alexantonov/chuvash_english_parallel · Datasets at Hugging Face

chv stringlengths 2 2.66k	en stringlengths 2 4.49k
Ҫук, нимӗҫсенчен ӑраснах шикленни курӑнмасть.	No, there’s no particular fear of the Germans.
Камӑн чӑх чӗри, вӑл, паллах ӗнтӗ, хӑй мӗлкине курсан та — ӑнран кайса тӗмӗсем хушшинелле вӗҫтерме пултарать.	If a man’s a rabbit, of course, he'll even be scared of his own shadow.”
— Мӗншӗн-ха эппин… мӗн те пулин пулсанах — паника?	“Why does panic break out so easily, then?”
— А вӑл, капитан юлташ, танксемпе самолётсенчен килет, — терӗ Юргин.	“That’s because of the tanks and planes, Comrade Cap¬ tain.
— Нимӗҫсенчен пирӗн ачасем хӑрамаҫҫӗ, ун пирки калаҫмалли те ҫук, вӗсен танкӗсемпе самолёчӗсенчен хӑракалани пур вара вӑл, ку тӗрӗс.	The men aren’t afraid of the Germans—that goes without saying—but they are a bit afraid of their tanks and planes, that’s a fact.
Нумайӑшӗсем ҫапӑҫура та лайӑххӑн пулса курман вӗт-ха, тар шӑршине те шӑршласа пӑхман, анчах машинӑсем — вӗсем…	Many of them haven’t seen a real engagement yet, haven’t even been under fire, and those planes they....
Уланине илтнипех сехре хӑпать!	Their whine is enough to make you shiver, loose your head, damn them!
Пирӗн вӗт… калама юрать-и?	And we—may I say it?”
— Паллах юрать, йӑлт кала, — ирӗк пачӗ Озеров.	“Of course, speak up.”
— Юргин чӑрӑш айӗнче, типӗ ҫӗрте тӑракан винтовки ҫинелле пуҫне сулса кӑтартрӗ: — лайӑххине лайӑх-ха вӗсем, пустуй ҫылӑха кӗрес мар, анчах ун пек кайӑка тытмалли мар.	Yurgin nodded towards his rifle, which was in a dry spot, leaning against a fir tree.
— Йӑлтах кала, ан хӑра!	“Speak up, don’t be afraid!”
— Эпӗ хӑрамастӑп, — Матвей Юргин каллех тута хӗррисемпе ҫеҫ кулса илчӗ.	“I’m not afraid.” Yurgin smiled with only his lips.
— Атте ачаранпах хӑрама пӑрахтарчӗ. Пӗрре эпир упа амине хускатса кӑларнӑччӗ…	“When the men start talking about the bottles, I praise them myself.
Амӑшӗнчен уйрӑлма ӗлкӗреймен упа ҫури пулнӑ иккен.	But all the same, those bottles are a poor man’s weapon.
Хӗнет те хӗнет.	Everything!
Хытӑ хӗненипе икӗ йӗлтӗрне те хуҫса пӗтерчӗ.	They fell silent for a while.
— Упа ҫурине вара… тытрӑр-и? — интересленсех ыйтрӗ Озеров.	Ozerov asked.
— Ӑҫта унта тытма, капитан юлташ!	“More than fed up, Comrade Captain!
Атте мана хӗнене хушӑра вӑл, ҫӑмламас арҫури, тара панӑ!	Their whine is enough to make you shiver, loose your head, damn them!
— Юргин котелокне чӳхесе илчӗ те, типӗтме тесе, пӗр ҫинҫе хурӑн тункати ҫине ӳпӗнтерсе хучӗ, калаҫма пуҫланӑранпа пӗрремӗш хут савӑнӑҫлӑн, киленсе каларӗ: — Ҫавӑнтан вара хӑрасси-тӑвасси таҫта кайса кӗчӗ!	Yurgin paused, glanced at Ozerov and then continued more spirit¬ edly, “Even with the weapons we have, Comrade Captain, we could fight better, but there’s another catch.
Хӑрассине ӑна этемрен хӗнесе кӑларса пӑрахмалла.	If a man’s a rabbit, of course, he'll even be scared of his own shadow.”
Вӑхӑтра кӑларса пӑрахмасан — ҫын пӗтрӗ вара!	But when they get their dander up—then look out!
— Бутылкӑсем ҫинчен кала-ха эс… — астутарчӗ Озеров.	Ozerov asked.
Ӗҫне пӗтерсен, Юргин та тунката ҫине — Озерова хирӗҫ ларчӗ.	Yurgin rejoined, on his guard.
Кӗсйинчен таса тутӑр татӑкӗ кӑларса, кушӑркаса хытнӑ аллисене шӑлма тытӑнчӗ.	At times the earth gave a faint tremour, and the green prongs of sedge quivered in the pool.
— Вӗсем ҫинчен акӑ мӗн… — терӗ вӑл малалла, хӑй йӑлипе, васкамасӑр.	“Look, neighbour, now you tell me this—” Ozerov glanced behind him and then continued in a lower voice.
— Боецсем хушшинче калаҫу-мӗн пуҫлансан, эпӗ вӗсене хам та мухтатӑп.	“When the men start talking about the bottles, I praise them myself.
Ҫав ҫунакан япалапа танка тивертсе яма пулать, ав мӗнле ялкӑшса ҫунать вӑл! Градусӗ те пур унӑн.	You can set a tank on fire with them—and they do flare up!
Ҫапах та ҫав бутылкӑсем — нушаран ҫеҫ.	But all the same, those bottles are a poor man’s weapon.
Озеров хӑй хӑваласа янӑ ҫулҫӑсем каллех шыв лупашки варринелле пуҫтарӑннине сӑнаса, итлесе ларчӗ.	Ozerov listened, watching the leaves he had scattered float back toward the middle of the little pool.
Унтан шыв лупашкине хулӑпа ҫӑт ҫапса илчӗ.	Then he lashed out at the water with his twig.
— Тӑхта, земляк!	“Wait a while, neighbour!
Мӗн кирли пурте — йӑлтах пулӗ!	We’ll have everything we need! Everything!”
— Пулассине шанатӑп.	“I’m sure we shall.”
— Танксем те, самолётсем те!	“Tanks and planes!
Пурте пулӗҫ!	Everything!
— Эпир нимех те мар, тӳсӗпӗр, — сӑмах пачӗ Юргин..	“That’s all right, we'll wait,” Yurgin promised.
— Халлӗхе бутылкӑсемпе те пулин ҫунтарас пулать.	“And meanwhile you’ve got to burn tanks with fire bottles!”
Ҫунтарӑпӑр!	We’ll do it!”
— Юргин тӑхтасарах тӑчӗ, Озерова пӑхса илчӗ те хӗрӳллӗреххӗн малалла калама пуҫларӗ: — Капитан юлташ, халь мӗнле хӗҫ-пӑшал пур, ҫавӑнпа та лайӑхрах ҫапӑҫма пулатчӗ ӗнтӗ, анчах кунта тата пӗр чӑрмав пур.	Yurgin paused, glanced at Ozerov and then continued more spirit¬ edly, “Even with the weapons we have, Comrade Captain, we could fight better, but there’s another catch.
Тӗлӗнетӗп эпӗ!	It’s just beyond me!
Эпир мӗн чухлӗ каялла чакатпӑр, ҫӗршыва, пурлӑха пӑрахса хӑваратпӑр, нуша куратпӑр, ҫапах та, ҫук, ҫак вӑрҫӑ нумайӑшне чӗререн пырса тивеймен-ха!	Look at how far we’ve retreated, how much land and property we’ve left behind, how much want we’ve suffered, and still there are lots of people who haven’t got their dander up yet.
Пырса тивеймен!	Not yet even!
Пӗчӗккӗн пыра-пыра тивкелет ӗнтӗ, ҫапах та пӗтӗмпех мар-ха.	They re beginning to little by little, but that’s all.
Эп ӑна куратӑп.	I can see that.
Чӗреренех пырса тивсен вара — виҫи тулса ҫитӗ!	But when they get their dander up—then look out!
Ун чух вара, ҫара алӑри вӑя курсан та, нимӗҫсен сехри хӑпӗ. Ӑна ӗнтӗ утарти пек темелле… Упа хӑй урине вӗлле ӑшне пырса чикет те — хускалса каяҫҫӗ вара пыл хурчӗсем!	It s like in a beehive_A bear sticks his paw into the hive, and the bees all rush out.
Малтанах мӗн пулнине ӑнлансах илеймеҫҫӗ пулмалла та — ак вара явӑнаҫҫӗ, ак сӗрлеҫҫӗ!	And at first, before they can make out what’s happened—what a swarming and a buz¬ zing there is!
Унтан, упа вӗллене пӗтӗмӗшпех ҫаратма тытӑннине ӑнланса илеҫҫӗ пулмалла та — тытӑнаҫҫӗ вара!	But when they see the bear is cleaning out the hive—then it starts!
Упана сӑрӑнса илеҫҫӗ, лешӗн вара тармалли ҫеҫ юлать! Мӗн чухлӗ вӑй ҫав пӗчӗкҫеҫҫӗ пыл хурчӗн! Мӗн чухлӗ паттӑрлӑх!	They fasten on to that bear, and it’s as much as he can do to run away from them.
Хӑй пӗтет, пурӗпӗр сӑхать! Куркаланӑ эп ӑна… Ҫавӑнпа ӗнтӗ эпӗ ҫапла шухӑшлатӑп: пирӗннисем ҫав виҫене ҫитсен — пулчӗ вара! Каҫарӑр, капитан юлташ, аплах мар шухӑшлатӑп-и тен эпӗ?	Beg your pardon, Comrade Captain—maybe I don t see it right?”
Озеров ура ҫине тӑчӗ.	Ozerov stood up.
— Ну, земляк, савӑнтартӑн эс мана!	“Well, you’ve gladdened my heart,” he said.
Тӗрес шухӑшлатӑн, пит тӗрес! — терӗ вӑл.	“You see things right, quite right!”
— Курайманлӑх вӑл — чи вӑйлӑ хӗҫ-пӑшал.	“Hate is the strongest weapon.
Вӑл та пирӗн халлӗхе сахалтарах-ха.	So far we haven’t got enough of that either.
Анчах ҫав хӗҫ-пӑшала пире, Юргин, тылран илсе килсе памӗҫ.	But that weapon, Yurgin, won t be sent up to us from the rear.
Пирӗн ӑна хамӑрӑн ҫапӑҫнӑ хушӑрах туптаса тӑвас пулать.	We have to forge it our¬ selves, as we go.
Ӑнлантӑн-и?	Understand?
Ҫавна асра тыт эсӗ.	You remember that.’
— Эпӗ ӑна чухлатӑп, — терӗ Юргин.	“I understand,” Yurgin said.
— Халь ӗнтӗ, земляк, акӑ мӗн: винтовкуна ил те каяр.	“And now, neighbour, take your rifle and let’s go.
Леш ӑҫта, хайхи нимӗҫӗ?	Where’s that German?
Ӑна леҫес пулать.	We have to send him to headquar¬ ters.
Халех ҫынсене чӗнетӗп.	I’ll call some men.
Инҫетре-и вӑл?	Is he far away?”
— Ав унта, инҫетре мар.	“He’s just over here.
Атьӑр! …	This way!”
Курт Краузе тӗксӗм хупӑллӑ пӗчӗк ҫӑка айӗнче ларать-мӗн.	Kurt Krause was sitting in a clearing under a little linden with dark bark.
Ун умӗнче ҫӑра лапша тултарнӑ вӗрҫӗнӗ котелок.	In front of him stood a new green mess-tin filled with a thick stew of noodles.
Йӗри-тавра, уҫланкӑра салтаксем лараҫҫӗ.	All around sat soldiers, looking on with curiosity as the prisoner worked away with a spoon, making no effort to conceal his greediness.
Тыткӑна лекнӗ ҫын хӑйӗн сӗмсӗрлӗхне пытармасӑрах котелок ӑшӗнче кашӑкпа епле ӗҫленине вӗсем интересленсех пӑхаҫҫӗ-мӗн.	Kurt Krause was sitting in a clearing under a little linden with dark bark.
Вӗсем хушшинче те нимӗҫе ҫакӑн пек, ҫав тери ҫывӑхран — куҫӑнах — курнисем сахал иккен.	Look at how far we’ve retreated, how much land and property we’ve left behind, how much want we’ve suffered, and still there are lots of people who haven’t got their dander up yet.
Нумайӑшӗ халь тин, пуҫласа кураҫҫӗ.	I can see that.
— Эх, ҫутӑ тинӗс! — хулӑн та пысӑк сасӑпа каларӗ Андрей.	Go on, eat! said Andrei, noticing how the prisoner was staring into the mess-tin.
— Выҫса ҫитнӗ ҫав эсӗ!	“He’s tired!
Ҫи-ха, ҫи!	Not yet even!
Сахал пулсан, татах кӳрсе парӑп.	“If it’s not enough I’ll bring some more.
Эпир ҫӑткӑн мар.	So far we haven’t got enough of that either.
Ҫи!	“’Ten-shun!”
— Ҫиме пултарать, — тӗлӗнсе илчӗ Дегтярев боец.	“He certainly can put it away!” a soldier by the name of Degtyarev remarked in wonder.
Тыткӑна лекнӗ ҫын вырӑсла лайӑх ӑнланнине вӗсем пӗлеҫҫӗ ӗнтӗ, полк командирӗн заместителӗ унтан епле тӗпчесе ыйтнине нумайӑшӗ тӗмӗсем хушшинче илтсе тӑнӑ.	All around sat soldiers, looking on with curiosity as the prisoner worked away with a spoon, making no effort to conceal his greediness.
Апла пулин те, тыткӑна лекнӗ ҫын ҫинчен вӗсем: — Ку вырӑсла пӗлмест-ха, ҫитменнине тата унӑн хӑлхи те витӗрех мар! — тесе шутланӑ пекех калаҫаҫҫӗ.	“He certainly can put it away!” a soldier by the name of Degtyarev remarked in wonder.
— Ҫимеллипех ҫиет.	“He’s tired!
Пултарать! — терӗ Умрихин та.	“Not half!” a man called Umrikhin confirmed.
— Тӗлӗнсех каймалла!	“He’s tired!
— Ӑҫтан пултарччӑр!	“He’s tired!
Иккӗмӗш котелок ҫиет, пӗр канмасӑр!	But when they see the bear is cleaning out the hive—then it starts!
— Хӑй ҫапах та ырхан — кӗлетки ҫеҫ.	“And he’s as thin as a rail.”
— Апат-ҫимӗҫӗ мӗнле-ши вӗсен? — терӗ Глухань.	“Tell me—were you ordered to feed him?”
— Пӑчӑкӑ ҫӑнӑхӗпе хутӑшла ҫисе пурӑнаҫҫӗ, тетчӗҫ пулас.	“If it’s not enough I’ll bring some more.
Чӑнах-ши?	Understand?
— Ярантараҫҫӗ кӑна! — терӗ Умрихин, пӗлнӗ пек.	“Not half!” a man called Umrikhin confirmed.
— Ҫавӑн пирки тапӑнса килнӗ пуль-ха вӗсем кунта…	“He’s just over here.
— Тӗлӗнтермӗш халӑх! — терӗ Андрей.	Andrei did not reply.
— Тӗлӗнтермӗшӗ-мӗнӗ, ытлашши ҫӑткӑн.	“Hate is the strongest weapon.
— Эх, атьсемӗр, кӗҫӗтсех тӑрать ман ура! — терӗ Дегтярев.	“He certainly can put it away!” a soldier by the name of Degtyarev remarked in wonder.
— Тапӑттӑм пӗрре сӑмсинчен!	“He’s tired!
Тӗмӗсене сирсе, уҫланкалла Матвей Юргин ура ярса пусрӗ.	Matvei Yurgin pushed through the bushes and strode into the clearing, followed by Captain Ozerov.
Сассине хӑпартмасӑрах, вӑл паттӑррӑн команда пачӗ: — Тӑрӑр!	“Why, of course!” he said mockingly.

Ҫук, нимӗҫсенчен ӑраснах шикленни курӑнмасть.

No, there’s no particular fear of the Germans.

Камӑн чӑх чӗри, вӑл, паллах ӗнтӗ, хӑй мӗлкине курсан та — ӑнран кайса тӗмӗсем хушшинелле вӗҫтерме пултарать.

If a man’s a rabbit, of course, he'll even be scared of his own shadow.”

— Мӗншӗн-ха эппин… мӗн те пулин пулсанах — паника?

“Why does panic break out so easily, then?”

— А вӑл, капитан юлташ, танксемпе самолётсенчен килет, — терӗ Юргин.

“That’s because of the tanks and planes, Comrade Cap¬ tain.

— Нимӗҫсенчен пирӗн ачасем хӑрамаҫҫӗ, ун пирки калаҫмалли те ҫук, вӗсен танкӗсемпе самолёчӗсенчен хӑракалани пур вара вӑл, ку тӗрӗс.

The men aren’t afraid of the Germans—that goes without saying—but they are a bit afraid of their tanks and planes, that’s a fact.

Нумайӑшӗсем ҫапӑҫура та лайӑххӑн пулса курман вӗт-ха, тар шӑршине те шӑршласа пӑхман, анчах машинӑсем — вӗсем…

Many of them haven’t seen a real engagement yet, haven’t even been under fire, and those planes they....

Уланине илтнипех сехре хӑпать!

Their whine is enough to make you shiver, loose your head, damn them!

Пирӗн вӗт… калама юрать-и?

And we—may I say it?”

— Паллах юрать, йӑлт кала, — ирӗк пачӗ Озеров.

“Of course, speak up.”

— Юргин чӑрӑш айӗнче, типӗ ҫӗрте тӑракан винтовки ҫинелле пуҫне сулса кӑтартрӗ: — лайӑххине лайӑх-ха вӗсем, пустуй ҫылӑха кӗрес мар, анчах ун пек кайӑка тытмалли мар.

Yurgin nodded towards his rifle, which was in a dry spot, leaning against a fir tree.

— Йӑлтах кала, ан хӑра!

“Speak up, don’t be afraid!”

— Эпӗ хӑрамастӑп, — Матвей Юргин каллех тута хӗррисемпе ҫеҫ кулса илчӗ.

“I’m not afraid.” Yurgin smiled with only his lips.

— Атте ачаранпах хӑрама пӑрахтарчӗ. Пӗрре эпир упа амине хускатса кӑларнӑччӗ…

“When the men start talking about the bottles, I praise them myself.

Амӑшӗнчен уйрӑлма ӗлкӗреймен упа ҫури пулнӑ иккен.

But all the same, those bottles are a poor man’s weapon.

Хӗнет те хӗнет.

Everything!

Хытӑ хӗненипе икӗ йӗлтӗрне те хуҫса пӗтерчӗ.

They fell silent for a while.

— Упа ҫурине вара… тытрӑр-и? — интересленсех ыйтрӗ Озеров.

Ozerov asked.

— Ӑҫта унта тытма, капитан юлташ!

“More than fed up, Comrade Captain!

Атте мана хӗнене хушӑра вӑл, ҫӑмламас арҫури, тара панӑ!

Their whine is enough to make you shiver, loose your head, damn them!

— Юргин котелокне чӳхесе илчӗ те, типӗтме тесе, пӗр ҫинҫе хурӑн тункати ҫине ӳпӗнтерсе хучӗ, калаҫма пуҫланӑранпа пӗрремӗш хут савӑнӑҫлӑн, киленсе каларӗ: — Ҫавӑнтан вара хӑрасси-тӑвасси таҫта кайса кӗчӗ!

Yurgin paused, glanced at Ozerov and then continued more spirit¬ edly, “Even with the weapons we have, Comrade Captain, we could fight better, but there’s another catch.

Хӑрассине ӑна этемрен хӗнесе кӑларса пӑрахмалла.

If a man’s a rabbit, of course, he'll even be scared of his own shadow.”

Вӑхӑтра кӑларса пӑрахмасан — ҫын пӗтрӗ вара!

But when they get their dander up—then look out!

— Бутылкӑсем ҫинчен кала-ха эс… — астутарчӗ Озеров.

Ozerov asked.

Ӗҫне пӗтерсен, Юргин та тунката ҫине — Озерова хирӗҫ ларчӗ.

Yurgin rejoined, on his guard.

Кӗсйинчен таса тутӑр татӑкӗ кӑларса, кушӑркаса хытнӑ аллисене шӑлма тытӑнчӗ.

At times the earth gave a faint tremour, and the green prongs of sedge quivered in the pool.

— Вӗсем ҫинчен акӑ мӗн… — терӗ вӑл малалла, хӑй йӑлипе, васкамасӑр.

“Look, neighbour, now you tell me this—” Ozerov glanced behind him and then continued in a lower voice.

— Боецсем хушшинче калаҫу-мӗн пуҫлансан, эпӗ вӗсене хам та мухтатӑп.

“When the men start talking about the bottles, I praise them myself.

Ҫав ҫунакан япалапа танка тивертсе яма пулать, ав мӗнле ялкӑшса ҫунать вӑл! Градусӗ те пур унӑн.

You can set a tank on fire with them—and they do flare up!

Ҫапах та ҫав бутылкӑсем — нушаран ҫеҫ.

But all the same, those bottles are a poor man’s weapon.

Озеров хӑй хӑваласа янӑ ҫулҫӑсем каллех шыв лупашки варринелле пуҫтарӑннине сӑнаса, итлесе ларчӗ.

Ozerov listened, watching the leaves he had scattered float back toward the middle of the little pool.

Унтан шыв лупашкине хулӑпа ҫӑт ҫапса илчӗ.

Then he lashed out at the water with his twig.

— Тӑхта, земляк!

“Wait a while, neighbour!

Мӗн кирли пурте — йӑлтах пулӗ!

We’ll have everything we need! Everything!”

— Пулассине шанатӑп.

“I’m sure we shall.”

— Танксем те, самолётсем те!

“Tanks and planes!

Пурте пулӗҫ!

Everything!

— Эпир нимех те мар, тӳсӗпӗр, — сӑмах пачӗ Юргин..

“That’s all right, we'll wait,” Yurgin promised.

— Халлӗхе бутылкӑсемпе те пулин ҫунтарас пулать.

“And meanwhile you’ve got to burn tanks with fire bottles!”

Ҫунтарӑпӑр!

We’ll do it!”

— Юргин тӑхтасарах тӑчӗ, Озерова пӑхса илчӗ те хӗрӳллӗреххӗн малалла калама пуҫларӗ: — Капитан юлташ, халь мӗнле хӗҫ-пӑшал пур, ҫавӑнпа та лайӑхрах ҫапӑҫма пулатчӗ ӗнтӗ, анчах кунта тата пӗр чӑрмав пур.

Yurgin paused, glanced at Ozerov and then continued more spirit¬ edly, “Even with the weapons we have, Comrade Captain, we could fight better, but there’s another catch.

Тӗлӗнетӗп эпӗ!

It’s just beyond me!

Эпир мӗн чухлӗ каялла чакатпӑр, ҫӗршыва, пурлӑха пӑрахса хӑваратпӑр, нуша куратпӑр, ҫапах та, ҫук, ҫак вӑрҫӑ нумайӑшне чӗререн пырса тивеймен-ха!

Look at how far we’ve retreated, how much land and property we’ve left behind, how much want we’ve suffered, and still there are lots of people who haven’t got their dander up yet.

Пырса тивеймен!

Not yet even!

Пӗчӗккӗн пыра-пыра тивкелет ӗнтӗ, ҫапах та пӗтӗмпех мар-ха.

They re beginning to little by little, but that’s all.

Эп ӑна куратӑп.

I can see that.

Чӗреренех пырса тивсен вара — виҫи тулса ҫитӗ!

But when they get their dander up—then look out!

Ун чух вара, ҫара алӑри вӑя курсан та, нимӗҫсен сехри хӑпӗ. Ӑна ӗнтӗ утарти пек темелле… Упа хӑй урине вӗлле ӑшне пырса чикет те — хускалса каяҫҫӗ вара пыл хурчӗсем!

It s like in a beehive_A bear sticks his paw into the hive, and the bees all rush out.

Малтанах мӗн пулнине ӑнлансах илеймеҫҫӗ пулмалла та — ак вара явӑнаҫҫӗ, ак сӗрлеҫҫӗ!

And at first, before they can make out what’s happened—what a swarming and a buz¬ zing there is!

Унтан, упа вӗллене пӗтӗмӗшпех ҫаратма тытӑннине ӑнланса илеҫҫӗ пулмалла та — тытӑнаҫҫӗ вара!

But when they see the bear is cleaning out the hive—then it starts!

Упана сӑрӑнса илеҫҫӗ, лешӗн вара тармалли ҫеҫ юлать! Мӗн чухлӗ вӑй ҫав пӗчӗкҫеҫҫӗ пыл хурчӗн! Мӗн чухлӗ паттӑрлӑх!

They fasten on to that bear, and it’s as much as he can do to run away from them.

Хӑй пӗтет, пурӗпӗр сӑхать! Куркаланӑ эп ӑна… Ҫавӑнпа ӗнтӗ эпӗ ҫапла шухӑшлатӑп: пирӗннисем ҫав виҫене ҫитсен — пулчӗ вара! Каҫарӑр, капитан юлташ, аплах мар шухӑшлатӑп-и тен эпӗ?

Beg your pardon, Comrade Captain—maybe I don t see it right?”

Озеров ура ҫине тӑчӗ.

Ozerov stood up.

— Ну, земляк, савӑнтартӑн эс мана!

“Well, you’ve gladdened my heart,” he said.

Тӗрес шухӑшлатӑн, пит тӗрес! — терӗ вӑл.

“You see things right, quite right!”

— Курайманлӑх вӑл — чи вӑйлӑ хӗҫ-пӑшал.

“Hate is the strongest weapon.

Вӑл та пирӗн халлӗхе сахалтарах-ха.

So far we haven’t got enough of that either.

Анчах ҫав хӗҫ-пӑшала пире, Юргин, тылран илсе килсе памӗҫ.

But that weapon, Yurgin, won t be sent up to us from the rear.

Пирӗн ӑна хамӑрӑн ҫапӑҫнӑ хушӑрах туптаса тӑвас пулать.

We have to forge it our¬ selves, as we go.

Ӑнлантӑн-и?

Understand?

Ҫавна асра тыт эсӗ.

You remember that.’

— Эпӗ ӑна чухлатӑп, — терӗ Юргин.

“I understand,” Yurgin said.

— Халь ӗнтӗ, земляк, акӑ мӗн: винтовкуна ил те каяр.

“And now, neighbour, take your rifle and let’s go.

Леш ӑҫта, хайхи нимӗҫӗ?

Where’s that German?

Ӑна леҫес пулать.

We have to send him to headquar¬ ters.

Халех ҫынсене чӗнетӗп.

I’ll call some men.

Инҫетре-и вӑл?

Is he far away?”

— Ав унта, инҫетре мар.

“He’s just over here.

Атьӑр! …

This way!”

Курт Краузе тӗксӗм хупӑллӑ пӗчӗк ҫӑка айӗнче ларать-мӗн.

Kurt Krause was sitting in a clearing under a little linden with dark bark.

Ун умӗнче ҫӑра лапша тултарнӑ вӗрҫӗнӗ котелок.

In front of him stood a new green mess-tin filled with a thick stew of noodles.

Йӗри-тавра, уҫланкӑра салтаксем лараҫҫӗ.

All around sat soldiers, looking on with curiosity as the prisoner worked away with a spoon, making no effort to conceal his greediness.

Тыткӑна лекнӗ ҫын хӑйӗн сӗмсӗрлӗхне пытармасӑрах котелок ӑшӗнче кашӑкпа епле ӗҫленине вӗсем интересленсех пӑхаҫҫӗ-мӗн.

Kurt Krause was sitting in a clearing under a little linden with dark bark.

Вӗсем хушшинче те нимӗҫе ҫакӑн пек, ҫав тери ҫывӑхран — куҫӑнах — курнисем сахал иккен.

Look at how far we’ve retreated, how much land and property we’ve left behind, how much want we’ve suffered, and still there are lots of people who haven’t got their dander up yet.

Нумайӑшӗ халь тин, пуҫласа кураҫҫӗ.

I can see that.

— Эх, ҫутӑ тинӗс! — хулӑн та пысӑк сасӑпа каларӗ Андрей.

Go on, eat! said Andrei, noticing how the prisoner was staring into the mess-tin.

— Выҫса ҫитнӗ ҫав эсӗ!

“He’s tired!

Ҫи-ха, ҫи!

Not yet even!

Сахал пулсан, татах кӳрсе парӑп.

“If it’s not enough I’ll bring some more.

Эпир ҫӑткӑн мар.

So far we haven’t got enough of that either.

Ҫи!

“’Ten-shun!”

— Ҫиме пултарать, — тӗлӗнсе илчӗ Дегтярев боец.

“He certainly can put it away!” a soldier by the name of Degtyarev remarked in wonder.

Тыткӑна лекнӗ ҫын вырӑсла лайӑх ӑнланнине вӗсем пӗлеҫҫӗ ӗнтӗ, полк командирӗн заместителӗ унтан епле тӗпчесе ыйтнине нумайӑшӗ тӗмӗсем хушшинче илтсе тӑнӑ.

All around sat soldiers, looking on with curiosity as the prisoner worked away with a spoon, making no effort to conceal his greediness.

Апла пулин те, тыткӑна лекнӗ ҫын ҫинчен вӗсем: — Ку вырӑсла пӗлмест-ха, ҫитменнине тата унӑн хӑлхи те витӗрех мар! — тесе шутланӑ пекех калаҫаҫҫӗ.

“He certainly can put it away!” a soldier by the name of Degtyarev remarked in wonder.

— Ҫимеллипех ҫиет.

“He’s tired!

Пултарать! — терӗ Умрихин та.

“Not half!” a man called Umrikhin confirmed.

— Тӗлӗнсех каймалла!

“He’s tired!

— Ӑҫтан пултарччӑр!

“He’s tired!

Иккӗмӗш котелок ҫиет, пӗр канмасӑр!

But when they see the bear is cleaning out the hive—then it starts!

— Хӑй ҫапах та ырхан — кӗлетки ҫеҫ.

“And he’s as thin as a rail.”

— Апат-ҫимӗҫӗ мӗнле-ши вӗсен? — терӗ Глухань.

“Tell me—were you ordered to feed him?”

— Пӑчӑкӑ ҫӑнӑхӗпе хутӑшла ҫисе пурӑнаҫҫӗ, тетчӗҫ пулас.

“If it’s not enough I’ll bring some more.

Чӑнах-ши?

Understand?

— Ярантараҫҫӗ кӑна! — терӗ Умрихин, пӗлнӗ пек.

“Not half!” a man called Umrikhin confirmed.

— Ҫавӑн пирки тапӑнса килнӗ пуль-ха вӗсем кунта…

“He’s just over here.

— Тӗлӗнтермӗш халӑх! — терӗ Андрей.

Andrei did not reply.

— Тӗлӗнтермӗшӗ-мӗнӗ, ытлашши ҫӑткӑн.

“Hate is the strongest weapon.

— Эх, атьсемӗр, кӗҫӗтсех тӑрать ман ура! — терӗ Дегтярев.

“He certainly can put it away!” a soldier by the name of Degtyarev remarked in wonder.

— Тапӑттӑм пӗрре сӑмсинчен!

“He’s tired!

Тӗмӗсене сирсе, уҫланкалла Матвей Юргин ура ярса пусрӗ.

Matvei Yurgin pushed through the bushes and strode into the clearing, followed by Captain Ozerov.

Сассине хӑпартмасӑрах, вӑл паттӑррӑн команда пачӗ: — Тӑрӑр!

“Why, of course!” he said mockingly.