text
stringlengths 4
22.7k
| label
class label 2
classes |
|---|---|
Wat een geweldig boek! Vooral het eind, het verhaal in het verhaal... In 1 ruk uitgelezen! Deze korte omschrijving hierboven klopt alleen helemaal niet... maar daar komen de toekomstige lezers vanzelf wel achter. Wel een beetje jammer dat nu gelijk verklapt wordt dat zijn vrouw wordt vermoord. | 1pos
|
Het is 1940, Nicole is vijftien jaar wanneer de nazi’s Brussel bezetten. Als haar vader opgepakt wordt, besluit ze dat ze terug zal vechten. Samen met haar vriend Anton sluit ze zich aan bij het verzet, en laat ze zien dat iedereen in staat is om terug te vechten. Onder de codenamen Coco en De Dichter doen ze er alles aan om het de nazi’s zo moeilijk mogelijk te maken. De vraag is niet óf ze opgepakt worden, maar wanneer.
Schrijfster Carmen Reid is vooral bekend om haar chicklits, maar met Codenaam Coco heeft ze haar eerste historische verhaal gepubliceerd. Reid is altijd al geïnteresseerd geweest in de Tweede Wereldoorlog. Haar grootouders stonden in de oorlog tegenover elkaar: haar familie van vaderskant komt uit Groot-Brittannië, maar haar moeder groeide op in Duitsland. Ze leerde over tieners die voor het verzet vochten en besloot hier een verhaal over te schrijven.
De belangrijkste eigenschap van historische fictie is dat het geloofwaardig is. De schrijver is zelden zelf bij de gebeurtenissen aanwezig geweest, maar moet wel een realistische wereld zien te creëren. Door details van echte gebeurtenissen in de plot te verwerken, is de auteur hier goed in geslaagd. Zo smokkelt Nicole explosieven langs een controlepost door deze te verbergen in een kinderwagen, onder een baby. Door dit soort details in het boek te gebruiken komt het tot leven. Ook is ze niet bang om de verschrikkingen van de oorlog te laten zien. Zoals ook in het echt veel mensen omkwamen, overleven ook niet alle personages de oorlog. Er is verdriet en machteloosheid, maar daarnaast gaat het dagelijkse leven ook gewoon verder.
Dat het leven van alledag ook in de oorlog doorgaat, blijkt uit het leven van Nicole. Ze is een doodgewone tiener, die elke dag naar school gaat, roddelt met vriendinnen en vooral met zichzelf bezig is. Dan komt de oorlog, en besluit ze er alles aan te doen om de nazi’s het land uit te krijgen. De aantrekkingskracht van Nicole is dat ze herkenbaar is, je leeft met haar mee en iedereen zou Nicole kunnen zijn. Ze laat zien dat iedereen een verschil in de wereld kan maken.
Nicole wordt omringt door andere sterke personages. Anton is de jeugdvriend en medeverzetsstrijder van Nicole. In het midden van de oorlog worden ze verliefd op elkaar en krijgen ze een relatie. Deze relatie speelt een belangrijke rol in de plot, maar de focus blijft op Nicole, waardoor het niet afleidt. Dan zijn er nog de andere verzetsstrijders, die allemaal hun eigen redenen hebben om bij het verzet te gaan. De een om zijn familie te wreken, de ander om zijn kinderen in een vrij België op te kunnen zien groeien. De personages zijn allen op hun eigen manier sterk, maar maken ook fouten, waardoor zij, en het verhaal, echt tot leven komen. | 1pos
|
Door "Bleak House" werd ik ´bekeerd´ tot Dickens. Ik schrok altijd terug voor zijn sentimentaliteit en zijn pamfletterige aanklachten tegen sociale misstanden. En dat zit allemaal ook in dit boek, maar wel in een briljante stijl. Niemand kan zo surrealistisch, grotesk EN treffend schrijven over een door smog en smerigheid overdekt Londen, niemand kan zo beeldend een regenovergoten dag beschrijven op een zompige en troosteloze heide. Niemand kan personages neerzetten die ZO enorm grotesk en karikaturaal zijn en TEGELIJK zo geloofwaardig en ontroerend. Zijn beschrijving van een naamloze outcast is briljant, zijn beschrijving van hypocrisie en dubbele moraal adembenemend, en de manier waarop hij personages neerzet die naast slechte OOK onverwachte goede kanten hebben is heel aanstekelijk. Dickens steekt Kafka naar de kroon als hij de ondoorgrondelijke en vele slachtoffers makende kronkelwegen beschrijft van het recht en het menselijk lot. Zijn tragische passages zijn enorm meeslepend, en tegelijk is hij ook enorm geestig. De intrige tenslotte is complex, maar zit geheid in elkaar. Ik heb nog nooit eerder zo´n dik boek zo ademloos snel uitgelezen. Dus ja, een aanrader! | 1pos
|
De auteur neemt de lezer mee naar de tijd voorafgaande aan WO II in Duitsland waar Wallis Warfield Simpson aangesproken wordt door Adolf Hitler met 'Ihre Königliche Hoheit'.
'Zo zou ze thuis nooit zijn aangesproken. Misschien ooit.'
Uit dat eerste hoofdstuk spreekt een heleboel ongenoegen van de hertogin van Windsor over hun, maar vooral over háár plaats in de wereld van koningen, koninginnen en bewindsvoerders.
De wisselende verhaallijnen die zich afspelen vanaf 1937 tot het heden, startend in april 2014 waar de lezer kennis maakt met Lang (kort voor Langford) Reilly en zijn werk als advocaat.
Je leert de hoofdpersonen Lang en zijn vrouw Gurt goed kennen tijdens het lezen; al snel zijn het personen van vlees en bloed.
Heerlijk om getrakteerd te worden op zoveel informatie over historische gebeurtenissen op verschillende plaatsen in de wereld, sommigen nog niet zo lang geleden. Argentinië, Groot-Brittannië, VS en Duitsland komen afwisselend voorbij gevlogen, helemaal passend binnen het verhaal. Zo leerde ik in dit boek over het bestaan van 'het priestergat' waar katholieke priesters ooit verborgen werden gehouden tijdens de jacobijnse tijd en de periode van Elizabeth in Engeland zodat ze niet vermoord zouden worden.
Wat me ook opviel was dat de auteur graag allerlei lekkernijen en bereidingen van gerechten met zijn lezers deelt, zoals op de Duitse manier forel roken: 'Eerst marineren in zout en dan roken boven een handvol notenhoutsnippers… De vis zou op donker brood worden geserveerd, met een saus van dille en mierikswortel en komkommersalade.'
Soms lees je iets waardoor je aan Roald Dahl moet denken, later noemt de auteur Daniel Silva, een collega-auteur.
Zelfs in het nawoord staat nog meer informatie ter aanvulling van het verhaal, ik voelde me hierdoor verwend.
Dit is een boek dat je blijft verrassen en tot de laatste bladzijde blijft het spannend. Het Nassau-geheim is het achtste boek in de Lang Reilly-serie, maar kan zonder problemen losstaand van de serie gelezen worden.
Van deze auteur wil ik zeker meer gaan lezen. | 1pos
|
Voor wie op zoek is naar een magisch verhaal met de nodige diepgang en een bijzonder/fijnzinnig taalgebruik is het boek “Het laatste jaar van Marvellous Ways” een echte aanrader. Door de beeldende manier waarop het dorp St.OpHere in het prachtige Cornwall, "Land of Saints" (in Engeland), wordt beschreven, zie je de gebeurtenissen zó voor je en komt het verhaal echt tot leven.
We maken kennis met een bijzondere oudere vrouw, die in een woonwagen woont aan de oever van een rivier en met Drake, een jonge man, die gebroken en beladen met schuldgevoelens uit de tweede wereldoorlog terugkeert. Beiden staan op een keerpunt in hun leven.
“Wat is jouw sleurverhaal, welke steen sleur jij achter je aan?” vraagt Marvellous aan Drake. “Ik heb geen steen. En ook geen verhaal“. “Iedereen heeft een verhaal”, zegt Marvellous.
Een aantal authentieke figuren zoals William Ways, een vuurtorenwachtster, Paper Jack, Missy, Peace en zelfs een zeemeermin spelen ieder hun eigen rol. Soms een tragische, soms een magische, maar altijd hartverwarmend!
Sarah Winman heeft een geheel eigen taalgebruik. Haar zinnen en alinea’s zijn vaak pure poëzie. Daardoor is dit geen boek dat je in een ruk uitleest, maar dat je zin voor zin proeft, als een goede, soms koppige wijn… Dit is een boek dat je nog wel even bezig houdt, zelfs nadat je het al een poosje uit hebt. | 1pos
|
Een boek met een intrigerende cover en een intrigerende achterflap, dat zijn al twee eigenschappen waardoor je dit boek eigenlijk moet lezen. Je moet natuurlijk niets… Maar ik doe het wel want mijn nieuwsgierigheid was al gewekt toen er meer en meer over naar buiten kwam.
Wanneer je als overlevende uit een Crash vandaan komt, heb je begrijpelijk te maken met shock, nachtmerries en andere angst aanvallen. Maar wanneer er iets naar buiten komt wat je eigenlijk liever verborgen wilt houden, komt daar nog een flink portie stress bij kijken, dit overkomt Anna.
“Ik knijp mijn ogen tot speeltjes, hier klopt iets niet. Wat ze zegt klopt niet’
Crash is het vierde boek van Ellen Lina, maar voor mij een onbekende schrijfster, mede daardoor maakt het me nog nieuwsgieriger. Wanneer je Crash oppakt en begint te lezen kom je in een rollercoaster van leesplezier te zitten, gelijk ben je gepakt door de wel heel fijne schrijfstijl van Ellen Lina. Crash bevat alles, romantiek, spanning, en onaangename gevoelens bij sommige karakters. Lina weet dit allemaal in één pakket te gieten waarvan je als lezer alleen maar kan genieten. Crash is een uniek verhaal wat je boeit vanaf het begin en door de schrijfstijl en de juist opgebouwde spanning weet Ellen Lina je als lezer vast te houden tot je het boek dichtslaat.
Geleidelijk naar de plot toe raak je meer en meer onder indruk van de personages, deze zijn op zo`n manier beschreven dat ze je niet loslaten, ze gaan onder je huid zitten, je bent verstrengeld in hun gevoelens. Voor alle karakters in Crash iets te zeggen, de één is egoïstisch, de andere zint op wraak maar samen maken ze crash tot een Mustread. Dit boek bevat alles wat een Mustread nodig heeft.
Het heeft mij enorm geraakt want ook al is het een uitgesproken Thriller met de juiste ingrediënten, het bevat ook een portie Romantiek een Romeo en Julia verhaal. Het boek zat onder mijn huid, de tranen liepen over mijn wangen toen de plot naderde. Crash is een boek wat voor mij hoog op de lijst zal blijven staan.
Ellen Lina heeft er een Fan bij…
• Plot 5
• Spanning 5
• Originaliteit 5
• Leesplezier 5
• Schrijfstijl 5
• Psychologie 5
Dit moet beloond worden met de maximaal aantal sterren
Ja, dit is een Mustread .. welke je eigenlijk gelezen moet hebben
Lieve Leesgroet Moon | 1pos
|
Andrej en Josip, twee op het oog gewone mannen, de een postbode, de ander bedient de kabeltrein waarmee toeristen het heldenmonument kunnen bezoeken. Beide woonachtig in een klein dorpje in voormalig Joegoslavië. Om iets bij te verdienen stoomt Andrej regelmatig de post open en haalt geld uit de brieven, maar hij heeft behoefte aan een iets hogere bijverdienste en hij doet dat door Josip te chanteren. Josip heeft een zeer ongelukkig huwelijk en zoekt zijn geluk bij een minnares uit de grote stad. Andrej weet dit en heeft compromitterende foto’s gemaakt. Josip op zijn beurt is op zoek naar een manier om te kunnen voldoen aan de eisen van zijn chanteur. Als op een goede dag Andrej een ongeluk krijgt voor de ogen van Josip en zijn vrienden komt Josip, nadat hij het leven van Andrej redt, er bij toeval achter dat Andrej post openmaakt en geld ontvreemd. Hierop besluit Josip om Andrej te chanteren. En zo is de cirkel rond. In tussentijd ontwikkelen ze een boeiende vriendschap.
Het boek is komisch maar tegelijkertijd ook tragisch omdat de spanning in het dorp toeneemt naarmate de Balkanoorlog dichterbij komt. Het heeft dan ook een serieuze ondertoon terwijl het verhaal luchtig en vlot verteld wordt. Martin Michael Driessen weet het verhaal zo neer te zetten dat je een heel goed beeld krijgt van de personen, de sfeer, de onderlinge verhoudingen en zelfs van het dorp zelf. | 1pos
|
Dat 'IJstweeling' is geroemd in De Wereld Draait Door zou een extra aanbeveling kunnen zijn om dit boek te lezen, maar ook zonder dat heeft het alles in zich om een hit te worden: het gaat over kinderen, het is spannend, de karakters zijn heel goed neergezet, het spreekt tot de verbeelding van zowel thrillerlezers als liefhebbers van spannende (psychologische) romans. Een ijzingwekkende verbeelding weliswaar, want is na de finale alles wat het lijkt te zijn? Wees tot het einde toe attent en alert op de details ...!!!
Mysterieus is een term die past bij het verhaal van de eeneiïge tweeling Lydia en Kirstie en ook bij de locatie van 'IJstweeling': een piepklein eiland, nabij het grote schiereiland Skye, West-Schotland. Lydia overlijdt, Kirstie blijft over, althans ... totdat ze zelf aangeeft dat ze niet Kirstie maar Lydia is en in haar gedrag steeds meer op Lydia gaat lijken. Vooral voor de moeder, Sarah, levert dit grote spanningen op: hoe hiermee om te gaan en wat is de waarheid? Je (her)kent je eigen kinderen toch, of niet? Het proces dat Sarah doormaakt wordt uit de kunst beschreven. De rol van vader Angus is kleiner, maar niet minder belangrijk.
Regelmatig neemt de auteur de lezer mee naar het verleden, naar de fatale dag waarop een van de zusjes verongelukte. Wat is er precies gebeurd en heeft iemand schuld aan het gebeurde? Geleidelijk aan worden de gebeurtenissen van die bewuste dag ontrafeld. Tegelijkertijd schetst S.K. Tremayne het beeld van het heden, dat nauwelijks leefbaar is, met de last van verdriet, gemis, geheimen, onrust en verwarring.
Buitengewoon boeiend verhaal, knap in elkaar gezet, zeer prettige schrijfstijl. Eenmaal aan het lezen moét je doorgaan tot het boek uit is. 'IJstweeling' blijft hangen. Lang. | 1pos
|
Nadat ik de film had gezien besloot ik toch maar de boeken aan te schaffen. Ervoor gekozen om dit boek met een 'buddy' te lezen tijdens een 'buddyread' dachten we beide dat het wel een tijdje zou duren, maar man - wat waren wij er snel doorheen! Dit boek leest lekker weg, en ook niet erg moeilijk. Zeker weten dat ik de vervolgen ook zal gaan lezen! | 1pos
|
Heerlijk boek! Leest gemakkelijk weg en voert je gelijk mee in het avontuur, met krachtige vrouwen, de maan en bijzondere magie. Prachtig hoe heden en verleden naast elkaar lopen om uiteindelijk samen te komen en er langzaam steeds meer op haar plaats valt.
Erg mooie schrijfstijl, die me al vanaf de eerste zin betoverde en me meenam in het gevoel en de emoties van de personages,... ze raakte me.
Ik ga zeker meer van haar lezen | 1pos
|
Hij daagt uit, is ongrijpbaar, watervlug en plaatst daarmee het aangewezen onderzoeksteam voor raadsels. Het is al vrij snel duidelijk dat er sprake is van een provocerende boodschap bij het uitvoeren van de moorden. Want het blijft niet bij één. Hij is bruut, vastberaden en vooral meedogenloos. Maar wat wil hij zeggen met deze wanstaltige manier van presenteren van zijn slachtoffers?
“Galgenveld” bevat vier verhaallijnen. Als eerste Kyra, een 19 jarige studente waarvan een aantal jaren geleden haar zus spoorloos is verdwenen. Zij is vastberaden haar zus en/of de dader van haar verdwijning te vinden. Ze heeft vanuit haar verdriet en de onbeantwoorde vragen inmiddels een eigen methode ontwikkeld om te onderzoeken naar wat er is gebeurd. Dan is daar Maud Mertens, een doortastende ervaren rechercheur die vanaf het eerste moment betrokken is bij het onderzoek wanneer het eerste slachtoffer wordt gevonden. Zij krijgt al snel in de gaten dat er meer speelt dan wat lijkt en ook Kyra heeft snel haar aandacht. Ze is geïntrigeerd door deze jonge vrouw en haar beweegredenen om zich vast te bijten in deze zaak. Totaal onverwacht en onbekend is daar ineens een derde persoon. Zonder een spoiler weg te geven kan ik hierover verder niets vertellen. Wie dit is, wat zijn/haar aandeel in het verhaal is blijft in dit boek nog onbekend, al heb ik natuurlijk mijn vermoedens. En als laatste de dader. Hij heeft zo zijn redenen om te doen wat hij doet, althans daarvan is hij heilig overtuigd, hij meent het gelijk aan zijn zijde te hebben. Waarom doet hij dit? En waarom kiest hij voor deze specifieke slachtoffers? Wat hebben zij met elkaar gemeen?
Spannend en intrigerend. Vooral als je weet wat de betekenis is van de titel “Galgenveld” schept dat nogal wat mysterie en nieuwsgierigheid. Ik had er nog niet eerder van gehoord. Meteen vanaf het begin leest het boek vlot en is het verhaal boeiend. Al heel snel zijn de verhaallijnen en personages sterk in het verhaal neergezet. Vooral dat van Maud en Kyra. Ervaring en emotionele impulsiviteit combineren mooi bij deze twee. Dat van de dader komt heel subtiel iets later maar is op de achtergrond vanaf het begin duidelijk aanwezig. Zijn methode en waanzinnig profileren van zijn slachtoffers sluimert continue door. Ik vond de onderzoeksmethode erg aannemelijk, vooral ook omdat niet meteen alles van een leien dakje gaat en er sprake is van menselijke (denk)foutjes. Het is dan niet zo moeilijk om mee te leven en sympathie te krijgen voor de hoofdpersonen. Dat de dader een spel speelt is al snel duidelijk en dat houdt de gemoederen behoorlijk bezig, ook die van mij als lezer.
Zonder té bloederig te zijn of door te overdrijven in het omschrijven van de moorden zijn ze behoorlijk gedetailleerd en heftig. Niet eerder heb ik gelezen over een moord die op deze manier wordt tentoongesteld. Behoorlijk bizar maar interessant om te lezen. Moeilijk was het om het boek weg te leggen. Het nadeel daarvan is dat het boek snel uit was en dat het nu dus wachten is op het volgende deel. Want er zijn behoorlijk nog wat onduidelijkheden, vragen en aannames die wachten op uitleg en/of een antwoord. Isa Maron heeft met “Galgenveld” een verrassend, goed opgebouwd boek geschreven. Ik ben benieuwd of het vervolg van hetzelfde niveau zal zijn en deze sterke binnenkomer kan evenaren. We zullen het snel genoeg weten want deel 2 in deze vierdelige serie van De Noordzeemoorden wordt 6 december 2014 uitgebracht met de titel ‘IJskoud’. | 1pos
|
Meteen toen ik zag dat dit boek uit was, wilde ik deze graag lezen. De flaptekst en cover prikkelde mijn nieuwsgierigheid. Marlen Beek-Visser heeft een fijne, vlotte schrijfstijl waardoor je door het boek heen vliegt. Naast dat je volledig de tijd vergeet wanneer je haar boek leest, vergeet je soms ook bijna door te ademen (wat toch echt een must is, wil je het boek uitlezen! ). Het woordje thriller staat niet voor niets op de cover. Wat je soms bij schrijvers ziet, is dat er gaten ontstaan in de spanning van het verhaal. Dat er even hoofdstukjes komen waarin vrij weinig gebeurd. Beek-Visser heeft hier geen last van en weet je altijd wel te boeien met een bepaalde spanning in het verhaal. Dit komt mede door de korte hoofdstukken, die bijna altijd eindigen met een cliffhanger. dit zorgt er meteen ook voor dat je je voor neemt ‘even’ te gaan lezen, waarna je vervolgens twee uur zoet bent!
De personages zijn zo realistisch opgeschreven, dat ik hen helemaal voor mij zie. Terwijl alle personages constant met elkaar in de clinch liggen, durf je toch geen kant te kiezen voor één van hen. Jij als lezer weet dat er achter elk personage meer zit dan alleen het verhaal dat bij de andere personages bekent is. Marlen Beek-Visser wist een storm aan emoties los te maken binnen in mij!
Het einde vond ik schokkend en had ik totaal niet aan zien komen! Erg goed einde! De ontwikkelingen gaan in de laatste hoofdstukjes opeens erg snel, waardoor je alle informatie opeens op je bord geschoven kreeg. Dit is goed gedaan omdat je in één keer een salvo aan schokken binnenkrijgt, waardoor je na het lezen een volle indruk overhoud. Ik moest even wachten tot ik mijn volgende boek oppakte… Echter had ik het boek graag wel iets dikker gezien ;).
Al met al geef ik Meesterdeal vijf sterren! | 1pos
|
Een prachtige familieroman, die wel enig aandacht tijdens het lezen vereist.
Het verhaal vertelt de geschiedenis van Oem Mamdoeh en haar 3 kinderen; Mamdoeh, Nazmiyeh en Mariam. Ze wonen in een dorpje in Palestina, totdat dit wordt aangevallen door Israël en ze vluchten naar de Gazastrook. Oem Mamdoeh is bezeten van een djin, Soeleimaan genaamd, en daarom is Nazmiyeh degene die het gezin bij elkaar probeert te houden.
Mamdoeh emigreert naar Egypte om geld te verdienen en later vertrekt hij met zijn vrouw naar de VS, Nazmiyeh trouwt en krijgt 13 kinderen en Mariam is een heel bijzonder meisje, met bijzondere gaven. Zij leert zichzelf schrijven en lezen, doordat ze communiceert met een onzichtbaar vriendje, Chaled genaamd.
“O, vind me-Ik zal in het blauw zijn-Tussen hemel en zee-Daar waar het altijd nu is-En wij het eeuwige zijn-Stromend als een rivier”
Het grootste gedeelte van het boek gaat over Nazmiyeh en hoe haar leven zich ontwikkelt. Van haar oudste zoon Mazen tot haar jongste dochter Alwan. Maar een uitstapje van enkele hoofdstukken naar Nazmiyeh’s broer Mamdoeh, die in de VS is gaan wonen en daar een zoon en kleindochter Noer krijgt, is erg belangrijk voor het verhaal, want Noer komt in haar volwassen leven ook naar de Gaza en ontmoet daar haar Palestijnse familie. Ze komt daar om de kleinzoon van Nazmiyeh te helpen, die lijdt aan het locked-in-syndroom. Zijn naam is Chaled.
De familiebanden zijn soms erg ingewikkeld, ook vanwege het feit dat een moeder Oem genoemd wordt, met daarna de naam van haar eerste kind (Nazmiyeh heet Oem Mazen). Het helpt wel dat voor in het boek een stamboom is opgenomen, zodat je de familiebanden nog regelmatig op kunt zoeken.
Het feit dat Mariam al met Chaled praat, terwijl hij nog niet is geboren, en dat Oem Mamdoeh bezeten is van een djin, moet je voor lief nemen. Ik vond het niet storend, het maakte het verhaal juist extra mooi en krachtig. Elk hoofdstuk begint met een kleine inleiding van Chaled, die de verteller is van het verhaal. Maar in het begin is dat erg onduidelijk. Na een stuk of 10 hoofdstukken begon ik te begrijpen hoe het in elkaar stak, en heb ik de eerste hoofdstukken nog een keer over gelezen om het helemaal te snappen.
Kortom, een prachtige familiegeschiedenis, die ook veel leert over de situatie en geschiedenis in Israël en de Gaza. | 1pos
|
Er zijn over dit boek al zoveel recensies geschreven dat ik eigenlijk alleen maar wil volstaan met; gewoon lezen dit prachtboek.
Maar toch een kleine aanvulling. Het boek snijdt diverse heel herkenbare thema's aan. Relaties, eenzaamheid, liefde voor de natuur. Het is op een bijzondere manier geschreven. Heel makkelijk te lezen, maar er zit zoveel in om over na te denken. Het leven van twee jongens beschreven door de diverse fasen van hun leven. Een vriendschap die blijft bestaan ondanks het feit dat ze elkaar soms jaren niet zien en ieder hun eigen weg kiezen/gaan.
Dat maakt het extra knap. Het is ook geen dik boek, maar het is goed. Paolo heeft vertelt wat vertelt moest worden. Ik werd er stil van toen ik de laatste woorden las. | 1pos
|
Normaal ben ik geen verhalen-lezer. Maar als ik ze dan toch lees,
dan zijn het vaak erg goede en rare korte verhalen zoals
Keret met de Verrassing of nu dit Japanse juweeltje. Ik kies blijkbaar erg goed.
Ik dàcht dat dit mooie beschrijvende Japanse novellen waren en
het is inderdaad heel visueel en intens geschreven, maar...
wel met een macaber donker randje.
Het zijn drie verhalen die mooi beschrijvend beginnen en
zonder dat je er erg in hebt, zit er aan de lieve omgeving plots
een duister en zwart randje. | 1pos
|
Sebastian Fitzek is een sympathiek persoon die ik in 2015 op een Meet & Greet mocht ontmoeten. Als je in zijn vriendelijk en open gezicht kijkt, geloof je niet dat hij in staat is om zoveel menselijk leed te bedenken en in zijn verhalen te stoppen. En steeds sta je weer verbaasd dat hij een van de weinige auteurs is die zijn lezers met schijnbaar gemak naar het puntje van hun stoel kan laten verschuiven. ‘Het Joshua profiel’ is daar niet anders in dan al zijn voorgaande boeken.
Max Rhode, voormalig rechtbankverslaggever en nu beginnend auteur, krijgt een merkwaardig telefoontje van een stervende man in het ziekenhuis. Als hij hem bezoekt prevelt hij nog iets in zijn oor en blaast dan zijn laatste adem uit. Max begrijpt weinig van de woorden en vindt het merkwaardig dat een zogenaamde Joshua hem heeft uitverkozen.
Wanneer hij weer terug bij zijn auto is, ziet hij zijn pleegdochter niet meer. Afgesproken was dat de 10-jarige Jola in de auto zou wachten maar ze lijkt spoorloos verdwenen te zijn.
Zijn vrouw Kim is in alle staten als hij haar het nieuws verteld.
Na een telefoontje lijkt de grond onder de voeten van Max weg te zakken en komt hij in een eindeloos lijkende rollercoaster terecht.
Met ‘Het Joshua profiel’ zet Fitzek zijn reputatie op eenvoudige wijze voort. Hij bedient zijn snelgroeiende schare fans met het grootste gemak op een verhaal dat overloopt van de spanning en plotwendingen. Met een grote overload van psychologische spanning waarbij het steeds maar afwachten is wat op een volgende straathoek weer staat te gebeuren. Uiteenlopende personages betreden het podium waarbij voor de meeste niets menselijk vreemd is maar voor een enkeling ook niets on-menselijks vreemd blijkt te zijn.
Geloofwaardigheid heeft in dit soort thrillers soms maar een heel smalle basis waar een auteur goed op moet letten om die niet te laten wankelen. Fitzek heeft met die geloofwaardigheid van gebeurtenissen niet zoveel moeite maar heeft dat wel met de taal die hij voor de 10-jarige Jola heeft ontwikkeld. In sommige passages bezigt het meisje een zeer volwassen spreek- en denktaal die je normaal gesproken niet zo snel uit de mond van kinderen van die leeftijd hoort. Hetzelfde geldt ook voor de belevingswereld van kinderen die ook zo anders is dan van volwassenen. Voor dat gedeelte wat meer zorgvuldigheid had het maximale aantal sterren opgeleverd. Verder is ‘Het Joshua profiel’ weer precies wat je van Fitzek mag verwachten, verrassend, spannend met de gebruikelijke en onverwachte twist op het eind.
Eindoordeel: 4 sterren
Spanning: 4 sterren
Plot: 5 sterren
Leesplezier: 4 sterren
Schrijfstijl: 4 sterren
Originaliteit: 5 sterren
Psychologie: 5 sterren | 1pos
|
Een jonge wetenschapper gaat mee op poolexpeditie om onderzoek te doen naar dinoflagelaten- eencellige algen-
Deze eencelligen gaan tijdens ongunstige omstandigheden vercysten, en gaan in een soort winterslaap, om op een later, gunstiger tijdstip weer tot leven te komen, daarbij hun oorspronkelijke vorm weer aannemend.
Deze eencelligen staan symbool voor het verdriet en de rouw die Bas ondergaat in de surreële ijswereld van de pool. Voor haar is haar gestorven liefde nog altijd fysiek aanwezig, al verdwijnen de herinneringen aan hem langzaam uit haar geheugen. Het tweede sterven van haar geliefde is begonnen.
Zij worstelt met de vraag wat hij voor haar betekende, of hij wel van haar hield.
Reizend door het surreëel landschap van de ijszee, waar de midzomernacht zes maanden lang voor permanent licht zorgt, en waar al het andere in koude, mist en nevelen is gehuld, vindt zij uiteindelijk een antwoord op haar vragen.
Een prachtig debuut over basale levensvragen, waarin de lezer tevens een blik in de fascinerende wereld van de wetenschap gegund is.
Dit boek was mijn persoonlijk keuzeboek voor de leeslijst van de Hebban Debuutprijs 2018. | 1pos
|
Prooi van Deon Meyer brengt oude bekenden samen. De politie afdeling van de Valken, Bennie Griessel met zijn flamboyante collega Cupido Vaughn krijgen een enigmatische klus voor de kiezen.
Toch worden de heren ouder, Vaughn moet afvallen en Bennie hoewel op leeftijd maakt zich zorgen over zijn aanstaande huwelijksaanzoek.
Bij toeval worden ze bij een vermissing van een beveiliger betrokken. Tijdens een luxe treinreis door Zuid-Afrika is hij zoek geraakt. Vervolgens wordt het lichaam ergens langs het spoor gevonden. De plaatselijke politie heikneuter doet de tenen van Cupido krommen, maar de zaak is zelfs voor het elitekorps van de Valken een puzzel.
Intussen is er nog een oude bekende in het verhaal geslopen, al duurt het even voor je hier achter komt. In Bordeaux, Frankrijk wordt een huurmoordenaar in ruste wederom in stelling gebracht. En ook hij is inmiddels op leeftijd. Het kraakt weliswaar bij hem, maar de oude reflexen komen toch weer tot leven. Dat zal deze pion nodig hebben met de Russen op zijn hielen. De oude agent in ruste is ingeschakeld door een andere groep van oude mannen in Zuid-Afrika, die zich zorgen maakt over de corruptie waar ook het hoogste gezag en de hoogste leider van Zuid-Afrika niet vies van is.
Er is maar een oplossing.
Uiteindelijk komen de verhaallijnen samen. Griessel en Vaughn moeten vooral volhouden, met hulp van de bekende hulpbronnen bij de Valken, die off the record hen bijstaan.
In de recensies tot nu toe lees ik veel waardering over dit zesde deel van Griessel. Zelf, vond ik om in de stijl van de recensie te blijven, dat er iets van roest lijkt geslopen in het schrijven van Deon Meyer, die zelf ook niet meer de jongste is. Ik vond de vorige delen toch iets spannender, iets meer vaart hebben.
Het deel in Frankrijk stak in positieve zin hierbij af. De verhaallijn in Zuid-Afrika lijdt wat mij betreft onder een stukje roestvorming. Het einde was toch iets te abrupt en een beetje teleurstellend.
Toch, blijft de serie rondom Bennie Griessel boeiend en origineel genoeg om vier sterren te geven. De corruptie (staatskaping) geeft een donkere rand aan dit verhaal, waardoor het niet zozeer een boek vol spanning is, maar een aanklacht tegen de mate van staatskaping in Zuid-Afrika. Is het werkelijk zo ernstig gesteld? Is het systeem zo verziekt? Waar is de erfenis, het visioen van Mandela? Zelfs de jonge helden van weleer, inmiddels oude mannen kunnen het tij niet keren. | 1pos
|
Ik had de eer het boek Mischling te mogen lezen voor deze verscheen. Het is een heel bijzonder boek, heel indrukwekkend dat me nog steeds niet weet los te laten.
De schrijfster, Affinity is opgegroeid in Californië en behaalde haar master of fine arts voor fictie aan de universiteit van Colombia. Tijdens het schrijven van Misschling was werkte ze als leraar en editor van leerboeken voor kinderen. Ze is van Pools-Joodse afkomst en woont nu in Los Angeles.
Het boek vertelt het gruwelijke verhaal van de tweeling Stacha en Perle. Omdat ze misschling zijn, blond haar en bruine ogen worden ze in Auswitch door Mengele er uitgepikt voor experimenten. Het is gruwelijk wat deze meiden moeten meemaken. Het maakt het zo afschuwelijk omdat als de een iets meemaakt de ander het meevoelt zonder te weten wat er gebeurt zoals je dat vaker hoort van eeneiige tweelingen. Wraak drijft de kinderen om weg te komen om te willen overleven als de bevrijding daar is. Het boek geeft ook veerkracht aan en manieren om te overleven in deze gruwelijkheden.
Wat ik zo ontzettend knap vind is dat je helemaal meegetrokken wordt in dit op waarheid gebaseerde verhaal en dat maakt het tegelijk ook vreselijk om te lezen. Het is geen boek dat je in een ruk uit leest en tegelijkertijd wil weten hoe het verder gaat. Sommige schrijvers hebben de neiging om gruwelijkheden, op waarheid gebaseerd, wat afstandelijk te beschrijven en dat maakt een boek iets makkelijker om te lezen, alsof je er van een afstand naar kijkt. Dat is hier absoluut niet het geval. Zo indrukwekkend, dat het onder je huid kruipt.
Waarom nog een boek over de oorlog en Auswitch, er zijn al zoveel boeken verschenen. Ik kan alleen maar zeggen dat een boek zoals deze nog niet geschreven is. Misschien dringt eindelijk het besef door wat een gruwelijkheden ook in onze tijd nog gebeuren en dat we altijd moeten strijden zodat dit nooit meer zal gebeuren. | 1pos
|
Books maakt het rechercheur Bram Petersen niet gemakkelijk in het tweede deel uit de District Heuvelrug reeks. Een vermissing van een 15-jarige scholiere die dramatisch eindigt met het vinden van haar lijk, een schoolgebouw vol verdachten, en een nieuwe collega met een twijfelachtige reputatie die de sfeer binnen het team op scherp zet.
Net zoals in het eerste deel weet Books de spanning elementen van het thriller genre te combineren met de whodunit elementen uit het klassieke detective genre. Het resultaat is een spannende detective waarbij je tot aan het einde blijft gissen wie de werkelijke dader is. | 1pos
|
Ik las deze novelle en was enorm onder de indruk.
Onder de indruk van het geschiedenis, van de manier van verwoorden van het verdriet en onder de indruk van de kracht die uitgaat van de personen in het boek.
'Ik ga trouwen,' slingerde Lieve hem toen plompverloren in het gezicht. Ze had hem aangekeken, met dat typische lachje. Daarop was hij gebroken. Toch had hij hem niet kunnen steunen, daar was z'n eigen last te zwaar voor. In stilte had hij met hem mee geleden. Samen hadden ze staan schutteren. En dan Lieve blakend in bed. Kom omhels elkaar. Deel het leed.'
De herinneringen aan de periode dat zijn vrouw Lieve kanker had, zijn mooi vastgelegd in deze
novelle. Een indringend en heftig relaas over de strijd tegen deze ziekte.
Een boek te mooi om niet te lezen ondanks de ziekte of… dankzij Lieve en de liefde. | 1pos
|
Heel erg leuk om eens wat te lezen over een bekende persoon, vooral als het gaat om een dame als Liesbeth List! Wat een indrukwekkend leven heeft deze vrouw gehad. Ondanks dat zij al lang bekend is in dit land, is dit boek een zeer waardevolle toevoeging. Het boek las lekker weg en bevat veel leuke details over haar leven. De bijgevoegde CD maakt het boek extra aantrekkelijk. Heerlijke muziek, ondanks dat het soms over zwaarbeladen thema's gaat. Denk daarbij specifiek aan de nummers van Mikis Theodorakis. Een aanrader voor iedereen die zowel van goede non-fictie als van goede muziek houdt. | 1pos
|
Flora werkt bij een juristenkantoor in het drukke Londen. Ze is verliefd op haar baas, maar hij ziet haar niet staan. Op een dag komt er een zakenman langs die wil dat zij een klus voor hem doet, ondanks dat ze nog geen echte jurist is. Hij wil juist haar, omdat hij iemand nodig heeft die de plek waar de opdracht is goed kent. Ze moet naar het eiland Mure, de plek waar ze geboren is. Flora ziet er erg tegenop om terug te gaan. Toen ze weg ging had ze besloten om nooit meer terug te komen maar nu moet ze wel. Ze besluit om toch te gaan, maar ook om zo snel mogelijk weer weg te gaan. Als ze terug komt is er meteen al wrijving tussen haar en de eiland bewoners. In haar ouderlijk huis is het een bende. Haar vader en broers zorgen niet erg goed voor zichzelf en ook wordt over veel dingen niet gesproken. Flora probeert in het huis weer orde op zaken te stellen. Ze denkt in een week weer weg te kunnen, maar als ze weet wat haar opdracht is, blijkt al snel dat dat niet gaat lukken. Ze moet een manier vinden om ervoor te zorgen dat de eiland bewoners achter haar gaan staan. Ze vind het kookboek van haar moeder en gaat hiermee aan de slag. Ook zet ze een pop up café op waar ze lekkernijen gaat verkopen. Daarnaast gebeurt er van alles in de liefde en niet alleen voor haar. Vind ze de liefde bij Joël of toch bij iemand anders? Aan het eind van het boek beslist ze of ze op het eiland wil blijven of niet.
Het is een heerlijk geschreven boek. Je waant je helemaal op het eiland Mure. In het begin van het boek kwam ik er wat moeilijk in. Haar leven in Londen was niet erg spannend, maar zodra ze op Mure zat las het lekker weg.
De titel van het boek doet vermoeden dat het verhaal vooral gericht is op het café, maar dit komt niet helemaal uit. Dit maakt het plezier om dit boek te lezen echter niet minder. Het is een heerlijk feelgood verhaal met ook en goede portie humor. Het boek lijkt erg voorspelbaar, maar door de manier van schrijven wordt je toch een aantal keer op het verkeerde been gezet, dit maakt het leuker om het boek te lezen.
Door het boek kreeg ik zin om ook te gaan bakken en koken. Het leuke van dit boek is dat er achterin het boek een paar recepten staan, zodat je ook zelf aan de slag kan! | 1pos
|
Bed & Breakfast
Als Myrthe Nieuwlandt na de dood van haar vader, de wijngaard in de Achterhoek erft, veranderd haar leven totaal. Ze gaat hierdoor een ander leven leiden. Rustige, als wijnboer op het platteland. Plots leest ze dat haar moeder is overleden, die ze al een tijd niet heeft gezien. En waarmee ze ook geen contact meer heeft. Op de begrafenis ontmoet ze haar "halfzusje" Eva. Die staat echter plots bij haar op de stoep, met koffertje en al. Eva blijkt naast een aardige kant, ook iets vreemds over zich te hebben. Gedurende het boek wordt de duistere kant van Eva steeds duidelijker..en loopt het goed af..al hoewel..
Jet van Vuuren is een pseudoniem van een Nederlandse thrillerschrijfster H. De Groot, die werkzaam was als beeldend kunstenaar en boekhandelaar, debuteerde in 2011 als Jet van Vuuren met de thriller ‘Zomerdruk’. Daarvoor had ze tweemaal de verhalenwedstrijden van dagblad Trouw gewonnen, waarmee ze een masterclass van Kristien Hemmerechts kreeg.
Het boek ziet er spannend uit, heeft een mooie prettige schrijfstijl. Er lopen 2 tijdslijnen door elkaar, maar dit is goed te volgen. Als je eenmaal in het verhaal zit, wil je het graag verder lezen. ik vind het een aanrader! | 1pos
|
In ‘Onvindbaar’ neemt auteur Laura McHugh haar lezers mee in het verhaal van Arden. Arden is nog maar tien jaar oud, wanneer zij op een middag op haar twee jongere zusjes past. De tweeling, Violet en Tabitha, ontsnapt een kort ogenblik aan haar aandacht. Wanneer Arden terugkeert, is de tweeling verdwenen. Arden ziet nog net een auto wegrijden waarin zij haar zusjes meent te zien zitten. Ondanks uitgebreid onderzoek, blijft de tweeling onvindbaar.
Twintig jaar later, wanneer Ardens’ vader overlijdt en zij het familiehuis erft, keert Arden terug naar haar geboortedorp. Zij gaat nog altijd gebukt onder de verdwijning van haar zusjes en haar schuldgevoel. Wanneer Arden benaderd wordt door Josh Kyle, een man die zich verdiept in ‘cold cases’, besluit zij opnieuw in de verdwijning van de tweeling te duiken. Al snel blijkt dat haar herinnering aan de verdwijning niet klopt en de man, die al die tijd als verdachte is aangemerkt, wellicht onschuldig is.
“Ik sliep onrustig, dromen reisden door mijn lichaam, deden gewrichtsbanden stuiptrekken, spieren verkrampen, tanden knarsen. In het donker voelde ik het spriethaar van de tweeling kriebelen, hun kleine handjes verscholen in die van mij, hun adem warm op mijn wang.”
Achterhalen Arden en Josh de waarheid en zijn Violet en Tabitha nog in leven? Je leest het in ‘Onvindbaar’.
Wanneer er op de cover van een boek een enthousiaste aanbeveling staat van een gevestigde auteur, dan wekt dat verwachtingen. In dit geval prijst niemand minder dan Karin Slaughter het boek van McHugh luid en duidelijk aan. In eerste instantie was ik dan ook enigszins teleurgesteld, aangezien ‘Onvindbaar’ wat traag van start gaat. Echter, elk boek een kans gevend, werd ik al snel het verhaal ingezogen en hield het mij vast. Het intrigeert, het fascineert.
“Als deze brief op Arrowood was aangekomen, dan waren de andere misschien ook wel ergens in huis, hoewel ik niet goed begreep waarom deze ene in mijn kamer onder mijn bed was beland.”
Toegegeven, het is geen ijzingwekkende thriller waar op elke pagina wel actie te verwachten valt, maar wanneer je de aanbevelingen, die overigens ook op de achterflap te vinden zijn, naast je neerlegt en simpelweg van je eigen zintuigen uitgaat, dan is het een bijzonder fraai geconstrueerd boek.
“Ik deed de deur voor Deirdres neus dicht en had het gevoel dat ik moest overgeven. De blonde vrouwen die mevrouw Ferris bij Arrowood had gezien waren helemaal geen schoonmaaksters. Heaney had gedaan alsof hij mijn vader was, had zich ondergedompeld in een fantasie met vrouwen die op mijn moeder leken.”
De schrijfstijl van McHugh is bovengemiddeld goed en zij weet zowel haar personages als de omgevingskleuren uiterst beeldend aan het papier toe te vertrouwen. Haar dialogen zijn bovendien vlot en geloofwaardig. Het feit dat het boek geheel is geschreven vanuit de visie van Arden, in de eerste persoon, laat het verhaal heel dichtbij komen.
Kortom, ‘Onvindbaar’ is een fijn en intrigerende thriller.
Over de auteur
Laura McHugh woont en werkt in Missouri en debuteerde met het zeer goed ontvangen ‘Het gewicht van bloed’, winnaar van de International Thriller Writers Award 2015.
Uitvoering
Uitgeverij Cargo
ISBN 9789023466086
Paperback, 320 pagina’s
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent.
http://ht-c-communicatie.nl/ | 1pos
|
Let it snow is geschreven door John Green, Maureen Johnson en Lauren Myracle . Het boek bestaat uit drie verschillende verhalen van drie verschillende schrijvers. Bijzonder hoe de verhalen uiteindelijk heel goed bij elkaar aansluiten. Het boek leest heerlijk vlot weg. Een heerlijk young adult boek vol sneeuw, liefde en drama! Ideaal voor de winterse avonden op de bank! | 1pos
|
Het boek speelt zich voor een groot deel af in de bevindelijk gereformeerde kringen. Heel boeiend om daar over te lezen. Als buitenstaander is het voor mij onbegrijpelijk dat deze gemeenschap zich nog zo kan afsluiten van de wereld, met hun eigen kranten en tijdschriften. Tv, radio en internet zijn er niet en er is maar één waarheid. De wereld van de bevindelijk gereformeerden is niet lieflijk. Er is een strenge God, die maar enkelen uitverkoren heeft. Gina, de hoofdpersoon stapt uit deze wereld. Ze gaat studeren en komt later terecht in de wereld van de media. Gina voelt zich overal een vreemde eend in de bijt. Ze zoekt verbinding met de mensen om haar heen, maar voelt zich vaak verloren en onzeker.
In het boek worden de hoofdstukken afgewisseld met Ina als opgroeiend kind en de huidige Gina die naar huis wordt geroepen om voor haar tante te zorgen die op sterven ligt. Ina wordt Gina en als lezer maak je haar twijfels, vragen en onzekerheden mee. | 1pos
|
Ondanks de eerder negatieve recensie op Hebban ben ik toch wel blij dat ik dit boek heb gelezen. Ik vond het best wel spannend en was toch wel mee in het verhaal van Nora die op zoek gaat naar motief en dader van de moord op haar zus. Soms miste ik enige gevoeligheid (verdriet?) rond het verlies. Ook was ik persoonlijk wel teleurgesteld in de ontknoping, die ik vergezocht vond. Maar hierover kan ik natuurlijk weinig kwijt om niets te verraden voor wie het boek toch nog graag wil lezen! Verder hou ik eigenlijk wel van het genre, misschien ook door de beschrijving van de typisch Engelse plattelandsomgeving, wat me wel aanspreekt. Al weet ik niet of de term "psychologische" thriller wel correct is. | 1pos
|
In mijn ogen is dit een van de beste boeken die ik in dit genre gelezen heb. Het is een een thriller met veel aandacht voor de liefde die men kan voelen voor zijn vrienden en familie. Het verhaal is vanaf de eerste tot de laatste regel aangrijpend en ik heb het dan ook in een ruk uitgelezen. Als je dit boek ooit hebt gelezen zal je Suzie Salmon nooit meer vergeten... | 1pos
|
Gisteren (20 sept 2018) het boek ontvangen De Tafel van Tarzan van @xanderJongejan vanmorgen (21 sept 2018) in een ruk uitgelezen.
Onder de indruk van het verhaal wat er verteld wordt door Zoon en Vader.
Wat een prachtig verhaal als je door de regels heen kunt lezen. De eenzaamheid van het gezin en machteloosheid komt je tegemoet.
De hoofdstukken wisselen af van zoon naar vader en terug. Ze vertellen het verhaal zoals zij het beleefd hebben, de eenzaamheid is triest. Er wordt niks gedeeld.
Ook de tafel van Tarzan wordt duidelijk en is triest. Ik dacht alleen ga met Oma naar een dierenarts!
De kaft is simpel, maar zegt nadat ik het boek heb gelezen alles.
Zeer de moeite waard om te lezen. Shirley Pellikaan . #selfpubcafe #xanderjongejan | 1pos
|
Wild storm, een verhaal dat gaat over het leven na een tornado. Dit overkomt de 16-jarige Jersey en haar familie. Jersey woont samen met haar moeder en zusje Marin en stiefvader in Elizabeth Missouri, het middenwesten. Ze heeft een leuk leven samen met haar BFF Dani en Jane.
Dan slaat het noodlot toe, een tornado "een oorverdovend geluid als een naderende trein. Alle huizen waren met de grond gelijk gemaakt. Er was geen straat meer". Op dat moment is alleen Jersey thuis, zij overleeft de ramp, maar haar leven wordt nooit meer zoals vroeger.
Dit verhaal pakt je, ontroerd je tot in tranen. Hartverscheurend beschreven hoe mensen leven na een tornado, de een heeft geluk, de ander is echt alles kwijt, niet alleen materiaal maar ook familieleden. "Ik realiseerde me dat afscheid nemen niet het ergst is als iemand van wie je houdt plotseling overlijdt; de vraag of diegene wist hoeveel je van hem of haar hield. Het ergst is dat je geen tweede kans meer hebt, dat je niet opnieuw kunt beginnen".
Jersey wordt van de ene woonplek naar de andere gestuurd. Bij haar biologische vader is ze niet welkom, haar grootouders van moederskant kent ze niet. Ronnie, haar pleegvader kan haar niet verdragen. Vreselijk hoe met een jong meisje wordt omgegaan, dit is niet menselijk. "Alsof de tornado alles kapot had gemaakt en de schade onherstelbaar was. Hij had het heden verwoest, de toekomst tot een woestijn gemaakt en was bezig om ook mijn verleden uit te wissen."
Jennifer Brown kruipt in de huid van Jersey het is verbazingwekkend hoe zij de moed niet opgeeft, zo levensecht dat je het leven van Jersey meebeleeft. | 1pos
|
Sanne heeft een jaar “sabbatical” opgenomen om samen met haar moeder Emma, in Drenthe bij te komen van de vreselijke gruwelijkheden en daden genaamd, Joris Kracht. Emma heeft 24 jaar lang de mensonterende en de verschrikkelijke daden van deze zieke geest moeten ondervinden. Samen proberen zij uit een heel zwaar dal te krabbelen en elkaar “opnieuw” te leren kennen en te vertrouwen. (dit lees je allemaal in Verminkte Toekomst, door de regelmatige terugkerende uitleg en situaties vind ik Verknipte tegenstander best goed te lezen zonder dat je VT4 onder ogen hebt gehad).
De Hoornse rechercheurs Luca Borra en Sanne Philips vormen inmiddels een goed op elkaar afgestemd duo. Op een dag komt er een melding binnen van een vondst van lichaamsdelen, in een bos in Friesland, die, wat later blijkt er al jaren blijken te liggen. Wanneer Luca een telefoontje krijgt van zijn broer Gianni, betreffende de verdwijning van de vrouw en dochter van zijn vriend, en Luca hiervoor om hulp vraagt lijken deze twee zaken totaal niets met elkaar gemeen te hebben. Echter, deze vallen ook nog eens buiten hun jurisdictie.
Sanne wil het verleden achter zich laten, evenals haar collega Luca en paragnost Will de jager. Helaas worden zij onaangenaam verrast als de tentakels van dat verleden zich uitstrekken naar het heden.
De cover van VT5 heeft veel weg van Verminkte Toekmst. De kleurenschakeling is wederom prachtig. De wit/grijze duiven die op een arm/hand proberen weg te vliegen en de donkere wolken tegemoet gaan, geven je een onheilspellend gevoel. Zij dragen een last met zich mee, voelen zich niet vrij. Erg goed gevonden.
Ook maken wij in deel 5 wederom weer kennis met andere bekende personages, echter komen er ook nieuwe in beeld. In het begin kan het even verwarrend en veel overkomen, maar gaandeweg het verhaal zitten deze namen in je hoofd.
Een nieuw hoofdpersonage is Tys Adema. Vanaf zijn elfde levensjaar mishandeld door zijn vader en Tys snapt niet waarom. Zijn moeder kijkt alleen maar toe en doet hem later een voorstel waarvan je nekharen overeind gaan staan. Tys besluit om weg te gaan en een nieuw leven op te bouwen. Zal het verleden hem ook in halen?
Hij kon zijn lichaam niet bewegen, die waren bevroren. Zijn verwondingen voelden heet, maar konden de kou niet verdrijven. Kou die altijd als een laagje om zijn lichaam zat, zelfs in de zomer.
VT5 is goed geschreven. Het begint met een korte proloog, korte hoofdstukken waarin Melissa je meeneemt in het leven van Sanne en Tys. De spanningsboog weet zij echter weer strak te houden, en de gebeurtenissen en de nogal ingewikkelde verhaallijnen volgen elkaar op. Je weet niet meer wie je wel of niet kunt vertrouwen. Het eind is dan ook verrassend sterk, één die je totaal niet ziet aankomen. Of je het nu wilt of niet het boek kun je niet opzij leggen. Elke personage gaat onder je huid zitten. Helaas bevat het ook waargebeurde feiten..
Melissa Skaye weet de lat voor haarzelf weer erg hoog te leggen en het kan dan ook niet anders dat er weer een VT deel met Sanne en Luca verschijnt. Ik kijk er nu al naar uit.. VT6…
Melissa Skaye (1972) is auteur van de VT-thrillerreeks: Virtuele Tango; Verboden Tranen; Verleden Tijd en Verminkte Toekomst. Verknipte Tegenstander is het vijfde deel met rechercheurs Sanne Philips en Luca Borra in de hoofdrol. Ook is zij auteur van de thriller In Onschuld en van de fantasyreeks Jeremy Jago. Samen met J. Sharpe schreef zij de thriller meedogenloos. Ze heeft in diverse bundels korte thrillerverhalen gepubliceerd. Melissa woont samen met haar man en twee kinderen in hoorn. (www.melissaskaye.nl) | 1pos
|
Weer een deel dat vol zit met gevaar en heel veel actie. Het verhaal is net een dramaserie, al het mogelijke lijkt fout te gaan. Vriendschappen worden gemaakt en verbroken. Liefdes die ontstaan. Duistere geheimen ontrafeld of juist gecreëerd. Het boek is nooit saai en je leest het zo weg. Vuurhart is weer de hoofdrolspeler en je volgt het verhaal dan ook via hem. De serie ontwikkeld zich goed, er komt meer diepgang in de katten. | 1pos
|
Andrej en Josip wonen beide in een dorpje in Kroatië. Andrej wil graag een vrouw en gezin maar door omstandigheden krijgt hij dit niet voor elkaar. Josip heeft een vrouw en gezin maar door omstandigheden is hij hierin ongelukkig. Het verhaal gaat over de twee mannen die elkaar chanteren zonder dat ze dit van elkaar weten. Ze verlangen beide naar een ander leven maar krijgen dit niet voor elkaar. Dit komt door de oorlog, gemaakte keuzes en pech. Het is een wat triest verhaal maar toch heb ik een aantal keer hardop gelachen. Met name de octopus scene vond ik geniaal, erg origineel gevonden. Ook de acties van de vrouw van Josip waren zo triest en bizar dat het komisch was. Het verhaal laat zien dat het gras altijd groener lijkt bij de buren en dat karma misschien wel bestaat. Dit boek roept zoveel verschillende emoties op, daarom geef ik het 4 sterren. Geen 5 sterren want ik heb mij gestoord aan de hele verhaallijn rondom de zielige hond. Dat vond ik dan weer niet komisch. | 1pos
|
Het verhaal begint met een moord tijdens een quiz-avond op een basisschool waar veel ouders aanwezig zijn maar waar iedereen verklaart dat ze niet gezien hebben wie het heeft gedaan. Ook blijft tot aan de climax verborgen wie het slachtoffer is.
Dan gaat het verhaal zes maanden terug en wordt er afgeteld tot de avond van de moord.In die zes maanden wordt het leven geschetst van in Pirriwee en leer je de hoofdpersonen kennen en de verwikkelingen, die uiteindelijk lijden tot het fatale moment. Aan het eind van ieder hoofdstuk staan een aantal getuigenverklaringen maar het wordt niet duidelijk of dat verklaringen bij de politie zijn of onderlinge verhalen. Vaak is het een verklaring van wat er in het hoofdstuk verteld wordt en dan zie je dat een ieder de situatie van dat moment op zijn of haar eigen wijze interpreteert of er zelfs over fantaseert.
Op de basisschool Pirriwee begint het schooljaar met een oriëntatiedag voor kleuters, de meeste ouders kennen elkaar omdat Pirriwee een kleine plaats is en en het de enige basisschool is. Jane; een alleenstaande moeder is net in Pirriwee komen wonen met haar zoontje Ziggy. Jane weet wie de vader van Ziggy is maar daar vertelt ze in eerste instantie niets over aan niemand. Ze is een buitenstaander en tijdens een conflict tussen twee kleuters is het gemakkelijk om Ziggy; als buitenstaander, de schuld te geven.
Jane maakt kennis met Madeline een vrouw met een extravert karakter, dat tegengesteld is aan het karakter van Jane, ze kunnen het goed met elkaar vinden. Madeline accepteert geen onrecht en komt ook op tegen de, volgens haar, valse beschuldiging jegens Ziggy en de gevolgen daarvan. Ook Celeste, een vriendin van Madeline, sluit zich aan bij de vriendschap. Celeste is een introverte vrouw, die nauwelijks een eigen mening durft te uiten, zij is moeder van een tweeling: Tom en Max.
Het wordt snel duidelijk dat de school verdeeld is in hiërarchie van moeders,er is een soort moederbrigade, die zich uitleven in hun rol van schoolmoeder. Er zijn carrièrevrouwen, die voor hun kinderen een nanny hebben maar wel overal de vinger in de pap willen hebben. En er zijn de full- of partime werkende moeders, die zich afwisselend bezighouden met schoolzaken. Daarnaast is er strijd tussen de ouders van de “normaal” begaafde kinderen en de hoogbegaafden.
Het gegeven dat Jane een alleenstaande moeder is, met een actief zoontje én de beschuldiging dat haar zoontje geknepen heeft, maakt het voor haar niet gemakkelijk. Ze begint zelfs te twijfelen of de beschuldiging waar zou kunnen zijn, gerelateerd aan de afwezige vader. Gelukkig heeft ze Madeline, die haar door dik en dun steunt en van Celeste, die zich wat afzijdig houdt en die Jane steunt op haar eigen manier.
Langzaam wordt het duidelijk, wie wie is en wie met elkaar getrouwd is en welke rol iedereen in het verhaal heeft. En pas op het laatst wordt duidelijk wat er zich precies achter de voordeuren heeft afgespeeld en welke gevolgen: een dode en een dader, dat alles heeft opgeleverd.
Het verhaal leest als een trein en wordt op een originele manier beschreven, het is moeilijk weg te leggen, juist omdat je wilt weten wat er zich afspeelt voor en rond de quiz-avond. Je ziet steeds meer onderlinge verbanden tussen de inwoners van Pirriwee en de schoolouders. De spanning loopt in de loop van het verhaal op en vindt zijn climax in de dode en de dader. Dan wordt ook duidelijk wie degene is, aan wie een aantal van de ouders hun verhalen hebben verteld.
Dat er veel personen in het boek voorkomen en dat het verwarrend kan zijn, daarvan was ik op de hoogte en het heeft mij niet gestoord.
De “getuigenissen” aan het eind van ieder hoofdstuk vind ik verrassend en geeft een beeld hoe gebeurtenissen vanuit ieders eigen interpretatie worden gezien. Daardoor wordt ook duidelijk hoe de lijnen lopen in het kleine stadje. Tegelijkertijd wordt je daardoor af en toe op het verkeerde been gezet, waardoor de climax des te verrassender is. | 1pos
|
Mijn eerste ervaring met Rebecca Holm is heel erg goed bevallen.
Gewoon een lekkere thriller. Ik denk dat nu maar even een young
adult ga lezen. | 1pos
|
Raffael verliest op jonge leeftijd zijn tweeling zus als gevolg van een verschrikkelijk incident. De gevolgen voor de rest van zijn leven zijn enorm. Hij werkt geen enkele studie af, rolt van de ene job in de andere en eindigt werkloos, is een alcoholist.
Hij huurt een kamer bij een oude vrouw. Die vrouw bemoedert hem en soms vindt hij dat goed, maar soms reageert hij daar zo onbeschoft op dat je hem wel door elkaar wilt schudden. Wanneer hij gedronken heeft verandert hij in een geweldadig man die nadien niet meer weet wat hij gedaan heeft. Lillo, de oude vrouw wordt bang van hem, maar wanneer ze dat beseft is het voor haar eigenlijk al te laat.
Nadien gaat Raffael nog naar Italië omdat hij via internet zijn ouders daar heeft gevonden. Daar komt alles tot een hoogtepunt, al is dieptepunt beter uitgedrukt. | 1pos
|
hoe kan het anders, enkele seriemoordenaars.,Er is een bekend Nederlands spreekwoord dat luidt: met boeven vang je boeven. Je zou haast denken dat Jeffery Deaver zich in De koude maan door deze spreuk heeft laten leiden. Bovendien zou Deaver zichzelf niet zijn als hij ook maar een enkele mogelijkheid onbenut zou laten om de lezer onder te dompelen in een verhaal van misleiding, verkeerde interpretaties, verrassing en uiteraard voortdurende spanning.
Al jarenlang oogst Jeffery Deaver veel succes met zijn hoofdrolspelers Lincoln Rhyme en Amelia Sachs. Op een bijna onnavolgbare wijze lukt het hem steeds weer om een echt spannende thriller af te leveren. Wie kent niet zijn meesterwerk The Bone Collector, een verhaal dat op een fantastische manier is verfilmd met Denzel Washington en Angelie Jolie in de hoofdrol. De koude maan lijkt ook weer zon succesverhaal te zijn. Met uiterste precisie en een feilloze timing neemt Deaver je mee op jacht naar, hoe kan het anders, enkele seriemoordenaars.
In De koude maan lopen in eerste instantie twee verhaallijnen door en langs elkaar heen. De eerste verhaallijn ziet de lezer door het perspectief van twee moordenaars: (dikke) Vincent Reynolds en Gerald Duncan. Zij werken samen maar hebben elk hun eigen bedoelingen bij het op wrede wijze vermoorden van mensen. Ze laten steeds een tikkende klok achter bij de lijken. Op een uitzondering na waar zij wel een klok en bloed achterlaten, maar geen lijk. De moord is zodanig geregisseerd dat het lijkt of het slachtoffer zelf het tijdstip van de dood heeft kunnen beïnvloeden. Alles is uitgekiend tot in het kleinste detail en toch mislukken de volgende moorden steeds op het nippertje.
In de andere verhaallijn probeert Amelia Sachs een vermeende zelfmoord op te lossen, hoewel ze er zelf aan twijfelt of het wel om een zelfmoord gaat.
Lincolm Rhyme vindt dat Amelia prioriteit moet geven aan de seriemoorden en dat ze haar zelfmoordonderzoek moet stoppen. Of ze ook gehoor geeft aan die wens?
Deaver heeft een welkome nieuwe personage ingevoerd in de gedaante van Kathryn Dance, lid van de FBI en expert in de kinesica. Ze kan via speciale verhoortechniek vaststellen of iemand de waarheid spreekt. Super is de beschrijving van de ondervragingstechniek door Kathryn. De overtuigende manier waarop zij informatie verzamelt is het bewijs dat Deaver zich zorgvuldig heeft verdiept in de technieken die zijn personage toepast.
Na 300 paginas geeft de auteur je de suggestie mee dat de zaak is opgelost. Voor de lezer een deceptie omdat er dan nog ruim honderd paginas te gaan zijn. Wat moet je hiermee? Of zouden deze eerste driehonderd paginas de opmaat zijn naar een spetterende finale? Wie Deaver kent...
Met De koude maan levert Jeffery Deaver opnieuw het bewijs dat hij tot de absolute top van thrillerauteurs behoort. Hij begint in een laag tempo en voert de snelheid van het verhaal traploos op, alsof er een variomatic is ingebouwd, tot de topsnelheid is bereikt.
Daarna dendert het voort en is remmen zinloos, het verhaal is niet meer te stoppen, evenals het lezen ervan. De kleine inzinking van De hangende man is hij hier blijkens De koude maan weer ruim te boven gekomen. Deaver heeft het weer geflikt. | 1pos
|
Kerstmis draait om warmte, gezelligheid en lekker eten, maar bovenal om liefde. De oude Ebenezer Scrooge is echter dwars van dit alles en lijkt de ware kerstgedachte compleet te zijn vergeten. Deze klassieker is een must read voor iedereen die houdt van kerst.
Verhaal
Kerstmis staat om de hoek; een tijd vol moois, gezelligheid en goed gezindheid tonen. De eenzame misantroop Ebenezer Scrooge geeft echter maar om één ding: zichzelf. Op kerstavond lijkt zijn leven op een keerpunt te belanden, wanneer hij bezoek krijgt van zijn voormalig compagnon Marley. Nu zou dit geen bijzondere gebeurtenis moeten zijn, ware het niet dat Marley onmiskenbaar onder de groenen zolen zou moeten liggen. De spookverschijning vertelt de oude Scrooge dat hij bezoek kan verwachten van drie andere geesten: verleden, heden en toekomst. Deze geesten tonen Ebenezer hoe zijn leven is geweest, uiteindelijk heeft uitgepakt en wat het zou kunnen worden. Deze beelden maken diepe indruk op Scrooge en hij leert de ware betekenis van Kerstmis kennen.
Look & Feel
Een prachtige nieuwe uitgave van uitgeverij Rainbow. Het is een boek van klein formaat met schattige illustraties op het omslag. Op de buitenkant van het boekje is niets af te lezen over de inhoud, maar het verhaal is inmiddels zo'n grote klassieker dat uitleg haast overbodig is. Mocht je niet bekend zijn met het verhaal: vrees niet, want op een van de eerste bladzijden vind je tóch nog een 'flaptekst' (samenvatting van de inhoud van een boek, meestal gevonden op de achterkant van het boekwerk).
Op de cover is een roodborstje te zien (mijn favoriete vogelsoort), sneeuwvlokjes, een hulsttakje, takjes met bessen en op de achtergrond zijn lichtgekleurde dennenbomen afgebeeld. Op de achterflap zijn alleen dennenbomen te zien.
Voor een extra kerstgevoel zijn er zilverkleurige sneeuwvlokjes toegevoegd op de cover in foliedruk, wat zorgt voor een extra schittering. Ook de auteursnaam (Charles Dickens) bevat een roségouden schimmering. De teksten op het omslag zijn in een klassiek lettertype, wat aansluit bij de bekendheid van het verhaal van deze befaamde auteur.
Een lieflijk boekje om te zien; ik kan het niet anders omschrijven.
Oordeel
Charles Dickens was een ware meesterverteller. Een kerstvertelling (oorspronkelijke titel: A Christmas Carol) heeft hij geschreven met een lichte vorm van ironie, en ik kon een lach vaak ook niet onderdrukken. Meesterlijk hoe hij zijn lezer vaak direct aanspreekt. Het voelt alsof hij het verhaal aan jou voorleest.
Voor deze uitgave wil ik graag grote complimenten overdragen aan de vertaalster. Ontzettend knap om het gevoel dat de auteur in de pagina's heeft gestopt vertaald over te dragen aan de lezer.
Ik kan niet anders dan deze klassieker 5 dikke sterren te geven. Een wonderbaarlijk verhaal dat iedereen zou moeten lezen. En als je besluit je onder te dompelen in de magische wereld van Dickens, dan raad ik je aan dit vooral te doen tijdens de kerstdagen voor dat extra warme gevoel!
Sterren: *****
Specificaties
Uitgever: Uitgeverij Rainbow
Uitgave: Hardcover, ook beschikbaar in e-book
Vertaling: Else Hoog
Publicatiedatum: 11-2017
Pagina's: 134
ISBN: 9789041712660 | 1pos
|
Christopher Plum en het oog der Verschrikkingen van Tamara Geraeds
Dit is het 2de boek van de Christopher Plum reeks.
Een prachtige cover die een leuk en spannend avontuur belooft. Het boek begint met de voorstelling van de Ridders van de ronde tafel, tot nu toe alleen Christopher, zijn familiairie ( een dier of de geest ervan) voor Christopher is dat de geest van een vleermuis Vito genaamd en zijn rechterhand Elizabeth. Vol spanning wacht Christopher op een nieuw avontuur en dat komt sneller dan verwacht. In Schemerpoort wordt het sneller donker dan normaal en daardoor weet hij dat er iets gaande is, ze worden aangevallen door Nachtschimmen en roepen de hulp in van Viviane de Vrouw van het Meer.
Een avontuur vol spanning , onverwachte wendingen en verre landen. De vlotte en aangename schrijfstijl maakt het een heerlijk boek om te lezen.
Vijf sterren is het zeker waard, hop naar het volgende deel | 1pos
|
Bijna twee jaar geleden heeft Irene een klein kind doodgereden. Het was een ongeluk maar het schuldgevoel blijft haar parten spelen. Inmiddels is ze met haar man en twee kinderen verhuisd en probeert in het dorp waar ze nu woont haar leven weer op orde te krijgen. Maar het verleden blijft haar alsnog achtervolgen en op een dag ontvangt ze een anonieme bedreiging. Nog voor het einde van het jaar zal zij zelf ervaren hoe het voelt je kind te verliezen. Wie is diegene die haar wil straffen? Wie kan ze nog vertrouwen? Of kan ze zichzelf niet meer vertrouwen?
‘Die vormen van schuldgevoel waren niets in vergelijking met de permanente druk die nu op mijn borst lag. De luxe om me schuldig te voelen over futiliteiten was een fotoalbum in mijn hoofd geworden. Een platte afdruk van het verleden waar de dimensie ‘beleving’ uit was gehaald.’
De onderkant van sneeuw is verdeeld in zes gedeeltes. De cover is zeer toepasselijk voor het verhaal. Na het lezen van het eerste gedeelte had ik eerst iets van is dit nu het boek waar iedereen zo lyrisch over is. Totdat ik verder ging met lezen en werd meegevoerd met de gedachtestroom van Irene. Irene die niet meer weet wie ze kan vertrouwen en zich afvraagt wie toch diegene is die haar dit allemaal aandoet. Zelf had ik hier mijn gedachtes over, maar later bleek dat ik volkomen op het verkeerde been was gezet door de auteur.
‘Ik had geen energie om te protesteren. Mijn wil was weg. Ik was een kind. Ik deed wat Freya zei dat ik moest doen.’
Een goede spanningsboog, prima uitgewerkte personages en een soepele verteltrant. De psychologische factor is van hoog kaliber en geeft het verhaal een extra booster mee. Iedereen kan zich er natuurlijk wel een voorstelling van maken wat het met je doet, als jij verantwoordelijk bent voor de dood van een kind. En begrijpelijk dat iemand daardoor flink van in de war kan raken. Ilse heeft dit in De onderkant van sneeuw heel goed verwoord, gezien vanuit meerdere invalshoeken.
Een verhaal dat mijn volle aandacht heeft gehad en mij van mijn nachtrust heeft beroofd. En toen ik dacht alles te weten werd ik volkomen verrast door een verpletterende ontknoping!
Geweldig gedaan en ik sluit mij volledig aan bij al die andere positieve reacties betreffende dit boek.
‘Dit was het einde van mijn achtbaan. Met dit offer had ik mijn schuld ingelost.’
Ilse Ruijters studeerde Communicatiewetenschap en is freelance tekstschrijfster en columniste. Ze schrijft artikelen en columns voor bladen als Cosmopolitan. Nadat ze een aantal schrijfwedstrijden won, schreef ze met De onderkant van sneeuw haar debuut. Ilse Ruijters is één van die debutanten waarvan ik hoop meer te kunnen lezen in de toekomst.
Deze recensie is ook te vinden op mijn blog : www.passievoorboeken.com | 1pos
|
“ Pssst klonk het ergens achter haar. Ze draaide zich razendsnel om. Op haar hele lijf stond kippenvel“ p. 289
Als Mark naar Griekenland vertrekt om op het eiland Lesbos te helpen in een vluchtelingen kamp, mist moeder Liza haar zoon. Liza is ontzettend trots op Mark dat hij zich zo inzet voor de vluchtelingen, maar omdat ze een hechte band hebben mist ze hem om zich heen. Het contact met Mark is zeer sporadisch omdat er niet altijd een werkende internet verbinding is. Als Liza een lange tijd niets van Mark hoort maakt ze zich zorgen. Het is niets voor Mark om zo lang niets van zich te laten horen. Mark is samen met zijn beste vriend Fedde naar Lesbos vertrokken, als hij Fedde spreekt en verteld dat Mark een meisje ontmoet heeft met wie hij is gaan backpacken neemt haar onrust toe. Mark zou haar nooit zomaar buitensluiten, er moet iets aan de hand zijn. Ten einde raad besluit ze zelf naar Corfu af te reizen. De jongens zijn hier na hun vrijwilligers werk naar toe gegaan voor een welverdiende vakantie. De meeste mensen in Liza’s omgevingen geloven haar niet, hij is een volwassen jongen en heeft zijn moeder niet meer nodig, dit heeft ze vaak te horen gekregen. Maar Liza vertrouwt het niet, ze weet zeker dat er iets mis is en gaat op onderzoek uit. Ze ontmoet een oudere man die haar meer weet te vertellen. Over Mark, maar ook over Liza’s eigen verleden…
Sterke thriller, die een inkijkje geeft in het leven van een moeder die vermoed dat haar zoon vermist is. Vermeer weet Liza sterk neer te zetten, het een vrouw die zich niets wijs laat maken. De thriller geeft inzicht in de wereld van de politie op Corfu. Machtspelletjes spelen hier een grote rol. Vermeer laat merken dat Liza een vrouw is die niet snel opgeeft, en vertrouwd op haar moeder gevoelens. Dit vind ik een mooi aspect, een instinkt wat sterker is dan wat dan ook.
Het boek begint met een scene van 24 jaar geleden, dit geeft meteen een hoop mysterie. Deze maar ook een andere tijdssprong ik het boek geven het boek diepte. Vermeer schrijft beeldend waardoor het lijkt alsof je zelf in Griekenland bent. Het einde is spannend en het plot is sterk, gelukkig wordt het einde ook niet afgeraffeld en is het einde goed uitgewerkt.
In mijn ogen verdient deze thriller 5*. | 1pos
|
Werner is een duits jongetje die samen met zijn zusje Jutta in een weeshuis wordt opgevoed, wachtend tot hij de leeftijd heeft bereikt om de mijnen in te kunnen, maar zijn bijzondere gave omtrent radiotechniek geven hem de kans zich nuttig te maken in de oorlog die op uitbreken staat.
Verhaal 2
Marie Laure (blind meisje) groeit op in Parijs met haar vader, een curator in een museum, maar zij vluchten naar haar oom die in St. Malo woont, hij neemt nog wel op de valreep een bijzondere steen mee, die als eigenschap schijnt te hebben, dat , zolang je hem in bezit hebt, je eeuwig blijft leven, maar dat al je geliefden om je heen zullen wegvallen.
Haar oom, die afzonderlijk in een huis woont, wordt een belangrijke schakel in het verzet als radiozender, hij geeft via het huis in St. Malo belangrijke informatie door, als haar oom verdwijnt (haar vader is al afgevoerd) neemt Marie Laure zijn rol over, en zo komen Werner en Marie Laure met elkaar in contact, maar in plaats van haar aan te geven, helpt hij haar te ontsnappen.
Een bijzonder oorlogsverhaal, prachtig om en om verteld, ben het wel met Clas eens dat het verhaal af en toe langdradig wordt, waardoor de concentratie op de proef wordt gesteld, dat minpuntje levert een aftrek van een ster af. | 1pos
|
Preston en Child zijn meesters in het afleveren van thrillers met een bovennatuurlijk én wetenschappelijk toontje. Reliquary (de Engelse titel) is het vervolg op Relic en gaat sterk verder waar de vorige gestopt is. Pendergast blijft een interessant en sterk karakter en laat deze keer duidelijk zien dat hij op Sherlock Holmes gebaseerd is. Persoonlijk vind ik dit een erg sterk deel uit de serie. | 1pos
|
Zo als de meeste lezersrecensies is het een goed boek.
Zoals de titel van de recensie zegt, het gaat over de wereld van kunstenaars in de brede zin van het woord.
Voldoende moorden. Politie die geen doorbraak kan forceren.
Petra krijgt de eerste moord aangeboden. Moord op een lid van een bluesband.
Milo, de van de cold cases, krijgt de tweed moord aangeboden. Een jonge dame die schildert. Hij roept de hulp in van zijn vriend Alex Delaware, politieadviseur.
Deze laatste heeft het ook al niet gemakkelijk in zijn privé leven. Hij heeft nog steeds een goede relatie met zijn ex vriendin. Deze geraakt ook nog betrokken bij de moorden.
Na de jongedame komen er nog verschillend moorden bij.
Er komt een doorbraak daar er een Yuri de politie info heeft. De nieuwe partner van Petra gaat dieper zoeken in het leven van Yuri. hierdoor komen allerlei nieuwe elementen naar boven. Deze maken het plaatje compleet en kan men overgaan tot het aanhouden van de dader.
Nog eens een lekkere oude politieroman. Tot bijna het einde van het boek is de lezer niet zeker van de dader.
Spannend tot het einde met een mooi plot.
Zoals Miranda Jansen zegt: Spannend en goed opgebouwd;
Een aanrader. | 1pos
|
Angelique haak is een topschrijfster van Nederlandse bodem. Na "Een nieuw begin" is "Uitgeschakeld" gewoon nog beter. Het boek is gewoonweg niet weg te leggen, je wilt weten hoe het verder gaat. En wat een cliffhanger!
Genomineerd voor de Schaduwprijs met "Een nieuw begin", de Gouden Griffel verdienen met "Uitgeschakeld". We gaan nog heel veel horen van deze Schrijfster! | 1pos
|
"Ik kneep mijn ogen dicht en wenste, zoals iedere avond, dat Meneer Nachtmerrie een keer over zijn zwarte hart zou strijken en mij een nachtje oversloeg." ~ p30.
Dit boek heeft mij echt verrast! Het verhaal is zoveel meer dan ik kon vermoeden, dat ik echt dubbel genoten heb tijdens het lezen.
"Ik kon toch niet tot mijn tachtigste verliefd blijven op iemand met wie ik geen echt leven kon leiden?" ~ p83.
Hart van Glas is het eerste deel van de Gaia-trilogie, en verteld het verhaal van de 17-jarige Hester. Een heftig auto ongeluk op haar zevende tekent haar leven, waarin ze haar moeder en zusje heeft kunnen redden, maar haar vader verloor. Ze geeft zichzelf de schuld van het ongeluk, waar zij zelf overigens geen krasje aan overhield. Gelukkig heeft een goede vriendin, Yvet, die altijd voor haar klaar staat. Zij is ook de enige die Hesters grootste geheim weet. Wanneer ze Siem ontmoet, is het liefde op het eerste gezicht. Maar is het allemaal een droom of zit er meer achter?
Wat een geweldig boek was dit! Je schiet echt door het verhaal heen, omdat je gewoon niet kan stoppen met lezen. Miranda Peters weet de spanning goed te doseren, en door elke keer maar kleine stukjes informatie te geven blijf je als lezer verlangen naar meer. Om maar te zwijgen over het verhaal zelf!!! Absoluut een bijzonder en uniek verhaal, waarin emoties zo geschreven zijn dat je met de personages meeleeft en voelt. En stiekem wil ik nu ook van de hoogste trap af springen...
"Lichamelijk voelde ik me weer helemaal de oude, maar vanbinnen deed het nog steeds ongelooflijk veel pijn." ~ p257.
Ik ben zo blij dat het tweede deel ook al klaar ligt om te kunnen lezen, want ik wil Siem en Hester nog niet loslaten. En dan dat einde!?! Ik moet gewoon verder lezen. MOET! | 1pos
|
De 29 jarige majoor (Jack) Reacher wordt in dit boek geconfronteerd met moord, verraad en bedreiging. Hierdoor lijkt dit boek gewoon weer een spannende Reacher-thriller (de achtste op rij), maar dit verhaal is echt helemaal anders. Het verhaal speelt zich af voor Jachtveld (de eerste Reacher-thriller), Reacher is nog bij de militaire politie, zijn moeder en broer Joe leven nog en generaal Garber is nog niet met pensioen. Lee Child brengt ons naar 1989/1990, de berlijnse muur is gevallen en communistische dreiging verdwenen, of toch niet... Lee Child speelt mooi in op het verleden, voorspelling van Balkan-oorlog, voorspelling van inval in Koeweit etc., dit maakt het boek realistisch. Je gaat ook bijna denken dat het echt heeft plaatsgevonden. Te meer dat dit het derde deel in de ik-vorm, het geeft je een zekere betrokkenheid bij de hoofdpersoon Reacher (hij wordt nooit met zijn voornaam aangesproken, zelfs niet door zijn moeder). Ik zou dus zeggen echt de moeite waard, zeker als je een Reacher fan bent, zoniet begin er dan maar eens mee, weet wel dat als je begonnen bent je het boek niet meer weg kunt leggen. | 1pos
|
De laatste Hebban Epic Reads leesclub van 2018 betrof ‘A very large expanse of sea’, geschreven door de alom geprezen schrijfster Tahereh Mafi. Ik had eerder nog geen titel van haar hand kunnen lezen, ook al staan zowel de ‘Shatter me’ serie als ‘Furthermore’ al langere tijd op mijn ‘wil ik lezen’ lijst. Maar ja, het wel bekende “zoveel boeken, zo weinig tijd” is hier zeker toepasbaar. Toen deze nieuwste titel verscheen in de Epic Reads lijst voor de maand december was ik zeer gretig om mij in te schrijven en het geluk viel mij ten deel dat ik het boek ook daadwerkelijk mocht lezen als afsluiting van 2018.
Toen het boek in mijn postbus viel was ik aangenaam verrast dat het een hardcover betrof. De dustcover heeft een, op het eerste oog, ietwat verwarrende lay-out. De titel staat tweemaal op de voorkant. Zowel een vrolijk gekleurde versie in een vol lettertype als in een dun zwart, enigszins scheef geschreven, lettertype. En dat dan door elkaar heen. Toch vond ik het gelijk wel een aantrekkelijke cover en had ik het boek ook zeker weten opgepakt in de winkel, omdat het juist hierdoor mijn aandacht trok.
De flaptekst, tevens ook de tekst die ik gelezen had voordat ik mij inschreef voor de leesclub, trok mij aan omdat hier begonnen werd met de zin “It’s 2002, a year after 9/11, and Shirin has just started at yet another school.” De hele ramp van toentertijd staat mij nog helder voor de geest, net als de angst die vanaf toen de wereld en de mensheid beheerst. Ook de naam Shirin is voor mij geen onbekende naam en het weer op een nieuwe school beginnen komt mij niet bevreemdend voor. Oftewel allemaal elementen waardoor ik wist dit boek moet ik gewoon lezen.
Het mooie aan het daadwerkelijke verhaal vind ik dat Shirin een jonge moslima is (vanuit dat perspectief heb ik nog niet eerder een verhaal mogen lezen) en ook net als ieder ander door moet met het “normale” leven na de aanslagen. Zij wordt om haar geloof vanaf dat moment als gevaarlijk, vijandelijk en wat dan al niet meer aangezien. Dat die kant in dit verhaal prachtig naar bovenkomt en beschreven wordt staat buiten kijf. Mafi weet dit op zo’n manier te verwerken in het boek dat je als lezer zijnde naar mijn idee niet anders kan dan meeleven en begrip ontwikkeld. Door hoe de schrijfster alle gebeurtenissen beschrijft en ook de moeite die Shirin heeft met zich maar enigszins openstellen voor een klein beetje vriendelijkheid doet mij vermoeden dat Tahereh dit zelf aan den lijve heeft ondervonden. Juist door die “spot on” beschrijving komt het verhaal binnen.
De bewoording van de schrijfster leest soepel, op zo’n manier dat je door wilt blijven lezen en het geheel voor je het weet uit is. De verdeling van de hoofdstukken zorgt voor een natuurlijk, vloeiende leesritmiek. De hoofdpersonages zijn herkenbare types met wie je je als lezer kan identificeren. De bij karakters zijn divers en een toevoeging aan het inhoudelijke deel van het verhaal.
Dit boek is een young adult verhaal wat afhankelijk van de lezer op verschillende manieren te interpreteren is. Je kan het zien als een liefdevol en wellicht ietwat zoetsappig verhaal, maar zeker ook als een verhaal met een kritische kanttekening op de huidige wereldcultuur na 9/11. Voor mijn gevoel heeft het ook qua inhoud en schrijfstijl een raakvlak met de young adult boeken van John Green.
“I wanted to tell them I’d only met a camel once, on a trip to Canada, and that the camel was infinitely kinder than the humans I’d met.”
Mocht het nog niet duidelijk zijn, ik heb absoluut van dit boek genoten en bewonder de schrijfster om het feit dat ze zo’n serieus onderwerp heeft kunnen vermengen met een lichter verhaal. Beide samen heeft laten komen in een fijn boek, geschikt voor zowel de jongere als het oudere lezende publiek.
Ik geef dit boek 5 sterren. | 1pos
|
Het Londense openbaar vervoer is elke dag een drukte van jewelste. Elke dag maken duizenden mensen hier gebruik van, zo ook Zoë Walker. Zoë reist elke ochtend van haar huis naar haar werk, en ’s avonds neemt ze ook dezelfde weg terug. Dit gaat eigenlijk altijd zonder problemen. Tot ze op een dag een seksadvertentie ziet staan in de London Gazette. Er is gebruik gemaakt van een korrelige en onduidelijke foto, maar Zoë ziet toch zichzelf in de foto. Als ze de volgende dag dezelfde advertentie op dezelfde plek in de krant ziet staan, maar dan met de foto van een van de andere reizigers wordt ze onrustig. Echter als later blijkt dat deze vrouw vermoordt wordt terug gevonden, weet Zoë dat het mis is. Wie plaatst deze foto’s? Wat weet diegene van haar? Vanaf dan begint er een waar kat en muis spel…
In het begin had ik wat moeite om in het verhaal te komen, maar na de eerste honderd pagina’s kreeg het verhaal met te pakken en werd ik mee gesleurd in deze rollercoaster. Want wie is nog te vertrouwen?
Wel had ik nog steeds wat moeite met de namen van de Londense stations. Maar dit wist ik van te voren al een beetje, aangezien ik dit vaker heb bij boeken die zich in het buitenland afspelen. De hoofdstukken hebben een fijne lengte en de personages zijn goed uitgewerkt.
Ik had tot aan het einde niet door wie de dader was, dus ik bleef tot ver op het einde hierover in het ongewisse. Dit vind ik zelf altijd erg prettig. Hierdoor blijft de spanning steeds in het verhaal en heb je continue de neiging om verder te lezen om achter de dader te komen.
Dit boek krijgt van mij 4 van de 5 sterren. | 1pos
|
Vrij uitzicht is een boek dat zó goed is, dat je je bijna niet kunt voorstellen dat het een debuut is. Na twee hoofdstukken MOET je gewoon verder lezen. De meeste thrillers kennen wel ' minder sterke delen' maar in Vrij uitzicht is daarvan geen sprake. Het is supergoed, het leest als een trein en het heeft een zeer verrassend einde. Op 2/3 weet je nóg niet wie die geheimzinnige in het chateau is. Echt heel knap gedaan door de auteur. Ik lees enorm veel thrillers, maar binnen het rijtje Nederlandse thrillerauteurs staat Vrij uitzicht zeker in mijn top-3 van best gelezen ooit! Een aanrader! | 1pos
|
Kunsthistorica en advocate Amy E. Herman ontwikkelde de training ‘The Art of Perception’ voor studenten geneeskunde. Al snel kwam ze erachter dat de training succesvol was en op heel veel beroepen van toepassing. Herman traint tegenwoordig dagelijks agenten van de FBI, officieren van justitie, politieagenten en brandweermannen. Oplettendheid is in al deze beroepen van essentieel belang en Herman helpt deze mensen te observeren door hen te leren kijken naar kunst.
In De kunst van het observeren legt Herman haar training uit. Ze analyseert verschillende kunstwerken en leert aan de hand daarvan de lezer om nauwkeuriger te observeren wat we zien en effectiever te communiceren over wat we precies zien. Observeren is niet alleen passief naar iets kijken, maar een actief geestelijk proces dat je kunt trainen. Door dit te oefenen leer je strategisch en kritisch te denken, kun je betere besluiten nemen en je makkelijker verplaatsen in een ander.
De kunst van het observeren is vooral een praktisch boek. Herman gebruikt haar ruimte voor voorbeelden die tot de verbeelding spreken, vaak gebaseerd op de antwoorden die mensen in haar cursus gaven op de vragen die in het boek voorbijkomen. Ze besteedt geen ellenlange hoofdstukken aan droge theorieën maar verweeft deze in haar opdrachten. Ze laat wetenschappers over hun theorieën vertellen over hun ideeën aan de hand van herkenbare verhalen. Vervolgens worden deze theorieën meteen toegepast in de praktijk door ze te koppelen aan een kunstwerk. Deze werken zijn in het boek ook allemaal in kleur opgenomen, zodat je ze zelf goed kunt bestuderen. Dit zorgt voor de mogelijkheid meteen zelf na te denken en te observeren.
Herman schrijft verhalend, dit maakt het boek begrijpelijk, vlot en interessant voor de leek. Je hoeft niets over kunst te weten om iets met de tips van Herman aan te kunnen, sterker nog, het is een voordeel als je helemaal niets over de kunstwerken die ze presenteert afweet. Het gaat namelijk niet om wat je bekijkt, maar hoe je iets bekijkt: ‘Als je de manier waarop je naar dingen kijkt verandert, dan veranderen de dingen waarnaar je kijkt’.
De kunst van het observeren is geen moeilijk boek, maar wel een boek over ingewikkeld en belangrijk onderwerp dat iedereen in het dagelijks leven aangaat. Iemand die alert is op details kan verbanden leggen die een ander niet ziet en dat is waardevol. Soms kan het zelfs levens redden. Herman stelt het als volgt: ‘Kleinigheden openbaren grote dingen’. De auteur valt een aantal keer in herhaling wanneer ze hamert op details, maar dit zorgt er wel voor dat haar boodschap overkomt en na het bestuderen van dit boek heeft ze ongetwijfeld je ogen geopend. Het klinkt wellicht wat cliché om te beweren dat je nooit meer op dezelfde manier naar de wereld om je heen zult kijken, maar hier is dat weldegelijk het geval. | 1pos
|
Dit was voor mij het eerste boek van Preston & Child dat ik las, en ik ben verkocht: ik ga nu alles lezen wat dit duo heeft geschreven. Wat een spanning!
In de omschrijving wordt eigenlijk al teveel van het verhaal weggegeven, maar goed dat is niet anders.Het verhaal gaat inderdaad over de pogingen van wetenschappers om via genetische manipulatie het griepvirus uit te roeien. Helaas gaat daar een en ander mee mis, en dan begint de ellende!
De opbouw van het verhaal is erg goed, de belangrijkste personages zijn levensecht en de auteurs weten het morele dilemma zo te brengen dat je je als lezer ook gaat afvragen wat je zou doen als je in hun schoenen stond. Daarnaast is er ook nog een super virtual reality element.Een echte pageturner! | 1pos
|
Zo’n 15% van de bevolking zou hoogsensitief zijn.
Dit komt neer op meer dan 4 miljoen mensen in België en Nederland.
De laatste jaren verschenen er heel wat boeken rond hoogsensitiviteit.
Het voordeel hiervan is dat dit thema beter bekend raakte bij het grote publiek.
Het nadeel is dat er - hoewel de boeken uiteraard goedbedoeld zijn - ook heel wat misvattingen de wereld zijn ingestuurd. Hoogsensitiviteit heeft niets te maken met paranormale begaafdheid, indigokinderen,…
Wat het dan wel inhoudt?
Dat kan je ontdekken in de boeiende boeken van Elke Van Hoof.
Elke Van Hoof
Klinisch psychologe Elke Van Hoof is geassocieerd professor en doceert medische en gezondheidspsychologie (sinds 2006) alsook klinisch psychologische interventies (vanaf academiejaar 2017-2018) aan de Vrije Universiteit Brussel. Ze is gastdocent aan de Vlerick Business School en daarnaast is ze een gewaardeerd gastprofessor in menig opleiding.
Ze is ook de bezieler van het Huis voor Veerkracht, het expertisecentrum voor stress, burn-out, bore-out en veerkracht.
Tenslotte is zij een veelgevraagd expert in de media. Een heel interessant interview met haar over hoogsensitiviteit kan je lezen op de website van Cathérine Ongenae.
Boeken
Elke Van Hoof heeft al verschillende boeken op haar naam staan.
Eerder verdiepte ze zich onder andere reeds in de materie van burn-out, waarover ze twee boeken publiceerde.
Ook over hoogsensitiviteit verschenen er twee publicaties: Hoogsensitiviteit (2016) en Eerste Hulp bij Hoogsensitiviteit (2017)
Inhoud
Het boek is ingedeeld in 6 hoofdstukken. Deze nemen je mee op een tocht doorheen de fascinerende wereld van de hoogsensitiviteit.
Zo komen we in hoofdstuk 1 onder andere te weten dat een sterke vaardigheid om externe factoren waar te nemen én ze diepgaand te verwerken, het hoofdkenmerk is van hoogsensitiviteit.
Dat HSP een persoonlijkheidskenmerk is met nog veel meer facetten, wordt uit de doeken gedaan in hoofdstuk 2. Ook worden er enkele misverstanden de wereld uit geholpen doordat er ingegaan wordt op wat hoogsensitiviteit níet is. Tenslotte wordt er wat aandacht besteed aan de HSPer en zijn/haar relaties met de mensen om hem/haar heen.
Hoofdstuk 3 gunt je een kijkje in de hersenen. Hoe gaat iemand met HSP om met stress? Wat heeft het kip-zonder-kopfenomeen hier mee te maken? En welke wetenschappelijke onderzoeken werden er al gevoerd naar hoogsensitiviteit?
Hoe je kan omgaan met HSP, wordt dan weer beschreven in hoofdstuk 4. Aan de hand van tips en oefeningen leer je mild zijn voor jezelf, anticiperen op afwijzing, omgaan met feedback, relativeren, communiceren.
Dat hoogsensitiviteit van invloed kan zijn op de werkvloer, lees je in hoofdstuk 5. In dit uitgebreidere hoofdstuk kan je via de vele oefeningen een beter inzicht krijgen in je eigen werksituatie.
Het laatste hoofdstuk pleit er voor dat je jezelf en je hoogsensitiviteit zo goed mogelijk leert kennen. Als afsluiter worden er nog een aantal diverse FAQ beantwoord.
Leeservaring
Eerste Hulp bij Hoogsensitiviteit werd uitgegeven bij Lannoo.
Hoewel de theoretische achtergrond hier en daar wel wordt besproken, is het boek theoretisch veel minder diepgaand dan Hoogsensitief. Hierdoor zal het voor veel mensen meer laagdrempelig zijn.
In die zin is het een uitstekende eerste kennismaking met het onderwerp ‘hoogsensitiviteit’.
De layout is redelijk luchtig. Tips worden in aparte gekleurde kadertjes weergegeven. Tekeningen zorgen voor afwisseling. Er zijn heel wat oefeningen opgenomen tussen de theorie door en op het einde van elk hoofdstuk is er plaats voorbehouden voor een reflectie over de besproken materie.
Elke Van Hoof heeft een zeer aangename en no-nonsense schrijfstijl. Ze weet de aandacht van de lezer al tijdens het voorwoord te trekken en ze houdt deze vast tot het einde van het boek.
Wil je een idee krijgen van haar manier van schrijven? Blader dan hier eens door het inkijkexemplaar.
Eindconclusie
Ben je op zoek naar een boek over hoogsensitiviteit dat de theoretische kant iets minder uitgebreid toelicht en zich vooral toespitst op concrete tips en praktische oefeningen?
Dan is dit boek geknipt voor jou!
Ben je op eerder op zoek naar een boek dat je meer informatie verschaft over de theoretische achtergrond van hoogsensitiviteit?
Dan zou ik je eerder Hoogsensitief aanraden.
Blogartikels
Meer lezen over HSP?
Neem dan een kijkje op mijn blog naar de artikels Ben jij hoogsensitief? en Alles wat je altijd al wilde weten over hoogsensitiviteit.
Disclaimer
Met dank aan uitgeverij Lannoo voor het beschikbaar stellen van dit boek.
Bovenstaande recensie bevat uitsluitend mijn persoonlijke en eerlijke mening. | 1pos
|
Een boek dat je in een ruk uitleest, maar dat je daarna nog dagen bijblijft. Het is goed geschreven, met aandacht voor mooi verwoorde details, maar ook de inhoud mag er zijn. Er zijn niet veel mensen die zo'n kleurrijke en bijzondere vader hebben; maar er zijn ook niet zonen die hun vader zo kleurrijk en bijzonder kunnen beschrijven. | 1pos
|
Superspannend. Zo spannend dat ik af en toe keek of het boek nog lang niet afgelopen was.
De verhaallijn lijkt zo eenvoudig. Zie boven. Het Wordt echter gaandeweg complexer, steeds meer personages en verdachten duikelen op of vallen af. Ik heb het met stijgende spanning naar de afloop gelezen! | 1pos
|
'Coming of age' roman over de 15-jarige Kafka Tamura die, om te ontkomen aan de voorspelling dat hij met zijn moeder én zijn zus zal slapen, van huis wegloopt.
Kafka en zijn vader woonden alleen nadat moeder en zusje verdwenen toen Kafka vier was. Op onverklaarbare wijze wordt de jongen aangetrokken tot de Kōmura Bibliotheek in de stad Takamatsu en tot de directrice daarvan, mevrouw Saeki. Kafka's pad kruist eveneens dat van het meisje Sakura, de bibliothecaris Ōshima, die man noch vrouw is, en de geheimzinnige meneer Nakata, die met katten praat. De laatste was in de oorlog het slachtoffer van massahysterie en spoort niet helemaal. Als Kafka's vader op gruwelijke wijze in Tokyo vermoord wordt raken de gebeurtenissen in een stroomversnelling en komt Kafka achter een aantal geheimen. Murakami staat er om bekend dat hij de gebruikelijke japanse cliché's schuwt. Dus geen geisha's en samurai's in dit boek maar moderne Japanners, die alle varianten van menselijk gedrag vertonen. Deze bijzondere roman is vlekkeloos vertaald door Jacques Westerhoven, met uitleg over de Japanse cultuur. Pieter Steinz (NRC) noemde de romans van Murakami ' Nobelprijsmateriaal'. Dit boek is die prijs zeker waardig!
Zie ook: http://www.stukgelezen.nl/stukgelezen.nl/Blog/Artikelen/2011/10/10_Haruki_Murakami.html | 1pos
|
Taveirnes stijl heeft iets betoverends en meeslepends. De dialogen lezen bijna als een theatertekst – ik kon me de scènes in de Kerkhofblommenstraat, op het kerkhof en op het chrysantenveld zeer levendig voorstellen en ik hoorde échte gesprekken van échte vrouwen. De archaïsche taal voerde me terug naar de taal van mijn moeder en grootmoeder – woorden die ik reeds lang niet meer had gehoord, herinnerde ik me opnieuw… talloor, algelijk, haar wezen, een vellen mantel… Het zijn de woorden van mijn jeugd.
Het verhaal speelt zich af in de jaren ’20 en voor de taal baseerde Taveirne zich op oude dagboeken van meisjes uit die tijd maar het verhaal zelf voelt absoluut niet oudbollig of ouderwets aan. Het verhaal heeft iets universeels – hoe al die vrouwen in het boek, ondanks hun verleden, hun verlangens, hun verdriet, een hechte gemeenschap vormen waar de mannen buiten blijven. De mannen staan aan de zijkant als onnozelaar of als onbereikbare liefde of als bedrieger – het zijn de vrouwen die, als het erop aan komt, elkaar helpen en steunen.
Niet enkel de bloemrijke taal maakt dit een rijk boek – het zijn ook de verwijzingen naar de dichter, Guido Gezelle, naar sociale ongelijkheid en sociale verhoudingen die het boek diepgang geven. Hoe deze vrouwen omgaan met leven, ziekte en dood, vooral ook hoe zij altijd opnieuw de kracht vinden om lief te hebben maakt dit verhaal bijzonder. Ik heb het in ieder geval graag gelezen. | 1pos
|
Fijn dat ik aan deze Leesclub mee heb gedaan
Wat een goed boek, je wordt echt meegezogen in het verhaal.
en wat een goede sfeer omschrijving. daardoor voel je het ook echt gewoon.
Er lopen veel verschillende verhaallijnen door elkaar maar dat heeft mij niet verward of geiiriteerd. Het was goed te volgen en de dader is daardoor ook moeilijk op te sporen je wordt toch op het verkeerde been gezet.
Het is een fijne schrijfstel met de korte hoofdstukken.
Heerlijk boek om gelezen te hebben zeker in de decembermaand
Ik ga zeker meer boeken van haar lezen.
. | 1pos
|
Prachtig boek, ontzettend mooi geschreven. Meerdere kanten belicht van de problematiek rondom een uithuisplaatsing. Ook heftig om te lezen omdat het om zo'n kwetsbaar jongetje gaat en dan mijn moedergevoel op speelt. | 1pos
|
Dit eerste boek van Cilla en Rolf Börjlind is een must read page turner in een prettige schrijfstijl: korte hoofdstukken, snel en met vaart geschreven. In Springvloed doet Olivia Rönning, tweedejaars studente van de politie opleiding, voor haar studie onderzoek naar een onopgeloste strandmoord uit 1987. Om meer inzage te krijgen in deze zaak gaat zij op zoek naar de verantwoordelijke rechercheur Tom Stilton die echter van de aardbodem verdwenen lijkt. Dat dit onderzoek ook grote gevolgen voor haar persoonlijke leven zal hebben kan zij op dat moment nog niet weten. De auteurs zetten je voortdurend op het verkeerde been door de vele verhaallijnen en karakters die zo op het eerste gezicht niets met elkaar te maken hebben, maar uiteindelijk in de finale knap bij elkaar komen in een volkomen onverwachte plot. Een echte aanrader! | 1pos
|
Het Joshuaprofiel.
Het eerste boek wat ik van Sebastián Fitzek lees en het smaakt duidelijk naar meer. Zowel de schrijfstijl als de vertelvormen zorgen ervoor dat je het verhaal in gezogen wordt. In het begin verwacht je dat het verhaal alleen via Max in de vertelvorm wordt vertelt echter komen er al snel meerdere personen aan het woord. En hoewel het (voor mij althans) heel even verwarrend was zorgde het er voor dat het verhaal vanuit meerdere perspectieven vertelt werd, waardoor je het grotere geheel beter begrijpt. Het verhaal had anders niet de impact gehad wat die nu had.
Het boek doet het genre eer aan want een thriller is het. Vanaf het allereerste moment is het spannend en blijft het ook spannend. De korte hoofdstukken vond ik persoonlijk fijn, hierdoor kan er tussen personages gewisseld worden terwijl het verhaal synchroon blijft lopen. Ook zorgde de korte hoofdstukken ervoor dat de vaart erin blijft.
Het verhaal dat erover gaat dat d.m.v. computer gebruik (internet) je kan voorspellen dat iemand een misdaad gaat plegen. Dat je in het betreffende profiel past en het software programma volgens de makers nooit faalt, wat doe je dan als je er zelf van overtuigd ben dat je die misdaad nooit zal plegen. Hoe ver ga je om je onschuld te bewijzen en je kind te redden. Al deze vragen zijn op een manier samengevoegd waardoor menigmaal de rillingen over je rug lopen, en het boek niet weg te leggen valt. Hoe verder je in het verhaal vordert hij meer wendingen er in zitten en waardoor je het plot uiteindelijk niet ziet aankomen.
Al met al een heerlijk weg te lezen thriller met onderwerpen als zowel kindermishandeling als misbruik. Waardoor je zowel gruwelt maar toch blijft lezen voor de ontknoping. Een goed staaltje schrijfwerk wat smaakt naar meer. | 1pos
|
Op de kaft van dit grote prentenboek staat een tijger met een cowboyhoed, een sheriff-ster en een kurkpistool. Paginadekkende prenten sieren het boek. De tekst per twee bladzijden is soms een alinea, soms een klein verhaal. Een waarschuwing vooraf aan de voorlezer: oefen de tekst eerst eens hardop zonder luisterpubliek!
Billie is een jong tijgertje en de nieuwe sheriff van Cactus Valley. Bij onraad spoed hij zich erop af. Daar aangekomen verstaan de bandieten hem slecht. Billie is zijn tanden aan het wisselen en hij lispelt. Het ontbreekt Billie niet aan moed, wel aan gezag. Hoe zorgt hij ervoor dat hij de orde in Cactus Valley kan handhaven?
Samen met drie dochtertjes op de bank, verdringen ze zich om een glimp van Billie. “Aaaah, schattig, een tijgertje!” Als het er om gaat spannen tijdens een bankoverval luisteren de meisjes ademloos. Bandieten & boeven moeten worden gepakt is de gemeenschappelijke mening. De verontwaardiging zorgt voor samenhorigheid op de bank: “Die bandieten moeten luisteren naar Billie!” Ik heb moeite mijn lach in te houden als ik het verhaal verder oplispel. “Je ftaat onder arreft!” Soms verstaan de meisjes mij niet, laat staan Billie, maar de boodschap komt over! Het verhaal loopt goed af, dus vanavond geen nare dromen en we hebben er een held met kurkpistool bij, Billie is zijn naam!
‘Billie’ van Quentin Gréban, oorspronkelijke titel ‘Charlie’, Clavis books 2015.
/Lmcmr | 1pos
|
Dit boek was dus ronduit geweldig! Ondanks dat het verhaal op de achterflap lijkt op het boek "De Duivel draagt Prada" is het verhaal wel totaal anders, met een hoop onverwachte wendingen die je in het verhaal houden van het begin tot het eind! heel erg origineel! Ze heeft ook goede humor! van die onverwachte grove opmerkingen die iedereen vaak denkt maar nooit zegt, en dat is zalig verfrissend! Ik zou zeggen lees dit boek! Hij is super! | 1pos
|
Deze YA van Droomvallei lag al even te wachten om gelezen te worden en wat heb ik een spijt dat ik het boek niet meteen heb opgepakt.
De cover vond ik geweldig een gezicht van een meisje met daarin bomen. Super mooi gedaan. De witte bladzijden en het grote lettertype hadden mij meteen moeten aanspreken, maar dat deed het dus niet. Waarom niet? Ik denk dat het op iets te kinderachtig over kwam op mij. Maar enfin, in de vakantie ben ik gaan lezen en; “Wow, wat maakte dit verhaal een indruk op me.”
Het verhaal is onder verdeeld in 6 delen, welke opzich ook weer zijn onder verdeeld in hoofdstukken. Wanneer een hoofdstuk over Rowell gaat, wordt het verhaal verteld vanuit Rowell en zo ook bij Fleur. Soms kunnen hoofdstukken het zelfde lijken alleen uit het oogpunt van de ander verteld.
Vriendschap, autisme, sport, ziekte, emotionele verwaarlozing, creativiteit en de dood zijn onder andere ingrediënten voor deze aangrijpende YA roman.
De personage Rowell, de eigenlijk wat autistische jongen, die op zijn kamer zit en prachtig kan tekenen. Er wordt verteld hoe hij in de dierentuin een vader en jongetje tekent, hij raakt in paniek als het jongetje zijn aandacht vraagt, je voelt gewoon met Rowell mee.
Overal op Rowells lichaam begint het zweet te prikken. Hij kan zijn schets niet laten zien. Het is iets van hem alleen.Maar het kind het raakt hem. De nieuwsgierigheid en de speelsheid. Het mag echter geen contact met hem zoeken.
Rowell mijdt zijn ouders, die nooit enig interesse in hem hebben getoond, hij schaamt zich voor zijn ouders die beide geen werk hebben en hele dagen voor de buis zitten. Rowell is creatief en naast tekenen maakt hij apps voor op de computer.
De tweede hoofdpersonage is de sportieve Fleur, een geweldige wielrenster, ze ziet haar leven in duigen vallen na een bezoek aan het ziekenhuis. Ze komt heel onverwachts in aanraking met Rowell, die toevallig met zijn moeder in het ziekenhuis is. Fleur probeert Rowell uit zijn schulp te laten kruipen en samen met haar broer en ouders geven ze Rowell de aandacht die hij thuis zo mist. Kunnen deze twee pubers elkaar helpen? Onverwacht komt er iemand op je pad en verandert je hele leven.. Blijf nog even
“Je kunt meer dan alleen wielrennen, hoor”, zegt Rowell, terwijl hij de tekst in zijn schetsboek herleest. “je leven is veel meer dan wielrennen alleen. En dat gaan we aan de wereld laten zien.”
Geweldig om te lezen over de twee jongelui die elkaar helpen het leven positief te zien ondanks de donkere wolken. Een boek wat je met beide benen op de grond zet, want wat kan het leven kort en gemeen zijn. Een heel goed geschreven verhaal, emotioneel, maar ook met zoveel positiviteit erin, een aanrader voor op de lijst voor de scholen wat mij betreft.
Tijdens de vakantie las na mij, mijn dochter van 14 dit boek ook zij was ontroerd, maar kon het boek niet weg leggen, je wilt gewoon verder lezen. Je wilt weten hoe het verder gaat met Fleur en Rowell. De plot is zeer indrukwekkend, ook al weet je dat het einde nadert, het komt enorm binnen. Het verhaal heeft me zoveel gedaan, dat ik heel veel moeite had met het schrijven van de recensie en het oppakken van een volgend boek.
Blijf nog even van Marloes Otten is één van de indrukwekkendste ya verhalen die ik dit jaar las. | 1pos
|
Liefhebbers van het spannende boek worden in Nederland verwend: het beste van wat er over de hele wereld verschijnt komt in onze leesgrage handen. De mindere werken zijn er al uitgefilterd door de uitgever. Voor aankomende schrijvers is er, zeker in ons kleine taalgebied, een behoorlijke drempel te overwinnen voordat ze bekend en geaccepteerd worden door een groter leespubliek. Voor dat grote publiek is De orde wellicht het eerste werk van auteur Paul Goeken waar ze kennis mee maken, hoewel het bepaald niet zijn eersteling is; het is alweer zijn vierde boek. Het is ook het derde deel in een reeks over Alfonso Silva, hoofd van de elite-eenheid Nueve, maar uitstekend zelfstandig leesbaar.
Pak het boek in de hand en de eerste indruk geeft je wellicht het vermoeden dat De orde wil meeliften in het succes van De Da Vinci code door de prominente verwijzing naar de Tempeliersorde op de kaft. Die indruk is echter snel vervaagd als je in het boek begint te lezen. Het verhaal is zeer actueel en je wordt snel meegezogen in de verhaallijnen rondom moorden en moordonderzoeken, confrontaties tussen allochtonen en autochtonen en politieke intriges. Goeken weet een mooi en spannend geheel te weven van de verschillende draden die samenkomen op de laatste bladzijden.
Paul Goeken blijft groeien als schrijver en komt sinds 2002 elk jaar weer met een beter boek. Ik hoop dat hij dat vol kan blijven houden; het belooft veel voor 2006! | 1pos
|
“Samen” van Julie Cohen is het wondermooie liefdesverhaal van Emily en Robert die samen in Clyde Bay, Maine wonen. Achter deze mooie onvoorwaardelijke liefde schuilt echter een groot geheim dat pas duidelijk wordt naar gelang het verhaal verteld wordt.
Het boek begint in het heden, september 2016 en verteld het verhaal in omgekeerde volgorde. Het begin van hun liefdesverhaal begint op het einde van het boek en brengt ons naar augustus 1962.
Toen ik aan het boek begon moest ik er even inkomen maar naarmate het boek vorderde en het een en ander duidelijk werd, was ik op slag verliefd op dit prachtige stel.
Het verhaal is zo mooi en hun liefde zo puur en eerlijk.
Iedereen is tegen hun liefdesrelatie en het stel kent veel ups en downs te verduren maar slagen er toch in om samen te blijven. Dit boek is één van de mooiste romans die ik in tijden gelezen heb. Dus een aanrader voor elkeen. | 1pos
|
Levensecht! Met een big bang aan emoties op het eind.
Het is zo levensecht beschreven dat je volledig meegezogen wordt in de belevenissen van de Familie. Letterlijk wandel je in hun voetsporen mee, en help je ook mee bij een opgraving. | 1pos
|
Imagine a place populated by criminals - people plucked from their lives, with their memories altered, who've been granted new identities and a second chance.
The Blinds van Adam Sternbergh is een meeslepend verhaal met interessante, spannende plotten en een unieke schrijfstijl. Een origineel verhaal met bijzondere personages wat zeker aan te raden is.
De geheugen van de bewoners van The Blinds zijn gewist, zij weten niet wat zij hebben gedaan of waardoor zij er zitten. Zitten zij voor getuigenbescherming of zijn zij ex-crimineel? Er wordt natuurlijk gehoopt op het beste.
Een boek over een groot experiment vol mysteries die je elke keer blijven verassen en ervoor zorgen dat je het boek niet neer wil leggen. Aan het begin krijg je de indruk dat het over het oplossen van een moord gaat, maar dan weet Sternbergh de lezer vast te houden door het een andere richting op te laten gaan. Het is geschreven van maandag tot vrijdag en in een week kan er veel spannends gebeuren. Weer een reden waarom je het niet neer wil leggen. | 1pos
|
Een ontzettend leuk 'boekske' , dit werkje van Tommy Wieringa. Vanaf de eerste regel deed het verhaal heel fris en lichtvoetig aan. Hoofdpersoon is Fransje, die juist herstelt uit een coma na een zwaar ongeluk en invalide zal blijven, maar de toon is nergens zwaar of sentimenteel. Fransje vertelt eerder met cynisme en een flinke dosis spot over wat er met hem gebeurt en over zijn omgeving. Zoals over die keer dat zijn broers hem machteloos achter laten in een leegstaande boerderij, want ze willen toch zeker niet met hem worden gezien op de kermis!
Het is precies hier waar Fransje voor het eerst de mysterieuze en veelbesproken jongen ontmoet die pas sinds kort in hun slaperige dorpje is komen wonen. Joe Speedboot. Fransje is meteen door hem gefascineerd, vooral door zijn energie en de belofte die hij met zich mee lijkt te dragen. Het boek gaat er verder over hoe Fransje, die zelf gekluisterd zit in een rolstoel, niet bij machte is te praten en het moet doen met alleen één goede arm, in de ban raakt van deze jongen.
Tommy Wieringa heeft met ‘Joe Speedboot’ een fantasierijk, levendig en bijzonder verhaal geschreven, dat is duidelijk. Zelf vond ik echter dat het boek tegen het einde in toch wat inzakt. Echt rond heeft Wierenga zijn verhaal ook niet kunnen maken. Maar misschien wilde hij dat ook wel helemaal niet. Hoe dan ook, het boek is zeker de moeite waard! | 1pos
|
‘De messias’ is het romandebuut van Julian Winter, een pseudoniem voor het schrijversduo Esther Jansma en Wiljan van den Akker. Deze Nederlanders, die ook privé een koppel vormen, hebben naam gemaakt als dichter en mochten in die hoedanigheid heel wat prijzen in ontvangst nemen. Op vraag van één van hun kinderen beslisten ze een paar jaar geleden om een ‘normaal’ boek te schrijven. Het resultaat verscheen in 2015 onder de titel ‘De messias’ en staat momenteel extra in de kijker als leesclubboek bij Hebban.
Hoofdpersonage van het boek is Emma, die omwille van haar werk en persoonlijke problemen van Nederland naar Duitsland verhuisd is. Zij is gespecialiseerd in het dateren van houten voorwerpen, onder andere heel oude muziekinstrumenten, bijvoorbeeld violen. De verhaallijn rond Emma is geschreven in de verleden tijd, terwijl korte flashbacks uit haar leven in de tegenwoordige tijd op papier gezet werden, heel bijzonder is dat. De gebeurtenissen in Emma’s leven worden afgewisseld met hoofdstukken die zich de voorbije vier eeuwen afspelen, zij worden verteld vanuit het perspectief van wel heel bijzondere personages, namelijk voorwerpen uit hout. Deze insteek is geweldig origineel en geeft het boek net dat ietsje meer.
De schrijfstijl van Julian Winters is bijzonder aangenaam te noemen. Absoluut geen wollig of poëtisch taalgebruik, wat je van twee dichters wel zou kunnen verwachten. Nee, het verhaal is geschreven in een mooi en vlot Nederlands, dat de lezer ertoe aanzet steeds verder te lezen.
‘De messias’ kan als een spannend verhaal omschreven worden, een verhaal waarbij een prominente rol is voorzien voor het historische en wetenschappelijke kader waarbinnen alles zich afspeelt. Interessant en leeswaardig materiaal. | 1pos
|
De verhalen van deze schrijver hebben meestal een bijzonder uitgangspunt, zo ook dit boekje. Het verhaal vooral bezien vanuit een neefje dat zijn onbekende tante probeert te doorgronden. Door zijn ogen en via de brieven die door deze tante geschreven zijn en voorgelezen worden, krijgt de lezer een steeds beter beeld van deze tante die non is. Daarbij complimenteren de vele commentaren van andere familieleden, tijdens het brieven lezen en ook daarbuiten, het geheel. Een levendig verhaal ontstaat hierdoor. De lezer krijgt tegelijkertijd zicht op het ouder wordende neefje, de werkzaamheden van zijn tante de non, hun verhouding onderling en op de achtergrond de maatschappelijke veranderingen. De schrijver heeft mooi woordgebruik. | 1pos
|
Ik ben het boek gaan lezen na veel contact met de schrijfster, ze is namelijk net zo'n leesgek als ik ben.
Vanaf de eerste tot de laatste bladzijde heeft het boek me echt geboeid en kon ik het bijna niet wegleggen.
Het is een zwaar onderwerp maar helaas wel werkelijkheid in deze maatschappij. Door haar manier van schrijven leef je echt mee met Emerald en Liv.
Ik raad het iedereen aan om te lezen. | 1pos
|
Lange tijd heb ik nagedacht wat ik van dit boek vind. Op sommige punten deed het me denken aan het eerste deel van Harry Potter. Omdat het echt een sfeer boek. De wereld proef je veelvuldig en drakenruiters! Hoe gaaf is dat! Ik heb zeker genoten van het boek. De bijzondere band van de ruiters met hun draken en de intrigerende wereld, maar ik heb me ook gestoord aan het continue gehuil van Jill en dat het eigenlijk niet duidelijk is waarom de andere personages in het boek haar zo geweldig vinden. Ik hoop dat ze in het tweede boek van de serie wat sterker in haar schoenen staat. | 1pos
|
Een zeer indrukwekkend boek. Nieuw niet meer verkrijgbaar maar gelukkig zijn er nog genoeg 2e hands exemplaren in omloop.
Hendrik Höfgen, een toneelspeler die over lijken gaat om te bereiken wat hij wil, macht en roem. Meedogenloos en misbruik makend van een ieder die hij nodig heeft voor zijn carriere. Een gewetenloos persoon die, om het waarschuwende stemmetje in zijn hoofd tot bedaren te brengen, soms een goed woordje voor een ander doet bij zijn beschermer Hermann Göring. Het volledig je hoofd in het zand steken, de totale ontkenning van al het leed, het enorme egoïsme wordt uitstekend beschreven. Een korte periode leeft hij in het buitenland en Hendrik wordt dan bang, hij ziet dat Duitsland aan het veranderen is, maar de angst betreft alleen hemzelf, heeft hij iets te vrezen, is hij met de verkeerde mensen omgegaan. Een toneelspeelster die verliefd op hem is, redt hem uit deze situatie en zorgt dat hij terug kan naar Duitsland en zo komt hij onder de bescherming van Herman Göring. Waartoe sommige mensen in staat zijn om er zelf beter van te worden. Ik heb het boek nu 2 weken geleden gelezen en krijg het niet uit mijn hoofd. Het heeft een plek in mijn toptien gekregen en ik raad iedereen aan dit te lezen. | 1pos
|
De wijde hemel is het tweede boek dat ik van Alice Sebold heb gelezen en dit boek hield me méér in zijn greep dan Schaduwmaan.
Hoewel het op het eerste gezicht een detective lijkt (op de rug van mijn biebboek staat daar ook een pictogram van) is het eigenlijk een psychologische roman waarin het veel meer om verhoudingen binnen het gezin en relaties gaat dan om het oppakken van de dader.
Het boek dat ik hiervoor heb gelezen was De ontnuchtering van Kate Chopin en mijn mond viel haast open van verbazing toen ik las dat Abigail, de moeder in De wijde hemel aan het strand van Californië juist aan dát boek terugdacht.
Als je De wijde hemel leest, zul je begrijpen waarom.
window.addEvent("domready", function(){var FO1264335055 = { movie:"http://www.youtube.com/v/ikUWKi0W5_g", width:"300", height:"247", majorversion:"8", build:"0", xi:"true" };UFO.create(FO1264335055, "divID1264335055");});
Drieëneenhalve duim. Nou ja, dan maar 4. | 1pos
|
Zustermoord is weer een spannend deel uit de Maura Isles en Jane Rizzoli serie. In dit deel gaat Maura nadat haar zusje voor haar deur is vermoord op zoek naar haar biologische moeder en probeert tegelijkertijd samen mat Jane de moord op te lossen. Dit is dan ook een lekker snel weg lezende thriller. Een eenvoudige schrijfstijl maken dit tot een boek waarbij je even niet teveel hoeft na te denken. De personages worden realistisch neergezet en worden na een aantal delen te hebben gelezen bijna familie van je. Ik verheug mij dan ook elke keer weer op een nieuwe Tess Gerritsen. Kortom, uitstekend leesvoer voor een zomerse dag of als je even geen zin hebt in een al te ingewikkeld boek. | 1pos
|
Ik heb alle boeken al gelezen van dit schrijvers duo en vind ook dit exemplaar weer absoluut een aanrader. Voorlopig voor mij geen maisvelden of kalkoen. Iedere ervaring in dit boek wordt op bijna meesterlijke wijze omschreven zodat het altijd een waar genot is om het te lezen.
Onze lokale boekhandel heb ik reeds meerder malen bevraagd naar Brimestone. Het is er alleen -helaas- nog niet in de NL vertaling... | 1pos
|
Dan Brown flikt het kunstje weer, een nieuwe Robert Langdon thriller!
Net als in zijn voorgaande boeken neemt Dan Brown de lezer mee op een enerverende reis langs mooie steden waaronder Florence. Hierbij wordt hij vergezeld en geholpen door dokter Sienna Brooks. Zij helpt hem ontsnappen aan zijn achtervolgers en vergezelt hem bij zijn zoektocht. Ze komen terecht in een aaneenschakeling van prachtige locaties en proberen daar het ene na het andere raadsel op te lossen aan de hand van het geschrift Inferno van Dante Alighieri. Intussen worden ze achtervolgd door verschillende groeperingen.
Het boek begon met veel vaart en de eerste helft heb ik met veel plezier gelezen. Hierna zakte het verhaal in. In het begin zocht ik alle kunstwerken en locaties op internet op. Maar na een tijdje had ik er genoeg van. Naar mijn mening is er teveel in het verhaal gepropt, het leek soms net een reisbrochure. Het verhaal had me niet meer zo in zijn greep en ik vond dit boek wat minder dan zijn voorgaande. Jammer....maar toch zijn er nog redenen genoeg om het verhaal te lezen zoals de mooie mysterieuze locaties, de kennismaking met Dante en de onverwachte verrassende plotwendingen.
Het is een heerlijk boek om mee te nemen op vakantie. | 1pos
|
Zo'n anderhalf jaar geleden was ik één van de gelukkigen die De Dode Kamer mocht lezen, het debuut van Bronja Hoffslag. Al snel kwam de leesclub tot de conclusie dat dit boek een bijsluiter nodig had wegens verslavingsgevaar... Helemaal mee eens, ook ik viel ten prooi aan de verslaving. Ik was dan ook heel erg blij toen het vervolg De Skinner Methode uit kwam, en heb deze direct aangeschaft, in de hoop opnieuw ten prooi te vallen aan de verslaving (sommige verslavingen zijn niet zo erg... ;-) ).
De Skinner Methode begint waar de dode kamer is geëindigd: Misha Larssen zit een straf uit voor een moord, hij heeft er meer gepleegd, en om zijn dodenlijst te voltooien heeft hij zichzelf aangegeven. In de gevangenis is hij buurman van Donald Skinner, een seriemoordenaar, die meer doden op zijn geweten heeft dan ooit bewezen hebben kunnen worden. Broer Lennart is naar Amerika vertrokken om zijn broertje te ondersteunen en uit te zoeken wat er nu precies gebeurt is en raakt betrokken bij de plannen van Misha.
Op Misha's verzoek duikt Lennart in het verleden van Donald Skinner. Hij maakt kennis met de bewoners van een sekte waarin Skinner is opgegroeid, en ontdekt gebeurtenissen die misschien beter verborgen hadden kunnen blijven.
Intussen vertelt Skinner zelf zijn verhaal, een levensgeschiedenis om van te gruwelen, en je over te verbazen.
In dit boek verschijnen verschillende nieuwe personages, ieder met zijn eigen verhaal en eigen link naar Donald Skinner. Bronja Hoffslag houdt ons flink in spanning hoe bepaalde mensen gelinkt zijn en wie is nu die figuur die in het begin van het boek de tatoeage laat zetten?
Zonder teveel uit het boek te willen verklappen: dit boek is indrukwekkend goed geschreven. Vanuit diverse invalshoeken en personages neemt Bronja Hoffslag je mee door de tijd, wisselt veel in tijd en plaats, en ieder krijgt de ruimte om zijn verhaal te vertellen.
Buitengewoon knap hoe zij zich heeft ingeleefd in de verschillende personages en deze tot leven laat komen! Je krijgt begrip voor mensen waar je het niet van verwacht, je verbaasd je over een ander, en soms schrik je je rot om wat iemand uithaalt...
En dan ineens is het boek uit, en wil je nog maar één ding.............
Wanneer komt deel 3??? | 1pos
|
"Welkom thuis, jongen" zegt de SLM-piloot als Johannes, de hoofdpersoon uit het boek, op Zanderij is geland (kom daar 's om bij de KLM). Overweldigd staat hij op de landingsbaan. Voor het eerst komt zijn onderdrukte Surinaamse identiteit boven: "Ik ken deze wereld al." Er blijken heel goede redenen te zijn dat hij die identiteit onderdrukte, lezen we aan het begin van het boek. ‘O ja, hoezo dan’, denk je. Als lezer ben je meteen ‘hooked’.
Johan Fretz (1985), zoon van een Hagenees en een vrouwelijke nazaat van de Surinaamse Brouwns-familie, wordt wel 's aangezien voor Feijenoordtrainer Giovanni van Bronckhorst (die een moeder heeft van Molukse afkomst). Boos kan Johan niet meer worden om die eeuwige vraag van types die te veel kaas hebben gegeten waar hij dan toch écht vandaan komt. 'Je bent geboren in de paramariboom’ zei zijn onberekenbare want soms psychotische moeder toen hij klein was. Onbevredigend. Gewoon geboren zijn in Den Haag, dat geeft tenminste houvast. Aan zijn vader, Hagenees met Duitse roots, heeft hij meer. Hoewel, die gaat steeds meer drinken. Als zevenjarig jongetje onderhandelen met de politie als je moeder wordt thuisgebracht, daar krijg je een knauw van.
Maar toch, het gevoel anders te zijn ervaart Johan (in het boek Johannes geheten) met zijn Haagse ‘niet zeuren’-natuur niet als een heel zware last. Al is ook hij uitgescholden op straat, en moet hij op zijn woorden letten. "Ik kom niet uit een boom maar uit een mijnenveld." Als hij belt dat hij te laat komt grommen zijn Surinaamse vrienden lachend: "zet die witman in je nou toch ’s uit." Als hij Surinaams-uitbundig wordt, schrikken de Hollanders: "praat ik teveel?"
Net als zovelen met dubbelbloed ('halfbloed is een term van blanke overheersers’) zoekt Johannes naar een identiteit. Nadat hij door Zuid-Amerika is gereisd gaat hij de uitdaging aan Suriname te bezoeken. Daar vindt hij, en met hem de lezer, wat nog ontbrak: kleurrijke types, Surinaamse warmte, en … Liefde met een grote L. Er zit een ‘romance’-schrijver in Johan, want hoe hij de amoureuze schermutselingen tussen hem en de half-Hongaars, half Nederlandse ‘Jaantje’ (in het echt ‘Zwaantje’) beschrijft… vochtige ogen.
En zo wordt dit boek als een Surinaamse Mama Tandoori bevolkt door goedmoedig ruziënde ouders (Mama Virginie: "je bent zeker wel blij dat de Duitsers het EK-voetbal winnen?" Papa Jan: "ik bén geen Duitser"), types als patserige Jimmy, lieve tante Wonny… En door de geest van opa Miel (André Brouwn), een dichter die misschien wel het schrijversgen aan Johannes heeft doorgegeven. Uit Wij zijn Surinamers, over de best wel succesvolle melting pot die het land is met mensen die afstammen van Chinese, Indiase, Indonesische en Afrikaanse roots en alles daartussenin:
Moedig om je te mengen in het eindeloze, zo gepolariseerde etniciteitsdebat. Was misschien nog iets moediger geweest de namen in het boek niet te veranderen. Aan de ander kant maken Surinamers van alles wat ze beleven graag een 'tori' – een met fantasie verrijkt verhaal. En er is nóg een reden:
Johan was als jonge vent vijf jaar geleden de man van de ‘minister-president in 2025’-hype. Die is hem slecht bevallen. Begrijpelijk dat hij ’t deze keer niet té dichtbij wil laten komen.
Hartverwarmend, dit boek en de verzoenende toon ervan. Een talent dat zware thema’s zo lichtvoetig kan bespreken moeten we koesteren. En er zit meer in deze Fretz. Moeiteloos kletst hij een uur vol met anekdotes, ideeën en imitaties in dan weer kneiterharde Haagse en dan weer zonnige papiamentse accenten. Dat moet je horen, en dat kán je horen als je klikt op deze link naar Kunststof radio.
En je kan het zien ook. In een theater bij jou in de buurt. Voorstelling: De Zachtmoedige Radicaal. | 1pos
|
Het boek leest zeer gemakkelijk, en vanaf het begin heb je het gevoel of je naast Yolanda staat en alles tot in detail mee beleefd. Yolanda is in het boek zeer openhartig, zodat je haar kwetsbare kant ziet. Wat wil Yolande met dit boek bereiken ? ‘Het enige wat ik wil is mensen steunen en hen informeren over het mysterie van een chronische ziekte. ” En ook zeker de ogen van mensen openen, want de wereld zit vol onbegrip. Zoals ze beschrijft in het boek ” Je ziet er goed uit, maar van binnen voel ik me ellendig” .
Yolanda neemt je mee in haar ziekteproces en beschrijft de vele dokterstrajecten die ze heeft gevolgd, waarvan het merendeel helaas zonder echt resultaat. Ondanks de minimale resultaten houdt Yolanda hoop, niet alleen voor haarzelf maar ook voor haar kinderen Bella en Anwar die ook aan de ziekte lijden, Yolanda ziet haar ziekte als een hoger doel om niet alleen haarzelf en haar kinderen maar ook andere mensen te helpen en op zoek te gaan naar een medicijn.
Yolanda Hadid heeft met ‘Hoor me’ een intrigerend , boeiend maar vooral leerzaam boek geschreven. Yolanda opent hiermee deuren voor vele mensen in de wereld die te maken hebben met Lyme of een andere chronische ziekte, maar dat niet alleen ze opent ook de ogen van mensen die er geen weet of begrip van/ voor hebben.
Zeer eerlijk (en soms schokkend) maar een Geweldig boek, een must voor iedereen met Lyme of een andere chronische ziekte !!! | 1pos
|
Het lezen van 'Dear Evan Hansen' was een vreemde ervaring. Evan Hansen is een gewone jongen. Een tiener zoals jij en ik eigenlijk. Of ook niet, want de puberteit verloopt voor iedereen anders. In ieder geval is Evan iemand waar je jezelf wel mee kan identificeren. Toch gebeuren er in de loop van het boek zoveel vreemde dingen, dat je je na een tijd begint af te vragen of dat wel zo is. Zou ik ook zo gereageerd (kunnen) hebben? Of was dit in mijn universum nooit voorgekomen? Die vragen houden je tijdens het lezen zo bezig, dat je soms het verhaal wat 'mist'. Alsof je afdrijft naar een andere plek en je vraagtekens steeds groter worden.
De schrijfstijl van het boek is erg vlot leesbaar. Het is beeldend geschreven en dat past wel mooi bij het feit dat het boek uit een musical voortvloeit.
Er zitten geen bijzonder moeilijke passages of woorden in het verhaal en je kan rustig gaan zitten en doorlezen zonder dat je uit het ritme wordt gehaald door vertragende elementen. Het tegendeel is eerder waar. Bij het dichtslaan na een uurtje lezen, verbaas je jezelf erover hoeveel bladzijden je wel niet hebt omgeslagen.
Het verhaal zelf is met momenten tenenkrommend te noemen. Er worden pijnpunten uit het leven van een eenzame tiener uitvergroot en gebruikt om een vrij absurde situatie te creëren. Dat absurde in combinatie met het pijnlijke zorgde er wel voor dat ik het soms echt moeilijk had. Ik vroeg me dan af waarom je dit zou willen opschrijven en waarom ik het zat te lezen. Toch blijkt zoiets achteraf bekeken toch weer anders uit te vallen qua gevoel. Het is droevig, maar ook grappig. En het absurde helpt dan mee om het wat te verlichten. Eigenlijk moet je de diepere laag van het verhaal ook lezen. Wat drijft iemand om te doen wat hij doet? En ook al wil hij helpen, hoe weet hij dat hij geen enorme schade veroorzaakt bij mensen die hij eigenlijk heel graag heeft.
'Dear Evan Hansen' is een boek dat je moet lezen. Het is niet erg emotioneel, maar raakt je wel als lezer en het gaat over zaken waar niemand in het dagelijkse leven mee te koop loopt. Depressie, eenzaamheid, verliefdheid,...
Een les geleerd uit dit boek? Dat weet ik niet, maar het zet in ieder geval aan tot nadenken. | 1pos
|
Korte inhoud
Noord-Frankrijk, politieagente Camille Thibault heeft heel haar leven hartproblemen gekend, die enkele jaren geleden uitmondden in een harttransplantatie. Sinds een paar maanden krijgt zij nachtmerries over een jonge vrouw, opgesloten in een donkere kamer die om hulp vraagt. Deze dromen blijven haar achtervolgen en wanneer haar arts het heeft over de celherinneringstheorie, beslist Camille op onderzoek te gaan. Met de hulp van haar collega Boris komt ze steeds dichter bij de waarheid.
Parijs, inspecteur Franck Sharko wordt opgeroepen voor een wel zeer bijzondere nieuwe zaak. Er is een jonge vrouw gevonden, opgesloten in een bunker in het bos. Ze zat zo lang opgesloten dat ze er zelfs bijna blind door geworden is, onvoorstelbaar hoe ze dit overleefd heeft.
Lucie Henebelle, de echtgenote van inspecteur Sharko is ook inspecteur en wel in hetzelfde team als haar echtgenoot. Momenteel zit zij thuis met zwangerschapsverlof, na de bevalling van hun tweeling. Wanneer ze hoort over deze speciale zaak kan zij het niet laten om zelf op onderzoek te gaan. Al snel doet zij heel wat ontdekkingen en staat zij al verder met het onderzoek dan het team van Franck.
Conclusie
‘Beklemming’ is het zesde boek van Franck Thilliez’s ‘Sharko-serie’. Voor mij was dit een eerste kennismaking met inspecteur Franck Sharko. Hoewel, onderdeel van een serie, kan je ‘Beklemming’ perfect lezen zonder de voorgaande boeken over inspecteur Sharko te hebben gelezen.
Franck Thilliez schrijft met een gedetailleerde en anatomische precisie. Zijn research, vooral in het medische domein, is met zeer veel aandacht verzorgd. Bepaalde termen die hij gebruikt, heb ik zelf moeten opzoeken, wat het geheel voor mij eigenlijk nog interessanter maakte en het boek nog realistischer. Het is altijd een meerwaarde om bij te leren tijdens het lezen van een boek. ‘Beklemming’ is voor mij een thriller om u tegen te zeggen, één van de bovenste plank. En Thilliez hoort thuis in mijn lijstje van favoriete thrillerauteurs zoals Larsson en Börjlind.
Ik vond het in het begin wat moeilijk om in het verhaal te komen, de hoofdstukken over Camille in het Noorden van Frankrijk en Sharko in Parijs wisselden elkaar af in een hoog tempo, waardoor het soms niet duidelijk was of we nu op de ene of op de andere plaats waren. Dit was voor mij nogal verwarrend, een aanduiding aan het begin van de hoofdstukken had dit kunnen voorkomen. Eenmaal beide verhalen samengekomen waren, begon ik het boek pas te appreciëren en goed te vinden. Vanaf dan gaat het verhaal ook als een trein vooruit en kan je het moeilijk opzij leggen, zoals een echte thriller hoort te zijn.
De personages zijn met veel zorg afgewerkt, je voelt en leeft met hen mee. Vooral Camille is een interessant personage. Door de beeldende schrijfstijl van de auteur kan je het boek aan je voorbij zien komen als een film met een indrukwekkende Camille in de hoofdrol.
Jammer genoeg laat de vertaling soms te wensen over, hierdoor wordt er zelfs een spoiler verklapt in het eerste deel van het verhaal, wat mij wat demotiveerde om verder te lezen. Een boek moet verrassend en spannend blijven, anders biedt het geen leesplezier meer.
‘Beklemming’ is een thriller die zijn titel eer aan doet, en dus zeer beklemmend is. Ik kon het uiteindelijk niet meer opzij leggen en vond het jammer, dat ik het uitgelezen had. Ik ben benieuwd naar de andere verhalen over inspecteur Sharko, daarom krijgt het boek van mij een score van vier verdiende sterren. | 1pos
|
Het staat als een paal boven water dat Michael Berg een uitstekend auteur is. In 2013 won Michael Berg niet voor niets de Gouden Strop voor zijn thriller Nacht in Parijs. Net als deze prijswinnende thriller speelt Het meisje op de weg zich af in Frankrijk, het land waar Berg woonachtig is.
Psychologe Anna Givernaud leidt samen met haar vriend Guido een afgezonderd, maar gelukkig leven in een gehucht in Frankrijk. Na een lange werkdag rijdt ze bijna een meisje aan, die zich liggend op de weg voor hun huis bevindt. Anna en Guido besluiten om het meisje bij hun te laten overnachten om haar de volgende ochtend verder te helpen. Als Anna echter de volgende dag wakker wordt, zijn zowel Guido als het meisje verdwenen. Verscheurde foto’s, papieren en een bebloed vleesmes liggen verspreid door het gehele huis. Ze weet direct dat er iets mis is, maar de plaatselijke politie doet niets. Ze start zelf een zoektocht die haar naar het verleden van Guido leidt. Wat weet ze immers nou eigenlijk echt van Guido?
Michael Berg heeft met Het meisje op de weg een steengoede pageturner geschreven. Je stapt bij de openingsscene in een achtbaan die vervolgens alleen maar doorgiert. Door middel van flashbacks naar verschillende belangrijke momenten uit het verleden van Anna wordt duidelijk hoe weinig ze van haar vriend weet. Berg geeft de lezer hint na hint, maar net te weinig om exact je vinger erop te kunnen leggen. Echter precies genoeg om net dat ene hoofdstuk extra te lezen en jezelf geen nachtrust te gunnen.
Waar de spanningsboog perfect is, is het storend hoe karakters omgaan met bepaalde situaties in het boek. Met name Anna maakt beslissingen – zonder spoilers te geven – waarbij je al vloekend tegen haar tekeer gaat. Het maakt het verhaal niet minder geloofwaardig, maar een normaal redenerend persoon zou vaak anders handelen. Alhoewel dit ook haar onvoorwaardelijke voor Guido tekent, liefde maakt blind.
Ondanks de soms onbegrijpelijke beslissingen van Anna is Het meisje op de weg een ijzersterke thriller. Michael Berg heeft met de ongelooflijke spanning ruimschoots gecompenseerd voor Anna’s raadselachtige gedrag. Het meisje op de weg is het perfecte boek om in één avond te verslinden. | 1pos
|
Een boek dat je nadat je het gelezen hebt, meteen weer opnieuw gaat lezen. Het is kenmerkend dat de speurder zoals beschreven in het boek herkenbaar is als de echte C.J. van Ledden Hulsebosch.
Hopelijk komt het volgende boek snel. | 1pos
|
Al sinds vóór het verschijnen van haar eerste boek Spotlight volg ik Joyce op de voet en vanaf het lezen van haar debuut ben ik fan, van haar schrijfstijl, maar ook van de lieve hartelijke vrouw die Joyce is. Van Spotlight heb ik genoten (recensie), altijd spannend als er dan een tweede boek verschijnt: gaat ze mijn verwachtingen waarmaken? Ik stelde het lezen van In de familie gewoon een beetje uit, en niet omdat ik bang was dat het tegen zou vallen, maar omdat ik het boek niet alweer uit wilde hebben!
Toen ik eenmaal begonnen was in het boek wist ik meteen: dit is weer een topper! Ik kon me niet losrukken uit het spannende verhaal over de moord op bejaarde dames in luxe villa’s in Wassenaar. Nina’s oma is de tweede. Haar vader, politicus in de running voor premierschap, verdenkt meteen de beetje vreemde Valentijn die al jaren bij zijn moeder over de vloer kwam, maar Nina die een hechte band had met haar oma vermoed dat er iets anders achter zit en gaat op onderzoek uit. De feiten die ze boven water weet te krijgen over haar familie zijn niet allemaal even zuiver op de graat…
Je leeft mee met hoofdpersoon Nina, die sinds haar moeder al op jonge leeftijd stierf troost en gezelschap wist te vinden bij haar oma. Haar vader hertrouwde en had sowieso al nooit tijd voor haar, hij wordt compleet opgeslokt door zijn politieke ambities. Nu is Nina niet alleen haar moeder kwijt maar ook haar oma. En in haar familie blijkt ook niet alles zo te zijn als ze altijd dacht.
Ze is een sterke vrouw die niet kan rusten tot ze weet waarom en door wie haar oma vermoord is.
Naast Nina’s verhaal lees je ook dat van Marsala, haar stiefmoeder, een vrouw die al een tijd geen gelukkig huwelijk meer heeft doordat haar man weinig thuis en aanwezig is. En je leest het verhaal van Lars, de campagneadviseur van Nina’s vader Boudewijn, hij besluit Nina te gaan helpen op haar zoektocht naar de dader. Eerst in opdracht van zijn baas, om te zorgen dat er vóór de verkiezingen rond zijn geen belastende feiten naar buiten komen, maar later omdat ook hij het zaakje niet vertrouwt.
Je krijgt door de verschillende personages een vrij compleet beeld van de man die Boudewijn Satijn is en ook dat sommige dingen niet zijn wat ze lijken.
Langzaam vallen de puzzelstukjes in elkaar en wordt je naar de spannende ontknoping geleid…
Ik vind dat Joyce zich met deze thriller over politiek en familiegeheimen weer heeft bewezen als thrillerauteur en zichzelf misschien ook wel overtroffen heeft. Ik ben en blijf fan! Ze verdient haar plekje tussen de gevestigde orde van Nederlandse thrillerschrijvers.
In de familie is een heerlijk spannende thriller met een sterk plot. Een dikke aanrader dus! | 1pos
|
Emma wil leven verteld het aangrijpende verhaal van Emma en haar jarenlange strijd tegen anorexia.
Emma is jong wanneer de diagnose anorexia bij haar gesteld wordt. Middels verschillende acties en therapieën lijkt Emma te genezen van de verschrikkelijke eetstoornis. Echter blijkt niets minder waar en plots komt de anorexia dubbel en dwars terug. Emma vecht samen met haar ouders en zussen tegen deze ziekte. Het verhaal is aangrijpend geschreven vanuit de verschillende betrokkenen. Je leest de worsteling van de ouders van Emma, welke mee willen bewegen in de wensen van Emma, maar soms ook zien dat ingrijpen echt noodzakelijk is. Hoe moeilijk deze keuze ook is en hoe zwaar dit drukt op hun relatie met Emma. Ook de zussen van Emma beschrijven hoe de anorexia van Emma impact heeft op hun leven. Ook de vriendinnen, betrokken arts en hulpverleners komen aan het woord in het boek.
Emma vecht voor haar leven tot het absolute dieptepunt. Middels fragmenten uit haar dagboek lees je ook hoe Emma dacht over zichzelf en haar behandelingen.
Het boek is intens. Anorexia is een vreselijke aandoening, die enorm veel impact heeft op iemands leven en de directe betrokkenen. Emma heeft de ziekte helaas niet overleefd, maar ik hoop dat haar boek bijdraagt in de hulp van andere mensen met deze vreselijke ziekte. | 1pos
|
Ik heb al redelijk wat boeken gelezen maar bij dit boek heb ik echt een traan gelaten. Wat een prachtig boek!! | 1pos
|
Na de 4 voorgaande delen te lezen, waren de verwachtingen bij dit boek erg hoog. De prachtige, sfeervolle en liefdevolle beschrijvingen van de personen, huizen en plaatsen. Toch viel het eerste en grootste deel van dit boek tegen. Bijna alle personages komen terug in dit boek, maar worden vluchtig beschreven. Waar in de voorgaande boeken de beweegredenen van het gedrag worden beschreven, wordt dit nu vaak achterwege gelaten. Veelal vertelt de schrijfster in dit boek gesprekken tussen personages, waardoor het verhaal soapachtig enoppervlakkig wordt. Maar er zijn uitzonderingen: de ziekte van Sid, de vriendin van Rachel, de dochter des huizes. Dit wordt zo sereen beschreven. Vanuit Sid, maar ook vanuit Rachel, want ook na het overlijden van Sid blijven we Rachel volgen.
Zoon Hugh en Jemima worden ook intensief gevolgd en krijgen daardoor een sympathiek gezicht, net als ex-schoondochter Villy en haar zoon Roland. Zoon Edward, ondergaat een gedaanteverwisseling in dit boek ten opzichte van de vorige delen. Daar waar hij voorheen onbetrouwbaar was, zit hij nu onder de plak van Diana, zijn vroegere minnares en inmiddels zijn echtgenote. Haar gedrag is egoïstisch, onsympathiek en uitdagend. De lezer leert haar niet kennen, doordat er geen beschrijvingen worden gewijd aan haar verleden en gedachten. Dat maakt haar De Grote Boze Wolf.
Ook de nieuwe generatie komt aan bod, de kleinkinderen en achterkleinkinderen. Jong leven dat in een hele andere tijd leeft, anders met mensen en elkaar omgaat en een voor vrolijke noot zorgt.
En dan komt het laatste deel van het boek.... er wordt nog één kerstfeest gevierd om Home Place. En dit is prachtig beschreven. Dit einde van het boek doet de oude sfeer weer tot leven komen.
Het was moeilijk dit boek te beoordelen, zeker omdat het deel uitmaakte van en reeks. In vergelijking met die ander boeken is het taalgebruik heel anders, hoofdstukken zijn korter.
Als afsluiting is het toch de moeite waard dit boek te lezen, al moet de lezer wel rekening houden met een andere opzet van het verhaal dan de voorgaande delen. | 1pos
|
Een werkelijk adembenemende roman over Europa, vluchtelingen, toeristen en liefde. Geschreven in de prachtige taal van Ilja Leonard Pfeijffer. Ook voor mij het beste boek van 2018. De Libris waard. | 1pos
|
Het verhaal gaat over een verdwijning van een tweeling. Hun oudere zus is nog maar acht jaar als zij verdwijnen. Ruim 20 jaar later is de tweeling nog steeds niet gevonden, maar dan komt er een journalist met feiten die niet lijken te kloppen met hoe Arden (de oudere zus van de tweeling) het heeft herinnerd. | 1pos
|
Een boek dat je binnen no-time uit hebt. Een verhaal zoals ik nog nooit eerder heb gelezen. Al gaat het allemaal erg vlug.. Ik kan nog niet duidelijk zeggen of ik het nou een 'leuk' boek vond, want vond het gevoelsmatig een teleurstellend eind, maar waarom?? Dat is voor mij zelf niet eens duidelijk.. En al wist ik het, dan kon ik het nog niet verklaren aangezien ik niks wil verklappen van het verhaal ;)!
Het is in ieder geval een verrassend boek dat zeker de aandacht gedurende het verhaal blijft trekken! | 1pos
|
This year, it is a match for Harry year.
He thinks he is then safe at Hogwarts, but appearances are deceiving. When his name comes from the Goblet of Fire, he is waiting for a match, he would never think of a volunteer to'd do it.
It's nice that J.K. not just wrote stories about Harry's life at Hogwarts, but that there also a championship is. This makes reading the Harry Potter books is enjoyable. Especially with Voldemort's returns.
It was get used to this book, in the beginning I did not like it, but I kept reading and finally out of it was getting better. Now I like all the Harry Potter books and all books are my favorite. | 1pos
|
Goede schrijvers vermijden clichés. Japke-d Bouma (1970), waarbij de d staat voor Doutzen, schreef er een heel boek over. Ze pleit voor stoppen met al die kantoorclichés en gewoon weer lekker aan het werk gaan. Bouma schrijft wekelijks columns over taal in nrc.next en NRC Handelsblad. Eerder schreef zij het boek: Gids voor de kantoorjungle (2013) en Uitrollen is het nieuwe doorpakken (2016). Werken doe je maar thuis komt naar verwachting deze zomer uit.
Alle dingen die voorheen prima werkten, heten nu ineens heel anders. Veelal zijn we niet alleen raar gaan praten op kantoor, we zijn ook raar gaan doen. We zijn steeds weer opnieuw het wiel aan het uitvinden. In 41 columns, die eerder gepubliceerd zijn in nrc.next en NRC Handelsblad, brengt Bouma je volledig op de hoogte van de kantoortaal anno nu. Met dit boek in de hand kun je overal over meepraten en ben je een vet coole kantoorgast!
De ergste kantoorclichés worden breed uitgemeten in geschreven spreektaal, zo nu en dan heerlijk grof. Het lijkt wel cabaret. Dit moet wel een lach op je gezicht toveren. Bouma neemt uitspraken zó letterlijk waardoor er hilarisch situaties ontstaan. Zeker wanneer je als lezer het tafereel visualiseert; ‘Zelfsturende teams, daar stapt iedereen zonder veiligheidsgordels in’. En als Bouma zelf mag weten waar ze heen stuurt, komen we met z’n allen in de kroeg uit.
Durf te dromen! Een veel gehoorde uitspraak. Bouma is blij dat ze niet hoeft te dromen op kantoor. Want dan: ‘... zou ik geregeld in mijn blootje een presentatie staan te geven op de afdeling sales of hevig tongzoenend met mijn baas naast de kroketten staan. Want zulke dingen gebeuren er in dromen.’ Maar hoe moet het dan wel? Aan het eind van iedere column geeft ze in een grijs kader weer hoe het dan wél moet. Een down-to-earth advies, om maar in de Engelse termen te blijven. Het boek staat vol met Engelse begrippen, bijvoorbeeld start-up: je bent zelf een start-up, elke dag als de wekker gaat en je weer aftaait naar je werk! Content, agile, scrummen, jeukwoorden ten voeten uit! Met papadag met stip op nummer één. Achterin vind je enkele invulbladen voor jouw eigen kantoorclichés.
Ga lekker zelf in je kracht staan is een zeer actueel, dolkomisch en recht voor z’n raap opgetekend boekje. Laten we hopen dat dit veel kantoormanagers en medewerkers bereikt. Misschien gaan we dan met z’n allen weer normaal doen. | 1pos
|
Na Mattias gaat over acht verschillende mensen die Mattias kenden en na zijn dood door proberen te gaan.
"Rouw is als een schaduw. Het voegt zich naar de stand van de zon, staat 's ochtends anders dan 's avonds."
Het was even wennen aan de schrijfstijl maar het verhaal kreeg me al gauw in zijn greep.
De schrijver zet de personen heel realistisch neer en toen het boek uit was vond ik het jammer dat de hoofdperdonen niet verder vertelden.
Dit boek zet je aan tot nadenken over een moeilijk onderwerp. | 1pos
|
Weer ben ik 15 jaar en lig ik op mijn kamertje met stapels boeken om mij heen. Toen al had ik de gewoonte meerdere boeken tegelijk te lezen. Hoe de stemming was zo was ook het boek. Mijn moeder kon ook feilloos aflezen hoe ik mij voelde of dat ik wel dan niet in spanning voor overhoringen en proefwerken was door de plaats en manier waarop ik las. Dit was een boek wat in een keer werd uitgelezen boven op bed. Waarom? En dan ook nog eens jaren nadat het geschreven was. Geen idee............ het pakte gewoon gelijk. En nu ik hem weer heb her-lezen (voor de vijfde keer geloof ik) is wederom het gevoel er dat je de situaties en keuzes begrijpt van de (school) vriendinnen. En dat wegen zich wel dan niet kunnen scheiden door keuzes maar ook door wat je gewoon weg mee maakt. Het blijft voor mij een aanrader. | 1pos
|
In vier delen (Kosmos, Biosfeer, Wij, De toekomst) neemt Christian de lezer mee aan de hand van omslagpunten. Met omslagpunten bedoelt hij de cruciale overgangsmomenten in de geschiedenis dat reeds bestaande dingen een nieuwe orde opgelegd krijgen of anderszins worden veranderd, waardoor er iets nieuws ontstaat, met eigenschappen die daarvoor nooit eerder hebben bestaan.
Hij benoemt Goudlokje-condities, ja, naar het sprookje, waarmee hij omstandigheden bedoelt die op dat moment precies geschikt zijn om de evolutie van complexiteit mogelijk te maken, wat dan ook gebeurt. Hij beschrijft het vroege universum, waar geen sterren, planeten of levende organismen waren, en neemt de lezer stap voor stap mee naar het moment dat het er wel was. En gaat steeds verder tot het heden en daarna dus ook naar de missie van de mens in de toekomst.
Christian heeft een uiterst boeiend boek geschreven. Op een toegankelijke manier bereikt een schat van informatie de lezer. Het is lastig om na het lezen te vertellen over de inhoud, terwijl de onderwerpen super interessant zijn om tot je te nemen. Geen moment heb ik het gevoel gehad in de klas te zitten, terwijl dat is wat hij wel doet: big history onderwijzen aan degenen die ervoor openstaan. | 1pos
|
Een moordkamer is een kamer vanwaaruit een moord gepleegd wordt.
Rhyme en Sachs krijgen een politiek gevoelige zaak te onderzoeken. Een openbaar aanklager wil de man aanklagen die opdracht heeft gegeven tot het doden van een terrorist. De terrorist, Robert Moreno is op de Bahama's doodgeschoten. Tijdens de aanslag hebben ook een journalist en een bodygard het leven gelaten. De openbaar aanklager wil erg ver gaan om de opdrachtgever, van wie ze vindt dat hij buiten zijn boekje is gegaan, voor het gerecht te brengen. Dat is ook het enige wat haar in deze zaak interesseert. Dat er nog andere moorden gepleegd zijn om sporen te verwijderen laat haar koud. Vandaar ook dat ze zo botst met Sachs.
Sachs heeft het in dit boek lichamelijk moeilijk, door de artrose in haar knie en heup heeft ze veel pijn en kan ze haar werk niet goed doen.
Ook in de medische toestand van de verlamde Rhyme zit evolutie.
Dit was weer een heerlijk boek om te lezen, Deaver is erin geslaagd me verschillende keren op het verkeerde been te zetten. Het was ook fijn om te lezen dat Rhyme terug buiten komt, met de rolstoel naar een plaats delict gaat. Ook al kan hij niet veel meer, zijn meesterlijke brein komt hier toch weer goed tot uiting. | 1pos
|
Ik had nooit verwacht dat ik me zo ging hechten aan America Singer. Ze mag dan wel een eigenwijs lastig meisje zijn, ze weet wel waar ze staat. Haar keuze tussen een luizeleventje en een armoedig leventje is aaar het hele verhaal om draait. Geweldig. Ik heb het boek in een dag uitgelezen en ik was zo tevreden dat ik de hele serie van 7 boeken in huis nam en die in een week heb gelezen. Sommige dingen zijn een beetje onduidelijk, maar dat kan je door de vingers zien als je net als ik verliefd bent geworden op america, maxon, aspen, mary, anne en lucy en alle andere geweldige personages. | 1pos
|
Subsets and Splits