text
stringlengths 4
22.7k
| label
class label 2
classes |
|---|---|
Ook ik tikte een goedkope pocketversie van dit boek op de kop. Het lag reeds meer dan een jaar in mijn boekenkast, vooraleer ik eraan begon. Het verhaal ging naar mijn smaak wat traag van start, maar de unaniem positieve recensies, die ik op Crimezone las, overtuigenden me om verder te lezen. Ik heb het me geen moment beklaagd.
Annika Bengtzon is een overtuigende hoofdfiguur... je leeft je in in haar reacties (want je zou zelf net zo reageren) en zo vind je geleidelijkaan de oplossing van de moord... en die is helemaal niet zo simpel als het op het eerste zicht lijkt. Dit is een meeslepende who-dun-it, verteld vanuit het perspectief van een stagiair-misdaadverslaggeefster. Bovendien krijg je er op het eind nog een verrassende plot bovenop.
Een aanrader, die smaakt naar meer van Marklund. | 1pos
|
De volledige titel van dit boek is: Mammoet (over Theo, een van de beste jongens ooit). Dat geeft al aan dat Theo een bijzondere jongen is! En dat is hij: hij heeft een nanny (Nannie Beenhaar), hij woont in een huis met 36 kamers, hij krijgt dansles, rekenles, zangles, les in zwaardvechten, etc., want hij moet op alles voorbereid zijn van zijn ouders. Moeder is de baas van een grote koekjesfabriek en vader is een filmster, ze zijn bijna nooit thuis en zijn gehandicapte zus Ada ook niet.
Tijdens de middagrust gaat Theo stiekem het huis uit en dan gaat hij naar…. De Oertijd!
De eenzame Theo (je krijgt gewoon medelijden met de jongen) lijkt te vluchten in zijn fantasie. In de Oertijd, een bijzondere plek vlakbij zijn huis, raakt hij bevriend met een meisje wat daar woont. Er zijn daar ook sabeltandkonijnen en een mammoet. Gedeeltes van zijn avontuur zijn “echt”, andere delen zijn duidelijk ontsproten aan zijn levendige fantasie. Maar er ligt op het eind toch echt een mammoetdrol op het grasveld, of niet?
Mammoet is een graphic novel, een beeldverhaal, vol knotsgekke illustraties, voornamelijk rood-zwart, wat een beetje een dromerige sfeer aan het boek geeft. Het verhaal is enorm fantasierijk en een tikje bizar, met een sympathieke hoofdpersoon. Een leuk jeugdboek voor jongens en meisjes die wel van een spannend en gek avontuur houden! | 1pos
|
David Harwood gaat met zijn vrouw Jan en zoontje Ethan naar hrt Five mountains -pretpark.
Op een bepaald moment is Ethan verdwenen.Kort daarna vinden ze hem terug slapend in zijn wandelwagen.
Maar nu is Jan weg.Er worden onderzoeken gedaan en blijkt Jan maar twee toegangskaarten te hebben gekocht.Ook op de camerabeelden komt Jan niet voor?
Jan blijkt niet de vrouw te zijn die David dacht te kennen......
Van begin tot eind blijft het spannend,je wil gewoon blijven lezen.Super goede thriller! | 1pos
|
Nadat Thijs de man van dierenartse Anouk van Merwede om het leven is gekomen bij een verkeersongeluk is haar leven nooit meer zoals voorheen.
Er gebeuren eigenaardige dingen. En nadat ook Ruben, de tweelingbroer van Anouk verdwijnt, lijkt niks meer toeval te zijn.
Het verhaal grijpt jou van bij het begin en het voert jou mee doorheen het leven van Anouk, haar praktijk en haar gezin. of wat er nog van over is.
Het gaat over een zeer actueel en bangelijk echt onderwerp, waardoor het boek nog lang blijft hangen.
Linda Jansma weet als geen ander hoe ze een heerlijk en vlot lezend verhaal moet schrijven en de lezer moet meevoeren vanaf de eerste letter.
Ook met dit boek is Linda erin geslaagd een toppertje te schrijven. Dit na Caleidoscoop en tweestrijd, die toch ook wel zeer goede boeken zijn.
Houvast vind ik nog net dat beetje meer hebben. Echt een heerlijk boek met veel onderhuidse spanning.
Voor mij 4 1/2 ster waard. | 1pos
|
Vol liefde en respect geschreven, ontzettend knap van haar. Haar
schrijfwijze is precies haar karakter, zoals dat in interviews naar
voren komt, een vechtster voor haar kinderen en zichzelf. Antonie
zou trots op haar zijn geweest..... | 1pos
|
Dat het boek een jaar na de verdwijning begint en alles dus achteraf beschreven wordt, geeft het wel een extra lading en daar spreekt zeker ook een dreiging uit. Een dreiging-van-achteraf: ‘Wat zou er gebeurd zijn, als….’ of ‘als ik dat gewetenhad, dan …’ en ‘Ik denk vaak terug aan dat moment.’
De eerste alinea doet al vermoeden dat de zaak een jaar na dato nog steeds niet opgelost zou zijn, waardoor je direct het ergste gaat vermoeden. Want wat zou er met het kind gebeurd zijn?
Een fijn, spannend, erg goed geschreven boek, dat vanaf het moment dat Rachel zich plotseling tot de lezer gaat richten ook iets lugubers krijgt.
Naast het verslag van Rachel over de dramatische gebeurtenis wordt het verhaal ook verteld door de politieman, getraumatiseerd door de verdwijningszaak (ook dmv verslagen van diens sessies bij een psycholoog), en staan tussen de hoofdstukken online-krantenberichten en vijandige blogs. Dan blijkt ook maar weer hoe groot de macht van Internet en de social media zijn. Haatzaaierij is dan ook niet van de lucht.
De duidelijk voelbare wanhoop van Rachel tegenover de soms vreemde reacties van de mensen om haar heen: het is knap hoe MacGillen speelt met onderbuikgevoelens, de spanning erin houdt en je steeds op een ander been zet en met verrassende, volslagen onverwachte ontwikkelingen komt.
De spanning zoals die naar het eind toe opgevoerd wordt, is nagelbijtend, en hij komt uit bij een verbluffende, totaal onverwachte ontknoping. Maar toch, niemand zal weten wat er exact gebeurd is….
De Nederlandse titel slaat helemaal nergens op, onbegrijpelijk. De oorspronkelijke is veel mooier: ‘Burnt Paper Sky‘ en zegt veel over de observaties en gemoedstoestand van Rachel. Ondanks dit vertaalprobleem: een geweldig boek met een fantastische afronding. | 1pos
|
Als je een boek zoekt, die je kan vasthouden van begin tot einde, waarbij je zelfs aan jezelf begint te twijfelen, dan is dit boek écht iets voor jou.
Het boek zit ietswat vreemd in elkaar. Bij een doorsnee boek begin je bij pagina 1, en eindig je bij het einde. Vreemd genoeg begin je bij dit boek bij pagina 362 en eindig je bij 1. En zelfs 1 is het einde niet. Als je dit wil begrijpen, moet je het boek echt lezen.
Dit boek gaat over de zoektocht naar de ogenverzamelaar, een mysterieuze persoon die moeders vermoord, kinderen ontvoerd en een ultimatum stelt. De vader, die blijkt zijn kinderen niet graag te zien, moet zijn kind zoeken voor het einde van het ultimatum. Een race tegen de klok, vol met intriges en eigenaardige personen.
Vaak heb ik dit boek dichtgeklapt met luid gevloek, de plotse complottwisten zijn onvoorspelbaar!
Zo onvoorspelbaar, dat je het verhaal pas begrijpt op de laatste pagina. En vanaf dan, weet je dat het nog maar net begonnen is! | 1pos
|
Het italiaanse leven op het platteland zoals wij het minder kennen, maar wel erg invoelbaar. Mooi geschreven, vanuit de 19-jarige Fiorenzo, die zich staande probeert te houden. De nog jongere Mirko, een wielertalentje, heeft ook een prachtige rol in dit boek. Heb 't met erg veel plezier gelezen. | 1pos
|
Een sinister verhaal waar je de kriebels van krijgt. Het zal je maar gebeuren dat je levend begraven wordt. Ik werd er claustofobisch van tijdens het lezen.
Een steengoed debuut van deze schrijver, maar een minpuntje is dat het een bepaald gedeelte wat langdradig werd. Het plot was wel goed, maar had van mij iets meer uitgebreid mogen zijn. Al met al een lekker spannend boek! | 1pos
|
Zorgen voor het gezin is het tweede deel van de Zweedse trilogie die beschrijft hoe Maj als jonge vrouw tegen wil en dank trouwt met de veel oudere Tomas en met hem haar leven uitbouwt. De drie boeken geven een overzicht van de maatschappelijke evoluties van de late jaren 1930 tot de jaren 1970 en schetsen ontzettend goed de verschuivingen in de traditionele rollenpatronen tussen mannen en vrouwen enerzijds, en tussen de verschillende sociale klassen anderzijds. De succesvolle trilogie zette Kristina Sandberg internationaal op de kaart. De vertaling naar het Nederlands hoeft dan ook niet te verbazen. Opmerkelijk is wel dat eerst het derde deel, Leven tot elke prijs, aan het Nederlandstalige publiek werd voorgeschoteld. Pas een jaar later werd het tweede deel Zorgen voor het gezin (2016) vertaald. Vermoedelijk zal ook het eerste deel snel volgen, zodat de lezers de volledige trilogie – die overigens erg mooi is uitgegeven – kunnen lezen en alle ontwikkelingen ten volle kunnen begrijpen.
In dit boek komt de periode tussen 1940 en 1952 aan bod. De 23 jarige Maj is amper in het reine met haar moederschap wanneer ze opnieuw zwanger wordt. Het ideale scenario – een dochter én een zoon – wordt overschaduwd door Tomas’ strijd tegen alcoholisme. Hoewel de therapie vruchten afwerpt, leeft het gezin in dagelijkse angst voor – of eerder afwachting van – een terugval. Sandberg beschrijft op een beklemmende manier de gevolgen van alcoholverslaving. Geheelonthouding valt op in een wereld waarin feestjes en vakantiedagen gevierd worden met een glaasje. Het verplicht Tomas steeds opnieuw om iets heel persoonlijks vrij te geven aan mensen die hij pas ontmoet en vergroot zowel zijn eigen eenzaamheid als die van Maj.
Hoewel Tomas opgeroepen wordt, komt de oorlog nooit echt dichtbij. Maj heeft een comfortabel leven waarbij de surrogaatkoffie als gevolg van de rantsoenering de grootste bekommernis is. Desondanks is ze niet gelukkig en bouwen twijfels een onverwoestbare muur rondom haar. Twijfels over haar huwelijk, haar moederschap, haar verleden en toekomst, twijfels over haar uiterlijk en dat van Tomas, twijfels over haar rol als huisvrouw en haar invloed op de kinderen…. Er gaat letterlijk geen moment voorbij waarop ze zichzelf en haar omgeving niet in vraag stelt. Hierdoor is ze niet in staat om Tomas en de kinderen op een spontane, warme manier liefde te geven en kan ze haar bezorgdheid enkel uiten in kritische opmerkingen over hun gedrag. De tijd raast voorbij, de kinderen groeien op, familieleden overlijden, de oorlog wordt gewonnen en vrouwen “leren met magische wasmiddelen om te gaan en alle handige accessoires van de stofzuiger te gebruiken”, maar voor Maj lijkt er niets te veranderen. Hoewel ze minutieus kopieert hoe anderen zich gedragen, komt niemand door haar muren heen en blijft ze altijd en overal een buitenstaander.
Kristina Sandbergs unieke schrijfstijl geeft de neerwaartse gedachtestroom van Maj perfect weer. Heden, verleden, bedenkingen, monologen, dialogen en verschillende vertelperspectieven lopen onafgebroken in elkaar over. Hierdoor is het in het begin bijzonder moeilijk om een lijn in het verhaal te vinden en alles te begrijpen. De aanhoudende zwarte gedachten van Maj en haar onvermogen om aansluiting te vinden bij haar omgeving zorgen er bovendien voor dat het af en toe zware kost is om de meer dan 400 pagina’s te doorploegen. De gedetailleerde beschrijvingen van het dagelijkse leven creëren echter een intimiteit die de lezer niet onberoerd kan laten en die nieuwsgierig maakt naar Majs leven voor en na dit onderdeel.
Zowel qua stijl als inhoud zou Zorgen voor het gezin het vrouwelijke antwoord op Knausgårds Mijn strijd kunnen zijn. In beide gevallen vraagt de complexe schrijfstijl doorzettingsvermogen en denkwerk van de lezer. In beide gevallen is het onvermogen en de angst van het hoofdpersonage voelbaar op elke pagina. In beide gevallen wordt de lezer die de uitdaging aangaat rijkelijk beloond. Dit boek is dan ook een absolute aanrader voor de fans van Knausgård. | 1pos
|
Geen recensie, maar mijn mening over hoofdpersonage Kinsey Millhone, neergepend n.a.v. een artikel op de Spot We Love Crime.
Oh, wat zijn er toch veel seriepersonages! Met Kinsey Millhone kan ik het gelukkig goed vinden. Ik herken best wel wat van haar in mezelf (aan jullie om uit te zoeken wat precies). Kinsey is het niet gewend iemand in haar leven te hebben, of het nou een partner is of iemand anders. Ze is gewend haar eigen gang te gaan en doet daarom stoer, is fel. Ze is geen gemakkelijke en dat weet ze best. Ze opereert alleen, zonder team van rechercheurs om haar heen en is zeer eigengereid. Meer nog dan het personage Kinsey Millhone wist ik de sfeer te smaken die dit eerste boek in de reeks oproept. En die is best bijzonder, 'A van alibi' (de oorspronkelijke titel van 'A staat voor alibi') is dan ook dertig jaar geleden al voor het eerst verschenen. Blij dat er nog 25 alfabetmoorden volgen! | 1pos
|
"De wreker "heb ik gekozen om mee te doen met "de week van het vergeten boek".Ik had al twee andere titels van Fitzek gelezen maar om de een of andere reden bleef "De wreker"steeds maar liggen.
Robert Stern heeft een goede reputatie als advocaat.Op een dag krijgt hij een bericht van zijn voormalige vriendin Carina met een bijzondere zaak.Het gaat om de tien-jarige Simon die ernstig ziek is.De jongen beweerd dat hij in zijn vorig leven een aantal mensen heeft omgebracht.Hij kan dit ook in alle details beschrijven.Stern en Carina gaan uiteindelijk op onderzoek en stuiten op bizarre zaken.
Wanneer Stern op een gegeven moment een dvd ontvangt waarop zijn overleden zoon is te zien,die nu levend voor de camera staat wordt het echt een bizarre zaak.
In dit verhaal wordt de spanning heel goed opgebouwd,de personages vond ik wat minder uitgediept dat was jammer.
Ik geef dit boek **** sterren. | 1pos
|
Wanneer Eva-Lin wakker wordt in het Amsterdamse Vondelpark weet ze zich niks meer te herinneren. Ze weet niet wie ze is en hoe ze op die plek terecht gekomen is. Tom, een toevallige voorbijganger, bekommert zich om haar. Het enige aanknopingspunt dat ze hebben is een briefje in Eva-Lins zak met daarop het telefoonnummer van ene Sandra, een amulet die Eva-Lin bij zich draagt en een brandmerk met de letters B.I.B.I. Wanneer ze op zoek gaan naar meer informatie, blijken ze al snel op de hielen te worden gezeten door een mysterieus genootschap en slaan ze op de vlucht. Het is het begin van een spannend kat-en-muisspel.
‘IJsblauw’ is het eerste deel in de trilogie van ‘Het Instituut’.
Déjà-vugevoel
Wie eerder boeken van Lineke Breukel heeft gelezen, zal regelmatig een déjà-vugevoel hebben. Net als haar vorige thrillers heeft Breukel een aantal kenmerkende onderdelen verwerkt in haar nieuwste boek. Zo is er opnieuw een genootschap, een hoofdpersonage met een onbetrouwbaar geheugen, de eigenlijk onmogelijke liefde van een slachtoffer voor de dader, het telkens op de vlucht zijn en dat vooral de dierbaren van het hoofdpersonage slachtoffer worden. Is dat erg? Nee zeker niet. Deze elementen maken het werk van Breukel herkenbaar, zoals iedere zanger of band ook een eigen geluid heeft.
Dikke pil
Wie aan ‘IJsblauw’ wil beginnen laat zich wellicht afschrikken door de omvang van het boek. Het is een dikke pil van ruim 500 bladzijden. Maar de vrees zal snel onterecht blijken, het verhaal neemt meteen de vaart aan die past bij een actiethriller. De vele, soms overdreven maar altijd verrassende plotwendingen zorgen ervoor dat het boek nergens verveelt. Breukel zet de lezer steeds opnieuw op het verkeerde been, omdat het boek geschreven is vanuit het perspectief van Eva-Lin, die haar geheugen kwijt is. Hierdoor is er continu verwarring over wie nu de waarheid spreekt en wat er werkelijk gebeurd is. Haar gedachten zijn dus niet betrouwbaar. Breukel beschrijft graag veel details, maar toch wordt het geen langdradig verhaal. De gedachten van Eva-Lin, telkens in cursief gezet, zorgen ervoor dat je Eva-Lin als een mens ziet en niet als een bedacht personage.
Sciencefiction
‘IJsblauw’ gaat over het klonen van mensen en lijkt daarmee sciencefiction en onrealistisch. Maar in het verhaal wordt het klonen van schaap Dolly in de jaren negentig van de vorige eeuw aangehaald. Dat zet je aan het denken. Want als het klonen van dieren inmiddels al een feit is, waarom zou het klonen van mensen, en daarmee Breukels verhaal, geen werkelijkheid kunnen worden? Deze gedachte zorgt ervoor dat je met extra huivering het verhaal leest. Al met al geeft ‘IJsblauw’ je, naast vele uren leesplezier, stof tot nadenken.
Conclusie
Met ‘IJsblauw’ schreef Lineke Breukel opnieuw een ijzersterke actiethriller, geheel in stijl met haar voorgaande thrillers. Een dikke pil die niet verveelt en naar meer smaakt. Of de zorgvuldig opgebouwde spanning van dit deel vastgehouden wordt in de overige twee delen laat zich raden, maar het geeft de lezer in ieder geval iets om naar uit te kijken. | 1pos
|
Het boek kwam uit en ik lag bijna voor de deur van de boekwinkel, want duidelijk was dat deze hard zou gaan.
Ik kocht de laatste bij mijn boekhandel.
Ik kon me nog beheersen tot we op vakantie gingen zodat ik hem rustig en op mijn gemak kon bestuderen en uitlezen.
Dat is dan ook gebeurd in drie kleine middagen.
Harry en Ginny zijn getrouwd, Ron en Hermoine zijn getrouwd en beiden hebben kinderen.
In het gezin van de Potters rommelt het waardoor een van de zoons van Potter het gevaar van de magische wereld opzoekt.
Al die bekenden die weer opduiken in het boek. Dumbledore, Severus Snape en Moaning Myrtle, heerlijk, niet weg te leggen het boek.
Ik werd direct gepakt door het verhaal en kan alleen maar heel hard hopen dat het ook nog verfilmd gaat worden. | 1pos
|
Vanwege haar vermeende betrokkenheid bij een gijzelingsactie in Moskou wordt journaliste Farah Hafez gezocht door de internationale veiligheidsdiensten. Ze vlucht met behulp van vrienden naar Jakarta waar ze haar onderzoek naar criminele praktijken van ,een Russische oligarch, genaamd Lavrov, voortzet. Haar collega Paul Chapelle vindt in Moskou en Johannesburg nieuwe bewijzen van deze misdadige organisatie, met als gevolg dat ze er steeds meer gebeten op raken tot het uiterste te gaan, zodat ze aan Lavrov’s praktijken een einde kunnen maken .
Het internationale netwerk van Lavrov die jonge jongetjes ronselt voor vermaak is tevens verantwoordelijk voor de Amsterdamse hit-en-run-actie op een Afghaanse jongen. Een Nederlandse minister is bij deze zaak betrokken. De chauffeur van de minister heeft een verklaring afgelegd over die avond maar wordt later hangend in een strop gevonden-. Het onderzoek loopt vast.
“Schaduwvechters” is het tweede deel in de Hartland Trilogie. In het eerste deel “De vlinder en de storm” speelt Farah Hafez voornamelijk de hoofdrol. In Schaduwvechters is ze minder prominent in beeld, maar daar heeft de spanningsboog niet onder geleden. Die blijft strak staan. Haar mannelijke collega, die ze vanuit haar jeugd kent, heeft een belangrijke rol in dit boek. Door zijn ontdekkingen krijgt het verhaal nieuwe wendingen die zorgen dat je als lezer steeds weer wordt verrast.
In Amsterdam houden hoofdinspecteur Radjen Tomasoa en zijn collega Esther van Noordt zich bezig met een moord op een man die een belangrijke getuige is voor hun onderzoek op de hit-en-run-actie ten aanzien van de Afghaan.
Het verhaal is opgebouwd in vijf delen. In elk deel komen verschillende verhaallijnen aan bod, die tezamen een eenheid vormen. Walter Lucius heeft zich goed in zijn personages verdiept die allen met veel tegenslag te maken krijgen, wat voor de nodige spanning en actie zorgt. De actiescènes zijn fraai beeldend geschreven, waardoor het verhaal goed gaat leven.
“Schaduwvechters” is een krachtig en bondig geschreven boek, waarin continu van alles in ontwikkeling is. Hierdoor blijf je als lezer geboeid tot en met de laatste letter. Het boek is een lust om te lezen, een parel voor in je boekenkast. | 1pos
|
In dit boek worden de slachtoffers van een seriemoordenaar eerst gefilmd en deze filmpjes verschijnen op YouTube, enkele dagen later zijn deze vrouwen vermoord. Het vierde slachtoffer word gevonden door haar man, hij word echter bewusteloos gemept waardoor hij zich niets meer kan herinneren. Erik Maria Bark komt terug in dit deel en probeert de man doormiddel van hypnose zich iets te laten herinneren, helaas lukt dit niet voldoende. Joona Linna is de enigstedie zou kunnen helpen met deze ingewikkelde zaak, maar hij pleegde een jaar geleden zelfmoord, toch?
Wat een heerlijk boek weer, spannend van bladzijde 1 helemaal tot het einde! | 1pos
|
Karim en Lenne ontdekken dat er op de hei vlakbij hun dorp echte heksen leven. Karim vindt het eng, maar Lenne voelt zich op geheimzinnige wijze tot de heksen aangetrokken. Kinderboek dat door de spookachtige omslag met de afbeelding van een jonge, vrouwelijke heks voor een oudere doelgroep bestemd lijkt. Lenne en Karim zijn echter nog maar 11 jaar en gedragen zich als echte basisschoolkinderen. Kinderen van deze leeftijd zullen zich goed in hen herkennen. In elk hoofdstuk beleven de hoofdpersonen een avontuur dat hen steeds dichter bij de waarheid over de heksen brengt. Hoewel elk hoofdstuk spannend is, wordt de spanning wel lang gerekt. Pas na ongeveer 100 pagina's komt het verhaal echt op gang. De soms angstaanjagende heide en het grillige herfstweer worden sfeervol beschreven, net als het Halloweenfeest op school en Lenne (en Karims!) oer-Hollandse gezinsleven. Doordat dreiging afgewisseld wordt met gezelligheid wordt het verhaal nergens te griezelig. De omvang en de dichtbedrukte pagina's maken het boek wel tot een hele kluif. Vanaf ca. 10 jaar. | 1pos
|
De gevoelige Horace Hopper heeft altijd gedroomd van een carrière in de bokswereld. Vol vechtlust stort hij zich op zijn grote passie en slaat zich door tegenslagen heen. Willy Vlautin schreef met Laat me niet vallen een roman vol liefde in zowel schrijfstijl als verhaal.
Het verhaal
Horace Hopper is een gevoelige jongen die op de Little Reese Ranch woont, kilometers van de bewoonde wereld. Als tiener werd hij in huis genomen door het echtpaar Reese, nu in de zeventig. De gezondheid van meneer Reese gaat steeds verder achteruit en zijn wens is dat Horace de ranch overneemt. Maar Horace verlangt ernaar professioneel bokser te worden en weet dat hij de ranch moet verlaten om zijn droom waar te maken.
De jonge bokser vertrekt naar Tucson om daar te vechten voor een carrière in het Mexicaanse bokscircuit. Hij traint keihard, maar zijn naïviteit brengt hem in moeilijkheden - mensen maken gretig gebruik van zijn verlangens. Gaandeweg moet Horace leren zijn gevechten met moed en kracht te doorstaan - en niet alleen in de boksring.
Look & Feel
De handschoenen op het omslag zijn een perfecte spiegel voor het verhaal; poespas is overbodig. Door de titel en auteursnaam op de handschoenen te plaatsen, wordt er een centraal punt gecreëerd op de cover. Een prachtig omslag!
Het boek is gebonden met een stofomslag. Zelf vind ik het altijd vervelend wanneer er sprake is van een extra papieren omhulsel, omdat dit vaak snel beschadigt. Deze heb ik tijdens het lezen dus maar even aan de kant gelegd, omdat ik 'm zo mooi vond en ook zo wilde houden.
De typografie is zeer prettig en de letters zijn iets groter dan in een standaard roman (voor mijn gevoel), een goede leesbaarheid. Hoofdstukken zijn simpel ingedeeld aan de hand van nummers en tussendoor krijgt de lezer even rust door het plaatsen van sterretjes (*) wanneer de protagonisten van scène veranderen.
De korte dankbetuiging aan het einde van het boek getuigd van bescheidenheid van de auteur.
Oordeel
Als ik een boekhandel in zou lopen (wat nog best vaak gebeurt...) zou dit absoluut niet het eerste boek zijn dat ik zou oppakken. Boksen? Dat vind ik dus echt een vreselijke activiteit! Ik heb nooit begrepen waarom je voor je plezier met iemand zou willen vechten. Toen dit boek door De wereld draait door (DWDD) werd verkozen tot Boek van de Maand, moest ik ook echt even twee keer nadenken over of ik nu wel of niet het boek zou gaan oppakken. De kritieken waren echter zó lovend, het boek werd met prachtige recensies beoordeeld, dat ik het niet kon laten om tóch deze uitdaging aan te gaan. Daarnaast was mijn oud-collega Jorien de Vries ontzettend enthousiast over deze roman (en met name de auteur), waardoor ik absoluut niet anders meer kon dan het boek te lezen. En wat heb ik ervan genoten...
Het onderwerp sprak mij in den beginne totaal niet aan, maar door de toegankelijke schrijfstijl van Vlautin kon ik mij hier zonder moeite doorheen slaan. Na het lezen van deze roman ben ik absoluut niet anders gaan denken over deze 'sport', het blijft een wereld waar ik het liefst ver vandaan blijf. Ondanks dat ben ik wel meer waardering gaan krijgen voor de boksers die telkens weer vol goede moed de ring instappen en de uitdaging aangaan. Vechtlust is absoluut het onderwerp van deze roman, in de breedste zin des woords.
Willy Vlautin heeft met Laat me niet vallen een zeer liefdevolle roman geschreven die iedereen zou moeten lezen. Deze melancholieke roman raakt je tot op het bot en toont je dat er ook in duistere tijden lichtpuntjes zijn in het leven waaraan je je kan vastklampen.
Dan resteert mij slechts nog de vertaler (Dirk-Jan Arensman) op de schouder te kloppen; ontzettend knap als je de woorden van de auteur in een andere taal kan omzetten zonder de essentie te verliezen. Chapeau!
Kortom: een krachtige roman die je zeker niet ongeroerd achter laat.
Sterren: ****
Specificaties
Uitgever: Uitgeverij Meulenhoff
Uitgave: Gebonden met stofomslag, ook beschikbaar in e-book
Publicatiedatum: 16-01-2018
Pagina's: 304
ISBN: 9789029092180 | 1pos
|
Ik maakte voor het eerst kennis met James Patterson, de
meest succesvolle thrillerauteur ter wereld. ‘Het dertiende
ongeluk’ heeft mij niet teleurgesteld, het smaakt naar meer,
gelukkig kan ik nog even vooruit. Naast zijn bekendste reeksen Alex
Cross en Women's Murder Club heeft hij ook veel op zichzelf staande
boeken geschreven. James Patterson en Maxine Paetro vormen het
schrijversduo voor dit deel van The Women’s Murder Club.
Beschrijving Detective Lindsay Boxer uit San Francisco gaat
helemaal op in haar nieuwe leven als moeder. Haar man is
geweldig, en ze heeft goede vrienden met wie ze kan praten over
alle onderwerpen, van seks tot moord. Dan stuurt de FBI haar een
foto van een moordenaar uit haar verleden. Op de foto staat een
prachtige vrouw bij een stoplicht, maar Lindsay herkent achter de
verleidelijke blik een psychopaat: Mackie Morales, het meest
gestoorde en gevaarlijke brein waar ze ooit mee te maken heeft
gehad. En Mackie is op jacht naar de leden van de Women's Murder
Club ... Mening De Women's Murder Club bestaat uit vier
vriendinnen. Brigadier bij de San Francisco politie Lindsay Boxer;
strafpleiter Yuki Castellano; forensisch patholoog Claire Washburn
en misdaadverslaggeefster Cindy Thomas. Vriendinnen voor het
leven die alles met elkaar delen. Als lezer ben je getuige van alle
gebeurtenissen in hun leven en je maakt van alles mee met deze
vrouwen. De leuke, maar ook de minder leuke dingen. De
proloog begint gelijk spannend: boem! en je zit gelijk in het
verhaal. Claire Washburn belt Lindsay Boxer. Er heeft een
verkeersongeluk plaatsgevonden waarbij twee dodelijke slachtoffers
zijn gevallen. Claire vraagt Lindsay om hulp, want zij twijfelt
eraan of het wel een ongeluk was. Hoewel dit het
dertiende boek is in deze reeks, kun je het prima los lezen. Dit
boek bevat veel spanning en een vleugje romantiek. Ondanks dat ik
voor het eerst het boek las uit deze reeks waren de vele personages
geen probleem, ook de wisseling van de verhaallijn was niet
storend. Je wordt meegezogen in het verhaal: het is leuk, boeiend,
spannend en schokkend van begin tot het eind. James Patterson heeft
een prettige schrijfstijl. Lekkere korte hoofdstukken, waardoor het
je het boek moeilijk kan weg leggen ('vooruit, nog eentje dan'): je
blijft maar lezen. Ik ga zeker ook zijn andere boeken lezen, want
dit smaakt voor mij absoluut naar meer! | 1pos
|
Cadence dwarrelt de hele zomer samen met haar vrienden rond op een eiland waar ze al jaren 's zomers vakantie vieren en waar veel herinneringen zijn opgebouwd. Maar dit jaar is niks meer hetzelfde en het contact met haar vrienden verwatert. De toon van het boek is deels een melancholische nostalgie naar een tijd die niet meer is en een relatie die waarschijnlijk niet zal zijn door verschillende factoren zoals de eeuwige klassenstrijd. Clarence valt steeds dieper in de put en wordt steeds vaker slachtoffer van migraineaanvallen waardoor haar realiteit wegvalt en ze deze niet meer aan kan reiken.
Dit boek las mede dankzij de lengte maar vooral door de schrijfstijl heerlijk weg. Het had ook wendingen die ik niet aan zag komen maar gedurende de lengte van het boek zit je wel altijd met het gevoel dat er meer aan de hand is dan lijkt. Het einde is nogal heftig want van alles is dat waarschijnlijk hetgeen wat je het minst verwachtte. | 1pos
|
Wanneer is een boek literatuur en wanneer is het een thriller? Zouden boeken als Schuld en boete van Dostojevski en Het parfum van Süskind tegenwoordig ook (literaire) thrillers zijn?
Het indrukwekkende debuut van Peter Buwalda, Bonita Avenue, laat zien dat het niet zo makkelijk is om een boek in een hokje te plaatsen. Het is in de race voor zowel de Libris Literatuur Prijs 2011 als de Gouden Strop. In een interview met NRC Handelsblad zegt Buwalda dat zijn boek niet als thriller bedoeld was. Ik wilde een dik boek schrijven en spanning is een van de middelen waarmee je ervoor kunt zorgen dat mensen een dik boek ook echt uitlezen. Maar eigenlijk verklap ik al in het begin wat er aan de hand is.
Hoe het boek afloopt, wordt inderdaad al vrij snel prijsgegeven, maar voor het hoe en wat moet de lezer toch doorlezen tot de laatste bladzijde. En dat is, ondanks de omvang van het boek, geen straf. In 2000, ten tijde van de vuurwerkramp in Enschede, ontmoet Aaron Bever Siem Sigerius, de vader van zijn vriendin Joni. De relatie wordt datzelfde jaar nog verbroken. Acht jaar later ontmoet Bever bij toeval de moeder van Joni. Van haar hoort hij dat haar man acht jaar geleden is overleden. Door omstandigheden is Bever dit nooit te weten gekomen en hij besluit om contact op te nemen met zijn toenmalige vriendin, die nu in Amerika woont.
Het verhaal in Bonita Avenue wordt beurtelings verteld vanuit de gezichtspunten van Aaron Bever, zijn vriendin Joni Sigerius en haar vader Siem Sigerius. Daarbij wordt er continu heen en weer gesprongen in de tijd. De vuurwerkramp in Enschede wordt behandeld en welke gevolgen deze voor de familie Sigerius had. In 2008 lezen we hoe het Joni vergaat in Amerika en hoe zij omgaat met Aaron die weer contact met haar opneemt.
Het dikke boek leest gemakkelijk weg en dat komt behalve door de spannende gebeurtenissen ook door de prettig leesbare schrijfstijl van Buwalda. Bonita Avenue geeft niet de indruk dat er passages geschrapt hadden kunnen worden. De vragen die na het lezen overblijven, mag de lezer zelf beantwoorden. Bijvoorbeeld of de titel wel echt de lading dekt. Of dat Bonita Avenue moet worden gerekend tot de literatuur of tot de thrillers. Of beide. | 1pos
|
De Noorse schrijver Jo Nesbø is vooral bekend geworden door zijn boeken over commissaris Harry Hole. De sneeuwman, Het pantserhart en De vleermuisman ontvingen goede kritieken. De zoon is, na Headhunters, de tweede op zichzelf staande thriller die hij heeft geschreven.
Hoofdpersoon is Sonny Lofthus die zijn dagen slijt in de Staten gevangenis waar hij een straf uitzit voor de moord op een Aziatisch meisje en het wurgen van een Serviër uit Kosovo. Zijn vader, Ab Lofthus, was een gerespecteerde politieman die zelfmoord pleegde en in een afscheidsbrief bekende corrupt te zijn. Wanneer Sonny's wanhopige moeder een fatale overdosis neemt, verliest Sonny de grip op zijn leven en verandert hij in een notoire drugsverslaafde. Om te kunnen voorzien in de dagelijkse behoefte bekent Sonny misdaden die hij niet heeft begaan in ruil voor heroïne. Sonny is een zachtaardige en charismatische man die door zijn medegevangenen met groot respect wordt behandeld. Zij beschouwen hem als een biechtvader die hen vergiffenis schenkt voor hun misdaden. Tijdens een van deze biechten krijgt hij van een stervende medegevangene te horen dat het verhaal over de zelfmoord van zijn vader een leugen is. Zijn vader was niet corrupt en heeft geen zelfmoord gepleegd. Het was moord. Dit verhaal zet Sonny's leven totaal op zijn kop. Hij zint op wraak en hij begint daarmee nadat hij erin geslaagd is uit de gevangenis te ontsnappen.
Politieman Simon Kefas en Ab Lofthus waren ooit onafscheidelijke vrienden en partners in het bestrijden van de misdaad. De dood van Ab grijpt hem nog steeds aan omdat hij ervan overtuigd is dat zijn vroegere partner niet corrupt was en dat diens dood de waarheid over het bestaan van een mol binnen het politiekorps moet verdoezelen. Dan vindt in Oslo een aantal gruwelijke moorden plaats. Het onderzoek wordt geleid door een incompetente collega maar Simon, die aan de zijlijn mag meekijken, is een scherp waarnemer en hij begint verbanden te zien die beter verborgen kunnen blijven.
De zoon is een dik boek. In bijna 500 bladzijden vertelt Jo Nesbø een donker en somber verhaal over een man die uit is op wraak en die het tot zijn levenswerk heeft gemaakt ongewenst gedrag te straffen. Het duurt een aantal hoofdstukken voordat het verhaal echt op stoom komt, maar daarna is er geen houden meer aan. Het pakt je en stoppen met lezen is nauwelijks een optie. Het verhaal over gerechtigheid, wraak, verlossing en corruptie wordt vanuit verschillende perspectieven verteld zonder dat daarbij verwarring optreedt. De personages zijn goed uitgewerkt en sommigen raken je, zoals de gevoelige Sonny die de schuldigen aan de dood van zijn vader wil straffen en daarmee zijn eigen leven in de waagschaal stelt, Simon de politieman met een fout verleden die geluk en evenwicht bij zijn bijna blinde Else heeft gevonden en Martha, de afdelingsleidster van een opvanghuis voor drugsverslaafden die door de komst van Sonny gaat twijfelen aan de normen en waarden in haar eigen leven.
Nesbø staat erom bekend heel expliciet in het beschrijven van misdaad en geweld te zijn en hoewel hij in De zoon terughoudender is dan in de boeken met Harry Hole, bevat het verhaal een aantal passages die nogal rauw en gruwelijk zijn. Misdaad, corruptie en foute politiemannen zijn belangrijke thema's. De opbouw van het verhaal is evenwichtig en zorgvuldig maar van het soort spanning waarbij je op het puntje van je stoel zit, is geen sprake. De ontknoping is bevredigend, boeiend en anders dan je verwacht maar zonder echt verrassend te zijn.
Jo Nesbø heeft met De zoon een donkere, enerverende en soms rauwe thriller geschreven die echter het niveau van de Harry Hole-thrillers niet haalt. Dat neemt niet weg dat hij met deze thriller opnieuw bevestigt tot de top van Scandinavische misdaadauteurs te behoren. Een must voor Nesbø-fans. | 1pos
|
Vanaf het eerste moment word je meegezogen in het leven van Simone, je snapt haar keuzes en beslissingen ook, het gaat steeds verder, en je weet dat het niet goed af kan lopen. Het plot wendt en keert gekmakend. Het is vlot geschreven, mooie zinnen, prachtige sfeerinpressies en bovenal menselijke personages. Dit kan iedereen overkomen...
Een absolute aanrader! | 1pos
|
Een goede thriller. Heel verslavend, je kunt niet stoppen met lezen als je eenmaal begonnen bent. Ik hoop dat er nog meer boeken van Bart-Jan Kazemier uitkomen. | 1pos
|
Onverwacht is het derde New Adult boek van Rebecca Yarros in het Nederlands. Voorheen verschenen 'Onverminderd' (2015) en Onbereikbaar (2016) bij Zomer & Keuning.
Dit keer gaat het verhaal over Samantha die na een moeilijke periode haar leven in een ander deel van de wereld weer op de rit probeert te krijgen. Alleen achtervolgt haar verleden haar overal waar ze naar toe gaat, zelfs als ze in trekt bij 3 ontzettend knappe jongens, waarvan Grayson haar tijdens de eerste ontmoeting al van het keukenblad moet opvangen.
De aantrekkingskracht tussen deze twee hoofdpersonages is bijna vanaf het begin onvermijdelijk. Het is erg leuk om te lezen hoe ze steeds meer aan elkaar gaan denken en elkaar vaker tegenkomen.
Veel personages uit voorgaande boeken komen in het begin al terug in dit verhaal. Hierdoor wordt het verhaal herkenbaarder. Maar wanneer er alweer ruim 40 boeken na het laatste deel doorheen gegaan zijn, is het soms een beetje verwarrend omdat er in dit verhaal echt veel personages in voorkomen.
Om door te gaan op de personages en hun verhalen in dit boek, is het mooie dat je niet direct in het begin weet wat er met beide personages in het verleden is gebeurd. Voornamelijk van Grayson kom je pas later in het verhaal te weten waarom hij is zoals hij is. Maar wanneer dit aan het licht komt van zowel Grayson als Samantha, begint je medeleven op te spelen. Je leert de personages beter kennen en je snapt waarom ze bepaalde beslissingen nemen in het verhaal.
De stomende liefdes scenes staan in dit boek veel minder centraal dan in sommige andere New Adult boeken. De scenes die er wel in zaten waren prettig om te lezen en het feit dat niet elke bedscene in het verhaal werd opgenomen zorgde ervoor dat er niet in herhaling werd gevallen en het niet saai werd.
Halverwege heb je het gevoel dat het verhaal rond is. De personages hebben demonen overwonnen en alles lijkt op rolletjes te gaan. Maar wetende dat je nog een half boek te gaan hebt kon het bijna niet anders dan dat er nog een hoop stond te gebeuren. Sommige gebeurtenissen zie je zoals gewoonlijk wel aankomen. Alleen de manier waarop en wanneer het gebeurt blijkt altijd toch nog een verrassing te zijn. Hierdoor kan het boek niet voorspelbaar worden genoemd.
De uitwerking van de personages is zoals gewoonlijk uitzonderlijk goed gedaan. Je valt midden in het verhaal en de personages spreken je als lezer direct aan. De gebeurtenissen zorgen ervoor dat je mee leeft met de personages en hun beslissingen zijn soms onverwacht waardoor er spanning in het verhaal ontstaat.
Zeer aan te raden, en ook los te lezen van de andere boeken van Rebecca Yarros. Ik kijk uit naar haar vierde boek dat in het najaar zal verschijnen. | 1pos
|
Frieda krijgt het verzoek van een oud-klasgenoot om eens met haar dochter, Becky, te praten omdat zij zich zorgen over haar dochter maakt. Natuurlijk "for old times sake". Hoewel Frieda zich niet echt kan herinneren dat ze destijds vriendschappelijk met elkaar omgingen, gaat ze toch op het verzoek in en gaat met Becky praten.
Wanneer Becky Frieda de waarheid over haar problemen verteld is het alsof Frieda teruggeworpen wordt in de tijd. Niemand geloofd Becky, behalve Frieda want wat Becky is overkomen lijkt griezelig veel op wat Frieda destijds is overkomen. En ook Frieda werd niet geloofd.
Door wat Becky nog meer verteld is het voor Frieda al snel duidelijk dat het wel eens om dezelfde dader zou kunnen gaan, die in de loop van de tijd waarschijnlijk ook meer slachtoffers heeft gemaakt. Daarom besluit Frieda voor eens en voor altijd af te rekenen met haar demonen. Ze gaat terug naar haar roots om te achterhalen wie de dader is om te voorkomen dat er meer slachtoffers vallen.
Nadat ik het boek uit had was mijn eerste gevoel dat dit boek toch iets anders is dan de voorgaande. We leren eindelijk Frieda wat beter kennen. Eerder was wel duidelijk dat er sprake is van demonen uit het verleden maar meer ook niet. Deze keer lijkt het ook veel meer om Frieda te draaien, en ik ben er blij om. Haar vreemde gedrag wordt eindelijk (deels) verklaard en haar nachtelijke wandelingen, en de bindingsangst die ze vertoond, blijken ergens uit voort te komen.
Hoe Frieda zich gedraagt wanneer ze in Braxton terug is, komt op mij wel psychotisch over. Ze stelt maar vragen over een bepaalde avond in het verleden. Wanneer iemand met zulke vragen bij mij zou komen zou ik dat op z'n minst heel vreemd vinden en ook eerst willen weten wat de bedoeling ervan is. Vooral omdat het al snel blijkt dat zij met de meeste mensen niet bepaald een sterke band had.
Hoewel het boek een wat andere insteek lijkt te hebben dan de voorgaande delen, en ik hier en daar toch wat twijfels heb over het gedrag van Frieda dat extremer lijkt te worden, is het al met al weer een echte Nicci French. | 1pos
|
“Better than chocolate, being with you last night. Silly me, I thought that nothing was better than chocolate. In a profound, symbolic gesture, I am giving you this bar of Vosges I got when we all went to Edgartown. You can eat it, or just sit next to it and feel superior.”
"I can't even say sorry," she tells me. "There is not even a Scrabble word for how bad I feel.” There isn’t a scrabble word to describe this book either. It’s strange, compelling, brutal, sweet, naïve… all in once. From the very first pages, I was sucked into the story, even though both style and content seemed to be somewhat childish. As I got used to the short sentences and quirky style, the content grew more sinister. The author developed the storyline along the fine line between young adult and adult literature. The result is a cool, dispassionate narration of a fractured family. Although the lack of knowledge about the characters and their circumstances adds to the mystery, the story remains a bit too superficial for my taste. ‘We were Liars’ is certainly a suspenseful read, if not a literary masterpiece. From an adult point of view I would rate this book 3 stars, but as YA it’s worth 4 stars. | 1pos
|
Tien jaar had ik het op de planning staan een bezoek te brengen aan Brazilië. Uiteindelijk gekozen voor een verblijf van 3 weken in Rio de Janeiro in de zomer van 2016 (het was dus winter in Rio).
Vooropgesteld: Kannibalen is een heel inzichtelijk boek voor als je ter plekke bent. Je krijgt toch meer begrip voor de drijfveren van de Carioca (zoals de bewoners van Rio zich noemen). Ook een groot deel van de favela-bewoners noemt zich met trots zo. Favela's lijken part of the package van de stad te zijn. Maar een ander deel van die favela-bewoners zal niet met zoveel trots de benaming Carioca met trots in de mond nemen. Mensen die het buitengewoon slecht hebben en in armoede en criminaliteit leven.
Het oorspronkelijke "Kannibalen" van Ineke Holtwijk uit 1999 is in 2016 in herdruk gegaan door de komst van de Olympische Spelen naar de stad. Ineke heeft oude hoofdstukken kritisch ge-update en nieuwe (ook landelijke en politieke) ontwikkelingen toegevoegd aan de eerdere druk. Omdat ik vooral geïnteresseerd ben in mensen was dat aspect van het boek (schrijvers, muzikanten, kunstenaars, haar huishoudster) een mooie aanvulling op de toeristische literatuur (waarvan ik die van lonely planet de beste vond). Ook geeft het boek tips en do's en dont's. Deze waren slechts voor een klein deel van meerwaarde tegenover andere literatuur. Overbodig vond ik het hoofdstuk over de historie van andere delen van Brazilië (zoals over Salvador do Bahia). Het is immers een boek over Rio.
Waarom "Kannibalen"? Ik kan me iets voorstellen bij deze keuze voor deze titel door de schrijfster. Rio is in principe schitterend. Het is bij uitstek de stad waar je een goede tijd kan hebben met goede muziek, goede clubs en cafés en heel vriendelijke mensen. Geen enkele stad heeft zo'n stranden naast de deur. Maar..., en dan is er een heel groot maar...
Maar er is altijd wel een reden waardoor het verstandiger is om even iets niet te doen. Niet een bepaalde plek be bezoeken bij duisternis en al zeker niet buiten het weekend. Niet alleen maar met een groep gaan. Niet in deze wijk of dit deel van de binnenstad. Niet op zaterdag of zondag in het financiële gedeelte want daar woont geen hond. Niet in park Paris bij avond want dat vinden de daar rond paraderende travestieten die klanten willen vissen niet zo fijn. Niet zonder begeleiding naar het noorden van de stad. Ook niet als je een foldertje in handen geduwd hebt gekregen voor de avond er na, waarin je uitgenodigd wordt daar een figieira of een Samba-no-Pé avond mee te maken.
Je moet dus echt nadenken over hoe je dingen doet en wat je doet in Rio de Janeiro. Want er zijn inderdaad allerlei soorten Kannibalen. En volg je instinct. Neem het zekere voor het onzekere. Vertrouw je een groepje zwervers of straatjeugd niet. Draai je om.. (...heb ik ook gedaan en de Cathedraal São Sebastião een dag later bezocht via een andere veiligere ingang op een veiliger moment). | 1pos
|
In deze maand, januari 2018, is Kim al 10 jaar schrijfster en heeft ze meerdere boeken geschreven, waaronder de lillith trilogie (gebonden in duister, verbroken in schemer en geboren in licht), daarnaast hydrhaga (stand-alone) en inmiddels is ook haar boek: vertellingen van de ondergang – bloed, verschenen. Naast al deze boeken zijn er inmiddels ook al boeken vertaald in het Engels, voor verkoop in het buitenland. Kim ten Tusser heeft dus echt bekendheid gemaakt als fantasyauteur van Nederlandse bodem.
Kim is geboren in 1979 in Twente en daar woont ze nog steeds in een huis uit 1902. Naast schrijven houdt Kim van geschiedenis, reizen en avontuur. Zowel fietsend als wandelend.
Prooi is het tweede deel van haar tweeluik (jager en prooi), Jager is uitgebracht in april 2014 en het tweede deel Prooi, in augustus 2015.
Dit tweede deel van de tweeluik sluit naadloos aan op het eerste deel (en is ook niet los te lezen, zonder het eerste deel gelezen te hebben).
Nu Meaghuns geheim is uitgekomen, kan hij iet meer terugkeren naar het leven dat hij had (=oudste zoon van de Godin Margal). Op de vlucht voor zijn broer Cighal en pontifex Kaban, de raadsheer van zijn moeder, wordt hij gedwongen om na te denken over zijn plek in de strijd tussen de Goden. Maar heeft hij wel een keuze of is hij uiteindelijk niet meer dan een pion in het spel?
Ondertussen is Margal op zoek naar Liis (de vijfde vrouw van Meaghun) en de antwoorden die de voortvluchtige vrouw haar kan geven. Wanneer de nachtmerrie alsmaar erger wordt, moeten beide vrouwen hun kijk op de wereld herzien. Komen de nieuwe inzichten nog op tijd of zaal Meaghun iedereen die hij liefheeft meesleuren in zijn val?
Wat vond ik van dit tweede deel?
Waar Kim in het eerste deel wat langzaam opgang kwam met het verhaal en waar deze een beetje onduidelijk was, zit je bij het tweede deel direct in het verhaal. Het lijkt wel makkelijker geschreven. Nu Meaghun een prooi is van zijn broer in plaats van een jager, lijkt het verhaal in een stroomversnelling te komen, waar meer actie en spanning bij komen kijken. Deze miste je in het eerste boek.
Bij mijn recensie van jager heb ik geschreven dat de karakterbeschrijving van Margal te summier was. En dat ik dit een gemiste kans vond. In dit tweede deel heeft Kim dit helemaal goed gemaakt. Margal komt uitgebreid aan bod en je leert haar gedurende het boek steeds beter kennen. Hoe is zij Godin geworden, hoe zit het tussen haar en Kaban, de Pontifex? Hierop krijg je in deel 2 antwoord.
Het boek eindigt compleet anders dan dat je verwacht, een heel aparte wending wat ook een nieuw begin zou kunnen zijn. Ik vroeg me echt af, heeft dit boek nu een open einde? Ja? Nee? Eigenlijk weet ik dat nog niet.. want het is wel afgesloten, maar zoals ik al zei, toch ook niet. Mede hierdoor is het een boek dat je echt even moet laten bezinken. Het moet even landen.
Al met al is het een heel geslaagd tweede deel. Prachtige mysterieuze cover, mooi aantal bladzijde van 502 (waardoor je heerlijk wat uurtjes jezelf terug kan trekken in de wereld van Kim ten Tussher, een heerlijke fantasyschrijfster)
Voor het boek Prooi geef ik 4.5*
Voor het eerste deel jager geef ik 3.5*
Dus de tweeluik krijgt in zijn geheel 4*
Ik heb deze met veel plezier gelezen, bedankt Kim, voor heerlijk wat leesplezier | 1pos
|
Dit is een boek waar fictie en feiten door elkaar heen geweven zijn. De schrijfster heeft in het verhaal een aantal personen en gebeurtenissen toegevoegd en verweven met de feiten. Uitgegeven door Cargo Young voor jong volwassenen maar ook volwassenen zullen veel plezier beleven aan dit boek.
Het boek speelt in het begin van de jaren dertig, gedurende de opkomst van de Nationaalsocialistische Partij in Duitsland. Het hele verhaal is geschreven vanuit het oogpunt van Gretchen, een nichtje van oom Dolf (Hitler). De vader van Gretchen heeft het leven van Hitler gered ten koste van zijn eigen leven, dat wordt in elk geval zo gezegd. Gretchen en haar familie genieten daardoor extra bescherming en aandacht van oom Dolf. Vanzelfsprekend worden de denkbeelden van Hitler als waarheid ervaren door Gretchen, zij weet immers niet beter.
Het boek beschrijft op een heldere manier het leven in München uit die tijd en de steeds grotere invloed van Hitler toen. Het verhaal laat je kennismaken met de familie en de groep mensen om Gretchen heen, de pensiongasten, de vriendenkring en de groep mensen rondom haar broer. De onderlinge verhoudingen worden snel duidelijk.
In de loop van het verhaal ontmoet Gretchen een journalist, die bij nadere kennismaking "een Jood" blijkt te zijn. Gretchen vindt hem aardig maar schrikt daar heel erg van.Van oom Dolf heeft ze altijd gehoord dat ze met "dit soort" mensen absoluut niet mag omgaan. Ze zal er slecht van worden. Gretchen blijkt zich aan dat idee te ontworstelen en er ontstaat een warme vriendschap. Door de omgang met Daniël en zijn ideeën wordt Gretchen steeds kritischer over de ideeën van oom Dolf. Klopt het wel allemaal wat hij zegt?
Ondertussen is Gretchen steeds meer gaan twijfelen aan het verhaal omtrent de dood van haar vader. Samen met Daniël, de journalist, onderzoekt ze de feiten omtrent zijn dood. Tijdens de zoektocht komt ze regelmatig in aanraking met de zeer geweldadige daden van haar broer en ook oom Dolf blijkt niet zo aardig te zijn als Gretchen dacht.
Het verhaal is heel prettig te lezen af en toe worden gebeurtenissen even opnieuw genoemd waardoor je steeds goed weet waar het over gaat. Een aanrader als je van een goed verhaal houdt waar je ondertussen ook nog iets van opsteekt. De historische feiten kloppen en de de genoemde historische figuren ook.
In de noot van de auteur, aan het eind van het boek, wordt precies beschreven wat fictie was en wat waarheid is in het boek. Volgend jaar komt er een vervolg, ik ga het zeker lezen. | 1pos
|
Deze thriller begint op de dag dat Cassandra (Cass) Tanner terugkomt nadat ze drie jaar vermist is geweest. Cass vertelt over hoe ze met haar zus Emma weggelopen was en hoe ze gevangen gehouden werden op een eiland. Een van de personen die de zaak onderzoekt is forensisch psychologe dr. Abby Winter, die gepromoveerd is op het onderwerp van kinderen die opgevoed worden door een “narcistische moeder”, oftewel een moeder met een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Het gezin waarin de zussen Emma en Cass zijn opgevoed is duidelijk een disfunctioneel gezin en Abby Winter vermoedt dan ook dat de moeder van het gezin een narcistische persoonlijkheidsstoornis heeft.
In 24 hoofdstukken die afwisselend vanuit het perspectief van Cass en Abby verteld worden, vertelt Cass wat er gebeurd is: waarom ze verdwenen, waar ze vastgehouden werden en door wie. In het boek wordt enkele keren de zin “Mensen geloven wat ze willen geloven” gebruikt. Dit lijkt ook van toepassing op het verhaal van Cass. Is alles inderdaad gebeurd zoals zij het vertelde of speelt er meer? Speelt Cass spelletjes? Is wat Cass niet vertelt belangrijker dan wat ze wel vertelt? Doordat in het begin van het boek al gezegd wordt dat mensen alleen geloven wat ze willen geloven, lees je het verhaal dat Cass vertelt met de nodige vraagtekens. Dit vergroot de spanning in het boek. Wat is er nu daadwerkelijk met de zusjes gebeurd? Als lezer wordt je regelmatig op het verkeerde been gezet in deze razendknap opgebouwde thriller. | 1pos
|
Het boek omschrijft een waar gebeurd verhaal maar dan met fantasie gekoppeld. Het volgt twee vrouwen. De moeder van het vermoorde meisje Jellemieke en de vrouw van de dader. Dat heeft Loes heel goed weten te treffen. | 1pos
|
Wat voor een zieke geest moet als schrijver hebben om zoveel gruwel in een boek te gieten? Dit is een compliment.
Een seriemoordenaar moord, martelt, verkracht in een tijdsverloop van 20 jaar een 50-tal mensen. Zijn manier is zelden hetzelfde. Velen hebben al geprobeerd hem te pakken te krijgen, maar allen geven het op, plegen zelfmoord, krijgen een burnout of gaan een andere job doen. Zo ook Steven Dark. Maar hij wordt terug gevraagd of moet ik zeggen gedwongen om de handschoen op te nemen. Het wordt persoonlijk, heel persoonlijk en best wel gruwelijk.
Ik vond behalve het boek de website ook wel leuk. | 1pos
|
Mishka Kamadev is een man met een bijzonder levensverhaal. Afkomstig uit een Pools gezin, waarin geluk de boventoon voerde om geldzorgen op de achtergrond te drukken, leert Misha dat geluk uit kleine dingen kan bestaan. Onder de zorg van zijn oma groeit hij in Nederland op met de verwachting dat hij moest laten zien waarom hij anders is. Als hij samen met zijn jeugdvriendinnetje Lotte naar een discotheek gaat, zijn het niet de meisjes die zijn aandacht trekken, maar juist de man die achter de draaitafel staat. Vanaf dat moment weet hij het zeker: hij wil ‘s werelds beroemdste DJ worden.
Na het plunderen van zijn Zilvervlootrekening, prijken er onder andere platenspelers, een mengpaneel en synthesizer op zijn zolderkamer. In zijn zelfgemaakte studio werkt hij hard aan zijn missie, hoewel zijn vader er niet van overtuigd is dat hij hier werkelijk geld mee zal gaan verdienen. Totdat Misha een avond draait in discotheek Stargate, waar hij wordt opgemerkt door meneer Drakensteijn. Zijn leven maakt vanaf dat moment een kanteling waardoor geld en de bijbehorende glamour staus razendsnel op hem af lijken te komen. Als hij in de zomer van 1992 zijn grote liefde Lisa di Angelo tegen het lijf loopt, weet hij zeker dat hij de gelukkigste man op aarde is. Na korte tijd trouwen ze, en maken ze samen hun droomleven waar. Totdat Lisa hem vertelt dat ze lijdt aan Cystic Fibrosis, een slopende ziekte waar haar moeder ook op jonge leeftijd aan overleden is.
'Dansen in de hemel' is het romandebuut van mediaondernemer en voormaling radio DJ Michael Pilarczyk. Dit indrukwekkende debuut werd eerder in 'De wereld draait door' als zomertip aangeraden, waardoor ook mijn verwachtingen hooggespannen waren. Na het lezen van de stroomversnelling waar het leven van Misha in terecht komt, besef je eigenlijk hoe kostbaar het leven is en dat een grote hoeveelheid geld op de bank niets meer betekent als iemand in de directe omgeving ongeneselijk ziek is. Daarom is het personage van Mishka een zeer dubbel karakter omdat zijn drang naar het vergaren van een grote som geld soms zeer groot is, terwijl zijn vrouw Lisa vecht voor haar leven. Toch blijft hij een romanticus in hart en nieren, waardoor zijn fouten hem snel vergeven lijken te worden. Het is daarom ook boeiend te zien hoe een persoon in deze situatie gedurende de verloop van het verhaal zijn verantwoordelijkheid leert te nemen.
Daarnaast is ‘Dansen in de hemel’ een roman die de lezer niet snel los zal laten, maar nog enige dagen zal achtervolgen. Over het feit dat het leven soms zo oneerlijk kan zijn, en je kan denken dat iets nooit meer goed zal komen. Pilarczyk weet de lezer te treffen met indrukwekkende passages die soms ook een filosofisch of spiritueel karakter hebben. Voor mij sprong vooral de volgende scène in het boek eruit:
‘Ik denk dat ik er klaar voor ben’, zei ze. Klaar om dood te gaan. Ik hoorde het aan en ik verbaasde me over haar nuchterheid. Ze stond op, pakte mijn hand vast en samen liepen we door de rozentuin naar de Heilige Eik. We waren definitief een doodlopende weg ingeslagen.
(p. 225)
Pilarczyk weet een rauw verhaal te brengen waarin gefilosofeerd wordt over het leven op een punt waarin je alles kwijt lijkt te raken. Daarin lijkt de zin ‘Amor Omnia Vincit’ het verhaal ook uiteindelijk te overwinnen. Want uiteindelijk is iedereen op zoek naar geluk, wil iedereen gelukkig zijn, maar niemand weet wat dat is, gelukkig zijn, zoals Pilarczyck prachtig verwoord in (hopelijk) niet zijn laatste roman. | 1pos
|
Een heerlijk tussendoor boek vol verhalen uit het leven gegrepen van Esther Verhoef en haar gezin. Mooi geschreven en met een glimlach gelezen. | 1pos
|
Sam Bourne is het pseudoniem waaronder de Britse dagblad- en radiojournalist Jonathan Freedland zijn spannende boeken op de markt brengt. Officieel heet het dat zijn hij deze schrijversnaam koos omdat zijn zoon geboren werd (Sam born) in het jaar dat zijn debuut, De rechtvaardigen, verscheen. Anderen stellen dat hij wou meeliften op het succes van Ludlums Jason Bourne boeken en films en Dan Browns werken. De klankkleur van beide namen ligt inderdaad wel zeer dicht bij elkaar.
En nu ligt zijn tweede boek, Het laatste testament, in de winkels. Hierin volgen we Maggie Costello, een toponderhandelaarster, of mediator, bij internationale conflicten die door een persoonlijke fout op non-actief gesteld werd en die nu de kost verdient met het bemiddelen tussen scheidende echtgenoten. Als ze geheel onverwacht gevraagd wordt terug te keren naar haar oude job, twijfelt ze geen moment en begeeft ze zich naar Jeruzalem, waar ze ervoor moet zorgen dat Israëliërs en Palestijnen de laatste stap naar de ondertekening van een vredesakkoord zetten. Maar ze is nog maar net aangekomen als tijdens een manifestatie iemand wordt neergeschoten. De kettingreactie van vergelding zorgt voor een golf van geweld over de regio. Maggie verdiept zich in deze aanslagen en stelt vast dat de slachtoffers banden hadden met elkaar en een geheim bewaarden dat van cruciaal belang kan zijn voor het al dan niet slagen van haar opdracht.
Zowel titel als omslagontwerp schreeuwen uit dat dit een reli-thriller is. Maar door de perfecte locatie te kiezen voor zijn boek zorgt Bourne ervoor dat het veel meer is, dan het zoveelste verhaal in de lijn van De Da Vinci code. Want Jeruzalem is het gebied bij uitstek waar twee culturen botsen en waar godsdienst en politiek onlosmakelijk met elkaar verweven zijn. Hierdoor kan er net zo goed het etiket van politieke thriller op het boek geplakt worden.
En die combinatie van politiek en religie blijkt verrassend goed te werken want Het laatste testament is een fascinerende pageturner gebleken, die nog een extra dimensie krijgt doordat de lezer op sleeptouw genomen wordt voor een blik achter de schermen van de vredesbesprekingen die hij of zij alleen maar kent van in de krant of van op televisie. Als extraatje gebruikt de auteur zijn werk ook nog om de illegale oudhedensmokkel van kunstwerken uit het naburige Irak aan de kaak te stellen.
De auteur maakt optimaal gebruik van zijn gekozen locatie, door Maggie, tijdens haar zoektocht, langs de belangrijkste godsdienstige en dus ook toeristische monumenten te sturen, waardoor de lezer een gevoel van herkenning krijgt.
Het plot zelf is niet meesterlijk, maar degelijk genoeg om de lezer te onderhouden en bij momenten op het verkeerde been te zetten. Natuurlijk komt de geloofwaardigheid van het verhaal soms aan een zijden draadje te hangen, maar het grootste minpunt is eigenlijk dat de lezer strekking van de, tot op het einde angstvallig verborgen gehouden, inhoud van het geheim al bijna kan raden.
Toch is Het laatste testament over het geheel genomen een absolute hoogvlieger. Het is er niet alleen in geslaagd mij inhoudelijk te verrassen, maar het is ook een van de meest complete boeken gebleken die ik de laatste tijd mocht lezen. Een aanrader voor de meerwaarde zoekende liefhebber van het spannende boek. | 1pos
|
Alle enthousiaste reacties op dit boek waren voor mij aanleiding Het Pinokkio syndroom te kopen. Het boek leest erg prettig door de korte hoofdstukken. De snelheid van het verhaal draagt daar zeker ook aan bij.
Het verhaal bevat een aantal verrassingen die ik van te voren niet aan zag komen waardoor ik het alles bij elkaar vier sterren geef. Een van de CZ recensenten gaf al aan dat de schoonheid van Karen Embry en de manier waarop daar elke keer op ingespeeld werd irriteerde. Daar ben ik het helemaal mee eens.
Ik kan het boek zeker aan anderen aanraden! | 1pos
|
Lekker leesbaar boek weer van Fitzek incl. de bovennatuurlijke dingen die erin voorkomen.
Zijn boeken zijn toch allemaal net iets anders. | 1pos
|
Gelezen oktober 2008.
Wat een mooi boek! Ik heb helemaal geen kaas gegeten van (kinder)psychologie, maar Torey Hayden kan heel helder vertellen wat er aan de hand is en wat ze heeft gedaan om de kinderen (en de bejaarde Gerda) te helpen. Indrukwekkend. Wat mij heel moeilijk lijkt is om op een gegeven moment een punt te zetten (soms gedwongen soms omdat dat beter is voor de therapie) met je eigen directe bemoeienis met je patiënt. | 1pos
|
Soms lieg ik draait om Amber. Amber ligt in een ziekenhuisbed omdat zij door nog onbekende oorzaak in een coma beland is . Doordat zij het locked-in syndroom heeft, bemerkt niemand echter dat zij al wakker is en alles waarneemt wat er in haar omgeving gebeurt. Zo vangt zij diverse gesprekken tussen haar vriend Paul en haar zus Claire op, alsmede van het verplegend personeel. Paul wordt door de politie als verdachte beschouwd, maar ook haar zus Claire heeft zo haar geheimen.
Een ontmoeting met haar ex-vriend in de week voor het ongeluk komt langzaam bij Amber weer naar boven en zorgt voor de nodige verwarring. Wat is er gebeurt, wie heeft mij dit aangedaan?
De verhaallijn maakt diverse sprongen tussen “Nu” het moment waarop Amber in coma ligt en zij zich af vraagt wat er toch gebeurt is; “Eerder” dit is de periode vooraf aan haar ongeluk waarbij langzaam duidelijk wordt wat er gebeurt is en “Vroeger” waarin de schrijfster de lezer kennis laat maken met een dagboek uit Ambers jeugd.
De opbouw van het verhaal is erg goed en vol spanning. Het is een psychologische thriller vol doordachte wendingen welke uitmonden in één geheel.
Alice Feeney heeft een prachtig thrillerdebuut vol misleiding afgeleverd waarbij zij goochelt met de geest van haar lezer. Geniaal!! | 1pos
|
Nadia is samen met Laurie maar ontmoet dat door een ongeval in slecht weer Jay. Korte tijd later verlaat Laurie haar dan ontmoet ze Jay per toeval weer. Dit is quasi het begin van het verhaal, maar dit mooie boek neemt je mee door de levens van alle familieleden van Nadia. Het beschrijft dus niet alleen haar leven maar elk familielid maakt iets mee wat natuurlijk ook weer op Nadia betrekking heeft. Met wie ze uiteindelijk verder zal gaan moet jezelf lezen.
Een echte aanrader omdat alle personages zeer goed beschreven zijn en ze eigenlijk allen een eigen verhaallijn hebben. | 1pos
|
Wat een prachtige roman. In meerdere dagen heb ik dit boek echt verzwolgen. Je kunt er helemaal in opgaan. In dit boek worden de levens van Isabel en Emily beschreven. Isabel die leefde in een tijd dat de vrouw na haar huwelijk thuis bleef en geen baan meer had. Emily leeft in het nu. Beide zijn redacteur. Zij beoordelen en controleren boeken. Isabel rolt min of meer in het vak nadat zij is weggelopen. Emily heeft er echt voor gekozen. Het gaat Isabel enorm goed af, nadat zij zich heeft opgewerkt binnen het bedrijf. De schrijver die zij begeleid is Hugh Morton. En dat is ook de link met Emily. De weduwe van Hugh Morton wil een biografie laten schrijven. Zij benaderen de uitgever waar Emily werkt. Zij krijgt dit boek toegewezen om te begeleiden naar een biografie. Isabel en Emily hebben beide een grote liefde. Beide hebben ze zo hierin hun moeilijkheden. Daarnaast heeft Isabel ook nog te doen met het tijdsbeeld van haar tijd. Emily raakt meer en meer betrokken bij Isabel nadat zij iedere keer memoires van Isabel binnen krijgt. Ze weet niet van wie maar het verhaal van Isabel wekt haar interesse. Ze kan ook niet begrijpen waarom de schrijver van het boek haar niet benoemd. Tenslotte is het leven van Isabel wel degelijk verweven met die van Hugh Morton. Heeft dat wat te doen met zijn weduwe? Ik vond de titel goed gevonden, herkenbaar, de karakters worden steeds verder uitgewerkt en geplaatst in hun tijd en het verschil tussen beide tijdslijnen worden goed weergegeven. Je kunt echt meeleven met Isabel en Emily. Dat vind ik heel goed gedaan. Ik heb ook genoten van Droomtuin. Dus al met al wel een favoriete schrijfster van mij. | 1pos
|
De winterkinderen; Lulu Taylor
Auteur:
De winterkinderen is het zevende boek van Lulu Taylor en is in 2016 voor het eerst uitgegeven in Nederland. Het is haar derde boek in het genre; literaire thriller. In England in inmiddels ook het vierde boek in dit genre uitgebracht (The snow rose). Haar eerste vier boeken zijn meer in de stijl van Jackie Collins. Het is mijn eerste kennismaking met Lulu Taylor en haar schrijfkunsten.
Het verhaal:
De terugblikken naar het jaar 1959 laten kennis maken met Julia en Alice die beide verblijven op Renniston Hall, een kostschool voor rijke meisjes. Alice is de rebel van de twee en neemt Julia regelmatig mee op haar avontuurlijke uitjes. Het liefst gaat Alice ’s-nachts naar de bouwvakkers die Renniston Hall verbouwen. Deze nachtelijke bezoekjes leiden tot een drama en vreselijk geheim.
Het verhaal gaat over Olivia en Dan, zij proberen al jaren hun kinderwens te laten uitkomen, maar Olivia blijkt onvruchtbaar. Na een viertal Ivf-behandelingen besluiten ze om donoreitjes te gebruiken. Dan ziet het niet zitten om een onbekende donor te gebruiken, maar stemt uiteindelijk toch in en Olivia raakt zwanger van een tweeling. Hun grote wens is uitgekomen.
Als Dan zijn baan verliest, komt Francesca, Dan’s beste en oudste vriendin, met een geweldig aanbod. Zij en haar schatrijke man Walt, hebben namelijk het oude landhuis, Renniston Hall gekocht. Naast het hoofdgebouw, wat ze gaan opknappen, staat een cottage en daar mogen Olivia, Dan en de kinderen verblijven. Daar kan Dan in alle rust aan zijn theaterstuk schrijven.
Eenmaal gesetteld op Renniston, veranderd de sfeer. De eens zo goede vriendschap tussen Francesca en Dan lijkt bekoeld te zijn. Wat is daar de reden van? Er is dan toch meer geweest dan alleen een platonische vriendschap tijdens hun studie, zoals Dan altijd beweerd heeft? Het verleden komt langzaam doorgesijpeld in het heden en brengt veel goed bewaarde geheimen aan het licht.
Mijn conclusie/mening:
Het verhaal komt traag op gang, maar de fijne schrijfstijl van Lulu Taylor heeft mij doen besluiten om verder te lezen. Gelukkig maar, want de schrijfstijl is erg prettig en de karakters worden gedurende het verhaal steeds verder uitgekristalliseerd en daarmee gaat het verhaal leven en klimt uiteindelijk langzaam naar een climax toe.
De vriendschappen en verhoudingen maken het boek nog spannend, de sfeer tussen Olivia, Dan en Francesca is voelbaar. Je voelt als lezer dat er dingen zijn die niet kloppen, maar je kan er de vinger nog niet opleggen. Langzaam ontrafeld het geheim zich en merk je dat ieder mens zijn verleden, ook het verleden war je samen hebt, anders beleefd en meeneemt in zijn/haar toekomst.
Het is in mijn ogen geen thriller, maar een spannend roman, wat zeker de moeite waard is van het lezen.
Sterren:
Spanning: 2 sterren, de spanning die je van een thriller verwacht, is ver te zoeken.
Plot: 4 sterren, de verhaallijnen, het heden en verleden, komen mooi samen
Leesplezier: 4 sterren, door de fijne schrijfstijl en uitwerking van de karakters las het lekker weg
Schrijfstijl: 4 sterren, fijne en prettige manier van schrijven
Originaliteit: 3 sterren, niet erg origineel qua verhaal
Psychologie: 4 sterren, de karakters en verhoudingen zijn goed uitgewerkt
Eindoordeel: 3,5 sterren, afgerond 4 sterren | 1pos
|
Het verhaal zit erg goed in elkaar. Je zou je goed kunnen voorstellen dat dit vroeger met de Koningin gebeurd is voordat Alice (in Wonderland) haar ontmoet. Wat mij verder bij blijft van het verhaal zijn de overheerlijke taarten, gebakjes en koekjes die er gemaakt worden. Ik krijg er zowaar trek in. Dit boek mag je wat mij betreft niet missen in 2016-2017. | 1pos
|
Net als het eerste deel, leest ook De Studie lekker vlot. Je zit meteen terug in het verhaal en vergeet zo de wereld rondom jou. Je aandacht blijft op het verhaal gericht. In tegenstelling tot veel andere boeken in het Young Adult genre leef je minder mee met de hoofdpersonages. Je leest eerder uit een ander perspectief, waardoor je wat afstandelijker bent.
Ook al is het verhaal op zich wat minder pakkend en meeslepend als het eerste deel, toch is het nog steeds intrigerend genoeg dat je zo snel mogelijk wil weten hoe de vork aan de steel zit. We kunnen hier dus niet echt spreken over het typische ‘tweede-boek-syndroom’ waarbij het vervolg op boek nummer 1 niet noemenswaardig genoeg is. Het eerste boek was al relatief voorspelbaar, maar bij De Studie wordt daar nog een schepje bovenop gedaan en komen situaties die als schokkend bedoeld zijn, niet zo over.
Na dit deel heb ik minder de neiging om meteen aan het derde deel te beginnen, ik wil wel weten hoe alles afloopt, maar de echte drang die er na deel 1 was, is wat afgezwakt. Hopelijk weet deel 3 daar terug verandering in de brengen. | 1pos
|
Joodse kinderen die nog net voor de inval van de Duitsers bij hun ouders werden weg gehaald. Ze werden verborgen bij andere gezinnen katholieke mensen. Sommige zouden nooit weten dat ze onderduikkinderen zijn. Andere zouden hun eigen ouders, broer of zusters nooit meer zien weer andere gingen terug naar mensen van wie ze zeiden dat ze hun ouders waren maar die ze niet kenden. Allemaal hadden ze een verleden. Een oorlogsverleden. Lucia komt er achter op het sterfbed van haar moeder dat ze ook een onderduikkind is. Ze gaat opzoek naar haar bloedverwanten en waar ze vandaan komt. Zodra ze denk haar zusje te hebben gevonden….. Lees je in het boek. IK heb het boek in een keer uit gelezen. Ik heb huilend het boek gesloten.'Alleen'. http://infoboeken.blogspot.be/2017/07/lody-van-de-kamp.html | 1pos
|
Het onderwerp eerwraak is een heftig onderwerp en gaat echt onder je huid zitten. Het is een spannend en erg goed geschreven boek. Je zit echt op je puntje van je stoel bij de ontknoping, die een verrassende wending neemt. Mijn complimenten!
Als motorrijder was het stukje over het ongeluk, niet geloofwaardig, maar dat schrijf ik toe aan dichterlijke vrijheid en ik heb er overheen kunnen lezen.
Ik ga zeker meer lezen van Linda Jansma! | 1pos
|
Wat een goede boeken, echt spannend en een vleugje romantiek.
Waarom worden die andere boeken niet in Nederlands uitgegeven?
Eindelijk weer eens iets leuks te lezen.
Wanneer komen die andere uit? Wacht er met smart op. | 1pos
|
Een roman van de hand van een thrillerschrijfster en wat voor één.
Meeslepend tot de laatste bladzijde, niet weg te leggen.
De voorkant geeft precies weer waar het verhaal overgaat. Een meisje "Vera" met haar enige vriend. Dit verhaal gaat over loslaten van het verleden en vertrouwen krijgen in het heden. | 1pos
|
Francis van Foreest heeft het advocatenkantoor in Laren van zijn vader overgenomen, hij is de oudste zoon. Voorheen maakte hij een enorme fout (samen met zijn broer Julian, hij is huisarts), waarover hij met niemand heeft gesproken. Hij is bang dat het zal ontdekt worden. Hij is niet de enige in zijn familie met geheimen en ze hebben allemaal een “band” met Marco Verduin. Francis vrouw, Renée en ook werkzaam in het kantoor, begint een affaire met haar zwager (Francis zus is Heleen, maar het is voornamelijk haar man die in beeld komt), maar ze houdt nog wel van haar man. Zijn zoon, Ties, handelt in drugs en verzeild meer en meer in die wereld. Totdat hij Judith leert kennen, een jonge vrouw die in een exclusieve seksclub werkt (die uitgebaat wordt door Francis broer Matthijs). Zij wil daar werken om een geheim op te lossen.
De EPUB heb ik ontvangen via de leesclub ThrillZone. Van in het begin word je meegetrokken in het verhaal en het leest heel vlot. Ik had het wel wat moeilijk met de verschillende namen, tijdens de eerste hoofdstukken. Het verhaal heeft verschillende plotwendingen en als lezer werd ik telkens op het verkeerde been gezet. Het einde mocht misschien wel wat uitgebreider zijn om het af te maken. | 1pos
|
Ik heb de Engelse versie gelezen, met plezier. Tamelijk indrukwekkend is hoe Santiago, de oude visser die zijn geluk verloren heeft, alleen op zee het gevecht aangaat met een zwaardvis, en diverse soorten haaien, maar bovenal met zichzelf. Alles vanuit de overtuiging dat hij fysiek gebroken kan worden, maar niet verslagen: 'Man is not made for defeat. A man can be destroyed but not defeated.'. Mooi zijn de monologen, waarbij de oude man in zijn totale eenzaamheid zichzelf toespreekt en zo, hoewel tot op de bodem uitgeput en op een gegeven moment ook van alle wapens beroofd, nog splintertjes kracht vindt om door te vechten. Hoe kansloos ook. Mooi is ook zijn respect en liefde voor de zee, die hem beproeft, en voor de zwaardvis, die hij als zijn nobele en superieure broeder beschouwt. Hemingway schetst hier geen winnaar, zelfs niet iemand die ernaar streeft een winnaar te zijn, maar een man die tot het uiterste een zelfbeproeving doorstaat en voor wie de hoogste waarde in die zelfbeproeving ligt. Niet winnen of verliezen telt, maar waardigheid in het gevecht, hoe hopeloos ook. Dat is volgens mij wat Hemingway hier vertelt. Dat doet hij bovendien in een heel rake, beknopte stijl. Bovendien schetst hij, op een volgens mij mooie want heel economische manier, een soort tijdloze oerstrijd van de mens tegen de elementen, een soort permanente worsteling met de uiteindelijk ontembare natuur. Inderdaad een klassieker! Mag ik overigens iedereen aanraden de boven bij het boek geciteerde flaptekst NIET te lezen voordat hij het boek leest? De hele plot wordt daar namelijk verraden, en eigenlijk wordt het verhaal nog gebanaliseerd ook! | 1pos
|
In het verleden heb ik de boeken van Harry Potter allemaal gelezen. Ook de films zijn hier in huis meerdere malen gedraaid. En het blijft voor mij een geweldige serie met een heel goed ik elkaar stekend verhaal. Je voelt je als lezer één met de hoofdpersonen en hebt het gevoel dat je zelf op Zweinstein rondloopt.
Ik heb besloten om de komende tijd alle delen van Harry Potter te gaan herlezen.
Het eerste deel is "De steen der wijzen" en in dit deel maakt de lezer kennis met Harry, zoon van twee tovenaars, die na het overlijden van zijn ouders terecht komt bij een oom en tante en hun verwende zoontje. Na 11 ongelukkige jaren wordt Harry uitgenodigd om leerling te worden op de Tovenaarsschool Zweinstein. Hier ontmoet hij Ron en Hermelien met wie hij in zijn eerste jaar een sterke vriendschap opbouwt. De zoektocht naar het geheim achter de steen der wijzen zorgt voor een band tussen de drie, zeker in het spannende slot van het boek.
Eigenlijk geschreven als jeugdboek maar ook voor de volwassen lezers een absolute aanrader. | 1pos
|
Auteur Krijn van der Heijden publiceerde al eerder enkele juridische boeken en psychologische romans. Afgelopen april kwam zijn thrillerdebuut Niets is belangrijk uit. Een psychologische thriller die zich afspeelt rondom Arnhem.
Niets is belangrijk is een spannend verhaal over psychiater en psychotherapeut Pirotti, die tijdens een van zijn trainingen in contact komt met Rudolf. Pirotti is direct gefascineerd door hun ontmoeting en besluit één op één af te spreken met Rudolf. Tijdens het gesprek ontdekt de psychiater dat zijn nieuwe cliënt er een aantal bijzondere gewoontes op nahoudt. Wanneer hij er vrijwel zeker van is dat Rudolf een moord heeft gezien en vastgelegd op camera, gaat Pirotti op onderzoek uit. Na enkele dagen lijkt Pirotti echter al niet meer veilig te zijn, maar hij blijft doorzetten. Met alle gevolgen van dien.
De thriller opent met een opmerkelijk scène. Het is wel even omschakelen om in de dromerige omschrijvingen van de auteur te komen, maar na enkele pagina’s is dat al voorbij. Niets is belangrijk begint en voor je het weet zit je middenin het verhaal.
Van der Heijden is ongelooflijk bekwaam in een balans vinden tussen psychologie en fictie. Hij weet duidelijk waar het over gaat en brengt al zijn kennis prachtig over door middel van zijn fascinerende hoofdpersonage. Pirotti is een man die de dingen neemt zoals ze zijn. Met enige (zwarte) humor, werkt hij zich door levensbedreigende situaties heen. Hij is intelligent, een man die gevoelig is voor de dingen die juist niet gezegd worden en dat maakt Niets is belangrijk een boek als geen ander.
Psychologie voert de boventoon, maar ook relaties zijn een belangrijk onderdeel. Pirotti is een vrijgezelle man die een vrij eenzaam leven leidt, maar door zijn vriendelijkheid, zijn doortastendheid en zijn humor, is het een hoofdpersoon waar je vrijwel direct van gaat houden. Ook de overige personages zijn levendig vormgegeven. Het zijn echte mensen, met echte zwaktes. Ook Pirotti’s grootste tegenstander is er een waar je op den duur van gaat houden.
Niets is belangrijk is een pageturner met een ijzersterk plot. Maar voordat we daar aankomen, mogen we eerst genieten van het bijzondere verhaal. Er is ruimte voor de lezer om na te denken, zelf te analyseren, de personages ook eens onder de loep te nemen en om zich keer op keer te laten verrassen. Er wordt voldoende tijd genomen om de personages te laten groeien, om relaties te ontwikkelen en om in het verleden van de personages te duiken. Hierdoor ontstaat er niet alleen een uiterst spannend verhaal, maar er wordt ook structuur gegeven aan de onderste lagen. Niets is belangrijk zit zonder twijfel goed in elkaar.
Schrijftechnisch is er niks op aan te merken, er is voldoende research gedaan om psychoanalyse over te brengen op de lezer, maar al die research zit het verhaal niet in de weg. Sterker nog: het komt het verhaal ten goede!
Niets is belangrijk is een prachtig thrillerdebuut van een auteur die zijn kennis op heldere wijze kan overbrengen. Het heeft alle elementen die een thrillerliefhebber hoopt te vinden in een boek. Je verdrinkt erin, je mag nadenken en als het verhaal voorbij is, leg je deze debuutthriller met een lach en een traan weg. | 1pos
|
Albert van Hoogenbemt (1900-1964) was een Vlaams dichter en schrijver. Een van de boeken die hij publiceerde was De stille man, tevens zijn debuut. Het boek uit 1938 won de driejaarlijkse Staatsprijs voor Verhalend Proza en vertelt het verhaal van een man, Hubert, die op zoek gaat naar zijn vader. Niet letterlijk, want hij heeft zijn vader gekend, maar veeleer zoekend naar wie zijn vader precies was. In het boek komt ook naar voren hoe Hubert zijn gezin verlaat om met een jonge cellospeelster, Lydia, naar het buitenland te migreren.
Willy Bogaerts (1948) is de kleinzoon van een oom van Albert van Hoogenbemt. De familie vermoedt dat van Hoogenbemt Hubert baseerde op die oom, Bernard van Hoogenbemt. Willy Bogaerts vond dat hij het verhaal af moest maken en moest uitzoeken hoeveel waarheid er in het oorspronkelijke boek zat. Samen met zijn zoon Steven (1976) schreef hij daarom met Stille mannen een vervolg. In het boek is de kleinzoon van Bernard de nieuwe hoofdpersoon, die verder naamloos blijft. De kleinzoon wil weten waarom de familie altijd hardnekkig is blijven zwijgen over het mysterie dat Bernard en Lydia overschaduwt. Lydia is ondertussen een internationaal gevierde muzikante en bijna 100 jaar oud. De kleinzoon besluit haar te traceren en op te zoeken om de waarheid te achterhalen. Het verhaal is een mengeling van feit en fictie.
Willy en Steven Bogaerts schreven al meerdere boeken samen, meestal thrillers met commissaris Bottu in de hoofdrol. Stille mannen is echter geen thriller in deze reeks. Het is een los te lezen literaire roman die zich beurtelings in Mechelen en Leipzig afspeelt. De kleinzoon spreekt met mensen uit zijn omgeving en uit die van zijn vader. Met elk gesprek komt hij een stapje dichter bij een waarheid die losjes verband houdt met de Oost-Duitse Stasi, maar die vooral te maken heeft met liefde tussen mensen die een leven lang twijfelen tussen hun hart volgen, of hun verstand. Het boek gaat vooral heel erg diep in op het gevolg van keuzes die een mens maakt, en hoe die soms generaties lang blijven nazinderen. Terwijl de hoofdpersoon deze speurtocht onderneemt, komt hij ook steeds meer over zichzelf te weten en dat verandert hem als mens.
Stille mannen is opvallend rijk proza. De schrijvers hebben van de hoofdpersoon iemand gemaakt die reeds van kinds af aan verzot was op mooie spreuken en ze verzamelde. Dat stelde hen in staat om sommige van die spreuken en andere taalkundige vondsten in het boek op te nemen. De verschillende personages die het boek bevolken, hebben allemaal een opvallend diepgaand gedachtegoed. Ze zeggen zelden zomaar iets en stampen niet impulsief door het leven, maar doen dat allemaal op een bedachtzame manier. Er wordt steeds betekenis gelegd in wat deze mensen denken en doen. Een paar overbodigheden ontsieren het boek, maar slechts lichtjes. De introductie van Simone is een overbodige. Zij brengt niets bij aan het verhaal en verdwijnt al even snel weer van het toneel als ze verschijnt. Ook het aandeel dat de Stasi toebedeeld krijgt, is overmatig groot in vergelijking met het uiteindelijke belang voor deze familiegeschiedenis. Los daarvan is dit echter een boeiend uitgedacht en bijzonder geslaagd vervolg op De stille man. | 1pos
|
Janneke (verder in het boek Jan genoemd) is verkracht door Jack De Pater. Hierdoor raakt ze in psychische problemen en is hiervoor opgenomen geweest. Gevolg is dat ze haar dochtertje Nell (3 jaar) in die periode weinig heeft gezien. Haar man Richard bemerkt dat de ogen van Nell ineens veranderd zijn van bruin naar blauw. Als Jan uit de kliniek thuis komt duikt Jack De Pater weer op. Hij beweerd Nell te kunnen redden en beschermen tegen de Zucht die haar ogen blauw hebben gemaakt. Jack gaat een steeds grotere rol spelen in het leven van Jan en Richard en blijkt betrokken bij het blauw kleuren van de ogen. Jack blijkt bezeten van een vloek. Richard en Jan gaan alles op alles zetten om Nell te redden en de vloek te ontbinden.
Zucht is een soepel geschreven boek dat heerlijk weg leest. Stukje bij beetje komt de “waarheid” aan het licht en wordt spanning opgebouwd. De schrijfstijl komt realistisch over alsof het echt zo kan gebeuren. Mede ook door japanse achtergrond van Richard en de realistische omschrijving van japanse samoerai, japanse kleding en wapens. Af en toe een voetnoot met een korte nadere omschrijving maken dat je de japanse termen begrijpt en er een beeld bij kunt vormen. Een goed opgebouwd boek. Een heerlijk fantasy verhaal. Echt een aanrader. | 1pos
|
Geweldige thriller met een verrassend en knap in elkaar gestoken plot! | 1pos
|
In 2006 brak deze Spaanse schrijver door met Het geheime avondmaal. Natuurlijk zal hij geluk hebben gehad met de opleving van de relithriller door de hype rond collega-schrijver Dan Brown, maar dat neemt niet weg dat de man genoeg kwaliteit in huis heeft om van toegevoegde waarde te zijn voor het genre. Dat bewijst hij eens temeer met De dame in blauw.
Het verhaal bestrijkt verschillende verhaallijnen uit heden en verleden en spelende in verschillende landen. We volgen zowel een atheïstische journalist op zoek naar het bewijs van God, als een monnik in doodsangst na de dood van een collega en een jonge vrouw die ooit voor de Amerikaanse geheime dienst gewerkt heeft. Hun tocht leidt allen naar een merkwaardige gebeurtenis in het jaar 1629, waarbij een groep indianen in Zuid-Amerika al voor de komst van missionarissen geloofde in de Christelijke God. Ze zeggen te zijn bezocht door de mysterieuze dame in blauw. Was zij een sterveling die de zogenaamde bilocatie ( het reizen naar verschillende plaatsen door middel van een instrument Gods ) beheerste? Of was zij de heilige maagd Maria zelf?
Een plot dat een paar honderd jaar aan geschiedenis bestrijkt zou in handen van een mindere schrijver ontaarden in complete chaos. Javier Sierra weet de teugels echter strak in handen te houden en alle losse eindjes te verweven tot een harmonieus geheel. De ontdekking die ook wij als lezer doen is namelijk veel groter dan de belevenissen van de enkele karakters die we volgen. Elk hoofdstuk is als een puzzelstukje dat aanvankelijk meer vragen oplevert dan dat het antwoorden geeft. Maar de uiteindelijke climax valt niet tegen en het blijkt qua research ook nog eens vernuftig in elkaar te steken. Historische feiten, mythes en door de auteur bedachte fictie lopen heerlijk door elkaar heen en vormen tezamen een mooie visie op het systeem achter een mogelijke Goddelijke macht.
Met deze roman laat Javier Sierra ons als een moderne evangelist zien dat de Kerk een feilbare instantie is en dat religie meer is dan hun versie van de waarheid. Hij doet dat op een manier die nooit prekerig of vervelend overkomt. Het enige minpunt is dat het allemaal een tikkeltje scherper had gekund. Zo zijn er een aantal passages rond de inquisitie die veel spannender hadden gekund. Voor een instantie die dikwijls mensen naar de brandstapel hielp, komen ze toch behoorlijk goed voor de dag. Een echte pageturner als De Da Vinci Code wordt het dan ook nooit, wel een goed geconstrueerde en diepgaande roman over religie en het toeval in ons leven. | 1pos
|
Max heeft nieuwe vleugels nodig. En als Kraai – een wezen dat deels mens, deels monster en deels machine is – kan dat alleen maar door ze te stelen van een ander gevleugeld wezen. Een Beschermengel bijvoorbeeld. Iemand zoals Lucy. Lucy verliest alles met haar vleugels: haar vrijheid, haar carrière en mogelijk zelfs de ziel van haar Bestemmeling. Maar één veer blijkt genoeg om haar leven terug in handen te krijgen … Elk met een verborgen agenda, sluiten de Engel en de Kraai een ongewone alliantie. Er staan levens, harten en vleugels op het spel. Maar wat win je als je verliest? En is het het waard??
Lucy en Max zijn echt zo super schattig samen. Juist het feit dat ze eigenlijk niet samen horen te zijn maakt dat het erg leuk is om over te lezen. Max heeft Lucy's vleugels gestolen, maar hoewel het normaal een eitje is, laat dit mooie engelachtige meisje hem niet los. Hij blijft aan haar denken als hij haar achterlaat in een steegje. Lucy is nu vleugelloos, maar krijgt onverwacht een kans om haar vleugeldief te zien. En ze heeft precies bedacht wat ze hem wil vertellen... Maar ja hè, dat gaat natuurlijk net even anders ;-)
"Lucy, ademde hij mijn naam als het zoetste parfum."
Hoewel het engelen-en-demonen concept erg bekend is en al veel is nagedaan, weet Vanessa het toch origineel te houden. Communiceren via de aureool, niet demonen maar 'Kraaien', vleugels van elkaar stelen, Bestemmelingen. Dit maakt dat je heel geboeid en geamuseerd leest!
"Je naam is Max en je bent deels weerwolf. Je kunt me dus echt niet kwalijk nemen dat ik je verward met een pluizig schoothondje."
Hoewel het door het boek heen niet makkelijk voor ze is, en ze het elkaar ook vooral moeilijk maken, zijn ze geweldig samen. Max is helemaal niet zo'n Monster als Lucy dacht, hij is eigenlijk hartstikke lief. Aan het eind van het boek krijgt Lucy schokkend nieuws te horen. Ik ben zo ontzettend benieuwd naar het vervolg, waaaaaah!!
Dit boek krijgt van mij 4,5 sterren, welverdiend!
Tweedehands Vleugels is een must-read voor elke YA fan!
Deze recensie verscheen voor het eerst op www.myperfectbooklife.blogspot.nl | 1pos
|
Recensie: Het teken in de lucht –Johan klein Haneveld
September 2018
ISBN : 9789492112669
Godijn Publishing (boek 10)
Dit is een scifi verhalenbundel met negen verhalen. Elk verhaal is compleet met begin, middenstuk en eind en heeft personages waar je je in kan vinden.
Ze maken allemaal iets mee waardoor je wilt weten hoe het afloopt, bijvoorbeeld in het eerste verhaal “Donkere Aarde” waarin astronaut Nick vanaf zijn woonplaats Mars ziet hoe het steeds donkerder wordt op aarde, er is geen manier meer om te communiceren en het lijkt wel of iedereen dood gaat … Hoe komt hij ooit weer terug als dat zo is? Je leeft met hem mee , hoe moet hij overleven op Mars als daar ook nogal wat uitdagingen zijn.
Zo is het alle verhalen… mensen leven in een andere wereld , in een andere dimensie en ze krijgen stuk voor stuk te maken met vragen over hoe het verder gaat. Zoals in het verhaal “ De ogen van de tijger” waarin we Carla leren kennen, ze heeft een fascinatie voor de tijger, die ooit leefde op de aarde maar na de Duisternis nooit meer is gezien. Ze gelooft niet dat het dier is uitgestorven en als ze de kans krijgt om tijdens een congres met iemand mee te gaan die er meer van weet, laat ze die kans niet lopen. Is er nog hoop? Je kan je goed in haar verplaatsen.
Het beste verhaal vind in het titelverhaal “ Het teken in de lucht” waarin we kennismaken met Rombout, hij ontwerpt landschapsvormen maar is een beetje inspiratieloos geraakt op de planeet waar hij zit. Hij gaat naar de Autoriteit die hem wil helpen door hem op een missie te sturen om zo meer inspiratie op te doen. Je leeft met hem mee en hoopt dat hij vind wat hij zoekt. Het eind van het verhaal is erg goed.
De verhalen staan allemaal op zich zelf maar toch is er verband doordat in elk verhaal de Autoriteit voorkomt. Wie dat is, komt je vanzelf achter.
De opbouw van de bundel is goed, de verhalen spelen zich steeds verder in de toekomst af.
Ik ben gek op scifi en op dit soort korte verhalen en kijk nu al uit naar een volgende bundel van Johan Klein Haneveld.
5 sterren. | 1pos
|
In eerste instantie trok dit boek me niet; het klonk fantasyachtig, en ik houd niet van magie en heksen. Maar het werd ook omschreven als een mysterieuze thriller en dat leek me tof. En toen was ik op Yalbal, waar Laure Eve ook signeerde. Bovendien was het maar een tientje en wow die mooie cover. Later bleek het ook nog eens een boek voor de 7Days Reading Challenge op Hebban te zijn. Dan kan ik toch geen spijt krijgen dat ik het heb gelezen, toch?
Vanaf de eerste bladzijde had de schrijfstijl me al gegrepen. Het is tof omschreven. Ik vloog er niet zo snel doorheen als ik normaal een boek lees, want ik wilde alles in me opnemen. Ik moet zeggen dat dit vooral in het begin tof was, maar dat het niet altijd dat gevoel behield.
River wil bij de Graces horen. En dat is echt zoiets van pff, je moet niet altijd bij de populaire mensen willen horen. Maar ik snapte het wel, ze is vooral heel nieuwsgierig. Ik was ook wel benieuwd, maar ik zou in haar situatie niet doen wat River doet. Ik zou zo ver mogelijk weg blijven van de Graces haha.
En dat is wel interessant om te volgen, al bestaat het wel uit een slingerbeweging. Ze bouwt een vriendschap op met Summer, Fenrin en Thalia, die bestaat uit veel twijfels. Dat was soms wel irritant, maar het versterkt wel het ‘’niets is wat het lijkt’’ gevoel.
Het einde vond ik mooi. Het was geen ontzettend verbazingwekkende plottwist, maar wel gaaf! En ik ben bovenal benieuwd naar deel 2 vanuit Summers perspectief. Helaas moeten we daar nog even op wachten – zeg maar gerust een jaartje..
Al met al is dit een boek dat ik onverwachts best wel goed vind. Daar ben ik echt blij mee, blijkbaar helpt het om blanco in een boek te gaan! Dit is iets wat ik niet vaak lees, daarom verwachtte ik er ook niet veel van, maar gelukkig heeft het goed uitgepakt. Op naar het vervolg! | 1pos
|
"Beschouw dit als een biecht. We zien elkaar nooit meer en luchten ons hart zonder dat we in de kerk op zo'n houten bankje moeten zitten." ~ p16.
Wat een bijzonder verhaal is dit, met 2 onderwerpen die je nooit samen zou verwachten. Een verhaal over liefde, verdriet, kracht en vriendschap.
"Ziek zijn, echt ziek zijn, moet je leven toch veranderen zegt men." ~ p21.
In nooit meer bang lees je het verhaal van twee verschillende vrouwen. Maud, die op het vliegveld van Brussel er achterkomt dat haar vriend vreemdgaat en daar gelijktijdig Victor ontmoet. En Louise, een vrouw die stuggelt met de nasleep van haar borstkanker en ondanks haar dikke, manbestendige muur Lennard ontmoet tijdens het onbijt. Alle ingredienten voor een romantisch verhaal, ware het niet dat er later die dag een aanslag plaats vind. Op het vliegveld in Brussel. De vrouwen zijn veilig, maar waar zijn de mannen?
Gaby Rasters weet op een fijne manier de emoties te vangen van beide vrouwen en hun verhaal verweven tot een geheel. Ik vond het heerlijk om te lezen hoe alles met elkaar in verbinding staat, en bijzonder hoe er van 2 vreselijke dingen 1 geheel is gemaakt. Hoe zij van een eigen ervaring een fictief verhaal heeft weten te maken, waarin er aandacht gegeven wordt aan sterke vrouwen, het verdriet en de kracht. Een boek dat je tijdens het lezen een beetje in je hart sluit, en waarbij je misschien wel een klein traantje weg pinkt.
"Volgens mij kun jij je niet verstoppen voor de liefde. De liefde zal jou altijd vinden. Jij bent een en al liefde." ~ p130.
Gaby heeft een manier van schrijven waarbij je echt door de bladzijdes heen vliegt. Elke keer weer geniet ik van haar schrijven, ongeacht het genre! Dikke 4 sterren voor dit bijzondere verhaal. | 1pos
|
Dit boek is mooi geschreven en leest lekker. Je wilt elke keer
weten hoe het afloopt.. | 1pos
|
Wat een ontzettend mooi boek! Ik heb er echt van genoten en het was ook echt zo uit. Nu wil ik zeker meer van Paulo lezen! | 1pos
|
In mijn bloed – Milou van der Will
Misdaadjournaliste Benthe Berg woont in het het Noord-Hollandse dorp Ringerdam. Ze stort zich volledig op de zaak waar ze over schrijft en dat brengt haar in benauwde posities. Zo is dit ook het geval als ze schrijft over Rick V een jongen uit het dorp die verdacht wordt voor pedofilie. Benthe vermoedt dat er veel meer aan de hand is en gaat op onderzoek uit om de waarheid boven tafel te krijgen met alle gevolgen van dien. Tijdens het onderzoek krijg ze te horen dat ook haar dochter in deze zaak een slachtoffer is en dan komt het moederinstinct naar boven en bijt ze als een pittbull zich vast in deze zaak.
Na de korte maar ijzersterke proloog gelezen te hebben begint het verhaal waar je meteen wordt meegesleurd. Meteen als je begint te lezen is de klik met Benthe er en die laat niet los. De emotionele rollercoaster van Benthe onderga je tot aan het einde en dan pas kan je weer rustig ademhalen.Tijdens het verdere verloop van het verhaal val je van de ene verbazing in de andere van ongeloof zoals hoe de dorpsbewoners hun kop in het zand steken en het op hun eigen manier oplossen. Spanning is in ruime mate aanwezig en een aantal keer als je denkt even adem te kunnen halen dient de volgende wending zich al weer aan. Tot aan het einde blijf je verrast en vallen alle puzzelstukje in elkaar
Milou heeft met In mijn bloed een thriller neergezet die staat als een huis en siddert van spanning en emoties. Ik hoop dat er nog vele boeken met Benthe mogen verschijnen en kijk er in ieder geval naar uit. | 1pos
|
Er zijn van die boeken die je dierbaar worden in heel korte tijd.
Dat zijn de boeken van Rachel Joyce voor mij geworden. Ik heb zowel
"De onwaarschijnlijke reis van Harold Fry" en "Het liefdeslied van
Queenie" gelezen. Het zijn boeken die bij elkaar horen. Het boek
van Harold gaat over zijn wandeltocht door Engeland (van zuid naar
noord) naar het hospice waar Queenie ligt. Het boek van Queenie
gaat over haar brief aan Harold en haar verblijf in het hospice.
Het goede aan deze boeken vond ik dat het de werkelijkheid niet
schuwt en "echt" weergeeft; de ontberingen tijdens de wandeltocht,
de gruwelijkheid van de kanker, maar ook de impact van
gebeurtenissen op de psyche. Humor is in beide boeken aanwezig,
waardoor het ondanks de ernst troostvolle boeken zijn. We zijn
immers allemaal met de reis van ons leven bezig! | 1pos
|
Wat een eng maar tegelijkertijd spannend boek. Het gaat eigenlijk over wat kindermisbruik en incest met een kind doet. In dit geval groeit de persoon tot een schizofrene vrouw of een vrouw met meerdere persoonlijkheden die aan de ene kant briljant is, maar aan de andere kant gruwelijke dingen doet.
Op het einde bleef ik wel op mijn honger zitten omdat het een open einde is. Als lezer weet je wie de dader is, maar de politievrouw weet dat dan nog niet. Er moet dus nog een vervolg komen. | 1pos
|
Dit is het eerste boek uit een serie dat gaat over het leven van Louise Veldman. We ontmoeten Louise in het verpleeghuis waar ze probeert om te 'verdwijnen'.
Ze zoekt vooral de confrontatie op, van haar medebewoners tot de artsen aan toe.
Op een dag ontvangt ze een pakket met haar dagboeken, wil ze deze weggooien maar haar steun en toeverlaat, de verpleger Fabio weerhoudt haar er van.
De dagboeken gaan over de periode 1934 tot en met 1960. Het is haar levensgeschiedenis vanaf dat ze een meisje was en op haar leven tijdens en na de Tweede Wereldoorlog.
Fabio leest haar deze dagboeken voor en dat heeft wel een impact op haar, de herinneringen komen weer boven.
Het personage Louise Veldman is gebaseerd op het leven van zijn eigen moeder.
Door de vele aspecten, vlot geschreven en een verrassend plot, emotie, wraak maar vooral de humor maakt het dat je vanaf het begin tot aan het einde van dit boek geniet.
Enkele quotes nog: Mijn man had twee puntjes op zijn voornaam en drie sterren op zijn jas.
Slapen is altijd lastig geweest, als kind durfde ik niet omdat ik bang was in het donker. Toen ik een tiener was had ik er geen zin in. Als volwassene had ik er geen tijd voor en nu, ik zin en tijd genoeg heb, mag het niet meer.
Marcel Vaarmeijer is een schrijver, dit is zijn tweede boek. In 1988 verscheen zijn eerste publicatie met een gedicht in Propria Cures, daarna volgden meer gedichten en verhalen.
Ook won hij een recensie-prijsvraag. | 1pos
|
Roel Richelieu Van Londerse (1952) laat in de roman Reis naar mijn vader zien over meerdere talenten te beschikken. Hij is auteur, dichter en schilder en al deze elementen zijn te herkennen in de wijze waarop hij in dit coming of age verhaal het leven van Robbert van Lierde beschrijft.
Met een zeer fraaie poëtische schrijfstijl weet de schrijver, vaak in enkele rake penseelstreken, situaties op een schrijnende manier opnieuw tot leven te brengen. Zeker knap is hoe kinderlijke emoties, de angsten, het verlangen, maar ook het onbegrip verwoord worden. Uiteraard met volwassen taal, maar gebruik makend van de zintuigen waarmee een kind de omgeving aftast.
Hoewel de titel doet vermoeden dat de vader-zoon relatie centraal staat, raakt de lezer toch vooral geïntrigeerd door de relatie tussen moeder en zoon. Hoewel minder duidelijk uitgewerkt zijn het ook de relaties met zijn vriendin en zijn dochter die impact op Robbert hebben en hem mede vormen tot de man die hij wordt.
De achtergrond van de frustraties van de moeder worden maar ten dele onthuld. Hiernaar kan de lezer dan ook blijven gissen.
Ondanks de scherpe zienswijze, het zich bewust zijn van wat hij als kind te kort kwam, zien we in Robbert in zijn vaderrol ook intergenerationele overdracht terug. Een pijnlijke situatie uit zijn kindertijd herhaalt zich, maar nu overkomt het zijn dochter en is hij de ouder die zijn kind in de steek laat.
Een mooi thema, toch een wat voortkabbelend verhaal. Het lijkt ook de bedoeling van de auteur om het verhaal neer te zetten door als het ware filmfragmenten aaneen te rijgen. Het levert een vlot leesbaar boek op dat alleen al om de uitzonderlijk fraaie Vlaamse schrijfstijl de moeite van het lezen zeer zeker waard is. | 1pos
|
De boevenwagen, alleen de titel is toch eigenlijk al geweldig! Maar gelukkig was niet alleen de titel goed, ook het boek zelf is erg leuk geschreven. Vlot leesbaar, met allerlei bekende en onbekende 'boeven'. Waarbij een aantal zelfs nog een heel menselijk gezicht krijgen. Sommige verhalen zijn schrijnend, sommige verhalen lees je met een glimlach. Ook spaart de schrijver zichzelf niet, hij laat zien dat de mensen die dit werk doen ook alleen maar menselijk zijn. Wat mij betreft zeker een aanrader! | 1pos
|
De schapen van Glennkill is echt veruit het leukste boek dat ik de afgelopen tijd heb gelezen. Ik kreeg het cadeau van iemand die wist dat ik dol ben op thrillers en in eerste instantie leek het me wat tam. Maar na het eerste hoofdstuk was ik verkocht. Dan vinden de schapen hun herder met een spade in zijn borst. Ze maken zich vooral bezorgd om hun eigen welzijn - wie brengt hun nu hooi? - maar al snel constateren ze dat hun herder, George Glenn, meer verdient. Hem weer levend maken kunnen de schapen niet, maar ze kunnen wel proberen om de dader op te sporen en dat gaan ze dan ook doen, onder leiding van Miss Maple, en ze gebruiken daarbij typische schapeneigenschappen, het zijn geen 'mensen in schaapsklederen'. De kudde is Iers, de meeste schapen hebben een Engelse naam, hoewel Leonie Swann het boek in het Duits heeft geschreven. Ze is er op een geweldige manier in geslaagd om je te laten geloven dat schapen een moord kunnen oplossen en haar stijl is heel onnadrukkelijk bijzonder. Geen wilde achtervolgingen of bijbelse mysteries, maar gewoon een heel mooi, spannend boek, waar je later met plezier aan terugdenkt. En wat die recensent van Crimezone over Waterschapsheuvel zegt is echt absolute onzin. De associatie is geen moment in me opgekomen. | 1pos
|
Geweldig, alleen het voorwoord van de schrijver al: "zorg dat je zand tussen de pagina's krijgt". Een luchtig boek, zonder simpel te zijn. Afgewisseld met culinaire feitjes zonder irritant te worden. Hard genoeg voor de doorgewinterde thrillerfanaat. Ik waande me op de bovenwindse eilanden... moeilijk om weg te leggen. | 1pos
|
De zussen van Gogh. Recensie van Rob Verheggen.
Voor iemand die niet gewend is het genre van de biografie te lezen, is dit boek van Willem – Jan Verlinden een aanrader. Wanneer je verwacht bedolven te worden onder allerlei minder interessante gegevens, is het een verademing om te ontdekken dat daar bij de zussen van Gogh geen sprake is. Het is een stuk geschiedschrijving geworden van een bijzonder interessante familie, aan de hand van intrigerende brieven die door de zussen en broers, over en weer, geschreven zijn. Het is het verhaal over een gereformeerde dominee, die in de 19e eeuw in een klein, overwegend Katholiek, Brabants dorpje een gereformeerde gemeente nieuw leven moet inblazen. Het is ook het verhaal van het gezin van Gogh, vader, moeder drie zussen en drie broers, waarvan de oudste zoon, Vincent, eigenlijk pas na zijn dood de erkenning als een groot kunstenaar heeft gekregen.
Hoe er in dit brave, maar ook progressieve, gezin spanningen ontstaan en wat dat met ieder van de gezinleden doet, is prachtig verwoord, zonder dat het de zoveelste biografie van Vincent van Gogh is geworden. Natuurlijk maakt deze beroemde broer de geschiedenis van zijn drie zussen echt interessant, maar al lezende wordt men meegezogen in het leven van de zussen zelf en blijken deze dames stof genoeg te bieden om dit verhaal boeiend te maken. Het is de verdienste van de schrijver, dat het een prettig, leesbaar boek geworden is ondanks dat de onderlinge familierelatie de lezer soms wat in de war brengt. Er is een zorgvuldige studie gemaakt van het interessante materiaal dat voorhanden was en de omstandigheden waarin deze geschiedenis plaats vindt.
Wanneer men dit boek gelezen heeft werpt het toch weer een nieuw licht op het werk van Vincent, het gaat meer leven. | 1pos
|
Ik vond dit een heel mooi boek. Het schetst, regelmatig ook met humor, het afglijden van de hoofdpersoon die zijn verhaal vertelt. Hoe hij het verlies van zijn grotere broer niet kan verwerken en zichzelf daar de schuld van geeft. Langzaam aan kom je er achter wat er gebeurd is.
Vooral zijn leven in het psychiatrisch ziekenhuis is voor mij heel herkenbaar, omdat ik ook in de geestelijke gezondheidszorg werk (net als de schrijver).
Mede doordat het al een beetje in zijn genen zit, komt de hoofdpersoon daar terecht, maar hij doet zijn best om er weer bovenop te komen, samen met een aantal mensen om hem heen.
Ik vind het een echte aanrader, zeker ook omdat de hoofdpersoon zo rechtuit zijn verhaal vertelt.
Af en toe is het ook echt ontroerend en aan het eind zou je willen weten hoe het nu met hem gaat. | 1pos
|
Deze titel is het tweede boek van Peter Robinson dat ik heb gelezen. Na Kil als het graf is mijn samenvattende conclusie dat dit een heel goed (****) boek is. Alan Banks en Annie Cabot zijn voor mij nog redelijk onbekende personages omdat ik niet in de mogelijkheid ben om de gehele serie in de juiste volgorde te lezen. In het interview dat Sander met de auteur had, staat zelfs vermeld dat de logische volgorde ook niet in het NL vertaald is.
Blijft onverlet dat in dit boek zowel Alan als Annie hun persoonlijke karaktertrekken erg goed uit de verf komen. Met enkele -niet hinderlijke- flash backs word je voldoende geïnformeerd wanneer relaties naar het verleden bij moeten dragen aan de verhaallijn van dit boek. Ook de gekozen onderwerpen die aan het einde van het verhaal pas écht duidelijk worden, zijn realistisch en goed gekozen respectievelijk beschreven. Het is jammer dat Peter Robinson niet eerder dan een paar jaar geleden door Nederland is ontdekt en we pas nu plezier kunnen beleven aan zijn literaire werkstukken dat al zoveel jaren bestaan. | 1pos
|
Wat een spannend en goed boek. Ik moest
even slikken toen ik zag hoe dik dit boek was maar het leest super goed en houd je op het puntje van je stoel. Twee hoofdpersonen die ieder hun eigen verhaal hebben en op zijn laatst samen komen in een spannend einde! | 1pos
|
Wie is wie? Wat is echt, zoals je denkt dat het is? Is Gijs de boosdoener of..is het Jacq die niet spoort? En hoe zit dat met hun dochter, wat is er gebeurt waarom zij zes jaar geleden het huis heeft verlaten om nooit meer terug te keren?
Een mooie, goed uitgediepte psychologische thriller waar ik wederom van heb genoten!
Aanrader!
Volledige review op Sonja leest & schrijft. Link in bio. | 1pos
|
Zojuist dit boek uitgelezen met een diepe zucht ! Het verhaal word verteld uit 3 oogpunten en eindigt in een climax waarbij alle 3 de verhaallijnen samen komen !
Ik heb heerlijk genoten van dit boek wat echt leest als een trein ! | 1pos
|
Ik las dit boek onder perfecte omstandigheden.
Namelijk in de zon op mijn favoriete eiland Corfu.
In het begin dacht ik als ik dit maar kan volgen
want er kwamen zoveel verschillende personages
voorbij en mijn hersenen hadden natuurlijk ook vrij
maar doordat Camilla Läckberg zeer helder en duidelijk
schrijft had ik toch al gauw het overzicht.
Net als de vakantie vond ik dit boek ook erg relaxed.
Heel erg knap hoe bij de ontknoping alle eindjes weer
samenkomen. | 1pos
|
Ook deze tweede misdaadroman met politie-inspecteur Nikola Banić in de hoofdrol heeft me weten te boeien.
Deze hoofdpersoon kruipt onder je huid; je leeft met hem mee terwijl hij zich staande probeert te houden in zijn privéleven en het komt nu heel nauw om zijn carrière niet met een sisser af te laten lopen.
Banić doet steeds meer denken aan een lieve, oude brombeer die niet zo suf is als je eerder gedacht zou hebben.
Deze manier van schrijven; het langzaam opbouwen van het verhaal om zoveel mogelijk mee te kunnen geven van de mensen, de omgeving en overheid is heerlijk om te lezen. Je bent één met het verhaal.
De titel wordt duidelijk in de loop van het verhaal; een realistisch onderwerp!
Soms lijkt de werkelijkheid een misdaadroman en dat besef maakt het eigenlijk nog erger:
'Terwijl hij verdiept was in de zes getypte bladzijden van het verslag, bedacht hij plotseling dat hij in feite een spannende misdaadroman aan het schrijven was. Meteen daarna moest hij lachen om zo'n kinderachtig idee. Dit was geen detective, maar het gewone, onopgesmukte, harde leven.'
De liefde van deze auteur voor popmuziek, rock en jazz is door het hele boek heen voelbaar.
'Het grijze gebied' is boeiend en leerzaam maar bovenal een heerlijke detective! | 1pos
|
Als er in Flint City het misbruikte en verminkte lichaam van een jongetje wordt gevonden, is het kleine stadje in shock.
Al snel houden ze een verdachte aan.
Terry Maitland, coach T, Flint City man van het jaar 2015, een graag geziene man.
Alles wijst in de richting van Terry, maar het blijkt al snel dat hij een waterdicht alibi heeft.
Volgens het bewijs een duidelijke zaak die toch vreemd genoeg aan alle kanten lijkt te rammelen.
Dit zorgt ervoor dat bij Detective Ralph Anderson de twijfel toeslaat en hij verder op onderzoek uitgaat.
Want èèn persoon kan toch niet op twee plaatsen tegelijk zijn?
Met dit boek zet King wéér een dijk van een verhaal neer!
Vanaf de eerste pagina wordt je al het verhaal ingezogen.
En tot en met de laatste pagina blijf je erin vastzitten.
En ondanks dat King weleens wat langdradige stukken in zijn verhalen verweeft, was dit hier absoluut niet het geval.
Elk deel was een stukje van de puzzel, die niet gemakkelijk op te lossen was.
Voor de die-hard Kinglezers zitten er weer een aantal leuke verwijzingen in naar zijn andere werken.
Het is wel aan te raden eerst de Bill Hodges trilogie te lezen in verband met spoilers.
Ik kan alleen maar zeggen dat ik genoten heb van dit boek, en ik zal hem zeker aanraden aan andere mensen!
Dit boek heeft zijn 5 sterren dik verdiend.
Met dank aan The House of Books voor het recensie exemplaar en deze geweldige ervaring!. | 1pos
|
Wende gaat op vakantie om na te denken over welke studie ze wil gaan volgen en omdat haar relatie na 2 jaar op de klippen is gelopen. Hoewel ze over het laatste niet heel verdrietig is, tot haar verbazing.
Bij toeval leert ze Axel en Vinnie kennen, 2 tegenpolen. Zij runnen strandtent “De Grote Vis”. Al gauw leert Wende de beide heren kennen. Met grote gevolgen.....
Dit is boek is heerlijk om te lezen, het is ontspannend, maar niet oppervlakkig. Het is een luchtig en een vrolijk boek, het ademt positiviteit uit. De schrijfster kent ongetwijfeld de Wadden goed, want ze kan de sfeer van de Wadden perfect beschrijven en overbrengen.
De personages zijn aardig wat het boek zo ontzettend sympathiek maakt.
Dit boek was mijn kennismaking met Jackie van Laren. Deze kennismaking is mij zeer goed bevallen en ik wil graag de andere delen van deze serie lezen. | 1pos
|
Ik heb in mijn vakantie voornoemd boek gelezen en voorzie deze ook met 4 sterren. Echter vraag ik mij af in hoever dit boek inhoudelijk gelijkt aan die van de Franse schrijfster, Eliette Abecassis, die in 2001 De schat van de tempel heeft geschreven?
Wie kan deze 2 boeken vergelijken? En heb ik het mis wat mijn veronderstelling van plagiaat betreft? | 1pos
|
Het Boek van de Kinderen’, is een roman die zich afspeelt in het Engeland van rond 1900. Dat wil zeggen: te midden van de politieke, artistieke en seksuele onrust die de geboorte van het socialisme en het modernisme inluidden. Er hangt verwachting in de lucht, een zucht naar verandering, een geloof in nieuwe idealen: in vrije liefde, vrouwenrechten en de verheffing van arbeiders. De personages zijn kinderboekenschrijvers, theosofen, Fabians en vrijdenkers. Byatt zoemt in microscopisch detail in op twee huishoudens, die in de loop van de roman steeds nauwere banden krijgen.
De schrijfster voert ruim twintig complexe figuren op en met name Olive en Benedict blijven intrigeren. Dat deze roman eindigt met de Eerste Wereldoorlog is logisch, want het verhaal is als een neerwaartse spiraal die uitmondt in vernietiging. De oorlog veegde het laat-Edwardiaanse Engeland weg. Het is jammer dat Byatt, die zoveel ruimte neemt voor de beschrijving van haar setting, de oorlog zo snel afwerkt. Daardoor heeft het slot van dit boek niet de emotionele weerklank die het toch verdient.
Byatt is een literatuurwetenschapper en gewend om college te geven. Dat is goed te merken in Het Boek van de Kinderen. Als een docent stopt ze allerlei literaire wetenswaardigheden in haar verhaal.
Ik heb ervan genoten. Eigenlijk moet je tussendoor alles opzoeken wat Byatt aanstipt en waar je veel meer over zou willen weten. Een paar stukken (vooral de politieke) heb ik wat diagonaler gelezen, maar meestal was het toch te interessant om over te slaan. Een schitterend boek en dus zeker een aanrader. | 1pos
|
In volgorde gelezen. De biografieën over Willem I, II en III. Een hele klus, maar absoluut de moeite waard. In 'Willem III' wordt het diepst in gegaan op de persoon Willem. Een flamboyante koning, ondoorgrondelijk, vaak agressief en dan weer onverwacht minzaam. Een intrigerend karakter. Leest makkelijk weg en blijft boeiend tot het bittere einde. Deze reeks is leerzaam en verhelderend voor degenen die geïnteresseerd zijn in de geschiedenis van onze constitutionele monarchie. | 1pos
|
Ik heb voor dit boek gekozen en meegedaan aan hebbanbuzz omdat de beschrijving mij erg aansprak. Na het lezen van een kort fragment leek het mij een spannend boek en was ik vooral geprikkeld om verder te lezen. Ook zou dit mijn eerste kennismaking met Ilse Ruijters zijn en ik zie haar naam wel steeds vaker voorbij komen.
De titel
Behalve het fragment vind ik de titel zo bijzonder en tegelijkertijd, ook doordat ik weet dat het een psychologische thriller is, intrigerend. Het maakt mij als lezer nieuwsgierig hoe het verhaal zal zijn gelinkt aan deze titel.
De cover
De rustige cover van het vele wit met de vlinder blijft niet heel goed hangen, echter doordat de titel al zo blijft hangen is dat ook minder nodig wat dat betreft. Als de cover bijvoorbeeld heel druk was geweest dan was dit in combinatie met de titel ook wel weer heftig geweest.
De schrijfstijl
Ilse slaagt er goed in de spanning in het verhaal op te bouwen. Ik kon het boek maar met moeite wegleggen omdat ik zo nieuwsgierig was hoe het verder zou gaan en af zou lopen. Vanaf het eerste begin werd ik al gegrepen door het verhaal, namelijk door bijvoorbeeld: "Ik ben uitgeschakeld. Ik ben twee keer ik. Ik voel pijn en ik voel niets." De spanning werd nog meer opgewekt door in dezelfde intro de tekst: "Vandaag verzuipt mijn toekomst in een bloedplas die niet wil ophouden met groter worden. En hij kijkt me aan. Hij staart me recht in mijn ogen. Ik had helemaal nooit iemand moeten vertrouwen."
De korte hoofdstukken met o.a. ook de flashbacks en weer terug naar later zorgen ervoor dat je goed bij het verhaal blijft (en moet blijven). Ook de pagina's waar alleen later op staat maken je als lezer nieuwsgierig voor wat komen gaat.
De verschillende personages zijn goed uitgewerkt en ik kon mij erg inleven en ook de situaties met personen zo voor mij zien. Net zoals de gedrevenheid die Elin heeft om achter de waarheid te komen en niet opgeeft. Als lezer wou ik ook niet dat zij op ging geven en hoopte ik dat zij echt achter de waarheid zou komen.
Het verhaal
Ik vond het interessant om te lezen dat dit verhaal zich afspeelt in een tbs-kliniek waar Elin is gaan werken omdat zij dacht daar de waarheid te vinden. De verschillende personages zijn goed uitgewerkt omdat ook echt in een tbs-kliniek de mensen verschillend zijn. Ik was nog wel benieuwd naar meer over Jurgen te weten komen, omdat ik zijn acties ook wel ver vond gaan als professional. Ik had mij ook voor kunnen stellen dat er uiteindelijk ook iets met hem aan de hand bleek te zijn.
Ik ben zo onder de indruk van het verhaal; de combinatie van spanning met de werkomgeving, met de zoektocht en hoe dit onder woorden is gebracht en uiteindelijk steeds meer naar de ontknoping gaat. Overweldigend spannend! Het verhaal blijft nog lang sudderen.
Conclusie:
Een geslaagde eerste kennismaking met de boeken van Ilse Ruijters en ik ga zeker meer van haar lezen! | 1pos
|
‘Weekendje weg’ vertelt het verhaal over de zussen Sylvia, Iris, Els, Karin en Tara. De zussen leven elk hun eigen leven met hun partners, kinderen en een carrière. Een keer per jaar gaan ze een weekend samen weg. Als zussen onder elkaar, zonder inmenging van anderen.
Elk van de zussen draagt echter een bepaald geheim met zich mee. Dat geheim proberen ze krampachtig te verbergen voor de anderen. Maar hoe doe je dat, als je drie dagen in een boerderijtje op elkaars lip zit? Ziekte, overspel, zwangerschap, schulden; het blijkt een explosieve mix die zorgt voor een enorme uitbarsting tijdens hun verblijf. Hoe overleven ze dit weekend en kunnen ze elkaar daarna nog recht in de ogen kijken?
“Ze was altijd bang voor de heftige reacties van haar familie en vrienden als het uit zou komen. Daarom koos ze die jaren voor geheimhouding. Maar waarom heeft ze dan uitgerekend bij Syl haar hart uitgestort? Omdat ze dat vroeger ook deed.”
Je kunt er niet omheen, met ‘Weekendje weg’ levert José van Winden een vrouwenboek pur sang af. Het zal overigens voor heel veel vrouwen herkenning oproepen. Of je nu zusters hebt, of de herkenning komt voort uit de band die je hebt met vriendinnen. De raakvlakken vind je ongetwijfeld.
“Met grote sprongen rent Els naar boven. Ze staat doodstil naast Karin. Samen staren ze naar het tafereel dat zich voor hun ogen afspeelt. Op een stoel naast het bed zit een voor hen onbekende man. Hoe hij eruit ziet, registreren ze niet. Wat hij vast heeft wel: een mes, tegen zijn pols. Tegenover hem zit Iris.”
Veel vrouwen zullen zich identificeren met een of meer van de zussen en dat heeft niet alleen te maken met het feit dat wij dat nu eenmaal graag doen, maar ook door de knappe wijze waarop de auteur de verschillende karakters heeft uitgewerkt en daarmee haar lezers de gelegenheid biedt tot een dergelijke identificatie.
“Iris loopt naar beneden met het bundeltje kleren van Herman dat ze op haar slaapkamer bij elkaar heeft geveegd. Zijn autosleutel heeft ze in haar mond. Het is raar om zo omgeven te zijn door zijn geur en smaak, zonder zijn warmte daadwerkelijk om haar heen te hebben.”
Van Winden heeft een hele fijne schrijfstijl. Warm, dichtbij en werkelijk. Haar grote kracht ligt echter in haar voortreffelijke dialogen!
Over de auteur
José van Winden (1970) woont in Schipluiden. Ze schrijft haar eerste verhaal wanneer ze tien jaar oud is. Het wordt geplaatst in de Taptoe. Ze weet dan al dat ze schrijfster wil worden. Toch volgt ze eerst een studie Engels en gaat werken als secretaresse en communicatie-professional. Pas na de vakopleiding scenarioschrijven bij de Scriptschool in 2008 durft ze haar droom te volgen. Sindsdien is zij, als zelfstandig tekstschrijver, bezig met zowel zakelijke als fictieve teksten in allerlei vormen. Toneelstukken (Operatie Smartboard), musicals (Gerommel in het Rusthuis), korte verhalen en films vinden hun weg naar enthousiaste lezers en kijkers. Haar laatste korte film ‘Schoon Genoeg’ (2016) is online in binnen- en buitenland inmiddels 67.000 keer bekeken.
Uitvoering
Uitgeverij Godijn Publishing
ISBN-13 9789492115263
ISBN-10 9492115263
Paperback, 269 pagina’s
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent.
http://ht-c-communicatie.nl/ | 1pos
|
Dit boek werd mij toegestuurd om er een recensie over te schrijven. Ik kende deze schrijfster niet, bovendien sprak de voorkant mij niet echt aan. Dit is het enige negatieve wat ik kan bedenken over dit boek. Want wat een prachtig verhaal, over Anna die een mysterie probeert op lossen samen met Ekster, een jongen die wordt beschuldigd van diefstallen en achternagezeten. Gustav, een oude man die probeert om de droom van zijn geliefde waar te maken. Peeters, een nare man en huisbaas. Daarnaast de gekke Pjotter. Het verhaal gaat over twee delen van één beeld "De zusters van de liefde" die door Anna en Ekster samen worden gebracht. Wanneer ze er achterkomen dat het hier gaat om "De zusters van het onheil" volgt er een spannend verhaal met een beetje magie en een ontluikende romans. Dit boek is een aanrader voor zowel roman als fantasie lezers, jong en oud.
"De zusters hebben het altijd op geliefden voorzien: een van de twee zal sterven, zodat de ander met een gebroken hart achterblijft".
Zoals achteraf blijkt zijn alle hoofdpersonen gebaseerd op bijzondere mensen uit het leven van Robin zelf. Op school was Robin altijd al gefascineerd door fantasie. Robin schrijft over zichzelf: "Misschien komt het doordat er lichamelijk gezien, veel niet mogelijk is in mij leven en ik in de wereld van de fantasie alles mogelijk kan maken". Wat mij betreft gaat Robin door met dit genre boeken, ik heb er van genoten en hoop dat er een vervolg komt op Zusters van de zee. | 1pos
|
Ik las eerder van hem de mooie boeken Isa’s droom en Kroonsz en was daarom zeer benieuwd naar deze titel. Dit boek is voor een jongere doelgroep dan bovengenoemde titels maar ik moet zeggen zeker voor de wat oudere lezer ook zeker de moeite waard. Een goed jeugdboek behoeft immers geen leeftijdgrens.
Het verhaal gaat over de tweeling Toffee en Gum die samen hun avontuur vertellen wat zich afspeelde in de Zomp. Twee kinderen met ouders, die continu tegen elkaar opboksen wie het meeste geld verdient, die besluiten te gaan verhuizen naar een heel oud en vreemd huis. Wat hun moeder blijkt alleen een erfenis te kunnen krijgen als ze daar een jaar wonen. Het Waterwaackhuis lijkt te leven en er gebeuren zeer vreemde, nattige dingen en ze ontmoeten zeer aparte figuren die de tweeling helpt of juist in de weg staan.
Een lekker dik boek van 415 pagina’s, mooie vormgeving, hardcover met papieren omslag, en bij het openslaan de inhoudsopgave van zo’n 37 hoofdstukken met wel heel nieuwsgierigmakende titels. De hoofdstukken zijn niet al te lang en door het gehele boek zitten de goed passende illustraties van Marieke Nelissen. Gekozen voor zachte en warme kleuren. De illustraties zitten soms tussen de tekst en soms beslaan ze een hele pagina en dat geeft een leuke afwisseling.
Het verhaal zelf wordt dus verteld door de tweeling. Om en om vertellen ze een hoofdstuk waarbij ze de nodige humor en soms wat sarcasme niet schuwen. Het is leuk hoe verschillend ze uit de hoek komen, ze af en toe (zoals het bij broers en zussen hoort) elkaar de hak willen zetten maar eigenlijk toch heel veel hetzelfde denken al zouden ze dat misschien niet altijd toe willen geven.
Er gebeurd veel, het gebeurd snel, er komen vreemde figuren en namen voor maar door de toegankelijke vertelwijze zit je meteen in het verhaal en vraag je je niet eens af wat een Waterwaack is want daar kom je snel genoeg achter. Het leest heerlijk vlot en voor je het weet heb je het in één ruk uitgelezen.
Qua vormgeving en stijl deed het mij ook wat denken aan de jeugdboeken van Nesbo over Dr. Proktor. Voor fans van deze boeken is dit zeker een aanrader ! Ook dit boek heeft namelijk een flinke dosis humor, wat sarcasme en is soms zo absurd dat het gewoon normaal overkomt en leest als een trein ! Dus aardig wat ingrediënten waarvan ik het knap vind dat een schrijver het voor elkaar kan krijgen om er een kloppend geheel van te maken met een goed einde ! | 1pos
|
In 2009 debuteerde dichter Sylvie Marie (1984) met Zonder en won ze Humo’s Gouden Aap, waardoor haar gedichten een jaar lang wekelijks in dit blad te lezen waren. De bundel Toen je me ten huwelijk vroeg uit 2011 werd genomineerd voor de Herman de Coninckprijs, de JC Bloemprijs en de Eline van Haarenprijs. In 2017 ontving Marie de Prijs Letterkunde Oost-Vlaanderen voor haar derde dichtbundel Altijd een raam en in 2018 verscheen haar vierde dichtbundel Houdingen bij uitgeverij Vrijdag.
Verschillende gedichten uit Houdingen verschenen eerder onder andere in Hollands Maandblad, De Revisor, Het Liegend Konijn en Ooteoote. De gedichten worden op de achterflap omschreven als vertellingen over verlies en een nieuw begin en alle houdingen daar tussenin. De bundel is opgedeeld in drie delen: ‘Toestanden’, ‘Houdingen’ en ‘Uitkomsten’.
De gedichten in Houdingen zijn allemaal intiem, observaties van kleine, onschuldige dingen worden door Sylvie Marie uitvergroot en tot onderwerp gemaakt. Nieuwe associaties steken hierdoor de kop op. Afwachten, wachten op wat komen gaat, Marie laat zien hoe dat eruitziet en zonder de rest van het gedicht kan men in bovenstaande strofe overal op wachten.
Die letterlijke houdingen van mensen, de manier waarop mensen hun lichaam houding geven, alleen of ten opzichte van elkaar komt op verschillende manieren terug in de gedichten van Sylvie Marie. Het draagt bij aan de intimiteit van haar poëzie en tegelijk maakt het haar vergelijkingen herkenbaar. De lezer kan zich letterlijk een voorstelling maken van wat beschreven is.
Omgaan met elkaar, met onverwachte omstandigheden en nabijheid. Een toestand is iets dat je niet kunt veranderen, het enige dat je zelf in de hand hebt is de houding die je daarbij aanneemt, die houding verandert de uitkomst. Tot op zekere hoogte, want sterfelijkheid, onwil, onmacht en onvrijheid blijven altijd bestaan. Hoezeer je ook je best doet om te vergeten en/of te vergeven.
De bovengenoemde thema’s van vergeten, vergeven, de sterfelijkheid en het omgaan met de ander maken de dichtbundel van Sylvie Marie erg divers en tegelijk in alles herkenbaar. De gedichten kenmerken zich door kleine observaties verbonden met grote thema’s, zonder te vervallen in ingewikkelde structuren of erudiet woordgebruik. Het ene gedicht leent zich makkelijker voor een interpretatie van de lezer dan het andere, maar de algehele intieme sfeer van Houdingen maakt de bundel meer dan de moeite waard. | 1pos
|
Ashmol Wlliamson woont met zijn zusje Kellyanne en zijn ouders in Australië. Maar ook Pobby en Dingan, twee vrienden van zijn zusje, wonen bij hen in. Alleen zijn deze denkbeeldig. Kellyanne gelooft echt in hen en dit drijft Ashmol soms tot het uiterste van zijn geduld.
Het ganse stadje heeft weet van deze vriendjes en sommigen gaan mee in het verhaal, anderen dan niet. Kellyanne’s vader werkt als mijnwerker en omdat zijn vrouw vraagt om toch in Polly en Dingan te geloven, stelt hij op een gegeven dag voor om ze mee te nemen op uitstap naar zijn werk.
En daar loopt het mis. Kellyanne ziet hen ’s morgens vertrekken maar ’s avonds komt vader alleen naar huis. Totaal ontredderd gaat de vader op zoek omdat zijn dochter ontroostbaar is en komt hierdoor in de problemen.
Kellyanne wordt zieker en zieker van verdriet tot Ashmol besluit een reddingsactie te organiseren met het ganse stadje.
Meer ga ik jullie niet vertellen over dit prachtige verhaal buiten het feit dat je dit zeker moet lezen.
Een verhaal over verbeelding maar ook over liefde, opoffering, vriendschap en verdriet.
Velen hebben tijdens hun jeugd een ingebeeld vriendje of vriendinnetje gehad, en gewoonlijk is dit maar een fase. Maar het verhaal van Pobby en Dingan gaat juist dat tikkeltje verder waarbij je je afvraagt of dat ingebeelde vriendje wel degelijk ingebeeld was. Of misschien was hij/zij wel echt daar.
Een klein boekje maar met een onvoorstelbare vertelkracht dat menig harten zal winnen. | 1pos
|
Het gebeurd wel vaker dat literaire auteurs al eens een zijsprongetje wagen naar het genre van de misdaadroman, niks nieuws onder de zon. Behalve dan dat Jan van Mersbergen (1971) er hoegenaamd geen geheim van maakt dat hij het is die schuilgaat achter de auteur Frederik Baas die bij deze debuteert met de literaire thriller ‘Dagboek uit de rivier’.
Barbara heeft een, op zijn zachts gezegd, moeilijke scheiding achter de rug en vond het geluk terug bij de zorgzame uitgever Robbert. Tijdens een auteursborrel had ze een heel fijn gesprek met een succesauteur van haar vriend en ze besluit om samen met Robbert en haar zoontje Rens een week door te brengen in de Ardennen in een leuk boerderij vlak bij deze auteur in de buurt.
Het verhaal wordt door deze naamloze auteur vertelt alsof je gezellig bij hem aanwezig bent. Waarbij hij af en toe een korte vooruitblik geeft waardoor beetje bij beetje een soort van onderhuidse spanning wordt opgebouwd. Je leest en je voelt het aan je water dat er iets te gebeuren staat maar je weet niet precies wat. Net zoals je ook niet goed weet wat je moet denken van de muur in de werkkamer van de naamloze schrijver/verteller. Het hangt boordevol krantenknipsels over de verdwijning van een verstandelijk ietwat achtergebleven meisje. Is het louter opzoekingswerk of is er hier meer aan de hand? Wanneer Barbara de muur ziet meent ze te begrijpen waar de naamloze schrijver/verteller op vastloopt en bedenkt ze een manier om niet alleen de schrijver terug op weg te helpen maar tevens haar zoontje te redden uit de handen van de verveling. Wist Barbara veel dat, met de door haar opgezette speurtocht met het verdwenen meisje als inzet, fictie en realiteit zich met elkaar zouden verweven en leiden naar een onverwachte ontknoping.
Dagboek uit de rivier is zonder meer een heel sfeervol boek te noemen en ik heb het dan ook met veel genoegen gelezen. Meer nog, ik vond het spijtig dat het uit was. Het proza van Frederik Baas is namelijk een fijnzinnige combinatie van eenvoud en schoonheid en door de beelden die hij schetst van het Ardense heuvelland schept hij niet alleen een verhaal dat tot de verbeelding spreekt maar kom je als lezer terecht in een wereld die haast tastbaar is. Wie houdt van bloederige thrillers is eraan voor de moeite maar voor wie meer van subtiele spanning en suspence houdt is dit een absolute aanrader. | 1pos
|
Amber leeft best een prima leven, samen met Jos en hun zoon Tijl. Alleen haar homeopathiepraktijk loopt nog niet zoals ze zou willen, waardoor Jos keihard moet werken om de kost te verdienen. Maar dan komen er bij haar herinneringen naar boven. Herinneringen uit een vorig leven. In dat vorig leven was Amber een huurling in de tijd van de middeleeuwen. Tamás, haar alter ego, is een wilde, ongeremde jongen die leeft voor de vrijheid, vechten en vrouwen. Niet alleen Amber haar gedachten worden heen en weer geslingerd tussen heden en verleden, ook haar lichaam. Tamás is niet van plan te vertrekken en Amber probeert zich een weg te vinden in een leven met zowel een man als een vrouw in haar lichaam. Nog meer verwarrend wordt het als er nog meer mensen uit Tamás zijn bestaan tevoorschijn komen.
Rode handen is een verhaal over een zoektocht. Een zoektocht naar een plek in het leven. Amber is constant in gevecht tegen haar eigen onzekerheid en als de herinneringen uit het vorig leven steeds sterker worden, ondergaat Amber een grote verandering. Voor de buitenwereld is het alsof Amber volledig de weg kwijt is. Gelukkig heeft ze een aantal mensen naast zich die in haar geloven.
‘Het zal eenzaam zijn, want je zult op veel onbegrip stuiten. Ook, en misschien vooral, van de mensen die het dichtst bij je staan.’
Rode handen speelt zich afwisselend af in het heden en het verleden. Het verleden verteld het verhaal van Tamás. Een jonge knaap die als buitenstaander probeert zijn plek te vinden. Door de omstandigheden maakt hij soms verkeerde keuzes maar dankzij zijn vriend Kev weet hij zich overeind te houden. De ruige scenes die in dit verhaal voorkomen worden afgewisseld met pittige emotionele passages. Het verhaal van Amber is best heftig. Amber leeft twee levens tegelijk en raakt hierdoor regelmatig in de war. Emotioneel is het zwaar en Tas gaat steeds meer overheersen waardoor er veel gevoelens van angst en haat tevoorschijn komen. Vooral Jos weet niet meer wat hij met Amber aan moet. Haar broer Koen is altijd al erg afstandelijk geweest tegenover Amber. Waarom zal later in het verhaal duidelijk worden.
‘Het lijkt wel of ik midden in een gigantische storm zit. Of een vloedgolf die over me heen spoelt. Ik weet niet meer wat boven of onder is.’
Door de vlotte schrijfstijl is Rode handen een prettig te lezen boek, met het perspectief in de derde persoon. Het spirituele gehalte is hoog, zelf houd ik daar wel van. Ik werd als lezer meegevoerd in de gedachtewereld van Amber en haar alter ego Tas en heb vanaf het begin met beiden meegeleefd. Ook het seksuele gehalte in dit boek is behoorlijk hoog en soms wat aan de ruige kant en dat is iets wat niet iedere lezer op prijs stelt. Maar als de lezer hier doorheen kijkt en het boek uitgelezen heeft, zal deze waarschijnlijk kunnen toegeven dat dit van betekenis is voor het geheel.
Rode handen is een spannende roman, maar dat niet alleen. Het is een bijzonder intrigerend en meeslepend verhaal. Niet iedereen gelooft in een vorig leven en niet iedereen is spiritueel aangelegd. Dan nog is dit boek de moeite waard om te lezen zeker als de lezer de onderliggende boodschap uit dit verhaal weet te halen. | 1pos
|
Het was een verademing om weer eens een goed leesbaar boek in handen te hebben, dat toch op hoog niveau de omstandigheden en gevolgen laat zien van misbruik van een jong kind.
Het zijn memoires, maar verwerkt tot een geweldig literair boek. Ik heb grote bewondering voor Margaux die zo indringend en zonder enige terughoudendheid, haar jeugdervaringen weet op te schrijven.
De relatie met Peter, de man die haar jarenlang misbruikt, wordt haarscherp blootgelegd, maar blijft voor wat betreft de eerste jaren wat afstandelijk. Alsof ze (nog) niet in staat is om weer in de huid van dat kleine meisje te kruipen.
De korte beschrijving van het boek heeft het alleen over de verwoestende invloed van de pedofiel op het leven van Margaux, maar de ouders hebben hier zeker ook een groot aandeel in: de moeder omdat zij, door haar eigen misbruik op jonge leeftijd, niet in staat is enige invloed uit te oefenen. Maar zeker ook de vader die voornamelijk bezig is met zichzelf, met dramatische gevolgen als Margaux in contact komt met de pedofiele Peter.
Peter fungeert voor Margaux zeker ook als vervangende vaderfiguur bij wie zij de onvoorwaardelijke liefde en erkenning zoekt, die haar eigen vader haar niet geeft. Margaux legt niet echt de relatie met de vaderfiguur. Tegen het einde benoemt ze alleen dat pedofielen hun slachtoffers zoeken in probleemgezinnen.
Maar wellicht is dit bewust. Ze velt in haar boek geen oordeel, zij stelt alleen vast en geeft een getuigenis af die op z’n zachts gezegd schokkend is. | 1pos
|
Het hoofdpersonage Julia, een violiste, koopt in Italië een muziekstukje in een antiekzaak. Thuis gekomen gebeuren er rare dingen met haar dochter telkens ze Incendio speelt. Ze wil kost wat kost uitzoeken wat er aan de hand is met dit "duivelse" stuk en keert terug naar de bron.
Het boek wisselt heden en verleden af en daardoor leest het boek zeer vlotjes. De personages en de verhaallijnen zijn beter uitgewerkt in de passages uit het verleden dan de gebeurtenissen rond Julia.
Lorenzo, de violist uit het verleden, is mijn favoriet personage omdat hij zo gepassioneerd is door zijn muziek, in zijn liefde voor Laura en door zijn loyaliteit voor zijn familie. Je leeft echt mee met zijn verhaal en krijgt en passant een beeld over de jodenvervolging in Venetië en de kampen in Italië.
Het boek beloofde een pageturner en dat was niet gelogen. Het boek moest uit en dat is me dezelfde dag nog gelukt. Enkel om te eten heb ik het boek weggelegd maar voor de rest was ik gekluisterd aan mijn zetel en boek.
Ik was wel een klein beetje ontgoocheld over de uitwerking van het verhaal rond Julia. In één zinnetje werd het afgehandeld en ik vond die oplossing (ik ga geen plotspoiler zijn) nogal gemakkelijk gekozen. Ook de personages rond Julia vond ik nogal oppervlakkig beschreven. Dat vond ik in de passages van het verleden veel beter. Je kreeg de tijd om de karakters te leren kennen en je leeft er dan ook meer met mee.
Toch vind ik het boek een echte aanrader omdat het je echt in zijn greep heeft en je absoluut het einde wilt weten.
Ik hou van de schrijfster haar stijl en raad het boek iedereen aan die graag volledig opgaat in een boek en de wereld rondom haar/hem vergeet.
**** | 1pos
|
David Vann, auteur van Legende van een zelfmoord en Caribou Island , verlaat met Aarde het hoge, kille noorden van beide vorige boeken en zoekt de verzengende hitte van Californië op om Galen's verhaal te vertellen.
Galen, 22 jaar, woont samen met zijn moeder, Suzie-Q, op een niet meer in bedrijf zijnde walnotenboomgaard. Ze leven van een karig inkomen hoewel Helen, Galens tante, ervan overtuigd is dat er meer dan voldoende geld is om in ieder geval haar dochter Jennifer te laten studeren. Suzie-Q beweert echter dat het geld hard nodig is om het verzorgingstehuis van hun dementerende moeder te betalen.
Suzie-Q en Helen zijn opgegroeid in een harmonieus gezin met een liefhebbende vader en moeder. Volgens Suzie-Q, althans. Maar Helen heeft andere, niet zulke keurig opgeschoonde herinneringen. En ook Galen, hoewel toen nog erg jong, heeft weinig fraaie herinneringen aan zijn grootvader. Van zijn vader weet hij niets, omdat zijn moeder altijd heeft geweigerd iets over zijn vader te vertellen.
Galen heeft zijn toevlucht gezocht in new age spiritualiteit en mediteert, eet vegetarisch (meestal) en probeert zich los te maken van alle aardse verleidingen. Zo rent hij bijvoorbeeld uitermate schaars gekleed 's nachts in de bossen rond op zoek naar verlichting in de veronderstelling in die toestand
... als maanlicht over het water te kunnen glijden. [...] Galen was in extase, zijn hele ziel kolkte van liefde. Zijn voeten op de waterspiegel, koud, de adem van het water, en dat was goed, het gebeurde, maar toen brak zijn voet er doorheen en hij wankelde, probeerde zijn handpalmen omhoog te houden en dit vast te houden, het geloof niet te verliezen.
Maar altijd weer blijkt hij te zwak en leert samsara hem een les. Ook deze keer: hij struikelt en ligt vervolgens met zijn neus op de bodem languit in het ijskoude water van het beekje. Weg trance, weg kans op verlichting.
Galen lijkt op het eerste gezicht een tragikomische figuur, die er dol op is om zijn moeder op puberale wijze dwars te zitten. Aan de onschuldigheid van die pesterijen ga je echter al snel twijfelen, hoewel het moeilijk is om precies aan te geven waarom. Net zoals Galens pogingen tot verlichting komisch zijn, maar je tegelijkertijd kippenvel bezorgen. Galen is in al die situaties en hoe vreemd hij zich ook gedraagt, geloofwaardig. Ook als de situatie compleet uit de hand loopt na een mislukte familievakantie. De reactie van Suzie-Q, nadat zij Galen en Jennifer tijdens die vakantie heeft betrapt, is echter minder begrijpelijk. Ondanks dat Suzie-Q uitlegt waarom ze doet wat ze doet, is het moeilijk te begrijpen dat ze dit vuiltje niet, net als altijd, uit haar geheugen poetst, maar besluit in te grijpen. Deze onvolkomenheid ben je echter snel vergeten omdat de rest van het verhaal je meesleurt, maar vooral omdat Vann je met Galen een werkelijk onvergetelijke hoofdpersoon geeft.
Dirt is de oorspronkelijke (Engelse) titel van Aarde. De keuze voor Aarde als titel valt te billijken, omdat vuil, modder, slijk, smerigheid, smeerlapperij, drek, en dat soort termen weinig aantrekkelijke titels opleveren en aarde (grond) een belangrijke rol speelt in het boek. Maar deze titel is een tikkeltje te braaf en dekt de lading van het verhaal lang niet zo perfect als de oorspronkelijke titel dat doet. Soms kan het gewoon niet anders en het neemt zeker niet weg dat Aarde prachtig vertaald is door Arjaan van Nimwegen.
Gelezen en gerecenseerd voor Dizzie.nl in 2012 | 1pos
|
Nathan Sid is het jongetje dat van Dis zelf was en hoe hij opgroeide tussen zijn zussen en ouders en tantes.
Het spannende aan dit boek is dat de verhaaltjes en de belevenissen van Nathan luchtig en anekdotisch lijken maar tussen de regels door het verhaal vertellen van een moeilijke jeugd met de nasleep van de oorlog.
De ouders die heel Nederlands proberen te zijn maar dat in feite niet zijn krijgen karakter door hun manier van reageren op Nathan. De “opgedrongen” beelden en meningen geven een beeld van de tijd. Het wordt duidelijk dat het jongetje vlucht in zijn eigen wereldje. Nathan begrijpt niet alles maar voelt wel de druk en de moeilijkheden van de volwassenen en probeert daarmee te dealen. Nathan Sid gaat over familiebanden die knellen maar ook verwarmen. Het is mooi hoe de schrijver zichzelf als jongetje bloot heeft gegeven maar de volwassen Adriaan van Dis herkende ik er ook in. | 1pos
|
Anijs, is een apotheker uit Hoogeveen, een zeer sociaal man, die het opneemt voor de armen van de bevolking, met name de veenbewoners. Hij heeft een neef, Vedder een vioolbouwer uit Amsterdam. Als een veenbewoner uit Hoogeveen zijn viool aanbiedt komen de neven weer tot elkaar. Inmiddels is de stad Amsterdam in opbouw, het Centraal Station is in aanbouw en een succesvol aannemer bouwt een machtig hotel op het Damrak, maar voordat hij daartoe kan overgaan moet hij wat huizen opkopen, toevallig is 1 van die huizen die van Vedder. Het komt tot niet tot een zakelijke overeenkomst, alhoewel Vedder daar wel zijn eigen plannen omheen heeft gebouwd, samen met zijn neef Anijs. Hij bedenkt met hem een plan om de mensen uit het Veen een beter leven te schenken met het geld dat hij uit de verkoop van zijn huis zal overhouden, het loopt echter niet helemaal zou als het zou moeten lopen volgens de plannen van Vedder. De roman is gebaseerd op de bouw van het Victoria hotel op het Damrak, het boek dat op zich al vernuft genoeg is, wordt nog knapper als je bedenkt dat Thomas Rosenboom zich bediend van de ouderwetse Nederlandsche taal. Niet altijd even makkelijk, maar als je er eenmaal aan gewend bent, en je midden in het verhaal zit, ben je toch wel heel benieuwd hoe het met de eigenwijzigheid van Vedder zal aflopen en met de toekomst van 100 gezinnen uit het veen van Hoogeveen. Eind 2015 komt de film dus uit, zoals de Dizzie lezers hebben gezien, en daar ben ik nu al heel benieuwd naar. | 1pos
|
In deze bundel staan 14 verhalen met een fantastische inslag. Het gaat van Sciencefiction via suspense tot het bevreemdende.
Guido is een meester in het schilderen van momenten, van situaties, van gevoelens, van gedachtegangen, die je aanzetten tot dieper denken. En ook zo met deze verhalen. Hij schrijft beelden neer die ik mooi, ontroerend, verontrustend, bevreemdend, of zelfs afstotelijk vind.
Deze bundel is een aanrader als je eens wat anders wilt lezen, als je over verhalen wilt nadenken wat het gevoel wat Guido oproept met je doet.
Toppers zijn:
Bezoekers. Over hoe een desolaat stuk grond, achtergelaten door Buitenaardsen (waarom???), mensen blijft aantrekken
Injuns, een ligt komisch verhaal over een Alien Encouter in het Wilde Westen.
De vrouw, met gebonden handen & De badkamer, ik vond dit heel verontrustende verhalen. Over vrouwenonderdrukking in een totalitair systeem.
Het laatste hotel op Kreta, Hoe een vrouw vakantie viert op Kreta vlak voor een oorlog. heel stilistisch weergegeven.
De passagier, Hoe de dood (dat is mijn interpretatie) rond waard over stations. | 1pos
|
Hoofdpersoon Victor, 61 jaar, nodigt 3 gasten uit voor een diner in zijn grote en mooie villa. De gasten weten het zelf nog niet, maar hij heeft grootse plannen. En het gezelschap is vooraf gescreend en geselecteerd. Het eten is royaal en heerlijk. De drank vloeit rijkelijk. Aan het einde van de avond legt Victor zijn plannen uit. Hij heeft briljante ideeën en zijn gasten zijn onder de indruk. Als ze weer naar huis gaan, denkt hij terug aan zijn jeugd. De tijd bij opa en oma, waar hij zo van genoten heeft. Helaas waren zijn ouders al vroeg overleden, toen hij pas elf jaar was. Ze hadden het druk en niet altijd een momentje voor hem. Vanaf dat noodlottig moment, woonde hij bij opa en van hem leerde hij om sterk te zijn en door te zetten. Opa had grootse plannen en noemde Victor zijn Uitverkorene.
{ "Ze waren god en duivel verenigd in een ondenkbaar huwelijk"}
Victor die nu een succesvol zakenman is heeft veel aan zijn opa te danken. Hij is van plan om zijn opa’s idee voort te zetten. De 3 gasten zullen hem hierbij helpen. Het plan moet over 2 jaar operationeel zijn. Dat lukt ook. Tot groot genoegen van Victor. Dan vinden er mysterieuze sterfgevallen plaats. Genoeg reden voor hoofdrechercheur van Dul om vragen te gaan stellen.
{"Teleurstelling raasde door zijn lichaam. Het spel dat hij had bedacht, was goed maar te afstandelijk"}
De elementen:
De cover ziet er donker en grauw uit. Een huis doemt op uit de mist. Het is een groot kolossaal huis. Met verschillende kamers, zo lijkt het. de eerste indruk doet wat sinister aan. De titel past mooi bij het boek. Het verhaal wordt verteld vanuit de 3e persoon. We lezen vanuit Victor in het nu, maar ook vanuit Victor in vroegere tijd en een aantal hoofdstukken vanuit de andere personages. Victor en zijn opa zijn belangrijk in het verhaal. De band die zij hebben en krijgen is sterk en niet te evenaren.Door de flash-backs wordt het verhaal steeds duidelijker. Je krijgt meer begrip voor de persoon Victor. Gedurende het verhaal leren we ook Rene een Marcia kennen. Vanuit deze personen wordt de impact van de uitvinding van Victor helemaal duidelijk. Als lezer ga je helemaal met ze meeleven. Het geeft gevoel en emotie aan het verhaal. Enkele momenten uit het verleden geven dit ook weer: gevoel en emotie. Daarnaast is de sinistere spanning ook een belangrijk item...een creepy gevoel, beklemmend..zoals soms Stephen King dit ook voor elkaar krijgt, besluipt je terwijl je leest. Het geeft kippenvel en soms draait je maag even om.
In het begin ga je direct mee met Victor in het verhaal. Door de juiste dosering van vertelling en spanning blijf je als de lezer geboeid. Helaas bij 2/3 van het verhaal zakte het wat in. De aandacht verzwakte iets. Dat was jammer dit zo te ervaren en gelukkig van korte duur. Het einde is helder en goed afgerond. Met een zucht ging het boek dicht. Het verhaal zal de lezer nog lang bij blijven.
Conclusie:
Karin Hazendonk schrijft in een prettige stijl een heel bijzonder & waanzinnig spannend verhaal. De hoofdpersoon Victor wordt goed neergezet. Met verdriet en pijn begint zijn verhaal. Als hij op jonge leeftijd zijn ouders verliest zou je medelijden krijgen met de Victor die dan 11 jaar is. Ze geven hem ook weinig aandacht. Dat is super zielig. Aan het einde van het boek is die indruk er totaal niet meer. Victor en opa zijn namelijk "een gevaar op de weg". Waanidee is een sinistere vertelling. Karin Hazendonk laat ons zien, wat er kan gebeuren als we de verkeerde keuzes maken. Als we de ontwikkelingen maar blijven volgen en er niemand met kritische en scherpe blik kijkt naar de impact die het kan hebben. Of bekijkt of het moraal gezien wel kan..en geld een hogere rang heeft, dan het nut. Ze geeft een blik in een verre toekomst. Of is dit veel dichterbij dan we denken?
Waanidee is een prachtig boek, een bizar en levensecht verhaal over het naleven van foute idealen die het verleden doen herleven. Het boek geeft stof tot nadenken. En dat is heel mooi als een boek dat kan bewerkstelligen. Deze auteur heeft met dit werk mijn hart gestolen!
Waardering:
Dit boek krijgt 4,5 sterren. | 1pos
|
Dit 2e boek van Ruth Ware heeft een prachtige setting; het speelt zich af op een exclusief mini cruiseschip, met de naam Aurora Borealis, dat onderweg is van de Engelse badplaats Hull naar de Noorse fjorden. De hoofdpersoon Laura (Lo) Blacklock is journaliste voor het reismagazine Velocity en tijdens haar persreis belandt ze in een haast verstikkend avontuur (claustrofobisch wat doet denken aan Agatha Christie); in haar eerste nacht aan boord hoort ze geluiden, een gil, een plons in het water, komend vanuit suite 10 (die aan die van haar grenst), waarna een zoektocht naar het eventuele slachtoffer en de moordenaar volgt. Ruth Ware heeft een prettige, boeiende schrijfstijl, echter het middenstuk van het boek was wat taaier en trager leesbaar. Pas aan het einde van het boek (ca. de laatste 100 Blz.) wordt het opnieuw spannend omdat zich dan nog een verrassende plot twist voordoet met een onverwacht einde. Het boek bestaat uit 8 delen en 37 hoofdstukken, voor ieder deel zit een originele intro met sms-jes, e-mails en/of krantenknipsels, ook wordt de proloog later duidelijk in het verhaal. | 1pos
|
Subsets and Splits
No saved queries yet
Save your SQL queries to embed, download, and access them later. Queries will appear here once saved.