Datasets:
LocalDoc
/
wikipedia_azerbaijan

Dataset card Data Studio Files Community
1
!
stringlengths
1
182
Nida işarəsi (!) — Aşağıdakı hallarda işlədilən durğu işarəsi: Nida cümləsinin sonunda. Məsələn: Azərbaycan dilində /Yanğın!/, /Fəlakət!/; əmr cümlələrində /Rədd ol burdan!/; Çağırış və müraciət həyəcanlı olanda. Məsələn: Azərbaycan dilində /Yaşasın müstəqil Azərbaycan!//; Nida cümlələrində özəksonu zəifləyir, zaman ləngiyir. /Ana! O, müqəddəs bir kainatdır//.
stringlengths
100
226k
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=259941
stringlengths
46
49
Əbdülməsih
Əbdülməsih — ad. Əbdülməsih Həddad — məhcərin yazıçısı və jurnalist. Əbdülməsih əl-Əntaki — Hələbdən yazıçı.
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=838279
Əbdülməsih Həddad
Əbdülməsih Həddad (ərəb. عبد المسيح حداد; 1888, Homs – 1963, Nyu-York, Nyu-York ştatı) — məhcərin yazıçısı və jurnalist.
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=600002
Əbdülməsih əl-Əntaki
Əbdülməsih əl-Əntaki (ərəb. عبد المسيح الأنطاكي; 16 fevral 1875, Hələb – 18 noyabr 1922, Qahirə) — Hələbdən yazıçı.
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=628703
Əbdülnasir (Xaybulla)
2002-ci il ümumrusiya siyahıya alınmasına görə Başqırdıstan Respublikası Əbdülnasir kəndinin milli tərkibi: başqırdlar 100 %. Coğrafi yerləşməsi rayon mərkəzindən (Akyar): 58 km., kənd sovetliyindən (Selin): 20 km. ən yaxın dəmiryol stansiyasından (Sibay stansiyası): 72 km. Məşhur Əbdülnasirlilər Abdulla Kamaletdinoviç Adiqamov — Partiya və dövlət xadimi, Başqırd MSSR hökumətinin üzvü (1918-1923) Uildan Qilmanoviç Saitov — "Başqırd Ensiklopediyası" elmi nəşriyyatının direktoru; Başqırdıstan Respublikası Elmlər Akademiyasının Rəyasət Heyətinin üzvü, Başqırdıstan Respublikasının mətbuat və kütləvi informasiya orqanlarının əməkdar əməkdaşı (2011).
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=517946
Əbdülnəsir Kutiyev
Kutiyev Abdulnəsir Hacı oğlu — Azərbaycan kinoprodüseri və operatoru, "Yaddaş" Sənədli Filmlər Studiyasının icraçı prodüseri, Azərbaycanın əməkdar mədəniyyət işçisi (2017). Əbdülnəsir Kutiyev 31 iyul 2017-ci ildə Azərbaycan kinematoqrafiyasının inkişafında xidmətlərinə görə Azərbaycanın əməkdar mədəniyyət işçisi fəxri adına layiq görülmüşdür. Filmoqrafiya Afroditanın qolları (film, 1987) (qısametrajlı bədii film) Beşmərtəbəli evin altıncı mərtəbəsi (film, 1996) Bəyaz həyat (film, 2003) Bir dəfə Qafqazda (film, 2007) Çövkən (film, 2013) Dağıdılmış körpülər (film, 1996) Güllələnmə təxirə salınır!… (film, 2002) Köpək (film, 1994) Qayalarda qalan səs (film, 1995) Qətl günü (film, 1990) Nə gözəldir bu dünya… (film, 1999) Şahid qız (film, 1990) Şeytan göz qabağında (film, 1987) Şirbalanın məhəbbəti (film, 1991) Tələ (film, 1990) Aktrisa (film, 2011) (tammetrajlı bədii film) — icraçı prodüser Üfüqü ötənlər (film, 2011) Yuxu (film, 2001)
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=32287
Əbdülqadir Gilani
Əbdülqədir Geylani – İslam alimi, Qadiriyyə təriqətinin qurucusu. İranın Gilan əyalətində 1078 (H. 471) də doğulub. Ləqəbi, Əbu Məhəmməddir. Mühyiddin, Gövs-ül-əzəm, Qütbü Rəbbani, Sultan-ul-övliya, Qütbü əzəm kimi ləqəbləri vardır. Atası Əbu Saleh bin Musa Cəngidostdur. Həsənin oğlu Həsəni Müsənnanın oğlu Abdullahın soyundandır. Anasının adı Fatimə, ləqəbi Ümm-ül-xeyr olub seyidədir. Bunun üçün Abdülqədir Geylani, həm seyid, həm şərifdir. Hüseynin övladına seyid, Həsəninkinə şərif deyilir. Abdülqədir Geylani 1166 (H.561) da Bağdadda vəfat etdi. Türbəsi Bağdaddadır. Fiqh və hədis elmlərində müctəhid idi. Qədiriyyə təriqətinin qurucusudur. Orta boylu, zəif bünyəli, geniş sinəli, elm üçün vəfalılıqda bənzəri az tapılan bir vəli idi. Doğumundan əvvəlki işarələr Abdülqədir Geylani daha doğulmadan, əvvəl böyük bir şəxs olacağına dair əlamətlər, işarələr görülmüşdü. Atası yuxusunda Məhəmmədi, Əshabı kiramı və övliyanı gördü. Rəsulullah əfəndimiz özünə; "Ey Əbu Saleh! Allah bu gecə sənə kamil, yetkin və dərəcəsi yüksək bir kişi övlad lütf etdi. O mənim oğulum və sevdiyimdir. Övliya arasında dərəcəsi yüksək olacaq." buyurdu. Doğulduqdan sonra da halları ilə diqqətləri çəkdi. Uşaqlıq və gənclik illəri Abdülqədir heç bir uşağa bənzəmirdi. Ramazan günləri anasından süd əmmir, bölgə xalqı Ramazanın giriş çıxışını onun bu vəziyyətinə görə təyin edirdi. 18 yaşında çobanlıq edərkən bir inəyin, hikməti ilahiyyə ilə "Sən bunun üçün yaradılmadın," deməsi üzərinə anasından icazə alıb elm təhsili üçün Bağdada gəldi. Yolda karvanın yolunu kəsən quldurlara anasına düzgünlükdən ayrılmayacağına dair verdiyi söz üçün pulunu saxlamadan verməsindən ötəri quldurlar utanıb tövbəkar oldular. Abdülqədir Geylani on səkkiz yaşında Bağdada gəldi. Buradakı alimlərdən dərs almaq surətiylə hədis, fiqh və təsəvvüf elmlərində öyrəndi. Fiqh elmini; Əbu Xəttab Məhfuz, Əbul-Vəfa Əli min Ukayl, Əbu Hüseyn min Qazı Əbu Yala kimi fiqh alimlərindən öyrəndi. Hədis elmini; Həsəni Bakıllani, Əbu Səid Məhəmməd min Abdülkərim, Əbu Qənim Məhəmməd min Məhəmməd, Əbu Bəkr Əhməd min Müzəffər, Əbu Cəfər, Əbu Noyabr min Əli, Əbu Talib Abdülqədir, Əbu Bəkr Hibətullah ibni Mübarək, Əbul-İzz Məhəmməd min Muxtar, Əbu Nəsr Məhəmməd, Əbu Qalib Əhməd, Əbu Abdullah Yəhya kimi hədis alimlərindən öyrəndi. Təsəvvüf elmini isə; Şeyx Əbu Səid Məhzumi ilə Hammadı Dəbbasdan götürmüşdür. Elm təhsilini tamamlayıb yetişdikdən sonra, vəz və dərs verməyə başladı. Müəllimi Əbu Səid Mahzuminin mədrəsəsində verdiyi dərs və vəzlərinə gələnlər mədrəsəyə sığmaz küçələrə daşardı. Bu səbəblə, Bağdad xalqının köməkləriylə ətrafında olan evlər də əlavə edilmək surətiylə mədrəsə genişlədildi. İnziva dövrü Abdülqədir Geylani, bir müddət dərs verib insanlara irşad etdikdən, haqq və həqiqəti anlatdıqdan sonra, dərs və vəz verməyi buraxdı. İnzivaya çəkilib, təkliyi seçdi. Sonra səhralara çıxdı. Bağdadın Kərh xarabalarında yaşamağa başladı. Bütün vaxtını ibadət, riyazət və mücahədə ilə nəfsinin arzu və istəklərini etməmək, istəmədiklərini etməklə keçirməyə başladı. Buyurdu ki: "İraqın səhra və xarabalarında 25 il insanlardan uzaq qaldım. Mənim kimsədən, kimsənin məndən xəbəri yox idi. Bəzən uzun müddət yeməzdim və "Acam! Acam!" deyə mədəmin fəryadını eşidərdim. Bəzən üzərimə elə ağırlıqlar gəlir idi. Bu sırada; "Şübhəsiz çətinliklə birlikdə bir asanlıq vardır, şübhəsiz çətinliklə birlikdə asanlıq vardır." tərcüməsindəki İnşirah Surəsinin beşinci və altıncı ayəsini oxuduğumda üzərimdəki ağırlıqlar dağılıb, gedərdi." "Şeytanlar müxtəlif qılıq və paltarlara bürünüb toplu halda yanıma gəlir, məni yolumdan çevirmək üçün məşğul olardılar. Ürəyimdə böyük bir əzm və müqavimət hiss edərdim. İçimdən bir səs; "Ey Abdülqədir! Onlarla mübarizə et, onlara qalib gələcəksən." deyərdi. İçlərində bir şeytan dayanmadan yanıma gəlir; "Buradan get, belə edərəm, belə edərəm." deyə məni təhdid edərdi. Cani könüldən, "La havle və la qüvvətə mütləq billahil aliyyil əzm" oxuyunca, onun tamamilə yandığını görərdim." Bir dəfə Əbdülqədir Geylani belə bir səs eşitdi: "Ey Abdülqədir! Mən sənin Rəbbinəm! Sənə haramları mübah, sərbəst etdim. ""Başqasına qadağan olan şeyləri sənə halal etdim." deyirdi. Bundan sonra Abdülqədir Geylani "Euzübesmələ" çəkdi. "Qovulmuş şeytandan Allaha sığınaram. Sus ey lənətlənmiş!" deyə qışqırdı. Bundan sonra eyni səs; "Ey Abdülqədir! Rəbbinin icazəsi ilə müxtəlif yerlərdə mənə aldanmayaraq, şərimdən, pisliyimdən xilas oldun. Halbuki mən bu yolla yetmiş adamı yoldan çıxarmışdım." dedi. Onun şeytan olduğunu necə anladığını soruşduqlarında; "Sənə haramları halal etdim, sözündən anladım. Çünki Allah belə şeyləri əmr etməz." buyurdu. Şeytanı başımdan elədikdən sonra mənə çox ləzzətli bəzəkli və parlaq şeylər göründü. "Bunlar nədir?" dedim; "Dünya zövqləri və zinətləridir." deyildi. Dünya və onun göz qamaşdırıcı ləzzəti və tez tükənən nemətləri özünə çəkmək istədi lakin Allah məni onlardan da qorudu. Onlara heç qiymət vermədim. Bunun üçün itib getdilər. Sonra Allahın razılığına qovuşma yolunda insanın önünə çıxan maneələri gördüm. "Bunlar nədir?" dedim. "Sənin içində olan maneələrdir." deyildi. Bunlara üstün gələ bilmək üçün bir il məşğul oldum. Sonra içimi seyr etdim. Ürəyimin bir çox şeylərə bağlandığını boş xəyallar qurduğunu, özünü saraylarda sandığını gördüm. "Bunlar nədir?" dedim. "Arzu və istəklərindir." deyildi. Tam bir il məşğul olduqdan sonra ürəyimi onlardan təmizləyə bildim. "Yenə nəfsim öz şəklində mənə gəlir, özünə dost olmam üçün yalvarardı. Üz verməyincə güc tətbiq etmək istəyərdi. Bir dəfə onu, bütün xəstəlikləri üzərində, arzu və istəkləri dibdiri, şeytanları əmrinə hazır olaraq gördüm. Bir il mübarizə etdim. Allahın icazəsi ilə xəstəliklərini yaxşılaşdırdım, arzu və istəklərini qırdım, şeytanlarını qovdum. Qısaca nəfsimlə tədricən, mərhələ mərhələ mübarizə etdim. "Bütün bunlara baxmayaraq, hələ məqsədə və əsl istədiyimə çata bilməmişdim. Bunun üçün, təvəkkül, şükür və zənginlik kimi qapıları sınadım. Axtardığımı kasıblıq qapısında tapdım. Burada böyük bir şərəfə qovuşdum, qulluq sirrinə çatdım, sonsuz azadlığa çatdım. Bütün arzu və istəklərim buz kimi əridi. Bütün bəşəri sifətlərim itdi. Könlümdən Allahdan başqa hər şeyi çıxarıb, həmişə Onunla olmaq olan mərtəbəsinə çatdım". "Nəhayət bütün varlıqlardan üz çevirdim. Hər şeyim Allah üçün oldu. Səhralarda cəzbə halında özümdən keçmiş olaraq gəzərdim. Özümə gəldiyimdə özümü olduğum yerlərdən çox uzaqlarda tapardım. Bir gün bu halda bir saat qədər getmişdim. Sonra özümü Bağdada on iki günlük uzaqlıqda bir yerdə tapdım. Düşüncəyə daldığımda bir səs mənə; "Sən ki Abdülqədirsən, buna heyrətmi edirsən?" dedi." "Səhralarda gəzərkən "Ol" sözü ilə lütf olundum. Allahın icazəsi ilə istədiyim olardı. Bunun üçün çox şey tapdım... Sonra belə etməkdən həya etdim. Allaha qarşı ədəbi güdərək hamısını tərk etdim." Şeyx Həmmad Dəbbas ilə tanışlığı Əbdülqədir Geylani bu uzun gəzmələrdən sonra Bağdada dönürdü. Xıdırın önünə çıxıb, şəhərə girməsinə mane oldu. "Əmr var. Yeddi il Bağdada girməyəcəksən." dedi. Bu səbəblə, Bağdadın kənarlarında yeddi il, yerdən bitən mübah bəkliyatı yeyərək gözlədi. Bildirilən müddət bitincə; "Ey Abdülqədir! Bağdada gir, sərbəstsən." deyə bir səs eşitdi. Soyuq və yağışlı bir gecədə Bağdada girdi. Düz Şeyx Hammad min Müslim Dəbbasın zaviyəsinə gəldi və gecəni orada keçirdi. Səhər Şeyx Hammad Dəbbas onu görüncə ağlayaraq; "Oğulum Abdülqədir! Bu dövlət bu gün bizim, sabah sizin olacaq." dedi. Bir müddətdən bəri Bağdadda olan Abdülqədir Geylani fitnə və qarışıqlıqlar olunca təkrar səhralara çıxmaq istədi. Hədiyyə qapısı deyilən yerə gəlincə; "Hara gedirsən? Dön, hər kəs səndən faydalanacaq." deyən bir səs eşitdi. "Mən dinimi qurtarmaq istəyirəm." dediyində; "Qorxma, dininə bir zərər gəlməyəcək." deyildi. Düşünməyə başladı və bu işin həqiqətini bildirməsi üçün Allaha yalvardı. Bu əsnada Müzəffəriyyə deyilən yerdən keçərkən biri qapını açıb; "Ey Abdülqədir! Buyurun." dedi. Yanına varın tərəfindən; "Söylə, dünən Allahdan nə istəmişdini ?" dedi. Abdülqədir Geylani çaşıb cavab verə bilmədi. Bunun üzərinə o Şəxs qapını şiddətlə yüzünə çarpdı. Dünən Allahdan nə istədiyini düşünərək getməyə başladı. Bir az sonra o şəxsin Şeyx Həmmad Dəbbas olduğunu xatırladı. Bundan sonra onun söhbətlərinə gedər, həll edə bilmədiyi sirri, gizli şeyləri ondan soruşardı. O da ona bir-bir açıqlayardı. Bəzən elm öyrənmək üçün başqa tərəflərə getdiyindən onunla görüşə bilməzdi. Dönüncə müəllimi ona; "Allah xatirinə haralara gedirsən? Bu ətrafda səndən daha alim biri varmı?" deyərdi. Şeyx Həmmadın müridləri ona bəzən; "Sən alim birisən. Burada nə işin var, buradan getsənə." deyərlər; Şeyx Həmmad da onlara; "Utanmırsınızmı? Onu buradan qovmaqmı istəyirsiniz. İçinizdə onun kimisi yoxdu. Mənim ona əziyyət etdiyimə baxmayın. Onu sınamaq, məndən kamala çatması, yetkinləşməsi üçün belə edirəm, məna aləmində onu böyük bir dağ kimi görürəm." deyərdi. Yenə bir söhbət yığıncağında, Abdülqədir Geylani çölə çıxmışdı. Şeyx Həmmad; "Bu gənci görürsünüzmü? Bir zaman gələcək ayağı bütün vəlilərin boyunda olacaq, hər vəli ona itaət edəcək." dedi. Başqa bir gün o gəlincə ayağa qalxıb; "Xoş gəldin Abdülqədir! Sən ariflərin, Allahı tanıyanların seyidi, əfəndisisən. Sənin bayrağın şərqdən qərbə qədər dalğalanacaq. Bütün boyunların sənə əyiləcəyini və möminlərin üstündə bir dərəcəyə çatacağını müjdələrim." dedi. Şeyx Tacül arifin Əbul-Vəfa ilə tanışlığı Zamanındakı digər övliya da kəramət olaraq irəlidə onun dərəcəsinin yüksək olacağını xəbər verdilər. Abdülqədir Geylani zaman zaman Şeyx Tacül arifin Əbul-Vəfa həzrətlərinin yanına da gedərdi. Əbul-Vəfa həzrətləri o gəlincə ayağa qalxar, yanındakılara; "Ayağa qalxın, övliyadan biri gəlir." deyərdi. Ona qarşı bu şəkildə kompliment deməsinə heyrətlənən tələbələrinə; "Hələ zamanı var. Vaxtı gəlincə, oxumuş, cahil hər kəs bu gəncə möhtac olacaq, onun bolluğundan, mənəvi elmindən faydalanacaq..." deyərdi. Bir dəfə də; "Ey Bağdadlılar! Allaha and içərəm ki, onun başında bir ucu şərqdə bir ucu da qərbdə olan bayraqlar dalğalanacaq." dedi və Abdülqədir Geylaniye dönüb; "Bu gün söz bizim lakin irəlidə sənin olacaq. O zaman bu qocanı xatırlayarsan." deyə xitab etdi. Məhəmmədin Əbdülqədir Geylaniyə övliyalıq verilməsini müjdələməsi Nəhayət Abdülqədir Geylani Bağdadda insanları irşada, Allahın bəyəndiyi yolda olmağa dəvətə və nəsihət verməyə başladı. Bir gün özünü nurların örtdüyünü gördü. Bu hal nədir deyə soruşduqda, Rəsulullah əfəndimiz Allahın sənə verdiyi yüksək dərəcəni təbrik etməyə gəlir, deyildi. Nurun get-gedə çoxaldığı bir anda Rəsulullah əfəndimiz görünərək bir paltar verdilər. Sonra; "Bu, qütblük deyilən vəlilərə aid övliyalıq paltarıdır." buyurdular. Rəsulullah əfəndimizdən Əli vasitəsiylə gələn xəbərlər, mənəvi elmlər ondan sonra Həsən ilə Hüseyn və on iki imamdan digərləri ilə davam etdi. Bunlardan sonra gələn xəbərlər həmişə on iki imam vasitəsiylə gəldi. Abdülkadir Geylani dünyaya gəlib vəli olana qədər həmişə belə idi. Lakin o övliyalıqda yüksək dərəcəyə qovuşunca, on iki imamdan gələn xəbərlər, elmlər, bərəkətlər onun vasitəsiylə gəldi. Başqa heç bir vəli bu mövqeyə çata bilmədi. Bunun üçün; "Əvvəlki vəlilərin günəşi batdı. Bizim günəşimiz üfüq üzərində sonsuz qalacaq, batmayacaq." buyurdular. Qiyamətə qədər, hər vəliyə xəbərlər onun vasitəsiylə gələcəkdir. Bunun üçün özünə "Qövs-ül-Əzam" (Ən böyük Qövs) deyildi. İmamı Rəbbani bu xüsusda onun vəkilidir. Əbdülqədir Geylaninin övliyalıqdakı dərəcəsinin yüksəkliyini zamanındakı bütün övliya qəbul etmişdi. Şeyx Xəlifət-ül-Əkbər izah edər: Yuxumda Rəsulullah əfəndimizi gördüm. "Ya Rəsulullah! Şeyx Abdülqədir, ayağım bütün vəlilərin boyu üzərindədir, deyir nə buyurarsınız?" deyə soruşdum. "Doğru söyləmişdir. O mənim himayəmdə bir qütbdür, bu necə olmasın?" buyurdu. "Adiyy min Müsafir; "Bu sözü tək o söylədi, başqasından eşitmədim. O bununla öz zamanındakı fərdiyyət deyilən mövqesini açıqlayar. Onun kimi heç kim belə söyləməyə məzun, icazəli deyil." deyər. Abdülqədir Geylani bu sözü söylədiyində, yer üzündə vəlilər boyunlarını ona doğru uzatdı. O anda boyunu uzadanlardan biri Əhməd Rufaidir. Ona nə üçün belə etdiyini soruşduqlarında belə dedi: "Bu anda Abdülqədir Bağdadda "Ayağım, hər vəlinin boyundadır" deyir. Əhməd Rufai; "O bu sözü mənəvi əmrlə söylədi." dedi. Əbu Mədyən Məğribi də; "Bəli mən Məğribdə ona boyunu uzadanlardan biriyəm." buyurdu. İbni Həcəri Əskəlani həzrətləri də; "Bunun mənası, irəlidə o qədər kəramət göstərəcək ki, inad edən və doğru yoldan sapanlardan başqası onu inkar etməyəcək." dedi. Böyük alim İzzəddin bin Abdüssalam; "Şübhəsiz o, övliyanın sultanı idi." demişdi. Həyat min Qeys həzrətləri buyurar ki: "Abdülqədir Geylani bu sözü söyləyincə, bütün vəlilərin ürəklərindəki nurlar artdı. Elmlərində bərəkət, hallarında yüksəklik görüldü. Çünki onlar istisnasız, başlarını onun ayağına doğru uzatmışlar idi." Qədiriyyə təriqəti Abdülqədir Geylaninin təsəvvüfdəki yoluna Qədiriyyə təriqəti deyilir. Təriqətinin xüsusiyyəti, dinin əmr və qadağanlarına uyğun gəlmək, davamlı zikr, Allahı xatırlamaq, könülü Allahdan başqasından qurtarmaqdır. Abdülqədir Geylani təsəvvüf məlumatlarını hər kəsin anlayacağı şəkildə təqdim etdi. Rəsulullah əfəndimizin bərəkətiylə sözləri çox şirin və təsirli idi. Özləri belə izah edər: Hicri beş yüz iyirmi birinci iliin Şəvval ayının on altısı olan Çərşənbə axşamı günü günortadan əvvəl, Rəsulullah əfəndimizi yuxumda gördüm. "Ey oğlum, nə üçün danışmırsan?" buyurdu. "Atacığım mən xariciyəm. Bağdad fəsihlərinin yanında necə danışaram?" dedim. "Ağızını aç!" buyurdu. Ağızımı açdım. Yeddi dəfə ağızıma sürdü və; "İnsanlarla danış, onları gözəl hikmət və vəzlər ilə Rəbbinin yoluna çağır." buyurdu. Günorta namazını qıldım. Yanımda izdihamlı insanlar gördüm. Nitqim tutuldu. Əli min Əbu Talibi gördüm. Məclisdə mənim qarşımda ayaq üstə dayanır və mənə; "Ey oğulum nə üçün danışmırsan?" deyirdi. "Atacığım! Nitqim, danışmam tutuldu, danışa bilmirəm." dedim. "Ağızını aç." buyurdu. Açdım. Altı dəfə sürdü "Nə üçün yeddiyə tamamlamadınız?" dedim. "Rəsulullaha qarşı olan ədəbimdən." buyurdu və gözdən itdi. Bundan sonra ən fəsih bir dillə danışmağa başladım. Bir gün, minbərdə oturmuş vəz edirdi. Birdən sürətlə ən son pilləyə endi. Ayaqda, əlini əlinin üstünə qoyaraq, təvazökar bir şəkildə dayandı. Bir müddət sonra minbərə çıxdı. Köhnə yerinə oturdu və vəzinə davam etdi. Oradakılardan biri, nə oldu deyə sual edincə; "Cəddim Rəsulullahı gördüm. Gəldi və minbər qarşısında dayandı. Həya edib, son pilləyə endim. Qalxıb, getməyə başlayınca, mənə yerimə oturmamı və insanlara vəz etməmi əmr etdi." dedi. Söhbətlərində bəzən bir neçə adam coşaraq özündən keçərdi. Həftədə üç gün, cümə, çərşənbə axşamı və bazar ertəsi gecəsi xalqa vəz edərdi. Vəzində, alim və övliyadan şəxslər də olar, hamısı böyük bir dinclik içərisində dinlərlərdi. Qırx il belə davam etdi. Soruşulan suallara çox açıq və doyurucu cavablar verərdi. Dərs və fətva verməyə iyirmi səkkiz yaşında başlamış olub, bu hal altmış yaşına qədər davam etdi. Hüzurunda Qurani Kərim qüsursuz, çox sadə, təcvidə riayətlə oxunardı. Dərin elm sahibi idi. On üç növ elmdə dərs verərdi. Səhər və ikindidən sonra təfsir, hədis və fiqh; günortadan sonraları Qurani Kərim və qiraət dərsləri oxudardı. Axşam və səhər isə, üsulu fiqh ilə nahv, ərəbi cümlə məlumatı verərdi. Onun bərəkətiylə tələbələr tez irəliləyərdi. Əbu Məhəmməd Həşşab deyər ki: "Gənckən zəif oxuyurdum. Mənə bir gün Abdülqədir Geylaninin vəzlərində çox təsirli danışdığını söylədilər. Vaxt tapa bilmədiyim üçün gedə bilməzdim. Nəhayət bir gün vəz verdiyi yerə getdim. Məni görüncə; "Bizim söhbətimizdə ol, səni Sibəveyh edək." dedi. O gündən sonra yanından ayrılmadım. Din məlumatlarında və ağılı elmlər deyilən digər köməkçi elmlərdə çox istifadə etdim. " Bir gün biri hüzurunda Qurani Kərim oxudu. Abdülqədir Geylani ayəti kərimələri təfsir etməyə başladı. Qırx şəkildə təfsir etdi və hamısının dəlilini göstərdi. Orada olanlar tək on bir təfsiri anlaya bildi və dinləyənləri heyrətləndirdi. Sonra; "Sözü burada buraxıram. İndi sözü tövhidə gəldik "lə ilahə illəllah"" dedi. Bunları söyləyər söyləməz camaatı bir hal örtdü, hamısı özlərindən keçdi. Əvvəl lazım olan din məlumatlarını öyrənməyi tövsiyə edərdi. Cubbai adındakı bir şəxs izah edər: "Övliyanın həyatından və sözlərindən bəhs edən ərəbi Hilyət-ül-Övliya kitabını birindən dinləmişdim. Ürəyim yumşaldı və xalqdan uzaqlaşıb tək ibadətlə məşğul olmaq istədim. Gedib Abdülqədir Geylaninin arxasında namaz qıldıqdan sonra hüzurunda oturdum. Mənə baxıb; "Əgər inzivaya çəkilmək istəsən, əvvəl elm, sonra da mürşidi kamillərin hüzurunda ədəb öyrən. Daha sonra inzivaya, tək ibadətə başla. Yoxsa, ibadət edərkən dində bilmədiyin bir şeyi öyrənmək lazım olar da, yerindən ayrılmaq vəziyyətində qalarsan." buyurdu. Abdülqədir Geylaninin şöhrəti hər tərəfi örtüncə, Bağdadın irəli gələn alimləri, hər biri bir məsələ soruşub sınamaq üçün hüzuruna gəlib oturdular. Bu əsnada Abdülqədir Geylaninin sinəsindən ancaq ürək gözü açıq olanların görə bildiyi bir nur çıxdı və alimlərin sinəsindən keçib getdi. Alimləri bir hal örtdü. Bunun üzərinə onları tək-tək bağrına basdı və indi suallarınızı sorun buyurdu. Hər biri suallarını soruşub, dərhal cavabını aldı. Onlara; "Sizə nə oldu belə?" deyildiyində; "Hüzurunda oturduğumuzda, bütün bildiklərimizi unutduq. Bizi bağrına basınca unutduqlarımızı təkrar xatırladıq. Suallarımızı soruşduqda, elə cavablar aldıq ki, heyrətdə qaldıq." dedilər. Əbu Səid Kiləvi belə izah etmişdir: "Mən, Abdülqədir Geylaninin məclisində ikən, Rəsulullah əfəndimizi gördüm. Bir dəfə də Xıdır əleyhissalamı görmüşdüm. "Hər kim dünyada qurtuluşa çatmaq və səadətə qovuşmaq istəsə, Şeyx Abdülqədirin məclisinə davam etsin!" buyurmuşdu." İbni Kudamə belə söyləmişdir: "1166 (H. 561) ildə Bağdada girdiyimizdə, Abdülqədir Geylanini elmin zirvəsinə yüksəlmiş gördük. O, elmi ilə əməl edər, özünə soruşulan çətin suallara doyurucu cavablar verərdi. Bütün gözəl xasiyyətlərə və üstün xüsusiyyətlərə sahib idi. Onun kimi bir şəxsə daha heç rast gəlmədik." Dinə uyğun olmayan bir şeyə icazə verməzdi. Bir gün yanında; "Filan çox ibadəti və kəramətləri ilə məşhurdur." deyə danışıldı və bu arada; "Mən dərəcə baxımından Yunus əleyhissalamı keçdim." dediyi nəql edildi. Bunu eşidincə üzündə hirs əsərləri görüldü... Çox səbirli idi. Tələbələrinin suallarını qızmadan cavablandırar, dərsi gec anlayanlara səbirlə izah edərdi. Ubey adında, izah edilənləri çətin qavrayan bir tələbə vardı. Bir gün dərs əsnasında ibn-üs-Semhal adında bir şəxs gəlmişdi. Abdülqədir Geylaninin onun dərsi gec anlamasına qarşı göstərdiyi dözümə heyran qaldı. O tələbə dərsini alıb çıxdıqdan sonra, göstərdiyi səbirə heyrətləndiyini söyləyincə, Abdülqədir Geylani ; "Bir həftə daha yorulacağam, ondan sonra vəfat edəcəyəm." buyurdu. Dediyi kimi bir həftə sonunda dünya ölçüsündəki görünüşündən sıyrıldı! Abdülqədir Geylani vəfat edəcəyi sırada, oğullarına buyurdu ki: "Yanımdan ayrılın! Çünki zahirdə, görünüşcə sizinlə, batində Allah ilə bərabərəm." Yenə o əsnada buyurdular: "Yanımda sizdən başqaları da vardır. Onlara yer açın. Onlara ədəbi güdün. Burada böyük rəhmət vardır. Onları sıxışdırmayın!" Yenə; "Əleykum-əsassalam və rahmətullahi və berekatühü. Allah məni və sizi bağışlasın! Allah mənim və sizin tövbələrimizi qəbul etsin!" Bir gün bir gecə davamlı belə buyurdular. Oğlu Şeyx Abdürrəzzaq izah edər: Qövs-ül əzəm, o əsnada, əllərini qaldırıb, uzatdı və; "Və əleykum salam və rahmətullahi və berekatühü! Tövbə edin!" buyurdu. Vəfat edərkən iki dəfə; "Allahümme rəfiq al a'lâ." deyib; "Sizə gəlirəm, sizə gəlirəm." buyurdu. Təkrar buyurdu ki: "Durun!" Bunun ardından, ona ölüm və səkərat halı gəldi. Bu halda ikən; "Məndən kimsə bir şey soruşmasın. Mən, Allahın elmində bir haldan başqa bir hala keçməkdəyəm." buyurdu. Son anlarında, oğulu Abdülcəbbar; "Atacığım, bədənin ağrı hiss edirmi?" deyə ifadə edincə; "Bütün üzvlərim ağrı içindədir. Tək ürəyimdə heç ağrı və əzab yox. O, Allah ilədir." buyurdu. Oğulu Şeyx Əbdüləziz; "Xəstəliyiniz necədir?" deyə soruşduqda; "Mənim xəstəliyimi, insan, cin və mələklərdən heç biri bilməz və anlaya bilməz. Allahın elmi, hökmü ilə nöqsanlı olmaz. Hökm dəyişər, elm isə dəyişməz. Allah, dilədiyini silər, dilədiyini yazar. Ümm-ül-kitab ondadır, ona etdiyindən sual olunmaz. Qullara isə, etdikləri soruşular." buyurdu. Daha sonra; "Qüdrət ilə hakim, qullarına ölüm ilə qalib olan Allah, hər ayıb və qüsurdan münəzzəhdir. La ilahə illəllah Məhəmmədin Rəsulullah!" Sonra da; "Allah Allah Allah..." deyib sonra səsini kəsdi, dilini damağına yapışdırıb, mübarək ruhunu təslim etdi. Cənazə namazını oğlu Abdulvəhhab qıldırdı. Cənazə mərasiminə gələn böyük izdiham səbəbiylə ancaq gecə defn edilə bildi. Yaradıcılığı Əsərlərindən bəziləri bunlardır: əl-Gunye li-Talibi Tariq-ıl Haqq: İman, ibadət və əxlaqi mövzuları ehtiva edər. əl-Fethurrabbani vəl-bolluq-ur-Rahmani: Vəzlərindən ibarətdir. Fütuh-ul-Gayb: Bu əsər vəzlərindən və oğulu Abdurrəzzaka vəsiyyətindən ibarətdir. əl-Fuyuzatu'r-Rabbaniyye fi Evrad-il-Kadiriyye: Dua və virdlerden ibarətdir. Məktubat: On beş məktubdan ibarətdir.Uca xüsusiyyətlərini dilə gətirmədə sözlərin gücsüz qaldığı o uca vəli kamil insan, Qövsül Əzəm, Vəlayətin Sultanı, Sultanü'l Övliya, Sertacü'l Övliya, Kutbu'r Rəbbani, Qövsü's Səmədani kimi uca sifətlərlə xatırlanır. Abdülqədir Geylani, 1077 (hicri 470) ildə, Peyğəmbərimizin vəfatından 445 il sonra, Xəzər dənizinin cənubunda Geylan qəsəbəsində doğulmuş, 1165 (hicri 562) ilində 91 illik möhtəşəm bir ömürdən sonra, yəni 833 il əvvəl bu aləmlə vidalaşmışdır. Soy etibarilə həm Seyid, həm də Şərif idi. Yəni soyu, atası Seyid Musa tərəfindən İmamı Həsən Əfəndimizə, anası Fatma Xatun tərəfindən də İmamı Hüseyn Əfəndimizə söykənirdi. Onun üçün bu ibarə məşhur olmuşdur: "Vəlilər Sultanı Abdülqədir Geylani, eşq ilə doğuldu, kamal ilə ömür sürdü və kamalı eşq ilə Rəbbinə çatdı." Bir dəfə belə buyurmuşdur: "Hallacı Mənsur, yanıldı. Nə var ki, zamanında əlindən tutacaq kimsə çıxmadı. Mənə gəlincə, hər yolda qalanı kürəyimə sahəm. Yoldaşlarım, müridlərim, sevənlərim, ta qiyamətə qədər, nə vaxt darda qalsalar, əllərindən tutacağam. Hər nə niyyətlə olursa olsun adımızı anan və qapımıza gələn hər kəsə kömək əlimiz uzanar. Ey burada dayanan! Atam sürətlə yol alar. Mizrağım mütləq hədəfə isabət edər. Qılıncım qından çıxdı, həm də itidir. Hər an səni qorumaqdayam, amma sən qafilsən; anlaya bilməzsən." Seyid Sultan Abdülqədir Geylani Həzrətləri həm maddi elmlərdə həm də mənəvi elmlərdə dövrünün tək nüfuzu idi. O alim idi, pirlərin piri idi, qaynağını Həbib-i Kibriyanın o sonsuz dəryasından götürürdü. Məlumat cəhətdən hər kəs ona möhtac idi. Soruşurdular da, soruşurdular. O da dayanmadan, istirahət etmədən cavab verirdi də cavab verirdi. İnsanlara, istədikləri hər nədirsə, Rəhmanın bitməz tükənməz Xəzinəsindən paylayırdı. Seyid Abdülqədir Geylanidən 150 il sonra dünyaya gələn Şahı Nəqşibənd Əfəndimiz "Bütün övliyanın boyu üzərinə olan Geylaninin ayağı mənim gözümün nuru üzərinə olsun," deyərək qarşılıq vermişdir. Rəvayətə görə, bir gün uzun bir müddət heç hərəkətsiz dayandığını görən və bunun səbəbini soruşan tələbələrinə Geylani Həzrətləri, "Vəlayət qoxusu Buxaradan gəlir," demişdir. Bahaüddin min Məhəmməd əl-Buxari Həzrətləri Həccə gedərkən Pirin türbəsini ziyarət etmiş; bu sırada mənəvi bir halla, Seyid Abdülqədir Geylani Həzrətlərinin əlinin ürəyinə nəqş edildiyini və qəbz halının həll edildiyini gördüyündən özünə "Şahı Nəqşibənd" ləqəbi götürmüşdür. Geylaninin bolluq və himmətindən istifadə edərək ona olan minnətdarlığını, söhbətini göstərən Şahı Nəqşibnəd Əfəndimiz, bu xüsusu bu müstəsna şeirində dilə gətirər: Bu şeir məna böyüklərinin bir-birini necə anladıqlarını, bir-birlərinə necə söhbət etdiklərini, necə köməkləşdiklərini və mənən necə tövhid bayrağının daşıyıcıları olduğunu göstərən bir ibrət cədvəlidir. Bu cədvəl bizə bu böyüklərin ardından gedənlərin, bir-birlərini necə anlayıb rəftar edəcəkləri barəsində bir açar mahiyyətindədir. Seyid Abdülqədir Geylani Həzrətləri oğuluna belə vəsiyyət etmişdir: "Təsəvvüf elə bir haldır ki, o hala kimsənin söz ilə çatması mümkün deyil. Onun üçün bir kasıba rast gəlsən elminə söykənərək onunla münaqişə etmə, etirazda olma. Könülünü almağa bax. Bunu yaxşı bil ki, təsəvvüf səkkiz hal üzrədir: 1. Mərhəmət və şəfqət, 2. Düzgünlük, 3. Sədaqət, 4. Comərdlik, 5.Sabretmek, 6. Sirr tutmaq, 7. Kasıblığını və acizliyini bilmək, 8. Rəbbinə şükür etmək." Seyid Abdülqədir Geylani Həzrətləri oğuluna belə vəsiyyət etmişdir: "Təsəvvüf elə bir haldır ki, o hala kimsənin söz ilə çatması mümkün deyil. Onun üçün bir kasıba rast gəlsən elminə söykənərək onunla münaqişə etmə, etirazda olma. Könülünü almağa bax. Bunu yaxşı bil ki, təsəvvüf səkkiz hal üzrədir: 1. Mərhəmət və şəfqət, 2. Düzgünlük, 3. Sədaqət, 4. Comərdlik, 5.Səbr etmek, 6. Sirr tutmaq, 7. Kasıblığını və acizliyini bilmək, 8. Rəbbinə şükür etmək." Abdülqədir Geylani Həzrətlərinə heyranlıqlarını və minnətdarlıqlarını izah edib bitirə bilməyən Haqq aşiqlərindən bir neçə misra belədir: Yunus Əmrə deyər ki: O zamandan bu yana əsrlər əsrləri qovmuş, amma Seyid Abdülqədir Geylani Həzrətlərinin günəşi həmişə eyni qalmışdır. O günəş ki, hələ kənarların kənarına çatdıracaq əngin üfüqlər çəkir. O, Əbu Məhəmməd, Kutbu'r Rəbbani, insanların və cinlərin rəhbəri olan Seyid Sultan Abdülqədir Geylanidir. Tam səkkiz əsrdən çoxdur insanların sığınacağı, darda qalmışların köməyinə yetişici olmağa davam etmişdir. O batmayan günəşdir. Mənkıbe və kəramətləri sayıla bilməyəcək qədər çoxdur. Heç bir vəlidə ondakı qədər çox kəramət görülməmişdir. O, Qövsül Əzəmdir; Ona bu adı Cənabı Haqq lütf etmişdir. Adətləri cıracaq və ağılları donduracaq qədər halları və kəşfləri olmuşdur. O, zikri daim, fikri çox, ürəyi yumşaq, üzü təbəssümlü, ruhu incə, əliaçıq, elmi ümid etməyin, əxlaqı üstün və soyu təmiz bir Şəxsi Şərifdir. O və onun yolunun nurdan halqaları, ömür deyilən sərmayəni ən gözəl şəkildə yaşayaraq bu yüksək mövqelərə haqq qazanmışlar. Onlar əhli sünnə üzrə doğru bir etiqad, səbir, səy, düzgünlük, gözəl əxlaq, ixlas və digər çox üstün üstünlüklərlə qulluq mövqesinin ən üstün nöqtələrinə çatmışlar. Onları anlamaq ancaq onların getdiyi nurlu yolun yolçusu olmaqla, yəni İslamiyyəti yaşamaqla mümkündür. Onu sevmək səadət tacı, onun əxlaqıyla əxlaqlanmaq sonsuz qurtuluş dərmanıdır. Çünki onun adı: Pir Seyid Sultan Abdülqədir Geylani Kaddasallahu Sırrahul Əziz və Hakimdir. Həmçinin bax Azərbaycanda təsəvvüf Xarici keçidlər Övliyaların həyatı
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=86164
Əbdülqadir Marağai
Əbdülqadir Marağayi vә ya Әbdülqadir Maraği — Azərbaycan türklərindən olan böyük alim. Musiqi Azərbaycan xalqının həyatının bütün sahələrində həmişə xüsusi yer tutub. Görünür, elə buna görə də orta əsrlərdə bütün Şərq musiqisinin nəzəriyyə və təcrübi məsələlərini əhatə etmiş Səfiəddin Urməvi və Əbdülqədir Marağayi kimi iki korifey məhz Azərbaycandan çıxmışdı. Əbdülqədir ibn Qeybi əl-Hafiz Əl-Marağayi XIV əsrin ortalarında Azərbaycanın məşhur elm və mədəniyyət mərkəzlərindən sayılan Marağa şəhərində anadan olub. Orta əsrlərin bir çox digər alimləri kimi Marağayi də hərtərəfli təhsil almışdı. O, şərq musiqi nəzəriyyəsini dərindən mənimsəmiş, gözəl xanəndə, musiqiçi, bəstəkar, rəssam – xəttat və şair olmuşdur. Marağayi öz şerlərini Azərbaycan türkcəsi, fars və ərəb dillərində yazıb. Marağayi özünün yazdığı kimi, şeirlərinin əksər qismini Azərbaycanda və İraq türkləri arasında geniş yayılmış Segah, Üşşaq və Nəva muğamlarına uyğun vəznlərdə qələmə alıb. Onun atası Mövlana Qeybi tanınmış musiqiçi idi. Əbdülqədir özünün "Ma-qasid əl-Əlhan" adlı əsərində bu barədə yazır: "Mənim atam Qeybi müxtəlif elmlərdə və xüsusilə də musiqidə çox qabağa getmişdi. O, mənim təhsilim üçün, xüsusən də musiqi elmini öyrənməyim üçün çox iş görmüşdür." Onun oğlanları və nəvələri də tanınmış musiqiçilər olub. Əbdülqədir Marağayinin kiçik oğlu Əbdüləzizin musiqi nəzəriyyəsinə dair "Niqavət ül-ədvar" əsəri hazırda "Nuri Osmaniyyə" kitabxanasında saxlanmaqdadır. Onun nəvəsi Məhəmmədin "Ma-qasid ül-ədvar" əsəri də həmin kitabxanadadır. Əbdülqədir dörd yaşında ikən Quranı əzbərləyir, on yaşında musiqi elminin əsaslarını mənimsəyir, qrammatika, ritorika və üslubiyyatı öyrənir və artıq onu da atası ilə birlikdə alim və şeyxlərin məclislərinə dəvət etməyə başlayırlar. O, məclislərdə Quran ayələrini avazla oxuyur və mürəkkəb musiqi əsərləri ifa edirdi. O, eyni zamanda musiqi təhsilini artırır və Şərqin Farabi, İbn-Sina, Səfiəddin Urməvi, Qütbəddin Şirazi, Əbu Əli kimi alimlərinin musiqi nəzəriyyəsinə həsr edilmiş əsərlərini öyrənir. Musiqiçilər arasında o, nəzəriyyə üzrə nüfuz sahibi kimi məşhurlaşır. Tezliklə onun şöhrəti öz şəhərinin hüdudlarını aşır və Əbdülqadiri Təbrizə sultan sarayına məclislərə çağırırlar. Həmin məclislərdə dövrün ən tanınmış müğənni və şairləri, ifaçıları heç də zəif şair və musiqiçi olmayan sultan Üveys Cəlairin başına yığışırdılar. Sultan Üveys gənc musiqişünasın şöhrətini daha da artıran bir fərman da verir. Fərmanda Əbdülqədiri "dövrün yeganəsi, musiqidə tayı-bərabəri olmayan" adlandırır. Sultan Üveysin vəfatından sonra da Əbdülqədir onun oğlu Sultan Hüseynin sarayında qalmaqda davam edir. Sultan Hüseyn sənətkara atasından da artıq hörmət-izzət göstərir. 1377-ci ildə Marağayi "Əlhani-siqanə" (Otuz nəğmə) adlı əsərini yazır. Bu əsər onun həyatında baş vermiş bir epizodla bağlı idi. Saray məclislərinin birində Sultan Hüseyni Marağayiyə təklif edir ki, Ramazan ayının hər gününə bir musiqi əsəri həsr etsin. Marağayi razılaşır. Bu vaxt məclisdə iştirak edən məşhur Azərbaycan musiqiçisi, onun gələcək qaynatası Rizvanşah Təbrizi 100.000 qızıl dinardan mərc gəlir və şərt qoyur: hər dəfə musiqi yazılan gündən ancaq bir gün qabaq onun muğamı, ritmi, quruluşu və sözləri onlar tərəfindən müəyyənləşdiriləcək. Şeirlər məclisin görkəmli şairləri tərəfindən ərəb və fars dillərində yazılır. Sultan Hüseyn də bir şeir yazır və Marağayidən bu şerə Hüseyni ladında musiqi bəstələməyi xahiş edir. Marağayi olduqca sərt çərçivə daxilində işləməyə məcbur olsa da, şərti yerinə yetirir və vaxtında 30 nəğməni hazır edir. Onun istedadına heyran qalan Rizvanşah Təbrizi Marağayiyə nəinki uduzduğu pulları göndərir, həmçinin qızını da ona ərə verir. Marağayi Sultan Hüseynə "Bahar ritmi" adlı bir əsər də həsr edir. Bu əsər onlar Təbrizdəki saray bağçasında gəzərkən bədahətən yaranır. 1380-ci ildə hakimiyyətə gələn Azərbaycanın yeni sultanı Əhməd ibn Üveys də alim-musiqiçinin istedadını layiqincə qiymətləndirir. Marağayi onun şərəfinə otuz ayrıca bölmədən ibarət "Dövri-şahi" adlı bir əsər yazır. Teymurun Azərbaycana gəlişindən sonra bir çox incəsənət xadimləri Səmərqəndə aparılır. 1397-ci ildə Teymurun çıxardığı edam cəzasından canını qurtaran Marağayi də bunların siyahısına düşür. Elə həmin ildə Teymur özünün fərmanı ilə başıbəlalı alimi "bütün musiqi bilicilərinin padşahı" adlandırır. 1399-cu ildə Əbdülqədir Təbrizə, Teymurun oğlu Miranşahın sarayına qaytarılır. Lakin doğma şəhərin havası ilə nəfəs almaq səadəti uzun çəkmir. İkicə ildən sonra Teymur onu yenə ölüm cəzasına məhkum edir, bu dəfə artıq ona xəyanət etmiş oğlu Miranşahın yaxın adamı kimi. Ancaq yenə də Marağayi edam olunmaqdan canını qurtara bilir. Əgər birinci dəfə onu Qibleyi-aləmə türkcə müraciəti xilas etmişdisə, bu dəfə sənətkar, Teymurun qəzəbini səngitmək üçün Qurandan bir surəni ustalıqla oxuyur. Və yenidən Səmərqəndə, Teymurun sarayına aparılır. Marağayi Səmərqənddə də yaradıcılığından qalmır, yeni-yeni musiqi əsərləri və musiqişünaslıq risalələri yazır. Onun "Kənz əl-əlhan" ("Melodiyalar xəzinəsi") risaləsindəki melodiyalar Urməvinin hərfi-ədədi sistemi ilə verilmişdi. Burada hərflər səslərin yüksəkliyini, rəqəmlər uzunluğunu göstərir, ladın və vəznin adı isə melodiyanın ritm və quruluşunu bildirirdi. İngilis musiqişünası C. Fermer bu risaləni təhlil edərək, yazır ki, Marağayinin yaratdığı bir çox melodiyalar indiyəcən türklər arasında "Giyar", yaxud da "Kiyar"adı ilə yaşamaqdadır. Marağayi "Came əl-əlhan" ("Melodiyalar məcmusu") adlı nəzəri əsərini 1405-çi ildə yazmağa başlayır və 1413-cü ildə başa çatdırır. Daha sonra o, "Məqasid əl-əlhan" ("Melodiyaların məqsədi"), "Lahiyyə" ("Musiqi"), "Şərh əl-ədvar" ("Dövrələrə şərhlər") və "Fəvaid-i əşərə" ("On fayda") adlı əsərlərini qələmə alır. Onun sonuncu əsərləri yüksək mürəkkəblik dərəcəsi ilə fərqləndiyindən, peşəkar musiqiçilər, hazırlıqlı nəzəriyyəçi və ifaçılar üçün nəzərdə tutulmuşdu. Ella Zonisin sözlərinə görə, "Came əl-əlhan"da ilk dəfə olaraq, fars musiqisinin geniş not yazısı verilib. Marağayinin əsərlərində muğam nəzəriyyəsinə və o dövrün şifahi musiqi ənənəsinin digər janr və formalarına geniş yer ayrılıb. Muğamlar haqqında o yazır: "Muğamın səsləri səslənmənin gözəlliyi və incəliyi prinsipinə əsaslanır. Bunların sayı səkkizə, yaxud ona çatır." Daha sonra deyilir: "Türklər Üşşaq, Nəva, Busalik muğamlarına üstünlük verirlər, ancaq qalan muğamlar da onların yaradıcılığına daxildir." Bu sözlərdən aydın olur ki, muğam termini altında o, müxtəlif musiqi əsərlərinin əsasını təşkil edən başlıca ladlardan birini nəzərdə tutur. Marağayi öz musiqi risalələrininin əksər qismini fars dili və Azərbaycan türkcəsində yazdığı şeirlərlə tamamlayır. Azərbaycan türkcəsində yazdığı şeirlərindən birində Marağayi öz həyatından gətirdiyi epizodu təsvir edir: bir dəfə o, ağır xəstələnir və yatağının başına yığışmış ən yaxşı həkimlər belə sənətkara kömək eləyə bilmirlər. Onda udu əlinə alıb, oxumağa başlayır: "Ey həkimlər, əgər Əbdülqədir öz çarəsini udda taparsa, təəccüblənməyin. Çünki o, musiqini özü üçün ən yaxşı dərman bilir." Marağayi türk xalqlarının musiqisinə, xüsusilə aşıq musiqisinə böyük diqqət yetirir. O öz əsərlərində doqquz əsas türk ladını və bütün şərq xalqları üçün ümumi olmaqla türk musiqisində daha çox işlənən ladları müəyyənləşdirib ayırır (Üşşaq, Nəva, Busalik, Nehoft, Bayatı-Novruz). Marağayi yazır ki, həmin türk ladlarından monqol musiqiçiləri də istifadə etmişlər. Marağayi öz əsərlərində o zaman mövcud olmuş və müxtəlif musiqi risalələrində təsvirini tapmış alətlər barədə də maraqlı məlumatlar verir. Simli alətlərdən kamança, hicaq, ney-tənbur, rübab, rudhani və s., nəfəs alətlərindən ağ ney, qara ney, balaban, zurna, burğu və başqaları onun əsərlərində təsvir olunur. Maraqlıdır ki, onun təsvir etdiyi alətlərdən biri Təbriz-Şirvan tənburu adlanır. Elə buradaca Marağayi başqa bir tənburun-türk-monqol tənburunun da təsvirini verir ki, bu da hələ o zamanlar Təbriz və Şamaxı musiqi mədəniyyətindəki oxşar və fərqli cəhətləri aşkarlayır. Marağayi Yaxın və Orta Şərq ölkələrində musiqi elminin inkişafında böyük rol oynamışdır. Musiqişünaslıq elminin bu iki azərbaycanlı dühasının – Səfiəddin Urməvi və Əbdülqədir Marağayinin əsərləri, demək olar ki, orta əsrlərdə yaranmış bütün musiqi risalələrinin (XV əsrdə Əl-Ləzin, yenə XV əsrdə Əbdürrəhman Cami, XVI əsrdə Mahmud Çələbi, XVII əsrdə Dərviş Əli və s.) əsasında durmuşdur. Marağayi ömrünün son illərini Heratda keçirib. O, 1436-cı ildə burada vəfat etmiş və dəfn olunmuşdur. Murat Bardakçı. Maragalı Abdülkadir, Pan Yayıncılık, 1986, ISBN 2789757652035. Xarici keçidlər Haqqında filmlər Asya'nın Kandilleri - Abdülkadir El Meragi "Büyük Hoca" (bəlgəsəl) Muhteşem Türkler - Abdulkadir Meragi (Türkiyə türkcəsində cizgi filmi) Səs alimi. Əbdülqadir Marağayi (2016)
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=41119
Əbdülqadir Marağayi
Əbdülqadir Marağayi vә ya Әbdülqadir Maraği — Azərbaycan türklərindən olan böyük alim. Musiqi Azərbaycan xalqının həyatının bütün sahələrində həmişə xüsusi yer tutub. Görünür, elə buna görə də orta əsrlərdə bütün Şərq musiqisinin nəzəriyyə və təcrübi məsələlərini əhatə etmiş Səfiəddin Urməvi və Əbdülqədir Marağayi kimi iki korifey məhz Azərbaycandan çıxmışdı. Əbdülqədir ibn Qeybi əl-Hafiz Əl-Marağayi XIV əsrin ortalarında Azərbaycanın məşhur elm və mədəniyyət mərkəzlərindən sayılan Marağa şəhərində anadan olub. Orta əsrlərin bir çox digər alimləri kimi Marağayi də hərtərəfli təhsil almışdı. O, şərq musiqi nəzəriyyəsini dərindən mənimsəmiş, gözəl xanəndə, musiqiçi, bəstəkar, rəssam – xəttat və şair olmuşdur. Marağayi öz şerlərini Azərbaycan türkcəsi, fars və ərəb dillərində yazıb. Marağayi özünün yazdığı kimi, şeirlərinin əksər qismini Azərbaycanda və İraq türkləri arasında geniş yayılmış Segah, Üşşaq və Nəva muğamlarına uyğun vəznlərdə qələmə alıb. Onun atası Mövlana Qeybi tanınmış musiqiçi idi. Əbdülqədir özünün "Ma-qasid əl-Əlhan" adlı əsərində bu barədə yazır: "Mənim atam Qeybi müxtəlif elmlərdə və xüsusilə də musiqidə çox qabağa getmişdi. O, mənim təhsilim üçün, xüsusən də musiqi elmini öyrənməyim üçün çox iş görmüşdür." Onun oğlanları və nəvələri də tanınmış musiqiçilər olub. Əbdülqədir Marağayinin kiçik oğlu Əbdüləzizin musiqi nəzəriyyəsinə dair "Niqavət ül-ədvar" əsəri hazırda "Nuri Osmaniyyə" kitabxanasında saxlanmaqdadır. Onun nəvəsi Məhəmmədin "Ma-qasid ül-ədvar" əsəri də həmin kitabxanadadır. Əbdülqədir dörd yaşında ikən Quranı əzbərləyir, on yaşında musiqi elminin əsaslarını mənimsəyir, qrammatika, ritorika və üslubiyyatı öyrənir və artıq onu da atası ilə birlikdə alim və şeyxlərin məclislərinə dəvət etməyə başlayırlar. O, məclislərdə Quran ayələrini avazla oxuyur və mürəkkəb musiqi əsərləri ifa edirdi. O, eyni zamanda musiqi təhsilini artırır və Şərqin Farabi, İbn-Sina, Səfiəddin Urməvi, Qütbəddin Şirazi, Əbu Əli kimi alimlərinin musiqi nəzəriyyəsinə həsr edilmiş əsərlərini öyrənir. Musiqiçilər arasında o, nəzəriyyə üzrə nüfuz sahibi kimi məşhurlaşır. Tezliklə onun şöhrəti öz şəhərinin hüdudlarını aşır və Əbdülqadiri Təbrizə sultan sarayına məclislərə çağırırlar. Həmin məclislərdə dövrün ən tanınmış müğənni və şairləri, ifaçıları heç də zəif şair və musiqiçi olmayan sultan Üveys Cəlairin başına yığışırdılar. Sultan Üveys gənc musiqişünasın şöhrətini daha da artıran bir fərman da verir. Fərmanda Əbdülqədiri "dövrün yeganəsi, musiqidə tayı-bərabəri olmayan" adlandırır. Sultan Üveysin vəfatından sonra da Əbdülqədir onun oğlu Sultan Hüseynin sarayında qalmaqda davam edir. Sultan Hüseyn sənətkara atasından da artıq hörmət-izzət göstərir. 1377-ci ildə Marağayi "Əlhani-siqanə" (Otuz nəğmə) adlı əsərini yazır. Bu əsər onun həyatında baş vermiş bir epizodla bağlı idi. Saray məclislərinin birində Sultan Hüseyni Marağayiyə təklif edir ki, Ramazan ayının hər gününə bir musiqi əsəri həsr etsin. Marağayi razılaşır. Bu vaxt məclisdə iştirak edən məşhur Azərbaycan musiqiçisi, onun gələcək qaynatası Rizvanşah Təbrizi 100.000 qızıl dinardan mərc gəlir və şərt qoyur: hər dəfə musiqi yazılan gündən ancaq bir gün qabaq onun muğamı, ritmi, quruluşu və sözləri onlar tərəfindən müəyyənləşdiriləcək. Şeirlər məclisin görkəmli şairləri tərəfindən ərəb və fars dillərində yazılır. Sultan Hüseyn də bir şeir yazır və Marağayidən bu şerə Hüseyni ladında musiqi bəstələməyi xahiş edir. Marağayi olduqca sərt çərçivə daxilində işləməyə məcbur olsa da, şərti yerinə yetirir və vaxtında 30 nəğməni hazır edir. Onun istedadına heyran qalan Rizvanşah Təbrizi Marağayiyə nəinki uduzduğu pulları göndərir, həmçinin qızını da ona ərə verir. Marağayi Sultan Hüseynə "Bahar ritmi" adlı bir əsər də həsr edir. Bu əsər onlar Təbrizdəki saray bağçasında gəzərkən bədahətən yaranır. 1380-ci ildə hakimiyyətə gələn Azərbaycanın yeni sultanı Əhməd ibn Üveys də alim-musiqiçinin istedadını layiqincə qiymətləndirir. Marağayi onun şərəfinə otuz ayrıca bölmədən ibarət "Dövri-şahi" adlı bir əsər yazır. Teymurun Azərbaycana gəlişindən sonra bir çox incəsənət xadimləri Səmərqəndə aparılır. 1397-ci ildə Teymurun çıxardığı edam cəzasından canını qurtaran Marağayi də bunların siyahısına düşür. Elə həmin ildə Teymur özünün fərmanı ilə başıbəlalı alimi "bütün musiqi bilicilərinin padşahı" adlandırır. 1399-cu ildə Əbdülqədir Təbrizə, Teymurun oğlu Miranşahın sarayına qaytarılır. Lakin doğma şəhərin havası ilə nəfəs almaq səadəti uzun çəkmir. İkicə ildən sonra Teymur onu yenə ölüm cəzasına məhkum edir, bu dəfə artıq ona xəyanət etmiş oğlu Miranşahın yaxın adamı kimi. Ancaq yenə də Marağayi edam olunmaqdan canını qurtara bilir. Əgər birinci dəfə onu Qibleyi-aləmə türkcə müraciəti xilas etmişdisə, bu dəfə sənətkar, Teymurun qəzəbini səngitmək üçün Qurandan bir surəni ustalıqla oxuyur. Və yenidən Səmərqəndə, Teymurun sarayına aparılır. Marağayi Səmərqənddə də yaradıcılığından qalmır, yeni-yeni musiqi əsərləri və musiqişünaslıq risalələri yazır. Onun "Kənz əl-əlhan" ("Melodiyalar xəzinəsi") risaləsindəki melodiyalar Urməvinin hərfi-ədədi sistemi ilə verilmişdi. Burada hərflər səslərin yüksəkliyini, rəqəmlər uzunluğunu göstərir, ladın və vəznin adı isə melodiyanın ritm və quruluşunu bildirirdi. İngilis musiqişünası C. Fermer bu risaləni təhlil edərək, yazır ki, Marağayinin yaratdığı bir çox melodiyalar indiyəcən türklər arasında "Giyar", yaxud da "Kiyar"adı ilə yaşamaqdadır. Marağayi "Came əl-əlhan" ("Melodiyalar məcmusu") adlı nəzəri əsərini 1405-çi ildə yazmağa başlayır və 1413-cü ildə başa çatdırır. Daha sonra o, "Məqasid əl-əlhan" ("Melodiyaların məqsədi"), "Lahiyyə" ("Musiqi"), "Şərh əl-ədvar" ("Dövrələrə şərhlər") və "Fəvaid-i əşərə" ("On fayda") adlı əsərlərini qələmə alır. Onun sonuncu əsərləri yüksək mürəkkəblik dərəcəsi ilə fərqləndiyindən, peşəkar musiqiçilər, hazırlıqlı nəzəriyyəçi və ifaçılar üçün nəzərdə tutulmuşdu. Ella Zonisin sözlərinə görə, "Came əl-əlhan"da ilk dəfə olaraq, fars musiqisinin geniş not yazısı verilib. Marağayinin əsərlərində muğam nəzəriyyəsinə və o dövrün şifahi musiqi ənənəsinin digər janr və formalarına geniş yer ayrılıb. Muğamlar haqqında o yazır: "Muğamın səsləri səslənmənin gözəlliyi və incəliyi prinsipinə əsaslanır. Bunların sayı səkkizə, yaxud ona çatır." Daha sonra deyilir: "Türklər Üşşaq, Nəva, Busalik muğamlarına üstünlük verirlər, ancaq qalan muğamlar da onların yaradıcılığına daxildir." Bu sözlərdən aydın olur ki, muğam termini altında o, müxtəlif musiqi əsərlərinin əsasını təşkil edən başlıca ladlardan birini nəzərdə tutur. Marağayi öz musiqi risalələrininin əksər qismini fars dili və Azərbaycan türkcəsində yazdığı şeirlərlə tamamlayır. Azərbaycan türkcəsində yazdığı şeirlərindən birində Marağayi öz həyatından gətirdiyi epizodu təsvir edir: bir dəfə o, ağır xəstələnir və yatağının başına yığışmış ən yaxşı həkimlər belə sənətkara kömək eləyə bilmirlər. Onda udu əlinə alıb, oxumağa başlayır: "Ey həkimlər, əgər Əbdülqədir öz çarəsini udda taparsa, təəccüblənməyin. Çünki o, musiqini özü üçün ən yaxşı dərman bilir." Marağayi türk xalqlarının musiqisinə, xüsusilə aşıq musiqisinə böyük diqqət yetirir. O öz əsərlərində doqquz əsas türk ladını və bütün şərq xalqları üçün ümumi olmaqla türk musiqisində daha çox işlənən ladları müəyyənləşdirib ayırır (Üşşaq, Nəva, Busalik, Nehoft, Bayatı-Novruz). Marağayi yazır ki, həmin türk ladlarından monqol musiqiçiləri də istifadə etmişlər. Marağayi öz əsərlərində o zaman mövcud olmuş və müxtəlif musiqi risalələrində təsvirini tapmış alətlər barədə də maraqlı məlumatlar verir. Simli alətlərdən kamança, hicaq, ney-tənbur, rübab, rudhani və s., nəfəs alətlərindən ağ ney, qara ney, balaban, zurna, burğu və başqaları onun əsərlərində təsvir olunur. Maraqlıdır ki, onun təsvir etdiyi alətlərdən biri Təbriz-Şirvan tənburu adlanır. Elə buradaca Marağayi başqa bir tənburun-türk-monqol tənburunun da təsvirini verir ki, bu da hələ o zamanlar Təbriz və Şamaxı musiqi mədəniyyətindəki oxşar və fərqli cəhətləri aşkarlayır. Marağayi Yaxın və Orta Şərq ölkələrində musiqi elminin inkişafında böyük rol oynamışdır. Musiqişünaslıq elminin bu iki azərbaycanlı dühasının – Səfiəddin Urməvi və Əbdülqədir Marağayinin əsərləri, demək olar ki, orta əsrlərdə yaranmış bütün musiqi risalələrinin (XV əsrdə Əl-Ləzin, yenə XV əsrdə Əbdürrəhman Cami, XVI əsrdə Mahmud Çələbi, XVII əsrdə Dərviş Əli və s.) əsasında durmuşdur. Marağayi ömrünün son illərini Heratda keçirib. O, 1436-cı ildə burada vəfat etmiş və dəfn olunmuşdur. Murat Bardakçı. Maragalı Abdülkadir, Pan Yayıncılık, 1986, ISBN 2789757652035. Xarici keçidlər Haqqında filmlər Asya'nın Kandilleri - Abdülkadir El Meragi "Büyük Hoca" (bəlgəsəl) Muhteşem Türkler - Abdulkadir Meragi (Türkiyə türkcəsində cizgi filmi) Səs alimi. Əbdülqadir Marağayi (2016)
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=106740
Əbdülqadir Maraği
Əbdülqadir Marağayi vә ya Әbdülqadir Maraği — Azərbaycan türklərindən olan böyük alim. Musiqi Azərbaycan xalqının həyatının bütün sahələrində həmişə xüsusi yer tutub. Görünür, elə buna görə də orta əsrlərdə bütün Şərq musiqisinin nəzəriyyə və təcrübi məsələlərini əhatə etmiş Səfiəddin Urməvi və Əbdülqədir Marağayi kimi iki korifey məhz Azərbaycandan çıxmışdı. Əbdülqədir ibn Qeybi əl-Hafiz Əl-Marağayi XIV əsrin ortalarında Azərbaycanın məşhur elm və mədəniyyət mərkəzlərindən sayılan Marağa şəhərində anadan olub. Orta əsrlərin bir çox digər alimləri kimi Marağayi də hərtərəfli təhsil almışdı. O, şərq musiqi nəzəriyyəsini dərindən mənimsəmiş, gözəl xanəndə, musiqiçi, bəstəkar, rəssam – xəttat və şair olmuşdur. Marağayi öz şerlərini Azərbaycan türkcəsi, fars və ərəb dillərində yazıb. Marağayi özünün yazdığı kimi, şeirlərinin əksər qismini Azərbaycanda və İraq türkləri arasında geniş yayılmış Segah, Üşşaq və Nəva muğamlarına uyğun vəznlərdə qələmə alıb. Onun atası Mövlana Qeybi tanınmış musiqiçi idi. Əbdülqədir özünün "Ma-qasid əl-Əlhan" adlı əsərində bu barədə yazır: "Mənim atam Qeybi müxtəlif elmlərdə və xüsusilə də musiqidə çox qabağa getmişdi. O, mənim təhsilim üçün, xüsusən də musiqi elmini öyrənməyim üçün çox iş görmüşdür." Onun oğlanları və nəvələri də tanınmış musiqiçilər olub. Əbdülqədir Marağayinin kiçik oğlu Əbdüləzizin musiqi nəzəriyyəsinə dair "Niqavət ül-ədvar" əsəri hazırda "Nuri Osmaniyyə" kitabxanasında saxlanmaqdadır. Onun nəvəsi Məhəmmədin "Ma-qasid ül-ədvar" əsəri də həmin kitabxanadadır. Əbdülqədir dörd yaşında ikən Quranı əzbərləyir, on yaşında musiqi elminin əsaslarını mənimsəyir, qrammatika, ritorika və üslubiyyatı öyrənir və artıq onu da atası ilə birlikdə alim və şeyxlərin məclislərinə dəvət etməyə başlayırlar. O, məclislərdə Quran ayələrini avazla oxuyur və mürəkkəb musiqi əsərləri ifa edirdi. O, eyni zamanda musiqi təhsilini artırır və Şərqin Farabi, İbn-Sina, Səfiəddin Urməvi, Qütbəddin Şirazi, Əbu Əli kimi alimlərinin musiqi nəzəriyyəsinə həsr edilmiş əsərlərini öyrənir. Musiqiçilər arasında o, nəzəriyyə üzrə nüfuz sahibi kimi məşhurlaşır. Tezliklə onun şöhrəti öz şəhərinin hüdudlarını aşır və Əbdülqadiri Təbrizə sultan sarayına məclislərə çağırırlar. Həmin məclislərdə dövrün ən tanınmış müğənni və şairləri, ifaçıları heç də zəif şair və musiqiçi olmayan sultan Üveys Cəlairin başına yığışırdılar. Sultan Üveys gənc musiqişünasın şöhrətini daha da artıran bir fərman da verir. Fərmanda Əbdülqədiri "dövrün yeganəsi, musiqidə tayı-bərabəri olmayan" adlandırır. Sultan Üveysin vəfatından sonra da Əbdülqədir onun oğlu Sultan Hüseynin sarayında qalmaqda davam edir. Sultan Hüseyn sənətkara atasından da artıq hörmət-izzət göstərir. 1377-ci ildə Marağayi "Əlhani-siqanə" (Otuz nəğmə) adlı əsərini yazır. Bu əsər onun həyatında baş vermiş bir epizodla bağlı idi. Saray məclislərinin birində Sultan Hüseyni Marağayiyə təklif edir ki, Ramazan ayının hər gününə bir musiqi əsəri həsr etsin. Marağayi razılaşır. Bu vaxt məclisdə iştirak edən məşhur Azərbaycan musiqiçisi, onun gələcək qaynatası Rizvanşah Təbrizi 100.000 qızıl dinardan mərc gəlir və şərt qoyur: hər dəfə musiqi yazılan gündən ancaq bir gün qabaq onun muğamı, ritmi, quruluşu və sözləri onlar tərəfindən müəyyənləşdiriləcək. Şeirlər məclisin görkəmli şairləri tərəfindən ərəb və fars dillərində yazılır. Sultan Hüseyn də bir şeir yazır və Marağayidən bu şerə Hüseyni ladında musiqi bəstələməyi xahiş edir. Marağayi olduqca sərt çərçivə daxilində işləməyə məcbur olsa da, şərti yerinə yetirir və vaxtında 30 nəğməni hazır edir. Onun istedadına heyran qalan Rizvanşah Təbrizi Marağayiyə nəinki uduzduğu pulları göndərir, həmçinin qızını da ona ərə verir. Marağayi Sultan Hüseynə "Bahar ritmi" adlı bir əsər də həsr edir. Bu əsər onlar Təbrizdəki saray bağçasında gəzərkən bədahətən yaranır. 1380-ci ildə hakimiyyətə gələn Azərbaycanın yeni sultanı Əhməd ibn Üveys də alim-musiqiçinin istedadını layiqincə qiymətləndirir. Marağayi onun şərəfinə otuz ayrıca bölmədən ibarət "Dövri-şahi" adlı bir əsər yazır. Teymurun Azərbaycana gəlişindən sonra bir çox incəsənət xadimləri Səmərqəndə aparılır. 1397-ci ildə Teymurun çıxardığı edam cəzasından canını qurtaran Marağayi də bunların siyahısına düşür. Elə həmin ildə Teymur özünün fərmanı ilə başıbəlalı alimi "bütün musiqi bilicilərinin padşahı" adlandırır. 1399-cu ildə Əbdülqədir Təbrizə, Teymurun oğlu Miranşahın sarayına qaytarılır. Lakin doğma şəhərin havası ilə nəfəs almaq səadəti uzun çəkmir. İkicə ildən sonra Teymur onu yenə ölüm cəzasına məhkum edir, bu dəfə artıq ona xəyanət etmiş oğlu Miranşahın yaxın adamı kimi. Ancaq yenə də Marağayi edam olunmaqdan canını qurtara bilir. Əgər birinci dəfə onu Qibleyi-aləmə türkcə müraciəti xilas etmişdisə, bu dəfə sənətkar, Teymurun qəzəbini səngitmək üçün Qurandan bir surəni ustalıqla oxuyur. Və yenidən Səmərqəndə, Teymurun sarayına aparılır. Marağayi Səmərqənddə də yaradıcılığından qalmır, yeni-yeni musiqi əsərləri və musiqişünaslıq risalələri yazır. Onun "Kənz əl-əlhan" ("Melodiyalar xəzinəsi") risaləsindəki melodiyalar Urməvinin hərfi-ədədi sistemi ilə verilmişdi. Burada hərflər səslərin yüksəkliyini, rəqəmlər uzunluğunu göstərir, ladın və vəznin adı isə melodiyanın ritm və quruluşunu bildirirdi. İngilis musiqişünası C. Fermer bu risaləni təhlil edərək, yazır ki, Marağayinin yaratdığı bir çox melodiyalar indiyəcən türklər arasında "Giyar", yaxud da "Kiyar"adı ilə yaşamaqdadır. Marağayi "Came əl-əlhan" ("Melodiyalar məcmusu") adlı nəzəri əsərini 1405-çi ildə yazmağa başlayır və 1413-cü ildə başa çatdırır. Daha sonra o, "Məqasid əl-əlhan" ("Melodiyaların məqsədi"), "Lahiyyə" ("Musiqi"), "Şərh əl-ədvar" ("Dövrələrə şərhlər") və "Fəvaid-i əşərə" ("On fayda") adlı əsərlərini qələmə alır. Onun sonuncu əsərləri yüksək mürəkkəblik dərəcəsi ilə fərqləndiyindən, peşəkar musiqiçilər, hazırlıqlı nəzəriyyəçi və ifaçılar üçün nəzərdə tutulmuşdu. Ella Zonisin sözlərinə görə, "Came əl-əlhan"da ilk dəfə olaraq, fars musiqisinin geniş not yazısı verilib. Marağayinin əsərlərində muğam nəzəriyyəsinə və o dövrün şifahi musiqi ənənəsinin digər janr və formalarına geniş yer ayrılıb. Muğamlar haqqında o yazır: "Muğamın səsləri səslənmənin gözəlliyi və incəliyi prinsipinə əsaslanır. Bunların sayı səkkizə, yaxud ona çatır." Daha sonra deyilir: "Türklər Üşşaq, Nəva, Busalik muğamlarına üstünlük verirlər, ancaq qalan muğamlar da onların yaradıcılığına daxildir." Bu sözlərdən aydın olur ki, muğam termini altında o, müxtəlif musiqi əsərlərinin əsasını təşkil edən başlıca ladlardan birini nəzərdə tutur. Marağayi öz musiqi risalələrininin əksər qismini fars dili və Azərbaycan türkcəsində yazdığı şeirlərlə tamamlayır. Azərbaycan türkcəsində yazdığı şeirlərindən birində Marağayi öz həyatından gətirdiyi epizodu təsvir edir: bir dəfə o, ağır xəstələnir və yatağının başına yığışmış ən yaxşı həkimlər belə sənətkara kömək eləyə bilmirlər. Onda udu əlinə alıb, oxumağa başlayır: "Ey həkimlər, əgər Əbdülqədir öz çarəsini udda taparsa, təəccüblənməyin. Çünki o, musiqini özü üçün ən yaxşı dərman bilir." Marağayi türk xalqlarının musiqisinə, xüsusilə aşıq musiqisinə böyük diqqət yetirir. O öz əsərlərində doqquz əsas türk ladını və bütün şərq xalqları üçün ümumi olmaqla türk musiqisində daha çox işlənən ladları müəyyənləşdirib ayırır (Üşşaq, Nəva, Busalik, Nehoft, Bayatı-Novruz). Marağayi yazır ki, həmin türk ladlarından monqol musiqiçiləri də istifadə etmişlər. Marağayi öz əsərlərində o zaman mövcud olmuş və müxtəlif musiqi risalələrində təsvirini tapmış alətlər barədə də maraqlı məlumatlar verir. Simli alətlərdən kamança, hicaq, ney-tənbur, rübab, rudhani və s., nəfəs alətlərindən ağ ney, qara ney, balaban, zurna, burğu və başqaları onun əsərlərində təsvir olunur. Maraqlıdır ki, onun təsvir etdiyi alətlərdən biri Təbriz-Şirvan tənburu adlanır. Elə buradaca Marağayi başqa bir tənburun-türk-monqol tənburunun da təsvirini verir ki, bu da hələ o zamanlar Təbriz və Şamaxı musiqi mədəniyyətindəki oxşar və fərqli cəhətləri aşkarlayır. Marağayi Yaxın və Orta Şərq ölkələrində musiqi elminin inkişafında böyük rol oynamışdır. Musiqişünaslıq elminin bu iki azərbaycanlı dühasının – Səfiəddin Urməvi və Əbdülqədir Marağayinin əsərləri, demək olar ki, orta əsrlərdə yaranmış bütün musiqi risalələrinin (XV əsrdə Əl-Ləzin, yenə XV əsrdə Əbdürrəhman Cami, XVI əsrdə Mahmud Çələbi, XVII əsrdə Dərviş Əli və s.) əsasında durmuşdur. Marağayi ömrünün son illərini Heratda keçirib. O, 1436-cı ildə burada vəfat etmiş və dəfn olunmuşdur. Murat Bardakçı. Maragalı Abdülkadir, Pan Yayıncılık, 1986, ISBN 2789757652035. Xarici keçidlər Haqqında filmlər Asya'nın Kandilleri - Abdülkadir El Meragi "Büyük Hoca" (bəlgəsəl) Muhteşem Türkler - Abdulkadir Meragi (Türkiyə türkcəsində cizgi filmi) Səs alimi. Əbdülqadir Marağayi (2016)
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=504955
Əbdülqadir Sevən
Əbdülqadir Sevən (d. 1891, Selanik - 16.02.1971) — Türk əsgəri. Hərbi fəaliyyəti 1911-ci ildə Hərbi məktəbi bitirdikdən sonra süvari leytenant rütbəsi ilə məzun oldu. 1926-cı ildə Hərbi Akademiyanı qərargah zabiti rütbəsi ilə bitirdi. 1942-ci ildə bir briqadir oldu. Briqadir rütbəsi ilə 12-ci diviziya komandiri və 1-ci süvari diviziyasının komandiri vəzifəsində çalışmışdır. 1944-cü ildə general-mayor oldu. General-mayor rütbəsi ilə 1-ci süvari diviziyasının komandiri, 1-ci piyada diviziyasının komandiri və 2-ci süvari diviziyasının komandiri kimi xidmət göstərmişdir. 1948-ci ildə general-leytenant rütbəsinə yüksəldi. General-leytenant rütbəsi ilə 10-cu korpusun komandiri, 9-cu korpusun komandiri, 7-ci korpusun komandiri, 5-ci korpusun komandiri və 3-cü korpusun komandiri oldu. 1952-ci ildə ordu generalı rütbəsinə yüksəldi. Ordu generalı rütbəsi ilə 2-ci ordu komandiri, Quru Qoşunları Komandir köməkçisi və Ali Hərbi Şuranın üzvü seçildi. Təqaüdə çıxması 14 İyul 1956-cı ildə təqaüdə çıxdı. İtaliya-Osmanlı müharibəsində, Balkan müharibələrində, Birinci Dünya müharibəsində və Türkiyə İstiqlaliyyət müharibəsində iştirak etmişdir. Həmçinin bax İtaliya-Osmanlı müharibəsi Balkan müharibələri Birinci Dünya müharibəsi Türkiyə İstiqlaliyyət müharibəsi
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=566562
Əbdülqadir İnan
Fəthəlqadir Süleymanov 29 oktyabr 1889-cü ildə Başqırdıstanın Şığay-Harı Külmək kəndinndə (indiki Çelyabinsk vilayətinin Kunaşak rayonunun Şikayevo kəndi) doğulmuşdur. Bioqrafik kitablarda, ensiklopediyalarda adı Əbdülqadir İnan kimi qeyd edilir. O bu adı Türkiyədə almışdır. Kəndindəki üsul-u cədid (yeni üsul) məktəbində yazıb-oxumağı, rus dillini, Troitskdə "Rəsuliyyə" mədrəsəsində oxuyarkən ərəb, fars, türk dillərini mükəmməl öyrənmişdir. 1914-cü ildə Ali Müəllimlər Məktəbini bitirmiş və 1915-ci ildə "Ümumrusiya Müsəlmanlarının Məhkəmə-i Şəriyəsi" qarşısında imtihan vərərək müdərris (müəllim, din alimi, professor) ünvanını və diplomunu almışdır. Tanınmış başqırd maarifçisi Əbdürrəhman Rəsuli şagirdi, gənc Fəthəlqadirə 1910-cu ildən Rusiyadaki türk xalqlarının dastanlarını, etnoqrafyasını, adət-ənənlərini, dinlərini incələməyi tapşırır. Araşdırçamı başqırdların ən aktual probleminə həsr etdiyi ilk elmi-publisistik məqaləsini də 1908-ci ildə Orenburqda çıxan "Vakıt" qəzetində çap etdirir. 1918-ci il milli oyanışın təsiriylə yaranan "Başkurt" qəzətində yazar olaraq çalışan Fəthilkadir Söləymanov 1919-cu ildə Başkurt Təhsil nazirliyi elmi kurulunda vəzifə almışdır. 1919-1920-ci illərdə Leninqrada getməli, kitabxanalarında çalışaraq Türklüyü ilgiləndirən əsərləri vətənə gətirməli olur. Milli məsələdə Bolşeviklərlə bölüşəmədiklərinə görə 1914-cü ildən tanıdığı və dostluq etdiyi Əbdülzəki Validi(Əhməd Zəki Vəlidi Toğan) ilə birlikdə 1923-cü ildə vətəni tərk edərək Asiya Türklərinin yaşadığı çeşidli bölgələri, İranı, Əfqanıstanı, Hindistanı dolaşdıqdan sonra 1924-cü ildə Avropaya keçərlər.(Yeni Türk Ansiklopedisi,1985:1438). Paris və Berlində elmi çalışmalar apardıqdan sonra 1925-ci ilin iyulunda İstanbula gəlir.(Türkiyə Dışındaki Türk Ədəbiyyatları Antolojisi,2004:418). Həmin il vətəni tərk etməli olan ziyalılar yalnız Əbdülzəki Validi və Əbdülqadir İnan olmamışdır. Onlarla siyasi xadim, hərbçi, aydın də təqiblərdən yaxa qurtarmaq üçün vətəndən getməli olmuşdur. Onların bir qismi də Azərbaycana sığınmışdır. Buna misal Azərbaycanda yaşadığı 1923-1937-ci illərdə üslubiyyata aid 14 monoqrafiya və dərslik yazmış Abdulla Şərifovu, Əziz Qubaydullini və b. göstərmək olar.(Ural-Altay: bıyattar aşa kiləçəkkə,2005:460). 1925-ci il Türkiyat İnstitüsündə Fuat Köprülüyə asissent təyin edildi və Əbdülqadir İnan, Tüküstanlı, Türkmən, İdel oğlu, B.Süləyman imzalarıyla «Türkəad», «Yeni Türküstan», «Yeni Kafkasya» «Bildiriş» və b. yayınlarda elmi, publisistik məqalələr dərc etdirir. Türk folkloru malzəmələri toplusu olan «İlk elmi səfərdən məruzə» adlı kitabını 1930-cu ildə çap olunur.(İstoriya i Kulıtura Başkortostana,1997:359). Əbdülqadir İnan elmi çalışmaları öyrənilsə də, onun siyasi fəaliyəti, Azərbaycan muhacirləriylə əlaqəsi indiyədək araşdırılmayıb. Bu isə onun sonraki fəaliyətini doğru qiymətləndirmək və araşdırmaq üçün olduqça önəmlidir. Azərbaycan mühacirlərinin qəzet və jurnallarında məqalələr yayınladmaqla yanışı o “Odlu yurt” jurnalında və “Bildiriş” qəzətində çalışmışdır. “Bildiriş” gazətəsinin ilk sayından «imtiyaz sahibi: A.Kazımzadə, məsul müdürü: Kamal» olduğu göstərilir. 1931-ci ilin iyunun 11də həmin ilin avqustun 13-ünədək «imtiyaz sahibi: A.Kazımzadə, məsul müdürə: B. Süləyman olmuştur. Sonraki saylarda isə «umumu nəşriyat və yazı işləri müdirə: Mirzə Bala» olduğu yazılmıştır. (Ağaoğlu.2004:6). Bundan başqa «Odlu yurt» jurnali da Məhəmməd Əmin Rəsulzadənin baş mühərrirliyi, A.Kazımzadənin imtiyaz sahipliyi, Kamalın və B.Süleymanın məsul müdürlüyü ilə yayınlanmıştır. (Tahirli,2002:28) “Bildiriş” gazətəsinin 1931-ci il iyunun 4-də çap olunan 44 sayından başlayıp 1931 yıl 25 Hazirinındakı 47 sayında bitən “Başkurt ıstan məsələsi və Başkurt hərəkatı (Şamson Tipəyəfin əsəri münasəbətiylə)” məqaləsinin başlığın altında və makalənin sonunda “Yazan: Başkurtıstanlı Əbdülqadir” imzası var. Dəmək bu makalənin müəllifi Əbdülqadir İnandır (Fəthəlkadir Süləyman). Bundan başqa Tatarıstan, Başkurdıstan, Kazakistan, Sibər Türkləri hakkında olan makalələr və ya onların fakatlarını gazətə Əbdülqadir İnan vasıtasıyla gəlirmiş. Azərbaycanlılarla sık bağlı olan Əbdülqadir İnan 1940-1970 yıllarda yazmış olduğu ilimi makalələrdə bələ Azərbaycan folklor və ətnografya malzəmələrindən gəniş istifadə ətmiştir. Sözsüz ki, bu malzəmələrin çoğunu ona arkadaşları Məhəmməd Əmin Rəsulzadə, M.B.Məmmədzadə, A.Kazımzadə, Ə.Cəfəroğlu və b. almıştır. 1933-cü ildə Ankara «Türk Dil Kurumu»nda ilk ixtisas katibi (başuzman) kimi fəaliyyətə başlayan Əbdülqadir İnan 1936-da Atatürkün əmriylə profəsör olarak tayın ədildi və 9 yıl Dil və Tarih-Coğrafya Fakültəsində “Doğu Türk Ləhçələri” dərsi vərmiştir. Sovyətlər Birliğinin İkinci Cihan Savaşında dönüş yaratması Türkiyə hükümətini korkuya saldı. Savaşı kazanan Sovyət ordusunun gəri dönərkən Türkiyəyə girəcəği korkusu yarandı. Türkiyə siyasiləri millətini, vatanını səvən ilimlə uğraşan bilim insanlarını kurban vərmək kararına gəldi. Zəki Vəliti Toğan, Əbdülqadir İnan və b. bilim kişiləri görəvdən alınarak mahkəməyə verildilər. Sovet təhlikəsi ötdükdən sonra 1945-ci ildən Əbdülqadir İnan Türk Dil Kurumunda, Diyanət İşləri Bakanlığı Müşavərə Həyətində, 1964-1973 yılları arasında da Türk Kültürünü Araştırma Ənstitüsündə çalışmıştır. (Yəni Türk Ansiklopədisi,1985:1438). Məktəb müallimi, ünivərsitə profesoru, jurnalist kimi faaliyət göstərməklə yanışı, daim əlimi araştırma ilə məşgul olan Əbdülqadir İnanın ətnografya, folklor, ədəbiyyat, Türk halklarının dili sahasında 350 ilimi əsəri yayınlanmıştır. Onun “Tarixdə və Bugün Şamanizm”(1954 və 1972-ci il), “Türkoloji Dərs hülasası” (1936), “Makalələr və İncələmələr” (1968), “Əski Türk Dili Tarihi” (1976) kitapları təkçə Türkiyədə deyil, dünyanın hər yerində Türkoloqlar tərəfindən yüksək kıymətləndirilir. Əbdülqadir İnanın Türkiyə, Azərbaycan, Rusiya və b. ölkələrdə yaşayan araştırıcıların əsərləri haqqında incələmələr də az deyildir. Əbdülqadir İnan (Fəthəlkadir Süləyman) 1976-cı ildə Türkiyədə vəfat etmişdir. Tarihte ve bugun samanizm. Materyaller ve Arastirmabar. III Baski. Abdulkadir Inan. Ankara, 1986 — 8:64. Xarici keçidlər
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=351294
Əbdülqafar
Əbdülqafarın adı tarixi mənbələrdə ilk dəfə hicri 851-ci (19.03.1447 −06.03.1448)-ci ilin hadisələri barədə bəhsdə — Əbubəkr Tehraninin "Kitabi Diyarbəkriyyə"sində çəkilmişdir; bu mənbədə o, "Əbdülqaffar Şəkki" adı ilə təqdim edilir və qeyd olunur ki Amid şəhəri ətrafında ağqoyunlularla qaraqoyunlular arasında baş vermiş döyüşlərdə ikincilərin tərəfində vuruşmuş, atdan salınmış və son nəhayətdə Mahmud bəy Ağqoyunlunun oğlu Lələ Hüseyn bəy tərəfindən əsir götürülmüşdür. Tarixi mənbələrdə adı növbəti və sonuncu dəfə isə Teymuri Əbu Səidin 1468–1469-cu illərin qışında Ağqoyunlular üzərinə hücumu ilə əlaqədar hadisələrin bəhsində xatırlanır. Qeyd olunur ki, "… Sultan (Əbu Səid) istədi ki Şirvan şirvanşahı Fərrux Yasarı da öz tərəfinə çəksin və o (Fərrux Yasar), cığataylara ərzaq, sursat və digər cəhətlərdən kömək göstərsin, ağqoyunlulardan uzaqlaşıb üz çevirsin və bu da onların (Ağqoyunluların) vəziyyətini çətinləşdirsin. Buna görə elçi göndərib şirvanşahdan qızını istədi. Həmçinin Əbdülqaffarın və Qaramanlı əmirlərinin yanına [qiymətli] kəmərlər və qiymətli xələtlərlə elçi göndərdi və onları [müttəfiqliyə] çağırdı. Buna görə Əbdülqaffar Şəki və Qaramanlı əmirləri Sahibqranın (Ağqoyunlu hökmdarı Uzun Həsənin) məhəbbətindən məhrum oldular. "Kitabi-Diyarbəkriyyə"nin 1998-ci il Bakı nəşrində əlavə olaraq izahat verilir ki (qeyd 150; səh. 312) "Əbdülqaffar — Şəkinin, Qaramanlı əmirləri isə Bərdənin nisbətən, müstəqil hakimləri idi", lakin həm də nəzərə alınmalıdır ki, elə "Kitabi-Diyarbəkriyyə"də — "Kürdüstan qalalarının fəth olunması haqqında" bəhsdə, Kürdüstanda olan digər bir "Şəki" adlı ərazinin də adı çəkilir və hicri 873-cü ildə (22.07.1468–10.07.1469) Ağqoyunluların 7 min süvari ilə həmin Şəkini ələ keçirmələri qeyd olunur. Həmçinin bax Şəki hökmdarlığı Şəki (tarixi ərazi)
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=259266
Əbdülqaffar Krımi
Əbdülqaffar Krımi (tam adı əl-Həcc Abd əl-Qaffar ibn əl-Həcc Həsən-əfəndi kırım-tatar. Əbdülqaffar Qırımiy , عبد الغفار قريمى — krım tatar qazısı, şair, 18-ci əsr tarixçisi. O, Krım alimlərinin (üləma) kateqoriyasına aid idi. O, məşhur Qızıl Orda üləma - Krım alimləri kateqoriyasına aid idi. O, məşhur Qızıl Orda sərkərdəsi Mamayın ailəsindən, Qıyat qəbiləsindən olan Alaçinin oğludur. Mamayın arvadı, Bərdibəy xanın qızı Biysulu vasitəsilə Əbdülqaffar Krıminin şəcərəsi Batı xana, onun vasitəsilə isə Çingiz xana qədər uzanır.Fiqh və hədisşünaslığa dair bir sıra traktatların müəllifi olan Qarasuvbazarlı qazı 1735-ci ilin əvvəlində Məkkə və Mədinəni də ziyarət etmişdir."Qafuri" təxəllüsü ilə şeirlər yazmışdır. O, müasirləri tərəfindən Krımda dövrünün ən yaxşı sufi şairlərindən biri kimi tanınıb. Amma o, daha çox tarixçi kimi tanınır. 1747-ci ildə xanın əmriylə Əbdülqaffar Kırımi Sucuqqala qalasına sürgün edildi. Burada o, “Ümdət-ül-əxbar il-mötəbər” və başqa dini-tarixi əsərlər yazmışdır. 1748-ci ildə Krıma qayıtmışdır. O, qalanı “etibarsız yer” kimi təsvir etmişdir.“Ümdətül-əxbar” (Xəbərin əsası) adlı kitabında İslam tarixini yazmışdır (1748). Qızıl Orda və Krım xanlığının tarixinin təqdimatına da kitablarında yer vermişdir. "Ümdətül-əxbar" əsərində o dövrlər üçün çoxlu sayda mənbələrdən istifadə etmişdir. Məsələn, Quran təfsirləri, o cümlədən Abdullah Bəyzavinin təfsirləri, hədis kitabları, o cümlədən Buxari və Müslimin topluları, Firdovsinin “Şahnamə”si, Təbərinin, Mirxondun, Hafiz Əbrunun və başqalarının tarixi əsərləri, Yaqut Həməvinin coğrafi əsərləri və Məsudinin əsərlərinə istinad etmişdir. Faktiki Kırım mənbələrindən o, Xeyrəddin-zadə Məhəmməd Şirininin bu günə qədər gəlib çatmamış əsərlərinə istinad etmişdir. Əbdülqaffar Kırıminin mənbələri arasında Ötəmiş Hacının salnaməsi və Qızıl Orda tarixşünaslıq ənənəsinə əsaslanan bəzi digər mənbələr mühüm yer tutur."Ümdət ət-təvarix” (Salnamələrin əsası) türk tarixçisi Nəcib Asim tərəfindən 1924-25-ci illərdə İstanbulda nəşr edilmişdir. Mustakimov İ., Bayazitova R. Uluq-Məhəmmədxanın siyasi tərcümeyi-halına // (Əsrlərin əks-sədası): elmi sənəd. jurnal - 2005. - No 2. - ISSN 2073-7483. 20 aprel 2019-cu il tarixində orijinaldan arxivləşdirilib. Seytaqayev N. C. Qarasulu alim Əbdülqaffar Krımi və onun tarixi əsəri (tarixi, problemləri və tədqiqat perspektivləri)
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=784628
Əbdülqafur Acatay
Əbdülqafur Acatay (türk. Abdulgafur Acatay d.1903, Dənizli - ö. 1993) — Türk meşə mühəndisi və entomoloq. Tədqiqat sahəsi meşəçilik və meşə böcəkləridir. Abdülqafur Acatayın adı bəzi mənbələrdə Abdülgafur və Abdülgaffar kimi də xatırlanır. Təhsil və xidmətləri 1926-cı ildə Ali meşəçilik məktəbini bitirmiş, 1937-ci ildə isə Almaniyanın Saksoniya Ali Mühəndislik Məktəbinin bir qolu olan Tharandt Ali Meşəçilik Məktəbində təhsil almışdır. Meşəçilik üzrə elmlər namizədi adını qazanan Əbdülqafur Acatay Türkiyəyə qayıtdıqdan sonra Meşəçilik fakültəsinə daxil oldu və 1946-cı ildə professor adını qazandı. Meşəçilik fakültəsi 1948-ci ildə İstanbul Universitetinə daxil olduqdan sonra uzun illər Meşə Entomologiyası və Mühafizəsi professoru vəzifəsində çalışdı. Adlandırdığı taksonlar Eriophyes cedri Acatay; Pinus nigra var. pyramidata (Avstriya şamı) Acatay 1956 Adına ithaf edilən taksonlar Floeosinus acatayi Schedl 1958 Untersuchungen über Menge und Güte des Samenasatzes in versehiedenen Kronenteilen einheimischer Waldbäume (yerli meşə ağaclarının müxtəlif yerlərində toxumun miqdarı və keyfiyyətinə dair araşdırmalar), Berlin 1937; İstanbul yaxınlığında və xüsusən Belqrad meşəsində zərərli meşə böcəkləri, mübarizələri və işə təsirləri, Ankara 1943; Meşə qoruma bələdçisi, İstanbul 1946; Zərərli meşə həşəratlarının analizi, İstanbul 1948; Ehrami Avstriya şamı (Meşə Fakültəsi Jurnalı, 6 (2): 75-85) 1956; Qovaq kitabı, İstanbul 1956; Meşə Mühafizəsi, İstanbul 1959; Tətbiqi Meşə Entomologiyası, İstanbul 1963; Türkiyədə Mazi meşəsi, (əldə edilən mazi bitkisi üzərində araşdırmalar, Prof. Dr. Adnan Berkol, Prof. Dr. Fikret Saatçioğlu, Prof. Dr. Sami Huş ilə birlikdə) İstanbul 1964; Yeni həşərat və herbisidlər, İstanbul 1965; Gül və gül yağı, 1969; Ağac problemlərinin müalicəsi, 1971; Türkiyədə kılkeçisi və meşə ilə əlaqələri, 1978 Türkiyə meşə böcəyi və mühidi (Prof. ing. Ervvn Schmitschekdən tərcümə), İstanbul 1953
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=676461
Əbdülqafur Quləhmədov
Əbdülqafur Yunis oğlu Quləhmədov 4 may 1881-ci ildə Rusiya imperiyasının Penza şəhərində istehsalatçı bir ailədə anadan olmuşdur. 1902-ci ildə o, Kazan Pedaqoji Məktəbindən məzun olmuş, 1902–1912-ci illərdə Kazan şəhərində bir slobodada dərs keçmişdir. 1902-ci ildə Rusiya imperiyasındakı inqilabçı hərəkatın üzvü olmuşdur. Sosial-demokratların qeyri-qanuni əməllərində iştirak etmiş, Vladimir Leninin «İskra» qəzetini və Karl Marksın əsərlərini oxumuşdur. Fəhlə tətillərinə qoşulan Quləhmədov inqilabçı ədəbiyyatının nümunələrini tatar dilinə tərcümə etmişdir ki, ilk tərcüməsi 1903-cü ildə nəşr olunmuşdur. Quləhmədov 1905-ci ildə Rusiya imperiyasının hüquq-mühafizə orqanları tərəfindən həbs edilmişdir. 1905–1906-cı illərdə o, azad mətbuatın bərpa olunması uğrunda mübarizə aparmışdır. Onun yaxın dostu və həmkarı Tatarıstan inqilabçısı bolşevik Hüseyn Yamaşev idi. Əbdülqafur Yunis oğlu Quləhmədov 1 aprel 1918-ci ildə Rusiya imperiyasının Penza quberniyasının Kranoslobodsk mahalının ərazisinə daxil olan Yenə kəndində 36 yaşında vəfat etmişdir. Yaradıcılığı Onun ədəbi yaradıcılıq fəaliyyəti 1905-ci ildə gerçəkləşən inqilab zamanı başlamışdır. Əlavə olaraq, Əbdülqafur Quləhmədov bir neçə hekayə və qəzet məqalələri yazmışdır. Xarici keçidlər Qafur Quləhmədov — www.kazan.ws saytında.
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=584468
Əbdülqafur Zərgərov
Əbdülqafur Əminulla oğlu Zərgərov (1929, Bakı — 1999, Bakı) — iqtisad elmləri üzrə fəlsəfə doktoru, AMEA-nın müxbir üzvü. Əbdülqafur Zərgərov 1929-cu ildə Bakı şəhərində anadan olub. Ali təhsilini Moskvada Şərqşünaslıq İnstitutunda alıb. O, Yaxın Şərq fakültəsini İqtisadyönümlü ölkəşünaslıq ixtisası üzrə bitirib. Əbdülqafur Zərgərov bir müddət Azərbaycan SSR Nazirlər Sovetində elmi müəssisələr və ali məktəblər qrupunda məsləhətçi işləyib. Daha sonra SSRİ Elmlər Akademiyasının İqtisadiyyat İnstitutunda aspiranturada oxuyub. Moskvada iqtisad elmləri üzrə fəlsəfə doktoru elmi adını almaq üçün dissertasiya müdafiə etdikdən sonra Bakıya qayıdıb, uzun müddət Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının İqtisadiyyat İnstitutunda baş elmi işçi, şöbə müdiri vəzifələrində çalışıb.Əbdülqafur Zərgərov Azərbaycanda ictimai elmlər sahəsində elmi informasiya mərkəzinin yaradıcısıdır. Alimini rəhbərliyi ilə 70-ci illərdə hazırlanan statistik məcmuələr XX əsrdə Azərbaycan iqtisadiyyatının ayrı-ayrı sahələrinin inkişaf dinamikasını öyrənmək üçün gərəkli bir vasitə olaraq qalır. Habelə Əbdülqafur Zərgərovun təşəbbüsü nəticəsində 1992-ci ilin yazında Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının İctimai-Siyasi Tədqiqatlar və İnformasiya İnstitutu yaradılıb. Alim ömrünün son illərində Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyası İctimai Elmlər Bölməsinin akademik-katibi vəzifəsini icra edib. Əbdülqafur Zərgərovun "İslam iqtisadiyyatı" adlı monoqrafiyası iqtisad elmi üçün vacib monoqrafiyalardandır. Eyni zamanda alim "İslamın torpağa və ondan istifadə edilməsinə münasibəti", "İslamın sərvətə və mülkiyyətə münasibəti", "Əməyə və əməkhaqqına dair İslam konsepsiyası", "İslamın iqtisadi doktrinası", "Müsəlman ölkələrinin iqtisadi inteqrasiyası" və s. kimi silsilə yazıların da müəllifidir.Əbdülqafur Zərgərov İslamın iqtisadi doktrinasını bilməyi çox əhəmiyyətli sayırdı. O, göstərirdi ki, son illərdə İslamın iqtisadi doktrinası "İslam iqtisadiyyatı" adlanan yeni modelin əsası kimi dünya ictimaiyyətində maraq doğurub. İslamın iqtisadi konsepsiyası İslam sistemi hüdudları daxilində əsaslandırılmış və dərk edilmiş azad fəaliyyət qaydalarının məcmusudur. Əbdülqafur Zərgərov 1999-cu ildə Bakı şəhərində vəfat edib. Xarici keçidlər Zərgərov Əbdülqafur Əminulla oğlu
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=837540
Əbdülqasım (Uçalı)
Coğrafi yerləşməsi rayon mərkəzindən (Şaran): 26 km, kənd sovetliyindən (Kunakbay): 18 km. ən yaxın dəmiryol stansiyasından (Uçalı stansiyası): 30 km. Milli tərkibi 2002-ci ildə keçirilən Ümumrusiya əhalinin siyahıya alınmasına əsasən kənddə başqırdlar (100 %) üstünlük təşkil edir. Xarici keçidlər asmo-rb.ru — Başqırdıstan Respublikası Bələdiyyələr Şurasının rəsmi saytı
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=561419
Əbdülqeys
Əbdülqeys (ərəb. عبد القيس) — Şimali Ərəbistan tayfalarının Rəbiə qolundan olan qədim ərəb qəbiləsi. Qəbilənin adı “Qeysin (tanrı) qulu” mənasındadır. O, əvvəlcə Cənubi Ərəbistandakı əl-Arid bölgəsində məskunlaşan və şimal-qərbə doğru şimaldan Sudeyr və cənubdan əl-Xarca qədər uzanan əraziyə köç edən qəbilə qruplarına mənsub idi. Sonralar ərəb şəcərə ənənəsində bu qəbilələr şimal ərəb Məad konfederasiyasının bir qolu olan Rəbiə adlanırdı. II Şapurun yürüşləri İslamdan əvvəlki dövrlərdə Əbdülqeys qəbiləsi tez-tez İrana basqın edirdi. Sasani şahı II Şapur (h. 309-379) ərəb qəbilələrinə qarşı ekspedisiyaya başçılıq etmiş və bu ekspedisiya zamanı Əbdülqeys qəbiləsinin əksəriyyətini qətlə yetirmişdir. Daha sonra bir neçə Əbdülqeys qəbiləsi Şapur tərəfindən İranın Kirman əyalətinə köçürüldü. Şərqi Ərəbistana köçlər 5-ci əsrə qədər Əbdülqeys qəbiləsi köçəriliyə keçərək cənubi Nəcddə (mərkəzi Ərəbistan) Tuveyq dağından kənarda məskunlaşdılar. 6-cı əsrdə qəbilə Şərqi Ərəbistandakı Əl-Əhsa və Qətif vahələrindən şimal-şərqə doğru köç etdi. İslam dövrü Ərəblərin İranı ələ keçirməsi zamanı xeyli sayda Əbdülqeys qəbiləsi cənub-şərqə daxil olaraq bölgəyə geniş basqınlar təşkil etdi. Əbdülqeys qəbiləsinin bir neçə dəstəsi İranın sahil dağlarında Təvvaz və Aşağı Mesopotamiyada Bəsrə yaxınlığında məskunlaşdı. 8-ci əsrin əvvəllərində 4000 Əbdülqeys qəbiləsinin döyüşçüsü Qüteybə ibn Müslümün Xorasana yürüşü zamanı ordusunun bir hissəsini təşkil edirdi.Bəhreyndə Əbdülqeys qəbiləsinin şəcərələrində çoxlu boşluqlar və uyğunsuzluqlar var, buna görə də Baharna, ehtimal ki, etnik cəhətdən qarışıq əhalinin nəslindəndir. Əbdülqeys qəbiləsi İslamın gəlişindən əvvəl daha çox xristian idilər.
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=809792
Əbdülqədir Aksu
Əbdülqədir Aksu – 12 oktyabr 1944 Diyarbakır. Türkiyəli siyasətçi. Türkiyənin keçmiş Daxili İşlər naziri və hazırda Vakıfbankın idarə heyətinin üzvü.O, Türkiyənin 59-cu hökumətində Daxili İşlər naziri, TBMM-nin 22, 23 və 24-cü dövrlərində Ədalət və İnkişaf Partiyasının İstanbul millət vəkillərindəndir. Daha əvvəl TBMM-nin 18 və 20-ci dövründə Ana Vətən Partiyası Diyarbəkir millət vəkili, 21-ci dövrdə Fəzilət Partiyasının İstanbul millət vəkili olub. 47-ci hökumətdə 2 il Daxili İşlər naziri, 53-cü hökumətdə isə Cənub-Şərqi Anadolu layihəsindən məsul olan dövlət naziri vəzifələrində çalışıb. Cümhuriyyət tarixində Şükrü Kaya (4028 gün) və Süleyman Soyludan (2521 və hələ də davam edir) sonra ən uzun müddət (2444 gün) Daxili İşlər naziri olan üçüncü şəxsdir. Həyatı və təhsili Əbdülqədir Aksu 1944-cü il 12 oktyabrda Diyarbəkirda anadan olub. Ailəsi əsasən kürd mənşəli olan Aksunun babası isə Rumelidən sürgün edilmiş bir alban idi. Babası Osman ağa, Diyarbəkirə gələndən sonra kürd Cəmil Paşanın kürəkəni olub. Orta məktəbi Diyarbəkir Ziya Gökalp liseyində tamamladıqdan sonra 1968-ci ildə Ankara Universitetindən Siyasi Elmlər Fakültəsini bitirib. Eyni ildə o, Diyarbəkirda müdir köməkçisi təyin edilib, staj müddətində Ergani kənd sovetinin köməkçisi, Bismil rayonu Sinan Bucaq müdirlüyü, Gənc, Akçadağ və Doğanşəhər kənd sovetinin müavini kimi çalışıb. 1973–1976-cı illər arasında Sarıqaya kaymakamlığı, 1 sentyabr 1976 – 9 oktyabr 1977-ci illər ərzində Kahramanmaraş vali köməkçisi və 1980-ci ilin sentyabrınadək Malatya Polis İdarəsində və Polis rəisinin müavini vəzifələrində işləyib. Nazirlər Şurasının 29 avqust 1980-ci il tarixli qərarı ilə Rizə valisi, 17 oktyabr 1980-ci il tarixli Fərmanı ilə isə Mərkəzi vali vəzifələrinə təyin edilib. 9 fevral 1984 – 18 sentyabr 1987-ci illər ərzində Qaziantep valiliyini icra edən və 1985-ci ildə ilin bürokratı seçilən Əbdülqədir Aksu, 29 noyabr 1987-ci ildə Ana Vətən Partiyasından 18-ci dövr Diyarbakır millət vəkili seçilib və 1987-ci ilin dekabrında Ana Vətən Partiyasının Parlament Qrupunun sədr müavini vəzifəsinə gətirilib. 31 mart 1989-cu ildə Daxili İşlər Nazirliyinə təyin edilib və 24 iyun 1991-ci il tarixinə qədər bu vəzifəni icra edib. 24 dekabr 1995-ci ildə Ana Vətən Partiyasından Diyarbəkir millət vəkili olaraq Parlamentə daxil olduqdan bir müddət sonra Ana Vətən Partiyası Qrupunun sədr müavini vəzifəsinə təyin edilib, daha sonra da Cənub-Şərqi Anadolu layihəsindən məsul Dövlət Nazirliyinə gətirilib. 1996-cı il 16 avqustda Ana Vətən Partiyasından ayrılaraq Rifah Partiyasına qatılıb. Rifah Partiyasının ümumi idarə heyətində və vitse-prezident vəzifəsində çalışıb. Rifah Partiyasının Konstitusiya Məhkəməsi tərəfindən bağlanmasından sonra Fəzilət Partiyasına daxil olub. Rəhşan Amnistiyasına dəstək verərək 21 dekabr 2000-ci ildə keçirilən səsvermədə onun lehinə səs verib. Fəzilət Partiyası bağlandıqdan sonra yeni qurulan Ədalət və İnkişaf Partiyasına üzv olub. Ədalət və İnkişaf Partiyasının yerli idarələrindən cavabdeh şəxs, daha sonra isə sədrin siyasi-hüquqi məsələlər üzrə müavini vəzifəsində çalışıb. Əbdülqədir Aksu almanca bilir, evli və iki uşaq atasıdır. Xarici keçidlər
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=787525
Əbdülqədir Geylani
Əbdülqədir Geylani – İslam alimi, Qadiriyyə təriqətinin qurucusu. İranın Gilan əyalətində 1078 (H. 471) də doğulub. Ləqəbi, Əbu Məhəmməddir. Mühyiddin, Gövs-ül-əzəm, Qütbü Rəbbani, Sultan-ul-övliya, Qütbü əzəm kimi ləqəbləri vardır. Atası Əbu Saleh bin Musa Cəngidostdur. Həsənin oğlu Həsəni Müsənnanın oğlu Abdullahın soyundandır. Anasının adı Fatimə, ləqəbi Ümm-ül-xeyr olub seyidədir. Bunun üçün Abdülqədir Geylani, həm seyid, həm şərifdir. Hüseynin övladına seyid, Həsəninkinə şərif deyilir. Abdülqədir Geylani 1166 (H.561) da Bağdadda vəfat etdi. Türbəsi Bağdaddadır. Fiqh və hədis elmlərində müctəhid idi. Qədiriyyə təriqətinin qurucusudur. Orta boylu, zəif bünyəli, geniş sinəli, elm üçün vəfalılıqda bənzəri az tapılan bir vəli idi. Doğumundan əvvəlki işarələr Abdülqədir Geylani daha doğulmadan, əvvəl böyük bir şəxs olacağına dair əlamətlər, işarələr görülmüşdü. Atası yuxusunda Məhəmmədi, Əshabı kiramı və övliyanı gördü. Rəsulullah əfəndimiz özünə; "Ey Əbu Saleh! Allah bu gecə sənə kamil, yetkin və dərəcəsi yüksək bir kişi övlad lütf etdi. O mənim oğulum və sevdiyimdir. Övliya arasında dərəcəsi yüksək olacaq." buyurdu. Doğulduqdan sonra da halları ilə diqqətləri çəkdi. Uşaqlıq və gənclik illəri Abdülqədir heç bir uşağa bənzəmirdi. Ramazan günləri anasından süd əmmir, bölgə xalqı Ramazanın giriş çıxışını onun bu vəziyyətinə görə təyin edirdi. 18 yaşında çobanlıq edərkən bir inəyin, hikməti ilahiyyə ilə "Sən bunun üçün yaradılmadın," deməsi üzərinə anasından icazə alıb elm təhsili üçün Bağdada gəldi. Yolda karvanın yolunu kəsən quldurlara anasına düzgünlükdən ayrılmayacağına dair verdiyi söz üçün pulunu saxlamadan verməsindən ötəri quldurlar utanıb tövbəkar oldular. Abdülqədir Geylani on səkkiz yaşında Bağdada gəldi. Buradakı alimlərdən dərs almaq surətiylə hədis, fiqh və təsəvvüf elmlərində öyrəndi. Fiqh elmini; Əbu Xəttab Məhfuz, Əbul-Vəfa Əli min Ukayl, Əbu Hüseyn min Qazı Əbu Yala kimi fiqh alimlərindən öyrəndi. Hədis elmini; Həsəni Bakıllani, Əbu Səid Məhəmməd min Abdülkərim, Əbu Qənim Məhəmməd min Məhəmməd, Əbu Bəkr Əhməd min Müzəffər, Əbu Cəfər, Əbu Noyabr min Əli, Əbu Talib Abdülqədir, Əbu Bəkr Hibətullah ibni Mübarək, Əbul-İzz Məhəmməd min Muxtar, Əbu Nəsr Məhəmməd, Əbu Qalib Əhməd, Əbu Abdullah Yəhya kimi hədis alimlərindən öyrəndi. Təsəvvüf elmini isə; Şeyx Əbu Səid Məhzumi ilə Hammadı Dəbbasdan götürmüşdür. Elm təhsilini tamamlayıb yetişdikdən sonra, vəz və dərs verməyə başladı. Müəllimi Əbu Səid Mahzuminin mədrəsəsində verdiyi dərs və vəzlərinə gələnlər mədrəsəyə sığmaz küçələrə daşardı. Bu səbəblə, Bağdad xalqının köməkləriylə ətrafında olan evlər də əlavə edilmək surətiylə mədrəsə genişlədildi. İnziva dövrü Abdülqədir Geylani, bir müddət dərs verib insanlara irşad etdikdən, haqq və həqiqəti anlatdıqdan sonra, dərs və vəz verməyi buraxdı. İnzivaya çəkilib, təkliyi seçdi. Sonra səhralara çıxdı. Bağdadın Kərh xarabalarında yaşamağa başladı. Bütün vaxtını ibadət, riyazət və mücahədə ilə nəfsinin arzu və istəklərini etməmək, istəmədiklərini etməklə keçirməyə başladı. Buyurdu ki: "İraqın səhra və xarabalarında 25 il insanlardan uzaq qaldım. Mənim kimsədən, kimsənin məndən xəbəri yox idi. Bəzən uzun müddət yeməzdim və "Acam! Acam!" deyə mədəmin fəryadını eşidərdim. Bəzən üzərimə elə ağırlıqlar gəlir idi. Bu sırada; "Şübhəsiz çətinliklə birlikdə bir asanlıq vardır, şübhəsiz çətinliklə birlikdə asanlıq vardır." tərcüməsindəki İnşirah Surəsinin beşinci və altıncı ayəsini oxuduğumda üzərimdəki ağırlıqlar dağılıb, gedərdi." "Şeytanlar müxtəlif qılıq və paltarlara bürünüb toplu halda yanıma gəlir, məni yolumdan çevirmək üçün məşğul olardılar. Ürəyimdə böyük bir əzm və müqavimət hiss edərdim. İçimdən bir səs; "Ey Abdülqədir! Onlarla mübarizə et, onlara qalib gələcəksən." deyərdi. İçlərində bir şeytan dayanmadan yanıma gəlir; "Buradan get, belə edərəm, belə edərəm." deyə məni təhdid edərdi. Cani könüldən, "La havle və la qüvvətə mütləq billahil aliyyil əzm" oxuyunca, onun tamamilə yandığını görərdim." Bir dəfə Əbdülqədir Geylani belə bir səs eşitdi: "Ey Abdülqədir! Mən sənin Rəbbinəm! Sənə haramları mübah, sərbəst etdim. ""Başqasına qadağan olan şeyləri sənə halal etdim." deyirdi. Bundan sonra Abdülqədir Geylani "Euzübesmələ" çəkdi. "Qovulmuş şeytandan Allaha sığınaram. Sus ey lənətlənmiş!" deyə qışqırdı. Bundan sonra eyni səs; "Ey Abdülqədir! Rəbbinin icazəsi ilə müxtəlif yerlərdə mənə aldanmayaraq, şərimdən, pisliyimdən xilas oldun. Halbuki mən bu yolla yetmiş adamı yoldan çıxarmışdım." dedi. Onun şeytan olduğunu necə anladığını soruşduqlarında; "Sənə haramları halal etdim, sözündən anladım. Çünki Allah belə şeyləri əmr etməz." buyurdu. Şeytanı başımdan elədikdən sonra mənə çox ləzzətli bəzəkli və parlaq şeylər göründü. "Bunlar nədir?" dedim; "Dünya zövqləri və zinətləridir." deyildi. Dünya və onun göz qamaşdırıcı ləzzəti və tez tükənən nemətləri özünə çəkmək istədi lakin Allah məni onlardan da qorudu. Onlara heç qiymət vermədim. Bunun üçün itib getdilər. Sonra Allahın razılığına qovuşma yolunda insanın önünə çıxan maneələri gördüm. "Bunlar nədir?" dedim. "Sənin içində olan maneələrdir." deyildi. Bunlara üstün gələ bilmək üçün bir il məşğul oldum. Sonra içimi seyr etdim. Ürəyimin bir çox şeylərə bağlandığını boş xəyallar qurduğunu, özünü saraylarda sandığını gördüm. "Bunlar nədir?" dedim. "Arzu və istəklərindir." deyildi. Tam bir il məşğul olduqdan sonra ürəyimi onlardan təmizləyə bildim. "Yenə nəfsim öz şəklində mənə gəlir, özünə dost olmam üçün yalvarardı. Üz verməyincə güc tətbiq etmək istəyərdi. Bir dəfə onu, bütün xəstəlikləri üzərində, arzu və istəkləri dibdiri, şeytanları əmrinə hazır olaraq gördüm. Bir il mübarizə etdim. Allahın icazəsi ilə xəstəliklərini yaxşılaşdırdım, arzu və istəklərini qırdım, şeytanlarını qovdum. Qısaca nəfsimlə tədricən, mərhələ mərhələ mübarizə etdim. "Bütün bunlara baxmayaraq, hələ məqsədə və əsl istədiyimə çata bilməmişdim. Bunun üçün, təvəkkül, şükür və zənginlik kimi qapıları sınadım. Axtardığımı kasıblıq qapısında tapdım. Burada böyük bir şərəfə qovuşdum, qulluq sirrinə çatdım, sonsuz azadlığa çatdım. Bütün arzu və istəklərim buz kimi əridi. Bütün bəşəri sifətlərim itdi. Könlümdən Allahdan başqa hər şeyi çıxarıb, həmişə Onunla olmaq olan mərtəbəsinə çatdım". "Nəhayət bütün varlıqlardan üz çevirdim. Hər şeyim Allah üçün oldu. Səhralarda cəzbə halında özümdən keçmiş olaraq gəzərdim. Özümə gəldiyimdə özümü olduğum yerlərdən çox uzaqlarda tapardım. Bir gün bu halda bir saat qədər getmişdim. Sonra özümü Bağdada on iki günlük uzaqlıqda bir yerdə tapdım. Düşüncəyə daldığımda bir səs mənə; "Sən ki Abdülqədirsən, buna heyrətmi edirsən?" dedi." "Səhralarda gəzərkən "Ol" sözü ilə lütf olundum. Allahın icazəsi ilə istədiyim olardı. Bunun üçün çox şey tapdım... Sonra belə etməkdən həya etdim. Allaha qarşı ədəbi güdərək hamısını tərk etdim." Şeyx Həmmad Dəbbas ilə tanışlığı Əbdülqədir Geylani bu uzun gəzmələrdən sonra Bağdada dönürdü. Xıdırın önünə çıxıb, şəhərə girməsinə mane oldu. "Əmr var. Yeddi il Bağdada girməyəcəksən." dedi. Bu səbəblə, Bağdadın kənarlarında yeddi il, yerdən bitən mübah bəkliyatı yeyərək gözlədi. Bildirilən müddət bitincə; "Ey Abdülqədir! Bağdada gir, sərbəstsən." deyə bir səs eşitdi. Soyuq və yağışlı bir gecədə Bağdada girdi. Düz Şeyx Hammad min Müslim Dəbbasın zaviyəsinə gəldi və gecəni orada keçirdi. Səhər Şeyx Hammad Dəbbas onu görüncə ağlayaraq; "Oğulum Abdülqədir! Bu dövlət bu gün bizim, sabah sizin olacaq." dedi. Bir müddətdən bəri Bağdadda olan Abdülqədir Geylani fitnə və qarışıqlıqlar olunca təkrar səhralara çıxmaq istədi. Hədiyyə qapısı deyilən yerə gəlincə; "Hara gedirsən? Dön, hər kəs səndən faydalanacaq." deyən bir səs eşitdi. "Mən dinimi qurtarmaq istəyirəm." dediyində; "Qorxma, dininə bir zərər gəlməyəcək." deyildi. Düşünməyə başladı və bu işin həqiqətini bildirməsi üçün Allaha yalvardı. Bu əsnada Müzəffəriyyə deyilən yerdən keçərkən biri qapını açıb; "Ey Abdülqədir! Buyurun." dedi. Yanına varın tərəfindən; "Söylə, dünən Allahdan nə istəmişdini ?" dedi. Abdülqədir Geylani çaşıb cavab verə bilmədi. Bunun üzərinə o Şəxs qapını şiddətlə yüzünə çarpdı. Dünən Allahdan nə istədiyini düşünərək getməyə başladı. Bir az sonra o şəxsin Şeyx Həmmad Dəbbas olduğunu xatırladı. Bundan sonra onun söhbətlərinə gedər, həll edə bilmədiyi sirri, gizli şeyləri ondan soruşardı. O da ona bir-bir açıqlayardı. Bəzən elm öyrənmək üçün başqa tərəflərə getdiyindən onunla görüşə bilməzdi. Dönüncə müəllimi ona; "Allah xatirinə haralara gedirsən? Bu ətrafda səndən daha alim biri varmı?" deyərdi. Şeyx Həmmadın müridləri ona bəzən; "Sən alim birisən. Burada nə işin var, buradan getsənə." deyərlər; Şeyx Həmmad da onlara; "Utanmırsınızmı? Onu buradan qovmaqmı istəyirsiniz. İçinizdə onun kimisi yoxdu. Mənim ona əziyyət etdiyimə baxmayın. Onu sınamaq, məndən kamala çatması, yetkinləşməsi üçün belə edirəm, məna aləmində onu böyük bir dağ kimi görürəm." deyərdi. Yenə bir söhbət yığıncağında, Abdülqədir Geylani çölə çıxmışdı. Şeyx Həmmad; "Bu gənci görürsünüzmü? Bir zaman gələcək ayağı bütün vəlilərin boyunda olacaq, hər vəli ona itaət edəcək." dedi. Başqa bir gün o gəlincə ayağa qalxıb; "Xoş gəldin Abdülqədir! Sən ariflərin, Allahı tanıyanların seyidi, əfəndisisən. Sənin bayrağın şərqdən qərbə qədər dalğalanacaq. Bütün boyunların sənə əyiləcəyini və möminlərin üstündə bir dərəcəyə çatacağını müjdələrim." dedi. Şeyx Tacül arifin Əbul-Vəfa ilə tanışlığı Zamanındakı digər övliya da kəramət olaraq irəlidə onun dərəcəsinin yüksək olacağını xəbər verdilər. Abdülqədir Geylani zaman zaman Şeyx Tacül arifin Əbul-Vəfa həzrətlərinin yanına da gedərdi. Əbul-Vəfa həzrətləri o gəlincə ayağa qalxar, yanındakılara; "Ayağa qalxın, övliyadan biri gəlir." deyərdi. Ona qarşı bu şəkildə kompliment deməsinə heyrətlənən tələbələrinə; "Hələ zamanı var. Vaxtı gəlincə, oxumuş, cahil hər kəs bu gəncə möhtac olacaq, onun bolluğundan, mənəvi elmindən faydalanacaq..." deyərdi. Bir dəfə də; "Ey Bağdadlılar! Allaha and içərəm ki, onun başında bir ucu şərqdə bir ucu da qərbdə olan bayraqlar dalğalanacaq." dedi və Abdülqədir Geylaniye dönüb; "Bu gün söz bizim lakin irəlidə sənin olacaq. O zaman bu qocanı xatırlayarsan." deyə xitab etdi. Məhəmmədin Əbdülqədir Geylaniyə övliyalıq verilməsini müjdələməsi Nəhayət Abdülqədir Geylani Bağdadda insanları irşada, Allahın bəyəndiyi yolda olmağa dəvətə və nəsihət verməyə başladı. Bir gün özünü nurların örtdüyünü gördü. Bu hal nədir deyə soruşduqda, Rəsulullah əfəndimiz Allahın sənə verdiyi yüksək dərəcəni təbrik etməyə gəlir, deyildi. Nurun get-gedə çoxaldığı bir anda Rəsulullah əfəndimiz görünərək bir paltar verdilər. Sonra; "Bu, qütblük deyilən vəlilərə aid övliyalıq paltarıdır." buyurdular. Rəsulullah əfəndimizdən Əli vasitəsiylə gələn xəbərlər, mənəvi elmlər ondan sonra Həsən ilə Hüseyn və on iki imamdan digərləri ilə davam etdi. Bunlardan sonra gələn xəbərlər həmişə on iki imam vasitəsiylə gəldi. Abdülkadir Geylani dünyaya gəlib vəli olana qədər həmişə belə idi. Lakin o övliyalıqda yüksək dərəcəyə qovuşunca, on iki imamdan gələn xəbərlər, elmlər, bərəkətlər onun vasitəsiylə gəldi. Başqa heç bir vəli bu mövqeyə çata bilmədi. Bunun üçün; "Əvvəlki vəlilərin günəşi batdı. Bizim günəşimiz üfüq üzərində sonsuz qalacaq, batmayacaq." buyurdular. Qiyamətə qədər, hər vəliyə xəbərlər onun vasitəsiylə gələcəkdir. Bunun üçün özünə "Qövs-ül-Əzam" (Ən böyük Qövs) deyildi. İmamı Rəbbani bu xüsusda onun vəkilidir. Əbdülqədir Geylaninin övliyalıqdakı dərəcəsinin yüksəkliyini zamanındakı bütün övliya qəbul etmişdi. Şeyx Xəlifət-ül-Əkbər izah edər: Yuxumda Rəsulullah əfəndimizi gördüm. "Ya Rəsulullah! Şeyx Abdülqədir, ayağım bütün vəlilərin boyu üzərindədir, deyir nə buyurarsınız?" deyə soruşdum. "Doğru söyləmişdir. O mənim himayəmdə bir qütbdür, bu necə olmasın?" buyurdu. "Adiyy min Müsafir; "Bu sözü tək o söylədi, başqasından eşitmədim. O bununla öz zamanındakı fərdiyyət deyilən mövqesini açıqlayar. Onun kimi heç kim belə söyləməyə məzun, icazəli deyil." deyər. Abdülqədir Geylani bu sözü söylədiyində, yer üzündə vəlilər boyunlarını ona doğru uzatdı. O anda boyunu uzadanlardan biri Əhməd Rufaidir. Ona nə üçün belə etdiyini soruşduqlarında belə dedi: "Bu anda Abdülqədir Bağdadda "Ayağım, hər vəlinin boyundadır" deyir. Əhməd Rufai; "O bu sözü mənəvi əmrlə söylədi." dedi. Əbu Mədyən Məğribi də; "Bəli mən Məğribdə ona boyunu uzadanlardan biriyəm." buyurdu. İbni Həcəri Əskəlani həzrətləri də; "Bunun mənası, irəlidə o qədər kəramət göstərəcək ki, inad edən və doğru yoldan sapanlardan başqası onu inkar etməyəcək." dedi. Böyük alim İzzəddin bin Abdüssalam; "Şübhəsiz o, övliyanın sultanı idi." demişdi. Həyat min Qeys həzrətləri buyurar ki: "Abdülqədir Geylani bu sözü söyləyincə, bütün vəlilərin ürəklərindəki nurlar artdı. Elmlərində bərəkət, hallarında yüksəklik görüldü. Çünki onlar istisnasız, başlarını onun ayağına doğru uzatmışlar idi." Qədiriyyə təriqəti Abdülqədir Geylaninin təsəvvüfdəki yoluna Qədiriyyə təriqəti deyilir. Təriqətinin xüsusiyyəti, dinin əmr və qadağanlarına uyğun gəlmək, davamlı zikr, Allahı xatırlamaq, könülü Allahdan başqasından qurtarmaqdır. Abdülqədir Geylani təsəvvüf məlumatlarını hər kəsin anlayacağı şəkildə təqdim etdi. Rəsulullah əfəndimizin bərəkətiylə sözləri çox şirin və təsirli idi. Özləri belə izah edər: Hicri beş yüz iyirmi birinci iliin Şəvval ayının on altısı olan Çərşənbə axşamı günü günortadan əvvəl, Rəsulullah əfəndimizi yuxumda gördüm. "Ey oğlum, nə üçün danışmırsan?" buyurdu. "Atacığım mən xariciyəm. Bağdad fəsihlərinin yanında necə danışaram?" dedim. "Ağızını aç!" buyurdu. Ağızımı açdım. Yeddi dəfə ağızıma sürdü və; "İnsanlarla danış, onları gözəl hikmət və vəzlər ilə Rəbbinin yoluna çağır." buyurdu. Günorta namazını qıldım. Yanımda izdihamlı insanlar gördüm. Nitqim tutuldu. Əli min Əbu Talibi gördüm. Məclisdə mənim qarşımda ayaq üstə dayanır və mənə; "Ey oğulum nə üçün danışmırsan?" deyirdi. "Atacığım! Nitqim, danışmam tutuldu, danışa bilmirəm." dedim. "Ağızını aç." buyurdu. Açdım. Altı dəfə sürdü "Nə üçün yeddiyə tamamlamadınız?" dedim. "Rəsulullaha qarşı olan ədəbimdən." buyurdu və gözdən itdi. Bundan sonra ən fəsih bir dillə danışmağa başladım. Bir gün, minbərdə oturmuş vəz edirdi. Birdən sürətlə ən son pilləyə endi. Ayaqda, əlini əlinin üstünə qoyaraq, təvazökar bir şəkildə dayandı. Bir müddət sonra minbərə çıxdı. Köhnə yerinə oturdu və vəzinə davam etdi. Oradakılardan biri, nə oldu deyə sual edincə; "Cəddim Rəsulullahı gördüm. Gəldi və minbər qarşısında dayandı. Həya edib, son pilləyə endim. Qalxıb, getməyə başlayınca, mənə yerimə oturmamı və insanlara vəz etməmi əmr etdi." dedi. Söhbətlərində bəzən bir neçə adam coşaraq özündən keçərdi. Həftədə üç gün, cümə, çərşənbə axşamı və bazar ertəsi gecəsi xalqa vəz edərdi. Vəzində, alim və övliyadan şəxslər də olar, hamısı böyük bir dinclik içərisində dinlərlərdi. Qırx il belə davam etdi. Soruşulan suallara çox açıq və doyurucu cavablar verərdi. Dərs və fətva verməyə iyirmi səkkiz yaşında başlamış olub, bu hal altmış yaşına qədər davam etdi. Hüzurunda Qurani Kərim qüsursuz, çox sadə, təcvidə riayətlə oxunardı. Dərin elm sahibi idi. On üç növ elmdə dərs verərdi. Səhər və ikindidən sonra təfsir, hədis və fiqh; günortadan sonraları Qurani Kərim və qiraət dərsləri oxudardı. Axşam və səhər isə, üsulu fiqh ilə nahv, ərəbi cümlə məlumatı verərdi. Onun bərəkətiylə tələbələr tez irəliləyərdi. Əbu Məhəmməd Həşşab deyər ki: "Gənckən zəif oxuyurdum. Mənə bir gün Abdülqədir Geylaninin vəzlərində çox təsirli danışdığını söylədilər. Vaxt tapa bilmədiyim üçün gedə bilməzdim. Nəhayət bir gün vəz verdiyi yerə getdim. Məni görüncə; "Bizim söhbətimizdə ol, səni Sibəveyh edək." dedi. O gündən sonra yanından ayrılmadım. Din məlumatlarında və ağılı elmlər deyilən digər köməkçi elmlərdə çox istifadə etdim. " Bir gün biri hüzurunda Qurani Kərim oxudu. Abdülqədir Geylani ayəti kərimələri təfsir etməyə başladı. Qırx şəkildə təfsir etdi və hamısının dəlilini göstərdi. Orada olanlar tək on bir təfsiri anlaya bildi və dinləyənləri heyrətləndirdi. Sonra; "Sözü burada buraxıram. İndi sözü tövhidə gəldik "lə ilahə illəllah"" dedi. Bunları söyləyər söyləməz camaatı bir hal örtdü, hamısı özlərindən keçdi. Əvvəl lazım olan din məlumatlarını öyrənməyi tövsiyə edərdi. Cubbai adındakı bir şəxs izah edər: "Övliyanın həyatından və sözlərindən bəhs edən ərəbi Hilyət-ül-Övliya kitabını birindən dinləmişdim. Ürəyim yumşaldı və xalqdan uzaqlaşıb tək ibadətlə məşğul olmaq istədim. Gedib Abdülqədir Geylaninin arxasında namaz qıldıqdan sonra hüzurunda oturdum. Mənə baxıb; "Əgər inzivaya çəkilmək istəsən, əvvəl elm, sonra da mürşidi kamillərin hüzurunda ədəb öyrən. Daha sonra inzivaya, tək ibadətə başla. Yoxsa, ibadət edərkən dində bilmədiyin bir şeyi öyrənmək lazım olar da, yerindən ayrılmaq vəziyyətində qalarsan." buyurdu. Abdülqədir Geylaninin şöhrəti hər tərəfi örtüncə, Bağdadın irəli gələn alimləri, hər biri bir məsələ soruşub sınamaq üçün hüzuruna gəlib oturdular. Bu əsnada Abdülqədir Geylaninin sinəsindən ancaq ürək gözü açıq olanların görə bildiyi bir nur çıxdı və alimlərin sinəsindən keçib getdi. Alimləri bir hal örtdü. Bunun üzərinə onları tək-tək bağrına basdı və indi suallarınızı sorun buyurdu. Hər biri suallarını soruşub, dərhal cavabını aldı. Onlara; "Sizə nə oldu belə?" deyildiyində; "Hüzurunda oturduğumuzda, bütün bildiklərimizi unutduq. Bizi bağrına basınca unutduqlarımızı təkrar xatırladıq. Suallarımızı soruşduqda, elə cavablar aldıq ki, heyrətdə qaldıq." dedilər. Əbu Səid Kiləvi belə izah etmişdir: "Mən, Abdülqədir Geylaninin məclisində ikən, Rəsulullah əfəndimizi gördüm. Bir dəfə də Xıdır əleyhissalamı görmüşdüm. "Hər kim dünyada qurtuluşa çatmaq və səadətə qovuşmaq istəsə, Şeyx Abdülqədirin məclisinə davam etsin!" buyurmuşdu." İbni Kudamə belə söyləmişdir: "1166 (H. 561) ildə Bağdada girdiyimizdə, Abdülqədir Geylanini elmin zirvəsinə yüksəlmiş gördük. O, elmi ilə əməl edər, özünə soruşulan çətin suallara doyurucu cavablar verərdi. Bütün gözəl xasiyyətlərə və üstün xüsusiyyətlərə sahib idi. Onun kimi bir şəxsə daha heç rast gəlmədik." Dinə uyğun olmayan bir şeyə icazə verməzdi. Bir gün yanında; "Filan çox ibadəti və kəramətləri ilə məşhurdur." deyə danışıldı və bu arada; "Mən dərəcə baxımından Yunus əleyhissalamı keçdim." dediyi nəql edildi. Bunu eşidincə üzündə hirs əsərləri görüldü... Çox səbirli idi. Tələbələrinin suallarını qızmadan cavablandırar, dərsi gec anlayanlara səbirlə izah edərdi. Ubey adında, izah edilənləri çətin qavrayan bir tələbə vardı. Bir gün dərs əsnasında ibn-üs-Semhal adında bir şəxs gəlmişdi. Abdülqədir Geylaninin onun dərsi gec anlamasına qarşı göstərdiyi dözümə heyran qaldı. O tələbə dərsini alıb çıxdıqdan sonra, göstərdiyi səbirə heyrətləndiyini söyləyincə, Abdülqədir Geylani ; "Bir həftə daha yorulacağam, ondan sonra vəfat edəcəyəm." buyurdu. Dediyi kimi bir həftə sonunda dünya ölçüsündəki görünüşündən sıyrıldı! Abdülqədir Geylani vəfat edəcəyi sırada, oğullarına buyurdu ki: "Yanımdan ayrılın! Çünki zahirdə, görünüşcə sizinlə, batində Allah ilə bərabərəm." Yenə o əsnada buyurdular: "Yanımda sizdən başqaları da vardır. Onlara yer açın. Onlara ədəbi güdün. Burada böyük rəhmət vardır. Onları sıxışdırmayın!" Yenə; "Əleykum-əsassalam və rahmətullahi və berekatühü. Allah məni və sizi bağışlasın! Allah mənim və sizin tövbələrimizi qəbul etsin!" Bir gün bir gecə davamlı belə buyurdular. Oğlu Şeyx Abdürrəzzaq izah edər: Qövs-ül əzəm, o əsnada, əllərini qaldırıb, uzatdı və; "Və əleykum salam və rahmətullahi və berekatühü! Tövbə edin!" buyurdu. Vəfat edərkən iki dəfə; "Allahümme rəfiq al a'lâ." deyib; "Sizə gəlirəm, sizə gəlirəm." buyurdu. Təkrar buyurdu ki: "Durun!" Bunun ardından, ona ölüm və səkərat halı gəldi. Bu halda ikən; "Məndən kimsə bir şey soruşmasın. Mən, Allahın elmində bir haldan başqa bir hala keçməkdəyəm." buyurdu. Son anlarında, oğulu Abdülcəbbar; "Atacığım, bədənin ağrı hiss edirmi?" deyə ifadə edincə; "Bütün üzvlərim ağrı içindədir. Tək ürəyimdə heç ağrı və əzab yox. O, Allah ilədir." buyurdu. Oğulu Şeyx Əbdüləziz; "Xəstəliyiniz necədir?" deyə soruşduqda; "Mənim xəstəliyimi, insan, cin və mələklərdən heç biri bilməz və anlaya bilməz. Allahın elmi, hökmü ilə nöqsanlı olmaz. Hökm dəyişər, elm isə dəyişməz. Allah, dilədiyini silər, dilədiyini yazar. Ümm-ül-kitab ondadır, ona etdiyindən sual olunmaz. Qullara isə, etdikləri soruşular." buyurdu. Daha sonra; "Qüdrət ilə hakim, qullarına ölüm ilə qalib olan Allah, hər ayıb və qüsurdan münəzzəhdir. La ilahə illəllah Məhəmmədin Rəsulullah!" Sonra da; "Allah Allah Allah..." deyib sonra səsini kəsdi, dilini damağına yapışdırıb, mübarək ruhunu təslim etdi. Cənazə namazını oğlu Abdulvəhhab qıldırdı. Cənazə mərasiminə gələn böyük izdiham səbəbiylə ancaq gecə defn edilə bildi. Yaradıcılığı Əsərlərindən bəziləri bunlardır: əl-Gunye li-Talibi Tariq-ıl Haqq: İman, ibadət və əxlaqi mövzuları ehtiva edər. əl-Fethurrabbani vəl-bolluq-ur-Rahmani: Vəzlərindən ibarətdir. Fütuh-ul-Gayb: Bu əsər vəzlərindən və oğulu Abdurrəzzaka vəsiyyətindən ibarətdir. əl-Fuyuzatu'r-Rabbaniyye fi Evrad-il-Kadiriyye: Dua və virdlerden ibarətdir. Məktubat: On beş məktubdan ibarətdir.Uca xüsusiyyətlərini dilə gətirmədə sözlərin gücsüz qaldığı o uca vəli kamil insan, Qövsül Əzəm, Vəlayətin Sultanı, Sultanü'l Övliya, Sertacü'l Övliya, Kutbu'r Rəbbani, Qövsü's Səmədani kimi uca sifətlərlə xatırlanır. Abdülqədir Geylani, 1077 (hicri 470) ildə, Peyğəmbərimizin vəfatından 445 il sonra, Xəzər dənizinin cənubunda Geylan qəsəbəsində doğulmuş, 1165 (hicri 562) ilində 91 illik möhtəşəm bir ömürdən sonra, yəni 833 il əvvəl bu aləmlə vidalaşmışdır. Soy etibarilə həm Seyid, həm də Şərif idi. Yəni soyu, atası Seyid Musa tərəfindən İmamı Həsən Əfəndimizə, anası Fatma Xatun tərəfindən də İmamı Hüseyn Əfəndimizə söykənirdi. Onun üçün bu ibarə məşhur olmuşdur: "Vəlilər Sultanı Abdülqədir Geylani, eşq ilə doğuldu, kamal ilə ömür sürdü və kamalı eşq ilə Rəbbinə çatdı." Bir dəfə belə buyurmuşdur: "Hallacı Mənsur, yanıldı. Nə var ki, zamanında əlindən tutacaq kimsə çıxmadı. Mənə gəlincə, hər yolda qalanı kürəyimə sahəm. Yoldaşlarım, müridlərim, sevənlərim, ta qiyamətə qədər, nə vaxt darda qalsalar, əllərindən tutacağam. Hər nə niyyətlə olursa olsun adımızı anan və qapımıza gələn hər kəsə kömək əlimiz uzanar. Ey burada dayanan! Atam sürətlə yol alar. Mizrağım mütləq hədəfə isabət edər. Qılıncım qından çıxdı, həm də itidir. Hər an səni qorumaqdayam, amma sən qafilsən; anlaya bilməzsən." Seyid Sultan Abdülqədir Geylani Həzrətləri həm maddi elmlərdə həm də mənəvi elmlərdə dövrünün tək nüfuzu idi. O alim idi, pirlərin piri idi, qaynağını Həbib-i Kibriyanın o sonsuz dəryasından götürürdü. Məlumat cəhətdən hər kəs ona möhtac idi. Soruşurdular da, soruşurdular. O da dayanmadan, istirahət etmədən cavab verirdi də cavab verirdi. İnsanlara, istədikləri hər nədirsə, Rəhmanın bitməz tükənməz Xəzinəsindən paylayırdı. Seyid Abdülqədir Geylanidən 150 il sonra dünyaya gələn Şahı Nəqşibənd Əfəndimiz "Bütün övliyanın boyu üzərinə olan Geylaninin ayağı mənim gözümün nuru üzərinə olsun," deyərək qarşılıq vermişdir. Rəvayətə görə, bir gün uzun bir müddət heç hərəkətsiz dayandığını görən və bunun səbəbini soruşan tələbələrinə Geylani Həzrətləri, "Vəlayət qoxusu Buxaradan gəlir," demişdir. Bahaüddin min Məhəmməd əl-Buxari Həzrətləri Həccə gedərkən Pirin türbəsini ziyarət etmiş; bu sırada mənəvi bir halla, Seyid Abdülqədir Geylani Həzrətlərinin əlinin ürəyinə nəqş edildiyini və qəbz halının həll edildiyini gördüyündən özünə "Şahı Nəqşibənd" ləqəbi götürmüşdür. Geylaninin bolluq və himmətindən istifadə edərək ona olan minnətdarlığını, söhbətini göstərən Şahı Nəqşibnəd Əfəndimiz, bu xüsusu bu müstəsna şeirində dilə gətirər: Bu şeir məna böyüklərinin bir-birini necə anladıqlarını, bir-birlərinə necə söhbət etdiklərini, necə köməkləşdiklərini və mənən necə tövhid bayrağının daşıyıcıları olduğunu göstərən bir ibrət cədvəlidir. Bu cədvəl bizə bu böyüklərin ardından gedənlərin, bir-birlərini necə anlayıb rəftar edəcəkləri barəsində bir açar mahiyyətindədir. Seyid Abdülqədir Geylani Həzrətləri oğuluna belə vəsiyyət etmişdir: "Təsəvvüf elə bir haldır ki, o hala kimsənin söz ilə çatması mümkün deyil. Onun üçün bir kasıba rast gəlsən elminə söykənərək onunla münaqişə etmə, etirazda olma. Könülünü almağa bax. Bunu yaxşı bil ki, təsəvvüf səkkiz hal üzrədir: 1. Mərhəmət və şəfqət, 2. Düzgünlük, 3. Sədaqət, 4. Comərdlik, 5.Sabretmek, 6. Sirr tutmaq, 7. Kasıblığını və acizliyini bilmək, 8. Rəbbinə şükür etmək." Seyid Abdülqədir Geylani Həzrətləri oğuluna belə vəsiyyət etmişdir: "Təsəvvüf elə bir haldır ki, o hala kimsənin söz ilə çatması mümkün deyil. Onun üçün bir kasıba rast gəlsən elminə söykənərək onunla münaqişə etmə, etirazda olma. Könülünü almağa bax. Bunu yaxşı bil ki, təsəvvüf səkkiz hal üzrədir: 1. Mərhəmət və şəfqət, 2. Düzgünlük, 3. Sədaqət, 4. Comərdlik, 5.Səbr etmek, 6. Sirr tutmaq, 7. Kasıblığını və acizliyini bilmək, 8. Rəbbinə şükür etmək." Abdülqədir Geylani Həzrətlərinə heyranlıqlarını və minnətdarlıqlarını izah edib bitirə bilməyən Haqq aşiqlərindən bir neçə misra belədir: Yunus Əmrə deyər ki: O zamandan bu yana əsrlər əsrləri qovmuş, amma Seyid Abdülqədir Geylani Həzrətlərinin günəşi həmişə eyni qalmışdır. O günəş ki, hələ kənarların kənarına çatdıracaq əngin üfüqlər çəkir. O, Əbu Məhəmməd, Kutbu'r Rəbbani, insanların və cinlərin rəhbəri olan Seyid Sultan Abdülqədir Geylanidir. Tam səkkiz əsrdən çoxdur insanların sığınacağı, darda qalmışların köməyinə yetişici olmağa davam etmişdir. O batmayan günəşdir. Mənkıbe və kəramətləri sayıla bilməyəcək qədər çoxdur. Heç bir vəlidə ondakı qədər çox kəramət görülməmişdir. O, Qövsül Əzəmdir; Ona bu adı Cənabı Haqq lütf etmişdir. Adətləri cıracaq və ağılları donduracaq qədər halları və kəşfləri olmuşdur. O, zikri daim, fikri çox, ürəyi yumşaq, üzü təbəssümlü, ruhu incə, əliaçıq, elmi ümid etməyin, əxlaqı üstün və soyu təmiz bir Şəxsi Şərifdir. O və onun yolunun nurdan halqaları, ömür deyilən sərmayəni ən gözəl şəkildə yaşayaraq bu yüksək mövqelərə haqq qazanmışlar. Onlar əhli sünnə üzrə doğru bir etiqad, səbir, səy, düzgünlük, gözəl əxlaq, ixlas və digər çox üstün üstünlüklərlə qulluq mövqesinin ən üstün nöqtələrinə çatmışlar. Onları anlamaq ancaq onların getdiyi nurlu yolun yolçusu olmaqla, yəni İslamiyyəti yaşamaqla mümkündür. Onu sevmək səadət tacı, onun əxlaqıyla əxlaqlanmaq sonsuz qurtuluş dərmanıdır. Çünki onun adı: Pir Seyid Sultan Abdülqədir Geylani Kaddasallahu Sırrahul Əziz və Hakimdir. Həmçinin bax Azərbaycanda təsəvvüf Xarici keçidlər Övliyaların həyatı
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=291288
Əbdülqədir Həmidi Çələbi
Əbdülqədir Həmidi Əfəndi (İsparta – 1548, Bursa) — Osmanlı alimi, müdərrisi, şairi və şeyxülislamı. Həmid sancaqbəyliyinə bağlı İspartalı Mehmed Əfəndinin oğludur. Bu səbəblə Həmidi və ya İsparta Çələbisi olaraq anılır. Müxtəlif şəxslərdən din dərsləri aldı və Qara Seyid Əfəndi tərəfindən məzun oldu. Zeyrəkzadə Rüknəddin Əfəndinin müridi olmuş, Bursadakı Sultan mədrəsəsində onun xidmətini görmüşdür. Bir müddət sonra Sultan Süleyman Qanuninin yaxın adamlarından Mustafa ağaya xüsusi dərslər verdi. Onun vasitəçiliyi ilə İstanbulda Hacı Həsənzadə, Bursada Sultan və ardından İstanbulda Sahn-ı Səman mədrəsələrində müdərris oldu. Daha sonra qazı olaraq Bursa və İstanbulda fəaliyyət göstərdi, 1523-cü ildə isə Anadolu başqazısı oldu. 14 il qaldığı bu vəzifədə dürüstlüyü ilə tanınan Əbdülqədir Əfəndi bir çox hadisəyə də şahid oldu. Rumeli başqazısı olan Fənarizadə ilə birlikdə Molla Qabizi divan məclisində mühakimə edə bilmədiyi üçün Sultan Süleyman tərəfindən danlanmış, elmi yetərsizliyi və bəzi siyasi məsələlər səbəbilə 1537-ci ildə 150 axca təqaüdlə vəzifədən alındı. Bu əsnada həcc ziyarətinə getdi və döndükdən sonra 1542-ci ilin noyabrında Çivizadə Muhiddin Mehmed Əfəndinin yerinə şeyxülislam oldu. Ancaq gətirildiyi bu vəzifədə çox qala bilmədi. 1543-cü ilin yanvarında xəstəliyi səbəbilə vəzifədən ayrıldı. Günlük 200 axca maaşla təqaüdə ayrılan Əbdülqədir Əfəndi ömrünün geri qalan hissəsini Bursada keçirdi. Bu illər ərzində burada məscid və mədrəsə inşa etdirdi. Vəfat etdikdən sonra inşa etdirdiyi məscidin həyətinə dəfn olunmuşdur. Qədiri təxəllüsü ilə ərəbcə və türkcə yazdığı şeirlərindən bir qismi günümüzə qədər gəlib çıxmışdır. Sehî, Tezkire (nşr. Mehmed Şükrü), İstanbul 1325, s. 30; Celâlzâde, Tabakatü’l-memâlik (nşr. P. Kappert), Wiesbaden 1981, vr. 173a, 201a; Âşık Çelebi, Meşâirü’ş-şuarâ’ (nşr. G. M. Meredith Owens), London 1971, vr. 222b-223a; Latifî, Tezkire, s. 272–273; Mecdî, Şakaik Tercümesi, İstanbul 1269, s. 441–443; Atâî, Zeyl-i Şakaik, İstanbul 1268, s. 186; Devhatü’l-meşâyih maa zeyl, s. 21–22; İlmiyye Salnâmesi, s. 364–367; Sicill-i Osmânî, III, 345; Câhid Baltacı, XV–XVI. Asırlarda Osmanlı Medreseleri, İstanbul 1976, s. 265–266; R. C. Repp, The Mufti of Istanbul, Oxford 1986, s. 256–263.
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=535486
Əbdülqədir Kamil Məhəmməd
Əbdülqədir Kamil Məhəmməd (ərəb. عبد القادر كميل محمد; fr. Abdoulkader Kamil Mohamed; 1 iyul 1951, Obok regionu[d]) — 2013-cü ildən etibarən Cibutinin Baş naziri olan cibutili siyasətçi. Məhəmməd 1951-ci ildə indiki Cibutinin şimalında yerləşən Obok bölgəsindəki Souali şəhərində anadan olub.Fransanın Limoja Universitetində təhsil alıb, texniki elmlər dərəcəsinə sahibdir, ixtisası isə su təsərrüfatı və ətraf mühitdir. Məhəmməd fəaliyyətinə Cibutidə su idarəsində başladı. Orada 1978–1979-cu illərdə müvəqqəti baş direktor, 1983–2005 -ci illərdə isə baş direktor olaraq çalışdı.1981-ci ildə Məhəmməd Tərəqqi uğrunda Xalq Partiyasına qatıldı. 2012-ci ilin sentyabr ayında TXP-ın vitse-prezidenti seçilənə qədər tədricən siyasi arenada yüksəldi. 2012-ci ilin noyabrında birliyin prezidenti təyin edildi.2005-ci ilin mayından 2011-ci ilin mayınadək Məhəmməd Cibuti hökumətində Kənd Təsərrüfatı Naziri vəzifəsində çalışıb. 2011-ci ilin may ayında Müdafiə Naziri təyin edildi.Məhəmməd eyni zamanda Milli Məclisin deputatı kimi fəaliyyət göstərib. UMP-ın parlamentdəki qələbəsindən sonra 22 fevral 2013-cü ildə yenidən vəzifəyə seçilib. Baş nazir fəaliyyəti 1 mart 2013-cü ildə Məhəmməd Cibutinin Baş naziri təyin edildi. Uzun müddət xidmətdə olan Dileyta Məhəmməd Dileytanın yerinə 1 aprel tarixində vəzifəyə başladı. Həmçinin bax
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=716605
Əbdülqədir Marağayi
Əbdülqadir Marağayi vә ya Әbdülqadir Maraği — Azərbaycan türklərindən olan böyük alim. Musiqi Azərbaycan xalqının həyatının bütün sahələrində həmişə xüsusi yer tutub. Görünür, elə buna görə də orta əsrlərdə bütün Şərq musiqisinin nəzəriyyə və təcrübi məsələlərini əhatə etmiş Səfiəddin Urməvi və Əbdülqədir Marağayi kimi iki korifey məhz Azərbaycandan çıxmışdı. Əbdülqədir ibn Qeybi əl-Hafiz Əl-Marağayi XIV əsrin ortalarında Azərbaycanın məşhur elm və mədəniyyət mərkəzlərindən sayılan Marağa şəhərində anadan olub. Orta əsrlərin bir çox digər alimləri kimi Marağayi də hərtərəfli təhsil almışdı. O, şərq musiqi nəzəriyyəsini dərindən mənimsəmiş, gözəl xanəndə, musiqiçi, bəstəkar, rəssam – xəttat və şair olmuşdur. Marağayi öz şerlərini Azərbaycan türkcəsi, fars və ərəb dillərində yazıb. Marağayi özünün yazdığı kimi, şeirlərinin əksər qismini Azərbaycanda və İraq türkləri arasında geniş yayılmış Segah, Üşşaq və Nəva muğamlarına uyğun vəznlərdə qələmə alıb. Onun atası Mövlana Qeybi tanınmış musiqiçi idi. Əbdülqədir özünün "Ma-qasid əl-Əlhan" adlı əsərində bu barədə yazır: "Mənim atam Qeybi müxtəlif elmlərdə və xüsusilə də musiqidə çox qabağa getmişdi. O, mənim təhsilim üçün, xüsusən də musiqi elmini öyrənməyim üçün çox iş görmüşdür." Onun oğlanları və nəvələri də tanınmış musiqiçilər olub. Əbdülqədir Marağayinin kiçik oğlu Əbdüləzizin musiqi nəzəriyyəsinə dair "Niqavət ül-ədvar" əsəri hazırda "Nuri Osmaniyyə" kitabxanasında saxlanmaqdadır. Onun nəvəsi Məhəmmədin "Ma-qasid ül-ədvar" əsəri də həmin kitabxanadadır. Əbdülqədir dörd yaşında ikən Quranı əzbərləyir, on yaşında musiqi elminin əsaslarını mənimsəyir, qrammatika, ritorika və üslubiyyatı öyrənir və artıq onu da atası ilə birlikdə alim və şeyxlərin məclislərinə dəvət etməyə başlayırlar. O, məclislərdə Quran ayələrini avazla oxuyur və mürəkkəb musiqi əsərləri ifa edirdi. O, eyni zamanda musiqi təhsilini artırır və Şərqin Farabi, İbn-Sina, Səfiəddin Urməvi, Qütbəddin Şirazi, Əbu Əli kimi alimlərinin musiqi nəzəriyyəsinə həsr edilmiş əsərlərini öyrənir. Musiqiçilər arasında o, nəzəriyyə üzrə nüfuz sahibi kimi məşhurlaşır. Tezliklə onun şöhrəti öz şəhərinin hüdudlarını aşır və Əbdülqadiri Təbrizə sultan sarayına məclislərə çağırırlar. Həmin məclislərdə dövrün ən tanınmış müğənni və şairləri, ifaçıları heç də zəif şair və musiqiçi olmayan sultan Üveys Cəlairin başına yığışırdılar. Sultan Üveys gənc musiqişünasın şöhrətini daha da artıran bir fərman da verir. Fərmanda Əbdülqədiri "dövrün yeganəsi, musiqidə tayı-bərabəri olmayan" adlandırır. Sultan Üveysin vəfatından sonra da Əbdülqədir onun oğlu Sultan Hüseynin sarayında qalmaqda davam edir. Sultan Hüseyn sənətkara atasından da artıq hörmət-izzət göstərir. 1377-ci ildə Marağayi "Əlhani-siqanə" (Otuz nəğmə) adlı əsərini yazır. Bu əsər onun həyatında baş vermiş bir epizodla bağlı idi. Saray məclislərinin birində Sultan Hüseyni Marağayiyə təklif edir ki, Ramazan ayının hər gününə bir musiqi əsəri həsr etsin. Marağayi razılaşır. Bu vaxt məclisdə iştirak edən məşhur Azərbaycan musiqiçisi, onun gələcək qaynatası Rizvanşah Təbrizi 100.000 qızıl dinardan mərc gəlir və şərt qoyur: hər dəfə musiqi yazılan gündən ancaq bir gün qabaq onun muğamı, ritmi, quruluşu və sözləri onlar tərəfindən müəyyənləşdiriləcək. Şeirlər məclisin görkəmli şairləri tərəfindən ərəb və fars dillərində yazılır. Sultan Hüseyn də bir şeir yazır və Marağayidən bu şerə Hüseyni ladında musiqi bəstələməyi xahiş edir. Marağayi olduqca sərt çərçivə daxilində işləməyə məcbur olsa da, şərti yerinə yetirir və vaxtında 30 nəğməni hazır edir. Onun istedadına heyran qalan Rizvanşah Təbrizi Marağayiyə nəinki uduzduğu pulları göndərir, həmçinin qızını da ona ərə verir. Marağayi Sultan Hüseynə "Bahar ritmi" adlı bir əsər də həsr edir. Bu əsər onlar Təbrizdəki saray bağçasında gəzərkən bədahətən yaranır. 1380-ci ildə hakimiyyətə gələn Azərbaycanın yeni sultanı Əhməd ibn Üveys də alim-musiqiçinin istedadını layiqincə qiymətləndirir. Marağayi onun şərəfinə otuz ayrıca bölmədən ibarət "Dövri-şahi" adlı bir əsər yazır. Teymurun Azərbaycana gəlişindən sonra bir çox incəsənət xadimləri Səmərqəndə aparılır. 1397-ci ildə Teymurun çıxardığı edam cəzasından canını qurtaran Marağayi də bunların siyahısına düşür. Elə həmin ildə Teymur özünün fərmanı ilə başıbəlalı alimi "bütün musiqi bilicilərinin padşahı" adlandırır. 1399-cu ildə Əbdülqədir Təbrizə, Teymurun oğlu Miranşahın sarayına qaytarılır. Lakin doğma şəhərin havası ilə nəfəs almaq səadəti uzun çəkmir. İkicə ildən sonra Teymur onu yenə ölüm cəzasına məhkum edir, bu dəfə artıq ona xəyanət etmiş oğlu Miranşahın yaxın adamı kimi. Ancaq yenə də Marağayi edam olunmaqdan canını qurtara bilir. Əgər birinci dəfə onu Qibleyi-aləmə türkcə müraciəti xilas etmişdisə, bu dəfə sənətkar, Teymurun qəzəbini səngitmək üçün Qurandan bir surəni ustalıqla oxuyur. Və yenidən Səmərqəndə, Teymurun sarayına aparılır. Marağayi Səmərqənddə də yaradıcılığından qalmır, yeni-yeni musiqi əsərləri və musiqişünaslıq risalələri yazır. Onun "Kənz əl-əlhan" ("Melodiyalar xəzinəsi") risaləsindəki melodiyalar Urməvinin hərfi-ədədi sistemi ilə verilmişdi. Burada hərflər səslərin yüksəkliyini, rəqəmlər uzunluğunu göstərir, ladın və vəznin adı isə melodiyanın ritm və quruluşunu bildirirdi. İngilis musiqişünası C. Fermer bu risaləni təhlil edərək, yazır ki, Marağayinin yaratdığı bir çox melodiyalar indiyəcən türklər arasında "Giyar", yaxud da "Kiyar"adı ilə yaşamaqdadır. Marağayi "Came əl-əlhan" ("Melodiyalar məcmusu") adlı nəzəri əsərini 1405-çi ildə yazmağa başlayır və 1413-cü ildə başa çatdırır. Daha sonra o, "Məqasid əl-əlhan" ("Melodiyaların məqsədi"), "Lahiyyə" ("Musiqi"), "Şərh əl-ədvar" ("Dövrələrə şərhlər") və "Fəvaid-i əşərə" ("On fayda") adlı əsərlərini qələmə alır. Onun sonuncu əsərləri yüksək mürəkkəblik dərəcəsi ilə fərqləndiyindən, peşəkar musiqiçilər, hazırlıqlı nəzəriyyəçi və ifaçılar üçün nəzərdə tutulmuşdu. Ella Zonisin sözlərinə görə, "Came əl-əlhan"da ilk dəfə olaraq, fars musiqisinin geniş not yazısı verilib. Marağayinin əsərlərində muğam nəzəriyyəsinə və o dövrün şifahi musiqi ənənəsinin digər janr və formalarına geniş yer ayrılıb. Muğamlar haqqında o yazır: "Muğamın səsləri səslənmənin gözəlliyi və incəliyi prinsipinə əsaslanır. Bunların sayı səkkizə, yaxud ona çatır." Daha sonra deyilir: "Türklər Üşşaq, Nəva, Busalik muğamlarına üstünlük verirlər, ancaq qalan muğamlar da onların yaradıcılığına daxildir." Bu sözlərdən aydın olur ki, muğam termini altında o, müxtəlif musiqi əsərlərinin əsasını təşkil edən başlıca ladlardan birini nəzərdə tutur. Marağayi öz musiqi risalələrininin əksər qismini fars dili və Azərbaycan türkcəsində yazdığı şeirlərlə tamamlayır. Azərbaycan türkcəsində yazdığı şeirlərindən birində Marağayi öz həyatından gətirdiyi epizodu təsvir edir: bir dəfə o, ağır xəstələnir və yatağının başına yığışmış ən yaxşı həkimlər belə sənətkara kömək eləyə bilmirlər. Onda udu əlinə alıb, oxumağa başlayır: "Ey həkimlər, əgər Əbdülqədir öz çarəsini udda taparsa, təəccüblənməyin. Çünki o, musiqini özü üçün ən yaxşı dərman bilir." Marağayi türk xalqlarının musiqisinə, xüsusilə aşıq musiqisinə böyük diqqət yetirir. O öz əsərlərində doqquz əsas türk ladını və bütün şərq xalqları üçün ümumi olmaqla türk musiqisində daha çox işlənən ladları müəyyənləşdirib ayırır (Üşşaq, Nəva, Busalik, Nehoft, Bayatı-Novruz). Marağayi yazır ki, həmin türk ladlarından monqol musiqiçiləri də istifadə etmişlər. Marağayi öz əsərlərində o zaman mövcud olmuş və müxtəlif musiqi risalələrində təsvirini tapmış alətlər barədə də maraqlı məlumatlar verir. Simli alətlərdən kamança, hicaq, ney-tənbur, rübab, rudhani və s., nəfəs alətlərindən ağ ney, qara ney, balaban, zurna, burğu və başqaları onun əsərlərində təsvir olunur. Maraqlıdır ki, onun təsvir etdiyi alətlərdən biri Təbriz-Şirvan tənburu adlanır. Elə buradaca Marağayi başqa bir tənburun-türk-monqol tənburunun da təsvirini verir ki, bu da hələ o zamanlar Təbriz və Şamaxı musiqi mədəniyyətindəki oxşar və fərqli cəhətləri aşkarlayır. Marağayi Yaxın və Orta Şərq ölkələrində musiqi elminin inkişafında böyük rol oynamışdır. Musiqişünaslıq elminin bu iki azərbaycanlı dühasının – Səfiəddin Urməvi və Əbdülqədir Marağayinin əsərləri, demək olar ki, orta əsrlərdə yaranmış bütün musiqi risalələrinin (XV əsrdə Əl-Ləzin, yenə XV əsrdə Əbdürrəhman Cami, XVI əsrdə Mahmud Çələbi, XVII əsrdə Dərviş Əli və s.) əsasında durmuşdur. Marağayi ömrünün son illərini Heratda keçirib. O, 1436-cı ildə burada vəfat etmiş və dəfn olunmuşdur. Murat Bardakçı. Maragalı Abdülkadir, Pan Yayıncılık, 1986, ISBN 2789757652035. Xarici keçidlər Haqqında filmlər Asya'nın Kandilleri - Abdülkadir El Meragi "Büyük Hoca" (bəlgəsəl) Muhteşem Türkler - Abdulkadir Meragi (Türkiyə türkcəsində cizgi filmi) Səs alimi. Əbdülqadir Marağayi (2016)
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=453664
Əbdülqədir Paşa
Əbdülqədir Paşa (ö. 1685) — IV Mehmed səltənətində müxtəlif vəzifələrdə xidmət edən Osmanlı dövlət xadimi, kaptan-ı dəryası. Doğum tarixi məlum deyil. Atası Sultan Mehmed dönəminin kaptan-ı dəryalarından Hüsambəyzadə Əli Paşadır. Bu səbəblə bəzi mənbələrdə Hüsambəyzadə olaraq anılır. Dərya bəylərindən olub, atasının vəfatının ardından 1661-ci ilin dekabrında kaptan-ı dəryalığa gətirildi. Ancaq 2 ay sonra vəzifədən alınaraq Rodos bəylərbəyi, 1663-cü ildə isə Sivas sancaqbəyi olaraq təyin edildi. Ardından ikinci dəfə Rodos bəylərbəyliyinə təyin edilsə də, çox keçmədən kaptan olaraq Qara dənizə göndərildi. 1680-ci ildə Mustafa Paşanın vəfatı ilə başsız qalan Osmanlı donanmasını İstanbula gətirmişdir. Bu xidməti mükafatlandırıldı və üçüncü dəfə Rodos bəylərbəyi təyin edildi. Bu vəzifədə ikən 1685-ci ildə vəfat etdi. Sicill-i Osmani I, səh. 132
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=692259
Əbdülqədir üsyanı
Əbdülqədir üsyanı — 1832–1847 illərdə Əmir Əbdülqadirin rəhbərliyi ilə Əlcəzairdə fransız işğalçılarına qarşı xalq üsyanı. Üsyanın gedişində Oran vilayətinin ərəb-bərbər tayfaları fransızları dəfələrlə məğlubiyyətə uğratmış, onları 24 fevral 1834-cü il və 30 may 1837-cü ildə sülh müqavilələri bağlamağa məcbur etmişdilər. Fransa Əbdülqadirin hakimiyyətini tanımışdı. Üsyançılar Qərbi Əlcəzairin çox hissəsində əmirlik yaratmışdılar. Əmirliyin müxtəlif tayfalarının könüllüləri ilə yanaşı, nizami ordusu da var idi. Silah və hərbi sursat istehsalı nizama salınmış, bir neçə müdafiə xətti yaradılmışdı. 18 oktyabr 1838-ci ildə Fransa hökuməti 1837-ci il sülh müqaviləsini pozmuşdu. General Büjonun 100 minlik ordusu 1843-cü ildə iri feodalların satqınlığı nəticəsində zəifləyən əmirliyin ərazisini işğal etmişdir. Əbdülqadir Mərakeşdə gizlənmişdir. 1845–1846 illərdə mübarizəni davam etdirən Əlcəzair xalqı yenidən işğalçılara qarşı çıxdıqda, Mərakeşdən qayıdan Əbdülqadir üsyana başçılıq etmişdir. Buna baxmayaraq, 1847-ci ildə qeyri-bərabər mübarizədə üsyançı dəstələr darmadağın edilmiş və Əbdülqadir əsir alınmışdır. Əlavə ədəbiyyat BIunt W. Desert hawk. Abd el-Kader and the French conquest of Algeria. — L., 1947.
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=786190
Əbdülqədir Əfəndi
Əbdülqədir Əfəndi (1514, Konstantinopol – 18 aprel 1594, Konstantinopol) — Osmanlı müdərrisi, qazı və şeyxülislamı. 1514-cü ildə İstanbulda dünyaya gəlmişdir. Yavuz Sultan Səlim dövrünün Rumeli başqazılarından Müəyyədzadə Əbdürrəhman Əfəndinin qardaşı Şeyx Hacı Əfəndinin oğludur. Bu səbəblə Şeyxi təxəllüsü ilə tanınır. İlk təhsilini aldıqdan sonra dayısı və qaynatası olan Əbusuud Əfəndinin müridi oldu və ondan mədrəsə təhsili aldı. Müdərrisliyə isə Gəliboludakı Saruca Paşa və Bursadakı İldırım mədrəsələrində başladı. Daha sonra 1551–1562-ci illərdə Çorluda Əhməd Paşa, İstanbulda Hasəki, Sahn-ı səman, Ayasofya və Süleymaniyə mədrəsələrində müdərris, ardından Dəməşq, Misir, Bursa və İstanbulda qazı olaraq xidmət göstərdi. 1570-ci ildə Anadolu, 1571-ci ildə Rumeli başqazısı oldu. 1573-cü ildə bu vəzifədən öz istəyilə ayrıldı və 1583-cü ildə Süleymaniyə darülhədisinə müdərris oldu. 8 may 1587-ci ildə Çivizadə Mehmed Əfəndinin ölümü ilə şeyxülislamlığa gətirildi. Şeyxülislamlığı dövründə davam edən maliyyə problemləri səbəbilə baş verən Bəylərbəyi hadisəsində ayaqlanan sipahilərə istədikləri fətvaları verməklə hadisələrin gedişində önəmli rol oynadı. Hadisələrin yatırılmasının ardından başda sədrəzəm Siyavuş Paşa olmaqla, bəzi dövlət adamları ilə birlikdə Əbdülqədir Əfəndi də 2 iyun 1589-cu ildə vəzifədən alındı və 250 axca maaşla təqaüdə ayrıldı. Bundan sonrakı həyatı bilinmir. 18 aprel 1594 tarixində vəfat etdi və cənazəsi Əyyubsultanda öz inşa etdirdiyi məscidin həyətinə dəfn edildi. Selânikî, Târih, Süleymaniye Ktp., Esad Efendi, nr. 2259, vr. 104b, 119a-120b, 202a-203a; Atâî, Zeyl-i Şakaik, İstanbul 1268, s. 327; Ayvansarâyî, Hadîkatü’l-cevâmi‘, I, 269; Devhatü’l-meşâyih maa zeyl, s. 32–33; Sicill-i Osmânî, III, 345; İlmiyye Salnâmesi, s. 404–409 (6 fetva örneği); Tahsin Öz, İstanbul Camileri, Ankara 1962, I, 17; Nezihi Aykut, Hasan Beyzâde Târihi (doktora tezi, 1980), İÜ Ed. Fak., Tarih Seminer Kitaplığı, nr. 3277, II, 128–135, 155.
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=537335
Əbdülqəni Nuxəvi
Əbdülqəni Nuxəvi (1817-1879) — Nuxa qəzasının baş qazısı, dövrünün görkəmli ədəbiyyatşünası, pedaqoqu, xəttatı, əlyazma kitabı tərtibatçısı, Azərbaycanlı alim. Əbdülqəni Məhəmməd əfəndi oğlu 1817-ci ildə Şəkidə anadan olmuşdur. XIX əsrin görkəmli ədəbiyyatşünası, pedaqoqu və kitabşünası idi. O. Azərbaycan ədəbiyyatşünaslıq elminin, peqaqoji fikrin və əlyazma kitab mədəniyyətinin inkişaf etdirilməsində məhsuldar rol oynamışdır. Onun yaradıcılığı çoxtərəfli və rəngarənc idi. O, türkdilli, ərəbdilli və farsdilli Şərq ədəbiyyatının tədqiqatçısı, tanmınmış dilçi, xalq kütlələrinin maariflənməsində böyük əmək sərf etmiş, fədakar pedaqoq olmuşdur. Əlyazma kitab mədəniyyətinin qorunmasında, inkişafında və təbliğində rol oynamışdı. Uzun illər boyu ümumi kitabxana kimi fəaliyyət göstərmiş minlərlə əlyazma və qədim çap kitablarını əhatə edən zəngin katabxanası olmuşdur. Yaradıcılığı Ensiklopedik biliyə malik olan Əbdülqəni Nuxəvinin yaradıcılığı olduqca rəngarəng və çoxcəhətli idi. O, türkdilli, ərəbdilli və farsdilli Şərq ədəbiyyatının tədqiqatçılarından biri olmuşdur. Əlyazma kitab mədəniyyətinin qorunub saxlanması, inkişafı və təbliğındə əvəzsiz xidmətləri olan Əbdülqəni Nuxəvinin hazırda Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyası Füzuli adına Əlyazmalar İnstitutunda iki mindən çox əlyazması saxlanılır. "Müxtəsər əl-Qüduri"nin AMEA-nın Məhəmməd Füzuli adına Əlyazmalar İnstitutunda mühafizə olunan 28 əlyazma nüsxəsini nəzərdən keçirərkən onların 3-nün məhz azərbaycanlı katiblər tərəfindən köçürülmüşdüyü müəyyən edilmişdir. Sözü gedən əlyazmaların katibləri Məhəmməd ıbn Kərbəlayi Qasım Təbrizi, Seyid Hacı Məhəmməd Əsəd bin Məhəmməd Pir Ğafur Bakuyirlizadə və Əbdülğəni Nuxəvidir. Ərəb dilini mükəmməl bilməsi Ə.Nuxəviyə bu dildə Yazılmış məntiq, fəlsəfə, dil, ədəbiyyat nəzəriyyəsi və başqa elm sahələrinə aid əsərlərdən səmərəli surətdə istifadə edib Azərbaycanda yaymaq imkanı vermişdir. 5 Ə.Nuxəvinin hazırladığı "Müxtəsər əl-Qüduri"nin B-6691/8316 şifrəli nüsxəsi poleoqrafik xüsusiyyətlərinə və keyfiyyətinə görə o biri nüsxələrdən fərqlənir. Bu dəyərli əlyazmaya əsasən Ə.Nuxəvini cəsarətlə "ustad xəttat" adlandırmaq olar.Bütün xətt nümunələrinə yaxından bələd olan katib bu abidəni çox dəqiq və nəfis şəkildə hazırlamışdır ki, bu da XIX əsr əlyazma kitab nümunəsi kimi qiymətlidir.Əlyazmanın poleoqrafik xüsusiyyətlərini, üzərindəki müxtəlif qeydləri öyrənmək, tədqiq etmək maraqlı və əhəmiyyətlidir. Abidə tam oxunaqlı və keyfiyyətli vəziyyətdə dövrümüzə qədər gəlib çatmışdır.Əsər nəstəliq elementli nəsx xətti ilə köçürülmüşdür.Mətn bütövlükdə qara mürəkkəblə, başlıqlar, yarımbaşlıqlar və mövzu ilə əlaqədar verilmiş bəzi qeydlər nisbətən iri şriftlə qırmızı mürəkkəblə yazılmışdır.Əlyazmanın kağızı təbii rəngli, cilalanmış şərq istehsalıdır. Bəzi sətirlərin altından qırmızı mürəkkəblə xətt çəkilib.Şərti işarələrin yazılışında qara və qırmızı rəngli mürəkkəbdən istifadə olunmuşdur. Əlyazmanın dəyəri yalnız bədii tərtibatında deyil, eyni zamanda mətnşünaslıq baxımından olduqca əhəmiyyətlidir. Katib əlyazmanın haşiyələrində əsərdə olan bəzi sözlərin şərhini vermişdir.Mətnin haşiyələrində müxtəlif istiqamətlə yazılmış xeyli əlavələr mövcuddur.Bütün bunlar əsərin iki və daha artıq nüsxədən müqayisə edilərək köçürüldüyü qənaətinə gəlməyə səbəb olur.Əlyazma həm şərq, həm də qırmızı rəngli mürəkkəblə müasir rəqəmlərlə səhifələnib.Abidənin qiymətini artıran cəhətlərdən biri də əlyazmanın müxtəlif səhifələrində Nuxəvinin şəxsi qeydlərinin olmasıdır .Əlyazmanın ölçüsü 17,8x22 sm-dir. Sətirlərin sayı15-16,həcmi vərəqdir.Köçürülmə tarixi h.1294 (m.1877)-cü il olan abidəni Əbdülğəni əfəndi özü cildə tutulmuşdur.Əlyazmanın orijinal cildi, tünd-qəhvəyi rəngli dəridir.Onun hər iki üzü bütün ölçü boyu basma qoşa xətlərlə haşiyəyə alınmışdır.Düzbucaqlının içərisində çarpaz basma xəttlər vardır. Abidənin hər küncündə bir ədəd kiçik basmanaxış,mərkəzində isəbir qədər böyük medalyon basılmışdır. Ə.Nuxəvinin əlyazma kolleksiyasında istər tarixinin qədimliyi baxımından, istər bədii tərtibatı ilə fərqlənən,istərsə də elmi cəhətdən çox qiymətli əlyazma kitablarının olması təsadüfi olmamışdır.Bu əlyazma abidələri orta yüzilliklər Şərq xalqlarının ictimai,iqtisadi və əbədi fikir tarixini öyrənmək baxımından mötəbər mənbələrdir. Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının M.Füzuli adına Əlyazmalar İnstitutu alim, pedoqoq, kitabşünas, mətnşünas Əbdülqəni Əfəndi Nuxəvinin "Qazıxana dəftəri" kitabını nəşr etdirib. Əbdülqəni Əfəndi bu kitabı 1866-1879-cu illərdə Şəkinin baş qazısı olarkən tərtib edib. "Nurlan" nəşriyyatında işıq üzü görən bu kitabda əsasən, həmin dövrdə nikah müqaviləsi bağlayanlar və vəfat edənlər qeydə alınıb. Şəkinin bu qazıxana dəftəri respublikanın şimal-qərb bölgəsinin, o cümlədən Azərbaycanın keçmiş tarixinin, əhalisinin, ailə hüququnun, insanların mədəni səviyyəsinin, dünyagörüşünün öyrənilməsi baxımından çox dəyərli qaynaqlardandır. Ə.Nuxəvi eyni zamanda Azərbaycan ədəbiyyati tarixində kamil bir şərqşünas, kitabşünas alim kimi də ciddi fəaliyyət göstərib, 40 illik gərgin elmi axtarışlar nəticəsində Şərqin məşhur elm və mədəniyyət xadimlərinin əlyazmalarını, əsərlərini toplayaraq üzünü köçürüb, bəzilərini müxtəlif mətnlər əsasında şərh edib. Mütəxəssislərin fikrincə, Azərbaycan kitab mədəniyyətinin əlyazma şəklində inkişaf etməsində Ə.Nuxəvinin böyük rolu olub. Ə.Nuxəvinin əsərlərinin böyük əksəriyyəti repressiya dövründə məhv edilsə də, bir hissəsi Əlyazmalar İnstitutunda qorunub saxlanılır. Görkəmli alimin yaradıcılığının tədqiqi Azərbaycanda kitabşünaslıq və pedaqogika tarixinin öyrənilməsi baxımından da böyük əhəmiyyət kəsb edir. Əsəri nəşrə hazırlayan və ön sözün müəllifi filologiya elmləri doktoru Kamandar Şərifli, kitabın redaktoru isə Azadə Musayevadır. Xarici keçidlər Sevda İsmayıllı. Qadın soyadlı əsl kişi. 08.02.2010, azadliq.org (az.)
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=199752
Əbdülqəni Nuxəvi Xalisəqarızadə
Əbdülqəni Nuxəvi (1817-1879) — Nuxa qəzasının baş qazısı, dövrünün görkəmli ədəbiyyatşünası, pedaqoqu, xəttatı, əlyazma kitabı tərtibatçısı, Azərbaycanlı alim. Əbdülqəni Məhəmməd əfəndi oğlu 1817-ci ildə Şəkidə anadan olmuşdur. XIX əsrin görkəmli ədəbiyyatşünası, pedaqoqu və kitabşünası idi. O. Azərbaycan ədəbiyyatşünaslıq elminin, peqaqoji fikrin və əlyazma kitab mədəniyyətinin inkişaf etdirilməsində məhsuldar rol oynamışdır. Onun yaradıcılığı çoxtərəfli və rəngarənc idi. O, türkdilli, ərəbdilli və farsdilli Şərq ədəbiyyatının tədqiqatçısı, tanmınmış dilçi, xalq kütlələrinin maariflənməsində böyük əmək sərf etmiş, fədakar pedaqoq olmuşdur. Əlyazma kitab mədəniyyətinin qorunmasında, inkişafında və təbliğində rol oynamışdı. Uzun illər boyu ümumi kitabxana kimi fəaliyyət göstərmiş minlərlə əlyazma və qədim çap kitablarını əhatə edən zəngin katabxanası olmuşdur. Yaradıcılığı Ensiklopedik biliyə malik olan Əbdülqəni Nuxəvinin yaradıcılığı olduqca rəngarəng və çoxcəhətli idi. O, türkdilli, ərəbdilli və farsdilli Şərq ədəbiyyatının tədqiqatçılarından biri olmuşdur. Əlyazma kitab mədəniyyətinin qorunub saxlanması, inkişafı və təbliğındə əvəzsiz xidmətləri olan Əbdülqəni Nuxəvinin hazırda Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyası Füzuli adına Əlyazmalar İnstitutunda iki mindən çox əlyazması saxlanılır. "Müxtəsər əl-Qüduri"nin AMEA-nın Məhəmməd Füzuli adına Əlyazmalar İnstitutunda mühafizə olunan 28 əlyazma nüsxəsini nəzərdən keçirərkən onların 3-nün məhz azərbaycanlı katiblər tərəfindən köçürülmüşdüyü müəyyən edilmişdir. Sözü gedən əlyazmaların katibləri Məhəmməd ıbn Kərbəlayi Qasım Təbrizi, Seyid Hacı Məhəmməd Əsəd bin Məhəmməd Pir Ğafur Bakuyirlizadə və Əbdülğəni Nuxəvidir. Ərəb dilini mükəmməl bilməsi Ə.Nuxəviyə bu dildə Yazılmış məntiq, fəlsəfə, dil, ədəbiyyat nəzəriyyəsi və başqa elm sahələrinə aid əsərlərdən səmərəli surətdə istifadə edib Azərbaycanda yaymaq imkanı vermişdir. 5 Ə.Nuxəvinin hazırladığı "Müxtəsər əl-Qüduri"nin B-6691/8316 şifrəli nüsxəsi poleoqrafik xüsusiyyətlərinə və keyfiyyətinə görə o biri nüsxələrdən fərqlənir. Bu dəyərli əlyazmaya əsasən Ə.Nuxəvini cəsarətlə "ustad xəttat" adlandırmaq olar.Bütün xətt nümunələrinə yaxından bələd olan katib bu abidəni çox dəqiq və nəfis şəkildə hazırlamışdır ki, bu da XIX əsr əlyazma kitab nümunəsi kimi qiymətlidir.Əlyazmanın poleoqrafik xüsusiyyətlərini, üzərindəki müxtəlif qeydləri öyrənmək, tədqiq etmək maraqlı və əhəmiyyətlidir. Abidə tam oxunaqlı və keyfiyyətli vəziyyətdə dövrümüzə qədər gəlib çatmışdır.Əsər nəstəliq elementli nəsx xətti ilə köçürülmüşdür.Mətn bütövlükdə qara mürəkkəblə, başlıqlar, yarımbaşlıqlar və mövzu ilə əlaqədar verilmiş bəzi qeydlər nisbətən iri şriftlə qırmızı mürəkkəblə yazılmışdır.Əlyazmanın kağızı təbii rəngli, cilalanmış şərq istehsalıdır. Bəzi sətirlərin altından qırmızı mürəkkəblə xətt çəkilib.Şərti işarələrin yazılışında qara və qırmızı rəngli mürəkkəbdən istifadə olunmuşdur. Əlyazmanın dəyəri yalnız bədii tərtibatında deyil, eyni zamanda mətnşünaslıq baxımından olduqca əhəmiyyətlidir. Katib əlyazmanın haşiyələrində əsərdə olan bəzi sözlərin şərhini vermişdir.Mətnin haşiyələrində müxtəlif istiqamətlə yazılmış xeyli əlavələr mövcuddur.Bütün bunlar əsərin iki və daha artıq nüsxədən müqayisə edilərək köçürüldüyü qənaətinə gəlməyə səbəb olur.Əlyazma həm şərq, həm də qırmızı rəngli mürəkkəblə müasir rəqəmlərlə səhifələnib.Abidənin qiymətini artıran cəhətlərdən biri də əlyazmanın müxtəlif səhifələrində Nuxəvinin şəxsi qeydlərinin olmasıdır .Əlyazmanın ölçüsü 17,8x22 sm-dir. Sətirlərin sayı15-16,həcmi vərəqdir.Köçürülmə tarixi h.1294 (m.1877)-cü il olan abidəni Əbdülğəni əfəndi özü cildə tutulmuşdur.Əlyazmanın orijinal cildi, tünd-qəhvəyi rəngli dəridir.Onun hər iki üzü bütün ölçü boyu basma qoşa xətlərlə haşiyəyə alınmışdır.Düzbucaqlının içərisində çarpaz basma xəttlər vardır. Abidənin hər küncündə bir ədəd kiçik basmanaxış,mərkəzində isəbir qədər böyük medalyon basılmışdır. Ə.Nuxəvinin əlyazma kolleksiyasında istər tarixinin qədimliyi baxımından, istər bədii tərtibatı ilə fərqlənən,istərsə də elmi cəhətdən çox qiymətli əlyazma kitablarının olması təsadüfi olmamışdır.Bu əlyazma abidələri orta yüzilliklər Şərq xalqlarının ictimai,iqtisadi və əbədi fikir tarixini öyrənmək baxımından mötəbər mənbələrdir. Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının M.Füzuli adına Əlyazmalar İnstitutu alim, pedoqoq, kitabşünas, mətnşünas Əbdülqəni Əfəndi Nuxəvinin "Qazıxana dəftəri" kitabını nəşr etdirib. Əbdülqəni Əfəndi bu kitabı 1866-1879-cu illərdə Şəkinin baş qazısı olarkən tərtib edib. "Nurlan" nəşriyyatında işıq üzü görən bu kitabda əsasən, həmin dövrdə nikah müqaviləsi bağlayanlar və vəfat edənlər qeydə alınıb. Şəkinin bu qazıxana dəftəri respublikanın şimal-qərb bölgəsinin, o cümlədən Azərbaycanın keçmiş tarixinin, əhalisinin, ailə hüququnun, insanların mədəni səviyyəsinin, dünyagörüşünün öyrənilməsi baxımından çox dəyərli qaynaqlardandır. Ə.Nuxəvi eyni zamanda Azərbaycan ədəbiyyati tarixində kamil bir şərqşünas, kitabşünas alim kimi də ciddi fəaliyyət göstərib, 40 illik gərgin elmi axtarışlar nəticəsində Şərqin məşhur elm və mədəniyyət xadimlərinin əlyazmalarını, əsərlərini toplayaraq üzünü köçürüb, bəzilərini müxtəlif mətnlər əsasında şərh edib. Mütəxəssislərin fikrincə, Azərbaycan kitab mədəniyyətinin əlyazma şəklində inkişaf etməsində Ə.Nuxəvinin böyük rolu olub. Ə.Nuxəvinin əsərlərinin böyük əksəriyyəti repressiya dövründə məhv edilsə də, bir hissəsi Əlyazmalar İnstitutunda qorunub saxlanılır. Görkəmli alimin yaradıcılığının tədqiqi Azərbaycanda kitabşünaslıq və pedaqogika tarixinin öyrənilməsi baxımından da böyük əhəmiyyət kəsb edir. Əsəri nəşrə hazırlayan və ön sözün müəllifi filologiya elmləri doktoru Kamandar Şərifli, kitabın redaktoru isə Azadə Musayevadır. Xarici keçidlər Sevda İsmayıllı. Qadın soyadlı əsl kişi. 08.02.2010, azadliq.org (az.)
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=443618
Əbdülqəni Əfəndi Nuxəvi Xalisəqarızadə
Əbdülqəni Nuxəvi (1817-1879) — Nuxa qəzasının baş qazısı, dövrünün görkəmli ədəbiyyatşünası, pedaqoqu, xəttatı, əlyazma kitabı tərtibatçısı, Azərbaycanlı alim. Əbdülqəni Məhəmməd əfəndi oğlu 1817-ci ildə Şəkidə anadan olmuşdur. XIX əsrin görkəmli ədəbiyyatşünası, pedaqoqu və kitabşünası idi. O. Azərbaycan ədəbiyyatşünaslıq elminin, peqaqoji fikrin və əlyazma kitab mədəniyyətinin inkişaf etdirilməsində məhsuldar rol oynamışdır. Onun yaradıcılığı çoxtərəfli və rəngarənc idi. O, türkdilli, ərəbdilli və farsdilli Şərq ədəbiyyatının tədqiqatçısı, tanmınmış dilçi, xalq kütlələrinin maariflənməsində böyük əmək sərf etmiş, fədakar pedaqoq olmuşdur. Əlyazma kitab mədəniyyətinin qorunmasında, inkişafında və təbliğində rol oynamışdı. Uzun illər boyu ümumi kitabxana kimi fəaliyyət göstərmiş minlərlə əlyazma və qədim çap kitablarını əhatə edən zəngin katabxanası olmuşdur. Yaradıcılığı Ensiklopedik biliyə malik olan Əbdülqəni Nuxəvinin yaradıcılığı olduqca rəngarəng və çoxcəhətli idi. O, türkdilli, ərəbdilli və farsdilli Şərq ədəbiyyatının tədqiqatçılarından biri olmuşdur. Əlyazma kitab mədəniyyətinin qorunub saxlanması, inkişafı və təbliğındə əvəzsiz xidmətləri olan Əbdülqəni Nuxəvinin hazırda Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyası Füzuli adına Əlyazmalar İnstitutunda iki mindən çox əlyazması saxlanılır. "Müxtəsər əl-Qüduri"nin AMEA-nın Məhəmməd Füzuli adına Əlyazmalar İnstitutunda mühafizə olunan 28 əlyazma nüsxəsini nəzərdən keçirərkən onların 3-nün məhz azərbaycanlı katiblər tərəfindən köçürülmüşdüyü müəyyən edilmişdir. Sözü gedən əlyazmaların katibləri Məhəmməd ıbn Kərbəlayi Qasım Təbrizi, Seyid Hacı Məhəmməd Əsəd bin Məhəmməd Pir Ğafur Bakuyirlizadə və Əbdülğəni Nuxəvidir. Ərəb dilini mükəmməl bilməsi Ə.Nuxəviyə bu dildə Yazılmış məntiq, fəlsəfə, dil, ədəbiyyat nəzəriyyəsi və başqa elm sahələrinə aid əsərlərdən səmərəli surətdə istifadə edib Azərbaycanda yaymaq imkanı vermişdir. 5 Ə.Nuxəvinin hazırladığı "Müxtəsər əl-Qüduri"nin B-6691/8316 şifrəli nüsxəsi poleoqrafik xüsusiyyətlərinə və keyfiyyətinə görə o biri nüsxələrdən fərqlənir. Bu dəyərli əlyazmaya əsasən Ə.Nuxəvini cəsarətlə "ustad xəttat" adlandırmaq olar.Bütün xətt nümunələrinə yaxından bələd olan katib bu abidəni çox dəqiq və nəfis şəkildə hazırlamışdır ki, bu da XIX əsr əlyazma kitab nümunəsi kimi qiymətlidir.Əlyazmanın poleoqrafik xüsusiyyətlərini, üzərindəki müxtəlif qeydləri öyrənmək, tədqiq etmək maraqlı və əhəmiyyətlidir. Abidə tam oxunaqlı və keyfiyyətli vəziyyətdə dövrümüzə qədər gəlib çatmışdır.Əsər nəstəliq elementli nəsx xətti ilə köçürülmüşdür.Mətn bütövlükdə qara mürəkkəblə, başlıqlar, yarımbaşlıqlar və mövzu ilə əlaqədar verilmiş bəzi qeydlər nisbətən iri şriftlə qırmızı mürəkkəblə yazılmışdır.Əlyazmanın kağızı təbii rəngli, cilalanmış şərq istehsalıdır. Bəzi sətirlərin altından qırmızı mürəkkəblə xətt çəkilib.Şərti işarələrin yazılışında qara və qırmızı rəngli mürəkkəbdən istifadə olunmuşdur. Əlyazmanın dəyəri yalnız bədii tərtibatında deyil, eyni zamanda mətnşünaslıq baxımından olduqca əhəmiyyətlidir. Katib əlyazmanın haşiyələrində əsərdə olan bəzi sözlərin şərhini vermişdir.Mətnin haşiyələrində müxtəlif istiqamətlə yazılmış xeyli əlavələr mövcuddur.Bütün bunlar əsərin iki və daha artıq nüsxədən müqayisə edilərək köçürüldüyü qənaətinə gəlməyə səbəb olur.Əlyazma həm şərq, həm də qırmızı rəngli mürəkkəblə müasir rəqəmlərlə səhifələnib.Abidənin qiymətini artıran cəhətlərdən biri də əlyazmanın müxtəlif səhifələrində Nuxəvinin şəxsi qeydlərinin olmasıdır .Əlyazmanın ölçüsü 17,8x22 sm-dir. Sətirlərin sayı15-16,həcmi vərəqdir.Köçürülmə tarixi h.1294 (m.1877)-cü il olan abidəni Əbdülğəni əfəndi özü cildə tutulmuşdur.Əlyazmanın orijinal cildi, tünd-qəhvəyi rəngli dəridir.Onun hər iki üzü bütün ölçü boyu basma qoşa xətlərlə haşiyəyə alınmışdır.Düzbucaqlının içərisində çarpaz basma xəttlər vardır. Abidənin hər küncündə bir ədəd kiçik basmanaxış,mərkəzində isəbir qədər böyük medalyon basılmışdır. Ə.Nuxəvinin əlyazma kolleksiyasında istər tarixinin qədimliyi baxımından, istər bədii tərtibatı ilə fərqlənən,istərsə də elmi cəhətdən çox qiymətli əlyazma kitablarının olması təsadüfi olmamışdır.Bu əlyazma abidələri orta yüzilliklər Şərq xalqlarının ictimai,iqtisadi və əbədi fikir tarixini öyrənmək baxımından mötəbər mənbələrdir. Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının M.Füzuli adına Əlyazmalar İnstitutu alim, pedoqoq, kitabşünas, mətnşünas Əbdülqəni Əfəndi Nuxəvinin "Qazıxana dəftəri" kitabını nəşr etdirib. Əbdülqəni Əfəndi bu kitabı 1866-1879-cu illərdə Şəkinin baş qazısı olarkən tərtib edib. "Nurlan" nəşriyyatında işıq üzü görən bu kitabda əsasən, həmin dövrdə nikah müqaviləsi bağlayanlar və vəfat edənlər qeydə alınıb. Şəkinin bu qazıxana dəftəri respublikanın şimal-qərb bölgəsinin, o cümlədən Azərbaycanın keçmiş tarixinin, əhalisinin, ailə hüququnun, insanların mədəni səviyyəsinin, dünyagörüşünün öyrənilməsi baxımından çox dəyərli qaynaqlardandır. Ə.Nuxəvi eyni zamanda Azərbaycan ədəbiyyati tarixində kamil bir şərqşünas, kitabşünas alim kimi də ciddi fəaliyyət göstərib, 40 illik gərgin elmi axtarışlar nəticəsində Şərqin məşhur elm və mədəniyyət xadimlərinin əlyazmalarını, əsərlərini toplayaraq üzünü köçürüb, bəzilərini müxtəlif mətnlər əsasında şərh edib. Mütəxəssislərin fikrincə, Azərbaycan kitab mədəniyyətinin əlyazma şəklində inkişaf etməsində Ə.Nuxəvinin böyük rolu olub. Ə.Nuxəvinin əsərlərinin böyük əksəriyyəti repressiya dövründə məhv edilsə də, bir hissəsi Əlyazmalar İnstitutunda qorunub saxlanılır. Görkəmli alimin yaradıcılığının tədqiqi Azərbaycanda kitabşünaslıq və pedaqogika tarixinin öyrənilməsi baxımından da böyük əhəmiyyət kəsb edir. Əsəri nəşrə hazırlayan və ön sözün müəllifi filologiya elmləri doktoru Kamandar Şərifli, kitabın redaktoru isə Azadə Musayevadır. Xarici keçidlər Sevda İsmayıllı. Qadın soyadlı əsl kişi. 08.02.2010, azadliq.org (az.)
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=199751
Əbdülqəni Əliyev
Əbdülqəni Zəhmət oğlu Əliyev (21 oktyabr 1963, Bakı) — aktyor, rejissor. Əbdülqəni Əliyev 21 oktyabr 1963-cü ildə Bakıda anadan olub. Asəf Zeynallı adına musiqi məktəbində (1980-1984), Moskvada ÜDKİ-nin quruluş fakültəsinin aktyor şöbəsində təhsil alıb (1986-1990). Yuğ Teatrında, NRC-da, ABA, Space, AzTV, İTV televiziya kanallarında çoxsaylı verilişlərin rejissoru olub. Reklam və kliplər çəkib. Filmoqrafiya Sahilsiz gecə (film, 1989) Oyun (film, 1996) Fatehlərin divanı Hər şey yaxşılığa doğru Yalançılar (film, 2008) Əlavə təsir (film, 2010) Sirr (serial, 2012) Qanun naminə (serial, 2013) 2 ömür (film, 2016-2017) (bədii serial) (rol: Nail) Məryəm (serial, 2016) Bir zamanlar Şəkidə (film, 2017) (ing. The Game) (rol: İsrafil) Lal yuxu (teleserial, 2017) Sevgi Romanı (film, 2020)
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=61214
Əbdülrza Rəfibəyli
Əbdülrza Şamməd oğlu Rəfibəyli (2 iyun 1998; Xətai rayonu, Bakı, Azərbaycan — 23 oktyabr 2020; Xocavənd rayonu, Azərbaycan) — Azərbaycan Silahlı Qüvvələrinin əsgəri, İkinci Qarabağ müharibəsi şəhidi. Əbdülrza Rəfibəyli 2 iyun 1998-ci ildə Xətai rayonunda anadan olmuşdur. Əslən Masallı rayonunun Boradigah qəsəbəsindəndir. 2004-2015-ci illərdə Nərimanov rayonunun Montin qəsəbəsində yerləşən Tahir Həsənov adına 57 saylı tam orta məktəbdə təhsil almışdır. Hərbi xidməti 27 iyul 2016-cı ildə müddətli həqiqi hərbi xidmətə yollanan Əbdülrza Rəfibəyli Naxçıvan MR-da yerləşən "N" saylı hərbi hissəsində xidmət etmişdir. 4 yanvar 2018-ci ildə hərbi xidmət müddətini başa vurmuşdur. Topçu ixtisasıyla bağlı təcrübələr qazanmışdır. 2020-ci ilin Tovuz döyüşlərindən sonra iyul-sentyabr aylarında səfərbər olunan Əbdülrza Rəfibəyli sentyabr ayında çağırılmışdır. 21 sentyabr tarixindən başlayan hərbi təlim toplantılarında da iştirak etmişdir. Azərbaycan Ordusunun əsgəri olan Əbdülrza Rəfibəyli 2020-ci il sentyabrın 27-də Azərbaycan Silahlı Qüvvələri tərəfindən Ermənistan işğalı altında olan ərazilərin azad edilməsi və Azərbaycanın ərazi bütövlüyünün bərpa olunması üçün başlanan İkinci Qarabağ müharibəsində iştirak etmişdir. Füzulinin, Qubadlının və Xocavəndin azadlığı uğrunda gedən döyüşlərdə vuruşmuşdur. 23 oktyabr 2020-ci ildə Xocavənd-Şuşa istiqamətində döyüş tapşırığının yerinə yetirilməsi zamanı başından qəlpə yarası alaraq şəhid olmuşdur. Azərbaycanın ərazi bütövlüyünün təmin edilməsi uğrunda döyüş əməliyyatlarına qatıldığı və hərbi hissə qarşısında qoyulmuş tapşırıqların icrası zamanı vəzifə borcunu şərəflə yerinə yetirdiyi üçün Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyevin 15.12.2020-ci il tarixli Sərəncamına əsasən Əbdülrza Rəfibəyli ölümündən sonra "Vətən uğrunda" medalı ilə təltif edildi.Azərbaycanın Füzuli rayonunun işğaldan azad edilməsi uğrunda aparılan döyüş əməliyyatlarına qatılaraq şəxsi igidliyi və şücaəti nümayiş etdirdiyinə görə Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyevin 24.06.2021-ci il tarixli Sərəncamına əsasən Əbdülrza Rəfibəyli ölümündən sonra "Füzulinin azad olunmasına görə" medalı ilə təltif edildi.Azərbaycanın Xocavənd rayonunun işğaldan azad edilməsi uğrunda aparılan döyüş əməliyyatlarına qatılaraq şəxsi igidliyi və şücaəti nümayiş etdirdiyinə görə Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyevin 05.11.2022-ci il tarixli Sərəncamına əsasən Əbdülrza Rəfibəyli ölümündən sonra "Xocavəndin azad olunmasına görə" medalı ilə təltif edildi. (15.12.2020) — "Vətən uğrunda" medalı (ölümündən sonra) (24.06.2021) — "Füzulinin azad olunmasına görə" medalı (ölümündən sonra) (05.11.2022) — "Xocavəndin azad olunmasına görə" medalı (ölümündən sonra)
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=705846
Əbdülrzaabad (Pərsabad)
Əbdülrzaabad (fars. عبدالرضااباد) — İranın Ərdəbil ostanının Pərsabad şəhristanı ərazisinə daxil olan kənd. Kənddə 2006-cı il siyahıya alınmaya görə 840 nəfər yaşayır (173 ailə).
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=692960
Əbdülrəhman Adıgözəlov
Əbdülrəhman Məmmədhəsən oğlu Adıgözəlov ― əməkdar mühəndis, Bakı-Şollar su kəmərinin rəhbəri, Sənaye-Tikinti Materialları Nazirinin birinci müavini, Azərbaycan SSR Xalq Təsərrüfatı Şurasının dağ-mədən və metallurgiya sənayesinin idarə rəisi, Bakı Şüşə zavodu, Şüşətara zavodu və Mərmər zavodunun direktoru. Əbdülrəhman Adıgözəlov 31 iyul 1911-ci ildə Bakının Xırdalan qəsəbəsində anadan olub. İlk təhsilini həmin qəsəbənin məktəbində alıb. Anası Xədicə xanım Hacimurad qızı və atası Məmmədhəsən Adıgözəlov yeganə oğullarına mükəmməl tərbiyə və təhsil verməyə çalışırdılar. 1924-cü ildə 13 yaşında ikən anasının qəfil ölümündən sonra Əbdülrəhman bacısı Mina-xanım ilə atasının himayəsi altında böyüdülər. 1930–1932 illər arası Əbdülrəhman Adigözəlov Bakıda Lenin adına Texniki-Peşə Məktəbinin fəhlə fakültəsinin tələbəsi olur. 1933–1938 illər arası Məşədi Əzizbəyov adına Azərbaycan Sənaye İnstitutunun (indiki Azərbaycan Dövlət Neft Akademiyası) mühəndislik fakültəsində təhsil alır və həmin fakültəni müvəffəqiyyətlə bitirərək birinci dərəcəli fərqlənmə diplomunu alır. Peşə fəaliyyəti Ə.M.Adıgözəlov peşə fəaliyyətinə mühəndis kimi başlamışdır. O, öz tərcümeyi-halında yazır: "İnstitutu bitirdikdən sonra Budyonıy adına Maşınqayırma zavoduna göndərildim, ilk əvvəl kompressorların sınağı üzrə mühəndis, daha sonra Texniki Nəzarət şöbəsinin müdir müavini, 9 aydan sonra isə zavodun baş mühəndisi vəzifəsinə təyin olunmuşdum. 1941-ci ilə qədər həmin zavodda müvəffəqiyyətlə çalışmış, Böyük Vətən Müharibəsi ilə əlaqədar olaraq 1941-ci ilin avqustunda Bakı-Şollar su kəmərinin rəhbəri vəzifəsinə təyin olundum". Əbdülrəhman Adıgözəlov 1930-ci ildən Sovet İttifaqı Kommunist Partiyasının üzvü idi. 1943-cü ilin sonunda Kommunist Partiyasının Bakı Komitəsinin qərarı ilə Azneftkombinatına keçirilmiş və maşınqayırma şöbəsində çalışmışdır. 1943-cü ildə Sovet hökumətinin tapşırığı ilə ABŞ-da xüsusi ezamiyyətdə olmuş və 1944-cü ilin axırlarında geri qayıtmışdır. SSRİ-yə qayıtdıqdan sonra neft sənayesinin Xalq komissarının əmri ilə 423 nömrəli zavodun baş konstruktoru vəzifəsinə təyin olunmuşdur. Bu ezamiyyət Ə.M.Adigözəlovun tərcümeyi-halında parlaq səhifələrindən biri olmuşdur, "Empire State Building"-in 101-ci mərtəbəsinin baxış meydanında çəkilən şəkil çox güman ki, Ə.M.Adıgözəlovun İkinci dünya müharibəsi zamanı Sovet Hökumətinin tapşırığını yerinə yetirərkən ən yüksəyə qalxmış azərbaycanlılardan olmasına sübutdur. İş otağı Nyu-Yorkun 5-ci prospektində(5th Avenue) nüfuzlu göydələnlərin birində olan Ə.M.Adigözəlovun şəxsən imzaladığı müqavilələrin məbləği bəzən 15 milyon ABŞ dollarına çatırdı. Daha sonra Əbdülrəhman Adigözəlov öz tərcümeyi-halında yazır: "Bu zavodda, mən "Clark" və "Ingersoll Rand" şirkətinin idxal olunmuş qaz-mühərrikli kompressorlar üçün ehtiyat hissələri və qovşaqların texniki spesifikasiyaları haqqında sənədlərin yaradılmasında çalışmışam və göstərilən ehtiyat hissələri və qovşaqların istehsalının təşkilinə rəhbərlik etmişəm. Bunun nəticəsində bizim 423 nömrəli zavod neft sənayesini xarici firmalardan valyutaya alınan ehtiyat hissələrdən azad etmişdir". Yuxarıda qeyd olunan işlərə görə 1948-ci ildə neft sənayesinin işçiləri sırasından Ə.M.Adıgözəlov "Şərəf nişanı" ordeni ilə təltif edilmişdir. 1950-ci ildə respublikamızda kütləvi tikintilərin başlanması ilə bağlı olaraq təbii divar materiallarının istehsalı üçün güclü mexanikləşdirilmiş dağ müəssisələrinin yaradılmasına ehtiyac duyulurdu, bununla əlaqədar olaraq Azərbaycan SSR Kommunist Partiyası Mərkəzi Komitəsinin qərarı ilə Əbdülrəhman Adıgözəlov respublikanın Sənaye-Tikinti materialları Nazirinin birinci müavini vəzifəsinə təyin edilmiş və 7 il həmin vəzifədə çalışmışdır. 1957-ci ilin iyununda Azərbaycan SSR Xalq Təsərrüfatı Sovetinin yaradılması ilə əlaqədar, o, Azərbaycan SSR Xalq Təsərrüfatı Sovetinə keçirilmiş və texniki istehsalat şöbəsinin müdir müavini vəzifəsinə təyin edilmişdir. 1958-ci ilin iyulunda Azərbaycan SSR Kommunist Partiyası Mərkəzi Komitəsin bürosunun qərarı ilə Xalq Təsərrüfatı Sovetinin baş mühəndisi və elə həmin ilin avqustunda metallurgiya və dağ-mədən sənayesi idarəsinin başçısı vəzifəsinə təyin edilmişdir. 1959-cu ilin oktyabrda həmin İdarə ləğv edilmiş və onun yerinə Xalq Təsərrüfatı Sovetinin dağ-mədən sənayesi şöbəsi yaradılmış və bu şöbənin rəhbəri Ə.M.Adıgözəlov təyin edilmişdir. 1962-ci ildə o, yenidən yaradılmiş metallurgiya və dağ-mədən sənayesi idarəsinin başçısı təyin olunmuşdur. Əbdülrəhman Adigözəlov öz tərcümeyi-halında yazır: "Metallurgiya və dağ-mədən sənayesi idarəsinə rəhbərlik etdiyim müddətdə həmin sahənin inkişafı iki dəfə artmışdır. Azərbaycanın boru-prokat zavodunun, Sumqayıt alüminium zavodunun, Daşkəsən dəmir filizi mədəninin genişlənməsində və yenidən qurulmasında və həmçinin Kirovabad (Gəncə) alüminium zavodunun, Daşkəsən alunit mədənin tikilməsində qüvvəmi və biliyimi əsirgəməmişəm". Daha sonralar Xalq Təsərrüfatı Sovetinin elektrotexnika və cihazdüzəltmə şöbəsi başçısının müavini, onun ardınca Xalq Təsərrüfatı Sovetinin sənaye-tikinti materialları şöbəsi başçısının müavini vəzifələrində çalışmışdır. 1965-ci ilin avqustundan Bakı Şüşə zavodu, Şüşətara zavodu və Mərmər zavodunun direktoru vəzifələrində çalışmışdır. Ömrünün sonuna 5 yanvar 1976-cı ilə qədər həmin vəzifələrdə işləmişdir. Zavodda işlədiyi müddətdə Ə.M.Adigözəlovun başçılığı və birbaşa iştirakı ilə istehsalı dayandırmadan müəssisənin genişlənməsi və yenidən qurulması həyata keçirilmişdir. SSRİ-da ilk dəfə olaraq istiliyi-udan şüşənin istehsalı mənimsənilnmişdir. SSRİ-i Dövlət Bankının vəsaiti hesabına 1970-ci ildə, ildə 2 milyon stəkan istehsalı gücünə malik yeni sex istifadəyə verilmişdir. Ə.M.Adigözəlovun rəhbərliyi altında işçilər və personal üçün yeməkxana, yataqxana, xammal üçün anbar, işçilər üçün 65 mənzildən ibarət yaşayış binası tikilmiş, ərazi asfaltlaşdırılmışdır. Mükafatları Bakı Şüşə zavodu, Şüşətara zavodu və Mərmər zavodunun direktoru vəzifəsində işləyərkən, əldə olunan yüksək göstəricilərə görə "Qırmızı Bayraq" və digər mükafatlarla mükafanlandırılmışdır. Yüksək nəticələrə görə SSRİ-nın 50 illiyinə, Bakı Şüşə zavodu Azərbaycan Kommunist Partiyası Mərkəzi Komitəsinin, Ali Soveti Rəyasət heyətinin, Azərbaycan SSR Nazirlər Sovetinin və ASHİ-nin(Azərbaycan SSR Həmkarlar İttifaqı) Fəxri Fərmanları ilə təltif edilmişdir. Ə.M.Adigözəlov Azərbaycan SSR-nin "Əməkdar mühəndis"i kimi yüksək ada layiq görülmüşdür. 8-ci beşilliyin tapşırıqlarını müvəffəqiyyətlə yerinə yetirdiyi üçün "Oktyabr İnqilabı" ordeni ilə təltif edilmişdir. "1941–1945-ci illərdə Rəşadətli Əməyə görə", "Qafqazın Müdafiəsinə görə", "Almaniya üzərində Qələbənin 25 illiyi", V.İ.Leninin anadan olmasının 100 il dönümünə görə "Rəşadətli əməyə görə" medalları, ABŞ-da ezamiyyət müddətindəki fəaliyyətinə görə 1948-ci ildə "Şərəf nişanı" ordeni ilə təltif edilmişdir. Fərqlənmə nişanları İstiliyi udan şüşənin istehsalının mənimsənilməsinə görə XTNS-in (Xalq Təsərrüfatı Nailiyyəti Sərgisi) 1-ci dərəcəli Diplomu. Neft sənayesi Nazirliyinin Fərqlənmə nişanı. Azərbaycan SSR XTS-nin sosializm yarışında "Fərqlənmə nişanı" və bir çox Fəxri fərmanlara layiq görülüb.Tərcümeyi-halın bu qısa sətirləri adi işçidən nazir müavini vəzifəsinə qədər yüksələn və hər zaman xalqının və vətəni Azərbaycanın mənafeyi üçün çalışan Azərbaycan xalqının şanlı oğlunun həyat yolunu açıqlayır. O atasının yanında, Xırdalan kənd qəbiristanlığında dəfn edilib. Ə.M.Adıgözəlovun şəxsi arxivi və tərcümeyi-halı. Həmçinin bax Məmmədhəsən Adıgözəlov
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=105034
Əbdülrəhman Akkad
Əbdülrəhman Akkad (17 may 1998, Hələb) – suriyalı gey, siyasi bloqqer və insan haqları müdafiəçisi. Akkad hazırda Berlində yaşayır. Akkad 1998 -ci ildə Suriyanın şimalındakı Hələb şəhərində yəhudi əsilli Suriyalı müsəlman bir ailədə anadan olub. Ailəsi, 1492 -ci ildə İspaniya və Portuqaliyanı tərk edərək Suriyaya köçmək məcburiyyətində qalan Sefarad Yəhudilərindəndir. Akkadın üç qardaşı və bir bacısı var. Hadisələrin artması və Suriya vətəndaş müharibəsi ilə Akkad və ailəsi 2013 -cü ilin iyul ayında Suriyanı tərk etməli oldular, Suriya rejimi tərəfindən təqib edildi və axtarış edildi. 2013 -cü ilin iyul ayında ailəsi ilə birlikdə Türkiyəyə gələn və İstanbulda yaşayan Akkad, şəhərdəki çağrı mərkəzi şirkətlərində tərcüməçi olaraq çalışmış və türk dilini mükəmməl bilir. Atası 2015 -ci ilin yayında qanunsuz olaraq Almaniyaya getdi və Akkad və ailəsi Türkiyədə daha sonra ailənin yenidən birləşməsi üçün müraciət etməsini gözləyərkən Akkad cinsi oriyentasiyasını kəşf etdi. Akkad dəniz yolu ilə qeyri -qanuni yollarla Yunanıstana, daha sonra 5 dekabr 2015 -ci ildə Almaniyaya gələnə qədər Makedoniya, Serbiya, Xorvatiya, Sloveniya və Avstriyaya getdi, cinsi mənsubiyyətinə görə Almaniyadan sığınacaq istədi və 2016 -cı ildə sığınacaq aldı. Almaniyada aktivlik Sonrakı illərdə Akkad, başda Alman və Ərəb olmaqla, müxtəlif media təşkilatlarına yaşadıqları və siyasi baxışları haqqında çoxsaylı müsahibələr verdi. (BILD) Almaniyada olduğunu və aldığı təhdidlərə görə Almaniyada qalmaq istəmədiyini söylədi. Akkad Almaniyadakı ərəblər və müsəlmanlar tərəfindən təhqir edildi, təhqir edildi və ölümlə hədələndi. 2017 -ci ildə Akkad ailəsinin iradəsinə zidd olaraq bir qadınla evlənəcəyindən qorxduqdan sonra homoseksual olduğunu Facebook -da canlı yayımladı. Video, müxtəlif ərəb sosial kanallarında paylaşıldı, çünki homoseksual bir suriyalı əsl adı və üzü ilə bir videoda cinsi oriyentasiyasını ilk dəfə açıq şəkildə ifadə etdi. 2020 -ci ildə Akkad, ailəsi ilə birlikdə çəkdirdiyi bir fotoşəkili paylaşaraq ənənə, ənənə və cəmiyyət üzərində zəfər elan etdi, rəsmi olaraq cinsi oriyentasiyasını qəbul etdiklərini və qeyd -şərtsiz sevdiklərini bildirdi. homoseksual oğlunun cinsi oriyentasiyasını açıq şəkildə tanıyan ilk ərəb ailəsi. Almaniyanın Akkad şəhərində "Ateist Qaçqınlara Yardım Təşkilatı" ilə çalışdı və bir çox qaçqına kömək etdi. Akkadın hekayəsini, İnstaqramın gey olmasını və məruz qaldığı təhdidləri qadağan etməsindən sonra, Alman filosof David Berger 2020 -ci ildə Almaniya İnsan Haqları Bundestaq federal hökumət toplantısında danışdı. Almaniyanın Akkad şəhərində "Ateist Qaçqınlara Yardım Təşkilatı" ilə çalışdı və bir çox qaçqına kömək etdi. Akkadın hekayəsi, İnstaqramın gey olmasını və məruz qaldığı təhdidləri qadağan etməsindən sonra, Alman filosof David Berger tərəfindən [22] 2020 -ci ildə Almaniya İnsan Haqları Parlamentinin federal hökumət iclasında izah edildi. 2020 -ci ildə Akkad, ailəsi ilə bir şəkil paylaşaraq, cinsi meylini qəbul etdiklərini və qeyd -şərtsiz sevdiklərini rəsmən elan edərək ənənə, ənənə və cəmiyyət üzərində qələbə elan etdi. homoseksual oğlunun cinsi oriyentasiyasını açıq şəkildə tanıyan ilk ərəb ailəsi. Siyasi Baxış Akkad, dövlətin dini qurumlardan ayrılması prinsipini dəstəkləyən dünyəvi bir yəhudi olaraq özünü tanıdır. Ateist Qaçqınlara Yardım Təşkilatının keçmiş üzvü olan Akkad, Almaniyadakı bir çox ateist və LGBT Yaxın Şərq qaçqınlarına kömək etdi. Həmçinin bax Suriyada LGBT Haqları Xarici keçidlər Rəsmi Veb səhifə Arxivləşdirilib 2021-09-05 at the Wayback Machine
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=722828
Əbdülrəhman Vəzirov
Əbdürrəhman Xəlil oğlu Vəzirov (26 may 1930, Bakı – 10 yanvar 2022, Moskva) — Azərbaycan-sovet dövlət və siyasi xadimi, SSRİ diplomatı. Azərbaycan Kommunist Partiyası Mərkəzi Komitəsinin 13-cü birinci katibi (1988–1990), SSRİ-nin Nepalda (1979–1985) və Pakistanda (1985–1988) fövqəladə və səlahiyyətli səfiri. Əbdürrəhman Vəzirov SSRİ tarixində səfir vəzifəsinə olmuş yeganə azərbaycanlıdır. Siyasi baxışlarına görə Ə.Vəzirov kompartiyaya sadiq olan əsl leninçi kommunist idi. O, Leninizm ideyalarına, bəşəriyyətin işıqlı gələcəyinin kommunizm olduğuna tam olaraq inanırdı. Vəzirov həm də H. Əliyevin qəti əleyhdarı idi. Əbdürrəhman Vəzirov 1930-cu ildə Bakının Kirov rayonunda doğulub. Hələ yeniyetmə vaxtlarından siyasətlə maraqlanmış, ingilis dilini öyrənməyə başlamışdır. 1947-ci ildə Bakı şəhər 160 nömrəli orta məktəbini bitirdikdən sonra özünün arzusu olan Moskva Beynəlxalq Münasibətlər İnstitutuna qəbul aldı, lakin ailəsinin istəyi əsasında bundan imtina edərək Azərbaycan Sənaye İnstitutunun (indiki Azərbaycan Neft və Sənaye Universiteti) energetika fakültəsinə daxil olmuş və 1952-ci ildə institutu bitirmişdir. Elə həmin ildən Sov.İKP üzvlüyünə qəbul edilən Əbdürrəhman Vəzirov 1953-cü ildən təhsil aldığı institutun elektrik stansiyaları, şəbəkələri və yüksək gərginlik texnikası kafedrasının aspirantı olmuşdur. 1954-cü ilin yanvar ayında o, Azərbaycan Lenin Komsomolu Gənclər İttifaqı Mərkəzi Komitəsinin (LKGİ MK) təbliğat üzrə katibi, 1955-ci il dekabrın 16-da Azərbaycan komsomolunun XX qurultayında Azərbaycan LKGİ MK-nın ikinci katibi, 1957-ci ilin yanvar ayında isə birinci katibi seçilmişdir. O, burada olarkən Mixail Qorbaçovla birlikdə çalışmışdı və onların tanışlığı buradan başlamışdı. 1970–74-cü illərdə o vaxt respublikanın rəhbəri olan Heydər Əliyevin təyinatı ilə Vəzirov Gəncə şəhəri KP Birinci Katibi vəzifəsində işləyib. Vəzifədə işləyərkən insanların yaddaşında qeyri-ordinar davranışı, xalqla canlı təması, Moskvaya təyyarə reysi açması, rüşvətsiz fəaliyyətiylə qalıb. Sonra isə 1974-cü ildən 1976-cı ilə qədər Azərbaycan KP MK sənaye şöbəsinin rəhbəri kimi çalışıb. 1976–79-cu illərdə SSRİ-nin Kəlkətə şəhərindəki konsulluğunda baş konsulu olub. 1979–1985-ci illərdə SSRİ-nin Nepaldakı səfiri olub. 1985-ci ildə Mixail Qorbaçov Əbdürrəhman Vəzirova Azərbaycana rəhbərlik etməyi təklif etmişdi, lakin diplomatik işi daha üstün tutan Vəzirov o vaxt bu təklifdən imtina etdi. Buna səbəb kimi Azərbaycanda mövcud olan klan-korrupsiya sistemi və yerlibazlıq şəraitində işləyə bilməyəcəyini göstərdi və əvəzində Azərbaycanı tərk edərək SSRİ-nin Pakistandakı səfiri işləməyi seçdi. Bu vəzifədə olarkən SSRİ qoşunlarının Əfqanıstandan çıxarılmasına, həmçinin Əfqanıstanda mücahidlərə əsir düşmüş sovet əsgərlərinin Pakistan vasitəsilə əsirlikdən buraxılmasına dair danışıqlarda aktiv iştirak edirdi. Vəzirovun 10 ildən artıq müddətində Azərbaycandan kənarda siyasi fəaliyyət göstərməsinə görə Moskvada onu korrupsiyadan uzaq olan biri kimi qəbul edirdilər və Azərbaycanda korrupsiyanı aradan qaldırmaq üçün onu ölkəyə rəhbər təyin etmək fikrində idilər. İkinci dəfə Vəzirova 1988-ci ildə Azərbaycana rəhbərlik etmək təklif edildi və Vəzirov "partiyaya kömək naminə" bu təklifi qəbul etdi. Qorbaçov həm Ermənistan SSR-də Suren Arutyunyanı, həm də Azərbaycan SSR-də Ə. Vəzirovu eyni vaxtda birinci katib təyin etməklə bu respublikalarda qaynamaqda olan millətçilik hərəkatlarının yeni başçılar vasitəsilə qarşısını almağa ümid edirdi, lakin bir neçə ay sonra, SSRİ Ali Sovetinin 18 iyul 1988-ci il iclasında Qorbaçov özü Arutyunyan da daxil olmaqla erməni rəhbərliyini millətçilərlə əlbir olmaqda, yenidənqurmaya qarşı çıxmaqda ittiham edir, onları azərbaycanlı həmkarları kimi "beynəlmiləlçi" olmağa çağırırdı. Azərbaycan KP MK Birinci Katibi Ə. Vəzirov 1988-ci il mayın 21-dən 1990-cı il yanvarın 20-dək Azərbaycan Kommunist Partiyası Mərkəzi Komitəsinin 1-ci katibi olmuşdur. Vəzirov özü 12 il xaricdə işlədikdən sonra Azərbaycana qayıdanda bu müddət ərzində respublikada Kommunist Partiyasının nüfuzunun necə ciddi sarsıldığını, mövqelərinin zəiflədiyini müşahidə etdi. Onun fikrincə Partiyanın sıralarında çoxlu sayda karyera adamları, təsadüfi insanlar var idi. Vəzirovun Azərbaycana rəhbər təyin olunmasını əhali əvvəlcə çox müsbət qarşıladı, ondan xüsusilə Qarabağ məsələsində nə isə yaxşı bir iş gözləyirdilər. Onun birinci katib təyin olunmasından sonra ölkə rəhbərliyi sıralarında korrupsiya səviyyəsi azaldı, yerliçiliyin aradan qaldırılmasına başlandı. Novruz bayramına rəsmi bayram statusu verildi. Vəzirov həm də respublikada komputerləşmənin genişlənməsinə çağırırdı, lakin getdikcə ona qarşı münasibət mənfiyə doğru dəyişdi. Vəzirovun nitq qabiliyyəti də çox bərbad idi, Azərbaycan dilində düzgün və səlis danışa bilmirdi. Bundan başqa Vəzirov əvvəlki illərdə Azərbaycana rəhbərlik etmiş H. Əliyevin dövründə baş vermiş korrupsiya hallarının ifşa edilməsi üçün kampaniya başlatmışdı, lakin Qarabağdakı kəskin münaqişə fonunda Vəzirovun erməni separatizminə qarşı deyil, H. Əliyevə qarşı mübarizə aparması xalqda Vəzirova qarşı kəskin etiraz formalaşdırdı. Bu dövrdə Moskvanın dəstəyi ilə Dağlıq Qarabağda ermənilərin separatçı hərəkatı alovlanmış, azərbaycanlıların doğma torpaqlarından qovulmasına başlanılmışdır. Vəzirov bundan başqa həmin illərdə respublikada kəskinləşən siyasi mübarizəni küçə və meydanlardan çıxararaq Azərbaycan SSR Ali Sovetinin iclas salonuna keçirmək istəyirdi. Ancaq Vəzirovun bunu uğurla həyata keçirə bilmədi. O həm də bir kosmopolit idi, xalqlar dostluğunun tərəfdarıydı. Bakıda fəaliyyət göstərən "Xalqlar dostluğu" metro stansiyasına belə ad məhz onun təşəbbüsü ilə artıq erməni-azərbaycanlı dostluğunun pozulduğu illərdə bu dostluğu geri qaytarmaq məqsədilə verilmişdi. Lakin onun bu təşəbbüsü ermənilərin Azərbaycana qarşı separatizm, etnik təmizləmə, ərazi münaqişəsi apardıqları bir vaxtda xalq tərəfindən çox pis qarşılandı. Vəzirovun məqsədi Qarabağda yaranmaqda olan münaqişəni güc yoluyla deyil, danışıqlarla aradan qaldırmaq idi. Lakin hər dəfə Ermənistan SSR ilə Qarabağ məsələsini müzakirə etməyə çalışan Vəzirova Ermənistan rəhbərliyi yalnız bir kəlmə ilə cavab verirdi: "Qarabağı bizə verin!". 7 dekabr 1988-ci ildə Ermənistanda baş vermiş dəhşətli Spitak zəlzələsindən sonra Ə. Vəzirov iki respublika arasındakı qarşıdurmanı aradan qaldırmaq ümidi ilə Ermənistana genişmiqyaslı yardım kampaniyası başlatdı. Özünün iqtisadi vəziyyəti ağır olmasına baxmayaraq Azərbaycandan Ermənistana axtarış-xilasetmə qrupu, 25 min ton yanacaq, 860 ton bitum, 40 min ton mazut, 330 ton sürtkü yağları, çoxlu sayda tikinti texnikası, çadırlar, bir neçə ton sabun, bitki yağı və qida məhsulları göndərdi, lakin Vəzirovun bu təşəbbüsü də uğursuz alındı. Ermənistan nəinki Qarabağa olan iddialarından əl çəkmədi, üstəlik Azərbaycandan verilmiş başsağlığı belə Ermənistanda heç bir yerdə dərc olunmadı. Azərbaycandan göndərilmiş donor qanlar Ermənistanda məhv edildi, azərbaycanlı axtarış qrupunu isə öz texnikalarının təkərlərini yumağa məcbur edirdilər ki, "Azərbaycanın heç bir tozu belə Ermənistanı çirkləndirməsin."Uzun müddət Azərbaycanda yaşamadığı üçün respublikanın problemlərini çox səthi başa düşən Vəzirov, alovlanmaqda olan millətlərarası münaqişəyə öz effektivliyini tamamilə itirmiş keçmiş "beynəlmiləlçi" mövqelərindən yanaşırdı ki, bu da təbii ki, onun kobud səhvi idi. 1987–1991-ci illərdə Amerikanın SSRİ-dəki səfiri olmuş, həmçinin 1989-cu ildə Bakıya səfər edərək Vəzirovla görüşmüş Cek Metlok "İmperiyanın ölümü" kitabında Vəzirov haqqında belə yazır: "Əbdürrəhman Vəzirovun on illərlə Azərbaycana başçılıq edən Heydər Əiyev hakimiyyət maşını ilə birbaşa əlaqəsi yox idi. Vəzirov, bəlkə də, bir çıxış yolu tapa bilərdi, lakin o, sərbəst hərəkət etmək imkanına malik deyildi. O, Moskvanın passivliyi və vətənində qaynayan siyasi ehtiraslar arasında sıxışıb qalmışdı".Vəzirovun dövründə Azərbaycan ərazisində bir çox qanlı qarşıdurmalar bar verdi ki, Vəzirov hakimiyyəti bunların qarşısını almaqda tam acizlik göstərirdi. Bu qarşıdurmalara Xankəndi talanları və Gəncə hadisələri aid idi. Bundan başqa, 18 iyul 1988-ci ildə SSRİ Ali Soveti Dağlıq Qarabağ Muxtar Vilayəti idarəetməsini Bakının nəzarətindən çıxararaq Arkadi Volskinin rəhbərlik etdiyi xüsusi komitəyə verdi, Ə. Vəzirov isə bunun qarşısını almaqda da heç bir fəaliyyət göstərmədi və Moskvanın qərarını dəstəklədi. Bununla da, Azərbaycanın Qarabağa nəzarəti itirməsinin əsası qoyuldu. Vəzirov 1989-cu ilin avqustunda Moskvanın Qarabağ münaqişəsində Azərbaycana lazımi qədər dəstək göstərməməsini əsas göstərərək istefa məsələsini qaldırdı. Həmin ilin dekabrında yenə təkrar olaraq istefa vermək istədiyini bildirdi. Vəzirov Qarabağ münaqişəsində ermənilərin separatçılıq və terrorçuluq fəaliyyətinin qarşısını almaqda aciz olmuş, həmçinin Sovet qoşunlarının 1990-cı il yanvar ayının 20-də Azərbaycana daxil olmasının və yüzlərlə günahsız insanın qanını axıtmasının qarşısını ala bilməmişdir. Bundan başqa Vəzirov Ermənistandan deportasiya edilən azərbaycanlıların Qarabağda məskunlaşdırılmasını da təşkil edə bilməməkdə günahlandırılır. Ə. Vəzirov isə bunu qaçqınların özlərinin Qarabağda ermənilərlə birgə yaşamaqdan imtina etmələri ilə əlaqələndirirdi. Vəzirov həmçinin 20 yanvarda Sovet ordusunun Bakıya yeridilməsindən xəbərsiz olduğunu iddia edir və bu hadisənin baş verməsində ilk növbədə Xalq Cəbhəsini günahlandırır. 1989-cu ilin payız aylarında Azərbaycanda Sovet hakimiyyətinə qarşı kütləvi etiraz aksiyaları böyüməyə başladı. 1990-cı ilin yanvar ayında isə vəziyyət kritik səviyyəyə çatmışdı və Azərbaycana rus qoşunlarının yeridilməsi müzakirə olunurdu. Vəzirov rus qoşunlarının Bakıya yeridilməsindən 2 gün öncə, 18 yanvarda istefa vermiş və Moskvaya qaçmışdır. Onun istefası günü baş verənlər haqqında ziddiyyətli məlumatlar yayılıb. Vəzirov özü bu barədə danışarkən 18 yanvar saat 11-in yarısınadək MK-da olduğunu, günorta saatlarında isə "Politbüro" tərəfindən işdən kənarlaşdırıldığını və diplomatik karyerasının davamı üçün XİN-nə dəvət edildiyini, bundan sonra baş verənləri isə xatırlamadığını deyib. Azərbaycanın ikinci prezidenti Əbülfəz Elçibəyin kürəkəni və 1988-ci ildən bu yana milli azadlıq hərəkatının fəallarından olan Aqil Səmədbəyli isə iddia edib ki, Əbdürrəhman Vəzirov Moskvanın tələblərini yerinə yetirməkdən imtina etdiyi və işğalçı SSRİ ordusunun yenidən Azərbaycanı işğal etməsinə imza atmadığı üçün yanvarın 18-də SSRİ DTK-sı Vəzirova iynə vuraraq onu yatızdırıb və hərbi helikopterlə Moskvaya aparıb. Vəzirova qarşı Xalq Cəbhəsi hakimiyyəti dövründə cinayət işi qaldırılmadı. Onun respublikaya gəlib-getməsinə təminat verilmişdi və o da bundan yararlanaraq bir neçə dəfə Azərbaycana gəlmişdi. Lakin sonrakı illərdə Azərbaycanda onun haqqında cinayət işi qaldırıldı. Azərbaycanın Baş Prokurorluğu tərəfindən 14 fevral 1992-ci ildə həmin dövrdə qüvvədə olan Cinayət Məcəlləsinin 94-cü maddəsinin 4 və 6-cı bəndləri (ağırlaşdırıcı hallarda qəsdən adam öldürmə), 149-cu (əmlakı qəsdən məhv etmə və ya zədələmə), 168-ci (hakimiyyəti və ya qulluq səlahiyyətlərini aşma) və 255-ci (hakimiyyətdən sui-istifadə, hakimiyyət həddini aşma) maddələri ilə cinayət işi başlanılıb. İstintaqla müəyyən edilib ki, törədilən cinayət nəticəsində 132 nəfər şəxs qətlə yetirilib, 612 nəfər yaralanıb, 841 nəfər qanunsuz həbs olunub, yüzlərlə bina dağıdılaraq dövlətə və vətəndaşlara külli miqdarda ziyan dəyib. 1994-cü ildə, cinayət hadisəsi baş verən zaman Azərbaycan Kommunist Partiyası Mərkəzi Komitəsinin birinci katibi olmuş Əbdürrəhman Vəzirov, Nazirlər Sovetinin sədri Ayaz Mütəllibov və digərlərinin cinayət məsuliyyətinə cəlb olunması barədə qərarlar qəbul edilib. Onlar istintaqdan qaçıb gizləndikləri üçün barələrində həbs qətimkan tədbiri seçilərək axtarış elan edilib.Əbdürrəhman Vəzirov istefasından sonra siyasi fəaliyyətdən uzaqlaşmış və ölüm tarixinə qədər Moskvada yaşamışdır. 2007-ci ildə Əbdürrəhman Vəzirovun prezident İlham Əliyevə müraciət formasında sensasion açıqlaması yayılıb. Azərbaycan Kommunist Partiyasının keçmiş birinci katibi İlham Əliyevə müraciətində Bakıya dönmək və ona kömək etmək istədiyini yazmışdır. Lakin ertəsi gün o, bu xəbərin doğruluğunu təkzib etmiş və bunu özünə qarşı təxribat adlandırmışdır. 2009-cu ildə onun "Mənim diplomatik xidmətim" adlı xatirələri işıq üzü görüb. Ə. Vəzirov 2022-ci ilin yanvarın 10-da Rusiyanın paytaxtı Moskva şəhərində 91 yaşında dünyasını dəyişib. Ə. Vəzirov sağlığında verdiyi vəsiyyətinə əsasən Moskva şəhərinin Troekurov qəbiristanlığında mərhum həyat yoldaşı İrinanın məzarının yanında torpağa tapşırılıb. Ə. Vəzirov əslən şuşalıdır. Atası Xəlil Vəzirov Qarabağın son xanının baş vəziri Mirzə Camal Cavanşir Qarabağinin nəslindəndir. Soyadının Vəzirov olması da buradan qaynaqlanır. Anası Tovuz Vəzirova isə Füzuli rayonunun (keçmiş Karyagin) KP birinci katibinin bacısı idi. Anası tərəfdən babası Düdükçü kəndində böyük mülkədar olub və öz torpaqlarında İrandan köçürülən ermənilərin məskunlaşmasına və yaşamasına şərait yaratmışdı, lakin sonradan ermənilər silahlanaraq kənddən bütün azərbaycanlıları qovduqları üçün Vəzirovun babası Füzulidə məskunlaşmalı olmuşdu. İkinci Dünya müharibəsi illərində xəstə azyaşlı bacısını dərman çatışmazlığına görə itirib. Digər bacısı Bəyaz Vəzirova (Vaynşteyn) ixtisasca musiqi müəllimidir. O, Asəf Zeynallı adına Musiqi Texnikumunda müəllim işləmiş mərhum bəstəkar Leonid Vaynşteynin (1945–1994) həyat yoldaşıdır. Onun oğlu Rusiyada yaşayan məşhur bakılı Timur Vaynşteyndir. Ə. Vəzirov milliyətcə rus olan İrina adlı qadınla evli olub. Onların Eldar adında bir oğlu, Aliyə və Xəlil adlarında iki nəvəsi var. Xarici keçidlər Azərbaycanın sabiq rəhbəri Vəzirov 22 il sonra – FOTOLAR Ayaz Mütəllibov: "Vəzirov Qırmızı Ordunun Bakıya girəcəyini ehtimal edirdi" — MÜSAHİBƏ Əbdürrəhman Vəzirovun trilogiyası… Vəzirovun Ağdamdakı "daçası" dağıdılmayıb — FOTOLAR "Əbdürrəhman Vəzirov da Azərbaycana gələ bilər" Vəzirov 1989-cu ildə Bakıda olan ABŞ səfirinə nə deyib? – TARİX Vəzirov 29 il sonra ortaya çıxdı — GİZLİNLƏRİ AÇDI, ETİRAF ETDİ. sfera.az, 27. fevral 2019 (az.)
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=100356
Əbdülrəzzaq
Əbdülrəzzaq (Çaldıran) — Qərbi Azərbaycan ostanının Çaldıran şəhristanı ərazisinə daxil olan kənd. Əbdülrəzzaq (Kəleybər) — Şərqi Azərbaycan ostanının Kəleybər şəhristanı ərazisinə daxil olan kənd.
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=699060
Əbdülrəzzaq (Kəleybər)
Əbdülrəzzaq (fars. عبدالرزاق) - İranın Şərqi Azərbaycan ostanının Kəleybər şəhristanı ərazisinə daxil olan kənd. Kənddə 2006-cı il siyahıya alınmaya görə 321 nəfər yaşayır (72 ailə).
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=686192
Əbdülrəzzaq (Çaldıran)
Əbdülrəzzaq (fars. عبدالرزاق) - İranın Qərbi Azərbaycan ostanının Çaldıran şəhristanı ərazisinə daxil olan kənd. 2006-cı il məlumatına görə kənddə 115 nəfər yaşayır (22 ailə).
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=571983
Əbdülsəməd Məmmədyarov
Əbdülsəməd Məmmədyarov (tam adı: Əbdülsəməd Bağır oğlu Məmmədyarov; d.27.9.1889, Bakı - ?) — Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti Parlamentinin xüsusi qərarına əsasən, dövlət hesabına ali təhsil almaq üçün xaricə göndərilməsi nəzərdə tutulmuş tələbələrdən biri. Əbdülsəməd Məmmədyarov 1889-cu ildə sentyabrın 27-də Bakı şəhərində anadan olmuşdur. 1913-cü ildə Bakı orta inşaat-mexanika məktəbini bitirmiş, Xarkov Texnologiya İnstitutunun mexanika şöbəsində 4 il təhsil almış, lakin maddi çətinlik üzündən təhsilini yarımçıq buraxmış, 1918-ci ildə vətənə qayıtmışdır. 1919-cu ildə müraciətinə əsasən, təhsilini davam etdirmək üçün Parlament tərəfindən yenidən Rusiyaya (Xarkov) göndərilməsi nəzərdə tutulmuşdu. Lakin Vətəndaş müharibəsi ilə əlaqədar yaranmış mürəkkəb vəziyyətdə oraya tələbə göndərmək mümkün olmamışdır. Sonrakı taleyi barədə məlumat aşkar olunmamışdır. Həmçinin bax Cümhuriyyət tələbələri Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti Xarici keçidlər Əbdülsəməd Məmmədyarov Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti dövründə xaricə göndərilən tələbələr və onların taleyi barədə qeydlər Arxivləşdirilib 2018-05-09 at the Wayback Machine Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti dövründə xaricə göndərilən tələbələr və onların taleyi barədə qeydlər
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=152926
Əbdülvahab Məmmədzadə
Əbdülvahab Yurdsevər və ya Əbdülvahab Məmmədzadə (17 iyul 1898, Bakı – 28 yanvar 1976, Ankara) — azərbaycanlı siyasətçi, ədəbiyyatşünas, publisist. Azərbaycan Milli hərəkatının fəal üzvlərindən biri, Gizli Müsavat təşkilatının sədr müavini, mühacir. Həyatı və təhsili Əbdülvahab Məmmədzadə 1898-ci ildə Bakı şəhərində anadan olub. 1905-ci ildə rus-tatar məktəbinə qəbul olub. Əbdülvahab Yurdsevər 1911-ci ildə rus litseyinə qəbul edilmiş, 1911-ci ildə III Aleksandr adına şəhər gimnaziyasında orta təhsilini bitirdikdən sonra rus litseyinə qəbul olub. Burada rus dilini, mədrəsədə isə ərəb və fars dillərini, Qurani-Kərimi öyrənib. Azərbaycanda 1916-cı ildə "Məhəmmədiyyə" adlı siyasi dərnəyə üzv olub. 1917-ci ildə Müsavat partiyasına üzv olub. 1918-ci ildə Azərbaycan Cümhuriyyəti qurulduqdan sonra Nazirlər Şurasının dəftərxanasında tərcüməçi kimi fəaliyyət göstərib. Aprel işğalından sonra bu işğala qarşı mübarizə aparmaq üçün yaradılmış Gizli Müsavat təşkilatının ilk qurucularındandır. O, bu təşkilatın Bakı komitəsinin sədri və və Milli Müqavimət Komitəsinin üzvü olub.. 1923-cü il iyunun 15-də həbs edilərək, əvvəlcə Şimali Qafqaza Vladiqafqaz şəhərinə sürgün edilib. Cəza müddəti bitdikdən sonra 1926-cı ildə Bakıya qayıdıb. Çox keçməmiş yenidən həbs olunaraq Yaroslavl və Saratovda on bir il sürgün həyatı yaşayıb. Sürgündən sonra Ə. Yurdsevər bir müddət Daşkənddə qız məktəbində müəllimlik edib. Daha sonra İrana keçmək məqsədilə Aşqabada gedib. Mühacirətdə Aşqabaddan İrana keçdikdən sonra bir müddət Tehranda hərbi məktəbdə alman dili müəllimi kimi fəaliyyət göstərib. Burada o dövrdə Varşavada fəaliyyət göstərən Rəsulzadə ilə əlaqə saxlayır. 1936-cı ildə Rəsuzladənin dəvəti ilə Varşavaya gedir. Burada Müsavat partiyasının III qurultayında iştirak edir. Burada 1939-cu ilə qədər Rəsulzadə ilə birlikdə fəaliyyət göstərir. Polşa işğal olunduqdan sonra 1939-cu ildə Türkiyəyə köçür. Burada Baş Nəşriyyat İdarəsində işləməyə başlayır. 1952-ci ilin aprelindən başlayaraq, "Azərbaycan Kültür Dərnəyi" tərəfindən Ankarada aylıq "Azərbaycan" jurnalı nəşr olunur. Ə. Yurdsevər bu jurnalda əsasən Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli simaları və Aprel işğalından sonra Azərbaycanda sovet işğalına qarşı mübarizə aparan şəxslər və təşkilatlar haqqında "Azərbaycan istiqlal savaşından səhnələr" silsilə yazılarını yazıb. Ana dili ilə yanaşı, rus, alman. ərəb və fars dillərini də mükəmməl bilirdi. Bir müddət Ankara radiosunda farsca siyasi xəbərlər proqramının başçısı olmuşdur. Mirzə Bala Məmmədzadə dünyasını dəyişdikdən sonra 1959-cu ildən 1976-cı ilə kimi mərkəzi İstanbulda olan Azərbaycan Milli Mərkəzinə rəhbərlik edib. Siyasi mübarizə ilə yanaşı, ədəbi fəaliyyətlə də məşğul olmuşdur, Ankarada fəaliyyət göstərən Azərbaycan Kültür Dərnəyinin içində yaxından iştirak etmiş, Azərbaycan ədəbiyyatına dair silsilə əsərlər ["Mirzə Fətəli Axundzadənin həyatı və dram əsərləri" (Ankara, 1950), "Azərbaycan dram ədəbiyyatı" (Ankara, 1951; B.. 2003), "Sabirin Azərbaycan ədəbiyyatındakı yeri" (Ankara, 1951), "Azərbaycan ədəbiyyatında Vidadi və Vaqifin yaradıcılığı" (Ankara, 1952)] yazmışdır. 1976-cı il oktyabrın 7-də Ankarada vəfat edib. Mirzə Fətəli Axundzadənin həyatı və dram əsərləri (Ankara, 1950) Azərbaycan dram ədəbiyyatı (Ankara, 1951; B. 2003) Sabirin Azərbaycan ədəbiyyatındakı yeri (Ankara, 1951) Azərbaycan ədəbiyyatında Vidadi və Vaqifin yaradıcılığı (Ankara, 1952)
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=718065
Əbdülvahab Salamzadə
Əbdülvahab Salamzadə (16 fevral 1916, Şamaxı – 19 avqust 1983, Bakı) — azərbaycanlı memar, professor (1967), Əməkdar inşaatçı (1960), Əməkdar elm xadimi (1982), Azərbaycan SSR Elmlər Akademiyasının həqiqi üzvü (1983). Əbdülvahab Salamzadə 16 fevral 1916-cı ildə Şamaxıda anadan olmuşdur. Əmək fəaliyyətini 1944–1983-cü illərdə Azərbaycan Elmlər Akademiyasının Memarlıq və İncəsənət İnstitutunda davam etdirmişdir. Belə ki, o, 1951-ci ildən Memarlıq və İncəsənət İnstitutunun Memarlıq tarixi və nəzəriyyəsi şöbəsinin müdiri, 1957-ci ildən isə direktor müavini olmuşdur.Ədbülvahab Salamzadə Azərbaycan milli memarlıq tarixini öyrənən ilk alimlərdəndir, Naxçıvan, Şirvan memarlıq məktəblərin öyrənilməsində onun müstəsna xidmətləri olmuşdur, Təbriz və Arran memarlıq məktəblərinin elmi cəhətdən müəyyənləşdirilməsi, onların kəşfi isə bilavasitə akademik Əbdülvahab Salamzadənin xidmətidir.Əbdülvahab Salamzadənin fəaliyyəti təkcə elmi-nəzəri yaradıcılıqla məhdudlaşmırdı. Alim bütün ömrü boyu Azərbaycanın bölgələrini gəzmiş, tarixi abidələrin vəziyyəti ilə tanış olmuş, onların ölçülərinin çıxarılmasında, bərpa eskizlərinin çəkilməsində iştirak etmişdir. O, 1962-ci ildən Azərbaycanın Tarix və Mədəniyyət Abidələrini Mühafizə Cəmiyyətinin sədr müavini idi. Tarixi abidələrin bərpa işlərində yaxından iştirak edirdi.Əbdülvahab Salamzadə "Abidələr danışır" (Bakı, 1952), "Azərbaycan memarlıq abidələri" (Bakı, 1958), "Əcəmi Naxçıvani" (Bakı, 1976), "Arazboyu abidələr" (K. Məmmədzadə ilə birgə; Bakı, 1979) və elmə xidmət edəcək bir çox başqalarının müəllifidir. Həmçinin alimin M. Hüseynov və L. Bretanitski ilə birgə hazırladığı "Azərbaycan memarlıq tarixi" adlı fundamental əsəri isə (rus dilində; Moskva, 1963) Azərbaycan milli memarlıq tarixində müstəsna əhəmiyyətə malikdir.Əbdülvahab Salamzadə eyni zamanda Azərbaycan şəhərsalma tarixinin ilk tədqiqatçısı olmuş, Şuşa, Şəki kimi qədim şəhərlərin şəhərsalma mədəniyyətini tədqiq etmişdir. O, həmçinin Molla Pənah Vaqifin 1982-ci ildə Şuşada açılmış türbəsinin müəllifidir. 1976-cı ildən ASE elmi redaksiya şurasının üzvü kimi fəaliyyət göstərmişdir.Əbdülvahab Salamzadə 1965-ci ildə doktorluq dissertasiyasını müdafiə edərək sənətşünaslıq doktoru elmi dərəcəsinə layiq görülmüşdür. 1967-ci ildə professor elmi adını alan Salamzadə 1968-ci ildə Azərbaycan SSR EA-nın müxbir üzvü, 1983-cü ildə həqiqi üzvü seçilmişdir.Akademik Əbdülvahab Salamzadə 19 avqust 1983-cü ildə vəfat etmişdir. Mükafatları Əməkdar inşaatçı (1960) Əməkdar elm xadimi (1982) "Qırmızı əmək bayrağı" ordeni Filmoqrafiya Abidələr danışır (film, 1964) (qısametrajlı sənədli film) Çay daşının göz yaşı... (film, 1971) Əcəmi Naxçıvani (film, 1976) İçəri Şəhər (film, 1964)
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=40277
Əbdülvahab Yurdsevər
Əbdülvahab Yurdsevər və ya Əbdülvahab Məmmədzadə (17 iyul 1898, Bakı – 28 yanvar 1976, Ankara) — azərbaycanlı siyasətçi, ədəbiyyatşünas, publisist. Azərbaycan Milli hərəkatının fəal üzvlərindən biri, Gizli Müsavat təşkilatının sədr müavini, mühacir. Həyatı və təhsili Əbdülvahab Məmmədzadə 1898-ci ildə Bakı şəhərində anadan olub. 1905-ci ildə rus-tatar məktəbinə qəbul olub. Əbdülvahab Yurdsevər 1911-ci ildə rus litseyinə qəbul edilmiş, 1911-ci ildə III Aleksandr adına şəhər gimnaziyasında orta təhsilini bitirdikdən sonra rus litseyinə qəbul olub. Burada rus dilini, mədrəsədə isə ərəb və fars dillərini, Qurani-Kərimi öyrənib. Azərbaycanda 1916-cı ildə "Məhəmmədiyyə" adlı siyasi dərnəyə üzv olub. 1917-ci ildə Müsavat partiyasına üzv olub. 1918-ci ildə Azərbaycan Cümhuriyyəti qurulduqdan sonra Nazirlər Şurasının dəftərxanasında tərcüməçi kimi fəaliyyət göstərib. Aprel işğalından sonra bu işğala qarşı mübarizə aparmaq üçün yaradılmış Gizli Müsavat təşkilatının ilk qurucularındandır. O, bu təşkilatın Bakı komitəsinin sədri və və Milli Müqavimət Komitəsinin üzvü olub.. 1923-cü il iyunun 15-də həbs edilərək, əvvəlcə Şimali Qafqaza Vladiqafqaz şəhərinə sürgün edilib. Cəza müddəti bitdikdən sonra 1926-cı ildə Bakıya qayıdıb. Çox keçməmiş yenidən həbs olunaraq Yaroslavl və Saratovda on bir il sürgün həyatı yaşayıb. Sürgündən sonra Ə. Yurdsevər bir müddət Daşkənddə qız məktəbində müəllimlik edib. Daha sonra İrana keçmək məqsədilə Aşqabada gedib. Mühacirətdə Aşqabaddan İrana keçdikdən sonra bir müddət Tehranda hərbi məktəbdə alman dili müəllimi kimi fəaliyyət göstərib. Burada o dövrdə Varşavada fəaliyyət göstərən Rəsulzadə ilə əlaqə saxlayır. 1936-cı ildə Rəsuzladənin dəvəti ilə Varşavaya gedir. Burada Müsavat partiyasının III qurultayında iştirak edir. Burada 1939-cu ilə qədər Rəsulzadə ilə birlikdə fəaliyyət göstərir. Polşa işğal olunduqdan sonra 1939-cu ildə Türkiyəyə köçür. Burada Baş Nəşriyyat İdarəsində işləməyə başlayır. 1952-ci ilin aprelindən başlayaraq, "Azərbaycan Kültür Dərnəyi" tərəfindən Ankarada aylıq "Azərbaycan" jurnalı nəşr olunur. Ə. Yurdsevər bu jurnalda əsasən Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli simaları və Aprel işğalından sonra Azərbaycanda sovet işğalına qarşı mübarizə aparan şəxslər və təşkilatlar haqqında "Azərbaycan istiqlal savaşından səhnələr" silsilə yazılarını yazıb. Ana dili ilə yanaşı, rus, alman. ərəb və fars dillərini də mükəmməl bilirdi. Bir müddət Ankara radiosunda farsca siyasi xəbərlər proqramının başçısı olmuşdur. Mirzə Bala Məmmədzadə dünyasını dəyişdikdən sonra 1959-cu ildən 1976-cı ilə kimi mərkəzi İstanbulda olan Azərbaycan Milli Mərkəzinə rəhbərlik edib. Siyasi mübarizə ilə yanaşı, ədəbi fəaliyyətlə də məşğul olmuşdur, Ankarada fəaliyyət göstərən Azərbaycan Kültür Dərnəyinin içində yaxından iştirak etmiş, Azərbaycan ədəbiyyatına dair silsilə əsərlər ["Mirzə Fətəli Axundzadənin həyatı və dram əsərləri" (Ankara, 1950), "Azərbaycan dram ədəbiyyatı" (Ankara, 1951; B.. 2003), "Sabirin Azərbaycan ədəbiyyatındakı yeri" (Ankara, 1951), "Azərbaycan ədəbiyyatında Vidadi və Vaqifin yaradıcılığı" (Ankara, 1952)] yazmışdır. 1976-cı il oktyabrın 7-də Ankarada vəfat edib. Mirzə Fətəli Axundzadənin həyatı və dram əsərləri (Ankara, 1950) Azərbaycan dram ədəbiyyatı (Ankara, 1951; B. 2003) Sabirin Azərbaycan ədəbiyyatındakı yeri (Ankara, 1951) Azərbaycan ədəbiyyatında Vidadi və Vaqifin yaradıcılığı (Ankara, 1952)
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=164543
Əbdülvahid Kuzəçioğlu
Əbdülvahid Kuzəçioğlu — müğənni Əbdülvahid Kuzəçioğlu 1925-ci ildə Kərkükdə doğulmuşdur. Çox məlahətli və güclü səsi olmaqla tanınmış müənnilər arasında öndə getmişdir. Şərq ölkələrinin əksəriyyətində məşhur olan bu müğənni türkman mahnılarını aləmə tanıdan bir sənət elçisi adına layiq görülümüşdür. Əbdülvahid Kuzəçioğlu İraqda neft şirkətində çalışmışdır. 1966-cı ildə Kərkükdə "Kuzəçioğlunun xoyrat və bəstələri" kitabı çapdan çıxmışdır. Kitabda Səməd Vurğunun "Gülə-gülə" və Rəsul Rzanın "Layla balam, a layla" şeirlərinə bəstələnən mahnılar da var. İfa etdiyi "Olum boyun qurbanı", "Ay qız mənə bax, bax", "Vəfasız", "Samovar almışam silənim yoxdur" Azərbaycan mahnıları müğənninin repertuarına daxildir. 1966-cı ildə Qəzənfər Paşayev Kərkükdə olarkən Kuzəçioğlu ilə görüşmüşdür. Bağdadda olarkən Qəzənfər Kuzəçioğlunun Bakıda rəssam Nazim Rəhmanzadənin çəkdiyi portretini gətirmiş, "Qardaşlıq" (Mədəniyyət ocağı) rəhbərliyinə vermişdir. Haqqında deyilənlər Kərküklü Əbdülvahid Kuzəçioğlunun XX əsrin 50–60-cı illərindən bir çox Azəri mahnısını oxuması nəticəsində Azəri mahnılarının Kərkükə girməsi qolaylaşmışdır. Mahir Naqib
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=353038
Əbdülxaliq Qicdüvani
Əbdülxaliq Qicdüvani (1103–1199)—Nəqşibəndiyyənin şeyxi, mürşüdü. Əbdülxaliq 1103-cü ildə Buxara yaxınlığında Gicduvan adlı qəsəbədə anadan olmuşdu."Risale-i Ṣaḥibiyyə" adlı əsərində (s. 95–96) anlatdığına görə atası, İmam Malik nəslindən, zahiri və batıni elmlərə vaqif bir alim olan Malatyalı Əbdülcəmil İmamdır. Düşmənləri tərəfindən şəhərdən çıxarılan Malatya sultanının taxtına dönməsini bacaran Əbdülcəmil, 113 yaşında olmasına rəğmən mükafat olaraq sultanın qızıyla evləndirilir. Əbdülxaliq Gicdüvani yenə öz ifadəsinə görə, iyirmi iki yaşına qədər onu mənəvi övlad edən Xacə Xızırın tərbiyəsi altında qaldıqdan sonra Buxaraya gələn məşhur fəqih və mütəsəvvif Yusif Həmədaninin (ö. 1140) müridləri arasına qatıldı. Bəzi qaynaqlara görə Yusif Həmədani Buxaraya deyil, Səmərqəndə gəlmiş və Gicdüvani ona burada intisab etmişdir. Nəqşibəndi təriqətinin ilk təməl əsaslarını quran Əbdülxaliq Qicdüvani Məvəraünnəhr və Buxara bölgəsində təsəvvüf və təriqət xidmətlərini davam etdirmişdir. Nəqşibəndiliyin "on bir əsasını" quran Qucdüvanidən Bahaəddin Nəqşibəndin "üveysi" yolu ilə feyz aldığı rəvayət edilir. Əbdülxaliq Qucdüvaninin Bahaəddin Nəqşibənddən daha əvvəl ölməsinə baxmayaraq, aralarında məşrəb bənzərliyi səbəbiylə, üveysi bir yaxınlıq olmuşdur. Əbdülxalıq Qicdüvani də, Şahı Nəqşibənd də, xəfi zikri cəhri zikrə tərcih etmişlər. Nəqşibəndiliyin on bir əsası Əbdülxaliq Qicdüvani tərəfindən tənzim edilmişdir. F. Meier, Zwei Abhandlungen über die Naqšbandiyya, Stuttgart 1994, s. 25; Kasım Kufralı, "Gucduvânî", İA, IV, 820–821; S. Naficy, "G̲h̲ud̲j̲duwānī", EI2 (İng.), II, 1077–1078; K. A. Nizami, "ʿAbd-al-Ḳāleq Ḡoǰdovānī", EIr., I, 120–121. Həmçinin bax Nəqşibəndilik Yusif Həmədani
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=568434
Əbdülxaliq Renda
Əbdülxaliq Mustafa Renda (türk. Mustafa Abdülhalik Renda ; 29 noyabr 1881, Yanina – 1 noyabr 1957, Kadıköy, İstanbul ili) — Türkiyə dövlət xadimi, Türkiyə Böyük Millət Məclisinin 4-cü sədri (1935–1946). Osmanlı imperiyası dövrü 29 noyabr 1881-ci ildə Yanyanın görkəmli şəxslərindən biri alban əsilli Rendazade Aslan Əfəndinin ailəsində anadan olmuşdur. Orta təhsilini Yanya Lisesi və İstanbul Liseyində bitirdikdən sonra 25 iyul 1903-cü ildə Mülkiye Mektebindən diplom aldı. İlk işinə 27 iyul 1903-cü ildə Ziraat Bankda Mühasib Katibi, Qeydiyyatçı Refiki adı ilə başladı. 27 oktyabr 1903-cü ildə Rodos Liseyinə riyaziyyat, həndəsə, əkinçilik, sağlamlıq və fransız dili müəllimi təyin edildi. 11 avqust 1904-cü ildə Cəzayir-i bəhr-i səfid vilayətində (Egey Adaları) əyalətinin qubernatorunun idarəsində vəzifə aldı. 1906-cı ilin martında Tepelena, 1908-ci ilin noyabrında — Ças, 1909-cu ilin yanvarında — Delvin mahalları idarəçisi vəzifəsinə təyin edildi. İki dəfə Beratın mutasarrifi oldu, daha sonra — Kavala bölgə müdiri, 1911-ci ilin fevralında Çamlıq mutasarrifi təsdiq edildi. 1913-cü ilin may ayında o, Siirt mutasarriifi, 1914-cü ilin dekabrında Bitlis valisi təyin edildi. Vali olaraq Bitlis ermənilərinin köçürülməsinə rəhbərlik etdi. 1915-ci ilin oktyabrında Hələb valisi oldu. Deyr əz-Zurda erməni qiyamını yatırdı. Almaniyanın Hələbdəki konsulu Volter Rossler Əbdülxaliq Rendanın erməni qiyamını məharətlə yatırdığını deyirdi. Majarski Komissiyası qarşısında etdiyi çıxışında, Muşda erməni silahlı qiyamını yatırdığına peşman olmadığını bildirmişdi. 1917-ci ilin aprelində Daxili İşlər Nazirliyində Dövlət Katibi oldu. 1918-ci ilin noyabrında Hələbin işğalından sonra Bursa valisi təyin edildi. Vəzifəyə başlamazdan əvvəl Damat Ferid Paşa hökuməti tərəfindən qovuldu və həbs edildi. İngilislər İstanbulu işğal etdikdən 6 ay sonra altı ay Maltaya sürgün edildi. 4 yanvar 1922-ci ildə Türkiyəyə qayıtdıqdan sonra İqtisadi Məsələlər üzrə Dövlət Katibi təyin edildi. 1922-ci ilin yanvarında Daxili İşlər Nazirliyinin Dövlət Katibi, 1922-ci ilin aprelində Konya Qubernatoru vəzifələrini icra etdi. Türkiyə Cümhuriyyəti dövrü 1922-ci ilin sentyabrında İzmir azad edildikdən sonra Cümhuriyyət adına oranın ilk valisi təyin edildi. İzmirin valisi olanda yerli türk siyasətçilər onu albanları (qaçqın və mühacirləri) digər Anadolu bölgələrindən İzmirə köçməyə təhrik etməkdə günahlandırırdılar. Lakin Əbdülxaliq Renda bütün bu iddiları qətiyyətlə rədd edirdi.30 iyul 1923-cü ildə Çankırıdan millət vəkili seçildi. 2 yanvar 1924-cü ildə Birinci İsmət İnönü Hökumətində ikinci dəfə Maliyyə Naziri təyin edildi. 21 may 1924-cü ilədək ikinci İsmet İnönü Hökumətində vəzifəsini davam etdirdi. Üçüncü İsmet İnönü Hökumətində üçüncü dəfə Maliyyə Naziri portfelini aldı. Dördüncü İsmet İnönü Hökumətində Milli Müdafiə Nazirliyinin başçısı təyin edildi və eyni nazirliyi Beşinci İsmet İnönü Hökumətində də saxladı. 25 dekabr 1930-cu ildə 4-cü dəfə Maliyyə Nazirliyinin başına gətirildi. 1934-cü ildə bütün Türkiyə vətəndaşlarının soyad almasını tələb edən "Soyadlar Qanunu" qəbul edildikdən sonra "Renda" soyadını götürdü. Türkiyə Böyük Millət Məclisinin 2., 3., 4., 5., 6., 7. ve 8. çağırışlarında milletvekili seçildi. 1 mart 1935-ci ildən 5 avqust 1946-cı ilə qədər TBMM sədri vəzifəsini daşıdı. Əbdülxaliq Renda indiyə qədər TBMM sədrliyində ən uzun qalan yeganə şəxsdir. Əbdülxaliq Renda 1938-ci ilin noyabrında Atatürkün ölümündən sonra bir gün Türkiyə prezidenti vəzifəsini icra etdi.Renda 1948-ci ildə siyasi həyatı tərk etmək qərarına gəldi.1 oktyabr 1957-ci ildə İstanbul Erenköydəki evində, saat 20:00-da vəfat etmişdir. İki gün sonra cəsədi səhər saat 11-də malikanəsindən alınaraq, Haydarpaşa Körpüsünün başında silah arabasına qoyuldu, hərbi mərasimlə Haydarpaşa Qatar Stansiyasına gətirildi və 12.35-də yola düşən Ankara qatarına çatdırıldı. Cənazəsində vali və bələdiyyə başçıları, köməkçisi Kamal Hadımlı, həmkarları Şükrü Kaya, Kazım Özalp və digər dostları ilə birlikdə böyük bir izdiham iştirak etdi. Cənazəsi Cebeci Əsri Qəbiristanlığında dəfn edildi. Xarici keçidlər Mustafa Abdulhalik Renda (ing.) Mustafa Abdülhalik Renda (1881–1957) (türk.)
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=713885
Əbdülxalıq Arrani
Əbdülxalıq əl-Arrani - fəqih, hüquqçu. Əbdülxalıq ibn Əbülməali ibn Məhəmməd əl-Arrani Arranın baş şəhəri Bərdədə anadan olmuşdu. Mosul və Əxlat (Xilat) şəhərlərində qanunşünaslıqdan dərs demişdi. Hökmdarlar yanında hörməti vardı. O, 20 iyun 1236-cı ildə Şamın Dəməşq şəhərində vəfat edib. Həmçinin bax
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=81205
Əbdülxalıq Axundov
Mirzə Əbdülxalıq Hüseyn oğlu Axundov və ya Axundzadə (1 (13) dekabr 1863, Bakı, Bakı qəzası, Bakı quberniyası, Rusiya imperiyası – 1950, Tehran, Pəhləvilər İranı[d]) — Azərbaycan tibb alimi, yazıçı, ictimai xadim, publisist, naşir və tərcüməçi. "Səadət" Xeyriyyə Cəmiyyətinin qurucularından və katibi, Müsəlman Xeyriyyə Cəmiyyətinin, "Nəşri-maarif" Cəmiyyətinin və Bakı Şəhər Dumasının üzvü olmuşdur. Mirzə Əbdülxalıq Axundov 13 dekabr (köhnə təqvimlə 1 dekabr) 1863-cü ildə Bakıda dəmirçi ailəsində doğulub. Öncə özəl bir məktəbdə, sonra Mirzə Həsib Qüdsinin İçərişəhərdəki Örtülü məscid mədrəsəsində oxuyub. 1877–1884-cü illərdə Bakı real (edadi) məktəbində təhsilini davam etdirib. O, hələ gənc yaşlarından ərəb, fars və rus dillərini öyrənmiş, 1888-ci ildə Almaniyadakı Erlangen Universitetininin Tibb fakültəsində göz xəstəliklərinə dair yazdığı əsərini magistr elmi dərəcəsi almaq üçün müdafiə etmişdir. Əsər iki il sonra ayrıca kitab şəklində nəşr olunmuşdur. 1892-ci ildə Azərbaycan alimi Mirzə Əbdülxaliq Axundov Azərbaycanda tibb tarixinin araşdırılmasının təməlini qoydu. O, Əbu Mənsur Hərəvinin XI əsrə aid məşhur əczaçılıq ensiklopediyasını fars dilindən alman dilinə tərcümə etdi. 1893-cü ildə Derpt Universitetində doktorluq disertasiyası müdafiə etmişdir. Doktorluq işi həmin il Derpt Universitetinin Əczaçılıq fakültəsinin "Tarixi araşdırmalar" seriyasında nəşr olunmuşdur.XIX əsrin sonlarında Bakıya dönərək burada ilk göz xəstəlikləri məntəqəsi və iki aptek açan M.Ə.Axundov həm də həkim Məmmədrza Vəkilovla birgə Azərbaycanda ilk ruhi xəstəliklər müəlicəxanasının yaradıcılarından olmuşdur. O, 24 aprel 1892-ci ildə açılan bu xəstəxanada 1903-cü ilədək işləyib. 1895-ci ildə Məmmədrza Vəkilov və Kərim bəy Mehmandarov ilə birgə Bakı Tibb Cəmiyyətini təsis etmişdir. 1896-cı ildə İsgəndər bəy Məlikov və Sultan Məcid Qənizadə ilə birgə Bakıda ilk kütləvi kitabxana açıb (17 mart 1899-cu ildə qapanıb).Nəşriyyat və kitabxanalar yaratmış, geniş xeyriyyəçilik işlərilə məşğul olmuşdur. 1901-ci ildə M.Ə.Axundov "Əvvəli hənək, axırı dəyənək" adlı 3 pərdəli komediya yazmışdır. O, Birinci rus inqilabının süqutundan sonra "Səadət" adlı xeyriyyə cəmiyyətinin yaradıcılarından biri olmuşdur. Cəmiyyətin orqanı "Səadət" jurnalının yaradılması üçün Tiflisdəki Senzura Komitəsi ilə yazışmalara başladı. Amma təəssüf ki, heç bir müsbət nəticə əldə olunmadı. Fəal publisist olan Mirzə Əbdülxalıq Axundov ozamankı Azərbaycan dövri mətbuatında xeyli yazı dərc etdirib. "Təkamül" qəzeti redaksiya heyətinin üzvü olmuşdur.Mirzə Əbdülxalıq Axundov 1909-cu ildən çıxmağa başlamış "Zənbur" jurnalının təsisçisi və naşiri idi. Yaxın Şərq ölkələrində məşhur olan satirik aylıq "Zənbur" jurnalı XX əsrin əvvəllərində Azərbaycan dilində "Səadət" Xeyriyyə Cəmiyyəti tərəfindən buraxılırdı. Özü burada "Palazqulaq", "Zorba", "Cümləqayğu", "Sövtüməli", "Dünyamalı", "Vərzad", "Toxmaq", "Çərənçi" və b. imzalarla çıxış etmiş, yeni əsrin qabaqcıl elm və maarif məsələlərini təbliğ edən onlarca yazılarını dərc etmişdir.Həkim kimi də maarifçiliklə məşğul olub. 1914–1919-cu illərdə "Müalicə kitabı" (1914), "Uşaq hifzü-səhhəsi" (1916), "Həzm üzvlərinin azarları" (1919) kimi kütləvi kitablar çap etdirmişdir. Mirzə Əbdülxalıq Axundov 20-ci əsrin əvvəllərində Bakıda vəba və cüzam xəstəlikləri ilə mübarizə aparmış, vəbaya qarşı mübarizədə göstərdiyi qeyri-adi fədakarlığa görə ona "əsilzadə zadəgan" fəxri titulu verilmişdir. Azərbaycanda universitet açılmasına illərlə səy göstərmişdir.1920-ci ildə XI ordunun Bakını işğal etməsilə əlaqədar İrana mühacirət etmişdir. Öncə Rəşt və Ərdəbildə, daha sonra Tehranda yaşayıb və həkimliklə məşğul olub. Əbdülxalıq Axundov 1950-ci ildə Tehranda vəfat edib, Tehrandan bir az aralıda yerləşən Kulidə və ya İranın ən məşhur adamlarının dəfn olunduğu Qumda dəfn edilib. Mirzə Əbdülxalıq Axundov Bakıda Mark Bekov adlı bir yəhudi provizorun qızı Fatma xanımla (müsəlmanlığı qəbul etdikdən sonrakı adı) ailə qurub.M.Ə.Axundovun iki oğlu var idi: Yusif və Cahangir. Yusif Bakı gimnaziyasını bitirib. Derpt Universitetinin Hüquq fakültəsində oxuyub. Berlin Kommersiya İnstitutunu bitirib. Sovet hakimiyyətinin ilk illərində Azərbaycan SSR Xalq Komissarları Sovetində çalışıb. Onun Aidə və Sürəyya adında iki qızı var idi. Hal-hazırda Aidə İngiltərədə, Sürəyya isə Hollandiyada yaşayır. Cahangir Bakıda realnı məktəbi, sonra isə Lionda (Fransa) Kimya fakültəsini bitirib. Tehranda sement zavodunda işləyib. Axundov, Mirzə Əbdülxaliq. Əvvəli hənək, axırı dəyənək. Komediya.- Badkubə, 1901.- 55 s. Axundov, Mirzə Əbdülxalıq. Müalicə kitabı.- B.: [s. n.], 1914. Axundov, Mirzə Əbdülxalıq. Uşaq hifzü-səhhəsi.- B.: [s. n.], 1916.- 59 s. Axundov, Mirzə Əbdülxalıq. Həzm üzvlərinin azarları.- B.: [s. n.], 1919. Həmçinin bax Azərbaycanın tibb tarixi İbrahim Rəhimov Məmmədrza Vəkilov Kərim bəy Mehmandarov İslam Ağayev. Satirik "Zənbur" jurnalı. Bakı: Azərbaycan SSR Elmlər Akademiyası. 1969. Misir Mərdanov, Ədalət Tahirzadə. 1920-ci ilədək ali məktəblərdə oxumuş azərbaycanlılar. C. 1 A. Bakı: Təhsil. 2018.
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=82114
Əbdülxalıq Cənnəti
Əbdülxalıq Cənnəti (1855–1931) — Azərbaycan şairi Şair Əbdülxalıq Cənnəti 6 iyun 1855-ci ildə Bakıda anadan olmuşdur. Dini təhsil almışdır. Bakıda fəaliyyət göstərən “Məcməüş-Şüəra” ədəbi məclisinin fəal üzvlərindən, eyni zamanda "Füyuzat" jurnalı ətrafında birləşən maarifçi azərbaycanlılardan biri olmuşdur. Klassik üslubda Azərbaycan və fars dillərində şeir və qəzəllər yazmışdır. O, həmçinin “Qız qalası”, “Qılınc və qələm” poemalarının müəllifidir. 1931-ci ildə Bakı şəhərində vəfat etmişdir.
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=247409
Əbdülxalıq Rzaquliyev
Əbdül Xalıq (əsl adı: Əbdülxalıq Əbdül Əli oğlu Rzaquliyev; 5 may 1920, Bakı – 30 sentyabr 1988, Bakı) — Azərbaycan rəssamı, pedaqoq, Azərbaycan SSR əməkdar incəsənət xadimi (1973). Əbdülxalıq Əbdül Əli oğlu 5 may 1920-ci ildə Bakıda anadan olmuşdur. O, 1934–1939-cu illərdə Azərbaycan Dövlət Rəssamlıq Məktəbində təhsil almış, bir il sonra Moskva Rəssamlıq İnstitutuna qəbul olunsa da, Böyük Vətən müharibəsinin başlanması səbəbilə ali təhsilini yarımçıq qoyaraq Bakıya qayıtmışdır. Müharibə illərində o, həmkarları Böyükağa Mirzəzadə, Lətif Feyzullayev və Bağır Maratlı ilə birlikdə Azərbaycan Dövlət Rəssamlıq Məktəbində fəaliyyətlə məşğul olmuş, müharibədən sonra Moskva Rəssamlıq İnstitutundakı təhsilinə davam etmiş və 1949-cu ildə diplomunu müdafiə edərək yenidən Bakıya qayıtmışdır.Əbdülxalıq Rzaquliyev sonralar da pedaqoji fəaliyyətinə davam etmiş, Əzim Əzimzadə adına Bakı Rəssamlıq Məktəbində, Azərbaycan Dövlət İncəsənət İnstitutunda müəllim işləmişdir. O, 30 sentyabr 1988-ci ildə Bakıda vəfat etmişdir. Yaradıcılığı Rəssamın yaradıcılığını süjetli tablo, portret, natürmort və peyzajlar təşkil edir. O, 1940-cı ildə süjetli "Kolxozda bayram" tablosunu ictimailəşdirmiş, 1946-cı ildə təşkil olunmuş ilk "Payız sərgisi"ndə "Mənzərə" və "Bazar" lövhələrini nümayiş etdirmişdir. Onun müharibədən sonrakı illərdəki yaradıcılığında iriölçülü "Traktorçunun nəğməsi" (1957) və "Hesabat verənlər" (1961) tabloları yer alır. 1950-ci illərdə keçirilmiş respublika sərgilərində onun müxtəlif janrlı lövhələri, eləcə də "Natürmort", "Pirsaat çay", "Toran çağı", "Dağlar", "Günəşli gün" və "Mənzərə" adlı etüd xarakterli əsərləri sərgilənmişdir.Əbdül Xalıqın peyzaj və natürmort janrlarında işlədiyi əsərləri sırasına İtaliya, Türkiyə, Amerika həyatına dair lövhələr, "Bakıda May nümayişi" (1943), "Üzüm yığımı" (1946), "Çöl gülləri" (1955), "Quşlarla natürmort" (1957), "İstanbulda küçə" (1960), "Tarla düşərgəsində" (1963) və başqaları daxildir. O, "Qaçaq Nəbi" (1959), "Nəriman Nərimanov" (1969), "Əliağa Vahid" (1970), "Əzim Əzimzadə" (1970), "Ana" (1970), "Ziya Bünyadov" (1978), "Mehdi Hüseynzadə" və başqa portretlerin, eləcə də Şamaxı, Zaqatala, Moskva, İstanbul və Bakı ünvanlı etüdlərin müəllifidir.Rəssamın 1960-cı illər yaradıcılığını əmək mövzulu "Kolxozçu Sevil Qazıyeva", "Kolxoz həyəti", "Kolxozçu qadın", "Balıqçılar", "Əmək meydanında", "Lənkəran balıqçıları" və "Məhsul bayramı" tabloları, əmək adamlarının təmas yerlərini tərənnüm edən "Çuxuryurd", "Altıağac" və "Mənzərə" əsərləri əhatə edir. Əbdülxalıq həmin illərdə sovet rəssamlarının tərkibində Türkiyə və İtaliyada yaradıcılıq səfərində olmuşdur. O, sənət dostları Baba Əliyev və Salam Salamzadə ilə birlikdə 1962-ci ildə təşkil olunmuş qrup sərgisində 20-i portret, 14-ü peyzaj olmaqla, 34 əsərini nümayiş etdirmişdir. Onun "Venesiya" adlı əsəri Azərbaycan Milli İncəsənət Muzeyinin daimi ekspozisiyasındadır.Rəssamın əsərləri Gürcüstan, Moldova, Litva, Latviya, Çexoslovakiya, Misir, Suriya, Livan və digər ölkələrdə sərgilənmişdir. Onun işləri Bakı, Moskva, İstanbul muzeylərində və şəxsi kolleksiyalarda saxlanılır.
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=622032
Əbdülxalıq Yusif
Əbdülxalıq Yusifi, Mirzə Əbdülxalıq Yusif (1853, Bakı – 1924) — Azərbaycan şairi. Bakıda "Məcməüş-şüəra" məclisinin fəal üzvlərindən biri. Mirzə Əbdülxalıq Yusif 1853-cü ildə Bakıda doğulmuşdur. O əvvəllər Aşqabadda ticarətlə məşğul olmuş, sonra köçüb ömrünün axırına kimi Bakıda yaşamışdır. Atasının adı Yəqub olduğu üçün özünə "Yusif" təxəllüsünü götürən şair müasirlərindən Seyid Əzim, Molla Ağa Bixud, Əbdülxalıq Cənnəti, Mirzə Səməndər və başqaları ilə dostluq etmiş, onlarla şeirləşmişdir. Əbdülxalıq Yusif 1924-cü il noyabrın 2-də vəfat etmişdir. Onun Füzuli və digər sənətkarların təsirilə yazılmış aşiqanə qəzəllərdən ibarət kiçik divanı qalmışdır. Əbdülxalıq Yusifi qəzəlləri ilə məşhurdur. O, S. Ə. Şirvani ilə şeir məclislərində iştirak etmiş və onunla əlaqə saxlamışdır. Qəzəllərindən bir neçəsi 1981-ci ildə Bakıda nəşr olunmuş "Deyilən söz yadigardır" kitabında çap olunmuşdur. Həmçinin bax Azərbaycan ədəbiyyatı
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=101404
Əbdülxalıq Əbdül Əli oğlu
Əbdül Xalıq (əsl adı: Əbdülxalıq Əbdül Əli oğlu Rzaquliyev; 5 may 1920, Bakı – 30 sentyabr 1988, Bakı) — Azərbaycan rəssamı, pedaqoq, Azərbaycan SSR əməkdar incəsənət xadimi (1973). Əbdülxalıq Əbdül Əli oğlu 5 may 1920-ci ildə Bakıda anadan olmuşdur. O, 1934–1939-cu illərdə Azərbaycan Dövlət Rəssamlıq Məktəbində təhsil almış, bir il sonra Moskva Rəssamlıq İnstitutuna qəbul olunsa da, Böyük Vətən müharibəsinin başlanması səbəbilə ali təhsilini yarımçıq qoyaraq Bakıya qayıtmışdır. Müharibə illərində o, həmkarları Böyükağa Mirzəzadə, Lətif Feyzullayev və Bağır Maratlı ilə birlikdə Azərbaycan Dövlət Rəssamlıq Məktəbində fəaliyyətlə məşğul olmuş, müharibədən sonra Moskva Rəssamlıq İnstitutundakı təhsilinə davam etmiş və 1949-cu ildə diplomunu müdafiə edərək yenidən Bakıya qayıtmışdır.Əbdülxalıq Rzaquliyev sonralar da pedaqoji fəaliyyətinə davam etmiş, Əzim Əzimzadə adına Bakı Rəssamlıq Məktəbində, Azərbaycan Dövlət İncəsənət İnstitutunda müəllim işləmişdir. O, 30 sentyabr 1988-ci ildə Bakıda vəfat etmişdir. Yaradıcılığı Rəssamın yaradıcılığını süjetli tablo, portret, natürmort və peyzajlar təşkil edir. O, 1940-cı ildə süjetli "Kolxozda bayram" tablosunu ictimailəşdirmiş, 1946-cı ildə təşkil olunmuş ilk "Payız sərgisi"ndə "Mənzərə" və "Bazar" lövhələrini nümayiş etdirmişdir. Onun müharibədən sonrakı illərdəki yaradıcılığında iriölçülü "Traktorçunun nəğməsi" (1957) və "Hesabat verənlər" (1961) tabloları yer alır. 1950-ci illərdə keçirilmiş respublika sərgilərində onun müxtəlif janrlı lövhələri, eləcə də "Natürmort", "Pirsaat çay", "Toran çağı", "Dağlar", "Günəşli gün" və "Mənzərə" adlı etüd xarakterli əsərləri sərgilənmişdir.Əbdül Xalıqın peyzaj və natürmort janrlarında işlədiyi əsərləri sırasına İtaliya, Türkiyə, Amerika həyatına dair lövhələr, "Bakıda May nümayişi" (1943), "Üzüm yığımı" (1946), "Çöl gülləri" (1955), "Quşlarla natürmort" (1957), "İstanbulda küçə" (1960), "Tarla düşərgəsində" (1963) və başqaları daxildir. O, "Qaçaq Nəbi" (1959), "Nəriman Nərimanov" (1969), "Əliağa Vahid" (1970), "Əzim Əzimzadə" (1970), "Ana" (1970), "Ziya Bünyadov" (1978), "Mehdi Hüseynzadə" və başqa portretlerin, eləcə də Şamaxı, Zaqatala, Moskva, İstanbul və Bakı ünvanlı etüdlərin müəllifidir.Rəssamın 1960-cı illər yaradıcılığını əmək mövzulu "Kolxozçu Sevil Qazıyeva", "Kolxoz həyəti", "Kolxozçu qadın", "Balıqçılar", "Əmək meydanında", "Lənkəran balıqçıları" və "Məhsul bayramı" tabloları, əmək adamlarının təmas yerlərini tərənnüm edən "Çuxuryurd", "Altıağac" və "Mənzərə" əsərləri əhatə edir. Əbdülxalıq həmin illərdə sovet rəssamlarının tərkibində Türkiyə və İtaliyada yaradıcılıq səfərində olmuşdur. O, sənət dostları Baba Əliyev və Salam Salamzadə ilə birlikdə 1962-ci ildə təşkil olunmuş qrup sərgisində 20-i portret, 14-ü peyzaj olmaqla, 34 əsərini nümayiş etdirmişdir. Onun "Venesiya" adlı əsəri Azərbaycan Milli İncəsənət Muzeyinin daimi ekspozisiyasındadır.Rəssamın əsərləri Gürcüstan, Moldova, Litva, Latviya, Çexoslovakiya, Misir, Suriya, Livan və digər ölkələrdə sərgilənmişdir. Onun işləri Bakı, Moskva, İstanbul muzeylərində və şəxsi kolleksiyalarda saxlanılır.
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=622031
Əbdülüzza
Əbdülüzza (ərəb. عبدالعزى) — İslamdan əvvəlki ərəb tanrılarından biri olan "Əl-Üzzanın qulu" mənasını verən teoforik ərəb adı. Verilmiş adƏbdülüzza ibn Qusay Əbdülüzza ibn ƏbdülmütəllibSoyadQuteylə bint Əbdülüzza Sibaa ibn Əbdülüzza Bərrə bint Əbdülüzza Ütbə ibn Əbu Ləhəb Uteybə ibn Əbu Ləhəb Əsəd ibn Əbdülüzza
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=811411
Əbdülüzza ibn Qusay
Əbdülüzza ibn Qusay (ərəb. عبد العزى بن قصي بن قصي) — atası Şeybə ibn Haşimin (Əbdülmütəllib) ulu babası Qusay ibn Kilabdır (təxminən 400-480-ci illər). Oğlu Əsəd ibn Əbdülüzzadır.Əbdülüzza adı İslamdan əvvəlki dövrlərdə ərəb dininin üç baş tanrısından biri olan Əl-Üzzadan götürülmüşdür.
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=811410
Əbdüləhəd Həsənov
Əbdüləhəd Səftər oğlu Həsənov (1903, Şamaxı – 1972, Bakı) — tibb elmləri doktoru (1937), professor (1939), AMEA-nın müxbir üzvü(1962), tibb sahəsində tanınmış alim. Əbdüləhəd Səftər oğlu Həsənov 1903-cü ildə Şamaxıda qulluqçu ailəsində anadan olmuşdur. Onun atası ipəkçilik mütəxəssisi olmuşdur. O, 1912–1918-ci illərdə Şamaxı realnı məktəbində oxumuşdur. Ə. Həsənov 1918-ci ildə Bakıya köçmüş, orada oxumuş və müxtəlif yerlərdə işləmişdir. 1919-cu ildə o, poçt-teleqraf kursuna daxil olur və kursu bitirdikdən sonra Bakı teleqraf kontorunda teleqrafçı işləməyə başlayır. 1920-ci ilin aprelindən etibarən XI Qırmızı Ordunun qərargahında işləyir, ancaq 1921-ci ilin iyulunda səhhəti ilə əlaqədar olaraq tərxis edilir. Sonra 1922-ci ilədək AİK-da (Azərbaycan İnqilab Komitəsi) teleqrafçı işləyir. 1922-ci ildə V. İ. Lenin adına Azərbaycan Dövlət Universitetinin tibb fakültəsinə daxil olur. Universitetdə təhsil almaqla yanaşı, o, eyni zamanda Qırmızı Aypara nəzdindəki kurslarda və tibb bacıları üçün məktəbdə müəllim işləyirdi. 1927-ci ildə Azərbaycan Dövlət Universitetinin Tibb fakültəsini bitirir və orada "Xüsusi patologiya və terapiya" kafedrasında ordinator vəzifəsində saxlanılır. 1929, 1930 və 1931-ci illərin yay fəsillərində yaylaqlarda köçərilərə tibbi xidmət göstərən dəstələrin rəhbəri işləmişdir. Elmi fəaliyyəti 1931-ci ildə Əbdüləhəd Həsənov Azərbaycan Dövlət Universitetinin biokimya kafedrasına aspiranturaya daxil olur. 1933–1937-ci illərdə Moskvada elmi ezamiyyətdə olur və orada A. N. Bax adına SSRİ EA-nın Biokimya İnstitutunda, sonra isə SSRİ Xalq Komissarları Soveti nəzdində A. M. Qorki adına ÜETİ — Ümumittifaq Eksperimental Tibb İnstitutunun kimya şöbəsində işləyir. Ə. Həsənov 1936-cı ildə "Maddələr mübadiləsinin aralıq məhsullarının hidrogen peroksid vasitəsilə oksidləşməsində oksihemoqlobinin katalitik təsiri" mövzusunda namizədlik, 1937-ci ildə isə "Heyvan toxuma proteazlarının hərəkət şərtlərində proteoliz məsələsi" mövzusunda tibb elmləri doktoru dərəcəsi dissertasiyasiyasını müdafiə etmişdir. Əbdüləhəd Həsənov Bakıya qayıtdıqdan sonra 1937-ci il-də Azərbaycan Dövlət Tibb İnstitutunun biokimya kafedrasının müdiri təyin olunur və dünyasını dəyişəndək, yəni 1972-ci ilədək bu vəzifədə qalır. 1939-cu ildə o, bu kafedrada professor adına layiq görülür. Eyni zamanda Ə. Həsənov 1938-ci ildən etibarən həmin institutun elmi-tədris hissəsi üzrə direktor müavini, həmçinin 1938-ci ildən 1941-ci ilədək isə Azərbaycan Əczaçılıq İnstitutunun elmi-tədris hissəsi üzrə direktor müavini olmuşdur. 1964–1967-ci illərdə professor Ə. Həsənov N. Nərimanov adına Azərb. Dövlət Tibb İnstitutunun nəzəri tibb üzrə elmi şurasının sədri olmuşdur. O, həmçinin həmin institutun Elmi Koordinasiya Şurasının üzvü idi. 1953–1967-ci illərdə Əbdüləhəd Həsənov Azərbaycan SSR Səhiyyə Nazirliyinin Elmi-Metodiki Şurasının Rəyasət Heyətinin üzvü olmuşdur. Professor Ə. Həsənovun tədqiqatlarının əsas istiqaməti bunlar idi: biokimyəvi proseslərdə karotinin (A provitamini) işti-rakı, zülallar və vitaminlər arasında qarşılıqlı əlaqə, respublikanın kurort resurslarının fəaliyyətinin biokimyəvi cəhətləri, xüsusən Azərbaycanın bitki xammalı vitaminləri üzrə, Darıdağ suyunun biokimyası üzrə, naftalan və karatonaftalanın biokimyası üzrə, eləcə də sintetik sulfopreparatların problemləri üzrə, dördxlorlu karbonun biokimyası üzrə, anti-malyariya preparatları, narkoz kimyası üzrə və s. Ə. S. Həsənov karotinin maddələr mübadiləsinə təsirini öyrənərkən geniş yayılmış fikrin — karotinin heyvan orqanizminə əhəmiyyətini A vitaminin sələfi kimi məhdudlaşdırdığı — əksinə olaraq bu maddənin mübadilə prosesinin müxtəlif əlaqələrində bilavasitə iştirakını inamla sübut etmiş və bu iştirakın mexanizmini aşkar etmişdir. Ə. S. Həsənov bir çox mübadilə proseslərinin karotin tərəfindən tənzimlənməsi məlumatından çıxış edərək naftalanın yeni preparatını – "karoto-naftalan"ı (karotinlə naftalanın qarışığı) təklif etmişdir ki, bu təbii naftalan neftindən əhəmiyyətli dərəcədə az zəhərlidi. Qeyd etmək lazımdır ki, onun tərəfindən hazırlanmış preparat II Dünya müharibəsi illərində (1941–1945) irinli yaraların müalicəsində geniş tətbiq olunurdu və effektiv nəticələr əldə edilirdi. Əbdüləhəd Həsənov nəşr olunmuş 200 elmi işin, həmçinin bir sıra broşürların, çoxlu sayda qəzet məqalələrinin, dərsliklərin və dərs vəsaitlərinin müəllifidir. "Karatonaftalan" monoqrafiyası onun elmi işlərindən biridir. O, həmçinin ilk dəfə 1933-cü ildə Azərbaycan dilində nəşr olunmuş, 1974 və 1989-cu illərdə isə təkrar nəşr olunmuş bioloji kimya üzrə dərsliyin həmmüəllifi olmuşdur. Bu gün də bu dərslik öz aktuallığını və təcrübi dəyərini qoruyub saxlayır. Ə. Həsənov 1962-ci ildə Azərbaycan SSR Elmlər Akademiyasının müxbir üzvü olmuşdur. Ədüləhəd Səftər oğlu Həsənov 1972-ci ildə Bakıda vəfat etmişdir. Mükafatları — "Vladimir İliç Leninin anadan olmasının 100 illiyi münasibətilə" yubiley medalı (1952) — Azərbaycan Respublikasının əməkdar elm xadimi (1943)
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=795214
Əbdüləli Karəng
Əbdüləli Karəng (1923-?) — İran ədəbiyyatşünası. Asar bastani Azərbaycan, I cild, Təbriz, 1351 (hicri) Tati və hərzəni (Du ləhceyi əz zabani bastan Azərbaycani), Təbriz, 1333 (hicri) Həmçinin bax İran ədəbiyyatı
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=334159
Əbdüləli bəy Xələfov
Əbdüləli bəy İsmayıl bəy oğlu Xələfov (1873-)— I Dünya müharibəsi veteranı. İsmayıl bəyin ikinci oğlu Əbdüləli bəy 1873-cü ildə Zəngəzur qəzasının Ağanus kəndində anadan olmuşdu. Molla yanında oxumuşdu. Özəl təsərrüfatını idarə etməklə güzəran keçirirdi. Əbdüləli bəy Xələfov I Dünya Müharibəsində iştirak etmişdi. Sultan Laçın babası haqqında yazır: "Əbdüləli bəy 120 ilə yaxın ömür sürmüşdü. Savad almasa da, sinədəftər olan bu müdrik kişidən şirin söhbətləri, bayatıları ilə yanaşı, bir neçə əşya da xatirə qalmışdı. Uşaq ikən ən çox diqqətimi cəlb edən babamın quzu dərisindən olan buxara papağı, böyük nağarası və bir də iri polad xəncəri idi… Həmin xəncərlə o, məşhur el qəhrəmanı Sultan bəyin dəstələrindəki döyüşlərdə neçə erməni başı kəsmişdi. Əbdüləli bəy 1914-cü ildə könüllü olaraq I Cahan Savaşına yollanmış azsaylı Azərbaycan türklərindən biri idi. "Dikiy (vəhşi) diviziya" adlanan məşhur müsəlman hərbi hissəsinin tərkibindəki süvari alayında Polşanın Krakov quberniyasına qədər döyüşlərdə iştirak etmişdi. 1917-ci ildə yaralandıqdan sonra Vətənə qayıtmış və sonradan bizə yardıma gəlmiş osmanlı ordusu ilə əlbir hərəkət edən Sultan bəyin dəstələrində Andronikin erməni quldur birləşmələrinə qarşı döyüşlərdə iştirak etmişdi… 16-17 yaşlarımdan bəri atamın babam haqqında danışdıqlarından daha çox bu yadımdadır: "Oğul, babam deyərdi ki, 1918-də osmanlılarla Sultan bəy olmasaydı, buralar çoxdan ermənilərin idi…" Ömrünün son günlərinə qədər Əbdüləli babam tez-tez hündür papağını başına qoyar, polad xəncərini kəmərinə taxar və nağarasını vurub bütün kəndi başına yığan uca səsi, xoş avazıyla oxuyarmış: "Ənvər paşa (yaxud Nuru Paşa-S.L.), səni görüm min yaşa!.." ( Əbdüləli bəyin Sultan bəy adlı oğlu, Bəyim xanım adlı qızı vardı.
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=404758
Əbdüləli bəy Əmircanov
Əbdüləli bəy Əmircanov (1870, Nuxa – 15 may 1948, İstanbul) — Azərbaycan Milli Şurasının üzvü, Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin maliyyə naziri. Əbdüləli Şirəli bəy oğlu Əmircanov 1870-ci ildə Şəki şəhərində anadan olub. 1876–1883-də Şəki şəhər məktəbində oxumuşdur. 1888-ci ildə Tiflisdə müəllimlər İnstitutunu bitirdikdən sonra Şəki, Lənkəran və Bakıda müəllim işləmişdi. Teymur bəy Bayraməlibəyovla birlikdə bir çox mədəni-maarif tədbirlərini həyata keçirmişdir. Əmircanov XX əsrin əvvəllərindən Bakıda müəllim, dövlət idarələrində və müxtəlif şirkətlərdə mühasib işləmiş, mədəni-maarif cəmiyyətlərinin işində yaxından iştirak etmiş, "Nəşri-maarif" cəmyyəti təftiş komissiyasının üzvü, Bakı Müsəlman Xeyriyyə Cəmiyyəti sədrinin müavini olmuşdur. Rusiyada Fevral inqilabından (1917) sonra siyasi proseslərə qoşulmuşdur. Bakı Müsəlman İctimai Təşkilatlarının Müvəqqəti İcraiyyə Komitəsinin üzvü idi. 1918-ci ilin martında Bakıda türklərə qarşı törədilən soyqırım zamanı minlərlə azərbaycanlının ölümdən xilas olunmasında, şəhərdə qırğının qarşısının alınmasında müstəsna xidmətlər göstərmişdi. Böyük qardaşı, Moskva Universitetinin hüquq fakültəsinin məzunu, tanınmış hüquqşünas Qasım bəy Əmircanov ermənilər tərəfindən öldürülmüşdü. Əmircanov Azərbaycan Xalq Cumhuriyyətinin ikinci hökumət kabinəsində (1918, iyun-oktyabr) maliyyə naziri, dövlət nəzarətçisi (1918, oktyabr-dekabr) olmuşdur. Azərbaycan Milli Şurasının "Azərbaycan Məclisi-Məbusanının təsisi haqqında qanun"na (1918, 19 noyabr) əsasən, Azərbaycan Xalq Cumhuriyyəti Parlamentinə seçilmişdir (1918, dekabr). Bitərəflər qrupuna daxil olan Əmircanov Parlamentdə maliyyə-büdcə və sorğu komissiyalarının üzvü olmuşdur. O, xarici ölkələrlə ticarət əlaqələri yaratmaq üçün 1919-cu ilin ortalarda Bakıda "Dəyanət" şirkətinin təsis olunmasında iştirak etmişdir. Aprel işğalından sonra İstanbula mühacirət etmiş, orada fəaliyyət göstərən Azərbaycan Milli Mərkəzinin üzvü olmuşdur. O, 1948-ci ildə İstanbulda vəfat etmişdi. Əbdüləli bəy Səltənət xanım Əlibəyova ilə ailə qurmuşdu. Fuad bəy, Rüstəm bəy, Rəşid bəy, Murad bəy adlı oğulları, Valiyə xanım, Məryəm xanım adlı qızları vardı. Həmçinin bax Əmircanovlar Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=78217
Əbdüləli mirzə Ehtişamüddövlə
Ehtişamüddövlə Əbdüləli mirzə Hacı Fərhad mirzə oğlu Qovanlı-Qacar (1861-?)—Qacar şahzadəsi, Zəncan əyalətinin valisi. Əbdüləli mirzə "Əbdi" təxəllüsü ilə şeir yazırdı. Ənvər Çingizoğlu, Qacarlar və Qacar kəndi, Bakı, "Şuşa", 2008, 334 səh. Həmçinin bax Fərhad mirzə Qovanlı-Qacar
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=470050
Əbdüləli xan Qaragözlü
Əbdüləli xan Abdulla xan oğlu Qaragözlü (1870-?)—Şamlı elinin Qaragözlü oymağından olan iran ordusunun generalı. Azərbaycan xalqının vətəni müdafiə uğrunda hərbi şücaəti qədim və zəngin tarixə malikdir. Məhəmməd Cahan Pəhləvan və Qızıl Arslan, Cavanşir və Babək, Uzun Həsən və Şah İsmayıl Xətai kimi hərbi sərkərdələr müstəqilliyimiz uğrunda mübarizələrdə xalqa xidmət etmişlər. Belə qəhrəman oğullardan biri də Əbdüləli xan Qaragözlüdür. Hərbçi ailəsində doğulan bu igid sərkərdə tez bir zamanda İran ordusunda nizam-intizamı, bilik-bacarığı, sərrast strategiyası ilə ad çıxarmışdı. Əbdüləli xan Qaragözlü Mənsurəddövlə ləqəbini daşıyırdı. Tanınmış Qaragözlü tayfa başçısı Nasirülmülkün nəvəsi idi. Həmçinin bax Qaragözlü oymağı
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=181408
Əbdülətif Şənər
Əbdülətif Şənər (türk. Abdüllatif Şener; 26 aprel 1954, Ulduzəli, Sivas ili) — Türk siyasətçi. 1996-cı ildən 1997-ci ilə qədər Türkiyə Maliyyə naziri, 2002-ci ildən 2007-ci ilə qədər Baş nazirin müavini vəzifəsində çalışmışdır.
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=42769
Əbdüləzim Sərkar
Əmir Əli oğlu Əbdüləzim və ya Əbdüləzim Sərkar (az-əbcəd. ابدولزیم سرکار) — XVII əsr Azərbaycan memarı. Əmir Əli oğlu Əbdüləzim 1663-cü və ya 1664-cü ildə inşa edilmiş Şamaxı rayonundakı Kələxana türbələrinin müəllifidir. Bu türbələrdən birində Әbdüləzim Sərkarın adı həkk edilmişdir. Sərkar (başçı) ləqəbi də kompleksin tikintisinə rəhbərlik etməsi ilə əlaqədardır. Yaradıcılıq üslubu əsərlərində həcm-fəza quruluşunun mütənasibliyi və eynitipli türbələrin fərdi xüsusiyyətlərə malik olmasında ifadəsini tapmışdır.
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=786168
Əbdüləziz
Sultan Əbdüləziz (Osmanlı türkcəsi: عبد العزيز — Abdü’l-`Azīz) (8 fevral 1830, Konstantinopol – 4 iyun 1876[…], Konstantinopol) — 32-ci Osmanlı sultanı və 111-ci İslam xəlifəsi. 7 fevralı 8 fevrala bağlayan gecə 1830-cu ildə Bəylərbəyi sarayında dünyaya gəlmişdir. Atası 30-cu Osmanlı sultanı II Mahmud, anası isə onun xanımlarından çərkəz əsilli Pərtəvniyal Sultan idi. 1836-cı ildə qardaşı Şahzadə Əbdülməcidlə birlikdə möhtəşəm bir mərasimlə sünnət edilmişdir. Mərasim əsnasında bacısı Mihrimah Sultan da Mehmed Səid Paşayla nigahlanmışdır. 9 yaşında atası uzun müddətdir əziyyət çəkdiyi vərəm xəstəliyindən vəfat etmiş, böyük qardaşı Sultan Əbdülməcid taxta çıxmışdır. Qardaşının səltənətində vəliəhd olaraq olduqca sərbəst həyat yaşadı və mükəmməl təhsil aldı. Həsən Fəhmi Əfəndidən ərəb dili və ədəbiyyatı ilə yanaşı, dini təlimləri öyrəndi. Ney ifaçısı və bəstəkar Yusif Paşadan musiqi dərsləri aldı. Eyni zamanla idmanla da məşğul olan Əbdüləziz Əfəndi güləş və üzgüçülüklə maraqlanırdı. Qardaşının əksinə içki və eyş-işrət aləminə düşkün deyildi və sadə həyat tərzi vardı. Bu səbəblə vəliəhdliyi dövründə əhalinin rəğbətini qazanmışdı. Güclü, sağlam və göstərişli görünüşü əhalinin gözündə onu sultan namizədinə çevirmişdi. Sultan Əbdülməcidin həddini aşmış yenilikçi siyasətindən narazı olanlar onu ulu babası Yavuz Sultan Səlim kimi görür və taxta çıxmasını gözləyirdilər. Sultan Əbdülməcidin son illərindəki eyş-işrət və israfçılığından narazı olan yenilik tərəfdarları belə, Əbdüləziz Əfəndinin qardaşının vəfatından sonra 25 iyun 1861 tarixində taxta çıxmasını qəbul etdilər. Səltənət illəri Sultan Əbdüləzizin taxta çıxdığı günlərdə Osmanlı imperiyası olduqca qarışıq dövrdə idi. Maliyyə böhranı dərinləşmiş, Qaradağ üsyanı artıq mühribə halını almışdı. Herseqovina əyaləti də çalxalanırdı. Avropa dövlətləri də bunları bəhanə edərək öz müdaxilələrini artırırdı. Bunun qarşısını almaq istəyən Sultan Əbdüləziz taxta çıxdıqdan bir neçə gün sonra bir fərman imzaladı. Sədrəzəmə xitabən yazılan və Bab-ı Əlidə mərasimlə elan edilən fərmanda, yeni sultan tənzimatdan imtina etmədiyini və bunu sübut etmək üçün Mehmed Əmin Paşa hökumətini iqtidarda saxlayacağını bildirdi. Bundan başqa fərmanda, ölkənin iqtisadi böhrandan çıxarılması, irqindən və dinindən asılı olmayaraq hər kəsin dövlət qarşısında bərabər hüquqlu olması kimi sosial məsələlərə də toxunulurdu. Əsas problem iqtisadi böhran olduğu üçün, Sultan Əbdüləziz hökumətdən ilk öncə bu məsələnin həllini tələb etdi. Özü də bu məsələnin həlli uğrunda öz illik gəlirinin və saray məsrəflərinin azaldılmasına razı oldu. Hətta şəxsi həyatında yalnız bir xanımıyla yaşayacağını və sarayın əsas məsrəf səbəbi olan hərəmxana qurmayacağını da vəd etmişdi. Bu vədlərini yerinə yetirərək sarayda lazımsız bütün məmurları uzaqlaşdırdı. Sarayda qızıl, gümüş və digər qiymətli əşyaların istifadəsini qadağan etdi. Şəxsi gəlirlərinin üçdə bir hissəsini dövlət xəzinəsinə verəcəyini də bildirdi. Siyasi məhkumlar üçün ümumi əfv elan etdi. Rüşvətə qarışan məmurları cəzalandırdı. Nazirliklərdə xüsusilə də, Sədarət binasındakı məmurların sayını da azaltdı. Görülən bu tədbirlərlə iqtisadi böhran qismən azaldı. Sultan Əbdüləziz yeni sədrəzəm Yusif Kamil Paşanın təklifi ilə 3 aprel 1863-cü ildə Misirə səyahət etdi. Babası Yavuz Sultan Səlimdən sonra Misir torpaqlarına gələn ilk Osmanlı sultanı oldu. Burada böyük sevinclə qarşılanan Sultan Əbdüləziz Mehmed Əli Paşa üsyanından sonra demək olar ki, ayrı bir dövlətə çevrilən Misir əhalisini Osmanlı imperiyasına qazandırmaq istəyirdi. Misir hakimi İsmayıl Paşa tərtiblədiyi möhtəşəm əyləncə məclisləri ilə sultanın gözünə girmişdi. Sonrakı illərdə sultanın eyş-işrətə və israfçılığa düşməsinin də səbəbi bu məclislər oldu. 28 may 1866-cı ildə Misirdə vərasət sistemini dəyişən İsmayıl Paşa 2 iyunda sultandan xədiv ünvanı aldı və bu ünvanın atadan oğula keçməsini təmin etdi. Bu əsnada yaranan ikinci problem isə xarici ölkələrin müdaxilələri səbəbi ilə yaranan daxili ayaqlanmalar oldu. Rusların Balkan yarımadasındakı slavyanları üsyana təşviq etməsi digər dövlətlərin də fikrini burada cəmlədi. Qərb dövlətlərinin təhriki ilə Livanda iki qəbilə arasındakı mübarizə qanlı müharibəyə çevrilmişdi. Muxtariyyət tələbi ilə başlayan Qaradağ üsyanı yatırıldı. Rusiya və Fransanın müdaxilələri ilə tezliklə Serbiya, Ruminiya və Krit adasında da yeni hadisələr baş verdi. Fransa imperatoru III Napolyon Beynəlxalq Paris Sənaye Sərgisinin açılışı münasibətilə Sultan Əbdüləzizi Fransaya dəvət etmişdi. İstanbuldakı fransız səfirinin vasitəçiliyi ilə bu dəvətin beynəlxalq sülhə təkan verəcəyini də bildirmişdi. Bu əsnada İngiltərə kraliçası Viktoriya da sultanı Londona dəvət etdi və beləliklə, Sultan Əbdüləziz hər iki ölkənin dəvətini qəbul edərək 21 iyun 1867-ci ildə Avropa səyahətinə çıxdı. Beləliklə, Osmanlı tarixində xarici ölkələrə səyahət edən yeganə sultan və xristian dünyasına dost olaraq gedən ilk xəlifə Əbdüləziz oldu. Fransa və İngiltərəni ziyarət edən, bu əsnada Belçika, Prussiya və Avstriyadan da keçən sultan 7 avqust 1767 tarixində İstanbula qayıtdı. Sultan Əbdüləzizin bu səyahəti beynəlxalq sülhün təmin edilməsində önəmli rol oynadı. Ancaq Qərb dünyasının dəstəyi ilə ayaqlanan xalqlarla uzun çəkişmə və mübarizənin ardından Ruminya knyazlığı tanındı və Serbiyadakı qalalardan türk əsgərləri geri çağırıldı (1867). Krit adasının yunanlara ilhaq edilməsi təklifi isə qəbul edilmədi. Rusiyanın təşviqiylə Rus Provaslav kilsəsindən ayrılmaq istəyən bolqarların istəyi qəbul edildi və 1870-ci ildə müstəqil bolqar kilsəsinin qurulmasına icazə verildi. Beləliklə, bolqarların muxtariyyət arzularına şərait yarandı. Avropada baş verən siyasi hadisələr, xüsusilə də Fransanın Almaniyaya məğlub olması Osmanlı imperiyasına da təsir etdi. Belə ki, Osmanlı reform proqramındakı ən güclü dəstəkçisi olan Fransanı itirmiş, Rusiya isə 1856-cı ildə bağlanan Paris sülhündəki şərtləri tanımadığını elan etmişdi (1871). Nəticədə Rusiya Balkan millətləri üzərindəki təzyiqləri artırdı və bölgədə rus təhlükəsi yenidən yarandı. İlk muxtariyyət tələbi 1875-ci ildə Herseqovinada, ardından Bosniyada baş tutdu. Üsyançılar Rusiya, Serbiya və Qaradağ tərəfindən dəstəklənirdi. Rusiyanın Balkan yarımadasında güclənməsini istəməyən Avstriyanın səylərinə baxmayaraq üsyan Bolqarıstana da sıçradı. Bu əsnada Salonikidə yaranan iğtişaşlarda iki səfirin öldürülməsi Qərb dövlətlərinin hadisələrə müdaxiləsinə səbəb oldu. Berlin memorandumu adlanan qərarnaməni Bab-ı Əliyə göndərmək istəsələr də, bu əsnada Sultan Əbdüləziz artıq taxtdan endirilmişdi. Sultan Əbdüləzizin beynəlxalq problemlərlə keçən səltənəti illərində ölkə daxili böhranlarla da çalxalandı. Aparılan islahatlar və əldə edilən irəliləyişlər sədarətə gətirilən paşaların şəxsi səylərindən asılı hala düşmüşdü. Bu səbəblə Sultan Əbdüləziz səltənəti 2 dövrə ayrılır. Taxta çıxmasından 1871-ci ilə qədərki dövrdə hökumət əsasən Mehmed Fuad Paşa və Mehmed Əmin Əli Paşanın əlində idi. Bu dövrdə tənzimat və islahatlar dövrü davam etmiş, bəzi yeni müəssisələr açılmış və olduqca uğurlu xarici siyasət yeridilmişdir. Mehmed Əmin Əli Paşanın vəfatından sultanın devrildiyi 1876-cı ilədək olan ikinci dövrdə isə hakimiyyətdə Mahmud Nədim Paşa və Mithat Paşa söz sahibi idi. Sultan Əbdüləziz Osmanlı imperiyasının uğurlu davamını Rusiyaya qarşı hərbi gücə sahib olmaqda görürdü. Bu səbəblə səltənəti dövründə həm şəxsi imkanları, həm də xarici borclanmalarla bu sahəyə pul ayırdı. Avropadan yeni isthesal olunmuş onlarla silah növü idxal etdi. Alınan böyük miqyaslı toplarla İstanbul boğazı və bəzi sərhəd qalaları təhkim edildi. Prussiyadan mütəxəssis zabitlər çağırıldı və Hərb məktəbi yenidən təşkil edildi (1866). Hərb qanunları müasir şərtlərə uyğunlaşdırıldı (1869). Kiçik hərbi məktəblər açıldı. Daşqışlaq, Gümüşsuyu və Taksim ordu qışlaqları inşa olundu. Bu gün İstanbul Universitetinə aid olan bina da Hərbi nazirlik olaraq Sultan Əbdüləziz tərəfindən inşa edilmişdir. Bu dövrdə dənizçilik də inkişaf etdirildi. İngiltərə və Fransa standartlarında yeni donanma qurulması üçün xəzinədən olduqca yüklü miqdarda pullar xərcləndi. Donanma tərsanələri yenidən quruldu. İnşası mümkün olmayan zirehli gəmilər xaricdən idxal edildi. Bahriyə nazirliyi quruldu. Sultan Əbdüləziz səltənətində nəqliyyat və rabitə sahələrində də önəmli irəliləyişlər oldu. Ümumilikdə 452 km olan dəmiryolu şəbəkəsi onun səltənətində 1344 km oldu. 2000 km-lik İstanbul-Paris dəmiryolunun inşası isə imtiyaz olaraq Avstriyaya verildi. Bu dəmiryolu xəttinin Topqapı sarayından keçməsi bəzi müzakirələrə səbəb olmuş, Sultan Əbdüləziz isə "Dəmiryolu keçsin, istərsə belimdən keçsin" deyərək məsələyə olan münasibətini bildirmişdir. Bu xəttin Sofiyaya qədər olan hissəsi 1874-cü ildə fəaliyyətə başladı. Bundan başqa 1873-cü ildə 99 km-lik Heydərpaşa-İzmit dəmiryolu xətti açıldı. 1863-cü ildə Niş, Bosniya və Vidində yeni yollar açıldı. Anadoluda isə Amasiya, Samsun və Kastamonuda yeni yollar çəkildi. Sultan Əbdülməcid səltənətində başlayan teleqraf çəkilişləri bu dövrdə demək olar ki, bütün ölkədə yayıldı. Sultan Əbdüləziz səltənətində borclar 200 milyon qızıla çıxmışdı. Bir il ərzində borc və faiz olaraq ödənən pul miqdarı 14 milyona çatmışdı. O illərdə Osmanlı imperiyasının maliyyə siyasəti borcu borcla ödəməkdən ibarət idi. Xarici ölkələrdən borc alma imkanı olmadığı hallarda isə, Qalata sərraflarından yüksək faizlə borc alınırdı. Nəticədə ölkədəki iqtisadi böhran dərinləşdi. 1875-ci ilin büdcəsində 5 milyon lirə kəsr var idi və artıq daxili və xarici borlanma imkanı qalmamışdı. Sədrəzəm Mahmud Nədim Paşa rus səfirinin tövsiyəsilə, bütün Avropa ölkələrinin etiazı ilə qarşılanan bir qərar qəbul etdi. 6 oktyabr 1875 tarixli qərarla, dövlətə borc verən şəxslərə pul yerinə qiymətli kağızlar paylandı. Qərar daxildə və xaricdə böyük əks-sədaya səbəb oldu. Avropada, əllərində qiymətli kağızlar olan şəxslər Osmanlı səfirlikləri önündə mitinqlərə başladı. Nəticədə həm ölkənin prestiji azaldı, həm də ingilis və fransızlar Osmanlılara düşmən oldular. Əslində rus səfirinin də məqsədi bu idi. Taxtdan endirilişi və ölümü Böyük güclərin Osmanlı imperiyasına müdaxiləyə hazırlandığı bu əsnada müxalif qruplar Sultan Əbdüləzizi devirib, Murad Əfəndini taxta çıxarmağı planlayırdı. Mithat Paşanın köşkündə toplanan iclasda Sultan Əbdüləzizin səltənətdə qalması həm ölkənin, həm də müxalif qüvvələrin gələcəyi üçün təhlükəli olaraq görüldü və mədrəsə tələbələrinin üsyana sövq edilmələrinə qərar verildi. Digər tərəfdən isə vəliəhd Murad Əfəndi üsyan edəcək tələbələrə paylamaq üçün şəxsi sərrafı Xristaki Əfəndidən təmin etdiyi sandıq-sandıq qızılı Mithat Paşaya göndərdi. 10 may 1876 günü Fateh, Bəyazid və Süleymaniyyə mədrəsələrinin tələbələri dərslərdən imtina edərək mitinq keçirdi. Bunlara Şirvanizadə Əhməd Hulusi və Gürcü Şərif Əfəndi kimi yüksək rütbəli üləmalar da qatıldı. Hərəkatın planı isə o əsnada vəzifədən alınan Mithat Paşanın şəhər kənarındakı köşkündə hazırlanmışdı. Üsyançılar Ulduz sarayı önünə qədər gələrək şeyxülislamın və sədrəzəmin vəzifədən alınmasını tələb etdi. Mehmed Rüşdü Paşanın sədarətə, Həsən Xeyrullah Əfəndinin şeyxülislamlığa, Hüseyn Avni Paşanın sərdarlığa və Mithat Paşanın məclisə daxil edilməsi elan edildi (12 may) və üsyançılar dağıldı. Sultan Əbdüləziz düşmənliyində ortaq olan və "möhtəşəm dördlük" adı verilən bu qrup iqtidarı ələ aldıqdan sonra Sultan Əbdüləziz devrilməsi məsələsində razılaşdılar və planı vəliəhd Murad Əfəndiyə bildirdilər. Vəziyyəti leqallaşdırmaq üçün fətva əmiri Qara Xəlil Əfəndi şeyxülislam vasitəsilə sədrəzəmin köşkünə çağırıldı. Onun da planı təsdiq edib qoşulmasından sonra Hüseyn Avni Paşanın vəliəhdi Dolmabağça sarayından qaçırılaraq taxta çıxarılmasına qərar verildi. Bütün bunlar olarkən, Sultan Əbdüləziz hadisələrin yatırıldığını zənn edirdi. Plan, 26 mayda Hüseyn Avni Paşanın köşkündə toplanan məclisdə yenidən müzakirə edildi və tarix olaraq 31 may günü seçilsə də, bəzi hadisələrin ardından çevriliş 29-30 may gecəsi baş tutdu. Sultan Əbdüləziz əvvəlcə Dolmabağça sarayından Topqapı sarayına aparıldı. Burada onu III Səlimin otağında məhkum etdilər. Bundan məyus olan Sultan Əbdüləziz "Məni də əmim Sultan Səlim kimi burda bitirmək istəyirlər" dedi. Üstəlik otaqda oturmağa yer də yox idi. Həm özü, həm də ailəsi o əsnada yağan yğışın altında saraydan atılması ona olduqca güclü zərbə endirmişdi. Bir müddət sonra başqa bir otağa alınan Sultan Əbdüləziz burada yeni sultana məktub yazdı və öz istəyilə Fəriyə sarayına aparıldı (1 iyun). Ancaq 4 iyun 1876 günü otağında biləkləri kəsilmiş bir halda tapıldı. Dövlət bürokratiyasından hadisə yerinə gələn ilk şəxs isə sərdar Hüseyn Avni Paşa oldu və hələ də can çəkişən sabiq sultanı otağın pərdəsinə bürüyərək ölməsini gözlədi. Xəbəri eşidən digər dövlət adamları da Fəriyə sarayına gəldi. Əcnəbi həkimlərin də iştirak etdiyi 19 nəfərlik həkim heyətinin cəsədi müayinə etməsinə qərar verildi. Ancaq həkimlərdən bəziləri sultan cənazəsinin bu halda saxlanmasına etiraz edərək bu müayinəyə qatılmadı. Bundan başqa Hüseyn Avni Paşanın da müdaxiləsiylə müayinə olduqca qısa müddət ərzində səthi olaraq aparıldı. Ardından həkim heyəti bu yaraların onlara göstərilən saqqal qayçısının səbəb olması haqqında bir tibbi raport yazdılar. Daha sonra sabiq sultanın cənazəsi Topqapı sarayına aparıldı və burada yuyulub kəfənləndikdən sonra Sultan Mahmud türbəsinə dəfn edildi. Vəfat xəbəri 6 iyun 1878 tarixində intihar olaraq elan olundu. Ancaq V Muradın 3 aylıq qısa səltənətindən sonra taxta çıxan qardaşı II Əbdülhəmid əmisinin intiqamını aldı. Belə ki, Ulduz məhkəməsi olaraq bilinən məhkəmədə bütün müqəssirlər mühakimə edildi. Hərəmxanası Dürrünəv Qadınəfəndi Ədadil Qadınəfəndi Heyranıdil Qadınəfəndi Neşərək Qadınəfəndi Gövhəri Qadınəfəndi Oğlan uşaqları Yusif İzzəddin Əfəndi Mahmud Cəlaləddin Əfəndi Mehmed Səlim Əfəndi (d. 28 oktyabr 1865 — ö. 21 oktyabr 1867) — kənizlərindən birindən doğulub. Əbdülməcid Əfəndi Mehmed Şövkət Əfəndi Mehmed Seyfəddin Əfəndi Qız uşaqları Fatma Saliha Sultan Nazimə Sultan Əminə Sultan (d. 30 noyabr 1866 — ö. 23 yanvar 1867) — Ədadil xanımdan dünyaya gəlmişdir. Əsma Sultan Əminə Sultan Fatma Sultan (d. 1874 — ö. 1875) — kənizlərindən birindən doğulub. Münirə Sultan (d. 1877) — kənizlərindən birindən doğulub.
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=84698
Əbdüləziz (ad)
Əbdüləziz — ad. Əbdüləziz — 32-ci Osmanlı sultanı və 111-ci İslam xəlifəsi. Əbdüləziz Abbes — Əlcəzair futbol məşqçisi. Əbdüləziz Cərad — Əbdüləziz xan —
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=838280
Əbdüləziz (dəqiqləşdirmə)
Əbdüləziz (sultan) — 32-ci Osmanlı sultanı və 111-ci İslam xəlifəsi. Əbdüləziz bin Fəhd əs-Səud — Səudiyyə Ərəbistanı şahzadəsi, Kral Fəhdin oğlu. Əbdüləziz bin Osman əl-Tüveycri – İSESKO-nun baş direktoru. Əbdüləziz Buteflika — Ərəb siyasi və dövlət xadimi, Əlcəzair prezidenti (1999–2019). Əbdüləziz əs-Səud — Səudiyyə Ərəbistanının qurucusu və ilk kralı. Əbdüləziz xan (1614 - 1683) — Buxara xanlığının hökmdarı. Əbdüləziz Fərmanfərmaiyan — İranlı memar, Tehran Universitetinin professoru və İranın müasir mühəndislik qurucularından biri.
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=514805
Əbdüləziz (sultan)
Sultan Əbdüləziz (Osmanlı türkcəsi: عبد العزيز — Abdü’l-`Azīz) (8 fevral 1830, Konstantinopol – 4 iyun 1876[…], Konstantinopol) — 32-ci Osmanlı sultanı və 111-ci İslam xəlifəsi. 7 fevralı 8 fevrala bağlayan gecə 1830-cu ildə Bəylərbəyi sarayında dünyaya gəlmişdir. Atası 30-cu Osmanlı sultanı II Mahmud, anası isə onun xanımlarından çərkəz əsilli Pərtəvniyal Sultan idi. 1836-cı ildə qardaşı Şahzadə Əbdülməcidlə birlikdə möhtəşəm bir mərasimlə sünnət edilmişdir. Mərasim əsnasında bacısı Mihrimah Sultan da Mehmed Səid Paşayla nigahlanmışdır. 9 yaşında atası uzun müddətdir əziyyət çəkdiyi vərəm xəstəliyindən vəfat etmiş, böyük qardaşı Sultan Əbdülməcid taxta çıxmışdır. Qardaşının səltənətində vəliəhd olaraq olduqca sərbəst həyat yaşadı və mükəmməl təhsil aldı. Həsən Fəhmi Əfəndidən ərəb dili və ədəbiyyatı ilə yanaşı, dini təlimləri öyrəndi. Ney ifaçısı və bəstəkar Yusif Paşadan musiqi dərsləri aldı. Eyni zamanla idmanla da məşğul olan Əbdüləziz Əfəndi güləş və üzgüçülüklə maraqlanırdı. Qardaşının əksinə içki və eyş-işrət aləminə düşkün deyildi və sadə həyat tərzi vardı. Bu səbəblə vəliəhdliyi dövründə əhalinin rəğbətini qazanmışdı. Güclü, sağlam və göstərişli görünüşü əhalinin gözündə onu sultan namizədinə çevirmişdi. Sultan Əbdülməcidin həddini aşmış yenilikçi siyasətindən narazı olanlar onu ulu babası Yavuz Sultan Səlim kimi görür və taxta çıxmasını gözləyirdilər. Sultan Əbdülməcidin son illərindəki eyş-işrət və israfçılığından narazı olan yenilik tərəfdarları belə, Əbdüləziz Əfəndinin qardaşının vəfatından sonra 25 iyun 1861 tarixində taxta çıxmasını qəbul etdilər. Səltənət illəri Sultan Əbdüləzizin taxta çıxdığı günlərdə Osmanlı imperiyası olduqca qarışıq dövrdə idi. Maliyyə böhranı dərinləşmiş, Qaradağ üsyanı artıq mühribə halını almışdı. Herseqovina əyaləti də çalxalanırdı. Avropa dövlətləri də bunları bəhanə edərək öz müdaxilələrini artırırdı. Bunun qarşısını almaq istəyən Sultan Əbdüləziz taxta çıxdıqdan bir neçə gün sonra bir fərman imzaladı. Sədrəzəmə xitabən yazılan və Bab-ı Əlidə mərasimlə elan edilən fərmanda, yeni sultan tənzimatdan imtina etmədiyini və bunu sübut etmək üçün Mehmed Əmin Paşa hökumətini iqtidarda saxlayacağını bildirdi. Bundan başqa fərmanda, ölkənin iqtisadi böhrandan çıxarılması, irqindən və dinindən asılı olmayaraq hər kəsin dövlət qarşısında bərabər hüquqlu olması kimi sosial məsələlərə də toxunulurdu. Əsas problem iqtisadi böhran olduğu üçün, Sultan Əbdüləziz hökumətdən ilk öncə bu məsələnin həllini tələb etdi. Özü də bu məsələnin həlli uğrunda öz illik gəlirinin və saray məsrəflərinin azaldılmasına razı oldu. Hətta şəxsi həyatında yalnız bir xanımıyla yaşayacağını və sarayın əsas məsrəf səbəbi olan hərəmxana qurmayacağını da vəd etmişdi. Bu vədlərini yerinə yetirərək sarayda lazımsız bütün məmurları uzaqlaşdırdı. Sarayda qızıl, gümüş və digər qiymətli əşyaların istifadəsini qadağan etdi. Şəxsi gəlirlərinin üçdə bir hissəsini dövlət xəzinəsinə verəcəyini də bildirdi. Siyasi məhkumlar üçün ümumi əfv elan etdi. Rüşvətə qarışan məmurları cəzalandırdı. Nazirliklərdə xüsusilə də, Sədarət binasındakı məmurların sayını da azaltdı. Görülən bu tədbirlərlə iqtisadi böhran qismən azaldı. Sultan Əbdüləziz yeni sədrəzəm Yusif Kamil Paşanın təklifi ilə 3 aprel 1863-cü ildə Misirə səyahət etdi. Babası Yavuz Sultan Səlimdən sonra Misir torpaqlarına gələn ilk Osmanlı sultanı oldu. Burada böyük sevinclə qarşılanan Sultan Əbdüləziz Mehmed Əli Paşa üsyanından sonra demək olar ki, ayrı bir dövlətə çevrilən Misir əhalisini Osmanlı imperiyasına qazandırmaq istəyirdi. Misir hakimi İsmayıl Paşa tərtiblədiyi möhtəşəm əyləncə məclisləri ilə sultanın gözünə girmişdi. Sonrakı illərdə sultanın eyş-işrətə və israfçılığa düşməsinin də səbəbi bu məclislər oldu. 28 may 1866-cı ildə Misirdə vərasət sistemini dəyişən İsmayıl Paşa 2 iyunda sultandan xədiv ünvanı aldı və bu ünvanın atadan oğula keçməsini təmin etdi. Bu əsnada yaranan ikinci problem isə xarici ölkələrin müdaxilələri səbəbi ilə yaranan daxili ayaqlanmalar oldu. Rusların Balkan yarımadasındakı slavyanları üsyana təşviq etməsi digər dövlətlərin də fikrini burada cəmlədi. Qərb dövlətlərinin təhriki ilə Livanda iki qəbilə arasındakı mübarizə qanlı müharibəyə çevrilmişdi. Muxtariyyət tələbi ilə başlayan Qaradağ üsyanı yatırıldı. Rusiya və Fransanın müdaxilələri ilə tezliklə Serbiya, Ruminiya və Krit adasında da yeni hadisələr baş verdi. Fransa imperatoru III Napolyon Beynəlxalq Paris Sənaye Sərgisinin açılışı münasibətilə Sultan Əbdüləzizi Fransaya dəvət etmişdi. İstanbuldakı fransız səfirinin vasitəçiliyi ilə bu dəvətin beynəlxalq sülhə təkan verəcəyini də bildirmişdi. Bu əsnada İngiltərə kraliçası Viktoriya da sultanı Londona dəvət etdi və beləliklə, Sultan Əbdüləziz hər iki ölkənin dəvətini qəbul edərək 21 iyun 1867-ci ildə Avropa səyahətinə çıxdı. Beləliklə, Osmanlı tarixində xarici ölkələrə səyahət edən yeganə sultan və xristian dünyasına dost olaraq gedən ilk xəlifə Əbdüləziz oldu. Fransa və İngiltərəni ziyarət edən, bu əsnada Belçika, Prussiya və Avstriyadan da keçən sultan 7 avqust 1767 tarixində İstanbula qayıtdı. Sultan Əbdüləzizin bu səyahəti beynəlxalq sülhün təmin edilməsində önəmli rol oynadı. Ancaq Qərb dünyasının dəstəyi ilə ayaqlanan xalqlarla uzun çəkişmə və mübarizənin ardından Ruminya knyazlığı tanındı və Serbiyadakı qalalardan türk əsgərləri geri çağırıldı (1867). Krit adasının yunanlara ilhaq edilməsi təklifi isə qəbul edilmədi. Rusiyanın təşviqiylə Rus Provaslav kilsəsindən ayrılmaq istəyən bolqarların istəyi qəbul edildi və 1870-ci ildə müstəqil bolqar kilsəsinin qurulmasına icazə verildi. Beləliklə, bolqarların muxtariyyət arzularına şərait yarandı. Avropada baş verən siyasi hadisələr, xüsusilə də Fransanın Almaniyaya məğlub olması Osmanlı imperiyasına da təsir etdi. Belə ki, Osmanlı reform proqramındakı ən güclü dəstəkçisi olan Fransanı itirmiş, Rusiya isə 1856-cı ildə bağlanan Paris sülhündəki şərtləri tanımadığını elan etmişdi (1871). Nəticədə Rusiya Balkan millətləri üzərindəki təzyiqləri artırdı və bölgədə rus təhlükəsi yenidən yarandı. İlk muxtariyyət tələbi 1875-ci ildə Herseqovinada, ardından Bosniyada baş tutdu. Üsyançılar Rusiya, Serbiya və Qaradağ tərəfindən dəstəklənirdi. Rusiyanın Balkan yarımadasında güclənməsini istəməyən Avstriyanın səylərinə baxmayaraq üsyan Bolqarıstana da sıçradı. Bu əsnada Salonikidə yaranan iğtişaşlarda iki səfirin öldürülməsi Qərb dövlətlərinin hadisələrə müdaxiləsinə səbəb oldu. Berlin memorandumu adlanan qərarnaməni Bab-ı Əliyə göndərmək istəsələr də, bu əsnada Sultan Əbdüləziz artıq taxtdan endirilmişdi. Sultan Əbdüləzizin beynəlxalq problemlərlə keçən səltənəti illərində ölkə daxili böhranlarla da çalxalandı. Aparılan islahatlar və əldə edilən irəliləyişlər sədarətə gətirilən paşaların şəxsi səylərindən asılı hala düşmüşdü. Bu səbəblə Sultan Əbdüləziz səltənəti 2 dövrə ayrılır. Taxta çıxmasından 1871-ci ilə qədərki dövrdə hökumət əsasən Mehmed Fuad Paşa və Mehmed Əmin Əli Paşanın əlində idi. Bu dövrdə tənzimat və islahatlar dövrü davam etmiş, bəzi yeni müəssisələr açılmış və olduqca uğurlu xarici siyasət yeridilmişdir. Mehmed Əmin Əli Paşanın vəfatından sultanın devrildiyi 1876-cı ilədək olan ikinci dövrdə isə hakimiyyətdə Mahmud Nədim Paşa və Mithat Paşa söz sahibi idi. Sultan Əbdüləziz Osmanlı imperiyasının uğurlu davamını Rusiyaya qarşı hərbi gücə sahib olmaqda görürdü. Bu səbəblə səltənəti dövründə həm şəxsi imkanları, həm də xarici borclanmalarla bu sahəyə pul ayırdı. Avropadan yeni isthesal olunmuş onlarla silah növü idxal etdi. Alınan böyük miqyaslı toplarla İstanbul boğazı və bəzi sərhəd qalaları təhkim edildi. Prussiyadan mütəxəssis zabitlər çağırıldı və Hərb məktəbi yenidən təşkil edildi (1866). Hərb qanunları müasir şərtlərə uyğunlaşdırıldı (1869). Kiçik hərbi məktəblər açıldı. Daşqışlaq, Gümüşsuyu və Taksim ordu qışlaqları inşa olundu. Bu gün İstanbul Universitetinə aid olan bina da Hərbi nazirlik olaraq Sultan Əbdüləziz tərəfindən inşa edilmişdir. Bu dövrdə dənizçilik də inkişaf etdirildi. İngiltərə və Fransa standartlarında yeni donanma qurulması üçün xəzinədən olduqca yüklü miqdarda pullar xərcləndi. Donanma tərsanələri yenidən quruldu. İnşası mümkün olmayan zirehli gəmilər xaricdən idxal edildi. Bahriyə nazirliyi quruldu. Sultan Əbdüləziz səltənətində nəqliyyat və rabitə sahələrində də önəmli irəliləyişlər oldu. Ümumilikdə 452 km olan dəmiryolu şəbəkəsi onun səltənətində 1344 km oldu. 2000 km-lik İstanbul-Paris dəmiryolunun inşası isə imtiyaz olaraq Avstriyaya verildi. Bu dəmiryolu xəttinin Topqapı sarayından keçməsi bəzi müzakirələrə səbəb olmuş, Sultan Əbdüləziz isə "Dəmiryolu keçsin, istərsə belimdən keçsin" deyərək məsələyə olan münasibətini bildirmişdir. Bu xəttin Sofiyaya qədər olan hissəsi 1874-cü ildə fəaliyyətə başladı. Bundan başqa 1873-cü ildə 99 km-lik Heydərpaşa-İzmit dəmiryolu xətti açıldı. 1863-cü ildə Niş, Bosniya və Vidində yeni yollar açıldı. Anadoluda isə Amasiya, Samsun və Kastamonuda yeni yollar çəkildi. Sultan Əbdülməcid səltənətində başlayan teleqraf çəkilişləri bu dövrdə demək olar ki, bütün ölkədə yayıldı. Sultan Əbdüləziz səltənətində borclar 200 milyon qızıla çıxmışdı. Bir il ərzində borc və faiz olaraq ödənən pul miqdarı 14 milyona çatmışdı. O illərdə Osmanlı imperiyasının maliyyə siyasəti borcu borcla ödəməkdən ibarət idi. Xarici ölkələrdən borc alma imkanı olmadığı hallarda isə, Qalata sərraflarından yüksək faizlə borc alınırdı. Nəticədə ölkədəki iqtisadi böhran dərinləşdi. 1875-ci ilin büdcəsində 5 milyon lirə kəsr var idi və artıq daxili və xarici borlanma imkanı qalmamışdı. Sədrəzəm Mahmud Nədim Paşa rus səfirinin tövsiyəsilə, bütün Avropa ölkələrinin etiazı ilə qarşılanan bir qərar qəbul etdi. 6 oktyabr 1875 tarixli qərarla, dövlətə borc verən şəxslərə pul yerinə qiymətli kağızlar paylandı. Qərar daxildə və xaricdə böyük əks-sədaya səbəb oldu. Avropada, əllərində qiymətli kağızlar olan şəxslər Osmanlı səfirlikləri önündə mitinqlərə başladı. Nəticədə həm ölkənin prestiji azaldı, həm də ingilis və fransızlar Osmanlılara düşmən oldular. Əslində rus səfirinin də məqsədi bu idi. Taxtdan endirilişi və ölümü Böyük güclərin Osmanlı imperiyasına müdaxiləyə hazırlandığı bu əsnada müxalif qruplar Sultan Əbdüləzizi devirib, Murad Əfəndini taxta çıxarmağı planlayırdı. Mithat Paşanın köşkündə toplanan iclasda Sultan Əbdüləzizin səltənətdə qalması həm ölkənin, həm də müxalif qüvvələrin gələcəyi üçün təhlükəli olaraq görüldü və mədrəsə tələbələrinin üsyana sövq edilmələrinə qərar verildi. Digər tərəfdən isə vəliəhd Murad Əfəndi üsyan edəcək tələbələrə paylamaq üçün şəxsi sərrafı Xristaki Əfəndidən təmin etdiyi sandıq-sandıq qızılı Mithat Paşaya göndərdi. 10 may 1876 günü Fateh, Bəyazid və Süleymaniyyə mədrəsələrinin tələbələri dərslərdən imtina edərək mitinq keçirdi. Bunlara Şirvanizadə Əhməd Hulusi və Gürcü Şərif Əfəndi kimi yüksək rütbəli üləmalar da qatıldı. Hərəkatın planı isə o əsnada vəzifədən alınan Mithat Paşanın şəhər kənarındakı köşkündə hazırlanmışdı. Üsyançılar Ulduz sarayı önünə qədər gələrək şeyxülislamın və sədrəzəmin vəzifədən alınmasını tələb etdi. Mehmed Rüşdü Paşanın sədarətə, Həsən Xeyrullah Əfəndinin şeyxülislamlığa, Hüseyn Avni Paşanın sərdarlığa və Mithat Paşanın məclisə daxil edilməsi elan edildi (12 may) və üsyançılar dağıldı. Sultan Əbdüləziz düşmənliyində ortaq olan və "möhtəşəm dördlük" adı verilən bu qrup iqtidarı ələ aldıqdan sonra Sultan Əbdüləziz devrilməsi məsələsində razılaşdılar və planı vəliəhd Murad Əfəndiyə bildirdilər. Vəziyyəti leqallaşdırmaq üçün fətva əmiri Qara Xəlil Əfəndi şeyxülislam vasitəsilə sədrəzəmin köşkünə çağırıldı. Onun da planı təsdiq edib qoşulmasından sonra Hüseyn Avni Paşanın vəliəhdi Dolmabağça sarayından qaçırılaraq taxta çıxarılmasına qərar verildi. Bütün bunlar olarkən, Sultan Əbdüləziz hadisələrin yatırıldığını zənn edirdi. Plan, 26 mayda Hüseyn Avni Paşanın köşkündə toplanan məclisdə yenidən müzakirə edildi və tarix olaraq 31 may günü seçilsə də, bəzi hadisələrin ardından çevriliş 29-30 may gecəsi baş tutdu. Sultan Əbdüləziz əvvəlcə Dolmabağça sarayından Topqapı sarayına aparıldı. Burada onu III Səlimin otağında məhkum etdilər. Bundan məyus olan Sultan Əbdüləziz "Məni də əmim Sultan Səlim kimi burda bitirmək istəyirlər" dedi. Üstəlik otaqda oturmağa yer də yox idi. Həm özü, həm də ailəsi o əsnada yağan yğışın altında saraydan atılması ona olduqca güclü zərbə endirmişdi. Bir müddət sonra başqa bir otağa alınan Sultan Əbdüləziz burada yeni sultana məktub yazdı və öz istəyilə Fəriyə sarayına aparıldı (1 iyun). Ancaq 4 iyun 1876 günü otağında biləkləri kəsilmiş bir halda tapıldı. Dövlət bürokratiyasından hadisə yerinə gələn ilk şəxs isə sərdar Hüseyn Avni Paşa oldu və hələ də can çəkişən sabiq sultanı otağın pərdəsinə bürüyərək ölməsini gözlədi. Xəbəri eşidən digər dövlət adamları da Fəriyə sarayına gəldi. Əcnəbi həkimlərin də iştirak etdiyi 19 nəfərlik həkim heyətinin cəsədi müayinə etməsinə qərar verildi. Ancaq həkimlərdən bəziləri sultan cənazəsinin bu halda saxlanmasına etiraz edərək bu müayinəyə qatılmadı. Bundan başqa Hüseyn Avni Paşanın da müdaxiləsiylə müayinə olduqca qısa müddət ərzində səthi olaraq aparıldı. Ardından həkim heyəti bu yaraların onlara göstərilən saqqal qayçısının səbəb olması haqqında bir tibbi raport yazdılar. Daha sonra sabiq sultanın cənazəsi Topqapı sarayına aparıldı və burada yuyulub kəfənləndikdən sonra Sultan Mahmud türbəsinə dəfn edildi. Vəfat xəbəri 6 iyun 1878 tarixində intihar olaraq elan olundu. Ancaq V Muradın 3 aylıq qısa səltənətindən sonra taxta çıxan qardaşı II Əbdülhəmid əmisinin intiqamını aldı. Belə ki, Ulduz məhkəməsi olaraq bilinən məhkəmədə bütün müqəssirlər mühakimə edildi. Hərəmxanası Dürrünəv Qadınəfəndi Ədadil Qadınəfəndi Heyranıdil Qadınəfəndi Neşərək Qadınəfəndi Gövhəri Qadınəfəndi Oğlan uşaqları Yusif İzzəddin Əfəndi Mahmud Cəlaləddin Əfəndi Mehmed Səlim Əfəndi (d. 28 oktyabr 1865 — ö. 21 oktyabr 1867) — kənizlərindən birindən doğulub. Əbdülməcid Əfəndi Mehmed Şövkət Əfəndi Mehmed Seyfəddin Əfəndi Qız uşaqları Fatma Saliha Sultan Nazimə Sultan Əminə Sultan (d. 30 noyabr 1866 — ö. 23 yanvar 1867) — Ədadil xanımdan dünyaya gəlmişdir. Əsma Sultan Əminə Sultan Fatma Sultan (d. 1874 — ö. 1875) — kənizlərindən birindən doğulub. Münirə Sultan (d. 1877) — kənizlərindən birindən doğulub.
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=83044
Əbdüləziz Abbes
Əbdüləziz Abbes (ərəb. عبد العزيز عباس; 7 oktyabr 1963) — Əlcəzair futbol məşqçisi. 1963-cü il təvəllüdlü Abbes karyerası boyunca bir çox yerli komandaya baş məşqçilik etmişdir.
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=727384
Əbdüləziz Buteflika
Əbdüləziz Buteflika (2 mart 1937[…], Ucda[d], Mərakeşdəki Fransa protektoratı[d] – 17 sentyabr 2021, Zeralda[d], Əlcəzair vilayəti[d]) – Əlcəzair siyasi və dövlət xadimi, Əlcəzair prezidenti (28 aprel 1999 – 2 aprel 2019). 1956-cı ildən Əlcəzair Milli Azadlıq Cəbhəsinin (1964–1981 və 1989-cu il-dən onun Mərkəzi komitəsinin üzvü) fəal iştirakçısı idi. Müstəqil Əlcəzairin ilk hökumətində turizm və idman naziri, (1962–1963), xarici işlər naziri (1963–79), Əlcəzair prezidenti H. Bumedyenin ardıcıl tərəfdarı, BMT Baş Assambleyası sessiyasının sədri (1974–1975) olmuşdur.Qoşulmamaq hərəkatında Asiya və Afrikanın ən radikal əhvali-ruhiyyəli xadimlərindən biri kimi nüfuza malik olan Buteflika sənaye cəhətdən inkişaf etmiş dövlətlər və "üçüncü dünya" ölkələri arasında iqtisadi əlaqələrin yenidən qurulmasının tərəfdarı idi. 1980-ci ildə siyasi fəaliyyətdən uzaqlaşmış və ona qarşı irəli sürülən korrupsiya ittihamları ilə əlaqədar olaraq mühacirət etmişdir (BƏƏ, Fransa və İsveçrədə yaşamışdır). Əlcəzairə qayıtdıqdan (1989) sonra bəraət almışdır. 1994-cü ildə vətəndaş müharibəsinin qızğın vaxtında hərbi dairələrin seçkilərə getmədən dövlətə başçılıq etmək təklifini rədd etmişdir. 1999-cu ilin aprel ayında Əlcəzair prezidenti seçilmişdir. Əlcəzairdə vətəndaş müharibəsinin faktiki dayandırılmasına nail olmuşdur. 2004-cü ilin aprelində yenidən prezident seçilmişdir.2009-cu ilin sentyabrında keçirilən prezident seçkilərində seçicilərin 90,2%-inin səsini toplayaraq növbəti 5 il müddətinə Əlcəzairin prezidenti olmuşdur. 2014-cü ilin fevralında yenidən namizədliyini irəli sürmüş və aprel ayında keçirilən seçkilər də ilk turda 81,5% səs toplayaraq dördüncü dəfə prezident seçilmişdir. Buteflika // Azərbaycan Milli Ensiklopediyası (25 cilddə). 5-ci cild: Brüssel – Çimli-podzol torpaqlar (25 000 nüs.). Bakı: "Azərbaycan Milli Ensiklopediyası" Elmi Mərkəzi. 2014. səh. 130–131. ISBN 978-9952-441-10-9.
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=480746
Əbdüləziz Cərad
Əbdüləziz Cərad (ərəb. عبد العزيز جراد; 12 fevral 1954, Xenşela) — Əlcəzair Xalq Demokratik Respublikasının sabiq Baş naziri. Cərad 12 fevral 1954-cü ildə Xenşelada anadan olub. 1976-cı ildə Əlcəzair Siyasi Elmlər və Beynəlxalq Münasibətlər İnstitutunu bitirdikdən sonra Parisdəki Nanter Universitetində təhsilini davam etdirdi və doktorluq dərəcəsini aldı. Əlcəzair Universitetində siyasi elmlər professoru olaraq da çalışmış və bir neçə kitab nəşr etdirmişdir.1989–1992-ci illərdə Cərad Əlcəzair Milli Hökumət Məktəbinin direktoru idi. Siyasi fəaliyyəti 1996–2000-ci illərdə Əbdüləziz Cərad Əlcəzair Beynəlxalq Əməkdaşlıq Agentliyinin baş direktoru oldu.Cərad Əli Kafi, Liamin Zerual və Əbdüləziz Buteflikanın rəhbərliyi altında xidmət etmişdir. Lakin, 2003-cü ildə Buteflika dövründə kənarda qaldı və o zamandan bəri keçmiş prezidentin açıq tənqidçisinə çevrildi. Baş nazir fəaliyyəti 28 dekabr 2019-cu ildə Prezident Əbdülməcid Təbbun Cəradı Əlcəzairin Baş naziri təyin etdi və dərhal yeni hökumət qurmaq tapşırığını verdi.29 dekabr 2019-cu ildə Brahim Buzebujeni Nazirlər Kabinetinin direktoru və Məhəmməd Lamin Səudiyyə Mabruku Baş Nazirlik Ofisinin rəhbəri təyin etdi. Hökumət 2 yanvar 2020-ci ildə təyin edildi. 13 yanvar 2020-ci ildə Prezident Təbbun Əbdüləziz Cəraddan hər cür irqçiliyin, regionalizmin və nifrət nitqinin cinayət məsuliyyətinə cəlb edilməsi barədə qanun layihəsi hazırlamasını istədi. 2020-ci ilin oktyabr ayında Prezident Təbbun COVID-19 üçün pozitiv test verdi və müalicə üçün Almaniyaya uçdu. Bu vaxt Cərad onun vəzifələrini yerinə yetirməyə başladı. 29 dekabr 2020-ci ildə Prezident Təbbun vəzifəsini ondan təhvil aldı. Cərad 2021-ci il Əlcəzair qanunvericilik seçkilərindən sonra 24 iyun 2021-də istefa etdi. Onun yerinə 2020-ci ilin iyunundan etibarən Maliyyə Naziri kimi çalışmış Aymən Benəbdülrəhman təyin edildi. Baş nazir fəaliyyətindən sonrakı fəaliyyəti 5 sentyabr 2021-ci ildə Cərad Prezident Təbbun tərəfindən İsveçə səfir təyin edildi.
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=697644
Əbdüləziz Fərmanfərmaiyan
Əbdüləziz Fərmanfərmaiyan — Memar, Tehran Universitetinin professoru və İranın müasir mühəndislik qurucularından biridir.Şahzadə Əbdülhüseyn mirzə Fərmanfərma və Bətul xanımın oğlu idi.Atası Abbas mirzənin törəmələrindən idi və anası ata tərəfindən nəsəbi Kirmanşahın Əhşəmi seyidlərinə və ana tərəfindən nəsəbi Dövlətşahilər xanədanına və Məhəmmədəli mirzə Qovanlı-Qacara yetişirdi. Həmçinin bax Əbdülhüseyn mirzə Fərmanfərma
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=323825
Əbdüləziz Təbrizi
Əbdüləziz Təbrizi — XIV əsr Azərbaycan misgəri. Metaldan müxtəlif əşyalar hazırlamışdır. Əbdüləziz Təbrizinin 1399-cu ildə düzəltdiyi məşhur tunc tiyanın (ağırlığı 2 ton, diametri 2,5 metr) üzərindəki naxışlar arasında nəsx xətti ilə yazılmış kitabədən aydın olur ki, bu sənət əsəri Teymurun sifarişi ilə indiki Qazaxıstanın Türküstan şəhərində yerləşən Xoca Əhməd Yəsəvi məscidi üçün Təbrizdə düzəldilmişdir. Gül formasında hazırlanmış 10 qulplu bu nadir tiyan orta əsrlərdə Azərbaycanda metaltökmə sənətinin yüksək səviyyədə inkişaf etdiyini göstərir. Bu unikal sənət əsəri 1930-cu illərdə sərgidə nümayiş etdirilmək adı ilə Sankt-Peterburqa aparılmış, sərgi bitdikdən sonra isə "Ermitaj"da saxlanmışdır. Qazaxıstan Respublikasının tələbi ilə tiyan 1989-cu ildə Xoca Əhməd Yəsəvi məscidinə qaytarılmışdır.
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=85348
Əbdüləziz bin Osman əl-Tüveycri
Əbdüləziz bin Osman əl-Tüveycri — İSESKO-nun baş direktoru. Mükafatları 2011 – "Qızıl çinar" beynəlxalq mükafatı
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=563020
Əbdüləziz bin Əbdülrəhman əs-Səud
Əbdüləziz bin Əbdürrəhman bin Faysal əs-Səud ərəb. عبد العزيز آل سعود həmçinin qısaca olaraq İbn Səud və yaxud II Əbdüləziz və Əbdüləziz bin Əbdürrəhman (15 yanvar 1875 — 9 noyabr 1953) — hökmdar, hərbi və dövlət xadimi, Səudiyyə Ərəbistanının qurucusu və ilk kralı (1932-1953). Ərəbistanın birləşdirilməsi üçün çoxsaylı müharibələr aparmışdır. 1902-1926-cı illərdə Nəcd dövlətinin əmiri, daha sonra - 1932-ci ilə qədər Hicaz, Nəcd dövlətinin və ilhaq edilən bölgələrin kralı. Əbdüləziz Nəcd əmiri Əbdürrəhman bin Faysalın oğlu idi. Ailə 1890-cı ildə Riyad şəhərindəki iqamətgahlarından qovulmuşdu. Əbdüləziz, 1902-ci ildə yenidən Riyadı fəth etmiş, 30 illik mübarizə apararaq mərkəzi və şimali Ərəbistanın hökmdarı olmuşdur. 1922-ci ildə Nəcd üzərində nəzarətini möhkəmləndirdi, sonra 1925-ci ildə Hicazı fəth etdi. 1932-ci ildə daha sonra Səudiyyə Ərəbistanı Krallığına çevriləcək ərazini genişləndirdi. Kral olaraq, 1938-ci ildə Səudiyyə Ərəbistanında neftin kəşf edilməsinə və II Dünya müharibəsindən sonra genişmiqyaslı neft çıxarılmasının başlanmasına nəzarət etmişdi. 45 oğlu, və Səudiyyə Ərəbistanının bütün sonrakı kralları da daxil olmaqla bir çox uşağın atası idi. Səudlar ailəsi son 130 il ərzində mərkəzi Ərəbistanda əsas qüvvə idilər. Sələfiliyə arxalanan səudlar əvvəllər Osmanlı-Səudiyyə müharibəsi müharibəsində Osmanlı ordusu tərəfindən məhv edilənə qədər XIX əsrin əvvəllərinə qədər Ərəbistan yarımadasının çox hissəsini “ilk Səudiyyə dövləti” olan Diriyyə əmirliyi şəklində idarə etməyə çalışdılar.Əbdüləziz 1875-ci il yanvarın 15-də Riyadda anadan olub. O dövrdə ərazisi yalnız Riyad ətrafından ibarət olan İkinci Səudiyyə dövlətinin başçısı Əbdürrəhman ibn Faysalın dördüncü oğlu idi. Əbdüləzizin anası Sudayri ailəsinin üzvü idi Sara bin Əhməd idi. Sara Ərəbistanın aparıcı nəsillərindən olan Sudayri sülaləsinin başçısı Əhməd Sudayrinin qız olmuş, 1910-cu ildə rəhmətə getmişdir. Onun doğma bacı və qardaşları Faysal, Nurə, Bazza, Həyya və Saad idilər. Bundan əlavə atasının digər evliliyindən Səudiyyə dövləti rəhbərliyində əhəmiyyətli rol oynayan Məhəmməd, Abdulla, Əhməd və Musaid də daxil olmaqla bir neçə ögey qardaşları da olmuşdu.Əbdüləziz dinlə az maraqlanmış, daha çox qılınc və tüfənglə oynamağa həvəs göstərirdi. O, Quranı yalnız 11 yaşında oxumağı öyrənə bildi. Əbdüləzizin Riyadda Qurqn müəllimi Abdulla Əl Xarji olmuşdur. Gələcək kral gənc yaşlarından ailə şərəfini bərpa etməyi, Səud sülaləsinin şöhrətinin və sərvətinin qaytarılmasını arzulayırdı. Sürgün və Riyadın geri alınması 1890-cı ildə səudlar sülaləsini regionda uzun müddət rəqibləri olan Rəşidilər Riyadı fəth etdilər. O vaxt Əbdüləziz 15 yaşında idi. O və ailəsi əvvəlcə Ərəbistanın cənub səhrasında bədəvi qəbiləsi olan Al Murraha sığındılar. Daha sonra Əs-Səudlar Qətərə getdilər və iki ay orada qaldılar. Onların növbəti dayanacağı qısa bir müddət qaldıqları Bəhreyn oldu. Osmanlı imperiyası onlara Küveytdə yerləşmələrinə icazə verdi və təxminən on il orada yaşadılar. Əbdüləziz 1896-cı ildən Küveyt kral ailəsinin üzvü və Küveyt hökmdarı Mübarək Əl Sabahla dostluq münasibətləri yaratdı və Mübarəkin qeyri-adi həyat tərzi səbəbiylə atası Əbdürrəhman tərəfindən bəyənilməyən ziyafətlərini tez-tez ziyarət edirdi.1901-ci il noyabrın 14-də Əbdüləziz və bəzi qardaşları, o cümlədən ögey qardaşı Məhəmməd və bir neçə əmisi oğlu (aralarında Abdulla bin Jiluvi), əsasən Rəşidilərlə müttəfiq qəbilələri hədəf alaraq Nejdə basqın etdilər. Dekabrın 12-də Al Aqsaya çatdılar və sonra müxtəlif qəbilələrin dəstəyi ilə cənuba Boş Məhəlləyə doğru irəlilədilər. Bu hadisədən sonra Əbdüləziz Əl-Rəşid Qətər hökmdarı Cəsim bin Məhəmməd Əl Taniyə və Bağdadakı Osmanlı valisinə müraciətlər edərək Əbdüləzizin ona sadiq qəbilələrə basqınlarını dayandırmaq üçün kömək istədi. Bu hadisələr Əbdüləzizin basqınçılarının sayının azalmasına səbəb oldu və atası Əbdürrəhman ondan Riyadı ələ keçirmək planlarını ləğv etməsini istədi. Lakin Əbdüləziz Riyad üzərinə yürüş üçün dəstə toplamağa davam etdi. 15-16 yanvar 1902-ci il tarixində atasının qarşı olmağına baxmayaraq, yürüşə başlamış Əbdüləziz, 60 nəfərlik bir dəstə ilə Riyadı ələ keçirdi. Hücum zamanı o, yalnız iki döyüşçünü itirdi. Rəşididlərdən olan yerli vali Ajlan Abdulla bin Jiluvi isə qala qapıları qarşısında öldürüldü. Əbdüləzizin qələbəsindən qısa müddət sonra Küveyt hökmdarı Mübarək Əl Sabah ona Əbdüləzizin kiçik qardaşı Səədin rəhbərliyi ilə əlavə yetmiş döyüşçü göndərdi. Bu uğurdan sonra atası Əbdürrəhman əmir adından oğlunun xeyrinə imtina etdi. Atası Əbdüləzizə vassal andı içərək, oğlunun məsləhətçisi oldu. Hakimiyyətə qayıdış Riyadın ələ keçirilməsindən sonra Səud sülaləsinin bir çox keçmiş tərəfdarı Əbdüləzizin çağırışı ilə silaha sarıldı. O, xarizmatik bir lider idi və ətrafına silahlı adamlar toplamaqda davam edirdi. Növbəti iki il ərzində o və qüvvələri demək olar ki, Nejdin yarısını Rəşidilərdən geri aldılar. 1903-1907-ci illərdə Əbdüləziz Rəşidilər sülaləsinin rəhbərlik etdiyi Cebel-Şammar (Hail) əmirliyi ilə müharibə apardı. 1904-cü ildə Əl-Rəşidlər sülaləsinin başçısı olan Əbdüləziz, hərbi qoruma və yardım üçün Osmanlı imperiyasına müraciət etdi. Osmanlılar buna cavab olaraq Ərəbistana əsgər göndərdi. Ümumilikdə müharibə ərzində 8 Osmanlı piyada batalyonu Rəşidilərin tərəfində döyüşmüşdü. 15 iyun 1904-cü ildə Əbdüləziz qüvvələri birləşmiş Osmanlı və Rəşidi qüvvələri tərəfindən ilk və sonuncu dəfə məğlubiyyətə uğradıldı. Bu hadisədən sonra o, qüvvələrini yenidən toplayaraq Osmanlıya qarşı partizan müharibəsi aparmağa başladı. Növbəti iki il ərzində onların tədarük yollarını poza bildi və onları geri çəkilməyə məcbur etdi. Lakin 1905-ci ilin fevralında Əbdüləziz Osmanlılar tərəfindən Cənubi Nəsdin kaymakamı titulunu aldı. Əbdüləziz əl-Rəşidin həlak olduğu və rəşidilərin uduzduğu Rövdət Muhannada döyüşündən sonra Əbdüləziz əs-Saud 1906-cı il oktyabrın axrına qədər Osmanlı imperiyasının Nəcd və Qassımdakı varlığını sona çatdırdı. Bu qələbə həm də Küveyt hökmdarı Mübarək Əl Sabah ilə Əbdüləziz arasındakı ittifaqı, birincinin bölgədəki Səudiyyə gücünün artması ilə bağlı narahatlığı səbəbindən zəiflədi. İhvandlarla münasibət 1912-ci ildə o, Nəcd və Ərəbistanın şərq sahillərini fəth etdi. O, həmçinin eyni ildə "təmiz İslam"ı da qəbul etdi. Ən böyük qəbilələrin sədaqətini qazanmaq üçün İbn Səud, dini alimlərin və müəllimlərin tövsiyəsi ilə onları oturaq həyata keçirməyə başladı. Bu məqsədlə 1912-ci ildə hərbi-dini qardaşlıq İhvand (ərəbcə “qardaşlar”) quruldu. İhvand hərəkatına qoşulmaqdan imtina edən və İbn Səudu əmir və imam kimi tanımayan bütün bədəvi qəbilələri və vahələr Nəcdin düşməni kimi qəbul edilməyə başlandılar. İhvandlara qardaşlığın üzvlərini və vətənlərini sevməyə, imam-əmirə sözsüz itaət etmək və xarici ölkələrin (müsəlmanlar da daxil olmaqla) sakinləri ilə heç bir təmas qurmamağa çağırılan əkinçilik koloniyalarına ("hicrələrə") keçmək əmri verildi. Hər bir ihvand icmasında, yerli qarnizon üçün kazarma rolunu oynayan bir məscid tikildi. Beləliklə, ihvandların özləri təkcə əkinçilər deyil, həm də Səudiyyə dövlətinin döyüşçüləri oldular. 1913-cü ildə İbn Səud Əl-Həsə bölgəsini ələ keçirdi. 1915-ci ilədək İbn Səudun "kafirlər"lə müharibəyə girmək üçün ilk çağırışına hazır olan ən azı 60.000 nəfər daxil olmaqla 200-dən çox ihvand qəsəbəsi təşkil edildi. Ərəbistanın birləşdirilməsi 1914-cü ilin mayında Əbdüləziz, ingilislərlə müttəfiq olmaq üçün bir neçə səmərəsiz cəhdlərdən sonra Osmanlı ilə gizli müqavilə bağladı. Lakin Birinci Dünya müharibəsinin başlanması səbəbi ilə Əbdüləzizi Nəcdin valisi edən bu razılaşma reallaşmadı və Osmanlıların Əbdüləzizlə əlaqələri davam etdirmək cəhdləri səbəbiylə Britaniya hökuməti qısa müddətdə Əbdüləzizlə diplomatik əlaqələr qurdu. Britaniya agenti Kapitan Uilyam Şekspir bədəvilər tərəfindən yaxşı qarşılandı. Bənzər diplomatik münasibətlər bölgəni birləşdirə və sabitləşdirə bilən bütün ərəb qüvvələri ilə quruldu. Britaniyalılar 1915-ci ilin dekabrında Darin müqaviləsinə imza atdılar ki, bu da Səud sülaləsinin torpaqlarını Britaniya protektoratı etdi. Bu müqavilə ilə britaniyalılar Səudiyyə dövlətinin sərhədlərini müəyyənləşdirməyə cəhd göstərdilər. Əvəzində Əbdüləziz Osmanlının müttəfiqi olan İbn Rəşidə qarşı yenidən müharibə edəcəyinə söz verdi. I Dünya müharibəsi ərzində səudlar Britaniya müttəfiqi kimi Osmanlı imperiyasına qarşı döyüşdülər. 1920-ci ildə isə ingilislərin maddi dəstəyindən istifadə edərək Əbdüləziz nəhayət Rəşidiləri darmadağın etdi. Osmanlı imperiyası dağılan zaman Ərəbistan yarımadasında beş müstəqil dövlət meydana gəlmişdi: Hicaz, Nəcd, Cebel-Şammar, Asir və Yəmən. Əbdüləziz 1921-ci ilin aprel-may aylarında Cebel-Şammarı ilhaq etməyə çalışdı, ancaq yalnız avqust ayında ər-Rəşidilərin paytaxtı Hail Əbdüləzizin qoşunları tərəfindən alındı. Həmin il noyabrın 1-də Cebel-Şammar əmirliyi mövcudluğunu dayandırdı. Məkkə şərifi ilə qarşıdurma Bu qələbədən sonra İbn Səudun əsas rəqibi Məkkənin şərifi və Hicaz kralı Hüseyn ibn Əli əl-Haşimi oldu. 1922-ci ildə Əbdüləziz şimaldakı Asiri döyüşsüz ələ keçirdi və 1924-cü ilin iyulunda Hicazda dindən qopmuşlara qarşı cihada çağırdı. 1924-cü ilin avqustunda müharibə gedən Hicaz torpağında Sovet konsulu Kərim Əbdüraufoviç Hakimov (1892-1938) İbn Səudun nümayəndəsinə etimadnaməsini təqdim etdi. Sentyabrın əvvəlində ihvan dəstələri sərhəd şəhəri Et-Taifə girərək burada əsasən dinc insanları öldürdülər. Əl-Taif hadisələrindən qorxmuş Hicaz əyanları Hüseyinə qarşı çıxdılar. O, taxdan oğlu Faysalın lehinə imtina etmək məcburiyyətində qaldı. Yeni kralın Məkkəni müdafiə etməyə gücü çatmadı və tərəfdarları ilə Ciddəyə sığındı. Oktyabr ayının ortalarında ihvanlar Müqəddəs şəhərə daxil oldular və 1925-ci ilin yanvarında Ciddənin mühasirəsi başladı. Dekabrın 6-da Mədinə təslim oldu və dekabrın 22-də Faysal Ciddəni tərk etdi. Bundan sonra Nəcd qoşunları şəhərə daxil oldular. Elə həmin il İbn Səud Məkkəni ələ keçirdi və bununla da Haşimilərin 700 illik hakimiyyətinə son verildi. 1926-cı il yanvarın 10-da Əbdüləziz əl-Səud Hicazın kralı elan edildi. Yeni Nəcd və Hicaz krallığı quruldu. Bir neçə il sonra Əbdüləziz demək olar ki, bütün Ərəbistan yarımadasını tutdu. İhvan üsyanı İbn Səud Avropa sivilizasiyasına böyük rəğbət bəsləyirdi. Telefon, radio, avtomobil və təyyarənin əhəmiyyətini qiymətləndirirdi və bu yenilikləri Ərəbistanda tətbiq etməyə başladı. Bunlarla eyni zamanda o, ihvanların təsirini tədricən məhdudlaşdırmağa başladı. Kraldan özlərinə qarşı münasibəti hiss edən ihvanlar 1929-cu ildə üsyan qaldırdılar. Sibil döyüşündə İbn Səud keçmiş müttəfiqlərini məğlub etdi. Lakin məğlub olanlar partizan müharibəsinə başladılar. Kral bütün gücünü onlara qarşı yönəltməyə məcbur oldu. Onlar tərəfindən bəzi Avropa mübarizə metodları istifadə edilirdi. Lakin ilin sonunda ihvanlar Küveytə sıxışdırıldı və orada ingilislər tərəfindən tərksilah edildi. İhvan liderləri - Dəviş və əmisi oğlu İbn Hitlein Neyif sonradan ingilislər tərəfindən İbn Səuda təhvil verildi. Hər ikisi Riyad həbsxanasına salındı. Əbdüləzizin düşmənləri üzərində qələbəsində və fəthlərində mühüm rol oynayan hərəkat tamamilə məğlub oldu və tezliklə sıradan çıxarıldı. İbn Səud Hicaz, Nəcd və ilhaq edilmiş ərazilərin kralı adını qəbul etdi. Səudiyyə Ərəbistanı kralı 1932-ci il sentyabrın 23-də Nəcd və Hicaz Səudiyyə Ərəbistanı adlanan bir dövlətə birləşdirildi. Əbdüləziz özü isə Səudiyyə Ərəbistanının kralı elan olundu. Bu yalnız krallığın birliyini gücləndirmək və Hicaz separatizminə son qoymaq üçün deyil, həm də ərəblərin mərkəzləşmiş dövlətinin yaradılmasında kral evinin mərkəzi rolunu vurğulamaq idi. İbn Səudun hakimiyyətinin bütün sonrakı dövründə daxili problemlər onun üçün xüsusi bir çətinlik yaratmadı. Kral Əbdüləziz hökmranlıq etmək üçün əvvəlcə atasının hökmdar hüququnu ortadan qaldırdı. Daha sonra dövləti qurmaq üçün döyüşlərdə və fəthlərdə onunla vuruşan qardaşı Məhəmməd başda olmaqla beş qardaşının hakimiyyət iddiasının qarşısını almaq məqsədilə onların hüququnu məhdudlaşdıran qanunlar qəbul etdi.1938-ci ildə iqamətgahını Masmak qalasından Mürəbba Sarayına köçürdü və saray 1953-cü ildə vəfat edənə qədər əsas iqamətgahı və hökumət evi olaraq qaldı. Xarici siyasəti İhvanların həddindən artıq sərt mövqeləri Səudiyyə rejimini düşmən hesab edən və "təmiz İslam müsəlmanları"nın müqəddəs şəhərlər və Həcc üzərində qurduğu tam nəzarətindən narazı qalan əksər müsəlman hökumətlərinin Səudiyyə Ərəbistanından uzaqlaşmasına səbəb oldu. İbn Səud ilə İraq və Transiordaniyanın Haşimi hökmdarları olan devrilən Hüseynin oğulları arasında qarşılıqlı bir düşmənçilik var idi. İbn Səudun xilafəti dirçəltmək və özünü xəlifə elan etmək istəyindən şübhələndiyi Misir kralı Əhməd Fuadla münasibətlərini isti adlandırmaq mümkün deyildi. 1934-cü ilin fevralında İbn Səud Yəmən-Səudiyyə sərhədinin demarkasiyası səbəbi ilə Yəmən İmamı ilə müharibəyə başladı. Hərbi əməliyyatlar həmin ilin mayında sülh müqavilənin imzalanmasından sonra sona çatdı. İki il sonra dövlətlərarası sərhəd faktiki olaraq müyyən olundu. Sərhəd problemləri Ərəbistan yarımadasının şərq hissəsində də İbn Səudun 1933-cü ildə ABŞ-nin Kaliforniya Chevron Corporation şirkətinə neft güzəşti verdikdən sonra da mövcud olmuşdur. Qonşu Britaniya protektoratları və mülkləri - Qətər, razılaşdırılmış Oman, Maskat və Oman və Ədən Şərqi Protektoratı ilə sərhədlərin müəyyənləşdirilməsinə dair Britaniya imperiyası ilə aparılan danışıqlar uğursuz nəticələndi. Səudiyyə-Yəmən müharibəsi 1932-ci ildə Əsirin keçmiş əmiri əl-İdrisi əmirliyin Səudiyyə Ərəbistanından ayrılaraq müstəqilliyini elan etdi. Əsir qiyamı yatırıldıqdan sonra əl-İdrisi Yəmənə qaçdı. 1933-cü ilin martında Yəmən kralı Yəhya və kral Əbdüləzizin nümayəndələri əl-İdrisinin hakimiyyətinin bərpa olunmasını müzakirə etmək üçün görüşdülər. Ancaq Əbdüləziz Şimali Əsirin ona verilməsini və əl-İdrisinin ailə üzvlərinin geri qaytarılmasını tələb etdi. Səudiyyə-yəmən danışıqlıqları 1932-ci ilin sonları — 1933-cü ilin əvvəllərində dayandırıldı. Mübahisəyə Nacran vilayəti səbəb oldu. Buradan Əsirə yol gedirdi. Yəmən Nacran vilayətini ələ keçirərək Əsirdən Necdə gedən yolu bağlayır. Yəmən qoşunları Nacranın bir necə yaşayış məntəqəsini tutaraq vilayətin daxilinə irəliləyirlər. Səudiyyə nümayəndə heyətinin üzvləri də Sənada əsir alınırlar. Bununla 2934-cü ildə Səudiyyə-Yəmən müharibəsi başlayır. 1934-cü ilin fevral ayında baş verən döyüş əməliyyatları zamanı Səudlar Əsirin cənubunu və Tihamanın bir hissəsini işğal edirlər. Səudiyyə qoşunlarında daha müasir silah və nəqliyyat vasitələri var idi. İkinci cəbhədə Səudiyyə Ərəbistan qüvvələri Nacranı işğal edərək Sənanın əsas mərkəzinə doğru irəlilədilər. Qərb dövlətləri Hudeydəyə və Səudiyyə sahillərinə döyüş gəmiləri göndərmək məcburiyyətində qaldılar. Qahirədəki Ərəb Birliyi danışıqlar üçün vasitəçiliyini təklif etdi. Çətin vəziyyətdə olan Yəmən danışıqlar təklifini qəbul etməyə məcbur qaldı. 1934-cü ilin mayında Əl-Taifdə Səudiyyə-Yəmən sülh müqaviləsi imzalandı. The last Saudi troops left Yemen on 7 July. Sülhə görə Nacran və Əsirin bir hissəsi Ərəbistanın tərkibində qaldı. Səudiyyə qüvvələri Yəməndən çıxarıldı. Uğurlu döyüş əməliyyatları Səudiyyə Ərəbistanının beynəlxalq aləmdə etibarını əhəmiyyətli dərəcədə artırdı. Neftin kəşfi və krallığın sərvətinin artması 1933-cü ildə Kral İbn Səud Amerika neft şirkətlərinə neftin axtarışı və istehsalı üçün güzəştlər verdi. Ərəbistanın ərazisində böyük "qara qızıl" ehtiyatlarının olduğu ortaya çıxdı. 1938-ci ildə Səudiyyə Ərəbistanında nəhəng neft yataqları kəşf edildi. Kral yataqları işlətmək üçün əsas hüquqları Saudi Aramco şirkətinə verdi. Hasil olunan neftin böyük bir hissəsi ABŞ-yə, ondan əldə olunan gəlirin demək olar ki, hamısı birbaşa kral ailəsinə gedirdi. Buna baxmayaraq mənfəət durmadan artırdı və pul dövlət xəzinəsinə daxil olurdu. Neftin kəşfindən əvvəl Səudiyyə Ərəbistanı çox kasıb ölkə sayılırdı. Ancaq yataqların istismarı nəticəsində krallığın gəlirləri çox sürətlə artdı. Xüsusən müharibədən sonrakı ilk illərdə, təkcə 1945-1952-ci illərdə büdcə gəlirləri 5 milyondan 212 milyon dollara qədər yüksəldi. Beləliklə Səudiyyə Ərəbistanı Yaxın Şərqin ən zəngin dövləti oldu. Neftin satışı Əbdüləzizin 1952-ci ildə 200 milyon ABŞ dolları olduğu təxmin edilən böyük bir sərvət qazanmasına imkan verdi. İkinci Dünya müharibəsi zamanı bitərəf qaldı. Yəhudi dövlətinin yaradılmasına qarşı ərəblərin mübarizəsinə rəhbərlik etdi və Ərəb Birliyinin liderlərindən biri oldu. İkinci Dünya müharibəsi İkinci Dünya müharibəsinin başlaması Əl-Hasa neft yataqlarının genişmiqyaslı işlənməsinə mane oldu, lakin İbn Səudun gəlir itkisinin bir hissəsi İngiltərə, sonra da ABŞ yardımı ilə ödənildi. Müharibə zamanı Səudiyyə Ərəbistanı Almaniya (1941) və İtaliya (1942) ilə diplomatik əlaqələrini kəsdi, ancaq demək olar ki, müharibə bitənə qədər bitərəf qaldı. Yalnız 28 fevral 1945-ci ildə Almaniya və Yaponiyaya rəsmi olaraq müharibə elan etdi. Müharibənin sonunda və xüsusilə də ondan sonra Amerikanın Səudiyyə Ərəbistanındakı təsiri artdı. 1 May 1942-ci ildə Ciddə şəhərində Kiçik James S.Mouzun başçılıq etdiyi ABŞ diplomatik nümayəndəliyi açıldı. 1943-cü ildən etibarən Ciddə diplomatik paytaxt kimi tanınır. 1943-cü ildə bir ABŞ elçisi Ər-Riyada gəldi və bununla da 1933-cü ildə qurulan ABŞ ilə diplomatik əlaqələrin səviyyəsini yüksəltdi. Birləşmiş Ştatlar Səudiyyə Ərəbistanına Lend-liz aktını tətbiq etdilər. 1944-cü ilin fevral ayının əvvəllərində Amerika neft şirkətləri Dəhrandan Livanın Sayda limanına qədər Trans-Ərəb neft boru kəmərinin inşasına başladılar. 1944-cü ildə Dahranda Amerika Baş Konsulluğu açıldı. Eyni zamanda, Səudiyyə Ərəbistanı hökuməti, ABŞ-nin Yaponiyaya qarşı müharibə üçün lazım olan Dahranda böyük bir Amerika hava qüvvələri bazasının inşasına icazə verdi. Yalta konfransından sonra ABŞ prezidenti Franklin Ruzveltin başçılıq etdiyi ABŞ heyəti Misirə uçdu, burada onu "Kuinsi" ağır kreyseri gözləyirdi. 14 fevralda Prezident Ruzvelt bu gəmidə İbn Səudu qəbul etdi. Amerika prezidentinin oğlu Elliot Ruzvelt, xatirələrində, ilk dəfə krallığını xüsusi olaraq Ruzveltlə görüşmək üçün tərk edən bu ərəb hökmdarı ilə atasının danışıqlarının təsvirini yazmışdı. İbn Səud üçün ABŞ kreyserinin göyərtəsində səhra çadırı quruldu. Kreyserin göyərtəsində, ABŞ Prezidenti Franklin Ruzvelt və Səudiyyə Ərəbistanı Kralı İbn Səud, "Kuinsi Paktı" olaraq bilinən, ABŞ-nin Səudiyyə yataqlarının işlənməsi üzərində inhisarçı olması haqqında müqavilə imzaladılar. Pakta əsasən, ABŞ yataqları kəşf etmək, işlətmək və Səudiyyə neftini almaq üçün müstəsna hüquqlar aldı və bu da Səudilərin hər hansı bir xarici təhdiddən qorunmasını təmin etdi. İslahatları Hərbi qüvvələr 1953-cü ildə İbn Səudun ölümünə qədər ordu patriarxal qəbilə xarakterini qorudu. 1944-cü ildə yaradılan Müdafiə Nazirliyi, 1947-ci ilə qədər fəaliyyət göstərmədi və silahlı qüvvələrin qəbilə quruluşunda heç nə dəyişmədi, yalnız bir növ müasir görünüş yaratdı. Neft dollarları, İbn Səudun 1952-1953-cü illərdə bütün daxilolmaların 53%-ni təşkil edən hərbi və təhlükəsizlik ehtiyacları üçün əhəmiyyətli miqdarda pul xərcləməsinə imkan verdi. İlk dəmiryolu 1951-ci ildə krallığın ilk dəmir yolu açıldı və Ər-Riyadı Fars körfəzi sahilləri ilə birləşdirdi. Xəstəlik və ölümü Ömrünün son illərində kral yarı kor idi, ürək xəstəliyindən və artritdən əziyyət çəkirdi. 1953-cü ilin oktyabrında vəziyyəti pisləşdi. 9 Noyabr 1953-cü ildə Əl-Taifdə infarkt keçirərək yuxuda öldü. Ər-Riad şəhərində, bacısı Nura Bin Əbdürrəhman Əl Səudun yanında dəfn edildi. Əbdüləziz Səudiyyə kral sülaləsinin qurucusu oldu. Ondan sonra çoxsaylı arvadlarından 45 qanuni oğlu qaldı. Onların arasında Səudiyyə Ərəbistanının ondan sonra hökmranlıq edən bütün kralları (taxt ümumiyyətlə qardaşdan qardaşa keçir) var idi. Əbdüləzizin ölümündən sonra oğlu Səud kral oldu. Hal-hazırda Səud ailəsi o qədər çoxdur ki, (5-7 min şahzadə-əmir), nümayəndələri ölkənin bütün dövlət və iqtisadi həyatına nüfuz edirlər. Səudilərin hakim qrupu güc funksiyalarını yerinə yetirir, daxili və xarici siyasətdə əsas istiqaməti müəyyənləşdirir, iqtisadiyyatın və sənayenin inkişafında, neft və qazın əsasını təşkil edən milli iqtisadiyyatın dövlət sektorunu idarə etməkdə ortaya çıxan problemləri həll edir. Kral Əbdüləzizin bir neçə oğlu milyarderdir.. Hazırda Səudiyyə Ərəbistanının kralı oğlu Salmandır. Salmanla yanaşı, kral Əbdüləzizin daha 5 oğlu sağdır: Şahzadə Əbdül-İlah (1939-cu il təvəllüdlü) — Əl-Qasim əyalətinin valisi (1980-1992), Əl-Cəvf əyalətinin valisi (1998-2001), 2008-ci ildən nazir rütbəsində Kralın xüsusi müşaviri; Şahzadə Mamduh (1940-cı il təvəllüdlü) — Tabuk əyalətinin valisi (1986-1987), Səudiyyə Strateji Araşdırmalar Mərkəzinin direktoru (1994-2004); Şahzadə Əhməd (1942-ci il təvəllüdlü) — Məkkə əyaləti valisinin müavini (1971-1975), daxili işlər nazirinin müavini (1975-2012), daxili işlər naziri (18 iyun-5 noyabr 2012); Şahzadə Məşhur (1942-ci il təvəllüdlü) — vəliəhd Məhəmməd ibn Salmanın qayınatası; Şahzadə Mukrin (1945-ci il təvəllüdlü) — Hail əyalətinin valisi (1980-1999), El Mədinə əyalətinin valisi (1999-2005), xarici kəşfiyyat xidmətinin baş direktoru (2005-2012), vəliəhd şahzadə və baş nazirin müavini (23 yanvar - 29 aprel 2015. Həyatı haqda faktlar Jan-Jak Annonun rejissoru olduğu "Qara Qızıl" filmi, XX əsrin əvvəllərində mövcud olmayan iki böyük əmirlik - Salmaax və Hobeyki (Nəcd və Hicazın analoqları) arasındakı mübarizədən bəhs edir. Nəticədə əmirlərdən birinin gənc varisi Audanın himayəsi altında Ərəbistan yarımadasının ərazisi (açıq şəkildə Səudiyyələrə istinad) birləşdirilir, vahid ölkə yaradılır. O, həmçinin Amerika mədən şirkətlərinin zəngin neft yataqlarına daxil olmasına da imkan verir. Auda obrazı böyük ölçüdə Kral Əbdüləziz şəxsiyyətinə istinad edilib. Audanı Əlcəzair əslilli fransız aktyor Tahar Rahim canlandırıb.Əbdüləzizin ingilislərin köməyi ilə Osmanlı imperiyasına qarşı apardığı mübarizəni "Ərəbistanlı Lourens" filmində görmək olar. Həmçinin bax * en:King of the Sands (2012 film) – a biopic film on King Abdulaziz directed by en:Najdat Anzour Xarici keçidlər 1922 Encyclopædia Britannica/Ibn Sa'ud Encyclopædia Britannica (12th ed.) Ibn-Saud <Saudi-Arabien, König, I.> 1880-1953
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=704440
Əbdüləziz bin Əbdürrəhman əs-Səud
Əbdüləziz bin Əbdürrəhman bin Faysal əs-Səud ərəb. عبد العزيز آل سعود həmçinin qısaca olaraq İbn Səud və yaxud II Əbdüləziz və Əbdüləziz bin Əbdürrəhman (15 yanvar 1875 — 9 noyabr 1953) — hökmdar, hərbi və dövlət xadimi, Səudiyyə Ərəbistanının qurucusu və ilk kralı (1932-1953). Ərəbistanın birləşdirilməsi üçün çoxsaylı müharibələr aparmışdır. 1902-1926-cı illərdə Nəcd dövlətinin əmiri, daha sonra - 1932-ci ilə qədər Hicaz, Nəcd dövlətinin və ilhaq edilən bölgələrin kralı. Əbdüləziz Nəcd əmiri Əbdürrəhman bin Faysalın oğlu idi. Ailə 1890-cı ildə Riyad şəhərindəki iqamətgahlarından qovulmuşdu. Əbdüləziz, 1902-ci ildə yenidən Riyadı fəth etmiş, 30 illik mübarizə apararaq mərkəzi və şimali Ərəbistanın hökmdarı olmuşdur. 1922-ci ildə Nəcd üzərində nəzarətini möhkəmləndirdi, sonra 1925-ci ildə Hicazı fəth etdi. 1932-ci ildə daha sonra Səudiyyə Ərəbistanı Krallığına çevriləcək ərazini genişləndirdi. Kral olaraq, 1938-ci ildə Səudiyyə Ərəbistanında neftin kəşf edilməsinə və II Dünya müharibəsindən sonra genişmiqyaslı neft çıxarılmasının başlanmasına nəzarət etmişdi. 45 oğlu, və Səudiyyə Ərəbistanının bütün sonrakı kralları da daxil olmaqla bir çox uşağın atası idi. Səudlar ailəsi son 130 il ərzində mərkəzi Ərəbistanda əsas qüvvə idilər. Sələfiliyə arxalanan səudlar əvvəllər Osmanlı-Səudiyyə müharibəsi müharibəsində Osmanlı ordusu tərəfindən məhv edilənə qədər XIX əsrin əvvəllərinə qədər Ərəbistan yarımadasının çox hissəsini “ilk Səudiyyə dövləti” olan Diriyyə əmirliyi şəklində idarə etməyə çalışdılar.Əbdüləziz 1875-ci il yanvarın 15-də Riyadda anadan olub. O dövrdə ərazisi yalnız Riyad ətrafından ibarət olan İkinci Səudiyyə dövlətinin başçısı Əbdürrəhman ibn Faysalın dördüncü oğlu idi. Əbdüləzizin anası Sudayri ailəsinin üzvü idi Sara bin Əhməd idi. Sara Ərəbistanın aparıcı nəsillərindən olan Sudayri sülaləsinin başçısı Əhməd Sudayrinin qız olmuş, 1910-cu ildə rəhmətə getmişdir. Onun doğma bacı və qardaşları Faysal, Nurə, Bazza, Həyya və Saad idilər. Bundan əlavə atasının digər evliliyindən Səudiyyə dövləti rəhbərliyində əhəmiyyətli rol oynayan Məhəmməd, Abdulla, Əhməd və Musaid də daxil olmaqla bir neçə ögey qardaşları da olmuşdu.Əbdüləziz dinlə az maraqlanmış, daha çox qılınc və tüfənglə oynamağa həvəs göstərirdi. O, Quranı yalnız 11 yaşında oxumağı öyrənə bildi. Əbdüləzizin Riyadda Qurqn müəllimi Abdulla Əl Xarji olmuşdur. Gələcək kral gənc yaşlarından ailə şərəfini bərpa etməyi, Səud sülaləsinin şöhrətinin və sərvətinin qaytarılmasını arzulayırdı. Sürgün və Riyadın geri alınması 1890-cı ildə səudlar sülaləsini regionda uzun müddət rəqibləri olan Rəşidilər Riyadı fəth etdilər. O vaxt Əbdüləziz 15 yaşında idi. O və ailəsi əvvəlcə Ərəbistanın cənub səhrasında bədəvi qəbiləsi olan Al Murraha sığındılar. Daha sonra Əs-Səudlar Qətərə getdilər və iki ay orada qaldılar. Onların növbəti dayanacağı qısa bir müddət qaldıqları Bəhreyn oldu. Osmanlı imperiyası onlara Küveytdə yerləşmələrinə icazə verdi və təxminən on il orada yaşadılar. Əbdüləziz 1896-cı ildən Küveyt kral ailəsinin üzvü və Küveyt hökmdarı Mübarək Əl Sabahla dostluq münasibətləri yaratdı və Mübarəkin qeyri-adi həyat tərzi səbəbiylə atası Əbdürrəhman tərəfindən bəyənilməyən ziyafətlərini tez-tez ziyarət edirdi.1901-ci il noyabrın 14-də Əbdüləziz və bəzi qardaşları, o cümlədən ögey qardaşı Məhəmməd və bir neçə əmisi oğlu (aralarında Abdulla bin Jiluvi), əsasən Rəşidilərlə müttəfiq qəbilələri hədəf alaraq Nejdə basqın etdilər. Dekabrın 12-də Al Aqsaya çatdılar və sonra müxtəlif qəbilələrin dəstəyi ilə cənuba Boş Məhəlləyə doğru irəlilədilər. Bu hadisədən sonra Əbdüləziz Əl-Rəşid Qətər hökmdarı Cəsim bin Məhəmməd Əl Taniyə və Bağdadakı Osmanlı valisinə müraciətlər edərək Əbdüləzizin ona sadiq qəbilələrə basqınlarını dayandırmaq üçün kömək istədi. Bu hadisələr Əbdüləzizin basqınçılarının sayının azalmasına səbəb oldu və atası Əbdürrəhman ondan Riyadı ələ keçirmək planlarını ləğv etməsini istədi. Lakin Əbdüləziz Riyad üzərinə yürüş üçün dəstə toplamağa davam etdi. 15-16 yanvar 1902-ci il tarixində atasının qarşı olmağına baxmayaraq, yürüşə başlamış Əbdüləziz, 60 nəfərlik bir dəstə ilə Riyadı ələ keçirdi. Hücum zamanı o, yalnız iki döyüşçünü itirdi. Rəşididlərdən olan yerli vali Ajlan Abdulla bin Jiluvi isə qala qapıları qarşısında öldürüldü. Əbdüləzizin qələbəsindən qısa müddət sonra Küveyt hökmdarı Mübarək Əl Sabah ona Əbdüləzizin kiçik qardaşı Səədin rəhbərliyi ilə əlavə yetmiş döyüşçü göndərdi. Bu uğurdan sonra atası Əbdürrəhman əmir adından oğlunun xeyrinə imtina etdi. Atası Əbdüləzizə vassal andı içərək, oğlunun məsləhətçisi oldu. Hakimiyyətə qayıdış Riyadın ələ keçirilməsindən sonra Səud sülaləsinin bir çox keçmiş tərəfdarı Əbdüləzizin çağırışı ilə silaha sarıldı. O, xarizmatik bir lider idi və ətrafına silahlı adamlar toplamaqda davam edirdi. Növbəti iki il ərzində o və qüvvələri demək olar ki, Nejdin yarısını Rəşidilərdən geri aldılar. 1903-1907-ci illərdə Əbdüləziz Rəşidilər sülaləsinin rəhbərlik etdiyi Cebel-Şammar (Hail) əmirliyi ilə müharibə apardı. 1904-cü ildə Əl-Rəşidlər sülaləsinin başçısı olan Əbdüləziz, hərbi qoruma və yardım üçün Osmanlı imperiyasına müraciət etdi. Osmanlılar buna cavab olaraq Ərəbistana əsgər göndərdi. Ümumilikdə müharibə ərzində 8 Osmanlı piyada batalyonu Rəşidilərin tərəfində döyüşmüşdü. 15 iyun 1904-cü ildə Əbdüləziz qüvvələri birləşmiş Osmanlı və Rəşidi qüvvələri tərəfindən ilk və sonuncu dəfə məğlubiyyətə uğradıldı. Bu hadisədən sonra o, qüvvələrini yenidən toplayaraq Osmanlıya qarşı partizan müharibəsi aparmağa başladı. Növbəti iki il ərzində onların tədarük yollarını poza bildi və onları geri çəkilməyə məcbur etdi. Lakin 1905-ci ilin fevralında Əbdüləziz Osmanlılar tərəfindən Cənubi Nəsdin kaymakamı titulunu aldı. Əbdüləziz əl-Rəşidin həlak olduğu və rəşidilərin uduzduğu Rövdət Muhannada döyüşündən sonra Əbdüləziz əs-Saud 1906-cı il oktyabrın axrına qədər Osmanlı imperiyasının Nəcd və Qassımdakı varlığını sona çatdırdı. Bu qələbə həm də Küveyt hökmdarı Mübarək Əl Sabah ilə Əbdüləziz arasındakı ittifaqı, birincinin bölgədəki Səudiyyə gücünün artması ilə bağlı narahatlığı səbəbindən zəiflədi. İhvandlarla münasibət 1912-ci ildə o, Nəcd və Ərəbistanın şərq sahillərini fəth etdi. O, həmçinin eyni ildə "təmiz İslam"ı da qəbul etdi. Ən böyük qəbilələrin sədaqətini qazanmaq üçün İbn Səud, dini alimlərin və müəllimlərin tövsiyəsi ilə onları oturaq həyata keçirməyə başladı. Bu məqsədlə 1912-ci ildə hərbi-dini qardaşlıq İhvand (ərəbcə “qardaşlar”) quruldu. İhvand hərəkatına qoşulmaqdan imtina edən və İbn Səudu əmir və imam kimi tanımayan bütün bədəvi qəbilələri və vahələr Nəcdin düşməni kimi qəbul edilməyə başlandılar. İhvandlara qardaşlığın üzvlərini və vətənlərini sevməyə, imam-əmirə sözsüz itaət etmək və xarici ölkələrin (müsəlmanlar da daxil olmaqla) sakinləri ilə heç bir təmas qurmamağa çağırılan əkinçilik koloniyalarına ("hicrələrə") keçmək əmri verildi. Hər bir ihvand icmasında, yerli qarnizon üçün kazarma rolunu oynayan bir məscid tikildi. Beləliklə, ihvandların özləri təkcə əkinçilər deyil, həm də Səudiyyə dövlətinin döyüşçüləri oldular. 1913-cü ildə İbn Səud Əl-Həsə bölgəsini ələ keçirdi. 1915-ci ilədək İbn Səudun "kafirlər"lə müharibəyə girmək üçün ilk çağırışına hazır olan ən azı 60.000 nəfər daxil olmaqla 200-dən çox ihvand qəsəbəsi təşkil edildi. Ərəbistanın birləşdirilməsi 1914-cü ilin mayında Əbdüləziz, ingilislərlə müttəfiq olmaq üçün bir neçə səmərəsiz cəhdlərdən sonra Osmanlı ilə gizli müqavilə bağladı. Lakin Birinci Dünya müharibəsinin başlanması səbəbi ilə Əbdüləzizi Nəcdin valisi edən bu razılaşma reallaşmadı və Osmanlıların Əbdüləzizlə əlaqələri davam etdirmək cəhdləri səbəbiylə Britaniya hökuməti qısa müddətdə Əbdüləzizlə diplomatik əlaqələr qurdu. Britaniya agenti Kapitan Uilyam Şekspir bədəvilər tərəfindən yaxşı qarşılandı. Bənzər diplomatik münasibətlər bölgəni birləşdirə və sabitləşdirə bilən bütün ərəb qüvvələri ilə quruldu. Britaniyalılar 1915-ci ilin dekabrında Darin müqaviləsinə imza atdılar ki, bu da Səud sülaləsinin torpaqlarını Britaniya protektoratı etdi. Bu müqavilə ilə britaniyalılar Səudiyyə dövlətinin sərhədlərini müəyyənləşdirməyə cəhd göstərdilər. Əvəzində Əbdüləziz Osmanlının müttəfiqi olan İbn Rəşidə qarşı yenidən müharibə edəcəyinə söz verdi. I Dünya müharibəsi ərzində səudlar Britaniya müttəfiqi kimi Osmanlı imperiyasına qarşı döyüşdülər. 1920-ci ildə isə ingilislərin maddi dəstəyindən istifadə edərək Əbdüləziz nəhayət Rəşidiləri darmadağın etdi. Osmanlı imperiyası dağılan zaman Ərəbistan yarımadasında beş müstəqil dövlət meydana gəlmişdi: Hicaz, Nəcd, Cebel-Şammar, Asir və Yəmən. Əbdüləziz 1921-ci ilin aprel-may aylarında Cebel-Şammarı ilhaq etməyə çalışdı, ancaq yalnız avqust ayında ər-Rəşidilərin paytaxtı Hail Əbdüləzizin qoşunları tərəfindən alındı. Həmin il noyabrın 1-də Cebel-Şammar əmirliyi mövcudluğunu dayandırdı. Məkkə şərifi ilə qarşıdurma Bu qələbədən sonra İbn Səudun əsas rəqibi Məkkənin şərifi və Hicaz kralı Hüseyn ibn Əli əl-Haşimi oldu. 1922-ci ildə Əbdüləziz şimaldakı Asiri döyüşsüz ələ keçirdi və 1924-cü ilin iyulunda Hicazda dindən qopmuşlara qarşı cihada çağırdı. 1924-cü ilin avqustunda müharibə gedən Hicaz torpağında Sovet konsulu Kərim Əbdüraufoviç Hakimov (1892-1938) İbn Səudun nümayəndəsinə etimadnaməsini təqdim etdi. Sentyabrın əvvəlində ihvan dəstələri sərhəd şəhəri Et-Taifə girərək burada əsasən dinc insanları öldürdülər. Əl-Taif hadisələrindən qorxmuş Hicaz əyanları Hüseyinə qarşı çıxdılar. O, taxdan oğlu Faysalın lehinə imtina etmək məcburiyyətində qaldı. Yeni kralın Məkkəni müdafiə etməyə gücü çatmadı və tərəfdarları ilə Ciddəyə sığındı. Oktyabr ayının ortalarında ihvanlar Müqəddəs şəhərə daxil oldular və 1925-ci ilin yanvarında Ciddənin mühasirəsi başladı. Dekabrın 6-da Mədinə təslim oldu və dekabrın 22-də Faysal Ciddəni tərk etdi. Bundan sonra Nəcd qoşunları şəhərə daxil oldular. Elə həmin il İbn Səud Məkkəni ələ keçirdi və bununla da Haşimilərin 700 illik hakimiyyətinə son verildi. 1926-cı il yanvarın 10-da Əbdüləziz əl-Səud Hicazın kralı elan edildi. Yeni Nəcd və Hicaz krallığı quruldu. Bir neçə il sonra Əbdüləziz demək olar ki, bütün Ərəbistan yarımadasını tutdu. İhvan üsyanı İbn Səud Avropa sivilizasiyasına böyük rəğbət bəsləyirdi. Telefon, radio, avtomobil və təyyarənin əhəmiyyətini qiymətləndirirdi və bu yenilikləri Ərəbistanda tətbiq etməyə başladı. Bunlarla eyni zamanda o, ihvanların təsirini tədricən məhdudlaşdırmağa başladı. Kraldan özlərinə qarşı münasibəti hiss edən ihvanlar 1929-cu ildə üsyan qaldırdılar. Sibil döyüşündə İbn Səud keçmiş müttəfiqlərini məğlub etdi. Lakin məğlub olanlar partizan müharibəsinə başladılar. Kral bütün gücünü onlara qarşı yönəltməyə məcbur oldu. Onlar tərəfindən bəzi Avropa mübarizə metodları istifadə edilirdi. Lakin ilin sonunda ihvanlar Küveytə sıxışdırıldı və orada ingilislər tərəfindən tərksilah edildi. İhvan liderləri - Dəviş və əmisi oğlu İbn Hitlein Neyif sonradan ingilislər tərəfindən İbn Səuda təhvil verildi. Hər ikisi Riyad həbsxanasına salındı. Əbdüləzizin düşmənləri üzərində qələbəsində və fəthlərində mühüm rol oynayan hərəkat tamamilə məğlub oldu və tezliklə sıradan çıxarıldı. İbn Səud Hicaz, Nəcd və ilhaq edilmiş ərazilərin kralı adını qəbul etdi. Səudiyyə Ərəbistanı kralı 1932-ci il sentyabrın 23-də Nəcd və Hicaz Səudiyyə Ərəbistanı adlanan bir dövlətə birləşdirildi. Əbdüləziz özü isə Səudiyyə Ərəbistanının kralı elan olundu. Bu yalnız krallığın birliyini gücləndirmək və Hicaz separatizminə son qoymaq üçün deyil, həm də ərəblərin mərkəzləşmiş dövlətinin yaradılmasında kral evinin mərkəzi rolunu vurğulamaq idi. İbn Səudun hakimiyyətinin bütün sonrakı dövründə daxili problemlər onun üçün xüsusi bir çətinlik yaratmadı. Kral Əbdüləziz hökmranlıq etmək üçün əvvəlcə atasının hökmdar hüququnu ortadan qaldırdı. Daha sonra dövləti qurmaq üçün döyüşlərdə və fəthlərdə onunla vuruşan qardaşı Məhəmməd başda olmaqla beş qardaşının hakimiyyət iddiasının qarşısını almaq məqsədilə onların hüququnu məhdudlaşdıran qanunlar qəbul etdi.1938-ci ildə iqamətgahını Masmak qalasından Mürəbba Sarayına köçürdü və saray 1953-cü ildə vəfat edənə qədər əsas iqamətgahı və hökumət evi olaraq qaldı. Xarici siyasəti İhvanların həddindən artıq sərt mövqeləri Səudiyyə rejimini düşmən hesab edən və "təmiz İslam müsəlmanları"nın müqəddəs şəhərlər və Həcc üzərində qurduğu tam nəzarətindən narazı qalan əksər müsəlman hökumətlərinin Səudiyyə Ərəbistanından uzaqlaşmasına səbəb oldu. İbn Səud ilə İraq və Transiordaniyanın Haşimi hökmdarları olan devrilən Hüseynin oğulları arasında qarşılıqlı bir düşmənçilik var idi. İbn Səudun xilafəti dirçəltmək və özünü xəlifə elan etmək istəyindən şübhələndiyi Misir kralı Əhməd Fuadla münasibətlərini isti adlandırmaq mümkün deyildi. 1934-cü ilin fevralında İbn Səud Yəmən-Səudiyyə sərhədinin demarkasiyası səbəbi ilə Yəmən İmamı ilə müharibəyə başladı. Hərbi əməliyyatlar həmin ilin mayında sülh müqavilənin imzalanmasından sonra sona çatdı. İki il sonra dövlətlərarası sərhəd faktiki olaraq müyyən olundu. Sərhəd problemləri Ərəbistan yarımadasının şərq hissəsində də İbn Səudun 1933-cü ildə ABŞ-nin Kaliforniya Chevron Corporation şirkətinə neft güzəşti verdikdən sonra da mövcud olmuşdur. Qonşu Britaniya protektoratları və mülkləri - Qətər, razılaşdırılmış Oman, Maskat və Oman və Ədən Şərqi Protektoratı ilə sərhədlərin müəyyənləşdirilməsinə dair Britaniya imperiyası ilə aparılan danışıqlar uğursuz nəticələndi. Səudiyyə-Yəmən müharibəsi 1932-ci ildə Əsirin keçmiş əmiri əl-İdrisi əmirliyin Səudiyyə Ərəbistanından ayrılaraq müstəqilliyini elan etdi. Əsir qiyamı yatırıldıqdan sonra əl-İdrisi Yəmənə qaçdı. 1933-cü ilin martında Yəmən kralı Yəhya və kral Əbdüləzizin nümayəndələri əl-İdrisinin hakimiyyətinin bərpa olunmasını müzakirə etmək üçün görüşdülər. Ancaq Əbdüləziz Şimali Əsirin ona verilməsini və əl-İdrisinin ailə üzvlərinin geri qaytarılmasını tələb etdi. Səudiyyə-yəmən danışıqlıqları 1932-ci ilin sonları — 1933-cü ilin əvvəllərində dayandırıldı. Mübahisəyə Nacran vilayəti səbəb oldu. Buradan Əsirə yol gedirdi. Yəmən Nacran vilayətini ələ keçirərək Əsirdən Necdə gedən yolu bağlayır. Yəmən qoşunları Nacranın bir necə yaşayış məntəqəsini tutaraq vilayətin daxilinə irəliləyirlər. Səudiyyə nümayəndə heyətinin üzvləri də Sənada əsir alınırlar. Bununla 2934-cü ildə Səudiyyə-Yəmən müharibəsi başlayır. 1934-cü ilin fevral ayında baş verən döyüş əməliyyatları zamanı Səudlar Əsirin cənubunu və Tihamanın bir hissəsini işğal edirlər. Səudiyyə qoşunlarında daha müasir silah və nəqliyyat vasitələri var idi. İkinci cəbhədə Səudiyyə Ərəbistan qüvvələri Nacranı işğal edərək Sənanın əsas mərkəzinə doğru irəlilədilər. Qərb dövlətləri Hudeydəyə və Səudiyyə sahillərinə döyüş gəmiləri göndərmək məcburiyyətində qaldılar. Qahirədəki Ərəb Birliyi danışıqlar üçün vasitəçiliyini təklif etdi. Çətin vəziyyətdə olan Yəmən danışıqlar təklifini qəbul etməyə məcbur qaldı. 1934-cü ilin mayında Əl-Taifdə Səudiyyə-Yəmən sülh müqaviləsi imzalandı. The last Saudi troops left Yemen on 7 July. Sülhə görə Nacran və Əsirin bir hissəsi Ərəbistanın tərkibində qaldı. Səudiyyə qüvvələri Yəməndən çıxarıldı. Uğurlu döyüş əməliyyatları Səudiyyə Ərəbistanının beynəlxalq aləmdə etibarını əhəmiyyətli dərəcədə artırdı. Neftin kəşfi və krallığın sərvətinin artması 1933-cü ildə Kral İbn Səud Amerika neft şirkətlərinə neftin axtarışı və istehsalı üçün güzəştlər verdi. Ərəbistanın ərazisində böyük "qara qızıl" ehtiyatlarının olduğu ortaya çıxdı. 1938-ci ildə Səudiyyə Ərəbistanında nəhəng neft yataqları kəşf edildi. Kral yataqları işlətmək üçün əsas hüquqları Saudi Aramco şirkətinə verdi. Hasil olunan neftin böyük bir hissəsi ABŞ-yə, ondan əldə olunan gəlirin demək olar ki, hamısı birbaşa kral ailəsinə gedirdi. Buna baxmayaraq mənfəət durmadan artırdı və pul dövlət xəzinəsinə daxil olurdu. Neftin kəşfindən əvvəl Səudiyyə Ərəbistanı çox kasıb ölkə sayılırdı. Ancaq yataqların istismarı nəticəsində krallığın gəlirləri çox sürətlə artdı. Xüsusən müharibədən sonrakı ilk illərdə, təkcə 1945-1952-ci illərdə büdcə gəlirləri 5 milyondan 212 milyon dollara qədər yüksəldi. Beləliklə Səudiyyə Ərəbistanı Yaxın Şərqin ən zəngin dövləti oldu. Neftin satışı Əbdüləzizin 1952-ci ildə 200 milyon ABŞ dolları olduğu təxmin edilən böyük bir sərvət qazanmasına imkan verdi. İkinci Dünya müharibəsi zamanı bitərəf qaldı. Yəhudi dövlətinin yaradılmasına qarşı ərəblərin mübarizəsinə rəhbərlik etdi və Ərəb Birliyinin liderlərindən biri oldu. İkinci Dünya müharibəsi İkinci Dünya müharibəsinin başlaması Əl-Hasa neft yataqlarının genişmiqyaslı işlənməsinə mane oldu, lakin İbn Səudun gəlir itkisinin bir hissəsi İngiltərə, sonra da ABŞ yardımı ilə ödənildi. Müharibə zamanı Səudiyyə Ərəbistanı Almaniya (1941) və İtaliya (1942) ilə diplomatik əlaqələrini kəsdi, ancaq demək olar ki, müharibə bitənə qədər bitərəf qaldı. Yalnız 28 fevral 1945-ci ildə Almaniya və Yaponiyaya rəsmi olaraq müharibə elan etdi. Müharibənin sonunda və xüsusilə də ondan sonra Amerikanın Səudiyyə Ərəbistanındakı təsiri artdı. 1 May 1942-ci ildə Ciddə şəhərində Kiçik James S.Mouzun başçılıq etdiyi ABŞ diplomatik nümayəndəliyi açıldı. 1943-cü ildən etibarən Ciddə diplomatik paytaxt kimi tanınır. 1943-cü ildə bir ABŞ elçisi Ər-Riyada gəldi və bununla da 1933-cü ildə qurulan ABŞ ilə diplomatik əlaqələrin səviyyəsini yüksəltdi. Birləşmiş Ştatlar Səudiyyə Ərəbistanına Lend-liz aktını tətbiq etdilər. 1944-cü ilin fevral ayının əvvəllərində Amerika neft şirkətləri Dəhrandan Livanın Sayda limanına qədər Trans-Ərəb neft boru kəmərinin inşasına başladılar. 1944-cü ildə Dahranda Amerika Baş Konsulluğu açıldı. Eyni zamanda, Səudiyyə Ərəbistanı hökuməti, ABŞ-nin Yaponiyaya qarşı müharibə üçün lazım olan Dahranda böyük bir Amerika hava qüvvələri bazasının inşasına icazə verdi. Yalta konfransından sonra ABŞ prezidenti Franklin Ruzveltin başçılıq etdiyi ABŞ heyəti Misirə uçdu, burada onu "Kuinsi" ağır kreyseri gözləyirdi. 14 fevralda Prezident Ruzvelt bu gəmidə İbn Səudu qəbul etdi. Amerika prezidentinin oğlu Elliot Ruzvelt, xatirələrində, ilk dəfə krallığını xüsusi olaraq Ruzveltlə görüşmək üçün tərk edən bu ərəb hökmdarı ilə atasının danışıqlarının təsvirini yazmışdı. İbn Səud üçün ABŞ kreyserinin göyərtəsində səhra çadırı quruldu. Kreyserin göyərtəsində, ABŞ Prezidenti Franklin Ruzvelt və Səudiyyə Ərəbistanı Kralı İbn Səud, "Kuinsi Paktı" olaraq bilinən, ABŞ-nin Səudiyyə yataqlarının işlənməsi üzərində inhisarçı olması haqqında müqavilə imzaladılar. Pakta əsasən, ABŞ yataqları kəşf etmək, işlətmək və Səudiyyə neftini almaq üçün müstəsna hüquqlar aldı və bu da Səudilərin hər hansı bir xarici təhdiddən qorunmasını təmin etdi. İslahatları Hərbi qüvvələr 1953-cü ildə İbn Səudun ölümünə qədər ordu patriarxal qəbilə xarakterini qorudu. 1944-cü ildə yaradılan Müdafiə Nazirliyi, 1947-ci ilə qədər fəaliyyət göstərmədi və silahlı qüvvələrin qəbilə quruluşunda heç nə dəyişmədi, yalnız bir növ müasir görünüş yaratdı. Neft dollarları, İbn Səudun 1952-1953-cü illərdə bütün daxilolmaların 53%-ni təşkil edən hərbi və təhlükəsizlik ehtiyacları üçün əhəmiyyətli miqdarda pul xərcləməsinə imkan verdi. İlk dəmiryolu 1951-ci ildə krallığın ilk dəmir yolu açıldı və Ər-Riyadı Fars körfəzi sahilləri ilə birləşdirdi. Xəstəlik və ölümü Ömrünün son illərində kral yarı kor idi, ürək xəstəliyindən və artritdən əziyyət çəkirdi. 1953-cü ilin oktyabrında vəziyyəti pisləşdi. 9 Noyabr 1953-cü ildə Əl-Taifdə infarkt keçirərək yuxuda öldü. Ər-Riad şəhərində, bacısı Nura Bin Əbdürrəhman Əl Səudun yanında dəfn edildi. Əbdüləziz Səudiyyə kral sülaləsinin qurucusu oldu. Ondan sonra çoxsaylı arvadlarından 45 qanuni oğlu qaldı. Onların arasında Səudiyyə Ərəbistanının ondan sonra hökmranlıq edən bütün kralları (taxt ümumiyyətlə qardaşdan qardaşa keçir) var idi. Əbdüləzizin ölümündən sonra oğlu Səud kral oldu. Hal-hazırda Səud ailəsi o qədər çoxdur ki, (5-7 min şahzadə-əmir), nümayəndələri ölkənin bütün dövlət və iqtisadi həyatına nüfuz edirlər. Səudilərin hakim qrupu güc funksiyalarını yerinə yetirir, daxili və xarici siyasətdə əsas istiqaməti müəyyənləşdirir, iqtisadiyyatın və sənayenin inkişafında, neft və qazın əsasını təşkil edən milli iqtisadiyyatın dövlət sektorunu idarə etməkdə ortaya çıxan problemləri həll edir. Kral Əbdüləzizin bir neçə oğlu milyarderdir.. Hazırda Səudiyyə Ərəbistanının kralı oğlu Salmandır. Salmanla yanaşı, kral Əbdüləzizin daha 5 oğlu sağdır: Şahzadə Əbdül-İlah (1939-cu il təvəllüdlü) — Əl-Qasim əyalətinin valisi (1980-1992), Əl-Cəvf əyalətinin valisi (1998-2001), 2008-ci ildən nazir rütbəsində Kralın xüsusi müşaviri; Şahzadə Mamduh (1940-cı il təvəllüdlü) — Tabuk əyalətinin valisi (1986-1987), Səudiyyə Strateji Araşdırmalar Mərkəzinin direktoru (1994-2004); Şahzadə Əhməd (1942-ci il təvəllüdlü) — Məkkə əyaləti valisinin müavini (1971-1975), daxili işlər nazirinin müavini (1975-2012), daxili işlər naziri (18 iyun-5 noyabr 2012); Şahzadə Məşhur (1942-ci il təvəllüdlü) — vəliəhd Məhəmməd ibn Salmanın qayınatası; Şahzadə Mukrin (1945-ci il təvəllüdlü) — Hail əyalətinin valisi (1980-1999), El Mədinə əyalətinin valisi (1999-2005), xarici kəşfiyyat xidmətinin baş direktoru (2005-2012), vəliəhd şahzadə və baş nazirin müavini (23 yanvar - 29 aprel 2015. Həyatı haqda faktlar Jan-Jak Annonun rejissoru olduğu "Qara Qızıl" filmi, XX əsrin əvvəllərində mövcud olmayan iki böyük əmirlik - Salmaax və Hobeyki (Nəcd və Hicazın analoqları) arasındakı mübarizədən bəhs edir. Nəticədə əmirlərdən birinin gənc varisi Audanın himayəsi altında Ərəbistan yarımadasının ərazisi (açıq şəkildə Səudiyyələrə istinad) birləşdirilir, vahid ölkə yaradılır. O, həmçinin Amerika mədən şirkətlərinin zəngin neft yataqlarına daxil olmasına da imkan verir. Auda obrazı böyük ölçüdə Kral Əbdüləziz şəxsiyyətinə istinad edilib. Audanı Əlcəzair əslilli fransız aktyor Tahar Rahim canlandırıb.Əbdüləzizin ingilislərin köməyi ilə Osmanlı imperiyasına qarşı apardığı mübarizəni "Ərəbistanlı Lourens" filmində görmək olar. Həmçinin bax * en:King of the Sands (2012 film) – a biopic film on King Abdulaziz directed by en:Najdat Anzour Xarici keçidlər 1922 Encyclopædia Britannica/Ibn Sa'ud Encyclopædia Britannica (12th ed.) Ibn-Saud <Saudi-Arabien, König, I.> 1880-1953
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=704374
Əbdüləziz ibn Şüeyb
Əbdüləziz ibn Şüeyb ibn Ömər Kurtubi Bəlluti (ərəb. عبد العزيز بن شعيب بن عمر القرطبي البلوطي), həmçinin Bizans mənbələrində Kurupas (yun. Κουρουπᾶς) — 949-cu ildən 961-ci ilə qədər Krit əmiri. O, ada Bizans tərəfindən ələ keçirilənə qədər hakimiyyətdə qalmış Kritin onuncu və son əmiri idi. Sonrakı həyatı Xandaksın ələ keçirilməsindən sonra Əbdüləziz ailəsi ilə birlikdə əsir götürülmüş, Konstantinopola aparılmışdır və burada Nikofor Fokanın triumfunda nümayiş etdirilmişdir. Sonra onlara zəngin hədiyyələr verilmiş, II Roman tərəfindən mülk bəxş edilmişdir. Bizans mənbələrində bildirilmişdir ki, imperator Əbdüləzizi senator etmək fikrində idi, lakin sonuncu xristianlığı qəbul etməkdən imtina etmişdi deyə bu reallaşmamışdı. Oğullarından biri, Numan və ya yunan dilindəki adı ilə Anemas xristianlığı qəbul etmişdir. O, Bizans ordusunda xidmət edirdi və 971-ci ildə Dorostolun mühasirəsində həlak olmuşdur. Bəzi müasir tədqiqatçılar eyniadlı sonrakı Bizans aristokrat ailəsinin onun nəslindən olmasını mümkün hesab edirlər. Kacan, Aleksandr, redaktor The Oxford Dictionary of Byzantium. Oxford and New York: Oxford University Press. 1991. ISBN 0-19-504652-8.Lilie, Ralph-Johannes; Ludwig, Claudia; Pratsch, Thomas; Zielke, Beate (2013). Prosopographie der mittelbyzantinischen Zeit Online. Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften. Nach Vorarbeiten F. Winkelmanns erstellt (in German). Berlin and Boston: De Gruyter. Əlavə ədəbiyyat Canard, M. (1971). "Iḳrīṭis̲h̲". In Lewis, B.; Ménage, V. L.; Pellat, Ch. & Schacht, J. (eds.). The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume III: H–Iram. Leiden: E. J. Brill. pp. 1082–1086. OCLC 495469525. Miles, George C. "Byzantium and the Arabs: Relations in Crete and the Aegean Area". Dumbarton Oaks Papers. 18. 1964: 1–32. doi:10.2307/1291204. JSTOR 1291204.
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=758956
Əbdüləziz xan
Əbdüləziz xan (1614 - 1683)—Buxara xanlığının hökmdarı. Əbdüləziz xan ibn Nadir Məhəmməd xan bin Din Məhəmməd xan 1614-cü ildə Buxara şəhərində anadan olmuşdu. Həştərxanilər sülaləsindəndir.1630—1645-ci illərdə Meymənənin hakimi, 1645—1681-ci illərdə bütün Mavəraünnəhrin hökmdarı olmuşdu. Əbdüləziz xan Səfəvilərə və Böyük Moğollar imperiyasına qarşı müharibə etmişdi. Xorasanda Bəlx hakimi Nadir Məhəmməd xanın oğlu Əbdüləziz xanın ordusu ilə Səfəvi qoşunu arasında ən azı beş dəfə böyük toqquşma olmuşdu. Bu zaman Buxara hakimi həştərxanilər sülaləsinin dördüncü nümayəndəsi İmamqulu xan (1611-1642) idi. O, xan hakimiyyətin möhkəmləndirməyə müvəffəq olmuş və yerli əyanları özünə tabe edə bilmişdi. Bəlxin idarəsi isə 1611-ci ildən Nadir Məhəmməd xanın əlində idi. Özbəklərin əsas hücum hədəfi Herat şəhəri idi. Artıq 1631-ci ilin sonunda Əbdüləziz Buxara və Bəlx əmirlərinin köməyi ilə Heratın 6-7 kilometrliyindəki Quryan qalasına yaxınlaşır. Bu dəfə Herat hakimi Həsən xan Şamlının vaxtında hərəkətə keçməsi ilə onların qarşısı alınmışdı və irəli gedə bilməmişdilər. Uğur qazana bilməyən Əbdüləziz xan öz dəstəsi ilə Cam tərəfdə hərəkət edir. Özbək ordusunun hərəkəti zamanı yerli əhaliyə çox böyük ziyan dəyir. Özbək xanlarının qarətləri elə bir həddə çatır ki, nəticədə yerli əhali onlara qarşı mübarizəyə qalxır . 1632-ci ildə Əbdüləziz iyirmi minlik ordusu ilə Murğab çayının sağ sahilindəki Maruçak qalasını mühasirəyə alır. Elə bu ildə əvvəl adı çəkilən Rüstəm Məhəmməd xan ordu ilə cənub-qərbdən Bəlx xanlığına soxuldu, ancaq sonra Bəlx əmirlərindən ehtiyat edərək Maruçak qalasına sığındı. Əbdüləziz qalaya yaxınlaşıb onu ələ keçirməyə cəhd göstərdi. Artıq bu dəfə mövcud vəziyyətdən narahat olan Şah hökuməti şəhər hakiminə kömək etməyi qərara alır. Şahın sərəncamı əsasında bura sipahsalar Rüstəm bəy və Kəlbəli bəy göndərilməli idi. Sonuncuya muzdla qoşun səfərbərliyə alıb qalanı qorumaq üçün beş min tümən pul verilmişdi. Ancaq səfərbərlik yubandı və qala müdafiəçiləri mərkəzdən yardım almadan qələbə çaldılar . Əbdüləziz 1633-cü ildə Cam və 1634-cü ildə isə Fərah hərbi əməliyyatlarında uğur qazanmır. 1634 - 1635-ci ildə Məşhəd altında Məşhəd və Herat hakiminin ordusu birlikdə Əbdüləzizin özbək qoşununu ağır məğlubiyyətə uğratdı. Bu döyüşdə düşmən tərəfdən 3 min döyüşçü öldürüldü və Əbdüləzizin bütün xəzinəsi ələ keçirildi. Əbdüləzizin ələ keçirilmiş sərvəti saraya gətirildi və Rüstəm Məhəmməd xana verildi. Bu hadisə onu Şaha daha da yaxınlaşdırdı. Xorasanın qərb mahallarının hakimləri təklikdə Əbdüləzizin basqınlarının qarşısını ala bilmirdilər və elə bu səbəbdən də özbəklər həmin məntəqələrə ciddi zərbə vururdular. Yalnız Məşhəd altında birləşmiş Xorasan ordusu ilə döyüşən Əbdüləzizin qoşunu çox böyük tələfata məruz qaldı və bu döyüşdən sonra bir müddət Xorasana hücum edə bilmədi . Əbdüləziz xan 1645-ci ildə atasından sonra xanlığa yiyələndi. Xanlığı dönəmində Səmərqənd hakimi Yalanqtuş bahadur (1605-1656) böyük hörmətə malik idi. Xan dəfələrlə atasının dostu, Böyük Moğollar imperiyasının hökmdarı Sultan Şahcahana qarşı vuruşmuşdu. Əbdüləziz xan 1681-ci ildə qardaşı Sübhanqulu xanın xeyrinə taxtdan əl çəkdi. Həmçinin bax Buxara xanlığı
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=433132
Əbdüləziz əl-Öməri
Əbdüləziz əl-Öməri (ərəb. عبد العزيز العمري; 28 may 1979, Əsir bölgəsi[d] – 11 sentyabr 2001) — Səudiyyə hava limanının təhlükəsizlik işçisi və 11 sentyabr terror aktları çərçivəsində Amerika Hava Yolları reys 11 təyyarəsini qaçıran beş nəfərdən biri olan imam. əl-Öməri ABŞ-yə 2001-ci ilin iyun ayında Visa Express proqramı ilə alınan turizm vizası ilə gəldi. 11 sentyabr 2001-ci ildə Öməri Amerika Hava Yolları reys 11-ə mindi və koordinasiyalı hücumlar çərçivəsində Dünya Ticarət Mərkəzinin Şimal Qülləsinə çırpılan təyyarənin qaçırılmasına kömək etdi. Öncəki həyatı və təhsili Əl-Ömərinin həyatı haqqında az şey bilinir və bəzi məlumatların Öməri ya da bu adla başqa bir şəxsə aid olub olmadığı aydın deyil. O, 28 May 1979-cu il təvəllüd tarixindən istifadə edirdi. Qeyd olunur ki, orta məktəbi fərqlənmə diplomu ilə bitirmiş, İmam Məhəmməd ibn Səud İslam Universitetindən dərəcə almış, evli olmuş və hücumlardan qısa müddət əvvəl qızı doğulmuşdur.
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=684557
Əbdüləzəl Dəmirçizadə
Əbdüləzəl Dəmirçizadə (1909 – 1979) — Azərbaycan filoloqu, AMEA-nın müxbir üzvü, filologiya elmləri doktoru, professor, Azərbaycan SSR Əməkdar elm xadimi, Azərbaycan SSR Dövlət mükafatı laureatı. Əbdüləzəl Dəmirçizadə Məmmədoğlu 1909-cu ildə Şəkidə anadan olmuşdur. O, ibtidai və orta təhsilini Şəkidə almış, əvvəlcə "Həqiqətül-maarif" adlanan yeni tipli məktəbdə, sonra isə "Şəki nümunə zəhmət" məktəbində oxumuşdur. Şəki Müəllimlər Seminariyasını bitirdikdən sonra 1925-ci ilin sentyabrından 2 saylı şəhər məktəbində müəllim kimi əmək fəaliyyətinə başlamışdır. Onun ilk məqaləsi də həmin ildə "Yeni Məktəb" məcmuəsində dərc edilmişdir. Dəmirçizadə gəncliyində bədii yaradıcılığa böyük həvəs göstərmiş, bir sıra şerlər, hekayələr və oçerklər yazmışdır. Lakin onu elmi iş daha çox maraqlandırmış və buna görə də bütün fəaliyyətini elmi təhqiqat sahəsinə istiqamətləndirmişdir. O, 1929-cu ildə Bakı şəhərinə gəlmiş və ADU pedaqoji fakültəsinə daxil olmuşdur. Burada B. Çobanzadə, Ə. Haqverdiyev, Y. V. Çəmənzəminli, A. Şaiq kimi görkəmli alim və yazıçılardan dərs almışdır. Həmin fakültəni bitirdikdən sonra Şəkiyə qayıdıb, böyük rəğbətlə yanaşdığı müəllimliyini davam etdirmişdir. Elmə olan həvəs heç vaxt Ə. Dəmirçizadəni rahat qoymudu. O, 1933-cü ildə yenidən Bakıya gəlib, APİ-nin "Dillər" kafedrasına aspirat qəbul olunmuşdur. 1936-cı ildə "Türk dili" adlı ilk kitabı, aspiranturanı qurtardıqdan sonra isə, yəni 1938-ci ildə "Azərbaycan ədəbi dili tarixinin xülasələri" adlı ikinci kitabı işıq üzü görmüşdür. Dövrün görkəmli alimləri Y. E. Bertels, S. E. Malov və İ. K. Dmitriyev sonuncu kitabın namizədlik dissertasiyası kimi müdafiəyə layiq olduğunu bildirmişlər. 1940-cı ildə Ə. Dəmirçizadəyə filologiya elmləri namizədi alimlik dərəcəsi verilmişdir. Dil tarixi sahəsində elmi təhqiqatlarını davam etdirən təhqiqatçı 1944-cü ildə "Azərbaycan dilinin tarixi (qədim dövr)" adlı əsəri müdafiə edib. 1945-ci ildə isə professor elmi adına layiq görülmüşdür. Ə. Dəmirçizadə 1940-cı ildən 1943-cü ilə qədər ADU-da, 1943-cü ildən ömrünün sonuna qədər isə APİ-də "Azərbaycan dilçiliyi" kafedralarına rəhbərlik etmişdir. 1955-ci ildə Azərbaycan SSR EA-nın müxbir üzvü seçilmişdir. Onun 20-dən çox kitabı, 200-dən artıq elmi və elmi- metodik məqaləsi çap olunmuşdur. Bu əsərdə yenilikçi alim kimi daha çox Azərbaycan dilçiliyinin işlənilməmiş sahələri (fonetika, orfoepiya, etimologiya, üslubiyyat, dil tarixi və s.) araşdırılmışdır. Alimin "Azərbaycan dili tarixi xülasələri" (1938), "M. F. Axundov dil haqqında və Axundovun dili" (1941), "Azərbaycan dilinin tarixi" (1948), "Azərbaycan ədəbi dilinin inkişaf yolları" (1959), ""Kitabi-Dədə Qorqud" dastanının dili" (1959), "Azəri ədəbi dilinin tarixi" (1967), "Azərbaycan dilinin tarixi qrammatikası"(1967) və ölümündən sonra çap olunmuş "Azərbaycan ədəbi dilinin tarixi (II hissə)" kitabları yalnız Azərbaycan dilçiliyinin deyil, türk aləminin xəzinəsini zənginləşdirmişdir. Dəmirçizadə nəzəri dilçilik məsələləri ilə yanaşı, təbliği dilçilik problemlərini də həll etməyə çalışmış, "Azərbaycan dili orfoepiyasının əsasları" (1969) kitabını ədəbi tələffüz, onun mənbələri, pozulma səbəbləri, fonetik, qrafik və qrammatik şəraitdə təfəffüz məsələlərinə həsr etmişdir. O, etimoloji tədqiqatlar sahəsində də xeyli iş görmüş, araşdırmalarını ümumiləşdirərək 1962-ci ildə "50 söz" adlı orijinal kitab nəşr etdirmişdir. Azərbaycan dilçiliyi üzrə yüksək ixtisaslı elmi kadrların hazırlanmasında prof. Dəmirçizadənin böyük rolu olmuşdur. O, 50-dən çox elmlər namizədi və doktoru hazırlamışdır. Dəmirçizadə 1979-cu ildə vəfat etmişdir. Paytaxt küçələrindən biri onun adınadır. Dilçilik fəaliyyəti Ə. Dəmirçizadənin "Müasir Azərbaycan dilinin fonetikası" kitabı bu nailiyyətlərin önündə gedən, dilçiliyimizin qızıl fonduna daxil olan əsərlərdəndir. İlk variantını 1947-ci ildə yazdığı bu əsəri müəllif eksperiment əsasında genişləndirərək ayrıca kitab halında çap etdirmiş və sonralar daha da təkmilləşdirərək dərsliyə çevirmişdir. Bu əsərdə məntiqi mühakimə çox güclüdür. Mövzular məntiqi olaraq bir-birindən doğur. Ona görə də əsərin bölmələri böyük bir zəncirin həlqəciklərini xatırladır, bu zəncirin həlqəcikləri kimi bir-biri ilə möhkəm bağlıdır. Bəzən professorun ifadə tərzinin çətinliyin-dən danışılır. Bunlar ifadə tərzində çətinlik deyil, mühakimə və təfəkkür zənginliyidir. Bu xüsusiyyət onun əsərlərinin çoxunda özünü göstərir. Onun 1969-cu ildə çap etdirdiyi "Azərbaycan dili orfoepiyasının əsasları" kitabından orfoepik normalar haqqında kifayət qədər məlumat almaq mümkündür. Ümumiyyətlə tələffüz və xüsusən orfoepik tələffüz, ədəbi tələffüzün mənbələri və pozulma səbəbləri, tələffüz üslubları, lüğəvi, qrammatik və qrafik şəraitdə tələffüz və s. haqqında professorun qeydləri yeni və orijinaldır. Vahid tələffüz qaydalarına əməl etməyin zəruriliyi hələ hamıya eyni dərəcədə aydın olmadığından bu əsər yalnız dar ixtisas sahibləri üçün deyil, hər bir mədəni şəxs üçün faydalıdır. Ədəbi və mədəni tələffüz vərdişlərinin yayılma və inkişafında, düzgün tələffüz normalarının təlim və tədrisində bu əsərin mühüm rolu vardır. Ə. Dəmirçizadə yaradıcılığı boyu Azərbaycan dili lüğət tərkibinin sağlam bir yolla inkişafı, zənginləşməsi yolunda imkan və baca-rığını əsirgəməmişdir. Onun bu sahədə qayğısı təkcə elminəzəri məqalə və kitabları ilə məhdudlaşmır. O, geniş auditoriyalarda da, yığcam fərdi söhbətlər zamanı da yersiz işlədilən əcnəbi sözə etirazını bildirmədən keçməzdi. Biz "həştad" dedikcə o bizi "səksən"ə öyrətmişdir. O, milli dilə münasibətdə bizim cəmiyyətin, bizim quruluşun verdiyi imkanlardan səmərəli istifadəni təbliğ edərdi. Ə. Dəmirçizadə həm tarixi leksikologiya, həm də müasir dilimizin lüğət tərkibinin tədqiqi məsələləri ilə məşğul olmuşdur. "Dilin lüğət tərkibi haqqında… "(1952), "Müasir Azərbaycan dilinin əsas lüğət tərkibi və qrammatik quruluşu" (1965), "Azərbaycan dilinin üslubiyyatı" (1962) adlı kitablarının müəyyən bölmələrini Azərbaycan dili lüğət tərkibinin tədqiqinə həsr etmişdir. O, bu əsərlərində söz və məna, sözün lüğəvi və qrammatik mənası, lüğət tərkibi, lüğət tərkibinin əsas və əlavə hissələri, onların hər birinin ümumi zəruri və xüsusi xarakter əlamətləri barədə fikirlərini diqqətlə ümumiləşdirməyə çalışmışdır. Lüğət tərkibinin inkişaf və zənginləşmə qaydalarını öyrənmək üçün bu əsərlərdən kifayət qədər məlumat almaq mümkündür. O, dilin qrammatik quruluşu – morfologiya və xüsusən sintaksislə bağlı problemlərin ilkin tədqiqi sahəsində böyük iş görmüşdür. Digər sahələrdə olduğu kimi, burada da fikir və mülahizələri orijinaldır. Dilimizin sintaktik quruluşunun tədqiqinə aid yazılarında onun orijinal dəst-xətti daha aydın görünür. O, qrammatik quruluşun ümumi məsələləri ilə ayrıca məşğul olmuş, dilin qrammatik quruluşunun təşəkkülü, morfem – morfologiya, sözün tərkibi və quruluşu kimi məsələləri ətraflı şərh etmiş, dilin milli orijinallığının qorunub saxlanmasında qrammatik quruluşun böyük rolunu xüsusi nəzərdən keçirərək onu dilin əsəb sistemi kimi qiymətləndirmişdir. Ə. Dəmirçizadənin sifət haqqında qeyd və mülahizələri öz orijinallığı ilə diqqəti cəlb edir. Onun bu barədə fikri prinsip etibarilə dilçiliyimizdə sifət haqqında yazılmış bütün əsərlərdən, demək olar ki, fərqlənir. Leksik-qrammatik mənanı və morfoloji əlaməti birinci, sintaktik vəzifəni ikinci plana çəkməklə, o, sifətə, bir nitq hissəsi kimi, daha sabit mövqedən yanaşmışdır. İndi onun mövqeyi çoxları tərəfindən təqdir edilməkdədir. Bu hal sifət dərəcələrinin bölgüsünə münasibətdə də özünü göstərir. Onun müasir Azərbaycan dili sintaktik quruluşunun müxtəlif sahələrinə dair əsərlərini bir yerə yığsaq, böyük bir kitab alınar: "Müasir Azərbaycan dilində sadə cümlələr" (1950), "Qovuşuq cümlələr" (1947), "Azərbaycan dilində uzlaşma" (1950), "Mübtədanın sualları haqqında"(1955), "Mürəkkəb cümlələr" (1-ci məqalə 1947, 2-ci məqalə 1948) və s. məqalələrinin hər biri kiçik bir monoqrafiyanı andırır. "Müasir Azərbaycan dili (cümlə üzvləri)" (1947) kitabını da bura əlavə etsək, ümumi mənzərə tamamlanmış olur. Bu əsərlərdə sintaksisin, demək olar ki, bütün əsas məsələləri əhatə edilmişdir. O, cümlənin məqsəd və intonasiyaya görə növlərini ilk dəfə geniş şəkildə işləyərək, prinsip kimi məqsədlə avazlanmanı birgə götürməyi məsləhət görmüşdür. "Qovuşuq cümlələr" adı altında həmcins üzvlü cümlələri tədqiq etmişdir. Ə. Dəmirçizadə ilk dəfə tabesiz və tabeli mürəkkəb cümlələrin oxşar və fərqli cəhətlərini nəzərdən keçirərək, budaq cümlələri çevrilmiş və müstəqil cümlələr adı altında iki növə ayırmışdır. Burada bəzi budaq cümlələr (nəticə b. c. və s.) haqqında məlumat tama-milə yenidir, bəzi budaq cümlələr isə ilk dəfə dərinləşdirilmiş və genişləndirilmişdir. Professor bu vəfasız dünyaya göz yummazdan bir neçə gün əvvəl 40 ildən artıq bir müddətdə üzərində yaradıcılıq işi apardığı monumental "Azərbaycan ədəbi dili tarixi" (1979) kitabını ortaya qoydu. Bu kitab ədəbi dilimizin həqiqi tarixini üzə çıxarmaq sahəsin-də ən qiymətli bir kitab olub, bütün türk xalqları, bütün türkologiya üçün bir nümunə sayıla bilər. Professor bu kitabda dilimizin tarixini xalqımızın tarixi ilə vəhdətdə öyrənmiş və öz dərin biliyi, zəngin təcrübəsi ilə hər iki sahəni obyektiv şəkildə işıqlandıra bilmişdir. Onun dilimizin tarixi ilə bağlı fikirləri daim yeni faktlarla özünü doğrultmaqda və yalançı müddəaları təkzib etməkdədir. Dəmirçizadə Əbdüləzəl // Azərbaycan Milli Ensiklopediyası (25 cilddə). 6-cı cild: Çin – Dərk (25 000 nüs.). Bakı: "Azərbaycan Milli Ensiklopediyası" Elmi Mərkəzi. 2015. səh. 557. ISBN 978-9952-441-11-6. Həmçinin bax Rövzət Dəmirçizadə
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=106207
Əbdünnəbi Təsuci
Molla Əbdünnəbi Təsuci (Təsuc) — Fəqih, alim, riyaziyyatçı və Məşrutə dövründə İranın şura məclisinin ikinci dövrünün ən yaxşı beş alimlərindən biri idi. Məsumə Badənc Təsuc Encyclopaediaislamica
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=278626
Əbdünnəsir Kusravi
Əbdünnəsir Kusravi (1776 – 1812, Konstantinopol) — tatar təhsil xadimi və din alimi. Dini islah hərəkatının öncüllərindəndir. 1776-cı ildə tacir atanın oğlu olaraq Kazan bölgəsinin Kursa kəndində anadan olmuşdur. İlk təhsilini eyni bölgədəki Meçkere kəndində almış və sonrasında Kuran, hədis sahələrində özünü yetişdirmək üçün Buxaraya getmişdir. Nəkşibəndi şeyxi Niyazqul xan Türkməniyə mürid olub, 4 il xidmət etmiş və sonrasında icazə almışdır. Burada müxtəlif alimlərlə təmaslar qurmuş və zəngin kitabxanalardan faydalanmışdır. Bu onun sxolastik din anlayışınına tənqidi yanaşmasını təmin etmişdir. Təhsilini tamamladıqdan sonr Kursaya dönərək müdərrislik etmişdir. 1807-ci ildə təkrar Buxaraya getmiş və burada fikirləri tanınmağa başlamışdır. Yenilikçi fikirlərinə görə dinsizlik və zındıqlarda ititham edilmişdir. Şeyxinin onu öldürəcəklərindən ehtiyat etdiyinə görə vətəninə geri dönmüşdür. Burada mədrəsə açaraq dərs verməyə başlamışdır. Fikirləri bəzi din adamlarının marağını çəkməklə bərabər, din adamlarının da narazılığı ilə qarşılanmışdır. 1812-ci ildə ölmüşdür. Qaracaəhmət məzarlığında dəfn edilmişdir. Kursavinin sahib olduğu yenilikçi fikirlərin qaynağını Əbülmuin ən-Nəsəfinin ət-Təmhid, Əli əl-Karinin Minəhur-ravzil-əzhər və İmam Rəbbaninin bir qisim əsələri təşkil etmişdir. Kursavi ictihat qapısının açıq olduğunu bildirərək, İslam alimlərinin Quran və hədisləri şərh edərək ictihad etmələrinin lazım olduğunu müdafiə etmişdir. Ona görə, ağlı istifadə etmə ictiadın mənası içərisində yer alır. Xürafata, dini istismara və təqlidə qarşı mübarizə aparmışdır. Sxolastik dini düşüncəni tənqid etməsiylə yanaşı, mədrəsələrdə tədris edilən kitabları da tənqid etmişdir. Buxarada bir zamanlar kitabları qadağan edilmişdir. Dində yeniləşmənin təhsillə təmin ediləcəyini düşündüyündən təhsilə əhəmiyyət vermişdir. Tatar cədidçiliyinin kökü halına gələrək özündən sonra gələn Şəhabəddin Mərcani, Rzaəddin Fəxrəddin, Nizaməddin ibn Siracətdin Karuci kimi şəxslər tərəfindən fikirləriqəbul edilmiş və kitabları mədrəsələrdə dərs kitabı olaraq oxudulmuşdur. Heftiyek-i Şerîf - Türkcə təsfir Kitâbü’l-İrşâd li’l-ʿibâd - Cədcilik fikirinin ilk əmsallarından Şerḥu’l-ʿAḳāʾidi’n-Nesefiyye el-cedîd Şerḥ ʿalâ Risâle fî baḥs̱i’ṣ-ṣıfât Kitâb fî beyâni aḳsâmi’l-ḥadîs̱ Kitâbü’l-Levâʾiḥ
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=634650
Əbdürrahman Əşrəf
Əbdürrahman Əşrəf (Türkcə: Abdürrahman Eşref; Konstantinopol – 1748) — bir Osmanlı alimi və divan şairidir. Ona Kipr Mollası da deyilir. İstanbulda anadan olub. Divan şairi Əhməd Nədimin dayısıdır. Mədrəsədə oxuyub. Əbdürrahman Əşrəf uzun müddət Kiprin Qzaısı idi. Tezkiret-ul Hikem fi Tabakat-ül Ümem (Millətlərin Qataqları haqqında Hikmət Tezkiresi) Uyun-ül Ulum (Elm mənbələri) Mir'at üs Safa (Safa Güzgü) Şerh-i Muamma-i Sagir li-Mevlana Məscidi (Mövlana Məscidinin Kiçik Muamının şərhi) İlm-ül Əxlaq (Əxlaq Elmləri)
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=627643
Əbdürrauf Fitrət
Əbdürrauf Fitrət (özb. Abdurauf Fitrat; 1885—1938) — özbək şairi. Əbdürrauf Fitrət 1885-ci ildə Buxarada anadan olmuşdu. atası Əbdürrəhman bəy, anası Bibican idi.İlk təhsilini "Mirərəb" mədrəsəsində almışdı. 1909-cu ildə Buxara cədidçilərin təşviqi ilə İstanbula getmişdi. 1909-1913-cü illər arası Türkiyədə yaşamışdı. Ə.Fitrət 1918-ci ilin sonları 1919-cu ilin əvvəllərində qurulan “Çağatay Grungi” adlı birliyin fəal üzvlərindən olmuşdur. Rus imperiya müstəmləkəsinin özbək xalqına verdiyi zülm, xalqın sovet rejiminə qarşı narazılığı, baş verən üsyanlar “Çağatay Grungi”nin yaranma səbəbi olmuşdur. Ə. Fitrət, Ə.Çolpanla yanaşı Kayum Ramazanov, Elbek, Şakircan Rəhimi, Gulam Zəfəri, Mir Mollo Şerməhəmmədov, Qazi Yunusov, Batu, Sancar Sıddıqov kimi cədidçilər “Çağatay Grungi”nin fəal üzvlərindən olmuşlar. Yaradıcılığı Təsadüfi deyil ki, Ə.Fitrət, Ə.Çolpan kimi yüksək sənətkarlıq bacarığına sahib ədiblər cədid hərəkatının öndə gedən isimləri idilər. Ə.Fitrət yüksək ideyalarının təbliği naminə bədii ədəbiyyatın hər üç janrında qələmini sınamış və mükəmməl bədii sənət örnəkləri yaratmışdır. Çolpan yazdığı təsirli şeirləri ilə Özbək xalqının ruh mənbəyinə çevrilmişdir. İstər Ə.Fitrətin, istərsə də Ə.Çolpanın cədid hərəkatına qoşulmasının ciddi səbələri var idi. Türkistanın rus imperiyası tərəfindən işğalı, basqı altında yürüdülən müstəmləkəçilik siyasəti, Türkistanın parçalanması, şəhərlərdə imperiya məmurları tərəfindən tökülən qanlar, avamlığı, cahilliyi təbliğ edən dövlət aparatı, xalqın aclıq, səfalət içərisində yaşaması, imperiyanın yarıtmaz hala saldığı təhsil Ə. Fitrət, Ə.Çolpan kimi ziyalıları düşündürür və qəti addımlar atmağa vadar edirdi. Xalqını oyandırmaq, müstəmləkəyə qarşı haqq səsini ucaltmağa səsləmək özünü ziyalı sayan hər bir kəsin borcu idi. Ə. Fitrət “yurd qayğısı” ana başlığı ilə çap olunan üç nəsr şeiri vardır. “Yalan” adlanan ilk şeirində Fitrət Türk millətinə, Turan elinə müraciət edərək yazırdı: “Yox… yox…. Tanrı haqqı üçün yox…..! Sən gücsüz deyilsən. Sən kimsəsiz deyilsən. Bu gün yer üzündə 80 milyon övladın var. Onların damarlarındakı qan Çingizlərin, Teymurların qanıdır. Onların gücləri sənin gücündür!…. Ey ulu Turan, aslanlar ölkəsi! Sənə nə oldu? O, dünyanı titrədən aslan ürəkli övladların hanı? Niyə səsləri çıxmayır?….. Niyə getdilər? Mücadilə meydanlarını yadlara niyə buraxdılar?” ( 1, 3 ) Fitrət bütün türk dünyasına müraciət edir. Türkistanın XV-XVI əsrlərdən başlayaraq tarixi bir o qədər də müsbət yönümlü olmamışdır. Çingizxan, Əmir Teymur kimi cahana meydan oxuyan bahadırların başçılıq etdiyi məmləkət rus işğalçıları tərəfindən tamamilə zəbt olunmuşdu. Türkistanın qüdrəti tarixi keçmişdə qalmışdır. Ə.Fitrət, Ə.Çolpan kimi ədiblər tarixi nümunə gətirərək insanları silkinməyə, özlərini özlərinə tanıtdırmağa çalışırdılar. Fitrətdən gətirdiyimiz nümunəyə Ə.Çolpan özünün “Pozulan ölkəyə” şeirində cavab verir: Vətəninin övladlarına sual dolu müraciətlərində Ə.Çolpanın vətən azadlığı, millətinin aydınlığa çıxma arzusu ifadə olunmuşdur. Ə.Fitrət və digər cədidçi yoldaşları imperiyada baş verən proseslərlə bağlı çevik reaksiyalar verirdilər. Cədidçilərin ictimai-siyasi təşkilatlanması yüksək səviyyədə idi. Ə.Fitrət 1917-ci il oktyabr inqilabından Leninin qurduğu Sovet hökumətinin gələcəyinə ümidsizliyini ifadə edərək yazırdı: “Rusiyada yeni bir bəla ortaya çıxdı, Bolşevik bəlası!” (2,3) Əksinə 1917-ci ilin 5 dekabrında cədidçilərin rəhbərliyi ilə “Xokand muxtariyyatı”nın qurulmasını “Hürriyyət” qəzetinin baş redaktoru olan Ə.Fitrət böyük sevinclə qarşılayır. Dövrü mətbuat Ə.Fitrət, Ə.Çolpan və digər cədidçi nümayəndələrin fikirlərinin ifadəsi üçün əsas vasitə idi. Çolpan “Çağatay Grungi”dən bəhs edərək yazırdı: ”Çağatay Grungi” adlanan birlik yarandı. Bu birliyi yaradanların məqsədi dilin sadələşdirilməsi yolu ilə özbək ədəbiyyatının inkişafına böyük töhfə verdilər.” (2, 3 ) Cədidçilər türk dilinin saflığının qorunmasına xüsusi fikir verirdilər. Çolpanın şeirlərində saf türkcənin özəllikləri, xalq ruhuna yaxınlığı ilə səciyyələnir. Fitrət “Dilimiz” məqaləsində türk dilinin tarixindən bəhs edərək yazır:” Dünyanın ən zəngin və ən bəxtsiz dilinin hansı dil olduğunu bilirsinizmi? –Türk dili! Dünyanın ən zəngin dili türk dilidir, ən bəxtsiz dili yenə türk dilidir.” Fitrət məqalədə türk dilinin söz ehtiyatı və söz yaratma qüdrəti baxımından təhlil edərək yüksək qiymətləndirirdi. Tarixdən nümunə gətirərək türk olduqları halda farsca əsərlər yazmış qələm ustadlarını qınayır. “İbn Sina, Fərabi, Cəlaləddin Rumi, Cövhəri, Nizami kimi şəxsiyyətlər türk olduqlarına baxmayaraq əsərlərini farsca yazdıqlarına görə dünyada fars kimi tanınırlar”. Fitrət bu gün də bizim Nizami ilə bağlı beynəlxalq aləmdə yaşadığımız problemlərə toxunur. Şeir hər bir çağda ideologiyanın sadə xalq içində yayılmasında başlıca vasitə olub. Çolpanın məhz şirin dili onu xalqa sevdirir, ideyalarının yayılmasına yardım edirdi. Ə.Fitrət də mətbuat səhifələrində xalqının gördüyü işğalları özündə əks etdirən şeirlərini çap etdirirdi. “Şərq”, “Mars ulduzuna”, “Öyüd”, “Parça” kimi şeirlərində sovet ideologiyası və onun işğalçılıq siyasəti tənqid olunur. “Şərq” şeirində şair şərqin dünyasının gözəlliyindən bəhs edir. Onu saf bulağa, güllü bağçaya bənzədir. Onun gözəlliyi, zənginliyi əvəzolunmazdır. Lakin bir əl bu saf bulağı bulandırır, hər tərəfdən əsən küləklər bağçanın güllərini soldurmaqdadır. Şair bu şeirində Türkistanla bərabər zülmə məruz qalmış Hind, Əfqan və Ərəb və digər şərq xalqlarını da əhatə edir. Türkistan rus zülmü altında inləyirsə, Hindistan ingilislərin işğalındadır. Müsəlman dünyasına qarşı olan basqılar, işğallar Ə. Çolpan yaradıcılığında da öz əksini tapmışdır. “Əməlin ölümü” adlı şeirində Şərqin işğalı, hürriyyət ideyaları əks olunmuşdur. Qul vəziyyətinə salınaraq imperiya tərəfindən bilərəkdən yuxuya verilən Türkistan toplumunu oyandırmaq, irəliyə, işığa aparmaq istəyi şair qəlbini titrədir. Ə.Fitrət, Ə.Çolpan kimi sənətkarlar ömrünün sonlarına qədər vətəni, xalqı uğrunda apardıqları haqq mücadiləsindən geri çəkilməşmiş, sovet imperiyasının basqılarına rəğmən azadlıq, hürriyyət ideyalarını təbliğ etmişlər. Sovet repressiya məngənəsi hər iki şairin qətlinə fərman versə belə onların yeri türk millətinin ürəyində daim yaşayacaqdır. Kərimov Naim, Fitrətin şeytana üsyanı, Özbəkistan ədəbiyyatı və sənəti, Daşkənd, 1993, 20 avqust Fatma Açık, Özbek Türk şairi, yazarı, dil bilimcisi və düşünürü #Abdurauf Fıtrat, KÖK journal of social and strategical researches Vol. IV, Num 1(spring 2002) Çolpan Andican və onun şeirləri. ekitap.kulturturizm.gov.tr/dosya/1-87151/h/colpan.pdf Xarici keçidlər Həmçinin bax Özbəkistan ədəbiyyatı Əbdülhəmid Çolpan (yazıçı)
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=355427
Əbdürrəhim Bəy Haqverdiyev
Əbdürrəhim bəy Əsəd bəy oğlu Haqverdiyev (17 (29) may 1870, Ağbulaq, Şuşa qəzası, Yelizavetpol quberniyası, Rusiya imperiyası – 11 dekabr 1933, Bakı, Azərbaycan SSR, SSRİ) — Azərbaycan yazıçısı və dramaturqu, ictimai-siyasi və teatr xadimi, pedaqoq, ədəbiyyatşünas, Azərbaycan SSR əməkdar incəsənət xadimi (1929). Azərbaycan ədəbiyyatının klassiki hesab olunan Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev Birinci Rus Dumasının Azərbaycandan deputatı, Gürcüstan Parlamentinin deputatı, "Leyli və Məcnun" operasının premyerasında ilk dirijor, Teatr Şurasının təsisçisi və birinci rəhbəri, Yazıçılar İttifaqının üzvü, "Molla Nəsrəddin" jurnalının yazarlarından biri olmuşdur. Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev 1870-ci il mayın 17-də Azərbaycanın Şuşa şəhəri yaxınlığında olan Ağbulaq kəndində anadan olmuşdur. İbtidai təhsilini 1880-ci ildə Şuşada Yusif bəyin müvəqqəti yay məktəbində, sonra Şuşa real məktəbində almışdır (1881–1890). Tiflis real məktəbini bitirəndən sonra Peterburq Yol Mühəndisləri Universitetində təhsil almışdır (1891–1899). Tələbəlik dövri azad müdavim sifət ilə universitetin şərq fakültəsinin dinləyicisi olmuşdur. Onda ədəbiyyata güclü meyl oyanmışdır. "Yeyərsən qaz ətini, görərsən ləzzətini" (1892) və "Dağılan ittifaq" (1896) əsərlərini yazmışdır. "Dağılan ittifaq" (1899) Peterburqda nəşr edilmişdir. Ali təhsil alıb Şuşaya qayıtmış, burada tamaşalar təşkil etmişdir. Bakıda onun rəhbərliyi ilə Şərq konsertləri verilmişdir (1902–1903), Burada ilk hekayələrini ("Ata və oğul", "Ayın şahidliyi") yazıb "İki hekayət" adı ilə çap etdirmişdir. 1905-ci il inqilabından sonra Rusiya Dövlət Dumasına Gəncə quberniyasından nümayəndə seçilmiş, Peterburqa getmişdir (Azərbaycanın birinci diplomatlarından hesab olunur), burada dövlət kitabxanasında yeni əsərinə (Ağa Məhəmməd şah Qacar) materiallar toplamış, İrana — Mazandaran vilayətinə səyahət etmişdir (1907). "Leyli və Məcnun" operası 1908-ci il yanvarın 12-də tamaşaya qoyulduğu zaman ilk Azərbaycan dirijoru kimi xor və orkestri, tamaşanı idarə etmişdir. "Nicat" cəmiyyətində və Kür-Xəzər gəmiçiliyi idarəsində işlədiyi dövrdə Zaqafqaziyanı, Dağıstanı, Orta Asiyanı və Volqaboyunu səyahət etmiş, "Ceyranəli", "Xortdan". "Həkimi-nuni-səqir", "Lağlağı", "Mozalan", "Süpürgəsaqqal" və s. imzalarla "Molla Nəsrəddin" jurnalında hekayə, felyeton çap etdirmişdir. Həştərxanda yaşadığı müddətdə şəhərin mədəni-ictimai həyatında ciddi çalışmışdır (1910). Sonra Ağdama köçüb orada yaşamışdır (1911–1915). Tiflisdə "Şəhərlər ittifaqının Qafqaz şöbəsi xəbərləri" adlı aylıq məcmuənin müdiri olmuş (1916–1917), fevral inqilabından sonra Tiflis İcraiyyə Komitəsinə və onun mərkəzi şurasına üzv seçilmişdir (1917). Həmin ilin martında Borçalı qəzasına müvəkkil təyin olunmuşdur (1918). Azərbaycanda sovet hakimiyyəti qurulduqdan sonda dövlət teatrlarına müfəttiş təyin olunmuşdur. Azərbaycan milli teatrının yaranmasının 50 illiyi münasibətilə keçirilən yubileyə başçılıq etmişdir. Azərbaycan Dövlət Universitetində ədəbiyyatdan mühazirələr oxumuş, elmi kadrların hazırlanmasında iştirak etmişdir. Burada yerli komitənin sədri (1922), Azərbaycanı tədqiq və təbliğ cəmiyyətinin sədr müavini və sonra sədri (1923–1925) olmuşdur. Bu, ilk elmi-tədqiqat müəssisəsi idi. Bakıda çağırılan birinci Azərbaycan ölkəşünaslıq qurultayının nümayəndəsi kimi fəal çalışmışdır (1924). Bunlardan başqa ədib Şekspirin "Hamlet", Şillerin "Qaçaqlar", Volterin "Soltan Osman", Zolyanın "Qazmaçılar", Andersenin "Bülbül","Şahın təzə libası", Lanskoyun "Qəzəvat", Çirikovun "Yəhudilər", Korolenkonun "Qoca zəng çalan" əsərlərini də tərcümə etmişdir. Rusiya Elmlər Akademiyasının nəzdində olan ölkəşünaslıq bürosunun beşinci elmi sessiyasında yekdilliklə akademiyanın ölkəşünaslıq bürosuna müxbir üzv seçilmişdir (1924). Şərq fakültəsinin katibi (1922–1925), Azərbaycan Yazıçılar İttifaqının məsul katibi (1931–1932) olmuşdur. Azərbaycan Xalq Komissarlar Şurasının 6 fevral 1929-cu il tarixli qərarı ilə "Azərbaycan SSR əməkdar incəsənət xadimi" fəxri adına, 1933-cü ildə isə Azərbaycan Mərkəzi İcraiyyə Komitəsinin Fəxri Fərmanına layiq görülmüşdür. Onun əsərləri SSRİ və xarici ölkə xalqlarının dillərinə tərcümə olunmuşdur. 1933-cü il dekabrın 12-də Bakıda vəfat etmiş, Fəxri xiyabanda dəfn olunmuşdur. Adına Bakı şəhərinin Yasamal rayonunda küçə var. Azərbaycan Respublikası Nazirlər Kabinetinin 7 may 2019-cu il tarixli, 211 nömrəli Qərarı ilə Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev Azərbaycan Respublikasında əsərləri dövlət varidatı elan edilən müəlliflərin siyahısına daxil edilmişdir. Yaradıcılığı Əbdürəhim bəy Haqverdiyev ədəbi fəaliyyətə Şuşa real məktəbində oxuduğu zaman başlamış, M. F. Axundzadənin təsiri ilə "Hacı Daşdəmir" (1884) adlı kiçik bir pyes yazmışdı. Peterburqda təhsil alarkən onun bədii yaradıcılığa meyl və həvəsi daha da çoxalır. O, burada olarkən "Yeyərsən qaz ətini, görərsən ləzzətini" (1892) dramını və "Dağılan tifaq" (1896) faciəsini yazıb. 1899-cu ildə Azərbaycana qayıdan Haqverdiyev bir müddət Bakıda yaşayıb. O, bir tərəfdən müəllimliklə məşğul olub, digər tərəfdən teatrlarda verilən tamaşalara rejissorluq edib. Eyni zamanda bədii yaradıcılığını da davam etdirib: "Bəxtsiz cavan" (1900) və "Pəri-cadu" (1901) faciələrini yazmaqla milli dramaturgiyanı ideya və poetik-sənətkarlıq baxımından daha da zənginləşdirib. 1906-cı ildə "Həyat" qəzetində hekayələr və "Molla Nəsrəddin" jurnalında gizli imzalarla felyetonlar, məzhəkələr çap etdirib. "Marallarım", "Xortdanın cəhənnəm məktubları", "Şeyx Şaban", "Xəyalət", "Ac həriflər" və sair əsərlərin müəllifidir. Bəzi hekayələri Ata və oğul, Ayın şahidliyi, Xortdanın cəhənnəm məktubları, Mozalanbəyin səyahətnaməsi, Bomba, Marallarım, Müqəddimə əvəzinə, Mütrüb dəftəri, Şikayət, Dəccalabad, Yaşılbaş sona, Qiraət, Şəbih, Pir, Tənqid, Acından təbib, Şeyx Şəban, Həmşəri pasportu, Röya, Mirzə Səfər, Keçmiş günlər, Uca dağ başında, Seyidlər ocağı, Qəndil, Çeşmək, Haqq Mövcud, İt oyunu, Diş ağrısı, Qoca tarzən, Kapitalizmlə mübarizə, Qaban, Söhbət, Müsibət, Ovçu Qasım, Qisas, Pristav və oğru, İanə, Yeni təbabət, Sarı toyuq, Koroğlu.Ümumi 80-dən çox hekayəsi var. Bəzi məqalələri Bizim yabılığımız, Tənqidə tənqid, İki il, Təcəttüri-nisvana dair, Müsəlmanlarda teatro, Beş il, "Pəri cadu" haqqında qeydlər, Artistlik sənəti haqqında, Abbas Mirzə Şərifzadə haqqında, Mirzə Fətəlinin faciəsi, Ədəbi dilimiz haqqında. Filmoqrafiya Marallarım (film, 1963) Evlənmək istəyirəm (film, 1983) Ac həriflər (film, 1993) (tammetrajlı film-tamaşa) (AzTV) — əsərin müəllifi Kamal Camalov. Mollanəsrəddinçilərin maarifçilik ideyaları. Bakı: Elm və təhsil, 2015. Xarici keçidlər Əbdürrəhim bəy Haqverdiyevin ictimai və fəlsəfi fikirləri ( "Qarabağın görkəmli şəxsiyyətləri:Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev (1870-1933)". "Virtual Qarabağ" İKT Mərkəzinin rəsmi portalı (az.). virtualkarabakh.az. 2013. 2017-12-22 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2014-10-14. Əbdürrəhim bəy Haqverdiyevin seçilmiş hekayələri macar dilinə tərcümə edilib Arxivləşdirilib 2014-10-09 at the Wayback Machine Ədəbi-ictimai və pedaqoji fikir tariximizdə müstəsna yer tutan ədib — Haqverdiyev — 150
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=40924
Əbdürrəhim Hacızadə
Əbdürrəhim Məmmədiyyə oğlu Hacızadə — (16 fevral 1920, Nuxa qəzası, Gəncə quberniyası – 3 oktyabr 1991, Bakı) coğrafiya elmləri doktoru, professor, Azərbaycanın coğrafiya tarixində şərəfli yer tutan böyük simalardan biridir. Onun ən böyük elmi nailiyyətləri Azərbaycanda güclü iqtisadi coğrafi məktəb yaratması, ərazi-istehsal və ərazi-sənaye komplekslərinin ölkədə ən böyük tədqiqatçısı olması, ölkəmizi dünyaya tanıtması, yüksək ixtisaslı kadrlar hazırlaması olmuşdur. Əbdürrəhim Hacızadə 16 fevral 1920-ci ildə Şəki rayonun İnçə kəndində məktəb müəllimi ailəsində anadan olmuşdur. Babası Hacı Əbdürrəhim xırda mülkədar olmasına baxmayaraq, Sovet hökumətinin qurulması ilə atası Məmmədiyə Hacızadə Rus məktəbində Azərbaycan dili müəllimi vəzifəsində çalışırdı. Anası Bəxti Kərim qızı İsmayılova İrəvan xanlarının nəslindən idi, və onun babası Ağa Hüseyn xan general-qubernator rütbəsində çar administrasiyası tərəfindən Nuxa mahalına başçı kimi göndərilmişdi. Orta təhsilini Şəkidə alan Ə.M.Hacızadə 1938-ci ildə Azərbaycan Dövlət Universitetinin geologiya-coğrafiya fakültəsinə qəbul olmuş və 1946-cı ildə həmin fakültəni bitirmişdir. 1941-ci ildə qardaşı Hüseyn ilə bərabər Qızıl Ordunun sıralarına çağırılmış və cəbhəyə yollanmışdı. 1946-cı ildə o, ali təhsilini başa vurmuş və 1953-cü ildə məşhur Şəkili tacir Düyüçü Cəfər nəslindən olan Şüküfə xanım Əbdürəhmanlı ilə ailə qurmuşdur. Bu nikahdan iki oğlu olmuşdur. Elmi fəaliyyəti Ə.M.Hacızadə 1950-ci ildə "Kəlbəcər-Laçın iqtisadi rayonunun iqtisadi-coğrafi səciyyəsi" mövzusunda namizədlik, 1971-ci ildə isə «Azərbaycanın sənaye kompleksi: onun inkişafı və ərazi təşkilinin coğrafi problemləri» mövzusunda doktorluq dissertasiyası müdafiə etmiş, 1959-cu ildə dosent, 1973-cü ildə isə professor elmi adına layiq görülmüşdür. Ə.M.Hacızadənin təşəbbüsü və yaxından iştirakı ilə 1960-cı ildə universitetin geologiya-coğrafiya fakültəsi nəzdində yeni İqtisadi coğrafiya kafedrası yaradılmış və o, 1989-cu ilədək fasiləsiz olaraq həmin kafedranın müdiri vəzifəsində işləmişdir.Ə.M.Hacızadə 190-dan çox elmi əsərin müəllifidir. Onların arasında «Azərbaycan iqtisadi rayonu», «Azərbaycan SSR-nin əhalisi və onun məskunlaşması», «SSRİ-nin iqtisadi coğrafiyası və həmçinin «Zaqafqaziya respublikalarının coğrafiyası» və «Qafqaz» kollektiv monoqrafiyaları üçün yazdığı bölmələr böyük marağa səbəb olmuşdur. Azərbaycan Respublikasının və Bakının iqtisadi coğrafi səciyyəsinə aid kitabları ilk dəfə olaraq ingilis, fransız, ispan, ərəb, hind və başqa xarici dillərə tərcümə olunmuşdur. Onun elm yaradıcılığının başlıca mahiyyətinin iqtisadi-coğrafi ərazi komplekslərinin araşdırılması təşkil edirdi. İstər bütöv respublika və ya onun təsərrüfat sahələrinin, istərsə də ayrı-ayrı regionlarının tədqiqində kompleks yanaşma prinsipinə dönmədən əməl etmişdir. Bu cəhətdən onun çoxillik yaradıcılıq fəaliyyətinin yekunu olaraq başa çatdırdığı «Azərbaycanın sənaye kompleksi», «Azərbaycan sənayesinin inkişafının təbii ehtiyatları» əsərləri elmimizin sanballı tədqiqat nümunəsi kimi hesab olunurlar. Vəfatından sonra, 2001-ci ildə, onun "Coğrafiya tarixi" ali məktəblər üçün dərs vəsaiti işıq üzü görmüşdür. İlk dəfə olaraq o öz tədqiqatlarında sadə təsvirlərdən dərin təhlilə keçərək təbii ehtiyatların bal göstəriciləri ilə iqtisadi coğrafi qiymətləndirilməsini aparmış, sənayenin ümumi və hər birinin ayrılıqda istehsalərazi kompleksləri şəklində formalaşmasının təbii-iqtisadi əsaslarını tədqiq etmişdir. O, Azərbaycan sənaye kompleksində tam istehsal silsilələrinin yaradılmasının metodlarını, əhəmiyyətini və əlaqələrini ətraflı şəkildə təhlil etmiş və orijinal xəritə-sxemlərini vermişdir. Onun elmi əsərlərindəki əməli təkliflər Azərbaycan təsərrüfat sahələrinin daha səmərəli yerləşdirilməsində, düzgün iqtisadi-coğrafi rayonlaşdırma aparılmasında xüsusi əhəmiyyət kəsb etmişdir.Ə.M.Hacızadə Azərbaycanın dövlət-plan və idarə orqanları tərəfindən sifarişlər verilən böyük iqtisadi əhəmiyyəti olan irimiqyaslı elmi konstruktiv xarakterli tədqiqat işlərinin yerinə yetirilməsinə rəhbərlik etmişdir. Belə mühüm işlərdən tətbiqi əhəmiyyətli Azərbaycanın alüminium xammal ehtiyatları və istifadəsinin irimiqyaslı xəritəsinin, Bakı aqlomerasiyası, Filizçay polimetal, Naxçıvan dağ-kimya komplekslərini və s. göstərmək olar. Ə.M.Hacızadə müxtəlif iqtisadi xəritələrin tərtibinə ciddi yanaşırdı. Məktəblər üçün divar xəritələri, Azərbaycanın 1963-cü ildə buraxılmış və Dövlət mükafatına layiq görülmüş kompleks atlasında verilən iqtisadi coğrafi xəritələrin əksəriyyəti onun müəllifliyi və redaktəsi ilə hazırlanmışdır. Azərbaycan Ensiklopediyası üçün yazılan diyarşünaslıq, iqtisadi coğrafiya məqalələrinin, ensiklopediya sözlüyünün çoxunun müəllifi olmuşdur. Yeni kadrların hazırlanması Ə.M.Hacızadənin yüksək ixtisaslı coğrafiya kadrları hazırlanması istiqamətində də böyük xidmətləri olmuşdur. Onun təşəbbüsü və yaxından iştirakı ilə 1983-cü ildə Bakı Dövlət Universitetində iqtisadi coğrafiya üzrə elmlər namizədi alimlik dərəcəsi almaq üçün müdafiə elmi şurası təşkil olunmuş və həmin şurada Azərbaycandan və qonşu Gürcüstan, Ermənistan, Orta Asiya respublikalarından, Ukraynadan, Rusiyanın bir çox cənub regionlarından 20 dən çox namizədlik dissertasiyası müdafiə olunmuşdur. Bununla yanaşı Ə.M.Hacızadə bir çox Respublikalarda elmi rəhbər olmuşdur. Onun rəhbərliyi ilə 14 elmlər namizədi hazırlanmışdır. Ə.M.Hacızadə Azərbaycan Coğrafiya Cəmiyyətinin (1959-cu ildə) vitse-prezidenti, iqtisadi coğrafiya şöbəsinin daimi sədri, keçmiş SSRİ Coğrafiya Cəmiyyətinin qurultaylarının iştirakçısı, Universitetlərin Elmi-metodiki şurasının iqtisadi coğrafiya şöbəsinin üzvü olmuşdur. Professor Ə.M.Hacızadə ömrünü elmə, ixtisaslı mütəxəssislər yetişdirilməsinə sərf etmiş daim axtarışda olan yüksək səviyyəli bir alim olmuşdur. SSRİ-nin iqtisadi coğrafiyası (Bakı,1963), İqtisadi və sosial coğrafiya üzrə ali məktəblər üçün dərslik. Bakı – iqtisadi-coğrafi səciyyəsi (Bakı, 1970) Azərbaycanın sənaye kompleksi, onun coğrafi problemləri (Bakı,1975), rus dilində Əhali coğrafiyası. Ş.Y.Göyçayski (Bakı,1979), tərcümə İqtisadi coğrafiyaya giriş. Y.Q.Sauşkin (Bakı,1981), tərcümə Azərbaycan SSR-in sənayesinin inkişafının təbii ehtiyatları, (Bakı,1983) Coğrafiya tarixi (Bakı, 2001), ali məktəblər üçün dərs vəsaiti (Tapdıq Həsənov ilə birlikdə)
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=407636
Əbdürrəhim Haqverdiyev
Əbdürrəhim bəy Əsəd bəy oğlu Haqverdiyev (17 (29) may 1870, Ağbulaq, Şuşa qəzası, Yelizavetpol quberniyası, Rusiya imperiyası – 11 dekabr 1933, Bakı, Azərbaycan SSR, SSRİ) — Azərbaycan yazıçısı və dramaturqu, ictimai-siyasi və teatr xadimi, pedaqoq, ədəbiyyatşünas, Azərbaycan SSR əməkdar incəsənət xadimi (1929). Azərbaycan ədəbiyyatının klassiki hesab olunan Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev Birinci Rus Dumasının Azərbaycandan deputatı, Gürcüstan Parlamentinin deputatı, "Leyli və Məcnun" operasının premyerasında ilk dirijor, Teatr Şurasının təsisçisi və birinci rəhbəri, Yazıçılar İttifaqının üzvü, "Molla Nəsrəddin" jurnalının yazarlarından biri olmuşdur. Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev 1870-ci il mayın 17-də Azərbaycanın Şuşa şəhəri yaxınlığında olan Ağbulaq kəndində anadan olmuşdur. İbtidai təhsilini 1880-ci ildə Şuşada Yusif bəyin müvəqqəti yay məktəbində, sonra Şuşa real məktəbində almışdır (1881–1890). Tiflis real məktəbini bitirəndən sonra Peterburq Yol Mühəndisləri Universitetində təhsil almışdır (1891–1899). Tələbəlik dövri azad müdavim sifət ilə universitetin şərq fakültəsinin dinləyicisi olmuşdur. Onda ədəbiyyata güclü meyl oyanmışdır. "Yeyərsən qaz ətini, görərsən ləzzətini" (1892) və "Dağılan ittifaq" (1896) əsərlərini yazmışdır. "Dağılan ittifaq" (1899) Peterburqda nəşr edilmişdir. Ali təhsil alıb Şuşaya qayıtmış, burada tamaşalar təşkil etmişdir. Bakıda onun rəhbərliyi ilə Şərq konsertləri verilmişdir (1902–1903), Burada ilk hekayələrini ("Ata və oğul", "Ayın şahidliyi") yazıb "İki hekayət" adı ilə çap etdirmişdir. 1905-ci il inqilabından sonra Rusiya Dövlət Dumasına Gəncə quberniyasından nümayəndə seçilmiş, Peterburqa getmişdir (Azərbaycanın birinci diplomatlarından hesab olunur), burada dövlət kitabxanasında yeni əsərinə (Ağa Məhəmməd şah Qacar) materiallar toplamış, İrana — Mazandaran vilayətinə səyahət etmişdir (1907). "Leyli və Məcnun" operası 1908-ci il yanvarın 12-də tamaşaya qoyulduğu zaman ilk Azərbaycan dirijoru kimi xor və orkestri, tamaşanı idarə etmişdir. "Nicat" cəmiyyətində və Kür-Xəzər gəmiçiliyi idarəsində işlədiyi dövrdə Zaqafqaziyanı, Dağıstanı, Orta Asiyanı və Volqaboyunu səyahət etmiş, "Ceyranəli", "Xortdan". "Həkimi-nuni-səqir", "Lağlağı", "Mozalan", "Süpürgəsaqqal" və s. imzalarla "Molla Nəsrəddin" jurnalında hekayə, felyeton çap etdirmişdir. Həştərxanda yaşadığı müddətdə şəhərin mədəni-ictimai həyatında ciddi çalışmışdır (1910). Sonra Ağdama köçüb orada yaşamışdır (1911–1915). Tiflisdə "Şəhərlər ittifaqının Qafqaz şöbəsi xəbərləri" adlı aylıq məcmuənin müdiri olmuş (1916–1917), fevral inqilabından sonra Tiflis İcraiyyə Komitəsinə və onun mərkəzi şurasına üzv seçilmişdir (1917). Həmin ilin martında Borçalı qəzasına müvəkkil təyin olunmuşdur (1918). Azərbaycanda sovet hakimiyyəti qurulduqdan sonda dövlət teatrlarına müfəttiş təyin olunmuşdur. Azərbaycan milli teatrının yaranmasının 50 illiyi münasibətilə keçirilən yubileyə başçılıq etmişdir. Azərbaycan Dövlət Universitetində ədəbiyyatdan mühazirələr oxumuş, elmi kadrların hazırlanmasında iştirak etmişdir. Burada yerli komitənin sədri (1922), Azərbaycanı tədqiq və təbliğ cəmiyyətinin sədr müavini və sonra sədri (1923–1925) olmuşdur. Bu, ilk elmi-tədqiqat müəssisəsi idi. Bakıda çağırılan birinci Azərbaycan ölkəşünaslıq qurultayının nümayəndəsi kimi fəal çalışmışdır (1924). Bunlardan başqa ədib Şekspirin "Hamlet", Şillerin "Qaçaqlar", Volterin "Soltan Osman", Zolyanın "Qazmaçılar", Andersenin "Bülbül","Şahın təzə libası", Lanskoyun "Qəzəvat", Çirikovun "Yəhudilər", Korolenkonun "Qoca zəng çalan" əsərlərini də tərcümə etmişdir. Rusiya Elmlər Akademiyasının nəzdində olan ölkəşünaslıq bürosunun beşinci elmi sessiyasında yekdilliklə akademiyanın ölkəşünaslıq bürosuna müxbir üzv seçilmişdir (1924). Şərq fakültəsinin katibi (1922–1925), Azərbaycan Yazıçılar İttifaqının məsul katibi (1931–1932) olmuşdur. Azərbaycan Xalq Komissarlar Şurasının 6 fevral 1929-cu il tarixli qərarı ilə "Azərbaycan SSR əməkdar incəsənət xadimi" fəxri adına, 1933-cü ildə isə Azərbaycan Mərkəzi İcraiyyə Komitəsinin Fəxri Fərmanına layiq görülmüşdür. Onun əsərləri SSRİ və xarici ölkə xalqlarının dillərinə tərcümə olunmuşdur. 1933-cü il dekabrın 12-də Bakıda vəfat etmiş, Fəxri xiyabanda dəfn olunmuşdur. Adına Bakı şəhərinin Yasamal rayonunda küçə var. Azərbaycan Respublikası Nazirlər Kabinetinin 7 may 2019-cu il tarixli, 211 nömrəli Qərarı ilə Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev Azərbaycan Respublikasında əsərləri dövlət varidatı elan edilən müəlliflərin siyahısına daxil edilmişdir. Yaradıcılığı Əbdürəhim bəy Haqverdiyev ədəbi fəaliyyətə Şuşa real məktəbində oxuduğu zaman başlamış, M. F. Axundzadənin təsiri ilə "Hacı Daşdəmir" (1884) adlı kiçik bir pyes yazmışdı. Peterburqda təhsil alarkən onun bədii yaradıcılığa meyl və həvəsi daha da çoxalır. O, burada olarkən "Yeyərsən qaz ətini, görərsən ləzzətini" (1892) dramını və "Dağılan tifaq" (1896) faciəsini yazıb. 1899-cu ildə Azərbaycana qayıdan Haqverdiyev bir müddət Bakıda yaşayıb. O, bir tərəfdən müəllimliklə məşğul olub, digər tərəfdən teatrlarda verilən tamaşalara rejissorluq edib. Eyni zamanda bədii yaradıcılığını da davam etdirib: "Bəxtsiz cavan" (1900) və "Pəri-cadu" (1901) faciələrini yazmaqla milli dramaturgiyanı ideya və poetik-sənətkarlıq baxımından daha da zənginləşdirib. 1906-cı ildə "Həyat" qəzetində hekayələr və "Molla Nəsrəddin" jurnalında gizli imzalarla felyetonlar, məzhəkələr çap etdirib. "Marallarım", "Xortdanın cəhənnəm məktubları", "Şeyx Şaban", "Xəyalət", "Ac həriflər" və sair əsərlərin müəllifidir. Bəzi hekayələri Ata və oğul, Ayın şahidliyi, Xortdanın cəhənnəm məktubları, Mozalanbəyin səyahətnaməsi, Bomba, Marallarım, Müqəddimə əvəzinə, Mütrüb dəftəri, Şikayət, Dəccalabad, Yaşılbaş sona, Qiraət, Şəbih, Pir, Tənqid, Acından təbib, Şeyx Şəban, Həmşəri pasportu, Röya, Mirzə Səfər, Keçmiş günlər, Uca dağ başında, Seyidlər ocağı, Qəndil, Çeşmək, Haqq Mövcud, İt oyunu, Diş ağrısı, Qoca tarzən, Kapitalizmlə mübarizə, Qaban, Söhbət, Müsibət, Ovçu Qasım, Qisas, Pristav və oğru, İanə, Yeni təbabət, Sarı toyuq, Koroğlu.Ümumi 80-dən çox hekayəsi var. Bəzi məqalələri Bizim yabılığımız, Tənqidə tənqid, İki il, Təcəttüri-nisvana dair, Müsəlmanlarda teatro, Beş il, "Pəri cadu" haqqında qeydlər, Artistlik sənəti haqqında, Abbas Mirzə Şərifzadə haqqında, Mirzə Fətəlinin faciəsi, Ədəbi dilimiz haqqında. Filmoqrafiya Marallarım (film, 1963) Evlənmək istəyirəm (film, 1983) Ac həriflər (film, 1993) (tammetrajlı film-tamaşa) (AzTV) — əsərin müəllifi Kamal Camalov. Mollanəsrəddinçilərin maarifçilik ideyaları. Bakı: Elm və təhsil, 2015. Xarici keçidlər Əbdürrəhim bəy Haqverdiyevin ictimai və fəlsəfi fikirləri ( "Qarabağın görkəmli şəxsiyyətləri:Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev (1870-1933)". "Virtual Qarabağ" İKT Mərkəzinin rəsmi portalı (az.). virtualkarabakh.az. 2013. 2017-12-22 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2014-10-14. Əbdürrəhim bəy Haqverdiyevin seçilmiş hekayələri macar dilinə tərcümə edilib Arxivləşdirilib 2014-10-09 at the Wayback Machine Ədəbi-ictimai və pedaqoji fikir tariximizdə müstəsna yer tutan ədib — Haqverdiyev — 150
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=40923
Əbdürrəhim Heyit
Əbdürrəhim Heyit — uyğur aşıq. Əbdürrəhim Heyitin soyadı ərəb dilindəki "ayt" (bayram) kəliməsindəndir. Bir müddət Çin Dövlət Konservatoriyasında dütar müəllimi işləmişdir. Çin hökuməti tərəfindən 2017-ci ildə həbs olunmuşdur. "Uçraşkanda" ("Qarşılaşınca") və "Atilar" ("Atalar") mahnılarına görə 8 il həbsə məhkum edilmişdir. Çin həbs düşərgəsində saxlanılmış və işgəncələrə məruz qalmışdır. Bu işgəncələrə dözməyərək 2019-cu ildə həbs düşərgəsində vəfat etdiyi iddia olunmuşdur. Amma həmin il fevralın 10-nu Çin dövlət KİV-ləri Heyitə bənzər birinin videosunu yayımlamışlar. Videoda danışan şəxs səhhətinin yaxşı olduğunu və milli qanunların pozulması ilə bağlı araşdırma mərhələsində olduğunu demişdir. İnsan hüquqları ilə bağlı uyğur layihəsi videonun həqiqətəuyğunluğunu şübhə altına almışdır. Xarici keçidlər Əbdürrəhim Heyit - "Qarşılaşınca" Əbdürrəhim Heyit - "Atalar"
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=579414
Əbdürrəhim Karakoç
Əbdürrəhim Karakoç (7 aprel 1932, Əlbistan, Qəhrəmanmərəş ili – 7 iyun 2012, Ankara) — Türkiyə şairi, jurnalist. Əbdürrəhim Karakoç 1932-ci ilin aprel ayında Qəhrəmanmaraş ilinin Ekinözü ilçəsində dünyaya gəlmişdir. Babası, atası və qardaşları da şair olduğu üçün kiçik yaşlarından şeirə maraq göstəmişdir. İlk yazdığı təxminən 2 kitab həcmində şeirlərini bəyənmədiyi üçün yandırmışdır. 1958-ci ildən etibarən yazdıqlarını "Həsənə məktublar" adı altında 1964-cü ildə 10 000 nüsxəylə çap etdirmişdir. Fədai Nəşriyyatında çap olunan bu kitab qısa zaman içində satıldığına görə yenidən 10 000 nüsxəylə nəşr olunmuşdur. 1958-ci ildə yaşadığı qəsəbənin bələdiyyəsində məsul mühasib işləməyə başlamışdır. 1981-ci ilin mart ayında təqaüdə çıxmışdır. Şeirlərinin əksəriyyəti mübariz ruhdadır. Həcvləri əsasən haqsızlıqların, demokratiya məsxərəsinin tənqidinə yönəlmişdir. Təxminən 30 dəfə məhkəməyə verilsə də hamısında bəraət almışdır. Bu məhkəmələrdə özünə heç vaxt vəkil tutmamış, özü-özünü müdafiə etmişdir. Hakimiyyətə gələn iqtidarların hamısına müxalif mövqedə durmuşdur. Şeirlərinin əsas mövzusu insandır. "Serdengeçti", "Töre-Dövlet", "Ocak", "Yeni Düşünce", "Yenisey", "Alperen" nəşriyyatlarında bu günə qədər 12 şeir kitabı və 1 məqalələr tolusu nəşr olunmuşdur. 2007-ci ildə qələmə aldığı "Qarabağa məktub" şeiri Türk dünyasında populyarlıq qazanmışdır.1985-ci ildən jurnalistika sahəsində çalışmışdır. Bir müddət siyasətə qoşulsa da sonradan ayrılmışdır. Bir yazısında siyasətə nəyə görə qoşulub nəyə görə ayrıldığına belə aydınlıq gətirmişdir: "Allah rizası üçün qoşulmuşdum, Allah rizası üçün də ayrıldım". 2012-ci ildə ciyərlərindəki infeksiya səbəbiylə bir müddət Konyada müalicə almışdır. Vəfat etdiyinə dair 24 aprel 2012-ci ildə "Radikal" qəzetində əsassız xəbər yayılmışdır. Bundan bir gün sonra, 25 aprel 2012-ci ildə baş nazirin köməkçisi Bülent Arınç onu müalicə olunduğu xəstəxanada ziyarət etmişdir. 7 iyun 2012-ci ildə Qazi Universiteti Tibb fakültəsinin xəstəxanasında reanimasiya şöbəsində vəfat etmişdir. Həsənə məktublar (1965) Ağıl qaraya vurdu (1965) Əli qulaqda (1969) Vur əmri (1973) Qan yazısı (1978) Suları islada bilmədim (1983) Beşinci mövsüm (1985) Dosta doğru, Ağıl qaraya vurdu (1994) Yasaq yuxular (2000) Gökçekimi (2000) Boyunbağı — I (2000) Boyunbağı — II (2002) Barmaq izi (2002) Yağış yerdən yağar (2002) Anadoluda bahar(2006) Barış çağırışı (2009) Aynanın iki üzü Xarici keçidlər Əbdürrəhim Karakoçun bütün şeirləri — Antoloji.com Arxivləşdirilib 2010-02-07 at the Wayback Machine (türk.) "Qarabağa məktub" şeirini yazan Karakoç kimdir?
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=317243
Əbdürrəhim Rəşidov
Qəhrəmanlığı Əbdürrəhim Rəşidov 1945-ci ildə Pe-2 döyüş təyyarəsində 166 hərbi tapşırığı yerinə yetirdiyinə görə Sovet İttifaqı Qəhrəmanı adına layiq görülmüşdür. Müharibədən sonra O, ciddi formada Krım tatarlarının haqlarının müdafiəsi hərəkatına qatılmış və hökumət qarşısında and içmişdi ki, əgər onlar ona öz vətəninə geri dönməyə icazə verməsələr, ictimai formada özünü yandıracaqdır. Həyatının erkən dövrü Rəşidov 1912-ci ilin mart ayında Krım tatarı olan ailədə Krımın Mamaşay kəndində anadan olmuşdur. Cəmi 5 sinif bitirdikdən sonra Kaçın Hərbi Aviasiya Məktəbinin sexində işləməyə məcbur olmuşdur. 1932-ci ildə o, Simferopolda DOSAAF-ın uçuş məktəbini bitirmiş və 1933-cü ildə Qırmızı Orduya daxil olmuşdur. Bundan sonra təhsilini Luqansk Hərbi Aviasiya Məktəbində və Odessa Hərbi Aviasiya Məktəbində davam etdirmiş və 1934-cü ilin dekabrında təhsilini başa vurmuşdur. Təhsilini başa vurduqdan sonra Xarkov hərbi dairəsində yerləşən eskadrilyaya təyinat almışdır. 1938-ci ilin mayından 1940-cı ilin aprelinə qədər o, Sevastopolda xidmət etmiş, buradanda Odessa Yüksək Sürətli Bombardman Alayına köçürülmüşdür. Almaniya Barbarossa əməliyyatına başlayan zaman o, bu hərbi hissədə xidmət etməkdə idi. İkinci Dünya müharibəsi Almaniyanın hücumunun başlamasından qısa müddət sonra Rəşidov Cənub cəbhəsində müdafiə uçuşları etməyə başladı. 1942-ci ilin martında onun alayı Qvardiya fəxri adlandırmasına layiq görüldü və adı XIII Bombardmançı Aviasiya Qvardiyası Alayı adlandırıldı. Bu fəxri ad Sovet İttifaqında qəhrəmanlıq göstərmiş hərbi birləşmələrə verilirdi. O, müharibə boyunca Cənubi Qafqazda, Şimali Qafqazda və Cənub cəbhəsində döyüşdü. Rəşidov 1942-ci ildən 1943-cü ilin iyununa qədər komandanlar və qərərgah rəisləri üçün olan Qırmızı Ordu Hava Qüvvələri Akademiyasında təhsil aldı. Bundan sonra qısa müddət XV əlahiddə aviasiya bölməsində xidmət etdi. O, müharibə bölgəsinə oktyabr ayında 854-cü Bombardmançı Aviasiya Alayının eskadrilya komandanı kimi geri döndü. Bu vəzifəsində olarkən o, İkinci Ukrayna cəbhəsində uçuşlar etdi və Dnepr döyüşündə iştirak etdi. 1944-cü ilin fevral ayında onun bu alayı da Qvardiya fəxri adına layiq görüldü və adı 162-ci Bombardmançı Aviasiya Qvardiyası Alayı olaraq dəyişdirildi. 1944-cü ilin fevralında o, bu alayın komandanının müavini və uçuş təlimçisi təyin edildi. 1945-ci ilin fevralına qədər o, 166 hərbi tapşırığı yerinə yetirmişdi və bu zaman üçüncü dəfə Sovet İttifaqı Qəhrəmanı adı almağa namizəd göstərildi. O, 1954-ci ilin iyununda, mayor rütbəsini daşıyarkən Sovet İttifaqı Qəhrəmanı elan edildi. Müharibənin sonuna qədər o, 191 uçuş həyata keçirmişdi. Sonrakı həyatı Müharibə bitdikdən sonra Rəşidov Çexoslovakiyada qaldı və 1958-ci ildə təqaüdə ayrılana qədər müxtəlif hərbi vəzifələrdə çalışdı. Təqaüdə ayrılan zaman o, polkovnik-leytenant rütbəsində idi. Müharibə zamanı ordudakı üstün xidmətinə baxmayaraq, ona Krıma geri dönməyə icazə verilmədi və uzun illər sürgündə yaşamağa məcbur oldu. 1967-ci ildə o, Krıma giriş icazəsi almaq üçün müraciət etdi. Ona bu müraciətə baxılmasının 1968-ci ildə olacağı bildirildi. Lakin o, buna baxılmasını gözləmədən və icazə olmadan, 1967-ci ildə qızı və həyat yoldaşı ilə Krıma köçdü. O, buna qədər Nalçikdə yaşayırdı. Lakin o, Krımdakı yaşamaq icazəsi sisteminə görə yerləşməyə ev tapa bilmədi. Bu irəlidə onun depressiyaya girməsinə səbəb oldu. 1967-ci ilin noyabrında Hərbi Hava Qüvvələrinin komandanı Konstantin Verşininə yazdığı teleqramda o, bildirirdi ki, əgər ona Krımda yaşamağa icazə verilməzsə, özünü Lenin meydanında yandıracaqdır.Bundan sonra ona Krımda yaşaması üçün ev verildi, lakin KGB-nin nəzarəti altında. KGB onu “provakator” və “üsyankar” olaraq təsvir edirdi, lakin onlar onun Krım tatarlarının haqları uğrunda mübarizə aparmasına mane ola bilmədilər. 1972-ci ildə KGB evində tez-tez görüşlər təşkil edib, ardıcıllarını Krıma geri dönməyə təşviq etdiyinə görə onu “təhrikedici” və “ara qızışdıran” kimi hesabatında təsvir etmişdi. KGB-nin təzyiqlərinə baxmayaraq, Rəşidov ömrünün sonuna qədər Krımda yaşamağa davam etdi. O, 1984-cü ilin 24 oktyabr ayında vəfat etdi və mənsub olduğu millətin öz yurdlarına dönmələrinə icazənin verilməsini heç bir zaman görə bilmədi. Mükafatları Sovet İttifaqı Qəhrəmanı (1945 27 iyun) Lenin ordeni ( iki dəfə - 23 fevral 1942 və 27 iyun 1945) Qırmızı Bayraq ordeni (3 dəfə - 23 fevral 1942, 15 may 1945 və 3 noyabr 1953) Aleksandr Nevski ordeni (21 sentyabr 1944) “Qırmızı Ulduz” ordeni (20 iyun 1949) "Döyüş xidmətlərinə görə" medalı (3 noyabr 1944) Çexoslovakiya Hərbi Xaçı (1945) Müxtəlif əməliyyatlar və yubiley medalları Həmçinin bax Əmir Çalbaş Mənsur Mazinov
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=683406
Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev
Əbdürrəhim bəy Əsəd bəy oğlu Haqverdiyev (17 (29) may 1870, Ağbulaq, Şuşa qəzası, Yelizavetpol quberniyası, Rusiya imperiyası – 11 dekabr 1933, Bakı, Azərbaycan SSR, SSRİ) — Azərbaycan yazıçısı və dramaturqu, ictimai-siyasi və teatr xadimi, pedaqoq, ədəbiyyatşünas, Azərbaycan SSR əməkdar incəsənət xadimi (1929). Azərbaycan ədəbiyyatının klassiki hesab olunan Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev Birinci Rus Dumasının Azərbaycandan deputatı, Gürcüstan Parlamentinin deputatı, "Leyli və Məcnun" operasının premyerasında ilk dirijor, Teatr Şurasının təsisçisi və birinci rəhbəri, Yazıçılar İttifaqının üzvü, "Molla Nəsrəddin" jurnalının yazarlarından biri olmuşdur. Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev 1870-ci il mayın 17-də Azərbaycanın Şuşa şəhəri yaxınlığında olan Ağbulaq kəndində anadan olmuşdur. İbtidai təhsilini 1880-ci ildə Şuşada Yusif bəyin müvəqqəti yay məktəbində, sonra Şuşa real məktəbində almışdır (1881–1890). Tiflis real məktəbini bitirəndən sonra Peterburq Yol Mühəndisləri Universitetində təhsil almışdır (1891–1899). Tələbəlik dövri azad müdavim sifət ilə universitetin şərq fakültəsinin dinləyicisi olmuşdur. Onda ədəbiyyata güclü meyl oyanmışdır. "Yeyərsən qaz ətini, görərsən ləzzətini" (1892) və "Dağılan ittifaq" (1896) əsərlərini yazmışdır. "Dağılan ittifaq" (1899) Peterburqda nəşr edilmişdir. Ali təhsil alıb Şuşaya qayıtmış, burada tamaşalar təşkil etmişdir. Bakıda onun rəhbərliyi ilə Şərq konsertləri verilmişdir (1902–1903), Burada ilk hekayələrini ("Ata və oğul", "Ayın şahidliyi") yazıb "İki hekayət" adı ilə çap etdirmişdir. 1905-ci il inqilabından sonra Rusiya Dövlət Dumasına Gəncə quberniyasından nümayəndə seçilmiş, Peterburqa getmişdir (Azərbaycanın birinci diplomatlarından hesab olunur), burada dövlət kitabxanasında yeni əsərinə (Ağa Məhəmməd şah Qacar) materiallar toplamış, İrana — Mazandaran vilayətinə səyahət etmişdir (1907). "Leyli və Məcnun" operası 1908-ci il yanvarın 12-də tamaşaya qoyulduğu zaman ilk Azərbaycan dirijoru kimi xor və orkestri, tamaşanı idarə etmişdir. "Nicat" cəmiyyətində və Kür-Xəzər gəmiçiliyi idarəsində işlədiyi dövrdə Zaqafqaziyanı, Dağıstanı, Orta Asiyanı və Volqaboyunu səyahət etmiş, "Ceyranəli", "Xortdan". "Həkimi-nuni-səqir", "Lağlağı", "Mozalan", "Süpürgəsaqqal" və s. imzalarla "Molla Nəsrəddin" jurnalında hekayə, felyeton çap etdirmişdir. Həştərxanda yaşadığı müddətdə şəhərin mədəni-ictimai həyatında ciddi çalışmışdır (1910). Sonra Ağdama köçüb orada yaşamışdır (1911–1915). Tiflisdə "Şəhərlər ittifaqının Qafqaz şöbəsi xəbərləri" adlı aylıq məcmuənin müdiri olmuş (1916–1917), fevral inqilabından sonra Tiflis İcraiyyə Komitəsinə və onun mərkəzi şurasına üzv seçilmişdir (1917). Həmin ilin martında Borçalı qəzasına müvəkkil təyin olunmuşdur (1918). Azərbaycanda sovet hakimiyyəti qurulduqdan sonda dövlət teatrlarına müfəttiş təyin olunmuşdur. Azərbaycan milli teatrının yaranmasının 50 illiyi münasibətilə keçirilən yubileyə başçılıq etmişdir. Azərbaycan Dövlət Universitetində ədəbiyyatdan mühazirələr oxumuş, elmi kadrların hazırlanmasında iştirak etmişdir. Burada yerli komitənin sədri (1922), Azərbaycanı tədqiq və təbliğ cəmiyyətinin sədr müavini və sonra sədri (1923–1925) olmuşdur. Bu, ilk elmi-tədqiqat müəssisəsi idi. Bakıda çağırılan birinci Azərbaycan ölkəşünaslıq qurultayının nümayəndəsi kimi fəal çalışmışdır (1924). Bunlardan başqa ədib Şekspirin "Hamlet", Şillerin "Qaçaqlar", Volterin "Soltan Osman", Zolyanın "Qazmaçılar", Andersenin "Bülbül","Şahın təzə libası", Lanskoyun "Qəzəvat", Çirikovun "Yəhudilər", Korolenkonun "Qoca zəng çalan" əsərlərini də tərcümə etmişdir. Rusiya Elmlər Akademiyasının nəzdində olan ölkəşünaslıq bürosunun beşinci elmi sessiyasında yekdilliklə akademiyanın ölkəşünaslıq bürosuna müxbir üzv seçilmişdir (1924). Şərq fakültəsinin katibi (1922–1925), Azərbaycan Yazıçılar İttifaqının məsul katibi (1931–1932) olmuşdur. Azərbaycan Xalq Komissarlar Şurasının 6 fevral 1929-cu il tarixli qərarı ilə "Azərbaycan SSR əməkdar incəsənət xadimi" fəxri adına, 1933-cü ildə isə Azərbaycan Mərkəzi İcraiyyə Komitəsinin Fəxri Fərmanına layiq görülmüşdür. Onun əsərləri SSRİ və xarici ölkə xalqlarının dillərinə tərcümə olunmuşdur. 1933-cü il dekabrın 12-də Bakıda vəfat etmiş, Fəxri xiyabanda dəfn olunmuşdur. Adına Bakı şəhərinin Yasamal rayonunda küçə var. Azərbaycan Respublikası Nazirlər Kabinetinin 7 may 2019-cu il tarixli, 211 nömrəli Qərarı ilə Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev Azərbaycan Respublikasında əsərləri dövlət varidatı elan edilən müəlliflərin siyahısına daxil edilmişdir. Yaradıcılığı Əbdürəhim bəy Haqverdiyev ədəbi fəaliyyətə Şuşa real məktəbində oxuduğu zaman başlamış, M. F. Axundzadənin təsiri ilə "Hacı Daşdəmir" (1884) adlı kiçik bir pyes yazmışdı. Peterburqda təhsil alarkən onun bədii yaradıcılığa meyl və həvəsi daha da çoxalır. O, burada olarkən "Yeyərsən qaz ətini, görərsən ləzzətini" (1892) dramını və "Dağılan tifaq" (1896) faciəsini yazıb. 1899-cu ildə Azərbaycana qayıdan Haqverdiyev bir müddət Bakıda yaşayıb. O, bir tərəfdən müəllimliklə məşğul olub, digər tərəfdən teatrlarda verilən tamaşalara rejissorluq edib. Eyni zamanda bədii yaradıcılığını da davam etdirib: "Bəxtsiz cavan" (1900) və "Pəri-cadu" (1901) faciələrini yazmaqla milli dramaturgiyanı ideya və poetik-sənətkarlıq baxımından daha da zənginləşdirib. 1906-cı ildə "Həyat" qəzetində hekayələr və "Molla Nəsrəddin" jurnalında gizli imzalarla felyetonlar, məzhəkələr çap etdirib. "Marallarım", "Xortdanın cəhənnəm məktubları", "Şeyx Şaban", "Xəyalət", "Ac həriflər" və sair əsərlərin müəllifidir. Bəzi hekayələri Ata və oğul, Ayın şahidliyi, Xortdanın cəhənnəm məktubları, Mozalanbəyin səyahətnaməsi, Bomba, Marallarım, Müqəddimə əvəzinə, Mütrüb dəftəri, Şikayət, Dəccalabad, Yaşılbaş sona, Qiraət, Şəbih, Pir, Tənqid, Acından təbib, Şeyx Şəban, Həmşəri pasportu, Röya, Mirzə Səfər, Keçmiş günlər, Uca dağ başında, Seyidlər ocağı, Qəndil, Çeşmək, Haqq Mövcud, İt oyunu, Diş ağrısı, Qoca tarzən, Kapitalizmlə mübarizə, Qaban, Söhbət, Müsibət, Ovçu Qasım, Qisas, Pristav və oğru, İanə, Yeni təbabət, Sarı toyuq, Koroğlu.Ümumi 80-dən çox hekayəsi var. Bəzi məqalələri Bizim yabılığımız, Tənqidə tənqid, İki il, Təcəttüri-nisvana dair, Müsəlmanlarda teatro, Beş il, "Pəri cadu" haqqında qeydlər, Artistlik sənəti haqqında, Abbas Mirzə Şərifzadə haqqında, Mirzə Fətəlinin faciəsi, Ədəbi dilimiz haqqında. Filmoqrafiya Marallarım (film, 1963) Evlənmək istəyirəm (film, 1983) Ac həriflər (film, 1993) (tammetrajlı film-tamaşa) (AzTV) — əsərin müəllifi Kamal Camalov. Mollanəsrəddinçilərin maarifçilik ideyaları. Bakı: Elm və təhsil, 2015. Xarici keçidlər Əbdürrəhim bəy Haqverdiyevin ictimai və fəlsəfi fikirləri ( "Qarabağın görkəmli şəxsiyyətləri:Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev (1870-1933)". "Virtual Qarabağ" İKT Mərkəzinin rəsmi portalı (az.). virtualkarabakh.az. 2013. 2017-12-22 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2014-10-14. Əbdürrəhim bəy Haqverdiyevin seçilmiş hekayələri macar dilinə tərcümə edilib Arxivləşdirilib 2014-10-09 at the Wayback Machine Ədəbi-ictimai və pedaqoji fikir tariximizdə müstəsna yer tutan ədib — Haqverdiyev — 150
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=40271
Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev küçəsi (Bakı)
Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev küçəsi — Bakı şəhərinin Yasamal rayonunda Bəxtiyar Vahabzadə və Şəhriyar küçələrinə paralel küçə. Küçə Azərbaycan yazıçısı, dramaturqu, ədəbiyyatşünası Əbdürrəhim bəy Haqverdiyevin adını daşıyır. Küçənin başlanğıcı Yasamal rayon parkından (əvvəlki: Musabəyov parkı) başlayır. İki tərəfli hərəkət olmaqla geniş və təmirli küçədir. Başlanğıcdan sona doğru enişli olmaqla getdikcə kor bucaq üzrə sağa tərəfə dönür. Küçədə hər iki istiqamətdə Marşurut avtobusları hərəkət edir. Ən yaxın metrostansiyası Elmlər Akademiyasıdır. Kəsişdiyi küçələr Küçə Mətbuat prospekti ilə kəsişmədən başlayaraq İnşaatçılar prospektində bitir. Zahid Xəlilov küçəsi Əhməd Cəmil küçəsi Behbud Şahtaxtinski küçəsi Hüseyn Cavid prospekti Şəfayət Mehdiyev küçəsi Kazım Kazımzadə küçəsi İsmayıl bəy Qutqaşınlı küçəsi Mühüm ünvanlar № ? — Bank Standart № ? — Favorit market № 36a — Capsella pərdə-tül mərkəzi № 36c — Gömrük Komitəsinin İstintaq İdarəsi № ? — BTB bank № ? — AVİS aptek № ? — Mərkəzi Dənizçilər Xəstəxanası № ? — 175 saylı orta məktəb № ? — Azərbaycan Dövlət Mədəniyyət və İncəsənət Universiteti Xarici keçidlər Əbdürrəhim Bəy Haqverdiyev Küçəsi, Bakı Əbdürrəhim Bəy Haqverdiyev küçəsi
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=408783
Əbdürrəhim bəy Vəzirov
Əbdürrəhim bəy Vəzirov (1840, Şuşa – Şuşa) — çar ordusunun mayoru, məmur, zərif. Ənvər Çingizoğlu, Hacılılar, Bakı, "Soy" dərgisinin özəl nəşri, 2004. Həmçinin bax
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=80022
Əbdürrəhim xan Baharlı
Əbdürrəhim xan Baharlı (Devanagari: अब्दुल रहीम खान-ए-खाना; 1556–1627) — Böyük Moğol dövlətinin görkəmli dövlət xadimi və sərkərdəsi. Şair və tərcüməçi. Əbdürrəhim xan Bayram xan oğlu Baharlı 1557-ci ildə Lahor şəhərində anadan olmuşdu. Qaraqoyunlu oymaqlarından Baharlı türkmənlərinə mənsubdur. Sultan Əkbərin ilk vəkili Bayram xan Baharlının oğludur. Anası Camal xan Meratinin qızıdır. Dörd yaşında atası vəfat etmişdi. Atası öldürülərkən 4 yaşının içində idi. Əkbər şah onu anası ilə bərabər saraya gətirdi. Balaca Əbdürrəhimi sarayda şahanə tərbiyə etdirdi. Ən yaxşı müdərrisləri ona müəllim təyin etdi. Müəllimlər ona Hindistanda işlək olan türk, fars, ərəb, hindi, urdu dillərini, eləcə də elmi, tibbi və fəlsəfəni öyrətdilər. Əbdürrəhim xan 10 yaşında olarkən artıq bir neçə dildə sərbəst şeir yazırdı. 1576-cı ildə imperator Sultan Əkbər Əbdürrəhim xanı Hindistanın ən varlı əyalətlərindən sayılan Qucarata vali təyin etdi. Gənc baharlı əmiri get-gedə dolğunlaşdı və müsbət keyfiyyətlər qazandı. 1579-cu ildə doğuşdan istedadlı olan Əbdürrəhim xan şəxsi keyfiyyətləri sayəsində daha da ucaldı. Şaha sədaqətli və vəfadar olduğuna görə "mirac" ünvanı aldı. Bu titul sarayda ən etibarlı adamlara verilirdi. Şah onu oğlu Səlim mirzəyə lələ təyin etdi. 1583-cü ildə Qucaratda böyük miqyaslı qiyam qalxdı. Əkbər şah bu qiyamdan qorxuya düşdü. Əbdürrəhim xanı qiyamı yatırmağa göndərdi. Əbdürrəhim xan ağlı, zəkası, döyüş taktikası sayəsində qiyamçılar üzərində parlaq qələbə qazandı. Qələbədən ruhlanan Əkbər şah Əbdürrəhim xana Bayram xanın "xani-xanan" (xanlarxanı) ünvanını əta etdi. Əbdürrəhim xan şiə olsa da, nəqşibəndi şeyx və dərvişlərinə hörmətlə yanaşırdı. Nəqşibəndi şeyxi mürüdləri ilə Məkkəyə yollanarkən Əbdürrəhim xan onlara 100 min rupi xərclik göndərmişdi. 1582-ci ildə Əkbər şahın oğlu Səlimə atalıq (lələ) oldu. Eyni tarixlərdə Müzəffər şah Qucaratiyə qarşı qazandığı zəfərlər sayəsində xan-ı xananlığa (Xanlarxanlığına) yüksəldildi. 1589-cu ildə Əbdürrəhim xanı özünə vəkil (şəxsi işlər vəziri) vəzifəsinə ucaltdı. Bu ildə Əbdürrəhim xan "Baburnamə" əsərini fars dilinə çevirdi. Əbdürrəhim xan diplomat kimi də tanınırdı. Qonşu dövlətlərlə ən qatı məsələri çözməyə o gedirdi. 1593-cü ildə vəliəhd Danyal mirzənin yardımçısı olaraq Dekkan səfərinə qatılan Əbdürrəhim xan, daha sonraki iki il içində baş sərkərdə olaraq etdiyi savaşlarla Dekkanı fəth etdi. Əbdürrəhim xanın dövlət içindəki təsirli rolu Səlim Cihangir dövrində də davam etdi. 1612-ci ildə Dekkana vali təyin edildi. 1622-ci ildə Qəndəharı fəth etdi. 1626-cı ildə ölkə içində üsyançı gruplara qarşı savaşa hazırlanərkən xəstələndı və Dehliyə döndükdən qısa bir müddət sonra vəfat etdi (1627). Əbdürrəhim xan 1628-ci ildə vəfat edib. Vəfatı edərkən 71 yaşında olan Xanı xənan Əbdürrəhim xanın qəbri Nizaməddin Övliyanın türbəsinin yaxınındadır. Müqtədir bir dövlət adamı və sərkərdə olan Əbdürrəhim xan, eyni zamanda alim və şair olub, türk dilindən başqa, ərəbi, farisı və hindini çox gözəl bilirdi. Dörd dildə də şeirlər yazan Əbdürrəhim xan, Rəhimi təxəllüsünü işlədirdi. Bir çox şeirlərini "Məasir-i Rəhimi" adını verdiyi divanda toplamışdır. Əbdürrəhim xanın atası Bayram xan şiə idi. Onu isə əhl-i sünnət etiqadında böyütmüşdülər, dövrünün böyük alimi və ikinci min ilin yeniləyicisi İmam-ı Rəbbani həzrətlərinə bağlıydı. Əbdülhaq Dəhləvi ilə də görüşürdü. İmamı Rəbbaniyə yazdığı məktublar sonralar nəşr edilmişdir. Mirzə Əziz Kokahın bacısı Şahbanu ilə ailə qurmuşdu. Əbdürrəhim xanın Canan bəyim adlı qızı vardı. Qarabağ xanlığının ictimai həyatında yaxından iştirak etmiş Bayramxan bəy Baharlı, Qarabağ xanının vəziri, şair Mirzə Vəli bəy Baharlı, Mirzə Haşım bəy Baharlı, İbrahim bəy Baharlı, çar ordusunun zabiti, bir çox xalq qəhrəmanlarını, günahsız insanları azğınlaşmış rus və erməni xainlərinin əlindən xilas etmiş Mirzə İsmayıl bəy Ibrahim bəy oğlu Vəliyev (Baharlı), Qarabağın varlı taciri Məşədi Əsədulla bəy Hacı Həsənəli bəy oğlu Vəliyev, "Məxfi" təxəllüsü ilə Azərbaycan və fars dillərində klassik üslubda şeirlər yazmış, "Əhvalati-Qarabağ" əsərinin müəllifi Məhəmmədəli bəy Məşədi Əsədulla bəy oğlu Vəlizadə, onun kiçik qardaşı şair Abdulla bəy Vəlizadə, İsmayıl bəy Adıgözəl bəy oğlu Vəlibəyov, Azərbaycanın ictimai-mədəni həyatında əhəmiyyətli rol oynamış Mirzə Məhəmmədhəsən bəy Hacı Həsənəli bəy oğlu Vəliyev və onun oğlanları Nəcəfqulu bəy Vəliyev (Şeyda), Əbülfət bəy Vəli, sovet dövründə siyasi fəaliyyətinə görə qətlə yetirilmiş görkəmli ensiklopedik alim Məhəmmədhəsən bəy Nəcəfqulu bəy oğlu Vəlili (Baharlı), sovet hökumətinə qarşı döyüşdüyü üçün uzun illər sürgün həyatı yaşamış Əliş bəy Məşədi Ələsgər bəy oğlu Vəliyev, Ağdamın I Baharlı kəndində yeni tipli məktəbin əsasını qoymuş, 1937-ci il repressiya qurbanı Cabbar bəy İsmayıl bəy oğlu Vəlibəyov, 30-cu illərdə böhtana salınaraq bir müddət həbsxana həyatı yaşamış Səttar bəy Məhəmməd bəy oğlu Vəliyev, əməkdar müəllim Vəli Abdulla bəy oğlu Vəlizadə Azərbaycanda orta əsrlərə aid Şərq fəlsəfəsi tarixinin əvəzolunmaz tədqiqatçısı, AMEA-nın müxbir üzvü, fəlsəfə elmləri doktoru, professor Zakir Cabbar bəy oğlu Məmmədov (Baharlı), coğrafiya elmləri doktoru, professor Xosrov Ələsgər bəy oğlu Vəliyev və başqaları Əbdürrəhim xan Baharlının görkəmli övladlarındandırlar. Əbdürrəhim xan Baharlı nəslinə mənsub coğrafiya elmləri doktoru, professor Zahid Səttar bəy oğlu Məmmədov, tanınmış yazıçı-jurnalist Məhəmməd Baharlı, tədqiqatçı-jurnalist Orxan Zakiroğlu (Baharlı) hazırda Azərbaycanın sayılan ziyalılarındandırlar. Ənvər Çingizoğlu. Baharlı oymağı. "Soy" dərgisi, 6 (14), Bakı, 2008, səh.22–79. Ənvər Çingizoğlu, Baharlılar, Tarixi və etnoqrafik tədqiqat, Bakı: Mütərcim, 2012, 176 səh. Orxan Zakiroğlu (Baharlı). Böyük Moğollar Dövlətinin xanlar xanı. "Vedi inform" qəzeti, 21 – 27 iyun 2013-cü il, № 11 (19) Orxan Zakiroğlu (Baharlı). Şərq tarixi: Baharlılar.(I kitab. Bakı, 2013) Orxan Zakiroğlu (Baharlı). Şərq tarixi: Baharlılar.(Ensiklopedik məlumat kitabı) (II kitab. Bakı, 2013) Orxan Zakiroğlu (Baharlı). Əlişəkər bəy nəslinin tarixi şəxsiyyətləri. Bakı, 2015 Orxan Zakiroğlu (Baharlı). Xanlar xanı Bayram xan (sələfləri, xələfləri). Bakı, 2015 Orxan Zakiroğlu (Baharlı). Mirzə Vəli bəy ocağı (sələfləri, xələfləri). Bakı, 2015 Orxan Zakiroğlu (Baharlı). Mirzə Vəli bəy və onun nəslinin tanınmış övladları. "Azərbaycan Tarixi Şəcərə Cəmiyyətinin Xəbərləri" (Doqquzuncu buraxılış). Bakı, 2014 Həmçinin bax Baharlı oymağı Əlişəkər bəy Baharlı Bayram xan Baharlı Mirzə Vəli bəy Baharlı Mirzə İsmayıl bəy Vəliyev (Baharlı) Cabbar bəy Vəlibəyov Zakir Məmmədov (Baharlı) Xarici keçidlər Rahim at Kavita Kosh (Hindi) Abdul Rahim Khankhana tomb, New Delhi Arxivləşdirilib 2011-06-09 at the Wayback Machine
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=99520
Əbdürrəhim yüzbaşı Hacıyev
Əbdürrəhim yüzbaşı Məşədi Əbdüləzim oğlu Hacıyev (1881-?) — Mahmudlu kənd icmasının yüzbaşısı. Əbdürrəhim Məşədi Əbdüləzim oğlu 1881-ci ildə Cəbrayıl qəzasının Mahmudlu obasında anadan olmuşdu. Obalarının yüzbaşısı olmuşdu. Əbdürrəhimlə bağlı oba içində xeyli əhvalat dolaşır. Həmin əhvalatdan gülləmələr. 1922-ci ildə Ələsgərli obasının sakini Avana qoyun gətirərkən Əbdürrəhimlə sözləşmiş sonucda keçmiş yüzbaşının gülləsindən yaralanmışdı. Bu nədənlə Mahmudlu obasının iki böyük tayfasının arasına qanlılıq düşmüşdü. Qanlılıq getdikcə qızışmış, tayfalar bir-birinə girişmişdilər. Bir atışmada Ələsgərlilərdən üç adam yaralanmış, aldıqları yaradan keçinmişdilər. Hacıatalılar tərəfindən isə Əbdürrəhim dizindən yaralanmış, qardaşı Məmmədrəhim və yeznəsi Kərbəlayı Rəhim ölmüşdü. Əbdürrəhim 1924-cü ildə bolşeviklərin təzyiqi nəticəsində İrana qaçmışdı. Əbdürrəhim Nəcəf bəyin qızı Gülxar xanımla dünya evinə girmişdi. Ərşad adlı oğlu vardı. Ənvər Çingizoğlu. Hacılılar. Bakı: "Soy" dərgisinin özəl nəşri, 2004, 238 səh.
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=340994
Əbdürrəhim Əfəndi
Əbdürrəhim Əfəndi (Adana – 6 fevral 1656) — Osmanlı müdərrisi və şeyxülislamı. Doğum tarixi bilinməsə də, Adanada dünyaya gəldiyi məlumdur. İlk təhsilini aldıqdan sonra Xoca Sadəttin Əfəndinin kiçik oğlu və İstanbul qazısı Əbdüləziz Əfəndinin xidmətinə girdi. 1620–1624-cü illərdə Siyavuş Paşa, Hafiz Paşa və Mustafa Paşa mədrəsələrində, ardından Sahn-ı Səman, Aya Sofiya, Süleymaniyyə və Sultan Əhməd mədrəsələrində müdərris olaraq fəaliyyət göstərdi. Bir müddət sonra 1634-cü ildə Yenişəhər, 1638-ci ildə İstanbul,1641-ci ildə Anadolu başqazısı seçildi. Bir müddət Adana qazısı olaraq xidmət göstərdikdən sonra 1645-ci ildə Rumeli başqazısı seçildi. 2 il bu vəzifədə qaldıqdan sonra isə 25 aprel 1647-ci ildə şeyxülislamlığa yüksəldi.Bu illərdə onu məşhurlaşdıran ən önəmli hadisə isə I İbrahimin taxtdan endirilməsi və qətl edilməsi haqqında verdiyi fətvalar oldu. Ardından yeniçəri ağalarının və üləmaların dəstəyini alaraq dövlət idarəsinə qarışmağa başladı. Ancaq 18 iyul 1649-cu ildə sədrəzəm Qara Murad Paşanın əmrilə vəzifədən kənarlaşdırıldı və Məkkəyə göndərildi. Həcc ziyarətinin ardından Qüds qazısı olaraq təyin olundu. Bir müddət sonra yeniçəri ağalarının dəstəyi ilə yenidən paytaxta qayıtdı və Üsküdar qazısı seçildi. Validə Kösəm Sultanın da qətli ilə nəticələnən 1651 tarixli saray çevrilişi əsnasında Belqrada göndərildi. 6 fevral 1656-cı ildə burada vəfat etdi və Belqradda dəfn olundu.Oğlu Mehmed Əfəndi (ö. 27 iyun 1688) müdərris və molla, 1673-cü ilin sentyabrında İstanbul qazısı, 1677-ci ilin oktyabrında və 1687-ci ilin oktyabrında 2 dəfə Anadolu qazəsgəri təyin edilmişdir. Kâtib Çelebi, Fezleke, II, 292–293. Naîmâ, Târih, IV, 298, 303; VI, 243–244. Uşşâkīzâde, Zeyl-i Şekāik (nşr. H. J. Kissling), Wiesbaden 1965, s. 193–196. Şeyhî, Vekāyiu’l-fuzalâ, Beyazıt Devlet Ktp., Veliyyüddin Efendi, nr. 2361, I, vr. 118a-b. Devhatü’l-meşâyih, s. 54. Sicill-i Osmânî, III, 330. İlmiyye Salnâmesi, s. 455–457. Uzunçarşılı, Osmanlı Tarihi, III/2, s. 467. Tayyib Gökbilgin, "İbrâhim", İA, V/2, s. 883–885.
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=491597
Əbdürrəhimbəy Haqverdiyev
Əbdürrəhim bəy Əsəd bəy oğlu Haqverdiyev (17 (29) may 1870, Ağbulaq, Şuşa qəzası, Yelizavetpol quberniyası, Rusiya imperiyası – 11 dekabr 1933, Bakı, Azərbaycan SSR, SSRİ) — Azərbaycan yazıçısı və dramaturqu, ictimai-siyasi və teatr xadimi, pedaqoq, ədəbiyyatşünas, Azərbaycan SSR əməkdar incəsənət xadimi (1929). Azərbaycan ədəbiyyatının klassiki hesab olunan Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev Birinci Rus Dumasının Azərbaycandan deputatı, Gürcüstan Parlamentinin deputatı, "Leyli və Məcnun" operasının premyerasında ilk dirijor, Teatr Şurasının təsisçisi və birinci rəhbəri, Yazıçılar İttifaqının üzvü, "Molla Nəsrəddin" jurnalının yazarlarından biri olmuşdur. Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev 1870-ci il mayın 17-də Azərbaycanın Şuşa şəhəri yaxınlığında olan Ağbulaq kəndində anadan olmuşdur. İbtidai təhsilini 1880-ci ildə Şuşada Yusif bəyin müvəqqəti yay məktəbində, sonra Şuşa real məktəbində almışdır (1881–1890). Tiflis real məktəbini bitirəndən sonra Peterburq Yol Mühəndisləri Universitetində təhsil almışdır (1891–1899). Tələbəlik dövri azad müdavim sifət ilə universitetin şərq fakültəsinin dinləyicisi olmuşdur. Onda ədəbiyyata güclü meyl oyanmışdır. "Yeyərsən qaz ətini, görərsən ləzzətini" (1892) və "Dağılan ittifaq" (1896) əsərlərini yazmışdır. "Dağılan ittifaq" (1899) Peterburqda nəşr edilmişdir. Ali təhsil alıb Şuşaya qayıtmış, burada tamaşalar təşkil etmişdir. Bakıda onun rəhbərliyi ilə Şərq konsertləri verilmişdir (1902–1903), Burada ilk hekayələrini ("Ata və oğul", "Ayın şahidliyi") yazıb "İki hekayət" adı ilə çap etdirmişdir. 1905-ci il inqilabından sonra Rusiya Dövlət Dumasına Gəncə quberniyasından nümayəndə seçilmiş, Peterburqa getmişdir (Azərbaycanın birinci diplomatlarından hesab olunur), burada dövlət kitabxanasında yeni əsərinə (Ağa Məhəmməd şah Qacar) materiallar toplamış, İrana — Mazandaran vilayətinə səyahət etmişdir (1907). "Leyli və Məcnun" operası 1908-ci il yanvarın 12-də tamaşaya qoyulduğu zaman ilk Azərbaycan dirijoru kimi xor və orkestri, tamaşanı idarə etmişdir. "Nicat" cəmiyyətində və Kür-Xəzər gəmiçiliyi idarəsində işlədiyi dövrdə Zaqafqaziyanı, Dağıstanı, Orta Asiyanı və Volqaboyunu səyahət etmiş, "Ceyranəli", "Xortdan". "Həkimi-nuni-səqir", "Lağlağı", "Mozalan", "Süpürgəsaqqal" və s. imzalarla "Molla Nəsrəddin" jurnalında hekayə, felyeton çap etdirmişdir. Həştərxanda yaşadığı müddətdə şəhərin mədəni-ictimai həyatında ciddi çalışmışdır (1910). Sonra Ağdama köçüb orada yaşamışdır (1911–1915). Tiflisdə "Şəhərlər ittifaqının Qafqaz şöbəsi xəbərləri" adlı aylıq məcmuənin müdiri olmuş (1916–1917), fevral inqilabından sonra Tiflis İcraiyyə Komitəsinə və onun mərkəzi şurasına üzv seçilmişdir (1917). Həmin ilin martında Borçalı qəzasına müvəkkil təyin olunmuşdur (1918). Azərbaycanda sovet hakimiyyəti qurulduqdan sonda dövlət teatrlarına müfəttiş təyin olunmuşdur. Azərbaycan milli teatrının yaranmasının 50 illiyi münasibətilə keçirilən yubileyə başçılıq etmişdir. Azərbaycan Dövlət Universitetində ədəbiyyatdan mühazirələr oxumuş, elmi kadrların hazırlanmasında iştirak etmişdir. Burada yerli komitənin sədri (1922), Azərbaycanı tədqiq və təbliğ cəmiyyətinin sədr müavini və sonra sədri (1923–1925) olmuşdur. Bu, ilk elmi-tədqiqat müəssisəsi idi. Bakıda çağırılan birinci Azərbaycan ölkəşünaslıq qurultayının nümayəndəsi kimi fəal çalışmışdır (1924). Bunlardan başqa ədib Şekspirin "Hamlet", Şillerin "Qaçaqlar", Volterin "Soltan Osman", Zolyanın "Qazmaçılar", Andersenin "Bülbül","Şahın təzə libası", Lanskoyun "Qəzəvat", Çirikovun "Yəhudilər", Korolenkonun "Qoca zəng çalan" əsərlərini də tərcümə etmişdir. Rusiya Elmlər Akademiyasının nəzdində olan ölkəşünaslıq bürosunun beşinci elmi sessiyasında yekdilliklə akademiyanın ölkəşünaslıq bürosuna müxbir üzv seçilmişdir (1924). Şərq fakültəsinin katibi (1922–1925), Azərbaycan Yazıçılar İttifaqının məsul katibi (1931–1932) olmuşdur. Azərbaycan Xalq Komissarlar Şurasının 6 fevral 1929-cu il tarixli qərarı ilə "Azərbaycan SSR əməkdar incəsənət xadimi" fəxri adına, 1933-cü ildə isə Azərbaycan Mərkəzi İcraiyyə Komitəsinin Fəxri Fərmanına layiq görülmüşdür. Onun əsərləri SSRİ və xarici ölkə xalqlarının dillərinə tərcümə olunmuşdur. 1933-cü il dekabrın 12-də Bakıda vəfat etmiş, Fəxri xiyabanda dəfn olunmuşdur. Adına Bakı şəhərinin Yasamal rayonunda küçə var. Azərbaycan Respublikası Nazirlər Kabinetinin 7 may 2019-cu il tarixli, 211 nömrəli Qərarı ilə Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev Azərbaycan Respublikasında əsərləri dövlət varidatı elan edilən müəlliflərin siyahısına daxil edilmişdir. Yaradıcılığı Əbdürəhim bəy Haqverdiyev ədəbi fəaliyyətə Şuşa real məktəbində oxuduğu zaman başlamış, M. F. Axundzadənin təsiri ilə "Hacı Daşdəmir" (1884) adlı kiçik bir pyes yazmışdı. Peterburqda təhsil alarkən onun bədii yaradıcılığa meyl və həvəsi daha da çoxalır. O, burada olarkən "Yeyərsən qaz ətini, görərsən ləzzətini" (1892) dramını və "Dağılan tifaq" (1896) faciəsini yazıb. 1899-cu ildə Azərbaycana qayıdan Haqverdiyev bir müddət Bakıda yaşayıb. O, bir tərəfdən müəllimliklə məşğul olub, digər tərəfdən teatrlarda verilən tamaşalara rejissorluq edib. Eyni zamanda bədii yaradıcılığını da davam etdirib: "Bəxtsiz cavan" (1900) və "Pəri-cadu" (1901) faciələrini yazmaqla milli dramaturgiyanı ideya və poetik-sənətkarlıq baxımından daha da zənginləşdirib. 1906-cı ildə "Həyat" qəzetində hekayələr və "Molla Nəsrəddin" jurnalında gizli imzalarla felyetonlar, məzhəkələr çap etdirib. "Marallarım", "Xortdanın cəhənnəm məktubları", "Şeyx Şaban", "Xəyalət", "Ac həriflər" və sair əsərlərin müəllifidir. Bəzi hekayələri Ata və oğul, Ayın şahidliyi, Xortdanın cəhənnəm məktubları, Mozalanbəyin səyahətnaməsi, Bomba, Marallarım, Müqəddimə əvəzinə, Mütrüb dəftəri, Şikayət, Dəccalabad, Yaşılbaş sona, Qiraət, Şəbih, Pir, Tənqid, Acından təbib, Şeyx Şəban, Həmşəri pasportu, Röya, Mirzə Səfər, Keçmiş günlər, Uca dağ başında, Seyidlər ocağı, Qəndil, Çeşmək, Haqq Mövcud, İt oyunu, Diş ağrısı, Qoca tarzən, Kapitalizmlə mübarizə, Qaban, Söhbət, Müsibət, Ovçu Qasım, Qisas, Pristav və oğru, İanə, Yeni təbabət, Sarı toyuq, Koroğlu.Ümumi 80-dən çox hekayəsi var. Bəzi məqalələri Bizim yabılığımız, Tənqidə tənqid, İki il, Təcəttüri-nisvana dair, Müsəlmanlarda teatro, Beş il, "Pəri cadu" haqqında qeydlər, Artistlik sənəti haqqında, Abbas Mirzə Şərifzadə haqqında, Mirzə Fətəlinin faciəsi, Ədəbi dilimiz haqqında. Filmoqrafiya Marallarım (film, 1963) Evlənmək istəyirəm (film, 1983) Ac həriflər (film, 1993) (tammetrajlı film-tamaşa) (AzTV) — əsərin müəllifi Kamal Camalov. Mollanəsrəddinçilərin maarifçilik ideyaları. Bakı: Elm və təhsil, 2015. Xarici keçidlər Əbdürrəhim bəy Haqverdiyevin ictimai və fəlsəfi fikirləri ( "Qarabağın görkəmli şəxsiyyətləri:Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev (1870-1933)". "Virtual Qarabağ" İKT Mərkəzinin rəsmi portalı (az.). virtualkarabakh.az. 2013. 2017-12-22 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2014-10-14. Əbdürrəhim bəy Haqverdiyevin seçilmiş hekayələri macar dilinə tərcümə edilib Arxivləşdirilib 2014-10-09 at the Wayback Machine Ədəbi-ictimai və pedaqoji fikir tariximizdə müstəsna yer tutan ədib — Haqverdiyev — 150
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=40935
Əbdürrəhman
Əbdürrəhman — Azərbaycanda daha çox işlədilən ad. Əbdürrəhman Vəzirov — Azərbaycan SSR KP MK-nın 13-cü I katibi Əbdürrəhman Fərəcov — aktyor, Leyli rolunun ilk ifaçısı. Əbdürrəhman əfəndi Ünsi — Əbdürrəhman bəy Fətəlibəyli — İkinci dünya müharibəsində Azərbaycan legionunun başcısı Əbdürrəhman Cami — Böyük taçik şairi, musiqişünası, filosof və alimi. Əbdürrəhman ağa Dilbazov — Əbdürrəhman ibn Rəbiə — Əbdürrəhman Tağıyev — Əbdürrəhman Dai — şair. Əbdürrəhman Yalçınqaya — Türkiyəli hüquqşünas. I Əbdürrəhman — Əndəlüs Əməvi dövlətinin qurucusu Əbdürrahman Əşrəf — Əbdürrəhman Önül — Əbdürrəhman əl-Kəvakibi — Həmçinin bax Əbdürəhman (Baymak) Əbdürrəhman (Avurğazı)
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=389283
Əbdürrəhman (Avurğazı)
Coğrafi yerləşməsi rayon mərkəzindən (Tolbazı): 22 km, kənd sovetliyindən (Tukay): 3 km. ən yaxın dəmiryol stansiyasından (Beloe Ozera stansiyası): 53 km. Milli tərkibi 2002-ci ildə keçirilən Ümumrusiya əhalinin siyahıya alınmasına əsasən kəndidə tatarlar (60%), başqırdlar (40%) üstünlük təşkil edir. Xarici keçidlər asmo-rb.ru — Başqırdıstan Respublikası Bələdiyyələr Şurasının rəsmi saytı
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=519731
Əbdürrəhman Abdi Paşa
Əbdürrəhman Abdi Paşa (təq. 1616 – 2 sentyabr 1686, Buda) — Sultan İbrahim və IV Mehmed səltənətində müxtəlif vəzifələrdə xidmət edən Osmanlı dövlət xadimi, Misir bəylərbəyi, Osmanlıların son Budin bəylərbəyi. Doğum tarixi haqqında məlumat yoxdur. Əslən alban olub, yeniçəri ocağında təlim-tərbiyə edildikdən sonra, o əsnada davam edən Krit müharibəsinə ocaq kəndxudası olaraq qatıldı. Müharibə əsnasında 1669-cu ilin mayında yeniçəri ağası təyin edildi. Kandiyə qalasının (indiki İraklion) mühasirəsində və 1672-ci ildə başlayan Lehistan səfəri əsnasında Kamaniçe (indiki Kamenets-Podolski) və Bucaş bölgəsinin ələ keçirilməsində göstərdiyi şücaət səbəbilə vəzir rütbəsi aldı, ardından 1674-cü ilin iyununda Bağdad bəylərbəyi oldu. Daha sonra 11 may 1676-cı ildə Misir bəylərbəyi olan Abdi Paşa 1681-ci ilin iyununda vəzifədən alındı və Bosniya bəylərbəyliyinə təyin olundu. 1682-ci ildə əlavə olaraq Kamaniçe qalasının mühafizəsi ilə vəzifələndirildi. 1684-cü ilin noyabrında Budin bəylərbəyi oldu. 1685-ci ildə Hələb bəylərbəyliyi ilə Macarıstan sərdarlığına təyin edildi. Budin əyalətindəki idarəçilik illərində az bir qüvvəylə 1686-cı ildə 90 minlik xaçlı ordusuna qarşı qalanı müdafiə etdi. 3 aylıq mühasirə müddətində xaçlı ordusunun ard-arda tərtiblədiyi 18 hücumu geri çevirərək düşmənin təslim olma təklifini rədd etdi. Mühasirə əsnasında cəbhəxanada baş verən partlayışla 1500 əsgərin ölümü və qalanın ətrafındakı yüksəkliklərin itirilməsi müdafiəni daha da çətinləşdirdi. Nəhayət özü də əsgərlərlə birlikdə ön cəbhəyə keçdi və 2 sentyabr 1686-cı ildə baş tutan son hücumda şəhid oldu. Kandiyə qalasının Osmanlılar tərəfindən fəth edilməsiylə şəhərdə yenidən qurma işləri başlamışdır. Müharibənin son illərində bölgəyə gələn Övliya Çələbi səyahətnaməsində Kandiyədə o əsnada yeniçəri ağası olan Abdi Paşanın adına məscid, çeşmə, Bektaşi təkkəsi və bazar yerinin olduğunu qeyd edir. 17 fevral 1810-cu ildə baş verən zəlzələdə məscid zərər görmüş və minarəsi dağılmışdır. Bundan başqa 1666-cı ildə Peklin şəhərində Peklin məscidini inşa etdirmişdir. Özcan, Abdülkadir (2015). "Macarların Kahraman Düşmanı Son Budin Valisi Abdurrahman Abdi Paşa". FSM İlmî Araştırmalar İnsan ve Toplum Bilimleri Dergisi, 5. DergiPark. ss. 442-453 Yerasimos, Marianna (2012). Evliya Çelebi Yunanistan'da-Bir Allame-i Cihan Stefanos Yerasimos (1942-2005) I.Cilt (Editör:Edhem Eldem, Aksel Tibet, Ersu Pekin, Çağatay Anadol)
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=694956
Əbdürrəhman Cami
Əbdürrəhman Cami – tacik şairi, musiqişünası, filosof və alimi. Böyük taçik şairi, musiqişünası, filosof və alimi Əbdürrəhman Nurəddin ibn Əhməd hicri qəməri ilə 817-ci il şəban ayının 8-də, miladi ilə 1414-cü il noyabrın 7-də Cam şəhərində (Xorasan) anadan olmuşdur. Çox kiçik yaşlarından oxumağa başlamış, ilk təhsilini atasından almış, sonra isə Herat şəhərinin Xuş bazarında olan Dilgəş mədrəsəsində oxumuşdur. Burada Caminin müəllimi dövrünün məşhur sufilərindən olan ərəbist(?) mövlana Cüneydi Üsuli idi. İstedadlı və zəhmətsevən olduğundan, kitabları tez oxuyub qurtarır və bir müddərrisdən başqasına keçirdi. Cami ilə məşğul olan müəllim və müddərrislər onun hafizəsinə heyran qaldıqlarını bildirir, bunu başqalarına deməkdən çəkinmirdilər. Məsələn, dövrünün ən görkəmli müəllimi və bilikli alimlərindən hesab edilən mövlana Xacə Əlaəddin Əli Səmərqəndi demişdir ki, o ömründə Cami qədər hafizəli və istedadlı şagird görməmişdir. Bir az sonra Heratda tədris edilən bütün elmlərə kifayət qədər yiyələndikdən sonra, məlumatını artırmaq, xüsusilə də Heratda zəif tədris edilən təbiət elmlərini öyrənmək üçün Səmərqəndə getmək qərarına gəlir və orada məşhur astronom Uluqbəyin yaxın əməkdaşlarından olan Qazizadə Ruminin nücum və başqa təbiət elmləri sahəsində oxuduğu mühazirələrə qulaq asır. Səmərqənddəki müvəffəqiyyəti heç də Heratdakından az olmur. O, Səmərqənddən Herata qayıtdıqda, öz tələbkarlığı və çətin imtahan götürməsi ilə şöhrət tapmış, "Baharistan" da adı çəkilən mövlana Əli Quşçiyə həndəsə və cəbrdən imtahan verir. Əli Quşçi sualı axıra çatdırmamış Cami onun nə demək istədiyini başa düşür və dərhal cavab verir, özünün Səmərqəndə səfərinin hədər getmədiyini sübut edir. Sufi təriqətlərindən nəqşbəndiliyi sevmiş və öz mürşüdü olaraq şeyx Sədəddin Kaşqarinin ardınca getmişdir. Nəqşbənd zülmə dözməyi, günahları bağışlamağı təbliğ edir, musiqi, rəssamlıq bə başqa incəsənət növləri ilə məşğul olmağa mane olmurdu. Bahəddin Nəqşbəndinin dediklərinə ciddi riayət etməyi tələb edən şeyx Sədəddin Kaşqari Caminin tərbiyəsinə böyük fikir verir və onun nəqşbəndi təriqətinin mürşüdü olmasına çox çalışırdı. Cami də öz növbəsində Sədəddin Kaşqarinin məsləhətlərinə əməl edir. Onun göstərişlərindən kənara çıxmırdı. Cami əsərlərində nəqşbəndi ideyalarının çox açıq və aydın inikası müşahidə edilir. Bir çox səfərlər etmiş və bu səfərlər zamanı müxtəlif sufi şeyxləri, alim, şair, incəsənət ustaları, dövlət xadimləri ilə, şah, sultan, saqan və müxtəlif silkə xas olan adamlarla görüşmüşdür. 1472-ci ilin payızında Məkkəyə ziyarətə getmək qərarına gəlir. O, bu səfərində Nişabur, Səbzəvar, Bəstam, Damqan, Qəzvin, Həmədan, Kərbəla, Məkkə, Mədinə, Dəməşq, Hələb və Təbriz kimi şəhərləri gəzir və onların bəzilərində aylarla qalıb oradakı alimlərlə görüşür, bəzən isə ciddi mübahisə etməli olur. 1492-ci il noyabr ayının əvvəllərində özünü pis hiss etməyə başlayır, xəstəliyi get-gedə şiddətlənir, nəhayət, məhərrəmin 17-də, yəni noyabrın 8-də səhər vəfat edir. Bəzilərinin fikrincə, noyabrın 9-da ölmüşdür. Sovet ədəbiyyatında hər iki tarixi göstərənlər var. Dəfn mərasimi Nəvainin yaxından iştirakı ilə təşkil edilir. Caminin ölümünə Nəvai tarixi maddə yazmış, onu məşhur Hüseyn Vaiz oxumuşdur. İki beytdən ibarət olan bu şeirdə əbcəd hesabı ilə Caminin 894 hicri, yəni miladi 1492-ci ildə vəfat etdiyi bildirilir. Özündən sonra böyük bir miras qoyub getmişdir. M.A. Salyenin dediyinə görə, alimlər Caminin əsərlərinin sayını 50 qəbul edirlər ki, bunlardan da 34-ü nəsr, 16-sı şeirlə yazışmışdır. Nəsr əsərləri içərisində bədii əhəmiyyəti olan yalnız "Baharistan"dır. Yaradıcılığı Caminin nə vaxtdan şairliyə başladığı hələ dəqiq təyin edilməmişdir. Lakin onun hələ lap cavan vaxtlarından şeirə böyük həvəs göstərdiyini yazırlar. Onun elmə məlum olan ən qədim əsəri 856 (1452)-ci ildə Əbdülqasim Baburə ithaf etdiyi "Müəmma haqqında risalə"dir. Adıçəkilmiş kitab onun ilk əsəri kimi nəzərə alınarsa, təxmini hesablamaya görə, ömrünün sonuna qədər fasiləsiz, ildə azı bir-iki əsər yazmışdır. Əsərlərinin miqdarı haqqında müxtəlif fikirlər vardır. Əsərlərinin sayını onun müridi və ən yaxın dostu, özbək şairi Əlişir Nəvai – 35, Şah İsmayılın oğlu Sam mirzə – 45, Caminin Tərcümeyi-halını yazan Əbdülqafur Lari – 47, Şirxan Ludi 1690-1691-ci ildə yazdığı "Miratul-xəyal" ("Xəyal güzgüsü") adlı təzkirəsində isə 99 göstərir. Y.E. Bertelsin fikrinə görə, 45-47 rəqəmləri həqiqətə daha yaxındır. Ən məşhur əsərləri üç divanı, "Həft övrəng", sufi şeyxlərin həyat və tərcümeyi-halına həsr edilmiş "Nəfəhatül-üns" və "Baharistan"dır. Cami Əlişir Nəvaninin məsləhəti ilə birinci divanı "Fətihətəş-şəbab" (1479-cu il), yəni "Gəncliyin başlanğıcı", ikinci divanı "Vəsitətül-İqd" (1489-cu il), yəni "Həmayılın ortası", üçüncü divanı "Xatimətül-həyat" (1491-ci il), yəni "Həyatın sonu" adlandırmışdır. Cami divanlarını Nəvainin təklifinə görə belə adlandırdığını müqəddimədə özü qeyd edir. Caminin "Nəfəhatül-üns min həzəratül-Qüds", yəni "Müqəddəs yerlərdən əsən dostluq nəsimi" əsəri özündən əvvəl yaşamış sufilərin, həməsri olan sufi şair və alimlərin həyatına həsr edilmişdir. Maraqlı burasıdır ki, 600-dən artıq şair, alim, şeyx və başqalarının tərcümeyi-halı izah edilən bu əsərdə iyirmidən çox qadının adı çəkilir ki, bunlar da öz əsərlərinin görkəmli sufilərindən hesab edilmişdir. Cami əsərlərini dövrünün məşhur hökmdarlarına ithaf etməkdən boyun qaçırmamış və ya qaçıra bilməmişdir. Son dərəcə qürurlu, böyüklərə baş əyməyən Caminin əsərlərini müxtəlif hökmdarlara həsr etməsinin əsas səbəbini çamişunaslar onun maddi gəlir axtarmasında deyil, məhz əsərlərinin məzmununda, əllərində külli miqdarda ixtiyar olan hökumət başçılarına təsir göstərməkdə, onları ədalətə, mərhəmətə sövq etməkdə görürlər. Caminin bütün əsərlərində, fəlsəfi-ictimai istiqamətindən asılı olmayaraq, insanpərvərlik, ədalət və səxavətin tərənnüm edildiyini görürük. Cami nəqşbəndi təriqətinin mürşüdü və şeyxi mövqeyinə yüksəldikdə də heç vaxt təəssübkeş-fanatik olmamış, ədaləti, mərhəməti, düzlüyü üstün tutmuşdur. Başqa əsərlərində olduğu kimi, "Baharistan"da da həmin fikrin bədii ifadəsinə tez-tez təsadüf edilir. Bu nöqteyi-nəzərdən, yəni humanizm və ədaləti tərənnüm etmək, fanatizmə qarşı çıxmaq nöqteyi-nəzərindən Cami öz dövrünün fəlsəfi-ictimai görüşlərindən yüksəkdə durur. Firdovsi, Nizami, Sədi və başqa Şərq klassikləri kimi, Cami də bu halda öz sinfinin mənafeyindən yüksəyə qalxmış və xalq ideyalarını bədii formada təcəssüm etdirməyi bacarmışdır. "Yusif və Züleyxa" romanı onu dünyaya tanıtdıran əsəridir. "Baharıstan" isə Caminin bədii əhəmiyyəti ilə seçilənidir. "Fətihətəş-şəbab" ("Gəncliyin başlanğıcı", 1479-cu il) "Vəsitətül-İqd" yəni ("Həmayılın ortası", 1489-cu il) "Xatimətül-həyat" yəni ("Həyatın sonu", 1491-ci il) Həft övrəng Yusif və Züleyxa "Müəmma haqqında risalə" (Əbdülqasim Baburə ithaf) – 1452-ci il (H.q. 856-cı il) "Baharistan" (1487-ci il) "Nəfəhatül-üns" və "Həzəratül-Qüds", yəni ("Müqəddəs yerlərdən əsən dostluq nəsimi") Həmçinin bax "Baharistan". Azərbaycan Dövlət Nəşriyyatı. Bakı-1964. 92 səh. 40.000 tiraj. (farscadan azərbaycan dilinə tərcümə, müqəddimə və qeydlər Rəhim Sultanovundur) Y.E.Bertels. Cami (Dövrü, həyatı və yaradıcılığı) 1949-cu il. (rus dilində) Xanbaba Müşar "Fars və ərəbcə çap olunmuş kitab müəllifləri" (fars dilində) 3-cü cild. 1963-cü il. Xarici keçidlər Əbdürrəhman Cami. Seçilmiş əsərləri. Bakı, “Öndər nəşriyyat”, 2004, 320 səh. ISBN 9952-416-36-8 (archive.org)
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=126939
Əbdürrəhman Dai
Əbdülrəhman Əbdülrəhman oğlu Əbdülov (1898, Bülbülə - 1937) — şair. Əbdül Rəhman Dai 1898-ci ildə Bakı yaxınlığındakı Bülbülə kəndində Əbdül Rəhman və Gülsüm xanım Əbdülovların ailəsində dünyaya göz açıb. Rəhman ailənin yeganə oğul övladı idi və anadan olanda atasının 58, anasının isə 40 yaşı vardı. XX əsrin əvvəllərində Əbdülovlar Bülbülə kəndindən Bakıya köçmüş, Bondarnaya (indiki Şəmsi Bədəlbəyli) küçəsi, 92 saylı ünvanda yaşayıb. Rəhman Əbdül Rəhman oğlu Əbdülov 1905-ci ildə Bakıda Ali-ibtidai məktəbin 1-ci sinfinə daxil olub, 1908-ci ildə yüksək qiymətlərlə bu ibtidai təhsil ocağını bitirib. Bir müddət qoca atasına təsərrüfat işlərində kömək edən gənc Rəhman mətbəə sahəsində çalışmağa daha böyük həvəs göstərirdi. O 1914-cü ildə zəmanəsinin ziyalısı və xeyirxahı kimi tanınan Qasım bəy Qasımbəyovun redaktorluğu ilə nəşrə başlayan "Bəsirət" qəzeti ilə əməkdaşlıq edir, "Məktəb" elektrik mətbəəsində mürəttib peşəsinə yiyələnirdi. İlk yazı nümunələri "Bəsirət", "Açıq söz" qəzetlərində işıq üzü görən Əbdül Rəhman Dainin uşaqların rəvan qiraəti üçün yazdığı "Rəhimli səyyah" adlı ilk nəsr kitabı Kazım Vəlizadənin naşirliyi ilə 1917-ci ildə "Məktəb" elektrik mətbəəsində nəşr edilib.Dai o vaxt 5 kitabın müəllifi idi. Həmçinin komsomol orqanı olan “Gənc işçi”də çalışırdı. Sonradan “Ədiblər və mühərrirlər” cəmiyyətinin ilk katibi olduƏbdürrəhman Dai 1923-cü ildə gizli Müsavat təşkilatında iştirakına görə tutuldu. Üç illiyə Solovkiyə sürgün edildi, 1937-cü ildə qırmızı terrorun qurbanı oldu. Həmçinin bax
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=312671
Əbdürrəhman Düdənginski
Əbdurrəhman bəy Fətəlibəyli-Düdənginski 1908-ci ilin iyun ayının 12-də Naxçıvanın Şərur rayonunun Düdəngə kəndində anadan olub. Tiflisdəki hərbi-piyada məktəbini bitirib, sonra Azərbaycan diviziyasında xidmət edib. Moskvada Hərbi Akademiyada təhsil alıb. Minbaşı (mayor) rutbəsində olmuşdur. Ata-babaları məşhur Səfəvi nəslinə mənsubdur. "Əlincə yaddaşı, Naxçıvan, 1914–1992" kitabında yazılır: "Arpa çayının sol sahilində məskunlaşan Səfəvilərə (Səfiyevlərə) gəldikdə, bu tayfanın nümayəndələri dövlət aparatlarında mövqe sahibləri olmuşlar. Qəza rəislərinin əksəriyyəti Səfəvilərdən ibarət idi. Səfəvilər nəslində Nəso xan ləqəbi ilə tanınmış İsmayıl xan bir qayda olaraq qəzanın mirabı seçilərdi. 1937-ci ildə Bakıda məzuniyyətdə olarkən əmisi Əhməd bəyin məsləhəti ilə Leyla xanım Qazıyeva ilə evlənmişdir. Məzuniyyəti qurtardıqdan sonra həyat yoldaşını, qayınanasını özü ilə Leninqrada aparmış və 1940-cı ilə qədər burada yaşamışlar. 1938-ci ildə Leninqradda ilk övladı Əli anadan olub. Ə. Düdənginski olduqca bacarıqlı bir zabit idi. O, 1939-cu ildə Finlandiya müharibəsində iştirak etmiş, "Qırmızı Ulduz" ordeni ilə təltif olunmuşdur. Bir müddət Leninqrad dairəsi qərargahında 6-cı şöbənin rəisi işləmişdir. 1940-cı ilə Sovet Ordusu hissələri Baltikyanı respublikalarını işğal etikdən sonra Ə. Düdənginski Riqada yerləşən hərbi qərargaha göndərilmiş, orada almanlara əsir düşmüşdür. Yaqublu N. Əbdürrəhman Fətəlibəyli-Düdənginski. – Bakı: "Abşeron Nəşr", 2009. — 262 (64 şəkil) s. Hafiz Əhmədov. "CİA sənədlərində Fətəli bəy Düdənginski haqqındakı gizli məlumat – ARAŞDIRMA(FOTOLAR)" ( (az.)). azvision.az. 2017-10-27. 2017-10-31 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2017-10-31. "Azərbaycanlı qəbirlərinə başqa ölülər də basdırılır" ( (az.)). azadliq.org. 2009-10-16. 2017-11-01 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2017-11-01. Nəsiman Yaqublu. "Əbdürrəhman Fətəlibəyli -Düdənginski - HƏRBÇİ, SİYASƏTÇİ, JURNALİST" ( (az.)). modern.az. 2016-11-21. 2016-11-24 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2017-11-01. İlham Tumas. "Legionerlər: fədailər, yoxsa xainlər? - FOTOLAR" ( (az.)). atv.az. 2015-08-21. 2017-11-01 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2017-11-01. İlham Tumas. "Legionerlər: fədailər, yoxsa xainlər? - Düdənginskinin acı taleyi - FOTOLAR" ( (az.)). atv.az. 2015-08-22. 2015-08-23 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2017-11-01. "Əbdürrəhman bəy Düdənginskinin oğlunun və arvadının qaranlıq taleyi… - FOTO" ( (az.)). musavat.com. 2014-09-23. 2017-11-01 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2017-11-01. Fəxrəndə Dəmirova. "Azərbaycan legionu və Hitler Almaniyası - VİDEO" ( (az.)). matbuat.az. 2016-0-15. 2017-11-01 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2017-11-01. Sevda İsmayıllı. "Düdənginski - Vətən xaini, ya müstəqilliyi uğrunda fəal mübariz?" ( (az.)). azadliq.org. 2012-06-13. 2017-11-01 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2017-11-01. Elmin Nuri. ""Qürbətin doğma məzarları" - Azərbaycan legionerlərinin komandiri Fətəlibəyli-Düdənginski - LAYİHƏ" ( (az.)). modern.az. 2014-04-04. 2017-11-01 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2017-11-01. Sevda İsmayıllı. "Düdənginski - "Camali xaç ilə qızıl yıldız arasında"" ( (az.)). azadliq.org. 2014-11-18. 2017-11-01 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2017-11-01. Sevda İsmayıllı. ""Danışır Azadlıq radiostansiyası! Həmvətənlər, nəhayət!.." - II hissə" ( (az.)). azadliq.org. 2014-11-20. 2017-11-01 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2017-11-01. Həmçinin bax Azərbaycan legionu İsrafil İsrafilov
https://az.wikipedia.org/w/index.php?curid=375074