text
stringlengths 4
22.7k
| label
class label 2
classes |
|---|---|
In 1 adem uitgelezen.....
Wat een literair feestje man man het is om te smullen. Maarten is me er 1 of 2 in dit geval. De ontwikkeling van het hoofdpersonage is geloofwaardig, en al de Stem eerst wat onwennig, had ik snel door dat de sten de schrijfster zelf is. Geniaal. Zeer origineel verhaal, dat goed in elkaar steekt. Het thema van de hypocrisie binnen het bedrijfsleven is goed neergezet. Humor, psychologie, en prachtige zinnen. Schrijfechnisch gezien écht heel geweldig. Alle personages worden goed uitgewerkt en het verhaal sluit naadloos in elkaar. Het einde is zeer sterk en vraagt om meer! Kom maar door met het vervolg. | 1pos
|
Een meisje, zittend op een boomstronk, omgeven door een veelvuldigheid van rozen sieren de cover van het derde boek van Cristina Caboni, De bloementuin.
Het verhaal heeft twee verhaallijnen. Enerzijds het verhaal van een zekere Bianca, een meisje dat er alles aan doet om in de gratie van haar vader, Lorenzo Donati, te vallen. Anderzijds het verhaal van Iris Donati die bij het tijdschrift Onze Tuin werkt en in haar vrije uurtjes wilde tuinen aanlegt voor mensen die dromen van een bloemenpracht.
Tijdens een bloemenbeurs stuit Iris op een meisje dat als twee druppels water op haar lijkt. Als ze haar vader opbelt om dit te vertellen, breekt een tijd aan waar een levenslang geheim wordt blootgelegd. En dit geheim is het begin van een mysterieus, modern sprookje vol geheimen.
Cristina Caboni schrijft weer vol liefde over bloemen, net zoals ze in haar vorige romans De dochter van de parfumeur en De bijenkoningin deed. De kleuren, de pracht, de geuren, de liefde voor alles wat door de natuur wordt voortgebracht van zaadje tot bloem weet de auteur zo mooi te beschrijven, dat je naast het plezier van het lezen ook nog eens zin krijgt om zelf een schopje in de grond te steken en iets wil planten.
De bloementuin zit vol raadsels die stukje voor stukje ontrafeld moeten worden om een jarenlang geheim bloot te leggen.
Heel veel emoties worden eveneens besproken in het verhaal. Van een open, optimistisch iemand tot een zwartgallig, gesloten persoon. Mensen die in het verleden blijven hangen tot mensen die geen enkel obstakel uit de weg gaan. Liefde en verbondenheid zorgen voor een warm gevoel tijdens en na het lezen.
Wederom een pracht van een boek van deze auteur. | 1pos
|
Het verhaal gaat over Nick, een puber van 17 jaar. Ze wordt op school gepest. Ze lijkt ook op een jongen. Nick zit op een toneelvereniging en speelt daar Alleentje, een meisje dat nergens bij hoort. Nick herkent zich in deze rol. Op een dag leert ze Simon kennen, een jongen die bevriend is met haar grootste plagers, Jorg en Dave. Simon vind haar ook leuk. Voor het eerst in haar leven wordt ze niet meer gepest en mag ze op allerlei feestjes komen, waar haar voormalige pesters ook zijn. Ze hoort ergens bij.
Op het laatste feestje krijgen de drie jongens een woordenwisseling en gaan even wandelen. Na een paar uur komen Jorg en Dave terug.. .maar Simon is spoorloos. Er worden over en weer verwijten gemaakt maar wat er gebeurt is weten ze niet. Nick en de anderen gaan op zoek naar Simon. Waar is hij? Gaan ze hem vinden?
Het boek is een Young Adult met als thema pesten, verbroken relaties, ontluikende liefde en twijfels over geaardheid. De schrijver is er goed in geslaagd deze onderwerpen zo te beschrijven dat je je er zeker in kan verplaatsen zonder er meteen een mening of oordeel over te hebben. Ook heeft hij zich tijdens het schrijven van dit verhaal goed ingeleefd hoe een meisje zich voelt als ze gepest wordt. Iedere puber kan zich herkennen in Nick, haar vriendin Kat of misschien wel in een van de pesters.
Het boek is niet dik, 165 bladzijdes, waardoor je het in een keer uit kan lezen. Het is in de huidige tijd geschreven. Er is genoeg spanning en de opbouw naar het plot is goed. Het is absoluut geen voorspelbaar eind, ik had het niet zien aankomen.
Dit boek is het debuut van de Vlaamse auteur Filip Plompen, die in zijn dagelijks leven wijnadviseur bij Colruyt is en een opleiding toegepaste psychologie volgt.
4 sterren | 1pos
|
Centraal thema in dit boek is de worsteling om het wel of niet geloven in God. Sarah is getrouwd met Henry en heeft een affaire met Maurice. Een bominslag maakt een einde aan de affaire en daar begint de twijfel aan het wel of niet bestaan van toeval of van God. | 1pos
|
Tijdens het lezen viel mij op met hoeveel liefde en respect naar zijn moeder toe Hugo Borst dit boek heeft geschreven.
Het verhaal, of moet ik het korte verhalen noemen, geeft weer hoe het is om mantelzorger te zijn. Elke dag, elk uur, elke minuut, elke seconde gaan er niet één gedachte, maar zevenhonderd tegelijkertijd door je hoofd. Alle gevoelens beleef je met dezelfde snelheid als je gedachte, want je weet nooit wat de juiste is of zal zijn. Je hoopt het beste te doen/te hebben gedaan en dat is alles wat je kunt doen.
Hugo Borst heeft mooi neergeschreven hoe het aanvoelt en niet alleen voor hem, maar ook voor de andere mantelzorgers. Want of je nu een (schoon)kind, familielid of vriend bent, het is voor iedereen een (rouw)proces waar je doorheen moet en je weg moet in zoeken/vinden. Knap dat ze samen zo'n sterk team vormen. | 1pos
|
Spannende thriller die heerlijk weg leest. Dit is het 3e deel in de reeks en je leert Helen en de mensen in haar team steeds beter kennen. Ik vind de korte hoofdstukken en de schrijfstijl erg aangenaam. Op maar het volgende deel...... | 1pos
|
Zeer, zeer goed. Een aanrader. Een echte Bob Mendes . Een thriller van formaat. Wie aan dit boek begint, legt het niet onuitgelezen opzij(kaft). Zeer juist. Faction-thriller over computercriminelen en hun banden met de mafia. | 1pos
|
'Beloof me, Maurice, dat je ophoudt met moorden,' zei moeder vlak voor ze stierf.
Hoewel mijn taak als Verlosser van de Mensheid nog niet volbracht was, heb ik haar mijn woord gegeven. Wat moest ik anders, zo aan haar sterfbed.
Maurice, 65 jaar en seriemoordenaar, belooft aan zijn stervende moeder om zijn roeping op te geven. Het is voorgoed gedaan om de Mensheid te bevrijden van bumperklevers, BMW-rijders en Alfa-mannetjes.
Alles verloopt volgens plan tot zijn dochter thuiskomt met een nieuwe vriend. Een Alfa.
Kan Maurice de verleiding weerstaan?
Een mens maken van een seriemoordenaar, waar je als lezer vanzelf sympathie voor op gaat brengen. Het boek bevat humor, grappig hilarische scènes, maar ook een serieuze ondertoon.
Wat heb ik gelachen om dit origineel verzonnen verhaal.
Mij schoot spontaan te binnen na zowel Justine als Maurice te hebben gelezen, relbejaarden in de leukste vorm! Je moet ze gewoon gelezen hebben. Dik verdiende vijf sterren van mij! | 1pos
|
Een geweldig boek zonder meer, ik heb het ervaren als een absolute verrassing, vond het een geschiedenisboek in thrillervorm. Een onvervalste pageturner...!!! | 1pos
|
Een klein maar interessant boekje. Het geeft een goede kijk op het ontstaan van zwerkbal en hoe de sport in elkaar zit. Heel leuke aanvulling op de reeds bestaande Harry Potter reeks. Een leuk weetje is dat dit effectief een boek is dat Harry zou hebben gekregen van Hermelien. | 1pos
|
In een onverwachte kerst volgen we Charlie. Haar appartementje is getroffen door een gas explosie en ze ligt daardoor gewond in het ziekenhuis. Haar nichtje Jez komt haar ophalen en Charlie zal de feestdagen bij haar logeren. Jez heeft een hondenhotel op het platteland en als Charlie ergens niet van houdt zijn het honden en kerstmis. Haar plannen voor een rustige kerst vallen dus compleet in duigen. Als ze dan ook nog de stugge en onaardig Cal, de lokale dierenarts ontmoet en de onweerstaanbare (verloofde) Hugo met zijn gigantische Deense dog Malcolm, is het feest compleet. Zal Charlie alles langzaam aan toch wel gaan waarderen of wordt dit de rampzaligste kerst ooit?
Charlie is een perfect hoofdpersonage voor dit verhaal. Ze heeft echt helemaal niks met de kerst. Ze heeft dan ook een veel groter lijstje met minpunten voor de kerst dan pluspunten. Ze is onhandig en heeft eigenlijk met alles pech. Daarnaast is ze eigenwijs en probeert ze van alles uit, wat negen van de tien keer dus zorgt voor blunders en acties die uitlopen op kleine rampen. Wat het verhaal wel weer echt gigantisch grappig maakt. Doordat je het verhaal leest vanuit Charlie en dus weet wat ze denkt en voelt, kun je je enorm goed in haar inleven. Je hebt op sommige punten ook echt wel met haar te doen en je zou willen dat het haar allemaal wat makkelijker af ging. Je groeit met Charlie mee en leert steeds meer over het hondenhotel, alle honden die er verblijven en daarnaast leer je ook alle mensen uit het dorp steeds beter kennen.
De honden van het hondenhotel lopen als een rode draad door een onverwachte kerst heen. Ze zijn er in verschillende soorten en maten. Ze hebben allemaal hun grappige, aandoenlijke, gekke, eigenwijze, leuke en minder leuke eigenschappen en beperkingen, maar stuk voor stuk sluit je ze in je hart. Na het lezen van dit verhaal wil je zelf ook een hondenhotel beginnen of in elk geval in een hondenhotel werken.
De schrijfstijl van Natalie Cox is ontzettend fijn, hartverwarmend, beeldend en vlot. Je ziet het hondenhotel en de honden allemaal precies voor je. Het is net of je er zelf ook loopt en de dieren verzorgd. Je vliegt door de pagina’s heen en eenmaal begonnen in het verhaal is het echt bijna niet meer weg te leggen. Je wilt gewoon weten hoe het af gaat lopen met Charlie en of ze uiteindelijk haar draai gaat vinden. Het is geen extreem moeilijk verhaal, gewoon een heerlijk kerstverhaal waarbij je heerlijk mee kunt zwijmelen en van kan genieten zonder er al te moeilijk bij na te hoeven denken.
Een onverwachte kerst is het perfecte boek om deze decembermaand te lezen. Je komt er helemaal van in de kerstsfeer. Ben je daarnaast ook nog eens een hondenliefhebber dan kun je dubbel smullen van dit hartverwarmende en hilarische feelgood verhaal. | 1pos
|
Brodeck word door een zuivering uit het dorp waar hij woont verbannen, maar hij keert terug op het nest na verschrikkelijke ervaringen in een kamp waar hij jaren werd vernederd (hij moest ter vermaak voor de bewakers hond spelen en ook bij de honden slapen).
Hij overleeft het en keert terug naar het dorp.Daar weer aangekomen ervaart hij dat alles toch anders is geworden, dat komt ook omdat de bevolking zelf mee heeft moeten werken aan de zuivering waar Brodeck de dupe van werd.
Maar ook omdat de Anderer zijn intrede heeft gedaan, een vreemdeling die het uiteindelijk moet bekopen met de dood.
De mensen van het dorp vragen Brodeck een verslag te maken van het gebeurde en zo komt hij van lieverlee van alles te weten.
Eigenlijk een droevig verhaal, waar bij aangegeven wordt hoe vergankelijk verbondenheid kan zijn, zoals hier de verbondenheid van Brodeck met de dorpsgenoten.
Soms had ik moeite met het verhaal, maar ook vond ik het briljant, een buitengewoon apart boek laat ik het zo maar zeggen. | 1pos
|
Gekozen door de tekst op de voorkant van het boek : Italiaanse bestseller. Hoewel het verhaal absoluut geen Italiaanse roots vermeldt.
Het verhaal ging met me aan de haal. Het werd een echte pageturner, hoewel je dat vaak alleen zo noemt als het een misdaadthriller betreft. Dat is het zeker niet. Een speurtocht . Een speurtocht van twee ouders naar hun kinderen, een speurtocht naar het eigen geheugen, een speurtocht naar zijn geliefde, een speurtocht naar wat er nu eigenlijk gebeurd is.
Een fantastisch verhaal met een mij wat te esoterisch eind. | 1pos
|
In Hof van doorns en rozen zet Sarah J. Maas Belle en het Beest in een nieuw jasje. Er is niet één beest maar er zijn er vele, net als Hoge Fae, elfide, de Bógge, puca en de plaag. Je beleeft dit avontuur met Feyre, een dappere jager.
De wereld die Sarah J. Maas beschrijft is beelden, kleurrijk en fantasievol. Doordat Feyre wat ouder is dan de meeste karakters in een YA kan Sarah J. Maas dieper in het verhaal gaan. Zijn de liefdes perikelen meer ontwikkeld en komt ware liefde meer tot zijn recht. Ook fijn dat Feyre niet het mooiste en slimste meisje van de klas is. Je leert de personages eerst goed kennen voordat de spanning in het verhaal komt. Maar op dat moment is het boek bijna niet meer weg te leggen.
Naast Feyre heb je ook nog Tamin, Lucien en Rhysand. Die het verhaal kleur geven. Net als het raadsel:
Nu wachten op Hof van mist en woede. | 1pos
|
De Hondenmoorden: Jens Henrik Jensen
Niels Oxen is een oorlogsveteraan die de hoogste onderscheiding heeft ontvangen ooit door de Deense regering uitgereikt. Niels lijdt aan PTTS en om met zijn innerlijke demonen te kunnen leven vertrekt hij uit de samenleving samen met zijn hond om zich terug te trekken in de Deense bossen. Onbedoeld wordt Niels betrokken bij een moord en wordt hij zelfs als verdachte ondervraagd.
De veiligheidsdienst mengt zich zeer snel in het gebeuren en Niels wordt min of meer gedwongen de zaak te onderzoeken samen met de nogal onorthodoxe Margaretha Francke.
Jens schreef al diverse thrillers o.a. de Heks van Krakow en De Hofnar van Moermansk en met De Hondenmoorden heeft hij zijn weg gevonden naar het grote publiek. De Hondenmoorden is het eerste deel van de Oxen-trilogie. Deel twee “De schaduwmannen”verschijnt het voorjaar 2016
De Hondenmoorden is een goed geschreven, makkelijk leesbaar boek dat spannend begint en opbouwt naar een verrassend einde. Niels en Margarethe zijn goed aan elkaar gewaagd en er is veel ruimte om deze relatie en de karakters in een volgend deel verder uit te werken. Het boek is voor mij niet het ongeëvenaarde meesterwerk zoals het staat omschreven, maar wel een echt goed boek dat het lezen zeker waard is. Een aanrader voor een aantal uren ontspannen/ spannende leesgenot. Ik zal de volgende delen beslist ook aanschaffen/lezen | 1pos
|
Heerlijk luguber verhaal dat leest als een sneltrein. | 1pos
|
Het heeft even geduurd voordat ik aan het boek begon, de titel Muidhond riep weerzin op en gaf geen clou waar het over zou gaan en wat voor boek het zou zijn.
Je kruipt in het hoofd van een zedendelinquent. Je voelt wat er gaat gebeuren en wordt er in meegenomen. Het klinkt gek maar je krijgt zowaar een soort van medelijden met hem. Leest als een thriller. Heel bijzonder én spannend boek. Een 10 wat mij betreft! | 1pos
|
Jonathem Lethem, schrijver en criticus van The New York Times schreef in een recensie over Broken river: “It’s a tense, surprising thriller, with perverse overtones of the Coen brothers variety, but containing an enigmatic narrative device, a kind of ‘haunting of the point-of-view’ – one which proves, as ever, that the novel can do things nothing but the novel can do.”
In één zin somt Lethem alle kenmerken op die dit boek zo verrassend en boeiend maken, en ja, Broken river lijkt bij tijd en wijle inderdaad op een nieuwe film van de Coen brothers. Met name op de momenten dat Louis en Joe in het script voorkomen. Louis is de arme sloeber die tegen wil en dank boef is, terwijl Joe de kwaadaardige bullebak is die niets zonder geweld kan oplossen en over geen enkel greintje empathie beschikt. Dé hoofdpersoon van het boek is echter het iets, die spookachtige aanwezigheid, die 'enigmatic narrative device' zoals Lethem het omschrijft. Het ontstaat in de keuken op het moment dat vroeg in de ochtend, rond de klok van één, het huis wordt verlaten: drie mensen - een man, vrouw en hun kind - haasten zich de deur uit, maar de haast is tevergeefs zoals snel blijkt. Wat er gebeurt, wordt op neutrale, emotieloze toon doorverteld door iets dat aarzelend ontstaat en zich voorzichtig door het nog onbekende huis beweegt:
"If an observer in het house were to climb the stairs that lead up from the kitchen, he or she would reach a narrow hallway interrupted by three doorways. [...] It is even possible to see them now, from the child's room: if an observer here were to turn off the overhead light and move tot the open window, he or she could make out the family standing around a station wagon parked at an awkward angle on a weedy gravel drive."
En die 'he or she' vertelt vervolgens wat zich buiten afspeelt, maar helemaal duidelijk wordt het niet, het is daarvoor te donker. Plezierig is het in geen geval, dat maken de geluiden wel duidelijk. De man en de vrouw worden nooit meer gevonden, maar het kind overleeft de gebeurtenissen doordat het zich verstopt. Eerst buiten, en even later, als iedereen verdwenen lijkt, brengt ze de nacht door in het huis dat ze de volgende ochtend weer verlaat om nooit meer terug te keren.
Jaren gaan voorbij. Jaren waarin er niet veel gebeurt en waarvan de Observer op een 'fast forward' wijze verslag doet. En dan, eindelijk, wordt het huis in het buitengebied van Broken river - waarvan niet alleen de rivier 'broken' is - gekocht door Karl, een beeldend kunstenaar die er samen met zijn vrouw Eleanor en dochter Irina gaat wonen. Dat er in het verleden een dubbele moord is gepleegd, op hun terrein weten ze. Zowel Eleanor als Irina trachten, met de online hulp van anderen om de moord alsnog op te lossen en tegelijkertijd te achterhalen waar de dochter van het vermoorde stel is gebleven. Als Irina haar denkt te hebben gevonden en dat bekend maakt, zet ze meer in gang dan haar lief is.
Karl, Irina, Eleanor, Louis en één keer de al dan niet teruggevonden dochter Sam, vertellen afgewisseld met de observer – die na verloop van tijd meer bewegingsvrijheid en een hoofdletter krijgt – wat zij meemaken en wat er in hun verleden gebeurd is. Stukje bij beetje wordt duidelijk wat zich bij het huis heeft afgespeeld al die jaren geleden, terwijl tegelijkertijd de gebeurtenissen in het heden almaar gevaarlijker worden om uiteindelijk Coen-brothersachtig te escaleren: genadeloos, gewelddadig en bloederig. Dit zou het perfecte einde van een origineel verteld verhaal zijn geweest, ware het niet dat de Observer nog nieuwsgierig is naar het wel en wee van een aantal randfiguren, terwijl de rest van de personages en zijn lezers – geheel terecht – klaar zijn met het verhaal. | 1pos
|
4.5 *
Ja vrouwen mogen van seks genieten, ja we mogen dragen wat we willen, neen er is niets mis met geen lief te hebben, neen het is niet onze schuld dat mannen zich niet kunnen gedragen
Een boekje dat eigenlijk door elke vrouw gelezen zou moeten worden! Marie Lotte en Nydia zetten de pijnpunten voor vrouwen in de maatschappij in de spotlight en weerleggen verschillende clichés en stereotypen. | 1pos
|
Wat een prachtige platen! Het is een groot boek waar je telkens weer iets anders op kunt ontdekken. Het verhaal over fantasie is mooi opgeschreven. (4e boek boekenbingo 2016) | 1pos
|
Het duo schrijvers, die onder het pseudoniem Tyler Mase schrijven hebben met Alice een mooi boek afgeleverd.
Het verhaalt over de apotheker Nichollis Welth, die bijna verdronken is in zijn kinderjaren en daardoor Alice, het meisje met de violette ogen heeft ontmoet in de andere wereld, en hierdoor zijn nachtmerries verdrinkt en onderdrukt met opium. Op een gegeven moment moet hij wegvluchten van zijn geborgen leventje en vlucht samen met zijn vriend naar een andere stad, waar hij rust vind, maar dat ook een ingang geeft tot wonderbaarlijke avonturen.
Het duo Tyler Mase verteld het verhaal op een rustige manier, waardoor je in het verhaal gezogen wordt. Het is een verhaal geworden van verwondering, niet zo zeer spannend. Mij intrigeerde het vooral, wie of wat is Alice en het laatste gedeelte van het verhaal vond ik heel wonderlijk, een kolfje naar mijn hand.
Met al is dit een goed debuut van dit schrijvers duo. Ik kijk uit naar wat zij nog meer zullen schrijven. | 1pos
|
Tussen 1987 en 1992 belandt verteller Riad in zijn tienerjaren. Die brengt hij grotendeels in Bretagne door, bij zijn moeder en broertjes, terwijl zijn vader docent is in Saoedi-Arabië, doorspekt met obligate passages in vaderland Syrië. Terwijl Riad oog krijgt voor meisjes en games, is de verwijdering tussen zijn Syrische vader en Franse moeder niet enkel in kilometers uit te drukken. Meer dan ooit draait dit vierde deel van deze bestsellerserie De Arabier van de toekomst rond Riads moeder. Meer dan ooit worden in dit tot nog toe dikste deel van deze sterke autobiografische reeks illusies aan diggelen geslagen.
Het leven van het Syrisch-Franse gezinnetje wordt flink overhoop gehaald wanneer vader Abdel een leerstoel krijgt aan een Saoedische universiteit. Voor moeder Clementine is er geen sprake van dat ze in dat strenge, misogyne land huisvrouw/moeder gaat spelen. Ze wil haar zoontjes een Franse opvoeding geven en gaat in de buurt van haar moeder wonen, ondersteund door het karige huishoudgeld dat Abdel haar toesteekt. Het leidt tot tragikomische situaties waarin Abdel enerzijds beweert sloten met geld te verdienen in Riyad en Clementine anderzijds de touwtjes amper aan elkaar kan knopen. Al verkiest ze dat nog boven een verblijf in Saoedi-Arabië. Spijtig genoeg voor de lezer die er in deze reeks aan gewend raakte landen uit het Midden-Oosten af te vinken.
Het verblijf in Riyad heeft nochtans grote invloed op Riads vader, die zich meer en meer religieus fanatiek toont en nog meer hautain opstelt tegenover westerlingen, joden en ‘negers’. Een Parijs’ winkelcentrum uitgejaagd te worden door een zwarte bewakingsagent is voor hem de ultieme vernedering. Riads moeder echter dient zijn conservatisme en racisme meer dan ooit van repliek. In voorgaande delen slikte ze zodanig veel onzin van Riads vader dat we tegelijk bewondering hadden voor haar geduld en ergernis om haar lijdzame berusting. In dit deel bijt ze echter flink van zich af. De vrouw van de toekomst!
Een paar keer geeft ze toe en brengt het gezin een paar maanden door in het geboortedorp van Abdel in de buurt van Homs, in Syrië, dat meer van dezelfde achterstand toont. Abdel probeert Riad te overhalen in Syrië te blijven, waar hij opnieuw gaat doceren. De spelcomputers in Frankrijk lonken echter… En de meisjes natuurlijk. Riads hormonen gieren zo hard dat hij zelfs valt voor zijn bazige Syrische nicht of verliefd wordt op een tekenfilmheldin. Dit coming of age-aspect geeft de reeks een nieuwe, frisse invalshoek.
Want uiteraard blijft de belangrijkste insteek van de serie – de positie van de Arabier in de wereld – een grote rol spelen. Hoewel het gezin ook in dit land niet fysiek aanwezig is, is de hoofdrol in dit deel eigenlijk weggelegd voor Irak: het is de tijd dat Saddam Hoessein zich laat gelden, onder meer in de oorlog tegen Iran en de inval in Koeweit. Als ‘Arabier van de toekomst’ dweept Abdel met Saddam, een in zijn ogen verlichte Arabische heerser die zijn land moderniseert en de Arabieren verenigt, en bovendien een soenniet zoals hij. De geschiedenis leert ons wel anders. Abdel is er dan ook het hart van in als Saddam weer snel uit Koeweit geknikkerd wordt.
Voor het eerst in deze serie van een grafisch constant niveau komt de positie van de Arabier in het Westen aan bod. Echter vooral in negatieve zin: snotneuzen met veel branie terroriseren de andere jongeren, onder wie de verwarde Riad, die zich steeds meer geprangd weet tussen zijn Arabische en Franse roots. Een identiteitscrisis loert om de hoek! Abdel is er ook van overtuigd dat Arabieren geen kansen krijgen in Frankrijk. Het zou interessant zijn eens uit te zoeken hoe de reeks onthaald wordt bij Arabische lezers: ze herkennen allicht heel wat van Abdels vooroordelen, maar worden net zo goed op hun eigen racisme, favoritisme en andere kleine kantjes gewezen. Het maakt de in wezen beperkte autobiografische reeks des te relevanter. | 1pos
|
De dramatische ontknoping is een huzarenstukje dat Aspes grote verbeeldingskracht en verteltalent treffend illustreert. Echt de moeite waard door de manier waarop de moorden worden gepleegd. | 1pos
|
Een spannend boek waarin Pendergast ei zo na vermoord wordt door zijn schoonbroer Judson Esterhazy. Vlak voordat die laatste denkt dat Pendergast sterft, geeft hij nog even mee dat diens vrouw, Helen nog leeft. Dat laatste is dan weer voldoende reden voor Pendergast om toch te proberen te overleven.
Ik denk niet dat ik veel weggeef wanneer ik zeg dat de man het overleeft, hij is als een kat met negen levens en is nu erg gedreven om uit te zoeken wat er precies met zijn vrouw is gebeurd of niet is gebeurd.
Heel spannend boek dat dan ook nog eens in een cliffhanger eindigt want dit verhaal moet een vervolg hebben.
De locatie waar Judson Esterhazy zijn schoonbroer probeert om te brengen is voor mij een uitnodiging om er eens een wandelvakantie te houden, Schotland met zijn ruige natuur en moerassen, met zijn druilerige weer en laaghangende mist, met zijn gereserveerde en introverte bewoners in kleine op sterven na dorpjes. | 1pos
|
Dit vond ik werkelijk een prachtig verhaal, een meeslepende geschiedenis over vriendschap, ouderliefde, elkaar loslaten en aantrekken, maar vooral over het berglandschap in Italië, waar de ikverteller (de schrijver is zelf ook documentairemaker, net als de ikverteller) steeds weer naar terugkeert. En naar zijn vriend Bruno, een echt natuurmens, boerenzoon, eenzaam maar voor altijd iemand die in de bergen thuishoort en wil thuishoren. De vader van Pietro is ingenieur en tegen zijn zin werkt hij in Milaan. Maar eigenlijk wil hij niets anders dan hoger en hoger de bergen in, liefst vergezeld van zijn zoon. Als zijn vrouw hem overhaalt een huisje te kopen in de bergen bij Grana, is hij daar alleen de weekends, terwijl zijn vrouw en zoon er zich helemaal thuisvoelen. De moeder van Pietro haalt hem uiteindelijk over vriendschap te sluiten met Bruno en die vriendschap duurt dertig jaar. Wat me vooral boeide in dit boek zijn de melachnolieke sfeer, de beschrijvingen van het berglandschap, de ogenschijnlijk onbedoelde filosofie. Erg mooi! | 1pos
|
Wat een pakkend en ontroerend boek! Het was maar goed dat de twee verhaallijnen in het begin afgewisseld werden, anders durfde je bijna niet verder te lezen. Het boek bleef boeien van begin tot het eind. Het enige wat telde was: doorlezen!
Dizzielezers: bedankt voor de tip. Ik denk niet dat ik het boek anders gevonden/gelezen had. | 1pos
|
In ‘Getal van het beest’ vertelt auteur Chris Houtman het verhaal van Hannah Soehari. Hannah gaat naar Amerika om een documentaire te maken over grote kerken en Amerikaanse televisiedominees die president Trump op kritiekloze wijze volgen in zijn beleid. Hannah reist af naar het plaatsje Wapakoneta waar zij op 15-jarige leeftijd al eens verbleef tijdens een uitwisselingsproject van haar toenmalige school. In die tijd ontmoette zij Rick Hurley en de twee beleefden een tienerliefde met elkaar. In het heden is het dezelfde Rick die haar laat zien welke gevaren Europa bedreigen, zowel uit fundamentalistisch-islamitische als -christelijke hoek. Rick kampt echter met PTSS als gevolg van een uitzending als commando in Irak en Afghanistan en gaandeweg begint Hannah te twijfelen aan zijn motieven.
“Elshire greep de vrouw bij de arm en trok haar mee naar het hoofd van de tafel, waar hij zich wendde tot de aanwezigen. Kijk, dit soort toestanden krijg je nou als je de grenzen openzet en iedereen maar laat binnenkomen. Voor je het weet spreekt iedereen hier Spaans of Arabisch en lopen wij als echter Amerikanen achter de feiten aan.”
Wapakoneta blijkt volledig verdeeld door de benoeming van president Trump en de scheiding van kerk en staat is een stuk kleiner geworden. Hannah onderzoekt het fenomeen megakerken en keert redelijk verbijsterd over de uitkomsten van haar onderzoek terug naar Nederland.
Tussen het verhaal van Hannah en haar belevenissen en bevindingen door, loopt het verhaal van de Engelsman Brit Alec Hayes. Alec is getrouwd met de Koerdische Jihan en gaat naar Syrië om te vechten voor de Koerdische strijdkrachten. Ze keren echter terug naar Europa waar zij meer aandacht denken te krijgen voor hun ideologieën. Op kundige wijze weet Houtman de twee verhaallijnen met elkaar te verweven.
“Fazlullah wist niet zeker wat hij moest doen. Hij had zojuist een gecodeerde boodschap ontvangen van iemand die in hetzelfde ISIS-netwerk zat als hij. De afzender was herkend door zijn smartphone; het was de Belg die hij in januari 2017 had ontmoet in Palmyra, toen ISIS deze stad weer korte tijd in bezit had.”
‘Getal van het beest’ is een angstaanjagende thriller over actuele spanningen en problemen in het Amerika van Donald Trump en de in Europa schromelijk onderschatte gevolgen die dit kan hebben voor de stabiliteit van onze democratische samenleving. Maar ook over de zwaar onderschatte gevaren van terugkerende Jihadisten.
De uitgebreide kennis over deze, zeer actuele, thema’s geeft blijk van een diepgaande research. ‘Getal van het beest’ is namelijk niet uitsluitend een uiterst spannend boek, maar het is gebaseerd op feiten, realistische aannames en heel veel kennis.
De schrijfstijl van Houtman is van hoog niveau en hij weet zijn personages op uitstekende wijze te karakteriseren. Het verhaal, de vele gebeurtenissen, de veelal verwarrende en verontrustende feiten en de grote hoeveelheid aan personages vergen wel de nodige concentratie van de lezer, maar dat is zeker de moeite waard!
Over de auteur
Chris Houtman was na een carrière in het Amsterdamse Theater De Engelenbak jarenlang werkzaam bij IDTV als eindredacteur en scenarioschrijver. Hij maakte daar onder meer programma’s als Taxi, de dramaserie Finals voor BNN en Westside voor AT5/NPO. Daarnaast schreef en regisseerde hij verschillende theaterproducties op locatie en was hij betrokken bij historische festivals. Sinds 2016 legt hij zich volledig toe op zijn schrijverschap.
Uitvoering
Uitgever Karakter
ISBN 978 90 4521 751 2
Paperback, 400 pagina’s
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent.
http://ht-c-communicatie.nl/ | 1pos
|
F. Springer, pseudoniem voor Carel Jan Schneider, heeft aardig wat boeken geschreven. Hij was diplomaat en veel van zijn werk gaat over de standplaatsen waar hij zelf tijd heeft doorgebracht.
Zo ook "met stille trom", dat hij al in 1962 schreef maar niet geschikt achtte voor publicatie. Hij mistte het drama van de oorspronkelijke bevolking. Vijftig jaar later wilde hij het in een herziene versie toch nog uitbrengen en gaf aan spijt te hebben van zijn eerdere aarzeling. Hij zei: ‘Ik had juist tóén de kans moeten grijpen om het publiek te laten weten hoe wij verbeten onze plicht tegenover de aan ons toevertrouwde Papoea’s bleven doen.’
Het verhaal gaat over de diplomatieke dienst in de laatste periode van de Nederlandse aanwezigheid in Nieuw-Guinea. Net als in veel van zijn andere boeken geeft "met stille trom" ook een mooi kijkje in de keuken van de diplomaten en geeft het een mooi tijdsbeeld.
Springer schrijft in een mooie stijl (schreef moet ik eigenlijk zeggen want hij is in 2011 overleden) en het is altijd een genot om zijn boeken te lezen. | 1pos
|
Het verhaal van De dochter van de houtzager neemt ons mee naar Noord-Zweden in het jaar 1879.
Dit boek geeft ons een kijkje in het leven van de arbeiders die werken op de houtzagerij. We zien het door de ogen van de 10-jarige Britta, wat een heel verrassend effect heeft op het verhaal.
Britta is enige dochter in het gezin van Frida en Edvin. Haar oudere broertjes en zusje zijn overleden. Britta werkt op de houtzagerij als lattengrietje. Uitvoerig vertelt ze over haar werkzaamheden en het leven op de zagerij. Ook worden de andere personen uitvoerig beschreven.
We beleven haar dagelijkse beslommeringen mee met haar.
Maar dan breekt er een staking uit en dat brengt grote veranderingen mee in haar tot nu tot zo overzichtelijke leven. Britta leeft dicht bij Jezus en betrekt Hem in haar dagelijkse leven overal bij.
Tegelijkertijd zijn er heel veel dingen die ze niet begrijpt en die haar soms angstig maken. Omdat ze niet alles begrijpt wat er gebeurt, gaan die dingen in haar hoofd een eigen leven leiden en dat leidt tot angst. Ze tobt heel wat af voor zichzelf, maar probeert tegelijkertijd ook oplossingen voor de problemen te bedenken.
Het is een verhaal waar je meteen in zit als je begint te lezen. Het geeft een goede inkijk in het leven uit die tijd. Je ziet het voor je gebeuren.
En Britta – ja die zou je zo in je armen willen nemen…. | 1pos
|
Het verhaal gaat over Sienna en Nick en hun soort vriendschap, maar niet helemaal. Over hoe ze van elkaar hielden, maar uiteindelijk beste vrienden werden. Er gebeurde nooit iets tussen hen, en beiden waren gewoon dom van de gevoelens van de ander. Dit boek draait om hun vriendschap en hun strijd om van elkaar af te komen, op allerlei manieren. Maar uiteindelijk, omdat de liefde die ze hadden gehad nooit goed had uitgedrukt, ging het nooit echt weg.
Het boek brengt ook aandacht naar een aandoening die Narcolepsie wordt genoemd Het is een serieuze ziekte en het effect dat het heeft op de persoon en hun familie en vrienden ook. Sienna's vader heeft deze aandoening waardoor hij in slaap valt (en omvalt) wanneer hij een sterke emotie voelt.
De plot frustreert je misschien, maar ik stel voor om gewoon te volgen. Het is prachtig geschreven, het verhaal en de personages zijn realistisch, daarom hield ik van dit boek. | 1pos
|
Eddie Flynn verdedigd alleen mensen die onschuldig zijn, dus als hij in aanraking komt met Robert (Bobby) Solomon, de acteur, die vrijwel zeker zijn vrouw en haar vermeende minnaar heeft vermoord gaat hij eerst zelf op onderzoek uit. Tijdens zijn onderzoek blijkt dat Bobby de moord niet kan hebben gepleegd, maar wie dan wel?
Ondertussen heeft de echte moordenaar een plekje bemachtigd in de jury van de rechtzaak tegen Bobby. Kan Eddie op tijd achterhalen wie de dader werkelijk is, of komt alle hulp te laat voor Bobby?
In dit boek weet je van te voren al dat Bobby niet de moordenaar is en dat de dader in de jury zit, in de eerste plaats zou je kunnen denken dat dit zonde is om te weten maar het maakt het verhaal zoveel bijzonderder omdat je steeds op zoek bent naar aanwijzingen over de dader. Cavanagh geeft zelf aan dit te hebben gedaan zodat je steeds zit te wachten op het moment dat er iets gebeurd, zoals je bij Jaws weet dat er een haai is die mensen gaat opeten dus steeds als iemand het water in gaat zit je op het puntje van je stoel, deze sfeer is ook zeer voelbaar in het boek.
Of je dit boek wil lezen is eigenlijk geen vraag, dit boek moet je hebben gelezen.
Dert13n is het vierde boek over Eddie Flynn maar kan apart gelezen worden van de rest. Let wel op zodra je dit boek hebt gelezen wil je alle andere boeken ook lezen!
Steve Cavanagh is strafrecht advocaat en schrijver, door zijn ervaring in de rechtbank kan hij de sfeer en de details hiervan perfect overbrengen in zijn boeken. Momenteel is hij bezig met zijn vijfde boek over Eddie Flynn | 1pos
|
De moeder van Erwin Mortier lijdt aan Alzheimer,op ontroerende wijze schrijft hij over het achteruitgaan en verlies van haar geheugen.
Het is een triest proces en Mortier weet het prachtig weer te geven.
Een boek wat me geraakt heeft. | 1pos
|
Brady is een eenzaat, asociaal met psychopatische trekjes. Hij legt de schuld van zijn mislukkingen bij de ander. De succesvolle ander dient te boeten en hij verdient een plaats in de geschiedenis voor zijn daden. Met dit gegeven slaagt meesterverteller Stephen King erin een ingenieuze thriller te schrijven vanuit de manier hoe Brady neerkijkt op de maatschappij. Brady beraamt een plan voor een aanslag en informeert zijn uitdager (de gepensioneerde rechercheur (Gep. Rech.) Hodges) via een chat kanaal. Hodges probeert hem altijd een stap voor te zijn met alle woede en frustraties als gevolg bij Brady.
Dit is mij eerste Stephen King en ik moet effen wennen aan zijn verteltrant maar het wachten loont. Het verhaal wordt gestaag opgebouwd en resulteert in een ware climax. Het chat spel tussen Brady en rechercheur Hodge is een waar genieten voor de lezer. Voor mij een geslaagde eerste Stephen King. | 1pos
|
Lekker spannend en leest super vlot en het einde dwingt je om meteen in de volgende te beginnen . Wat ik dan ook direct ga doen. | 1pos
|
In deze bundel Historische Verhalen – Korte verhalen uit de Oudheid is het genieten van de geschiedenis. Je wordt als lezer betrokken bij de ervaringen van mensen.
We lezen niet alleen over de onderwerpen zoals we deze geleerd hebben in onze geschiedenislessen, maar lezen over het menselijk aspect bij deze onderwerpen dat op een indrukwekkende manier getoond wordt door de drie auteurs.
De mensen die leefden in de tijd waarin het verhaal zich afspeelt ondervinden dezelfde onzekerheden als de mensen tegenwoordig. Zowel onzekerheid over de goede bedoeling van de regering, over de liefde van de naasten en de zekerheid voor de toekomst zijn heel herkenbaar in de verhalen.
Ik las 22 korte verhalen, ze zijn stuk voor stuk de moeite waard.
Bovendien las ik 'Een inleiding – Hoe het gebeurd kan zijn; de Oudheid verhaald' geschreven door Dr. K. Beerden waar enorm veel informatie te vinden is. Hij benadrukt dat deze bundel tamelijk uniek is omdat we een kort verhaal over de Oudheid niet vaak tegenkomen.
Laat je mee terugvoeren in de tijd en geniet net als ik dat deed, van het verleden van de Oudheid maar dan in mensentaal geschreven over de gevoelens van échte mensen!
Je zult dan in 'Het laatste offer', geschreven door Denise Michelle Pol lezen over de gevoelens van een jongen. Hij wordt 1700 vóór Christus in Knossos geofferd om de goden gunstig te stemmen zodat een catastrofale aardbeving niet plaats zal vinden. Hij weet waarvoor hij het doet en is zich bewust van hetgeen er met hem gebeurt.
'De jongen had zich nooit kunnen voorstellen hoe doodgaan voelde....
Eerst was er alles... Daarna het afzinken in het niets... De herinneringen en gedachten die stopten op een enkel punt. Zijn laatste moment. Zijn laatste ervaring. De laatste keer dat hij iets voelde. Angst maakte plaats voor rust. En toen was er werkelijk niets meer.'
Helaas werd dit offer niet aanvaard.
In 'De koning van morgen' neemt Key Tengeler je mee naar Susa, in het huidige Iran, 522 vóór Christus. Hierin lees je hoe Darius aan de macht komt. Dat gebeurt niet helemaal volgens het boekje, maar dankzij een geschreven 'waarheid'. Het lijkt soms hedendaagse politiek!
'Maar hoe weet je dat het goed zal gaan?' Vindafarna's stem sloeg over. 'Ze hebben ons direct door, ik voel het. En we weten toch nog steeds niet zeker of de koning een oplichter is?' ...
'Het kan snel gaan. Vandaag een verrader, morgen een koning.' Darius knikte. 'Als je het maar goed weet te verkopen.'
In 'De ogen van de dood', geschreven door Marjolijn van de Gender lees je over de bakker Gnaeus, een van de beste bakkers van het Romeinse Rijk. Je kijkt door de ogen van deze bakker mee naar het nog jonge Londinium, het huidige Londen, in het jaar 61 na Christus.
De Keltische koningin Boudicca kwam in opstand tegen de Romeinse overheersers en brandde alles wat Romeins was tot op de grond toe plat. Zo gebeurde dat ook met de bakkerij van Gnaeus. Boudicca stopt om opdracht te geven het gebedshuis in brand te laten steken dat tegenover de bakkerij van Gnaeus ligt. Hij heeft tijd om haar te bewonderen terwijl hij gewond op de grond ligt.
'De vlammen slaan over. Zelfs de stenen bogen tussen het huis van Diana en de bakkerij branden nu. De broden in de oven zijn ongetwijfeld zwart en verkruimeld, de stank is ondraaglijk. Sterven tijdens een brand is een mooie dood voor een bakker, probeer ik mezelf gerust te stellen. Toch ben ik misselijk van de pijn, misselijk van het idee dat de vlammen straks aan mijn lichaam zullen likken.'
Deze bakker zag ik al eerder verschijnen in het verhaal 'De soldaat die niet stierf', ook van deze auteur. Hartstikke leuk om zijn geschiedenis dan te kunnen lezen.
Deze drie auteurs hebben stuk voor stuk juweeltjes achtergelaten in deze bundel. Ik heb er bewust van ieder één heel kort besproken en ben onder de indruk, ook over het beschikbaar stellen van de achtergrondinformatie die je achter elk verhaal kunt vinden. Een verrijking!
Werk van deze auteurs lees je ook in Historische Verhalen 2016.
Als je nog geen liefhebber bent van verhalen over wat in het verleden gebeurd is of gebeurd zou kunnen zijn, zal deze bundel Historische Verhalen – Korte verhalen uit de Oudheid' je over de streep trekken. | 1pos
|
Een onbeminde vrouw van Nele Neuhaus is het eerste deel van een serie met hoofdinspecteur Olivier von Bodenstein en zijn nieuwe collega Pia Kirchoff. De meeste liefhebbers van de boeken van Nele kennen deze twee rechercheurs al lang.
Dat komt omdat haar tweede boek "Sneeuwwitje moet sterven" een groot succes werd en door een uitgever gelanceerd werd,. Nele ging verder met het schrijven van boeken over de hoofdinspecteur Olivier en collega Pia.
Nu is dus ook haar eerste boek uit de serie verschenen met een grote oplage..
Het boek speelt zich af in de Taunus, en vooral bij een goedverdienende groep mensen, ze rijden in mooie auto's, zijn directeur van "goedlopende bedrijven" , de dames houden zich vooral bezig met paardrijden en gezellige etentjes.
In het middelpunt staat dan ook zeer grote maneges, die meer dan vijftig paarden op stal hebben staan, allemaal eigendom van de rijke families, vooral de vrouwelijke kant daarvan.
Omdat er veel paarden zijn en meerdere maneges, is er uiteraard ook een groot paardenkliniek. De gemeenschap is niet groot, dus bijna iedereen kent elkaar.
En dan volgen er een paar verschrikkelijke dingen en gaan we aan de hand van Nele op zoek naar de dader of daders. | 1pos
|
Wat doe je als je er altijd perfect uit wilt zien, maar dat niet altijd lukt? En in je omgeving iedereen van je verleden af weet, maar je dat wilt ontsnappen?
Precies dan verhuis je naar een ander land om helemaal overnieuw te beginnen.
De Amerikaanse Barbara heeft geen makkelijk leven achter de rug en geloofd al lang niet meer in sprookjes. Wanneer ze de keuze maakt om opnieuw te beginnen verhuist ze naar Nederland, om haar eigen zaak te beginnen, te zorgen dat ze haar maatje 36 houdt en vooral te genieten van het leven en te ontvluchten van de mannen.
Maar zal het allemaal van de grond komen of komen de mensen in Nederland ook achter haar geheim?
Citaat Pretty Girl:
Vanaf dag één probeer ik je weg te jagen. Maar het tegenovergestelde is het resultaat. Het is vreselijk. Echt. Want je bent de meest koppige vrouw en de meest arrogante vrouw en je denkt dat je te goed bent voor mij en toch voel ik wat ik voel en daar word ik gek van! We groeien dichter naar elkaar toe en ik kan de gedachte niet verdragen ook maar een dag, een uur of een minuut niet bij je in de buurt te zijn. Besef je dat niet?
Het genre erotische romans is er één die heel nieuw was voor me. Via Facebook kwam ik in contact met de boeken van Cecilia Campos. Ik was bezig in Trucker Girl #1, toen mij werd gevraagd het boek te proeflezen.
Aangezien ik dit een goed geschreven boek vind, dacht ik waarom alleen proeflezen en niet direct ook een review.
Pretty Girl heeft me aangenaam verrast.
Ik raad mensen wel aan in publieke ruimtes op te passen, ik heb regelmatig rare blikken gehad in de bus of tijdens de pauze op mijn werk omdat ik weer hardop aan het lachen was of een beetje zenuwachtig heen en weer zat te schuiven op een stoel. Dit laatste niet zozeer omdat ik nerveus word van het boek, maar omdat de erotische scenes dusdanig geschreven zijn, dat drooghouden op wat voor manier nauwelijks lukt.
Ik ben op een gegeven moment dan ook gestopt met het lezen op het werk. De reden mag denk ik duidelijk zijn.
De boeken van Cecilia Campos zijn de eerste boeken die ik lees in dit genre en ik schaam me er niet voor dat zij me bekeerd heeft wat het erotische genre betreft. De boeken lezen heerlijk weg, zijn spannend, sensueel, intiem en erotisch. Dus zoek je nog een boek wat spannend is op alle fronten, zijn de boeken van Cecilia zeker een aanrader.
Ik wens u allen veel leesplezier. | 1pos
|
Dit boek verhaalt van een buitenaards wezen dat naar Aarde gestuurd wordt om het bewijs rond een opgeloste wiskundige stelling te vernietigen. Zijn volk, de Vonnadoriërs, hebben hem als straf naar Aarde gestuurd. Straf, omdat de mens een technologisch en wiskundig inferieur ras is van gemiddelde intelligentie in een eenzame uithoek van het heelal dat nog niet verder komt dan de levenloze maan in de buurt.
De alien die vanaf nu in het lichaam van de professor Andrew Martin zit, weet weinig van de gewoontes van de mensen en probeert zich in een benzinestation snel in te lezen in de Cosmopolitan. Hierdoor en de eerste hoofdstukjes krijgt het verhaal een komische tint met slapstickachtige elementen wanneer hij zich verbaast over onze wereld: “Ik ben op een planeet terechtgekomen waar de intelligentste levensvorm zijn eigen auto moet besturen…”
(Zijn er echt honden die brokkenpindakaas lusten?)
Naast dit staat het boek bol van de rake observaties over de zin en onzin van het mensenleven. “…een planeet met dingen die in andere dingen gewikkeld werden. Eten in verpakkingen. Lichamen in kleren. Minachting in glimlachjes.”
En later, als hij al even op Aarde woont, snapt hij niet waarom de mens zich dat vreemde weekritme aanmeet. Vijf dagen op repeat, een plezierdag en een dag om alvast te somberen over de maandag. Waarom zou de mens niet meer menselijke voldoening uit zijn sterfelijke leven halen?
Verder ontdekt hij toch ook de schoonheid in sommige zaken. Muziek en zorgen voor elkaar.
Het bij uitstek sterkste punt van het boek was de verandering die de hoofdpersoon ondergaat. Hiermee geef ik niets weg over het verloop, dit kan de lezer van tevoren voelen aankomen.
Het zit ‘m in de uitwerking van de verandering, de situatie is niet direct koek en ei nadat de alien heeft afgerekend met een tegenstander. Zoals hij ook zegt, net als in het menselijk leven gaat er enig tijd overheen.
Uiteindelijk gaat het over de zoektocht naar een liefdevol thuis. Prachtig einde.
Nadat ik het boek had uitgelezen – inclusief nawoord – heb ik het voorwoord er nog eens bij gepakt en me daarbij afgevraagd wie er nu eigenlijk tegen welke lezer spreekt.
5 sterren, aanrader om te (her)lezen. | 1pos
|
Kou uit het Oosten is het slotdeel deel uit de Century-trilogie waarmee een einde komt aan honderd jaar geschiedenis uit de vorige eeuw. Een bewogen eeuw met twee wereldoorlogen en revoluties op sociaal, economisch en cultureel vlak die de oude maatschappelijke verhoudingen volledig op hun kop hebben gezet.
Lees volledige recensie op: http://www.spanningzoeker.nl/follett/2014kou.htm | 1pos
|
Ik heb genoten van deze psychologische thriller, in het begin is het even wennen aan hoe het verhaal verteld word maar al gauw wil je niets anders meer dan doorlezen om te ontdekken hoe het verhaal nu precies in elkaar steekt. Het uiteindelijke plot vond ik zeer verrassend maar ook wel een tikkeltje ongeloofwaardig, vandaar dat dit boek van mij vier duimen krijgt en geen vijf. | 1pos
|
Bij het lezen van de flaptekst was ik gelijk geïnteresseerd. Dat wil niet altijd zeggen dat het boek mij zal bevallen, maar in dit geval was het zeker geen tegenvaller. Wat een mooi boek. Een heel mooie, poëtische schrijfstijl, dialogen die mij over het algemeen niet verveelden en personages die mij wisten te raken (Knut en Sonia). Ik vind het een heel bijzonder verhaal. Heel meeslepend. Ik verdwaalde erin en ik wilde de hele tijd weten hoe het verder ging, waardoor ik het boek snel uit heb gelezen. Het was een erg fijne, onalledaagse en dromerige leeservaring. Ruim een voldoende. 4* | 1pos
|
Kim is al 10 jaar schrijfster en heeft al meerdere boeken op haar naam, waaronder hydrhaga (stand-alone), dit is haar debuut. De tweeluik: Jager en Prooi. Daarnaast de Lilith trilogie (gebonden in duister, verbroken in schemer en geboren in licht) en haar eerste boek van de volgende trilogie, deze gaat verder in de wereld van Lilith: vertellingen van de ondergang 1 – bloed. Inmiddels is dus hiervan in april 2018 het tweede deel verschenen: vertellingen van de ondergang 2, Macht uitgekomen. Hierover schrijf ik nu mijn recensie. En spoedig hopen we haar derde deel hiervan te mogen verwelkomen, Storm.
Naast al deze boeken zijn er inmiddels ook al boeken vertaald in Engels voor verkoop in het buitenland. Kim ten Tusscher heeft dus echt bekendheid gemaakt als fantasyauteur van Nederlandse bodem.
Kim is geboren in 1979 in Twente en daar woont ze nog steeds in een huis uit 1902. Naast schrijven houdt Kim van geschiedenis, reizen en avontuur. Zowel fietsend als wandelend.
Inmiddels heb ik Kim in het echt mogen ontmoeten op Elfia “haarzuilens, 2018”. En ik heb haar leren kennen als een vriendelijke vrouw, echt geïnteresseerd in je mening over boeken. Een auteur die de tijd voor je neemt, en met diepe passie voor schrijven. Ik heb hiervan oprecht genoten.
Waar gaat het boek Macht over? (achterflap)
Iedereen schrikt op als Lilith en een witte draak elkaar proberen te verwoesten boven het slagveld bij Nadesj. Hun strijd op leven en dood heeft verstrekkende gevolgen: een nieuwe magie lekt vrij de wereld in. Voor Tokala is deze makhma een godsgeschenk, voor de Merzianen is de magie het laatste redmiddel om hun land te redden. De tijd dringt voor Nayaku en de enige persoon die hem kan helpen om deze nieuwe kracht te doorgronden, is Lilith. Zij is sinds het gevecht echter verdwenen. In een versnipperend strijdtoneel moet iedereen opnieuw bepalen aan welke kant hij staat. Vijanden vormen wankele bondgenootschappen en vrienden komen lijnrecht tegenover elkaar te staan.
Wat vind ik van dit tweede deel van de saga over Lilith?
Het eerste deel, Bloed heb ik 5* plus gegeven en over dit tweede deel kan ik vermelden, she did it again!!!
Daar ik mega enthousiast was over het eerste boek, was ik een beetje huiverig voor het tweede deel, is Kim bij machten om het eerste deel te evenaren, of zelfs nog te verbeteren? Waar ik al helemaal verliefd was op de cover van het tweede deel, vond ik het ook super leuk dat er een landkaart aan het boek is toegevoegd. Niet eentje die vast zit aan de cover, maar een losse kaart, zodat je niet steeds hoeft terug te kijken.
Vanaf de eerste pagina van het boek, ben je weer gelijk terug in de wereld van Lilith. Oude bekende komen terug op momenten dat je het eigenlijk niet verwacht, en het verhaal neemt een wending die je niet gelijk ziet aankomen. De opbouw van het verhaal begint met een gevecht, maar bouwt zich daarna rustig op, zodat je na het lezen van Bloed, weer even terug komt in het verhaal, in de wereld, weer even kan wennen. Dit lukt Kim zonder dat het storend of langdradig is. De verhaallijnen van het eerste deel: Lilith en Jakob worden verder uitgewerkt, en hoe zit het met haar Az-Zhara? Komen Nighram, haar moeder en begeleider in Merzia aan? Hoe loopt haar verhaallijn verder, nu in Bloed duidelijk is geworden dat ze de dochter is van wijlen Koning Yvar is? Macht loopt vlekkeloos door, waar Bloed is geëindigd. En ik, ik ben opnieuw heel erg enthousiast.
Je krijgt van mij opnieuw 5*, ik ben groot fan van de wereld van Lilith. | 1pos
|
Ach, een groot schrijver is Martin Bril nooit geweest. Hij schreef stukjes over wat hem bezig hield en ze zijn erg aangenaam om te lezen. Deze bundel bevat schrijfsels over muziek, sommige ontroerend mooi, andere opgeratelde biografietjes die er van mij niet in hadden gehoeven. De leukere, persoonlijke stukjes maken het echter de moeite waard om de bundel aan te schaffen. | 1pos
|
Paul Krüzen woont samen met zijn vader in het fictieve dorpje Marienveen in Overijssel, in een oude boerderij, vlakbij de grens met Duitsland.
Hij woont hier al zijn hele leven, zijn moeder is er - toen hij nog jong was - met een Russische piloot vandoor gegaan.
Vader en zoon zijn min of meer tot elkaar veroordeeld, hoewel de zoon de reden is voor de vader om door te gaan.
Later neemt Paul de zorg voor zijn vader op zich.
Paul en zijn vader zijn onzekere, ietwat bangelijke mensen, die niet van verandering houden.
Wat dat betreft passen ze goed in dit kleine dorpje met veelal behoudende bewoners , die erg op zichzelf zijn.
Naar andere mensen - en vooral naar de mensen uit het westen - wordt met enige argwaan gekeken.
Toch speelt het westen een grote rol in het boek, de aantrekkingskracht ervan is groot op sommige bewoners.
Een mooi fragment wat dat betreft is wanneer Ronnie Steeghuis , een van de dorpsbewoners, meedoet aan de finale van X Factor.
Hem wordt gevraagd naar zijn liefste wens.
Na enig aandringen komt het hoge woord er uit: 'De X factor winnen' en 'naor 't Westen'.
De meute in het café viel stil.
'Dat meen je toch godverdomme niet,' klonk Abbinks stem.
'Wat een klootzak,' mompelde Paul richting het scherm.
Na de Rus komen er later Chinezen in het dorp, die eerst met de nodige terughoudendheid bekeken worden.
De Chinezen moeten ook niet zoveel hebben van de autochtone bewoners.
Ze hebben elkaar zakelijk gezien nodig, maar daarbij blijft het.
De Heilige Rita - patrones van de hopeloze gevallen - is een goed geschreven roman, waarin vooral ook de mooie beschrijvingen van het dorp en haar bewoners opvallen.
Bijzondere sfeerbeelden van de bevolking en van de omgeving spreken tot de verbeelding van de lezer.
Erg leuk hoe het Twentse dialect wordt vormgegeven in dit boek:
‘Wat bi-j laat,’ zei zijn vader toen hij binnenkwam
De eenzaamheid en de angst voor verandering van Paul en zijn vader worden heel goed weergegeven.
Een roman om nog eens weer ter hand te nemen en een terechte nominatie voor de Libris prijs. | 1pos
|
Ik heb de eerdere boeken van Anja Feliers niet gelezen. Dit is dus mijn kennismaking dit Moordwijf. En het is een kennismaking die smaakt naar meer.
Ik was van te voren wel gewaarschuwd dat, omdat ik Zuur niet gelezen heb, ik waarschijnlijk dingen zou missen in het verhaal.
Het is mij eerlijk gezegd niet opgevallen. En daarom durf ik ook wel te zeggen dat het boek op zich te lezen is.
Het boek is een achtbaan zonder rem. Je vliegt van de ene gebeurtenis in de andere. Er gebeurt veel, heel veel. En aan het einde kom je echt adem te kort. Zoveel snelheid zit er in. Maar dat vond ik niet erg. Je moet je aandacht erbij houden, of je wil of niet.
Het verhaal vind ik origineel: leeft iemand nog wel of niet? En hoe zit het allemaal precies? Het plot zit goed in elkaar en is geloofwaardig.
Het verhaal wordt afwisselend door de verschillende belangrijke personages verteld. Dit zou verwarrend kunnen werken, maar doordat duidelijk aangegeven staat welk personage aan het woord is, blijft het overzichtelijk.
Ik ben blij verrast door dit boek en nieuwsgierig naar de andere boeken van deze schrijfster.
3,5 sterren | 1pos
|
Raadselachtig, beangstigend en absurd: het gegeven waarop Sophie Hannah haar nieuwste roman, Brandschoon, heeft gebouwd, lijkt regelrecht ontleend aan het werk van Franz Kafka, de Oostenrijkse schrijver die krap een eeuw geleden wereldberoemd werd met Der Prozess. In deze roman raakt hoofdpersoon Jozef K. verstrikt in een ondoorgrondelijk rechtssysteem, waarin onzichtbare rechters en een mistige bureaucratie de dienst uitmaken. Jozef K. zou schuldig zijn, maar aan wat en waarom, dat weet hij niet. Desondanks tekent hij uiteindelijk vrijwillig zijn doodvonnis. Zo ver gaat Amber Hewerdine, Hannahs protagonist, weliswaar niet, maar voor het overige vertonen haar lotgevallen toch aardig wat overeenkomsten met die van Jozef K. Tijdens een sessie bij een hypnotherapeut, die zij bezoekt om van haar slaapproblemen af te komen, duiken de woorden Kind, Cruel, Kind of Cruel op. Ze heeft geen idee waar die op slaan, maar als zij ze vervolgens ook meent te zien op de laptop van de vrouw die na haar onder hypnose gaat, bekruipt haar een onbestemd gevoel. Is er sprake van verdrongen wreedheden, of heeft zij zich die raadselachtige woorden slechts verbeeld? Haar verbazing slaat om in verbijstering wanneer zij, eenmaal thuis, wordt gearresteerd voor de moord op een vrouw die zij nog nooit heeft ontmoet.
Als je Ambers geschiedenis kent, denk je waarschijnlijk: dat kan er ook nog wel bij. Want raadsels en mysteries lopen als een rode draad door haar leven en voor niet een ervan is tot nu toe een aannemelijke verklaring gevonden. Haar beste vriendin kwam om het leven nadat iemand haar huis in brand had gestoken; zonder aanwijsbare reden en sindsdien doet Amber s nachts geen oog meer dicht. Verder is er die merkwaardige Kerstmis, nu zeven jaar geleden. Amber was met haar man Luke en zijn familie op het platteland van Surrey om samen de feestdagen door te brengen. Op eerste kerstdag bleken Lukes broer Neill, zijn vrouw Jo en hun beide kinderen spoorloos te zijn verdwenen. Pas twee etmalen later waren zij teruggekeerd; zonder verklaring of excuus. En dat is al die jaren zo gebleven. Die onopgehelderde verdwijntruc heeft Amber altijd bezig gehouden, zoals zij zich ook is blijven afvragen wat toch het geheim was van die ene afgesloten kamer in het vakantiehuis in Surrey. En dan wordt er, last but not least, ook op Amber een aanslag gepleegd; iemand probeert ook in haar huis brand te stichten.
Brandschoon vertoont veel overeenkomsten met Hannahs vorige boek, Verborgen gebreken, en draagt dan ook onmiskenbaar het stempel van de auteur die intussen in Groot-Brittannië als de koningin van de psychologische thriller geldt: een labiele vrouwelijke hoofdpersoon die verstrikt raakt in wat lange tijd een verwarrend spel van werkelijkheid en verbeelding lijkt te zijn; de benauwende scènes waarin de belangrijkste personages krampachtig proberen de schijn op te houden van one big happy family en de moeizame relatie die Charlie Zailer en Simon Waterhouse, Hannahs vaste speurders, onderhouden met het leven en met elkaar. En dan natuurlijk die typische Hannah-schrijfstijl, waarin met name de monologue interieure een niveau bereikt dat ik van maar weinig andere schrijvers ken. Voor wie een thriller niet per sé een recht-toe-recht-aan verteld verhaal hoeft te zijn en van gelaagdheid houdt, is (ook) deze nieuwe bijdrage aan het oeuvre van Sophie Hannah een absolute aanrader. | 1pos
|
Een leven na jou gaat over Lou die gebukt gaat onder de dood van Will. Ze woont in een appartement, dat is betaald door Will zijn erfenis, in London en heeft een baantje waar ze zich helemaal niet gelukkig bij voelt. Door een dom ongeluk komt ze in het ziekenhuis terecht en moet ze daarna bij haar ouders thuis revalideren. Haar zus is nog druk met de studie, haar moeder besluit om geen huisvrouw meer te zijn waar haar vader helemaal niet blij mee is. Als Lou weer voldoende hersteld is wil ze weer naar London maar ze mag alleen terug onder de voorwaarde dat ze zich aansluiten bij een praat groep met andere mensen die ook in de rouw zijn.
Door het ongeluk en de praatgroep komt ze in contact met Sam waar ze het wel erg goed mee kan vinden. Maar omdat ze nog te veel met Will bezig is kan ze niet zeggen dat ze een echte relatie hebben. Dan is er ook nog een andere persoon die de wereld van Lou helemaal op de kop zet, maar ook die van de ouders van Will.
Het is weer een heerlijk verhaal schreven in dezelfde stijl als Voor jou. Veelal zien we de dezelfde personages, uitgezonderd Will natuurlijk, weer terug die allemaal hun leven op hun eigen manier weer hebben opgepakt totdat die ene persoon hun hele wereld weer even op de kop zet.
Er waren momenten in het boek dat ik tegen Lou zou willen zeggen, meid open je ogen voor Sam en vergeet Will. Hij heeft ervoor gekozen om te streven en dat moet niet jouw leven gaan beheersen.
Ik heb geen enkel moment gehad tijdens het lezen van het boek dat het saai werd of te voorspelbaar. Je wilt het gewoon blijven lezen. Ik vind het ook erg jammer dat het al zo snel uit was. Het boek heeft een open einde en eigenlijk hoop ik stiekem dat er nog een vervolg op dit boek komt. | 1pos
|
Tijdens een tocht door Finnmarken, Noorwegen wil de geologiestudent Alfred Issendorf bewijzen vinden voor de hypothese van zijn professor: “ronde gaten gevuld met water zijn ontstaan door inslagen van meteoren, het zijn dus geen doodijsgaten zoals meestal wordt beweerd.” Tussen zijn Noorse reisgenoten maakt Alfred een stuntelige, onhandige indruk. Eigenlijk slaat hij een behoorlijk belachelijk figuur. Zijn spullen zijn niet in orde, fysiek is hij zwak, hij wordt gehinderd door muggen, slaapt slecht door de Noorse midzomernacht en is ook niet goed voorbereid. Heeft bijvoorbeeld de luchtfoto’s niet van het gebied en heeft een niet goed werkend kompas.
Al zijn ontberingen leiden niet tot een goed resultaat en dat zie je als lezer al vanaf het begin aankomen.
Er zijn veel verwijzingen bijvoorbeeld naar de Griekse en Noorse mythologie, filosofie, religie en naar de wetenschap.
Een belangrijk thema is de zinloosheid, het nutteloze en lege van het menselijk bestaan, zo ook van de wetenschap.
“Ik geef toe aan een onbedwingbare neiging mijn fantasie te laten gaan over de verschrikkelijkste van alle mogelijkheden: dat het allemaal voor niemendal zou blijken te zijn. Hoeveel enorme keien liggen er op de Drentse hei, die misschien door een oermens jarenlang zijn verwrikt en versleept, elke dag een halve meter… Toen werd hij ziek en kon niet verder zwoegen. De steen lag nog lang niet dicht genoeg bij de twee of drie andere grote stenen…”
“Ondertussen denk ik: wat is de grens van de wetenschapsbeoefening? Iets zoeken dat door niemand nog gevonden is, maar het dan zelf ook niet kunnen vinden-mag dat nog wel het bedrijven van wetenschap heten, of alleen maar gebrek aan geluk?”
“Maar toch, als je veel pijn voor niets geleden hebt en het is voor niets, dan kun je tenminste zeggen: ik heb mij ingespannen, ik heb mijn best gedaan, dan weet je tenminste dat het niet door je luiheid komt.”
Prachtig boek! Door de vele dialogen heel leesbaar en ondanks dat het stamt uit 1966 heeft het niets gedateerds. Een echte klassieker dus! | 1pos
|
Wat een knaller van een boek! Het heeft me meteen uit mijn leesdip gehaald, maar meteen erna wist ik niet meer wat te lezen, het verhaal had me echt wel bij de keel gegrepen… Ik denk dat iedere boekenworm dit wel al eens heeft meegemaakt.
Wat maakt het boek nu zo bijzonder vraag je je af? Wel, het onderwerp is zo pakkend dat het je gewoon niet meer los laat. Quinn gaat de persoon zoeken die het hart van haar vriendje heeft gekregen. Orgaandonatie is tegenwoordig enorm veel gevraagd. Het boek doet je dus wel nadenken over jezelf. Zou ik ook mijn organen doneren om zovele levens te redden? Of is het gedacht toch wel wat schrikwekkend dat iemand anders met ‘mijn’ stukjes lichaam gaat rondlopen?
Een heel groot pluspunt in mijn ogen was dat er aan het begin van elk hoofdstuk een weetje, quote, gedicht,… over het hart of orgaandonaties staat. Kirby heeft hier heel veel opzoekwerk aan gehad. Ik ben persoonlijk heel veel te weten gekomen door deze weetjes. Het is dus zowel een informatief als een ontspannend verhaal!
Het boek is een echte aanrader, ik kan het maar niet genoeg benadrukken. 2016 is nog niet zo lang bezig, maar dit kan wel eens het beste verhaal zijn dat ik dit jaar zal gelezen hebben!
http://booksandteacorner.wordpress.com | 1pos
|
Martin Österdahl - Dodenlijst ( Max Anger 2)
Over het boek.
Proloog. De Koersk, een kernonderzeeër en vlaggenschip van de Russische onderzeebootvloot zinkt op 12 augustus 2000 na twee heftige explosies. .Alle bemanningsleden komen om. Onder hen de commandant die om zijn nek een sleutel draagt die de vrede moet waarborgen.
Op dezelfde dag wordt een oude dekenkist geveild. De veilingmeester had de kist geopend en een schok was door het publiek gegaan. Een vreselijk toegetakeld lichaam komt tevoorschijn .Het slachtoffer is Claes Callmér, directeur van de immigratiedienst.
Een C in spiegelschrift was in de hals gekerfd en op het voorhoofd was het cijfer 9 geëtst.. Hij is door midden gesneden. Levend. En in de kist gepropt. Een zorgvuldige, goed voorbereide en koelbloedige moord.
De moord is gepleegd in Skeppsmyra tegenover het eiland Arholma, een oude Estse kolonie waar de juf van Max Anger, Maj-Lis, had gewoond.
Zo wordt de brug geslagen naar WOII en vooral naar de organisatie , Oldervärnet, genaamd, een geheime samenwerking tussen Zweden en Duitse SS’ers.
Conclusie.
Al vrij snel is de dader bekend. Beklemmend beschrijft Österdahl zijn achterlijke, geweldige verleden en zijn opzienbarend motief om te doen wat hij meende te moeten doen: moorden.
De geschiedenis van de vlucht van de Balten in de periode 1943- 1945 over de Oostzee en wat er daarna met ze gebeurd is in Zweden is in deze thriller de basis voor een verschrikkelijk verhaal. Beetje bij beetje worden de geschiedenislessen in het verhaal getrokken. En gaan deel uitmaken van een gecompliceerd verhaal over de relaties tussen de Baltische volkeren, Zweden en Rusland. Maar het zijn niet de geopolitieke verhoudingen uit het verleden en heden die domineren, het gaat gelukkig om mensen van vlees en bloed, met hun misstappen, relaties en problemen. Goed uitgebouwde karakters van een aantal hoofdrolspelers. Hoofdrolspeler Max Anger is duidelijk niet gepositioneerd als een macho Harry Hole en daar heeft de auteur goed aan gedaan.
Martin Österdahl met studies over de Russische taal, economie en Oost-Europese culturen in z’n rugzak maakt ruimschoots gebruik van de opgedane kennis. Dat biedt boeiende uitstapjes over bv symbolen in verschillende culturen. Het boek, net als het debuut ' Vraag niet om genade, is buitengewoon intelligent geschreven, vol barokke details, die later op hun plaats vallen, vol ook met fraaie, hier en daar welhaast literaire zinnen met bittere humor. Veel personen en situaties, tijdslijnen in 2000, 1996, 1943 en 1945, het is een complex verhaal: neonazi's, Russische agenten, koude oorlog dreigementen, complottheorieën, maar ook de bootlegging van een stukje Zweeds, duister verleden.
Het is een boek, 512 blz lang, zoals ik graag geschreven zie worden.
Martin Österdahl heeft nu twee, werkelijk uitstekende thrillers afgeleverd en is daarmee een van de betere, recente auteurs uit het Hoge Noorden en zeker de moeite waard om gevolgd te worden.
Vijf sterren | 1pos
|
‘Ritueel’ is het derde deel in de ‘Noordzeemoorden’-serie van Isa Maron. Vorig jaar mocht ik het tweede deel als preview lezen en daarna las ik het eerste deel. Het is geen probleem om ze in deze volgorde te lezen, maar toch raad ik je aan om ze gewoon in de normale volgorde te lezen.
De verhalen van Kyra en Maud raken in ‘Ritueel’ nog meer verwikkeld als er in een tuin vlakbij Kyra’s huis een aantal schedels worden gevonden. Door die schedels wordt Kyra’s onderzoekslust eigenlijk nog meer opgewekt en wil ze weten hoe die schedels daar terecht zijn gekomen. Daarnaast wil ze natuurlijk ook nog steeds weten wat er met haar zus gebeurd is, dat blijft nog een grote rol in haar leven spelen. Naast Kyra en Maud speelt de Jane Doe die in deel twee vrij mysterieus was, weer een grote rol. Groter dan je in eerste instante bedenkt.
Isa Maron is een krachtige schrijfster. Ze weet zo goed zaken te verwoorden, niet alleen emoties van de hoofdpersonen, maar ook de omschrijvingen van de locaties waar het boek zich afspeelt. Het is allemaal zo duidelijk en dat zorgt voor de ijskoude sfeer in het boek. De drie verhaallijnen zijn vanaf het eerste boek zo goed in elkaar verweven, maar op zo’n manier dat je constant verrast wordt. Denk je te weten hoe het zit, verrast Isa Maron je weer. Je brengt het grootste deel van de tijd in grote verwarring door.
‘Ritueel’ is weer een krachtig verhaal en ik kijk al vol verwachting uit naar het vierde deel in deze serie, wat ook de ontknoping zal zijn. Verwachtingsvol maar ook met grote treurnis, want wat is deze serie spannend zeg en ik vind het jammer dat er een einde aan zal komen! | 1pos
|
Al gewend aan Verhoef''s schrijfstijl, Was ik meteen vertrokken. Tijdens het lezen wist Verhoef me enorm te raken. Bijna alles herken ik wb de relationele perikelen en deed me doen nadenken over mijn eigen leven, wat ik eigenlijk niet wilde. De Flash Back''s waren niet persoonlijk herkenbaar maar zo beeldend vanuit het kwetsbare kind Vera geschreven, dat ik onmiddellijk beeld had van een vroeger klasgenootje dat ook 'buiten de boot viel'. De beschrijving van haar eenzaamheid en onmogelijke strijd om gezien te worden, liet het Kind Vera onder mijn huid kruipen. Het deed bijna pijn verder te lezen, maar het boek lag gebijteld in mijn handen. Het einde trof me enorm en bij de kindertekening kwamen dan toch tranen. Nog dagen na het boek uit was, bleef het verhaal in mijn hoofd. Moet even wennen dat het boek fictief is, ondanks de gedachte aan het verleden van Verhoef zelf, die ooit in een interview aangaf zelf slachtoffer geweest te zijn van pesten.
Lezen! | 1pos
|
Recensie gebaseerd op de originele versie 'Älskaren från huvudkontoret'.
De Zweedse Camilla Grebe is bij ons vooral bekend van de serie rond psychologe Siri Bergman, een serie die ze schreef samen met haar zus Åsa Treff. Samen met Paul Leander-Engström schreef ze ook nog de Moskou noir-trilogie. Met ‘De minnares’ bewijst ze echter dat ze uitstekend in staat is ook op haar eentje een goed boek af te leveren.
Emma heeft een minnaar, hij heet Jesper en is perfect. Helaas is hij ook de grote baas van de winkelketen waarvoor ze werkt, waardoor ze zich niet samen in het openbaar kunnen vertonen. Het koppel wil zich gaan verloven, maar dan verdwijnt Jesper plotseling. Tot overmaat van ramp wordt in zijn appartement een vermoorde vrouw gevonden …
Hoofdpersonages in dit boek zijn Emma, rechercheur Peter en profiler Hanne. Het verhaal wordt verteld vanuit drie verschillende perspectieven, steeds in de ik-vorm. Peters en Hannes relaas speelt zich af in het heden, dus na de vondst van het lijk, terwijl Emma’s verhaal zich in de twee maanden ervoor afspeelt.
Grebe heeft haar personages goed uitgewerkt, het zijn geen perfecte wezens, maar mensen van vlees en bloed. De lezer krijgt een serieuze inkijk in hun verleden en privé leven, zodat je het gevoel krijgt ze echt te kennen.
‘De minnares’ is een originele psychologische thriller, een die redelijk spannend is, niet voorspelbaar en vlot geschreven. Voorlopig is ook in Zweden geen opvolger verschenen, maar dat Grebe nog meer plannen heeft met het duo Peter en Hanne, dat is duidelijk.
Spanning 3, plot 4, schrijfstijl 4, leesplezier 5, originaliteit 4 | 1pos
|
Jessica is pas tweeëntwintig als ze ontdekt dat ze zwanger is. Het is niet helemaal gepland, maar wat haar betreft meer dan welkom. Haar vriend Adam is minder enthousiast. Hun relatie is al niet optimaal meer, maar deze zwangerschap zorgt niet voor verbetering. Wanneer Adam pas veel te laat, met een veeg lippenstift in zijn nek, komt binnenvallen bij de bevalling weet Jessica genoeg. Ze verbreken de relatie. Jessica voedt hun zoon grotendeels alleen op en Adam vertrekt naar Frankrijk.
Catherine Isaac (1974) studeerde geschiedenis en journalistiek. Ze schreef al eerder onder het pseudoniem Jane Costello. Haar boeken werden stuk voor stuk bestsellers. Jij ik alles is het eerste boek dat gepubliceerd wordt onder haar nieuwe pseudoniem.
Tien jaar later is zoon William een intelligente en bijdehante jongen. Adam zit nog altijd in Frankrijk waar hij een hotel runt. Zo af en toe is er contact, maar meer ook niet. Jessica’s moeder zegt al jaren dat ze hem moet opzoeken, maar tot nu toe heeft ze altijd de boot afgehouden. Wanneer haar moeder erg ziek is, verandert Jessica van gedachten en besluit ze toch een vakantie naar Frankrijk te plannen. Ze stuurt Adam een berichtje dat zij en William in de zomer langskomen en bereidt zich voor op de reis.
Wanneer de twee in Frankrijk aankomen is het voor Jessica al gauw duidelijk dat Adam weinig veranderd is. Hij krijgt nog genoeg aandacht van vrouwen en daar gaat hij graag op in, maar er is nog steeds aantrekkingskracht tussen hen. Terwijl Jessica worstelt met haar gevoelens voor Adam, probeert ze zich vooral te richten op haar zoon. Het is voor haar belangrijker dan ooit dat hij een goede band krijgt met zijn vader. Al gauw blijkt echter dat Jessica nóg een reden heeft om naar Frankrijk te komen.
Isaac besteedt veel aandacht aan de onderlinge verstandhoudingen. Niet alleen de verstandhouding tussen Jessica en Adam komt aan bod, maar er is ook genoeg aandacht voor verschillende vriendschappen. Dit geeft de roman de nodige luchtigheid. Dit is erg prettig aangezien het grote geheim als een soort donderwolk boven de lezer hangt. Als lezer spot je deze al voordat de meeste personages het in de gaten hebben en dat is af en toe al beklemmend genoeg.
In Jij ik alles komt een aantal heftige onderwerpen aan bod en alles wordt met zorg en aandacht beschreven, zonder dat het ook maar te veel wordt. Alles heeft een plekje en niks voelt aangedikt.
Tegen het einde toe komen de emoties pas echt goed los. Waar de lezer al een tijdje op de hoogte is van het grote geheim geldt dit nog niet voor alle personages. Daarnaast zorgt andere informatie weer voor een plottwist dat alles wat zowel Jessica en de lezer dachten te weten in een ander daglicht zet. | 1pos
|
Leuk verhaaltje over iets kwijtraken en weer terugzoeken, maar ook een verhaal dat aanleiding geeft tot het omschrijven van een voorwerp! Ga ik zeker een keer gebruiken in de klas. Waar zo'n boekenbingo al niet goed voor is :) (6e boek voor boekenbingo 2016) | 1pos
|
Birgit ontmoet Jef in een kroeg in Alkmaar en gaat een avontuurtje aan. Dat avontuurtje wordt een avontuur; het blijkt dat Jef op zoek is naar zijn verdwenen vader en achtervolgd wordt door een gevaarlijk, vasthoudend, mediterraan sujet. Die vader is archeoloog op zoek naar de mysterieuze Ark des Verbonds en zijn spoor leidt hen naar de piramides va Egypte, de berg van Mozes en de kathedraal van Chartres. Deze setting aangevuld met een wijze leermeester, oude Franse families, rozen en sluitstenen maken de analogie met Dan Brown compleet. In het begin had ik moeite met de ongebruikelijke schrijfstijl in de tegenwoordige tijd. Maar deze went. De korte hoofdstukken lezen snel weg en het taalgebruik is eenvoudig. Vooral in de 2e helft van het boek wordt het echt interessant en spannend. Ideaal boek voor de literatuurlijst van school. Ik wou dat we in mijn tijd zulke boeken hadden gehad. | 1pos
|
De auteur Allessandro Gatti is geboren in Alexandrie in 1975. Een goed jaar al zeg ik het zelf. Van zijn hand zijn al vier delen van Klincus Boomschors verschenen. Klincus Boomschors is een jongetje van 10 jaar. Hij vlucht uit de werkplaats van een weeshuis uit Umghard op een sneeuwscooter en raakt verzeild in een sneeuwstorm. Hij verliest zijn orientatie en rijd tegen een boom. Maar wat ziet hij daar? Het lijkt wel een stad tussen de bomen, helemaal verlicht en de takken met loopbruggen van touw met elkaar verbonden. Klincus wordt gevangen gezet in een kuil totdat de Koningin Geminia en haar zoon Tipsar een dag later hem komen verhoren. Het volk van Loofrijk heeft het niet zo op miuks maar Klincus Boomschors mag blijven en stelt zich tot doel de voorraad drakentranen weer aan te vullen, want daar loopt de verlichting van Loofrijk op. Samen met zijn nieuwe vrienden Yuki van 8, zijn zus Glyn van 11 jaar en Eekhoorn Ryllo maken ze heel wat mee.
Voorin het boek is een landkaart opgetekend van de vlakte van Umghard en achterin een plattegrond van een typisch huis uit Loofrijk. Verder wordt het boek zeer regelmatig opgeleukt door illustraties van Matteo Piana. In de omslag van de kaft zit zelfs wat relief. Het boekje van 152 pagina’s is ruim opgezet met grote letters en alle paginanummers en hoofdstukken worden gesierd met een dennenappel of een hulsttakje. Het verhaal loopt heel stapsgewijs naar de climax, dat wordt mooi opgebouwd, maar is niet te voorspelbaar en ook niet eng. Alle karakters worden helder neergezet en komen goed tot hun recht, ze blijven in hun rol. Ryllo eet graag, praat nog meer en is dol op mopjes!
‘Klincus Boomschors en de drakentranen’, eerste druk 2009 Atlantyca Dreamfarm, Italie, 2011 Baeckens Books, Mechelen. | 1pos
|
Na het bekijken van de verfilming van het boek (te zien op https://solarmoviefree.me/movie/the-midwife-2015/watching.html met Engelstalige ondertiteling) was ik wel heel benieuwd naar het boek zelf. Het boek is gebaseerd op dagboekfragmenten en aantekeningen die zijn gemaakt door mensen uit die tijd. De dochter van de naamloze vroedvrouw kreeg deze in 1985 in haar bezit. De naamloze vroedvrouw is weer een grootouder van de Finse schrijfster Katja Kettu.
Het boek speelt zich af in Fins Lapland ten tijde van de Tweede Wereldoorlog en dan voornamelijk de periode 1944-1945. In Fins Lapland waren ongeveer 200.000 soldaten gestationeerd, meer dan de totale bevolking in Fins Lapland. De Finnen waren niet in oorlog met de Duitsers. De Duitsers hielpen de Finnen tegen de Sovjet-Unie. Gevolg was dat de Finse vrouwen relaties kregen met de Duitsers. Dit gebeurde ook in Nederland. In Nederland lag de situatie wat anders dan in Finland. Finland en Duitsland waren bondgenoten. In de loop van 1944 veranderde dit. Finland en de Sovjet-Unie hadden op een gegeven moment een wapenstilstand en vlak daarna sloten ze de vrede. Dit betekende dat Finland en Duitsland geen bondgenoten meer waren maar vijanden. Een voorwaarde van de vrede tussen Finland en Sovjet-Unie was dat de Duitsers uit Finland werden gedreven.
In dit kader staat het verhaal van een ongeletterde Finse vroedvrouw die al haar kennis in de laatste maanden van de oorlog heeft vergaard. Ze wordt verliefd wordt op een SS-officier met de naam Johannes Angelhurst. De vroedvrouw is een outcast in haar omgeving en ze heeft als bijnaam haviksoog. De verliefdheid zorgt ervoor dat de vroedvrouw vanaf dat moment betrokken wordt in de oorlog. Ze achtervolgt Johannes zelfs naar het kamp Titovka Zweiglager 322. Een voormalig doorgangskamp dat een permanenter karakter heeft gekregen en waar Herman Gödel de scepter over zwaait. Ze gaat in het kamp werken als Finse zuster. Omdat de Finnen en de Duitsers bondgenoten zijn, gaat dit allemaal goed. Als zuster krijg je een inkijk in het kamp en hoe het eraan toeging. Vooral de gevreesde Operatie Koestal, een schuur middenin het kamp, wordt vaak genoemd. Het duurt lange tijd voordat er wordt verteld wat er in de Koestal gebeurd. Haviksoog belandt er namelijk zelf in als de Finnen plotseling tegenstanders van de Duitsers zijn geworden.
We zijn opgegroeid in de schoolbanken met de geschiedenis van de oorlog in Nederland. Hoe de oorlog in Fins Lapland eraan toe ging, heb ik nooit meegekregen en is ook nooit verteld op school. Naast de schoolinformatie heb ik daarbuiten ook wel naar informatie gezocht, maar ook toen wist ik niet van het bestaan van de oorlog in Finland. Totdat ik me begon te interesseren voor Scandinavië. Vanaf die tijd werd de situatie duidelijker. Het boek en de film Vroedvrouw geeft veel meer informatie over hoe het er in die periode eraan toe ging. Het boek heeft dan ook nog eens een omstreden thema, namelijk de relaties van de Finse vrouwen voor de Duitsers. Zijn de Finse vrouwen per definitie dan slecht? Zijn er in die periode dat Finland en Duitsland bondgenoten waren niet meer dingen gebeurd? Schaamt Finland zich voor de periode dat men zij aan zij met Duitsland vocht? Was de veroordeling van de Finse vrouwen en de kinderen die uit deze relaties geboren werden wel terecht? Na het lezen van dit boek ben ik van mening dat het niet zo zwart-wit was in die periode. Het is een rauw en keihard verhaal geworden die bij mij een diepe indruk over die periode heeft achtergelaten. Je moet wel de aandacht bij het verhaal hebben, want de tijdswisselingen kunnen erg verwarrend zijn. | 1pos
|
Wat een geweldig goed boek is dit,en dat van nederlandse bodem nog wel Vanaf blz 1 zit je gelijk in het verhaal,spannend tot op het laatst,komt haar daad uit en hoe??? een superspannend boek een aanrader..
Groetjes Lina | 1pos
|
Dit vreemde boek met een vreemde titel maar met een adembenemend mooie omslag kwam ik tegen in mijn plaatselijke boekhandel. Ik kon niet anders dan het kopen en lezen. Dat was een aantal jaren geleden terug. Om precies te zijn, zes jaar geleden. Ik vond het boek zelf net zo prachtig en mooi als haar omslag, maar begreep er eigenlijk niet veel van. Nu zes jaar later en rijper besloot ik het boek maar nog eens te lezen en al veel meer dingen kwamen binnen bij mij in een meer helder beeld. Het lijkt er op dat alle oude schriften en mythologische verhalen naar hetzelfde wijzen. Datgene wat voor onze fysieke ogen verborgen is, maar niet voor ons hart- of geestesoog. Daniël noemt dat als De Heilige.
Wat ik begreep. Er is Het Heilige, een bron van al het Zijn (is, ooit was, zal zijn en niets) en De Heilige wat steeds weer opnieuw in een soort hologram elk moment in aller tijden, elk moment, in elke wereld door de levende mens ervaren kan worden. Een Eenheid en Veelheid. Dat laatste noemt Daniël de mundus imaginalis, het huis van de ziel. En de ziel huist weer in alles wat maar in de wereld verschijnt, verschenen is of gaat verschijnen en in wezen niet te vatten is. Zoiets als: een tafel verwijst naar iets wat wij maar voor het gemak een tafel noemen om het te vatten. Maar probeer je het wezen van de tafel echt te pakken dan merk je dat de tafel niet meer is dan een verzameling atomen met een hoop ether ertussen.
Er is een aftakking te maken van Het Heilige, De Heilige naar de mens. De mens heeft het lichaam van een dier, maar met een geest die krachtig genoeg is om tegelijkertijd af te stemmen -zonder te switchen!- op contemplatie (in contact treden met haar ‘engel’ en daarnaar luisteren) en het realiseren. Voor het gemak noem ik dit maar dat de mens in staat is zonder vrees aanwezig te blijven oog in oog met zijn grootste nachtmerrie. Hoe meer je dit lukt des te meer van De Heilige schep je op aarde en geef je weer terug aan ‘de hemel’. Het Heilige. Dat noemt Daniël De Heilige adem. Ademt Het Heilige uit, dan is het de bedoeling dat wij deze adem inademen. En als we uitademen, ontvangt Het Heilige weer onze, de Heilige adem. In andere woorden, het is een vruchtbaar streven om dagelijks meer bezieling in je leven te brengen en de to-do lijstjes drastisch te verminderen en uiteindelijk, na een hoop oefening, af te schaffen, omdat je ze niet meer nodig hebt om je te beschermen. Je bent je eigen beschermengel geworden. Geven en ontvangen van ‘het goede, ware en schone’ zorgt voor steeds meer verbinding met jouw boodschapper, jouw engel, die je in wezen bent onder het kleed van je persoonlijkheid.
Ik stel me één bonk licht voor, die stralen licht uitzendt, ik denk dat Daniël deze stralen Engelen noemt. Elke engel geeft kracht aan een verschijning die we hier op aarde kunnen waarnemen. De aarde is een microkosmos dankzij het hologram van Het Heilige. Klein en groot, elke soort heeft zijn eigen engel waar het, hij of zij zijn of haar bestaansrecht aan dankt totdat de ziel het lichaam verlaat. Dan vervalt de verschijning in het stoffelijke oftewel het fysieke lichaam. Zoals ik het zie, dan is de houdbaarheidsdatum over. Wij, als organisch lichaam zijn dan dood. Maar ook een anorganische vorm als steen heeft een ziel en die is robuuster qua levensduur dan wij mensen. De mensenziel is toch iets meer bijzonders dan alle andere zielen op aarde, omdat wij wat verborgen is geraakt in het donker weer kunnen oplichten (bewustworden) en zo weer wat voor De Heilige verloren was kunnen belichten en terugbrengen. Eigenlijk uit het verdomhoekje (ook wel hel genoemd door de Christenen) halen. Wat een macht hebben wij in handen gekregen nadat wij uit het paradijs gevallen zijn! Hoe verder weg jij je beweegt als mens, van het licht van De Heilige (je engel dus), des te groter is de kans dat je in een zwart gat valt. Waar al velen voor je ingetrapt zijn. Het jezelf verliezen in al dat leuks en lekkers. Geen maat weten houden. En dat is ook heel moeilijk. Niet de minsten zijn er voor gevallen, alle voorgaande gevallen engelen met als meest bekende Lucifer en als minst bekende onze eigenste oermens Adam Kadmon.
Ik ben een fervent fan van Star Wars, dat weer gebaseerd is op dit soort oude mythen, die als zoeklicht fungeren op weg naar het huis van je ziel. Net als In de ban van de ring, De odyssee, maar ook Genesis uit het Oude testament, etc. etc. Het is het aloude verhaal van je eigen gulden middenweg vinden tussen Licht en Donker. Wat Daniël hier uitermate en niet zweverig vertelt is ook prachtig om te lezen. Of het nu verpakt wordt door God, Bron, Het heilige, The Force, het pakt mij, ik geniet er van en ik ga graag op mijn eigen queeste om mijn eigen engel te ontmoeten. | 1pos
|
(Recensie komt hier oorspronkelijk vandaan: https://nlboekenrecensies.wordpress.com/starters-lissa-price/)
Starters – Lissa Price
HER WORLD IS CHANGED FOREVER
Callie lost her parents when the Spore Wars wiped out everyone between the ages of twenty and sixty. She and her little brother, Tyler, go on the run, living as squatters with their friend Michael and fighting off renegades who would kill them for a cookie. Callie’s only hope is Prime Destinations, a disturbing place in Beverly Hills run by a mysterious figure known as the Old Man.
He hires teens to rent their bodies to Enders—seniors who want to be young again. Callie, desperate for the money that will keep her, Tyler, and Michael alive, agrees to be a donor. But the neurochip they place in Callie’s head malfunctions and she wakes up in the life of her renter, living in her mansion, driving her cars, and going out with a senator’s grandson. It feels almost like a fairy tale, until Callie discovers that her renter intends to do more than party—and that Prime Destinations’ plans are more evil than Callie could ever have imagined. . . .
Callie leeft in een wereld waar alleen nog jongeren en ouderen mensen leven, iedereen daartussen heeft geen injectie gekregen tegen een soort griep en in gestorven.
De jongeren die nog opa’s en oma’s hebben, hebben het goed, de Enders(=ouderen) zijn namelijk erg rijk in deze wereld. Als je die niet meer hebt, dan heb je grote kans dat je kan worden opgepakt, omdat er niemand “verantwoordelijk” voor je is. Callie’s moeder is gestorven aan de griep en haar vader is opgepakt, samen met haar broertje en buurjongen probeert ze te overleven in deze wereld.
Om wat geld te verdienen gaat ze naar Prime Destinations, daar kunnen Starters(=jongeren) hun lichaam verhuren aan de Enders. De Starters zullen er niks van merken, en ze worden na de tijd dat ze gehuurd zijn gewoon wakker alsof ze een tijdje geslapen hebben, en ze verdienen er ontzettend veel geld mee.
Callie wilt dit doen omdat ze de medicijnen voor haar broertje wilt betalen en hem de zekerheid van een huis en warmte wilt geven.
Echter gaat er iets mis als Callie’s lichaam voor een langere tijd verhuurd wordt, haar chip werkt niet zoals behoren. Ze wordt in plaats van wakker bij Prime Destinations wakker in een soort nachtclub, als ze naar de datum vraagt is er maar één week verstreken. Vanaf dat moment slaat het hele leven van Callie om, ze komt namelijk achter de waarheid van Prime Destinations, en dat is geen fijne waarheid!
Ik vond het een origineel boek, het was weer een andere Dystopian Novel zoals ik ze tot toen kende, het duurde wel even voordat ik in het boek kwam, maar toen ik eenmaal bezig was kon ik niet meer stoppen met lezen. Dankzij de schrijfstijl van Lissa Price ga je meeleven met Callie en wat ze al te voorduren heeft gehad in haar leven, en dan als ze een poging doet tot het betere leven, gaat het helemaal mis! Callie is een ontzettend sterke hoofdpersoon, wat ik er waardeer. Ze zet niet bij de pakken neer en gaat gewoon door, ondanks dat het haar emotioneel zwaar wordt. Het idee van dit boek is heel anders als wat ik kende, wat het een origineel boek maakte.
Ik geef dit boek 4,5/5 sterren. | 1pos
|
Je moet er werkelijk niet aan denken, je kind verliezen als gevolg van een ongeluk tijdens de vakantie, vreselijk! Helaas is er iets vergelijkbaars gebeurt in onze familie, daar was het een echt ongeluk.
Goed terug naar Nicci French, een van mijn favoriete schrijversduo, waar ik een paar jaar geleden nog bij de presentatie van hun boek Zondagochtend breekt aan.
Ze weten ook in zo'n kort verhaal de personages goed neer te zetten, en je toch weer op het verkeerde been te zetten. Uiteraard weet je vanaf het eerste begin dat het geen ongeluk was, anders is het geen thriller. De manier waarop de ouders elkaar verwijten maken en de manier waarop ze het verdriet verwerken is mooi geschreven. Enig nadeel van dit boek: veel te kort! | 1pos
|
Ook ik heb het boek gelezen en was zeer onder de indruk van het plot en ontknoping. In het begin weet je door de hoeveelheid informatie, en de totaal verschillende personages helemaal niet wie de schuldige is en waar je het motief moet zoeken. Maar naar mate het einde nadert wordt het boek interessanter en spannender. Dit boek heeft mij, nadat ik het gelezen had, nog dagen bezig gehouden. Toch verdient dit boek geen 5 sterren omdat de schrijfstijl soms wat vervelend wordt door de lange uitgesponnen informatie van bijvoorbeeld het maken van medicijnen en gerechten uit die tijd. Voor wat dat laatste betreft kan ik me geheel vinden in de recensie van Crimezone. | 1pos
|
{“Je wordt vader..aderr..der.., we zijn gearriveerd bij de echoput. Op een groot scherm zie ik ineens een figuurtje. Een tekenfilmfiguurtje”}
Matthijs en Bente houden heel erg van elkaar. En willen eigenlijk wel een kindje. Matthijs is dan 35 jaar en zegt hij “ik sport nooit”. Een spannende tijd breekt aan. Bij de wc-deur wacht hij op Bente. Wat komt er uit de test? Het is goed nieuws: ze zijn zwanger. Ze mogen bij 10 weken zwanger zijn een echo laten maken. Van harte gefeliciteerd, het is een meisje, zegt de arts. Bij 14 weken maken ze een pretecho, en kan het geslacht ook worden bepaald. Kijk, zegt de dokter, het is een jongen. Het is heel bizar. Matthijs kijkt zelfs verdrietig. Hij schrikt daar enorm van. Zijn vader overleed toen hij 7 jaar oud was. En zijn opa overleed toen de vader 7 jaar was. Dus Matthijs schrikt en heeft angst.
{ “De plek van het meisje is nu ingenomen door een jongen die ik niet ken”}
Bij 26 weken zitten ze in het ziekenhuis, en laat de monitor een vlek zien in de vorm van Batman. Daarna volgen meer controles, metingen en tegenstrijdige berichten. De ene arts meldt dat hij mogelijk gehandicapt zal zijn. De neuroloog die ze later spreken, zegt weer van niet. Bij 34 weken besluiten ze Cesar te gaan halen, want er zijn hartdipjes gehoord. Bente volgt ook geen beweging meer, en vertrouwt het niet. Het juiste moederinstinct. En daar is Cesar. Vijf weken te vroeg geboren.
Een spannende tijd breekt aan. Bente mag na 4 dagen al naar huis. Cesar moet blijven. Gaat het goed met Cesar en wat maken ze allemaal nog mee? Zal hij kunnen zien? Hoe loopt het af? Je leest het allemaal in Cesar.
De elementen:
De cover laat een prachtige foto zien, van een mooi kindje. De titel heet Cesar, de naam van het kindje Cesar, waar het boek over gaat.
Het verhaal is geschreven in de “Ik”-vorm. Het verhaal leest heel prettig en vlot weg. De schrijver heeft hiermee een mooi en heel ontroerend verhaal neergezet. Het is geschreven met veel spanning & romantiek en over liefde & verdriet.
Mijn mening over het boek:
Dit boek is gelezen met een lach en een traan. Met een betrokkenheid en een moederhart. Dit boek is geschreven voor en over Cesar, een echte superheld. Het is een “kijkje in de keuken” van Benthe en Matthijs. Twee trotse ouders die alles doen om Cesar een goed leven te geven.
Het boek spreekt de angsten en zorgen uit die alle pasgeboren ouders hebben. En daarbij komt de struggle als ouder met een “zorgenkind” als Cesar. (Tenminste, volgens de artsen dan.).Ze krijgen echte horrorscenario’s te horen, over wat Cesar allemaal niet kan krijgen. Ze moeten er zelfs rekening mee houden dat hij blind kan zijn.
{ “Bente is dan allang weggelopen, omdat ze niet kan aanzien hoe hij moet vechten aan de standaard van zijn leeftijd te voldoen”}
Het is prachtig en ontroerend te lezen, hoe het allemaal gelopen is. Matthijs Kleyn vertelt open en eerlijk over bijna alle stappen tijdens de zwangerschap. En over wat zij meemaken na de geboorte van Cesar tot hij zijn 1e verjaardag kan vieren. Over de tegenslagen en tegenstrijdige berichten. Het verdriet bij slecht nieuws. Maar tevens is er zoveel hoop, kracht en vooral liefde die alles overwint. Hij vertelt over de lieve Cesar, met zijn mooie prachtige koppie, over de vaderliefde en moederliefde die ontstaat. En het prachtige ontroerende gedicht voor Bente.
Het is een prachtig, ontroerend boek over het 1e levensjaar van Cesar.
Een echte aanrader!
Mijn waardering:
Na het zien van de uitzending op tv, bij RTL Late Night, was mijn interesse gewekt. Matthijs Kleyn vertelde vol passie over het boek, zijn vrouw en zijn zoontje Cesar. En de kijker.. bleef vol emoties achter.. op de bank. Vandaar dit boek, dat ik mocht lezen van Meulenhoff Boekerij.
Het boek is met groot plezier en betrokkenheid gelezen. Een boek dat mij tot diepe ontroering brengt, krijgt dan ook 5 sterren.
Originaliteit:5
Spanning: 5
leesplezier:5
psychologie:5
Humor: 5 | 1pos
|
Armada las ik voor de 7Days Reading Challenge en het was dan ook helemaal geen boek dat ik normaal uit zou zoeken. Ik weet helemaal niks van games en houd niet van sciencefiction. Toen ik net begon aan dit boek stoorde mijn beperkte kennis me enorm, omdat ik veel quotes en verwijzingen gewoon niet snap. Na een tijdje las ik hier maar gewoon overheen en ik werd steeds meer meegesleept in het verhaal. Uiteindelijk kon ik het bijna niet meer wegleggen, zo graag wilde ik doorlezen.
Er zit onwijs veel spanning in dit verhaal en ook de personages vond ik er leuk beschreven. Ondanks dat ik totaal niet tot de doelgroep van het boek behoor, heb ik het snel uitgelezen en het heeft me toch verrast. Dit boek is een aanrader voor alle sciencefictionfans met een enorme kennis van films en games, maar ook als dit je totaal niet aanspreekt, is het toch de moeite waard. | 1pos
|
Een goede officier van justitie is met haar team op zoek naar een doorgewinterde crimineel. De crimineel is meedogenloos en lijkt onaantastbaar. Sterker nog deze crimineel en zijn handlangers deinzen voor niets terug. Moord voor de ogen van de officier zodat het onderzoek nagenoeg stil komt te liggen. En als er dan een collega van het team wat zich bezighoud met de opsporing om het leven komt gelden er geen regels meer om deze groep criminelen te stoppen.
Het boek begint gelijk spannend, Na twee bladzijdes zit je direct al in het verhaal. Continue word de lezer getrakteerd op veel spaning afwisseling en beroering. Elke bladzijde gebeurt er wel weer iets waardoor het geheel niet eentonig word. Emotie en verdriet van de teamleden worden levendig en goed beschreven. Ook de doortastendheid en vastberadenheid van team is bijna voelbaar.
Neerleggen zonder aan het verhaal verder te denken is bijna geen optie. Toch is het verhaal hier en daar wel een tikkeltje ongeloofwaardig en gebeuren er ook dingen waarvan je denkt dat dat in het echt nooit zal gebeuren. Maar op zich kan een fictief verhaal natuurlijk ook lekker leesvoer zijn.
Het verhaal staat ook niet echt op zich. Er zijn wel meer vergelijkbare boeken met vergelijkbare verhaallijnen . Voor wat betreft de originaliteit krijgt dit boek geen 5 sterren. Ik vond het wel een extra toegevoegde waarde om te lezen dat het verhaal een raakvlak met de commando's had alleen had dit van mij sterker aanwezig mogen zijn. Maar afgezien van de originaliteit krijgt dit boek wel vier sterren omdat het heerlijk spannend lezen was.
Ik ben benieuwd wat Simon de Waal allemaal nog meer geschreven heeft en ga zeker kijken naar meer van hem. | 1pos
|
Ik sluit me aan bij de reeds lange lijst van goede recensies. Wederom een fantastisch boek van Elisabeth George. Ik heb nu een aantal boeken van haar gelezen en ik vind ze stuk voor stuk toppers. In dit boek "vomaakte stilte" word je van begin af aan meegesleept in de jacht op een seriemoordenaar. Deze seriemoordenaar die zich Fu noemt, heeft het voorzien op jonge jongens die in aanraking zijn geweest met justitie. Het spoor leidt al snel naar een opvangcentrum waar men deze jongens op de goede weg probeert te krijgen. Tijdens het gehele onderzoek wordt inspecteur Lynley dwars gezeten door zijn chef Hillier, en door de pers die zich van Hillier met het onderzoek mag bemoeien. Het hele boek door heb je geen idee wie nu deze seriemoordenaar Fu is, pas helemaal op het einde komt de ontknoping. Een paar kleine minpuntjes vond ik dat deze ontknoping niet mega spectaculair is zoals in veel van haar andere boeken. Ook komen in het begin van het verhaal een aantal personen/mogelijke verdachten voor, die langzaam aan uit het verhaal verdwijnen zonder verklaring. Het verhaal had naar mijn idee wel iets korter gekund, maar ja, dat is nu eenmaal de schrijfstijl van Elisabeth George. | 1pos
|
Origineel en leuk debuut van Stefan Tetelepta, die het ebook gratis weggeeft en aan zijn lezers vraagt om het boek verder te verspreiden.
De cover, een mooie boom in het zonlicht met daarop de tekst " een roman die je meeneemt naar Leiden, Parijs en New York. Hoeveel dagen heb jij nodig om ware liefde te herkennen?", geeft nog niet echt prijs waar het verhaal over gaat, maar geeft wel het kriebelende gevoel dat je dit boek gelijk wil lezen.
Aan het begin lijkt het boek een chicklit maar zodra het verhaal van Moira overgaat in het verhaal van Finn komt er een diepgang in wat je aanzet tot nadenken over ware liefde en het lot.
Hopelijk komt er een deel 2 want ik blijf me afvragen hoe het verder gaat. | 1pos
|
13 minuten heeft naar mijn mening een heel tof concept. Natasha is 13 minuten dood geweest, nadat ze in een ijskoude rivier is beland. Als ze wakker wordt, is ze haar geheugen kwijt. Wel weten we dat het geen ongeluk en geen zelfmoordpoging was, maar wie of wat is het dan? De zoektocht naar dat antwoord staat centraal in deze psychologische thriller.
Vriendschap en verraad staan op scherp. Becca is Natasha’s jeugdvriendin die jaren geleden verstoten is uit het groepje. Hayley en Jenny hebben haar plaats ingenomen. Hun relaties onderling zorgen voor veel spanning: wie is nog te vertrouwen?
Je volgt de verschillende personages op verschillende manieren. Je leest vanuit de derde persoon over Becca en Jamie en vanuit het ik-perspectief van Natasha. Je leest dagboekfragmenten van Natasha, krantenartikelen, verslagen van inspecteurs, dialogen van degenen die verhoord worden en sms’jes tussen Hayley en Jenny. Hoe je tegen de zaak rondom Natasha’s dood aankijkt, ligt er maar net aan door wiens ogen je kijkt.. De opbouw en de perspectiefkeuze van het boek geven dat heel goed weer.
De opbouw en het plot zitten ontzettend sterk in elkaar: het kan niet anders dan dat alles tot in de puntjes is uitgedacht. Hierdoor is Sarah Pinborough de lezer steeds een stapje voor. Soms had ik zelf ook een hint door. Als lezer denk je namelijk actief mee over de vraag wie het gedaan zou kunnen hebben en waarom. Maar telkens word je op een ander spoor gezet.
Tegen het einde vielen alle puzzelstukjes in elkaar, en toch had ik het gevoel dat het altijd al zo is geweest: het was zo logisch dat ik het wel geweten moest hebben. 13 minuten is een ijzersterke psychologische thriller zoals een psychologische thriller moet zijn.
Er is geen zinderende spanning die je aan het boek gekluisterd houdt, het is geen boek dat wordt afgesloten met een knaller, met dé plottwist waarbij de dader wordt onthuld: het is echt een psychologische thriller waarbij je op geniale wijze naar het antwoord op de vraag wie of wat de reden van Natasha’s ‘’bijna-dood’’ (en alles daaromheen) wordt geleid. Het was niet altijd spannend-spannend gedurende het boek, maar het gaat om de opbouw waar zo goed over nagedacht is: echt top.
Ik geef dit boek 4.5 sterren, maar 13 minuten verdient het om afgerond 5 sterren te krijgen :) | 1pos
|
Het verhaal is goed te volgen, ook als je niet alle voorgaande boeken hebt gelezen.Ondanks de verschillende moorden die plaats vinden, blijft het verhaal levendig door de steeds nieuwe wendingen. Heerlijk spannend, | 1pos
|
An Abundance of Katherine’s gaat over Colin. Colin is een 18 jarig kindgenie maar heeft zijn “eurekamoment” nog niet gehad en maakt zich daar erg veel zorgen om. Buiten dat heeft Colin ook iets met Katherine’s. Niet Kathy’s, Catherine’s of een andere verbastering van de naam, maar met Katherine’s. Hij heeft er 19 gedate en is 19 keer gedumpt door Katherine. De laatste keer was het ergst en Colin heeft alle hoop verloren. Zijn beste vriend Hassan besluit hem mee te nemen op een roadtrip om zo Colin uit zijn dip te krijgen. Tijdens de roadtrip werkt Colin aan zijn theorum waarmee hij hoopt elke relatie te kunnen verspellen volgens een bepaalde formule en hoopt daarmee dat geeks nooit meer gedumpt hoeven te worden.
Colin is echt in het begin van het boek een hoopje ellende, hij ziet het niet meer zitten. Hassan is daar om hem te helpen. Colin begint aan een theorie over zijn relaties met alle Katherine’s en vindt zichzelf stukje bij beetje weer terug.
Het verhaal is in de ik-vorm geschreven, vanuit Colin. Colin is echt heel slim en in het boek staan de meest random feitjes over de meest random onderwerpen op een grappige manier uitgelegd. Er staat dan een nummer achter de zin en op het einde van de pagina staat de zin uitgelegd of staat een random feitje. Voorbeeld³: “Het drinken van 8 glazen water per dag zou goed voor je zijn maar dat is onzin. Onderzoekers hebben vastgesteld da je moet drinken als je – ja echt – dorst hebt”.
Hassan is in dit boek echt mijn favoriete personage. Hij is moslim en maakt daar echt leuke grapjes over. Colin en Hassan komen in een klein dorp Gutshot, in Tennessee en daar stelt Hassan zich voor als: “Hassan Harbish, Muslim, not a terrorist”. Het hele boek door maakt Hassan de meest sarcastische en grappige opmerkingen en ik ben echt van dit personage gaan houden. Hoe Hassan omgaat met Colin het genie en zijn kijk op het leven is grappig en heel er schattig tegelijk. Ook hoe Colin en Hassan met elkaar omgaan, maakt dat het boek echt leuk is om te lezen. Het zijn echt jut en jul op vakantie.
Er komt in het boek wel een punt dat het verhaal wat stagneert, het schiet ineens niet meer op. Net als het “eurekamoment” erg veel op “the great perhaps” lijkt uit Looking for Alaska, leek dit punt ook erg op het punt uit dat boek van John Green. Daarin stagneerde het verhaal ook een beetje. Ik zie ook veel gelijkenissen in de verhaallijnen en begin nu echt zijn schrijfstijl te zien.
Het is een erg leuk boek, ik durf te zeggen dat ik hem leuker vond dan Looking for Alaska. Tijdens dit boek ben ik gefrustreerd geweest en boos op de personages, moest ik op enig moment een traantje wegpinken en ik heb vooral erg vaak hardop moeten lachen. Als ik ooit achterna wordt gezeten door een wild zwijn hoop ik dat ik Hassan bij me heb! | 1pos
|
Dit is nu het derde boek wat ik van Conny lees,en ik moet zeggen ik heb van alle drie genoten,voor de chicklit fan echt een aanrader.
Heerlijk lekker luchtig geschreven,een boek waar je als het het dicht klapt een goed gevoel bij overhoud | 1pos
|
In Momentum beleef je het verhaal vanuit het perspectief van Sophie, zij is een meisje dat net 18 jaar is geworden. Ze ontmoet een mysterieuze jongen, Weston, ze is opslag verliefd.
Weston is een mysterieuze jongen waarvan je gaande weg steeds meer te weten komt omdat hij zijn verleden deelt met Sophie. Weston heeft geen familie meer en Sophie komt erachter dat dit klopt alleen dat de volgorde en jaartallen die erbij horen niet kloppen.
Naarmate ze elkaar beter leren kennen, komt er steeds meer nieuwsgierigheid vanuit sophie. Shelena Shorts is er heel goed in geslaagd de informatie in kleine stukjes te geven en zorgt er tegelijkertijd voor dat het niet langdradig of saai wordt.
Sophie wil de waarheid weten over Wes, maar kan hun liefde deze gruwelijkheden aan en het gevaar dat erbij komt kijken.
Spoilers houd ik niet van, dit boek is echt de moeite waard en het blijft je verbazen. Er zijn dingen die in het echt niet kunnen, maar het is zo geschreven dat het mogelijk lijkt. De personages kan iedereen zich in vinden, ze zijn toegankelijk en emoties worden goed overgebracht wat ik zelf altijd heel fijn vind. Dat geeft het boek net wat meer beleving. Deze serie wil ik zeker lezen want dit boek was te snel uit!
Lang Verhaal Kort
Een fantastisch boek dat leest alsof het een film is. Je voelt mee met het verdriet en de blijheid van Sophie. Je blijft geboeid tot de laatste bladzijde. Het is een eerste deel van een serie en het eindigt met een echte cliffhanger. Ik kan niet wachten om het vervolg te lezen! | 1pos
|
Piep zei de muis is het tweede deel van de Helen Grace serie. In een leegstaand huis wordt een lichaam gevonden dat op gruwelijke wijze vermoord blijkt te zijn. Niet veel later wordt er een pakketje bezorgd bij zijn vrouw en kinderen. Wie heeft het voorzien op getrouwde mannen die prostituees bezoeken? Weer een spannend verhaal wat je aandacht tot het einde toe vasthoudt. | 1pos
|
Dit boekje is een aardig tussendoortje van de door mij zeer bewonderde schrijver Paul Auster waarin hij vertelt over de rol van het toeval in zijn leven en zijn directe omgeving. In tal van soms korte anekdotes vertelt hij over merkwaardige voorvallen, waarin nogal onwaarschijnlijke toevalligheden plaatsvinden. Auster laat zien hoe volstrekt onwaarschijnlijke gebeurtenissen onze levens verregaand kunnen beïnvloeden en lijkt ook te willen aantonen dat er ook sprake is van een soort noodzakelijkheid: in een soort ‘poetic justice’ of noodlot moèsten we wel gebeuren.
Met al die korte anekdotes over gekke voorvallen die hem, zijn vrienden, of vrienden van vrienden zijn overkomen, wil Auster ook laten zien wat voor een belangrijke rol deze spelen voor zijn werk als schrijver. Ze geven hem de inspiratie die hij nodig heeft. Sterker nog, Auster vertelt hoe uit een dergelijk absurd voorval (hij wordt meermalen thuis opgebeld door iemand die denkt detectivebureau Pinkerton gebeld te hebben) het idee ontstond voor zijn meesterlijke boek City of Glass. Een prachtig inkijkje in Auster’s keuken in een verder alleraardigst boekje! | 1pos
|
Voor in het boek stellen Froekje en Mies zich aan de lezers voor. Hierdoor is het mogelijk om het boek te lezen zonder het eerste deel gelezen te hebben. De verschillen en overeenkomsten tussen de meisjes komen al goed naar voren in het korte stukje.
In dit deel zie je Kasper de pestkop weer terug, zelfs nadrukkelijker en vervelender dan in het eerste deel. Het werd soms wel erg spannend om te lezen en ik moet er niet aan denken dat kinderen met hetzelfde gevoel zoals Froekje dat een tijdje heeft, rond moeten lopen.
Het is leuk om te constateren dat net zoals in het eerste deel het thema vriendschap een belangrijk onderdeel is van het verhaal. Het geruststellende gevoel dat vriendschap je kan geven is ook hier goed voelbaar.
Het onderwerp strijd is duidelijk present in Op scoutingkamp. Zowel fysieke strijd als geestelijke strijd tussen personages, waarbij soms de een wat gedurfder is als de ander en daardoor een soort macht over de ander uit kan gaan oefenen.
Humor en fantasie zijn cruciale onderdelen in deze spannende belevenissen van Froekje en Mies. Een paar van de nieuwe personages die aan ons voorgesteld worden zou ik graag terugzien in een van de volgende delen. Het thema verbroedering is op een mooie manier onderdeel geworden van het verhaal.
Froekje & Mies – Op scoutingkamp gaat over een strijd tegen onbegrip en het onvermogen om de ander te kunnen vertrouwen. Bovendien over het heerlijke gevoel van echte vriendschap waarin dat vertrouwen vanzelfsprekend moet zijn, waardoor je jezelf open kunt stellen voor nieuwe vriendschappen.
In het voorjaar van 2018 wordt het derde deel van Froekje & Mies verwacht. Ook dit deel heb ik graag gelezen en ik kijk weer uit naar de volgende avonturen van deze leuke en levensechte meiden!
Mijn waardering: 4,5/5* | 1pos
|
De schrijfster heeft een erg originele ingang gebruikt voor het schrijven van haar roman: de, uit de Griekse mythologie stammende, mythe van de Pleiaden. Het boek is soms voorspelbaar, daar waar het om liefdes, ontmoetingen en relaties gaat. Als Bel een knappe man ontmoet en ze gaat een min of meer opgelegd huwelijk aan met een adelijke man, dan voel je al wel hoe dit verder zal gaan. Ook de liefdesgeschiedenis van Maia, die door Rio de Janeiro wordt rondgeleid door een weduwnaar, is geen verrassing. Daarentegen zitten er nog genoeg vraagtekens in het boek die nog niet opgelost zijn. Wie is Pa Salt, de man die 6 dochters adopteert, steenrijk is en nooit is getrouwd? Ik heb al wel een vermoeden, maar zal de volgende boeken moeten lezen om zekerheid te hebben.
Dat het boek voor een deel in het verleden speelde om de huidige geschiedenis te verklaren, vond ik zeker een meerwaarde. De beschrijvingen van de omgeving, de huizen, de bewoners zijn zeer levendig en het kostte dan ook geen moeite om me in die tijd in te leven. Het heden sprak mij veel minder tot de verbeelding.
Een van de mythes is dat de 7 zusters op het zelfde moment zelfmoord hebben gepleegd. Ik hoop dat de schrijfster dit niet heeft overgenomen. Dat zou voor mij een hoop leesplezier vergallen. | 1pos
|
Wat direct opvalt zijn zowel het grote zwarte oog met de blauwe pupil als ook dat de bladzijden aan de zij- en boven- en onderkant in dezelfde blauwe kleur zijn geverfd.
Boven het oog staat Oog om oog. Er onder in een soort ouderwets typemachine letters de naam van de auteur.
Het verhaal bestaat uit 2 delen. Het huidige leven van Jaap-Jan en zijn jeugd.
Jaap-Jan heeft het prima naar zijn zin in de plaats waar hij samen met zijn ouders woont, tot ze moeten verhuizen vanwege het werk van zijn vader.
Al snel na de verhuizing komt hij er achter dat hij anders is dan de andere kinderen. Niet dat hij er anders uit ziet of zich anders gedraagt, maar doordat hij ‘raar praat’. Of te wel, de andere kinderen praten met een duidelijk ‘kinderen-voor-kinderen-R’ en hij niet.
De meeste andere kinderen hebben daar geen enkel probleem mee, maar Colin en Ivar wel.
Vooral Ivar is de grootste treiter en pestkop. Zelfs buitenschool laten ze J.J. niet met rust, ook Peper, het hondje moet het ontgelden.
J.J. heeft ondertussen vriendschap gesloten met Vero, een meisje die op een andere school zit en zich lekker nergens iets van aantrekt. Stijn, ook een beetje een buitenbeentje in de klas, maar een boom van een jongen zorgt ervoor dat J.J. in ieder geval veilig van en naar school kan komen, ze sluiten echte vriendschap. Later komt hij er achter dat Vero en Stijn elkaar kennen en trekken ze er samen met Fabian, de gehandicapte broer van Vero op uit.
Ivar is echter vast van plan om J.J. te pakken waar hij maar kan, maar tot welke grens?
Jaap-Jan gaat psychologie studeren, in een andere plaats, ver weg van Ivar.
Moeizaam maakt hij vrienden, hij vertrouwt ze eerst niet, wat moeten ze van hem.
Maar al snel komt hij erachter dat mensen wel echt aardig kunnen zijn zonder bijbedoelingen.
Een heerlijke tijd met Liza, Mi-Lan en de vreemde ‘Scrabble’ volgt. Studeren, onbezonnen uitgaan en in de weekends werken achter de bar van een grote populaire uitgaansgelegenheid “the Undergound”.
Tot op een nacht Ivar ineens voor zijn neus staat in de bar. Herkent Ivar hem? Wat moet hij doen? Langzaam maar zeker maakt J.J. plannen om voor eens en voor altijd wraak te nemen op Ivar. Maar hoever durft hij te gaan?
Ik heb echt genoten van dit boek.
Buddy Tegenbosch laat je echt in de huid van Jaap-Jan kruipen. Je voelt bijna de emoties en gedachten van J.J. Ondanks dat hij ver, heel ver gaat om wraak te nemen op Ivar, kun je niet boos op hem worden, sterker nog, ik had alle begrip voor hem en leefde echt met J.J. mee.
Ik geef dit boek 4 ****
Gelijk vanaf het eerste hoofdstuk wilde ik verder lezen, het boek had me “bij de strot”.
Het boeit, ik kon mij goed inleven in de personages, het is realistisch geschreven, het zou zomaar echt kunnen gebeuren.
Maar dat een eerste jaarstudent, ondanks zijn uitgebreide research al bij zo'n gerenommeerde psychologe komt te werken is toch wat ongeloofwaardig,
Zeker omdat er blijkbaar geen degelijke beveiliging op het pand zit, er is altijd vertrouwelijke informatie aanwezig, al is het alleen maar naam en adres gegevens van patiënten. | 1pos
|
Hoe mooi blijft het als je mee mag lopen, ervaren en beleven met een groot artiest, zoals Liesbeth List. Helemaal als dat verhaal met grote passie voor de persoonlijkheid is geschreven. Het boek vertelt prachtige episodes uit haar leven. Wellicht voor een aantal mensen zeer herkenbaar door de aantrekkelijke schrijfstijl. Het is een biografie, die laat zien wat voor een markante persoonlijkheid Liesbeth List is, maar vooral vanuit een mooi en eerlijk perspectief. Grote klasse voor deze schrijfkunst. Een echte aanrader! | 1pos
|
Al na twee zinnen de draad kwijt zijn in een boek en toch ademloos, in een soort van trance, blijven verderlezen om die draad in de laatste zin terug te vinden: zoiets bengt misschien alleen een Georges Perec teweeg. 'De duistere winkel. 124 dromen' is een interessant en merkwaardig literair experiment waarin Perec gedurende een bepaalde periode in zijn leven gedetailleerd beschrijft wat hij zich herinnert van zijn dromen, inclusief gaten, sprongen in tijd en ruimte, abrupte onderbrekingen en onsamenhangendheden.
Perec leidt de lezer een verwarrend universum in dat bol staat van symboliek en dubbelzinnigheid. Hij nummert zijn dromen en voorziet ze van een titel, verder moet je het zelf maar uit zoeken wat interpretatie en betekenis betreft. Best is om dit boek in een licht benevelde toestand te lezen, bijvoorbeeld na twee glazen wijn, om het rationele denken op een zo laag mogelijk pitje te zetten.
In het begin moet de auteur het duidelijk zelf nog wat onder de knie krijgen; sommige dromen beschrijft hij rudimentair, in twee of drie zinnen: 'Ik zit met haar in een restaurant. Ik neem een buitengewoon goed voorziene spijskaart door, maar er staan alleen even banale als dure gerechten op (bijvoorbeeld: 'een frankfurter met frites', twaalf franc). Ik bekijk de wijnkaart en stel voor dat we een glas 'vergelesse' nemen.'
Wat opvalt is dat Perec in zijn dromen vaak acteert, meespeelt in een toneelstuk of gesprekken voert met andere acteurs. Veel voorkomende locaties zijn appartementsgebouwen, restaurants, theaters en bars. Personages wisselen om de haverklap van identiteit en hij droomt opvallend vaak over exacte geldbedragen, cijfers, kaartregisters en andere data.
Sommige dromen zijn ontzettend geestig: 'Er komen een hoop mensen aanzetten die mijn slaapkamer binnendringen. Ze vertellen me dat F. in de problemen zit: hij heeft voor een staatsgebouw zitten kakken; ik moet getuigen dat ik bij dat schouwspel aanwezig ben geweest en dat ik het niet gezien heb, of nog juister gezegd, dat ik gezien heb dat hij het niet heeft gedaan.' Of: 'Ik ben bij S.B. In een smalle, bochtige gang stelt ze me aan haar moeder voor, waarbij ze mijn lengte vermeldt: 1 meter 65 en een half. Ik corrigeer. Ik zeg eerst 1 meter 70, dan 1 meter 68. Ik heb het gevoel dat ik hopeloos klein ben.'
Perec was met deze bundel niet aan zijn experimenteel proefstuk toe. Eerder schreef hij 'La disparition' ('t Manco), waarin de letter E volledig ontbreekt. Ook daarover droomt hij: ''t Manco zit vol 'E's. Je ziet er eerst een, dan twee, dan twintig, dan duizend. Ik kan mijn ogen niet geloven. Ik heb het er met Claude over. Je zou kunnen denken dat ik droom. We kijken nog een keer: geen 'E's meer. Hoe is het mogelijk! Maar dan weer wel, daar is er een en nog een en nog twee en weer overal. Hoe komt het dat niemand dat ooit gezien heeft?!'
Met 'De duistere winkel' beoogde Perec een deur naar het onderbewuste te openen. De vraag is of literatuur daar ooit in zal slagen. Zijn dromen nog dromen wanneer we er taal, tijd, ruimte, orde op los laten? Misschien is elke poging tot het ontsluieren van zoiets abstracts als een droom wel volslagen onzinnig. Dit boek is in ieder geval wel fascinerende literatuur. Perec schenkt de lezer die bereid is mee te gaan in zijn dromenuniversum iets waardevols: een verlangen, een vermogen, een inzicht,...een droom?
Het slotcitaat verwoordt - misschien - de essentie:'...want het labyrint leidt alleen naar ergens buiten zijn grenzen.' (Harry Mathews) | 1pos
|
Sandra Bernart heeft met haar debuutroman Ik Zag Menno een verhaal geschreven dat gaat over de zoektocht naar een eigen identiteit. Iedereen heeft wel eens zo’n moment dat je denkt ik wil het helemaal anders gaan doen. In dit boek overkomt dat de hoofdpersoon Vincent. Hij begint een zoektocht naar zijn vermiste broer maar ontdekt uiteindelijk zichzelf.
Vincent staat op het punt te gaan trouwen en ziet dan in een reisbrochure een foto waarop hij zijn al jaren vermiste broer denkt te zien. Het trekt naar Spanje om daar uit te zoeken of zijn broer daar echt nog in leven is. Hij hangt het plaatsje vol met posters van zijn broer maar vind hem niet. Wel komt hij in contact met Rosanna die een straatact heeft als man zonder hoofd. Ze leert hem die act ook te doen en ziet zo de wereld vanuit een ander perspectief. Hij in heel anders dan zijn broer. Die was makkelijk in de omgang terwijl hij juist een beetje de nerd was. Hij komt steeds meer in de voetsporen van het leven dat Menno zou kunnen hebben geleefd en dat blijkt hem prima te bevallen zodat zijn echte leven verandert.
Het boek wordt zeer prettig geschreven. Met mooie beschrijvende zinnen laat de schrijfster de lezer genieten. Hoofdstukken kijkend naar het verleden wisselen elkaar af met de zoektocht in het heden. De briefwisseling met het oude vakantievriendinnetje van zijn broer laat zien dat hij eigenlijk al best hem had willen zijn. En uiteindelijk moet hij zo dapper zijn om voor zichzelf te kiezen. | 1pos
|
Soms moet je risico’s durven nemen. Vraag dat maar aan de Schotse auteur James Oswald. Het manuscript van zijn eerste Tony McLean-thriller, Natuurlijke oorzaken, kreeg hij aan geen enkele uitgeverij verkocht. Hij besloot dan maar een digitale versie in eigen beheer op de markt te brengen. Met succes. Ettelijke downloads later en een lucratieve boekendeal rijker is hij inmiddels toe aan het vierde boek rond deze intrigerende inspecteur. In Nederland en Vlaanderen verscheen zopas het perfect afzonderlijk te lezen tweede deel Het boek der zielen.
Het jaar loopt op zijn einde en de bewoners van Edinburgh komen langzaam maar zeker in feeststemming. Al is daar in het plaatselijke politiekantoor weinig van te merken. Een bende onvindbare cannabistelers en een serie merkwaardige branden vergen het uiterste van het op dat moment onderbemande politiekorps. Wanneer het ontzielde lichaam van een jonge vrouw wordt gevonden, is het hek helemaal van de dam. Zeker wanneer blijkt dat het lichaam de signatuur vertoont van de befaamde Kerstkiller: naakt, schoongewassen en overgesneden keel. Vooral voor inspecteur Tony McLean komt dit nieuws heel hard aan. Jaren geleden was zijn verloofde het laatste slachtoffer van deze sadistische moordenaar en hijzelf was er verantwoordelijk voor dat de dader definitief achter de tralies verdween. Wanneer hem het nieuws bereikt dat Donald Anderson, de beruchte Kerstkiller, door een celgenoot werd doodgestoken is het raadsel helemaal compleet. Zat de verkeerde man achter de tralies of is er sprake van een copycat die inspiratie haalde uit het gruwelijk gedetailleerde boek dat over de zaak verscheen? Aan McLean en zijn teamgenoten de moeilijke taak om dit uit te zoeken. Een zoektocht die uiterst moeizaam verloopt. McLean maakt fouten en wordt onder psychologisch toezicht geplaatst, een gegeven waar hoofdinspecteur Duguid - gedreven door eigen belang - maar al te graag gebruik van maakt. Maar dan valt er een nieuw slachtoffer ...
James Oswald is er met Het boek der zielen in geslaagd een boeiende, sfeervolle thriller neer te zetten, waarbij er een centrale rol voorzien is voor het personage Tony McLean. Beetje bij beetje komt de lezer via flashbacks te weten welk drama er zich jaren geleden heeft afgespeeld en krijgt zo inzage in het toch wel complexe karakter van inspecteur McLean. Van radeloos en koppig tot vastberaden en berustend ... Emoties worden op dusdanig realistische manier beschreven dat er niets anders dan een band tussen lezer en personage kan ontstaan. Dat McLean ook nog eens omringd wordt door een diversiteit aan personages die deze emoties versterken, valt enkel toe te juichen. Al moet Oswald erover waken niet te gaan overdramatiseren. Brigadier Ritchie dezelfde voornaam geven als de vermoorde verloofde van McLean lijkt in eerste instantie bijvoorbeeld wel een goed idee, maar wat verder in het verhaal blijkt dit weinig of geen meerwaarde te hebben.
Het mysterieuze ‘Liber Animorum’ of Boek der zielen en de even vreemde broeder Anton hebben die meerwaarde daarentegen wel. Zij geven het goed opgebouwd verhaal een raadselachtig kantje, waardoor de nieuwsgierigheid van de lezer extra wordt geprikkeld. Lange tijd blijft die zich afvragen hoe Oswald de verschillende verhaallijnen in godsnaam bij elkaar zal brengen, al gunt hij de lezer niet veel ruimte om hier bij stil te staan. Spanning en vaart nemen toe en verder lezen is de enige optie. Op het einde kan de lezer slechts ademloos vaststellen dat James Oswald het uiteindelijk gefixt heeft. Dat niet iedereen zal openstaan voor de mysterieuze aspecten die in het boek opduiken valt niet te vermijden. Gelet op het leesplezier dat ze veroorzaken zijn deze hem echter, samen met de soms wat gekunsteld overkomende dialogen, met plezier vergeven.
Het boek der zielen is ontegensprekelijk een bevestiging van het talent van James Oswald. Een zinderende thriller met bovennatuurlijk randje die de lezer bij herhaling naar adem doet happen. Het doet in elk geval uitkijken naar Galgenlied, het derde deel in deze serie dat in september in de boekwinkels ligt. | 1pos
|
Ok, so I have to bump this up to a 4* read.
I really enjoyed it this time and Winter wasn't as annoying. She is still my least favorite character, but if you don't pay to much attention to her, the rest of the story was really good!
I did feel everything ended a little too nicely, but overall... a good conclusion to a wonderful series :D | 1pos
|
Allereerst wil ik uitgeverij The House of Books en Hebban.nl bedanken voor het mogen lezen van dit #hebbanbuzz boek. (e-boek)
Voor mij is het de eerste kennismaking met deze auteur en die is me erg goed bevallen.
Het verhaal gaat over Max Rhode, een mislukte schrijver. Hij is een plichtgetrouw burger die nooit een vlieg kwaad doet. Hij is het tegenovergestelde van zijn broer Cosmo, die in een psychiatrische inrichting zit. Max heeft nog nooit iets illegaals gedaan. Tot nu toe dan, binnen een paar dagen zal hij een van de meest verschrikkelijke en weerzinwekkende misdaden plegen, alleen weet hij dat zelf nog niet …De mensen die dit wel weten willen Max vermoorden voor het te laat is.
Max’ leven krijgt in een klap een hele andere wending als hij te horen krijgt dat hij moet uitkijken dat hij niet iemand vermoord, hij besteedt er weinig aandacht aan . Maar hij krijgt een paar keer een waarschuwing dat hij op moet passen. Als hij dan ook nog eens te horen krijgt dat Jola, zijn pleegdochter, terug moet naar haar biologische ouders ,die junkies zijn, vlucht hij met haar. Hij blijft lastig gevallen worden met boodschappen van onbekenden, die zeggen dat Joshua hem heeft uitgekozen. Wie is die Joshua? Wat wil men van hem? En van Jola? Heeft hij iets raars gedaan?
Je kan je goed inleven in Max, hij is een plichtsgetrouwe burger die nu als een leeuw moet vechten voor het leven van Jola en hemzelf. Je voelt zijn angst en pijn. Vaderliefde die sterker is dan zijn angst. Jola heeft het in dit verhaal niet makkelijk voor een tiener. Wat zij meemaakt, is ongelofelijk. Wat een dapper meisje.. Wat een daadkracht en relativeringvermogen heeft ze. Ik vind haar het beste en het sterkste karakter hebben.
Het verhaal pakt je vanaf de eerste bladzijde, het is niet alleen spannend maar ook actueel. De schrijver pakt onderwerpen zoals kindermishandeling, pedofilie en het verzamelen van data op het internet aan en maakt het bespreekbaar. Je kan het boek niet wegleggen. Het eind is zeer verrassend, er zit een paar keer een plotwending in die je niet ziet aankomen.
Een van de betere thrillers van 2016. Fitzek heeft mij overtuigd meer van zijn boeken te gaan lezen. | 1pos
|
Esmée (9 jaar): Kasper wordt een kip is een boek geschreven door Sam Copeland. Ik heb het boek gelezen en het gaat over Kasper die op verschillende momenten in een dier verandert. Eerst in een spin , dan in een duif en op het einde in een neushoorn. Samen met zijn vrienden wil hij ontdekken hoe het komt dat hij in een dier verandert. Liefst voor het schoolfeest want als hij dan verandert dan ziet en weet iedereen van de school het. Flora, Samir en Hogan willen Kasper helpen het mysterie op te lossen. Ik ben benieuwd hoe de andere boeken gaan zijn (ook zo grappig?). Het boek heeft een mooie en grappige kaft. Er staan ook veel tekeningen in het boek.Het was redelijk snel uit want ik was benieuwd hoe het afliep.Ik vond het heeeeeeeeeel grappig en heeeeeel leuk.Tegen mijn vrienden zou ik zeggen:je moet het lezen! Je lacht je er kapot mee! | 1pos
|
In Neem een geit neemt Claudia de Breij ons mee op haar zoektocht naar levenswijsheid. Samen met haar partner Jessica van Geel interviewde ze wijze mannen en vrouwen 'die het allemaal al eens hebben meegemaakt': Willeke Alberti, Hedy d'Ancona, Anne-Wil Blankers, Hanneke Groenteman, Nico ter Linden, Geert Mak, Erica Terpstra, Herman van Veen, Paul van Vliet en Hans Wiegel. Het resulteerde in meer dan tweehonderd pagina's wijze raad, verborgen in liefdevolle verhalen. Als dat geen cadeautje is?
Het boek opent met een levensles van de veel te vroeg overleden René Gude. Hij wenst zichzelf toe dat hij meer gebruik had gemaakt van ervaringen van anderen in het uitvinden van de weg door het leven. We leven in een individualistisch tijdperk, waarin we het idee hebben dat we het allemaal zelf moeten doen. Terecht stelt Gude dat dit idee onzin is, want alles is al uitgezocht door anderen, die dat ook weer helemaal alleen hebben gedaan. Hij maant ons dus om te rade te gaan bij anderen. Je hoeft het echt niet allemaal alleen te doen!
Om de lezer een beetje op weg te helpen, heeft De Breij alvast een prettige ordening aangebracht in alle gevraagde en misschien soms ongevraagde adviezen. Ieder hoofdstuk is voorzien van een titel die de inhoud van de levensles samenvat: dat is handig om na het lezen nog eens iets op te zoeken. Op die manier wordt Neem een geit een soort naslagwerk, dat je af en toe eens pakt als je weer een goede raad nodig hebt. Houd daarbij één ding in het achterhoofd: 'do not follow me, I'm lost too.'
Het titelverhaal wordt verteld door Hanneke Groenteman. Mocht je te druk of gestrest zijn, kun je niet slapen, kom je niet aan jezelf toe, vind je jezelf niet meer leuk: ga op zoek naar de geit die je je leven binnen hebt gehaald zonder dat je dat in de gaten had. Heb je hem gevonden? Doe hem weg en je zult zien dat je meer ruimte krijgt. Zo simpel kan het zijn! Nu nog in de praktijk brengen (en op zoek gaan naar een goede herder voor al die ontheemde geiten)!
Misschien wel het mooiste advies komt van Anne-Wil Blankers: schrijf een brief als iemand een groot verlies te verwerken krijgt. In ons snelle tijdperk van Facebook, WhatsApp en sms lijkt dit een behoorlijk gedateerde levensles. Wie neemt er nog de tijd voor om te gaan zitten en te verwoorden wat je denkt en wat je voelt? Toch is het heel troostrijk om zo'n tekst te ontvangen. Je ervaart dat iemand moeite voor je doet, stilstaat bij wat jou is overkomen en iets opschrijft. Je kunt het lezen, herlezen en nog eens lezen. Het doet ertoe en het helpt! Wat zou het mooi zijn als ons individualistische tijdperk op deze manier weer wat 'warmer' zou worden.
De levenslessen wisselen af tussen 'positief naar anderen' en adviezen die betrekking hebben op het eigen leven. Eigenlijk weet je het wel: 'hou nooit een compliment voor je' en 'vertrouwen geeft vertrouwen', maar in het dagelijks leven ga je er misschien te vaak eenvoudig aan voorbij. Diep in je hart voel je het wel aan:' trouw slaat alleen maar ergens op met liefde. Anders is het leeg en moet je vooral goed nadenken over hoe trouw je nog bent aan jezelf', maar deze gedachte kan ronduit confronterend zijn. Via De Breij weet Gude je toch aan te zetten tot nadenken over minder eenvoudige zaken. Altijd op een positieve en stimulerende manier, die de lezer in zijn of haar waarde laat. Je moet niets, je mag.
Neem een geit is geen boek om in één ruk uit te lezen. Je moet het lezen, overdenken, nog eens lezen en dan even laten rusten. Sommige verhalen lees je slechts eenmaal, omdat ze niet echt iets nieuws opleveren ('Doe iets wat je leuk vindt en wat je goed kan'), andere verhalen lees je graag nog een keer om het goed in je op te nemen. De Breij weet de lezer op een lichtvoetige, grappige en soms ontroerende manier in contact te brengen met wijze mannen en vrouwen. Ze doet dat op een manier die niet belerend overkomt, maar die voldoende ruimte laat voor een eigen interpretatie. Om te spreken met de woorden van René Gude: 'Neem steeds de tijd om terug te kijken naar wat je hebt gedaan, en doe dat met een zekere mildheid.'
Neem een geit is een waardevol cadeau in deze tijd, waarin steeds meer mensen lijken te twijfelen aan zichzelf, aan het leven en aan de samenleving. De Breij biedt geen kant-en-klare oplossingen, maar voldoende liefdevolle handvatten om verder te kunnen, met een open blik naar jezelf en naar de mensen om je heen. Wees mild, want 'everybody you meet is fighting a battle you know nothing about. Be kind. Always.' en wees niet bang, maar leef! | 1pos
|
De gedichtenbundel ‘Of weet je alles al’ begint met een kort voorwoord, waarin Hetty ten Holt uitlegt hoe haar rouwproces is begonnen en hoe ze dat aan het onderzoeken is via gedichten en tekeningen. Ook vertelt ze dat ze heeft geleerd dat de rouw een onderdeel is van mijn haar leven en dat het niet over hoeft te gaan. Hele wijze woorden waar iedereen die met een vorm van rouw iets aan kan hebben.
Datzelfde geldt voor de gedichten die in de bundel te lezen zijn. Ten Holt weet hiermee precies de juiste snaar te raken. Met sommige passages verwoordt ze bijna precies zoals ik me (soms) voel. Dit jaar ben ik in korte tijd mijn vader en mijn schoonvader verloren. Soms weet ik gewoon niet hoe ik me voel of hoe ik “mee moet doen” in de wereld die (logischerwijs) gewoon verder gaat. Deze gedichten lijken dat precies te snappen. Alle gedichten hebben iets moois, onmogelijk om dat hier allemaal te benoemen. Er zijn twee passages die me enorm zijn bijgebleven:
Dat niet goed ook niet
betekent dat het slecht is
alleen zo volslagen anders
dan voorheen.
(uit het gedicht: ‘Ik voel me verloren’)
toen ik jou zag sterven
stierf ik een stukje met je mee
en met jou ging ook een deel
van mij voorgoed verloren
(uit het gedicht: ‘Toen ik je zag sterven’)
‘Of weet je alles al’ kan mensen in rouw steun en troost bieden. De auteur weet mij met elk gedichtje te raken. Het ene gedicht komt meer binnen dan het andere, en dat zal voor iedereen anders zijn. Ze weet het op een mooie, emotionele en troostende manier te verwoorden. Ik verwacht dat ik nog vaak even een of meerdere gedichten uit deze bundel zal gaan lezen. | 1pos
|
Mooi verhaal met goede personages mist een beetje de diepgang van sommige van haar andere boeken. Maar dan nog altijd ruim boven het gemiddelde. | 1pos
|
Dit boek van Ruth Rendell heb ik voor het eerst gelezen in de jaren 90. Daarna nog zeker 3 keer. Het blijft me boeien, door de personages, de verschillende verhaallijnen en zeker de ontknoping. Lijkt me heerlijk om zelf oude dagboeken van iemand te vinden en dan zo'n geheim te ontdekken. Zeker een van mijn favoriete boeken. | 1pos
|
Het boek leerst idd lekker weg en het verhaal is ook wel goed. Eigenlijk ben ik gen fan van dit genre, maar ik vond het een leuk boek. | 1pos
|
Magnetar is een boek dat mij direct aangreep en niet meer losliet. Ik herken er heel veel in van de schrijfster die ik de laatste jaren heb leren kennen en waarvan ik de berichten heb gevolgd op het schrijversforum van Magic Tales en op Facebook. Het is een ontzettend gaaf boek dat goed logisch in elkaar zit. Het is science fiction gecombineerd met fantasy (magie) en bovendien luchtig en verrassend romantisch. Er worden goed overdachte problemen, die eventueel in een toekomst echt wel zouden kunnen gaan spelen of die zelfs nu al spelen, in het verhaal verwerkt en ze worden wetenschappelijk goed onderbouw. Ik vond het ook leuk dat er complottheorieën in verwerkt zijn, daar werd je recentelijk nog mee doodgegooid. Herkenbaar dus. Het magie-systeem in deze fictieve wereld wordt goed onderbouwd. Ik vind het fijn om te lezen dat een groot deel van het verhaal zich afspeelt in Nederland, hoewel ook Engeland, Ierland en de VS er in verwerkt zijn. Waarschijnlijk is daar veel research aan voorafgegaan. We leven tenslotte met de huidige en toekomstige computertechnologie als wereldburgers met elkaar en dan is een verhaal dat zich op meerdere plaatsen in de wereld afspeelt voor mij wel logisch. Omdat het een Nederlands boek is, vind ik leuk dat er ruimte is gevonden om te schrijven over Nederlandse personages. Er zitten wel een paar punten in die ik anders zou hebben aangepakt, maar dat is mijn smaak en doet niets af aan dit boek. Het is een verfrissend origineel verhaal en ik ben heel blij dat Zilverbron het heeft aangedurfd om dit aan de lezers aan te bieden. Natuurlijk komt dat vooral doordat Mara van Ness heeft doorgezet en het manuscript toch naar een uitgever heeft gestuurd, na de wedstrijd van Luitingh, waar ze ook al hoge ogen scoorde. Ik heb het als een trein in korte tijd gelezen en kon het moeilijk wegleggen. Het is een echte aanrader! Ik kijk al uit naar het vervolg. Heel goed gedaan, Mara! Ik hoop nog veel van je te kunnen lezen. | 1pos
|
Aantal blz 240 gelezen voor “Hebban Reading Challenge 2016 leesclub en 7) Een debuutroman van een Vlaamse auteur”
Heel jammer maar mijn boek is uit was echt wel een leuk boek met heel veel leuke anekdotes. Toch snap ik dat met zo een vent en vader niet valt samen te leven. Maar dat je ook niet zonder kan hij lijkt mijn zo verschrikkelijk lief te zijn. Hij doet dingen die je niet voor mogelijk houdt. Het is toch wel een boek dat ook wel blijft hangen en waar je over blijft nadenken. Dat je toch vragen oproept.
Het is echt goed opgebouwd waardoor het fijn is om te lezen. Er zit ook wat geschiedenis in over Polen zodat ik weer dingen over Polen te weten ben gekomen wat ik ook altijd wel leuk vind om zo weer dingen over een land bij te leren.
http://infoboeken.blogspot.be/2016/06/roman-helinski.html | 1pos
|
Een erg leuk en bijzonder goed geschreven boek. Ik heb meteen De man uit Sheffield gekocht en in een ruk uitgelezen. Ook 5 sterren. Het aardige van beide boeken is dat je na ieder hoofdstuk een niet te stuiten drang krijgt om door te lezen (een page turner dus). Onbegrijpelijk dat deze schrijvers zo onbekend zijn in Nederland (en daarbuiten)! | 1pos
|
Ruzie, ruzie en nog eens ruzie! Zo herkenbaar als je een broer of zus hebt. Een flinke scheld- en worstelpartij tussen broer en zus komt in de beste families voor. Ook bij hen die in de Upper West Side van New York wonen. In dit eerste deel van ‘De Tepper tweeling’-serie van schrijver Geoff Rodkey maken we kennis met de twaalfjarige tweeling Claudia en Ries (Richard). Het boek is uit het Engels vertaald door “lastige kinderen-kenner” Bies van Ede. De ruzie van Claudia en Ries is niet zomaar een ruzie. Het begint met een onschuldig lijkend potje bekvechten over een tosti en een scheet en eindigt 215 bladzijden later in een complete veldslag (gelukkig is deze digitaal…).
In De Tepper tweeling maakt ruzie (en niet zo’n beetje ook) brengt Claudia verslag uit van de ruzie met haar broer. Het op een interview lijkende verhaal wordt afgewisseld met sms’jes van de ouders, e-mails met vrienden, handgeschreven commentaren van broer en zus, kopieën van chatpagina’s en screenshots van een computergame. Om het verhaal te verduidelijken en op te leuken staan er ook nog zelfgemaakte tekeningen, plattegronden en heel veel zwart-wit foto’s in. Voor het brein van een volwassene is dit wellicht een heel rommelig geheel, maar een tienjarige zal zich hier prima in herkennen. Dit geldt ook voor het taalgebruik van het boek. Gewoon niet aan ergeren, het zal de lezer van het boek echt niet ‘boeie’. ‘Duh!’ Geoff Rodkey maakt lezen leuk. Ook voor kinderen die normaal gesproken liever achter hun PC zitten of met hun telefoon spelen.
Nadat Ries haar vals heeft beschuldigd wil Claudia maar één ding en dat is wraak. Ze stopt een dode vis in zijn schooltas en stuurt hem namens een voetbalclub een valse e-mail. Ries slaat terug door een vreselijk filmpje van zijn zus op de chat te plaatsen. Hiermee is de maat vol voor Claudia. Het is oorlog! Op Mega Word gaat ze de strijd aan met haar broer. Maar liefst zes van de zestien hoofdstukken in het boek gaan over hun digitale oorlogsvoering. Dat is veel, maar gelukkig trekken broer en zus er een belangrijke les uit.
Achter al die lollige teksten zit ook nog eens een goed verhaal. We zien in het boek hoe verslavend de computergames zijn, wat de gevolgen van cyberpesten kunnen zijn én ontdekken dat al dat ruzie maken uiteindelijk niets oplost.
Er zit één minpuntje aan het boek. Mocht je het verhaal ’s avonds in bed willen lezen, bijvoorbeeld omdat je broer of zus het niet mag zien, dan heb je een probleem. De letters zijn zo licht afgedrukt dat ze in het schemer niet te lezen zijn. Veel foto’s zijn juist te donker van kleur, waardoor het moeilijk te zien is wat er op afgebeeld is.
De tweeling heeft een eigen website. Hier kun je informatie vinden over de auteur en alle karakters uit de serie, video’s bekijken en heel veel chats lezen. In de oorspronkelijke Engelse versie en dus ook op deze site heet de tweeling Claudia en Reese Tapper. Een vertaling van de namen was misschien niet nodig geweest, maar laten we daar maar geen ruzie over maken met Bies. De Tepper tweeling heeft ons immers net geleerd dat we dit niet meer moeten doen. | 1pos
|
Alphonse is met zijn vriendin van het drukke Brussel verhuisd naar de Westhoek. Hij heeft een succesvol bedrijf en is gelukkig.
Hij is een rustig, goed mens met een bijzondere gave: mensen vertrouwen hem en vertellen hem hun diepste gevoelens en geheimen. Dit gaat zo ver dat ze hem buiten zijn werk niet met rust laten.
Ook als lezer blijf je niet onberoerd door Alphonse en het einde liet mij dan ook in verbijstering en verslagen achter. | 1pos
|
Opnieuw met heel veel genoegen heb het tweede deel van de studietrilogie gelezen.
Er gebeurt heel veel in dit magische deel.
Yelena ontmoet eindelijk haar biologische ouders en haar broer Leif - die niet echt blij lijkt te zijn met zijn teruggekeerde zusje. Ze leert de meester magiërs kennen waarvan één haar bloed wel kan drinken en een andere haar mentor zal zijn bij de ontdekkingsreis naar haar magische vermogens. De liefde tussen haar en Valek blijkt ook bestand te zijn tegen de fysieke afstand tussen heb beiden. De band met paard Kiki wordt steeds sterker en van bedelaarskinderen maakt ze kleine ondernemers. Ook krijgt ze gezelschap van Maanman, een verhalenwever ... kortom, een boek om heerlijk van te genieten en om steeds maar meer betrokken te raken bij de overmoedige jonge Yelena die zichzelf nog lang niet kent.
Vooral van de passages vol magie heb ik intens genoten. Ik ben blij en verdrietig, bang en overmoedig, krachtig en vermoeid geweest, samen met de jonge magiër.
Vier **** weer voor dit heerlijke boek vol magie. | 1pos
|
Recensie Verdoemd
Verdoemd is het 3e deel in de serie rondom Isabel Dieudonne. Het begint met een terugblik naar de boeken Hoofdzaak en Voltooid. Zelf vind ik dit wel heel fijn zodat je weer wordt herinnerd waar de vorige boeken over gingen. Verdoemd is heel goed zelfstandig te lezen maar als echte thrillerfan zou ik iedereen aanraden de eerdere delen ook te lezen.
Verdoemd gaat over de drie vrienden Sara, Jelte en Daan die elkaar kennen vanuit een coffeeshop. Alle drie hebben ze al het nodige mee gemaakt wat je ook terug leest in het boek.
Vlak na elkaar worden er drie zelfmoorden gepleegd. Allemaal op het zelfde tijdstip, op de zelfde plaats en op dezelfde manier. Dit kan volgens Isabel, specialist postmortale zorg, geen toeval zijn.
Isabel is ook de persoon waarover je in de andere delen leest. Samen met haar collega Damon gaat ze op onderzoek uit. Ze ondervind de nodige problemen en ook zijn er weinig tot geen bewijsstukken. Collega’s denken dat ze dingen ziet die er niet zijn maar Isabel gaat door. Beetje bij beetje komt ze achter de waarheid.
Net als in de eerdere delen is ook nu de schrijfstijl prettig en vlot en de hoofdstukken zijn van een goede lengte. Mariska heeft de hoofdstukken verdeeld in het Toen en Nu. In het Toen lees je over Sara, Jelte en Daan en in het Nu over Isabel en het onderzoek. Je leert de personen al lezende goed kennen.
Mariska heeft een beeldende schrijfstijl zowel in de omgeving als bij de personages. Emoties gingen soms flink met me op de loop. Ook is de spanning voldoende aanwezig. Dit boek wil je blijven lezen.
Net als ik dacht hoe het nu precies in elkaar zou zetten komt het plot als een totale verrassing. Met tranen in mijn ogen sla ik het boek dicht.
Hopelijk komt er ook een deel vier. Dit lijkt er wel op als ik de laatste regels van het boek lees
Wederom een topper uit de hand van Mariska die ik beloon met 5 sterren | 1pos
|
Dit was het eerste boek wat ik van Cornwell over Scarpetta gelezen heb. Ik moet zeggen, een prettige kennismaking. Het is wel goed te merken dat het al een 'oudje' was, het DNA onderzoek staat nog in de kinderschoenen en het digitaliseren heeft ook nog maar net zijn intrede gedaan. Ik vind de personages goed uitgewerkt, Scarpetta is mooi neergezet en je kunt je inleven in haar gedachten gang, waardoor ik het idee had dat ik er zelf bij was. Ze heeft mij ook goed op het verkeerde been gezet wat betreft de moordenaar, ze weet de verdenking mooi neer te leggen en de uiteindelijke moordenaar word pas echt aan het einde duidelijk, een totaal ander persoon! Erg spannende stukken en onthullingen. Ik heb met veel plezier gelezen en ga zeker de volgende boeken ook nog lezen. | 1pos
|
Ik kreeg dankzij de #Hebbanbuzz van Hebban.nl de kans om ‘Cody’, het thrillerdebuut van Bernice Berkleef, als ongecorrigeerd leesexemplaar te ontvangen en heb ik mij aardig laten verrassen. Dit boek is verkrijgbaar vanaf 12 juli 2018 en wordt uitgegeven door The House of Books. Veel dank aan deze uitgeverij om dit ongecorrigeerd exemplaar ter beschikking te stellen!
Verhaal
“Zijn bed is leeg. ‘Crèche, schiet het door mijn hoofd en ik glimlach, tot het een seconde later tot me doordringt dat het geen crèche-dag is.”
Op een morgen wordt Jelka later dan normaal wakker en vindt ze haar zoontje Cody niet terug in zijn bedje. Paniek slaat toe als haar man Oscar onbereikbaar is en de creche bevestigd dat Cody niet aanwezig is.
Als ze plots bezoek krijgt van de politie met de melding dat haar zoontje door haar man is binnengebracht op het politiekantoor slaat de paniek toe. Over het onderzoek mogen ze niets kwijt, Jelka blijft verslagen achter. Haar zoontje kwijt, haar man opgepakt, geen idee wat er gebeurd is en geen contact met Oscar mogelijk.
Hoe langer Jelka niets mag weten over de loop van het onderzoek, hoe ondraaglijker de onwetendheid wordt!
Jelka kan rekenen op veel steun in haar omgeving, onder andere van haar vrienden Kees en Marianne, haar ouders, haar collega’s en vriendin Lisette.
Als een collega van Oscar met een nieuw feit op de proppen komt, blijkt Oscar misschien toch niet de betrouwbare man te zijn op wie ze zo verliefd was geworden.
Ook haar vader, Simon, laat zich niet onberoerd over oscar, en is Lisette wel echt een goede vriendin?
En dan is er nog Nadine… Wat heeft zij hier allemaal mee te maken?
“Als ik al aarzelde, het niet eens was met de rigoureuze manier waarop zij dingen aanpakte, kon ze verschrikkelijk dwingend zijn. Dan kon ik geen nee tegen haar zeggen. Als zij eenmaal iets bedacht had moest het gebeuren, dan nam ze alles over.”
Conclusie
‘Cody’ is een zeer waardig thrillerdebuut! Het hele boek lang dacht ik een waargebeurd verhaal te lezen, maar na enige opzoeking blijkt dit een spinsel uit het schrijversbrein van Bernice Berkleef te zijn.
Het boek speelt zich af over zes dagen. Met korte, duidelijk aangegeven hoofdstukken en een zeer vlotte schrijfstijl is dit een boek dat je niet zomaar kan neerleggen. De herinneringen die beschreven worden geven een goed inzicht in de evolutie en de persoonlijkheid van de personages.
Vriendschap, liefde, emotie, psychologie, lust en spanning, dit verhaal heeft het allemaal en zal zeker nazinderen!
Een beklemmend boek waarin je de rusteloosheid en wanhoop van de ouders voelt in elke vezel van je lichaam! | 1pos
|
Ik heb dit boek als recensie boek mogen lezen voor Libelle leest. Wat een debuut is dit! Zo mooi geschreven, zo oprecht en zo puur. De zwaarte van de geschiedenis sijpelt door het complete verhaal waardoor ik wederom besefte wat de mensen elkaar aandoen en aangedaan hebben. Toch leest het boek zeker ook weg als een prachtig omvangrijk verhaal. Het is echt ongelooflijk dat dit een debuut is. Achteraf las ik dat Yaa Gyasi zeven jaar aan dit boek gewerkt heeft. Wellicht is dat de verklaring voor het gevoel te hebben dat je een boek leest van een ervaren schrijfster.
Ik merk dat het voor mij behoorlijk lastig is om van dit een boek een bondige recensie te schrijven. Ik wil zoveel vertellen over het verhaal en tegelijkertijd moet je het boek echt zelf lezen om de inhoud te bevatten.
Het boek vertelt het verhaal van twee halfzussen die beiden een compleet andere levensroute bewandelen evenals hun nazaten. Er is in beide levenslijnen oneindig veel verdriet, pijn en ellende. Maar ook hoop, overlevingsdrang, wijsheid en liefde. Het vertelt voor mij niet alleen het verhaal van de personages ansich maar ook van de complexe geschiedenis, de daarbij behorende strijd die zwarten mensen nog altijd moeten leveren in de VS. Zeker voor de tegenwoordige maatschappij met wat er nu gaande is in Amerika is dit wat mij betreft absoluut een boek wat iedereen zou moeten lezen.
Ik geef dit boek dan ook de volle 5 sterren. | 1pos
|
Subsets and Splits