text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มารู้จักทักทายอายวิญญาณ์ <bot>:จึงเรียกมาซักถามเป็นความใน นางละเวงเองรู้จักตระหนักแน่ ได้ดูแลพบเห็นหรือเป็นไฉน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายอำมาตย์ราชครูได้รู้ทั่ว <bot>:ต่างเกรงกลัวหัวขาดเข้าราชฐาน มาพร้อมพรั่งนั่งที่ทิมริมทวาร ต่างก็อ่านหนังสือทั่วทุกตัวคน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ถูกเสาเพลาใบหักสะบั้น <bot>:คนเหล่านั้นดับชีวังสิ้นสังขาร์ ที่จมน้ำมิได้เหลือเป็นเหยื่อปลา พวกลังกายิงกระหน่ำพอค่ำลง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอลมหยุดคลื่นซาท้องฟ้าสาง <bot>:ค่อยสว่างอาทิตย์แดงส่งแสงฉาน ที่พยับอับพื้นโพยมมาน ก็บันดาลเสื่อมหายในนที
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณนั้นชังไม่นั่งใกล้ <bot>:ไปนั่งใต้ต้นจำปีประสีประสา พราหมณ์พี่เลี้ยงแลลอดสอดนัยนา ดูบรรดาสาวสาวนางชาววัง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์พระมังคลาราช <bot>:กับครูบาทหลวงออกไปแล้วไต่ถาม ว่าเอ็งมาว่ากระไรในใจความ เจ้าพวกล่ามส่งสารแก้อ่านพลัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วกราบงามตามที่ผู้ใหญ่น้อย <bot>:ดูเรียบร้อยตามประยูรสกูลหงส์ ฝ่ายพระจอมลังกาวราพงศ์ ให้ตั้งโต๊ะเลี้ยงพระวงศ์พงศ์ประยูร
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้าพาราปตาหวี <bot>:ลงเต็มทีเสียน้ำใจอาลัยหวน ไม่เคยยากกรากกรำยิ่งคร่ำครวญ ละห้อยหวนดั่งชีวิตจะปลิดปลง
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางอะไรไต่มาข้างหน้ารถ <bot>:มรกตแก้วเก้าเขาจะหัก พระค่อยว่าอย่าอึงคะนึงนัก เจ้าแปลกพักตร์พ่อแล้วหรือแก้วตา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่ขอบุตรสุดใจเอาไปด้วย <bot>:เป็นเพื่อนม้วยเหมือนสุดามารศรี ขอลาแก้วแววตาไปธานี อย่าราคีขุ่นข้องให้หมองมัว ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสั่งเสร็จแล้วเสด็จไปโรงฉัน <bot>:ให้จัดสรรผลไม้สิ่งใดหวาน ที่โอชาสารพัดจัดประทาน ให้อาจารย์เสวยเล่นพอเย็นทรวง
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์ท้าวเจ้าชวารายากษัตริย์ <bot>:โองการตรัสให้ไปหามเหสี กับโฉมยงนงนุชพระบุตรี กุมารีหลานขวัญกัลยา
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างตัวเหมือนวัวควายมีหลายอย่าง <bot>:เหมือนแรดกวางหางพลัดเป็นมัจฉา บ้างเหมือนหอยลอยเลื่อนค่อยเคลื่อนคลา ครั้นเยี่ยมหน้าออกเหมือนหมีต่างชี้ดู
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระชื่นชมสมหวังสั่งอำมาตย์ <bot>:ให้นำราชทูตาไปอาศัย แล้วจากอาสน์ยาตรย่างเข้าปรางค์ใน ตรัสบอกให้อัคเรศแจ้งเหตุการณ์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อยังเยาว์เบาจิตทำผิดพลั้ง <bot>:เพราะพระมังคลาได้ไอศวรรย์ เธอใช้สอยพลอยผิดเข้าติดพัน จึ่งคิคกันทั้งนี้แต่พี่น้อง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ฟังดูพรุ่งนี้แม้นมีข่าว <bot>:ได้เรื่องราวแล้วไม่ยากต้องถากถาง บาทหลวงว่าลูกครูมันรู้ทาง เหมือนเช่นอย่างพ่อเองกูเกรงมือ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไฉนพระอนุชาพาทหาร <bot>:มารอนราญรบพุ่งกรุงสิงหล ให้ลำบากยากใจแก่ไพร่พล ทุกตำบลบ้านเมืองเคืองรำคาญ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหน็บกระบี่ฝักดำประจำมั่น <bot>:ถือปืนสั้นเรียกบ่าวเหล่าพหล ที่ร่วมใจไคลคลาสี่ห้าคน แล้วรีบร้นเดินตรงมาลงเรือ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเช้าตรู่ดูเรือเห็นเหลือหลาม <bot>:ไล่ติดตามชาวบุรีตีตลบ ตระเวนด่านพานจะน้อยก็ถอยทบ ไพรีรบรุมกันกระชั้นมา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คงจะนำมังคลามาที่นี่ <bot>:ให้วันนี้โดยในใจประสงค์ จะได้สืบเชื้อประยูรสกูลวงศ์ เป็นมั่นคงเหมือนกับคำเราทำนาย
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะให้กูผู้อาจารย์ลงกรานกราบ <bot>:ศิโรราบคอยประมูลทูลฉลอง ตามพระราชบัญชาฝ่าละออง อย่าให้ต้องเสด็จไปไกลหม่อมเมีย
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอมาถึงลังกาอาณาจักร <bot>:ก็หยุดพักชายตลิ่งริมสิงขร จึ่งรับสั่งให้เข้าไปในนคร เป็นการร้อนอยากจะไปให้ได้ความ
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พร้อมกระบวนทวนธงเครื่องยงยุทธ์ <bot>:ทั้งอาวุธเรียงรายทั้งซ้ายขวา จัดสำเร็จเสร็จประสงค์ลงนาวา ชวนบุตราลงที่นั่งบัลลังก์ทรง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณรับรสพจนารถ <bot>:ขึ้นนั่งอาสน์ตรงหน้ามารศรี พราหมณ์พี่เลี้ยงเคียงนั่งบังอัคคี พอพาทีกันเบาเบาแต่เก้าคน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลมก็คลายหายหนาวพอเช้าตรู่ <bot>:ทั้งคนผู้ก็ค่อยคลายวายทุกขา ระหวยหิวด้วยกันหมดอดข้าวปลา ลุกขึ้นหารับประทานทั้งหวานมัน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าตรีพลำเห็นอัมพวาน้อย <bot>:เนตรชม้อยช้อยดูประเดียวประเดี๋ยว จนฉันแล้วแคล้วคลาดลีลาศเลี้ยว ต่างเหลียวเหลียวแลหาด้วยอาวรณ์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพวกพระอภัยได้รับหีบ <bot>:ขึ้นม้ารีบมาในไพรพฤกษา ครั้นค่ำค้างหว่างเขากินข้าวปลา ครั้นรุ่งมาห้าวันไม่อันตราย
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉันเรียกคนจนกระโงนตะโกนกู่ <bot>:ไม่มีผู้ขานรับล้วนหลับใหล ครั้นถามเขาเล่าก็ว่ามาแต่ไกล ว่ารักใคร่ให้สัจปัฏิญาณ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเสร็จสรรพพับผนึกให้ลูกแก้ว <bot>:พ่อให้แล้วทูลลากลับมาห้อง พระหน่อไทได้สมอารมณ์ปอง พลางยิ้มย่องย้อนถามตามสงกา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่ปกป้องครองสนมกำนัลนาฏ <bot>:พระยุรยาตรจากห้องอันผ่องใส เสด็จไปลงกำปั่นด้วยทันใด เสนาในพร้อมพรั่งตั้งประโคม
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มิปรองดองน้องหมายจะวายปราณ <bot>:พี่สงสารสุดจะทำให้จำตาย จะขอถามตามในน้ำใจเจ้า จะให้เราทำไฉนดังใจหมาย
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายยุพาผกายืนม้ามุ่ง <bot>:เห็นรบพุ่งขึ้นคันเกาทัณฑ์หมาย ฝ่ายนงเยาว์เสาวคนธ์คอยชม้าย พอลั่นสายเสียงขวับนางรับทัน
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปมนเทียรแล้วก็ตั้งแต่สั่งสอน <bot>:อย่าแง่งอนขัดข้องให้หมองหมาง ผัวจะว่าสิ่งไรจงไว้วาง อย่าระคางเคืองใจนั้นไม่ดี
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระว่าชะจะนิ่งจริงหรือน้อง <bot>:จะได้ลองชมศรัทธาที่กล้าหาญ จะแล่เถือเนื้อน้องไม่ต้องการ โปรดประทานแต่ที่เคยได้เชยชิด
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาให้เตรียมม้าพระที่นั่ง <bot>:พร้อมสะพรั่งเกณฑ์แห่แลไสว หกกษัตริย์ทรงม้าอาชาไนย เสด็จไปตามแถวแนวอรัญ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตามประสงค์ตรงถนัดอย่าขัดขวาง <bot>:ใครกั้นกางเสียกิจผิดวิสัย อย่าไปพูดให้เขาตื่นข่มขืนใจ ผิดวิสัยนักสิทธ์อย่าคิดปอง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท้าวไทได้ฟังสังรเสริญ <bot>:แล้วจึงเชิญให้ไปพักตำหนักสวน สั่งกับผู้ปรนนิบัติจัดให้ควร ตามกระบวนเลี้ยงดูผู้อาจารย์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกโหรว่ามีผู้จะชูช่วย <bot>:ถ้าฉุกฉวยเพลี่ยงพล้ำจะทำไฉน ถึงกระนั้นก็ไม่นิ่งจะชิงชัย กว่าจะได้แก้วตาสุดาดวง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เทพาสูรฉุนเฉียวคิดเหนี่ยวหน่วง <bot>:หรือมันลวงดอกกระมังยังกังขา ไม่เห็นแน่แก่ใจนัยนา จึงห้ามว่าอย่าเพ่อรบสงบดู
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เหม่ลูกเล็กหัวพองจองหองหาญ ไม่หมอบนั่งบังคมไม่ก้มกราน อ้ายพวกพาลพงศ์พันธุ์จะบรรลัย ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงหกกษัตริย์รีบรัดแล่น <bot>:มาเนืองแน่นตัดทุ่งเข้ากรุงศรี ถึงปากอ่าวลังกาในราตรี ให้เสนีรีบไปบอกออกพระนาม
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นกวางทองย่องเยื้องชำเลืองหลบ <bot>:เหมือนแลพบพักตร์ยุพินเมื่อผินผัน หอมลูกอินกลิ่นระคนปนลูกจันทน์ เหมือนกลิ่นขวัญเนตรรื่นชื่นอารมณ์
|
สิงหไกรภพ
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้องของ้อของอนวิงวอนปลอบ <bot>:จะชวนชอบชิดชมไม่สมหวัง จนราตรีมิได้ไปที่ในวัง อยู่เล่นฟังขับร้องกับน้องยา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลงกอดเข่าเศร้าจิตคิดวิตก <bot>:ระกำอกเต็มประดานิจจาเอ๋ย พอม้าใช้กลับหลังมายังเคย เอาสารเลยส่งให้ดั่งใจจง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างเทียบรถคชาผูกม้าช้าง <bot>:พวกขุนนางตรวจกันเสียงหวั่นไหว จองหง่องหง่องฆ้องกระแตออกแซ่ไป ต่างเตรียมไว้เสร็จสรรพรับสงคราม ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเสร็จสรรพพับผนึกให้ลูกแก้ว <bot>:พ่อให้แล้วทูลลากลับมาห้อง พระหน่อไทได้สมอารมณ์ปอง พลางยิ้มย่องย้อนถามตามสงกา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดว่าคนในแผ่นดินสิ้นเท่านั้น <bot>:จำสำคัญอยู่ในใจจึงไม่ถาม ประเดี๋ยวนี้พี่บอกออกเนื้อความ ขอซักตามข้อแคลงไม่แจ้งใจ
|
สิงหไกรภพ
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบิตุรงค์โองการกับลูกรัก <bot>:พญายักษ์หยาบช้าก็อาสัญ อันรากโษสโกฏิแสนแน่นอนันต์ จะผ่อนผันคิดอ่านประการใด ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้วนกำหนดสามปีมิได้ข่าว <bot>:ที่เรื่องราวร้อนเย็นเป็นไฉน จัดกำปั่นแต่บรรดาเสนาใน ใช้ให้ไปเล่าก็หายไม่ได้ความ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปลากระดิกพลิกครีบทวีปไหว <bot>:เมรุไกรโยกยอดจะถอดถอน มัตติมิงกลิ้งเล่นชโลทร คงคาคลอนคลื่นคลั่งฝั่งสินธู
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายอิเรนเกณฑ์ปลัดให้จัดทัพ <bot>:ไปรบรับลับล่อแต่พอถอย พาทหารหนุ่มฉกรรจ์สามพันร้อย ออกตั้งคอยขับทหารเข้าราญรอน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระทบหินบิ่นบิบ้างลิแหลก <bot>:งอนแปรกเพลาพนักแตกหักโผง ถึงโกรกลงกงกลิ้งวิ่งโกรงโกรง ต้องแย่งโยงเชือกด้วยช่วยกำลัง
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วคิดจำคำครูดูวันนั้น <bot>:ที่หมายมั่นว่าจะสมอารมณ์หมาย จะหาไหนได้เหมือนนุชสุดเสียดาย ลูกผู้ชายชิงชู้ดูสักที
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วรีบหาข้าเฝ้าเหล่าฝรั่ง <bot>:มาพร้อมพรั่งที่วัณฬาอยู่อาศัย ขึ้นนั่งเตียงเสียงสำลักกระอักกระไอ แล้วถามไถ่พี่น้องสองสุดา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยได้แส้ตีสินธพ <bot>:คอยรับรบกันตราของมารศรี แต่เรียงรอล่อลวงดูท่วงที มาถึงที่แจ้งกระจ่างสว่างไฟ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขืนหยอกเย้าเฝ้าเล่นอยู่เช่นนี้ <bot>:สักแปดปีเห็นไข้จะไม่หาย เวียนมาไยในห้องให้น้องอาย คนทั้งหลายรู้เรื่องจะเลื่องลือ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่เลี้ยงฟังอ่านสารหวานเสนาะ <bot>:ช่างฉอเลาะเหลือดีเจ้าพี่เอ๋ย ไม่หยามหยาบราบเรียบช่างเปรียบเปรย พระน้องเอ๋ยทรงตอบให้ชอบกล
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ได้ฟังจบแจ้งสิ้นไม่สงสัย แสนวิโยคโศกเศร้าเสียพระทัย คิดอาลัยถึงชนกชนนี
|
สิงหไกรภพ
| 53 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้าบุรินทร์ปิ่นพิภพ <bot>:คิดปรารภเศร้าหมองไม่ผ่องศรี จึ่งตรัสเรียกพระนัดดามาพาที ว่าไพรีมาประชิดติดบุรินทร์
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คนประจำลำละพันล้วนสันทัด <bot>:ถือหอกซัดขัดดาบกำซาบศร เคยตามเจ้าห้าวหาญรบราญรอน เสด็จจรจึงประจำอยู่ลำทรง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จับกระทิงสิงหรามาฟาดฟัด <bot>:หักคอกัดกินเล่นในไพรศรี สำราญจิตขุกคิดถึงคีรี ป่านฉะนี้ลูกน้อยจะคอยครัน
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าถึงที่ผีเสื้อก็ถึงด้วย <bot>:กระชั้นฉวยผิดเสือกเกลือกเข้าตื้น พอโยคีมีคาถาลงมายืน ผีเสื้อตื่นตัวสั่นขยั้นยั้ง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายนิกรมพรหเมศรู้เหตุสิ้น <bot>:สมถวิลจะล้างศึกไม่นึกขาม แกจึ่งว่าอย่าต้องพยายาม จะทำตามวิทยามหามนต์
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมอิศโรท้าวโกสัย <bot>:ก็ลาไปจากที่ขมีขมัน กลับเข้าวังยังประเทศขอบเขตคัน พร้อมกำนัลเสวกาพลากร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งซูบกายสายสมรเพราะร้อนโรค <bot>:พี่พลอยโศกซูบลงเพราะสงสาร แม่เจ็บไข้พี่ก็ไข้ใจรำคาญ เยาวมาลย์ม้วยหมายจะตายตาม
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาฝาหรั่งเชื่อสังฆราช <bot>:จึ่งเสียญาติยากเย็นไม่เป็นผล อันแม่พ่อก็รักลูกนั้นทุกคน เป็นกังวลบ่นบ้าพะว้าพะวัง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไหนจะถูกลูกเห็บเจ็บสาหัส <bot>:พงศ์กษัตริย์สิ้นรักนางยักษี จึงปรึกษากับฝรั่งว่าครั้งนี้ จะเป่าปี่ผลาญนางให้วางวาย
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสั่งเสร็จท้าวเสด็จยุรยาตร <bot>:ขุนอำมาตย์เกณฑ์ไพร่เจ๊กไหหลำ พวกที่เข้ารีตแขกให้แยกลำ เพราะว่าชำนาญทางกลางทะเล
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วให้ลูกเลิกศิลาเข้ามาปิด <bot>:เห็นมิดชิดมั่นคงไม่สงสัย พระกลับมาตาเงือกเสือกลงไป ลงที่ในวังวนชลธาร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:รอนรอนอ่อนอกโอ้ <bot>:อัศดง เลี้ยวเหลี่ยมพระสุเมรุลง ลับฟ้า มืดคลุ้มพุ่มไผ่พง พี่เปลี่ยวเดียวเอย เสียงพึ่งหึ่งหึ่งหน้า นึกคร้ามหวามถวิล
|
นิราศสุพรรณ
| 82 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ทำศึกคนตายเสียหลายแสน <bot>:เอาเขตแตนก็ไม่ได้ต้องไพล่หนี เป็นหลายครั้งตั้งแต่มารบราวี ก็เสียทีย่อยยับอัปรา
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสวยเหล้าเมามายพอคลายทุกข์ <bot>:ทำผาสุกสรวลสันต์เหมือนหรรษา เชิญผู้รู้ผู้วิเศษเวทวิชา มาพูดจาแจ้งเรื่องเคืองรำคาญ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระทั่งถึงเมืองด่านชานสมุทร <bot>:พระแสนสุดปรีดิ์เปรมเกษมสันต์ ถึงประทับยับยั้งพอกลางวัน เห็นกำปั่นทอดรายชายคงคา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรือเสียพระจักขุอายุสูง <bot>:จะต้องจูงขึ้นสุวรรณบรรจถรณ์ สินสมุทรหยุดคิดเหมือนติดกลอน ฝีปากอ่อนออกปากว่ายากจริง
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ย่านซื่อชื่อว่าบ้าน <bot>:ย่านยาว เหนแต่ชุมนุมลาว ล่อนโล้ง ลากอวนส่วนหนุ่มสาว เสียงแซ่แม่เอย เท่าแก่แลโล้งโต้ง ต่างหล้อนห่อนอาย
|
นิราศสุพรรณ
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อนึ่งนางอ้างเอาเขาเป็นผัว <bot>:เหมือนหญิงชั่วช่างกระไรไม่อดสู ทั้งลูกเขาเข้าสนิทข้าคิดดู คงเป็นชู้กันเสียแล้วไม่แคล้วเลย
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วโฉมยงทรงประดิษฐ์คิดอักษร <bot>:เป็นกาพย์กลอนกล่าวแกล้งแถลงไข ลงแผ่นทองกล่องปิดผนิดไว้ ครั้นเช้าให้หาทูตมาพูดจา
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:หญิงประทุษฐ์ทำเล่ห์ซ้อน <bot>:เหนือชาย คิดคดมุ่งมั่นหมาย ค่ำเช้า คอยไข้ป่วยปางตาย อับลาภ เอาพิษเพิ่มภักษ์เข้า เหตุนั้นควรถวิล ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วไถลเถ่ถามตามประสงค์ <bot>:ซึ่งจำนงในบพิตรอดิศร หมายจะพึ่งองค์ท้าวเจ้านคร พอวายร้อนจึ่งจะลาท่านคลาไคล
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กลก็การการก็กลกลปนการ <bot>:เร่งคิดอ่านองค์ละเวงอย่าเกรงเลย แล้วลุกลาคลาไคลกลับไปกุฏิ์ นิมนต์หยุดก็ยิ่งเดินทำเมินเฉย
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเกณฑ์แห่แตรสังข์ประดังเสียง <bot>:เครื่องสูงเคียงกรรชิงทั้งกลิ้งกลด สาวใช้นางย่างเยื้องเชิญเครื่องยศ พลางแห่รถข้ามทุ่งเข้ากรุงไกร
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ในลักษณ์อักษรสารศรีสวัสดิ์ <bot>:ปิ่นกษัตริย์ทรงเดชพระเชษฐา เจริญราชไมตรีด้วยปรีดา มาถึงพระอนุชาให้ถาวร
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กูรักใคร่ให้วิชาสารพัด <bot>:ไม่ซื่อสัตย์ซ้ำปดให้อดสู แกล้งคิดอ่านพาลโกรธยกโทษกู เมื่อจืดแล้วจึงจะรู้จักคุณเกลือ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าเห็นนางวางวายกลายเป็นหิน <bot>:จึงจะเผาเขาให้สิ้นที่สงสัย ท่านห้ามว่าข้านี้จะมีภัย เหตุไฉนฉะนั้นหนอข้าขอฟัง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งจะส่งองค์พระบุตรีนั้น <bot>:ทมิฬมันจะประมาทพระบาทได้ เป็นเหตุผลต้นความด้วยทรามวัย ขอจงให้นางสะเดาะพระเคราะห์นาม
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยมุนีฤๅษีสิทธ์ <bot>:ได้ทราบกิจเขาประมูลทูลฉลอง พระปราศรัยไต่ถามตามทำนอง ให้ถูกต้องเยี่ยงอย่างทางบุราณ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเสียงโห่โยธาเมืองการะเวก <bot>:ทหารเอกออกสกัดก็ขัดขวาง ต้องถอยทัพกลับวนมาต้นทาง ฝ่ายองค์นางเสาวคนธ์ขับพลตาม
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นจะคืนให้กูอย่าอยู่นี่ <bot>:กลับไปที่พาราเคยอาศัย ทั้งญาติวงศ์พงศาพากันไป กูมิให้เป็นเชื้อเพราะเหลือทน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสร่างโศกสงสารพระหลานรัก <bot>:วรพักตร์ผุดผ่องก็หมองศรี ประคองอุ้มนัดดาแล้วพาที ไปบุรีเราเถิดอาจะพาไป
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอุ้มองค์นงลักษณ์สะพักกอด <bot>:ประสานสอดสายทรวงดวงสมร กลัวคนตื่นกลืนยาเป็นวานร อุ้มบังอรเดินเลยมาเกยลา
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้อิงแอบแนบกายค่อยคลายโศก <bot>:เหมือนคนโรคซึ่งได้รสโอสถโสม มาซึมซาบอาบอุราประชโลม ที่ทรุดโทรมหนักนั้นค่อยบรรเทา
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอัคนีมิได้ลาสิกขาบท <bot>:ดูทรงยศพี่ยาจะว่าไฉน อยู่ตำหนักชักประคำนั้นร่ำไป เรียกมาลามาลัยไว้ใช้การ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงดูรู้ว่าปัจจามิตร <bot>:ร้องให้ปิดประตูจับวิ่งสับสน สินสมุทรจุดไฟหลายตำบล ไล่ฆ่าคนผลักบานทวารพัง
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระองค์ทรงภพจบจังหวัด <bot>:จะคิดตัดศึกใหญ่ในไอศูรย์ บรรดาพวกพงศ์เผ่าเหล่าประยูร ก็กราบทูลแล้วแต่องค์พระทรงธรรม์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางผลักพลิกหยิกพระหัตถ์น่าบัดสี <bot>:ฉันไม่มีท้องมาทายน่าขายหน้า แม้นเหมือนคำรำพันจำนรรจา จะเอาหน้าไปแฝงไว้แห่งใด
|
สิงหไกรภพ
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแต่งองค์ทรงเครื่องพิชัยยุทธ์ <bot>:สินสมุทรกับพระอาล้วนกล้าหาญ ทั้งสององค์พระยาอาชาชาญ ให้แห่สารข้ามทุ่งเข้ากรุงไกร
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองกษัตริย์ขัตติย์วงศ์ทรงกันแสง <bot>:จนโรยแรงเรอลมดมพิมเสน ด้วยหาหมดมดหมอในบริเวณ เห็นสิ้นเกณฑ์แก้ไขก็ไม่ฟื้น
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกโหม่งครุ่มทุ่มกลองขึ้นป้องหน้า <bot>:ร้องอีหลัดถัดทารำร่าแต้ ดนตรีเล่นเป็นหมู่เที่ยวดูแล ทั้งสาวแส้แก่หนุ่มชุมนุมกัน
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันบอกว่าธานินทร์บุรินทร์นี้ <bot>:นายมันตีได้สิ้นทุกถิ่นฐาน จะสืบข่าวที่ไหนไม่ได้การ มันกักด่านเสียทุกแห่งไม่แจ้งความ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนเสนีทูลลามากำปั่น <bot>:พระรางวัลทั่วหมดตามยศถา แล้วชวนกันลงไปในเภตรา ออกนาวาแล่นไปหมายกำพล ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.