language
stringlengths 2
9
| page_url
stringlengths 25
757
| image_url
stringlengths 54
738
| page_title
stringlengths 1
239
| section_title
stringlengths 1
674
⌀ | hierarchical_section_title
stringlengths 1
1.2k
⌀ | caption_reference_description
stringlengths 1
15.6k
⌀ | caption_attribution_description
stringlengths 1
47.4k
⌀ | caption_alt_text_description
stringlengths 1
2.08k
⌀ | mime_type
stringclasses 7
values | original_height
int32 100
25.5k
| original_width
int32 100
46.6k
| is_main_image
bool 1
class | attribution_passes_lang_id
bool 1
class | page_changed_recently
bool 1
class | context_page_description
stringlengths 1
2.87k
⌀ | context_section_description
stringlengths 1
4.1k
⌀ |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
nl | https://nl.wikipedia.org/wiki/Candolim | Candolim | null | Candolim | null | தமிழ்: அகோடா கோட்டை கோவா | null | image/jpeg | 480 | 720 | true | true | true | Candolim is een census town in het district Noord-Goa van de Indiase staat Goa. | Candolim is een census town in het district Noord-Goa van de Indiase staat Goa. |
|
war | https://war.wikipedia.org/wiki/Veronica_salicifolia | Veronica salicifolia | null | Veronica salicifolia | null | Hebe salicifolia specimen in the Botanischer Garten, Berlin-Dahlem (Berlin Botanical Garden), Berlin, Germany. | null | image/jpeg | 3,264 | 2,448 | true | true | true | An Veronica salicifolia in uska species han Magnoliopsida nga ginhulagway ni G. Forster. An Veronica salicifolia in nahilalakip ha genus nga Veronica, ngan familia nga Plantaginaceae. Waray hini subspecies nga nakalista. | An Veronica salicifolia in uska species han Magnoliopsida nga ginhulagway ni G. Forster. An Veronica salicifolia in nahilalakip ha genus nga Veronica, ngan familia nga Plantaginaceae. Waray hini subspecies nga nakalista. |
|
en | https://en.wikipedia.org/wiki/Le_Subdray | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/78/Subdray_eglise.JPG | Le Subdray | null | Le Subdray | The church of Our Lady, in Le Subdray | Français : Eglise Notre Dame, XIIe, XVe et XIXe, Le Subdray | The church of Our Lady, in Le Subdray | image/jpeg | 1,944 | 2,592 | true | true | true | Le Subdray is a commune in the Cher department in the Centre-Val de Loire region of France. | Le Subdray is a commune in the Cher department in the Centre-Val de Loire region of France. |
de | https://de.wikipedia.org/wiki/Reichsst%C3%A4nde_des_K%C3%B6nigreichs_Westphalen | Reichsstände des Königreichs Westphalen | Mitglieder | Reichsstände des Königreichs Westphalen / Mitglieder | null | Johann Gottlob Nathusius (* 30. April 1760 in Baruth/Mark; † 23. Juli 1835 in Althaldensleben), Portrait mit Tabakdose | null | image/jpeg | 453 | 365 | true | true | true | Die Reichsstände des Königreichs Westphalen waren eine frühe Form eines Parlamentes im Königreich Westphalen zwischen 1807 und 1813. Die Einrichtung war die erste auf einer Verfassung beruhende Volksvertretung in Deutschland. Es tagte lediglich in zwei Sitzungsperioden und verfügte nur über geringen Einfluss. | null |
|
es | https://es.wikipedia.org/wiki/Mandayona | Mandayona | null | Mandayona | null | Español: Vista de Mandayona, Castilla-La Mancha. English: View of Mandayona, Guadalajara, Spain. | Vista de la localidad. | image/jpeg | 2,848 | 4,288 | true | true | true | Mandayona es un municipio español perteneciente a la provincia de Guadalajara, en la comunidad autónoma de Castilla-La Mancha. Forma parte de las comarcas de La Alcarria y La Serranía. El núcleo urbano principal que da nombre al municipio se encuentra situado a 862 msnm. Aragosa es una EATIM dentro del término municipal. En 2019 contaba con una población de 294 habitantes. | Mandayona es un municipio español perteneciente a la provincia de Guadalajara, en la comunidad autónoma de Castilla-La Mancha. Forma parte de las comarcas de La Alcarria y La Serranía. El núcleo urbano principal que da nombre al municipio se encuentra situado a 862 msnm. Aragosa es una EATIM dentro del término municipal. En 2019 contaba con una población de 294 habitantes. |
|
ceb | https://ceb.wikipedia.org/wiki/Isaac_Newton | Isaac Newton | null | Isaac Newton | null | English: Portrait of Isaac Newton (1642-1727).This a copy of a painting by Sir Godfrey Kneller (1689). Español: Retrato de Isaac Newton (1642-1727), quien entre otras cosas fuera presidente de la Royal Society entre 1703 y 1727. Français : Portrait d'Isaac Newton (1642-1727).Il sagit d'une copie d'une peinture de Sir Godfrey Kneller (1689). | null | image/jpeg | 559 | 407 | true | true | true | Si Isaac Newton maoy Britanikong pisiko, matematiko, astronomo, pilosopo, alkimista, ug teologo. Gisulat niya ang Philosophiae Naturalis Principia Mathematica tuig 1687, ug kini ang usa sa labing maimpluwensiyang basahon sa kasaysayan sa kaalamdag nga naging basehan para sa dakong parte sa mekanikang klasiko.
Si Newton usa ka matiuohong tao, ug mas daghan ang iyang nasulat bahin sa tinuohan kompara sa kaalamdag natural kun asa siya mas nailhan karon. | Si Isaac Newton (ika-4 sa Enero 1643–ika-31 sa Marso 1727) maoy Britanikong pisiko, matematiko, astronomo, pilosopo, alkimista, ug teologo. Gisulat niya ang Philosophiae Naturalis Principia Mathematica tuig 1687, ug kini ang usa sa labing maimpluwensiyang basahon sa kasaysayan sa kaalamdag nga naging basehan para sa dakong parte sa mekanikang klasiko.
Si Newton usa ka matiuohong tao, ug mas daghan ang iyang nasulat bahin sa tinuohan kompara sa kaalamdag natural kun asa siya mas nailhan karon.
Arthur Berry, A Short History of Astronomy, John Murray, 1898
Bibliothèque nationale de France, BnF authorities : اوپن ڈیٹا پلیٹ فارم, Bibliothèque nationale de France ID: 119176085, läst: 26 Hunyo 2020, copyright license: Open License
pagbasa sa online, läst: 22 Pebrero 2020,
pagbasa sa online,
pagbasa sa online,
Alexander Prokhorov (red.), ”Ньютон Исаак”, Большая советская энциклопедия : [в 30 т.], tredje edisyon, Great Russian Entsiklopedia, JSC, 1969, läst: 28 Septiyembre 2015
pagbasa sa online,
pagbasa sa online,
pagbasa sa online, läst: 19 Hulyo 2018,
pagbasa sa online,
Cambridge Alumni Database ID: NWTN661I
pagbasa sa online,
pagbasa sa online,
Isaac Newton, Biography.com, pagbasa sa online, läst: 19 Hulyo 2018
Källangivelsen på Wikidata använder propertys som inte känns igen av Modul:Cite
pagbasa sa online, läst: 19 Hulyo 2018,
Kindred Britain |
|
iw | https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%91%D7%A8%D7%96%D7%99%D7%9C%D7%90%D7%99%D7%9D_%D7%99%D7%A4%D7%A0%D7%99%D7%9D | ברזילאים יפנים | null | ברזילאים יפנים | כיום חי בברזיל דור שחלקו הוא תוצר של נישואי תערובת בין בנים ונכדים למהגרים יפנים לבין קבוצות אתניות אחרות בחברה הברזילאית. בתמונה, הזמרת הברזילאית פרננדה טאקאי (Fernanda Takai), סולנית להקת הפופ האלטרנטיווי הברזילאית פאטו פו ("ברווז פו"). טאקאי ממוצא מעורב יפני ופורטוגזי. | Fernanda Takai, lead singer of Pato Fu. | null | image/jpeg | 768 | 1,024 | true | true | true | ברזילאים יפנים או ניפו-ברזילאים הם אזרחי ברזיל שמוצאם יפני, בין אם היגרו לברזיל או נולד שם.
ברזיל היא מדינה באמריקה הלטינית שקלטה את מרבית המהגרים שהיגרו מיפן למן ראשית המאה ה-20 ועד אמצע אותה המאה. כיום, היא המדינה המכילה את מספר היפנים הגדול ביותר בעולם, מלבד יפן. לפי הערכות, חיים בברזיל בין 1.3 ל-1.5 מיליון אזרחים ברזילאים ממוצא יפני, וזאת בהשוואה ל-800,000 בארצות הברית. הם מרוכזים בעיקר בסאו פאולו. המהגרים היפנים הראשונים הגיעו לברזיל בשנת 1908 על האונייה קאסאטו מארו שיצאה מנמל קובה. הם היו קבוצה שמנתה כ-791 נפש, והם יצאו לברזיל במטרה למצוא תנאי מחיה טובים יותר. רבים מהם הפכו לפועלים בחוות קפה. באותה עת, היה בברזיל מחסור בחוואים, ולכן זו קיבלה בברכה מהגרים מאירופה, וכן זרם של עובדים יפניים על מנת לספק את הדרישה.
בדומה למקומות נוספים בעולם, הצאצאים למהגרים היפנים קיבלו כינויים: "ניקיי" לבני דור המהגרים עצמם, "ניסיי" לדור השני של המהגרים, ו"סנסיי" לדור השלישי למהגרים. חלק מהיפנים התחתנו עם ברזילאים ממגוון הקבוצות האתניות המרכיבות את אוכלוסיית ברזיל: אירופאים, אפריקאים, אינדיאנים ועוד. במפקד הברזילאי, ברזילאים שאינם ממוצא יפני, אך נישאו לברזילאים יפנים, מזהים עצמם לעיתים קרובות כברזילאים יפנים. | ברזילאים יפנים או ניפו-ברזילאים הם אזרחי ברזיל שמוצאם יפני, בין אם היגרו לברזיל או נולד שם.
ברזיל היא מדינה באמריקה הלטינית שקלטה את מרבית המהגרים שהיגרו מיפן למן ראשית המאה ה-20 ועד אמצע אותה המאה. כיום, היא המדינה המכילה את מספר היפנים הגדול ביותר בעולם, מלבד יפן. לפי הערכות, חיים בברזיל בין 1.3 ל-1.5 מיליון אזרחים ברזילאים ממוצא יפני, וזאת בהשוואה ל-800,000 בארצות הברית. הם מרוכזים בעיקר בסאו פאולו. המהגרים היפנים הראשונים הגיעו לברזיל בשנת 1908 על האונייה קאסאטו מארו שיצאה מנמל קובה. הם היו קבוצה שמנתה כ-791 נפש, והם יצאו לברזיל במטרה למצוא תנאי מחיה טובים יותר. רבים מהם (כמו גם מהגרים סינים) הפכו לפועלים בחוות קפה. באותה עת, היה בברזיל מחסור בחוואים, ולכן זו קיבלה בברכה מהגרים מאירופה, וכן זרם של עובדים יפניים על מנת לספק את הדרישה.
בדומה למקומות נוספים בעולם, הצאצאים למהגרים היפנים קיבלו כינויים: "ניקיי" לבני דור המהגרים עצמם, "ניסיי" לדור השני של המהגרים, ו"סנסיי" לדור השלישי למהגרים. חלק מהיפנים התחתנו עם ברזילאים ממגוון הקבוצות האתניות המרכיבות את אוכלוסיית ברזיל: אירופאים, אפריקאים, אינדיאנים ועוד. במפקד הברזילאי, ברזילאים שאינם ממוצא יפני, אך נישאו לברזילאים יפנים, מזהים עצמם לעיתים קרובות כברזילאים יפנים. |
|
en | https://en.wikipedia.org/wiki/New_York_State_Route_26 | New York State Route 26 | Madison and Oneida counties | New York State Route 26 / Route description / Madison and Oneida counties | NY 26 northbound approaching US 20 | New York State Route 26 at southern end of overlap with U.S. Route 20. West of Bouckville | null | image/jpeg | 1,200 | 1,600 | true | true | true | New York State Route 26 is a north–south state highway that runs for 203.80 miles through Central New York in the United States. Its southern terminus is located at the Pennsylvania state line south of the town of Vestal in Broome County, where it becomes Pennsylvania Route 267. Its northern terminus is located at a junction with NY 12 in the village of Alexandria Bay in Jefferson County. NY 26 serves three cities along its routing; one directly and two via other roadways. NY 26 also intersects several other primary routes including I-81 in Barker, an overlap with U.S. Route 20 in Madison, NY 12 in Lowville, and an overlap with US 11 in the Jefferson County town of Philadelphia.
NY 26, as a single route, was established in the 1930 renumbering of state highways in New York; however, portions of the route had been signed state routes since the 1920s. Since 1930, the route has been realigned several times in the North Country, resulting in a modern routing significantly different from its initial alignment. For a brief period during the 1970s, NY 26 ended in Carthage. | The overlap extends for 2.5 miles (4.0 km) into Madison County to the hamlet of Georgetown, where NY 80 forks to the northwest into a narrow creek valley. NY 26, meanwhile, runs northeast from Georgetown through the Otselic River valley, which begins to narrow as the river approaches its source in the northern part of the town. While the river tapers off, NY 26 climbs slightly in elevation to wind its way northeastward around a series of mountains and hills. The road descends into a narrow creek valley at West Eaton, and the highway proceeds east along Eaton Brook to the hamlet of Eaton on the Chenango River. The stream ends here, leaving the route to traverse another set of mountains to reach a low-lying, marshy area near Bouckville. Here, NY 26 crosses NY 46 ahead of a junction with US 20. NY 26 turns east at the junction, following US 20 through Bouckville toward the village of Madison.
US 20 and NY 26 pick up NY 12B at a junction east of Bouckville, and all three routes run east–west through Madison as Main Street. The brief stretch of homes and businesses along Main Street quickly fades outside the village limits, and NY 12B and NY 26 leave US 20 soon afterward. While US 20 continues to the east, NY 12B and NY 26 proceed northeast into Oneida County and the village of Oriskany Falls on the county's southern edge. The routes head along Madison Street to the community's central business district, where NY 26 doubles back to the southwest on Main Street. It continues on this track to the western fringe of the village, where it returns to a northwesterly track and heads for less developed parts of the town of Augusta. The route goes across rolling farmland for several miles before entering the town of Vernon and its hamlet of Vernon Center, where NY 31 terminates at a traffic circle in the center of the community.
About one mile (1.6 km) north of Vernon Center, NY 26 intersects NY 5 at a rural junction two miles (3.2 km) east of the village of Vernon. From here, NY 26 traverses more open farmland, crossing over the New York State Thruway in Westmoreland before entering the outer district of the city of Rome. The route passes the Oneida and Mohawk correctional facilities just ahead of a junction with NY 365, a four-lane divided highway. NY 26 turns east here, overlapping with NY 365 for just under two miles (3.2 km) to a directional T interchange with NY 49 and NY 69. While NY 365 continues northeastward around the perimeter of downtown Rome, NY 26 exits the highway and immediately begins an overlap with both NY 49 and NY 69. The three routes head north on the four-lane East Erie Boulevard, passing a handful of industrial warehouses before crossing over CSX Transportation's Mohawk Subdivision rail line and the Erie Canal on their way into downtown.
The highway runs through a commercial strip for several blocks to an intersection with Black River Boulevard and NY 46. While NY 46 southbound joins NY 49 and NY 69 to the northwest, NY 26 turns northeast to overlap with NY 46 northbound along the four-lane Black River Boulevard, passing along the southeastern edge of the Fort Stanwix National Monument. The overlap continues for several commercial and residential blocks to East Bloomfield Street, at which point NY 26 turns northward to follow the two-lane East Bloomfield and Turin streets across the mostly residential northern part of the city. The homes become more sporadic as the highway leaves Rome for the town of Lee, home to several hamlets along the west side of Delta Lake. North of the reservoir, the route crosses gradually less developed and more open areas as it crosses into Lewis County. |
|
uk | https://uk.wikipedia.org/wiki/%D0%86%D0%BD%D1%81%D1%82%D0%B8%D1%82%D1%83%D1%82_%D0%BA%D0%B0%D1%82%D0%B0%D0%BB%D0%BE%D0%BD%D1%81%D1%8C%D0%BA%D0%B8%D1%85_%D1%81%D1%82%D1%83%D0%B4%D1%96%D0%B9 | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/0/07/Casa_de_Convalesc%C3%A8ncia_-_IEC.JPG | Інститут каталонських студій | null | Інститут каталонських студій | Внутрішнє подвір'я будинку Casa de Convalescència, де розташований Інститут каталонських студій. У центрі статуя Св. Павла, робота Люїса Буніфаса. | Català: Casa de Convalescència - IEC | null | image/jpeg | 1,899 | 2,857 | true | true | true | Інститу́т катало́нських сту́дій — наукова установа, головним завданням якої є фахові дослідження каталонської культури, що стосується, зокрема, гуманітарної сфери, вивчення, кодифікації та сприяння розвиткові каталанської мови, а також створення умов розвитку різних наук з використанням каталанської мови.
Інститут каталонських студій було засновано 18 червня 1907 р. з ініціативи Анріка Прата-да-ла-Ріби, президента провінції Барселона. У 1922 р. Інститут каталонських студій було прийнято до лав Міжнародного академічного союзу. 26 листопада 1976 р. королівським указом № 3118/1976, а також 17 травня 2001 р. резолюцією Жанаралітату Каталонії визначено головні принципи роботи установи.
Статут Інституту каталонських студій було ухвалено 22 січня та 2 квітня 2001 р., опубліковано 22 травня 2001 р. та 26 жовтня 2001 р. в «Офіційному бюлетені» Жанаралітату Каталонії № 3393 та № 3501.
З найважливіших робіт, які було опубліковано Інститутом каталонських студій, можна назвати роботи Пумпеу Фабри «Норми орфографії», «Орфографічний словник», «Граматика каталанської мови» та «Загальний словник каталанської мови». | Інститу́т катало́нських сту́дій (кат. Institut d'Estudis Catalans) — наукова установа, головним завданням якої є фахові дослідження каталонської культури, що стосується, зокрема, гуманітарної сфери, вивчення, кодифікації та сприяння розвиткові каталанської мови, а також створення умов розвитку різних наук з використанням каталанської мови.
Інститут каталонських студій було засновано 18 червня 1907 р. з ініціативи Анріка Прата-да-ла-Ріби (кат. Enric Prat de la Riba), президента провінції Барселона. У 1922 р. Інститут каталонських студій було прийнято до лав Міжнародного академічного союзу. 26 листопада 1976 р. королівським указом № 3118/1976, а також 17 травня 2001 р. резолюцією Жанаралітату Каталонії визначено головні принципи роботи установи.
Статут Інституту каталонських студій було ухвалено 22 січня та 2 квітня 2001 р., опубліковано 22 травня 2001 р. та 26 жовтня 2001 р. в «Офіційному бюлетені» (кат. Diari Oficial) Жанаралітату Каталонії № 3393 та № 3501.
З найважливіших робіт, які було опубліковано Інститутом каталонських студій, можна назвати роботи Пумпеу Фабри «Норми орфографії», «Орфографічний словник», «Граматика каталанської мови» та «Загальний словник каталанської мови».
Статтею 2 Статуту Інституту каталонських студій, а також статтею 1 королівського декрету № 3118/1976, зазначається, що географічно його сфера діяльності (кат. àmbit d'actuació) поширюється на всі території, де вживається каталанська мова (насправді норми каталанської мови в Автономній області Валенсія регулюються Валенсійською мовною академією).
У ст. 6 зазначається, що Інститут каталонських студій розташовується у Барселоні, представництва можуть засновуватися і в інших населених пунктах. У 2008 р. такі представництва були розташовані у місті Кастельо-де-ла-Плана, Перпіньяні, Льєйді, Алакані та Валенсії.
Ст. 4 визначає «власну мову» Інституту каталонських студій, якою є каталанська мова. |
it | https://it.wikipedia.org/wiki/Propriet%C3%A0_chimica | Proprietà chimica | null | Proprietà chimica | Andamento periodico è la tendenza di certi elementi a cambiare le caratteristiche nella tabella periodica degli elementi. | Periodic trends | null | image/jpeg | 466 | 688 | true | true | true | Proprietà chimica è una caratteristica della materia che viene evidenziata durante una reazione chimica.
L'attributo chimica sottolinea l'oggettività scientifica e della riproducibilità.
L'International Uniform Chemical Information Database acquisisce, immagazzina, gestisce e scambia informazioni sulle proprietà intrinseche e gli effetti delle sostanze chimiche.
La proprietà chimica non può essere determinata solo dal visualizzare o toccare la sostanza ma è una qualità che può essere stabilita solo dal cambiamento dell'identità della sostanza chimica. La struttura interna della sostanza deve essere deformata per poter esaminare le sue proprietà chimiche.
Le proprietà chimiche possono essere in contrasto con le proprietà fisiche, che possono essere individuate senza cambiare la struttura della sostanza. Tuttavia, per molte proprietà nel campo della chimica fisica, e di altre discipline ai limiti della chimica e della fisica, la distinzione può essere una questione di prospettiva del ricercatore. Proprietà dei materiali, sia fisiche che chimiche, possono essere visti come sopravvenienti, vale a dire, secondarie alla realtà sottostante. | Proprietà chimica è una caratteristica della materia che viene evidenziata durante una reazione chimica.
L'attributo chimica sottolinea l'oggettività scientifica (secondo il modello fondamentale galileiano dell'intersoggettività) e della riproducibilità.
L'International Uniform Chemical Information Database (IUCLID) acquisisce, immagazzina, gestisce e scambia informazioni sulle proprietà intrinseche e gli effetti delle sostanze chimiche.
La proprietà chimica non può essere determinata solo dal visualizzare o toccare la sostanza ma è una qualità che può essere stabilita solo dal cambiamento dell'identità della sostanza chimica. La struttura interna della sostanza deve essere deformata per poter esaminare le sue proprietà chimiche.
Le proprietà chimiche possono essere in contrasto con le proprietà fisiche, che possono essere individuate senza cambiare la struttura della sostanza. Tuttavia, per molte proprietà nel campo della chimica fisica, e di altre discipline ai limiti della chimica e della fisica, la distinzione può essere una questione di prospettiva del ricercatore. Proprietà dei materiali, sia fisiche che chimiche, possono essere visti come sopravvenienti, vale a dire, secondarie alla realtà sottostante.
Proprietà chimiche possono essere utilizzate per la costruzione di classificazioni chimiche. |
|
ru | https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%95%D0%B2%D0%B0%D0%BD%D0%B3%D0%B5%D0%BB%D0%B8%D0%B5 | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/88/Hristos_s_Apostolami_Siyskoe_Evangelie.jpg | Евангелие | Состав Евангелий | Евангелие / Состав Евангелий | Христос с апостолами (Миниатюра из Сийского Евангелия. 1339 год) | null | null | image/jpeg | 700 | 481 | true | true | true | Ева́нгелие — в христианстве, весть о наступлении Царства Божия и спасении рода человеческого, провозглашённая Иисусом Христом и апостолами. В узком смысле Евангелием называются повествования о рождении, земном служении, чудесах, крестной смерти, воскресении и вознесении Иисуса Христа, которые ко II веку оформились в виде четырёх канонических книг — Евангелий от евангелистов Матфея, Марка, Луки и Иоанна.
Термин «Евангелие» употребляется в Евангелии от Матфея и в Евангелии от Марка, а также в других книгах Нового Завета не в значении «книга», которое было введено позже, а в значении «благая весть», например:
И сказал им: идите по всему миру и проповедуйте Евангелие всей твари.
— Мк. 16:15 | Состав книг Нового Завета (куда вошли Евангелия) был зафиксирован Церковью в IV веке, однако структура из четырёх Евангелий (синоптических и от Иоанна), была признана христианами уже к концу II века.
В дальнейшем церковные деятели (святые отцы и учители Церкви) написали толкования на Евангелия. Среди толковников Евангелия можно отметить святителя Иоанна Златоуста, жившего в IV веке, а также блаженного Феофилакта Болгарского, жившего в XI веке. |
fy | https://fy.wikipedia.org/wiki/Toppenhuzen | Toppenhuzen | Ryksmonuminten yn Toppenhuzen | Toppenhuzen / Ryksmonuminten yn Toppenhuzen | null | English: Johanneskerk Oppenhuizen This is an image of rijksmonument number 39808 | null | image/jpeg | 2,816 | 2,112 | true | true | true | Toppenhuzen is in doarp yn de gemeente Súdwest-Fryslân, krekt súdeast fan Snits, njonken it yndustryterrein Houkesloot II. Oant 2011 lei Toppenhuzen yn de eardere gemeente Wymbritseradiel. Toppenhuzen hat likernôch 1.135 ynwenners, mei Twellingea der by 1602.
It plak waard yn de earste helte fan de 14e iuw Opmanhusen neamd en pas yn de 15e iuw Uytwellinga.
It doarp, dat by It Ges lâns boud is, foarmet tegearre mei Twellingea it twillingdoarp Top en Twel. It Ges jout it doarp ferbining mei de Houkesleat en it Prinses Margrietkanaal. Foar de boeren wie dit wetter fan belang om harren healannen te berikken. De Broersleat jout ferbining mei de Wite Brekken. Oer de dyk hat it ferbining mei Snits en mei De Jouwer.
Eastlik fan Toppenhuzen stiet de út de 19e iuw datearjende Geau's Mole, dy't it natoergebiet de Geaupolder bemealt. Hy docht dit mei de twa Amerikaanske wynmotors, de wynmotors Twellingea 1 en 2.
Op de hoeke fan de Ferbiningswei en de Sjaardawei stiet yn Toppenhuzen it keunstwurk De Trije Bruorren, yn 1996 makke troch Hennie de Boer, yn opdracht fan de Kulturele Rie Wymbritseradiel. It byldet it reuzeteltsje De Trije Bruorren út. | null |
|
uk | https://uk.wikipedia.org/wiki/%D0%90%D1%80%D1%85%D1%96%D1%82%D0%B5%D0%BA%D1%82%D1%83%D1%80%D0%B0_%D0%9A%D0%B8%D1%94%D0%B2%D0%B0 | Архітектура Києва | Київ у добу українського бароко XVII—XVIII століть | Архітектура Києва / Київ у добу українського бароко XVII—XVIII століть | Будинок київського війта (після 1696 року) | Українська: Будинок житловий Я. Биковського (будинок Петра І), Київ, вул. Костянтинівська, 6/8 This is a photo of a monument in Ukraine, number: 80-385-0154 | null | image/jpeg | 3,000 | 4,000 | true | true | true | Архітектура Києва сформувалась упродовж тисячоліття шляхом поступового нашарування різноманітних архітектурних стилів, де вишуканість українського бароко XVII—XVIII століть, строкатість історичних стилів зламу XIX—XX століть, простота стилю конструктивізму, пафосність радянського монументального неокласицизму і функціональність неомодернізму XX століття сплавлені у поетапному розвитку міста.
Найцінніші шедеври Києва віднесені до об'єктів всесвітньої культурної спадщини. | null |
|
en | https://en.wikipedia.org/wiki/Franklin_Rawson | Franklin Rawson | Work | Franklin Rawson / Work | Murder of Manuel Vicente Maza (1860) | Español: Asesinato de Manuel Vicente Maza. | null | image/jpeg | 484 | 645 | true | true | true | Benjamin Franklin Rawson was an Argentine painter
who belonged to the first generation of Argentine painters called the "precursors".
His best known works are the Assassination of Manuel Vicente Maza and Rescue in the Cordillera. | Rawson painted figures and scenes of his time, always characterized with a sense of balance.
Most of his work consists of portraits and miniatures, lucrative genres because the wealthy social sector paid well to preserve their images.
Three of his works are surprising for their realism: his self-portrait (1838), the oil painting of William Rawson (1839) and the young Sarmiento (1842).
His portraits were very expressive, well-observed character studies, such as his portrait of Don Eustaquio Díaz Vélez.
Among the female images is that of doña Tránsito Oro de Lerma, sister of the bishop Oro de Lerma,
of Jacinta Paz Rojo and Paz Sarmiento de Laspiur.
He also painted infants, such as the portrait of Adan Aberastain as a child.
Rawson also made several historically themed productions.
Rescue in the Cordillera (1855) is a well-known work where his friend Sarmiento and McDonald appears in a heroic episode in which he was not actually involved,
in distributing aid from Chile to the survivors of the Unitarian forces that were defeated at the Battle of Rodeo del Medio, surprised by a snowstorm.
The hero gives out bread to help them overcome the natural elements.
The Flight of Malon (1860) shows a father, mother and son on horseback leaving behind their house, which has been set of fire by Indians.
The most important creation of the historical genre was also painted by the artist in 1860 and is called the Murder of Manuel Vicente Maza,
which reproduces a moment in the murder of the former governor of Buenos Aires Province.
Among the few religious works of the painter, the Immaculate Conception (1845) is notable, oil on canvas more than 3 metres (9.8 ft) long.
Everyday scenes include El Escobero (1865) and La Cometa (1868), one of his last works.
The San Juan Museum of Fine Arts, which houses one of the most important collections in Argentina, has taken his name since 1938 at the initiative of Alfredo Martin Palma, a member of the Commission of Fine Arts. |
|
en | https://en.wikipedia.org/wiki/GMC_Terrain | GMC Terrain | Second generation (2018–present) | GMC Terrain / Second generation (2018–present) | null | English: In Queens, New York | null | image/jpeg | 2,816 | 4,749 | true | true | true | The GMC Terrain is a crossover SUV by American manufacturer General Motors under its sub-brand GMC. The Terrain was built on GM's Theta platform, like the Chevrolet Equinox. It is now built on the Delta platform. It replaced the Pontiac Torrent which was often sold in the same dealerships prior to GM dropping the Pontiac brand. The Terrain is GMC's smallest vehicle slotted below the Acadia. | On January 8, 2017, the second generation GMC Terrain was unveiled at the 2017 North American International Auto Show as a 2018 model. The second generation went on sale in Summer 2017 and will be available in three engine choices, and standard features such as a 7-inch touchscreen and LED daytime running headlights and taillights. There is also a more luxurious variant called the GMC Terrain Denali.
Available features include Apple CarPlay and Android Auto functionality, Wi-Fi hotspot capability, and safety technology such as surround vision camera system, GM's vibrating Safety Alert Seat, forward-collision alert, low-speed forward automatic braking, and lane-keep assist with lane-departure warning. |
|
sk | https://sk.wikipedia.org/wiki/Thorign%C3%A9-d%E2%80%99Anjou | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/5/59/Map_commune_FR_insee_code_49344.png | Thorigné-d’Anjou | null | Thorigné-d’Anjou | null | Map commune FR insee code 49344.png | Mapa obce Thorigné-d’Anjou | image/png | 605 | 756 | true | true | true | Thorigné-d’Anjou je francúzska obec, ktorá sa nachádza v departemente Maine-et-Loire, v regióne Pays-de-la-Loire. | Thorigné-d’Anjou je francúzska obec, ktorá sa nachádza v departemente Maine-et-Loire, v regióne Pays-de-la-Loire. |
pl | https://pl.wikipedia.org/wiki/Ford_Falcon_Ute | Ford Falcon Ute | Szósta generacja | Ford Falcon Ute / Szósta generacja | null | English: Front view of a 2008 Ford FG Falcon XR8 Ute. | Ilustracja | image/jpeg | 1,038 | 1,600 | true | true | true | Ford Falcon Ute – samochód osobowo-dostawczy typu pickup klasy wyższej produkowany pod amerykańską marką Ford w latach 1960 – 2016. | Ford Falcon Ute VI został zaprezentowany po raz pierwszy w 2008 roku.
Szósta i zarazem ostatnia generacja Forda Falcona Ute została zaprezentowana w 2008 roku. Samochód zyskał zmodernizowaną, bardziej zaokrągloną sylwetkę, przy jednoczesnym ewolucyjnym kierunku zmian w proporcjach nadwozia. Kokpit i pas przedni przejęto z przedstawionej równolegle, siódmej generacji Falcona. |
|
ja | https://ja.wikipedia.org/wiki/%E6%80%A1%E5%9C%9F%E5%9F%8E | 怡土城 | 古代 | 怡土城 / 歴史 / 古代 | 高祖神社（糸島市高祖） | 日本語: 高祖神社 社殿正面 | null | image/jpeg | 3,960 | 5,990 | true | true | true | 怡土城は、筑前国怡土郡の高祖山にあった日本の古代山城。城跡は国の史跡に指定されている。 | 怡土城の築城後について、文献上では詳らかでない。終焉時期も詳らかでないが、第5望楼跡における発掘調査によれば、少なくとも9世紀初頭頃（平安時代前期）までは城として機能したと推定される。
怡土城のある高祖山に関連する古代の施設としては、山腹に鎮座する高祖神社（糸島市高祖）が知られる。この神社は、『日本三代実録』元慶元年（877年）条の「高礒比咩神（高磯比咩神）」に比定される国史見在社であるが、このように古代山城と古代神社が重複する例は他にも知られる。高祖山周辺ではその他にも、前述の周船寺（主船司）など古代に遡る遺称地が遺存する。
なお高祖山の南東方に位置する金武青木A遺跡（福岡市西区金武）では、「怡土城擬大領」・「専当其事」・「別六」銘の木簡が出土しており、これらは怡土城の長官クラスへの伝達木簡であったと推測される。 |
|
eu | https://eu.wikipedia.org/wiki/Gizatalde | Gizatalde | Komunitate erlijiosoak | Gizatalde / Komunitate soziologikoak / Komunitate erlijiosoak | Mojak Henriette Browneren margolan batean. | null | null | image/jpeg | 627 | 597 | true | true | true | Gizataldea edo komunitatea hainbat elementu komun partekatzen dituen gizaki multzoa da, bereziki hizkuntza, ohiturak, balioak, interesak, zereginak, mundu ikuskera, adina, kokapen geografikoa, estatus soziala eta rolak. Elementu guzti horiek parte hartzaileen identitatean eta kohesio mailan dute eragina.
Komunitateak elementu hauek barne hartzen ditu:
Pertsona multzo bat.
Kokagune geografiko jakin bat'.
Lana funtzio espezializatu eta elkarlotuetan banatua.
Kultura berekoak eta beren ekimena antolatzen duten gizarte sistema bat.
Bertako jendea jakitun izatea beren batasunaz eta komunitatearen partaidetzaz.
Jardun dezake elkarlanean organikoki. | Komunitate erlijiosoa ideal erlijioso berdina jarraitzen duen pertsona multzoa da.
Halako talde bat izan daiteke gizarte zibiletik eratorritako pertsonak osatutakoa, erlijio jakin bat ala erlijio korronte bat bereganatu dutenak. Talde hori garrantzia txikia ala handia izan daiteke osatzen dutenen kopuruaren arabera, hasi sekta txiki batetik, estatu bateko populazio azpitalde handi bat bitarte (adibidez, Frantziako komunitate musulmana). |
|
uk | https://uk.wikipedia.org/wiki/%D0%9A%D1%81%D0%B0%D0%BD%D1%82%D0%B5%D0%BD%D1%81%D1%8C%D0%BA%D0%B8%D0%B9_%D1%81%D0%BE%D0%B1%D0%BE%D1%80 | Ксантенський собор | null | Ксантенський собор | null | English: Xanten, Germany. Catholic church St. Viktor, exterior view from North. Deutsch: Xanten, Deutschland. Dom St. Viktor, Ansicht aus Nord. | null | image/jpeg | 1,456 | 1,966 | true | true | true | Собор Святого Віктора — католицький собор в місті Ксантені. В 1937 році папа Пій XI присвоїв йому звання Малої папської базиліки. | Собор Святого Віктора (нім. Xantener Dom St. Viktor) — католицький собор в місті Ксантені (федеральна земля Північний Рейн-Вестфалія). В 1937 році папа Пій XI присвоїв йому звання Малої папської базиліки (лат. Basilica minor). |
|
fr | https://fr.wikipedia.org/wiki/Viticulture_en_Italie | Viticulture en Italie | null | Viticulture en Italie | Castello di Colle Massari en Toscane. | Italiano: Panorama con il Castello di Colle Massari (GR) | null | image/jpeg | 548 | 730 | true | true | true | La viticulture en Italie remonte à la plus haute Antiquité. Les Romains et avant eux les Étrusques cultivaient la vigne. Les Grecs avaient donné au territoire le surnom d'Œnotria signifiant la terre du vin. Le vignoble s'étend dans toutes les régions italiennes de la Vénétie à la Sicile.
L'Italie est aujourd'hui, selon l'Organisation internationale de la vigne et du vin, le leader mondial de la production vinicole avec un total de 47,5 millions d'hectolitres en 2019. La France arrive en deuxième position et l'Espagne se retrouve à la troisième marche du podium. Ces trois pays comptabilisent à eux seuls 50 % de la production mondiale. | La viticulture en Italie remonte à la plus haute Antiquité. Les Romains et avant eux les Étrusques cultivaient la vigne. Les Grecs avaient donné au territoire le surnom d'Œnotria signifiant la terre du vin (appellation plus spécifique à la Calabre, alors colonie grecque). Le vignoble s'étend dans toutes les régions italiennes de la Vénétie à la Sicile.
L'Italie est aujourd'hui, selon l'Organisation internationale de la vigne et du vin (OIV), le leader mondial de la production vinicole avec un total de 47,5 millions d'hectolitres en 2019. La France arrive en deuxième position (42,1 millions d'hectolitres) et l'Espagne se retrouve à la troisième marche du podium (33,5 millions d'hectolitres). Ces trois pays comptabilisent à eux seuls 50 % de la production mondiale. |
|
cs | https://cs.wikipedia.org/wiki/Libchyn%C4%9B | Libchyně | Galerie | Libchyně / Galerie | null | Čeština: Libchyně - kříž This file was created as a part of the photographic program of Wikimedia Czech Republic. Project: Foto českých obcí. The program supports Wikimedia Commons photographers in the Czech Republic. | null | image/jpeg | 5,472 | 3,648 | true | true | true | Obec Libchyně se nachází v okrese Náchod, kraj Královéhradecký, zhruba 3 km vsv. od Nového Města nad Metují. Žije zde 73 obyvatel. Vesnice je vystavěna v údolí Libchyňského potoka, levého přítoku řeky Metuje. | null |
|
en | https://en.wikipedia.org/wiki/Siege_of_Jerusalem_(1099) | Siege of Jerusalem (1099) | The new ruler | Siege of Jerusalem (1099) / The new ruler | The Discovery of the True Cross (Gustave Doré) | null | null | image/jpeg | 1,210 | 952 | true | true | true | The Siege of Jerusalem took place from June 7 to July 15, 1099, during the First Crusade. The climax of the First Crusade, the successful siege saw the Crusaders take Jerusalem from the Fatimid Caliphate and laid the foundations for the Kingdom of Jerusalem. The siege is notable for the mass slaughter of Muslims and Jews perpetrated by the Christian crusaders, which contemporaneous sources suggest was savage and widespread. | On 17 July, a council was held to discuss, Who shall be crowned the king of Jerusalem? On 22 July, Godfrey of Bouillon (who played the most fundamental role in the city's conquest) was made Advocatus Sancti Sepulchri ("advocate" or "defender of the Holy Sepulchre") on July 22, refusing to be named king in the city where Christ had died, saying that he refused to wear a crown of gold in the city where Christ wore a crown of thorns. Raymond had refused any title at all, and Godfrey convinced him to give up the Tower of David as well. Raymond then went on a pilgrimage, and in his absence Arnulf of Chocques, whom Raymond had opposed due to his own support for Peter Bartholomew, was elected the first Latin Patriarch on August 1 (the claims of the Greek Patriarch were ignored). On August 5, Arnulf, after consulting the surviving inhabitants of the city, discovered the relic of the True Cross.
On August 12, Godfrey led an army, with the True Cross carried in the vanguard, against the Fatimid army at the Battle of Ascalon. The Crusaders were successful, but following the victory, the majority of them considered their crusading vows to have been fulfilled, and all but a few hundred knights returned home. Nevertheless, their victory paved the way for the establishment of the Crusader Kingdom of Jerusalem.
The siege quickly became legendary and in the 12th century it was the subject of the Chanson de Jérusalem, a major chanson de geste in the Crusade cycle. |
|
et | https://et.wikipedia.org/wiki/Mika_Myllyl%C3%A4 | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/4/44/Mika_Myllyl%C3%A4_2001.jpg | Mika Myllylä | null | Mika Myllylä | null | English: Mika Myllylä | null | image/jpeg | 359 | 251 | true | true | true | Mika Kristian Myllylä oli Soome suusataja, olümpiavõitja. Kokku võitis ta 6 olümpiamedalit ja 9 MM-medalit.
Myllylä hakkas MK-etappe sõitma 1991. aasta lõpul. 7. detsembril tuli ta Kanadas Silver Staris 10 km klassikalises stiilis 27. kohale. 4. jaanuaril 1992 saavutas ta Venemaal Kavgolovos 30 km klassikas 15. koha ja 11. jaanuaril Itaalias Cognes 15 km vabastiilis 12. koha.
Myllylä arvati Soome koondisse 1992. aasta taliolümpiamängudele Prantsusmaale Albertville'i. Ta osales kolmel distantsil. 10. veebruaril sai ta 30 km klassikas 34. koha. Teda edestasid ka Jaanus Teppan ja Urmas Välbe. 13. veebruaril tuli ta 10 km klassikas 14. kohale, edestades seekord kõiki eestlasi. 15. veebruaril langes ta 15 km vabastiilis jälitussõidus 20. kohale, lastes mööda ka Elmo Kassini. Teatemeeskonda Myllylä ei pääsenud.
Kahe suurvõistluse vahelise aja kaks parimat tulemust olid Myllyläl 14. märtsil Norras Vangis 50 km klassikas saadud 12. koht ja 12. detsembril 1992 Austrias Ramsaus 10 km vabastiilis 4. koht.
1993. aasta MM-il Rootsis Falunis osales Myllylä samadel aladel mis olümpialgi. | Mika Kristian Myllylä (12. september 1969 Oulu – 5. juuli 2011 Kokkola) oli Soome suusataja, olümpiavõitja. Kokku võitis ta 6 olümpiamedalit ja 9 MM-medalit.
Myllylä hakkas MK-etappe sõitma 1991. aasta lõpul. 7. detsembril tuli ta Kanadas Silver Staris 10 km klassikalises stiilis 27. kohale. 4. jaanuaril 1992 saavutas ta Venemaal Kavgolovos 30 km klassikas 15. koha ja 11. jaanuaril Itaalias Cognes 15 km vabastiilis 12. koha.
Myllylä arvati Soome koondisse 1992. aasta taliolümpiamängudele Prantsusmaale Albertville'i. Ta osales kolmel distantsil. 10. veebruaril sai ta 30 km klassikas 34. koha. Teda edestasid ka Jaanus Teppan ja Urmas Välbe. 13. veebruaril tuli ta 10 km klassikas 14. kohale, edestades seekord kõiki eestlasi. 15. veebruaril langes ta 15 km vabastiilis jälitussõidus 20. kohale, lastes mööda ka Elmo Kassini. Teatemeeskonda Myllylä ei pääsenud (see võitis pronksmedali).
Kahe suurvõistluse vahelise aja kaks parimat tulemust olid Myllyläl 14. märtsil Norras Vangis 50 km klassikas saadud 12. koht ja 12. detsembril 1992 Austrias Ramsaus 10 km vabastiilis 4. koht.
1993. aasta MM-il Rootsis Falunis osales Myllylä samadel aladel mis olümpialgi. 20. veebruaril tuli ta 30 km klassikas 23. kohale, 22. veebruaril 10 km klassikas 17. kohale ja 24. veebruaril 15 km vabastiilis jälitussõidus 18. kohale. Teatemeeskond saavutas Norra, Itaalia ja Venemaa järel neljanda koha ning Myllylä sõitis teatemeeskonnas avavahetust.
9. jaanuaril 1994 tuli Myllylä esimest korda elus MK-etapil esikolmikusse. Ta saavutas Kavgolovos 15 km klassikas Vladimir Smirnovi ja Bjørn Dæhlie järel kolmanda koha. Kolmandaks tuli ta ka 15. jaanuaril Oslos 15 km vabastiilis taas Smirnovi ja Dæhlie järel.
1994. aasta taliolümpiamängudel Norras Lillehammeris osales Myllylä kõigil distantsidel. 14. veebruaril sõideti 30 km vabastiilis. Esimesse vaheajapunkti saabus Myllylä liidrina, kuid ei suutnud tempot hoida (enese sõnul alustas liiga kiiresti). Lõpuks saavutas ta Thomas Alsgaardi ja Dæhlie järel pronksmedali, kaotades hõbeda võitnud Dæhliele üle minuti. 17. veebruaril sõideti 10 km klassikat, kus Myllylä murdis suusakepi ja pidi mitusada meetrit ühe kepiga sõitma. Skandaali tekitas see, et Norra hooldemehed ei andnud talle uut suusakeppi, kuigi neil oli keppe hulgi. Myllylä jäi 6. kohale, kusjuures 4. koht jäi käeulatusse ja kepi murdumise tõttu võis ka medal kaduma minna. 19. veebruaril toimus 15 km jälitussõit, kus Myllylä tõusis 4. kohale. 22. veebruaril toimus 4×10 km teatesõit, kus Myllylä ja Sture Sivertsen sõitsid avavahetuses konkurentide eest ära ja Myllylä lõpetas teisena, kaotades Sivertsenile sekundi. Lõpuks sai Soome Itaalia ja Norra järel pronksi. 27. veebruaril sõideti 50 km vabastiilis, milles Smirnov juhtis algusest lõpuni. Myllylä oli poolel distantsil kindlalt neljas, kaotades näiteks Dæhliele üle poole minuti, aga teisel poolel sõitis väga võimsalt ja võitis hõbemedali.
Pärast olümpiat saavutas Myllylä esimest korda 2. koha ka MK-etapil: 12. märtsil tuli ta Falunis 30 km klassikas Harri Kirvesniemi järel ja Sivertseni ees teiseks.
1995. aasta MM-il Kanadas Thunder Bays osales Myllylä kolmel individuaaldistantsil. 9. märtsil 1995 tuli ta 30 km klassikas 4. kohale. 11. märtsil tuli ta 10 km klassikas Smirnovi ja Dæhlie järel pronksmedalile, kaotades Dæhliele poolteist sekundit. 13. märtsil toimus 15 km jälitussõit, kus Myllylä jäi 4. kohale, kuigi möödus Dæhliest. Teatesõidus saavutas Soome Norra järel ja Itaalia ees hõbemedali, aga Myllylä seal kaasa ei teinud.
Ome elu esimese MK-etapi võitis Myllylä 7. detsembril 1996 Šveitsis Davosis 10 km vabastiilis. Järgnes võit 4. jaanuaril 1997 Kavgolovos 30 km vabastiilis. Kokku võitis ta oma sportlaskarjääri jooksul 6 MK-etappi.
1997. aasta MM-il Norras Trondheimis osales Myllylä kõigil individuaaldistantsidel. 21. veebruaril tuli ta 30 km vabastiilis 10. kohale (Aleksei Prokurorov Venemaalt võitis), 24. veebruaril 10 km klassikalis Dæhlie ja Prokurorovi järel pronksmedalile ning 25. veebruaril 15 km jälitussõidus Dæhlie järel ja Prokurorovi ees hõbemedalile. 2. märtsil sõideti 50 km klassikat |
mk | https://mk.wikipedia.org/wiki/%D0%A6%D1%80%D0%BA%D0%B2%D0%B0_%D0%A1%D0%B2%D0%B5%D1%82%D0%B8_%D0%9B%D1%83%D1%98 | Црква Свети Луј | null | Црква Свети Луј | null | Français : L'église Saint-Louis-en-l'île, Île Saint-Louis, Paris | null | image/jpeg | 800 | 510 | true | true | true | Црквата Свети Луј е црква која се наоѓа во Париз, Франција. Оваа католичка црква била изградена во 1664 година а комплетно нејзината изградба завршила во 1675 година. | Црквата Свети Луј (француски : Église Saint-Louis-en-l'Île ) е црква која се наоѓа во Париз, Франција. Оваа католичка црква била изградена во 1664 година а комплетно нејзината изградба завршила во 1675 година. |
|
ru | https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9A%D1%82%D0%BE_%D0%B5%D1%81%D1%82%D1%8C_%D0%BA%D1%82%D0%BE_%D0%B2_%D0%9A%D0%B8%D1%82%D0%B0%D0%B5 | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/4/4f/Deng_Yingchao.jpg | Кто есть кто в Китае | 251~275 | Кто есть кто в Китае / 251~300 / 251~275 | null | English: Deng Yingchao (Teng Ying-ch'ao) (1904 - 1992) 日本語: 鄧穎超 (1904 - 1992) 中文（简体）: 邓颖超 (1904 - 1992) 中文（繁體）: 鄧穎超 (1904 - 1992) | null | image/jpeg | 478 | 316 | true | true | true | Кто есть кто в Китае — биографическое справочное издание, выпущенное японским милитаристским правительством. Книга содержит 325 иллюстрированных биографий политических и военных деятелей, деятелей культуры и науки.
Книга была издана в феврале 1941 года и по настоящее время является ценным источником для изучения персоналий того периода. | null |
ml | https://ml.wikipedia.org/wiki/%E0%B4%85%E0%B4%82%E0%B4%97%E0%B4%BE%E0%B4%B0_%E0%B4%A8%E0%B4%A6%E0%B4%BF | അംഗാര നദി | ഫോട്ടോ ഗാലറി | അംഗാര നദി / ഫോട്ടോ ഗാലറി | ബൈകാൽ തടാകത്തിനടുത്ത് താൽസിയിൽ എത്തുന്ന അനാഗ്ര നദി. | English: River Angara at Talzy close to Lake Baikal Deutsch: Der Fluss Angara bei Talzy nahe dem Baikalsee | null | image/jpeg | 1,944 | 2,592 | true | true | true | ക്രാസ്നോയാർസ് ക്രെയിലൂടേയും, റഷ്യയുടെ ഇർക്കുട്ട്സ് ഒബ്ലാസ്റ്റിലൂടേയും ഒഴുകുന്ന 1,799 കിലോമീറ്റർ നീളമുള്ള സൈബീരിയയിലെ ഒരു നദിയാണ് അനാഗ്ര നദി.യെനിസി നദി -യിൽ നിന്ന് ഉത്ഭവിക്കുന്ന അനാഗ്ര ബൈകാൽ തടാകത്തിലേക്ക് ലയിക്കുന്നു.
സാധാരണയായി ഈ നദി നിഴന്യായ അനാഗ്ര എന്നാണ് അറിയപ്പെടുന്നത്. ലില്ലിം നദിയിൽ വച്ചുള്ള ഇതിന്റെ തിരിവ് അപ്പർ ടുങ്കുസ്ക്ക എന്നറിയപ്പെടുന്നു.ഈ പേരിൽ നിന്നാണ് ലോവർ ടുങ്കുസ്ക്ക എന്ന പേര് നിലവിൽ വന്നത്.
ലിസ്റ്റ്വ്യങ്കക്കു ശേഷം ബൈകാൽ തടാകത്തിൽ നിന്ന് അനാഗ്ര വടക്കോട്ട് സഞ്ചരിച്ച്, ഇർക്കുട്ട്സ്, അനാഗാർസ്, ബ്രാട്ട്സ്, ഉസ്റ്റെലിംസ് എന്നീ ഇർക്കുട്ട്സ് ഒബ്ലാസ്റ്റ് നഗരങ്ങളിലൂടെ കടന്നുപോകുന്നു.പിന്നീടത് പടിഞ്ഞാറോട്ട് തിരിയുകയും, ക്രാസ്നോയാർസ് ക്രായിൽ എത്തുകയും, സ്റ്റ്രെൽക്കയിനരികേയുള്ള യെനിസി -യിലേക്ക് പതിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. | null |
|
hr | https://hr.wikipedia.org/wiki/Visoki_De%C4%8Dani | Visoki Dečani | Odlike | Visoki Dečani / Odlike | null | English: Medieval fresco from en:Visoki DeÄ ani monastery Deutsch: Stammbaum der Nemajic Dynastie, Fresko Kloster Decani | null | image/jpeg | 761 | 450 | true | true | true | Visoki Dečani je jedan od najvažnijih manastira srpske pravoslavne crkve koji se nalazi u Kosovu, 12 km južno od grada Peć. Samostan je najveća srednjovjekovna srpska crkva u kojoj se nalaze najbolje sačuvane freske u Jugoistočnoj Europi.
Godine 2004, UNESCO je upisao manastir na popis mjesta svjetske baštine u Europi, navodeći njegove freske kao "najvrijednije primjere tzv. renesanse Palaeologa u bizantskom slikarstvu" i "vrijedne zabilješke života u 14. stoljeću". | Crkva je izgrađena od mramornih blokova crveno-ljubičaste, svjetložute i plavo-ljubičaste boje, a izgradnju je nadgledao Fra. Vito iz Kotora. Crkva se odlikuje svojom veličinom, te raškim, romaničkim i gotičkim oblicima.
Osim bogatih i dobro sačuvanih fresko-ciklusa u unutrašnjosti se nalazi i originalno kameno prijestolje igumana (templon) iz 14. stoljeća i izrezbareni drveni sarkofag kralja-osnivača, svetog Stefana. |
|
fa | https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%AF%D8%A7%D8%AF_%D9%86%D9%88%DA%A9%DB%8C | مداد نوکی | null | مداد نوکی | null | Dr.GRIP | null | image/jpeg | 2,472 | 3,296 | true | true | true | مداد نوکی، مداد فشاری یا اتود یک نوع مداد است که مغزی درون آن جای میگیرد و بهوسیله یک دکمه که به یک فنر متصل است، به تدریج هنگام نیاز بیرون رانده میشود. مغزی مداد نوکی، در اندازهها و قطرهای گوناگون است. قطرهای استاندارد آن، پنج دهم و هفت دهم میلیمتر است. همچنین مغزی مداد در جنسهای مختلف و در سه گروه وجود دارد که با شمارهای نرمی یا سفتی آن مشخص شدهاست. این نوع مداد از لحاظ ظاهری تقریباً شبیه به خودکار است.
از مزایای این نوع مداد میتوان به داشتن صرفه اقتصادی آن اشاره کرد که تنها با خرید نوک میتوان مجدد از آن استفاده نمود. | مداد نوکی، مداد فشاری یا اتود (به فرانسوی: Étude) یک نوع مداد است که مغزی (نوک) درون آن جای میگیرد و بهوسیله یک دکمه که به یک فنر متصل است، به تدریج هنگام نیاز بیرون رانده میشود. مغزی مداد نوکی، در اندازهها و قطرهای گوناگون است. قطرهای استاندارد آن، پنج دهم و هفت دهم میلیمتر است. همچنین مغزی مداد در جنسهای مختلف و در سه گروه وجود دارد (شامل گروههای H, B و F) که با شمارهای (مانند ۰٫۵ یا ۰٫۷ میلیمتر) نرمی یا سفتی آن مشخص شدهاست. این نوع مداد از لحاظ ظاهری تقریباً شبیه به خودکار است.
از مزایای این نوع مداد میتوان به داشتن صرفه اقتصادی آن اشاره کرد که تنها با خرید نوک میتوان مجدد از آن استفاده نمود. |
|
fa | https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AE%D9%88%D8%A7%DA%A9%DB%8C%D9%86_%D8%A8%D9%84%D9%88%D9%85 | خواکین بلوم | null | خواکین بلوم | null | English: Statue of the athlete Joaquim Blume i Carreras, with Olympic rings. By Nicolau Ortiz (1966). Located in the Gardens of Joan Brossa park, Barcelona. Català: Jardins de Joan Brossa. Joaquim Blume (Nicolau Ortiz 1966) colocada el 1972 | null | image/jpeg | 1,536 | 2,048 | true | true | true | خواکین بلوم ژیمناست زادهٔ ۲۱ ژوئن ۱۹۳۳ میلادی اهل کشور اسپانیا است. | خواکین بلوم (به انگلیسی: Joaquín Blume) ژیمناست زادهٔ ۲۱ ژوئن ۱۹۳۳ میلادی اهل کشور اسپانیا است. |
|
fr | https://fr.wikipedia.org/wiki/Robe_noire_du_cheval | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/af/Retezat-pferd.jpg | Robe noire du cheval | Décoloration | Robe noire du cheval / Identification / Décoloration | Ce cheval noir paraît brun à cause de l'action du soleil et des intempéries. | Pferd im Retezat | null | image/jpeg | 1,712 | 2,288 | true | true | true | Le noir est une couleur de robe du cheval, où la peau et le pelage de l'animal sont complètement noirs. C'est aussi une robe de base chez le cheval, différents gènes tels que le Dun ou le Silver pouvant en modifier l'apparence. Lorsqu'elle est totalement dépourvue de poils blancs, elle est dite zain. Elle peut aussi présenter des marques blanches.
La robe noire est un critère obligatoire dans le standard de plusieurs races de chevaux telles que le Mérens pyrénéen, le Frison hollandais et le Minorquin ; elle est fréquente chez de nombreuses autres telles que le poney Fell, et le Shire. La classification des robes noires sur les papiers officiels des chevaux varie en fonction des pays. En France, les chevaux d'apparence noire à marques fauves, dits « noir pangaré », sont par erreur considérés comme noirs, mais ce n'est pas le cas dans la plupart des autres pays, dont les États-Unis. La robe noire est due à la présence d'un allèle dominant du gène Extension, combinée à l'absence de l'allèle dominant du gène Agouti. L'eumélanine responsable de la couleur noire s'exprime, tandis que la phéomélanine, responsable de la couleur alezan, reste à l'état récessif. | La plupart des chevaux noirs qui vivent toute l'année en plein air se « décolorent » sous l'action du soleil et des intempéries. Leur robe perd son aspect velouté pour adopter des reflets marron ou roux persistants, surtout au niveau des crins. En anglais, ils sont nommés raven black (« noir corbeau ») par opposition au jet black (« noir de jais »), et en Autriche, sommer rappe (noir d'été). Cette particularité tend à provoquer des confusions entre la robe noire et d'autres robes foncées, comme le noir pangaré, le bai foncé et l'alezan brûlé. La décoloration n'affecte toutefois que la surface des crins et du pelage : une tonte ou un examen minutieux révèlent facilement la nature d'un cheval noir. Un hippologue du XIXᵉ siècle rapporte le cas d'une jument noire de jais habituellement gardée à l'écurie, qui s'est décolorée après un mois de travail en plein soleil. |
nl | https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst_van_personen_overleden_in_1968 | Lijst van personen overleden in 1968 | April | Lijst van personen overleden in 1968 / April | John Tewksbury
25 april | null | null | image/jpeg | 331 | 180 | true | true | true | Dit is een lijst van personen die zijn overleden in 1968. | null |
|
ja | https://ja.wikipedia.org/wiki/%E3%82%A2%E3%83%A1%E3%83%AA%E3%82%AB%E3%83%92%E3%82%AD%E3%82%AC%E3%82%A8%E3%83%AB | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/0/0b/Bufo_americanus_Toad.JPG | アメリカヒキガエル | 参考文献 | アメリカヒキガエル / 参考文献 | null | A Bufo americanus toad I found in my backyard. | null | image/jpeg | 1,685 | 2,112 | true | true | true | アメリカヒキガエルは、ヒキガエル科ヒキガエル属に分類されるカエル。未判定外来生物。 | 『爬虫類・両生類800図鑑 第3版』、ピーシーズ、2002年、251頁。
海老沼剛 『爬虫・両生類ビジュアルガイド カエル2 南北アメリカ大陸と周辺の島々のカエル』、誠文堂新光社、2006年、18頁。 |
it | https://it.wikipedia.org/wiki/New_York_(stato) | New York (stato) | null | New York (stato) | null | Map of New York | New York – Mappa | image/png | 1,640 | 2,122 | true | true | true | New York è uno Stato federato degli Stati Uniti d'America, la cui capitale è Albany, ma la città più conosciuta e popolosa è l'omonima New York City. Lo Stato di New York si trova nel nordest degli Stati Uniti e confina a nord con il Canada, a est con Vermont, Massachusetts e Connecticut, a sud con New Jersey e Pennsylvania. | New York (in inglese: , /n(ɪ)u ˈjɔ(ə)ɹk/, presente raramente in italiano anche la forma Stato di Nuova York) è uno Stato federato degli Stati Uniti d'America, la cui capitale è Albany, ma la città più conosciuta e popolosa è l'omonima New York City. Lo Stato di New York si trova nel nordest degli Stati Uniti e confina a nord con il Canada, a est con Vermont, Massachusetts e Connecticut, a sud con New Jersey e Pennsylvania. |
|
ru | https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%92%D0%B0%D0%BF%D1%83%D1%81%D0%BA_(%D0%BD%D0%B0%D1%86%D0%B8%D0%BE%D0%BD%D0%B0%D0%BB%D1%8C%D0%BD%D1%8B%D0%B9_%D0%BF%D0%B0%D1%80%D0%BA) | Вапуск (национальный парк) | Фотографии | Вапуск (национальный парк) / Фотографии | null | Polar bear mother & two cubs (Wapusk National Park, Manitoba, Canada) | null | image/jpeg | 1,926 | 2,898 | true | true | true | Национальный парк Вапуск — национальный парк Канады, созданный в 1996 году на побережье Гудзонова залива в провинции Манитоба. Название парка происходит из языка кри, на котором слово вапуск означает белый медведь. | null |
|
ta | https://ta.wikipedia.org/wiki/%E0%AE%9A%E0%AE%BF%E0%AE%A4%E0%AE%B2%E0%AF%81%E0%AE%B1%E0%AF%88 | சிதலுறை | null | சிதலுறை | விதைகளை வெளிப்படுத்த தனிமைப்படுத்தப்பட்ட ஒரு சிதலுறை | English: The inside of a peach (Prunus persica) pit. Deutsch: Das Innere eines Pfirsichkerns (Prunus persica). | null | image/jpeg | 3,264 | 4,912 | true | true | true | சிதலுறை ஒரு உள்ளோட்டுச் சதைக் கனி அல்லது சிற்உள்ளோட்டுச் சதைக் கனிக்குள் உள்ள கல் போன்ற பகுதி. இது உட்கனித்தோல் திசுக்களால் சூலப்பட்ட ஒரு விதையைக் கொண்டிருக்கும். | சிதலுறை ஒரு உள்ளோட்டுச் சதைக் கனி அல்லது சிற்உள்ளோட்டுச் சதைக் கனிக்குள் உள்ள கல் போன்ற பகுதி. இது உட்கனித்தோல் திசுக்களால் சூலப்பட்ட ஒரு விதையைக் கொண்டிருக்கும். |
|
uk | https://uk.wikipedia.org/wiki/%D0%91%D0%BE%D0%B3%D0%BE%D0%B4%D1%83%D1%85%D1%96%D0%B2%D1%81%D1%8C%D0%BA%D0%B8%D0%B9_%D1%80%D0%B0%D0%B9%D0%BE%D0%BD | Богодухівський район | null | Богодухівський район | null | English: Coat of Arms of Bogoduhivskyj raion | null | image/png | 268 | 233 | true | true | true | Богоду́хівський райо́н — район на північному заході Харківської області України, на межі із Сумською областю. Населення — майже 40 тисяч осіб. Історія району тісно пов'язана з історією усієї Слобідської України. На Богодухівщині народилися засновник Харківського університету Василь Каразін, письменник Микола Хвильовий. У Богодухівському районі є кілька природних пам'яток і садово-парковий комплекс із палацом у Шарівці. | Богоду́хівський райо́н — район на північному заході Харківської області України, на межі із Сумською областю. Населення — майже 40 тисяч осіб. Історія району тісно пов'язана з історією усієї Слобідської України. На Богодухівщині народилися засновник Харківського університету Василь Каразін, письменник Микола Хвильовий. У Богодухівському районі є кілька природних пам'яток і садово-парковий комплекс із палацом у Шарівці. |
|
iw | https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%A4%D7%A8%D7%A9%D7%AA_%D7%A0%D7%A2%D7%9E%D7%94_%D7%99%D7%A9%D7%A9%D7%9B%D7%A8 | פרשת נעמה יששכר | null | פרשת נעמה יששכר | כרזה מעל כביש 1 הקוראת לשחרורה של נעמה יששכר | English: "Bring Naama Home" sign put on a bridge on the highway N.1 from Tel-Aviv to Jerusalem. The sign call for the release of Naama Issachar from Russian prison. עברית: כרזות "Bring Naama Home" על גשר מעל כביש מס' 1 בדרך בין תל-אביב לירושלים. הכרזות קוראות לשחרורה של נעמה יששכר מהכלא הרוסי. | null | image/jpeg | 900 | 1,600 | true | true | true | פרשת נעמה יששכר התרחשה בין אפריל 2019 לינואר 2020, ובמהלכה נעצרה ברוסיה אזרחית ישראלית-אמריקאית, בשם נעמה יששכר, בגין אחזקת 9.5 גרם חשיש, ובית המשפט הרוסי הרשיעה בעבירת הברחת סמים וגזר עליה שבע וחצי שנות מאסר. מדינת ישראל פעלה לשחרורה המוקדם, ב-29 בינואר 2020 העניק לה נשיא רוסיה ולדימיר פוטין חנינה, ולמחרת שוחררה מהכלא ברוסיה וחזרה לישראל. | פרשת נעמה יששכר התרחשה בין אפריל 2019 לינואר 2020, ובמהלכה נעצרה ברוסיה אזרחית ישראלית-אמריקאית, בשם נעמה יששכר, בגין אחזקת 9.5 גרם חשיש, ובית המשפט הרוסי הרשיעה בעבירת הברחת סמים וגזר עליה שבע וחצי שנות מאסר. מדינת ישראל פעלה לשחרורה המוקדם, ב-29 בינואר 2020 העניק לה נשיא רוסיה ולדימיר פוטין חנינה, ולמחרת שוחררה מהכלא ברוסיה וחזרה לישראל. |
|
en | https://en.wikipedia.org/wiki/Grevillea_acerata | Grevillea acerata | Distribution and habitat | Grevillea acerata / Distribution and habitat | null | English: Grevillea acerata growing along the Dandahra Crags track in the Gibraltar Range National Park | null | image/jpeg | 3,456 | 4,608 | true | true | true | Grevillea acerata, is a plant in the family Proteaceae and which is endemic to New South Wales. It is a spreading shrub with more or less linear leaves and groups of woolly cream-coloured to grey flowers in groups on the ends of the branches. It is similar to Grevillea sphacelata and is only known from the Gibraltar Range National Park and nearby Glen Elgin. | This grevillea grows in woodland, forest and heath in soils derived from granite. It is only known from the Gibraltar Range National Park and nearby Glen Elgin, east of Glen Innes. |
|
es | https://es.wikipedia.org/wiki/Charles_Darwin | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/7a/Charles_Darwin_1871.jpg | Charles Darwin | Críticas a la teoría de la evolución y controversia | Charles Darwin / Críticas a la teoría de la evolución y controversia | Caricatura de Darwin, publicada en la revista Vanity Fair en 1871. | Caricature of Charles Darwin. Caption read "Natural Selection". | null | image/jpeg | 824 | 498 | true | true | true | Charles Robert Darwin fue un naturalista inglés, reconocido por ser el científico más influyente de los que plantearon la idea de la evolución biológica a través de la selección natural, justificándola en su obra El origen de las especies con numerosos ejemplos extraídos de la observación de la naturaleza. Postuló que todas las especies de seres vivos han evolucionado con el tiempo a partir de un antepasado común mediante un proceso denominado selección natural. La evolución fue aceptada como un hecho por la comunidad científica y por buena parte del público en vida de Darwin, mientras que su teoría de la evolución mediante selección natural no fue considerada como la explicación primaria del proceso evolutivo hasta los años 1930. Actualmente constituye la base de la síntesis evolutiva moderna. Con sus modificaciones, los descubrimientos científicos de Darwin aún siguen siendo el acta fundacional de la biología como ciencia, puesto que constituyen una explicación lógica que unifica las observaciones sobre la diversidad de la vida. | Aunque menos controvertida que los Vestigios, la publicación de El origen de las especies atrajo un amplio interés internacional, provocando acalorados debates tanto en la comunidad científica como en la religiosa que se vieron reflejados en la prensa popular. En poco tiempo, el Origen se tradujo a varios idiomas, convirtiéndose en un texto científico fundamental cuya discusión implicó a multitud de sectores sociales, incluyendo a los «trabajadores» que acudían en masa a las lecciones magistrales de Huxley. A pesar de que su enfermedad le obligó a permanecer al margen de los debates públicos, Darwin estuvo siempre atento a todas las reacciones provocadas por su obra, como ilustra la activa correspondencia que mantuvo en aquellas fechas. En general, la aceptación de las tesis defendidas en el Origen atravesó dos etapas: una primera fase en la que, a lo largo de la segunda mitad del siglo XIX, el mundo victoriano comenzó a aceptar progresivamente la teoría de la evolución y una segunda, avanzado ya el siglo XX, en la que el redescubrimiento de la herencia mendeliana posibilitó la aceptación de la teoría de la selección natural.
En el ámbito popular, la reacción más recurrente, reflejada en las sátiras y caricaturas publicadas en los periódicos y revistas de la época, afectó a las consecuencias de la teoría de la evolución para la posición de la especie humana en la jerarquía animal. A pesar de que Darwin solo había afirmado que su teoría arrojaría nueva luz sobre la cuestión del origen del hombre, la primera reseña del Origen lo acusó de hacer un credo de la idea, en realidad sostenida en los Vestigios, según la cual el hombre procedía del mono. El vínculo genealógico entre el hombre y otros primates enfrentó también a la comunidad científica. Huxley, defensor de la evolución, y Richard Owen, cuyas objeciones a las tesis del Origen habían aglutinado a gran parte de los críticos de Darwin, mantuvieron un intenso debate durante dos años en torno a las similitudes y diferencias anatómicas entre los cerebros de humanos y primates. La campaña de Huxley tuvo un éxito devastador en el derrocamiento de Owen y la «vieja guardia».
En relación con la publicación del Origen de las especies, gran parte de la comunidad cristiana hasta hoy en día rechaza la teoría darwiniana de la evolución, ya que la considera incompatible con el relato de la creación narrado en la Biblia, en el Libro de Génesis. No obstante, también surgieron ramas y denominaciones más liberales que la han incorporado a sus creencias. La reacción de la Iglesia de Inglaterra, por ejemplo, no fue unívoca. Los antiguos profesores de Darwin en Cambridge, Adam Sedgwick y John Stevens Henslow descartaron su teoría rotundamente. Sedgwick, en su momento, incluso llegó a declarar que la aceptación del público general del libro podría traer consigo «una brutalización de la raza humana, como nunca antes se haya visto». Contrariamente, algunos teólogos liberales como Charles Kingsley interpretaron la selección natural como un instrumento del diseño divino, En 1860, siete teólogos anglicanos publicaron la obra Essays and Reviews, en la que Baden Powell elogiaba la obra de Darwin por «apoyar el gran principio de los poderes autoevolutivos de la naturaleza». Asa Gray mantuvo largas discusiones teológicas con Darwin, quien importó y distribuyó su obra en defensa de la evolución teísta, titulada La selección natural no es inconsistente con la teología natural. Ese mismo año tuvo lugar en Oxford el célebre debate en torno a la evolución, durante un encuentro de la Asociación Británica para el Avance de la Ciencia. En él se enfrentaron filósofos, teólogos y científicos a favor y en contra de la teoría de Darwin. El obispo de Oxford, Samuel Wilberforce, aunque favorable a la evolución, se mostró contrario a la explicación darwinista de la transmutación de las especies. Entre los defensores de Darwin se encontraban Joseph Hooker y Thomas Huxley, llamado desde entonces el «bulldog de Darwin» por su feroz apoyo al darwinismo.
Los amigos más cercanos de Darwin, Gray, Hooker, H |
es | https://es.wikipedia.org/wiki/Iv%C3%A1n_Konstant%C3%ADnovich_Rom%C3%A1nov | Iván Konstantínovich Románov | null | Iván Konstantínovich Románov | Escudo de Iván Konstantínovich Románov | null | null | image/svg+xml | 1,192 | 554 | true | true | true | Iván Konstantínovich Románov, Pávlovsk, 5 de julio de 1886-Alapáyevsk, 18 de julio de 1918 fue gran duque y luego príncipe de Rusia. | Iván Konstantínovich Románov (en ruso: Иоанн Константинович Романов, Ioán Konstantínovich Románov), Pávlovsk, 5 de julio de 1886-Alapáyevsk, 18 de julio de 1918) fue gran duque y luego príncipe de Rusia. |
|
en | https://en.wikipedia.org/wiki/Royal_Academy_of_Arts | Royal Academy of Arts | Activities | Royal Academy of Arts / Activities | An early RA Summer Exhibition at the Academy's original home in Somerset House | The Exhibition Room at en:Somerset House: This engraving was published as Plate 2 of Microcosm of London (1808) (see File:Microcosm of London Plate 002 - Exhibition at Somerset House.jpg). This room is now part of the en:Courtauld Gallery. | null | image/jpeg | 1,011 | 1,201 | true | true | true | The Royal Academy of Arts is an art institution based in Burlington House on Piccadilly in London. It has a unique position as an independent, privately funded institution led by eminent artists and architects. Its purpose is to promote the creation, enjoyment and appreciation of the visual arts through exhibitions, education and debate. | null |
|
ms | https://ms.wikipedia.org/wiki/Dato%27_Siti_Nurhaliza_Unplugged_2015 | Dato' Siti Nurhaliza Unplugged 2015 | Maklum balas | Dato' Siti Nurhaliza Unplugged 2015 / Maklum balas | Sepasang tiket untuk konsert yang diadakan diIstana Budaya | English: A pair of concert tickets for "Dato' Siti Nurhaliza Unplugged 2015" that was held at Istana Budaya on April 7, 2015. Bahasa Melayu: Sepasang tiket untuk konsert "Dato' Siti Nurhaliza Unplugged 2015" yang telah diadakan di Istana Budaya pada 7 April 2015. | null | image/jpeg | 1,200 | 1,600 | true | true | true | Dato' Siti Nurhaliza Unplugged 2015 ialah konsert persembahan residensi selama satu hari oleh penyanyi, Datuk Siti Nurhaliza. Ia telah diadakan pada 7 April 2015 di Istana Budaya dan menandakan tahun ke-20 pembabitan beliau dalam industri muzik Malaysia. Hampir semua lagu yang dinyanyikan semasa konsert satu malam ini adalah daripada repertoir beliau sendiri, yang meliputi lagu-lagu popular dan hits beliau dari awal kerjayanya kepada yang lebih baru.
Sepanjang persembahan selama dua jam, Siti mempersembahkan hampir tiga puluh lagu dan lebih daripada dua puluh lagu digubah dan disusun kepada sepuluh medley. Konsert itu juga menjadi platform bagi Siti untuk menyanyikan setiap lagu dari album ke-16 beliau, Fragmen yang dilancarkan pada 29 Jun 2014. Konsert itu merupakan satu kejayaan komersial; walaupun pada hakikatnya bahawa konsert itu disedari dalam masa kurang daripada dua minggu, tiket ke konsert habis dijual hari sebelum malam konsert itu. Konsert itu turut menerima maklum balas positif dan pujian kritis oleh para pengkritik yang memuji persembahan vokal Siti walaupun selepas berada dalam industri selama lebih daripada 20 tahun. | Walaupun perancangan masa pendek dan masa pelaksanaan untuk konsert, ia mendapat sambutan yang positif dari pengkritik muzik. Kebanyakan pengulas bersetuju bahawa walaupun sifat yang terlalu mudah konsert akustik, vokal beliau adalah bahagian yang terbaik daripada konsert itu. Izzat Mohd Anuar dari MyNewsHub mengulas mengenai fakta ini sebagai "Memilih untuk tampil serba ringkas dari segi busana dan tata rias pentas, Siti, walau bagaimanapun tidak berkompromi dari sisi vokalnya apabila beliau berupaya memperlihatkan ‘taringnya’ yang masih berbisa dan kekal sama." Seorang pengulas akhbar Kosmo! juga berkongsi sentimen yang sama. Komen-komen pengulas, "Pada konsert kali ini, sesuai dengan tema akustik, Siti tidak tampil berlebihan. [...] Namun, fakta penting yang khalayak perlu tahu ialah bagaimana beliau membius para penonton selama dua jam lebih hanya untuk mendengarnya mengalunkan seleksi lagu hit yang berada kemas dalam portfolio seninya."
Vokal Siti yang disebut sebagai merdu oleh Syanty Octavia Amry dari Harian Metro, Dhiya Aizat daripada Tonton Extra, Nurfarhana Mohamed daripada Utusan Malaysia dan Shazryn Mohd. Faizal dari The Rakyat Post. Nina Farzin Md Sharom dari Sinar Harian memuji persembahan vokal Siti walaupun selepas lebih daripada dua puluh tahun berada di dalam industri. Beliau menulis,"Biarpun dua puluh tahun telah berlalu, namun kelunakan suara penyanyi ini masih lagi mampu membuat seluruh penonton yang hadir terpesona. pendapat yang juga dikongsi oleh Shazryn dari The Rakyat Post. Che'AZ, pengulas dari versi Bahasa Inggeris The Rakyat Post berkata, "Siti bukan sahaja memukau penonton beliau dengan vokal yang kuat, beliau juga membuktikan kepada mereka bahawa dia adalah benar-benar dalam liga sendiri oleh memukau semua dengan gubahan suaranya."
Beberapa pengulas juga bersetuju bahawa salah satu momen paling memilukan konsert itu ialah apabila Siti menjemput bekas mentornya, Datuk Adnan Abu Hassan ke pentas untuk menemaninya pada piano semasa dia mendendangkan lagu ciptaan beliau - "Jerat Percintaan" dan "Gelora Asmara". Shazrin Mohd. Faizal dari The Rakyat Post dipanggil saat prestasi sebagai "puncak konsert" dan "tersentuh hati" manakala pengulas dari Murai menyatakannya sebagai "menyayat hati". Para pengulas komen lanjut,"Walaupun keadaan kesihatan Datuk Adnan belum lagi stabil yang dikhabarkan penghidap penyakit strok, semangatnya untuk bersama-sama Siti Nurhaliza amat kuat walaupun dipimpin untuk naik ke pentas. Slot itu berjaya membuatkan penonton di dewan terasa sebak dan hiba, namun jari-jemari Adnan memetik piano membuktikan dirinya masih lagi mampu membuat persembahan dan mengindahkan lagi Konsert Unplugged Siti Nurhaliza."
Pengkritik berkata Siti telah menjadi lebih selesa dengan komunikasi beliau dan kemahiran interaksi apabila dia di atas pentas, satu fakta yang Siti tangani semasa konsert itu. Dia mengakui bahawa dalam tahun-tahun awal, dia takut untuk bercakap dengan media. Rosli Manah Mangga Online yang Siti secara peribadi mengucapkan terima kasih kerana menjadi wartawan pertama untuk menemubual beliau semasa tahun-tahun awal beliau juga menyatakan fakta yang sama. Rosli berkata,"Saya pun tak sangka rupa-rupanya sayalah wartawan pertama yang menemubual Siti pada masa itu. Bukan minta dikenang, tapi sememangnya Siti seorang yang mengenang budi dan merendah diri. Paling utama dia seorang yang sentiasa mahu membaiki diri. Pada saya ia salah satu amalan yang membawa kepada kejayaannya."
Kebanyakan pengulas dan pengkritik bersetuju bahawa konsert satu hari adalah satu kejayaan. Pengulas dari Kosmo! menyatakan kesimpulan kajian dengan, "Ah, Datuk Siti Nurhaliza. Sekuat mana pun kita untuk merendah atau menidakkan keampuhan Siti, sekuat itu juga wanita berusia 36 tahun ini akan terus membuktikan bahawa beliau memang seri panggung terbaik bagi kita semua." |
|
sv | https://sv.wikipedia.org/wiki/Flatens_naturreservat | Flatens naturreservat | Bilder | Flatens naturreservat / Bilder | null | Svenska: Orhems gård, huvudbyggnad | null | image/jpeg | 3,125 | 4,390 | true | true | true | Flatens naturreservat i södra Stockholm bildades 2007 och omfattar en area på cirka 736 hektar varav cirka 547 hektar land och cirka 189 hektar vatten. Reservatet är därmed Stockholms största naturreservat. I reservatet ingår hela sjön Flaten, delar av nordöstra sjön Drevviken och södra Ältasjön. I reservatet ingår hela stadsdelen Flaten, östra delen av Orhem, sydligaste delarna av Skarpnäcks Gård och nordvästra delen av Skrubba, dock inte Strandkyrkogården i Skrubba. Markägare är Stockholms kommun och förvaltare är Skarpnäcks stadsdelsförvaltning. | null |
|
en | https://en.wikipedia.org/wiki/Palmer_Square | Palmer Square | History | Palmer Square / History | Baker's Alley looking south toward Nassau Street c. 1925, an historic African-American neighborhood displaced by Palmer Square | English: Baker's Alley in Princeton, New Jersey looking south toward Nassau Street c. 1925, a historic African-American neighborhood that was demolished to make way for Palmer Square. | null | image/jpeg | 422 | 565 | true | true | true | Palmer Square is a public square and planned development in the heart of Princeton, New Jersey across from Nassau Street and Princeton University that today forms a collection of shops, restaurants, offices and residential spaces. | Originally built from 1936 to 1939 by Edgar Palmer, heir to the New Jersey Zinc fortune, the Square was created by architect Thomas Stapleton in the Colonial Revival style as the town's complement to Princeton University, which sits directly across Nassau Street from the Square.
In order to build the original Square, Baker Street was removed in 1929 and its houses, the center of the original African-American neighborhood of Princeton, were moved to Birch Avenue. Construction of the Square was delayed until 1936 by the depression, and plans to extend the Square past Hulfish Street were put on hold after the initial phase of construction was completed, and were not realized until the 1980s, along with an expansion of the Nassau Inn.
The Nassau Inn, which was formerly located directly on Nassau Street, was the centerpiece of the development. A small park sits in front of the Inn, which includes the Borough's Christmas tree. Between the park and Nassau Street, a smaller square holds a bronze statue of a tiger.
Thomas Stapleton assembled a variety of styles including a bit of old Newport, Philadelphia, Annapolis and Williamstown. The plan of the Square however is a mini-version Rockefeller Center. The early plans for Rockefeller Center contemplated an Opera House at the end while Palmer had the Playhouse Movie Theater.
Edgar Palmer's vision was to provide jobs during the depression and create a fully integrated mixed-use downtown that would act as a commercial complement to Princeton University. The plans included the playhouse, the Princeton Post Office, and even the Borough Hall, though this structure was never built.
Over 75 years the different components of Palmer Square have come together, with a new addition or component being added approximately every decade since the 1930s. |
|
en | https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_historic_places_in_Wellington_County,_Ontario | List of historic places in Wellington County, Ontario | List of historic places | List of historic places in Wellington County, Ontario / List of historic places | null | English: Elora Post Office | null | image/jpeg | 2,628 | 2,628 | true | true | true | This is a list of historic places in Wellington County, Ontario, containing heritage sites listed on the Canadian Register of Historic Places, all of which are designated as historic places either locally, provincially, territorially, nationally, or by more than one level of government. | null |
|
de | https://de.wikipedia.org/wiki/Berliner_Wespen | Berliner Wespen | Karikaturen | Berliner Wespen / Karikaturen | null | English: World in Reverse: Eugen Richter delivers a sermon to Court Preacher Stoecker about being truthful. From: Berliner Wespen, June 8, 1881. Deutsch: Verkehrte Welt. Eugen Richter hält dem Hofprediger Stöcker eine Predigt über Wahrhaftigkeit. Aus: Berliner Wespen, 8. Juni 1881. Русский: Адольф Штёккер (1835—1909) — германский политический деятель и протестантский богослов. Карикатура. | null | image/png | 392 | 417 | true | true | true | Berliner Wespen war der Name einer Satirezeitschrift, die von Julius Stettenheim in Hamburg noch unter dem Namen „Hamburger Wespen“ gegründet worden war. Das humoristisch-satirische Blatt firmierte ab 1868 als „Berliner Wespen“ und seit 1891 als „Deutsche Wespen“. | null |
|
uk | https://uk.wikipedia.org/wiki/%D0%A1%D0%B5%D0%BA%D1%82%D0%B0_%D0%A0%D1%96%D0%BD%D0%B4%D0%B7%D0%B0%D0%B9 | Секта Ріндзай | null | Секта Ріндзай | Ворота монастиря Дайтоку. | English: Daitoku-ji in Kita-ku, Kyoto, Kyoto Prefecture, Japan 日本語: 大徳寺 三門, 京都府京都市北区 | null | image/jpeg | 2,848 | 4,272 | true | true | true | Се́кта Ріндза́й — одна з буддистcьких сект магаяністського вчення дзен в Японії. Походить від китайської секти Ліньцзі буддизму чань. Заснована наприкінці 12 століття ченцем Ейсаєм. | Се́кта Ріндза́й (яп. 臨済宗, りんざいしゅう, «секта Ліньцзі») — одна з буддистcьких сект магаяністського вчення дзен в Японії. Походить від китайської секти Ліньцзі буддизму чань. Заснована наприкінці 12 століття ченцем Ейсаєм. |
|
it | https://it.wikipedia.org/wiki/Anemone_ranunculoides | Anemone ranunculoides | Galleria d'immagini | Anemone ranunculoides / Galleria d'immagini | null | Italiano: Anemone ranunculoides | null | image/jpeg | 704 | 849 | true | true | true | L'anemone giallo è una pianta della famiglia delle Ranunculaceae. | null |
|
bn | https://bn.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%93%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%BE%E0%A6%B2%E0%A7%80_%E0%A6%89%E0%A6%B2%E0%A7%8D%E0%A6%B2%E0%A6%BE%E0%A6%B9_%E0%A6%A8%E0%A6%93%E0%A6%9C%E0%A7%8B%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%BE%E0%A6%A8 | ওয়ালী উল্লাহ নওজোয়ান | null | ওয়ালী উল্লাহ নওজোয়ান | null | English: Wali ullah | null | image/jpeg | 1,741 | 1,033 | true | true | true | ওয়ালী উল্লাহ নওজোয়ান ছিলেন পূর্ব পাকিস্তানের একজন রাজনীতিবিদ, ১৯৫২ সালের ভাষা আন্দোলনের সৈনিক ও মুক্তিযোদ্ধা। নিজ উপজেলায় উন্নয়নে তার ব্যাপক অবদান রয়েছে। তার উদ্যোগে পাকিস্তান শাসনামলে ফরিদগঞ্জ উপজেলার বিভিন্ন সরকারি প্রতিষ্ঠান, অনেক রাস্তাঘাট, স্কুল ও শিক্ষা প্রতিষ্ঠান স্থাপিত হয়েছিল। | ওয়ালী উল্লাহ নওজোয়ান (জানুয়ারি ১৯১৩ - ১ জানুয়ারি ১৯৭৫) ছিলেন পূর্ব পাকিস্তানের একজন রাজনীতিবিদ, ১৯৫২ সালের ভাষা আন্দোলনের সৈনিক ও মুক্তিযোদ্ধা। নিজ উপজেলায় উন্নয়নে তার ব্যাপক অবদান রয়েছে। তার উদ্যোগে পাকিস্তান শাসনামলে ফরিদগঞ্জ উপজেলার বিভিন্ন সরকারি প্রতিষ্ঠান, অনেক রাস্তাঘাট, স্কুল ও শিক্ষা প্রতিষ্ঠান স্থাপিত হয়েছিল। |
|
zh | https://zh.wikipedia.org/wiki/%E5%A4%A7%E5%9E%8B%E8%AE%A1%E7%AE%97%E6%9C%BA | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/4/46/SZTE-JATIK%2C_mainframe.jpg | 大型计算机 | null | 大型计算机 | HP SZTE-JATIK | English: A mainframe on the first floor of the building of JATIK, University of Szeged. This computer is the spirit of the network of the library. The photo have been taken on a "Night in The Library, 2009" tour. Magyar: Az SZTE-JATIK első emeleti nagygépe. Ez irányítja a könyvtár hálózati forgalmát. A fotó a 2009-es Könyvtári Éjszaka egyik túráján készült. | null | image/jpeg | 4,032 | 3,024 | true | true | true | 大型计算机，又称大型机、大型主机、主机等，是从IBM System/360开始的一系列计算机及与其兼容或同等级的计算机，主要用于大量数据和关键项目的计算，例如银行金融交易及数据处理、人口普查、企业资源规划等。 | 大型计算机（英语：mainframe），又称大型机、大型主机、主机等，是从IBM System/360开始的一系列计算机及与其兼容或同等级的计算机，主要用于大量数据和关键项目的计算，例如银行金融交易及数据处理、人口普查、企业资源规划等。 |
en | https://en.wikipedia.org/wiki/Mong_Bridge | Mong Bridge | null | Mong Bridge | null | English: Cầu Mống ở TPHCM | null | image/jpeg | 3,024 | 4,032 | true | true | true | The Mong Bridge is a steel bridge across the Bến Nghé River, connecting District 1 and District 4 of Ho Chi Minh City. It is one of the oldest bridges in that city. Originally named Pont des Messageries maritimes, it was built in 1893-1894 by the French construction company Levallois Perret for the merchant shipping company Messageries maritimes. The bridge was completely removed in 2005 during the construction of the Saigon River Tunnel and afterwards rebuilt, turning it from a road bridge into a footbridge. In addition, the previous statue of An Duong Vuong holding a magic crossbow was also dismantled. | The Mong Bridge (Cầu Mống in Vietnamese, "Rainbow bridge") is a steel bridge across the Bến Nghé River, connecting District 1 and District 4 of Ho Chi Minh City. It is one of the oldest bridges in that city. Originally named Pont des Messageries maritimes, it was built in 1893-1894 by the French construction company Levallois Perret (the company formerly led by Gustave Eiffel) for the merchant shipping company Messageries maritimes. The bridge was completely removed in 2005 during the construction of the Saigon River Tunnel and afterwards rebuilt, turning it from a road bridge into a footbridge. In addition, the previous statue of An Duong Vuong holding a magic crossbow was also dismantled. |
|
es | https://es.wikipedia.org/wiki/Artemisia_annua | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/1/18/Artemisiaannua.jpg | Artemisia annua | null | Artemisia annua | Semillas | English: Artemisia annua seeds from Steve Hurst. Provided by ARS Systematic Botany and Mycology Laboratory. China, Tientsin | null | image/jpeg | 600 | 900 | true | true | true | Artemisia annua es una especie de la familia Asteraceae llamada comúnmente ajenjo dulce, o ajenjo chino. Es nativa del Asia templada, y se distribuye ampliamente por muchos países incluida Europa central y meridional. También se encuentra naturalizada en Canadá y Estados Unidos.
Vegeta en diferentes hábitats, desde márgenes boscosos, laderas semidesérticas, terrenos salinos, rocosos, tierras baldías. A altitudes entre los 2000 - 3700 msnm. | Artemisia annua es una especie de la familia Asteraceae llamada comúnmente ajenjo dulce, o ajenjo chino (en chino, 青蒿; pinyin, qīnghāo). Es nativa del Asia templada, y se distribuye ampliamente por muchos países incluida Europa central y meridional. También se encuentra naturalizada en Canadá y Estados Unidos.
Vegeta en diferentes hábitats, desde márgenes boscosos, laderas semidesérticas, terrenos salinos, rocosos, tierras baldías. A altitudes entre los 2000 - 3700 msnm. |
nl | https://nl.wikipedia.org/wiki/NGC_4875 | NGC 4875 | null | NGC 4875 | null | Color mappingThe sky image is obtained by Sloan Digital Sky Survey, DR14 with SciServer. Angle of view: 4' × 4' (0.3" per pixel), north is up. Details on the image processing pipeline: https://www.sdss.org/dr14/imaging/jpg-images-on-skyserver/ | null | image/jpeg | 800 | 800 | true | true | true | NGC 4875 is een lensvormig sterrenstelsel in het sterrenbeeld Hoofdhaar. Het hemelobject werd op 16 mei 1885 ontdekt door de Franse astronoom Guillaume Bigourdan. | NGC 4875 is een lensvormig sterrenstelsel in het sterrenbeeld Hoofdhaar. Het hemelobject werd op 16 mei 1885 ontdekt door de Franse astronoom Guillaume Bigourdan. |
|
de | https://de.wikipedia.org/wiki/Peking-Oper | Peking-Oper | null | Peking-Oper | Maske der Pekingoper | null | null | image/jpeg | 842 | 386 | true | true | true | Die Peking-Oper ist eine Form der chinesischen Oper. Sie vermischt viele künstlerische Elemente, so Singen, Tanzen, Akrobatik, darstellendes Spiel und Kampfkunst. Die Bühnenausstattung ist betont spärlich – ursprünglich besteht sie aus einem Tisch und zwei Stühlen. Im Allgemeinen arbeitet die Peking-Oper eher mit symbolischen als mit rein ästhetischen Mitteln. Im Gegensatz zu anderen Formen der chinesischen Oper handelt es sich nicht um eine regionale Spielart der Oper, sondern sie wird in ganz China von Theatergruppen aufgeführt.
2010 wurde die Peking-Oper in die Repräsentative Liste des immateriellen Kulturerbes der Menschheit der UNESCO aufgenommen. | Die Peking-Oper (chinesisch 京劇 / 京剧, Pinyin Jīngjù) ist eine Form der chinesischen Oper. Sie vermischt viele künstlerische Elemente, so Singen, Tanzen, Akrobatik, darstellendes Spiel und Kampfkunst. Die Bühnenausstattung ist betont spärlich – ursprünglich besteht sie aus einem Tisch und zwei Stühlen. Im Allgemeinen arbeitet die Peking-Oper eher mit symbolischen als mit rein ästhetischen Mitteln. Im Gegensatz zu anderen Formen der chinesischen Oper handelt es sich nicht um eine regionale Spielart der Oper, sondern sie wird in ganz China von Theatergruppen aufgeführt.
2010 wurde die Peking-Oper in die Repräsentative Liste des immateriellen Kulturerbes der Menschheit der UNESCO aufgenommen. |
|
kk | https://kk.wikipedia.org/wiki/%D0%92%D0%B8%D0%BB%D1%8C%D1%80%D0%BE%D1%82 | Вильрот | null | Вильрот | null | Deutsch: Grube Georg, Willroth, Rheinland-Pfalz, Deutschland.English: Georg mine, Willroth, Rhineland-Palatinate, Germany. | null | image/jpeg | 1,517 | 2,025 | true | true | true | Вильрот — Германия Федеративтік Республикасының Рейнланд-Пфальц жерінде орналасқан муниципалитет. Альтенкирхен-Вестервальд ауданының құрамына енеді.
Муниципалитеттің тұрақты тұрғындарының саны 860 адамды құрайды. Алып жатқан жер аумағы 1,97 км² шамасында. Мемлекет ішінде бекітілген ресми коды — 07 1 32 116. Муниципалитеттің басшысы — Рихард Шмит. | Вильрот (нем. Willroth) — Германия Федеративтік Республикасының Рейнланд-Пфальц жерінде орналасқан муниципалитет. Альтенкирхен-Вестервальд ауданының құрамына енеді.
Муниципалитеттің тұрақты тұрғындарының саны 860 адамды құрайды (31 желтоқсан 2010 жыл). Алып жатқан жер аумағы 1,97 км² шамасында. Мемлекет ішінде бекітілген ресми коды — 07 1 32 116. Муниципалитеттің басшысы — Рихард Шмит. |
|
nan | https://zh-min-nan.wikipedia.org/wiki/Saint-Vincent-de-Paul_(Landes) | Saint-Vincent-de-Paul (Landes) | null | Saint-Vincent-de-Paul (Landes) | null | English: Town hall of Saint-Vincent-de-Paul (Landes, Aquitaine, France). Français : La mairie de Saint-Vincent-de-Paul (Landes, Aquitaine, France). | Saint-Vincent-de-Paul ê kéng-sek | image/jpeg | 1,368 | 1,824 | true | true | true | Saint-Vincent-de-Paul sī ūi-tī Hoat-kok Aquitaine toā-khu Landes séng ê chi̍t ê commune. | Saint-Vincent-de-Paul sī ūi-tī Hoat-kok Aquitaine toā-khu Landes séng ê chi̍t ê commune. |
|
vi | https://vi.wikipedia.org/wiki/Acacia_aneura | Acacia aneura | Hình ảnh | Acacia aneura / Hình ảnh | null | Acacia aneura Bark Arizona, USA | null | image/jpeg | 587 | 697 | true | true | true | Acacia aneura là một loài thực vật có hoa trong họ Đậu. Loài này được Benth. miêu tả khoa học đầu tiên. | null |
|
en | https://en.wikipedia.org/wiki/Sanchi | Sanchi | Pillar 35 | Sanchi / Later periods / Pillar 35 | null | English: Buddha statue at Sanchi Stupa | null | image/jpeg | 4,000 | 6,016 | true | true | true | Sanchi Stupa is a Buddhist complex, famous for its Great Stupa, on a hilltop at Sanchi Town in Raisen District of the State of Madhya Pradesh, India. It is located in 46 kilometres north-east of Bhopal, capital of Madhya Pradesh.
The Great Stupa at Sanchi is one of the oldest stone structures in India, and an important monument of Indian Architecture. It was originally commissioned by the emperor Ashoka in the 3rd century BCE. Its nucleus was a simple hemispherical brick structure built over the relics of the Buddha. It was crowned by the chhatri, a parasol-like structure symbolising high rank, which was intended to honour and shelter the relics. The original construction work of this stupa was overseen by Ashoka, whose wife Devi was the daughter of a merchant of nearby Vidisha. Sanchi was also her birthplace as well as the venue of her and Ashoka's wedding. In the 1st century BCE, four elaborately carved toranas and a balustrade encircling the entire structure were added. The Sanchi Stupa built during Mauryan period was made of bricks. The composite flourished until the 11th century. | The massive pillar near the North Gateway, numbered 35 in the plan, was erected during the Gupta period. Every feature, whether structural, stylistic or technical, is typical of
Gupta workmanship. Most of the shaft has been destroyed, but the stump still remains in situ, and the foundations are intact. The form, too, of the platform around its base is sufficiently clear, and the capital and statue which it is said to have supported, are both relatively well-preserved. What remains of the shaft is 9 ft. in length, 3 ft. 10 in. of which, measured from the top, are circular and smooth, and the remainder, constituting the base, square and rough-dressed. In the Gupta age, it was the common practice to keep the
bases of such monolithic columns square, whereas those of the Maurya age were invariably circular. The columns of the Maurya period are distinguished by its exquisite dressing and highly polished surface; but in this case the dressing of the stone is characterized by no such lustrous finish.
The Persepolitan capital and square abacus ornamented with a balustrade in relief are cut entire from a single block of stone. So, too, is the statue
which was found lying alongside the capital and which is believed to have belonged to the same pillar. This statue represents a man clad in a dhoti and adorned with bracelets, earrings, bejewelled necklace and headdress. The hair falls in curls over the shoulders and back, and beneath it at the back fall the ends of two ribbons. It is thought that the statue represents Vajrapani. The attribution to Vajrapani is indicated by the stub of a vajra thunderbold in the right hand and a halo of 24 rays. The dedication of the Vajrapani pillar is also mentioned in a 5th-century inscription.
An interesting feature of the image is the halo which is pierced with twelve small holes evenly disposed around its edge. Manifestly the halo, is too small in proportion to the size of the statue, and these holes were no doubt intended for the attachment of the outer rays, which were probably fashioned out of copper gilt, the rest of the statue itself being possibly painted or gilded. This statue stood on the summit of the pillar, and is a work of the Gupta period. The statue is currently in the Sanchi Archaeological Museum and is attributed to the 5th century CE.
Following the destruction of the Guptas by the Alchon Huns, and with the decline of Buddhism in India, Buddhist artistic creation at Sanchi slowed down.
Temple 45 was the last Buddhist temple built during the mid to late 9th century. Another point to be noted is that at that time the monuments were enclosed within a wall.
With the decline of Buddhism in India, the monuments of Sanchi went out of use and fell into a state of disrepair. In 1818, General Taylor of the Bengal Cavalry recorded a visit to Sanchi. At that time the monuments were left in a relatively good condition. Although the jungle had overgrown the complex, several of the Gateways were still standing, and Sanchi, being situated on a hill, had escaped the onslaught of the Muslim conquerors who had destroyed the nearby city of Vidisha (Bhilsa) only 5 miles away. |
|
id | https://id.wikipedia.org/wiki/Stasiun_Shigeno | Stasiun Shigeno | null | Stasiun Shigeno | Stasiun Shigeno, November 2006 | English: Shigeno Station in Tōmi, Nagano Prefecture, Japan 日本語: 長野県東御市, しなの鉄道,しなの線, 滋野駅 | null | image/jpeg | 600 | 800 | true | true | true | Stasiun Shigeno adalah stasiun kereta api pada Jalur Kereta Shinano di kota Tōmi, Nagano, Jepang, dioperasikan oleh kemitraan pemerintah swasta dan Shinano Railway. | Stasiun Shigeno (滋野駅 Shigeno-eki) adalah stasiun kereta api pada Jalur Kereta Shinano di kota Tōmi, Nagano, Jepang, dioperasikan oleh kemitraan pemerintah swasta dan Shinano Railway. |
|
de | https://de.wikipedia.org/wiki/Aerotoxisches_Syndrom | Aerotoxisches Syndrom | Der Fall Brady | Aerotoxisches Syndrom / Forensisch-pathologische Untersuchungen an verstorbenen Besatzungsmitgliedern / Der Fall Brady | Brady Microscopy | English: T-lymphocytes in the heart muscle sample of deceased Warren E. Brady | null | image/jpeg | 589 | 879 | true | true | true | Unter dem Begriff aerotoxisches Syndrom werden mögliche Gesundheitsschädigungen diskutiert, die durch Verunreinigung der Atemluft in der Kabine von Passagierflugzeugen ausgelöst werden können. Dabei werden hauptsächlich Probleme in der Zapfluft-Anlage als mögliche Ursache von Verunreinigungen der Atemluft genannt. Airlines und Flugzeughersteller sowie Behörden sprechen inzwischen von sogenannten „Fume Events“ oder auch „Smell-Events“. Maßgeblich ist jedoch, dass nicht bei jedem solcher Vorfälle unbedingt auch sichtbarer Dunst oder Rauch in Cockpit und Flugzeugkabine auftreten muss.
Das aerotoxische Syndrom gilt als relativ unerforschtes Krankheitsbild, das gegenwärtig noch untersucht wird, obwohl es schon seit dem Ende der 1950er-Jahre bekannt ist.
Der Begriff stammt aus dem Jahr 1999 und wurde von dem US-amerikanischen Luftfahrtmediziner Harry Hoffman, dem australischen Toxikologen Chris Winder und dem französischen Forensiker Jean Christophe Balouet eingeführt. | Das gleiche Team von Ärzten und Wissenschaftlern hat bis Sommer 2015 noch weitere, auf unnatürlich Weise verstorbene Besatzungsmitglieder obduziert und in allen Fällen Hinweise auf gleiche Schädigungen des Herzmuskelgewebes gefunden. Andere hierfür zunächst mögliche Ursachen konnten ausgeschlossen werden. Der letzte Verstorbene war der British-Airways-Flugbegleiter Warren Brady. Hierüber wurde durch Vertreter des Wissenschaftsteams anlässlich einer aufgezeichneten Pressekonferenz in Berlin am 15. Juli 2015 berichtet. |
|
tr | https://tr.wikipedia.org/wiki/Kemal_%C5%9Eebli | Kemal Şebli | null | Kemal Şebli | null | Français : Kamel Chebli en 78 | null | image/jpeg | 197 | 148 | true | true | true | Kemal Şebli, defans pozisyonunda görev yapmış Tunuslu millî futbolcudur. | Kemal Şebli (d. 9 Mart 1954), defans pozisyonunda görev yapmış Tunuslu millî futbolcudur. |
|
ar | https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%B1%D8%A7%D8%B3%D9%8A%D9%84_%D8%B4%D9%88%D8%B1%D8%AA | راسيل شورت | null | راسيل شورت | null | English: Portrait of Australian athlete Russell Short, 2012 Australian Paralympic (shadow) Team athlete | null | image/jpeg | 2,362 | 1,783 | true | true | true | راسيل شورت هو منافس ألعاب قوى أسترالي، ولد في 7 مايو 1969 في Poowong في أستراليا. | راسيل شورت (بالإنجليزية: Russell Short) هو منافس ألعاب قوى أسترالي، ولد في 7 مايو 1969 في Poowong في أستراليا. |
|
pt | https://pt.wikipedia.org/wiki/Sex_Pistols | Sex Pistols | null | Sex Pistols | null | Sex Pistols perform in Paradiso, Amsterdam. | null | image/jpeg | 2,448 | 3,676 | true | true | true | Sex Pistols foi uma banda inglesa de punk rock formada em Londres em 1975, considerada responsável por ter começado o movimento punk no Reino Unido e ter influenciado muitos músicos de punk rock e rock alternativo. Ainda que originalmente a banda tenha durado apenas dois anos e meio, lançando apenas quatro singles e um álbum de estúdio — Never Mind the Bollocks, Here's the Sex Pistols —, os Sex Pistols são considerados por alguns críticos uma das mais influentes bandas da história da música popular.
A banda era composta originalmente pelo vocalista Johnny Rotten, o guitarrista Steve Jones, o baterista Paul Cook e o baixista Glen Matlock. Matlock foi substituído por Sid Vicious no início de 1977. Sob a condução do empresário Malcolm McLaren, a banda provocou diversas controvérsias que tornaram-se o centro das atenções entre a opinião pública britânica. Seus shows frequentemente eram fonte de problemas para os organizadores e as autoridades, e suas aparições públicas quase sempre terminavam em confusões. | Sex Pistols foi uma banda inglesa de punk rock formada em Londres em 1975, considerada responsável por ter começado o movimento punk no Reino Unido e ter influenciado muitos músicos de punk rock e rock alternativo. Ainda que originalmente a banda tenha durado apenas dois anos e meio, lançando apenas quatro singles e um álbum de estúdio — Never Mind the Bollocks, Here's the Sex Pistols —, os Sex Pistols são considerados por alguns críticos uma das mais influentes bandas da história da música popular.
A banda era composta originalmente pelo vocalista Johnny Rotten, o guitarrista Steve Jones, o baterista Paul Cook e o baixista Glen Matlock. Matlock foi substituído por Sid Vicious no início de 1977. Sob a condução do empresário Malcolm McLaren, a banda provocou diversas controvérsias que tornaram-se o centro das atenções entre a opinião pública britânica. Seus shows frequentemente eram fonte de problemas para os organizadores e as autoridades, e suas aparições públicas quase sempre terminavam em confusões. Seu single de 1977, "God Save the Queen", que atacava o conformismo social da sociedade britânica e a submissão à coroa, precipitou a "última e maior epidemia de pandemônio moral com base no pop".
Em janeiro de 1978, ao fim de uma turbulenta turnê nos Estados Unidos, Rotten abandonou a banda e anunciou seu fim. Ao longo dos próximos meses, os três outros integrantes gravaram músicas para a versão cinematográfica da história da banda, The Great Rock 'n' Roll Swindle. Vicious morreu de overdose de heroína em fevereiro de 1979. Em 1996 Rotten, Jones, Cook e Matlock reuniram-se para a Filthy Lucre Tour e, desde 2002, reunem-se esporadicamente para algumas turnês e concertos. Em 24 de fevereiro de 2006, os Sex Pistols — os quatro membros originais e Vicious — foram indicados para o Hall da Fama do Rock and Roll, porém recusaram-se a comparecer à cerimônia, chamando o museu de "uma mancha de mijo". |
|
ar | https://ar.wikipedia.org/wiki/%D9%8A%D9%88%D8%B3%D9%81_%D8%B6%D9%8A%D8%A7%D8%A1_%D9%8A%D9%84%D9%85%D8%A7%D8%B2 | يوسف ضياء يلماز | null | يوسف ضياء يلماز | null | English: Turkish politician and Mayor of Samsun Yusuf Ziya Yılmaz | null | image/jpeg | 872 | 653 | true | true | true | يوسف ضياء يلماز ولد المهندس والسياسي يوسف ضياء يلماز في 28 أغسطس من عام 1951 بسامسون وهو يتولى رئاسة بلدية سامسون منذ عام 1999. حيث أنه يشغل هذا المنصب وبدون انقطاع منذ 16 سنة و 272 يوما وتعتبر هذه المدة ثاني أطول مدة بعد كمال وهبي غول الذي قضى فترة 16 سنة و 319 يوما في رئاسة البلدية الكبرى.
يوسف ضياء يلماز على مواقع التواصل الاجتماعي
يوسف ضياء يلماز على تويتر.
يوسف ضياء يلماز في المشاريع الشقيقة
صور وملفات صوتية من كومنز | يوسف ضياء يلماز ولد المهندس والسياسي يوسف ضياء يلماز في 28 أغسطس من عام 1951 بسامسون وهو يتولى رئاسة بلدية سامسون منذ عام 1999. حيث أنه يشغل هذا المنصب وبدون انقطاع منذ 16 سنة و 272 يوما وتعتبر هذه المدة ثاني أطول مدة بعد كمال وهبي غول الذي قضى فترة 16 سنة و 319 يوما في رئاسة البلدية الكبرى.
يوسف ضياء يلماز على مواقع التواصل الاجتماعي
يوسف ضياء يلماز على تويتر.
يوسف ضياء يلماز في المشاريع الشقيقة
صور وملفات صوتية من كومنز |
|
ms | https://ms.wikipedia.org/wiki/Melur,_Tamil_Nadu | Melur, Tamil Nadu | null | Melur, Tamil Nadu | Rumah kampung tradisi di Melur. | Melur, Tamil Nadu, India. | Rumah kampung tradisi di Melur. | image/jpeg | 375 | 500 | true | true | true | Melur ialah sebuah bandar dan perbandaran dalam daerah Madurai di negeri Tamil Nadu, India. | Melur ialah sebuah bandar dan perbandaran dalam daerah Madurai di negeri Tamil Nadu, India. |
|
nl | https://nl.wikipedia.org/wiki/Wessel_Knoops | Wessel Knoops | null | Wessel Knoops | Wessel Knoops, lithografie uit 1849, door Jan Rijk Matthijssen. | Nederlands: IdentificatieTitel(s): Portret van Wessel KnoopsObjecttype: prent Objectnummer: RP-P-OB-27.705Catalogusreferentie: Van Someren 2988Omschrijving: De geportretteerde zit op een houten stoel. Zijn linkerarm hangt naast de stoel en in zijn hand heeft hij een wandelstok. Zijn rechterhand rust in zijn schoot.VervaardigingVervaardiger: prentmaker: Johann Peter Berghaus (vermeld op object) naar ontwerp van: Jan Rijk Matthijssen (vermeld op object) drukker: August Arnz & Co. (vermeld op object)Plaats vervaardiging: prentmaker: Leiden naar ontwerp van: Nederlanddrukker: LeidenDatering: 28-feb-1849Fysieke kenmerken: lithografie op chine colléMateriaal: papier chine collé Techniek: lithografie (techniek)Afmetingen: blad: h 440 mm × b 329 mmOnderwerpWat: historical personswalking-stick, staffWie: Wessel KnoopsVerwerving en rechtenVerwerving: onbekend 2006Copyright: Publiek domein | null | image/jpeg | 3,550 | 3,028 | true | true | true | Wessel Knoops was een apotheker met speciale interesse in natuurwetenschappen. Hij was de oprichter en tot aan zijn dood inspirator van het Arnhemse natuurkundig genootschap 'tot nut en vergenoegen', dat kort na zijn dood tot Natuurkundig Genootschap Wessel Knoops werd hernoemd. | Wessel Knoops (Arnhem, 22 augustus 1800 - 23 december 1879) was een apotheker met speciale interesse in natuurwetenschappen. Hij was de oprichter en tot aan zijn dood inspirator van het Arnhemse natuurkundig genootschap 'tot nut en vergenoegen', dat kort na zijn dood tot Natuurkundig Genootschap Wessel Knoops werd hernoemd. |
|
en | https://en.wikipedia.org/wiki/Kick_(INXS_album) | Kick (INXS album) | Tour | Kick (INXS album) / Tour | The Kick tour would turn the band's singer Michael Hutchence (pictured above) into a world-class live performer. | Subject: Michael Hutchence of INXS Date: August, 1986 Place: San Francisco, California, USA Photographer: Andwhatsnext Original 35mm photograph scanned Credit: Copyright (c) 1986 by Nancy J Price | null | image/jpeg | 534 | 300 | true | true | true | Kick is the sixth studio album by the Australian rock band INXS, released in 1987 by WEA in Australia, Atlantic Records in the United States and Mercury Records in Europe.
As the band's most successful studio album, Kick has been certified six times platinum by the RIAA and spawned four US top 10 singles. At the 1988 MTV Video Music Awards, the band took home five Moonmen for the "Need You Tonight"/"Mediate" video.
The album was produced by British producer Chris Thomas and recorded by David Nicholas in Sydney, Australia, and in Paris, France. The album was mixed by Bob Clearmountain at Air Studios in London. | Following the release of Kick, INXS embarked on a sixteen-month global tour playing arenas and stadiums in major cities across North America, Europe, Japan and Australia. The band started off their Kick tour on August 14 with a number of secret warm-up shows being played across south-eastern and north-eastern Australia, before setting off on a three leg tour of the US beginning in East Lansing, Michigan on September 16. The first American leg ran right through to November, followed by UK dates in December.
With the growing popularity of Kick, and the release of its first single, "Need You Tonight", all twelve songs from the album quickly became staples of the tour's setlists, with "Don't Change" being regularly played during a show's encore.
The US tour resumed in March with the band playing three sold-out shows at Radio City Music Hall in New York City from March 18 to March 20. Fleets of trucks were hired to transport the band's equipment, lighting and wardrobe across thousands of miles of road over the next three months. During the band's time spent commuting across America, Andrew began writing and playing new material with a guitar. According to INXS: The Official Inside Story of a Band on the Road, Andrew said, "Prior to the Kick tour I'd never written on the road – mainly because I didn't have time I guess. But with Kick I started writing with a guitar, and I was kind of proud that I'd taught myself to do that". INXS finished up the second leg of the American tour with a hand-full of shows being played in key cities across the California state, including San Francisco, Fresno and San Diego.
In October, INXS made a brief stopover in Japan to play a small number of shows and festivals in Tokyo and Yokohama, before flying on to Australia to finish the last segment of the Calling All Nations tour.
Since the culmination of the Kick tour in November 1988, INXS agreed to a one-year respite. This one-year break allowed the members time off to spend with their families and to work on side projects. |
|
hy | https://hy.wikipedia.org/wiki/%D5%8C%D5%A1%D5%A4%D5%AB%D5%B8%D6%86%D5%AB%D5%A6%D5%AB%D5%AF%D5%A1%D5%B6_%D5%80%D5%A1%D5%B5%D5%A1%D5%BD%D5%BF%D5%A1%D5%B6%D5%B8%D6%82%D5%B4 | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/a8/Sternbild_Aquila.png | Ռադիոֆիզիկան Հայաստանում | null | Ռադիոֆիզիկան Հայաստանում | Տիեզերքը Բյուրականից | Deutsch: Sternenkonstellation im Vordergrund der Milchstrasse | null | image/png | 2,856 | 4,290 | true | true | true | Ռադիոֆիզիկայի բնագավառում կանոնավոր հետազոտություններն սկսվել են 1950 թվականին, երբ Վիկտոր Համբարձումյանի նախաձեռնությամբ Բյուրականի աստղադիտարանում ստեղծվել է ռադիոաստղագիտության լաբորատորիա, 1959 թվականին՝ ռադիոֆիզիկական մեթոդների բաժին ։
Բաժնում սկսվել են ալիքի երկարության սանտիմետրային և դեցիմետրային տիրույթներում շատ թույլ ազդանշանների ընդունման մեթոդների հետազոտությունները և համապատասխան բարձր զգայուն ընդունիչ սարքերի մշակումները։ Ռադիոֆիզիկական ուսումնասիրություններն էապես ընդլայնվել են այդ բաժնի հիման վրա Ռադիոֆիզիկայի և էլեկտրոնիկայի ինստիտուտի ստեղծումից հետո ։
Վերջինիս հիմնական գիտական ուղղությունը եղել է ռադիոֆիզիկական եղանակների զարգացումը և Տիեզերքի, կոնդենսացված նյութերի ու կենսաբանական օբյեկտների հետազոտություններում դրանց կիրառումն ու համապատասխան բարդ սարքերի ստեղծումը։ Էմիլ Միրզաբեկյանի, Ռադիկ Մարտիրոսյանի, Ալբերտ Ղուրանի և Արսեն Հախումյանի ղեկավարած այդ աշխատանքների արդյունքում մշակվել և պատրաստվել են մի քանի սերնդի դեցիմետրային, սանտիմետրային ու միլիմետրային տիրույթների ջերմային ճառագայթման ընդունիչներ, ռադիոչափիչներ, բևեռաչափներ, որոնք օժտված են բարձր զգայունությամբ և հուսալիությամ | Ռադիոֆիզիկայի բնագավառում կանոնավոր հետազոտություններն սկսվել են 1950 թվականին, երբ Վիկտոր Համբարձումյանի նախաձեռնությամբ Բյուրականի աստղադիտարանում ստեղծվել է ռադիոաստղագիտության լաբորատորիա, 1959 թվականին՝ ռադիոֆիզիկական մեթոդների բաժին (էմիլ Միրզաբեկյանի գլխավորությամբ)։
Բաժնում սկսվել են ալիքի երկարության սանտիմետրային և դեցիմետրային տիրույթներում շատ թույլ ազդանշանների ընդունման մեթոդների հետազոտությունները և համապատասխան բարձր զգայուն ընդունիչ սարքերի մշակումները։ Ռադիոֆիզիկական ուսումնասիրություններն էապես ընդլայնվել են այդ բաժնի հիման վրա Ռադիոֆիզիկայի և էլեկտրոնիկայի ինստիտուտի (ՌՖԷհ) ստեղծումից հետո (1960 թվականին)։
Վերջինիս հիմնական գիտական ուղղությունը եղել է ռադիոֆիզիկական եղանակների զարգացումը և Տիեզերքի, կոնդենսացված նյութերի ու կենսաբանական օբյեկտների հետազոտություններում դրանց կիրառումն ու համապատասխան բարդ սարքերի ստեղծումը։ Էմիլ Միրզաբեկյանի, Ռադիկ Մարտիրոսյանի, Ալբերտ Ղուրանի և Արսեն Հախումյանի ղեկավարած այդ աշխատանքների արդյունքում մշակվել և պատրաստվել են մի քանի սերնդի դեցիմետրային, սանտիմետրային ու միլիմետրային տիրույթների ջերմային ճառագայթման ընդունիչներ, ռադիոչափիչներ, բևեռաչափներ, որոնք օժտված են բարձր զգայունությամբ և հուսալիությամ
Ստեղծված սարքավորումների և ռադիոֆիզիկական մեթոդների միջոցով ՌՖԷհ-ի մասնագետներն իրականացրել են Խորհրդային Սոցալիստական Հանրապետությունների Միության տիեզերական հետազոտությունների ծրագրերում օգտագործվող հեռահար կապի անտենաների ատեստավորումը՝ դրանց տեղակայման բոլոր կետերում։ Գերբարձր հաճախության (ԳԲՀ) ռադիոչափիչներն օգտագործվել են Երկիր և այլ մոլորակների հեռազննման միջազգային ծրագրերում («Պրիրոդա», «Վեգա», «Օկեան», «Մետեոր» և այլն
«Միր» ուղեծրակայանում տեղադրված ՌՊ-600 բազմուղի ռադիոչափ, համակարգի օգնությամբ ստացվել են մեծ ծավալի տեղեկություններ՝ օվկիանոսների, Երկրի հողածածկույթի և մթնոլորտի մասին (Ռադիկ Մարտիրոսյան, Ալբերտ Ղուլյան)։ Ստեղծվել են մի շարք քվանտային պարամագնիսական ուժեղարարներ (մազեր), որոնք կիրառվել են կարևորագույն ռադիոաստղագիտական հետազոտություններում։ Օրնակ՝ կապված ռեզոնատորներով 21 սմ ալիքի երկարության քվանտային ուժեղարարը, որը տեղակայվել էր ԽՍՀՄ Գիտությունների Ակադեմայի Ֆիզիկայի ինստիտուտի (ՖԻԱՆ) 23 մետրանոց 373, ռադիոդիտակի վրա, մի կարգով բարձրացրել է համակարգի զգայունությունը, իսկ լայն շերտում վերալարվող 1,35 սմ ալիքի երկարության մազերը, որը տեղակայվել էր Խորհրդային Սոցալիստական Հանրապետությունների Միությունում խոշորագույն «ՌԱՏԱՆ-600» ռադիոդիտակի վրա, ապահովել է 20 տիեզական մադերային աղբյուրների ճառագայթման սպեկտրային չափումների բարձր որակը։
Այդ աշխատանքների համար ՌՖԷԻ-ի մի խումբ աշխատողներ՝ Ռադիկ Մարտիրոսյանի ղեկավարությամբ, արժանացել են Ուկրաինայի և Հայաստանի Պետական մրցանակների։ Մշակվել է անընդհատ ճառագայթման դոպլերային ռադիոտեղորոշիչ, որտեղ օգտագործվել է ազդանշանի հաճախության տարապարբերական գծային մոդուլում (դա հնարավորություն է տալիս բարձր ճշտությամբ միաժամանակ չափել բազմաքանակ շարժվող թիրախների արագությունը և կոորդինատները)։
Մշակվել են նաև բացառիկ բնութագրերով օժտված ցածր աղմկային հզորության ուժեղարարներ, վեցկարգանի փոգապտտիչներ, արագագործ սահմանափակիչներ և այլ ակտիվ սարքեր՝ ռադիոտեղորոշման կիրառումների համար (Արսեն Հախումյան)։ Մշակվել և պատրաստվել են անկյան լուսաէլեկտրական մի շարք փոխակերպիչներ, որոնք բարձր ճշտության և փոքր չափերի շնորհիվ կիրառվում են հատուկ տեխնիկայում, մեքենաշինության մեջ, ռոբոտատեխնիկայում։
Այդ փոխակերպիչները սերիական արտադրության մեջ ներդրվել են ՀՀ Կառավարության որոշմամբ՝ հատուկ այդ նպատակով Գորիսում ստեղծված գործարանում (Ռոբերտ Սարգսյան)։ ՌՖԷԻ-ում ստեղծված բազմուղի բարձր զգայուն ռադիոմետրիկ սպեկտրաչափի օգնությամբ առաջին անգամ հայտնաբերվել և հետազոտվել է թույլ ԳԲՀ-ի ճառագայթումը, որն առաջանում է թույլ կապակցաված բարձր ջերմաստիճանային գերհաղորդիչ կառուցվածքներում՝ մրրիկների կոհերենտ շարժման հետևանքով (Արսեն Հախումյան)։ ՌՖԷԻ-ում տեսականորեն պարզբանվել են շերտավոր միջավայրերում անցումային ճառագայթման էներգիական և սպեկտրային բնութագրերը, զարգացվել են պլազմայում լիցքավորված մասնիկների շարժմամբ պայմանավորված արգելակային և արագացման շարժընթացների, ֆեռո և հակաֆեռո մագնիսներում մակերևութային ալիքների տարածման, ուժեղ հոսանքային էլեկտրոնային փնջերի պլազմային անկայունության, նաև պատահական անհամասեռություններով օժտված միջավայրերում |
en | https://en.wikipedia.org/wiki/Richhill_Township,_Greene_County,_Pennsylvania | Richhill Township, Greene County, Pennsylvania | null | Richhill Township, Greene County, Pennsylvania | Ryerson Station State Park is in Richhill Township. | I'm not very familiar with the park, but it's my understanding that the puddles in the distance were the middle of Duke Lake before faults discovered in the dam during the Hurricane Ivan floods caused them to drain down the lake. | Ryerson Station State Park is in Richhill Township. | image/jpeg | 564 | 800 | true | true | true | Richhill Township is a township in Greene County, Pennsylvania, United States. The population was 896 at the 2010 census, down from 1,062 at the 2000 census. Ryerson Station State Park is a Pennsylvania state park on Duke Lake in the township. | Richhill Township is a township in Greene County, Pennsylvania, United States. The population was 896 at the 2010 census, down from 1,062 at the 2000 census. Ryerson Station State Park is a Pennsylvania state park on Duke Lake in the township. |
|
en | https://en.wikipedia.org/wiki/University_of_Bergen | University of Bergen | Notable alumni | University of Bergen / Notable academics and faculty / Notable alumni | null | English: UNCTAD Secretary-General Mukhisa Kituyi met with His Excellency Mr. Omar Hilale, Ambassador, Permanent Representative, Permanent Mission of the Kingdom of Morocco to the United Nations Office and other international organizations in Geneva. | null | image/jpeg | 411 | 301 | true | true | true | The University of Bergen is a public university located in Bergen, Norway. The university today serves approximately 17,000 students, and is one of eight universities in Norway. | null |
|
hu | https://hu.wikipedia.org/wiki/Sambhala | Sambhala | A nyugati kultúrában | Sambhala / A nyugati kultúrában | null | English: "Song of Shambhala" Русский: "Песнь о Шамбала. Танг-ла" | null | image/jpeg | 264 | 480 | true | true | true | Sambhala eredetileg a hindu vallásban gyökerező, de a tibeti buddhizmus által is átvett mitikus királyság. A tibeti hagyomány szerint a királyságot úgy kell elképzelni, mint egy nyolcszirmú lótuszvirágot, amelyet egy havas hegylánc vesz körül. Középen áll Sambhala királyának a palotája, aki a Kalapa nevű városban uralkodik.
Sambhalát néhány írásban James Hilton brit író 1933-ban Lost Horizon címmel megjelent regénye nyomán Shangri-La néven is emlegetik.
Számos ősi szöveg – köztük a Kálacsakra Tantra és a nyugat-tibeti ősi Csangcsung szövegei – említi Sambhalát. A Bon vallás iratai egy szorosan kapcsolódó földről, a Tagzig Olmo Lung Ringről szólnak.
A szanszkrit név a hindu puránákban említett város nevéből származik, és valószínűleg az Uttar Prades állambeli Sambhal várossal azonos. A hindu szövegek, mint például a Visnu Purana próféciája szerint Sambhala lesz a szülőhelye Kalkinak, Visnu végső megtestesülésének, aki majd az új Aranykort hozza el, és megjósolta Maitréja, az Eljövendő Buddha királyságát. | Sambhala lehetett a mintája Shangri-Lának, egy földi paradicsomnak, amely egy tibeti völgyben rejtőzik, és James Hilton brit író 1933-ban Lost Horizon, magyarul A Kék Hold völgye címmel megjelent regényében szerepelt először.
Shamballa volt a WiFi jelszó a Marvel Studios Doctor Strange című filmjében.
A fentebb említett Nicholas Roerich néhány további képe Sambhala (Shambhala) sorozatából:
Jamyang Norbu: Sherlock Holmes Tibetben – Az elveszett évek nyomában, Írás kiadó, Budapest, 2006, 318 oldal, ISBN 9638417102, fordította: Narancsik Gábor |
|
fr | https://fr.wikipedia.org/wiki/Chapelle_de_Ti_Mamm_Dou%C3%A9 | Chapelle de Ti Mamm Doué | Historique | Chapelle de Ti Mamm Doué / Historique | null | Français : Quimper : chapelle de Ty Mamm Doué, le maître-autel | null | image/jpeg | 1,200 | 1,600 | true | true | true | La chapelle de Ti Mamm Doué est une chapelle située à Quimper, en France. Le nom signifie en breton : « Maison de la Mère de Dieu ». | La chapelle est de style gothique tardif ; l'une de ses portes est datée de 1541, l'autre (de style classique) de 1605. Selon la tradition, le père Julien Maunoir, prédicateur célèbre, y aurait reçu le don de la langue bretonne le 8 juin 1631, jour de Pentecôte . Les deux vitraux datant de 1995 sont l'œuvre du peintre François Dilasser et du maître verrier Jean Pierre Le Bihan.
L'édifice est classé au titre des monuments historiques par arrêté du 20 mars 1903. |
|
mk | https://mk.wikipedia.org/wiki/%D0%A0%D0%BE%D0%B1%D0%B5%D1%80%D1%82_%D0%91%D1%80%D0%B0%D1%83%D0%BD | Роберт Браун | null | Роберт Браун | Роберт Браун во 1855 | English: Robert Brown, botanist | null | image/jpeg | 571 | 469 | true | true | true | Роберт Браун — шкотски ботаничар.
Син на свештеник, студирал медицина во Абердин и во Единбург пред да стане член на британската војска, како најнизок офицер и помошник хирург во 1795 година.
Во 1801 година формирал експедиција со природонаучници на брод за да го истражи брегот на Австралија во и на тоа патување собрал околу 3,900 видови на растенија. Издавал некои од резултатите од патувањето во 1810 година во својата класика „Prodromus florae novae hollandia“. Ја формирал Фондацијата на австралиската ботаника и го рафинирал постојниот систем за класификација на растенијата. Во 1827 година ја префрлил ботаничката колекција на Јозеф Банк во Британскиот музеј и бил задолжен за новиот музејски отсек за ботаника. Следната година ги објавил своите забелешки за феноменот што се нарекува Брауново движење. Во 1831 година го забележал постоењето на растителни клетки, кои ги нарекол нуклеуси. Бил првиот што ја забележал разликата меѓу голосемените и скриеносемените растенија. | Роберт Браун (англиски: Robert Brown) (21 декември 1773, Монтрос, Ангус, Шкотска - 10 јуни 1858, Лондон, Англија) — шкотски ботаничар.
Син на свештеник, студирал медицина во Абердин и во Единбург пред да стане член на британската војска, како најнизок офицер и помошник хирург во 1795 година.
Во 1801 година формирал експедиција со природонаучници на брод за да го истражи брегот на Австралија во и на тоа патување собрал околу 3,900 видови на растенија. Издавал некои од резултатите од патувањето во 1810 година во својата класика „Prodromus florae novae hollandia“. Ја формирал Фондацијата на австралиската ботаника и го рафинирал постојниот систем за класификација на растенијата. Во 1827 година ја префрлил ботаничката колекција на Јозеф Банк во Британскиот музеј и бил задолжен за новиот музејски отсек за ботаника. Следната година ги објавил своите забелешки за феноменот што се нарекува Брауново движење. Во 1831 година го забележал постоењето на растителни клетки, кои ги нарекол нуклеуси (јадра). Бил првиот што ја забележал разликата меѓу голосемените и скриеносемените растенија (цветни растенија). |
|
no | https://no.wikipedia.org/wiki/Heli%C3%B3polis | Heliópolis | null | Heliópolis | null | Português do Brasil: Heliópolis Bahia | (Novo Amparo) | image/jpeg | 331 | 500 | true | true | true | Heliópolis er en kommune i delstaten Bahia i nordøstregionen av Brasil. | Heliópolis er en kommune i delstaten Bahia i nordøstregionen av Brasil. |
|
uk | https://uk.wikipedia.org/wiki/%D0%A7%D0%B0%D1%80%D0%BB%D1%8C%D0%B7%D1%82%D0%B0%D1%83%D0%BD_(%D0%A1%D0%B5%D0%BD%D1%82-%D0%9A%D1%96%D1%82%D1%82%D1%81_%D1%96_%D0%9D%D0%B5%D0%B2%D1%96%D1%81) | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/1/1c/Nevis_Pier.jpg | Чарльзтаун (Сент-Кіттс і Невіс) | Архітектура | Чарльзтаун (Сент-Кіттс і Невіс) / Архітектура | null | English: The seawall in Charlestown, Nevis, West Indies, with the island of St. Kitts in the background. | null | image/jpeg | 298 | 418 | true | true | true | Чарльзтаун — найбільше місто острова Невіс та адміністративний центр парафії Сент-Пол-ЧарлзтавнФедерації Сент-Кіттс і Невіс. | Багато найстаріших двоповерхових кам'яних будівель міста були серйозно пошкоджені у результаті чисельних землетрусів, які, як правило викликали провалення верхнього поверху на нижній. Через це в місті сформувався особливий архітектурний стиль, де більшість старих будинків побудовані на кам'яній основі, але з дерев'яними конструкціями верхніх поверхів. Така конструкція є більш стійка до сейсмічної актівності.
У центрі міста збереглося багато пам'яток XVII-XIX століть в колоніальному стилі, таких як: Будинок суду XIX століття, будівля Публічної бібліотеки XVIII століття.
Чарльстаун був місцем народження і дитячих років американського політика Александра Гамільтона. Відновлена кам'яна будівля, яка була його місцем народження в даний є музеєм історії Невіса який розміщений на першому поверсі, а на другому поверсі розміщена кімната адміністрації острова Невіс. Є також два інші музеї в Чарльзтауні: Музей Нельсона і Невіський Музей спорту, а також філателістичне бюро.
В місті є багато інших важливих будівель, як історичних та так і сучасних, такі як поштове відділення, стара будівля Казначейства, яка в даний час є туристичною адміністрацією Невіса, Будинок суду і публічна бібліотека, нова станція поліції і лікарня Олександра. У північній частині міста знаходиться Bath Hotel і Spring House, який був відомий як туристичний спа-готель у 18 столітті. Головну будівлю готелю Bath в даний час займають урядові установи. |
zh-TW | https://zh.wikipedia.org/zh-tw/%E8%8F%8A%E6%B1%A0%E6%9C%AB%E5%A4%AA%E9%83%8E | 菊池末太郎 | null | 菊池末太郎 | 菊池末太郎 | 日本語: 菊池末太郎 Kikuchi Suetarō | null | image/jpeg | 937 | 601 | true | true | true | 菊池 末太郎，為大日本帝國明治至大正時代之日本官員。
1897年8月27日，菊池末太郎接替土居通豫，於台灣總督府民政局擔任通信部長，但同年11月1日，通信部被廢除。
1901年11月11日，菊池末太郎接替村上義雄，於台灣總督府擔任台北廳長，管轄今臺北市、新北市、宜蘭縣及基隆市等地的行政事務。 | 菊池 末太郎，為大日本帝國明治至大正時代之日本官員。
1897年8月27日，菊池末太郎接替土居通豫，於台灣總督府民政局擔任通信部長，但同年11月1日，通信部被廢除。
1901年11月11日，菊池末太郎接替村上義雄，於台灣總督府擔任台北廳長，管轄今臺北市、新北市、宜蘭縣及基隆市等地的行政事務。 |
|
en | https://en.wikipedia.org/wiki/Homesickness | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/eb/%D0%9B%D0%B5%D1%82%D0%BD%D0%B8%D0%B9_%D0%BB%D0%B0%D0%B3%D0%B5%D1%80%D1%8C_%D0%90%D0%BB%D1%8C%D1%82%D0%B0%D0%B8%D1%80._%D0%A8%D0%B5%D0%BD%D0%BA%D1%83%D1%80%D1%81%D0%BA_%281%29.JPG | Homesickness | null | Homesickness | Summer camps for children are often associated with homesickness, particularly for children who are away from their parents for the first time. | Детский оздоровительный лагерь "Альтаир" | null | image/jpeg | 1,788 | 3,149 | true | true | true | Homesickness is the distress caused by being away from home. Its cognitive hallmark is preoccupying thoughts of home and attachment objects. Sufferers typically report a combination of depressive and anxious symptoms, withdrawn behavior and difficulty focusing on topics unrelated to home.
In its mild form, homesickness prompts the development of coping skills and motivates healthy attachment behaviors, such as renewing contact with loved ones. Indeed, nearly all people miss something about home when they are away, making homesickness a nearly universal experience. However, intense homesickness can be painful and debilitating. | Homesickness is the distress caused by being away from home. Its cognitive hallmark is preoccupying thoughts of home and attachment objects. Sufferers typically report a combination of depressive and anxious symptoms, withdrawn behavior and difficulty focusing on topics unrelated to home.
In its mild form, homesickness prompts the development of coping skills and motivates healthy attachment behaviors, such as renewing contact with loved ones. Indeed, nearly all people miss something about home when they are away, making homesickness a nearly universal experience. However, intense homesickness can be painful and debilitating. |
ru | https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9A%D0%B0%D0%B7%D0%B0%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%B8%D0%B9_%D0%B2%D0%BE%D0%BA%D0%B7%D0%B0%D0%BB | Казанский вокзал | История | Казанский вокзал / История | null | Центральная часть Рязанского вокзала в Москве до 1913 г. | null | image/jpeg | 297 | 310 | true | true | true | Казанский вокзал — пассажирский терминал железнодорожной станции Москва-Пассажирская-Казанская, расположенный по адресу: Москва, Комсомольская площадь, дом 2. Один из девяти железнодорожных вокзалов Москвы. Входит в Московскую региональную дирекцию Дирекции железнодорожных вокзалов — филиал ОАО «РЖД». По состоянию на февраль 2019 года с вокзала отправляется более 40 пассажирских поездов дальнего следования; 163 пригородных электропоезда по будням и 142 по выходным.
Первое здание вокзала было построено в 1862—1864 годах для Рязанской железной дороги, с 1894 года также и для Казанской железной дороги. Строительство современного здания Казанского вокзала началось в 1913 году и закончилось в 1940 году. Здание выстроено в неорусском стиле А. В. Щусевым с авторским коллективом. В 1950-х годах был достроен зал пригородного сообщения, который был соединён со станцией метро «Комсомольская». В 1987—1997 годах здание реконструировано: обновлён облик, расширены и перепланированы внутренние помещения, сооружены крыши над перронами, здание оснащено современными техническими средствами. | Первое здание вокзала, который тогда назывался Рязанским, было деревянным и открылось в 1862 году. Первый поезд по маршруту Москва — Коломна ушёл с Рязанского вокзала 20 июля 1862 года. Железную дорогу открыли с недоделками, из вагонов приходилось выпрыгивать, а дам выносить на руках. В 1864 году было построено каменное здание вокзала (автор проекта первоначального здания вокзала — архитектор М. Ю. Левестам. Это было небольшое здание, имевшее общую крышу с дебаркадером над путями и платформами. Над входом высилась башня с часами. Вокзал был тесным и неудобным, а его архитектура была скромной. С тех времён сохранилось только одноэтажное здание веерного депо в итальянском стиле. Здание много раз перестраивали, и когда в 1893 году открылась Московско-Казанская железная дорога, а пассажиропоток сильно возрос, потребовалось строительство нового вокзального здания, способного вмещать в себя большее количество пассажиров. Однако только в 1910 году правление акционерного общества Московско-Казанской железной дороги приняло решение о постройке нового здания. По условиям объявленного конкурса, его участники должны были сделать проект «ворот на Восток», которые должны символизировать связь Европы и Азии. В нём приняли участие академики архитектуры Ф. О. Шехтель (автор Ярославского вокзала), А. В. Щусев и художник Е. Н. Фелейзен. Проекты Шехтеля и Щусева были похожи благодаря присутствующей в обоих проектах живописной группировке различных объёмов, но Щусев в своём проекте применил более тёплые и красочные мотивы московского барокко. В результате правление выбрало проект Щусева. 29 октября 1911 года Щусев был официально утверждён главным архитектором строительства нового вокзала. Архитектор предложил проект в национально-романтическом стиле с элементами неорусского стиля и искусства Востока. Весной 1912 года Щусев приступил к работе над усовершенствованием проекта. Окончательный проект был утверждён 12 ноября 1913 года.
Строительство началось в 1913 году и затмило размахом все остальные стройки московских вокзалов. На строительство Правлением дороги, во главе с Николаем Карловичем фон Мекком, были отпущены значительные средства, и были призваны лучшие архитекторы, инженеры и художники России. В создании интерьеров Казанского вокзала участвовали Н.К. Рерих, А.Н. Бенуа, Б.М. Кустодиев, Е.Е. Лансере, З.Е. Серебрякова. В 1914—1915 закончилась закладка фундаментов, строились котельная, багажное отделение, главный вход с башней. Однако во время Первой мировой войны строительство неоднократно останавливали, и лишь к зиме 1916/1917 годов удалось построить крышу. В 1919 году здание было сдано в эксплуатацию в упрощённом виде. В 1926 году был завершён первый этап строительства и отделки. В 1940 году был окончен последний этап строительства, однако многие планы Щусева остались неосуществленными.
Еще в самом начале строительства Щусев настоял на устройстве часов с боем и заказал для них в Петербурге бронзовые знаки зодиака, самостоятельно выполнив для них рисунки. Однако часы были пущены только в 1923 году и проработали до осени 1941 года, когда от разрыва фугасной бомбы колокол был сброшен. Колокол был возвращен обратно в 70-х годах.
В 1935 году в бывшее багажное отделение был встроен выход со станции метро «Комсомольская». В 1950-х годах был построен подземный зал пригородного сообщения, который был соединён с вестибюлем станции метро. Также планировалось соорудить собственный выход станции метро «Комсомольская»-кольцевая (построенной также по проекту А. В. Щусева), выходящий в здание Казанского вокзала, однако проект так и не был осуществлён, и с этой станции на вокзал можно попасть через вестибюль радиальной станции.
В 1970-е годы была проведена реконструкция вокзала, в ходе которой пропускная способность вокзала была увеличена. В 1987—1997 гг. здание претерпело масштабную реконструкцию: обновлён облик, расширены и перепланированы внутренние помещения, сооружены крыши над перронами, здание оснащено современными техническими средствами. Также были построены подземный переход под всеми путями станции от Комсомольской площади до Новорязанской |
|
de | https://de.wikipedia.org/wiki/Langarmschwinge | Langarmschwinge | Galerie | Langarmschwinge / Verwendung am Vorderrad / Galerie | null | Deutsch: BMW-Renngespann auf der Basis der R 69 S, 600 cm³, beim Oldtimer Festival des DAMC | null | image/jpeg | 2,304 | 3,456 | true | true | true | Die Langarmschwinge bezeichnet eine Schwingen-Bauart der Vorderradführung bei Motorrädern. Synonym ist die Langschwingengabel, viele modernere Konstruktionen basieren auf dem Patent der Earles-Gabel. Fahrwerke mit Langarmschwingen an Vorder- und Hinterrad wurden oft als Vollschwingen-Fahrwerk bezeichnet. Eine andere, einfachere Schwingenbauart am Vorderrad ist die Kurzschwinge. Schwinghebelgabel ist ein in den 1950er Jahren entstandener Oberbegriff, der Schwingenführung am Vorderrad von Motorräder allgemein bezeichnet. Technisch gesehen handelt es sich auch bei Motorrad-Hinterradschwingen um Langarmschwingen. | null |
|
en | https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_members_of_the_19th_Bundestag | List of members of the 19th Bundestag | Current members | List of members of the 19th Bundestag / Current members | null | English: Olaf in der Beek MdB in front of Reichstag | null | image/jpeg | 1,000 | 1,500 | true | true | true | This is a list of members of the 19th and current Bundestag, the parliament of Germany. The session started on 24 October 2017 with members determined in the 2017 federal election. The legislative period is four years; the Next German federal election is expected to be held between August and October 2021. | Constituencies and vote percentage are given for the members directly elected (first past the post) in the 299 Bundestag constituencies. The remaining members are elected via party lists in each state. Members who leave parliament are replaced by the next person on their party's state list. |
|
en | https://en.wikipedia.org/wiki/Velocity_of_money | Velocity of money | null | Velocity of money | Similar chart showing the logged velocity (green) of a broader measure of money M3 that covers M2 plus large institutional deposits. The US no longer publishes official M3 measures, so the chart only runs through 2005. | English: M3 velocity calculated as the nominal GDP divided by the non-seasonally adjusted M3 money supply. M3 is discontinued from publication by Fed. Data runs through the end of 2005. | null | image/png | 623 | 911 | true | true | true | The velocity of money is a measure of the number of times that the average unit of currency is used to purchase goods and services within a given time period. The concept relates the size of economic activity to a given money supply and the speed of money exchange is one of the variables that determine inflation. The measure of the velocity of money is usually the ratio of gross national product to a country's money supply.
If the velocity of money is increasing, then transactions are occurring between individuals more frequently. The velocity of money changes over time and is influenced by a variety of factors. | The velocity of money (or the velocity of circulation of money) is a measure of the number of times that the average unit of currency is used to purchase goods and services within a given time period. The concept relates the size of economic activity to a given money supply and the speed of money exchange is one of the variables that determine inflation. The measure of the velocity of money is usually the ratio of gross national product (GNP) to a country's money supply.
If the velocity of money is increasing, then transactions are occurring between individuals more frequently. The velocity of money changes over time and is influenced by a variety of factors. |
|
arz | https://arz.wikipedia.org/wiki/%D8%B1%D9%88%D8%A8%D8%B1%D8%AA_%D9%81%D8%A7%D9%86_%D8%AF%D9%89_%D9%88%D8%A7%D9%84 | روبرت فان دى وال | null | روبرت فان دى وال | null | English: “Award ceremony for judo at 1980 Olympics”. Before the award ceremony of the winning judoka in half-heavyweight (95kg). XXII Olympic Summer Games (July 19-August 3). Русский: «Перед награждением призеров соревнований по дзюдо Олимпиады-80». Перед награждением медалями призеров соревнований по дзюдо в полутяжелом весе, до 95 кг. XXII летние Олимпийские игры (19 июля - 3 августа). Россия, Москва | null | image/jpeg | 1,024 | 674 | true | true | true | الصفحه دى يتيمه, حاول تضيفلها لينك فى صفحات تانيه متعلقه بيها.
روبرت فان دى وال لاعب جودو من بلجيكا. | الصفحه دى يتيمه, حاول تضيفلها لينك فى صفحات تانيه متعلقه بيها.
روبرت فان دى وال لاعب جودو من بلجيكا. |
|
en | https://en.wikipedia.org/wiki/Verticillium_nonalfalfae | Verticillium nonalfalfae | Host and Symptoms | Verticillium nonalfalfae / Host and Symptoms | Joanne Rebbeck, a Research Scientist and Timothy Fox, a Biological Research Technician, both from the USDA Forest Service Northern Research Station inoculated Ailanthus trees with Verticillium nonalfalfae (V. nonalfalfae) to evaluate how effective it might be in controlling Ailanthus. (Photo courtesy of USDA Forest Service, Wayne National Forest) | Joanne Rebbeck, a Research Scientist and Timothy Fox, a Biological Research Technician, both from the USDA Forest Service Northern Research Station inoculated Ailanthus trees with Verticillium nonalfalfae (V. nonalfalfae) to evaluate how effective it might be in controlling Ailanthus. (Photo courtesy of USDA Forest Service, Wayne National Forest) | null | image/jpeg | 1,641 | 1,800 | true | true | true | Verticillium nonalfalfae is a soilborne fungus in the order Hyppocreales. It causes verticillium wilt in some plant species, particularly Ailanthus altissima. It produces yellow-pigmented hyphae, while producing resting mycelium. It is most closely related to V. albo-atrum and V. alfalfae. | Verticillium nonalfalfae has a wide host range including hops, kiwifruit, spinach, solanaceous plants like eggplants and potatoes, and tree of heaven (A. altissima). Systemic infections appear on most hosts showing vascular wilts caused by xylem blockage. Additional symptoms including vascular discoloration and defoliation show almost exclusively on A. altissima. V. nonalfalae tends not to infect non-target plants. Unlike V. alfafae, it does not infect alfalfa.
The symptoms of V. nonalfalfae include vascular wilting due to the blockage of vascular system and defoliation and these symptoms may occur at the same time. V. nonalfalfae is a soilborne fungus whose infecting structures can be pulled up by plants’ vascular system and plug up xylem tissues of hosts.
One important host of V. nonalfalfae is hops. The symptoms of hosts infected by V. nonalfalfae on hops are categorized into two pathotypes: mild and lethal. Mild pathotypes primarily cause symptoms of curling and leaf tissue death. Hops infected by V. nonalfalfae with the mild pathotype generally can survive the infection. For the lethal pathotype of V. nonalfalfae on hops, hosts suffer from rapid weakening that ultimately leads to death. The lethal form was discovered in hops in the 1940s in the United Kingdom and elsewhere in Europe later. Two pathotypes share similar peroxidase, which are thought to be contribute to their pathogenicity.
Another important host of V. nonalfalfae is Ailanthus altissima, also known as tree of heaven. This species of Ailanthus was introduced in the northeastern United States from the 1790s. Spreading widely and quickly, it is considered to be an Invasive species. V. nonalfalfae is being studied as a biological control of A. altissima. Symptoms of verticillium wilt on tree of heaven appear quickly after inoculation, according to studies. |
|
cs | https://cs.wikipedia.org/wiki/Seznam_kulturn%C3%ADch_pam%C3%A1tek_v_Pacov%C4%9B | Seznam kulturních památek v Pacově | Pacov | Seznam kulturních památek v Pacově / Pacov | null | Čeština: Boží muka, Pošenská, proti statku, u zastávky „Pošná, statek“, pp. 1783/2, Pacov. This is a photo of a cultural monument of the Czech Republic,number: 41055/3-3214.Památkový katalogMIS hledat obrázky hledat seznamyWikidata | null | image/jpeg | 800 | 600 | true | true | true | Tento seznam nemovitých kulturních památek ve městě Pacov v okrese Pelhřimov vychází z Ústředního seznamu kulturních památek ČR, který na základě zákona č. 20/1987 Sb., o státní památkové péči, vede Národní památkový ústav jako ústřední organizace státní památkové péče. Údaje jsou průběžně upřesňovány, přesto mohou obsahovat i řadu věcných a formálních chyb a nepřesností či být neaktuální.
Pokud byly některé části dotčeného území vyčleněny do samostatných seznamů, měly by být odkazy na tyto dílčí seznamy uvedeny v úvodu tohoto seznamu nebo v úvodu příslušné sekce seznamu. | null |
|
it | https://it.wikipedia.org/wiki/S%C3%BCplingen | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/2/22/Wappen_Sueplingen.png | Süplingen | null | Süplingen | null | Deutsch: Wappen von Süplingen English: Coat of Arms of Süplingen | Süplingen – Stemma | image/png | 663 | 591 | true | true | true | Süplingen è una frazione della città tedesca di Haldensleben, nel Land della Sassonia-Anhalt. | Süplingen è una frazione (Gemeindeteil) della città tedesca di Haldensleben, nel Land della Sassonia-Anhalt. |
fr | https://fr.wikipedia.org/wiki/Richard_Francis_Burton | Richard Francis Burton | Carrière de diplomate et d'écrivain (1861-1890) | Richard Francis Burton / Biographie / Carrière de diplomate et d'écrivain (1861-1890) | La tombe de Richard et d'Isabel Burton, à Mortlake dans le Surrey. | 336×225 52 KB Richard Burton's tomb in Mortlake, London. | null | image/jpeg | 225 | 336 | true | true | true | Richard Francis Burton, né le 19 mars 1821 à Torquay et mort le 20 octobre 1890 à Trieste, est un érudit et polymathe britannique. Il est tour à tour officier militaire, escrimeur, explorateur, écrivain et poète, traducteur, linguiste, orientaliste, maître soufi, ethnologue, diplomate et expérimentateur passionné de la plupart des perversions humaines.
Il mène une vie romanesque et voyage inlassablement sur tous les continents. Il parle 29 langues et 11 dialectes et, maîtrisant l'arabe, il est l'un des premiers Occidentaux à faire le pèlerinage de la Mecque. Il en rapporte notamment des croquis et des mesures de la Kaaba.
Au cours de sa carrière militaire et diplomatique, il sert d'abord en Inde en qualité de capitaine de l'armée de la Compagnie anglaise des Indes orientales, puis brièvement durant la Guerre de Crimée. Il dirige ensuite l'expédition de la Société Royale de Géographie qui devait aboutir à la découverte du lac Tanganyika en 1858. Il devient plus tard consul de Grande-Bretagne à Fernando Po de 1861 à 1864, à Santos de 1865 à 1869, à Damas de 1869 à 1871 et enfin à Trieste de 1871 jusqu'à sa mort en 1890. | En janvier 1861, Richard Burton épouse Isabel Arundell, une jeune femme issue de la haute bourgeoisie catholique, qu'il avait rencontrée pour la première fois en 1849 à Boulogne-sur-Mer. Le mariage religieux est célébré selon le rite catholique lors d'une paisible cérémonie, mais Burton ne se convertit cependant jamais à cette religion. Peu après, le couple est forcé de se séparer quelque temps au moment où Richard débute officiellement sa carrière au Service des Affaires étrangères britannique comme consul à Fernando Po, l'île actuelle de Bioko en Guinée équatoriale. Ce n'est pas là une nomination prestigieuse et le climat étant réputé comme extrêmement malsain pour les Européens, Isabel ne peut l'y accompagner. Burton passera le plus clair de son temps à explorer la côte de l'Afrique occidentale: il sera, avec le botaniste allemand Gustav Mann, le premier Européen à gravir le sommet du mont Cameroun, le point culminant de l'Afrique de l'Ouest.
Le couple est réuni en 1865 lorsque Burton est muté à Santos au Brésil. Une fois sur place, il voyage à travers les hauts plateaux centraux du Brésil et descend en canoë la rivière Sao Francisco de sa source aux chutes de Paulo Afonso.
En 1869, il est nommé consul à Damas, un poste taillé pour lui sur mesure en raison de sa connaissance de la région et de ses coutumes. Cependant, Burton se fait beaucoup d'ennemis durant son mandat. Il réussit notamment à se mettre à dos la majorité de la population juive de la région à cause d'une dispute sur les conditions de prêt monétaire. Il était jusqu'alors d'usage pour les autorités consulaires britanniques de poursuivre ceux qui ne pouvaient rembourser leurs emprunts. En mettant fin à cette pratique, Burton s'attire de solides inimitiés.
Les époux Burton sont enchantés de leur séjour à Damas où ils se lient d'amitié notamment avec la fameuse aventurière Lady Jane Digby et avec Abd el-Kader al-Jazairi, le chef exilé de la révolution algérienne. Toutefois, la région est à cette époque gravement secouée par des troubles dus aux tensions extrêmes qui règnent entre communautés juives, musulmanes et chrétiennes. Burton s'efforce de maintenir la paix et de résoudre les conflits, mais ceci lui attire parfois des ennuis. Il raconte avoir une fois échappé à une attaque de centaines de cavaliers armés et de méharistes envoyés par Mohammed Rashid Pasha, le gouverneur de Syrie. Il écrit à ce sujet : « Je ne me suis jamais dans ma vie senti aussi flatté qu'en pensant qu'il faudrait mettre trois cents hommes pour me tuer ». En plus de ces mésaventures, Burton s'est fait largement détester et beaucoup souhaitent lui voir retirer un poste aussi sensible.
Finalement, la situation est réglée au cours de l'année 1871, par son transfert à Trieste qui fait alors partie de l'Empire d'Autriche-Hongrie. Burton ne se déclare pas vraiment satisfait de ce nouveau poste, mais ce dernier n'exige pas beaucoup de travail de sa part, et lui donne la liberté d'écrire et de voyager.
En 1863, Burton fonde, avec le Docteur James Hunt, l'Anthropological Society of London, la Société anthropologique de Londres. Selon les propres mots de Burton, le but principal de la société (à travers la publication du périodique Anthropologia) est de « fournir aux voyageurs un organe qui (…) imprimerait des curiosités ayant trait aux sociétés et à leur sexualité ». Le 5 février 1886, il est fait chevalier de l'Ordre de Saint-Michel et Saint-George (KCMG) par la Reine Victoria.
Il écrit durant cette période un certain nombre de livres de voyages, qui ne furent pas particulièrement bien accueillis. Ses contributions littéraires les plus connues sont à l'époque jugées osées, voire pornographiques, et publiées sous les auspices de la Kama Shastra society. Parmi ces livres, on peut citer des traductions telles The Kama Sutra of Vatsyayana (plus connu sous le nom de Kâmasûtra, 1883), The Book of the Thousand Nights and a Night (Le livre des Mille Nuits et une Nuit, mieux connu comme les Mille et Une Nuits ou les Nuits d'Arabie, 1885), The Perfumed Garden of the Shaykh Nefzawi (Le Jardin parfumé |
|
en | https://en.wikipedia.org/wiki/National_Register_of_Historic_Places_listings_in_Brooklyn | National Register of Historic Places listings in Brooklyn | Current listings | National Register of Historic Places listings in Brooklyn / Current listings | null | English: Weir Greenhouse, 750-751-5th Ave. Sunset Park This is an image of a place or building that is listed on the National Register of Historic Places in the United States of America. Its reference number is 84002487 | Weir Greenhouse | image/jpeg | 1,536 | 2,048 | true | true | true | List of the National Register of Historic Places listings in Kings County, New York
This is intended to be a complete list of properties and districts listed on the National Register of Historic Places in Brooklyn, New York. The locations of National Register properties and districts may be seen in a map by clicking on "Map of all coordinates".
This National Park Service list is complete through NPS recent listings posted August 14, 2020. | null |
|
zh-TW | https://zh.wikipedia.org/zh-tw/%E8%80%B3%E9%BA%A6 | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/4/47/Sprechgarn.jpg | 耳麦 | null | 耳麦 | 雙聽筒有線耳麥 | Deutsch: Headset | null | image/jpeg | 500 | 480 | true | true | true | 英文原稱Headset。1910年由Nathaniel Baldwin發明，後被美國海軍收購。但當時麥克風尚未小型化，無線麥克風更要到1950年代才問世。。
現多指罩耳式耳機與麥克風一體化的I/O。可粗略分成單聽筒與雙聽筒，有線與無線。
與耳機相比較不重視樂曲撥放，而著眼於針對佩帶者的即時遠隔雙向語音通信。聽筒多為封閉式以避免回授雜音。
常用於塔台通信、運動競技、廣播錄音、語音聊天、免持電話聽筒。 | 英文原稱Headset。1910年由Nathaniel Baldwin發明，後被美國海軍收購。但當時麥克風尚未小型化，無線麥克風更要到1950年代才問世。。
現多指罩耳式（Circumaural）耳機與麥克風一體化的I/O。可粗略分成單聽筒與雙聽筒，有線與無線。
與耳機相比較不重視樂曲撥放，而著眼於針對佩帶者的即時遠隔雙向語音通信。聽筒多為封閉式以避免回授雜音。
常用於塔台通信、運動競技、廣播錄音、語音聊天、免持電話聽筒。 |
en | https://en.wikipedia.org/wiki/Olympic_Flight_Museum | Olympic Flight Museum | Aircraft on display | Olympic Flight Museum / Aircraft on display | North American P-51 Mustang | English: P-51D right side at Olympic Flight Museum | null | image/jpeg | 2,988 | 5,312 | true | true | true | The Olympic Flight Museum is an aviation museum at the Olympia Airport in Olympia, Washington, USA. The museum has more than 10 vintage planes and helicopters on display, most of which are in airworthy condition. The museum also hosts the annual Olympic Air Show, featuring a selection of heritage and current military aircraft demonstrations. | null |
|
hu | https://hu.wikipedia.org/wiki/Telefonk%C3%B6zpont | Telefonközpont | Kézi kapcsolású központok | Telefonközpont / Kézi kapcsolású központok | Tengellyel forgó választógép. Előtérben a függőleges tengely, jobbra a 2 fekete a mágnestekercsek. Balra egy rövid függőleges kistengely van kiálló tüskékkel. Középen a nagy forgórész a tüskés tengely által kiválasztott irányban keres. E mögött vannak takarásban félkörívben elhelyezve a kimenetek érintkezői. | Esperanto: Western-tipa pera maŝino por selektadi. | null | image/jpeg | 1,536 | 2,048 | true | true | true | A telefonközpont olyan berendezés, amely szükség szerint összekapcsolja a telefonkészülékeket vagy más telefonközpontból érkező hívásokat is kapcsol. | Magyarországon az első telefonközpont Budapesten 1881. május 1-jétől működött Puskás Tivadar öccse, Puskás Ferenc úttörő vállalkozásában.
A távbeszélők és a központjaik nagyon hamar elterjedtek az egész világon, mert
részben felhasználták a távírók infrastruktúráját, például a vezetékeket közösen használták
mivel csak hangot továbbítottak (nem távírójeleket, amiket dekódolni kellett)), egyszerűek voltak
a távíróval ellentétben a távbeszélőt bárki használhatta, mivel nem kellett hozzá szakismeret (azért a használati kultúra már akkor is meghatározó volt).
A központ egy-egy pultos faszekrényben foglalt helyet. A kezelő a híváskezdeményezést (az LB készülék induktorát a hívó megtekerte párszor) úgy vette észre, hogy a megfelelő jelfogó működése az úgynevezett esőlemezt "leejtette", azon pedig, vagy mögötte a hívó neve vagy száma vált láthatóvá. A kezelő (igen sokáig kizárólag nőket alkalmaztak) az esőlemezzel jelzett hívó félhez rendelt aljzatba egy szabad zsinórpár egyik dugaszát dugta be és bejelentkezett: elkérte a hívó adatait (azonosító név vagy szám). Ezután a zsinórpár másik végén a másik dugaszt a hívotthoz tartozó hasonló aljzatba dugta és felcsengette a hívottat, megvárta ("Tessék beszélni!") vagy nem várta meg annak jelentkezését, majd kilépett a vonalból. A beszélgetés végén legalább az egyik beszélgető fél az induktort ismét meg kellett tekerje: ekkor a zsinórhoz rendelt jelfogó ismét jelzett és a kezelő bontotta a hívást. Egy kezelő általában 200 vonal felett intézkedett, de egy időben természetesen nem lehetett 100 kapcsolat. Ha a központ teljes kapacitása nagyobb volt, egymás mellé szerelték az egyes pultokat. Ekkor a kezelő át tudott nyúlni a szomszédos pultokhoz is, így már akár 600 vonalat is kezelhetett. Ha ez is kevés volt, külön átkérő vonalakat is kiépítettek a (távolabbi) pultok, pultcsoportok között, így a hívó kezelője a megfelelő pulthoz (egy másik kezelőhöz) kapcsolta a hívást...
A 20. század a telefonközpontoknál is sok újdonságot hozott. A központi-telepes (CB) megoldású központnál jelfogó helyett már egy egyszerű izzót használtak, ami tehát fénnyel is jelezte a hívó jelentkezését. Az első világháború alatt Budapesten a Teréz központ 18 000 vonallal működött. Az akkor még Magyarországhoz tartozó nagyvárosokban is működtek nagy kapacitású központok (Pozsony, Kassa, Kolozsvár, Temesvár, Zágráb stb). |
|
iw | https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%94%D7%A7%D7%95%D7%90%D7%9C%D7%99%D7%A6%D7%99%D7%94_%D7%94%D7%90%D7%A0%D7%98%D7%99-%D7%A6%D7%A8%D7%A4%D7%AA%D7%99%D7%AA_%D7%94%D7%A9%D7%99%D7%A9%D7%99%D7%AA | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/7d/Russian_cossacks_in_Paris_streets_in_1814.JPG | הקואליציה האנטי-צרפתית השישית | המלחמה בחצי האי האיברי | הקואליציה האנטי-צרפתית השישית / המלחמה בחצי האי האיברי | קוזאקים רוסים בפריז | English: Russian cossacks in Paris streets in 1814 | null | image/jpeg | 680 | 496 | true | true | true | הקואליציה האנטי-צרפתית השישית הייתה איחוד כוחות של האימפריה האוסטרית, פרוסיה, האימפריה הרוסית, שוודיה ובריטניה כנגד צרפת וגרורותיה במסגרת המלחמות הנפולאוניות. ברית זו קמה לאחר 20 שנות מלחמה, עם הפסקות קצרות, בין קואליציות מתחלפות של מעצמות אירופה לבין צרפת, תחילה תחת השלטון המהפכני ולאחר מכן תחת שלטון נפוליאון, מערכות שהסתיימו כולן בניצחונות צרפתיים.
לאחר כישלונו של נפוליאון בפלישה לרוסיה, חברו המעצמות האירופאיות לרוסיה, לבריטניה ולמורדים בספרד ובממלכת פורטוגל. באוקטובר 1813 ניצחו צבאות הקואליציה בקרב לייפציג וגירשו את כוחותיו של נפוליאון מגרמניה, ובשנת 1814 פלשו לצרפת והפילו אותו מכסאו.
הקרבות העיקריים במלחמת הקואליציה השישית כללו את קרב סמולנסק, קרב בורודינו, קרב ליצן, קרב באוצן, קרב דרזדן וקרב לייפציג. | בינתיים, ארתור ולסלי, הדוכס הראשון מוולינגטון הצליח לשבור את הכוחות הצרפתים בספרד, וגרם להם לסגת עד למעבר להרי הפירינאים ולתוך צרפת. הכוחות האנגלו-פורטוגזים כבשו את העיר בורגוס בשלהי מאי, ובתוך כך איגפו את צבאו של ז'וזף בונפרטה, אחיו של נפוליאון, ואילצו אותו לסגת לעמק בנהר זאדורה. בקרב ויטוריה שנערך ב-21 ביוני 1813, הפסיד ז'וזף בונפרטה ונסוג עם צבאו לסן סבסטיאן. ולינגטון המשיך לרדוף אחרי הכוחות הצרפתיים והבריח אותם מסן סבסטיאן, שנשרפה ונבזזה על ידי הכוחות האנגלים והספרדים.
בחודש יולי 1813 הצרפתים כבר נסוגו אל הרי הפירינאים. מרשל סולט קיבל את הפיקוד על הכוחות הצרפתים והחל במתקפת נגד מוצלחת נגד בעלות הברית, כשהוא מנחיל להם תבוסות בקרב מאיה ובקרב רונססבאייס. למרות ניצחונותיו הוא איבד את המומנטום ונהדף על ידי הכוחות האנגלו-פורטוגזים, ולאחר קרב סוראורן ב-28 ביולי נמלט עם כוחותיו לעבר צרפת.
ב-7 באוקטובר, בעלות הברית נכנסו לתוך צרפת. מיואש מהמצב הקשה, חתם נפוליאון ב-11 בדצמבר על הסכם ולנסי, הסכם נפרד עם ספרד, שבו נאלץ לשחרר ולהכיר בפרננדו השביעי כמלך ספרד בתמורה להפסקת אש. למרות ההסכם, לספרדים לא הייתה כל כוונה לסמוך על נפוליאון והם הפרו את הפסקת האש.
המלחמה נמשכה ובעלות הברית נחלו ניצחונות בקרב ניבל (10 בנובמבר 1813), קרב באיון (10-14 בדצמבר 1813), קרב אורטז (21 בפברואר 1814), וקרב טולוז (10 באפריל 1814). |
pt | https://pt.wikipedia.org/wiki/Bivaque_Felice_Giordano | Bivaque Felice Giordano | null | Bivaque Felice Giordano | null | Italiano: Il bivacco Giordano, nei pressi del Cristo delle Vette | null | image/jpeg | 2,448 | 3,264 | true | true | true | O Bivaque Felice Giordano é um refúgio de montanha a 4 167 m de altitude quase no cume do Corno Balmen, e pertence ao Clube alpino italiano. | O Bivaque Felice Giordano (em italiano: Bivacco Felice Giordano ) é um refúgio de montanha a 4 167 m de altitude quase no cume do Corno Balmen, e pertence ao Clube alpino italiano. |
|
es | https://es.wikipedia.org/wiki/Sulky | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/ad/Simoca_sulky.jpg | Sulky | null | Sulky | Sulky rural. | Sulky and horse in Simoca, Tucumán, Argentina | null | image/jpeg | 361 | 500 | true | true | true | El sulky o sulqui es un pequeño carruaje, por lo general para uno o dos pasajeros, que se utiliza como una forma de transporte rural en muchas partes del mundo. Destaca por su sencilla construcción y escaso peso.
Consta de dos grandes ruedas montadas sobre dos pequeños muñones de hierro que salen por debajo de los costados del asiento y dos varas de tiro sin muelle. El caballo se unce muy corto, tanto que va entre las piernas del conductor, cuyos pies se apoyan sobre dos pequeñas escuadras que van fijas a las varas.
Inmigrantes ingleses introdujeron el sulky en Argentina en el siglo XIX. En Simoca, provincia de Tucumán, en el noroeste argentino, se puede encontrar la mayor cantidad de estos carruajes en pleno funcionamiento. Tanto es así que esta localidad ha sido declarada Capital Nacional del Sulky, razón por la cual desde el decenio de los sesenta se realiza en verano el Festival Nacional del Sulky, que incluye danzas y música folclórica con destacados intérpretes del país, siendo su principal atracción el desfile de 'sulquis' y otros carruajes junto a las caballerías gauchas. | El sulky o sulqui es un pequeño carruaje, por lo general para uno o dos pasajeros, que se utiliza como una forma de transporte rural en muchas partes del mundo. Destaca por su sencilla construcción y escaso peso.
Consta de dos grandes ruedas montadas sobre dos pequeños muñones de hierro que salen por debajo de los costados del asiento y dos varas de tiro sin muelle. El caballo se unce muy corto, tanto que va entre las piernas del conductor, cuyos pies se apoyan sobre dos pequeñas escuadras que van fijas a las varas.
Inmigrantes ingleses introdujeron el sulky en Argentina en el siglo XIX. En Simoca, provincia de Tucumán, en el noroeste argentino, se puede encontrar la mayor cantidad de estos carruajes en pleno funcionamiento. Tanto es así que esta localidad ha sido declarada Capital Nacional del Sulky, razón por la cual desde el decenio de los sesenta se realiza en verano el Festival Nacional del Sulky, que incluye danzas y música folclórica con destacados intérpretes del país, siendo su principal atracción el desfile de 'sulquis' y otros carruajes junto a las caballerías gauchas. La presencia del sulky en Simoca amerita la existencia de talleres que fabrican y reparan estos cómodos carruajes, en pleno siglo XXI.
Hoy en día existen sulkys modernos que se usan como deporte para carreras de trote en Argentina, Australia, Canadá, los Estados Unidos y Nueva Zelanda. |
en | https://en.wikipedia.org/wiki/Causative_alternation | Causative alternation | Basic example | Causative alternation / Basic example | null | This tree is used to show the sentence structure of a causative sentence | John broke the vase - Syntactic Tree | image/png | 1,569 | 900 | true | true | true | In linguistics, causative alternation is a phenomenon in which certain verbs that express a change of state can be used transitively or intransitively. A causatively alternating verb, such as "open", has both a transitive meaning and an intransitive meaning. When causatively alternating verbs are used transitively they are called causatives since, in the transitive use of the verb, the subject is causing the action denoted by the intransitive version. When causatively alternating verbs are used intransitively, they are referred to as anticausatives or inchoatives because the intransitive variant describes a situation in which the theme participant undergoes a change of state, becoming, for example, "opened". | Example of the causative alternation with the English verb 'break':
(1) English
(1a) Transitive Use (Causative): John broke the vase.
(1b) Intransitive Use (Anticausative): The vase broke
The general structure of the causative and anticausative variants of the causative alternation in English:
(2) The Causative Alternation:
(2a) Causative: agent Verb-transitive theme
(2b) Anticausative: theme Verb-intransitive
The causative alternation is a transitivity alternation. The verb “break” demonstrates causative alternation because it can alternate between transitive (in the causative) and intransitive use (in the anticausative) and the transitive alternate “John broke the vase’' indicates the cause of the intransitive alternate “the vase broke.” In other words, the transitive use denotes that it was John that caused the vase to break. The causative alternative has an external argument (“John”), which bears the theta role agent which is not present in the intransitive alternative. The object of the causative alternative (“the vase”) bears the same thematic role of theme as the subject of the anticausative alternative (also “the vase”). |
|
da | https://da.wikipedia.org/wiki/Ove_Bielke | Ove Bielke | null | Ove Bielke | null | no:Ove Bjelke 1611-1674, norwegian chancellor and lord to the no:manor of Austrått | null | image/jpeg | 1,339 | 808 | true | true | true | Ove Bielke var en af de sidste norske kanslere.
Han var søn af kansler Jens Bielke og bror til den danske rigsadmiral Henrik Bielke. Han blev født i Trondhjem, men kom til at tilbringe sin ungdom søndenfjelds, hvor faren, som havde skaffet sig store ejendomme ved sit giftermål med den rige Sophie Brockenhuus, tog bolig på Elingård ved Frederiksstad, siden på herregården Sande i Vestfold fylke. Ove Bjelke studerede ved Sorø Akademi og drog senere udenlands; i oktober 1633 var han og broderen Henrik i Padova. Her blev han til marts 1634.
19. februar 1636 blev han ansat i Danske Kancelli og forblev der til 1. januar 1642. I samme tid gjorde han nye udenlandsrejser, da han ledsagede ambassadør Christian Rantzau til Wien og Hannibal Sehested til Spanien. 1641 fik han Bakke kloster som len på afgift, 1645–46 var han forlenet med Nordlandene og 1646–48 med Rein kloster. Under krigen var han virksom både søndenfjelds og nordenfjelds som landkommissær.
1648 fik han Bergenhus len, hvor han længe kom til at virke først som lensherre og siden som stiftsbefalingsmand. Han havde overtaget Austråttborgen efter faren, og ca. 1655–56 opførte han den prægtige hovedbygning på gården. | Ove Bielke (født 26. oktober 1611 i Trondhjem, død 22. marts 1674 sammesteds) var en af de sidste norske kanslere.
Han var søn af kansler Jens Bielke og bror til den danske rigsadmiral Henrik Bielke. Han blev født i Trondhjem, men kom til at tilbringe sin ungdom søndenfjelds, hvor faren, som havde skaffet sig store ejendomme ved sit giftermål med den rige Sophie Brockenhuus, tog bolig på Elingård ved Frederiksstad, siden på herregården Sande i Vestfold fylke. Ove Bjelke studerede ved Sorø Akademi og drog senere udenlands; i oktober 1633 var han og broderen Henrik i Padova. Her blev han til marts 1634.
19. februar 1636 blev han ansat i Danske Kancelli og forblev der til 1. januar 1642. I samme tid gjorde han nye udenlandsrejser, da han ledsagede ambassadør Christian Rantzau til Wien og Hannibal Sehested til Spanien. 1641 fik han Bakke kloster som len på afgift, 1645–46 var han forlenet med Nordlandene og 1646–48 med Rein kloster. Under krigen var han virksom både søndenfjelds og nordenfjelds som landkommissær.
1648 fik han Bergenhus len, hvor han længe kom til at virke først som lensherre og siden som stiftsbefalingsmand. Han havde overtaget Austråttborgen efter faren, og ca. 1655–56 opførte han den prægtige hovedbygning på gården. Da faren døde 7. november 1659, overtog han også flere andre af hans gårde. Han efterfulgte også faren som norsk kansler 8. december 1660. Kanslerstillingen mistede imidlertid sin betydning efter Jens Bjelke, og stillingen blev ophævet i 1679.
I november 1660 var han i København i anledning af sit giftermål, og 1661 var han til stede ved kongehyldningen i Christiania. 24. juli 1663 var han en af Corfitz Ulfeldts dommere, og i oktober samme år deltager ved brylluppet mellem prinsesse Anna Sophie og kurfyrste Johan Georg 3. af Sachsen. I 1666 blev han forflyttet som stiftsbefalingsmand fra Bergen til Trondheim.
Ove Bjelke var gift tre gange; første gang 1642 med Maren Juel (død 1643), anden gang 1647 med Regitze Gedde (1629–1657), tredje gang 29. november 1660 med Hedvig Lindenow (1635–78). |
|
io | https://io.wikipedia.org/wiki/Nuku%27alofa | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/8c/Fua%27amoto_International_Airport_Entrance.jpg | Nuku'alofa | null | Nuku'alofa | Aeroportuo internaciona Fua'amoto. | English: The passenger terminal of Fuaʻamotu International Airport (TBU/NFTF), seen from the front. | null | image/jpeg | 1,339 | 2,397 | true | true | true | Nuku'alofa esas la chef-urbo di Tonga. Ol jacas an la nordo dil insulo Tongatapu. Segun statistiki de 2012, ol havis 24 571 habitanti. | Nuku'alofa esas la chef-urbo di Tonga. Ol jacas an la nordo dil insulo Tongatapu. Segun statistiki de 2012, ol havis 24 571 habitanti. |
nl | https://nl.wikipedia.org/wiki/Klaas_Buist | Klaas Buist | null | Klaas Buist | null | Nederlands: Collectie / Archief : Fotocollectie Anefo Reportage / Serie : [ onbekend ] Beschrijving : Ajax tegen GVAV 4-2. Prins en Buist Datum : 10 september 1961 Trefwoorden : sport, voetbal Instellingsnaam : AJAX Fotograaf : Bilsen, Joop van / Anefo Auteursrechthebbende : Nationaal Archief Materiaalsoort : Negatief (zwart/wit) Nummer archiefinventaris : bekijk toegang 2.24.01.04 Bestanddeelnummer : 912-9095 | Klaas Buist (rechts) in duel met Co Prins (Ajax) in 1961 | image/jpeg | 3,304 | 3,920 | true | true | true | Klaas Buist was een bekende linksback van GVAV in de beginjaren van het Nederlandse betaald voetbal. Hij kwam voor GVAV uit tussen 1947 en 1965 en maakte met Abel Alting, Siep Benninga, Gerrit Borghuis en Bram van der Hoeven deel uit van het verdedigingsblok van dit elftal in de eerste jaren van het betaalde voetbal. In 383 wedstrijden scoorde hij vier keer voor de Groningse ploeg.
In de wijk Van Starkenborgh is een straat naar hem genoemd, de Klaas Buistlaan.
Na zijn actieve voetbalcarrière was hij nog werkzaam als trainer bij VV Hoogkerk en VV Engelbert. | Klaas Buist (Groningen, 29 juni 1927 – aldaar, 12 juni 1999) was een bekende linksback van GVAV in de beginjaren van het Nederlandse betaald voetbal. Hij kwam voor GVAV uit tussen 1947 en 1965 en maakte met Abel Alting, Siep Benninga, Gerrit Borghuis en Bram van der Hoeven deel uit van het verdedigingsblok van dit elftal in de eerste jaren van het betaalde voetbal. In 383 wedstrijden scoorde hij vier keer voor de Groningse ploeg.
In de wijk Van Starkenborgh is een straat naar hem genoemd, de Klaas Buistlaan.
Na zijn actieve voetbalcarrière was hij nog werkzaam als trainer bij VV Hoogkerk en VV Engelbert .
Bronnen, noten en/of referenties
"Klaas Buist is 'neuze' niet meer". "Nieuwsblad van het Noorden". Groningen, 1988/08/18 00:00:00, p. 31. Geraadpleegd op Delpher op 10-08-2020, http://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011001243:mpeg21:p031
gvavstats.nl |
|
arz | https://arz.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%B3_%D8%AF%D9%88%D8%B3%D8%AA | باس دوست | null | باس دوست | null | English: Bas Dost training with the Netherlands national team on 30 March 2015. | null | image/jpeg | 1,111 | 782 | true | true | true | الصفحه دى يتيمه, حاول تضيفلها لينك فى صفحات تانيه متعلقه بيها.
باس دوست لاعب كورة قدم من مملكة نيديرلاند. | الصفحه دى يتيمه, حاول تضيفلها لينك فى صفحات تانيه متعلقه بيها.
باس دوست لاعب كورة قدم من مملكة نيديرلاند. |
|
de | https://de.wikipedia.org/wiki/Steinpeiss | Steinpeiss | Deutschlandsberg mit Schloss Feilhofen (Feilhöfer Schlössl) | Steinpeiss / Geschichte / Ursprung und Besitztümer / Deutschlandsberg mit Schloss Feilhofen (Feilhöfer Schlössl) | null | Deutsch: Kath. Pfarrkirche hl. Johannes der Täufer   This media shows the protected monument with the number 81355 in Austria. (Commons, de, Wikidata) | null | image/jpeg | 2,736 | 3,648 | true | true | true | Steinpeiss ist der Name eines österreichischen Adelsgeschlechts, das zum niederösterreichischen landständischen Adel sowie zum Adel der Steiermark und der Krain zählte. | Das Schloss Feilhofen auch Feilhofer Schlössl in der Gemeinde Deutschlandsberg (Steiermark) entstand aus einem ehemaligen Wirtschaftshof der Burg Deutschlandsberg heraus. Nach mehreren Besitzwechseln traten Maria Eleonore Gräfin Steinpeiß und Maria Anna Gräfin Gaisruck, zwei Großnichten des Karl Freiherr von Puchbaum, das Erbe im 18. Jahrhundert an. Das Geschlecht der Grafen von Gaisruck übernahm ab 1759 die Herrschaft bis der Besitz 1822 nach mehreren Wechseln schließlich an die Herrschaft Hollenegg des Johann Fürst Liechtenstein (Holleneger Linie) verkauft wurde und heute eine Forstverwaltung beherbergt. |
Subsets and Splits