text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วรูปนางต่างร้องห้ามกองทัพ <bot>:จงโปรดกลับไปบำรุงซึ่งกรุงศรี ฝ่ายพวกพ้องของพระอภัยมณี มิรู้ที่จะคิดอ่านประการใด
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นรุ่งสายฝ่ายฝรั่งอังกุหร่า <bot>:ออกเภตราสองร้อยลอยสลอน คอยระวังฟังการจะราญรอน เป็นสามตอนตามทางห่างห่างมา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเป็นเจ้าทำนายไว้พอครบ <bot>:เร่งหลีกหลบจากแผ่นดินถิ่นวิถี พระสังฆราชใช้เรามาว่าโดยดี ถ้าแม้นมิเชื่อฟังท่านสั่งมา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นเฝ้าท้าวเจ้าเกาะลังกาแก้ว <bot>:บังคมแล้วทูลตามเนื้อความหลัง บัดนี้พระมเหสีที่ในวัง ถวายบังคมมาถึงฝ่าละออง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าในห้องที่สบายท้ายบาหลี <bot>:ให้เปรมปรีดิ์นึกหวังเป็นฝั่งฝา แล้วลุกไปเชิญท่านอาจารย์มา พลางปรึกษาถึงนางสำอางองค์
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเฒ่าแก่แต่ไม่ตายทั้งชายหญิง <bot>:ไม่สิ้นสิ่งสังวาสปรารถนา ลืมร้องไห้ใคร่ครวญจวนเวลา ออกนั่งหน้าแท่นสุวรรณบนบัลลังก์
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อต่างชาติศาสนาเป็นข้าศึก <bot>:สุดจะนึกร่วมเรียงเคียงเขนย ขอสู้ตายชายอื่นไม่ชื่นเชย จนล่วงเลยสู่สวรรคครรไล
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วชวนว่ามาไปเฝ้าเจ้านิเวศน์ <bot>:พึ่งพระเดชสารพัดไม่ขัดสน ไปทูลไทธิบดินทร์ปิ่นสกล นำยุบลเข้าไปแจ้งแสดงการ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านเลิกทัพขับไพร่ไปเสียเถิด <bot>:อย่าให้เกิดรบพุ่งเอากรุงศรี ช่วยทูลท้าวเจ้าจังหวัดปถพี ให้ภักดีดาบสทรงพรตธรรม์
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่น้ำใจโกรธาด่าสำทับ <bot>:กูกินตับเสียดอกหวาอย่าจองหอง อ้ายขี้ขลาดชาติวัวหนังหัวพอง มึงจะต้องให้มัดแกกัดฟัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่หนทางยังไกลไปก็ยาก <bot>:เป็นถิ่นนาคโดยระวางเป็นทางสอง ไปข้างซ้ายจึ่งจะสมอารมณ์ปอง จงตรึกตรองแล้วกระทำดั่งคำเรา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มางอนง้อขอบุตรีนารีรัตน์ <bot>:เกศพัฒน์ลูกเราหนาเจ้าหนา จะคิดเห็นเป็นอย่างไรใจสุดา แต่ตัวข้าอนุญาตประสาทพร
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้พระจอมมังคลานราราช <bot>:จะพิฆาตตามในใจประสงค์ ป่างประจอมนครานราพงศ์ เสด็จตรงไปประทับในพลับพลา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับท่านท้าวโกสัยในพระแท่น <bot>:ให้เคืองแค้นในพระทัยจึ่งให้หา พราหมณ์สุทัตผู้ประสิทธิ์วิทยา มีชงคาตรัสเล่าให้เข้าใจ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงชนะก็ไม่สิ้นอรินราช <bot>:พยาบาทเบียดเบียนเป็นเสี้ยนหนาม ต้องหนักจิตคิดอ่านการสงคราม แม่มีความเกลียดเหลือด้วยเบื่อใจ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงทุกข์ใครในโลกที่โศกเศร้า <bot>:ไม่เหมือนเราภุมรินถวิลหา จะพลัดพรากจากกันไม่ทันลา ใช้แต่ตาต่างถ้อยสุนทรวอน
|
นิราศเมืองแกลง
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารน้องหมองรูปด้วยซูบผอม <bot>:แต่ไม่สิ้นกลิ่นหอมถนอมขวัญ พลางจุมพิตชิดเชยเหมือนเคยกัน นางคำนับอภิวันท์จำนรรจา
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระหน่อนฤเบศเกศกษัตริย์ <bot>:ได้ความชัดแจ้งกระจ่างเพราะนางผี แล้วตรัสสั่งพวกพหลพลมนตรี ว่าพรุ่งนี้เช้าตรู่กูจะไป
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้รีบตามรามวงศ์คงจะพบ <bot>:จึงสมทบพลขันธ์พาผันผาย ทุกหมวดกองป้องกันอันตราย ลูกเจ้านายนะอย่าให้มีภัยพาล ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกษัตริย์กวัดแกว่งกระบองฟาด <bot>:บ้างคอขาดแขนกระเด็นไม่เห็นหาย ตัดศีรษะโยธาที่ฆ่าตาย ทั้งสามนายหิ้วมาหน้าประตู
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนดาวเดือนเลื่อนลับพยับฟ้า <bot>:พระสุริยาแย้มเยี่ยมเหลี่ยมไศล ให้นายหมวดตรวจพหลพลไกร ต่างเตรียมไว้รับเสด็จสำเร็จการ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวข้างมังคลานราราช <bot>:แค้นสังฆราชในพระทัยดังไฟโหม รู้มารยาตาเฒ่ามาเล้าโลม ให้แสนโทมนัสใจไม่สบาย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเดิมทีพี่เขากับเรานั้น <bot>:เหมือนพงศ์พันธุ์ผูกรักกันหนักหนา จะปราบปรามตามทำนองของน้องยา แต่อย่าฆ่าคิดล้างให้วางวาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วตีกลองสัญญาให้ล่าทัพ <bot>:พลางถอยกลับเข้าค่ายดั่งใจหวัง บาทหลวงเห็นได้ทีตีประดัง จนกระทั่งค่ายใหญ่พลางไล่คน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าถ่อมถดยศถาบรรดาศักดิ์ <bot>:พี่นี้รักแล้วก็ใจมิใคร่ถือ เคยพบเห็นเป็นกุศลแต่ต้นมือ เดี๋ยวนี้หรือมาสนิทได้ชิดเชื้อ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอกล่าวกลับจับความเรือตามหา <bot>:เข้าแดนชวาเห็นละเมาะเกาะทั้งสอง ชะวุ้งชะวากปากน้ำเหมือนลำคลอง เขม้นมองไรไรยังไกลตา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปเซ่นศพอุศเรนกับบิตุเรศ <bot>:ใครต้นเหตุอยู่ที่ไหนมิให้เหลือ ชะลูกสาวเจ้าผลึกทึมทึกเทื้อ มิเต็มเรื้อหรือจึงข้ามมาตามทวง
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สามกษัตริย์ทัศนาเวหาหาว <bot>:แสงเดือนดาวส่องสว่างกลางเวหา พระจึ่งเชิญท่านท้าวเจ้าชวา เสด็จมาในที่นั่งบัลลังก์ทอง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายในพาราลังกาเกาะ <bot>:ทั้งปี่เพราะคนชวนกันสรวลเส เพราะรู้กลอุบายคิดถ่ายเท ครั้นจวนเวลารุ่งคอยมุ่งมอง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งวอนว่าพระอภัยให้ช่วยขอ <bot>:คิดว่าพ่อลูกกันเหมือนมั่นหมาย เมื่อรักหญิงทิ้งสัตย์ตัดผู้ชาย ไม่เสียดายคำแล้วก็แล้วไป
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงประทับกับเกยที่นั่งรัตน์ <bot>:สองกษัตริย์เสร็จสมอารมณ์หวัง พวกเถ้าแก่แออัดจัดในวัง มาพร้อมพรั่งกราบก้มบังคมคัล
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสอนว่าครั้งนี้มิตีทัพ <bot>:เขาจะจับตัวฆ่าให้อาสัญ ทั้งสี่นางต่างรับอภิวันท์ พอสายัณห์กราบลามาในวัง
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้สาสมกับอารมณ์แกก่อเหตุ <bot>:ให้อาเพศหมกมุ่นที่ขุ่นหมอง ทำเอาตามใจจิตไม่คิดตรอง ตั้งแต่ต้องแตกทัพมายับเยิน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พินิจดูมุนีฤๅษีน้อย <bot>:ช่างแช่มช้อยชื่นในฤทัยหวัง สมเป็นหน่อสุริย์วงศ์ดำรงวัง เหมือนเดือนปลั่งเปล่งฟ้านภาลัย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงไปดีมาดีศรีสวัสดิ์ <bot>:อย่าเคืองขัดขุ่นข้องให้ผ่องใส ได้พบปะพระบิดาดังอาลัย อรินทร์ภัยคลาดแคล้วอย่าแผ้วพาน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กองตระเวนพูดจาถ้าเช่นนั้น <bot>:จะผ่อนผันตามติดไม่คิดหนี แต่อาวุธสิ่งไรยังไม่มี สลัดตีเก็บหมดลงอดโซ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะพลัดพรากจากเศวตฉัตรแก้ว <bot>:แต่คลาดแคล้วราชภัยไม่สังขาร์ ด้วยนิมิตนั้นมาติดดวงชะตา หนึ่งลูกยาเมื่อจะคลอดออกจากครรภ์
|
สิงหไกรภพ
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บรรทมตื่นขึ้นมาจะทูลฉลอง <bot>:ให้ทั้งสององค์เข้าเฝ้าในที่ แล้วเสแสร้งแกล้งเยื้อนเตือนบุตรี บังคมพี่เสียบ้างนางยุพา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระคุณล้ำดินฟ้ามหาสถาน <bot>:ท้าวต้องการสิ่งไรมิได้หวง ทั้งวิชาสารพันการทั้งปวง ไม่แหนหวงแต่พระองค์อย่าสงกา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงปากง่ามบอกนามบางกอกน้อย <bot>:ยิ่งเศร้าสร้อยทรวงน้องดังต้องศร เหมือนน้อยทรัพย์ลับหน้านิราวรณ์ ไปแรมรอนราวไพรใจรัญจวน
|
นิราศเจ้าฟ้า
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมนคเรศเกศกษัตริย์ <bot>:ให้อั้นอัดร้อนจิตดั่งพิษฝี ด้วยศัตรูหมู่พาลามายายี ออกต่อตีเล่าก็ยับอัปรา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้พวกเราเอาขี้ผึ้งผนึกหู <bot>:คอยนั่งดูธงชัยอย่าใหลหลง แม้กองทัพหลับใหลเหมือนใจจง จะโบกธงขึ้นให้เห็นเป็นสำคัญ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระนักธรรม์ท่านอยู่บนเวหา <bot>:เลื่อนลีลาอยู่ที่กลางหว่างวิถี ก้อนเมฆลอยย้อยต่ำลงทุกที จนถึงที่แท่นทองอันรองเรือง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายกษัตริย์พวกที่มาเป็นข้าศึก <bot>:ให้เหิมฮึกสมจิตที่คิดหมาย ประชุมพร้อมทั้งบรรดาเสนานาย คิดอุบายจะปลอมเข้าเผาบุรี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวโกสัยได้ฟังพระสังฆราช <bot>:ผู้สิทธิ์ขาดเร่งรัดตัดวิถี รีบขึ้นบกวกมาไม่ช้าที ขึ้นพาชีรีบไปดั่งใจจง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดถึงน้องสองชนกที่ปกเกล้า <bot>:จะสร้อยเศร้าโศกาน่าสงสาร ด้วยพลัดพรากจากมาเป็นช้านาน ไม่แจ้งการว่าข้างหลังเป็นอย่างไร
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วให้นางวางองค์ชวนนงลักษณ์ <bot>:เข้าหยุดพักเพิงผาพออาศัย ตรัสถามทางกลางป่าพนาลัย ไกลเมืองใหม่มาแล้วหรือแก้วตา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกดูแห่แซ่ซ้องท้องถนน <bot>:มาเกลื่อนกล่นตามถนัดไม่ขัดขวาง พวกสาวสาวชาวละมุนเมียขุนนาง นุ่งลายอย่างห่มสีไว้กิริยา
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่พลัดพรากจากเขตนิเวศน์สถาน <bot>:ก็เนิ่นนานตั้งแต่คอยละห้อยหา ไม่เห็นหายฝ่ายเราเฒ่าชรา มีโรคาเยี่ยมเยือนทุกเดือนปี
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นพราหมณ์เฒ่าเจ้าบ้านนั่งสานพ้อม <bot>:เข้าเกลี้ยกล่อมนั่งไหว้แวะไปหา ฝ่ายตาพราหมณ์ถามไต่ไปไหนมา พวกเสนาบอกความไปตามตรง
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ห่างเหินเนิ่นนานหม่อมฉานเล่า <bot>:มีลูกเต้ามัวหมองไม่ผ่องใส เคยชิดชมขมหวานประการใด มิใช่ไม่เคยเห็นจงเอ็นดู
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนงลักษณ์อัคเรศครั้นเทศน์จบ <bot>:เจียนสลบด้วยเห็นขาดวาสนา พระทรงศิลสิ้นเสร็จมิเมตตา ต่างโศกากอดบาทไม่คลาดคลาย
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันเรื่องราวกล่าวความที่ห้ามเฝ้า <bot>:ยังมิเข้าไปประณตบทศรี พอผู้ถือหนังสือมาถึงธานี แจ้งคดีด้วยเรื่องเมืองลังกา
|
พระอภัยมณี
| 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอรุ่งแจ้งแสงทองส่องอากาศ <bot>:พระจากอาสน์รจนามุกดาหาร บอกขุนนางทางสั่งพนักงาน ให้เตรียมการโยธาจะคลาไคล
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แทบจะตายหลายหนจนป่นปี้ <bot>:นี่ครูดีช่วยคิดช่วยปลิดเปลื้อง จึงได้รอดชีวาเที่ยวหาเมือง จะร่ำเรื่องไปก็แค้นแน่นอุรา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นโฉมยงองค์ละเวงวัณฬาพะงา <bot>:ออกนั่งว่าราชกิจที่ติดพัน จะให้ผู้เฒ่าเฝ้าห้องร้องว่าศึก เมืองผลึกยิงบิดาท่าอาสัญ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอดังเปรี้ยงเสียงตรงที่มงกุฎ <bot>:กระเด็นหลุดจากศีรษะเซถลา หกล้มผลุงฝูงสุรางค์นางพญา พยุงมาแท่นรัตน์นวดพัดวี
|
สิงหไกรภพ
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวรายามานั่งบัลลังก์รัตน์ <bot>:พร้อมกษัตริย์นั่งเสวยเนยขนม แล้วให้จัดปรางค์มณีที่ประทม ทั้งสนมสาวสุรางค์นางบำเรอ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รู้ทำนองปล่องนาคจึงบากข้าม <bot>:ตัดไปตามคลื่นทะเลระเหระหน พอเห็นลำสำเภาที่เสาวคนธ์ ทำด้วยมนต์หมายว่าเภตราทรง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกหญิงชายขายซื้อบ้างถือกัด <bot>:กินเนื้อสัตว์สดสดว่ารสหวาน ดูเวียงไชยใหญ่โตมโหฬาร ตั้งตึกกว้านบ้านถิ่นล้วนศิลา
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นรุ่งรางนางให้พระเทวราช <bot>:สำอางอาสน์อ่าองค์สรงสนาน นํ้าหอมฟุ้งปรุงปนสุคนธาร พระวงศ์วานขัดสีฉวีวรรณ
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปิดทวารเข้าไว้เอาไม้ขัด <bot>:แล้วท้าวตรัสบอกพระมเหสี มัจจุราชมาทันแล้ววันนี้ เจ้ากับพี่สองคนไม่พ้นตาย
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยังจะมาว่าไม่รักทำกักขัง <bot>:ก็ใครมั่งจะไม่น่าน้ำตาไหล แต่เสียรู้สู้อดระทดใจ เชิญพระไปกองทัพกำกับพล
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งโปรดว่าข้าเมื่อกี้ให้มีผัว <bot>:ถึงทั้งชั่วให้อินทรามาเขียวเขียว ไม่ขอเห็นเว้นแต่ตรงพระองค์เดียว ถ้าลดเลี้ยวลงอาญาฝ่าธุลี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ขอเฝ้าเจ้าชู้ไม่รู้ทุกข์ <bot>:แสนสนุกเสนหานางข้าหลวง เก็บดอกไม้ในป่าบุปผาพวง ทั้งมะม่วงมะปรางให้นางใน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าละมานหวานหูไม่รู้อิ่ม <bot>:ทั้งแย้มยิ้มยังพึ่งรุ่นบุญหนักหนา ได้เมียใหม่ได้ทั้งเมืองลังกา พลางฉีกตราราชสารออกอ่านพลัน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกไพร่ที่มีปีกจะหลีกลัด <bot>:เอาสาดซัดเข้าให้ไหม้เหมือนใจหมาย ต่างรับสั่งทั้งสี่เสนีนาย ต่างแยกย้ายไปตั้งหลังไพรี
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประเดี๋ยวนี้พี่นางเหมือนอย่างพี่ <bot>:ด้วยภักดีต่อสมเด็จพระเชษฐา จึงสู้ซื่อถือสัตย์ทั้งนัดดา อุส่าห์มาหมายให้เห็นใจจริง
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นศึกมีก็มิให้ลูกไปด้วย <bot>:ไม่ได้ช่วยสงครามตามประสงค์ จนเสียทีชีวิตพระบิตุรงค์ มาปลดปลงเปล่าใจกระไรเลย
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงโลมากาสิกผุดพลิกโพล่ง <bot>:ที่ใหญ่โล่งงวงโง้งกระโทงเหง ฮุบกันติดบิดสะบัดฟัดกันเอง ดูน่าเกรงกลัวปลาในสาชล
|
พระอภัยมณี
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เลือกหานารีพระพี่เลี้ยง <bot>:ที่พร้อมเพรียงทรวดทรงทั้งวงศา ล้วนแต่ลูกเวียงวังแลคลังนา ชื่อประภาสารภีเป็นพี่เลี้ยง
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พราหมณ์พี่เลี้ยงเบี่ยงบ่ายภิปรายตอบ <bot>:เจ้าว่าชอบกลเหลือจะเชื่อถือ ช่วยรบกู้สู้เมืองให้เลื่องลือ ไปปลายมือเห็นจะเป็นเหมือนเช่นนึก ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้เจ้าพราหมณ์สามส่งองค์กษัตริย์ <bot>:ให้เราตัดชาติเชื้อไม่เหลือหลอ จะทูลให้เป็นเจ้าทั้งเหล่ากอ ไม่ลวงล่อเลยนะเจ้าเราจะเลี้ยง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นดื้อดึงเหมือนแต่ก่อนมิหย่อนหา <bot>:จะจับฆ่าฟันเสียทั้งเมียผัว ถ้าแม้นมันรู้สึกสำนึกตัว ที่ทำชั่วมาแต่ก่อนคิดผ่อนปรน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:บัดเรียมชุลิตน้อม <bot>:คำนบ ถวายเครื่องสังเวยครบ สิ่งไหว้ บำบวงเทพเคารพ เรียมสุ จริตแฮ เทียนธูปบุษป์เมี่ยงไม้ หมากพร้าวมินมางส์
|
นิราศวัดรวก
| 83 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผลุดเข้ามุ้งเสียได้แล้วไม่ทุกข์ <bot>:มันเกิดสุขมากมายหลายสถาน ทั้งกันยุงกันผีที่สำราญ จงบันดาลป้องปัดกำจัดภัย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เออนี่แน่แม่รำภานิจจาเอ๋ย <bot>:กระไรเลยแลพบก็หลบหนี เมื่อแรกเล่าเราก็เหมือนเพื่อนชีวี เจ้าแปลกพี่แล้วหรือน้องลองรำลึก
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลงรวนเรเหหันพัลวัน <bot>:นางซ้ำฟันฟาดตายกระจายไป แล้วเลี้ยวกลับขับม้าจะล่าหนี มันตามตีติดพันเสียงหวั่นไหว
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงตรัสว่านารีที่มีผัว <bot>:จะบวชตัวก็ต้องลาเหมือนทาสี แม้ผัวยอมพร้อมใจเป็นไรมี บวชเป็นชีก็จะได้ดังใจจง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงรูปชั่วตัวดำดังน้ำรัก <bot>:แต่รู้หลักล้ำสุรางค์นางสนม พระโปรดปรานพานสนิทได้ชิดชม ร่วมบรรทมแท่นทองที่รองทรง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่สันทัดจัดแจงเครื่องแต่งตั้ง <bot>:รู้รับสั่งสนทนาอัชฌาสัย หรือเชื้อวงศ์พงศ์เผ่าเป็นชาวใน หรือว่าได้ฝึกสอนแต่ก่อนกาล ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตรัสพลางทางสรวลสำรวลเย้ย <bot>:แล้วก็เลยลืมองค์ด้วยหลงใหล สงสารนางอย่างชีวันจะบรรลัย สะอื้นไห้ทูลลาพระสามี
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทราบสิ้นยินดีเป็นที่สุด <bot>:จึ่งปลอบบุตรอย่าพะวงนึกสงสัย บิดาจะไปขออรไท เจ้ามาไปด้วยกันให้ทันที
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อเนกแน่นแสนยาล้วนกล้าหาญ <bot>:บ้างถือขวานตามพวกหมวกหนังสือ เป็นทัพหน้ากล้ายกทั้งบกเรือ ราวกับเสือโลดเต้นเผ่นทะยาน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:รัชนีเพิ่งพุ่งแจ้ง <bot>:จวนตะวัน แสงส่องรังสีจันท์ แจ่มฟ้า สามินีดุจดูวัน รวีแว่น ยังเอย สนุกสนานด่าวหล้า หล่อหล้มเมทนี
|
โคลงนิราศหริภุญชัย
| 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายลำหนึ่งถึงละมานสถานถิ่น <bot>:เมืองทมิฬฟันเสี้ยมเหี้ยมหนักหนา ไม่กินข้าวชาวบุรินทร์กินแต่ปลา กินช้างม้าสารพัดสัตว์นกเนื้อ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงแม้นพระจะเอามีดมากรีดเนื้อ <bot>:แล้วแล่เถือชิ้นเชือดให้เลือดไหล ไม่เหมือนคำซ้ำเหน็บให้เจ็บใจ แม้นพระไม่เมตตาจะลาตาย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระหน่อมกุฎอุศเรน <bot>:จึงกะเกณฑ์แบ่งทหารชาญสมร รายรักษาหน้าด่านชานนคร คอยราญรอนไพรีจะบีฑา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทีเหมือนจะล่าทัพกลับเข้าด่าน <bot>:ให้ทหารมาประชุมแล้วทุ่มเถียง ขนอาวุธสาตราออกมาเรียง ว่าจะเลี่ยงหลีกไปในบุรินทร์
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเรียกหาดาวิดบาทหลวงน้อย <bot>:มาใช้สอยให้มันกล้าทั้งตาหู ให้พากเพียรเรียนตำรับฉบับครู สอนให้รู้การเสน่ห์ทั้งเล่ห์กล
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งหิวหอบบอบช้ำระยำเยิน <bot>:หนทางเดินก็ไม่แจ้งว่าแห่งใด แสนสงสารพาชีม้าที่นั่ง สิ้นกำลังเหงื่อโซมชโลมไหล
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลงตรองตรึกนึกไปเหมือนไม้โกร๋น <bot>:สิ้นรากโคนเกือบจะหมดที่รสขม ไปรบรับกับเขาราวกับลม พัดเรือจมบ่อยบ่อยตั้งร้อยพัน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้พึ่งเพื่อนเหมือนญาติเมื่อยามเข็ญ <bot>:เขานวดเคล้นให้บ้างก็ยังชั่ว พระอาทิตย์มืดมิดเข้าเมฆมัว ฟ้าสลัวแดดดับพยับไพร
|
นิราศพระบาท
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมลังกามหากษัตริย์ <bot>:ออกแท่นรัตน์ขุนนางเข้าเฝ้าสนอง บังคมคัลวันทาฝ่าละออง ที่ในท้องพระโรงคัลมิทันนาน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกแล่นล่องตามท้องทะเลใหญ่ <bot>:แล้วใช้ใบข้ามมหาชลาสินธุ์ ชมฝูงสัตว์มัจฉาในวาริน ตามแถวถิ่นสาคโรชชโลธร
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะพระองค์ผู้ดำรงอาณาเขต <bot>:แผ่พระเดชคิดบำรุงชาวกรุงศรี ทั้งเสนาข้าบาทราชกวี ก็เปรมปรีดิ์ไปด้วยยศหมดด้วยกัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าว่าแต่ตีระฆังตั้งด่าแช่ง <bot>:จะนอนตะแคงนอนคว่ำคะมำหงาย ไม่คบคนเกเรเพทุบาย ใครทำลายศาสนามาด่าอึง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นกองหนุนวุ่นวายมาหลายพวก <bot>:ใส่เสื้อหมวกเหมือนอย่างนกโผผกผัน ต่างถอยทัพกับฝรั่งสิ้นทั้งนั้น เข้าตั้งมั่นเมืองใหม่ในกำแพง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสามแหล่งแอ่งอ่าวเหล่าสิงหล <bot>:น้ำนั้นวนเวียนกำปั่นให้หันเห จะทอดทิ้งดิ่งสายหมายคะเน ว่าทะเลลึกล้ำน้ำเพียงไร
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนดึกดื่นเดือนฉายก็บ่ายคล้อย <bot>:เสียงลูกน้อยอยู่ในห้องนั่งร้องไห้ นางโฉมยงสงสารรำคาญใจ ชวนสาวใช้แวดชายชม้ายเมียง
|
พระอภัยมณี
| 69 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.