text
stringlengths 4
22.7k
| label
class label 2
classes |
|---|---|
Dit is het eerste boek wat ik lees van Hilde Vandermeeren die voor dit boek samen heeft gewerkt met strafpleiter Walter Damen.
Het boek speelt zich af in Lissabon waar Kirsten (de hoofdpersoon) werkt als advocate voor een groot advocatenkantoor.
De dochter van een Portugese partijvoorzitter verdwijnt en Kirsten mag de verdachte in deze zaak bijstaan.
De verdachte zegt onschuldig te zijn en Kirsten komt er al snel achter dat er meer speelt en wordt van meerdere kanten tegengewerkt om deze geheimen aan het licht te brengen.
Ook komt het verleden van Kirsten aan het licht en dit blijkt ook een rode draad door het boek te spelen.
Het verhaal zit goed in elkaar... tot het einde blijft onduidelijk wie Kirsten nu precies tegenwerkt.
Persoonlijk had ik moeite om het boek weg te leggen.. ik wilde steeds verder lezen.
Een thriller van niveau en ik kijk nu dan ook al uit naar deel 2 van deze trilogie. | 1pos
|
Met dank aan Boeken&leesclub De perfecte buren, Leesclub van lettervreters en uitgeverij Manteau/WPG uitgevers voor het beschikbaar stellen van het boek.
Aspe en Strobbe, de 'meester' en zijn poulain. Aspe, the master of crime, al jarenlang bekend om zijn boeken rond inspecteur ' Van In'. Strobbe laureaat van de Aspe Award, ondertussen bekend om zijn boek 'Kruis en munt'. Een mooie debuutthriller overal onthaald op goede commentaren. Een succesvolle ondernemer die uit België is vertrokken om wijn te produceren in Frankrijk (met succes trouwens).
Samen hebben ze hun krachten gebundeld en dit resulteerde in de spannende thriller 'Blankenberge Blues' waarvan de filmrechten reeds waren verkocht voor het boek in de winkels lag.
Als Alain op een donkere avond tijdens zijn zoektocht met zijn met zijn metaaldetector naar verborgen schatten in het zand op een dode potvis stuit kan hij zich niet voorstellen wat een miserie deze vondst hem nog zal bezorgen. Dan gaat er in zijn hoofd een belletje rinkelen. Een herinnering aan een documentaire van enkele jaren geleden. Uitgezonden op National Geographic over de verborgen schatten van de zee. In de dode potvis schuilt een grotere schat dan hij ooit kan vinden met zijn metaaldetector. Amber, diep verscholen in de darmen van het dode dier. Een kostbaar, zeldzaam goedje. Heel gewild in de parfumindustrie. Het grote geld lonkt, maar is het ook de risico's waard. Amber kan alleen op de zwarte markt verkocht worden. Samen met zijn "companen" smeden ze een gevaarlijk plan. Het begin van een confrontatie met illegaliteit en georganiseerde misdaad.
Het verhaal is opgebouwd uit een aantal verschillende verhaallijnen. Alhoewel sommige een meerwaarde geven aan het verhaal zorgen andere ervoor dat het verhaal toch enigszins aan belang moet inboeten. Maakt het soms een beetje langdradig.
De verschillende personages zijn mooi uitgewerkt en heel herkenbaar. Mensen als u en ik. Elk met zijn eigen problemen, onderling allemaal met elkaar verbonden.
Het oog voor details, de mooie beschrijvingen: " Met open mond keek hij omhoog,precies op het moment dat een grote zilvermeeuw boven hem een klodder grijsgroene drek liet vallen. Recht in zijn mond." Is er hier maar een van. Je kan het je zo voorstellen. Aangenaam om lezen toch!
Ik had op geen enkel moment het gevoel dat het verhaal van twee verschillende auteurs was. Het verhaal draagt hun beider stempel.
Alhoewel ik op het eind niet echt een wauw gevoel had en het toch enigszins voorspelbaar was vind ik het een boeiend verhaal.
Het is voor mij ook meer een open eind. Sommige dingen lijken niet volledig uitgewerkt, af. Is dit de bedoeling?? Wie weet...
Ben en blijf enthousiast. Heb al van beide auteurs gelezen en ik vind dit een mooie combinatie. Je herkent er de beide auteurs in en ze brengen samen een spannend, goed, vlot en makkelijk leesbaar verhaal dat ik met veel plezier heb gelezen. Zeker een aanrader. | 1pos
|
Nora - de bijna tachtig jarige moeder van Meindert - begint te dementeren.
Na een vraag van Meindert over zijn halfbroer, het oudste kind van Nora , over wie hij erg weinig weet, begint ze zich dingen te herinneren, in flarden komen gebeurtenissen van vroeger terug . Nora heeft haar eerste kind sinds zijn derde jaar niet meer gezien.
Ze begint met Meindert over die tijd van lang geleden te praten.
Hij is benieuwd naar deze halfbroer, die het leven van zijn moeder en daarmee indirect ook zijn eigen leven bepaald heeft.
En hij is ook benieuwd of deze halfbroer hem iets kan vertellen over zijn eigen vader, over wie hij nagenoeg niets weet. Zijn moeder kan hem over zijn vader weinig vertellen, omdat ze zelf erg weinig over hem weet. Tijdens haar huwelijk had ze een kortstondige verhouding met hem, waarna hij verdween zonder een adres achter te laten.
Meindert besluit een poging te doen deze halfbroer te vinden, maar weet niet wat hij daarmee aanhaalt.
Het zoeken neemt nogal wat tijd in beslag, temeer omdat Erik zijn naam veranderd heeft in Harry.
Uiteindelijk vindt hij hem , maar wat valt deze Harry hem tegen.
Hij is heel anders dan Meindert zelf en de botsingen tussen de twee blijven dan ook niet uit.
Beiden zijn op een heel andere manier opgevoed, wat zich onder meer vertaalt in een heel verschillende manier van leven.
Meindert is wars van luxe , geld en bezit. Harry daarentegen heeft een goede baan als jurist, werkt hard en is in het bezit van een luxe appartement en meerdere luxe auto's.
Als ze allebei dan ook nog eens interesse hebben in dezelfde vrouw nemen de spanningen alleen maar toe.
Florence Tonk heeft ervoor gekozen om de gecompliceerde verhoudingen tussen de verschillende familieleden, met name tussen de twee broers, uitgebreid te beschrijven en uit te diepen.
En dat heeft ze uitstekend gedaan.
Met veel inlevingsvermogen beschrijft ze de familie verhoudingen en de spanningen tussen vooral Meindert en Harry.
Het boek wegleggen tijdens het lezen is geen optie, het verhaal zuigt je mee totdat je het boek , na een onverwachte ontknoping, dicht slaat. | 1pos
|
De vuistdikke thriller die hier besproken wordt heeft op de cover een devote vrouw, zij kijkt naar boven en lijkt de perfecte personificatie van de titel ‘Het negende gebod’ ‘Gij zult geen valse getuigenis afleggen’. Het maakt razend nieuwsgierig wie zich schuldig maakt aan het negende gebod en nog spannender is of er een ontmaskering plaats zal vinden. In een decor van kerkelijke gezagsdragers, filmmakers, musea, kloosters en opgedoken belangrijke geschriften uit de begintijd van onze jaartelling wordt het verhaal spannend en interessant verteld.
Het boek telt 400 pagina’s vol wisselende taferelen en vele personages. De passages spelen zich op diverse plaatsen af, niet alleen in Nederland, maar ook in het mediterrane, mondaine Cannes, in een Zuid-Frans klooster, in Rome en in het Midden-Oosten.
Vooral die Nederlandse plekken zijn herkenbaar, de wat exotischer plaatsen spreken enorm tot de verbeelding.
Hoofdpersonage Esther is de spil in het enorm uitgebreide netwerk van gebeurtenissen. Zij heeft de kennis en de vaardigheden om getipt te worden een scenario te schrijven voor een film die zal aantonen dat de onderdrukking van vrouwen in de kerk nooit de bedoeling is geweest. Dat zij zich moeten onderwerpen aan de man is een interpretatie van mannen en komt voort uit jaloezie. Hiervoor is bewijs gevonden in de vorm van brieven van Plinius de jongere aan keizer Trajanus. In de tijd dat deze deze brieven werden geschreven waren christenen nog vogelvrij, hen werd verweten bijgelovig te zijn. Plinius wil er het zijne van weten en ondervraagt met de beste bedoelingen twee gevangen christelijke slavinnen. De correspondentie met Trajanus is vriendschappelijk en over en weer respectvol.
Dat de conservatieve tak van de Rooms-Katholieken not amused zal zijn met het verschijnen van een film die hun rol in diskrediet zal brengen is duidelijk. Men zet alles op alles om te verhinderen dat de film gemaakt wordt.
“Maar er staan ook andere schokkende zaken in de Plinius Codex. Paulus bijvoorbeeld, dat was ook niet echt een lieverdje. En de kliek om Paulus heen al helemaal niet. Onder zijn volgelingen vinden we een aantal louche types die niet alleen zo misogyn waren als de pest, maar die ook regelrecht verantwoordelijk zijn geweest voor de dood van talloze christenen. Met name vrouwen.”
Esther is een vrouw met een brede belangstelling, ze studeerde onder andere theologie en is daarbij de aangewezen persoon om benaderd te worden bij het precaire project, dat in het allerdiepste geheim voorbereid en uitgevoerd moet worden. De verhaallijnen van de film en het onderzoeken van de benodigde geschriften meanderen door de diverse hoofdstukken en zorgen voor voldoende afwisseling. Want natuurlijk zijn er meerdere partijen en natuurlijk zorgen een aantal plotwisselingen voor een totaal ander perspectief.
Twee ander hoofdpersonages zijn moeder en dochter Naira en Helena, over hen valt veel te vertellen, daar kan in een recensie geen sprake van zijn, maar zij zijn wel de smaakmakers van het verhaal, niet alleen door het zeer mystieke verleden van Naira. Dankzij hun briljante geest en hun onverschrokkenheid weten ze door te dringen tot de kern en velen om hun vinger te winden om zo hun doel te bereiken.
Van de verhaallijnen spreekt het historische aspect het meest aan. Het is werkelijk super interessant om een briefwisseling uit een zo ver verleden te lezen. Wat hield de mensen bezig, hoe werd er over christenen gedacht, hoe werd er omgegaan met verraders, welke rol hadden de vriendinnen van Jezus? Veel vragen, maar niet overal is antwoord op te geven, niet alles is op te lossen. Bijvoorbeeld waar bevindt zich het werkelijke graf van Maria Magdalena?
Bijzonder mooi uitgewerkt is geschiedenis van de Katharen, niet dat er zoveel pagina’s over geschreven zijn, maar de kern wordt wel besproken en geeft precies aan waarom de Katharen vervolgd werden. Zij hebben een totaal andere kijk op veel geloofszaken en een zeer opvallend verschil met de Rooms-Katholieke kerk is de rol van de vrouw, de Kathaarse vrouw wordt niet onderworpen aan de man.
Terwijl het verhaal zich ontrolt, maakt de lezer ook het wel en wee van Esther mee, vooral haar liefdesleven wordt onderdeel van de intrige, het maakt het plot wat smeuïger. Gelukkig wordt het wel gedoseerd, want het verhaal heeft het niet echt nodig, net als de ziekte van Helena. De keiharde confrontaties tussen de strijdende partijen vormen het kader van de roman. Het wordt een machtsstrijd om - met bijna mythische listen - het begerenswaardige in bezit te krijgen. Daarbij wordt er tussendoor gestrooid met wat actualiteiten, dat is leuk wanneer je een boek leest dat net uitgekomen is. Zou de lezer van 2060 zich achter de oren kunnen krabben en zich afvragen: ‘Trump, wie was dat ook alweer?’
Wie geïnteresseerd is in een machtsstrijd tussen kerk en waarheid en wie houdt van wat spanning en een verhaal met flink wat vaart, heeft hiermee een heerlijke, kloeke thriller in handen voor een fiks aantal uren leesplezier! | 1pos
|
Voor het eerst las ik Achtste-groepers huilen niet. Dit boek gaat over Akkie in groep 8, ze voelt zich niet zo lekker de laatste tijd. Al snel blijkt dat ze leukemie heeft. Na een aantal behandelingen, mag Akkie toch mee op schoolkamp. Daarna zou ze graag mee willen doen met de eindmusical. Terwijl Akkie in het ziekenhuis ligt, bemoeit ze zich toch met zaken die op school spelen. Ze verzint de opstelling voor het schoolvoetbaltoernooi en bemoeit zich met het geheime plan om Juf Ina en Meester Henk samen te brengen.
Hoe ze dat ooit “leukemie” hebben kunnen noemen. Alsof het zo leuk is. “Stommemie” was veel leuker geweest.
Een boek vol keuzes, vriendschappen en leerzame gebeurtenissen. 5 sterren. | 1pos
|
Dit is een heel knap geconstrueerd verhaal met boeiende perspectiefwisselingen. Het verhaal wordt verteld door Hugh Freyl, de blinde advocaat die zich jarenlang heeft beijverd om de jonge misdadiger David Marion op het rechte pad te krijgen. Maar inmiddels is Freyl op brute wijze om het leven gebracht. Weet Marion hier meer van?
Het andere perspectief is dat van deze David Marion zelf: zijn leven als jong schoffie dat al op 15-jarige leeftijd in de gevangenis beland, veroordeeld voor moord op zijn pleegvader en -broer. Vermorzeld door het systeem, maar is hij wel terecht veroordeeld?
Het boek leest als een speer. Je wordt diep geraakt door het misbruik dat wordt gemaakt van de jonge David Marion, zowel door het systeem als door diegenen bij wie hij wordt ondergebracht, als door de gerechtelijke macht. Hij is bij voorbaat kansloos. Je zoekt met hem mee wanneer hij probeert te achterhalen wie er achter de moord op zijn leermeester zit. Is hij het toch zelf en weet hij het niet meer door black outs of is er meer achter de hand?
Geweldig goed boek, boeiend en fascinerend vanaf het begin tot de laatste letter. Gerechtigheid geschiedt, maar anders dan David Marion of de lezer het zich ook maar kon denken! Aanrader! | 1pos
|
De cover, ontworpen door Herman Houbrechts, is een zwart/wit lijnen spel. Lijnen van gelijke dikte leiden naar een deur die op een kier staat. Zowel het zwart als het wit speelt een spel met het oog. Een prachtige cover met goed gedoceerde tekst verbeeldt een verhaal waarin zwart en wit stuivertje wisselen.
Elsschot op zijn scherpst; een moeder die misdadig en tot een bitter einde nietsontziend haar moederrol uitleeft. Een verteller die zogenaamd objectief vertelt, maar zo goed als in elke wending van het verhaal een cruciale rol speelt. Alles lijkt recht en duidelijk, maar steeds weer zien we de lelijke en egoïstische kanten van de personages.
Het verhaal, gebaseerd op een geschiedenis van de schoonfamilie van Alfons de Ridder (= Willem Elsschot als schrijver) heeft verrassende wendingen. Maar het meest verrassende zijn toch allerlei verwijzingen naar Bijbelse en Klassieke tragedies. Ook de beelden en het spelen met de verschillende betekenissen van woorden maken het lezen amusant. Het is keer op keer genieten van de beschrijvingen van foute gedachten, ellendige situaties en nare personages.
De tekst blijft na herhaaldelijk lezen steeds weer nieuwe beelden prijsgeven, steeds ontdek je nieuwe lijnen en verbindingen, een ander zwart dat wit blijkt en omgekeerd.
Kortom, een goed verhaal in een bijzondere vormgeving. | 1pos
|
Een beer, een knuffeltje, een spinnetje. Meer is niet nodig voor een groot thema: vriendschap.
Bij de eerste blik op dit boek krijg je direct een warm gevoel. Sfeervolle, overzichtelijke en mooie illustraties met humor en veel oog voor detail.
De eerste zin ‘Beer wist een heleboel dingen zeker’, doet vermoeden dat er iets is wat Beer niet weet. Beer is altijd erg netjes op al zijn spullen en poetst met knuffel Beertje iedere dag zijn hele huis.
Totdat hij iets vreemds kleverigs ontdekt en dat nog wel aan een boek. Overal zitten tot zijn schrik spinnenwebben. Beer vindt dat een groot probleem en het vooroordeel wordt al snel geuit dat een spin alles vies en rommelig maakt zonder dat Beer hem ooit ontmoet heeft.
Beer zoekt en zoekt naar die spin, gooit alles op z’n kop totdat er iets vreselijks met Beertje gebeurt en de onverwachte, of beter de ongenode, gast zich van een lieve behulpzame kant laat zien. Hoe zal Beer dan denken over Spinnetje? Wat is er belangrijk in het leven?
Een bijzonder mooi vormgegeven prentenboek met een universeel thema dat je blijft voorlezen en waarin iedere keer een nieuw detailgrapje is te ontdekken. De tekst leest vloeiend voor en heeft een goede typografie.
Dit prentenboek is een grote liefdevolle aanrader voor ieders prentenboek top tien. Een topper in zijn eenvoud. Je gaat houden van dit grappige spinnetje! En natuurlijk van Beer en knuffel Beertje. Dé cadeautip voor de feestmaand en verjaardagen van peuters en kleuters. | 1pos
|
Het boek spreekt (mij) al aan door de prachtige cover, elegant/luxueus qua uitstraling, maar toch ook beklemmend omdat je “proeft” dat de persoon op de cover alles probeert om haar leven te “omarmen” zoals het is …. (mijn gedachte ;-))
De hoofdpersoon Katja, is ongeveer een jaartje getrouwd met Daniel als ze op 14 mei 1940 besluit om even naar haar ouders te gaan. Hard werkende ondernemers, een eigen kruidenierswinkeltje in hartje Rotterdam waar ze boven wonen met nog zes van hun kinderen.
Lieke het jongste zusje blijkt grieperig en om haar moeder te ontzien neemt Katja haar kleine zusje mee achter op haar fiets naar haar eigen huis.
Onderweg begint echter de nachtmerrie die minstens vijf jaar zal duren … ronkende motoren boven de stad en een bombardement dat zijn weerga niet kent.
Katja heeft geluk gehad, maar hoe zit het met de rest van haar familie? En haar man Daniel die in het ziekenhuis werkt?
Een hel, zo voelde het voor mij als lezer, omdat Simone het treffend - beeldend - weet te verwoorden. De angst en het verdriet, hoop en wanhoop die de mensen moeten hebben gevoeld.
Katja's schoonfamilie die haar eigenlijk te min vonden voor hun zoon sluiten zich aan bij de NSB terwijl Katja er alles aan doet om haar lieve Joodse vrienden Ester en haar man te helpen. Allemaal ingrediënten die het verhaal zo indringend echt maken dat het naar mijn idee net zo goed een biografie had kunnen zijn als een roman.
De sfeer wordt naarmate je verder leest steeds beklemmender, grimmiger wanneer de ontberingen steeds helser worden.
Waar ligt voor Katja de scheidingslijn als ze keuzes moet maken om haar resterende familie en vrienden door dit gruwelijk oorlogsgeweld te slepen? En zal iedereen overleven in deze lege stad?
Een prachtig boek dat je bij de lurven grijpt en niet meer loslaat.
Ik had het uit in no-time maar moest het even laten bezinken om er iets zinnigs over te zeggen/schrijven. Eerlijk gezegd ben ik ook nog niet in een ander boek begonnen, omdat het volgende waarschijnlijk zwaar tegen gaat vallen t.o.v. dit juweeltje.
Heel erg graag gelezen, een aanrader dus!
http://josesprakeloos.blogspot.nl/2015/05/simone-van-der-vlugt-de-lege-stad.html | 1pos
|
“Vermist in de Kragge, is het tweede (losstaande) deel uit de Jan Starck-serie van auteur Edwin Zonneveld en kent, net als het vorige boek van deze auteur, twee verhaallijnen. De eerste verhaallijn grijpt terug naar de Tweede Wereldoorlog en gaat over de Amerikaanse flankschutter Arth. Arth stort neer in Ossenzijl. Greet, een jonge boerin, biedt hem, met gevaar voor eigen leven, een schuilplaats en verzorging aan. Ondanks het feit dat Greet de Engelse taal niet beheerst, wordt het contact tussen haar en de gewonde Arth allengs intenser.
“In Ossenzijl keek een jonge vrouw naar de nachtelijke lucht en zag in het maanlicht hoe een enorm vliegtuig vrij laag over haar boerderij vloog en een lang getrokken bocht boven de polder maakte. Net toen ze naar binnen wilde gaan, werd het geluid weer luider en zag ze hoe het reusachtige gevaarte opnieuw boven het riet aan kwam vliegen.”
De andere verhaallijn speelt zich in het heden af en daarin komen we opnieuw inspecteur Jan Starck tegen. Een van zijn naaste medewerkers doet een beroep op Starck omdat zijn familie worden bedreigd. Tegelijkertijd zetten roofovervallen op juweliers in de omgeving het rechercheteam op het spoor van een gewelddadig echtpaar.
“De boot baande zich langzaam een weg door de smalle sloot totdat ze op enkele honderden meters afstand twee rode lichtpuntjes zagen. Het leken wel de achterlichten van een auto. Net toen Starck de verrekijker van Jurre aangereikt kreeg, begon de wagen te rijden en Starck zag nog net de vage groene gestaltes van de twee inzittenden.”
Tijdens een achtervolging over het water stuit het rechercheteam op sporen van een vermiste Amerikaan uit de Tweede Wereldoorlog en daarmee is de brug geslagen tussen heden en verleden. Zonneveld weet dat telkens op vernuftige wijze te bewerkstelligen. Knap!
“Starck schudde overtuigd zijn hoofd. Iets zegt me dat we beide zaken tegelijk moeten blijven volgen. Verder wilde hij niets loslaten en zijn intuïtie overtrof weer eens zijn logica. Er was iets dat hem deed vermoeden dat beide zaken met elkaar verbonden waren, maar hij wilde dat niet zeggen.”
Opnieuw biedt Zonneveld zijn lezers een boeiende constructie tussen heden en verleden, waarbij hij de hordes in de tijd, soepel neemt. ‘Vermist in de Kragge’ is een detective en oorlogsroman ineen.
Je kunt overigens merken dat Zonneveld een positieve ontwikkeling heeft doorgemaakt tussen zijn eerste boek en dit vervolg. De personages in dit tweede deel zijn nog wat levendiger en de dialogen kennen meer persoonlijkheid. Kortom, het gaat wat dieper op het persoonlijke vlak en dat bevalt mij in elk geval prima!
Over de auteur
Zonneveld (1958) is van huis uit marketeer. De laatste tijd heeft hij zich –naast zijn werk- met enthousiasme op het schrijven gestort. Zonneveld is getrouwd en woont in Frankrijk.
Uitvoering
Futuro Uitgevers
ISBN 9789492221681
Paperback, 200 pagina’s
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent.
http://ht-c-communicatie.nl/ | 1pos
|
Wat als alle tijd die je nog voor je hebt, nog maar een paar dagen blijkt te zijn?
Sam en Jasper zijn beste vrienden en denken dat ze nog alle tijd van de wereld hebben om van hun leven te genieten. Echter blijkt op een dag dat Jasper terminaal ziek is en nog maar een paar dagen te leven heeft. Sam zet alles op alles om Jasper zijn laatste wens nog te laten uitkomen.
Een prachtig verhaal over twee vrienden die geconfronteerd worden met een ernstige ziekte van Jasper. In hun laatste paar dagen samen leren ze om volop van het leven te genieten en om te doen wat zij zelf willen doen. Niet wat andere mensen zogezegd van hun verwachten.
Dit boek heeft me echt weten te raken. Het heeft me geleerd om NU te leven en niet alles uit te stellen, want wie weet, het kan snel gaan en een goede gezondheid is niet altijd even vanzelfsprekend.
Ook is het een geweldig boek om te lezen met een grote twist op het einde. Wil je weten wat die plottwist inhoud? Dan moet je het boek even zelf lezen ;) | 1pos
|
Een pissebed is een schaaldier. Een landschaaldier. Om dit soort interessante, maar verder weinig ter zake doende feitjes te weten te komen, moet je Fred Vargas in de armen sluiten. Ze creëerde met commissaris Jean-Baptiste Adamsberg een buitenbeentje in thrillerland. Adamsberg is een chaoot, een klein, pezig mannetje in verwassen kleding, iemand die kijkt naar het stromen van de rivier en tegelijk verbanden ziet in onooglijke details. We hebben lang moeten wachten op de vertaling van De verdwijningen – L’armée furieuse verscheen in 2011 – maar het was het wachten meer dan waard. De verdwijningen is een heerlijk, soepel geschreven boek dat je meeneemt van Parijs naar Normandië in een eigenaardig maar goedmenend gezelschap dat de hedendaagse waarheid achter een eeuwenoud verhaal probeert te ontsluieren.
Het verhaal gaat als volgt: sinds de middeleeuwen waart ‘Het woeste leger’ rond in de buurt van het Normandische stadje Ordebec. Door de tijd heen waren slechts enkele inwoners begiftigd met de gave dit gehavende leger ook daadwerkelijk te zien. Elke keer sleurt deze troep ‘geronselden’ mee, bestaande, levende mensen die ervan verdacht worden een misdrijf te hebben gepleegd. In de dagen of weken na het visioen, zo gaat het verhaal, komen de geronselden aan hun eind. Adamsberg kent die legende niet, die niet alleen in Normandië, maar ook in nog noordelijkere streken de ronde doet. Maar op een bloedhete dag staat een onooglijk Normandisch vrouwtje zenuwachtig voor het gebouw van de Parijse Brigade en ze vertelt Adamsberg dat haar dochter het woeste leger zag en dat er mensen zullen sterven.
Nu is het niet zo dat Adamsberg vierklauwens afreist naar Normandië. Het kost hem nogal wat moeite om het verhaal uit het vrouwtje te trekken, en dat irriteert hem. Bovendien heeft hij zijn handen vol aan een mishandelde duif, een dode onder de broodkruimeltjes en een pyromaan die carrière maakt. Maar het verhaal laat hem niet los, en zijn instinct volgend gaat hij een kijkje nemen op de plaats waar het woeste leger gezien is. Daar komt hij een oude vrouw tegen, Léo. Ze trakteert hem op calvados en een havannasigaar en slaagt erin Adamsberg te interesseren voor de zaak van het woeste leger.
Door Vargas’ serie heen verzamelde Adamsberg een heel zootje ongeregeld rond zich. Zijn hondstrouwe, anglofiele rechterhand Danglard, zijn voormalige aartsvijand Veyrenc, de dikke en oersterke vrouw Retancour, de narcoleptische Mercadet en agent Estalère, die geweldig goed koffie kan zetten, maar in wie verder niemand, behalve Adamsberg, enig talent ziet. Als geen ander weet Adamsberg deze personages in te zetten op hun sterktes, waardoor hij verrassende resultaten boekt.
De combinatie van een ogenschijnlijk onwaarschijnlijk en onoplosbaar verhaal – desondanks met vele raakpunten in de realiteit – met stuk voor stuk originele karakters, waarachtige sfeerbeschrijvingen en een puntgave pen, maakt elk boek van Fred Vargas tot eersteklas leesplezier. Het lijkt luchtig en vrijblijvend, maar daar verkijk je je beter niet op. Dit is amusement met meerwaarde. | 1pos
|
“What happens on the Island, stays on the Island…”
Dat is wel zo’n beetje het motto van deze thriller. Alleen weet het verleden je altijd te achterhalen, hoe ver je het ook achter je denkt te hebben gelaten. Daar komt Maggie wel achter als ze door haar man Sam op vakantie wordt gestuurd naar Ibiza, in haar eentje, om bij te komen van alle drukte rondom haar eigen bedrijf en het winnen van de Amsterdamse ondernemersprijs.
Maar van die rustige week komt niks terecht, want zodra ze op het eiland is, de plek waar ze ooit heel gelukkig was, maar waar ook haar hart gebroken is, komt ze in de ban van het eiland. En dat is in dit geval niet positief…
Daarnaast krijgt ze bedreigende appjes van iemand die haar in de gaten houdt.
Er is duidelijk iets gebeurd al die jaren geleden, maar wat, daar kom je gaandeweg achter in dit spannende, broeierige verhaal. Er speelt een hoop; het geheim uit het verleden, de appjes en de moorden op jonge vrouwen. Hangt het allemaal samen?
Deze thriller die je helemaal in zomerse Ibiza-sferen brengt, laat je zien dat zelfs daar niet alles alleen maar zonneschijn is. Het is een heerlijk spannend verhaal wat door de korte hoofdstukken en vlotte schrijfstijl lekker snel wegleest. En je kunt niet anders dan doorlezen tot je het boek in één keer uit hebt. Spannend van begin tot eind! Een ideale zomerthriller! | 1pos
|
Saar in de zomer
Pauline Oud, mei 2018
Saar in de zomer is het nieuwste prentenboek van Pauline Oud. Eerder verschenen 'Saar in de herfst' en 'Saar in de lente'.
Het is zomer en Saar is bij oma op bezoek. Samen met haar gaat ze naar de moestuin. Daar plukt ze de aardbeien en tomaten die rood zijn en ontdekt ze lieveheersbeestjes tussen de rozen. Oma trakteert Saar op een ijsje en weer thuis wordt het zwembadje gevuld met water. Duik je mee met Saar de zomer in?
In dit vrolijke prentenboek leren jonge kinderen alles over de zomer. Het verhaal is eenvoudig, goed te volgen en heel herkenbaar. Er worden veel nieuwe woorden aangeboden zodat de woordenschat wordt uitgebreid. Zo leren de kinderen welke vruchten geplukt mogen worden in de moestuin, zien ze een vlieger hoog in de lucht, kopen met oma een ijsje voor Saar bij de ijscokar en smeren Saar in met zonnebrandcrème voordat ze in het badje springt.
De illustraties zijn kleurrijk en prachtig. Saar springt er vooral uit, zij is op elke bladzijde in haar zomerjurkje of in gestreept badpak goed te zien.
Het boek heeft ook wat extra’s. Achterin het boek vind je knutsel-tips. Heerlijk om met je kind van steentjes lieveheersbeestjes te maken of zomerbloemen van tissues.
'Saar in de zomer', een prentenboek dat heel geschikt is om jonge kinderen meer te leren over het seizoen zomer. | 1pos
|
Met ‘Het huis aan de rand van de hemel’ heeft debutant Bettina Storks een prachtige roman afgeleverd. Hoofdpersoon is Lizzy Tanner, gelukkig met echtgenoot Tom en dochtertje Thea als haar opa haar op zijn sterfbed vraagt om te zorgen voor gerechtigheid. Zij stort zich vol overgave op deze taak, zonder te vermoeden welke verstrekkende gevolgen dit zal hebben voor haar persoonlijke leven en voor de mensen die zij lief heeft. Alles blijkt terug te voeren zijn tot de periode rond de Tweede Wereldoorlog waarin er dingen zijn gebeurd die haar familie liever verborgen zou willen houden. Storks beschrijft afwisselend het heden en het verleden en stukje bij beetje wordt duidelijk wat er voorgevallen is. Je kan niet anders dan met Lizzy mee leven en haar in je hart sluiten. Gedurende het verhaal groeit zij van een jonge, nogal gemakzuchtige vrouw uit tot een sociaal betrokken vrouw die ervoor zorgt dat er recht wordt gedaan zonder haar eigen geluk voorop te stellen. Bettina Storks heeft een uitermate plezierige schrijfstijl, waardoor je door het boek heenvliegt. Een bijzonder verhaal over een, zeker in Duitsland, nog heel beladen onderwerp als de Tweede Oorlog en de Jodenvervolging. Een aanrader! | 1pos
|
Zonder het allemaal bij naam te noemen is dit het verhaal van iemand die opgroeit in Duitsland en opgroeit in de tijd dat Hitler aan de macht komt. Zijn ouders maken zich al vroeg zorgen over wat hun te wachten staat als B., zoals Hitler wordt genoemd in het boek, aan de macht komt. De tienjarige hoofdpersoon vraagt zijn vader wat er aan de hand is en krijgt te horen dat hij B. een vijand van hen is. Daar begrijpt hij niets van. B. kent hem toch helemaal niet? Waarom is hij dan een vijand. Het antwoord dat zijn vader geeft, verklaart niets voor hem: "Wij zijn...".
Hij begint het, denkt hij, een beetje te begrijpen als zijn grootste vriend hem uitlegt, aan de hand van een verhaal over een kudde verplaatste elanden die wolven missen en daardoor overlijden, omdat er vijanden nodig zijn om gezond te blijven en te overleven. Hij zegt zelfs letterlijk dat er een verwantschap tussen hem en B. zou kunnen bestaan.
Dat B. en de hoofdpersoon iets gemeenschappelijks hebben, nee, zelfs in de ban zijn van elkaar, is iets dat de hoofdpersoon een paar jaar later uitknobbelt op het moment dat hij, via luidsprekers, een toespraak van B. aanhoort in een zaal van het hotel waar hij verblijft: Zo schiep hij zich in mij een evenbeeld en wist van dat ogenblik af: wie ik niet ben, weet ik nu goed. Alles wat hij in zichzelf verzweeg en waarmee hij niet in het reine kon komen, zag hij in mij. Betoverd, meegesleept en tegelijk een en al schrik en afkeer.
[..]
Wij beiden moesten kiezen. In zijn gezicht was ik de rimpel die scherp van de neus rond de mond liep. Als zijn stem brulde, was ik de trilling. De stap van de een was die van de ander. Dat ik me zorgen maakte om mezelf, gold ook voor hem. Dat ik me zorgen maakte om hem, gold ook voor mij.
De hoofdpersoon weet zichzelf ervan te overtuigen dat als hij maar de kans zou hebben om met B. te discussiëren, het allemaal wel zal loslopen. Hij kan B. vast laten inzien dat hij niet zo afschuwelijk is, dat B. dus niet hoeft te kiezen, niet hoeft te handelen. De wijze waarop de hoofdpersoon zich bezig houdt met B. en zijn volgelingen valt niet goed bij de anderen die in dezelfde positie zitten als hij. Het wordt hem verweten dat hij bang is en zich opstelt als slachtoffer. Zelf begint hij ook steeds meer te twijfelen aan zichzelf. Is het dan lafheid, angst die hem zo doet denken?
Hij raakt bevriend met een meisje wiens broer tot de volgers van B. blijkt te behoren. Hij komt daar pas achter als hij een keer 's avonds met het meisje mee naar huis gaat en kennismaakt met drie vrienden van de broer. Al snel wordt duidelijk dat zij regelmatig 'dienst hebben'. De jongste heeft de week ervoor voor het eerst meegedaan aan een actie en vertelt daarover. Ze hebben met een groep een begraafplaats vernield. Ook dan heeft de hoofdpersoon begrip, zelfs medelijden met ze: "Maar al deden ze nog zo hun best wolven te lijken, beesten waren ze niet."
Omdat (?) de hoofdpersoon, noch de anderen die in dezelfde situatie zitten als hij, noch iemand anders iets onderneemt tegen B. dat zoden aan de dijk zet, vlucht de hoofdpersoon met zijn ouders naar een ander land. Daar moet hij naar verloop van tijd onderduiken. Zijn ouders blijven achter, ze zijn te oud om onder te duiken en worden uiteindelijk opgepakt en weggevoerd (naar Auschwitz).
Keilson heeft volgens de ene recensent getracht te verklaren waarom de joden zich zo 'makkelijk' hebben laten wegvoeren, zo weinig tegenstand hebben geboden aan B. en zijn volgers, terwijl hij volgens een andere recensent een uniek inzicht geeft in de band die vervolgden en vervolger met elkaar hebben.
Ik ben, eerlijk gezegd, het spoor - steeds opnieuw - kwijtgeraakt. Iedere keer als ik dacht het door te hebben, werd ik weer aan het twijfelen gebracht. De parabel met de elanden en de wolven lijkt duidelijk genoeg, maar klopt niet met de gebeurtenissen. Tenminste, als je B. en zijn volgers aanziet voor de wolven (en wie anders zou je daarvoor aan moeten zien?) en de joden als elanden ziet. Dat wordt door de hoofdpersoon zelf ook bevestigd, zo lijkt het, als hij aan het eind verzucht: Misschien ben ik zelf een eland geweest, destijds en in de jaren die erop volgden. Ach, had ik maar een wolf kunnen zijn!. Maar ja, dan zou het toch wolf tegen wolf zijn geweest? Zijn er dan twee typen wolven, naast de elanden? Maar daar zegt de parabel toch helemaal niets over.
Misschien heb ik ook wel last van het feit dat wolven voor mij geen 'beesten' (in de zin van slechte bruten) zijn, maar ik kreeg niet de indruk dat dát de bedoeling was van de parabel.
De hoofdpersoon gaat verder met: Maar ik verzette me uit alle macht en verborg mijzelf diep in mijn angsten. Misschien gebeurde het omdat ik de druppel liefde niet wilde verliezen [..] Dat laatste begrijp ik niet. De hoofdpersoon heeft me eerder nog zelf verteld dat je die druppel liefde niet hoefde te verliezen?! Maar de uitsmijter komt nog met: [..] misschien omdat ik als kind al had ervaren wat er in een donkere kamer kan gebeuren. Ik wist het! Het was van zeer groot belang wat daar plaats vond. Die hond en die kat die nooit bij elkaar hadden gezeten, maar toch op die foto... Je kunt de werkelijkheid vervalsen, op allerlei manieren. Maar wat heeft het met elkaar te maken? Ik ben er nog niet uit. In de ban van de tegenstander was zeer zeker intrigerend, want in deze reactie heb ik maar een fractie van de gedachten en ideeën aangehaald, maar tegelijkertijd was het voor mij ook zeer verwarrend. Ik heb nog even tijd nodig om het allemaal te laten bezinken, maar het zou me niets verbazen als het me nooit helemaal zal lukken om alles te begrijpen.
Misschien moet ik ook maar hopen dat het me nooit zal lukken, want wellicht moet je meegemaakt hebben wat Keilson heeft meegemaakt om alles wat hij vertelt te be*grijpen*.... | 1pos
|
Ik begon het jaar 2016 met het lezen van dit prachtige boek. 'All the light we cannot sea', oftewel in het Nederlands: 'Als je het licht niet kunt zien'. De jonge, Franse Marie-Laure is blind, veerkrachtig, vrolijk en slim. Je volgt haar tijdens de jaren tijdens de Tweede Wereldoorlog. Haar vader houdt van haar zoals elke vader van zijn dochter zou moeten houden. Je voelt de liefde die van de bladzijde afspat. Het is verrassend, mooi, bijzonder, het kan echt gebeuren, best wel realistisch dus (soms vind ik dat er in boeken met thema WOII te veel gebeurd; EN een razzia, EN een foute Duitser als spion, EN onaardige zure rot ouders, EN een bombardement, EN verraad, EN een ongewenste zwangerschap met een foute Duitser als vader, of juist een Joods kind - dat is in dit boek niet, het blijft dus realistisch, maar desalniettemin is het niet saai). Marie-Laure en haar vader vluchten vanaf Parijs naar de kust bij Bretagne, en nemen hun intrek in het grote bijzondere huis van de oud-oom van Marie-Laure. Ondertussen volg je ook Werner, een Duitse jongen die twee jaar ouder is dan haar. Zijn weg leidt heel anders, via een speciale Hitlerjugend-achtige school naar een speciale eenheid om (verboden) radiogebruikers op te sporen. Werner is bijzonder slim en technisch, waardoor hij onmisbaar wordt op het gebied van radio's, opsporen, coördinaten etc. Het is een vreselijke struggle voor hem omdat hij langzaam maar zeker, met ouder worden, achter de fouten komt van de Duitsers, en dus indirect ook zijn eigen fouten. Dit boek is schrijnend en zielig en mooi en bijzonder en veerkrachtig en positief en grappig en hartverscheurend; en dat allemaal tegelijk. Een aanrader. | 1pos
|
Elk hoofdstuk geeft een kijkje in het leven van een ander persoon, een persoon die overblijft na Mattias zijn overlijden. Het zijn eigenlijk korte verhalen op zichzelf. Mooi en prettig geschreven, maar soms wat verwarrend.
Echte rouw voel ik niet terug na het lezen van het boek. Het blijft nog een beetje op het oppervlak en wat vaag. Het mag wat heftiger en pijnlijker. Nu is het vooral ongemak en overduidelijk dat het leven doorgaat. Tijdens het lezen zorgde het 'verbergen' van Mattias zijn overlijden er bij mij voor dat ik een heel andere doodsoorzaak voor ogen had...verrassend deze wending. | 1pos
|
Zeer goede onderhoudende thriller.
Rond pagina 150 was ik wel van mening dat sommige dingen te vaak werden herhaald. Dat werd ik een beetje zat. Vrijwel meteen had ik al door wie de mysterieuze beller was. Dit en de prettige soepele schrijstijl maakten dat ik toch bleef doorlezen, want ik wilde weten of ik gelijk had. Gelukkig kwam de auteur al snel ook met nieuwe ontwikkelingen op de proppen. Het boek eindigde sterk en was niet, zoals je soms bij andere thrillers ziet, afgeraffeld.
Een aanrader voor de vakantiekoffer. | 1pos
|
Soms heb je een boek in handen dat je in één dag wilt lezen. ‘Boek der Spiegels’ van E.O. Chirovici is zo’n boek. Deze whydunnit laat je niet meer los en houdt je als lezer behoorlijk voor de gek.
Boek der Spiegels
Literair agent Peter Katz ontvangt op een dag een manuscript met de titel ‘Boek der Spiegels.’ Het zijn de memoires van ene Richard Flynn over zijn tijd op Princeton-universiteit aan het eind van de jaren tachtig. Hierin beschrijft hij zijn opmerkelijke verstandhouding met de vooraanstaande, charismatische hoogleraar psychologie Joseph Wieder. Saillant detail? Op een nacht in 1987 wordt Wieder vermoord aangetroffen in zijn huis. De dader werd niet gevonden.
Vijfentwintig jaar later is Peter Katz na het lezen van het manuscript geïntrigeerd. Vooral als blijkt dat het laatste deel ontbreekt. Hij is vastbesloten om uit te zoeken wat er is gebeurd en is ervan overtuigd dat dat het antwoord te vinden is in het ontbrekende deel. Maar waar is dat manuscript? En weet Flynn wel echt wie Wieder heeft vermoord?
Bij voorbaat al een succes
‘Boek der Spiegels’ is één van die boeken die al voor publicatie een literaire sensatie zijn. Het boek werd al aan meer dan dertig landen verkocht en ‘Boek der Spiegels’ was één van de hits op de toonaangevende boekenbeurs Frankfurter Buchmesse. Volgens de achterflap van het boek is er zelfs al een grote Hollywood-deal gesloten.
Fascinerend
Hoogstwaarschijnlijk gaat ‘Boek der Spiegels’ de hoge verwachtingen waarmaken. Verwacht geen vuistdikke roman, maar een fascinerend verhaal dat je vanaf de eerste pagina in de greep heeft. Met dank aan de intrigerende personages, de plotwendingen en ‘t feit dat de schrijver ons telkens op het verkeerde been zet.
‘Boek der Spiegels’ ontvouwt zich dan ook als drieluik waarin drie personen het mysterie van de moord proberen te ontrafelen. Zo beginnen we met Peter Katz, neemt een journalist het onderzoek over en is een gepensioneerd rechercheur die ooit aan het onderzoek werkte, de laatste verteller. Maar zijn de stukjes van de puzzel die ze vinden wel betrouwbaar? Zijn de herinneringen van ooggetuigen dat ook? Of herinneren mensen zich alleen wat ze zich willen – of soms zelfs kunnen – herinneren?
Psychologische spelletjes
Schrijver Chirovici speelt constant met de betrouwbaarheid van ons geheugen, maar ook hoe psychologische spelletjes worden gespeeld zonder dat de betrokkenen weten dat die spelletjes worden gespeeld. En juist dat maakt ‘Boek der Spiegels’ interessant. Niets is wat het lijkt. Vooral als er telkens nieuwe konijnen uit de hoge hoed worden getoverd.
Zelfs over het einde zou je nog kunnen speculeren, want als ‘Boek der Spiegels’ je één ding heeft geleerd is dat je niets voor waar hoeft aan te nemen. Schrijver Chirovici noemt zijn boek niet voor niets een ‘whodunnit’ maar een whydunnit.’
Het is niet verwonderlijk dat ‘Boek der Spiegels’ nu al een literaire sensatie is. Een sensatie die ook nog eens gemakkelijk weg leest. Al zegt dat niet over de schrijfstijl van de gerenommeerde Roemeense schrijver Chirovici (in Roemenië al een bekendheid), want die is vlot. Zonder dat het verhaal aan kracht inboet.
Houdt ‘Boek der Spiegels’ dan ook in de gaten. Het zou straks zomaar in Nederland in de top 10 kunnen staan. | 1pos
|
Het zal je maar overkomen: alles wat je vertrouwd is, is er niet meer, en de mensen die je liefhebt blijken opeens niet meer te bestaan.
De Duitse auteur Sebastian Fitzek is een kei in het schrijven van verhalen die van begin tot einde de lezer op het verkeerde been zetten. Na vier psychothrillers wil je die vijfde ook wel weer lezen. Waarom? Om de eenvoudige reden dat je denkt door te hebben hoe ze in elkaar steken. En dan verschijnt Het experiment als vijfde exemplaar, en weer trap je als eenvoudige lezer in de slinks opgezette val. Het experiment is niet anders dan de voorgaande verhalen en toch weer wel ... Helemaal anders zelfs!
Marc Lucas is getrouwd met Sandra Senner, dochter van de eigenaar van een privékliniek. Nadat het gezin Lucas een auto-ongeluk krijgt verlies Marc niet alleen zijn vrouw maar ook hun ongeboren kind. Na vreselijke depressies die ondermeer worden veroorzaakt door een achtergebleven splinter vlak bij zijn hersenstam, krijgt hij allerlei vreemde denkbeelden. Hij besluit zich te laten helpen en mee te doen aan een Memory-experiment, waarbij de ergste gebeurtenissen uit je geheugen worden gewist. In de aanloop van de behandeling weet Marc bijna met zekerheid dat hij zijn overleden vrouw Sandra heeft zien lopen. Een hallucinatie, of werkelijkheid? Omdat het hem werkelijkheid lijkt, gaat hij haar achterna ...
Hoe verwarrend kan een menselijk brein worden gemaakt? Sebastian Fitzek heeft op die vraag wel een antwoord! In een carrousel van werkelijke en gewaande gebeurtenissen doet hij een redelijk geslaagde poging om de lezers net zo in verwarring te brengen als zijn hoofdfiguur, Marc Lucas. Fitzek schrijft zo indringend dat lezers zich met Lucas gaan vereenzelvigen. Dus worden lezers ook slachtoffers en ondergaan ze het Memory experiment bijna aan den lijve. De lezer wil, net zo graag als Lucas, naar de oplossing zoeken om maar met zekerheid te weten dat hij zelf de regie over zijn leven behoudt.
Het experiment onderscheidt zich als een echt sterke psychothriller die je geest alle kanten opstuurt en pas op het einde in rustiger vaarwater komt. Dat mag ook wel, want je zou er anders zelf stuurloos het noorden bij verliezen.
Knap bedacht en even knap geschreven! | 1pos
|
Zwijgplicht is het thrillerdebuut van Linda Castillo. En ik moet zeggen, het is een uiterst succesvol debuut. Vanaf de allereerste pagina word je tot ongeveer de laatste pagina meegesleept in het verhaal.
De spanning, die al vanaf die eerste bladzijde te voelen is, vervolgt zijn weg door het hele boek heen. En op sommige momenten is het zelfs snijdend. Sterk vind ik de beeldende schrijfwijze van Castillo. Het boek leest als een film. Alsof je je zelf in het verhaal bevindt.
Interessant is ook dat Linda Castillo je een kijkje geeft in de Amish-cultuur. Hoewel die natuurlijk wel meer inhoudt dan in het boek beschreven wordt. Voor de liefhebber van een goed en spannend boek is Zwijgplicht een absolute aanrader. | 1pos
|
Liefde, verdriet en het duistere verleden zijn elementen uit het boek
De cover ziet er indrukwekkend uit. Er zijn duiven die hun weg zoeken, door een bewolkte lucht. Het zijn geen ultra-witte vredesduiven. Het ziet er wat dreigend uit, maar mogelijk kunnen ze toch hun vrijheid tegemoet zien? De vertelperspectief is 3e persoon. In mooie zinnen en fijn taalgebruik lezen we 2 verhaallijnen: die van Sanne en Tys. De karakter Tys is nieuw in dit boek. Het is een spannende en interessante verhaallijn. Met een enkele keer een
oh-wat-toevallig-nou-momentje. Door de wisselperspectief met Sanne, wordt de spanning goed en langzaam opgebouwd. Tys heeft dingen uit zijn verleden, waar hij liever niet over praat. Hij is hier heel stellig in. Ook Sanne laat haar verleden liever voor wat het is en kijkt liever vooruit.
Op meesterlijke wijze worden personages en situaties aan elkaar gelinkt. Sanne ontdekt waar haar hart uiteindelijk ligt. Een mooi detail. Mister Mailbu zorgt voor de dosis humor. En sommige locaties zorgen weer voor een bijna-hartstilstand.-momentje bij de lezer, die VT4 ook verorberd hebben. En dat is mooi gedaan!
Conclusie
Verknipte Tegenstander is een thriller die staat als een huis. Het is mooi om opnieuw over Sanne te lezen. Zij heeft zeker geen gemakkelijk leven. Haar aandacht wordt nu vastgehouden door 2 zaken. Door toevalligheden & mysterieuze voorvallen word je als lezer snel gegrepen en meegenomen ..zo het verhaal in.
Melissa Skaye neemt de lezer mee, stap voor stap, het moeras in. Waar de mist steeds dikker wordt en zo ook de misleidingen en intriges. Met een reuze-plot, waar je even van moet bijkomen.
Waardering: 4,5 sterren | 1pos
|
De verwachtingen voor deze nieuwe Grisham lagen erg hoog en hij heeft me niet teleurgesteld. Het verhaal leest als een trein en de plots zijn intrigerend en menselijk.
Ik ben een fervent lezer van het legal thriller genre, maar ik heb niet alles van Grisham gelezen. Heb een aantal van zijn boeken gelezen en verfilmde verhalen gezien.
Grisham is een grote favoriet doordat hij altijd menselijk blijft. Zijn advocaten nemen het op tegen het systeem, terwijl de grote massa de andere kant op rent. Meng daarbij nog een wat droog gevoel voor humor en voilà, je hebt een meesterwerk.
"De verdediging" is een absoluut uniek verhaal en stukje meesterlijke vertelkunst. Zonder de leesclub zou ik dit boek pas hebben gelezen zodra het in de bibliotheek stond en dat zou, achteraf gezien, heel erg jammer zijn. Het boek is onderhand al door drie andere mensen gelezen, die allemaal razend enthousiast zijn.
Advocaat Rudd verdedigt mensen waarvan hij weet wat voor afschuwelijke misdaden ze hebben begaan. Hij probeert niet om ze vrij te pleiten door mazen in de wet te vinden, maar hij zorgt ervoor dat zij een zo goed mogelijke verdediging krijgen (zoals het hoort), omdat geen enkele andere advocaat deze zaken durft aan te nemen.
"De verdediging" is een zeer Amerikaanse thriller. Dit verhaal zou zich vrijwel nergens anders af kunnen spelen, al was het alleen al om het feit dat hun maatschappij en rechtssysteem zo afwijkt van het onze.
De titel is exact waar het in dit verhaal overgaat en geeft heel duidelijk aan wat voor Rudd de redenen zijn om deze mensen te verdedigen. Iedereen heeft recht op een goede verdediging.
Het mooist aan het boek is dat Rudd altijd trouw blijft aan zichzelf, zijn principes en ook aan zijn cliënten. Hoe zeer hij ook onder druk staat of wordt gezet, hij blijft integer, ondanks alle vreemde manoeuvres die hij daarbij uithaalt.
Tegen John Grisham zou ik willen zeggen: Graag meer van dit! De combinatie van spanning en humor is zo uniek; dat kom je niet vaak tegen. Zeker niet in de Amerikaanse thrillers!
Als Nederlander is het niet zo goed voor te stellen hoe het Amerikaanse "rechtssysteem" werkt, daardoor is de werkwijze van Rudd uiteraard een beetje vreemd voor ons. Maar als personage is hij heel erg geschikt voor dit boek. De advocaat Rudd is een rare vogel, maar ik mag hem wel. Het feit dat hij geen kantoor heeft in verband met zijn vaak geweldadige cliënten is nauwelijks in te denken, maar een fijn gegeven voor een thriller.
De personages zijn goed zoals Grisham ze heeft opgevoerd in de verhalen. Iedereen heeft zijn of haar rol en die is duidelijk en goed omschreven.
Soms duurt het even voor je weet welke rol iemand speelt, maar dat hoort uiteraard bij het verhaal. Grisham laat iedereen duidelijk zijn eigen rol spelen.
De relaties tussen de personages is steeds duidelijk, vooral als je gewoon verder leest.
Ik voel me het meest verwant met Rudd zelf. Het vechten vóór de underdog en tegen het systeem en de domheid van de massa spreekt me aan.
Over de hoeveelheid van personages heb ik me niet druk gemaakt. De mensen die er in voor moeten komen om het verhaal tot een goed lopend geheel te maken zijn er precies genoeg.
De verwikkelingen zitten steeds op de juiste plaats om het verhaal spannend te houden. Nergens staat ook maar een letter of woord teveel en er wordt niets voortijdig uit de doeken gedaan.
Doordat dit verhaal bestaat uit meerdere rechtzaken moet je het leven van Sebastian Rudd zelf ook goed in de gaten houden. Dat verhaal loopt uiteraard overal dwars doorheen. Nergens is het onduidelijk wat er speelt in het leven van Rudd, terwijl de processen en verdachten wel voor verrassingen zorgen. De onderwerpen passen uitstekend in dit boek. Ze laten ook duidelijk de betrokkenheid van Rudd bij zijn cliënten zien.
Doordat alle verhalen in dit boek een begane misdaad en de subsequente rechtzaak volgen heeft het verhaal een natuurlijk verloop.
De verhaallijn is erg goed te volgen en echt op het verkeerde been wordt je niet gezet. Rudd daarentegen wel. Het verhaal is iets geheel anders dan wat ik had verwacht naar aanleiding van de achterflap. Maar ja, anders had ik zelf het boek kunnen schrijven, nietwaar?
Door de verscheidenheid van verhaallijnen en de diversiteit van de processen en omstandigheden verveelt dit boek geen moment. Ik ben dan ook zeer tevreden over dit boek want het heeft mijn stoutste verwachtingen overtroffen.
In de toekomst ga ik kijken welke boeken van Grisham er in de bibliotheek staan en welke ik wil lezen. Hopelijk spreken die me net zo aan als dit boek.
Jammer genoeg vind ik de foto op de omslag van het boek helemaal niet terug in het verhaal. Mooie foto en zeer intrigerend, maar een beetje misplaatst.
De verwachtingen voor deze nieuwe Grisham lagen erg hoog en hij heeft me niet teleurgesteld. Het verhaal leest als een trein en de plots zijn intrigerend en menselijk.
Ik ben een fervent lezer van het legal thriller genre, maar ik heb niet alles van Grisham gelezen. Heb een aantal van zijn boeken gelezen en verfilmde verhalen gezien.
Grisham is een grote favoriet doordat hij altijd menselijk blijft. Zijn advocaten nemen het op tegen het systeem, terwijl de grote massa de andere kant op rent. Meng daarbij nog een wat droog gevoel voor humor en voilà, je hebt een meesterwerk.
"De verdediging" is een absoluut uniek verhaal en stukje meesterlijke vertelkunst. Zonder de leesclub zou ik dit boek pas hebben gelezen zodra het in de bibliotheek stond en dat zou, achteraf gezien, heel erg jammer zijn. Het boek is onderhand al door drie andere mensen gelezen, die allemaal razend enthousiast zijn.
Advocaat Rudd verdedigt mensen waarvan hij weet wat voor afschuwelijke misdaden ze hebben begaan. Hij probeert niet om ze vrij te pleiten door mazen in de wet te vinden, maar hij zorgt ervoor dat zij een zo goed mogelijke verdediging krijgen (zoals het hoort), omdat geen enkele andere advocaat deze zaken durft aan te nemen.
"De verdediging" is een zeer Amerikaanse thriller. Dit verhaal zou zich vrijwel nergens anders af kunnen spelen, al was het alleen al om het feit dat hun maatschappij en rechtssysteem zo afwijkt van het onze.
De titel is exact waar het in dit verhaal overgaat en geeft heel duidelijk aan wat voor Rudd de redenen zijn om deze mensen te verdedigen. Iedereen heeft recht op een goede verdediging.
Het mooist aan het boek is dat Rudd altijd trouw blijft aan zichzelf, zijn principes en ook aan zijn cliënten. Hoe zeer hij ook onder druk staat of wordt gezet, hij blijft integer, ondanks alle vreemde manoeuvres die hij daarbij uithaalt.
Tegen John Grisham zou ik willen zeggen: Graag meer van dit! De combinatie van spanning en humor is zo uniek; dat kom je niet vaak tegen. Zeker niet in de Amerikaanse thrillers!
Als Nederlander is het niet zo goed voor te stellen hoe het Amerikaanse "rechtssysteem" werkt, daardoor is de werkwijze van Rudd uiteraard een beetje vreemd voor ons. Maar als personage is hij heel erg geschikt voor dit boek. De advocaat Rudd is een rare vogel, maar ik mag hem wel. Het feit dat hij geen kantoor heeft in verband met zijn vaak geweldadige cliënten is nauwelijks in te denken, maar een fijn gegeven voor een thriller.
De personages zijn goed zoals Grisham ze heeft opgevoerd in de verhalen. Iedereen heeft zijn of haar rol en die is duidelijk en goed omschreven.
Soms duurt het even voor je weet welke rol iemand speelt, maar dat hoort uiteraard bij het verhaal. Grisham laat iedereen duidelijk zijn eigen rol spelen.
De relaties tussen de personages is steeds duidelijk, vooral als je gewoon verder leest.
Ik voel me het meest verwant met Rudd zelf. Het vechten vóór de underdog en tegen het systeem en de domheid van de massa spreekt me aan.
Over de hoeveelheid van personages heb ik me niet druk gemaakt. De mensen die er in voor moeten komen om het verhaal tot een goed lopend geheel te maken zijn er precies genoeg.
De verwikkelingen zitten steeds op de juiste plaats om het verhaal spannend te houden. Nergens staat ook maar een letter of woord teveel en er wordt niets voortijdig uit de doeken gedaan.
Doordat dit verhaal bestaat uit meerdere rechtzaken moet je het leven van Sebastian Rudd zelf ook goed in de gaten houden. Dat verhaal loopt uiteraard overal dwars doorheen. Nergens is het onduidelijk wat er speelt in het leven van Rudd, terwijl de processen en verdachten wel voor verrassingen zorgen. De onderwerpen passen uitstekend in dit boek. Ze laten ook duidelijk de betrokkenheid van Rudd bij zijn cliënten zien.
Doordat alle verhalen in dit boek een begane misdaad en de subsequente rechtzaak volgen heeft het verhaal een natuurlijk verloop.
De verhaallijn is erg goed te volgen en echt op het verkeerde been wordt je niet gezet. Rudd daarentegen wel. Het verhaal is iets geheel anders dan wat ik had verwacht naar aanleiding van de achterflap. Maar ja, anders had ik zelf het boek kunnen schrijven, nietwaar?
Door de verscheidenheid van verhaallijnen en de diversiteit van de processen en omstandigheden verveelt dit boek geen moment. Ik ben dan ook zeer tevreden over dit boek want het heeft mijn stoutste verwachtingen overtroffen.
In de toekomst ga ik kijken welke boeken van Grisham er in de bibliotheek staan en welke ik wil lezen. Hopelijk spreken die me net zo aan als dit boek.
Jammer genoeg vind ik de foto op de omslag van het boek helemaal niet terug in het verhaal. Mooie foto en zeer intrigerend, maar een beetje misplaatst.
De verwachtingen voor deze nieuwe Grisham lagen erg hoog en hij heeft me niet teleurgesteld. Het verhaal leest als een trein en de plots zijn intrigerend en menselijk.
Ik ben een fervent lezer van het legal thriller genre, maar ik heb niet alles van Grisham gelezen. Heb een aantal van zijn boeken gelezen en verfilmde verhalen gezien.
Grisham is een grote favoriet doordat hij altijd menselijk blijft. Zijn advocaten nemen het op tegen het systeem, terwijl de grote massa de andere kant op rent. Meng daarbij nog een wat droog gevoel voor humor en voilà, je hebt een meesterwerk.
"De verdediging" is een absoluut uniek verhaal en stukje meesterlijke vertelkunst. Zonder de leesclub zou ik dit boek pas hebben gelezen zodra het in de bibliotheek stond en dat zou, achteraf gezien, heel erg jammer zijn. Het boek is onderhand al door drie andere mensen gelezen, die allemaal razend enthousiast zijn.
Advocaat Rudd verdedigt mensen waarvan hij weet wat voor afschuwelijke misdaden ze hebben begaan. Hij probeert niet om ze vrij te pleiten door mazen in de wet te vinden, maar hij zorgt ervoor dat zij een zo goed mogelijke verdediging krijgen (zoals het hoort), omdat geen enkele andere advocaat deze zaken durft aan te nemen.
"De verdediging" is een zeer Amerikaanse thriller. Dit verhaal zou zich vrijwel nergens anders af kunnen spelen, al was het alleen al om het feit dat hun maatschappij en rechtssysteem zo afwijkt van het onze.
De titel is exact waar het in dit verhaal overgaat en geeft heel duidelijk aan wat voor Rudd de redenen zijn om deze mensen te verdedigen. Iedereen heeft recht op een goede verdediging.
Het mooist aan het boek is dat Rudd altijd trouw blijft aan zichzelf, zijn principes en ook aan zijn cliënten. Hoe zeer hij ook onder druk staat of wordt gezet, hij blijft integer, ondanks alle vreemde manoeuvres die hij daarbij uithaalt.
Tegen John Grisham zou ik willen zeggen: Graag meer van dit! De combinatie van spanning en humor is zo uniek; dat kom je niet vaak tegen. Zeker niet in de Amerikaanse thrillers!
Als Nederlander is het niet zo goed voor te stellen hoe het Amerikaanse "rechtssysteem" werkt, daardoor is de werkwijze van Rudd uiteraard een beetje vreemd voor ons. Maar als personage is hij heel erg geschikt voor dit boek. De advocaat Rudd is een rare vogel, maar ik mag hem wel. Het feit dat hij geen kantoor heeft in verband met zijn vaak geweldadige cliënten is nauwelijks in te denken, maar een fijn gegeven voor een thriller.
De personages zijn goed zoals Grisham ze heeft opgevoerd in de verhalen. Iedereen heeft zijn of haar rol en die is duidelijk en goed omschreven.
Soms duurt het even voor je weet welke rol iemand speelt, maar dat hoort uiteraard bij het verhaal. Grisham laat iedereen duidelijk zijn eigen rol spelen.
De relaties tussen de personages is steeds duidelijk, vooral als je gewoon verder leest.
Ik voel me het meest verwant met Rudd zelf. Het vechten vóór de underdog en tegen het systeem en de domheid van de massa spreekt me aan.
Over de hoeveelheid van personages heb ik me niet druk gemaakt. De mensen die er in voor moeten komen om het verhaal tot een goed lopend geheel te maken zijn er precies genoeg.
De verwikkelingen zitten steeds op de juiste plaats om het verhaal spannend te houden. Nergens staat ook maar een letter of woord teveel en er wordt niets voortijdig uit de doeken gedaan.
Doordat dit verhaal bestaat uit meerdere rechtzaken moet je het leven van Sebastian Rudd zelf ook goed in de gaten houden. Dat verhaal loopt uiteraard overal dwars doorheen. Nergens is het onduidelijk wat er speelt in het leven van Rudd, terwijl de processen en verdachten wel voor verrassingen zorgen. De onderwerpen passen uitstekend in dit boek. Ze laten ook duidelijk de betrokkenheid van Rudd bij zijn cliënten zien.
Doordat alle verhalen in dit boek een begane misdaad en de subsequente rechtzaak volgen heeft het verhaal een natuurlijk verloop.
De verhaallijn is erg goed te volgen en echt op het verkeerde been wordt je niet gezet. Rudd daarentegen wel. Het verhaal is iets geheel anders dan wat ik had verwacht naar aanleiding van de achterflap. Maar ja, anders had ik zelf het boek kunnen schrijven, nietwaar?
Door de verscheidenheid van verhaallijnen en de diversiteit van de processen en omstandigheden verveelt dit boek geen moment. Ik ben dan ook zeer tevreden over dit boek want het heeft mijn stoutste verwachtingen overtroffen.
In de toekomst ga ik kijken welke boeken van Grisham er in de bibliotheek staan en welke ik wil lezen. Hopelijk spreken die me net zo aan als dit boek.
Jammer genoeg vind ik de foto op de omslag van het boek helemaal niet terug in het verhaal. Mooie foto en zeer intrigerend, maar een beetje misplaatst. | 1pos
|
...
Het boek is niet zozeer gebaseerd op een snelle opjagende spanning maar eerder een sluimerende dreiging op de achtergrond. De obsessie is vlot geschreven maar heeft een rustige gemoedelijke opbouw. Nora Roberts heeft duidelijk een zwak voor natuur, honden, tuinieren en het renoveren van huizen zonder hun eigenheid te vergeten. Al deze elementen zijn dan ook terug te vinden in dit boek.
Zo vond ik de manier waarop Naomi haar omgeving opneemt vanuit het oog van een fotografe erg mooi. Een landschap is nooit zomaar een beeld voor haar maar een compositie van kleuren én lichtinval. Ook de liefde van haar attente nonkels, haar slimme broertje en de verstandhouding tussen zowel hen vieren als haar en Xander vond ik aangename onderdelen in dit verhaal.
Daarnaast vond ik het ook knap hoe haar huis beetje bij beetje wordt gerenoveerd en ingericht met een mengelmoes van oude gerestaureerde meubels die net als het huis een nieuw leven krijgen. Een tweede kans die ook zij en Tag krijgen aangeboden.
... | 1pos
|
De verhalen van Wilbur Smith gaan over mensen, mensen in Afrika. Met Woestijngod gaat de auteur terug naar Egypte, naar de tijd van de farao's. Ook nu is Taita de hoofdrolspeler, een slaaf, een eunuch, eigenzinnig en ook een tikkeltje verwaand.
In dit deel staat de strijd tegen de Hyksos centraal en daarvoor reist Taita door de Arabische woestijn, vaart over de Nijl, maar belandt ook in het Minoïsche Kretha, waar de god Kronos door zijn zoon Zeus is geketend. Smith verhaalt over Knossos en Babylon, oude beroemde steden. Maar ook wordt er afgerekend met vijanden, die of als slaaf op de roeibank eindigen of gewoon worden afgemaakt. En hebben ze geluk, dan magen ze blijven leven, maar wel zonder duimen en ontmand, zodat ze geen boog of zwaard meer kunnen hanteren en geen vrouwen en kinderen kunnen verkrachten. Dat beeld blijft bij mij uiteindelijk hangen. | 1pos
|
Als er iets is dat Vincent niet doet dan is dat zaken aan het toeval overlaten. Sterker nog, hij gelooft niet eens in toeval. Alles is te verklaren volgens hem, alles is te voorspellen en berekenen, puur op feiten. Alles in het leven van Vincent gaat verantwoord en bedacht, hij laat geen ruimte voor iets anders en voelt zich daar prettig bij. Hij heeft er zelfs zijn werk van kunnen maken. Binnenkort gaat Vincent trouwen met Kim, volgens zijn berekening is dit zijn beste optie voor een geslaagd huwelijk en dus gaat hij ervoor. Wanneer hij en Kim samen de bestemming voor hun huwelijksreis uitzoeken valt Vincent zowat van zijn stoel. Ziet hij dat nou echt goed? De foto in de reisgids die hij voor zich heeft kan niet kloppen, dit kan gewoon niet! Vincent kijkt namelijk recht in het gezicht van zijn dood gewaande broer Menno. Vrolijk lachend en gebruind staat hij daar op het strand. Volgens de brochure is de bestemming Spanje, Peñíscola om precies te zijn. Vincent is meteen vastbesloten zijn broer te gaan zoeken al is Kim het daar niet zo mee eens, zij wil verder met plannen voor de bruiloft. Ook de ouders van Vincent staan niet te springen van enthousiasme, bang voor teleurstelling en verdriet. Maar Vincent is niet te houden, hij gaat zijn broer zoeken en mee terug naar huis nemen.
Hij laat, geheel tegen zijn aard in, alles meteen vallen en vertrekt naar Peñíscola. Op zoek naar Menno. Eenmaal aangekomen treft hem de gedachte dat hij niet weet hoe hij hem moet vinden. De eerste dagen rondzwerven levert hem niet veel op. Hij leert de plaatselijke bevolking kennen en daarmee ook hun gewoontes, hij voelt zich er wel lekker bij. Zo anders als thuis dit. Dan wordt zijn aandacht getrokken door een bijzondere verschijning. Vincent maakt kennis met straatartieste Rosana. En dat verandert alles. Alles wat Vincent altijd zo belangrijk vond verdwijnt naar de achtergrond. Hij gaat zelfs steeds meer het gedrag van zijn onstuimige broer vertonen. Rosana haalt Vincent uit zijn comfort zone en laat hem kennis maken met haar manier van leven, zoals ‘gewone’ mensen leven. Wonder boven wonder bevalt hem dit meer dan goed, hij ziet nu een heel andere kant van het leven. Zo kan het dus ook! Vincent verliest het doel van zijn verblijf echter geen moment uit het oog, waar is Menno?
In een prachtige, vloeiende schrijfstijl heeft deze auteur een verhaal weten te vertellen dat zowel aangrijpend als grappig is. Vincent gaat gedrag vertonen dat hem niet eigen is, hij gedraagt zich ineens zoals zijn broer Menno zou hebben gedaan, althans dat denkt hij. Dat Vincent ineens al zijn zekerheden laat varen verbaast hem misschien nog wel meer dan anderen. Maar hoofdzaak is dat hij Menno vindt, die overtuiging is zo sterk dat hij daar alles op inzet. Deze vastberadenheid heeft Sandra Bernart heel mooi en stellig gebracht. Haar manier van vertellen, want dat doet ze, is bijzonder aangenaam. Haar taalgebruik is herkenbaar en vrij van poespas. Wat Vincent overkomt zou ook jou zomaar kunnen gebeuren. Het leven is vol verrassingen en dat ondervindt Vincent nu aan den lijve. Hij is een personage dat meteen aanspreekt, juist vanwege zijn eigenaardigheden en controledrang, hij windt je om z’n vinger. Hij is juist zo sympathiek omdat hij alles moet heroverwegen wil hij een kans hebben om zijn broer te kunnen vinden. De gevolgen van zijn zoektocht zijn zo aannemelijk omdat je zelf waarschijnlijk exact zo zou reageren in een dergelijke situatie. Je kunt je het allemaal heel goed voorstellen, wat zou jij doen? En dat menselijke, dat herkenbare en het begrip voor de situatie en keuzes zijn het sterkste punt in dit verhaal. Een melodramatisch geheel dat zo uit het leven gegrepen lijkt. Een verhaal met excessen maar zeker ook berusting. Oprechte emoties en realistische verwarring die zo uniek zijn voor de mens. ‘Ik zag Menno’ is een echt en menselijk verhaal dat je met weemoed en een gevoel van sympathie dichtslaat…. Sandra Bernart heeft indruk gemaakt met dit boek, wat kan ze nog meer?
4 overtuigend dikke sterren voor dit mooie debuut. | 1pos
|
Arthur Japin (1956) debuteerde in 1996 met ‘Magonische Verhalen’. Zijn bekendste werk is wellicht ‘Een schitterend gebrek’. Met deze roman kreeg Japin de Libris Literatuur Prijs. In De ruim 20 jaar dat Japin actief is als romanschrijver is hij uitgegroeid tot een van de bekendste en misschien ook wel een van de belangrijkste namen in de Nederlandse literatuur.
Kolja is de meest recente van Japin en mijn eerste boek wat ik van hem las. Je maakt kennis met een doofstom jongentje dat door zijn moeder “weggedaan” wordt. Hij komt bij de broers Tsjaikovski terecht en de jongste van die broers leert Kolja praten, liplezen en luisteren. Hierbij ontstaat een mooie en bijzondere vriendschap. Hierdoor krijg je een mooi inkijkje in t leven de Tsjaikovski’s.
Het boek bestaat uit 3 delen, en afwisselend lees je het gewone verhaal en t dagboek van Modest, de jongste broer.
Lees je graag historische romans, dan is dit boek een echte aanrader. | 1pos
|
Op een ochtend wordt Josta wakker en ontdekt ze dat ze beroofd is van haar nier. Om te onderzoeken wie er achter deze orgaanroof zit en waarom, duikt ze in haar verleden als kunstvervalser in de voormalige DDR.
Het verhaal begint meteen goed. Als Josta wakker wordt, ontdekt ze dat ze een aantal dagen mist en niet kan herinneren wat er in die dagen gebeurd is. De spanning wordt opgebouwd en als lezer zit je er direct in. Net als Josta tast je in het duister wat er gebeurd is, maar langzaam worden er steeds meer dingen duidelijk.
In het begin is het wat verwarrend omdat de gebeurtenissen uit het heden vaak worden afgewisseld door herinneringen van Josta uit haar jeugd. Er wordt veel informatie gegeven waarvan je nog niet inziet hoe dit allemaal met elkaar te maken heeft. Maar spannend is het zeker. Een tweede vertelperspectief zorgt voor nog meer spanning, omdat in het begin niet duidelijk is wie deze persoon is. Maar halverwege beginnen de stukjes op hun plek te vallen en wordt het vrij voorspelbaar hoe het mysterie in elkaar zit. Ondanks dat dit iets ten koste gaat van de spanning, weet Niewierra er aan het einde toch nog een verrassende draai aan te geven. Alles komt samen en vooral het tweede vertelperspectief wordt mooi in het verhaal verweven.
Toch is dit boek meer dan alleen een spannend thriller. Het is leerzaam en bevat veel informatie over kunst, het leven in de DDR en de val van de Berlijnse muur. Het mag duidelijk zijn dan Niewierra veel onderzoek heeft gedaan voor dit boek. Een terugkerend thema is dat je geen mening over anderen mag vormen zonder alle zaken belicht te hebben. Soms doen mensen dingen die achteraf bekritiseerd worden, maar op dat moment voor die persoon de juiste beslissing leek te zijn.
Josta is een interessant personage. Ze leeft geïsoleerd door wat haar overkomen is in haar verleden en die afstand voel je als lezer. Toch zorgen haar soms Duitse uitspraken/woordjes voor wat toegankelijkheid en humor.
Kortom, dit is een interessant en spannend verhaal dat goed in elkaar zit. Ondanks dat het plot wat voorspelbaar wordt, blijft het zeker boeien en is dit boek een echte aanrader. | 1pos
|
Zo. Wat een verhaal zeg. Hoe de daad van de jongen - die al vrij snel plaats vindt- alle verhoudingen in één knal op zijn kop zet. Hoe het gewoon maken van geweld, van vermoorden, iets in de jongen vernield lijkt te hebben. Na 'het schot' dreigt het 200 paginas lang. Voor mannen met een geschiedenis van doodschieten, mannen die alle drie anders willen reageren op 'het schot', is de ander een bedreiging geworden.
Een ijzingwekkend en gruwelijk verhaal. Ik vond het een ijskoude vertelling, ook al omdat 'de dode' zo lang bleef 'leven'.
De reden dat ik op een 3,5 uit kom is dat ik me soms niet goed kon concentreren op de lange beschrijvingen, die soms mooi waren, maar soms ook te diep filosofisch of te hallucinerend of anderszins soms moeilijk te volgen waren. | 1pos
|
Amanda Prowse is een Britse bestsellerauteur. Haar boek Een beetje liefde is het eerste boek dat naar het Nederlands is vertaald.
Pru Plum is zesenzestig jaar oud en heeft een eigen succesvolle patisserie, waar ze zich volledig in stort. Ze heeft het goed voor elkaar en baadt in luxe en dan wordt ze ook nog eens verliefd. Haar verleden achtervolgt haar echter en dit kan problemen opleveren in haar nieuwe, prille relatie. Heeft Pru wel recht op een beetje liefde?
Voordat ik begon met lezen, maakte ik me een beetje zorgen. Zelf ben ik negenentwintig jaar oud, een heel stuk jonger dan de hoofdpersoon in het boek. Ik vroeg me af of ik me wel kon identificeren met een hoofdpersonage van zesenzestig. Al na de eerste pagina’s gelezen te hebben wist ik dat ik me onnodig zorgen hoefde te maken. Als lezer word je direct het verhaal ingezogen en kun je je – ongeacht je eigen leeftijd – perfect identificeren met Pru Plum. Pru Plum heeft haar hart op de juiste plek zitten en haar onzekerheden en worstelingen zullen voor veel vrouwen herkenbaar zijn.
Amanda Prowse maakt gebruik van prachtige beschrijvingen en hoewel alles tot in de details wordt beschreven, verveelt het nooit. Het boek bevat een aantal zeer heftige thema’s, waaronder rouwverwerking. Omdat dit wordt gecombineerd met de verliefdheid van hoofdpersoon Pru, wordt het boek echter niet te zwaarmoedig, maar blijft het leuk om verder te willen lezen.
Tegen het einde zit er een verrassende plotwending in het boek. Eentje die Amanda Prowse zorgvuldig heeft bewaard tot het einde. Er worden regelmatig in het hele boek hints gegeven voor dit einde, maar dan nog gaat het een kant op die je niet direct verwacht en hierdoor volgt een confrontatie. Hoe deze confrontatie wordt opgelost gaat – in tegenstelling tot de rest van het boek – wel wat snel en is iets aan de makkelijke kant. Dit is echter geen nadeel, want het was alles behalve een storende factor.
Een beetje liefde is een behoorlijke pil, maar je vliegt letterlijk door het boek. Na het lezen kun je twee conclusies trekken: Iedereen verdient een beetje liefde én dit smaakt naar meer.
Deze introductie met Amanda Prowse heeft me nieuwsgierig gemaakt naar haar andere werk. Het boek Een beetje liefde krijgt vijf sterren, want dit is hoe een goede liefdesroman hoort te zijn. | 1pos
|
Het is alsof je een rapportage zit te lezen in De Nieuwe Revue. Methodisch opgebouwd voorzien van vrij veel technische details, maar hier en daar toch een tikje sensatie.
Het is een strak verhaal en het verassende zit hem eigenlijk in de afloop: de held overleeft het nou eens een keer niet.
Al met al een zeer lezenswaardig boek; niet zo goed als The day of the Jackal. | 1pos
|
1 van de leukste boeken die er bestaat!
Het boek is vol humor en zelfspot.
Voor iedere dierenliefhebber is het een must.
Naast de vrolijke kant zit er ook een serieuze boodschap in.
Een dikke 10 + | 1pos
|
Engeland zit in de problemen. Er is een oorlog met Frankrijk op til en de tovenaarsgemeenschap kampt met een tekort aan magie. Zacharias Whyte, de aangenomen zoon van de voormalige Sorcerer Royal, neemt de fakkel over van zijn vader. Dat is niet naar de zin van een aantal vooraanstaande leden van de gemeenschap en Zacharias is zich bewust van de tegenwerking die hij krijgt. Om te ontkomen aan een politiek gevoelig verzoek en tegelijkertijd een poging te ondernemen om de magie in Engeland te herstellen wil hij naar de grens met het elfenrijk trekken. Eerst bezoekt hij echter een meisjesschool om er een toespraak te geven over magie. Daar ontmoet hij Prunella, een eigenzinnig meisje met bijzondere krachten. Samen stuiten ze op een geheim dat de toekomst van de magie in het koninkrijk zal bepalen.
In Sorcerer to the Crown staan tovenarij, politiek, intriges en sociale ongelijkheid centraal, maar ook diversiteit speelt een rol in dit intrigerende verhaal dat zich afspeelt in een alternatieve versie van het vroege 19de-eeuwse Engeland. Auteur Zen Cho heeft een beroep gedaan op haar eigen ervaring met migratie om haar hoofdpersonages vorm te geven. Cho is zelf een geboren en getogen Maleisische die voor haar studie uitweek naar Engeland. Haar hoofdpersonage Zacharias is een jonge zwarte man die in het boek moet opboksen tegen allerlei vooroordelen. Het mysterieuze overlijden van zijn vader helpt de zaak niet vooruit. Prunella woont en werkt op een school die meisjes wil helpen hun magie te onderdrukken, maar de jonge vrouw is zelf zo magisch dat ze erdoor in de problemen komt. De twee komen steeds in conflict met de gangbare normen en gewoontes van die tijd. Prunella verlevendigt de boel en schopt tegen flink wat aristocratische schenen, al was het alleen maar door haar aanwezigheid. Zen Cho is niet graag een poster girl voor het diversiteitsdebat, maar ze geeft wel graag toe dat ze met plezier schrijft over personages die in de westerse romans te weinig aan bod komen.
De taal die Cho gebruikt in het boek is heerlijk en trekt de lezer zo de 19de eeuw binnen. De dialogen zijn ietwat statig, maar hebben een humoristische ondertoon. Hoewel de schrijfster het taalgebruik uit die periode hanteert, blijft het prettig leesbaar. Het draagt bij tot de sfeer en creëert de gepaste afstand tussen de personages.
Sorcerer to the Crown is een gelaagd verhaal. Er is plaats voor een ontluikende liefde, maar er wordt eerder ingezet op sociale en politieke thema’s. Het historische tijdsbestek leent zich daar prima toe. Het geeft Cho de vrijheid om ook de postkoloniale gebieden bij de plot te betrekken en verschillende culturen haar verhaal binnen te brengen. De focus blijft op Engeland liggen, maar de personages zelf varen er wel bij.
Hoewel dit een debuut is, heeft Zen Cho al wat ervaring in het boekenvak. Ze schreef Spirits Abroad, een verzameling fantastische kortverhalen met een Aziatisch tintje en onder haar redactie verscheen Cyberpunk: Malaysia, een bloemlezing van veertien verhalen van Maleisische auteurs. Sorcerer to the Crown is het eerste deel van een trilogie. Het is een aanrader voor lezers die van alternative history met een flinke scheut magie houden en nog meer voor iedereen die de boeken van Susanna Clarke en P.G. Wodehouse wel weet te waarderen.
Interview met Zen Cho: 'Ik schrijf over dingen die me na aan het hart liggen' | 1pos
|
Heerlijke feelgood roman. Het verhaal leest lekker makkelijk weg. Drie jonge alleenstaande vrouwen die op elkaars pad komen in een klein engels dorpje . Gedrieën besluiten ze een bedrijfje te starten en dat is tefens het begin van hun eigen geluk. Fijn boek voor wie behoefte heeft aan iets luchtigs tussendoor. Ik heb er van genoten tijdens de drukke feestdagen. | 1pos
|
Nico De Braeckeleer - Vampier Game
Sam is dol op gamen. Hij doet bijna niets liever. De nieuwste games moet hij hebben! Hij heeft een probleem: zijn ouders vinden dat hij te veel games speelt, dus houden ze hem goed in de gaten. Hij is ook dol op vlogs. Hij volgt een aantal bekende vloggers en kijkt elke dag weer uit, naar de nieuwste vlogs. Door een van de vlogs wil hij Vamypria ook dolgraag gaan spelen. Hij doet mee met een prijsvraag…. Voordat hij het weet, komt de wereld steeds dichterbij en zit hij er midden in. Een bloeddorstige wereld.
Het heeft een vrij duistere sfeer. Je voelt alslezer, de doodsangst in je eigen bloed kruipen. Je hartslag gaat ook een beetje omhoog. Het is zo beeldend en echt op het papier gezet, dat je zelf het gevoel hebt dat je erbij bent… En dat wil je eigenlijk ook niet. Je wilt niet in de schoenen staan van Sam. Dat gevoel is echt goed overgebracht en maakt het tot een heerlijk leesboek.
De wereld van gamers en vloggers, maakt het ook nog eens een heel erg hip boek, helemaal van deze tijd!
De illustraties geven een nog beter beeld van de wereld, die de auteur heeft geschapen. Ze komen levensecht over en dragen bij aan een nog griezeliger gevoel.
Ik had nog niets gelezen van deze auteur, maar ik vind het heerlijk lezen. Ik ben benieuwd naar meer van zijn boeken. Hij past thuis in het rijtje van Paul van Loon en Gustaaf glibber. Boeken die ik vroeger en nu nog steeds verslond (of had willen verslinden). Een echte aanrader.
Dit boek is voor griezelfans en gamers vanaf 9 jaar. 4,5 sterren ( cijfer: 9). | 1pos
|
MonsterZ is een boekje dat gemaakt is door twee van mijn meest dierbare vrienden. Remco Meisner verzorgde de tekst en Gidion van de Swaluw maakte er prachtige tekeningen bij. En soms andersom. (dan maakte Gidion een tekening en schreef Remco er een verhaaltje bij.)
Remco is de man achter de Stichting Fantastische Vertellingen die het jaarboek Ganymedes en het tijdschrift Fantastische Vertellingen uitgeeft. Daarnaast verschijnt met zekere onregelmatigheid het kleinste tijdschrift allertijden Tjonge en kunnen we een aantal keren per jaar genieten van korte vertellingen in de Rare Boekjes Reeks en sinds kort geeft hij zelfs een Detective serie uit. En dat alles ter bevordering van het Fantastische genre in het Nederlands taalgebied.
De Stichting geeft niet alleen een platform aan gerenommeerde schrijvers maar biedt ook kansen aan de beginnende auteurs. Met deze laagdrempeligheid hoopt de Stichting het Fantastische boek onder de aandacht te brengen bij het grote publiek. En met dit boekje doet zij een zeer geslaagde poging!
Gidion van de Swaluw is geen onbekende in fantasy-land. Iedereen heeft wel eens een tekening van hem gezien in een blad, een jaarboek of in een strip. Zijn strip Nienke is natuurlijk mijn ultieme favoriet.
In MonsterZ overtreft Gidion zich weer eens. Zijn kleurgebruik en veelzijdigheid van onderwerpen zijn een kenmerkend handelsmerk van deze artiest geworden. In dit kinderboek treffen we vrolijke veelogige monsters aan die door de triestheid in de compositie heel sfeervol zijn neergezet. Ik hou daarvan en kan er uren naar kijken.Vrolijkheid met een traan. Dit is geen kinderboek zoals wij dat kennen en aan onze kinderen gewend zijn voor te lezen, dit is een sensatie op zich.
Van de Swaluw heeft in mijn hart een status aparte, het wordt tijd dat hij uw hart verovert.Iedere avond krijg ik een monster voor het slapengaan. Wilt u die sensatie ook beleven? | 1pos
|
Ik heb tot nu toe deel 1 tot en met 4 gelezen en ben begonbnen met deel 5. Tot nu toe vind ik het erg leuk om te lezen.
Het hoofdpersonage Celaena werkt als slaaf en word in het eerste deel daar weggehaald met de voorwaarde dat ze mee moet doen aan de wedstrijd om de persoonlijke kampioen van de koning te worden. Als ze wint kan ze blijven, anders moet ze terug naar de mijnen in Endovier en bnlijft ze de rest van haar leven slaaf.
Ik vind de opbouw, de wereld en de personages erg leuk neergezet. Ook dat het gaat om de fae en niet iets als vampieren of zo vind ik erg leuk en niet zo standaard. Je merkt dat de schrijfster aandacht heeft besteed aan de gevechten en de technieken, dit maakt dat deze onderdelen spannend worden neergezet en fijn lezen.
Het is dan ook een aanrader om te lezen. | 1pos
|
Doordat een oudere man wordt opgenomen in een verpleegtehuis, worden de kinderen geconfronteerd met hun eigen gevoelens omtrent hoe om te gaan hiermee. Meerdere kanten worden belicht. Afwisselend komen de vader (leidend aan dementie), zoon en dochter aan het woord. Tegelijkertijd komt de lezer meer te weten over wat er gebeurd is in de familie. | 1pos
|
Didi en Oscar, de ouders van hun eerstgeboren kindje Indy, hebben een kraamhulp waar ze zeer blij mee zijn. Didi heeft al tijdens haar zwangerschap problemen met bekkeninstabiliteit. Ook na de bevalling kan zij eigenlijk helemaal niets. Ze is volledig afhankelijk van hulp. Ze is Hennequin, de kraamhulp, dan ook heel dankbaar en neemt alles van haar aan. Terecht? Oscar heeft moeite met zijn vaderschap en vertoont vluchtgedrag.
De tweede verhaallijn in dit boek is dat van Miriam, een politieagente, die de dood van haar broer niet kan verwerken en de weduwe verdenkt van moord op haar broer.
Het verhaal speelt zich in 10 dagen af, die voor de lezer een opeenvolging is van afgrijzen, wanhoop, boosheid en frustratie. Je zou willen dat je het gezin kon waarschuwen. Het verhaal grijpt zo heftig in dat je door blijft lezen in de hoop op een goede afloop. Doordat het verhaal per dag verteld wordt en iedere keer wisselt tussen de belevenissen van het jonge gezin en de politieagente wordt de lezer constant geboeid gehouden. Lopen de verhaallijnen in elkaar? en zo ja, waar is die link met elkaar dan. Loopt het allemaal goed af? Een leuk detail is dat de hoofdstukken gescheiden zijn door een mini afbeelding van een speentje. Wat ik opvallend vond: het neuriën van Hennequin. Op een gegeven moment werd er een titelsong genoemd wat zij neuriede en ik kende de song niet. Opgezocht op internet en beluisterd. Dat was een heel bijzondere ervaring. De sfeer werd nog meer luguber. Het plot zat enorm goed in elkaar. Dit boek zal ik niet gauw vergeten. Wat een spanning en wat een ontknoping. Al met al bevat het hele verhaal vreselijk veel toevalligheden, maar dat doet niet af dat het razend spannend is. Het leest als een trein. Stoppen is bijna niet mogelijk. Dit boek kan ik iedereen aanraden als je van een echt spannende thriller houdt. Mocht je binnenkort een kraamhulp nodig hebben? Wacht dan toch liever maar even met het lezen van dit boek. | 1pos
|
In een mum van tijd zat ik in het verhaal waar oude legendes voor de dag komen en in het heden hun impact hebben.
Roddel en kwaadsprekerij kan zoveel kapot maken, meer dan je in eerste instantie zou zeggen; dit soort verhalen kunnen generaties later nog de kop opsteken en iemand erg onzeker maken over zijn of haar familie.
Vooral als het gaat over vermeende acties tijdens de Tweede Wereldoorlog onder het Vichy Regime in Frankrijk, is de spanning nog steeds hoog. De geheimzinnigheid over collaboratie tijdens dat regime is dan nog steeds aanwezig, niemand wil er over spreken. Een aantal namen van personages zijn niet fictief, dat maakt het verhaal nog realistischer dan het al was.
Ook in Geboren uit een roos is veel leed veroorzaakt door zwijgzaamheid van familie waardoor onzekerheid ontstond. Juliette wist daardoor ook niet hoe ze een ander in de ogen kon kijken. Onzekerheid is een van de ergste dingen die bestaan.
De historische achtergronden worden duidelijk beschreven, zodat het voor de lezer geen probleem vormt zich in te leven in de gevoelens van de betrokkenen.
De overlevingsdrang van Juliette heeft zijn doel bereikt en de kleine Virginie groeit op als dochter van een sterke vrouw. De omstandigheden waarin ze opgroeide hebben haar leven beïnvloed, net zoals dat gebeurde bij haar moeder.
Als Virginie weet hoe een en ander in elkaar zit wil ze uiteindelijk duidelijkheid scheppen voor de voorgaande generaties.
Geboren uit een roos is een prachtige, gedeeltelijk historische roman die ook als laatste deel van de Bonave trilogie alleenstaand gelezen kan worden. De personages en omgeving worden duidelijk en beeldend beschreven, vergezeld van een paar mooie tekeningen zodat je ook kunt zien waar je over leest.
Lees de uitgebreide recensie op mijn blog. | 1pos
|
'Rioja voor de ziel' over hoe de lifter Rico met zijn pas verworven vrienden in het Spanje van Franco het levenselixer ontdekt, ervoer ik als een goedgeschreven, vlotlezend boek met veel lagen erin. Een fijne therapeutische roman om in de trein te lezen en leerzaam door alle info achterin over filosofen, politici, schrijvers e.d. David Grabijn heeft hierin de jaren zeventig verbeeld. Het is een mooi kunstwerk geworden waarin geen woord verkeerd staat. Bovendien wist Grabijn mij vaak een glimlach te ontlokken, humor zit er ook nog in. Heel knap gedaan! | 1pos
|
Zoals de recensent van NRC destijds schreef: een thriller, tragikomedie en een liefdesverhaal in 1. En Parool: Genadeloos en ontroerend en vol humor. Daar heb ik weinig aan toe te voegen. | 1pos
|
In dit deel kruipt Bradley nog dichter tegen de beste detectiveschrijfster aller tijden aan; hij laat in het boek zelfs iemand verzuchten dat het allemaal toch wel erg op een Agatha Christie begint te lijken. Grote groep mensen, in een landhuis, enorme sneeuwstorm, stroomstoring, gruwelijke moord … need I say more?!
Ook in dit deel toch weer de nodige nou-dat-lijkt-me-erg-sterk-voor-een-11-jarige momentjes. Maar … who cares?! Je kunt niet anders dan gaan houden van deze heerlijke Flavia de Luce. Ze kruipt onder je huid en blijft daar lekker zitten.
Dit keer komt haar liefde voor scheikunde wat minder uit de verf en blijven reageerbuizen, gifmengsels en erlenmeyers in de kast.
Als lezer snap je dat Flavia door omstandigheden is gevormd tot wie ze nu is. Zo vrij en onafhankelijk als ze is, Bradley zorgt er op subtiele wijze voor dat de lezer zelf de wonden voelt die Flavia gevormd hebben. De relatie tot haar twee zussen Ophelia en Daphne krijgt bij elk deel wat meer kleur, maar dat gaat wel heeeeel erg langzaam. In mijn recensie van het vorige deel heb ik nadere uitleg geëist, helaas …. Bradley heeft niet naar me geluisterd.
Kort en goed: het plot is wederom niet erg ingewikkeld, maar het elfjarigeperspectief en de schrijfstijl van Bradley tillen het geheel naar een hoog niveau. Lezen! | 1pos
|
Groots in vorm, grandioos virtuoos. 'N stijlvorm is al wat 't is. Mist daar nog wat aan? | 1pos
|
“Wat ziet dat er lekker uit”. “Mag ik eens kijken?”, vraagt het meisje tegenover me in de trein. Ik laat ‘Eten uit de Volkstuin’ aan haar zien, zoals ik al eerder schreef bij de boekpresentatie. “Oh ik zou het op basis van de titel niet hebben ingekeken” zei ze er ook nog bij. Op mijn vraag waarom niet antwoordde ze dat ze geen volkstuin heeft.
Fris, licht en vrolijk is de indruk die de kaft geeft. En die indruk wordt bevestigd bij het doorbladeren. Marleen is een multitalent: moestuiniert, blogt en is naast grafisch vormgever ook nog fotograaf. Heerlijke foto’s dus van recepten die -uiteraard- de seizoenen volgen en tussendoor tuintips met plantbeschrijvingen. Maar stel nu dat je, net zoals het meisje in de trein, geen moestuinaspiraties hebt? Dan blijft het een prachtig kookboek met veel (vegetarische) recepten.
Rabarbercake met kokos
Dit heb je nodig
200 g kokosvet
200 g suiker
1 zakje vanillesuiker
3 eieren
75 ml magere yoghurt
200 g zelfrijzend bakmeel
3 el geraspte kokos
4 stengels rabarber
De geur van rabarbercake is onweerstaanbaar lekker! De zachte structuur van deze cake gecombineerd met de frisse rabarber doet menig rabarberhater overstag gaan.
Zo maak je het
Verwarm de oven voor op 180 graden. Smelt het kokosvet in 1 minuut in de magnetron op 650 watt of in een pannetje op laag vuur.
Klop met een mixer of keukenmachine kokosvet, suiker en vanillesuiker luchtig. Voeg de eieren en yoghurt toe. Zeef het zelfrijzend bakmeel en voeg het meel toe terwijl de keukenmachine draait. Voeg als laatste de geraspte kokos toe. Mix het geheel nog even goed.
Giet het beslag in een met bakpapier beklede ovenschaal van ongeveer 18 x 24 cm. Snijd de rabarber in stukken, en houd rekening met de afmetingen van de ovenschaal, zodat de stukken rabarber er mooi in passen. Leg de rabarber op het beslag.
Bak de cake in 1 uur gaar. De cake is klaar als de bovenkant mooi bruin is. Controleer eventueel met een saté-prikker. Als de prikker er droog uitkomt, is de cake klaar.
De meningen in huis zijn verdeeld als het om rabarber gaat; er zijn 3 liefhebbers en 1 rabarberhater. Helaas heeft dit recept daar geen verandering in kunnen brengen, want mijn zoon schraapt de bovenkant van de cake er zorgvuldig af. Ik weet zeker dat als hij het geproefd had hij wel degelijk ‘om’ was gegaan.
Bij het doorbladeren van het boek krijg je trek. Natuurlijk vanwege de mooie foto’s en omdat de recepten redelijk makkelijk te maken zijn. Echt Hollands met een twist want de groentes en het fruit zijn van Hollandse (eigen) bodem. Inmiddels hebben we al een aantal recepten gemaakt uit Eten uit de volkstuin zoals de rode koolsalade en er is een wensenlijstje met zaken die nu nog niet verkrijgbaar of plukrijp zijn bijvoorbeeld de vlierbloesemchampagne. De rabarbercake is een blijvertje, dus jammer voor mijn zoon, maar er blijven nog genoeg dingen over die hij wel lekker vindt!
Ben je benieuwd naar Marleen haar moestuin lees dan hier of hier het interview dat ik met haar had in Utrecht.
www.kitchentablehappiness.nl | 1pos
|
Het verhaal vindt zijn oorsprong in Ierland, waar 2 broers opgroeien meteen totaal andere kijk op het leven, Corrigan (1 van de broers) verhuist naar de Bronx in New York voor een missie, en belandt als dienaar van het geloof midden tussen de prostituees, als later zijn broer hem komt opzoeken, wordt het verhaal van de broers weer in Amerika opgepakt.
Daarnaast loopt een verhaal van moeders van zoons die in de oorlog met Vietnam het leven lieten en die een praatgroepje hierover vormen.
De verschillende verhaallijnen worden aan elkaar geregen door de rode draad die door het boek loopt : de koorddanser die in 1974 heen en weer danst op een gespannen koorde bevestigd tussen de Twin towers.
Een heerlijke roman, die je mee neemt naar Manhattan, maar die ook laat zien dat moederliefde overal is, en dat een ongeluk in alle milieus even veel impact heeft, het is een verhaal over mensen die zich begeven in verschillende lagen van de bevolking,met verschillende karakters maar met dezelfde emoties, prachtig neergezet door schrijver Colum McCann. | 1pos
|
In één oogopslag zien waar de vis vandaan komt die we in Nederland eten, waar ter wereld de meeste mensen obesitas hebben en waar in Nederland de meeste aardappelen worden geteeld? Dat kan met De Bosatlas van het voedsel. De atlas is vakkundig vormgegeven en een prachtig boek voor middelbare scholieren en mensen met een bovenmatige interesse in voedsel. Alleen jammer dat het zwaartepunt vooral op de voedingsindustrie ligt, mogelijk door de hoeveelheid adviseurs met eigen, zakelijke belangen.
De Bosatlas is al sinds 1877 een begrip in Nederland. Als kind dacht ik dat het woordje ‘bos’ refereerde aan de bossen op de kaart, maar in werkelijkheid verwijst het naar de Groningse schoolmeester P.R. Bos. Hij stelde de Bosatlassen eigenhandig samen tot aan zijn dood in 1902. Ook daarna volgden vele drukken en edities. Uitgangspunt is nog steeds hetzelfde: lezers niet met informatie overvoeren en alleen de belangrijkste dingen op de kaarten vermelden. Ook De Bosatlas van het voedsel voldoet aan dit credo. De zorgvuldig vormgegeven atlas bevat ruim 100 pagina’s aan duidelijke kaarten, grafieken en stroomdiagrammen.
Het voorwoord van het boek vat samen hoe allesomvattend het thema ‘voedsel’ is geworden. Onze voedingsmiddelen komen uit alle uithoeken van de wereld en kokkerellen is een levensstijl geworden. Maar we hebben ook te maken met honger én verspilling, dierenwelzijn en klimaatproblematiek. De meeste van deze thema’s komen in De Bosatlas van het voedsel aan bod. De negen hoofdstukken zijn: voedsel voor de wereld, voedselproductie, handel & distributie, voedselconsumptie, voeding & gezondheid, economie & maatschappij, klimaat & milieu, verduurzaming, en voedsel in de regio.
Bladeren in deze bijzondere atlas zet me terug in de schoolbankjes. De vormgeving schreeuwt ‘schoolboek’. Bij veel kaarten moet ik mezelf eraan herinneren dat ik de informatie niet hoef te onthouden voor een proefwerk; dat verwondering voldoende is. Nu weet ik bijvoorbeeld dat het geschilde appeltje aan het uitsterven is. Ouderen zijn er dol op, maar de rest van Nederland eet liever een appel met schil. De kaarten met de wereldwijde cijfers van ondervoeding en obesitas zijn ook heftig als je ze naast elkaar legt. Maar de atlas bevat ook kaarten met de hoeveelheid levensmiddelenzaken binnen een kilometer en de diverse stromen aan import, export en subsidies.
Opvallend is dat de meeste hoofdstukken vooral gaan over de menselijke industrie en macrovraagstukken rondom voedsel. Maar twee van de negen hoofdstukken gaan over de gewone mens: consumptie van voedsel en de gezondheid ervan. En dat terwijl ik toch liever kijk naar een kaart over ontbijten dan een staafdiagram met de omzet van supermarkten. Het hoort er beide bij, maar het eerste spreekt toch meer aan.
Mogelijk komt het door de enorme hoeveelheid zakelijke sponsoren en adviseurs die aan De Bosatlas van het voedsel hebben bijgedragen. Dat zijn er namelijk ruim dertig, waaronder diverse ministeries en het Voedingscentrum. Maar ook Friesland Campina en Glencore Grain enerzijds en Max Havelaar en BioNext anderzijds. Ze bedoelen het goed, maar het doet mij wel wat twijfelen aan de volledige betrouwbaarheid van de gepresenteerde data. Zou het echt allemaal ongekleurd en onafhankelijk zijn?
De hoeveelheid zakelijke adviseurs is mogelijk de oorzaak van de overmatige focus op voedselproductie en voedselhandel. Het maakt van voeding een industriële machine, terwijl voeding ook zo veel culturele en sociale aspecten kent. Een overzicht van traditioneel bij feesten behorend voedsel had ik bijvoorbeeld interessant gevonden. Of een kaart met cijfers over borstvoeding versus flesvoeding wereldwijd. Of cijfers over moestuintjes wereldwijd: waar verbouwen mensen het meeste of juist het minste hun eigen groente en fruit? Zomaar wat suggesties van kaarten die het thema uit de industrie en richting de gewone mens hadden getrokken.
Desondanks is De Bosatlas van het voedsel een boeiend boek voor middelbare scholieren, maar ook voor in voedsel geïnteresseerde volwassenen. Het ziet er verzorgd uit en biedt goede aanknopingspunten voor spreekbeurten, werkstukken en discussies (op school of op feestjes). | 1pos
|
De poppenspeler is een erg spannend boek, met gruwelijke details. Kippenvel!!!
Zeker nadat ik diverse dingen even heb ge-googled!!! Dat maakt het nóg levensechter.
Ik ga natuurlijk niet verklappen wat ik heb opgezocht.......lees en huiver.
Dit boek was voor mij een pageturner, die ik waardeer met 4****. Wanneer de personages meer zouden zijn uitgediept, zou het boek voor mij nog beter zijn. Desalniettemin.................een aanrader. | 1pos
|
Mager. Niet heel spannend. Geen topper. Dit is wat ik lees bij andere lezers. Sorry, ik denk er anders over. Waarom? Een zeer toevallig iets. Een ring in een uitstalraam. Vragen? Deze eenvoudige gebeurtenis groeit uit tot een mooi, spannend verhaal. Akkoord, het is onze Jack Reacher niet dit we gewoon zijn. Maar uitgaan van dit simpel voorval in iemand zijn leven en dat laten groeien tot een climax. Dan moet men een groot schrijver zijn. Ook onze Vlaamse thriller schrijver, P. de Bruyn, kan dit ook.
Wanneer onze man uit Chicago verschijnt, gaat de vaart uit het verhaal, daar Jack dan naar de tweede lijn verhuist. Toch blijft het spannend tot het einde. Toch geen spijt dat ik het boek heb gelezen. | 1pos
|
Het zijn aangrijpende woorden op de omslag van het boek die je even doen nadenken. Nochtans, nadat je het boek gelezen hebt, wordt het nadenken nog intenser want deze schrijver komt wel heel realistisch over.
Het verhaal is heel erg spannend en houd je op het puntje van je stoel tot de laatste pagina. Aangezien het geschreven is in de personele ik-verteller kan je je totaal inleven in het hoofdpersonage (John) en zijn gedachten. Het verhoogt de spanning en houd je urenlang vast. Ook in tijden van actie verhoogt de ik-verteller het inlevingsvermogen.
Het boek is bovendien heel structureel geordend. Het bevat 34 hoofdstukken die telkens een onderwerp afsluiten of net op een spannend moment pauzeren. Deze strategie hanteert de schrijver om de lezer in de ban te houden en te motiveren om verder te lezen. Dit is zeer effectief en het boek is inderdaad moeilijk om weg te leggen.
Over de realiteit van het boek valt te discussiëren. Enerzijds weet iedereen dat het verhaal niet realistisch is en dit niet kan gebeuren in het dagelijkse leven. Anderzijds komt het boek heel erg waarheidsgetrouw over. Zo probeert de auteur je mee te trekken in zijn wereld. Na een tijd begin je door de spanning en meeslepende schrijfstijl de zo vermelde feiten te geloven.
Het gevecht op het einde duurt wel te lang. Elk gegeven, elke gebeurtenis wordt uitgebreid en gedetailleerd beschreven. Van het bloed van een steekwond tot het uiteenrijten van een Mogador. Het is nogal langdradig geschreven en verveeld na een tijd. Het einde van het verhaal is open wat ook jammerlijk is, maar dit zet natuurlijk de lezers aan tot het verder lezen van de serie.
Het boek is zeer origineel en verrassend. Er worden allerlei elementen in verwerkt zoals spanning, geschiedenis, sciencefiction, maar ook liefde. Ik vind dat liefde altijd een grote bijdrage geeft aan zon soortgelijke boeken. Midden tussen de haatgevoelens voor de vijanden en de wil om te vechten zitten er toch nog de verliefde gevoelens in. Dat maakt het boek dan weer romantisch en zachtaardiger. Ik ben heel erg fan van sciencefictionboeken, en vooral diegenen die het vermengen met realiteit. Hierin kan je dus makkelijker in geloven want de huidige mens weet zogezegd van niets.
Het is een zeer sterk boek. Het bevat ondanks de sciencefiction een sterke geloofswaarde wat het boek zo speciaal maakt. Het is een echte aanrader. Je wordt meteen meegetrokken en omvergeblazen door het leven van John en Henri, een stel Aliens. | 1pos
|
Surf is een boek dat draait om de 15-jarige Sam. Hij verhuist samen met zijn zusje en moeder van Londen naar Cornwall. Hij komt te wonen langs de mooie Jade. Jade surft heel veel en om bij haar en haar vrienden in de buurt te komen wil hij ook leren surfen. Iedere ochtend oefent hij. Maar door het surfen verwaarloosd hij andere dingen. De band met zijn moeder en zijn zusje maar ook school komt op de tweede plaats. En hij komt door zijn nieuwe vrienden in aanraking met drank en drugs.
Jade heeft één grote droom en dat is een beroemde surfer te worden door op de Duivelshoorns te surfen. Niemand weet waar het is maar Sam wil hier achter komen. Bij zijn oma in het huis vind hij een oude zeekaart van zijn vader. Hij denkt te weten waar het is en iedereen wil er dan ook zo snel mogelijk naar toe om te kunnen surfen op monstergolven.
Het boek is spannend en zeker tot het einde is het onvoorspelbaar. En juist dat zorgt ervoor dat je wil blijven lezen. Het boek heeft een zeer aangename schrijfstijl. Hij legt specifieke surf woorden uit, wat heel fijn is voor iedereen die niet surft.
Surf! Is een zeer goed boek. En een echte aanrader voor zowel de doelgroep als ook voor oudere lezers. | 1pos
|
Heb van het boek genoten,leest als een trein met afentoe wat rode oortjes en een wat over de top einde. | 1pos
|
Nina’s schrijfstijl raakt. Het verhaal pakt je vast als een hyena die op zijn prooi afgaat. Als je je dan realiseert dat dit een non-fictie verhaal is, dan beklemt het je. Hoe triest is het als jij jarenlang allerlei onderzoeken moet ondergaan, onder aanvoering van je eigen moeder? Diegene die geborgenheid, veiligheid, genegenheid en liefde zou moeten bieden faalt in alle opzichten én bewerkstelligt het tegenovergestelde.
Voor lotgenoten, en dan niet alleen specifiek van het Münchhausen by proxy syndroom maar van kindermishandeling, zitten er herkenbare passages en quotes tussen. Ik zou het mijn vader zo horen zeggen. Of mijn moeder. Het empathieloze, meedogenloze karakter dat schuilgaat onder een vals masker. De manipulaties, het destructieve gedrag dat in teken staat van aandacht, macht en controle, de krankzinnigheid die zich uit in bepaalde situaties dat het kan: uit het boekje. Doordat Nina zo eerlijk haar relaas heeft gedaan borrelt de weggestopte haat weer omhoog. Dan kan je schrijven.
Ik hoop dat het boek veel lotgenoten mag bereiken die er steun en toeverlaat uit kunnen halen. Je bent niet alleen. Maar ik hoop ook dat hulpverleners hun ogen hiervoor durven te openen. Dit soort verhalen spelen zich letterlijk onder je neus af! Hoe heeft een ouder zoveel vrijheid kunnen krijgen in het bijna voltooien van de geplande moord op haar dochter? Wanneer komt de zelfkritiek eens terug in de zorg en realiseren zij zich dat niet iedere ouder het goed voor heeft met zijn of haar kind? | 1pos
|
Mede doordat dit ebooks via kobo plus te lezen was ben ik erin begonnen en kon het daarna niet meer wegleggen. Zodra ik tijd had zat ik met mijn reader op de bank.
Wat een prachtig verhaal, heden en verleden twee verschillende verhalen die alles met elkaar te maken hebben.
Verleden:
Twee kinderen, Dietmar en Brigitte vluchten voor de nazi naar Engeland.
Heel lang blijven ze bij elkaar, totdat Dietmar de moeilijke keuze moet maken om Birgitte achter te laten voor haar bestwil.
Je leest hoe het leven van Birgitte verloopt.
Heden:
Dietmar (Daniël), is 70 jaar later nog steeds op zoek naar zijn vriendin Brigitte.
Wat is er met haar gebeurt, leeft ze nog.
Na vele zoektochten is zijn laatste hoop gevestigd op de Amerikaanse journalist Quenby Vaughn.
Quenby heeft in haar eigen leven ook al het menige meegemaakt en voelt zich aangetrokken tot dit verhaal en doet er alles aan om Brigitte te vinden.
Een verhaal vol vertrouwen, verdriet en hoop.
Prachtige personages. | 1pos
|
Moeders van anderen van Mirthe van Doornik
Omdat we kinderen zijn, denken mensen dat ze alles tegen ons mogen zeggen. Hoe het vroeger was, dat je niet op de rand van het perron moet staan, dat we best hun hond mogen aaien…..
Zo begint het indrukwekkende debuut van Mirthe van Doornik. Dit debuut gaat over twee zussen, Nico en Kine, die hun drinkende moeder proberen te overleven. Integer weet Van Doornik een zeer realistisch beeld te schetsen. Dit aangrijpende drama wordt verteld vanuit wisselend perspectief, waarbij de zussen op beschouwende wijze beschrijven wat er in hun leven gebeurt, en bestrijkt 17 jaar van hun leven. We volgen Nico en Kine door de puberteit naar volwassen wording. Dankzij de luchtige schrijfstijl, wordt de roman geen goedkope tranentrekker. Ook enkele hilarische situaties dragen hieraan bij. Zo besluit de moeder een tipi tent in de woonkamer op te zetten om haar zigeunerbloed gestalte te geven. Dit boek veroorzaakt een brok in je keel, zonder goedkoop melodrama. | 1pos
|
Voor mij kan niemand Baantjer evenaren. Je kunt wel in de buurt komen van het gevoel dat ik krijg als ik een Baantjer lees. ‘Rechercheur De Klerck en het doodvonnis’ lijkt op een verhaal van Baantjer. P. Dieudonné is geïnspireerd door de schrijver en dat merk je. Ik vind dat persoonlijk niet storen. Het zou zo een serie naast de bestaande Baantjer-serie kunnen zijn. En dat vind ik een prestatie.
Het is een spannend verhaal met de typische wendingen. Sommige gebeurtenissen zijn misschien een beetje cliché en voorspellend.
De karakters van de personages lijken op personages uit de Baantjer-boeken. Ze zijn geïnspireerd op de personages, maar zijn geen kopie. Dat is knap. Rechercheur De Klerck heeft een heel ander karakter dan De Cock.
De stijl van P. Dieudonné doet me denken aan Baantjer, maar is toch een tikkeltje anders en dat vond ik heel geruststellend. Ik was bang dat de stijl gekopieerd zou worden. Het is een aangename stijl om te lezen.
Meer lezen of de video zien? http://www.veroniquesboekenhoekje.nl/recensie-rechercheur-de-klerck-en-het-doodvonnis-p-dieudonne/ | 1pos
|
Spinning Silver van Naomi Novik is een hervertelling van Repelsteeltje. Het verhaal start bij Miryem. Miryems vader leent geld aan mensen. De bedoeling is dat hij dat geld plus intrest terugvraagt. Maar dat doet hij nooit. Het gevolg is dat Miryems gezinnetje in armoede leeft. Wanneer haar moeder ziek wordt, besluit Miryem het heft in eigen handen te nemen en zelf het geld terug te gaan ophalen. Zo komt ze Wanda en Irina tegen. Maar dan bluft ze dat ze zilver in goud kan veranderen. De koning van de Staryk, een magisch volk dat in de bossen leeft, hoort haar en geeft haar een opdracht die ze maar beter kan volbrengen...
Spinning Silver speelt zich af in een magische wereld. Terwijl je het boek leest, lijkt alles vanzelfsprekend. Naomi heeft een heel aparte schrijfstijl, waardoor je je als lezer meteen heel vertrouwd voelt met alle magische aspecten die in het boek voorkomen. De schrijfster roept een gevoel van herkenning op, waardoor lezen voelt als thuiskomen.
De wereld zelf is heel mooi opgebouwd. Op het eerste zicht lijkt er niets aan de hand te zijn: gewone dorpjes, wegen, steden, ... Maar toch zitten er magische elementen in verborgen waardoor je als lezer steeds weer voor verrassingen komt te staan. De beschrijvingen zijn ook heel mooi en levendig. Het sprookjesachtige landschap en de sfeer zijn doorheen heel het boek prominent aanwezig.
Het verhaal wordt verteld vanuit 6 verschillende perspectieven. De eerste verteller is Miryem en naarmate zij andere personages ontmoet, lees je ook een deel van het boek vanuit hun perspectief. Het lijkt alsof de camera gewoon de focus verplaatst. Daardoor komen de wissels heel natuurlijk over. Niet iedereen komt evenveel aan bod, maar dat is juist positief. Iemand anders neemt het verhaal over wanneer die iets te vertellen heeft. Dat is heel wat interessanter dan de bijna verplichte wissel naar een karakter dat op dat moment niets toe te voegen heeft in sommige andere boeken. Elk personage heeft ook een heel eigen stem doordat de schrijfster speelt met verschillende schrijfstijlen.
Naomi Novik schreef eerder het boek Uprooted, een hervertelling van Baba Yega en gaat met Spinning Silver op hetzelfde elan verder. Spinning Silver heeft heel wat gelijkenissen met Uprooted. Miryems verhaal vertoont gelijkenissen met dat van Agnieszka. Beide zijn zich niet bewust van de kracht die in hen schuilt. Beide ontmoeten een machtig personage dat hen heel bruut behandelt. Maar door die ontmoeting leren ze wel wat ze ze waard zijn. Het grote verschil zijn de diverse perspectieven in Spinning Silver die het verhaal allemaal uitbreiden. Daardoor heb je als lezer zeker niet het gevoel dat je hetzelfde boek aan het lezen bent.
De schrijfster geeft heel originele wending aan het sprookje over Repelsteeltje. De grote verhaallijn wordt niet meegenomen. Wel kan je als lezer op zoek naar kleine elementen die uit het oorspronkelijke sprookje zijn overgenomen. Een van de belangrijkste onderwerpen in het originele sprookje is bijvoorbeeld hebzucht. Dat thema zie je ook vaak terugkomen in Spinning Silver. Ook de personages uit het oude sprookje komen terug, hoewel geen enkel karakter uit Spinning Silver een personage uit het oorspronkelijke verhaal is. Iedereen heeft wel een beetje Repelsteeltje, molenaarsdochter of koning in zich.
Als je Uprooted goed vond, is dit boek zeker een aanrader voor jou. De schrijfster creëert een heel eigen verhaal, waarin elementen uit Repelsteeltje verwerkt zijn. Een modern sprookje met mooie beschrijvingen en sterke personages is het eindoordeel. | 1pos
|
De uren die we deelden is het eerste boek dat ik heb gelezen van deze Zuid-Koreaanse schrijfster. Eigenlijk wil ik nu meteen naar de boekwinkel om te zien of er nog meer boeken van haar vertaald zijn, zodat ik die ook meteen kan kopen. De uren die we deelden is het verhaal van Yu-jeong en Yun-Su. Yu-jeong, een rijke Koreaanse zangeres, wil niet meer verder leven na een traumatische gebeurtenis in haar jeugd. Ze heeft al drie keer een mislukte zelfmoordpoging gedaan. De tante van Yu-jeong, Monica, bezoekt gevangenen en vraagt Yu-jeong mee te gaan als ze de ter dood veroordeelde Yun-su bezoekt. Voor Yu-jeong is het de keus tussen meegaan of nog een maand in het ziekenhuis blijven voor therapie. Hoewel ze het totaal niet ziet zitten, gaat ze uit liefde voor haar tante toch mee naar de gevangene. Haar negatieve beeld van gevangenen en van mensen in het algemeen verandert totaal door de gesprekken die ze heeft met Yun-Su. Ze wil niet zomaar gesprekken voeren, maar echte gesprekken die er toe doen. Dit resulteert in interessante, bijna filosofische uiteenzettingen over het leven. Het boek wordt beurtelings beschreven door Yu-jeon en Yun-su. Langzaamaan ontvouwt zich het levensverhaal van deze twee mensen en je ontkomt er niet aan dat je bewondering en begrip voor beide bijzondere karakters krijgt. Ik vond het een indrukwekkend boek, heel mooi beschreven en ook wel heftig omdat ik me kan voorstellen dat dit in het “echte” leven ook kan gebeuren. Elk stuk verhaal van Yun-su wordt steeds voorafgegaan door prachtige gedachtes en spreuken van bijvoorbeeld Goethe, Dostojevski, maar ook Bob Dylan etc. De volgende spreuk, redelijk in het begin van het boek , zegt naar mijn idee alles: Als je iemand behandelt als een monster, wordt hij er een. Vijf sterren voor dit mooie boek. | 1pos
|
Mijn ontdekking van het jaar 2019.
Sterre Carron,
Zoals de laatste tijd bij veel auteurs begint het verhaal met een op het eerste zicht ongewoon fragment dat precies niet bij het verhaal hoort en waarbij pas op het laatst duidelijk word waarom het verhaal zo begint.
Een jongeman pleegt in Tokyo een aanslag met antrax,waarom is eerst niet duidelijk ,wie hij is al evenmin.
Dan gaan we naar Mechelen,hoofdinspecteur Rani word naar een hotel geroepen,daar is een jonge vrouw vermoord,een oproep in haar telefoon is van nick verhulst al snel word duidelijk dat hij haar minnaar was.Deze verhulst is wetenschapper en immunoloog en tevens de eigenaar van prevent,in dit bedrijf verdween het antrax.Dan maken we kennis met Kathirah Al Saabi een moslima die aan haar familie toegeeft lesbisch te zijn en partner van verloskundige sierra Capaldi na een bezoek aan haar familie word ze aangevallen en verminkt.Snel word duidelijk dat Sierra dingen verzwijgt ze krijgt ook dreigbrieven waar niemand iets van weet.Weer wijst het misdrijf naar verhulst zijn nr is in kathirah haar telefoon opgeslagen.lange tijd boeken de speurders weinig vooruitgang en dan is er een derde en vierde slachtoffer,alle personen hebben een connectie en het verhaal heeft verrassende wendingen.Voor een oplettende lezer is het dan al duidelijk wie de dader is en dat het motief wraak is.
Voor mij was het een top boek met een aangename schrijfstijl,hier en daar wat moeilijke woorden en iets teveel personages waardoor het soms wat ingewikkeld was en je sommige zinnen moest herlezen.Desalniettemin een topboek al na een paar zinnen wist ik dat ik het einde zo snel mogelijk wilde weten en dat ik van deze auteur nog meer wil lezen. | 1pos
|
ik vond het een zeer onthutsend boek, ik ga nu met andere ogen kijken,als ik in Zwolle ben, geen goede reclame voor de stad en zeker de school waar alles kan gebeuren.
Echt het boek heeft mij aan het denken gezet.
Je leest nu de andere kant van het verhaal(de volwassen kant,Moeder in dit geval).
Ik raad het iedereen aan om het boek te lezen. Jond en oud. | 1pos
|
Over kerncentrale Doel doen al jaren de meest vreemde verhalen de ronde. Ben, een oudere, aan lager wal geraakte journalist heeft zich in dit dossier vastgebeten en is niet van plan zijn zoektocht op te geven en gaat onverminderd door. Ongewild komt Jean-Pierre, regiomanager van de Vakkrant, de zoon van een journalist, in de slangenkuil terecht en zal alle zeilen bij moeten zetten om uit handen te blijven van corruptie, terrorisme en internationale complotten. Zal hij de spiraal kunnen doorbreken of worden Jean-Pierre en zijn vrienden de volgende slachtoffers in dit smerige spel?
Dossier Doel maakt een vliegende start met een kort maar krachtig voorwoord waarna het eerste hoofdstuk meteen de toon zet. Het taalgebruik van Sonn Franken valt direct op. Het is niet zo zeer poëtisch te noemen maar het vleugje Vlaams is zeker de kers op de taart. Zinnen als “Dit was niet alleen een eitje wat het vuur vond” en “Het hele spel was inmiddels aan de rol” sieren dit boek.
De opbouw is goed en vanaf het eerste moment is het overduidelijk dat er wat staat te gebeuren. De lezer wordt nog even in het ongewisse gelaten maar vrij snel duiken we in het verhaal en verbazen we ons over de plotwendingen.
De schrijver had het bij een spannende thriller kunnen laten, wat prima zou zijn geweest, maar Franken is zodanig in de research gedoken dat Dossier Doel meer is geworden dan alleen een spannend boek.
De lezer kan er niet omheen dat dit verhaal eng is omdat het zo realistisch wordt uitgesponnen. Er wordt regelmatig teruggepakt naar de uitspraak “Wat als...” en als je achter in het boek de incidentenlijst na leest bekruipt je zeker en vast een hachelijk gevoel.
Door juist die goede research van de schrijver zijn de uitzettingen hier en daar redelijk uitgebreid maar nergens wordt het saai. Deze uiteenzettingen zijn juist nodig om de omvang van dit dossier goed te kunnen begrijpen en bevatten. Om de realiteit van de kerncentrales heen heeft Franken een gedegen verhaal gebouwd wat klopt en tot het einde toe de aandacht van de lezer vast weet te houden. Complimenten dus!
Het enige zorgwekkende is dat Franken met dit verhaal daadwerkelijk wat in gang kan zetten, het lijkt allemaal erg vergezocht namelijk maar dat is het eigenlijk niet.
De personages zijn goed uitgewerkt en geloofwaardig. Het zijn mensen van vlees en bloed die beslissingen nemen en fouten maken, waar je compassie mee krijgt. Ze staan hun mannetje maar zijn niet onoverwinnelijk. Het wordt allemaal niet mooier gemaakt dan het is en dat geldt voor heel Dossier Doel.
Dit boek verbaast, maakt nieuwsgierig, misschien bezorgt, laat je nadenken en bevat een goede dosis spanning. Laat hem niet liggen! | 1pos
|
***********RECENSIE ***********
De Lilith trilogie Geschreven door Kim ten Tusscher.
Geboren in Licht
Lilith gaat verder met de zoektocht naar de laaste draken, in de hoop dat ze haar kunnen helpen.
Met haar reis word ze steeds closer met haar vader Almor en Az-zhara , maar Seraph blijft haar achter volgen, om wraak te nemen voor Nander.
Lilith krijgt steeds meer moeite met haar geloof voor Jakob.
In Merzia gaat de oude vete tussen Ferhdessar en Kasimirh gewoon door en dit ten kosten van de bevolking van Merzia.
Lilith keert terug naar Merzia om haar wraak te nemen wat gevolgen heeft voor haar keus, wanneer Jakob dreigt de wereld te vernietigen als hij zijn zin krijgt.
Mening
Wat een heerlijke trilogie is het.
Het neemt je helemaal mee naar de wereld van Lilith.
De boeken zijn vanaf de eerste bladzijde tot aan de laaste van het derde boek spannend
De covers van alle 3 de boeken zien er fantastisch uit, past echt bij het verhaal en geeft Lilith de drakenwisselaar goed weer.
De boeken zelf zijn van fijne kwaliteit, je heb niet zo snel een gebroken rug en liggen lekker in de hand.
Het verhaal vond ik orgineel ‘een drakenwisselaar ‘ geweldig. Verder zit het verhaal goed in elkaar en ik kon me eigen goed inleven in Lilith maakte het verhaal nog mooier.
Er is alleen één probleem, als je begint aan deze trilogie is het moelijk om er mee te stoppen.
Ik vondt één ding een nadeel, de namen van de karakters had ik moeite mee. Ik heb dyslexie dus was het vaak even puzzelen.
Over de schrijfster
Ik heb het geluk gehad dat ik Kim ten Tusscher zelf heb mogen ontmoeten. Heb even met haar gepraat en ik vindt haar een fantastische, vrolijk, spontane en creatieve vrouw.
Sterren
Ik geef deze trilogie ☆☆☆☆
Groetjes Bookloversaphira
https://bookloversaphira.wordpress.com | 1pos
|
Uiteindelijk belandde ik op een punt, dat ik hem niet meer weg kon leggen. De wendingen in het verhaal waren een complete verrassing.
Daar ga ik natuurlijk niets meer over zeggen. Jammer dat er een einde is gekomen aan deze serie. Waar ik in het eerste boek nog een beetje twijfelde of ik wel sympathie kon opbrengen voor de hoofdpersoon, is ze uiteindelijk toch mijn hart gaan veroveren. Het werd dan ook alleen maar spannender. Daarbij zeg ik dat ik graag boeken lees waarbij ik me kan inleven in de hoofdpersoon. Dat is bij deze goed gelukt. Een dikke aanrader!! Maar wel in het eerste deel beginnen!! | 1pos
|
Dit boek staat in mij top tien. Ik heb er van genoten. Ik vond het idee heel origineel en mij boeide het van bij het begin. | 1pos
|
Wat een geweldig boek om te lezen. Eerst een korte uitleg over de personages die je gaat tegen komen. Dan hier verschillende hoofdstukken over en als je dan in het verhaal begint wordt je er in meegezogen en moet je het uit lezen. Top en kan niet wachten op de volgende boeken. | 1pos
|
Wat een geweldig boek!
Net als van zijn debuut Zonder een woord heb ik er van genoten en vond het gewoon jammer dat het uit was.
De spanning blijft tot het laatste moment en ik hoop dat er gauw een derde boek van hem zal komen! | 1pos
|
Ik was er weer helemaal klaar voor: totaal opgaan in een nog te ontdekken Afrikaanse wereld en mezelf verliezen in nieuwe magische avonturen. Want wat is fijner dan jezelf even te verliezen in de beslommeringen van iemand die de grote uitdagingen des levens op bewonderenswaardige manier aan weet te pakken? Met die 'high hopes' begin ik met het boek Akata Which van Nnedi Okorafor, samen met een groepje medelezers in de online leesclub.
De Nigeriaanse Harry Potter (zoals wordt aangekondigd) of niet, kort gezegd is dit een verhaal over jezelf ontdekken, je eigen eigenaardigheden met trots accepteren, en die ten goede inzetten waar en wanneer mogelijk. En dat alles maken we mee door de ogen van hoofdrolspeelster Sunny, een Afro-Amerikaanse albino-meid die op jonge leeftijd is verhuisd naar het thuisland van haar ouders: Nigeria. Door een buurmeisje en een klasgenoot - die vermoeden dat ze meer krachten bezit dan ze zelf doorheeft - wordt ze geïntroduceerd in de magische wereld van Leopard people, juju, chittim en spirit faces. De schrijfster laat ons op een ontzettend mooie manier kennismaken met deze wereld; we maken alles samen met Sunny voor het eerst mee, en dezelfde vragen komen in ons als lezer op, als Sunny zichzelf en haar vrienden en mentoren in haar nieuwe omgeving steeds stelt.
En daarmee komen we meteen bij een belangrijk punt wat mij betreft: samen met Sunny maken we alles mee; we worden Sunny niet. De schrijfstijl is fijn, het verhaal maakt nieuwsgierig naar meer, de moraal is zeer de moeite waard, en er staan pareltjes van zinnen in. Maar als lezer bleef ik toeschouwer, en geen onderdeel van het spel dat wordt beschreven.
Akata Witch is wat mij betreft wel een ontzettend inspirerend boek, zeker voor de leeftijdsgroep waarvoor het is geschreven (young adult). Waar zowel 'akata' als 'heks' voor haar aan het begin van het boek scheldwoorden zijn (en zo zijn ze ook bedoeld), ziet ze aan het einde van het verhaal in haar krachten juist in dat deel van haar identiteit schuilen. Akata witch wordt daarmee juist een 'geuzennaam' of overwinnaarstitel. Het is mooi om samen met Sunny en haar vrienden stil te staan bij het feit dat ieder z'n eigenaardigheden heeft, en dat juist daar ieders unieke kracht uit voortkomt. Waarmee je zelf de keuze hebt om hier goede dingen mee te doen. Alhoewel dit laatste vooral pas aan het einde van het boek naar voren komt, in een aantal redelijk oppervlakkige scenes, blijft de kern van het verhaal ontzettend de moeite waard. Met veel plezier kijk ik dan ook uit naar het volgende deel in deze serie! | 1pos
|
Een herkenbaar verhaal over seksueel misbruik. Het komt bij mij erg dichtbij.
Het boek pakt je direct bij je strot want je ziet precies waar die persoon met Luma heen wil. Ook hoe ze hem beschrijft pakt je beet. Luma is een onzeker meisje die voor iedereen klaar staat maar zichzelf eigenlijk elke keer weg cijfert.
Met haar roots van Suriname maakt het cultuur soms een beetje moeilijk en discriminatie is vaak ook aan de orde. In die tijd wordt er nog vaak over neger enz geroepen.
Helaas blijft Luma in een negatief zelfbeeld hangen en weet niet hoe ze haar leven anders kan inrichten. Wat eigenlijk niet vreemd is slachtoffer van seksueel misbruik vaak zo is.
Voor lotgenoten en voor niet lotgenoten erg fijn boek om achter te komen waarom slachtoffers deze rol kiezen. Het is een aanrader om te lezen door de korte hoofdstukken. | 1pos
|
BEATLES EN BIAFRA
Londen, 1968. Beatlesgroupies liggen voor de deuren van de EMI-studio aan de Abbey Road en bewaken de huizen waarin de bandleden wonen, het is de tijd van het White Album. In diezelfde periode woedt in Nigeria de Biafra-oorlog; een ieder die de beelden van uitgehongerde kindertjes destijds op tv zag herinnert zich dit vast nog. Geen raakvlakken, zou je denken, maar wél bij William Shaw in dit eerste deel van zijn drieluik rond rechercheur Cathal (spreek uit: Cah-hal) Breen en assistent-rechercheur Helen Tozer. Een vrouw ... die bovendien niet weet wanneer ze haar mond moet houden, ze heeft een veel te grote bek. Aldus de meeste mannen van dienst, die graag degenen die niet in hun straatje passen vernederen. Tozer wordt toegewezen aan Breen, het duo blijkt het wonderwel met elkaar te kunnen vinden.
William Shaw heeft een ingenieus verhaal geschreven, dat start met de vondst van het dode lichaam van een jong meisje, vlakbij de EMI-studio. Het kost enige moeite te achterhalen wie zij is en hoe ze hier terecht is gekomen. Via de Beatlesfanclub komt er licht in de duisternis. Dat Tozer ook fan is komt goed uit, Breen zou er in zijn eentje niets van bakken in de Beatlesscene. De Biafraverhaallijn, met een hoofdrol voor de in Engeland opgegroeide chirurg Samuel Ezeoke, wordt geleidelijk aan ingevoegd. Voor wie - net als ik - niet (meer) weet waar de Biafra-oorlog over ging: door het verhaal heen wordt het een en ander duidelijk en het nawoord werkt verhelderend. Of neem even de moeite om te googelen, want er gemakshalve overheen lezen zou jammer zijn (althans naar mijn mening).
Het blijft niet bij één slachtoffer, meerdere mensen vinden de dood in 'Lied van een dode'.
Wees voorbereid op een cultuurshock, in 1968 was echt alles anders dan nu. Geen vrouwen op moordzaken, geen mobiele telefoons, geen DNA-onderzoek, geen cd-spelers, iedereen rookt, geen pc's maar typemachines. De 'zwarten' (zo - en erger - genoemd in 'Lied van een dode') die vanuit Afrika naar Engeland kwamen werden openlijk gediscrimineerd, Pakistani en anderen trouwens ook. De Engelsen moesten er niets van hebben.
William Shaw is goed in het schetsen van karakters en situaties. Breen en Tozer, maar ook Ezeoke en bijvoorbeeld de vader van het vermoorde meisje spreken tot de verbeelding. Je hebt pakweg vijftig pagina's nodig om erin te komen, iets te veel, maar 'Lied van een dode' komt al lezend tot leven en dan wil je het niet meer wegleggen. Waartoe een mens al niet gedreven kan worden, door afkomst, status, principes, conservatisme of denkbeelden die niet van deze (= 1968) tijd zijn.
Goed boek. Het tijdsbeeld en de verschillende culturele en politieke aspecten zijn van toegevoegde waarde. Compliment voor de prachtige cover! Op naar deel 2, 'Wespennest'.
[plot 4, spanning 3, leesplezier 4, schrijfstijl 4, originaliteit 4, psychologie 4] | 1pos
|
Het boek bestaat uit 2 delen,het nu en rond de tweede wereldoorlog.Als Lizzy bij het sterfbed van haar grootvader zit vraagt hij haar om de waarheid te achterhalen en voor gerechtigheid te zorgen.Ze gaat op onderzoek uit ook al zijn haar moeder en broer het hier niet mee eens.Ze laat zich door niemand tegenhouden en komt zo te weten dat er heel wat geheimen in de familie zijn.Het boek is vlot geschreven en je zit snel in het verhaal,wat boeiend en mooi overkomt. Dit boek is zeer zeker een Aanrader en ben zeker benieuwd naar een volgend boek van Bettina en of ze dit dan kan overtreffen. | 1pos
|
Net als bij de hoofdpersoon, Aaron, duurt het even voordat de rauw en direct geschreven roman richting krijgt.
Aaron groeit op in een kansloze omgeving met een een vader achter de tralies en een moeder die hem liever kwijt dan rijk is. Onbegrepen en doelloos gaat zijn jeugd aan hem voorbij totdat Art, een kickboxtrainer, iets in hem ziet en het onmogelijke in hem mogelijk maakt.
Een vergelijkbaar thema als die van de films Rocky of Karate Kid. Maar het kan geen kwaad om dit thema weer eens op te pakken en te verpakken in een mooie roman met veel diepgang. | 1pos
|
Het is al bijna een jaar geleden dat ik dit boek gelezen heb. Dit schreef ik er toen over:
Het niet zo gewone leven van Flora Bellefleur - Raymond Zachariasse
Flora vindt haar leventje maar slaapverwekkend. Tot ze op een dag thuis komt en haar ouders nog weg zijn. Flora ziet licht van achter het kastje uitkomen...... Een spannend avontuur volgt....
Toen ik het boek voor t eerst zag viel meteen op dat het een afwijkende maat heeft en door het zwart/wit ziet t er heel mysterieus uit. Ook viel me op dat de pagina's spierwit zijn. Dit lijkt me als de zon schijnt niet zo fijn lezen, maar nu (eind november) is het wel duidelijk leesbaar.
Flora wordt voorgesteld in hoofdstuk 1, dus je zit meteen helemaal in het verhaal. De rest van het boek is ook vlot geschreven. Dingen worden duidelijk uitgelegd/beschreven, maar het blijft goed leesbaar. Het boek speelt zich af in twee werelden en dat is goed te volgen als lezer. De schrijver heeft veel fantasie en humor en het verhaal is ook spannend. Goed en kwaad, vriendschap en pesten worden op een leuke manier verwerkt in het verhaal. Stiekem leer je er dus ook nog iets van. Ondanks dat ik niet onder 'jeugd' val, heb ik toch erg van het boek genoten. | 1pos
|
Stille grond is mijn eerste kennismaking met Hilde Vandermeeren, en zeker een die een vervolg krijgt. Ik kan geen enkel minpunt voor dit boek bedenken. Het leest prettig, de hoofdpersonen zijn op maat omschreven en ook de spannning is wat mij betreft goed verdeeld met als kers op de taart een geweldig plot. Een boek wat af en toe mijn nekharen overeind heeft gezet maar ook het gevoel wat iemand ervaart bij een vermissing zorgde voor een heftig gevoel. | 1pos
|
Absoluut een aanrader voor wie houdt van opbouwende spanning zonder bloederige details.
Er lopen verschillende verhaallijnen door het boek waarbij elke lijn boeiend is en waarvan je wil weten hoe het zich ontwikkelt.
Er komen veel personages voor met elk een eigen karaker en elk zijn eigen visie op dingen die gebeuren / gebeurd zijn.
Maar dat alles zonder verwarrend te worden.
Het verhaal is makkelijk te volgen en pakt je al aan het eerste begin van het boek. Je wilt het niet meer wegleggen voor je weet wat er nu eigenlijk is gebeurd. Hoewel je in de loop van het verhaal wel sommige dingen kunt raden, komt het plot toch als een verrassing.
De karakers zijn ontzettend goed beschreven waardoor je oprecht emoties als woede en sympathie voor de personages voelt. Er is geen moment geweest dat ik me verveelde of neigde om bladzijdes over te slaan.
Ik ga zeker meer van deze schrijfster lezen! | 1pos
|
Op zijn vrijgezellenavond wordt Michael Harrison voor de grap begraven. Voor 2 uurtjes is de bedoeling, om hem een lesje te leren. Als zijn vrienden daarna bij een auto-ongeluk overlijden weet niemand waar Michael is. Inspecteur Roy Grace wordt om hulp gevraagd en met een steeds groter wordende inzet van de plaatselijke politie wordt met man en macht naar Michael gespeurd. Mensen uit de inner circle gedragen zich vreemd en lijken er meer vanaf te weten. Michaels verdwijning komt sommigen wel heel goed uit.
Doodsimpel is een goed geschreven, spannende thriller. Met de juiste vaart en is goed te volgen. Het kent verrassende plotwendingen. Het simpele gegeven van zoeken naar een doodskist is knap uitgewerkt tot een uitgebreid en boeiend relaas.
Ik betrapte me er op dat ik regelmatig enkele alinea's vooruit keek om te weten wat er gebeurd is na weer een plotselinge wending in het verhaal. Het boek eindigt in een razende apotheose maar de manier waarop Michael tenslotte gevonden wordt heeft niets met knap recherchewerk van doen en staat in schril contrast met de rest van het boek.
Doodsimpel lijkt zo klaar voor verfilming. Peter James is dan ook filmproducent en scenarioschrijver; vakwerk dus.
Ik vond dit een van de beste boeken die ik het laatste jaar gelezen heb. Een echte aanrader. | 1pos
|
Dit is een heerlijk boekje om tussen door te lezen. Bijna jammer dat het zo kort is, had graag nog wel even verder gewild | 1pos
|
Dit is het eerste boek dat ik van deze schrijver heb gelezen. Het is een krachtig geschreven boek met veel boddy. Het thema is goed en geloofwaardig. Vanuit verschillende invalhoeken komt het plot geleidelijk in beeld, waarbij de spanning goed wordt opgevoerd. | 1pos
|
Gewoon een goed boek. Adembenemend en zenuwslopend leesvoer!!!!!
Keigoed werk hoor. Ik ben onder de indruk en absoluut fan van Mo. | 1pos
|
Mijn volledige recensie lees je op:
http://www.linda-linea-recta.nl/die-zomer/
*Mijn conclusie: Een heerlijk verhaal om bij weg te dromen!
Beslist een boek wat niet in je vakantiekoffer mag ontbreken, maar ….
Vergeet de tissues niet!* | 1pos
|
Het is niet iedere dag, dat een Nederlandse thriller schrijver zich buiten de beschermde (en uitgekauwde) grachtengordel begeeft. Het eerste boek van deze Joodse ex kunst smokkelaar, Het Mekka manuscript, 1999, was al een onderschrijving dat de auteur weet waar hij over praat. Osama Bin Laden, toen nog een redelijk onbekend fenomeen, was een zinderende en moordende hoofdrol toebedeeld in zijn zucht naar wereldmacht. Twee jaar na publicatie was OBL (helaas) nooit meer weg te denken uit onze wereldgeschiedenis en 9/11 een zwarte en voor eeuwig beladen dag. Misschien hadden de Amerikanen het boek van Van Rijn moeten lezen in 1999. In De vijfde sarcofaag zijn de omstreden Scientologen aan de beurt, wat gezien het moedige doch kostbare juridische gevecht wat journaliste en auteur Dr. Karin Spainks tegen deze fanatieke groep gestreden heeft, geen eenvoudige keus moet zijn geweest voor Van Rijn.
In hun pathologische zucht naar power en glitter gaat geen zee, in De vijfde sarcofaag, de scientologen te hoog. Je kunt tussen de regels doorlezen dat de auteur is geïnfiltreerd in de sekte, daar hij je meer dan een fantasierijk realistisch kijkje geeft achter de schermen van deze door SF schrijver Ron Hubbard 'gevonden' religie.
Het boek leest snel, is nergens pretentieus in de zin dat de auteur je zijn 'kunst' achtergrond op wil dringen, alhoewel je na het boek gelezen te hebben het gevoel hebt toch iets van deze expertise meegenomen te hebben. De vijfde sarcofaag, is een buitengewoon boeiende internationaal gerichte thriller met wereldwijde locaties, sprankelend en zeker niet a la toeristengids in detail, maar met sfeer en stemming beschreven plekken zonder een moment de spanning, de aanloop tot het verassende plot en de hoofdpersonen uit het oog te verliezen. Misschien naar mijn smaak is De vijfde sarcofaag iets te 'macho' en niet altijd even vrouwvriendelijk, desalniettemin heb ik het in een adem uitgelezen.
Wachten op het volgende boek van Van Rijn lijkt ineens lang. | 1pos
|
Mijn volledige recensie is terug te vinden op:
http://www.linda-linea-recta.nl/januari-audrey-carlan/
*En net als je helemaal in het verhaal zit, onzin want vanaf de eerste pagina had het verhaal mij al beet, tja dan beginnen ze over het naderende afscheid te praten …….
Neee, ik wil meer, veel meer zeker over Weston Charles Channing, de derde!
En dan het einde …. | 1pos
|
Uiterste dagen_ Ferdinand Lankamp
De jonge Nederlandse historicus Ferdinand Lankamp gaat in het verhaal op zoek naar zijn roots die deels in Finland liggen. In het boek beschrijft hij die zoektocht. Hij richt zijn zoektocht vooral op zijn overgrootvader Edvard. Het verhaal dat ontstaat is deels gebaseerd op historische feiten die hij tijdens zijn lange zoektocht tegenkomt. Ook gaat hij op reis naar het gebied waar zijn overgrootvader Edvard geleefd heeft. Hij komt in de regio waar nu nog nazaten van de familie leven. Tijdens deze zoektocht heeft de schrijver af en toe de neiging om er zaken bij te halen waarvan ik me afvraag of ze van belang zijn.
Naast zijn zoektocht beschrijft hij het leven van Edvard waarbij niet te achterhalen valt wat werkelijkheid is en wat fictie. De hoofdstukken wisselen elkaar af maar het grootste deel is voor het historische verhaal. In het verhalende verhaal dat in 1940 speelt beschrijft op prachtige wijze en met mooie zinnen hoe Edvard een paard moet afstaan aan de Finse strijdkrachten die tijdens de Winteroorlog in gevecht zijn met de Russen die delen van het land willen bezetten. Ook reist Edvard op verzoek met de paarden in een trein mee naar het front om de dieren op verantwoorde wijze bij de Finse strijdkrachten te brengen. Daarnaast komen we veel te weten over het leven van Edvard en zijn gezin en familie . Er wordt beschreven hoe deze trotse boeren die Zweedse roots hebben hun werk doen en leven maar ook hoe ze in 1918 tijdens de Finse burgeroorlog tegen de communisten en de witte leger van de Russen vochten. Edvard wordt beschreven als dapper en volhardend. In het hedendaagse Finland komen we in het westen langs de Botnische Golf nog steeds mensen tegen die Zweeds spreken en die dus van de eerste Zweedse kolonisten afstammen. Ook Edvard is hier een afstammeling van.
Zoek je een boek waarin veel historisch materiaal zit waar een verhaal aan op is gehangen dan is Uiterste dagen het ideale boek. In prachtige zinnen waarin de schrijver heel beeldend gebeurtenissen en mensen beschrijft had ik de neiging om steeds te willen weten hoe het verhaal verder ging.Het boek is zeker een aanrader. Voor de duidelijkheid zijn er kaarten opgenomen waarin men kan volgen waar welk deel van het verhaal speelt.
Een aanrader dus. | 1pos
|
De Schatbewaarder vertelt over het Leiden van het begin tot het midden van de 19e eeuw. Het verhaal begint op 12 januari 1807, kwart over 4 's middags als in Leiden een schip met aan boord 37000 pond buskruit ontploft. Er vallen 151 doden. Nederland is op dat moment een onderdeel van het Franse rijk en Lodewijk Napoleon is koning.
Na de ramp moet de schade afgewikkeld worden en daardoor raakt de hoofdpersoon, Laurens Jan Teerlink, langzaam aan betrokken bij een complot om de belastingen die aan de Fransen afgedragen moeten worden, af te romen. Een kliek van regentenfamilies bezorgt elkaar de mooie baantjes en houdt elkaar de hand boven het hoofd waardoor deze praktijken jarenlang onopgemerkt door kunnen gaan. Een nieuwe klerk, Bram Montagne, merkt de onregelmatigheden op en maakt er werk van. Uiteindelijk draaien 2 klerken, Casper Seyn en Christiaan Backer, voor de fraude het gevang in.
Feiten en fictie lopen in deze roman mooi door elkaar. Belangrijke waargebeurde gebeurtenissen uit de periode waarin het verhaal speelt worden ingekleurd met door de schrijver bedachte verhaallijnen, personen en gebeurtenissen. Op deze manier wordt een levendig beeld geschetst van hoe het er in die tijd in Leiden aan toe ging of aan toe zou kunnen zijn gegaan. De stad Leiden ken ik niet maar mocht ik er ooit eens komen, dan ga ik zeker op zoek naar de verschillende locaties waar de belangrijkste verwikkelingen uit het verhaal zich afspelen. | 1pos
|
In het eerste hoofdstuk lees je over de gedachten van Marlijn, net voordat ze overlijdt. Ze had haar agenda nog. Ze had veel vragen maar ze was gelukkig.
De hoofdstukken die volgen handelen over de zoektocht van Paul. Een zoektocht naar zichzelf. Na het overlijden van Marlijn heeft hij het gevoel dat hij niet alleen zijn vrouw maar ook zichzelf kwijt is. Ook de Paul die hij geworden was door Marlijn, is er niet meer. Dus wie is hij nu? Hij voelt zich leeg en futloos. Is hij ook dood?
Sommige hoofdstukken zijn in het verleden uit het perspectief van Marlijn geschreven, toen ze contact had met Shirley die ze al kende sinds ze kinderen waren. Ook Shirley houdt van Marlijn, maar als een vriendin.
Wanneer Paul zijn dochter Anja ophaalt bij zijn schoonmoeder valt het hem op dat ze in niets elkaar lijken. 'Er ontbreekt een schakel. De ketting is gebroken.'
Paul en Anja gaan naar het huis van Shirley waar ze blijven slapen. Het valt Paul moeilijk naar zijn eigen huis te gaan, met alle vragen van Anja over wanneer haar moeder weer terug komt. Ze weet nog niet dat ze nooit meer terug zal komen. Paul vertrekt plotseling en laat Anja bij Shirley achter, die zich afvraag of ze hem weer met open armen zal ontvangen als hij terugkomt.
Morgen. 'Alles opnieuw, de dans?'
Paul is teruggegaan naar zijn huis. Hij ziet Marlijns agenda op de grond liggen maar leest er niet uit. Zijn gedachten gaan terug naar zijn verleden.
'Ze doorkruiste zijn verleden niet, ze maakte er gewoon een eind aan. Het was een verleden dat welbeschouwd aan een einde moest komen, realiseerde Paul zich. Het moest eindigen om een begin te maken met zijn leven.'
Marlijn deed hem vergeten.
De Morgendans is een verhaal over de dood. Maar ook over wat de dood tot gevolg kan hebben; een nieuw leven. | 1pos
|
Iene Miene Mutte is een thrillerdebuut van M.J. Arlidge. Het is ook een veel besproken boek. De één vind het niks, de ander helemaal geweldig. Dus toch maar zelf lezen om uit te vinden wat ik er van vind.
Twee bekenden van elkaar worden tegelijk ontvoerd en samen gevangen gezet. Ze worden op een dusdanig manier vastgezet in een ruimte waar ze echt niet uit kunnen ontsnappen. Er is één mogelijkheid om weer vrij te komen en dat is de ander doden. Dit wordt bekend gemaakt door middel van een sms en een pistool wat er bij ligt.
In de kleine ruimtes is geen water, voedsel of een ruimte om hun behoefte te doen. Alles moet bij elkaar en hoelang hou je dit vol en wanneer pak je toch het pistool om de ander te doden.
Inspecteur Helen Grace en haar team gaat achter de persoon aan die de mensen ontvoerd en ze voor deze dilemma zetten. Maar die persoon is ze elke keer weer te slim af. Hoelang gaat dit nog door.
Iene Miene Mutte vond ik een zeer heerlijk lezend boek. Korte hoofdstukken wat ervoor zorgde dat ik door het boek vloog. | 1pos
|
'Wij verlaten het land der droefheid
waar wij de literatuur, de schilderkunst noch de muziek
nodig hebben.....
.....Deze gedichten zijn voor de doden, die als geen ander
ons begrijpen.'
Mile Stojić: Verbannen elegieën
'De partituur voor de toverfluit' , de eerste roman van Ludwig Bauer die in het Nederlands is vertaald, laat de lezer midden in het verhaal vallen van Ferdinand Konjic die op dat moment werkzaam is bij Cargo Taxi Express in Wenen. 'Hij is een chauffeur, een chauffeur met chaos in zijn hoofd'.
Hij is gevlucht uit Sarajevo en dat is in eerste instantie alles wat je van hem weet. Stukje bij beetje ontvouwt de plot zich en kun je dieper onder zijn goedmoedige huid kruipen.
Zo heeft hij een fascinatie voor vogels en laat geen kans onbenut om ze te voeren, ondanks dat velen hem waarschuwen dat het overgebleven voer ratten aantrekken zal. De woeste aanblik van een rat leidt hem in herinnering echter ook terug naar het leven in Sarajevo.
Door het hele boek loopt de belangrijke verhaallijn over de zus van Ferdinand. Ze wordt Seka genoemd, wat zusje betekent, maar bij haar geboorte heeft ze de naam Fatima gekregen, wat voor een katholiek gezin ongebruikelijk is. De gedachten aan Seka lijken hem op het gebied van de liefde te beïnvloeden.
Ongewenst immigrant
In Wenen voelt hij zich bekeken, beoordeeld en véroordeeld. Híj is de immigrant, de indringer en eigenlijk niet gewenst. Het kost hem grote moeite om mensen niet te verbeteren, wanneer ze zijn naam op zijn Duits uitspreken. Ondanks dat hij Scandinavisch blond is, blijft hij een 'Balkantype', een 'Tschusch'.
Hij belandt regelmatig in situaties die hij als discriminerend ervaart. Hij voelt zich onheus bejegend, met name door de politie die de auteur meerdere malen met het leidmotief 'een politieagent met een zwaar, laaghangend pistool' wordt omschreven. Hierdoor wordt op een subtiele manier pijnlijk duidelijk hoe de hoofdpersoon wordt gealarmeerd door de aanblik ervan. Ferdinand heeft het gevoel dat hij in de gaten wordt gehouden en gevolgd, wat hem paranoïde maakt.
Zelfs op het openbare toilet voelt hij zich bespied. Wanneer hij met een markeerstift op de tegeltjes schrijft wordt dat opgemerkt door de camera's en bolle spiegels die daar hangen.
Muziek met liefde als boodschap
Tijdens een taxirit ontmoet hij G.A. Washington. Een zwarte man die de Reverend wordt genoemd. Deze speelt contrabas en is in Wenen om met muziek de volkeren dichter bij elkaar te brengen. Er komt ook ter sprake dat Ferdinand dwarsfluit speelt.
Ze hebben nog een aantal keer contact en wanneer Ferdinand in het ziekenhuis belandt, vertelt de Reverend hem dat hij zich bij de politie dient te melden vanwege een aantal aanklachten. G.A. kan hem bescherming bieden door een contract te tekenen bij het project 'Een toekomst voor Bosnië'. Ferdinand kan de muzikale leiding krijgen over de groep muzikanten.
'Ferdinand voelde zijn tranen lopen. Dit was kinderachtig, hij was te gevoelig. Hij kon zichzelf niet in bedwang houden en zijn stomme tranen evenmin. Hij begreep niet waarom zijn tranen nu stroomden omdat hij helemaal niet huilde, hij was niet verdrietig. Dit alles was niet verdrietig maar irritant. 'Haat! Alsof er hier geen haat is! Alsof ze mij niet haten! De psychiater die zich om mijn psychisch welzijn zou moeten bekommeren haat me!.'
Ondanks zijn eerder scepsis tegenover de Reverend en vanwege zijn ogenschijnlijk goede bedoelingen, accepteert Ferdinand het rijkelijk beloonde aanbod. Hij neemt contact op met diverse muzikanten die hij eerder al heeft ontmoet en tezamen vormen ze een ensemble. Wanneer de pit uit de muziek lijkt te verdwijnen brengt de Reverend een accordeonist, Cile genaamd, ten tonele die wat meer leven in de brouwerij moet brengen. Ferdinand echter heeft grote moeite met de onbehouwen uitspraken van Cile en krijgt last van een loyaliteitsconflict. Op zijn zachts gezegd, het klikt niet écht tussen de twee heren..............
Conclusie
Bauer heeft met dit verhaal een ontroerend boek geschreven, zonder dat er overbodige sentimentaliteit gebruikt wordt. In sommige passages zou het zelfs wat onderkoeld en clean genoemd kunnen worden. Ferdinand heeft een goedig karakter. Dit wordt nergens expliciet beschreven, maar is tussen de regels door goed voelbaar. Dat de oorlog in voormalig Joegoslavië gruwelijk is geweest moge overduidelijk zijn en dat lees je ook, maar de gruwelen worden niet breed uitgesponnen. Er is voor het overgrote deel sprake van showing, not-telling.
Bauer gebruikt in dit chronologische verhaal de innerlijke monologen van Ferdinand als flashbacks. Deze zorgen ervoor dat de lezer steeds een stukje meer te weten komt over het leven dat Ferdinand achter zich heeft gelaten. Je voelt zijn wantrouwen, ontreddering, de ontgoocheling en de onderliggende psychische pijn.
Tegen het einde worden de overpeinzingen van Ferdinand haast beschouwend en filosofisch, en wordt de Duitse filosoof Immanuel Kant (1724-1804) nog even aangehaald.
De apotheose in de laatste zinnen laat je met open mond onthutst stil vallen.
De diverse draadjes die de auteur in dit gelaagde verhaal uitrolt, komen aan het einde naadloos samen. Een prachtig boek en een aanrader om kennis te maken met het werk van Bauer en de Kroatische literatuur!
Een klein puntje van kritiek: dit boek zou eigenlijk op zijn kop in de boekenkast moeten staan, omdat de titel op de rug andersom staat dan normaliter het geval is. Wanneer je als boekenliefhebber een boekenkast nadert gaat je hoofd vanzelf met je rechteroor naar je rechterschouder, zodat je de titels kunt lezen. Bij dit boek moet je echter een beweging naar links maken. Kniesoor die er op let natuurlijk, want het doet uiteraard niets af van de kwaliteit van het verhaal.
Auteur
Bauer (1941) is Duits en Kroatisch.Hij is schrijver, vertaler, taalkundige en columnist. Tevens doceerde hij Slavistiek in Zagreb, Londen en Washington. In Zagreb was hij hoofdredacteur bij Uitgeverij Globus en het literair tijdschrift Naša knjiga. Hij schrijft voor kinderen en volwassenen.
Het boek is in 2002 al uitgegeven en in mei 2017 verschenen in het Nederlands
De partituur voor de toverfluit
Auteur: Ludwig Lujo Bauer
Oorspronkelijke titel: Partitura za Čarobnu frulu
Vertaald door: Sanja Kregar (uitgever)
Categorie: Literaire roman
Pagina's: 213
ISBN: 9789492160102
Uitgeverij KLIN
Verschenen: mei 2017 | 1pos
|
Met In perfecte conditie ben ik al verder gekomen en nu gaan we grenzeloos gezond verder. In Grenzeloos gezond laat tophockeyster Ellen Hoog zien dat je altijd en overal ter wereld fit kunt zijn. Door te blijven bewegen en gezond te zijn kan je overal fit zijn. In Grenzeloos gezond staan 50 recepten die gezond en makkelijk zijn maar niet zonder een paar quility pleusures.
De recepten zijn geinspireerd door de trainingsstages en grote toernooien in Engeland Argentinië, Zuid Afrika, Australië en China maar ook vakantie/relaxtrips naar Ibiza en de USA hebben Ellen geinspireerd.
Van alleen maar eten blijf je niet fit. Daarom zes complete work-outs erbij die je zonder sportschool kunt doen. Op reis kan je dus gewoon aan je lichaam blijven werken. De diverse oefeningen zijn van moeilijk naar makkelijk en van een klein beetje inspanning tot veel inspanning. Een hardlooptraining ontbreekt niet en dat is een leuke training om te doen.
Grenzeloos Gezond heeft hetzelfde formaat als In perfecte conditie. Daarnaast heeft het dezelfde look and feel. De opmaak en lay-out is hetzelfde. Zelf vind ik dat fijn zodat de boeken echt bij elkaar passen voor anderen misschien het idee dat ze niet een nieuw boek inkijken. De fotografie is ook weer prachtig met volle pagina's foto's. Foto's om op te eten en jaloers op te zijn.
De recepten die in dit boek staan spreken me meer aan dan uit In perfecte conditie. Bij sommige recepten staat er wanneer ze het eet en waarom. Ik vind de recepten beter omdat ze naar mijn idee gemakkelijker zijn en vooral lekkerder en normaler. Ricotta lemonpancakes, pompoensoep, zoete aardappelchips dat zijn dingen die ik gemakkelijk en vaker ga maken. | 1pos
|
Ben nog onder de indruk van Tegenlicht.
Wat een ontzettend mooi geschreven en indrukwekkend boek.
Van de thrillers van Esther Verhoeff ben ik geen fan, maar in dit heel andere genre, kan ik niet anders dan een diepe buiging voor haar maken.
Het boek is zo geschreven dat je meegezogen wordt in het verhaal van Vera. In het begin durfde ik bijna niet de hoofdstukken uit het verleden te lezen, omdat me dat zo aan het hart ging. Steeds lezen hoe een meisje zich staande moet houden tussen andere leerlingen die het op haar hadden voorzien. Dan, in de thuissituatie niet weten waar je moeder is als ze een poosje 'niet goed'is. Aangrijpend vond ik het verhaal, het zat me onder de huid. Want aan de ene kant niet willen weten hoe de pesterijen verliepen en aan de andere kant wel willen weten hoe het heden verder ging. De onzekerheid en het trauma van de jeugd wat dan toch de kop op steekt, bang zijn om weer in een moeilijke periode te landen. Ik kan niet anders dan het boek een plaats in mijn top tien te geven.
Een bijzondere aanrader. Wat mij betreft mag Esther Verhoeff stoppen met thrillers en doorgaan met dit soort boeken! | 1pos
|
Lev Tolstoi (1828-1910) publiceerde zijn boek Anna Karenina in 1877, 8 jaar na zijn beroemde werk “Oorlog en Vrede”. Het verscheen als feuilleton wat ook nu nog een aangename indeling in korte paragrafen tot gevolg heeft.
In het boek is zichtbaar dat Lev Tolstoi zelf uit een hoog adellijke Russische familie stamt. Hij beschrijft de omgangsvormen en normen in de adellijke en ambtelijke kringen treffend. Het afschaffen van de horigheid in 1861, de mislukte pogingen tot hervormingen in Rusland, de ambtenarij met de politieke spelletjes, de oorlog op de Balkan, alles krijgt een plek in het boek. Ook veel persoonlijke elementen zijn terug te vinden in het boek. Tolstoj had bijvoorbeeld zelf reizen naar Duitsland, Frankrijk en Italië gemaakt en ook hij trok na zijn studie op de universiteit weer terug naar zijn landgoed. Hij was zelfs evenals Lewin zijn hemd op de bruiloft kwijt… Ook ging hij zich rond het schrijven van dit boek steeds meer bezig houden met het geloof. Tolstoj zelf is duidelijk zichtbaar in Lewin, één van de hoofdpersonen in dit prachtige boek dat begint met één van de meest intrigerende beginzinnen die door Hans Boland, die de prachtige vertaling van de Perpetua-uitgave verzorgde, als volgt is vertaald:
“Gelukkige gezinnen lijken allemaal op elkaar, maar een ongelukkig gezin is altijd ongelukkig op zijn eigen manier.”
Aan het begin van het boek zijn Stiva en Dolly getrouwd, hoewel Stiva door zijn vreemdgaan dit huwelijk op het spel zet. Anna, de zus van Stiva, is getrouwd met de wat oudere ambtenaar Karenin en heeft een zoon. Kitty is op een huwbare leeftijd en heeft zowel haar oog laten vallen op Lewin, een vriend van Stiva als op Vronski, een eeuwig vrijgezel met een carrière in het leger. In deze verhaallijnen wordt je meteen in het begin van het boek al gedompeld. Ieder karakter maakt zijn eigen ontwikkeling door maar de grootste ontwikkeling maakt Anna door. Door het boek naar haar te vernoemen benadrukt Tolstoj ook de hypocrisie in de normen en waarden van de aristocratische kringen waarin zij leeft.
Er zijn prachtige vooruitwijzingen in het boek te vinden, wat te denken van deze:
“Voor hem maar ook voor[…], was het alsof ze met zijn tweeën op de oceaan voeren en het kompas hun zei dat de richting waarheen ze voortijlden niet de juiste was, zonder dat ze daar iets aan konden veranderen: met elke minuut die verstreek raakten ze verder uit koers – maar bekennen dat ze verdwaald waren stond gelijk met bekennen dat ze gedoemd waren onder te gaan.”
Het is een lijvig boek. Maar door de korte paragrafen (ieder van de 8 hoofdstukken heeft circa 30 paragrafen) en de vlotte dialogen, de scherpe beschrijving van situaties en karakters van mensen vlieg je door het boek heen. Af en toe is Tolstoj ineens wat verhalend, dat zijn dan ook de passages over de geloofsovertuiging van Lewin/Tolstoj en de beleving en verheerlijking van de landbouw. Zijn schrijfstijl weerspiegelt in het gros van het boek echt de vrolijkheid, de melancholie en de sprankeling van de typisch Russische volksaard en daarmee haar ziel.
Door de prachtige vertaling van Hans Boland en het sprankelende verhaal had ik geen moment het idee dat ik een 140 jaar oud boek aan het lezen was. | 1pos
|
Hoofdpersonages in Dodenweg, het eerste boek in een serie die zich afspeelt in Saksenburcht, zijn rechercheur Thomas DeLohr en beginnend journalist Fleur Benedictus. Een tweetal auto-ongelukken in een gevaarlijke bocht leiden uiteindelijk tot een onderzoek waarin Thomas zijn verleden steeds dichterbij ziet komen. Fleur raakt betrokken en is zeer gedreven om de voorpagina van de krant te halen met dit verhaal. Als een derde ongeluk kort daarna plaatsvindt lijkt de zaak in stroomversnelling te komen. Fleur haar roekeloze zoektocht heeft niet alleen gevolgen voor haarzelf.
Hoekstra heeft met Dodenweg een goed geschreven debuut afgeleverd, dat start met een zeer sterke proloog. Na de proloog duurt het wel even voor het boek verder op gang komen, echter als er eenmaal vaart gemaakt wordt is er geen stoppen meer aan. Dodenweg is goed opgebouwd qua spanningsboog, mede doordat je ook af en toe een kijkje krijgt vanuit het gezichtspunt van de dader. De protagonisten van Hoekstra zijn interessant en zo neergezet dat je al veel over ze leert, maar ook wel meer over ze wil weten. Wat ook zeker uitnodigt een tweede deel in deze serie te gaan lezen. Hoekstra kan nog wel het één en ander verbeteren door het laten redigeren van het boek, waar toch nog enkele foutjes, zowel taaltechnisch als verhaaltechnisch, in voorkomen. Dit doet echter geen afbreuk aan het spannende plot. Een debuut dat het verdient om gelezen te worden. | 1pos
|
Ik vond het heel leuk en interessant om te lezen hoe het er destijds in de DDR aan toe ging.
Bijzonder ook hoe een puber zich gemakkelijk aanpast aan veranderende omstndigheden.
De familie (vader rscommunist) verhuist voor een paar jaar vanuit Vlaanderen naar Berlijn-Oost.
Moeder heeft er veel moeite mee. Ze kan niet die kleding kopen en niet die levensmiddelen die ze gewend was in België te kopen.
Ze is erg nuchter en gaat zeker niet met de gedachtengang van haar man mee die alles goed en begrijpelijk vindt als communist.
Dochter Dolores heeft in het begin ook moeite zich te handhaven, maar vindt al gauw haar weg.
Echt een aanrader. | 1pos
|
Grylls houdt er flink de vaart in en het is hier en daar wat ongeloofwaardig maar het is meer dan de moeite waard om het te lezen | 1pos
|
een debuut en wat voor eentje!!!! Hier kunnen andere Nederlandse schrijvers een puntje aan zuigen. Spannend, sfeer....... Heerlijk. En waar ik mij vaak aan stoor bij andere Nederlandse thrillers dat het eind totaal in elkaar geflanst is, is het hier spannend tot aan het einde!!!! Lezen dus!! | 1pos
|
Harry Potter & the cursed child speelt zich 19 jaar later af.
Hierin maken we kennis met de 3 kinderen van Harry en Ginny.
James, Albus en Lily genaamd, dit boek richt zich vooral op Albus, die worstelt met zijn plaats in de (tover)wereld!
Hij raakt bevriend met Scorpius, de zoon van Draco Malfidus
Ik zal niet verder uitwijden vanwege spoilers.
Harry Potter & the cursed child is geschreven in script vorm, in Engeland is dit momenteel als toneelstuk te zien!
Doordat het in deze vorm is geschreven, leest het wel heel snel weg.
Het was een schitterend weerzien met favoriete karakters!
Hoewel dit script mij niet zo heeft geraakt als de andere verhalen over Harry Potter die wel officieel geschreven zijn door J.K. Rowling, heb ik toch heel erg genoten van dit verhaal! | 1pos
|
Een erg leuk en spannend boek. Grappig en bijzonder om te lezen vanuit een kat. Winston is namelijk de ik-figuur in het boek. En je kunt je voorstellen dat het voor een kater best vreemd is om ineens rond te moeten lopen in het lichaam van een meisje.
In het eerste hoofdstuk hebben Winston en Kira al van lichaam gewisseld. Daarna gaat Winston uitleggen hoe dat zo gekomen is en ga je een stuk terug in de tijd.
De aanloop vanaf daar naar de daadwerkelijke verwisseling en de gebeurtenis uit het eerste hoofdstuk is best lang. Je moet natuurlijk wel even weten in wat voor leven Winston terecht komt. Kira is namelijk geen meisje zonder problemen.
Lees verder op http://leesdan.blogspot.nl/2017/08/winston-kat-met-een-geheime-missie.html | 1pos
|
Het buzzboek De vijfde brief is geschreven door Nicola Moriarty, die zelf uit een echte schrijvende zussenfamilie komt.
Ze neemt je mee naar het leven van Joni, die elk jaar een vakantie met haar vriendinnen Deb, Eden en Trina regelt.
Wat altijd lastig is omdat ze toch wel een beetje uit elkaar aan het groeien zijn, kan deze vakantie ze weer dichter naar elkaar toe krijgen.
Op een avond besluiten ze dat ze brieven gaan schrijven waar ieder van hun anoniem een geheim onthuld iets wat ze nog nooit tegen elkaar hebben gezegd, een brief waarvan ze er dan telkens een openen waarna ze dan gaan proberen erachter te komen van wie die is, dat is natuurlijk vrij onschuldig, wat het lastig maakt is dat een van de meiden de vijfde brief heeft geschreven, waardoor als Joni die vindt, de boel op scherp wordt gezet.
Zal hun vriendschap door de geheimen overleven
Het verhaal heeft steeds hoofdstukken waarbij de vakantie van de meiden in juni 2016 wordt afgewisseld met de biechtgesprekken die Joni heeft met Vader O'Reilly in juli 2016. Deze afwisseling houdt de vaart in het verhaal, ook wordt er steeds een beetje duidelijk wie nu die brief heeft geschreven en waarom, je wordt hierdoor wel steeds op het verkeerde been gezet.
De gesprekken met vader O'Reilly zijn echt prettig om te lezen, hebben humor en geven je een andere kijk, ook is het origineel.
Nicola Moriarty heeft met dit boek een echt fijn toch wel feelgood boek geschreven, Een boek over spanning en vriendschap, die je heel makkelijk uit leest.
Sommige van de gebeurtenissen zijn misschien erg over de top, maar andere zijn wel herkenbaar, zo kun je je altijd wel een beetje in de vriendschap en de spanningen tussen de meiden vinden, het is herkenbaar.
Kortom gewoon een boek wat het heel goed doet als je op vakantie een boek wil lezen, hij is niet echt dik, fijn lettertype, en eenmaal begonnen heb je het boek zo uit. | 1pos
|
Kit Guardner is een Privedetective zoals geen ander…Ze werkt namelijk niet alleen op Aarde, maar gaat voor haar werk ook naar allerlei andere planeten.
Ze krijgt nu een zaak wat haar naar Anterra brengt. Kurush de zoon van een van de belangrijkste mannen van die planeet en van het Galactic Council is spoorloos verdwenen. Ze word op allerlei manieren tegengewerkt en vraagt zich af wie of wat er achter zit. Kit volgt het spoor en al snel komt ze in de problemen. Ze word verdacht van moord en word meteen naar de gevangenis gestuurd op P1. Daar zitten de ergste criminelen. Ze moet ontsnappen en vechten voor haar leven. Gelukkig kan Kit haar mannetje wel staan! Dan ontmoet ze Cheche en samen met haar besluit ze om Kurush te gaan zoeken. Er is echter wel een probleem……Je kunt niet van P1 af, mits je in de bunker kunt komen. Daar staat de enigste teleporter van P1. Ze komt achter een groot geheim…De ID –chip handel. Kit zet wederom alles op alles om te overleven en om Kurush veilig thuis te krijgen. Als ze erachter komt wie er dan eigenlijk achter zit is ze met stomheid geslagen. Maar Kit laat zich niet lang van de wijs brengen. Ze gaat door, ook al kan het haar einde worden. Haar broer Jim moet ook zijn grenzen gaan verleggen. Hij maakt zich grote zorgen omdat Kit geen contact meer met hem opgenomen heeft. Durft hij zijn angst te overwinnen?
Het is een grote speurtocht, als lezer speur je mee, word meerdere malen op het verkeerde been gezet.. Spannend verhaal…korte hoofdstukken….Heerlijke schrijfstijl! Kortom wederom 5 sterren.
Ik geniet echt enorm van Kit en haar persoonlijkheid. Ze geeft niet op! | 1pos
|
Fonkelend van woede. De kracht van de boosheid van vrouwen door Soraya Chemaly
‘Een boek als een strijdkreet.’ volgens The Guardian en dat klopt volledig. De cover (mooi) dekt echt de lading.
Fonkelend van woede is een feministisch, activistisch, strijdvaardig boek. Chemaly heeft dit dikke boek (416 pagina’s) vol feiten, data en cijfers gestopt wat het indrukwekkend boeiend en gedetailleerd maakt. Niet altijd even makkelijk om te lezen maar wel heel hard de moeite waard, dus bijt even door. Het is een vuistdikke mokerslag. (Met bijna 100 pagina’s bibliografie voor wie zich nog meer in het onderwerp wil verdiepen.)
We leven in een heel binaire wereld en iedereen die meisje is / is geweest zal beamen dat wij worden opgevoed met de boodschap om vooral nooit boos te zijn want dat past niet, dat staat lelijk, jaagt vrienden weg,… Boos klinkt als iets dat we absoluut, ten alle tijden, moeten vermijden. Soraya moedigt ons juist aan om boos te zijn. (En geloof me, na het lezen van dit boek ga je boos zijn.)
Ze wil ons boosheidsbekwaam maken. Omdat mensen die nooit boos worden ziek worden, figuurlijk maar ook letterlijk (best eng om te lezen). Ze gelooft er ook oprecht in dat boosheid de weg naar verandering kan zijn. En dat hebben we heden ten dage wel heel hard nodig; dus lees dit boek.
Vrouwen hebben het nog steeds hard te verduren, al wordt dat heden ten dage vaak (door mannen) ontkend en (door vrouwen) vergeten. De cijfers in dit boek in verband met verkrachting, ongelijke lonen, verkozenen in de politiek, geweld binnen het gezin, onveiligheid op straat, #metoo,… liegen er niet om. Al deze dingen wist ik wel al / had ik wel al eens gehoord maar alles bij elkaar is het echt om kotsmisselijk en fonkelend van woede van te worden.
Het wordt dus tijd om onze boosheid uit te spreken, te tonen, toe te laten. Gaat dat makkelijk zijn? Nee. De online bedreigingen bijvoorbeeld voor vrouwen die hun mond durven open doen zijn angstaanjagend.
Fonkelend van woede is geen hapklare brok en soms is het makkelijker om je kop in het zand te steken, ervaringen en feiten te verdringen. Maar na dit boek ga je voelen dat er een lucifer is afgestreken, er gaat een vuurtje wakkeren, een boos vlammetje. En dat is goed. Laten we allemaal samen dit boek lezen (vrouwen én mannen) en ons vuur laten oplaaien. Samen boos op weg naar een betere wereld.
Merci Soraya voor dit moedige, boeiende, actuele, noodzakelijk boek. | 1pos
|
Dit boek heb ik met heel veel plezier gelezen, Alles zit erin, Spanning, angst, humor, vriendschap, geweld, verdriet, liefde en seks. Als je lekker in het boek zit leef je helemaal mee met de personages. Wel ben ik het ermee eens dat dit boek niet geschikt is voor kinderen onder de 16 jaar, er komen toch wel wat schokkende dingen in voor die expliciet beschreven worden. Dus ouders, wees gewaarschuwd! Het enige waar ik me soms aan stoorde was dat er momenten in het boek voorkomen die heel kinderlijk bescheven worden alsof een kind van 4 het moet begrijpen.. Gelukkig was dit niet de hele tijd! Mocht je twijfelen om dit boek te gaan lezen, raad ik het je wel zeer zeker aan! Ik heb er in ieder geval erg van genoten. Op naar deel twee! | 1pos
|
Subsets and Splits
No saved queries yet
Save your SQL queries to embed, download, and access them later. Queries will appear here once saved.