text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจะได้ไปบังคมพระปรเมศร์ <bot>:ให้เรืองเดชล้ำเลิศประเสริฐศรี กลับสถานจะได้ผ่านพระบุรี ท่านพราหมณ์ปรีชาดูรู้อาการ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงกลับไปบ้านเมืองให้เรืองยศ <bot>:อ้ายชาติมดมักหวานดาลโทโส จะมาทำเอาแต่จิตอิศโร พูดโยโสสารพัดขัดอารมณ์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาย่อมเรียกอธิบายว่าพรายน้ำ <bot>:มันยึดลำกำปั่นให้หันเห สีเหมือนไฟลอยล่องท้องทะเล สมคะเนบินขึ้นเพลาเสากระโดง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางพระยาว่าเห็นใจหรือไม่เล่า <bot>:แม่รักเจ้าจึ่งไม่ห้ามตามประสงค์ เช่นนี้ใครได้มาปะจึงจะตรง เขาก็คงว่าเป็นชู้อดสูใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สมเด็จท้าวทศวงศ์ดำรงราชย์ <bot>:อยู่ปราสาทพรั่งพร้อมพระวงศา ฟังสำเนียงเสียงโห่เป็นโกลา ก็รู้ว่าคลี่คลายขยายทัพ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านชื่อไรจงบอกออกมาบ้าง <bot>:เป็นขุนนางหรือบำรุงซึ่งกรุงศรี แม้นรักตัวกลัวตายวายชีวี อัญชลีแล้วจะกลับกองทัพไป ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่เลี้ยงเห็นไม่สบายวายเทวษ <bot>:จะดับเหตุให้บรรเทาที่เศร้าหมอง ค่อยโลมเล้าเอาใจในทำนอง ให้ถูกต้องตามประสงค์ที่จงใจ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังนั่งเอกเขนกอิง <bot>:เห็นดียิ่งเจียวปัญญานางวาลี ทั้งโฉมยงนงลักษณ์อัคเรศ รู้ไตรเพทพอใจรบไม่หลบหนี
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นการใหญ่เกณฑ์ไพร่ให้หลายหมื่น <bot>:หอรบปืนป้อมคูประตูผี มีไฟฝนกลหลบเหล็กตบตี เจ้ารู้ทีทำศึกจงตรึกตรอง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางวัณฬาพากูไปสู้รบ <bot>:หลายตลบเหลือการเจียวหลานขวัญ เขาลอบลักรักใคร่จนได้กัน กูไม่ทันรู้ด้วยแทบม้วยมรณ์
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าพระจอมรมจักรนัคเรศ <bot>:นางแจ้งเหตุรีบพลันด้วยหรรษา ไปรับองค์พงศ์เผ่าพระเจ้าอา เสด็จเข้ามาพร้อมพรั่งทั้งพระวงศ์
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์น้อยช้อยเนตรไปยลยักษ์ <bot>:แจ้งประจักษ์ว่ากุมภัณฑ์ก็กันแสง อนิจจาครานี้จะสิ้นแรง อุตส่าห์แข็งขืนวิ่งมาไวไว
|
สิงหไกรภพ
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฤๅษีตรีพลำรับคำจ๊ะ <bot>:ต้องกิจพระจะไปตามความประสงค์ แล้วทูลความสามนักสิทธ์บิตุรงค์ ตามจำนงพระจะไปตามความประสงค์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวตรัสเสร็จแล้วเสด็จยุรยาตร <bot>:กับนางนาฏบุตรีศรีสมร นรินทร์รัตน์เปรมปรีดิ์ชุลีกร เสด็จจรไปสำนักตำหนักจันทน์
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเข้าไปในนิเวศน์ประเทศถิ่น <bot>:แกแสนจินตนาจิตข้างอิจฉา นั่งตรอกตรึกนึกเรื่องเมืองลังกา จนสุริยาส่องแสงแจ้งอัมพร
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกษัตริย์ตรัสว่าอย่าปรารภ <bot>:ทั้งแผ่นภพพี่มิให้ใครข่มเหง แม้ศึกมีพี่ยาจะมาเอง ไม่กลัวเกรงฤทธิ์ท้าวทุกด้าวแดน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลความตามชนนีนาถ <bot>:ขอกราบบาทในพระองค์ทรงสิกขา ว่าชาตินี้มีกรรมจำนิรา มิได้มาฉลองคุณพระมุนี
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรู้สึกนึกอายระคายเขิน <bot>:ชม้ายเมินมัวหมองไม่ผ่องใส ขึ้นสู่แท่นแสนระทดสลดใจ เหลืออาลัยรำลึกนึกถึงนาง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมียของกูอยู่ไหนบอกให้แน่ <bot>:ขืนตอแหลแล้วจะบั่นฟันเกศา อองออยเห็นเป็นโมโหทั้งโกรธา ทำแลบลิ้นปลิ้นตาให้ปรานี
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งอังกุหร่าเวลาพลบ <bot>:พอหยุดรบจึงปรึกษาโยธาหาญ เรารอรั้งตั้งมั่นประจัญบาน คอยกุมารเผื่อจะมาในราตรี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวโกสัยได้ฟังสังฆราช <bot>:แกองอาจดีจริงยิ่งนับถือ ทั้งฝอนผันสันทัดได้หัดปรือ เห็นจะลือฝ่าเท้าเจ้าประคุณ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:สุดจะเงยดูสุรางค์นางสนม สะอื้นอั้นกลั้นกลัดอัดอารมณ์ กำเริบลมจับนิ่งไม่ติงกาย
|
สิงหไกรภพ
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงสร้อยร้าบ้าระบุ่นนกขุนแผน <bot>:กระเหว่ากระแวนสัตวากระทาขัน กระลิงกระลางกางเขนเบญจวรรณ นกนวลจันทร์จิบจาบคุ่มขาบเคียง
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางแต่งองค์ทรงเครื่องแล้วเยื้องย่าง <bot>:ออกขุนนางเฝ้าฝ่ายทั้งซ้ายขวา ตรัสประภาษราชการงานพารา อสุราราษฎรไม่ร้อนรน ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองกษัตริย์เสด็จตรงมาทรงรถ <bot>:พร้อมกันหมดแล้วให้เลื่อนเคลื่อนพหล จัตุรงค์แสนยาพลาพล จรดลไปสิงคุตรถึงกุฎี
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้อยหรือชะพยศกระชดกระช้อย <bot>:แสนแสงอนย้อนรอยน้อยไปหรือ ทำเชิงชั้นสันทัดได้หัดปรือ สมกับชื่อลือดีนางกรีกุน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ทราบความรามวงศ์ต้องลงโทษ <bot>:ยิ่งกริ้วโกรธราวกับไฟไหม้เวหา ให้เร่งทัพขับพหลพลโยธา สองวันครึ่งถึงพาราเมืองมารัน
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายมังคลาพฤฒาเฒ่า <bot>:เข้ามาเฝ้าทูลแถลงแจ้งนุสนธิ์ เชิญเสด็จไปพลับพลาริมสาชล พร้อมพหลแลหลามตามกันไป
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระนุชบุตรีศรีสมร <bot>:ให้อาวรณ์แสนวิโยคยิ่งโศกศัลย์ พลางโศกาอาดูรทูลไปพลัน เสียเขตขัณฑ์มิขออยู่จะสู้ตาย
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นเขาเขียวเดี่ยวโดดดังโขดเมฆ <bot>:สูงวิเวกเทียมฟ้ามีอาศรม ปักเสาหงส์ธงปลิวริ้วริ้วลม ระรื่นร่มรังเรียงเคียงเคียงกัน
|
สิงหไกรภพ
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางกระษัตริย์ตรัสขู่ไม่รู้ด้วย <bot>:แม้นกลัวม้วยแล้วจงลงมาหา ถ้าดึงดื้อถือดีมิลงมา จะจับฆ่าให้ม้วยไปด้วยกัน ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปตามทางกลางแดนตามแผนที่ <bot>:ต่างชวนชี้ชมไม้ไพรพฤกษา พระกรีดเล็บเก็บดวงพวงผกา ให้น้องยาต่างต่างตามทางเดิน
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่สีดำน้ำนิลดีปลาสร้อย <bot>:ตำราพลอยเรียกว่าตาอิสูร รบพระอินทร์สิ้นชีวงพงศ์ประยูร อัฐิมูลอยู่ที่เกาะจำเพาะมี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชีวิตเดียวเคี่ยวขับอย่ากลับถอย <bot>:ถึงคนน้อยเอาให้ได้ไอศวรรย์ มีความรู้อยู่กับตัวอย่ากลัวมัน คิดผ่อนผันกว่าจะสมอารมณ์ปอง
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นโอรสอดจิตคิดสมเพช <bot>:เป็นปลายเหตุเวทนารักษาสัตย์ ถึงเจ้าเมืองเคืองแค้นขึ้นแท่นรัตน์ ถีบให้พลัดตกสุวรรณบัลลังก์
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรสุดโกรธพิโรธร้อง <bot>:เข้ารบย่องตอดตีไม่หนีหาย แกว่งพระขรรค์ฟันฟาดปราดประกาย มันไม่ตายแต่ว่าล้มลงซมซาน
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเล่าความตามยากเมื่อจากน้อง <bot>:ก็ขัดข้องเขาจะแจ้งแถลงไข จึงว่าพี่นี้ก็แสนสลดใจ หมายว่าไม่พบญาติแล้วชาตินี้
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดาบสินีชีสองเธออวยสวัสดิ์ <bot>:ให้สองนัดดาบำรุงกรุงสยาม เดโชชัยได้ลาภปราบสงคราม อย่ามีความร้อนใจในกมล
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเรือใช้ที่ไปแต่นางแม่เลี้ยง <bot>:ต่างแล่นเลี่ยงไปถึงสิ้นทุกถิ่นฐาน จึ่งแจงความตามเรื่องเคืองรำคาญ ให้เชิญท่านท้าวพระยาทุกธานี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกวิ่งโลดโดดโผนตะโกนก้อง <bot>:บ้างเรียกร้องกู่กันเสียงหวั่นไหว สำแดงกายหลายอย่างต่างต่างไป โดดลงในทะเลลมยมนา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ทรงนามสามฤๅษี <bot>:อยู่คิรีที่ทะเลเทวฐาน ส่วนสองนางต่างถามสามกุมาร ดูชั้นชานภูผานั้นน่าชม
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางเสร็จออกนอกกุฏิ์หยุดประทับ <bot>:ที่สำหรับเทศนาคนอาศัย เคาะระฆังดังลั่นสนั่นไป พวกชีไพรพร้อมกันมาวันทา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่บ้านเมืองเคืองเข็ญไม่เป็นทุกข์ <bot>:เล่นสนุกปรีดิ์เปรมเกษมศรี ถูกนางเมียอ่อนคอใช่พอดี เล่นเอาตีเพลงช้าพะว้าพะวัง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นโยคีขี่เมฆมาเสกเวท <bot>:จึงอาเพศพวกผีหนีคาถา ขึ้นหยุดยั้งนั่งบนใบเสมา ไหว้เจ้าตาทูลถามดูตามแคลง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจัดพลมนตรีสักสี่หมื่น <bot>:เลือกแต่พื้นเหาะเหินเดินเวหา ทั้งม้ารถคชไกรไอยรา รีบตรวจตราให้สำเร็จในเจ็ดวัน
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมหาดาบสพจนารถ <bot>:อนุญาตน้ำท่าผลาหาร รูปไม่ห้ามหามิได้ให้เป็นทาน ใครต้องการเก็บได้เอาไปกิน
|
พระอภัยมณี
| 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างเล่าความตามเรื่องที่เคืองขัด <bot>:ให้พระหัสไชยอ่านเรื่องสารศรี ในสาราว่าพระอภัยมณี จอมโมลีโลกาสถาวร
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับท่านยายมเหสีนารีหลาน <bot>:แสนสำราญสมในพระทัยหวัง เสด็จเข้าปรางค์มาศในราชวัง พร้อมสะพรั่งพงศาทั้งข้าไท ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกพหลคั่งคับรับเสด็จ <bot>:พร้อมกันเสร็จแห่แหนดูแน่นหนา เข้าประทับยับยั้งอยู่ลังกา พระสุดสาครให้เลี้ยงทุกเวียงชัย
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงทูลถามความในใจจะใคร่รู้ <bot>:พระมาอยู่เมืองหม่อมฉันนั้นหรรษา หรือเศร้าหมองข้องขัดพระอัชฌา ลูกพึ่งมามิได้อยู่ในบูรี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางตรัสถามความอาณาประชาราษฎร์ <bot>:ช่วยชี้ขาดขัดขวางเหมือนปางหลัง ความแผ่นดินสิ้นข้อยังรอฟัง ล่ามฝรั่งทูลเรื่องเมืองลังกา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เกรี่ยงว่าป่าว่านร้าย <bot>:ควายงัว เสือบ่อกล้ามากลัว กลิ่นหว้าน เข้าชิดพิศมืดมัว เมาซบสลบแฮ ต้องย่างค้างไฟร้าน รอดได้ไม่ตาย
|
นิราศสุพรรณ
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โหรรับนับโฉลกเปกโปกเปาะ <bot>:ถูกจำเพาะพระเสาร์เข้าทึ้งไส้ ชะตานางกลางคอดตลอดไป แล้วขับไล่อินทภาษบาทจันทร์
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียดายรูปจูบเล่นเหมือนเช่นชู้ <bot>:เจ้ามาสู้กันด้วยเล่ห์เสน่หา แม้บุรุษสุดแรงแผลงศักดา นี่หญิงมารบสู้เหมือนชู้เมีย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเกียจคร้านมึนตึงพึ่งผู้หญิง <bot>:ได้แอบอิงพิงปากยากหนักหนา พวกมนุษย์เมียแช่งเหมือนแมงดา ทำแต่ตาปรอยปรอยคอยจะกิน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กัปตันเห็นไม่ถนัดให้วัดแดด <bot>:เอาแว่นแฝดส่องสว่างกลางเวหา เขม้นหมายฉายแสงพระสุริยา พลิกตำราแผนที่ออกคลี่ดู
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นดำรงทรงนั่งบัลลังก์รถ <bot>:ดูช้อยชดโฉมงามทรามสงวน ยิ่งเพ่งพิศฤทธิ์เสน่ห์ให้เรรวน จึงตรัสชวนเชิญนางทางประโลม
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นิจจาเอ๋ยเคยนอนสิงขรเขา <bot>:จำจากเจ้าเยาวลักษณ์เพราะยักษี ยิ่งตรึกตราอารมณ์ไม่สมประดี ถือขันตีแตกกระเทาะก็เพราะเมีย
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครอ่อนจิตคิดฉงน <bot>:ทั้งเสาวคนธ์หม่นหมองทั้งสองศรี คิดถึงพระชนกชนนี แต่งเรือยี่สิบให้เที่ยวไปตาม
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระพักตร์เศร้าเหงาหงิมไม่ยิ้มแย้ม <bot>:เหมือนเดือนแจ่มเมฆตั้งบังประหาร ก็อับแสงไม่จำรัสชัชวาล เหมือนบัวบานต้องอาทิตย์ก็อิดโรย
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทุกวันนี้มีผ้าจำเพาะผืน <bot>:ถ้ากลางคืนหนาวก็ได้แต่ไฟผิง ถ้าแม้นหม่อมกรุณาเมตตาจริง ช่วยว่าวิงวอนทูลพระธิดา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์ละเวงเกรงวิวาท <bot>:เชิงฉลาดแยบคายลวงชายขยัน เขียนฉลากลงให้เห็นเป็นสำคัญ แล้วปนกันให้สุรางค์ไปวางไว้
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเชยโฉมโลมเล้าว่าเจ้าพี่ <bot>:สุมาลีแล้วหรือกลิ่นจะสิ้นหอม ไม่อิ่มหนำน้ำใจเพราะไม่ยอม ต้องอดออมอกใจดังไฟฮือ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นั่นแน่ดาวเหราตรงหน้าเจ้า <bot>:มีเขี้ยวขาวแสงวับสลับสลอน โน่นดาวงูดูละม้ายคล้ายมังกร เว้นแต่หงอนไม่มีดูสีแดง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นตามติดบิดาเธอมาแล้ว <bot>:พอผ่องแผ้วชื่นชมสมประสงค์ จะกลับมาเหมือนคิดดั่งจิตจง ก็จะคงคืนมายังธานี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกโกรธเกรี้ยวเคี้ยวเหงือกดังออดออด <bot>:เหมือนหอกสอดเข้ามาแยงแทงรูหู นัยน์ตาโตเท่ากำปั้นหันมาดู ตะคอกขู่ดาวิดคิดอย่างไร
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณอัญชลียินดีนัก <bot>:เรียกลูกรักกับหลานคลานมาหา ไปบังคมสมเด็จพระบิตุลา ทูลลาป้าลาพระอัยกี
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงไปด้วยช่วยสมทบอย่ารบพุ่ง <bot>:ถ้าได้กรุงสมจิตคิดประสงค์ อย่าสังหารผลาญเหล่าพวกเผ่าพงศ์ รับแต่องค์มารดามาธานี
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายผีเสื้อเมื่อลูกลอบลงน้ำ <bot>:พอจวนค่ำคิดว่าวิ่งขึ้นสิงขร ด้วยใจนางคิดว่าพาบิดร มาซุ่มซ่อนอยู่ที่นี่จึงหนีมา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลูกเศรษฐีมีปัญญาเมตตาตอบ <bot>:ได้ชิดชอบลอบลักสมัครสมาน นางสั่งว่าเงินทองจะต้องการ มากประมาณสักเท่าไรจะให้ปัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระปิ่นภูวดลกัมพลรัตน์ <bot>:เห็นหน่อกษัตริย์ลืมองค์เหมือนหลงใหล ท้าวนิ่งดูรู้เชิงพระหน่อไท จนภูวไนยเสวยเสร็จสำเร็จการ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางโอบอุ้มจุมพิตเชยชิดโฉม <bot>:ปลอบประโลมเนื้อน่วมร่วมเขนย ถนอมนางต่างละเลิงด้วยเชิงเชย เหมือนไม่เคยเลยหลับระงับไป ฯ
|
พระอภัยมณี
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นิ่งบรรทมชมจันทร์บนบรรจถรณ์ <bot>:พร้อมกินนรนางสำหรับกล่อมขับขาน ตีโทนทับรับเพลงบรรเลงลาญ บ้างอยู่งานโบกปัดนั่งพัดวี ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอรู้ข่าวว่ามีเจ้าพิภพแล้ว <bot>:ก็ผ่องแผ้วปรีดิ์เปรมเกษมสันต์ จึ่งจับยามตามสังเกตดูเขตคัน ก็รู้มั่นใจแท้ไม่แชเชือน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พูดพุคะจ๊ะจ๋าประสารุ่น <bot>:ด้วยเคยคุ้นเคียงใกล้ไม่ใฝ่ฝัน วิชาธรจรมาเวลานั้น ให้ไหวหวั่นจิตกษัตริย์หัสไชย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอิ่มเอมเปรมปราในมาโนช <bot>:รับสั่งโปรดชื่นชมสมถวิล จงเร่งรีบรับมาในธานินทร์ ชาวบุรินทร์อุตส่าห์คิดมาติดตาม
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกลางคนจะบนเมียไม่เสียของ <bot>:ไปร่วมห้องเขาคงให้กินไข่หวาน จะไปนั่งเสียของไม่ต้องการ เขาขี้คร้านต้มแกงแรงสินบน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อนิจจังสังขารานิจจาเอ๋ย <bot>:ช่างหลงเลยลืมไปไม่ถวิล แล้วถามว่าเองไปอยู่ในบูรินทร์ ประเทศถิ่นนคเรศนิเวศน์ใด
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าพระสุดสาครบวรนาถ <bot>:เสด็จลีลาศมาเฝ้าปิ่นบดินทร์สูร ประทับอยู่เมืองชลาข้ามาทูล นเรนทร์สูรจงทราบพระบาทา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองกษัตริย์ตรัสสนทนาสนอง <bot>:จนยามสองเสียงดังระฆังขาน จึงตรัสสั่งอังกุหร่าปรีชาชาญ จงแจ้งการกันให้ทั่วทุกตัวนาย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถือดาบหวายไม้ตะบองทั้งสองข้าง <bot>:ต่างตีต่างแทงฟันเสียงหวั่นไหว ชุลมุนวุ่นวิ่งเข้าชิงชัย ไพร่ต่อไพร่จับกุมเป็นกลุ่มกัน
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเดือนดับลับฟ้าเวหาหน <bot>:เป็นหมอกมนมืดมัวทั่ววิถี จวนจะแจ้งแสงอุทัยในนที ลมก็มีริ้วริ้วติดทิวธง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงจัดแจงแต่งพระศพครบเยี่ยงอย่าง <bot>:ไว้บนปรางค์ปราสาททองอันผ่องใส ต้องขึ้นป้อมล้อมวงระวังภัย จงทราบใต้บงกชบทมาลย์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเรือรบเรียงรายใบสล้าง <bot>:ให้ทอดขวางปิดทางข้างสิงขร ทิ้งสมอรอราหน้าสันดอน พลนิกรคับคั่งตั้งกระบวน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงคิดอิ่มเอมเปรมในจิต <bot>:คงสมคิดแท้แล้วไม่แคล้วหวา ทหารเราเล่าก็ดีมีศักดา จงอุตส่าห์เคี่ยวขับคอยรับรอง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกำเนิดเกิดกายทั้งชายหญิง <bot>:ตายแล้วกลิ้งกลิ่นเหม็นกลับเป็นผี ถึงเทพบุตรครุฑาวาสุกรี ก็ย่อมมีทุกข์โศกมีโรคภัย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายกษัตริย์หัสไชยยังใจชื้น <bot>:จนกลางคืนคอยคุมชุมนุมทหาร ให้นับได้ไพร่นายเหลือวายปราณ มากประมาณสามหมื่นยิ่งชื่นใจ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งให้ล่ามส่งภาษาว่าพระเดช <bot>:เจ้านิเวศน์ซื่อตรงเหมือนธงขาว พระคุณล้ำเขตแคว้นทั่วแดนดาว สมเป็นเจ้าจอมจังหวัดปัถพี
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สัญชาติโจรโลนลำพองเป็นของเขา <bot>:เหมือนคนเมาพูดมากถลากไถล จะไปถือถ้อยคำมันทำไม สันดานไพร่อออือถือว่าดี
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สมเด็จท้าวทศวงศ์ทรงสดับ <bot>:ให้คั่งคับในจิตดั่งพิษศร จึ่งสั่งพวกเสนาพลากร เราจะจรลงไปรับทัพทมิฬ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:รำแพนแอ่นอกฉะแง้ <bot>:แผ่หาง หันร่ายฝ่ายฝูงนาง นกเคล้า ตัวผู่อยู่กลางกาง กลมปีกหลีกเอย ก้อกรีดขีดเขี่ยเท้า ท่าฟ้อนอ่อนเอียง
|
นิราศสุพรรณ
| 85 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันพระหน่อวรนาถธาตุกระสินธุ์ <bot>:มิได้กินโภชนากระยาหาร ในเรื่องราวกล่าวความตามนิทาน สามกุมารกินแต่น้ำเป็นกำลัง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยืนทะลึ่งถึงพระเทวราช <bot>:รวบจับฟาดฟัดแขนกับแผ่นหิน พระถอดใจไว้บนที่สีขริน ยักษ์ก็กินกายกลืนเริงรื่นแรง
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สามกุมารกรานกราบล้วนราบเรียบ <bot>:หมอบพับเพียบทูลว่าอัชฌาสัย พระการุญคุณลบภพไตร จะรับใส่เศียรสิ้นด้วยยินดี
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระองค์ทรงศิลมุนินทร์นาถ <bot>:ได้ทราบบาทบพิตรอดิศร จึงเอื้อนอรรถตรัสว่าด้วยอาวรณ์ การนครแล้วแต่น้องจะตรองไป
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายลูกสาวเจ้าลังการำภาสะหรี <bot>:สุลาลีนางผกาอัชฌาสัย ยกโยธามากับผัวไม่กลัวใคร ถึงค่ายใหญ่แยกหลีกเป็นปีกกา
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาระบือลือเล่าว่าเป่าปี่ <bot>:ให้ไพรีนิทราดังอาสัญ จึงจับท้าวเจ้าละมานผลาญชีวัน เห็นแม่นมั่นเหมือนกระนี้ไม่มีใคร
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มิเชื่อสู้ดูลองสักสองยก <bot>:เศียรไม่ตกตามปากจึงถากถาง แล้วถาโถมโจมรบในนภางค์ ตัดคอช้างตกพลัดกับปัถพี
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสั่งเสร็จรีบทัพขับพหล <bot>:กระบวนพลลัดในไพรระหง ถึงทางแยกมรรคาปากป่าดง เป็นชายพงออกทุ่งหลังกรุงไกร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยไหนไหนได้ต้องตัวน้องแล้ว <bot>:เหมือนฉัตรแก้วเก้าชั้นกั้นเกศี ซึ่งสิ่งใดได้ว่าให้ราคี ขออย่ามีเวราข้างหน้าไป
|
พระอภัยมณี
| 60 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.