text
stringlengths 4
22.7k
| label
class label 2
classes |
|---|---|
Een toevallige ontdekking. Boek uit 1929, maar pas in 2011 naar het Nederlands vertaald door Erwin Mortier. Die ook het voorwoord schreef. Mary Borden was een verpleegster in haar eigen veldhospitalen achter het front. Veel meer dan een ooggetuigenverslag van WO I. Sterk geschreven | 1pos
|
Roman over de fatale reis
naar de Zuidpool van de Engelsman Robert Scott in 1912.
De Noor Roald Amundsen bereikte wel de Zuidpool. | 1pos
|
Hels Verlangen is na het dichtslaan lang in mijn hoofd blijven zitten, het is een beklemmend verhaal over wraak, liefde en angsten. Het doet je bijna vermoeden dat de schrijfster zelf in coma heeft gelegen, het is zo angstvallig echt beschreven. Het ging soms zo ver dat ook ik zin in een glas cola kreeg toen daar over werd geschreven; de dorst die de patiënte voelde voelde ik ook.
In volle vaart steven je op het gruwelijke einde af, maar tussendoor word je vastgehouden in de beangstigende wereld die coma heet.
Corine Hartman heeft zichzelf hiermee weer bewezen één van Nederlands topschrijfsters te zijn! | 1pos
|
Spannend verhaal, waarbij je telkens het gevoel hebt dat het de realiteit is.
Perfect leesvoer voor iedereen die van spannende verhalen houdt en voor wie jeugdzorg een thema is. | 1pos
|
Een essay in veertig vragen
In de zomer van 2014 woont Valeria Luiselli, samen met haar man, de schrijver Álvaro Enrigue en kinderen, in New York. Ze hebben op dat moment nog een tijdelijke status, omdat ze vanuit Mexico naar de VS zijn gekomen en hebben een green card (werkvergunning) aangevraagd. Vanwege de lange tijd die de complexe procedure in beslag neemt, besluiten ze met de auto naar de grens met Mexico te rijden. Ze rijden nu als het ware 'tegen de stroom in' richting de staketsels aan de grens.
Onderweg wordt de grootte van het vluchtelingenprobleem steeds zichtbaarder. Ze verzamelen kranten uit de regio, luisteren voortdurend naar de radio en zoeken op internet naar informatie over de verontrustende toestroom van minderjarige migranten bij de grens met Mexico.
De kinderen zijn veelal op de vlucht met een coyote (mensensmokkelaar) die het kind voor een aanzienlijke som de grens over brengt. Anderen reizen met broer of zus, vrienden of minderjarige familieleden. Soms zijn de ouders al in de VS. De risico's voor de kinderen zijn hoog. Er is onderweg kans op ontvoering en vanwege de kans op verkrachting gebruiken meisjes uit voorzorg anticonceptie. De aantallen verdwijningen, martelingen en moorden zijn niet in kaart te brengen.
'De grensstreek van Mexico en de verenigde Staten is één groot massagraf en de migranten die in dat deel van ons continent sterven, worden simpelweg 'woestijnbotten' genoemd - de term die Sergio González Rodriguez gebruikte toen hij het had over de vermoorde vrouwen in en rond Ciudad Juárez, waarmee hij wellicht het toekomstige lot van de vele anderen voorzag.'
Eenmaal over de grens geven de kinderen zich aan bij Border Patrol. Ze worden 3-4 dagen in de icebox geplaatst, een detentiecentrum waar het onmenselijk koud is en waar een ijzige wind doorheen wordt geblazen 'opdat het buitenlandse vlees niet te snel bederft'. Daarna gaan ze naar een tijdelijke opvang waar er naar familie wordt gezocht, waarna de aliens, zoals ze worden genoemd, naar de rechtbank gaan ter verdediging van een uitzettingsbevel.
Vrijwillig tolk bij de immigratiedienst
Bij terugkomst in New York gaat Luiselli aan de slag als vrijwillige tolk bij de immigratiedienst. Haar taak is het invullen van een intakeformulier voor minderjarige migranten die zonder begeleiding van een volwassene asiel aanvragen.
Aan de hand van de antwoorden op de vragen zal er een beslissing worden genomen, of het kind kan blijven,..........of niet.
Ten tijden van Obama is het Priority Juvenile Docket in het leven geroepen, wat inhoudt dat de kinderen nog maar drie weken de tijd hebben om een advocaat te zoeken, wat zelden zal lukken, ook omdat er vaak onvoldoende financiële middelen zijn.
Luiselli heeft zich vele malen, samen met een migrantenkind, door de veertig vragen van de lijst geworsteld. De antwoorden veelal schrijnend, confronterend en bovenal vaak veel te lang voor de kleine ruimte die ervoor beschikbaar is. Vele verhalen van de migranten heeft ze aangehoord. Als tolk heeft ze ook in de rechtbank de kinderen bijgestaan.
Wanneer ze de kans krijgt om aan Hofstra University les te geven, krijgt ze alle vrijheid om haar lessen zelf in te vullen, zolang ze maar Spaans met de studenten praat.
Ze besteedt aandacht aan de crisis van de ongeregistreerde minderjarigen, er volgen discussies en de betrokkenheid wordt zó groot dat een groepje studenten Engelse lessen en sportevenementen gaat organiseren voor de minderjarige vluchtelingen.
Zou het mogelijk blijken dat de politiek zich hierdoor achter de oren gaat krabben en de ogen hiervoor niet meer zal sluiten?
Haar vijfjarige dochtertje stelt haar vaak de vraag:
'Hoe eindigt het verhaal van die kinderen nou?'
'Ik weet nog niet hoe het eindigt,' zeg ik meestal.
'Nu zijn we in 2017 aanbeland en heb ik eindelijk een greencard, en de wereld staat zo fucking op zijn kop dat Trump op een of andere manier president van de Verenigde Staten is geworden, en president Enrique Peña Nieto het hele Mexicaanse landschap - dat voorheen aan flarden lag - zo heeft weten op te lappen dat het een WELKOM-deurmat is geworden voor de entree van Trumpland.'
Conclusie
Luiselli heeft in dit essentiële essay geen blad voor de mond genomen en ze laat haar frustratie, verdriet en onmacht duidelijk weerklinken in haar heldere teksten. De beschrijvingen laten de lezer voelen dat het geen ver-van-mijn-bed-verhaal is, maar daadwerkelijk een crisis die de aandacht behoeft en waarvoor er op het politieke vlak naarstig naar oplossingen gezocht dient te worden.
De auteur heeft, in klare taal, een waardevol document geschreven dat snoeihard aankomt, maar het waard is om wijd verbreid te worden. In de VS wordt het 'de eerste must-read van het Trump-tijdperk' genoemd.
Het geeft zó duidelijk weer wat er mis is, dat de realiteit je onthutst dat er op een dergelijk schrijnende en bureaucratische manier wordt gesold met de jongeren die zo graag 'ergens willen aankomen'.
Auteur
Valeria Luiselli (Mexico-Stad, 1983) is de dochter van de eerste Mexicaanse ambassadeur in Zuid-Afrika. Ze studeert op dit moment voor een doctoraat vergelijkende literatuurwetenschappen aan Columbia University.
Eerder werk:
-Valse papieren in 2010
-De gewichtlozen verscheen in Nederland in 2014
-De geschiedenis van mijn tanden verscheen in Nederland in 2015
Vertel me het einde
Auteur: Valeria Luiselli
Vertaald door: Merijn Verhulst en Fiep van Bodegom
Categorie: Literaire non-fictie
Pagina's: 132
ISBN: 9789492478436
Das Mag Uitgevers & Uitgeverij Karaat
Verschenen: augustus 2017 | 1pos
|
Remy, is leraar op een basisschool, en is diep ongelukkig.
Hij kan niet van zich afzetten dat Estee, zijn zus, hem achterliet na zelfdoding, daarnaast weet hij zich nog in de rekenschap dat de man die doorgaat als zijn vader, niet zijn biologische vader is.
Zijn huwelijk is op de klippen gelopen en het lijkt erop dat hij zijn verhaal alleen kan doen bij een leerling van hem, die ook al niet al te gelukkig is, haar vader heeft nauwelijks aandacht voor haar door zijn drukke baan als rechercheur en dat leidt ook nog eens tot een breuk in het huwelijk van haar ouders.
Ze snijdt zich om de aandacht hiervan af te leiden, dit is de 2e verhaallijn, die ook verder wordt uitgewerkt.
Maar het kan nog erger met Remy, er wordt een tumor geconstateerd in zijn hoofd, dat niet operabel is, en tot overmaat van ramp krijgt zijn dochter een zwaar ongeluk, dat ze niet overleefd.
De derde verhaallijn is die van het gezin waar Taij de zoon, het zwaartepunt vormt, hij heeft een lui hart, en weet dat hij zonder de inzet van een nieuw hart, verloren is, het wachten op een nieuw hart lijkt eindeloos te duren.
Als de verhaallijnen bij elkaar komen, dringt zicht een gitzwarte einde van het boek aan de lezer op.
Wat een geweldig boek is dit, je voelt de emotie bij tijd en wijle je eigen lichaam instromen, de vertelkunst van Alex Boogers is bovenmatig.
Je moet wel tegen een stootje kunnen bij dit boek, de drama's die worden beschreven zijn levensecht en kunnen maar zo gebeuren, sterker nog ze gebeuren dagelijks, maar doordat er in dit boek waar verschillende lijnen lopen, waar ook een lichtpuntje is waar te nemen, maakt het het lezen een ervaring op zich, nogmaals een geweldig boek. | 1pos
|
's Nachts dringt hij hun huizen binnen. Hij sluipt door de slaapkamers waar vrouwen liggen, nog onwetend van de verschrikkingen die hen boven het hoofd hangen. - De Chirurg
De Chirurg is het eerste boek in de serie van Rizzoli & Isles, in dit boek leer je rechercheur Jane Rizzoli kennen. Een politievrouw die heel hard haar best doet om haar mannetje te staan. Naarmate de zaak vordert, krijgt ze gelukkig meer respect van haar teamleden.
Een seriemoordenaar heeft het gemunt op single vrouwen die (recent) verkracht zijn geweest. Hij vermoordt ze op een bepaalde manier zoals een eerdere seriemoordenaar dat ook deed, maar die is overleden. Sommige details zijn nooit vrijgegeven voor publiek en toch zijn ze hetzelfde. Jane en haar team gaan op zoek naar de moordenaar. Ze krijgen daarbij hulp van Catherine Cordell, een chirurg die slachtoffer geworden was van de eerste seriemoordenaar en zij is degene die hem heeft vermoord.
Dit boek was het eerste boek dat ik van Tess Gerritsen las, het boek neemt je mee, spanning blijft constant. Zeer positief! Zeker 5 sterren waard. | 1pos
|
Voor mij was het het eerste boek van deze schrijver. Het begint al gelijk goed en je zit eigenlijk gelijk in het verhaal. Eigenlijk wil je steeds weten hoe het nu in elkaar zit en waarom die twee zijn vermoord. Het onderzoek is boeiend om te volgen, en hoe ze alle kleine details meenemen in het onderzoek om de dader te vinden.
Het is een boek waarvan je niet weet hoe het afloopt en dat maakt het eigenlijk ook zo boeiend. Er gebeurt heel veel in het boek, maar het zijn wel allemaal dingen die ook in het echt kunnen gebeuren. | 1pos
|
Zomer 1963, onafhankelijksheidsdag, feest, vuurwerk, en Starla moet weer binnen blijven. Op dat moment besluit ze het huis van haar Omi te ontvluchten en start haar roadtrip naar Nashville. Starla gaat op zoek naar haar moeder, daar ooit heen getrokken om een beroemde zangeres te worden. Op een stoffig landweggetje wordt ze meegenomen door Eula, een zwarte vrouw met een blanke baby. In haar truck doorkruisen ze het droge, stoffige landschap van Cayuga Springs naar Nashville. Onderweg leert Starla veel over familie en vriendschap, maar ook over de verschillen tussen zwart en wit in het Mississippi van de jaren ‘60. Onderweg ontwikkelt Starla zich tot een baktalent; appeltulband, zoeteaardappeltaart, groentetomatentaart, custardtaart. Eula leert haar de fijne kneepjes in de keuken. Een verhaal dat vlot weg leest, spannend, ontroerend en grappig op zijn tijd. | 1pos
|
Normaal gezien lees ik altijd een boek voordat ik de film kijk. Bij deze was dat niet het geval, en ik moet zeggen: ik ben onder de indruk. Boeken zijn altijd beter dan films en dat is bij deze nog maar eens bewezen.
Ik was al onder de indruk van de film, dus ik had erg hoge verwachtingen voor het boek. Gelukkig is het boek helemaal geweldig! Ik werd volledig meegesleurd in het verhaal en het duurde dan ook niet lang voordat het boek uit was. Een goed teken, want als een boek bij mij op minder dan 3 dagen uit is, mag je er vanuit gaan dat het super leest en makkelijk te volgen is.
Ik kocht meteen de andere boeken, en nu heb ik ze ondertussen alle 6 in mijn boekenkast staan. Ik heb er 5 gelezen nu, en de 6de staat klaar om erin te beginnen. Ik heb met smacht gewacht tot hij uitkwam, ik slaakte bijna een vreugdekreet in de boekenwinkel toen ik hem daar éindelijk zag staan.
Nouja terug over de Stad van Beenderen, ik raad je dit boek echt aan. Als je houd van fantasy op het hoogste niveau, dan is dit een toppertje! Bereid je wel alvast voor dat je een beetje teleurgesteld gaat zijn over de romance, maar laten we zeggen dat die nog volledig losloopt in de volgende boeken... ;)
Kortom, Cassandra is een fenomenale schrijfster, en ik hoop van harte dat de uitgeverij beslist om nog andere boeken van haar te vertalen. Het verhaal van de schaduwjagers is namelijk niet alleen deze zesdelige serie, ze schreef nog boeken ervoor en erna over hen. | 1pos
|
Dit is het eerste boek dat ik voor de BuzzClub mocht lezen. Op grond van mijn eerdere ervaring met de schrijver waren mijn verwachtingen redelijk hoog gespannen.
'Getuige' was opnieuw een intrigerend verhaal dat pas na verloop van tijd prijs geeft waar het eigenlijk omgaat.
Het bleek geen boek dat mij 'gedwongen' heeft om het in 1 keer uit te lezen, maar toch was het snel uit. Met de relatief korte hoofdstukken maken de boeken van deze auteurs het wel eenvoudig om het boek even snel terzijde te leggen als je even iets anders moet doen. Dat is bij sommige schrijvers wel anders.
Mijn sterren waardering: 4 sterren. | 1pos
|
Fijn winters verhaal, de oude bedaarde politie-pad Gordon en zijn jonge actieve muis-assistent Paddy lossen samen het raadsel op van de verdwijning van de nootjes van Eekhoorn.
Mooi verzorgd boek qua uiterlijk, met altijd mooie illustraties van Gitte Spee (in kleur). Wel jammer dat de vertaling niet zo verzorgd is, een paar keer kwam ik een storende fout tegen. Was dit niet zo geweest, dan had ik het boek 5 sterren gegeven. | 1pos
|
De ochtend van 18 april 2014 wordt de 46-jarige weduwe Josta Bresse wakker en voelt zich niet helemaal goed. Zij kijkt uit het raam en merkt een grote verandering van de natuur op. De laatste herinnering die zij heeft, is van tien dagen eerder. Zij ontdekt een wond op haar buik, Josta is slachtoffer van orgaanroof en is een nier kwijt.
De Nederlandse recherche doet onderzoek en stuit op het duistere verleden van Josta in de voormalige DDR en dat zij volgens de papieren in 1989 overleden is na de bevalling van haar, eveneens gestorven, dochtertje.
Josta reist af naar Oost Berlijn om zelf op onderzoek uit te gaan en ontdekt dat haar verleden na 25 jaar nog grote invloed heeft.
Op heel jonge leeftijd wordt het tekentalent van Josta opgemerkt en wordt zij apart van andere kinderen gezet om dat talent te ontwikkelen. Zij leert dat niemand te vertrouwen is en je beter kunt zwijgen. Een belangrijk persoon in haar jonge jaren is buurman Gabaatar uit Mongolië. Hij praat met haar over veel dingen, die haar laten leren overleven.
Josta treedt toe tot de zogenaamde ‘Königstein Gruppe’, een team kunstvervalsers, die schilderijen moet maken in de stijl van beroemde kunstenaats, zoals Paul Klee. Deze worden verkocht om deviezen te genereren voor de DDR.
Er wordt een dossier bijgehouden van alle schilderijen en de makers. Op een ochtend is het dossier verdwenen. Voor de Stasi is de informatie erg belangrijk en omdat een van de leden van de groep het dossier gestolen moet hebben, worden zij afgevoerd naar gevangenis Hohenschönhausen, waar zij gemarteld worden. Josta merkt dat zij zwanger is en werpt haar vrouwelijke charmes in de strijd om te overleven, verleidt haar ondervrager en overtuigt hem ervan dat ze zijn kind draagt.
Op de dag dat de muur valt, weet zij te ontsnappen uit het ziekenhuis en wordt gevonden door David, die haar meeneemt naar Nederland.
Als David overlijdt, trekt Josta zich steeds meer terug en heeft bijna alleen contact met haar buurvrouw Eva. Eva wordt het slachtoffer van een aanslag, die voor Josta bedoeld is. Zij besluit dat het tijd is zich niet langer als “een bang konijntje dat stil blijft zitting in het licht van een koplamp” te gedragen, maar op zoek te gaan naar de mensen die het op haar leven voorzien hebben en te achterhalen waarom zij haar dood willen hebben.
In Berlijn ontmoet Josta journalist Tom Adler, die haar helpt.
Het dossier van de Königstein Gruppe is nooit gevonden, de macht van de Stasi is nog steeds groot.
Het grootste deel van “Het Dossier” is geschreven vanuit het ik-perspectief van Josta. Deels in het heden, deels in het verleden terugblikken naar de DDR-tijd.
Tussendoor staan cursief gedrukte stukken, die geschreven zijn vanuit het perspectief van de ondervrager van Josta en zijn aan Emma gericht. Pas aan het eind van het boek wordt duidelijk wie Emma is.
Het boek kent een goede spanningsopbouw en zindert vanaf het begin. De cursief gedrukte stukken hebben hun eigen opbouw en lijken een verhaal op zich te zijn. Toch zijn de twee verhalen onlosmakelijk met elkaar verbonden en komen zij aan het einde samen.
Er is een duidelijke lijn naar de plot en het toch nog onverwachte eind dat in het laatste hoofdstuk beschreven wordt en zich twee jaar later afspeelt.
In de loop van het verhaal leer je Josta steeds beter kennen en kom je meer details te weten.
Het dossier is heel beeldend en pakkend geschreven. Je loopt bij wijze van spreken door de heuvels van Zuid-Limburg en door de straten van Berlijn. Zowel het hedendaagse Berlijn als het door de Stasi gedomineerde Oost-Berlijn in de DDR-tijd. Als Josta in Hohenschönhausen gevangen zit en gemarteld wordt, voel je haast haar angst, pijn en emoties.
Daarnaast zijn de kunstbeschrijvingen erg mooi, in alles is duidelijk dat Josta kunstenares is.
Het boek heeft een prachtige omslag, waarbij de letters van de titel uitgestanst zijn en je erdoorheen een schilderij ziet. | 1pos
|
Penn Cage is officier, openbaar aanklager, maar heeft dat wereldje eigenlijk vaarwel gezegd en is schrijver. Zijn vrouw Sarah is nog maar pas overleden en hij staat in voor de opvoeding van zijn dochter Annie. Omdat hij zelf nog te veel worstelt met het overlijden van zijn vrouw, gaat hij terug naar zijn ouders, naar zijn geboorteplaats Natchez in Mississippi.
Daar komt hij terecht in een intrige die in eerste instantie zijn eigen familie aangaat, maar die veel verder reikt dan hij ooit gedacht heeft. Zijn stad is ook helemaal niet de stad die hij verwachtte. Onderhuids is er heel veel aan de hand, rassendiscriminatie, blank tegen zwart, afrekeningen. En er staan veel rekeningen open.
Dertig jaar geleden is een jonge zwarte man vermoord door een autobom. Iedereen blijkt te weten wie de dader of daders waren, maar niemand durfde zijn mond open te doen uit vrees voor represailles. Nu begint Penn Cage in dat potje te roeren en het stikt, behoorlijk.
Zijn leven en dat van zijn familie en naasten is in gevaar.
Daarnaast speelt er nog een verhaallijn over een oude liefde die niet toevallig de dochter van de aartsvijand is. Maar is niet nodig om een spannende thriller te schrijven. | 1pos
|
De jonge Wallander is het laatste boek uit de Wallander-serie van Henning Mankell. Het boek bevat vijf verhalen en een voorwoord. In dit voorwoord geeft de auteur een toelichting op het waarom van dit boek. Tijdens het schrijven van de reeks ontstonden verhalen in zijn hoofd over hoe het Kurt Wallander de hoofdpersoon verging tijdens zijn jonge jaren. Bovendien kreeg hij veel vragen van geïnteresseerde lezers over de jonge Wallander. Als antwoord besloot Mankell vijf verhalen te publiceren die zich afspelen voordat Kurt Wallander op de begindatum van de serie - 8 januari 1990 - uit zijn bed wordt gebeld vanwege een moord.
Het boek bevat vijf verhalen. Het eerste verhaal kenmerkt zich voor mij door een soort onderkoelde humor. Wallander heeft verkering met Mona, maar houdt zich niet aan de afspraken als er werk aan de winkel is. Het lijkt wel alsof hij voortdurend het noodlot tart. Dit moet ooit fout gaan! Een andere oude bekende die we tegenkomen is de oude vader van Wallander. Een plezierig weerzien. Even eigenzinnig als altijd, mopperend op zijn zoon en druk in de weer met zijn schilderijen. Ook hier komen geestige passages voorbij, met name in het verhaal De piramide.
Daarnaast kenmerkt ook dit boek zich door ouderwets speurwerk. Veel logisch denken, sporen volgen en dwaalsporen uiteindelijk terzijde schuiven. Hard werken met niet altijd het gewenste resultaat, een overeenkomst met het gewone leven. En ook nu wordt de lezer deelgenoot van de dagelijkse beslommeringen van Wallander. Het dagelijkse ritme, de seizoenen, kleine zorgen, grote zorgen, nadenken over het leven en de tijdsgeest binnen een samenleving die zorgen baart. Actueel en herkenbaar in het Nederland van 2004.
De verhalen lezen weer uitermate plezierig en zijn boeiend zonder dat de auteur veel spektakel hoeft te lanceren. Henning Mankell is een begenadigd schrijver en dat wordt in dit boek wederom duidelijk.
Zijn alle verhalen even sterk? Nee, dat niet. Ik vond het tweede verhaal het minst overtuigend. Maar de rest mag er wezen. Een afgerond kort verhaal schrijven is een kunst op zich en in dit boek laat de auteur zien dat hij ook dit vak beheerst. Al met al een waardige afsluiting van de reeks. Mankell wilde met dit boek een uitroepteken plaatsen na de punt die reeds gezet was achter de serie. Dat is gelukt.
Een sterk uitroepteken wat mij betreft. | 1pos
|
Starr Carter (16) leeft in twee werelden. ze woont in een zwarte achterbuurt, Garden Heights, en gaat naar een witte school, Williamson. Er bestaan twee soorten van Starr: Garden Heights-Starr en Williamson-Starr. Na een avondje stappen zit ze in de auto bij haar jeugdvriend Khalil. Ze worden staande gehouden door de politie, een blanke agent. Khalil wordt neergeschoten door de agent, terwijl hij zelf ongewapend is.
In de buurt gaat iedereen de straat op om te demonstreren. Op school denken ze dat Khalil het verdiende om vermoord te worden. Met een voet in allebei deze werelden moet Starr ervoor zorgen dat Khalil een stem krijgt, maar dat is niet makkelijk als je probeert de twee werelden gescheiden te houden.
Angie Thomas heeft met Starr een goed personage neergezet. Starr maakt een enorme groei door gedurende het verhaal. Van een stil meisje dat doet wat anderen willen/verwachten, wordt ze een krachtig meisje met een eigen mening. De keuzes die ze maakt zijn realistisch en dapper. Al voelt dat voor haar niet zo, tot haar moeder zegt:
Dapper betekent niet dat je niet bang bent, Starr. Het betekent dat je doorzet, ook al ben je bang.
The Hate U Give is een realistisch verhaal over racisme en vooroordelen en laat zien dat angst altijd een slechte raadgever is. Een must-read voor iedereen! | 1pos
|
Vernons platenzaak is failliet gegaan en hij is uit zijn appartement gezet. Zijn vier beste vrienden zijn dood en Vernon moet overal aankloppen voor tijdelijk -een paar nachten- onderdak. Zo komt er een lange stoet bijzondere personages voorbij. De focus verschuift telkens van Vernon naar een ander personage, over wie het een hoofdstuk lang gaat. Het speelt zich deels af in de voormalige Parijse punkscene waarin een grote rol is weggelegd voor de pas aan een overdosis overleden grote rockster Alex Bleach, ook een vriend van Vernon. een boek doordrenkt met drugs en sex, waarin Vernon telkens dieper zinkt en de personages telkens gekker worden.
Virginie Despentes schetst een universum vol doorgesnoven veertigers en begin vijftigers. Sommige succesvol, anderen uitgeblust. Ze beschrijft hun up en downs en hun levens in stijl vol vaart en spektakel. Een pornokoningin en haar vriend (die vroeger haar vriendin was), een bezitterige volledig gestoorde vrouw, een hele mooie Braziliaanse met een lul als relikwie van haar vroegere leven, een moeder wiens zoon aan de drugs bezweken is, haar rechtse zoon en zijn vrouw en hun kind en nog vele vele andere bizarre personages.
En daarnaast de aftakeling van de eens zo coole en mooie Vernon Subutex.
Een boek wat leest als een voortrazende natte coke droom met een constante en op den duur pijnlijke erectie.
Meer:
https://abubakaridevries.wordpress.com/2016/04/12/abubakari-leest-het-leven-van-vernon-deel-1-virginie-despentes/ | 1pos
|
De droom van Anna Maria van den Berg is om mensen en de natuur dichter bij elkaar te brengen. Deze wens wordt vervuld in het praktische jaarboek voor duurzaam geluk: Groen leven doet je goed. Wat kun je doen om jezelf gelukkig te voelen en hoe kun je met aandacht en overgave jezelf werkelijk verbinden met de natuur en het groene leven? Dit zijn enkele vragen die beantwoord worden. Het centrale thema, dat als een rode draad door het boek loopt, is het besef dat mens en Aarde deel zijn van hetzelfde systeem.
We hebben zeven continenten, zeven kleuren van de regenboog, zeven dagen van de week, zeven chakra’s, zeven dagen van de schepping en zie hier de zeven voordelen van de natuur voor onze gezondheid. Kan geen toeval zijn! Deze voordelen beginnen bij: fitter met nieuwe energie en eindigen bij: bewuster van je eigen kracht. Ieder voordeel begint met een testje en wordt gevolgd door praktische tips, enige oefeningen of opdrachtjes, en vooral veel wetenswaardigheden. Waar van toepassing volgen nog eenvoudige recepten zoals het maken van jam en tafelzuur, maar ook van een kleimasker en je eigen wasmiddel. Uiteraard ontbreekt hoe te composteren niet.
Samengevat gaat groen leven over minder spullen kopen, ontspannen in de natuur, leven naar de seizoenen, op een natuurlijke manier voor jezelf en de Aarde zorgen en vanzelfsprekend ook over bewustwording. Over het geheel genomen is het functioneel en speels geschreven. Echter één advies waar ik mijn vraagtekens bij zet: neem je eigen koelkastdozen mee naar de slager en je eigen potjes voor noten naar de markt. Lijkt me te veel een utopie, maar wellicht weten we niet beter over een paar jaar!
Dit is een lief groen leven boekje waar de rust vanaf straalt, wat fijn is in deze roerige tijden! Daarnaast is het werkelijk inspirerend door de vele onderwerpen die je zelf kunt gaan uitdiepen. Gedrukt op hoogwaardig glanspapier en gecompleteerd met een prachtige literatuurlijst. | 1pos
|
Ik dacht een luchtige chicklit te lezen, maar niets is minder waar. Dit is voor mij echt een verrassend mooi en prachtig boek met meerdere levenslessen in verweeft. Voor een debuut is dit een uitmuntende roman en dikke aanrader! | 1pos
|
Zeker aan te raden, het boek neemt je mee vanaf het moment dat je begint te lezen tot het allereinde. Zelfs zo dat je je afvraagt of... Absoluut spannend en een einde dat ik niet gedacht had, maar toch heel goed gevonden. | 1pos
|
Inhoud:
Joyce Vermeer, getrouwd met advocaat Leonard, geniet met volle teugen van haar leven. Door haar huwelijk kan ze zich allerlei luxe veroorloven die ze van huis uit niet gewend is! Dat ze door haar huwelijk onderdeel is geworden van een toch enigszins complexe familie neemt ze op de koop toe, ze heeft er geen last van. Totdat ze zwanger raakt! Dan weet ze niet wat haar overkomt… Als Leonard kort na een heftige ruzie met Joyce boos naar buiten loopt en daar wordt neergeschoten lijkt dit een vergismoord te zijn!
Karel van der Zee, die grote gelijkenis vertoont met Leonard Vermeer, maakt al jaren onderdeel uit van de onderwereld. Om zijn grote liefde Kim van Rijn, die van dit leven helemaal niet op de hoogte was, te beschermen, zal Karel getuigen tegen een van de kopstukken van de Amsterdams onderwereld. Dit heeft natuurlijk verregaande consequenties en ze zullen onder moeten onderduiken in een safe-house. Maar is dit huis wel zo veilig?
Persoonlijke Leeservaring
Ik had mij dit jaar voorgenomen om meer thrillers van Nederlandse bodem te gaan lezen! Te gek voor woorden om alleen buiten de grenzen van Nederland te lezen bedacht ik. Voor de meisjes heeft een mooie frisse cover, niet perse één, die meteen een uitstraling van een thriller heeft vind ik, dit vooral door de titel. Toch is de titel echt passend bij het boek, dat blijkt later wel.
De start van het boek zet meteen de toon! Het is me meteen duidelijk, er is een thema verweven met dit boek, in eerste instantie slechts kort aangestipt, maar het blijft me wel bij! In het begin heb ik wat moeite met al de personages, en vooral de onderlinge verhoudingen. Ik schrijf ze maar op om niet steeds terug te hoeven pakken. Geen probleem, al zou het bijvoorbeeld best handig zijn om bij zo’n boek een boekenlegger te voegen met de belangrijkste personages en hun banden onderling. (Zelf zou ik dit echt een super oplossing vinden, en handig bij veel meer boeken natuurlijk!).
Karel van der Zee besluit zijn criminele leven achter zich te laten en gaat getuigen tegen een kopstuk in de Amsterdamse onderwereld. Dit alles omdat hij zijn verloofde Kim van Rijn niet wil verliezen, zij had eerder namelijk geen weet van zijn criminele bestaan. Dit heeft natuurlijk verregaande consequenties, maar hoe dit precies uitpakt had ik niet zien aankomen!
Het leven van de complexe familie Vermeer wordt goed en geloofwaardig neergezet. Voor sommige leden van de familie voel ik sympathie en voor sommigen helemaal niet. De afloop van deze familie intrige zag ik aankomen, al wist ik het natuurlijk pas op het einde zeker. Iedere schrijver moet natuurlijk wat spoortjes achterlaten om later de clou geloofwaardig te maken. Vaak “zie” ik deze spoortjes, soms ook helemaal niet! Dit keer wel, maar het stoorde mij in het geheel niet! Ik vind het fijner ze op te merken en me steeds af te vragen of dit ook klopt, dan geen enkel spoortje terug te vinden in een boek en dan ineens met een ongeloofwaardige “oplossing” te komen. Heleen van der Kemp, ik heb genoten van je verhaal en vind het zeker een Mustread! | 1pos
|
Wat een heerlijk boek. Had nooit eerder van deze schrijver gehoord, zelfs. Zag dit boek in goedkope kennismakingspocket bij Bruna liggen en de achterkant sprak me aan, dus gekocht. Geen tel spijt van. Je wordt meteen het verhaal ingezogen. Veel plotwendingen, je wordt regelmatig op het verkeerde been gezet.
Het verbaasde me niets dat er plannen zijn om het te verfilmen.
Zijn andere 2 boeken spreken me -qua korte inhoud - niet zo aan. Maar wie weet.
Dit is in ieder geval een dikke aanrader! | 1pos
|
Altijd leuk wanneer je onverwacht een waar pareltje in handen krijgt. Dit boek was er zo één voor mij. Wat een schitterende "kleine" roman, wat een ontdekking! Bijzonder beklijvend, ontroerend, sfeervol,...
De prachtige recensie van Hebban recensent Anne Oerlemans hier boven zegt al alles, daar kan ik verder eigenlijk niets aan toevoegen. Of misschien toch...: "Lees dit boek!". | 1pos
|
In één ruk uitgelezen deze derde van de inspecteur Barbarotti-reeks. Tot nu toe absoluut de beste. Hakan Nesser kan schrijven. Eenvoudig en helder, maar tegelijkertijd is er de diepgang die je raakt. Origineel en ontroerend verhaal waarin de karakters mooi uitgewerkt zijn. Je wilt weten hoe het verder gaat met Anna en meneer Roos.... Ook als het boek uit is en dan heb je het als schrijver heel goed gedaan.
Op naar deel vier! | 1pos
|
Het is het zoveelste liefdes verhaal in een YA boek, maar weer geheel anders dan alle anderen. Gwendolyn blijkt een tijdsrijziger te zijn (al in boek 1), maar er zitten meer haken en ogen aan het verhaal dat ze op het eerste moment denkt. Haar moeder weet meer dan ze los wil laten en stukje voor stukje komt ze achter meer informatie.
De liefdes lijn is niet alleen maar zoetzappig, wat ik persoonlijk heel fijn vindt. Ben erg benieuwd naar het laatste deel waar ik net aan begonnen ben. | 1pos
|
Een heel vreemd boek. Maar wat kan Yasmine Allas vertellen! Ongelooflijk! | 1pos
|
Het vervolg op De huisarts gaat verder! Eva en Gabriël proberen met alle macht een manier te vinden om samen te zijn en tegelijkertijd met elkaar tr leren leven. Waar ze in het begin nog regelmatig weglopen als er problemen ontstaan, maken de personages een mooie groei door. Dit is heel mooi en intens beschreven. Net wanneer je denkt pfff daar gaan we weer, word je aangenaam verrast door hun reacties. Ook de beweegredenen zijn goed op papier gezet, al zou je Eva soms bij de hand willen pakken en haar meenemen naar een heel nieuw leven zonder toxische mensen om haar heen (m.u.v. Sterre, maar ook zij lijkt de relatie alleen maar aan te moedigen)
Zal heel binnenkort aan het vervolg beginnen! Goed gedaan Kelly. | 1pos
|
Fantasia IX, de liefhebbers wisten het al, ligt al een korte tijd in de boekenwinkel. Voor deze 577 pagina’s wilde ik even de tijd nemen. Niet te vergeten aansluitend het Legendarium van Prulletje Prulschrijver , op zijn beurt ook goed voor 125 bladgouden pagina’s. Dus even plaats gemaakt op de boekenplank. Ik had er mooi weer bij, de eerste herfststorm guurde om het huis, terwijl ik werd opgeslonken door dit negende avontuur alweer. En wat is het weer een plaatje! Compleet met boekomslagposter, de bijbehorende kwartetreeks en een 3d bril voor de drie 3d pagina’s.
Geronimo reist af naar Fantasia op de rug van Vuurveertje, de gouden feniks. Bij aankomst is er iets vreems aan de poot. Florina de Fleur,de Feeënkoningin, normaal altijd vrolijk en vriendelijk, is nors en vijandig. Geronimo wordt bevolen met gevaar voor eigen leven zeven magische voorwerpen naar haar te brengen. Het Collier der Zoete Dromen, het Obscurant Pulver, de Kristallen Sarcofaag, de groene haren van de Drie Foeilelijke Feeksen, het Stenen Masker, de Ketting die Vast Niet Losmaakt en een ampul met Intens Verdriet. Hij komt nu in uithoeken van Fantasia waar nog nooit iemand is geweest of van teruggekomen. Iedere keer als het Geronimo lukt een magisch voorwerp naar Florina te brengen, ontvangt ze hem koel en afstandelijk. Ookal is hij achtervolgd door een bizar huis op kippenpoten, ontmoet hij draken zo groot als de hoogste berg. Het lijkt wel of ze teleurgesteld is dat het Geronimo steeds lukt. Wat zou er toch aan de poot zijn?
Deze fenomenale Fantasia weegt 1,5 kilo en herbergt naast de eerdergenoemde 3d pagina’s ook vier geurpagina’s. Hoe leuk is dat! Snuffelen in boeken kunnen we nu erg letterlijk nemen. Niet alleen Kijken en Ruiken ook het zintuig Voelen komt aan bod. Er zijn twee pagina’s met braille- inkt opgenomen. We zijn weer een hele ervaring rijker!
/Lmcmr | 1pos
|
Dit is Trol. Hij vindt zichzelf groot, grauw en grof. Alles om hem heen vindt hij groot, grauw en grof. Totdat….hij iets kleins ziet. Het zweeft, het dwarrelt. Wat zou het zijn? Ontmoet Trol in dit prachtige prentenboek van Tineke Lemmens & Margot Senden en ontdek wat de wereld een kleur gaat geven.
Vanaf de eerste dag ben ik al verliefd op Trol. Op de kaft staat hij lief, aandoenlijk, met grote ogen vol verwondering te kijken. De nieuwsgierigheid wordt meteen aangewakkerd, waar kijkt hij naar?
Het verhaal is eenvoudig, Tineke heeft gezorgd voor weinig tekst. Dit is prima, je zit meteen in de wereld van Trol. Jonge kinderen begrijpen hem en voelen met hem mee. De illustraties van Margot zijn sfeervol. In het begin zijn ze allemaal in mooie grijs-blauwgroene tinten omdat Trol zijn wereld als groot en grauw ziet. Maar op het eind is zijn wereld vol kleur, Margot heeft Trol midden in een veld vol paardenbloemen neergezet. Het geluk straalt van hem af. Mijn kleuters hebben ademloos geluisterd en hebben Trol in hun hartje gesloten. | 1pos
|
Wat heeft ze toch heerlijke boeken,boeken waar je helemaal in
verdwijnt.Ook dit boek grijpt je weer vanaf het begin,Je ziet Abra
als klein meisje opgroeien en leeft dan al mee met haar gevoelens
sinds ze onder de brug is achter gelaten.Ook de wereld van het
artiest zijn is erg mooi beschreven en ik heb toch wel even moeten
grinniken toen ik las over beroemdheden zoals Marilyn Monroe en
Elvis,ik moest toch wel even aan de Bavaria reclame denken.De titel
verdwaalde ster vind ik erg goed gekozen en ook de kaft vind ik erg
mooi .Ik hoop dat ze nog lang blijft schrijven want ze hoort toch
wel tot mijn favorieten schrijfsters,al moet ik zeggen dat Leota’s
tuin voor mij het beste boek blijft tot nu toe. "/vendor/tinymce/plugins/emoticons/img/smiley-smile.gif" alt=
"smile" /> | 1pos
|
Toen ik dit boek van Dizzie kreeg (waar ik heel blij mee ben) om te recenseren was het eerste wat mij opviel: de ronde sticker met Het vervolg op De onwaarschijnlijke reis van Harold Fry. Maar zoals de schrijfster zelf zegt, dit is geen vervolg en ook geen voorloper. Het is een boek dat ernaast staat, een metgezel. En zo ondervond ik het ook. Het 'eerste deel' heb ik niet gelezen maar dit is ook niet nodig.
Het verhaal is ontzettend mooi geschreven en opgebouwd en vertelt via Queenie, een vriendin van Harold Fry. Ze is ziek en zit in een hospice. Omdat ze Harold twintig jaar niet meer heeft gezien en hij van plan is naar haar toe te komen lopen begint ze een brief te schrijven over hoe ze elkaar ontmoet hebben en om Harold de waarheid te vertellen.
De korte hoofdstukken wisselen af tussen de brief voor Harold en de hospice, waar Queenie nu zit. Dit is erg fijn om te lezen en hierdoor wilde ik steeds verder lezen. De schrijfster vertelt ook heel luchtig over de andere patiënten in de hospice waar ik soms wel om moest glimlachen.
Al met al een hele mooie en ontroerende roman. De onwaarschijnlijke reis van Harold Fry staat daarom nu ook op mijn te lezen lijstje. | 1pos
|
2015 is het jaar dat ik terug ben begonnen met lezen na een zeer lange leesdip. De Selectie was dan ook mijn eerste boek dat ik gelezen heb in januari en wat heb ik genoten van dit verhaal. De personages spraken me direct aan en ik werd door het gehele verhaal meegesleurd. | 1pos
|
De erfenis van het Steen is een enorm complexe wereld met veel spanning en levende karakters. Dat zorgt er wel voor dat dit een boek voor de gevorderde lezer is! Maar o, wat is het de moeite waard! De wereld is zo gedetailleerd geschreven (het doet niet onder voor omschrijvingen van Tolkien!) dat hij meteen tot leven komt. Dit is geschreven door iemand die haar ogen dicht kan doen en dan meteen kan zeggen waar ze is en wat ze ziet als ze linksaf zou gaan.
De omschrijving van de wereld doet niks af aan de karakters; dat zijn stuk voor stuk mensen van vlees en bloed, die op geen enkele manier onrealistisch of sprookjesachtig zijn. De wereld is hard en de karakters zijn daar ook in gehard.
Al met al een verhaal dat al snel spannend is en blijft, bestaat uit een web van complotten en af en toe best heftige situaties. Met de cliffhanger aan het eind ben ik erg benieuwd naar het vervolg! | 1pos
|
Na het eerste hoofdstuk was ik gelijk enthousiast. Het boek begint al geweldig wanneer Jessie op haar eerste schooldag bij de verkeerde klas gaat zitten. Vanaf dat moment wist ik dat dit een boek voor mij moest zijn. Het mail contact en later de sms’jes geven een leuke extra aan het boek.
Jessie is nieuw en alleen en wordt geholpen door Iemand Niemand door middel van anonieme e-mails. Jessie wordt op een gegeven moment boos dat ze niet weet wie IN is en ze heeft 3 personen in haar gedachten die het kunnen zijn. Pas op het allerlaatste kom je erachter wie IN is, dat vond ik wel erg jammer want ik had liever nog het verhaal erna willen lezen.
Ze gaat na school werken in een boekenwinkel omdat ze zelfstandig wilt zijn en niet op haar stiefmoeder haar geld wil teren. Dat laat al gelijk zien wat voor persoon Jessie is. Ik vond haar karakter en personage erg leuk en de sarcastische opmerkingen hier en daar zorgde voor vele hilarische momenten. Dankzij IN raakt ze bevriend met Bri en Agnes en zij helpen haar de dag door te komen. Jessie wordt namelijk ook gepest door Gem en Crystal, zonder echte reden. Zoals je leest zitten er vele standaard aspecten in dit boek maar Julie beschrijft dit zo leuk en maakt er echt iets moois een origineels van.
De schrijfstijl van Julie is zo fijn en ik zou nog meer boeken van haar willen lezen. Hilarische momenten, sarcastische opmerkingen en verdrietige gedachten zorgen ervoor dat dit een perfect contemporary boek is. Vertel me drie dingen heeft me heel hard laten lachen en de hele tijd in spanning gehouden. | 1pos
|
En ook deze keer heeft Camilla Läckberg mij niet teleurgesteld ! Weer een juweeltje van een boek en ja je MOET ze echt wel in volgorde lezen hoor dat maakt de steeds terugkerende verhaallijnen extra mooi. Ook het hoofdverhaal was weer de moeite waard en een bijzonder plot,echt geniaal verzonnen !! Ook de clifhanger maakt dat je snel naar Oorlogskind wil !! | 1pos
|
In het eerste deel van de Teken van zeven trilogie vertrekt de nieuwsgierige journaliste Quinn Black naar het mysterieuze dorpje Hawkins Hollow. Quinn een zelfstandig vrouw met lef, heeft zich gespecialiseerd in het schrijven van boeken over duistere, onverklaarbare zaken en dat is nu precies wat zich om de zeven jaar afspeelt in Hawkins Hollow. Wat ze echter nog niet weet is dat dit dorp meer impact op haar zal hebben dan ze kan vermoeden….
Nora Roberts heeft al vele bestsellers op haar naam staan en het is dan ook niet verwonderlijk dat het eerste deel van de Teken van zeven trilogie een aangenaam boek is met een sterk plot. Ze weet overtuigende personages neer te zetten en schrijft boeiende dialogen. Hierdoor komen de karakters en het verhaal beide geloofwaardig over. Het leest vlot en is een originele mix geworden vol spanning en mysterie, maar ook de romantiek wordt gelukkig niet vergeten. Het verhaal speelt zich af in het heden, met hier en daar een terugblik naar een ver somber verleden. Afwisselend, magisch en een tikkeltje duister dat zijn een beetje de kernwoorden van de roman Verbonden door het lot. Het boek pakt je vanaf de eerste bladzijde en gelukkig blijkt het verhaal na 349 nog lang niet ten einde en volgen er nog twee andere dikke delen. | 1pos
|
Super trots dat mijn boek bijna 4 sterren op Hebban heeft. Mijn uitgeefster stuurde het me toe en daarna heb ik me direct aangemeld bij Hebban. Geheim Agent Oma is een van de leukste boeken die ik ooit heb geschreven. Ik wild e graag een boek schrijven over ene oma die nu eens geen grijze krullen en een rollator had. Een stoere, hippe, zoals mijn eigen oma en moeder. Het was de bedoeling dat ik er maar 1 zou schrijven, maar er zijn nu zo veel kinderen geweest die me smeekten om er nog een te maken, dat ik nu besloten heb om eentweede Geheim Agent oma te schrijven.
Manon Sikkel | 1pos
|
Weer een geweldig boek van Charlotte Link, nadat "Het laatste spoor" mij iets was tegengevallen. De afwisseling met de hoofdstukken uit het verleden maakt het verhaal extra boeiend. Alleen het einde had ik iets spectaculairder verwacht. Ook een aanrader voor liefhebbers van Sabine Thiesler. | 1pos
|
In dit boek ga je mee met agenten Frits en Sem. Je volgt ze op hun surveillance en ziet hoe ze boeven vangen. Het speelt zich allemaal af in het centrum van Amsterdam en op de Wallen. Deze agenten maken heel wat mee op hun werk. Ze kijken ook nergens meer van op. Met een gezond dosis humor en soms een flinke teug tegenzin voeren ze hun taken uit. Het is beeldend op papier gezet, dus het voelt alsof je met ze mee loopt.
De taal is soms typisch Amsterdams en de mensen ook. Het zijn waargebeurde verhalen. Ze zijn bang om fouten te maken. Ze krijgen al zoveel gezeik over zich heen. Elke dag weer! Dit weerhoudt ze er niet van om op elke situatie af te stappen. Hun werk is gevarieerd. De ene zaak is de andere niet. Ze hebben veel met drugsgebruik, drugshandel en prostitutie te maken. Maar ook sussen ze ruzies tussen getrouwde mensen en buren. Soms worden ze ingezet bij terreurdreiging.
In Amsterdam is een agent een Smeris en zo worden ze ook vaak aangesproken. Ze komen bij mensen over de vloer (of zij op het bureau) en krijgen een band met bepaalde bewoners van de stad. Ze krijgen ook te maken met overvallen, toeristen en liquidaties. Ze hebben allemaal weleens een lijk gezien. En als je dat niet hebt als groentje, moet je eraan geloven. Humor met een zwart randje. I hou ervan! Het is ook een leerzame kijk in het leven van een Amsterdamse Smeris.
Het leest echt vlot en soms schater je het uit van het lachen. Op andere momenten moet je een brok in je keel wegslikken. Dit boek zet onze beste vrienden heel menselijk weg. We vergeten vaak dat ze Mensen zijn! 4**** | 1pos
|
Een Gruwelijk - mooi boek. De Driedaagse reis naar de dood of juist naar leven?
"Wij zijn grote jagers en dikke vrienden, ja toch?" zegt Elijah tegen Xavier op de tweede bladzijde van het boek. De vriendschap tussen deze twee tegenpolen is een van de belangrijke thema's in het boek.
Xavier komt terug uit Europa na WOI en wordt opgehaald door zijn tante Niska, die verachtte zijn vriend Elijah terug te zien. Beiden vertellen ze over het verleden. Niska geeft een sterk beeld van de 19-eeuwse indiaanse cultuur - de veranderingen onder de druk van de blanken, het leed, onderdrukking, het verdwijnen van de cultuur waarbij zij staat voor en handelt naar oude gebruiken-gewoonten-geloven (zo mooi gebracht).
Xavier is vanaf zijn 5e levensjaar authentiek door haar opgevoed en pas vele jaren later komt Elijah (de twee hebben elkaar leren kennen in hun eerste levensjaren op de dictatoriale nonnenschool) bij hen wonen.
Op aangeven van Elijah melden ze zich aan bij het Canadese leger om dienst te doen in Belgie en Frankrijk tijdens de Eerste Wereldoorlog. De barbaarse en gruwelijke tijden van onze westerse "beschaving" stromen de bladzijden af, direct en open, onverbloemd en niet gedramatiseerd maar voor mij confronterend en altijd weer shockerend wat "mensheid" in oorlogstijd gebeurd. Het verschil tussen de vrienden die afstand creëert terwijl zij elkaar ook ontzettend nodig hebben; het vanuit verschillende culturen (de indiaanse denkwijze van Xavier en de meer wemistikoshiw (laten we het "de nieuwe wereld" noemen) wijze waarvan Elijah meer doordrongen is, laten meerdere benaderingen over dood zien, in meerdere situaties. Wanneer is het "we moesten het wel doen" terecht bij het jagen als de dood het gevolg is?
En sommige van die situaties zijn hartverscheurend.
De ontberingen van WOI, de indiaanse cultuur en zijn veranderingen, de culturen clash, vriendschap - verbond, innerlijke strijd en waanzin vertelt door Niska en Xavier in flahbacks hebben een onvergetelijke indruk op me gemaakt. Hun driedaagse reis (volgens indiaans geloof naar de dood) gaat over de dood van zoveel dingen, meer dan sterfelijkheid alleen. In goed leesbare beeldende taal word ellende voelbaar, "als ik slaap komen de dode vrienden die ik niet wil zien op bezoek".
Apart indrukwekkend boek, mijn respect voor de veelzijdigheid aan emoties.
Nominee for the 2005 Governor General's Awards.
Winner of the McNally Robinson Aboriginal Book of the Year Award.
Winner of the Rogers Writers' Trust Fiction Prize for 2005.
Selected for inclusion in Canada Reads 2006, where it was championed by filmmaker Nelofer Pazira.
Winner, 2006 Amazon/Books in Canada First Novel Award
(bron: Wiki ) | 1pos
|
Het ijshuis van Minette Walters is een boek dat zeer goed opgebouwd is. De spanning blijft tot het eind toe en er zitten een aantal verrassende wendingen in. Wat met name goed is aan het boek zijn de karakterbeschrijvingen en ook de karakterontwikkelingen. Je kunt je het hele verhaal en iedereen die er in meespeelt zo voor de geest halen. En dat zonder ellenlange beschrijvingen of overbodige informatie. Het plot zit goed in elkaar en je kunt echt meedenken met de rechercheur over de dader(s) en de toedracht van de moord. Pas op het allerlaatst wordt de ware toedracht duidelijk, maar voor die tijd hebben al meerdere kandidaatdaders en slachtoffermogelijkheden de revue gepasseerd. Aan het einde bloeit een romance op die niet per se nodig is, maar toch ook niet hinderlijk. | 1pos
|
Alweer het derde boek van thrillermeester Tjeerd Langstraat. Het neemt je mee door heel Europa. Gewone mensen die iets ondenkbaars overkomt. En net als z'n vorige boeken geweldige aandacht voor details waardoor de verhalen van Langstraat je meeslepen terwijl je een minitieus scherp beeld geschetst krijgt van de spannende en aangrijpende ontwikkelingen. Met de vertrouwde rechercheur Vos en spanning tot het einde. Als Langstraat een nieuwe schrijver voor je is, begin dan met zijn prijswinnende Villa Gladiola. Daarna z'n eveneens bekroonde Eeuwig Donker om dan als klap op de vuurpijl weg te zakken op de bank met zijn geweldige derde boek Räv! Ik heb weer volop genoten, zelfs een paar tranen weggepinkt en baal altijd als ik alweer aan het einde ben. Het wachten is op nummer 4. | 1pos
|
Ik wist heel eerlijk niet precies wat ik van dit boek moest verwachten. Uiteraard was ik er wel van overtuigd dat het me wel zou gaan bevallen, ik moet het eerste boek van Luc Descamps dat me niet bevalt immers nog tegenkomen, maar verder wist ik niet precies welke kant het op zou gaan en met welke invalshoek het geschreven zou zijn.
Ik was dan ook erg verbaasd dat de eerste helft van het boek eigenlijk vooral bestaat uit het bouwen van de relatie tussen de twee hoofdpersonen, en weinig meer of minder. Zoals ik van Luc Descamps gewend ben, wordt dit op de voor hem zo kenmerkende manier gedaan. De schrijfstijl is vlot, de dialogen zijn realistisch, net als de karakters en hoewel alles relatief snel gaat, krijg je als lezer toch wel gevoel voor de diepgang en betekenis van de kortstondige liefdesromance.
Maar Luc Descamps laat zijn talenten pas echt zien in het tweede deel van het boek. De wereld die hij daar bouwt is ongelooflijk sterk neergezet, inclusief het wrange en onwerkelijke gevoel dat de witte perfectie mij als lezer geeft.
Met name het laatste deel van het boek smaakt in elk geval ongelooflijk naar meer en ik kan niet wachten om een kijkje te nemen in het derde en vierde kwadrant. | 1pos
|
De Golem komt uit de Joodse traditie en de Djin uit de Arabische, ze ontmoeten elkaar in New York, begin vorige eeuw . Ze delen een zoektocht en een bijzondere strijd. Mooi geschreven, magisch verhaal. Met veel plezier gelezen! | 1pos
|
David is toneelschrijver en werkt aan een stuk over het Woodstock festival van 1969. Hij wil met zijn stuk niet de insteek nemen van de verheerlijking van de flower power, maar de andere kant van het festival naar voren brengen. Het alcohol- en drugsmisbruik. De diefstal van elkaars spullen. De onvrede als de muziek op zich liet wachten. Omdat het regende en het podium niet overdekt was, bestond het gevaar van electroducie.
Het schrijven wil niet erg lukken en om inspiratie op te doen, reist hij met zijn vrouw Nola naar Woodsctock, waar zij een aantal weken in een bed-and-breakfast zullen verblijven. De beschrijving van Marti, de eigenares van de bed-and-breakfast, is erg humoristisch. Zij is aanwezig geweest op het festival en gedraagt zich nog steeds als een hippie. In het hele huis zijn memorabilia van het festival aanwezig.
David heeft Nola graag in zijn buurt, daarnaast wil hij graag vader worden en hoopt op een Woodstock-baby. Als hij, omdat hij toch in de buurt is, het geboortehuis van zijn vader gaat opzoeken, verandert zijn mening over kinderen toch iets.
Nola is minder zeker of zij wel een kind wil, maar een gesprek hierover is tussen hen een moeilijke zaak. Zonder het te zeggen, slikt zij nog steeds de pil.
Nola is restaurateur van antieke meubelen en door het hele boek heen worden beschrijvingen gegeven van haar werk. In de tijd dat zij in Woodstock verblijven, mist ze haar werkplaats.
Op hun kamer in de bed-and-breakfast vindt Nola een gastenboek (elke kamer heeft zijn eigen gastenboek) en begint daarin te lezen. Het staat vol met brieven, die de vorige bewoner heeft geschreven aan zijn zoon Nicky. Nicky was zes jaar oud toen hij met zijn ouders op het festival was. Zijn beide ouders lieten hem een half uurtje alleen bij de tent spelen en gingen naar de muziek luisteren. Op de een of andere manier is hij in het water terecht gekomen en verdronken. Wat er precies gebeurd is, is nooit duidelijk geworden. Geen van de honderdduizenden aanwezigen heeft het gezien.
Nola wordt erg gegrepen door wat zij leest, maar vertelt David er niets over.
De brieven, waar het verdriet en schuldgevoel van de vader in doorklinken, zijn ontroerend. Je kunt zijn emoties haast voelen en deze delen zijn heel goed geschreven.
In de hoofdstukken over Nola en David merk je al vrij snel dat hun relatie niet altijd optimaal is, ook al houden ze veel van elkaar. In deze hoofdstukken gebeurt niet veel, tot David ontdekt dat Nola de pil nog slikt en de confrontatie die volgt is heftig.
Het boek leest vlot en zijdelings krijg je ook nog wat wetenswaardigheden over het Woodstock-festival, de muziek, het terrein en de toenmalige eigenaar. | 1pos
|
De titel 'Souvenir' wordt duidelijk op een van de laatste bladzijden.
Een spannende proloog waardoor meteen je aandacht gepakt wordt maakt ook benieuwd naar wat er gebeurd is en hoe het verhaal verder gaat.
We maken kennis met Susan die haar verhaal vertelt. Deze verhaallijn wordt onderbroken door stukken tekst in cursief die je meenemen naar gebeurtenissen in haar verleden.
Gaandeweg het verhaal vraag je jezelf af of haar familie en psycholoog toch gelijk hadden wanneer ze haar 'psychisch doorgedraaid' bestempelen.
Susan maakte kennis met Esther en Johan en dat bleef niet zonder gevolgen.
Zeven jaar na de ontvoering van haar baby reist ze naar Indonesië.
Daar loopt niet alles van een leien dakje.
'Je bent de eerste en de laatste, die van mijn paradijsje zal weten. Niemand kent het bestaan van mijn toevluchtsoord. Niemand, behalve… '
De rillingen lopen je over de rug.
Maar dat laat Susan niet tegenhouden. Ze gaat verder in haar zoektocht en je proeft de kracht van Susan, hierdoor weet je dat ze niet zal stoppen.
'Ondanks de pijn van de botsing, vecht ik voor mijn leven. Ik wil mijn leven terug. Mijn leven zoals het bedoeld was...'
De stukken tekst in cursief zijn vanaf een bepaald moment een terugkijk door de ogen van Esther, hoe zij alles gezien heeft en waarom ze gedaan heeft wat ze deed. Boven deze stukken staat haar naam als titel.
Deze wijziging in perspectief is op een dusdanige manier gedaan dat het voor de lezer het leesplezier niet verminderde. De verhaallijnen vloeien uiteindelijk prachtig samen.
De sfeer van het land en de beschrijving van de mensen worden levensecht door de auteur. Daardoor werd een mooie leesreis naar de Gordel van Smaragd.
'Op de scooters worden hele gezinnen vervoerd. Een vader, moeder en twee of drie kinderen. Je begrijpt niet hoe ze het voor elkaar krijgen. Zelfs geiten worden achterop meegenomen of staan ingeklemd tussen de benen van de bestuurder.'
In de epiloog lees je in deze woorden een beleving van Susan waarmee de auteur laat zien waar je rekening mee mag houden in het leven:
'Mijn handen nemen een schepje zand en laten dit door mijn vingers glijden. Er blijven korreltjes op mijn handpalmen plakken. Zo is het leven ook, bedenk ik me. Het glipt door je vingers. Soms gaat het stroef en soms gaat het sneller dan je zo willen. En altijd blijft er wel iets achter.
Een fijne herinnering of een diep verdriet.'
De spanningsboog is steeds hoog geweest en dat heb ik gewaardeerd. Het verhaal is goed opgebouwd en bijna alle personages zijn goed uitgediept. | 1pos
|
Een boek waar ik erg mee heb zitten worstelen ga ik het verder lezen of leg ik het weg. Uiteindelijk de knoop doorgehakt en verder gaan lezen. En na een blz of 200 kwam ik er pas echt in en ben blij dat ik de moet niet heb opgegeven want het is een erg goed boek. Een fictief boek met ook op waarheid gebaseerde feiten. Met verschrikkingen van de 2e wereldoorlog die je niemand gunt.
In dit boek worden een aantal kampen en plaatsen genoemd waardoor je wat meer te weten komt over hoe het er toen aan toe ging. het speelt zich voornamelijk af in Auschwitz en gaat over Dita De Bibliothecaresse van blok 31 zij zorgt voor de boeken en gaat er helemaal in op deze kleine bibliotheek die geheim moet blijven is haar domein. Ook is blok 31 het schooltje dat is opgezet voor de kinderen. Dita weet hoe gevaarlijk het is om voor die boeken te zorgen die er erg slecht aan toe zijn maar dat weerhoudt haar en niet van om er voor te zorgen.
Toen ik bijna aan het einde van het boek was merkte ik dat er dingen in voorkwamen die ook in andere oorlogsverhalen voorkomen dat maakt dat het boek afzonderlijk is geschreven maar ook een beetje hoort bij de andere boeken door dat deze mensen op de zelfde plaats aanwezig waren.
achter in het boek vind je de bijlage en geraadpleegde werken van de auteur. Vooral het stukje wat is er geworden van vind ik erg mooi om te lezen. zoals het boek van Rudolf vrba. | 1pos
|
Het boek van dit vrij nieuwe schrijversduo is het tweede deel in een serie rondom een special forces team. Onder leiding van Charles Cavendish, het hoofd van de NAVO veiligheidsdienst, onderzoeken Carrie de Graaff ( of Caressa Montevagio ) en Adam Kaplan een reeks aanslagen in Europa die gepleegd worden door vrouwen met een djellaba met daaronder een bomgordel. Het lijkt erop dat deze vrouwen samen met de grote stroom vluchtelingen Europa binnenkomen en infiltranten zijn uit het netwerk van IS of een andere duistere terroristengroep.
Maar niets blijkt minder waar en Carrie en Adam ontdekken beetje bij beetje hoe het daadwerkelijk zit en dat verbaasd vriend en vijand.
Deze helaas zeer actuele thriller beschrijft de hedendaagse cultuur met angst en aanslagen die steeds dichterbij lijken te komen.
Het boek is ontzettend actueel wat het soms wel beangstigend maakt om te lezen, er zit zoveel geloofwaardigheid in.
Het valt mij op dat dit bij de boeken van Tomas Ross vaak het geval is en dat me dat altijd behoorlijk aangrijpt. Corine en Tomas hebben met dit boek een ware thriller neergezet, en ik hoop dat wat ze schrijven niet waarheid gaat worden.
Inleven in de karakters uit dit boek is niet moeilijk, zeker met alles wat er in Europa gebeurd op dit moment. Het is erg spannend opgebouwd met het nodige geweld wat we van deze schrijvers gewend zijn, en ook de nodige onderhuidse spanningen. Hoofdstukken zijn goed opgebouwd en zijn niet te langdradig. Als je eenmaal in het verhaal zit, wat bij mij wel even duurde omdat ik het moeilijk vond in verband met alle aanslagen in de werkelijkheid, dan wil je niet meer ophouden met lezen en sleept het boek je mee tot het verassende en uitdagende einde. Het smaakt naar meer!
Ik raad iedereen die van Tomas Ross, Corine Hartman of gewoon een goed boek houd dit boek te gaan lezen!
4 **** sterren krijgt dit boek van mij! | 1pos
|
Een zeer triest verhaal, van iemand die al zoveel meegemaakt heeft.
Johanna Reiss vertelt in De schuilplaats het verhaal hoe zij en haar zus in de tweede wereldoorlog ruim twee jaar ondergedoken hebben gezeten. Als achtergrondinformatie bij dit boek is dit heel bruikbaar. | 1pos
|
Prachtig verhaal met alle ingredienten die een boek zo speciaal maken. Het thema van het boek is zeer aktueel en mooie verweven in het verhaal. Aangrijpend, humoristisch en ontroerend... | 1pos
|
Wat een mooi boek over verschillende emoties. Emoties die je meemaakt als je volwassen wordt. Een boek over pijn, teleurstelling, boosheid, eenzaamheid, over vreugde en geluk, maar vooral over enorme, onvoorwaardelijke lievde en vriendschap.
Gizelle is en reusachtige hond die met haar baasje Lauren allerlei dingen meemaakt. In impuls gekocht door Laurens moeder wordt ze haar beste vriendin ooit. Ze groeien samen op, ze delen samen leven en emoties en ze zorgen voor elkaar. Lauren maakt altijd lijstjes van dingen die ze wil doen om overzicht op de doel te houden. Wanneer Gizelle ongeneselijk ziek wordt, lijkt het vanzelfsprekend om listje te maken van dingen, die Gizelle zou graag willen doen. Het wordt bijzondere tijd met 2 kanten. Het is leuk, maar ook duidelijk, dat het elke keer een stap dichterbij een afscheid is.
Ik vind het aangrijpend verhaal waarin Lauren prachtig haar vriendinnetje neerzet alsof het echte mens is met bijzondere persoonlijkheid.
Zakdoekjes zijn aangeraden tijdens lezen van dit ontroerende boek. | 1pos
|
Bij het zien van de cover verwacht je niet direct dat je een boek over God gaat gelezen. In verhaal 98 wordt pas duidelijk waarom de schildpad op de cover staat en vind je hem er ook wel bij passen.
Het zijn korte verhalen, soms heel erg kort en een enkeling is super kort, bevat maar één enekele zin, maar die is dan wel heel krachtig. De verhalen kan je tussendoor lezen als je bijvoorbeeld bij de dokter zit te wachten op je beurt of als je even een paar minuten pauze hebt. Het boek heb je in een paar uur uit en kan je dus ook mooi lezen als je een readingchallenge te halen hebt.
De verhalen zijn heel divers en over het algemeen niet zwaarmoedig zoals bijbelverhalen soms kunnen zijn. Het zijn eerder luchtige verhalen, die je soms laten nadenken, soms ontroeren, soms moet je erom lachen, soms leerzaam en soms komt een verhaal keihard aan. Soms moet je een verhaal nog een keer lezen om te begrijpen wat er bedoeld wordt. De verhalen moet je over het algemeen niet te letterlijk nemen, in dit boek lijkt het haast of God een menselijke figuur is die je op straat letterlijk tegen het lijf kunt lopen. Soms herken je jezelf (deels) in een verhaal. De plekken die genoemd worden, zijn over het algemeen niet de plekken waar je God zou verwachten zoals bij een apotheek. Het is dan ook knap van de auteur hoe ze God heeft weten neer te zetten in diverse situaties die je niet zou verwachten, hoe ze hem haast menselijk heeft weten te maken.
Kortom; als je van verhalen over het geloof houdt, maar het niet erg vindt dat er soms de spot mee gedreven wordt (niet op een kwade manier), dan is dit boek een echte aanrader.
Lees verder op https://surfingann.blogspot.nl/2017/11/99-verhalen-over-god-joy-williams.html. | 1pos
|
Wat mij betreft het mooiste deel van deze 9-delige serie.
Alle 9 delen hebben een ongeveer gelijk verloop van verhaal maar toch wist het me ook de 9de keer weer helemaal in te pakken. | 1pos
|
De negenenvijftig jarige Ove wordt vaak ‘de bittere buurman’ genoemd. Maar Ove is niet bitter, hij gromt alleen een beetje, en hij heeft inderdaad niet steevast een glimlach op zijn gezicht. Als hij het ergens niet mee eens is, dan zegt hij dat. Elke ochtend loopt Ove een inspectierondje in zijn buurt. Hij verzet fietsen, controleert de inhoud van afvalbakken en kijkt of iedereen zich aan de regels houdt. Maar achter deze façade van een brompot schuilt een verdrietig verhaal. Een man die Ove heet is een boek dat je doet lachen en doet huilen: een absoluut feelgood verhaal, waarin het verdriet van het leven op een mooie manier verwoord wordt zonder overdreven dramatisch te zijn.
Een man die Ove heet rijdt alleen in een Saab Het belangrijkste wat je moet weten over Ove is dat hij een Saab rijdt. Hij beoordeeld andere mensen naar gelang het merk auto dat ze rijden – en hun loyaliteit naar dat merk toe. Een heel leven Volvo rijden is nog tot daar en toe, maar plots overstappen op BMW is heiligschennis. Waar anderen mensen beoordelen op bijvoorbeeld de voetbalclub die ze supporteren, is de auto waarin iemand rijdt voor Ove het belangrijkste ijkpunt. Dergelijke verwijzingen zitten doorheen het complete verhaal verweven, wat het toch wel droevige verhaal luchtig en speels houdt, evenals de hoofdstuktitels die keer op keer beginnen met Een man die Ove heet.
Een man die Ove heet schroeft een haak in het plafond Na de dood van zijn vrouw Sonja heeft Ove nog maar weinig zin in het leven. De belangrijkste vraag die door zijn hoofd speelt is: hoe zie ik Sonja zo snel mogelijk weer terug? Hoewel de thematiek van Een man die Ove heet behoorlijk zwaar is, weet Fredrik Bacman emoties te doseren en af te wisselen. Tijdens het lezen heb ik zowel hardop gelachen als gehuild. De flashbacks geven bovendien een interessante karakterstudie van Ove, als je leest wat hij allemaal heeft meegemaakt is het niet verrassend dat hij zo bitter is geworden. Het enige puntje van kritiek dat ik hierbij heb is het feit dat, als je het boek leest, het lijkt alsof Ove minstens 65-plusis, misschien zelfs boven de 70. Maar volgens de achterflap is Ove slechts 59 - en voor die leeftijd vind ik dat hij zich wel heel oud gedraagd.
Een man die Ove heet en de geplette brievenbus Wanneer Ove op een dag uit het raam kijkt ziet hij een buitenlandse vrouw van een jaar of dertig woest gebaren naar 'een veel te lange blonde kluns' die een auto met aanhanger achteruit probeert te rijden. Als de pas gearriveerde nieuwe overburen per ongeluk zijn brievenbus pletten gaat Ove brullend en met gebalde vuisten naar buiten met de vraag waar ze mee bezig denken te zijn. "Dat zou ik ook wel eens willen weten!" brult de vrouw terug en zo start - heel langzaam en met kleine stapjes - een vriendschap tussen Ove en Parvaneh en haar gezin. Wat is deze zwangere overbuurvrouw een heerlijk personage. Ze laat zich niet afschrikken door Ove's gebrom, durft tegen hem in te gaan en maakt hem deelgenoot van haar gezin. De manier waarop de personages elkaar steeds beter leren kennen voelt realistisch en ontroerend - en het is fijn om te zien dat een eenzame, wat oudere man ook nieuwe contacten kan leggen en nieuwe vrienden kan maken. De personages zijn heerlijk realistisch en herkenbaar.
Een man die Ove heet en een kat die al stuk was Dit boek van Fredrik Backman is een ode aan de vriendschap: tussen mensen die elkaar toevallig op straat tegen komen, tussen buren en tussen mens en dier. Op een dag ontdekt Ove tijdens zijn inspectieronde in de wijk een toegetakelde zwerfkat. Hij probeert het beest weg te jagen, maar de kat lijkt als vanzelf een plekje te nestelen in zijn leven - zeker wanneer Parvaneh zich er eenmaal mee bemoeit heeft. Hoewel het plot van Een man die Ove heet hier en daar te voorspellen is, heeft dat me nergens gestoord. Het gaat in dit boek niet om actie maar om de ontwikkeling van de personages en hun onderlinge relaties. Prachtig en hilarisch tegelijkertijd.
Hardop gniffelen en tranen over de wangen: Ove krijgt een plekje in je hart ★★★★
Deze recensie verscheen ook op Boekvinder.be. | 1pos
|
The Cage is het eerste deel in een nieuwe serie van Megan Shepherd. Shepherd introduceerde zichzelf als schrijfster met de serie ‘The madman’s daughter’ (niet vertaald in het Nederlands) in 2013. The Cage verscheen afgelopen jaar zowel in het Engels als in vertaling in het Nederlands. Het boek is een scifi-roman in het YA-genre, met zes jongeren in de hoofdrol die wakker worden op een andere planeet om daar als studieobjecten te dienen voor aliens. De hoofdstukken zijn afwisselend geschreven vanuit de verschillende personages.
Shepherd heeft alle elementen van een typische young adult-roman in The Cage gestopt. Een driehoeksrelatie, een sterke vrouwelijke hoofdpersoon, een andere wereld en een ‘kooi’ waaruit ontsnapt moet worden. Hierdoor is het boek erg clichématig en voorspelbaar. Toch spreekt het boek tot de verbeelding. Dit heeft voor een groot gedeelte te maken met de vlotte leesbaarheid van het boek en met de uitstekend doordachte wereld die Shepherd heeft beschreven. Deze elementen en het originele concept van het boek maken het boek vernieuwend en toch herkenbaar voor de young adult-lezer.
Diepgang bereikt het boek echter niet. Shepherd weet niet tot de kern van de personages door te dringen. Hoewel de personages allemaal een erg geloofwaardige en interessante achtergrond meekrijgen, komen ze niet tot leven. Het is dan ook erg moeilijk om met de zes tieners mee te voelen. Ook zijn er wel erg veel herhalingen in het boek. Gedachten en twijfels van de personages worden onnodig vaak opnieuw verwoord, waardoor je stukken uit het boek eigenlijk kunt overslaan. Shepherd had deze ruimte beter kunnen gebruiken om de personages meer diepgang te geven.
Ook heeft de plot van het verhaal vrijwel geen basis. Cora, het hoofdpersonage, wil koste wat het kost ontsnappen uit de kooi, maar de rest van de groep geeft dit eigenlijk snel op om redenen die erg onrealistisch zijn. Dat Cora de enige held in het verhaal is, dat ze ondanks gegronde redenen haar ongelijk niet inziet en dat ze de enige is die wordt gestimuleerd tot evolutie is onrealistisch en gaat tegen de beschreven context van het verhaal in. De uitwerking van de plot laat daarmee te wensen over.
Ondanks deze minpunten in het verhaal zijn er toch een aantal goede kanten aan het boek die je de minpunten laten vergeten. Niet alleen de schrijfstijl van Shepherd is erg goed, ook het vernieuwende concept en de chemie tussen Cora en Cassian maken het verhaal de moeite van het lezen waard. Hoewel de relatie tussen Cora, Cassian en Lucky op de langere termijn wat voorspelbaar wordt, is de spanning tussen de personages zeker te voelen tijdens het lezen.
En hoewel de namen van de verschillende menselijke volkeren ontzettend slecht bedacht zijn, zijn de beschreven culturen zeer fascinerend. Shepherd weet een fantastische wereld op te bouwen. De plottwist op het einde zorgt ervoor dat het boek ondanks de voorgenoemde kritiek een hoger level bereikt. Je ziet dit als lezer niet aankomen en totdat je met de neus op de feiten gedrukt wordt geloof je de hints hiernaar niet. Daarom is The Cage voor iedereen die niet te veel op de details van een verhaal let én niet te zware eisen stelt aan het realisme van de plot een echte aanrader in het young adult-genre. | 1pos
|
Het is een boek waar ik stil van word. Wat ontzettend indrukwekkend. En vooral ook wat dapper!
Ik kan me voorstellen dat mensen oordelen over Pia en Robbert vanwege de keuze Charlotte niet te laten behandelen. Het klinkt en voelt zo tegennatuurlijk. Je denkt dat je alles zou willen vastgrijpen om je kind te redden. En toch….tijdens het lezen begrijp ik hun keuze. Klinkt het zelfs heel logisch. En het is achteraf makkelijk praten omdat de keuze meer dan goed heeft uitgepakt. Maar voor de ouders stond deze afloop absoluut niet vast. Sterker nog, ze hebben zich lang voorbereid op de dood van Charlotte.
Pia maakt van haar leven een cocon die alleen maar om haar gezin draait, met Charlotte als middelpunt. Koesteren zo lang het kan.
Naast de beschrijving van de ziekte van Charlotte vind ik het boek ook een monumentje voor de mensen in de buurt, die ieder op hun eigen manier een belangrijke rol hebben gespeeld in dat eerste jaar van Charlotte. Mensen die er voor elkaar zijn, ondanks ( of dankzij ) hun verschillen. Niet voor de hand liggende combinaties.. Mooi.
Ik vond het een aangrijpend boek. | 1pos
|
Inhoud:
Leonard Howells leven staat op zijn kop als zijn dochter, Caroline van 17, ontvoerd wordt. Pas als hij een emotionele oproep doet op tv reageren de ontvoerders en moet hij tot betalen overgaan. Dit moet alleen wel volgens de regels van de ontvoerders! Er kan geen sprake zijn van inmenging van politie. Leonard zal de politie om de tuin moeten leiden en schakelt Eddie Flynn in. Eddie, intussen een succesvol advocaat, die precies weet hoe Leonard zich moet voelen. Ook hij heeft het meegemaakt; de ontvoering van zijn kind. Leonard weet dat Eddie er alles aan zal doen om zijn dochter terug te krijgen! Dezelfde avond dat Eddie door Leonard gevraagd wordt hem te helpen krijgt hij ook een dagvaarding; hij moet alle dossiers en documenten met betrekking tot Julie Rosen afgeven. Bijna tegelijkertijd wordt ook de oud-advocaat, nu rechter, Harry Ford gedagvaard. Eddie kan zich niet aan de indruk onttrekken dat deze twee zaken iets met elkaar te maken hebben, maar is dat ook zo? Eddie die eerder een geheel andere “carrière” had, als oplichter en straatvechter, voelt zich genoodzaakt zijn oude ‘talenten” in te zetten om tot de gewenste resultaten te komen. En gaat dat uiteindelijk ook lukken?
Persoonlijke Leeservaring
De Getuige begon al meteen goed! De omschrijving van wat er gebeurde in augustus 2002, een zeer schokkende gebeurtenis, zette direct wel de toon! Om dit meteen weer even los te laten in de tegenwoordige tijd. Hierin werd uitgelegd waarom een oude vriend van de familie van Eddie Flynn mogelijk hulp nodig had van een advocaat en waarom dat Eddie Flynn moest zijn. Er spelen twee zaken: één in het verleden waarin Julie Rosen onterecht veroordeeld lijkt te zijn voor de moord op haar baby. Daarnaast de ontvoering van de dochter van Leonard Howell, in de tegenwoordige tijd. Waar de zaken n eerste instantie helemaal niets met elkaar te maken lijken te hebben, blijkt dat uiteindelijk toch niet helemaal waar te zijn. Niet alleen deze verstrengelingen van zaken komen aan het licht. Leonard Howell, eerst alleen de vader die mee moet maken dat zijn dochter wordt ontvoerd, wordt later als de kwade genius gezien achter de hele ontvoering en moord van zijn dochter. De ontwikkelingen volgen elkaar in rap tempo op en het blijft spannend tot het einde. Waar ik op een gegeven moment wel door kreeg hoe een en ander in elkaar stak, bleek het verhaal aan het einde toch net een fractie anders te zijn dan ik had gedacht!
Ik had nog nooit eerder een boek van Steve Cavanagh gelezen. Halverwege werd ik steeds nieuwsgieriger naar de schrijver en of hij meerdere boeken had geschreven. Toen bleek dat er over Eddie Flynn al eerder 2 boeken waren geschreven door Steve Cavanagh. Tijdens het lezen van Getuige heb ik niet de indruk dat ik informatie uit de vorige twee delen heb gemist. Het is heel goed zonder “voorkennis” dit boek als standalone te lezen. Mochten mensen naar aanleiding van de cover het idee hebben dat het een typisch mannenboek is dan zou ik dat willen ontkennen, hoewel ik snap dat mannen dit soort boeken ook aanspreekt, maar dames laat dit boek niet liggen! (Heren natuurlijk ook niet!) | 1pos
|
Ryder is het eerste deel van een trilogie door Nick Pengelley. De hoofdpersoon in deze spannende thriller is Ayesha Ryder, een Britse van Palestijnse afkomst. Het verhaal begint met de gruwelijke moord op Sir Evelyn Montagu. Hij is ondervraagd en beestachtig gemarteld voor hij stierf. Waar waren zijn ondervragers naar op zoek? De politie uit Londen schakelt Ayesha Ryder in omdat zij een deskundige is op het zelfde vakgebied als Montagu, de ontwikkelingen in het Midden-Oosten. Wat de politie niet weet is dat Ryder en Montagu minnaars zijn geweest. Zou er een verband zijn met de gezamenlijke verklaring die de Palestijnse en de Israëlische binnenkort zullen afleggen in de Tower of London? Ayesha ontdekt al snel dat de ondervragers van Montagu niet hebben gevonden waarnaar ze op zoek zijn. Hij heeft voor haar een geheime boodschap achter gelaten en samen met 2 agenten gaat Ayesha op zoek naar het geheim wat in het verleden zijn oorsprong schijnt te hebben. Het verhaal ontwikkelt zich in een hoog tempo, vele interessante feiten uit het verleden, de tijd vlak voor WO II passeren de revue. Achtervolgingen, marteling, schietpartijen wisselen elkaar af. Als lezer wordt je regelmatig op het verkeerde been gezet, zijn de slechteriken wel echt zo slecht en zit er bij de “goeden” misschien geen rotte appel? Natuurlijk is er een verband met de verklaring van de Palestijnse en de Israëlische leiders en Alysha moet alles op alles zetten om een ramp te voorkomen. In het verhaal zitten veel raadsels verborgen die in sneltreintempo worden opgelost, as lezer wordt je de spanning mee ingezogen, leer je onverwacht veel van de geschiedenis van voor WO II en de ontwikkelingen in het Midden-Oosten. Ryder is kortom een heerlijk boek, ik kijk al uit naar de vervolgen. | 1pos
|
De ijsregen is het tweede boek van Giles Blunt met in de hoofdrollen John Cardinal en Lise Delorme. Het verhaal speelt zich af in Canada en het begint met de vondst van een stuk arm door een hond. Het lijkt erop dat beren een stoffelijk overschot van een mens aangevreten hebben. Enige tijd daarna wordt er nog een dode gevonden in Algonquin Bay en John en Lise moeten dit mysterie oplossen.
Veertig woorden voor verdriet, het vorige boek van Giles Blunt, vond ik indrukwekkend en dit geldt eveneens voor De ijsregen. Waarom? De hoofdpersonen worden neergezet als geloofwaardige karakters met hun sterke en zwakke kanten. Het verhaal is politiek getint en een stukje uit de Canadese geschiedenis van eind jaren zestig en begin jaren zeventig wordt beschreven. Ook vertelt Blunt over verschillende soorten strijd tussen groeperingen, zowel bij de politie als in maatschappelijk opzicht. Dit alles weet de schrijver dusdanig te verwoorden dat het verhaal mijn interesse opwekte en mij nieuwsgierig maakte naar het Canada van destijds.
En dan de schets van de omgeving en de Canadese winter. Geweldig! Er zijn prachtige beschrijvingen van in ijs gehuld landschap en de overlast die dit oplevert voor het maatschappelijke leven én voor het persoonlijk leven van hoofdrolspelers. Ook is er een menselijke John Cardinal die te maken krijgt met bedreiging, verlokkingen en met verlies.
Samenvattend: er is zowel sprake van een goed inhoudelijk maatschappelijk verhaal, als van een spannend plot als van een prima beschrijving van relationele en persoonlijke beslommeringen. Deze combinatie geeft dit boek, wat mij betreft, meerwaarde. Ik ben zeer enthousiast over Giles Blunt en zijn schrijverschap en ik ben benieuwd hoe het John Cardinal, zijn vrouw en zijn collega Lise in een volgend boek zal vergaan. Voor mij een topper. Vijf sterren. | 1pos
|
Leuk boek om tussendoor te lezen over een erg interessant persoon. Gaat meer in op de persoon en zijn nalatenschap dan op de technische kant van het verhaal, wat in mijn geval positief werkte. Wel een beetje 'overbezet' met foto's en illustraties. | 1pos
|
Voor Uitgeverij LetterRijn mocht ik dit boek lezen en recenseren. Ik vond het een echte aanrader en heb het boek dan ook beoordeeld met 5-sterren.
Jim Matteos heeft in de functie van geheim agent als taak gevaarlijke tegenstanders van Amerika om te brengen. Eveneens heeft hij de opdracht om uit te zoeken hoe het zit met de gestolen splijtstofstaven uit een kerncentrale in Bushehr, gelegen in Iran. Er ontbreken 40 splijtstofstaven. Deze gebruikte splijtstofstaven zijn gevaarlijk. Het is restafval dat na gebruik ondergronds opgeslagen wordt, maar er zit nog genoeg uranium in om een enorme nucleaire ramp te veroorzaken. Jim heeft de opdracht om de originele voorraadlijsten in handen te krijgen voor het bewijs dat er splijtstofstaven ontbreken, vervolgens moet Jim uitzoeken wat er met de staven is gebeurd en wie ze heeft. Jim weet een kleine lading splijtstofstaven te onderscheppen. De Mossad, een Israëlische beweging, wil de lading splijtstofstaven ook onderscheppen. Israël heeft wantrouwen jegens Iran en de VS. De dreiging van een wereldwijd conflict neemt steeds meer toe.
Ondertussen vinden er op diverse plaatsen aanslagen plaats door een onbekende terroristische groep waarbij geheime codes en paardenemblemen achtergelaten worden. Jim leert in Iran Soraya kennen. Zij heeft informatie voor Jim, ze vermoedt dat Jim ook nieuwsgierig is naar de verdwenen splijtstofstaven. Als tegenprestatie wil Soraya bescherming door de Amerikaanse regering. Het enige wat Soraya wil is leven. Jim vertrouwt Soraya, ze besluiten samen te werken, maar dan lijkt het dat Soraya zich tegen hem keert. Hashim Farouq vecht tegen het juk van de onderdrukking, hij denkt de nieuwe Mohammed te zijn en bedenkt een masterplan, opdat de Islam de maatschappij zal besturen. Als Jim vlakbij de ontmaskering van de strijders is, wordt hij gevangen genomen en wordt hij vanuit onverwachte hoek bevrijd. Hashim Farouq speelt een spel met de CIA. Wie zal de winnaar zijn? | 1pos
|
Ik kan onmogelijk akkoord gaan met de recensie van Crimezone. Dit boek is gewoon het beste wat ik tot nog toe gelezen heb van Nesbo, en ik heb ze dus allemaal heel gretig gelezen op Politie na.
Het was juist doordat ik aan Politie begon dat ik merkte dat ik iets had overgeslagen, De Schim dus.
De manier waarop het boek is opgebouwd, de verschillende visies en flashbacks, het verhaal van Gusto, zelfs het verhaal van de rat, allemaal prachtig.
De spanning stijgt dermate dat je het boek gewoon niet kan wegleggen. Een pageturner, inderdaad, en een van de allerbeste. | 1pos
|
Indrukwekkend. En bij ieder woord wat ik las werd de buikpijn en spanning groter in mij, kwamen de herinneringen aan het gepest worden op de lagere maar vooral middelbare school steeds meer terug. Zou verplichte lectuur moeten zijn op iedere school | 1pos
|
Bling Bling 2, De Zaventemmers is het vervolg op Bling Bling 1. Hoewel ik deel 1 nog niet gelezen heb was deel 2 prima als zelfstandig deel te lezen.
Uiteraard zijn er verwijzingen naar de diamantroof uit het eerste deel maar de personages en huidige gebeurtenissen worden dusdanig beschreven dat er een geheel nieuw verhaal ontstaan is.
In het boek worden meerdere verhaallijnen beschreven die elkaar in een razend tempo afwisselen en waardoor je wilt blijven lezen. Doordat iedere nieuwe paragraaf wordt aangeduid met de locatie van het verhaal blijft het duidelijk over welk deel van het verhaal je leest.
Er komen heel wat personages voorbij maar door de snelheid van het afwisselen van de paragrafen is dat niet storend of verwarrend en in geval van nood staat er achterin het boek nog een duidelijk overzicht wie wie is.
Dit voorkomt dat je terug moet zoeken in het boek, mocht je dit toch willen doen (omdat je de vorige avond eigenlijk net iets te moe nog door bent blijven lezen) dan is het handig dat de diverse episodes ook nog duidelijk gemerkt zijn met een gekleurde tussenpagina wat het terugzoeken vereenvoudigd.
Na het lezen van dit boek heb ik pas de recensies over het eerste deel gelezen en zag daar regelmatig vermeld worden dat het geen echte thriller zou zijn maar beter omschreven wordt als "misdaadroman" . Ook voor het tweede deel dekt die term de inhoud inderdaad beter. Een spannend verhaal met thrillerachtige trekjes.
Het verhaal is ook nog eens heel aannemelijk, zelden te overdreven of ongeloofwaardig, en natuurlijk is het realistisch. Diamantroof is een bekende misdaad en het big brother effect van de mobiele telefonie is iets waar je dagelijks over hoort of leest of dit zelfs zelf ervaart tijdens internetgebruik.
Ik, als Nederlandse, had geen moeite met de vele Belgische woorden en uitdrukkingen, door de context van het verhaal begrijp je prima wat er bedoeld wordt. Het Belgische taalgebruik is dus totaal niet storend, de meerdere slordige spelfouten en dubbele of juist vergeten woorden zijn dat helaas wel.
Al met al een boek dat ik zeker kan aanbevelen. Ik ga deel 1 absoluut alsnog lezen en ik kijk nu al uit naar deel 3 in deze serie. De schrijver heeft aangegeven dat er maar drie delen in de Bling Bling serie zullen verschijnen. Hopelijk weet de heer Van der Cruysse daarna een even spannende nieuwe serie te creeëren! | 1pos
|
Een politiethriller geschreven door een politieman, een man met een hoge functie, een ervaringsdeskundige, een man die weet wat hij schrijft en waarover hij schrijft en die niet op een foutje te betrappen is.
En dat merk je aan de schrijfstijl. Het is een gedetailleerd verhaal geworden met twee hoofdthema's die in onze samenleving aan de orde zijn:
* enerzijds heb je de criminaliteit als gevolg van het openstellen van de grenzen; vooral criminaliteit uit de voormalige Oostbloklanden, al dan niet het gevolg van maatschappelijke toestand van de daders
* de genialiteit van drugsckoeriers die steeds nieuwe tragieken uitzoeken om hun ' goederen ' aan de man te brengen
Twee gedurfde thema's om over te schrijven. Twee thema's die los staan van elkaar, maar die op een sublieme manier, door puur toeval, in elkaar verstrengeld geraken. Dat is de grote verdienste van de auteur,
Heeft het te maken met het feit dat de auteur ervaringsdeskundige is, ik weet het niet. Maar je kan er niet naastkijken: de lezer wordt opgescheept met een massa personages, een overvloed aan mensen die, de ene al wat belangrijker dan de andere, de revue passeren.
Anderzijds schrijft de auteur hier een verhaal wat ik wel typisch Scandinavisch zou noemen al zijn er andere schrijvers die mijn voorkeur wegdragen, waarschijnlijk door hun ietwat eenvoudigere schrijfstijl. Vergelijkingen met Stieg Larssen en David Lagercrantz zijn hier niet orde. Die boeken dtaan voor wat betreft kwaliteit en schrijfstijl toch enkele treden hoger.
Daarmee wil ik geenszins dit boek naar de prullenmand verwijzen.
Jørn bezit ongetwijfeld de kwaliteiten van een thrillerauteur die het, mede door zijn ervaring, toch maar aandurft om deze thema's aan te snijden.
Wat ook opvalt: Jørn weet zeker en vast de spanning op te bouwen: na de eerste gruwelijke gebeurtenissen, helemaal in het begin van het boek, is de tendens onmiddellijk gezet.
Anderzijds is het ook een kunst om wat rustpauzes in het verhaal in te lassen en die rustpauze vindt je meestal terug in de hoofdstukken over Line.
Ik heb dit boek graag en met veel interesse gelezen, ondanks dat ik vaak op de rem moest om niet verloren te rijden in het dichte bos van de personages.
Geslaagde thriller.
Ik geef 4**** sterren | 1pos
|
En dat was deel 3 in deze psychologische thrillerserie. Officieel zijn de delen ook zelfstandig te lezen maar ik vind dat niet aan te raden. De politiezaken worden dan wel afgerond in elk deel maar met name de ontwikkelingen in het leven van Frieda Klein lopen als een rode draad door de delen heen.
In Wachten op woensdag wordt de moeder van een op het oog doodnormaal gezin dood in huis gevonden door haar jongste dochter. En het is aan inspecteur Karlsson om deze zaak op te lossen terwijl hem van hogerhand is verboden om nog langer samen te werken met psychotherapeut Frieda Klein.. Maar nichtje Chloe blijkt bevriend te zijn met de oudste zoon van de vermoorde vrouw waardoor Frieda eerst zijdelings maar steeds meer betrokken raakt bij de zaak. Daarnaast werkt ze ook nog aan een zaak met vermiste meisjes waar ze in contact komt met een journalist, en loopt ook haar privéleven uit de volgende delen door.
Wederom een prettig leesbaar boek met een goede verhaallijn, waarin de personages goed worden uitgewerkt. Het verhaal boeit , leest prettig en smaakt naar meer maar gelukkig kan dat geregeld worden want na woensdag komen er nog vier dagen. | 1pos
|
‘Vrienden voor het leven’ is het derde deel in de serie over Kiki, Joost en Noor en gaat dit keer over Kiki. Je kunt de delen gemakkelijk los van elkaar lezen, maar het leukste is natuurlijk om alledrie de boeken te lezen. Je leert de personages dan goed kennen en eigenlijk hoop ik stiekem nog dat er nog een deel over klusjesman Gijs komt. Maar goed, dit deel gaat over Kiki.
Vorige week kon je al lezen dat ik met Astrid Harrewijn naar het Stedelijk museum ben geweest. Dat was ter gelegenheid van de lancering van dit boek. Kiki werkt in het Stedelijk en ik las het boek dan ook uit voor de rondleiding. Zo kwam het voor mij nog meer tot leven. Maar ook zonder de rondleiding komt het Amsterdam en het Stedelijk van Kiki tot leven.
Van alledrie de boeken vond ik dit boek het minst humor hebben. Kiki werkt zichzelf behoorlijk van het ene probleem in het andere, wat leidt tot soms spannende en ook wat bizarre situaties. Waar ik bij ‘Daar heb je vrienden voor‘ nog af en toe keihard moest lachen, viel dat bij ‘Vrienden voor het leven’ een beetje tegen. Tegenvallen is misschien niet het juiste woord want het boek viel helemaal niet tegen, maar is wel anders dan de vorige boeken.
Kiki is wat serieuzer en ook haar omstandigheden zijn wat heftiger. Tcoh heeft het verhaal ook onverwachtse wendingen en zag ik het einde echt totaal niet aankomen. Ik heb weer van begin tot eind genoten van ‘Vrienden voor het leven’ en wil eigenlijk helemaal niet dat dit het laatste boek van deze serie is. Ik wil meer Joost, Noor en Kiki (en Gijs!).
Ondanks dat dit het derde en laatste deel in de serie is, weet ik zeker dat ik deze serie nog wel vaker zal gaan lezen. Zoals ik al eerder zei, is dit echt een serie voor mij, met kunst, humor en levensvragen.
Ik kan echt urenlang over deze serie van Astrid Harrewijn praten. Maar het enige wat ik je wil meegeven is: ga dat lezen! | 1pos
|
Mijn eerste kennismaking met Harry Potter en consorten, fantastisch! Het is eigenlijk niet het beste boek, maar vanwege het verrassingselement heb ik het toch als beste aangemerkt. Het verhaal in de latere boeken is beter, maar daar was het verrassingselement weg, die rare namen, het originele onderwerp. Geweldig geschreven, topboek. | 1pos
|
Opgesloten is mijn eerste boek van Belinda Bauer, Rusteloos Land heb ik nog niet gelezen. In Opgesloten word het verhaal vertelt over het Engelse dorpje Shipcott, er word een oude zieke vrouw vermoord en deze moord word onderzocht door ingeschakelde rechercheurs uit Londen, de plaatselijke politieman Jonas Holly word er maar zijdelings bij betrokken, haast als voetveeg gebruikt.
Belinda Bauer heeft een heel beeldende gedetailleerde manier van schrijven, door haar manier van schrijven zie je het dorp Shipcott voor je met de bewoners: een typisch Engels dorpje met cottages en personages worden duidelijk neergezet, je ziet de mensen voor je. Mooie beschrijvingen en met recht een literaire thriller met een psychologische tintje. De gedachtes van de personages worden uitgebreid beschreven en spelen een grote rol in het boek.
De spanning is continu in het boek aanwezig, niets is wat het lijkt. De quote zou jij een moordenaar herkennen als je hem in de ogen zou kijken op de cover van het boek speelt een hele belangrijke rol. Vele personages worden verdacht, maar iedere keer komt deze vraag weer op. In het boek worden 23 dagen sinds de moord op de oude vrouw afgeteld, met op de laatste dag de oplossing..
De titel Opgesloten is in mijn ogen een cryptische omschrijving van de uiteindelijke verrassende moordenaar. De moordenaar is een zeer interessant persoon met een gecompliceerde aandoening, welke ik nog nooit in een thriller verwerkt hebt gezien, maar de spanning tot de top brengt in het boek.
Een heerlijk boek om te lezen, geen moment saai en haast niet weg te leggen.
Ik geef het boek 4 sterren en ga zeker Rusteloos Land lezen. Belinda Bauer is een absolute aanrader voor thriller-liefhebbers. | 1pos
|
Hele leuke bundel, met een grote varia aan verhalen. Het ene verhaal sprak mij meer aan dan het andere, al snap je wel waarom zij stuk voor stuk prijswinnend zijn geweest. Persoonlijk vond ik met name de korte verhalen erg vermakelijk (o.a. 'De boskabouter', 'De spiegel van Dim', 'Een hemels leven'), al zaten er ook een paar langere bij die me erg intrigeerden ('Biecht van een dode', 'Ruilen met korrigans'). Door de grote diversiteit aan verhalen weet ik zeker dat eenieder wel iets in deze bundel vindt wat hem of haar aanspreekt.
Probeer dit werk dus zeker uit, want je zult er geen spijt van krijgen! | 1pos
|
William Sandberg wordt in bad gevonden, terwijl het water door het huis stroomt. Hij heeft geprobeerd zichzelf van het leven te beroven, maar is hier jammerlijk niet in geslaagd. Hij komt in het ziekenhuis terecht waar hij een dag later spoorloos verdwijnt. Zijn ex-vrouw gelooft niet dat hij vrijwillig is weggegaan, al zijn kleding, computers en al zijn naslagwerken zijn verdwenen, maar het belangrijkste voor William is er nog: foto’s van zijn dochter. Christina start een zoektocht om William te vinden…
In Amsterdam verdwijnt een jonge historica op dezelfde vreemde wijze. Het lijkt erop dat ze haar spullen heeft gepakt en is weggegaan bij haar vriend. Albert gelooft hier niks van en schakelt de politie in, die weinig voor hem kunnen doen… Dan krijgt hij een cryptische brief over de post van haar.. Dat veranderd alles en Albert vertrouwd niemand meer. Hij gaat zelf op zoek waarbij hij onderweg Christina ontmoet, ze hebben hetzelfde doel: hun vermiste geliefden vinden. In Amsterdam beginnen de eerste mysterieuze ziekte gevallen zich voor te doen. Dit alles zet een kettingreactie in werking waarbij veel doden zullen vallen… Kan de epidemie op tijd worden gestopt? En vinden Albert en Christina hun verdwenen geliefden terug?
Het debuut van Frederik T. Olsson is zeer verrassend. Het onderwerp is goed gevonden en goed uitgewerkt. Je gaat met William en Janine op onderzoek uit, wat betekenen de geheime codes? En wat hebben Soemerische tekens met het menselijk DNA te maken? Het verhaal is vlot en goed beschreven, sommige stukken zijn ietwat lastiger te begrijpen als het over de wetenschappelijke kant van het verhaal gaat. Daar tegenover staat dan weer dat alles en iedereen heel duidelijk worden beschreven, waardoor je het idee hebt dat je er zelf bij bent. Kortom, een verrassend debuut dat veelbelovend is voor eventuele volgende boeken van deze schrijver. Een zoektocht naar de waarheid én de oplossing voor het probleem! | 1pos
|
Dit is echt een heel mooi boek. Helaas dat hij niet echt bekend is in Nederland. Ik zou heel graag wat meer van hem willen lezen.
Het boek wordt op een speciale manier neergezet en geeft een hele andere wending dan dat iemand zich kan voorstellen. Heel mooi dus! | 1pos
|
"Show me the bright side of life."
"Het leven was wreed. Meedogenloos. Zoals het monster."
Wanneer het stoffelijk overschot van de vijfentwintigjarige Jill Regenmortel wordt gevonden in Hotel Glamour op de Vismarkt in het Belgische Mechelen, wordt Rani Diaz, hoofdinspecteur moordzaken, op de zaak gezet. Aan haar en haar excellente team de taak om uit te vinden, wie deze gruwelijke moord op zijn geweten heeft? Is er sprake van een simpele roofmoord of is er meer aan de hand? Hield Jill er een geheim leven op na? Al snel vallen de verdenkingen in een bepaalde richting…
"There is a fire upstairs in heaven."
"Ze besefte dat haar toekomst er niet bepaald rooskleurig uitzag. Sterker nog, de gedachte aan de toekomst was bijna net zo angstaanjagend geworden als het verleden."
Een paar dagen later krijgt verloskundige Sierre Capaldi, de schrik van haar leven, wanneer ze haar geliefde Kathirah Al Saadi ernstig toegetakeld en zwaar gewond aantreft in hun flat. Wat is er met Kat gebeurd? Wie heeft het op haar voorzien? Wie haat haar zo verschrikkelijk om haar dit aan te doen?
"Dacht je nou werkelijk dat je ongestraft door het leven kon huppelen?"
Hebben beide zaken met elkaar te maken? Is er een seriemoordenaar actief onder de Maneblussers? Diaz en haar rechterhand Simons, staan voor een raadsel, de dader gaat op zeer bijzondere manier te werk, de zaak wordt steeds ingewikkelder. Rani, geen katje om zonder handschoenen aan te pakken, bijt zich vast in de zaak en is vastbesloten de waarheid aan het licht te brengen.
"15-29-2-Ma-Agni."
Wie is dit beestachtige monster? En lukt het Rani om te voorkomen dat er nog meer slachtoffers vallen?
De cover van MARA is kleurrijk en valt direct op, mooie blauwe kleuren met daarop het levenloze lichaam van een meisje en het onderlichaam van een man, die hoog boven haar uittorent, met een bloederig mes in de hand. De bijzondere titel van het boek wordt tegen het einde van het verhaal verklaard en past goed bij het verhaal, al twijfel ik wel of je je dochter na het lezen van dit boek nog wel Mara zou durven noemen. De omschrijving op de achterkant van het boek maakte mij gelijk nieuwsgierig naar het verhaal.
MARA bestaat uit 67 korte hoofstukken geschreven in wisselend perspectief, vanuit hoofdinspecteur Rani Diaz, Kathirah Al Saadi, verloskundige Sierra Capaldi en de eigenaar van laboratorium Prevent. Het verhaal speelt zich af in het heden en blikt zo nu en dan terug naar gebeurtenissen in het verleden, die in cursief gedrukt zijn.
Sterre Carron heeft een zeer fijne schrijfstijl, die direct lekker leest, eenmaal begonnen in het boek wil je door blijven lezen. Sterre beschrijft veel, waardoor er tijdens het lezen een beeld in je hoofd wordt gevormd, alsof je naar een serie aan het kijken bent.
Carron schuwt er niet voor om grof taalgebruik in haar verhaal te verwerken, welke toepasselijk is bij de gruwelijke scenes in het verhaal. Het is aan haar wel besteed om er een spannend, bloederig spektakel van te maken. De hoofdstukken eindigen heerlijk met kleine cliffhangers.
Sterre beschikt over een flinke hoeveelheid fantasie. Naast het beschrijven van bloederige gruwelijke details beschikt ze ook over het talent om gevoelige stukken te schrijven, die raken en voelbaar zijn. Naast spanning en emoties bevat MARA ook een gezonde dosis humor, die je tijdens het lezen laten lachen.
MARA, is goed opgebouwd, het verhaal zit goed in elkaar en wordt steeds spannender. Het is Sterre gelukt om het plot tot het eind toe geheim te houden en de spanning te bewaren. Het verhaal heeft een onverwachte wending en langzaamaan vallen alle puzzelstukjes in elkaar met een bizarre verrassing op het einde. Sterre heeft waargemaakt wat ze beloofde, spanning en gruwelijke bloederige details.
Sterre Carron heeft leuke goed uitgewerkte herkenbare karakters in MARA verwerkt. De temperamentvolle vrouwelijke hoofdinspecteur Rani Diaz, klein van stuk maar staat haar mannetje wel, kleurt regelmatig buiten de lijntjes om te krijgen wat ze hebben wil. Rani worstelt met haar verleden en intense schuldgevoelens. Wat heeft Rani allemaal mee gemaakt? Samen met haar rechterhand Bert Simons vormt ze een geweldig duo, ze vullen elkaar aan daar waar nodig. Simons heeft een hart van goud en zijn liefste hobby is eten. Hun chef Van Damme, die mij meteen deed denken aan Commissaris de Kee uit Aspe, de meest verzuurde mens die Rani ooit ontmoet heeft en de bijbehorende irritaties en de hoge werkdruk op het bureau.
Verloskundige Sierra Capaldi, werkzaam in het Imelda ziekenhuis en haar geliefde, haar alles, Kathira Al Saadi, verstoten door haar familie omdat ze zichzelf niet mag zijn. Sierra is een sterke vrouw, tot haar wereld instort en ze Kat zwaar verminkt aantreft in hun huis. Kat is nog maar een schim van zichzelf, haar leven is totaal verwoest.
Sterre Carron heeft heftige thema’s in MARA verwerkt; jeugdtrauma’s, dubbellevens, wraak, vergelding, geheimen, verlies en verdriet.
Ik vind het leuk dat er stukjes van haarzelf zijn terug te vinden in het verhaal, haar liefde voor de gezondheidszorg, haar werk als vroedvrouw en haar interesses in spiritualiteit.
Op dit moment werkt Sterre Carron hard aan haar derde thriller Matsya, welke in oktober 2014 verwacht wordt. Ik heb gelukkig Tirtha nog te goed en kijk met smart uit naar Matsya.
MARA, wat als het verleden je inhaalt? Spanning, humor en lekker veel gruwelijkheden, nieuw talent, aanrader!
★★★★ ½ | 1pos
|
Ondanks dat voor in het boek staat dat Audrey & Anne een roman is die los staat van de werkelijkheid, bevat het boek veel historische feiten die naar de werkelijkheid zijn terug te brengen waardoor het voor mij toch meer een historisch roman karakter krijgt.
Het verhaal begint In media res bij Audrey Hepburn, die een ontmoeting heeft met de vader van Anne Frank, welke een voorstel voor haar heeft. Door dit voorstel wordt Audrey teruggeworpen in de tijd. Waardoor een voor haar pijnlijk verleden naar bovenkomt. Een verleden waarbij veel historische feiten, die gaandeweg het verhaal naar voren komen, zijn terug te leiden naar de werkelijkheid. Een verleden die zich afspeelt tijdens de tweede wereldoorlog. Dit is dan ook het punt waar Anne Frank naar voren komt. Doordat je de oorlog in chronologische volgorde meemaakt vanuit het perspectief van zowel Audrey als Anne worden de verschillende kanten van de oorlog belicht . Langzaam maar zeker komen er, naast dat de beide meisjes tien jaar waren, toen de tweede wereldoorlog uitbrak, nog meer overeenkomsten tevoorschijn. Maar zeker ook de tegenoverstellingen. Waardoor het verhaal een groot ‘wat als’ karakter krijgt. Anne komt als personage, weliswaar minder vaak naar voren in het boek, maar komt juist door dat ‘wat als’ karakter in het verhaal, wel duidelijk door de regels van Audrey heen. Hierdoor wordt je op een zachtaardige maar doordringende manier geconfronteerd met de harde realiteit van een oorlog en wat de (indirecte) gevolgen (voor verschillende partijen) kunnen zijn van de keuzes die dan worden gemaakt. Keuzes die gemaakt worden vanuit een overlevingstechniek of geloofsovertuiging. In het verhaal wordt vooral het contact belicht van de beide meisjes met hun moeder, van voor en tijdens de oorlog, hierdoor ontstaat er een emotionele diepgang die niet kan voorkomen dat er een traan over de wangen gaat vloeien tijdens het lezen.
Doordat het vertelperspectief vanuit verschillende personages is neergezet , niet alleen vanuit de hoofdpersonages maar ook vanuit de bijrollen. Waarbij de overgangen van de verschillende perspectieven zo vloeiend in elkaar overgaan dat je ongemerkt in het perspectief van een bijrol zit van onder andere de onheilsbode, ballerina of vrouwelijke beambte, wordt een levendig, totaalbeeld gecreëerd van de verschillende heersende gevoelens tijdens de tweede wereldoorlog.
“ De onderduikers. Als nachtdieren zaten ze verstopt. Als vleermuizen op zolder, als muizen in de kelder, als spinnen tussen kieren. Ze zaten op schuilplaatsen waar geen mens zou mogen schuilen. Een baby die vervoerd werd in een melkbus, een rugzak, onder een stapel vuile was in een mand. ‘God, laat die mof alsjeblieft snel verder lopen, anders stikt het kind.’ Een jongen van een jaar of acht in een lichte vrachtwagen, verscholen in de ruimte onder het dashboard. 'Blijf zitten en verroer je niet.' Een oudere vrouw gehurkt in de kruipruimte onder een woonkamer. 'Hou op met dat geschuifel!' Nachtdieren, hun ogen blikkeren van angst. Voetstappen, vreemde stemmen, een zonderling geluid. Voor wie zoekt is dit het Grote spel, een wreed soort verstoppertje. Zoeken met de zaklamp. Gevonden! ‘Ach so, da bist du!”
Blz: 253
Audrey & Anne is in een gemakkelijk te lezen schrijfstijl, beeldend geschreven. Juist door deze makkelijk te lezen schrijfstijl en het vele gespeel met de lettertypes: hoofdletters, cursief, vet, kreeg ik wel af en toe het gevoel een YA te lezen. Ook probeerde de auteur in het begin een afstand neer te zetten tussen de moeder(s) en dochter(s) in het verhaal. Helaas bewerkstelligde deze schrijftechniek, op dat moment dat ik me als lezer niet kon inleven waardoor er een afstand ontstond tussen mij en de personages. Gelukkig sloeg deze sfeertekening al gauw over in een doordringende roman die duidelijk weer geeft hoe het in oorlogstijd moet zijn. Een boek waarbij de emotie vrije doorgang kreeg, en die aanzet tot nadenken en als een boek dat voor elkaar krijgt dan spreek ik van een goed boek. Daarom krijgt Audrey & Anne van mij 4 sterren. | 1pos
|
Titel: Meedogenloos
Auteur: J. Sharpe & Melissa Skaye
Uitgeverij: Letterrijn
Publicatiedatum: februari 2018
Aantal blz: 300
Cover
De cover is heel goed gekozen. Zeker na het lezen vind ik hem nog mooier dan voor het lezen. Dat huisje is een belangrijk gegeven in het verhaal.
Auteurs
J.Sharpe is het pseudoniem van Joris van Leeuwen (1986) Hij is een Nederlandse fantasy en thriller auteur. Zijn boeken worden vergeleken met de werken van o.a Stephen King en Peter Straub. Melissa Skaye (1972) is auteur van de VT-thrillerreeks: Vituele tango, Verboden tranen en Verleden tijd en Verminkte toekomst. Ze besloten te kijken of een samenwerking tot een goed einde gebracht kon worden.
Achterflap/samenvatting
Nadat hun ouders zijn vermoord, slaan de zusjes Mandy en Lisa Peeters op de vlucht. Het belastende bewijsmateriaal dat ze bij zich dragen, maakt dat ook zij moeten vrezen voor hun leven.
Vier jaar eerder verdween de toen dertienjarige Californische India Johnston spoorloos. Ze duikt buiten het zicht van haar familie op in de gedwongen prostitutie in België. Dan is er een klant die zich haar lot aantrekt.
Tim Bosman en Suzanne Meyer hebben elkaar na het verbreken van hun relatie al ruim zeven jaar niet meer gezien. Tim heeft in de journalistiek te maken met uiteenlopende zaken, waarbij hij niet altijd vrienden maakt. Als de omstandigheden Tim en Suzanne weer bij elkaar brengen, staat hun leven op het punt voorgoed te veranderen.
Op het eerste gezicht lijken dit drie op zichzelf staande gebeurtenissen. Schijn bedriegt ...
Mijn mening
Een samenwerking van een van mijn favoriete Nederlandse schrijfsters en een auteur waarvan ik nog niets gelezen heb, wat moeten we daarvan verwachten? Skaye kennende zou het een boek worden met een rauw randje en afgaand op de recensies die Sharpe eerder kreeg, kan dit bijna geen slecht boek worden. De verwachting is dus hoog!
Hebben Skaye en Sharpe dit waargemaakt? Ja en nee. Het is absoluut een goed boek, het begint met een proloog en vanaf dat moment is de beer los. Er gebeurt veel, vanuit meerdere perspectieven en al snel is er de gedachte: hoe komt dit allemaal samen? Er is een continue spanning voelbaar, maar ook de angst. Het is die angst die mij volledig in zijn greep houdt. Het is een boek met een maatschappelijk thema, een thema dat keihard en realistisch is. Ik heb af en toe zelfs een brok moeten wegslikken. Het voelt regelmatig alsof je erbij bent, zonder dat het boek vol zit met onzinnige details.
Overall is dit een boek dat alles in zich heeft om een goede thriller te zijn. Spanning, een realistische verhaallijn en snelheid in het verhaal. Het enige minpunt is (en dat is dan de nee, die ik hierboven bedoelde) dat de ontknoping voor mij niet helemaal als een verrassing kwam. En dat vind ik persoonlijk jammer. Ik laat me erg graag op het verkeerde been zetten.
Een samenwerking betekent meestal een verschillende manier van schrijven. Hoe combineer je dat? Ik heb geen moment bewust gezien dat dit boek door twee mensen is geschreven. Ik heb geen idee wie wat geschreven heeft, en dat is een compliment, want dat lijkt me het aller moeilijkste van samen een boek schrijven. Het smaakt absoluut naar meer.
Spanning: 4,5
Plot: 4
Leesplezier: 4
Schrijfstijl: 4,5
Originaliteit: 4
Psychologie: 4
Ik geef Meedogenloos 4 prachtige, fonkelende sterren en ik hoop dat deze samenwerking in de toekomst nog eens een vervolg krijgt.
Leontine | 1pos
|
Ierland, eind jaren zestig. Nora Webster is net weduwe geworden. Ze probeert haar leven in Enniscorthy opnieuw gestalte te geven. Ze heeft de zorg over haar vier kinderen en ze moet weer gaan werken om rond te komen. In het conservatieve, katholieke Ierland met zijn strenge sociale controles weet ze zich te ontworstelen aan de benauwenis van haar leven.
Nora is een wat in zichzelf gekeerde vrouw, die haar identiteit voor het grootste deel haalde uit haar huwelijk met Maurice. Nu hij gestorven is, moet ze zichzelf opnieuw vinden, terwijl ze ook haar vier kinderen moet verzorgen. Haar twee dochters die uit huis wonen hebben geen innige band met hun moeder, haar zoons meer, al is het er meer één van stilzwijgende acceptatie dan van oprechte belangstelling. Haar tante Josie, haar zwager Jim, haar schoonzus Margaret, en ook haar twee dochters Fiona en Aine praten meer met elkaar dan met Nora, wat haar in zichzelf gekeerdheid benadrukt.
Ongemerkt, en op een grondige wijze maakt de lezer kennis met het katholieke Ierland van de jaren zestig. Waar vrouwen minder rechten hebben dan mannen. Waarin de samenleving nog geen kennis heeft gemaakt met computers en mobiele telefoons. En waar godsdienst (katholieken versus protestanten) voor rellen zorgt, zonder dat het verhaal over die rellen gaat.
Tóibín heeft een mooie schrijfstijl. Het boek boeit vanaf het begin en geen moment kan de lezer afdwalen van zijn bedoeling: Het verhaal gaat over Nora, die voelt dat de verantwoordelijkheid die ze heeft richting haar kinderen zwaar op haar drukt. Tóibín zet Nora neer als een moedige vrouw. Ze probeert haar eigen keuzes te maken, ondanks de sociale controle die er voelbaar is. En ze merkt dat ze tijdens haar huwelijk met Maurice gegroeid is. Ze laat zich op haar werk niet meer zo makkelijk op haar kop zitten en verdient daarmee respect.
De manier waarop Tóibín Nora gestalte geeft is prachtig. De benauwenis die Nora voelt, wordt duidelijk door de beslissingen die ze in het verhaal neemt. Nora’s overwegingen om iets wel of niet aan te schaffen, of om wel of niet met de jongens te praten, of om wel of niet mee te gaan een avondje uit of zanglessen te nemen, worden uitgebreid verteld, wat haar niet voor iedere lezer een sympathiek persoon zal maken. Het is de vraag in hoeverre je werkelijk jezelf kunt worden in een sociale omgeving waarin iedereen het beste met je voor heeft, zolang je in de katholieke koker met gewoonten en gebruiken blijft, waarin zij ook vast zitten. | 1pos
|
Heel spannend boek! Ik hou ervan hoe de schrijver de boeken indeelt, korte kleine hoofdstukken. Goede woordenschat, goede indeling. Het boek was zo fantastisch toen kwam het einde, die vond ik wat minder (te voorspellend). | 1pos
|
De nomadische keuken, dat roept beelden op van reizen en buiten koken, kampvuur en vrijheid. Gezamenlijke maaltijden rond het kampvuur, het lijkt me geweldig! De nomadische keuken van Raïnaraï van Laurent Med Khellout spreekt me dan ook wel aan. Hij beschrijft de Algerijns nomadische keuken uit zijn jeugd, hoe ze veel vegetarisch maar ook vis aten en hoe hij zelf leerde koken op een zelfgemaakt kooktoestel in het park.
Het boek is opgebouwd uit zeven hoofdstukken. Dit is voor de schrijver een belangrijk getal. Natuur, warmte, traditie, avontuur, geloof, muziek en plezier. Deze zijn weer gekoppeld aan een traditioneler manier van kookboeken indelen, salades, soepen, brood couscous en tajines, visgerechten vegetarische gerechten, bijgerechten en zoete gerechten. Tussendoor staan veel foto’s van producten maar ook van het land van herkomst, Algerije. Bij het hoofdstuk over vegetarische gerechten staan ook de foto’s van het laaiende houtvuur waar de kok heerlijke gerechten staat te koken. De recepten zijn netjes stap voor stap beschreven met herkenbare ingrediënten. Wel gebruikt hij soms combinaties die wij misschien “raar” vinden als pastinaak met verse abrikozen. In de introductie van het recept wordt vaak een tip verwerkt (artisjokken schoonmaken) of informatie gegeven over een product (cassave). Het boek is in samenwerking met Oxfam Novib tot stand gekomen.
Ik was heel benieuwd naar deze soep: Olijven-wortelsoep
Voorgerecht voor 4-6 personen
600 g middelgrote wortelen
3 tomaten
2 tenen knoflook
2 eetlepels goede stevige olijfolie
2 takken rozemarijn
400 g olijven naar keuze, zwart of groen
1½ liter water
Zout, versgemalen peper
Verse koriander, fijngesneden
Schrap de wortelen en snijd ze over de lengte doormidden of in vieren. Kerf de tomaten aan de bolle kant een keer in en leg ze 30-60 seconden in kokend water. Giet de tomaten af, dompel ze kort in koud water en trek het vel eraf. Snijd elke tomaat in 4 parten en haal de kern eruit. Stamp de knoflooktenen kort in de vijzel, zodat je de vliesjes eraf kunt halen en wrijf de knoflook tot puree.
Verhit de olijfolie in een diepe pan en zet de rozemarijn, de olijven en de knoflook erin aan. Roer de tomaten door de inhoud van de pan, voeg het water toe en breng de soep aan de kook. Zet het deksel op de pan en laat de soep zachtjes pruttelen tot de tomaten gaar zijn, een minuut of vijftien.
Breng de soep op smaak met zout en peper en als je het lekker vind ook wat fijngesneden koriander.
Is het u ook opgevallen? Ja, inderdaad, de wortel wordt niet meer genoemd. Ander opmerkelijk iets: Op veel foto’s staat een ingrediënt wat niet in het recept staat, zoals sesamzaad over de wortels met munt, en een puntpaprika op de olijventaart. Ik zie het als slordigheden die verder niet storend zijn.
Het resultaat van het koken is een heerlijke eenvoudige soep die zeer verwarmd op een druilerige dag als vandaag. Het boek verrast de kok met zulke recepten. Ik zou nooit een dergelijke hoeveelheid olijven in de soep doen, ik zou eenvoudigweg niet op het idee komen. Maar het is erg lekker!
De komende tijd zal ik mezelf en tafelgenoten verrassen met vijgensoep, sperziebonen met gedroogde pruimen en oesterzwammen in filodeeg. Dit boek is een aanrader voor wie behoefte heeft om ook in de keuken weer eens nieuwe wegen in te slaan. | 1pos
|
Er zijn de laatste jaren massa's Scandinavische thrillers
uitgekomen. De meeste heel goed.
Dit is er een die er echter ver boven uisteekt. | 1pos
|
De wereld waarin dit verhaal zich afspeelt was dé reden dat ik dit boek wilde lezen. Na 'The Great Disruption' bestaat die namelijk uit verschillende tijdzones. Een reis naar een ander continent betekent dus tegelijk een reis door de tijd. Het is echt een unieke wereld waar veel over wordt verteld in het boek. Dat er hierdoor soms wat minder tempo in het verhaal zit, vond ik niet erg. Het was namelijk ontzettend leuk om meer over deze wereld te leren.
We reizen samen met Sophia, een hoofdpersoon met wie ik gemakkelijk kon meeleven. Ze heeft een bijzondere relatie met haar oom Shadrack. Hij is haar vader en moeder in één. Als Shadrack wordt ontvoerd, besluit Sophia dus al snel dat ze hem moet zoeken. Hierbij krijgt ze hulp van onder andere Theo, een stel piraten en een chocolademaker. Stuk voor stuk leuke personages om over te lezen. Vooral Theo is interessant, omdat we langzaam meer over hem te weten komen.
Bovendien is 'The Glass Sentence' spannend. Een aantal plotwendingen zag ik beslist niet aankomen. Hoewel het boek niet met een cliffhanger eindigde, is dit duidelijk niet het einde van het verhaal. 'The Glass Sentence' is het eerste deel van 'The Mapmakers trilogy'. Ik ben heel benieuwd naar de rest van deze serie! | 1pos
|
Vol verwachting aan het debuut van Linda Jansma begonnen. En mijn verwachtingen kwamen uit. Het is een verhaal dat je niet los kunt laten. Het doet ook een beroep op je fantasie; natuurlijk weet je al heel snel wie het heeft gedaan...en hoe het af zal lopen, maar niets is minder waar.
Een deel van het verhaal speelt zich jaren geleden af en doet inzien dat de loverboys helemaal niet van deze tijd zijn, alleen werden ze toen anders genoemd. Wat ook bijzonder goed inelkaar steekt, is datzelfde verhaal dat jaren geleden begint uiteindelijk verstrengeld in het verhaal anno nu, alles komt samen.
Caleidoscoop is een prima geschreven, boeiend en spannend verhaal met oog voor detail en omgeving. Met recht een top-debuut te noemen! | 1pos
|
‘Liever geen applaus voor ik leef’ is het debuut van Sander van Leeuwen.
Het is een ingrijpend boek wat uit twee delen bestaat.
In het eerste deel maken we kennis met Thomas. Thomas is klaar met zijn studie en valt eigenlijk in een gat omdat hij geen werk kan vinden. Zijn dagen zijn kleurloos en rijgen zich aaneen met niets doen. Om iets om handen te hebben gaat hij ’s avonds werken als schoolschoonmaker. Thomas heeft een slecht zelfbeeld en noemt zichzelf kleurloos of beter gezegd wit. Hij woont samen met Eva, hun relatie is niet meer zoals het zou moeten zijn en hij vraagt zich dan ook dikwijls af of hij er wel mee door moet gaan en op welke manier.
Op een dag krijgt Thomas een brief van Anna, een voor hem onbekend meisje die in Schotland woont. Anna schrijft hem openhartig over haar gevoelens. Thomas weet in eerste instantie niet wat hij hiermee aan moet en denkt dat iemand een grap met hem uithaalt. Als hij vervolgens een tweede brief krijgt besluit Thomas dat hij terug gaat schrijven. De briefwisseling wordt intenser maar van de kant van Anna ook steeds somberder. Thomas besluit Anna te gaan helpen omdat hij niet wil dat haar hetzelfde gaat overkomen wat er vroeger met zijn beste vriend Frank is gebeurt.
In het tweede deel trekt Thomas de stoute schoenen aan en reist hij af naar Schotland. Hij gaat nu daadwerkelijk tot actie over en verbaast daarmee zichzelf. Hij probeert zo snel mogelijk bij Anna te komen.
Het boek begint rustig en het kostte me wat moeite om in het verhaal te komen, maar na het ontvangen van de eerste brief komt er vaart in het verhaal en kreeg het mijn volledige aandacht. Er komt zelfs een zekere spanning in het boek voor waardoor je niet op kunt houden met lezen. De schrijfstijl is vlot en heel prettig.
Sander gebruikt mooie teksten in zijn boek zoals: 'Op een andere dag was ik nu misschien wel vastgelopen, liep ik tegen de wand van mijn wereld op'. De dromen in het verhaal zijn ook heel mooi geschreven en beeldend weergegeven. Sander verwijst achterin zijn boek naar de songteksten die in het hele boek aanwezig zijn. Ze verwijzen naar de voorgaande teksten.
De personages in het boek zijn goed en volledig uitgewerkt, Thomas veel meer dan de anderen maar allemaal precies genoeg. Het mooie aan het verhaal is de verandering in Thomas zijn leven, hierdoor wordt hij een sympathieker mens en is niet langer ‘wit’.
Kortom een mooi debuut en een echte aanrader.
Ik geef het daarom vier sterren. | 1pos
|
Voorbedacht begint op het moment dat Marjon Van Brienen het SMS-bericht krijgt dat Philippe haar 3-jarige dochter Carice niet terugbrengt op het afgesproken tijdstip. Hij wenst haar voor te stellen aan zijn moeder met wie hij na een jarenlange ruzie plots opnieuw contact blijkt te hebben. Marjon is in alle staten, ze is in paniek en vooral boos omdat Philippe dit eenzijdig besliste. Na tussenkomst en bemiddeling van haar beste vriendin besluit ze om het kind ’s nachts niet uit bed te plukken, maar ’s morgensvroeg op te halen. Dan blijkt er een ander gezin op het opgegeven adres te wonen. Carice en Philippe zijn spoorloos…
Marjon haar huwelijk strandde op haar niet vervulde kinderwens. Onverwacht ontmoet ze later Philippe. Deze hartstochtelijke ontmoeting mondt uit in een relatie. Philippe wenst zich echter niet te binden, zelfs niet als Marjon niet veel later zwanger blijft te zijn. Marjon krijgt eindelijk het kind waar ze zo naar hunkerde en besluit om haar dochter Carice alleen op te voeden. Philippe erkent haar niet, draagt financieel niet bij, maar ziet Carice op regelmatige tijdstippen. Tot voor de SMS hadden zij regelmatig contact en een goede verstandhouding ivm de bezoeken van Philippe aan hun dochter Carice.
Het verhaal weet je vanaf het begin te boeien. Het thema is natuurlijk de nachtmerrie van iedere ouder. Gaandeweg krijg je via de verhalen van Marjon meer zicht op de kennismaking van haar met Philippe. Je leest hoe hun relatie evolueerde en waarop het misliep. Je voelt hoe machteloos zij is, wat dit gemis fysiek met haar doet en hoe eenzaam zij zich voelt. Soms sluit ze zich af van de hulp en aanwezigheid van de enkele mensen die haar omringen. Ze wordt verteerd door verdriet, maar blijft hopen om haar dochter terug te vinden tot het tegendeel bewezen is.
Via de hoofdstukken van Philippe ontdek je welk verborgen leven hij leidde. Als lezer merk je hoe hij opgroeide als ongewenst kind van gescheiden ouders. Deze ervaringen zorgen ervoor dat hij van niemand meer wenst af te hangen buiten zichzelf. Hij wil geen verbintenissen aangaan zodat hij niet meer ontgoocheld kan worden. Je ontdekt wat er aan de verdwijning vooraf ging en welke plannen hij heeft. Lukt het hem om deze te verwezenlijken of vertrouwde hij de foute mensen?
Het boek leest vlot mede door de fijne schrijfstijl en de korte hoofdstukken. Het past echter beter onder de noemer Roman dan thriller gezien je gaandeweg ontdekt hoe de vork in de steel zit.
Voorbedacht is uitgegeven in 2014. De verdwijningszaak van 2 Nederlandse jongetjes in 2013 zou aan de basis liggen van dit verhaal. Het boek telt 368 pagina’s, opgedeeld in meerdere korte hoofdstukken. Afwisselend worden de belevenissen van Marjon en Philippe verteld. Bij Marjon lees je haar belevenissen sinds de verdwijning van haar dochter en de evolutie in het politieonderzoek. Philippe vertelt vanuit zijn perspectief zijn plannen en de aanleiding hiertoe.
De auteur is Loes den Hollander. Aanvankelijk schreef ze poëzie, later columns, daarna verhalen en ten slotte haar eerste boek. Ze maakte pas van schrijven haar beroep toen ze in 2001 een verhalenwedstrijd won. Voordien had ze een carrière in de gezondheidszorg en was tot 2006 directeur bij een gezondheidsinstelling. Haar eerste boek, Vrijdag, een literaire thriller, kreeg snel opvolging van Zwanenzang. Sindsdien is schrijven haar voornaamste bezigheid. Inmiddels verschenen er van haar hand 19 thrillers, 3 verhalenbundels, 3 novelles en 1 roman. Van haar boeken zijn ondertussen meer dan 1.000.000 exemplaren verkocht. | 1pos
|
Beer woont in z'n eentje. De mensen zijn bang voor hem en blijven liever uit zijn buurt.
Vrienden heeft hij niet en die wil hij ook niet. Wat hij wel heeft is een mooie hoed, die hij opzet als hij gaat wandelen.
"Niemand bemoeit zich met mij en dat is prima," zegt Beer tegen zichzelf. maar stiekem is hij wel een beetje eenzaam. (blz. 2)
Op een dag komt er een specht die een gaatje in zijn hoed maakt en daar gaat wonen. Er komen steeds meer vogels bij in de hoed van Beer. En de hoed groeit hierdoor steeds groter en groter. Beer vindt het wel gezellig al die vogels boven zijn hoofd. Maar dan wordt het herfst en zijn de vogels opeens weg. Zouden ze wel weer terugkomen?
Lees de rest van mijn recensie op Ikvindlezenleuk | 1pos
|
Een jonge vrouw wordt vermoord aangetroffen in een hotel in Mechelen.
Rani Diaz, hoofdinspecteur moordzaken, wordt op deze zaak gezet. Het bewijsmateriaal doet al snel vermoeden dat er een minnaar in het spel is. Als enkele dagen later Kathira Al Saadi gruwelijk verminkt aangetroffen wordt, lijkt er een verband te zijn.
Maar wat verbind deze vrouwen met elkaar en wat is de bedoeling van de moordenaar?
Heeft het met het geheim van Sierra, de vriendin van Kathira te maken?
Rani en haar team komen tijdens de zoektocht naar de moordenaar terecht in een wereld waar een duivels spel gespeeld wordt.
‘Iets beukte tegen haar schedel. Pijn sneed als een mes door haar nek. Ze probeerde de adem door haar longen te jagen, maar schreeuwde het onmiddellijk uit door de pijn.’
De cover van het boek is apart en opvallend te noemen. Een cover die mij in eerste instantie niet zo gauw aan een thriller deed denken, meer aan een fantasyboek. Maar na het lezen van Mara kwam ik tot de conclusie dat deze cover heel goed bij het verhaal past.
Ik heb lang getwijfeld of ik dit boek zou aanschaffen, of dit wel een thriller voor mij was. Doordat ik op Facebook regelmatig positieve reacties las ben ik onlangs toch overstag gegaan en heb de eerste twee boeken, Mara en Tirtha, van Sterre Carron aangeschaft. Ik ben Mara gaan lezen en al na het lezen van de eerste vijftig bladzijden wist ik dat ik geen spijt meer zou krijgen van deze aanschaf.
'Het leven was wreed. Meedogenloos. Zoals het monster. Ze begon te bidden. Voor het eerst in jaren.’
Mara is een thriller waar veel in gebeurd. Doordat Sterre Carron het verhaal in korte hoofdstukken heeft verdeeld blijft het hele verhaal goed te volgen en van enige langdradigheid is totaal geen sprake. Onverwachte en verwachte wendingen voorzien van de nodige spanning en gruwelijkheden hielden mij gehecht aan het boek en ik had geen andere keus dan door te lezen. Sterre weet de spanning goed te doseren en dit tezamen met de levendige schrijfwijze zorgde ervoor dat ik het boek in een rap tempo heb uitgelezen. De geloofwaardigheid van het verhaal en de daverende ontknoping maakte het plaatje helemaal compleet.
‘Hij leerde ons wijsheid en leidde ons weg van de illusie.’
Door het lezen van Mara heb ik de hoofdpersonage Rani Diaz leren kennen en ik ben op haar gesteld geraakt. Buiten mijn nieuwsgierigheid om naar de volgende verhalen Tirtha en Matsya, ben ik ook benieuwd hoe het Rani verder vergaat in haar persoonlijke leven. Maar ook het verhaal van Kathira en Sierra heeft indruk achtergelaten.
‘Ze begon weer te ijsberen, alsof ze weg wilde lopen. Weg van hier. Weg van haar gedachten. Weg van de waarheid….’
Zelf ben ik een liefhebber van thrillers van Nederlandse en Vlaamse auteurs. Doordat ik een aantal jaren voor een Vlaamse firma heb gewerkt, heb ik niet zoveel moeite met het Vlaamse taalgebruik. Als ik Mara vergelijk met andere Vlaamse thrillers, kom je nauwelijks typische Vlaamse woorden of uitdrukkingen tegen, wat dit boek misschien wel toegankelijker maakt voor de Nederlandse lezer.
Tegen diegene die nog hun twijfels hebben over deze thriller, kan ik alleen maar zeggen: niet meer twijfelen, gewoon gaan lezen. En ik weet (bijna) zeker dat je er geen spijt van gaat krijgen.
Mara, een geweldige spannende thriller die het lezen meer dan waard is!
Ik heb dit boek gewaardeerd met 4,5 ster. | 1pos
|
In het derde deel van de Noordzeemoorden wordt er tijdens werkzaamheden in de tuin van de familie Narcing een schedel gevonden. Wanneer de vindplaats onderzocht wordt stuit men op nog veel meer schedels in een bizarre cirkel geplaatst. Het onderzoek zorgt voor een hoop spanning tussen de rechercheurs Maud en Niels. Niels is overtuigd dat de schuldige niemand anders kan zijn dan voormalig eigenaar van de villa Demsterwold, terwijl Maud vind dat er enkel naar de feiten en het bewijs gekeken moet worden. Verder is Kyra nog steeds op zoek naar haar verdwenen zuster en doet er alles aan om bij het onderzoek betrokken te worden.
Het boek spannend en soms zelfs gruwelijk, maar niet uit sensatie maar omdat het past. Het is vlot geschreven en leest makkelijk zonder dat het afgeraffeld wordt. De personages zijn mooi uitgediept. De vier verhaallijnen lopen mooi door elkaar heen en leiden naar een verrassend einde.
Isa Maron bewijst met Ritueel dat ze zich kan meten met de grote Nederlandse thrillerschrijvers.
Ritueel is het derde boek van de vierluik de Noordzeemoorden en is goed op zichzelf te lezen. Ik denk echter dat je je zelf tekort doet als je de eerste twee delen niet eerst leest. | 1pos
|
Talen veranderen en na verloop van tijd hebben ze een tolk nodig. Die maakt keuzes en laat onvermijdelijk nuances verloren gaan, maar er kunnen ook nieuwe dingen door ontstaan: Multatuli heeft Woutertje Pieterse zijn boek nooit bedoeld als kennismaking met de negentiende eeuw, maar dat is bij Ivo de Wijs (gelukkig) wel geworden. Hij heeft een fonkelend nieuwe versie gemaakt van een juweel van een tekst. Ivo de Wijs heeft een selectie uit de tekst gemaakt en bewerkt in modern Nederlands. Het ruim een eeuw oude verhaal is opnieuw toegankelijk en welke beter is, is een kwestie van smaak.
Woutertje Pieterse is geen roman, ook geen afgerond verhaal, maar het bestaat uit episodes uit het leven van een uiterst gevoelig kind van een jaar of twaalf, dertien. Maar wat voor een schetsen! Multatuli wilde de lezer een blik gunnen in de geest van getalenteerd, poëtisch kind en lijkt in die ambitie volledig te zijn geslaagd Multatuli laat zien hoe beklemmend een fantasieloze omgeving voor een kind is. Daardoor is de boodschap van Woutertje Pieterse juist tegengesteld aan die van de meeste kinderboeken uit de negentiende eeuw. De schrijver betwijfelt kennis, maakt godsdienst belachelijk, en predikt geen aanpassen aan een gezin of andere gemeenschap. | 1pos
|
spannend verhaal dat regelmatig over de top gaat, maar tot het einde weet te boeien.,Clive Cussler nadert met rasse schreden de respectabele leeftijd van tachtig jaar. Aan de kwantiteit, maar vooral de kwaliteit van zijn romans is dit echter niet te merken. Ook de nieuwste werken van deze Amerikaanse schrijver zijn nog altijd super populair. Cussler is vooral bekend van zijn avonturenromans, waarbij met name de verhalen over Dirk Pit een onbeperkte houdbaarheidsdatum lijken te hebben. Inmiddels hebben ook zijn overige series ‘De Numa Files’ en ‘Dossier Oregon’ een trouwe schare fans. Die laatste serie is deze maand uitgebreid met Dodenschip, een spannende roman die hij samen met Jack du Brul geschreven heeft.
Nog bekomend van een supergeheime missie in Iran, wordt de bemanning van het hightechschip 'Oregon' geconfronteerd met alweer een nieuwe uitdaging. Het cruiseschip ‘Golden Dawn’ lijkt verlaten en dobbert stuurloos rond in de nabijheid van de Oregon. Kapitein Juan Cabrillo aarzelt geen moment en geeft het bevel het spookschip te benaderen. Bij aankomst blijkt dat de bemanning en de passagiers het schip niet hebben verlaten, maar dat ze dood zijn. Voordat Cabrillo en zijn bemanning de doodsoorzaak kunnen bepalen wordt het cruiseschip geteisterd door explosies. Op het nippertje weten ze te ontsnappen en tevens de enige overlevende te redden. Aangeslagen door alle gruwelijkheden die ze gezien hebben, zien de bemanningsleden van de Oregon het als hun plicht de daders van deze massamoord op te sporen.
Dodenschip is een amusant, spannend verhaal dat regelmatig over de top gaat, maar tot het einde weet te boeien. Het doet wat denken aan de boeken van Alistair MacLean, maar is iets intelligenter van opzet en uiteraard meer van deze tijd. De diverse karakters zijn heerlijk cliché: machomannen, supernerds, mooie vrouwen en niets ontziende slechteriken. En ook de rode draad in het verhaal is niet bijster origineel: een klein groepje helden staat voor de schier onmogelijke taak om de wereld voor de ondergang te behoeden. Toch is het prettig leesvoer, ook al moet je het met een korreltje zout nemen.
Clive Cussler schrijft al een tijdje en heeft dan ook al aardig wat thrillers op zijn naam staan. Dodenschip is het eerste boek dat ik van deze auteur gelezen heb, en het is mij goed bevallen! | 1pos
|
Dit verhaal speelt voor het grootste deel in Alesund in Noorwegen. Het gaat over een pas ontslagen vrouw uit Engeland die een grote erfenis in Noorwegen heeft gekregen van een onbekende man. Ze vertrekt naar Noorwegen om de erfenis in ontvangst te nemen. Ze besluit in het huis te gaan wonen dat ze geërfd heeft. Daar aangekomen, gebeuren er allerlei vreemde dingen. Ze gaat samen met een journalist op zoek naar het waarom van haar erfenis. En dan komt ze tot een hele vreemde ontdekking. Ik heb het al enige jaren geleden gelezen, en ik vond het toen erg spannend.
Dit boek is ook als tv-serie verfilmd. | 1pos
|
Het verhaal van Lucas die van het ene op het andere moment besluit zijn leven uit te stappen - hij loopt weg van werk, echtgenote en huis en neemt de taak van zelfmoord-voorkomer op zich. Urenlang loopt hij op de brug heen en weer in de hoop springers te kunnen tegenhouden. Wat zijn drijfveer is, blijft wat onduidelijk. Gedurende de pagina's krijgen we stukje bij beetje een inkijkje in het verleden van Lucas en zijn zus Suzanne. Ook het huwelijk van Lucas en Isabelle wordt onder de loep genomen. Zij is een harde tante die een eigen onderneming runt, en eigenlijk weinig geduld heeft met deze "fase" van Lucas.
Het verhaal kabbelt wat voort, en het taalgebruik is zeer Vlaams (waar ik slecht aan kon wennen). Toch greep het boek me, de tragiek van verscheurde levens en in de steek gelaten kinderen, altijd kiezen voor wat de ander graag wil, de eenzaamheid. Ik ben wel benieuwd naar de andere 2 delen van deze drieluik. | 1pos
|
Met dank aan Hebban en A.W.Bruna Uitgevers heb ik deze Psychologische Thriller mogen lezen. En wat een heerlijke Hebbanbuzz was dit! Ik heb er enorm van genoten.
Korte inhoud.
Er zijn drie dingen die je over me moet weten:
*Ik lig in coma
*Mijn man houdt niet meer van me
*Soms lieg ik
Amber Reynolds ligt in coma. Ze kan zich niet herinneren hoe dat is gebeurd. Maar ze weet dat het geen ongeluk was.... Ze heeft het zogeheten locked-insyndroom: ze hoort alles, maar kan zich niet bewegen en kan niet praten.
Doodsbang en opgesloten in haar eigen lichaam, probeert ze haar herinneringen van de afgelopen week te reconstrueren. Met een echtgenoot die niet meer van haar houdt, een zus met een geheim en een ex die nog steeds door haar geobsedeerd is, weet Amber dat er iemand liegt over wat er met haar gebeurd is. Haar leven is nog steeds in gevaar.
Lukt het haar wakker te worden voor het te laat is?
Nu, eerder, vroeger
Het verhaal is verdeeld in 3 verschillende tijdsperiodes.
Nu
Eerder
Vroeger (dagboekvorm)
Nu
Dit omvat de periode dat Amber in coma ligt en wordt verteld vanuit haar beleving.
Amber wordt wakker zonder dat ze zich kan bewegen, kan praten of haar ogen kan openen. Ze beseft dat ze in coma ligt maar dat ze wel alles kan horen wat er om haar heen gebeurd en wat er gezegd wordt. Het is heel vervelend dat ze zich niet kan herinneren wat er met haar is gebeurd. Terugdenkend vanaf het moment waar haar herinneringen er nog wel zijn, bouwt ze de gebeurtenissen stukje bij beetje weer op. Dit is vanaf een week voor haar comateuze toestand.
Eerder
Dit is de week vooraf gaand aan het ongeval waarbij Amber in coma is geraakt. Vanuit haar herinnering probeert ze te achterhalen wat er is gebeurd. We volgen haar op haar werk bij een radioprogramma, thuis bij haar man en haar zus, die wel heel erg vriendelijk tegen elkaar doen. Ook komt ze haar ex tegen en hij nodigt haar uit voor een onschuldig avondje stappen. Maar is dat wel verstandig?
Vroeger
Dit gedeelte is in dagboekvorm geschreven door een tienjarig meisje. Ze verteld over haar nieuwe vriendin op school en over haar ouders. Regelmatig logeren de vriendinnen bij elkaar en ze worden onafscheidelijk, net zusjes. Ze zijn 2 erwtjes in de dop.
Plot-twist
Alice Feeney laat met dit debuut zien dat ze erg goed een verhaal neer kan zetten waarbij je gedachten alle kanten op schieten. De ene keer denk je te weten hoe het zit, het volgende moment denk je van; hè......maar.......hoe dan........?
Het verhaal bouwt rustig de spanning op en je leert de personages goed kennen. Tenminste dat denk je. Als er vervolgens een enorme twist in het plot komt moet je even terugbladeren naar dat ene punt, waar je toch echt dacht te weten hoe het zat. Om er vervolgens achter te komen dat er helemaal iets, of iemand, anders bedoelt wordt. Je bent op het verkeerde been gezet.
Het verhaal is echt vlot geschreven en de korte hoofdstukken zorgen ervoor dat het als een sneltrein leest. De schitterende spanningsboog met zijn piek op het vierde kwart van het boek maakt het de perfecte psychologische thriller.
De personages zijn bijzonder goed uitgewerkt en missen net die kleine fragmentjes om je gedachten de andere kant op te laten gaan.
En dan die plot-twist!
Die is zo ingrijpend dat je gewoon terug moet lezen hoe het er daadwerkelijk staat. Dat je beseft dat het er goed staat maar dat je gewoon hebt aangenomen dat het anders was.
Een heerlijke thriller die je gewoon gelezen moet hebben.
Er zijn 3 dingen die je moet weten:
*Dit is een Hebbanbuzz
*Dit boek is een geweldige aanrader
*Ik lieg echt niet
Alice Feeney is schrijfster en journaliste. Ze werkte 15 jaar bij de BBC als verslaggeefster, redactrice en producer. Ze woonde in Londen en Sydney, maar heeft zich nu gesetteld op het platteland in Surrey. Soms lieg ik is haar thrillerdebuut. | 1pos
|
Ik mocht dit boek lezen voor de Hebban leesclub en het is mijn eerste boek van Jeroen Thijssen. De korte samenvatting op de achterflap maakte mij nieuwsgierig naar de krakers beweging eind jaren 70 en ik was benieuwd hoe er in die tijd met elkaar gecommuniceerd werd.
De 18-jarige Rogi besluit in een kraakpand te gaan wonen als zijn ouders naar Ierland verhuizen. Ondanks dat hij af en toe bij zijn oma op bezoek gaat – die tevens van een borrel houdt – staat hij er toch alleen voor. Hij probeert zich op zijn studie Nederlands te richten en begint een verhouding met zijn medebewoonster Tanja, één van de weinige vrouwelijke bewoonsters in Hazer. Langzaamaan ontpopt hij zich van klusjesman tot een gewaardeerd lid van het huiskommittee, voornamelijk omdat hij één van de oudste bewoners is. Hij heeft het prima naar zijn zin tot hij meedoet aan een protest in de Vondelstraat en bij de kroning onder het mom ‘Geen kroning, geen woning!’ Maar Rogi houdt helemaal niet van geweld en trekt zich terug.
Daarnaast probeert hij een geheim te onthutselen die zijn familie voor hem stil houdt. Zijn beide grootvaders hebben een grote rol in de oorlog gespeeld, maar niemand vertelt wat en hoe. Om de paar maanden bezoekt hij zijn ouders in Ierland maar geniet meer van de Ierse omgeving dan het weerzien van Hein en Carla. Hij gaat steeds vaker langs bij zijn oma en als gevolg van het veelvuldig sherry gebruik, komt hij uiteindelijk te weten wat er nou precies gebeurt is in de oorlog.
Hazer vertelt een boeiend verhaal over de krakers opstand en het onderlinge contact tussen de bewoners. Drugsverslaafden, hippies, studenten, je maakt met iedereen kennis. Vooral de struggles van de jong adolescenten waren interessant om te lezen. Waar trek je je grens? Ben ik verliefd of is het lust? Zal ik gaan werken of studeren? Studeren is duur maar zo maak je wel meer kans in deze samenleving. Wat wil ik nou precies in dit leven?
Ook vertelt Jeroen Thijssen de Ierse omgeving fenomenaal beeldend. Ik zag precies voor me hoe Rogi liftend over de Ierse onverharde wegen liep met de heuvels op de achtergrond. De veerpontjes, de pubs, het milde zeeklimaat waar het nooit te koud of te warm is en het heerlijk is om tot rust te komen. Ja, dit boek heeft mij blij verrast en spoort me aan om meer van Thijssen te lezen. Vier sterren voor Hazer! | 1pos
|
David is al 10 jaar de partner van Emma, die ook een dochter ingebracht heeft, als hij een vrouw te hulp schiet die wordt mishandeld, maar laat daarbij bijna het leven, was dit wel verstandig?
Als hij bijkomt, vraagt hij zich af of dit ook de ommekeer is in zijn leven, zijn leven dat wordt achtervolgd door een jeugdtrauma, moet hij nog wel doorgaan met zijn huwelijk, waar de rek uit is?
Doordat hij weer geconfronteerd met mensen uit het verleden, komt alles weer dubbelhard aan.
De verhalen verspringen steeds van het een verhaal in het ander en ook varierend in tijd, een heerlijke roman die je in een middag uitleest.
Het boek telt ruim 200 bladzijden, maar als je de lege ruimtes weglaat, kom je tot 130 of zo. | 1pos
|
Angelica is kinderschrijfster en gelukkig getrouwd met Olivier, samen hebben ze twee kinderen, en behoren tot de hogere klassen in London. Olivier werkt voor een bank en de crisis slaat hard toe, daardoor maakt hij lange dagen en komt met een slecht humeur thuis. Hij vergeet te waarderen wat hij heeft en daardoor komen Angelica en Olivier in een negatief spiraal terecht. Tijdens een etentje van een vriendin komt Angelica de charmante Jack tegen, meteen valt zij als een blok voor deze man. Eerst is het maar een onschuldige flirt, ze beginnen wat te mailen met elkaar en voordat ze het weer beland ze in een affaire met hem. Ze zet de roze bril op en niets of niemand kan haar meer van mening doen veranderen, ze wil er voor gaan samen met Jack, maar ze heeft geen flauw benul wat ze op het spel zet en dat Jack iets voor haar verbergt.
De cover spreekt je meteen al aan, mooie kleuren en een idyllisch plaatje. Het boek moet even op gang komen maar zodra je er eenmaal in zit is het ook erg lastig het boek aan de kant te leggen want je wilt weten wat er daarna gebeurt. Angelica haar personage is zeer goed uitgewerkt en je leeft met haar mee. Ook leer je haar vriendinnen goed kennen wat het boek een extraatje geeft. Enige minpunt van het boek vind ik; dat de flaptekst zelf teveel onthult over het verhaal dat had een stuk minder gemogen omdat je eigenlijk meteen al weet hoe het eindigt. Voor de rest op en top romantiek en zwijmelen bij de mooie beschrijvingen waar Santa Montefiore zo bekend om staat.
Ik heb even zitten twijfelen voor de hoeveelheid sterren, maar toch voor de 4 gegaan daar het boek lekker weg leest, het verhaal goed is opgebouwd, en ik er niet veel op aan te merken heb. Weer een topper. | 1pos
|
Een familiedrama in politiek Den Haag.
Nina Satijn, een jonge fotografe, heeft net een einde gemaakt aan een lange relatie.
Haar vader Boudewijn is minister van Justitie en Veiligheid en is nu volop in de race om premier te worden, hij gaat helemaal op in zijn carrière.
De moeder van Nina is op jonge leeftijd overleden en Nina is voornamelijk door haar oma Emma opgevoed en zij heeft een goede band met haar.
Haar vader hertrouwde vrij snel met Marsala en samen hebben ze dochter Merlot.
Op een dag vindt Nina haar oma vermoord, zij gaat alles op alles zetten om de dader van deze moord te vinden.
Het boek is vlot geschreven en leest daardoor heel makkelijk, dit komt oa. door de korte hoofdstukken.
Hierdoor lopen de verhaallijnen soepel in elkaar over.
De personen zijn goed beschreven waardoor je met ze gaat meeleven.
In de loop van het verhaal kom je steeds meer te weten over de familie en kom je achter een geheim.
Je word nieuwsgierig naar het hoe en waarom van de dader.
De titel vind ik perfect, het speelt zich in een familie af.
De cover vind ik prachtig, maar niet voor een thriller.
Dit is mijn eerste kennismaking met Joyce Spijker en het smaakt naar meer.
Zij heeft een spannend boek geschreven dat ik niet kon wegleggen.
Kortom een aanrader. | 1pos
|
In het eerste deel Secret Scouts en de verloren Leonardo heeft Sophie de telefoon van Lisa achtergelaten bij Leonardo zodat hij nu ook de mogelijkheid heeft om te gaan tijdreizen. Leonardo heeft de telefoon uit voorzorg verborgen op een eng eiland. De Secret Scouts zullen dus op onderzoek uit moeten gaan om de telefoon terug te vinden. Op het eiland aangekomen vinden ze niet de telefoon, maar een zwart plastic ding. Het beloofd weer een spannend avontuur te worden, want ze zijn nu wel heel nieuwsgierig geworden wat dat zwarte ding is en wat hier op staat. Als ze erachter zijn wie er op de Floppy Disk staat is het niemand minder dan Leonardo en een vreemde man die ze uitnodigt naar hen toe te komen. Dan blijkt dat ze niet de enige zijn die kunnen tijdreizen en dat het ook nog best gevaarlijk kan zijn, want voor ze het weten heeft er iemand een fout gemaakt en is de geschiedenis herschreven. President Obama is niet langer president en is verdwenen. Om de geschiedenis weer terug te draaien gaan de Secret Scouts op zoek naar de vermiste president en beleven ze samen met Ome Hans weer spannende avonturen en komen ze zelfs in levensbedreigende situaties. Ze ontmoeten o.a. Piet Mondriaan, Martin Luther King.
Ook dit tweede deel is weer een ontzettend spannend (kinder)boek vol avontuur, spanning en leerzame feiten uit de geschiedenis en soms grappige momenten.
Het leest vlot en is één adem uit te lezen.
Ook weer een echte aanrader! | 1pos
|
De doodsvogel is deel 2 in de Munch-Krügerreeks en het vervolg op Ik reis alleen. Het is aan te bevelen de boeken in de juiste volgorde te lezen, al lijkt deel 2 ook zonder kennis van het voorafgaande goed te volgen.
Ik reis alleen was sterker dan De doodsvogel, zo was mijn aanvankelijke gedachte. Dat zou kunnen liggen aan het feit dat het verrassingseffect niet meer meespeelt in een deel 2. Immers, de schrijfstijl is bekend, de verteltrant, de personages. Niets nieuws onder de zon, behalve een nieuw verhaal.
Het team van Holger Munch onderzoekt de moord op een meisje, dat kennelijk ritueel vermoord is. Mia Krügers hulp is nodig. In feite heeft Mia zelf hulp nodig. Zij worstelt namelijk (weer) met de vraag of ze al dan niet zelfmoord zal plegen. Tegelijkertijd raakt Munchs dochter Miriam in de problemen. (Munch en Mia, zo gaat het in het boek; niet Holger en Mia of Munch en Krüger.)
Samuel Bjørk heeft wederom een goed verhaal geschreven met aansprekende personages. Heerlijk om te lezen, een pageturner. Deel 1 was aan de complexe kant en had wat losse eindjes, De doodsvogel is strakker van opzet en netter afgerond. Mia's privéleven is op het randje van de geloofwaardigheid en mag iets minder zwaar aangezet. De lotgevallen van Miriam zijn gruwelijk, maar komen (bij mij) niet helemaal overtuigend over. Zijnde de dochter van Munch, kun je haast verwachten ... Even goed levert het spanning op.
Waar Ik reis alleen bij mij niet bleef hangen, is dat met De doodsvogel wel het geval. Mijn aanvankelijke gedachte heb ik daarom laten varen, dít boek is beter. Knap van Bjørk om de lat te halen die hij voor zichzelf zeer hoog had gelegd.
In deel 3 graag een dosis originaliteit erbij - want op enkele elementen na is De doodsvogel tamelijk standaard voor een thriller - en dan op naar de vijf sterren?
[spanning 4, plot 4, leesplezier 5, schrijfstijl 5, originaliteit 3, psychologie 4] | 1pos
|
Andrew Pyper kende ik al van Verdwenen meisjes, dat mij destijds tegenviel door een nogal langdradige en onsamenhangende plot, misschien veroorzaakt door de cocainedampen van de advocaat die er de hoofdrol in speelde. Vuurstorm heeft dezelfde literaire pretenties, maar is veel beter. Erg spannend, al slaat de flaptekst helemaal nergens op: "ergens in het bos loopt een moordenaar... terwijl de ene na de andere jager eraan gaat..." dat is echt onzin. Maar goed, een menselijk verhaal in een desolate omgeving met personages die je bijblijven door hun troosteloze, bodemloze drinken, het heilige vuur, de overweldigende natuur. | 1pos
|
“Geheimen slokken je volledig op en er zijn er simpelweg te veel van op de wereld.”
~p 18~
Als Gwendy op zomaar een dag in de zomer van 1974 de suicide stairs in haar dorpje beklimt wacht er een vreemde man in een pak met een zwart hoedje bovenaan de trap op haar. Hij vraagt haar om de verantwoordelijkheid op zich te nemen om op de knoppenkist te passen. Op het eerste gezicht lijkt het een dankbare taak, maar naarmate de tijd verstrijkt drukt de verantwoordelijkheid steeds zwaarder op haar.
Gwendys knoppenkist mocht ik lezen voor een Hebbanbuzz, omdat ik een groot fan ben van Stephen King vind ik dat natuurlijk supergaaf. Ik had al vrij hoge verwachtingen na het lezen van de sneakpreview en hoopte heel erg dat die ook uit zouden komen. Dus begon ik snel met lezen, het is een novelle dus ik had hem vlot uit. Het is een kort verhaal met een goede dosis spanning wat verteld word vanuit Gwendys perspectief. Ik vond het een typisch King verhaal, de markante stijl van King voerde duidelijk de boventoon voor mij. Door subtiele twists is het verhaal geen moment saai. King en Chizmar zijn er in geslaagd om het boekje een mysterieuze sfeer te geven. Het gevoel van trots wat Gwendy in de eerste instantie heeft als ze de kist krijgt vormt zich om naar een soort ongemakkelijk en dreigend gevoel wat eigenlijk constant aanwezig is.
Ik vond het een heel sterk kort verhaal, wat nog lekker een poosje in je hoofd blijft sudderen. De tekeningen waren een leuke toevoeging aan het boekje, totaal niet nodig om het verhaal nog wat extra kracht bij te geven maar wel leuk. De cover past ook mooi bij het boek en is een echte eyecatcher. Met dit verhaal hebben King en Chizmar een leuk spannend boek neergezet wat heerlijk is om te lezen op en regenachtige avond. Ik heb het boek 5 sterren gegeven. | 1pos
|
Het boek Surf mocht ik lezen en buzzen :)
het verhaal pakt je meteen op, ook al blijf je je afvragen waar het eigenlijk heen gaat. Wordt het nog spannend of lijkt het zo? Het boek leest heel prettig weg, maar kabbelt eigenlijk vooral een beetje voort. Een echt sterke verhaallijn heeft het, vond ik, niet. Evengoed wel een positief boek, maar geen absolute aanrader wat mij betreft. | 1pos
|
Subsets and Splits
No saved queries yet
Save your SQL queries to embed, download, and access them later. Queries will appear here once saved.