ้าหญิงวิกตอเรียมีพระชนมายุ 18 พรรษา ซึ่งหมายความว่าจะไม่จำเป็นต้องมีผู้สำเร็จราชการอีกแล้ว รุ่งเช้าวันหนึ่งในอีกสี่สัปดาห์ต่อมาพระชนนีของเจ้าหญิงได้ทรงปลุกให้ตื่นจากบรรทมเพื่อรับทราบว่าเมื่อตอน 2 นาฬิกา 12 นาทีของวันที่ 20 มิถุนายน ค.ศ. 1837 พระเจ้าวิลเลียมที่ 4 เสด็จสวรรคตด้วยอาการพระหทัยล้มเหลวขณะมีพระชนมพรรษา 71 พรรษา จึงทำให้เจ้าหญิงทรงเป็นสมเด็จพระราชินีนาถแห่งสหราชอาณาจักร อย่างไรก็ดี พระองค์ไม่ได้เสวยราชสมบัติของราชอาณาจักรฮันโนเฟอร์ ซึ่งเป็นอาณาจักรที่มีเคยพระประมุของค์เดียวกันกับประเทศอังกฤษมาตั้งแต่ค.ศ. 1714 ฮันโนเฟอร์ได้มีรัฐธรรมนูญของตนในปีค.ศ. 1833 ซึ่งกล่าวถึงกฎหมายมรดกของตระกูลเวลฟ์ไว้ว่าถ้าไม่มีรัชทายาทในพระมหากษัตริย์ที่เป็นชาย สายเวลฟ์ของนครเบราน์ชไวก์-โวลเฟนบึทเทินจะได้สืบราชสมบัติราชอาณาจักรฮันโนเฟอร์ (ซึ่งเป็นราชอาณาจักรตั้งแต่ปีค.ศ. 1806) ยกเว้นว่าสายนั้นไม่มีทายาทอีกต่อไป ผู้หญิงจึงสามารถสืบราชบัลลังก์ได้ กษัตริย์ลีโอโพลด์ที่ 1 ในอนาคตทรงเป็นที่ปรึกษาหลักแก่พระราชนัดดาของพระองค์ ซึ่งก็คือ สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรีย พระธิดาในเจ้าหญิงวิกตอเรียแห่งซัคเซิน-โคบวร์ค-ซาลเฟลด์ พระเชษฐภคินี พระญาติชั้นที่หนึ่งของสมเด็จพระราชินีในสายของกษัตริย์เลโอโพลด์คือ พระเจ้าเลออปอลที่ 2 แห่งเบลเยียม และ เจ้าหญิงชาร์ลอตแห่งเบลเยียม พระนางเจ้าวิกตอเรียก็ยังทรงมียศเป็นเจ้าหญิงแห่งฮันโนเฟอร์และดัชเชสแห่งเบราน์ชไวก์-ลือเนบูร์กตลอดพระชนม์ชีพของพระองค์ แต่ราชบัลลังก์ของฮันโนเฟอร์ได้ตกไปเป็นของเจ้าชายแอนสท์ ออกัสตัส ดยุกแห่งคัมบาลันด์และสแตรธเอิร์น พระปิตุลาซึ่งทรงกลายเป็นพระเจ้าแอนสท์ เอากุสท์ที่ 1 แห่งฮันโนเฟอร์ เนื่องมาจากว่าสมเด็จพระราชินีวัยดรุณียังมิได้ทรงอภิเษกสมรสและยังมิมีพระราชโอรสและธิดา พระเจ้าแอนสท์ เอากุสท์ จึงยังทรงเป็นรัชทายาทในราชบัลลังก์อังกฤษจนกระทั่งพระราชธิดาพระองค์แรกในสมเด็จพระราชินีประสูติในปีค.ศ. 1840 ในช่วงที่เจ้าหญิงวิกตอเรียเสด็จขึ้นครองราชสมบัติ รัฐบาลส่วนมากจะมาพรรควิก ที่อยู่ในอำนาจมาตั้งแต่ปีค.ศ. 1830 ยกเว้นการเว้นช่วงสั้นไปหลายครั้ง ลอร์ดเมลเบิร์น ซึ่งเป็นนายกรัฐมนตรีสังกัดพรรควิกครั้งหนึ่งเคยมีอิทธิพลอันแรงกล้าต่อชีวิตอันอ่อนประสบการณ์ทางการเมืองของสมเด็จพระราชินีนาถ ซึ่งต้องทรงพึ่งพาคำแนะนำในเรื่องต่าง ๆ ของเขา (บางคนก็ถึงกับกล่าวว่าพระองค์ทรงเป็น "นางเมลเบิร์น") คณะรัฐมนตรีของเมลเบิร์นไม่ได้อยู่ในอำนาจเป็นเวลานานนัก เนื่องจากเริ่มไม่เป็นที่ชื่นชอบมากขึ้นและยิ่งไปกว่านั้นยังต้องเผชิญกับความยากลำบากอย่างมากในการปกครองอาณานิคมต่าง ๆ ของอังกฤษ ในประเทศแคนาดา อังกฤษต้องเผชิญกับการปฏิวัติ (ดูเรื่อง การลุกฮือในปีค.ศ. 1837 ที่มีการก่อการกบฏหลายครั้งกินเวลาถึงปีค.ศ. 1839) และในประเทศจาเมกา สภานิติบัญญัติแห่งอาณานิคมได้ต่อต้านนโยบายของอังกฤษโดยการปฏิเสธการผ่านกฎหมายใด ๆ ออกมา ต่อมาในปีค.ศ. 1839 รัฐบาลของเมลเบิร์นได้ลาออกไปเนื่องจากว่าไม่สามารถแก้ไขปัญหาต่าง ๆ ในดินแดนโพ้นทะเลได้ สมเด็จพระราชินีนาถทรงมอบหมายให้เซอร์รอเบิร์ต พีล ซึ่งเป็นนักการเมืองสังกัดพรรคทอรีตั้งรัฐบาลใหม่ขึ้นมา แต่ว่าต้องเผชิญกับความล้มเหลวซึ่งรู้กันในเรื่องของกรณีห้องพระบรรทม ในเวลานั้นถือเป็นธรรมเนียมสำหรับการแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งในสำนักพระราชวังต้องอยู่บนพื้นฐานของระบบอุปถัมภ์ (ซึ่งก็คือ นายกรัฐมนตรีต้องแต่งตั้งสมาชิกของสำนักพระราชวังบนพื้นฐานของความซื่อสัตย์ภายในพรรคตนเอง) นางกำนัลประจำห้องพระบรรทมของพระราชินีจำนวนมากเป็นภรรยาของนักการเมืองพรรควิก แต่เซอร์ โรเบิร์ต พีลกลับต้องการให้จะเปลี่ยนเป็นเหล่าภรรยาของนักการเมืองพรรคทอรีแทน สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียทรงคัดค้านอย่างมากกับการปลดนางกำนัลเหล่านี้ ซึ่งทรงเห็นเป็นเหมือนพระสหายสนิทมากกว่าเป็นเหล่าข้าราชบริพารที่ทำตามระเบียบพิธีการ เซอร์ โรเบิร์ต พีล รู้สึกว่าเขาไม่สามารถจะบริหารงานใต้ข้อจำกัดจากสมเด็จพระราชินีได้ ดังนั้นจึงได้ถวายบังคมทูลลาออกจากตำแหน่ง ทำให้เมลเบิร์นกลับมาดำรงตำแหน่งอีกครั้ง อภิเษกสมรส สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียทรงเข้าพิธีอภิเษกสมรสกับเจ้าชายอัลเบิร์ต ซึ่งเป็นพระญาติชั้นที่หนึ่งในวันที่ 10 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1840 ณ โบสถ์หลวงในพระราชวังเซนต์เจมส์ เจ้าชายอัลเบิร์ตทรงเป็นที่รู้จักโดยทั่วไปในฐานะ เจ้าชายพระราชสวามี (Prince Consort) แม้ว่าจะไม่ได้ทรงรับการสถาปนาเป็นทางการจนกระทั่งปีค.ศ. 1857 เจ้าชายมิเคยทรงได้รับบรรดาศักดิขุนนางเลย พระองค์มิทรงเป็นเพียงแค่ผู้ดูแลสมเด็จพระราชินีนาถอย่างใกล้ชิด แต่ยังเป็นที่ปรึกษาทางด้านการเมืองคนสำคัญแทนลอร์ดเมลเบิร์นในฐานะบุคคลสำคัญที่เป็นผู้นำในชีวิตของพระองค์อีกด้วย ในการทรงพระครรภ์แรกของสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรีย เอ็ดเวิร์ด ออกซฟอร์ด ซึ่งมีอายุ 18 ปีได้พยายามลอบปลงพระชนม์พระราชินีขณะทรงประทับรถม้าพระที่นั่งกับเจ้าชายอัลเบิร์ตในกรุงลอนดอน ออกซฟอร์ดได้ยิงปืนออกไปสองครั้ง แต่กระสุนพลาดเป้าไปทั้งสองนัด เขาถูกพิจารณาว่าเป็นกบฏต่อชาติ แต่เขาได้รับการตัดสินให้พ้นความผิดเนื่องจากความวิกลจริต คำแก้ต่างของเขาเป็นที่สงสัยต่อหลายคน กล่าวคือ เขาอาจพยายามเรียกร้องความสนใจ แต่มีหลายคนกล่าวว่าการวางแผนประทุษร้ายจากพวกปฏิรูปการเมืองอยู่เบื้องหลังการลอบปลงพระชนม์ครั้งนี้ บางกลุ่มให้ข้อมูลว่าเป็นแผนการของกลุ่มสนับสนุนของกษัตริย์ เออร์เนส ออกัสตัสแห่งฮันโนเฟอร์ ซึ่งทรงเป็นรัชทายาทอยู่ในขณะนั้น ทฤษฎีในการวางแผนประทุษร้ายเหล่านี้ทำให้เกิดกระแสความรักชาติและความจงรักภักดีขึ้นภายในประเทศขึ้นมา การลอบยิงไม่ได้มีผลกระทบต่อพระพลานามัยของสมเด็จพระราชินีหรือพระครรภ์แม้แต่น้อย พระธิดาพระองค์แรกในเก้าพระองค์ของทั้งสองพระองค์ ซึ่งมีพระนามว่า วิกตอเรีย ประสูติเมื่อวันที่ 21 พฤศจิกายน ค.ศ. 1837 เมื่อพรรควิกภายใต้การนำของเมลเบิร์นแพ้การเลือกตั้งในปีค.ศ. 1838 และพรรคทอรีภายใต้การนำของพีลได้เข้ามารับหน้าที่แทน ก็ไม่มีเหตุการณ์กรณีห้องพระบรรทมเกิดขึ้นมาอีกครั้ง สมเด็จพระราชินีนาถยังคงมีพระราชหัตถเลขาโต้ตอบอย่างลับ ๆ กับลอร์ดเมลเบิร์น ซึ่งอิทธิพลของเขาค่อย ๆ จางหายลงไปในขณะที่ของเจ้าชายอัลเบิร์ตเพิ่มมากขึ้น ในวันที่ 13 มิถุนายน ค.ศ. 1842 สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียเสด็จพระราชดำเนินโดยรถไฟเป็นครั้งแรก โดยเสด็จออกจากสถานีรถไฟสโลฟ (ใกล้กับปราสาทวินด์เซอร์) ไปยังสะพานบิช็อป ที่อยู่ใกล้กับแพดดิงตัน (ในกรุงลอนดอน) ด้วยตู้ขบวนพระที่นั่งพิเศษที่จัดถวายโดยบริษัท Great Western Railway ในครั้งนี้มีผู้โดยเสด็จพร้อมกับพระองค์คือ เจ้าชายอัลเบิร์ต พระราชสวามี และ อิซามบาร์ด คิงด็อม บรูเนล วิศวกรของบริษัท การลอบปลงพระชนม์สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียสามครั้งเกิดขึ้นในปีค.ศ. 1842 ในวันที่ 29 พฤษภาคม ที่พระราชอุทยานเซนต์เจมส์ จอห์น ฟรานซิส (ซึ่งมีแนวโน้มว่าต้องการเรียกร้องความสนใจมากกว่า) ได้ยิงปืนไปที่พระราชินี (ซึ่งประทับในรถม้าพระที่นั่ง) แต่ถูกรวบตัวได้ทันควันโดยนายตำรวจชั้นสูงคนหนึ่งชื่อ วิลเลียม เทรานซ์ ส่วนฟรานซิสได้ถูกตัดสินมีโทษฐานเป็นกบฏต่อชาติ แต่โทษตายของเขาได้ถูกลดหย่อนเหลือแค่การเนรเทศออกนอกประเทศตลอดชีวิต เจ้าชายอัลเบิร์ตทรงเห็นว่าความพยายามในการลอบปลงพระชนม์ได้รับแรงจูงใจจากการปล่อยตัวออกซฟอร์ดในปีค.ศ. 1840 ในวันที่ 3 กรกฎาคม เพียงไม่กี่วันหลังจากฟรานซิสได้รับการหย่อนโทษ ก็มีเด็กวัยรุ่นชายอีกคนหนึ่งคือ จอห์น วิลเลียม บีนได้พยายามที่จะยิงสมเด็จพระราชินีนาถ แม้ว่าที่ปืนของเขาจะบรรจุด้วยกระดาษและยาสูบ การก่ออาชญากรรมของเขาก็ทำให้มีโทษถึงแก่ชีวิตได้ เจ้าชายอัลเบิร์ตซึ่งทรงเห็นว่าการลงโทษเช่นนี้ทารุณเกินไป จึงทรงสนับสนุนให้รัฐสภาออกพระราชบัญญัติการทรยศต่อชาติปีค.ศ. 1842 (Treason Act of 1842) ซึ่งระบุว่าการเล็งปืนพกยังพระราชินี ลอบทำร้ายพระองค์ ขวางปาสิ่งของยังพระองค์ ผลิตปืนพกหรืออาวุธอันตรายใด ๆ ต่อการปรากฏพระองค์ด้วยเจตนาให้พระองค์ตกพระทัย สามารถลงโทษได้ด้วยการจำคุกเป็นเวลาเจ็ดปีและการเฆี่ยนตี ดังนั้นบีน จึงได้รับโทษจำคุกเป็นเวลาสิบแปดเดือน อย่างไรก็ดี ทั้งตัวเขาและบุคคลอื่นที่ได้ละเมิดพระราชบัญญัติในอนาคตต่างก็ไม่ได้ถูกเฆี่ยนเลย พระราชสกุล สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียทรงอยู่ในราชวงศ์ฮันโนเฟอร์ แม้บางคนจะให้ราชสกุล d'Este หรือ Welf กับพระองค์ แต่ก็มิทรงจำเป็นต้องใช้ราชสกุลเหล่านี้ (เชื้อสายพระองค์อื่นในราชวงศ์ฮันโนเฟอร์ได้ใช้ราชสกุลฮันโนเฟอร์ในประเทศอังกฤษ) ส่วนพระราชสวามีของพระองค์ทรงอยู่ในราชวงศ์ซัคเซิน-โคบวร์คและโกทาและหลังจากการเสด็จสวรรคตของสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรีย ราชวงศ์นี้ได้ครองราชสมบัติอังกฤษด้วยตัวบุคคลคือ พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 7 พระราชโอรสและรัชทายาทในราชบัลลังก์ ตามธรรมเนียมปฏิบัติของพวกผู้ดีและเชื้อพระวงศ์ ภรรยาจะไม่ได้รับการเป็นสมาชิกในบ้านของสามี แต่ยังคงเป็นของบ้านตนเองอยู่ ดังนั้นสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียจึงมิได้ทรงอยู่ในราชวงศ์ซัคเซิน-โคบวร์คและโกทา ในฐานะทรงเป็นสตรีสมรสแล้ว นักวงศ์วานวิทยาได้กำหนดราชสกุลของพระองค์เป็น ฟอน เว็ตติน (von Wettin) ซึ่งอิงหลักฐานจากสำนักงานตราประจำราชตระกูลแห่งอังกฤษ (College of Arms) ดังนั้นบางครั้งพระองค์ทรงเป็นรู้จักว่า อเล็กซานดรินา วิกตอเรีย ฟอน เว็ตติน ราชสกุลเดิม ฮันโนเฟอร์ ขณะที่เจ้าชายทรงอยู่ในราชวงศ์ซัคเซิน-โคบวร์คและโกทา ราชวงศ์เยอรมันได้สืบเชื้อสายมาจากนสาขาของเจ้าชายเออร์เนสแห่งราชวงศ์เว็ตติน สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียทรงขอให้เจ้าพนักงานกำหนดหาสาขาของเจ้าชายอัลเบิร์ตและราชสกุลในการอภิเษกของพระองค์เองว่าเป็นอันใด หลังจากการตวจสอบบันทึกต่าง ๆ จากจดหมายเหตุในราชวงศ์ซัคเซิน-โคบวร์คและโกทา พวกเขารายงานว่าราชสกุลส่วนพระองค์ของพระราชสวามี ในฐานะที่เป็นเรื่องเกี่ยวกับสมาชิกพระองค์อื่นทั้งในสาขาของเจ้าชายเออร์เนสและเจ้าชายอัลเบิร์ต นั่นคือ เว็ตติน (หรือ ฟอน เว็ตติน) เอกสารต่าง ๆ ของสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียยังบันทึกถึงการไม่โปรดชื่อของราชสกุลนี้ไว้อีกด้วย พระเจ้าจอร์จที่ 5 พระราชนัดดาของพระองค์ทรงศึกษาถึงประเด็นดังกล่าวอย่างถี่ถ้วนอีกครั้งเมื่อทรงเปลี่ยนชื่อราชสกุลและราชวงศ์เป็นวินด์เซอร์ในปีค.ศ. 1917 สำนักงานตราประจำราชตระกูลได้แจ้งพระองค์ทรงทราบว่าราชสกุลเดิมก่อนการเปลี่ยนแปลงคือ เว็ตติน ในปี ค.ศ. 1958 พระบรมราชโองการตามคำแนะนำของคณะองคมนตรีได้ปรับเปลี่ยนการตัดสินใจในปีค.ศ. 1917 โดยการให้เชื้อสายในสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 บางพระองค์ใช้ชื่อราชสกุลเป็น เม้านท์แบ็ตเต็น-วินด์เซอร์ การให้ใช้ชื่อราชสกุลนี้ไม่ได้นำมาใช้กับเจ้าชายชาลส์ เจ้าชายแห่งเวลส์และพระโอรสทั้งสองพระองค์ แต่แค่ใช้กับเชื้อสายพระองค์อื่นของสมเด็จพระราชินีนาถกับเจ้าชายฟิลิปที่ไม่ได้ขึ้นครองราชสมบัติเพียงเท่านั้น ตามตัวบทกฎหมายแล้ว องค์พระประมุขที่ครองราชย์"ทุกพระองค์"ตั้งแต่ปีค.ศ. 1917 เป็นต้นไปมีพระราชสกุล "วินด์เซอร์" แม้ว่าจะเสด็จพระราชสมภพในพระราชวงศ์หรือไม่ก็ตาม การเมืองในยุควิกตอเรียตอนต้น คณะรัฐมนตรีของพีลต้องเผชิญกับวิกฤตการณ์อย่างหนึ่งซึ่งเกี่ยวกับการเลิกล้มกฎหมายข้าวโพด (ภาษีสินค้านำเข้าพวกธัญพืช) พวกพรรคทอรีหลาย ๆ คน (ตอนนั้นก็เป็นที่รู้จักว่า พวกอนุรักษนิยม) คัดค้านการล้มเลิกกฎหมายดังกล่าว แต่ว่าพวกพรรคทอรี (หรือ "พวกพีลไลท์") และพวกพรรดวิกโดยส่วนมากสนับสนุนกฎหมายนี้ พีลได้ลาออกเมื่อปีค.ศ. 1846 หลังจากการเลิกล้มกฎหมายได้ผ่านความเห็นชอบไปอย่างหวุดหวิด และลอร์ด จอห์น รัสเซลล์ได้เข้ามาทำหน้าที่แทน ถึงแม้ว่าคณะรัฐมนตรีของรัสเซลล์เป็นพวกวิกแต่ก็ไม่เป็นที่โปรดปรานต่อสมเด็จพระราชินีนาถ โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ก้าวร้าวต่อพระองค์คือ พาลเมอร์สตัน รัฐมนตรีต่างประเทศ ซึ่งทำการใด ๆ โดยไม่ปรึกษาคณะรัฐมนตรี นายกรัฐมนตรีและสมเด็จพระราชินีนาถอยู่บ่อยครั้ง ในปีค.ศ. 1849 สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียทรงฝากคำติเตียนกับลอร์ดรัสเซลล์ โดยทรงอ้างว่าพาล์มเมอร์สตันได้ส่งแถลงการณ์ทางราชการต่าง ๆ ไปยังประมุขต่างประเทศโดยที่พระองค์ไม่ทรงรับรู้ด้วย พระองค์ทรงเน้นย้ำถึงการคัดค้านอยู่หลายครั้งในปี ค.ศ. 1850 แต่ไม่ประสบผลสำเร็จ เมื่อถึงปีค.ศ. 1851 ลอร์ดพาล์มเมอร์สตันได้ถูกปลดออกจากตำแหน่ง โดยในตอนนั้นเขาได้ประกาศความเห็นชอบของรัฐบาลอังกฤษต่อการก่อรัฐประหารของประธานาธิบดีหลุยส์-นโปเลียน โบนาปาร์ตในประเทศฝรั่งเศสโดยไม่ได้ปรึกษากับนายกรัฐมนตรีมาก่อนล่วงหน้า ในช่วงเวลาที่รัสเซลล์เป็นนายกรัฐมนตรียังได้เห็นถึงการทำให้สมเด็จพระราชินีนาถทรงทุกข์โดยส่วนตัว ในปีค.ศ. 1849 ก็มีผู้ชายชาวไอริชที่ตกงานและอารมณ์หงุดหงิดที่ชื่อว่า วิลเลียม แฮมิลตัน พยายามทำให้สมเด็จพระราชินีนาถทรงตกพระทัยโดยการยิงปืนบรรจุดินปืนขณะที่รถม้าพระที่นั่งดำเนินไปตามถนน Constitution Hill ในกรุงลอนดอน แฮมิลตันมีโทษตามพระราชบัญญัติปี ค.ศ. 1842 โดยยอมรับว่าได้กระทำผิดและรับโทษสูงสุดด้วยการถูกเนรเทศออกนอกประเทศเป็นเวลาเจ็ดปี ในปีค.ศ. 1850 สมเด็จพระราชินีทรงได้รับการบาดเจ็บเมื่อพระองค์ทรงถูกจู่โจมจาก<b data-parsoid='{"dsr":[18108,18126,3,3]}'>โรเบิร์ต เพท ที่คาดว่าเป็นอดีตทหารในกองทัพที่วิกลจริต ในขณะที่สมเด็จพระราชินีนาถทรงประทับมาในรถม้าพระที่นั่ง เขาตีพระองค์ด้วยปืน ทำให้พระมาลาหลุดกระเด็นออกมาและทำให้พระองค์มีอาการฟกช้ำ ต่อมาเพทได้ถูกสอบสวนพิจารณาคดี เขาได้รับการพิสูจน์ว่าไม่มีความวิกลจริตเลยและได้รับโทษเช่นเดียวกับแฮมิลตัน ไอร์แลนด์ สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียในวัยดรุณีทรงตกหลุมรักประเทศไอร์แลนด์ โดยทรงเลือกที่จะเสด็จไปพักผ่อนที่เมืองคิลลาร์เนย์ ในมณฑลเคอร์รี่ ที่อยู่ในระหว่างกระบวนการที่ทำให้เป็นเมืองท่องเที่ยวชั้นแนวหน้าเมืองหนึ่งของศตวรรษที่ 19 ความรักในเกาะไอร์แลนด์ของพระองค์เข้ากันได้กับควาบอบอุ่นแบบไอริชช่วงแรกต่อสมเด็จพระราชินีนาถในวัยดรุณี เมื่อปีค.ศ. 1845 ไอร์แลนด์ประสบกับปัญหามันฝรั่งเหี่ยวแห้งที่ทำให้ชาวไอริชเสียชีวิตไปจำนวนหนึ่งล้านคนมากกว่าสี่ปีและอีกล้านคนได้อพยพออกนอกประเทศไป ในการตอบสนองปัญหาที่ต่อมาได้เรียกว่า "ความอดอยากมันฝรั่งในไอร์แลนด์" (Irish Potato Famine) พระนางทรงบริจาคเงินส่วนพระองค์ (จำนวน 5,000 ปอนด์สเตอร์ลิง) ให้กับชาวไอริชที่หิวโหย นโยบายต่าง ๆ ของลอร์ดรัสเซลล์ได้รับการตำหนิอยู่บ่อยครั้งในเรื่องการทำให้ความอดอยากอย่างรุนแรงเลวร้ายมากขึ้นไปอีก ทำให้ชาวไอริชหนึ่งล้านคนต้องเสียชีวิต ซึ่งส่งผลกระทบในด้านลบต่อชื่อเสียงของสมเด็จพระราชินีนาถในประเทศไอร์แลนด์ สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียทรงเป็นผู้สนับสนุนเข้มแข็งต่อชาวไอริช พระองค์ทรงสนับสนุนความแย้ง Maynooth Grant และได้ทรงทำให้เกิดเรื่องใหญ่ขณะเสด็จเยือนประเทศไอร์แลนด์ด้วยการเสด็จไปเยี่ยมโรงเรียนสอนศาสนา การเสด็จเยือนไอร์แลนด์อย่างเป็นทางการครั้งแรกของสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียในปีค.ศ. 1849 ได้จัดขึ้นอย่างเป็นเฉพาะกิจโดยลอร์ดคลาเร็นดอน ซึ่งเป็นผู้ว่าราชแห่งไอร์แลนด์ หัวหน้ากลุ่มบริหารของอังกฤษที่พยายามจะดึงความสนใจจากเรื่องความอดอยากและทำให้นักการเมืองอังกฤษตื่นตัวกับเรื่องความตึงเครียดของวิกฤติดังกล่าวในไอร์แลนด์โดยผ่านการเสด็จมาของสมเด็จพระราชินีนาถ ถึงแม้จะมีผลกระทบด้านลบในเรื่องความอดอยากต่อชื่อเสียงของสมเด็จพระราชินีนาถ พระองค์ก็ยังทรงเป็นที่นิยมชมชอบอย่างเพียงพอสำหรับพวกชาตินิยมในการจบการประชุมพรรคด้วยการร้องเพลง ก็อดเซฟเดอะควีน อย่างไรก็ตาม ในช่วงคริสต์ทศวรรษที่ 1870 และ 1880 ความชื่นชอบในระบอบกษัตริย์ได้เสื่อมถอยลงอย่างมาก โดยส่วนหนึ่งมาจากสมเด็จพระราชินีนาถทรงปฏิเสธที่จะเสด็จเยือนไอร์แลนด์เพื่อไปในการคัดค้านการตัดสินใจของเทศบาลเมืองดับลินที่จะไม่ร่วมแสดงความยินดีกับการอภิเษกสมรสของเจ้าชายแห่งเวลส์กับเจ้าหญิงอเล็กซานดราแห่งเดนมาร์ก และการประสูติของเจ้าชายอัลเบิร์ต วิกเตอร์ พระโอรสองค์โตของทั้งสองพระองค์ สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียทรงปฏิเสธความกดดันอันซ้ำซากจากนายกรัฐมนตรี ผู้ว่าราชการไอร์แลนด์และแม้แต่สมาชิกในพระราชวงศ์ต่าง ๆ มากมายในการสร้างพระราชฐานในประเทศไอร์แลนด์ ลอร์ดมิเดิลตัน อดีตหัวหน้าพรรคสหภาพแรงงานของไอร์แลนด์ ซึ่งเขียนบันทึกความทรงจำในปี ค.ศ. 1930 เรื่อง Ireland: Dupe or Heroine? (ไอร์แลนด์: การหลอกลวงหรือวีรสตรี) โดยบรรยายว่าการตัดสินใจดังกล่าวของพระองค์ถึงว่าเป็นหายนะแก่ระบอบกษัตริย์และการปกครองของอังกฤษในประเทศไอร์แลนด์ สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียเสด็จเยือนประเทศไอร์แลนด์เป็นครั้งสุดท้ายในปี ค.ศ. 1900 เพื่อทรงขอให้ชายชาวไอริชเข้าร่วมในกองทัพบกอังกฤษและสู้รบในสงครามบัวร์ครั้งที่สอง พวกฝ่ายค้านชาตินิยมต่อการเสด็จมาเยือนไอร์แลนด์ของพระองค์นำโดยอาร์เธอร์ กริฟฟิธ ที่ได้ก่อตั้งองค์กรหนึ่งที่ชื่อว่า Cumann na nGaedheal (ภาษาไอร์แลนด์: สมาคมแห่งชาวเกลส์) เพื่อรวมตัวกันคัดค้าน ในอีกห้าปีต่อมา กริฟฟิธได้ใช้ความคุ้นเคยต่าง ๆ ที่สร้างในช่วงการรณรงค์ต่อต้านการเสด็จเยือนไอร์แลนด์ของสมเด็จพระราชินีนาถเพื่อสร้างความเคลื่อนไหวทางการเมืองแบบใหม่ที่เรียกว่า ซินน์ ไฟน์ (Sinn Fein) การเป็นหม้าย เจ้าชายพระราชสวามีสิ้นพระชนม์ด้วยโรคไทฟอยด์[5]อย่างที่สงสัยกันเมื่อวันที่ 14 ธันวาคม ค.ศ. 1861 ได้สร้างความโทมนัสอย่างแสนสาหัสให้กับสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียซึ่งได้ทรงตกอยู่ในสภาพการไว้ทุกข์กึ่งถาวรและฉลองพระองค์เป็นสีดำตลอดพระชนม์ชีพที่เหลือ พระองค์ทรงหลีกเลี่ยงการปรากฏองค์ในที่สาธารณะและไม่ค่อยเสด็จเข้ากรุงลอนดอนในอีกหลายปีต่อมา การหลบพระองค์จากสาธารณชนทำให้มีพระนามเรียกเล่น ๆ ว่า "แม่หม้ายแห่งวินด์เซอร์" พระองค์ทรงเห็นเจ้าชายเอ็ดเวิร์ด เจ้าชายแห่งเวลส์ที่ทรงใช้ชีวิตวัยเยาว์อย่างไม่รอบคอบและเหลวไหลไร้สาระ เป็นต้นเหตุของการสิ้นพระชนม์ของพระชนก สมเด็จพระราชินีนาถทรงพึ่งพามหาดเล็กชาวสกอตชื่อ จอห์น บราวน์ เพิ่มมากขึ้น ถึงกับได้มีการกล่าวอ้างว่าทรงมีความสัมพันธ์แบบชู้สาวหรือการอภิเษกสมรสแบบเงียบ ๆ เกิดขึ้น แต่ทั้งสองข้อหาเป็นเพียงแค่การทำให้เสียชื่อเสียง ย่อหน้าหนึ่งในบทความของเปโตรเนลลา ไวแอ็ต ในหนังสือพิมพ์เดลีเมล์ (ฉบับวันที่ 2 พฤศจิกายน ค.ศ. 2549) กล่าวว่า วูดโรว์ ไวแอ็ต ซึ่งเป็นบิดาของเธอได้พบกับเอลิซาเบธ โบวส์-ลีออน พระราชชนนีในสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 ในทศวรรษที่ 1980 และเสด็จมาที่บ้านเพื่อรับประทานพระกระยาหารกลางวันและค่ำอยู่เป็นประจำ ครั้งหนึ่งของการรับประทานอาหารการสนทนาดำเนินมาถึงเรื่องของสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียกับจอห์น บราวน์ พระราชชนนีก็ทรงอ้างว่าพระองค์ทรงพบเอกสารในหอจดหมายเหตุของพระราชวงศ์ที่ปราสาทวินด์เซอร์ ซึ่งในนั้นเขียนไว้ว่าทั้งสองคนได้อภิเษกกัน เมื่อทรงถามพระองค์ว่าทรงทำเช่นไรกับการค้นพบเอกสารฉบับนั้น พระองค์ตรัสตอบว่าพระองค์ได้ทรงเผามันทิ้งไป สมุดบันทึกเล่มหนึ่งที่ถูกค้นพบเมื่อไม่นานมานี้บันทึกคำสารภาพที่คิดเอาเองขณะมีอาการตรีทูตของบาทหลวงประจำพระองค์สมเด็จพระราชินีนาถ ซึ่งเขาได้ยอมรับกับนักการเมืองคนหนึ่งว่าเขาได้เป็นประธานในการอภิเษกสมรสอย่างลับ ๆ ระหว่างสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียกับจอห์น บราวน์ นักประวัติศาสตร์แค่เพียงบางคนก็เชื่อความน่าเชื่อถือของสมุดบันทึกเล่มนี้ อย่างไรก็ดี พระศพของสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียได้วางลงอยู่ในพระศพ โดยมีของที่ระลึกสองชุดวางไว้บนพระศพตามความต้องการของพระองค์ ขวามือของพระองค์จะมีเสื้อคลุมของเจ้าชายอัลเบิร์ตตัวหนึ่งวางอยู่ ส่วนทางซ้ายมือจะเป็นเส้นผมของบราวน์วางไว้คู่กับรูปภาพของเขา ข่าวลือเกี่ยวกับความสัมพันธ์และการอภิเษกสมรสทำให้พระองค์มีพระนามเรียกเล่น ๆ อีกอย่างหนึ่งว่า "นางบราวน์" การปลีกพระองค์อยู่โดดเดี่ยวจากสาธารณชนทำให้ความนิยมในระบอบกษัตริย์เสื่อมถอยลงอย่างมาก และแม้กระทั่งผลักดันให้เกิดความเคลื่อนไหวของพวกสนับสนุนการเป็นสาธารณรัฐเพิ่มขึ้นไปด้วย แม้ว่าพระองค์จะทรงปฏิบัติพระราชกรณียกิจมากมาย แต่ก็มิได้ทรงมีบทบาทในการปกครองมากเท่าใดนัก ยังคงหลบซ่อนพระองค์อยู่ในพระราชฐานอย่างปราสาทบัลมอรัลในสกอตแลนด์ หรือ ตำหนักออสบอร์น บนเกาะไวท์ ในขณะนั้นรัฐสภาก็ได้การผ่านกฎหมายฉบับหนึ่งที่สำคัญที่สุดในศตวรรษที่ 19 คือ พระราชบัญญัติการปฏิรูป ค.ศ. 1867 (Reform Act 1867) ออกมา ลอร์ดพาล์มเมอร์สตันค้ดค้านการปฏิรูปการเลือกตั้งอย่างชนิดหัวชนฝา แต่สมัยการเป็นนายกรัฐมนตรีของเขาหมดลงหลังจากถึงแก่กรรมในปีค.ศ. 1865 ซึ่งเอิร์ลรัสเซลล์ (ซึ่งเป็นลอร์ด จอห์น รัสเซลล์ ในอดีต) ได้ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีแทน จากนั้นก็เป็นลอร์ดดาร์บี้ ซึ่งในสมัยการเป็นนายกรัฐมนตรีของเขาก็ได้ผ่านพระราชบัญญัติการปฏิรูปออกมาเป็นผลสำเร็จ ปลายพระชนม์ชีพ ค.ศ. 1887 สหราชอาณาจักรบริเตนใหญ่ก็ได้จัดงานพระราชพิธีกาญจนาภิเษกในกับสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรีย พระองค์ทรงครองราชสมบัติครบรอบปีที่ห้าสิบในวันที่ 20 มิถุนายน ค.ศ. 1887 โดยมีการจัดงานเลี้ยงพระกระยาหารซึ่งกษัตริย์และเจ้าชายจากราชวงศ์ในยุโรป 50 พระองค์ทรงได้รับเชิญมา แม้ว่าพระองค์จะมิทรงตระหนักถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้น แต่ก็มีการวางแผนไว้อย่างเปิดเผยโดยพวกต่อสู้เพื่ออิสรภาพชาวไอริชที่จะระเบิดมหาวิหารเวสต์มินส์เตอร์ขณะที่สมเด็จพระราชินีนาถเสด็จไปร่วมในงานขอบคุณพระเจ้า การลอบปลงพระชนม์ครั้งนี้เป็นที่รู้จักกันว่า "The Jubilee Plot" (แผนลอบสังหารในงานกาญจนาภิเษก) วันต่อมาพระองค์ทรงประทับในขบวนเสด็จ ซึ่งมาร์ค ทเวนได้กล่าวไว้ว่า "ทอดยาวไปสุดสายตาตลอดสองข้างฝั่ง" ในช่วงเวลานั้นสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียทรงเป็นองค์พระมุขอังกฤษที่เป็นที่นิยมอย่างสูงสุด สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียก็ต้องทรงอดทนกับสมัยการเป็นนายกรัฐมนตรีของวิลเลียม เอวาร์ต แกลดสโตนอีกครั้งหนึ่งในปี ค.ศ. 1892 หลังจากพระราชบัญญัติปกครองตนเองของไอร์แลนด์ของเขาไม่ได้รับคะแนนเสียง เขาจึงลาออกไปในปีค.ศ. 1894 แล้วมีผู้มารับหน้าที่แทนคือ ลอร์ดโรสเบรี ซึ่งสังกัดพรรคเสรีนิยมที่สนับสนุนลัทธิจักรวรรดินิยม แล้วมีผู้สืบทอดตำแหน่งนายกรัฐมนตรีคือ ลอร์ดซอลสบรี ซึ่งดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีจวบจนกระทั่งสิ้นรัชกาลของสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรีย 22 กันยายน ค.ศ. 1896 สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียทรงแซงหน้าพระเจ้าจอร์จที่ 3 ในฐานะที่ทรงเป็นองค์พระประมุขที่ทรงครองราชสมบัติยาวนานที่สุดในประวัติศาสตร์อังกฤษ สกอตแลนด์ และสหราชอาณาจักร พระองค์จึงทรงประสงค์ให้เลื่อนการเฉลิมฉลองของประชาชนแบบพิเศษต่าง ๆ ออกไปถึงปีค.ศ. 1897 พร้อมพระราชพิธีพัชราภิเษกของพระองค์ นายโจเซฟ แชมเบอร์เลน รัฐมนตรีว่าการกระทรวงอาณานิคมได้เสนอว่าพระราชพิธีพัชราภิเษกควรจะจัดให้เป็นการเฉลิมฉลองทั่วจักรวรรดิอังกฤษ ดังนั้นนายกรัฐมนตรีของอาณานิคมที่ปกครองตนเองต่าง ๆ พร้อมกับครอบครัวได้รับเชิญให้มาร่วมในงานฉลอง ในขบวนเสด็จที่สมเด็จพระราชินีนาถทรงเข้าร่วมประกอบด้วยกองทหารจากอาณานิคมและดินแดนในปกครองอังกฤษแต่ละแห่ง พร้อมกับทารที่ส่งมาจากเจ้าครองรัฐหรือหัวหน้าดินแดนของอินเดีย (ซึ่งขึ้นกับสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรีย จักรพรรดินีนาถแห่งอินเดีย) การเฉลิมฉลองพระราชพิธีพัชราภิเษกก็ได้เป็นโอกาสที่แสดงถึงความรักอันท่วมท้นอย่างมากต่อสมเด็จพระราชินีนาถในวัย 70 พรรษาเศษ ซึ่งในขณะนั้นได้ประทับอยู่บนรถเข็น นักประวัติศาสตร์บางคนคิดว่าสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียทรงฉลองพระองค์สีขาวในพระราชพิธีพัชราภิเษกเพียงเท่านั้น ถึงแม้จะมิทรงสีดำอย่างที่ทรงฉลองพระองค์มาตลอดเวลาตั้งแต่การสิ้นพระชนม์ของพระราชสวามี ช่วงปลายพระชนม์ชีพของสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรีย สหราชอาณาจักรได้เข้าไปเกี่ยวข้องกับสงครามบัวร์ครั้งที่สอง ซึ่งได้รับการสนับสนุนอย่างกระตือรือร้นจากพระองค์ ชีวิตส่วนพระองค์ก็ทรงพบกับความโทมนัสอยู่หลายครั้ง รวมถึงการสิ้นพระชนม์ของพระราชโอรสทั้งสองพระองค์คือ เจ้าชายอัลเฟรด ดยุกแห่งซัคเซิน-โคบวร์คและโกทา (ซึ่งก็คือ ดยุกแห่งเอดินบะระ) และเจ้าชายเลโอโพลด์ ดยุกแห่งออลบานี และพระราชธิดาคือ เจ้าหญิงอลิซ (ต่อมาคือ แกรนด์ดัชเชสพระชายาแห่งเฮสส์) และพระราชนัดดาสามพระองค์คือ เจ้าชายอัลเบิร์ต วิกเตอร์ ดยุกแห่งคลาเรนซ์ เจ้าชายอัลเฟรดแห่งเอดินบะระและซัคเซิน-โคบวร์คและโกทา และเจ้าชายคริสเตียน วิกเตอร์แห่งชเลสวิก-โฮลชไตน์ การปฏิบัติพระราชกรณียกิจในด้านพิธีการต่อประชาชนครั้งสุดท้ายเกิดขึ้นในปี ค.ศ. 1899 เมื่อเสด็จไปในการวางฐานหินสำหรับอาคารหลังใหม่ของพิพิธภัณฑ์เซาท์เค็นชิงตัน ซึ่งเป็นที่รู้จักกันในปัจจุบันคือ พิพิธภัณฑ์วิกตอเรียและอัลเบิร์ต สวรรคต ตามธรรมเนียมที่ได้ทรงปฏิบัติมาตลอดตั้งแต่การเป็นหม้าย สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียทรงใช้เวลาในวันคริสต์มาสที่ตำหนักออสบอร์น (เจ้าชายอัลเบิร์ต ทรงออกแบบไว้) อยู่บนเกาะไวท์ พระองค์เสด็จสวรรคตในที่แห่งนั้นด้วยอาการเส้นพระโลหิตแตกในสมองเมื่อวันที่ 22 มกราคม ค.ศ. 1901 สิริพระชนมพรรษา 81 พรรษา ขณะใกล้สวรรคตได้มีพระราชโอรส ซึ่งจะขึ้นครองราชสมบัติเป็นกษัตริย์องค์ต่อไปและจักรพรรดิวิลเฮล์มที่ 2 แห่งเยอรมนี พระราชนัดดาพระองค์ใหญ่เสด็จมาเฝ้า พระราชโอรสของพระองค์ได้ยกพระศพลงในโลง ซึ่งฉลองพระองค์สีขาวและผ้าคลุมหน้าอภิเษกสมรสอย่างที่มีพระประสงค์เอาไว้ งานพระราชพิธีศพมีขึ้นในวันที่ 2 กุมภาพันธ์ และหลังจากตั้งพระศพไว้ให้ประชาชนเคารพเป็นเวลาสองวัน พระศพของพระองค์ถูกฝังลงเคียงข้างเจ้าชายอัลเบิร์ตในสุสานหลวงฟร็อกมอร์ ปราสาทวินด์เซอร์[6] เนื่องจากสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียมิโปรดงานพิธีศพสีดำ กรุงลอนดอนจึงประดับประดาด้วยระย้าที่เป็นสีม่วงและสีขาว ที่จริงแล้วเมื่อพระศพฝังลงในสุสานหลวงฟร็อกมอร์แล้ว หิมะก็เริ่มตกลงมาทำให้พื้นดินกลายเป็นสีขาว ซึ่งทำให้แนวคิดเรื่องงานพิธีศพของพระองค์สมบูรณ์แบบ สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียทรงครองสิริราชสมบัติรวมทั้งสิ้นหกสิบสามปี เจ็ดเดือน สองวัน ซึ่งเป็นรัชกาลที่ยาวนานที่สุดในประวัติศาสตร์อังกฤษ เจ้าชายแห่งเวลส์ พระราชโอรสองค์โตในสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียทรงสืบราชสมบัติเป็นพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 7 การเสด็จสวรรคตของพระองค์ทำให้การปกครองของราชวงศ์ฮันโนเฟอร์สิ้นสุดลงในสหราชอาณาจักรบริเตนใหญ่ ส่วนพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 7 ทรงอยู่ในราชวงศ์ซัคเซิน-โคบวร์คและโกทา ซึ่งสืบทอดมาจากพระชนกคือ เจ้าชายอัลเบิร์ต พระราชอิสริยยศ 24 พฤษภาคม ค.ศ. 1819 - 20 มิถุนายน ค.ศ. 1837: เจ้าหญิงวิกตอเรียแห่งเคนต์ 20 มิถุนายน ค.ศ. 1837 - 22 มกราคม ค.ศ. 1901: สมเด็จพระราชินีนาถ พระราชอิสริยยศเต็มเมื่อเสด็จสวรรคตคือ: "สมเด็จพระนางเจ้าวิกตอเรียในพระกรุณาพระเจ้า พระราชินีนาถแห่งสหราชอาณาจักรบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์ องค์อัครศาสนูปถัมภก จักรพรรดินีนาถแห่งอินเดีย"[7][8] ตราอาร์ม (นอกสกอตแลนด์)ตราอาร์ม (ในสกอตแลนด์) เครื่องราชอิสริยาภรณ์ [9] พระราชโอรสและธิดา ดูเพิ่มเติมที่ พระราชสันตติวงศ์ในสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรีย เจ้าหญิงวิกตอเรีย พระราชกุมารี (วิกตอเรีย อเดเลด แมรี่ หลุยซา; 21 พฤศจิกายน ค.ศ. 1840 - 5 สิงหาคม ค.ศ. 1901) ทรงได้รับการเฉลิมพระอิสริยยศเป็น พระราชกุมารี เมื่อวันที่ 19 มกราคม ค.ศ. 1841 ทรงอภิเษกสมรสเมื่อวันที่ 25 มกราคม ค.ศ. 1858 ณ โบสถ์หลวง พระราชวังเซนต์เจมส์ กรุงลอนดอน กับ จักรพรรดิฟรีดริชที่ 3 แห่งเยอรมนี (18 ตุลาคม ค.ศ. 1831 - 15 มิถุนายน ค.ศ. 1888) สมเด็จพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 7 (อัลเบิร์ต เอ็ดเวิร์ด; 9 พฤศจิกายน ค.ศ. 1841 - 6 พฤษภาคม ค.ศ. 1910) ทรงดำรงพระอิสริยยศเป็น ดยุกแห่งคอร์นวอลล์และโรธเซย์ เอิร์ลแห่งแคร์ริค บารอนเรนฟรูว์ ลอร์ดแห่งไอเอิลส์ เจ้าชายและจอมทัพแห่งสกอตแลนด์ ตั้งแต่แรกประสูติ ทรงได้รับการเฉลิมพระอิสริยยศเป็น เจ้าชายแห่งเวลส์และเอิร์ลแห่งเชสเตอร์ เมื่อวันที่ 8 ธันวาคม ค.ศ. 1841 ทรงได้รับการเฉลิมพระอิสริยยศเป็น เอิร์ลแห่งดับลิน เมื่อวันที่ 17 มกราคม ค.ศ. 1850 เสด็จขึ้นครองราชสมบัติสืบต่อจากสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรีย พระบรมราชชนนี เมื่อวันที่ 22 มกราคม ค.ศ. 1901 ทรงอภิเษกสมรสในวันที่ 10 มีนาคม ค.ศ. 1863 ณ โบสถ์เซ็นต์จอร์จ ปราสาทวินด์เซอร์ กับ เจ้าหญิงอเล็กซานดราแห่งเดนมาร์ก (1 ธันวาคม ค.ศ. 1844 - 20 พฤศจิกายน ค.ศ. 1925) เจ้าหญิงอลิซ (อลิซ ม็อด แมรี่; 25 เมษายน ค.ศ. 1843 - 14 ธันวาคม ค.ศ. 1878) ทรงอภิเษกสมรสเมื่อวันที่ 1 กรกฎาคม ค.ศ. 1862 ณ ตำหนักออสบอร์น เกาะไวท์ กับ แกรนด์ดยุกลุดวิกที่ 4 แห่งเฮสส์และไรน์ (ประสูติ 12 กันยายน ค.ศ. 1837 สิ้นพระชนม์ 13 มีนาคม ค.ศ. 1892) เจ้าชายอัลเฟรด ดยุกแห่งซัคเซิน-โคบวร์คและโกทา (อัลเฟรด เออร์เนส อัลเบิร์ต; 6 สิงหาคม ค.ศ. 1844 - 30 กรกฎาคม ค.ศ. 1900) ทรงได้รับการเฉลิมพระอิสริยยศเป็น ดยุกแห่งเอดินบะระ เอิร์ลแห่งอัลส์เตอร์และเคนต์ เมื่อวันที่ 24 พฤษภาคม ค.ศ. 1866 เสวยราชสมบัติสืบต่อจากพระปิตุลาเป็น ดยุกแห่งซัคเซิน-โคบวร์คและโกทา เมื่อวันที่ 22 สิงหาคม ค.ศ. 1893 ทรงอภิเษกสมรสเมื่อวันที่ 23 มกราคม ค.ศ. 1874 ณ พระราชวังฤดูหนาว กรุงเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก กับ แกรนด์ดัชเชสมารี อเล็กซานดรอฟนาแห่งรัสเซีย (17 ตุลาคม ค.ศ. 1853 - 24 ตุลาคม ค.ศ. 1920) เจ้าหญิงเฮเลนา (เฮเลนา ออกัสตา วิกตอเรีย; 25 พฤษภาคม ค.ศ. 1846 - 9 มิถุนายน ค.ศ. 1923) ทรงอภิเษกสมรสเมื่อในวันที่ 5 กรกฎาคม ค.ศ. 1866 ณ ปราสาทวินด์เซอร์ กับ เจ้าชายคริสเตียนแห่งชเลสวิก-โฮลชไตน์-ซอนเดอร์บูร์ก-ออกัสเต็นบูร์ก (22 มกราคม ค.ศ. 1831 - 28 ตุลาคม ค.ศ. 1917) เจ้าหญิงลูอิส (ลูอิส แคโรไลน์ อัลเบอร์ตา; 18 มีนาคม ค.ศ. 1848 - 3 ธันวาคม ค.ศ. 1939) ทรงอภิเษกสมรสเมื่อวันที่ 21 มีนาคม ค.ศ. 1871 ณ โบสถ์เซ็นต์จอร์จ ปราสาทวินด์เซอร์ กับ จอห์น ดักลาส ซูเธอร์แลนด์ แคมป์เบลล์ (เกิด 6 สิงหาคม ค.ศ. 1845 ตาย 2 พฤษภาคม ค.ศ. 1914) ดยุกที่ 9 แห่งอาร์กายล์ ข้าหลวงต่างพระองค์แห่งแคนาดา (25 พฤศจิกายน ค.ศ. 1878 - 22 ธันวาคม ค.ศ. 1880) เจ้าชายอาร์เธอร์ ดยุกแห่งคอนน็อตและสแตรธเอิร์น (อาร์เธอร์ วิลเลียม แพทริค อัลเบิร์ต; 1 พฤษภาคม ค.ศ. 1850 - 16 มกราคม ค.ศ. 1942) ทรงได้รับการเฉลิมพระอิสริยยศเป็น ดยุกแห่งคอนน็อทและสแตรเธิร์น เอิร์ลแห่งซัสเซ็กส์ เมื่อวันที่ 24 พฤษภาคม ค.ศ. 1874 ทรงดำรงตำแหน่งข้าหลวงต่างพระองค์แห่งแคนาดา (13 ตุลาคม ค.ศ. 1911 - 16 ตุลาคม ค.ศ. 1916) ทรงอภิเษกสมรสวันที่ 13 มีนาคม ค.ศ. 1879 ณ โบสถ์เซนต์จอร์จ ปราสาทวินด์เซอร์ กับ เจ้าหญิงหลุยส์ มาร์กาเรเทแห่งปรัสเซีย (ประสูติ 25 มิถุนายน ค.ศ. 2403 สิ้นพระชนม์ 14 มีนาคม ค.ศ. 1917) เจ้าชายลีโอโพลด์ ดยุกแห่งออลบานี (ลีโอโพลด์ จอร์จ ดันแคน อัลเบิร์ต; 7 เมษายน ค.ศ. 1853 - 28 มีนาคม ค.ศ. 1884) ทรงได้รับการเฉลิมพระอิสริยยศเป็น ดยุกแห่งอัลบานี เอิร์ลแห่งคลาเรนซ์ และ บารอนอาร์คโลว์ เมื่อวันที่ 24 พฤษภาคม ค.ศ. 1881 ทรงอภิเษกสมรสเมื่อวันที่ 27 เมษายน ค.ศ. 1882 ณ โบสถ์เซนต์จอร์จ ปราสาทวินด์เซอร์ กับ เจ้าหญิงเฮเลนาแห่งวัลเด็คและไพร์มอนท์ (17 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1861 - 1 กันยายน ค.ศ. 1922) เจ้าหญิงเบียทริซ (เบียทริซ แมรี่ วิกตอเรีย ฟีโอดอรา; 14 เมษายน ค.ศ. 1857 - 26 ตุลาคม ค.ศ. 1944) ทรงอภิเษกสมรสเมื่อวันที่ 23 กรกฎาคม ค.ศ. 1885 ณ โบสถ์วิปปิงแฮม ใกล้ตำหนักออสบอร์น เกาะไวท์ กับ เจ้าชายเฮนรีแห่งบัทเท็นแบร์ก (5 ตุลาคม ค.ศ. 1858 - 20 มกราคม ค.ศ. 1896) พระราชตระกูล Family of Main Page 16. พระเจ้าจอร์จที่ 2 แห่งบริเตนใหญ่8. เจ้าชายเฟรเดอริก เจ้าชายแห่งเวลส์17. คาโรลีนแห่งบรันเดินบวร์ค-อันส์บัค4. พระเจ้าจอร์จที่ 3 แห่งสหราชอาณาจักร18. ฟรีดริชที่ 2 ดยุกแห่งซัคเซิน-โกทา-อัลเทินบวร์ค9. เจ้าหญิงออกัสตาแห่งซัคเซิน-โกทา19. เจ้าหญิงมักดาเลนา ออกัสตา แห่งอันฮัลท์-เซิร์บสท์2. เจ้าชายเอ็ดเวิร์ด ดยุกแห่งเคนต์และสแตรเธิร์น20. อดอลฟัส ฟรีดริชที่ 2 ดยุกแห่งเมคเลินบวร์ค-ชเตรลิท10. คาร์ล ลุดวิจ ฟรีดริช ดยุกแห่งเมคเลินบวร์ค-ชเตรลิทซ์ เจ้าชายแห่งมิรอว์21. เจ้าหญิงคริสเทียน เอมิลี แห่งชวาซบูร์ก-ซนเดอร์สเฮาเซิน5. ชาร์ลอตต์แห่งเมคเลินบวร์ค-ชเตรลิทซ์22. เออร์เนส ฟรีดริชที่ 1 ดยุกแห่งซัคเซิน-ฮิลดบูร์กเฮาเซิน11. เจ้าหญิงเอลีซาเบธ อัลเบอร์ไทน์ แห่งซัคเซิน-ฮิลดบูร์กเฮาเซิน23. Countess Sophia Albertine of Erbach-Erbach1. พระนางเจ้าวิกตอเรียแห่งสหราชอาณาจักร24. ฟรันซ์ โยเซียส ดยุกแห่งซัคเซิน-โคบวร์ค-ซาลเฟลด์12. เออร์เนส ฟรีดริช ดยุกแห่งซัคเซิน-โคบวร์ค-ซาลเฟลด์25. เจ้าหญิงอันนา โซฟี แห่งชวาซบูร์ก-รูดอลสตัดท์6. ฟรันซ์ ดยุกแห่งซัคเซิน-โคบวร์ค-ซาลเฟลด์26. แฟร์ดีนันด์ อัลแบร์ทที่ 2 ดยุกแห่งบรันสวิก-โวลเฟนบึทเทิล13. เจ้าหญิงโซฟี อังโทยเนทท์ แห่งบรันสวิก-โวลเฟนบึทเทิล27. เจ้าหญิงอังโทยเนทท์แห่งบรันสวิก-โวลเฟนบึทเทิล3. เจ้าหญิงวิกตอเรียแห่งซัคเซิน-โคบวร์ค-ซาลเฟลด์28. ไฮน์ริชที่ 29 เคานต์แห่งร็อยส์-เอเบอร์สดอร์ฟ14. ไฮน์ริชที่ 24 เคานต์แห่งร็อยส์-เอเบอร์สดอร์ฟ29. เคานเตสโซฟี ทีโอโดรา แห่งคัสเทิล-เรมลิงเงิน7. เคานเตสออกัสตาแห่งร็อยส์-เอเบอร์สดอร์ฟ30. จอร์จ ออกัส เคานต์แห่งเออร์บาค-เชินแบร์ก15. เคานเตสคาโรไลน์ เออร์เนสทีน แห่งเออร์บาค-เชินแบร์ก31. Countess Ferdinande Henriette of Stolberg-Gedern มรดกตกทอด สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียเป็นพระประมุขสมัยใหม่พระองค์แรกของประเทศอังกฤษ พระประมุของค์ก่อน ๆ ทรงเป็นผู้เข้าไปมีบทบาทอย่างแท้จริงในกระบวนการปกครองบ้านเมือง ความต่อเนื่องของการปฏิรูปด้านกฎหมายต่าง ๆ ทำให้เห็นถึงอำนาจของสภาสามัญเพิ่มมากขึ้น ซึ่งส่งผลเสียต่อสภาขุนนางและสถาบันกษัตริย์ เพราะบทบาทขององค์ประมุขกลายเป็นสัญลักษณ์มากขึ้น นับตั้งแต่รัชกาลของสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียเป็นต้นมา องค์พระประมุข "ทรงมีสิทธิจะได้รับคำปรึกษา มีสิทธิจะแนะนำ และมีสิทธิจะตักเตือน" ตามคำกล่าวของวอลเตอร์ เบจฮอต นักหนังสือพิมพ์ชาวอังกฤษ ในฐานะที่สถาบันกษัตริย์ของสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียทรงเป็นทางสัญลักษณ์มากกว่าทางการเมือง มันก็แสดงถึงการมุ่งเน้นอย่างแข็งขันถึงคุณค่าของครอบครัวและศีลธรรมจรรยา ตรงข้ามกับเรื่องอื้อฉาวส่วนบุคคล ทางการเงินหรือการล่วงละเมิดทางเพศ ซึ่งได้เกี่ยวข้องกับสมาชิกคนก่อน ๆ ในราชวงศ์ฮันโนเฟอร์และทำให้สถาบันกษัตริย์ต้องมัวหมอง รัชกาลของสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียได้สร้างแนวความคิดในการเป็น"สถานบันพระมหากษัตริย์แบบครัวเรือน"ให้กับประเทศอังกฤษซึ่งชนชั้นกลางที่เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วสามารถร่วมอยู่ได้ ในทางระหว่างประเทศ สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียทรงเป็นบุคคลที่สำคัญโดดเด่น ไม่ใช่เพียงแค่ภาพพจน์หรืออิทธิพลของอังกฤษอันผ่านทางจักรวรรดิ แต่ยังมาจากความเชื่อมโยงของครอบครัวทั่วทั้งพระราชวงศ์ต่าง ๆ ในทวีปยุโรป ก็ทำให้มีพระนามเรียกเล่นแบบรักใคร่ว่า "พระอัยยิกาแห่งยุโรป" ตัวอย่างของสภาวะดังกล่าวสามารถเห็นได้จากความจริงที่ว่าพระประมุขสามพระองค์หลักที่ประเทศของพระองค์ได้เข้าไปเกี่ยวข้องในสงครามโลกครั้งที่ 1โดยอยู่คนละฝ่ายเป็นพระราชนัดดาในสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียหรืออภิเษกสมรสกับหนึ่งในพระราชนัดดาของพระองค์ พระราชโอรสและธิดาแปดในเก้าองค์ทรงอภิเษกสมรสกับสมาชิกในพระราชวงศ์ต่าง ๆ ของยุโรป ส่วนอีกพระองค์ที่เหลือคือ เจ้าหญิงหลุยส์ ทรงอภิเษกสมรสกับข้าหลวงต่างพระองค์แห่งแคนาดาคนแรก สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียทรงเป็นพาหะของโรคเฮโมฟีเลียที่เป็นที่รู้จักพระองค์แรกในเชื้อสายกษัตริย์ แต่ยังไม่ทราบแน่ชัดว่าพระองค์ทรงเป็นพาหะได้อย่างไร มันอาจจะเป็นผลมาจากการกลายพันธุ์ของเชื้ออสุจิ เพราะพระชนกของพระองค์มีพระชนมายุห้าสิบสองพรรษาเมื่อทรงปฏิสนธิในพระครรภ์ อีกทั้งยังมีข่าวลือว่าดยุกแห่งเคนต์มิใช่พระชนกที่แท้จริงของสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรีย และที่จริงเป็นพระธิดาของเซอร์ จอห์น คอนรอย ซึ่งเป็นราชเลขานุการส่วนพระองค์และชู้รักนามกระฉ่อนชาวไอริชของพระชนนี ขณะมีหลักฐานบางอย่างในการกล่าวอ้างถึงความสัมพันธ์ระหว่างดัชเชสกับคอนรอย (พระองค์ทรงอ้างกับดยุกแห่งเวลลิงตันว่าทรงเห็นเหตุการณ์ระหว่างทั้งสองด้วยพระองค์เอง) แต่ประวัติทางการแพทย์ของคอนรอยก็ไม่แสดงถึงหลักฐานการเป็นโรคเฮโมฟีเลียในครอบครัวของเขา หรือได้รับเชื้อผ่านมาทางสายผู้ชายในครอบครัวเลย มันน่าจะเป็นไปได้อย่างมากว่าพระองค์ทรงได้รับโรคเฮโมฟีเลียมาจากพระชนนี แม้ว่าจะไม่พบประวัติการเป็นโรคดังกล่าวในราชวงศ์ของพระชนนี สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียมิได้ทรงเป็นโรคเฮโมฟีเลีย แต่ทรงถ่ายทอดไปยังไปยังเจ้าหญิงอลิซและเจ้าหญิงเบียทริซในฐานะพาหะของโรค และเจ้าชายเลโอโพลด์ทรงได้รับผลกระทบจากโรคนี้อย่างเต็มที่ บุคคลซึ่งรับเคราะห์จากโรคเฮโมฟีเลียอันโด่งดังที่สุดในพระราชสันตติวงศ์ของพระองค์เป็นพระราชปนัดดา พระนามว่า แกรนด์ดยุกอเล็กซิส มกุฎราชกุมารแห่งรัสเซีย อย่างไรก็ดี เชื้อสายของโรคเฮโมฟีเลียในสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียน่าจะสูญสิ้นไปแล้ว ก็ยังอาจจะมีสาขาที่เป็นโรคนี้หลงเหลืออยู่ในราชวงศ์สเปน แต่ในปี ค.ศ. 2007 โรคเฮโมฟีเลียยังมิได้เกิดขึ้นมาให้เห็นเลย ในปี ค.ศ. 2007 องค์พระประมุของค์ปัจจุบันและอดีตพระประมุขในราชวงศ์ต่าง ๆ ของทวีปยุโรปที่ทรงสืบเชื้อสายมาจากสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียคือ สมเด็จพระราชินีนาถแห่งสหราชอาณาจักร (พระราชสวามี) สมเด็จพระราชาธิบดีแห่งนอร์เวย์ สมเด็จพระราชาธิบดีแห่งสวีเดน สมเด็จพระราชินีนาถแห่งเดนมาร์ก สมเด็จพระราชาธิบดีแห่งสเปน สมเด็จพระราชาธิบดีแห่งกรีซ (ถูกปลดออกจากราชบัลลังก์) และสมเด็จพระราชาธิบดีแห่งโรมาเนีย (ถูกถอดออกจากราชบัลลังก์) แล้วยังมีผู้อ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์แห่งเซอร์เบีย รัสเซีย ปรัสเซียและเยอรมนี ซัคเซิน-โคบวร์คและโกทา ฮันโนเฟอร์ เฮสส์ และบาเดินที่ล้วนเป็นพระราชสันตติวงศ์ของพระองค์ด้วยเช่นกัน เกร็ดความรู้เล็กน้อย 510 บุคคลแรกในรายชื่อของสายลำดับการสืบราชบัลลังก์อังกฤษในปัจจุบันสืบเชื้อสายมาจากสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรีย พระเป็นพระอัยยิกาเมื่อพระชนมพรรษา 39 พรรษา และพระปัยยิกาเมื่อพระชนมพรรษา 59 พรรษา พระองค์ทรงดำรงพระชนม์ชีพยาวนานกว่าพระราชโอรสและธิดาสามในเก้าพระองค์ ในอีกเจ็ดเดือนจะเป็นพระองค์ที่สี่ (คือ เจ้าหญิงวิกตอเรีย พระราชกุมารี พระราชธิดาองค์โต ซึ่งสิ้นพระชนม์ด้วยมะเร็งในกระดูกสันหลังเมื่อเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1901 สิริพระชนมายุ 60 พรรษา) พระองค์ทรงดำรงพระชนม์ชีพยาวนานกว่าพระราชนัดดาสิบเอ็ดในสี่สิบสองพระองค์ พระองค์ทรงดำรงพระชนม์ชีพยาวนานกว่าพระราชปนัดดาสามในแปดสิบแปดพระองค์ ในเดือนตุลาคม ค.ศ. 2552 มีพระราชปนัดดาซึ่งยังทรงพระชนม์ชีพพระองค์สุดท้ายของสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรีย คือ เคานต์ คาร์ล โยฮัน เบอร์นาด็อต (ประสูติ 31 ตุลาคม ค.ศ. 1916 ขณะนี้มีพระชนมายุ 93 พรรษา) สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียทรงเป็นพระราชินีนาถแห่งแคนาดาพระองค์แรกโดยทางพฤตินัย ดินแดนในปกครองแห่งแคนาดา (The Dominion of Canada) ได้สถาปนาขึ้นมาในช่วงรัชกาลของสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรีย ทำให้เป็นพระประมุขแห่งแคนาดาพระองค์แรก สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียทรงเป็นพระราชินีนาถแห่งออสเตรเลียพระองค์แรกในทางพฤตินัยจากการรวมตัวเป็นสหพันธรัฐเมื่อวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 1901 จนกระทั่งถึงการเสด็จสวรรคตของพระองค์ในวันที่ 22 มกราคม ค.ศ. 1901 การกระทำสิ่งแรกหลังจากเสวยราชสมบัติแล้วคือ การย้ายพระแท่นบรรทมออกจากห้องของพระชนนี ในทุกวันเป็นเวลาสี่สิบปีหลังจากการสิ้นพระชนม์ของเจ้าชายพระราชสวามี สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียทรงรับสั่งให้วางฉลองพระองค์ต่าง ๆ ของเจ้าชายใหม่ทุกครั้งบนพระแท่นบรรทมในห้องชุดของพระองค์ที่ปราสาทวินด์เซอร์ สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียทรงเริ่มประเพณีการสวมชุดสีขาวของเจ้าสาวในวันแต่งงาน ก่อนหน้าการอภิเษกสมรสของพระองค์ เจ้าสาวจะใส่ชุดที่สวยที่สุดโดยไม่มีสีที่เฉพาะเจาะจงเป็นพิเศษ ในปี ค.ศ. 1860 พระองค์เป็นพระประมุขอังกฤษพระองค์แรกที่ทรงฉายพระรูป โดยช่างภาพคือ โจเบซ เอ็ดวิน มายาล พระองค์ทรงแซงหน้าพระเจ้าจอร์จที่ 3 พระอัยกาธิราชในฐานะที่เป็นพระประมุขอังกฤษซึ่งมีพระชนม์ชีพยืนยาวที่สุดเมื่อมีพระชนมพรรษา 81 พรรษา 240 วันเมื่อวันที่ 19 มกราคม ค.ศ. 1901 เพียงสามวันก่อนการเสด็จสวรรคต พระองค์ทรงดำรงพระชนม์ชีพสามในสี่ส่วนเป็นสมเด็จพระราชินีนาถ ซึ่งเป็นอัตราที่สูงที่สุดของประมุขอังกฤษพระองค์ใด ๆ นับแต่การคืนสู่ระบอบกษัตริย์ในปี ค.ศ. 1560 เจ้าชายอัลเบิร์ต พระราชสวามีทรงนำต้นคริสต์มาสเข้ายังราชสำนักและก็ไม่ช้าได้กลายเป็นต้นแบบนำไปใช้แก่พสกนิกรของสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรีย พระองค์ทรงถนัดพระหัตถ์ซ้ายและทรงได้ถ่ายทอดพันธุกรรมการถนัดมือซ้ายไปสู่พระราชสันตติวงศ์อีกหลายพระองค์ ซึ่งรวมไปถึงเจ้าชายวิลเลียม ดยุกแห่งเคมบริดจ์ พระมหากษัตริย์ในอนาคตอีกด้วย อ้างอิง แหล่งข้อมูลอื่น หมวดหมู่:สมเด็จพระราชินีนาถ * หมวดหมู่:จักรพรรดินีอังกฤษ หมวดหมู่:พระมหากษัตริย์อังกฤษ หมวดหมู่:พระมหากษัตริย์สหราชอาณาจักร หมวดหมู่:สมาชิกเครื่องราชอิสริยาภรณ์ ป.ช. หมวดหมู่:ราชวงศ์แฮโนเวอร์ หมวดหมู่:บุคคลจากเคนซิงตัน หมวดหมู่:บุคคลสมัยวิกตอเรีย หมวดหมู่:ผู้รอดชีวิตจากการลอบสังหาร
https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AA%E0%B8%A1%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B9%87%E0%B8%88%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%8A%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B8%B5%E0%B8%99%E0%B8%B2%E0%B8%96%E0%B8%A7%E0%B8%B4%E0%B8%81%E0%B8%95%E0%B8%AD%E0%B9%80%E0%B8%A3%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B9%81%E0%B8%AB%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B8%AA%E0%B8%AB%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%8A%E0%B8%AD%E0%B8%B2%E0%B8%93%E0%B8%B2%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3
{ "plaintext_start_byte": [ 2, 4976, 5202, 5658, 8558, 14788, 16795, 19512, 21911, 22920, 25795, 26082, 27894, 28405, 31357, 35241, 40613, 41886, 42942 ], "plaintext_end_byte": [ 4959, 5179, 5528, 8495, 14721, 16750, 19469, 21851, 22843, 25747, 26043, 27893, 28336, 31315, 35240, 40612, 41885, 42922, 44929 ] }
మనిషిని సగటున ఉండాల్సిన రక్తం ఎంత?
ఉప్పు
telugu
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
ఉప్పు (Salt) భూమిమీద జంతువులన్నింటి మనుగడకు కావలసిన లవణము. ఇది షడ్రుచులలో ఒకటి. ఉప్పులో అత్యధిక శాతం ఉండే రసాయనము సోడియం క్లోరైడ్. ఉప్పు ఆహార పదార్థాలకు రుచిని ఇస్తుంది. ముఖ్యంగా మన భారతీయ వంటకాలలో ఉప్పుది ఒక ప్రధాన పాత్ర. ఆహారాన్ని భద్రపరచడానికి కూడా ఉప్పును వాడుతారు. ఉదాహరణకు ఆవకాయ మొదలగు పచ్చళ్ళను, చేపలను (ఉప్పు చేపలు) ఎక్కువ కాలం నిలువ ఉంచటానికి ఉప్పును వాడుతారు. మన దేశంలో పట్టణ, గ్రామీణ ప్రాంతాల ప్రజల జీవనశైలి మారుతోంది. ప్యాకేజ్డ్‌, ప్రాసెస్‌ చేసిన, రెడిమేడ్‌గా దొరికే ఆహారాలను తీసుకోవడానికి అలవాటు పడుతున్నారు. ఇందులో సోడియం ఎక్కువ మోతాదులో ఉంటుంది. ప్రతీరోజు సగటున ఒక భారతీయుడు 30 గ్రాముల ఉప్పు వాడుతున్నాడు. ఇది జాతీయ పోషకాహార సంస్థ సిఫార్సు కన్నా చాలా ఎక్కువ. రోజుకు ఆరు గ్రాముల కన్నా ఎక్కువ ఉప్పు తీసుకూడదని సంస్థ సూచిస్తోంది. ఉప్పు ఎక్కువ తీసుకుంటే గుండె జబ్బులు, మూత్రపిండాల జబ్బులు, కడుపులో క్యాన్సర్‌, ఆస్టియోపోరొసిస్‌ కలుగుతాయి. సముద్రం నుంచి లభించే ఉప్పులో 40 శాతం సోడియం, 60 శాతం క్లోరైడ్‌ ఉంటాయి. మన శరీరంలో ఉప్పుమీద ఆధారపడని అవయవమంటూ ఏమీలేదంటే అతిశయోక్తి కాదు. మన శరీరంలో జరిగే రసాయనిక చర్యలు అన్నీ కూడా ఉప్పు మీదే ఆధారపడి ఉంటాయి. మనం తీసుకునే ఆహారంలో ఉప్పు ముఖ్యమైన పదార్థం. కండరాలు సంకోచించడంలో, నీటి నిల్వ ఉండటంలో కీలక పాత్ర వహిస్తుంది. అంతేకాక శరీరంలో జీర్ణవ్యవస్థకు అవసరమైన పోషకాలు ఉప్పులో ఉన్నాయి. శరీరంలో సోడియం తక్కువైతే డీహైడ్రేషన్‌ కలుగుతుంది. మరోవైపు సోడియం ఎక్కువ ఉండే ఉప్పు పదార్థాలు తీసుకుంటే అధిక రక్తపోటు ప్రమాదం పెరుగుతుంది. ఇక్కడో సందేహం కలుగుతుంది. మన శరీరానికి ఎంత ఉప్పు అవసరం? జాతీయ పోషకాహారం సంస్థ ప్రకారం ఒక వ్యక్తి రోజుకు ఆరు గ్రాములు మాత్రమే ఉప్పు తీసుకోవాలి. కానీ సగటున ఒక వ్యక్తి రోజులో 8 నుంచి 12 గ్రాముల ఉప్పు తీసుకుంటున్నాడు. ఉప్పు మన శరీరంలో నీటి సమతుల్యతను కాపాడుతుంది. శరీరంలోని ఆమ్ల క్షార నిష్పత్తిని క్రమబద్దీకరించే చర్యలో సోడియం ఒక ముఖ్య పాత్ర వహిస్తుంది. సోడియం శాతం పడిపోతే హార్మోనులు పంపే సంకేతాలు శరీరంలో సరిగా వ్యాప్తికావు. కండరాలు నీరసించి మనిషి తేలికగా అలసటకూ చికాకుకూ లోనవుతాడు. రకాలు గడ్డ ఉప్పు లేదా సముద్రపు ఉప్పు అయోడిన్ ఉప్పు రాతి ఉప్పు (Rock salt) నల్ల ఉప్పు (Black salt) ఆరోగ్యం ఆహారంలో ఉప్పు ఎక్కువగా తీసుకుంటే అధిక రక్తపు పోటు వచ్చే అవకాశం ఎక్కువ. జీర్ణాశయం కాన్సర్ వచ్చే అవకాశాలు ఎక్కువగా ఉంటాయి. వైద్య పరంగా ఉప్పు ఉపయోగాలు గుండెను కబలిస్తుంది సోడియం ఎక్కువగా తీసుకుంటే రక్తంలో ద్రవాలు ఎక్కువైతాయి. ఇది రక్తపోటును పెంచుతుంది. సాధారణంగా ఈ అదనపు నీటిని శరీరం నుంచి మూత్రపిండాలు బయటికి పంపిస్తాయి. కొన్నిసార్లు మూత్రపిండాలు సరిగ్గా పనిచేయకపోవచ్చు. ఈ సమయంలో అదనంగా ఉన్న నీటిని సమర్థవంతంగా బయటికి పంపించలేవు. దీంతో ద్రవాలు శరీరంలోనే ఉండిపోతాయి. ఇది రక్తం పరిమాణాన్ని పెంచుతుంది. ఈ రక్తం రక్తనాళాల ద్వారా పంప్‌ అవుతుంది. ఇది అధిక రక్తపోటుకు దారితీస్తుంది. ఇలా అదనంగా ఉన్న ద్రవాలతో కూడుకున్న రక్తాన్ని శరీరమంతా పంప్‌ చేయడానికి గుండె తన సైజును పెంచుకుంటుంది. ఈపరిస్థితిలో గుండెలోని కణాలు పనిచేయవు. ఎందుకంటే వీటికి అవసరమైనంత ఆక్సీజన్‌, పోషకాలు అందవు కాబట్టి. కొంతకాలానికి అదనపు రక్తపోటు వల్ల కలిగిన నష్టం తీవ్రరూపం దాల్చుతుంది. అప్పుడు ధమనులు పేలిపోవడం లేదా పూర్తిగా రక్తప్రసరణకు అడ్డుగా ఉంటాయి. ఇలాంటప్పుడు రక్తాన్ని స్వీకరించే గుండెలోని ఒక భాగం తనకు అవసరమైన ఆక్సీజన్‌, పోషకాలను పొందలేదు. దీంతో ఇది నషిస్తుంది. ఫలితంగా ఇది గుండెపోటుకు కారణం అవుతుంది. స్థూలకాయులు ఎక్కువగా ఉప్పు తింటే గుండె జబ్బుల ప్రమాదం పెరుగుతుంది. అధిక రక్తపోటు ఉన్నవాళ్లు ఉప్పు తగ్గించకపోతే కిడ్నీలు దెబ్బతినే ప్రమాదముంది. రక్తపోటును పెంచుతుంది శరీరంలోకి చేరుకున్న అదనపు ఉప్పును మూత్రపిండాలు విసర్జిస్తాయి. శరీరంలో నీటికంటే ఉప్పు ఎక్కువ ఉన్నప్పుడు మెదడు లోని దప్పిక కేంద్రం ప్రేరేపణకు గురై మరిన్ని నీళ్లు తాగమంటూ ప్రోత్సహిస్తుంది. అయితే ఉప్పు శాతం అధికంగా వాడడం వల్ల మూత్రపిండాలు అధికంగా ఉన్న నీటి మొత్తాన్ని విసర్జించలేకపోతాయి. అప్పుడు శరీరంలోని రక్త పరిమాణం పెరుగుతుంది. ద్రవపరిణామం పెరిగి ద్రవాన్ని ఇముడ్చుకునే ఖాళీ పెరగకపోవడంతో ఆలోపల ఒత్తిడి అధికమవుతుంది. ఈ పెరిగిన ఒత్తిడినే మనం రక్తపోటు అంటాం. అంటే ఉప్పు ఎక్కువ తీసుకోవడం వల్ల బిపి పెరుగుతుందన్న మాట. రక్తం శరీరంలోని అన్ని అవయవాలకు సరఫరా అవ్వడానికి బ్లడ్‌ ప్రెజర్‌ (బిపి-రక్తపోటు) అవసరం. బిపి 120/80 ఉంటే నార్మల్‌ ఉందని అర్థం. పైన ఉన్న సంఖ్య (120) సిస్టాలిక్‌ అని, కింద ఉన్న సంఖ్య (80) డయాలిస్టిక్‌ అని అంటారు. రక్తపోటు వయసును బట్టి కొంత పెరుగుతుంది. కొన్ని సందర్భాల్లో మిగతా అలవాట్ల వల్ల, యాంగ్జైటీ, ఆందోళన, ఒత్తిడి, డిప్రెషన్‌ వల్ల బిపి పెరిగే అవకాశముంది. బిపి పెరిగినప్పుడు వెంటనే ఏమీ అవ్వకపోవచ్చు. అయితే నెమ్మది నెమ్మదిగా శరీరంలోని కీలక అవయవాలపై ప్రభావం చూపుతుంది. బిపి ఎక్కువైనప్పుడు మెదడు, కళ్లు, గుండె, మూత్రపిండాలు ఎక్కువ ప్రభావితం అవుతాయి. భోజనంలో ఉప్పు వల్ల బిపి పెరుగుతుంది. కొంత మందిలో ధూమపానం, ఆల్కహాలు అలవాట్లు, వ్యాయామం లేకపోవడం వల్ల కూడా బిపి పెరుగుతుంది. కొన్ని కొన్ని సందర్భాల్లో ఇతర కారణాల వల్ల కూడా బిపి పెరిగే అవకాశముంది. మూత్రపిండాలకు వెళ్లే రక్తనాళాలు సన్నగా ఉండడం వల్ల బిపి ఎక్కువైతుంది. కిడ్నీపైన ఉండే కొన్ని గ్రంథులు ఎక్కువగా పనిచేసినా కూడా బిపి పెరుగుతుంది. థైరాయిడ్‌ తక్కువైనా కూడా బిపి వస్తుంది. కొంత మంది గర్భం రాకుండా ఉండటానికి పిల్స్‌ తీసుకుంటారు. ఈ పిల్స్‌ వల్ల కలిగే దుష్ప్రభావాల్లో బిపి ఒకటి. పిల్స్‌తో వీరిలో బిపి పెరుగుతుంది. వేరే ఏ కారణాలు లేకుండా బిపి ఎక్కువుంటే ప్రైమరి హైపర్‌టెన్షన్‌ అంటారు. 95 శాతం మందిలో బిపికి కారణం ఏమిటనేది కనుక్కోలేం. ఇది జన్యుపరమైనవి కావొచ్చు, అలవాట్లు కావొచ్చు. తీసుకునే ఉప్పు వల్ల కూడా కావొచ్చు. ఒక్కోసారి అకస్మాత్తుగా హైబిపి వస్తుంది. ఇది చాలా ప్రమాదకరం. అకస్మాత్తుగా హైబిపి వచ్చినప్పుడు కళ్లు మసకగా కనిపించడం, కళ్లలోని నరాలు దెబ్బతినడం జరుగుతాయి. ఒక్కోసారి మెదడులోని నరాలు చిట్లే అవకాశముంది. దీన్ని సెరిబ్రల్‌ హెమరేజ్‌ అంటారు. ఈ పరిస్థితిలో మరణించే అవకాశాలెక్కువ. ఒత్తిడి వల్ల పెద్దలే కాక పిల్లల్లో కూడా బిపి వస్తోంది. ఒత్తిడి ఉన్నప్పుడు శరీరంలోని హార్మోన్లు పెరగుతాయి. మనం ఏదైనా విషయం గురించి ఆందోళన చెందినప్పుడు పల్స్‌రేటు ఎక్కువై బిపి పెరుగుతుంది. శరీరానికి మేలు చేసే హార్మోన్లు ఒత్తిడి వల్ల కీడు చేస్తాయి. బిపికి జీవితాంతం మందులు ఒక సారి రక్తపోటు వస్తే దీన్ని నయం చేయలేం. కేవలం నియంత్రిచే వీలుంది. దీని కోసం జీవితాంతం మందులు వాడాల్సి ఉంటుంది. ఎందుకంటే బిపి మన శరీరంలోని ప్రతీ అవయవం ప్రతీక్షణం ప్రభావితమవుతుంది. మన గుండె ఎన్నిసార్లు కొట్టుకుంటుందో అన్ని సార్లు రక్తం శరీరమంతా ప్రసరిస్తుంది. 25 ఏళ్లు వచ్చినవారు బిపిని చెక్‌ చేయించుకోవాలి. కనీసం ఆరు నెలలకోసారైనా. మందులు వాడుతున్నవారు మూడు నెలలకోసారి పరీక్ష చేయించుకోవాలి. ఏడాదికోసారి ఆరోగ్య పరీక్షలు చేయించుకోవాలి.బిపి ఉన్నప్పుడు వైద్యున్ని కలిసి అన్ని రకాల పరీక్షలు చేయించుకోవాలి. సూచించిన మందులను క్రమం తప్పకుండా జీవితాంతం వాడాలి. తరచూ బిపి చెకప్‌ చేయించకుంటూ ఉండాలి. బిపి వల్ల బ్రెయిన్‌ హెమరేజ్‌, పక్షవాతం, కళ్లలో సమస్యలు, దృష్టి దెబ్బతిని చూపుపోతుంది. గుండెపోటు, కిడ్నీ దెబ్బతినడం వల్ల కిడ్నీ సమస్యలు. బహు ప్రయోజనకారి ఉప్పు నాడీ ప్రేరేపణ ప్రసారానికి తోడ్పడుతుంది. సరైన మోతాదులో శరీరంలో ద్రవాలు నిల్వ ఉంచడానికి సహకరిస్తుంది. కండరాలు సంకోచించడానికి, వ్యాకోచించడానికి సహాయపడుతుంది. ఉప్పులో ఉండే అయోడిన్‌ ఎదుగుదలకు తోడ్పడుతుంది. అయోడిన్‌ లోపం వల్ల థైరాయిడ్‌ సమస్యలు వస్తాయి. శరీరంలో సోడియం బాగా తగ్గితే 'లో బ్లడ్‌ ప్రెజర్‌ ' కలుగుతుంది. ఇది రక్తప్రసరణను తగ్గిస్తుంది. సోడియం ఎక్కువైతే శరీరానికి హానికరం. పాల ఉత్పత్తులు, కూరగాయలు, చేపలు, రొయ్యలు, గుడ్లలో సహజసిద్ధంగా సోడియం ఉంటుంది. ఉప్పు ఎక్కువ తీసుకున్నప్పుడు కిడ్నీలో రెనిన్‌ అనే పదార్థం ఉత్పత్తి/విడుదల అవుతుంది. రెనిన్‌ అల్డొస్టిరాన్‌ను సెక్రియేట్‌ చేస్తుంది. ఆల్డోస్టిరాన్‌ రక్తనాళాలను సంకోచింప చేస్తుంది. శరీరంలో సోడియం ఉండేలా చేస్తుంది. శరీరంలో ఎక్కువ సోడియం నిల్వ ఉంటే ద్రవాలు ఎక్కువైతాయి. రక్తనాళాలు సంకోచించినప్పుడు బిపి అధికమవుతుంది. రెనిన్‌, ఆల్డోస్టిరాన్‌ అనేది ముఖ్యమైన మెకానిజం. భోజనంలో ఉప్పు తగ్గించినప్పుడు రెనిన్‌ తక్కువ ఉత్పత్తి అవుతుంది. మందుల వల్ల రెనిన్‌ ఉత్పత్తిని తగ్గించొచ్చు. ఆల్డోస్టిరాన్‌ను బ్లాక్‌ చేయడానికి మందులు ఉన్నాయి. ఎంత తీసుకోవాలి? రోజూ ఆఫీసుకు బస్సులో ప్రయాణిస్తూ, అరమైలు దూరం నడక సాగించే సాధారణ వ్యక్తికి రోజుకు ఆరు గ్రాముల ఉప్పు అవసరం. కష్టపడి పనిచేసే కూలీకి, కార్మికునికి, క్రీడాకారునికి లేక ఇతరత్రా వ్యాయామాలు చేసే మనిషికి ఇంకాస్త ఎక్కువ అవసరం. చెమటలో 0.1 నుంచి 0.3 శాతం దాకా సోడియం క్లోరైడ్‌ ఉంటుంది. చలికాలంలో చెమట ద్వారా బయటికి పోయే ఉప్పు అంటూ ఏమీ ఉండదు. కానీ మంచి మండే వేసవిలో మాత్రం ఆఫీసుకు వెళ్లే వ్యక్తి రోజుకు 12.5 గ్రాముల దాకా ఉప్పును చమట ద్వారా విసర్జిస్తాడు. ఇదే రోజులో వ్యాయామాలు చేసినా లేక ఏడారి ప్రాంతాల్లో నివసించే వారిలో ఇది ఇంకా బాగా ఎక్కువగా ఉంటుంది. అయితే చెమట ద్వారా శరీరం ఉప్పు కంటే నీటిని ఎక్కువ కోల్పోతుంది. దీని వల్ల బాగా చెమటలు పట్టినప్పుడు రక్తంలో ఉండాల్సిన దానికంటే ఉప్పు ఎక్కువ శాతం గానూ నీరు తక్కువ శాతంగానూ ఉండి వాటి మధ్య నిష్పత్తి దెబ్బతింటుంది. దీన్ని పసిగట్టిన మెదడులోని దప్పిక కేంద్రం నీటిని ఎక్కువ తాగమంటూ నోటికి సందేశం పంపిస్తుంది. మనకు దప్పిక అయ్యేది ఈ సందర్భంలోనే. పారిశ్రామిక ఉత్పత్తి ఉప్పు ముఖ్యంగా సముద్రపు నీటి నుండి తయారుచేయ బడుతుంది. కొన్ని ప్రాంతాలలో రాతి ఉప్పు గనులనుండి కూడా దీన్ని తయారుచేస్తారు. 2002 సంవత్సరంలో, ప్రపంచ ఉప్పు ఉత్పాదకత 210 మిలియన్ మెట్రిక్ టన్నులు, అందులో మొదటి ఐదు స్థానాలలో అమెరికా (40.3 మిలియన్ టన్నులు), చైనా (32.9), జర్మనీ (17.7), భారతదేశం (14.5), మరియు కెనడా (12.3) ఉన్నాయి.[1]. ప్రపంచములో అతి పెద్ద ఉప్పు నేల బొలీవియా దేశంలొ ఉంది. 50 శాతం తగ్గిన ఉప్పు ఉత్పత్తి ఆంధ్రప్రదేశ్ రాష్ట్రానికి ఏడాదికి ఆరున్నర లక్షల మెట్రిక్ టన్నుల ఉప్పు ఉత్పత్తి అవసరంకాగా, వాతావరణ పరిస్థితులు అనుకూలించక పోవడం వలన అందులో 50% మాత్రమే ఉత్పత్తి జరుగుతుంది అని మద్రాసు సాల్ట్ కమిషనరు చెప్పారు. ప్రతి సంవత్సరం ఉప్పు పండించే సీజనులో (సమయం) వర్షాలు పడటంవలన, ఉప్పు ఉత్పత్తికి తీవ్రమైన్ అడ్డు కలుగుతుంది. ఉప్పు ఉత్పత్తిలో, మూడవ స్థానంలో ఉన్న, ఆంధప్రదేశ్, నేడు తీవ్రమైన సంక్షోభంలో కూరుకు పోయింది. 1995 సెప్టెంబరు 5 మంగళవారం నాడు నౌపడా (శ్రీకాకుళం జిల్లా) లో జరిగిన రాష్ట్ర ప్రాంతీయ ఉప్పు సలహా మండలి సమావేశానికి మద్రాసు సాల్ట్ కమిషనరు అధ్యక్షత వహించారు. ఉప్పు భూములలో, రొయ్యల పెంపకం చేపడుతున్నారని, అందువల్ల ఉప్పు ఉత్పత్తి తగ్గిపోతుందని అన్నారు. రాష్ట్రంలో ఉప్పు పండేప్రాంతాల్లో వివిధ అభివృద్ధి కార్యక్రమాలు చేపట్టేందుకు, నౌపడాలో 6 పడకల పి.హెచ్.సి.ని 10 పడకల ఆస్పత్రిగా మార్చేందుకు ఈ సమావేశం ఏకగ్రీవంగా అమోదింఛారు. అసిస్టెంట్ సాల్ట్ కమిషనర్ (కాకినాడ), హైదరాబాదు (అడిషనల్) ఇండస్ట్రియల్ డైరక్టర్, టెక్కలి సబ్ కలెక్టరు, జిల్లా పౌర సరఫరా అధికారి, విశాఖపట్నం రైల్వే అధికారి, నౌపదా సాల్ట్ సూపరింటెండి, మరియు సాల్ట్ బోర్డు సభ్యులు ఈ సమావేశంలో పాల్గొన్నారు. ఉప్పు సత్యాగ్రహం భారత స్వాతంత్ర్యోద్యమంలో ఒక ముఖ్యమైన భాగం మహాత్మా గాంధీ నిర్వహించిన దండి ఉప్పు సత్యాగ్రహం. ఉప్పు వివరాలు ఉప్పు అత్యంత ముఖ్యమైనది, అత్యంత విలువైనది, ఆతి సరసమైనది ఆహార పదార్థాలలో ఏదైన వున్నదంటే అది ఉప్పు. మాత్రమే. వంట ఎంత బాగా చేసినా అందు కొంచెం ఉప్పు చేర్చనిదే దాని రుచి రాదు. ఏ కూర లేకున్న అన్నంలో నీళ్లు పోసుకొని కాస్త ఉప్పు వేసుకుంటె ఆ పూట గడిపేసె బడుగు జీవులెందరో ఉన్నారు. షడ్రుచుల్లో ఒక దాని రుచిని నియంత్రించె శక్తి మరొక దానికి లేదు ఒక్క ఉప్పుకు తప్ప. అందుకే ఉప్పుని రుచుల్లో రారాజు అన్నారు. ఇప్పుడు ఉప్పు విరివిగా దొరకడం వల్ల ఇది చాల చవక. కాని ఒకప్పుడు ఉప్పు ఎంతో విలువైనది. ఉప్పుని బంగారం లాగ చూసేవారు. రాజుల కాలంలో ఉప్పు ద్రవ్వంగా వాడ బడి నట్లు తెలుస్తున్నది. ఉప్పు రాజ్యాలని నిర్మించింది అలాగే రాజ్యాలను కూల్చి వేసింది కూడ. అంతటి ఘన చరిత్ర గురించి తెలుసుకోవడం ఎంతైనా ఆవసరం: 'ఉప్పు లేక రుచి పుట్టగ నేర్చునటయ్య భాస్కరా".......అని ఉప్పు విలువను గొప్ప గా చెబితే, "వీడు ఉప్పు రాతికి కూడ కొరగాడు" అనే నానుడి ఉప్పు అతి చవక అనే విషయాన్ని తెలియ జేస్తుంది. ఉప్పు ఎలా తయారు చేస్తారు? భూగోళంపై మూడొంతులు నీరే అనే విషయం అందరికి తెలిసినదే. ఆనీరంతా ఉప్పు నీరే అనే సంగతి కూడా అందరికి తెలిసినదే. ఆ ఉప్పు నీటిని మడులలో సూర్యరశ్మితో ఇగర బెట్టి ఉప్పు తయారు చేస్తారు. కాని అన్ని ప్రాంతాలలోని సముద్రం నీరుతో అలా ఉప్పును తయారు చేయలేరు. ఆ నీటిలో ఉప్పు సాంద్రత తగినంత ఉండాలి. భూమిలో గనులనుండి కూడా ఉప్పును త్రవ్వి తీస్తారు. అలా తీసిన ఉప్పును రాతి ఉప్పు లేదా సైందవ లవణం అంటారు. ఆయుర్వేద వైద్యంలో దీని ఉపయోగం ఎక్కువ. కొన్ని ప్రాంతాలలో ఉప్పు నీటిని పాత్రలలో పోసి మరగ బెట్టి ఇగర బెట్టి ఉప్పును తయారు చేస్తారు. సామాన్యంగా డిసెంబరులో ఉప్పు మడులను తయారు చేస్తారు. మడులను చదునుగా తయారు చేసి గట్టి పరుస్తారు. బాగా ఆరబెట్టిన తరువాత ఉప్పునీటిని మడులలోకి యంత్రాల ద్వారా మళ్ళిస్తారు. ఎండకు ఆ మడుల లోని నీరు ఆవిరి అయి ఉప్పు స్పటికాలుగా ఏర్పడు తుంది. వాతావరణం అనుకూలంగా వుంటే సుమారు నలబై రోజులలో ఉప్పు తయారు అవుతుంది. తయారైన ఉప్పును పక్కనే కొంచెం ఎత్తైన ప్రదేశంలో రాసులుగా పోసి పైన కప్పు వేస్తారు. తిరిగి మడులలో ఉప్పు నీటిని నింపుతారు. ఉప్పు మడి తయారు చేసిన తరువాత మొదటి పంట కన్నా రెండో పంట కొంత స్వచ్ఛంగా ఉంటుంది. మొదటి పంటలో మడిని తయారు చేసి నప్పుడు కొంత మలినాలుండి ఉప్పుకు రంగులో తేడా వుంటుంది. ఉప్పు ఉపయోగాలు ఉప్పు ఉపయోగాలు అనంతం, ముఖ్యమైన కొన్నింటిని పరిశీలిస్తే: గొంతు గరగరకు, ఎడతెరపలేని దగ్గుకు ఉప్పు నీటి వాడకం సార్వత్రికమే. విషాహారం తిన్నవారికి మొదట ఇచ్చేది ఉప్పు నీరే. ఉప్పు మంచి వమన కారి. ఉప్పు కలిపిన పండ్ల పొడి మంచిది. ఇప్పుడు టూత్ పేస్ట్ లో కూడా ఉప్పు ఉందా అని అడుగుతున్నారు. శరీరం పై కలిగిగ గాయాలకు ముందు ఉప్పు నీటితో కడగ మంటారు. కళ్ళు పుసులు కడితే ఉప్పు నీటితో కడగ మంటారు. ఇది మంచి ప్రాథమిక చికిస్త. ఉప్పు నీటితో ముఖాన్ని మసాజ్ చేస్తే మృత ఖణాలు పోయి ముఖం కాంతి వంతంగా వుంటుంది. మనుషులకే కాదు చెట్లకు కూడా ఉప్పు ఉపయోగముంది. కొబ్బరి చెట్లకు మువ్వ తెగులుకు ఉప్పు వాడతారు. వంగ మొక్కజొన్న వంటి పంటలకు సోడియం క్లోరైడ్ ను ఎరువుగా వాడతారు. జంతువులకు, వివిధ రకాల వనమూలికలతో చేసిన పొడిని ఉప్పు కలిపి తినిపిస్తారు. దాన్ని ఉప్పు చెక్క అంటారు. ఇది ఆవులకు, గొర్రెలకు చాల దివ్వ ఔషధం. మామూలు కూరల్లోనె కాదు స్వీట్లు, బ్రెడ్, బిస్కట్, పిజ్జాలు, ఐస్క్రీంలు, జంకు వుడ్స్, ప్యాక్డ్ ఫుడ్స్, ఇలా అన్నింటిలోను రుచి కొరకు, నిల్వ కొరకు ఎంతో కొంత ఉప్పు వాడాల్సిందే. 1675 లో బ్రిటిష్ లో ఉప్పు పై అధిక పన్నుకు ప్రతి కూలంగా ప్రజా పొరాటం జరిగింది. బ్రిటిష్ పాలకులు ఉప్పు తయారి పై సుంకం విధించి నందున దానికి వ్యతిరేకంగా మహాత్మా గాంధీ నడిపించిన "ఉప్పు సత్యాగ్రహం" స్వాతంత్ర్యోద్యమంలో ఎంతో ప్రధాన ఘట్టమనే సంగతి తెలియని వారుండరు. కొన్ని ప్రాంతాలలో శవాలను ఖననం చేసేటపుడు తప్పని సరిగా ఉప్పును కూడా వేస్తారు. మన దేశంలో ఉప్పును అప్పుగా ఇవ్వకూడదనె నియమంకూడ ఉంది. ఉప్పును చేతికి ఇవ్వరు ......... తీసుకోరు, (నూనెలకు కూడా ఈ నియమం ఉన్నది) ఉప్పును దొంగలించరు. ఇలా ఉప్పుకు సంబంధించిన కొన్ని ఆచారాలున్నాయి. ఉప్పు వల్ల ఉపయోగాలేమంటే ఉప్పు వేసిన వంటలు త్వరగా ఉడుకుతాయి. దానివలన ఇందనం, సమయం ఆదా. ఉప్పు నీరు వంద డిగ్రీల వద్ద మరిగి ఆవిరై పోదు. సున్న డిగ్రీల వద్ద గడ్డ కట్టి పోదు. ఒకరి మీద కృతజ్ఞత చెప్ప డానికి "మీ ఉప్పు తిన్న వాడిని" అంటారు గాని "మీ తిండి తిన్న వాణ్ణి" అనరు. అదే ఉప్పు ఘనత. ఉప్పు ఘనత కారణంగా కొన్ని నగరాలు వెలిశాయి. బ్రిటన్ లోని లివర్ పూల్నిన్న నగరం. ఉప్పు ఎగుమతితో అనారం చిన్న స్థాయి నుండి ప్రపంచ స్థాయి నగరంగా ఎదిగింది. ఆస్ట్రియా లోని శాల్జ్ బర్గ్ నగరాన్ని ది సిటి ఆఫ్ సాల్ట్ అని పిలుస్తారు, ఒకప్పుడు రోమన్ సామ్రాజ్యంలో సైనికులకు ఉప్పును జీతంగా ఎచ్చేవారు. ఇంకొన్ని ప్రాంతాలలో ఉప్పును మారకద్రవ్యంగా వాడారు. ఆ హార పదార్థాల నిల్వకు అతి సులువైన మార్గం ఉప్పులో ఊర వేయటం. ఊరగాయలు, చేపలు, మాంసం మొదలగునవి ఉప్పులో నిల్వతో ఎగుమతిలో జరిగే జాప్యాన్ని తట్టు కుంటాయి. ఉప్పుని పారిశ్రామిక ఉత్పత్తుల్లో ఎక్కువగా వాడతారు. ఎన్నో పార్మాసూటికల్స్ తయారికి ఉప్పే ముఖ్యమైన ముడి సరుకు. కీలక రసాయానాలను తయారు చేయడానికి ఉప్పే ముడి సరుకు. వాటితో ఫార్మాసూటి కల్ మందులు, మైక్రో చిప్ లు, ఆప్టికల్ ఫైబర్లు, కేబుల్సు, ప్లాస్టిక్ పైపులు మొదలగు వేల రకాల వస్తువుల తయారికి ఉప్పు అత్యవసరం. ధ్రువ ప్రాంతాల దేశాలలో కొన్ని సీజన్లలో మంచు దారాపాతంగ కురుస్తుంది. నేలంతా గడ్డ కట్టిన మంచుతో పేరుక పోతుంది. రోడ్లపై అతుక్కు పోయిన మంచును పెకలించి తొలిగించడం చాల కష్టం. దాంతో రోడ్ల పై వాహనాలు ఎక్కడికక్కడ నిలిచి పోతాయి. ఆమంచును తొలగించడానికి ఉప్పే శరణ్యం. ఎలాగంటే మామూలు నీటి లాగ ఉప్పు నీరు సాధారణ ఉష్ణోగ్రత వద్ద గడ్డకట్టదు. కనుక రోడ్డుపై ఉప్పు నీరు చల్లితే కురిసిన మంచు గడ్డ కట్టినా రోడ్డుకు అతుక్కొనదు. మంచుకు, రోడ్డుకు మధ్యన ఉప్పు నీటి పొర వున్నందున మంచు రోడ్డుకు అతుక్కోదు. అంచేత దాన్ని తొలిగించడము చాల సులభం. అటు వంటి దేశాలలో ఉప్పును ఎక్కువగా వాడేది రోడ్లపై నున్న మంచును తొలగించడానికే. అందుకని రహదారుల వెంబడి పెద్ద పెద్ద ఉప్పు నిల్వ ఉన్న గిడ్డంగులుంటాయి. మంటలను ఆర్పడానికి కూడా ఉప్పును వినియోగిస్తారు. మంటలలోని వేడిని ఉప్పు గ్రహిస్తుంది. అది ఆక్సిజన్ తో సంయోగం చెంది ఆప్రదేశంలో ఆక్సిజన్ తగ్గి మంటలను ఆర్పడానికి దోహద పడుతుంది. అగ్గికి విరొది నీరే కాదు ఉప్పు కూడా. అందుకే ఉప్పు---నిప్పు అంటారు. " వారిద్దరు ఉప్పు నిప్పు" అనే సామెత అందుకే వచ్చంది. ఉప్పు వల్ల అన్నీ ఉపయోగాలేనా అంటే అదేంకాదు. ఉప్పు అధికమైతే అరోగ్య పరంగా అనేక దుష్పరిమాణాలు కలుగుతాయి. అధిక రక్త పోటుకు మోతాదు మించిన ఉప్పే కారణమని వైద్యులు అంటున్నారు. తద్వారా వచ్చె అనేక గుండె జబ్బులకు పరోక్షంగా ఉప్పే కారణం అని వైద్యులు తేల్చి చెప్పుతున్నారు. ఆమధ్యన న్యూయార్కులో నగర పాలకులు హోటళ్లలో ఏ వంటలోను వుప్పు వేయ కూడదని అలా వేస్తే జరిమానా విధిస్తామని ఉత్తర్వులిచ్చారు. తినేవారు తమకు కావలసిన ఉప్పును వారె వేసుకుంటారని . ఇదంతా ప్రజారోగ్య పరి రక్షణకె నని వారి వాదన. ఇంతటి ఘనచరిత్ర కలిగిన ఉప్పు గురించి అన్ని విషయాలు వివరంగా అందించడానికి ప్రముఖ ఉప్పు తయారీ దారులంతా కలిసి "సాల్ట్ ఇన్ స్టిస్ట్యూట్ ను నెలకొల్పారు. ఇది అమెరికాలోని అలెగ్జాండ్రియాలో వున్నది. ఇన్ని ఉపయోగాలున్న ఉప్పు గురించి పాఠశాల విద్యార్తులకు చెప్పితే చిన్నప్పుడే వారికి ఉప్పు విలువ తెలుస్తుందని ....ఉప్పు ఉపయోగాల గురించి పాఠ్య ప్రణాళిక తయారు చేసి ఉపాద్యాయులకు ఉచితంగా ఇస్తున్నారు. .. ఇతరాలు ఆహారంలో ఉప్పు వాడకాన్ని తగ్గించాలంటూ కార్పొరేట్ ఆస్పత్రులు ఓ వైపు ప్రచారం చేస్తుండగా మరోవైపు డెన్నార్క్‌కు చెందిన శాస్తవ్రేత్తలు ఉప్పు పూర్తిగా తగ్గిస్తే గుండెకు సమస్యలు తప్పవని తేల్చి చెబుతున్నారు. వినడానికి వింతగా ఉన్నా, తాజా పరిశోధనలు ఉప్పు వినియోగాన్ని పూర్తిగా తగ్గించవద్దని ఘోషిస్తున్నాయి. తిండిలో లవణం లేకుండా చేస్తే గుండెకు చేటు కలుగుతుందని, ఫలితంగా హృద్రోగాలు తప్పవని డెన్మార్క్ పరిశోధకులు దండోరా వేస్తున్నారు. ఉప్పును బాగా తగ్గించడం వల్ల కొలెస్ట్రాల్‌లో 2.5 శాతం, రక్తం గడ్డ కట్టడానికి సహకరించే కొవ్వులో ఏడు శాతం పెరుగుదల సంభవించినట్లు వారు గుర్తించారు. ఉప్పు వినియోగం మానేస్తే అధిక రక్తపోటుకు కారణమయ్యే ‘అల్డోస్టెరాన్’ హార్మోన్లు శరీరంలో విడుదలవుతున్నట్లు పరిశోధకులు చెబుతున్నారు. (మూలం,, 14 ఆగస్టు...2011 ఆంధ్ర జ్యోతి.) మూలాలు వర్గం:ఆహార పదార్థాలు
https://te.wikipedia.org/wiki/%E0%B0%89%E0%B0%AA%E0%B1%8D%E0%B0%AA%E0%B1%81
{ "plaintext_start_byte": [ 1, 295, 701, 853, 1055, 1581, 2269, 2852, 3647, 3987, 4879, 5806, 6457, 6703, 6807, 7029, 7309, 7737, 8099, 8173, 8995, 9189, 9983, 10726, 10796, 10880, 10948, 11223, 11309, 11338, 11888 ], "plaintext_end_byte": [ 256, 700, 852, 1025, 1543, 2234, 2816, 3646, 3986, 4878, 5805, 6456, 6702, 6806, 6994, 7308, 7736, 8085, 8165, 8985, 9188, 9982, 10697, 10795, 10869, 10947, 11205, 11268, 11337, 11810, 11926 ] }
Je,kufikia mwaka 2018 Kenya ina makundi ngapi ya wanajeshi?
Jeshi la Ulinzi la Wananchi wa Tanzania
swahili
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Jeshi la Ulinzi la Wananchi wa Tanzania (JWTZ) (kwa Kiingereza Tanzania People's Defense Force TPDF) ni jeshi lililoanzishwa mnamo mwezi Septemba katika mwaka wa 1964. Ilichukua nafasi ya jeshi la Tanganyika Rifles lililorithiwa na ukoloni wa Waingereza. Historia ya awali[1] Kabla ya ukoloni Kabla ya ukoloni jumuiya za watu katika eneo la Tanzania walikuwa na jeshi lililojumlisha wanaume wote hasa vijana. Lakini baada ya vita kila mtu alirudi kwa kazi yake ya kawaida hapakuwa na askari wa kudumu. Katika karne ya 19 mfumo mpya wa vita ulienea baada ya kufika kwa Wangoni waliopanga askari kufuatana na umri kwa vikosi ("impi") na vikosi hivi vilikutana kwa mazoezi hata nje ya vita yenyewe. Tangu kuenea kwa silaha za moto viongozi kadhaa kama Mirambo waliunda vikosi vya rugaruga waliokusanya vijana kutoka makabila mbalimbali kwa vita zake. Sultani wa Zanzibar alikuwa na wanajeshi wa kudumu. Mwanzoni walitoka hasa kutoka Uarabuni na Uajemi, hasa Baluchistan. Baadaye jeshi lake liliajiri pia Waafrika wazalendo. Schutztruppe ya Kijerumani Koloni la Afrika ya Mashariki ya Kijerumani ilianzishwa kwa njia ya vita kadhaa ambako jeshi la Kijerumani lilishinda upinzani wa wenyeji. Wajerumani walitumia askari kutoka kwao pamoja na askari waliokodiwa kutoka Sudani na Wazulu kutoka Afrika Kusini. Waliendelea kuajiri Waafrika wazalendo na kujenga hivi jeshi la Schutztruppe (tamka shuts-tru-pe) lililokuwa hasa na askari Waafrika waliohudumia chini ya maafisa Wajerumani. Jeshi hili lilivunjwa baada ya Vita Kuu ya Kwanza ya Dunia. King's African Rifles ya Kiingereza Mwaka 1919 Uingereza ilikabidhiwa utawala juu ya Tanganyika na Shirikisho la Mataifa. Waingereza walipanusha mfumo wa King's African Rifles waliowahi kuanzishwa Kenya hadi Tanganyika. Askari wa kawaida walikuwa Waafrika waliosimamowa na maafisa Waingeeza. Jeshi la Kings African Rifles lilikuwa na vikosi (battalions) 6 ambazo viwili vilikuwepo Kenya, vitatu Tanganyika na kimoja huko Uganda. Katika kikosi cha sita cha King's African Rifles kilichoanzishwa mwaka 1917 kwa kuajiri askari kutoka Tanganyika walikuwepo pia askari wa awali wa jeshi la Kijerumani la Schutztruppe waliowahi kukamatwa kama wafungwa na kukubali kuendelea upande wa Waingereza. Tanganyika Rifles baada ya uhuru Baada ya uhuru mwaka 1961 vikosi vya Kings African Rifles katika Tanganyika vilibadilishwa jina na kuwa Tangayika Rifles (TR). Pamoja na kubadilika jina Tanganyika Rifles ilikuwa na muundo sawa na Kings African Rifles (KAR). Maafisa wenye mamlaka bado walikuwa Waingereza, pamoja na Waafrika watano waliopandishwa cheo wakati wa uhuru na kupokea mafunzo katika vyuo vya kijeshi vya Kiingereza. Jeshi jipya lilipangwa katika vikosi viwili vyenye makao makuu huko Dar es Salaam na Tabora. Afisa mkuu alikuwa Brigedia Jenerali Patrick Sholto Douglas. Mgomo na uasi wa Tanganyika Rifles Kwa jumla kulikuwa na hali ya kutoridhika kati ya askari wa TR. Sababu yake ilikuwa matumaini ya kwamba uhuru ungeleta mabadiliko makubwa zaidi na nafasi za kupanda cheo baada ya kuondoka kwa maafisa wazungu. Lakini maafisa Waingereza waliendelea kuajiriwa na serikali ya Nyerere na tofauti kubwa katika mapato na hali ya makazi ya Wazungu na Waafrika ziliendelea. Hata kinyume askari waliowahi kuwa na mshahara wa juu kulingana na watumishi Waafrika wengine ya serikali waliona ya kwamba mapato yao hayakupanda ilhali mishahara kwa jumla iliongezeka zaidi. Zaidi ya hapo, serikali ya TANU ilituma vijana kutoka Umoja wa Vijana wa TANU kwa mafunzo ya kijeshi huko Israeli na baada ya kurudi walipewa ajira jeshini na wengine wao kupandishwa vyeo kupitia askari waliowahi kuhudumia miaka mingi. Katika Januari 1964 matokeo mawili yalijadiliwa sana kati ya askari moja ilikuwa tangazo la Nyerere alikotamka mwisho wa siasa ya "Africanization" katika utumishi wa serikali[2]. Tangazo hili lilisababisha viongozi wa umoja wa wafanyakazi kulalamika. Tukio lingine likawa habari za mapinduzi ya Zanzibar yaliyoanza tarehe 12 Januari 1964. Tarehe 20 Januari 1964, bado wakati wa usiku, kikosi cha kwanza cha TR kwenye kambi la Colito Barracks[3] mjini Dar es Salaam kiliasi na kujipatia silaha kutoka ghala. Maafisa Waingereza walikamatwa na kufungwa lakini mkuu Douglas aliweza kujificha. Waasi walivamia kituo cha redio, uwanja wa ndege, ikulu na ofisi ya posta na simu. Maafisa Waingereza na Waafrika wasioshiriki na waasi walisafirishwa Kenya. Rais Nyerere alienda mafichoni katika kanisa moja la kikatoliki ng'ambo ya bandari akamwachia waziri Oskar Kambona[4] kazi ya kuwasiliana na wanajeshi. Madai ya wanajeshi yalikuwa kuachishwa kwa maafisa Waingereza na kupandishwa kwa mishahara. Siku za kwanza ya mgomo wa jeshi ilifuatwa na vipindi vya fujo mjini vilivyobadilika na vipindi vya kimya, mashambulizi dhidi ya maduka ya Wahindi na kukamatwa kwa Wazungu wachache. Hata mbalozi wa Uingereza alikamatwa kwa kipindi kifupi. Waziri Kambona alianza kujadiliana na wanajeshi na kuwaahidi ongezeko la mapato na kutoa vyeo vya juu kwa Waafrika kadhaa. Nyerere alirekodi hotuba iliyotangazwa redioni alipokosoa wanajeshi na kudai utulivu. Askari walirudi kwenye kambi lakini kurudi mjini siku iliyofuata. Pia huko Nairobi na Kampala ulitokea uasi wa wanajeshi -wote askari wa KAR wa awali. Marais Milton Obote na Jomo Kenyatta hawakusita kuomba vikosi wa jeshi la Uingereza vilivyokuwa bado na vituo kwa kuzimisha ghasia. Hatimaye Nyerere alianza mawasiliano na Uingereza iliyotuma manowari na wanajeshi kutoka Aden kuelekea Dar es Salaam.[5] Polisi ya siri ya Tanzania ilianza kupata habari ya kwamba pia kati ya askari ya Field Force unit majadiliano yalikuwa yameanza kuunga mkono na juhudi za wanajeshi, pia harakati kati ya wafanyakazi bandarini na hofu ilikuwa ya kwamba sehemu ya viongozi wa umoja wa wafanyakazi walikuwa na mipango ya kujiunga nao. Tarehe 24 Januari serikali ya Tanzania iliomba rasmi Uingereza kuingia kati na kuzimisha uasi. Asubuhi ya 25 Januari kikosi kidogo cha wanajeshi wa Kiingereza waliondoka kwa njia ya helikopta kwenye meli iliyokaa baharini karibu na Dar es Salaam wakavamia kambi la Colito Barracks. Jenerali Douglas alihotubia askati kwa kipazia sauti akadai wanajeshi wajisalimishe. Mwanzoni walikataa lakini baada ya mashambulio mafupi ya Wingereza walio wengi walijisalimisha wengine wakakimbia na viongozi walikamatwa. Vilevile askari wa Dodoma na Nachingwea waliowahi kujiunga na uasi walijisalimisha bila upinzani baada ya kufika kwa askari Waingereza wachache. Wakazi wengine wa Dar es Salaam walikuwa na hofu ya kwamba Uingereza ulikuwa umerudi ili kurudisha ukoloni lakini baada ya kusita masaa machache Nyerere alieleza kwa njia ya redio ya kwamba kuingilia kwa Uingereza ulifuata ombi la serikali yake. Watu wengi walikamatwa baada ya matukio haya na kufanyiwa utafiti kama walikuwa na uhusiano na uasi.[6] Askari Waingereza waliondoka kwenye Aprili 1964 na nafasi yao ilichukuliwa na kikosi kutoka Nigeria iliyofika kwa niaba ya Umoja wa Afrika kufuatana na ombi la serikali ya Tanganyika. [7] Kuanzisha jeshi jipya la wananchi Baada ya uasi, jeshi la TR lilivunjwa. Askari wote waliachishwa. Sehemu ya askari wa Dodoma waliajiriwa tena katika jeshi jipya lakini hao wa Dar es Salaam hawakurudishwa. Maafisa Waafrika ambao kwa jumla walisimama upande wa serikali na kutoshiriki katika uasi waliajiriwa tena. Jeshi jipya lilijengwa kwa kuajiri hasa wanachama wa umoja wa vijana wa TANU likapewa jina la Jeshi la Ulinzi la Wananchi wa Tanzania.[8] Jeshi hili jipya liliwekwa chini ya usimamizi ya chama cha TANU (baadaye CCM) kwa kufuata mtindo wa nchi kama Urusi na China. Kamanda wa kwanza alikuwa Mrisho Sarakikya aliyewahi kusimama upande wa serikali wakati wa uasi akapandishwa cheo kutoka luteni hadi kanali, baadaye kuwa jenerali. Mwanzoni JWTZ ilikuwa jeshi ndogo lenye askari chache kuliko TR lakini hadi 1967 lilipanushwa kuwa na vikosi 4. Mnamo 1972 JWTZ lilikadiriwa kuwa na askari 10,000 katika vikosi vinne pamoja na vifaa vya vifaru 20 aina ya Kifaru T-59, 14 Kifaru T-62, mizinga ya Kirusi na Kichina. Vipuli vilikuwa haba na sehemu ya vifaa haikuweza kutengenezwa. [9] Vita za JWTZ Jeshi la Ulinzi la Wananchi Tanzania lilipigania vita mara mbili. Uganda Vita kubwa inayojulikana zaidi ilikuwa Vita ya Uganda na Tanzania kwenye miaka ya 1978–1979. Ilianza wakati wa utawala wa dikteta Idi Amin na uvamizi wa jeshi la Uganda katika Mkoa wa Kagera wa Tanzania tarehe 25 Oktoba 1978. Katika muda wa wiki chache Tanzania ilipanusha idadi ya jeshi hadi kufikia 100,000 kwa kuingiza askari wa polisi, wa huduma ya magereza, kutoka Jeshi la Kujenga Taifa na wanamigambo, likisaidiwa na vikundi vya wapinzani wa Idi Amin. Katika Novemba jeshi la Tanzania lilianza kushambulia Wauganda. Hadi mwanzo wa Disemba 1978 Mkoa wa Kagera ulikuwa tena mkononi mwa Tanzania. Tarehe 21 Januari 1979 askari wa Tanzania walivuka mpaka wa Uganda, na tarehe 11 Aprili 1979 walivamia Kampala. Idi Amin alikimbia Libya na JWTZ ilibaki Uganda kwa muda hadi serikali mpya ya Uganda iliimarika. Msumbiji Vita isiyojulikana sana wakati wake ilikuwa kuingilia kwa JWTZ katika nchi jirani ya Msumbiji kwa shabaha ya kusaidia serikali ya chama cha Frelimo. Kulikuwa na vipindi viwili vya usaidizi huu. Kipindi cha kwanza kilikuwa 1977-78 wakati jeshi la Rhodesia iliingia ndani ya Msumbiji. Rhodesia (leo:Zimbabwe) ilitawaliwa wakati ule na serikali ya walowezi Wazungu chini ya Ian Smith. Warhodesia walijaribu kuangamiza vikundi vya wapinzani kutoka kwao waliotafuta kupindua serikali ya walowezi wakijificha katika Msumbiji na kushambulia kutoka huku. Hapo vikosi vya Rhodesia viliingia mara kadhaa ndani ya Msumbiji halafu Rhodesia ilianzisha harakati ya Renamo kwa kukusanya wapinzani dhidi ya Frelimo na kuwapa silaha. Baada ya kuenea kwa vita ndani ya Rhodesia jeshi lake lilishambulia kambi kubwa ya wapinzani chini ya Robert Mugabe katika Mkoa wa Manica wa Msumbiji. Hapo Tanzania ilituma wanajeshi wake kwa shabaha ya kuimarisha utawala wa Frelimo wakarudi kwao mwaka ufuatao 1978.[10] Baada ya Mapatano ya Lancaster House ya mwaka 1979 vita ya Rhodesia - Zimbabwe ilikwisha. Sasa ilikuwa serikali ya apartheid ya Afrika Kusini iliyochukua nafasi ya mdhamini wa Renamo. Miaka iliyofuata iliona vita ya wenyewe kwa wenyewe ya Msumbiji kati ya Frelimo iliyosaidiwa na Urusi ikifaulu kutetea miji na Renamo iliyosaidiwa na Afrika Kusini ikifaulu kutawala sehemu kubwa ya mashambani na vijiji vingi. Mwaka 1982 maraisi Machel wa Msumbiji na Nyerere walipatana kutumwa kwa kikosi kidogo cha askari 200 wa JWTZ kwa kazi ya washauri kwenda Msumbiji.[11] Mwaka 1987 Tanzania iliamua tena kutuma askari wengi wa JWTZ hasa kwa kusudi la kutetea Mkoa wa Zambezia dhidi ya Renamo. Waliondoka tena mwaka 1988.[12] Mpangilio wa JWTZ wa kisasa Jeshi la Ulinzi la Wananchi wa Tanzania limegagiwa kwa matawi matatu: Kamandi ya Nchi Kavu Kamandi ya Jeshi la Majini Kamandi ya Jeshi la Anga. Nchi Kavu Mnamo mwaka 2012 Jeshi la Nchi Kavu la JWTZ lina vikosi vifuatavyo: 5 × brigedi za askari wa miguu 1 × brigedi ya vifaru 3 × batalioni ya mizinga 2 × batalioni za mizinga ya ulinzi wa hewani 1 × batalioni ya mizinga ya mortar 2 × batalioni za kupambana na vifaru 1x rejimenti ya uhandisi 1 × kundi la logistic na akiba Vyeo katika JWTZ Amiri jeshi mkuu wa JWTZ ni rais wa Tanzania. Maafisa Vyeo vya chini Wajibu wa JWTZ Wajibu wa JWTZ ni rasmi[13]: Kulinda Katiba na Uhuru wa Jamhuri ya Muungano wa Tanzania. Ulinzi wa mipaka ya Jamhuri ya Muungano wa Tanzania. Kufanya mafunzo na mazoezi ili kujiweka tayari kivita wakati wote. Kufundisha umma shughuli za ulinzi wa Taifa. Kushirikiana na mamlaka za kiraia katika kutoa misaada ya kibinadamu na uokoaji wakati wa maafa Kutoa huduma mbalimbali za kijamii. Kukuza elimu ya kujitegemea na uzalishaji mali kupitia Jeshi la Kujenga Taifa. Kushiriki ulinzi wa amani kimataifa. Marejeo Vyanzo kuhusu uasi wa 1964 Viungo vya nje Lillian Kingazi, Jamii:Jeshi la Tanzania Jamii:Tanzania
https://sw.wikipedia.org/wiki/Jeshi%20la%20Ulinzi%20la%20Wananchi%20wa%20Tanzania
{ "plaintext_start_byte": [ 0 ], "plaintext_end_byte": [ 45 ] }
Mji mkuu wa Namibia ni upi?
Orodha ya Marais wa Namibia
swahili
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Ukarasa huu una orodha ya marais wa Namibia: Orodha Tazama pia Orodha ya viongozi Viungo vya Nje ! Namibia
https://sw.wikipedia.org/wiki/Orodha%20ya%20Marais%20wa%20Namibia
{ "plaintext_start_byte": [ 2, 290, 502, 566, 618, 647, 669, 880, 985, 1116, 1342, 1789, 2006, 2272, 2498, 2909, 3218, 3322, 3912, 4633, 5021, 5548, 5943, 6829, 7199, 7240, 7550 ], "plaintext_end_byte": [ 289, 478, 565, 593, 646, 668, 879, 984, 1115, 1328, 1788, 2005, 2271, 2477, 2908, 3209, 3321, 3902, 4608, 4994, 5527, 5920, 6796, 7187, 7226, 7548, 7592 ] }
Apa tugas dewa Brahma?
Brahma
indonesian
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Menurut ajaran agama Hindu, Brahma adalah Dewa pencipta. Dalam filsafat Adwaita, ia dipandang sebagai salah satu manifestasi dari Brahman (sebutan Tuhan dalam konsep Hinduisme) yang bergelar sebagai Dewa pencipta. Dewa Brahma sering disebut-sebut dalam kitab Upanishad dan Bhagawadgita. Kata Brahma memiliki arti: yang tumbuh, berkembang, berevolusi, yang bertambah besar , yang meluap dari dirinya. Dalam beberapa sumber, Nama Dewa Brahma diidentikan dengan nama Agni (api). Kisah Kelahiran Brahma Dalam Manusmrti (Manavadharmasastra) buku I sloka 9 disebutkan: "Tad andam abhavad haiman, Sahasramsusamaprabham, tasmin jajna svayam brahma, sarva loka pita maha" yang memiliki arti bebas: Benih menjadi telur alam semesta yang Maha Suci, cemerlang laksana jutaan sinar. Dari dalam telur itu Ia menjadikan dirinya sendiri menjadi Brahma, pencipta cikal bakal jagat raya ini. Brahma dianggap sebagai perwujudan dari Brahman, jiwa tertinggi yang abadi dan muncul dengan sendirinya. Menurut Kitab Satapatha Brahmana, disebutkan bahwa Dewa Brahma yang menciptakan, menempatkan, dan memberi tugas dewa-dewi lainnya. Sedangkan dalam kitab Mahabharata dan Purana, dikatakan bahwa Dewa Brahma merupakan leluhur dunia yang muncul dari pusar Dewa Wisnu, sebagai pencipta dunia Brahma dikenal dengan nama Hiranyagarbha atau Prajapati. Penggambaran Dewa Brahma digambarkan sebagai sosok dewa dengan empat muka yang menghadap ke empat penjuru arah mata angin (Caturmukha Brahma) yang melambangkan kekuasaan terhadap Catur Weda, Catur Yuga (empat siklus waktu), Catur Warna (empat pembagian masyarakat berdasarkan keterampilan). Dia dilukiskan sebagai seorang pria tua dengan janggut putih yang memiliki makna leluhur dari seluruh jagat raya, memiliki empat tangan yang memegang alat-alat seperti: Aksamala/tasbih: simbol tiada awal dan tiada akhir. Sruk (sendok besar), dan Surva(sendok biasa) simbol dari upacara yadnya. Kamandalu/kendi simbol dari keabadian. Pustaka yang merupakan simbol dari Ilmu Pengetahuan. Dia berwahana Hamsa (Angsa) putih yang merupakan simbolisasi dari kebijaksanaan, dan kemampuan memilah baik dan buruk. Terkadang dia juga digambarkan sedang duduk dalam keadaan meditasi di atas bunga Padma (lotus) Merah yang merupakan lambang Kesucian lahir bathin. Dewa Brahma disandingkan dengan Dewi Saraswati sebagai dewi Ilmu Pengetahuan. Hal ini merupakan sebuah makna tersirat bahwa suatu penciptaan atau suatu karya tanpa landasan ilmu pengetahuan adalah sia-sia. Dewa Brahma di Bali Dalam kehidupan beragama Hindu di Bali, dewa Brahma tidak pernah bisa dilepaskan dari nafas berkeagamaan di Bali.Penggambaran Dewa Brahma di masyarakat Hindu Bali tidak jauh berbeda dengan penggambarannya di India. Dalam kepercayaan di Bali Dewa Brahma diyakini sebagai Dewanya Dapur, Penguasa dan pelindung arah Selatan, bersenjatakan Gada, berwahana Angsa, memiliki Sakti Dewi Saraswati, atribut serba merah, Dalam Pemujaan dilingkungan desa adat, dia dipuja di sebuah pura yang bernama Pura Desa atau Pura Bale Agung, yang mana dalam pura ini akan ada bangunan yang terbuat dari batu bata sebagai penghormatan kehadapan dia. Sedangkan secara regional Bali, pemujaan Dewa Brahma berada di Pura Luhur Andakasa. Mantram Mantram atau doa pujian yang ditujukan kehadapan Dewa Brahma sebagai Sang Pencipta disebut Brahma Stawa OM NAMASTE BHAGAWAN AGNI, NAMASTE BHAGAWAN HARI, NAMASTE BHAGAWAN ISA, SARWA BHAKSA HUTASANA TRI WARNA BHAGAWAN AGNI, BRAHMA WISNU MAHESWARAH, SANTIKAM PAUSTIKAM SIWA,RAKSANAM CABHICARIKAM ANUJNANAM KRTAM LOKE, SAUBHAGAM PRIYA DARSANAM, YAT KINCIT SARWA KARYANAM, SIDDHIR EVA NA SAMSAYAH OM BRAHMA PRAJAPATIH SRESTHAH, SVAYAMBHUR VARADO GURUH, PADMAYONIS CATUR VAKTRO, BRAHMA SAKALAM UCYATE NAMOSTU BHAGAWAN AGNI, SARVOKTEMA HUTASANA, VAJRA SARA MAHA SARA, DIPTO GNIH JVALANAS TATHA SARVA PAPA PRASAMANAM , HIRANYAGARBHA SAMBHAWAM, LOKANAM CA SARIRAN CA, SUKHAM AGNIH PRAM UCYATE. Artinya: Sembah padamu Dewa Agni, Sembah padamu Dewa Hari, sembah padamu Dewa Isa, yang menyaksikan segala jenis pengorbanan. Dewa Agni memiliki tiga penampilan, Brahma , Wisnu dan Maheswara , penyebab ketenangan, makanan dan perlindungan Perkenannya dihasilkan di dunia, peruntungan bagus, menyenangkan sekali untuk dilihat, perbuatan apapun akan berhasil tanpa suatu keraguan. Dewa Brahma dewa segala mahkluk, Dia yang paling mulia, dia yang memberikan anugrah pada Guru, dia yang dilahirkan dari Bunga Teratai, yang berwajah empat, demikianlah Brahman yang sempurna . Dewa Agni peredam segala kejahatan, yang lahir dari benih keemasan, badan dari alam semesta, dan merupakan kebahagiaan yang tertinggi. Putra-Putra Dewa Brahma Marici, Angirasa, Atri, Pulastya, Pulaha , dan Kratu lahir dari Pikiran Dewa Brahma. Dhata dan Vidhata Prajapati Daksa lahir dari jari kaki kanan Dewa Brahma. Svayambhu Manu Kandarpa/Kamadewa Dewa Asmara yang lahir dari ego Dewa Brahma. Bhrgu lahir dari api pemujaan Brahma. Madhuka dan Golika Jambavan terlahir dari Keringat Dewa Brahma Sanaka dan lain-lain. Brahma dalam Bhagawadgita Dalam kitab suci Bhagawadgita, Dewa Brahma muncul dalam bab 8 sloka ke-17 dan ke-18; bab 14 sloka ke-3 dan ke-4; bab 15 sloka ke-16 dan ke-17. Dalam ayat-ayat tersebut, Dewa Brahma disebut-sebut sebagai Dewa pencipta, yang menciptakan alam semesta atas berkah dari Tuhan Yang Maha Esa (Brahman). Dalam Bhagawadgita juga disebutkan, siang hari bagi Brahma sama dengan satu Kalpa, dan Brahma hidup selama seratus tahun Kalpa, setelah itu dia wafat dan dikembalikan lagi ke asalnya, yakni Tuhan Yang Maha Esa. Siklus Dewa Brahma Brahma hidup selama seratus tahun Kalpa. Satu tahun Kalpa sama dengan 3.110.400.000.000 tahun. Setelah seratus tahun Kalpa, maka Dewa Siwa sebagai Dewa pelebur mengambil perannya untuk melebur alam semesta beserta isinya untuk dikembalikan ke asalnya. Setelah itu, Brahma sebagai pencipta tutup usia, dan alam semesta bisa diciptakan kembali oleh kehendak Brahman (Tuhan). Nama Lain Dewa Brahma ATMABHU = Dia yang lahir sesuai keinginannya. SURAJYESTHA = yang berwujud mendahului seluruh Dewata PARAMESTHIN = Dia yang tinggal dalam dunia kebenaran. PITAMAHA = Kakek moyang seluruh arwah. HIRANYAGARBHA = telur keemasan. LOKESA = Penguasa Alam `SVAYAMBHU = Melahirkan dirinya sendiri. CATURANANA/CATURMUKHA = Memiliki empat wajah. ABJAYONI = Lahir dari Bunga Teratai. DRUHINA = yang membunuh segala macam Raksasa (kejahatan). VIRANCI = Sang Pencipta. KAMALASANA = yang duduk di atas Bunga Teratai. SRSTA = yang menciptakan. PRAJAPATIH = Penguasa semua Mahkluk. VIDHATA = yang menjadikan segala sesuatu. VISVASRT = Dia yang menciptakan dunia. VIDHI = Dia yang menciptakan dan mengadili. NABHIJANMA= yang lahir dari pusar Wisnu. ANDAJA = yang muncul dari Telur. HAMSAVAHANA = yang mengendarai Angsa. AGNI = Sang Api. VISVAKARMA = Arsitek Alam Semesta. Kisah Lain Mengenai Dewa Brahma Dalam Bhagavata Purana disebutkan sistem Catur Warna lahir dari mulut Dewa Brahma. Dewa Brahma memberi nama Indrajit kepada anak Rahwana karena mampu mengalahkan Dewa Indra. Dewa Brahma pernah mengutus Dewa Maut untuk menyamar dihadapan Sri Rama saat menjelang akhir kehidupannya. Dewa Brahma yang meminta Maharsi Vyasa untuk menyusun epos besar Mahabharata. Lihat pula Dewa Hindu Hindu Phra Phrom Pranala luar Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. Kategori:Dewa Hindu Kategori:Dewa pencipta
https://id.wikipedia.org/wiki/Brahma
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 849, 1262, 3286, 3471, 4585, 5357, 6446, 6685, 7448, 8527, 8876, 9613, 10498, 11032, 12823, 13286, 13567, 13833, 14225, 15929, 16812, 17214, 17852, 19363, 19828, 20044, 20158, 20309, 20540, 21452, 22089, 22866, 23184, 23798, 24492, 25536, 26254, 26404, 27045, 28144, 28622, 29640, 31060, 31795, 32497, 33261, 33649, 34227, 34742, 36481, 38333, 39092, 39444, 39838, 40522, 41510, 41789, 42307, 42834, 43277, 43376, 43696, 44265, 44413, 44680, 44976, 45330, 46077, 46160, 46491, 47222, 47941, 48305, 48586, 48813, 49110, 49765, 50211, 51001, 51783, 52246, 52506, 53118, 53458, 53685, 54092, 54771, 54949, 55793, 55928, 56561, 57268, 58534, 59294, 60097, 60836, 61190, 62500, 63231, 65879, 66606, 67360, 68623, 68806, 69605, 70083, 70504, 70824, 70969 ], "plaintext_end_byte": [ 848, 1261, 3264, 3470, 4564, 5341, 6445, 6673, 7447, 8517, 8875, 9601, 10497, 10967, 12822, 13285, 13553, 13832, 14224, 15845, 16811, 17193, 17851, 19362, 19827, 20043, 20157, 20308, 20539, 21451, 22088, 22865, 23145, 23797, 24463, 25535, 26253, 26383, 27044, 28118, 28621, 29626, 31037, 31794, 32450, 33260, 33586, 34148, 34741, 36480, 38332, 39091, 39391, 39837, 40521, 41509, 41759, 42306, 42833, 43276, 43375, 43674, 44264, 44412, 44679, 44975, 45302, 46076, 46159, 46454, 47221, 47940, 48304, 48585, 48780, 49109, 49764, 50195, 51000, 51782, 52245, 52437, 53117, 53457, 53684, 54091, 54770, 54948, 55792, 55899, 56560, 57198, 58533, 59282, 60096, 60835, 61135, 62499, 63230, 65878, 66605, 67359, 68622, 68805, 69572, 70027, 70456, 70823, 70951, 71143 ] }
Сколько официальных языков в Респу́блике Се́рбской?
Республика Сербская
russian
{ "passage_answer_candidate_index": [ 22 ], "minimal_answers_start_byte": [ 17627 ], "minimal_answers_end_byte": [ 17761 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Респу́блика Се́рбская[1] (Serbian: Република Српска / Republika Srpska Слушать, Bosnian: Republika Srpska Croatian: Republika Srpska) — энтитет (образование) в составе Боснии и Герцеговины. Создана в 1992 году как самопровозглашённое государство, стала составной частью БиГ по результатам Дейтонских соглашений 1995 года. Столица — Баня-Лука. Площадь составляет 24 605,7 км². Население — 1 153 017 человек[2] (30.06.2017) (83 % — сербы, 13 % — боснийцы и 3 % — хорваты). Денежной единицей является конвертируемая марка. Населённые боснийскими сербами территории провозгласили независимость своей Республики Сербской в начале 1992 года в ответ на инициированный тогда же боснийцами-мусульманами выход Боснии и Герцеговины из состава Югославии. Республика принимала ключевое участие в кровопролитной боснийской войне и оставалась самопровозглашённой и непризнанной до ноября 1995 года, когда под давлением НАТО и ООН были заключены Дейтонские соглашения и создано общее, имеющее как признаки федерации, так и признаки конфедерации, государство Босния и Герцеговина в составе двух образований — Республики Сербской и Федерации Боснии и Герцеговины[3]. Территориальное разделение двух образований предусматривало две части Республики Сербской, которые соединялись районом Брчко (согласно соглашениям в Дейтоне граница в этом районе, примерно поровну разделённом между Республикой Сербской (северная часть) и Федерацией Боснии и Герцеговины, должна определиться в будущем (не позже, чем через год после подписания соглашения), но вопреки этому округ был выведен в самостоятельную административную единицу). В то же время Республика Сербская является звеном, отделяющим Федерацию Босния и Герцеговина от двух хорватских районов, и обязана обеспечивать беспрепятственный проход по специальному коридору, проходящему по её территории. Полномочия Согласно Конституции Боснии и Герцеговины, Республика Сербская обладает следующими полномочиями[4]: может устанавливать особые параллельные отношения с соседними государствами в рамках суверенитета и территориальной целостности Боснии и Герцеговины может оказывать помощь Совету министров Боснии и Герцеговины в исполнении международных обязательств обеспечивает юридическую безопасность и защиту всех лиц в их соответствующей юрисдикции с согласия Парламентской ассамблеи может заключать соглашения с государствами и международными организациями выполняет правительственные функции и полномочия, которые не возложены Конституцией непосредственно на институты Боснии и Герцеговины География Республика Сербская географически расположена в центральной части Балканского полуострова. Площадь Республики Сербской равняется 24 641 квадратным километрам. Она находится между 42°33′ и 45°16′ северной широты и 16°11′ и 19°37′ восточной долготы. Республика Сербская находится на стыке двух природно-географических и общественно-экономических районов — Паннонского и Средиземноморского и не имеет выхода к морю[5]. Границы Границы Республики Сербской являются международно признанными и разграничивают РС как с соседними государствами-членами ООН — Сербией, Хорватией и Черногорией, так и с другим энтитетом Боснии и Герцеговины — Федерацией БиГ. Протяжённость границ РС составляет 2170 километров, из которых 259 км относятся к границе с Черногорией, 370 км — к границе с Сербией, 318 км — к границе с Хорватией и 1134 км — к границе с Федерацией БиГ[6]. И те, и другие границы были установлены без учёта этнических, исторических и природно-географических факторов и определялись исходя из военно-политической ситуации[7]. Согласно расчетам, если бы территория РС выглядела консолидированным кругом, протяжённость её границ составила бы 561 км[5][8]. Горы Геоморфология территории Республики Сербской представлена в различных формах. Её северная часть, в припаннонской холмистой местности, состоящей из кайнозойских отложений, постепенно спускается к аллювиальным равнинам и речным террасам, которые являются наиболее плодородной частью Республики Сербской. На востоке и юго-востоке Республики холмистая местность постепенно перерастает в высокие горы Герцеговины. Среди гор в РС наиболее известной является Яхорина, на которой в 1984 году были проведены Четырнадцатые зимние олимпийские игры. Не менее известна и гора Маглич, являющаяся высочайшей горой Республики Сербской и Боснии и Герцеговины — 2386 метров над уровнем моря[9]. Горы Герцеговины, почти лишённые всякой растительности, расчленены межгорными впадинами и сложены известняковыми породами грязно-белого и серого цвета[10]. Среди распространённых карстовых форм рельефа: пещеры, подземные реки, известняковые скалы, карры. В межгорных котловинах расположились полья больших размеров[11]. Реки Многие реки в Республике имеют крупные водопады и располагают значительным гидроэнергетическим потенциалом. Они обладают и рекреационным потенциалом, особенно горные реки с чистой водой. Крупнейшими реками Республики Сербской являются (в скобках дана протяжённость на территории РС): Дрина (305 км), Сава (202 км) Врбас (117 км)[12], Босна (98 км), Врбаня (95,4 км), Уна (91,8 км), Сана (85 км), Укрина (80,9 км)[9]. Они относятся к черноморскому речному бассейну (бассейну рек Сава и Дрина). Реки южнее горного перевала Чемерно в Восточной Герцеговине (Требишница, Неретва) относятся к бассейну Адриатики[12]. Озёра Крупнейшее озеро Республики Сербской — Билечко озеро (площадь составляет 27,064 км²) является и самым крупным искусственным озером на Балканах. Другие искусственные озёра — Перучацкое (12,401 км²), Зворничское (8,876 км²), Вишеградское (8,9 км²) и Бочацкое (2,3 км²)[6]. Крупнейшее озеро природного происхождения — Штиринское озеро (площадь 0,129 км²), находящееся на горе Зеленгора. Другие естественные озёра — Котланичское (0,044 км²), Улошское (0,043 км²), Донье-Баре (0,021 км²) и Орловачское (0,021 км²)[12]. Озёра Республики Сербской находятся под защитой государства. Статус озёр РС определён Законом о водных ресурсах. В рамках Министерства сельского хозяйства, лесных и водных ресурсов вопросом защиты озёр занимается Дирекция по вопросам водных ресурсов РС. Почвы, растительный и животный мир Плодородные аллювиальные почвы распространены в бассейне реки Савы, бурые почвы — в горных районах. В северных районах широколиственные леса уступили место сельскохозяйственным угодьям. На северных склонах гор на высоте до 500 м и в предгорьях произрастают грабово-дубовые леса, а также липа, клён и вяз. В центральной части растут буковые леса, на высоте свыше 800 м — пихтово-буковые леса, а также ель и сосна. Среди эндемиков — ель сербская, которую можно встретить в Герцеговине. На высоте свыше 1600 м произрастают субальпийские луга и криволесье. На коричневых почвах юго-западных склонов произрастает дуб каменный, вечнозелёный кустарник и маквис. На высоте свыше 300 м на дерново-карбонатных почвах распространено сочетание лесов с шибляком[13]. По состоянию на 31 декабря 2015 года общая площадь лесов в РС составляла 1 085 947 гектаров, из них 292 627 гектаров находились в частном владении[14]. Проводится ежегодное лесовосстановление, в 2015 году оно охватило площадь в 817 гектаров[14]. В горных районах живут такие животные, как бурый медведь, волк, лесной кот, европейская рысь, куница, благородный олень, косуля, серна, выдра, кабан. В районах карстового типа обитают змеи, ящерицы и черепахи. Среди крупных птиц — глухари, орлы и соколы[13]. По оценкам Института статистики РС, в 2015 году в лесах Республики насчитывалось 665 волков, 1546 диких коз, 651 медведь, 77 тысяч зайцев, 8 тысяч кабанов[14]. Климат Климатические зоны простираются от средиземноморской на юге Герцеговины, до континентальной, которая преобладает в северной части Республики. Климат на территории Республики Сербской обусловлен рядом природных факторов и закономерностей общей циркуляции воздушных масс в этом регионе. На территории Республики Сербской выделяют три климатических типа: «Северный паннонский» — умеренно-континентальный климат. Характеризуется умеренно холодной зимой и тёплым летом. Среднегодовая температура воздуха этого от 12 до 19 градусов по Цельсию[12]. «Горный» охватывает большую часть Республики Сербской. Горные хребты имеют короткое прохладное лето и холодную зиму с длительным сохранением снежного покрова. Среднегодовая температура воздуха составляет от 5 до 7 градусов по Цельсию. Холмистые районы и долины имеют более мягкий климат. Области с характеристиками горного климата имеют среднегодовую температуру 10 градусов по Цельсию. Зима умеренно холодная со снегом и туманами, а лето умеренно тёплое[12]. «Средиземноморско-адриатический». Преобладает в южной части Республике — в Восточной Герцеговине. Среднегодовая температура колеблется между 14 и 14,7 градуса по Цельсию. В этом регионе находится самый «теплый» город РС — Требинье[12]. Национальные парки и охраняемые территории В Республике Сербской находятся два национальных парка — Козара и Сутьеска, созданные во время существования СФРЮ. На их территории также находятся мемориальные комплексы в память о битвах югославских партизан войсками оси в годы Второй мировой войны. Парк Козара находится на севере РС неподалеку от Приедора и занимает площадь в 3250 га. Парк Сутьеска находится близ Фочи, его площадь — 17250 га. Оба национальных парка входят в федерацию европейских национальных парков EUROPARC[15][16]. Кроме них, в категорию охраняемого природного наследия Республики Сербской входят два реликтовых парка Янь и Лом, двенадцать памятников природного наследия, одна защищенная территория и лесопарк Слатина[17]. Население Большинство населения Республики Сербской составляют сербы. Помимо них конституционными народами являются босняки и хорваты. Национальные меньшинства — евреи, чехи, украинцы, словаки и т. д. Официальными языками являются язык сербского народа, язык боснякского народа и язык хорватского народа. Официальные алфавиты — кириллица и латиница[18]. Согласно предварительным данным переписи населения Боснии и Герцеговины, проведенной в 2013 году, численность населения Республики Сербской составила 1 326 991 человек. В 2015 году родились 9357 человек, ещё в 17 случаях младенец родился мертвым. Также было зарегистрировано 15 059 смертей, в результате чего естественный прирост населения является отрицательным и составляет −5702 человека. В 2015 году в 1168 семьях новорождённый стал третьим, в 242 семьях — четвёртым, а в 88 семьях — пятым или большим по счёту. 7798 детей родились в браке, 1559 — вне брака[14]. Средний возраст матери при рождении первого ребёнка составляет 27,2 года. Наблюдается тенденция, при которой матери откладывают рождение ребёнка, рожая его в более позднем возрасте, нежели в предшествующие годы. Общий средний возраст матери в Республики Сербской составляет 28,8 года[9]. Согласно переписи 2013 года (опубликованные в 2016 году данные Республиканского управления по статистике Республики Сербской, они отличаются от данных Агентства по статистике Боснии и Герцеговины) национальный состав Республики Сербской был следующим[19]: 82,95 % населения (970 857 человек) — сербы; 12,69 % населения (148 477 человек) — босняки; 2,27 % населения (26 509 человек) — хорваты. Религиозный состав по тем же данным на 2013 год был следующим[19]: Православные — 969 315 человек; Мусульмане — 149 435 человек; Католики — 25 763 человека. Уровень образования населения в целом невысок. На 2013 год высшее образование было только у 87 036 жителей Республики Сербской[19]. Число заключённых браков в Республике Сербской начало уменьшаться после 2007 года (было заключено 7093 брака). После 2012 года (5326 браков) начался рост этого показателя, в 2015 году было 5995 заключённых браков. Чаще всего мужчины в Республике Сербской заключают брак в возрасте между 25 и 29 годами, а женщины в возрасте между 20 и 24 годами. В 2015 году почти одинаковое количество мужчин и женщин создали семью 5295 и 5275 соответственно. Число разводов также растёт. В 2008 году были разведены 317 семей, а в 2015—1143 семьи[14]. На 1000 населения заключаются 4 новых брака. По данным 2015 года, самые молодые жених и невеста в Республике Сербской были в возрасте 17 и 15 лет соответственно, а самые пожилые — 87 и 76 лет. Средний возраст невесты в момент свадьбы составляет 28,2 года, а её средний возраст при первом браке — 26,6 года. Для мужчин этот показатель равняется 31,8 года и 30 годам[9]. Население Республики Сербской размещено неравномерно, большая его часть сосредоточена в населённых пунктах на севере Республики, а также близ реки Дрины. Внутренние и горные районы Республики Сербской населены слабо, кроме того, там выше доля пожилых людей, так как молодёжь мигрирует в крупные города. Процесс оттока из этих районов начался после Второй мировой войны, однако тогда люди уезжали, в основном, в Воеводину[20]. В рамках внутрибоснийских миграций из Федерации Боснии и Герцеговины в Республику Сербскую переселяется больше людей, нежели в обратном направлении[9]. Политика Президент Президент Республики Сербской (Serbian: Предсједник Републике Српске) — глава Республики Сербской. Он представляет Республику Сербскую, предлагает парламенту кандидатов в премьер-министры, может отправить в отставку главу правительства, в соответствии с Конституцией решает вопросы обороны, безопасности и внешней политики и т. д.[21]. Президент избирается на четыре года вместе с двумя вице-президентами и может занимать эту должность не более двух сроков подряд. Согласно Конституции РС, президент и вице-президенты должны представлять все три конституционных народа РС[22]. 7 октября 2018 года президентом РС была выбрана Желька Цвиянович, вице-президентами стали Рамиз Салкич[23] и Йосип Йеркович[24]. Правительство Правительство Республики Сербской — главный орган исполнительной власти в Республике. Согласно Конституции, 8 министров должны быть сербами, 5 — босняками, 3 — хорватами. Премьер-министр может также назначить одного министра из представителей других национальностей. Глава Правительства и два вице-премьера должны представлять все три конституционных народа РС. Правительство состоит из премьер-министра, вице-премьеров и шестнадцати министров, выбираемых согласно национальной квоте. Министров выбирает Народная скупщина РС, носитель законодательной власти[25]. Полномочия Правительства установлены Конституцией РС и рядом законов. В частности, оно предлагает на рассмотрение Народной скупщине законы, предлагает план развития Республики и проект бюджета, следит за реализацией и исполнением законов, организовывает деятельность министерств и т. д. Кроме того, именно Правительство принимает решение о создании представительств РС в странах мира[22]. Действующий состав Правительства был сформирован 18 декабря 2018 года[26]. Парламент Народная Скупщина Республики Сербской — высший законодательный и конституционный орган в Республике. Скупщина состоит из 83 депутатов, а парламентское большинство составляют депутаты от Союза независимых социал-демократов, Демократического народного союза и Социалистической партии. Спикером Народной скупщины является Неделько Чубрилович[27]. Народная скупщина была основана 24 октября 1991 года как Скупщина сербского народа в Боснии и Герцеговине[28]. После окончания войны и подписания Дейтонского соглашения Народная скупщина взяла на себя ответственность за проведение необходимых реформ и переустройство Республики. До 2002 года депутаты Народной скупщины избирались на срок в два года. После 2002 года в соответствии с изменениями в законодательства их стали избирать на четыре года. Актуальный состав Народной скупщины был определён по результатам выборов, прошедших 12 октября 2014 года. Всего в парламент прошли семь партий[29]: Конституция Конституция Республики Сербской — главный закон и правовой акт в системе правовых актов Республики. Конституция регулирует взаимоотношения в обществе, республиканскую организацию и полномочия республиканских органов власти. Состоит из 12 глав и 140 статей[22]. Первая Конституция была принята 28 февраля 1992 года[30]. Тогда она называлась Конституция Сербской Республики Боснии и Герцеговины. Главный закон РС был принят в годы распада Югославии. С момента принятия Конституция неоднократно менялась и дополнялась. В основном, это было связано с её редакцией после Дейтонского мирного соглашения и решениями Конституционного суда Боснии и Герцеговины. Также Конституция неоднократно менялась во время мандата Высокого представителя в БиГ Пэдди Эшдауна. Были озвучены и требования принятия новой конституции. Выборы Общие выборы в Боснии и Герцеговине и Республике Сербской проводились в 1996, 1998, 2000, 2002, 2006, 2010 и 2014 годах, а местные выборы — в 1997, 2000, 2004, 2008, 2012 и 2016 годах вместе с досрочными выборами мэра общины Билеча. Досрочные выборы президента РС проводились в 2007 году. Выборы 1996, 1997, 1998 и 2000 годов согласно Правилам временной выборной комиссии ОБСЕ, действующей в рамках Миссии в Боснии и Герцеговине. Остальные выборы в БиГ и Республике Сербской проводились согласно новому Закону о выборах, вступившему в силу 28 сентября 2001 года. С того момента за выборами следила Избирательная комиссия Боснии и Герцеговины, в 2006 году переименованная в Центральную избирательную комиссию Боснии и Герцеговины. Право избирать и быть избранным имеет каждый гражданин страны, достигший 18 лет[6]. Символы РС Герб (эмблема) Республики Сербской был принят 15 июля 2008 года. Представляет собой круг цветов государственного флага, на который наложены золотые переплетённые буквы Р и С. Круг обрамлён золотыми дубовыми листьями, переплетёнными внизу лентой цветов флага, и увенчан королевской короной. По окружности дано название Республика Сербская на кириллице и латинице. Внизу изображена королевская корона[31]. Официальным гимном РС является гимн «Моя Республика», написанный Младеном Матичем. 16 июля 2008 года он заменил инструментальную версию гимна Боже Правде, который был объявлен неконституционным в 2006 году, согласно решению Конституционного суда Боснии и Герцеговины. Впервые был исполнен на праздновании Дня Республики Сербской 9 января 2009 года в Баня-Луке[32]. Международные отношения Республика Сербская является членом Ассамблеи европейских регионов, которая занимается оказанием помощи в процессе европейской интеграции, а также способствует развитию связей между регионами. Для укрепления экономических, научных, культурных и спортивных связей РС заключила соглашения о сотрудничестве с Санкт-Петербургом в России, областью Венеция и провинцией Беллуно в Италии, округом Тромсе в Норвегии[33]. Также для всестороннего развития сотрудничества властями РС были созданы представительства в восьми странах: Бельгии, Израиле, США, России, Сербии, Германии, Австрии и Греции[34]. Неправительственные организации Красный Крест Республики Сербской — гуманитарная, некоммерческая организация РС, действующая в рамках Международного движения Красного Креста и Красного Полумесяца. Сформировалась в 1992 году в результате Боснийской войны и распада Красного Креста Боснии и Герцеговины. Расположение и административное деление Административно-территориальное деление Республики Сербской регулируется Законом о территориальной организации РС[35]. Согласно Закону, РС состоит из общин и городов, которые являются единицами местного самоуправления. В настоящее время в РС насчитывается 57 общин и 7 городов[36]. Большинство единиц местного самоуправления в РС составляют общины. Община может состоять из части населенного пункта, одного населенного пункта или нескольких[35]. Согласно Закону о местном самоуправлении, общины самостоятельно определяют бюджет, стратегию развития, распоряжаются муниципальным имуществом, а также решают вопросы из сферы культуры, образования, спорта, экологии, туризма, здравоохранения и социальной защиты и т. д. Управляет общиной начальник общины. Он избирается жителями на срок в четыре года. Также в каждой общине есть скупщина (местное собрание), депутаты которой также избираются на четыре года. Каждая община самостоятельно определяет численность депутатов в своей скупщине[37]. Если население общины составляет более 50 000 человек и на протяжении трех лет подряд она сохраняет статус развитой единицы местного самоуправления, тогда согласно Закону о местном самоуправлении община может претендовать на статус города[37]. Согласно Закону о территориальной организации, город представляет собой территориальную единицу, отличающуюся географической, экономической, социальной, исторической и административной целостностью, а также имеющую соответствующий уровень развития. Город, в составе которого нет общин, является основной единицей местного самоуправления. Он может иметь дополнительные полномочия в сфере бюджета и налоговой политики. Если город состоит из общин, то непосредственно городские власти отвечают за регулирование строительства, использование земли, защиту окружающей среды, деятельность жилищно-коммунального хозяйства, общественного транспорта, среднего образования, торговли, туризма, здравоохранения, противопожарной и гражданской защиты. Кроме того, городские власти должны координировать деятельность общин. Согласно статье 10 Закона о местном самоуправлении РС, город должен иметь не менее 50 000 жителей, а также иметь развитую инфраструктуру, соединяющую входящие в его состав населенные пункты[37]. Города и общины состоят из населенных пунктов. Населенный пункт должен иметь жилищный фонд, основную коммунальную инфраструктуру и т. д. Он может входить в состав только одной единицы местного самоуправления. Также каждому населенному пункту соответствует одна кадастровая община — единица территориального кадастра, границы которой утверждают власти общины или города, на чьей территории она расположена[37]. Согласно территориальному плану Республики Сербской (2008—2015 гг.) были образованы шесть мезорегионов[38]: Баня-Лука, Биелина, Добой, Источно-Сараево, Приедор, Требине. Экономика Общие показатели В 2015 году ВВП РС вырос на 2,6 %, что демонстрирует наибольший рост за последние семь лет. Его объём — более девяти миллиардов конвертируемых марок. Из них более 1,5 миллиарда приходится на промышленное производство[9]. В 2016 году средняя нетто-зарплата составила 836 конвертируемых марок (КМ)[39]. В 2015 году данный показатель составлял 831 КМ. Выше всего оплата в сфере страхования и финансов, её работники (2,6 % от числа занятых) получают в среднем 1261 КМ. Наименьшие зарплаты в сфере административного управления и консультаций, где трудящиеся (1,3 % от числа занятых) получают в среднем 518 КМ в месяц[39]. Уровень безработицы в 2016 году составил 24,8 %, что на 0,4 % меньше по сравнению с 2015 годом. Безработица среди мужчин составила 21,6 %, а среди женщин — 29,5 %. Треть безработных в возрасте до 30 лет, каждый пятый безработный старше 50 лет. Из них каждый второй окончил среднюю школу. В то же время половина всех занятых работает в перерабатывающей промышленности, сфере торговли и в органах власти. Каждый шестой трудящийся младше 30 лет, а 25 % занятых в возрасте старше 50 лет. Среди занятых 50 % окончили только среднюю школу, а 25 % имеют высшее образование[39]. Объём инвестиций в 2015 году составил более 1,6 миллиарда конвертируемых марок. Из них более половины было вложено в сферу строительства[9]. Промышленность В ВВП Республики Сербской доля промышленности составляет 16,4 %. В 2015 году она продемонстрировала рост на 3 % по сравнению с 2014 годом. Наиболее развиты энергетический комплекс, лесоперерабатывающая промышленность, металлургия, добыча природных ресурсов и текстильное производство[9]. Согласно отчетам предприятий и фирм, общая стоимость промышленной продукции в 2015 году составила более 4,8 миллиарда конвертируемых марок, что на 6 % меньше, нежели в 2014 году. Из них 72,2 % пришлось на перерабатывающую промышленность. От общей стоимости продукции 38,1 % составляет её экспорт[9]. Общее количество фирм и предприятий в сфере промышленности в конце 2015 года — 4436. Из 89 % находились в частной собственности[9]. Объём инвестиций в промышленность составил 635 миллионов конвертируемых марок, что на 37,6 % меньше, нежели в 2014 году[9]. В промышленности занято 27,5 % работающего населения[9]. Главным промышленным центром РС является Баня-Лука, в городе расположены такие предприятия как «Jелшинград» (металлургия), «Микроелектроника», «Хемофарм» и т.д[40]. Энергетика Энергетический комплекс РС полностью покрывает потребности Республики в электроэнергии, её часть также идет на экспорт. Общий объём произведенной в 2015 году электроэнергии составил 5610 гигаватт. 58,8 % было выработано на ТЭЦ, 40,4 % — на ГЭС, 0,8 % — другими источниками. Расход электричества в РС растет с 2011 года[9]. Структура потребителей электроэнергии в 2015 году выглядела следующим образом[14]: 53 % — домашние хозяйства 19,5 % — промышленность 1,2 % — сельское хозяйство 1 % — строительная отрасль 0,6 % — транспорт 24,7 % — другие потребители В РС нет собственных запасов природного газа, потребности в нём полностью компенсируются его импортом, при этом 91,7 % ввозимого газа потребляет промышленность[9]. В 2015 году инвестиции в энергетический комплекс РС составили 366 миллионов конвертируемых марок, в нём было занято около 12 тысяч человек, что больше на 1,7 % по сравнению с 2014 годом[9]. Строительство В 2015 году строительство продемонстрировало небольшой спад показателей по сравнению с предыдущим годом — на 1,1 %. Эта отрасль дала 4,7 % ВВП и привлекла 18,7 % от общего объёма инвестиций. Общая стоимость строительных работ — более 621 миллиона КМ. По стоимости выделяются работы по возведению инфраструктурных объектов (217 миллионов КМ), офисов и торговых центров (133 миллиона КМ), а также жилья (128 миллионов КМ)[9]. В строительстве занято 4,5 % трудящихся в РС[9]. При строительстве жилых домов наиболее массовыми являются однокомнатные квартиры — 40,8 %. Средняя стоимость нового жилья составляет 1520 КМ за квадратный метр[9]. Сельское хозяйство Сельское хозяйство играет значительную роль в экономике РС, но его доля в ВВП Республики постепенно снижается. В 2011 году сельскохозяйственный сектор составлял 8,9 % ВВП, в 2015 году этот показатель составил 7,8 % ВВП[9]. В то же время 29,1 % (91 тысяча человек) от занятого населения трудятся в сельском хозяйстве. Данный показатель также падает с 2011 года, когда в этой сфере работало 32,7 % занятого населения[9]. Внешнеторговый оборот сельскохозяйственной продукции в 2015 году составил 293,8 миллиона конвертируемых марок, что на 30,4 миллиона выше, нежели в 2014 году. В экспорте доля сельскохозяйственной продукции составляет 2,3 %, а в импорте — 5,4 %. Основную часть экспорта составляют яблоки, груши и айва, их основной покупатель — Россия. В импорте доминирует кукуруза, поставляемая, в основном, из Сербии[9]. В 2015 году различными культурами были засеяны 306 тысяч гектар сельскохозяйственных земель. С них удалось собрать 127 тысяч тонн пшеницы, 561 тысячу тонн кукурузы, 48 тысяч тонн яблок, 67 тысяч тонн сливы[14]. В том же году поголовье крупного рогатого скота насчитывало 229 тысяч животных, свиней — 452 тысячи, овец — 486 тысяч, домашней птицы — более 11 миллионов[14]. 2015 год стал рекордным в сфере производства меда, было собрано 1974 тонны[9]. Из них 240 тонн собрали в Биелине[9]. Внешняя торговля Главными внешнеторговыми партнерами РС являются Сербия, Италия и Россия. Связанный с ними экспорт и импорт составляет 40 % от общего внешнеторгового оборота РС[9]. В 2015 году РС экспортировала продукцию в Италию (18,3 %), Сербию (13,1 %), Германию (10,6 %), Словению (9,7 %), Хорватию (8,8 %) и т. д. В то время как основными поставщиками в РС стали Сербия (17,5 %), Россия (15,7 %), Италия (12,2 %), Германия (7,8 %) и Китай (6,3 %)[9]. Стоимость экспорта составила 2,6 миллиарда конвертируемых марок, стоимость импорта — 4,4 миллиарда конвертируемых марок[14]. В структуре экспорта преобладают одежда, ткани, продукция лесоперерабатывающего комплекса, в том числе древесный уголь, а также продукция металлургической отрасли. Ввозит РС, в основном, энергетические ресурсы, металлы, станки и т.д[9]. Туризм Туристический потенциал Республики Сербской достаточно велик благодаря наличию богатых природных ресурсов и достопримечательностей. В Республике развиты горный туризм, спа-туризм, религиозный, приключенческий и экологический туризм. Среди множества достопримечательностей и объектов, посещаемых туристами, выделяются горы и термальные источники (спа-курорты) — 17,2 % и 16,2 % от общего числа туристов в 2016 году соответственно[41]. В Республике Сербской ответственным за сферу туризма является Министерство торговли и туризма. В его рамках действует Туристическая организация Республики Сербской, задачами которой являются популяризация Республики как туристического направления, создание ее положительного имиджа, участие в различных туристических фестивалях и других мероприятиях и т. д. В ряде населенных пунктов РС действуют филиалы Организации[42]. Численность туристов в Республике Сербской непрерывно растет с 2009 года, когда ее посетили 150 256 человек, в том числе 54 979 иностранцев. В 2015 году численность туристов составила 294 781 (в том числе 136 210 иностранных), а в 2016 — 323 908 (в том числе 157 845 иностранных)[43]. В 2016 году наибольшее число иностранных туристов прибыло из Сербии (45 209), Хорватии (19 594) и Словении (16 701)[43]. Транспорт и коммуникации Транспорт В 2015 году транспортные компании в РС перевезли около 30 миллионов пассажиров, что на 0,6 % меньше, нежели в 2014 году. 77,2 % пассажиров было перевезено в пределах городских и районных маршрутов. В то же время на 40,6 % по сравнению с предыдущим годом вырос объём перевезенных грузов. Из них 57 % грузов были транспортированы по железной дороге[9]. Протяженность автомобильных дорог, по которым осуществляются транспортные перевозки, составляет 14 191 километр. Автомобильным транспортом в 2015 году воспользовалось 29 568 000 пассажиров[9]. По состоянию на конец 2016 года ведется строительство нескольких магистральных дорог, общей стоимостью 2,397 миллиарда евро[44]: Баня-Лука — Добой (72 км) Гламочани — Баня-Лука — Мрконьич-Град — административная граница с Федерацией Боснии и Герцеговины (110 км) Добой — Якеш (46 км) Баня-Лука — Нови-Град (71 км) Якеш — Биелина — граница с Сербией (98 км) По планам Правительства РС строительство и содержание этих магистралей даст 8000 новых рабочих мест[44]. Также в настоящее время ведется строительство объездных дорог около крупных городов: Баня-Луки, Приедора, Модричи, Биелины, Требинья и Гацка. Цель их возведения заключается в повышении безопасности на дорогах, а также направлении транзитных потоков вокруг городов[44]. В 2015 году число зарегистрированных автомобилей выросло на 1,7 % по сравнению с предыдущим годом[9]. Протяженность железных дорог — 426 километров, по ним было перевезено 178 000 пассажиров[9]. Весь железнодорожный транспорт и соответствующая инфраструктура находятся в ведении государственной компании «Жељезнице Републике Српске». Главными железными дорогами являются Шамац — Добой — Маглай и Нови-Град — Добой — Зворник. Ведется модернизация как путей, так и пассажирских составов. Планом развития железных дорог предусмотрена закупка 200 новых вагонов[44]. Авиатранспортом в 2015 году воспользовались 22 793 человека[9]. Почтовая связь Почтовая связь в РС осуществляется государственной компанией «Поште Српске». Она была создана 10 декабря 1996 года разделением системы почты, телеграфа и телефона РС на два предприятия — «Поште Српске» и «Телеком Српске». 25 декабря 2002 года компания была преобразована в акционерное общество, где государству принадлежат 65 % уставного капитала[45]. В составе «Поште Српске» числится 226 единиц территориальной почтовой сети, в компании трудятся 2288 сотрудников. В среднем, одна почта ответственна за 111,04 км² Республики и 6627 жителей. На одного почтальона приходится 2325 жителей РС[46]. Согласно данным Республиканского института статистики, в 2016 году «Поште Српске» доставила 24 000 писем и 44 000 посылок[43]. Культура и образование Образование Система образования в Республике Сербской регулируется республиканским Министерством просвещения и культуры. Она состоит из дошкольных учреждений, предназначенных для детей от 3 до 7 лет; начальных школ для детей от 7 до 15 лет; общих средних школ и гимназий для учащихся от 15 до 19 лет; специальных средних школ (технических, педагогических, музыкальных и прочих), профессионально-технических школ и университетов. По данным Республиканского института статистики, в 2015—2016 учебном году в Республике Сербской было 124 дошкольных учреждения (9093 ученика), 708 начальных школ (94 064 ученика), 94 средние школы и гимназии (42 089 учеников), 21 профессионально-техническая школа и университет (37 390 студентов)[43]. К учреждениям высшего образования в Республике Сербской относятся университеты — Баня-Лукский университет, Источно-Сараевский университет, Приедорская высшая медицинская школа, Требинская высшая школа гостиничного бизнеса и туризма и др. Баня-Лукский университет является крупнейшим из них, в 2015—2016 учебном году в нем обучались 15 513 студентов под руководством 1300 преподавателей и научных сотрудников[43]. Музеи Крупнейшим музеем в РС является Музей Республики Сербской, расположенный в Баня-Луке. Он был основан королем Александром Карагеоргиевичем 26 сентября 1930 года как Музей Врбасской бановины, а в 1992 году решением Правительства РС он получил современное название и стал главной республиканской организацией по охране культурного наследия. Ныне в коллекциях Музея хранится более 32 000 экспонатов, а его библиотека насчитывает более 13 000 книг[47] Еще одним крупным музеем Баня-Луки является Музей современного искусства, размещенный в здании бывшего железнодорожного вокзала на площади Сербских героев. Он посвящён сохранению культурного наследия Республики Сербской XX и XXI веков, осуществляет художественные выставки работ современного искусства. В его фондах находится более 1600 экспонатов. Музей был создан на базе Галереи искусств в 2004 году[48]. Археологические коллекции демонстрируются тремя музеями: Музеем Герцеговины в Требине[49], Музеем Семберии в Биелине[50] и Музеем «Римский муниципиум» в Скеланах[51]. История Республики Сербской По последней довоенной переписи населения Боснии и Герцеговины мусульман было 1 905 829 человек (43,7 %), сербов — 1 369 258 человек (31,4 %), хорватов — 755 892 человека (17,3 %). Из 106 общин БиГ мусульмане составляли большинство в 35 общинах, в основном в центральной Боснии, а сербы — в 32 западных и восточных общинах республики. Хорваты составляли большинство на юге БиГ и в некоторых центральных общинах. Около 240 тысяч жителей БиГ самоопределились как «югославы». Большинство из них были сербами или детьми от смешанных браков. В 1991 году 27 % заключённых браков были смешанными. По площади занимаемой территории сербы опережали другие боснийские народы. Они представляли абсолютное большинство населения на 53,3 % территории БиГ[52]. 18 ноября 1990 года в республике прошли первые многопартийные выборы. Большинство мест в Скупщине (86) получила мусульманская Партия демократического действия, затем следовали Сербская демократическая партия (72) и Хорватское демократическое содружество Боснии и Герцеговины (44). Результаты выборов продемонстрировали четкое разделение по национальному признаку задолго до начала боевых действий[53]. После выборов было сформировано коалиционное руководство, представлявшее все три национальные партии. Лидер ПДД Изетбегович стал председателем Президиума БиГ. Премьер-министром стал хорват Юре Пеливан. Спикером Скупщины стал серб Момчило Краишник. Однако сотрудничества партий в правительстве и парламенте достичь не удалось. Уже на первом заседании Скупщины проявилось разделение депутатов по национальному признаку, а затем начала складываться мусульмано-хорватская коалиция. Она вынесла на обсуждение Декларацию о независимости республики, а Сербская демократическая партия в ответ начала объединять общины с большинством сербского населения[53]. 12 октября парламент Боснии и Герцеговины без ведома сербских депутатов принял «Меморандум о суверенитете Боснии и Герцеговины» простым большинством голосов[54][55]. Сербы и хорваты в БиГ определялись как национальные меньшинства[53]. Это дало импульс автономизации сербских областей. Была созвана Скупщина боснийских сербов и проведён плебисцит, на котором 9 ноября 1991 года сербы высказались за объединение с Сербской Краиной, Сербией и Черногорией, то есть за создание обновлённого югославского государства. Руководство Боснии назвало сербский плебисцит незаконным и настаивало на независимой и унитарной стране. Однако тогда же о создании своего гос. образования — Герцег-Босны — высказались боснийские хорваты, что углубило процесс территориального размежевания в республике[56]. 9 января 1992 года Скупщина боснийских сербов провозгласила создание Республики Сербской Боснии и Герцеговины как федеративной единицы СФРЮ. 24 марта сербы сформировали правительство, парламент и президиум. 27 марта была принята Конституция Республики Сербской. Тогда же ими было выдвинуто предложение реформировать Боснию и Герцеговину в конфедеративную республику трёх равноправных народов[56]. 25 января 1992 года Скупщина БиГ приняла решение провести референдум о суверенитете и независимости республики. Сербская фракция в Скупщине в знак протеста покинула зал заседаний. Референдум прошёл 1 марта 1992 года, на нём проголосовало 63,4 % избирателей (2 073 932 человека), из них 62,68 % проголосовали за независимость. В тот же день властями БиГ был провозглашен суверенитет, в ЕС была отправлена просьба о признании[56]. После Дейтонских соглашений в Республике Сербской уже в 1997 году возник кризис власти, так как сложились две противостоящие друг другу группировки: сторонники президента республики Б. Плавшич и приверженцы Р. Караджича во главе с членом Президиума Боснии и Герцеговины М. Краишник. Обе группировки принадлежали к Сербской демократической партии, но Б. Плавшич в 1997 году создала свою партию — Сербский народный союз. Опорой Б. Плавшич стали международные силы, которые в 1997 году захватили телевизионных передатчики, контролируемые её противниками, что позволило её сторонникам в том же году победить на выборах в Скупщину Республики Сербской и сформировать коалиционное правительство[57]. С принятия Дейтонских соглашений идет процесс ограничения самостоятельности Республики Сербской: В 1998 году введена общебоснийская валюта, заменившая динар Республики Сербской В 2001 году создана Палата народов — верхняя палата Народной Скупщины Республики Сербской, избираемая по национальному признаку, а за мусульманами и хорватами закреплены 8 из 16 постов в правительстве. В декабре 2016 года президент Милорад Додик анонсировал предстоящий референдум об отделении Республики Сербской от Боснии и Герцеговины[58]. Спорт Праздники Праздники в РС определяются «Законом о праздниках Республики Сербской». В соответствии с ним, они делятся на две категории — республиканские и религиозные. При этом для всех республиканских праздников установлены точные даты[59]. Республиканские праздники[59]: Новый год — 1 и 2 января День Республики — 9 января Международный день труда — 1 мая День победы над фашизмом — 9 мая День подписания Общего рамочного соглашения о мире в Боснии и Герцеговине — 21 октября Религиозные праздники[59]: Православное Рождество Католическое Рождество Курбан-байрам Православная Великая пятница Православная Пасха Католическая Великая пятница Католическая Пасха Ураза-байрам Кроме того, нерабочим днём объявлен Юлианский Новый год — 14 января[60]. См. также Республика Сербская Краина Федерация Боснии и Герцеговины Хорватская республика Герцег-Босна Примечания Литература Ссылки
https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%A0%D0%B5%D1%81%D0%BF%D1%83%D0%B1%D0%BB%D0%B8%D0%BA%D0%B0%20%D0%A1%D0%B5%D1%80%D0%B1%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F
{ "plaintext_start_byte": [ 2, 1735, 2830, 3511, 4253, 5637, 7743, 9145, 9922, 11656, 11994, 13956, 14580, 15614, 16084, 16372, 19136, 19374, 19846, 20621, 21300, 27781, 28598, 29675, 31801, 32935, 34191, 38991, 44316, 45479, 48322, 49172, 49355, 49831, 49975, 50611, 51456, 52026, 52141, 52646, 53100, 54084, 55585, 56447, 57543, 62279, 63526, 65187, 66216, 66722, 67694, 70189, 70482, 71301, 72359 ], "plaintext_end_byte": [ 1734, 2829, 3459, 4252, 5636, 7742, 9078, 9921, 11655, 11993, 13955, 14579, 15613, 16083, 16311, 19049, 19316, 19782, 20464, 21282, 27743, 28597, 29621, 31731, 32867, 34112, 38934, 44259, 45409, 48280, 49070, 49298, 49830, 49974, 50551, 51383, 52025, 52139, 52607, 53099, 54042, 55584, 56361, 57446, 62160, 63448, 65017, 66161, 66721, 67665, 70153, 70439, 71233, 72357, 72694 ] }
మొదటి కృత్రిమ ఉపగ్రహం ఎక్కడ ప్రయోగించబడింది?
కృత్రిమ ఉపగ్రహము
telugu
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
కృత్రిమ ఉపగ్రహం అనేది మానవ ప్రయత్నం చేత కక్ష్యలోకి ప్రవేశ పెట్టబడిన వస్తువు. మొట్టమొదటి కృత్రిమ ఉపగ్రహం, స్పుత్నిక్ 1 ను సోవియట్ యూనియన్ 1957 లో ప్రవేశ పెట్టింది. 2009 నాటికి వేలకొద్దీ ఉపగ్రహాలు వివిధ కక్ష్యలలోకి ప్రవేశ పెట్టబడ్డాయి. 40 దేశాలకు చెందిన ఉపగ్రహాలను పది దేశాలకు చెందిన ప్రయోగ సామర్థ్యాన్ని వినియోగించి ప్రయోగించారు. కొన్ని వందల ఉపగ్రహాలు ప్రస్తుతం పనిచేస్తూ వుండగా, ఆయుర్దాయం తీరిపోయిన వేలాది ఉప్రగ్రహాలు, ఉపగ్రహ శకలాలు భూకక్ష్యలో అంతరిక్ష శిధిలాలుగా ఉన్నాయి. కొన్ని అంతరిక్ష నౌకలు ఇతర గ్రహాల కక్ష్యల్లోకి ప్రవేశ పెట్టబడి, చంద్రుడు, శుక్రుడు (వీనస్), అంగారకుడు (మార్స్), బృహస్పతి (జూపిటర్), శని (సాటర్న్) లకు కృత్రిమ ఉపగ్రహాలుగా మారతాయి. ఉపగ్రహాల వలన చాల రకాల ప్రయోజనాలున్నాయి. వాటిలో సాధారణంగా సైనిక (గూఢచార), పౌర భూపరిశీలక ఉపగ్రహాలు, సమాచార (కమ్యూనికేషన్) ఉపగ్రహాలు, దిశానిర్దేశక (నావిగేషన్) ఉపగ్రహాలు, పరిశోధన ఉపగ్రహాలు ఉంటాయి. అంతరిక్ష స్థావరాలు, కక్ష్యలోని మానవ సహిత అంతరిక్ష నౌకలు కూడా ఉపగ్రహాలే. ఉపగ్రహాల ప్రయోజనాన్ని బట్టి, వాటి కక్ష్యలు మారుతూ ఉంటాయి. వాటిలో భూ నిమ్న కక్ష్య, ధ్రువ కక్ష్య, భూ స్థిర కక్ష్య మొదలైన తరగతులు ప్రసిద్ధి చెందాయి. ఉపగ్రహాలనేవి కంప్యూటర్ చేత నియంత్రించబడే పాక్షిక స్వతంత్ర వ్యవస్థలు. ఉపగ్రహంలోని ఉపవ్యవస్థలు, విద్యుదుత్పత్తి, ఉష్ణ నియంత్రణ, టెలీ మెట్రీ, వాలక నియంత్రణ (యాటిట్యూడ్ కంట్రోల్), కక్ష్య నియంత్రణ మొదలైన చాల లక్ష్యాలను పర్యవేక్షిస్తాయి. చరిత్ర తొలి భావనలు ఒక ఉపగ్రహాన్ని కక్ష్యలోకి ప్రవేశ పెట్టడంపై మొదటి కాల్పనిక చిత్రణ, ఎడ్వర్డ్ ఎవెరెట్ట్ హెల్ రచించిన, ది బ్రిక్ మూన్ అనే చిన్న కథ. ఈ కథ 1869 లో మొదలైన ది అట్లాంటిక్ మంత్లీలో ధారావాహికగా ప్రచురితమైంది.[1][2] [2][4]ఇదే కథాంశం మళ్లీ జూల్స్ వేర్న్స్ యొక్క ది బేగం ఫోర్త్యున్ లో కనిపిస్తుంది (1879). 1903 లో కొన్స్తాన్టిన్ సిఒల్కొవ్స్కి (1857-1935) ది ఎక్ష్ప్లొరెశన్ అఫ్ కాస్మిక్ స్పేస్ బై మీన్స్ అఫ్ రిఅక్షన్ డివైసెస్</i>ను ప్రచురించారు ( రష్యన్ లో: Исследование мировых пространств реактивными приборами ), అది అంతరిక్ష నౌకలను ప్రవేశపెట్టడంలో రాకెట్ ఉపయోగమును గురించిన మొదటి విద్యావిషయక పుస్తకము. అతను భూమి చుట్టూ ఉన్న అతి చిన్న కక్ష్యలో అవసరమైన,కక్ష్య వేగాన్ని 8 Km/s గా గణించాడు,, ద్రవచోదకాలను ఇంధనముగా నింపుకున్న ఒక బహు దిశల రాకెట్ దీనిని సాధించగలదు. ఇతర మిశ్రమాలను ఉపయోగిస్తూ కూడా ద్రవ ఉదజని, ద్రవ ఆమ్లజనులను ఉపయోగించవచ్చని ప్రతిపాదించాడు. 1935 లో హెర్మన్ పోటోక్నిక (1930-1896) ది ప్రాబ్లం అఫ్ స్పేస్ ట్రావెల్ - ది రాకెట్ మోటార్ అనే తన ఏకైక పుస్తకాన్ని ప్రచురించాడు, (జర్మన్: Das Problem der Befahrung des Weltraums — der Raketen-Motor ), అది అంతరిక్షము లోకి చొచ్చుకొని పోవటానికి, శాశ్వతముగా మానవులు అక్కడ ఉండటానికి సంబంధించిన ఆలోచన. అతను ఒక అంతరిక్ష స్థావరాన్ని క్షుణ్ణంగా ఊహించుకొని,దాని భూస్థావర కక్ష్యను గణించాడు.అతను భూమి యొక్క శాంతి యుతమైన, సైనిక పరమైన కూలంకుష పరిశీలనకు కక్ష్య లోని అంతరిక్ష నౌక ఉపయోగాన్ని వర్ణించాడు, శాస్త్రీయ పరిశోధనలకు ప్రత్యేక అంతరిక్ష పరిస్థితులు ఎ విధంగా ఉపయోగపడుతాయో వివరించారు.ఈ పుస్తకము భూస్థావర ఉపగ్రహాలను వర్ణించింది (సిఒల్కొవ్స్కి చేత మొదటగా ప్రతిపాదించ బడ్డ)మరియు రేడియో ద్వారా వాటికి, భూమికి మధ్య గల సంబంధాన్ని చర్చించారు, కాని ఉపగ్రహాలను వినియోగించుకొని సాముహిక ప్రసారాలు, దూర సందేశాలను ప్రసారము చేయోచ్చనే ఆలోచన అతనికి రాలేదు. 1945 లోవైర్లెస్ వరల్డ్ అనే వ్యాసములో ఆంగ్ల వైజ్ఞానిక కాల్పనిక రచయితఆర్థర్ సి.క్లార్క్(1917-2008) సాముహిక సమాచార వ్యవస్థ లో(మాస్ కమ్యూనికేషన్స్)లో సమాచార ఉపగ్రహాల ఉపయోగము గురించి కూలంకుషంగా వర్ణించారు.[3][6]అతి వేగవంతమైన గ్లోబల్ కమ్యూనికేషన్స్ వల్ల లాభాలను దృష్టిలో ఉంచుకొని, ఉపగ్రహాలను ప్రవేశపెట్టడం లోని లాజిస్టిక్స్, శక్యమైన కక్ష్యలు, ప్రపంచాన్ని చుట్టేసే ఉపగ్రహాల వలయాన్ని సృష్టించటం గురించి క్లార్క్ పరిశీలించారు.గ్రహము అంతటినీ పరిశీలించటానికి మూడు భూస్థావరఉపగ్రహాలు సరిపోతాయని అతను సూచించాడు. కృత్రిమ ఉపగ్రహాల చరిత్ర మొదటి కృత్రిమ ఉపగ్రహం స్పుత్నిక్ 1,1957 అక్టోబరు 4 న సోవియెట్ యూనియన్చేత ప్రయోగించబడింది,, సెర్జీ కోరోలేవ్ముఖ్య సృష్టికర్తగాను కేరిం కేరిమోవ్ అతని సహాయకుడిగా, సోవియట్ తన స్పుత్నిక్ కార్యక్రమాన్నిప్రారంభించింది.[4] ఇది సోవియట్ యూనియన్, యునైటెడ్ స్టేట్స్ మధ్య అంతరిక్ష పోటీని ప్రేరేపించింది. కక్ష్య మార్పులను కొలవటం ద్వారా ఎత్తైన వాతావరణ పొరల సాంద్రతను కనుగొనటానికి స్పుత్నిక్ 1 సహాయపడింది, ఐనోస్పెయర్ లో రేడియో-సిగ్నల్ పంపిణీకి సమాచారం సమకూర్చింది.ఉపగ్రహ శరీరమంతా ఒత్తిడికి లోనైననత్రజనితో నిండి ఉండటం వల్ల,స్పుత్నిక్ 1 మెటియోరాయిడ్స్(రాయి వంటి పదార్ధాలు)ను కనుగొనటానికి అవకాశాన్ని కలిపించింది, ఇది బయటి ఉపరితలాన్ని మెటియోరాయిడ్స్ చొచ్చుకొని పోవటం మూలంగా అంతర్గత ఒత్తిడి తగ్గటం వల్ల ఉష్ణానికి చెందిన డేటా భూమికి తిరిగి రావటం వల్ల స్పష్టమవుతోంది.అనుకోకుండా<i data-parsoid='{"dsr":[5815,5831,2,2]}'>స్పుత్నిక్ 1</i>విజయాన్ని గురించి చేసిన ప్రకటన యునైటెడ్ స్టేట్స్లో స్పుత్నిక్ విషమ పరిస్థితులనుజాగృత పరిచింది, నిశబ్ద యుద్ధములో అంతరిక్ష పోటీనిరగిల్చింది. స్పుత్నిక్ 2 1957 నవంబరు 3 లో ప్రవేశపెట్టబడి ప్రాణముతో ఉన్న మొదటి ప్రయాణీకుడిగా లైకా అనే కుక్కను కక్ష్య లోకి తీసుకు వెళ్ళింది.[5][10] మే 1946 లో,ప్రాజెక్ట్ RANDప్రయోగాత్మక ప్రపంచము-చుట్టూ పరిభ్రమించే అంతరిక్ష నౌక యొక్క ప్రాథమిక రూపకల్పనను విడుదల చేసింది, అది ఈ విధంగా ప్రకటించింది," సరి అయిన ఉపకరణాలతో ఉన్న ఒక అంతరిక్ష వాహనము, ఇరవయ్యో శతాబ్దము యొక్క అత్యంత సామర్ధ్యము కల శాస్త్రీయ పరికరాలలో ఒకటిగా భావించవచ్చు.[12][12] 1945 నుండి యునైటెడ్ స్టేట్స్ నావికా దళముయొక్కబ్యూరో అఫ్ ఏరోనాటిక్స్ ఆధ్వర్యములో కక్ష్య ఉపగ్రహాలను ప్రవేశ పెట్టాలని యునైటెడ్ స్టేట్స్భావిస్తోంది.యునైటెడ్ స్టేట్స్ వాయు సేనప్రాజెక్ట్ RAND ఎట్టకేలకు పైన నివేదికను విడుదల చేసింది, కాని ఉపగ్రహం అనేది సమర్ధవంతమైన సైనిక ఆయుధము అనటాన్ని నమ్మలేదు; దానిని శాస్త్ర, రాజకీయ , ప్రచారాలకు ఒక సాధనముగా వారు భావించారు.1954 లో, రక్షణదళ కార్యదర్శి ఈ విధంగా ప్రకటించారు,"నాకు ఏ అమెరికన్ ఉపగ్రహ కార్యక్రమము గురించి తెలియదు".[14][14] 1958 మొదలయ్యే నాటికి ఉపగ్రహాలను ప్రయోగించాలని యు.ఎస్ తలుస్తోందని 1955 జూలై 29 న వైట్ హౌస్ ప్రకటించింది.ఇది ప్రాజెక్ట్ వాన్గార్డ్గా ప్రసిద్దమైనది.1957 ముగిసే లోగానే ఉపగ్రహాలను ప్రయోగించాలని భావిస్తున్నట్లు జూలై 31, న సోవిఎట్స్ ప్రకటించింది. అమెరికన్ రాకెట్ సొసైటీ, ది నేషనల్ సైన్సు ఫౌండేషన్,, ది ఇంటర్నేషనల్ జియోఫిజికల్ ఇయర్, ఒత్తిడులను అనుసరించి, సైనిక అభిరుచి అభివృద్ధి చెందింది, 1955 ఆరంభంలో వాయు సేన, నౌకా దళము ప్రాజెక్ట్ ఆర్బిటర్ పైన పనిచేశాయి, దానిలో ఉపగ్రహాన్ని ప్రవేశ పెట్టటానికి జుపిటర్ సి రాకెట్ ను ఉపయోగించుకున్నాయి.ఆ ప్రాజెక్ట్ విజయవంతమైంది,, 1958 జనవరి 31 న ఎక్స్ప్లోరర్ 1 యునైటెడ్ స్టేట్స్ యొక్క మొదటి ఉపగ్రహం అయింది.[6][16] 1961 జూన్ లో, స్పుత్నిక్ 1 ప్రయోగించిన మూడున్నర సంవత్సరాల తరువాత, 115 భూ -కక్ష్య ఉపగ్రహాల జాబితా కోసం యునైటెడ్ స్టేట్స్అంతరిక్ష కాపుదారీ వలయాల వనరులను వాయుసేన వినియోగించుకుంది.[7][18] ప్రస్తుతము భూ కక్ష్యలో ఉన్న అతిపెద్ద కృత్రిమ ఉపగ్రహం, అంతర్జాతీయ అంతరిక్ష స్థావరము. అంతరిక్ష నిఘా వ్యవస్థ 1957 లో సోవియెట్ స్పుత్నిక్ 1 ప్రయోగముతో అంతరిక్ష శకానికి నాంది పలికినప్పటి నుండి, అమెరికా వారి అంతరిక్ష నిఘా వ్యవస్థ (SSN) అంతరిక్ష వస్తువులపై నిఘా పెట్టి ఉంచింది. అప్పటి నుండి SSN, భూ కక్ష్యలో 26,000 పైగా వస్తువులను గమనించింది. SSN ప్రస్తుతానికి 8,000 పైచిలుకు కక్ష్యలో తిరుగుతున్న మానవ నిర్మిత వస్తువుల గమనింపులో ఉంచింది. మిగిలినవి భూ వాతావరణం లోకి తిరిగి ప్రవేశించి విచ్ఛిన్నమవడంగానీ, లేదా భూమిని ఢీకొనడం గానీ జరిగింది. ఇప్పుడు భూ కక్ష్య లోని అంతరిక్ష వస్తువులలో చాల టన్నుల బరువు గల ఉపగ్రహాల నుండి, కేవలము 10 పౌండ్లు తూగే మునుపెన్నడో ప్రయోగించిన రాకెట్ల శకలాల వరకూ ఉన్నాయి. మొత్తం అంతరిక్ష వస్తువులలో దాదాపు ఏడు శాతం దాకా పనిచేస్తున్న ఉపగ్రహాలు కాగా (అనగా ~560 ఉపగ్రహాలు), మిగిలినవి అంతరిక్ష శిథిలాలు.[8] అమెరికా వారి వ్యూహాత్మక కమాండు వారి ఆసక్తి క్రియాశీలక ఉపగ్రహాలపై మాత్రమే ఐనప్పటికీ, అంతరిక్ష శిధిలాల జాడలను కూడా అనుసరిస్తోంది. ఈ శిథిలాలు పునః ప్రవేశం చేసినపుడు, వాటిని చొచ్చుకు వస్తున్న క్షిపణులుగా పొరబడే అవకాశం ఉంది. SSN 10 సెంటి మీటర్లు లేదా అంతకన్నా పెద్ద వ్యాసము కల అంతరిక్ష వస్తువుల జాడను అనుసరిస్తుంది. సైనిక సంబంధము కాని ఉపగ్రహ సేవలు సైనిక సంబంధము కాని ఉపగ్రహ సేవలలో ముఖ్యముగా మూడు విభాగాలు ఉన్నాయి.[9] స్థిర ఉపగ్రహ వ్యవస్థ స్థిర ఉపగ్రహ వ్యవస్థలు అన్ని దేశాల, ఖండాల మీదుగా వందల బిల్లియన్ల ధ్వని,సమాచారం, వీడియో ప్రసారాలను, భూ ఉపరితలము పై కొన్ని ఖాయమైన బిందువుల మధ్య చేపట్టాయి. సంచార ఉపగ్రహ వ్యవస్థలు సంచార ఉపగ్రహ వ్యవస్థలు మార్గ నిర్దేశక వ్యవస్థలుగా పనిచేస్తూనే, సుదూరప్రదేశాలను, వాహనాలను, నౌకలను, వ్యక్తులను, వాయు విహంగాలను ప్రపంచము లోని ఇతర ప్రదేశాలతో మరియు/లేదా ఇతర సంచార లేదా స్థిర సమాచార విభాగాలతో కలపటానికి సహాయం చేస్తాయి. శాస్త్రీయ పరిశోధనా ఉపగ్రహం (వాణిజ్యపరమైన , వాణిజ్యేతరమైన) శాస్త్రీయ పరిశోధన ఉపగ్రహాలు మనకు వాతావరణము నకు సంబంధించిన సమాచారము, భూ పర్యవేక్షణ డేటా (ఉదాహరణకు,రిమోట్ సెన్సింగ్ ),అమెచ్యూర్ (HAM) రేడియో,మరియు భూ శాస్త్రము, సాగర శాస్త్రము, వాతావరణ పరిశోధన మొదలైన వివిధ ఇతర పరిశోధనా అనువర్తనాలను మనకు సమకూరుస్తాయి . రకాలు ఖగోళాధ్యయన ఉపగ్రహాలు సుదూర గ్రహాలను,నక్షత్ర పుంతలను,మరియు బయటి ఇతర అంతరిక్ష వస్తువులను పర్యవేక్షించటానికి ఉపయోగించే ఉపగ్రహాలు. జీవ ఉపగ్రహాలు సజీవ ప్రాణులను, సాధారణంగా శాస్త్రీయ పరిశోధనల కోసం తీసుకు వెళ్ళటానికి రూపొందించబడ్డ ఉపగ్రహాలు. సమాచార ఉపగ్రహాలు టెలీకమ్యునికేషన్ ప్రయోజనాల కోసం అంతరిక్షంలో స్థాపించబడ్డ ఉపగ్రహాలు. ఆధునిక సమాచార ఉపగ్రహాలు భూ సమన్వయ కక్ష్యలు, మోల్నియా కక్ష్యలు లేదా భూ నిమ్న కక్ష్యలను ఉపయోగించుకుంటాయి. సూక్ష్మ ఉపగ్రహాలు అసాధారణంగా అతి తక్కువ బరువు, చిన్న పరిమాణము గల ఉపగ్రహాలు.[10][24]ఈ ఉపగ్రహాలను వర్గీకరించ టానికి నూతన వర్గీకరణలను ఉపయోగిస్తున్నారు: మినీ శాటిలైట్(చిన్న ఉపగ్రహం)(500-100Kg),మైక్రో శాటిలైట్(సూక్ష్మ ఉపగ్రహం)(100Kg కన్నా తక్కువ),నానో శాటిలైట్(అతి సూక్ష్మ ఉపగ్రహం)(10Kg కన్నా తక్కువ). భూ పరిశీలన ఉపగ్రహాలు పర్యావరణ పర్యవేక్షణ,వాతావరణ శాస్త్రము, భూగోళ పటముల తయారీ వంటి సైనిక సంబంధము కాని పనులకు వినియోగించబడే ఉపగ్రహాలు.( ముఖ్యముగా భూ పరిశీలన వ్యవస్థను చూడుము.) దిశా నిర్దేశక ఉపగ్రహాలు,నేలపైని చలన గ్రాకాలను ఉద్దేపించటానికి ప్రసరించిన రేడియో కాల సంకేతాలను ఉపయోగించుకొని వాటి సరిఅయిన స్థానాన్ని గుర్తించే ఉపగ్రహాలు.సర్వదా అభివృద్ధి చెందుతున్న ఎలెక్ట్రానిక్స్ తో కలసి, ఉపగ్రహాలకు, భూమి పైని గ్రాహకాలకు మధ్యనున్న స్పష్టమైన అనుసంధానము, అతి సూక్ష్మ ప్రమాణానికి(మీటర్)సరిపోయేంత కచ్చితంగా ఒక ప్రదేశాన్ని కొలవటానికి అనుమతిస్తాయి. పరిశీలక ఉపగ్రహాలు, భూ పరిశీలక ఉపగ్రహాలు లేదా సైనిక లేదా ఇంటలిజెన్స్(రక్షక)కార్యకలాపాలకు వినియోగించబడే సమాచార ఉపగ్రహం.వేటిని నిర్వహించే ప్రభుత్వాలు వాటికి సంబంధించిన సమాచారాన్ని గోప్యంగా ఉంచటం వల్ల వీటి పూర్తి శక్తి గురించి చాల కొద్దిగానే తెలుసు. విరుద్ధ-ఉపగ్రహ ఆయుధాలు/"నిహంత ఉపగ్రహాలు" సాయుధ ఉపగ్రహాలు, శత్రు యుద్ధ క్షిపణులను (వార్ హెడ్స్), ఉపగ్రహాలను, ఇతర అంతరిక్ష ఆస్తులను తొలగించటానికి రూపొందించ బడ్డాయి.అవి అన్వాయుధాలు,శక్తి ఆయుధాలు, చలన ఆయుధాలు, న్యూక్లియర్ మరియు/లేదా సాంకేతిక క్షిపనులు మరియు/లేదా ఈ ఆయుధాలన్నిటి కలయికలను కలిగి ఉంటాయి. అంతరిక్ష స్థావరాలు,మానవులు బయటి అంతరిక్షములో నివసించటానికి రూపొందించబడిన మానవ-నిర్మిత కట్టడాలు.ఒక అంతరిక్ష స్థావరముకి ఇతర అంతరిక్ష వాహనాల వలె ముఖ్యమైన ముందుకు నడిపే చోదక శక్తీ లేదా భూమి పైకి దిగే సదుపాయాలు లేకపోవటం వల్ల, ఇతర వాహనాలను స్థావరము నుండి అటు, ఇటు రవాణాకు వినియోగిస్తున్నారు.అంతరిక్ష స్థావరాలు, వారాలు, నెలలు లేదా సంవత్సరాలనియమిత కాలం కక్ష్యలో నివసించటానికి రూపొందించబడ్డాయి. టెథర్(పగ్గము)ఉపగ్రహాలు, టెథర్ అనబడే ఒక సన్నని తంతి చేత వేరొక ఉపగ్రహంతో అనుసంధానించ బడ్డ ఉపగ్రహాలు. వాతావరణ ఉపగ్రహాలు ముఖ్యముగా భూమి యొక్క వాతావరణ, శీతోష్ణ స్థితులను పరివేక్షించ టానికి ఉపయోగపడతాయి.[11][26] కక్ష్య రకాలు మొదటి ఉపగ్రహమైన, స్పుత్నిక్ 1 భూమి చుట్టూ ఉన్న కక్ష్య లోకి అనగా భూకేంద్రక కక్ష్య లోకి ప్రవేశ పెట్ట బడింది.దాదాపు 2456 భూమిచుట్టూ ప్రదక్షిణ చేస్తున్న కృత్రిమ ఉపగ్రహాలతో ఈ కక్ష్య సాధారణంగా ఎక్కువగా వినియోగించబడ్డ కక్ష్య.భూకేంద్రక ఉపగ్రహాలు వాటి ఎత్తు,వంపు,మరియు స్వభావాలను బట్టి తిరిగి వర్గీకరింపబడ్డాయి. సాధారణంగా ఎత్తుని బట్టి చేసే వర్గీకరణలు భూ నిమ్న కక్ష్య (LEO),భూ మధ్యస్థ కక్ష్య (MEO), భూ ఉన్నత కక్ష్య (HEO).2000 Km కన్నా తక్కువ ఎత్తులో ఉండే ఎ కక్ష్య అయినా భూ నిమ్న కక్ష్య,, దానికన్నా ఎక్కువ ఎత్తులో ఉండి కూడా 35786 Km ఎత్తులో ఉండే భూసమకాలీన కక్ష్య (జియో సింక్రోనస్)కన్నా తక్కువ ఎత్తులో ఉండే కక్ష్యలన్నీ భూ మధ్యస్థ కక్ష్య .జియో సింక్రోనస్ కక్ష్య కన్నా ఎక్కువ ఎత్తులో ఉండే ఎ కక్ష్య అయినా హై ఎర్త్ ఆర్బిట్. కేంద్రక వర్గీకరణలు నక్షత్రమండలకేంద్రక కక్ష్య (గేలాక్టో సెంట్రిక్ ఆర్బిట్): నక్షత్ర మండల కేంద్రానికి చెందిన కక్ష్య.పాల పుంత (మిల్కి వే)యొక్క నక్షత్ర మండల కేంద్రానికి చెందిన కక్ష్యను భూమి యొక్క సూర్యుడు అనుసరిస్తాడు. సూర్య కేంద్రక కక్ష్య(హాలియో సెంట్రిక్ ఆర్బిట్): సూర్యుని చుట్టూ ఉండే కక్ష్య. మన సౌర కుటుంబము లో అన్ని గ్రహాలు, తోక చుక్కలు,మరియు గ్రహ శకలాలు మొదలైన వాటితో పాటు,చాల కృత్రిమ ఉపగ్రహాలు, అంతరిక్ష శిధిలాల శకలాలు కూడా ఇలాంటి కక్ష్యల లోనే ఉన్నాయి.చంద్రుడు /0} అందుకు విరుద్ధంగా సూర్యకేంద్రక కక్ష్యలో కాకుండా వాటి మాతృ గ్రహ కక్ష్యలో ఉంటాయి. భూకేంద్రక కక్ష్య: చంద్రుడు లేదా కృత్రిమ ఉపగ్రహాల వలె భూగ్రహం చుట్టూ వుండే కక్ష్య.ప్రస్తుతానికి భూమి కక్ష్యలో దాదాపు 2465 కృత్రిమ ఉపగ్రహాలు ఉన్నాయి. అన్గారకకేంద్రక కక్ష్య: చంద్రులు లేదా కృత్రిమ ఉపగ్రహాల వలె అంగారక గ్రహం చుట్టూ ఉన్న కక్ష్య . ఎత్తుని బట్టి వర్గీకరణలు లఘు శ్రేణి భూకక్ష్య (LEO): 0-2000 కిలోమీటర్ల (0-1240 మైళ్ళ ) ఎత్తులో ఉండే భూకేంద్రక కక్ష్యలు మధ్య శ్రేణి భూకక్ష్య (MEO): 2000 కిలోమీటర్ల ఎత్తు నుండి(1240 మైళ్ళు)35786 కిలోమీటర్ల (22240 మైళ్ళ)ఎత్తులో ఉండే భూసమస్థితి కక్ష్యకు కొద్దిగా కింద ఉండే భూకేంద్రక కక్ష్యలు మధ్య వృత్తాకార కక్ష్యగా కూడా పిలవబడతాయి. ఉన్నత శ్రేణి భూకక్ష్య (HEO): భూసమస్థితి కక్ష్య యొక్క 35786 కిలోమీటర్ల (22240 మైళ్ళు)ఎత్తుకన్న ఎక్కువ ఎత్తులో ఉండే భూకేంద్రక కక్ష్యలు. వంపుని బట్టి వర్గీకరణలు వంపుతిరిగిన కక్ష్య :సమతలముతో పోల్చినప్పుడు వంపు సున్నా డిగ్రీలు కాని కక్ష్య. . ధ్రువ కక్ష్య: ప్రతి పరిభ్రమణంలో గ్రహం యొక్క రెండు ధ్రువాలకి పైన లేదా కొద్దిగా పైన పోయే కక్ష్య.అందువలన ఇది 90 డిగ్రీల (లేదా దానికి అతి దగ్గరగా)వంపును కలిగి ఉంటుంది. ధ్రువ సూర్య సమస్థితి కక్ష్య : ప్రతి పయనంలో ఒకే స్థానిక కాలములో భూమధ్యరేఖను దాటే ఒక దాదాపు ధ్రువ కక్ష్య.ప్రతి పయనంలోను నీడలు దాదాపు ఒకే విధంగా ఉండటంచేత ప్రతిబింబాలను తీసే ఉపగ్రహాలకు ఉపయోగంగా ఉంటాయి. అసాధారణతను బట్టి వర్గీకరణలు వృత్తాకార కక్ష్య: 0 వైపరీత్యాన్ని కలిగి ఉండి, దాని మార్గపు జాడ వృత్తముగా కలిగిన ఒక కక్ష్య. హోహ్మన్న్ అంతరణ కక్ష్య: రెండు యంత్ర ప్రచోదనాలను ఉపయోగించుకొని ఒక అంతరిక్ష వాహనాన్ని ఒక వృత్తాకార కక్ష్య నుండి మరొకదానికి కదిల్చే ఒక కక్ష్య ఉపాయము.ఈ యుక్తి వాల్టర్ హోహ్మన్న్ పేరుతో పిలవబడుతోంది . దీర్ఘవృత్తాకార కక్ష్య: 0 కన్నా ఎక్కువ, 1 కన్నా తక్కువ వైపరీత్యాన్ని కలిగి ఉండి దాని కక్ష్య ఒక దీర్ఘవృత్తాకార మార్గపు జాడని చూపే ఒక కక్ష్య భూసమస్థితి అంతరణ కక్ష్య: సమీప బిందువు లఘు శ్రేణి భూకక్ష్య (LEO)ఎత్తు లోను, దూర బిందువు భూసమస్థితి కక్ష్య ఎత్తు లోను ఉండే ఒక దీర్ఘవృత్తాకార కక్ష్య . భూస్థావర అంతరణ కక్ష్య: సమీప బిందువు లఘు శ్రేణి భూకక్ష్య(LEO) ఎత్తు లోను, దూర బిందువు భూస్థావర కక్ష్య ఎత్తు లోను ఉండే ఒక దీర్ఘవృత్తాకార కక్ష్య . మొల్నియ కక్ష్య: 63.4 డిగ్రీల వంపు, ఒక నక్షత్ర దినంలో సగము కక్ష్య వ్యవధి (సుమారు 12 గంటలు )కలిగిన ఒక పూర్తి దీర్ఘవృత్తాకార కక్ష్య.ఆ విధమైన ఉపగ్రహం గ్రహంలో కేటాయించిన స్థలంలో ఎక్కువ సమయం గడుపుతుంది. టుండ్రా కక్ష్య: 63.4 డిగ్రీల వంపు, ఒక నక్షత్ర దినమంత(దాదాపు 24 గంటలు)కక్ష్య వ్యవధి కలిగి ఉన్న ఒక పూర్తి దీర్ఘవృత్తాకార కక్ష్య.ఆ విధమైన ఉపగ్రహం గ్రహంలో కేటాయించిన స్థలంలో ఎక్కువ సమయం గడుపుతుంది. అతివలయ కక్ష్య: వైపరీత్యము 1 కన్నా ఎక్కువ ఉన్న కక్ష్య.ఆ విధమైన కక్ష్య పలాయన వేగాన్ని మించిన వేగాన్ని కలిగి ఉంటుంది, దాని వలన గ్రహం యొక్క గురుత్వాకర్షనను తప్పించుకొని అనంతంగా పయనిస్తూ ఉంటుంది. పరవలయ కక్ష్య:వైపరీత్యము 1 కి సమానమైన కక్ష్య . ఆ విధమైన కక్ష్య పలాయన వేగంతో సమానమైన వేగాన్ని కలిగి ఉంటుంది, అందువలన గ్రహం యొక్క గురుత్వాకర్షనను తప్పించుకొని గ్రహంతో పోల్చినప్పుడు దాని వేగం 0 అయ్యేవరకు పయనిస్తూనే ఉంటుంది.ఆ విధమైన కక్ష్య యొక్క వేగం పెరిగితే అది ఒక అతివలయ కక్ష్య అవుతుంది. పలాయన కక్ష్య (EO): పలాయన వేగం కలిగిన పదార్ధము ఉండి గ్రహం నుండి దూరంగా జరుగుతున్న అతి-వేగవంతమైన పరవలయ కక్ష్య. హస్తగత కక్ష్య:పలాయన వేగం కలిగిన పదార్ధము ఉండి గ్రహం దగ్గరగా జరుగుతున్న అతి-వేగవంతమైన పరవలయ కక్ష్య సమస్థితి వర్గీకరణలు సమస్థితి కక్ష్య: ఎ కక్ష్యలో అయితే తిరుగుతోందో దాని సరాసరి భ్రమణ వ్యవధికి (భూమి భ్రమణ కాలము:23 గంటలు,56 నిమిషాలు,4.091 సెకన్లు )సమానమైన కక్ష్య వ్యవధిని కలిగి ఉన్న, అది ఏ దిశలో భ్రమణం చేస్తోందో అదే దిశలో తిరుగుతున్న ఒక కక్ష్య.ఒక భూ పరిశీలకునికి ఆ విధమైన ఉపగ్రహం, ఆకాశంలో ఒక కోణీయ చిత్రాన్ని(పటము 8)(అనలేమ్మ)ఆవిష్కరిస్తుంది. అర్ధ-సమస్థితి కక్ష్య (SSO): సరాసరి 20200 కిలోమీటర్ల (12544.2 మైళ్ళు)ఎత్తు కలిగి, ఏ వస్తు కక్ష్యలో తిరుగుతోందో దాని సరాసరి భ్రమణ కాలానికి (భూమి యొక్క భ్రమణ కాలము సరాసరి 12 గంటలు)సగమైన కక్ష్య పరిధిని కలిగి ఉన్న ఒక కక్ష్య . . భూసమస్థితి కక్ష్య (GEO): సరాసరి 35786 కిలోమీటర్ల (22240 మైళ్ళు )ఎత్తు కలిగిన ఒక కక్ష్య. ఆ విధమైన ఉపగ్రహం, ఆకాశంలో ఒక కోణీయ చిత్రాన్ని(పటము 8)(అనలేమ్మ)ఆవిష్కరిస్తుంది. భూస్థిర కక్ష్య (GSO):సున్నా వొంపు కలిగిన ఒక భూసమస్థితి కక్ష్య.భూమి పైనుండి పరిశీలించే వానికి ఈ ఉపగ్రహం ఒక స్థిర బిందువు వలె కనిపిస్తుంది.[12] క్లార్క్ కక్ష్య:భూస్థిర కక్ష్యకు మరో పేరు. శాస్త్రవేత్త, రచయిత అయిన ఆర్థర్ C. క్లార్క్ గుర్తుగా పేరుపెట్టబడింది. పై సమస్థితి కక్ష్య :GSO/GEO కు పైన ఉండే ఒక పరిహరించే/ఉంచే ఒక కక్ష్య . ఉపగ్రహాలు పడమరకు వంగుతాయి. ఇది పరిహరణ కక్ష్యకు ఒక సమానార్ధకము ఉపసమస్థితి కక్ష్య: GSO/GEO దగ్గరగా కాని క్రింద ఉండే ఒక కదిలే కక్ష్య.ఉపగ్రహాలు తూర్పుకు కదులుతాయి. శ్మశాన కక్ష్య: భూసమస్థితి కక్ష్యకు కొన్ని వందల కిలోమీటర్లు పైన ఉండే కక్ష్య, వాటి పని పూర్తియిన తర్వాత ఉపగ్రహాలు ఈ కక్ష్యలోకి చేరుతాయి. పరోహరణ కక్ష్య: శ్మశాన కక్ష్యకు పర్యాయ పదము. చెత్త కక్ష్య: శ్మశాన కక్ష్యకు పర్యాయ పదము. అంగారక సమస్థితి కక్ష్య: అంగారక గ్రహము చుట్టూ ఉండే ఒక సమస్థితి కక్ష్య, దాని కక్ష్య పరిధి అంగారకుడి నక్షత్ర దినం యొక్క నిడివి, 24.6229 గంటలకు సమానంగా ఉంటుంది. అంగారక స్థిర కక్ష్య (ASO): సమతలము పైన తలానికి సుమారు 17000 కిలోమీటర్ల(10557 మైళ్ళు) పైన ఉన్న ఒక వృత్తాకార అన్గారకసమస్థితి కక్ష్య.భూమి పైన ఉండే పరిశీలకునికి ఈ ఉపగ్రహం ఒక స్థిర బిందువు వలె అగుపిస్తుంది. సూర్య సమస్థితి కక్ష్య: సూర్యుడు కేంద్రంగా ఉండే ఒక సూర్యసమస్థితి కక్ష్య,ఇందులో ఉపగ్రహం యొక్క కక్ష్య వ్యవధి సూర్యుడి భ్రమణ కాలముతో సరిపోతుంది.ఈ కక్ష్యలు సూర్యుడి చుట్టూ 24,360 Gm(0,1628 AU) వ్యాసార్ధము వద్ద కనిపిస్తాయి, ఇది బుధుడి కక్ష్య వ్యాసార్ధములో సగము కన్నా కొంచెము తక్కువ. ప్రత్యేక వర్గీకరణలు సూర్య-సమస్థితి కక్ష్య: ఎత్తు, వొంపు కలిపిన ఒక కక్ష్య, దీని వలన ఈ ఉపగ్రహం గ్రహాల తలము పైన ఉండే ప్రతి బిందువుని ఒకే స్థానిక సౌరకాలములో దాటుతుంది.ఆ విధమైన కక్ష్య ఒక ఉపగ్రహాన్ని నిరంతర సూర్యకాంతిలో ఉంచుతుంది, అది ప్రతిబింబాలను తీయటం, గూఢచర్యం, వాతావరణ ఉపగ్రహాల కొరకు ఉపయోగపడుతుంది. చంద్ర కక్ష్య:భూమి యొక్క చంద్రుడి కక్ష్య లక్షణాలు.సుమారు 384403 కిలోమీటర్లు(238857 మైళ్ళు) ఎత్తు ఉన్న,దీర్ఘవృత్తాకార-వొంపు తిరిగిన కక్ష్య. మిధ్యా-కక్ష్య వర్గీకరణలు గుర్రపులాడం కక్ష్య: భూమి నుండి పరిశీలించే వానికి ఒక నిర్దుష్ట గ్రహం చుట్టూ తిరిగినట్టు కనిపిస్తుంది కాని నిజానికి గ్రహం యొక్క ఉప-కక్ష్య లో ఉండే ఒక కక్ష్య.గ్రహ శకలాలు 3753 (క్రుఇత్నే), 2002 AA29 చూడుము. బాహ్య-కక్ష్య:ఇది ఒక యుక్తి, ఇందులో ఒక అంతరిక్ష వాహనము కక్ష్య ఎత్తుకు చేరుకుంటుంది కాని అంత వేగం లేకపోవటం వల్ల అక్కడ నిలువలేకపోతుంది. ఉపకక్ష్య అంతరిక్ష విమానము: బాహ్య-కక్ష్యకు ఒక పర్యాయపదము. చంద్రాంతరణ కక్ష్య (LTO) అనుకూల కక్ష్య :90 డిగ్రీల కన్నా తక్కువ వొంపు ఉన్న ఒక కక్ష్య.లేదా, ప్రాథమిక కక్ష్య భ్రమణ దిశలోనే తిరిగే ఒక కక్ష్య. విరుద్ధ కక్ష్య: 90 డిగ్రీల కన్నా ఎక్కువ వొంపు ఉన్న ఒక కక్ష్య. లేదా, గ్రహ భ్రమణ దిశకు వ్యతిరేకంగా తిరిగే ఒక కక్ష్య. సూర్య-సమస్థితి కక్ష్య లోనివి కాకుండా, కొన్ని ఉపగ్రహాలు విరుద్ధ కక్ష్య లోకి ప్రవేశపెట్టబడతాయి ఎందుకనగా అనుకూల కక్ష్య లోకి ప్రవేశ పెట్టటానికి వాటికి మరింత ఎక్కువ ఇంధనము అవసరమవుతుంది.ఇది ఎందుకంటే, రాకెట్ భూమి నుండి బయలుదేరినప్పుడు, ఆ గ్రహం యొక్క ప్రవేశ అక్షాంశము యొక్క భ్రమణ వేగమునకు సమానమైన పూర్వాభిముఖ అంశ వేగాన్ని ముందుగానే కలిగి ఉంది. కాంతి వలయ కక్ష్య, లిస్సజౌస్ కక్ష్య : లాగ్రన్జియన్ బిందువుల చుట్టూ ఉండే కక్ష్యలు. ఉపగ్రహ గుళికలు ఉపగ్రహం యొక్క ప్రమేయాత్మక చాతుర్యత, దాని సాంకేతిక అంశాలు, దాని పని లక్షణాలలో ఇమిడి ఉంటుంది.ఒక కచ్చితమైన ఉపగ్రహ నిర్మాణాన్ని చూస్తె, రెండు గుళికలను కనుగొనవచ్చు.[9] విభాగించబడ్డ అంతరిక్ష వాహనముల వంటి కొన్ని వినూత్న నిర్మాణ శాస్త్ర సిద్ధాంతాలు ఈ వర్గీకరణను కొంతవరకు విభేదిస్తాయి. అంతరిక్షవాహక బస్సు లేదా సేవా గుళికలు ఈ బస్సు గుళిక క్రింది ఉపవ్యవస్థలను కలిగివుంది: నిర్మాణ ఉపవ్యవస్థలు నిర్మాణ ఉపవ్యవస్థలు యాంత్రిక మూల నిర్మాణాన్ని సమకూరుస్తాయి, విపరీత ఉష్ణోగ్రత మార్పుల నుండి, మైక్రో-మేటోరైట్ హాని నుండి రక్షిస్తాయి, ఉపగ్రహాల ఆత్మభ్రమణ పనులను నియంత్రిస్తాయి. టెలీమెట్రి ఉపవ్యవస్థలు (ఆక కమాండ్, డేటా హన్డ్లింగ్, C&DH) టెలీమెట్రి ఉపవ్యవస్థలు అమలులో ఉన్న ఉపకరణాల పనులను పర్యవేక్షిస్తాయి, ఉపకరణ పనుల సమాచారాన్ని భూ నియంత్రిత స్థావరాలకు ప్రసారం చేస్తాయి,, ఉపకరణ పనుల సర్దుబాట్లను జరపటానికి భూ నియంత్రిత స్థావరాల ఆజ్ఞలను తీసుకుంటాయి. విద్యుత్ ఉపవ్యవస్థలు విద్యుత్ ఉపవ్యవస్థలు సౌర పలకలను, బాకప్ బాటరీ లను కలిగి ఉంటాయి, ఇవి ఉపగ్రహం భూమి నీడలోకి వెళ్ళినప్పుడు శక్తిని ఉత్పత్తి చేస్తాయి.అణు విద్యుత్ ఆధారాలు (రేడియో ఐసోటోప్ ఉష్ణవిద్యుత్ ఉత్పాదకములు) నింబస్ కార్యక్రమము(1964-1978)తో కలుపుకొని అనేక విజయవంతమైన ఉపగ్రహ కార్యక్రమాలలో ఉపయోగించబడ్డాయి.[13][32] ఉష్ణ నియంత్రణ ఉపవ్యవస్థలు ఉష్ణ నియంత్రణ ఉపవ్యవస్థలు విద్యుత్ ఉపకరణాలను తీవ్రమైన సూర్య కాంతి వల్ల కలిగే విపరీతమైన వేడిమి నుండి లేదా సూర్య కాంతిని పొందలేని వివిధ ఉపగ్రహ భాగాలను రక్షించటానికి ఉపయోగపడతాయి.(ఉదాహరణకు .,చక్షుస సౌర పరావర్తకము) వైఖరి, కక్ష్య నియంత్రిత అదుపు ఉపవ్యవస్థలు వైఖరి, కక్ష్య నియంత్రిత అదుపు ఉపవ్యవస్థలు చిన్నరాకెట్ థ్రస్టర్స్ ను కలిగి ఉంటాయి అవి ఉపగ్రహాన్ని సరిఅయిన కక్ష్య స్థానంలో ఉంచుతాయి, యాన్టేన్నాలను సరిఅయిన దిశలో నిలుపుతాయి. సమాచార పేలోడ్ రెండవ అతి పెద్ద మాడ్యుల్ కమ్యూనికేషన్ పేలోడ్,అది ట్రాన్స్ పాన్డర్స్(ట్రాన్స్మిషన్ -రేస్పాన్దర్స్) తో తయారుకాబడింది.ఒక ట్రాన్స్పాన్డెర్ ఈ సామర్ధ్యాలను కలిగి వుంటుంది: భూ ఉపగ్రహ ప్రసార స్థావరాల నుండి అప్లింక్ద్ రేడియో సంకేతాలను రిసీవ్ చేసుకోవటము( యాన్టేన్నా) గ్రహించిన రేడియో సంకేతాలను విస్తరించటం ఆగత/బహిర్గత సందేశాల బహుముఖుల ద్వారా భూమి పైన ఉపగ్రహ గ్రాహక స్థావరాలకు(యాన్టేన్నాస్) తిరిగి ప్రసారము చేయటానికి సరిఅయిన డౌన్ లింక్ యాన్ టేన్నాలకు, ఆగత(ఇన్పుట్) సంకేతాలను క్రమ పరచటం, బహిర్గత(ఔట్పుట్) సందేశాలకు దారి చూపటం. జీవిత కాలాంతాన ఉపగ్రహాలు తమ జీవిత కాలం పూర్తి చేసుకున్న తరువాత, వాటిని కక్ష్య నుండి తప్పించడం (కక్ష్య నుండి భూ వాతావరణంలోకి వచ్చేలా చేసి అక్కడ వాతావరణ రాపిడి వల్ల మండిపోయేలా చెయ్యడం), ఉన్న కక్ష్యలోనే వదిలెయ్యడం, శ్మశాన కక్ష్యలోకి నెట్టివెయ్యడం వంటివి చేస్తారు. ఖర్చుతో కూడుకున్నదవడం చేత ఉపగ్రహాన్ని కక్ష్యనుండి తప్పించడం చేసేవారు కాదు, అందుకు తగ్గట్టుగా డిజైను చేసేవారు కాదు. ఉదాహరణకు, వాన్‌గార్డ్-1 అనేది. మనిషి పంపించిన ఉపగ్రహాల్లో నాల్గవదైన ఈ ఉపగ్రహాన్ని 1958లో ప్రయోగించగా, తన జీవితకాలాన్ని ఎప్పుడో పూర్తి చేసుకున్నప్పటికీ 2009 నాటికి ఇంకా కక్ష్యలోనే పరిభ్రమిస్తోంది.[14] కక్ష్యనుండి తప్పించకుండా ఉపగ్రహాలను ఎక్కువగా అక్కడే వదిలెయ్యడం గానీ, శ్మశాన కక్ష్యలోకి పంపడం గానీ చేస్తూంటారు.[15] 2002 నాటికి భూస్థిర కక్ష్యలోనొకి వెళ్ళే ఉపగ్రహాలు జీవితాంతాన శ్మశాన కక్ష్యలోకి పంపిస్తామని ప్రయోగానికి ముందే ఒప్పుకోవాలని అమెరికా కమ్యూనికేషన్ని కమిషన్ నిబంధన పెట్టింది.[16] ప్రయోగ సామర్థ్యం కలిగిన దేశాలు అనేక దేశాలకు ఉపగ్రహాలను తయారు చేసే సామర్థ్యం ఉన్నప్పటికీ వాటిని అంతరిక్షంలోకి ప్రవేశపెటే వాహక నౌకలను తయారుచేసే, ప్రయోగించే సామర్థ్యం లేదు. ఉపగ్రహాలను అంతరిక్షంలోకి పంపగల సామర్థ్యం ఉన్నదేశాలు సోవియట్ యూనియన్ (ఒకప్పటి), అమెరికా, ఫ్రాన్స్, జపాన్, చైనా, భారత్, ఇజ్రాయిల్, రష్యా (ఒకప్పటి సోవియట్ యూనియన్ లో భాగం), యుక్రెయిన్ (ఒకప్పటి సోవియట్ యూనియన్ లో భాగం), ఇరాన్, ఉత్తర కొరియా. వివిధ దేశాల తొలి ప్రయోగాలు గమనికలు రష్యా, ఉక్రెయిన్ తమ స్వంతంగా ప్రయోగ సామర్ధ్యాన్ని పెంపొందించుకునే బదులు సోవియట్ యునియన్ నుండి దానిని వారసత్వంగా తెచ్చుకున్నాయి. ఫ్రాన్స్, యునైటెడ్ కింగ్డం విదేశీ అంతరిక్ష రేవుల నుండి సొంత లాంచేర్స్ ద్వారా వాటి మొదటి ఉపగ్రహాలను ప్రయోగించాయి. ఉత్తర కొరియా /0} (1998), ఇరాక్ (1989) కక్ష్య ప్రయోగాలు చేశామని దావా వేసాయి(ఉపగ్రహం, యుద్ధ క్షిపణి )కాని ఈ వాదనలు రుజువు కాలేదు . పై వాటితో పాటు దక్షిణ ఆఫ్రికా, స్పెయిన్, ఇటలీ, జర్మనీ, కెనడా, ఆస్ట్రేలియా, అర్జెంటీనా, ఈజిప్టుదేశాలు, OTRAG వంటి వ్యక్తిగత సంస్థలు వాటి సొంత లాంచేర్స్ను వృద్ధి చేసుకున్నాయి కాని విజయవంతమైన ప్రయోగాన్ని చేయలేకపోయాయి. 2009 నాటికి, పై జాబితా నుండి కేవలము ఎనిమిది దేశాలు (USSRకు బదులు రష్యామరియు ఉక్రెయిన్ఇంకా USA, జపాన్, చైనా, ఇండియా, ఇజ్రాయిల్,, ఇరాన్), ఒక స్థానిక సంస్థ (ది యురోపియన్ స్పేస్ ఏజెన్సీ, ESA) సొంతంగా అభివృద్ధి చేసుకున్న ప్రయోగ వాహనాలపై స్వతంత్రంగా ఉపగ్రహాలను ప్రయోగించాయి.(యునైటెడ్ కింగ్డం, ఫ్రాన్స్ యొక్క ప్రయోగ సామర్ధ్యాలు ESA క్రిందకే వస్తాయి. దక్షిణ కొరియా /0}, బ్రెజిల్ /1}, పాకిస్తాన్ /2}, రోమానియా, తైవాన్, ఇండోనేసియా, కజాఖ్స్తాన్, ఆస్ట్రేలియా, మలేషియా, టర్కీ, మొదలైన ఇతర దేశాలు వాటి సొంత చిన్న-తరహ ప్రయోగ సామర్ధ్యాలలో వివిధ అభివృద్ధి దశలలో ఉన్నాయి. దక్షిణ కొరియా 2009 ఆగష్టు 25 లో KSLV రాకెట్ (రష్యా సహకారముతో రూపొందించిన) ను ప్రయోగించింది,కాని అది STSAT-2ఉపగ్రహాన్ని నిర్దేశిత కక్ష్యలో పెట్టటంలో విఫలమైంది, ఆ ఉపగ్రహం పనిచేయటం మొదలుపెట్టలేదు. ఉత్తర కొరియా April 2009 లో ఒక ప్రయోగము చేసినట్లు చెప్పింది కాని,యు.ఎస్., దక్షిణ కొరియన్ రక్షణ అధికారులు, ఆయుధ నిపుణులు ఆ రాకెట్ ఒక ఉపగ్రహాన్ని కక్ష్యలోకి ప్రవేశ పెట్టటంలో, ఒకవేళ అదే దాని లక్ష్యం అయిఉంటే, దానిలో విఫలమైనదని ఆ తర్వాత నివేదించారు.[17][18] సంయుక్త రాష్ట్రాలు, జపాన్, దక్షిణ కొరియా ఇది నిజానికి ఒక ప్రాక్షేపిక క్షిపణి పరీక్ష అని నమ్ముతున్నాయి, ఇది 1998 ఉత్తర కొరియా యొక్క ఉపగ్రహ ప్రయోగము తర్వాత చేయబడ్డ ఒక ఆరోపణ, ఆ ఆతర్వాత అది తిరస్కరించబడింది. ప్రయోగ సామర్ధ్యముకలిగిన వ్యక్తిగత సంస్థలు 2008 సెప్టెంబర్ 28 న, వ్యక్తిగత వాయు అంతరిక్ష సంస్థ స్పేస్ X తన మొదటి రాకెట్ ఫాల్కన్ 1 ను విజయవంతంగా కక్ష్యలోకి ప్రయోగించింది. వ్యక్తిగతంగా రూపొందించబడి ద్రవ-ఇంధనముతో నింపిన విస్పోటనము కక్ష్యలోకి హీరుకోగలదని మొదటిసారి నమోదయింది. ఆ రాకెట్ పట్టకం ఆకారంలో ఉన్న 1.5 మీ. పొడవైన కక్ష్యలో ఉంచబడ్డ పేలోడ్ మాస్ సిమ్యులేటర్ ను తీసుకు వెళ్ళింది. రాట్ శాట్ అనే నకిలీ ఉపగ్రహం వాతావరణములో కాలిపోయేలోపు ఐదు నుండి పది సంవత్సరాల మధ్య వరకు కక్ష్యలో ఉంటుంది.[19] దేశాల యొక్క మొదటి ఉపగ్రహాలు అంతరిక్షంలోకి ప్రయోగించిన ఉపగ్రహాన్ని నిర్మించిన దేశాలలో కెనడా మూడవది కాగా,[22] అది యు.ఎస్ అంతరిక్ష రేవు నుండి యు.ఎస్ రాకెట్ ను విదేశంలో ప్రయోగించింది.స్వీకరించబడిన రెడ్ స్టోన్ రాకెట్ ను ప్రయోగించిన ఆస్ట్రేలియాకి కూడా ఇది వర్తిస్తుంది. NASA చేత శిక్షణ పొందిన ఇటాలియన్ ప్రయోగ వర్గంతో వాల్లోప్స్ ఐలాండ్ (VA,USA)నుండి యు.ఎస్ స్కౌట్ రాకెట్ పైన 1964 డిసెంబర్ 15 న ప్రయోగించిన శాన్ మార్కో 1 మొదటి ఇటాలియన్ ప్రయోగము .[23] [121]ఆస్ట్రేలియా ప్రయోగ పధకం (WRESAT) విరాళంగా పొందిన ఒక యు.ఎస్ క్షిపణిని, యు.ఎస్ సమర్ధించే సిబ్బందిని ఇంకా యునైటెడ్ కింగ్డంతో ఉమ్మడి ప్రయోగ సదుపాయాన్ని కలిగి ఉంది. భారత కృత్రిమ ఉపగ్రహాల జాబితా క్రమ సంఖ్యకృత్రిమ ఉపగ్రహము (శాటిలైట్)ప్రయోగించిన తేది1INSAT-1A10 ఏప్రిల్, 19822INSAT-1B30 ఆగష్టు, 19833INSAT-1C22 జూలై, 19884INSAT-1D12 జూన్, 19905INSAT-2A10 జూలై, 19926INSAT-2B23 జూలై, 19937INSAT-2C7 డిసెంబర్, 19978INSAT-2D4 జూన్, 19979INSAT-2DTఅంతరిక్షంలో కొనుగోలు చేయబడినది10INSAT-2E3 ఏప్రిల్, 199911INSAT-3A10 ఏప్రిల్, 200312INSAT-3B22 మే, 200013INSAT-3C24 జనవరి, 200214KALPANA-112 సెప్టెంబర్, 200215GSAT-28 మే, 200316INSAT-3E28 సెప్టెంబర్, 200317EDUSAT20 సెప్టెంబర్, 200418INSAT-4A22 డిసెంబర్, 200519INSAT-4C10 జూలై, 200620INSAT-4B12 మార్చి, 200721INSAT-4CR2 సెప్టెంబర్, 2007 ఉపగ్రహాల పైన దాడులు ఈ మధ్య కాలంలో తీవ్రవాద సంస్థలు తమ గురించిన ప్రచారాన్ని ప్రసారం చేసుకోవటానికి, సైనిక సమాచార వలయాల నుండి వర్గీకృత సమాచారాన్ని దొంగిలించటానికి ఉపగ్రహాలను తమ అధీనంలోకి తీసుకుంటున్నాయి .[24][25] భూ నిమ్న కక్ష్య లోని ఉపగ్రహాలు భూమినుండి ప్రయోగించిన ప్రాక్షేపిక క్షిపణుల వల్ల ధ్వంసం కాబడుతున్నాయి.రష్యా,సంయుక్త రాష్ట్రాలుమరియు చైనాఉపగ్రహాలను పరిహరించే సామర్ధ్యాన్ని ప్రదర్శించాయి .[26] 2007 లోచైనాసైన్యము ఒక కాలదోషం పట్టిన వాతావరణ ఉపగ్రహాన్ని కాల్చివేసింది,[26][131] దాని తర్వాత 2008 ఫిబ్రవరిలోయు.ఎస్ నౌకా దళముఒక మృత గూఢచార ఉపగ్రహాన్నికాల్చివేసింది.[27][133] దిగ్బంధము తక్కువగా గ్రహించిన ఉపగ్రహ ప్రసారాల సంకేతాల శక్తి వల్ల, అవి భూ-ఆధారిత ట్రాన్స్మిటర్స్ తో దిగ్బంధనానికి గురి అవుతాయి.ఆ విధమైన దిగ్బంధము ఆ ట్రాన్స్ మిటర్ పరిధి లోని భౌగోళిక ప్రదేశానికి పరిమిత మైనది. GPS ఉపగ్రహాలు ఈ దిగ్బంధనాలకు సమర్ధ లక్ష్యాలు,[28][29][137] కానీ ఉపగ్రహ ఫోన్, ఉపగ్రహ టెలివిజన్ సంకేతాలు కూడా ఈ దిగ్బంధనానికి గురి అవుతున్నాయి.[30][139] [31][141] ఒక వాహకాన్ని భూస్థావర ఉపగ్రహానికి ప్రసారం చేయటం,, తద్వారా ట్రాన్స్పాన్డర్స్(ఉపగ్రహాలలోని అతి చిన్న దారులు)యొక్క ఇతర వినియోగదారులతో జతకలవటం అనేవి సాధారణమే. భూస్థావరాలు తప్పు సమయములో ప్రసారం చేయటం లేదా తప్పు పౌనఃపున్యంలో ప్రసారం చేయటం, రెండు జరగటం వల్ల ప్రకాసవంతమై ప్రసారం చేసేదాని పౌనఃపున్యము ఉపయోగం లేకుండా అవడం అనేది వాణిజ్య ఉపగ్రహ అంతరిక్షాల పైన సర్వసాధారణం.ప్రస్తుతము ఉపగ్రహ నిర్వాహకులు ఆధునిక పర్యవేక్షణను కలిగి ఉన్నాయి, దీనివలన అవి ఏ వాహక మూలాన్నయినా గుర్తించుతాయి, ట్రాన్స్పాన్డర్ (ఉపగ్రహం లోని అతి సూక్ష్మ మార్గాలు)లోని స్థలాన్ని సమర్ధవంతంగా నిర్వహించగలుగుతాయి. ఉపగ్రహ సేవలు ఉపగ్రహ ఇంటర్నెట్ అందుబాటు ఉపగ్రహ ఫోన్ ఉపగ్రహ రేడియో ఉపగ్రహ దూరదర్శిని ఉపగ్రహ దిశానిర్దేసము ఇవి కూడా చూడండి 2009 ఉపగ్రహ అభిఘాతము పాద ముద్ర (ఉపగ్రహం) ముక్కలైన అంతరిక్ష వాహనము అంతర్జాతీయ రూపకర్త IMINT భూ పరిశీలక ఉపగ్రహాల జాబితా ఉపగ్రహ పట్టీ సంఖ్య ఉపగ్రహ నిర్మాణము ఎగురుట USA 193 (2008 అమెరికన్ల విరుద్ధ-ఉపగ్రహ క్షిపణి పరీక్ష) అంతరిక్ష రేవు (ఉపగ్రహ ప్రయోగాలను సాధించిన అంతరిక్ష రేవుల జాబితాతో కలుపుకొని ) అన్వయములు వెలుపటి వలయము భూ గ్రహం చుట్టూ కక్ష్యలో తిరుగుతున్న అన్ని ఉపగ్రహాల యొక్క త్రిమాత్రక ప్రదర్శన ఉపగ్రహ ఆధార మార్గాలు /0} నిశ్చయ సమయ ఉపగ్రహ మార్గాలు (ఉపగ్రహ కక్ష్య యొక్క పూర్తి పట్టీ)(in English) (in German) (in Spanish) (in French) (in Italian) (in Portuguese) (in Chinese) ఉపగ్రహాలు, 50 సంవత్సారాలనుండి వాటి అన్తఃసూచనలు ఉపగ్రహాలు ఎలా పనిచేస్తాయి. భూమి చుట్టూ కక్ష్యలో ప్రస్తుతము పనిచేస్తున్న ఉపగ్రహాల జాబితాను ఇస్తుంది.మూడు నెలలకు ఒకసారి పునఃవ్యవస్థీకరించబడ్డవి. వర్గం:ఉపగ్రహాలు వర్గం:గతి తప్పిన వాహనాలు వర్గం:సుదూర సంచలనము వర్గం:వాతావరణ సంబంధ డేటా మరియు వలయాలు వర్గం:సోవియట్ పరికల్పనలు
https://te.wikipedia.org/wiki/%E0%B0%95%E0%B1%83%E0%B0%A4%E0%B1%8D%E0%B0%B0%E0%B0%BF%E0%B0%AE%20%E0%B0%89%E0%B0%AA%E0%B0%97%E0%B1%8D%E0%B0%B0%E0%B0%B9%E0%B0%AE%E0%B1%81
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 638, 787, 1487, 1863, 2526, 2975, 3178, 3622, 4304, 4737, 5838, 8569, 8732, 9557, 10731, 11216, 11785, 13615, 15111, 16672, 17744, 19810, 22501, 23630, 24126, 24519, 25159, 25715, 26086, 26580, 26800, 27128, 27356 ], "plaintext_end_byte": [ 602, 786, 1451, 1862, 2484, 2974, 3177, 3621, 4264, 4736, 5837, 8535, 8731, 9556, 10730, 11198, 11749, 13573, 15110, 16651, 17717, 19787, 22476, 23605, 24125, 24486, 25158, 25677, 26067, 26579, 26799, 27033, 27355, 27521 ] }
هل يعد ثاني أكسيد الكبريت أحد مكونات الأمطار الحامضية؟
مطر حمضي
arabic
{ "passage_answer_candidate_index": [ 9 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "YES" ] }
المطر الحمضي هو مطر أو أي نوع من الهطول يحتوي على أحماض. الأمطار الحمضية لها تأثيرات مدمرة على النباتات والحيوانات المائية. معظمها تتكون بسبب مركبات النيتروجين والكبريت الناتجة عن الأنشطة البشرية والتي تتفاعل في الجو لتكوّن الأحماض. في السنوات الأخيرة الكثير من الحكومات وضعت قوانين للحد من هذه المركبات المسببة للأمطار الحمضية. مصادر المطر الحمضي المصدران الرئيسيان للمطر الحامض هما ثاني اكسيد الكبريت (SO2) واكسيد النيتروجين (NO2). إن هذه الغازات منتجات ثانوية لعمليات احتراق بدرجات حرارة عالية (دخان السيارات والمصانع وحرق الغابات) والصناعات الكيماوية مثل إنتاج الاسمدة. وتشكل العمليات الطبيعية مثل تأثير البكتيريا على التربة وحرائق الغابات والنشاط البركاني والبرق 5 في المئة من اكسيد النيتروجين المنبعث، أما المواصلات فتشكل 43 في المئة بينما تشكل عمليات الاحتراق الناجمة عن المصانع 32 في المئة. ثاني أكسيد الكبريت ينبعث ثاني أكسيد الكبريت (غاز عديم اللون) كمنتج ثانوي ناجم عن الوقود الاحفوري المحترق الذي يحتوي على الكبريت. وينتج هذا الغاز عن عدة عمليات صناعية مثل إنتاج الحديد والصلب والمصانع وعمليات تصنيع النفط الخام. ويمكن أن ينبعث ثاني أكسيد الكبريت في الجو نتيجة للكوارث الطبيعية، ويشكل هذا 10% من مجموع هذا الغاز المنبعث من البراكين ورذاذ ماء البحر والعوالق (الكائنات الحية المعلقة في الماء) والنباتات المتعفنة. وعلى العموم فإن 69,4 في المئة من ثاني اكسيد الكبريت ينتج عن الاحتراق الصناعي. أما المواصلات فهي مسئولة عن 3,7 في المئة من ثاني اكسيد الكبريت المنبعث. ثاني أكسيد النيتروجين أما المادة الكيماوية الأخرى المسئولة بشكل رئيسي عن تكوين المطر الحامض فهي أكسيد النيتروجين، وتستخدم هذه العبارة لوصف أي مركب من النيتروجين مع أية كمية من ذرات الأكسجين. ان أول اكسيد النيتروجين وثاني اكسيد النيتروجين هما الاثنان أكسيدا نيتروجين. تطلق عبارة المطر الحامض على الأمطار التي يكون معدل الأس الهيدروجيني فيها أقل من 5,6 (<5,6) إذ يعتبر معدل PH=7 متعادلا. ويدور حاليا جدل شديد بالنسبة إلى هذا النوع من تلوث الهواء بسبب الضرر الذي يلحقه بالبيئة والممتلكات في العالم. ففي السنوات العشر الماضية تسببت هذه الظاهرة في تدمير آلاف البحيرات والجداول المائية في الولايات المتحدة وكندا ومناطق أخرى في أوروبا. ويعتبر غاز اكسيد النيتروجين خطيرا في حد ذاته إذ انه يهاجم أغشية أعضاء الجهاز التنفسي ويزيد من احتمال الاصابة بالأمراض التنفسية، كما يساهم في اتلاف الأوزون ويعمل على تكوين الضباب الدخاني. ويمكن أن ينتشر الاكسيد بعيدا عن المكان الذي تكون فيه بواسطة المطر الحامض. وتعمل التغييرات البيئية على تغيير الحياة البرية الموجودة في المناطق التي حدث فيها التغيير. تكون الأمطار الحمضية تتكون الأمطار الحمضية من تفاعل الغازات المحتوية على الكبريت. وأهمها ثاني أكسيد الكبريت مع الأكسجين بوجود الأشعة فوق البنفسجية الصادرة عن الشمس، وينتج ثالث اكسيد الكبريت الذي يتحد بعد ذلك مع بخار الماء الموجود في الجو، ليعطي حمض الكبريت. الذي يبقى معلقا في الهواء على هيئة رذاذ دقيق تنقله الرياح من مكان لاخر، وقد يتحد مع بعض الغازات في الهواء مثل النشادر، وينتج في هذه الحالة مركب جديد هو كبريتات النشادر، اما عندما يكون الجو جافا، ولا تتوفر فرصة لسقوط الأمطار، فان رذاذ حمض الكبريت، ودقائق كبريتات النشادر يبقيان معلقين في الهواء الساكن، ويظهران على هيئة ضباب خفيف، لاسيما عندما تصبح الظروف مناسبة لسقوط الأمطار فإنهما يذوبان في ماء المطر، ويسقطان على سطح الأرض على هيئة مطر حمضي، هذا وتشترك اكاسيد النيتروجين مع اكاسيد الكبريت في تكوين الأمطار الحمضية حيث تتحول أكاسيد النيتروجين بوجود الأكسجين والأشعة فوق البنفسجية إلى حمض النيتروجين. ويبقى هذا الحمض معلقا في الهواء الساكن، وينزل مع مياه الأمطار، مثل حمض الكبريت مكونا الأمطار الحمضية. ولابد من إبداء الملاحظتين الآتيتين في هذا المجال. الملاحظة الأولى: ان الغازات الملوثة تنتقل بواسطة التيارات الهوائية تؤكد الدراسات في إسكندنافيا ان كمية غازات الكبريت أعلى (2.0) مرة مما تطلقه مصانعها، وفي الوقت نفسه، لا تزيد كمية غازات الكبريت في اجواء بعض اقطار أوروبا الغربية، وخاصة المملكة المتحدد عن 10- 20%. وهذا يعني ان هذه الغازات الملوثة، تنتقل بواسطة التيارات الهوائية من أوروبا الغربية إلى إسكندنافيا وإنكلترا. الملاحظة الثانية: الأمطار تزداد مع الزمن، كما جاء في كتاب "التلوث مشكلة العصر" تشير الدراسات إلى ان حموضة الأمطار التي سقطت فوق السويد عام 1982 كانت أعلى بعشر مرات من حموضة الأمطار التي سقطت عام 1969، حيث لاحظ الخبراء أن نسبة حموضة مياه الأمطار زادت بشكل منذر بالخطر، أما درجة حموضة الأمطار في بريطانيا فقد وصلت إلى 4.5 في عام 1979، ووصلت في نفس العام في كندا إلى 3.8 وفرجينيا إلى 1.5، حيث كانت درجة حموضة أمطار فرجينيا تقارب درجة حموضة حمض الكبريت (أسيد البطاريات) وفي اسكتلندا، وصلت إلى 2.7 عام 1977، ووصلت في لوس أنجلس إلى 3 عام 1980. اي أكثر حموضة من الخل وعصير الليمون، ولا يقتصر التوزع الجغرافي للأمطار على البلاد الصناعية، إذ يمكن ان تنتقل الغيوم لمسافات بعيدة عن مصادر التلوث الصناعي، فتهطل أمطارا حمضية على مناطق لا علاقة لها بمصدر التلوث. ولابد من الإشارة إلى ان درجة حموضة ماء المطر النقي هي بين 5.5 - 6 اي تميل إلى الحموضة قليلا، ولم يسجل اي تأثير سلبي لهذه النسبة، حصل خلال ملايين السنين، ويمكن اعتبار ماء المطر نقيا في حدود هذه الدرجة وغير ضار بالبيئة حسب المعلومات المتوفرة. أثار المطر الحمضي إن خفض PH من 7 إلى 4 يعتبر تغييرا مهما في البيئة كما يظهر ذلك من التغييرات في الحياة الفطرية. وهناك تأثيرات مباشرة وغير مباشرة للمطر الحامض. إن الحامض يتدخل بشكل مباشر في قدرة الأسماك على امتصاص الأكسجين والأملاح والمواد المغذية اللازمة للحياة. ويعمل الحامض الموجود في الماء على تكوين المخاط في خياشيم الأسماك ويمنعها من امتصاص الأكسجين من المياه المجاورة. ومع بعض الاستثناءات القليلة فإن الأسماك الكبيرة لا تستطيع العيش في مياه يكون فيها معدل PH أقل من 4,8. وعلى أية حال فإن بيض الأسماك والأسماك الصغيرة لا تستطيع العيش عندما يكون مستوى PH أقل من 5,5. وإذا كان التكاثر غير ممكن فإن المجموعة المفترضة من الأسماك ستنفق في النهاية حتى لو كان معدل PH ليس منخفضا بشكل كاف لقتل الأسماك الكبيرة. إن الشيء الأكثر أهمية هو أن المطر الحامض يمكن أن يلحق بنا الضرر من خلال الغلاف الجوي أو التربة التي نحصل منها على غذائنا. ويعمل المطر الحامض على انفصال المعادن السامة عن مركباتها الكيماوية الطبيعية مما يجعل هذه المعادن غير الضارة في السابق معادن خطيرة. وتطلق هذه المعادن التي أصبحت خطرة مواد سامة يمكن أن تمتصها مياه الشرب والمحاصيل والحيوانات التي يأكلها الإنسان. إن مثل هذه الأطعمة التي يتناولها الإنسان قد تسبب تلفا عصبيا عند الأطفال أو تلفا دماغيا شديدا. وهناك شك في وجود علاقة بين الألمنيوم ومرض الزهايمر. ومن أحد ابرز المضاعفات الجانبية الخطيرة للمطر الحامض على البشر تلك المشكلات المتعلقة بالجهاز التنفسي. ان انبعاث غاز ثاني اكسيد الكبريت واكسيد النيتروجين يزيد من مخاطر المشكلات التنفسية مثل السعال الجاف والربو والصداع وأمراض العين والأنف وحساسية البلعوم. السلبيات وتؤدي ظاهرة المطر الحامض كذلك إلى تدهور البنايات والتماثيل إذ يتفاعل هذا المطر مع المواد المعدنية المختلفة، ويتكون المطر الحامض عندما يتحد مع أكسيد النيتروجين والكبريتيد مع الرطوبة في الغلاف الجوي ليكون أحماض الكبريتيك والنيتريك. ويمكن أن تنقل هذه الأحماض إلى مسافات بعيدة عن مكانها الأصلي. على البيئة البحرية إن زيادة حموضة الماء تعود إلى انتقال حمض الكبريت وحمض الأزوت (النيتروجين) إليها مع مياه السيول والأنهار بعد هطول الأمطار الحمضية. إضافة إلى ذلك فان الأمطار الحمضية تجرف معها عناصر معدنية مختلفة بعضها بشكل مركبات من الزئبق والرصاص والنحاس والالمنيوم، فتقتل الأحياء في البحيرات، ومن الجدير ذكره ان درجة حموضة ماء البحيرة الطبيعي تكون بين 5-6 فاذا قلت عن الرقم 5 ظهرت المشاكل البيئية، وكما أن ماء البحيرات يذيب بعض المركبات القاعدية القلوية الموجودة في صخور القاع أو تنتقل إليها مع مياه الأنهار والسيول، فتنطلق شوارد البيكربونات وشوارد أخرى تعدل حموضة الماء، وتحول دون انخفاض الرقم الهيدروجيني، ويعبر عن محتوى الماء من شوارد التعديل ب "سعة تعديل الحمض"، فاذا تدل الإحصائيات على ان عدد البحيرات التي كانت حموضتها أقل من 5 درجات في أميركا في النصف الأول من هذا القرن كان 8 بحيرات فقط، وأصبح الآن 109 بحيرات، كما أحصي في منطقة أونتاريو في كندا، أكثر من الفي بحيرة حموضة مياهها اقل من 5 درجات، وفي السويد أكثر من 20% من البحيرات تعاني من ارتفاع الحموضة، وبالتالي الخلل البيئي واضطراب الحياة فيها. على الغابات والنباتات تصغير|200بك|الأثر الناجم عن مطر حمضي هطل على غابة في جمهورية التشيك إن تدمير الغابات له تأثير في النظام البيئي، فمن الملاحظ أن إنتاج الغابات يشكل نحو 15% في الإنتاج الكلي للمادة العضوية على سطح الأرض، ويكفي ان نتذكر ان كمية الاخشاب التي يستعملها الإنسان في العالم تزيد عن 2.4 مليار طن في السنة، كما أن غابات الحور المزروعة في واحد كم2 تطلق 1300 طن من الأكسجين، وتمتص نحو 1640 طنا من ثاني أكسيد الكربون خلال فصل النمو الواحد. كذلك تؤثر الأمطار الحمضية في النباتات الاقتصادية ذات المحاصيل الموسمية وفي الغابات الصنوبرية، فهي تجرد الأشجار من اوراقها، وتحدث خللا في التوازن الشاردي في التربة، وبالتالي تجعل الامتصاص يضطرب في الجذور، والنتيجة تؤدي لحدوث خسارة كبيرة في المحاصيل وعلى سبيل المثال: فقد بلغت نسبة الاضرار في الاوراق بصورة ملحوظة في احراجها 34% سحابة من الغيوم تنذر بوقوع الكارثة في ألمانيا في السبعينات وازدادت إلى 50% عام 1985. وفي السويد وصلت الأضرار إلى 30% في احراجها، وتشير التقارير إلى ان 14% من جميع اراضي الاحراج الأوروبية قد اصابها الضرر نتيجة الأمطار الحمضية. إضافة إلى ان معظم الغابات في شرقي الولايات المتحدة الاميركية، تتأثر بالأمطار الحمضية، لدرجة ان اطلق عـلى هذه الحالة اسم فالدشترين وتعني موت الغابة، علما بان أكثر الأشجار تأثرا بالأمطار الحمضية هي الصنوبريات في المرتفعات الشاهقة.. نظرا لسقوط اوراقها قبل اوانها مما يفقد الاخشاب جودتها، وبذلك تؤدي إلى خسارة اقتصادية في تدمير الغابات وتدهورها. وتبدو الأمطار الحمضية كملوث خطير، له تأثيرات سلبية على العديد من مكونات النظام البيئي البري، فهي تؤثر أولاً على الغطاء النباتي، فتقضي عليه، إما بتفاعل المطر الحمضي مع أوراق النبات حيث يعمل على تآكلها وتلفها وسقوطها، وإما عن طريق تحميض التربة ومهاجمة جذور النبات، والقضاء على الكائنات الحية الدقيقة والإخلال بنسب غذاء النبات، فيتعثر نمو النبات ويجف في النهاية.[1] على التربة تبين التقارير ان التربة في مناطق أوروبا، اخذت تتأثر بالحموضة، مما يؤدي إلى اضرار بالغة من انخفاض نشاط البكتيريا المثبتة للنيتروجين مثلا. وانخفاض معدل تفكك الاداة العضوية، مما أدى إلى سماكة طبقة البقايا النباتية إلى الحد الذي أصبحت فيه تعوق نفاذ الماء إلى داخل التربة وإلى عدم تمكن البذور من الانبات، وقد ادت هذه التأثيرات إلى انخفاض إنتاجية الغابات. وتؤثر أيضاً على التربة، حيث يوجد العديد من المعادن السامة فيها، وإضافة إلى المواد الحمضية التي تحتويها، ويعمل الحمض على تلف الكائنات الدقيقة التي تعيش في التربة واللازمة لتحلل الأجسام العضوية إلى مواد غذائية صالحة للنبات. على الحيوانات تتوقف سلامة كل مكون من مكونات النظام البيئي على سلامة المكونات الأخرى، دخان المصانع السبب الرئيسي فمثلا تأثر النباتات بالأمطار الحمضية يحرم القوارض من المادة الغذائية والمأوى، ويؤدي إلى موتها أو هجرتها، كما تموت الحيوانات اللاحمة التي تتغذى على القوارض أو تهاجر أيضا وهكذا.. وقد يلاحظ التأثير المباشر للأمطار الحمضية في الحيوانات. كما لوحظ موت القشريات والأسماك الصغيرة في البحيرات المتحمضة، نظرا لتشكل مركبات سامة بتأثير الحموض (الأمطار الحمضية)، تدخل في نسيج النباتات والبلانكتون- العوالق النباتية- (نباتات وحيدة الخلية عائمة).. وعندما تتناولها القشريات والأسماك الصغيرة، تتركز المركبات السامة في انسجتها بنسبة أكبر. وهكذا تتركز المواد السامة في المستهلكات الثانوية والثالثية حتى تصبح قاتلة في السلسلة الغذائية.. ولابد من الإشارة إلى ان النظام البيئي لا يستقيم إذ ا حدث خلل في عناصره المنتجة أو المستهلكة أو المفككة وبالنتيجة يؤدي موت الغابات إلى موت الكثير من الحيوانات الصغيرة، وهجرة الكبيرة منها، فهي أيضاً تضر بالطيور، حيث تساعد على نقص تمثيل الكالسيوم لديها، مما يؤثر على عظامها ومتانة بيضها، كما تضطرها إلى مغادرة المناطق الملوثة، كما تقتل العديد من الحيوانات التي تتغذى على الأوراق والنباتات التي تعالج بها. على الإنسان يتشكل الضباب الدخاني في المدن الكبيرة، وهو يحتوي على حموض، حيث يبقى معلقا في الجو عدة أيام، وذلك عندما تتعرض الملوثات الناتجة عن وسائل النقل بصورة فادحة إلى الأشعة فوق البنفسجية الآتية من الشمس، فيحدث بين مكوناتها تفاعلات كيميائية، تؤدي إلى تكوين الضباب الدخاني الذي يخيم على المدن وخاصة في ساعات الصباح الأولى، والأخطر في ذلك، هو غازي ثاني أكسيد النيتروجين، لأنه يشكل المفتاح الذي يدخل في سلسلة التفاعلات الكيميائية الضوئية التي ينتج عنها الضباب الدخاني وبالتالي نكون أمام مركبات عديدة لها تأثيرات ضارة على الإنسان إذ تسبب احتقان الأغشية المخاطية وتهيجها والسعال والاختناق وتلف الأنسجة وانخفاض معدل التمثيل الضوئي في النبات الأخضر. وكل هذا ينتج عن حدوث ظاهرة الانقلاب الحراري، كما حدث في مدينة لندن عام 1952 عندما خيم الضباب الدخاني لمدة ثلاثة أيام، مات بسببه 4000 شخص، وكذلك ما حدث في أنقرة وأثينا. هذا فضلاً عن التأثيرات الخطيرة للأمطار الحمضية على الصحة الإنسانية حينما يتناول الإنسان الخضراوات والأسماك التي تركزت واختزنت فيها المركبات الحمضية. كما لا يخفى أثر الأمطار الحمضية على الأحياء البحرية في البحيرات والأنهار، فقد أدت إلى فناء الأسماك، والبكتريا المحللة، وعملت على تزايد نمو الطحالب والفطريات وبعض النباتات المقاومة للحموضة، مما يجعل البحيرة تنطمر وتتحول إلى موات، نشير هنا إلى أن أكثر الدول معاناة من ظاهرة الأمطار الحمضية، هي الدول الإسكندنافية، حيث تأتيها الرياح من جنوب أوروبا، وكذلك كندا، وتأتيها الرياح من شمال الولايات المتحدة وشرقها، محملة بالملوثات المنبعثة من المصانع ومحطات توليد الطاقة والسيارات، والتي يتكون منها المطر الحامضي.[2] أضرار الدخان ويشكل الضباب والمطر (الدخان) ضررا للاشخاص الذين يعانون من مشكلات مثل الربو، كما أن المطر الحامض قد يعمل على تفاقم مشكلة التنفس عند المرضى ما قد يؤدي إلى الوفاة. إن عملية ترميم المباني والنصب التذكارية بسبب التآكل الناجم عن المطر الحامض قد يكون مكلفا بشكل كبير. ففي وستمنسر بإنجلترا تم تخصيص ما يصل إلى عشرة ملايين جنيه لأعمال الترميم للمباني المتضررة من المطر الحامض. أما الولايات المتحدة فقد انفقت 35 مليار دولار على التلف الذي أصاب الأصباغ بسبب هذا المطر. ووصلت كلف ترميم كاتدرائية كولونيا في ألمانيا إلى حوالي 20 مليون دولار، أما كلف ترميم النصب التذكارية الرومانية فقد كلفت الإيطاليين حوالي 200 مليون دولار. الجهد الدولي وفي العام 1991 وقعت الولايات المتحدة وكندا اتفاقا بخصوص نوعية الهواء. وقد اتفقت الدولتان منذ ذلك الحين على اتخاذ اجراءات لتقليل انبعاث ثاني اكسيد الكبريت، وبموجب الاتفاق وافقت الولايات المتحدة على تقليل انبعاث ثاني اكسيد الكبريت بحوالي عشرة ملايين طن سنويا بحلول العام 2000. وقبل عام من الاتفاق حاول اتفاق الهواء النقي المعدل تقليل انبعاث اكسيد النيتروجين بمقدار 2 مليون طن، وقد ركز هذا البرنامج على المصدر الذي ينبعث منه اكسيد النيتروجين مثل السيارات ومراجل توليد الطاقة. تقليل الانبعاثات إن ما يمكن أن يعمله الإنسان لتقليل انبعاث ثاني اكسيد الكبريت واكسيد النيتروجين هو التقليل من استهلاك الوقود الاحفوري، كما أن الاستخدام الجماعي للسيارات ووسائل النقل العام والمشي يمكن أن يقلل بشكل كبير من انبعاث هذه الغازات، ويعتبر التقليل من استهلاك الطاقة مفيدا للبيئة لأن الطاقة المستهلكة تأتي من الوقود الاحفوري الذي يؤدي إلى تكوين المطر الحامض. فعلي سبيل المثال يمكننا اطفاء الأنوار التي لا نحتاج إليها والتقليل من استخدام أجهزة التكييف والتدفئة. كما أن استبدال الأجهزة القديمة بأجهزة جديدة لا تستهلك الكثير من الطاقة فكرة ممتازة. كما يمكن التقليل من غاز ثاني اكسيد الكربون المنبعث في الهواء باستخدام أجهزة غسل الغاز في المصانع. مصادر الطاقة الآمنة ويمكن كذلك استخدام مصدر طاقة بديلا في محطات إنتاج الطاقة للتقليل من الغازات المنبعثة. وتشمل هذه البدائل: الطاقة الحرارية الأرضية، الطاقة الشمسية، الطاقة التي يمكن توليدها عن طريق الريح والماء. آثار أخرى الأمطار الحمضية يمكن أيضا أن تحدث أضرار ببعض أنواع المباني والآثار التاريخية والتماثيل. هذا يحدث عندما يتفاعل حمض الكبريتيك في تلك الأمطار مع مركبات الكالسيوم في الحجارة (كالأحجار الجيرية أو الرخام أو الغرانيت) لتكوين الجص الذي يتشقق ويسقط. المعادلة الكيميائية للتفاعل: C a C O 3 ( s ) + H 2 S O 4 ( a q ) ⇌ C a S O 4 ( a q ) + C O 2 ( g ) + H 2 O ( l ) {\displaystyle CaCO_{3(s)}+H_{2}SO_{4(aq)}\rightleftharpoons CaSO_{4(aq)}+CO_{2(g)}+H_{2}O_{(l)}} يمكن أيضا أن يتفاعل حمض الأزوت (النيتروجين) الموجود في الأمطار الحمضية مع كثير من المعادن في المنشآت الصناعية ويتسبب في تخريبها. المراجع اقرأ أيضاً تلوث الهواء مراجع وصلات خارجية - a 98-page report to Congress U.S. Environmental Protection Agency - (superficial) (more depth than ref. above) U.S. Geological Survey - - a report from The Adirondack Council on acid rain in the Adirondack region تصنيف:تجوية تصنيف:تلوث تصنيف:تلوث الهواء تصنيف:كوارث بيئية تصنيف:كيمياء بيئية تصنيف:مطر
https://ar.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%B7%D8%B1%20%D8%AD%D9%85%D8%B6%D9%8A
{ "plaintext_start_byte": [ 2, 572, 902, 1361, 2322, 2432, 2772, 3007, 3379 ], "plaintext_end_byte": [ 571, 901, 1340, 2321, 2407, 2771, 3006, 3368, 3437 ] }
Kuinka monta säveltä huilulla voi soittaa?
Poikkihuilu
finnish
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
Poikkihuilu () on puupuhaltimiin kuuluva soitin, jota yleensä tarkoitetaan, kun puhutaan huilusta. Soitettaessa poikkihuilua pidetään vaakasuorassa soittajan oikealla puolella siten, että oikea käsi on kauimmaisena. Ääni syntyy puhallettaessa soittimen alkupäässä olevan ääniaukon yli siten, että osa ilmavirrasta osuu aukon vastakkaisen puolen terävään reunaan. Avaamalla ja sulkemalla läpillä peitettäviä äänireikiä saadaan soivan ilmapatsaan pituutta muutettua, jolloin samalla sävelkorkeus muuttuu. Poikkihuilussa on korkea ja kirkas ääni. Nykyaikaisessa poikkihuilussa on kolme osaa: suukappale, runko sekä jalka, jonka pituudesta riippuu matalin soitettavissa oleva sävel. Yleisin on c-jalka (matalin sävel keski-c), hiukan harvinaisempi on h-jalka (matalin sävel pieni h). Kokeilumielessä on valmistettu myös joitain d-jalkoja (matalin sävel yksiviivainen d). Läppäkoneisto voi olla umpi- tai avoläppäinen. Jälkimmäisessä, joka on nykyään suositumpi, on joidenkin läppien keskellä reikä, joka suljetaan sormella läppää painettaessa. Avoläppäisen huilun ääntä pidetään kantavampana. Avoläppäinen huilu mahdollistaa myös suuremmat ilmaisumahdollisuudet soitettaessa uutta musiikkia. Oppilaskäytössä suositaan umpiläppäisiä huiluja niiden helpomman soitettavuuden takia. Valmistusmateriaali Poikkihuilut valmistetaan nykyään enimmäkseen metallista. Oppilassoittimet ovat yleensä hopeoitua messinkiä tai uushopeaa, harvemmin terästä. Ammattikäyttöön tarkoitetut metallihuilut valmistetaan kuitenkin soittajan mieltymysten mukaisesta arvometallista kuten hopeasta, kullasta tai platinasta. Orkesterisoittajat suosivat hopeasta tehtyjä huiluja niiden kantavan äänen vuoksi. Usein yhdistetään myös esimerkiksi kultainen suukappale hopeiseen runkoon. Joissakin suukappaleissa on yhdistetty hopeiseen tai kultaiseen putkiosaan puinen tai kultainen huulilevy. Huilun alkuperäinen materiaali, puu, on viime vuosina saavuttanut taas suosiota; yleisin puulaji on grenadilla. Puuta voi olla koko huilu tai pelkkä suukappale tai runko. Puisen huilun ääni on metallista pehmeämpi. Huiluvalmistaja Sankyo on valmistanut poikkihuiluja jopa uhanalaisista puulajeista. Suomessa on hiukan jalansijaa saanut hiilikuidusta valmistettu poikkihuilu.[1] Puuhuilu eli puinen poikkihuilu on irlantilaisessa kansanmusiikissa käytetty soitin. Poikkihuilun muunnoksia Piccolo on pituudeltaan vain puolet tavallisesta poikkihuilusta, eikä siinä ole jalkaosaa. Piccolon ääni on huilun ääntä tasan oktaavin korkeampi. Piccoloiden suosituin valmistusmateriaali on jo pitkään ollut puu(grenadilla). Metalliset ovat jääneet lähes täysin pois käytöstä. Oppilassoittimia valmistetaan myös muovista. Alttohuilu on tavallista poikkihuilua hiukan pidempi: soitin on g-vireinen, eli sillä soitetut Sävelet soivat puhdasta kvarttia matalammalta kuin nuotteihin merkityt. Alttohuilussa voi käyttää suoraa tai käyrää suukappaletta. Alttohuilua vielä suurempi huilu on bassohuilu, joka soi oktaavia matalammalta kuin tavallinen poikkihuilu. Sen suukappale on käyrä, jotta soittaja ylettyy paremmin läpille. Sama idea on pienen huilistin ensimmäisessä suukappaleessa: soittaminen käy mahdottomaksi jolleivat sormet yllä läpille. Altto- ja bassohuilut valmistetaan yksinomaan metallista. Lähteet Luokka:Puupuhaltimet Luokka:Seulonnan keskeiset artikkelit
https://fi.wikipedia.org/wiki/Poikkihuilu
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 585, 1601, 2150, 3368, 4102, 4654, 5348, 6116, 6543, 7044, 9291, 10182, 10712, 11420, 11677, 11984, 12983, 13421, 13966, 14226, 14500, 14650, 15293, 15746, 16125, 16699, 16825, 16929, 17204, 17256, 17574, 17663 ], "plaintext_end_byte": [ 584, 1600, 2135, 3353, 4101, 4653, 5347, 6115, 6542, 7016, 9252, 10159, 10686, 11419, 11676, 11983, 12957, 13406, 13934, 14186, 14390, 14649, 15292, 15745, 16124, 16683, 16824, 16920, 17203, 17248, 17559, 17636, 18021 ] }
이탈리아에서 가장 작은 도시는 어디인가?
로마
korean
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
로마()는 이탈리아의 수도이자 라치오주의 주도로, 테베레 강 연안에 있다. 로마시의 행정구역 면적은 1,285km2로 서울시의 2배정도이고, 2014년 인구는 290여만명이다. 로마시 권역의 인구는 430여만명이다. [1] 로마 대도시현의 인구는 400만이 넘지만 밀라노나 나폴리 대도시현에 비해 면적이 3~4배 넓은 편이고 되려 로마시의 면적과 밀라노와 나폴리의 대도시현의 면적이 비슷하므로 세 도시 모두 300만 정도로 비슷한 규모의 도시라 볼 수 있다. 로마 건국 신화에 따르면 로마 건국 원년은 기원전 753년으로 2,500여년의 역사를 가진 것으로 얘기되지만, 인류는 그 전부터 이 지역에 정착하여 유럽에서 가장 오래된 도시를 형성한 것으로 알려져있다. [2] 초기 로마는 라틴인, 에트루리아인, 그리고 사비니인으로 구성되었다. 한때는 서양 문명을 대표하는 도시로서 로마 제국의 수도였고, 로마 가톨릭교회의 중심지였으며, 그 역사 덕분에 유럽 문명 사회에서는 로마를 가리켜 ‘세계의 머리(Caput mundi)’, ‘영원한 도시(la Città Eterna)’라고 부른다. 서로마 제국 멸망 이후로 로마시는 서서히 교황의 정치적 영향을 받게 되었다. 서기 8세기부터 1870년까지 로마는 교황령의 수도가 되었다. 이탈리아의 통일 이후 1871년에 이탈리아 왕국의 수도가 되었고, 2차 세계대전 이후 지금까지 이탈리아의 수도로 자리잡고 있다. 지중해성 기후의 영향으로 여름에는 고온건조하다. 원래는 로마의 일부였으나 교황령으로써 독립한 바티칸 시국이 자리잡고 있다. 법적으로는 엄연히 다른 나라이지만 역사·종교·문화적으로 이탈리아, 특히 로마와 매우 밀접한 관계가 있다. 역사적으로 유서 깊은 지역은 거리가 좁고 대부분이 테베레 강가의 동쪽에 위치해 있다. 로마의 과거의 영광의 흔적인 기념 석조물의 대부분은 이 지역에 있다. 역사 기원 전설에 따르면, 로마는 기원전 753년 4월 21일, 고대 그리스의 영웅인 아이네아스의 후예이자 전쟁의 신 마르스의 쌍둥이 아들로 태어난 로물루스와 레무스 형제에 의해 테베레 강가에서 동쪽에 위치한 로마의 일곱 언덕 가운데 하나인 팔라티노 언덕 위에 건설되었다. 그러나 나중에는 형제 간에 불화가 일어나 싸움이 일어났고, 레무스는 로물루스에게 죽임을 당했다고 한다. 그 후 로물루스는 자기의 이름을 따서 그 도시 국가를 로마라고 했고, 로마의 건국 시조로 추대받고 있다. 고고학적으로는 이 땅에 사람들이 살기 시작한 때는 전설에서 말하는 것보다 더 빠르며, 기원전 8세기 혹은 9세기경, 북방에서 이탈리아 반도로 이주해 온 민족이 테베레 강 하구에 정착한 것이 로마의 시초로 추정되고 있다. 기원전 8세기부터 시작되는 철기 시대의 유적은 팔라티노 언덕에서 발견되었다. 하지만 전설과 사실은 꼭 일치하지 않는다. 로마는 라틴족의 도시 국가 건설로 출발했다는 것이 사실로 여겨지고 있다. 로마 제국 로물루스의 건국이후 244년 동안 7명의 왕이 통치한 로마 왕정체제를 이뤘다. 기원전 509년에 마지막 왕이 폐위되고 이후 450여년간 로마 공화정체제로 운영되었다. 기원전 2, 3세기에 세차례에 걸친 포에니 전쟁(기원전 264년-기원전 146년)과 마케도니아 전쟁(기원전 212년-기원전 168년)으로 지중해를 장악했다. 이후 권력투쟁이 두드러지면서 가이우스 마리우스와 술라사이에 내전(기원전 88년-기원전 80년)이 발발했으며, 이후 스파르타쿠스의 반란(기원전 73-기원전 71)과, 카이사르와 폼페이우스, 크라수스의 제1차 삼두정치(기원전 59-기원전 54)가 뒤따른다. 카이사르는 갈리아 전쟁(기원전 58년-기원전 51년)을 마치고 폼페이우스와 카이사르 내전(기원전 49년-기원전 45년)의 승리를 통해 종신 독재관으로 권력을 잡지만, 기원전 44년 공화정 지지파인 브루투스등에 의해 암살당한다. 옥타비아누스, 안토니우스와 레피두스에 의한 제2차 삼두정치(기원전 43-33)가 뒤따랐지만, 기원전 31년 악티움 해전을 통해 옥타비아누스는 로마 유일의 권력자가 되어 로마제국시대를 열었다. 기원전 27년부터 서기 68년까지 100여년간의 율리우스-클라우디우스 왕조가 네로 황제의 자살로 막을 내리고, 네 명의 황제의 해라 불린 서기 68년 내전의 승자인 베스파시아누스에 의해 플라비우스 왕조(서기 69-96)가 열린다. 도미티아누스 황제의 암살 이후 로마제국의 황금기인 오현제 시대(96년-169년) 또는 팍스로마나 시대라 불리는 네르바-안토니누스 왕조가 뒤따랐다. 트라야누스 황제시기(98년-117년)에 로마제국의 영토는 최대가 된다. 이 시기 로마는 인구 수는 100여만명으로, 당시로서는 세계 최대의 도시로 성장한다. 192년, 콤모두스 황제의 암살이후 내전이 벌어지고 셉티미우스 세베루스 황제가 승리하면서 세베루스 왕조(193년-235년)를 열게 된다. 235년 세베루스 알렉산데르 황제의 암살이후, 40여년간 20여명의 황제가 암살되고 바뀌는 혼란의 군인 황제 시대가 열리는데, 293년 디오클레티아누스 황제가 사두 정치를 창안하여 제국의 위기를 막으려 했다. 50여년간의 사두 정치 체계이후, 330년 콘스탄티누스 1세 황제때 현 이스탄불 위치에 있는 비잔티움을 콘스탄티노폴리스로 명명하고 천도하였고, 395년에 로마제국은 테오도시우스 1세 황제 사후 동로마제국과 서로마제국으로 갈라지게 된다. 로마제국의 수도는 사두 정치 체제때 로마시를 벗어나 지금의 밀라노인 메디올라눔, 현 터키지역의 니코메디아, 현 독일지역의 트리어, 현 세르비아지역의 시르미움 네 군데로 나눠 제국을 통치하였고, 이후 동로마제국은 콘스탄티노폴리스, 서로마제국은 이후 라벤나로 천도하면서, 로마시는 정치적 중요성을 잃게 된다. 4, 5세기에 훈족이 서쪽으로 이동하고, 서고트족이나 반달족의 약탈을 받으며 서로마제국은 쇠약해지기 시작한다. 410년에 서고트족에 의해 로마가 함락(로마 약탈 (410년))되고, 455년에는 반달족에 의해 로마가 다시 함락(로마 약탈 (455년))된다. 476년, 게르만 용병 장군 오도아케르는 로물루스 아우구스툴루스를 폐위시키고, 결국 서로마제국은 멸망하게 된다. 르네상스의 중심지 6세기 이후 동고트 왕족을 정복한 동로마 제국과 랑고바르드 왕국 등 몇몇 게르만족 왕국의 지배를 거쳐 프랑크 왕국의 샤를마뉴의 손아귀에 떨어졌다. 샤를마뉴의 기부장에 따르면 800년 샤를마뉴가 로마 교황청에 로마의 지배권을 주었다고 하나, 오늘날에는 이 문서가 위조된 것이라는 견해가 지배적이다. 15세기 중반 이후, 교황령의 수도로서 다시 번창해진 로마는 르네상스 문화의 중심지로 자리잡았다. 교황 니콜라오 5세의 치세에는 성벽 개수, 궁전 건설, 교회 수복 공사 등이 이루어졌다. 그에 따라 유명한 예술가나 건축가들이 대거 로마에서 활동하게 되었으며, 15세기 말엽에는 미켈란젤로, 브라만테, 라파엘로 등의 거장들이 교황을 위해 예술활동에 전념하였다. 그러나 1527년 신성로마제국의 루터교 용병들의 침략을 받아 황폐화되면서(이른바 로마 약탈 사건) 르네상스 시대는 그 막을 내리게 되었다. 아울러 가옥들이 어수선하고 밀집한 형태를 띤 중세의 도시가 근대화 되기 시작한 때는 16세기 말의 교황 식스토 5세의 시대로, 포폴로 광장에서 도시 중심부로 이어지는 세 개의 도로를 닦았으며, 광장과 샘도 만들어 찬란했던 로마의 모습을 되살려냈다. 성 베드로 대성당의 공사가 끝난 때도 이 시대이다. 대응 종교 개혁 시대 로마의 특징인 바로크 양식은 17세기의 건축물에서 많이 찾아볼 수 있다. 이 시대에 베르니니나 보로미니와 같은 조각가와 건축가들이 로마의 외관을 바꾸어갔다. 18세기에는 교황의 통치 아래 비교적 평화로운 시대를 맞이하고 있었다. 스페인 계단 등에서 볼 수 있는 18세기 전반의 로코코 양식의 건물은 이윽고 신고전주의라는 독특한 건물로 대체되었다. 1797년 나폴레옹 1세는 군대를 이끌고 로마를 점령, 다수의 귀중한 미술품을 약탈하였다. 나폴레옹 1세가 몰락한 후 빈 회의의 결정에 따라 로마는 다시 교황령이 되었다. 통일 이탈리아의 수도 현재 제2차 세계대전 이후, 항공기의 발달 덕분에 대한민국을 포함한 아시아나 미국 등 비유럽 지역에서도 다수의 관광객이 방문하고 있다. 오늘날에는 파리나 런던, 마드리드 등과 더불어 유럽을 대표하는 관광도시로서 사랑받고 있다. 제2차 세계대전 이후 로마는 급격히 성장하여, 밀라노를 제치고 이탈리아에서 인구가 가장 많은 도시가 되었다. 이탈리아의 정치, 행정적 기능이 집중된 행정수도이자 로마 가톨릭교회의 본부격인 로마 교황청이 소재한 바티칸 시국이 위치하고 있으며, 국제기관의 관청이 다수 진출해 있는 등 세계적으로 매우 중요한 도시의 역할을 하고 있다. 아베베가 맨발로 뛴 것으로 유명한 1960년 하계 올림픽이 이 곳에서 개최되었다. 행정 지역 정부 로마는 '로마 카피탈레 (Roma Capitale, 수도 로마)'란 이름으로 특별 코무네 지위에 올라 있으며,[3] 이탈리아 전 코무네 8,101개 중에서 면적과 인구 모두 제일 큰 코무네이다. 로마 코무네 행정청은 역사상 로마 행정부의 소재지였던 카피톨리노 언덕의 세나토리오 궁전에 자리해 있다. 흔히 로마의 지방 정부를 가리킬 때 이 언덕의 이탈리아어 이름인 '캄피돌리오'라고 부르기도 한다. 행정 구역 및 역사 로마는 1972년부터 '무니치피오' (municipio, 복수형은 무니치피 (municipi), 2001년까지는 시르코시치오니 (circoscizioni))라는 이름의 행정 구역으로 세분화됐다.[4] 무니치피오는 시내 분권화를 확대한다는 행정 근거를 이유로 설치됐다. 각 무니치피오는 주민이 뽑은 대표와 네 명의 의원이 5년씩 행정을 맡는다. 무니치피오들은 반대로 행정상에 적용되진 않으나 예로부터 전해오는 로마의 각 구역들의 경계와 겹치는 경우가 꽤 많다. 로마의 무니치피오는 처음엔 20개였다가 하나를 제해 19개로 줄었으며,[5] 2013년에는 15개로 다시 축소됐다.[6] 로마는 앞서 언급했다시피 각기 다른 형태의 비행정 구역으로도 나뉜다. 역사 중심부 지역은 22개 리오네로 세분되며, 프라티와 보르고만 제외하면 모두 아우렐리아누스 성벽 내에 자리해 있다. 리오네는 고대 로마의 각 지역에서 출발해 중세에 리오네로 발전한 것에서 비롯되었다.[7] 르네상스 시대 교황 교황 식스토 5세 시기에는 다시 14개 지역에 이르렀고, 마침내 1743년 교황 베네딕토 14세가 각 리오네의 경계를 획정했다. 나폴레옹 점령 시기에는 새로운 행정 구역이 잠깐 적용됐으며, 이후 체계상의 큰 변동은 없었다. 그러다 1870년 이탈리아의 세번째 수도로 로마가 되었고, 신수도의 필요성은 아우렐리아누스 성벽 안팎의 도시화와 인구 폭증으로 이어졌다. 이로 인해 1874년에는 새롭게 도시화된 지구였던 몬티 리오네에서 15번째 리오네인 에스퀼리노가 갈라져 나왔으며, 20세기에 들어서면서 나머지 리오네들도 속속 생겨났다 (마지막은 1921년 신설된 프라티 리오네로, 교황 우르바노 8세 성벽 외곽에 있는 유일한 리오네였다). 이후부터는 로마 시의 새로운 행정 구역명으로 '콰르티에레 (quartiere)'가 사용됐다. 오늘날 모든 리오네는 제1무니치피오의 일부로 속해 있으며, 이 때문에 제1무니치피오는 역사 중심부 (Centro Storico)의 범위와 완전히 일치한다. 광역 및 지방 정부 로마는 2015년 1월 1일부로 로마 수도 광역시의 행정 중심지가 되었다. 이 로마 수도 광역시는 로마 광역권에 북쪽으로 치비타베키아까지 뻗어나갔던 구 로마현을 대체했다. 로마 수도 광역시의 면적은 총 5,353제곱미터로 이탈리아에서 가장 크며, 리구리아주에 맞먹는다. 이와 더불어 로마는 라치오주의 주도이기도 하다. 행정 수도 로마는 이탈리아의 수도이며 이탈리아 정부의 소재지이다. 이탈리아 공화국 대통령과 이탈리아 공화국 총리의 공식 소재지, 이탈리아 의회의 양원 의사당 소재지, 그리고 이탈리아 헌법재판소 소재지는 모두 로마의 역사 중심부 내에 있다. 국가 행정기관들 역시 시내 전반에 걸쳐 있으며, 대표적으로 올림픽 스타디움 부근 파르네시나 광장에 자리한 이탈리아 외교부 청사를 들 수 있다. 관광지 고대 로마 유적 도무스 아우레아 로마 가도 아우렐리아 가도 카시아 가도 플라미니아 가도 아피아 가도 아우구스투스 영묘 카라칼라 욕장 콜로세움 판테온 포로 로마노(포룸 로마눔) 광장·공원 나보나 광장 성당 산 조반니 인 라테라노 대성당 산타 마리아 마조레 대성당 산 파올로 푸오리 레 무라 대성당 산 로렌초 푸오리 레 무라 성당 궁전 라테라노 궁전 미술관·박물관 카피톨리니 미술관 그 외 산탄젤로 성 스포츠 섬네일|스타디오 올림피코, 유럽에서 가장 규모가 큰 경기장들 중 하나로 관중 인원 70,000명을 수용할 수 있다.[8] 축구는 로마에서 가장 인기있는 스포츠이다. 로마는 1934년과 1990년 FIFA 월드컵의 결승전을 개최한 적이 있다. 이 두 결승전이 열렸던 스타디오 올림피코는 로마의 스포츠 문화를 대변하는 경기장이자 세리에 A에 속한 AS 로마와 SS 라치오의 홈 경기장이다. AS 로마에서 프란세스코 토티 선수와 다니엘레 데 로시 선수는 모두 로마 태생이며 특별히 인기가 많다. 아틀레티코 로마는 레가 프로 프리마 디비시오네에서 마이너 팀으로 활약하고 있으며, 홈 경기장은 스타디오 플라미니오이다. 로마는 1960년 하계 올림픽을 성공적으로 개최했다. 빌라 보르게세나 카라칼라 욕장 등의 고대 유적을 경기장으로 사용하기도 했고, 올림픽 경기를 위해서 올림픽 스타디움, 빌라지오 올림피코 등을 새로 만들었다. 현재 로마는 2020년 하계 올림픽을 유치하기 위해서 밀라노, 토론토, 브리즈번, 몬트리올 등과 유치 경쟁을 벌고 있는 중이다. [9] 럭비 유니온은 더 많은 영역을 확보해 나가고 있다. 스타디오 플라미니오 경기장은 2000년부터 식스 네이션스에서 활동하는 이탈리아 럭비 국가대표팀의 홈구장으로 사용되고 있다. 또한 로마는 유니오네 럭비 카피톨리나, 럭비 로마, S.S. 라치오 같은 지방 럭비 팀들의 고향이기도 하다. 매년 5월이 되면 로마는 포로 이탈리코 클레이 코트에서 ATP 월드 투어 마스터스 1000의 테니스 토너먼트 대회를 개최한다. 사이클은 제 2차 세계 대전 기간까지만 해도 인기가 있었으나, 요즘에는 그 인기가 식은 상태이다. 로마는 1989년과 2000년에 지로 디탈리아 결승전을 두 번 개최한 적이 있다. 로마는 그 외의 스포츠 팀들, 예로 들어 농구 (비르투스 로마), 배구 (M. 로마 발리), 핸드볼, 워터 폴로 팀들의 고향이기도 하다. 자매 도시 섬네일|위오른쪽|1956년에 파리 시에게 선물한 디오클레티아누스의 욕장 유적에서 발견된 원주 로마 시는 1956년부터 파리 시와 독자적으로 파트너 도시 결연을 맺었다. 파리 (프랑스어) Seule Paris est digne de Rome; seule Rome est digne de Paris. (이탈리아어) Solo Parigi è degna di Roma; solo Roma è degna di Parigi. "파리야말로 로마에게 어울리는 도시며, 로마야말로 파리에게 어울리는 도시다."[10][11][12] 로마의 자매 도시는 다음과 같다. 아차카치 알제 베이징[13][14] 베오그라드 브라질리아 카이로 키예프 크라쿠프 런던 물탄[15] 뭄바이 마드리드[16] 마르벨라 몬트리올 플로프디프 뉴델리 서울 시드니 티라나 [17][18] 도쿄 통에런 튀니스[19] 워싱턴 DC 흥미 거리 구글 어스에서 로마시의 옛 모습을 볼 수 있다. 각주 외부 링크 분류:이탈리아의 도시 분류:라치오주의 코무네 분류:로마 수도 광역시의 코무네 분류:이탈리아의 현도 분류:이탈리아의 주도 분류:유럽에 위치한 수도 분류:하계 올림픽 개최 도시 분류:하계 패럴림픽 개최 도시 분류:고대 도시 분류:종교 도시 분류:이탈리아의 세계유산
https://ko.wikipedia.org/wiki/%EB%A1%9C%EB%A7%88
{ "plaintext_start_byte": [ 6, 1564, 2267, 3340, 9654, 10765, 13111, 13849, 15199, 15768, 16820, 17776, 18937, 19822, 20489, 22306, 23467, 24997, 25132, 26018, 29703, 32019, 35937, 39293, 39604, 40030, 41300, 42856, 44237, 45634, 46339, 47613, 48568, 49942, 50407, 52584, 54072, 54674, 55218, 55613, 56518, 57182, 57788, 59832, 60701, 61198, 62873, 64453, 65295, 66135, 66491, 67498, 68590, 69737, 70626, 73070, 73687, 74906, 76915, 77993, 79796, 80840, 81942, 84008, 84452, 86009, 86600, 87725, 87917, 88429, 88645, 89718, 90399, 91942, 92554, 93095, 93827, 94661, 95108, 96560, 97238, 98530, 99003, 100228, 101725, 102999, 104273, 105250, 105401, 105814, 106444, 107516, 108449, 108560, 109351, 110323, 110513, 110566 ], "plaintext_end_byte": [ 1563, 2266, 3339, 9653, 10724, 13057, 13848, 15153, 15767, 16819, 17774, 18935, 19821, 20488, 22305, 23465, 24961, 25131, 26017, 29702, 32018, 35936, 39292, 39603, 40029, 41263, 42855, 44214, 45593, 46338, 47612, 48567, 49941, 50320, 52583, 54029, 54673, 55217, 55612, 56517, 57181, 57787, 59795, 60700, 61197, 62786, 64452, 65265, 66096, 66444, 67497, 68589, 69736, 70625, 73011, 73619, 74905, 76914, 77941, 79795, 80839, 81896, 84007, 84415, 85965, 86599, 87724, 87889, 88371, 88628, 89717, 90398, 91941, 92553, 93046, 93826, 94660, 95082, 96559, 97237, 98529, 99002, 100227, 101702, 102998, 104272, 105249, 105400, 105797, 106263, 107484, 108389, 108531, 109297, 110301, 110473, 110563, 110824 ] }
మొదటి ప్రపంచ యుద్ధం మొదటగా ఏఏ దేశాల మధ్య మొదలు అయ్యింది?
నీస్
telugu
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
నీస్ (pronounced/ˈniːs/(deprecated template); French pronunciation:​[nis]; Niçard Occitan: Niça [సంప్రదాయ నియమావళి] లేదా నిస్సా [అప్రామాణికత], Italian: Nizza లేదా నిజ్జా మ్యారిట్టిమా, Greek: Νίκαια, లాటిన్: నైసియా ) ఫ్రాన్స్‌లోని అత్యంత జనసమర్దమైన ఐదవ నగరం, పరిపాలనకు సంబంధించిన 71.92km2 (28sqmi) విస్తీర్ణపు పరిధిలో 348,721 జనాభాతో ప్యారీస్‌, మార్సెయిల్లే, ల్యాన్ మరియు టౌలస్‌ల తర్వాత నీస్ ఈ ఘనతను సాధించింది. అలాగే నీస్‌కు సంబంధించిన పట్టణ ప్రాంతం 955,000[1]కు మించిన జనాభాతో, 721km2 (278sqmi) విస్తీర్ణంతో పరిపాలన నగర పరిధికి మించి విస్తరించింది. మధ్యదరా సముద్రంపై ఫ్రాన్స్‌ యొక్క ఆగ్నేయ తీరంలో ఉన్న నీస్, మధ్యదరా సముద్ర తీరంలో వెలిసిన ఫ్రాన్స్‌లోని రెండవ అతిపెద్ద నగరంగా ఉంటోంది. నీస్ లా బెల్లే (Niçardలో నిస్సా లా బెల్లా ) అనే ముద్దు పేరు ఈ నగరం సొంతం, నీస్ అందమైనది అని ఈ ముద్దుపేరుకు అర్థం. ఆల్పెస్ మారిటైమ్స్‌ డిపార్ట్‌మెంట్‌కు రాజధాని నగరంగా ఉండడంతో పాటు మార్సెయిల్లే తర్వాత రీజియన్ ప్రొవియన్స్-ఆల్పెస్-Côte d'Azurలో రెండో అతిపెద్ద నగరంగా ఉంటోంది. నేడు నీస్‌గా ఉనికిలో ఉన్న ఈ ప్రాంతం, ఐరోపా‌లో మానవ నివాసాలకు సంబంధించిన పురాతన నగరాల్లో ఒకటిగా కూడా విశ్వసించబడుతోంది. పురాతత్వ సంబంధిత ప్రాంతాల్లో ఒకటైన టెర్రా అమాటలో నిప్పును తొలిసారిగా ఉపయోగించిన ఆనవాళ్లు నేటికీ అందుబాటులో ఉన్నాయి. 350 BC ప్రాంతంలో, మార్సెయిల్లేకు చెందిన గ్రీకులు ఇక్కడ స్థిరనివాసం సాగించడంతో పాటు విజయానికి అధిదేవత పేరుతో మొదట్లో దీన్ని నైకాయ్ అని అటుపై నైక్ అని పిల్చేవారు.[2] కాలగమనంలో ఈ నగరం అనేకసార్లు చేతులు మారింది. వ్యూహాత్మక ప్రదేశం మరియు ఓడరేవు లాంటివి ఈ నగరానికి సంబంధించిన నావికా రంగ బలాన్ని పట్టిచూపుతాయి. చాలా ఏళ్లపాటు ఇటాలియన్ భూభాగంలో అంగంగా ఉన్న ఈ నగరం 1860లో ఫ్రాన్స్‌లో భాగమైంది. కాలగమనంలో సంస్కృతిపరంగా మరియు వాస్తుశిల్ప విన్యాసపరంగా సంవృద్ధి సాధించిన నీస్ నగరం నేడు ఒక నిజమైన కాస్మోపాలిటిన్ పర్యాటక గమ్యంగా నిలుస్తోంది.[3] నీస్‌లో కనిపించే అద్వితీయమైన ప్రకృతి సౌందర్యం మరియు అక్కడ కనిపించే నులివెచ్చని మధ్యదరా ప్రాంత వాతావరణం 18వ శతాబ్దంలో ఆంగ్లేయుల్లోని ఉన్నత వర్గాల వారిని ఆకర్షించడంతో, అప్పటినుంచి ఉన్నత వర్గ కుటుంబాలు తమ శీతాకాలాన్ని ఇక్కడ గడపడం అలవాటుగా చేసుకున్నారు. ఇక్కడి రిసార్ట్‌కు తరలివచ్చిన ప్రారంభ పర్యాటకులకు నగరానికి సంబంధించిన ప్రధాన సముద్రతీర విహార ప్రదేశమైన ప్రోమినేడ్ డెస్ ఆంగ్లైస్ (‘వాక్‌వే ఆఫ్ ది ఇంగ్లీష్’) ఎప్పటికీ రుణపడి ఉంటుంది.[4] దశాబ్దాల తర్వాత ప్రస్తుతం, శృంగారపూరిత అందాలకు నిలయమైన నైసీన్ పరిసరాలు కేవలం సేదతీరే ప్రదేశం కోసం వెతికేవారినే కాకుండా ప్రేరణ కోసం అన్వేషించే వారిని సైతం ఆకర్షిస్తున్నాయి. ఇక్కడి పరిశుభ్రమైన గాలి మరియు సుతిమెత్తని కాంతి లాంటివి కొన్ని రకాల పాశ్చాత్య సంస్కృతులకు చెందిన అనేకమంది ప్రఖ్యాత చిత్రకారులకు ఆహ్వానాలుగా నిలుస్తున్నాయి, మార్క్ చాగల్, హెన్రీ మాటిస్సే, నికీ డే సెయింట్ పల్లే మరియు అర్మాన్ లాంటి వారు ఇక్కడి అందాలకు ముగ్ధులయ్యారు. వారి చేతిలో రూపుదిద్దుకున్న కళాఖండాలు నగరానికి చెందిన మ్యూసీ మార్క్ చాగల్, మ్యూసీ మాటిసే మరియు మ్యూసీ డెస్ బియాక్స్-ఆర్ట్స్ జూలెస్ చెరెట్ లాంటి మ్యూజియంలతో సహా అనేక మ్యూజియంలో స్మారక చిహ్నాలుగా కొలువుదీరాయి.[5] ఇక్కడి వాతావరణం మరియు ప్రకృతి దృశ్యం లాంటివి నేడు అనేకమంది పర్యాటకులను నీస్ నగరం వైపు ఆకర్షిస్తున్నాయి. అంతేకాదు ప్రపంచంలోనే అత్యధిక హోటళ్ల సామర్థ్యం కలిగి రెండో ప్రదేశం[6]గా ఉన్న నీస్, ప్రతి ఏటా 4 మిలియన్ల మంది పర్యాటకులను ఆకర్షించడం ద్వారా ఫ్రాన్స్‌లోని ప్యారీస్ తర్వాత అత్యధిక సంఖ్యలో పర్యాటకులను ఆకర్షించే రెండో అతిపెద్ద నగరంగా నిలుస్తోంది.[7] అలాగే ఫ్రాన్స్‌లోని ప్యారీస్ తర్వాత అత్యధిక జనసమర్దతతో నిండిన విమానాశ్రయం కలిగిన రెండో నగరం[8]గా ఖ్యాతి గడించడంతో పాటు వ్యాపార పర్యాటకం కోసం ఇక్కడ రెండు సంప్రదాయ కేంద్రాలు అంకితం చేయబడ్డాయి. ఒక విశ్వవిద్యాలయం, అనేక వ్యాపార జిల్లాలతో పాటు మ్యూజియంల వంటి కొన్ని ప్రధాన సంప్రదాయ సౌకర్యాలు, ఒక జాతీయ రంగస్థలం, ఒక ప్రాంతీయ గ్రంథాలయం మరియు అనేక సంగీత విభావరి వేదికలు మరియు జూదశాలలు కలిగిన ఒక ఒపేరా హౌస్ లాంటి ఎన్నెన్నో అంశాలు ఈ నగరంలో ఉన్నాయి. అంతేకాకుండా కంట్రీ ఆఫ్ నీస్ (కంటే డీ నీస్ ) యొక్క చారిత్రక రాజధాని నగరంగా కూడా నీస్ విలసిల్లుతోంది. నీస్ నగరం మధ్యదరా వాతావరణం అనుభూతిని కలిగిస్తుంది. ఇక్కడి వేసవి/సెలవుల సీజన్ అనేది మే మొదలుకుని అక్టోబరు వరకు ఆరు నెలల్లో పూర్తయినప్పటికీ, కొన్నిసమయాల్లో ఏప్రిల్ మరియు నవంబరులో సైతం ఉష్ణోగ్రతలు 20°C (68°F) మించి నమోదవుతుంటాయి. డిసెంబరుతో మొదలై ఫిబ్రవరి వరకు కొనసాగే ఇక్కడి శీతాకాల వాతావరణం మందంగా ఉండడంతో పాటు పగటి సమయంలో ఉష్ణోగ్రతలు సరాసరిగా 13.4°C (56.1°F) ఉండడంతో పాటు రాత్రిపూట 5.8°C (42.4°F) వరకు నమోదవుతుంటాయి. చరిత్ర పునాది దాదాపు 400,000 ఏళ్లకు పూర్వం మొదటిసారిగా నీస్‌లో జనావాసాలు ప్రారంభమయ్యాయి;[9] టెర్రా అమాట ఆర్కియాలజికల్ ప్రదేశంలో మానవ నాగరికత ప్రారంభంలో ఉపయోగించించిన నిప్పు ఆనవాళ్లతో పాటు గృహాల నిర్మాణం మరియు చెకుముకి రాళ్ల గుర్తింపులు లాంటివి ఉన్నాయి, ఇవన్నీ దాదాపు 230,000 సంవత్సరాల పూర్వానికి చెందినవిగా భావించబడుతున్నాయి.[10] 350 BC ప్రాంతంలో గ్రీకుల యొక్క మస్సీలియా (మార్సిల్లే) ద్వారా నీస్ (నైసియా) నగరం కనుగొనబడింది, అలాగే ఈ నగరం పేరైన Νικαία ("నైకాయ్") అనేది పొరుగున ఉన్న లిగురియాన్స్‌ (నైక్ అంటే విజయానికి సంబంధించిన గ్రీకు దేవత పేరు)పై సాధించిన విజయానికి గుర్తుగా వచ్చింది. అటుపై త్వరలోనే ఇది లిగురియాన్ తీరంలోని రద్దీ నౌకాశ్రయాల్లో ఒకటిగా ఎదిగింది; అయితే సెమెనీలమ్ యొక్క రోమన్ పట్టణంలో దీనికి ఒక ముఖ్యమైన ప్రత్యర్థి ఉండేది, లంబార్డ్ దాడుల వరకు కూడా ఇది ప్రత్యేక నగరంగా ఉంటూ వచ్చింది. ఈ దాడుల కారణంగా ధ్వంసమైన సెమెనీలమ్, నైస్‌లోని ఒక జిల్లా అయిన సీమియేజ్ వద్ద కొలువై ఉంది. ప్రారంభ అభివృద్ధి 7వ శతాబ్దంలో నీస్ జెనొయిస్ లీగ్‌లో చేరింది, లిగూరియా యొక్క పట్టణాల ద్వారా ఈ లీగ్ ఏర్పాటైంది. 729లో ఈ నగరం సరాసెన్‌లు‌ని ఓడించింది; అయితే 859లో మరియు 880లో సరాసెన్‌లు ఈ నగరాన్ని దోచుకోవడంతో పాటు తగలబెట్టడం ద్వారా దాదాపు 10వ శతాబ్దం వరకు ఈ చుట్టుపక్కలి దేశానికి మాస్టర్లుగా నిలిచారు. మధ్యయుగ కాలంలో నీస్ యుద్ధాల్లోను మరియు ఇటలీ చరిత్రలోనూ భాగస్వామ్యం వహించింది. పిసాకు మిత్రరాజ్యంగా ఉండడంతో ఇది జెనీవాకు శత్రువుగా మారింది, ఫ్రాన్స్ రాజు మరియు చక్రవర్తి ఇద్దరూ కూడా దీన్ని వశపర్చుకునేందుకు తీవ్ర ప్రయత్నం చేశారు; అయితే, అంతకు ముందు ఇది తన మున్సిపల్ స్వేచ్ఛలును చక్కగా నిర్వర్తించింది. మరోవైపు 13వ మరియు 14వ శతాబ్దాల్లో ఈ నగరం ఒకసారి కంటే ఎక్కువ సంఖ్యలో కౌంట్స్ ఆఫ్ ప్రొవియన్స్ చేతుల్లో పడినప్పటికీ, చివరకు జెనీవాకు మిత్రపక్షంగా ఉన్నప్పటికీ స్వతంత్రంగా నిలవగలిగింది. నీస్ మరియు సవోయ్ 1388లో కౌంట్స్ ఆఫ్ సవోయ్ యొక్క రక్షణ కింద ఈ నగరంలో కమ్యునే (పరిపాలన సంబంధిత చిన్న ప్రాంతాలుగా విభజన) చోటు చేసుకుంది. మొత్తంమీద 1860 వరకు ప్రత్యక్షంగానో లేదా పరోక్షంగానో సవోయ్ చరిత్రలో నీస్ కూడా భాగస్వామ్యం వహించింది. నేడు నీస్‌ యొక్క నావికా సంబంధిత బలం బార్బరీ పెరైటీలును సమర్థంగా ఎదుర్కొనగలిగే స్థాయికి చేరింది; రక్షణ సంబంధిత అంశాలను భారీగా విస్తరించడంతో పాటు నగరానికి దారితీసే రోడ్లను అభివృద్ధిపర్చడం జరిగింది. మరోవైపు 1561లో లాటిన్‌ను పరిపాలన సంబంధిత భాషగా ఉపయోగించడాన్ని సవోయ్ డ్యూక్ అయిన ఎమ్యూనేల్ ఫిలిబెర్ట్ తొలగించడంతో పాటు నీస్‌లో ప్రభుత్వ సంబంధిత అధికార భాషగా ఇటాలియన్ భాషకు స్థానం కల్పించాడు. ఫ్రాన్సీస్ I మరియు ఛార్లెస్ V మధ్య యుద్ధం సంభవించిన సమయంలో పెద్ద సంఖ్యలో సైన్యాలు ప్రొవియన్స్‌లోకి చొచ్చుకు రావడంతో అతిపెద్ద వినాశనం సంభవించింది; అంటురోగం మరియు కరువు లాంటివి అనేక ఏళ్లపాటు ఈ నగరంలో తిష్టవేశాయి. ఇలాంటి తరుణంలో దగ్గర్లోని పట్టణమైన విల్లెనెయువ్-లౌబెట్ వేదికగా 1538లో పోప్ పాల్ III మధ్యవర్తిత్వంతో పదేళ్ల సంధికి ఆ ఇద్దరు రాజులు సిద్ధమయ్యారు.[11] 1543లో, నీస్ ముట్టడిలో భాగంగా ఫ్రాన్సిస్ I మరియు బార్బరోస్సా హైరెడ్డిన్ పాషాల యునైటెడ్ ఫ్రాన్కో-ఒట్టోమ్యాన్ దళాల ద్వారా నీస్ దాడికి గురైంది; ఈ దాడిని స్థానికులు సమర్థంగానే ఎదుర్కొన్నప్పటికీ, ఘోరమైన బాంబులదాడి కారణంగా నీస్‌ ప్రజలు చివరకు లొంగిపోక తప్పలేదు, ఈ పరిణామంతో బార్బరోస్సా ఈ నగరాన్ని దౌర్జన్యంగా దోచుకోవడంతో పాటు 2,500 మందిని బంధీలుగా తీసుకువెళ్లేందుకు అవకాశం ఏర్పడింది. ఇక 1550 మరియు 1580ల్లోనూ మరోసారి అంటువ్యాధి చోటు చేసుకుంది. 1600లో గ్యూస్ యొక్క డ్యూస్ ద్వారా నీస్ పాక్షికంగా వశపర్చుకోబడింది. దీంతోపాటు నీస్‌లోని రేవులన్నింటినీ అన్ని దేశాలకు అందుబాటులో ఉండేలా చేయడంతో పాటు వాణిజ్యానికి పూర్తి స్వచ్ఛ (1626) ఇస్తున్నట్టుగా ప్రకటించబడింది, నగరానికి సంబంధించిన వాణిజ్యం అతిపెద్ద ఉద్దీపనగా నిలవడంతో పాటు ఉన్నత కుటుంబాలు వాణిజ్యం సంస్థల్లో పాలుపంచుకున్నాయి. నికోలస్ కాటిన్యాట్ ద్వారా 1691లో నీస్ ఆక్రమణకు గురికావడంతో పాటు 1696లో ఈ నగరం సవోయ్‌కి సొంతమైంది; అయితే, 1705లో మరోసారి ఫ్రెంచ్ ద్వారా ముట్టడికి గురికావడంతో పాటు ఆ తర్వాతి సంవత్సరంలో ఈ నగరానికి సంబంధించిన దుర్గము మరియు రక్షణ గోడ లాంటివి ధ్వసం చేయబడ్డాయి. ఇక 1713లో చోటు చేసుకున్న అట్రెక్ట్ ఒప్పందంతో మరోసారి ఈ నగరం సవోయ్ డ్యూక్ చేతికి చేరింది, అదేసమయంలో ఆయన సిసిలీకి సైతం రాజుగా గుర్తించబడ్డారు. ఇలా ప్రశాంతంగా గడచిన ఈ సంవత్సరాల్లో "కొత్త నగరం" నిర్మాణానికి నోచుకుంది. 1744 నుండి పీస్ ఆఫ్ ఎయిక్స్-లా-చపెలే (1748) వరకు ఫ్రెంచ్ మరియు స్పెయిన్‌యార్డ్‌లు మళ్లీ స్వాధీనంలోకి వచ్చాయి. మరోవైపు 1718లో సిసిలీపై తన సార్వభౌమత్వాన్ని సార్డినియా రాజ్యానికి మార్పిడి చేసిన రాజు 1775లో కమ్యునేకు సంబంధించి మిగిలి ఉన్న అన్ని పురాతన స్వేచ్ఛలను ధ్వంసం చేశాడు. దీనితర్వాత 1792లో మొదటి ఫ్రెంచ్ రిపబ్లిక్ సైన్యాలు విజయం సాధించడంతో 1814 వరకు నీస్ దేశం ఫ్రెంచ్‌లో ఒక భాగంగా ఉండిపోయింది; అయితే దీనితర్వాత మళ్లీ ఈ ప్రాంతం సార్డీనియా-పీడ్‌మోండ్ రాజ్యం ఆధీనంలోకి చేరింది. అటుపై ఆస్ట్రేలియాకు వ్యతిరేకంగా జరిగిన సెకండ్ ఇటాలియన్ వార్ ఆఫ్ ఇండిపెండెన్స్‌లో నీస్ సాయం చేసినందుకుగాను 1860లో సార్డీనియా రాజు మరియు నెపోలియన్ IIIల మధ్య ఏర్పడిన ఒక ఒప్పందం ప్రకారం, ఈ దేశం మరోసారి ఫ్రెంచ్‌ స్వాధీనంలోకి చేరింది, ఈ యుద్ధం ఫలితంగా పీడ్‌మోంట్-సార్డీనియాలతో లంబార్డీ ఏకీకృతమైంది. ఈ అప్పగింతను మొత్తం 30,700 మంది ఓటర్లలో దాదాపు 25,000పైగా ఓటర్లు ఆమోదించారు. అదేవిధమైన సాధనం ద్వారా సవోయ్ సైతం ఫ్రెంచ్ పాలన కిందకు బదిలీ అయ్యింది. అయితే నీస్‌లో జన్మించిన గూసెపే గారిబాల్డి మాత్రం ఫ్రాన్స్‌కు జరిగిన ఒప్పందాన్ని గట్టిగా వ్యతిరేకించడంతో పాటు (ఈ ఒప్పందం "సార్వత్రిక" వోటింగ్ ప్రక్రియలో జరగలేదని మరియు ఫ్రెంచ్ ద్వారా ఈ ఓటింగ్ ప్రక్రియ రిగ్గింగ్ చేయబడిందని అతను వాదించాడు) 1866లో నీస్‌ని ఇటలీలో ఏకీకృతం చేయాలని కోరుతూ "గారిబాల్‌డిని" ద్వారా నగరంలో పెద్ద ఎత్తున అల్లర్లు చెలరేగాయి. మరోవైపు ఇటాలియన్ ఇర్రెడెన్టిస్ట్‌లు భావన ప్రకారం, వారి ప్రధాన జాతీయవాద అభ్యర్థనల్లో నీస్ కూడా ఒకటిగా ఉండడంతో పాటు 1942/3లో ప్రపంచయుద్ధం II సమయంలో ఈ నగరం ఇటలీ ద్వారా ఆక్రమించుకోబడడంతో పాటు వారిచే పరిపాలించబడింది. ఫ్రెంచ్ నీస్ 1861 నుండి నీస్ నగరం ఫ్రెంచ్‌లో భాగంగా కొనసాగుతోంది. 20వ శతాబ్దం ఆధునిక రవాణా ఆగమనాన్ని చవిచూసింది. 1900లో ట్రామ్‌వే డే నీస్ దాని స్ట్రీట్‌కార్ల కోసం విద్యుదీకరించడంతో పాటు, దాని నెట్‌వర్క్‌ని మెన్‌టన్ మొదలుకుని కాగ్నెస్-సుర్-మెర్ వరకు డిపార్ట్‌మెంట్ మొత్తానికి విస్తరించింది. అటుపై 1930ల్లో మొత్తం ప్రాంతానికి సంబంధించిన రవాణా నెట్‌వర్క్‌కు అధనపు బస్ కనెక్షన్లని జోడించడం జరిగింది. 1932లో సర్క్యూట్ నీస్ పేరుతో ఫార్ములా లిబ్రే (ఫార్ములా రేస్‌కు పూర్వం)లో అంతర్జాతీయ కార్ రేసులకు నీస్ నగరం ఆతిథ్యమిచ్చింది. జార్డిన్ ఆల్బెర్ట్‌ Iకు దక్షిణాన ఉన్న వాటర్‌ఫ్రంట్‌తో పాటుగా ఈ సర్క్యూట్ ప్రారంభమవుతుంది, అటుపై ఇది మళ్లీ తూర్పుగా వచ్చేందుకు ఉద్దేశించిన హోటల్ నెగ్రెస్కో వద్ద ఉండే హెయిర్‌పిన్ టర్న్‌ను అనుసరించి వచ్చే ప్రొమెనడే డెస్ ఆంగ్లైస్‌తోపాటుగా పశ్చిమ దిశగా సాగడంతో పాటుగా క్వాయ్ డెస్ ఎటాట్స్-యునిస్ మీదుగా బీచ్‌తో పాటుగా మరోసారి తూర్పు దిశగా సాగేముందు జార్డిన్ ఆల్బెర్ట్ I చుట్టూ తిరుగుతుంది. 1932లో, లూయిస్ చిరోన్ బుగట్టీ T51ను అధిరోహించడం ద్వారా నీస్ గ్రాండ్ ఫ్రిక్స్‌ను గెలిచాడు, చిరోస్‌కి వెనుక కేవలం 3.4 సెకండ్ల తేడాతో రైమండ్ సోమెర్ ఆల్ఫా రోమియో మోన్జా ద్వారా రెండవ స్థానం దక్కించుకోగా, బుగట్టి T51నే ఉపయోగించిన రెనే డ్రైఫస్ మూడో స్థానాన్ని సాధించాడు. 1933లో, ఈ రేస్‌ను మసెరటి 8C సాయంతో టాజియో నువోలారీ గెల్చుకోగా, బుగట్టీ సాయంతో రేనే డ్రైఫస్ మరియు ఆల్ఫా రోమియో మోన్జా సాయంతో గై మోల్‌లు తర్వాతి స్థానాలను ఆక్రమించారు. 1934లో, ఈ రేస్‌ను మరోసారి కూడా ఒక ఇటాలియన్ గెల్చుకోవడం విశేషం, ఆల్ఫా రోమియో టిపో B సాయంతో ఈ రేస్‌ను గెల్చిన అతను మరెవరో కాదు ఈ సీజన్‌లో అత్యుత్తమ డ్రైవర్‌గా నిల్చిన అచిల్లే వర్జీనే ఈ రేస్‌లో విజేతగా నిలిచాడు. నీస్‌లో గ్రాండ్ ఫ్రిక్స్‌కు సంబంధించిన చివరి సీజన్ 1935లో చోటు చేసుకుంది, ఈ సమయంలో ఆల్ఫా రోమియో టిపో B తన టాజియో నువోలారి సాయంతో ఈ రేస్‌లో విజేతగా నిలవగా లూయిస్ చిరోన్ రెండోస్థానంలోను, మరియు రెనే డ్రైఫస్ మూడోస్థానంలోను రేస్‌ని ముగించారు. 1939 సెప్టెంబరులో యుద్ధం చోటుచేసుకోవడంతో గూడుచెదిరిన అనేకమంది విదేశీయులకు నీస్ ఒక శరాణార్థి శిబిరంగా మారిపోయింది, ప్రత్యేకించి యూదుల వలస మరియు నాజీల బదిలీ లాంటివి తూర్పు ఐరోపా వైపు స్వేచ్ఛగా జరిగిపోయాయి. ఇక నీస్ నుంచి అనేకమంది అటు తర్వాతి ఆశ్రయం కోసం ఫ్రెంచ్ కాలనీలు, మొరాకో మరియు ఉత్తర మరియు దక్షిణ అమెరికాలకు సాగిపోయారు. జూలై 1940 మరియు విచీ రెజిమీ స్థాపన తర్వాత, యాంటీసెమెటిక్ ఆక్రమణల కారణంగా మాకుమ్మడి దేశ నిష్రమణలు ఊపందుకున్నాయి, జూలై 1941తో ప్రారంభించి 1942 వరకు ఇది కొనసాగింది. 1942 ఆగస్టు 26న విదేశీయులైన 655 మంది యూదులను లావల్ ప్రభుత్వం చుట్టుముట్టడంతో పాటుగా అవువేర్ జైళ్లలో నిర్భందించింది. అలా నిర్భందానికి గురైన వారిలో 560 మందిని 1942 ఆగస్టు 31న డ్రాన్సీ ఇంటర్నెమెంట్ క్యాంప్‌కు తరలించారు. అయితే యూదు బ్యాంకర్ ఏంజెలో డొనాటీ మరియు కాపుచిన్ మతాధికారి పెరే మ్యారీ-బెనోయిట్‌ల చర్యల పుణ్యమా అని స్థానిక అధికారులు యూదుల విచీ చట్టాల వ్యతిరేక దరఖాస్తులను అడ్డుకున్నారు.[12] ఈ నేపథ్యంలో 1940 సెప్టెంబరులో కొత్త పాలనను ”నిరోధించిన” వారుగా లైసీ డే నీస్ (ప్రస్తుతం లైసీ మాస్సెనా)‌కు చెందిన హై స్కూల్ సీనియర్స్ నిలిచారు, అయితే అటుపై 1944లో వారు అరెస్టు కావడంతో పాటుగా క్యాస్టల్లేన్ వద్ద విచారించబడ్డారు. మరోవైపు మొట్టమొదటి బహిరంగ ప్రదర్శనలనేవి 1942 జూలై 14లో చోటు చేసుకున్నాయి, ఈ సమయంలో అనేక వందలమంది నిరసనకారులు అవెన్యూ డీ లా విక్టరీ మరియు ప్లేస్ మాస్సెనాతో సహా వివిధ వీధుల్లోకి చేరి ప్రభుత్వ నిర్ణయానికి వ్యతిరేకంగా నినాదాలు చేశారు. నవంబరు 1942 మరియు ఇటాలియన్ దళాలు ఈ నగరాన్ని ఆక్రమించుకున్న తర్వాత, తాజాగా వచ్చిన వలసదారుల్లో చాలామంది ఇటాలియన్ వంశావళికి చెందినవారనే రూపంలో ఒక రకమైన అనిశ్చితి ప్రజల మధ్య చోటు చేసుకుంది. అయినప్పటికీ, జర్మన్ సేనలు విచీ ఫ్రాన్స్‌ని చేపట్టిన సమయంలో 1943లో ఇటాలియన్ లొంగుబాటు తర్వాత ఈ నిరోధకత్వం అనేది తారాస్థాయికి చేరుకుంది. అదేసమయంలో ఆందోళనలు చేపట్టిన అనేకమందిని స్థానిక గెస్టాపో మరియు ఫ్రెంచ్ మిలిసే ద్వారా హింసకు మరియు శిక్షకు గురికావడంతో డిసెంబరు 1943 మరియు జూలై 1944 మధ్య ప్రతీకార దాడులు చోటు చేసుకున్నాయి. దీంతోపాటు మిత్రపక్షాలు ప్రొవియెన్స్‌లో దిగేందుకు వీలుగా అమెరికా వాయుదళం నీస్‌పై బాంబుల వర్షం కురిపించింది (ఈ దాడి కారణంగా 1000 మంది మరణించడం లేదా గాయపడడం జరగడంతో పాటు 5600 మంది ప్రజలు నిరాశ్రయులైనారు) మరియు 1944 వేసవిలో తీవ్రమైన కరువు సైతం ఈ నగరాన్ని చుట్టుముట్టింది. చివరగా అమెరికన్ పారాట్రూపర్లు 1944 ఆగస్టు 30న నగరంలో ప్రవేశించడంతో పాటు నీస్‌కు విముక్తి లభించింది. ఈ యుద్ధానికి సంబంధించిన పరిణామాలు చాలా తీవ్ర ప్రభావాన్ని చూపించాయి, ప్రజల సంఖ్య 15% మేర తగ్గడంతో పాటు ఆర్థిక వ్యవస్థ పూర్తిగా చిన్నాభిన్నమైంది. అటుపై 20వ శతాబ్దం రెండో అర్ధభాగంలో పునర్వైభవానికి చేరుకున్న నీస్ ఆర్థిక పురోగతిని చవిచూసింది, ప్రధానంగా పర్యాటకం మరియు నిర్మాణాల ద్వారానే ఇది సాధ్యమైంది. ఈ సమయంలో నగరం విషయంలో ఇద్దరు వ్యక్తుల ప్రభావం చూపారు: 33ఏళ్ల జీన్ మెడెసిన్ మేయర్‌గా 1928 నుంచి 1943 వరకు అలాగే 1947 మొదలు 1965 వరకు నగర అభివృద్ధిలో తనదైన ముద్ర వేయగా, అటుపై ఆయన కుమారుడు జాక్యూస్ 1966 మొదలు 1990 వరకు మేయర్‌గా తనదైన ప్రభావం చూపారు. వీరిద్దరి నాయకత్వంలో, నీస్ నగరం అసాధారణమైన రీతిలో పట్టణీకరణను సంతరించుకోవడంతో పాటు కొత్త నిర్మాణాలు (సమావేశ కేంద్రం, థియేటర్లు, కొత్త ప్రభుత్వ రహదారులు మరియు ఎక్స్‌ప్రెస్‌వేలు మొదలుగునవి) రూపం సంతరించుకున్నాయి. పైడ్స్-నోయిర్స్ ఆగమనం, 1962 స్వాతంత్ర్యం తర్వాత అల్జీరియా నుంచి శరణార్థుల రాక లాంటి అంశాలు సైతం నగరం అభివృద్ధి విషయంలో తమదైన పాత్ర పోషించడంతో పాటు ఇక్కడి జనాభా మరియు సంప్రదాయ అభిప్రాయాలను కొంతవరకు మార్పు చేయడంలోనూ సహకరించాయి. 1980ల చివరినాటికి, ఈ నగర ప్రభుత్వానికి సంబంధించి రాజకీయ అవినీతి వెలుగు చూడడంతో పాటు చివరకు జాక్యూస్ మెడెసిన్‌కు వ్యతిరేకంగా అధికారిక ఆరోపణలు చోటుచేసుకోవడంతో 1990లో ఆయన తప్పనిసరిగా ఫ్రాన్స్‌కు వెళ్లాల్సి వచ్చింది. అటుపై 1993లో ఆయన ఉరుగ్వేలో అరెస్టు చేయబడడంతో పాటు అప్పగింత ద్వారా 1994లో ఆయన ఫ్రాన్స్‌కు తీసుకురాబడడమే కాకుండా అవినీతి మరియు నేరాల్లో భాగస్వామ్యం లాంటి అనేక నేరారోపణల్లో భాగంగా విచారించబడి చివరకు జైలుకు పంపబడ్డారు. 1979 అక్టోబరు 16న, సముద్రం అడుగున సంభవించిన భూప్రకంపణ కారణంగా నీస్ పశ్చిమ తీరంలో సునామీ సంభవించడంతో 23 మంది మృతిచెందారు. ఇక ఫిబ్రవరి 2001లో, ప్రస్తుత నీస్ ఒప్పందం, యూరోపియన్ యూనియన్ నిబంధనలను సవరించడంపై చర్చించడం కోసం మరియు సంతకాలు చేయడం కోసం యూరోపియన్ నేతలు నీస్‌లో కొలువుదీరారు. 2003లో, స్థానిక చీప్ ప్రాసిక్యూటర్ ఎరిక్ డీ మోంట్‌గోల్ఫియర్ ఆరోపణల ప్రకారం, స్థానిక ప్రముఖులతో ముడిపడిన జ్యూడీషియల్ కేసులు కొన్ని అనుమానాస్పద రీతిలో స్థానిక న్యాయ వ్యవస్థ ద్వారా తప్పించబడ్డాయి, అనేకమందిని విచారించిన లేదా తీర్పునిచ్చిన మాసోనిక్ లాడ్జీల ద్వారా ఇవి అనారోగ్యకరమైన సంబంధాలను కలిగి ఉన్నట్టుగా ఆయన అనుమానించారు. అయితే అటు తర్వాత వెలువడిన ఒక వివాదాస్పద అధికారిక నివేదిక ప్రకారం, మోంట్‌గోల్ఫియర్ అనధికారిక నిందారోపణలు కలిగి ఉన్నట్టు పేర్కొంది. సైనికుల కోట్ కోట్ ఆఫ్ ఆర్మ్ నీస్ అనేది మొదటిసారిగా 1430 ప్రాంతంలో రాయబడిన రెగ్యులేషన్స్ ఆఫ్ ఎమడెస్ VIII సంబంధించిన ఒక పత్రంలో కనిపించింది.[13] ఇందులో భాగంగా తెల్లటి వెనుకభాగం కలిగిన ఎర్రటి గద్ద గుర్తుతో నీస్ సంకేతించబడింది, ఈ గద్ద మూడు కొండలపై నిల్చి ఉంటుంది, ఫ్రెంచ్ హెరాల్డిక్ భాషలో "d'argent à une aigle de gueule posée sur trois coupeaux" అని దీని గురించి వర్ణించబడింది.[13] అటుపై కాలంలో సైన్యాల విషయంలో చిన్నపాటి మార్పులు చోటుచేసుకున్నాయి: కోట్‌లోని గద్ద మరింత అందంగా మారడంతో పాటు ప్రస్తుతం ఇది నీస్ దేశంకు సంబంధించిన కిరీటాన్ని నెత్తిన 'ధరించింది', అలాగే దాని కాళ్ల కింద ఉండే మూడు కొండలు ఇప్పుడు అందమైన సముద్రంచే ఆవరించబడింది.[13] కోట్‌పై గద్ద స్థానం వహించడం, సామ్రాజ్య చిహ్నం, లాంటివి ఈ సైన్యాలు హౌస్ ఆఫ్ సవోయ్ యొక్క అధికారానికి సంబంధించినవనే విషయాన్ని చాటి చెబుతాయి.గద్ద నిల్చుని ఉండే మూడు కొండలనేవి సవోయ్‌కు ఒక ఉదాహరణ మరియు చిత్రణగా నిలవడంతో పాటు నీస్ చుట్టూ ఉండే దేశంపై తన ఆధిపత్య స్థాపనను సూచిస్తుంది.[13] ఇక తెలుపు మరియు ఎరుపుల కలయిక (ధవళ మరియు ఎర్రటి వర్ణాలు) అనేది సవోయ్ పతాక రంగులకు ప్రతినిధులుగా నిలుస్తాయి.[13] అలాగే గద్ద కాళ్ల కింద ఉండే మూడు కొండలనేవి భౌగోళిక వాస్తవికతతో సంబంధం లేకుండా ప్రాదేశిక గౌరవానికి ప్రతీకలుగా ఉంటాయి.[13] పరిపాలన ప్రొవియన్స్-ఆల్పెస్-కోట్ డి'అజుర్ రీజియన్‌లో కేంద్రీకృతమైన నీస్ నగరం ఒక కమ్యునే మరియు ఆల్ఫెస్-మ్యారిటైమ్స్ డిపార్ట్‌మెంట్‌కు సంబంధించిన ప్రీఫెక్చర్ (పరిపాలన రాజధాని)గా ఉంటోంది. అయితే ఫ్రాన్స్‌లో అతిపెద్ద నగరంగా ఉంటోన్న ఇది ఒక ప్రాంతీయ రాజధాని కాదు; బాగా పెద్దదైన మార్సీల్లే అనేది దీని ప్రాంతీయ రాజధాని. నీస్‌కు ప్రస్తుతం మేయర్‌గా ఉన్న క్రిస్టియన్ ఎస్టెరోసి 2008లో ఈ పదవికి ఎన్నికయ్యారు. యూనియన్ ఫర్ ఏ పాపులర్ మూవ్‌మెంట్‌లో ఈయన సభ్యుడు, ఫ్రెంచ్ అధ్యక్షుడైన నికోలస్ సర్కోజీ ఈ పార్టీకి మద్దతిస్తున్నారు. శీతోష్ణస్థితి నీస్ నగరం మధ్యధరా శీతోష్ణస్థితిని కలిగి ఉంటుంది: దాదాపు ఏడాది పొడవునా నగరంలో తక్కువస్థాయి ఉష్ణోగ్రతలు మాత్రమే నమోదవుతుంటాయి; వర్షపాతం సైతం బాగా తక్కువగానే ఉండడంతో పాటు ఏడాదిలో బాగా చీకటిగా ఉండే (సెప్టెంబరు నుంచి మార్చి వరకు) నెలల్లో ఇది సాంద్రీకరించబడుతుంది. వేసవికాలంలో వేడిగా, పొడిగా మరియు ఆహ్లాదంగా ఉంటుంది. ఈ కాలంలో వర్షపాతం అనేది అరుదుగా మాత్రమే ఉండడంతో పాటు ప్రత్యేకించి జూలై నెలలో మాత్రం ఒకటి లేదా రెండు రోజుల పాటు కొలవదగిన స్థాయిలో వర్షపాతం నమోదవుతుంది. గరిష్ఠ ఉష్ణోగ్రతలనేవి అరుదుగా 20°C (68°F) కంటే తక్కువకు చేరడంతో పాటు తరచూ 30°C (86°F) స్థాయికి చేరుతుంటాయి. బాగా వేడిగా ఉండే జూలై మరియు ఆగస్టు నెలల్లో సరాసరి గరిష్ఠ ఉష్ణోగ్రత 27°C (81°F) వరకు ఉంటుంది. నీస్‌కు సంబంధించి పూర్తిస్థాయి గరిష్ఠ ఉష్ణోగ్రత అయిన 37.7°C (99.9°F) అనేది 2006 ఆగస్టు 1న నమోదైంది. నీస్‌లో శరత్కాలమనేది సాధారణంగా సెప్టెంబరులో ఆహ్లాదకరంగా ప్రారంభం కావడంతో పాటు అటుపై అది మరింత మబ్బులు పట్టిన వాతావరణం మరియు వర్షంతోను అక్టోబరు వరకు కొనసాగుతుంది, ఈ సమయంలో ఉష్ణోగ్రతలు సాధారణంగా 20°C (68°F) మించి నమోదుకావడంతో పాటు ఈ పరిస్థితి నవంబరు వరకు కొనసాగుతుంది, ఈ సమయంలో రోజులు అత్యంత చల్లగా ప్రారంభం కావడంతో పాటు ఉష్ణోగ్రతలు 17°C (63°F) వరకు నమోదవుతుంటాయి. ఇక నీస్‌లో చలికాలాల సమయంలో పగటి సమయాలు కొంచెం చలి చలిగా (11 to 17°C (52 to 63°F)) ఉండడంతో పాటు, చల్లటి రాత్రులు (4 to 9°C (39 to 48°F)) మరియు వివిధ రకాల వాతావరణ పరిస్థితులు చోటు చేసుకుంటాయి. రోజులనేవి ఆహ్లాదకరంగా మరియు పొడిగా లేదా తేమగా మరియు వర్షంతోనూ ఉండవచ్చు. మంచు అనేది అసాధారణ ఘటనగా మాత్రమే ఉండడంతో పాటు హిమపాతం అనేది అత్యంత అరుదుగా మాత్రమే చోటు చేసుకుంటాయి, అందుకే అరుదుగా మాత్రమే సంభవించే హిమపాతాలను స్థానికులు ఒక ప్రత్యేక ఘటనగా గుర్తించుకోవడం జరుగుతుంటుంది. జనవరిలో సరాసరి కనిష్ఠ ఉష్ణోగ్రత అనేది దాదాపు 5°C (41°F) వరకు నమోదవుతుంటాయి. వసంత రుతువు కొద్దిపాటి చలితో మరియు వర్షంతో మార్చి చివర్లో ప్రారంభమవుతుంది, అదేసమయంలో ఇది జూన్ నాటికి వేడిగాను మరియు ఆహ్లాదకరంగా మారుతుంది. వృక్షసంపద మరియు భౌగోళిక స్థితి నీస్ యొక్క సహజసిద్ధ వృక్ష సంపద మధ్యదరా భూస్థితి నుంచి ప్రత్యేకంగా ఉంటుంది, విశాల పత్రాలు కలిగిన సతతహరిత పొదలు నీస్‌లో విస్తారంగా కనిపిస్తాయి. వృక్షాలనేవి నీస్ నగరం వ్యాప్తంగా చెల్లాచెదురుగా కనిపించినప్పటికీ, కొన్ని ప్రాంతాల్లో మాత్రం ఇవి దట్టమైన అరణ్యాల రూపంలో దర్శనమిస్తాయి. హాల్మ్ ఓక్, స్టోన్ పైన్ మరియు ఆర్బుటస్ లాంటి సతతహరితాలతో పాటు అతిపెద్ద స్థానిక వృక్ష జాతులు ఇందులో భాగంగా ఉంటాయి. మరోవైపు ఇతర ప్రాంతాల నుంచి ఇక్కడ ప్రవేశపెట్టబడిన వృక్ష జాతులు ఇక్కడి పార్కులు మరియు గార్డెన్లలో పెరుగుతున్నాయి. పాం వృక్షాలు, యూకలిప్టస్ మరియు నిమ్మ ఫలాలు లాంటి వృక్ష జాతులు నైస్‌కు ఉపోష్ణమండల గుర్తింపును కల్పిస్తాయి. అయితే, ప్రపంచవ్యాప్త ఉష్ణ మండల ప్రాంతాల్లో బాగా సుపరిచితమైన వృక్ష జాతులు కూడా ఇక్కడ దర్శనమిస్తాయి; హార్స్ చెస్ట్‌నట్, లిండెన్‌లతో సహా నార్వే స్ప్రూస్ లాంటి జాతులు ఇందుకు ఉదాహరణగా నిలుస్తాయి. భౌగోళికంగా నీస్ రెండు అతిపెద్ద అఖాతాలను కలిగి ఉంది. విల్లేఫ్రెంచ్-సర్-మెర్ అనేది ఒక చుట్టబడిన అగాధంపై కొలవుదీరి ఉండగా, నగరానికి సంబంధించిన ప్రధాన భూభాగమంతా ఓల్ట్ పోర్ట్ సటీ మరియు ఏరోపోర్ట్ డీ కోట్ డీఅజూర్ అని పిలవబడే పూర్తిగా వంపు కలిగిన అగాధం మధ్య భాగంలో కొలువుదీరి ఉంది. చక్కగా పైకిలేచిన కొండల్లోకి విస్తరించిన సముద్రతీరం నుంచి ఈ నగరం విస్తరించింది, దీని తర్వాత నగరానికి సంబంధించిన మరో హద్దుగా చుట్టూ పర్వతాల మయమైన ప్రదేశం కన్పిస్తుంది, లిగురియన్ ఆల్ప్స్‌ శ్రేణి యొక్క దక్షిణ మరియు పశ్చిమ సామీప్యానికి ఇవి ప్రాతినిధ్యం వహిస్తాయి. ఆర్థిక వ్యవస్థ చంబర్ డీ కామర్స్ ఎట్ డి'ఇండస్ట్రీ నీస్ కోట్ డీ'అజుర్‌లో నీస్ సభ్యత్వం కలిగి ఉంది. నీస్ - కోట్ డీ'అజుర్ ఎయిర్‌పోర్ట్ మరియు కేన్స్ - మండెలియు ఎయిర్‌పోర్ట్‌లను ఈ నగరం నిర్వహిస్తుంది, వీటితోపాటు పోర్ట్ ఆఫ్ నీస్‌నూ నిర్వహిస్తోంది. ఫ్రాన్స్‌లో జాతీయ ఆసక్తి యొక్క రెండో మార్కెట్‌ నీస్ సొంతం, అలాగే దేశానికి చెందిన మొదటి పోర్ట్ సిమెంట్ తయారీదారుగా కూడా ఉంటోంది. దీంతోపాటు పెద్ద సంఖ్యలో మ్యూజియాలు మరియు హోటళ్లను కూడా ఈ నగరం కలిగి ఉంది. కోట్ డీ'అజుర్ ఎకనామిక్ డెవలప్‌మెంట్ ఏజెన్సీ టీమ్ కోట్ డీ'అజుర్ సాయంతో ఫ్రాన్స్ మరియు విదేశాల నుంచి వచ్చిన పెట్టుబడిదారులకు ప్రయోజనం సమకూరుతోంది. ఇక పర్యాటకుల విషయానికి వస్తే, ప్యారీస్ తర్వాత పర్యాటకులను విశేషంగా ఆకర్షిస్తున్న రెండో ఫ్రెంచ్ నగరం ఇది, అదేసమయంలో ఎక్కువ దూరాలకు క్లిష్టమైన భౌగోళిక ప్రయాణం (ఆల్ప్ పర్వతాలు కొంతవరకు ఆక్రమించి ఉండడం వల్ల) కారణంగా ఈ నగరం ఫ్రాన్స్‌లోనే అత్యంత జనరద్దీ కలిగిన రెండో ఎయిర్‌ఫోర్ట్‌కు (2005లో దాదాపు 10,000,000 ప్రయాణీకుల సంఖ్యతో) సొంతదారుగా ఉంటోంది. అలాగే నీస్‌లో ఒక కాన్ఫరెన్స్ కేంద్రం కూడా ఉంది: పలైస్ డెస్ కాంగ్రెస్ ఆక్రోపోలిస్ పేరుతో ఇది సుపరిచితమైంది. అలాగే ఎల్'ఎరేనాస్, నీస్ ది ప్లెయిన్, నీస్ మెరిడియా, సెయింట్ ఐసిడోర్, మరియు ది నార్తరన్ ఫోరంతో సహా ఈ నగరంలో అనేక వ్యాపార పార్కులు కూడా ఉన్నాయి. వీటికితోడు, నైస్‌టాయిల్, నీస్ TNL, నైస్ లింగోస్టైర్, నార్తరన్ ఫోరమ్, సెయింట్-ఐసిడోర్, ది ట్రినిటీ (చుట్టూ అహుచన్ హైపర్‌మార్కెట్ కలిగి ఉంది) మరియు సెయింట్-లౌరెంట్-డు-వార్లోని Cap3000 లాంటి అనేక షాపింగ్ కేంద్రాలను కూడా ఈ నగరం కలిగి ఉంది. సోఫియా యాంటీపోలిస్ అనేది ఒక టెక్నాలజీ పార్క్, ఇది యాంటీబెస్ యొక్క వాయువ్యంలో కొలువై ఉంది. ఈ పార్క్‌లో ఎక్కువ భాగం వల్బోన్ కమ్యునే పరిథిలో వ్యాపించి ఉంది. 1970 మరియు 1984 మధ్య కాలంలో స్థాపితమైన ఈ పార్క్‌లో ప్రధానంగా కంప్యూటింగ్, ఎలక్ట్రానిక్స్, ఫార్మకాలజీ మరియు బయోటెక్నాలజీ రంగాలకు సంబంధించిన కంపెనీలు కొలువుదీరి ఉన్నాయి. W3C యొక్క ప్రధాన కేంద్రంతో సహా అనేక హైయ్యర్ లెర్నింగ్ సంస్థలు కూడా ఇక్కడ కొలువై ఉన్నాయి. ఈ పార్క్ స్థాపకులైన ఫ్రెంచ్ సెనేటర్ పియర్ లాఫిట్టే భార్య సోఫియే గిల్క్‌మ్యాన్-టుమార్కిన్ పేరు మీదుగా ఈ పార్క్‌కు నామకరణం చేయబడింది, అదేసమయంలో సందర్భోచితంగా సోఫియా అంటే జ్ఞానానికి అధిదేవత అనే అర్థం కూడా ఉండడం విశేషం. అలాగే యాంటిపోలిస్ నుంచి వచ్చిన ఈ పార్క్‌ పేరులోని రెండో అర్థభాగం సైతం యాంటిబీస్ యొక్క పురాతన గ్రీక్ పేరుకు సంబంధించింది. రవాణా ఓడరేవు పోర్ట్ ఆఫ్ నీస్ అనేది లింపియా పోర్ట్‌గా సుపరిచితం. లింపియా ప్రవాహం కారణంగా ఈ పేరు వచ్చింది, మెర్షీ జోన్‌లో ఈ ప్రవాహం చిన్నపాటి తటాకాన్ని ఏర్పరచడంతో పాటు 1745లో అక్కడ ఓడరేవు కార్యకలాపాలు ప్రారంభమయ్యాయి. నేడు ఇది నీస్ యొక్క ప్రాథమిక హార్బర్ వ్యవస్థాపక ప్రదేశంగా ఉంటోంది - అలాగే కర్రాస్ జిల్లాలోనూ ఒక చిన్న పోర్ట్ వాడుకలో ఉంది. ఈ పోర్ట్ ఫ్రాన్స్‌లోని మొట్టమొదటి సిమెంట్ తయారీదారుగా కూడా ఉంటోంది, వ్యాలీ ఆఫ్ పైలాన్ యొక్క రోలర్స్ యొక్క ట్రీట్‌మెంట్ ప్లాంట్‌లతో సంబంధం కలిగి ఉన్న కారణంగా పోర్ట్‌కు ఈ ఘనత దక్కింది. చేపల వేట కార్యకలాపాలు కూడా ఇక్కడ జరుగుతున్నప్పటికీ, ప్రస్తుతం మాత్రం ఇక్కడ మత్య్యకారుల సంఖ్య 10 కంటే తక్కువగానే ఉంటోంది. కోర్సికాకు సమీపంలోని కాంటినెంటల్ ఫ్రాన్స్‌కు నీస్ నగరం కేంద్రంగా ఉంటోంది, NGV (నావిరేస్ ఏ గ్రాండే విటెస్ ) లేదా హై-స్పీడ్ క్రాఫ్ట్‌ల రాకతో ఈ ద్వీపానికి రవాణా సౌకర్యం ఏర్పడింది. రెండు కంపెనీలు ఈ సౌకర్యాన్ని కల్పిస్తున్నాయి: ఇందులో ఒకటైన SNCM అనేది పాక్షికంగా ప్రభుత్వ రంగ సంస్థ కాగా, కోర్సికా ఫెర్రీస్ - సార్డీనియా ఫెర్రీస్ అనేది మాత్రం పూర్తిగా ప్రైవేటు కంపెనీగా ఉంటోంది. పోర్ట్‌కు ముందు భాగంలో కొలువైన కారణంగా, ప్లేస్ కాస్సినీ అనేది ప్లేస్ ఆఫ్ కోర్సికాగా పేరు మార్చుకుంది. నీస్ కోట్ డీ'అజుర్ ఎయిర్‌పోర్ట్ నీస్ కోట్ డీ'అజుర్ ఎయిర్‌పోర్ట్ (French: Aéroport Nice Côte d'Azur) (IATA: NCE, ICAO: LFMN) అనేది నీస్‌లోని ఒక ఎయిర్‌పోర్ట్, ఆల్పెస్-మేరిటైమ్స్ డిపార్ట్‌మెంట్ ఆఫ్ ఫ్రాన్స్‌లో భాగంగా ఉంటోంది. ప్యారీస్‌లోని చార్లెస్ డీ గౌలే ఎయిర్‌పోర్ట్ మరియు ఓర్లీ ఎయిర్‌పోర్ట్‌ల తర్వాత ఫ్రాన్స్‌లోనే ఇది మూడో ముఖ్యమైన విమానాశ్రయం. ఎల్'ఎరేనాస్ సమీపంలోని ప్రొమెనడే డెస్ యాంగ్లస్‌పై ఉన్న ఈ విమానాశ్రయం రెండు టెర్మినల్స్‌ని కలిగి ఉంది. ఈ విమానాశ్రయం మొనాకోకు అత్యంత సామీప్యంలో ఉన్న కారణంగా, దానికి సంబంధించిన సిటీ-స్టేట్స్ ఎయిర్‌పోర్ట్‌గా కూడా సేవలందిస్తోంది, నగరానికి మరియు ఎయిర్‌పోర్ట్‌కు మధ్య హెలిక్యాప్టర్ సౌకర్యం అందుబాటులో ఉంది. చాంబర్ ఆఫ్ కామర్స్ మరియు కోట్ డీ'అజుర్ ఇండస్ట్రీ ద్వారా ఇది నిర్వహించబడుతోంది. దీని డైరెక్టర్ అయిన హెర్వే డీ ప్లేస్, కోట్ డీ'అజుర్ ఎయిర్‌పోర్ట్‌లకు కూడా డైరెక్టర్‌గా ఉన్నారు, కెన్నెస్ - మ్యాన్డెలీయు ఎయిర్‌పోర్ట్ కూడా ఇందులో భాగంగా ఉంటోంది. 2009లో 9,830,987 మంది ప్రయాణీకులు ఈ విమానాశ్రయం ద్వారా ప్రయాణించారు.[16] రైలు రవాణా నీస్-విల్లే అనేది ఇక్కడి ప్రధాన రైల్వే స్టేషన్. హై స్పీడ్ TGV రైలు ప్యారీస్ మరియు నీస్‌ల మధ్య దూరాన్ని 6 గంటల కంటే తక్కువ సమయంలో చేరుకుంటుంది, అదేసమయంలో మార్సియిల్లేను కేవలం 2.5 గంటల్లోనే చేరుకుంటుంది. అదేసమయంలో ఇటలీ, స్విట్జర్లాండ్, బెల్జియం, మరియు రష్యాలతో నీస్ అంతర్జాతీయ సంబంధాలను కూడా కలిగి ఉంది.[17] రోడ్డు మార్గం A8 ఆటోరూట్ మరియు రూట్ నేషనేల్ 7 అనేది నీస్ ఆగ్లోమెరేషన్ ద్వారా ప్రయాణించడం ద్వారా మార్సియిల్లేను ఇటలీతో కలుపుతుంది. ప్రధాన దృశ్యాలు ప్రొమినేడ్ డెస్ యాంగ్లస్ ("ప్రొమినేడ్ ఆఫ్ ది ఇంగ్లీష్") అనేది నీస్‌లోని మధ్యదరా సమద్ర అగాథమైన బే డెస్ ఏంజెస్‌తో పాటు ఉన్న ఒక సెలిబ్రేటెడ్ ప్రొమినేడ్‌గా ఉంటోంది. నీస్ పట్టణీకరణ చెందడానికి ముందు, నీస్‌ వద్ద ఉండే తీరం పెద్ద సంఖ్యలో గుళకరాళ్లతో నిండిన ఇసుక మైదానంగా ఉండేది. అదేసమయంలో మొదటగా ఇక్కడ ఏర్పడిన జనావాసాలు సైతం సముద్రానికి బాగా దూరంగా ఎత్తైన ప్రదేశాల్లోనే ఏర్పడ్డాయి. 18వ శతాబ్దం రెండో అర్ధభాగంతో ప్రారంభించి అనేకమంది ధనిక అంగ్లేయులు నీస్ తీరంలో ఉండే ప్రకృతి దృశ్యాన్ని తిలకిస్తూ తమ చలికాలాన్ని ఇక్కడ గడపడం ప్రారంభించారు. ఉత్తరాన తీవ్రమైన చలికాలం నెలకొన్న సమయంలో అక్కడున్న యాచకులు నీస్‌లోకి వలసవస్తారు, కొంతమంది ధనిక ఆంగ్లేయులు వారికోసం ఉపయోగకర ప్రాజెక్ట్‌ని ప్రతిపాదించడమే అందుకు కారణం: సముద్రం వెంబడి ఒక నడకదారి (చెమిన్ డీ ప్రొమెనేడ్ ) నిర్మాణం చేపట్టడమే ఆ ప్రతిపాదన. నీస్ నగరం ఆహ్లాదకరమైన ప్రొమెనేడ్ దృశ్యంతో జతచేరడమనేది పని అవకాశాన్ని బాగా ఎక్కువ చేసింది. ఈ ప్రొమెనేడ్‌ను మొదట్లో కామిన్ డీ యాంగ్లెస్ (ది ఇంగ్లీష్ వే) అని నికోయిస్ ద్వారా స్థానిక భాష అయిన నిస్సార్ట్‌లో సంబోధించడం జరిగింది. అయితే 1860లో ఫ్రాన్స్‌తో నీస్ జతచేరిన తర్వాత ఈ పేరును లా ప్రొమెనేడ్ డెస్ యాంగ్లీస్ అని మార్చడం జరిగింది, అంతకుముందు నిస్సార్ట్ భాషలో ఉన్న పేరును ఫ్రెంచ్ భాషలోకి అనువదించడం ద్వారా ఈ మార్పు చేయడం జరిగింది. ప్రొమెనేడ్‌పై డెస్ యాంగ్లీస్‍‌పై ఉండే హోటల్ నెగ్రెస్కో పేరును అటుపై (1868–1920) హెన్రీ నెగ్రెస్కోగా మార్చడం జరిగింది, ప్యాలెస్ హోటల్‌ను కలిగి ఉండే దీన్ని 1912లో నిర్మించారు. ఆ సమయంలో ఉండే నిబంధనలను పరిగణలోకి తీసుకుని 1913లో మొదటగా నెగ్రెస్కోను ప్రారంభించిన సమయంలో దాని ముందరి భాగాన్ని మధ్యదరా సమద్రానికి అభిముఖంగా ఉండేలా ఏర్పాటు చేశారు. ఇక ప్రొమెనేడ్ డెస్ యాంగ్లీస్‌తో పాటుగా పక్కనే వెళ్లే మరో చిన్ని వీధి సైతం ముఖ్యమైనదే, నేస్ యొక్క దిగువపట్టణం వైపుగా ఇది దారితీస్తుంది, ఇది ప్లేస్ మస్సేనా వద్ద ప్రారంభమై, 4 బ్లాకుల మీదుగా విమానాశ్రయం వైపుకు సాగిపోయే ఈ మార్గం ప్రొమెనేడ్‌కు సమాంతరంగా సాగుతుంది. ఈ భాగంలో ఉండే నగరాన్ని "జోన్ పియటన్", లేద్ "పెడెస్ట్రెయిన్ జోన్" అని పిలుస్తుంటారు. ఇక్కడ కార్ల ప్రవేశాన్ని నిషేధించడం వల్ల ప్రశాంతమైన వాతావరణం కనిపిస్తుంది. ఇక్కడ పర్యాటకుల కోసం అనేక రెస్టారెంట్లు కొలువుదీరి ఉన్నాయి, ఇవన్నీ కూడా నికోయిస్ వంటకాలకు మరియు వివిధ రకాల విదేశీ రుచులకు పెట్టింది పేరుగా వర్థిల్లుతున్నాయి. ఇక్కడ పెద్ద సంఖ్యలో కెఫేలు కూడా దర్శనమిస్తాయి, ఇక్కడ కూర్చుని ఎస్‌ప్లెస్సో లేదా వివిధ రకాల ప్రత్యేక కాఫీలైన గెలాటీ మరియు డెసెర్ట్‌లను ఎంచుకుని ఆస్వాదించవచ్చు, అలాగే నడుస్తూ నగర అందాలను వీక్షించవచ్చు. వీటితోపాటు దుస్తులు, షూలు మరియు జ్ఞాపక చిహ్నాలను విక్రయించే చిన్నపాటి దుకాణాలు కూడా ఇక్కడ దర్శనమిస్తాయి. నగరంలోని ఇతర కూడళ్లు: చాటౌ మౌన్‌మెంట్ ఆక్స్ మార్ట్స్ ది పోర్ట్ కోర్స్ సలేయా జర్డిన్ బొకే డీ లా విల్లే డీ నీస్ (బొటానికల్ గార్డెన్) మ్యూస్ మస్సెనా మార్చే ఆక్స్ ఫ్లీయర్స్ ఓల్డ్ నీస్ గ్రాండ్ హోటల్ ఇంపీరియల్ ఫోర్ట్ డూ మాంట్ ఆల్బన్ కూడళ్లు ప్లేస్ మెస్సెనా ప్లేస్ మస్సెనా అనేది ఈ నగరంలోని ప్రధాన కూడలి. పైలాన్ నది ప్రవహించడం వల్ల, పురాతన నగరానికి మరియు కొత్త నగరానికి మధ్య ప్రయాణానికి పాంట్-నెఫ్ మాత్రమే వీలు కల్పిస్తుంది. కాబట్టే ఈ కూడలిని 1824లో రెండు భాగాలు (ఉత్తర మరియు దక్షిణ)గా విభజించారు. 1979లో మస్సెనా క్యాసినోను కూలగొట్టడంతో, ప్లేస్ మస్సెనా అనేది మరింత విశాలంగా మరియు తక్కువ రద్దీ కలిగిన ప్రదేశంగా మారింది, ప్రస్తుతం ఈ మార్గానికి ఇరువైపులా ఇటాలియన్ వాస్తుకళతో కూడిన ఎర్రటి భవనాలు కొలువుదీరి కనిపిస్తాయి. ఇటీవల ట్రామ్‌లైన్‌ను పునఃనిర్మించిన కారణంగా ఈ కూడలిలో పాదచారులకు ప్రాధాన్యం తగ్గడంతో పాటు ఒక నిజమైన మధ్యదరా సముద్ర కూడలిగా దీని హోదా మళ్లీ పునఃస్థాపితమైనట్టైంది. ప్రస్తుతం పాం వృక్షాలు మరియు స్టోన్ ఫైన్ చెట్లు లాంటివి ఈ మార్గం వెంబడి కొలువుదీరాయి, గతంలో చాలా ఏళ్లపాటు ఉంటూ వచ్చిన దీర్ఘచతురస్త్రాకార గుండ్రటి విశ్రాంతి ప్రదేశాలకు బదులుగా ఇవి ఏర్పాటయ్యాయి. దాని నిర్మాణాలు ప్రారంభమైనప్పటి నుంచి ప్లేస్ మస్సేనా అనేది ఎల్లప్పుడూ గొప్పగొప్ప ప్రజా కార్యక్రమాలకు వేదికగా నిలిచింది. సంగీత విభావరులు మరియు ప్రత్యేకించి వేసవి ఉత్సవాల్లో భాగంగా ఫిబ్రవరిలో జరిగే కోర్సో కార్నవాలెస్కూ (కార్నివాల్ పెరేడ్) లాంటి వాటికోసం దీన్ని ఉపయోగించడంతో పాటు, జూలై 14న జరిగే సైనిక ఊరేగింపు (బాస్టిల్ డే) లేదా ఇతర సంప్రదాయ వేడుకలు మరియు విందులకు ఇది ఉపయోగపడుతోంది. ప్రొమెనేడ్ డెస్ యాంగ్లీస్, పురాతన నగరం, టౌన్ సెంటర్, మరియు ఆల్బెర్ట్ ఐ గార్డెన్ (జర్డిన్ ఆల్బెర్ట్ ఐయిర్ )ల నుంచి కేవలం రెండు నిమిషాల నడకతో ప్లేస్ మస్సేనా చేరవచ్చు. నగరంలోని అనేక ప్రధాన మార్గాలకు మరియు దీనికి మధ్య పెద్ద సంఖ్యలో కూడళ్లు ఉన్నాయి: అవెన్యూ జీన్ మెడెసిన్, అవెన్యూ ఫెలిక్స్ ఫ్యూర్, బౌల్‌వర్డ్ జీన్ జౌరీస్, అవెన్యూ డీ వెర్డన్ మరియు ర్యూ గియోఫెర్డో లాంటివి ఈ కోవలోకే వస్తాయి. ప్లేస్ గారిబాల్డి ప్లేస్ గారిబాల్డి సైతం వాస్తుకళ మరియ చరిత్రకు సంకేతంగా నిలుస్తోంది. ఇటాలియన్ ఏకీకరణకు కారకుడైన గియుసెపే గారిబాల్డి (పీడ్‌మోంట్-సార్డీనియా రాజ్యంలో భాగం కావడానికి ముందు, నెపోలియోనిక్ సామ్రాజ్యంలో నీస్ ఒక భాగంగా ఉన్న సమయంలో 1807లో నైస్‌ నగరంలో జన్మించాడు) పేరు మీదుగా దీనికి నామకరణం జరిగింది. 18వ శతాబ్దం చివర్లో నిర్మితమైన ఈ కూడలి నగరానికి ప్రవేశ మార్గంగాను మరియు టురిన్‌కు దారితీసే రోడ్డుకు ముగింపుగాను సేవలందిస్తోంది. 1780 మరియు 1870 మధ్య కాలంలో ఈ కూడలి అనేకపేర్లు (ప్లాకా పైరౌలియేరా, ప్లేస్ డీ లా రిపబ్లిక్, ప్లేస్ నెపోలియన్, ప్లేస్ డి'ఆర్మ్స్, ప్లేస్ సెయింట్-అగస్టీన్, పియాజ్జా విట్టోరియో) వాడుకలో ఉన్నప్పటికీ, చివరకు 1870 సెప్టెంబరులో ప్లేస్ గారిబాల్డి పేరును స్థిరం చేశారు. నీస్‌ను ఇటలీతో ఏకీకరణ చేసేందుకు అత్యంత కఠినంగా ప్రయత్నించిన గారిబాల్డి విగ్రహం ఈ కూడలి మధ్య భాగంలో కొలువుదీరి ఉంటుంది. ఈ కూడలిలో దాదాపు ఎక్కువ భాగాన్ని పాదచారులకే కేటాయించే దిశగా ట్రామ్‌వేని నిర్మించడం కోసం ఇటీవల ఈ ప్రాంతాన్ని పునఃనిర్మించారు, టురిన్ నమూనాతో ఈ వరుసలో వాస్తునిర్మాణం చేపట్టారు, టురిన్ అనేది హౌస్ ఆఫ్ సవోయ్ రాజ్య వ్యాప్తంగా పట్టణ పునఃసృష్టి నియమావళిని అనుసరిస్తుంది. ఇది వియూక్స్ నీస్ (పురాతన పట్టణం) మరియు టౌన్ సెంటర్ మధ్య ఏర్పడిన నాలుగు రోడ్ల కూడలిగా ఉంటుంది. నీస్‌కు చెందిన తూర్పు ప్రాంత జిల్లాలైన పోర్ట్ లింపియా (లింపియా హార్బర్), మరియు TNL వాణిజ్య కేంద్రాలకు ప్లేస్ గారిబాల్డీ చాలా దగ్గరగా ఉంటుంది. అనేక ముఖ్యమైన వీధులకు ఈ కూడలి ఒక కేంద్రం: బౌలివార్డ్ జీన్-జౌరెస్, అవెన్యూ డీ లా రిపబ్లిక్, ర్యూ క్యాసిని మరియు ర్యూ క్యాథరిన్-సెగురేన్ లాంటివి ఈ కోవలోకే వస్తాయి. ప్లేస్ రోసెట్టి పూర్తిగా పరివేష్టితమైన మరియు పాదచారుల కోసం ఉద్దేశించిన ఈ కూడలి పురాతన పట్టణం నడిబొడ్డున కొలువై ఉంది. ఎరుపు మరియు పసుపు జేగురు రంగులోని ప్రత్యేకమైన భవనాలు ఈ కూడలి చుట్టూ నిర్మితమై ఉంటాయి, క్యాథడ్రేల్ సెయింట్-రెపరేట్ మరియు కేంద్ర భాగంలో ఫౌంటేన్ లాంటి వాటిని కలిగిన ప్లేస్ రోసెట్టి పురాతన పట్టణంలో తప్పక చూడాల్సిన ప్రదేశం. పగటిపూట ఈ ప్రదేశం వ్యాప్తంగా సంప్రదాయ రెస్టారెంట్లకు సంబంధించిన టెర్రస్‌లు మరియు అత్యుత్తమ ఐస్‌క్రీం తయారీ సంస్థలు ఆక్రమించుకుని ఉంటాయి. ఇక రాత్రి సమయంలో ఇక్కడి వాతావరణం పూర్తిగా మారిపోతుంది, పర్యాటకులు మరియు యువత ఈ కూడలికి పెద్ద సంఖ్యలో విచ్చేయడంతో పాటు వారి సంగీత విభావరి కార్యక్రమాలతో ఈ చిన్ని కూడలిలోని గోడలు ప్రతిధ్వనించడం మొదలవుతుంది. ఈ కూడలిలో రాత్రిపూట చోటు చేసుకునే కాంతి ఒక అద్భుత దృశ్యాన్ని కళ్లముందు సాక్షాత్కరింపజేస్తుంది. ప్లేస్ రోసెట్టి అనేది పురాతన పట్టణంలో కేంద్రస్థానంలో ఉంటుంది, జీసస్, రోసెట్టి, మాస్కోయ్‌నాట్ మరియు పాంట్-వియూక్స్ (పురాతన వంతెన) లాంటివి ఇక్కడి వీధులు. కోర్స్ సలేయా కోర్స్ సలేయా అనేది క్యాయ్ డెస్ ఎటాట్స్-యునిస్‌</i>కు సమాంతరంగా కొలువై ఉంది. గతంలో ఈ ప్రాంతం ఉన్నత తరగతుల వారి నివాసంగా ఉండేది. ఇక్కడ ప్రతిరోజూ పూల మార్కెట్ నిర్వహించబడడం వల్ల ఇది అత్యంత సంప్రదాయ కూడలిగా ఉంటోంది. కోర్స్ సలేయా సైతం పలైస్ డెస్ రాయిస్ సర్డెస్ (సార్డీనియా రాజుల సౌధం)పై తెరుచుకుంటుంది. ప్రస్తుతం కోర్ట్ అనేది చాలావరకు వినోద ప్రదేశంగా ఉంటోంది. విలక్షణమైన నికోయిస్ వంటకాలను అందించే చక్కని రెస్టారెంట్లు, మార్కెట్లు మరియు అనేక పబ్‌లు ఇక్కడ కొలువుదీరి ఉన్నాయి. నీస్‌లోని అత్యంత చూడచక్కని ప్రదేశాల్లో ఇది కూడా ఒకటి అని చెప్పడంలో ఎలాంటి సందేహం అక్కర్లేదు. ప్లేస్ డూ పలైస్ దీని పేరు సూచించినట్టుగానే, ప్లేస్ డూ పలైస్ అనేది నీస్ యొక్క పలైస్ డే జస్టీస్ (లా కోర్ట్స్)లో కొలువై ఉంది. ఈ కూడలిపై పలైస్ రస్కా ఉంది, ఇది సైతం జస్టీస్ డిపార్ట్‌మెంట్ (ట్రిబ్యునల్ డే గ్రనేడ్ ఇన్‌స్టాన్స్ హోమ్)కు సొంతమైనదే. సిటీ క్లాక్‌ని కలిగి ఉండడం వల్ల ఈ కూడాలి సైతం గుర్తించదగినదే. ప్రస్తతరోజుల్లో, ప్లేస్ డూ పలైస్ పగలు మరియు రాత్రి సైతం సజీవంగా ఉంటోంది. ఈ కూడలి ప్రత్యేకించి యువతచే ప్రశంసించబడుతోంది, పలైస్ డే జస్టీస్‌</i>కు దారితీసే మెట్లపై తరచూ ఆల్కహాల్ సహిత పానీయాలతో తూళుతూ కనిపించే యువతకు ఇక్కడ కొదవలేదు. ఈ ప్రదేశంలో భారీపరిమానంలో ఉండే ఓపెన్-ఎయిర్ బార్ లేనప్పటికీ, సంగీత కచేరీలు, సినిమాలు మరియు వివిధ కార్యక్రమాలు తరచూ జరుగుతుంటాయి. కౌర్ సలేయా మరియు ప్లేస్ మస్సేనా ల మధ్య ఇది హాఫ్‌వే కలిగి ఉంది. మతంపరంగా సెయింట్-రెపరేట్ క్యాథడ్రల్, 17వ శతాబ్దం సెయింట్-జాక్‌క్యూస్ చర్చ్, 17వ శతాబ్దం రష్యన్ ఆర్థోడక్స్ క్యాథడ్రల్, నీస్ నాట్రే-డేమ్ డి నీస్ సెయింట్ జేన్ డి'ఆర్క్ చర్చ్, 20వ శతాబ్దం క్రీడలు మరియు వినోదం స్టేడ్ డు రే స్టేడ్ ఛార్లెస్-ఎహర్‌మాన్ పలైస్ నైకాయియా నీస్ జాజ్ ఫెస్టివల్ జనాభా INSEE అంచనాల ప్రకారం, 2005 జనవరి 1 నాటికి నీస్‌లో నివసిస్తున్న జనాభా మొత్తం347,900. జనాభాపరంగా నీస్ అనేది ఫ్రాన్స్‌లోని ప్యారీస్, మార్‌సెయిల్స్, లయన్ మరియు టులూస్‌ల తర్వాత ఐదో అతిపెద్ద నగరంగా ఉంటోంది. INSEE వివరాల ప్రాకారం, నీస్ మహానగరమనేది 888,784 నివాసులను (ఫ్రాన్స్ ఐదవ అత్యంత ఆదరణ కలిగిన నగరం) కలిగి ఉండడంతో పాటు దాని పట్టణ ప్రాంతంలో 933,080 నివాసులను కలిగి ఉంది, తద్వారా ఇది ఫ్రాన్స్‌లో ఆరవ అతిపెద్ద నగరంగా నిలుస్తోంది. 19వ శతాబ్దం రెండో అర్థభాగంలో ఈ నగరం పెద్ద జనాభా పెరుగుదలను నమోదు చేసింది, ప్రధానంగా ఫ్రెంచ్ వలసల కారణంగా ఈ సమయంలో నగర జనాభా రెట్టింపు కంటే ఎక్కువైంది. 20వ శతాబ్దం ప్రారంభంలో కంట్రీ ఆఫ్ నీస్ నుంచి అంతర్గత వలసల కారణంగా ఈ జనాభా పెరుగుదల అనేది మరింత ఉదృతమైంది. మొదటి ప్రపంచ యుద్ధం తర్వాత, ఈ నగరంలో జనాభా పెరుగుదల ఊపందుకుంది. ఈ పెరుగుదలకు సైతం వలసలే ముఖ్యకారణంగా నిలిచాయి. హోటల్ పరిశ్రమ మరియు నిర్మాణ పరిశ్రమ లాంటివి 1920లలో పూర్తిస్థాయి బలాన్ని ప్రదర్శించాయి, ఈ విధంగా ప్రపంచాన్ని మరింత మరింతగా ఆకర్షించడం ద్వారా త్వరలోనే నీస్ ఒక జాతీయ ప్రాముఖ్యత కలిగిన నగరంగా ఉద్భవించింది. 1921లో ఫ్రాన్స్‌లో అత్యంత ఎక్కువ జనాభా కలిగిన పదకొండవ నగరంగా నిలిచిన నీస్, అటుపై 1931లో ఎనిమిద నగరంగాను, 1946లో ఆరవ నగరంగాను ర్యాంకు సాధించింది; అటుపిమ్మట ఫ్రెంచ్ పౌరులతో సహా అల్జీరియా నుంచి అరవై వేలమంది నైస్‌కు తరలిరావడంతో ఈ నగరం ప్రస్తుత జనాభా గణాంకాలకు చేరుకుంది. 1970ల నుంచి ఇక్కడి నివాసుల సంఖ్యలో గుర్తించదగ్గ మార్పు చోటు చేసుకోలేదు; జనాభాలో చోటుచేసుకున్న సహజసిద్ధ ప్రతికూల వృద్ధి ద్వారా నైస్‌కు పెద్ద సంఖ్యలో వచ్చిన వలసలకు పరిహారం చెల్లించినట్టైంది. నైస్‌లో వయసుమళ్లిన జనాభాకు కొదవలేదు. ప్రస్తుతం నగరానికి సంబంధించిన జనాభా మరొకసారి పెరుగుదలబాట పట్టింది, వాతావరణానికి ప్రాధాన్యమివ్వడమే ఇందుకు కారణం. 2008లో 360,000 పౌరులను కలిగిన నీస్ నగరం, 2012 నాటికి 370,000 జనాభాను కలిగి ఉండనుంది. నీస్ అబ్జర్వేటరీ అబ్జర్వేటైర్ డి నీస్ (నీస్ అబ్జర్వేటరీ) అనేది సమిత్ ఆఫ్ మౌంట్ గ్రాస్‌పై నెలకొని ఉంది. బ్యాంకర్ ర్యాపియల్ బిస్కోఫ్‌షీమ్ ద్వారా 1879లో ఈ అబ్జర్వేటరీ (నక్షత్ర వేధశాల) ప్రారంభమైంది. ఛార్లెస్ గార్నియర్ ఈ నిర్మాణానికి ఊపిరిపోయగా, గస్టేవ్ ఐఫెల్ ప్రధాన గుమ్మటానికి రూపకల్పన చేశారు. 76-సెం.మీ (30-అంగుళాల) రెఫ్రాక్టర్ టెలిస్కోప్ అనేది ఇక్కడ 1888లో ఇక్కడ పనిచేయడం ప్రారంభించింది, ఆసమయంలో ఇది ప్రపంచంలోకెల్లా అతిపెద్ద టెలిస్కోప్‌గా నమోదైంది. ఏడాదిపాటు ఇది పనిచేసిన తర్వాత, 36-అంగుళాల (91-సెం.మీ) రెఫ్రాక్టర్‌ను శాంటా క్రూజ్‌లోని యూనివర్సిటీ ఆఫ్ కాలిఫోర్నియాలో భాగమైన లైక్ అబ్జర్వేటరీలో ఏర్పాటు చేశారు.. అయితే, ఒక శాస్త్రీయ సంస్థగా నీస్ అబ్జర్వేటరీ ఎక్కువకాలం ఉనికి నిలవలేదు. అబ్జర్వేటైర్ డి లా కోట్ డి'అజుర్‌ను ఏర్పాటు చేయడం కోసం 1988లో దీన్ని CERGAలో విలీనం చేశారు. సంస్కృతి ప్రపంచంలోని పురాతన మానవ నివాసాల కేంద్రాల్లో నీస్ కూడా ఒకటి. లోయర్ పాలియోలిథిక్ కాలానికి చెందిన టెర్రా-అమాట అనే ఒక పురావస్తుశాస్త్ర ప్రదేశం నీస్ సమీపంలో కొలువై ఉంది. పురాతనకాలంలో గ్రీకుల ద్వారా నీస్ స్థాపితమైంది. దానికి గుర్తుగా నీస్‌కు సమీపంలో సెమెనెలమ్ అనే ఒక స్వతంత్ర రోమన్ నగరం ఉనికిలో ఉంది, సిమియేజ్ హిల్ అనేది ఇక్కడ ఉంది. ఇది సంపదతో నిండిన ఒక పురావస్తు ప్రదేశం, ఇక్కడ కేవలం ఒక చిన్నభాగంలో మాత్రమే తవ్వకాలు జరపడం జరిగింది. ఇలా తవ్వకాలు జరిపిన ప్రదేశంలో వేడినీటి స్నాన ఘట్టాలు, క్రీడా క్షేత్రాలు మరియు రోమన్ రోడ్ లాంటివి వెలుగుచూశాయి. రెండవ శతాబ్దం AD నుండి, చాగల్, మాటిస్సే, నికీ డి సెయింట్ ఫల్లే, మరియు ఆర్మన్ లాంటి అనేకమంది చిత్రకారులను ఈ నగర కాంతి ఆకర్షించింది, అలాగే వివిధ దేశాలకు చెందిన కళానిపుణులు మరియు మేధావులైన బెర్లియోజ్, నీట్జెస్, రోసినీ మొదలుగు వారిని సైతం ఈ నగరం ఆకర్షించింది. మరోవైపు అన్ని అంశాలకు సంబంధించిన మ్యూజియాలు నీస్‌లో పెద్ద సంఖ్యలో ఉన్నాయి: మ్యూసీ చాగల్, మ్యూసీ మటిస్సే (సీమియేజ్ క్రీడాక్షేత్రాలు కలిగిన రోమన్ శిథిలాలు), మ్యూసీ డెస్ బియాక్స్-ఆర్ట్స్ జూల్స్ చెరెట్, నైవే ఆర్ట్స్ మ్యూజియం, మ్యూసీ టెర్రా-అమాట, ఏసియన్ ఆర్ట్ మ్యూజియం, మోడరన్ ఆర్ట్ మ్యూజియం మరియు బాగా సుపరిచితమైన ఎకోల్ ఆఫ్ నీస్ ”) లాంటి వాటికి ప్రాధాన్యమిచ్చే సమకాలీన ఆర్ట్, నేచురల్ హిస్టరీ మ్యూజియం, మ్యూసీ మస్సేనా, నావల్ మ్యూజియం మరియు గ్యాలరీ డెస్ పాంచెట్స్ లాంటివి ఇక్కడున్నాయి. మరోవైపు విహారయాత్ర రిసార్ట్‌గా సేవలందిస్తున్న నీస్, ఏడాది పూర్తిగా అనేక ఉత్సవాలకు ఆతిథ్యమిస్తుంటుంది, కార్నవాల్ డి నీస్ మరియు నీస్ జాజ్ ఫెస్టివల్ లాంటివి ఇందులో ముఖ్యమైనవి. అద్వితీయమైన చరిత్ర కారణంగా నీస్ నగరం ఒక విశిష్టమైన సంస్కృతిని కలిగి ఉంది. స్థానిక భాష అయిన నికార్డ్ (నిస్సార్ట్) అనేది ఒక ఆక్సిటన్ మాండళీకం (అయితే కొందరు ఇటాలియన్ పరిశోధకులు మాత్రం ఇది ఒక లిగురియన్ మాండళీకం అని వాదిస్తుంటారు). గుర్తించబడిన సంఖ్యలో ప్రజలు ఈ భాషను నేటికీ మాట్లాడుతున్నారు. పటిష్టమైన ఇటాలియన్ మరియు (తక్కువ విస్తీర్ణం) కోర్సికాన్ ప్రభావాల కారణంగా ఈ ప్రాంతంలోని ఇతర మాండలీకాల కంటే ఈ మాండలీకం సజీవంగా ఉండేందుకు మరింత అవకాశం కల్పిస్తున్నాయి. గతంలో, ఇటలీ నుంచి వచ్చే వలసదారులు (వీరు నీస్ జనాభా పెరుగుదలకు ప్రధాన కారణంగా నిలిచారు), మాత్రమే కాకుండా స్పానీష్ మరియు పోర్చుగీస్ వలసదారులను కూడా నీస్ స్వాగతించింది. అయినప్పటికీ, గడచిన కొన్ని దశాబ్దాల్లో ప్రపంచవ్యాప్త దేశాల నుంచి వచ్చే వలసదారులకు కూడా నీస్ ద్వారాలు తెరిచింది, ప్రత్యేకించి మాజీ ఉత్తర మరియు పశ్చిమ ఆఫ్రికన్ కాలనీలు, అలాగే ఆగ్నేయాసియాల నుంచి వచ్చేవారికి నీస్ ప్రధాన వేదికగా మారింది. ప్రత్యేకించి జానపద సంగీతం మరియు నృత్యాల్లో సంప్రదాయాలు ఇప్పటికీ నిలిచి ఉన్నాయి. ఫారన్డోల్ అనేది ఇక్కడ విశేష ఆదరణ కలిగిన నృత్యంగా వర్థిల్లుతోంది. వంటకాలు నీస్‌లో వంటకాలనేవి ప్రత్యేకించి ప్రొవియెన్స్‌కు సామీప్యంగా ఉంటాయి, అయితే లిగురియా మరియు పైమాంట్‌లకు చెందిన రుచులు కూడా అందుబాటులో ఉంటాయి, అలాగే స్థానిక పదార్థాలు (ఆలీవ్ ఆయిల్, ఆన్‌చోవిస్, పండ్లు మరియు కూరగాయలు) ఉపయోగించడమే కాకుండా, బాగా దూరంగా ఉండే ప్రాంతాలైన ప్రత్యేకించి ఉత్తర యూరప్ నుంచి వచ్చే పదార్థాలు సైతం ఇక్కడి వంటకాల్లో చోటు చేసుకుంటాయి, ఆలీవ్ ఆయిల్‌ను తీసుకు వెళ్లేందుకు ఇక్కడికి వచ్చే నౌకలు ఎండిన హడ్డాక్ లాంటి ఆహారపదార్ధాలను నింపుకుని రావడమే ఇందుకు కారణం. నీస్ కొన్ని స్థానిక వంటకాలను కూడా కలిగి ఉంది. ఉల్లిపాయలు మరియు ఆంకోవీస్‌ (లేదా ఆంకోవే గుజ్జు)తో చేసే "పిసలైడియర్" అనే ఇక్కడి స్థానిక వంటకం పుల్లని రుచితో లభిస్తుంది. ఇక సోకా అనేది ఒక రకమైన పాన్‌కేక్, ఇది ముడిశెనగలు పొడి నుంచి తయారవుతుంది. ఫార్కిస్ నికోయిస్ అనే వంటకం కూరగాయలతో పాటుగా బ్రెడ్‌క్రూమ్జ్స్‌ సహితంగా ఉంటుంది; అలాగే సలాడ్ నికోయిస్ అనేది ఒక టమోటా సలాడ్, ఇది పచ్చ మిరియాలతో తయారయ్యే "కార్న్" రకం వంటకం, ఉడికించిన గుడ్లు, టూనా లేదా ఆంకోవీస్ మరియు ఆలీవ్‌లు ఇందులో ఉంటాయి. స్థానికంగా లభించే మాంసం సమీపంలో ఉండే లోయల నుంచి వస్తుంది, సిస్టెరాన్ అనే గొర్రెల నుంచి ఈ మాంసం సేకరించడం జరుగుతుంది. ముల్లెట్స్, బ్రీమ్, సముద్ర అర్చిన్‌లు, మరియు ఆంకోవీస్ (ఆలివిన్స్) లాంటి స్థానిక చేపలు పెద్ద మొత్తంలో వినియోగించబడుతాయి, చేపలను ఇక్కడ పెద్ద మొత్తంలో ఉపయోగించడం ద్వారా "చేపలు సముద్రంలో పుట్టి నూనెలో మరణిస్తాయి" అనే సామెత స్థానికంగా ప్రచారంలో ఉంది. నికోయిస్ ప్రత్యేకతలకు కిందివి కూడా ఉదాహరణలుగా ఉన్నాయి: బెనీజ్ డి ఫ్లర్స్ డి కోజెట్ రాటటౌల్లె పికాక్ష్ పిస్సాలడియర్ పాన్-బాగ్నాట్ సొక్క సుపె ఆ పీస్టు టోర్ట్ డి పాల్లెట్స్ డోబ్ ఫాసిస్ సాలడ్స్ నిస్వాస్ విద్య యునివర్సిటీ అఫ్ నీస్ సోఫియా అంటిపోలిస్ యునివర్సిటీ పియర్స్ యట్ మారి క్యురీ ఇన్స్టిట్యుట్ యురాటం నికోల్ డెస్ హేట్స్ ఎటూడ్స్ కమర్షల్స్ డు నోర్డ్ విల్లా ఆర్సన్ ESRA ఫిలిం స్కూల్ అంతర్జాతీయ సంబంధాలు నీస్‌తోజంటగా మారినవి: యాక్టివ్ జంటలు కునియో, ఇటలీ ఎడింబర్గ్, యునైటెడ్ కింగ్డం (1958 నుంచి ) [18] గడాన్స్క్, పోలాండ్ (1999 నుంచి) [19] హంగ్జో, చైనా లావల్, కెనడా ఆల్ హొసిమ, మొరోక్కో టిజి జిజు, అల్జేరియా లుయిజ్యన (రాష్ట్రం), యునైటెడ్ స్టేట్స్ [209] బీరట్, లెబనాన్ జేబిల్, లెబనాన్ మియామి, యునైటెడ్ స్టేట్స్ నురేమ్బర్గ్, జర్మనీ [218] సెయింట్ పీటర్స్‌బర్గ్, రష్యా యునై, లెబనాన్ సీజ్ద్, హంగేరి తెస్సలోనికి, గ్రీస్[20] యాల్ట, యుక్రెయిన్ పోల్టవా, యుక్రెయిన్ ఇతర జంటలు అలికాంటే, స్పైన్ కర్టగెన, కలోమ్బియా అంటననరివో, మడగాస్కార్ కేప్ టౌన్, సౌత్ ఆఫ్రికా హౌస్టన్, యునైటెడ్ స్టేట్స్ కమకురా, జపాన్ లిబ్రేవిల్లె, గబాన్ మనిలా, ఫిలిప్పీన్స్[21] నుమేనా, న్యూ కాలిడోనియా ఫుకేట్, థైలాండ్ [90] రియో డీ జనేరో, బ్రెజిల్ సెయింట్-డెనిస్, రియూనియన్ సాంత క్రజ్ డి టేనేరిఫ్, స్పైన్ సోర్రేంటో, ఇటలీ యెరెవాన్, ఆర్మేనియా స్నేహపూర్వక వొడంబడిక జియామెన్, చైనా నాడర్, మొరోక్కో ప్రముఖులు మాన్సూర్ అస్సూమని - ఫుట్‌బాల్ ఆటగాడు జోహన్ ఆడెల్ - ఫుట్‌బాల్ ఆటగాడు థెర్రీ ఆడెల్ - ఫుట్‌బాల్ ఆటగాడు సూర్య బొనాలీ - ఫిగర్ స్కేటర్ హ్యూగో ఎల్‌లోరిస్ - ఫుట్‌బాల్ ఆటగాడు ఫ్రాంక్ మాటిన్గ్యూ - ఫుట్‌బాల్ ఆటగాడు యాస్సిన్ మౌటౌవోవకిల్ - ఫుట్‌బాల్ ఆటగాడు గిల్లెస్ సిమోన్ - టెన్నిస్ ఆటగాడు వీటిని కూడా చూడండి కౌంటి అఫ్ నీస్ ఆల్బర్ట్ స్పాగియారీ రోమన్ క్యాథలిక్ డయోసిస్ అఫ్ నీస్ నీస్ కార్నివాల్ నీస్ ముట్టడి సిమేటియేర్ డు చాటెయూ సిమియేజ్ యురోపియన్ ఇనిస్టిట్యుట్ అఫ్ హై ఇంటర్నేషనల్ స్టడీస్ OGC నీస్ రగ్బీ నీస్ సైట్ టేజర్ యునివర్సిటీ-రేసింగ్ ప్యారీస్ –నీస్ నీస్ ఒప్పందం లీ మెరిడియన్ నిస్సా లా బెల్ల కమ్యూనెస్‌ అఫ్ ది ఆల్పెస్-మ్యారీటైమ్స్ డిపార్ట్‌మెంట్ 37వ G8 సమావేశం సూచనలు This articleincorporates text from a publication now in the public domain: This article incorporates text from a publication now in the public domain: బాహ్య లింకులు (in French) (in French) (in English) at Curlie వర్గం:కమ్యూనెస్ అఫ్ ది ఆల్పెస్-మ్యారీటైమ్స్ వర్గం:నీస్ వర్గం:కార్నివాల్ నగారాలు మరియు పట్టణాలు
https://te.wikipedia.org/wiki/%E0%B0%A8%E0%B1%80%E0%B0%B8%E0%B1%8D
{ "plaintext_start_byte": [ 0, 914, 1481, 1856, 2286, 3208, 3766, 4141, 4422, 4950, 5029 ], "plaintext_end_byte": [ 913, 1480, 1751, 2161, 2807, 3405, 4088, 4421, 4849, 5028, 5105 ] }
ما اسم رئيس المكسيك لعام 2018 ؟
قائمة حكام المكسيك
arabic
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
رئيس الدولة في المكسيك هو الشخص الذي يتحكم بالسلطة التنفيذية في البلاد. بموجب الدستور الحالي، تقع هذه المسؤولية على عاتق الرئيس، الذي يرأس السلطة التنفيذية العليا للاتحاد المكسيكي.[1] على مدار التاريخ، نشأت في المكسيك عدة أشكال من نظام الحكم. فبموجب الدساتير الاتحادية، كان لقب الرئيس نفسه إلى الآن. وبموجب القوانين السبعة (مركزية ديمقراطية)، كان الرئيس التنفيذي يسمّى "رئيس الجمهورية". إضافة لذلك، كان في المكسيك فترتان من الملكية الدستورية، كانت يسيطر على السلطة التنفيذية خلالهما إمبراطور المكسيك. التسلسل الزمني لرؤساء دول المكسيك معقد بسبب عدم الاستقرار السياسي في البلاد خلال القرن التاسع عشر والعقود الأولى من القرن العشرين. باستثناءات قليلة، لم يكمل معظم الرؤساء المكسيكيين الذي انتُخبوا خلال هذه الفترة فترات الحكم. فقد كان معدّل رئاسة كل رئيس حوالي خمسة عشر شهراً، إلا أن حكم الرئيس لازارو كارديناس.[2] تتضمن هذه القائمة الرؤساء الذين عيّنوا أنفسهم أثناء الحروب الأهلية والهيئات الجماعية التي تولّت المهام التنفيذية في المكسيك أثناء فترات الانتقال. امبراطور المكسيك (1821–1823) المجلس الأول للوصاية على الحكم بعد انتهاء حرب الاستقلال المكسيكية، تم تشكيل مجلس إدارة مؤقت يتكون من 34 شخصاً. وقّع المجلس على إعلان استقلال الإمبراطورية المكسيكية وعين مجلس وصاية يتألف من ستة أشخاص. المجلس الثاني للوصاية على الحكم أوغستين I الحكومة المؤقتة (1823–1824) الحكومة المؤقتة في المكسيك (1823-1824) كانت هيئة عملت بمثابة سلطة تنفيذية في حكومة المكسيك بعد انتهاء عهد أغوستين دي إتوربيدي من الإمبراطورية المكسيكية الأولى، عام 1823.[4] كانت الهيئة مسؤولةً عن جمع التنظيمات التي شكّلت الفيدرالية ودام حكمها من 1 نيسان (أبريل) 1823 حتى 10 تشرين الأول (أكتوبر) 1824.[5] الجمهورية الفيدرالية الأولى (1824–1835) الجمهورية المركزية (1835–1846) الجمهورية الفيدرالية الثانية (1846–1863) الرؤساء المعترف بهم من قبل المحافظين خلال حرب الإصلاح الإمبراطورية المكسيكية الثانية (1863–1867) الوصاية على العرش في 22 حزيران (يونيو) 1863، تم تأسيس "مجلس حكم رفيع". في 11 تموز (يوليو) أصبح المجلس وصياً على عرش الإمبراطورية.[102][103] ماكسيميليان I الجمهورية المستعادة (1867–1876) بورفيرياتو (1876–1911) الثورة (1911–1928) الرؤساء المعترف بهم في اتفاقية أغواسكاليينتس استعادة الديمقراطية ماكسيماتو (1928–1934) المكسيك الحديثة (1934 – حتى الآن) بعد الإصلاحات الدستورية عام 1933، تم تمديد فترة الرئاسة في المكسيك إلى ست سنوات، دون السماح بإعادة انتخاب الرئيس. بعد الانتخابات العامة المكسيكية 1934 أكمل جميع الرؤساء فترة حكمهم. رؤساء سابقون على قيد الحياة حتى ، كان خمسة رؤساء سابقون للمكسيك على قيد الحياة. آخر وفاة لرئيس مكسيكي سابق كانت للرئيس ميغيل دي لا مدريد (1982-1988) وكانت وفاته في الأول من نيسان (أبريل) 2012. لويس إيشيفيريا (born 1922) served 1970–1976 كارلوس ساليناس دي غورتاري (مواليد 1948) حكم في الفترة 1988–1994 إرنستو زيديلو (مواليد 1951) حكم في الفترة 1994–2000 فيسينتي فوكس (مواليد 1942) حكم في الفترة 2000–2006 فيليبي كالديرون (مواليد 1962) حكم في الفترة 2006–2012 رؤساء توفوا أثناء الحكم المراجع وصلات خارجية (in Spanish) تصنيف:رؤساء المكسيك تصنيف:قوائم رؤساء دولة تصنيف:قوائم أصحاب مناصب سياسية في المكسيك
https://ar.wikipedia.org/wiki/%D9%82%D8%A7%D8%A6%D9%85%D8%A9%20%D8%AD%D9%83%D8%A7%D9%85%20%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%83%D8%B3%D9%8A%D9%83
{ "plaintext_start_byte": [ 1, 1138, 2334, 3456, 4720, 5776, 6146, 6609, 7713, 9878, 11950, 13406, 13652, 15131, 16663, 17382, 19109, 19662, 21256, 22492, 23430, 23593, 24456, 27365, 27890, 29135, 30098, 30915, 32156, 33192, 34533, 35371, 36842, 37637, 38777, 39083, 40590, 41515, 42987, 44617, 45099, 45628, 46977, 48090, 48639, 49356, 51522, 54269, 55149, 55577, 56027, 56085, 58068, 58227, 60923, 61014, 61055, 61593, 61691 ], "plaintext_end_byte": [ 1106, 2333, 3410, 4719, 5775, 6145, 6608, 7675, 9782, 11949, 13362, 13651, 15130, 16611, 17381, 19108, 19593, 21255, 22491, 23429, 23543, 24455, 27301, 27889, 29134, 30097, 30914, 32129, 33191, 34487, 35370, 36841, 37588, 38776, 39082, 40571, 41505, 42935, 44616, 45098, 45627, 46965, 48089, 48638, 49322, 51520, 54239, 55148, 55576, 56026, 56084, 58049, 58165, 60893, 61013, 61054, 61592, 61690, 62269 ] }
متى ولد الملك الناصر ناصر الدين محمد بن قلاوون ؟
الناصر ناصر الدين محمد بن قلاوون
arabic
{ "passage_answer_candidate_index": [ 0 ], "minimal_answers_start_byte": [ 175 ], "minimal_answers_end_byte": [ 195 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
تصغير|300بك|السلطنة المملوكية بأوج عزها الملك الناصر ناصر الدين محمد بن قلاوون [1]، (ولد بالقاهرة في 684 هـ / 1285 - توفى بالقاهرة في 741 هـ / 1341). تاسع سلاطين الدولة المملوكية البحرية [2].لقب بـ<b data-parsoid='{"dsr":[3068,3085,3,3]}'>أبو المعالي [3] و<b data-parsoid='{"dsr":[3122,3137,3,3]}'>أبو الفتح [4]. جلس على تخت السلطنة ثلاث مرات، من 693 هـ / 1293 إلى 694 هـ / 1294، ومن 698 هـ / 1299 إلى 708 هـ / 1309 ومن 709 هـ / 1309 وحتى وفاته في عام 741 هـ / 1341. من أبرز سلاطين الأسرة القلاوونية والدولة المملوكية. خاض حروباً ضد الصليبيين والمغول، وحروباً إصلاحية في الداخل ضد الفساد. شهدت مصر في فترة حكمه الثالثة نهضة حضارية وعمرانية لم تشهدها في عهد أي سلطان آخر من سلاطين الدولة المملوكية. عودة الناصر محمد دخل الملك الناصر دمشق في شهر شعبان بتأييد غالبية الأمراء وزينت الشوارع وفرح الناس بقدومه وكثر الدعاء له. وفي يوم الجمعة 12 شعبان احتشد الناس في الميدان للصلاة وخطب له. فلما وصلت الأنباء إلى القاهرة استدعى بيبرس الجاشنكير كل الأمراء واستشارهم، فنصحه بيبرس الدوادار وبهادر آص بخلع نفسه والذهاب إلى الناصر ليستعطفه. فوافق وارسل بيبرس الدوادار إلى الناصر، لكنه أصيب باضطراب في آخر النهار فدخل الخزائن وأخذ ما استطاع من المال والخيل والهجن وفر مع مماليكه فلحقت بهم العامة وراحت تسبهم وتلقيهم بالحجارة إلى أن تمكنوا من الفرار. وفي صباح اليوم التالي أمر سلار حراس قلعة الجبل بالهتاف باسم الملك الناصر، وفي يوم الجمعة خطب على منابر مصر باسمه واسقط اسم الملك المظفر. في أول أيام شهر شوال وصل الناصر إلى القاهرة وصلى صلاة العيد بالدهليز، وفي اليوم التالي جلس على تخت الملك للمرة الثالثة. في فترة حكمه الأولى كان الناصر دمية في أيدى العادل كتبغا والشجاعي وفي الفترة الثانية، مع أنه كبر وأصبحت له أعمال يعتز بها، إلا أنه عاش محجوراً عليه عن طريق بيبرس الجاشنكيروسلار اللذان كانا يمارسان السلطان الفعلي ويتحكمان في معاشه. أما هذه المرة فقد عاد إلى مصر وقد جاوز سن الطفولة وأصبح في الخامسة والعشرين، وقد صقلته الأحداث وحنكته التجارب [5]. عاد الناصر إلي تخت السلطنة هذه المرة عازماً على الانتقام لنفسه ممن أساءوا إليه ومصمماً على ألا يترك أحداً يستصغره أو يتآمر عليه. عودة الناصر محمد إلى مصر تصغير|يسار|230بك|لاجين أبعد الناصر محمد إلى الكرك حكم العادل كتبغا البلاد نحو سنتين ثم اضطر في عام (696 هـ - 1296 م) للفرار إلى دمشق والتنحي بعدما حاول الأمراء، وعلى رأسهم نائب السلطنة حسام الدين لاجين، قتله في دهليزه أثناء عودته إلى مصر من الشام. ونصب لاجين سلطاناً وأبعد الناصر محمد إلى الكرك قائلاً له " لو علمت أنهم يخلوك سلطاناً وا لله تركت الملك لك، لكنهم لا يخلونه لك. أنا مملوكك ومملوك والدك، أحفظ لك الملك، وأنت الآن تروح إلى الكرك إلى أن تترعرع وترتجل (أى تصبح رجلاً) وتتخرج وتجرب الأمور وتعود إلى ملكك " مشترطاً على الناصر بأن يوليه دمشق عند عودته واشترط الناصر عليه أن لا يقتله فتعاهدا وغادر الناصر مصر إلى الكرك [6][7]. وفي عام 698 هـ / 1299 م قتل لاجين ونائب سلطنته منكوتمر بعد حكم دام نحو سنتين وشهرين. بعد مصرع لاجين اجتمع الأمراء، ومعهم الأمير بيبرس الجاشنكير، واتفقوا على إعادة الناصر محمد من الكرك وتنصيبه من جديد سلطاناً على البلاد ومعه الأمير طغجي نائباً للسلطنة. إلا أن الأمير كرجي (قاتل لاجين) عاد بعد يوم وأعترض على احضار الناصر محمد قائلاً للأمراء:" يا أمراء أنا الذي قتلت السلطان لاجين وأخذت ثأر أستاذي (أي الأشرف خليل)، والملك الناصر صغير ما يصلح، ولا يكون السلطان إلا هذا - وأشار لطغجي - وأنا أكون نائبه، ومن خالف فدونه ". فأيدته المماليك والأمراء الأشرفيه (البرجية)، بينما قرر الأمراء الذين يؤيدون إعادة الناصر انتظار عودة الأمير بدر الدين بكتاش الفخري أمير سلاح إلى مصر [8]. في غضون ذلك كان أميران قد قد وصلا إلى الكرك وأخبرا الملك الناصر وأمه بأنه قد تقرر إعادة الناصر إلى منصب السلطنة، وتبع ذلك وصول البريد من مصر يستحث الناصر على الحضور، ففرح الناصر وأمه وقررا المسير إلى مصر. في 4 جمادى الأولى (698 هـ) دخل الناصر القاهرة، وكان عمره حينذاك أربعة عشر عاماً، واحتشد الناس لاستقباله في فرحة عارمة واحتفلوا بعودته. جددت البيعة للناصر فصار سلطان البلاد للمرة الثانية ومعه ألأمير سيف الدين سلار نائباً للسلطنة، وبيبرس الجاشنكير أستادراً. كما حدث للناصر في سلطنته الأولى تكرر في سلطنته الثانية. أصبح دمية في أيدي سلار وبيبرس الجاشنكير اللذان صارا الحاكمان الفعليان للبلاد. تزعم بيبرس الجاشنكير، وكان شركسي الأصل، المماليك البرجية. وتزعم سلار، وكان أويراتي من المغول الوافدية، المماليك الصالحية والمماليك المنصورية. أما المماليك الأشرفية فقد تزعمها الأمير برلغي. كان بيبرس الجاشنكير بمماليكه البرجية أقوى الأطراف، وراح سلار وبرلغي يتنافسان معه على المفاسد وجمع الأموال عن طريق فرض مكوس كانت تعرف باسم " الحمايات ". وهي اتاوة أو رشوة كان الأمراء يفرضونها على الأفراد والتجار في مقابل حمايتهم وتقديم العون لهم في منازعاتهم [9]. معركة وادي الخزندار تصغير|يسار|250بك|معركة وادى الخزندار 1299 في سنة 699 هـ / 1299 م وردت إلى القاهرة أنباء عن زحف مغولي على الشام يقوده محمود غازان إلخان مغول فارس (الإلخانات) فتوجه الناصر إليها. وفي 8 ربيع الأول اصطدم جيش الناصر بجيش غازان المتحالف مع مملكة أرمينيا الصغرى عند حمص في معركة عرفت باسم معركة وادى الخزندار أو معركة حمص الثالثة.[10][11]. انهزم جنود الناصر وفروا مما أحزنه وأبكاه. ودخل المغول دمشق وسيطروا على الشام، وخطب لغازان على منبر دمشق ثم غادر غازان دمشق بعد أن أقام الأمير قبجق [12]. نائباً عليها تحت حماية نائبه قطلو شاه [13][14] عاد جنود الناصر إلى مصر ومعهم عوام من الشام في أسوأ حال [15]. وكان من ضمن الفارين إلى مصر السلطان المخلوع العادل كتبغا الذي عينه السلطان لاجين نائبا على قلعة صرخد. دخل السلطان الناصر قلعة الجبل في 12 ربيع الأول وقد أصابه حزن بالغ وتألم ألماً شديداً لهذه الهزيمة الشنعاء ولكنه بدأ ينظم الجيش ويجهز لأخذ الثأر من المغول [16]. وخرج قبجق من دمشق متوجهاً إلى مصر، فاستولى الأمير أرجواش على دمشق وأعاد الخطبة باسم الملك الناصر بعد انقطاعها مائة يوم [17]. في أثناء فترة اعداد الجيش وصل إلى القاهرة وفد من غازان بطلب الصلح ووافق الناصر. إلا أن طلب غازان للصلح كان، كما يبدو، مجرد مناورة منه لكسب الوقت للتعرف على استعدادات وتحركات الملك الناصر[16]. تحرير جزيرة أرواد وغزو مملكة جليقية (مملكة غاليسيا ) بعد أن حرر الأشرف خليل ساحل الشام في عام 1291 فر بعض فرسان المعبد (الداوية) وبعض الصليبيين إلى جزيرة أرواد القريبة من طرطوس، فتحولت الجزيرة إلى قاعدة صليبية لشن الهجمات على سفن المسلمين وبؤرة تربص بطرطوس وساحل الشام. في أواخر عام 1300 طلب غازان المغولي من أرمن قليقية (مملكة أرمينية الصغرى) وصليبيي جزيرة قبرص القيام بعملية مشتركة ضد المسلمين، فقام الصليبيون في قبرص بشحن مقاتلين من فرسان المعبد والاسبتاريه، وقوات يقودها " امالريك اوف لوزيان " (Amalric of Lusigan) ابن ملك قبرص هيو الثالث (Hugh III)، إلى أرواد [18]. وصلت ألانباء إلى القاهرة فقرر الناصر بناء شواني [19] لغزو الجزيرة. وفي سبتمبر 1302 أبحر الأمير كهرداش من مصر إلى الشام وحاصر أرواد وفتك بالحامية الصليبية وأسر عدداً من فرسان المعبد وفر غيرهم إلى قبرص. في يوم 26 سبتمبر 1302 استسلمت أرواد التي كانت آخر جيب للصليبيين في الشام ودقت بشائر النصر في القاهرة. وكان يوم دق البشائر هو نفس اليوم الذي عاد فيه الأمير بكتاش منتصراً على أرمن قليقية [20]. فالأمير بكتاش كان قد خرج، في عدة من الأمراء من بينهم كتبغا، إلى مملكة قليقية الأرمنية بسبب تحالفها مع غازان. انتشرت قوات بكتاش في أرجاء كليكليا وحرقت المحاصيل وأسرت أعداداً من الأرمن وحاصرت عاصمتهم سيس [21] وعاد إلى القاهرة غانماً بينما كانت بشائر لتحرير أرواد تدق. كان طرد الصليبيين من أرواد وتوجيه ضربة لمملكة جليقية انتصاراً هاماً للمسلمين على فكرة التحالف الصليبي-الأرميني-المغولي التي كان الصليبيون وأرمن قليقية يسعون بكل كد وجهد لتحقيقه. في تلك الفترة ذكر هيتوم الأرميني (Het'um the Armenian) في كتابه [22] مخاطباً بابا الكاثوليك عن أهمية التعاون مع المغول قائلاً: " هذا هو الوقت المناسب لإستعادة الأرض المقدسة بمساعدة المغول ومن الممكن احتلال مصر بدون مصاعب أو مخاطر ".[23] ويشرح في فقرة أخرى: " يجب طلب شيئين من ملك المغول: أولاً أن لايسمح بمرور أى شيءعبر مناطقه إلى أراضي الأعداء، و(ثانياً) أن يرسل رجاله ورسله لإشعال حرب في أراضى ملاطية ويدمر ويخرب منطقة حلب. وعندها نقوم نحن الحجاج وقوات قبرص وأرمينيا بغزو أراضي الأعداء بحراً وبراً. وعلى قواتنا المسيحية أن تحصن جزيرة أرواد إذ أنها تحتل موقعاً رائعاً لضرب سفن الأعداء وإحداث أضراراً جسيمة بهم " [24]. قلاقل واضطرابات داخلية شهدت البلاد في فترة حكم الناصر محمد الثانية اضطرابات وقلاقل كان من أخطرها " وقعة أهل الذمة "، ومشاغبات بعض العربان في البحيرة وصعيد مصر. بدأت " وقعة أهل الذمة " في شهر رجب 700 هـ / 1301 م عندما توقف وزير ملك المغرب بالقاهرة وهو في طريقه إلى مكة للحج. هال الوزير المغربي رؤية أهل الذمة من الأقباط واليهود يعيشون في ترف ويزينون خيولهم بالحلي الفاخرة في القاهرة، فبكى واشتكى للأميرين سلار وبيبرس الجاشنكير وأثر على نفوس الأمراء ببكائه وطول كلامه. فاجتمع القضاة ببطرك الأقباط وأكابر القساوسة ورؤساء اليهود، وتقرر ألا يستخدم أحد منهم بديوان السلطان ولا بدواوين الأمراء، وألا يركب المسيحيون واليهود والسامرة الخيول والبغال، وأن يلتزموا بعدم ارتداء العمم البيض في مصر والشام. ثم تطور الأمر حين امتدت أيدي العامة إلى كنائس الأقباط بفتاوي تحريضية لبعض الشيوخ. واغلقت الكنائس نحو عام في مصر إلى أن توسط ملك نيقيا البيزنطي [25] وبعض الملوك ففتحت الكنائس [26]. وقد لعبت الحروب الصليبية دوراً أساسياً في إشعال نار الفتنة بين المسلمين والمسيحيين المحليين في مصر والشام [27]. في ذات الوقت وقع في البحيرة صدام دموي بين طائفتين عربيتين هما طائفتا "جابر" و"برديس"، فخرج إليهما الأمير بيبرس الدوادار [28] في عشرين أميراً وطاردهما واستدعى شيوخهما ووفق بينهما. أما في الصعيد، فقد انتهز بعض العربان فرصة انشغال الدولة في حربها مع غازان فأمتنعوا عن دفع الخراج فسير إليهم الوزير سنقر الأعسر الذي قتل عدد من المتمردين وأخذ الإبل والأسلحة وكل خيول الصعيد. إلا أن ذلك لم يؤد إلى الاستقرار بالصعيد حيث استخف العربان بالولاة، وامتنعوا مرة آخرى عن دفع الخراج، وقاموا بفرض إتاوات على التجار في أسيوط ومنفلوط، وتسموا بأسماء الأمراء واقاموا عليهم كبيرين أحدهما سموه بيبرس والآخر سلار، وأطلقوا سراح المساجين. فاستفتى الأمراء الفقهاء والشيوخ في جواز قتالهم، فأفتوهم بجواز ذلك. فقام الامراء بمنع السفر إلى الصعيد، واشاعوا أنهم مسافرون إلى الشام ثم حاصروا الصعيد من عدة جهات وأنقضوا على المتمردين وقضوا عليهم [29]. معركة شقحب (معركة مرج الصفر) تصغير|يسار|250بك|الحليفان غازان إلخان المغول وهيتوم ملك أرمينية الصغرى في رجب عام 702 هـ / 1303 م قدم البريد إلى القاهرة من حلب بأن غازان على وشك التحرك إلى الشام، فخرج إلى دمشق الأمير بيبرس الجاشنكير على رأس ثلاثة آلاف من الأجناد.[30]. أرسل غازان قائده ونائبه قطلوشاه إلى الشام بجيش قوامه 80 ألف مقاتل. ولما عرف قطلوشاه أن الناصر لم يخرج من مصر بعد، وأن ليس بالشام غير العسكر الشامي، توجه تواٌ إلى حماة [31]. في يوم السبت الموافق 2 رمضان 702 هـ/ 20 أبريل 1303 م ،وصل الناصر محمد إلى عقبة شجورا وبينما الأمراء يستقبلونه ويسلمون عليه وصل خبر بأن جيش قطلوشاه قد أقدم. فارتدى الجنود السلاح، وأتفق الأمراء على محاربته بشقحب تحت جبل غباغب [32]. كان جيش الناصر يضم نحو 200 ألف مقاتل [33]. اصطدم الجيشان وظن البعض أن جيش المسلمين قد هزم بعدأن تجاوز بعض المغول خط ميمنة المسلمين، فانسحب قطلوشاه إلى جبل قريب وصعد عليه وفي ظنه أنه قد انتصر وأن قواته تطارد المسلمين، ولكنه أبصر ميسرة السلطان الناصر فتحير، فلما سأل أحد الأسرى المسلمين وعلم منه أنه من أمراء مصر، أدرك أن السلطان الناصر موجود بجيش مصر في ساحة القتال.[34]. في اليوم الثاني نزل قطلوشاه بمقاتليه فتصدت له المماليك السلطانية وأجبرته على التراجع إلى الجبل. وعلم المسلمون أن قوات قطلوشاه تعاني من العطش، فلما نزل المغول في فجر اليوم الثالث وساروا نحو النهر لم يتعرض لهم المسلمون، ثم حصدوهم عندما بلغوا النهر وقاموا بمطاردة الفارين منهم. لم يعبر الفرات مع قطلوشاه من جنوده إلا عدد قليل. أرسلت بشائر النصر إلى مصر ففرح الناس [35][36]. في 23 شوال عاد الناصر إلى القاهرة عاصمة ملكه التي تزينت له من باب النصر ومعه الأسرى ورءوس المغول، ثم زار قبر أبيه الملك المنصور، وصعد إلي قلعة الجبل على الشقق الحرير، وأنعم على الأمراء، وأمر بإحضار سائر مغاني العرب من كل أنحاء مصر، وأقيمت احتفالات كبرى في البلاد [37][38]. انجازات الناصر محمد ورحيله إلى الكرك في سنة 703 هـ / 1304 م سير الناصر جنوده من القاهرة إلى كليكيا الأرمنية تحت قيادة الأمير بدر الدين بكتاش وانضمت إليهم قوات في الشام، فهاجموا الأرمن وحرقوا مزارعهم وأسروا منهم أعداداً، ثم حاصروا قلعة تل حمدون التي تحصن فيها الأرمن وسلمت إليهم بالأمان [39]. في نفس السنة نقل السلطان الناصر أمه من التربة المجاورة للمشهد النفيسي إلى التربة الناصرية بمدرسته التي اكمل بنائها واضاف مئذنتها في سنة 1303. وأنجبت له زوجته أردكين الأشرفية ولدا سماه علياً، ولقبه بالملك المنصور [40]. ووفد إلى القاهرة نحو مائتي فارس مغولي بنسائهم وأولادهم، وكان من ضمنهم عدة من أقارب غازان وأم الأمير سلار. فاكرمهم الناصر وأنعم عليهم ببيوت للإقامة وإقطاعات. ثم قدم رسل المغول بكتاب وهدية من محمد خدابنده (أولجايتو)الذي جلس على عرش المغول بعد وفاة أخيه محمود غازان. وخاطب الناصر بالأخوة وطلب الصلح وإخماد الفتن وقال في آخر كلامه: " عفا ا لله عما سلف ومن عاد فينتقم ا لله منه ". فوافق الناصر وأكرم رسله وأرسل إليه هدية [41]. في سنة 780 هـ / 1309 م أحس الناصر أنه غير قادر على مواجهة سيطرة سلار وبيبرس الجاشنكير عليه وعلى أمور الدولة، فاخبرهما بأنه ذاهب إلى مكة للحج. ولكنه بدلاً من الذهاب إلى مكة ذهب إلى الكرك وبقي هناك [42][43]. لم يقصد الناصر برحيله إلى الكرك التنازل عن العرش، لكنه كان يدرك انه لن يتمكن من الحكم كما يحلو له مادام بيبرس وسلار يسيطران على حياته وعلى شئون الدولة. كما كان يدرك أنهما آجلاً أو عاجلاً سيسعيان للتخلص منه إما بالخلع أو بالقتل. فكانت خطته أن يبتعد عن مصر وعن عيونهما لبعض الوقت فيتمكن بذلك من الاتصال، بحرية وبدون مراقبة، بأمراء الشام ومؤيديه من أمراء مصر حتى يتمكن بمساعدتهم من التخلص منهما وفرض سيطرته على نفسه وعلى مملكته [44]. كانت حسبة الناصر صحيحة وتمكن من تنفيذ خطته بنجاح فيما بعد. عندما رفض الناصر محمد العودة إلى مصر قائلاً أن الكرك: " من بعض قلاعي وملكي، وقد عولت على الإقامة بها "، عرض الأمراء السلطنة على الأمير سلار فقال لهم: " وا لله يا أمراء أنا ما أصلح للملك، ولا يصلح له الا أخى هذا "، وأشار إلى بيببرس الجاشنكير فهتف البرجية: " صدق الأمير ". فوافق الأمراء ونصب بيبرس سلطاناً على البلاد بلقب الملك المظفر ومعه الأمير سلار نائباً للسلطنه [45][46] وأقام " بيبرس الجاشنكير " الناصر محمد على نيابة الكرك وكتب إليه قائلاً: " أنى أجبت سؤالك فيما اخترته، وقد حكم الأمراء علي فلم تمكن مخالفتهم, وأنا نائبك " [47]. كانت مدة الملك الناصر في السلطنة الثانية، عشر سنين وأياماً [48]. عودة الملك الناصر من الكرك كان وجود الملك الناصر في الكرك وتحركاته تقلق السلطان بيبرس الجاشنكير. فتحجج بحاجته للمال، بسبب إمكانية مهاجمة خربندا ملك المغول للشام، وطلب منه إرسال كل الأموال والخيول التي أخذها معه من مصر وكل الأموال التي استولى عليها من حاصل الكرك بالإضافة إلى كافة المماليك باستثناء عشرة مماليك لخدمته. وهدده بأنه إن لم يفعل ذلك " خرجت إليه العساكر حتى تخرب الكرك عليه ". فأرسل الناصر إليه نصف المال المطلوب مع رسالة شفهية تعتذر عن عدم إمكانية إرسال كل المطلوب فقنع بيبرس الجاشنكير بذلك. إلا أن الأمور لم تستقم لبيبرس الجاشنكير الذي لم يكن محبوبا عند المصريين بسبب سوء الأحوال الاقتصادية والسياسية في البلاد، ففي عهده عم الوباء وانخفض منسوب مياه النيل وارتفعت الأسعار، فراح الناس يطالبون بعودة الناصر محمد ويهزءون من بيبرس ونائبه سلار ويغنون: " سلطاننا ركين ونائبنا دقين، يجينا الماء منين. جيبوا لنا الأعرج، يجى الما ويدحرج" [49][50][51]. مع مرور الوقت زاد اضطراب بيبرس الجاشنكير وأصبح أمر الملك الناصر يؤرقه وينغص عليه، فنصحه أمراءه بالقبض عليه، إلا أنه خشى عاقبة اقدامه على فعل ذلك، لكنه أرسل إليه الأمير مغلطاي لياخذ منه الخيل والمماليك، فغضب الملك الناصر وقال له: " أنا خليت ملك مصر والشام لبيبرس، وما يكفيه حتى ضاقت عينه على فرس عندى أو مملوك لى، ويكرر الطلب ؟ ارجع اليه، وقل له والله لئن لم يتركنى والا دخلت بلاد التتر، وأعلمتهم أنى قد تركت ملك أبى وأخى وملكى لمملوكى, وهو يتبعنى ويطلب منى ما أخذته". فلما رد عليه مغلطاي بقلة احترام صاح به: " ويلك! وصلنا إلى هنا؟" وأمر بجره ورميه من سور القلعة، لكنه عفا عنه واكتفى بحبسه بعد أن شفع فيه الأمير أرغون الدوادار، ثم طرده. كتب الناصر رسائل إلى بعض نواب الشام ومؤيديه من أمراء مصر يستعطفهم ويثيرهم على بيبيرس الجاشنكير. فشرح لهم أنه ترك مصر بسبب ضيق اليد والتدخل في شئونه. وأن الملك المظفر يضايقه من حين لأخر بمطالبته بالمال والخيل والمماليك. وقال لهم: " أنتم مماليك أبي وربيتموني. فإما تردوه عني إلا أسير إلى بلاد التتار". وتعاطف بعض الأمراء مع الناصر محمد وأعلنوا عن تأييدهم له. وأرسل الأمير بهادرآص من دمشق إلى بيبرس يعلمه أن نواب الشام قد مالوا إلى الناصر وأن عليه الخروج إلى الشام. فأجاب بيبرس بأنه لا يخرج لأنه يكره الفتنة وسفك الدماء وأن الخليفة قد كتب بولايته وعزل الملك الناصر، فإما أن يرضى النواب بذلك أو يتنحى. الانتقام من بيبرس الجاشنكير وسلار بدأ الناصر ولايته الثالثة بالقبض على عدد من الأمراء وحبسهم بالإسكندرية، وأفرج عن بعض المساجين والأمراء، كان من ضمنهم شيخ الإسلام ابن تيمية والأقوش المنصوري قاتل سنجر الشجاعي. كما جرد عدداً من الأمراء إلى دمشق، وأمر اثنين وثلاثين من مماليكه. ثم بدأ يجهز للانتقام من بيبرس الجاشنكير وسلار. طلب بيبرس الجاشنكير الأمان من الناصر، ورد الأموال التي كان قد نهبها قبل فراره من القلعة، وقد سلمها بيبرس الدوادار إلى الملك الناصر [52]. إلا أن الناصر أمر بالقبض عليه. رفض بيبرس مقاتلة الرجال الذين أرسلهم الناصر للقبض عليه وقام بتسليم نفسه عند غزة للأمير أسمندر كرجي، فقام بنقله مقيداً إلى الناصر في قلعة الجبل. فلما مثل بين يدي الناصر عنفه الناصر وراح يذكره بما فعل به، وبعد أن عدد له اساءاته ختم كلامه قائلاُ: " ويلك وزدت في أمري حتى منعتني شهوة نفسي ". فقال بيبرس: " يامولانا السلطان كل ماقلت فعلته، ولم تبق إلا مراحم السلطان ". فقال له الناصر: " يا ركن الدين أنا اليوم أستاذك، وأمس تقول لما طلبت أوز مشوي إيش يعمل بالأوز، الأكل هو عشرون مرة في النهار "، وأمر بإعدامه فخنق ودفن خلف القلعة [53][54]. أما سلار فقد طلب من الناصر محمد أن يعفيه من نيابة السلطنة وأن يعينه حاكماً على الشوبك، فاستجاب الناصر مؤقتاً، وعين الأمير بكتمر نائباً للسلطنة بدلاً منه، وسافر سلار إلى الشوبك وظن أن الناصر قد عفا عنه. إلا أن بعد مرور بعض الوقت، استدعاه الناصر إلى القاهرة وأمر بحبسه وصودرت أملاكه وممتلكاته، وكان سلار من أغنى الأمراء محباً لجمع المال، فقد بلغت ثروته المصادرة أكثر من خمسين حملاً من الذهب والفضة والجواهر واللجم المفضضة والأقمشة المزركشة وغير ذلك. ومات سلار بالسجن ودفن في التربة التي كان قد أنشأها بالقرب من جامع ابن طولون [54][55]. في عام 1310 تآمر نائب السلطنة بكتمر الجوكندار والأمير بتخاص المنصوري مع المماليك المظفرية على الإطاحة بالناصر محمد وتنصيب الأمير موسى بن الصالح علي بن السلطان قلاوون سلطاناً على البلاد. وقد وافق موسى على الخطة ولكن المؤامرة وصلت إلى علم الناصر محمد بعد أن وشى بهم بيبرس الجمدار أحد المماليك المظفرية، وقبض على موسى وبتخاص [56]، وأمهل بكتمر الجكندار سنة ثم قبض عليه بتهمة محاولة الاستيلاء على الحكم، وأحل محله الأمير بيبرس الدوادار في نيابة السلطنة [57]. باع الناصر محمد وخبرته الطويلة مع الأمراء وألاعيبهم جعلته دائماً متيقظ ومترقب وشاك في كل صغيرة وكبيرة تصدر عنهم أو عن غيرهم، فكان إذا رأى بادرة خروج أو تمرد قضى عليها في الحال [54]، لدرجة أنه في عام 738 هـ م / 1338 م نفى الخليفة " المستكفي با لله " [58] ذاته إلى قوص بحجة استخدامه عبارة " يحضر أو يوكل " (أي الناصر) في مستند دعوى شرعية أقامها شخص ضد الناصر [59] وكان الناصر لا يحب هذا الخليفة لمساندته لبيبرس الجاشنكير وتقليده السلطنة من قبل [60][61][62]. ويذكر المقريزي أن الناصر:" كان فيه تؤدة، فإذا غضب على أحد من أمرائه أو كتابة أسر ذلك في نفسه، وتروى فيه مدة طويلة، وهو ينتظر له ذنباً يأخذه ". ويضيف: " حتى لا ينسب إلى ظلم ولا حيف، فإنه كان يعظم عليه أن يذكر عنه أنه ظالم أو جائر أو فيه حيف " [63]. محاربة الفساد ببطء ولكن بنظام وحسابات دقيقة أمسك الناصر بزمام الأمور، وانتقم من الأمراء الذين أسؤوا إليه وهو صغير والذين تأمروا عليه وهو كبير بعد عودته إلى مصر. وعمد إلى أخذهم بجرائرهم وليس بالظلم والتلفيق [64]. قام الناصر بإلغاء بعض مناصب الدولة ومنها منصب الوزير في 713 هـ / 1313 م [65]، وصادر أموال أرباب الدولة الفاسدين الذين كونوا ثرواتهم من الرشاوي واستغلال المناصب، وأبعد المغول الاويراتية عن مناصب الدولة، وألغى في 715 هـ / 1315 م المكوس الجائرة التي فرضها الأمراء ورجال الدولة على عامة الناس لإثراء أنفسهم وكان هذا جزء من سياسته للحد من نفوذ وقوة الأمراء [66]، وابطل الرشوة وعاقب عليها [67]. عين الناصر محمد الأمير ابن الوزيري رئيساً لدار العدل والأوقاف في سنة 713 هـ، وكان الوزيري رجلاً أميناً ومعروف بكرهه للفساد والمفسدين وقد كثر الدعاء على الناصر بسببه [68]. وكان الناصر يذهب بنفسه في كل يوم اثنين إلى دار العدل للإصغاء إلى شكاوي عامة الناس من أرباب الدولة والأمراء والموظفين [57]. وأصدر قراراٌ يمنع النواب من معاقبة المتهمين والإساءة إليهم بدون تصريح منه [69]. ومنع ضرب الناس بالمقارع [70]. وأغلق جب القلعة الذي كان يستخدم سجناً وكانت له سمعة سيئة وتسكنه الخفافيش. في عام 714 هـ / 1314 م ألغى الناصر منصب نائب السلطان، وأحدث وظيفة " الناظر الخاص "، وفي عام 715 هـ / 1315 م أجرى الروك الناصري [71] الذي أعاد توزيع الإقطاعات وحد من قوة الأمراء [72][73]. وقد بلغ النظام الإداري في عهد الناصر محمد مبلغاً عظيماً في الدقة والتنسيق [59]. الموقف الداخلي والخارجي في فترة حكم الناصر محمد الثالثة لم تشهد البلاد تهديدات خارجية وذلك بسبب ضعف الصليبيين والمغول نتيجة لهزائمهم المتكررة وخسائرهم الفادحة والتهائهم في صراعاتهم الداخلية. في سنة 1314 م فتح سيف الدين تنكز نائب الناصر في الشام ملاطية وضمها للسلطنة [74]، وقامت قوات الناصر بغارات على مملكة كيليكيا (مملكة أرمينية الصغرى)، وفي سنة 716 هـ / 1316 م أغار المغول بجيش صغير على حلب ولكن تصدى لهم التركمان وقتلوهم، وأرسلوا أسراهم إلى القاهرة [75]، ولكن الأمور لم تتطور إلى حروب كبيرة. أما في مصر فقد نشبت بعض الاضطرابات في الصعيد نتيجة لخروج العربان عن القانون وقطعهم الطريق امتناعهم عن دفع الخراج، ولكن أمكن السيطرة عليها بسهولة [76]. إلا أنه في فبراير 1321 م نشبت مشاحنات بين المسلمين والمسيحيين بعد أن أصيبت بعض الكنائس في نفس الوقت في أنحاء مختلفة من مصر بأضرار، وتبع ذلك نشوب حرائق في بعض المساجد والمباني بالقاهرة وقد أدت تلك الحرائق إلى نشوب حريق هائل. وقبض على بعض المسيحيين أثناء محاولتهم إضرام النار في بعض المباني والمساجد واعترف أحدهم أن البعض اجتمعوا وصنعوا خرق بها نفط وقطران ووزعوها على بعض الناس لإشعال الحرائق انتقاماَ من الاعتداء على بعض الكنائس. وأمر الناصر باستدعاء البطريرك الذي أدان ماحدث. وقبض على بعض المسلمين وعوقب مثيري الشغب من الطرفين [77]. وقد أدت الهجمة الغربية الصليبية على بلاد المسلمين إلى إثارة الضغائن أحياناً بين المسلمين والمسيحيين المحليين في بلاد المسلمين [27]. على الرغم من انتعاش الاقتصاد المصري والرخاء الذي عم مصر إلا أنه حدثت بعض الاضطرابات المالية وارتفاع في الأسعار نتيجة لظهور عملات مغشوشة وأخرى تحت الوزن القانوني (زغل) في الأسواق، مما أدى في سنة 724 هـ / 1323 م إلى توقف الناس عن أخذ النقود واغلاق الحوانيت. وتم التعامل بالنقود بالوزن وليس بالعدد [78]. وقد واجه الناصر تلك المشكلة بطرح آلاف العملات في الأسواق لمحاربة العملات المغشوشة، وحددت أسعار جديدة لصرف الدينار [79] علاقة مصر بالعالم الخارجي في عهد الناصر ارتفعت مكانة مصر في العالم الخارجي وسعت البلاد الإسلامية والمسيحية على السواء لخطب ودها، وأصبحت القاهرة قبلة للمتوددين والزوار من شتى الأرجاء [80]. وخطب باسم الناصر على منابر بغداد التي كانت في حوذة مغول فارس، ونقش اسمه على نقودها، كما خطب ملوك بني رسول في اليمن للناصر وأرسلوا له الهدايا. وخطب للناصر في دولة بني قرمان في آسيا الصغرى، وعلى منابر تونس وطرابلس الغرب وماردين، وقامت علاقات ودية بينه وبين ملوك الهند والصين وملوك غرب أفريقيا. وكان الناصر، ومن ألقابه خادم الحرمين الشريفين، يشرف على الحجاز و تهامة وينصب أمراء المدينة و مكة [81][82]. وفي عام 1322 عقد الملك الناصر اتفاقية سلام مع أبو سعيد إلخان مغول فارس [83]. وكثر وصول السفارات إلى مصر من ملوك أوروبا والعالم المسيحي فوصلت سفارات من بابا الكاثوليك، وملك فرنسا، وملك أرجونة، وإمبراطور القسطنطينية، وإمبراطور الحبشة وغيرهم [84]. في يونيو 1327 م وصلت إلى القاهرة سفارة من بابا الكاثوليك جون الثاني والعشرين (John XXII) ومعهم هدية ورسالة من البابا يرجو فيها من الناصر حماية المزارات المسيحية في الأراض المقدسة ووقف الحملات على مملكة أرمينية الصغرى. وكانت هذه أول سفارة باباوية تفد إلى مصر منذ عهد السلطان الأيوبي الصالح أيوب [85]. وفي عام 1330 م أرسل فيليب السادس ملك فرنسا إلى القاهرة سفارة ضخمة قوامها 120 رجل، طالباً من الناصر منحه بيت المقدس وبعض المناطق على ساحل الشام، فأهان الناصر رجال السفارة وملكهم، وقال لهم: " لولا أن الرسل لا يقتلون لضربت أعناقكم "، وطردهم من مصر [86][87]. يقول ابن إياس عن الناصر: " خطب له في أماكن لم يخطب فيها لأحد من الملوك غيره، وكاتبه سائر الملوك من مسلم وكافر [88]. ويذكر المقريزى عن الناصر في ذات الصدد: " ولم يعهد في أيام ملك قبله ما عهده في أيامه من مسالمة الأيام له، وعدم حركة الأعداء براً وبحراً وخضوع جميع الملوك له ومهاداتهم إياه " [89]. ابن بطوطة وكان الرحالة الشهير ابن بطوطة من الذين زاروا مصر في سنة 725 هـ / 1324 م، وهو في طريقه إلى الحج في عهد الناصر محمد وذكر في كتابه تحفة النظار مشيداً به: " وكان سلطان مصر على عهد دخولي إليها الملك الناصر أبو الفتح محمد بن المنصور سيف الدين قلاوون الصالحي... وللملك الناصر السيرة الكريمة والفضائل العظيمة. وكفاه شرفاً انتماؤه لخدمة الحرمين الشريفين، وما يفعله في كل سنة من أفعال البر التي تعين الحجاج، من الجمال التي تحمل الزاد، والماء للمنقطعين والضعفاء، وتحمل من تأخر أو ضعف عن المشي في الدربين المصري والشامي " [4]. الحج في عام 722 هـ لحق الناصر محمد بـمحمل كسوة الكعبة إلى مكة المكرمة للحج. ودخل مكة بتواضع وذلة ولما دخل الحرم كنس مكان الطواف ومسحه بيده، ورفض أن يطوف راكباً قائلاً: " ومن أنا حتى أتشبه بالنبي صلى ا لله عليه وسلم! وا لله لا طفت إلا كما يطوف الناس ". وأمر الحجاب بألا يمنعوا الناس من الطواف معه، فصارالحجاج يزاحمونه وهو يزاحمهم كواحد منهم في مدة طوافه وفي تقبيله الحجر الأسود. وغسل الكعبة بيده، وبالغ في إكرام الحجاج وأحسن إلى أهل الحرمين، وأبطل المكوس من الحرمين وأكثر من الصدقات [90]. وبعد قضاء مناسك الحج توجه إلى المدينة المنورة ودخلها ماشياً وهو حافي القدمين، ووزع الأموال على الفقراء والمحتاجين. وفي طريق عودته إلى مصر توقف في خليص ليعاين توصيل المياه إلى بركتها حيث كان وهو في مكة قد أمر بملء بركتها بالماء وعين مال لذلك خدمة للحجيج الذين كانوا يجدون شدة من قلة الماء بها أثناء سفرهم [91][92]. المماليك في عهد الناصر محمد بذل الملك الناصر للتجار وفير المال وسيرهم إلى العديد من البلدان لجلب المماليك والجواري. وكانت العادة قبل الناصر أن يسلم المملوك الجديد للطواشي، فيرتبه عند الفقيه ليتعلم الآداب والرمي بالنشاب ثم يترقى مع مرور الأيام ويتدرج في الجامكية (راتب المملوك) والمراكز وكان ذلك بحجة أنه بذلك يعرف مقدار قيمة مركزه الذي وصل إليه بكده وجهده. ولكن في عهد الناصر كان المملوك بمجرد وصوله إلى مصر يُنعم عليه بالملابس الفاخرة والحوائص الذهب والخيول والعطايا، وكان الناصر يفعل ذلك لأجل إبهار المملوك بحياته الجديدة وبأستاذه (الناصر) مما يؤدي إلى سرعة تأقلمه. وقد انتشرت في البلدان قصص إنعامات الناصر وعطاياه لمماليكه فكان الناس يبيعون أولادهم وبناتهم وأقاربهم لتجار الناصر كي ينعموا برغد العيش في مصر. وقد بلغ عدد مماليك الناصر اثنى عشر ألف مملوك، ومع ذلك، يشير المقريزي، فإن الناصر كان يعرف كل مماليكه ومماليك أبيه قلاوون وأولادهم بأسمائهم. أما الجواري فقد وصل عددهن في بلاط الناصر إلى نحو ألف ومائتي وصيفة [93][94]. وشغف الناصر أيضاً بتربية الحيوانات والطيور، خاصة الخيول العربية وكانت له معرفة واسعة بالخيل وأنسابها ويعرف أسمائها ومتى اشتراها. وكان عنده يوم وفاته نحو ثلاثة آلاف فرس، ومائة وعشرين سنقراً، وثمانين جوقة كلب صيد، ونحو ثلاثين ألف من الغنم، وأعداد كبيرة من الإوز [95]. ومع ذلك، على الرغم من المكانة وكل مظاهر الثراء والرخاء، كان الناصر مقتصداً في لباسه ولا يتزين بالذهب أو الجواهر. ووصف بأنه كان على غاية الحشمة ورياسة النفس لا ينطق بفاحش الكلام في شدة غضبه ولا في انبساطه، ويخاطب الناس بلطف واحترام [96]، وكان يكره الخمر ويبعد عن بلاطه الأمراء الذين يحتسونه [97]. كان الملك الناصر مولع بالعمارة وينفق عليها ببذخ، وفي فترة حكمه الثالثة شيد في مصر مالم يشيده أي سلطان آخر، وتحولت القرى إلى مدن منفردة [67].أعاد حفر خليج الإسكندرية، وأنشأ البساتين ومزارع قصب السكر على ضفتيه، وأنشأ الميدان تحت القلعة وغرس فيه النخل والأشجار، وأنشأ الميدان الكبير على نيل القاهرة وزرع فيه اشجار الفاكهة. وعمر الخانكاة بناحية سرياقوس، وحفر الخليج الناصري خارج القاهرة حتى أوصله بسرياقس وعمره بالقناطر. وشيد الجسور ومد الترع وأحيا الأراضي في كل أنحاء مصر، وجدد نحو ثلاثين جامع قديم منها الجامع الناصري بالقلعة وجامع المشهد النفيسي [98]. وكانت أغلب عمائره من الحجارة لأنه كان يخشى عليها من الحريق [99]. في عهد الملك الناصر بلغت دولة المماليك البحرية أوج قوتها داخلياً وذروة عظمتها دولياً، ونعمت مصر فيه بالهدوء والاستقرار [100]. وفاته في يوم العيد عام 741 هـ أحس الناصر بالمرض ولكنه تحامل على نفسه وخرج لصلاة العيد وطلب من قاضي القضاة " عز الدين بن جماعة " أن يوجز في خطبته. ثم صلى وغادر المسجد إلى القلعة قبل أنتهاء الخطبة. وفي اليوم التالي طلب ابنه " أبا بكر " وعهد إليه السلطنة من بعده وأوصاه بالأمراء وأوصى الأمراء به، وحلف الأمراء والخاصكية. وبعد يومين، يوم الخميس 20 ذي الحجة سنة 741 هـ، توفى الملك الناصر وهو في نحو الثامنة والخمسين بعد أن حكم البلاد ثلاث واربعون سنة وثمانية أشهر وتسعة أيام [101]، من ضمنها نحو اثنين وثلاثين سنة في فترة ولايته الثالثة، ودفن بعد العشاء مع أبيه قلاوون في القبة المنصورية بالقاهرة وحزن الناس حزناً كبيراً عليه [67][102][103][104]. ترك السلطان الناصر 14 ولداً وسبع بنات. ولي السلطنة ثمانية من أولاده من 1341 إلى 1361 م، وهم: المنصور أبو بكر، والأشرف كجك، والناصر أحمد، والصالح إسماعيل، والكامل شعبان، والمظفر حاجي، والناصر حسن، والصالح صالح. ومن أحفاده أربعة من 1361 إلى 1382 م، وهم: المنصور محمد، والأشرف شعبان، والمنصور علي، والصالح حاجي [105]. إتفق المؤرخون المسلمون على مكانة الملك الناصر، فيقول المقريزي عنه: " كان الناصر أطول ملوك زمانه عمراً وأعظمهم مهابة " [102]. ويصفه الجبرتي بأنه: " كان ملكاً عظيماً جليلا كفؤا للسلطنة ذا دهاء محباً للعدل والعمارة، وطابت مدته وشاع ذكره وطار صيته في الأفاق وهابته الأسود وخطب له في بلاد بعيدة " [67]. ويقول ابن إياس عنه: " لم يل من أبناء الملوك قاطبة مُلك مصر أعظم من الملك الناصر محمد" [106]. بعض أثاره ومنشآته المدرسة الناصرية - القاهرة: بدأ انشائها في عهد السلطان العادل كتبغا بجوار القبة المنصورية، وأكملها الناصر محمد واضاف مئذنتها في عام 703 هـ / 1303 في فترة حكمه الثانية. كانت من أجمل مباني القاهرة، وكانت بها خزانة كتب جليلة. بسبب التاريخ المنحوت عليها والذي يشير إلى عهد العادل كتبغا، يبدو أن الناصر وضع اسمه محل اسم العادل كتبغا. وجهتها تضم بوابة من الرخام الأبيض البديع على الطراز القوطي، لأن البوابة قام الأمير سنجر الشجاعي بنقلها إلى القاهرة من إحدى كنائس عكا بعد أن فتحها الأشرف خليل (1291). محراب المدرسة له ملامح هندسية مغولية. كانت المذاهب الأربعة تدرس في المدرسة. نقل الناصر جثمان أمه إليها ولكن الناصر محمد لم يدفن فيها. قائمة حتى الآن في شارع بين القصرين. خانقاه سرياقوس - شمال القاهرة: تعرف أيضاً بخانقاه الصرفية. بدأ الناصر في تشييدها في عام 723 هـ / 1323 م وافتتحها في عام 725 هـ / 1325 م في فترة حكمه الثالثة كمنتجع ومنطقة ترويحية ومركزاً للصوفية بها مائة خلوة لمائة صوفي (الناصر كان من مشجعي الصوفية). نمت المنطقة في السنوات التالية وصارت بلدة يقام بها سوق كبير كل يوم جمعة، ومنطقة ترويحية بها حدائق ومتنزهات وقصور وحمامات. قيل فيها: " سر نحو سرياقوس وانزل بفنا * أرجائها ياذا النهي والرشد. تلق محلاً للسرور والهنا * فيه مقام للتقى والذهد ". موجودة اليوم كقرية تعرف باسم " الخنكاه " ولكن غير موجودة كمنتجع. جامع الناصر محمد - القاهرة:: جامع ملكي بديع شيده الناصر بالقلعة (735 هـ / 1335 م) في فترة حكمه الثالثة، بعد إزالة المسجد الأيوبي القديم حيث كان سلاطين مصر يقيمون الصلاة. مساحته نحو (57.6 × 60 متراً). أعمدته نقلت من المعابد المصرية القديمة بالأشمونين بصعيد مصر [107]. تعد مآذنتاه من المآذن الفريدة والبديعة في القاهرة المملوكية. كان يواجهه الإيوان الكبير (718 هـ / 1318 م) والقصر الأبلق (718 هـ / 1318 م). المسجد لايزال قائماً جوار مسجد محمد علي بقلعة القاهرة [108]. الخليج الناصري: قناة حفرت في سنة 1326م لري المنطقة المحيطة بالقناة، ولنقل الاحتياجات والبضائع إلى سرياقوس. القصر الأبلق - القاهرة: شيد في 713 هـ، كان يشرف علي الميدان الكبير، كانت واجهته مكونة من أشرطة حجرية عريضة متوازية ذات لون أسود أو أصفر ولهذا سمى بالأبلق. - غير موجود الآن. الإيوان الكبير - القاهرة: عرف أيضاً بالإيوان الأشرفي، كان قد بناه والده المنصور وجدده أخوه الأشرف خليل. فقام الناصر بتجديده، وأنشأ به قبة عظيمة، ونصب في صدره التخت السلطاني وكان مصنوعاً من العاج والأبنوس. كان موقع الإيوان حيث يقوم الآن مسجد محمد علي في قلعة القاهرة. الميدان الناصري - القاهرة: كان موضعاً قديماً غامراً بمياه النيل بين مصر والقاهرة، حوله الناصر إلى ميدان وغرس فيه الأشجار وافتتحه في سنة 718 هـ / 1318 م في فترة حكمه الثالثة. كانت تقام به عروض الخيل بالأزياء الفاخرة (كان الناصر شغفاً بتربية الخيول). موقعه الآن حي جاردن سيتي بالقاهرة. خليج الإسكندرية: أعاد الناصر حفر خليج الإسكندرية، وكانت الرمال قد طمرته وتعطلت الملاحة به، أدت إعادة حفر الخليج إلى نمو النشاط التجاري بالإسكندرية وازدياد العمران بها، بالإضافة إلى نمو الزراعة على ضفتي الخليج بينها وبين النيل [73][109].[110][111][112]. رنكاته وعملاته رنكات: من ضمنها الصقر، الوردة، البقجة (رنك خاص بـ " الجمدار " أي حامل الملابس وربما كانت علامة سلطانية خاصة بدار سك العملة. فترة الحكم الأولى: غير معروف. فترة الحكم الثانية: نقشت الأسماء والألقاب التالية على عملاته: " السلطان الملك الناصر ناصر ناصر الدنيا والدين ". كما نقش لقب والده قلاوون: " الملك المنصور ". فترة الحكم الثالثة: أهم ما يلاحظ على نقود السلطان الناصر في فترة ولايته الثالثة ظهور تضرعين هما: " عز نصره " و" خلد ملكه وسلطانه ". كما ظهر لأول مرة لقب جديد وهو: " السلطان الأعظم الملك ". الأسماء والألقاب: " السلطان الملك الناصر ناصر الدنيا والدين "، " السلطان الملك "، " السلطان الأعظم الملك "، " السلطان الملك ناصر الدنيا والدين قسيم أمير المؤمنين "، " الملك "، " ناصر الدين ". وأمير المؤمنين هو الخليفة العباسي المقيم بالقاهرة. كما نقش اسم والده قلاوون كالتالي: " الملك المنصور "، " الملك المنصور الصالحي "، " أمير المؤمنين "، " الملك المنصور سيف الدين "، ولقب " سيف الدين " يعد فريداً حيث كانت العادة أن يطلق اللقب المضاف إلى " الدنيا " أو " الدين " على السلطان القائم وليس المتوفي [113]. مصطلحات مملوكية وردت في المقال: استادار: المشرف على أمر البيوت السلطانية كلها من المطبخ ومخزن الشراب (الشراب خاناة) والحاشية والغلمان وكان يخدم السلطان في أوقات سفره، وهو المتكفل الأول بنفقات وكساوى السلطان وهو المسئول عن الجاشنيكيرية (ذواقى الطعام السلطانى) وان كان كبيرهم يتساوى معه في مرتبة الإمارة. أمير سلاح: رئيس السلحدارية (المشرفون على أسلحة السلطان) وكان يتولى حمل سلاح السلطان، وهو المسئول عن مخازن الأسلحة (السلاح خاناة) ومايدخلها وما تحتويه وما يخرج منها. أمير جاندار: مقدم البريد للسلطان. وكان إذا أراد السلطان تقرير أحد من الأمراء على شيء أو قتله بذنب كان ذلك يحدث على يد الأمير جاندار. وكان هو المسئول عن الزلاخاناه (أرفع السجون قدراُ. كان لا يبقى فيه السجين مدة طويلة فاما أن يقتل أو يطلق سراحه). وهو الذي كان يدير الزفة حول السلطان في سفره صباحاً ومساءً. الدهليز السلطاني: خيمة السلطان التي كان يقيم فيها وقت أسفاره وحروبه. نائب السلطنة: نائب السلطان وكان من ألقابه " كافل الممالك الشريفة الإسلامية الأمير الأمرى" مما يوضح سمو منصبه. نائب: أمير ينصبه السلطان نائبا عنه في مدينة أو منطقة. كنائب الكرك أو نائب الشوبك. وهو ليس نائب السلطنة الذي كان يقيم بالقاهرة. أستاذ: ولى نعمة المملوك وهو سلطانه أو أميره. انظر أيضا مدرسة الناصر محمد بن قلاوون المماليك بيبرس الجاشنكير مراجع وملحوظات المصادر والمراجع ابن إياس: بدائع الزهور في وقائع الدهور, تحقيق محمد مصطفى، الهيئة المصرية العامة للكتاب، القاهرة 1982 ابن إياس: بدائع الزهور في وقائع الدهور, مدحت الجيار (دكتور), الهيئة المصرية العامة للكتاب, القاهرة 2007. ابن بطوطة: رحلة ابن بطوطة المسماة تحفة النظار في غرائب الأمصار وعجائب الأسفار، دار الكتب العلمية، بيروت 1992. ابن تغرى: النجوم الزاهرة في ملوك مصر والقاهرة, الحياة المصرية، القاهرة 1968. أبو الفداء: المختصر في أخبار البشر، القاهرة 1325 هـ. جاستون فييت: القاهرة مدينة الفن والتجارة، ترجمة د. مصطفى العبادي، عين للدراسات والبحوث الإنسانية والاجتماعية، القاهرة 2008 جمال الدين الشيال (أستاذ التاريخ الإسلامي): تاريخ مصر الإسلامية, دار المعارف، القاهرة 1966. عبد الله بن أيبك الدواداري: كنز الدرر وجامع الغرر، المعهد الألماني للأثار الإسلامية، القاهرة 1971. عبد الرحمن الجبرتي: تاريخ عجائب الأثار في التراجم والأخبار، دار الجيل، بيروت. حمدى السعداوى: صراع الحضارات - المماليك، المركز العربي للنشر، الإسكندرية علاء طه رزق (دكتور): دراسات في تاريخ عصر سلاطين المماليك، عين للدراسات والبحوث الإنسانية والاجتماعية، القاهرة 2008. المقريزى: السلوك لمعرفة دول الملوك، دار الكتب, القاهرة 1996. المقريزى: المواعظ والاعتبار بذكر الخطط والأثار, مطبعة الأدب, القاهرة 1968. قاسم عبده قاسم (دكتور): عصر سلاطين المماليك - التاريخ السياسى والاجتماعى, عين للدراسات الإنسانية والاجتماعية, القاهرة 2007. القلقشندي: صبح الأعشى في صناعة الإنشا، دار الفكر، بيروت. شفيق مهدى (دكتور): مماليك مصر والشام, الدار العربية للموسوعات, بيروت 2008. بسام العسلي: الظاهر بيبرس ونهاية الحروب الصليبية القديمة، دار النفائس، بيروت 1981 مصادر غير عربية Amitai-Preiss, Reuven, Mongols and Mamluks: The Mamluk-Ilkhanid War, 1260-1281، Cambridge University Press 2004 ISBN 0-521-52290-0 Demurger, A, The Last Templar: The Tragedy of Jacques de Molay, Profile Books Limited 2005 Doris Behrens, Cairo of the Mamluks, I.B. Tauris, London, New York 2007 ISBN 978-1-84511-549-4 Kurkjian, Vahan M، A story of Armenia, Armenian General Benevolent Union of America 1958 Rieley-Smith,Jonathan, The Oxford Illustrated history of The crusades,Oxford University Press 2001 ISBN 0-19-285428-3 The Flower of Histories of the East: compiled by Het'um the Armenian of the Praemonstratensian Order, translated by Glenn Burger، Toronto 1988 |- |Precededby {{{before}}} |- |Precededby {{{before}}} |- |Precededby {{{before}}} تصنيف:أشاعرة تصنيف:أشخاص من أصل مغولي تصنيف:أشخاص من أصل طوراني تصنيف:أشخاص من القاهرة تصنيف:حكام أطفال في العصور الوسطى تصنيف:حكام ترك تصنيف:حكام خلعوا أثناء الطفولة تصنيف:مسلمون عاصروا الحروب الصليبية تصنيف:مماليك بحرية تصنيف:مواليد 1285 تصنيف:مواليد في القاهرة تصنيف:وفيات 1341 تصنيف:وفيات 741 هـ تصنيف:وفيات في القاهرة
https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D9%84%D9%86%D8%A7%D8%B5%D8%B1%20%D9%86%D8%A7%D8%B5%D8%B1%20%D8%A7%D9%84%D8%AF%D9%8A%D9%86%20%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF%20%D8%A8%D9%86%20%D9%82%D9%84%D8%A7%D9%88%D9%88%D9%86
{ "plaintext_start_byte": [ 1, 1024, 2187, 3889, 4539, 6230, 7212, 8808, 12752, 13921, 15950, 17077, 18798, 20469, 21746, 22784, 24069, 25283, 27381, 29439, 32403, 34156, 36567, 37502, 38676, 39299, 40909, 41776, 43110, 43651, 43946, 46056, 47427, 48534, 49629, 50324, 52734, 53284, 55520, 59073, 63320, 64811, 66071, 67792, 69084, 71400, 74230, 75553, 77672, 79239, 80702, 84492, 85065, 88827, 89434, 91664, 92315, 92974, 95142, 97085, 98274, 98702, 100141, 102152, 103455, 104140, 106916, 108011, 108195, 108508, 115608, 115959, 118910, 120375, 120920, 121713, 124732, 125549, 125951, 126129, 126464, 128886, 132162, 132929, 133655 ], "plaintext_end_byte": [ 1023, 2186, 3888, 4483, 6229, 7211, 8807, 12751, 13900, 15949, 17076, 18748, 20468, 21745, 22783, 24068, 25282, 27320, 29438, 32359, 34100, 36530, 37501, 38675, 39298, 40908, 41775, 43109, 43650, 43911, 46055, 47426, 48533, 49628, 50323, 52672, 53282, 55482, 59035, 63270, 64677, 66002, 67757, 69034, 71344, 74122, 75488, 77607, 79135, 80628, 84377, 85012, 88756, 89433, 91581, 92250, 92973, 95103, 97029, 98254, 98502, 100036, 102151, 103350, 104139, 106798, 108010, 108157, 108507, 115567, 115958, 118890, 120273, 120891, 121690, 124731, 125548, 125950, 126128, 126449, 128859, 132090, 132880, 133652, 135907 ] }
เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี เสียชีวิตด้วยสาเหตุใด?
สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี
thai
{ "passage_answer_candidate_index": [ 22 ], "minimal_answers_start_byte": [ 36908 ], "minimal_answers_end_byte": [ 36977 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
พลเอกหญิง พลเรือเอกหญิง พลอากาศเอกหญิง สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี (24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2468 - 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2554) เป็นพระราชธิดาเพียงพระองค์เดียวในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวกับพระนางเจ้าสุวัทนา พระวรราชเทวี ประสูติ ณ พระที่นั่งเทพสถานพิลาส ในหมู่พระมหามณเฑียร พระบรมมหาราชวัง ก่อนที่สมเด็จพระบรมชนกนาถจะเสด็จสวรรคตในวันต่อมา พระนาม เพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี นั้น พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวพระราชทานให้ในพระราชพิธีสมโภชเดือนและขึ้นพระอู่ โดยมีคำนำหน้าพระนามเป็นสมเด็จพระเจ้าภาติกาเธอ (ลูกสาวของพี่ชาย) ในรัชกาลที่ 7 และเป็นพระภคินี (ลูกพี่ลูกน้อง) ในพระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาอานันทมหิดล พระอัฐมรามาธิบดินทร และพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช และโดยพระชนมายุพระองค์จึงเคยเป็นพระกุลเชษฐ์ในพระบรมราชจักรีวงศ์ หลังจากเสด็จนิวัตประเทศไทยเป็นการถาวร พระองค์ทรงปฏิบัติพระกรณียกิจเพื่อแบ่งเบาพระราชภาระในพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชอยู่เป็นนิจ จนกระทั่งสมเด็จพระเจ้าลูกยาเธอและสมเด็จพระเจ้าลูกเธอในรัชกาลที่ 9 ทรงเจริญพระวัยและทรงสามารถแบ่งเบาพระราชกรณียกิจได้ กอปรกับพระองค์มีพระชนมายุสูงขึ้นจึงเสด็จออกทรงเยี่ยมราษฎรในถิ่นทุรกันดารน้อยลง นอกจากนี้ พระองค์ทรงรับสถาบันและองค์กรต่างๆ ทั้งในส่วนที่สืบสานจากพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว สมเด็จพระศรีพัชรินทราบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง พระนางเจ้าสุวัทนา พระวรราชเทวี และโดยส่วนพระองค์เองไว้ในพระอุปถัมภ์มากกว่า 30 แห่ง สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี สิ้นพระชนม์ด้วยพระอาการติดเชื้อในกระแสพระโลหิต เมื่อวันที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2554 เวลา 16.37 นาฬิกา ณ ตึก 84 ปี โรงพยาบาลศิริราช สิริพระชนมายุ 85 พรรษา 8 เดือน 3 วัน[1][2] พระประวัติ ประสูติ สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี ประสูติเมื่อวันอังคารที่ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2468 เวลา 12 นาฬิกา 52 นาที ณ พระที่นั่งเทพสถานพิลาส ในหมู่พระมหามณเฑียร ภายในพระบรมมหาราชวัง พระองค์เป็นพระราชธิดาพระองค์เดียวในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวที่ประสูติแต่พระนางเจ้าสุวัทนา พระวรราชเทวี โดยประสูติก่อนการเสด็จสวรรคตของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวเพียงวันเดียว นอกจากนี้ เมื่อนับพระญาติทางฝ่ายพระมารดานั้น พระองค์นับเป็นพระญาติชั้นที่ 3 ของพระบาทสมเด็จพระนโรดม สีหนุ อดีตพระมหากษัตริย์แห่งกัมพูชา และเป็นพระญาติชั้นที่ 4 กับพระบาทสมเด็จพระบรมนาถนโรดมสีหมุนี[3][4] ก่อนการมีพระประสูติกาลนั้น พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวได้สถาปนานางสาวสุวัทนา อภัยวงศ์ ขึ้นเป็นเจ้าจอมสุวัทนา[5] และมีการสถาปนาเจ้าจอมสุวัทนาขึ้นเป็นเจ้านายในราชวงศ์จักรี มีพระอิสริยยศที่ พระนางเจ้าสุวัทนา พระวรราชเทวี ในเดือนตุลาคมปีเดียวกันนั้นเอง ทั้งนี้เพื่อ "...ผดุงพระราชอิศริยยศแห่งพระกุมารที่จะมีพระประสูติการในเบื้องหน้า"[6] พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงพระปีติโสมนัสอย่างพ้นประมาณ ทรงเฝ้ารอพระประสูติการของพระหน่อพระองค์แรกอย่างจดจ่อ ด้วยทรงคาดหวังว่าจะประสูติเป็นพระราชโอรส ซึ่งพระนางเจ้าสุวัทนา พระวรราชเทวี ได้มีพระดำรัสเกี่ยวกับเรื่องนี้ความว่า "...เมื่อฉันตั้งครรภ์เจ้าฟ้า ล้นเกล้าฯ ก็ทรงโสมนัส ทรงคาดคิดว่าจะได้เป็นชาย ได้ราชสมบัติสืบต่อจากพระองค์ เมื่อยังมีพระอนามัยดีอยู่ ก็มีรับสั่งอย่างสนิทเสน่หาทรงกะแผนการชื่นชมต่อพระเจ้าลูกยาเธอที่จะเกิดใหม่..."[7] ทั้งยังทรงพระราชนิพนธ์บทกล่อมบรรทมสำหรับสมโภชเดือนพระราชกุมารประกอบทำนองปลาทองไว้ล่วงหน้าอีกด้วย [note 1] แต่แล้วเมื่อใกล้มีพระประสูติกาล ความชื่นบานทั้งหลายกลับกลายเป็นความกังวล เมื่อพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงพระประชวรหนักด้วยโรคพระอันตะ มีพระอาการรุนแรงขึ้นอย่างมิคาดฝัน ในยามนั้น พระองค์ประทับ ณ พระที่นั่งจักรพรรดิพิมาน ภายในพระบรมมหาราชวัง จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้พระนางเจ้าสุวัทนา พระวรราชเทวี ประทับ ณ พระที่นั่งเทพสถานพิลาส ซึ่งติดกับพระที่นั่งจักรพรรดิพิมาน เพื่อทรงรอฟังข่าวพระประสูติการอย่างใกล้ชิด จนกระทั่ง พระนางเจ้าสุวัทนา พระวรราชเทวี มีพระประสูติการเจ้าฟ้าหญิงในวันที่ 24 พฤศจิกายน จากนั้นในเวลาบ่าย เจ้าพระยารามราฆพ (หม่อมหลวงเฟื้อ พึ่งบุญ) ได้เข้าเฝ้าฯ กราบบังคมทูลพระกรุณาว่า พระนางเจ้าสุวัทนา พระวรราชเทวี ประสูติ “สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ” เมื่อความทราบฝ่าละอองธุลีพระบาทแล้ว มีพระราชดำรัสว่า “ก็ดีเหมือนกัน”[8] จนรุ่งขึ้นในวันพุธที่ 25 พฤศจิกายน เจ้าพระยารามราฆพ เชิญเสด็จสมเด็จพระเจ้าลูกเธอพระองค์น้อยไปเฝ้าฯ สมเด็จพระบรมชนกนาถ ซึ่งกำลังทรงพระประชวรหนักบนพระแท่น เมื่อทอดพระเนตรแล้ว ทรงพยายามยกพระหัตถ์ขึ้นสัมผัสพระราชธิดา แต่ก็ทรงอ่อนพระกำลังมากจนไม่สามารถจะทรงยกพระหัตถ์ได้เนื่องจากขณะนั้นมีพระอาการประชวรอยู่ในขั้นวิกฤต เจ้าพระยารามราฆพจึงเชิญพระหัตถ์ขึ้นสัมผัสพระราชธิดา เมื่อจะเชิญเสด็จพระราชกุมารีกลับ พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวก็ทรงโบกพระหัตถ์แสดงพระราชประสงค์จะทอดพระเนตรพระราชธิดาอีกครั้ง จึงเสด็จสมเด็จพระเจ้าลูกเธอมาเฝ้าฯ เป็นครั้งที่สอง และเป็นครั้งสุดท้ายแห่งพระชนมชีพจนกลางดึกคืนนั้นเองก็เสด็จสวรรคต[8] พระนม (แม่นม) ของสมเด็จเจ้าฟ้าพระราชธิดาในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 6 คือ คุณบุปผา พนมวัน ณ อยุธยา ซึ่งเป็นพระนมโดยตำแหน่ง เพราะสมเด็จเจ้าฟ้าพระราชธิดาในรัชกาลที่ 6 เสวยพระกษิรธาราจากพระชนนี มีคณะพยาบาลจากโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ สภากาชาดไทย ถวายอภิบาลในเบื้องต้น จากนั้นจึงมีคณะพระอภิบาลจำนวน 12 คน ซึ่งเป็นอดีตคุณพนักงานในรัชกาลที่ 6 โดยผลัดเปลี่ยนกันเฝ้าอภิบาลจนทรงเจริญพระวัยพอสมควร พระนาม พระนามของสมเด็จเจ้าฟ้าพระราชธิดาในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 6 นั้นได้รับพระราชทานจากพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว ในการพระราชพิธีสมโภชเดือนและขึ้นพระอู่ เมื่อวันที่ 30 ธันวาคม พ.ศ. 2468[9] และมีคำนำพระนามว่า สมเด็จพระเจ้าภาติกาเธอ (ภาติกา หมายถึง หลานสาวที่เป็นลูกสาวของพี่ชาย) โดยก่อนหน้านี้มีการสมโภชได้มีการคิดพระนามไว้ 3 พระนาม ได้แก่ 1. สมเด็จเจ้าฟ้าเพชรรัตนราชอรสา สิริโสภาพัณณวดี 2. สมเด็จเจ้าฟ้าเพชรรัตนจุฬิน สิริโสภิณพัณณวดี 3. สมเด็จเจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี[10] ท้ายที่สุด พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวก็ทรงเลือกพระนามสุดท้ายพระราชทาน[8] โดยพระนาม แปลว่า เจ้าฟ้าพระราชธิดาผู้มีพระชาติกำเนิดเป็นศรีดั่งดวงแก้ว เป็นพัชรแห่งมหาวชิราวุธ มีพระฉวีพรรณสิริโฉมงามพร้อม[11] ในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2477 พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงสละราชสมบัติ พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาอานันทมหิดล พระอัฐมรามาธิบดินทร ได้เสด็จผ่านพิภพขึ้นสืบสนองพระองค์ คณะผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ในพระปรมาภิไธยสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้มีประกาศเปลี่ยนคำนำพระนามสมเด็จพระเจ้าภาติกาเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี ผู้เป็นพระขนิษฐภคินีในสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เป็น สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ[12] จากนั้นในปี พ.ศ. 2489 เมื่อพระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาอานันทมหิดล พระอัฐมรามาธิบดินทร เสด็จสวรรคต พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช เสด็จขึ้นเถลิงถวัลยราชสมบัติสืบแทน ก็ยังทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้คงคำนำพระนามของสมเด็จเจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดาฯ ที่ สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ ดังเดิม เนื่องจากคำว่า "ภคินี" หมายถึง ลูกพี่ลูกน้องหญิง[13] เนื่องจากสังคมไทยจะพิจารณาจากความเป็น "ลูกผู้พี่" และ "ลูกผู้น้อง"[14] จึงทรงพระนามตามพระฐานันดรศักดิ์แห่งพระราชวงศ์ดังปรากฏในปัจจุบันว่า สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี ส่วนพระนามในภาษาอังกฤษตามทางราชการใช้ว่า "Her Royal Highness Princess Bejaratana"[15] เมื่อทรงพระเยาว์ หลังจากประสูติแล้วไม่นาน สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอฯ และพระนางเจ้าสุวัทนา พระวรราชเทวี ทรงย้ายไปประทับ ณ ตำหนักพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมขุนสุพรรณภาควดี ในพระบรมมหาราชวัง เมื่อทรงเจริญวัยขึ้น พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงเป็นห่วงว่าสมเด็จพระเจ้าภาติกาเธอฯ จะไม่มีสถานที่ทรงวิ่งเล่นเพราะในพระบรมมหาราชวังมีบริเวณคับแคบ จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ย้ายออกมาประทับ ณ พระตำหนักสวนหงษ์ พระราชวังดุสิต ตามพระประสงค์ของสมเด็จพระศรีสวรินทิราบรมราชเทวี พระพันวัสสามาตุจฉาเจ้า[16] ซึ่งเป็นที่กว้างขวางร่มรื่นแวดล้อมด้วยต้นไม้น้อยใหญ่เหมาะแก่การสำราญพระอิริยาบถของสมเด็จพระเจ้าภคินีเธอฯ ขณะสมเด็จพระเจ้าภคินีเธอฯ ยังทรงพระเยาว์ สมเด็จพระศรีสวรินทิราบรมราชเทวี พระพันวัสสามาตุจฉาเจ้า ทรงพระเมตตาเอาพระราชหฤทัยใส่ดูแลทั้งด้านพระอนามัยและความเป็นอยู่มาโดยตลอด ด้วยเมื่อพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงพระประชวรหนักอยู่นั้น ได้มีพระราชดำรัสกับสมเด็จพระพันวัสสามาตุจฉาเจ้าว่า “ขอฝากลูกด้วย” ต่อมา สมเด็จพระพันวัสสามาตุจฉาเจ้ายังได้มีพระราชกระแสถึงเรื่องนี้ไว้ว่า “เจ้าฟ้านี่ ฉันตายก็นอนตาไม่หลับ พระมงกุฎฝากฝังเอาไว้”[8] ระหว่างทรงพระเยาว์ มีเหตุการณ์ผันผวนทางการเมืองหลายครั้ง เช่น การปฏิวัติสยาม พ.ศ. 2475 และกบฏบวรเดช ทำให้ต้องทรงย้ายที่ประทับอยู่ตลอดเวลา เช่น ตำหนักพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมขุนสุพรรณภาควดี ในพระบรมมหาราชวัง, พระตำหนักสวนหงส์ พระราชวังดุสิต, ตำหนักเขาน้อย จังหวัดสงขลา, พระตำหนักสมเด็จพระปิตุจฉาเจ้าสุขุมาลมารศรี พระอัครราชเทวี ในสวนสุนันทา และพระตำหนักเขียว วังสระปทุม จนกระทั่งพระนางเจ้าสุวัทนา พระวรราชเทวี โปรดให้สร้างตำหนักใหม่ขึ้นเป็นส่วนพระองค์บนที่ดินหัวมุมถนนราชสีมาตัดกับถนนสุโขทัยซึ่งเป็นที่ดินพระราชทานจากพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวตั้งแต่คราวอภิเษกสมรส[16] ตำหนักแห่งนี้พระราชทานนามว่า พระตำหนักสวนรื่นฤดี มีนายหมิว อภัยวงศ์เป็นสถาปนิก และพลโท พระยาศัลวิธานนิเทศ (แอบ รักตะประจิต) เป็นวิศวกร (ต่อมาได้ทรงขายให้แก่ทางราชการขณะเสด็จไปประทับ ณ ประเทศอังกฤษ และปัจจุบันเป็นส่วนราชการของกองทัพบก) สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอฯ ได้ทรงพระอักษรเบื้องต้นโดยพระอาจารย์จากโรงเรียนราชินี เช่น หม่อมเจ้าหญิงพิจิตรจิราภา เทวกุล, หม่อมเจ้าหญิงเสมอภาค โสณกุล และครูพิศ ภูมิรัตน เป็นต้น จากนั้น ได้เสด็จไปทรงศึกษา ณ โรงเรียนราชินี เมื่อวันที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2476[17] (หมายเลขประจำพระองค์ 1847) โดยได้รับการดูแลอย่างใกล้ชิดจากทั้งอาจารย์และผู้ปกครอง พระองค์มีพระสหายสนิทในขณะนั้นคือ หม่อมราชวงศ์กอบศรี เกษมสันต์, โรสลิน เศวตศิลา และงามเฉิด อนิรุทธเทวา[17] ต่อมาพระองค์ได้ลาออกจากโรงเรียนราชินีในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2478 ขณะทรงพระอักษรในชั้นประถมศึกษาปีที่ 4[17] เพื่อทรงพระอักษรต่อ ณ สวนรื่นฤดี โดยพระนางเจ้าสุวัทนา พระวรราชเทวี ทรงจ้างมิสซิสเดวีส์ อดีตครูโรงเรียนวัฒนาวิทยาลัยมาถวายพระอักษรวิชาภาษาอังกฤษและวิชาการคำนวณ[17] ยังได้นำเด็ก ๆ ชาวต่างชาติมาร่วมกิจกรรมสนทนาภาษาอังกฤษ ว่ายน้ำและดื่มน้ำชาร่วมกับพระองค์เพื่อให้ทรงคุ้นเคยกับชาวต่างชาติและฝึกการรับสั่งภาษาอังกฤษด้วย[17] นอกจากนั้นยังได้ทรงศึกษากับพระอาจารย์ไทยเป็นการส่วนพระองค์ที่พระตำหนัก โดยมีหม่อมเจ้าหญิงเสมอภาค โสณกุล ถวายพระอักษรวิชาวรรณคดีไทยและพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ตลอดจนขนบธรรมเนียมประเพณีต่าง ๆ โดยมีการถวายพระอักษรตามหลักสูตรของกระทรวงศึกษาธิการอย่างเคร่งครัด[17] ประทับ ณ ประเทศอังกฤษ ต่อมาใน พ.ศ. 2480 พระนางเจ้าสุวัทนา พระวรราชเทวี พระชนนีทรงเห็นว่าพระพลานมัยของพระธิดาไม่สู้สมบูรณ์นักจึงนำพระธิดาไปทรงพระอักษรและประทับรักษาพระอนามัย ณ ประเทศอังกฤษ ซึ่งในขณะนั้นพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 7 เสด็จไปประทับอยู่ก่อนการสละราชสมบัติแล้ว[18] พระองค์ทรงย้ายที่ประทับหลายแห่งตามลำดับ กล่าวคือ ตำหนักแฟร์ฮิลล์ เมืองแคมเบอร์เลย์ มณฑลเซอร์เรย์, ตำหนักหลุยส์เครสเซนต์ เมืองไบรตัน มณฑลซัสเซค และตำหนักไดก์โรด (บ้านรื่นฤดี) เมืองไบรตัน มณฑลซัสเซค[18] ทั้งสองพระองค์ต้องประสบความยากลำบากนานัปการอันเนื่องมาจากเศรษฐกิจที่ฝืดเคืองในช่วงภาวะสงครามจึงทรงประหยัดค่าใช้จ่ายต่างๆ ซึ่งรวมไปถึงการทำงานบ้านเองเพื่อลดค่าใช้จ่ายในการจ้างข้าหลวงชาวต่างประเทศ[18] โดยผู้ที่รับใช้ภายในพระตำหนักจะเป็นสตรีทั้งหมด[18] สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอฯ ทรงศึกษาวิชาภาษาอังกฤษ, ภาษาฝรั่งเศส และเปียโนกับพระอาจารย์ชาวต่างประเทศ ครั้นในช่วงเสด็จลี้ภัยสงครามโลกครั้งที่สอง ปี พ.ศ. 2473 พระองค์เสด็จไปทรงศึกษาในโรงเรียนประจำสตรีชื่อโรงเรียนเซเครดฮาร์ต แคว้นเวลส์[17] ส่วนพระมารดาทางสถานทูตได้จัดให้ทรงพำนักในโรงแรมอิมพีเรียลในเมืองแลนดัดโน (English: Landudno) ทั้งนี้ตลอดระยะเวลากว่า 20 ปีที่พระองค์ประทับ ณ ประเทศอังกฤษ พระองค์และพระชนนีมีพระกรุณาต่อชาวไทยในประเทศอังกฤษ โดยโปรดให้เข้าเฝ้าและจัดประทานเลี้ยงให้อยู่เสมอ[18] และพระราชทานพระกรุณาแก่กิจการต่างๆ ของชาวไทยอยู่เสมอ ทรงร่วมงานของสามัคคีสมาคม ในพระบรมราชูปถัมภ์ ซึ่งเป็นสมาคมนักเรียนไทยในสหราชอาณาจักรเป็นประจำ นอกจากนี้ในระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง พระองค์ยังทรงอุทิศพระองค์ช่วยเหลือกิจการสภากาชาดอังกฤษ ประทานแก่ทหารและผู้ประสบภัยสงครามด้วยการเสด็จไปทรงบำเพ็ญประโยชน์ เช่น ม้วนผ้าพันแผล จัดยา และเวชภัณฑ์ สภากาชาดอังกฤษจึงได้ถวายเกียรติบัตรประกาศพระกรุณา[18] และในขณะที่พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวยังมีพระชนมชีพหลังการสละราชสมบัติแล้ว พระองค์และพระชนนีได้เข้าเฝ้าทูลละอองธุลีพระบาทอยู่เสมอ นิวัตประเทศไทย เสด็จกลับประเทศไทยเป็นการชั่วคราวเมื่อปี พ.ศ. 2500 ทรงพระกรุณาโปรดให้สร้างวังในซอยสุขุมวิท 38 (ซอยสันติสุข) โดยมีพลเรือตรีสมภพ ภิรมย์ ศิลปินแห่งชาติ เป็นสถาปนิก แล้วเสด็จไปประเทศอังกฤษอีกในปี พ.ศ. 2501 เพื่อทรงเตรียมพระองค์เสด็จกลับประเทศไทยเป็นการถาวร จากนั้นจึงได้เสด็จนิวัตประเทศไทยเป็นการถาวรในปี พ.ศ. 2502 ประทับ ณ วังแห่งใหม่ จึงได้ขนานนามวังดังกล่าวว่า วังรื่นฤดี เมื่อวันที่ 4 พฤษภาคม พ.ศ. 2503[18] ซึ่งตั้งอยู่เลขที่ 69 ซอยสุขุมวิท 38 กรุงเทพมหานคร และพระองค์ได้ประทับอยู่ตราบกระทั่งสิ้นพระชนม์[19] ส่วนในช่วงฤดูร้อนพระองค์จะเสด็จแปรที่ประทับไปยังตำหนักพัชราลัย ถนนเพชรเกษม อำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ พระชนนีสิ้นพระชนม์ หลังการสิ้นพระชนม์ของพระนางเจ้าสุวัทนา พระวรราชเทวี เมื่อ พ.ศ. 2528 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว โปรดเกล้าฯ ให้องคมนตรีผลัดเปลี่ยนกันอัญเชิญดอกไม้และผลไม้ และสังเกตพระอนามัยของพระองค์เป็นประจำทุก 2 สัปดาห์ มีการจัดตำรวจคอยอารักขาตลอดเวลา และโปรดฯให้ห้องเครื่องสวนจิตรลดาจัดเครื่องเสวยมาทุกวัน[20] นอกจากนี้ยังทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้เลขาธิการพระราชวังจัดกรมวัง และสารถีมาปฏิบัติหน้าที่ประจำทั้งภายในวังที่ประทับ และจัดเจ้าหน้าที่มาตกแต่งสถานที่ และปฏิบัติในเวลาที่มีงานพิเศษ เช่น งานวันคล้ายวันประสูติ และการทรงบำเพ็ญพระกุศลอย่างสมพระเกียรติยศทุกประการ[20] ส่วนสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถเองก็โปรดเกล้าฯ ให้ท่านผู้หญิงนราวดี ชัยเฉนียน มาเฝ้าและคอยติดตามพระอนามัย และใส่ใจรายละเอียดเล็กน้อยเช่น คลุมพระบรรทมและปลอกพระเขนยที่สวยงาม รวมไปถึงการจัดดอกไม้ที่พระองค์โปรดมาไว้ที่ห้องพระบรรทม เพื่อให้ทรงชื่นพระทัย[20] สิ้นพระชนม์ เมื่อ วันพุธที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2554 สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี ได้เสด็จประทับรักษาพระอาการติดเชื้อในกระแสพระโลหิต คณะแพทย์ได้ถวายการรักษาพระอาการอย่างใกล้ชิดจนสุดความสามารถ จนกระทั่งเมื่อวันพุธที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2554 พระอาการประชวรได้ทรุดลงตามลำดับ และสิ้นพระชนม์เมื่อเวลา 16.37 นาฬิกา รวมพระชันษา 85 ปี[1][21] หลังจากนั้น พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดชมีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ ให้สำนักพระราชวังจัดการพระศพถวายพระเกียรติยศสูงสุดตามราชประเพณี มีพระราชพิธีถวายสรงน้ำพระศพ ณ พระที่นั่งพิมานรัตยา แล้วทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้เจ้าพนักงานเชิญพระศพลงสู่พระโกศ ประดิษฐานบนพระแท่นแว่นฟ้าทอง ประกอบพระลองทองใหญ่ ภายใต้เบญจปฎลเศวตฉัตร (เศวตฉัตร 5 ชั้น) ณ มุขตะวันตก พระที่นั่งดุสิตมหาปราสาท ภายในพระบรมมหาราชวัง[22] ต่อมาใน วันที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2555 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ ให้ประกาศสถาปนาพระเกียรติยศสมเด็จพระเจ้าภคินีเธอฯ โดยให้เจ้าพนักงานจัดสัปตปฎลเศวตฉัตร (เศวตฉัตร 7 ชั้น) กางกั้นพระโกศทองใหญ่ทรงพระศพ [23] นอกจากนี้ สำนักนายกรัฐมนตรียังได้มีประกาศให้สถานที่ราชการ หน่วยงานของรัฐ รัฐวิสาหกิจ และสถานศึกษาทุกแห่งลดธงครึ่งเสา กับทั้งให้ข้าราชการ ลูกจ้าง พนักงานของส่วนราชการ หน่วยงานของรัฐ และรัฐวิสาหกิจไว้ทุกข์ ทั้งนี้มีกำหนด 15 วัน ตั้งแต่วันที่ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2554 เป็นต้นไป (ยกเว้นวันที่ 12 สิงหาคม เนื่องจากเป็นวันเฉลิมพระชนมพรรษาของสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ) [24] [25]ซึ่งพระราชพิธีพระศพจะจัดให้สมพระเกียรติเช่นเดียวกับพระราชพิธีพระศพของสมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์ และพระราชทานเพลิงพระศพ เมื่อวันที่ 9 เมษายน พ.ศ. 2555[26][27] ส่วนพระสรีรางคารนั้นถูกแบ่งเป็นสองส่วน[28] ส่วนแรกได้อัญเชิญไปบรรจุในเสาวภาประดิษฐาน สุสานหลวง วัดราชบพิธสถิตมหาสีมาราม ในการนี้พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดชทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี เสด็จพระราชดำเนินแทนพระองค์ เมื่อวันที่ 12 เมษายนปีเดียวกันนั้น[29] ในวันที่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2555 พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าโสมสวลี พระวรราชาทินัดดามาตุ เสด็จไปทรงบรรจุพระสรีรางคารส่วนที่สอง ณ ใต้ฐานพระร่วงโรจนฤทธิ์ วัดพระปฐมเจดีย์ จังหวัดนครปฐม[28] โดยได้บรรจุพระสรีรางคารของสมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดีเคียงข้างพระราชสรีรางคารของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว พระบรมชนกนาถ และพระอังคารของพระนางเจ้าสุวัทนา พระวรราชเทวี พระชนนี[30] ในวันที่ 13 ธันวาคม พ.ศ. 2555 ข้าราชบริพารนำโดย พลโท ม.จ.เฉลิมศึก ยุคล ได้เชิญพระสรีรางคารส่วนสุดท้ายที่จำเริญจากเตาเผาพระศพก่อนการรื้อพระเมรุไปลอยกลางทะเลอ่าวไทย บริเวณ อ.หัวหิน จ.ประจวบคีรีขันธ์ อนึ่ง สัปตปฎลเศวตฉัตรสุมพระอัฐิได้เชิญไปถวายพระพุทธรูปปางประสูติ ในวิหารพระร่วงโรจนฤทธิ์ พระจริยวัตร ในส่วนพระจริยวัตรส่วนพระองค์นั้น ทรงแสดงความกตัญญูต่อพระบุพการี เช่น ทรงตั้งพระกระยาหารสังเวยแก่พระบรมอัฐิของพระชนกพระชนนี ทั้งเวลาเช้าและกลางวัน ครั้นเมื่อค่ำแล้วก็ทรงสวดมนต์ถวายพระราชกุศล และถวายพระราชสักการะด้วยดอกไม้ธูปเทียน ซึ่งทรงปฏิบัติมาตั้งแต่เมื่อครั้งยังทรงพระเยาว์[31] พระองค์ได้รับการปลูกฝังจากพระชนนีให้มีความกตัญญูต่อพระชนกจากพระนางเจ้าสุวัทนาฯ ดังความตอนหนึ่งที่พระองค์เคยตรัสไว้กับคุณหญิงศรีนาถ สุริยะ ขณะเข้าเฝ้าเป็นการส่วนพระองค์ ความว่า "...ฟ้าหญิงรักทูลกระหม่อมก๊ะมาก ชาติหน้าขอให้ได้เกิดเป็นลูกทูลกระหม่อมก๊ะ ขอนับถือพระพุทธศาสนา และขอให้ได้เกิดเป็นคนไทย"[31] และเมื่อพระชนนีสิ้นพระชนม์ก็ตรัสกับข้าราชบริพารว่า "...ฟ้าหญิงอยากมีอายุสัก 100 ปี จะได้อยู่ทำบุญให้แม่ก๊ะ ฟ้าหญิงทำให้แม่ก๊ะลำบากเพราะฟ้าหญิงมามาก"[32] พระองค์ทรงศรัทธาในพระบวรพุทธศาสนาเป็นอย่างยิ่ง ได้เคยเสด็จไปทรงศึกษาธรรมะกับ สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก[20] นอกจากนี้ยังมีพระอุปนิสัยทรงเคร่งครัดในการตรงต่อเวลา ทรงปฏิบัติพระกิจวัตรประจำวันเป็นเวลาและไม่ทรงปล่อยเวลาให้ผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์ ทรงประหยัดอดออมและโปรดความเรียบง่าย[20] ทั้งยังทรงนิยมและภาคภูมิพระทัยในความเป็นไทย โปรดเครื่องใช้รวมถึงฉลองพระองค์ที่ผลิตภายในประเทศ เช่น ชุดผ้าไหม, ฉลองพระบาท, กระเป๋า และพระสุคนธ์ซึ่งโปรดน้ำอบเป็นพิเศษ[31] ส่วนการใช้ภาษาไทยนั้น ก็เป็นที่ทราบกันในหมู่ข้าราชบริพารว่าไม่โปรดให้ผู้ใดกราบทูลภาษาไทยปนภาษาต่างประเทศ มีรับสั่งด้วยวาจาอันสุภาพอ่อนโยน [33] และโดยส่วนพระองค์เองก็มีรับสั่งภาษาไทยถูกต้องชัดเจนเสมอ เช่น ทีวี ให้กราบทูลว่า โทรทัศน์, แอร์ ให้กราบทูลว่า เครื่องปรับอากาศ และล็อกประตู ให้กราบทูลว่า ลงกลอนประตู เป็นต้น[31] พระองค์จะมีรับสั่งภาษาอังกฤษหรือฝรั่งเศสกับชาวต่างประเทศเท่านั้น[20] สมเด็จเจ้าฟ้าเพชรรัตนฯ มีพระจริยาวัตรที่บริสุทธิ์สะอาด ทรงได้รับการอบรมจากพระชนนี ไม่ทรงรู้จักคำหยาบคายเลยแม้แต่คำเดียว ถ้าจะทรงบริภาษผู้ใดอย่างรุนแรงจะรับสั่งว่า ซีด เท่านั้น แต่ส่วนมากเมื่อทรงกริ้วก็จะทรงสามารถระงับพระพิโรธไว้ได้ โดยทรงเคยแสดงธรรมประจำพระทัยแก่ท่านผู้หญิงดุษฎี มาลากุล ณ อยุธยา ความว่า โทสะก็เหมือนไฟในตะเกียง ถ้าแรงนักก็ค่อยๆ หรี่ลง แล้วโทสะจะดับหายไปเอง[34] พระองค์ทรงใช้จ่ายทรัพย์ส่วนพระองค์อย่างระมัดระวัง โดยเฉพาะค่าไฟฟ้า ไม่โปรดให้ผู้ใดเปิดไฟไว้ล่วงหน้า และเมื่อเสด็จออกก็ปิดไฟด้วยพระองค์เอง[31] เมื่อครั้งที่พระองค์ยังมีสุขภาพเอื้ออำนวย ได้มีการบันทึกรายรับรายจ่ายส่วนพระองค์ไว้อย่างรอบคอบ[31] พระองค์โปรดการถักนิตติ้งมากที่สุด เมื่อครั้งที่ยังมีพระพลานามัยเอื้ออำนวย พระองค์ทรงถักไหมพรมพระราชทานแก่ข้าราชบริพาร และผ้าพันคอพระราชทานแก่ทหารและตำรวจที่ประจำการแถบภาคเหนือที่ต้องรักษาการท่ามกลางความหนาวเย็น[33] พระองค์โปรดการเล่นเปียโน สามารถเล่นเพลงที่สดับนั้นได้โดยไม่ต้องพึ่งตัวโน้ต[33] โปรดการจัดดอกไม้และการจัดสวน ตั้งแต่ประทับในอังกฤษ[33] และยังทรงมีอัจฉริยภาพในเรื่องความทรงจำและการคำนวณที่แม่นยำ เวลามีผู้เข้าเฝ้าจะรับสั่งถามถึงวันเดือนปีเกิดแล้วจะทรงบอกได้ว่า ตรงกับวันอะไร แต่เมื่อมีพระชันษาสูงได้มีผู้เข้าเฝ้าถามถึงการจำชื่อและวันเดือนปีเกิดที่เคยโปรดได้ไหม พระองค์จึงรับสั่งว่า "สมองฟ้าหญิงแก่แล้ว ทำ (คิดเลข) ไม่ได้แล้ว"[33] แต่กระนั้นพระองค์ก็ทรงใฝ่รู้อยู่เสมอ มีรับสั่งกับคุณหญิงศรีนาถ สุริยะ พระอาจารย์ที่เข้าเฝ้าประจำว่า "ฟ้าหญิงอยากเรียนหนังสือ" คุณหญิงศรีนาถจึงถวายบทเรียนง่าย ๆ แก่พระองค์[33] พระกรณียกิจโดยสังเขป สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอฯ มีพระปณิธานอันแน่วแน่ในการทรงบำเพ็ญพระกรณียกิจ ดังปรากฏในพระดำรัสที่พระราชทานในงานฉลองพระชนมายุ 61 พรรษา เมื่อวันที่ 22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2529 ณ วชิราวุธวิทยาลัย ความตอนหนึ่งว่า นับแต่พระองค์เสด็จนิวัติประเทศไทยเป็นการถาวรใน พ.ศ. 2502 พระกรณียกิจก็ได้เพิ่มพูนขึ้นเป็นลำดับ ได้ทรงแบ่งเบาพระราชภาระของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช ทั้งในการเสด็จแทนพระองค์ไปในพระราชพิธี รัฐพิธี และพิธีต่างๆ โดยเฉพาะในด้านสังคมสงเคราะห์พระองค์เสด็จออกเยี่ยมราษฎรตามหัวเมืองทั้งใกล้ไกล พร้อมพระราชทานพระอนุเคราะห์แก่ผู้ยากไร้อยู่เสมอ ครั้นสมเด็จพระเจ้าลูกยาเธอ และสมเด็จพระเจ้าลูกเธอในรัชกาลที่ 9 ทรงเจริญพระวัยขึ้นกระทั่งทรงสามารถแบ่งเบาพระราชกรณียกิจได้ ประกอบกับพระองค์มีพระชนมายุสูงขึ้น จึงได้เสด็จออกทรงเยี่ยมราษฎรในถิ่นทุรกันดารน้อยลง[31][35] เมื่อพระองค์มีพระชันษาสูงขึ้น พระเจ้าหลานเธอ พระองค์เจ้าสิริภาจุฑาภรณ์ พระธิดาในสมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าจุฬาภรณวลัยลักษณ์ อัครราชกุมารี ได้เข้าเฝ้าและได้ปฏิบัติพระกรณียกิจแทนพระองค์อยู่เนืองๆ[20] การพุทธศาสนา พระนางเจ้าสุวัทนาฯ ทรงกำหนดธรรมเนียมเป็นแบบแผนไว้สำหรับพระองค์และพระธิดา เป็นพระกรณียกิจแบบฉบับเฉพาะพระองค์ที่ทรงปฏิบัติตลอดพระชนมชีพ เล่ากันว่าในเทศกาลทอดกฐิน นอกจากจะทรงเป็นผู้แทนพระองค์เชิญพระกฐินหลวงไปถวายตามพระอารามหลวงแล้วปีละ 2 วัด โดยส่วนมากจะเสด็จวัดพระปฐมเจดีย์ ในส่วนพระองค์ทรงเลือกวัดราษฎร์ที่ยากจนและอยู่หัวเมืองไกลๆ อีก 3 วัด เพื่อเสด็จไปทอดกฐิน เล่ากันถึงวิธีการเลือกวัดดังกล่าวไว้ว่า จะโปรดให้คนในวังไปสำรวจหาวัดที่มีคุณสมบัติดังที่ทรงประสงค์ และเก็บข้อมูลมาเล่าถวายว่าสมควรจะได้รับพระอุปการะอย่างไร ด้านไหน ก็จะทรงช่วยเหลือให้ตรงกับความต้องการและยังประโยชน์ให้แก่พระพุทธศาสนาอย่างแท้จริง ดังที่มหาดเล็กในวังเล่าไว้ว่า “...โปรดที่จะเสด็จไปทำบุญกับวัดที่ยากจน หรือไม่ก็ไม่มีใครเหลียวแลจริงๆ...”[36] ส่วนในวันสำคัญทางพระพุทธศาสนา ก็โปรดที่จะเสด็จไปบำเพ็ญพระกุศลอยู่เสมอ อาทิ วันมาฆบูชา ก็โปรดจะเสด็จไปบำเพ็ญพระกุศลและทรงเวียนเทียนที่วัดพระปฐมเจดีย์ นอกจากนี้ยังทรงเคยเสด็จไปสักการะปูชนียสถานสำคัญๆ มาแล้วทั่วประเทศ อาทิ พระพุทธบาทสระบุรี พระแท่นดงรัง พระธาตุลำปางหลวง พระธาตุดอยตุง พระบรมธาตุนครศรีธรรมราช พระธาตุหริภุญชัย ฯลฯ และในบางแห่งยังทรงมีพระราชศรัทธาสร้างเครื่องราชสักการะถวายเป็นพุทธบูชา เช่น ทรงสร้างต้นไม้เงินต้นไม้ทอง จากทองคำและเงิน สูงกว่า 1 ฟุต ถวายเป็นพุทธบูชาแด่พระพุทธชินราช[37] ด้านการศึกษา สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอฯ ได้ทรงรับสถาบันและองค์กรต่างๆ ไว้ในพระอุปถัมภ์เป็นจำนวนกว่า 30 แห่ง ทั้งในส่วนที่สืบสานจากพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว สมเด็จพระศรีพัชรินทราบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง สมเด็จพระอัยยิกาในพระองค์ และโดยส่วนพระองค์เอง ในด้านการศึกษานั้น พระองค์ทรงอุปการะกิจการของสถาบันการศึกษาอันเกี่ยวเนื่องกับพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว เช่น จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย วชิราวุธวิทยาลัย โรงเรียนยุพราชวิทยาลัย โรงเรียนปรินส์รอยแยลส์วิทยาลัย โรงเรียนมหาวชิราวุธ จังหวัดสงขลา โรงเรียนห้องสอนศึกษา [38] นอกจากนี้ พระองค์ยังทรงอุปการะกิจการของสถาบันการศึกษาอันเกี่ยวเนื่องกับสมเด็จพระศรีพัชรินทราบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง และได้ทรงตั้ง “ทุนสมเด็จพระศรีพัชรินทราบรมราชินีนาถ” เพื่อมอบทุนการศึกษาให้แก่นักเรียนและนักศึกษาของสถาบันการศึกษาอันเกี่ยวเนื่องกับสมเด็จพระศรีพัชรินทราบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง ได้แก่ โรงเรียนราชินี โรงเรียนราชินีบน วิทยาลัยอาชีวศึกษาเสาวภา โรงเรียนราชินีบูรณะ โรงเรียนวิเชียรมาตุ โรงเรียนสภาราชินี โรงเรียนจอมสุรางค์อุปถัมภ์ โรงเรียนศรียานุสรณ์ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล วิทยาลัยพยาบาลสภากาชาดไทย[38] ในส่วนพระองค์นั้น พระองค์ทรงให้การอุปการะกิจการของสถาบันการศึกษาต่าง ๆ เช่น มหาวิทยาลัยศิลปากร โรงเรียนเพชรรัตนราชสุดา และสถานศึกษาไว้ในพระอุปถัมภ์หลายแห่ง เช่น โรงเรียนยุพราชวิทยาลัย โรงเรียนปรินส์รอยแยลส์วิทยาลัย สถาบันสันติราษฎร์บริหารธุรกิจ โรงเรียนเพชรรัชต์ โรงเรียนสายน้ำผึ้ง โรงเรียนสยามธุรกิจและพณิชยการ โรงเรียนศรีอยุธยา โรงเรียนกองทัพอุปถัมภ์ เพชราวุธวิทยา [38][39] ด้านการสาธารณสุข ในด้านการแพทย์และการสาธารณสุข พระองค์ทรงตั้งกองทุนและมูลนิธิในโรงพยาบาลต่างๆ เช่น ทุนเพชรรัตนการุญ ในศิริราชมูลนิธิ โรงพยาบาลศิริราช มูลนิธิสมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี ในโรงพยาบาลเจ้าพระยาอภัยภูเบศร[38] นอกจากนี้ทรงรับมูลนิธิวชิรพยาบาล โรงพยาบาลเจ้าพระยาอภัยภูเบศร สำนักงานอาสากาชาด สภากาชาดไทย และมูลนิธิดุลยภาพบำบัดเพื่ออายุและสุขภาพไว้ในพระอุปถัมภ์[39] และทรงให้การอุปการะกิจการของโรงพยาบาลต่างๆ เช่น โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ สภากาชาดไทย[38] ด้านงานอันเป็นการเฉลิมพระเกียรติพระบรมชนกนาถ พระองค์ทรงเป็นกำลังสำคัญในการเผยแผ่พระเกียรติคุณของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงสนับสนุนให้มีการจัดตั้งหอวชิราวุธานุสรณ์ ในบริเวณหอสมุดแห่งชาติ ท่าวาสุกรี เพื่อรวบรวมข้อมูลพระราชประวัติ พระราชกรณียกิจ ตลอดจนบทพระราชนิพนธ์ของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวและจัดตั้งมูลนิธิพระบรมราชานุสรณ์พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวในพระบรมราชูปถัมภ์ เพื่อช่วยเหลือกิจการของหอวชิราวุธานุสรณ์[40][38] ด้านการลูกเสือ เนตรนารี พระองค์ทรงสืบสานพระราชกรณียกิจต่างๆ ในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวอีกหลายกิจการ เช่น กิจการลูกเสือ-เนตรนารี พระองค์ทรงดำรงตำแหน่งอุปถัมภิกา คณะลูกเสือแห่งชาติ และทรงรับองค์กรที่เกี่ยวเนื่องกับลูกเสือและเนตรนารีไว้ในอุปถัมภ์หลายแห่ง ได้แก่ คณะลูกเสือแห่งชาติ ค่ายลูกเสือเพชรรัชต์ สโมสรเนตรนารีเพชรรัชต์ สมาคมสโมสรลูกเสือวิสามัญแห่งประเทศไทย และสโมสรลูกเสือวิสามัญกรุงเทพฯ[38][39] ด้วยพระกรุณาที่พระองค์ทรงมีต่อกิจการลูกเสือ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวจึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นสิริยิ่งรามกีรติ ลูกเสือสดุดีชั้นพิเศษแก่พระองค์เมื่อ พ.ศ. 2533 [41] งานด้านสตรี นอกจากนี้ ทรงรับองค์กรสตรีอาสาสมัครรักษาดินแดน ได้แก่ สมาคมสตรีอาสาสมัครรักษาดินแดนแห่งประเทศไทย สหพันธ์สมาคมสตรีอาสาสมัครรักษาดินแดนแห่งประเทศไทย และสมาคมสตรีอาสาสมัครรักษาดินแดน กรุงเทพมหานคร ไว้ในพระอุปถัมภ์ โดยองค์กรสตรีอาสาสมัครรักษาดินแดนเหล่านี้จัดตั้งขึ้นเนื่องจากได้ตระหนักถึงพระราชดำริของสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวที่จะให้สตรีไทยได้มีส่วนรับใช้ชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ โดยเป็นสมาชิกแม่เสือควบคู่กับเสือป่า[38] ด้านศิลปวัฒนธรรม นอกจากนี้ ยังทรงเป็นผู้นำในการอนุรักษ์มรดกสถาปัตยกรรมในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว อันได้แก่ พระราชวังสนามจันทร์ จังหวัดนครปฐม พระราชนิเวศน์มฤคทายวัน จังหวัดเพชรบุรี และ พระราชวังพญาไท ในบริเวณโรงพยาบาลพระมงกุฎเกล้า[42] โดยพระองค์ทรงรับเป็นประธานในคณะกรรมการอำนวยการบูรณะพระราชวังสนามจันทร์ จังหวัดนครปฐม จนกระทั่งการบูรณะเสร็จสมบูรณ์ และมีการน้อมเกล้าถวายพื้นที่คืนให้พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว พร้อมเปิดเป็นพิพิธภัณฑ์เพื่อการศึกษาค้นคว้า รวมทั้งเป็นแหล่งท่องเที่ยวสำคัญของประเทศ[43] ในส่วนของพระราชนิเวศน์มฤคทายวัน จังหวัดเพชรบุรี นั้น พระองค์ทรงจัดตั้งมูลนิธิพระราชนิเวศน์มฤคทายวันเพื่อนำเงินที่ได้รับบริจาคของผู้มีจิตศรัทธามาบูรณะพระราชนิเวศน์มฤคทายวันและทรงรับมูลนิธิไว้ในพระอุปถัมภ์[44] นอกจากนี้ พระองค์ทรงรับมูลนิธิอนุรักษ์พระราชวังพญาไทไว้ในพระอุปถัมภ์ด้วย[45] ด้านสังคมสงเคราะห์ ส่วนกิจกรรมสังคมสังเคราะห์ พระองค์ทรงบุกเบิกกิจกรรมสังคมสงเคราะห์ครั้งแรกในปี พ.ศ. 2500 โดยจัดขึ้นที่วังรื่นฤดี จึงเป็นจุดเริ่มต้นของการจัดงานหารายได้เพื่อการกุศลสงเคราะห์ต่างๆ เมื่อวังสร้างเสร็จได้สองปี ก็มีงานการกุศลงานแรกคืองานเมตตาบันเทิง รื่นฤดี ซึ่งมีสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ เสด็จฯ มาทรงเป็นประธาน เพื่อหารายได้สมทบทุนสมาคมสตรีภาคพื้นแปซิฟิกและเอเชียอาคเนย์แห่งประเทศไทย ในพระบรมราชินูปถัมภ์ ต่อมายังมีอีกหลายงาน เช่น งานหาทุนสร้างหอพักเพชรรัตน ในมหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตพระราชวังสนามจันทร์, งานหาทุนสร้างตึกอุบัติเหตุ โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์, งานหาทุนสร้างตึกเรียนวิทยาศาสตร์ วชิราวุธวิทยาลัย เป็นต้น[46] นอกจากนี้ พระองค์ทรงรับเป็นนายกกิตติมศักดิ์ของมูลนิธิเพชรรัตน-สุวัทนา ที่พระนางเจ้าสุวัทนา พระวรราชเทวี พระมารดาในพระองค์นั้น ทรงจัดตั้งขึ้นเพื่อการกุศล เช่น สงเคราะห์ผู้สละชีวิตเพื่อป้องกันประเทศชาติ มอบทุนการศึกษาแก่นักเรียนนักศึกษา ทำนุบำรุงพระพุทธศาสนา บำรุงโรงพยาบาล สถานสงเคราะห์ และองค์กรสาธารณกุศลต่างๆ [38] พระอัจฉริยภาพ พระอัจฉริยภาพด้านดนตรี สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี มีพระอัจฉริยภาพด้านเปียโน โดยทรงเรียนเปียโนกับพระอาจารย์ชาวต่างชาติที่พระนางเจ้าสุวัทนา พระวรราชเทวีทรงจ้างมาสอน ตั้งแต่เมื่อคราวที่ประทับ ณ พระตำหนักสวนรื่นฤดี จนเมื่อเสด็จไปประทับ ณ ประเทศอังกฤษ จนทรงสามารถบรรเลงเปียโนได้อย่างคล่องแคล่ว แม้จะทรงทอดพระเนตรโน้ตเพลงเพียงครั้งเดียว หรือทรงสดับเพลงนั้นเพียงครั้งเดียว ซึ่งพระอัจฉริยภาพนี้คล้ายคลึงกับพระบรมชนกนาถยิ่งนัก[47] พระอัจฉริยภาพด้านภาษา สมเด็จเจ้าฟ้าเพชรรัตนฯ ทรงพระอักษรภาษาอังกฤษจากครูที่พระนางเจ้าสุวัทนาฯ พระชนนีทรงจ้างมาสอน ตั้งแต่ประทับ ณ สวนรื่นฤดี จนทรงสามารถมีรับสั่งกับชาวต่างชาติได้อย่างคล่องแคล่ว และพระองค์ยังทรงสื่อสารภาษาฝรั่งเศสได้อย่างดี แต่มิทรงโปรดที่จะทรงภาษาต่างประเทศกับภาษาไทยอย่างเด็ดขาด ห้ามมิให้คนไทย ข้าราชบริพารพูดภาษาต่างประเทศปนภาษาไทย และไม่ทรงโปรดให้กราบทูลภาษาต่างประเทศโดยจะต้องสรรหาคำภาษาไทยมากราบทูลให้จงได้โดยจะทรงใช้คำที่ราชบัณฑิตยสถานบัญญัติไว้ เช่น แบงก์ กราบทูลว่า ธนบัตร,ล็อกประตู กราบทูลว่า ลงกลอนประตู,เน็ตคลุมผม กราบทูลว่า ร่างแหคลุมผม หรือหากไม่มีก็จะทรงบัญญิติขึ้นเอง เช่น ฟาร์มจระเข้ กราบทูลว่า ที่เลี้ยงจระเข้ หากผู้ใดกราบทูลปะปนกันก็จะตรัสว่า<i data-parsoid='{"dsr":[42108,42144,2,2]}'>เราเป็นคนไทย ต้องใช้ภาษาไทยนะจ๊ะ[48] พระอัจฉริยภาพด้านกีฬา สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี ทรงมีพลังแห่งการสร้างสรรค์ เมื่อทรงพระเยาว์ทรงสนพระทัยและทรงเล่นกีฬาหลายประเภท อาทิ ขี่จักรยาน โคร์เกต ฯลฯ ตั้งแต่ประทับที่สวนดุสิต และ วังสระปทุม ต่อมาเมื่อเสด็จไปประทับ ณ สหราชอาณาจักร ก็ทรงโปรดที่จะทรงกอล์ฟ หรือจะทรงพระดำเนินเป็นระยะทางไกล แม้จะเสด็จกลับมานิวัติประเทศไทยก็ทรงพระดำเนินรอบพระตำหนักวันละ 6 รอบ หรือ ถ้าประทับ ณ ตำหนักพัชราลัน หัวหินก็จะทรงพระดำเนินไปกลับตามชายหาดเป็นระยะทางร่วม 4 กิโลเมตร และจะทรงแกว่งพระกรทุกเช้าวันละ 200 ครั้ง[49] พระอัจฉริยภาพด้านการคำนวณและความจำ สมเด็จเจ้าฟ้าเพชรรัตนฯ มีพระอัจฉริยภาพด้านการคำนวณโดยทรงสามารถคำนวณเลขได้เพียงไม่กี่วินาที ทั้งยังทรงสามารถคำนวณปฏิทินร้อยปีได้อย่างรวดเร็วและแม่นยำ หรือแม้ผู้ที่มาเฝ้าเคยมาเฝ้านานแล้วเป็นสิบปีก็ทรงจำได้อย่างแม่นยำ ตามที่ท่านผู้หญิงบุตรี วีระไวทยะ ได้เล่าไว้ว่า คราวหนึ่งเมื่อเสด็จหัวเมือง ดิฉันทูลท่านว่าทรงจำชายคนนี้ได้ไหม ทรงตอบว่าชื่ออะไร ทูลว่าพัฒนพงศ์ ทรงตอบว่าไม่รู้จัก เลยทูลว่าเมื่อก่อนชื่อจุ้นเค็ง ตรัสกับชายคนนั้นว่ายินดีด้วยวันนี้เป็นวันเกิดครบ 50 ปีของจุ้นเค็ง[50] พระพุทธรูปประจำพระชนมวาร พระพุทธรูปประจำพระชนมวารของสมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี เป็นพระพุทธรูปปางไสยาสน์ สร้างด้วยเงิน มีพุทธลักษณะบรรทมแบบสีหไสยาสน์ พระกรซ้ายวางแนบเสมอพระองค์ พระกรขวาหนุนพระเศียร บรรทมทอดพระเนตรลงต่ำ พระเกตุมาลาเป็นเปลวเพลิง ครองจีวรเปิดพระอังสาขวา เบื้องหลังมีแผ่นประภามณฑลประดับอยู่ พระพักตร์เป็นรูปไข่ พระขนงโก่ง พระโอษฐ์เรียว พระบาทเหยียดเสมอกันทั้งสองข้าง แบบพุทธศิลป์สมัยสุโขทัย ฐานทำเป็นดอกบัวบาน ประดับอีกษรพระนาม พร สร้างเมื่อวันอังคารที่ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2548 เนื่องในวันประสูติมีพระชนมายุครบ 80 พรรษา โดยได้ประกอบพิธี ณ มณฑลพิธีวังรื่นฤดี พระพุทธรูปประจำพระชนมวารองค์นี้จะเชิญออกมาประดิษฐานในพระพิธีที่เกี่ยวเนื่องกับพระองค์ เช่น งานบำเพ็ญพระกุศลวันประสูติ งานพระศพ หรืองานบำเพ็ญกุศลอุทิศถวาย แต่เดิมถ้ามีงานพระพิธีบำเพ็ญพระกุศลในวังรื่นฤดีก็จะอัญเชิญพระพุทธรูปที่พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวพระราชทาน พระนางเจ้าสุวัทนา พระวรราชเทวีออกมาประดิษฐานบนโต๊ะหมู่บูชา ปัจจุบันพระพุทธรูปองค์นี้ยังประดิษฐาน ณ.ห้องพระวังรื่นฤดี เช่นเดิม แม้พระอัฐิจะเชิญมาประดิษฐาน ณ.พระวิมานพระที่นั่งจักรีมหาปราสาทแล้วก็ตาม[51] นอกจากนี้เมื่อคราวเชิญพระสรีราประดิษฐาน ณ เสาวภาประดิษฐาน สุสานหลวง ทางวัดราชบพิตรสถิตมหาสีมาราม ได้จัดสร้างพระพุทธรูปประจำพระชนมวาร สร้างจากโลหะปิดทอง พุทธลักษณะละม้ายคล้ายคลึงกัน เพื่อประดิษฐานคู่กับพระสรีรางคารต่อไป พระอิสริยยศและพระเกียรติยศ พระอิสริยยศ สมเด็จพระเจ้าภาติกาเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี (30 ธันวาคม พ.ศ. 2468 - 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2478) สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี (10 กรกฎาคม พ.ศ. 2478 - 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2554) สถาปนาพระอิสริยยศ สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี ทรงมีสกุลยศชั้นเจ้าฟ้า ดังนั้น จึงได้รับพระราชทานเบญจปฎลเศวตฉัตร (เศวตฉัตร 5 ชั้น) กางกั้นพระโกศ เพื่อเป็นเครื่องประกอบพระอิสริยยศ ต่อมา ในเดือนมีนาคม ปี พ.ศ. 2555 นั้น พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดชมีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมประกาศว่า โดยที่ทรงพระอนุสรณ์ถึงสมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี ซึ่งสิ้นพระชนม์เมื่อวันที่ 27 กรกฎาคม พุทธศักราช 2554 ว่าเป็นพระราชธิดาพระองค์เดียวในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวผู้เป็นสมเด็จพระปิตุลาธิราช และเป็นพระบรมวงศ์ผู้ใหญ่ ผู้เป็นที่เคารพนับถือในหมู่พระบรมวงศานุวงศ์ เมื่อเสด็จสิ้นพระชนม์ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมให้ประดิษฐานพระศพไว้ ณ พระที่นั่งดุสิตมหาปราสาท และทรงบำเพ็ญพระราชกุศลพระราชทานเป็นลำดับมา บัดนี้ ถึงวาระที่จะได้พระราชทานเพลิงพระศพเป็นอวสานแห่งการพระราชกุศล จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมให้ตั้งการพระราชพิธีขึ้น ทรงพระราชดำริว่า สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอพระองค์นั้น ทรงพระเกียรติคุณเป็นที่เชิดชูแห่งพระราชวงศ์ อีกทั้งทรงบำเพ็ญพระกรณียกิจเป็นหิตานุหิตประโยชน์แก่ประเทศชาติและประชาชนนานัปการ ควรได้รับพระเกียรติยศใหญ่ขึ้น โดยอนุโลมตามโบราณราชประเพณี จึงมีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมให้เจ้าพนักงานจัดสัปตปฎลเศวตฉัตรกางกั้นพระโกศ พระราชทานเป็นเครื่องเพิ่มเติมพระเกียรติยศให้ปรากฏสืบไป[52] เครื่องอิสริยยศราชูปโภค สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี ทรงได้รับพระราชทานเครื่องราชูปโภคสำหรับสมเด็จเจ้าฟ้า ซึ่งสร้างขึ้นมาตั้งแต่รัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ซึ่งมีรายการดังต่อไปนี้[53] พานพระศรี (พานใส่หมากพลู) ทองคำลงยา เครื่องพร้อม (ภายในบรรจุด้วย ผอบทรงมณฑปย่อเหลี่ยมไม้สิบสอง 1 คู่ จอกหมากทรงมังสี ทองคำลงยา 1 คู่ ซองพลูทองคำลงยา 1 ซอง ตลับภู่สำหรับใส่สีผึ้งสีพระโอษฐ์ ฝาและก้นตลับใส่ยอดแบบปริก 1 ตลับ มีสายสร้อยทองพร่อมจิ้มพระทนต์ทองคำ 1 และแคะพระกรรณทองคำ 1 และมีดเจียนหมาก 1) พระสุพรรณศรี (กระโถนเล็ก) ทองคำลงยา หีบพระศรีทองคำลงยา พร้อมพานรอง พระคนโททองคำลงยา พร้อมพานรอง พานเครื่องพระสำอาง พร้อมพระสางวงเดือนกับพระสางเสนียดสอดในซองเยียรบับ และพระกรัณฑ์ทองคำลงยาสำหรับบรรจุเครื่องพระสำอาง ราวพระภูษาซับพระพักตร์ทองคำลงยารูปพญานาค 2 ตน ขนดหางพันเกลียวเป็นเสาราว ผินเศียรไปทางซ้ายและขวาเป็นราวพาด 2 กิ่ง พร้อมซับพระพักตร์จีบริ้วพาดบนราว 2 องค์ พระฉายกรอบทองคำลงยาทำเป็นรูปพญานาคขนดพันกันโดยรอบบานพระฉาย ด้านบนเป็นรูปพระมหามงกุฎเปล่งรัศมี เครื่องสูงประกอบพระอิสริยยศ ฉัตรหักทองขวาง 7 ชั้น 4 คัน ฉัตรหักทองขวาง 5 ชั้น พื้นสีแดง 2 คัน ฉัตรหักทองขวาง 5 ชั้น พื้นสีเขียว 2 คัน ฉัตรหักทองขวาง 5 ชั้น พื้นสีน้ำเงิน 2 คัน ฉัตรชุมสาย 4 คัน บังแทรก 4 คัน พระกลดหักทองขวาง 1 คัน บังสูรย์หักทองขวาง 1 คัน เครื่องราชอิสริยาภรณ์ สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี ทรงได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ จากพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว และพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช โดยเรียงลำดับตามปีที่ได้รับพระราชทาน ดังนี้ พ.ศ. 2468: เครื่องราชอิสริยาภรณ์รัตนวราภรณ์ ฝ่ายใน (ร.ว.) [54] พ.ศ. 2468: เหรียญรัตนาภรณ์ รัชกาลที่ 6 ชั้นที่ 1 (ว.ป.ร.1)[54] พ.ศ. 2469: เหรียญรัตนาภรณ์ รัชกาลที่ 7 ชั้นที่ 1 (ป.ป.ร.1)[55] พ.ศ. 2500: 80px เครื่องขัตติยราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติคุณรุ่งเรืองยิ่งมหาจักรีบรมราชวงศ์ ฝ่ายใน (ม.จ.ก.)[56] พ.ศ. 2501: เครื่องราชอิสริยาภรณ์จุลจอมเกล้า ชั้นปฐมจุลจอมเกล้า ฝ่ายใน (ป.จ.) [57] พ.ศ. 2510: เหรียญกาชาดสรรเสริญ พ.ศ. 2510: เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นสูงสุด มหาวชิรมงกุฎ (ม.ว.ม.) [58] พ.ศ. 2529: เหรียญรัตนาภรณ์ รัชกาลที่ 9 ชั้นที่ 1 (ภ.ป.ร.1)[59] พ.ศ. 2533: เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นสิริยิ่งรามกีรติ ลูกเสือสดุดีชั้นพิเศษ[60] พ.ศ. 2535: เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นสูงสุด มหาปรมาภรณ์ช้างเผือก (ม.ป.ช.)[61] พ.ศ. 2538: เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่สรรเสริญยิ่งดิเรกคุณาภรณ์ ชั้นที่ 1 ปฐมดิเรกคุณาภรณ์ (ป.ภ.)[62] พระยศทางทหาร พันโทหญิง (พ.ศ. 2512) ผู้บังคับการพิเศษ กองพันทหารราบที่ 2 กรมทหารราบที่ 15 จังหวัดนครศรีธรรมราช (พ.ศ. 2512) พันเอกหญิง, นาวาเอกหญิง และ นาวาอากาศเอกหญิง (พ.ศ. 2533) นายทหารพิเศษประจำกรมทหารม้าที่ 1 รักษาพระองค์ นายทหารพิเศษประจำกรมนักเรียนนายเรือรักษาพระองค์ โรงเรียนนายเรือ กรมยุทธศึกษาทหารเรือ (พ.ศ. 2533) นายทหารพิเศษประจำกรมนักเรียนนายเรืออากาศรักษาพระองค์ โรงเรียนนายเรืออากาศ กรมยุทธศึกษาทหารอากาศ (พ.ศ. 2533) ราชองครักษ์พิเศษ กรมราชองครักษ์ (พ.ศ. 2533) นายทหารพิเศษประจำกรมทหารราบที่ 11 รักษาพระองค์ (พ.ศ. 2533) นายทหารพิเศษประจำกองพันทหารราบที่ 3 กรมทหารราบที่ 1 มหาดเล็กรักษาพระองค์ (พ.ศ. 2552) [63] พลเอกหญิง (พ.ศ. 2552) [64] พลเรือเอกหญิง พลอากาศเอกหญิง (พ.ศ. 2553) [65] นายทหารพิเศษประจำ ฝูงบิน 602 รักษาพระองค์ กองบิน 6 (พ.ศ. 2553) ปริญญากิตติมศักดิ์ คหกรรมศาสตรบัณฑิตกิตติมศักดิ์ สาขาพัฒนาการครอบครัวและเด็ก สถาบันเทคโนโลยีราชมงคล พ.ศ. 2534[66][67] ศิลปศาสตรมหาบัณฑิตกิตติมศักดิ์ สายอุตสาหกรรมบริการ โปรแกรมวิชาอุตสาหกรรมท่องเที่ยว มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี พ.ศ. 2540[66][67] ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย พ.ศ. 2541[66][67] ศิลปศาสตรดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย พ.ศ. 2550[67] ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์ สาขาพัฒนศึกษา มหาวิทยาลัยศิลปากร พ.ศ. 2551[68][67] รางวัล รางวัลมหิดลวรานุสรณ์ สภาสังคมสงเคราะห์แห่งประเทศไทย ในพระบรมราชูปถัมภ์ พ.ศ. 2547[67][69] การเทิดพระเกียรติ พระราชพิธีทรงบำเพ็ญพระราชกุศลพระชนมายุ 5 รอบ 60 พรรษา พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้จัดพระราชพิธีการบำเพ็ญพระราชกุศลพระชนมายุ 5 รอบ 60 พรรษา ณ วัดพระศรีรัตนศาสดาราม ในวันที่ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2528 โดยเสด็จกลับจากพระตำหนักภูพิงค์ราชนิเวศมาเป็นองค์ประธานในพระราชพิธีการบำเพ็ญพระราชกุศลพระชนมายุ 5 รอบและพระราชทานน้ำพระมหาสังข์ โดยในช่วงเช้าสมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนฯ เสด็จพระดำเนินไปทรงบำเพ็ญพระกุศลถวายพระศพพระนางเจ้าสุวัทนา พระวรราชเทวี พระชนนี ณ พระที่นั่งทรงธรรม วัดเบญจมบพิตรดุสิตวนาราม พระราชพิธีเฉลิมฉลองพระชนมายุ 80 พรรษา ในปี พ.ศ. 2548 เป็นอภิลิขิตสมัย 2 วาระมาบรรจบกัน คือ วาระที่ 1 อภิลิขิตสมัยที่ครบรอบพระประสูติกาลพระนางเจ้าสุวัทนา พระวรราชเทวี พระชนนีครบ 100 ปี และ วาระที่ 2 สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดาฯ มีพระชนมายุครบ 80 พรรษา ทางกองทัพบก โดยกรมแพทย์ทหารบก โรงพยาบาลพระมงกุฎ และหน่วยงานในสังกัดร่วมกับชมรมคนรักวัง ในพระอุปถัมภ์สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตน์ราชสุดาฯ ได้ร่วมกันจัดงาน เพชรรัตน-สุวัทนา สองราชนารีในรัชกาลที่ 6 ระหว่างวันที่ 28 ตุลาคม จนถึงวันที่ 3 พฤศจิกายน ที่วังพญาไท โดยจะเป็นงานเฉลิมฉลองอย่างยิ่งใหญ่โดยมีการแสดงดนตรีวงโยธวาทิตและวงปี่สก๊อต การแปรขบวนด้วยธงเสือป่า ของนักเรียนวชิราวุธวิทยาลัยที่รัชกาลที่ 6 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าให้ตั้งขึ้น และการแสดงละครจากบทพระราชนิพนธ์เรื่อง"พระร่วง" นอกจากนี้จะมีการแสดงเพลงโหมโรง เพชรรัตน์-สุวัทนา ซึ่งแต่งโดย อ.ณรงค์ฤทธิ์ โตสง่า มือเดี่ยวระนาดเอกแห่งยุค ซึ่งแต่งให้มีความหมายว่าอันเป็นที่รักและสวัสดิ์มงคลควรค่า"ราชนารี" จึงใช้ชื่อโหมโรงเพชรัตน-สุวัทนา โดยการแสดงจะใช้ระนาดมากที่สุดถึง 81 รางซึ่งไม่เคยมีการละเล่นเช่นนี้มาก่อน โดยใช้คนตีระนาด 1 คนต่อ 2 ราง ส่วนอ.ณรงค์ฤทธิ์เล่นนำวง 1 ราง การเล่นระนาดแบบนี้จะให้ความสนุกสนานไพเราะ รวมทั้งท่วงทำนองที่เร้าใจเป็นอย่างยิ่ง พระราชพิธีเฉลิมฉลองพระชนมายุ 84 พรรษา โดยใช้ชื่อการจัดงานเป็นภาษาไทยว่า "งานฉลองพระชนมายุ 84 พรรษา สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี" สำหรับชื่องานภาษาอังกฤษ คือ "The Celebrations of the 84th Birthday Anniversary of Her Royal Highness Princess Bejaratana" นอกจากนี้ยังมีการจัดพระราชพิธี รัฐพิธี และกิจกรรม ดังนี้ จัดงานพระราชพิธีฉลองพระชนมายุ 84 พรรษา สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี จัดพิธีทำบุญตักบาตรพระสงฆ์จำนวน 285 รูป ถวายเป็นพระกุศล โดยในกรุงเทพมหานครจัด ณ ลานคนเมือง ศาลาว่าการกรุงเทพมหานคร สำหรับจังหวัดอื่นๆ นั้น ขอเชิญชวนประชาชนร่วมทำบุญตักบาตรตามความเหมาะสมต่อไป กิจกรรมการบริจาคโลหิตถวายเป็นพระกุศล จัดทำสารคดีพระประวัติ พระกรณียกิจ และพระเกียรติคุณ เผยแพร่ทางโทรทัศน์รวมการเฉพาะกิจแห่งประเทศไทย จัดทำหนังสือเรื่อง "ดวงแก้วแห่งพระมงกุฎเกล้า" ฉบับพ็อคเก็ตบุ๊ค จัดทำหนังสือจดหมายเหตุการจัดงานฉลองพระชนมายุ 84 พรรษา สมเด็จพระเจ้า ภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี กรมธนารักษ์จัดทำเหรียญที่ระลึก บริษัท ไปรษณีย์ไทย จำกัด จัดทำดวงตราไปรษณียากรที่ระลึก พระเจ้าหลานเธอ พระองค์เจ้าสิริภาจุฑาภรณ์ ออกแบบภาพวัว เพื่อจัดทำเสื้อจำหน่ายให้แก่มูลนิธิพระบรมราชานุสรณ์พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวฯ มูลนิธิพระบรมราชานุสรณ์พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวฯ จัดทำนาฬิกาที่ระลึกจำหน่าย หนังสือ หนังสือดวงแก้วแห่งพระมงกุฎเกล้า เป็นหนังสือเฉลิมพระเกียรติพระนางเจ้าสุวัทนา พระวรราชเทวีและสมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดีเรียบเรียงโดยคุณหญิงวนิตา ดิถียนต์ และ ดร.ชัชพล ไชยพร สำนักนายกรัฐมนตรีให้จัดพิมพ์เนื่องในวโรกาสที่สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดีทรงเจริญพระชนมายุ 84 พรรษา จำนวน 711 หน้า โดยผู้เรียบเรียงได้มอบลิขสิทธิ์ให้แก่มูลนิธิเพชรรัตน-สุวัทนา ปกหนังสือเทิดพระเกียรติ "ดวงแก้วแห่งพระมงกุฎเกล้า" เหรียญกษาปณ์ กรมธนารักษ์ออกเหรียญกษาปณ์ที่ระลึกสมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี ดังต่อไปนี้ เหรียญกษาปณ์ที่ระลึกสมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี ฉลองพระชนมายุ 80 พรรษา เมื่อวันที่ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2548 มีลักษณะดังนี้[70] ด้านหน้า กลางเหรียญมีพระรูปสมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี ทรงฉลองพระองค์ชุดไทย ทรงสายสะพายและสายสร้อยเครื่องขัตติยราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติคุณรุ่งเรืองยิ่งมหาจักรีบรมราชวงศ์ พระอังสาเบื้องซ้ายประดับเหรียญรัตนาภรณ์ รัชกาลที่ 6 ชั้นที่ 1, เหรียญรัตนาภรณ์ รัชกาลที่ 7 ชั้นที่ 1, และเหรียญรัตนาภรณ์ รัชกาลที่ 9 ชั้นที่ 1 ภายในวงขอบเหรียญเบื้องบนมีข้อความว่า "สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี" ด้านหลัง กลางเหรียญมีอักษรพระนามย่อ "พ.ร." ภายใต้มงกุฎขัตติยราชนารี และมีพระวชิระ ดอกบัว และดารารัศมีประดับอยู่โดยรอบ ภายในวงขอบเหรียญเบื้องบนมีข้อความว่า "พระชนมายุ ๘๐ พรรษา ๒๔ พฤศจิกายน ๒๕๔๘" เบื้องล่างมีข้อความบอกราคาและ "ประเทศไทย" ตามลำดับ เหรียญกษาปณ์ที่ระลึกสมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี ฉลองพระชนมายุ 84 พรรษา เมื่อวันที่ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552 มีลักษณะดังนี้[71] ด้านหน้า กลางเหรียญมีพระรูปสมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี ทรงฉลองพระองค์ชุดไทย ทรงสายสะพายและสายสร้อยเครื่องขัตติยราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติคุณรุ่งเรืองยิ่งมหาจักรีบรมราชวงศ์ พระอังสาเบื้องซ้ายประดับเหรียญรัตนาภรณ์ รัชกาลที่ 6 ชั้นที่ 1, เหรียญรัตนาภรณ์ รัชกาลที่ 7 ชั้นที่ 1, และเหรียญรัตนาภรณ์ รัชกาลที่ 9 ชั้นที่ 1 ภายในวงขอบเหรียญเบื้องบนมีข้อความว่า "สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี" ด้านหลัง กลางเหรียญมีอักษรพระนามย่อ "พ.ร." ภายใต้มงกุฎขัตติยราชนารี ล้อมด้วยลายไทยประดิษฐ์ ภายในวงขอบเหรียญเบื้องบนมีข้อความว่า "พระชนมายุ ๘๔ พรรษา ๒๔ พฤศจิกายน ๒๕๕๒" เบื้องล่างมีข้อความว่า "ประเทศไทย" โดยมีจุดกลมคั่นระหว่างข้อความเบื้องบนกับเบื้องล่าง เหรียญที่ระลึกพระราชพิธีพระราชทานเพลิงพระศพ สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี เมื่อวันที่ 9 เมษายน พ.ศ. 2555 มีลักษณะดังนี้ ด้านหน้า กลางเหรียญมีพระรูปสมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี ทรงฉลองพระองค์ชุดไทย ทรงสายสะพายและสายสร้อยเครื่องขัตติยราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติคุณรุ่งเรืองยิ่งมหาจักรีบรมราชวงศ์ พระอังสาเบื้องซ้ายประดับเหรียญรัตนาภรณ์ รัชกาลที่ 6 ชั้นที่ 1, เหรียญรัตนาภรณ์ รัชกาลที่ 7 ชั้นที่ 1, และเหรียญรัตนาภรณ์ รัชกาลที่ 9 ชั้นที่ 1 ภายในวงขอบเหรียญเบื้องล่างมีข้อความว่า "สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี" ด้านหลัง กลางเหรียญเป็นรูปพระเมรุมาจัดวาง เพื่อเป็นการเฉลิมพระเกียรติยศของพระองค์ หลังรูปพระเมรุมีรูปแสงพระอาทิตย์แผ่รัศมีผ่าน ปุยเมฆ สื่อความหมายว่าแสงสุดท้ายและเป็นการน้อมส่งเสด็จสู่สวรรคาลัย ตราไปรษณียากร บริษัท ไปรษณีย์ไทย จำกัดออกตราไปรษณียากรที่ระลึกสมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี ดังต่อไปนี้ ตราไปรษณียากรที่ระลึก 80 พรรษา สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี เพื่อเป็นการเฉลิมพระเกียรติเนื่องในโอกาสที่ทรงเจริญพระชนมายุ 80 พรรษา - เป็นพระรูปทรงฉลองพระองค์ชุดไทยสีเทาเข้ม ประดับเครื่องขัตติยราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติคุณรุ่งเรืองยิ่งมหาจักรีบรมราชวงศ์ ที่พระอังสาเบื้องซ้ายประดับเหรียญรัตนาภรณ์ รัชกาลที่ 6 ชั้นที่ 1 เหรียญรัตนาภรณ์ รัชกาลที่ 7 ชั้นที่ 1 และเหรียญรัตนาภรณ์ รัชกาลที่ 9 ชั้นที่ 1 ที่พระอังสาเบื้องขวาประดับเข็มกลัดเพชรอักษรพระบรมนามาภิไธย ร.ร.6 ในรัชกาลที่ 6 ฉากพื้นเป็นสีชมพูซึ่งเป็นสีวันประสูติ-วันอังคาร (วันแรกจำหน่าย: 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2548) [72] ตราไปรษณียากรที่ระลึก 84 พรรษา สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี เพื่อเป็นการเฉลิมพระเกียรติเนื่องในโอกาสที่ทรงเจริญพระชนมายุ 84 พรรษา -เป็นพระรูปทรงฉลองพระองค์ชุดไทยสีน้ำเงินเข้ม ประดับเครื่องขัตติยราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติคุณรุ่งเรืองยิ่งมหาจักรีบรมราชวงศ์ ที่พระอังสาเบื้องซ้ายประดับเหรียญรัตนาภรณ์ รัชกาลที่ 9 ชั้นที่ 1 อักษรบอกราคา 3 บาทเป็นสีชมพูซึ่งเป็นสีวันประสูติ-วันอังคาร (วันแรกจำหน่าย: 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552) [73] บทเพลง เพลงดวงแก้วจากฟ้า — โดยธีรนัยน์ ณ หนองคาย และคณะนักร้องประสานเสียงสวนพลู, ไกวัล กุลวัฒโนทัย (ทำนอง), ไกวัล กุลวัฒโนทัย และชัชพล ไชยพร (เนื้อร้อง) เพลงเพชรแห่งพระมงกุฎเกล้า — โดยสุนทราภรณ์ [74] โหมโรงเพชรรัตน-สุวัทนา — โดยณรงค์ โตสง่า เพลงพระหน่อนาถ — โดยธีรนัยน์ ณ หนองคาย และทฤษฎี ณ พัทลุง (ทำนอง) อัญเชิญเนื้อร้องมาจากบทกล่อมพระบรรทมพระราชนิพนธ์ในรัชกาลที่ 6 ประกอบลำปลาทอง[75] เพลงพสุธากันแสง บทร้อง ชาลี อินทรวิจิตร[76] เพลงใบไม้ร่วง บทร้อง เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ [77] เพลงเพชร บทร้อง วัฒนะ บุญจับ [78] สิ่งอันเนื่องด้วยพระนาม พระพุทธรูป พระพุทธเพชรรัตนสุวัทนามัยมหามุนีชินสีห์วิสุทธิโสภาคย์ วัดสิริจันทรนิมิตร พระพุทธเพชรกาญจน์ วัดโมลีโลกยาราม พระเจ้าศรีสรรเพชรรัตนาทร – วัดโนนสว่าง อำเภอหนองวัวซอ จังหวัดอุดรธานี[79] พันธุ์ไม้ กล้วยไม้สิงโตเจ้าฟ้าเพชรรัตน์ เป็นกล้วยไม้คู่ผสมใหม่ของโลก ผสมโดยนายภวพล ศุภนันทนานนท์ ได้รับพระราชทานพระอนุญาตให้เชิญพระนามมาตั้งเป็นนามกล้วยไม้สิงโตคู่ผสมใหม่ว่า สิงโตเจ้าฟ้าเพชรรัตน์ ขึ้นทะเบียนกับสมาคมพืชสวนอังกฤษเมื่อวันที่ 19 พฤษภาคม พ.ศ. 2554 ในชื่อ Bulbophyllum "Princess Bejaratana"[80] สถานที่ สถานศึกษา ถนนเพชรรัตน มหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตพระราชวังสนามจันทร์ โรงเรียนเพชรรัตนราชสุดา จังหวัดสระแก้ว ตึกเพชรรัตน วชิราวุธวิทยาลัย โรงอาหารเพชรรัตน มหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตพระราชวังสนามจันทร์ อาคารเพชรรัตน์ วิทยาลัยแพทยศาสตร์กรุงเทพมหานครและวชิรพยาบาล อาคารเจ้าฟ้าเพชรรัตนฯ วิทยาลัยแพทยศาสตร์พระมงกุฎเกล้า อาคารเพชรรัตน-สุวัทนา มหาวิทยาลัยศิลปากร จังหวัดนครปฐม อาคารเพชรรัตน-สุวัทนา โรงเรียนปรินส์รอยแยลส์วิทยาลัย จังหวัดเชียงใหม่ อาคารเพชรรัตนราชสุดา โรงเรียนยุพราชวิทยาลัย จังหวัดเชียงใหม่ อาคารเพชรรัตนราชสุดา โรงเรียนเพาะปัญญา จังหวัดตรัง อาคารสมเด็จเจ้าฟ้าเพชรรัตนฯ โรงเรียนสายน้ำผึ้ง อาคารสมเด็จเจ้าฟ้าเพชรรัตน วิทยาลัยเทคโนโลยีสยามธุรกิจ โรงเรียนเพชรรัชต์ อาคารเพชรรัตน, อาคารราชสุดา, อาคารสิริโสภา, และอาคารพัณณวดี โรงเรียนศรีอยุธยา กรุงเทพมหานคร ห้องระบบสืบค้นข้อมูล เพชรรัตน[81] คณะนิติศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ห้องสมุดเพชรรัตนราชสุดา[82] วิทยาลัยอาชีวศึกษาสันติราษฎร์ ห้องสมุดเพชรรัตน อำเภอพุนพิน จังหวัดสุราษฎร์ธานี ห้องบรรยายธีรราชธิดา อาคารเทพทวาราวดี คณะนิติศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย หอพักเพชรรัตน์ 1-7 มหาวิทยาลัยศิลปากร การสาธารณสุข ตึกมงกุฎ-เพชรรัตน (สุวัทนาอุทิศ) โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ สภากาชาดไทย อาคารเพชรรัตน-สุวัทนา โรงพยาบาลเจ้าพระยาอภัยภูเบศร จังหวัดปราจีนบุรี ตึกเทิดพระเกียรติเจ้าฟ้าเพชรรัตน โรงพยาบาลเจ้าพระยาอภัยภูเบศร จังหวัดปราจีนบุรี พยาบาลสถาน วัชราเพชรรัตน มหาวิทยาลัยศิลปากร จังหวัดนครปฐม การลูกเสือ-เนตรนารี สโมสรเนตรนารีเพชราวุธ จังหวัดสมุทรสาคร ค่ายลูกเสือเพชรรัชต์ จังหวัดสระบุรี** เรือนพยาบาลเจ้าฟ้าเพชรรัตน์ [83] จังหวัดชลบุรี การศาสนา กุฏิสงฆ์เจ้าฟ้าเพชรรัตน์ วัดเขาสุกิม จังหวัดจันทบุรี สถานที่ราชการ ตึกสุวัทนา-เพชรรัตน พระตำหนักสวนรื่นฤดี กองอำนวยการรักษาความมั่นคงภายในราชอาณาจักร กรุงเทพมหานคร ทุน ทุนจุฬาเพชรรัตน จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ทุนเพชรรัตน มหาวิทยาลัยศิลปากร ทุนเพชรรัตน สำนักงานบรรเทาทุกข์ สภากาชาดไทย ทุนเพชรรัตนการุญ ศิริราชมูลนิธิ ทุนเพชรรัตนการุณ กองพันทหารราบที่ 2 กรมทหารราบที่ 15 ทุนเพชรรัตนอุปถัมภ์ โรงเรียนสายน้ำผึ้ง ทุนสมเด็จเจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดาฯ มูลนิธิพระบรมราชานุสรณ์พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ในพระบรมราชูปถัมภ์ ทุนสมเด็จเจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดาฯ สำนักงานอาสากาชาด สภากาชาดไทย ทุนสมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดาฯ นิธิวัดราชบพิธ ทุนสมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดาฯ มูลนิธิภูมิพโลภิกขุ กองทุนสมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี สำนักเรียนวัดโมลีโลกยาราม ทุนสมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี โรงเรียนราชินี ทุนสมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี โสสะมูลนิธิแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชินูปถัมภ์ พงศาวลี สกุลวงศ์ของสมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี[84] 16. (=20.) พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย8. (=10.) พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว17. (=21.) สมเด็จพระศรีสุริเยนทราบรมราชินี4. พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว18. สมเด็จพระบรมราชมาตามหัยกาเธอ พระองค์เจ้าศิริวงศ์ กรมหมื่นมาตยาพิทักษ์9. สมเด็จพระเทพศิรินทราบรมราชินี19. หม่อมน้อย ศิริวงศ์ ณ อยุธยา2. พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว20. (=16.) พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย10. (=8.) พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว21. (=17.) สมเด็จพระศรีสุริเยนทราบรมราชินี5. สมเด็จพระศรีพัชรินทราบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง22. หลวงอาสาสำแดง (แตง สุจริตกุล)11. สมเด็จพระปิยมาวดี ศรีพัชรินทรมาตา23. ท้าวสุจริตธำรง (นาค สุจริตกุล)สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี24. เจ้าพระยาคทาธรธรณินทร์ (เยีย อภัยวงศ์)12. เจ้าพระยาอภัยภูเบศร (ชุ่ม อภัยวงศ์)25. ท่านผู้หญิงคทาธรธรณินทร์ (ทิม)6. พระยาอภัยภูเบศร (เลื่อม อภัยวงศ์)26.13. คุณหญิงสอิ้ง คฑาธรธรณินทร์ [85]27.3. พระนางเจ้าสุวัทนา พระวรราชเทวี28. สมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาศรีสุริยวงศ์ (ช่วง บุนนาค)14. เจ้าพระยาสุรวงศ์ไวยวัฒน์ (วร บุนนาค)29. ท่านผู้หญิงกลิ่น บุนนาค7. คุณเล็ก บุนนาค30. พระสุพรรณพิศาล (กอง อภัยวงศ์)15. ท้าวศรีสุนทรนาฏ (แก้ว พนมวัน ณ อยุธยา)31. เชิงอรรถ อ้างอิง หนังสือ ของสำนักราชเลขาธิการ วินิตา ดิถียนต์, ชัชพล ไชยพร. . กรุงเทพฯ: บริษัท อักษรโสภณ จำกัด, 2550. . เฉลิมพระเกียรติ สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี ในโอกาสฉลองพระชนมายุ 6 รอบ. กรุงเทพฯ: บริษัท อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน), 2542. แหล่งข้อมูลอื่น อาริยา สินธุ, สกุลไทย ชัชพล ไชยพร, พระผู้ทรงเป็น “เพชรรัตน” แห่งพระบรมราชจักรีวงศ์ พระราชสุดาได้ จากฟ้ามาแทน โดย ชัชพล ไชยพร พระประวัติ สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี และพระนางเจ้าสุวัทนา พระวรราชเทวี ข่าวการสิ้นพระชนม์, INN News. * หมวดหมู่:ราชวงศ์จักรี หมวดหมู่:รัชกาลที่ 6 หมวดหมู่:พุทธศาสนิกชนชาวไทย หมวดหมู่:เจ้าฟ้า หมวดหมู่:ทหารบกชาวไทย หมวดหมู่:ทหารเรือชาวไทย หมวดหมู่:ทหารอากาศชาวไทย หมวดหมู่:สมาชิกเครื่องราชอิสริยาภรณ์ ม.จ.ก. (ฝ่ายใน) หมวดหมู่:สมาชิกเครื่องราชอิสริยาภรณ์ ร.ว. หมวดหมู่:สมาชิกเครื่องราชอิสริยาภรณ์ ป.จ. (ฝ่ายใน) หมวดหมู่:สมาชิกเครื่องราชอิสริยาภรณ์ ม.ป.ช. หมวดหมู่:สมาชิกเครื่องราชอิสริยาภรณ์ ม.ว.ม. หมวดหมู่:สมาชิกเครื่องราชอิสริยาภรณ์ ป.ภ. หมวดหมู่:สมาชิกเหรียญรัตนาภรณ์ ว.ป.ร.1 หมวดหมู่:สมาชิกเหรียญรัตนาภรณ์ ป.ป.ร.1 หมวดหมู่:สมาชิกเหรียญรัตนาภรณ์ ภ.ป.ร.1 หมวดหมู่:ชาวไทยเชื้อสายเขมร หมวดหมู่:ชาวไทยเชื้อสายเปอร์เซีย หมวดหมู่:ชาวไทยเชื้อสายมอญ หมวดหมู่:ชาวไทยเชื้อสายจีน หมวดหมู่:บุคคลจากโรงเรียนราชินี หมวดหมู่:ผู้ได้รับปริญญากิตติมศักดิ์จากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย หมวดหมู่:พระกุลเชษฐ์ในราชวงศ์จักรี เพชรรัตนราชสุดา
https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AA%E0%B8%A1%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B9%87%E0%B8%88%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%88%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%A0%E0%B8%84%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B8%B5%E0%B9%80%E0%B8%98%E0%B8%AD%20%E0%B9%80%E0%B8%88%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%9F%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B9%80%E0%B8%9E%E0%B8%8A%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%95%E0%B8%99%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%8A%E0%B8%AA%E0%B8%B8%E0%B8%94%E0%B8%B2%20%E0%B8%AA%E0%B8%B4%E0%B8%A3%E0%B8%B4%E0%B9%82%E0%B8%AA%E0%B8%A0%E0%B8%B2%E0%B8%9E%E0%B8%B1%E0%B8%93%E0%B8%93%E0%B8%A7%E0%B8%94%E0%B8%B5
{ "plaintext_start_byte": [ 2, 236, 564, 763, 866, 1419, 2123, 2969, 3594, 3770, 4158, 4442, 4813, 4894, 5375, 5440 ], "plaintext_end_byte": [ 235, 556, 762, 865, 1418, 2122, 2968, 3593, 3769, 4157, 4428, 4812, 4883, 5367, 5438, 5741 ] }
Cydiaの配信は違法？
KeyHoleTV
japanese
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
KeyHoleTV（キーホールTV）は、P2Pテレビを受信するアプリケーションである。送信アプリケーションKeyHoleVideo（キーホールビデオ）を使用すれば個人で配信することもできる。 日本国内でアナログ放送が終了する2011年7月までの実験プロジェクトの為、アナログ放送停止後は、日本における提携会社コグニティブリサーチラボ代表の苫米地英人の資金援助が打ち切られる予定であるが、サービスは続ける予定[1][2]。 概要 2006年3月から、により開発されたソフトウェアである。長い間無料で公開していたが、2012年11月1日から資金状況の変化からシェアウェアとなった。 苫米地英人がCEOを務めるに日本国内のライセンス契約販売を委託している。 地上デジタル放送難視聴問題解決技術の実証として、2007年5月24日から7月28日まで在京キー局のアナログ電波区域外再放送の実験が行われた（テレビ東京のみデジアナ変換で再送信していた）。現在は終了しているが、今後も個人としての配信は可能である。ただし、無料の地上波やBS放送も放送事業者の自動公衆送信権および送信可能化権を損害する行為であり、配信者が著作権を持つ番組に限定されている。 各キー局の協力によるテレビ映像配信期間限定テストについては既に終了しているため、これらと同等の行為を行うことは、著作権侵害・放送権侵害あるいは放送法に触れる場合がある。再送信については放送事業者は総務大臣に届け出、許可を得る必要がある。 アメリカでは地上波の放送内容をインターネット上で流す事を違法とする判決が出ている。 韓国ではインターネットマルチメディア放送事業法のIPTV特別法により地上波放送をインターネット上で流せるよう商用化を行っているが、CATV事業者が反発している。 有料放送（スカパー!、WOWOWなど）もしくは、視聴契約の必要なNHKの地上放送・BS放送や、無料放送を除くBS・CS放送を配信すると視聴契約違反になる。 ビデオソフトなど製品として市場に出回っているものを配信すると著作権（公衆送信権）の侵害になる。 ワンセグチューナーなしで全世界で日本の個人配信・ラジオ・アナログ放送テレビ番組が視聴でき、ダウンロード数は200万ダウンロードを超えているとされる。現在、システム運用は国外でなされており、全世界に対して配信されている。また、無料放送に関しても、明確に著作権および著作隣接権を侵害する行為であり、運用元は、再送信を厳しく禁止するとしている。 コグニティブリサーチラボの苫米地代表によれば、「MPEG2やワンセグのMPEG4のエンコードは2秒以上かかり、地震速報など有事の際に2011年にアナログ放送が終了すると、日本国民にとっては大きなリスクとなる。KeyHoleTVで利用されている独自CODECでは、ほぼリアルタイムのエンコードが可能であり地上デジタル放送よりもほぼ2秒はやく送信可能であり、これにより有事の際のリスクが大きく下がり、その為の技術を全世界に無償で配布している」ということである。 現在、希望者にiPhone用のアプリを配布している（OISEYER Inc.が2009年に開発）。ただし、インストールにはiOSのJailbreakが必要になる。 元々はキー局の番組配信を前提に製作されたアプリだが、一時期はこれを逆手にとって関西の民放、準キー局が放送する関西ローカルの番組や各地方・各県の番組を配信しているケースが多く見られた。また、無料公開の頃はこのシステムを利用して独自の番組配信を行う者が多くいた。 前述のシェアウェア化により、音が途切れ途切れで聞こえる・一定時間で映像が止まるといった強力な制限がかかるようになった。制限を解除するにはプレミアムモジュールキーの購入が必要となる。 対応機種 Windows 2000 SP4* Windows XP Windows Vista Windows 7 Windows Mobile 5.0 / 6.0（視聴のみ） Mac OS X 10.4, 10.5, 10.6（視聴のみ） Linux （視聴のみ） iPhone （視聴のみ） β インストール時にCydiaが必要 iPad （視聴のみ） β インストール時にCydiaが必要 iPod Touch （視聴のみ） β インストール時にCydiaが必要 *Windows 2000で視聴する場合は、以上、およびが必要。 P2P技術 上限350Kbps, 200Kbps, 100Kbpsの三つの送信モードを持つ（2007年7月時点）。独自の離散数理による圧縮技術を持ち、同等の画質を配信するH.264（ワンセグなどで採用）の2倍から5倍の圧縮性能を持つ。 中央サーバの媒介を必要とするP2P技術であり、純粋なバケツリレー型ではない。地上デジタル放送・地上アナログ放送同様に下りのみの通信が行われている。 備考 下記のシステムとKeyHoleTVは異なるものである。 SCOPEにおいて平成14年度に採択された「次世代P2P型コンテンツ流通高度化技術に関する研究開発」に基づいて開発されたシステム。「次世代P2P型コンテンツ流通高度化技術に関する研究開発」はにより提案されたものである。 脚注 外部リンク
https://ja.wikipedia.org/wiki/KeyHoleTV
{ "plaintext_start_byte": [ 1, 384, 960, 1195, 3370, 5156, 5439, 5752, 6097, 6363, 6541, 6772, 7410, 9382, 9595, 10064, 10219, 10401, 10605, 10688, 10976, 11164, 11457, 11666, 12105, 12187, 12430, 12883, 14311, 25696, 26812, 27187, 28701, 29624, 35894, 40049, 41967, 45308, 45580, 46546, 46689, 47380, 48062, 48618, 49835, 51761, 52841, 54378, 54937, 55098, 55305, 55710, 55963, 59749, 60902, 62968, 63554, 64622, 67120, 68188, 85305, 86192, 88068, 91649, 91776, 92195, 92569, 94268, 97254, 97821, 98090, 98573, 98738, 98909, 100014, 108746, 112258, 114894, 117620, 124326, 124698, 124956, 125224, 125280, 125971, 130091, 130655, 131099, 131913, 131964, 132096, 132287, 132549, 132661, 133121, 134319, 134705, 135087, 135452, 135669, 135767, 135897, 136352, 136586, 137464, 139020, 141298, 142042, 142805, 143121, 143420, 143629, 143942, 144043, 144208, 144471, 145155, 145542, 149963, 151299, 154801, 155758, 155922, 157123, 158869, 159544, 159709, 160500, 161150, 161715, 163111, 164709, 165030, 167193, 168932, 169294, 169340, 169560, 169678, 169933, 170194, 170493, 172980, 173476, 174698, 175615, 177854, 178464, 179135, 180363, 181172, 183616, 183744, 184157, 184422, 184829, 186564, 189286, 189538, 190285, 191486, 192196, 192467, 193562, 195462, 196333, 197840, 200145, 201626, 202013, 204936, 206552, 206659, 207133, 207786, 208238, 208931, 209137, 209387, 211136, 212134 ], "plaintext_end_byte": [ 347, 959, 1146, 3369, 5056, 5385, 5751, 6080, 6362, 6540, 6715, 7273, 9297, 9594, 10063, 10218, 10400, 10565, 10687, 10975, 11163, 11456, 11665, 12104, 12186, 12429, 12781, 14310, 25622, 26811, 27184, 28509, 29623, 35893, 40048, 41966, 45237, 45579, 46164, 46619, 47379, 48061, 48572, 49834, 51760, 52840, 54233, 54877, 55097, 55304, 55709, 55848, 59748, 60810, 62967, 63553, 64474, 67065, 68187, 85246, 86100, 88067, 91616, 91775, 92194, 92400, 94248, 97184, 97820, 98056, 98572, 98737, 98813, 100013, 108745, 112257, 114836, 117619, 124304, 124697, 124876, 125223, 125279, 125970, 130090, 130527, 131098, 131889, 131963, 132095, 132183, 132548, 132659, 133105, 134303, 134704, 135066, 135451, 135668, 135730, 135896, 136351, 136552, 137463, 139019, 141236, 142041, 142804, 143120, 143333, 143628, 143930, 144042, 144207, 144372, 144983, 145541, 149962, 151130, 154800, 155757, 155921, 156886, 158868, 159543, 159708, 160499, 161149, 161714, 162956, 164708, 165029, 167192, 168931, 169278, 169339, 169559, 169677, 169932, 170147, 170366, 172979, 173475, 174541, 175614, 177853, 178463, 178962, 180362, 181078, 183582, 183743, 184156, 184350, 184828, 186361, 189285, 189537, 190170, 190857, 191970, 192335, 193483, 195461, 196332, 197785, 200144, 201448, 202012, 204935, 206525, 206658, 207132, 207785, 208237, 208930, 209135, 209260, 211066, 212133, 212631 ] }
శ్రీకాకుళం జిల్లాలో మొదటి ఇంజనీరింగ్ కళాశాలను ఎప్పుడు ప్రారంభించారు?
పాత చర్చ 53
telugu
{ "passage_answer_candidate_index": [ -1 ], "minimal_answers_start_byte": [ -1 ], "minimal_answers_end_byte": [ -1 ], "yes_no_answer": [ "NONE" ] }
← [[Main Page/Archive Expression error: Unrecognized punctuation character "[".|Archive Expression error: Unrecognized punctuation character "[".]] |Archive String Module Error: Match not found| [[Main Page/Archive Expression error: Unrecognized punctuation character "[".|Archive Expression error: Unrecognized punctuation character "[".]] → Wiki Loves Monuments 2016 in India Greetings from Wikimedia India! Wiki Loves Monuments in India is an upcoming photo competition, part of the bigger Wiki Loves Monuments 2016. We welcome you all to be part of it, as participants and as volunteers. The aim of the contest is to ask the general public—readers and users of Wikipedia, photographers, hobbyists, etc.—to take pictures of cultural heritage monuments and upload them to Wikimedia Commons for use on Wikipedia and its sister projects. This in turn would lead to creation of new articles along with development of new articles in Indian languages. We seek your support to make this event a grand success ! Please sign up here -- Abhinav619 (sent using MediaWiki message delivery (చర్చ) 18:49, 27 ఆగష్టు 2016 (UTC)) 12 వ వార్షికోత్సవం వికీపీడియా:రచ్చబండ/పాత చర్చ 53 11 వార్షికోత్సవం తిరుపతిలో పెద్దగా లోపాలు లేకుండా జరిగినట్టుగా అనుకొంటాను. ఇప్పుడు పరిస్థితులు ఎలా ఉన్నా ఎక్కువ మంది సభ్యులు, ముఖ్యంగా కొందరు సీనియర్ సభ్యులు కూడా ఉత్సాహంగా వికీలో రచనలు చేస్తున్నారు. ఇపుడు 12 వ వార్షికోత్సవం జరిపి వారిలో మంచి కృషి జరిపిన., జరుపుతున్న సభ్యులను సత్కరిస్తే భావుంటుందని నా ఆలోచన. బహుమతులు వంటివి లేకుండా కేవలం సత్కార కార్యక్రమం మాత్రమే. ప్రస్తుతం ఉన్న కొన్ని అంతర్గత సమస్యలను తొలగించుకొవడానికి, సభ్యులు పరస్పరం కలిసి ఆనందంగా గడపడానికి, ఈ కార్యక్రమాన్ని ఉపయోగించుకోవడానికి ఉన్న అవకాశాలను చర్చించగలరు. దీంతోపాటు ఈ కార్యక్రమ భాద్యతలను కొందరు కొత్త వాడుకరులకు ఉత్సాహంగా ఉన్న వాళ్ళకు ఇచ్చి వారిని మిగతా సభ్యులు ప్రోత్సాహం ఇచ్చి, వారి ద్వారా జరిపిస్తే వారు మరింత క్రియాశీలకంగా పనిచేయగలరు అని ఆలోచన. మీ స్పందనలు తెలియచేయండి...--Viswanadh (చర్చ) 07:40, 30 ఆగష్టు 2016 (UTC) నిజానికి 2016 ఫిబ్రవరిలోనే 12వ వార్షికోత్సవ కార్యక్రమం నిర్వహించుకోవాలి. కాని అప్పటి కారణాలవల్ల అది జరగలేదు. గత నెలవారి సమావేశంలో తెలుగు వికీపీడియా పుష్కర వార్షికోత్సవం గురించి చర్చ వచ్చింది.. కార్యనిర్వాహక కమిటీని ఏర్పాటుచేసి, ఆ కమిటీ ద్వారా పుష్కర వార్షికోత్సవానికి సంబంధించిన పనులను చేయాలనీ సభ్యులు సూచించడం జరిగింది. గత రెండు వార్షికోత్సవాల్లో ఏర్పాటైన కార్యనిర్వాహక కమిటీ విజయవంతంగా కార్యక్రమాల్ని నిర్వహించింది. అయితే, గత వార్షికోత్సవాల కమిటీలో ఉన్న సభ్యులు కాకుండా ఈసారి కొత్తవారు కమిటీలో ఉండి, 12వ వార్షికోత్సవాన్ని నిర్వహిస్తే బాగుంటుందని అనుకోవడమైనది.. కనుక.... కార్యక్రమ నిర్వహణలో ఆసక్తి ఉన్న సభ్యులు తెలుపగలరు... కార్యనిర్వహక కమిటీ విధులు - బాధ్యతలు అధ్యక్షులు: ఉపాధ్యక్షులు: ప్రధాన కార్యదర్శి: సంయుక్త కార్యదర్శి: కోశాధికారి: సభ్యులు: కార్యనిర్వహక కమిటీ అధ్యక్షులు: ఉపాధ్యక్షులు: ప్రధాన కార్యదర్శి: Pranayraj1985 (చర్చ) 15:51, 12 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) సంయుక్త కార్యదర్శి: కోశాధికారి: సభ్యులు 2: కార్యనిర్వహక కమిటీలో ఆసక్తి ఉన్న సభ్యులు సెప్టెంబర్ 10లోపు పైవరసలో తమ చేర్చండి లేక సంతకం చేయండి --Pranayraj1985 (చర్చ) 08:57, 30 ఆగష్టు 2016 (UTC) ఆమోదం 12వ తెవికి వార్షికోత్సవము తప్పకుండా జరపాలి. ఇప్పటికే ఆలస్యమైనది. ఈ విషయమై సహ సభ్యులు స్పందించగలరు. నా స్పంధన......... తప్పక జరపాలని. భాస్కరనాయుడు (చర్చ) 07:21, 3 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) సభ్యులు ముందుకు వచ్చి జరిపితే మంచిదేPalagiri (చర్చ) 06:41, 4 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) వ్యతిరేకం అభిప్రాయం వ్యక్తిగత పనుల వలన ఈ కార్యక్రమానికి నేను సహకరించలేకున్నాను. ఆసక్తి ఉన్న సభ్యులు పాల్గొనగలరు. --రవిచంద్ర (చర్చ) 13:48, 3 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) నేనూ పాల్గొనలేను.__చదువరి (చర్చ • రచనలు) 15:32, 4 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) ఫలితం తెలుగు గ్రామాల విస్తరణకు ప్రాజెక్టు ఉప పేజీ అందరికీ నమస్కారం, ఇప్పటికే పర్యావరణవేత్తలు మాధవ్ గాడ్గిల్, సుబోధ్ కులకర్ణి, ప్రశాంత్ పవార్లతో మనం కలిసి కృషిచేసి తయారుచేసిన సమాచారంతో వ్యాసాలు సృష్టించడం, వాటిని మెరుగుపరచడం, ఖమ్మం జిల్లాలోని కొన్ని వ్యాసాలను నమూనాగా అభివృద్ధి చేయడం వంటివి జరిగేవున్నాయి. ఈ నేపథ్యంలో పలు చక్కని చర్చోపచర్చల అనంతరం యాంత్రికంగా తయారైన సమాచారాన్ని మానవీయంగా మార్చుకుని చక్కని శైలిలో రాయవచ్చని సభ్యులు పేర్కొన్నారు. ఈ ప్రకారం గ్రామ వ్యాసాల విస్తరణకు ఇప్పటికే ఉన్న ప్రాజెక్టు పేజీకి ఉప పేజీ సృష్టించి, ఈ మూలాన్ని అక్కడ అందుబాటులో పెట్టి, ఇప్పటికే ఆసక్తి కనబరిచిన సభ్యుల సమిష్టి కృషితో విస్తరించాలని భావిస్తున్నాం. ఇందుకు సభ్యులు తమ సూచనలు, సలహాలు, ఆలోచనలు తెలియజేయగలరు. --పవన్ సంతోష్ (సీఐఎస్-ఎ2కె) (చర్చ) 05:43, 27 ఆగష్టు 2016 (UTC) New Wikipedia Library accounts available now (August 2016) Hello Wikimedians! The Wikipedia Library is announcing signups today for free, full-access, accounts to published research as part of our publisher donation program. You can now sign up for new accounts and research materials from: Nomos – Primarily German-language publisher of law and social sciences books and journals - 25 accounts World Scientific – Scientific, technical, and medical journals - 50 accounts Edinburgh University Press – Humanities and social sciences journals - 25 accounts American Psychological Association – Psychology books and journals - 10 accounts Emerald – Journals on a range of topics including business, education, health care, and engineering - 10 accounts Many other partnerships with accounts available are listed on our partners page, including Project MUSE, EBSCO, DeGruyter, Gale and Newspaperarchive.com. Do better research and help expand the use of high quality references across Wikipedia projects: sign up today! --The Wikipedia Library Team 18:38, 30 ఆగష్టు 2016 (UTC) You can host and coordinate signups for a Wikipedia Library branch in your own language! Please contact Ocaasi (WMF). This message was delivered via the tool to . The visual editor is now active here Hello again. This message is only available in English at this time: . Thank you! In the wikitext editor, the pencil icon allows you to switch to the visual editor. In the visual editor, the [[ ]] (square brackets) icon allows you to switch to the wikitext editor. Please note that the button will soon say Publish page or Publish changes, due to an unrelated change. As some of you have noticed, this Wikipedia now has the visual editor (VisualEditor) enabled for all registered users. The rollout to logged-out users will likely happen in a week or so. For an explanation of how the editing system now works and how to choose/go back to your favorite setting, please see my previous announcement above. If you wish to change your editing system preferences now, this can be done from this link to your Preferences --> Editing --> Editing mode:. All edits using the visual editor will be tagged with "Visual edit" in recent changes, watchlists, and page histories. To access the User Guide for the visual editor, click on the "(?)" icon in its toolbar. Please let us know if you find any problems. You can report issues directly in Phabricator, the new bug tracking system or on at mw:VisualEditor/Feedback; by all means, feel free to also ping or contact me directly if you prefer. In case of emergency (like an unexpected bug causing widespread problems), please contact James Forrester, the product manager, at [email protected] or on IRC in the #mediawiki-visualeditor channel. Happy editing! Respectfully, Elitre (WMF) 19:17, 30 ఆగష్టు 2016 (UTC) PS: Are you seeing interface messages that are not in this wiki's language? Please fix this by providing translations . Translations may be also provided for the user guide. Please contact me if you want guidance in contributing translations! Just a heads-up that rollout of the visual editor on this wiki is now complete. Please refer to my previous messages for details. You can read the "checklist" that was written to help communities like yours in their process of adapting the visual editor to their customs and needs. Best, Elitre (WMF) 18:27, 6 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) గూగుల్ మెషీన్ తో అనువదించిన వ్యాసాలు యంత్రంతో అనువాదం చేసిన వ్యాసాలని మరమ్మత్తు చేసి మెరుగుపరచడం చాల కష్టంగా ఉంది. బోలెడంత లకాలం వెచ్చించినా వాటిని ఒక దారికి తీసుకురావడం కూదరడం లేదు. అగ్నిపర్వతాలు ప్రయత్నించి చూసేను. హిట్లర్ ప్రయత్నించి చూసేను. చేతులెత్తేసేను. ఇంతకంటె నా అంతట నేను రాసిన వ్యాసాలు స్వయంబోధకంగా ఉంటున్నాయి. కనుక నిర్వాహకులకి ఒక మనవి. యంత్రంతో అనువాదం చేసిన వ్యాసాలని మరమ్మత్తు చెయ్యడమనే కార్యక్తరమానికి స్వస్థి చెప్పేసి మనమే రాసుకుంటే బాగుంటుందని అనిపిస్తున్నాది. ఇలా సలహా ఇచ్చి మరొకరిని నొప్పించాలని నా ఉద్దేశం కాదు. Vemurione (చర్చ) 23:57, 6 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) నా అభిప్రాయమూ ఇదే. ఈ విషయమై ఓ నెల కిందట చర్చ జరిగినపుడు, కొన్ని వ్యాసాలను సంస్కరించే వీలుందని కొందరు సభ్యులు అభిప్రాయపడ్డారు. ఈ నెల రోజుల్లోనూ సంస్కరణ విషయంలో జరిగిన ప్రగతిని నేను గమనించలేకపోయాను. రవిచంద్ర గారు ఒకటీ రెండు వ్యాసాలను తొలగించినట్లు మాత్రం చూసాను. __చదువరి (చర్చ • రచనలు) 01:13, 7 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) మరమత్తులకు వీలుకాని వ్యాసాలస్థానంలో ఆసక్తిగల సభ్యులు కొత్త వ్యాసము చేర్చడమే సముచితం.అలాగే మూలకాలకు సంబంధిన చాలా వ్యాసాలు కనిష్టస్థాయి మొలకలుగా వున్నాయి.ఎటూవంటి చేర్పులు లేవు గత కొన్నిఏళ్ళుగా.అటువంటివాటిని తొలగిస్తే వాటిస్థానంలో కొత్త వ్యాసాలు వ్రాస్తాను.Palagiri (చర్చ) 08:35, 9 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) వ్యాసాలను డిలీట్ చేయడమనేది ఈ సమస్యకు పరిష్కారంగా నాకు అనిపించట్లేదు. ఎందుకంటే ఆ గూగుల్ అనువాద వ్యాసాల్లో అతి ముఖ్యమైన వ్యాసాలు చాలా ఉన్నాయి. వాటిని తీసేయడం వల్ల జరిగే లాభాల కన్నా నష్టాలే ఎక్కువ. ముఖ్యంగా ఆ వ్యాసాల గురించి మనం పూర్తిగా మర్చిపోయే అవకాశం ఉంది. Palagiriగారూ,Vemurioneగారూ ప్రస్తుతం నేను కంటెంట్ ట్రాన్స్ లేషన్ టూల్ ఉపయోగించి అనువాదం చేస్తున్నాను. ఈ టూల్ వల్ల చరిత్ర మిగిలి ఉంటుంది, మనం రాసే వ్యాసం పాత వ్యాసంపై అచ్చు వేయబడుతుంది. దీన్లో మూలాలు ఇవ్వడం, లింకులు చేర్చడం అనువాదం చేయడం, ఫోటోలు చేర్చడం చాలా సులభం. ఒకసారి ప్రయత్నించి చూడండి. మీకూ వీలుగా అనిపించవచ్చు. ఆగస్టు 11 నుంచి సెప్టెంబరు 4 వరకు నేను దాదాపు 17 గూగుల్ అనువాద వ్యాసాలను అనువదించాను. నా వరకూ అయితే నేను ఈ పనిపై దృష్టి పెట్టి చేసుకుంటూ వస్తున్నాను. అవి పూర్తి అవుతాయనే నమ్మకం కూడా నాకు ఉంది.--Meena gayathri.s (చర్చ) 11:33, 10 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) మీరు శుద్ధి చేసిన గూగుల్ అనువాద వ్యాసాలకు వర్గం:గూగుల్ అనువాద వ్యాసాలు-మెరుగుపరచిన వర్గం చేర్చండి.--కె.వెంకటరమణ⇒చర్చ 11:45, 10 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) వెంకటరమణగారూ అలాగేనండీ--Meena gayathri.s (చర్చ) 02:55, 11 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) Meena gayathri.s ఈ పని చెయ్యడానికి కావల్సిన పనిముట్లు, ఉత్సాహం ఉంటే తప్పకుండా చెయ్యండి. నాకు చేతకాలేదు కనుక నేను చెయ్యలేను అంటున్నాను. Vemurione (చర్చ) 15:09, 10 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) Vemurioneగారూ నాకు అర్ధం అయిందండీ. మీకు ఆసక్తి ఉండి, అనువాదం చేయడం ప్రాసెస్ వల్ల ఇబ్బంది అయితే ఆ టూల్ బాగా పనికివస్తుంది అని చెప్తున్నా. దీనికనే కాదు అసలు అనువాదాలకు అది మంచి టూల్. లైన్ టు లైన్ అనువదించుకుని, డిలీట్ చేసుకుని ఇంత శ్రమ అక్కర్లేదు పక్కన ఇంగ్లీష్ పేరా కనపడుతుంది మనం తెలుగులో లింకులు, ఫోటోలు, మూలాలతో సహా అనువదించేసుకోవచ్చు.--Meena gayathri.s (చర్చ) 02:56, 11 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) నేను వేమూరి గారితో ఏకీభవిస్తున్నాను. వేమూరి గారు మీకు వ్యాసం మొదటి నుంచి బాగా రాయగలనని అనిపిస్తే అలానే రాయండి. నేను మరీ చెత్తగా కనిపించిన, విషయ ప్రాముఖ్యత లేని రెండు మూడు వ్యాసాలను తొలగించాను. అలాగే ప్రాముఖ్యత ఉన్న వాటిని తొలగించకుండా ఆ అనువాదం మొత్తం తీసేసి కేవలం వ్యాసం మొదట్లో పరిచయ వాక్యాలు రాసి మొలక స్థాయి దాటించి వదిలేశాను. అడపాదడపా అలాంటి వ్యాసాల మీద ఇప్పటికీ పని చేస్తూ ఉన్నాను. కానీ అది కొండంతలా ఉంది. కాబట్టి దాన్ని గురించి వర్రీ అవకుండా మీ పద్ధతిలో మీరు సాగిపోండి. అన్నట్టు నేను ఇటీవలే విజ్ఞాన శాస్త్ర వ్యాసాలు ఆది నుంచి రాద్దామని మొదలు పెట్టి విజ్ఞానశాస్త్రం, ప్రకృతి శాస్త్రం అని రెండు వ్యాసాలు రాశాను. ఈ విషయంలో మీ సలహాలు, సూచనలు సహకారం ఆశిస్తున్నాను. --రవిచంద్ర (చర్చ) 16:03, 12 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) రవిచంద్ర (చర్చ) నా సలహా అడిగేరు కనుక చెబుతున్నాను. విజ్ఞానశాస్త్రం, ప్రకృతి శాస్త్రం వంటి అంశాల పరిధి, విస్తృతి బాగా ఎక్కువ. వీటిని వర్గీకరించి మొదటి నుండీ నరుక్కురావడమంటే చాల శ్రమతో కూడిన పని అవడమే కాకుండా వాటిని ఎలా వర్గీకరించాలో అన్న విషయంలో ఏకీభావం ఉండదు. ఇటువంటి పెద్ద పెద్ద అంశాలని గురించి top-down పద్ధతిలో రాయాలంటే పదార్థం మీద గట్టి పట్టు ఉండాలి, రాతలో మంచి అనుభవం ఉండాలి. నా ఉద్దేశంలో చిన్న చిన్న అంశాలని తీసుకుని, చిన్న చిన్న వ్యాసాలు bottom-up పద్ధతిలో రాయడం తేలిక. సైంసు విషయాల గురించి తెలుగులో రాసే ఒరవడి, సంప్రదాయం ఇంకా స్థిరపడలేదు. కనుక ఫలానా విధంగా రాస్తే బాగుంటుందని నేనూ ఘంటాపథంగా చెప్పలేను. ఒక్క విషయం మాత్రం చెప్పగలను. సైంసు రాసేటప్పుడు తెలుగులో సాంకేతిక పదాలు వాడి, పక్కనే కుండలీకరణాలలో ఇంగ్లీషు మాట కూడ చూపిస్తూ ఉంటే వ్రతమూ చెడదు, ఫలమూ దక్కుతుంది. నా అభిప్రాయం అడిగినందుకు ధన్యవాదాలు. Vemurione (చర్చ) 04:01, 13 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) Vemurione గారూ, Top Down పద్ధతిలో రాయడం కష్టమని నాక్కూడా అనిపించింది. ఎందుకంటే చాలా ఆంగ్ల పదాలకు తెలుగు పదాలు ఏవి వాడాలో తెలియలేదు. అందుకే ఆంగ్ల వికీలో ఉన్న వర్గీకరణ యధాతథంగా అనుసరిద్దామనుకున్నా. నాకు భాషమీద కొద్దో గొప్పో పట్టు ఉంది కానీ పదార్థం మీద పట్టు లేదు. నేను నేర్చుకుంటూ రాద్దామని నా ఆలోచన. విజ్ఞానశాస్త్ర విషయాలను తెలుగులో రాసే సాంప్రదాయం ఇంకా స్థిరపడలేదంటున్నారు కాబట్టి మనమే ఓ ప్రయత్నం చేస్తే బాగుంటుందని నా ఆలోచన. మనం ఇక్కడ ప్రయత్నం చేస్తే తరువాత మీలాంటి అనుభవం ఉన్న వారి సాయంతో మెరుగు పరచవచ్చని అనుకుంటున్నాను. మీ సూచనలు తప్పకుండా పాటిస్తాను. ధన్యవాదాలు. --రవిచంద్ర (చర్చ) 05:26, 13 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) Machine translation support to be enabled soon for Content Translation Hello, I wanted to give you a heads up that machine translation support for Telugu is now ready to be extended to Content Translation (beta feature) using Yandex. It is scheduled to be made active on this Wikipedia on September 14, 2016. This service can be used when translating Wikipedia articles into Telugu with Content Translation. To start using this service, please choose ‘’Yandex.Translate’’ from the ‘’Automatic Translation’’ dropdown menu that you see on the sidebar after you start translating an article. Please note, machine translation is available from all the languages that are supported by Yandex.Translate, but Content Translation can still be used in the usual manner for translating from all languages, with or without machine translation support. For more information, we request you to kindly take a look at the details about machine translation services in Content Translation and about Yandex translation services, including a summary of the legal contract. Please note, the translations made using Content Translation are also used to improve machine translation services. We look forward to your feedback. You can reach us using the Project Talk page or phabricator ticket. This message could only be written in English and we will really appreciate if it can be translated into Telugu for other users of this Wikipedia. Thank you. On behalf of WMF Language team: --Runab WMF (చర్చ) 13:55, 8 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) Hi Runab WMF, I have tried to translate some text using automated translation but couldn't do it because translation is too poor to use. This may be because of the structural differences (of sentences) between english and dravidian languages especially Telugu. So, personally I don't think this is going to work, anyway we are already trying to deal many machine translated poor quality articles published years ago in Telugu Wikipedia with content translation tool and proved to be successful because we can translate from scratch over there. So, I don't think this is going to help in our language atleast for now. --పవన్ సంతోష్ (చర్చ) 17:08, 15 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) Hello, Thanks for the feedback. It is indeed a correct observation that for some Indian languages, machine translation needs to improve much more to have a greater impact. We are hoping that in its current stage it is usable in some ways (e.g. small sentences) and over a period of time the improvements from the manually edited content will become more obvious and useful. It is a non-default feature at the moment, so please feel free to turn it on and check how it works and if you see improvements. Thanks. --Runa Bhattacharjee (WMF) (చర్చ) 23:56, 15 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) తేవికీ లో విశేష వ్యాసాలు (Featured articles) మరియు మంచి వ్యాసాలు (Good articles) గుర్తించాలి ఎన్వికీ లో మాదిరిగా తెవికీ లో కూడా విశేష వ్యాసాలు(Featured articles) మరియు మంచి వ్యాసాలను (Good articles) గుర్తించాలి.ఇలా చేస్తే తెలుగు వికీపీడియా బాగా అభివృద్ది చెందుతుంది. ఈ విషయంలో నిర్వహకులు తప్పక స్పందించాలి.తెలుగు వికీపీడియా ను ఇంగ్లీషు వికీపీడియా తో సమస్థితికి తీసుకురావాలి.ఇందు కోసం నేను కూడా కృషి చేస్తా. ఇట్లు మీ తోటి వాడుకరి WPMANIKHANTA' (talk) 06:39, 10 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) మీరన్నట్లు ప్రస్తుతం మొదటి పేజీలో ప్రచురించాలంటే మంచి వ్యాసం దొరకడం లేదు. వర్గం:ఈ వారం వ్యాసం పరిగణనలు వర్గంలో శుద్ధి చేయబడని గూగుల్ అనువాదం వ్యాసాలు, మూలాలూ లేని వ్యాసాలు, కొంతభాగం అనువాదం జరిగిన ఆంగ్ల వ్యాసాలు. విస్తరణ మూస ఉన్న వ్యాసాలు ఉన్నాయి. భవిష్యత్తులో మంచి వ్యాసాలను మొదటి పేజీలో ప్రచురిద్దామంటే యిబ్బంది పడే పరిస్థితి రావచ్చు. గత కొంత కాలంగా అనేక మొలక వ్యాసాలు, మూలాలు లేని వ్యాసాలు, యాంత్రిక అనువాద వ్యాసాలు ఎక్కువయ్యాయి. కనుక మంచి వ్యాసాలను గుర్తించాలి. కొన్ని మంచి వ్యాసాలను అభివృద్ధి చేయడానికి ఒక ఎడిట్ ఎ థాన్ లాంటిది నిర్వహించినా కొన్ని వ్యాసాలు అభివృద్ధి చేయవచ్చును. సమిష్టి కృషితో కొన్ని వ్యాసాలను విశేష వ్యాసాలుగా తీర్చిదిద్దే ప్రయత్నం చేసిన బాగుంటుంది. దీనికోసం ఒక ప్రణాళికను తయారుచేసినా విశేష వ్యాసాల అభివృద్ధి కొరకు నా సహకారాన్ని అందించగలను.--కె.వెంకటరమణ⇒చర్చ 11:21, 10 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) గతంలో విశేష వ్యాసం, మంచి వ్యాసాలను గుర్తించేందుకు మనకంటూ వేరే నిబంధనలు ఏర్పరుచుకుందామని గతంలో ప్రయత్నించాము. అప్పట్లో ఎందుకనో సాధ్యపడలేదు. నాణ్యత అభివృద్ధికి మంచి అడుగు, ఈ ప్రయత్నం చాలా మంచిది, తప్పకుండా ప్రయత్నిద్దాం. --పవన్ సంతోష్ (చర్చ) 15:30, 10 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) కన్నడ వీకిపీడియాలో ఒక కొత్త సంప్రదాయానికి తెర తీసారు.పోయిన నెలనుండి "ಈ ತಿಂಗಳ ವಿಕಿಪೀಡಿಯ ಸಂಪಾದಕ"అని తెలుగులోఅర్థం ఈనెల వికీపిడియా సంపాదకుడని.అప్పటికి వరకు ఎక్కువ విశిష్టవ్యాసాలు చేర్చిన సంపాదకుల/వాడుకరి పరిచయం.తెలుగులో దీని పరిణామం ఎలా ఉంటుందంటారుPalagiri (చర్చ) 14:12, 12 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) నేను ఎప్పటి నుంచో దీన్ని గురించి రచ్చబండలో రాద్దామనుకుంటున్నాను. మణికంఠ గారు మంచి చర్చ ప్రారంభించారు. తెవికీలో ఖచ్చితంగా వ్యాసాలను విశేష వ్యాసాలుగా, మంచి వ్యాసాలుగా బేరీజు వేసే నిబంధనలు కొన్ని ఉండాలి. దీనివల్ల మనం ఈ వారం వ్యాసంలో మంచి వ్యాసాలు ప్రచురించగలుగుతాము. అంతే కాకుండా వైవిధ్య భరితమైన వ్యాసాలు అందించగలుగురాము. అంటే కేవలం వ్యక్తులు, ప్రాంతాలే కాక ఇతర విషయాలు గురించి కూడా వ్యాసాలు ప్రచురిస్తే మనం అన్ని విభాగాల్లోనూ కృషి చేస్తున్నామని పాఠకులకు తెలుస్తుంది. దీనివల్ల ఇంకో మంచి విషయం ఏమిటంటే విశేష వ్యాసాలు రాసేవారికి, ఎక్కువ మార్పులు చేసేవారికన్నా మంచి గుర్తింపు వస్తుంది. మనం ఈ ప్రక్రియ ప్రారంభించాలంటే నిబంధనల కోసం ఎక్కువగా కష్టపడనక్కర్లేదు. వికీ మూలస్తంభాలైన విషయ ప్రాముఖ్యత, మూలాలు, తటస్థత, స్వీయ రచన ఉపయోగించుకుంటే మనకు మంచి వ్యాసాలు తయారవుతాయి. నేను ఇటీవల రాసిన విఠోబా వ్యాసం ఈ లక్షణాలు కలిగి ఉందని నా అభిప్రాయం. ఇలాంటి వ్యాసాలు ఇంకా రాయాలని ఉంది. వికీ నియమాలు బాగా తెలిసిన సభ్యులందరూ తలా ఒక చేయి వేస్తే చక్కటి వ్యాసాలు అందించగలము.--రవిచంద్ర (చర్చ) 15:07, 12 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) వెంకటరమణ గారు విశేష వ్యాసాలను గుర్తించడం అంటే విశేష వ్యాసాలు అనే వర్గం సృష్ఠించబడి గుర్తించడం మాత్రమే కాకుండా enwiki లో మాదిరిగా తేవీకీలో విశేష వ్యాసాలకు సాంకేతక పరంగా వ్యాసం యొక్క పై భాగంలో ఈ రకముగా నక్షత్ర గుర్తు వచ్చేలా చూడాలి. ఈ సాంకేతికత మన తేవికీలో కూడా ఉండాలి దీనికి తగిన ఏర్పాట్లు నిర్వాహకులు చెయ్యాలి అని నా అభిప్రాయం.ప్రస్తుతం ఇలా చేయడం సాధ్యమేనా లేదో తెలియజేయగలరు. WPMANIKHANTA' (talk) 01:56, 16 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) వికీపీడియా:విశేష వ్యాసాలు/ప్రతిపాదనలు/2014 లో కొన్ని వ్యాసాలను యిదివరకు ప్రదిపాదించబడినవి. వాటి నాణ్యతా ప్రమాణాలు ఏ విధంగా ఉండాలో తెలియజేయడమైనది. కొన్ని వ్యాసాలను విశేష వ్యాసాలుగా గుర్తించడం జరిగినది. గుర్తించిన విశేష వ్యాసాలకు ఆంగ్ల వికీలో వలెనే {{విశేషవ్యాసం}} మూసను చేర్చడం జరిగినది. ఈ మూస ఒక చిన్న కాంస్య తారను () వ్యాసానికి కుడివైపు పై మూలలో ఉంచుతుంది. అలా ఉంచటం వలన ఆ వ్యాసం విశేష వ్యాసంగా గుర్తింపు వస్తుంది. అలాగే ఆ వ్యాసాన్ని వర్గం:విశేషవ్యాసాలు అనే వర్గంలో చేర్చేస్తుంది. ఉదాహరణకు ఆంగ్‌కోర్ వాట్ వ్యాసం చూడండి.--కె.వెంకటరమణ⇒చర్చ 13:41, 16 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) ఈ జాబితాలో వ్యాసాలు కొన్నే ఉన్నట్టున్నాయి. వర్గీకరణ చేయబడనివి కూడా చాలా ఉంటాయి. వాటన్నింటినీ కూడా ఈ వర్గంలో చేర్చాలి మనం. --రవిచంద్ర (చర్చ) 13:54, 16 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) వికీపీడియా:విశేష_వ్యాసాలు/ప్రతిపాదనలు/2014 లోని జాబితా చూసాను. ఈ వ్యాసాలపై పనిచేసి ముందు వీటిని విశేష స్థాయికి తీసుకువెళ్ళవచ్చు. నేను విజయనగర సామ్రాజ్యము పై పని చెయ్యాలని అనుకుంటున్నాను. కన్యాశుల్కం (నాటకం) కూడా బాగుంది. కానీ అది ఈమాట నుండి ఉన్నదున్నట్టుగా తెచ్చి ఇక్కడ పెట్టింది. (కొంత పాఠ్యాన్ని చేర్చినట్టుగా కనబడుతోంది). అలాంటివాటిని విశేష వ్యాసాలుగా పరిగణించకపోవడం మంచిదని నా ఉద్దేశం. __చదువరి (చర్చ • రచనలు) 11:01, 18 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) కన్యాశుల్కం (నాటకం)పైన నేను పనిచేస్తాను. ఈ మధ్య గురజాడ కన్యాశుల్కం రెండు కూర్పులవీ చదివి ఆనందించాను. అలాగే నాకు గురజాడ సాహిత్య సర్వస్వాలు వేసినవారి సాంగత్యం, ఆయన గురించి, నాటకం గురించి చక్కని విశ్లేషణలు, విమర్శలు అందుబాటులో ఉన్నాయి. కాబట్టి నేను పనిచేసి పున: ప్రతిపాదిస్తాను, సహసభ్యులు ఎవరైనా సోదర సమీక్ష (peer review) చేసి అంగీకరించడమో, సవరణలు-విస్తరణ వంటివి సూచించడమో చేస్తే బావుంటుంది కదా. ఒకవేళ ప్రస్తుత వ్యాసాలు ఆ స్థాయిలో లేకుంటే విస్తరించి ఆ స్థాయికి తీసుకురావడమో లేకుంటే హోదా తొలగించడమో మేలేమో. ఎందుకంటే విశేష వ్యాసం అని మనం ఏదైనా వ్యాసాన్ని గుర్తిస్తే అది తెవికీ నాణ్యతకు గీటురాయి అని బయటివారు అనుకునే అవకాశం ఉంది. అలా గీటురాయి కాని వ్యాసానికి ఆ హోదా ఉండడం బావోదు. ఏమంటారు. --పవన్ సంతోష్ (చర్చ) 15:39, 19 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) సంతోషం పవన్ గారు. వికీలో ఆ నాటకం "గురించి" రాస్తే బాగుంటుంది. ఎప్పుడు రాసాడు, ఎలా రాసాడు, ఎన్ని కూర్పులు రాసాడు, ఇంగ్లీషులో ఎప్పుడు, ఎందుకు రాసాడు. అప్పట్నుండి ఇప్పటిదాకా దానిపై వచ్చిన అనుకూల, ప్రతికూల విమర్శలేంటి, అది ప్రజల్లోకి ఎలా వెళ్ళింది, అందులోని ఏయే సంభాషణలు సామెతలు, నుడికారాలుగా మారాయి.. వగైరా సమాచారం ఉంటే వికీకి అనుకూలంగా బాగుంటుందని నా ఉద్దేశం.__చదువరి (చర్చ • రచనలు) 06:26, 20 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) వ్యాసం వికీశైలిలో లేదు కనుక ముందుగా దాన్ని వికీకరించి, క్రమంగా నాటకాన్ని గురించిన వివరాలు రాస్తూంటే బావుంటుంది. మొదటి రెండవ కూర్పుల మధ్య భేదం అనూహ్యంగా ఉంటుంది, గిరీశం లెక్చర్లు, గిరీశం కార్టూన్ స్ట్రిప్, మధురవాణి ఇంటర్వ్యూలు, మధురవాణి ఆత్మకథ వగైరా పద్ధతుల్లో బాపురమణలు, నండూరి వారూ, ఇతర్లూ ఆయా పాత్రలను తీసుకుని సాహిత్యం సృష్టించారు. మధురవాణి, గిరీశం, వగైరా పాత్రలు తర్వాతి సాహిత్యంపై చూపిన ప్రభావం, ఆ పాత్రలకు సంస్కృతంలోనూ, ఆంగ్లంలోనూ, సమాజంలోనూ ఉన్న మూలాల గురించి ఎంతో విశ్లేషణ లభిస్తోంది. డామిట్ కథ అడ్డంగా తిరిగింది, తాంబూలాలిచ్చేశాను తన్నుకు చావండి లాంటివైతే ఈ నాలుగు రోజుల్లోనే కనీసం నాలుగైదు మార్లు వినివుంటాను. మూలాలను వినియోగించుకుంటూ ఇదంతా చక్కగా రాయగలిగితే చదివేవారికి, రాసేవారికి కూడా చాలా ఆసక్తికరంగా, విజ్ఞానదాయకంగా ఉంటుంది. మీ సూచనలకు ధన్యవాదాలు, అలాగే చేద్దాం. --పవన్ సంతోష్ (చర్చ) 09:01, 20 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) స్థంభం స్తంభం - ఏది సరైనది? నాకు స్థంభం, స్తంభం లలో ఏది సరైనదోననే సందేహం ఉంది. తీర్చగలరా? __చదువరి (చర్చ • రచనలు) 08:53, 11 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) ఆంధ్రభారతి నిఘంటువు ప్రకారం అయితే "స్తంభము" సరియైనది. --కె.వెంకటరమణ⇒చర్చ 09:45, 11 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) స్తంభమే సరి. --పవన్ సంతోష్ (చర్చ) 10:06, 11 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) థాంక్సండి. ఆ ప్రకారమే వెళ్తున్నాను. __చదువరి (చర్చ • రచనలు) 10:17, 11 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) RevisionSlider From September 13th on, RevisionSlider will be available as a beta feature in your wiki. The RevisionSlider adds a slider view to the diff page, so that you can easily move between revisions. The feature fulfills a wish from the German Community’s Technical Wishlist. Everyone is invited to test the feature and we hope that it will serve you well in your work! Birgit Müller (WMDE) 15:08, 12 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) Machine translation support enabled today for Content Translation Hello, machine translation support for Content Translation (beta feature) has now been extended and enabled for users of Telugu Wikipedia using Yandex. It can be used when translating Wikipedia articles into Telugu with Content Translation. To start using this service, please choose ‘’Yandex.Translate’’ from the ‘’Automatic Translation’’ dropdown menu that you see on the sidebar after you start translating an article. Please note, machine translation is available from all the languages that are supported by Yandex.Translate, but Content Translation can still be used in the usual manner for translating from all languages, with or without machine translation support. Wikimedia Foundation’s Legal team and Yandex had collaborated earlier to work out an agreement that allows the use of without compromising Wikipedia’s policy of attribution of rights, privacy of our users and brand representation. Since November 2015, Yandex machine translation has been used for articles translated for Wikipedias in many languages. For more information, we request you to kindly take a look at the details about machine translation services in Content Translation and about Yandex translation services, including a summary of the legal contract. Please note, translations made using Content Translation are also used to improve machine translation services. We have tested the service for use on the Telugu Wikipedia, but there could be unknown problems that we are not aware of yet. Please do let us know on our Project Talk page or phabricator if you face any problems using Content Translation. This message is only in English and we will be very grateful if it could be translated into Telugu for other users of this Wikipedia. Thank you. On behalf of WMF Language team: --Runa Bhattacharjee (WMF) (చర్చ) 23:52, 15 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) AWB తో తప్పుల సవరణ వికీపీడియా:AutoWikiBrowser/Typos లో ప్రస్తుతం 250 పైచిలుకు టైపాట్లను చేర్చాను. నాకు తోచిన, నేను గమనించిన పొరపాట్లను అందులో చేర్చాను. తెవికీలో తప్పుల కొరత లేదు కాబట్టి, ఇంకా బోలెడు చేర్చవచ్చు. వీటి న్నేను విస్తృతంగా వాడాను. తేడాలను సవరించాను/సవరిస్తున్నాను. అనుకోని తప్పులు దొర్లితే టైపాట్లలో తగు సవరణలు చేస్తున్నాను. అయితే AWB సరిదిద్దే తప్పులతో పోలిస్తే, అది చేసే తప్పులు బహు స్వల్పం. కాబట్టి వాడొచ్చనుకుంటున్నాను. అది చేస్తున్న తప్పుల గురించి ఉదాహరణ లిక్కడ రాస్తాను. బహువచన పదం తరవాత లో, కు, ను వంటి ప్రత్యయాలు చేరినపుడు, పదాంతంలోని "లు" లుప్తమై "ల" చేరుతుంది. అలాగే ఆ ప్రత్యయం ముందు స్పేసు ఉండదు. ఉదా: "చెరువులు లో" అని కాక, "చెరువులలో" అని రాయాలి. AWB ఈ పని చేస్తుంది. అయితే బహువచనం కాని పదాలకు కూడా ఈ సవరణ చేస్తుంది. "పంతులు తో" ను "పంతులుతో" అని రాయాలి. కానీ AWB "పంతులతో" అని రాస్తుంది. నాకు తోచిన అలాంటి పదాలకు - రైలు, పంతులు, బైబిలు, స్కేలు మొదలైనవాటికి - మినహాయింపులు ఇచ్చాను. తోచనివి ఇంకా తగలవచ్చు. "లో" రాసేబదులు "లొ" (హ్రస్వం) అని రాయడం కద్దు -మొదట్లో వెయ్యికి పైనే ఉండేవి, ప్రస్తుతం 400 లోపు ఉన్నాయి. దీన్ని లో గా మారుస్తుంది. "లొ" కలిగిన పదాలు మనకు బాగా తక్కువ. అయితే అసలంటూ ఉన్నాయి -లొసుగు, తలొగ్గు లాంటివి. మెలొడి లాంటి ఇంగ్లీషు మాటలూ రాస్తాం. ఈ పదాలను మార్చకుండా మినహాయింపు ఇచ్చాను గానీ, ఇంకా ఉంటే ఉండవచ్చు. ఈ సవరణలు చెయ్యడంపై మీ మీ అభిప్రాయాలను చెప్పాలని కోరుతున్నాను. పోతే, AWB వాడుకరు లెవరైనా వీటిని వాడవచ్చు. ఎంతమందైనా వాడవచ్చు. దీన్ని విస్తృతంగా వాడాలని వినతి. ఒకేసారి ఎక్కువ మంది వాడే పనైతే, వ్యాసాలను పంచుకుందాం. అంకెలతో మొదలయ్యే వ్యాసాలను ఒకరు, అ-అః తో మొదలయ్యే పేజీలను ఒకరు, క వర్గాక్షరాలతో మొదలయ్యే పేజీలను ఒకరు - ఇలాగ. దీనివలన దిద్దుబాటు ఘర్షణలను నివారించవచ్చు. __చదువరి (చర్చ • రచనలు) 06:56, 20 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) నాకు ఈ టూల్ ని వాడిన అనుభవం లేదు లానీ మీరు చాలా మంచి పని చేస్తున్నారు. AWB తో ఇలాంటి ఉపయోగకరమైన పనులు చక్కగా చేయవచ్చని నిరూపించారు. అభినందనలు. --రవిచంద్ర (చర్చ) 07:04, 20 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) ధన్యవాదాలు చదువరి గారు...AWBతో తప్పులను సరిదిద్దుతూ మాకు మార్గదర్శకులయ్యారు. Pranayraj Vangari (Talk2Me|Contribs) 17:54, 20 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) రవిచంద్ర గారు, ప్రణయ్‌రాజ్ గారు, నెనరులు. AWB నడపడం పెద్ద విశేషమేమీ కాదు. మీరిద్దరూ ఒక్కసారి AWB ని చూడండి. వాడ్డం మొదలుపెట్టండి. అందరం కలిసి చేస్తే పేజీలన్నిటినీ చకచకా చూడొచ్చు, తప్పులు సరిచెయ్యొచు. __చదువరి (చర్చ • రచనలు) 07:32, 21 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) వికీపీడియా:సమావేశం/హైదరాబాదు/ సెప్టెంబరు 25, 2016 సమావేశం అందరికి నమస్కారం...వికీపీడియా:సమావేశం/హైదరాబాదు/ సెప్టెంబరు 25, 2016 సమావేశం… సెప్టెంబరు 25, 2016 (నాలుగవ ఆదివారం) నాడు మధ్యాహ్నం 3 గం.లకు హైదరాబాద్ లోని గోల్డెన్ త్రెషోల్డ్ లో ఏర్పాటు చేయబడుతుంది. చర్చించాల్సిన అంశాలు గత నెలల్లో తెలుగు వికీపీడియాలో జరిగిన అభివృద్ధి ఇతర అంశాలు సభ్యులు హాజరుకాగలరు. వివరాలకు లో చూడగలరు. -- Pranayraj Vangari (Talk2Me|Contribs) 15:14, 21 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) హైదరాబాద్ లో నెలకొన్న వాతావరణ పరిస్థితుల దృష్ట్యా సెప్టెంబర్ నెల సమావేశాన్ని రద్దు చేయడమైనది. సభ్యులు గమనించగలరు.-- Pranayraj Vangari (Talk2Me|Contribs) 09:59, 24 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) సెప్టెంబరు నెల గదండి --Nrgullapalli (చర్చ) 03:27, 25 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) శ్రీకృష్ణదేవరాయ విశ్వవిద్యాలయంతో చర్చలు అందరికీ నమస్కారం, అనంతపురానికి చెందిన శ్రీకృష్ణదేవరాయ విశ్వవిద్యాలయ ఆచార్యులు, జీవవైవిధ్యంపై విశిష్ట పరిశోధన చేసిన పరిశోధకులు ఆచార్య రవిప్రసాద రావుతో తెలుగు వికీపీడియాలో ప్రత్యేకించి వృక్షశాస్త్రం, జీవవైవిధ్యం వంటి అంశాలపై విశ్వవిద్యాలయం భాగస్వామ్యంతో కృషిచేసే అంశంపై చర్చించనున్నాము. ఆచార్య రవి ప్రసాద రావు సెప్టెంబరు 3న విజయవాడ ఆంధ్ర లొయోలా కళాశాలలో పర్యావరణ పరిరక్షణ, పర్యావరణహితమైన అభివృద్ధికి సంబంధించి నిర్వహించిన జాతీయ సెమినార్ లో మాట్లాడేందుకు వచ్చారు. అదే సెమినార్ లో మా సహకారంతో పర్యావరణవేత్త సుబోధ్ కులకర్ణి వికీపీడియాపై ఎలా పనిచేస్తున్నామో వివరించగా, ఆ కార్యక్రమంలోనే స్పందించి తెలుగు వికీపీడియాలో కృషిచేసేందుకు ఆసక్తి చూపారు. ఇప్పుడు దానికి కొనసాగింపుగానే 30వ తేదీన చర్చ జరగనుంది. ఆచార్య రవి ప్రసాద రావు ప్రత్యేకించి ఆంధ్రప్రదేశ్ వృక్షజాలంలో ప్రమాదకరమైన స్థితిలో పడ్డ జాతుల గురించి, అంతరిస్తున్న వృక్షజాతుల విస్తరణ అంచనాలు, తూర్పుకనుమల్లో వృక్షజాతుల వైవిధ్యం, సంఖ్య అంచనాలు, అండమాన్ అండ్ నికోబార్ దీవుల్లో జీవవైవిధ్య అధ్యయనం, ఆంధ్రప్రదేశ్ ప్రాంతంలో కార్బన్ నియంత్రణ అధ్యయనం వంటి అధ్యయనాలు సాగించిన పరిశోధకులు. ఆయనతో ప్రతిపాదనల్లో ప్రస్తుతం అనంతపురం జిల్లాకు చెందిన నమూనా గ్రామాలు స్వీకరించి వాటిని సమగ్రంగా అభివృద్ధి చేయడం, విశ్వవిద్యాలయంలోని వృక్షజాతుల ఫోటోలు తీసి కామన్స్ లో చేర్చడం, ఆంధ్రప్రదేశ్ కు చెందిన కొన్ని అరుదైన వృక్షజాతుల గురించి వ్రాయడం వంటివి ఉన్నాయి. ఈ అంశంపై తెవికీపీడియన్ల సూచనలను ఆహ్వానిస్తున్నాం. --పవన్ సంతోష్ (సీఐఎస్-ఎ2కె) (చర్చ) 06:46, 27 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) మంచి అడుగు. వృక్ష శాస్త్రం పై తెవికీలో పెద్దగా వ్యాసాలు లేవు. ఈ భాగస్వామ్యంతో మనం విలువైన సమాచారాన్ని చేర్చగలమని భావిస్తున్నాను. నా సలహా ఏంటంటే వికీపీడియాను వాళ్ళ పరిశోధనకు వాడుకోమనడం. అలానే వాళ్ళకి దొరకని సమాచారం గురించి వ్యాసాలు రాయడం మీద వారికి శిక్షణ, అవగాహన కల్పిస్తే బాగుంటుంది.--రవిచంద్ర (చర్చ) 07:18, 27 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) ఇదొక మంచి శుభసూచకము. కొనసాగించండి. భాస్కరనాయుడు (చర్చ) 14:40, 28 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) పుస్తక ప్రదర్శనల్లో స్టాల్ విషయం అందరికీ నమస్కారం, నవ్యాంధ్ర పుస్తక సంబరాల పేరిట ఎన్టీఆర్ ట్రస్ట్, ఆంధ్రప్రదేశ్ భాషా సాంస్కృతిక శాఖ, విజయవాడ బుక్ ఫెస్టివల్ సొసైటీల సంయుక్త ఆధ్వర్యంలో 1 అక్టోబర్ 2016 నుంచి 70 రోజుల పాటు పుస్తక ప్రదర్శనలు నిర్వహిస్తున్నారు. అనంతపురం (అక్టోబర్ 1 నుంచి 9), తిరుపతి (అక్టోబర్ 15 నుంచి 23), నెల్లూరు (నవంబర్ 5 నుంచి 13), రాజమండ్రి (నవంబర్ 19 నుంచి 27), విశాఖపట్టణం (డిసెంబర్ 3 నుంచి 11), శ్రీకాకుళం (డిసెంబర్ 17 నుంచి 25), విజయవాడ (జనవరి 1 నుంచి 11) నగరాలు, పట్టణాల్లో ఈ పుస్తక ప్రదర్శనలు జరుగనున్నాయి. స్థానికంగా ఉండే వికీపీడియన్లు ఎవరికైనా ఈ కార్యక్రమాల్లో స్టాల్ నిర్వహించేందుకు ఆసక్తి ఉండడం కానీ, ఈ నగరాలన్నిటిలోనూ స్టాల్ నిర్వహించడం లేదా కొన్ని నగరాల్లో నిర్వహించడం కానీ చేయవచ్చా అన్నది తెలుగు వికీపీడియన్లను స్పందించాల్సిందిగా ఆహ్వానిస్తున్నాం. --పవన్ సంతోష్ (సీఐఎస్-ఎ2కె) (చర్చ) 07:30, 27 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) అన్ని పట్టణాలలో స్టాల్ నిర్వహించడము సాద్యం కాక పోవచ్చునేమో గాని. ఒకటి రెండు పట్టణాలలో నిర్వహిస్తే బాగుంటుంది. ఏడాదికి ఒక్కసారి వచ్చే ఈ ఉత్సవాలను సద్వినియోగము చేసుకుంటే మంచిదే. భాస్కరనాయుడు (చర్చ) 14:44, 28 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) పైన ఇప్పటికే ఏయే నగరాల్లో నిర్వహిస్తున్నారో ఇచ్చినందున, ప్రస్తుతం అనంతపురంలో పుస్తక ప్రదర్శన ముగిసిపోతున్నందున, స్థానికంగా ఉన్నవారు కానీ, ప్రయాణం చేయదలుచుకున్నవారు కానీ ఎవరైనా ఈ పుస్తకాల పండుగల్లో స్టాల్ నిర్వహించేందుకు ఆసక్తి కనబరిస్తే తెలియజేయగలరు. అలానే ఏయే నగరాల్లో చేయగలరో తెలుపగలరు. --పవన్ సంతోష్ (సీఐఎస్-ఎ2కె) (చర్చ) 09:07, 4 అక్టోబరు 2016 (UTC) తెలంగాణా-ఆంధ్రప్రదేశ్ గ్రామ వ్యాసాల అభివృద్ధిపై చర్చ ప్రముఖ పర్యావరణవేత్త, పద్మభూషణ్ పురస్కార గ్రహీత డాక్టర్ మాధవ్ గాడ్గిల్, ఆయన సహ పర్యావరణవేత్తలైన సుబోధ్ కులకర్ణి, ప్రశాంత్ పవార్ సహ నిర్వహణలో తెలంగాణా-ఆంధ్రప్రదేశ్ గ్రామ వ్యాసాల అభివృద్ధిపై ఐఐఐటీ, హైదరాబాద్ వేదికగా అక్టోబర్ 6 తేదీన ఉదయం 11 నుంచి 1 గంట వరకూ చర్చ నిర్వహించనున్నాం. కార్యక్రమంలో ఆసక్తి కలిగిన కొత్త వికీపీడియన్లకు కార్యశాల కూడా చేపట్టదలిచాం. కార్యక్రమంలో పర్యావరణవేత్తలు, జీవవైవిధ్య శాస్త్రవేత్తలు కూడా పాల్గోనున్నారు. కార్యక్రమంలో ప్రధానంగా ప్రస్తుతం ఇతర భాషల్లో గ్రామ వ్యాసాలపై చేస్తున్న కృషి గురించి, తెలుగులో జరుగుతున్న ప్రయత్నాల గురించి చర్చిస్తారు. అలాగే ఖమ్మం, పశ్చిమ గోదావరి, శ్రీకాకుళం, చిత్తూరు జిల్లాల గ్రామాల జనగణన వివరాలతో తయారుచేసి Githubలో ప్రచురించిన వ్యాసాల భాష శైలి మార్చి ప్రచురించే అవకాశాన్ని గురించి కూడా చర్చించవచ్చు. కార్యక్రమం గురించిన ఆసక్తి కానీ, ఈ విషయంపై సూచనలు కానీ తెలియజేస్తూ స్పందించేందుకు ఆహ్వానిస్తున్నాం. --పవన్ సంతోష్ (సీఐఎస్-ఎ2కె) (చర్చ) 08:01, 28 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) ఇంటి పేర్ల వ్యాసాలు ప్రసాద్ గారు, పెద్ద సంఖ్యలో ఇంటి పేర్ల వ్యాసాలు చేరుస్తున్నారు. అందులో ప్రస్తుతం ఒక్క వాక్యం, అయోమయ నివృత్తి మూస తప్ప ఇంకే సమాచారమూ లేదు. భవిష్యత్తులో ఈ వ్యాసాల నుంచి ఆ ఇంటి పేర్లతో ప్రారంభమయ్యే వికీ వ్యాసాలకు లింకు ఇచ్చే ప్రణాళిక ఉందా? కొన్ని ఇంటి పేర్లతో వికీలో ఏ వ్యాసాలు లేకపోయినా ఆ వ్యాసాలు ఊరికే అలా పడి ఉంటాయి. దయచేసి మీ ప్రణాళిక గురించి ఇక్కడ తెలియజేయండి. --రవిచంద్ర (చర్చ) 13:09, 28 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) నేను కొత్తగా ఏమీ చేర్చడం లేదు. ఇది వరకు పాత వాడుకరులు ఇదే పద్ధతిలో చేర్చారు. వారు ఏమి చేస్తే నేను అదే చేయాలని లేదు కూడా. నాకు ఎంత పని చేయాలనిపించితే అంతే చేస్తాను. నాకు ప్రణాళిక అంటూ ఏమీ లేదు. ఇంటి పేర్లతో ఉన్న వికీ వ్యాసాలకు లింకులు నాకు ఇవ్వాలనుకుంటే, వీలుంటే ఇస్తాను, ఇంతకుముందు కూడా లింకులు ఇచ్చాను. వికీ వ్యాసాలు ఉన్న వాటికి మాత్రమే ఇంటి పేరు వ్యాసాలు మాత్రమే ఉండాలనే నియమం ఉంటే నాకు తెలియదు. ఇంటిపేర్లకు ఎర్రలింకులు ఉండే వాటికి వ్యాసాలు ఇస్తున్నాను. కొత్త వికీ నియమాలు నాకు తెలియవు. ఒక వాక్యం అయినా వ్రాయవచ్చు అని కొత్తవారికి మరియు పాతవారికి అందరూ చెబుతున్నారు. ఇలా వ్రాయడమే తప్పు అయితే మానేస్తాను. JVRKPRASAD (చర్చ) 13:21, 28 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) ప్రసాద్ గారూ, మీరు ఇలా రాయడం తప్పు అని చెప్పడం నా ఉద్దేశం కాదు. విషయ ప్రాముఖ్యత, భవిష్యత్తులో ఆ వ్యాసంలో సమాచారం పోగుపడగలదని విశ్వాసం ఉంటే ఏకవాక్య వ్యాసాలు ఎవరు సృష్టించినా తప్పు లేదు. ఉదాహరణకు ఘంటసాల అనే ఇంటి పేరుతో వ్యాసం ఉండవచ్చు. ఎందుకంటే మనకు ఘంటసాల ఇంటి పేరుతో వెంకటేశ్వర రావు, బలరామయ్య మొదలైన వ్యాసాలు ఉన్నాయి. ఎవరికీ తెలీని ఒక ఇంటి పేరు గురించి ఊరికే ఒక అయోమయ నివృత్తి వ్యాసం సృష్టించి పడేయడం ఎందుకు? నా దృష్టిలో ఆవ్యాసాలు అవసరం లేదు. ఇది నియమం కాదు. ఇటువంటి వ్యాసాల వల్ల ఎటువంటి సమాచారం అందదు అని చెప్పడం మాత్రమే నా ఉద్దేశం. దీన్ని మరోలా భావించకండి.--రవిచంద్ర (చర్చ) 13:29, 28 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) ఒకరి అభిప్రాయము తప్పు పట్టడము అనేది ఎప్పుడూ చేయను. మీ అభిప్రాయము మీది, నా అభిప్రాయము నాది. ఈ రోజున ఒక ఇంటిపేరుకు అంతగా ప్రాముఖ్యత లేకపోవచ్చును. కానీ రాబోయే కొన్ని సంవత్సరాలలో ఆపేరు ప్రసిద్ధి అవుతుంది లేదా అవదు అని చెప్పలేము. ఒక ఇంటిపేరు గురించి వాడుకరులకు పెద్దగా తెలియకపోవచ్చును. కానీ ఎర్రలింకులు ఉన్న ఇంటిపేర్లు ఎప్పటికీ అలాగే ఉంటున్నాయి, ఉంటాయేమో అన్న ఉద్దేశ్యముతో కనీసం ఆ ఇంటిపేరు తెలిసిన వారైనా భవిష్యత్తులో ఏదైనా సమాచారము వ్రాస్తారేమోనని ఉద్దేశ్యంతో ఏకవాక్య వ్యాసాలు వ్రాయడము జరిగింది. ఇక అయోమయ నివృత్తి వ్యాసం సృష్టించి పడేయడం ఎందుకు అని మీ ప్రశ్నకు, ఒకే ఇంటిపేరుగల వారు ఒకరికి మించి ప్రముఖులు ఉండవచ్చునేమో అన్న ధోరణిలో మూస పెట్టడము జరిగింది. దీని గురించి పెద్ద చర్చలు అవసరము లేదు. ఇంటిపేరు గురించి వికీ వ్యాస సమచారము లేని వాటికి కొత్తగా ఇంటిపేరు వ్యాసము నేను వ్రాయను. JVRKPRASAD (చర్చ) 13:45, 28 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) వికీపీడియాలో ఒకే పేరుతో కలిగి యుండి పాఠకులకు అయోమయం కలిగిస్తున్నప్పుడు అటువంటి వ్యాసాలనన్నింటినీ ఒక అయోమయ నివృత్తి పేజీ సృష్టించవచ్చును. కానీ ఒకే పేరుతో వ్యాసం ఉన్నప్పుడు ఆ యింటిపేరుకు అయోమయ నివృత్తి వ్యాసం అవసరం లేదు. అదే యింటి పేరుతో అనేకమంది లేనపుడు యితరులకు అయోమయం కలిగే అవకాశం లేనపుడు అయోమయ నివృత్తి పేజీ అవసరం లేదని నా అభిప్రాయం. ఒకె ఇంటి పేరుతో రెండు గానీ అంతకంటే ఎక్కువ వ్యాసాలు ఉన్నప్పుడు ఆ పుటను సృష్టించవచ్చు. --కె.వెంకటరమణ⇒చర్చ 13:52, 28 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) ఇంటిపేరుతో ఎర్రలింకులు ఉన్నవి ఏనాటి నుంచో ఉన్నాయి. వాటి లింకులు తీసివేయాలా లేదా వాటికి ఏక వాక్య వ్యాసంగా వ్రాయాలో అదికూడా తెలియజేస్తే బావుంటుంది అని నా అభిప్రాయము. JVRKPRASAD (చర్చ) 13:59, 28 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) ఒక్కో ఇంటిపేరుకు ఒక్కో పేజీని సృష్టిస్తే వాటిని వ్యాసాలుగా తీర్చిదిద్దేంత సమాచారం ఉంటుందని నేను అనుకోను. అవి ఎల్లకాలం మొలకలుగానే ఉండిపోతాయి. రేపో ఎల్లుండో అవి పెద్ద వ్యాసాలుగా తయారయ్యే అవకాశం ఉందనుకుంటే అలా చెయ్యొచ్చు. అంచేత ఇంటిపేరుకు మొలకలను తయారుచెయ్యకపోవడం మేలు. ఎర్రలింకులెక్కడైనా ఈపాటికే ఉంటే వాటిని తీసెయ్యడం నయం, కొత్త మొలకలను సృష్టించే బదులు. ఒక్క వివరణ -నేను మొలకలకు వ్యతిరేకం కాదు, కానీ ఒక్కో ఇంటిపేరుకు ఒక్కో మొలక అనేది అనవసరం.__చదువరి (చర్చ • రచనలు) 06:28, 29 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) ఈ సందర్భంగా మరొక అంశాన్ని సముదాయం దృష్టికి తెస్తాను.. కొన్ని సినిమా పాటలకు కూడా పేజీలు సృష్టించారు. అవి అనవసరమని నా ఉద్దేశం. బహుచర్చిత పాట/వివాదాస్పద పాట లాంటివేవైనా ఉంటే సంబంధిత మూలాలను ఉటంకిస్తూ వ్యాసం రాయవచ్చు. పాట కో పేజీ అవసరం ళేదని నా ఉద్దేశం. __చదువరి (చర్చ • రచనలు) 07:04, 29 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) గ్రామవ్యాసాలు, సినిమా వ్యాసాలు, ఇంటిపేర్లు వ్యాసాలు, ఇత్యాదివి ఒక వాక్యంగా ఉన్నా అవి ఒక ప్రత్యేక తరగతికి చెందినవి. వాటిని మొలకలు జాబితాలో సాధారణ వ్యాసాలుగా పరిగణించకూడదు అని నా అభిప్రాయము. ఒక వాక్యం ఉన్న ఇలాంటి ప్రత్యేక తరగతివి కూడా మొలకలు అని అందరూ నిర్ణయిస్తే అన్నింటిని తొలగించడంలో పెద్ద సమస్య లేదు. తొలగించేటప్పుడు ఆలోచించి తొలగిస్తే మంచిది. ఎన్నో సంవత్సరాలుగా ఉన్న ఎర్రలింకులు ఎందుకు తొలగించటం లేదో అర్థం చెప్పాలి. ఒక ఇంటిపేరు ఉన్న వారిలో గొప్ప వ్యక్తులు మహా అయితే ఒక 10 మంది ఉండటం గొప్ప విషయం. ఓ పేజీ సృష్టించి, ఆ పదిమంది పేర్లు వ్రాసి, ఒక అయోమయ మూస పెట్టేస్తే, అది ఒక వ్యాసం అవుతుందా ? ఒక ఇంటిపేరు ఒక వ్యాసంగా రూపాంతరం చెందాలంటే ఎంతో సమాచారము అందుబాటులో ఉండాలి. కొంతమందివి మాత్రమే ఇంటిపేర్లు వ్యాసాలుగా వ్రాసి, విగతా వారివి వదలి వేయడం వికీలో మూలసూత్రాలలోని ఏ పద్ధతి ఇది ? కొన్ని ఇళ్ళపేర్లు మాత్రమే గొప్పవా ? తదుపరి ఒక వాక్యంతో ఉన్న గ్రామవ్యాసాలు సంగతి ఏమిటి ? సంవత్సరాలుగా ఉన్న ఏక వాక్య సినిమాలు, గ్రామాలు వ్యాసాలు ఇప్పుడు కొంత కొన్ని మెరుగు పడుతున్నాయి. ఏ వ్యాసాలు అయినా అన్నీ ఒకే గాటన కట్టడం ఎంతవరకు సమంజసం ? ఒక వాడుకరికి నచ్చిన తెలుగు యాస, భాష మాత్రమే అందరూ వ్రాయాలి, అనుసరించాలి, ఆచరించాలి అన్న దాష్టిక ధోరణికి ప్రస్తుతం కొనసాగుతున్న మార్పుల యొక్క దాని పర్యవసానము లోని భాగమే ఈ ఏక వాక్య వ్యాసాల తొలగింపు అని అనుకునే వారెందరో ఉంటారని గమనించవలసిన విషయంలొని ఆంతర్యభాగం అని అనుకునేందుకు ఆస్కారముందేమో ? JVRKPRASAD (చర్చ) 11:17, 29 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) ఈమధ్యన JVRKPRASAD ని టార్గెట్ చేయడం మూమూలైపోయింది. 90 ఏళ్ళ వయసులో కూడా ఆయన వికీ అభివృద్దికి చేస్తున్న కృషిని గమనించకుండా ఆయనను రెచ్చగొట్టే వ్యాఖ్యలు చేయడం మామూలైపోయింది. సభ్యులు ఆత్మవిమర్శ చేసుకొని పనిచేసేవారిని చెడగొట్టవద్దు. ఇది మిక్కిలి బాధాకరం. దయచేసి ఆయనను గౌరవించండి. ఆయనను తూలనాడకండి. ఆయనను రెచ్చగొట్టి రాక్షసానందం పొందవద్దు. -- సునీల్ చర్చలు జరుగుతుంటే ఎవరో వాడుకరి వచ్చి ఏవేవో అసంబద్ధమైన వ్యాఖ్యానాలు చేయడం మామూలైపోయింది. అసలు అయోమయంనివృత్తి మూస ఎందుకు వ్యాసంలో ఉంచుతారో తెలుసుకోవాలి. పాఠకులకు అయోమయం కలిగించే పదాలు వివిధ శీర్షికలలొ ఉన్నప్పుడు అయోమయ నివృత్తి కోసం పుటలు తయారుచేసుకోవాలి. ఒకే ఇంటి పేరు కలిగిన ఒకే వ్యక్తి ఉన్నప్పుడు దానిని ఎవరైనా వెతుకుపెట్టెలో వెదికినట్లయితే దొరుకుతుంది. దానిని అయోమయం ఏముంది? ఉదాహరణకు దేవులపల్లి వ్యాసం తీసుకుందాం అదే యింటి పేరుతో అనేక మంది ఉండటమే కాకుండా "దేవులపల్లి కృష్ణశాస్త్రి" పేరుతో వారి వంశంలో ఆరుగురు ఉన్నారు. వారిలో నలుగురి వ్యాసాలు వికీలో ఉన్నాయి. పాఠకులకు ఎవరు ఏకాలంలోని వ్యక్తో తెలియని అయోమయం వస్తుంది. మరో ఉదాహరణ పూసపాటి ఆనంద గజపతి రాజు అనే వ్యక్తులు ఇద్దరి వ్యాసాలు వికీలో ఉన్నాయి. అటువంటి అయోమయం కలిగించే వ్యాసాలకు అయోమయ నివృత్తి పేజీ ఉండాలి. అది మొలక అయినా నష్ఠం లేదు. మన లక్ష్యం పాఠకులకు సులువుగా వ్యాసం గుర్తించేటట్లు చేయడమే కదా! అలీ అనే పదం "హైదర్ అలీ" "అలీ(నటుడు), "అలీ ఇబ్న్ అబీ తాలిబ్" , హజరత్ అలి, "మహమ్మద్ అలీ" అనే వ్యాసాలలో ఉంది. పాఠకులకు అయోమయాన్నినివారించడానికి ఆ పదంపై అయోమయ నివృత్తి వ్యాసం ఉండాలి. అలా కాకుండా ఎర్రలింకులున్నాయి కదా అని మూల సూత్రాలను విస్మరించి మొలకలు సృష్టిస్తె బాగుంటుందా? ఒకసారి దయచేసి విజ్ఞులు ఆలోచించమనవి.--కె.వెంకటరమణ⇒చర్చ 11:44, 30 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) నా ప్రశ్న మీ సమాధానము కె.వెంకటరమణ గారు, మనకు వచ్చే ఇబ్బందులు గురించి తరువాత ఆలోచిద్దాము. నేను అడిగే సూటి ప్రశ్నలకు సూటిగా సమాధానము మీదగ్గర ఉందా లేదా అనేది నాకు తెలియాలి. మీకు తెలియకపోతే తెలియదు అని చెప్పండి. వివరణలు మనకు అనవసరం. మీ నుండి ఏ సంగతి సమాధానము వస్తే ప్రశ్న వేస్తాను. ఆలోచించండి. JVRKPRASAD (చర్చ) 12:03, 30 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) గ్రామ వ్యాసాల్లో అనుచిత మార్పులు చాలా కాలంగా గ్రామ వ్యాసాలు కొంతమంది అనామక వ్యక్తులు (ఐపీ అడ్రసులు) ద్వారా వార్తా పత్రికల్లో వచ్చిన సమాచారాన్నంతా కుమ్మరిస్తున్నారు. ఉదాహరణకు ఆ గ్రామంలో ఒక విద్యార్థి మండలం ఫస్టు వచ్చిందనీ, రాష్ట్ర స్థాయి పోటీలకు ఎంపికైందనీ, వారి ఊర్లో దేవాలయంలో ఫలానా తేదీలో ఫలానా ఉత్సవం జరిగిందనీ.. ఇలాంటి సమాచారం నాకైతే ప్రాముఖ్యత కలిగిందనీ అనవసరమనీ నా నమ్మకం. సదరు సభ్యులకు మూలాలు తెలపడం కూడా రావడం లేదు. నా వంతు నేను వారిని మూలాలు సరిగా ఇమ్మని, ఖాతా సృష్టించుకోమనీ కోరాను. వారు వినలేదు. చాలా సార్లు చెప్పిన తర్వాత ఒక రోజు నిషేధం కూడా విధించి చూశాను. వాళ్ళకు నేను పంపించిన సందేశం అందిందో లేదో తెలియదు కానీ మళ్ళీ అలాంటి సమాచారమే చేరుస్తున్నారు. ఇలాంటి మార్పులను ఎలా అడ్డుకోగలం?--రవిచంద్ర (చర్చ) 05:38, 29 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) సదరు ఐ.పి నెంబరుల సభ్యులను పూర్తిగా నిషేధించడమే.Palagiri (చర్చ) 06:16, 29 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) కొత్తవాళ్లతో, ఐపీ వాడుకరులతో ఇది సహజం, మనకిది తప్పదు. ఎప్పటికప్పుడు మనం సరిద్దిద్దుకుంటూండాలి. ఒక పరిష్కారం ఏంటంటే, ఆయా ఐపీలను, ఐపీ రేంజినీ నిషేధించి చూట్టం. ఈ సందర్భంలో మరొక సూచన: పాత సభ్యులు, ముఖ్యంగా సదరు వ్యాసాలపై ఎక్కువగా పనిచేసేవాళ్ళు ఈ విషయంపై దృష్టి పెడితే బాగుంటుంది. ఒక గ్రామం పేజీని తీసుకుంటే, అందులో ఇలాంటి రాతలను తీసెయ్యడం/సరిదిద్దడం, భాషలో తప్పులను సరిదిద్దడం, అవసరమైన మూసలు పెట్టడం, మూలాలను చేర్చడం/సరిదిద్దడం, వర్గాలను చేర్చడం/సరిదిద్దడం వంటివి చేసి, వ్యాసాలను మరింత సమగ్రంగా సరిదిద్దితే బాగుంటుంది. __చదువరి (చర్చ • రచనలు) 06:59, 29 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) గ్రామ వ్యాసాలపై ప్రధానంగా పని చేస్తున్నవారికి నా సూచన కూడా అదే.--రవిచంద్ర (చర్చ) 08:36, 29 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) అనామక వాడుకరులు గ్రామవ్యాసాలలో విషయం చేర్చడం, తొలగించడం అనేక సంవత్సరాలుగా కొనసాగుతుంది. ఆ విషయానికి ఎటువంటి ఆధారం ఉండదు. ఎంతమందిని నిరోధించగలం? నిరోధిస్తే గడువు ముగిసిన తదుపరి మరల అదే కార్యక్రమం. ఎన్నిసార్లు సూచనలు చేసినప్పటికీ ప్రయోజనం కనిపించడంలేదు. ఖాతా సృష్టించుకోమని సలహాలిచ్చినప్పటికీ వారు వినరు. వారిని ఎలా అడ్డుకోవాలో తెలియడం లేదు. వారు సరియైన సమాచారాన్ని మూలాలతో చేర్చితే పరవాలేదు. ఉన్న విషయాలను తొలగించడం. గ్రామంలో ఒక విద్యార్థికి ఫస్టు వచ్చిందని మరియు అనేక ప్రాముఖ్యం లేని విషయాలను చేరుస్తుంటారు. వారు ఎలా మారుతారో అర్థం కావటంలేదు.--కె.వెంకటరమణ⇒చర్చ 12:00, 30 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) CIS-A2K Newsletter August 2016 Hello, CIS-A2K has published their newsletter for the months of August 2016. The edition includes details about these topics: Event announcement: Tools orientation session for Telugu Wikimedians of Hyderabad Programme reports of outreach, education programmes and community engagement programmes Ongoing event: India at Rio Olympics 2016 edit-a-thon. Program reports: Edit-a-thon to improve Kannada-language science-related Wikipedia articles, Training-the-trainer programme and MediaWiki training at Pune Articles and blogs, and media coverage Please read the complete newsletter here. --MediaWiki message delivery (చర్చ) 08:25, 29 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) If you want to subscribe/unsubscibe this newsletter, click here. తెలంగాణ, ఆంధ్రప్రదేశ్‌లలో పర్యాటక, చారిత్రక స్థలాలు ఎడిటథాన్ అందరికీ నమస్కారం, తెలంగాణ, ఆంధ్రప్రదేశ్‌లలో పర్యాటక, చారిత్రక స్థలాల గురించి కొత్త వ్యాసాల సృష్టించి, ప్రస్తుత వ్యాసాల అభివృద్ధి చేసే ఎడిటథాన్ నిర్వహించేందుకు ప్రతిపాదిస్తున్నాము. ఇటీవల వెంకటరమణ గారు ఏదైనా చక్కని వ్యాసాల సృష్టి జరిగే ప్రయోజనకరమైన ఎడిటథాన్ ప్రణాళిక వెయ్యమని అడగడంతో, ఆపైన రవిచంద్ర గారు ఈ థీమ్ తో ఎడిటథాన్ ప్రతిపాదించారు. ఈ నేపథ్యంలో ప్రాజెక్టు సృష్టించుకుని దానిలో అభివృద్ధి చేయగల, సృష్టించగల వ్యాసాలు జాబితా వేసుకుని, మూలాలను తీసుకుని తయారుచేస్తే బావుంటుందని భావిస్తున్నాం. ఎడిటథాన్ కనీసం 15 రోజులు ఉంటే బావుంటుదని ఆలోచన. దీనిపై సభ్యులు స్పందించగలరు. --పవన్ సంతోష్ (సీఐఎస్-ఎ2కె) (చర్చ) 15:14, 30 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) మద్దతు పవన్ సంతోష్ (సీఐఎస్-ఎ2కె) ప్రతిపాదించిన ఎడిటథాన్ చాలా మంచిదే. ఇది మన తెలుగు వికీ వాడుకరులకు ఏమంత కష్టమైన విషయము మాత్రము కాదు అని నా అభిప్రాయము. ఎందుకంటే ఒకరోజులోనే కొన్ని వందల వ్యాసాలు పంజాబ్ ఎడిథాన్ నందు కలసికట్టుగా అందరూ ఒకే మాట, ఒకబాట అన్నట్లుగా భారతదేశంలోనే ఒక కొత్త ఒరవడికి శ్రీకారం చుట్టి, ప్రథమ విజేతగా నిలిచి, కప్పు గెలుచుకుని, ఒక గొప్ప విజయం సాధించి, సరికొత్త ప్రయోగంతో తెలుగువారి సత్తా ఏమిటో దేశప్రజలకు రుచి చూపించారు. అందరి అభినందలను కూడా (నేను లేకపోయాను అన్నింటిలోనూ) అందుకుని, విజేతలమని నిరూపించుకున్నవారు, ఈ ఎడిటథాన్ నందు కూడా మూకుమ్మడిగా ఒకచూపు చూసారంటే ఈ ప్రయోగం సఫలం ఎలాగూ అవుతుంది కనుక ఇది ఒక పరాకాష్టగా ప్రతివారి మదిలో మరచి పోలేని తీపి గుర్తుగా మెదిలి తదుపరి తెలుగు వికీపీడియా సరికొత్త పుంతలు తొక్కుతుందనుటలో ఎలాంటి సందేహం ఉండదేమో ? శుభమస్తు. విజయీభవ. జలసూత్రం వెంకట రామకృష్ణ ప్రసాద్ (చర్చ) 15:35, 30 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) ఈ ఎడిటథాన్ కార్యక్రమానికి నా మద్దతు ఇస్తున్నాను.--సుల్తాన్ ఖాదర్ (చర్చ) 07:34, 1 అక్టోబరు 2016 (UTC) --కె.వెంకటరమణ⇒చర్చ 11:38, 1 అక్టోబరు 2016 (UTC) --రవిచంద్ర (చర్చ) 16:44, 1 అక్టోబరు 2016 (UTC) __చదువరి (చర్చ • రచనలు) 03:05, 2 అక్టోబరు 2016 (UTC) -- Pranayraj Vangari (Talk2Me|Contribs) 16:17, 4 అక్టోబరు 2016 (UTC) --t.sujatha (చర్చ) 02:47, 7 అక్టోబరు 2016 (UTC) వ్యతిరేకం తటస్థము ప్రకటన ఈ నేపథ్యంలో 5-19 దాదాపు రెండు వారాల పాటు నిర్వహించుకోవడం బావుంటుందని భావిస్తున్నాను. సెలవులతో పాటుగా రెండు వీకెండ్లు కలిసి రావడంతో అందరికీ ఆమోదయోగ్యంగా ఉంటుందని భావించడమైంది. --పవన్ సంతోష్ (చర్చ) 09:06, 4 అక్టోబరు 2016 (UTC) ఆసక్తి కలవారు ఇక్కడ నమోదు చేసుకుని ప్రారంభించవచ్చు. --పవన్ సంతోష్ (చర్చ) 17:36, 5 అక్టోబరు 2016 (UTC) Grants to improve your project : Greetings! The Project Grants program is currently accepting proposals for funding. There is just over a week left to submit before the October 11 deadline. If you have ideas for software, offline outreach, research, online community organizing, or other projects that enhance the work of Wikimedia volunteers, start your proposal today! Please encourage others who have great ideas to apply as well. Support is available if you want help turning your idea into a grant request. Submit a grant request Get help: In IdeaLab or an upcoming Hangout session Learn from examples of completed Individual Engagement Grants or Project and Event Grants I JethroBT (WMF) (talk) 20:11, 30 సెప్టెంబరు 2016 (UTC) తెలుగు పదాలు కూడా చచ్చిపోతున్నాయి ఈ మధ్యన ఒక వాడుకరి తప్పులు సరిదిద్దుతాననే ముసుగులో తన యాస, భాష, నచ్చిన పదాలతో భారీ మార్పులు కొనసాగించటం జరుగుతున్నది. ఈ విషయములో ఎవరూ స్పందించటం లేదు. తెలుసు అక్షరాలు వాడకం ఇప్పటికే చాలా తగ్గిపోయాయి అని ప్రభుత్వం, పెద్దలు ఒక ప్రక్క ఘోషిస్త్గుంటే, ఈ వాడుకరి అధికారినన్న ధీమాతో ఏకంగా తెలుగు పదాలనే మూలన, మరుగున పడేయటం చేయటం జరుగుతున్నది. ఇటువంటి దుశ్చర్యలను అరికట్టే వాళ్ళు ఎవరూ లేరా ? JVRKPRASAD (చర్చ) 03:05, 1 అక్టోబరు 2016 (UTC) JVRKPRASAD గారూ, మీరు ఉద్దేశించినది నన్నే అయితే.. ఒక విన్నపం. నా తప్పుల గురించి సూటిగానే చెప్పండి, నేను సరిదిద్దుకుంటాను. అన్యాపదేశంగా చెప్పనక్కర్లేదు. నేను అసలు తప్పులే చెయ్యను అనే తప్పుడు ఆలోచన నాకు లేదు. అధికారిని అనే ధీమా నాకు అసలే లేదు. అధికారికి అధికార మేదో ఉంటుందనే ఆలోచన కూడా నాకు లేదు. మీరు ఉద్దేశించిన తప్పులను చెప్పండి, సరిదిద్దుకుంటాను. __చదువరి (చర్చ • రచనలు) 06:45, 1 అక్టోబరు 2016 (UTC) రచ్చబండలో చర్చ చేసేటప్పుడు ఎవరిమీదైనా అభిప్రాయాలు తెలియజేయాలనుకున్నప్పుడు సూటిగా తెలియజేయాలే గానీ ఇలా అన్యాపదేశంగా చెప్పడం ఏమిటి? ఆయన చేస్తున్నవి తప్పులని చెప్పారు. ఏమి తప్పులు చేశారో చెప్పండి. సరైందేదో కూడా చెప్పండి. ప్రసాద్ గారికి ఏ చర్చలోనైనా రెచ్చగొట్టేలా మాట్లాడటం, ఆయనను వ్యతిరేకిస్తే చిన్నా పెద్దా చూడకుండా తిట్ల దండకం లంకించుకోవడం అలవాటు. ఇలాంటి చర్యలు మాని సజావుగా చర్చలు చేస్తే అందరికీ మంచిది. --రవిచంద్ర (చర్చ) 16:44, 1 అక్టోబరు 2016 (UTC) ఎవరైనా వాడుకరులు (అధికారులైనా, నిర్వాహకులైనా, సాధారణ వాడుకరులైనా) తప్పు చేస్తున్నప్పుడు మనం సూటిగా తెలియజేయాలి. ఏ తప్పులు చేస్తున్నారో తెలియజేస్తే వారు సరిదిద్దుకుంటారు. ఏ తెలుగు పదాలు మరుగునపడ్డాయో, చచ్చిపోతున్నాయో దయచేసి తెలియజేయగలరు. సరిదిద్దుకుందాం.--కె.వెంకటరమణ⇒చర్చ 16:48, 1 అక్టోబరు 2016 (UTC) ఉన్నది లోపము - శోధించండి.JVRKPRASAD (చర్చ) 04:50, 2 అక్టోబరు 2016 (UTC) తిన్నగా చర్చించడం రాదా మీకు ఎవరితోనూ.ఎందరు చెప్పినా అదే పద్దతి.పోనీ చర్చల్లో పాల్గొకుండా మీ పని మీరు చేసుకోరు. మీరనుకొనే లోపాలు శోధించడానికి ఇక్కడ ఉన్నవాళ్ళు దివ్యదృష్టి కల దేవుళ్ళా. 08:25, 2 అక్టోబరు 2016‎ 117.213.106.219 (చర్చ | నిరోధించు)‎ అజ్ఞాత వాడుకరుల జోక్యం ఎక్కువయిపోయింది. వారు లాగిన్ అయి చర్చించవచ్చుకదా!......ప్రసాద్ గారూ, నేను శోధించినా తప్పులు ఎక్కడ జరిగాయో తెలియడంలేదు. దయచేసి దోషాలుగల పదాలను తెలియజేయగలరు. లోపాలు, దోషాలు తెలియజేయనప్పుడు ఈ చర్చలేల? "దుశ్చర్యలను అరికట్టీవారే లేరా?" అనే వాక్య ప్రయోగాలేల? దయచేసి జరిగిన దోషాలు తెలియజేస్తే అందరం కలసి సరిదిద్దుకుందాం.--కె.వెంకటరమణ⇒చర్చ 15:43, 2 అక్టోబరు 2016 (UTC) 117.213.106.219, (మొగల్స్ హోటల్, రాజ థియేటర్ దగ్గర, కోయంబత్తూరు, తమిళనాడు), తిక్కళోళ్ళకి సమాధానం ఎలా ఇవ్వాలి ? నువ్వు ఎవరో ముందు చెప్పుకోలేవు ? పిచ్చి రాతలు వ్రాయకు. నీలాంటి వాళ్ళు ఎక్కువయ్యారు. నేను చెప్పను నీకేంటిరా నెప్పి ? నువ్వు ఎవడు నన్ను చర్చ వ్రాయవద్దు అనడానికి ? నువ్వు ఎవడివో నాకు తెలుసుకునేందుకు నేను దివ్యదృష్టి దేవుడినా ? నా పద్ధతిలో నేను చర్చ లేదా వ్రాస్తానురా. నీకేంటి ? నువ్వు చెప్పినట్లు, నీకు నచ్చినట్లు ఎందుకు రాస్తానురా ? నీకు వ్రాయడం చేతకాకపోతే మూసుకోరా.--JVRKPRASAD (చర్చ) 14:01, 4 అక్టోబరు 2016 (UTC) రమణ గారు, చాలా చిన్న విషయం. రోజూ జరిగే మార్పులు చూస్తుంటే మీకు తెలియడం లేదు అంటే ఆశ్చర్యంగా ఉంది. ఉన్నది, లోపము, సూచిస్తున్నది, వస్తున్నది, నడుస్తున్నది, ఇలా నకార, మకార శబ్దాలు సున్నాతో అంతమయ్యే పదాలుగా మార్చటం మీరు చూడలేదా ? తెలుగు వికీలో అధిక సంఖ్యలో కనుమరుగు అవుతున్నాయి. అక్షరాలు కుంచించుకుని పోయాయని, కొత్త పదాలు కనిపెట్టి ఏదోవిధంగా చొప్పించాలని అందరూ ఘోషిస్తున్నారు కదా ! ఏమన్నా వివరంగా తెలియజేసానంటే అంటే వికీ మూలసూత్రాలు, వ్యాకరణం అంటూ నాకు హితబోధనలు చేస్తారు. ప్రతివాడు పిచ్చిరాతలు నాకు వ్రాస్తాడు, అలాంటి దరిద్రపు రాతలు వ్రాసేవాళ్ళను నేను ఏమీ అనకూడదు. నేను ఒక సీనియర్, నిర్వాహకుడు, ఇలా ఎవేవో వ్రాస్తారు. నాకేదో ఇలాంటి వాళ్ళు నీతులు చెబుతున్నారు. ఏంటండి ఇది ? --JVRKPRASAD (చర్చ) 14:06, 4 అక్టోబరు 2016 (UTC) మీరు చూపిన లోపాలు స్పష్టంగా లేవు. మరింత వివరంగా చెప్పగలరు. ఉన్నది, లోపము, సూచిస్తున్నది, వస్తున్నది, నడుస్తున్నది - వీటిని "సున్నాతో అంతమయ్యే పదాలు"గా మారుస్తున్నానని అన్నారు అంటే.. - ఉన్నదిం, లోపముం, సూచిస్తున్నదిం, వస్తున్నదిం, నడుస్తున్నదిం - అని. నేను అలా మార్చడం లేదు. __చదువరి (చర్చ • రచనలు) 16:04, 4 అక్టోబరు 2016 (UTC) వ్యక్తిగతంగా వికీపీడియన్ హోదాలో నాకు తెలిసిన కొద్దిపాటి తెలుగు వికీపీడియా విధానాలతో పరిచయంతోనూ, తెలుగు భాష-వ్యాకరణం-చరిత్రలపై, మరీ ముఖ్యంగా వ్యవహారిక, గ్రాంథిక భాషోద్యమాలపై, చక్కని అవగాహనతోనూ ఈ అంశాన్ని రాస్తున్నాను. 20వ శతాబ్ది తొలి అర్థభాగం నాటికే ప్రజల వ్యవహారంలో ఉన్న భాషని విశ్వవిద్యాలయాలు సైతం ప్రామాణికమని అంగీకరించడంలో నన్నయ నుంచి చిన్నయ వరకూ భాషా, సాహిత్యాలను ఆపోశన పట్టిన మహనీయుడు గిడుగు రామమూర్తి పంతులు నేతృత్వంలోని వ్యవహారిక భాషావాదులు ఒప్పించారు. వాడుక భాషనే ఆధునిక భాష అని స్థిరీకరిస్తున్నారు. పత్రికలు మొదలుకొని విశ్వవిద్యాలయ పరిశోధనల వరకూ వ్యవహారిక భాష లేక ఆధునిక భాష ఉపయోగించడం చూస్తున్నాం. ఈ నేపథ్యంలో అన్ని ప్రామాణిక రచనల్లోనూ దాదాపుగా 'లోపము' అని కాక 'లోపం' అనే రాస్తున్నారు. ఇప్పుడు ఈ వ్యవహారిక భాష లేక ఆధునిక భాష వినియోగాన్ని తోసిరాజనడానికి మన వద్ద ఉన్న వాదం ఏమిటన్నది నా ప్రశ్న. నా వ్యక్తిగత అభిప్రాయమైతే సర్వధా శతధా గ్రాంథిక భాష కాకుండా ఆధునిక భాష వాడాలన్నదే. ఇది నేను కాదు గత శతాబ్దిలోని తెలుగు మహనీయులు గిడుగు రామ్మూర్తి పంతులు, గురజాడ అప్పారావు, చెళ్ళపిళ్ళ వెంకటశాస్త్రి మొదలుకొని మహామహులు ఎందరో అంగీకరించిన మార్గం. అలానే ఇది వాదన కోసం, ఒక స్థిరమైన విధానం కోసం పూర్తిగా వ్యక్తిగత స్థాయిలో చేస్తున్న చర్చ తప్ప వేరొకటి కాదని గమనించాలి. అంశాన్ని దాటకుండా చక్కని చర్చ చేసుకుని, దీనిపై స్థిరమైన విధానాన్ని ఏర్పరుచుకోగలమని ఆశిస్తున్నాను. --పవన్ సంతోష్ (చర్చ) 16:06, 4 అక్టోబరు 2016 (UTC) వ్యావహారిక భాషే సరైందని నేను భావిస్తున్నాను. చదువరి గారు చేస్తున్న మార్పులు ఏమీ అసంబద్ధంగా ఉన్నట్లు నాకు తోచలేదు. ఇవాళ అన్ని మాధ్యమాలలోనూ ఇదే ప్రామాణిక భాషగా చలామణీ అవుతున్నది. --రవిచంద్ర (చర్చ) 16:12, 4 అక్టోబరు 2016 (UTC) ఇప్పటి వరకూ వెల్లడైన అభిప్రాయాలలో ఈ మార్పుల పట్ల వ్యతిరేకత కనిపించలేదు. వ్యతిరేకత ఉన్న ప్రసాదు గారు, ఇదమిత్థంగా నా వ్యతిరేకత ఇందుకూ అని చెప్పలేదు. ఈ విషయమై ఇతర వాడుకరులు కూడా తమ తమ అభిప్రాయాలు వెల్లడించాలని మనవి. __చదువరి (చర్చ • రచనలు) 06:58, 13 అక్టోబరు 2016 (UTC) చదువరి చేస్తున్న మార్పులు సరియైనవని భావిస్తున్నాను. వ్యవహారిక భాష సరియైనదని నా భావన.--కె.వెంకటరమణ⇒చర్చ 13:21, 13 అక్టోబరు 2016 (UTC) ఇక్కడ వచ్చిన అభిప్రాయాలను బట్టి, ప్రస్తుతం చేస్తున్న సవరణలు సముదాయానికి ఆమోదమేనని భావిస్తున్నాను. తిరిగి సవరణలను కొనసాగిస్తాను. AWB ద్వారా నేను చేస్తున్న సవరణలన్ని వికీపీడియా:AutoWikiBrowser/Typos పేజీలో ఉన్నాయి. ఆ పేజీలో కొన్ని సవరణల పక్కన వివరణలు రాసాను, గమనించగలరు. AWB వాడుకరులెవరైనా ఈ మార్పులు చెయ్యవచ్చు. ఎవరైనా ముందుకు వస్తారని భావిస్తున్నాను. __చదువరి (చర్చ • రచనలు) 11:20, 18 అక్టోబరు 2016 (UTC) మొలక వ్యాసాలు సృష్టి అయ్యా తెలుగు వికీపీడియా లో అత్యధిక మార్పులు చేసిన జాబితాలో అగ్రగణ్యులు అయిన వారు కూడా వికీ విధి విధానాలను తెలుసుకోకపోవడం శోచనీయం. గ్రామ వ్యాసాల మొలకలను యిదివరకు ఉన్నవే మరలా సృష్టిస్తున్నారు. అనేకసార్లు వారి వాడుకరుల పేజీలో చెప్పినప్పటికి అదే ప్రహసనం జరుగుతూ ఉంది. ఎన్ని వ్యాసాలను సరిదిద్దగలం? ఎన్ని వ్యాసాలను పరిశీలించి తొలగించగలం? నిర్వాహకులకు కష్టం అవుతుంది. దయచేసి వికీపీడియాకు మంచి వ్యాసాలను అందించవలసినదిగా ప్రార్థన. ఈ మొలకలు ఎందుకు ఉపయోగపడతాయో నాకు తెలియదు. కొత్త వాడుకరులు ఏక వాక్య, ద్వివాక్య వ్యాసాలను మూలాలు, లింకులు లేకుందా వ్రాసినప్పుడు మనం వ్యాసంగా పరిగణించలేమని తొలగిస్తున్నాం. యితరులకు వికీ విధివిధానాల గూర్చి తెలియజెప్పవలసిన సీనియర్ సభ్యులమైన మనమే మొలకలను యధేచ్ఛగా వ్రాస్తే కొత్తవాడుకరులు మనను ప్రశ్నిస్తే ఏమని సమాధానం చెప్పగలం? దయచేసి మంచి వ్యాసాలను, మంచి ప్రమాణాలతో అందించాలని మనవి. ప్రస్తుతం విశేష వ్యాసాల ఆవశ్యకత ఉంది. కొద్ది రోజుల తరువాత మొదటి పేజీలో ప్రచురించడానికి కూడా మంచి వ్యాసాలు లేని పరిస్థితి రావచ్చు. ఆ దిశగా కృషి చేయాలని సభ్యులకు మనవి. --కె.వెంకటరమణ⇒చర్చ 13:14, 4 అక్టోబరు 2016 (UTC) రమణగారు, ఈ రోజు చాలా మార్పులు చేసినవే అనేక సార్లు చేశాను. తదుపరి, గ్రామ వ్యాసాలు, సినిమా వ్యాసాలు, ఇంటిపేర్లు వ్యాసాలు ఇలాంటి ప్రత్యేక తరగతికి చెందినవి ఏక వాక్యంగా ఉన్నా ఎకాఎకీగా అలాంటి ఏక వాక్యవ్యాసాలు, మూలాలు లేవు, లేక ఏవో లేవు అన్న కారణంగా తొలగించలేము అని నా అభిప్రాయము. ఇలాంటివి సాధారణ తరగతికి చెందినవి కావు అని నా అభిప్రాయము.--JVRKPRASAD (చర్చ) 14:10, 4 అక్టోబరు 2016 (UTC) యిదివరకు గ్రామ వ్యాసాల గూర్చి వికీపీడియా:వికీప్రాజెక్టు/ఆంధ్ర ప్రదేశ్, తెలంగాణ గ్రామాలు, సినిమా వ్యాసాల గూర్చి వికీపీడియా:వికీప్రాజెక్టు/తెలుగు సినిమాలు ప్రాజెక్టులను అనేక మంది వికీ ప్రముఖులు ప్రారంభించి వాటి అభివృద్ధికి కృషి చేయడం జరిగినది. ఆ మొలకలలో గ్రామ వ్యాసాలను ప్రస్తుతం అనేకమంది పెద్దలు సరిదిద్దుతూనే ఉన్నారు. సినిమా వ్యాసాలను కూడా సరిదిద్దుతూ ఉన్నారు. అందులో భాగంగా పవన్‌సంతోష్ గారు వికీపీడియా:వికీప్రాజెక్టు/పాత తెలుగు సినిమా వ్యాసాల విస్తరణ ఎడిటథాన్ కూడా నిర్వహించినారు. ఆయా గ్రామ వ్యాసాలను అభివృద్ధి చేయడానికి గణాంకాలను, గ్రామంలో ఉన్న విశేషాలను కూడా సేకరించేపనిలో ఉన్నారు. ఆయా వ్యాసాలు ప్రాజెక్టులో భాగంగా కొంతకాలానికి అభివృద్ధి చెందవచ్చు! కానీ ఏ ప్రాజెక్టులో భాగంగా ఈ ఇంటిపేర్ల వ్యాసాల మొలకలను వ్యాసాలుగా పరిగణించవచ్చో తెలియజేయగలరు. వికీలో ఒక వ్యాసం చేరిందంటే అది వ్యాస లక్షణాలను కలిగి ఉండాలి. ఇవి సాధారణ తరగతికి చెందినవి కావని ఎవరు నిర్ణయించారు? సముదాయమా? లేదా వ్యక్తిగతమా? తెలియజేయగలరు. ఇంటి పేర్లు లక్షల సంఖ్యలలో ఉంటాయి. మనం యిలా చేర్చితే అది తప్పుకాదని కొత్త వాడుకరులు పుంఖానుపుంఖాలుగా వారి ఇంటిపేర్లను కూడా వ్యాసాలుగా వాస్తే వారిని నిరోధించగలమా? తెలియజేయగలరు.--కె.వెంకటరమణ⇒చర్చ 15:00, 4 అక్టోబరు 2016 (UTC) ఎవరి అభిప్రాయము వారిది. మీ అభిప్రాయాము మీది. ఇవి సాధారణ తరగతికి చెందినవి కావని, నాది వ్యక్తిగత అభిప్రాయము మాత్రమే అని వ్రాసాను. గ్రామాలు ఇప్పటికీ ఒక వాక్యంతో ఉన్న వ్యాసాలు అనేకం ఉన్నాయి. ఎలా తొలగిస్తాము ? నా ఆలోచనలోని దృష్టి కోణం దరిదాపుల్లో మీ ఆలోచన శైలి లేదు, కనుక మన అభిప్రాయములు ఎప్పటికీ ఒకటి కాలేవు. కనుక నా అభిప్రాయము మాత్రమే చెబుతున్నాను ఎల్లప్పుడూ, చెల్లుబాటు కావాలనే ఆలోచనే లేదు, అయినా నా మాటకు, అభిప్రాయానికి పెద్ద విలువ, ఆలోచించేవారు ఎవరున్నారు ? కనుక నా గురించి మీరు ఆందోళన చెందవలసిన అవసరము కూడా ఉండదు. నేను పెద్దగా ఆలోచించను, బుర్రలో పెట్టుకోను. ఏది ఎలా జరగాలో అలా జరుగుతుంది. --JVRKPRASAD (చర్చ) 15:19, 4 అక్టోబరు 2016 (UTC) వికీ వ్యాసాల్లో సాధారణ, ప్రత్యేక అంటూ తరగతులేమీ లేవు. __చదువరి (చర్చ • రచనలు) 16:10, 4 అక్టోబరు 2016 (UTC) అవును ఏ వ్యాసాలకైనా మూలాలు ఉండాల్సిందే. కనీస సమాచారం ఉండాల్సిందే. తొలగింపు మూస ఉంచిన వారం రోజుల తర్వాత ఆ వ్యాసంలో ఎటువంటి మార్పూ కనబడకపోతే ఏ నిర్వహకుడైనా ఆ వ్యాసాన్ని తొలగించవచ్చని నేను అనుకుంటున్నాను. ఇందుకు వ్యతిరేకించేవారు ఎవరిపైనా చర్యలు తీసుకొనవచ్చు. --రవిచంద్ర (చర్చ) 16:14, 4 అక్టోబరు 2016 (UTC) Creative Commons 4.0 Hello! I'm writing from the Wikimedia Foundation to invite you to give your feedback on a proposed move from CC BY-SA 3.0 to a CC BY-SA 4.0 license across all Wikimedia projects. The consultation will run from October 5 to November 8, and we hope to receive a wide range of viewpoints and opinions. Please, if you are interested, take part in the discussion on Meta-Wiki. Apologies that this message is only in English. This message can be read and translated in more languages here. Joe Sutherland (talk) 01:35, 6 అక్టోబరు 2016 (UTC) కొత్త వాడుకరులకు ప్రోత్సాహం నేను కన్నడ వికీపీడియాలో వంద మార్పులు చేసిన తరువాత ఈ క్రింది నోటీసును ఆ వికీపీడియా వారు నాకు పంపారు. You just made your hundredth edit; thank you very much! ఇలాంటి సంప్రదాయం తెలుగు వికీపీడియాలో కూడా అనుసరించి 100 మార్పులు, 500 మార్పులు, 1000 మార్పులు చేసిన వారిని అభినందిస్తూ మెసేజి పెడితే కొత్త వాడుకరులకు అవి ఎంతో ప్రోత్సాహకరంగా ఉంటుందని నా అభిప్రాయం. ఈ దిశగా నిర్వాహకులు ఆలోచించగలరు.స్వరలాసిక (చర్చ) 17:16, 7 అక్టోబరు 2016 (UTC) స్వరలాసికగారూ, ఇదివరకు తెవికీలో కూడా సభ్యుల దిద్దుబాట్లను బట్టి వారిని అభినందించే పద్దతి ఉండేది. కాని ఆ అభినందనలు స్వీకరించడం కాస్త విషమించి కొందరు సభ్యులు కేవలం గణాంకాలపైనే దృష్టిపెట్టి తెవికీని దారుణంగా దెబ్బతీశారు. అనవసరమార్పులు-చేర్పులు చేయడం, సునాయాస దిద్దుబాట్లతో తెవికీ నాణ్యతను పట్టించుకోకపోవడం, వారి గణాంకాలపిచ్చితో తోటి సభ్యుల సూచనలను ఖాతరు చేయకపోవడం తదితరాలు విపరీతంగా జరగడంతో ఆపై గణాంకాల ఆధారంగా అభినందనలు, పతకాలు ఇవ్వరాదని నిర్ణయించబడింది. నాణ్యమైన వ్యాసాలు తయారుచేయడం, నిర్వహణలో పాల్గొనడం, తోటి సభ్యులకు సూచనలు-సలహాలు ఇవ్వడం మొదలగు విషయాలలో మాత్రం సభ్యులకు గుర్తింపు, పతకాలు ఇవ్వడం జరుగుతుంది. ప్రారంభంలో మాత్రం అంటే 50 దిద్దిబాట్లు, 100 దిద్దుబాట్లు వరకు మాత్రమే అబినందనలు తెలిపితే కొత్త సభ్యులకు ప్రోత్సాహకరంగానూ, తెవికీకి ఉపయోగకరంగానూ ఉంటుంది. ఈ విషయంపై మాత్రం ఆలోచించవచ్చు. సి. చంద్ర కాంత రావు- చర్చ 18:31, 7 అక్టోబరు 2016 (UTC) ఆ సంప్రదాయం తెవికీలోనూ ఉందండి. నేను ChaduvariAWB అనే కొత్త వాడుకరి పేరుతో మార్పులు చేస్తూండగా ఆ నోటిఫికేషన్లు వచ్చాయి. __చదువరి (చర్చ • రచనలు) 06:19, 8 అక్టోబరు 2016 (UTC) మార్పుల సంఖ్యను బట్టి వాడుకరులను గుర్తించజాలము. అధిక మార్పులు చేసినవారికి కనీసం చెప్పుకోదగ్గ, మొదటి పుటలో ప్రచురణార్థం ఎంపికచేయడానికి సరైన వ్యాసం లేని వారుకూడా ఉన్నారు! ఈ అధిక మార్పులు చేసిన వాళ్లలో కొందరికి వికీనియమాలు ఏ మాత్రం తెలియని వారు కూడా ఉన్నారు. ఎలా గుర్తించగలం? అందువలన గణాంకాల ఆధారంగా అభినందనలు, పతకాలు ఇవ్వరాదని నిర్ణయించబడింది. వికీ నియమాలతో మంచి వ్యాసాలను అందించేవారికి గుర్తింపు ఇవ్వడం జరుగుతుంది. ప్రారంభంలో కొత్త వాడుకరులకు 100 మార్పులు చేసే వారికి అభినందనలు తెలిపితే బాగుంటుంది.--కె.వెంకటరమణ⇒చర్చ 10:23, 8 అక్టోబరు 2016 (UTC) ఆటోమేటిగ్గా వస్తోందేమో మరి గానీ, 100 అనువాదాలు పూర్తయినప్పుడు నాకు కూడా అభినందనలు వచ్చాయి. కానీ అది మెడల్ లాంటిది కాదు. మెసేజ్ మాత్రమే.--Meena gayathri.s (చర్చ) 03:45, 12 అక్టోబరు 2016 (UTC) JVRK PRASAD గారి నిర్వాహకహోదా రద్దు ప్రతిపాదన పై చర్చ వికీపీడియా:నిర్వాహకుల_నోటీసు_బోర్డు#వికీలో JVRKPRASAD గారి నిర్వాహక హోదా రద్దు ప్రతిపాదన లో వికీ సభ్యులందరు 16 అక్టోబరు లోగా స్పందించమని మనవి. అర్జున (చర్చ) 05:01, 9 అక్టోబరు 2016 (UTC) ఇందులో నిర్వాహకులే కాదు, లాగినైన వాడుకరులందరూ పాల్గొనవచ్చు. __చదువరి (చర్చ • రచనలు) 08:45, 10 అక్టోబరు 2016 (UTC) చదువరి గారూ, JVRKPRASAD గారి నిర్వాహక హోదా అంతు చూసేదాకా వదిలిపెట్టేటట్లు లేకున్నారు సుమా.--తెగించినోడు (చర్చ) 10:05, 12 అక్టోబరు 2016 (UTC) ‌చర్చలో పాల్గొన్న సభ్యులందరికి ధన్యవాదాలు.--అర్జున (చర్చ) 15:33, 19 అక్టోబరు 2016 (UTC) Editing news n.3-2016 Sorry for the delay in delivering this newsletter! Change or add a community page where the next issue is delivered Sign up personally Volunteer to provide translations in the future Read this in another language • Subscription list for this multilingual newsletter Did you know? Did you know that you can easily re-arrange columns and rows in the visual editor? Select a cell in the column or row that you want to move. Click the arrow at the start of that row or column to open the dropdown menu (shown). Choose either "Move before" or "Move after" to move the column, or "Move above" or "Move below" to move the row. You can read and help translate the user guide, which has more information about how to use the visual editor. Since the last newsletter, the VisualEditor Team has mainly worked on a new wikitext editor. They have also released some small features and the new map editing tool. Their workboard is available in Phabricator. You can find links to the list of work finished each week at mw:VisualEditor/Weekly triage meetings. Their current priorities are fixing bugs, releasing the 2017 wikitext editor as a beta feature, and improving language support. Recent changes You can now set text as small or big. Invisible templates have been shown as a puzzle icon. Now, the name of the invisible template is displayed next to the puzzle icon. A similar feature will display the first part of hidden HTML comments. Categories are displayed at the bottom of each page. If you click on the categories, the dialog for editing categories will open. At many wikis, you can now add maps to pages. Go to the Insert menu and choose the "Maps" item. The Discovery department is adding more features to this area, like geoshapes. You can read more at mediawiki.org. The "Save" button now says "Save page" when you create a page, and "Save changes" when you change an existing page. In the future, the "Save page" button will say "Publish page". This will affect both the visual and wikitext editing systems. More information is available on Meta. Image galleries now use a visual mode for editing. You can see thumbnails of the images, add new files, remove unwanted images, rearrange the images by dragging and dropping, and add captions for each image. Use the "Options" tab to set the gallery's display mode, image sizes, and add a title for the gallery. Future changes The visual editor will be offered to all editors at the remaining 10 "Phase 6" Wikipedias during the next month. The developers want to know whether typing in your language feels natural in the visual editor. Please post your comments and the language(s) that you tested at the feedback thread on mediawiki.org. This will affect several languages, including Thai, Burmese and Aramaic. The team is working on a modern wikitext editor. The 2017 wikitext editor will look like the visual editor and be able to use the citoid service and other modern tools. This new editing system may become available as a Beta Feature on desktop devices in October 2016. You can read about this project in a general status update on the Wikimedia mailing list. Let's work together Do you teach new editors how to use the visual editor? Did you help set up the Citoid automatic reference feature for your wiki? Have you written or imported TemplateData for your most important citation templates? Would you be willing to help new editors and small communities with the visual editor? Please sign up for the new VisualEditor Community Taskforce. If you aren't reading this in your preferred language, then please help us with translations! Subscribe to the Translators mailing list or directly, so that we can notify you when the next issue is ready. Thank you! —Elitre (WMF) 21:34, 17 అక్టోబరు 2016 (UTC) CIS-A2K Newsletter September 2016 Hello, CIS-A2K has published their newsletter for the months of September 2016. The edition includes details about these topics: Gender gap study: Another 5 Years: What Have We Learned about the Wikipedia Gender Gap and What Has Been Done? Program report: Wikiwomen’s Meetup at St. Agnes College Explores Potentials and Plans of Women Editors in Mangalore, Karnataka Program report: A workshop to improve Telugu Wikipedia articles on Nobel laureates Article: ସଫ୍ଟଓଏର ସ୍ୱାଧୀନତା ଦିବସ: ଆମ ହାତେ ଆମ କୋଡ଼ ଲେଖିବା Please read the complete newsletter here. --MediaWiki message delivery (చర్చ) 06:15, 19 అక్టోబరు 2016 (UTC) If you want to subscribe/unsubscribe this newsletter, click here. అనాథ పేజీలు వాడుకరులందరికీ బహుశా తెలిసిన సంగతే.. ఒక్కసారి గుర్తు చేస్తున్నాను. 2016 అక్టోబరు 24 నాటికి తెవికీలో పన్నెండొందలకు పైగా (కచ్చితంగా చెప్పాలంటే - 1249) అనాథ పేజీలున్నాయి. అనాథ పేజీ అంటే ఆ పేజీకి వెళ్ళేందుకు వికీలో మరే ఇతర పేజీనుండీ లింకు లేదని అర్థం. ఈ పేజీల సంఖ్యను సున్నా చేసేందుకు అందరం కింది చర్యలు తీసుకోవాలని ప్రతిపాదిస్తున్నాను. ప్రతీ ఒక్కరం రోజుకు కనీసం ఐదు అనాథ పేజీలను ఆ జాబితా నుండి తీసేద్దాం. ఇందుగ్గాను, ఆ పేజీకి సంబంధించిన పేజీల్లో ఒక్కదాన్నుండైనా ఆ పేజీకి లింకు ఇస్తే చాలు. ఇకనుండి మనం సృష్టించే ఏ కొత్త పేజీ అయినా సరే, అనాథగా సృష్టించవద్దు. వేరే పేజీ నుండి ఆ పేజీకి కనీసం ఒక్క లింకైనా ఇవ్వకుండా కొత్త పేజీని అసలు సృష్టించనే వద్దు. (కొన్ని సందర్భాల్లో మనం సృష్టించబోయే వ్యాసం వికీలో ఉండదగ్గదేనా అనేదానికి ఇదొక కొలమానంగా కూడా ఉపయోగపడుతుంది. అంటే వికీలో ఏ ఒక్క పేజీనుండీ లింకు ఇవ్వలేకపోతే ఆ పేజీ వికీలో ఉండదగ్గది కాకపోవచ్చు. గమనిక:"ఇది అన్ని సందర్భాలకూ వర్తించదు") __చదువరి (చర్చ • రచనలు) 16:04, 24 అక్టోబరు 2016 (UTC) నేను వీలైనన్ని చేస్తాను. సినిమా పేజీలకు ఒక సులభమైన పద్ధతి ఏంటంటే ఆ సినిమా పేరును అందులో నటించిన నటుల పేజీలో లింకు ఇవ్వడం.--రవిచంద్ర (చర్చ) 17:59, 24 అక్టోబరు 2016 (UTC) అవునండి. __చదువరి (చర్చ • రచనలు) 02:31, 25 అక్టోబరు 2016 (UTC) గమనిక:ఈ జాబితాను రెండు మూడు రోజులకొకసారి తాజాకరిస్తూంటారు, ఎప్పటికప్పుడు చెయ్యరు. అంచేత అనాథలు కానివి కూడా ఇందులో కనిపించే అవకాశం ఉంది. ఏదైనా అనాథ విషయంలో చర్య తీసుకునే ముందు, "ఇక్కడికి లింకున్న పేజీలే"మీ లేవని ఖాయం చేసుకుని, ముందుకు పోవడం మంచిది. ఉదాహరణకు నేను నిన్న కొన్ని పేజీలను తగ్గించాఅను. కానీ అవన్నీ ఇక్కడ కనిపిస్తూనే ఉన్నాయి, తదుపరి తాజాకరణ దాకా ఇవి కనిపిస్తూనే ఉంటాయి.__చదువరి (చర్చ • రచనలు) 02:36, 25 అక్టోబరు 2016 (UTC) ఇవ్వాళ అనాథల సంఖ్య 981. గత ఆర్రోజుల్లో 268 పేజీలు తగ్గాయి. మళ్ళీసారి లెక్క చూసేసరికి ఇంకో మూణ్ణాలుగొందలు తగ్గించే అవకాశం కనబడుతోంది. పంజాబు వ్యాసాలే ఉన్నై మరో మూడొందల యాభై! __చదువరి (చర్చ • రచనలు) 13:03, 27 అక్టోబరు 2016 (UTC) వికీపీడియా ఏషియన్ నెల వికీపీడియా ఏషియన్ నెల బహు భాషల్లో, పలు దేశాల్లో నిర్వహిస్తున్న ఎడిటథాన్. ఆసియా దేశాల వివిధ సముదాయాల మధ్య అవగాహన పెంచడం కోసం నవంబర్ 2016 నెల అంతా జరగనుంది. ఆసియా ఖండంలోని దేశాలు, ప్రదేశాలు, ప్రాంతాలకు చెందిన వివిధ అంశాల గురించి వ్యాసాలు సృష్టించడం కానీ, మెరుగుపరచడం కానీ చేయొచ్చు. ఆసియా వికీమీడియా సముదాయాల మధ్య గల స్నేహాన్ని గుర్తిస్తూ, కనీసం ఐదు వ్యాసాలను వ్రాసిన వారికి పాల్గొన్న ఇతర దేశ సముదాయాలనుండి ఒక ప్రత్యేక వికీపీడియా పోస్టుకార్డు పంపబడుతుంది. ఈ కార్యక్రమంలో పాలుపంచుకొంటున్న దేశాలు - చైనా, భారతదేశం, ఇండోనేషియా, జపాన్, ఫిలిప్పైన్స్, తైవాన్, థాయ్‌లాండ్. మన భాషల్లో అన్నిటికంటే ఎక్కువ నాణ్యమైన వ్యాసాలు వ్రాసిన వ్యక్తికి "వికీపీడియా ఏషియన్ అంబాసడర్" బిరుదు ఇవ్వబడుతుంది. మరిన్ని వివరాలకు ఈ ప్రాజెక్టు పేజీ చూడగలరు. --పవన్ సంతోష్ (చర్చ) 08:04, 31 అక్టోబరు 2016 (UTC) New Wikipedia Library Accounts Available Now (November 2016) Hello Wikimedians! The Wikipedia Library is announcing signups today for free, full-access, accounts to published research as part of our Publisher Donation Program. You can sign up for new accounts and research materials from: Foreign Affairs - Journal of international relations and U.S. foreign policy OpenEdition - Journals in the social sciences and humanities Édition Diffusion Presse Sciences - French and English language scientific journals ASHA - Speech–language–hearing journals Tilastopaja - Athletics statistics Expansions EBSCO - Many new databases added Taylor & Francis - Strategic, Defence & Security Studies collection Many other partnerships with accounts available are listed on our partners page. Sign up today! --The Wikipedia Library Team 18:30, 1 నవంబర్ 2016 (UTC) You can host and coordinate signups for a Wikipedia Library branch in your own language. Please contact Ocaasi (WMF). This message was delivered via the tool to . నిర్వాహక హోదా కొరకు విజ్ఞప్తి/Pranayraj1985 తెవికీకి విశేష సేవలందించిన ప్రణయ్‌రాజ్ గారి నిర్వాహకహోదా కొరకు ప్రతిపాదించాను. వికీపీడియా:నిర్వాహక హోదా కొరకు విజ్ఞప్తి/Pranayraj1985 లో మీ అభిప్రాయాలను తెలుపగలరు.--కె.వెంకటరమణ⇒చర్చ 00:41, 2 నవంబర్ 2016 (UTC) నవంబరు నెల సీఐఎస్-ఎ2కె కమ్యూనిటీ అడ్వకేట్ (తెలుగు) టాస్క్ లిస్టు అందరికీ నమస్కారం, సీఐఎస్-ఎ2కె కమ్యూనిటీ అడ్వకేట్ (తెలుగు) బాధ్యతల్లో భాగంగా నవంబర్ 2016 నెల ఈ కింది కార్యక్రమాలను నిర్వహించేందుకు ప్రణాళిక చేశాను. ఆదికవి నన్నయ విశ్వవిద్యాలయం వైస్-ఛాన్సలర్‌తో కార్యశాల, భవిష్యత్ ప్రతిపాదనల విషయమై చర్చించడం. ఆంధ్ర లొయోలా కళాశాలలో 18-20 నడుమ డిజిటైజేషన్ స్ప్రింట్, కార్యశాల నిర్వహణ. సీఐఎస్-ఎ2కె కృషి ద్వారా చేర్చిన వికీసోర్సు పుస్తకాలను ఓసీఆర్4వికీసోర్సు ద్వారా ప్రాథమికంగా డిజిటైజ్ చేయడం. తెలుగు వికీపీడియా గ్రంథాలయం గురించి సముదాయంలో చర్చించి, దానికై ప్రయత్నాలు ప్రారంభించడం. సముదాయం అంగీకరించిన శైలిలోకి గ్రామ వ్యాసాల టేంప్లెట్ వ్యాసాలు మార్పుచేసి, ప్రచురించేందుకు మాధవ్ గాడ్గిల్ బృందంతో సాంకేతికంగా సమన్వయం. జెండర్ గ్యాప్ తగ్గించే ప్రయత్నాల్లో భాగంగా సంబంధిత కార్యశాలను నిర్వహించే ప్రయత్నం, తద్వారా స్త్రీలకు సంబంధించిన కొన్ని వ్యాసాలను తెలుగు వికీపీడియాలో అభివృద్ధి చేయడం వికీపీడియా ఏషియన్ నెలను సమన్వయం చేయడంలో కృషి. నెలవారీ సమావేశంలో సాంకేతిక ఉపకరణాలపై చిరు శిక్షణ. గుంటూరు జెకెసి కళాశాలతో భాగస్వామ్యం అంశంపై ప్రాథమిక చర్చలు. పొట్టిశ్రీరాములు తెలుగు విశ్వవిద్యాలయం వైస్-ఛాన్సలర్‌ను కలవడం, గతంలో చేసిన ప్రతిపాదనలు వివరించి చర్చలు ముందుకు తీసుకువెళ్ళడం. మొలక వ్యాసాలను జాబితా వేయడం. తెలుగు వికీపీడియా, వికీసోర్సుకు అవసరమైన సాంకేతిక సహకారం కోసం విద్యార్థులకు హ్యాకథాన్ నిర్వహించే ప్రతిపాదనలపై పెదతాడేపల్లిలోని ఎన్‌ఐటీ, శ్రీవాసవి ఇంజనీరింగ్ కళాశాల సంస్థతో ప్రాథమిక దశలో చర్చలు. గూగుల్ అనువాద వ్యాసాల ప్రాధాన్యత గుర్తించే ప్రయత్నాన్ని మళ్ళీ ప్రతిపాదించడం, దాని కొరకు సముదాయం కావాలనుకుంటే మరిన్ని మాడల్స్ ప్రయత్నించడం. తెలుగు వికీపీడియాకు ఉపకరించే తమ ఫోటో సంచయాన్ని అందజేయడానికి అంగీకరించిన వ్యక్తులతో పనిచేసి ఫోటోలు కామన్స్‌కు తీసుకురావడం. పశ్చిమ గోదావరి చరిత్ర గురించి విడుదలైన పుస్తకాలకు వికీకామన్స్, వికీసోర్సుల్లోకి తీసుకువచ్చే పని ముగించడం. సముదాయ సభ్యుల సహకారం, సూచనలు, ఆమోదం మేరకు పుస్తక ప్రదర్శనలో తెవికీ స్టాల్ నిర్వహణ. ఈ కార్యక్రమాల విషయమై అవసరం మేరకు ముందస్తుగా సముదాయంతో చర్చించడం, సలహా సూచనలు స్వీకరించడం జరుగుతుంది. చర్చల ఫలితాలు, కార్యక్రమ సారాంశాలు తెవికీపీడియన్లతో ఎప్పటికప్పుడు చర్చించడం జరుగుతూంటుంది. అలానే చర్చల ఫలితంగా ప్రగతి జరిగి మరిన్ని కార్యక్రమాలు చేపట్టాల్సివస్తే ఈ టాస్క్ లిస్టులోకి అవి చేరుతూంటాయి. వీటికి మించి మరేమైనా చేయమని సముదాయ సభ్యులు అభిలషిస్తూంటే ఇక్కడ రాయవలసిందిగా మనవి. --పవన్ సంతోష్ (సీఐఎస్-ఎ2కె) (చర్చ) 05:46, 2 నవంబర్ 2016 (UTC) ఆదికవి నన్నయ విశ్వవిద్యాలయంలో కార్యశాల ఏర్పాటుకై ప్రయత్నాలు ఆదికవి నన్నయ విశ్వవిద్యాలయం తెలుగు డిపార్ట్మెంట్ హెచ్.వో.డి. ప్రొఫెసర్ తలారి వాసుతోనూ, అనంతరం ప్రిన్సిపాల్ తోనూ ప్రారంభించిన చర్చల్లో ఆదికవి నన్నయ విశ్వవిద్యాలయంలో విద్యార్థులకు తెలుగు వికీపీడియాలో రాయడం గురించి ఓ కార్యశాల నిర్వహించాలన్న ప్రతిపాదన జరిగింది. ఆసక్తి కలిగిన విద్యార్థులకు రెండు రోజుల పాటు తెలుగు వికీపీడియాలో మౌలిక, ప్రాథమిక అంశాలను వివరిస్తూ, వారి ఆసక్తి, అధ్యయనం ఉన్న అంశాల్లో వ్యాసాలు రాసేలా ప్రోత్సహిస్తూ కార్యశాల సాగాలని ప్రాథమికంగా ప్రతిపాదన. వచ్చే ఏడాది మార్చి, ఏప్రిల్లో తెలుగు, ఆంగ్ల భాషలు అభ్యసించే పీజీ విద్యార్థులను జట్లుగా విడదీసి వారిలో తెలుగు విద్యార్థులు ఆంగ్ల విద్యార్థుల నుంచి ఆంగ్ల రచయితలు, కవుల వివరాలు తెలుసుకుని ఎంచుకున్న ఆంగ్ల కవి గురించి తెలుగు వికీపీడియాలో రాయడం, ఆంగ్ల భాషా విద్యార్థులు తెలుగు విద్యార్థి నుంచి తెలుగు కవి రచయితల వివరాలు తెలుసుకుని ఒక తెలుగు కవి గురించి ఆంగ్ల వికీలో వ్యాసం అభివృద్ధి చేయడడాన్ని ప్రాజెక్టు పనిగా ఇచ్చే అంశాన్ని ప్రాచార్యులు ప్రతిపాదించారు. దీనికి సమాయత్తం కావడానికి విద్యార్థులకు జనవరిలో జరిగే కార్యశాల ఉపయోగపడుతుందని వారు భావించారు. విశ్వవిద్యాలయంతో భాగస్వామ్యం అంశంపై అభిప్రాయాలు, సూచనలు తెలియజేయవలసిందిగా కోరుతూ, వచ్చేవారం మరింత విస్తృత స్థాయిలో నిర్ణయాత్మకంగా కళాశాల ఉపకులపతి (విసి)తో జరిగే చర్చల్లో ఆసక్తి కల సముదాయ సభ్యులు పాల్గొనవచ్చని ఆహ్వానిస్తున్నాము. --పవన్ సంతోష్ (సీఐఎస్-ఎ2కె) (చర్చ) 06:28, 6 నవంబర్ 2016 (UTC) పవన్ సంతోష్ గారు మంచి ప్రయత్నం. రాజమండ్రి పరిసరప్రాంతాలలో వికీ వ్యాప్తికి ఇలాంటి ప్రయత్నాలు అవసరం. దీనికి నేనూ నాకు వీలైనంత సహకారాన్ని అందించగలను..--Viswanadh (చర్చ) 04:59, 10 నవంబర్ 2016 (UTC) మంచి కార్యక్రమం పవన్ సంతోష్ (సీఐఎస్-ఎ2కె) గారు. రాజమండ్రి పరిసరప్రాంతాలలో వికీ వ్యాప్తికి ఇలాంటి ప్రయత్నాలు అవసరం. నేను కూడా నా వీలును బట్టి సహకరించగలను.-- Pranayraj Vangari (Talk2Me|Contribs) 18:23, 10 నవంబర్ 2016 (UTC) సమయం తెలియజేయండి నేను పాల్గొనగలను --Nrgullapalli (చర్చ) 00:43, 11 నవంబర్ 2016 (UTC) విశ్వనాథ్, ప్రణయ్ రాజ్, గుళ్ళపల్లి గార్లకు ధన్యవాదాలు. విశ్వవిద్యాలయ వైస్-ఛాన్సలర్ తో జరుగాల్సిన ఈ సమావేశం విశ్వవిద్యాలయ అంతర్గత వ్యవహారాలపై చర్చల కారణంగా వారు బిజీ అవడంతో వాయిదా పడింది, తేదీ ఖరారు కాలేదు. ఈ నెల చివరి రెండు వారాల్లో ఉండవచ్చని భావిస్తున్నాం. తేదీ ఖరారు కాగానే ముందస్తుగా తెలియపరచగలం. ధన్యవాదాలతో --పవన్ సంతోష్ (సీఐఎస్-ఎ2కె) (చర్చ) 04:11, 11 నవంబర్ 2016 (UTC) ఆంధ్ర లొయోలా కళాశాలలో వికీసోర్సు డిజిటైజేషన్ స్ప్రింట్, వికీపీడియా కార్యశాల (నవంబర్ 2016) అందరికీ నమస్కారం, విజయవాడ ఆంధ్ర లొయొలా కళాశాలలో తెలుగు భాష అభ్యసించే విద్యార్థులకు, ఆసక్తికల అధ్యాపకులకు వికీసోర్సులో పుస్తకాలను డిజిటైజేషన్, ప్రూఫ్ రీడింగ్ అంశాలపై శిక్షణ ఇచ్చి, వికీసోర్సులో చేర్చిన గ్రంథాలను ప్రూఫ్ రీడ్ చేయించడానికి, వికీపీడియాలో విద్యార్థులకు ఆసక్తికలిగిన అంశాలపై మూలాలను ఇస్తూ చక్కని వ్యాసాలు తయారుచేయించడంలో శిక్షణ ఇవ్వడానికి కార్యశాల నిర్వహించనున్నాం. నవంబరు 18-20 తేదీల్లో ఈ కార్యక్రమం ఆంధ్ర లొయోలా కళాశాల వేదికగా జరుగుతుంది. ఈ కార్యక్రమం విషయమై సముదాయ సభ్యులు సూచనలు అందజేయాల్సిందిగా, ఆసక్తి కలవారు పాల్గొనేందుకు ముందస్తుగా ఇక్కడ తెలియపరచాల్సిందిగా ఆహ్వానిస్తున్నాము. --పవన్ సంతోష్ (సీఐఎస్-ఎ2కె) (చర్చ) 04:40, 8 నవంబర్ 2016 (UTC) మంచి కార్యక్రమం పవన్ సంతోష్ (సీఐఎస్-ఎ2కె) గారు. గత కొన్నిరోజులుగా ఆఫ్లైన్ వికీపీడియా కార్యక్రమాలు సరిగా జరగడంలేదు. ఈ కార్యక్రమంతోనైనా, అవి మున్ముందు ఇంకా చురుకుగా సాగాలని కోరుకుంటూ, దీనికి వీలైనంతగా నా సహకారం అందిస్తాను. -- Pranayraj Vangari (Talk2Me|Contribs) 18:29, 10 నవంబర్ 2016 (UTC) సమయం తెలివజేస్తే నేను పాల్గొనగలను --Nrgullapalli (చర్చ) 00:41, 11 నవంబర్ 2016 (UTC) గుళ్ళపల్లి గారూ, ప్రణయ్ రాజ్ గారూ మీ సహకారానికి ధన్యవాదాలు. 18 తేదీ ఉదయం నుంచి 20 తేదీ సాయంత్రం వరకూ ఈ కార్యక్రమం జరుగుతుంది. మీ సహకారంతో కార్యక్రమాన్ని మరింత ఫలప్రదం చేయవచ్చని భావిస్తున్నాను. ప్రయాణ, వసతి వంటి ఏర్పాట్ల విషయమై మిమ్మల్ని సంప్రదిస్తాను. --పవన్ సంతోష్ (సీఐఎస్-ఎ2కె) (చర్చ) 04:15, 11 నవంబర్ 2016 (UTC) రాజమండ్రిలో జరుగుతున్న నవ్యాంధ్ర పుస్తక సంబరాలులో ఎన్టీఆర్ ట్రస్ట్ వారి తరపుర నేను పాల్గొనవలసి రావడంవల్ల ఆంధ్ర లొయోలా కళాశాలలో వికీసోర్సు డిజిటైజేషన్ స్ప్రింట్, వికీపీడియా కార్యశాలకు హాజరుకాలేకపోతున్నాను.-- Pranayraj Vangari (Talk2Me|Contribs) 07:56, 17 నవంబర్ 2016 (UTC) ఆంధ్ర లొయోలా కళాశాలలో వికీసోర్సు కార్యశాల కార్యక్రమం జరిగింది. కార్యక్రమానికి సహకరించిన ఆంధ్ర లొయొలా కళాశాల యాజమాన్యానికి, హాజరైన Nrgullapalli గారికి ప్రత్యేక కృతజ్ఞతలు. --పవన్ సంతోష్ (సీఐఎస్-ఎ2కె) (చర్చ) 09:59, 22 నవంబర్ 2016 (UTC) ఈ కార్యశాలకు అనుబంధ కార్యక్రమం నవంబర్ 25, 26 తేదీల్లో జరుగుతుంది. నేర్చుకున్న విద్యార్థుల్లో చాలామంది ఈ వారం వారి క్లాసులు అయిపోయాకా స్వంతంగా కళాశాలలోని ల్యాబ్ వినియోగించుకుని వికీసోర్సులో ప్రూఫ్ రీడింగ్ చేయడం విశేషం. ఐతే వారికి వికీసోర్సులో ప్రూఫ్ రీడింగ్ కు తర్వాతి దశను నేర్పించేందుకు, వికీపీడియా మహిళా ఏషియన్ నెల ఎడిటథాన్ పరిచయం చేసి కొన్ని వ్యాసాలను అభివృద్ధి చేసేందుకు ఈ రెండురోజుల కార్యక్రమం ఉపయోగపడనుంది. --పవన్ సంతోష్ (సీఐఎస్-ఎ2కె) (చర్చ) 10:23, 24 నవంబర్ 2016 (UTC) రాజమండ్రి పుస్తక సంబరాల్లో తెవికీ స్టాల్ ఏర్పాటుపై చర్చ అందరికీ నమస్కారం, ఆంధ్రప్రదేశ్ సాంస్కృతిక శాఖ, విజయవాడ బుక్ ఫెస్టివల్ అసోసియేషన్, ఎన్టీఆర్ ట్రస్ట్ సంయుక్తంగా 19 నుంచి 27 నవంబర్ 2016 వరకూ రాజమండ్రిలో పుస్తక సంబరాలు నిర్వహిస్తోంది. పుస్తక సంబరాల్లో తెవికీ స్టాల్ ఏర్పాటుచేసి నిర్వహించడానికి ఇప్పటికే తెవికీ సముదాయ సభ్యులు కొందరు ఆసక్తి చూపించడంతో పుస్తక సంబరాల్లో స్టాల్ నిర్వహణ విషయమై ఏయే రోజులు ఎవరెవరు సమయం కేటాయించగలరన్న అంశం ఇక్కడ తెలియజేయగలరు. 19 నుంచి 27 తేదీ వరకూ ఉన్న 9 రోజుల్లో ఏయే రోజులు ఆసక్తి కలిగిన సముదాయ సభ్యులకు అనుకూలంగా ఉంటుందో తెలపగలరు. ప్రయాణ, భోజన, వసతి సౌకర్యాలు ఏర్పాటు చేయబడును. --పవన్ సంతోష్ (సీఐఎస్-ఎ2కె) (చర్చ) 05:13, 10 నవంబర్ 2016 (UTC) నేను పాల్గొని సహకరించగలను ముందుగా తెలియపర్చండి ఏరోజుల్లో కాళీ వుంటే ఆసమయంలో నిర్వహించగలను. --Nrgullapalli (చర్చ) 00:48, 11 నవంబర్ 2016 (UTC) తెలుగు వికీపీడియా కోసం ఉచితంగా స్టాల్ ఇచ్చే విషయమై నవ్యాంధ్ర పుస్తక సంబరాలు సహ నిర్వాహకులైన ఎన్టీఆర్ ట్రస్ట్ సీఈవో టి.విష్ణువర్ధన్ గారిని సంప్రదించాం. నవ్యాంధ్ర పుస్తక సంబరాలు నిర్వహణలో స్టాల్స్ విజయవాడ బుక్ ఫెస్టివల్ సొసైటీ(విబిఎఫ్ఎస్) వారి పరిధిలోని అంశమని, వారి పాలసీ ప్రకారం ప్రతి స్టాల్ ఏర్పాటుకు స్టాల్ నిర్వాహకులు తప్పక చెల్లించాల్సి వస్తుందని తెలిపారు. అయితే సహ-నిర్వాహకులుగా వ్యవహరిస్తున్నందున తాము చేస్తున్న పనులను ప్రదర్శించేందుకు కొన్ని స్టాల్స్ కేటాయించారని, ఎన్టీఆర్ ట్రస్టు తరఫు నుంచి ఒక స్టాల్ తెలుగు వికీపీడియా లేక వికీమీడియా ప్రాజెక్టుల అవుట్ రీచ్ కోసం స్పాన్సర్ చేయడానికి సంతోషంగా అంగీకరిస్తామని, తమ సిబ్బంది స్టాల్ ఏర్పాటులో సహకరిస్తారని తెలిపారు. ఈ అంశంపై తెలుగు వికీపీడియన్లు తమ అభిప్రాయాన్ని తెలియజేమని ఆహ్వానిస్తున్నాం. --పవన్ సంతోష్ (సీఐఎస్-ఎ2కె) (చర్చ) 16:22, 16 నవంబర్ 2016 (UTC) నవ్యాంధ్ర పుస్తక సంబరాలులో ఎన్టీఆర్ ట్రస్ట్ వారు ఏర్పాటుచేసిన... నిరుద్యోగులకు ఉపాధి అవకాశాల సమాచార కేంద్రం, ఉచిత వైద్య కేంద్రం మరియు రక్తదాన కేంద్రాలకు విజయవాడ బుక్ ఫెస్టివల్ సొసైటీ(విబిఎఫ్ఎస్) వారు కొన్ని స్టాల్స్ ను కేటాయించారు. గతంలో నేను తెవికీ స్టాల్ గురించి ఎన్టీఆర్ ట్రస్ట్ ప్రతినిధిని అడిగినప్పుడు ట్రస్ట్ కు కేటాయించిన స్టాల్ లో తెవికీ స్టాల్ ఏర్పాటుచేసుకోమని చెప్పారు. కనుక, దీనిని ఉపయోగించుకోవడం మంచిదని నా అభిప్రాయం.-- Pranayraj Vangari (Talk2Me|Contribs) 05:28, 17 నవంబర్ 2016 (UTC) కార్యక్రమమం నిర్వహిస్తే చాలా బాగుంటుంది. ఇలాంటి కార్యక్రమాలకు రాజమహేంద్ర వాసులు ఆదరించగలరు.వికీపీడియా అభి వృద్దికి మంచి స్పందన వస్తుందనుటకు సందేహం లేదు.--Nrgullapalli (చర్చ) 12:55, 18 నవంబర్ 2016 (UTC) ఇక్కడి చర్చ ఫలితంగా రాజమహేంద్రవరంలోని పుస్తక సంబరాల్లో స్టాల్ నిర్వహణ జరుగుతోంది. --పవన్ సంతోష్ (సీఐఎస్-ఎ2కె) (చర్చ) 09:53, 22 నవంబర్ 2016 (UTC) Password reset I apologise that this message is in English. We are having a problem with attackers taking over wiki accounts with privileged user rights (for example, admins, bureaucrats, oversighters, checkusers). It appears that this may be because of weak or reused passwords. Community members are working along with members of multiple teams at the Wikimedia Foundation to address this issue. In the meantime, we ask that everyone takes a look at the passwords they have chosen for their wiki accounts. If you know that you've chosen a weak password, or if you've chosen a password that you are using somewhere else, please change those passwords. Select strong passwords – eight or more characters long, and containing letters, numbers, and punctuation. Joe Sutherland (talk) / MediaWiki message delivery (చర్చ) 23:59, 13 నవంబర్ 2016 (UTC) Adding to the above section (Password reset) Please accept my apologies - that first line should read "". Joe Sutherland (WMF) (talk) / MediaWiki message delivery (చర్చ) 00:11, 14 నవంబర్ 2016 (UTC) గుంటూరు జెకెసి కళాశాలతో భాగస్వామ్య ప్రతిపాదన అందరికీ నమస్కారం, గుంటూరుకు చెందిన విద్యాసంస్థ జాగర్లమూడి కుప్పస్వామి చౌదరి (జెకెసి) కళాశాల ప్రిన్సిపాల్ తో 14 నవంబర్ 2016న కళాశాల విద్యార్థులకు తెలుగు వికీపీడియా గురించి అవగాహన కల్పించి, వారిలో ఆసక్తి కలిగిన విద్యార్థులకు వికీపీడియాలో రాయడంపై శిక్షణను ఇచ్చే అంశంపై చర్చ జరిగింది. చర్చలో కళాశాలకు చెందిన సీనియర్ సిబ్బంది రామమోహనరావు, భవాని పాల్గొన్నారు. కళాశాల ప్రిన్సిపాల్ కళాశాల విద్యార్థులు అందరికీ తెలుగు వికీపీడియా గురించి అవగాహన కల్పించేలా గెస్ట్ లెక్చర్ ఇవ్వమని, ఆపైన ఆసక్తి కల విద్యార్థులను తీసుకుని వారికి శిక్షణ ఇచ్చేందుకు కార్యశాల నిర్వహించడం వల్ల ఆసక్తి కల విద్యార్థులు తెలుగు వికీపీడియాలో కృషిచేయగలుగుతారని పేర్కొన్నారు. నవంబర్ ఆఖరి వారంలో అవగాహన సదస్సు, తర్వాతి వారంలో శిక్షణా కార్యక్రమం నిర్వహించేందుకు అవకాశం ఉంది. ఈ నేపథ్యంలో ఈ భాగస్వామ్యం గురించి, కార్యక్రమాల గురించి తెలుగు వికీపీడియా సముదాయ సభ్యులు తమ అభిప్రాయాలు తెలియజేయాల్సిందిగా కోరుతున్నాను. --పవన్ సంతోష్ (సీఐఎస్-ఎ2కె) (చర్చ) 18:13, 15 నవంబర్ 2016 (UTC) విద్యర్ధులకు తెలుగు వికీపీడియా గురించి అవగాహన కల్పించిటం వారికి ఆసక్తి కలిగించే శిక్షణ వల్ల ఎంతో మంది విద్యర్ధులు పాల్గొని వ్యాసాల అభివృద్దికి తోడ్పడగలరు --Nrgullapalli (చర్చ) 00:42, 16 నవంబర్ 2016 (UTC) మంచి కార్యక్రమం.. గుంటూరులో ఇది అవసరం కూడా..-- Pranayraj Vangari (Talk2Me|Contribs) 07:57, 17 నవంబర్ 2016 (UTC) కార్యశాల నిర్వహించడానికి ముందుగా విద్యార్థులకు వికీపీడియాపై అవగాహన కల్పించేందుకు, తద్వారా వారి ఆసక్తిని గుర్తించి కార్యశాలలో పాల్గొనేలా చేసేందుకు గాను తెలుగు వికీపీడియా అవగాహన సదస్సు నిర్వహించామని కళాశాల వారు కోరారు. కనుక ఈ రోజు కళాశాలలో అవగాహన సదస్సు నిర్వహిస్తున్నాం. --పవన్ సంతోష్ (సీఐఎస్-ఎ2కె) (చర్చ) 08:31, 2 డిసెంబరు 2016 (UTC) పొట్టి శ్రీరాములు తెలుగు విశ్వవిద్యాలయం ఉపకులపతితో చర్చ ఈరోజు (15 నవంబర్ 2016) మధ్యాహ్నం పొట్టిశ్రీరాములు తెలుగు విశ్వవిద్యాలయంలో విశ్వవిద్యాలయ ఉపకులపతి ఆచార్య ఎస్.వి.సత్యనారాయణను కలిశాం. ఈ సమావేశంలో ప్రణయ్ రాజ్ కూడా పాల్గొన్నారు. 2014 డిసెంబరులో తెలుగు వికీపీడియా కార్యక్రమానికి హాజరైన ఎస్వీ సత్యనారాయణకు ఆయన పదవీ స్వీకారానికి పూర్వం తెలుగు విశ్వవిద్యాలయంతో మనం సాగించిన చర్చల గురించి వివరించాము. రిఫరెన్సు పరంగానూ, సాహిత్యపరంగానూ మంచి విలువ ఉండి కూడా పునర్ముద్రణకు నోచుకోని, అమ్మకాలు లేని పలు పుస్తకాలు విశ్వవిద్యాలయం కాపీహక్కుల పరిధిలో ఉన్నాయని అటువంటి పుస్తకాలను సీసీ-బై-ఎస్ఎ లైసెన్సులోకి పునర్విడుదల చేసి, తెలుగు వికీసోర్సులో డిజిటైజ్ చేయడం. విశ్వవిద్యాలయం పుస్తకాల ప్రచురణ ద్వారా ఆశించే పరమ ప్రయోజనం అయిన ఆసక్తి కలిగినవారికి, సంబంధిత రంగంలో కృషిచేసేవారికి పుస్తకం అందుబాటులోకి రావడం నెరవేరడమే కాక ప్రస్తుతం ఉన్నత విద్యారంగంలో పాలసీ మేకర్లు ఆశిస్తున్న డిజిటైజేషన్ కూడా జరుగుతుందని తెలిపాము. విశ్వవిద్యాలయంలో విద్యార్థులు, అధ్యాపకులకు తెలుగు వికీపీడియా, వికీసోర్సుల్లో కృషిచేసేందుకు తగ్గ శిక్షణకు కార్యశాల నిర్వహించడం. దీని ద్వారా అందరికీ తెలుగులో విజ్ఞానం అందుబాటులోకి రావడం అన్న లక్ష్యానికి కృషిచేసినవారు అవడంతో పాటు పాల్గొన్నవారికి రచన, సాంకేతికత వంటి అంశాలు నేర్చుకునేందుకు వీలు కలుగుతుందని వివరించాము. వ్రాతపూర్వకంగా ఈ రెండు ప్రతిపాదనలు అందజేయమని ఉపకులపతి సూచించారు. ఈ నేపథ్యంలో తెలుగు వికీపీడియా సముదాయ సభ్యులు విశ్వవిద్యాలయంతో భాగస్వామ్యం అంశంపై సూచనలు అందించమని కోరుతున్నాము. --పవన్ సంతోష్ (సీఐఎస్-ఎ2కె) (చర్చ) 18:26, 15 నవంబర్ 2016 (UTC) ఈకార్యక్రమం తెలుగు వికి విస్తరణకు తోడ్పడుతుంది అలాగే విశ్వవిద్యాలయంలోని విద్యర్ధులకు అవగాహన కల్పించడం తో వ్యాసాల విస్థరణ ఎక్కువగా జరిగే అవకాశం కలుగుతుంది. --Nrgullapalli (చర్చ) 00:38, 16 నవంబర్ 2016 (UTC) హైదరాబాద్ లో వికీపీడియా ఏషియన్ నెల (ఆఫ్లైన్) ఎడిటథాన్ ప్రతిపాదన అందరికీ నమస్కారం, వికీపీడియా ఏషియన్ నెల వ్యాసాలను అభివృద్ధి చేసేందుకు ఆఫ్ లైన్ ఎడిటథాన్ పలు భారతీయ నగరాల్లో నిర్వహిస్తున్నారు. ఈ కార్యక్రమాన్ని హైదరాబాద్ లో నవంబర్ 26 శనివారం నాడు నిర్వహించుకోవడంపై ప్రతిపాదిస్తున్నాను. సభ్యులు హాజరుకాదలిస్తే కార్యక్రమం నిర్వహించవచ్చు. ఈ ప్రతిపాదిత కార్యక్రమం పట్ల ఆసక్తి ఉన్నవారు, హాజరు కాగలిగినవారు, హాజరుకావడానికి కుదరని వారు, లేదా మరే ఇతర సూచనలు అయినా చేసేవారు ఇక్కడ తెలియజేయగలరు. --పవన్ సంతోష్ (చర్చ) 13:32, 16 నవంబర్ 2016 (UTC) ఎడిటథాన్ ద్వారా తెవికీ సభ్యులకు వ్యాసాలు రాయడంలో ఉత్సాహం ఏర్పడుతుందని నా అభిప్రాయం. అయితే రాజమండ్రిలో జరుగుతున్న నవ్యాంధ్ర పుస్తక సంబరాలులో ఎన్టీఆర్ ట్రస్ట్ వారి తరపుర నేను పాల్గొనవలసి రావడంవల్ల ఈ ఎడిటథాన్ లో పాల్గొనలేకపోతున్నాను.-- Pranayraj Vangari (Talk2Me|Contribs) 08:00, 17 నవంబర్ 2016 (UTC) అన్ లైన్ లో నవంబర్ నెలవారి సమావేశం అందరికి నమస్కారం... నవంబర్ నెలలో తెలుగు వికీపీడియా నెలవారి సమావేశాన్ని గోల్డెన్ త్రెషోల్డ్ లో నిర్వహించాలని నేను, పవన్ సంతోష్ అనుకున్నాము. రాజమండ్రిలో జరుగుతున్న నవ్యాంధ్ర పుస్తక సంబరాలులో ఎన్టీఆర్ ట్రస్ట్ వారి తరపుర నేను పాల్గొనవలసి రావడంవల్ల, గోల్డెన్ త్రెషోల్డ్ లో నిర్వహించడానికి అస్కారం లేకుండా అయింది. మనకున్న ఇతర ప్రత్యామ్నాయాల్ని వినియోగించుకోడానికి, గతంలో సభ్యులు దూరమని వ్యక్తం చేసిన అభిప్రాయాలవల్ల సంశయించాము. ఈ నేపథ్యంలో రాజశేఖర్ గారి ల్యాబ్ లో నిర్వహించేందుకు ప్రయత్నించి చూశాము. అయితే, రాజశేఖర్ గారు తన వ్యక్తిగత పనులలో బిజీగా ఉండడంతో అదికూడా సాధ్యపడుటలేదు. దీనిపై అలోచించిన మీదట తాత్కలికంగా ఐ.ఆర్.సి. గాని, గూగూల్ హంగౌంట్స్ లోగాని సమావేశం నిర్వహించుకోవడం మంచిదేమోనని అభిప్రాయ పడుతున్నాం. వచ్చే నెల రెండో ఆదివారం యధావిదిగా సమావేశం నిర్హంచుకోవచ్చు. ఈ నెల అన్ లైన్ ప్రత్యామ్నాయాల ద్వారా నిర్వహించడం గురించి మీ అభిప్రాయం చెబితే ముదుకువెలుదాం...-- Pranayraj Vangari (Talk2Me|Contribs) 15:00, 17 నవంబర్ 2016 (UTC) CIS-A2K Newsletter October 2016 Hello, CIS-A2K has published their newsletter for the months of October 2016. The edition includes details about these topics: Blog post Wikipedia Asian Month — 2016 iteration starts on 1 November — a revisit Program report: Impact Report form for the Annual Program Grant Program report: Kannada Wikipedia Education Program at Christ university: Work so far Article: What Indian Language Wikipedias can do for Greater Open Access in India Article: What Indian Language Wikipedias can do for Greater Open Access in India . . . and more Please read the complete newsletter here. --MediaWiki message delivery (చర్చ) 05:18, 21 నవంబర్ 2016 (UTC) If you want to subscribe/unsubscribe this newsletter, click here. అక్టోబర్ నెల మొలకల జాబితా అందరికీ నమస్కారం, అక్టోబర్ నెల మొలకల జాబితా ఇక్కడ చేర్చాను. దయచేసి తెవికీపీడియన్లు గమనించవలసిందిగా మనవి. --పవన్ సంతోష్ (సీఐఎస్-ఎ2కె) (చర్చ) 10:58, 22 నవంబర్ 2016 (UTC) ఇంతకు ముందు గమనించాను. ఇందులో నేను సృష్టించిన కొన్ని అయోమయ నివృత్తి పేజీలు కూడా ఉన్నాయి. నేను సృష్టించిన మొలకలను ఇదివరకే రెండింటిని విస్తరించాను. మిగతా వాటిని కూడా అలాగే విస్తరిస్తాను.--రవిచంద్ర (చర్చ) 11:14, 22 నవంబర్ 2016 (UTC) రవిచంద్ర గారూ ప్రయోగశాలలో ప్రచురించినప్పుడు మీరన్నట్టు అయోమయ నివృత్తి పేజీలు ఉన్నా, తర్వాత తొలగించి లైవ్ చేశాను. ఇప్పటికీ ఉన్నాయోమో మీ వాటిలో చూసి చెప్తారా, మరో సారి చెక్ చేస్తాను. --పవన్ సంతోష్ (సీఐఎస్-ఎ2కె) (చర్చ) 12:32, 22 నవంబర్ 2016 (UTC) ఇప్పుడు కనిపించడం లేదు. పోయినట్లున్నాయి.--రవిచంద్ర (చర్చ) 12:37, 22 నవంబర్ 2016 (UTC) తీసేశాను:-) --పవన్ సంతోష్ (సీఐఎస్-ఎ2కె) (చర్చ) 15:21, 22 నవంబర్ 2016 (UTC) తెలుగు వికీపీడియా దినోత్సవం - మిని మీడియా వికీ ట్రైనర్, మిని టిటిటి నిర్వహణ అందరికీ నమస్కారం, డిసెంబరు రెండవ ఆదివారం నాడు తెలుగు వికీపీడియా దినోత్సవంగా గత సంవత్సరం నుంచి నిర్మాణాత్మకమైన చక్కని కార్యక్రమాలతో నిర్వహించుకుంటున్న విషయం తెలిసిందే. ఈ నేపథ్యంలో గతంలో నిర్వహించ తలపెట్టి వివిధ కారణాలుగా వాయిదా వేసుకున్న మిని మీడియా వికీ ట్రైనర్, మిని ట్రైన్-ద-ట్రైనర్ కార్యక్రమాలు డిసెంబరు 2016 రెండవ శనివారం, ఆదివారం (డిసెంబర్ 10, 11) నాడు నిర్వహించుకుందాం. అవి కాక రెండవ రోజు సాయంత్రం పత్రికల ప్రతినిధులను ఆహ్వానించి తెలుగు వికీపీడియా, వికీమీడియా విజయాలు, సాధించాల్సినవి ఒక ఉద్యమంగా దీని విశిష్టత వంటివి వివరించే కార్యక్రమమూ నిర్వహిద్దాం. మినీ మీడియా వికీ ట్రైనర్ కార్యక్రమం ద్వారా తెలుగు వికీపీడియాన్లకు అవసరమైన సాంకేతిక అంశాలు నేర్పించవచ్చు, అలానే మిని టిటిటి ద్వారా పలు శిక్షకులకు అవసరమైన నాయకత్వ లక్షణాలు వంటివి నేర్పించేందుకు ఉపకరిస్తుంది. ఈ కార్యక్రమాలు తెలుగు వికీపీడియా సముదాయాన్ని బలపరిచి, తెలుగు వికీమీడియా ప్రాజెక్టుల అభివృద్ధికి నిర్మాణాత్మకంగా ఉపకరిస్తుందని భావిస్తున్నాం. దీనిపై సముదాయ సభ్యులు తమ అభిప్రాయాలు తెలియజేయగలరు. --పవన్ సంతోష్ (సీఐఎస్-ఎ2కె) (చర్చ) 09:51, 22 నవంబర్ 2016 (UTC) వికీ సభ్యులకు సదవకాశం. ఈకార్యక్రమం నిర్వహించవలసిన అవసరం చాలావుంది --Nrgullapalli (చర్చ) 10:28, 26 నవంబర్ 2016 (UTC) తెవికీ పుష్కరోత్సవాలు ఎలాగూ జరిగేటట్లు లేదు. కనీసం ఇదయినా నిర్వహించి మన ఉనికిని నిలుపుకొనే ప్రయత్నం చేయడం బాగుంటుంది. సభ్యులు ఆలోచించి కార్యక్రమాల్ని రూపొందించి వికీ సభ్యులలో నూతనోత్సాహాన్ని నింపవచ్చును.--Rajasekhar1961 (చర్చ) 12:43, 26 నవంబర్ 2016 (UTC) ముందస్తు నమోదు, నేర్చుకోదలచిన అంశాల సర్వే కార్యక్రమంలో పాల్గొనదలిచిన సభ్యులంతా కార్యక్రమ పేజీలో ముందస్తుగా నమోదుచేసుకుని, మీరు కార్యక్రమంలో ప్రత్యేకించి నేర్చుకోదలచిన అంశాలను సంతకం చేసిన దగ్గరే రాయగలరు. --పవన్ సంతోష్ (సీఐఎస్-ఎ2కె) (చర్చ) 14:44, 4 డిసెంబరు 2016 (UTC) Help test offline Wikipedia Hello! The Reading team at the Foundation is looking to support readers who want to take articles offline to read and share later on their phones - a use case we learned about from deep research earlier this year. We’ve built a few prototypes and are looking for people who would be interested in testing them. If you’d like to learn more and give us feedback, check out the page on Meta! Joe Sutherland (WMF) (talk) 20:08, 29 నవంబర్ 2016 (UTC) వికీపీడియా:సమావేశం/హైదరాబాదు/ డిసెంబర్ 11, 2016 సమావేశం అందరికి నమస్కారం...వికీపీడియా:సమావేశం/హైదరాబాదు/ డిసెంబర్ 11, 2016 సమావేశం… డిసెంబర్ 11, 2016 (రెండవ ఆదివారం) నాడు మధ్యాహ్నం 4 గం.లకు హైదరాబాద్ లోని గోల్డెన్ త్రెషోల్డ్ లో ఏర్పాటు చేయబడుతుంది. చర్చించాల్సిన అంశాలు తెలుగు వికీపీడియా దినోత్సవం జరుపుకోవడం సభ్యులు హాజరుకాగలరు. వివరాలకు లో చూడగలరు. Pranayraj Vangari (Talk2Me|Contribs) 17:40, 6 డిసెంబరు 2016 (UTC) తన్వీర్ హాసన్ హైదరాబాదు, విజయవాడ, గుంటూరు పర్యటన అందరికీ నమస్కారం.. సీఐఎస్ ఏ2కే ఉద్యోగి తన్వీర్ హాసన్ హైదరాబాద్, విజయవాడ, గుంటూరు నగరాలకు ప్రస్తుత, నూతన భాగస్వాములతో మాట్లాడేందుకు 12 నుంచి 15 వరకు పర్యటిస్తున్నారు. భాగస్వామ్యాల విషయంలో పురోగతిని కానీ, నూతన భాగస్వామ్య ప్రతిపాదనలు ఏర్పడుతున్నా కానీ వాటి గురించి విడివిడిగా ఆన్ వికీ తెలియపరిచి చర్చకు పెట్టగలమని తెలియజేస్తున్నాను. ధన్యవాదాలతో ..పవన్ సంతోష్ (చర్చ) 08:44, 13 డిసెంబరు 2016 (UTC) తెవికీలో రాయాల్సిన వ్యాసాలు తెవికిలో ఇప్పటికే చాలా వ్యాసాలున్నాయి కదా! ఇంకా ఏం రాయాలి అని చాలా మందికి సందేహం ఉండవచ్చు. దీనికోసమే వెతుకుతుంటే కనిపించింది. ఇది మన తెవికీలో ఎక్కువ ఎర్ర లింకులున్న వ్యాసాలు చూపిస్తుంది. అంటే అన్ని వ్యాసాల్లోని ఎర్రలింకులు సేకరించి వాటి సంఖ్యల అవరోహణా క్రమంలో చూపిస్తుందన్న మాట. ఉదాహరణకు శ్వేతాశ్వతరోపనిషత్తు అనే వ్యాసం తీసుకుందాం. ఈ వ్యాసానికి 199 వ్యాసాల నుంచి లింకు ఉంది. కానీ దీనికి మన తెవికీలో వ్యాసం లేదు. ప్రస్తుతం సుమారు 8000కి పైగా వ్యాసాలు వాటిని సృష్టించే వారికోసం ఎదురు చూస్తున్నాయి. ఈ జాబితా నుంచి వ్యాసం సృష్టిస్తే అది ఖచ్చితంగా అనాథ వ్యాసం కాదు అని ఇప్పటికే మీకు అర్థం అయి ఉంటుంది. అంతే కాదు ఈ వ్యాసాలు సృష్టించడం వల్ల మనం ఎర్ర లింకులు తగ్గించిన వారమవుతాం కూడా.--రవిచంద్ర (చర్చ) 06:00, 7 డిసెంబరు 2016 (UTC) చాలా బాగుంది సర్. అన్ని వ్యాసాల్లోని ఎర్రలింకులు సేకరించి (కేటగిరీ ప్రకారంగా) ఒక లిస్టు గా చూపించే ఇలాంటి టూల్ కొత్త, పాత వాళ్లకే కాదు, తెలుగు వికిలో వ్యాసాలు రాయాలనుకొని ఏ వ్యాసం వుందో, ఏ వ్యాసం లేదో వెతుక్కొనే ప్రతీ ఒక్కరికి చాలా చక్కగా ఉపయుక్తంగా వుంటుంది. చాలా మంచి టూల్ పరిచయం చేసారు.కృతజ్ఞతలు. --Vmakumar (చర్చ) 23:12, 7 డిసెంబరు 2016 (UTC) టూల్ బాగుంది. ఎర్రలింకులు ఉన్న వ్యాసాలను వికీనియమాలననుసరించి మంచి వ్యాసాలుగా తయారుచేస్తే మంచిదే. దీనికి ప్రతి ఒక్కరూ కృషిచేయాలి.--కె.వెంకటరమణ⇒చర్చ 14:02, 9 డిసెంబరు 2016 (UTC) రవిచంద్ర గారూ, ఇందులో ఆంగ్ల లింకులు కూడా కనిపిస్తున్నాయి. వాటిని తీసివేసి కేవలం తెలుగు లింకులు మాత్రమే చూసే వీలున్నదా? తెలుపగలరు.--సుల్తాన్ ఖాదర్ (చర్చ) 04:19, 13 డిసెంబరు 2016 (UTC) సుల్తాన్ ఖాదర్ గారూ అవునండీ, నేను కూడా తరువాత గమనించాను. ప్రస్తుతానికైతే ఆంగ్ల వ్యాసాలను ఫిల్టర్ చేయడానికి ఆ టూల్ లో మార్గమేమీ కనిపించలేదు. రహ్మాన్ కి ఏమైనా తెలిసుండచ్చేమో.--రవిచంద్ర (చర్చ) 04:47, 13 డిసెంబరు 2016 (UTC) మొలక వ్యాసాల సృష్టి వికీపీడియాలో కొత్తవాడుకరి తప్పులు చేస్తే సరియైన మార్గనిర్దేశనం చేయవచ్చు. వికీనియమాలు తెలియకపోతే చెప్పవచ్చు. సరియైన వికీపీడియనుగా తయారుచేయవచ్చు. కానీ మార్పుల సంఖ్యలో అగ్రస్థానంలో ఉన్న వ్యక్తులు వికీనియమాలు తెలియకుండా విపరీతంగా మొలకల సృష్టి చేయడం బాధాకరం. వారు అనుభవంతో ఎన్నో విశేష వ్యాసాలు తయారుచేయవచ్చు. కానీ ఒక వ్యాసం యిదివరకు వికీలో ఉన్నదా? లేదా? అనే నిర్థారణ లేకుండా విపరీతంగా మొలకలను సీనియర్ సభ్యులు కొందరు సృష్టిస్తున్నారు. ఎన్నిసార్లు చర్చాపేజీలలో చెప్పినా, రచ్చబండలో సూచనలు తెలియజేసినా వారి వైఖరి మారడంలేదు. ఎన్ని వ్యాసాలను నిర్వాహకులు పరిశీలించగలరు? కొత్త వాడుకరులు, అనామక వాడుకరులు చేసిన మార్పులను పరిశీలించాలి. కానీ అనుభవమున్న వాడుకరుల నియమాలకు విరుద్ధంగా మార్పులు చేస్తే ఎన్నని పరిశీలించగలము? రాయాలంటే ఎన్నో వ్యాసాలు ఉన్నాయి. కానీ ఏక వాక్య వ్యాసాలను, యిదివరకే ఉన్న వ్యాసాలను దయచేసి రాయవద్దని మనవి.--కె.వెంకటరమణ⇒చర్చ 14:02, 9 డిసెంబరు 2016 (UTC) కె.వెంకటరమణ గారు ఈ విషయమై ఇప్పటికి చాలాసార్లు చెప్పారు. నెలవారీగా జరిగే సమావేశాల్లో ఇలాంటి అంశాలను చేర్చి, ప్రతీసారీ చెబుతూ ఉంటే ఫలితమేమైనా ఉంటుందేమో. ముఖతః చెబితే నేర్చుకోగలగడం తేలిగ్గా ఉంటుందేమోనని నా భావన. __చదువరి (చర్చ • రచనలు) 09:47, 10 డిసెంబరు 2016 (UTC) అవును కె.వెంకటరమణ గారు. మొలక వ్యాసాలు అనేవి తెవికీకి సమస్యే. మొలక వ్యాసాలను, వాటిని రాసిన రాసిన వారి పేర్లను ఇక్కడ ప్రస్తావిస్తే, అది వారికి తెలిసి, వాటిని అభివృద్ధి చేసే అవకాశం ఉంది. వాటిని తెలియజేయగలరు. -- Pranayraj Vangari (Talk2Me|Contribs) 18:48, 16 డిసెంబరు 2016 (UTC) డిసెంబరు నెల సీఐఎస్-ఎ2కె కమ్యూనిటీ అడ్వకేట్ (తెలుగు) టాస్క్ లిస్టు అందరికీ నమస్కారం, సీఐఎస్-ఎ2కె కమ్యూనిటీ అడ్వకేట్ (తెలుగు) బాధ్యతల్లో భాగంగా నవంబర్ 2016 నెల ఈ కింది కార్యక్రమాలను నిర్వహించేందుకు ప్రణాళిక చేశాను. తెలుగు వికీపీడియా గ్రంథాలయం గురించి తెవికీపీడియన్లతో చర్చించి, తదనుగుణంగా పుస్తకాల కొనుగోలుకు ప్రయత్నించడం మాధవ్ గాడ్గిల్ టీంతో కలిసి పనిచేసి, గతంలో ప్రచురించిన గ్రామవ్యాసాల టెంప్లెట్ ను సముదాయం ఇప్పటికే ఆమోదించిన పద్ధతిలోకి మార్పించి ప్రచురించడం జెండర్ గ్యాప్ బ్రిడ్జింగ్ అంశంపై ఎడిటథాన్ నిర్వహణ మినీ ఎండబ్ల్యుటి, టిటిటి కార్యక్రమాన్ని హైదరాబాద్ లో నిర్వహించడం తెలుగు వికీపీడియా దినోత్సవ నిర్వహణ ఫోటోగ్రఫర్ అరుణ్ భాగవతుల ఫోటో గాలరీ సీసీ-బై-ఎస్ఎలో కామన్స్ లో విడుదల చేసేందుకు సహకారం సురేష్ ప్రొడక్షన్స్ తో వారి సినిమాల ఫోటోలను స్వేచ్ఛా నకలు హక్కుల్లో పునర్విడుదల గురించి చర్చలు గుంటూరు జేకేసీ కళాశాలలో అవగాహన సదస్సు నిర్వహణ గుంటూరు జేకేసీ కళాశాలలో కార్యశాల నిర్వహణ పొట్టిశ్రీరాములు తెలుగు విశ్వవిద్యాలయానికి ప్రతిపాదనలు సమర్పణ ఉస్మానియా విశ్వవిద్యాలయ ప్రొఫెసర్ అచల మునిగళ్ తో చర్చ నవంబరు నెల మొలకల జాబితా తయారుచేసి ప్రచురించడం విజయవాడ ఫోటోవాక్ లో భాగంగా తీసిన ఫోటోలు విద్యార్థులతో కామన్స్ లో చేర్పించడం కట్టా శ్రీనివాసరావు ఫోటో గ్యాలరీ కామన్స్ లో విడుదల చేసేందుకు, వాటిని తెవికీపీడియాలో వ్యాసాల్లో చేర్చేందుకు సహకారం హైదరాబాద్ ప్రెస్ క్లబ్ తో భాగస్వామ్య చర్చలు ఈ కార్యక్రమాల విషయమై అవసరం మేరకు ముందస్తుగా సముదాయంతో చర్చించడం, సలహా సూచనలు స్వీకరించడం జరుగుతుంది. చర్చల ఫలితాలు, కార్యక్రమ సారాంశాలు తెవికీపీడియన్లతో ఎప్పటికప్పుడు చర్చించడం జరుగుతూంటుంది. అలానే చర్చల ఫలితంగా ప్రగతి జరిగి మరిన్ని కార్యక్రమాలు చేపట్టాల్సివస్తే ఈ టాస్క్ లిస్టులోకి అవి చేరుతూంటాయి. వీటిలో కొన్నిటిని ఇప్పటికే పూర్తిచేయడం జరిగింది, ఇప్పటివరకూ కార్యక్రమాల నిర్వహణ ఒత్తిడిలో సమయం దొరక్క సముదాయం ముందు పెట్టడంలో ఆలస్యమైంది, క్షమించగలరు. వీటికి మించి మరేమైనా చేయమని సముదాయ సభ్యులు అభిలషిస్తూంటే ఇక్కడ రాయవలసిందిగా మనవి. --పవన్ సంతోష్ (సీఐఎస్-ఎ2కె) (చర్చ) 18:44, 13 డిసెంబరు 2016 (UTC) New way to edit wikitext Summary: There's a new opt-in Beta Feature of a wikitext mode for the visual editor. Please go try it out. We in the Wikimedia Foundation's Editing department are responsible for making editing better for all our editors, new and experienced alike. We've been slowly improving the visual editor based on feedback, user tests, and feature requests. However, that doesn't work for all our user needs: whether you need to edit a wikitext talk page, create a template, or fix some broken reference syntax, sometimes you need to use wikitext, and many experienced editors prefer it. Consequently, we've planned a "wikitext mode" for the visual editor for a long time. It provides as much of the visual editor's features as possible, for those times that you need or want wikitext. It has the same user interface as the visual editor, including the same toolbar across the top with the same buttons. It provides access to the citoid service for formatting citations, integrated search options for inserting images, and the ability to add new templates in a simple dialog. Like in the visual editor, if you paste in formatted text copied from another page, then formatting (such as bolding) will automatically be converted into wikitext. All wikis now have access to this mode as a Beta Feature. When enabled, it replaces your existing wikitext editor everywhere. If you don't like it, you can reverse this at any time by turning off the Beta Feature in your preferences. We don't want to surprise anyone, so it's strictly an opt-in-only Beta Feature. It won't switch on automatically for anyone, even if you have previously checked the box to "Automatically enable all new beta features". The new wikitext edit mode is based on the visual editor, so it requires JavaScript (as does the current wikitext editor). It doesn't work with gadgets that have only been designed for the older one (and vice versa), so some users will miss gadgets they find important. We're happy to work with gadget authors to help them update their code to work with both editors. We're not planning to get rid of the current main wikitext editor on desktop in the foreseeable future. We're also not going to remove the existing ability to edit plain wikitext without JavaScript. Finally, though it should go without saying, if you prefer to continue using the current wikitext editor, then you may so do. This is an early version, and we'd love to know what you think so we can make it better. Please leave feedback about the new mode on the feedback page. You may write comments in any language. Thank you. James Forrester (Product Manager, Editing department, Wikimedia Foundation) --19:31, 14 డిసెంబరు 2016 (UTC) హైదరాబాద్ పుస్తక ప్రదర్శనల్లో స్టాల్ ఏర్పాటు అందరికీ నమస్కారం, పుస్తక సంబరాలలో తెవికీ స్టాల్ విషయమై గతంలో పవన్ సంతోష్ (సీఐఎస్-ఎ2కె) రచ్చబండలో తెలియజేసిన విషయం అందరికి తెలిసిందే. పుస్తక సంబరాల స్టాల్ ఏర్పాటు విషయంలో సభ్యుల నుండి అనుకూల స్పందన వచ్చింది. దానిని దృష్టిలో ఉంచుకోవడంతోపాటు... డిసెంబర్ 10, 11న గోల్డెన్ త్రెషోల్డ్ లో జరిగిన తెలుగు వికీపీడియా దినోత్సవం - మిని మీడియా వికీ ట్రైనర్, మిని టిటిటి నిర్వహణ కు వచ్చిన తెవికీ సభ్యుల కోరిక మేరకు 2016 డిసెంబర్ 15 నుండి 26 వరకు జరిగే హైదరాబాద్ పుస్తక ప్రదర్శనలో తెవికీ స్టాల్ ఏర్పాటు చేయడమైనది. కనుక హైదరాబాద్ పుస్తక ప్రదర్శనల్లో స్టాల్ నిర్వాహణకు వచ్చే తెవికీ సభ్యులు ఏఏ రోజులలో రాగలరో తెలుపగలరు. -- Pranayraj Vangari (Talk2Me|Contribs) 06:32, 15 డిసెంబరు 2016 (UTC) వికీ నాణ్యతను పెంచేందుకు తెవికీలో కొత్త పేజీని మొదలుపెట్టే పద్ధతులను బోధించే వ్యాసం ఉంది. కానీ ఆ సందర్భంగా ఏయే జాగ్రత్తలు తీసుకోవాలి, ఓ వ్యాసానికి ఉండాల్సిన కనీస మాత్రపు హంగులు ఏమేంటి అనే విషయాలను అది చెప్పడం లేదు. వీటిని సూచనామాత్రంగా చెప్పే వ్యాసం ఒకటి రాసాను. దానికి అవసరమైన మార్పుచేర్పులు చెయ్యాల్సిందిగా/చర్చ పేజీలో చర్చించాల్సిందిగా అందరికీ వినతి.__చదువరి (చర్చ • రచనలు) 08:42, 21 డిసెంబరు 2016 (UTC) చదువరి గారు వ్యాసం చాలా బాగుందండి. కొత్తవాళ్లకి ఇది చాలా ఉపయోగపడుతుంది. కొత్త వాడుకరికి సభ్యులు పంపే వెల్ కం మూసలో ఇది ఉంటే బాగుంటుందని అనుకుంటున్నాను. -- Pranayraj Vangari (Talk2Me|Contribs) 11:58, 21 డిసెంబరు 2016 (UTC)
https://te.wikipedia.org/wiki/%E0%B0%B5%E0%B0%BF%E0%B0%95%E0%B1%80%E0%B0%AA%E0%B1%80%E0%B0%A1%E0%B0%BF%E0%B0%AF%E0%B0%BE%3A%E0%B0%B0%E0%B0%9A%E0%B1%8D%E0%B0%9A%E0%B0%AC%E0%B0%82%E0%B0%A1/%E0%B0%AA%E0%B0%BE%E0%B0%A4%20%E0%B0%9A%E0%B0%B0%E0%B1%8D%E0%B0%9A%2053