text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คงได้คู่สู่สมภิรมย์รส <bot>:จะปรากฏแจ้งสิ้นทุกถิ่นฐาน คอยฟังข่าวเขาคงมาไม่ช้านาน เห็นได้การจริงจังเองฟังดู
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายตาเฒ่าเอาเรื่องข้างโกหก <bot>:กันนรกเสียได้อย่าไต่ถาม แม้นมึงอยู่นานไปคงได้ความ พยายามต้มปูสู่กันกิน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระอภัยเจ้าไตรภพ <bot>:ครั้นค่ำพลบโพล้เพล้ในเวหา กับลูกน้อยสร้อยสุวรรณจันทร์สุดา อยู่ไสยาแท่นทองที่ห้องกลาง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่รู้จักหลักแหล่งก็แจ้งเหตุ <bot>:ผู้วิเศษเกาะพนมอาคมขลัง อาราธนาว่าเจ้าคุณการุณัง นิมนต์ยั้งหยุดก่อนผ่อนสบาย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าละมานหวานวาบให้ปลาบปลื้ม <bot>:ตะลึงลืมอำลาน้ำตาไหล สะอื้นร่ำสำลักกระอักกระไอ แต่จำใจจำลายุพาพาล
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งดึกดื่นกลืนกล้ำน้ำพระเนตร <bot>:สุดสังเกตใครจะแก้ไม่แลเห็น หนาวน้ำค้างกลางอากาศสาดกระเซ็น แสยงเย็นเยือกหลับระงับไป
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกล้งตรัสบอกหยอกมิ่งมเหสี <bot>:ไหนน้องพี่นี่ยังคิดกังขา นางแย้มยิ้มพริ้มพรายอายวิญญาณ์ พระตรัสว่าวันนี้ฤกษ์ดีครัน
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ในสารทรงองค์อภัยมณีนาถ <bot>:บรมบาทบพิตรอดิศร เฉลิมวังลังกาสถาวร กับบังอรอัคเรศเกศสตรี
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกทัพไทยไล่จับสังฆราช <bot>:พระหน่อนาถหยิบตราพระราหู ขึ้นกวัดแกว่งแสงปลาบลุกวาบวู เป็นไฟฟู่แสงสว่างกระจ่างตา
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผู้เป็นเจ้าสามองค์ทรงสิกขา <bot>:ดูโสภารูปทรงส่งสัณฐาน แต่องค์นั้นฉันดูเป็นกุมาร มาอยู่นานหรือพึ่งมารักษาพรต
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางดูศึกฮึกฮักเห็นหนักแน่น <bot>:ไม่ทดแทนถึงขนาดจะอาจหาญ ดำริพลางนางกษัตริย์มาจัดการ จะต้านทานทัพหลวงทะลวงฟัน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมนครินทร์ปิ่นเหมราช <bot>:เห็นสมมาดคิดไว้ไม่หน่ายหนี เขาเกาถูกที่คันขยันดี ท้าวเปรมปรีดิ์ชื่นชอบตอบสุนทร
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศุภลักษณ์อักขรานุชาราช <bot>:บังคมบาทบงกชบทศรี พระเชษฐานรารักษ์ด้วยภักดี พระหลานมีสารไปในกำพล
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พยัคฆ์ย่องมองเมียงเคียงขยับ <bot>:กระโจนจับเป็นภักษาด้วยกล้าหาญ ปะปีบเปรี้ยงเสียงร้องก้องกังวาน ทั้งฝูงฟานโลดไล่ริมชายดง
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ลูกเอยเฉยเช่นปั้น <bot>:ปูนฃาว สาวเพ่งเลงหลบสาว ซิ่นแล้ว ปะเปนเช่นพ่อคราว ครั้งหนุ่มชุ่มฤๅ ตายราพ๐ลาภไม่แคล้ว คลาศช้านาที
|
นิราศสุพรรณ
| 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลืมพระเนตรเห็นองค์นางนงลักษณ์ <bot>:เฝ้าฟูมฟักนวดฟั้นแล้วกันแสง เหมือนแม่ลูกผูกจิตไม่คิดแคลง อุตส่าห์แข็งขืนอารมณ์บังคมคัล
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้ววอนว่าข้านี้ถึงที่ม้วย <bot>:ท่านโปรดด้วยช่วยเมตตาไม่อาสัญ อายุอ่อนหย่อนปัญญาสารพัน ขอเชิญท่านทั้งสองครองพารา
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่านนี้นุชบุษบงอนงค์สมร <bot>:จะแสนร้อนอุระเจ้าดั่งว่าวเหลิง เพราะครูเราเจ้ากรรมแกทำเชิง จนเปิดเปิงพลัดพรากไปจากกัน
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางดวงแขแม่เลี้ยงจึงปราศรัย <bot>:ว่าขอบใจคลายทุกข์สุขเกษม พ่ออุตส่าห์มาถึงนี่แม่ปรีดิ์เปรม ได้อิ่มเอมอุ่นอุราประชากร
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:แลดูหมู่ช้างเถื่อน <bot>:เกลื่อนโขลง ลุยป่ามาผางโผง พวกพ้อง ยัดเยียดเสียดแซกโยง ยาวยืดมืดแฮ แหงนน่างาเงยซ้อง สลับสล้างค่างเฃา
|
นิราศสุพรรณ
| 86 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวโกสัยได้ฟังสังฆราช <bot>:แกตั้งคาดคั้นขู่กระทู้ถาม เป็นจนใจไม่รู้แห่งจะแจ้งความ แกซักถามว่ากระไรจึงให้การ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำชำเลืองดูลูกเขย <bot>:ช่างเฉลยลิ้นลมก็คมสัน สมกับสร้อยสุดาวิลาวัณย์ ที่ผูกพันพยาบาทค่อยคลาดคลาย
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงแจ้งความตามล้วงได้ดวงเนตร <bot>:ของวิเศษชูให้นายแลไพร่เห็น ดูเปล่งปลั่งดังดาวราวกับเป็น ต่างเขม้นหมอบก้มชมกุมาร
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระจอมนคราบัญชาสั่ง <bot>:ให้ทำดั่งพระอาจารย์แกขานไข จงเร่งรัดจัดกันเข้าทันใด ตามที่ในครูว่าอย่าช้าที
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ฤกษ์ดีตีฆ้องยกกองทัพ <bot>:ต่างโห่รับครื้นครั่นสนั่นไหว กองทัพหน้าฝรั่งกองหลังไทย พระหัสไชยไปกับน้องสองสุดา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝรั่งพร้อมห้อมหุ้มเข้ารุมจับ <bot>:พระรบรับรำคว้างอฺยู่กลางสนาม เข้าขวางหน้าฆ่าไพร่มันไล่ตาม ตายสักสามสี่ร้อยแตกถอยไป
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:อยู่นี่แล้วมองเมียงส่งเสียงใส ทั้งพระนุชบุตรีดีพระทัย อยากจะได้สกุณาพูดจาดี
|
สิงหไกรภพ
| 52 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายคนทรงพาตรงไปหลังเขา <bot>:แล้วว่าเจ้าดูแลช่วยแก้ไข สามกษัตริย์ท้าวชวาพากันไป ทั้งพลไพร่เสนาประชาชน
|
พระอภัยมณี
| 55 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ค้าใดไป่เท่าค้า <bot>:คือบุญ ค้าสัดจองต้องทุน มากไว้ ค้าความคบลูกขุน ชวนชอบ ค้าบ่ค้าใดได้ ยากแท้ธรรมดา ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทรงมงกุฎเพชรรัตน์ประภัสสร <bot>:กรรเจียกจรแจ่มจัดจำรัสฉาย ทับทรวงเฟื่องเรืองศรีมณีพราย ชายแครงลายลงยาราชาวดี
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอทัพท้าวเจ้าวิลาสมากลาดกลุ้ม <bot>:เข้าห้อมหุ้มโห่ลั่นเสียงหวั่นไหว พลกุมารราญเริงเชิงชิงชัย โดดขึ้นได้บนกำปั่นไล่ฟันแทง
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเสร็จสั่งนั่งตะลึงคะนึงนึก <bot>:นี่จะสึกหรือมิสึกนึกไฉน ไม่ได้ข่าวคราวบ้างเป็นอย่างไร จำจะไปถามดูให้รู้ความ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางพระยาอวยพรถาวรสวัสดิ์ <bot>:จากปรางค์รัตน์คืนหลังยังสถาน สองกษัตริย์เริงรื่นชื่นสำราญ ในสถานมนเทียรวิเชียรพราย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวลำกำปั่นสุวรรณหงส์ <bot>:ออกแล่นตรงข้ามวนชลสาย ไม่มีคลื่นชื่นบานสำราญกาย แสนสบายลมส่งไปตรงทาง
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ต่างหุ้มห้อมโห่ลั่นเสียงหวั่นไหว พระหน่อนาถฟาดฟันพระขรรค์ชัย เป็นเปลวไฟไหม้มารไม่ทานทน
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่อเมื่อรันฟันแทงจึงแย่งยุด <bot>:เอาอาวุธที่ผู้นั้นเหมือนมั่นหมาย ของของมันกลับฟันคนนั้นตาย ไม่คิดร้ายใครก่อนไม่รอนราญ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ระทวยองค์ลงเอกเขนกเขนย <bot>:พระกรเกยพระนลาฏสวาทหวัง คิดถึงคู่อยู่เขตนิเวศน์วัง ได้เคยนั่งแนบน้องประคองเคียง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นผู้หญิงชิงเอาผัวเขาไว้ <bot>:แล้วยังไม่สาสมทำข่มเหง เขารู้เช่นเห็นชั่วไม่กลัวเกรง มารำเพลงอาวุธยุทธนา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอได้ฤกษ์เลิกโห่ขึ้นสามหน <bot>:ยิงปืนกลทองปรายท้ายบาหลี นายท้ายนั่งตั้งเข็มไว้เต็มดี ดูแผนที่ไปพลางในกลางชล
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสุวรรณมาลีนารีราช <bot>:เห็นภูวนาถเคลื่อนคลายค่อยวายหมอง จูงธิดานารีทั้งพี่น้อง เข้าในห้องพระบรรทมค่อยก้มคลาน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บังคมทูลมูลความไปตามเรื่อง <bot>:บัดนี้เมืองใหญ่น้อยร้อยภาษา มาพรั่งพร้อมล้อมรอบขอบพารา ยังรบรายิงปืนเสียงครื้นเครง
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งฟังว่าน่าสงสาร <bot>:ต่างกราบกรานตรึกตรองแล้วร้องไห้ ว่าพระองค์ก็ทรงฤทธิไกร เคยเป็นใหญ่กว่ากษัตริย์ขัตติยา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมลังกามหากษัตริย์ <bot>:โองการตรัสสั่งเสนาอัชฌาสัย ให้ไปรับราชสารมาทันใด ต่างก็ไปจัดกระบวนถ้วนทุกนาย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะมีจิตพิศวาสไม่คลาดเคลื่อน <bot>:เพราะแม่เรือนร่วมใจจึงได้ผล แม้นนอกจิตคิดร้ายหมายประจญ จะพาตนยากยับอัประมาณ
|
สุภาษิตสอนหญิง
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าไทท้าวเจ้าเรารับสั่งใช้ <bot>:มาเฝ้าองค์ภูวไนยชาญสนาม นายประตูรู้แจ้งแห่งเนื้อความ เขาบอกนามท้าวไทรีบไปพลัน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วบอกความตามเรามารบศึก <bot>:ให้เมืองผลึกส่งเสบียงเลี้ยงทหาร เป็นนับถือซื่อตรงตามวงศ์วาน ช่วยทำการแก้แค้นแทนพระองค์
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ความโรงศาลบ้านเมืองที่เคืองขัด <bot>:ลูกขุนตัดสินฟ้องไม่ต้องที่ พากันเข้าเฝ้าเสนอพระชนนี ทูลคดีชี้ขาดพระอาชญา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสั่งเสร็จพระเสด็จยุรยาตร <bot>:เข้าปรางค์มาศรจนามุกดาหาร ฝ่ายท่านตาพราหมณ์สุทัตเร่งจัดการ เตรียมทหารไว้ให้ทั่วทุกตัวคน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงฟังนั่งนิ่งเห็นจริงจิต <bot>:จึงช่วยคิดความให้เจ้าไอศวรรย์ อันพวกพลคนอื่นสักหมื่นพัน จะป้องกันศึกเสือเหลือกำลัง
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงจัดพลคนละหมื่นห้าร้อยถ้วน <bot>:ถือแต่ล้วนดั้งดาบกำซาบศร พระพี่น้องสองกษัตริย์ทรงอัสดร แล้วรีบร้อนยกมายังธานี
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรฟังเสียงสำเนียงแน่ <bot>:รู้ว่าแม่มั่นคงไม่สงสัย ดูรูปร่างอย่างเปรตสมเพชใจ ช่างกระไรราศีไม่มีงาม
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทรงดำริตริเสร็จเสด็จเหาะ <bot>:ลงที่เกาะพระสิทธาบัญชาถาม ผู้เป็นเจ้าทรงพรตช่างงดงาม สละกามสัลเลขวิเวกใจ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าเป็นแต่แม่ของเจ้าต่างหาก <bot>:ด้วยหวังใจหมายจะฝากซึ่งซากผี ข้าเป็นเมียพระอภัยเมื่อไรมี อย่าพาทีเก้อเก้อเออไม่อาย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเฒ่าเจ้าเล่ห์จึ่งเสแสร้ง <bot>:แล้วชี้แจงหลอกถามตามสงสัย เองจะคิดรอญรานสถานใด จงเล่าให้กูฟังอย่าบังกัน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันตามจับสับสนอลหม่าน <bot>:ไม่แจ้งการณ์ว่าใครมาข้างหน้าหลัง จึงอ่านมนต์ฝนลมระดมดัง เหลือกำลังที่ทหารจะทานทน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้อายุยาวยืนหมื่นพรรษา <bot>:มีเดชาโตใหญ่ดั่งไกรสร ให้ลือเลื่องเมืองแมนแดนนคร ฤทธิรอนเฟื่องฟุ้งบำรุงกัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนโพล้เพล้เวลาจะคํ่าพลบ <bot>:ประคองคบจุดเพลิงเถกิงผลาญ ควันตลบกลบกลุ้มในดงดาน ชัชวาลแสงสว่างกลางโพยม
|
สิงหไกรภพ
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงศัตรูหมู่ปัจจามาทุกทิศ <bot>:มันคุมคิดเขาคงฆ่าให้อาสัญ อย่าทุกข์ร้อนสอนสั่งระวังกัน ครองเขตขัณฑเสมาพาราเรา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเทวีมิให้เห็นทุกเย็นเช้า <bot>:ยิ่งนานเข้าก็ยิ่งนึกรำลึกถึง ประดักประเดิดเถิดหรือจะดื้อดึง ถึงร้องอึงก็เป็นชายจะอายใคร
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอสี่ทุ่มเห็นสว่างกลางอากาศ <bot>:เสียงประหลาดดูเหมือนนกวิหคเหิน ประสานซ้องก้องดังยังฟังเพลิน เลียงกริ่งเกริ่นบนเวหานภาลัย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้องห้ามแล้วหลายครั้งไม่ฟังห้าม <bot>:ขืนลวนลามลูบต้องของสงวน ประทานโทษโปรดเกล้าอย่าเฝ้ากวน น้องจะข่วนหยิกยับด้วยอับอาย
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นเหมือนพี่สีเขียวมีเขี้ยวแฝง <bot>:ทั้งเนตรแดงดูพลางขวางสกัด ฝ่ายฝรั่งยั้งหยุดยืนเยียดยัด พอเห็นหัสกันมาเหมือนลาลี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสั่งมาว่าแม้นพบพระภูวนาถ <bot>:ให้กราบบาททูลแจ้งแถลงไข ว่าชาตินี้มิได้มาเป็นข้าไท แต่มีใจคิดถึงองค์พระทรงธรรม์
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกเห็นหน้าวายุพัฒน์ใหัขัดแค้น <bot>:อ้ายนี่แสนเฉโกทำโอหัง แล้วร้องด่าว่าเหวยเฮ้ยระวัง อ้ายฝรั่งปนไทยอ้ายศัตรู
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สักครู่หนึ่งเสียงก้องเหมือนกลองศึก <bot>:ดังพิลึกเสียงตลอดถึงยอดผา แล้วสีเหมือนอย่างรุ้งพุ่งลงมา ดังเหมือนฟ้าลั่นเปรี้ยงเสียงคำรน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกลับหลังยังลังกาน่าอดสู <bot>:ครั้นจะอยู่อายหน้าประดาเสีย ด้วยความค้างนางหายเป็นม่ายเมีย จำจะเกลี่ยไกล่ความไปตามนาง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาย่อมว่าสี่ตีนยังรู้พลาด <bot>:คงประมาทลงสักวันเหมือนมั่นหมาย มันก็มันกูก็กูลูกผู้ชาย คงยักย้ายแก้แค้นเอาแดนดาว
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์เชิญศรีสุวรรณให้ผันผาย <bot>:ว่าดีร้ายพระธิดาออกมาสวน จะนิ่งอยู่อย่างนี้ก็มิควร ว่าแล้วชวนกันลงจากตำหนักจันทร์
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้ทราบถึงบิตุรงค์คงจะกริ้ว <bot>:ทำบิดพลิ้วเช่นนี้เห็นดีไฉน อย่าขัดขวางห่างแหไปแม่ไป ปลุกพี่ให้เธอเสวยเหมือนเคยกัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเกาะเกิดเกิดสวัสดิ์พิพัฒน์ผล <bot>:อย่าเกิดคนติเตียนเปนเสี้ยนหนาม ให้เกิดลาภราบเรียบเงียบเงียบงาม เหมือนหนึ่งนามเกาะเกิดประเสริฐทรง
|
นิราศเจ้าฟ้า
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระนักสิทธ์บิตุรงค์ทรงสวัสดิ์ <bot>:โองการตรัสทักถามด้วยคำหวาน ยังอยู่พร้อมเผ่าพงศ์พระวงศ์วาน หรือถิ่นฐานของใครครรไลจร
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นข้าศึกฮึกหาญมาต้านต่อ <bot>:ข้าจะขอแทนพระคุณการุญสนอง มิให้เคืองบาทาฝ่าละออง จะขอรองมุลิกากว่าจะตาย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกชาวเมืองวิ่งดูเป็นหมู่หมวด <bot>:นายตำรวจคอยห้ามเดินตามหลัง ถึงที่หยุดพวกสนมกรมวัง พร้อมสะพรั่งนำเข้ามาหน้าพระโรง
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายมัจฉาปลาแขยงแถลงเล่า <bot>:ว่าตัวเรากระจิริดให้คิดขาม อยู่อาศัยใกล้สุธาพยายาม หากินตามชายฝั่งระวังภัย
|
สิงหไกรภพ
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงแสนแค้นจิตคิดระทด <bot>:มันคิดคดทำได้ดั่งใจถวิล แม้นสมหวังได้ลังกาในธานินทร์ เป็นที่ถิ่นสุขเกษมเปรมอุรา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นรุ่งแลแต่ล้วนศพตายทบทับ <bot>:ดูซ้อนซับนับโกฏิดังโขดหิน โลหิตนองท้องสุธาดังวาริน แลไม่สิ้นศพตายสุดสายตา
|
สิงหไกรภพ
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บอกไปถึงพี่ยากับข้าด้วย <bot>:ยกมาช่วยรบรับเป็นทัพขัน กำลังรบเกิดวิบัติอัศจรรย์ สลาตันพัดมาในวารี
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเดือนสี่มีลมพัดซัดขึ้นเหนือ <bot>:กำปั่นใหญ่ให้เป็นเรือพระที่นั่ง ลำที่ไปใส่ลำเลียงเสบียงกรัง กับคนทั้งตามมานั้นสักพันคน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งลังกากองทหาร <bot>:รับโองการน้อมประณตบทศรี ลงเรือเร็วรีบมาในวารี มาถึงที่ทัพใหญ่ดังใจจง
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าวายุพัฒน์หัสกันเกณฑ์ทหาร <bot>:ให้ถือขวานคนละเล่มล้วนเข้มแข็ง ฟันประตูดูประหลาดพลิ้วพลาดแพลง จนสิ้นแรงรู้ว่าฤทธิ์วิทยา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสั่งเสร็จพระเสด็จลุกจากอาสน์ <bot>:ขุนอำมาตย์ได้ฟังรับสั่งสนอง มาบาดหมายเตรียมตรวจทุกหมวดกอง ให้ถูกต้องตามประสงค์พระโองการ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวกัมพลไล่พหลเข้าช่วยรบ <bot>:ตีตลบโยธาทั้งหน้าหลัง พวกทหารฟันตายวายชีวัง พวกที่ยังเหลือวิ่งเป็นสิงคลี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉันเจียมตัวกลัวจะตกหัวอกแตก <bot>:สุดจะแบกหน้าหยิบหมากดิบเสวย พวกข้าเฝ้าเขาจะเยาะหัวเราะเย้ย ยังไม่เคยรับประทานถึงพานทอง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงลงเลขเสกเป่าไม้เท้าทิพย์ <bot>:ชื่อมนต์นิพพารนาแก้อาถรรพณ์ ชี้สำเภาเป่าไปเป็นไฟกัลป์ สำเภานั้นหายวับไปกับตา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระปิ่นเกศเทศนาคาถาจบ <bot>:พอค่ำพลบผายผันต่างหรรษา บางหลับนอนผ่อนสบายคลายอุรา ที่เมื่อยมาค่อยเป็นสุขที่ทุกข์ทน
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท้าวไทได้ฟังสังรเสริญ <bot>:แล้วจึงเชิญให้ไปพักตำหนักสวน สั่งกับผู้ปรนนิบัติจัดให้ควร ตามกระบวนเลี้ยงดูผู้อาจารย์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทหารรีบไปบอกกับสังฆราช <bot>:แกหวั่นหวาดเต็มทีไม่มีขวัญ ความตกใจแทบจะดิ้นสิ้นชีวัน แล้วก็หันไปบอกเล่าท้าวกุลา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประเดี๋ยวนี้กลัวตายขายน้ำหน้า <bot>:ช่างชั่วช้าเต็มระยำอ้ายซำสาม แกด่าพลางเห็นไฟติดไหม้ลาม ลุกไปตามเชือกเสาทั้งเพลาใบ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เวลาเช้าเวียนไปที่ชายหาด <bot>:อภิวาทนางมัจฉามารศรี จนสำรบครบทิวาเจ็ดราตรี แล้วลานางชนนีจะไคลคลา
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมนุชบุษบงอนงค์นาฏ <bot>:ให้หวั่นหวาดวิญญาณ์มารศรี ทูลฉลองรองบาทาพระสามี ว่าน้องนี้มิขออยู่จะสู้ตาม
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันแม่นี้มิได้โกรธถือโทษเจ้า <bot>:ความรักเท่ากับธิดามารศรี แต่เกรงราชอาชญาฝ่าธุลี มิรู้ที่ผ่อนผันทำฉันใด
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แสนสงสารบ้านเมืองจะเคืองแค้น <bot>:ทุกเขตแคว้นไพร่ฟ้าจะอาสัญ แล้วตรัสถามสามนางเป็นอย่างนั้น จะผ่อนผันคิดอ่านประการใด ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราไปฟังสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:จะล่อลวงล้างศึกหรือนึกหนี นางรำภาว่าไปขู่เธอดูที แม้ศึกมีเราได้ช่วยเธอด้วยกัน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเฒ่าเจ้าความคิดสมจิตหมาย <bot>:จะอุบายเอาให้สมอารมณ์ประสงค์ คิดเอาเมืองให้ได้ดั่งใจจง ถึงจะลงทุนไว้ก็ให้ปัน
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเหลียวกลับลับนุชสุดสังเกต <bot>:น้ำพระเนตรหยดย้อยดังฝอยฝน นิจจาเอ๋ยเคยมาในสาชล เป็นสามคนขาดหน้าก็อาลัย
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโยคีที่เป็นครูมาอยู่ด้วย <bot>:ที่เจ็บป่วยบาดแผลท่านแก้ไข พอพลิกฟื้นตื่นตะลึงคะนึงใน จนรุ่งให้โหรทายให้หายแคลง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดังทิพรสจดเจือเหลือจะชื่น <bot>:สำราญรื่นเชยชิดพิศวง มิได้ร้างห่างนุชบุษนง ทั้งสององค์เพลิดเพลินเจริญใจ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าลุยไล่ไพร่พลคนทั้งหลาย <bot>:แตกกระจายวิ่งเปิดเตลิดเหลิง ยักษ์สำแดงแผลงอิทธิฤทธิ์เริง เป็นเปลวเพลิงรุ่งโรจน์โชตินา
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระองค์นี้พี่เราจงเคารพ <bot>:เลิศลบลือฤทธิ์ทุกทิศา เป็นแม่ทัพรับสั่งฟังบัญชา พึ่งพระเดชเชษฐาข้างหน้าไป ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้หยุดทัพขับพหลพลทหาร <bot>:ขึ้นรอนราญรบรับสลับสลอน แล้วโฉมยงลงจากรถบทจร เที่ยวไล่ต้อนโยธาเข้าราวี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.