text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยได้ไปเคารพพระพุทธรูป <bot>:ทั้งสถูปบรมธาตุพระสาสนา เปนนิไสยไว้เหมือนเตือนศรัทธา ตามภาษาไม่สบายพอคลายใจ | นิราศภูเขาทอง | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูเรือนไหนไม่เว้นเห็นลูกอ่อน <bot>:ไม่หยุดหย่อนอยู่ไฟจนไหม้หลัง ไม่ยิ่งยอดปลอดเปล่าเหมือนชาววัง ล้วนเปล่งปลั่งปลื้มใจมาไกลตา | นิราศเจ้าฟ้า | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กรุงกษัตริย์ให้กลับไปรับสาร <bot>:เอามาอ่านพร้อมขุนนางที่ข้างหน้า หนังสือสี่มนตรีซึ่งมีมา ว่าเมตตาทูลท้าวเจ้านคร | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางกฤษณาว่าเมื่อคราวผัวเก่าอยู่ <bot>:พาไปดูแดนป่าชลาไหล อันถิ่นฐานบ้านเมืองเนื่องกันไป ข้างทิศใต้ถึงยักษ์ขอบจักรวาล | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงคิดว่าข้าน้อยนี้เหมือนบุตร <bot>:ให้ซื่อสุจริตจิตอย่าคิดไฉน ถ้าทำสัตย์เสียด้วยกันแล้ววันไร จะได้ไปเฝ้าแหนแทนบิดา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่ารับสั่งบังคับให้รับสาร <bot>:เข้ามาอ่านที่ในวังด้วยกังขา เถ้าแก่รับเสาวนีย์ชลีลา แล้วเรียกข้าหลวงออกไปนอกวัง | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสามนางต่างจัดปรัศว์ซ้าย <bot>:ให้วงสายสิญจน์ตั้งที่นั่งสนาน น้ำมนต์รดกลดสังข์ให้ตั้งพาน ดาดเพดานม่านบังบัลลังก์ทรง | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองพระองค์ทรงพระสรวลว่าด่วนได้ <bot>:ไม่บอกให้รู้แจ้งแต่งทหาร ขึ้นไปด้วยช่วยกันประจัญบาน นี่ทำการเกินกำลังจึงดังนั้น | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นหนุ่มหนุ่มกลุ้มกลัดดัดจริต <bot>:ใครเดินเชิดเฉียดนิดก็หวีดเสียง เที่ยวดูเล่นเต้นรำแซ่สำเนียง มาพร้อมเพรียงไพร่ฟ้าทั้งธานี | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ค่ำวันนี้มีฤกษ์จะยกทัพ <bot>:จงกำชับพวกพหลพลขันธ์ จะปล่อยโคมจักรไกไฟน้ำมัน เอาให้ทันฤกษ์พาเวลาดี | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรับรสพจนารถฉลาดฉลอง <bot>:พระคุณของทรงศักดิ์นั้นหนักหนา ด้วยรักใคร่ใช้ชิดเหมือนธิดา จึงอุตส่าห์สุจริตไม่ปิดบัง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเมฆตั้งมาทางทิศพายัพ <bot>:ต้องตำหรับสมจิตคิดถวิล ฟ้าก็ร้องก้องลั่นสนั่นดิน ให้ดีดพิณตีฆ้องกลองประโคม | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ทราบความตามมาว่าจะช่วย <bot>:เจียนจะม้วยเสียวันละพันหน นี่หากมีพี่พราหมณ์ทั้งสามคน จึงได้พ้นภัยตลอดไม่วอดวาย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:กฤตยามนตร์เคราะห์ให้ <bot>:เห็นผล ทำสิ่งใดลุดล สิ่งนั้น ครั้นบุญแห่งบุคคล จักถ่อย แล้วนา มนตร์กฤตยานั้นซั้น เสื่อมสิ้นทุกวัน ฯ | โคลงโลกนิติ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วหยุดทัพยับยั้งสั่งให้บ่าว <bot>:ร้องว่าชาวทะเลเดรฉาน เป็นขบถคดโกงพระโองการ จะรอนราญเร่งออกมาอย่าช้าที | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสองนางพลางทูลฉลองถาม <bot>:เป็นใจความมิได้แจ้งแถลงไข จะเสด็จเรือกำปั่นหรือฉันใด น้องจะได้ตามติดไม่คิดกาย | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งปราศรัยไกล่เกลี่ยเสียให้หาย <bot>:อย่าวุ่นวายที่ในจิตคิดถวิล เชิญท่านอยู่เถิดหนาอย่าราคิน ในแผ่นดินโรมพัฒน์สวัสดี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศุภสารฉานสนองใบตองอ่อน <bot>:ซึ่งวิงวอนว่าไม่ขาดสวาทหวัง ก็ขอบใจไมตรีดีกว่าชัง ไม่ปิดบังบอกวงศ์พงศ์ประยูร | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงวางที่ไทรทองรโหฐาน[๑๖] <bot>:ริมชายบ้านพรานเนื้อในไพรสัณฑ์ ไกลกรุงแก้วโกญจาสิบห้าวัน ขึ้นสู่ชั้นอัมพรเหมือนก่อนปาง ฯ | สิงหไกรภพ | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขัดพระขรรค์บรรจงเหน็บวงจักร <bot>:สอดสะพักสะพายแล่งพระแสงศร ฝ่ายนงลักษณ์อัคเรศเกศกินร ไม่เห็นกรเกศาพญามาร | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปว่ากล่าวเจ้าพาราการะเวก <bot>:จะภิเษกทรงยศโอรสา ขอแม่เพชรเตร็จตรัจให้นัดดา กูเห็นว่าจะได้สมอารมณ์ปอง ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างปราศรัยไต่ถามไปตามเรื่อง <bot>:ทั้งสามเมืองเศร้าสร้อยละห้อยหา ต่างได้ความสามฤๅษีชุลีลา ไปพาราแจ้งข่าวทูลเจ้านาย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนเดือนชายบ่ายแสงเข้าแฝงเมฆ <bot>:ให้วิเวกหวั่นวิญญาณ์เวลาดึก เอนองค์ลงกับอาสน์อนาถนึก หวนรำลึกถึงพ่อพระหน่อน้อย | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วว่าน้อยหรือคำที่รํ่ารัก <bot>:จะลอบลักเสน่หาแล้วพาหนี จะให้ละพระชนกชนนี เหมือนไม่มีกตัญญูรู้พระคุณ | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ใช้สอยคอยระวังตั้งพระศรี <bot>:ช่วยพัดวีกิริยาอัชฌาสัย บาทหลวงมือถือกล้องจ้องจุดไฟ เคลิ้มหลับไปไม่ทันได้ฉันยา ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่บรรดามาพร้อมอยู่ที่นี่ <bot>:ใครจะมีปัญญาอัชฌาสัย เราเห็นอยู่แต่มะหุดวุฒิไกร ควรจะให้เป็นใหญ่ด้วยใจดี | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นมิเชื่อเนื้อเย็นจะเป็นญาติ <bot>:จะประสาทสัตย์ให้ดังใจหวัง สินสมุทรพูดติดจะผิดพลั้ง อย่าเพ่อฟังคำฟ้องก่อนน้องเอย ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อนึ่งหลานว่านเครือเชื้อกษัตริย์ <bot>:เหมือนกรหัตถ์อยู่กับกายทั้งซ้ายขวา แต่เจ้าไปไกลสถานใจมารดา ให้คิดปรารมภ์ร้อนไม่หย่อนเย็น | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงรีบยกวกทางมาข้างหลัง <bot>:เห็นฝรั่งรบพุ่งชาวกรุงศรี ให้ลั่นฆ้องร้องป่าวชาวบุรี พลางโจมตีติดพันไล่ฟันแทง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลูกจะรักให้เหมือนน้องประคองขวัญ <bot>:เกิดร่วมครรภ์กับสุดามารศรี มิให้เคืองบาทาฝ่าธุลี กว่าชีวีลูกจะวายทำลายลาญ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปิดทวารบานบังนั่งสะอื้น <bot>:เสียงครึกครื้นมาใกล้จิตใจหาย พระชลนัยน์ไหลหลั่งลงพรั่งพราย ระทวยกายกัมปนาทหวาดวิญญาณ์ ฯ | สิงหไกรภพ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสั่งให้เอาศพไปกลบฝัง <bot>:จะยับยั้งอยู่สักวันจึงผันผาย ให้นายหมวดตรวจพหลพลนิกาย ทั้งไพร่นายพร้อมพรั่งระวังระไว ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดินกระบวนทวนธงตรงไปด่าน <bot>:นายทหารกำกับเป็นทัพขันธ์ สารถีขับม้าอาชาพลัน พอตะวันสายกล้าสักห้าโมง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นน้องนิ่งแล้วก็เฝ้าแต่เซ้าซี้ <bot>:ทำเช่นนี้หรือว่ารักแกล้งหักหาญ ให้ชอกช้ำสำหรับแต่อัประมาน ไม่สงสารสมเพชเวทนา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าทุกข์นักหักจิตคิดมานะ <bot>:อุตสาหะจะได้สมอารมณ์หมาย เมื่อทัพแตกแรกหนีมีแต่กาย เที่ยวขวนขวายร่ายเร่พเนจร | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นไล่เลียงเที่ยงแท้แน่ตระหนัก <bot>:นางนงลักษณ์ยินดีจะมีไหน พระอัยกาอัยกีก็ดีใจ ไม่เป็นไรแล้วเหวยลูกเขยกู | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระแย้มยิ้มพริ้มพรายว่าสายสวาท <bot>:แสนฉลาดเหลือดีจะมีไหน น่าสงสารวานอย่าว่าเป็นข้าไท มิใช่ใจพี่นี้หมายเป็นนายน้อง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดถึงใครให้ประจักษ์บ้างสักหน่อย <bot>:ฉันจะพลอยทุกข์ด้วยช่วยกันแสง อย่าปิดงำอำพรางให้คลางแคลง น้องไม่แพร่งพรายให้ผู้ใดฟัง ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พยนต์หญ้าที่รักษาอยู่ชั้นนอก <bot>:คลื่นกระฉอกลอยกลิ้งไปพิงขอน ที่ในด่านโงกหงับบ้างหลับนอน แผ่นดินดอนหวั่นไหวดังไกวเปล ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลว่าถ้าพระองค์ประสงค์ไฉน <bot>:บัญชาใช้สารพัดไม่ขัดขวาง แล้วกราบกรานคลานออกมาพาขุนนาง ตัดไปทางด่านบ้านสะพานยนต์ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเด็ดด่วนชวนชักไปนัคเรศ <bot>:สองทรงเดชใครจักช่วยรักษา เอ็นดูพ่อรอรั้งอยู่ลังกา ช่วยพระอาบิตุรงค์ให้คงคืน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชวนพระยาวาโหมให้ลีลาศ <bot>:ชมปรางค์มาศเนาวรัตน์ประภัสสร เครื่องต่างต่างอย่างฝรั่งแท่นนั่งนอน ทั่วนครกลไกมีหลายพรรณ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ธรรมดาข้าศึกเหมือนงูพิษ <bot>:คงแผลงฤทธิ์มั่นคงอย่างสงสัย กูรู้แน่ตระหนักประจักษ์ใจ มันมิได้ด้วยร้อนคิดผ่อนปรน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก็ตั้งจิตคิดแต่จะแก้เผ็ด <bot>:แทนสมเด็จบิตุเรศพระเชษฐา อันองค์พระอภัยแม้ได้มา จะแล่เนื้อเกลือทาให้สาใจ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้างฝ่ายพวกโจราคงคาประลัย <bot>:ครั้นแจ้งใจว่าเขามาโจมจับ เห็นคนมากยากที่จะรบรับ ก็หลีกกลับหลบตัวด้วยกลัวตาย | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วคิดว่าธานีจะตีได้ <bot>:หรือจะไม่เหมือนจิตคิดประสงค์ สารพัดขัดขวางอยู่กลางดง จึงสั่งองค์นัดดาอย่าช้าที | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อนึ่งจะให้ไพร่ฟ้ารู้จักชื่อ <bot>:ตลอดลือเล่าแจ้งทุกแห่งหน แม้นพระพี่มิตายในสายชล มีผู้คนบอกความจะตามมา | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระพาหาพาหุรัดกระจัดแจ่ม <bot>:ล้วนนิลแนมเนาวรัตน์ประภัสสร แล้วสวมสร้อยนวมรองทองพระกร สลับซ้อนแสงแก้วดูแพรวพราย | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสานนมนต์เวทวิเศษชะงัด <bot>:ได้ฟังตรัสกราบคำนับรับอาสา จะเรียกฝนปนลมระดมมา ให้พวกข้าศึกหนาวทั้งบ่าวนาย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้พร้อมพรั่งตั้งเรียงเลี้ยงพระเสาร์ <bot>:อยู่พร้อมเหล่าเผ่าพงศ์พระวงศา เงาะคำนับรับโถของโอชา หยิบดินมาเคล้าขยำกับน้ำตาล | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งฟังคำที่กำชับ <bot>:เคารพรับรู้ความตามประสงค์ มาขึ้นม้ากล้าหาญชาญณรงค์ รีบควบตรงออกประตูบูรพา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างวิ่งเข้าเฝ้าองค์พระทรงยศ <bot>:น้อมประณตนั่งฟังรับสั่งสลอน จอมกษัตริย์ตรัสถามความนคร ราษฎรเคืองเข็ญเป็นอย่างไร ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นิเวศน์วังลังกาเพราะตาเลี้ยง <bot>:ประคองเคียงตั้งแต่มาจากกาหวี ได้พึ่งบุญกรุณาเธอปรานี พอเป็นที่ปรึกษามาด้วยกัน | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาเชี่ยวชาญการศึกได้ฝึกปรือ <bot>:มีฝีมือเหมือนหนึ่งชายเป็นนายทัพ ทำเหมือนเจ้าเข้าไปไล่เอาไฟจุด แล้วไม่หยุดยั้งคิดจะติดกับ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่จำเป็นจำไปพระทัยท้าว <bot>:ให้โศกเศร้าร้อนอยู่ไม่รู้หาย มาทรงรถเรืองศรีมณีพราย ให้ผันผายจตุรงค์ลงไปพลัน ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รำพันพลางนางสะอึกสะอื้นไห้ <bot>:ชลนัยน์หยดย้อยดังฝอยฝน น้อมคำนับอภิวาทบาทยุคล นฤมลมิได้วายฟายน้ำตา ฯ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรือเกิดเข็ญเป็นอย่างไรไม่เป็นสุข <bot>:จึงทิ้งทุกข์ปล่อยปละสละเสีย หรือเห็นภัยในคฤหัสถ์ตัดลูกเมีย ออกบวชเสียใครอยู่หลังช่างหัวมัน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พินิจพลางทางแลไปสบเนตร <bot>:สองเทวษผูกพันกระสันเสียว ใช่จะเป็นแต่ข้างชายไปฝ่ายเดียว เหมือนน้ำเชี่ยวลมชักเรื่องรักกัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วพระองค์ตรัสถามพราหมณ์สุทัต <bot>:จะข้องขัดอย่างไรไฉนหนา เชิญท่านช่วยจับยามตามตำรา หรือไม่มาเป็นอย่างไรท่านใคร่ครวญ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คอยเขม้นเช่นกับงูจะสู้หมอ <bot>:ไม่รั้งรอร้ายดุทะลุถึง เหลือกำลังยังไม่เชื่องเปรียวเปรื่องปรึง ทั้งลึกซึ้งสารพัดได้หัดปรือ | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาพึ่งพาฝ่าละอองสองกษัตริย์ <bot>:เกิดวิบัติบ้านเมืองขุ่นเคืองเข็ญ ไปปราบยุคทุกข์ร้อนค่อยหย่อนเย็น จะมาเป็นเกือกทองรองธุลี | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:งามพี่เลี้ยงเมียงหมอบนบนอบน้อม <bot>:ข้าหลวงล้อมดังสุรางค์นางอัปสร บ้างเฝ้าเฟี้ยมเยี่ยมสุวรรณที่บัญชร ค่อยเลื่อนร่อนลอยลมชมสุธา | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หนังสือกูผู้เป็นสังฆราช <bot>:ได้ชี้ขาดสอนสั่งทางสวรรค์ มาถึงเอ็งผู้เป็นศิษย์ที่ติดพัน มาด้วยกันยากแค้นแสนกันดาร | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก็หวังใจว่าได้เป็นเพื่อนเข็ญ <bot>:ที่ร้อนเย็นอยู่กับใจหลายสถาน จะมาหลงอยู่กับหญิงแล้วทิ้งการ นอนสำราญอยู่กับเมียนั่งเคลียคลอ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงแย้มสรวลชวนปลอบให้ชอบชื่น <bot>:เห็นเริงรื่นหัทยาจึงปราศรัย ค่อยถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงฤทัย แม้นสิ่งไรเขาไม่ชื่นอย่าขืนทำ | สุภาษิตสอนหญิง | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยรู้กลปรนนิบัติกษัตริย์พร้อม <bot>:ทั้งขับกล่อมกล่าวกลอนก็อ่อนหวาน ศิโรราบกราบประณตบทมาลย์ ขอประทานโทษาฝ่าธุลี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายพวกด่านบ้านนอกมันหลอกเจ้า <bot>:ทั้งโคตรเค้าเข่นฆ่าให้อาสัญ พระเคืองขัดตรัสด่าสารพัน ยังมิทันขาดคำเธอสำลัก | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันผัวมีทีหลังดังกิ่งก้อย <bot>:เป็นผัวน้อยของตัวข้าผัวหลวง มีลูกเต้าเหล่าฝรั่งสิ้นทั้งปวง เขาก็ล่วงรู้เห็นเป็นพยาน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เฉลิมช้องป้องพักตร์จำหลักเพชร <bot>:กรรเจียกเก็จนกอย่างเช่นหางหงส์ ทองกรเพชรเตร็จตรัจกระหวัดวง ธำมรงค์รายพระหัตถ์จำรัสเรือง | พระอภัยมณี | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสร็จทรงเครื่องเยื้องย่างขึ้นเกยรัตน์ <bot>:สองกษัตริย์จูงกรพระโฉมศรี ขึ้นบนยานุมาศพลันด้วยทันที พอฤกษ์ดีลั่นฆ้องกลองประโคม | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับคู่แห่แตรสังข์ให้เสร็จสรรพ <bot>:จะไปรับพระอภัยมาไอศวรรย์ กรมวังทั้งตำรวจราชมัล แต่งสุวรรณปรางค์มาศดาดเพดาน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ค่อนคืนดื่นดึกแท้ <bot>:แม่เอย เกรี่ยงไร่กระไรเลย ล่าเนื้อ ด่องด่องย่องเหยาะเงย ฉโงกฉะงักทักแฮ ปลุกหนุ่มกุมฃวานเงื้อ ผงะร้องซ้องเสียง | นิราศสุพรรณ | 85 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เป็นพวกพ้องพรหมจรรย์ควรผันผาย เจ้าเป็นยักษ์มักโทโสโมโหร้าย จะใกล้กรายกลัวผิดกิจสิทธา | สิงหไกรภพ | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญกษัตริย์หัสกันถวัลย์ราชย์ <bot>:เป็นสิทธิ์ขาดราชการผ่านกรุงศรี พระเวชายันนั้นเป็นหน่อเจ้าธรณี ให้เป็นที่อุปราชราชวัง | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พออุทัยไตรตรัสจำรัสแสง <bot>:สว่างแจ้งในนภางค์ทางสวรรค์ ส่วนครูเฒ่าเข้าที่พิธีพลัน เสกน้ำมันทางกสิณอภิญญาณ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันสิงหลนคราของตาเจ้า <bot>:อาก็เข้าใจสิ้นทุกถิ่นฐาน มาไปเฝ้าบิตุรงค์พร้อมวงศ์วาน อันศฤงคารในลังกาทั้งสากล | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดี๋ยวนี้ทัพยับแยกแตกตลบ <bot>:เรามาพบพ่ายแพ้ต้องแก้ไข เดิมสัญญาว่าขานประการใด จงว่าไปตามจริงทุกสิ่งอัน | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จันทร์เป็นอุตม์พุธเป็นศรีว่าดีนัก <bot>:จะสูงศักดิ์ได้ใหญ่ดั่งใจถวิล จะได้ปราบพวกศัตรูหมู่อรินทร์ แล้วจะภิญโญยศปรากฏนาม | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางดำริตริตรึกนิ่งนึกแหนง <bot>:เห็นจะแกล้งไม่ให้พบคิดหลบหนี จึงซักไซ้ใครเล่าเฝ้าบุรี หรือไม่มีตัวทหารประการใด | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรือกำปั่นแล่นเข้าไปได้สะดวก <bot>:แกเร่งพวกแขกชวาโยธาหาญ ให้ขึ้นตั้งค่ายล้อมป้อมปราการ ตีเอาด่านให้จงได้เร่งไพร่พล ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าฟันฟอนต้อนเข้ารับสัประยุทธ์ <bot>:ด้านนอกจุดไฟกระจุยเป็นผุยผง ยิงปืนตับคาบศิลาปืนจ่ารง พวกทะนงกรูเข้าค่ายบ้างไล่แทง ฯ | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันทุกข์สุขยุคเข็ญเป็นไฉน <bot>:ช่างกระไรนั่งรอคลอผู้หญิง เอ็งจะมาใช้ปากเหมือนทากปลิง เข้าเกาะนิ่งตามสบายหมายว่างาม | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ผู้ดำรงการะเวก <bot>:อดิเรกชมเชยลูกเขยขวัญ จงไพโรจน์โชติช่วงดั่งดวงจันทร์ อย่ามีอันตรายมาจงถาวร | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกจากค่ายไปสมทบเข้ารบรับ <bot>:เป็นการลับมิได้แจ้งแห่งนุสนธิ์ จงทราบใต้บาทาฝ่ายุคล ขอจุมพลทราบความตามที่ทูล ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระปลอบนางทางประโลมโฉมเฉลา <bot>:กำสรดเศร้าสั่งนุชสุดสงวน จนไก่ขันหวั่นไหวให้รำจวน ละอองนวลน้ำค้างลงพร่างพราย | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาว่าเจ้าคุณยังวุ่นนัก <bot>:อย่าแช่งชักให้กระจุยเป็นผุยผง ขอผัดไว้แต่พอไข้บรรเทาลง ก็จะคงคิดไปในลังกา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดิมไม่เชื่อเมื่อแสบท้องลองกินน้ำ <bot>:ค่อยมีกำลังแรงเข้มแข็งขัน ใครปรารถนาอาหารเปรี้ยวหวานมัน กินน้ำนั้นนึกได้ดั่งใจจง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้ววอนว่าข้านี้ถึงที่ม้วย <bot>:ท่านโปรดด้วยช่วยเมตตาไม่อาสัญ อายุอ่อนหย่อนปัญญาสารพัน ขอเชิญท่านทั้งสองครองพารา | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลูกขอลาฝ่าละอองสองกษัตริย์ <bot>:ไปปฏิบัติบิตุราชเหมือนมาดหมาย แม้นลูกนี้ชีวิตมิวอดวาย จะผันผายกลับมาเหมือนอาลัย ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างถวายบังคมโสมนัส <bot>:สามกษัตริย์ฤๅษีเกษมสันต์ เสด็จเข้าเมืองปราการสำราญครัน ศรีสุวรรณเชิญพระพี่ให้ลีลา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกทหารกรานกราบถือดาบดั้ง <bot>:หอกปืนทั้งทวนหลาวแหลนง้าวโล่ พระพี่น้องสององค์ทรงสิงโต ทหารโห่แห่แหนเนื่องแน่นนันต์ ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยามเที่ยงคืนดื่นดึกนึกถึงผัว <bot>:ยิ่งหมองมัวซบหน้านํ้าตาไหล จะแลเหลียวเปลี่ยวเปล่าง่วงเหงาใจ จำจะไปตามหาศพสามี | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อำมาตย์รับอภิวาทแล้วคลาดคล้อย <bot>:ลงเรือน้อยเร็วรัดไม่ขัดสน มาถึงวังบังคมนิรมล ทูลยุบลบาทาแล้วลาจร ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นายด่านเล่าว่าเจ้าวาหุโลมราช <bot>:กษัตริย์ชาติเชื้อยักษ์มักกะสัน เลี้ยงนกไก่ไว้กินสิ้นทั้งนั้น สารพันสัตว์ที่มีปีกบิน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ตรัสถามอัครชายามารศรี เขาวิงวอนงอนง้อขอบุตรี เจ้าเห็นดีหรือจะเห็นเป็นอย่างไร ฯ | สิงหไกรภพ | 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างแย้มสรวลชวนสบายพอคลายจิต <bot>:แล้วทรงฤทธิ์ตรึกตราสั่งวาโหม ไปอยู่กำกับทัพพาราวาหุโลม คอยรุมโรมรบระวังข้างลังกา | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกจากห้องร้องเรียกโยธาหาญ <bot>:มากราบกรานเตรียมแห่แซ่สลอน ชวนขุนนางย่างย้ายกรีดกรายกร บทจรจากพลับพลาเข้ามาวัง ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดินเข้าไปในวังหญิงทั้งหลาย <bot>:ต่างชม้ายชายชม้อยละห้อยหา ที่สาวแส้แลไปปะพอประตา ทำมารยายิ้มแย้มกระแอมไอ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเห็นนางหมางหมองค่อยย่องย่าง <bot>:เข้าเคียงข้างค่อยค่อยเบียดพอเสียดสี ยิ่งหอมรื่นชื่นชวนให้ยวนยี เหมือนมาลีลอยฟ้ามายาใจ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอฤกษ์ดีตีระฆังให้ตั้งโห่ <bot>:สำเนียงโกลาก้องท้องสนาม เดินทหารชาญณรงค์เข้าสงคราม ยิงปืนหามแล่นดังเสียงตังตึง | พระอภัยมณี | 69 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.