Datasets:
fibonacciai
/
shahname

Dataset card Data Studio Files Community
Chapter
int64
1
61
Part
int64
1
76
Bait
int64
1
890
Mesra
int64
1
2
Text
stringlengths
18
34
7
14
18
1
چنان تیره شد روز روشن ز گرد
7
14
18
2
تو گفتی که خورشید شد لاجورد
7
14
19
1
ز کشور برآمد سراسر خروش
7
14
19
2
همی کرشدی مردم تیزگوش
7
14
20
1
خروشیدن تازی اسپان ز دشت
7
14
20
2
ز بانگ تبیره همی برگذشت
7
14
21
1
ز لشگر گه پهلوان تا دو میل
7
14
21
2
کشیده دو رویه رده ژنده‌پیل
7
14
22
1
ازان شصت بر پشتشان تخت زر
7
14
22
2
به زر اندرون چند گونه گهر
7
14
23
1
چو سیصد بنه برنهادند بار
7
14
23
2
چو سیصد همان از در کارزار
7
14
24
1
همه زیر برگستوان اندرون
7
14
24
2
نبدشان جز از چشم ز آهن برون
7
14
25
1
سراپردهٔ شاه بیرون زدند
7
14
25
2
ز تمیشه لشکر بهامون زدند
7
14
26
1
سپهدار چون قارن کینه‌دار
7
14
26
2
سواران جنگی چو سیصدهزار
7
14
27
1
همه نامداران جوشن‌وران
7
14
27
2
برفتند با گرزهای گران
7
14
28
1
دلیران یکایک چو شیر ژیان
7
14
28
2
همه بسته بر کین ایرج میان
7
14
29
1
به پیش اندرون کاویانی درفش
7
14
29
2
به چنگ اندرون تیغهای بنفش
7
14
30
1
منوچهر با قارن پیلتن
7
14
30
2
برون آمد از بیشهٔ نارون
7
14
31
1
بیامد به پیش سپه برگذشت
7
14
31
2
بیاراست لشکر بران پهن‌دشت
7
14
32
1
چپ لشکرش را بگرشاسپ داد
7
14
32
2
ابر میمنه سام یل با قباد
7
14
33
1
رده بر کشیده ز هر سو سپاه
7
14
33
2
منوچهر با سرو در قلب‌گاه
7
14
34
1
همی تافت چون مه میان گروه
7
14
34
2
نبود ایچ پیدا ز افراز کوه
7
14
35
1
سپه کش چو قارن مبارز چو سام
7
14
35
2
سپه برکشیده حسام از نیام
7
14
36
1
طلایه به پیش اندرون چون قباد
7
14
36
2
کمین ور چو گرد تلیمان نژاد
7
14
37
1
یکی لشکر آراسته چون عروس
7
14
37
2
به شیران جنگی و آوای کوس
7
14
38
1
به تور و به سلم آگهی تاختند
7
14
38
2
که ایرانیان جنگ را ساختند
7
14
39
1
ز بیشه بهامون کشیدند صف
7
14
39
2
ز خون جگر بر لب آورده کف
7
14
40
1
دو خونی همان با سپاهی گران
7
14
40
2
برفتند آگنده از کین سران
7
14
41
1
کشیدند لشکر به دشت نبرد
7
14
41
2
الانان دژ را پس پشت کرد
7
14
42
1
یکایک طلایه بیامد قباد
7
14
42
2
چو تور آگهی یافت آمد چو باد
7
14
43
1
بدو گفت نزد منوچهر شو
7
14
43
2
بگویش که ای بی‌پدر شاه نو
7
14
44
1
اگر دختر آمد ز ایرج نژاد
7
14
44
2
ترا تیغ و کوپال و جوشن که داد
7
14
45
1
بدو گفت آری گزارم پیام
7
14
45
2
بدین سان که گفتی و بردی تو نام
7
14
46
1
ولیکن گر اندیشه گردد دراز
7
14
46
2
خرد با دل تو نشیند براز
7
14
47
1
بدانی که کاریت هولست پیش
7
14
47
2
بترسی ازین خام گفتار خویش
7
14
48
1
اگر بر شما دام و دد روز و شب
7
14
48
2
همی گریدی نیستی بس عجب
7
14
49
1
که از بیشهٔ نارون تا بچین
7
14
49
2
سواران جنگند و مردان کین
7
14
50
1
درفشیدن تیغهای بنفش
7
14
50
2
چو بینید باکاویانی درفش
7
14
51
1
بدرد دل و مغزتان از نهیب
7
14
51
2
بلندی ندانید باز از نشیب
7
14
52
1
قباد آمد آنگه به نزدیک شاه
7
14
52
2
بگفت آنچه بشنید ازان رزم خواه
7
14
53
1
منوچهر خندید و گفت آنگهی
7
14
53
2
که چونین نگوید مگر ابلهی
7
14
54
1
سپاس از جهاندار هر دو جهان
7
14
54
2
شناسندهٔ آشکار و نهان
7
14
55
1
که داند که ایرج نیای منست
7
14
55
2
فریدون فرخ گوای منست
7
14
56
1
کنون گر بجنگ اندر آریم سر
7
14
56
2
شود آشکارا نژاد و گهر
7
14
57
1
به زور خداوند خورشید و ماه
7
14
57
2
که چندان نمانم ورا دستگاه
7
14
58
1
که بر هم زند چشم زیر و زبر
7
14
58
2
بریده به لشکر نمایمش سر
7
14
59
1
بفرمود تا خوان بیاراستند
7
14
59
2
نشستنگه رود و می‌خواستند
7
15
1
1
بدان گه که روشن جهان تیره گشت
7
15
1
2
طلایه پراگنده بر گرد دشت
7
15
2
1
به پیش سپه قارن رزم زن
7
15
2
2
ابا رای زن سرو شاه یمن
7
15
3
1
خروشی برآمد ز پیش سپاه
7
15
3
2
که ای نامداران و مردان شاه
7
15
4
1
بکوشید کاین جنگ آهرمنست
7
15
4
2
همان درد و کین است و خون خستنست
7
15
5
1
میان بسته دارید و بیدار بید
7
15
5
2
همه در پناه جهاندار بید
7
15
6
1
کسی کو شود کشته زین رزمگاه
7
15
6
2
بهشتی بود شسته پاک از گناه
7
15
7
1
هر آن کس که از لشکر چین و روم
7
15
7
2
بریزند خون و بگیرند بوم
7
15
8
1
همه نیکنامند تا جاودان
7
15
8
2
بمانند با فرهٔ موبدان